Wiosenne przebudzenie. To wiatr stąpa delikatnie po łące i lekko chłodzi co napotka na drodze. Dmucha łagodnie, taki czuły jak nigdy, cichy o wiosennym wschodzie. Lekkim drganiem sitowia porusza wodę i tylko plusk słychać pogodny. Przechodzi pomiędzy kropelkami, które spadają muzyczną symfonią, sączą naturalną barwę, ledwie słyszalną nawet w tej ciszy przedrannej. Wszystko jeszcze śpi o tej porze, tylko blade światło księżyca przenika pośród liści, które odbijają każdy jego błysk w wodzie. A ona płynie coraz ciszej, by nie zakłócić ogólnej ciszy, która dzwoni przed porannym przebudzeniem. To wiosna wymalowała krajobraz za oknem, który błyszczy od rana i mieni się w świetle niczym drogocenny, czysty obraz na ziemi i niebie. Rzeźbi naturę uczuciem i ciepłem, ozdabia każdy jej zakątek, dotyka, złoci, światłem przetyka. Tka obrazy ciepłymi barwami lub sięga w głąb i sieje, by pod jej opieką bujnie wszystko rosło, co się narodzi na polach i łąkach. Na całej ziemi, gdzie okiem sięgnąć widać jej uczucie, które pielęgnuje urodę świata i bogaci ziemię.. Gdy nadchodzi, wszystko złoci się i zieleni, wypuszcza pączki i zakwita wszystkim kolorami tęczy w lasach i ogrodach, a słońce wplata swe gorące promienie miedzy rośliny i z cieniem się brata pośród drzew, krzewów, korzeni. Tworzy przeplatanki, biega i zagląda w każde miejsce, by je rozświetlić jak najwcześniej. Rządzi nastrojem dnia i budzi uśmiech gorący, ożywia i wywołuje radość w całej naturze, która rodzi pod jego czułym dotykiem, mając w pamięci zapisaną wiedzę corocznych narodzin.
Obrazy z natury.
Obrazy malowane czystymi kolorami i miłości myślą, czynią wspaniałe dzieła sztuki pod pędzlem artysty. Jasnymi akwarelami ożywione, są przeto najpiękniejsze, wyśpiewane słowami poety. Jego oczy widzą i przeczuwają zanim jeszcze powstaną, zebrane prosto z palety. Barwnych tęcz przepiękne bukiety wydobyte prosto z serca, co najpiękniejsze w nim, utrwalone na stałe i podarowane tym, co piękno kochają z natury powstałe. Dłonie artysty wydobywają, co najlepsze być może w ziemskich ogrodach dla oczu i uczuć w piękna krajobrazie, bajecznie malowanego na łonie natury. Gdy tylko chcemy i patrzymy na nie, możemy uchwycić jasne barwy i czyste dary na każdym kroku nam zesłane, bez najmniejszej skazy, które tworzą wspaniałe natury obrazy. Gdy choćby łąką podążamy, kobiercami przykrytą w różnych barwach i odcieniach, kwiatami wśród traw wyszytą, które cieszą się na wiosenne słońce, na światełka tańczące między nimi. Gdy tylko sięgniemy po owoc sokiem przepełniony i dotkniemy drzew obsypanych ogromem liści zielonych. Ta hojność obrazów nasyconych kolorem i światłocieniem, jest jako dzieła sztuki malowane w przestrzeni dla wszelkiej uciechy i pobudzenia życia rozśpiewanego pośród wirtuozów jej, żyjących wśród traw i drzew, grających serenady na łąkach o świcie. Dla pól kwitnących przepychem zbóż i ziół różnorakich pod nieba błękitem, gdzie każdy dotyk natury uczuciem darzy, budząc serce wrażliwe na piękno krajobrazu. W ciszy nadrannej
Obracane w dłoniach zwojem zawiłym, rozrywane podczas ciszy nadrannej, splatane z wiatrem wśród wierzb rozpędzonym, pod naporem jego i z nim w ciągłym tańcu. On gra miedzy nimi, losem ich targuje, czy zostaną na brzegu, czy polecą za nim, gdzie doznają wolności i jego odwagi, by nie kluczyć dłużej między skargami. Jak te mu poddane, co z nim ulatują, z nitek pajęczyny złożone i liści lub te pukające w okna, by otworzyć, gdy się bawi nimi, opiekuje wszystkim. O brzasku, co otwiera ledwie swe źrenice, wśród wolnego, a zawodzącego wiatru nad codziennością oberwanych chmur i lejącym po ulicach deszczu.