POLLEKE EN PELLEKE BIJ SCHOENMAKER DE WIT (2)

Door Piet Hendrikx

Polleke en Pelleke waren bij schoenmaker De Wit in Oudemolen. Reus Jan had een spijker in zijn mooie leren schoen getrapt en schoenmaker de Wit gaat er nieuwe stevige zolen onder zetten. Bij de knusse werkplaats van schoenmaker De Wit in Oudemolen, vertelde de schoenmaker dat hij in de dierentuin gevraagd is.

Hij maakt namelijk ook leren “schoenen” voor dieren die iets mankeren aan hun pootjes of zelfs grote poten.

Vandaag gaan Polleke en Pelleke èn reus Jan en Marie mee met schoenmaker De Wit naar Dierentuin Blijdorp. In de schoenmaker zijn auto liggen leren tuigjes voor verschillende dieren. Hij is gevraagd voor de zebra, maar er is ook een aap met een gebroken arm en een olifant met een ontstoken poot, want die heeft in iets scherps getrapt. Reus Jan rijdt zelf achter de auto aan van schoenmaker de Wit.

In Dierentuin Blijdorp loopt meneer Leon mee om alles aan te wijzen. Meneer Leon is een oud collega van schoenmaker De Wit. Reus Jan en Marie lopen achter de twee heren aan. Polleke en Pelleke zitten in Jan zijn jaszak, zoals ze wel meer doen.

Bij de Zebra komen ze en ze zien hem hinkend rondlopen. “Ojee, dat zal wel zeer doen”, zegt Polleke. Ze klimmen over de rand en Pelleke roept: “Hé zebra met je zere voet, kom eens naar ons toe!” De zebra spitst zijn oren en zegt: “Wie roept daar?”

“Wij zijn Polleke en Pelleke”, roept Polleke nu. “Wij willen je helpen om je zere voet te verzorgen, dan kun je weer gewoon lopen!”

Meneer Leon en schoenmaker De Wit staan allebei met grote ogen te kijken. De zebra komt namelijk naar de zijkant en gaat op de grond liggen bij de twee kabouters. “Potdorie, dat werkt beter als een verdovende spuit”, zegt meneer Leon. Hij lacht, want hij is blij dat de kabouters dit voor mekaar krijgen. ‘Ik zei het toch, je geloofde me niet”, zegt schoenmaker De Wit. Ze lopen naar de zebra. Dan verzorgen ze de poot van het dier en Polleke en Pelleke zeggen tegen de zebra dat hij steeds naar meneer Leon, de verzorger, moet gaan om te laten helpen. De leren schoen wordt om het breukje heen geplaats en de zebra kan gewoon opstaan. Hij zegt tegen de kabouters: “Zoo, dat zit lekker. Ik voel al veel minder de pijn. Dank je wel hoor. Ik kan lopen haha.” En de zebra wandelt weer blij naar de andere dieren. luisteren, dan wordt je arm beter. Of wil je dat niet?”

“Nou komt de ergste eigenwijs”, zegt meneer Leon. En ze lopen naar het apenverblijf. Reus Jan en Marie vinden het erg leuk, want onderweg zien ze de andere dieren en die reageren allemaal op de kabouters. Die zitten verstopt in Jan zijn jaszak haha.

“Kom maar eens mee hier verderop”, zegt meneer Leon. “Hier is een eigenwijze grote lobbes, die niet wil luisteren. Er lag een scherp dingetje in de weg en hij heeft er ingetrapt. Ze komen bij de olifanten en eentje loopt ook al mank. “Kijk maar eens”, zegt meneer Leon. “Wij proberen lappen met zalf om de poot te doen, maar meneer eigenwijs gooit het steeds eraf. Zo blijft de poot ontstoken en dat doet zeer hè!”

Polleke en Pelleke roepen de olifant en leggen hem uit dat de snee in zijn poot verzorgd moet worden. Je gelooft het niet, maar even later loopt de olifant tetterend blij rond. Om zijn poot zit eerst verzachtende zalf, daaromheen zit een doek en dan een leren “schoen”, van schoenmaker De Wit. Geweldig! Olifant blij, meneer Leon ook blij haha.

Dan komen ze bij de apen en daar ligt gips op de grond. Alle apen klimmen en klauteren in het rond, maar één aap zit beteuterd te kijken. Hij houdt een arm stevig vast op dezelfde plaats. “Kijk maar eens”, zegt meneer Leon. “Dit is Chimpie en hij heeft gevochten met de grote chef. Ja, dat moet hij niet doen, want nu is zijn arm gebroken. Steeds gooit hij het gips eraf, hij snapt het niet.” De kabouters gaan voor de kooi staan en Polleke roept: “Hé Chimpie, kijk eens hier!” De aap schrikt en ziet de mannetjes staan. Alle apen zien dat ook en komen nieuwsgierig dichterbij.

Ze kunnen die mannetjes verstaan, hoe bijzonder is dat! “Luister Chimpie, het gaat om jou”, zegt Polleke. De meneer wil jou helpen en dan heb jij geen zere arm meer. Er zitten botjes in je arm en die kunnen breken.”

“Ja dat kan wel zijn”, zegt Chimpie. “Maar dan krijg ik een spuit en wanneer ik wakker word zit er zo’n gek ding aan mijn arm. Dat wil ik niet. Ze moeten er van afblijven!”

“Ja Chimpie, maar dat is gips, dat had je moeten laten zitten, dan wordt je arm weer beter”, zegt Pelleke. “Kom eens naar de poort en dan moet je goed

“Jazeker wel, het doet zo zeer…. Nou goed dan…. ik kom!” En Chimpie komt naar de poort en mag uit de kooi. Meneer Leon en schoenmaker De Wit kijken naar de arm en zetten er nu geen gips, maar een mooie leren stuk met riempjes om heen. “Kijk Chimpie”, zegt Polleke. “Dit moet een tijdje eromheen zitten. Dan groeien je botjes weer aan elkaar en meneer Leon haalt het er later weer af. Laten zitten hoor! Dan wordt alles weer beter.”

“Nou snap ik het, dank je wel hoor”, zegt Chimpie. En hij gaat weer naar de andere apen die nieuwsgierig komen kijken. Wauw hé, die Chimpie heeft iets apart zeg!

Een tijdje later rijden ze weer naar huis. De dieren blij, en meneer Leon ook blij. Probleem opgelost.

Een paar dagen later rijdt reus Jan ook fluitend naar huis met een paar nieuwe zolen onder zijn lievelingsschoenen. Probleem opgelost door schoenmaker De Wit. Geweldig wat een vakman!