GIP Amnesty International by ellenwouters

Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem Pachthofstraat 3 9380 Gijzegem

GEÏNTEGREERDE PROEF

Ellen Wouters Sociale en Technische Wetenschappen Derde graad – Tweede leerjaar Schooljaar 2013 – 2014 Mentor: mevrouw C. Verleye IO-leerkrachten: mevrouw C. De Canck mevrouw L. Declercq mevrouw M. Van Caelenberg mevrouw A. Van Hove

Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem Pachthofstraat 3 9380 Gijzegem

GEÏNTEGREERDE PROEF

Woord vooraf Dit werk is een geĂŻntegreerde proef, gekaderd binnen de lessen I.O met als onderwerp Amnesty International. Ik zou graag enkele personen willen bedanken die me hebben geholpen bij het realiseren van deze GIP. Om te beginnen zou ik mijn mentor, Carine Verleye, willen bedanken voor de goede begeleiding en ondersteuning. Eveneens wil ik mijn moeder, Hilde Merckx, bedanken voor al haar hulp en voor het vertrouwen en het geduld gedurende het gehele traject. Ik wil ook Erica Baeck bedanken voor het interessante interview dat ik met haar heb mogen afnemen en voor de tijd die ze daarvoor heeft vrijgemaakt. Daarnaast bedank ik ook Amnesty International Vlaanderen voor het aanbieden van de vele nuttige informatie. Verder wil ik Dorien Baele, leerkracht Nederlands, bedanken voor de leerzame tips in verband met Microsoft Word. Als laatste wil ik al mijn vrienden, in het bijzonder oud-leerlinge Ellen Gerets, bedanken voor alle steun en goede raad en de nodige afleiding die ze mij hebben gegeven.

Inhoudsopgave WOORD VOORAF ............................................................................................................... 5 INHOUDSOPGAVE ............................................................................................................. 7 INLEIDING ......................................................................................................................... 11 1 MENSENRECHTEN ..................................................................................................... 13 1.1 UNIVERSELE VERKLARING VAN DE RECHTEN VAN DE MENS (UVRM) ............................... 13 1.2 KRITIEKEN ................................................................................................................... 14 1.3 CATEGORIEËN .............................................................................................................. 15 2 AMNESTY INTERNATIONAL ...................................................................................... 17 2.1 EEN ONAFHANKELIJKE EN ONPARTIJDIGE ORGANISATIE .................................................... 17 2.2 HET LOGO .................................................................................................................... 18 3 PETER BENENSON .................................................................................................... 19 4 ONTSTAAN .................................................................................................................. 21 5 WERKING .................................................................................................................... 23 5.1 VROEGER EN NU........................................................................................................... 23 5.2 ZELF ACTIE ONDERNEMEN ............................................................................................. 24 6 FINANCIËN .................................................................................................................. 29 6.1 INKOMSTEN .................................................................................................................. 29 6.2 UITGAVEN .................................................................................................................... 30 7 BELANGRIJK UIT HET ARCHIEF .............................................................................. 33 7.1 7.2 7.3 7.4

NELSON MANDELA........................................................................................................ 33 TROY DAVIS ................................................................................................................. 35 MALALA ....................................................................................................................... 37 PUSSY RIOT ................................................................................................................. 39

BESLUIT ............................................................................................................................ 41 BRONNENLIJST ............................................................................................................... 43 BOEKEN ............................................................................................................................... 43 MAGAZINES .......................................................................................................................... 43 INTERNETARTIKELS ............................................................................................................... 43

Inleiding Heel wat mensen zullen wel bekend zijn met de organisatie Amnesty International. Amnesty International wordt steeds invloedrijker. Ze verschijnen vaker in kranten, in nieuwsreportages, op sociale netwerksites, op de radio en zelfs in films. Alsmaar meer mensen melden zich aan om lid te worden en op te komen voor de mensenrechten. Ik heb Amnesty International als onderwerp gekozen omdat het interesse in me opwekt. Ik wist nooit goed wat ze exact deden. Ik was alleen maar bekend met de schrijf-ze-vrijacties. Maar dit bleek nog maar een klein deel te zijn van de zovele manieren die ze hebben om voor de mensenrechten op te komen. Het is geweldig wat ze allemaal al hebben bereikt en wat ze allemaal nog van plan zijn om te bereiken. Elke dag zijn er duizenden vrijwilligers van Amnesty International, verspreid over de hele wereld, die strijden voor gelijke mensenrechten voor iedereen. Ik heb veel bijgeleerd over Amnesty International en antwoorden gevonden op vele vragen die ik had bij het handelen en de werking van Amnesty International. Er is zo ontzettend veel te vertellen over de organisatie en van alle informatie die ik heb verworven heb ik, naar mijn mening, de interessantste dingen eruit gehaald en in mijn GIP gestoken. Hopelijk kan ik u hiermee meer te weten laten komen over het reilen en zeilen binnen Amnesty International en aanzetten om mee haar boodschap te verspreiden en de vlam in u doen ontwaken voor de strijd voor eerlijke mensenrechten voor iedereen.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

1 Mensenrechten Mensenrechten zijn basisrechten en vrijheden die iedere mens heeft en waarop iedere mens aanspraak kan maken. Het maakt niet uit wie je bent, waar je woont, wat je doet, je hebt deze rechten want je bent een mens. Dankzij mensenrechten heb je de kans om in waardigheid te leven. Ze zijn onmisbaar voor een optimale ontwikkeling en voor een menswaardig bestaan.

1.1 Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) Vele jaren terug dacht men al aan mensenrechten, maar ze werden pas voor de eerste keer vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM). In 1948, vlak na de Tweede Wereldoorlog, werd die verklaring aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. In die verklaring zijn de rechten en vrijheden opgesomd waar iedere mens recht op heeft. Later werden die rechten en vrijheden uitgewerkt in globale en regionale verdragen. De UVRM is zo machtig dat het nog steeds de basis vormt voor het werk van talrijke activisten en organisaties verspreid over de hele wereld, waaronder Amnesty International. Artikel 1 van de UVRM luidt als volgt: alle mensen op aarde zijn gelijk en hebben recht op een vrij en menswaardig leven. Dit wil zeggen dat mensenrechten losstaan van toevallige omstandigheden, zoals de huidskleur, het geslacht, het geloof en de plaats waar men geboren is. Een eenvoudig, maar krachtig idee dat leidde tot de concrete uitwerking van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Mensenrechten zijn van iedereen, waardoor we spreken van universele mensenrechten. Het merendeel van de landen heeft de mensenrechten overgenomen. Hierdoor wordt de universaliteit van de mensenrechten versterkt. Elke nieuwe lidstaat van de Verenigde Naties sluit zich, door lid te worden, automatisch aan bij de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Â Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

1.2 Kritieken Afgezien van het feit dat mensenrechten van iedereen zijn, zijn er regeringen die de universaliteit ervan in twijfel blijven trekken. Toen de Verklaring werd opgesteld in 1948, waren de meeste landen van de â&#x20AC;&#x2DC;derde wereldâ&#x20AC;&#x2122; nog kolonies die geen zetel hadden in de VN. Zij konden dus geen stem uitbrengen bij het opstellen van de Verklaring. Ook zou deze gebaseerd zijn op Westerse waarden en te veel nadruk leggen op de rechten van het individu en onvoldoende aandacht hebben voor het belang van de samenleving. Amnesty International gelooft wel in de universaliteit van de Verklaring. Mensenrechten zijn ondeelbaar en elk recht is evenwaardig en gelijk. Dit wil zeggen dat alle mensenrechten onderling afhankelijk zijn van elkaar en bepaalde rechten zijn niet belangrijker of crucialer zijn dan andere. Om een menswaardig leven te leiden moeten alle mensenrechten gerespecteerd worden. Als het recht op onderwijs je werd afgenomen kan je bijvoorbeeld later moeilijk of niet je stemrecht of recht op arbeid uitoefenen. Amnesty International strijdt voor een wereld waarin ieder mens gelijk is en waarin ieders mensenrechten gerespecteerd worden.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

1.3 CategorieĂŤn Men spreekt over verschillende categorieĂŤn of generaties van mensenrechten. Eerste categorie: burgerlijke en politieke rechten Hierbij denken we aan vrijheid van meningsuiting, stemrecht en het recht op eigendom. In de loop der eeuwen werden deze rechten geĂŤist door de overheid. De mensen die toen aan de macht stonden, moesten een groot deel van hun vaak onbeperkte macht afgeven, waardoor de gewone burger meer vrijheid kreeg. Een sprekend voorbeeld van die historische evolutie zien we in Frankrijk in De Verklaring van de Rechten van de Mens en van de Burger uit 1789. Gebruikelijk wordt er gezegd dat de eerste generatie mensenrechten een negatieve taak voor de overheid inhoudt. De overheid moet zich ontzeggen om zich te mengen in de uitoefening van de rechten. Dit is echter niet helemaal waar want deze rechten houden ook een positieve taak in. De overheid moet iets actief doen om de realisering van de rechten te garanderen. Zo kan je je stemrecht enkel zonder hinder en dwang uitoefenen, als de overheid verkiezingen organiseert. Tweede categorie: economische, sociale en culturele rechten Hier hebben we het over rechten zoals het recht op arbeid, het recht op degelijke huisvesting, het recht op medische zorg bij ziekte. Tijdens de 19de eeuw begon men te beseffen dat de individuele burgerrechten en politieke rechten niet volstonden omdat de grote meerderheid van de bevolking in de kou bleef staan. Door de opkomst van de arbeidersbeweging en het socialisme realiseerden ze zich meer en meer dat ook aanspraken uit de economische en sociale sfeer enorm belangrijk waren, naast het burgerlijke en politieke. Dit was de drijfveer tot een heel aantal nieuwe economische, sociale en culturele rechten.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

In de periode van de Koude Oorlog werden beide categorieĂŤn van rechten politiek bestempeld als elkaars uitersten. Hierbij behoorden de burgerlijke en politieke rechten tot het kapitalistische Westen en de economische en sociale rechten hoorden thuis in het communisme. Vandaag de dag denkt men er niet meer zo over. Men ziet dat mensen nood hebben aan erkenning van beide categorieĂŤn om een goed leven te kunnen hebben. Derde categorie: collectieve of solidariteitsrechten Dit heeft betrekking op het recht op vrede, het recht op ontwikkeling en het recht op een proper en gezond milieu. Momenteel worden deze rechten internationaal nog niet als afdwingbare rechten erkend door de Verenigde Naties maar er zijn wel al veelbelovende evoluties op globaal en regionaal niveau. Dit komt omdat er nog veel discussie is aangaande de houders, de dragers van de verplichtingen en de inhoud van deze derde generatie mensenrechten. Men vindt het merendeel van deze mensenrechten zeer onduidelijk en te weinig omschreven.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

2 Amnesty International 2.1 Een onafhankelijke en onpartijdige organisatie Amnesty betekent vrijlating, kwijtschelding, wat slaat op de kwijtschelding van straffen en vrijlating van onschuldigen. International wil zeggen dat ze internationaal actief zijn, in alle landen. Amnesty International is een onafhankelijke en onpartijdige organisatie die door onderzoek en actie, de naleving van alle mensenrechten nastreeft over de hele wereld. Ze hebben maar 茅茅n missie: strijden voor een wereld waarin alle mensen kunnen genieten van alle mensenrechten die vastgelegd zijn door de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Pas als Amnesty stopt met bestaan, zullen ze tevreden zijn. Amnesty International is niet gekoppeld aan enige regering, politieke partij, economische belangengroep, religie of ideologie waardoor ze onpartijdig en onafhankelijk is. Dit is voor Amnesty van groot belang voor de geloofwaardigheid. De organisatie vindt dat de rechten van de mens moeten worden nageleefd onder elk systeem. Ze voert noch actie v贸贸r, noch actie tegen regeringen of politieke systemen. Amnesty is ook volledig financieel onafhankelijk omdat ze geen subsidies aanvaarden. Ze leeft dus enkel van giften van haar leden, donateurs en sympathisanten. Ze weigert giften van federale overheden of banken voor haar onderzoek en acties en accepteert ook geen gebonden giften. Om te vermijden dat Amnesty effectief of schijnbaar afhankelijk wordt zijn er bepaalde voorwaarden opgemaakt voor het aannemen van fondsen. De kracht van Amnesty is de correctheid en betrouwbaarheid van de dossiers. De organisatie zal pas actie voeren als ze 200% zeker zijn van hun zaak. Dit zorgt er wel voor dat het allemaal wat trager gebeurt, maar het werk dat ze leveren is dan ook correcter, wat een goede reputatie voor de organisatie oplevert.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Uiteraard zijn ook de vele vrijwilligers die zich allemaal hard inzetten voor Amnesty International al een geweldige kracht op zich. Amnesty is internationaal een vrijwilligersorganisatie, wat maakt dat al het werk dat zo een organisatie met zich meebrengt, ook in het bestuur, allemaal door vrijwilligers gedragen wordt. Zowel internationaal als nationaal geven vrijwilligers zich ten volle voor de strijd voor mensenrechten voor iedereen.

2.2 Het logo Op het logo staat een kaars afgebeeld met daarrond prikkeldraad. De kaars staat voor vrijheid en de prikkeldraad is een metafoor voor gevangenschap en onderdrukking. Het is geĂŻnspireerd op een oud gezegde: Het is beter een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken. Je kan dus een onaangename situatie veranderen door er zelf wat aan te doen. 10 december is het hoogtepunt van Amnestyâ&#x20AC;&#x2122;s jaarlijkse eindejaarscampagne. Rond die periode worden er elk jaar vlamambassadeurs geronseld. Dit is het moment bij uitstek om even stil te staan bij het lot van al wie voor zijn of haar vrijheid moet vechten. Vlamambassadeurs

verkopen

kaarsen

het

mensenrechtenverhaal te verspreiden. Ze zorgen ook voor een extra opbrengst die goed kan gebruikt worden. Elke kaars is een kans.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

3 Peter Benenson Peter James Henry Solomon was de zoon van Flora Benenson en de welgestelde Harold Solomon, en de kleinzoon van de steenrijke Grigori Benenson. Peters vader sterft na een ongeval met zijn paard waardoor hij volledig verlamd was en door een zwempartijtje in de Donau een dodelijke infectie opliep. De toen negenjarige Peter was verscheurd van verdriet. Het gezin leefde een zorgeloos leven tot de crash van de beurs (Wall Street, NY, 1929) opa Grigori over de rand van de financiële afgrond doet storten. Voor de familie Benenson breekt er een economische crisis aan die er voor zorgde dat Flora moest gaan werken voor een inkomen. Ze ging de uitdaging aan en startte bij winkelketen Marks & Spencer. Marks & Spencer was een vrij joodse markt waar ze connecties had. Hierdoor werd ze al snel gepromoveerd tot verantwoordelijke van het sociale programma van de supermarkt. Ze slaagde erin Marks & Spencer een menselijker aanzien te geven, en dat tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ondertussen was Peter leerling bij het Eton College, een kostschool voor de Engelsen die het in die tijd beter hadden. Op zestienjarige leeftijd laat hij al zijn eigenwijze daadkracht opmerken. Hij heeft veel aandacht voor de internationale politiek en voor wat zich in het buitenland afspeelt. Hij overtuigt in 1937 een paar van zijn medeleerlingen en hun ouders om wezen van de Spaanse Burgeroorlog te ‘adopteren’. Hierna kent zijn idealisme nog maar weinig grenzen meer. De nacht van 9 op 10 november, de Kristallnacht of de ‘definitieve oplossing van het Jodenvraagstuk’, brengt Peter weer in volle actie. Hij gaat een jaar lang als vrijwilliger bij de Refugee Children’s Movement (RCM) in Londen zijn moeder helpen. De RCM redt Joodse jongeren uit de handen van de nazi’s in Duitsland en in de bezette gebieden. De meesten overleven de oorlog. Voor Peter waren dit bijzondere jaren in zijn leven.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

In 1939, aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, overlijdt Peters opa Grigori Benenson. Zijn laatste wens was de achternaam van Peter laten veranderen in Benenson zodat in de mannelijke lijn de naam zou gered zijn. Peter gaat vanaf nu door het leven als Peter Benenson, de belangrijkste initiatiefnemer, en eigenlijke oprichter van Amnesty International. Â

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

4 Ontstaan Peter Benenson is enorm begaan met mensen waar het niet goed mee gaat maar waar hij zelf wel een kracht in ziet. Hij wil tekortkomingen in de rechtspraak en gevangenissen aanpakken door de drie politieke stromingen in de advocatenwereld in Engeland samen te voegen in eigen land en in het buitenland. Hij roept de hulp in van Tom Sargant en samen zetten ze door. Op 4 juni 1957 wordt er officieel een organisatie opgericht die de naam Justice krijgt. Tom zijn hulp komt goed van pas en hij regelt zowat alles dat hierbij komt kijken. Als actief lid van het bestuur van Justice, draait alles in het bestuur om Peter Benenson. De organisatie gaat zich vanaf het begin inperken tot het rechtsgebied en de jurisdictie van het dan al sterk verzwakte Britse Rijk. Peter wil het groot aanpakken en wil acties voeren buiten de grenzen van het Britse Rijk. Maar dat valt buiten de machtiging van Justice. De organisatie krijgt in de eerste jaren reeds meer en meer brieven van gevangenen uit eigen land toegestuurd. Dat gaat ook aan Tom Sargant niet onopgemerkt voorbij. Zijn eerste pogingen om het bestuur van Justice te overtuigen waren niet zo succesvol, maar na een half dozijn brieven kreeg hij het bestuur toch zo ver om een commissie in te stellen die zich over de beroepsmogelijkheden zou buigen. De resultaten waren zeker niet teleurstellend. “Het rapport van Justice leidt tot de instelling van een overheidscommissie die uiteindelijk alle adviezen van Justice overneemt. Dit is, in 1964, voor Justice een belangrijke doorbraak”, stellen Bert Breij en Tom Van Oosterhout, de schrijvers van het boek “Het verhaal achter Amnesty International”. Voor Peter Benenson kan het allemaal niet snel genoeg gaan. Al van in het begin van Justice voelt hij zich beperkt door de vele afspraken van de organisatie. Juristen moeten zich aan de wet houden en dat zit hem erg dwars. Peter heeft een heel ander visie, hij wil humanitaire acties gedragen door een brede beweging waar niet alleen juristen bij betrokken zijn. Justice weet dat Peter ideeën heeft om zelf iets nieuws op te starten maar ze zien hem niet als concurrentie. Wanneer hij in de Londense Daily Telegraph leest dat twee Portugese studenten in Lissabon zijn gearresteerd omdat ze een dronk op de vrijheid hadden uitgebracht wordt hij woedend en is hij niet meer te stoppen. In een kerk probeert hij tot rust te komen na het lezen van dat artikel en daar zou het idee voor Amnesty zijn ontstaan.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

De campagne Appeal For Amnesty start in 1961 en voor Peter zou dit dé start van zijn beweging zijn. Hij roept tal van mensen op die willen deelnemen aan de campagne. 10 december, de Dag van de Mensenrechten, is er een bijeenkomst om de campagne af te sluiten. Het is symbolisch, want het is ook de dag waarop in 1948 de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens is aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. De kaars omringd met prikkeldraad komt die tiende december in 1961 voor de eerste keer ten tonele. Dit is tot op de dag van vandaag nog steeds het zeer gekende symbool van Amnesty. Peter Benenson wil van Amnesty een echte internationale beweging maken en daar spant hij zich dan ook persoonlijk voor in. In Zweden, Noorwegen en Denenmarken worden er Amnesty-groepen gesticht en tijdens een conferentie in België wordt er beslist om een permanente organisatie op te richten, deze kennen we allemaal onder de naam Amnesty International. In maart 1967 stopt Peter Benenson met zijn dagelijkse activiteiten voor Amnesty International. Ondertussen zijn er 550 groepen in achttien landen actief.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

5 Werking Met als leidraad de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens doelt Amnesty International op de naleving van alle mensenrechten. Dit doet ze door het voeren van vele acties en campagnes waar steeds een land of thema centraal staat. Haar activisten zijn gedreven vrijwilligers die samen ijveren voor een wereld waarin alle mensenrechten een feit zijn voor alle mensen. Heel belangrijk voor Amnesty is haar relatie met de leden en de donateurs. Ze wil hen zo duidelijk en volledig mogelijke informatie aanbieden over het gevoerde beleid en waar de toevertrouwde giften in geïnvesteerd zullen worden. Als NGO wil Amnesty International een voorbeeld zijn van duurzaam handelen op alle gebieden van haar organisatie. Hiermee wil ze haar bijdrage schenken aan het maatschappelijk verantwoord ondernemerschap.

5.1 Vroeger en nu Amnesty International voerde oorspronkelijk actie tegen overtredingen die werden begaan door overheden, zoals het opsluiten van gewetensgevangenen, folteringen en de doodstraf. Met de jaren breidde ze haar werkgebied uit waardoor ze vandaag ook actie voert tegen schendingen door gewapende oppositiegroeperingen, bedrijven en schendingen in de ‘privésfeer’, zoals eer-gerelateerd geweld. Voor men actie voert zal men eerst informatie over schendingen van mensenrechten uit de hele wereld verzamelen en onderzoeken. Dit gebeurt in Londen op het hoofdkantoor van Amnesty International en in de regionale kantoren. Regelmatig gaat men ook op onderzoekmissie om de mensenrechtensituatie ter plekke te bestuderen, rechtszaken bij te

wonen

met

slachtoffers,

advocaten,

overheid

lokale

mensenrechtenactivisten te praten.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Een team van experts zorgt ervoor dat dergelijk onderzoek mogelijk is. Zij worden op hun beurt ondersteund door specialisten op specifieke terreinen. Amnesty International werkt samen met heel wat medewerkers, zij zijn de gezichten van de individuele inzet voor mensenrechten. Zo is er sprake van een internationale beweging, een algemene ledenvergadering, de raad van bestuur, steunpunten, landenteams, themateams, het secretariaat en groepen die wereldwijd de ruggengraat van Amnesty International vormen.

5.2 Zelf actie ondernemen Amnesty International biedt een uitgebreide waaier aan mogelijkheden aan mensen die zelf ook de handen uit de mouwen willen steken. Elk moment dat je je samen met Amnesty International inzet voor mensenrechten maakt hen elke keer opnieuw heel wat sterker. Maar wat kan je nu juist allemaal doen? Er zijn heel wat mogelijkheden om je aan te melden zodat je de formule kan kiezen die bij je past.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Spoedactivist Als Amnesty-spoedactivist ontvang je eens per maand een spoedactie via e-mail met verdere achtergrondinformatie, een voorbeeldbrief en adressen waarnaar je de brieven kan sturen. Het kost niet veel tijd, je kan het perfect van thuis uit doen en je helpt er heel wat mensen in gevaar mee. Amnesty stuurt wereldwijd spoedacties naar de spoedactieschrijvers wanneer ze merken dat iemands leven of veiligheid in gevaar is. Het zijn dus bijzonder dringende schrijfacties, omdat het om personen in nood gaat. In de meeste gevallen zijn dit folteringen, terdoodveroordelingen of doodsbedreigingen. Spoedvertaler Om een spoedactie op stelten te kunnen zetten, heeft Amnesty International ook de steun en inzet nodig van vrijwillige spoedvertalers. Ook als spoedvertaler krijg je gemiddeld een keer per maand een spoedactie via e-mail, maar deze keer wel in het Engels. Als vertaler moet je de achtergrondinformatie vertalen naar het Nederlands. In de e-mail staan ook richtlijnen voor het opstellen van een voordbeeldbrief die je zelf moet samenstellen in het Engels, Frans, Spaans of Portugees. De teksten die vertaald moeten worden veronderstellen soms wel enige juridische kennis of kennis van zaken. Iedereen met een vertaalopleiding, een tweede moedertaal of een talenknobbel mag zich dus aanmelden. Activist voor een dag Activisten zijn broodnodig binnen het actievoeren van Amnesty International. Als activist voor een dag ga je alleen of samen met anderen de baan op om te betogen, handtekeningen in te zamelen, een stand te bemannen op een zomerfestival, stickers te verkopen, om te helpen bij de open afbouw van evenementen, enzovoort. Je kan het zo gek niet bedenken of het maakt deel uit van je taakomschrijving.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Dit zijn allerlei karweitjes waarvoor Amnesty haar activisten heel hard nodig heeft. Het leuke is dat je kan helpen wanneer het jou het beste past; je kan dus zelf kiezen wanneer je helpt en of je dit enkel bij gelegenheid doet of op regelmatige basis. Een andere manier van actie voeren kan je doen door je aan te sluiten bij het posternetwerk of het flyerteam. Hier ga je dus zoveel mogelijk reclame de wereld in sturen aan de hand van posters, flyers, folders, brochures en dergelijke. Het is aan jou om posters op te hangen thuis, in het clubhuis, in cafés, concerthallen, stations, en aan je vrienden te vragen of zij je een handje willen helpen door hetzelfde te doen. Zo wordt de boodschap die Amnesty International wil delen snel en eenvoudig verspreid. Eens per jaar is Amnesty ook op zoek naar kaarsen- en kaartenverkopers in de week van 10 december. Dan is het de verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Amnesty staat ook altijd open voor ideeën. Wanneer je zelf een leuk idee hebt om op een originele manier actie te voeren voor de mensenrechten, heeft Amnesty altijd een luisterend oor. Jongerenactivist Amnesty International heeft ook acties op maat van jongeren om mensenrechten in de kijker te zetten bij een jong publiek. Zo kunnen jongerenactivisten actie voeren door een fuif, filmavond of andere leuke activiteiten organiseren of door op regelmatige basis met andere jongeren actie te voeren. Amnesty heeft dankzij jongerenactivisten al op heel wat steun kunnen rekenen van klassen, jeugdbewegingen, studentenkernen, jongerengroepen, enzovoort.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Lid Ook de leden zijn binnen Amnesty International heel belangrijk. Zij zijn de kracht achter het vele lobbywerk; zij staan in voor Amnesty’s moreel gezag in de pers en de buitenwereld, voor de interne democratie in de organisatie, ze laten hun stem horen in de Algemene Vergaderingen en bepalen mee het beleid van Amnesty. Dankzij hen is de kans om te slagen en door te breken in bepaalde case groter. Het motto van de Amnesty-leden luidt “Telkens iemand lid wordt van Amnesty International, laait het vuur voor de mensenrechten hoger op.” Amnesty-groepen De vrijwilligers in de Amnesty-groepen zorgen ervoor dat de acties van Amnesty ook doorstromen naar de gemeentes en steden zodat mensen buiten Amnesty ook hun steentje kunnen bijdragen. Zo trekken ze bijvoorbeeld met een petitie naar het marktplein, organiseren ze een benefiet, houden ze een rommelmarkt, schrijven ze brieven enzovoort. Ze zijn van alle markten thuis en hebben dus heel wat manieren om op een leuke en originele manier actie te voeren. Vrijwilliger Amnesty rekent op de steun en inzet van zijn vrijwilligers die ook heel hard nodig zijn in het Amnesty secretariaat dat zich hier in Vlaanderen in Antwerpen situeert. Daarom zet ze jaarlijks heel wat vacatures open zodat iedereen die van mensenrechten verdedigen zijn beroep wil maken een geschikte vacature vindt die bij hem of haar past. Het secretariaat werkt met een heel gevarieerd en krachtig team. Er werken studenten, gepensioneerden, professionelen en experts, werkzoekenden of zelfs mensen die dit werk combineren met hun vast werk, mensen die zich opnieuw in de maatschappij willen integreren, enzovoort. Ieder heeft zijn eigen verhaal en beweegreden om zich mee in te

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

inzetten voor de mensenrechten. Ook alle leeftijden zijn er vertegenwoordigd, iedereen krijgt een kans. Ook hier kan je kiezen of je liever voor een bepaalde periode meewerkt aan een omschreven project of toch verkiest om voor een lange tijd mee te draaien in het dagelijkse reilen en zeilen van Amnesty International Stagiair Amnesty maakt ook plaats voor studenten die graag een stage willen doen bij Amnesty International. Want voor zowel Amnesty als voor de stagiair levert dit heel wat op. Iedere stagiair krijgt een stagebegeleider die hen het hele traject zal bijstaan en de basisopleiding zal verzorgen. De stagiairs draaien mee in de dagelijkse werking van de organisatie in Vlaanderen. Amnesty hecht veel belang aan multiculturaliteit en diversiteit binnen de organisatie. Ze werkt graag samen met allochtone studenten en juicht hun kandidatuur voor een stageplaats toe.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

6 Financiën 6.1 Inkomsten De werking van Amnesty wordt bijna volledig gefinancierd door giften, hun maandelijkse schenkers en geldinzamelacties. Daarom moet ze ook investeren in een goede relatie met haar sympathisanten. Aangezien Amnesty International een volledig onafhankelijke en onpartijdige organisatie is, en dit ook wil blijven, geldt dit ook voor haar financiële zaken. Haar financiële onafhankelijkheid is misschien wel het belangrijkste hierin. Daarom accepteert ze geen giften of subsidies van de federale overheden. Enkel voor mensenrechteneducatie en lokale groepenbegeleiding ontvangt ze subsidies van de Vlaamse Gemeenschap. Er zijn speciale richtlijnen opgemaakt voor het werven van fondsen. Hiermee voorkomen ze dat Amnesty’s onafhankelijkheid geschonden.

2012: De totale inkomsten van Amnesty bedroegen 2.159.265 euro Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

6.2 Uitgaven Amnesty kan blijven vechten voor mensenrechten dankzij de financiële steun van duizenden schenkers. Ze zullen dan ook nagaan en ervoor zorgen dat het geld zo correct mogelijk wordt gespendeerd. Amnesty wil elke euro die binnenkomt zo spaarzaam en efficiënt mogelijk gebruiken voor acties ter bevordering van de mensrechten. Om aan te tonen dat dit wel degelijk gebeurt brengen ze jaarlijks verslag uit aan de Algemene Vergadering en kan iedereen ook hun duurzaamheidsverslag inkijken. Amnesty past ook het principe van een open boekhouding toe die men kan opvragen en inkijken. Zo krijgt men een gedetailleerd zicht op hun inkomsten en uitgaven. Onderzoek Amnesty wil kwaliteit leveren en het is voor haar belangrijk om rapporten naar buiten te brengen die geloofwaardig en correct zijn. Daarvoor is er onderzoek nodig. Het Internationaal

Secretariaat

Londen

coördineert

voert

onderzoek

naar

mensenrechtenschendingen overal ter wereld. Amnesty International Vlaanderen staat hiervoor een deel van haar inkomsten af aan het Internationaal Secretariaat om de onderzoeksmissies te sponsoren en bij te dragen aan het tot stand komen van rapporten en om de werking van Amnesty-afdelingen ter plaatse te ondersteunen. Mensenrechteninformatie Om een goede relatie te behouden met haar leden, schenkers en andere sympathisanten en activisten is het voor Amnesty noodzakelijk om hen te blijven betrekken bij de beweging en hen zoveel mogelijk informatie te verschaffen. Hiervoor maken ze tijdschriften, moeten ze hun website up-to-date houden, wat ook geldt voor de ‘social media’, horen ze jaarverslagen op te stellen, enzovoort. De media zijn dus een belangrijk middel om met de mensen buiten Amnesty te communiceren en hen te informeren over de problematiek van mensenrechtenschendingen en de resultaten die ze bereiken.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Acties en campagnes Om regelmatig acties en campagnes te voeren is er uiteraard ook geld nodig. Acties en campagnes worden gevoerd om bepaalde thema’s onder de aandacht te brengen, bewustzijn te creëren en verandering uit te lokken, maar vooral om hun doel te bereiken en de situatie van die ene persoon, of die ene groep of dat ene land te verbeteren. Regelmatig worden er dus ook actie- en campagnepakketten gestuurd naar de lokale Amnesty-vrijwilligers. Er gaat speciale aandacht naar mensenrechteneducatie via lespakketten die specifiek voor scholen ontworpen worden. Fondswerving Om ook financieel onafhankelijk te blijven, werft Amnesty individuele giften en andere inkomsten. Hiervoor werkt Amnesty net als andere ngo’s samen met gespecialiseerde partners

(mailingbedrijven,

kaarsenfabrikanten,

mediabedrijven).

Het

dus

vanzelfsprekend dat dit geld kost want aan elke manier van fondswerven hangt een prijskaartje vast, maar die prijs moet wel steeds in verhouding zijn met de opbrengsten. Dit wordt in het oog gehouden door het eigen en het internationaal secretariaat, de kascommissie, de penningmeester en nog vele andere bevoegden. De meeste organisaties die actief zijn in de fondsenwerving zijn echter privébedrijven, Hierdoor probeert Amnesty International samen te werken met andere vzw’s. In haar contracten in verband met de samenwerking past ze steeds de principes uit de Ethische Code van de Vereniging voor Ethiek in de Fondsenwerving toe. Om aan nieuwe, maandelijkse schenkers te geraken heeft Amnesty een speciaal straatwervingsproject opgericht. Die tactiek komt oorspronkelijk van Greenpeace. Hierbij spreken wervers als ambassadeur van een goed doel mensen op straat aan en vragen hen om financiële steun. De wervers geven meer uitleg over het goede doel waar ze achter staan en geven ook informatie over de resultaten en waarden van die organisatie.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Om zo correct mogelijk te handelen en kwaliteit te leveren heeft Amnesty een inhoudelijke training voor haar straatwervers. Er bestaan bovendien extra richtlijnen en verplichtingen die elke werver moet naleven. Organisatie-ondersteuning Voor het bekomen van een geschikte werking heeft Amnesty, zoals elke andere organisatie, een aantal vaste uitgaven die betrekking hebben op haar huisvesting en uitgaven. Hierbij horen de boekhouding, logistiek, het inbrengen en updaten van adresgegevens, telefoon, internet, pc-netwerk, postkosten, en dergelijke.

2012: De totale uitgaven van Amnesty bedroegen 2.158.592 euro

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

7 Belangrijk uit het archief 7.1 Nelson Mandela Nelson Mandela was ooit zelf een politiek gevangene die werd vastgehouden vanwege zijn geweten. In totaal heeft hij 27 jaar lang in gevangenschap verkeerd. Mensen over de hele wereld vroegen om zijn vrijlating naarmate de jaren van opsluiting vorderden. Hij sloeg een voorstel om vrij te komen af omdat de voorwaarde om vrij te komen was dat hij de strijd tegen apartheid zou staken. Op 11 februari 1990 kwam hij dan toch vrij, tijdens de daaropvolgende jaren werd hij een belangrijk figuur. In april 1994 werd Mandela verkozen tot eerste zwarte president van Zuid-Afrika. Na zijn presidentschap concentreerde hij zich weer volledig op zijn werk en strijd voor menselijke waardigheid, gelijkheid en gerechtigheid. Hij begreep als geen ander hoe vernietigend de sociale uitsluiting van groepen was. De wereldwijde mensenrechtenbeweging heeft veel aan hem te danken. Hij was een van de meest visionaire leiders ter wereld in de strijd voor mensenrechten en was een voorbeeld voor miljoenen mensen. Opmerkelijk was zijn moed en zelfopoffering; hij verkoos verbetering en vergeving boven haat en wraak. Jaren aan een stuk streed hij een onophoudelijke strijd tegen rassenongelijkheid tijdens de apartheid. Eén van zijn belangrijkste werken was ook het gevecht tegen hiv/aids in ZuidAfrika. Hij werd als verdediger het gezicht voor miljoenen hiv-patiënten in heel SubSahara-Afrika en bleef ijveren voor de erkenning van problemen van hiv- en aidspatiënten als mensenrechtenzaken. Hierdoor kregen de leefomstandigheden van hiv-patiënten over de hele wereld onafgebroken aandacht. In november 2006 reikte Amnesty International de “Ambassador of Conscience Award” uit aan Nelson Mandela. Deze kreeg hij als erkenning voor zijn jarenlange steun en inzet tegen de schending van mensenrechten.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Hij accepteerde de award met de woorden: “Net zoals Amnesty International heb ik gestreden voor gerechtigheid en mensenrechten, gedurende vele lange jaren. Nu heb ik me teruggetrokken uit het publieke leven. Maar zolang onrechtvaardigheid en ongelijkheid in de wereld blijven bestaan, kan niemand van ons ware rust kennen. We moeten steeds sterker worden.”1

Zijn dood laat voor iedereen een gigantische leegte achter. Niet alleen voor Zuid-Afrika, maar over de hele wereld en voor alle mensen die vechten tegen discriminatie en voor vrijheid en rechtvaardigheid.

1 MANDELA, N., Nelson Mandela: 1918 – 2013, internet, AIVL, 2014-02-17

(http://www.aivl.be/nieuws/nelson-mandela-1918-2013/43879#.UzGtMXmAFTA) Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

7.2 Troy Davis Troy Davis werd in 1991 beschuldigd van de moord op de politieagent Mark Allen Mcphail in Savannah, Georgia. Hij werd ter dood veroordeeld en 20 jaar later zat hij nog steeds vast in de dodencel. Het proces duurde zolang omdat er grote twijfel was of hij wel degelijk de moord had gepleegd aangezien er geen fysiek bewijsmateriaal was tegen hem, het moordwapen werd namelijk nooit teruggevonden. De veroordeling was dus volledig opgemaakt uit getuigenissen waarbij zeven van de negen getuigen hun verklaring tijden het proces hadden gewijzigd of zelfs hadden ingetrokken. Ze bleken door de politie onder druk gezet te zijn om Davis toch ‘schuldig’ te laten pleiten. Tussen die overgebleven getuigen was er zelfs iemand die zelf verdacht werd van de moord op de politieagent. Op 20 september 2011 werd het allerlaatste genadeverzoek van Troy Davis afgeslagen door de Georgia Board of Pardons and Parole. In 2007 stelde de Board al een eerdere executiedatum van Troy Davis uit omdat er nog te veel twijfel was over zijn schuld. Maar op 21 september 2011 werd de 42-jarige Amerikaan dan toch geëxecuteerd in de gevangenis van Jackson, in de staat Georgia, nadat negen rechters van het Amerikaanse Hooggerechtshof zich op het laatste moment nog over een beroep hadden gebogen. Troy Davis: “The struggle for justice doesn’t end with me. This struggle is for all the Troy Davises who came before me and all the ones who will come after me.”2 En zo denkt ook Amnesty International erover. Amnesty International heeft samen met vele andere organisaties al die jaren geijverd voor een eerlijk proces voor Troy Davis. Hun strijd voor het afschaffen van de doodstraf blijft voortgaan.

Om dit aan te tonen

organiseerde Amnesty een stille wake op 22 september 2012, als reactie op het onrecht maar vooral als een eerbetoon aan Troy Davis. De doodstraf is onomkeerbaar en het risico om onschuldige mensen te straffen is niet onbestaand. In die 20 jaar dat Troy Davis in de dodencel zat, werden er meer dan 90 terdoodveroordeelden vrijgelaten omdat ze achteraf toch onschuldig bleken te zijn. 2 DAVIS, T., Executie Troy Davis voltrokken, internet 2014-02-17

(http://www.aivl.be/nieuws/executie-troy-davis-voltrokken/37902#.UzGm1HmAFTA) Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Dit doet de vuur van de strijd voor het verbannen van de doodstraf alleen nog maar oplaaien. Er zijn ondertussen al 139 landen die deze gruwelijke en mensonwaardige straf hebben afgeschaft. Ook in Amerika hebben drie staten de afgelopen vier jaar de doodstraf uit hun wet geschrapt: New Mexico, New Jersey en Illinois. Maar de strijd is zeker en vast nog niet gestreden want nog steeds zitten er duizenden mensen vast als terdoodveroordeelde. Samen met andere organisaties blijft Amnesty International hardnekkig campagne voeren tot deze barbaarse en nutteloze straf volledig verbannen is, onder het motto: â&#x20AC;&#x153;Een doodstrafvrije wereld is geen illusie.â&#x20AC;?

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

7.3 Malala Malala is misschien wel een van de jongste en moedigste meisjes die voor mensenrechten strijdt. Ze heeft ondertussen al heel wat indruk gemaakt en werd in 2013 zelfs genomineerd voor de Nobelprijs voor Vrede. In 2008 bezette de Taliban het gebied waar Malala woonde, ze was moedig genoeg om haar stem te laten horen en hardop te zeggen dat ze als meisje gewoon naar school wilde blijven gaan. Ze had een blog voor de BBC waarin ze de gewelddadige acties van de Taliban veroordeelde die het leven in de Swat-valei ongemakkelijk maakten, hierdoor raakte ze wereldwijd bekend en in 2012 ontving ze de eerste Pakistaanse Nationale Vredesprijs. De ondertussen 16-jarige Malala Yousoufzai kreeg op 9 oktober 2012 een kogel in het hoofd door de Pakistaanse Taliban terwijl ze op een schoolbus zat. Ze had al meermaals de Taliban gehekeld omdat ze ijverde voor het recht op onderwijs voor meisjes in de noordwestelijke Swat-vallei. Door haar campagnes had een woordvoerder van de radicaalislamitische groepering haar al herhaaldelijk gewaarschuwd en bedreigd om zich niet te keren tegen de Taliban, maar haar dromen en visie waren sterker dan dat en ze was niet van plan om deze te onderdrukken voor een “simpele” verwittiging. In een militair hospitaal in Birmingham, Groot-Brittannië, waar ook gewonde soldaten behandeld worden hebben artsen dagenlang moeten vechten voor haar leven. Ze heeft stap voor stap opnieuw moeten leren staan, stappen, praten en schrijven. Na de medische behandeling zou Malala Yousoufzai terugkeren naar Pakistan, maar dit was echter geen optie want de Taliban had gezworen Malala te vermoorden. De Talibanleider had wel de “moeite” gedaan om een brief te schrijven aan Malala waarin hij verklaarde waarom zijn organisatie in oktober 2012 een aanslag had gepleegd op Malala. VN-secretaris Ban Ki-Moon heeft intussen 10 november aangeduid als ‘Malala-dag’, de dag waarop gelijke onderwijskansen voor kinderen centraal staan. Ondertussen woont Malala in Birmingham en wordt ze daar gezien als de nieuwe trots van Engeland. Ze mocht de nieuwe bibliotheek in Birmingham openen, ze hield een toespraak voor vrij onderwijs voor alle kinderen in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in New Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

York waarmee ze een sterke indruk naliet. Ze kreeg een staande ovatie in het Europees Parlement toen ze de Sacharov-prijs voor de vrijheid van het denken in ontvangst nam en ze werd in 2013, samen met de Amerikaanse zanger Harry Belafonte, met de prestigieuze “Ambassador of Conscience-award” geëerd door Amnesty International in Dublin. Dit is de belangrijkste

onderscheiding

die

Amnesty

International

toekent

aan

mensenrechtenactivisten wiens inzet een voorbeeld vormt voor velen en die de idealen en visie van Amnesty International delen.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

7.4 Pussy Riot Pussy Riot is een feministische punkgroep die werd opgericht in 2011. Ze protesteert onder andere tegen de onderdrukking van de vrijheid van meningsuiting en van vergadering, politieke, corruptie en oneerlijke rechtszaken. Ze is actief in Rusland en treedt op publieke plaatsen uit het niets op in Moskou, zoals in de metro, op het Rode Plein en op bussen. Hun optreden in februari in 2012 in een kathedraal in Moskou was echter niet van lange duur. In hun lied protesteren ze tegen de sterke band tussen Poetin en de RussischOrthodoxe kerk en roepen ze Maria op om een feminist te worden. Het was deel van een reeks protesten tegen Poetin en de oneerlijke verkiezingen in Rusland. Maria Alekhina, Ekaterina Samutsevich en Nadezkha Tolokonnikova, drie leden van de punkgroep Pussy Riot, werden hiervoor opgepakt en beschuldigd van â&#x20AC;&#x2DC;door religieuze haat gevoed hooliganismeâ&#x20AC;&#x2122; door de Russische rechtbank. Er kwam heel wat internationale kritiek toen deze drie leden veroordeeld werden tot twee jaar strafkamp. Ze kregen namelijk geen eerlijk proces want de advocaten kregen onvoldoende tijd om de zaak deugdelijk voor te bereiden. Wanneer ze getuigen wilden oproepen werd dat afgewezen en de zittingsdagen duurden zo lang dat ze amper tijd kregen om te eten, te slapen en zich opnieuw voor te bereiden op die volgende zittingsdag. Op 11 oktober werd een eerste lid vrijgelaten. Ekatarina Samutsevich mocht voorwaardelijk vrijkomen omdat ze niet had gezongen, gedanst of gebeden dus haar acties werden van een andere aard gezien. De voorwaarde was dat ze zich regelmatig zou aanmelden bij de politie en ze moet zich houden aan de vrijheidsbeperkingen de het gerecht haar had opgelegd. Op dat moment zaten de twee andere vrouwen nog steeds opgesloten in strafkampen die mijlenver van elkaar en van hun familie lagen. Amnesty International eiste dat de twee gewetensgevangenen

onmiddellijk

onvoorwaardelijk

werden

vrijgelaten.

vrijheidsbeperkingen van Ekaterina moesten ook kwijtgescholden worden.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

In december 2012 kwam aan het licht dat het vonnis niet genoeg onderbouwd was en de veroordeling van de Pussy Riot-leden die nog in de gevangenis zaten moest worden herbekeken. Het hooggerechtshof had geen bewijs van religieuze haat en de rechtbank in Moskou had hen geen strafuitstel gegeven toen ze gearresteerd werden, hoewel ze allebei een jong kind hebben. Amnesty was ervan overtuigd dat het proces tegen de drie meisjes politiek gemotiveerd was. Het was voor hen nog maar eens een voorbeeld dat de vrijheid van meningsuiting in Rusland beperkter wordt naarmate de tijd vordert. Pussy Riot zou een waarschuwing zijn naar alle anderen die kritiek hebben op de macht, het wordt niet getolereerd en zal zwaar bestraft worden.

Op maandag 23 december kwamen ook Maria Alekhina en Nadezkha Tolokonnikova op vrije voeten. In een persconferentie zegden ze dat ze enkel waren vrijgekomen met Poetins reputatie met de Winterspelen in Sotsji in het vizier. Ze lieten ook weten dat ze niet meer zouden optreden zoals toen in Moskou. Ze hebben wel plannen om een mensenrechtenorganisatie op te richten die zich inzet voor gevangen omdat ze vinden dat er te weinig aandacht is voor de onmenselijke situatie waarin de gevangenen van Rusland moeten verkeren. Â

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Besluit Amnesty International is een hele sterke organisatie en ze krijgt meer en meer de erkenning die ze verdient. Ze heeft een prachtige visie en het is buitengewoon wat ze al heeft kunnen bereiken met haar vrijwilligers. Dagelijks zetten er zich tal van vrijwilligers in voor anderen die zich in onmenselijke situaties bevinden en waarvan de rechten op een menswaardig leven zijn afgenomen. Er wordt zo veel tijd in die cases gestoken door die vrijwilligers en evolutie en resultaat is voor hen al voldoende om elke dag opnieuw de strijdt door te zetten. De situatie verbeteren van een persoon, of een groep personen is voor hen het enige wat telt. Verhalen zoals die van Nelson Mandela, Troy Davis, Malala en Pussy Riot integreren me enorm. Zij zetten de noden van iemand anders voor die van zichzelf. Die mensen hebben al heel wat meegemaakt om hun dromen en idealen te bereiken. Zelf wil ik verder gaan dan schrijf-ze-vrijdagen. Er zijn zoveel mogelijkheden die Amnesty International aan de ‘gewone’ mens buiten hun organisatie biedt om zelf de handen uit de mouwen te steken. Elke helpende hand is een extra hart onder de riem voor Amnesty International en een extra sprankeltje hoop voor de slachtoffers van schendingen van mensenrechten. Hoe meer mensen die mee met hen hun boodschap verspreiden, hoe groter de kans op verandering is. Amnesty International zal blijven strijden voor de rechthebbenden tot ze niet meer nodig zijn en ophouden met bestaan.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Bronnenlijst Boeken BREIJ, B., en VAN OOSTERHOUT, T., Het verhaal Achter Amnesty International, eerste druk, Uitgeverij Rainbow bv, mei 2011, 239 pagina’s. OBBINK, W., Vrijheid begrijp je pas als ze je wordt afgenomen, eerste druk, Transrivalis, september 2013, 148 pagina’s.

Magazines AMNESTY INTERNATIONAL, Mensenrechten verdedigen in 2012. Jaarverslag 2012, vijfde jaargang, p. 18-19. AMNESTY INTERNATIONAL, WIRE, zevende jaargang, maart/april, nr.2.

Internetartikels AMNESTY INTERNATIONAL, Amnesty’s mensenrechtenprijs voor Malala Yousafzai en Harry

Belafonte,

internet,

Amnesty,

2014-02-17,

(http://www.amnesty.nl/nieuwsportaal/nieuws/amnesty-s-mensenrechtenprijs-voor-malalayousafzai-en-harry-belafonte) AMNESTY

INTERNATIONAL,

Doe

mee,

internet,

AIVL,

2014-02-12,

(http://www.aivl.be/doe-mee#.UzHDnHmAFTA) AMNESTY INTERNATIONAL, Executie Troy Davis voltrokken, internet, AIVL, 2014-02-17, (http://www.aivl.be/nieuws/executie-troy-davis-voltrokken/37902#.UzGm1HmAFTA) AMNESTY INTERNATIONAL, Malala, het dappere meisje uit Pakistan, internet, AIVL, 2014-02-17,

(http://www.aivl.be/nieuws/malala-het-dappere-meisje-uit-

pakistan/42460#.UzGpsHmAFTA) AMNESTY INTERNATIONAL, Meer over Pussy Riot, internet, AIVL, 2014-02-17, (http://www.aivl.be/doe-mee/meer-over-pussy-riot#.UzGoonmAFTA)

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

AMNESTY INTERNATIONAL, Nelson Mandela: 1918 â&#x20AC;&#x201C; 2013: interntet, AIVL, 2014-02-17, (http://www.aivl.be/nieuws/nelson-mandela-1918-2013/43879#.UzGtMXmAFTA) AMNESTY

INTERNATIONAL,

Over

mensenrechten,

internet,

AIVL,

2014-02-09,

(http://www.aivl.be/wat-we-doen/thema/over-mensenrechten#.UzHCzHmAFTA) AMNESTY

INTERNATIONAL,

Steun

ons,

internet,

AIVL,

2014-02-17,

(http://www.aivl.be/steun-ons#.UzHD6HmAFTA) AMNESTY INTERNATIONAL, Wat betekent het logo?, internet, Amnesty, 2014-01-16, (http://www.amnesty.nl/over-amnesty/veelgestelde-vragen/wat-betekent-het-logo) AMNESTY

INTERNATIONAL,

Wie

zijn,

internet,

AIVL,

2014-05-02,

(http://www.aivl.be/wie-we-zijn#.UzHEUXmAFTA) KIDR., Pakistaans verzetmeisje aan de beterhand, internet, DS De Standaard, 2014-0217, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20121026_00348675) KLD., Malala krijgt staande ovatie in EU-Parlement, internet, DS De Standaard, 2014-0217, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20131120_00847747) LLO, Veroordeling Pussy Riot wordt herbekeken, internet, DS De Standaard, 2014-02-17, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20131212_00883827) N.N., Beroep aangetekend tegen doodstraf Troy Davis, internet, DMorgen, 2014-02-17, (http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/1322542/2011/09/21/Beroepaangetekend-tegen-doodstraf-Troy-Davis.dhtml) N.N., Jonge Pakistaanse activiste neergeschoten door Taliban, internet, DS De Standaard,

2014-02-17,

(http://www.standaard.be/cnt/dmf20121009_00327893)

N.N., Neergeschoten Malala kan weer staan en schrijven, internet, DS De Standaard, 2014-02-17, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20121019_00340726)

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

SDG., Omstreden doodstraf Troy Davis toch uitgevoerd, internet, DS De Standaard, 201402-17, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20110922_005) TKI., Talibanslachtoffer Malala mag ziekenhuis verlaten, internet, DS De Standaard, 201402-17, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20130104_00421886) VBO., Talibanleider schrijft brief aan Malala, internet, DS De Standaard, 2014-02-17, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20130718_00662939) VBO., Pakistaans Schoolmeisje maakt indruk op VN, internet, DS De Standaard, 2014-0217, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20130712_00656705) VIDAL, K., Pussy Riot: “Poetin is een stoute puber en zo moet je hem behandelen”, internet, DMorgen, 2014-02-17, (http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/1785521/2014/02/01/PussyRiot-Poetin-is-een-stoute-puber-en-zo-moet-je-hem-behandelen.dhtml)

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

BIJLAGEN

Inhoudsopgave

INHOUDSOPGAVE ............................................................................................................. 3 1 UVRM ............................................................................................................................. 5 2 VERSLAG AMNESTY DAG ........................................................................................... 9 3 INTERVIEW .................................................................................................................. 13 4 BOEKRECENSIE ......................................................................................................... 25 5 ARTIKELS .................................................................................................................... 27 5.1 TROY DAVIS ................................................................................................................. 27 5.2 MALALA ....................................................................................................................... 29 5.3 PUSSY RIOT ................................................................................................................. 30

1 UVRM Artikel 1 Alle mensen worden vrij geboren en moeten op dezelfde manier worden behandeld. Artikel 2 Ieder heeft recht op alle rechten, ongeacht of je jong of oud, man of vrouw bent, welke huidskleur je hebt, welke godsdienst je belijdt of welke taal je spreekt. Artikel 3 Je hebt recht op leven in vrijheid en in veiligheid.

Artikel 4 Slavernij is verboden.

Artikel 5 Je mag niemand martelen.

Artikel 6 Je hebt recht op dezelfde bescherming als iedereen.

Artikel 7 De wet moet voor iedereen hetzelfde zijn; iedereen moet volgens de wet op dezelfde manier behandeld worden. Artikel 8 Je hebt recht om hulp van een rechter te vragen, als je vindt dat je volgens de wetten van je land niet goed wordt behandeld. Artikel 9 Niemand heeft het recht je zonder goede reden gevangen te zetten of het land uit te sturen. Artikel 10 Als je terecht moet staan, moet dat in het openbaar gebeuren. De mensen die je berechten, mogen zich niet door anderen laten beïnvloeden. Artikel 11 Je bent onschuldig tot je schuld bewezen is; je hebt het recht je te verdedigen tegen beschuldigingen. Artikel 12 Je hebt het recht op privacy: op bescherming als iemand je lastig valt, je brieven opent of kwaad van je spreekt. Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Artikel 13 Je hebt het recht om te gaan en te staan waar je wilt, in eigen land en in het buitenland. Artikel 14 Als je slachtoffer wordt van mensenrechtenschendingen, heb je het recht om naar een ander land te gaan en dat land te vragen om jou te beschermen. Artikel 15 Je hebt het recht een eigen nationaliteit te hebben.

Artikel 16 Je hebt het recht te trouwen en een gezin te stichten.

Artikel 17 Je hebt het recht op eigendom en niemand mag je bezittingen zonder goede redenen afnemen. Artikel 18 Je hebt het recht op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst.

Artikel 19 Je hebt het recht op vrijheid van mening en meningsuiting.

Artikel 20 Je hebt het recht om te vergaderen als je dat wilt.

Artikel 21 Je hebt het recht om deel te nemen aan de politiek van je land.

Artikel 22 Je hebt het recht op maatschappelijke zekerheid en om jezelf te ontwikkelen.

Artikel 23 Je hebt het recht op werk in het beroep dat je zelf kiest. Je hebt ook recht op een rechtvaardig loon voor je werk. Mannen en vrouwen moeten voor hetzelfde werk evenveel betaald worden. Artikel 24 Je hebt het recht op vrije tijd en vakantie.

Artikel 25 Je hebt het recht op alles wat nodig is om ervoor te zorgen dat je niet ziek wordt, geen honger hebt en een dak boven je hoofd hebt. Moeder en kind hebben recht op bijzondere zorg en bijstand.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Artikel 26 Je hebt het recht op onderwijs dat gericht is op de volle ontwikkeling van de menselijke persoonlijkheid en op de versterking van de eerbied voor de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden. Artikel 27   Je hebt het recht om te genieten van wat kunst en wetenschappen voortbrengen. Artikel 28 De overheid moet ervoor zorgen dat er een "orde" is die al deze rechten beschermt. Artikel 29  Je hebt ook plichten tegenover de mensen om je heen, zodat ook hun mensenrechten kunnen worden beschermd. De wetten in je land mogen niet ingaan tegen deze mensenrechten. Artikel 30 Geen enkel land en geen enkel mens mag proberen om de rechten te vernietigen die in deze Verklaring staan.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

2 Verslag Amnesty dag Op donderdag 5/10/2013 was ik aanwezig op de Amnesty International dag in AntwerpenBerchem. Ik vond het wel spannend, helemaal op mijn eentje naar zo een infodag waar ik niemand anders ken. Ik keek er wel ergens enorm naar uit. Ik verwachtte een dag vol workshops die leerrijk en creatief zouden worden. Maar dit viel jammer genoeg een beetje tegen. Veel heb ik niet bijgeleerd. Je kon niet alle workshops volgen, waarop ik wel had gehoopt. Ik volgde één in de voormiddag en de andere in de namiddag en naar aanleiding van de campagne tegen het Rusland van Poetin woonde ik een interview bij met Sergei Nikitin, directeur van Amnesty International Rusland. Dat we moesten kiezen vond ik wel een tegenvaller want ik had graag deelgenomen aan nog andere workshops. Mijn eerste keuze was de workshop “Schrijf-ze-vastdag: stop geweld tegen holebi’s en transgenders”. Ik was hier eigenlijk wel vrij nieuwsgierig naar want als ik aan Amnesty International denk, denk ik vooral aan mensen die onterecht in de gevangenis zitten of de doodstraf hebben gekregen en voor wie Amnesty strijdt om ze vrij te krijgen. Maar Amnesty strijdt voor mensenrechten en uiteraard valt het recht op vrijheid en bewust kiezen om holebi of transgenders te zijn daar ook onder. We maakten ook kennis met het Genderbread-model. Dit bepaalde hoe vrouwelijk of mannelijk je was. En in hoeverre je jezelf durft te zijn. Ook was Khaled daar aanwezig om zijn ervaring met ons te delen. Khaled leefde in Jordanië en toen hij besefte dat hij homoseksueel was vreesde hij het ergste. Hij maakte zichzelf wijs dat zijn leven over was. Als dit ooit aan de oren kwam van zijn familie en vrienden was het gedaan met hem. Hij leerde een man op het internet kennen die hetzelfde probleem had als hij. Hij was homoseksueel en in zijn cultuur werd dat niet aanvaard. Toen de broer van Khaled zijn computer hackte en achter Khaleds geheim kwam chanteerde hij hem tot het uiterste. Toen dit hem te veel werd besloot hij om naar Brussel te vluchten. In België mochten ze sedert 2003 als holebikoppel trouwen voor de wet. Maar de realiteit was bitterder dan hij had verwacht. Mensen scholden hem uit, wouden niets met hem te maken hebben. Hij ging van de ene hel naar een nog grotere hel.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Maar rond elke grijze wolk is er een gouden randje. Ondertussen is hij in Argentinië kunnen trouwen met zijn internetvriend, die woont momenteel nog in Chili maar ze zijn op zoek naar een manier om verder samen door het leven te gaan. Zijn moeder hoort hij nog af en toe, maar nadat ze erachter kwam is het nooit meer hetzelfde geweest. Hij durft nog altijd niet terug te keren naar Jordanië uit schrik voor de reacties. Het was een hele mooie getuigenis, recht uit het hart. Ik had er enorm respect voor dat hij dit kon vertellen voor een grote groep mensen waar hij niemand van kende en niet wist of ze voor of tegen holebi’s waren. Onder de middag was er voor broodjes gezorgd. Ik leerde een meisje kennen, Stiene. Ze was er ook alleen en zo raakten we aan de praat. Ze was naar de Amnesty dag gekomen omdat ze van plan is later in te zetten voor Amnesty als vrijwilliger. Zo waren er nog vele mensen met hun eigen verhaal. Supporters maar ook mensen die al werken voor Amnesty. Je kon ze allemaal leren kennen tijdens de speeddating sessie waaraan je vrijwillig mocht deelnemen. Tijdens het middagmaal werden er ook tal van enquêtes uitgedeeld en sponsors geronseld. We moesten een groepsfoto laten maken voor de actie tegen het Rusland van Poetin. Toen werd de keuze voor in de namiddag gemaakt. Ik ging voor “mensenrechten verdedigen op social media”. Dit was jammer genoeg niet de juiste keuze. Ik verwachtte er iets totaal anders van. Het was meer algemene info over hoe je met internet en de privacy ervan moet omgaan. Wat zij zien als “Amnesty verdedigen op social media” is dat de mensen die dat willen een pagina of groep kunnen aanmaken in naam van Amnesty International en dan daar hun mening op smijten. Hier kwamen wel heel wat onverdeelde en interessante reacties op waar ik het mee eens was. Zoals “wat als iemand de naam zwartmaakt van een bedrijf of groep, dit gebeurt dan zogezegd in naam van Amnesty en Amnesty zit dan ook met de problemen en een eventueel proces”. De laatste workshop was dan, volgens hen, het langverwachte gesprek met Sergei Nikitin en professor Katlijn Malfiet van de KULeuven. Dit leek me het interessantste van de hele dag en ik vond het zeer jammer dat ik dit niet voor lang kon bijwonen. Het ging over het Rusland van Poetin, over het recht op vrije meningsuiting, vereniging en vergadering, naar aanleiding van hun campagne van dit jaar “Poetin, stop de repressie. Kies voor vijheid”. Dit debat over de recente ontwikkelingen in Rusland met betrekking tot het recht op vrije meningsuiting kon dus zeker niet ontbreken. Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Ik heb op de dag zelf niet veel bijgeleerd over Amnesty International zelf maar ik ben wel heel blij dat ik deze kans heb gegrepen. Als je het niet probeert, ga je niet weten hoe het zal worden. Ik heb wel weer nieuwe mensen, interessante mensen leren kennen. Het was al bij al toch nog een plusminus redelijk succesvolle dag en ik ben van plan om meer zo een infodagen bij te wonen over onderwerpen die me interesseren.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

3 Interview Een interview door: Ellen Wouters 6 STW A Schooljaar 2013 – 2014 School: Instituut Sint – Vincentius a Paulo Gijzegem Pachthofstraat 3 9380 Gijzegem Geïnterviewde: Erica Baeck Verantwoordelijke beweging Kerkstraat 156 2060 Antwerpen Voor onze geïntegreerde proef moesten we een persoon interviewen die kennis of ervaring heeft met ons onderwerp. Het was niet zo moeilijk om iemand te vinden die dit voor mij wou doen. Toen ik een mailtje stuurde naar amnesty@aivl.be kreeg ik bijna onmiddellijk antwoord terug van de verantwoordelijke beweging, Erica Baeck. Op de dag van het interview maakte ik dan eindelijk kennis met haar. Het was een zeer vriendelijke mevrouw en het interview verliep zeer vlot. 1. Wat is uw functie binnen Amnesty, wat houdt deze in? Binnen Amnesty ben ik al meer dan 10 jaar verantwoordelijke beweging. Het is begonnen met het begeleiden van Amnestygroepen die lokaal actief zijn. Dit doe ik nog steeds maar er zijn veel meer, zoals wij het noemen, individuele activisten. Dat zijn mensen die actief zijn voor Amnesty maar niet in een groep. Voor zo een individuele activisten hebben we verscheidene engagementsvormen. Ze kunnen brieven schrijven, spoedacties schrijven, affiches verspreiden, kaarsen verkopen, we hebben ook een activist voor één dag.. Om ervoor te zorgen dat mensen deze engagementsvormen kunnen aangaan moet er met hen

gecommuniceerd

worden. Dat moet dan

allemaal

wat gecoördineerd

georganiseerd worden en dat is dan mijn functie. Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

2. Het werk (op het secretariaat) is dat vrijwillig? Werken er dan veel mensen bij Amnesty? Het

fantastische

aan

Amnesty

is,

dat

organisatie

internationaal

een

vrijwilligersorganisatie is. Al het werk wordt gedragen door vrijwilligers, zowel nationaal als internationaal. Wij werken hier op AIVL met ongeveer 18 à 19 mensen, niet allemaal voltijds maar er zijn hier wel 30 vrijwilligers op het secretariaat. Het is geweldig dat zo een internationale organisatie, waar zo een 3 miljoen mensen werken, dat dat allemaal vrijwilligers zijn. En dat, ookal heeft het personeel geen beslissingsrecht, het toch al die belangrijke, ondersteunende taken kan uitvoeren. Er zijn mensen die hier op het secretariaat twee of drie dagen vrijwilligerswerk komen doen en dat kunnen jonge mensen zijn op zoek naar een job, maar dat kunnen ook mensen zijn die lang ziek zijn geweest en terug in de maatschappij willen rollen, jong of oud gepensioneerden, mensen soms tussen twee jobs door of mensen die met moeilijke situaties kampen en hier een nieuwe kans krijgen om terug in de maatschappij mee te draaien.. Het mooie aan Amnesty Vlaanderen is dat eigenlijk alle leeftijden vertegenwoordigd zijn, ook man-vrouw verhouding is zo goed als fiftyfifty. Het enige wat ik graag nog zou zien in de toekomst is dat het wat meer divers zou zijn. Veel van onze vrijwilliger zijn hoog opgeleid, hebben een diploma van het ASO en hebben minimum een bachelorsdiploma. Dat hier wat meer diversiteit zou zijn zou mooi zijn, ook in origine. Het zou fantastisch zijn dat we iets heel erg goed kunnen aanbieden aan mensen die minder opgeleid zijn of geen kans hebben gehad om aan de hogeschool te studeren. Het moeilijke hieraan is dat al het werk vanuit een juridisch aspect vertrekt. We hebben het hier over mensenrechten, mensenrechtenschendingen, de politieke en economische situatie in een land, dus niet altijd een heel erg rechtlijnige boodschap die wij brengen. We zeggen bijvoorbeeld nu wel “Rusland, vrije meningsuiting, zowel voor journalisten als voor iedereen”, maar we hebben daar altijd wel een hele uitleg bij te vertellen. Daarom zal het niet eenvoudig om iedereen daar de kans toe te geven en bij te betrekken maar ik vind wel dat dat moet kunnen.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

3. Wat drijft u en de andere vrijwilligers om mee te doen met Amnesty? Ik heb verschillende keren oefeningen gedaan met onze vrijwilligers om te weten wat hen nu juist drijft. Want wanneer je weet wat hen drijft, kan je daar goed op inspelen als begeleider. De redenen zijn zo uiteenlopend, dat kan gaan van voor het sociale contact tot ergens een getuigenis gehoord te hebben of het rechtsvaardigheidsgevoel waarvoor ze willen strijden, het gevoel van iets te kunnen en te willen doen. Al is het maar ĂŠĂŠn iemand in de wereld die dan toch de doodstraf niet krijgt of vrijkomt, daar doe je het voor. 4. Menno Kamminga, hoogleraar internationaal recht van de Universiteit van Maastricht en jarenlang zeer gewaardeerd juridisch medewerker van Amnesty in Londen is uiterst bezorgd over de toekomst van Amnesty. Hij vindt dat ze verloren is als ze haar werkterrein niet vergaand verlegt naar multinationale ondernemingen en zegt onvoldoende gehoor voor die waarschuwing te krijgen bij de huidige Amnesty International. Klopt dit? En wat is uw mening hierover? Als je kijkt naar vroeger, in de beginjaren, zijn we wel al heel wat gegroeid. Toen schreven wij enkel brieven naar de presidenten, ministers, beleidsmensen, de regering.. We gingen toen enkel in op wat ze niet goed deden. Vermits wij ons op de UVRM baseren, stuurden wij meestal brieven vanuit die aspecten. We spraken de regeringen erop aan zodat zij de wetgeving konden aanpassen. Als zij de wetgeving veranderen kan je hen er later op wijzen dat het wel in hun wetgeving stond. Als zij de UVRM in hun wetgeving implementeren dan moeten ze er zich aan houden. Dat is de strategie die erachter zit. Wat blijkt nu wel, we zijn constant onderhevig aan veranderingen.

Grote

bedrijven

zoals

die

multinationals

schenden

heel

wat

mensenrechten. Vandaag de dag is het niet alleen meer aan de regering om de multinationals terecht te wijzen, wij kunnen dat nu ook doen. Dus eigenlijk kan de gewone mens, want Amnesty is maar een gewone mens, zo een multinationals op de vingers tikken en daarmee gaan praten en laten horen dat wij niet akkoord gaan met hun handelen. Eigenlijk is een bedrijf een rechtspersoon, dat wil zeggen dat zij ook de mensenrechten niet mogen schenden. Een mooi voorbeeld daarvan is Shell, een groot en machtig bedrijf. In Nigeria hebben we Shell aangesproken dat ze de rapporten moeten uitbrengen omdat heel de omgeving was vervuild. Die mensen konden daar niet meer leven, alles was weg.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Je bent dan als gewone mens tegen een hele grote machine bezig, maar het blijkt toch effect te hebben want we hebben nu een eerste stapje succes geboekt. Shell moet zijn interne documenten extern maken. En vanaf het moment dat zij hun onderzoeken naar de omgeving en hun fouten in het bedrijf moeten extern maken kan je een juridische weg opgaan en hen aanklagen. Dit kan heel erg traag gaan en het zal dan waarschijnlijk niet bij die ene klacht blijven, maar de eerste stappen zijn wel gezet. We hebben dus de beslissing genomen dat we iedereen die mensenrechten schendt gaan aanklagen. Of dat nu een president is of een gewone mens. In principe zouden we een vrouw die haar man slaagt kunnen aanschrijven. We zijn nu aan het bekijken hoe we dat zo optimaal kunnen doen en waar we impact kunnen krijgen. Amnesty werkt ook maar met de mensen die ze zijn en met de middelen die ze heeft. Met dat idee is er ook beslist dat we enkel de mensenrechtenschendingen aanklagen die een grootmensenrechtenschending zijn. Hierbij spreken we dus over doodstraf, martelen, politieke gevangenen, gewetensgevangenen… Ook dat Shell hele dorpen en gebieden geheel onmogelijk maakt om daar te leven als mens of dat Romakinderen geen kans krijgen voor degelijk onderwijs noemen wij grootmensenrechtenschendingen. Eigenlijk alles waar een groep van mensen slachtoffer van zijn. Zo een situaties aanpakken vraagt heel wat tijd net omdat het door vrijwilligers gedragen wordt. Hiermee ken ik wel de ongeduld van Menno Kamminga begrijpen. De onderzoekers die zo een uitspraken maken zijn natuurlijk wel de onderzoekers die met hun neus in de feiten zitten, wat heel aangrijpend is voor hen. Ik zou het niet kunnen om dagdagelijks bezig te zijn met het onderzoeken van mensenrechtenschendingen. Dat raakt mij te erg. Ik ben er ooit een tijdje mee bezig geweest, maar ik ben er mee moeten stoppen omdat ik er nachtmerries van kreeg. Dus ik begrijp die uitspraak wel. Maar je zit met een vrijwilligersorganisatie die een heel erg grote kracht is op zich maar die ook zijn nadelen heeft. En dat het wat trager gaat is nu het zwakke puntje van Amnesty. Wij werken anders dan Human Rights Watch. Zij werken met betalend personeel waardoor ze iets serieus kunnen “doorpushen”. Hierdoor werken zij heel erg snel maar soms maken ze daarin kleine foutjes die ze nadien moeten rechtzetten. Zo werkt Amnesty niet, Amnesty gaat eerst de feiten heel erg onderzoeken, dan komen we uit met een Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

dossier en dan pas gaan onze mensen aan het werk. Dit hele proces maakt dar er wat vertraging opzit, omdat het allemaal zo correct mogelijk moet gebeuren. Maar dat is dan ook weer onze kracht. Laat Human Rights Watch zijn kracht uitspelen, zijn snelheid en zijn strategie. Onze kracht zit hem in de correctheid van de dossiers en de kracht van de vrijwilligers. 5. Krijgen jullie veel steun op financieel vlak? Neen. Wij krijgen geen subsidies omdat we totaal onafhankelijk zijn. We leven enkel van donaties en mensen die voor ons activiteiten opzetten. Dat is grandioos want er moeten nog wel wat mensen centjes geven om zo een internationale organisatie te kunnen laten draaien. 6. En hoe zit het met de steun van mensen die mee actie voeren, scholen, steden, de overheid en andere organisaties? De scholen en leerkrachten werken graag met ons samen omdat we hen informatie kunnen aanreiken die ze eigenlijk op andere plaatsen niet echt kunnen vinden. Amnesty is de enige mensenrechtenorganisatie die met vrijwilligers werkt en ook zijn eigen onderzoek doet en de informatie van dat onderzoek kan doorgeven aan de mensen. We hebben ook jaarlijks een fantastisch actie- en inhoudelijk pakket waar de leerkrachten en scholen mee aan de slag kunnen. Met gemeentes werken we samen zonder dat dat onze onafhankelijkheid schaadt. Tijdens onze eindejaarscampagne rond 10 december vragen we aan gemeentes om mee de boodschap uit te dragen met ons. De burgervader vraagt eigenlijk aan zijn burgers om mee te doen, ik vind dat een heel krachtig signaal en ook meer dan 2/3 van de gemeentes doen dat ook, dat is een geweldig succes. Ik denk dat dit ook wel mogelijk is omdat we hier in Vlaanderen al vele jarige bezig zijn en dat veel mensen en kinderen van jongs af aan weten wie Amnesty is en waar Amnesty over gaat. Dat maakt het gemakkelijker om uit te breiden naar de bibliotheek en de vrije radioâ&#x20AC;&#x2122;s. Mensen willen echt wel steunen omdat je ook bekend bent denk ik, en omdat ze er dan meer vertrouwen in hebben. Meestal wat Amnesty zegt klopt ook wel door die kracht van onderzoeken, wel met het nadeel van traagheid, maar met een hele sterke kwaliteit.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

7. Jullie durven heel ver gaan in jullie acties, nu ook zoals met jullie actie tegen het Rusland van Poetin. Irene Khan zegt dat het risico is dat wanneer je iets doet, je er een goed gevoel aan overhoudt. En dat je dan ook denkt dat je iets goed gedaan hebt. Maar dat er een groot verschil is tussen je goed voelen en iets goeds doen en dat voor Amnesty dat altijd de uitdaging is geweest. Het gaat om het resultaat, daar buiten. Wat denkt u hierover? Wat zijn volgens u de risico’s die verbonden zijn met de acties die jullie voeren? Ik zie niet veel risico’s die aan het actie voeren verbonden zijn. Alleen een nadeel en dat is dat je niet onmiddellijk het resultaat ziet. Als je zegt tegen je vrienden dat je in Nepal een schooltje hebt bezocht zonder toiletten en je trommelt hier 10 mensen op en je gaat terug naar Nepal en je bouwt die toiletten, dan zie je dat die toiletten daar staan en dan hebben die kinderen daar veel vreugde van. Dat heb je niet met Amnesty, niet onmiddellijk. Dat is meestal een langdurig engagement dat je moet aangaan en waarvan je niet onmiddellijk resultaat ziet. Als we bijvoorbeeld wereldwijd brieven laten schrijven voor een ter dood veroordeelde in Texas, blijft de vraag nog altijd, wanneer daar een half miljoen brieven aankomt, heeft dat effect? Dat wordt altijd onderzocht. Je zou kunnen zeggen niet onmiddellijk en direct voor die ene persoon, dat lukt niet altijd. Maar juist daarom moeten we blijven doorzetten en er voor zorgen dat er minder en minder landen en staten zoals in Amerika de doodstraf uitvoeren zodat ze in een benauwde situatie terecht komen, ook Texas. Als zij nog de enige staat zijn in Amerika die de doodstraf uitvoeren, komen ze in een situatie terecht dat ook zij politiek niet meer stand kunnen houden. Dat is een lange termijn visie waarvoor we toch blijven schrijven. Het is niet alleen de brief die geschreven wordt, maar ook het aspect van educatie, het aspect van waarom je verklaard en zegt dat de doodstraf een mensenrechtenschending is. Het is gewoon een mensenrechtenschending, iedereen heeft recht op leven. Voor ons zijn mensenrechten nogal basic, recht op leven, recht op onderwijs, recht op water. Als je die rechten allemaal bezit heb je kans op een goed leven, als je één van die rechten niet hebt dan kan dat ingrijpend zijn. Zo werken we ook voor sloppenwijken omdat daar veel mensenrechten geschonden worden. Onze eerste eis daarin is, “herken dat de mensen die daar wonen wel degelijk mensen zijn”.

De mensen die in die sloppenwijken wonen bestaan niet volgens de

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

regering.

Het

gevolg

daarvan

dat

regering

zegt

dat

daar

geen

verantwoordelijkheid voor hebben omdat ze niet ingeschreven zijn, maar die mensen zijn er wel. Het is niet omdat ze niet ingeschreven zijn dat je ze geen water moet geven, geen voedsel moet geven, geen onderwijs moet aanbieden… Als de regering die mensen wel erkend en zijn verantwoordelijkheid neemt, zou dat al een hele grote stap zijn naar de verbetering van die groep. Actie voeren geeft een goed gevoel, af en toe geven we mensen ook goed nieuws mee van wat we bereikt hebben. Dat goed gevoel moet er blijven, je gaat ook geen 50 jaar brieven schrijven als je daar nergens resultaat van ziet. Langs de andere kant moet zo een machine als Amnesty wel impact kunnen genereren. En een heel lang verhaal is bijvoorbeeld ook wapenhandel. We hebben nu een wapenhandelsverdrag. Daar zijn we nu al heel lang voor aan het strijden. Soms dachten we wel “mensen waar beginnen we aan, wie zijn wij om daar iets aan te kunnen veranderen?”. Maar je ziet wel mede door het jarenlange lobbywerk, mede door de hele grote “one millon faces” acties staan we nu wel waar we staan. Weliswaar aan het begin van het verhaal, maar elk begin is een goed begin. 8. Hoe vinden jullie de mensen waar jullie actie voor gaan voeren? Of vinden deze mensen jullie? Hoe komen ze bij Amnesty terecht? Ze komen via vele kanalen bij ons terecht. Ze vinden ons via advocaten, journalisten, andere ngo’s… Maar zij vinden niet alleen ons, wij vinden hen ook. Als er in een land nog gemarteld wordt en we hebben een dossier over een bepaald persoon waarvan we zeker van zijn dat die gemarteld is of gemarteld wordt, dan voeren we niet alleen actie voor die persoon maar dan geldt die actie ook voor alle andere personen. Niet alle personen moeten contact hebben met Amnesty vooraleer we daar actie kunnen voor voeren. Als je voorbeeldcases hebt kan je al een situatie in een land aankaarten en we hebben ook onderzoekers die op missie gaan en ter plaatse onderzoeken. Vroeger

noemden

mensenrechtenslachtoffers,

zeggen

gewoon

rechthebbenden. Dat is al veel meer respectvoller naar die mensen toe. We gaan er ook meer en meer voor zorgen dat we participatief kunnen werken met de rechthebbenden en hen de kans kunnen geven hun eigen kracht naar boven te laten komen.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

9. Hoe kiezen jullie de acties uit en hoe weten jullie dat ze slaagkans hebben? Er zijn heel wat strategieën om mensenrechten aan te pakken. Door de jaren heen is Amnesty met verschillende soorten strategieën op de proppen gekomen. De eerste strategie was die simpele brief die na meer dan 50 jaar nog altijd zijn kracht heeft. Brieven schrijven is nog altijd belangrijk omdat dan de massa zich laat horen. Dat wordt dan ook ondersteund door andere strategieën, eentje daarvan is het lobbywerk dat eerder achter gesloten deuren gebeurt. Ook dossiers de wereld insturen is heel erg belangrijk. Dit gebeurt dan via media, pers, sociaalmedia, websites.. Mensenrechteneducatie is ook een strategie die daarin gebruikt kan worden. Daarnaast heb je ook nog allerlei mogelijke fonds wervende strategieën. Je kan een dossier over een persoon, over een rechthebbende een jaar lang blijven onderzoeken. We bekijken heel erg nauw of we een dossier aangaan voor één persoon of een wereldwijde campagne gaan voeren met heel de organisatie over bijvoorbeeld wapenhandel. Volgend jaar gaat er een wereldwijde campagne zijn over “my body, my right”, dat gaat over seksuele en reproductieve rechten. Daarnaast zijn er ook Europese campagnes om de vele vluchtelingenproblematieken aan te pakken. 10. Is het moeilijk om een persoon vrij te krijgen? Bv. Schapelle Corby zit nog steeds vast ondanks de steun van het complete Australische volk en diverse mensenrechtenorganisaties. Amnesty zal nooit zeggen dat ze iemand heeft vrij gekregen. Het ligt nooit aan Amnesty alleen dat een persoon vrijkomt. We zeggen dat een persoon vrij is mede dankzij de acties die mensen mee met ons voeren, en daar geloven wij ook in. Maar het hangt ook van andere dingen af of die persoon vrijkomt of niet. Amnesty voert al jaren actie voor die verschrikkelijke strafkampen in China. Wat we nu zien gebeuren is dat China de strafkampen afschaft maar ze richten dan wel kampen op onder een andere benaming, dus ze zetten eigenlijk gewoon hun strategie verder. Maar dit betekent wel dat ze ondertussen zo beschaamt zijn over hun strafkampen dat ze dat willen afschaffen omdat het internationaal hun reputatie schaadt en dit kan slechte gevolgen hebben voor hun economie, politiek en regering. Het is een kracht die wij mee hebben georganiseerd dat ze die strafkampen moeten afschaffen.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Langs de andere kant heb je zoveel getuigenissen van mensen die ons bedanken omdat wij er mee voor gezorgd hebben dat ze werden opgelicht uit de duisternis. Mensen die heel erg eenzaam in de gevangenis zitten of die heel anoniem in sloppenwijken zitten, die lichten wij er wel uit. Daarom hebben wij die individuele cases nog heel erg nodig. Als er een persoon vrijkomt is er ook meer kans dat andere personen vrij kunnen komen die in dezelfde situatie zitten. We hebben duizenden getuigenissen van mensen die zeggen “op die dag veranderde mijn leven in de gevangenis, kreeg ik plots wel te eten, stopten de martelingen..”. En wat bleek, op die momenten zijn wij beginnen schrijven, op die momenten hebben wij hen uit de duisternis gelicht en zijn we persartikels beginnen schrijven. We kunnen nooit zeggen dat het alleen dankzij ons werk is, maar wat we wel kunnen zeggen is dat de verschillende strategieën van Amnesty werken waardoor we wel een heel sterke kracht hebben. Ons ultieme doel is ervoor te zorgen dat we niet meer bestaan. 11. Jullie geven niet op. Wat gebeurt er bij succes? Wat doet dit met hen en voor jullie? En met de personen die vrijgekomen, “gered” zijn? Ik ben met Amnesty begonnen na een getuigenis van een Ethiopisch koppel. Dat was zo een krachtige getuigenis dat ik heb beslist om voor de rest van mijn leven een brief te schrijven. Al help is hiermee maar één persoon, ik heb het toch tenminste gedaan. Het is een geweldig gevoel om samen een mooi resultaat te kunnen tonen van wat je voor anderen kan doen. Volgens mij is ook dat vooral een goeie motivatie voor mensen die actie voeren. 12. Hebben jullie al verlies gekend? Iemand die de doodstraf heeft gekregen ondanks de acties. Ja, Troy Davis is zo een persoon. Het was zo duidelijk door DNA-onderzoek dat die persoon geen moord gepleegd had, maar dat DNA-onderzoek werd niet toegelaten in het gerechtshof omwille van hun juridische spelletjes. Daar hebben we echt wereldwijd op ingezet om de stupiditeit van de doodstraf mee te geven. Ik geloof dat er tientallen getuigenissen waren maar na een tijdje waren er zo een zeven mensen die hun verklaringen hadden ingetrokken. Toen kon je zeggen dat dit gewoon niet kon, dat moest opnieuw gedaan worden.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Je kan ook aantonen met onderzoek dat mensen die heel veel advocaten kunnen betalen, meer vrijspraak kunnen krijgen dan iemand met pro-deo advocaten. Daardoor toon je aan dat het systeem van de doodstraf gewoon niet juist zit. We hebben Troy Davis niet kunnen redden, maar we hebben wel weer die boodschap meegegeven die dan later weer zal doorwerken. Het lukt ons dus spijtig genoeg niet altijd. 13. Wat doen jullie in zo een situatie? Doorgaan! We zijn heel koppig op dat gebied, we blijven eigenlijk gewoon doorgaan. 14. In welke landen/gebieden is Amnesty het meest actief? Hoe komt dit? We zijn voorlopig nog het meest actief in het Noorden zoals Europa, Amerika ook Australië en Nieuw-Zeeland. Dat is ook het beetje het verwijt dat we krijgen, dat de UVRM van het Noorden is en dat dat niet cultureel aangepast is. Vroeger hadden we alleen maar een onderzoekscentrum in Londen, omdat we daar gestart zijn. Vandaag de dag hebben we onderzoekcentra in Afrika, in Azië, in Amerika.. Ik ben een maand geleden naar een internationale meeting geweest en er zat een meisje vanuit India, zij wordt daar overspoeld met mensen die activist willen worden. We zijn nog niet zo ver, maar het is onze intentie om nog internationaler te gaan. En India is een succesverhaal daarin. Er gebeuren daar ook nog heel veel schendingen, en daar bewustzijn creëren, mensenrechteneducatie installeren dat is superbelangrijk voor ons. We willen ook nog veel meer participatief gaan werken met de rechthebbenden om te weten wat ze precies nodig hebben en hoe we dat samen kunnen bereiken. Dus het gaat de goede richting uit, het vraagt gewoon tijd. 15. Jullie hebben ook al campagne gevoerd tegen de Arabische lente. Wat is dit juist? Wat is de Arabische lente? Wie heeft dat verzonnen? Ik weet het niet. De Arabische lente wordt heel erg in vraag gesteld. De titel geeft aan dat het een mooie opstand is terwijl het nu eigenlijk een beetje ontaard is in verschillende gewapende strijden. Dat is een moeilijke vraag, daar kan niemand op antwoorden. Dat is eigenlijk een titel dat gebruikt wordt maar die niet gedefinieerd is.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

16. Wat staar er nog op jullie programma, buiten de verdediging voor de vrije meningsuiting in Rusland en de actie tegen geweld tegen holebi’s? Wat staar er nog op jullie programma? Dat is natuurlijk niet het enige waar we mee bezig zijn op dit moment. We zijn ook met Colombia, Congo, Israël, Palestina en nog veel meer landen bezig. We hebben nogal het een en ander lopen natuurlijk. Maar de twee grote campagnes die eraan komen zijn “My Body, My Right”, dat is een globale campagne, dus een campagne die loopt over de hele wereld binnen Amnesty. En nog een globale campagne is de campagne tegen foltering. Blijft nodig, blijft zeker nodig. Want er zijn landen zoals Amerika die vinden dat een beetje foltering toch wel mag. Dus wij moeten nog eens heel erg hard gaan roepen dat martelen echt niet kan! En dat gaan we wereldwijd doen. Actie voeren tegen martelen en tegen de doodstraf zal altijd een beetje onze business blijven. Daar zijn we voor gekend en dat is ook onze kracht. Dat zijn de twee fantastische campagnes die eraan komen en waar we een lap op gaan geven. Volgend jaar gaan we ook rond 10 december de wereldwijde “letter writing marathon” organiseren. Dan worden er wereldwijd miljoenen brieven geschreven en ik kijk enorm uit naar onze deelname daaraan!

Besluit Het interview was voor mij een succes. Ik was heel enthousiast op de dag toen ik het mocht afnemen. Zelfzeker en tevreden over mijn vragen stapte ik naar het hoofdkantoor van Amnesty International Vlaanderen. Het interview verliep vlot, Erica is een zeer lieve mevrouw. De tijd vloog voorbij, haar uitleg was ontzettend interessant en zelf had ze ook een luisterend oor. Ze heeft mij veel bijgeleerd over Amnesty International en gaf me zeer nuttige informatie en brochures. Ik bedank haar voor de kans die ze mij heeft gegeven en de tijd die ze voor mij heeft willen en kunnen vrijmaken in haar drukke agenda.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

4 Boekrecensie Perfect witte paginaâ&#x20AC;&#x2122;s met onbegrijpelijke woorden Vrijheid begrijp je pas als ze je wordt afgenomen â&#x20AC;&#x201C; Wim Obbink Het boek gaat over de persoonlijke ervaringen van Wim Obbink in de strijd tegen schendingen van mensenrechten als lid van een Amnesty groep. Al meer dan 40 jaar is Wim Obbink actief lid van Amnesty International. Samen met de Amnesty adoptiegroepen van Pijnacker, Bennekom en Ermelo, waar hij deel van uitmaakte, zette hij zich in voor de vrijlating van tientallen individuele slachtoffers van mensenrechten. Dit deden ze via samenwerking met andere Amnesty groepen over heel de wereld, maar ook door het benaderen van veel instanties, overheidsfunctionarissen en autoriteiten.

Ik lees dit boek omdat we een boek moesten lezen voor onze GIP. Er zijn al niet veel boeken te vinden over Amnesty International dus veel keuze is er niet. Je gebruikt best zo recent mogelijke bronnen, en dit boek kwam uit in 2013. Kwam dat voor mij even goed uit! Ik dacht dat het eerder een getuigenis zou zijn. Maar niets bleek minder waar. Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Ik zal beginnen bij het begin, de cover. Dat is toch het eerste waar je naar kijkt als je een boek in je handen houdt nietwaar? Ze zeggen wel eens, “never judge a book by its cover”. Maar ik kan het me toch niet laten om even de cover te bekritiseren, het is tenslotte mijn recensie dus ik mag schrijven wat ik wil. Op de foto hierboven is het misschien niet zo duidelijk, maar als je het boek in je handen houdt is de cover één troebel geheel. Niet zo aantrekkelijk, nochtans, hoe meer ik er naar kijk, hoe meer het me aanspreekt. Maar gelukkig storen die tienduizend pixels je niet tijdens het lezen! Dan gaan we verder naar de inhoud van het boek. Wat mij vooral enorm aanspreekt is dat het een moderne lay-out heeft. Daar hou ik van. Perfect witte pagina’s met hedendaagse lettertypes. Door de vele bijlagen in het boek leest het vrij vlot. Op bijna elke pagina staat er wel een krantenartikel, een foto, een brief een e-mail of iets anders. Wat het ook leuk maakt is dat er gebruik is gemaakt van verschillende lettertypes en een verschillende uitlijning. Buiten de cover is er nog een negatief puntje. De schrijver, Wim Obbink, is er volgens mij van overtuigd dat je alles van Amnesty afweet. Ondanks de vele bijlagen is het soms nog moeilijk om je door bepaalde stukken tekst door te sleuren. Hij gebruikt heel veel vakjargon waardoor er veel moeilijke woorden passeren bij het lezen die je alleen zal begrijpen na opzoekwerk. Voor mij geen probleem dat hij ze gebruikt, maar dan zou er in de toekomst toch een woordenlijst ter verduidelijking mogen bijzitten.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

5 Artikels 5.1 Troy Davis Â

Omstreden doodstraf Troy Davis toch uitgevoerd Donderdag 22 september 2011, om 06u23 Door: SDG Het doodsvonnis voor de Amerikaan Troy Davis is woensdagavond om 23.08 uur (donderdag 05.08 uur Belgische tijd) met behulp van een injectie voltrokken. De executie moest eigenlijk een viertal uur eerder plaatsvinden, maar werd uitgesteld omdat de advocaten van Davis in extremis naar het federale hooggerechtshof waren gestapt. Het verzoek van de advocaten om de terechtstelling op te schorten werd uiteindelijk afgewezen. In het verleden was de executie van Davis al drie keer eerder uitgesteld. 'Voor diegenen die op het punt staan mij van het leven te beroven, ik hoop dat God jullie genade toont', zei Davis voor zijn executie. De 42-jarige Troy Davis werd in 1991 ter dood veroordeeld voor de moord op een blanke politieagent in 1989. Hij zou hem hebben doodgeschoten toen de agent een dakloze man, die door Davis werd aangevallen, wilde helpen. Davis' advocaten zeggen dat hij onschuldig is en het slachtoffer van een persoonsverwisseling. Het moordwapen is nooit gevonden, maar de kogelhulzen kwamen overeen met die van een ander misdrijf waar Davis in het verleden voor was veroordeeld. Omstreden Het gaat om een van de meest omstreden doodstraffen sinds decennia in de VS. Volgens de advocaten van de veroordeelde hebben zeven van de negen mensen die tijdens het proces

ongunstige

getuigenissen

hadden

afgelegd,

hun

verklaringen

achteraf

teruggetrokken of gewijzigd. Davis bleef zijn onschuld al die tijd volhouden.

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

Volgens Amnesty International hadden bijna een miljoen mensen een petitie tegen de executie ondertekend. Daarnaast twijfelde een aantal prominente figuren als ex-president Jimmy Carter, paus Benedictus XVI en een voormalig directeur van de FBI aan zijn schuld. Zo'n zevenhonderd mensen waren samengekomen bij de gevangenis waar het vonnis werd voltrokken om te protesteren tegen de executie. Laura Moye van Amnesty International zei dat de executie 'het beste argument tegen de doodstraf is'. 'De staat Georgia toont aan waarom beslissingen over leven en dood niet aan de overheid kunnen worden toevertrouwd', aldus Moye vlak voor de executie.

Bron: DS De Standaard (http://www.standaard.be/cnt/dmf20110922_005)

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

5.2 Malala

Jonge Pakistaanse activiste neergeschoten door taliban Dinsdag 9 oktober 2012, om 18u19 In Pakistan hebben gewapende mannen een

14-jarige

mensenrechtenactiviste

neergeschoten. Malala Yousafzai raakte wereldwijd bekend door haar strijd voor het onderwijs voor meisjes. De taliban eisen de schietpartij op. Militanten van de taliban overvielen een busje dat de 14-jarige Yousafzai en verschillende klasgenoten vervoerde. Volgens een functionaris van het ziekenhuis van Mingora kreeg het meisje een kogel in het hoofd en is ze bewusteloos. Minstens een ander meisje raakte gewond bij de aanval, aldus de plaatselijke politie. ‘Het meisje heeft een westerse mentaliteit en bekritiseert de taliban en de jihad, dus we hebben haar aangevallen’, verklaart een woordvoerder van de taliban, Ihsanullah Ihsan. ‘Dit is een waarschuwing voor iedereen die haar voorbeeld volgt en ingaat tegen de taliban.’ Yousafzai ontving vorig jaar de eerste Pakistaanse nationale vredesprijs voor haar strijd voor het onderwijs voor meisjes. Ze was ook genomineerd voor de internationale vredesprijs voor kinderen van de Nederlandse stichting ‘Kids Rights’. Malala raakte wereldwijd bekend door haar blog, waarin ze de gewelddadige acties van de taliban veroordeelde.

Bron: DS De Standaard (http://www.standaard.be/cnt/dmf20121009_00327893)

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem

5.3 Pussy Riot

Veroordeling Pussy Riot moet worden herbekeken Donderdag 12 december 2013, om 12u03 Door: LLO De veroordeling van twee leden van de Russische punkgroep Pussy Riot die nog in de gevangenis zitten, moet herbekeken worden. Dat heeft het Russische Hooggerechtshof bepaald. Volgens het Hof is de veroordeling van de jonge vrouwen onvoldoende onderbouwd. Nadezjda Tolokonnikova (24) en Maria Aljochina (25) werden in eerste aanleg veroordeeld tot twee jaar strafkamp voor ‘door religieuze haat gevoed hooliganisme’. Een derde bandlid, Jekaterina Samoetsevitsj (31), kreeg een voorwaardelijke straf. De beweegreden, religieuze haat, acht het hooggerechtshof niet bewezen. Een ander punt van kritiek is dat de rechtbank in Moskou in eerste instantie niet heeft overwogen de leden van de punkgroep strafuitstel te geven, terwijl zij allebei een jong kind hebben. De twee vrouwen die in een strafkamp zitten, komen in principe in maart 2014 vrij. Het Hooggerechtshof heeft de zaak nu teruggestuurd naar een rechtbank in Moskou. De Russische punkband Pussy Riot bestaat uit vier vrouwelijke leden. Zij gaven vorig jaar in februari een ‘punkgebed’ in de belangrijkste Russisch-orthodoxe kathedraal van Moskou om te protesteren president Vladimir Poetin.

Bron: DS De Standaard (http://www.standaard.be/cnt/dmf20131212_00883827)

Amnesty International | Ellen Wouters | Instituut Sint-Vincentius a Paulo Gijzegem