Εργατική Αριστερά τ. 250 by FESandMES EnadiaStoSistima

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

6045 Φύλλο Νο 250

31 Αυγούστου 2011 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ

2, 6

8, 9, 14

Η κρίση στην ΕΕ και το Ευρωομόλογο

Καταλήψεις ενάντια στη διάλυση της δημόσιας Παιδείας

Η εξέγερση στη Βρετανία και η Αριστερά

Επικίνδυνες συμμαχίες για τις ΑΟΖ

Καμιά συναίνεση

Ανατροπή Με απεργίες και διαδηλώσεις να τους σταματήσουμε Με την υπερψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου για την κατεδάφιση του δημόσιου πανεπιστημίου, όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις απέδειξαν ότι έχουν όλη τη διάθεση να ενωθούν, προκειμένου να βοηθήσουν τους καπιταλιστές να τα βγάλουν πέρα μέσα στις άγριες συνθήκες της κρίσης. Οι βαρόνοι των ΜΜΕ έσπευσαν να πανηγυρίσουν για τη «συναίνεση» και να απαιτήσουν τη γενίκευσή της, με την προοπτική μιας κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» πριν ή μετά τις επερχόμενες εκλογές. Δεν έλειψαν φωνές που μίλησαν για νίκη του «πολιτικού συστήματος» σε βάρος της Αριστεράς και των «οπισθοδρομικών» κοινωνικών δυνάμεων αντίστασης. Όμως οι «συναινούσες» κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του Κατατζαφέρη

και της Μπακογιάννη έχουν αντίπαλο και μάλιστα ιδιαίτερα ισχυρό, όταν βγουν από το χώρο της εικονικής πραγματικότητας της βουλής και φτάσουν στην πραγματική κοινωνία. Για να περάσει ο νόμος Διαμαντοπούλου θα πρέπει να αντιμετωπίσει το πανεκπαιδευτικό μέτωπο: Δάσκαλοι, καθηγητές, πανεπιστημιακοί, μαθητές και φοιτητές έχουν τη δύναμη να υπερασπίσουν τη δημόσια εκπαίδευση και το έχουν αποδείξει επανειλημμένα. Οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις, που ήδη ξεκίνησαν, θα έχουν την υποστήριξη όλου του κόσμου. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να τσακίσει τους μισθούς στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ (ενιαίο, τάχα, μισθολόγιο) συνδυάζεται με τις προσπάθειες –υπό τις ευλογίες της τρόικας– για το τσάκισμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα (κα-

τάργηση των συμβάσεων). Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις για τους μισθούς και τις συντάξεις θα έχουν την υποστήριξη όλης της κοινωνίας. Η υλοποίηση του μεσοπρόθεσμου επιτάσσει ραγδαίες ιδιωτικοποιήσεις. Όμως για να το πετύχει, η κυβέρνηση θα πρέπει να τσακίσει τα συνδικάτα στις ΔΕΚΟ. Οι καταλήψεις και οι απεργίες για το νερό, για το ηλεκτρικό, για τις συγκοινωνίες –παρά τις χυδαίες συκοφαντίες των ΜΜΕ– θα έχουν την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι το μέτωπο που θα ενώσει την εργατική αντίσταση με τη νεολαιίστικη αγωνιστικότητα. Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί και πρέπει να τους σταματήσει. Αρχίζοντας την αγωνιστική νέα χρονιά από τη ΔΕΘ.

• πολιτική

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

óôá óýíôïìá... Στην αμερικάνικη εταιρεία Clearly Gottlieb ανέθεσε η ελληνική κυβέρνηση τη νομική εκπροσώπηση απέναντι στις διεθνείς τράπεζες στις διεργασίες roll over των ελληνικών ομολόγων. Πρόκειται για δυναμικούς «παράγοντες» που έχουν στο παρελθόν χειριστεί νομικά το χρέος της Ουρουγουάης, της Αργεντινής, της Ισλανδίας. Στα πλαίσια των προετοιμασιών τους αυτοί οι (καθόλου ουδέτεροι) «εμπειρογνώμονες» οργάνωσαν κλειστό συνέδριο στελεχών στη Ρώμη, με θέμα το ενδεχόμενο «ολικής αναδιάρθρωσης του χρέους» σε συνδυασμό με την «εθελούσια έξοδο της χώρας από το ευρώ»… NNN Αν ήταν απομονωμένο γεγονός, ίσως, δεν θα άξιζε προσοχής. Επειδή όμως πληθαίνουν οι φωνές από τον αστικό κόσμο στο εσωτερικό, αλλά και διεθνώς (π.χ. Γερμανία), που προκρίνουν την έξοδο από το ευρώ ως πρωτοβουλία για την ανασύνταξη του ελληνικού καπιταλισμού, αξίζει να το σκεφτόμαστε. Η αποχώρηση από την ευρωζώνη δεν απασχολεί ως ενδεχόμενο μόνο την Αριστερά και δεν έχει κατ’ ανάγκη αριστερό πρόσημο… NNN Πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι στις υπογραφές του γάμου μεταξύ Alpha και Eurobank –και με την απειλή της απόλυσης να κρέμεται πάνω στο κεφάλι χιλιάδων τραπεζοϋπαλλήλων– η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα από τα γαμήλια δώρα της. Επιταχύνονται, λέει, οι διαδικασίες πώλησης των ΕΛ.ΠΕ. και σε λίγες εβδομάδες, με αντίτιμο περίπου 600 εκατ. ευρώ, ο Όμιλος Λάτση θα έχει αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο των ΕΛ.ΠΕ., μιας τεράστιας δημόσιας επιχείρησης με ακόμα πιο μεγάλη δυναμική και προοπτική. Παρά την κρίση, κάποιοι κάνουν πάρτι… NNN Σε αυτό το κλίμα, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Π. Μπεγλίτης πάει επίσημη επίσκεψη στο Ισραήλ, όπου θα συναντηθεί με τον Σιμόν Πέρες. Ο, τάχα, «σοσιαλδημοκράτης παλαιάς κοπής» Μπεγλίτης αναλαμβάνει τη βρόμικη δουλειά της εμπέδωσης του ελληνοισραηλινού άξονα, υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ. Βλέπετε τα λεφτά από το φυσικό αέριο στο «οικόπεδο 12» της κυπριακής ΑΟΖ αναμένονται πολλά. Και το αμερικανο-ισραηλινοκυπριακό τραστ, που έχει αναλάβει τη δουλειά, θα χρειαστεί –μεταξύ άλλων– και στρατιωτική υποστήριξη… NNN Σε αυτές τις συνθήκες, ο Ερντογάν διάλεξε να ανακοινώσει ότι το τουρκικό κράτος επιστρέφει τα «βακούφια» στις μειονότητες, αποδεικνύοντας τις δυνατότητές του να κάνει μεγάλη πολιτική. Μιλώντας μπροστά σε εκπροσώπους 3 επισήμως αναγνωρισμένων μειονοτήτων (ελληνικής, αρμενικής και εβραϊκής), δήλωσε ότι επιστρέφονται τα ακίνητα και οι μεγάλες περιουσίες που είχαν κατασχεθεί από το… 1936! Η πλάκα είναι ότι εδώ, οι ελληνάρες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το αίτημα για επιστροφή των κατασχεμένων περιουσιών της μειονότητας στη Θράκη ως απόδειξη της «τουρκικής επιθετικότητας»…

Ευρώπη: Η κρίση εντείνει τους καυγάδες της άρχουσας τάξης Του Πέτρου Τσάγκαρη

ι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης στην Ευρώπη μοιάζουν να τα έχουν κάνει κυριολεκτικά μαντάρα. Για μεγάλο διάστημα δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους για το πώς θα αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους της Ελλάδας. Όταν συμφώνησαν ήταν αργά: έπρεπε να ξοδέψουν πλέον πολλαπλάσια ποσά και είχαν να στηρίξουν και την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί παρότι διαφωνούν σε πολλά μεταξύ τους, συμφώνησαν ότι… διαφωνούν με πολλούς άλλους -Ευρωπαίους και Αμερικανούς- για το ευρωομόλογο και για το ύψος των διαθεσίμων που θα έχει ο μόνιμος μηχανισμός διάσωσης της ευρωζώνης (EFSF). Στις 21 Ιουλίου υποτίθεται ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν σε ένα οριστικό σχέδιο το οποίο όμως δεν εφαρμόζεται καθώς ξέσπασαν, εκ των υστέρων καινούργιες διαφωνίες. Η Ελλάδα έκλεισε συμφωνία με τη Φινλανδία ώστε η τελευταία να… μη συμμετάσχει στο νέο δάνειο προς την Ελλάδα. Όμως η Γερμανία διαφωνεί με αυτή τη συμφωνία, παρότι η Φινλανδία βρίσκεται στο γερμανικό «στρατόπεδο» εντός της Ε.Ε.! Ταυτόχρονα, οι «αγορές» συνεχίζουν τις επιθέσεις τους εκτοξεύοντας τα ιταλικά και τα ισπανικά speads, ενώ την ίδια στιγμή οι προοπτικές της πραγματικής οικονομίας διαγράφονται ζοφερές, καθώς η ύφεση εμμένει και βαθαίνει.

Δεινόσαυροι Οι διαρκείς διαφωνίες και η αδυναμία των σημερινών εκπροσώπων της αστικής τάξης της Ευρώπης μπροστά στο χρέος και την ύφεση, άφησαν χώρο για να επιστρέψουν στο προσκήνιο οι πολιτικοί δεινόσαυροι της «γηραιάς ηπείρου». Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, ο 81χρονος Χέλμουτ Κολ, που πολύ σπάνια δίνει συνεντεύξεις, εξαπέλυσε μια εντελώς αναπάντεχη επίθεση στο πνευματικό του παιδί, τη Μέρκελ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Οι τεράστιες αλλαγές σε διεθνές

«Πολλές κυβερνήσεις νόμισαν ότι ήταν μόνον ένας κύκλος. Η κρίση, όμως, δεν έχει ακόμη λήξει. Βρισκόμαστε στη διάσταση εκείνη στην οποία τα τέρατα διαδέχονται το ένα το άλλο»

νται...». είπε. Βέβαια, ο Ντελόρ, μαζί με πολλούς άλλους, διαφωνεί με το να δοθούν τη ηνία της Ευρώπης στη Γερμανία, λέγοντας: «Κάθε κράτος έχει τα δικά του δυνατά και αδύναμα σημεία και δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε το γερμανικό μοντέλο σε όλα τα κράτη-μέλη».

επίπεδο δεν μπορούν να αποτελέσουν δικαιολογία για να μην έχεις άποψη ή ιδέα πού ανήκεις και πού πας […] Πρέπει να φροντίσουμε να μην τα χάσουμε όλα. Πρέπει να ανακτήσουμε κατεπειγόντως την αξιοπιστία που είχαμε στο παρελθόν». Ο Κολ υποστήριξε πως αν ήταν αυτός καγκελάριος δεν θα είχε επιτρέψει να γίνει η Ελλάδα μέλος της ευρωζώνης χωρίς να έχουν προϋπάρξει «μεταρρυθμίσεις».

Από την άλλη η νέα επικεφαλής του ΔΝΤ, η δεξιά πρώην υπουργός του Σαρκοζί, Κριστίν Λαγκάρντ, προειδοποιεί έντρομη ότι η παγκόσμια οικονομία κινδυνεύει με νέα ύφεση και κάλεσε να υπάρξει συντονισμένη δράση. «Οι εξελίξεις αυτό το καλοκαίρι μάς έδειξαν ότι βρισκόμαστε σε μια επικίνδυνη νέα φάση. Αυτά που απειλούνται είναι ξεκάθαρα: ρισκάρουμε να δούμε την εύθραυστη ανάκαμψη να εκτροχιάζεται. Επομένως πρέπει να αναλάβουμε δράση τώρα», είπε η Λαγκάρντ και συμπλήρωσε ότι ο πληθωρισμός δεν είναι ο σοβαρότερος κίνδυνος. Όμως την ίδια στιγμή ο πρόεδρος της ΕΚΤ, ο «σοσιαλιστής» Ζαν-Κλοντ Τρισέ υποστήριζε ότι μεγαλύτερος κίνδυνος για την ευρωζώνη δεν είναι η ασθενής ανάπτυξη αλλά ο πληθωρισμός και ότι στόχος της κεντρικής τράπεζας είναι να διατηρήσει τη σταθερότητα των τιμών.

Μετά τον δεξιό δεινόσαυρο εμφανίστηκε και σοσιαλδημοκρατικός δεινόσαυρος, ο Ζακ Ντελόρ, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ένας από τους εμπνευστές της Νομισματικής Ένωσης. Και αυτός υποστηρίζει ότι, αν τον ακούγανε παλιότερα και είχαν φτιάξει ενιαία διακυβέρνηση, σήμερα δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Και για τον Ντελόρ, ωστόσο, κύριος «συνομιλητής» των κυβερνήσεων είναι οι αγορές. «Κοιτάξτε, το πρόσφατο σχέδιο στήριξης για την Ελλάδα», τονίζει. «Στις 21 Ιουλίου οι ηγέτες των 17 της ευρωζώνης κατέληξαν σε ένα αποτέλεσμα και στη συνέχεια, ανανέωσαν τη συνάντησή τους για το φθινόπωρο, χωρίς να διευκρινίσουν περαιτέρω τους όρους και τις προϋποθέσεις της εφαρμογής της απόφασης που έλαβαν. Στο μεταξύ, οι επενδυτές, προφανώς, αναρωτιού-

Σε άλλη κατεύθυνση από τους παραπάνω κινούνται οι θέσεις του Ιταλού υπερυπουργού Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι, ο οποίος είπε: «Αν πρώτα, ως μοντέλο ανάπτυξης, είχαμε την αυτοκινητοβιομηχανία, σήμερα πρέπει να εντοπίσουμε ένα καινούριο μοντέλο, διαμέσου των ευρωομολόγων». Και επισήμανε ότι διέξοδος για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική κρίση είναι «οι δημόσιες επενδύσεις που αποτελούν κοινό αγαθό». Δεν παρέλειψε και αυτός να επιτεθεί στη σημερινή πολιτική ηγεσία της Γερμανίας, όμως το πιο σημαντικό σημείο των δηλώσεων Τρεμόντι ήταν το εξής: «Πολλές κυβερνήσεις νόμισαν ότι ήταν μόνον ένας κύκλος. Η κρίση, όμως, δεν έχει ακόμη λήξει. Βρισκόμαστε ακόμη στη διάσταση

Τέρατα

εκείνη στην οποία τα τέρατα διαδέχονται το ένα το άλλο». Εκτός από τους δεινόσαυρους, η ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης έβγαλε στο προσκήνιο και την ίδια την άρχουσα τάξη: Ο υπερκαπιταλιστής του πλανήτη Τζορτζ Σόρος παρενέβη με δηλώσεις του κατηγορώντας τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι παίρνουν ημίμετρα. Σε συμφωνία με πολλά μεγαλοστελέχη της ΕΕ, ο Σόρος θέλει ένα ευρωπαϊκό υπερπουργείο που θα εποπτεύει τις τράπεζες. Ο διαβόητος κερδοσκόπος προβλέπει ότι πολύ σύντομα η Ισπανία και η Ιταλία «θα οδηγηθούν ανηλεώς σε προγράμματα διάσωσης» και καλεί τη Γερμανία να δημιουργήσει ευρωομόλογα, ειδάλλως, λέει, το ευρώ θα καταρρεύσει. Σε κάθε περίπτωση και αυτός βλέπει τέρατα στον ορίζοντα: «Θα πρέπει να αναγνωρισθεί ότι μια μη ελεγχόμενη στάση πληρωμών ή έξοδος από την ευρωζώνη -ακόμη και για μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα- θα οδηγήσει σε τραπεζική κρίση, συγκρίσιμη με εκείνη που προκάλεσε τη Μεγάλη Ύφεση», υπογράμμισε χαρακτηριστικά και προειδοποίησε ότι την εποχή που το Βερολίνο θα συμφωνήσει σε ένα καθεστώς ευρωομολόγου, μπορεί να διακυβεύεται η ίδια η πιστοληπτική ικανότητα της Γερμανίας.

Κενό Η άρχουσα τάξη της Ευρώπης τσακώνεται διαμέσου των φορέων και των εκπροσώπων της, γιατί δεν μπορεί να βγάλει τον καπιταλισμό από την κρίση. Κάποιοι από αυτούς βλέπουν ήδη μπροστά τους τέρατα: ύφεση, κατάρρευση ή διάσπαση του ευρώ, κατάρρευση των τραπεζών, ραγδαία οικονομική και πολιτική υποβάθμιση της Ευρώπης. Κάποιοι –σίγουρα λιγότεροι– βλέπουν την ανάγκη να πληρώσουν και οι πλούσιοι για να διασωθεί το σύστημα. Όμως συνολικά αυτή τη στιγμή είναι παράλυτοι. Και είναι κρίμα που η άλλη πλευρά δεν είναι έτοιμη.

η άποψή μας

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

πολιτική •

Μπροστά στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ

Καμιά συναίνεση - Ανατροπή Η

τον ανεξέλεγκτο παράγοντα της παρουσίας των κεφαλαίων του Κατάρ που, όπως αιφνιδίως παρουσιάστηκαν ως δύναμη σωτηρίας, έτσι αιφνιδίως μπορεί και να αποχωρήσουν, αφήνοντας πίσω τους κομμάτια και θρύψαλα.

κυβέρνηση του ΓΑΠ βυθίζεται στο βάλτο. Το μεσοπρόθεσμο και οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου για τη διαχείριση του χρέους –παρά τις σκληρές θυσίες που προβλέπουν για τους μισθωτούς και τις λαϊκές μάζες– μέσα σε ελάχιστες βδομάδες αποδείχθηκαν «ασπιρίνες» για το βαθιά άρρωστο σύστημα. Οι φωνές για την ανάγκη νέων μέτρων πληθαίνουν. Και προκαλούν πανικό στα πασοκικά επιτελεία που γνωρίζουν ότι τόσο το κόμμα τους, όσο και η κυβέρνησή τους, έχουν ξεπεράσει τα όρια πολιτικής αντοχής. Το πρόβλημα της στοιχειώδους πολιτικής σταθερότητας που έχει ανάγκη το σύστημα μπροστά στον «καυτό» Σεπτέμβρη που έρχεται –με τις προβλέψεις για «συνάντηση» της εργατικής αντίστασης με τη νεολαιίστικη αγωνιστικότητα– και τον ακόμα πιο άγριο χειμώνα –όταν θα έχουν ξεδιπλωθεί οι συνέπειες του μεσοπρόθεσμου πάνω στα νοικοκυριά– είναι η βάση για την ανάπτυξη της «συναίνεσης» μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Η σύγκλιση ΠΑΣΟΚΝΔ-Καρατζαφέρη και Μπακογιάννη, που αναδείχθηκε στη βουλή με την υπερψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου για την κατεδάφιση του δημόσιου πανεπιστημίου (βλ. σελ. 8-9 και 14), ήταν απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Παρά τις «διαψεύσεις» των κομματικών δημαγωγών –και ειδικότερα της ΝΔ που θέλει να μην ψαλιδίσει τις ελπίδες της να αναδειχθεί στην πρωτοκαθεδρία– το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, χειροκροτώντας το πρώτο βήμα, υπαγορεύει τη «συναίνεση» ως μόνιμο εργαλείο, ώστε οι «αστικές πολιτικές δυνάμεις» να αναλάβουν τις σκληρές πρωτοβουλίες που έχει ανάγκη ο ελληνικός καπιταλισμός.

Βαθιά κρίση Ο βάλτος που καταπίνει τον ΓΑΠ είναι καταρχήν η βαθιά κρίση του καπιταλισμού στην Ελλάδα. Στη διετία 2009-2010 το ΑΕΠ μειώθηκε πάνω από 11%! Ανάλογες κατακρημνίσεις μπορούμε να θυμηθούμε μόνο στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ πριν το 1989, που άνοιξαν το δρόμο για τις κολοσσιαίες αλλαγές με τη διάλυση του ΚΚΣΕ και της ίδιας της ΕΣΣΔ. Το μεσοπρόθεσμο προέβλεπε για το 2011 ύφεση 2,5%, αυτή ήδη έχει ξεπεράσει το 5% και υπάρχουν προβλέψεις ακόμα και για 7,5%... Το μεσοπρόθεσμο προέβλεπε για το 2011 επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία γύρω στο εφιαλτικό 14,5%, αυτή ήδη τρέχει στο 16,5%, ενώ η ΓΣΕΕ προβλέπει στο τέλος του χρόνου να φτάσει στο 18% και μέσα στο χειμώνα του 2012 να ξεπεράσει το 20%! Λίγες εβδομάδες μετά τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, το σχέδιο για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους αποδεικνύεται διάτρη-

Εξίσου αμυντική είναι και η προοπτική των «γάμων» στο πολιτικό πεδίο. Η «συναίνεση» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και δορυφόρων δεν έχει καμιά αναγεννητική δυναμική. Τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας σήμερα περιορίζονται σε επιρροή γύρω στο 20%, ενώ η σύγκλιση μεταξύ τους μάλλον προβλήματα θα συσσωρεύσει παρά θα διασφαλίσει δύναμη και σταθερότητα. Αυτή η προοπτική είναι πιο ορατή στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπου οι σοσιαλδημοκρατικές τακτικές ελέγχου του κόσμου αυτοκαταργούνται, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση σημαντικών δυνάμεων.

Αριστερά το. Μετά τη Φινλανδία και άλλες χώρες ζητούν «εγγυήσεις» για να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, ενώ η συμμετοχή των τραπεζών και των διεθνών funds στην «ανακύκλωση» (roll over) των ελληνικών ομολόγων εξακολουθεί να είναι αβέβαιη. Μέσα σε αυτό το τοπίο ο Βενιζέλος δεν έχει άλλη λύση από το να στραφεί προς την «επαναδιαπραγμάτευση» με την τρόικα. Όμως οι δανειστές απαντούν αρχικά αρνητικά: «η επίκληση της βαθύτερης ύφεσης δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για τη χαλάρωση της προσπάθειας» διαμηνύουν τα κλιμάκια της τρόικας που ελέγχουν τα υπουργεία. Η ερμηνεία αυτής της σκληρής στάσης είναι απλή: Ο βάλτος που καταπίνει τον ΓΑΠ είναι ταυτόχρονα και η διεθνής κρίση του καπιταλισμού. Το σπάσιμο της φούσκας του χρέους σε γιγάντιες οικονομίες όπως της Ιταλίας ή της Γαλλίας απειλεί πλέον ανοιχτά την αντοχή της ευρωζώνης και του ευρώ. Στις ΗΠΑ, η ίδια η Fed προειδοποιεί ότι η παγκόσμια οικονομία μπαίνει σε ένα δεύτερο κύκλο της κρίσης, με απελπιστικές ομοιότητες με εκείνη του 1929.

Κατεδάφιση κατακτήσεων Σε αυτές τις συνθήκες, τα παραδοσιακά γιατροσόφια, όπως τα «ευρωομόλογα», δεν είναι αποτελεσματικά. Ακόμα και αν αποφασιστεί θα συνδυάζονται με πρωτοφανούς σκληρότητας προγράμματα λιτότητας, με αποτέλεσμα μεταξύ άλλων να εκτίθενται όσοι μέσα στην Αριστερά αναζητούν απαντήσεις για την κρίση στις παλιές σοσιαλδημοκρατικές ιδέες Ντελόρ (βλ. σελ. 6). Αντίθετα, οι εκπρόσωποι των καπιταλιστών έχουν πιο καθαρή τακτική: για την αντιμετώπιση

γιάννη. Αυτό το δρόμο δείχνουν Η Αριστερά, ήδη οι δηλώσεις των Βενιζέλου, πέρα από τα Ρέππα και Λοβέρδου από το ΠΑΣΟΚ και οι αντίστοιχες των Χατζηδάκη, αυτονόητα Κυρ. Μητσοτάκη, Δένδια κ.λπ. από καθήκοντα τη ΝΔ. Αυτό το δρόμο δείχνουν ήδη «Καθημερινή» και τα «Νέα», αλλά, της οργάνωσης ηκυρίως, οι ίδιες οι πολιτικές εξελίτης αντίστασης, ξεις και τα αξεπέραστα προβλήματα της κυρίαρχης τάξης στην Ελλάδα. έχει την Ενοποίηση υποχρέωση Alpha-Eurobank να αναδείξει ενοποίηση της Alpha με τη άλλη προοπτική ΗEurobank δημιούργησε μια προσωτης κρίσης θα χρειαστεί να χυθεί αίμα, αίμα των μισθωτών και των λαϊκών μαζών, θα χρειαστεί να κατεδαφιστούν οι κοινωνικές κατακτήσεις του 20ού αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι και στα ελληνικά ΜΜΕ σηκώθηκαν φωνές για την «αναγκαία αποσοβιετικοποίηση». Για τους μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού –για παράδειγμα στο Mega και στην «Καθημερινή»– τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι εργασιακές σχέσεις, η επιδότηση των ανέργων κ.λπ. στην Ελλάδα παρουσιάζουν στρεβλώσεις «σοβιετικού τύπου»! Πρόκειται για προγραμματική διακήρυξη: Στην περίοδο που έρχεται, θα μπουν στο στόχαστρο όχι μόνο οι κατακτήσεις της μεταπολίτευσης, αλλά όλα τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα που κερδήθηκαν με μεγάλους αγώνες (και στη «χρυσή εποχή» του καπιταλισμού) μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα τέτοιο πρόγραμμα ασφαλώς δεν μπορεί να το στηρίξει το ΠΑΣΟΚ και καμιά μονοκομματική κυβέρνηση. Θα χρειαστεί συστράτευση όλων των «αστικών δυνάμεων». Με ή χωρίς πρόωρες εκλογές, θα χρειαστεί κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού», συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με τη βοήθεια ΛΑΟΣ και Μπακο-

ρινή ευφορία, άνοιξε μια συζήτηση για τον τάχα «δυναμισμό» του ιδιωτικού τομέα που μπορεί, λέει, να ανοίξει διεξόδους και νέες προοπτικές. Πρόκειται για σχέδια επί χάρτου. Η τάση συγκέντρωσης του κεφαλαίου είναι φυσιολογική απάντηση μέσα στην κρίση, αλλά πολύ απέχει από το να ανοίξει αυτόματα διεξόδους. Γιατί την ίδια στιγμή, ανάλογου μεγέθους Όμιλοι ή και μεγαλύτεροι κολοσσοί συνεχίζουν διεθνώς να συγκλονίζονται από την κρίση. Γιατί οι συνενώσεις-συγχωνεύσεις πυροδοτούν τους ανταγωνισμούς και καθόλου δεν συνδυάζονται με τις αναγκαία σχεδιασμένες απαντήσεις. Γιατί οι συγχωνεύσεις καθόλου δεν βοηθούν στα πραγματικά προβλήματα των απλών ανθρώπων, όπως στην περίπτωση των χιλιάδων τραπεζοϋπαλλήλων που κινδυνεύουν να απολυθούν μετά τη συνένωση των δύο τραπεζών, που μέχρι χθες πόζαραν ως «εθνικοί πρωταθλητές» και παρίστανα τους πορθητές των Βαλκανίων. Ο γάμος των Κωστόπουλου-Λάτση ήταν μια αμυντική κίνηση, για να σώσουν το τομάρι τους μέσα στην κρίση. Τα προβλήματα που μέχρι χθες αντιμετώπιζαν, θα αναπαραχθούν αύριο σε μεγαλύτερη κλίμακα και θα συνδυάζονται με

Αυτή η κατάσταση θέτει νέα καθήκοντα στην Αριστερά. Στις ψηφοφορίες στη βουλή όλες οι πτέρυγες της Αριστεράς στάθηκαν εκτός «συναίνεσης»: Το γεγονός ότι ακόμα και το ΔηΑρι του Φ. Κουβέλη –παρόλο που ήταν έτοιμο από καιρό– δεν τόλμησε να συμπεριληφθεί στη συναίνεση, αποτελεί μια καλή προειδοποίηση για τις ακραίες προοπτικές όσων είπαν το μεγάλο «ναι» στο νόμο της Διαμαντοπούλου. Όμως η απόρριψη της συναίνεσης δεν αρκεί. Στην περίοδο που έρχεται, η Αριστερά, πέρα από τα αυτονόητα καθήκοντα της οργάνωσης της αντίστασης, έχει την υποχρέωση να αναδείξει άλλη προοπτική. Και αυτή δεν μπορεί να είναι μια θολή «αντιμνημονιακή» συμμαχία σε ελάχιστη βάση. Γιατί με το βάθεμα της κρίσης είναι ζήτημα χρόνου να τεθεί «αντιμνημονιακή» πολιτική πρόταση και από αστικές πολιτικές δυνάμεις. Άλλωστε αυτή την προοπτική προετοιμάζει η «επαναδιαπραγμάτευση» του Αντ. Σαμαρά και η «επανεκτίμηση» του Β. Βενιζέλου. Το ζητούμενο ως θεμέλιο της αναγκαίας συμπαράταξης της Αριστεράς οφείλει να είναι η ανατροπή των αστικών «κεκτημένων» της τελευταίας περιόδου. Με την απαίτηση να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές και οι πλούσιοι (π.χ. με τη βαριά φορολόγησή τους). Με την άρνηση πειθαρχίας στο χρέος και την υποστήριξη της στάσης πληρωμών προς τους δανειστές. Με τη διεκδίκηση μιας άμεσης αναδιανομής του πλούτου, αρχίζοντας από τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και τις αυξήσεις στις κοινωνικές δαπάνες. Με την απόρριψη των ιδιωτικοποιήσεων και τη διεκδίκηση της κρατικοποίησης των τραπεζών με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο.

• εργατικά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

Ποιους ωφελεί η επίθεση στα δημόσια ΜΜΕ; Της Κατερίνας Παρδάλη, δημοσιογράφου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ

ι διαρροές στον Τύπο για κλεισίματα, συγχωνεύσεις και ενδεχόμενες απολύσεις στα δημόσια ΜΜΕ –την Ελληνική Ράδιο-Τηλεόραση και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων– υπήρχαν εδώ και μήνες. Στο τέλος Ιούλη μάθαμε οι εργαζόμενοι/ες σε αυτά τα μέσα ότι η ΕΡΤ συρρικνώνεται, ενώ το ΑΠΕΜΠΕ συγχωνεύεται με την ΕΡΤ, μαζί με το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων και το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο. Τα δύο τελευταία ήδη καταργήθηκαν!

Δώρο στους ιδιώτες Στη συνέχεια οι εκπρόσωποί μας ενημερώθηκαν από τον Ηλ. Μόσιαλο ότι το ΑΠΕ δεν συγχωνεύεται, αλλά ίσως γίνει θυγατρική της ΕΡΤ, ίσως συνεργάτης, ίσως κάτι άλλο... Ίσως ο κ. υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος να θέλει να σαλαμοποιήσει τις αντιδράσεις και χτυπάει πρώτα το «χοντρό» ψάρι και μετά ροκανίζει κι εμάς... Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ –δια του κυβερνητικού εκπροσώπου– εξαπέλυσε μια κατά μέτωπο επίθεση στα δημόσια ΜΜΕ, με πρώτο στόχο την ΕΡΤ. Επίθεση που έρχεται να συμπληρώσει τη δραματική μείωση των μισθών μας (πάνω από 40% από την 1η μέρα του Μνημονίου μέχρι σήμερα), την καταστρατήγηση των συλλογικών μας συμβάσεων, τις πρόωρες συντάξεις από το φόβο του ασφαλιστικού και της ανεργίας.

δημόσιων οργανισμών –ακόμα κι αν είναι κερδοφόροι (όπως η ΕΡΤ).

Ο νέος σχεδιασμός Στις 20 Αυγούστου, στην παρουσίαση του νέου σχεδιασμού της ΕΡΤ, ο Ηλ.Μόσιαλος ανακοίνωσε: Κλείσιμο του καναλιού ΕΤ1, κατάργηση των ψηφιακών καναλιών Cine+ & Sport+, κλείσιμο του ιστορικού περιοδικού «Ραδιοτηλεόραση» –που ήταν το πρώτο του είδους και το μόνο για πολλά χρόνια. Στο ραδιόφωνο, οι 19 περιφερειακοί σταθμοί θα συγχωνευτούν σε 9 με ενιαίο πρόγραμμα, ενώ καταργούνται οι 15 από τους 20 σταθμούς που εκπέμπουν στα Μεσαία. Οι τρεις σταθμοί στη Θεσσαλονίκη συγχωνεύονται σε ένα. Η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε συμπράξεις με τα ιδιωτικά κανάλια, «τα οποία θα παραχωρήσουν στην ΕΡΤ και στο ΠΡΙΣΜΑ+ εσωτερικές τους παραγωγές, ώστε άτομα με αναπηρία να έχουν πρόσβαση στην ποιοτική τηλεόραση που παράγεται από την ιδιωτική τηλεόραση». «Το κόστος προσαρμογής των προγραμμάτων αυτών θα βαρύνει τη δημόσια τηλεόραση και τα δημόσια Πολυμέσα», είπε ο κ. Μόσιαλος. Το σχέδιο προβλέπει ακόμα την «αξιοποίηση» της περιουσίας της ΕΡΤ. Συγκεκριμένα, θα διατεθεί άμεσα στο υπουργείο Οικονομι-

κών το οικόπεδο 700 στρεμμάτων της ΕΡΤ στην Περαία Θεσσαλονίκης. Οι εγκαταστάσεις των σταθμών, που θα κλείσουν, θα γίνουν φιλετάκια για τα ιδιωτικά κοράκια. Το κτίριο της οδού Κατεχάκη θα παραχωρηθεί στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη!

νει: «Οι διάφοροι “τεχνοκράτες” και ειδήμονες επιθυμούν να δώσουν τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσης, της ψυχαγωγίας και του πολιτισμού στα ιδιωτικά συμφέροντα».

Επίσης, θα γίνει αξιολόγηση του προσωπικού από «ανεξάρτητη επιτροπή». Στην πραγματικότητα, η πλειοψηφία των συμβασιούχων (που δουλεύουν πολλά χρόνια στην ΕΡΤ και βγάζουν όλη τη δουλειά) κινδυνεύει με απόλυση, ενώ για τους μόνιμους σχεδιάζονται 600 αποχωρήσεις κάθε χρόνο μέχρι το 2015.

«Τα κυβερνητικά μέτρα για την ΕΡΤ οδηγούν σε μαζικές απολύσεις, ακόμα φτηνότερη εργασία και εκχωρούν δημόσια περιουσία, πολιτική επιρροή και“νέες αγορές” στα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα», αναφέρουν με κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν αμέσως μετά τη συνέντευξη Μόσιαλου ΟΛΕΣ οι Ομοσπονδίες, Ενώσεις Συντακτών και Ενώσεις των εργαζομένων στο χώρο του Τύπου και των άλλων ΜΜΕ, τα οποία πραγματοποίησαν κοινή συνεδρίαση.

Από την αντιπολίτευση, το ΛΑΟΣ πανηγύρισε για τις αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ δήθεν αντιδρά, αλλά στην ουσία συμφωνεί να κλείσει το «πασοκομάγαζο» και μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ τις κατήγγειλαν. Διαφωνίες προκάλεσε η απόφαση ακόμα και σε κομμάτια του ΠΑΣΟΚ που διαφοροποιήθηκαν δημόσια (όπως ο Τηλ. Χυτήρης).

Αντιστάσεις Ενάντια στο σχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση για τη συρρίκνωση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, αντιδρούν οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ. Αντικρούοντας το σχέδιο αναδιοργάνωσης, που εξήγγειλε ο κ. Μόσιαλος, η ΠΟΣΠΕΡΤ επισημαί-

Επιπλέον τα διαφημιστικά έσοδα της ΕΤ1 χάνονται. Στην ουσία δωρίζονται στους ανταγωνιστές.

Εκεί, με ομόφωνη βούληση ψήφισαν: Απορρίπτουν κάθε σκέψη για διαλυτικές ενέργειες στις εργασιακές σχέσεις δημοσιογράφων, τεχνικών και υπαλλήλων, κατάργηση καταξιωμένων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών (όπως της ΕΤ1 και πολλών ραδιοφωνικών περιφερειακών σταθμών), κατάργηση του ιστορικού περιοδικού «Ραδιοτηλεόραση», τη μειωτική υπαγωγή των εργαζομένων σε επιτροπεία υπό έλεγχο «ανεξάρτητων ειδικών επιτροπών», την περικοπή μισθών και θέσεων εργασίας, το ξεπούλημα

της ακίνητης περιουσίας της ΕΡΤ, τη λεηλασία του αρχειακού υλικού της ΕΡΤ, τη σκανδαλώδη πριμοδότηση ιδιωτικών Μέσων Ενημέρωσης, καθώς και τις αφανείς προθέσεις που υποβαθμίζουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Επίσης αποφάσισαν να αντισταθούν με απεργίες και κινητοποιήσεις. Η παραπάνω απόφαση για αντίσταση με απεργίες και κινητοποιήσεις, ώστε να μην περάσουν αυτά τα μέτρα στην ΕΡΤ, είναι σωστή, αρκεί να γίνει πράξη.

Όλοι μαζί Όλες και όλοι που εργαζόμαστε στα ΜΜΕ, πρέπει να αντιδράσουμε δυναμικά. Χωρίς διαχωρισμούς σε δημόσια ή ιδιωτικά μέσα, σε τεχνικούς ή δημοσιογράφους, σε ΑΠΕ ή ΕΡΤ κ.λπ. Οι επιθέσεις, οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών, οι απολύσεις συνδικαλιστών και όσων αντιστέκονται, η εκ περιτροπής εργασία και τα τόσα άλλα που μαστίζουν τα τελευταία χρόνια τον κλάδο μας, μόνο συλλογική απάντηση μπορούν να έχουν. Αν χτυπηθούν τα δημόσια ΜΜΕ, στον ιδιωτικό τομέα θα γίνει χειρότερη σφαγή. Επίσης η υπόθεση της ΕΡΤ (και του ΑΠΕ) αφορά όλο το λαό. Αφορά την ενημέρωσή του, τη διασκέδασή του (να μην υπάρχουν μόνο «σκουπίδια»), τον ίδιο τον πολιτισμό. Η απάντησή μας πρέπει να είναι απεργιακοί αγώνες σε όλα τα ΜΜΕ πανελλαδικά. Ενάντια στην κυβέρνηση, στους ιδιοκτήτες ΜΜΕ (και όχι μόνο), στην Τρόικα. Τίποτα δεν έχει τελειώσει, αν εμείς που δουλεύουμε σ’ αυτά αντιδράσουμε δυναμικά και συλλογικά. Πολλοί νόμοι έχουν γίνει στο παρελθόν κουρελόχαρτα από την αντίδραση των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Οι ελπίδες κάποιων ότι μπορεί να «εξαιρεθούν» και να τη γλιτώσουν είναι τόσο αποτελεσματικές όσο το κρύψιμο της στρουθοκάμηλου, όταν χώνει το κεφάλι της στο χώμα.

Επίθεση που, πέρσι τον Οκτώβριο απαιτήθηκε από τον πρόεδρο της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ.Προβόπουλο. Και που ήταν διακαής πόθος των μεγαλοεπειχειρηματιών της ενημέρωσης. Ταυτόχρονα ήταν δέσμευση της κυβέρνησης στην Τρόικα και εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου, που απαιτεί την «εκτέλεση» των

Συντονιστικό δημόσιων φορέων Της Κατερίνας Γιαννούλια

κοινωνία και ιδιαίτερα τους οικονομικά ασθενέστερους.

ο Συντονιστικό ΠΟΣΠΕΡΤ και Σωματείων κοινωφελών Οργανισμών και φορέων του Δημοσίου, που βρίσκονται στο στόχαστρο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ για άμεση «κατάργηση, συγχώνευση και συρρίκνωση» μετά την ψήφιση της αντισυνταγματικής τροπολογίας, στη συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε στις 30/8, μας θύμισε τα προβλήματα των εργαζομένων κάθε φορέα, την ώρα που αυτοί οι φορείς παράγουν φτηνό και απολύτως χρήσιμο έργο για την

Στον ΟΣΚ (Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων), ενώ μεθοδεύονται απολύσεις συμβασιούχων, με μια πρωτοφανή για τα εργασιακά χρονικά απαίτηση, καλούνται μόνιμοι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι να «επιστρέψουν» 30-40 χιλ. € εντός τριμήνου, ως «αχρεωστήτως καταβληθέντα», που προκύπτουν από τη διαφορά αποδοχών που έπαιρναν από τη συλλογική σύμβαση εργασίας και τις βασικές αποδοχές του δημοσιοϋπαλληλικού μισθολογίου. Όσο για τα σχολικά κτίρια που κατασκευάζει ο ΟΣΚ, εξασφα-

λίζει έκπτωση 42-45% συγκριτικά με τους δήμους. Η κυβέρνηση όμως λέει ότι μας συμφέρει να φτιάχνουμε ακριβότερα σχολεία. Αυτό δεν είναι παράλογο, αφού πρόκειται για κυβέρνηση των μεγαλοεργολάβων!

τομέα, να μετακυλήσει το κόστος παροχής των υπηρεσιών στους χρήστες και να περιορίσει δραστικά τον αριθμό των εργαζομένων σ’ αυτούς τους φορείς, με άμεσες ή έμμεσες απολύσεις».

Στο ΕΙΝ (Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας), που σιτίζει και στεγάζει πάνω από 20.000 φοιτητές, από τις 953 οργανικές θέσεις καλύπτονται οι 465.

Όμως, όπως πολύ σωστά ανέφερε και ο Μανώλης Δανδουλάκης (πρόεδρος του σωματείου του ΟΣΚ): «Όσο αδύναμος κι αν φαίνεται ο συντονισμός μας, έχει θορυβήσει την κυβέρνηση, γιατί συμμετέχουν σωματεία που θεωρούσε ότι της “ανήκουν”».

Όπως δηλώνει το Συντονιστικό: «Η κυβερνητική επίθεση, που γίνεται στο όνομα του “εξορθολογισμού” και της “δημοσιονομικής πειθαρχίας” της τρόικαw, στόχο έχει να μεταφέρει αρμοδιότητες από το δημόσιο προς τον ιδιωτικό

Όσο γρηγορότερα και από κοινού κινητοποιήσεις αποφασίσουν όλοι αυτοί οι δημόσιοι

φορείς, τόσο πιο πιθανή θα είναι η νίκη τους και η στήριξη που θα εξασφαλίσουν από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Προς το παρόν, την Πέμπτη 1/9, 10 πμ θα γίνει αγωνιστική παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Οικονομίας και στο υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης και θα κυκλοφορήσει ενημερωτικό φυλλάδιο για το ρόλο και την προσφορά των υπό διάλυση φορέων, που θα διανεμηθεί μαζικά σε κεντρικά σημεία της Αθήνας. Υπάρχει σκέψη και για συμμετοχή στο συλλαλητήριο της ΔΕΘ.

εργατικά • 5

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

Ενιαίο μισθολόγιο: Θα πληρώνονται αξιοπρεπώς μόνο οι «υπάκουοι» υπάλληλοι Της Κατερίνας Γιαννούλια

πό την αρχή της εφαρμογής του μνημονίου, οι δημόσιοι υπάλληλοι (ΔΥ) έχουν δεχτεί το 4ο μισθολογικό πλήγμα (μειώσεις σε δώρα, υπερωρίες, κύριες αποδοχές και επιδόματα), αν εξαιρέσουμε την αύξηση του ωραρίου σε 40 ώρες την εβδομάδα και τις περικοπές ασφαλιστικών παροχών του ΟΠΑΔ. Με την ψήφιση κι εφαρμογή του «ενιαίου» μισθολογίου αναμένονται πολύ σοβαρότερες επιθέσεις, όχι μόνο στο μισθό των ΔΥ, αλλά ακόμα χειρότερα στην απρόσκοπτη και ανεξάρτητη, από ιδιωτικά συμφέροντα και πιέσεις, άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.

Κατακτήσεις Οι ΔΥ τα τελευταία χρόνια είχαν μια αξιοπρεπή διαβίωση από άποψη μισθού και εργασιακών δικαιωμάτων, τέτοια (και ακόμα καλύτερη) που θα έπρεπε να έχει το σύνολο της εργατικής τάξης. Τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις δεν είναι προνόμια και πολυτέλειες, όπως προσπαθούν τόσον καιρό να μας βάλουν στο μυαλό. Με το «ενιαίο» μισθολόγιο, ακόμα κι αν για κάποιο διάστημα, με τη δημιουργία της «προσωπικής διαφοράς», αποφευχθεί η απότομη και πλήρης κατάρρευση των μισθών του συνόλου των ήδη εργαζομένων ΔΥ, στο… μεσοπρόθεσμο μέλλον δεν θα αποτραπεί η οικονομική και εργασιακή εξαθλίωση όλων. Η δίκαιη αγανάκτηση των ιδιωτικών υπαλλήλων και ανέργων για τα χαμηλά εισοδήματά τους και την εργασιακή ανασφάλεια του χώρου τους δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο με την εξουθένωση των ΔΥ. Ίσα-ίσα θα χειροτερεύσει ραγδαία.

Διαιρέσεις Ο νόμος για το «ενιαίο» μισθολόγιο κουβαλάει μαζί του τη σύνδεση μισθού-«αποδοτικότητας» και βαθμολογικής εξέλιξης. Είναι προφανής η εξάρτηση που δημιουργείται μεταξύ υπαλλήλου και προϊσταμένης αρχής. Και μάλιστα η εξάρτηση αυτή θα συνοδεύεται όχι μόνο από μισθολογική εξόντωση, αλλά και από άμεση απειλή να χάσεις τη θέση σου από πειθαρχικές διώξεις (που θα προκύπτουν ακόμα κι από συμμετοχή σε απεργίες).

Στην ανώτατη βαθμίδα εξέλιξης και μισθού θα μπει πλαφόν ποσόστωσης 20% των υπαλλήλων, με δόλωμα παχυλά επιδόματα. Σε αυτή τη βαθμίδα δεν θα φτάνουν οι «ημέτεροι», όπως επισημαίνουν παρατάξεις της Αριστεράς (δεχόμενες κι αυτές την «κομματοκρατία» και στιγματίζοντας στην ουσία όσους δουλεύουν τελικά στο δημόσιο), αλλά κυρίως οι πρόθυμοι να κάνουν τα στραβά μάτια στις παρατυπίες των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, στη φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή κ.λπ. Αυτά συμβαίνουν ήδη (στα διευθυντικά στελέχη), με το νέο νόμο όμως θα θεσμοθετηθούν ακόμα πιο επίσημα και στα κατώτερα κλιμάκια. Οι διαιρέσεις που δημιουργεί το «ενιαίο» μισθολόγιο θα είναι ακόμα περισσότερες και μεγαλύτερες, αφού θα προστεθούν καινούριες: παλιοί και νέοι ΔΥ, μεγαλύτερης και μικρότερης βαθμίδας κ.λπ.

Ευθύνες ΑΔΕΔΥ Η ΑΔΕΔΥ, αντί να έχει ήδη χρησιμοποιήσει το ευτυχές δικαίωμα που διαθέτει ακόμα, να απεργεί δηλαδή χωρίς την απειλή της απόλυσης, παρακολουθεί τα εκκαθαριστικά των μισθών να εμφανίζουν όλο και μικρότερα νούμερα, συμβασιούχους και stage να απολύονται, υπηρεσίες να διαλύονται και τα μέλη της να κατασυκοφαντούνται ως «κοπρίτες», τεμπέληδες, ημέτεροι και ό,τι άλλο. Στα σκούρα, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σπ. Παπασπύρος, «την έκανε», φροντίζοντας να μην χρεωθεί το αίσχος που επέρχεται, αλλά και να μη στριμώξει το κόμμα του με αποφασιστικές, ριζοσπαστικές και οργανωμένες κινητοποιήσεις (μαθήματα «Κουλουμπαρίτση» από την ΕΘΕΛ: αποχωρούμε έγκαιρα). Η μείωση του δημόσιου τομέα, σε αριθμό ΔΥ και στο μισθό και τα δικαιώματα, δεν πρόκειται να επιφέρει κέρδος στη «δημόσια» οικονομία, αλλά θα χρυσώσει ιδιώτες επιχειρηματίες, την ώρα που σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, ΚΕΠ και άλλες υπηρεσίες θα καταρρέουν σε βαθμό συμφοράς. Τουλάχιστον, περιμένουμε από τις μεγάλες παρατάξεις της Αριστεράς να αποκαλύψουν τα ψέματα και ενωτικά να αντιμετωπίσουμε τη λαίλαπα του «ενιαίου» μισθολογίου, με τις συνοδευτικές φρικαλεότητες.

νέα από τους εργατικούς χώρους Έκθεση ΣΕΠΕ Αποκαλυπτικά στοιχεία για τις επιπτώσεις του μνημονίου στις συμβάσεις εργασίας περιέχει η εξαμηνιαία έκθεση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), ειδικά αυτά που αναφέρονται στο ρυθμό μεταβολής των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης το πρώτο εξάμηνο του 2011. Οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης που μετατράπηκαν σε μερική αυξήθηκαν, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2010, κατά 121,94%, από πλήρους σε εκ περιτροπής μετά από «συμφωνία» με τον εργαζόμενο αυξήθηκαν 467,73% και από πλήρη σε εκ περιτροπής εργασία με μονομερή απόφαση του εργοδότη αυξήθηκαν 5.521,67%!

Interlingua Ο εκπαιδευτικός όμιλος ξένων γλωσσών Interlingua παραβιάζει βάναυσα την εργατική νομοθεσία. Οι εργαζόμενοι στον όμιλο παραμένουν απλήρωτοι εδώ και εννιά μήνες. Ο όμιλος πέρα από τους μισθούς δεν έχει καταβάλλει ούτε στο ΙΚΑ τις ασφαλιστικές εισφορές για τους εργαζόμενους, ούτε τις υποχρεώσεις του στην εφορία.

11888 τέλος

Λουκέτο στο τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης του ΟΤΕ, το γνωστό 11888, βάζει η διοίκηση του ΟΤΕ. Με απόφασή της η υπηρεσία μεταφέρεται στη θυγατρική εταιρεία του ΟΤΕ e-value. Το λουκέτο στο 11888 έρχεται ως συνέχεια της πλήρους ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ και έχει ως αποτέλεσμα 400 ερ-

γαζόμενοι να χάσουν τη δουλειά τους. Ενώ σε καθεστώς αβεβαιότητας μπαίνουν και οι εργαζόμενοι στα άλλα κέντρα τηλεφωνικής εξυπηρέτησης του ΟΤΕ, το 121 και το 13888. Οι χαμένες θέσεις εργασίας του 11888 θα καλυφθούν από ελαστικά εργαζόμενους-φοιτητές.

Βιαστικά πανηγύρια

Με ανακοίνωσή της η διοίκηση του σωματείου εργαζομένων στην ALPHA BANK πανηγυρίζει για τη συμφωνία συγχώνευσης της ALPHA με τη EUROBANK. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του σωματείου, η ελληνική οικονομία είναι η κερδισμένη. Ελπίζουμε να μη βγουν ξινά τα πανηγύρια για τους εργαζόμενους στην τράπεζα. Υπενθυμίζουμε απλά ότι στη EUROBANK επικρατεί εργασιακό Νταχάου. Μισθοί από τους πιο χαμηλούς του κλάδου και εξοντωτικά ωράρια χωρίς αντίστοιχη πληρωμή. Απαγόρευση επί της ουσίας του δικαιώματός τους να συνδικαλίζονται. Μάλλον η διοίκηση του σωματείου των εργαζομένων στην ALPHA BANK θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική και να έχει ήδη ζητήσει από τη διοίκηση της τράπεζας να μάθει τι θα σημαίνει η συγχώνευση για τους εργαζόμενους. Άλλωστε στον καπιταλισμό ξέρουμε ότι συγχώνευση σημαίνει κλείσιμο καταστημάτων και μείωση προσωπικού. Πολύ περισσότερο όταν πίσω από τη συμφωνία υπάρχουν η JP Morgan και η Goldman Sachs που δεν νοιάζονται καθόλου για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αλλά και σε

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

μια εποχή που στον κλάδο τα δικαιώματα των εργαζομένων αμφισβητούνται ξεκάθαρα. Ήδη στη Γενική Τράπεζα το τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου η διοίκηση κάλεσε τους εργαζόμενους σε διαπραγματεύσεις για μείωση των μισθών.

Βοήθεια στο σπίτι

Της Μανταλένας Λυμπέρη, Οικογενειακής Βοηθού, Μέλους ΔΣ Διαπεριφερειακού Συλλόγου Εργαζομένων «Βοήθειας στο σπίτι» Δυτικής Πελοποννήσου

Ό,τι καλύτερο έχει γίνει για τους ηλικιωμένους είναι το «Βοήθεια στο σπίτι». Κανένας δεν πρόκειται να σταματήσει τη λειτουργία αυτού του προγράμματος. Αυτό ήταν η άποψη των περίπου 4.000 εργαζομένων και των 120.000 υπερηλίκων και ΑΜΕΑ που ωφελούνται από το πρόγραμμα, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του μνημονίου, οδηγεί στη συρρίκνωση του προγράμματος. Αδιαφορεί για τις συνέπειες από την εγκατάλειψη των ηλικιωμένων και βεβαίως για την τύχη των εργαζομένων, οι οποίοι φθάνουν να είναι απλήρωτοι σε ορισμένες δομές πάνω από 8 μήνες. Με αυτοκίνητα ακινητοποιημένα, γιατί μετά από 7 χρόνια θυμήθηκαν ότι «απαγορεύεται» να τα οδηγούμε με ερασιτεχνικό δίπλωμα. Στο χέρι μας είναι να ματαιώσουμε τα σχέδιά τους, ενώνοντας τον αγώνα μας με τους άλλους εργαζόμενους, που δέχονται την επίθεση της κυβέρνησης.

Επιτυχία των εργαζομένων στο Γεννηματάς Θεσσαλονίκης Του Βαγγέλη Λιγάση, μέλους Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων

Η υλοποίηση της πολιτικής του μνημονίου στο χώρο της υγείας αυτό το καλοκαίρι έπαιζε το επεισόδιο συγχωνεύσειςκαταργήσεις νοσοκομείων. Για το νοσοκομείο «Γεννηματάς» προβλεπόταν συγχώνευση με το γειτονικό «Άγιο Δημήτριο», αποψίλωση των χειρουργικών κλινικών και 168 ανεπτυγμένα κρεβάτια (από 333). Με βάση την αναλογία προσωπικού προς κλίνες 94-155 μόνιμοι εργαζόμενοι και 25-45 ειδικευόμενοι γιατροί. Με δεδομένο ότι σε όλα τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης (εκτός «Παπαγεωργίου») μειώνονται τα κρεβάτια, περίπτωση μετάταξης σε άλλο νοσοκομείο, αλλά και στο υπόλοιπο δημόσιο με την αναλογία 1 πρόσληψη για 10 αποχωρήσεις, ήταν πρακτικά αδύνατη. Όσοι «περισσεύανε» θα μένανε άνεργοι.

Η παράταξή μας μοίρασε αμέσως κείμενο ενημέρωσης και οργάνωσε συζητήσεις στο κυλικείο ενόψει γενικής συνέλευσης κ.λπ. Αυτά δημιούργησαν στην πλειοψηφία των συναδέλφων κλίμα ενεργητικής αντίδρασης τέτοιο, που η (κυρίαρχη στο νοσοκομείο μας και στα υπόλοιπα σωματεία νοσοκομείων της πόλης) ΠΑΣΚΕ δεν μπορούσε να αγνοήσει. Ψηφίστηκαν ομόφωνα όλες οι προτάσεις μας για κινητοποίηση (εκτός από την πρόταση κατάληψης του κτιρίου διοίκησης): 3 μέρες –όχι συνεχόμενες– αποχή από τα καθήκοντα με κλεισίμα-

τα του δρόμου και των Τακτικών Εξωτερικών Ιατρείων και συνέλευση, διαδήλωση στην πόλη ως τις ΥΠΕ, προκήρυξη για το «κοινό» με αντικυβερνητικόαντιμνημονιακό χαρακτήρα, ανάρτηση πανό κ.λπ. Η συμμετοχή ήταν πάρα πολύ καλή (όχι καθολική). Έτσι, όταν ο «τροϊκανός λογιστής» Λοβέρδος δημοσιεύσε τις τελικές αποφάσεις για τις συγχωνεύσεις, υποχρεώθηκε να αναιρέσει τις καταργήσεις κρεβατιών και χειρουργικών κλινών στο «Γεννηματάς». Είμαστε το μόνο νοσοκομείο, από τα 4 που θίγονταν στην πόλη, που κινητοποιήθηκε και κέρδισε. Μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, τα μαντάτα για το μισθό μας είναι σοκαριστικά (200300 € μείον στους μισθούς των 1.100-1.200 €). Μετά όμως τις πετυχημένες κινητοποιήσεις μας, ανυπομονούν πολλοί περισσότεροι να παραβρεθούν φέτος στα εγκαίνια της ΔΕΘ.

• αριστερά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

Η Αριστερά στην παγίδα των συστημικών προτάσεων

Υπάρχουν καλά ευρωομόλογα; Του Πέτρου Τσάγκαρη

ολλές κυβερνήσεις, στελέχη της ΕΕ και τμήματα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου συμφωνούν με την αναγκαιότητα έκδοσης ευρωομολόγων προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους στην ευρωζώνη και πιο συγκεκριμένα για να ελεγχθούν οι επιθέσεις των «αγορών» και των κερδοσκόπων (δηλ. του χρηματιστικού κεφαλαίου που προσπαθεί απλώς να υλοποιήσει το καθήκον κάθε καλού καπιταλιστή: να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του) –γι’ αυτό και καταφέρονται εναντίον της Μέρκελ και του Σαρκοζί που αρνήθηκαν να στηρίξουν μια τέτοια πολιτική. Τα τμήματα αυτά του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και οι εκπρόσωποί τους υποστηρίζουν, λιγότερο ή περισσότερο, την προοπτική της πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε. ως απάντηση στη σημερινή κρίση. Στην Ελλάδα, τα δύο μεγάλα κόμματα της άρχουσας τάξης, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, έχουν αντίστοιχη θέση υπέρ του ευρωομολόγου και μάλιστα ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς ερίζουν σχετικά με την πατρότητα της ιδέας. Το πρόβλημα είναι ότι ένα μέρος της Αριστεράς είχε επίσης κάνει σημαία το ευρωομόλογο –και ακόμη και τώρα διεκδικεί επίσης την πατρότητα. Μάλιστα κύριο άρθρο της εφημερίδας «Αυγή» θεωρεί ως θετικό γεγονός ότι ακόμη και κύκλοι της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης ζητούν πλέον ευρωομόλογο. Βέβαια τα τμήματα της Αριστεράς που υποστηρίζουν την ανάγκη των ευρωομολόγων, τώρα λένε ότι είναι αργά να εκδοθούν. Ωστόσο επιμένουν ότι, όταν τα πρότειναν, μερικούς μήνες πριν και κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος της λύσης.

Προβλήματα Το ευρωομόλογο σημαίνει ότι η ζώνη του ευρώ, δηλαδή πρακτικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εγγυάται για τα χρέη όλων των κρατών-μελών. Αυτό όμως έχει τεχνικές δυσκολίες, καθώς ούτε η Γερμανία ούτε κανένα άλλο άθροισμα χωρών δεν μπορούν να εγγυηθούν τα χρέη, π.χ. της Ιταλίας και της Ισπανίας μαζί (το χρέος της ίδιας της Γερμανίας ξεπερνάει το 83% του ΑΕΠ της). Ο Αμερικανός οικονομικός αναλυτής και συγγραφέας Σατιατζίτ Ντας υποστηρίζει χαρακτηριστικά ότι το ποσό που χρειάζεται ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης προκειμένου να καλύψει όλες τις χειμαζόμενες χώρες είναι της τάξης του ενάμιση με δύο τρισεκατομμύρια ευρώ! Σε κάθε περίπτωση, οι «αγορές» θα καραδοκούν και θα επιτεθούν και πάλι, ακόμη κι αν υπάρξει

ευρωομόλογο. Και σίγουρα θα ζητούν τεράστιες αποδόσεις προκειμένου να αγοράσουν ένα τέτοιο «χαρτί» της ΕΚΤ, εφόσον θα ξέρουν ότι πίσω από αυτό δεν θα βρίσκεται μια ενιαία και ομονοούσα πολιτική εξουσία. Η τωρινή αντιπαράθεση της Φινλανδίας με τη Γερμανία –παρότι βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο εντός της Ε.Ε.!– αναφορικά με τις εγγυήσεις προς την Ελλάδα, δείχνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ζώνη του ευρώ παραμένουν λυκοσυμμαχίες, στην εσωτερική αλληλεγγύη των οποίων (δηλ. στο κοινό ομόλογο) ελάχιστη εμπιστοσύνη θα έχουν οι «αγορές». Πολλοί υποστηρικτές του ευρωομόλογου λένε ότι η ΕΚΤ θα πρέπει να μπορεί να «τυπώσει» νέο χρήμα κι έτσι να εγγυάται για απεριόριστο ποσό τα χρέη των κρατών-μελών. Όμως μιλάμε για τη συγκεκριμένη Ευρώπη όπου συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες έχουν κάνει τοτέμ και προσκυνούν τις νεοφιλελεύθερες ιδέες, μεταξύ των οποίων τη νομισματική σταθερότητα, δηλαδή δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν τον πληθωρισμό να ανέβει. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, ο «σοσιαλιστής» Ζ-Κ Τρισέ, φροντίζει να επιβεβαιώνει κάθε τόσο αυτή τη γραμμή. Και εν πάση περιπτώσει μπορεί να πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι οι κεντρικές καπιταλιστικές τράπεζες, και ειδικά η ίδια η ΕΚΤ, μπορούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης του προβλήματος; Μπορεί να φανταστεί κανείς ένα «φιλολαϊκό» ευρωομόλογο προτού απολύσει όλο το πολιτικό προσωπικό της ΕΚΤ και προτού διαλύσει την ίδια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Εκτός αν πιστεύει κάποιος ότι ο εν λόγω θεσμός είναι ουδέτερος ταξικά και πολιτικά. Αλλά ακόμη κι αν λειτουργούσε το προτεινόμενο σχήμα, το παράδειγμα των ΗΠΑ μας δείχνει ήδη ότι το πρόβλημα του χρέους δεν αντιμετωπίζεται ακόμη κι αν έχεις μια ενιαία δημοσιονομική

Και στις δύο εκδοχές τους, οι οπαδοί του ευρωομολόγου παραμένουν εντός της λογικής της αποπληρωμής του χρέους –και όχι της διαγραφής του και νομισματική διακυβέρνηση που μπορεί να «κόβει» νέο χρήμα.

Ερώτημα Το ερώτημα που τίθεται σχετικά με το ευρωομόλογο είναι σχετικά απλό: Μεταφέρει άραγε –τότε ή τώρα, με ή χωρίς προϋποθέσεις– μέρος των βαρών στην άρχουσα τάξη; Είναι δηλ. προοδευτικό αίτημα; Άραγε, η εφαρμογή του θα είχε θετικές συνέπειες για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα και αλλού; Μπορεί με το ευρωομόλογο να αναστραφούν οι μειώσεις μισθών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα; Να ανακληθούν οι απολύσεις; Να μειωθούν τα εισιτήρια στα ΜΜΕ; Να κλείσουν τα διόδια; Να μειωθούν οι αντιλαϊκοί φόροι; Μπορεί έστω να παγώσει η ταξική επίθεση, να δώσει μια ανάσα; Μάλλον τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να εξασφαλίσει το ευρωομόλογο. Αντίθετα, πρόκειται για μία πρόταση αποπληρωμής του χρέους και μάλιστα εντός του συστήματος. Είναι μία από τις τεχνικές που τελικά εξασφαλίζει τους ραντιέρηδες-δανειστές από την πιθανότητα χρεοκοπίας μιας χώρας ή σειράς χωρών. Το χαμηλότερο επιτόκιο που τυχόν κληθούν να πληρώσουν χώρες όπως η Ελλάδα (αλλά κι αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο), δεν θα σημάνει τίποτε, αφού ήδη αυτό υποτίθεται ότι είναι γεγονός με τις προηγούμενες «επι-

τυχίες» του Παπανδρέου, χωρίς ωστόσο κανένα όφελος για τους εργαζόμενους.

Σκεπτικισμός Ακόμη και όχι και τόσο αριστεροί υποστηρικτές του ευρωομολόγου, όπως ο Θέμης Τζήμας από το ΕΣ του ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνει τα εξής: «Επειδή λοιπόν το ευρωομόλογο αν έλθει, θα έλθει ως παραχώρηση, θα συνδυαστεί με την εφαρμογή εκ μέρους μιας σειράς ευρωπαϊκών κρατών της πολιτικής φτωχοποίησης, αποψίλωσης κοινωνικών δικαιωμάτων, διάλυσης του κράτους πρόνοιας, γενικής εκποίησης δημόσιου πλούτου, ενίσχυσης της ανισοκατανομής πλούτου και εν γένει δέσμευσης σε ένα μείγμα σκληρού μονεταρισμού και νεοφιλελευθερισμού». Ο ίδιος παρατηρεί την περίπτωση των ΗΠΑ όπου παρά την ενιαία, νομισματική και δημοσιονομική διακυβέρνηση η κρίση δεν αναχαιτίστηκε. Στη χειρότερη περίπτωση οι αριστεροί υποστηρικτές του ευρωομολόγου το χρησιμοποιούν ως ανάχωμα επειδή επιμένουν να θεωρούν ως θέσφατο το ευρώ και την Ε.Ε. Αυτή την υποταγή στο κοινό νόμισμα την παρουσιάζουν ως διεθνισμό, ως το ευρώ να είναι η συγκολλητική ουσία της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης (στην πραγματικότητα η συγκολλητική ουσία της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης, εντός και εκτός ευρώ και Ε.Ε. είναι η ίδια με τη συγκολλητική ουσία που δένει όλους τους εργαζόμενους του πλανήτη: το κοινό ταξικό τους συμφέρον ενάντια στους καπιταλιστές του πλανήτη).

Διαγραφή Στην καλύτερη περίπτωση οι αριστεροί υποστηρικτές του ευρωομολόγου βάζουν (ευτυχώς) τόσες προϋποθέσεις που τελικά μετατρέπουν το όλο εγχείρημα σε ουτοπία: δημόσιος έλεγχος των τραπεζών, αναδιανομή του

εισοδήματος και άλλα μέτρα καθιστούν τελικά ένα τέτοιο ευρωομόλογο έναν μακρινό και όχι άμεσο στόχο του κινήματος. Εν τοιαύτη περιπτώσει γιατί να μη μιλάει η Αριστερά κατευθείαν για το σοσιαλισμό; Μήπως είναι πιο θελκτικό για τις μάζες το ευρωομόλογο; Ωστόσο, το πιο προβληματικό είναι ότι και στις δύο εκδοχές τους οι οπαδοί του ευρωομολόγου παραμένουν εντός της λογικής της αποπληρωμής του χρέους –και όχι της διαγραφής του. Όμως κάθε λύση εντός του καπιταλισμού και με την κυριαρχία της αστικής τάξης (όπως και στην περίπτωση της επιστροφής στη δραχμή) θα αποβαίνουν πάντα σε βάρος των εργαζομένων –ή στην καλύτερη περίπτωση οι τελευταίοι δεν θα έχουν τίποτε να κερδίσουν. Σήμερα οι αντικειμενικές συνθήκες είναι υπερώριμες για σοσιαλιστικές λύσεις και εγκαθίδρυση της εξουσίας των εργαζομένων στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Το πρόβλημα είναι οι υποκειμενικές συνθήκες, δηλ. τι αισθάνονται ότι μπορούν να κάνουν τα δισεκατομμύρια των εργαζομένων. Σε αυτό το πρόβλημα έχει να απαντήσει η Αριστερά σε όλον τον κόσμο –και στην Ελλάδα. Και είναι νομίζουμε σίγουρο πια ότι δεν μπορείς να βγάλεις τον κόσμο στο δρόμο με συνθήματα υπέρ του ευρωομολόγου. Υπάρχουν άλλα συνθήματα που αφορούν την καθημερινή ζωή των εργαζομένων –η υπεράσπιση των μισθών, των θέσεων εργασίας, των συλλογικών συμβάσεων αλλά και συνθήματα, όπως αυτά του κινήματος «δεν πληρώνω», που φαίνεται πιθανότερο να συγκινήσουν και να κινητοποιήσουν ανθρώπους. Και πρώτα και κύρια η άρνηση πληρωμής του χρέους, η απαίτηση για διαγραφή αυτού του εργαλείου που βρίσκουν πρόχειρο τούτη την εποχή για να κατακλέβουν ακόμη περισσότερο την εργαζόμενη τάξη.

κίνημα •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

Ξεκινούν οι λαϊκές συνελεύσεις και οι κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα και τις γειτονιές

Επανεκκίνηση στις 3/9 Του Σπύρου Αντωνίου

ια το μεγάλο ραντεβού στις 3 του Σεπτέμβρη ετοιμάζεται το κίνημα των «Αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος. Η ημέρα αυτή έχει οριστεί ως αφετηρία του νέου γύρου κινητοποιήσεων ενάντια σε κυβέρνηση και τρόικα. Τα διαδοχικά μέτρα λιτότητας, που υιοθετούν ντόπιοι και διεθνείς υποστηρικτές των καπιταλιστών, εντείνουν τη φτώχεια, χωρίς την παραμικρή ανακούφιση για τα λαϊκά στρώματα. Συγχρόνως, η ραγδαία αύξηση των ανέργων, η νέα φοροεπιδρομή σε μισθωτούς και συνταξιούχους, ο νόμος έκτρωμα για την ανώτατη εκπαίδευση έχουν συσσωρεύσει ακόμα μεγαλύτερη οργή στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Το εκρηκτικό αυτό μείγμα δεν εξασφαλίζει από μόνο του βέβαια την επιτυχία της συγκέντρωσης. Έτσι, τις τελευταίες μέρες η Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος προσπαθεί με διάφορα καλέσματα (διαδίκτυο, αφίσες, δελτία τύπου κ.λπ.) και μεγαλύτερη ενεργοποίηση των ομάδων εργασίας, να διαμορφώσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για μια πετυχημένη κινητοποίηση. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι περισσότερες συνελεύσεις των γειτονιών, μετά την καλοκαιρινή ανάπαυλα. Ο μέχρι τώρα σχεδιασμός προβλέπει δυναμική διαμαρτυρία με συνθήματα και μου-

σικές στις 3/9, με το ραντεβού να έχει οριστεί για τις 7μμ μπροστά στη Βουλή. Την επόμενη μέρα, Κυριακή 4/9, θα επιχειρηθεί να γίνει μαζική συνέλευση. Η μαζική και ενωτική δράση, η επιμονή στο «δεν φεύγουμε, αν δε φύγουν κυβέρνηση, τρόικα, μνημόνια»», η συμπόρευση με το εργατικό κίνημα, η μετάδοση του πνεύματος των πλατειών στους χώρους δουλειάς και στα

πανεπιστήμια (ειδικά τώρα με την επίθεση που δέχεται η δημόσια παιδεία), το ακόμα μεγαλύτερο άπλωμα των συνελεύσεων στις γειτονιές (που θα λειτουργούν ως υποδοχείς της οργής του κόσμου και ως κέντρα αγώνα των τοπικών αντιστάσεων), είναι στοιχήματα που μένουν ακόμα ανοιχτά. Χρέος της Αριστεράς είναι να πρωταγωνιστήσει σε έναν τέτοιο προσανατολισμό.

ΣΥΡΙΖΑ: Μπορεί μια νέα πορεία;

Η πολιτική να μπει στο τιμόνι Του Σωτήρη Μάρταλη

ι δημοσκοπήσεις (αλλά και πραγματικές διεργασίες που γίνονται πανελλαδικά) αποδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια δεύτερη ευκαιρία. Πολλοί άνθρωποι της Αριστεράς, αλλά και του ευρύτερου κινήματος αντίστασης, φαίνεται να στρέφουν τις ελπίδες τους ξανά προς αυτή την πλευρά. Η ερμηνεία είναι απλή: Τους έλκει η αναφορά στην ενότητα δράσης και η υπόσχεση για ριζοσπαστική αριστερή πολιτική. Αν αυτή η τάση επανασυσπείρωσης αντιμετωπιστεί με τον (τόσο συνηθισμένο στην Κουμουνδούρου) εκλογικό εφησυχασμό (το 3% είναι με άνεση εξασφαλισμένο…), τότε αργά ή γρήγορα θα εξανεμιστεί. Η λύση είναι να μπει η πολιτική στο τιμόνι, να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες, να παίξει τον αναγκαίο ρόλο στην οργάνωση των κινημάτων αντίστασης, να επιβεβαιώσει πρακτικά τις αναφορές του στη στρατηγική ανα-

τροπής της κυβέρνησης και του μνημονίου. Ταυτόχρονα, να δώσει ρόλο-ευθύνες και εξουσίες στον κόσμο που προσεγγίζει ξανά το εγχείρημα. Στην ηγεσία του ΣΥΝ δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται την ευκαιρία και τις υποχρεώσεις, ρίχνοντας την προσοχή τους στα σχέδια για τις κάλπες. Στις εφημερίδες διαβάζουμε σενάρια ότι «στην Κουμουνδούρου υποστηρίζουν ότι η αντίθεση της ΔηΑρι στο νόμο Διαμαντοπούλου θα μπορούσε να συμβάλει στην ανασύνθεση της ανανεωτικής Αριστεράς». Η έμφαση στις σχέσεις (ξανά!) με το κόμμα του Φ. Κουβέλη είναι σημάδι πολιτικής τύφλωσης μέσα στη σημερινή συγκυρία. Επίσης, ελπίζουμε να είναι κατανοητό ότι το σχέδιο «ανασύνθεσης της ανανεωτικής Αριστεράς» είναι τελείως διαφορετικό από το σχέδιο ενότητας της ριζοσπαστικής Αριστεράς, στο οποίο εγγράφεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης στον Τύπο διαβάζουμε για διεργασίες μεταξύ ΣΥΝ και

«ηγεσιών» πασοκικών ομαδοποιήσεων, με στόχο «μια εκλογική συνεργασία που θα ξεπερνά τα όρια του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» 28/8). Σημειώνουμε ότι μια τέτοια τακτική δεν έχει εγκριθεί από κανένα «σώμα» του ΣΥΡΙΖΑ και θυμίζουμε ότι την προηγούμενη φορά που επιχειρήθηκε, δεν είχε καλά αποτελέσματα (υποψηφιότητα Μητρόπουλου). Σημειώνουμε επίσης ότι μια τέτοια κατεύθυνση δεν θα είναι καθόλου εύκολη για όποιον την επιχειρήσει. Στελέχη του ΔηΑρι δηλώνουν στον Τύπο ότι «ένας από τους λόγους που μας ανάγκασαν να αποχωρήσουμε, είναι η αύξηση του βάρους των αριστερίστικων απόψεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ». Τα περί «αριστερίστικων απόψεων» είναι ανακρίβειες. Η αλήθεια είναι ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και του ΣΥΝ) η διάθεση του κόσμου για πραγματικά ριζοσπαστική αριστερή πολιτική έχει πράγματι ενισχυθεί. Και πρέπει να γίνει σεβαστή από όλους.

Τα νέα της πλατείας

Στη διάρκεια του καλοκαιριού, όπως είναι φυσιολογικό, οι ρυθμοί της πλατείας «έπεσαν». Η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, η απαραίτητη αναδιάταξη δυνάμεων που απαιτεί ο παρατεταμένος πόλεμος κεφαλαίου-εργασίας και οι καλοκαιρινές διακοπές, απομαζικοποίησαν αισθητά τις διαδικασίες. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στις αστυνομικές δυνάμεις –με την αγαστή συνεργασία του «προοδευτικού» Καμίνη που διέθεσε τη δημοτική αστυνομία και τα συνεργεία καθαριότητας του δήμου στην υπηρεσία των εισαγγελικών αρχών– να εκκενώσουν την πλατεία, καταστρέφοντας σκηνές, πανό και όλη την υλικοτεχνική υποδομή του κινήματος. Ακόμα και τότε όμως, η επιχείρηση έγινε στις 4 τα ξημερώματα, από φόβο για πιθανές αντιδράσεις του κόσμου. Οι ελάχιστοι κατασκηνωτές που αντιστάθηκαν, οδηγήθηκαν στο αυτόφωρο και ασκήθηκε δίωξη σε έξι από αυτούς για παράβαση του νόμου περί κατασκήνωσης! Είναι προφανές ότι η αγωνιστικότητα του Συντάγματος ακόμα τους τρομάζει. Γι’ αυτό δεν ήθελαν τίποτα να θυμίζει την πάλη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων για αξιοπρέπεια. Είναι αφελείς, αν νομίζουν ότι, γκρεμίζοντας μερικές σκηνές, θα εξαφανίσουν την παρακαταθήκη που άφησαν οι πλατείες.

Δύο μέρες αργότερα οργανώθηκε πορεία από το Σύνταγμα ως την πλατεία Κοτζιά, με σκοπό να καταγγείλει την προκλητική στάση του δημάρχου Αθηναίων, ο οποίος μετατράπηκε σε γραφείο Τύπου και εκτελεστικό όργανο του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη».

Τον Αύγουστο η λαϊκή συνέλευση αποφάσισε και πραγματοποίησε δύο ακόμη πορείες. Τα μεσάνυχτα του Σαββάτου 6 Αυγούστου οι συγκεντρωμένοι, με κεντρικό πανό «Το Σύνταγμα είμαστε εμείς και είμαστε παντού», κουβαλώντας μουσικά όργανα, ταμπούρλα κ.λπ., ξεκίνησαν από την πλατεία Συντάγματος και μέσω της Μητροπόλεως κατευθυνθήκαν προς το Μοναστηράκι και στη συνέχεια, περνώντας από τους δρόμους του Ψυρρή και την Πειραιώς, έφτασαν στο Γκάζι, ενημερώνοντας τους περαστικούς και τους θαμώνες των μαγαζιών, καλώντας τους να συμμετέχουν στις δράσεις της πλατείας.

Λίγες μέρες αργότερα διαμαρτυρίες οργανώθηκαν έξω από τις πρεσβείες της Μ. Βρετανίας (λόγω της πρωτοφανούς καταστολής της κυβέρνησης Κάμερον στην εξέγερση των απόκληρων της αγγλικής κοινωνίας) και της Ισπανίας, εξαιτίας των αστυνομικών επιθέσεων που δέχτηκαν οι Ισπανοί «indignados». Η λαϊκή συνέλευση εξέφρασε την αλληλεγγύη της και στον αγωνιζόμενο λαό της Χιλής, μέσα από ψήφισμά της, έπειτα από τη δολοφονία του 16χρονου μαθητή.

Τις μέρες που στη Βουλή όλο το αστικό μπλοκ ψήφιζε με τα δυο χέρια την κατάργηση του ασύλου και την κατεδάφιση της ανώτατης εκπαίδευσης, στο Σύνταγμα διοργανώθηκε ημερίδα για την Παιδεία με τη συμμετοχή πανεπιστημιακών και φοιτητών. Ιδιαίτερα η κουβέντα της Κυριακής 21/6 με θέμα «Πανεπιστήμιο για την κοινωνία και όχι για τις επιχειρήσεις», συγκέντρωσε μέσα στο κατακαλόκαιρο πάνω από 300 άτομα.

Λευτεριά στην Gulaferit Unsal Απεργία πείνας ξεκίνησε η Τουρκάλα συνδικαλίστρια Gulaferit Unsal που κρατείται στις φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης και σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, στις 9 Αυγούστου, είναι υπό έκδοση στη Γερμανία. Η Unsal είναι από τα ιδρυτικά μέλη του συνδικάτου δημοσίων υπαλλήλων BEMSEN στην Άγκυρα και έχει φυλακιστεί η ίδια και ο σύζυγός της για την πολιτική και συνδικαλιστική τους δράση. Το 1999 ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Γερμανία, αίτηση που απέσυρε το 2001, όταν επέστρεψε στην Τουρκία για να συνεχίσει τον αγώνα της. Το 2010 ο σύζυγός της ξαναφυλακίστηκε και η ίδια αναγκάστηκε να έρθει στην Ελλάδα και να ζητήσει πολιτικό άσυλο. Συνελήφθη στις 7 Ιουλίου στη Θεσσαλονίκη και ενημερώθηκε ότι η Γερμανία έχει εκδώσει ένταλμα συλλήψεως σε βάρος της για την πολιτική της δράση. Είναι απαραίτητο να εκφράσουμε τη συμπαράστασή μας στον αγώνα της, απαιτώντας να απελευθερωθεί αμέσως και να της δοθεί πολιτικό άσυλο.

Φεστιβάλ αντίστασης και δημιουργίας στο Ελληνικό H Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού, με τη στήριξη του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης, οργανώνει νέες εκδηλώσεις στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, με στόχο την αποτροπή των σχεδίων της κυβέρνησης, που προωθούν την εκποίηση και τη δόμηση του μεγαλύτερου μέρος του χώρου, με το πρόσχημα της «αξιοποίησής» του. • Μεγάλη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη θα πραγματοποιηθεί στις 16 Σεπτεμβρίου στον υπαίθριο χώρο του κτιρίου Ξιφασκίας. • 128 εικαστικοί καλλιτέχνες στηρίζουν το Μητροπολιτικό Πάρκο και εκθέτουν έργα τους όλο το Σεπτέμβρη στο κτίριο της Ξιφασκίας. • Το ίδιο χρονικό διάστημα στο κτίριο Ξιφασκίας θα γίνουν δημόσιες συζητήσεις, προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ, θεατρικά δρώμενα και παραστάσεις Καραγκιόζη, ενώ παράλληλα θα λειτουργήσει ειδικός χώρος του «Αυτοδιαχειριζόμενου Αγρού στο Ελληνικό».

• παιδεία

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

Η κυβέρνηση με τη συναίνεση της Δεξιάς δ

Σπέρνουν ανέμους, θ «Ιδρύουν» το Πανεπιστήμιο της αγοράς Του Δημήτρη Μπάρκα

ε μια τεράστια διαδικασία διαβουλεύσεων μέσα στο καλοκαίρι ανάμεσα στην υπουργό Παιδείας και κόμματα και προσωπικότητες, η κυβέρνηση κατόρθωσε να υπερψηφιστεί ο νόμος για την Ανώτατη Εκπαίδευση, συγκεντρώνοντας το σαρωτικό νούμερο των 250 βουλευτών. Στο τελικό κείμενο του νέου νόμου – ο οποίος τίθεται άμεσα σε εφαρμογή – έγιναν κάποιες ελάχιστες υποχωρήσεις κυρίως προς την πλευρά των πρυτάνεων, ενώ συμπεριλήφθηκε και η διανομή τυπωμένων συγγραμμάτων. Συγκεκριμένα, το νεοϊδρυθέν Συμβούλιο του Ιδρύματος –το οποίο θα είναι ο πυρήνας των αποφάσεων – θα επανδρώνεται από επτά εσωτερικούς καθηγητές (από έξι), έναν εκπρόσωπο φοιτητών και πέντε (αντί για έξι) εξωτερικά μέλη. Επίσης, ο πρύτανης θα εκλέγεται από το σώμα των καθηγητών του ιδρύματος και όχι αποκλειστικά από το Συμβούλιο, το οποίο όμως θα καθορίζει ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι για τη θέση, ύστερα από διεθνή διαγωνισμό. Πρόκειται για αλλαγές που επηρεάζουν ελάχιστα τη νέα δομή διοίκησης, εμπνευσμένη από τα οργανογράμματα των επιχειρήσεων γύρω από ένα διευθύνοντα σύμβουλο.

Το Νομοσχέδιο Στην ουσία του το νομοσχέδιο παραμένει ίδιο, γκρεμίζοντας τη Δημόσια Δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση και βάζοντας στη θέση της το Πανεπιστήμιο Α.Ε., εξαρτημένο από τις εκάστοτε ορέξεις των καπιταλιστών. Καταρχήν, εκτός από τις δωρεές ιδιωτών, θεσμοθετούνται και οι «χορηγίες έδρας» απευθείας από ιδιώτες. Όμως το βασικό ιμάντα αποτελεί η σύνδεση κρατικής χρηματοδότησης από τη μια με τον αριθμό των φοιτητών της σχολής και από την άλλη με την «ποιότητα», δηλαδή από την αξιολόγηση του περιεχομένου των σπουδών, του περιεχομένου των ερευνών και των

δημοσιεύσεων σε περιοδικά και του βαθμού σύνδεσης με την αγορά. Πρόκειται για το ίδιο σύστημα που, όπου εφαρμόστηκε, οδήγησε στην υπερπροβολή και γιγάντωση των δημοσιεύσεων (πολλές φορές αναξιόπιστων) που ευνοούσαν εταιρείες χορηγούς, προκειμένου να επιβιώσουν τα ιδρύματα, καθώς και να εξασφαλίσουν το μισθό και τη θέση τους οι καθηγητές. Σαν συνέπεια έκλεισαν μαζικά τμήματα που δεν ενδιέφεραν – ή δεν συνέφεραν – τις εταιρείες. Άλλωστε ακριβώς γι’ αυτό το λόγο προβλέπεται από το νέο νόμο και η ίδρυση ενός Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) σε κάθε σχολή. Το ΝΠΙΔ θα αναλαμβάνει την αξιοποίηση κινητής κι ακίνητης περιουσίας του ιδρύματος, ενώ θα είναι κομβικό και στη διαχείριση όλων των ερευνητικών προγραμμάτων της σχολής, αποτελώντας ουσιαστικά το συνδετικό κρίκο της σχολής με τις επιχειρήσεις. Σκοπός του θα είναι η εξασφάλιση εσόδων για το ίδρυμα, τα οποία θα διατίθενται για τη συμπλήρωση εισοδήματος των καθηγητών ή ακόμα και για τη βελτίωση των υπηρεσιών φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση)! Στην κατεύθυνση πλήρους εφαρμογής της «διαδικασίας της Μπολόνια» κινούνται και οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, με την υιοθέτηση και επίσημα πλέον της μορφής των «τριών κύκλων σπουδών», ενώ οι σχολές θα μπορούν να ιδρύουν μονοετείς ή διετείς κύκλους σπουδών. Ουσιαστικά προχωράει ακόμα παραπέρα το σπάσιμο της γνώσης και το δια βίου τρέξιμο των αποφοίτων, ώστε να ικανοποιούν τις ανάγκες των επιχειρήσεων για γρήγορο κέρδος, σε διαφορετικούς κάθε φορά τομείς. Επιπλέον, διαμορφώνεται ένα πλαίσιο διδασκαλίας με πειθάρχηση του φοιτητή, βάζοντας ασφυκτικά όρια φοίτησης (ν +2 έτη σπουδών, μετά διαγραφή). Επιπλέον, καταργείται στην πλειοψηφία των οργάνων η συμμετοχή των φοιτητών στη λήψη των

αποφάσεων. Αντίθετα με ό,τι ισχυρίζεται η κυβέρνηση περί «πάταξης της διαπλοκής των παρατάξεων» –κάτι που απλά θα πάρει νέα μορφή– πρόκειται για συμβολικό χτύπημα σε μια κατάκτηση από τον καιρό που υπήρχε ισχυρό φοιτητικό κίνημα. Ακόμη περισσότερο, μπαίνουν ασφυκτικά χρονικά όρια για να αναγνωριστεί ότι ένα μάθημα διδάχθηκε επαρκώς, στοχεύοντας αποκλειστικά στο στραγγαλισμό των καταλήψεων.

Συναίνεση – Αντιδράσεις Για να περάσει το νομοσχέδιο, η Διαμαντοπούλου και η κυβέρνηση στηρίχτηκαν σχεδόν αποκλειστικά στη συναίνεση ΝΔ-ΛΑΟΣ, καθώς και σε ένα κομμάτι καθηγητών, όπως ο πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ, Γ. Σταυρακάκης. Όπως, όμως, σωστά υποστήριξε ο πρύτανης του ΑΠΘ, Γ. Μυλόπουλος, ο νόμος που ψηφίστηκε «αποτελεί προϊόν πολιτικής συμφωνίας κορυφής και όχι αποτέλεσμα συναίνεσης στη βάση της πανεπιστημιακής κοινότητας». Η Σύνοδος των πρυτάνεων, παρότι υποχώρησε στην κριτική του μοντέλου διοίκησης μετά τις παραχωρήσεις, προσανατολίζεται στη μη εφαρμογή του νόμου (τουλάχιστον στις αντισυνταγματικές διατάξεις). Η πρυτανεία του ΕΜΠ – και ακολούθησαν δεκάδες πρυτανείες και διοικήσεις σχολών σε όλη τη χώρα – ανέβαλλε την εξεταστική του Σεπτέμβρη κατά μία εβδομάδα, ώστε να δοθεί χρόνος για την πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων φοιτητών, καθηγητών και προσωπικού. Επίσης έβγαλε ανακοίνωση καταδίκης του νέου νόμου, τονίζοντας ότι «αποδομεί το δημόσιο και δημοκρατικό πανεπιστήμιο, εγείρει θέματα συνταγματικότητας, αποστερεί από δημόσιους πόρους την εκπαίδευση, την έρευνα και τη φοιτητική μέριμνα, διαγράφει φοιτητές που αγωνίζονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, υποβαθμίζει τις σπουδές και καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο».

Καταργούν το άσυλ

Εκεί που η κυβέρνηση δίνει όλη την έμφα και που αποτέλεσε το σημείο σύγκλισης Π ΝΔ-ΛΑΟΣ ήταν η κατάργηση του ασύλου κ αγραφή κάθε διάταξης σε οποιονδήποτε ν μπορούσε να το θυμίζει.

Ο ενθουσιασμός του Ά. Γεωργιάδη του ήταν τέτοιος, που άρχισε να πετάει τελε φα από Βουλής και τηλεοράσεως: «Τέ δίφραγκα με την Αριστερά», «θα μπού Πολυτεχνείο να κλείσουμε το Ιντιμίντια στοιχα όλος ο ακροδεξιός τύπος κινήθη ίδιο μήκος κύματος: «να τελειώνουμε μ αναρχοάπλυτους, τους αριστερούς και θρεμπόριο στις σχολές», «τώρα ήρθε η μας». Η ακροδεξιά δεν έχει άδικο να π ρίζει. Όσο γραφικό κι αν φαίνεται το μίσ αντιδραστικών για τις δημοκρατικές κα σεις της μεταπολίτευσης που συμβολ άσυλο, ο κίνδυνος για το κίνημα είναι υπ και δεν μπορεί να υποτιμηθεί.

Τα σχολεία στη μέγγενη του μνημονίου Του Γιάννη Παππά

χνουν τις προθέσεις των κυβερνώντων για το τι θα ακολουθήσει.

ίγες ημέρες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς ένα από θέματα της επικαιρότητας είναι η κατάσταση στην εκπαίδευση και τα προβλήματα στο άνοιγμα των σχολείων (οι ελλείψεις σε βιβλία και υποδομές, τα κενά σε εκπαιδευτικούς κ.λπ.).

Όσον αφορά τους διορισμούς τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Μόλις 600 συνολικά δάσκαλοι και καθηγητές προβλέπεται να διοριστούν φέτος, με τις συνταξιοδοτήσεις να αναμένονται γύρω στις 10.000. Για την κάλυψη των κενών η κυβέρνηση διάλεξε την παραμονή της ψήφισης του νομοσχεδίου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση να ανακοινώσει προσλήψεις 24.000 εκπαιδευτικών. Ο αριθμός αυτός συμπεριλαμβάνει μόνιμους, αναπληρωτές και ωρομίσθιους ακόμα και τους εποπτευόμενους φορείς σε κατασκηνώσεις. ώστε να φτάσει στο πραγματικό νούμερο του 23.137 και να στρογγυλοποιηθεί στο 24.000…

Μπορούμε να τους σταματήσουμε

Η κυβέρνηση προσπαθεί με τέτοιες μεθόδους να «χρυσώσει το χάπι» της αντιεκπαιδευτικής της πολιτικής, τα νούμερα όμως είναι αποκαλυπτικά των προθέσεών της. Ρίχνοντας μια ματιά στα περσινά στοι-

Η εμπειρία των προηγούμενων ετών έδειξε πως οι κυβερνώντες φοβούνται τις αντιδράσεις, γιατί όπου αυτές υπήρξαν, μπήκαν αναχώματα και φραγμοί στην κυβερνητική πολιτική. Το εκπαιδευτικό-γονε-

Για πρώτη φορά έχουμε μείωση της χρηματοδότησης για την παιδεία κάτω από το 3% του ΑΕΠ, με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα να επιβάλλει το ποσοστό του 2,75% να μειωθεί σε 2,69% και σταδιακά να πέσει στο 2,23% μέχρι το 2015. Στα πλαίσια του επικαλούμενου «εξορθολογισμού» έχουμε την πρώτη φάση συγχωνεύσεων-καταργήσεων σχολείων (από 1.933 σχολικές μονάδες σε 877), τη μείωση ως και 60% των επιχορηγήσεων για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων, τη συγχώνευση-κατάργηση του ιστορικού ΟΕΔΒ, καθώς και του ΟΣΚ. Όλα αυτά δεί-

χεία, βλέπουμε ότι το 2010 είχαμε 11.466 αιτήσεις συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών, αριθμό ρεκόρ (δυόμισι φορές πάνω από αυτόν του 2009 με 4.355 αιτήσεις) και μείωση διορισμών στο 50% αυτών του 2009. Οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι για φέτος φθάνουν τους 20.720 μειωμένοι κατά 5.840 σε σχέση με πέρσι. Η κυβέρνηση, σύμφωνα με δηλώσεις της υπουργού, θέλει να καλύψει τα κενά με αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, κατάργηση αποσπάσεων, υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών και πρόσληψη αναπληρωτών και ωρομισθίων.

ϊκό-μαθητικό κίνημα μπορεί πέρσι να μην κέρδισε τον πόλεμο κατά των συγχωνεύσεων, κατάφερε όμως να γλιτώσει αρκετά σχολεία από τα «παιδαγωγικά κριτήρια» των κυβερνώντων. Από την οργάνωση και περαιτέρω μαζικοποίησή του θα κριθεί το αν θα τα καταφέρει την φετινή χρονιά. Οι κινητοποιήσεις του κλάδου εμπόδισαν τη μετακίνηση υπεράριθμων συναδέλφων σε σχολεία ανά την Ελλάδα στη μέση της χρονιάς, ενώ οι οργανωμένες αντιδράσεις των ΕΛΜΕ και των συλλόγων ξένων γλωσσών εμπόδισαν σε μεγάλο βαθμό τα σχέδια της κυβέρνησης για την κατάργηση της επιλογής στη δεύτερη ξένη γλώσσα στα σχολεία. Η άνοδος της Αριστεράς στο χώρο της εκπαίδευσης στις τρεις περσινές εκλογικές αναμετρήσεις στον κλάδο δείχνει ότι οι εκπαιδευτικοί δίνουν στις πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις στην εκπαίδευση την εντολή να οργανώσουν την απάντηση στην επίθεση. Η κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός

πλατιού μετώπου αντ ταξη και συμπόρευσ είναι ο δρόμος που στην ανατροπή της αν λαϊκής κυβερνητικής

ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΜΟΝΙΜ ΣΤΗΝ Α/ΘΜΙΑ ΚΑΙ

Έτος

Αρ. Διορισ στην Α/θ

2001

3.100

2002

3.080

2003

4.361

2004

5.294

2005

5.286

2006

5.062

2007

3.931

2008

4.321

2009

2.786

2010

1.425

2011

119

Πηγή: Χρήστος Κάτσικας

παιδεία •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

διαλύει τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία

θα θερίσουν θύελλες Θα το ανατρέψουμε! με καταλήψεις, διαδηλωσεις,πανεκπαιδευτικό μέτωπο

λο

ασή της ΠΑΣΟΚκαι η δινόμο θα

υ ΛΑΟΣ εσίγραέρμα τα ύμε στο α». Αντίηκε στο με τους το λαη σειρά πανηγυσος των ατακτήλίζει το παρκτός

Κάθε προσπάθεια για Γενική Συνέλευση, για παράσταση διαμαρτυρίας και –πόσο μάλλον – για κατάληψη θα εμποδίζεται με το πρόσχημα της παρακώλυσης των μαθημάτων και ερευνών, πόσο μάλλον όταν θα υπάρχει και επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στο πανεπιστήμιο. Πλέον δεν υφίσταται καμία δικλείδα ασφαλείας. Οποιαδήποτε στιγμή – προφασιζόμενη πάσης φύσεως «έκτροπα» – η ΕΛ.ΑΣ θα μπορεί ανεμπόδιστα να αποφασίζει την επέμβαση των ΜΑΤ μέσα στη σχολή, ενδεχομένως και με τη συνήθη συνοδεία της Χρυσής Αυγής. Το ίδιο ισχύει και για οποιαδήποτε πολιτική και κινηματική δραστηριότητα και ιδέα κυκλοφορεί μέσα στις σχολές, είτε είναι πολιτική εκδήλωση, είτε συντονισμός για στήριξη μιας «παράνομης» απεργίας. Οι απειλές του Γεωργιάδη για το Ιντιμίντια δεν είναι καθόλου στον αέρα. Το ίδιο θα ισχύει και για οποιαδήποτε φωνή αγώνα ψάχνει ελεύθερο χώρο να εκφραστεί, να συντονιστεί, να οργανωθεί, σε μια περίοδο που η αντίσταση και ο συνδικαλισμός βρίσκονται υπό συνεχή επίθεση.

ε τεράστια αποφασιστικότητα χιλιάδες φοιτητές, αλλά και καθηγητές διαδήλωσαν στις 24 Αυγούστου στα πρώτα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια της χρονιάς. Ήταν αποτέλεσμα μιας προσπάθειας για έναν πρώτο συντονισμό των διάφορων χώρων της εκπαίδευσης ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε. Ιδιαίτερα στην Αθήνα ήταν μια μαζική διαδήλωση που έδειξε ότι υπάρχει μια δυναμική στο χώρο της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα στο φοιτητόκοσμο, ανάλογη με τη δυναμική του κινήματος ενάντια στην αναθεώρηση του Άρθρου 16. Αυτή η δυναμική τους τρομάζει, γιατί το κίνημα του Άρθρου 16 τους στοιχειώνει ακόμα, γιατί μπλοκάρει μέχρι σήμερα τα σχέδια τους για την παιδεία και γιατί, όπως και τότε, μπορεί να πυροδοτήσει μια σειρά από μαχητικούς κοινωνικούς αγώνες.

τους, να διαμορφώσουν και να υλοποιήσουν ένα πραγματικό σχέδιο δράσης. Αυτή η μαχητική διάθεση έχει προκαλέσει μια σειρά από εξελίξεις. Έχει βάλει πιέσεις σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις των πανεπιστημίων. Η ΚΝΕ, από τη μια, δεν μπορεί πια να κρύβεται πίσω από μια γενικόλογη αριστερή φρασεολογία. Καλείται και από τον κόσμο της να αποδείξει έμπρακτα με ποια πλευρά είναι, στηρίζοντας τις 5ήμερες καταλήψεις. Σε αρκετές σχολές και η ΠΑΣΠ πρότεινε και στήριξε τις καταλήψεις, έχοντας μάλιστα αρκετά αιχμηρό πλαίσιο κατά του νομοσχεδίου. Δεν παύουν βέβαια να είναι κυβερνητική δύναμη και η κριτική τους περιορίζεται στα της παιδείας, αγνοώντας πολύ βολικά το υπόλοιπο πολιτικό σκηνικό. Είναι όμως ευκαιρία τα προοδευτικά και αγωνιστικά κομμάτια της να κατέβουν στο δρόμο και να παλέψουν υπέρ του κινήματος και όχι ενάντιά του.

Καταλήψεις

Συντονισμός

Ήδη οι πρώτες γενικές συνελεύσεις σε πάρα πολλές σχολές με τη συμμετοχή εκατοντάδων φοιτητών βγάζουν αγωνιστικό πρόσταγμα. Πολλές σχολές, κυριολεκτικά από την πρώτη μέρα της λειτουργίας τους, είναι κατειλημμένες και προετοιμάζουν τα επόμενα ραντεβού του κινήματος. Εκατοντάδες φοιτητές σε κάθε σχολή όχι μόνο συμμετέχουν ενεργά στις συνελεύσεις (κάτι που για πολύ καιρό δεν γινόταν), αλλά απαιτούν ουσιαστική συζήτηση με προτάσεις και σχέδιο δράσης. Η πλατεία Συντάγματος «μπαίνει» στις σχολές, καθώς όλο και περισσότεροι «αγανακτισμένοι» φοιτητές θέλουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια

Το γεγονός ότι οι σχολές ξεκινάνε με μια δυναμική μορφή πάλης όπως οι καταλήψεις είναι αρκετά σημαντικό. Αν μη τι άλλο, σηματοδοτεί ότι η αντιπαράθεση με το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, που μέχρι τώρα γινόταν κυρίως από τους πρυτάνεις, γίνεται υπόθεση των ίδιων των φοιτητών, των καθηγητών και των εργαζομένων στην εκπαίδευση. Αλλά, στις σημερινές συνθήκες, οι καταλήψεις δεν φτάνουν για να νικήσουμε. Οι σχολές μας πρέπει να γίνουν πραγματικά κέντρα αγώνα που θα οργανώνουν και θα συντονίζουν το σχέδιο μάχης. Το πιο κρίσιμο καθήκον είναι να συντονίσουμε τους αγώνες μας με τους αγώνες που ετοιμάζουν καθηγητές, δάσκα-

λοι, εκπαιδευτικοί, μαθητές από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ένα δυνατό πανεκπαιδευτικό μέτωπο θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά για όλους τους χώρους και θα αυξήσει τη δυναμική του κινήματος. Και φυσικά, το μέτωπο της παιδείας πρέπει με κάθε δυνατό τρόπο να ενωθεί με το κίνημα των πλατειών. Γιατί η ανατροπή του νομοσχεδίου για την παιδεία δεν μπορεί να γίνει χωρίς ανατροπή του μνημόνιου και της κυβέρνησης.

Πρωτοβουλία Σε αυτή την κατεύθυνση λειτουργεί η Πρωτοβουλία για τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία που δημιουργήθηκε πέρσι από συλλογικότητες και άτομα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Είναι μια εξαιρετικά χρήσιμη προσπάθεια να συντονιστούν οι επιμέρους αγώνες μας και να γίνουν υπόθεση όλης της κοινωνίας. Συνεχίζοντας το παράδειγμα του αγώνα ενάντια στο Άρθρο 16, θέλουμε η πρωτοβουλία να φτάσει σε κάθε σχολή, σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά, να αγκαλιαστεί μαζικά από φοιτητές, μαθητές, καθηγητές, εργαζόμενους. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα συμμετέχουμε ενεργά σ’ αυτή την προσπάθεια. Μέχρι στιγμής, η Πρωτοβουλία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να γίνει το συλλαλητήριο στις 24/8 και έχει καλέσει και επόμενο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 8/9, ενώ ετοιμάζει και μαζική παρουσία στη διαδήλωση της ΔΕΘ. Ταυτόχρονα θα συμμετέχει, και καλεί όλους τους φορείς της εκπαίδευσης να συμμετέχουν, στην «επανεκκίνηση» της πλατείας Συντάγματος στις 3/9. Στο κάλεσμα έχουν ανταποκριθεί ήδη αρκετοί σύλλογοι φοιτητών.

Μεγάλες ελλείψεις εκπαιδευτικών - βιβλίων

τίστασης με συμπαράση με άλλους κλάδους υ μπορεί να οδηγήσει αντιεκπαιδευτικής-αντις πολιτικής.

ΜΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Ι Β/ΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

σμών θμια

Της Ελένης Πελέκη

Αρ. Διορισμών στηνΒ/θμια 3.885 4.341 2.698 2.939 2.954 2.933 3.665 3.515 2.770 1.400 481

Της Πόλυς Μανώλη

α ανεπίσημα στοιχεία από τους αιρετούς των Κεντρικών Υπηρεσιακών Συμβουλίων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΚΥΣΠΕ) (επειδή το υπουργείο αρνείται πεισματικά να ανακοινώσει τα επίσημα στοιχεία εδώ και 2 μήνες) μιλάνε για 5.500 κενά στους εκπαιδευτικούς της ΠΕ. Εάν προσθέσουμε σε αυτά τους 3.000 εκπαιδευτικούς που συνταξιοδοτήθηκαν αυτή τη σχολική χρονιά, με τη μείωση του αριθμού των αναπληρωτών κατά 50% από πέρσι (από 15.000 στις 7.500), το μείγμα είναι εκρηκτικό! Μετά τις ελάχιστες μεταθέσεις, τους σχεδόν μηδενικούς διορισμούς οι αποσπάσεις των εκπαιδευτικών από περιοχή σε περιοχή είναι το επόμενο θύμα της κυβερνητικής πολιτικής του Μνημονίου. Χιλιάδες εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους βρίσκονται σε καθεστώς ομηρείας, καθώς σε λίγες μέρες αρχίζει

η νέα σχολική χρονιά και δεν γνωρίζουν πού θα βρίσκονται το νέο σχολικό έτος, μη μπορώντας καταυτόν τον τρόπο να κάνουν στοιχειώδη προγραμματισμό της ζωής τους. Αυτή είναι η λογική μιας κυβερνητικής πολιτικής του Μνημονίου και της Τρόικας που επιχειρεί να υποβαθμίσει πλήρως τη δημόσια και δωρεάν παιδεία με το να θέλει να «κόψει και να ράψει» τα κενά της κάθε περιφέρειας και γι’ αυτό συνεχίζει να πιέζει τους Διευθυντές Εκπαίδευσης να δηλώσουν εκ νέου τα κενά, ώστε να κάνει τις λιγότερες αποσπάσεις και προσλήψεις, για να έχει τη δυνατότητα της μετακίνησης των εκπαιδευτικών όπου υπάρχουν «υπηρεσιακές ανάγκες». Εκτός από τους εκπαιδευτικούς υπάρχουν επίσης ελλείψεις και στα βιβλία. Μετά την κατάργηση του ΟΕΔΒ (Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων) το υπουργείο για μια φορά ακόμη δείχνει τις πραγματικές του διαθέσεις για πλήρη

υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, όταν σε ανακοίνωσή του στις 25 Αυγούστου αναφέρει ότι «στόχος του είναι τα βασικά βιβλία να φτάσουν στα σχολεία τέλος Σεπτεμβρίου και τα υπόλοιπα(;) μέχρι το τέλος Οκτωβρίου αρχές Νοεμβρίου! Δηλαδή το κόστος εύρεσης και τύπωσης των σχολικών βιβλίων μετακυλίεται στους γονείς, που πρέπει να κάνουν αγώνα δρόμου για να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους έγκαιρα τα βιβλία τους. Αυτή επίσης είναι η λογική μιας κυβέρνησης που, μετά από την κατά μέτωπο επίθεση στους μισθούς μας, επιχειρεί να φιμώσει και να φοβίσει έναν κλάδο που στο παρελθόν έδωσε μαχητικό παρόν σε όλες τις σημαντικές μάχες για τη διατήρηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Η ευθύνη της συνδικαλιστικής μας ηγεσίας είναι τεράστια. Ενώ στα μέσα του καλοκαιριού υπήρχε διάθεση από την πλευρά της ΔΟΕ για προσέγγιση της ΟΛΜΕ με

σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου πανεκπαιδευτικού μετώπου από την πρωτοβάθμια ως τη τριτοβάθμια εκπαίδευση, έκανε πίσω μία μόλις ημέρα πριν την ανακοίνωση της «ιστορική συναίνεσης» της υπερψήφισης του πολυνομοσχεδίου. Στον κόσμο της Αριστεράς μπαίνει το καθήκον να χτίσουμε από τώρα τις δυνατότητες για να δοθεί η πρώτη μεγάλη μάχη στις 10 Σεπτέμβρη, στη ΔΕΘ. Είναι χρέος μας προς τους μαθητές μας να ξαναχτίσουμε τις όποιες επιτροπές αγώνα υπάρχουν σε κάθε σχολείο, να βγούμε σε περιοδείες στα σχολειά μας πριν την έναρξη των μαθημάτων και να ενημερώσουμε τους γονείς και τους μαθητές μας, ώστε να συμπαρασταθούν στον αγώνα μας. Και βέβαια πρέπει να συνδεθούμε με τις επιτροπές αγώνα σε κάθε γειτονιά και εργασιακό χώρο και όλοι μαζί να αποτελέσουμε ένα κύμα αντίστασης που και μπορεί και πρέπει να φέρει την ανατροπή.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

31 Αυγούστου 2011

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για Οι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμό Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών. Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο. Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίας

Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ Eπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

H εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197 ● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232 ● Κομοτηνή 6907843752

Λεωνίδας Κύρκος Ο αρχιτέκτονας της σοσιαλδημοκρατικοποίησης της Αριστεράς

Ο Λ. Κύρκος έζησε τα μεγάλα γεγονότα της αντίστασης, του εμφυλίου και των διώξεων στα πέτρινα χρόνια. Για τη στάση του σε αυτά δικαίως σήμερα του απονέμονται τιμές και συγκίνηση. Ο πρωταγωνιστικός πολιτικά ρόλος του, όμως, αρχίζει στη μεγάλη δεκαετία του ’60, όταν τα στελέχη και ο κόσμος των ΚΚ ήρθαν μαζικά σε επαφή με την κρίση του σταλινισμού, μετά το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ. Μπροστά σε αυτό το ζήτημα υπήρχαν δύο πιθανές στάσεις: Είτε η στροφή αριστερά, η επανασύνδεση με την αυθεντική παράδοση του μπολσεβικισμού και της 3ης Διεθνούς και στα 4 πρώτα συνέδριά της. Είτε η στροφή δεξιά, η στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία, με το ξεκίνημα της μεγάλης πορείας που κατέληξε στο μαρασμό ή στην

αυτοδιάλυση των κάποτε κραταιών ΚΚ της Ευρώπης. Ο Λ. Κύρκος υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της 2ης επιλογής, με βασικά στάδια στην πορεία του την ΕΔΑ, τον «ευρωκομουνισμό» και τελικά την ίδρυση της ΕΑΡ, με την εγκατάλειψη από το τότε ΚΚΕ εσ. του «Κ» (και ως προς τον προσδιορισμό κομουνιστικό και ως προς την επιλογή κόμμα). Κατέληξε, φυσιολογικά, να υποστηρίζει ανοιχτά τη σύγκλιση με τη σοσιαλδημοκρατία, ακόμα και στο πιο εκφυλισμένο στάδιό της, τον σοσιαλφιλελευθερισμό της εποχής του ΓΑΠ. Αυτό που πρέπει να αναγνωριστεί στον Λ. Κύρκο είναι ότι έκανε αυτές τις επιλογές με ανιδιοτέλεια και κυρίως με στρατηγική επίγνωση, που του διασφάλιζε μια συνέπεια στην πορεία του. Αυτό τον έκανε να υπερέχει από τους καλύτερους οπαδούς του, που συνήθως καθορίζονται από κοντόθωρο τακτικισμό. Για τους νεότερους αγωνιστές έχει σημασία να διακρίνουν μια βασική αδυναμία στις τακτικές επιλογές του Λ. Κύρκου: Υποσχόταν συνήθως τις πλατύτερες συμμαχίες, διευρύνσεις, ανασυνθέσεις

Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ:

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6977248750 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος 6985749304 ● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι 6974972217 ● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ. ΔημήτριοςΜπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102 ● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ενικώς λένε ότι ο νεκρός δικαιώνεται. Όμως μια τέτοια υποκριτική στάση δεν αρμόζει στην Αριστερά. Και δεν αξίζει απέναντι σε σημαντικά στελέχη της, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος, που έζησαν, και κάποτε καθόρισαν, ιστορικές στιγμές.

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ:

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

Επικοινωνήστε μαζί μας: ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

κ.λπ., που όμως κατέληγαν σε διαρκή εξασθένιση και αποδυνάμωση του ίδιου του κόμματός του. Η ΕΑΔΕ (Εθνική Αντιδικτατορική Ενότητα), η Συμμαχία (εκλογική ενότητα του ΚΚΕ εσ. με σοσιαλδημοκρατικές και κεντρογενείς ομάδες), η ΕΑΡ και τελικά η πρόταση «σύγκλισης» με το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, ήταν τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Το παράδοξο σημείο στην πορεία του Λ. Κύρκου είναι το 1989. Παρά τη γενική ροπή του προς τη σοσιαλδημοκρατία, κατάφερε να συγκρουστεί μαζί της από τελείως λαθεμένη σκοπιά, πρωταγωνιστώντας στη συνεργασία με τη Δεξιά στο όνομα της… κάθαρσης. Μετέπειτα έκανε αυτοκριτική γι’ αυτές τις επιλογές, περιορίζοντας όμως τις ευθύνες του στο ότι δεν αντιστάθηκε στις αποφάσεις που πήραν… άλλοι: η Κ.Ε. του κόμματός του και ο τότε Ενιαίος ΣΥΝ. Είναι άλλη μια ένδειξη ότι, παρά τις πολλές αναφορές της «σχολής» του Λ. Κύρκου στην εσωκομματική δημοκρατία, στο «δημοκρατικό δρόμο» κ.λπ., πολλές κρίσιμες επιλογές γίνονταν και γίνονται στο εσωτερικό της με τρόπους ελάχιστα δημοκρατικούς.

ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάµηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδροµή σας στο λογαριασµό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

www.dea.org.gr

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης

Κάμπινγκ 2011 Με μεγάλη επιτυχία οργανώθηκε από τις 23 ως τις 31 Ιούλη στο Καστέλι Χανίων το καλοκαιρινό κάμπινγκ των «Φοιτητών-τριών» και των «Μαθητών-τριών ενάντια στο Σύστημα», με τη στήριξη και συμμετοχή της «Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό». Όλες οι διαδικασίες του, είτε πολιτικές, είτε ψυχαγωγικές, χαρακτηρίστηκαν από ζωντάνια και μεγάλη συμμετοχή. Από τις κεντρικές πολιτικές συζητήσεις ξεχώρισαν αυτή που αφορούσε την οικονομική κρίση (με εισηγητές τους Σπ. Λαπατσιώρα και Μ. Γκορίτσα), όπως και εκείνη για το κίνημα των πλατειών, τα χαρακτηριστικά, τα συμπεράσματα και την προοπτική του. Πολύ ζωντανές, και με πάρα πολλές παρεμβάσεις, ήταν οι συζητήσεις για την παιδεία και τις αντιστάσεις που οργάνωσαν οι ΦΕΣ, ενώ από τις συζητήσεις της ΚΑΡ ξεχώρισε εκείνη που αφορούσε την ακροδεξιά και την αντιμετώπιση των φασιστικών συμμοριών. Όμως, καλοκαιρινό κάμπινγκ χωρίς διασκέδαση δεν γίνεται. Χαρήκαμε τη θάλασσα, συμμετείχαμε σε παιχνίδια, γλεντήσαμε με ζωντανή ρεμπέτικη και λαϊκή μουσική, πήγαμε εκδρομή στο Ελαφονήσι και ολοκληρώσαμε την παραμονή μας με το καθιερωμένο πάρτι, χορεύοντας στην παραλία της Μήθυμνας. Ήταν μια ευκαιρία για όλους μας να γνωριστούμε, να περάσουμε καλά, να δούμε τις αξίες της συλλογικότητας και της συντροφικότητας, να μαζέψουμε φρέσκιες, αλλά και παλιότερες εμπειρίες και παραδόσεις του κινήματος και της Αριστεράς. Να μαζέψουμε ενέργεια για τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.

ανάλυση • 11

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

Η εξέγερση στη Βρετανία και η Αριστερά Του Παναγιώτη Λίλλη Η διαδήλωση στις 26/3/2011. Το πλακάτ γράφει «Ακούστε την οργή του κόσμου».

ταν η πιο μεγάλη εξέγερση στη Βρετανία από το 1981 –με την εξέγερση στο Brixton– που τότε ήταν η μεγαλύτερη από το 1945. Πώς έγινε όμως αυτό; Χρειάστηκε μόνο ένας χρόνος διακυβέρνησης από τους Τόριδες και η συγκυρία μιας οικονομικής κρίσης. Η κυβέρνηση του Κάμερον ανέβηκε στην εξουσία εξαγγέλλοντας ένα ρεβανσιστικό πρόγραμμα ταξικού πολέμου και πέρασε άμεσα σε κοινωνικές περικοπές. Στο χώρο της παιδείας έκοψε το επίδομα στους φτωχούς μαθητές, που τους επέτρεπε να δίνουν εξετάσεις στα ΑΕΙ, μια πολιτική που δήλωνε με ωμό τρόπο ότι όποιος νεολαίος δεν έχει τα ανάλογα εισοδήματα πρέπει να σταματήσει το σχολείο στα δεκάξι. Εκτόξευσε τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια, για να διώξει τους φτωχούς φοιτητές. Οι φοιτητές απάντησαν, το Νοέμβρη του 2010, με διαδηλώσεις των δεκάδων χιλιάδων που κατέληξαν στην κατάληψη των γραφείων του συντηρητικού κόμματος και σε άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία. Το Μάρτη του 2011, τα συνδικάτα πήραν τη σκυτάλη και πραγματοποίησαν μια μεγαλειώδη συγκέντρωση, με εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές να κατακλύζουν το κέντρο του Λονδίνου. Οι νέες ταξικές ισορροπίες καταγράφηκαν στις δημοτικές εκλογές του Μάη με τη νίκη του Εργατικού Κόμματος και τη συνολική υποχώρηση των δυνάμεων της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Αλλά τα προβλήματα της κυβέρνησης οξύνθηκαν ακόμη περισσότερο τον Ιούλη με το σκάνδαλο των υποκλοπών (συνεργασία της εφημερίδας του Ρ.Μέρντοχ «News of the World» με την αστυνομία...). Σ’ αυτό το πολιτικό πλαίσιο ξέσπασαν τα γεγονότα στο Τότεναμ.

Ξέσπασμα οργής Θα αρκούσε για αφορμή της εξέγερσης και μόνο η εκτέλεση του Μαρκ Ντούγκαν από ειδική αντιτρομοκρατική ομάδα της αστυνομίας στις 4 Αυγούστου. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Στις 6 Αυγούστου μια ειρηνική διαμαρτυρία των συγγενών και των γειτόνων του Μ.Ντούγκαν έξω από το αστυνομικό τμήμα του Τότεναμ αντιμετώπισε την προκλητική και ρατσιστική συμπεριφορά της αστυνομικής διεύθυνσης. Αυτό ήταν το σπίρτο που άναψε τη φωτιά και ξέσπασε η εξέγερση. Επί 5 μέρες στις μεγαλύτερες αγγλικές πόλεις και το Λονδίνο

έγιναν διαδηλώσεις, συγκρούσεις με την αστυνομία και εκτεταμένες λεηλασίες. Οι εξεγερμένοι ήταν νέοι, άνεργοι και σε μεγάλο ποσοστό μετανάστες δεύτερης γενιάς. Όταν στις 11 Αυγούστου συνεδρίασε εκτάκτως το βρετανικό κοινοβούλιο ήδη υπήρχαν τα πρώτα στοιχεία: 5 θάνατοι πολιτών, δεκάδες βαριά τραυματίες, καταστροφές που ξεπέρασαν τα 200 εκατ. λίρες, συλλήψεις που έφτασαν ως τις 15 Αυγούστου τις 3.100 άτομα και δίκες εξπρές με ποινές απίστευτης εκδικητικότητας... Γιατί όλα αυτά; Η κυβέρνηση και όλο το σινάφι της εξουσίας είχε έτοιμη την απάντηση: «συμμορίες εγκληματιών... καθαρή εγκληματικότητα... βάνδαλοι... κ.λπ.». Παρ’ όλα αυτά οι αποχρώσεις έχουν τη σημασία τους. Ο Τύπος της αντίδρασης και η τηλεόραση πρόβαλλαν συνεχώς το δίλημμα «Aναρχία ή Tάξη;». Ο πρωθυπουργός Κάμερον δήλωσε ότι θα τσακίσει τους αλήτες και ότι ο νόμος και η τάξη θα θριαμβεύσουν. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο «αριστερός» Εντ Μίλιμπαντ, ζήτησε ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων. Και οι «ανεξάρτητοι» σχολιαστές και αναλυτές θεώρησαν τα συνθήματα, που γέμιζαν τους τοίχους των εξεγερμένων πόλεων, «Fuck Cameron-Fuck police» χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.

Αιτίες Γιατί όμως τόσες χιλιάδες «εγκληματίες» βρέθηκαν στους δρόμους των πόλεων, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να κινητοποιήσει μόνο στο Λονδίνο 16.000 αστυνομικούς; Για τους συντηρητικούς και την αντίδραση η αιτία του κακού είναι μία: η ηθική κρίση (και όχι η οικονομική) της χώρας. Πώς να μην κινδυνεύει με διάλυση η Βρετανία (broken Britain), όταν τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς πατε-

Η εξέγερση στη Βρετανία δεν ήταν ένα ξεκομμένο συμπτωματικό γεγονός, αλλά ένας κρίκος στην αλυσίδα της διεθνούς κοινωνικής κρίσης ράδες που θα τους εμφυσήσουν πειθαρχία και σεβασμό (ανατριχιαστική ιδέα), οι μαθητές δεν υπακούν στους καθηγητές τους (αυτό γιατί είναι κακό;), οι εγκληματίες δεν τιμωρούνται (όπως ο Ρ.Μέρντοχ;), οι άνθρωποι απαιτούν δικαιώματα, αλλά δεν αναγνωρίζουν υποχρεώσεις (όπως η βρετανική ολιγαρχία που αρνείται να πληρώσει φόρους;). Αλλά με ποια δημόσια παραδείγματα ηθικής ακεραιότητας και αξιοπρέπειας θα διαπαιδαγωγηθεί η βρετανική νεολαία; Έχει τέτοια να παρουσιάσει η βρετανική άρχουσα τάξη; Απ’ ό,τι φαίνεται, ο δρόμος της αρετής και του καθήκοντος θα ανοίξει με το τσάκισμα των «εγκληματιών», οι οποίοι προκάλεσαν τα τελευταία γεγονότα. Έτσι η αστυνομία θα αναλάβει και τον πρωτοπόρο ρόλο της «ηθικής αναγέννησης» της χώρας. Δύσκολα μπορούμε να βρούμε μια περισσότερο τυφλωμένη και αδιέξοδη στάση. Η οικονομική κρίση στη Βρετανία είναι σοβαρή και η ανεργία ανεβαίνει ραγδαία (9% σε εθνικό επίπεδο που διπλασιάζεται όμως στην ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου, αγγίζοντας το 30% στη νεολαία και πάνω από το 40% στη μαύρη κοινότητα του Τότεναμ). Αλλά ούτε η ανεργία από μόνη της θα αρκούσε για να μετατρέψει τις

φτωχές και εργατικές συνοικίες σε κοινωνική πυριτιδαποθήκη. Όμως η ανεργία μαζί με το ρατσισμό και την αστυνομική καταστολή αποτελούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό. Η Βρετανία ετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012. Το ζήτημα της ασφάλειας αποτελεί την πιο βασική προϋπόθεση για την επιτυχία τους. Ήδη από καιρό η βρετανική κυβέρνηση και η αστυνομία έχουν υιοθετήσει το δόγμα της μηδενικής ανοχής, αλλά μόνο για τους «εγκληματίες» του δρόμου. Εργαλείο αυτής της πολιτικής είναι οι συνεχείς και προκλητικοί αστυνομικοί έλεγχοι. Η μαύρη κοινότητα, παρότι αποτελεί το 4,5% του πληθυσμού στη χώρα, θεωρείται εντούτοις η «εγκληματική τάξη» όπου στρέφει η αστυνομία την ιδιαίτερη προσοχή της. Οι μαύροι ελέγχονται 16 φορές περισσότερο από τους λευκούς κατοίκους. Σε έναν τέτοιο έλεγχο δολοφονήθηκε ο Μ.Ντούγκαν.

Από την αντίσταση στην εξέγερση Για την Αριστερά, στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, η εξέγερση στη Βρετανία έχει προκαλέσει μεγάλη συζήτηση. Μήπως ήταν ένα αποσπασματικό γεγονός; Μήπως έχουμε πέσει κι εμείς θύματα των εικόνων της τηλεόρασης; Μόνο αν εντάξουμε την εξέγερση στη Βρετανία στην ευρύτερη εικόνα των πρόσφατων γεγονότων φαίνεται να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Και αυτά τα γεγονότα είναι ένα πλατύ κύμα κοινωνικών αντιδράσεων και αντιστάσεων στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Αραβικές επαναστάσεις, κινήματα «αγανακτισμένων» από τη Μαδρίτη μέχρι το Τελ Αβίβ, γενικές απεργίες στην Ελλάδα, εξεγέρσεις κατά της πείνας στην αφρικανική ήπειρο. Αλλά αν αυτή είναι η μια πλευρά της πολιτικής βαρύτητας της εξέγερσης, υπάρχει και η άλλη. Την ώρα που «αλήτες έκαιγαν το

Λονδίνο», όπως μας ενημέρωνε ο καλός τηλεοπτικός σταθμός του ΣΚΑΪ, κατέρρεαν τα χρηματιστήρια... και η οικονομική και πολιτική αστάθεια χτυπούσε τα κέντρα του ιμπεριαλισμού. Λοιπόν, δεν μπορούμε παρά να συμμεριστούμε την άποψη ότι η εξέγερση στη Βρετανία δεν ήταν ένα ξεκομμένο συμπτωματικό γεγονός, αλλά ένας κρίκος στην αλυσίδα της διεθνούς κοινωνικής κρίσης. Αν είναι όμως έτσι τα πράγματα, τότε η ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να προετοιμάζεται σε επίπεδο ιδεών και οργάνωσης. Και το πρώτο ζήτημα σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι το ζήτημα των εξεγέρσεων. Οι κοινωνικές εξεγέρσεις δεν είναι ούτε κάτι καινούργιο ούτε κάτι σπάνιο στην ιστορία. Πριν εμφανισθεί το εργατικό κίνημα, οι εξεγέρσεις ήταν η κύρια μορφή πάλης και διαμαρτυρίας των καταπιεσμένων στρωμάτων απέναντι στην εξουσία και τα σύμβολά της. Όταν η εργατική τάξη έγινε αυτόνομη δύναμη (οργανωμένη σε συνδικάτα και σε πλατιά εργατικά κόμματα) και άρχισε να δίνει τις μάχες της στους χώρους δουλειάς, τότε οι εξεγέρσεις παραχώρησαν τη θέση τους στις απεργίες, στις διαδηλώσεις, στο συγκροτημένο πολιτικό κίνημα. Οι εξεγέρσεις εμφανίζονται στο προσκήνιο, όταν υπάρχει κενό στο οργανωμένο εργατικό κίνημα και στην Αριστερά. Ουσιαστικά στις εξεγέρσεις εκφράζεται η τεράστια στοιχειακή δύναμη του αυθόρμητου, που τρέφεται από την οργή για την κοινωνική αδικία. Και ταυτόχρονα μπορεί να εμφανιστεί η τυφλή βία. Για το τελευταίο δεν φταίνε οι εξεγερμένοι, αλλά η απουσία της Αριστεράς από την «πρώτη γραμμή του πυρός», για να δώσει με το κύρος της τα άμεσα συνθήματα και τους στρατηγικούς στόχους της πάλης.

• διεθνή

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

Λιβύη: Ο Καντάφι έχασε, αλλά...

Ποιος κέρδισε πραγματικά; Η πτώση του αιματοβαμμένου τυράννου δεν αξίζει ούτε ένα δάκρυ. Όμως η ιμπεριαλιστική επέμβαση που ακολούθησε την επανάσταση της 17ης Φλεβάρη, ο «στραγγαλισμός» των εξεγερμένων από τις δυτικές δυνάμεις και ο τρόπος που ήρθε τελικά η πτώση του Καντάφι, δεν επιτρέπουν πανηγυρισμούς.

Του Πάνου Πέτρου

σο γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι μάχες συνεχίζονταν σε κάποια σημεία της Τρίπολης, το ΝΑΤΟ συνέχιζε τους βομβαρδισμούς της Σύρτης, που παρέμενε στα χέρια κανταφικών, και κανείς δεν γνώριζε πού κρύβεται ο Μουαμάρ Καντάφι. Παρ’ όλα αυτά είναι γεγονός ότι η 42ετής δικτατορία του Καντάφι έχει φτάσει στο τέλος της. Οι εικόνες των ανταρτών να εισβάλλουν στην Τρίπολη, ο ξεσηκωμός χιλιάδων Λίβυων στις φτωχές συνοικίες την μέρα της εισβολής, που κατέληξε σε μαζικούς πανηγυρισμούς στην πρώην Πράσινη Πλατεία, δεν μπορούν να κρύψουν πως το ΝΑΤΟ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή του Καντάφι.

Σάπιο καθεστώς

Οι λαϊκοί πανηγυρισμοί και η γρήγορη κατάρρευση του Καντάφι, χωρίς να γίνει ποτέ η «μάχη της Τρίπολης», διαλύουν την κανταφική προπαγάνδα πως το καθεστώς είχε την υποστήριξη του δυτικού τμήματος της χώρας και αποδεικνύουν πως ο Καντάφι διατηρούσε την εξουσία του στην πρωτεύουσα με το φόβο. Όμως η καταστροφή της πολεμικής μηχανής του Καντάφι οφείλεται στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς. Αυτά τα ζητήματα δεν θα είχαν ιδιαίτερη σημασία, αν ήταν «τεχνικά». Όμως η παρέμβαση των ιμπεριαλιστών έχει σοβαρή πολιτική διάσταση. Ανέδειξε στην «ηγεσία» του κινήματος τα πιο συντηρητικά στοιχεία του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου, ανθρώπους της CIA και πρώην καθεστωτικούς, με τη συνεργασία των οποίων πήρε την πρωτοβουλία κινήσεων από τα χέρια των εξεγερμένων, που στα πρώτα στάδια της επανάστασης οργάνω-

ναν λαϊκές επιτροπές. Απέκτησαν το δικαίωμα και τους αναγκαίους συμμάχους στο εσωτερικό της χώρας για να έχουν βασικό λόγο στη μετα-Καντάφι εποχή. Η δουλικότητα που δείχνει το Συμβούλιο προς τους ιμπεριαλιστές και η κούρσα των διεθνών πετρελαϊκών εταιρειών να επωφεληθούν από τη «νέα Λιβύη» είναι ενδεικτικά. Όμως το βασικό ζήτημα δεν είναι αυτό: Οι μπίζνες των πετρελαϊκών γίνονταν μια χαρά και με τον Καντάφι, όπως και η πολιτική και διπλωματική συνεργασία των ιμπεριαλιστών με το καθεστώς του. Ο βασικός στόχος των ιμπεριαλιστών ήταν ο πολιτικός έλεγχος μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης. Ενώ στην Αίγυπτο και την Τυνησία ο πυρήνας των καθεστώτων έμεινε άθικτος, η κλιμάκωση σε εμφύλια σύγκρουση απειλούσε με πλήρη κατάρρευση το καθεστώς στη Λιβύη. Το ΝΑΤΟ επενέβη για να διασφαλίσει την «ομαλότητα» που είχε τινάξει στον αέρα ο εμφύλιος πόλεμος. Από αυτή την άποψη η σημερινή κατάληξη αποτελεί πισωγύρισμα για το κίνημα της Λιβύης που, ενώ είχε τη δυναμική να καταλήξει σε μια ολοκληρωτική διάλυση του παλιού καθεστώτος, σήμερα περιορίζεται στα στενά όρια ανατροπής του Καντάφι. Αυτό το στόχο εξυπηρετούσε και η στρατιωτική τακτική της Συμμαχίας όλους αυτούς τους μήνες. Οι κριτικές από αντάρτες και στρατιωτικούς διοικητές προς το ΝΑΤΟ για την αναποτελεσματικότητά του ήταν βάσιμες. Εξηγήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο από τον Μουνίρ Σαφίκ, πρώην ηγέτη μιας μαοϊκής πτέρυγας στην Φατάχ του Αραφάτ και στελέχους του Ισλαμικού-Εθνικιστικού Συμβουλίου (ομπρέλα οργανώσεων όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ), σε άρθρο του στο σάιτ του Αλ Τζαζίρα τον Ιούλη:

«Στόχος της Αμερικής και του ΝΑΤΟ είναι […] να διατηρήσουν τις δυνάμεις του Καντάφι δραστήριες, μέχρι να καταφέρουν να ελέγξουν απόλυτα το Συμβούλιο και κάποιους τοπικούς στρατιωτικούς διοικητές. Μόνο τότε θα ανατρέψουν τον Καντάφι, καθώς συνωμωτούν ενάντια στο λαό, την επανάσταση και το μέλλον της Λιβύης». Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η επίμονη άρνηση των δυτικών να εξοπλίσουν αποτελεσματικά τους αντάρτες, η οποία στηρίχθηκε στην ισλαμοφοβική προπαγάνδα για το «πού θα καταλήξουν τα όπλα».

Ομαλή διαδοχή

Ο «Guardian» εξήγησε το σχέδιο των ιμπεριαλιστών: «Γιατί οι δυτικές δυνάμεις προτιμούν ένα πραξικόπημα από το στενό κύκλο του Καντάφι αντί μια νίκη των ανταρτών; Ένα τέτοιο πραξικόπημα θα σήμαινε μια συμφωνία ανάμεσα στα στελέχη του παλιού καθεστώτος και την ηγεσία των ανταρτών –που περιλαμβάνει η ίδια πολλούς πρώην καθεστωτικούς. Οι δυτικές κυβερνήσεις θέλουν σταθερότητα και επιρροή και βλέπουν τα στελέχη του παλιού καθεστώτος […] ως τους καλύτερους εγγυητές γι’ αυτό». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ιμπεριαλιστών, «το ιρακινό παράδειγμα της διάλυσης του στρατού ήταν στρατηγικό λάθος που τροφοδότησε την αντίσταση...». Με αυτό το σχέδιο έχει συμφωνήσει το Συμβούλιο, όμως είναι αμφίβολο αν έχει τη δύναμη να το στηρίξει. Σπαράσσεται το ίδιο από εσωτερικούς ανταγωνισμούς (με αποκορύφωμα την «από τα μέσα» εκτέλεση του επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της αντιπολίτευσης Γιουνίς), ενώ το κύρος του στους εξεγερμένους είναι αμφίβολο. Οι αντάρτες της Μιζράτα έχουν δηλώσει πως δεν

αναγνωρίζουν τις εντολές της Βεγγάζης. Πολλοί εξεγερμένοι βλέπουν με δυσπιστία τα στελέχη του Συμβουλίου.

πιο πιθανό σήμερα να εκφραστεί διαστρεβλωμένη μέσα από τις «φυλές», τις ισλαμικές ομάδες, τις ένοπλες ομάδες των ανταρτών.

Δυνάμεις στο έδαφος;

Ένα άρθρο του «Independent» και όχι κάποιας επαναστατικής εφημερίδας, εξετάζοντας τα προβλήματα και του «ειρηνικού μοντέλου» και του λιβυκού εμφυλίου, καταλήγει σε ένα απόλυτα σωστό συμπέρασμα για την αραβική άνοιξη: «Η αυθόρμητη φύση της αραβικής εξέγερσης ήταν αρχικά ένα πλεονέκτημα [...] αλλά αυτό το έλλειμμα ηγεσίας έγινε μειονέκτημα, όταν η επανάσταση συνάντησε αντίσταση».

Αυτή η σύνθετη εικόνα πονοκεφαλιάζει τους ιμπεριαλιστές. Η συστηματική προπαγάνδα ενάντια στο «χάος», το φόβο «φυλετικών συγκρούσεων» και το ενδεχόμενο διαθέσεων αντεκδίκησης από τους αντάρτες δεν έχει να κάνει με κάποιο ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, αλλά εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς για επιβολή της τάξης. Γι’ αυτό και έχει ανοίξει η συζήτηση για την ανάγκη να αποσταλεί στρατιωτική δύναμη του ΟΗΕ στο έδαφος της Λιβύης. Προφανώς το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε θέση ισχύος για να επιβάλλει τη θέλησή του στη χώρα. Όμως χαρακτηρισμοί όπως «το ΝΑΤΟ κατέλαβε τη Λιβύη» ή «η Λιβύη προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ» είναι τουλάχιστον υπερβολικοί. Ο ένας παράγοντας που υποτιμάται από αυτές τις εκτιμήσεις είναι η –παραγκωνισμένη αλλά υπαρκτή– κίνηση των μαζών. Ο Λιβανέζος αγωνιστής Τζαμάλ Τζαμπέρ επισκέφτηκε τη Βεγγάζη το καλοκαίρι και οι εικόνες που μετέδωσε («έκρηξη» εντύπων και προκηρύξεων από ομάδες νέων, συζητήσεις και πολιτικά «κιόσκια» στις πλατείες κ.λπ.), δείχνουν ένα λαό που μπαίνει για πρώτη φορά σε πολιτική κίνηση. Το άλλο σοβαρό ζήτημα που απασχολεί τη Δύση είναι οι ίδιοι οι αντάρτες. Είναι εύκολο για κάποιον να αφήσει για λίγο το πλακάτ του, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να παρατήσει το όπλο του. Το δυστύχημα είναι πως στη Λιβύη δεν υπήρξε ποτέ παράδοση εργατικού κινήματος ή αριστερής πολιτικής και, με την τροπή που πήρε η εξέγερση, υπονομεύτηκε η προοπτική να δημιουργηθεί ένας ριζοσπαστικός πόλος απέναντι στο Συμβούλιο και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι

Αραβική επανάσταση

Όσα συμβαίνουν στη Λιβύη, δεν συμβαίνουν στο κενό, αλλά στο ευρύτερο πλαίσιο της αραβικής επανάστασης. Η ανατροπή του Καντάφι, ακόμα και με τον τρόπο που έγινε, μπορεί να έχει ανεπιθύμητες για τους δυτικούς «παρενέργειες», όπως να δώσει νέα ώθηση στο συριακό κίνημα ή και στους εργάτες και τους νέους της Ιορδανίας, της Σ. Αραβίας, του Μπαχρέιν. Εκατομμύρια Άραβες, που ήθελαν να δουν τον Καντάφι να πέφτει, τώρα αναθαρρεύουν. Όμως το «μήνυμα» της Λιβύης είναι αντιφατικό: Υπάρχει ο κίνδυνος (και ήταν ένας από τους στόχους της επέμβασης) να κερδίσει έδαφος η αντίληψη πως ο πιο «σίγουρος δρόμος» για την ανατροπή δικτατόρων, που προβάλλουν στρατιωτική αντίσταση, είναι η συμμαχία με τη Δύση. Μια νίκη στη Συρία από τον ίδιο το συριακό λαό ενάντια σε έναν εξίσου βίαιο δικτάτορα, μπορεί να αντιστρέψει αυτό τον κίνδυνο και οι αντιιμπεριαλιστικές φωνές της εξέγερσης πρέπει να στηριχθούν. Επίσης, κάθε προχώρημα των κινημάτων στην Τυνησία και κυρίως την Αίγυπτο, όπου υπάρχουν δυνάμεις που αγωνίζονται για μια εργατική, αριστερή προοπτική, μπορεί να δείξει έναν άλλο δρόμο και στους από κάτω στη Λιβύη.

διεθνή • 13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

Αρχίζουν εξορύξεις στην κυπριακή ΑΟΖ;

Ο επικίνδυνος άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ

Το Ισραήλ έχει εξαπολύσει μια νέα εκστρατεία τρόμου ενάντια στους Παλαιστίνιους. Μετά την επίθεση των Επιτροπών Λαϊκής Αντίστασης (PRC), μιας διάσπασης της Φατάχ που διαφώνησε με τη συμβιβαστική τακτική του Αμπάς, ξεκίνησαν και πάλι βομβαρδισμοί προς τη Γάζα, ενώ επίθεση έγινε και σε αιγυπτιακό έδαφος, με θύματα Αιγύπτιους αστυνομικούς. Η πλειοψηφία των μεγάλων ΜΜΕ έριξε τις ευθύνες στην παλαιστινιακή οργάνωση, που έσπασε την «εκεχειρία», συνεχίζοντας τη διαρκή αντιστροφή της πραγματικότητας, που εμφανίζει το Ισραήλ «αμυνόμενο». Βέβαια, τις μέρες που ακολούθησαν, στη νέα «εκεχειρία» (την οποία ανέλαβε να επιβάλει η Χαμάς στις οργανώσεις της Γάζας) το Ισραήλ βομβαρδίζει καθημερινά και οι Παλαιστίνιοι μετρούν ήδη δεκάδες νεκρούς…

τα τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη αρχίζει η γεώτρυση για άντληση φυσικού αερίου στο «οικόπεδο 12» της κυπριακής ΑΟΖ, την οποία έχει αναθέσει η Κύπρος με τη στήριξη του Ισραήλ στην αμερικανική εταιρεία Noble Energy. Πρόκειται για μια κίνηση που αναβαθμίζει την «παρτίδα σκάκι», που έχει ξεκινήσει γύρω από τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, σε πολύ επικίνδυνα επίπεδα. Το μέγεθος του κοιτάσματος δεν είναι ακόμα γνωστό και τα χρηματιστηριακά παιχνίδια γύρω από «φημολογούμενα» κοιτάσματα είναι συνηθισμένα. Όμως η εντατική δραστηριοποίηση τόσο των δυτικών εταιρικών κολοσσών όσο και της κυπριακής και της ισραηλινής κυβέρνησης τους τελευταίους μήνες δείχνει πως είναι πιθανό στην Ανατολική Μεσόγειο να βρίσκεται ένα ενεργειακό «ελ ντοράντο». Και όσο μεγαλύτερη είναι η «λεία» για τους εμπλεκόμενους καπιταλισμούς, τόσο μεγαλύτερη είναι η απειλή για τους λαούς της περιοχής.

Ανταγωνισμοί

Η Τουρκία ήδη αντιδρά, καθώς αντιλαμβάνεται ότι ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ επιχειρεί να την αποκλείσει από τη συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά και γενικότερα από τη Μεσόγειο. Οι Τουρκοκύπριοι αγανακτούν από την προσπάθεια της ελληνοκυπριακής πλευράς να ιδιοποιηθεί μόνο αυτή και όχι όλο το νησί τα ωφέλη από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Η «ελληνοτουρκική» διάσταση των ανταγωνισμών στην περιοχή δεν συμβαίνει σε κενό. Ταυτόχρονα είναι σε εξέλιξη η διαμάχη του Ισραήλ με το Λίβανο (που επίσης παραγκωνίζεται), η οποία αφορά άμεσα και το Ιράν που έχει συνάψει ενεργειακές συμφωνίες με τη Βηρυττό. Κυρίως, οι διαμάχες για τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου έχουν να κάνουν με πολύ πιο χοντρά παιχνίδια, όπως η ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης, η ενεργειακή ανεξαρτησία του Ισραήλ και οι αναγκαίες συμμαχίες του σε μια Μέση Ανατολή που αλλάζει. Σε αυτό το τοπίο, αν οι εξορύξεις αποδείξουν ότι είναι βάσιμες οι εκτιμήσεις για ενεργειακό θησαυρό, η Ανατολική Μεσόγειος απειλείται να μετατραπεί σε πυριτιδαποθήκη. Το εξοργιστικό είναι ότι σε αυτό το επικίνδυνο για τους λαούς παιχνίδι πρωτοστατεί η «αριστερή» κυβέρνηση Χριστόφια. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς δυναμιτίζει την ειρήνη στην περιοχή, απειλεί να τινάξει στον αέρα τις όποιες πιθανότητες επαναπροσέγγισης είχαν απομείνει στο νησί, έχοντας ως κριτήριο την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της ελληνοκυπριακής άρχουσας τάξης απέναντι στους ανταγωνιστές της (τη στιγμή που για τους Ελληνοκύπριους εργαζόμενους εφαρμόζει άγρια λιτότητα). Στο όνομα της ενίσχυσης της στρατηγικής θέσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνεργάζεται με το κράτος του Ισραήλ. Καθόλου τυχαία, τα πατριωτικά μπλογκ έχουν γεμίσει από πανηγυρισμούς όπως «ο Τάσος τώρα δικαιώνεται», «τώρα τους έχουμε στη γωνία» κ.λπ. Όσοι ψάχνουν για «δάκτυλο της Άγκυρας» πίσω από τη στάση των Τουρκοκυπρίων, ας αναλογιστούν αν η επιθετική στάση του ελληνοκυπριακού καπιταλισμού τους αφήνει άλλη επιλογή πέρα από τη στήριξη στην Άγκυρα.

«Εκεχειρία»

Ηρωική αντίσταση στη Συρία Για τη μερίδα της ελληνικής Αριστεράς που αναφέρεται στον «πατριωτικό αντιιμπεριαλισμό», η παραδοσιακή ανάλυση ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από την Τουρκία ενάντια στην Ελλάδα δοκιμάζεται όλο και πιο σκληρά από την πραγματικότητα. Παρ’ όλα αυτά, σύντροφοι από αυτό το χώρο επιμένουν να βλέπουν και στην περίπτωση της κυπριακής ΑΟΖ έναν αμερικανο-ισραηλινό δάκτυλο που τελικά θα καταλήξει σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Αυτή η αστήρικτη βεβαιότητα ότι τα αμερικανικά και τα ισραηλινά συμφέροντα δεν συμβαδίζουν με αυτά του ελληνικού καπιταλισμού είναι αντιστροφή της πραγματικότητας. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ. Στα ακροδεξιά σάιτ, που συνηθίζουν να βλέπουν «ανθελληνικές συνωμοσίες» παντού, σήμερα επικρατούν υστερικοί πανηγυρισμοί και γεμάτες αυτοπεποίθηση απειλές προς την Τουρκία. Και αν οι υστερίες της σκληρής άκρας Δεξιάς δεν είναι σοβαρός παράγοντας, στα πιο «έγκυρα» πατριωτικά σάιτ «γεωστρατηγικής», σε αναλύσεις νεο-πατριωτικών think tanks, που συνήθως απηχούν πραγματικές σκέψεις της ελληνικής άρχουσας τάξης και του σκληρού πυρήνα του ελληνικού κράτους, οι εκτιμήσεις είναι ανάλογες. Ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ χαρακτηρίζεται εύστοχα «αιχμή του δόρατος του δυτικού κόσμου στην πετρελαιοφόρο ζώνη».

Μεγάλο παιχνίδι

Τα στοιχήματα για τους εμπλεκόμενους παίκτες είναι πολύ μεγάλα. Για τις ΗΠΑ είναι μια μεγάλη ευκαιρία να σπάσει την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία. Φυσικά, το ίδιο ενδιαφέρον έχει και η ΕΕ και είναι χαρακτηριστική η προ μηνών επίσκεψη της Μέρκελ στη Λευκωσία. Για το ίδιο το Ισραήλ, στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή, με τις αραβικές εξεγέρσεις και τη ρήξη με την Τουρκία, η Κύπρος και η Ελλάδα είναι υπερπολύτιμοι σύμμαχοι, ενώ τα κοιτάσματα μπορούν να αποτελέσουν ένα τεράστιο βήμα προς την ενεργειακή του ανεξαρτησία (ένα ζήτημα που πάντα αποτελούσε πονοκέφαλο για το σιωνιστικό κράτος, το μόνο χωρίς πετρέλαιο στη Μέση Ανατολή). Ο ελληνικός καπιταλισμός σε αυτούς τους σχεδιασμούς αναβαθμίζεται σε πολύτιμο παίκτη και κινείται ανάλογα.

Πράγματι, οι φόβοι όσων έβλεπαν ανθελληνικούς σχεδιασμούς διαψεύδονται, καθώς οι αντιδράσεις της Τουρκίας έχουν πέσει στο κενό. Σύσσωμος ο αστικός Τύπος πανηγυρίζει χαιρέκακα τα «χαστούκια» που δέχεται η «απομονωμένη» Τουρκία από τη δυτική διπλωματία. Στο σημείο όπου θα κάνει τις γεωτρύσεις η Noble Energy, τουρκικά σκάφη, που ίσως επιχειρήσουν να παρεμποδίσουν τις εργασίες, θα βρεθούν απέναντι σε ισραηλινά, ελληνικά και αμερικανικά (ο 6ος στόλος είναι σε επιφυλακή) πολεμικά που θα καταπλεύσουν ή βρίσκονται ήδη στο «οικόπεδο 12».

Πολεμική απειλή

Η «ησυχία στο Αιγαίο», στην οποία αναφέρονται απαξιωτικά οι υποστηρικτές μιας επιθετικής ελληνικής πολιτικής, κινδυνεύει πραγματικά. Είναι χαρακτηριστικά τα δημοσιεύματα στον Τύπο ότι και τα τέσσερα ελληνικά στρατιωτικά επιτελεία (ΓΕΕΘΑ, ΓΕΣ, ΓΕΑ, ΓΕΝ) επεξεργάζονται διάφορα σενάρια για την ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων. Έχει περάσει λίγος καιρός από τη συνέντευξη του πρώην υπουργού Εξωτερικών Δρούτσα που υπενθύμιζε ότι «η άμυνα της Κύπρου εγγράφεται στο σκληρό πυρήνα της εθνικής μας στρατηγικής και του εθνικού δόγματος άμυνας και ασφάλειας». Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα θα εξαρτηθεί από τη στάση όλων των παικτών. Αλλά αν το παιχνίδι αποδειχθεί πολύ μεγάλο, τίποτα δεν αποκλείει μια ανάφλεξη της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτούς τους κινδύνους πρέπει να λάβει υπόψη της η Αριστερά, ιδιαίτερα απέναντι στο κλίμα που καλλιεργείται για ανακήρυξη ελληνικής ΑΟΖ, «στο δρόμο που χάραξε η Κύπρος». Τέτοιες «εθνικές πολιτικές» είναι πολύ επικίνδυνες. Στις εκτιμήσεις αναλυτών που υποστηρίζουν μια επεκτατική ελληνική πολιτική, η ανακήρυξη ελληνικής ΑΟΖ συνδυάζεται με το αίτημα για μια «νέα πολιτική ηγεσία έξω από το πολιτικό σύστημα» και «εντατική στρατιωτική προετοιμασία». Οι κίνδυνοι από την εμπλοκή σε τέτοια μεγάλα παιχνίδια δεν είναι «εθνικοί», είναι θανάσιμοι κίνδυνοι για τους εργάτες των χωρών της περιοχής, που θα κληθούν να χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα αυτών που οργανώνουν τα Μνημόνια και τα προγράμματα διαρκούς λιτότητας.

Στη Συρία οι νεκροί έχουν φτάσει τους 2.200, ενώ ο στρατός του Άσαντ συνεχίζει να πολιορκεί τις εξεγερμένες πόλεις. Σε ένα από τα τελευταία περιστατικά, στην πόλη Ραστάν, δεκάδες φαντάροι εγκατέλειψαν το κυβερνητικό στράτευμα και την καταστολή ανέλαβαν οι επίλεκτες μονάδες των τεθωρακισμένων του καθεστώτος. Ο αγώνας του συριακού λαού για ελευθερία είναι από τους πιο ηρωικούς που έχουν γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, καθώς χιλιάδες Σύριοι παραμένουν επί μήνες στους δρόμους απέναντι σε ελεύθερους σκοπευτές, τανκς, μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια και εκτελέσεις. Μπορεί στρατιωτικά ο Άσαντ να παραμένει ακλόνητος, αλλά ξοφλάει πολιτικά. Ακόμη και το Ιράν παίρνει διακριτικά αποστάσεις από το καθεστώς του. Ενώ και η Χαμάς δεν τον υποστηρίζει, κάτι το οποίο ξεσκέπασε ακόμη περισσότερο τον ψεύτικο «αντι-ιμπεριαλισμό» και «αντι-σιωνισμό» του δικτάτορα: Απάντησε βομβαρδίζοντας στρατόπεδα Παλαιστινίων προσφύγων...

Συνταγματοποίηση της λιτότητας

Η κυβέρνηση Σοσιαλιστών του Θαπατέρο στην Ισπανία, με τη σύμφωνη γνώμη του δεξιού Λαϊκού Κόμματος, ετοιμάζει συνταγματική αναθεώρηση. Στο νέο σύνταγμα θα κατοχυρώνεται ο «χρυσός κανόνας» των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Ενώ οι «κακοί» Μέρκελ και Σαρκοζί το συζητάνε ακόμα, τους πρόλαβαν οι Ισπανοί σοσιαλδημοκράτες που σπεύδουν πρώτοι να κατοχυρώσουν συνταγματικά το νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα. Διαδηλώσεις ενάντια στη συνταγματική αναθεώρηση έγιναν σε πολλές ισπανικές πόλεις, κυρίως από τους Indignados…

«Βάλτος» το Αφγανιστάν Πριν ένα χρόνο περίπου βρισκόταν στα πρώτα της στάδια η «μεγάλη επίθεση του Ομπάμα» στο Αφγανιστάν που θα τέλειωνε τον πόλεμο ή έστω θα στρίμωχνε τους Ταλιμπάν. Ελάχιστα νέα έχουν έρθει από τότε για το πώς προχωράει η νατοϊκή επιχείρηση, απλά γιατί οι ιμπεριαλιστές παραμένουν σε βάλτο. Στα μέσα Αυγούστου οι Ταλιμπάν πραγματοποίησαν μια εντυπωσιακή επίθεση στην έδρα του Βρετανικού Συμβουλίου στην Καμπούλ. Το περιστατικό δεν υπενθύμισε μόνο πως ο πόλεμος χάνεται για τους δυτικούς, αποκάλυψε και το πόσο «ευπρόσδεκτες» είναι οι δυνάμεις κατοχής στο Αφγανιστάν: το βρετανικό κτίριο ήταν «καμουφλαρισμένο» απ’ έξω...

14 • νεολαία

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

νέα από τις σχολές Κρήτη Στην Κρήτη, πέρα από τις αποφάσεις της συγκλήτου για αναβολή της εξεταστικής, έχουν αρχίσει να κινητοποιούνται και οι φοιτητές. Στα Χανιά το πολυτεχνείο είναι κατειλημμένο, οι συνελεύσεις έχουν μαζικότητα και τα αγωνιστικά πλαίσια υπερψηφίζονται. Στο Ηράκλειο οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από πολύ νωρίς, αφού την προηγούμενη εβδομάδα με κάλεσμα του φυσικού έγινε πορεία από 100 φοιτητές μέσα στην πόλη, με σκοπό την ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας.

Θεσσαλονίκη Στην πρώτη συνέλευση που έγινε στην αρχιτεκτονική, αποφασίστηκε εβδομαδιαία κατάληψη και νέα συνέλευση. Υπήρξε αρκετή πολιτική συζήτηση με τις καθεστωτικές παρατάξεις να απέχουν επιδεικτικά. Το πλαίσιο αγώνα ψηφίστηκε με μεγάλη μαζικότητα. Για όλη την εβδομάδα έχουν προγραμματιστεί δεκάδες συνελεύσεις στις πολυτεχνικές και φυσικομαθηματικές σχολές, που αναμένεται να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις.

Πάτρα Δεκάδες σχολές έχουν αρχίσει να παίρνουν αποφάσεις για καταλήψεις, ενώ αναμένεται κι άλλες σχολές να κάνουν το ίδιο. Στους μηχανολόγους το πλαίσιο ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ υπερψηφίστηκε με μεγάλη διαφορά από αυτό της ΠΑΣΠ. Στο σύλλογο αυτό, αν και παίρνονται κατά παράδοση αγωνιστικές αποφάσεις, πολλές φορές έχουν δημιουργηθεί αντιδραστικά μπλοκ αντικατάληψης. Στο φυσικό, αν και η ΠΚΣ βγαίνει κατά παράδοση πρώτη, η

απομονωτική της τακτική δεν τη βοηθάει κι έτσι βγήκε πρώτο το κοινό πλαίσιο ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ. Τέλος στη διοίκηση επιχειρήσεων η ΠΑΣΠ πρότεινε εβδομαδιαία κατάληψη, αλλά ήταν χαρακτηριστικό πως οι ερωτήσεις της Αριστεράς έκαναν την ηγεσία της να στριμωχτεί και να μην απαντάει. Κι εδώ η ΠΚΣ προσπεράστηκε από ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ.

Αθήνα Δυναμικά έληξε ο πρώτος γύρος συνελεύσεων στις σχολές της Αθήνας. Όλα τα τμήματα του πολυτεχνείου τελούν υπό κατάληψη, καθώς και το βιολογικό, η πληροφορική και το μαθηματικό. Σε όλες τις συνελεύσεις στηρίχτηκαν τα αγωνιστικά πλαίσια. Από αύριο αναμένονται και οι υπόλοιπες συνελεύσεις και παραμένει το μεγάλο ερώτημα τι θα γίνει στο ΠΑΠΕΙ, την ΑΣΟΕΕ και τα ΤΕΙ Αθήνας. Στις περισσότερες καταλήψεις γίνονται μαζικές συντονιστικές επιτροπές και προγραμματίζονται κοινές συζητήσεις με καθηγητές και εργαζόμενους των πανεπιστημίων. Στο Πάντειο πάρθηκε απόφαση για κατάληψη της σχολής (κάτι που έχει να γίνει χρόνια, καθώς η σχολή είναι κάστρο της ΔΑΠ) και για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Η ΠΑΣΠ με τη ΔΑΠ προσπάθησαν να πείσουν τους φοιτητές πως θα κάνουν τα πάντα για να ρίξουν το νόμο και πως είναι κι αυτές κομμάτι του φοιτητικού κινήματος. Η ΚΝΕ κατήγγειλε ΑΡΕΝ και ΕΑΑΚ σαν ουρά του ΠΑΣΟΚ και κάλεσε τον κόσμο στις δικές της επιτροπές αγώνα. Τελικά το πλαίσιο που υπερψηφίστηκε με μεγάλη διαφορά, ήταν της ΑΡΕΝ-ΕΑΑΚ, βάζοντας ένα δυναμικό στίγμα για τη συνέχεια των κινητοποιήσεων.

Οι φοιτητικές καταλήψεις «συναντώνται» με τις εργατικές απεργίες

Σκληρή ταξική σύγκρουση στη Χιλή Του Κωνσταντίνου Παπανικολάου

ο φοιτητικό κίνημα στη Χιλή δίνει ένα μεγάλο αγώνα που έχει πάρει χαρακτήρα πολιτικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση και έχει προκαλέσει ξεσηκωμό και στους εργαζόμενους. Σε όλη τη διάρκεια των θερινών μηνών (στη Χιλή είναι χειμώνας) διοργανώθηκαν ογκώδεις διαδηλώσεις με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων φοιτητών ενάντια στις πολιτικές της δεξιάς κυβέρνησης της Χιλής για την εκπαίδευση. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν στα τέλη του Ιούνη, μετά την ανακοίνωση από την κυβέρνηση του δισεκατομμυριούχου Πινιέρα των ρυθμίσεων για τη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και συνεχίζονται σε εβδομαδιαία βάση. Πάνω από 100 σχολεία και 30 πανεπιστήμια είναι κατειλημμένα για πάνω από 2 μήνες. Στην πορεία στις 10/8 συμμετείχαν πάνω από 100 χιλιάδες φοιτητές στην πρωτεύουσα Σαντιάγκο, ενώ εξαιρετικά μαζικές ήταν και οι διαδηλώσεις σε άλλες πόλεις. Είχε προηγηθεί στις 4 και τις 8 Αυγούστου η άγρια καταστολή που εξαπέλυσε ο υπουργός Εσωτερικών Χινσπέτερ, όπου πάνω από 1.000 φοιτητές συνελήφθησαν και πάνω από 100 τραυματίστηκαν. Οι φοιτητικές διαδηλώσεις θεωρούνται οι πιο μαζικές στη Χιλή μετά την πτώση του καθεστώτος Πινοσέτ το 1990. Η κυβέρνηση είναι καθαρόαιμος υποστηρικτής της εκπαίδευσης της αγοράς ενάντια στην οποία μάχεται το φοιτητικό κίνημα. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Πινιέρα: «Η εκπαίδευση είναι καταναλωτικό αγαθό» και «το κέρδος αποτελεί ανταμοιβή για την προσπάθεια». Παρ’ όλα αυτά, ο χιλιανός πρόεδρος υποχρεώθηκε σε υποχωρήσεις, σε μια προσπάθεια να σταματήσει το κίνημα. Από τη μια προχώρησε δύο φορές τους τελευταίους μήνες σε αντικατάσταση του υπουργού Παιδείας κι από την άλλη πρόσφερε 4 δισ. για τη στήριξη υποτροφιών σε φτωχές οικογένειες. Οι προσφορές απορρίφθηκαν από τους φοιτητές, που ζητάνε ικα-

νοποίηση όλων των αιτημάτων τους για μια πραγματική δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους. Οι δημόσιες δαπάνες για την παιδεία κινούνται στο 4,5% του ΑΕΠ. Το εκπαιδευτικό σύστημα «τριών ταχυτήτων» του Πινοσέτ (το 5% της νεολαίας φοιτά στην ελίτ των ιδιωτικών, το 45% σε ιδιωτικά ιδρύματα-«μπακάλικα» και το 50% στα υποχρηματοδοτούμενα δημόσια) παραμένει ανέγγιχτο, ενώ οι φοιτητές για να σπουδάσουν υπερχρεώνονται «φοιτητικά δάνεια» τα οποία αδυνατούν να αποπληρώσουν χρόνια μετά. Ενώ στην Ευρώπη και την Ελλάδα η παιδεία «μεταρρυθμίζεται» προς αυτό το μοντέλο, στη Χιλή η νεολαία έχει εξεγερθεί εναντίον του και έχει ανοίξει τη συζήτηση ακόμα και στα αστικά ΜΜΕ για τις αποτυχίες της παιδείας της αγοράς. Οι μαζικές διαδηλώσεις και καταλήψεις των νέων δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο, αφού και επί της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης Μπασελέτ το 2006-2007 είχε ξεσπάσει το μεγάλο μαθητικό κίνημα, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατάρρευση εκείνης της κυβέρνησης. Πολλοί από τους φοιτητές που πρωτοστατούν στο σημερινό κίνημα είναι «βετεράνοι» της μαθητικής εξέγερσης. Καθοριστική ήταν η κίνηση των φοιτητών να συναντήσουν και να καλέσουν σε συστράτευση τα συνδικάτα των εργαζομένων στα ορυχεία χαλκού (η Χιλή είναι 1η σε εξαγωγή χαλκού στον κόσμο), στις δημόσιες υπηρεσίες, αλλά και τους εργαζόμενους στον τομέα της ενέργειας. Εργατικοί αγώνες, αλλά και κινητοποιήσεις ιθαγενών συνέβαι-

ναν όλο το προηγούμενο διάστημα. Μάλιστα, τον Ιούλιο το συνδικάτο των ορυχείων κάλεσε σε απεργία και συμμετείχε σε διαδηλώση των φοιτητών.

Κοινό μέτωπο

Το μέτωπο φοιτητών-εργαζομένων έκανε τα πρώτα του βήματα, καθώς η συνομοσπονδία CUT προχώρησε σε 48ωρη γενική απεργία (ενάντια στη νομοθεσία που απειλεί με απολύσεις τους απεργούς), βάζοντας στο πλευρό του αγώνα για δημόσια δωρεάν παιδεία τα αιτήματα του εργατικού κινήματος για αναδιανομή μέσω δικαιότερης φορολογίας, για βελτίωση της εργατικής νομοθεσίας, αλλά και για ένα νέο σύνταγμα στη θέση του ισχύοντος που είχε συνταχτεί από το καθεστώς Πινοσέτ. Στις διαδηλώσεις της 48ωρης, ένας νεαρός Χιλιανός μαθητής δολοφονήθηκε από την αστυνομία. Με το 80% της κοινωνίας να υποστηρίζει τον αγώνα των φοιτητών και τα συνδικάτα εργαζομένων στα ορυχεία χαλκού και στην ενέργεια να μπαίνουν στον αγώνα (τα τελευταία χρόνια έχουν προχωρήσει σε απεργίες και κινητοποιήσεις, καταφέρνοντας σημαντικές νίκες), η κυβέρνηση Πινιέρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σοβαρή πολιτική κρίση. Το φοιτητικό κίνημα δεν πρόκειται να σταματήσει, καθώς διαμορφώνονται όροι για ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης που μπορεί να διεκδικήσει μια πραγματική μεταπολίτευση στη Χιλή, που μπορεί να ανατρέψει το νεοφιλελεύθερο μοντέλο στη χώρα όπου επιβλήθηκε παραδειγματικά.

Το σύστημα εισαγωγής στις σχολές… κάτω από τη βάση Της Κατερίνας Σεργίδου

Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα ρεπορτάζ των ειδήσεων υπερτονίζουν το γεγονός ότι φέτος η πτώση των βάσεων ήταν μεγάλη, ότι πολλά παιδιά μπήκαν σε πανεπιστήμια παρ’ όλο που έγραψαν κάτω από τη βάση και ότι επέλεξαν πιο πιασάρικες σχολές (λογοθεραπεία, φυσικοθεραπείες, νοσηλευτική κ.λπ.), που προσφέρουν σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση. Είναι αλήθεια ότι σε πολλές σχολές οι βάσεις έπεσαν μέχρι και 3.000 μονάδες και πολλές μέχρι

πέρσι «άπιαστες» σχολές, όπως ιατρικές, πολυτεχνικές, παιδαγωγικές, φέτος σημείωσαν πτώση. Για να έχουμε όμως μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του τι τελικά έγινε με τις φετινές βάσεις, χρειαζόμαστε και άλλα στοιχεία. Συνολικά σε όλες τις παραπάνω σχολές μπήκαν 77.983, ενώ πέρσι ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 84.368. Επίσης, ο συνολικός αριθμός των υποψηφίων που υπέβαλαν μηχανογραφικό δελτίο ήταν 123.916, ενώ πέρσι ήταν 106.189. Πολύ ενδιαφέρον είναι και το γεγονός ότι πολλές σχολές σε απομακρυσμέ-

νες περιοχές (νησιά, Βόρεια Ελλάδα) σημείωσαν πτώση, αφού η απόσταση λειτούργησε αποτρεπτικά και αυτές οι σχολές δεν επιλέχθηκαν στα μηχανογραφικά των περισσότερων μαθητών. Σε κάθε περίπτωση τα νούμερα είναι απλά νούμερα. Οι ανακοινώσεις του υπουργείου, οι στατιστικές και οι πίνακες δεν παίρνουν υπόψη τους το οικονομικό και ψυχικό κόστος για όλα τα παιδιά και τις οικογένειές τους, που πέρασαν από το γολγοθά των πανελληνίων κατά τη διάρκεια των τριών τάξεων του λυκείου. Δεν

μπορούν να μετρήσουν τι σημαίνει μετά από τόσους κόπους να περνάς σε μια άσχετη σχολή, επειδή δεν μπορούσες να περάσεις ή να επιλέξεις αυτή που ήθελες. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να μετρήσουν πώς νιώθουν οι χιλιάδες μαθητές που αποκλείστηκαν από το δικαίωμα στη μόρφωση. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι βαθιά ταξικό και άδικο. Χρειαζόμαστε επειγόντως αγώνες για μια παιδεία που θα σχεδιάζεται με βάση τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, ανοιχτή για όλα

τα παιδιά. Σε όσους πέρασαν σε αυτές τις εξετάσεις, πέρα από τα συγχαρητήρια, τους καλούμε να δώσουν και αγώνες στα πανεπιστήμια ενάντια στο νέα μέτρα, αφού γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι τα προβλήματα είναι και εκεί μεγάλα. Σε όσους δεν κατάφεραν να περάσουν, ευχόμαστε κουράγιο και καλή δύναμη και τους καλούμε να κάνουν την απογοήτευση και το θυμό τους δύναμη ενάντια σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι μπορούν να αποφασίζουν για τη ζωή μας χωρίς να μας παίρνουν υπόψη.

μετανάστες • 15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 31 Αυγούστου 2011

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

Την Παρασκευή 26 Αυγούστου, στο μετρό Περιστερίου, 40 χρυσαυγίτες προκαλούσαν τους κατοίκους της περιοχής, που τους ζήτησαν να φύγουν, καθώς δεν άντεχαν να ακούνε τα φασιστικά συνθήματά τους για την Αριστερά, τα συνδικάτα και τους μετανάστες. Οι νεοναζί συγκρούστηκαν με νεολαίους αντιφασίστες, μαχαιρώνοντας τον ένα, ο οποίος νοσηλεύεται με πολλαπλά τραύματα. Η αστυνομία, όπως πάντα, ήρθε, αφού είχαν φύγει οι φασίστες... NNN Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» ξεκινάει μαθήματα ιστορίας και τακτικής για την αντιφασιστική δράση, τη Δευτέρα 5 Σεπτέμβρη. Είναι απαραίτητο στις παρούσες συνθήκες να ξέρουμε τον εχθρό, για να μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε και να τον δούμε στις πραγματικές του διαστάσεις. NNN

Μακελειό στη Νορβηγία

Ποιος όπλισε το χέρι του Μπρέιβικ; Tου Θανάση Κούρκουλα

ο αποτρόπαιο μακελειό της Νορβηγίας από τον νεοναζί Μπρέιβικ, του «Τάγματος των Ναϊτών», με τραγικά θύματα 76 μέλη του Εργατικού Κόμματος Νορβηγίας, επιχειρείται να παρουσιαστεί ως «πράξη μοναχικού παράφρονα» που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε αποκλειστικά από τον ίδιο. Εκατοντάδες φασιστικές οργανώσεις ανά τον κόσμο, που αναφέρονται στο πολυσέλιδο μανιφέστο του –μεταξύ τους το ΛΑΟΣ και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα– έσπευσαν αμυνόμενες να τον αποκηρύξουν και να αποσαφηνίσουν πως δεν διατηρούσαν καμία σχέση μαζί του. Η ηγέτης του ακροδεξιού Νορβηγικού «Κόμματος της Προόδου» εξέφρασε τη λύπη της για το γεγονός πως μέχρι το 2006 ο Μπρέιβικ υπήρξε μέλος του κόμματός της, παρότι, όπως παραδέχθηκε, «ορισμένες από τις απόψεις που ασπάζεται ο δολοφόνος αποτελούν και απόψεις του κόμματος»! Διαφόρων ειδών συγκαλυμμένοι ή ανοιχτοί φασίστες επιχείρησαν να εμφανίσουν σινικά τείχη ανάμεσα στην ιδεολογία τους και τον Μπρέιβικ: Άλλο –είπαν– ο αντιισλαμικός ρατσισμός, η καταδίκη της «πολυπολιτισμικότητας», ακόμα και οι επιθέσεις σε βάρος μουσουλμάνων στην Ευρώπη, και άλλο η στυγερή δολοφονία 70 λευκών Νορβηγών από τον Μπρέιβικ. Όμως η πραγματικότητα συνηγορεί για το αντίθετο...

Κοινή στρατηγική Ο 32χρονος δράστης υπήρξε για πολλά χρόνια παραγωγικός, συμμετέχοντας σε εξτρεμιστικές ιστοσελίδες που σχετίζονται άμεσα με κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά φασιστικά κόμματα της Ευρώπης. Ήταν ενεργό μέλος της νεολαίας του ακροδεξιού «Κόμματος της Προόδου» το 2005, όταν παρουσίαζε σε προεκλογική αφίσα του ένα σκουρόχρωμο αδύνατο άνδρα να σημαδεύει με το όπλο μια κάμερα υπό το μότο: «Ο δράστης είναι ξενικής καταγωγής». Οι πράξεις του Μπρέιβικ μπορεί να ήταν δική του απόφαση –αν και παραμένει μεγάλο ερώτημα το πώς εφοδιάστη-

κε τόσο εύκολα και ανυποψίαστα με όπλα, πώς συντόνισε τόσο άψογα τις ενέργειές του κ.λπ.– ωστόσο οι ακραίες σκέψεις που τον οδήγησαν σ’ αυτές, δεν γεννήθηκαν από το πουθενά. Χρησιμοποίησε βέβαια διαφορετικές μεθόδους για τον ίδιο σκοπό π.χ. από τους Νορβηγούς κυριλέ φασίστες της «Προόδου». Πρόκειται για τον ίδιο λόγο που η κοινοβουλευτική έκφραση της ρατσιστικής ακροδεξιάς στην Ελλάδα δεν χρησιμοποιεί τις «ακραίες» πρακτικές της Χρυσής Αυγής. Ο κοινωνικός συσχετισμός δεν τις επιτρέπει και όχι λόγοι «αρχής», όπως ισχυρίζεται ο Καρατζαφέρης. Επιπρόσθετα, πολλοί Έλληνες πιο... «ακραίοι» φασίστες θαυμάζουν τα εγκλήματα του Μπρέιβικ, όπως αποκαλύπτεται σε διαλόγους μεταξύ νεοναζί σε φασιστο-φόρουμ του διαδικτύου. Είναι όμως άλλο οργανώσεις σαν τη Χρυσή Αυγή να εξαπολύουν πογκρόμ κατά μεταναστών με τις πλάτες της ΕΛ.ΑΣ. όπως έκαναν την άνοιξη, και άλλης τάξης πολιτική πρόκληση να υποστηρίζουν ανοιχτά τα εγκλήματα του Μπρέιβικ. Κάτι τέτοιο –παρότι η καρδιά τους είναι με το δολοφόνο της Νορβηγίας– θα σήμαινε πολιτική περιθωριοποίηση των νεοναζί στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη.

Φασιστική απειλή Παρά την περιθωριακή φύση τους, οι πράξεις του Μπρέιβικ είναι άκρως επικίνδυνες. Όχι μόνο γιατί πρόκειται για την πρώτη φορά που φασίστες στρέφονται τόσο ανοιχτά δολοφονικά απέναντι σε «φίλους των μεταναστών». Ούτε μόνο επειδή υπάρχει κίνδυνος να βρεθούν δολοφόνοι μιμητές του σε άλλα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Αλλά επειδή οι κάθε «Μπρέιβικ» τρέφονται από την ιδεολογική και πολιτική μήτρα σχηματισμών πολύ μαζικότερων από τα φασιστικά κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά σχήματα της Ευρώπης. Όπως οι Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ, που πέρσι δήλωνε πως το μοντέλο της πολυπολιτισμικότητας απέτυχε και πως τα παιδιά των μεταναστών αδυνατούν να ενσωματωθούν στη γερμανική κοινωνία. Όπως οι σοσιαλδημοκράτες

του Παπανδρέου που έχουν εξαπολύσει πόλεμο ενάντια στη «λαθρο»μετανάστευση από τον Έβρο μέχρι το κέντρο της Αθήνας. Επιπρόσθετα, ο Μπρέιβικ υπογραμμίζει τους κινδύνους που απορρέουν από την επιλογή του κατεστημένου στην περίοδο της κρίσης να νομιμοποιήσει τα φασιστικά σιχάματα ανά την Ευρώπη, ελπίζοντας πως θα το βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του κινήματος, των εργατικών αντιστάσεων και της Αριστεράς. Γι’ αυτό στην Ελλάδα το ΛΑΟΣ παίρνει από το ΠΑΣΟΚ τα εύσημα του κόμματος της «εθνικής συνεννόησης» καθημερινά. Γι’ αυτό οι Χρυσαυγίτες αποτελούν απαραίτητο συμπλήρωμα της αστυνομίας στις σκούπες εναντίον των μεταναστών, αλλά και εργαλείο προβοκάτσιας στις πανεργατικές απεργίες και τις πλατείες. Αυτές είναι οι βασικές αιτίες που στην περίοδο της κρίσης οι φασιστικές συμμορίες αποτελούν σοβαρή απειλή και η Νορβηγία έρχεται να το επιβεβαιώσει με τρόπο πολύ πιο εκκωφαντικό από τον Άγιο Παντελεήμονα...

Αντιρατσιστική αντιφασιστική δράση Για όλους τους παραπάνω λόγους χρειάζεται μαζική αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση, πριν να είναι αργά. Ως διακριτό τμήμα του κινήματος ενάντια στη μνημονιακή συναίνεση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ σε πλατείες, γειτονιές, χώρους εργασίας, σχολεία και σχολές. Ως συστηματική προσπάθεια προώθησης της ενότητας Ελλήνων και μεταναστών που τόσο αναγκαία είναι για να αποκρούσουμε τις συντονισμένες επιθέσεις του συστήματος. Για να μη μένουν αναπάντητες κάθε είδους μικρότερες ή μεγαλύτερες ρατσιστικές και φασιστικές προκλήσεις σε σχολεία, πόλεις και γειτονιές. Με στόχο το ξεσκέπασμα των ντόπιων νοσταλγών του Μπρέιβικ, των νεοναζί, χουντικών και φιλομοναρχικών βρυκολάκων, που κρύβονται πίσω από τον «πατριωτικό» μανδύα και χρησιμοποιούν το ρατσισμό για να διασπάσουν και να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο που αντιστέκεται.

Στη διάρκεια σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή του υπουργού Ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, εκπροσώπων του Δήμου και των επιμελητηρίων, συζητήθηκε η νομοθετική ρύθμιση για τη συμμετοχή ιδιωτικών αστυνομικών στην αντιμετώπιση του παραεμπορίου, που ετοιμάζεται να προωθήσει το υπουργείο Ανάπτυξης. Λες και το λιανεμπόριο που γίνεται χωρίς παραστατικά ξεκίνησε από τότε που εμφανίστηκε ο πρώτος μετανάστης μικροπωλητής! NNN Μπορεί να κάηκε ο μισός νομός Έβρου, γιατί δεν έχουμε πυροσβέστες και δεν δόθηκε δεκάρα για αντιπυρικές ζώνες και πρόληψη, αλλά κατασκευάζεται ένας ωραιότατος φράκτης αξίας 5 εκατ. ευρώ για να... διακοσμεί τα καμένα. Live your... reality! NNN Στον τουρκικό Τύπο δημοσιεύτηκε ότι οι δυνάμεις της Frontex σκότωσαν ένα μετανάστη που προσπαθούσε να διασχίσει τον Έβρο. Υποτίθεται πως μοναδική αποστολή της είναι να συλλαμβάνει τους διακινητές, να καταγράφει τους μετανάστες και να τους παραδίδει στις ελληνικές αρχές. Μέχρι σήμερα οι ελληνικές αρχές ούτε έχουν διαψεύσει, ούτε έχουν επιβεβαιώσει το γεγονός. Ίσως επειδή η ζωή, όταν πρόκειται για μετανάστη, δεν έχει αξία. NNN Επίθεση δέχτηκαν Πακιστανικής καταγωγής οδηγοί ταξί από ομάδα άλλων οδηγών στην πιάτσα ταξί του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος. Ξέχασαν φαίνεται πως όταν οι Έλληνες, στη δεκαετία του ’60, έκαναν τους ταξιτζήδες στην Αμερική, έτρωγαν ξύλο... NNN Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» έκανε παρέμβαση στο ΟΑΚΑ, στον αγώνα Παναθηναϊκού-Μακάμπι, μοιράζοντας χιλιάδες προκηρύξεις και ανεμίζοντας παλαιστινιακές σημαίες σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θετική. NNN Το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κεντροδεξιά κυβέρνηση της Σλοβακίας προκαλεί σοκ. Προβλέπει δωρεάν στειρώσεις για τους φτωχούς, προτείνοντάς τους ως κίνητρο επιδοτήσεις. Όμως, στην περίπτωση της Σλοβακίας οι φτωχοί στη μεγάλη τους πλειοψηφία ανήκουν κυρίως στη μειονότητα των Ρομά. Επιβεβαιώνεται τραγικά ο ρατσιστικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι Ρομά στη Γηραιά Ήπειρο. NNN Ενεργό μέλος του ναζιστικού κόμματος στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν τελικά, όπως αποδείχθηκε, ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης του κολοσσού ΙΚΕΑ, Ingvar Kamprad. Δεν μας κάνει εντύπωση. Η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί άλλες φορές την αστική δημοκρατία κι άλλες φορές το φασισμό, ανάλογα με την οικονομική συγκυρία. Τα στελέχη του συστήματος απλώς αλλάζουν ρόλους... NNN Δεν δέχτηκαν να εγκαταλείψουν το κέντρο προσφύγων στο Λαύριο, αν δεν δεσμευτεί με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ανακατασκευής του ακατάλληλου κτιρίου Α το υπουργείο Υγείας, στου οποίου την ευθύνη ανήκει το Κέντρο. Πρόκειται για 125 Κούρδους πρόσφυγες του Λαυρίου, στους οποίους ο υφυπουργός Υγείας Μπόλαρης δεν δεσμεύεται για την ανακατασκευή του στατικά επικίνδυνου κτιρίου. Όμως τους κατηγορεί πως αδιαφορούν για τη ζωή τους, καθώς δεν δέχονται να μεταφερθούν σε λυόμενα σεισμοπλήκτων, τα οποία εγκατέστησε σε ένα χωράφι το υπουργείο και δεν χωράνε ούτε τους μισούς. Με τη συμπαράσταση της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης που συστάθηκε από κατοίκους της περιοχής, οι πρόσφυγες ξεκίνησαν καθημερινές κινητοποιήσεις μπροστά στο Δημαρχείο, ζητώντας τη συμπαράσταση του Δήμου. Ο νέος δήμαρχος Λαυρεωτικής Κ. Λεβαντής δήλωσε πως στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο θα τεθεί το θέμα τους, θα προταθεί από τον ίδιο ψήφισμα συμπαράστασης και θα σταλεί υπόμνημα στο υπουργείο.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

31 Αυγούστου 2011

www.dea.org.gr

Ψίχουλα για μισθό, άγρια ελαστικότητα, μέσω ΜΚΟ

Η γαλέρα της «κοινωνικής εργασίας» Του Σπύρου Αντωνίου

κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει οδηγήσει στην ανεργία εκατομμύρια ανθρώπους. Το πρώτο εξάμηνο του 2011 χάθηκαν 88.000 θέσεις εργασίας και υπολογίζεται απώλεια άλλων 134.000 θέσεων μέχρι το τέλος του έτους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, φέτος τον Ιούλιο οι άνεργοι έφτασαν στο ιστορικό υψηλό ποσό των 699.658, όταν όλοι γνωρίζουν βέβαια ότι ανεπίσημα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το 1 εκατομμύριο. Οι απλήρωτοι λογαριασμοί των νοικοκυριών συσσωρεύονται, οι απολύσεις πέφτουν βροχή και η φτώχεια βαθαίνει. Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό περιβάλλον ξεκίνησε η εφαρμογή των προγραμμάτων «κοινωνικής εργασίας», που δήθεν θα φρενάρουν το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά ουσιαστικά θα εδραιώσουν ακόμα περισσότερο την ελαστική απασχόληση και θα εντείνουν το εμπόριο ελπίδας για εκατοντάδες χιλιάδες νέες-ους, οι οποίοι αναζητούν μεροκάματο.

Προτεραιότητα

Το νέο τρικ του ΠΑΣΟΚ υιοθετήθηκε για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων (καθαριότητα, Βοήθεια στο Σπίτι, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη κ.λπ.), που δημιούργησαν ο Καλλικράτης και το πάγωμα των προσλήψεων στο δημόσιο (1 πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις). Γίνεται ξεκάθαρο πια ότι η τοπική αυτοδιοίκηση (χωρίς τους συμβασιούχους) υπολειτουργεί, οι δημόσιες υπηρεσίες συνεχώς υποβαθμίζονται και γι’ αυτό απαιτούνται χιλιάδες προσλήψεις. Οι προτεραιότητες των «σοσιαλφιλελεύθερων» κυβερνώντων είναι όμως άλλες. Η πρόσληψη ακόμα 4.000 μόνιμων (με πλήρη δικαιώματα και επιδόματα) στα σώματα ασφαλείας πρόσφατα, αντί για πλήρωση των χιλιάδων κενών σε σχολεία και νοσοκομεία, είναι αποκαλυπτική της πρόθεσής τους να αναβαθμίσουν την καταστολή, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές ανάγκες. Η ενίσχυση της απασχόλησης στον τομέα των αναγκών και οι νέες θέσεις

εργασίας, που δημιουργούνται, στηρίζουν –έστω και λίγο– αυτό που λέμε «κοινωνικό κράτος» και είναι προς όφελος όσων υποφέρουν από την κρίση. Όμως, οι εργασιακές σχέσεις όσων καταφέρουν τελικά να προσληφθούν και οι πρακτικές υλοποίησης των προγραμμάτων, ακυρώνουν σε μεγάλο βαθμό τα όποια καλά νέα.

Το πρόγραμμα Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα αφορά 55.000 θέσεις. Οι δήμοι θα απασχολούν ανέργους για πέντε μήνες. Κάθε εργαζόμενος θα παίρνει 625 ευρώ το μήνα μικτά και οι ασφαλιστικές του εισφορές θα χρηματοδοτούνται μέσω ΟΑΕΔ. Εργοδότες των εργαζομένων θα είναι κυρίως Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), όπως και άλλοι φορείς «Μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα» (Σωματεία, Ιδρύματα, Συνδικαλιστικές Οργανώσεις κ.λπ.), οι οποίοι θα υπογράφουν συμβάσεις με τους δήμους στους οποίους θα παραχωρούν ουσιαστικά τους εργαζόμενους. Αν και όλα αυτά τα νεοφιλελεύθερα κόλπα υιοθετούνται με τη δικαιολογία ότι απαγορεύονται οι απευθείας προσλήψεις στο δημόσιο, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για μισθούς, το «ευγενές» έργο των φορέων που θα συμμετέχουν στο πρόγραμμα φυσικά θα αμειφθεί. Οι «μη κερδοσκοπικοί

φορείς» που δημιουργήθηκαν για να καταπίνουν κονδύλια, θα εισπράξουν συνολικά το 5% του προϋπολογισμού, δηλαδή περίπου 14 εκατομμύρια ευρώ, από τα συνολικά 280 εκατ. ευρώ. Για μια φορά ακόμα κάποιοι «ευαίσθητοι» κερδοσκόποι θα κάνουν πάρτι πάνω στις στρατιές των ανέργων. Η διαπλοκή τους με κυβερνητικούς παράγοντες θα φουντώσει το ρουσφέτι για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του βουλευτή Σερρών του ΠΑΣΟΚ Κουτμερίδη, συνεργάτες του οποίου έσπευσαν με δική του ενθάρρυνση να συστήσουν ΜΚΟ για να διεκδικήσουν το πρόγραμμα που αντιστοιχεί στο νομό Σερρών και φυσικά το ποσοστό της προμήθειας (πάνω από 150.000 ευρώ). Εύκολο χρήμα και ψηφοφόροι-πελάτες σε ένα. Μετά το σάλο που ξέσπασε από την αποκάλυψη της παραπάνω χυδαιότητας, ο Κουτρουμάνης αναγκάστηκε να δηλώσει ότι προτίθεται να αποκλείσει εκείνες τις ΜΚΟ που ιδρύθηκαν τους τελευταίους 3-4 μήνες μόνο και μόνο για να ενταχθούν στο πρόγραμμα, καθώς και όσες στο ΔΣ τους συμμετέχουν πολιτικά πρόσωπα. Παρ’ όλα αυτά είναι βέβαιο πως μετά τους συμβασιούχους και τα γαλάζια stage, δημιουργούν ένα νέο πελατειακό δίκτυο εργαζομένων με την πράσινη «κοινωνική εργασία».

Όλα γίνονται κυνικά και νεοφιλελεύθερα. Για ημερομίσθιο 25 ευρώ πρέπει να δουλεύεις με καθεστώς «εθελοντή» χωρίς εργασιακά δικαιώματα και να αμείβεσαι κάτω από τη Συλλογική Σύμβαση. Την ίδια στιγμή, με τις εισφορές των μισθωτών στον ΟΑΕΔ θα πληρώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές, ενώ παγιώνεται ο νέος τύπος εργαζόμενου: υποαπασχολούμενος, ασυνδικάλιστος και έρμαιο της εργοδοτικής τρομοκρατίας.

Επέκταση Το πρόγραμμα του υπουργείου Εργασίας δεν είναι το μοναδικό που προωθεί η συμμορία ΓΑΠ-Βενιζέλου. Το υπουργείο Εσωτερικών ετοιμάζει στις αρχές Σεπτέμβρη νέο «δουλεμπορικό» σχέδιο προσλήψεων πενταμηνιτών εργατών στους δήμους, στον τομέα της Αυτεπιστασίας (οικοδομικής φύσεως έργα). Τέτοια έργα μπορεί να αφορούν συντήρηση και επισκευές σε κοινωνικές υποδομές (παιδικοί σταθμοί, αθλητικά κέντρα), κοινόχρηστους χώρους (πάρκα, πλατείες, παιδικές χαρές, πεζοδρόμια, πεζόδρομοι), δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, χωματερές, καθαρισμό δασών κ.λπ. Για το 2012 προβλέπονται 25.000 τέτοιες θέσεις οικοδόμων και εργατών, με ανώτατο ετήσιο όριο απασχόλησης τα 135 ημερομίσθια.

Το απαράδεκτο αυτό καθεστώς μισο-δουλειάς, κάτω από την πίεση της πρωτοφανούς ανεργίας και της υποχρηματοδότησης των δήμων, προωθείται ακόμα και από αριστερούς δημάρχους και συνδικαλιστικούς φορείς (π.χ. το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ στη Λάρισα), νομιμοποιώντας έτσι την εξαθλίωση των εργαζομένων. Στη Ν. Ιωνία η δημοτική αρχή, που εκλέχτηκε με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, υπέγραψε συμφωνία με ΜΚΟ, προκειμένου να καλυφθούν θέσεις εργασίας που λείπουν από την ενισχυτική διδασκαλία στα σχολεία, στη δημιουργική (απογευματινή) απασχόληση παιδιών στα Δημοτικά, στην καθαριότητα κ.α. Τις επιλογές αυτές καταδικάζει η ΟΛΜΕ που τονίζει σε ανακοίνωσή της: «Τώρα οι άνεργοι εκπαιδευτικοί θα καλούνται να δουλέψουν στο δημόσιο σχολείο, αλλά ως εργαζόμενοι σε ιδιώτη εργοδότη και στους δήμους».

Διεκδίκηση

Η Αριστερά και τα συνδικάτα δεν πρέπει να υποχωρούν σε τέτοιες πρακτικές. Μόνη λύση είναι η αγωνιστική-διεκδικητική στάση, όπως του δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης. Ο δήμαρχος Χ. Κορτζίδης, μαζί με τους κατοίκους και τους εργαζόμενους στο δήμο πραγματοποίησαν πορεία στο υπουργείο Εσωτερικών στα τέλη Ιουλίου και πέτυχαν να αποδοθούν άμεσα στους δήμους τα χρήματα για κάποιες από τις αρμοδιότητες που τους μεταφέρθηκαν με τον Καλλικράτη και να αυξηθεί ο αριθμός των συμβασιούχων για την κάλυψη των αναγκών στις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου. Ένα πλατύ μέτωπο των αριστερών και όχι μόνο δήμων, μαζί με την ΠΟΕΟΤΑ, που θα στηρίζεται από το εργατικό κίνημα και την Αριστερά, πρέπει να απαιτήσει λεφτά για την τοπική αυτοδιοίκηση, την παιδεία, την υγεία και όχι για τις τράπεζες. Επίσης μαζικές προσλήψεις μονίμων για να καλυφθούν οι ανάγκες στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα, επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους και όχι «πακέτα» για ΜΚΟ και ιδιώτες.