• Magda en Ronny stellen voor een tweede maal hun testament op. “We hebben geen kinderen, maar wilden zelf kiezen wat er met onze erfenis gebeurt.” • Ceremoniespreker Lieke Biesmans: “We zijn het afscheid nemen collectief

Magda en Ronny stelden een testament op

“Blij dat we zelf onze erfgenamen konden kiezen”

Gemoedsrust. Dat noemen Magda (68) en Ronny (72) als het grootste voordeel van hun testament. Intussen bijna twintig jaar geleden stelden ze er voor de eerste keer een op, nu is de tweede versie van hun wensenlijst klaar. “Het is fijn om te weten dat onze nalatenschap zal gaan naar mensen die we zelf hebben kunnen kiezen.”

Het is meer dan vijftien jaar geleden wanneer Magda en Ronny aankloppen bij de notaris. Omdat ze dan zeker zijn dat er geen kinderen meer komen, beginnen ze na te denken over wat met hun nalatenschap zal gebeuren als ze er niet meer zijn. “Als een van ons twee overlijdt, zouden onze bezittingen automatisch naar de langstlevende partner gaan”, vertelt Ronny. “Maar wat als we allebei overlijden? Omdat we geen kinderen hebben, zou alles naar onze broers en zussen gaan. Dat hield ons bezig. Onze band is niet met elk familielid even sterk, waardoor we graag zelf wilden kiezen wat met onze erfenis gebeurt.”

Veilige keuze

Het koppel maakt een afspraak met de notaris, daarna gaat het snel. “We wisten niet welke regeling de beste was voor onze wensen. De notaris raadde ons aan om een testament op te stellen en liet ons zien hoe we dat moesten doen. Daarna was het aan ons om te beslissen wie we wat zouden nalaten. We wisten dat we ook zelf, zonder tussenkomst van de notaris, een testament konden opstellen, maar dat deden we liever niet. Een testament opgesteld door de notaris leek ons het veiligst – en daarvan waren we zeker dat het honderd procent in orde zou zijn. Bovendien houdt de notaris een kopie bij en registreerde die ons testament in het Centraal Register van Testamenten (CRT). Dat konden we zelf niet doen, dat moet via de notaris gebeuren. Dat nu niks met ons testament kan gebeuren, geeft toch een extra gevoel van zekerheid.”

"We hebben eigenlijk enkel aan de notaris raad gevraagd", gaat Magda verder. “Hem vertrouwden we, hij gaf ons meteen alle informatie die we nodig hadden. Bovendien vinden we het toch persoonlijk, beslissen wie onze bezittingen krijgt. Daarom hebben we het er op voorhand niet over gehad met onze omgeving. Onze familie hebben we na de registratie van ons testament wel ingelicht dat we er een hebben, maar niemand weet wat er precies in staat.”

Geen taboes

Of dat niet raar is, op je vijftigste maatregelen nemen voor als je er niet meer bent? “Voor mij niet”, zegt Ronny. “Bovendien zijn financiën hier geen taboe. Ik was vooral blij dat die praktische beslommering achter de rug was. Hoewel, beslommering... Eigenlijk was ons testament opstellen een fluitje van een cent. Eens we wisten wat we moesten doen, was de regeling in een vingerknip in orde.”

“Ik had het er iets moeilijker mee om over ons einde na te denken”, antwoordt Magda. “We waren nog zo jong en ik ging ervan uit – nog steeds – dat we nog heel wat jaren voor de boeg hadden. Waarom dan denken aan ons overlijden? Nu ben ik blij dat we dat toen geregeld hebben. Door ons testament op jongere leeftijd in orde te brengen, hebben we onszelf onbewust de tijd gegeven om na te denken of ons testament er wel helemaal uitzag zoals we het wilden.”

Gemoedsrust

Een dikke twee jaar geleden, net voor de coronahel losbrak, herzagen Magda en Ronny hun testament. Ronny: “Op die vijftien jaar tijd, sinds de eerste opstelling, was er wel wat veranderd in ons leven. Er zijn mensen belangrijker geworden, met anderen is de band wat verwaterd... Daarom hebben we een aantal mensen uit ons testament geschrapt. Verstand komt met de jaren, zeker? (lacht) Omdat die wijziging doorvoeren zo eenvoudig was, hebben we onze wensen meteen aangepast toen we er twijfels over begonnen te hebben. Het leven kan zo voorbij zijn, dus wilde ik zo snel mogelijk alles voor een tweede keer op orde hebben. Voor 2020 verschilden onze testamenten iets van elkaar, nu zijn ze identiek.”

Hun testament geeft hun gemoedsrust, zeggen ze in koor. “Het is fijn om te weten dat dat in orde is, dat we gerust mogen zijn voor tegen dat we er niet meer zijn”, zegt Ronny. Magda knikt. “We hopen natuurlijk dat deze regeling in de nabije toekomst niet nodig zal zijn, maar mocht het toch de verkeerde kant opgaan, weten we dat we op onze beide oren kunnen slapen.”

De fiscale erfenissprong

Doorgaans erf je laat in je leven. Kinderen die erven zijn vaak zelfs geen ‘kinderen’ meer, maar naderen de pensioenleeftijd. Ouders die de erfenis minder nodig hebben, kunnen daarom bewust kiezen om hun erfenis te verwerpen in het voordeel van hun kinderen. De kinderen erven dan in hun plaats. De erfenis wordt op deze manier evenredig verdeeld onder de eigen kinderen van de ouder. Dit heet de ‘erfenissprong’ of de ‘generatiesprong’. De erfenis maakt als het ware een sprong en slaat een generatie over. De kleinkinderen erven rechtstreeks van hun grootouder.

Ook fiscaal kan dat interessant zijn. Verwerpt een ouder de nalatenschap, dan betalen de kleinkinderen vandaag de successierechten immers in functie van hun erfdeel. En niet te vergeten: één erfenis wordt slechts één keer belast (in de plaats van tweemaal: één keer via de ouders om dan weer later opnieuw belast te worden als het naar hun kinderen gaat).

Bovendien is de erfenissprong geen ‘alles-of-niets’verhaal meer. Een ouder die zijn kinderen een financieel duwtje wil geven, kan een ‘doorgeefschenking’ regelen: hij of zij kiest om zijn nalatenschap te aanvaarden om vervolgens, binnen het jaar, een deel van zijn erfenis belastingvrij door te schenken aan zijn kinderen. De verschuldigde erfbelasting is dan voor rekening van de ervende ouder, maar een deel van de erfenis kan op die manier toch naar zijn eigen kinderen gaan. Zonder dat zij daar belasting op moeten betalen! Er zijn wel voorwaarden: tussen de erfenis en de hierop volgende schenking naar een kind moet een duidelijk verband bestaan. Zo kan een ouder niet zomaar belastingvrij goederen schenken die niet uit de erfenis voortkomen. De schenking in het kader van een erfenissprong gebeurt via een notariële akte.

Meer informatie? Neem contact op met een notariskantoor. De notaris zal met jou berekenen of deze optie voor jou interessant is.