มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๑)
สิบหานาฬิกาหกสิบเกานาที ลิฟทตัวที่ 192 จากชั้น 1B กําลังจะถูกกดขึ้นไปยังขั้น 39 ของ อาคารมิลลิเนี่ยมสเตจบิวดิ้ง หนึ่งชั่วโมงมี 78 นาที ตามมาตรฐานเวลาใหมหลังจากที่วงโคจรของโลกกวางขึ้นเนื่องจากการ ทดลองเชื้อเพลิงขับดันนิวเคลียร วันนี้ชะตากรรมโลกอยูในอุงมือพวกชั้นนําระดับมาสเตอรพีช และตําแหนงประธานาธิบดี (president) ที่โดนอนุรักษไว หูฟงขนาดเห็บยัดไวในซอกหูเขาสะทอนเพลงยุคหงําเหงือก “I shot the Sheriff ” เพลง Bo( ราณ) ปลุกใจเลือดนักลอบสังหาร กอนที่นิ้วในถุงมือไนลอนจะกดลงไปที่ปุมลูกศรชี้ขึ้นของลิฟท ตัวที่ 192 .... นาทีนั้นเขาปราศจากภวังค ใบหนาไมมีรอยยิ้มและเย็นชา มีอยางเดียวที่เขาไมปฏิเสธ คือ ทําตามสั่ง ไมตองตีความวา go together หรือ go to get her สักคน ความเร็จดุจจรวด เมื่อเขายางออกมามันคือนชั้นที่สามสิบเกา แอรเย็นจนไขหดเหลือสองคืบ
สูงขนาดนี้แทบไมมีเวลากดไกปน รถเปาหมายจะผานรูนเี้ พียง 245 milliseconds เขาหัวแหลมคํานวณในหัวเงียบๆ เหมือนกลัวใครไดยิน ขณะที่แอบมองลอดรองบานพับ หนาตาง หนึ่งวันมี 26.7 ชั่วโมง หนึ่งชั่วโมงมี 78 นาที หนึ่งนาทีมี 100 วินาที หนึ่งวินาทีมี 100 มิลลิวินาที สองรอยสี่สิบหา มิลลิวินาที เทากับ 2.45 วินาที ...อืม...เขามีเวลาแค 2.45 วินาที เพื่อที่จะกระทําการใหสําเร็จ ในขณะที่เวลาแวปแรกที่เขาเห็นกระโปรงหนารถประธานาธิบดีโผลมาจากมุมซายของชองแอบ มอง หมายความวาแสงเดินทางจากกระโปรงหนารถประธานาธิบดีมาเขาลูกตาเขาดวยความเร็ว 300 ลานเมตรตอวินาที เขาไปที่เรตินา เรตินาสงสัญญาณไปยังประสาท ประสาท ประมวลผล เขารับรูวามองเห็น ในขณะนั้นรถประธานาธิบดีเคลื่อนผานไปขางหนาแลว สามนิ้วกับสองหุน ระบบความยุงยากแหงการลาอาณานิคมในอดีตทําใหเขาตองแปลงหนวยจากระบบ อังกฤษ เปนระบบ SI
ใครๆ ก็อยากรักษามาตรฐานของตัวเองไว ไมบรรทัดของประเทศเขายังแบงเปนสองซีก คือ นิ้ว (inch) กับ เซนต (Centimete) ประเทศเขาไมฝกใฝฝายใดเลยตองรับมาทั้งสองฝาย แลวแตใคร จะประเคนอะไร อาคารที่ใชเปนมุมยิงประธานาธิบดีตั้งอยูบนเนื้อที่ สามไร สองงาน โอว.... หัวเขาสาละวนกับการคํานวณ 12 นิ้วเทากับ หนึ่งคืบ 4 คืบ เทากับ หนึ่งศอก 4 ศอก เทากับ หนึ่งวา 20 วา เทากับ หนึ่งเสน แลวสามไร สองงานนี่กวางยาวกี่เซนตวะ
อยางไรก็ตามหนวยเหนือจัดทําสูตรใหเขาสองแผนพับใสกระเปาหลังลีวายสมายับยูยี่ เอาเปนวา เขาตองกดไกปนหลังจากกระจังหนารถหางจากขอบหนาตางดานซายมา 1/7 นิ้ว หลับหูหลับตา ยิงก็ยังโดน หลังจากนั้นเขาตองทิ้งทุกอยางแลววิ่งลงบันใดเพื่อหลบหนี เพราะอีกสามวินาทีจะมีหนวย Firearm วิ่งสวนเขาขึ้นมาตามเสียงปน
ภาระกิจครั้งนี้มีชีวิตเปนเดิมพัน ชื่อของ “ลี ออสวอล” ดังเปนพลุแตก แตนาเศรามีคนยิงเขาในระยะเผาขนขณะที่อยูในออมแขน ของเจาหนาที่มันจะไมใชเขา ระบบปอนกระสุนแบบใหมนี้
จะทําลายตัวเอง หลังจากที่ทํางานเสร็จเรียบรอยแลว เมื่อถึงเวลานั้นทุกอยางจะไมเหลือซากให พิสูจนทราบ เขาไมรูคําตอบสุดทาย รูแตวาที่นี่และเดี๋ยวนี้คืออะไร นาแปลกสิ่งที่ทําใหกังวลไดมากที่สุดคือ อดีตกับอนาคต ทั้งๆ ที่แกไขอะไรกับสองมิตินี้ไมไดเลย เขามองผานมุมลงไปอีกรอบ อยางระมัดระวังไมใหหวั โผลออกไปมากเกินไป ยังกอนประธานาธิบดียังไมมา
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๒) แจค รูบี้ ยิงแมนเหมือนจาขี้เมาเดือนตุลาฯ คนที่ยืนพิงตนมะขามจักกะแรเหน็บเหลาขาวสามสิบหาดีกรี กับคาบบุหรี่กรุงทอง 85 ที่มุมปาก ควันปนกับควันบุหรี่ผสมกันจนไมรูเมาอะไร .45 ไมยักขัดลํากลอง
ลายมือเขียนถึงทนายความของ แจ็ค รูบี้ มือปนที่ลั่นไกฆา ลี ฮาวี ออสวอน ผูตองสงสัยฆาปธน. JFK เหมงๆ กลางอกทามกลางวงลอมเจาหนาที CREDIT: Ruby, Jack. "Note, Jack Ruby to Attorney Elmer Gertz Revealing the Assassin's Despair and Paranoia." September 9, 1965. Words and Deeds in American History: Selected Documents Celebrating the Manuscript Division's First 100 Years, Library of Congress.
ลี ฮาวี่ ออสวอล (ชื่อเรียกยากเพราะขาววาอาศัยอยูรุสเซียซอมยิงนกมานาน) สะทานเฮือกตามแรง กระแทกหลายปอนดนั้น ตายอยางมือปนออนหัด ทิ้งปริศนาไวใหคนขางหลังขบคิดวาเขาเปนแพะ หรือไมกันแน แลวอยางเขาจะทิ้งอะไรไวใหขบคิดดี... กนบหรี-่ --โอ เขาไมสูบบุหรี่ รอย นิ้วมือ---เชยระบัด นี่ไมใชยุคสืบสวนคลาสสิคของคนปกหมวกแคบแหงสก็อตแลนดยารด ที่อาศัย เพียงแวนขยายก็มองเห็นเงื่อนงําอยูรําไร หรือแคโคนัน ที่อาศัยหูกระตายไมโครโฟน หรือเขาจะทิ้งความวางเปลาไวใหดูตางหนา ถางานนี้เขาทําสําเร็จทุกอยางที่เกี่ยวกับตัวเขาจะกลายเปน ประวัติศาสตรไป ในที่สุด มนุษยเราบันทึกอะไรบางอยางไวเพื่อที่จะสูญเสียในอนาคตก็เทานั้น รูปที่เรา ถายเก็บไว แนใจเหรอวามันจะอยูถึงรอยป โอว..แตหากเขาคือมือยิง ปธน. แลวละกอชื่อเขาจะปรากฎ อยูอีกนานอักโข แมบันทึกไรสาระที่แกลงทิ้งไวก็จะถูกเก็บรักษาอยางดี ดูนี่ซิแมแตฉากออสวอลโดนยิง ยังเอามาขายเปนโปสเตอรเลย
CREDIT : http://www.allposters.com ที่นี่มีภาพนาทีสําคัญขาย
เขานึกสนุกอะไรบางอยางไดแลวหละ เขาทิ้งอะไรบางอยางไวที่พื้น ตรงมุมหนาตางที่สองดูรถวิ่งบน ถนนขางลาง นี่ไมใชยุค ดึกดําบรรพ 1963 ที่ใครก็ตายไดดวยกระสุนราคาถูก หากมือไมถึง ใครหลายคนพยายาม พลิกประวัติศาสตรมาแลว ไชย วรมัน บอกวา "จงขยายออกไปอีก" แลวอาณาจักรแหงนั้นก็ขยายออกไป แตมันดูเหมือนไมจีรัง เศษซากของมันทําใหเราจับยึดที่จะแกงแยงกันตอไป ทั้งๆ ที่มันคือสิ่งที่โดนทอดทิ้งและลมสลายไปนาน แลว หลังจากสิ้นเสียงปนในมือเขา ประวัติศาสตรจะเปลี่ยนกระนั้นหรือ ?? ที่ มุมแอบยิง ปธน. บัดนี้เขาเหงื่อตก ความคิดระคนแบงรับแบงสู ดูเหมือนความออนแอเขามาแทะโลม ความตั้งใจหลัก ความออนแอไมใชความหวาดกลัวขี้ขลาด เขาเลยความขลาดกลัวมานานแลวตั้งแต ตัดสินใจไปซื้อฑูตมรณะกระบอกนี้ แตบางครั้งเรายังอาศัยความออนแอเปนเงื่อนไข และบางครั้งเรา ยกระดับใหมันเปนเหตุผลเพือ่ ที่เปนสิ่งปลอบประโลมตัวตน สิบหกนาฬิกายี่สิบเอ็ดนาที หรือ 30 นาที จากที่เขามาถึงหนาลิฟทชั้น 1B คือเวลาสําคัญแลว ตามการ คํานวณไมเกินสองนาทีรถของทาน ปธน. จะผานมาทางนี้อยางแนนอน หากการคํานวณไมคลาดเคลื่อน นะ ให รถของปธน. = vector A ให กระสุนที่เคลื่อนออกจากมุมยิง = vector B vec.A และ vec.B ตั้งฉากกัน ดังนั้นเวอเตอรรวมก็เปนไปตามกฎสามเหลี่ยมพิธากอรัส C2 = A2+B2 C = square root [A2+B2] อาว...แลวถามันเฉียงๆ เลา C = square root [A2+B2+2AB cos(ceta)] ............เขียนยากวุย ถาคุณแนอยาแพมอสี่
สวนทิศทางหาไดจาก tan-1 (ceta) เขา คํานวณอยางใจจดใจจออยูในใจ เพื่อปรับจํานวนกิ๊กของกลองขยายใหเผื่อแรงลมของนาทีนี้ให ใกลเคียงที่สุด นี่ไมใชการแบกลูกซองไปยิงฝูงนกเปดน้ํา ของหมูๆ ขนาดนั้นยังมีทานผูนําบางคนทํา เพื่อนหวิดดับ เอาละ ตอนนี้ตาเขาจองเขม็งผานกลองเทเลสโคปที่ติดอยูบนปนแรงสูงลงไปยังขาง ลาง บนถนนที่รถวิ่ง อยูนั้น แมไมกี่วินาทีจะถึงเวลาสําคัญ แตยังกอน ประธานาธิบดียังไมมา
กําลังจะเหนี่ยวไกปนอยูแลว ดันมีเรื่องแทรกมาใหชะงักจนได รถประธานาธิบดีกําลังจะเขามาอยูในวิถีกระสุน ก็ตองทําใหอารมณการประพันธชะงัก ปนฝด เขียนไมออก ตองขออภัยทุกทานที่ติดตาม และขออภัยอยางสูงที่ใชคําหยาบใน BLOG นี้ ซึ่งไมเคยใชคําแบบนี้มากอนตั้งแตเขียน blog มา นาน แตสําหรับกรณีนี้มันสุดจะทน เรื่องของพฤติกรรมตํารวจเลว "แกงคตํารวจเรียกคาไถ" นึกวามีแตไอตชด.นัฎคนเดียว ที่ไหนไดมีอีกเยอะครับทานผูชม ไอพวกมีปนแลวนึกวาตัวเองมี อํานาจ กราง จะทําปูยี่ปูยํากับใครไดตามใจ นึกจะฉุดคราฆาใครก็ไดเหมือนเปนผักเปนปลา ไอระยํา มันสุดจะทนแลว กี่คดีที่เรื่องแดงถึงสื่อ และกี่คดีที่ปดเงียบ ไอตํารวจหมาๆ ระยําหมา (ดาเฉพาะพวกระยํา) มึงเห็นแกเงินเทานั้น ขอใหมึงตายกับเงินที่มึง ตองการจะโดยถูกวิสามัญฆาตรกรรมหรือตัดสินโทษ ประหารชีวิตก็สุดแทแต แตจงอยาอภัยกับ ความเลวแบบสุดขั้วแบบนี้ กฎหมาย ใหสิทธิ์มันในการพกอาวุธได (บางขณะ) เพื่อคุมครองคนอื่นใหสมกับที่ถูกเรียกวา ผูพิทักษสันติราษฎร แตในทางกลับกันพวกมันกลับตั้งแกงค สุมหัว รวมความเลว สารพัดวิธีหา เงิน รีด ไถ ปลน จี้ ลัก รวมวังวนแหงความเลวทั้งหมดไว เพียงเพื่อเงินที่มันคิดวามีความสุข ไอ งั่งเอย... ตํารวจโจรนั้นรายเสียยิ่งกวา โจรที่เปนโจร กรณีจับผูปกครองที่ขับรถไปสงลูกไปพรอมกับลูก เพื่อเรียกคาไถสามลาน และฆาเด็กอายุ 13 ปที่คิดหนี อยางนี้เลวมั๊ย สมควรตายมั๊ย สมควรตาย คาตีนมากกวาอยางอื่น ตายดวยหลายตีนยิ่งดี ไดโปรดเถอะครับ พวกผมไมมีปนหรือคิดแผนชั่วชาไปฆาแกงใคร หรือจะคดโกง ใชเลห เพทุบายเพื่อจะเอาทรัพยสินคนอื่นมาจนตองกออาชญากรรมแบบนี้ ขอประนามและสาปแชงใหไดรับผลกรรมในเร็ววันนี้ ขอ ใหกรรมที่มึงทําครั้งนี้จงวกกลับเขาไปสู ตัวมึง ใหมแี ตความทุกข อยาไดเปนสุข ขอใหมึงทรมาณ และขอใหมึงตาย สมกับที่ทําใหคนอื่น ตาย คนสวนใหญพยายามหลีกเลี่ยงความรุนแรง ความขี้ฉอปลอกปลิ้น เพื่ออยากใหสังคมอยูกัน อยางเอื้อเฟอเผื่อแผและมีความสุข แตพวกระยําหมาทําใหเสียบรรยากาศอยูร่ําไป
และขอสรรเสริญตํารวจดีซึ่งในความเปนจริงมีมากมายกวาตํารวจเลวหลายเทา อยางกรณีหนึ่ง เมื่อหก-เจ็ดปที่แลวผมประทับใจตํารวจสน.คลองตันนายหนึ่ง เสียดายที่ไมได จดจําหมายเลขหนาหมวกไว คืนนั้นมีการตั้งดานตรวจในซอยสวนหลวงและผมขี่รถมอเตอรไซด ผานดานตรวจพอ ดี หลังจากที่โดนเรียกจอดใหตรวจปรากฎวาตอนนั้นรถมอเตอรไซดผมอยูใน สภาพเกา คือกระจากมองหลังเปนอันเล็กๆ ไฟทายขาด ตํารวจนายนั้นไดใหคําแนะนําผมวาไป หากระจกที่ไดมาตรฐานมาใสซะเวลาขับจะได มองเห็นขางหลังถนัด สวนไฟทายถาไมมีรถคัน อื่นวิ่งมามองไมเห็นอาจโดนชนได หลังจากตักเตือนแลวก็ปลอยใหผมไปทําธุระตอโดยไม เปรียบเทียบปรับ โห...ประทับใจซิครับ รุงขึ้นผมเอารถไปซอมใหมันดีตามที่ทานแนะนํามาเลย ครับ ผมคิดวาเงินที่ซอมก็คือเงินที่ปรับผมนั่นแหละ และเงินก็คืนมายังผมดวยเต็มๆ นี่คือ ตัวอยางตํารวจน้ําดีครับ แมวาเหตุการณผานไปหลายปแลวผมยังจําไดไมมีวันลืมเลย ขอใหตํารวจดีวิสามัญฆาตรกรรมตํารวจโจรไดไวๆ เลวอยางนี้อยาใหมีชีวิตอยูตอไปเลยเปลือง อากาศที่หายใจ
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๓)
CREDIT : http://www.ico.com เวลาที่เขม็งเกลียวคือเวลาที่เขาใจจดใจจอกับการมาของเหยื่อกระสุน ตาที่แนบกับกลองสอง ทางไกลซึ่งปรับเผื่อแรงลมไวแลวนั้นทํางานหนักเนื่อง จากไมกระพริบตามาเปนระยะเวลาหลาย นาที เขารอเวลานับถอยหลังเพื่อใหถึงระยะ 1/7 นิ้วจากขอบของชองแอบมองทางดานซาย จนแลวจนรอดรถของปธน. ยังไมโผลมายังจุดสังเกตการณ คนเรารอคอยอะไรไดนานเทาไหร? บางครั้งเวลาเรานัดใครแลว แมอยูคนละมุมเสาก็ยังตองเปลืองคาโทรศัพทใหกับผูใหบริการ โทรศัพทแบบ พกติดตามตัว เพื่ออะไร เพื่อใหแนใจ หรือเพื่อความสบายใจ ระบบการสื่อสารแบบเขาถึงตัวนั้นแทรกเขาไปในกิจวัตรประจําวันของทุกผู แนนอนมันทําใหเรา พบเจอกันงายขึ้นพอๆ กับทําใหเราเบื่อกันงายขึ้นหากโดนคุกคามเขาไปถึงระดับ ID ของผูนั้น นอกจากวาเราจะมีศิลปะในการรักษาความสัมพันธ ใหเขาเขาถึงความจริงโดยไมเบี่ยงเบน ตายจริง...เขาไมนาพาใจคิดสะระตะไปกับเรื่องอื่นเลย ตอนนี้เขากําลังรอรถทานประธานาธิบดี วิ่งเขามาในวิถีกระสุนก็เทานั้น
สมาธิ คือ here and now!!! อยาปลอยใหใจโดนเกาะกินดวยอดีต หรืออนาคต นี่มันยุคไหนแลว มันกาวขามยุค IT มาหลาย ปแลว ศตวรรษ ที่19 คือยุคแหงเครื่องจักรกล ศตวรรษที2่ 0 คือยุคของขอมูลขาวสาร(IT) ศตวรรษที่21 มันคือยุคของควอนตัม แมแตกระสุนที่เขาใชสองปธน. ก็ถูกสรางขึ้นมาดวยเทคโนโลยีนาโน เขารอเพียง 1/7 นิ้วจากขอบชองแอบมอง แลวก็กดไก หลังจากนั้นหัวกระสุนจะวิ่งแหวกอากาศ ออกไปดวยความเร็วแสง พลันที่หัวสระสุนกระทบกับรถของปธน. มันจะสรางฉากมานไซโคลต รอน(cyclotron) ที่เรียกวาฉากมานไตรโคลตรอนนี้ก็เพราะวากระสุนชนิดใหมนี้สรางตามแบบ เครือ่ งเรงอนุภาคไตรโคลตรอนของนักฟสิกซยุคปูทวดชื่อ เออเนส ลอวเรนท
CREDIT : http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu
ฉากมานไตรโคลตรอนนี้จะหุมรถของทาน ปธน.จนมิดเพือ่ ตัดขาดรถคันนั้นจากมิติภายนอก หลังจากนั้นเสี้ยววินาทีชั้นที่สองของหัวกระสุนก็จะกระแทกเขาไปโดนฉากมาน ที่วาเพื่อทําให เกิดปฏิกิริยานิวเคลียรขึ้นภายในลูกกลมที่หุมไวแลว นั้น โอว...รถของทานปธน. จะแหลกเปนจุลโดยที่คนภายนอกเห็นเพียงแคลูกไฟวิ่งอยูบนถนนเสน นั้น หลังจากนั้นลูกไฟดวงใหญกวารถลิมูซีนหนอยๆ นั้นก็จะหุบยุบตัวหายไปในอากาศ เขาฝกยุทธวิธีนี้มาแลวนับพันครั้ง เขาทํารถหายเปนจุลไปแลวนับพันคัน แตดูเหมือนเขาจะหมด ความอดทนกับไมกี่วินาทีสําคัญที่จะมาถึงนั้นแลว เวลาลวงเลยมานานหลายวินาทีแลว จากเวลาที่คํานวณไววารถของทานประธานาธิบดีจะวิ่ง มาถึงจุดที่กําหนด หรือเขาคํานวณผิดพลาด ก็หนึ่งชั่วโมงเทากับ 78 วินาทีก็ถูกแลวนี่นา หรือเขาลืมอะไรไป สมองเขางุนงานเหมือนเด็ก มัธยมที่กําลังจะตกวิชาฟสิกซในการสอบปลายภาค เวลาที่กําลังจะทําอะไรไมทันนั่นแหละคือเวลาที่สําคัญที่สุด แลวเขาก็นึกขึ้นไดถึงสิ่งที่เขาลืมไปเสียฉิบ เขาคํานวณถูกแลว ทุกอยาง แตเขาลืมไปวาเวลา ของไทยแลนดเหนือโดนปรับฐานเวลาใหมไปตั้งแตวันที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๑ ณ.วันนั้น เวลาโดนปรับใหไวขึ้น 30 นาที ถาอยางนั้นรถของประธานาธิบดีก็เลยไปแลวนะซิ หรือเขาตก มาตายดวยเรื่องงายๆ อยางนี้ เขาเอาแกมที่นาบไวขางรูเล็งออกจากปนสังหาร ถาอยางนั้นแลวความคิดเขาที่จะเปลี่ยน ประวัติศาสตรก็จบลงดวยเรื่องงายๆ แบบนี้นะเหรอ ----ไกลออกไปในระดับวงโคจร MEO (Medium Earth Orbit) ของดาวเทียมจารกรรม ณ.ระดับวง โคจรระดับกลางนี้ทําใหดาวเทียมเคลื่อนที่ไดไวพอๆ กับการหมุนของโลก หมายความวาระดับ คางฟาของดาวเทียมระดับนี้เหมาะกับการถายภาพ หรือติดตามวัตถุบนภาคพื้นดิน เราจะไดไม ตองใชดาวเทียมหลายดวง เพื่อติดตามอะไรสักอยางที่อยูบนพื้นดินมากนัก กลองถายภาพอันที่ 25 ของดาวเทียมจารกรรมสงภาพถายมายังศูนยติดตามเฝาระวังการ เคลื่อนที่ของประธานาธิบดี ถาพสองภาพถูกนํามาเปรียบเทียบกันดวยสเกลเดียวกัน
มีอะไรโผลออกมาจากมุมหนาตางของตึกที่ปธน. จะเคลื่อนที่ผาน ตึกนี้อยูใกลสถานีรถราง โบราณ E10 station ของ east-zone ไทยแลนดเหนือ สถานีรถรางยกระดับโบราณนี้ถูก ประทวงโดยชาวตางชาติวาเปนสถานีแหงความไม เกรงใจชาวตางชาติ " Where you go ?" "I wana go to ปุณณวิถี" ลิ้นชาว ASU มันไมให เลยโดนประทวง ดังนั้น E11 station จึงจําไดงายในแงของความจํายาก (งงมั๊ย) มันเปนเงาดําๆ ที่โผลออกมาจากมุมหนาตางขนาดครึ่งมิลลิเมตร เทาขี้เล็บ แตสัญชาติญาณตา ขาว จุดสีดําขนาดขี้เล็บนี้ทําใหเกิดการประชุมใหญขึ้นทันที ศูนยติดตามเฝาระวังการเคลื่อนที่ของประธานาธิบดี บัดนี้เต็มไปดวยบุคคลสําคัญจากหนวยงาน ระดับโลก และนอกโลก ----ณ. มุมแอบมอง ปนโดนพิงไวที่มุมอาคาร เศษกระดาษยับยูยี่สองสามแผนถูกดึงออกมาจาก กระเปากางเกงยีนสอีกครั้ง เขาเริ่มการคํานวณอีกรอบ ความจริงที่วาเวลาของไทยแลนดเหนือโดนชิปขึ้นอีก 30 นาทีตั้งแตวันที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๑ นั้นถูกนํามารวมในสมการอีกครั้ง หมายความวารถของทานปธน. ผานไปกอนหนานี้แลว 30 นาทีนะซิ แต..ถาหากวาเวลาการเดินทางของปธน. ถูกเขียนขึ้นดวยฐานเวลาของประเทศ ASU และเวลา ที่เขาใชคือฐานเวลาของ ASU แสดงวารถของปธน. จะตองมาถึงจุดนี้ตอนนี้ แต..ถาหากวาผังเวลาการเดินทางของปธน. ถูกเขียนขึ้นดวยฐานเวลาของประเทศ ASUแตเขา ดันใช local time ของไทยแลนดเหนือแสดงวาอีก 30 นาทีรถของปธน. ถึงจะมาถึง ในขณะที่โลกทั้งโลกถูกเปลี่ยนเวลาเนื่องจากการวงโคจรของโลกกวางขึ้นจาก การทดลอง เชื้อเพลิงขับดันนิวเคลียรที่ผิดพลาดครั้งนั้น เวลาในแตละมุมโลกยังแตกตางกันอีก แลวเวลาที่แทจริงคืออะไรหวา ??? ในเมื่อในโลกยังมีเสนแบงเวลาเลย หนําซ้ําบางครั้งเรายัง สามารถสั่งเปลี่ยนใหเวลาบวกลบไดอีกดวย ในบางประเทศตองเปลี่ยนเวลาทุกรอบ 1 ปดวยซ้ํา เขาชักไมแนใจในภาระกิจซะแลว วาเขาสามารถยิงประธานาธิบดีจากมุมนี้ไดสําเร็จ หรือมนุษยปริวิตกเรื่องเวลามากเกินไป นับยอนไปตอนที่กาวขามศตวรรษ ผลพวงของ Y2K ทํา ใหเราไดคําใหมวา สหสวรรษ สินคาบางโมเดลเปลี่ยนชื่อเปน Millinium Edition โครตเท... อิน เทรนด
Y2K ทําใหบางคนรวย มันขายไดแมกระทั่งแผงวงจรแกไข Y2K ผูขายสินคาเกี่ยวกับ IT จะตอง ทําหนังสือยืนยันวาสินคาไมมีผล Y2K effect แมเจา...
CREDIT : http://zerozeros.com แลวไง เราก็กาวขามศตวรรษนั้นมาดวยกัน ดวยหนี้บัตรเครดิตที่ยังคงเทาเดิม ฮา..ๆๆๆ เราตั้งมาตรฐานเวลามาเพื่อหากินกัน แตมันสําคัญสําหรับเขามาก ที่จะคํานวณนาทีสังหารได อยางไมคลาดเคลื่อน เพื่อความสําเร็จนี้เขาตองเขาใจเรื่องของสัมพัธภาพ เวลาของทุกเวลาจะตองมีจุดอางอิงเดียวกัน(สัมพัทธกัน) เวลาของเขา เวลาของรถปธน. เวลา การเดินทางของกระสุนไตรโคลตรอน บัดนี้เขาแนใจวา ประธานาธิบดี ยังมาไมถึง เนื่องจากความเขาใจคลาดเคลื่อนดังกลาว เขายังคงรอ... รออีก 30 นาทีก็แลวกันนาเขานึกปลอบใจตัวเอง
----ศูนยติดตามเฝาระวังการเคลื่อนที่ของประธานาธิบดี ตอนนี้ทุกคนลงความเห็นกันวาจุดดําขนาด ขี้เล็บนั้นจะตองไดรับการยืนยันวา มันเปนขี้หมา หรือขี้นก -----
มุมเดิมของเขา การคํานวณเวลาใหมเพื่อความถูกตองเริ่มขึ้นอีกครั้ง เพื่อใหทัน 30 นาที ที่จะ มาถึงขางหนา แวปนึงเขาฉุกคิดขึ้นมา หรือวาการเดินทางมาของปธน. ครั้งนี้เปนขาวลวง ลวงวาจะเดินทางมา แทจริงแลวทานปธน. กลัวขี้หด แอบลี้ภัยไปอยูที่อื่นแลว เขานึกถึงคําพูด ปรัชญาจีนโบราณขึ้นมาฉับพลัน "จริงลวงแทเท็จลวนไมแนนอน" เอานาถาทานปธน. กลัวขี้หดขนาดนั้นก็ตองใหอภัยที่จะเวนตายครั้งนั้ใหครั้งนึงกอน แลวเขาจะ ตามไปคิดบัญชีที่ใหม แตเขาตองรอใหแนใจในอีก 30 นาทีขางหนานี้
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๔)
อีก 30 นาทีเทานั้นทุกอยางจะจบสิ้น หวังวามันจะเปนเชนนั้น อาเมน... แทจริงมันนาจะจบสิ้นไปตั้งนานแลว ภาวะอิหลักอิเหลื่อรังแตจะทําใหแพ คําวาแพหมายถึงไม บรรลุภาระกิจที่วางไว สามสิบนาทีที่เหลือดูเหมือนไรคา แมวาจะถึงเวลาสําคัญแตมันไมสําคัญ เสียแลว กลลวงอันหนึ่งที่ทําใหความสําคัญลดระดับลงคือ "การทําใหอยูในภาวะไมแนใจ" ขยาย ยุทธศาสตรอันนี้ก็คือวาการใชยุทธวิธีปอนขอมูลลวงเขาไปในระบบ หรือการใหขาวลวง ลวงวาจะทํา ลวงวาจะมา เมื่อกลุมเปาหมายไดขาวลวงไปแลวหลายชุด สภาวะความไมแนใจก็ เกิดขึ้น หลังจากนั้นก็เกิดความอิหลักอิเหลื่อ และนํามาสูความพายแพ ไมบรรลุภาระกิจที่วางไว การเอาชนะหมากรุกทั้งกระดานตองทําใหคูตอสูอิหลักอิเหลื่อวาเราจะบุกดานไหนของกระดาน กันแน เขาอิหลักอิเหลื่อหรือ ? ถาเปนเชนนั้น เขาก็เตรียมตัวแพ ขาวลวงเรื่องปนไตรโครตรอน : ปนชนิดนี้มีความเร็วกระสุนที่หลุดจากปากกระบอกเทา ความเร็วแสง หากใครขืนยิงแลวละกอคงจะกระเด็นตายดวยแรงอัด สมัย เด็กๆ เขาเคยเลนไฟฉาย ฉับพลันที่เขาเปดสวิทยแสงจากไฟฉายก็เดินทางดวยความเร็ว แสงเหมือนกันแต ทําไมเขายังสามารถจับไฟฉายไวไดโดยไมหลุดมือ กระสุนปนไตรโครตรอนหลุดจากปากกระบอกในสถานะของอนุภาค ไมใชของแข็ง ขาวลวงที่สอง : เปนไปไมไดที่ใครจะใชปนไตรโครตรอนดักยิงใครสักคน แนนอนขาวนี้เขาตอง ปลอยใหมันแพรสะพัดออกไป เพื่อใหความเปนไปไมไดนาเชื่อถือ เพื่อปดบังซอนเรนสิ่งที่ เปนไปได ขาไพสวนใหญเมื่อเลนจบแลวมักจะบนวาตัวเองแพเสมอรอยทั้งรอยไมมีใคร บอกวาตัวเองชนะ หรอก ทั้งนี้เพื่อขุดบอลอปลาในการตั้งวงครั้งใหม ใน สงครามโบราณที่ ASU โคนลม ซันดัส นั้น กอนที่จะถลมจริงตองปลอยขาวลวงเปนปๆ แลว ไงทุกอยางหายไปในอากาศ ใครเอาผิดกับผูที่ลวงโลกไดบาง เขาลวงเพื่อบรรลุจุดประสงคที่ได
วางไว ก็เทานั้น ดังนั้นสิ่งที่ตองคนหาใหไดคือความลวงมันยาวนานเทาไหร เมื่อสามารถหาความยาวของความ ลวงไดแลวเราจะคนพบความจริงในที่สุด มันเปน 30 นาทีที่ยาวนาน นานพอที่จะทําใหเขาทบทวนเรื่องราวที่ผานมา ฉากและภาพทยอย ออกมาจากสมองอันรกรุงรังอีกครั้ง แมเขาพยายามที่จะบอกตัวเองวา ที่นี่และตอนนี้ คืออะไร แตดูเหมือนวาไมไดผล เปนความจริงที่วามนุษยมักมีปญหาตอนคิดถึงอดีตและอนาคต
----ลาน จอดเครื่องบินของจักรวรรดิยูเครติส เครื่องบินเจทขนาดสองเครื่องยนตลําสีขาวเกลี้ยง เหมือนประชาธิปไตยในอุดมคติ ลํานั้นจอดไมสนิทนัก บันใดอัตโนมัติก็ทอดออกมาจากประตู และลากเรี่ยพื้นไปในเวลาเดียวกับการแลน ดิ้ง อยางไรก็ตามถึงแมวาผาคลุมลองหนสามารถ ใชไดบางแลวแตมนุษยยังเหาะ ไมไดในปนี้ รองเทาบูทสีดําพาชายรางสูงตัวอยางกะยักษมาในโอเวอรโคทสีดํา ใบหนาขาวเกลี้ยงไรหนวด เคราเหมือนฮอรโมนเพศชายหลั่งไมเต็มที่ ดูตาและคิ้วแลว เขานาจะเปนคนที่ครุนคิดอยู ตลอดเวลา หากวาไมรูคิดอะไรก็เทานั้น เจาหนาที่คงจะระดับสูงสังเกตุไดจาก เครื่องหมายยศเต็มแผงหนาอก และดาวหาแฉกบนบาหก ดวง ทําความเคารพแบบทหารที่ใชกันมาตั้งแตสงครามแยกไทยแลนดเหนือ อยางหยิ่งยโส ชายในเสื้อโอเวอรโคททักทายตอบแบบขอไปที เหมือนเด็กอนุบาลทํา วันทยาหัตถ "ใครกันบางยืนเรียงกันรอรับผมเหมือนรอลูกปน" คําพูดเขาโอหังกวาอากัปกิริยา หลายเทานัก "เออ...พากันมาหมดละครับทาน" "ควัก!!ไมทํางานทําการกันหรือไง คุณก็รูวาผมอยากจะใหเปนความลับ" "ระดับสุดยออออออออออออด" เขาลากเสียงยียวน พรอมเอามือขยุมลากอกเสื้อของเจาหนาที่ นายนั้นมาพูดใสหนา ภาพ ถายมุมสูงจากดาวเทียมสีซีเปยขมุกขมัวถูกขยายใหใหญกวาเดิม เพื่อใหเห็นจุดขี้เล็บถนัด ขึ้น มันถูกกางออกบนกระดานอีกครั้งจุดขี้เล็บโตขึ้นเทาแมลงวัน
หองเก็บชุดนักบินถูกใชเปนที่ประชุมชั่วคราว ทีมบุคคลที่มาตอนรับตอนนี้เหลือนั่งประจําเกาอี้ อยูหาคน สองคนในนั้นรนหาความตายดวยมะเร็งในอนาคต กําลังพนควันเหมือนแขงกัน การ ดูดคือเทคนิคแรกหลังจากที่ทารกหลุดออกมาจากครรภมารดา ผานไปกี่ปตอกี่ปก็เลิกยาก "กี่นาทีจากที่นี่ถึง E11" " 73 นาที " ใครที่นั่งอยูคนนึงตอบ "ก็เกือบชั่วโมงใชไอแมงปอกี่ตัว เร็ว!! "ดูเหมือนเขาเคยชินกับการตะคอกผูอยูใตบังคับบัญชา "แมงปอหา แมงเมาสอง" คนที่นั่งพนควันอยูตอบ "หวังวาไมบินเขากองไฟนะสหาย" "สองในหาแมงปอเรามีเครื่องปลอยไมโครเวฟแรงสูง" "เอาหละ ยืนยันเวลาพิสูจนทราบขี้เล็บ นับถอยหลังสามนาที ทราบบบ!!!" "ทราบบบบ !!! " เกือบจะทันที ทุกคนที่นั่งอยูยืนพรอมกันและตะโกนเสียงรับทราบดังกองหอง เก็บชุดนักบิน ดานนอกเสียงไอแมงปอรันอินดังกระหึ่ม แววตาครุนคิดของเขายังคงทํางาน แมวามือในถุงมือสีดํากําลังกลัดกระดุมเสื้อโอเวอรโคทเม็ดที่ อยูเหนือสุด อีกสามนาทีทีมงานจากศูนยติดตามเฝาระวังการเคลื่อนที่ของประธานาธิบดีจะเริ่มทํางานเพื่อ พิสจู นทราบจุดขี้เล็บใหประจักษ ----การ รอคอยยังคงสรางความคาดหวัง เพื่อความลับแบบสุดยอดเขาตองทํางานคนเดียวเทานั้น เรื่องนี้จะตายไปพรอมกับเขา ขอใหทานประธานาธิบดีตายกอนเปนพอ จนแลวจนรอดประธานาธิบดียังไมมา
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๕)
ลมดานบนถูกกระพือลงดานลางดวยปกหมุนของไอแมงปอ และแมงเมา เจาหนาที่ในตําแหนง บังคับซอนหนาเครงขรึมไวใตหมวกเคปลาสีดํามะเมื่อม เขาก็คือพวกสมุนของนักอํานาจที่คอย รับใชภายใตความเชื่อวาจะพาหัวตัวเอง ปลอดภัย และหวังวาจะยกฐานะความเปนอยูจากเด็ก เก็บเศษเหล็กขายมาเปนหนุมหลังพวง มาลัย ใครๆก็หวังที่จะไปถึงเปาหมายของตัวเอง ไมเวนแตเจาหนาที่ผุชวยบังคับบินที่นั่งอยูบนเกาอี้ ขางๆ เขา นอกจากเขา ผูชวยนักบิน ยังมีผูโดยสารอีกสี่คน และคนคุมเหล็กไนไมโคเวฟแรงสูง อีกหนึ่งนาย ไอแมงปอแหวกอากาศไปขางหนาดวยอาการรอนรนโดยทิ้งเสียงหึ่งๆ ไวขางหลัง เมื่อมองไกลๆ มันเหมือนฝูงแมงมีปก ตางกันเพียงวามีคนบังคับมันนั่งอยูขางใน เพื่อใหมันบิน ดูเหมือนวาใครๆ ก็เคยชินกับการบินกันมากแลวโดยไมตั้งขอสงสัย ความเคยชินมักทําใหเรา ตายใจที่จะตั้งขอสงสัย แตทุกอยางมีการควบคุม พนักงานขับบังคับแมงปอใหไปยังพิกัด E11 ใหเร็วที่สุด คนใสโอเวอรโคทสีดําสั่งพนักงานขับแมงปอ แลวใครสั่งคนใสโอเวอรโคทสีดําละ ? ประธานาธิบดีหรือ ? หรือศูนยติดตามเฝาระวังการเคลื่อนที่ของประธานาธิบดี ? แลวใครสั่งศูนยติดตามเฝาระวังการเคลื่อนที่ของประธานาธิบดี อีกละ มัน หมดยุคความคิดเชิงจักรกลแบบ classic physic แลว หมดไปตั้งแตเราเริ่มสงสัยวาลูกแอป เปลหลนใสหัวไอแซก นิวตัน หรือเปลานั่นแหละ กิเลสในทุกผูสั่งใหใจบังคับตีนใหเดินไปยังเปา หมาย โดยไมเลือกวามันผูนั้นคือคนเก็บเห็ด หรือ ประธานาธิบดี โดยใชขอแอบอางวาเพื่อสิ่งที่ดีกวา หรือเพื่อความถูกตอง หรือเพื่อความชอบ ธรรม
---------
เวลาที่เขาคํานวณใหมจะมาถึงในอีกไมกี่วินาทีขางหนา ดังนั้นปนไตรโครตรอนจึงถูกยกขึ้น ประทับรอคอยเปาหมายอีกครั้ง กิเลสสั่งใหเขามาดักยิงประธานาธิบดี เพื่อความชอบธรรม บางครั้งกิเลสทําใหเราตัดสินใจอยางโงเงา แตความโงเงาก็ยังเปนมุมมองในเชิงปรัชญาเกินไป เกินกวาที่จะทําใหตัวเราเองมองเห็นความโงของตัวเอง --------"คอรอฟเฮไฮ ปุณณาวีเดยเมย...." พนักงานขับแมงปอพูดออกไปในอากาศ แตเสียงของเขาถูกสงถายทอดออกไปยังสถานี ภาคพื้นดิน เพื่อขออณุญาตผานเขาเขตแดนอากาศ แมวาในปนี้แผนที่รัฐชาติตางๆ เปลี่ยนไป มากแลว แตคนที่อยูใกลกันยังรวมตัวกันอยูเปนกลุมกอนทั้งนี้ก็เพื่อขอตอรอง งี่เงาอีกนั่นแหละ มนุษยยังกลัวเกินไปที่จะไววางใจคนอื่นอยางปราศจากขอสงสัย ในวินาทีนี้ เขายังคิดยิงประธานาธิบดี ในวินาทีนี้ ศูนยติดตามเฝาระวังการเคลื่อนที่ของประธานาธิบดียังสงคนไปพิสูจนทราบวาขี้เล็บ ที่มุมตึกนั้นคืออะไร ในวินาทีนี้ประธานาธิบดิยังตองเอกเขนกอยูในรถหุมเกราะ " ปรับเขาสูไลนที่ 69 อีสโซน" พนักงานบังคับแมงปอลําหนาสุดสั่งผูชวยบังคับและเสียงของเขา ยังสงออกไปถึงแมงปอและแมงเมาทุกลํา และฝูงแมงบินนั้นก็เบนทิศไปสูไลนบินที่ 69 " อีกไมเกินสามนาทีเราก็ถึงเปาหมายแลวครับคุณ.....อื่อ..." เสียงของเขาเล็ดเขาไปในหองโดยสารผานทางระบบนําเสียง "เรียก ผมวาหริราช" เขาตะโกนออกมาจากหองโดยสารดังๆ เมื่อรูวาพนักงานบังคับแมงปอยัง ไมรูจักชื่อเสียงเรียงนามของเขา ดูเหมือนเขาจะขุนเคืองอยูในใจที่ชื่อเขาไมดังพอที่จะเปนชื่อ สาธารณะ บางครั้งเขางุนงานเหมือนเมียรัฐมนตรีที่เมื่อเดินชอปปงแลวพนักงานขาย ดันไมรูจัก คนประเภทนี้จึงมักจะไปซื้อของในรานที่มีคนเยินยอและตีกรอบวาไฮโซ "หรือ enemyyyyy...." เขาคงใหญพอที่จะตะโกนตอบมา
ฝูงแมงปอและแมงเมาลอดเมฆลงมาขางใต พาพวกมาเหนือเมฆมาอยูใตเมฆ ไทยแลนดเหนือ เปนกอนกลมมองเห็นอยูขางลางเหมือนจะหยิบจับได พิกัด E11 อยูหางจากปลายจมูกแมงปอ ตัวแรกนาทีครึ่ง "เหล็กในไมโครเวฟ ไอเดิ่ล" หลังสิ้นเสียงตะโกนสั่ง พนักงานงานคุมเหล็กไนกําปุมบังคับยิงคลื่นไมโครเวฟแรงสูงไวเหมือน กําแทง หรรษา (Joystick) เขาพรอมจะทําลายอะไรก็ตามที่อยูในรัศมีปนไมโครเวฟแรงสูงใน ระยะสองรอยเมตร ตาเขาจองอยูที่จอมอนิเตอรไมกระพริบ
------ตัว เลขในชองเล็งของปนไตรโครตรอนวิ่งถอยหลัง จากสองนาทีที่แลวมาเกือบจะหมดเปน 00:00:00 อยูรอมรอแลว ตาเขามองผานตัวเลขนี้ไปยังถนนดานลางเหมือนชางภาพมอง นางแบบผานกลอง SLR ไมกี่วินาทีแลวเหตุการณครั้งสําคัญระดับพลิกประวัติศาสตรจะเกิดขึ้น ดวย มือของเขา ไหนๆ เราก็นิยมประวัติศาสตรที่กอดวยน้ํามือมนุษยมานานแลว ขอใหชื่อเขา จารึกในประวัติศาสตรในอีกไมกี่วินาทีขางหนานี้เถอะ โอว...แมเจา 00:00:00 นั่นไงกันชนหนาของรถประธานาธิบดี หัวใจเขาเกือบหยุดเตน แลวกันชนหนารถก็มาถึงระยะ 1/7 นิ้ว โอว นิ้วมือแหงเทพกดไกปนไตรโครตรอน ตาเขาพรามัวดวยมานฉากที่มองไมเห็นนั้น
------แสงวาบดานลางทําใหตาของพนักงานคุมเหล็กไนที่นั่งอยูบนแมงปอกระพริบ แตนิ้วเขายิงโดย พละการณไมไดนอกจากจะไดรับคําสั่ง ลูกไฟอะไรวิ่งอยูบนถนน หรืออาวุธโจมตีจากภาคพื้น ไมทันที่เขาจะคิดมากไปกวานั้น ลูกไฟที่เห็นในจอมอนิเตอรตอนนี้หายไปแลว ------
"ไฟนอลคอมมาน ยืนยันพิกัดปธน. ไฟนอลคอมมาน" ทุกคนที่นั่งอยูบนหองโดยสารเสียววาบเหมือนอะไรวิ่งผานจากทวารหนักแหวกเขาไปลําใสใหญ นี่ไมใชการฝกซอมที่ใครจะใชไฟนอลคอมมานกันพร่ําเพรื่อ เพราะไฟนอลคอมมาน นั้น ใชในขั้น ชี้เปนชี้ตายเทานั้น ระบบติดตามยานยนตของประธานาธิบดีถูกติดตั้งไวที่ยาน มันรูแมกระทั่งวาลอหางจากขอบฟุต บาธกี่มิลฯ และภาพพิกัดจะสงถึงจอของทีมติดตามวินาทีตอวินาที บัดนี้ภาพรถประธานาธิบดี หายไปจากจอเสียแลว เหมือนโกหก แตเปนความจริง "ไฟนอลคอมมาน.. "ไฟนอลคอมมาน... เสียงนั้นยังคงดังออกมาจากระบบสงเสียงใหทุกคนในหองโดยสารของแมงปอลํานั้นทราบ
รถประธานาธิบดีหายไปตอหนาตอตา เปนไปไดไง ทุกคนกระวนกระวายและเริ่มแปรเปนความหวาดหวั่นเขามาแทนที่ ฝูงแมงปอ เขายึดพืน้ ที่พิกัด E11 เรียบรอยแลว อะไรคือขี้เล็บ ขี้เล็บคืออะไร บัดนี้ทุกคนกระวนกระวาย
------จะมีแตเขาที่ปลอดโปรง แมวาตอนนี้เขาลุกลี้ลุกลนที่จะเอาถุงมือที่กําลังลุกติดไฟออกจากมือไป ให พน ในขณะที่เขากําลังวิ่งลงบันใด พลังงานมหาศาลของไตรโครตรอนที่ปลอยออกไปเมื่อกี้ เกือบทําเขามือขาด บัดนี้ภาระกิจเขาลุลวงแลวเขารูเพียงวิ่ง...วิ่ง...และวิ่ง... ------ชิทททท......งานเขา หริราชไมเขาใจเหมือนกันวาทําไมปากตัวเองสบถคํานี้ออกไป ไมตองคิดอะไรอีกแลว แมวาทํางานมาคอนคนแตสถานการณแบบนี้เพิ่งจะเคยเจอ หาก ประธานาธิบดีเปนไรไปหมายความถึงคอเขาตองหลุดจากบา
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๖)
39.. 38.. 37... บันใดคือสถาปตยกรรมที่ชวยใหมนุษยขึ้นหรือลงไดทีละขั้น เหมือนการปรับยุทธวิธีเพื่อใหบรรลุ ยุทธศาสตร บัดนี้เขาวิง่ หนีอดีตที่ไดกระทําลงไป อดีตแหงการกระทําตามกระซวกเขาตามขั้น บันใดที่วิ่งลงมา 39 ชั้นของตึกมิลลิเนี่ยมสเตจบิ้วดิ้ง ประธานาธิบดีหายไปไหนไมรูแตเขายัง รูสึกตัววาเขายังอยูและสัญชาติญาณ สั่งใหสับตีนอยางรอนรน แรงโนมถวงของโลกยังเปนสิ่งที่ตองคํานึง เขาไมสามารถกระโดดลงไปไดทีเดียว 39 ชั้น เหมือนกับเราไมสามารถเอาชนะใครไดทั้งหมดในเวลาอันรวบรัด เขา อาจยิงประธานาธิบดีตาย แตนั่นไมใชสิ่งที่แนบเนียบ สิ่งที่แนบเนียนกวานั้นคือการใชสิ่งที่ เรียกวาความรักและความไววางใจแทรก ซึมเขาไป และหลังจากนั้น ฮึๆๆ เขาตองวิ่งลงมาทีละขั้นของบันใด การชนะแบบเบ็ดเสร็จจะตองใชกลวิธีทีละขั้นเฉกเชนเดียวกัน ลองมาลําดับความดูซิ ขั้นแรก ทําใหเกิดความไวเนื้อเชื่อใจ ทําใหวางใจ ขั้นที่สอง เขาถึงขอมูล ขั้นที่สาม ดิสเครดิส ทําใหหมดความนาเชื่อถือ และกําจัดฝายตรงขามเปนรายคน ยุทธวิธีหนอนบอนใสเชนนี้มีมาแตครั้งสงครามครูเสดโบราณ หรือแมแตยุทธวิธีมาเมืองทรอย ในยุคอินฟอรเมชั่นเทคโนโลยี ใครๆ ก็อยากไดรับการยอมรับ หากมันเรื้อรังถึงขั้นที่สามชนิดที่ แกไมหาย ไมนานนักมันก็จบ เอาละเพื่อใหเขาใจยิ่งขึ้นมาดูฉากตอไปนี้ เขาหยุดอยูระหวางบันใดชั้นที่5 และชั้นที่4 เขาชักไมแนใจวาชั้นที่4 นั้นมีความปลอดภัยเพียงใด เขานอนราบลงกับพื้นแลวเอาหูแนบกับผนัง มวนฟลมบางใสถูกแงะออกมาจากปลายเข็มขัด จากสี่เหลี่ยมเล็กขนาด 2X3 เซน มันถูกดึงยืดกางออกใหญขึ้นราว 20x24 นิ้ว เมื่อกางออกจนได ขนาดที่ตองการแลวเขาเอามันนาบลงกับพื้น ฟลมบางนั้นแนบหนึบดูดติดกับพื้นเหมือนเปนเนื้อ เดียวกัน เมื่อเขากดที่มุมขวาบนของฟลมมันมีแรงกระเพื่อมเล็กนอยหลังจากนั้นสอง วินาทีภาพ ก็ปรากฎขึ้นมา
ภาพในจอบนพื้นนั้นฉายใหเห็นกลุมคนในเครื่องแบบอาวุธครบมือราวสิบหาคน หนาลิฟทชั้น 1B เมื่อมุมภาพเริ่มเคลื่อนไหวทําใหรูวาแหลงกําเนิดภาพบนจอนั้นมาจาก ใครสักคนที่กําลัง เดินอยูในกลุมคนเหลานั้น
โอว...เขาไมไดมาดักยิงประธานาธิบดีคนเดียวซะแลว บัดนี้ทีมงานของเขากําลังสงภาพการ เคลื่อนไหวชนิดเรียลไทมมาใหเขารับทราบ ฮึๆๆ หนอนบอนใสเริ่มทํางาน ฮึๆๆ Trojan Horse กลศึกแหงความทรงจําบัดนี้ไมรูวามันจะใชไดผลเหมือนโบราณหรือไม ผูที่ อยูในความลวงนั้นมักโดนมายาฉาบทาจนยากที่จะเขาถึงความจริงแหงความจริงทีส่ ิ่งเหลานั้น ฉาบกั้นไว มันก็เหมือนเรามักแอบอางวาทําอะไรลงไปเพราะสิ่งที่เรียกวาความรัก แทจริงแลวมัน คือการอางสิทธิ์ที่จะครอบครองตางหากเลา ความรักที่แทจริงคือการที่ไมตองทําอะไรกับมัน จําเอาไว ปลอยใหดอกไมมันบานไป ปลอยใหแมงปอมันบินเลนลม ปลอยใหประธานาธิบดีดําเนินชีวิตไป สิ่งเหลานี้ปราชญโบราณอธิบายมาหลายชั่วอายุแตเราก็ทําพลาดมาอยูเรื่อยๆ เปนอาจิน เขาใชอคติตัดสินประธานาธิบดีดวยปนไตรโครตรอน โดยหวังวาประธานาธิบดีตายแลวทุกอยาง จะดีขึ้น แตเปลาเลยบัดนี้เขาตองหาวิธีรอดอยางหัวซุกหัวซุน จอที่ติดหนึบกับพื้นฉายใหเห็นภาพกลุมคนเริ่มวิ่งขึ้นบันใดขึ้นมา เขาคลําไปที่เอวสะเปะสะปะ เพื่อหาอาวุธอะไรสักอยาง มันไมใชอาวุธแตเปนถุงผาขนาดเล็กแบบที่เด็กไวเก็บเศษเหรียญ
เมื่อเขาเอานิ้วบี้ไปที่ถุงมันโปงออกเล็กนอยแลวก็ปริแตกออกมา ขางในเปนผงสีขาวคลายแปง โรยตัว อยางรวดเร็วเขาเอาผงแปงนั้นโรยลงไปบนจอภาพที่แนบหนึบกับพื้น แลวเอามือละเลง ผงแปงไปทั่วจอ ชวงเสี้ยววินาทีจอภาพที่แนบกับพื้นเปลี่ยนสีแลวก็ละลายจมหายไปในพื้น เปนเนื้อเดียวกัน อยางระมัดระวังเขาไมแตพื้นบริเวณนั้นอีกเพราะบัดนี้พื้นที่สวนนั้นกลาย เปนระเบิดสังหารไป เรียบรอยแลว รอเพียงน้ําหนักขนาดพอเหมาะ ที่จะมากดทับเทานั้น เขาไมอาจหลับตานึกถึง ฉากระเบิดที่อาจจะทําใหตึกนี้แหวงไปสักครึ่ง แลวเขาก็วิ่งยอนขึ้นไปชั้นหาอีกรอบ เพราะบัดนี้ พื้นที่ชั้น4 คือระเบิดเวลาที่รอเวลาระเบิดเสียแลว
----"ขอคําสั่งยิง...ขอคําสั่งยิง..." เจาหนาที่ประจําปนไมโครเวฟแรงสูงบนแมงปอลําที่อยูใกลที่สุดตะโกนใสไมโครโฟน "เจอ อะไร" มีเสียงตะโกนตอบมา "มันอาจเปนขี้เล็บเคลื่อนที"่ "บากันไปแลว ถาอั๊วไมสั่ง หามยิงเด็ดขาด" แมงปอและแมงเมา บินวนวอน รอบๆ พิกัด E11 เวนระยะหางกันพอประมาณ แตครอบคลุม พื้นที่บริเวณนั้นทุกจุดอยางมั่นใจวาไมมีอะไรรอดไปไดแมแต ขี้เล็บ ใกลกับ E11 เปนมิลลิเนี่ยมสเตจบิ้วดิ้งสูงตระหงานทาทายอารยะ "รอทีมพิสูจนภาคพื้นสองนาที เราบินวนสนับสนุน" เสียงคําสั่งดังกรอกหูเจาหนาที่ประจําปนมา ทางหูฟงที่ครอบอยู เกาอี้นั่งหลังปนไมโครเวฟแรงสูงนั้นนุม และอากาศเย็นสบายอยางไมนา เชื่อวามันเปนเกาอี้ที่นั่งเพื่อที่จะรอ ฆาใครสักคน ความตายในมุมผูหยิบยื่นและในมุมผูไดรับ ตางกันยิ่งนัก แตบางครั้งเราก็ชักไมแนใจวาการดํารงคอยูคือสิ่งวิเศษสุด ประธานาธิบดีอาจจะ สบายไปแลวก็ไดเราไมสามารถเขาไปยังมิตินั้นไดเทานั้น เอง ----อยางรอนรนเขาวิ่งขั้นมาถึงชั้น13 เพื่อใหแนใจวาแรงระเบิดคงสงผลมาไมถึง สิ่งที่เขากังวลวา จะไปไมรอดก็คือเสียงแมงเมาและแมงปอทีค่ รางหึ่งอยูบนหัวเขาตอนนี้ มันอยูสูงขึ้นไปเทาไหร ไมทราบ แตนั่นมันเปนเสียงแหงความตายชัดๆ หากพวกขางบนนั้นจับความเคลื่อนไหวของเขา
ไดเล็กนอยแลวละกอ เขาจะกลายเปนหนุมเนื้อหอมดวยการยางสดจากคลื่นไมโครเวฟแรงสูง นั้น เขานึกถึงทางรอด แมวามันอาจจะไมมที าง ----วินาทีเดียวกัน หริราชลูบคางที่ไมมีหนวด และรอผลจากทีมพิสูจนภาคพื้น เจาหนาที่ประจําปนไมโครเวฟแรงสูงเอนหลังเอกเขนกบนเกาอี้นุมๆ ทีมพิสูจนภาคพื้นกําลังวิ่งขึ้นบันใด และเขา กําลังกระวนกระวายอยูบนมิลลิเนี่ยมสเตจบิวดิ้งชั้น13
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๗)
ใครบางคนเคยพูดเพื่อแสดงความโอบออมอารียแกผูนอยที่ทํางานพลาด “เวลาที่สําคัญที่สุด คือเวลาที่กําลังจะทําอะไรไมทัน” แตวินาทีนี้ เปนวินาทีเปน-ตาย เกิด-ดับ อยูหรือไป ของอะไรหลายอยาง ของปธน. ของตําแหนงผูคุมครองปธน. ของเขาในหอฟลอยดปงปลา ของแบคทีเรีย และ จุลินทรียรอบขางที่กําลังจะโดนยาง วินาทีนี้ เราชักไมแนใจวาปญญาและนวัตกรรมคือทางรอดของมนุษยผูมีลําตัวขนาดกับพื้นเมื่อ อยากกลายเปนสัตว และทําลําตัวตั้งตรงเมื่ออยากยกฐานะเปนมนุษย วินาทีเดียวกัน อะไรที่เกี่ยวกระหวัดกันก็เกิดขึ้น ณ.เวลาเดียวกัน วินาทีเดียวกัน หริราชลูบคางที่ไมมีหนวด และรอผลจากทีมพิสูจนภาคพื้น เจาหนาที่ประจําปนไมโครเวฟแรงสูงเอนหลังเอกเขนกบนเกาอี้นุมๆ ทีมพิสูจนภาคพื้นกําลังวิ่งขึ้นบันใด และเขา กําลังกระวนกระวายอยูบ นมิลลิเนี่ยมสเตจบิวดิ้งชั้น13 เหงื่อจากงามมือของเจาหนาที่ประจําปนฯ บงบอกวาเขาเปนมนุษยจริง หลังจากสงครามแบง ไทยแลนดออกเปนโซนดวย DMZ (Demilitary Zone : เขตปลอดทหาร) เทคโนโลยีการโคลน (Cloning) ทําไดแนบเนียบมาก มนุษยแทกับมนุษยโคลน แทบแยกกันไมออกดวยสายตาผาดๆ
แตมันไมสามารถซอนเรนเม็ดเหงื่อจากความเหนื่อย น้ําตาจากความทุกข(หรือสุข) ตาเจาชูจาก ความชอบ และหรือการหลั่งจากจุดออกัสซึ่ม ของมนุษยแท เจาหนาที่ประจําปนฯ ประจําปนเครียดจากการรอคําสั่งยิงจนเหงื่อผุดออกที่งามมือ (หรืองาม กน อันนี้มองไมเห็น) เวลาที่กําลังทําอะไรไมทัน ทําไมชางเนิ่นนานเหลือเกิน “เปาหมายขี้เล็บ หายไปแลว” เจาหนาที่ประจํา ”จอกราดภาพ” ตะโกน “แนใจ” หริราช ย้ํา “มีอีกจุดขนาดขี้นก โผล มาอีกตําแหนง” “ขอยืนยัน ดวยคําตอบสุดทาย” ทาทางเอาจริงของหริราช เพิ่มความเอาจังเขาไปในที แวปนึงของความคิด ---ประธานาธิบดี อาจถูกจับเปนตัวประกันโดยเครื่องยายมิติ ถาการยิงลงไปขางลางเปนการฆาปธน. เสียเองละ โอ..ไม ไม ทฤษฎี “ยืมดาบฆาคน” อาจเริ่มดําเนินการ หากเปนเยี่ยงนั้น คอของหริราชคงหลุด จากบา เวลาที่กําลังทําอะไรไมทัน ดันมีความอิหลักอิเหลื่อ “ทีมพิสูจนภาคพื้น เขาถึงตําแหนงขี้นก ไดมั๊ย???” หริราชตะโกนแขงกับเสียงแมงปอเหล็ก “ไมทราบครับ” เจาหนาที่คนหนึ่งตะโกนตอบ “ใชดับเบิ้ลไอโฟน คํานวณเร็วววว” “ดับเบิ้ลไอโฟน จอเสีย โปรแกรมเขี่ยจอไมทํางานครับผม” “อะไรวะ!!! งั้นใชดับเบิ้ลบี ที่แขวนอยูบ นคอมึงหาพิกัดเลยยยย” สําเนียงฉุนจัด พรอมสําทับตอ “....ถาบอกวาแบตหมด ขาพเจาจะถีบมึงลงไปจากแมงปอนี่แหละ” การขมขูและคาดคั้น มักใชไดผลกับผูออนแอกวาเสมอ “EZ364 ยืนยันตําแหนงขี้นก EZ364….” “ก.ภ.พ. พิสูจนทราบตําแหนง EZ364 ย้ําเดี๋ยวนี้ ย้ําบัดนาว” หริราชตะโกน เครื่องซับ สัญญาณเสียงสื่อตอไปยังทีมภาคพื้น ณ.เวลาแบบนี้ทุกคนตองรอเขาเพียงคนเดียวเทานั้น รวดเร็วตามสั่ง “เจอเปาหมายแลว เปนสตรี แตงชุดเดรสสีฟาน้ําทะเล ผมหนามา หนาผากกวาง หนาออนกวา วัย พิสูจนอายุไมได ไมมีหลักฐานแสดงจุดกําเนิด” “จับเปน” หริราชบอก
“จับแลว เปนเปน” ภาพบนจอที่อยูบนแมงปอฉายใหเห็นใบหนาของดรุณผี ูที่ถูกทีมพิสูจนภาคพื้น พิสูจนทราบแน ขัดแลววาเปนตําแหนงขี้นก “กราดแสงทิ่มอารมณ” หริราชสั่งตอเนื่อง เทคนิคการกราด “แสงทิ่มอารมณ” เปนการกระตุนใหมนุษยนั้นอยูในภาวะการเครียดเพื่อให แสดงอะไรสักอยางทางอารมณนั้นออกมา เพื่อที่จะพิสูจนทราบวามนุษยในรางนั้นเปนมนุษยแท หรือมนุษยโคลน “เธอรองไห” “เหรอ” “แตไมมีน้ําตา” “อาว มีเหงื่อออกงามมือมั๊ย” “ไมม”ี “งามอื่นละ??.” “เราไมสามารถพิสูจนได มนุษยทุกยูนิตไดรับการคุมครองจากกฎหมายพิทักษสิทธิ”์ “ยุงยาก งั้นถามหลอนวาเปนใคร มาจากไหน พื้นๆ งายๆ” เสียงหลุดออกมาจากระบบ “เธอเปนใคร มาจากไหน” “อะฮัน้ เปนคุรุ มาที่นี่เพื่อประทวงความรุนแรงที่จะเกิด” “สังกัดไหน สพฐ. หรือกระทรวงไหน” “ไมสามารถบอกได เปนความลับราชการ” “บอกเธอไป ศูนยเฝาระวังและติดตามประธานาธิบดีอาจยิงคุณไดโดยไมตองถาม” หริราช ตะโกนหัวเสีย “เธอไดยินที่คุณพูดหมดแลว” “วันนี้เปนวันครู พวกคุณควรฟงอะฮั้น” ภาพที่เห็นในจอ เธอหยิบกระดาษคลี่ใหเห็นขอความ เหมือนรูวากลองฉายภาพอยูบนหมวกของ เจาหนาที่พิสูจนภาคพื้น แลวเธอก็อานดวยเสียงอันดังของความเชื่อมั่น “ฉากเรือจางบานเกาหายเขาพก สกปรกโลกนี้ชี้มรรคให ธรรมะนําศีลธรรมประจําใจ ฉุดหัวใจจากกรรมที่ทํามา
ครูแคเรือเรื้อลืมปลื้มกับศิษย เติมความคิดใหเธอเจอวันหนา สงสําเร็จเสร็จการณผานวิชชา รอเพลาเจาไปใผความดี เพียงลับหลังฟงเจาเราระรื่น เกลือกกลัวคืนแวนวิ่งกลิ้งแสงสี เมามายาหาสุขคลุกอัปปรีย รักที่มีลี้หายตามรายทาง เสียงจากครูพิสุทธิ์ขอหยุดฆา อวิชชาอดสูครูขอขวาง สันติภาพขับนําความสวาง เพื่อโลกราง............. “ “หยุดพลาม ไดแลว อุมเธอออกจากพื้นที่ อาศัยสิทธิ์คุมครองปธน. “ “พวกเธอควรฟงครู วันนี้เปนวันครู ครูขอ ครูขอใหหยุด... “ เธอตะโกน ในขณะที่โดยยกอุม ออกไปทั้งตัว “หยุดความรุนแรง ครูขอออออออออ...” แลวเสียงเธอก็หายไปกับสายลมของอีสโซนไทยแลนดที่กระพือออกจากปกหมุนของแมงปอ และแมงเมา “เสียเวลาไปมากแลว ล็อกเปา” เสียงของหริราชยังคงครองอํานาจที่จะสั่งเบ็ดเสร็จตอไป ครูตัว เล็กๆ ไมสามารถทัดทานสิ่งที่กําลังจะเกิดขึ้น ----------ทีมพิสูจนภาคพื้นกําลังวิ่งขึ้นบันใด และเขา กําลังกระสับกระสายอยูบนมิลลิเนี่ยมสเตจบิวดิ้งชั้น13 ประธานาธิบดีอยูที่ไหน ไมมีใครสามารถรูได
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๘)
"ชารจปนนนนนน...." สิ้นเสียงคําสั่งอันเฉียบขาดของหัวหนาชุดพิสูจนทราบขี้เล็บนามวา 'หริราช' เจาหนาที่ประจําปน สะดุงโหยง เสียงเพลง by the way แหง RHCP หายไปจากหูพลปนทันทีที่หูฟงขนาดจิ๋วรวงลง พื้นเพราะเสียงประกาศิตของหริ ราชเขามาแทรก ใครๆ ก็รูไมวาเสียงนี้หรือเสียงไหนของเขานามวาหริราช มันเหมือนคําสั่งจากพระเจา เหมือน เขาจะชดเชยความเหี้ยมใหกับฮอรโมนเพศชายที่ขาดหาย เกือบพรอมกันเจาหนาที่ประจําปนไมโครเวฟแรงสูงของทุกๆ แมงปอ ยกมือขวากํากําปนแลว โยกขึ้นลงเปนสัญญาณใหพลปนปรับชารจพลังใหเหมาะกับ ระยะหางจากที่แมงปอลอยอยูจนถึง จุดสั่งเล็งขางลางนั่น ปนไมโครเวฟแรงสูงแตละกระบอกที่ประจําอยูบนแมงปอนั้นมีคนประจําการสองคน คนแรก เรียกวาเจาหนาที่ประจําปน ทําหนาที่เล็งจุดแลวกดยิง และพลปนซึ่งนั่งอยูขางใตจะทําหนาที่ กําหนดพลังงานที่จะชารจเขาปน พลังงานที่กําหนดนี้จะถูกปรับใหเหมาะกับชนิดของเปาหมาย
และระยะหางที่จะยิง หากชารจพลังงานไมเหมาะสมแลวพลังงานจากปนก็จะสะทอนกลับมาใสผู ยิงได ดวยเหตุนี้ปนแตละกระบอกจึงมีผูควบคุมการยิงสองคน หากนึกไมออกมันก็คือเตา ไมโครเวฟที่เราใชอบไก หรืออุนกับขาวกินในปจจุบันนี้นั่นแหละ แตอนาคตมันถูกทําใหกําลังสูง ขี้นและกําหนดทิศทางได "ลอคคค....เปา น.ต.27-4" เสียงเฉียบขาด คําสั่งนี้หมายถึงเปาหมายระดับน้ําตาล ความหาง 27 หนวย ความคลาดเคลื่อน 4 หนวย พลปนและเจาหนาที่ประจําปนอยูในความพรอมตั้งแตสิ้นคําสั่งไปสาม วินาที ทอสงไมโครเวฟใต ทองแมงปอและแมงเมาครางอื๊ดดด...เพราะการหมุนจูนเพื่อชี้ ไปที่เปาหมายที่กําหนด บัดนี้มันเหมือนฝูงแมงบินที่กระหายเลือด --------------
ตูมมมมมมมมมมมมม.....คลึ่มมมม..... ประกายไฟ/ เศษวัสดุ/ ฝุน/ เศษรองเทาฉีกจากขาหนวยคอมมานโด/ หัวเข็มขัด/ หลายอยาง กระฉูดและแตกกระจัดกระจาย สั่นนนนนนนๆๆๆๆๆ...คลึกๆๆๆ เสียงของหลนพื้น ของที่เขาวางทิ้งไวเปนปริศนาที่ชั้น 39 กระดอนออกมาจากมุมที่วางเล็กนอย (ถางงประโยคนี้ให อานตั้งแตตอนแรกครับ) เขาเกือบกระฉอกตกไปจากชั้น 13 เอาละ ระเบิดกลืนพื้น ที่เขาวางไวตรงทางเดินระหวางชั้น 4 และ ชั้น 5 ทํางานแลว โอว....สงครามเปดอยางเปนทางการแลว พื้นที่บันใดทางขึ้นชั้น 3, 4, 5, 6 แหวงหายไปจากตึก มิลิเนียมสเตจบิวดิ้ง ควันปกคลุมเต็มไปหมดไฟไหมลามเลียอยูแถวนั้น เครื่องดับไฟอัตโนมัติ ทํางานฉีดสารระงับความรอนที่เปนของเหลว แสงสวางภายในอาคารนี้ดับพรึบลง คงเหลือแต แสงเลเซอรเล็งเปาวิ่งเปนเสนสี่หาเสนหลุดออกจากเครื่องชวยเล็งที่ติดไวตรงปลายกระบอกปน ของหนวยคอมมานโดที่รอดตายจากระเบิด เสนแสงนี้พุงไปในความมืด และกําลังควานหาทาง ขึ้นทางอื่น
--------
ชั้นที่ 13 เขาไมโงจนถึงขั้นไมรูเขี้ยวเล็บของศัตรู เมื่อแหวกอกเสื้อออกจากรองตะเข็บที่ทําเนียนไว เขา เอานิ้วเขี่ยดึงแผนวัสดุอะไรสักอยางออกมา มันเรียกไมถูกเหมือนกันวาไอเจาแผนนี้คืออะไร เพราะมันทํามาจากผา ไม แกว ทราย น้ําตามด หรือแมกระทั่งเทปลอน และหลายอยางผสมกัน เรียกมันวาแผนหอสะทอนคลื่น เมื่อเขาขยุมดึงแผนนี้ออกจากอกเสื้อมาทั้งแผนแลว มันใหญพอที่จะหอศพใครสักคนได อืม...นึกออกแลวมันเหมือนผาหอศพนั่นแหละ แตสีมันดํามะเมื่อม และหลุกหลิกกับแสงสะทอน แลวเขาก็นั่งยองลง โดยเอาแผนนี้คลุมไว เหมือนเวลาคลุมโปง ภายใตแผนสะทอนคลื่นนี้จะไมมีคลื่นอะไรหลุดจากฝงขางนอกเขาขางในได เขาซุกตัวอยูใตมันเหมือนรูถึงการโจมตีจากไอแมงปอและแมงเมาที่ครางหึ่งๆ อยูบนหัว เขาซุกตัวอยูภายใตแผนสะทอนคลื่นบางๆ เพียงหวังวามันจะปลอดภัย ไหนวาเขาไมกลัวความตาย ฆาประธาธิบดีไดแลวจะตายก็ไมวา เอาละ เพื่อความกลาหาญ เขาสามารถตายไดรอยครั้ง แตครั้งนี้ขอเวนไวกอน เพราะเขาไม แนใจวาประธานาธิบดีตายแนหรือไม ปนไตรโครตรอนทําตาและใบหนา เขาแทบพัง เขาเห็น เพียงลูกไฟวิ่ง แลวประธานาธิบดีก็หายไปแคนั้น การหายไปอาจจะไมใชความตาย ขอใหเขารอดเพื่อพิสูจนทราบ ---------
ยิง.....
ทุกคนบนแมงปอและแมงเมาไดยินชัดเจนยิ่งนัก คื่นไมโครเวฟแรงสูงถูก ปลอยลงไปยังดานลางตรงพิกัดยอย นต.27-4 มันเปนคลื่นความตายที่ มองไมเห็น และจะทําลายทุกอยางที่ความถี่กําธรกับโมเลกุล (กําธร = Synchronize)
-------เหมือนนอนอยูในกระสอบมัดจุกแลวถูกกระทืบ เขานอนขดคลุมโปงใตแผนสะทอนคลื่นบน ทางเดินขึ้นลงชั้น 13 เหมือนปลาที่ถูกหออยูในฟลอย แผน สะทอนคลื่นมันสะทอนคลื่นไดก็จริง แตกําลังงานที่ตกกระทบอัดเขาในหอนั้นเสียจนเลือด ทะลักออกจมูก และชองหูอื้อจนฟงอะไรไมไดยิน เวลาแหงความทรมานกินเวลาไปหลายนาที เขาจะตายอยางทุเรศแบบปลาเผาขางถนนอยางนี้หรือไง
--------บนแมงปอ หริราชยิ้มเหี้ยมเกรียม พอใจในผลงานยางสดขางลาง เขาชอบความเนี๊ยบแหงการ ทําลายราบเปนหนากลองไดยิ่งดี แตการยิงชุดแรกคลื่นจะกําธรเฉพาะกับเนื้อเยื่อมนุษยและสัตว ที่มีเลือดและน้ําในเนื้อเยื่อเทานั้น "หยุดยิง ไอเดิ่นนนนนนน..." เขาสั่งหยุดเพื่อใหทีมพิสูจนภาคพื้นเขาไปยังเปาหมายได
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๙) --- ติดจั่น
คุกไมไดมีไวขังหมา ครูสาวถูกอุมและจับโยนเขากรงขังที่วางอยูบนลอเคลื่อนที่ มันเปนรถกรงเคลื่อนที่แบบหงํา เหงือกที่เคยใชขังนักโทษโบราณนั่นแหละ ขางๆ มีตัวอักษรพนดวยสีขาวบนพื้นไททาเนียมสีดํา วา “Pri-ซอลล “ รถกรงจอดอยูเยื้องทางขึ้นเนินจอดรถของมิลลิเนี่ยมเสตจ E11 และครูสาวซึ่ง ประทวงความรุนแรงถูกพันธนาการอยูในนั้น ดูเหมือนหลอนจะสิ้นฤทธิ์และสลบ สภาพอยางนี้ พอจะเรียกวาติดคุกไดใชมั๊ย ไหนวาเธอมีอภิสิทธิ์คุมครอง โธ! อภิสิทธิ์ ก็ชวยอะไรไมไดเหมือนกัน “ไวยิงกันเสร็จแลวขาพเจาจะปลอยคุณ” อยางนอบนอม ทหารที่อุมเธอมาพูดลอดซี่กรงไททาเนียมเขามา แตเธอนอนสลบอยางไมแยแส นัยวา ไดแจงสิทธิ์พื้นฐานกับเธอแลว ความรอนที่พุงออกมาจากลูกไฟ ตรงชั้นสี่ และหาของมิลลิเนี่ยมเสตจ และสะเก็ดหินขนาดเขื่อง สามสี่กอนทีก่ ระแทกบนหลังคากรง ปลุกเธอใหอยูในภาวะตื่นอีกครั้ง “ปลอยฉัน เราไมชอบความรุนแรง ปลอย...” ชาไป กวาเธอจะรูวาถูกขังอยูในกรงก็สายไปเสียแลว แรงของอิสตรีไมอาจงางซี่ไททาเนียม ขนาดหัวแมโปงเด็กได ทั้งๆ ที่รูวาออกไปไมไดเธอยังพยายามเขยาซี่กรง
“ปลอยฉัน...ปลอยฉัน...” เจาหนาที่คนนึง เอาพานทายปนกระทุงกรงจากขางนอก ตะโกนดวยสีหนาเหี้ยมเกรียม เอาจริง เอาจัง ปง ! บัดซบ ปนกระบอกเจากรรมดันระเบิดกระสุนเพราะแรงกระแทกนั้น เธอสะดุงโหยง และ เจาหนาที่นายนั้นหนาซีดเผือดเหมือนไขตมโดนปอกเปลือกออก ปนประจํากายรุนใหมลั่นงาย จริงๆ หากที่ล็อคไกอยูในตําแหนง ย.น. หรือ ย.ช. เจาหนาที่สวนใหญของไทยแลนดเหนือ ไมวาทหารหรือหนวยพิทักษ DMZก ตางก็ไดรับการ แจกจายอาวุธบุโรทั่งนี้ไวประจํามือ “อั๋วบอกแลววาใหปรับไวที่ ห.ย.” ทาทางเขาจะมีสายบังคับบัญชาสูงขึ้นไปอีกขั้น ตะคอกใสหนา “ขาพเจาจะปลอยทานเมื่อยิงกันเสร็จแลวเทานั้น” เขาหงุดหงิดจึงตะคอกตอเธออีกทอด “หยุดดดดดด อยาฆากัน !!! ” ดรุณีผูทําหนาที่เรือจางตะโกนดังที่สุดในชีวิต แตไมไดยินไปถึงปลายเกือกของ หริราช บนแมง ปอ เธอกระโดดถีบ เอาหัวไหลกระแทกกระอยาบาคลั่ง สักพักก็หมดแรง นอนหมดสภาพอยูบน พื้นกรง ทันใดนั้นรูเล็กๆ ที่แอบตาอยูตรงซี่กรงก็พนไอสีขาวลักษณะเหมือนหมอกออกมา สิ่งนี้ ทางการเรียกวา “สารกลอมเกลา” มันใชสําหรับสงบสติอารมณผูตองขังที่สติแตก สวนใหญมัก เปนนักโทษที่ใกลถึงเวลาประหาร ทางการมักจะฉีดสารกลอมเกลาใหสภาพจิตใจเคลิบเคลิ้ม มี ความสุข กอนที่จะเอาไปฆา การประมวลผลของคอมพิวเตอรอาจจะละเอียดออนกับอารมณที่ แปรปรวนของผูหญิงอยางเธอ ก็เปนได จึงหลั่งสารออกมาเพื่อระงับการกระทําจากเธอ เห็นใจคอมพิวเตอรเหอะ ปกติอารมณผูหญิงจับทางไดที่ไหน นี่ขนาดหนวยประมวลผลใชชิป 64 บิตแลวนะ แปดคอรดวย (Core) ยังเขาไมถึงเลย บัดนี้เธอถึงอยูในสภาพมึนงง เหมือนคนเมายา หากเราเปนเธอคงรูสึกสบายเหมือนลอยอยูบน ปุยเมฆ “ฮาๆๆๆๆ นี่ฉันถูกขังเหรอนี่ ดีเหมือนกัน ณ.ที่นี้ฉันใหญไดคนเดียว ฉันชอบจังเลยที่บานฉัน เปนซี่ๆ ทําดวยไททาเนียม” “ดีเนาะ ไมตองเสียเวลาเรื่องทําความสะอาด เดี๋ยวก็มีคนยกขาวมาใหกิน” “ดีจัง มีคนคุมครองความปลอดภัยใหดวย ดูแลทุกอยางเลย” เพราะฤทธิ์ยาแทๆ ดูซิพวกขางนอกยังโดนขังอยูบนโลกเลย วิ่งเลนอะไรกันก็ไมรู นาเบื่อ
แลวดูซิ พวกนูนนะ มารค ซัคเกอรเบิรก ทําคุกขังไวใน Fb เธอคงหมายถึงพวกประชาชนที่แตกตื่นจากเหตุการณระเบิดของมิลลิเนี่ยมเสตจ ทุกคนกําลังสับ ตีนวิง่ หนีออกไปใหไกลจากรัศมีลูกไฟมากที่สุด บางคนยังหันไปเอี้ยวตัวถายภาพนาทีสําคัญไว เกือบจะทันที ตาเขามอง ตีนเขาวิ่ง นิ้วมือเขาเขี่ยและคลึงดับเบิ้ลบี เพื่อปรับเหตุการณที่จวนตัว ใหมันทันสมัยที่สุด เพื่อใหแฟนที่ไมใครรูจักมักจี่ทราบ แมกระทั่งลมหายใจเฮือกสุดทาย “ millinium stage bd. burn the noon… “ I hear first shot … พอนองมินท report..East zone Thailand… “คลิปตึกมิลลิเนี่ยมระเบิด ชัดสุด...^^Tangmo… “คลิปมิลลิเนี่ยมเสตจระเบิด 3D…แมนองมารค.... ไวยิ่งกวาเสียงนกกระจิบนินทาที่ขางรั้ว แมวาคลื่นที่ความถี่ต่ําหรือสูงเดินทางดวยความเร็ว เทียบแสง แตมันคงไมทันกับความอยากรูอยากเห็นของพวก “ติดไว” ทักษะการใชนิ้วมือของชาวนั้นแคลวคลองในการลูบ คลึง เขี่ย และแหวก (สองนิ้ว) เธอนั่งมองเคลิ้มๆ อยูหลังซี่กรงไททาเนียม เหมือนนั่งดูหนังสามมิติจอใหญที่แสดงไดสมจริงสม จัง -------ล็อกเปา นส.27-4 ระดับความรุนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากน้ําตาล เปนน้ําสม อีกหนอยก็เปนเปนน้ําอื่น เพื่อใหคลื่น กําธรกับเนื้อเยื่ออยางอื่นบาง นี่ทานหริราชจะกวาดเรียบเลยเหรอ ไมเวนแมแตหมู หมา กา ไก ความปราณีนํามาซึ่งความออนแอ หากคุณยอมศิโรราบกับน้ําตาสตรี แลวคุณจะฆาใครได จง จอมจมกับมัน เขาไปในน้ําตา และเลียนแบบความโศกเศรานั้นอยางแนบเนียบ ตราบจนกระทั่ง คุณไดมาซึ่งสิ่งที่ตองการแลวไซร ที่เหลือก็ ฮึๆๆ ดักแดชักใยแลวเขาไปอยูขางใน จึงถูกจองจํา แมงมุมชักใยแลวออกมาอยูขางนอก จึงเปนอิสระ ใชมั๊ยละ เพื่อจะกําจัดเสี้ยนและหนาม รวมถึงหอกขางแคร ในสงครามโบราณพออาจจะฆาลูกใน ใสเพื่อรักษาไวถึงอํานาจ หากบางครั้งฉากแหงการชวงชิงลูกอาจตองฆาพอเพื่อเอาแมมาเปน เมีย สิ่งเหลานี้อาจฟงดูโหดรายแตมันเปนเรื่องที่เคยเกิดขึ้นจริงในโอเอซิสสีน้ําเงินของเรา การ ฆาเจ็ดชั่วโครตเพื่อถอนทั้งรากและโคน ของหนอเนื้อ เคยมีในประวัติศาสตร หริราชเปนมนุษยแท หรือเปลา ถางั้นมีใครเคยเห็นน้ําตาของหริราชบางหรือไม หรือเม็ดเหงื่อ เขาโดนหลอหลอมมาดวยอะไร หรือเขาโดนสรางขึ้นมาเพื่อใหทําภาระกิจบางอยางใหสําเร็จ
เทานั้น เปนที่ทราบกันโดยทั่วไปวามนุษยแปลงมีฟงกชันที่ทําไดดีไมกี่อยางเทานั้น ถาเปนอยาง นั้นโดยหลักการแลว หริราชก็คือเครื่องมือ (Tool) อยางหนึ่งเทานั้น ถาอยางนั้นอีก หริราชจะ หมดประโยชนทันทีเมื่อใชประโยชนเสร็จแลว โธ..นึกวาพระเอก ----------ใบหนาขาวเกลี้ยงไรหนวด ซอนความเหี้ยมเกรียมไวขางใน อยางที่ยากจะคาดเดาได ไมมีมิติ ของอารมณ อาการโอเวอรแอคชั่นอาจจะซอนเรนจุดประสงคที่แทจริง อะไรบางอยางไว สายตา หริราชทอดออกไปในทองฟานอกแมงปอลํานั้น --------สมาธิและความสงบสยบความเคลื่อนไหวเทานัน้ ที่บรรเทาเธอจากความสับสนวุนวายนอก ลูกกรงไททาเนียม ในเมื่อเธอเห็นทุกอยางแตไมสามารถบังคับอะไรที่เปนไปได ทางเดียวเทานั้น ที่สามารถทําไดคือ หยุด และรอเวลา ภายใตดวงตาที่ดูสงบนิ่งชั่วขณะของเธออาจปกปด จุดประสงคที่แทจริงของเธอไวได แมเพียงชั่วขณะก็ยังดี จะสนใจทําไมวาประธานาธิบดีจะลองลอยอยูหนใด แมแตวิญญาณก็เถอะ เธอตองการเพียง บรรลุวัตถุประสงคของตนเองก็เทานั้น เหมือนกับที่ทานอื่นตองการบรรลุ แมแตขาที่ขาดกระเด็น ตกลงมาดวยแรงระเบิดบนกรงที่ขังเธอไว กอนหนานั้นเจาของขาขางนี้ก็มีเปาประสงคอะไร บางอยางไมใชเหรอ (อานตอตอนหนาครับ) -------
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๑๐) --- อะไรในหัวเธอ
น้ําตาจากความคับแคนไหลอาบแกมคุรุสาวผูเพิ่งผานฤดูหนาวมาไมกี่เยือก มันตองมีทางออก พันธนาการเปนเพียงแคอุปสรรคขั้นพื้นฐานที่ทําใหตีนไมสามารถเดินไดตามที่ใจตองการ จินตนาการและโทรจิตสงผานจากจิตที่สงบนี่ง ลมภายนอกมิลลิเนี่ยมสเตจบิ้วดิ้งรอนบรรลัย อาทิตยดวงที่ใหญกวาเดิมเพราะการบวมในการเผาไหมตัวเองเหมือนจะสงคลื่นความรอนมา มากกวาเกา หลังจากนี้ไปเมื่อมันเผาไหมตนเองหมดก็จะกลายเปนดาวแคระขาวไปในที่สุด หรือ อาจจะเปนซูเปอรโนวา จิตที่ฝกใหสงบนิ่งสงกระแสคลื่นความถี่เดียวกันไปเปนชวงๆพลังมันคือการกําทร (Coherent) หมายถึงความถี่เดียวกัน และเวลาเดียวกันในเชิงวิศวกรรมไฟฟาเรียกวา อิน เฟส (inphase) และ อินความถี่ จิตมนุษยมีพลังงานอยูพอประมาณหากแตวาไมมีสายสงที่ รวมพลังใหพุงออกมาณ. จุดเดียวเทานั้น แลวเธอกําลังดําดิ่งสูสภาวะซาโตริ โดยเปลาประโยชนหรือนี่มันเปนปอสงไขยที่เทาไหรแลวกลิ่น ไหมจากการเผาเนื้อเยื่อของปนไมโครเวฟลอยคลุงไปทั่ว ควันสีมวงลอยไปทั่ว
มีประกายไฟสปารคอยูตรงผิวซี่กรงไททาเนียม ที่ขังครูสาว เหมือนไดรับการกระตุนจากคลื่น บางชนิดมองจากขางบนเธอนั่งขัดสมาธพิงกรงอยูมุมหนึ่งเหมือนไมใยดีกวามีการฆากันอยูขาง นอก กิลนไหมเนื้อเยื่อรูสึกไดทั่วอาณาบริเวณ เธอกําลังจมดิ่งในอจินไตย และถาสังเกตุใหดีตรง ทายทอยเยื้องไปกลางกระหมอมเธอมีประกายไฟแล็ปออกมาเล็กนอย ดูเหมือนมันจะเตนเปน จังหวะเดียวกันกับประจุที่เคลือบอยูบนผิวซี่กรงไททาเนียม ในหัวเธอมีอะไรควันที่ลอยออยอิ่งจากการเผา การเผาที่หมายถึงการไหม การไหมคือการ ทําลาย การฆา สุดทายคือความตายของสิ่งมีชีวิตที่เนื้อเยื่อประกอบดวยของเหลว คลื่น ไมโครเวฟกระตุนใหสุกจากขางใน เสียงแมงปอ และแมงเมาครางหึ่งอยูทั่วอาณาบริเวณแมงปอ เหล็กกระหายเลือด และหริราชที่ลูบคางไรหนวดกําลังพึงใจในกลิ่นไหมเหมือนเผาศพนี้ หัวเธอสาละวนกับภาพเกาที่ฉายซ้ําควันบนผิวน้ํา (Smoke on the water) ดูเหมือนวาผู ที่ฝกมาเยี่ยงเธอจะดื่มด่ําในปรากฎการณชนิดนี้ควันบนผิวน้ําดูเหมือนมันสะอาดจากการซักลาง ตนเองใหขี้ไคลของโมเลกุลควันถูกับโมเลกุลของน้ํา แลวแทรกตัวขึ้นมาลอยอยูบนผิวน้ํา รอ เวลาเทพทั้งหลายจะมาสูดดม เพื่อจมดิ่งลงไปในอจินไตยหลังจากนั้นจะเหาะเหินเดินอากาศไป ไหนก็สุดแทแต หรือเธอกําลังใชปรากฎการณนี้ เพื่อจะหลุดจากกรง มันตื้นเกินไปหรือเปลาที่เธอจะมานี่เพื่อใหถูกจับตัว หรือการอยูในพันธนาการคือสิ่งที่เหมาะสม ที่สุดเพื่อจะทําอะไรบางอยาง เหมือนความตาย คือภาวะดีที่สุด เพือ่ ที่จะไมตายอีก โลกเคลื่อนมาถึงยุคที่ไมไดใชปนฆาคนไดเพียงอยางเดียวคลื่นและประจุ รวมถึง "จิล" ก็เปน กรรมวิธีที่ทําใหสิ่งมีชีวิตนั้นเคลื่อนมิติไปอยูในภาวะอื่นหมายความวาทําใหรูปแบบสสาร เปลี่ยนเปนพลังงานและยากที่จะรวมกันไดใหมในระยะเวลาอันสั้น "จิล" ถูกสอนและฝกเฉพาะผูที่คุมครองบุคคลชั้นนําระดับดวงดาวเทานั้น เทาที่ทราบ ในไทย แลนดเหนือยังไมมีสักคนที่ "จิล" ถึงขั้น ควันบนผิวน้ํา หรือจะเปนเธอชักสนุกเสียแลวซิ เงี่ยงที่โผลกลางหัวเธอ สงประกายวิบๆ หากแตเจาหนาที่ทั้งหมดกําลังชมการเผาคลื่นไมโครเว ปของฝูงแมงปอ และแมงเมาอยางใจจดใจจอ ถาหากเธอฝก "จิล" มาแลวละกอ ทุกอยางคงไมครนามือ
สําคัญที่เปาประสงคแหงเธอ คืออะไร เทานั้น (ตอตอนหนาละกัน)
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๑๑) --- Black Valentine
ภาพมุมสูง สูงกวาที่จอมหาวหริราชยืนสั่งการอยูบนแปงปอเหล็ก และฝูงแมงเมาที่ครางหึ่งๆ ปก หมุนของมันเห็นเปนริ้วๆ เหมือนแมลงมีปกขนาดเล็กปรับสมดุลยในการลอยใหอยูนิ่ง ในความ นิ่งของการประคองตัวยอมมีสวนที่ตองเคลื่อนไหว หากมองจากมุมสูงมันดูเหมือนไมมีพิษสง ใดๆ กระนั้นควันสีดําและสีอื่นที่ลอยขึ้นมาจากพื้นเบื้องลางหอมราวกับเนื้อหมาโดนยาง หากแต วามันเปนเนื้อเยื่อของคน หรือสิ่งอื่นที่กําทรกับความถี่จากปนไมโครเวฟ หากปรับการมองต่ําลงไป หริราชหนาเกลี้ยงเกลาไรหนวดยืนบัญชาการอยูในแมงปอลําหนึ่ง ภารกิจในหนวยติดตามความเคลื่อนไหวของปธน. ชางยิ่งใหญ สั่งสมใหเขาเหี้ยมและเฉียบขาด กับทุกสิ่ง หากไมใชเรียกวากรอบของการบัญชาการแลว มันก็คือความเอาแตใจนี่เอง เสียงเริ่มมาแลว ถาเรามีหู “เอายังไงตอดีครับทาน” “รออั๋วสั่งอยางเดียว” “หนวยพิสูจนภาคพื้น ทํางานถึงไหนแลว” เสียงของเขาถูกสงผานกระจายไปถึงรูหูของคนที่ บัญชาการระดับหัวหนา “ตายเจ็ด บาดเจ็บสี”่ เสียงเปลงออกมาดังอูอี้แทรกเสียงครางหึ่งๆ ของแมงปอลํานั้น เจาหนาที่ชารจปนทําหนาเบื่อหนายเหมือนดูไททานิครอบที่แปดสิบเกา ในใจคงภาวนาใหมันจบ
ไวๆ เขาไมยี่หระกับความตายดานลาง ผลตอนแทนตําแหนงเจาหนาที่ชารจพลังงานใสปนของ หนวยที่เขาปฏิบัติภาระกิจอยูมันคุมพอที่จะกลบความเบื่อลงไดบาง และปฏิบัติการ “ยิงกอน ถาม” ทําใหเขาไมตื่นเตนอะไรมากนัก ภาระกิจที่ผานมาคอนชีวิตไมมีครั้งไหนที่ถึงขั้นยิงสูกัน เลย ผูที่เสี่ยงตายคือหนวนพิสูจนทราบภาคพื้นขางลางนูน ดูเหมือนเขาอูฟูจนไวพุงประดับบารมี แตยังคงคลองตัวพอที่จะนั่งประจําเกาอี้ขางปนไมโครเวฟ สักพักเขาสะดุงโหยง มือเขากระตุกออกจากแทงควบคุมเหมือนกําเอาดุนเหล็กรอน ไว เหมือนกับไฟไหมกระดาษ หนังมือเขาไหมและยับยูยี่ นิ้วมือทั้งหาเขาหายไปไหนแลวก็ไมรู เหลือเพียงกลิ่นเนื้อไหมที่บอกวามือทั้งสองขางเขาโดนเผา ฮากกกกกก...!!!! “สับสวิทยลง !!!!!” ภาพตรงหนาทําใหปากหริราชสั่งไมโดยอัตโนมัติ เขาหมายถึงตัดการจาย พลังงานใหปนไมโครเวฟ “มันยังไมไดเปด” เจาหนาที่ประจําปน คนที่อยูใกลสุดตอบ ไวยิ่งกวาไฟลามทุง ไฟเผาลามมือเจาหนาที่ชารจปนมาจนถึงขอศอก ควันฟุงเต็มลําแมงปอ “แลวมันอะไร” หริราชก็ตะลึง ตอนนี้แขนทั้งสองขางกลายเปนฝุนและควัน แมวาเสียงรองของเจาหนาที่ผูเสียแขนจะพิสูจนใหทราบวาเขาคือมนุษยจริงๆ แตมันทําใหทุก คนสะดุง ชะงัก สับสน เกิดอะไรขึ้น “ถีบมันลงไปปปปปป” เจาหนาที่ๆ ไฟกําลังไหมดิ้นทุรนทุรายอยูในมุมแคบๆ ของแมงปอลํานั้น จากดวยความเจ็บปวด อยางมหันต และความกลัวตายที่จะถูกถีบลงไปขางลาง “ถีบมันลงไป!!!! เร็วววววว!!!!! “ “อั๋วบอกวาเร็ว” ปนถูกการชากออกมาจากซองและเล็งไปที่หัวของเจาหนาที่ประจําปน ที่ยืนอยู ขางคนที่โดนไฟไหม ไมตองรออะไรอีก รางขอเจาหนาที่ ที่โดนไฟไหมลอยละลิว่ ดวยแรงถีบลงสูเบื้องลางของ ดู เหมือนวาลมจะพัดรางเขาไปฟาดกับขอบตึกดานหนึ่งของมิลลิเนี่ยมเสตจบิ้วดิ้ง ไมมีใครบอกได วาวิญญาณเขาหลุดจากรางตอนที่ลอยอยูหรือตอนที่ตกพื้นไปแลว
“เกิดอะไรขึ้น” “ปนยังไมทํางาน เราโดนโจมตี” เจาหนาที่บนแผงควบคุมคนหนึ่งตะโกนบอกมาพรอมชี้ใหดูที่จอ กราดภาพที่เรืองแสงเปนสีฟา “เราโดนจิล” “จิล” หริราชทวนคํา “ใช ไฟสีน้ําเงินแบบนี้ ตองเปนพลังงานจากจิลเทานั้น” “โปรเทคจิล” “แมงปอทุกลํา โปรเทคจิล” “แมงปอทุกลํา โปรเทคจิล” “แมงเมาทุกลํา โปรเทคจิล” “แมงเมาทุกลํา โปรเทคจิล” คําสั่งจากปากหริราชโดนสงตอเปนทอดๆ ไปยังแมงปอและแมงเมาทุกลํา รวมถึงเจาหนาที่ ภาคพื้น ดูเหมือนทุกคนจะโดนฝกใหทราบถึงขั้นตอนที่จะปองกันอันตรายจากการโจมตีของ “จิล” อยางดี ทุกอยางเปนไปโดยอัตโนมัติ สิ่งมีชีวิตทุกชนิดแกความกลัวตายดวยการหนีตายโดย สัญชาตญาณอยูแลว ดูเหมือนวาความเขาใจวาวิธีการที่ฝกมาจะคุมกะลาหัวไดนั้นผิดพลาดเสียแลว กลิ่นเนื้อไหมเริ่มแนออกมาจากนิ้วมือของเจาหนาที่หนาแผงควบคุม คนที่เพิ่งรายงานใหหริราช ทราบอยูเมื่อกี้ เหมือนไฟลามเลียคราบน้ํามัน นิ้ว-มือ-ขอศอก-แขน และ... “โดดลงไป โดด!!! “ ปนในมือหริราชยังไมทันไดเก็บเขาซอง และมันเล็งมาที่เจาหนาที่รายนั้นอีกคํารบ ลูกไฟที่เคยเปนรางของคนก็ลอยละลิ่วลงจากแมงปอลํานั้น “ทําไมมีรูรั่ว” เขาหัวเสีย และ งงงัน งกเงิ่น ชี้ปนไปทั่ว ดูเหมือนเขาใชความคิดสักครู
“วันนี้วันอะไร” “๑๔ กุมภาพันธ ร.ศ. ๕๑๓” อืมมมมมมมมมม... หริราชลูบคางที่ไมมีหนวด เหมือนอยางใชความคิด บนแกมขาวเกลี้ยงของ เขาเหมือนจะมีแสงสีฟาสะทอนเรืองๆ มันตกกระทบมาจากเงี่ยงที่โผลออกมาจากหัวเขาตั้งแต เมื่อไหรก็ไมรู เงี่ยงนั้นมันเปลงประกายไฟวิบๆ เหมือนกับเงี่ยงที่โผลออกมาจากหัวของอาจารย สาวที่ถูกขังอยูในกรงไททาเนียมขางลาง เสือยอมไมกินเนื้อเสือ และยุงยอมไมกินเลือดยุง ฉันใดฉันนั้น ผูที่ฝกจิลมาแลวยอมทราบดีวา ๑๔ กุมภาพันธ ตามปฏิทินโบราณนั้นแฝงไวดวย การสรางสรรและการทําลายลาง อธิบายใหเขาใจงายขึ้น “จิล” คือวิธีการรวมพลังงานจากจิต เพื่อสั่งสสารใหเปนไปในอะไรสัก อยางหนึ่ง เชนสั่งโมเลกุลใหวิ่งกระทบกัน ใหเรียงตัวกันใหม หรือสั่งสสารใหกลายเปนพลังงาน เงื่อนไขที่จะเปนอยางนั้นไดจะตองประกอบดวยหลายตัวแปร วาไปแลว “จิล” มันยากที่จะ อธิบายวารอนเปนอยางไร จนเราเอามือไปอังไฟนั่นแหละ “ Black Valentine…ขอย้ํา Black Valentine…” “เจาหนาที่เกิดเดือนกุมภา ออกจากพื้นที่ใหหมด” แนนอน หริราชทราบดีวาใน ”วันที่ประจวบเหมาะ” นั้น “จิล” จะเผาทุกคนที่เกิดในเดือนที่มีวัน ประจวบเหมาะอยูในเดือนนั้น แตละปมีวันอะไรบาง ๑ มกราคม (First K.E.ALL.) ๑๔ กุมภาพันธ (Black Valentine) ๒๕ มีนาคม (Burn March) และอีกหลายวันในหนึ่งรอบปที่มหี ลายรอยวัน สําหรับผูที่ฝก “จิล” มาแลวแทบไมตองจํา เหมือนกับ หนึ่ง ถึงมาแลว.. สอง ยองเขาไป.. สาม ถามวาใคร.. ๑๔ กุมภาพันธ ร.ศ. ๕๑๓ “จิล” จะเผาทุกคนที่เกิดในเดือนกุมภาพันธ
(อานตอตอนหนาละกัน ครับ)
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๑๒) ---เงื่อนแงงํา “โปรเทคจิล” “แมงปอทุกลํา โปรเทคจิล” “แมงปอทุกลํา โปรเทคจิล” “แมงเมาทุกลํา โปรเทคจิล” เสียงโดนกระพือกระจายออกไปใหทราบทั่วเครือขายดั่งผีเสื้อขยับปกที่ทําใหเกิดลมพายุ การ สอดประสานจะทําใหทุกอยางเปนหนึ่งเดียว (Unity) ฝนไปเถอะวาเธอจะใช “จิล” สังหารใครไดหมด แหลงจายพลังงานตองการสสารในการแปรรูป เปนพลังงานเสมอ ดรุณีนองในกรงไททาเนียมออนลา เธอดึงมวลสารมาใชมากเกินไปจนหนาอกกระตุกเกร็ง โนม เนื้อเธอสั่นระริกเพราะสภาวะเกร็งกลามเนื้อจากการปลดปลอยพลังงานมากเกินไป แสงเรืองที่ เงี่ยงบนหัวเริ่มมอดลง “ซืดดดดด หืงงงงงง....” เธอสูดออกซิเยนเขาเอือกใหญ แลวสําลักสิ่งที่มองไมเห็นออกมาเหมือนวาจะสิ้นใจ เหงื่อไหล ออกมาทั่วสภรางคกาย เธอยังเปนพันธุมนุษยแท เลือดและเนื้อมาคูกับความตายวันยังค่ํา ----“เราเสียเวลามามากแลว” หริราชยังคงไมทิ้งบุคลิกลูบคางอันไรเครานั้น ดูเหมือนเขาจะติดอากัปกิริยาแบบนั้นเสียแลว “ยืนยันพิกัดประธานาธิบดี nowwww” “ไรแหงหน
ดวยประกาศิตจากคําสั่งหยุดยิง เจาหนาที่ประจําปนยังมันมือจากแรงกระเทือนของเครื่องชารจประจุและแรงสะทอนถอยหลัง เล็กนอยจากการยิงเมื่อครู ดานลางควันไฟลอยออกมาจากพิกัด นส.27-4 เหลือไฟลามเลียรูโหวขนาดสองชั้นตึกมิลลิ เนี่ยมสเตจ ควันจํานวนมากปกคลุมทัศนิยภาพดานลางจนมองดวยตาเปลาลําบาก แมงปอและ แมงเมาบินคุมเชิงในพิกัดตัวเอง รอคําสั่งตอไปจากหริราช ..................... แมไมตายดวยการยางสด แตกลามเนื้อทั้งตัวก็ปวดระบมไปหมดดวยแรงกระแทกอัดจากคลื่น พลังงานมหาศาล การกระจุกตัวของคลื่นทําใหเกิดกําลังงานเชิงกลได เหมือนเขาโดนนักเลงกน ซอยรุมกระทืบ เมื่อแงมแผนสะทอนคลื่นออก แสงแรกทําใหเขาสายตาพรามัว มองเห็นสิ่งรอบกายเปนสีขาวไป หมด เขาเอามือขยี้ตา เพื่อใหตาปรับภาพใหชัด มันไมเปนผลมากนัก ภาพที่เห็นเบลอๆ นอกจากตา มองแทบไมเห็นแลวหูเขายังไมรับเสียงอีกดวย บัดนี้เขาฟงอะไรไมไดยิน หมดอาวุธแลว เขาก็สิ้นเขี้ยวเล็บ ในสภาพใกลสิ้นลมของเขาสมองยังทํางาน "ฮึๆๆ ฉันจะทิ้งไวเพียงรหัสนัย" "ความลับแหงการฆาประธานาธิบดี จะคงอยูกับเราตลอดไป"
นี่แผนสุดทายมันมาถึงไวเกินคาด ตอไปโลกจะไมมีอีกแลว ความคิดวกวนอยูในสมองเขาซึ่งมัน คือกระแสไฟฟาเล็กนอยที่ไหลเวียนอยูใน วุนขาวๆ เขาชองนี้ ออกชองโนน วุนเหลานี้โดนยึด ดวยผังผืดยืดๆ และหุมดวยกระดูกอีกที สมองที่ปองกันหูติดกัน คิดถึงแผนสุดทาย เหลือสิ่งสุดทาย อยาประวิงเวลา แมวามันจะนึกไดวา เวลาที่ทําอะไรไมทันคือเวลาที่สําคัญที่สุด แลวกระแสไฟในวุนเละๆ นั้นก็ปนปวน บางทีชอตเซอรกิต /อืม...ตอนที่เรียนมหาลัยปสุดทาย มีสาวมาหาเขาสองคน คนนึงอวน คนนึงผอม พวกเธอกําลัง จะสงโครงงานในวันพุธอยูแลว วันนั้นคือวันอาทิตยหรือไง "ขาดเพียงโคทลิ้งเทานั้นคะพี่" "พี่คือคนที่โปรแกรมไดเนียนสุดในภาคแลว ชวยพวกหนูดวยนะ" "ทั้งเทอมพวกเธอเอาเวลาไปทําอะไร" "การเผางานก็เริ่มขึ้น"/ /ความอยากรูซอกซอนไปทั่ว วันนั้นเธอพาเขาไปในหองเชาของพวกกรรมกร เขาเลี้ยงเธอดวยเบียรยี่หอสัตวชนิดหนึ่ง/ วันนั้นเขาแทบเลื้อย และคลาน /เธอรองไหเหมือนไดน้ําตาฟรีจากโครงการประชาวิวัฒนของรัฐบาล กระซิกๆ ตอหนาเขา/ “หนูผิดไปแลวคะ” /พี่ทําลายหัวใจหนู/ ตนไมโดนโคน/ ใครโบกธงประทวง/ ทีวีจอเสีย/ กระแสไฟฟาไหลเขาออกในกอนวุนอยางลุกลี้ลุกลน/ ชอตเซอกิต/// เขากุมตนคอ มันปวดปลาบมาจากบริเวณนั้น ตามองเห็นฉากขาวบาง ดําบาง ติดๆ ดับๆ เหมือนทีวีสายไฟช็อต นี่มันมิติอะไรวะเนี่ย ? แลวภาพใบหนาประธานาธิบดีก็ปรากฎอยูขางๆ เขา ใกลเหมือนจะถูกประธานาธิบดีจูบ "แกโดนวัตถุหลอกใหทํางาน" "ทาน..." เขาสะดุงสุดตัว ไมคาดคิดวาคนที่เขาแอบลอบสังหารจะตามหาเขาเจอ ปากเอยคํา ออกไปอยางอัตโนมัติ แลวภาพประธานาธิบดีเต็มตัวก็ปรากฎตอหนาเขา ไหนวาประธานาธิบดีมองเทงไปแลว "ปนไตรโครตรอนใชไมไดผลหรือไง ???"
/เด็กปมและเพื่อนเด็กปมในหองเชาที่อยูรวมกัน/ /ภาระกิจที่กระทําโดยการเก็บเสียง และการรอนยาวเพื่อบรรลุอะไรบางอยาง/ /มือในแขนเสื้อยีนส ในแท็กซี/่ รางเขาเกร็งและกระตุกอยูในหอแผนสะทอนคลื่นบนทางเดินชั้นที1่ 3 ของมิลลิเนี่ยมเสตจ เลือด ยังไงก็เปนสีแดง มันไหลออกจากรูจมูกและชองปากจนเลอะพื้น ....................
"เวนตายขาศึกไว"..."จับเปน"..."ขอย้ํา เอากลับมาแบบมีลมหายใจ"... เสียง ของหริราชดังอยูในหูฟงใตหมวกกันกระสุนโลหะของหนวยพิสูจนภาคพื้น หลายสิบตีนวิ้ง ออมรูโหวที่ติดไฟอยูขึ้นไปชั้นบนของตึกอยารีบเรง .....................
/แท็กซี่จอดแลว สาววัยรุนในเสื้อยีนสเดินลงไปพรอมกับญาติ/ ภาพในความทรงจําโบราณมัก ตามหลอกหลอนผูทจี่ ะออกจากดานมืด มารมักจะมาผจญตอนที่ใครจะเขารวมกับดานดี สมองพาเราสูจินตนาการ ไมทราบวามิติไหน มันไมมีอยูจริงแตเราก็จับยึดมันไวเปนอารมณ
"วัตถุหลอกใชงานคุณ" ใบหนาประธานาธิบดีชัดขึ้นมาอีก น้ําเสียงกลับเต็มไปดวยเมตตากวาหน แรก "ทาน..." เขาคราง พรอมยกมือเอื้อมขึ้นขางบนที่ใบหนาประธานาธิบดีลอยอยู เหมือนใหดึงมือ ขึ้นจากอาการตกน้ํา นี่มันมิติอะไรกัน เราอยูในที่ไหนกันแน หากที่ๆ อยูปจจุบันคือที่จริงแลวตอนที่เราสองยิงคือ ความฝนหรือ "วัตถุ หลอกใชพวกเรามาตลอด...ใหเราผลิตมัน...ใหเราบํารุงรักษามัน..." "ทาน..นน..ประธะ..ธา..นาธิบดี ทานตายหรือยัง" เสียงหลุดจากลําคอเขาแหบแหง ขาดเปน หวงๆ "เห็นหรือไมวาวัตถุมันเจริญงอกงามขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่สายพันธุมนุษยกลับทรุดโทรม มนุษย เปนทาสที่ทําใหพวกมันดีวันดีคืน" ทานปธน. ไมตอบแตกลับพลามตอในเรื่องเดิม "มันเกี่ยวอะไรกัน" เขาเหมือนจะลอยอิสระ แตก็ถามไปตามน้ํา "มนุษยบางผูทุมเทแรงกายและแรงงานทั้งชีวิตเพื่อทําใหวัตถุดีขึ้นเทานั้น ทําไมแกตองเชื่อปน ไตรโครตรอน" "หือ..อออ.." เขาเกือบกระจาง "ปนไตรโครตรอนมันทําไดแคยายมิติเดิมใหขามาอยูในมิติใหม หากมนุษยจะเรียกวาตายขาก็ พึงประสงค พอกันทีกับความงี่เงาที่ตกเปนขาทาสของวัตถุ" "แสดงวาผมก็ตายแลว" เขาเสียวสันหลังวาบ หรือปธน. จะแกลงอําเลน หรือนี่คือหองสอบสวนของศูนยติดตามเฝาระวังความเคลื่อนที่ของประธานาธิบดี ที่กําลังมอมยา เขา และใชจิตวิทยาเพื่อหลอกเอาขอมูลสําหรับถอดรหัสจากกลองที่เขาทิ้งไวตรงมุม ยิง ประธานาธิบดี แสดงวาสิ่งที่เขาวางยาไวไดรับความสนใจ แลวอะไรคือความจริง มิติไหนคือความจริง ภาพปจจุบันคือเขากําลังนอน หมอบคุยอยูกับใบหนาประธานาธิบดีที่ลอยอยูไมไกล นอกนั้นเขา มองเห็นเปนสีขาวไปหมด ไมมีวัตถุอื่นๆ นอกเสียจากบรรยากาศ "เจ็ดแสนลานที่ขาถมทะเลทิ้งในมิติกอนเพื่อพยุงลัทธิทุนนิยมงี่เงามันใชไมไดผล" " มันบริโภคกันบาระห่ําขนาดนั้น ใครจะเอาอยู วัตถุยึดครองพวกเราไดเกือบหมดแลว" ประธานาธิบดีพลามใหเขาฟง ในขณะที่เขานอนเคลิ้มเหมือนฟงเพลงสวด
"ดีแลวที่คุณมายิงผมทันเวลา ขอบคุณมากที่ทําใหผมหลุดออกมาจากความเปนทาสได" เหลือเชื่อ เขาแทบไมเชื่อหูตัวเอง .....................
เขารูสึกวามีอะไรกระทุงไปตามลําตัวเล็กนอย แมหูเขาไมไดยินแตเขารูสึกไดวาแรงนั้นคือพื้น รองเทาที่กําลังถีบเขี่ย ไปตามตัวเขาเพื่อจะพลิกดูใบหนา ความรูสึกนั้นเบาบางเต็มที หริราชกระโดดลงมาจากแมงปอกอนที่ขาหยั่งแมงปอจะแตะพื้น ใบหนาขาวคมไรขนตัดกับชุดสี ดํายังเรียบนิ่งเหมือนปราศจากอารมณ ชายเสื้อคลุมเขาปลิวไปตามแรงลมที่ดูดโดยแมงปอ ไมนานนักเขาก็มาถึงพิกัด นต.27-4 "บอกแลวไงวาใหจับเปน..." เขาตะคอกใสเจาหนาที่คนหนึ่งที่ยืนอยูใกลมือ แลวก็กระชากคอเสื้อ จนสายคลองปนของเจาหนาที่คนนั้นหลุดจากที่เกี่ยวรัด ไว ปนประจํากายรวงหลุดจากสาย คลองลงไปกระแทกพื้น ระยํา..มันยังไมไดล็อกไก สวิทยมันอยูในตําแหนง ยช. ปง ปง ปงปง!!! !! กระสุนถูกถีบเขารังเพลิงดวยแกสที่อัดจากการระเบิดของกระสุนนัดกอน จนหมดแม็กกาซีน มัน ไรทิศทาง ออ..ไมใชซิ มันมีทิศทางแตไมไดควบคุมดวยมือมนุษย ใครวาวัตถุไมมีความคิด .............................
ในฉากสีขาวนั้นภาพใบหนาประธานาธิบดีแจมชัดขึ้นเรื่อยๆ และบริเวณเดียวกันก็ปรากฏ ใบหนาสีขาวเกลี้ยงแบบผิวพรรณที่โดนทนุถนอมดวย มอยเจอไลเซอร ถึงแมวามันเปนใบหนาที่ ปราศจากหนวดและเคราแตก็ดูออกวามันเปนใบหนา ผูชาย
มุมยิงประธานาธิบดี (ตอน ๑๓) ---เรื่องมันตองจบ เรื่องมันตองจบ
ดวยประกาศิตจากคําสั่งหยุดยิง เจาหนาที่ประจําปนยังมันมือจากแรงกระเทือนของเครื่องชารจประจุและแรงสะทอนถอยหลัง เล็กนอยจากการยิงเมื่อครู ดานลางควันไฟลอยออกมาจากพิกัด นส.27-4 เหลือไฟลามเลียรูโหวขนาดสองชั้นตึกมิลลิ เนี่ยมสเตจ ควันจํานวนมากปกคลุมทัศนิยภาพดานลางจนมองดวยตาเปลาลําบาก แมงปอและ แมงเมาบินคุมเชิงในพิกัดตัวเอง รอคําสั่งตอไปจากหริราช ..................... แมไมตายดวยการยางสด แตกลามเนื้อทั้งตัวก็ปวดระบมไปหมดดวยแรงกระแทกอัดจากคลื่น พลังงานมหาศาล การกระจุกตัวของคลื่นทําใหเกิดกําลังงานเชิงกลได เหมือนเขาโดนนักเลงกน ซอยรุมกระทืบ เมื่อแงมแผนสะทอนคลื่นออก แสงแรกทําใหเขาสายตาพรามัว มองเห็นสิง่ รอบกายเปนสีขาวไป หมด เขาเอามือขยี้ตา เพื่อใหตาปรับภาพใหชัด มันไมเปนผลมากนัก ภาพที่เห็นเบลอๆ นอกจากตา มองแทบไมเห็นแลวหูเขายังไมรับเสียงอีกดวย บัดนี้เขาฟงอะไรไมไดยิน
หมดอาวุธแลว เขาก็สิ้นเขี้ยวเล็บ ในสภาพใกลสิ้นลมของเขาสมองยังทํางาน "ฮึๆๆ ฉันจะทิง้ ไวเพียงรหัสนัย" "ความลับแหงการฆาประธานาธิบดี จะคงอยูกับเราตลอดไป" นี่แผนสุดทายมันมาถึงไวเกินคาด ตอไปโลกจะไมมีอีกแลว ความคิดวกวนอยูในสมองเขาซึ่งมัน คือกระแสไฟฟาเล็กนอยที่ไหลเวียนอยูใน วุนขาวๆ เขาชองนี้ ออกชองโนน วุนเหลานี้โดนยึด ดวยผังผืดยืดๆ และหุมดวยกระดูกอีกที สมองที่ปองกันหูติดกัน คิดถึงแผนสุดทาย เหลือสิ่งสุดทาย อยาประวิงเวลา แมวามันจะนึกไดวา เวลาที่ทําอะไรไมทันคือเวลาที่สําคัญที่สุด แลวกระแสไฟในวุนเละๆ นั้นก็ปนปวน บางทีชอตเซอรกิต /อืม...ตอนที่เรียนมหาลัยปสุดทาย มีสาวมาหาเขาสองคน คนนึงอวน คนนึงผอม พวกเธอกําลัง จะสงโครงงานในวันพุธอยูแลว วันนั้นคือวันอาทิตยหรือไง "ขาดเพียงโคทลิ้งเทานั้นคะพี่" "พี่คือคนที่โปรแกรมไดเนียนสุดในภาคแลว ชวยพวกหนูดวยนะ" "ทั้งเทอมพวกเธอเอาเวลาไปทําอะไร" "การเผางานก็เริ่มขึ้น"/ /ความอยากรูซอกซอนไปทั่ว วันนั้นเธอพาเขาไปในหองเชาของพวกกรรมกร เขาเลี้ยงเธอดวยเบียรยี่หอสัตวชนิดหนึ่ง/ วันนั้นเขาแทบเลื้อย และคลาน /เธอรองไหเหมือนไดน้ําตาฟรีจากโครงการประชาวิวัฒนของรัฐบาล กระซิกๆ ตอหนาเขา/ “หนูผิดไปแลวคะ” /พี่ทําลายหัวใจหนู/ ตนไมโดนโคน/ ใครโบกธงประทวง/ ทีวีจอเสีย/ กระแสไฟฟาไหลเขาออกในกอนวุนอยางลุกลี้ลุกลน/ ชอตเซอกิต/// เขากุมตนคอ มันปวดปลาบมาจากบริเวณนั้น ตามองเห็นฉากขาวบาง ดําบาง ติดๆ ดับๆ เหมือนทีวีสายไฟช็อต นี่มันมิติอะไรวะเนี่ย ? แลวภาพใบหนาประธานาธิบดีก็ปรากฎอยูขางๆ เขา ใกลเหมือนจะถูกประธานาธิบดีจูบ "แกโดนวัตถุหลอกใหทํางาน" "ทาน..." เขาสะดุงสุดตัว ไมคาดคิดวาคนที่เขาแอบลอบสังหารจะตามหาเขาเจอ ปากเอยคํา ออกไปอยางอัตโนมัติ
แลวภาพประธานาธิบดีเต็มตัวก็ปรากฎตอหนาเขา ไหนวาประธานาธิบดีมองเทงไปแลว "ปนไตรโครตรอนใชไมไดผลหรือไง ???" /เด็กปมและเพื่อนเด็กปมในหองเชาที่อยูรวมกัน/ /ภาระกิจที่กระทําโดยการเก็บเสียง และการรอนยาวเพื่อบรรลุอะไรบางอยาง/ /มือในแขนเสื้อยีนส ในแท็กซี/่ รางเขาเกร็งและกระตุกอยูในหอแผนสะทอนคลื่นบนทางเดินชั้นที1่ 3 ของมิลลิเนี่ยมเสตจ เลือด ยังไงก็เปนสีแดง มันไหลออกจากรูจมูกและชองปากจนเลอะพื้น ....................
"เวนตายขาศึกไว"..."จับเปน"..."ขอย้ํา เอากลับมาแบบมีลมหายใจ"... เสียง ของหริราชดังอยูในหูฟงใตหมวกกันกระสุนโลหะของหนวยพิสูจนภาคพื้น หลายสิบตีนวิ้ง ออมรูโหวที่ติดไฟอยูขึ้นไปชั้นบนของตึกอยารีบเรง .....................
/แท็กซี่จอดแลว สาววัยรุนในเสื้อยีนสเดินลงไปพรอมกับญาติ/ ภาพในความทรงจําโบราณมัก ตามหลอกหลอนผูที่จะออกจากดานมืด มารมักจะมาผจญตอนที่ใครจะเขารวมกับดานดี
สมองพาเราสูจินตนาการ ไมทราบวามิติไหน มันไมมีอยูจริงแตเราก็จับยึดมันไวเปนอารมณ "วัตถุหลอกใชงานคุณ" ใบหนาประธานาธิบดีชัดขึ้นมาอีก น้ําเสียงกลับเต็มไปดวยเมตตากวาหน แรก "ทาน..." เขาคราง พรอมยกมือเอื้อมขึ้นขางบนที่ใบหนาประธานาธิบดีลอยอยู เหมือนใหดึงมือ ขึ้นจากอาการตกน้ํา นี่มันมิติอะไรกัน เราอยูในที่ไหนกันแน หากที่ๆ อยูปจจุบันคือที่จริงแลวตอนที่เราสองยิงคือ ความฝนหรือ "วัตถุ หลอกใชพวกเรามาตลอด...ใหเราผลิตมัน...ใหเราบํารุงรักษามัน..." "ทาน..นน..ประธะ..ธา..นาธิบดี ทานตายหรือยัง" เสียงหลุดจากลําคอเขาแหบแหง ขาดเปน หวงๆ "เห็นหรือไมวาวัตถุมันเจริญงอกงามขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่สายพันธุมนุษยกลับทรุดโทรม มนุษย เปนทาสที่ทําใหพวกมันดีวันดีคืน" ทานปธน. ไมตอบแตกลับพลามตอในเรื่องเดิม "มันเกี่ยวอะไรกัน" เขาเหมือนจะลอยอิสระ แตก็ถามไปตามน้ํา "มนุษยบางผูทุมเทแรงกายและแรงงานทั้งชีวิตเพื่อทําใหวัตถุดีขึ้นเทานั้น ทําไมแกตองเชื่อปน ไตรโครตรอน" "หือ..อออ.." เขาเกือบกระจาง "ปนไตรโครตรอนมันทําไดแคยายมิติเดิมใหขามาอยูในมิติใหม หากมนุษยจะเรียกวาตายขาก็ พึงประสงค พอกันทีกับความงี่เงาที่ตกเปนขาทาสของวัตถุ" "แสดงวาผมก็ตายแลว" เขาเสียวสันหลังวาบ หรือปธน. จะแกลงอําเลน หรือนี่คือหองสอบสวนของศูนยติดตามเฝาระวังความเคลื่อนที่ของประธานาธิบดี ที่กําลังมอมยา เขา และใชจิตวิทยาเพื่อหลอกเอาขอมูลสําหรับถอดรหัสจากกลองที่เขาทิ้งไวตรงมุม ยิง ประธานาธิบดี แสดงวาสิ่งที่เขาวางยาไวไดรับความสนใจ แลวอะไรคือความจริง มิติไหนคือความจริง ภาพปจจุบันคือเขากําลังนอน หมอบคุยอยูกับใบหนาประธานาธิบดีที่ลอยอยูไมไกล นอกนั้นเขา มองเห็นเปนสีขาวไปหมด ไมมีวัตถุอื่นๆ นอกเสียจากบรรยากาศ
"เจ็ดแสนลานที่ขาถมทะเลทิ้งในมิติกอนเพื่อพยุงลัทธิทุนนิยมงี่เงามันใชไมไดผล" " มันบริโภคกันบาระห่ําขนาดนั้น ใครจะเอาอยู วัตถุยดึ ครองพวกเราไดเกือบหมดแลว" ประธานาธิบดีพลามใหเขาฟง ในขณะที่เขานอนเคลิ้มเหมือนฟงเพลงสวด "ดีแลวที่คุณมายิงผมทันเวลา ขอบคุณมากที่ทําใหผมหลุดออกมาจากความเปนทาสได" เหลือเชื่อ เขาแทบไมเชื่อหูตัวเอง .....................
เขารูสึกวามีอะไรกระทุงไปตามลําตัวเล็กนอย แมหูเขาไมไดยินแตเขารูสึกไดวาแรงนั้นคือพื้น รองเทาที่กําลังถีบเขี่ย ไปตามตัวเขาเพื่อจะพลิกดูใบหนา ความรูสึกนั้นเบาบางเต็มที หริราชกระโดดลงมาจากแมงปอกอนที่ขาหยั่งแมงปอจะแตะพื้น ใบหนาขาวคมไรขนตัดกับชุดสี ดํายังเรียบนิ่งเหมือนปราศจากอารมณ ชายเสื้อคลุมเขาปลิวไปตามแรงลมที่ดูดโดยแมงปอ ไมนานนักเขาก็มาถึงพิกัด นต.27-4 "บอกแลวไงวาใหจับเปน..." เขาตะคอกใสเจาหนาที่คนหนึ่งที่ยืนอยูใกลมือ แลวก็กระชากคอเสื้อ จนสายคลองปนของเจาหนาที่คนนั้นหลุดจากที่เกี่ยวรัด ไว ปนประจํากายรวงหลุดจากสาย คลองลงไปกระแทกพื้น ระยํา..มันยังไมไดล็อกไก สวิทยมันอยูในตําแหนง ยช. ปง ปง ปงปง!!! !! กระสุนถูกถีบเขารังเพลิงดวยแกสที่อัดจากการระเบิดของกระสุนนัดกอน จนหมดแม็กกาซีน มัน ไรทิศทาง ออ..ไมใชซิ มันมีทิศทางแตไมไดควบคุมดวยมือมนุษย ใครวาวัตถุไมมีความคิด .............................
ในฉากสีขาวนั้นภาพใบหนาประธานาธิบดีแจมชัดขึ้นเรื่อยๆ และบริเวณเดียวกันก็ปรากฏ ใบหนาสีขาวเกลี้ยงแบบผิวพรรณที่โดนทนุถนอมดวย มอยเจอไลเซอร ถึงแมวามันเปนใบหนาที่ ปราศจากหนวดและเคราแตก็ดูออกวามันเปนใบหนา ผูชาย