10. Festiwal Filmowy Planete Doc Review - katalog by Festiwal Filmowy Millennium Docs Against Gravity

PROGRAM PROJEKCJI I WYDARZEÅ&#x192;

INFORMACJE PRAKTYCZNE KINA I OBIEKTY FESTIWALOWE inoteka K Pałac Kultury i Nauki, pl. Defilad 1 (wejście od Al. Jerozolimskich) tel: 22 551 70 70 www.kinoteka.pl I luzjon ul. Narbutta 50a tel. 692 804 460 www.iluzjon.fn.org.pl

lub festiwalowy Cafe Kulturalna K Pałac Kultury i Nauki, pl. Defilad 1 Klub czynny od godziny 12:00 eatr Studio T Pałac Kultury i Nauki, pl. Defilad 1 ARDON, TO TU P Plac Grzybowski 12/16

Języki Filmy zagraniczne wyświetlane są z polskimi napisami. Większość filmów pokazywana jest również z angielskimi napisami.

Informacja Strona internetowa festiwalu www.planetedocff.pl – aplikacja MÓJ KALENDARZ Polecamy i zachęcamy do korzystania ze strony planetedocff.pl. Znajdziecie tam najświeższe informacje o festiwalu oraz aplikację MÓJ KALENDARZ. Dzięki niej możecie rekomendować, tworzyć swój program projekcji na dany dzień, filtrować projekcje według miejsca i czasu projekcji, sekcji filmowej czy konkursu.

Centralne Biuro Informacji (CBI) CBI znajduje się w Kinotece i w Iluzjonie, w holu kasowym. Czynne jest codziennie na godzinę przed pierwszym seansem, do rozpoczęcia ostatniego seansu.

Bilety Sprzedaż biletów rusza w Kinotece i w Iluzjonie 3 maja 2013. Ceny biletów: Bilety na seanse do godziny 15:00: 13 zł Bilety na seanse od godziny 15:00: poniedziałek – piątek: 15 zł sobota – niedziela: 16 zł. Bilety na seanse 3D – 19 zł Istnieje możliwość zakupu biletów normalnych online na seanse odbywające się w Kinotece. Więcej informacji na stronie: www.planetedocff.pl PAKIET 10 + Przy zakupie minimum 10 biletów na seanse w jednym z festiwalowych kin cena jednego biletu wynosi 12 zł. Bilety na seanse w różnych kinach festiwalowych nie łączą się w ramach PAKIETU 10+. UWAGA! W każdym z kin sprzedawane są bilety wyłącznie na seanse grane w danym kinie. 100 pierwszych osób, które kupi w Kinotece i w Iluzjonie 10 lub więcej biletów otrzyma katalog gratis! Rezerwacji można dokonywać telefonicznie w odpowiednich kinach (wyłącznie w trakcie festiwalu) i online na stronach www kin festiwalowych. Odbiór rezerwacji na godzinę przed seansem. Informujemy, ze nie ma możliwości zwrotu zakupionych biletów. Miejsca w salach są nienumerowane.

Wykłady mistrzowskie: Bilety do nabycia w trakcie festiwalu w Kinotece, w miarę wolnych miejsc. Cena biletów wynosi 20 zł. Termin zgłoszeń dla osób z branży filmowej po bezpłatne wejściówki upłynął przed rozpoczęciem festiwalu. Wystawy Petera Mettlera: Plenerowa wystawa fotografii Jesteśmy naturą, która myśli o sobie Galeria AMS – trawnik przy Muzeum Techniki (Pałac Kultury i Nauki) Wystawa czynna od piątku 10 maja do piątku 31 maja 2013 roku. Żywe obrazy Petera Mettlera Iluzjon, ul. Narbutta 50a Wystawa czynna od piątku 10 maja do niedzieli 19 maja 2013 w godzinach otwarcia kina. Wstęp wolny POKAZY FILMÓW z Mediakolekcji Doc Next Network Iluzjon, ul. Narbutta 50a Czynne od 10 maja do 19 maja 2013 w godzinach otwarcia kina. Wstęp wolny Wystawa Sharon Lockhart – Milena, milena Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, ul. Jazdów 2 Otwarcie wystawy: 17 maja 2013, godz. 18:00, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, ul. Jazdów 2. Wystawa czynna od 18 maja do 18 sierpnia 2013, od wtorku do niedzieli w godzinach 12:00-19:00, w piątki 12:00-21:00. W czwartki wstęp wolny. Więcej informacji: www.csw.art.pl

INFORMACJE PRAKTYCZNE KONKURSY DLA WIDZÓW Nagroda Publiczności: Zachęcamy do głosowania na najlepszy według publiczności film festiwalu PLANETE+ DOC. Kupon do głosowania znajduje się na odwrocie biletu. By zagłosować, wystarczy naderwać odpowiednią ocenę na skali (1 to najlepsza ocena, 4 to najgorsza) i po projekcji w dniach 10-19 maja wrzucić kupon do urny. Nagroda publiczności, ufundowana przez kanał dokumentalny PLANETE+ i platformę cyfrową nc+, zostanie wręczona na gali wręczenia nagród 18 maja.

Konkurs na recenzję: Podziel się z nami swoimi wrażeniami i napisz recenzję jednego z filmów festiwalowych. Atrakcyjne nagrody czekają na autorów 10 najlepszych recenzji filmów prezentowanych podczas festiwalu. Wystarczy zarejestrować się w serwisie www.planetedocff.pl i w dniach 10-19 maja umieścić swoją recenzję w formularzu dostępnym po zalogowaniu się. Fundatorami nagród są kanał dokumentalny PLANETE+ i platforma cyfrowa nc+.

Katalog i gadżety festiwalowe Nasze gadżety można nabyć w trakcie festiwalu w Centralnym Biurze Informacji (CBI) w Kinotece i w Iluzjonie. Ilość ograniczona!

Koszulka – 30 zł Torba – 30 zł Katalog –15 zł Program projekcji i wydarzeń specjalnych z rekomendacjami – bezpłatny

Gdzie nas znajdziesz W Internecie: www.planetedocff.pl www.facebook.com/PlaneteDoc www.youtube.com/planeteplusdocff www.againstgravity.pl www.youtube.pl/againstgravity.pl www.againstgravity.pl/2/sklep-dvd

Mapka obiektów festiwalowych 4 7

1. K inoteka Pałac Kultur y i Nauki, pl. Defilad 1 (wejście od Al. Jerozolimskich)

2. Iluzjon ul. Narbutta 50a

3. K lub

festiwalowy Cafe Kulturalna Pałac Kultur y i Nauki, pl. Defilad 1

4. T eatr

Studio

Pałac Kultur y i Nauki, pl. Defilad 1

5. PARDON,

TO TU

Plac Grzybowski 12/16

6. C SW

ZAMEK UJAZDOWSKI

ul. Jazdów 2

7. SZ KOŁA

WYŻSZA PSYCHOLOGII SPOŁECZNEJ

ul. Chodakowska 19/31

8. WYSTAWA

PLENEROWA ZDJĘC PETERA METTLERA JESTEŚMY NATURĄ, KTÓRA MYŚLI O SOBIE

Polecam. Artur Liebhart , dyrektor festiwalu

Konkurs główny o Nagrodę Millennium: Pokaż to, co niewidzialne

Na 10. festiwalu PLANETE+ DOC zestaw filmów w konkursie głównym cechuje różnorodność stylów i form sztuki dokumentalnej. Zobaczymy 14 oryginalnych filmów, wciągających nas emocjonalnie i intelektualnie w przedstawiane historie. Spotkamy się z nowymi filmami naszych dobrych znajomych z poprzednich edycji festiwalu. Szczególna pętla czasowa pojawia się przy filmie Petera Mettlera – pod znaczącym nomen omen tytułem – Koniec czasu. Wszystko zaczyna się teraz . Poprzedni pełnometrażowy film tego reżysera, czyli Hazard, bogowie i LSD wygrał w 2004 roku 1. edycję naszego festiwalu (wówczas pod nazwą Warsaw Doc Review). To świetna okazja, aby w tym roku szerzej zaprezentować twórczość tego wybitnego progresywnego artysty, którego trafniej byłoby nazwać „kompozytorem obrazu i dźwięku”. Na 10. festiwalu PLANETE+ DOC pokażemy retrospektywę filmów Petera Mettlera, a także dwie jego wystawy. Mettler podzieli się również swoim doświadczeniem na wykładzie mistrzowskim, a razem ze swoim przyjacielem, słynnym gitarzystą jazzowym Fredem Frithem pokaże w Teatrze Studio Live Cinema Show, łączące muzykę z obrazem. Na tegorocznym festiwalu powróci do nas również inny szwajcarski artysta – Peter Liechti, którego poprzedni film Odgłosy robaków. Zapiski mumii zdobył Nagrodę Millennium na PLANETE+ DOC w 2009 roku. W tym roku Liechti przeprowadzi nas przez rodzinną traumę w filmie Ogród mojego ojca . W tegorocznym konkursie mamy dwa filmy z pozoru tylko na ten sam temat, czyli o chorobie Alzheimera. Przyciąga ona artystów sztuk wizualnych, bo jest symboliczną kwintesencją naszych czasów. Chodzi o proces zapominania. Alan Berliner, guru autorskiego filmu dokumentalnego, i młody David Sieveking przedstawiają nam ten sam temat, ale z odmiennej niż ma to zwykle miejsce perspektywy. Nie choroba jest dla niech ważna, lecz osoba. Na tym jednak podobieństwa się nie kończą. Oba filmy są dobrym przykładem kreatywności i stylistycznej różnorodności. Trzeba jednak przyznać, że choć Berliner pracował nad filmem ponad 10 lat i czaruje nas w nim inteligentnym humorem, to Sieveking otwiera przed nami tajemnice jego najbliższej rodziny, przez co jego film bardziej wciąga nas emocjonalnie.

Spore oczekiwania wiążą się z nowym filmem Macieja Drygasa Abu Haraz . Reżyser pożegnał się tym razem z historią PRL-u, aby przez kilka lat przyglądać się małej społeczności nad Nilem. I znów nie o fakty chodzi, lecz o świadomość i psychologiczny proces utraty. Inny mistrz, Nicolas Philibert, pokaże nam to, czego nie widzimy, tylko słuchamy, czyli radio. W filmie Kocham radio zajmuje się tym abstrakcyjnym medium, wymagającym od nas tak wiele wyobraźni. Mika Roinkainen, reżyser legendarnego filmu Wrzeszczący faceci, zabierze nas w podróż do źródeł osobowości. Ojciec i syn jadą samochodem z Finlandii do Szwecji, aby powspominać emigranckie czasy: dla jednego młodość, dla drugiego dzieciństwo i… poznać się lepiej. Fińska krew, szwedzkie serce to rockowy film drogi z happy endem. Rodzinną kanwę ma również szwedzki film Wszyscy są starsi ode mnie w reżyserii Martina Widerberga, syna legendarnego szwedzkiego reżysera filmów fabularnych Bo Widerberga. Jest to saga o stałości i zmienności, o szacunku do twórczości artystycznej i buncie, o przemijaniu. Martin Widerberg dokończył dzieło swojego ojca, czyli film o swoim dziadku, ale opowiedział zarazem o czterech pokoleniach Widerbergów. Z kolei czeska mistrzyni formy dziennika dokumentalnego – Helena Třeštíková pokaże w filmie Prywatny wszechświat przeciętną rodzinę czeską na przestrzeni 30 lat. W tym filmie widać wyraźnie, czym tak naprawdę był 1989 rok w wymiarze stosunków rodzinnych. Jakie impulsy kierowały młodymi ludźmi w tamtych czasach. Po raz pierwszy w historii festiwalu PLANETE+ DOC mamy w konkursie głównym film chilijski. Ostatni etap to na poły poetycka opowieść o stanie zagubionej świadomości. Cristian Soto i Catalina Vergara opowiadają o tym, jak ludzie, którzy czują, że nie są już nikomu potrzebni, próbują z tym żyć. A jak żyć z pytaniem, dlaczego ja przeżyłem, mnie się udało, a jemu lub jej niestety nie? Co wpływa na taki obrót wydarzeń? Tego typu pytania pojawiają się w pięknym obrazie innego uznanego reżysera z Holandii, czyli Johna Appela. W filmie W złym miejscu i w złym czasie zmierzył się on z niedawną tragedią, czyli z atakiem terrorystycznym Andersa Breivika. Kim są ci, którzy przeżyli? Jak postrzegają miniony dramat i swój los? Podobne pytania, choć w innej formie, zadaje Joshua Oppenheimer w filmie Scena zbrodni . Ta filmowa „rozmowa z katami”, którzy zgodzili się odtworzyć popełnione przez siebie 50 lat temu zbrodnie, opowiada nie tylko o granicach człowieczeństwa, ale zmusza również do refleksji nad możliwym katharsis. Po nim nie pozostaje nam nic innego, jak obejrzeć film Ogród Edenu . To parodystyczna i aluzyjna wycieczka do popularnego izraelskiego kąpieliska,

w którym jak w soczewce odbija się izraelskie społeczeństwo. Wielu widzów na pewno zainteresuje film Pussy Riot. Modlitwa punka , w którym poznamy bliżej założycielki feministycznej grupy, ignorowanej przez wszystkich do czasu występu w moskiewskiej cerkwi, a później traktowanej jak żywy symbol walki o wolność słowa Konkurs Millennium to w tym roku nie tylko majowe spotkanie mistrzów filmu dokumentalnego, lecz również jeden międzynarodowy debiut. Michał Bielawski zaprezentuje swój Mundial. Gra o wszystko . Nowatorski w formie obraz przypomni nam czasy Mundialu w 1982 roku, gdy Polacy zastanawiali się, czy drużyna zdobywająca laury w Hiszpanii powinna być powodem do dumy i satysfakcji. Listę filmów w tegorocznym konkursie głównym zamykają dwa filmy dziejące się na kontynencie afrykańskim. Oba opowiadają o dyskryminacji i przezwyciężaniu jej siłą charakteru. Taniec wyklętych kobiet i W cieniu słońca przybliżają nam wspaniałych ludzi, postawionych w sytuacji konieczności dokonania tragicznych w skutkach wyborów. To, co te postaci zbliża, to chęć życia i nadzieja na lepsze jutro. Czego Państwu i sobie z całego serca życzę.

Edwin Bendyk , Polityka

Film dokumentalny, między faktami a fałszywą świadomością „Cóż to za film dokumentalny? Czysta propaganda!” – wołali widzowie po obejrzeniu filmu Niewygodna prawda. Książka i film dokumentalny pod tym tytułem wyniosły ich autora – Ala Gore’a na szczyty publicznego uznania. W 2007 roku został uhonorowany, wraz z Międzynarodowym Panelem ds. Zmian Klimatycznych ONZ (IPCC), Pokojową Nagrodą Nobla. Dla sceptyków, kwestionujących zmiany klimatyczne i odpowiedzialność człowieka za globalne ocieplenie, Niewygodna prawda jest jednak zbiorem tendencyjnie dobranych danych, zilustrowanych wywołującymi emocje obrazami, wśród nich misiem polarnym, zagubionym na lodowej krze. Któż by nie uronił łzy? Czym więc jest film Gore’a? Tytuł wyjaśnia wszystko. Informuje, że prawda jest znana, lecz nie może przebić się do szerszej świadomości, nie stała się społeczną samowiedzą. Prawda, jak wyjaśnia dalej sam film (i książka), rozumiana jest jako uzgodnienia nauki, których wyrazem są raporty IPCC cyklicznie podsumowujące, co nauka wie o zmianach klimatycznych, ich przyczynach i możliwych konsekwencjach. Za naukowe uznaje się doniesienia, ogłoszone w czasopismach naukowych lub podczas konferencji. Różnią się one od innych publikacji tym, że muszą przejść proces recenzencki, tzw. peer review. Biorąc pod uwagę to kryterium trzeba przyznać, że rzeczywiście zdecydowana większość publikacji naukowych potwierdza istnienie antropogenicznego, czyli wywołanego przez człowieka, ocieplenia atmosfery. Czasem mówi się wręcz o naukowym konsensusie, choć jest to nadużycie, bo nauka nie polega na poszukiwaniu konsensusu, tylko na kwestionowaniu zastanego stanu wiedzy. Niemniej jednak zestaw informacji naukowych, jakim dysponuje ludzkość pozwala na stwierdzenie, że zmiany klimatyczne to rzeczywiście poważny problem. Gore zastanawia się, dlaczego – mimo tej wiedzy – ludzie nie przystępują do działania, by uniknąć katastrofy. Najwyraźniej racjonalna wiedza to zbyt mało, by wyzwolić energię zmiany. Sięga po takie narzędzie, jak film, by suche naukowe fakty przedstawić w sposób bardziej przemawiający do wyobraźni. Czy popełnia nadużycie, gdy w trakcie pisania scenariusza i montażu wybiera fakty najlepiej pasujące do głównego przesłania? Niewygodna prawda nie jest filmem popularno-naukowym, lecz dokumentalnym. Wystarczy sięgnąć do Wikipedii, by zrozumieć różnicę. Film dokumentalny to gatunek sztuki filmowej, posługujący się szczególnym sposobem opowieści, wykorzystującym fakty i prawdziwe postaci do konstrukcji narracji. Jednocześnie jest to jednak dzieło sztuki, a więc zawiera także ładunek kreatywny, wyrażający się zarówno w twórczej, autorskiej interpretacji faktów, jak i sposobie ich ekspresji. Kłopot z filmem Niewygodna prawda to również problem większości filmów dokumentalnych. Polega on na zgodności „prawdy ekranu” z „prawdą

czasu”. Tylko najbardziej skrajni pozytywiści mogą twierdzić, że życie jest takie, jakie widać, a rzeczywistość jest przezroczysta. Niestety, nawet to, co widać naocznie różni widzowie będą interpretować w różny sposób, w zależności od możliwości swoich umysłów. Dla jednych zdjęcie reklamy zasłaniającej historyczną kamienicę to pozytywna oznaka prężności kapitalizmu, a dla kogoś innego to gorszący przykład prywatyzacji przestrzeni publicznej. Ten sam fakt, a jak różne jego odczytanie. To właśnie interpretacje zdecydują o tym, jak ów „obiektywny fakt” reklamy na kamienicy zostanie przedstawiony w filmie dokumentalnym, o ile taki powstanie. Reżyser prokapitalistyczny dobierze rozmówców tłumaczących korzyści z tego, że prywatna inicjatywa wspomaga za pomocą reklamy remont dziedzictwa, a przy okazji napędza PKB. Antykapitalista zwróci uwagę na symboliczną agresję w przestrzeni publicznej i malejące nakłady budżetowe na utrzymanie substancji kultury. Teoretycznie można wyobrazić sobie film neutralny, który przedstawi argumenty obu stron. Takie też powstają, ale są to jednak najczęściej dziennikarskie reportaże. Dlaczego więc wszystkie produkcje dokumentalne nie dążą do ideału obiektywności, lecz dominuje w nich zaangażowanie? Niewygodna prawda lub podobne do niej produkcje filmowe, takie jak Wiek głupoty (pokazywany na festiwalu PLANETE+ DOC w 2009 roku) nie przekraczają moim zdaniem granicy manipulacji. Odwołują się – jak wspomniałem – do wniosków wynikających z naukowej wiedzy. Reżyserów tych filmów irytuje, że ta wiedza nie prowadzi do działania, więc angażują swoją kreatywność w proces komunikowania naukowej prawdy. Nie zawsze jednak łatwo wyjaśnić i uzasadnić zaangażowanie. Często wynika ono z postawy politycznej lub ideowej. Tak działają sceptycy w sprawach klimatycznych. Tak też nierzadko działają eko-aktywiści, przeciwstawiający się niektórym kierunkom rozwoju cywilizacji: wykorzystaniu energii atomowej czy organizmów modyfikowanych genetycznie (GMO). Tu często manipulacja przekracza dozwolone granice. Dzieje się tak wówczas, gdy autorzy posługują się jawnie nieprawdziwymi danymi lub za naukowe podają fakty publicystyczne. Dobry film dokumentalny to nie film naukowy, lecz dzieło, odsłaniające złożoność rzeczywistości, zmuszające do zajęcia stanowiska i – jeśli sprawa jest tego warta – pobudzające do działania. Nie obawiam się, że autor będzie mną, czyli widzem, manipulował używając twórczej inwencji, choć nie zgadzam się też, żeby kłamał. Kłamstwo można łatwo obnażyć. Film dokumentalny, podobnie jak sztuka filmowa w całości potrzebuje kompetentnej krytyki. I wydarzeń takich, jak festiwal filmowy PLANETE+ DOC, gdzie na gorąco można dyskutować zarówno prawdę czasu, jak i prawdę ekranu.

PLANETE+ wyłącznie w nc+ oraz dobrych sieciach kablowych

Błażej Hrapkowicz

Canon Cinematography Award: Obrazy filozoficzne

Jedna z najsłynniejszych teorii dotyczących obrazu filmowego mówi o jego ścisłym związku z rzeczywistością. W kanonicznym tekście André Bazina Ontologia obrazu filmowego czytamy, że kino – jak żadna inna sztuka – potrafi rejestrować rzeczywistość, unaoczniać procesy, napięcia i mechanizmy, jakie rządzą otaczającym nas światem. Kamera nie przedstawia jednak faktycznego obrazu wydarzeń, będącego jedynie rezultatem bezosobowej chemicznej reakcji lub cyfrowego zapisu danych. Sam proces rejestracji – w sensie technicznym – oparty jest na obiektywnych regułach, ale już ustawienie kamery, moment jej uruchomienia i kompozycja kadru to decyzje artystyczne. W podejmowaniu tego rodzaju decyzji kluczowa okazuje się współpraca między reżyserem i operatorem, czyli twórcami obrazu filmowego. Rola autora zdjęć podlega dziś wielu redefinicjom, zwłaszcza w mainstreamowym kinie fabularnym, którego twórcy coraz częściej i obficiej korzystają z cyfrowych efektów specjalnych. Operator musi pracować w ścisłej korelacji z twórcami efektów CGI i filmować świat, który jeszcze nie istnieje. Zostanie dopiero wykreowany w postprodukcji. W takich warunkach funkcjonował choćby laureat Oscara Claudio Miranda na planie Życia Pi Anga Lee. W kinie dokumentalnym natomiast jedno wydaje się niezmienne – na początku jest rzeczywistość, a to, jak filmowcy ją przerabiają i modelują, decyduje nie tylko o charakterze samego filmu, ale również o tym, w jakiej formie owa rzeczywistość dociera do odbiorcy. Wówczas jednak dzieje się rzecz paradoksalna: rzeczywistość w stanie czystym, którą reżyser dopiero później przekształca, zostaje zakwestionowana. Realizując postulaty Bazina, dokumentaliści tworzą autorski wizerunek świata – sklejony ze skrawków rzeczywistości, ale w istocie stanowiący ułożoną przez artystę narrację. Najlepsze filmy dokumentalne dowodzą, że nie ma czegoś takiego, jak świat istniejący poza naszym postrzeganiem, a zarazem przekonują, że tylko za pomocą artystycznej kreacji możemy dotrzeć do jakiejkolwiek prawdy. Czy nie jest tak, że ludzka egzystencja, której nie sposób zredukować do tego, co widoczne na pierwszy rzut oka, ulega drastycznemu spłyceniu

9 w doraźnych, reportażowych filmach? Do materialnych przejawów ludzkiego życia należy przecież dodać choćby sny i fantazje (tak znakomicie odzwierciedlone za pomocą animacji w Walcu z Baszirem Ariego Folmana), marzenia i pragnienia (świetnie wpisane w konwencję thrillera kryminalnego w Człowieku na linie Jamesa Marsha), wreszcie abstrakcyjne idee oraz filozoficzne dociekania (napędzające kino wiecznie poszukującego i nienasyconego Wernera Herzoga). Reżyserzy i operatorzy filmów zakwalifikowanych do konkursu Canon Cinematography Award znakomicie łączą walory rejestracyjne i kreacyjne obrazu filmowego. Bazując na dokumentalnej rejestracji, gromadzą „wątki znalezione” – by użyć pojęcia innego teoretyka Siegfrieda Kracauera – i budują własne wypowiedzi artystyczne. Dzięki różnym strategiom wizualnym, opowieści o prawdziwych ludziach i wydarzeniach stają się bez mała filozoficznymi refleksjami, których przedmiotem jest czas, przemijanie, historia, śmierć, a nawet sama sztuka filmu dokumentalnego. Koniec czasu. Wszystko zaczyna się teraz Petera Mettlera (zdjęcia Mettlera, Camille Budin i Nicka de Pencier) to imponująca wizualna medytacja nad czasem i jego percepcją. Już początek filmu pokazuje, jak interesujące jest podejście twórców do formy dokumentalnej: materiały archiwalne, zazwyczaj pełniące rolę sprawozdawczą, zmontowane są w taki sposób, że wprowadzają raczej element antyrealizmu. Mettlera nie interesuje płytka faktografia, lecz manipulacja obrazem i językiem filmu w celu konstruowania bardzo szczegółowych znaczeń. Rozmaite koncepcje czasu, o których mówią bohaterowie, odzwierciedla reżyser za pomocą precyzyjnie dobranych środków wyrazu, wystawiając na próbę percepcję widza. Oglądając Koniec czasu. Wszystko zaczyna się teraz trudno nie pomyśleć o twórczości Andrieja Tarkowskiego, dla którego kino było stworzone do utrwalania czasu. W filmie Mettlera raz kontemplujemy ujęcie niespiesznie płynącej lawy, a innym razem zatracamy się w dynamicznie montowanej, migawkowej sekwencji – w ten sposób doświadczamy na własnej skórze czasu i jego relatywizmu. Obraz filmowy jest tutaj nie tylko narzędziem opowiadania, ale również zapisem nietrwałej i względnej idei, jaką jest właśnie czas. Jeśli film Mettlera moglibyśmy podsumować frazą Marshalla Bermana „wszystko, co stałe, rozpływa się w powietrzu” (czy też raczej przemija wraz z upływem czasu), motywem przewodnim filmu Ogród Eden Rana Tala (zdjęcia Daniela Kedema) jest to, co trwa i nie chce przeminąć, czyli pamięć. Reżyser zawitał z kamerą do Sahne – jednego z najpopularniejszych parków rekreacyjnych w Izraelu. Na przestrzeni czterech pór roku obserwujemy zmieniające się barwy i światło, jesienną pustkę i letni tłum wczasowiczów, dzienny harmider i wieczorny spokój. W filmie Tala słowa dopełniają tylko obraz, który chwilami bawi groteskową kompozycją, a chwilami ewokuje dramat i samotność bohaterów (z jednego ujęcia twórcy potrafią wydobyć zarówno komediowy gag, jak i wizualną metaforę). Sielankowy park przypomina raj, w którym Izraelczycy szukają ukojenia – po tragicznych prywatnych doświadczeniach, a w szerszym planie po historycznych wydarzeniach, które zdefiniowały izraelskie społeczeństwo. Pod koniec filmu Tal wprowadza archiwalne zdjęcia z parku, sugerując, że Sahne to w gruncie rzeczy sanatorium dla ofiar zatrutej traumą pamięci. Z nakładaniem powinności na artystów należy uważać, ale większość dokumentalistów zgodziłaby się zapewne z przesłaniem, jakie wyłania się z otwierających sekwencji Zamrażając lód Jeffa Orlowskiego (również autora zdjęć). Na początku widzimy sklejkę telewizyjnych materiałów, których skondensowany, emocjonalny, tabloidowy przekaz jest następujący: globalne ocieplenie to mit, a przynajmniej kontrowersyjna teza, o którą spierają się naukowcy. Za chwilę kamera zacznie przyglądać się Jamesowi Balogowi – znanemu fotografowi, który postanowił uzyskać wizualny, namacalny dowód globalnego ocieplenia. Orlowski towarzyszy Balogowi w bezprecedensowej rejestracji topnienia lodowców, a jego film – dzięki przeciwstawieniu dwóch jaskrawych poetyk wizualnych – jawi się jako antyteza newsowo-reportażowej narracji, kolportującej nieprawdziwe informacje dla czystej sensacji. Dokumentalista – zdaje się mówić Orlowski – może odkłamywać rzeczywistość dzięki zaangażowaniu, pracy i chęci zrozumienia otaczających go zjawisk. W świecie efektownych nagłówków i krzykliwej debaty publicznej film dokumentalny może być enklawą skrupulatnej analizy, twórczego dialogu i troski o wspólną przyszłość. Nie tylko jednak społeczny aktywizm, podparty rzetelnym opracowaniem tematu, wyróżnia Zamrażając lód. Kamera Orlowskiego, który idzie tropem Baloga i przygląda się największym lodowcom na Ziemi, podkreśla wzniosłość i majestat potężnych brył, które znikają w zastraszającym tempie. Za pomocą statycznych obrazów, pozwalających wybrzmieć niesamowitym procesom zachodzącym przed kamerą, reżyser wydobywa piękno lodowców, a jednocześnie ich niezwykłą kruchość w starciu ze zmianami klimatycznymi. Obser-

wując widowiskową i przerażającą zarazem destrukcję masywnych wybrzeży Grenlandii czy Alaski, trudno się oprzeć wrażeniu, że Orlowski zna słynną frazę Rainera Marii Rilkego: „piękno jest tylko przerażenia początkiem”. Związki piękna i spraw ostatecznych eksploruje również Pedro Gonzalez-Rubio (odpowiedzialny także za zdjęcia) w Inori . Twórca pokazywanego na festiwalu PLANETE+ DOC w 2011 roku Nad morzem kreuje obrazy z pogranicza malarstwa i kina. Film otwiera pozbawione dźwięku, nieruchome ujęcie, które można by pomylić z malarskim płótnem. Dopiero po chwili w kadrze pojawia się ruch i jesteśmy w krainie kina. Napięcie między ruchem i bezruchem to cecha charakterystyczna Inori – historii mieszkańców małej wioski, w której życie zlewa się w jedno ze śmiercią. W filmie Gonzaleza-Rubio widać też doskonale, jak film dokumentalny może czerpać estetyczną inspirację z kina fabularnego. Dysharmonijne, delikatnie zaburzone, nieco dziwne ujęcia, które wypełniają Inori, przypominają dzieła Yasujiro Ozu. Podobnie jak w filmach japońskiego mistrza, przestrzeń jest tutaj traktowana na równych prawach z ludźmi (czasem nawet wysuwa się na pierwszy plan), a wszelkiego rodzaju zakrzywienia perspektywy tworzą szczeliny w precyzyjnie skomponowanych kadrach. To swego rodzaju nadrealizm, ciągle sugerujący tajemnicę i metafizyczny naddatek, ale również zdradzający obecność śmierci. Na tle wymienionych filmów ciekawie prezentuje się Aleksander Anki i Wilhelma Sasnali (zdjęcia Wilhelma Sasnala). Może on posłużyć za podsumowanie całej sekcji, gdyż autorzy zaproponowali dowcipną grę z tradycyjną formułą kina dokumentalnego, nie tracąc jednocześnie z oczu tytułowego bohatera. W pierwszej scenie Aleksander – biedny chłop z bliżej nieokreślonej wsi – rozbiera się niemal do naga, demonstrując m.in. dokument potwierdzający status bezrobotnego. Oto kolejny po Z daleka widok jest piękny film, który odziera polską wieś z kolorowych mitów, by ukazać marazm i moralne skarlenie jej mieszkańców. Jednak Sasnalowie szybko zaczynają igrać z naszymi oczekiwaniami. Już za chwilę instruują Aleksandra, co dokładnie ma robić, prezentując dwa warianty wydarzeń. Ujawniają swoją obecność jako autorów ingerujących w rzeczywistość (podobną funkcję pełnią również powracające wyciemnienia), wytwarzają dystans wobec filmowanego kamerą z ręki „żywota Aleksandra”. Paradoksalnie jednak, egzystencja Aleksandra i jego rodziny zyskuje dzięki temu dodatkowy wymiar – obserwujemy, jak bohaterowie reagują na kamerę, jak poruszają się w towarzystwie filmowców, jak dialogują z reżyserami. Sasnalowie od czasu do czasu oddają głos Aleksandrowi, pozwalając mu snuć własną, bardzo lakoniczną narrację o swoim życiu. Wbrew stereotypom o gnuśniejących, biernych bezrobotnych życie bohaterów filmu Aleksander jest aktywne, pragmatyczne i podporządkowane wymogom rzeczywistości. W długich ujęciach Sasnalowie uchwycili rytm ich codzienności, nie ograbili swoich postaci z godności i szacunku. W ostatniej scenie zaś zaproponowali obraz, który można uznać za symboliczny w kontekście sztuki filmu dokumentalnego. Oto Aleksander wychodzi z domu i idzie przed siebie – nie wiadomo, gdzie zmierza, kamera filmuje go frontalnie. Czy to była spontaniczna decyzja? Sugestia reżyserów? A może ważne jest tylko to, że idzie? To pytania, które współcześni dokumentaliści nader często zadają swoim widzom.

Sylwia Kawalerowicz , RedaktorKA naczelna magazynu Aktivist

Miasto jest nasze

Kształtujemy rzeczy, które tworzymy, a potem one kształtują nas. Motto filmu Metro myśli wydaje się myślą przewodnią wszystkich filmów, dotykających zagadnienia miejskości, pokazywanych na tegorocznym festiwalu PLANETE+ DOC. Miasto zmienia sposób życia. Wpływa na to, kim jesteśmy, jacy jesteśmy, jak żyjemy i jakie łączą nas relacje. Urbanizacja zniszczyła pierwotny układ ludzkich osiedli, z ich miejscami spotkań i szlakami komunikacyjnymi. Narzuciła rygory dyktowane głównie potrzebami rozwijającej się motoryzacji – od lat 40. XX wieku to samochody i ich wygoda wydawały się najważniejsze dla urbanistów. Coś jednak z czasem się zmieniło. To wreszcie my, ludzie, przejmujemy metropolie, przynajmniej w Europie, bo np. Chiny właśnie przerabiają nasze błędy z lat 60. XX wieku. Twórca filmu Ludzki wymiar wraz z duńskim architektem Janem Gehlem – humanistą wśród urbanistów, zaangażowanym w projektowanie właśnie zgodnie z „ludzka skalą” – zastanawiają się jak sprawić, by megamiasta były przyjazne dla ich mieszkańców i pokazują, jak można zmienić miejski pejzaż i jakość życia, oddając przestrzeń ludziom. Na przykładach z całego świata udowadniają, że wystarczy przekazać mieszkańcom fragment miasta, by zmieniły się nasze zwyczaje, a przestrzeń nabrała nowego życia i stała się „nasza”. O tym, jaki wpływ na nasze życie ma miasto, w którym żyjemy, opowiada też znakomity film Metro myśli Timo Novotnego. W rytm hipnotycznych dźwięków muzyki zespołu Sofa Surfers obserwujemy pięknie sfotografowane codzienne życie, toczące się w wagonach metra na całym świecie. Poznając specyfikę podziemnej kolejki, możemy wiele dowiedzieć się o charakterze miasta i jego mieszkańców. I to im właśnie reżyser filmu oddaje głos. Dla każdego podróż metrem jest doświadczeniem innego rodzaju – jedni obserwują innych, zastanawiając się, kim są, jakie historie ze sobą wiozą, inni nie zwracają uwagi na tłum i nadrabiają zaległości w lekturze. Metro to także miejsce, w którym można odpocząć od ciągłego przymusu odpowiadania na maile i telefony (Nowy Jork), albo zatłoczona opresyjna przestrzeń, w której grasują ocieracze (Tokio). Codzienne podróże metrem kształtują nas tak samo jak wszystko inne. Jedna z bohaterek filmu wspomina, że muzyka, którą tworzy,

jest swoistym refleksem jej codziennych podróży. „Gdybym jeździła samochodem, moja muzyka byłaby inna” – mówi. O tym, jak ważnym doświadczeniem jest z kolei jazda samochodem, a dokładniej nauka jazdy, opowiada film Kto cię uczył jeździć? – zabawna próba pokazania różnic kulturowych poprzez obserwację trójki bohaterów, którzy robią prawo jazdy w obcym kraju. Koreanka w Niemczech, Amerykanin w Japonii i Niemka w Indiach muszą zmierzyć się nie tylko z wyzwaniem, jakim jest sama nauka jazdy, ale i ze wszystkimi kulturowymi barierami, dzielącymi tak różne społeczeństwa. Tak jak Ludzki wymiar opowiada o miastach, które niesamowicie szybko się rozrastają, tak Detropia pokazuje miasto, które umiera. Detroit było w latach 50. XX wieku bogatą metropolią, a dzisiaj stało się miastemwidmem. Szacuje się, że co 20 minut jedna rodzina opuszcza to miasto. Całe kwartały są wyburzane, a mieszkańcy przesiedlani zostają do centrum, bo na dalekie przedmieścia nie opłaca się doprowadzać miejskiej komunikacji. Klasyczny w formie film dokumentalny pokazuje przemiany, jakim podlega amerykańska ekonomiczna i społeczna rzeczywistość. Obraz ten, podobnie jak pejzaż miasta, nie jest specjalnie optymistyczny. Co ciekawe ponury krajobraz przyciąga dziwaków, którzy przyjeżdżają do Detroit po to, by fotografować przykłady „urzekającego rozpadu”. Jedna z bohaterek filmu Detropia chodzi po opuszczonych pomieszczeniach monumentalnego dworca Michigan Central Station. To budynek kultowy dla urban explorerów z całego świata – ludzi, których fascynują miejsca niegdyś tętniące życiem, a dzisiaj opuszczone i niszczejące, ale wciąż noszące ślady po swoich lokatorach. Takie miejsca fascynują też bohaterów filmu Zwiedzanie na nielegalu . Uzbrojeni w aparaty fotograficzne odwiedzają haikyo – współczesne ruiny, których w Japonii, o dziwo, nie brakuje. W opuszczonych szpitalach, klubach nocnych, czy położonym z dala od cywilizacji muzeum wulkanów znajdują ślady życia. Błądząc po zdezelowanych budynkach, zastanawiają się nad ulotnością ludzkiej egzystencji, zwłaszcza w obliczu takich kataklizmów, jak trzęsienia ziemi, czy tsunami, które nie tylko przyczyniło się do powstania kolejnych hektarów haikyo, ale uczyniło podobne spustoszenia w ludzkiej psychice. Z trochę innej perspektywy miejskie życie pokazuje film Iceberg Slim. – efektownie zrobiona biografia najsłynniejszego pisarza Portret alfonsa wśród alfonsów i alfonsa wśród pisarzy, postaci mającej ogromny wpływ na afroamerykańską kulturę popularną oraz całe pokolenie współczesnych raperów (z Ice Cube’em czy Ice T na czele). Iceberg Slim – dorastający na ulicach Milwaukee i Chicago w latach 30. i 40. XX wieku – oczarowany wystawnym stylem życia alfonsów i ulicznych gangsterów, wybrał ścieżkę

kariery, wiodącą przez bardzo ciemne zaułki. Charyzmatyczny i inteligentny, potrafił jednak przekuć niezbyt szlachetne zajęcie na coś wartościowego – jak mówi jeden z bohaterów filmu (w filmie wypowiada się cała plejada twórców wychowanych na legendzie Slima – Snoop Dogg, Ice T, Quincy Jones, czy Henry Rollins), „malował coś pięknego bardzo brzydką farbą”. W 1969 roku wydał pierwszą powieść, a potem kolejne, zmieniając niejako profesję i stając się jednym z najbardziej znanych twórców popularnego wśród czarnej społeczności nurtu street lit, zwanego też gangsta lit – powieści opisujących zły, brutalny świat ulic amerykańskich miast. Energetyczna Diopowiada z kolei o rewolucji obyczajowej, jaka rozegrała sco-rewolucja się w klubach Nowego Jorku na początku lat 70. XX wieku. Disco wyzwoliło kobiety, gejów i czarnych z ciasnych ram obyczajowości i pozwoliło im – najpierw na parkiecie, a potem na co dzień – pokazać swoją prawdziwą naturę, bez obaw o dyskryminację. Siła filmu nie polega na próbie eksperymentowania z formułą filmu dokumentalnego (żartobliwe wstawki o tajemniczych personach „gotujących” rewolucję, niemalże jak trzy szekspirowskie wiedźmy), lecz na wykorzystaniu archiwalnych materiałów z klubów oraz wspomnień ówczesnych gwiazd (takich jak Gloria Gaynor lub The Village People) i aktywnych uczestników ówczesnego życia klubowego oraz socjologów i antropologów, starających się (czasami wręcz wbrew opiniom samych zainteresowanych) nadać głębszy sens epoce, która dla wielu była najbardziej hedonistycznym okresem XX wieku.

Agata Michalak , REdaktorka naczelna magazynu kulinarnego KUKBUK

Jedz lokalnie, myśl globalnie: Cztery batalie o żarcie

Gdy jesteśmy skoncentrowani i pogodni, w jedzeniu szukamy przyjemności. Jeśli błądzimy myślami – jemy mechanicznie, nie myśląc o treści naszego posiłku. W codziennym życiu zdarza nam się jeszcze jeść towarzysko, erotycznie i kategorycznie, z poczucia obowiązku, z wiary w przykazania lekarza albo dietetyka. Na szczęście jednak istnieje festiwal PLANETE+ DOC, który przypomina, że jedzenie jest polem bitewnym, na którym toczy się bardzo dużo różnych walk. W tym roku zobaczycie z bliska przynajmniej cztery. Walka o różnorodność Łowcy owoców w reżyserii Yunga Changa, gwiazdy poprzednich edycji festiwalu filmowego PLANETE+ DOC, to feeria barw, smaków i zapachów, niemalże wyczuwalnych za pośrednictwem tego filmu. To obraz, który pokazuje, jak blisko jest do raju lasom tropikalnym, sadom i ogrodom pod każdą szerokością geograficzną. Raju, z którego, nota bene, wygnaliśmy się sami – jak przypomina w filmie Bill Pullman – poprzez zjedzenie owocu! Chang podgląda Pullmana i jemu podobnych, zafascynowanych egzotycznymi owocami pasjonatów, jak odkrywają zapomniane gatunki, podejmują próby ufundowania publicznych ogrodów czy przeszczepienia super rzadkich gatunków na amerykańską glebę. Coraz lepiej rozumie, że nie o pogoń za egzotyką tu chodzi. W każdym razie nie tylko. Przed naszymi oczami rozgrywa się walka o zachowanie wielu owocowych unikatów („Mon Liz” gatunkowej różnorodności), o których zapominamy spychając je do roli pożywienia. A przecież w swej rozmaitości stanowią one wartość. To piękny film, lekko cierpki i słodki zarazem, pełen ziarenek smaku jak marakuja. Walka o przejęcie kontroli Na surowo z kolei to coś surowego, twardego i pikantnego – może papryczka-czuszka? Film Anneloek Sollart uwiera i budzi kontrowersje, bo w grę wchodzi jedzenie i karmienie najbliższej istoty – własnego dziecka – w sposób, który może mu zaszkodzić. Bohaterka Na surowo, Francis, jest oddaną witarianką. Wierzy, że jedząc niegotowane, stricte wegańskie potrawy,

chroni syna Toma przed szkodliwymi dla zdrowia hormonami, zawartymi w przetworach mlecznych i kancerogennymi substancjami chemicznymi, których pełno w przetworzonym jedzeniu. Tom jest mniejszy niż rówieśnicy, nieco wolniej się rozwija, a w jego organizmie brakuje wapnia. Ale czy te 6 do 12 centymetrów, których może mu zabraknąć do idealnego wzrostu, jaki osiągnąłby na mięsnej, mlecznej i gotowanej diecie, to nie jest uczciwa cena za brak poważniejszych zdrowotnych przypadłości? Na surowo zastanawia, bo trudno odmówić Francis troski o syna, choć nie sposób przy tym nie dostrzegać, że balansuje na granicy. Tą kobietą na pewno powoduje miłość, ale czy nie ma w niej też odrobiny obsesyjnej kontroli, przejawiającej się w trzymaniu w ryzach tego, co najbliższe i najłatwiejsze, czyli zawartości talerza? Walka polityczna Zawartość talerza jest par excellence narzędziem kontroli dla Carlo Petriniego. Jednak nie jest to kontrola osobista, występująca w łonie rodziny, lecz kontrola polityczna, sprawowana przez państwo nad obywatelem. Niesamowita osobowość, niespożyta energia, niewyczerpane źródło pomysłów i niesłabnące zaangażowanie – to motory napędzające do działania założyciela globalnego ruchu Slow Food. Historia ruchu Slow Food Stefano Sardo odtwarza historię Petriniego, która w gruncie rzeczy sprowadza się do historii zaangażowania: w tworzenie alternatywnych kanałów politycznych i medialnych, w zachęcanie słabszych do grupowania się, by głośniej było słychać ich głos, w namawianie do szacunku dla tradycji i kultury przejawiających się w jedzeniu, przy jednoczesnym zachowaniu lewicowych ideałów. Carlin Petrini, jak nazywają go przyjaciele, toczy walkę o to, by nie unifikować, by dostrzec piękno w różnorodności i by wykonać pracę nad jej zachowaniem. Robi to z mocą i wdziękiem, które od pierwszej chwili zjednują mu serca, bo i temat lokalnego, pieczołowicie przygotowywanego jedzenia, który wywiesił na sztandarach, jest dla wszystkich instynktownie zrozumiały. Film Historia ruchu Slow Food, opowiadający o politycznej wadze jedzenia, byłby ekologicznie pozyskanym czerwonym homarem. Walka o przetrwanie Do jakiego produktu porównamy film Małże i miłość w reżyserii Willemiek Kluijfhout? W intymny sposób opowiada on o holenderskich i belgijskich małżach, ich życiu, sposobach hodowli i ludzkich historiach z nimi powiązanych. Delikatna konstrukcja filmu, przywołująca opowieści osób pracujących z małżami lub je badających, przypomina strukturą koronkową holenderską czekoladę, stworzoną w 2006 roku przez food-designerkę Katję

Gruijters. Kluijfhout pokazuje, jak wiele czynników wpływa na istnienie dzikich skupisk małży, jak wiele ludzkich żyć jest w to zaangażowanych, a także jak tak nieprecyzyjna w sumie rzecz, jak technologia, potrafi kształtować – nie zawsze pozytywnie – najróżniejsze aspekty życia mięczaków. Z drugiej strony widzimy jednak, jak te same narzędzia technicznej rewolucji pozwalają na hodowlę morskich żyjątek w kontrolowanych warunkach, a nawet umożliwiają ratowanie ludzkich płodów za pomocą wyabstrahowanego z małżego ciałka swoistego „kleju”. Przyszłość małży z holenderskiego regionu Zeeland nie rysuje się przejrzyście, ale możecie być pewni, że obraz ich teraźniejszości to urzekające i intrygujące dzieło. Owocnego oglądania!

Adriana Prodeus

Poezja obrazu: 6 x Peter Mettler Przed końcem czasu

Niezwykły film o zorzy polarnej (aurora borealis) to jeden z powodów, by poznać twórczość Petera Mettlera, autora filmowych esejów na pograniczu sztuki wideo i dokumentu, który wraz z Atomem Egoyanem czy Patricią Rozemą współtworzył pod koniec lat 80. XX wieku kanadyjską Nową Falę – ruch młodych filmowców z Toronto. W Obrazie światła (1994), nakręconym w najdalej wysuniętym na północ miejscu w Kanadzie, udało się Mettlerowi uchwycić subtelne zmiany zorzy, rejestrując tylko trzy klatki na minutę. Kolorowe flesze na niebie, falujące płachty, czy huragany barw są poezją, w którą ujął naukowy wykład o 17 rodzajach śniegu i życiu w strefie polarnej. Gdy całą dobę gra tu telewizor, właściciel motelu leży pod skórą niedźwiedzia i ogląda swoje dawne imprezy z taśm VHS. Mettler kocha absurd: wywierca dziurę w ścianie pokoju aż powoli usypuje się w nim zaspa wypełniająca całe wnętrze. Jonathan Rosenbaum nazwał Obraz światła „najpiękniejszym połączeniem sztuki i nauki od czasu La Région Centrale Michaela Snowa”. Kultowy film Mettlera Hazard, bogowie i LSD (2002), zwycięzca pierwszej edycji festiwalu filmowego PLANETE+ DOC, powstawał przez wiele lat jako projekt badawczy, rejestrowany kamerą chronologicznie bez scenariusza i listy lokacji. Intuicyjna, otwarta forma wymagała od autora podróżowania po całym świecie z małą ekipą, a potem zupełnie samemu. Mettler przyglądał się bohaterom z bliska, szukając wątku ekstazy, przeżyć duchowych i uzależnienia w najbardziej nieoczekiwanych miejscach, jak choćby terminal lotniska, gdzie wyznawcy ewangelizmu spotykają się w zbiorowym „odlocie” religijnym. Po niemal dwóch latach zdjęć do filmu Hazard, bogowie i LSD Mettler zamknął się w górskiej chacie i najpierw sam przez rok, a potem w opuszczonym hotelu z grupą współpracowników zmontował pierwszą 55-godzinną (!) wersję filmu. „Chciałem, żeby jedna rzecz wiodła do drugiej. Pozwoliłem filmowi, żeby robił się sam. Jego struktura miała odzwierciedlać nieprzewidywalną logikę życia, przy jak najmniejszym udziale autora” – tłumaczył. Ogromne znaczenie ma dla Mettlera miksowany dźwięk, tworzący pejzaże audialne. W filmie Hazard, bogowie i LSD był to ambient kasyna w Las

Vegas, imprezy techno, muzyka Henryka Góreckiego i Freda Fritha, z którym reżyser tworzy audiowizualne show, jakie będziemy mieli okazję zobaczyć i usłyszeć w Warszawie 13 maja w Teatrze Studio. Mettler jest mistrzem synestezji, tłumaczenia wrażeń dźwiękowych kolorem, a optycznych – dźwiękiem. Jego filmy sprawiają wrażenie wędrówki ze słuchawkami na uszach poprzez zmieniające się krajobrazy. W filmie dokumentalnym Balifilm (1996), poświęconym tradycyjnym tańcom i teatrowi na Bali, udało się Mettlerowi stworzyć znakomite połączenie obrazu i tradycyjnej muzyki gamelanu. Film przypomina taneczne dzieła Mai Deren, ale pozbawiony jest jakichkolwiek odniesień. Oddaje tylko emocje uczestnictwa w egzotycznych, oszałamiających rytuałach, o których sensie nie mamy pojęcia. „Można patrzeć nie wiedząc, co się ogląda” – mówi Mettler. Dokładnie jednak opisuje swoje obrazy, opowiada o ich percepcji. Zostawia ramy, w których widz współtworzy znaczenie filmu. Głównym tematem staje się samo doświadczenie oglądania. Charakterystyczny styl reżysera łatwo porównać do sztuki improwizacji z kamerą, traktowaną tak, jakby była instrumentem muzycznym. Jego Petropolis (2009), zrealizowany dla Greenpeace’u, to długi lot nad terenami, gdzie w Kanadzie wydobywa się ropę – pewne rzeczy można dostrzec wyłącznie z góry. Dymy, opary, lśniące jeziora tworzą zamknięty świat, enklawę zniszczeń o powierzchni porównywalnej do Wielkiej Brytanii. Pierwsze trzy minuty najnowszego filmu reżysera Koniec czasu. Wszystko zaczyna się teraz (2012), zapierają dech w piersiach. Amerykański astronauta odbywa skok z balonu na krawędzi przestrzeni kosmicznej. Jest rok 1960. Poczucie „bycia poza czasem”, swobodne spadanie zostają przeniesione we współczesność. Podobnych przestrzeni szukamy dziś w Wielkim Zderzaczu Hadronów czy wulkanie na Hawajach. Może jesteśmy w stanie przeżyć jednak koniec czasu? Mettler pokazuje również w kinie własne notatki do filmu, a uwolnione sekwencje, strumienie wrażeń przetwarza w nieruchome Teledivinitry – wieszane na ścianach wydruki lub zdjęcia na lightboksach, które będzie można oglądać w ramach jego retrospektywy na wystawie we Wrocławiu. Autor transcendentnych doku-fikcji poszukuje dla kina doskonałej formy, obnażając w tym celu autorytarną rolę własnego komentarza oraz arbitralność kamery. Używa nauki do tłumaczenia niezrozumiałych zjawisk, lecz autorem czyni przypadek i reakcje samych widzów. Po obejrzeniu filmów Mettlera widzi się świat inaczej, odmiennie doświadcza się spaceru, gdy przed oczyma przelatują obrazy i dźwięki. Kto raz zobaczy „Mettleramę”, „Mettler-wizje”, rozpozna ją także u siebie – bez względu na sytuację, w której ktoś się akurat znajdzie.

Piotr Czerkawski

Prawda czasu, prawda ekranu… was wyzwoli: 12 x Siergiej Łoźnica Rosyjskie pejzaże Siergieja Łoźnicy

Siergiej Łoźnica wydaje się zawdzięczać swą błyskotliwą karierę odwadze i skłonności do ryzyka. Urodzony na Białorusi, wychowany w Kijowie przyszły reżyser przez długi czas odnosił sukcesy jako pracownik tamtejszego Instytutu Cybernetyki. W pewnym momencie zdecydował się jednak porzucić prestiżową pracę na rzecz niespokojnego życia artysty. Skok w nieznane zakończył się nadspodziewanie miękkim lądowaniem. Młody reżyser z miejsca zyskał sławę jednego z najoryginalniejszych twórców europejskiego kina dokumentalnego. Osiągnięte sukcesy nie wystarczyły jednak do zaspokojenia jego ambicji. Łoźnica zdecydował się w pewnym momencie wedrzeć na niegościnne terytorium kina fabularnego. Raz jeszcze zuchwały szturm zakończył się pełnym sukcesem. Już za sprawą debiutanckiego Szczęście ty moje inżynier Łoźnica zakwalifikował się do Konkursu Głównego na niezwykle hermetycznym festiwalu w Cannes. Wyczyn ten powtórzył także przed rokiem z kolejną w swoim dorobku fabułą – We mgle . Widoczna w filmografii Łoźnicy wszechstronność pociąga za sobą niebywałą erudycję. Rosyjski reżyser nie wstydzi się subtelnie zakpić z dziennikarza zadającego mu zbyt naiwne pytanie, a w kolejnych rozmowach potrafi zacytować z pamięci Wittgensteina lub ze swadą rozprawiać o obejrzanym ostatnio filmie. W postawie Łoźnicy, zamiast artystowskiej pozy, zaznacza się jednak bezdyskusyjny autentyzm. To samo należałoby powiedzieć także o jego reżyserskim stylu, który u mniej utalentowanego twórcy łatwo zamieniłby się najpewniej w ciąg irytujących manieryzmów. Autor Pejzażu zasłynął jako wnikliwy portrecista rosyjskiej prowincji. Choć ikonografię filmów Łoźnicy tworzy najczęściej siekiera, strzelba i butelka wódki, reżyserowi trudno zarzucić epatowanie sensacją rodem z tabloidu. Wręcz przeciwnie, filmy autora Przysiółka pozostają utrzymane w atmosferze kontemplacji, a bijący od nich spokój rzadko mącą jakiekolwiek dialogi. Za wykładnię twórczej metody reżysera mógłby posłużyć chociażby zrealizowany przez niego Portret . Seria czarno-białych kadrów przedstawia, oderwanych na chwilę od codziennych zajęć, mieszkańców rosyjskiej wioski. Wnikliwe spojrzenie na ich spracowane, pokryte zmarszczkami twarze pozwala bardzo szybko przebyć drogę od banału do wzniosłości, od konkretu do metafizyki.

Na gruzach ZSRR Minimalistyczna stylistyka filmów Łoźnicy nie pozbawia ich drapieżności. W swym pierwszym filmie dokumentalnym reżyser zadeklarował chęć ironicznej gry z utartymi schematami i zużytymi konwencjami. Dziś zbudujemy dom , już na poziomie swojego tytułu, w przewrotny sposób wydaje się odnosić do estetyki socrealizmu. Czarno-biały film o jednym dniu z życia robotników budowlanych sytuuje się jednak na antypodach propagandowych kronik. W Dziś zbudujemy dom próżno szukać rozentuzjazmowanego narratora, który wychwalałby imponujące wyczyny kolejnych stachanowców. Wśród portretowanych przez Łoźnicę robotników dominuje lenistwo i stagnacja, a ożywienie prowokują wyłącznie, organizowane podejrzanie często, przerwy od pracy. Nic dziwnego, że świadomy absurdalności podglądanych scenek reżyser chwilami nadaje im klimat rodem ze slapstickowej komedii. Za ironicznymi zabiegami formalnymi kryje się jednak najpewniej całkiem poważny przekaz. Dziś zbudujemy dom powstał przecież zaledwie sześć lat po rozpadzie Związku Radzieckiego. Czyżby Łoźnica chciał poprzez swój film wyrazić rozczarowanie poziomem zaangażowania, z jakim obywatele przystępują do budowania „nowej Rosji”? Niemal każdy film twórcy Przysiółka z wdziękiem poddaje się podobnym interpretacjom politycznym. Siła filmów dokumentalnych Łoźnicy polega jednak na tym, że z równym powodzeniem można potraktować je jako pozbawione ideologicznego balastu kartki z podróży po zapomnianych krainach. Bardziej oczywiste odniesienia do skomplikowanej przeszłości Rosji z pewnością da się jednak dostrzec w Spektaklu . Kolaż kronik, obrazujących realia kultury kołchozowej, można potraktować jako krytyczny komentarz w sprawie coraz powszechniejszej nostalgii za Związkiem Radzieckim. Za sprawą błyskotliwego montażu Łoźnica wydobywa z pozornie niewinnych archiwaliów treści propagandowe i wskazuje na stopień zindoktrynowania, jakiemu poddana była komunistyczna codzienność. W poszukiwaniu wspólnoty Sięgnięcie po materiały sprzed lat sprowokowało równie interesujące rezultaty w zrealizowanej kilka lat wcześniej Blokadzie . Jeden z najsłynniejszych filmów dokumentalnych Łoźnicy opiera się na montażu fragmentów kronik II wojny światowej, pochodzących z otoczonego przez Niemców Leningradu. Łoźnicowski raport z oblężonego miasta nie ma nic wspólnego ze zwyczajowym patosem narracji o „Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej”. Rosyjski reżyser skupia się na przywołaniu elementów zwyczajnej codzienności, a także odruchów solidarności, które pozwoliły jego rodakom na zachowanie godności w ekstremalnej sytuacji. Nic wspólnego z obliczem wojny, malowanym na kartach szkolnych podręczników, nie znajdziemy także w fabularnym We mgle. Najnowszy film reżysera gmatwa klasyczny podział na „herosów” i „tchórzy” za sprawą fałszywych oskarżeń i skrywanej od dawna zawiści, determinujących relacje między bohaterami. Choć w kinie Łoźnicy przeszłość bez wątpienia rzutuje na teraźniejszość, to w większości filmów reżyser skupia się na opisie współczesnej Rosji. Autor Portretu nie pozostawia przy tym złudzeń. Wojna czy pokój, w kraju żyje się tak samo ciężko. U twórcy Szczęście ty moje, niczym w wierszu Białoszewskiego, rzeczywistość zastępuje „ta Słowianka rzeczywistocha”. Szansę na przeciwstawienie się wszechobecnej biedzie, marazmowi i brakowi perspektyw Łoźnica dostrzega wyłącznie w solidarnym wysiłku większej grupy ludzi. Tak dzieje się chociażby w Artel , w którym poczucie wspólnoty i rozsądny podział ról pozwalają bohaterom na wygranie walki z niesprzyjającą naturą. Rosja na rozdrożu Zgodnie z pesymistyczną wizją Łoźnicy mieszkańcy współczesnej Rosji

coraz rzadziej są jednak w stanie wznieść się ponad własny egoizm i pokonać wzajemne uprzedzenia. Prowincję traktują jak więzienie, z którego jak najprędzej chcieliby się wydostać. Chyba właśnie taki sens należałoby nadać aż dwukrotnie wykorzystywanej przez Łoźnicę symbolice podróży. W starszym Przystanku rosyjski reżyser przygląda się grupie śpiących pasażerów, oczekujących na pociąg na niewielkiej stacyjce. Każdy z bohaterów wydaje się pogrążony w hermetycznym świecie własnych fantazji, które najpewniej nigdy nie zostaną zrealizowane. Pomysły wykorzystane w Przystanku powróciły na nowo w dłuższym Pejzażu. Właśnie za sprawą tego filmu dokumentalnego w świecie Łoźnicy na dobre rozgościły się gorycz i beznadzieja, towarzyszące jego późniejszym fabułom. W Pejzażu rosyjski reżyser obserwuje tłum, tłoczący się w oczekiwaniu na spóźniony autobus. Rzut oka na bohaterów pozwala przypomnieć sobie słowa Leszka Kołakowskiego, który w eseju O podróżach dowodził: „[podróżujemy, bo] chcielibyśmy zawsze być u początku, mieć poczucie, że świat jest dla nas otwarty, że się zaczyna właśnie”. Irracjonalne nadzieje bohaterów Pejzażu pozornie wydają się spełnione. Autobus w końcu dociera na przystanek. Okazuje się jednak, że wolnych pozostało zaledwie kilka miejsc. Wśród oczekujących wybucha kłótnia, potyczkom słownym towarzyszą jak najbardziej fizyczne przepychanki. Grupie szczęśliwców udaje się w końcu wsiąść do autobusu. Dokąd dojadą? Być może kierowca pomyli kierunek, a pasażerowie, wzorem bohatera Szczęście ty moje, zamienią się w upiory, zabłąkane na prowincjonalnych bezdrożach. Fabularny debiut Łoźnicy – bodaj największe spełnienie artystyczne w dotychczasowym dorobku reżysera – stanowi znakomite studium agresji, zrodzonej z bezsilności i frustracji. Trudno uwierzyć, że opowieść o kierowcy ciężarówki, mimowolnie wciągniętym w spiralę szalejącej przemocy, była pierwotnie pomyślana jako historia miłosna. Jak wyjaśnił jednak w pewnym wywiadzie sam Łoźnica: „z każdym Rosjaninem bywa tak, że cokolwiek zaczyna, i tak kończy z kałasznikowem w ręku”.

Magdalena Lankosz

Jak to się robi w Ameryce: 4 x Heidi Ewing i Rachel Grady

Loki sieje zamęt. Loki zadaje niewygodne pytania. Loki podburza istniejący porządek. Sam obdarzony boskimi atrybutami, kwestionuje boską władzę. Nieprzypadkowo, kiedy w 2001 roku Heidi Ewing i Rachel Grady zakładały firmę produkującą filmy dokumentalne, nazwały ją na cześć nordyckiego bóstwa – Loki Films. Władzę, jaką daje im nad widzami pozycja dokumentalistek, Amerykanki wykorzystują nie po to, by przekonać nas do swoich poglądów, ale po to, by zmusić nas do zadawania pytań. By podkopać naszą bezkrytyczną postawę wobec obrazu świata, który przekazują nam mass medialne bóstwa i ich samozwańczy prorocy. Heidi Ewing i Rachel Grady poznały się przeszło dekadę temu, pracując na planie produkcji telewizyjnej. Jak same mówią, połączyła je paląca ciekawość, która pchnęła je na samym początku kariery do Baltimore w stanie Maryland, gdzie istnieje jedno z najniebezpieczniejszych czarnych gett w USA. Oglądając ich wspaniały film dokumentalny The Boys of Baraka (2005) zastanawiałam się, ile odwagi wymagało od dwóch białych dziewczyn wejście z kamerą w tamten świat. Połączenie strachu, ekscytacji i poczucia, że dzieje się właśnie coś bardzo ważnego, musiało być zbliżone do uczucia, które towarzyszyło ich bohaterom: 12-letnim chłopcom, gdy wsiadali do samolotu lecącego z Baltimore do Kenii. W swoim filmie Ewing i Grady towarzyszą grupie chłopców z patologicznych rodzin z getta, którzy stanęli w obliczu życiowej szansy: dwuletniego kursu w szkole z internatem w Kenii. Szansy, która wyrwie ich z dziedziczonej z pokolenia na pokolenia biedy i patologii, odetnie od kumpli handlujących narkotykami, matek i ojców, odsiadujących kolejne wyroki, państwowej, przeładowanej szkoły, która nie dba nawet o to, by każdy absolwent gimnazjum umiał czytać. Ale też zmieni ich perspektywę na tyle, że lądowanie z powrotem w Baltimore może być niezwykle twarde. Amerykańskie dokumentalistki podchodzą bardzo blisko do swoich bohaterów, ale nie przekraczają granicy intymności, za którą jest już tylko realityshow. Nie zwracają kamery na siebie, jak czyni to – wzorem Michaela Moore’a – wielu amerykańskich filmowców, by skomentować to, co widzimy. Pozostają nienarzucającym się pośrednikiem między swoimi bohaterami a widzem. Ten

rodzaj subtelności przekazu, stawiania pytań, a nie narzucania odpowiedzi, która pięknie zbudowała atmosferę debiutanckiego filmu Chłopcy z Baraki, stała się ich znakiem firmowym. Temperatura ich filmów jest zawsze bardzo wysoka, ale artystki podgrzewają ją delikatnie, z wyczuciem, same pozostając niewidoczne. Kolejny film duetu Ewing-Grady pokazał, że interesuje je przede wszystkim uchwycenie świata w stanie rozedrgania, rozhisteryzowanego, na granicy załamania nerwowego. Desperacja i bezradność, które zobaczyliśmy w mikroskali getta w Baltimore w ich kolejnym filmie Obóz Jezusa przybrała postać liderki fanatycznego ruchu religijnego, który zyskuje coraz szersze grono zwolenników w USA. Ewing i Grady podążają za pastorką Becky Fisher, działaczką ruchu ewangelizacyjnego, który organizuje religijne obozy letnie dla dzieci Kids on Fire. „Czy wiesz, że muzułmanie szkolą swoje dzieci od piątego roku życia? – mówi Fisher do kamery – my też możemy stworzyć armię Boga”. Obudzony po 11 września lęk przed „obcymi” zaczyna przybierać formę paranoi. Fisher i inni wyznawcy ewangelizacji są przekonani, że czas uzbroić się po zęby na religijną wojnę. Ich „tworzenie armii Boga” polega na doprowadzeniu małych uczestników obozu do stanu histerii, w którym uwierzą, że są ciężkimi grzesznikami, a ich jedyną drogą ratunku jest przyjęcie nauk pastorki i czynna walka. Zalane łzami dzieci, wywracające oczami jak w horrorach o egzorcyzmach, gotowe są podważyć naukowe podstawy dzisiejszego świata (m.in. teorię ewolucji) albo ruszyć za swoją duchową przewodniczką w antyaborcyjną krucjatę na Waszyngton. Podobnie jak w swoim pierwszym filmie, dokumentalistki podążają za sytuacją oczami dzieci: przyjmują ich postawę, nieco naiwną, ciekawą, otwartą. Ale przecież sześcio-siedmiolatków wmanewrowano w sytuację, której nie mogą zrozumieć. Zaprzęgnięte do walki przeciwko swobodzie erotycznej czy aborcji, wyglądają na zagubione i zastraszone. Paradoksalnie ich lęk i niezrozumienie debaty, w której przyszło im brać udział, nie różnią się bardzo od stanu, w jakim znajdują się bohaterowie kolejnego filmu duetu Skrzyżowanie 12-tej i Delaware . Ewing i Grady opowiadają w nim o przeciwnikach i zwolennikach aborcji, prowadzących zwalczające się kliniki pod tym samym adresem (tytułowe skrzyżowanie). Znów jesteśmy na polu walki. Na skrzyżowaniu trwa permanentna pikieta przeciwników przerywania ciąży. Zdenerwowane pacjentki bardzo często mylą adresy. Zamiast do kliniki aborcyjnej wchodzą do centrum prolife. Na takie pomyłki liczą jego właściciele. Nigdy nie prostują, że to zły adres. Przeciwnie, wykonują badanie USG, otaczają kobiety czułą opieką, a potem próbują je odwieść od decyzji o przerwaniu ciąży. Gdy „miękka” perswazja nie działa, ich metody stają się wstrząsające: zaniżają wiek płodu, by dać kobietom złudzenie, że czasu do podjęcia decyzji o przerwaniu ciąży jest znacznie więcej, roztaczają przed młodymi dziewczynami wizję niepłodności i komplikacji, wynikających z ewentualnego zabiegu lub dopisują na wydruku zdjęć USG hasło: „cześć mamo!”. Bardziej dojrzałym kobietom, na które ta technika nie działa, obiecują (bez pokrycia) pomoc finansową przy wychowaniu kolejnego dziecka. Ewing i Grady nie pokazują nam jednak wyłącznie ofiar „proliferskiej” socjotechniki. Obok zdesperowanych kobiet, których ciąże są wynikiem gwałtu lub braku dostępu do wiedzy i antykoncepcji, są też takie, z którymi trudno sympatyzować, wykorzystujące zabieg notorycznie i bezrefleksyjnie. W mikroskali tego jednego skrzyżowania, film Amerykanek odbija gorącą dziś w USA debatę nad prawem do przerywania ciąży. Coraz większy lęk towarzyszy wykonującym zabiegi lekarzom, a pacjentkom coraz trudniej uzyskać rzetelną informację na ten temat. Narasta chaos, a świat w stanie histerii przestaje rządzić się racjonalnymi zasadami. Ślepa determinacja kobiety prowadzącej „proliferską” działalność w filmie Skrzyżowanie 12-tej i Delaware

jest równie silna, jak pastorki budującej armię Boga w filmie Obóz Jezusa czy duchownego Terry’ego Jonesa, bohatera innego filmu duetu, czyli Edukacji Mohammada Husseina . Ten krótkometrażowy, niezwykle mocny film opowiada o fali nienawiści do muzułmanów w Ameryce. Duchowny Jones zasłynął swego czasu z publicznego spalenia Koranu (umieścił o tym film w Internecie) i nawoływania do prześladowań wyznawców islamu. Wśród jego postulatów są m.in. zamknięcie granic USA dla muzułmanów, wyrzucenie wszystkich nielegalnych emigrantów z USA i obowiązkowy, rządowy monitoring meczetów i wszystkich ośrodków edukacyjnych, związanych z islamem. Ewing i Grady śledzą sytuację oczami adeptów szkoły koranicznej, czyli zwykłych dzieci, tylko inaczej ubranych. Pokazują, jak łatwo nakręca się spirala nienawiści i jak bardzo jesteśmy na nią podatni. Szkoła, do której chodzą młodzi muzułmanie, leży w Detroit, czyli mieście, które od jakiegoś czasu nie schodzi z czołówek amerykańskich gazet. Ale nie za sprawą mniejszości islamskiej, tylko z powodu największego bankructwa, jakiego w historii USA doświadczyło miasto. Niegdyś centrum przemysłu motoryzacyjnego, dziś Detroit jest miastem-widmem. Oglądając poświęcony temu miastu film dokumentalny Detropia , trudno nie oprzeć się wrażeniu podobieństwa historii Detroit z losami Łodzi – ziemi obiecanej, która okazała się ziemią jałową. We współczesnym systemie ekonomicznym nie ma miejsca dla Detroit. Być może w ogóle nie ma miejsca na przemysłowe miasta w zachodnim kapitalizmie. Opowiadając historię upadku Detroit, amerykańskie dokumentalistki zadają pytanie: czy na tanie azjatyckie auta za parę lat będą klienci? Czy współczesna ekonomia dąży do wybicia klasy średniej, czyli nabywców tanich samochodów? Jednym z pryncypiów współczesnej ekonomii są niskie koszty produkcji. Zapomina się jednak o tym, że odbierając ludziom pracę, traci się potencjalnych nabywców. Czy doprowadzeni do rozpaczy robotnicy nie przesadzają, mówiąc, że żyjemy w powtórce Wielkiego Kryzysu, a tylko media to przed nami ukrywają? Detropia to ważny film dokumentalny, nie tylko dla Detroit i Stanów Zjednoczonych. To ważny głos w toczącej się debacie o globalnym kryzysie ekonomicznym. Cztery filmy dokumentalne Heidi Ewing i Rachel Grady zostaną pokazane w ramach retrospektywy Jak to się robi w Ameryce: 4 x Heidi Ewing i Rachel Grady. Ale problemy, które poruszają, nie są problemami USA. Są pytaniami o problemy społeczeństwa liberalnego (ekonomicznie i obyczajowo), o to jak znosimy fakt, że demokracja jako jedyny system daje prawo głosu tym, którzy są przeciwko demokracji. Amerykanki zadają pytania najważniejsze: o stygmat wykluczenia, o lęk, który dotyczy nas wszystkich i zaczynają dyskusję, w której powinni wziąć udział wszyscy. Loki mąci nasz spokój.

Aga Kozak

Oblicza fotografii

Czy filmy o fotografach mogą być ciekawe? Czy nie chodzi w ich pracy właśnie o to, żeby nie wiedzieć, co jest po drugiej stronie? Niekoniecznie. Bo autorzy „decydujących momentów” pokazywanych na festiwalu PLANETE+ DOC udowadniają, że aby uchwycić właśnie to „coś”, liczy się całe życie. Zaangażowanie, poświęcenie, zamieszanie… Żyjący jakby w swojej „bańce”, składającej się z atakujących go poważnych spraw, obrazów i marzeń, Tomasz Tomaszewski, bohater podsumowującego jego karierę filmu Czarna skrzynka – podczas warsztatów nawet wypowiada takie zdanie, że jego zdaniem Bóg pomaga zrobić dobre zdjęcie tym, którzy są do tego przygotowani. Co to znaczy? U Tomaszewskiego to ciągła chęć bycia zaangażowanym, na swoich własnych – kosmicznych jak na PRL – warunkach. Ten film warto zobaczyć dla zabawnych scen opisujących przygotowywanie brata Lecha Wałęsy i samego Lecha do zrobienia potajemnych zdjęć z internowania, kiedy Tomaszewski „opiekuje się” nieswoim zdjęciem, które jednak według niego może zmienić bieg historii.. Czym zajmuje się teraz ten, który pozornie nie ma już o co walczyć? Stara się pokazać jak wygląda Polska i przekazać, tak po prostu, piękno świata. O ile można zżymać się na rozmarzonego Tomaszewskiego, to maniackie wręcz zaangażowanie, które wykazują bohaterowie dwóch innych filmów (na festiwalu pokazywanych poza sekcją Oblicza fotografii) Zamrażając lód i Duchy naszego systemu , ociera się już o poświęcenie. Znany fotograf przyrody – James Balog postanawia oddać swój czas i uwagę sprawie globalnego ocieplenia, fotografując znikające bryły lodu. Co więcej, jego obsesja sprawia, że zaraża swoją pasją innych ludzi. Dokumentuje znikające w parę sekund połacie lodowych pustyni wielkości Manhattanu, walcząc tym samym o informację na temat „niemodnego” już ekologicznego tematu. Podobnie jest w przypadku Jo-Anne McArthur, której życiową misją jest nagłaśnianie zbrodni dokonywanych na zwierzętach: nie tylko w rzeźniach, ale też na fermach czy w laboratoriach. Dokumentująca zwierzęce cierpienie fotografka cierpi – jak choćby fotograf wojenny Krzysztof Miller – na zespół stresu bojowego, fotografując je nielegalnie, często w warunkach przy-

pominających anarchistyczną czy szpiegowską misję, nie może ich uratować, ulżyć im doraźnie. Jedynym sposobem na pomoc jest fotografowanie, które nie daje jednak ulgi. Ulgę w fotografii znalazł w końcu bohater Francuskiego dziennika – słynny fotograf, filmowiec i dokumentalista, fundator agencji Gamma, czyli Raymond Depardon. Po latach bycia w ogniu najgorętszych politycznych przewrotów – w Algierii, Wietnamie, Czadzie czy w Czechach, oraz kręcenia nastrojowych, zmysłowych impresji, Depardon zwraca się ku kompletnie innemu rodzajowi rejestracji. Jako starszy pan wsiada do ciężarówki, do środka wkłada skrzynkowe aparaty i przenośną ciemnię i wyrusza w miejsca, gdzie jeszcze go nie było, paradoksalnie – najbliżej domu. Fotografuje Francję, ale taką, która odchodzi w zapomnienie. O upływającym czasie przypomina też czarny koń festiwalu PLANETE+ DOC – piękny film dokumentalny Anton Corbijn. Na wylot . Nic się tak nie starzeje jak zdjęcia ulubionych zespołów. Corbijn, którego rozpoznawalny, surowy styl pomógł wielu zespołom w wykreowaniu wizerunku (otwarcie przyznają się do tego Depeche Mode), a towarzyszy od wielu lat np. U2 – podejście do fotografii, a jednocześnie czasu czy śmierci ukształtował pod wpływem i w kontrze do ojca, surowego pastora. Corbijn, tak jak ojciec i inni bohaterowie filmu, całe życie poświęcił swojej pasji. Z tym, że w jego wypadku trudno orzec czy to fotografia, czy muzyka.

W KINACH OD 7 CZERWCA

Karolina Pasternak , stopklatka.pl

Polskie filmy na festiwalu PLANETE+ DOC

„Grotowski jadł tylko pigułki, a popijał je kawą” – wspomina w Sztuce znikania wizytę polskiego reżysera w Ameryce Środkowej haitański kapłan wudu. Nie dajcie się jednak zwieść pozorom. Nominowany do Oscara nowy film Bartka Konopki i Piotra Rosołowskiego nie opowiada wcale o życiu legendarnego reżysera na emigracji. W ogóle niewiele mówi o twórcy Teatru Laboratorium, ma za to dużo wspólnego z teatrem jako takim. Kluczową rolę odgrywa tu bowiem monolog. Wygłasza go Amon Fremon – szaman wudu, którego Grotowski sprowadził z Haiti do Polski w 1980 roku. Historia jest zresztą dużo bardziej pokręcona, bo oto haitański kapłan okazuje się być... naszym rodakiem. Jego pradziadowie, polscy legioniści, przybyli w XIX wieku na Haiti, aby z armią Napoleona tłumić rewolucję. Ale zamiast walczyć z tubylcami, przyłączyli się do nich. Po latach czarny Haitańczyk o niebieskich oczach trafia więc do kraju przodków. I w tym właśnie miejscu kończy się dokumentalna prawda w Sztuce znikania, a zaczyna nieskrępowana kreacja autorów, którzy zadali sobie proste pytania. Jak ktoś z zupełnie innej kultury odbierałby Polskę w czasach komuny? Jak patrzyłby wtedy na Polaków? „Czasem potrafili godzinami stać w miejscu bez słowa. Zbierali się, żeby być razem, ale każdy był osobno” – słyszymy z offu pełen konsternacji głos Amona, podczas gdy przez ekran przemykają kolejno czarno-białe zdjęcia legendarnych PRL-owskich kolejek. Pałac Kultury i Nauki przywodzi szamanowi na myśl grobowce z Haiti (tyle że u nich mogiły nie mają okien, bo i po co?), defilada ubranych w krakowskie stroje kobiet – religijne obrzędy tubylców z jego wyspy. I tak oto, w znanym z Królika po berlińsku, w pewnym sensie już ich firmowym, kapitalnie ironicznym tonie, Konopka i Rosołowski znów komentują rzeczywistość, w której żyliśmy jeszcze niedawno i która tak bardzo wpłynęła na to, kim jesteśmy dziś. No właśnie – tych związków między komunizmem, a współczesną Polską jest zresztą w pokazywanych w tym roku na festiwalu PLANETE+ DOC polskich filmach dokumentalnych znacznie więcej. W oczywisty sposób widać je w Czarnej skrzynce – biograficznym filmie o jednym z bardziej znanych fotografów dokumentujących poprzedni system, Tomaszu Tomaszew-

skim. Ale z pokłosiem poprzedniego ustroju muszą mierzyć się także i bohaterowie Pleneru Rzeźbiarskiego. Świecie 2009 , i Eksmisji . Pierwszych prześladuje krzywdzący stereotyp „robola”, w powszechnym przekonaniu niejako „reliktu” minionej epoki. Drugich dopadają drapieżne prawa wolnego rynku – na starość nowa właścicielka kamienicy, w której wynajmowali mieszkanie przez dziesięciolecia, wypowiada im umowę. Eksmisja to zresztą moim zdaniem jeden z bardziej udanych dokumentalnych debiutów minionego roku. Przywodzi na myśl Takiego pięknego syna urodziłam Marcina Koszałki. Filip Antoni Malinowski też nie szukał wydumanego tematu, a skierował po prostu kamerę na własną rodzinę – dziadków, w których historii, jak w lustrze, mogą się odbić życiorysy setek, jeśli nie tysięcy polskich rodzin. Ten film pięknie zresztą splata się z Abu Haraz – innym polskim filmem dokumentalnym pokazywanym w tym roku na festiwalu PLANETE+ DOC. Mimo że akcja obrazu Macieja Drygasa rozgrywa się w dalekim Sudanie, oba filmy opowiadają dokładnie o tym samym – o mozolnym budowaniu szczęścia i o tym, jak niewiele potrzeba, żeby roznieść je w proch. To, że dwa dziejące się w tak różnych miejscach polskie filmy dokumentalne korespondują ze sobą, to oczywiście dobry znak; sygnał, że polskie kino dokumentalne – przez jakiś czas zamknięte we własnym podwórku – wyraźnie otwiera się na świat, na tematy bardziej uniwersalne. Jest też, co widać po filmach z tegorocznego programu – dużo odważniejsze w

poruszaniu tematów tabu. Kisieland Karola Radziszewskiego z humorem (i przy użyciu dużej ilości, niewiele jednak zakrywających, kostiumów) opowiada historię pierwszego gejowskiego zinu w Europie Środkowo-Wschodniej, wydawanego właśnie w Polsce. Z kolei oglądając film Joanna Anety Kopacz o zmarłej na raka Joannie „Chustce” Sałydze, zdałam sobie sprawę, jak długą drogę przeszliśmy od premiery Istnienia Marcina Koszałki. Tamten film – także o śmierci, o odchodzeniu, godzeniu się z nim – w 2007 roku, gdy zadebiutował na ekranach, wzbudził ogromne kontrowersje, szokował. Film o Joannie Sałydze – dokładnie na ten sam temat – wyprodukowali właściwie sami widzowie. To pierwsze w Polsce film dokumentalny zrealizowany drogą crowdfundingową – pieniądze dali na niego odbiorcy. Chorzy, zdrowi, czytelnicy bloga „Chustki” czekają na film dokumentalny o niej z niecierpliwością. I słusznie, bo to obraz poruszający, mocny, mądry i potrzebny. A przy tym przejmująco smutny. Jak wiele z prezentowanych na festiwalu PLANETE+ DOC polskich filmów dokumentalnych. Bo w kontrze do gatunków fabularnych, szczególnie seriali, rodzimi dokumentaliści odwracają się od wielkomiejskich szklanych biurowców i pokazują życie zwykłej rodziny, prowincjonalną Polskę. To, co kryje się za fasadą: odrapany tynk, podwórka, po których poniewierają się śmieci, a przede wszystkim samotność ludzi mieszkających w środku, nie razem, ale obok. Weźmy dla przykładu choćby film Osiemnastka opowiadający o córce, wracającej do matki z ośrodka wychowawczego wyłącznie po pieniądze na imprezę urodzinową. Albo Rogalik , w którym Paweł Ziemilski serwuje nam zdającą się zamykać w jednym długim, bolesnym ujęciu jazdę kamery do wnętrza typowego polskiego domu. Disco polo w tle, wzrok domowników beznamiętnie skierowany we włączony non-stop telewizor, nikt ze sobą nie rozmawia. Jeszcze mocniejszy jest Aleksander Wilhelma i Anki Sasnali, którzy – podobnie jak w swoim debiucie fabularnym Z daleka widok jest piękny – pokazują życie polskiej wsi. Film otwiera symboliczna scena „rozebrania” tytułowego bohatera. Aleksander opróżnia najpierw portfel, następnie ściąga ubranie. W majtkach, z dokumentami leżącymi obok na stoliku staje wyprostowany, kierując niepewnie wzrok w oko kamery. Dał się obnażyć. W następnej scenie poinstruowany przez Sasnali wykopie sobie grób i teatralnie do niego upadnie. Tu, gdzie teatr u Konopki i Rosołowskiego zaczynał się, u Sasnali się kończy. Reszta filmu to nakręcona w stylu cinéma-vérité codzienność rolnika: zarzynanie świni, praca w polu, doglądanie domu, który i na zewnątrz i w środku wygląda, jakby... wciąż był w budowie. Zupełnie jak my jako społeczeństwo, sądząc z obserwacji rodzimych autorów.

Plan wydarzeń | Events Schedule 9 maja, CZWARTEK | May 9, Thursday

19:00 | Iluzjon | Otwarcie festiwalu: Trains of Thoughts remiks – pokaz z muzyką na żywo Opening Night. “Trains of Thoughts” – Live Remix Show with Live Music W języku angielskim / In English Bilety do kupienia w kasie kina Iluzjon / Tickets can be purchased at Iluzjon

Reżyser Timo Novotny na oczach widzów stworzy filmowy remiks. Obrazom towarzyszyć będzie muzyka na żywo grana przez Markusa Kienzla i Wolfganga Frischa z zespołu Sofa Surfers. Ich wspólny występ w Iluzjonie wykorzystuje możliwości, jakie dają cyfrowe technologie, odwołując się jednocześnie do tradycji kina niemego i taperów. Pokaz przeniesie widzów do Nowego Jorku, Los Angeles, Moskwy i Tokio. Oparty zostanie na obrazach i muzycznych wątkach z filmu Metro myśli Timo Novotnego. Muzycy z Sofa Surfers są autorami ścieżki dźwiękowej do tego filmu. Światowa premiera remiksu filmowego Trains of Thoughts odbyła się w sierpniu 2012 roku z okazji otwarcia austriackiego pawilonu na 13. Międzynarodowym Biennale Architektury w Wenecji. Director Timo Novotny will create a film remix in front of the audience. He will be accompanied by live music played by Markus Kienzl and Wolfgang Frisch from Sofa Surfers. They use the opportunities that digital technologies offer, but at the same time they take from the tradition of silent films and tapers. The show will take the audience to New York, Los Angeles, Moscow and Tokyo. It will be based on images and music themes from Timo Novotny’s “Trains of Thoughts”. Sofa Surfers wrote the score for the movie. The world premiere of the film remix “Trains of Thoughts” took place in August 2012, at the opening of the Austrian pavilion at the 13th International Architecture Biennale in Venice.

10 maja, PIĄTEK | May 10, Friday

18:00 | Kinoteka | Debata: S.O.S. Europo! Jak kraje europejskie radzą sobie z imigrantami? – po filmie Zawsze obcy Debate “S.O.S. Europe! How Do European Countries Cope with Immigrants?” following the screening of the film “Nowhere Home” W języku polskim i angielskim / In Polish and English Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający debate seans / Priority for holders of tickets for the screening preceding the debate

„Urząd stwierdził, że daje mi prawo pobytu przez wzgląd na prawa człowieka. Czy to znaczy, że potrzebujemy urzędu, żeby stwierdził, że jesteśmy ludźmi?” – mówi z żalem imigrant z Azji, jeden z bohaterów filmu Zawsze obcy. Europa jest ziemią obiecaną dla tysięcy ludzi, którzy każdego roku zmuszeni są opuścić swoje domy z powodu wojen, ubóstwa, prześladowań. Wśród nich jest wiele dzieci. Kraje europejskie starają się bronić przed napływem imigrantów, jednak niejednokrotnie prowadzi to do łamania praw człowieka. Przykłady nieletnich migrantów z Norwegii pokazują, że za bezdusznymi przepisami i decyzjami administracyjnymi kryją się często dramatyczne historie ludzi – samotnych, nieszczęśliwych, desperacko szukających bezpiecznego miejsca na ziemi. “The office agreed for me to stay due to human rights. Does it mean we need an office to declare that we are humans?” – complains an immigrant from Asia, one of the characters in “Nowhere Home”. Europe is a promised land for thousands of people, including many children, whom wars, poverty and persecution force to leave their homes every year. European countries try to protect themselves against the influx of immigrants, but many times it leads to breaking human rights. Examples of young migrants from Norway show, that behind cruel rules and administrative decisions, there are often dramatic stories of people – lonely, miserable, desperately seeking for a safe place. Uczestnicy debaty / Participants: Margreth Olin – reżyserka filmu Zawsze obcy / director of “Nowhere Home” Witold Klaus – prezes Stowarzyszenia Interwencji Prawnej / president of the Association for Legal Intervention Weronika Rokicka – koordynatorka kampanii Amnesty International / co-ordinator of Amnesty International campaigns John Peder Egenæs – dyrektor Amnesty International Norwegia / director of Amnesty International Norway Moderator: Adam Leszczyński – dziennikarz Gazety Wyborczej / journalist of “Gazeta Wyborcza”

Events Schedule | Plan

wydarzeń

19:30 | Kinoteka | SPOTKANIE: BILL BREWSTER – Rewolucja w rytmie disco – po filmie Disco-rewolucja Meeting with Bill Brewster following the screening of the film “Secret Disco Revolution” W języku polskim i angielskim / In Polish and English Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający spotkanie seans / Priority for holders of tickets for the screening preceding the meeting

Czy kluby, ich parkiety, sale i bary naprawdę stanowią żyzny grunt pod społeczne, obyczajowe i kulturowe rewolucje? Czy traktowane zwykle użytkowo gatunki i trendy muzyczne wpływają na cokolwiek innego poza sama muzyką? Czy disco naprawdę zmieniło mentalny krajobraz USA i jakie są skutki tych zmian? Po projekcji filmu Disco-rewolucja podyskutujemy o tym z Billem Brewsterem – brytyjskim DJ-em z bogatym stażem scenicznym, założycielem strony Djhistory.com i współautorem książki Last Night A DJ Saved My Life o początkach DJ-ingu i jego złotej erze w latach 70. i 80. XX wieku. Are clubs, with their dance floors, rooms and bars, really a basis for social and cultural revolutions? Do commercially treated music genres and trends influence anything but music itself? Did disco really change the mental landscape of the USA, and what are the effects of those changes? After the screening of “Secret Disco Revolution”, we will discuss it with Bill Brewster, a British DJ with a long history of performing, the founder of Djhistory.com and co-author of the book “Last Night A DJ Saved My Life”, about the beginnings of DJing and its golden years – 1970s and 1980s. Spotkanie poprowadzi / Moderator: Filip Kalinowski – redaktor muzyczny Aktivista, autor comiesięcznej audycji Inside Out Poland w Red Bull Music Academy Radio, współpracownik portalu The Quietus,

muzyk zespołów kIRk i Msza święta w Altonie. Dziennikarz, turntablista, DJ / “Aktivist’s” music editor, author of the monthly programme “Inside Out” Poland in Red Bull Music Academy Radio, affiliated with portal The Quietus, member of kIRk and Msza święta w Altonie bands. Journalist, turntablist, DJ.

22:00 | Klub Festiwalowy Cafe Kulturalna | Impreza: Bill Brewster: Secret Disco Revolution Party “Bill Brewster: Secret Disco Revolution” Wstęp wolny / Entrance free

Po spotkaniu z widzami filmu Disco-rewolucja Bill Brewster zagra na imprezie otwierającej działalność Klubu Festiwalowego w Cafe Kulturalna. Brewster to doskonały DJ i ekspert w obszarze kultury i dziedzictwa DJ-ingu. Karierę zaczynał pod koniec lat 80. XX wieku i do dziś regularnie grywa na największych festiwalach muzycznych (Garden, Kazantip, Big Chill). After the meeting with the audience of “Secret Disco Revolution”, Bill Brewster will perform at the opening party of the Festival Club in Cafe Kulturalna. Brewster is an excellent DJ, as well as culture and DJing expert. His career began in the late 1980s. He still plays regularly at the biggest music festivals (Garden, Kazantip, Big Chill). Towarzyszyć mu będą / He will be accompanied by: Zambon – mieszka w Berlinie, pochodzi z Jeleniej Góry, właściciel wytwórni Primitive Copies oraz The Very Polish Cut Outs, specjalizujących się w wydaniach polskich klasycznych nagrań w przyjaznych

klubowym parkietom wersjach. /Jelenia Góra-born, but living in Berlin owner of Primitive Copies and The Very Polish Cut Outs labels, specialising in publishing Polish oldies in dance friendly versions. Funkoff – gdańszczanin mieszkający w Warszawie, kolekcjoner płyt i DJ. W 2011 roku nakładem brytyjskiej wytwórni Titanic Ballroom ukazała się jego pierwsza płyta 12” z editami nieznanych disco numerów z Europy. / DJ and record collector from Gdansk, who currently lives in Warsaw. His debut 12” with edits of obscure disco tracks came out in 2011 on Titanic Ballroom label.

11 maja, SOBOTA | May 11, Saturday

11:30 | Kinoteka | Pokaz filmu Seksowne dzieci połączony z wykładem dla nauczycieli: Jak rozmawiać z nastolatkami o seksualności? Screening of the film “Sexy Baby” and lecture for teachers “How to Talk about Sexuality with Teens?” W języku polskim / In Polish Liczba miejsc ograniczona Zgłoszenia przyjmowane są do 6 maja 2013 roku na adres diana@docreview.pl Dla wszystkich nauczycieli wstęp bezpłatny

Wraz z miesięcznikiem Charaktery zapraszamy wszystkich nauczycieli szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych do uczestnictwa w wykładzie połączonym z dyskusją. Porozmawiamy o seksualizacji i uprzedmiotowieniu dziewcząt i kobiet, pornografii i jej wpływie na zachowanie młodych ludzi. Współczesne media kreują epatujący seksualnością obraz piękna, do którego starają się dążyć współczesne nastolatki. W czasie wykładu analizie zostaną poddane reklamy, filmy i teledyski, a uczestnicy zastanowią się, jak pomóc młodzieży zrozumieć siebie i odczytać fałszywy przekaz medialny. Wykład poprowadzi Paula Pilarska – autorka tekstów w kwartalniku Psychologia w Szkole, psycholożka w liceum i gimnazjum w Tarnowie, autorka programu klasy o profilu psychologicznym. Uczestnicy wykładu otrzymają CERTYFIKAT wydawany przez Instytut Psychologii i Edukacji Charaktery.

Plan wydarzeń | Events Schedule

16:00 | KINOTEKA | Debata: Mieszkanie: prawo czy towar? – po filmie Eksmisja Debate “Housing: a Right or a Commodity?” following the screening of the film “Resettlement” W języku polskim / In Polish Wstęp na debatę wolny. Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający debatę seans.

Para emerytów musi wyprowadzić się z mieszkania, które zajmowała od lat. Kamienica, w której mieszkali ma nowego właściciela. Za nowym właścicielem przyszedł nowy, wyższy czynsz. Starszych państwa nie stać na jego opłacanie. Takie historie spotykają dziesiątki tysięcy ludzi w całej Polsce. Wiele z tych historii kończy się zastraszaniem mieszkańców przez nowych właścicieli, szantażami, tragediami. Art. 75 Konstytucji RP mówi: „Władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli, w szczególności przeciwdziałają bezdomności, wspierają rozwój budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania.” Czy na pewno? Czy mieszkanie jest prawem człowieka czy towarem – dziś luksusowym – na który stać nielicznych? Uczestnicy debatY: Filip ANTONI Malinowski – reżyser filmu Eksmisja Konrad Łaski – prawnik Moderatorka: Joanna Erbel – socjolożka, Krytyka Polityczna, Miasta

18:00 | Kinoteka | SPOTKANIE: JoshuA Oppenheimer – po filmie Scena zbrodni Meeting with Joshua Oppenheimer following the screening of the film “The Act of Killing” W języku polskim i angielskim / In Polish and English Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający spotkanie seans / Priority for holders of tickets for the screening preceding the meeting

Film Scena zbrodni został wyróżniony Nagrodą Publiczności na tegorocznym Berlinale, a Werner Herzog określił go mianem „jednego z najważniejszych filmów dokumentalnych ostatnich 30 lat i jednego z najbardziej przerażających i surrealistycznych filmów, jakie widział w ostatniej dekadzie“. Joshua Oppenheimer pokazuje w nim dawnych indonezyjskich zbrodniarzy, którzy odgywają przed kamerą dramatyczne wydarzenia sprzed ponad 50 lat. Spotkanie z Joshuą Oppenheimerem po polskiej premierze filmu poprowadzi Urszula Jabłońska (Duży Format). “The Act of Killing“ was awarded with the Audience Award at this year’s Berlinale, and Werner Herzog described it as “one of the most important documentary films in the last 30 years and one of the most horrifying and surreal movies he has seen in the last decade“. Joshua Oppenheimer shows former Indonesian criminals, who re-act dramatic events from 50 years ago. The meeting with Joshua Oppenheimer, after the Polish premiere of the film, will be moderated by Urszula Jabłońska.

22:00 | Klub Festiwalowy Cafe Kulturalna | Impreza: Kobosil/ KiM/ MCQ/ RRRKRTA Party: Kobosil / KiM / MCQ / RRRKRTA Bilety w cenie 10/20 zł / Tickets – 10/20 PLN

Kobosil reprezentuje wytwórnię Ostgut Ton, która jest ikoną sceny techno. Wybiera intrygującą muzykę elektroniczną, której podziały gatunkowe nie mają sensu, daleką od tak zwanej muzyki „imprezowej”. Imprezę wesprą KiM, MCQ i RRRKRTA (Brutaż) ze specjalnie przygotowanymi na tę okazję autorskimi setami winylowymi. Kobosil represents the.label Ostgun Ton – an icon of the techno scene. He picks intriguing electronic music, regardless of the genres, but always far away from so called “party music”. Support by: KiM, MCQ and RRRKRTA (Brutaż) with special vinyl sets.

Events Schedule | Plan

wydarzeń

12 maja, NIEDZIELA | May 12, Sunday

12:00 | Klub Festiwalowy Cafe Kulturalna | DEBATA: Wizjonerzy. Pytania o edukację wizualną, filmową i medialną Debate “Visionaries. Questions about Visual, Film and Media Education” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny

Jak zmienia się funkcja filmu i mediów wizualnych? Jak świadomie używać tych narzędzi w edukacji? Jak mądrze podążać za zmianą technologiczną, aby wzmacniać zmianę społeczną? Zapraszamy na debatę z udziałem ekspertów związanych z szeroko rozumianą edukacją wizualną.

14:00 | iluzjon | Dzień rodzinny na PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL: warsztaty Jak zrobić film? Family day at the PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL: Workshops “How to Make a Film?” W języku polskim / In Polish Wstęp na warsztaty wolny, ilośc miejsc ograniczona. Zgłoszenia: info@filmpro.com.pl Dla dzieci w wieku od 7 do 11 lat

Festiwal PLANETE+ DOC i magazyn FilmPRO zapraszają na rodzinną wizytę w kinie. Rodzice i opiekunowie będą mogli obejrzeć wybrany film z festiwalowego repertuaru, podczas gdy dzieci wezmą udział w warsztatach Jak zrobić film?, prowadzonych przez profesjonalnych filmowców. Uczestnicy warsztatów nie tylko dowiedzą się, w jaki sposób zaplanować i zrealizować prawdziwy film, ale będą mieli również okazję wykonać praktyczne ćwiczenia filmowe. Warsztatom towarzyszyć będzie promocja podręcznika dla najmłodszych filmowców pt. Jak zrobić film?.

15:00 | Kinoteka | DEBATA: Studenci na barykady? Jak powstrzymać komercjalizację edukacji – po filmie Strajk na Filozofii Debate „Students on the Barricades? How to Stop Commercialisation of Education” following the screening of the film “The Blockade” W języku polskim i angielskim / In Polish and English Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający debate seans / Priority for holders of tickets for the screening preceding the debate

„Edukacja to nie towar”, „Bezpłatna edukacja”, „Pieniądze na edukację, a nie na armię” – hasła, które można było zobaczyć na wielkim strajku studenckim w Chorwacji w 2009 roku, pojawiały się w ostatnich latach w wielu innych krajach. Czy zamiana wyższych uczelni w firmy świadczące dopasowane do rynku „usługi edukacyjne” stała się już faktem? Czy odwrócenie tych niekorzystnych trendów zależy tylko od mobilizacji studentów? A może potrzebne są zmiany na wszystkich szczeblach szkolnego systemu i szeroka społeczna dyskusja, dlaczego coraz bardziej postrzegamy edukację jak indywidualną inwestycję, a coraz mniej jak wspólne dobro? “Education is not a product”, “Free education”, “Money for education, not for the army” – slogans that could be seen during the great students’ strike in Croatia in 2009, have appeared in recent years in many other countries. Has the change of the universities into companies offering market-oriented “educational services” become a fact? Can reversing these disadvantageous trends be done only by mobilising students? Or maybe changes at all levels of educational system are needed, as well as a broad, social discussion about why we view education more as an individual investment rather than a common good? Uczestnicy debaty / Participants: Igor Bezinovic – reżyser filmu Strajk na Filozofii / director of “The Blockade” Adam Leszczyński – dziennikarz Gazety Wyborczej, wykładowca Instytutu Studiów Zaawansowanych / journalist of “Gazeta Wyborcza” daily, lecturer at the Institute for Advanced Studies Christian Füller – dziennikarz (Die Tageszeitung i Spiegel On-line), autor wielu publikacji na temat edukacji i nauki. Stypendysta Komisji Fulbrighta i Instytutu Badań nad Społeczeństwem Maxa

Plancka / dziennikarz (Die Tageszeitung i Spiegel On-line), autor wielu publikacji na temat edukacji i nauki. Stypendysta Komisji Fulbrighta i Instytutu Badań nad Społeczeństwem Maxa Plancka Moderator: Magdalena Błędowska – członkini Krytyki Politycznej, redaktorka Dziennika Opinii, publicystka / member of Krytyka Polityczna, editor of “Dziennik Opinii”, publicist

Plan wydarzeń | Events Schedule

17:00 | Klub Festiwalowy CafE Kulturalna | Wykład Freda Fritha: Jak zintegrować kompozycję i improwizację? – poprzedzony pokazem filmu Step Across the Border (Kinoteka, godzina 14:00) Fred Frith’s lecture „How to Integrate Composition and Improvisation?” following the screening of the film “Step Across the Border” (Kinoteka, 2:00 PM) W języku angielskim / In English Bilety w cenie 30 zł / Tickets - 30 PLN Bilety zniżkowe w cenie 20 zł dla osób, które zarejestr ują się na wydarzenie na Facebooku i dla studentów / Discount tickets for 20 PLN for those registered for the event on Facebook and for students

Fred Frith to światowej sławy jazzowy eksperymentator, multiinstrumentalista, jeden z najbardziej oryginalnych twórców muzyki gitarowej, o którym mówi się, że swoimi solówkami wymyślił gitarę elektryczną na nowo. Członek legendarnych formacji Henry Cow, Skeleton Crew oraz Massacre, który rozgłos zyskał po odegraniu głównej roli w wielokrotnie nagradzanym filmie Step Across the Border, pokazywanym na tegorocznej edycji festiwalu PLANETE+ DOC. Frith współpracował z takimi sławami, jak Brian Eno, John Zorn, Robert Wyatt czy The Residents, a obecnie uczy improwizacji w Mills College w Oakland w Kalifornii oraz w Akademii Muzycznej w Bazylei. Podczas godzinnego wykładu skierowanego do muzyków Fred Frith opowie o swoich doświadczeniach związanych z integracją kompozycji i improwizacji. Fred Frith is a world-famous jazz experimentator, multi-instrumentalist, one of the most original guitarist. People say that with his solos he re-invented the electric guitar. This member of legendary formations Henry Cow, Skeleton Crew and Massacre became famous after his performance in many times awarded “Step Across the Border”, screened at this year’s PLANETE+ DOC Film Festival. He collaborated with such known artists as Brian Eno, John Zorn, Robert Wyatt or The Residents. Now he teaches improvising at Mills College in Oakland, California, and at the Basel Music Academy. During his hour-long lecture for musicians, Fred Frith will tell about his experiences with integrating composition and improvisation. Na festiwalu PLANETE+ DOC można również zobaczyć Live Cinema Show Freda Fritha z Peterem Mettlerem (13 maja, Teatr Studio). / During the PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL, you can also see Fred Frith and Peter Mettler’s “Live Cinema Show” (May 13, Teatr Studio).

19:00 | Kinoteka | Debata: Sens pszczoły – dlaczego boimy się zagłady pszczół? – po filmie Więcej niż miód Debate “The Importance of the Bee: Why Are We Afraid of Annihilation of Bees?” following the screening of the film “More than Honey“ W języku polskim i angielskim / In Polish and English Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający debatę seans / Priority for holders of tickets for the screening preceding the debate

Nominowany do Oscara reżyser Markus Imhoof, wnuk szwajcarskiego pszczelarza, opowiada w filmie o kryzysie, jaki dotyka obecnie populację pszczół. W ciągu ostatniej dekady wyginęły ich miliony. Pszczoły zamieszkują Ziemię równie długo jak człowiek, ale gdy one wyginą – jak twierdził Einstein – ludziom pozostaną nie więcej niż cztery lata życia. Jak rozumieć te prognozy? Po co nam pszczoły? Czy rzeczywiście owadom grozi zagłada, a ludzkości totalny kryzys?. Oscar-nominated Markus Imhoof, a grandson of a Swiss beekeeper, talks in his film about the present crisis of the bee population. Millions of them died in the last decade. Bees have inhabited the Earth as long as humans have, but once they are extinct – as Einstein said – people will die in less than four years. How to understand these prognoses? What do we need bees for? Are the insects really doomed, and so are humans? Uczestnicy debaty / Participants: Markus Imhoof – reżyser filmu Więcej niż miód / director of “More than Honey” Katarzyna Jagiełło – koordynatorka kampanii Greenpeace Zrównoważone rolnictwo / co-ordinator of Greenpeace campaign Balanced Farming Robert Pilichowski – pszczelarz / beekeeper Moderator: Edwin Bendyk – dziennikarz tygodnika Polityka / journalist of Polityka weekly

Events Schedule | Plan

wydarzeń

22:00 | Pardon, To Tu, Plac Grzybowski 12/16 | Koncert: Gania/ Szpura / Zimpel – po filmie Taniec wyklętych kobiet (Kinoteka, godzina 19:30) Concert of Gania / Szpura / Zimpel following the screening of the film “Dance of Outlaws” (Kinoteka, 7:30 PM) Wstęp za okazaniem biletu na film pokazywany w ramach tegorocznego festiwalu PLANETE+ DOC (skasowanego bądź nieskasowanego) – 10 zł / Entrance for holders of a valid or not valid ticket for a film of this year’s festival – 10 PLN Wstęp dla pozostałych osób – 20 zł / Entrance for others – 20 PLN

Dwie, wydawałoby się różne energie – muzyczny rytuał Gnawa oraz europejska improwizacja, spotykają się, aby poprzez dialog poszukiwać wspólnego mianownika. Pochodzący z Maroko Mokhtar Gania wywodzi się z długiej linii Maallemów, czyli mistrzów gry na rytualnym instrumencie gimbri. Tradycyjna muzyka Gnawa, szczególnie obrzęd lila derdeba, ma oczyszczać oraz chronić przed złymi duchami. W tej ceremonii najważniejszym elementem jest hipnotyczna muzyka, która wprowadza w głęboki taneczny trans o leczniczych właściwościach. W spotkaniu Gani ze Szpurą i Zimplem nie będzie chodziło o odtwarzanie rytuału, ale o wykorzystanie jego przestrzeni do improwizacji tej dwójki. Improwizacja jednak nie będzie celem ostatecznym – będzie stanowiła podstawę do poszukiwań wspólnych płaszczyzn, a także współczesnych kontekstów dla tradycyjnych pieśni Gnawa. Two seemingly different energies – Gnawa musical ritual and European improvisation – meet to find, through dialogue, common ground. Morocco-born Mokhtar Gania comes from a long line of Maallems, masters of the ritual instrument gimbri. Traditional Gnawa music, especially the lila derdeba rite, is to purify and protect from evil spirits. The most important element is the hypnotic music, leading to deep therapeutic dance trance. Szpura and Zimpel, by performing with Gania, will not attempt to redo the rite, but to use it for improvising. However, it is not going to be the final goal. It will be the basis for searching common grounds and contemporary contexts for traditional Gnawa songs. Skład / Performers: Maallem Mokhtar Gania – gimbri / gimbri Paweł Szpura – perkusja / drums Wacław Zimpel – klarnety / clarinets

13 maja, PONIEDZIAŁEK | May 13, Monday 10:00-14:00 | Iluzjon | Interdyscyplinarna Konferencja Naukowa: (Po)Wolne jedzenie. Slow food, weganizm i inne ruchy żywieniowe w przestrzeni społeczno-kulturowej XXI wieku Interdisciplinary Conference “Feel Free to Eat Slow. Slow Food, Veganism and Other Dietary Concepts in the 21st Century Sociocultural Arena” W języku polskim / In Polish Dla słuchaczy wstęp wolny Więcej informacji w katalogu festiwalu, na www.planetedocff.pl i www.facebook.com/powolnejedzenie

Konferencja towarzyszy pokazywanej na festiwalu sekcji Jedz lokalnie, myśl globalnie. Tematy referatów to między innymi: Czy to, co i jak jemy, może być dowodem poczucia naszej wolności i niezależności, czy może najczęściej wyraża nasze zniewolenie w ramach społecznych i kulturowych norm i wartości? Czy parafrazując znane sformułowanie, można by powiedzieć: pokaż mi, co jesz, a powiem ci, kim jesteś? Pierwsza część konferencji odbywa się w poniedziałek, 13 maja w Iluzjonie. Druga część konferencji – we wtorek, 14 maja w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej, ul. Chodakowska 19/31.

18:00 | iluzjon | DEBATA: Jeść! Kulturowe konteksty jedzenia – po filmie Historia ruchu Slow Food Debate “Eat! Cultural Contexts of Eating” following the screening of the film “Slow Food Story” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny. Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający debatę seans.

W ostatnich latach obserwujemy coraz większą obecność różnorodnych ruchów kulinarnych: slow food, powrót do tradycji, diety „radykalne”. Jedzenie staje się również bohaterem ogromnej liczby przekazów medialnych. Czy to wynik wzrostu świadomości konsumentów czy kolejna popkulturowa moda? Debata zorganizowana w ramach Interdyscyplinarnej Konferencji Naukowej (Po)Wolne jedzenie. Slow Food, weganizm i inne ruchy żywieniowe w przestrzeni społeczno-kulturowej XXI wieku (13-14 maja 2013, Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej i festiwal PLANETE+ DOC). Uczestnicy debaty: prof. dr hab. Wiesław Godzic – wykładowca SWPS, medioznawca, filmoznawca, redaktor naczelny kwartalnika Kultura Popularna Lucyna Zembowicz – fundacja Generator, filmoznawczyni, edukatorka, szefowa warszawskiego oddziału ruchu Slow Food, organizatorka kuchnia+ food film fest Aleksandra Kleśta-Nawrocka – UMK, Towarzystwo Przyjaciół Dolnej Wisły, Centrum Badań nad Historią i Kulturą Wyżywienia, etnolożka, historyczka, zajmuje się historyczno-kulturowym

fenomenem kuchni staropolskiej Marta Dymek – prowadzi bloga Jadlonomia.com, propaguje wegańskie jedzenie, prowadzi warsztaty kulinarne, pisze dla Chickpea Magazine (Nowy Jork), Świata Win i magazynu VEGE Moderator: dr Radosław Filip Muniak – SWPS, filozof, kulturoznawca, redaktor czasopisma LiteRacje

Plan wydarzeń | Events Schedule

18:00 | KINOTEKA | DEBATA: Dokąd zmierzają Rosjanie? – po filmie Maszeruj i równaj do lewej Debate “Where Is Russia Headed?” following the screening of the film “March, March with Your Left” W języku polskim i rosyjskim / In Polish and R ussian Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający debatĘ seans / Priority for holders of tickets for the screening preceding the debate

Po fali protestów, które przetoczyły się przez rosyjskie miasta na przełomie 2011/2012 i wiosną 2012 roku, pytanie o przyszłość Rosji znów powróciło. Komentarze i prognozy wieściły nowe otwarcie w relacjach społecznych i politycznych w Federacji Rosyjskiej, lecz mimo upływu roku pytanie o znaczenie tych ruchów nadal pozostaje otwarte. Czy są lub będą one impulsem do głębokich przemian społeczeństwa rosyjskiego, a tym samym Rosji, czy tylko mało znaczącym epizodem w jej dziejach? Czy postaci takie jak Siergiej Udalcow, bohater filmu Jewgieniji Ibanyes, stanie się bohaterem wyczekiwanego politycznego przełomu? Czy on i jego sprzymierzeńcy gotowi są na te zmiany? After the wave of protests in Russian cities in late 2011/early 2012 and the Spring of 2012, the question of Russia’s future has returned. Commentaries and prognoses predicted new opening in socio-political relations in the Russian Federation, but after a year the question of those movements’ importance remains open. Are they or will they be an impulse for intrinsic changes of the Russian society, and thus Russia itself, or an insignificant episode in its history? Will people like Sergei Udaltsov, the main character of Evgeniya Ibanyes film, become heroes of the longed for political breakthrough? Is he and his allies ready for the changes? Uczestnicy debaty / Participants: Jewgenia Montayya Ibanyes – reżyserka filmu Maszeruj i równaj do lewej / director of ”March, March with Your Left!” Grzegorz Gromadzki – niezależny ekspert ds. Wschodu, m.in. autor raportu Historyczny przełom. Rządzący i rządzeni w dzisiejszej Rosji

independent expert on the East, author of the report “Historic Breakthrough. The Rulers and the Ruled in Today’s Russia”. Katarzyna Kwiatkowska – dziennikarka, publicystka, prowadząca bloga Polityki Zrozumieć Rosję / journalist, publicist, autor of Polityka’s blog “Zrozumieć Rosję” Moderatorka: Maria Przełomiec – dziennikarka, TVP Info Studio Wschód / journalist of TVP Info’s “Studio East”

19:00 | Kinoteka | SPOTKANIE – po filmie Uwolnij umysł Meeting following the screening of the film “Free the Mind” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający spotkanie seans / Priority for holders of tickets for the screening preceding the meeting

Uczestnicy spotkania, zorganizowanego przez wydawnictwo Charaktery, będą zastanawiać się, jak medytacja wpływa na samopoczucie i zdrowie psychiczne. Jakie przynosi korzyści psychologiczne? Czy medytacja może być antidotum na stres, na który jesteśmy stale narażeni we współczesnym świecie? Jak wpływa na nastrój i emocje, pracę umysłu? Czy może poprawić nasze relacje z innymi? SPOTKANIE POPROWADZI: Mikołaj Uji Markiewicz – psycholog i psychoterapeuta, uczeń Roshiego Kwonga, mistrza zen i opata Sonoma Mountain Zen Center. Od 5 lat jest nauczycielem medytacji.

Regularnie odwiedza Ośrodek Medytacji Chrześcijańskiej w klasztorze benedyktynów w Lubiniu, gdzie prowadzi odosobnienia

20:00 | TEATR STUDIO | Live cinema show Freda Fritha i Petera Mettlera Fred Frith and Peter Mettler’s “Live Cinema Show” Bilety w cenie 25 zł do kupienia w kasie Teatr u Studio i na www.teatrstudio.pl / Tickets for 25 PLN are sold in the Teatr Studio and AT www.teatrstudio.pl

Kino na żywo jest tworzone na oczach widzów przez reżysera Petera Mettlera i słynnego jazzowego eksperymentatora Freda Fritha, którzy od lat pracują nad wykreowaniem improwizowanego dialogu między obrazem i dźwiękiem. W ramach niepowtarzalnego audiowizualnego show Mettler, korzystając ze stworzonego przez siebie autorskiego programu komputerowego, zmiksuje na żywo zdjęcia, klipy i fragmenty filmów pochodzące z gromadzonej przez niego od lat bazy. Z kolei Frith w oryginalny sposób połączy eksperymenty gitarowe, elementy jazzu oraz rozmaite brzmienia, wydobywane z gitar za pomocą kamieni, patyków i innych przedmiotów. Wizualne show nie ma scenariusza. Mettler wybiera z bazy danych klipy filmowe, miksuje je, nakłada kolejne warstwy, a Frith odpowiada mu grając na gitarze. Twórcy oddziałują na siebie nawzajem, tworząc niepowtarzalne audiowizualne doświadczenie. “Live cinema” is created in front of the audience by a film director Peter Mettler and a famous jazz musician Fred Frith, who have been working on developing an improvised dialogue between image and sound for years. During this unique audiovisual show Mettler, using his self-developed software, will mix photos, clips and film fragments from his base, which he has been collecting for years. Frith will combine guitar experiments, jazz elements and various sounds of his guitar, produced with stones, sticks and other objects. This visual show has no fixed script. Mettler mixes images, putting on more layers, and Frith responds, playing his guitar. Each reacts to the other, building a one-of-a-kind audiovisual experience. Po pokazie Ambasada Szwajcarii zaprasza na lampkę wina / After the show The Embassy of Switzerland invites to a cocktail

Events Schedule | Plan

wydarzeń

14 maja, WTOREK | May 14, Tuesday

17:00 | KINOTEKA | Wykład mistrzowski: Siergiej Łoźnica Masterclass by Sergei Loznitsa W języku polskim i angielskim / In Polish and English Bilety do kupienia w kasie Kinoteki / Tickets can be purchased at Kinoteka Zgłoszenia po bezpłatne wejściówki dla profesjonalistów z branży filmowej przyjmowane były do 19 kwietnia 2013 / Applications for free entrance for film professionals were accepted till April 19, 2013

Podczas wykładu mistrzowskiego p.t. Autentyczność i fenomen kina Siergiej Łoźnica zastanowi się wspólnie z uczestnikami nad zagadnieniami „rzeczywistości” i „autentyczności” w kinie. Wykładowi będą towarzyszyć pokazy fragmentów filmów reżysera. Wykład poprowadzi Michał Chaciński – dyrektor artystyczny Gdynia Film Festival, dziennikarz TVP Kultura. Podczas festiwalu PLANETE+ DOC, w ramach retrospektywy twórczości Siergieja Łoźnicy Prawda czasu, prawda ekranu… was wyzwoli: 12 x Siergiej Łoźnica widzowie będą mieli szansę obejrzeć 10 filmów dokumentalnych: Cud Świętego Antoniego (2012), Spektakl (2008), Artel (2006), Blokada (2006), Fabryka (2004), Pejzaż (2003), Portret (2002), Przysiółek (2002), Przystanek (2000), Dzisiaj zbudujemy dom (1997) oraz 2 filmy fabularne: We mgle (2012) – nagroda FIPRESCI na MFF w Cannes w 2012 roku; film zostanie pokazany przedpremierowo (premiera kinowa 24 maja) oraz Szczęście ty moje (2010). During his masterclass “Authenticity and Phenomenon of Cinema”, Sergei Loznitsa, together with participants, will discuss the problems of “reality” and “authenticity” in cinema. The lecture will be accompanied by fragments of director’s films. The lecture will be moderated by Michał Chaciński – the art director of the Gdynia Film Festival and a journalist of TVP Kultura. During this year’s PLANETE+ DOC FF you can see a retrospective “Truth of time, truth of the screen … will set you free: 12 x Sergei Loznitsa” of Sergei Loznitsa’s ten documentaries: “The Miracle of Saint Anthony” (2012), “Revue” (2008), “Artel” (2006), “Blockade” (2006), “Factory” (2004), “Landscape” (2003), “Portrait” (2002), “The Settlement” (2002), “The Train Stop” (2000), “Today We Are Going to Build a House” (1997), and two features: “In the Fog” (2012) – the FIPRESCI Award at Cannes IFF in 2012; a pre-release screening (official theatrical cinema premiere May 24, 2013); and “My Joy” (2010). Wykłady mistrzowskie są organizowane we współpracy z MEDIA Desk Polska. Partnerami wykładów mistrzowskich są: Canon, Szkoła Wajdy, Mazovia Warsaw Film Commission oraz magazyn FilmPRO / Masterclass is organised with the support of MEDIA Desk Poland. Masterclass Partners are: Canon, Wajda School, Mazovia Warsaw Film Commission and the “FilmPRO” magazine.

WSPÓŁORGANIZATOR:

PARTNERZY:

18:00 | iluzjon | DEBATA: Raw food – czy surowe jest zdrowe? – po filmie Na surowo Debate “Raw Food – Is Raw Healthy?” following the screening of the film “Rawer” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny. Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający debatę seans.

Zwolennicy diety raw wychodzą z założenia, że żywność po obróbce termicznej negatywnie wpływa na ludzki organizm. Żywią się surowymi warzywami, ziarnami i owocami albo produktami poddanymi obróbce w bardzo niskiej temperaturze. Odmawiają również jedzenia jakichkolwiek produktów odzwierzęcych – mięsa, ryb, a nawet mleka. Czy stosowanie się do takich zasad żywienia ma uzasadnienie w naszej strefie klimatycznej? Czy każdy może się w ten sposób odżywiać? Zapraszamy do dyskusji z ekspertami i praktykami. Uczestnicy debaty: Agnieszka Sienkiewicz – ekspert ds. Zdrowego Odżywiania z firmy Organic Farma Zdrowia Joanna Szachowska-Tarkowska – właścicielka warszawskiej restauracji wegańskiej Veg Deli dr. Edyta Biernat-Kałuża – przedstawicielka warszawskiej restauracji witariańskiej Surya Moderatorka: Agata Michalak – redaktorka naczelna magazynu kulinarnego KUKBUK

Plan wydarzeń | Events Schedule

19:00 | KINOTEKA | Spotkanie: Sharon Lockhart – po filmie Teatro Amazonas Meeting with Sharon Lockhart after the screening of the film “Teatro Amazonas” W języku polskim i angielskim / In Polish and English

Adam Budak porozmawia z Sharon Lockhart o metodzie twórczej artystki, w której film dokumentalny jest punktem wyjścia do stworzenia wysoce artystycznej i estetycznej narracji. Elementy formalne zamieniają film dokumentalny w abstrakcyjną, uniwersalną formę. Filmy Lockhart, określane mianem eksperymentalnych lub społecznych filmów dokumentalnych, są zaangażowane społecznie, a poprzedzają je badania. Łączą awangardowe tradycje filmu neostrukturalnego, minimalnego i zbliżają się do tradycji filmu etnograficznego. Adam Budak will talk to Sharon Lockhart about her artistic method, in which the documentary is the basis for creating a highly artistic and aesthetic narration. Formal elements turn the documentary into an abstract, universal form. Lockhart’s films, described as experimental documentary or social documentary, are socially concerned and preceded by research. They combine avant-garde traditions of neostructural, minimalist film, and they are close to ethnographic films. Uczestnicy SPOTKANIA / Participants: Sharon Lockhart – reżyserka filmu Teatro Amazonas, której indywidualna wystawa zostanie otwarta 17 maja w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

director of “Teatro Amazonas”. Her exhibition will open May 17 in the Centre for Contemporary Art Zamek Ujazdowski. Adam Budak – kurator sztuki współczesnej w Hirshhorn Museum and Sculpture Garden w Waszyngtonie, wcześniej w Kunsthaus Graz. Kurator wystawy Sharon Lockhart w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski / curator of modern art in the Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Washington, before that – in Kunsthaus Graz. Curator of Sharon Lockhart’s exhibition in the Centre for Contemporary Art Zamek Ujazdowski.

20:00 | KINOTEKA | Wykład mistrzowski: Peter Mettler Masterclass by Peter Mettler W języku polskim i angielskim / In Polish and English Bilety do kupienia w kasie Kinoteki / Tickets can be purchased at Kinoteka Zgłoszenia po bezpłatne wejściówki dla profesjonalistów z branży filmowej przyjmowane były do 19 kwietnia 2013 / Applications for free entrance for film professionals were accepted till April 19, 2013

Dokumentalista, fotograf i artysta wizualny Peter Mettler jest gościem specjalnym tegorocznej edycji festiwalu filmowego PLANETE + DOC. Najnowszy jego film Koniec czasu. Wszystko zaczyna się teraz, w którym reżyser zabiera widzów w porywającą podróż w czasie i przestrzeni, bierze udział w konkursie głównym o Nagrodę Millennium i o nagrodę Canon Cinematography Award przyznawaną twórcy najlepszego obrazu. Podczas wykładu mistrzowskiego, który poprowadzi krytyk filmowy Kuba Mikurda, Peter Mettler opowie o swojej wizji kina dokumentalnego, filozofii i metodach pracy, w tym m.in. o strategiach filmowania i montażu, metodach badawczych, związkach filmu z muzyką, metodach miksowania dźwięku i obrazu oraz ich prezentacji. Wykładowi towarzyszyć będą pokazy fragmentów filmów Petera Mettlera. Podczas tegorocznej edycji festiwalu PLANETE+ DOC można również zobaczyć retrospektywę filmów Petera Mettlera oraz trzy wystawy jego prac: w Warszawie na nośnikach AMS koło Muzeum Techniki i w holu kina Iluzjon oraz we Wrocławiu w Klubie Festiwalowym Niskie Łąki. Peter Mettler wystąpi również – wraz ze światowej sławy muzykiem jazzowym Fredem Frithem – w Teatrze Studio w Warszawie, w poniedziałek 13 maja w live-show, podczas którego na żywo remiksować będzie swoje obrazy. Peter Mettler, a documentalist, photographer and visual artist, is a special guest of this year’s PLANETE + DOC FILM FESTIVAL. His latest film “The End of Time”, in which the director takes audience for a breathtaking journey through time and space, competes in the main competition for the Millennium Award, as well as for the Canon Cinematography Award for the best cinematography. During his masterclass, moderated by a film critic Kuba Mikurda, Peter Mettler will present his vision of the documentary cinema, philosophy and work methods, including filming and editing strategies, research methods, connections of film with music, as well as sound and picture mixing and presentation. The lecture will be accompanied by fragments of Mettler’s films. During this year’s festival you can also see a retrospective of Mettler’s films and three exhibitions of his works: in Warsaw near the Museum of Technology and in the hall of Iluzjon cinema, in Wroclaw in Niskie Łąki Festival Club. Peter Mettler, together with a world-famous jazz musician Fred Frith, will also give a live show in the Teatr Studio in Warsaw on Monday, May 13, where he will be mixing his pictures. Wykłady mistrzowskie są organizowane we współpracy z MEDIA Desk Polska. Partnerami wykładów mistrzowskich są: Canon, Szkoła Wajdy, Mazovia Warsaw Film Commission oraz magazyn FilmPRO / Masterclass is organised with the support of MEDIA Desk Poland. Masterclass Partners are: Canon, Wajda School, Mazovia Warsaw Film Commission and the “FilmPRO” magazine.

WSPÓŁORGANIZATOR:

PARTNERZY:

Events Schedule | Plan

wydarzeń

15 maja, ŚRODA | May 15, Wednesday

18:00 | Iluzjon | DEBATA: Atrofia miasta – po filmie Detropia Debate “Atrophy of the City” following the screening of the film “Detropia” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny. Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający debatę seans.

Detroit upadło, ale powoli podnosi się z ruin. Choć żyjemy tak daleko, wydaje się, że możemy lepiej niż inni zrozumieć, co się tam dzieje, bo tuż za rogiem mamy swoje Detroit – niszczejącą i pustoszejącą Łódź. Te dwa miasta położone tysiące kilometrów od siebie zaskakująco dużo łączy – wspaniała przemysłowa przeszłość, smutna postindustrialna teraźniejszość i (być może) przyszłość wymyślona i zaprojektowana przez artystów i aktywistów. Podczas debaty postaramy się dowiedzieć, czy Detroit i Łódź naprawdę tak wiele łączy, czy pornografia ruin pomaga czy szkodzi oraz czy miasto może narodzić się na nowo. Uczestnicy debaty: Michał Gr uda – socjolog, społecznik, wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Topografie. Pracuje w Muzeum Miasta Łodzi. dr Kacper Pobłocki – antropolog. Za doktorat o polskich miastach otrzymał Nagrodę Prezesa Rady Ministrów. Współzałożyciel Kongresu Ruchów Miejskich, współtwórca Anty-bezradnika

przestrzennego Łukasz Witkowski – prowadzi popularny podcast Polskie Detroit Moderatorka: Sylwia Kawalerowicz – redaktor naczelna miejsko-lifestylowego magazynu Aktivist

18:00 | KINOTEKA | DEBATA: Turystyczne tsunami. Co niesie fala przemysłu turystycznego? – po filmie Syndrom wenecki Debate “Tourist Tsunami. What Does the Wave of Tourist Industry Bring?” following the screening of the film “The Venice Syndrome” W języku polskim i angielskim / In Polish and english Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na seans poprzedzający debatĘ / Priority for holders of tickets for the screening preceding the debate

Syndrom wenecki to opowieść o tym jak miliony turystów „najeżdżają” Wenecję. Podczas gdy przez miasto przewija się kilkadziesiąt milionów osób rocznie, to stałych mieszkańców z roku na rok jest coraz mniej. Wenecja zmienia się w miasto widmo – przemysł turystyczny „zjada” jej zabytki i czyni z niej atrakcję na miarę Disneylandu. Film jest inspiracją do dyskusji o tym, w jakim kierunku zmierza turystyka. Czy w dobie dostępności i łatwości podróżowania los Wenecji podzielą inne atrakcyjne historycznie lub przyrodniczo-turystycznie miejsca? “The Venice Syndrome” is a story of millions of tourists “raiding” Venice. The town is visited by several million people a year, yet its residents are fewer and fewer. Venice turns into a ghost-town. Tourism “eats” its monuments and makes it another Disneyland. The film inspires a discussion about where tourism is headed. In the era of accessible and easy travels, will other historically or environmentally attractive places share the fate of Venice? Uczestnicy debaty / Participants: Andreas Pichler – reżyser filmu Syndrom wenecki / director of “The Venice Syndrome” dr hab. Anna Wieczorkiewicz – pracowniczka naukowa Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się antropologią i etnologią turystyki i podróży

/ from University of Warsaw, deals with anthropology and ethnology of tourism and travels Ewa Sufin-Jacquemart – socjolożka, absolwentka UW i Sorbony. Prowadzi firmę doradczą ResponS i zarządza Fundacją Strefa Zieleni, doradzając jak wspierać zrównoważony rozwój regionalny przez ekoturtsytykę i przeciwdziałać środowiskomym negatywnym skutkom turystyki masowej. / Sociologist, graduated from University of Warsaw and University of Sorbonne. She runs the company ResponS and manages the Foundation „Strefa Zieleni” which advises how to support sustainable development and how to counteract the negative effects of mass tourism. Maria Brzezińska – podróżniczka, redaktorka miesięcznika Podróże / traveller, editor of “Podróże” monthly Moderator: Max Cegielski – dziennikarz, pisarz, prezenter radiowy i telewizyjny, animator kultury, podróżnik / journalist, writer, radio and TV host, cultural animator, traveller

18:30 | Kinoteka | PANEL SZTUKA.DOC – po pokazie filmów Kisieland, Plener rzeźbiarski. Świecie 2009, Zdobywcy słońca zorganizowanym przez Filmotekę Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie ART.DOC panel organised by Filmoteka of the Museum of Modern Art in Warsaw after the screening of films “Kisieland”, “Plener rzeźbiarski. Świecie 2009”, “Conquerors of the Sun” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny. Pier wszeństwo mają osoby z biletem na seans poprzedzający debatę.

Debata towarzysząca pokazowi SZTUKA.DOC zorganizowanemu przez Filmotekę Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie dotyczyć będzie rozmaitych sposobów, w jakich artyści mierzą się z konwencją filmu dokumentalnego. Jaki obraz rzeczywistości przynosi pozbawiona ingerencji twórcy rejestracja? W jaki sposób można pomóc rzeczywistości „otworzyć się”? Gdzie kończy się prawda, a zaczyna fikcja? Te i inne pytania zadamy naszym gościom – autorom filmów prezentowanych w ramach pokazu SZTUKA.DOC. Uczestnicy panelu: Anna Baumgart – artystka postkonceptualna, reżyserka filmu Zdobywcy słońca Karol Radziszewski – artysta wizualny, reżyser filmu Kisieland Moderatorka: Katarzyna Bojarska – asystentka w Instytucie Badań Literackich PAN, autorka tekstów i przekładów zainteresowana relacjami sztuki, literatury, historii i psychoanalizy

Plan wydarzeń | Events Schedule 16 maja, CZWARTEK | May 16, Thursday

14:00 | Iluzjon | Pokaz dla rodziców filmu Więcej niż miód i warsztaty dla dzieci Dźwiękobraźnia Debate Screening for parents of the film „More than Honey” and workshops for Children “Soundmagination” W języku polskim / In Polish Bilety na film dla rodziców do kupienia w kasie kina Iluzjon

Specjalny pokaz zorganizowany z myślą o rodzicach z małymi dziećmi. Rodzice nie rozstając się z niemowlakami będą mogli obejrzeć film w sali kinowej ze specjalnie przyciszonym dźwiękiem i przygaszonym światłem. Przedszkolaki w trakcie seansu będą mogły uczestniczyć w warsztatach Dźwiękobraźnia prowadzonych przez doświadczonych animatorów. Po pokazie odbędą się eko-porady dla rodziców i zaprezentowane zostaną proste i skuteczne rozwiązania pogłębiające świadomość ekologiczną. Na zajęciach Dźwiękobraźnia dzieci samodzielnie wykonają instrumenty z przedmiotów codziennego użytku, będą improwizować na grzechotkach, bębenkach, fletach, cymbałkach, tamburynie, ukulele. Przy akompaniamencie prostych gitarowych akordów będą bawić się głosem, dźwiękonaśladowczymi słowami, śpiewać i tworzyć własne improwizowane melodie. Na zakończenie wszyscy razem stworzą orkiestrę i zorganizują koncert. Spotkanie realizowane przy wsparciu Fundacji MaMa.

18:00 | KINOTEKA | Debata: Jakich miast chcemy? Dobre praktyki, aktualne problemy – po filmie Ludzki wymiar “What Cities Do We Want? Good Practices, Present-Day Issues” following the screening of the film “Human Scale” W języku polskim i angielskim / In Polish and English Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na seans poprzedzający debatę / Priority for holders of tickets for the screening preceding the debate.

Po projekcji Biuro Projektowe Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP) w Polsce, koordynujące inicjatywę Sekretarza Generalnego ONZ Global Compact w Polsce, zaprasza na debatę. Ponad połowa populacji świata żyje w miastach. Do 2050 roku odsetek ten może wzrosnąć nawet do 80 procent. Odwołując się do badań duńskiego architekta Jana Gehla film Ludzki wymiar porusza problem gwałtownego rozwoju miast, kładąc nacisk na potrzeby ich mieszkańców i mieszkanek. W trakcie debaty omówione zostaną środowiskowe, społeczne oraz administracyjne aspekty rozwoju miast, a jej uczestniczki i uczestnicy poszukają odpowiedzi na pytania, co czyni metropolię przyjazną wszystkim jej mieszkańcom? Jak projektować przestrzeń miejską, by odpowiadać na potrzeby społeczności, jednocześnie umożliwiając budowanie lokalnej tożsamości? After the screening the United Nations Development Programme Project Office (UNDP) in Poland, coordinating the UN Global Compact Initiative in Poland, invites you to the debate. Over half of the world’s population lives in cities. By 2050, the number may reach 80 per cent. Looking at the research by a Danish architect Jan Gehl, the film “Human Scale” touches upon the problem of a rapid cities’ growth, emphasizing the needs of their citizens. The debate will be devoted to environmental, social and administrative aspects of city growth. Its participants will try to answer two questions: what makes a metropolis friendly to all its inhabitants, and how to design the city space, taking into account its society’s needs and allowing to build local identity. Uczestnicy debaty / Participants: Andreas Dalsgaard – reżyser filmu Ludzki wymiar / director of “Human Scale” Sylwia Chutnik – Prezeska Fundacji MaMa, przewodniczka po Warszawie. Kulturoznawczyni, absolwentka Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim. Pisarka i felietonistka Polityki i Pani.

/ President of the MaMa foundation, Warsaw guide. Culture expert, graduate of Gender Studies at the Warsaw University. Writer and columnist of “Polityka” and “Pani”. prof. Andrzej Mizgajski – Prezes Green Cross Polska, profesor Nauk o Ziemi; wykładowca Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, kieruje Centrum Edukacyjnym Ochrony Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju na tej uczelni. / President of Green Cross Poland, professor of Earth sciences; lecturer of Adam Mickiewicz University in Poznań, head of its Educational Centre for Environmental Protection and Balanced Growth. Wiceprezydent m.st. Warszawy Michał Olszewski – prowadzi w imieniu Prezydenta m.st. Warszawy zadania z zakresu działalności gospodarczej i zezwoleń, koordynowania tworzenia planów i strategii rozwoju m.st. Warszawy oraz pozyskiwania środków pozabudżetowych na ich realizację, rozwoju gospodarczego m.st. Warszawy, geodezji i katastru oraz polityki lokalowej. / on behalf of the President of Warsaw takes care of business activities, plans and strategies for Warsaw development, non-budget financing for their realisation, economic growth, geodesy, cadastre and housing politicies Moderator: Kamil Wyszkowski – Dyrektor Biura Projektowego Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP) w Polsce, Koordynator Inicjatywy Sekretarza Generalnego ONZ Global Compact

/ Head of the United Nations Development Programme Project Office in Poland, Coordinator of the UN Global Compact Initiative in Poland. Partnerem debaty jest Green Cross Poland (GCPL), polski oddział międzynarodowej organizacji Zielonego Krzyża (www.greencrosspoland.org) / The Partner of the debate is Green Cross Poland, part of Green Cross International (www.greencrosspoland.org).

Events Schedule | Plan

wydarzeń

21:00 | Klub Festiwalowy CafE Kulturalna | Pokaz filmów zrealizowanych w ramach projektu Remapping Europe oraz Live Cinema Show Presentation of the films made in the frame of “Remapping Europe Project” and “Live Cinema Show” Wstęp wolny / Entrance free

Młodzi twórcy biorą na warsztat funkcjonujący w Europie obraz migrantów. Są wśród nich studentka sztuki z Iranu, Polak urodzony we Francji, czy dziennikarka niezależnej białoruskiej telewizji Bielsat. Mieszkają w Polsce, Wielkiej Brytanii, Turcji, Hiszpanii a ich historie kreślą nową mapę współczesnej Europy. W ramach projektu Remapping Europe opowiedzieli je za pomocą remiksu. Zapraszamy do obejrzenia filmów oraz do udziału w niezwykłym Live Cinema Show – pokazie „kina na żywo”. W rytm miksowanej na żywo muzyki i obrazów twórcy raz jeszcze zmierzą się z tematem granic. Remapping Europe to międzynarodowy projekt, zainicjowany przez sieć Doc Next Network. Polskim partnerem sieci jest Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”. The young authors look at the present image of migrants in Europe. Among those are an art student from Iran, a Pole born in France, a reporter of Belsat, and an independent Belarusian television journalist. They live in Poland, the UK, Turkey and Spain, and their stories draw a new map of contemporary Europe. As part of the Remapping Europe project, they told their stories in the form of a remix. Apart from the films, you can watch an unusual Live Cinema Show, during which, in the rhythm of live music and image mixes, the authors will once again touch upon the subject of borders. Remapping Europe is an international project, initiated by Doc Next Network. The Polish partner of the network is the Association of Creative Initiatives “ę”.

David chce odlecieć

Kucharze Historii

FILMY PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL W SUPER CENACH!

Murderball - Gra o życie

Osaczeni. Demokracja w sidłach neoliberalizmu

SOUL POWER

Szalona miłość - Yves Saint Laurent

www.planetedocff.pl

OBLICZA EKOLOGII

OBLICZA MUZYKI ŚWIATA

Oblicza polskiego filmu dokumentalnego

Kolekcja Planete+ Doc Film Festival vol. 3

Świat Według Jorgena Letha

Kolekcja Planete Doc Film Festival vol. 2

www.againstgrafity.pl

facebook.com/PlaneteDoc

Plan wydarzeń | Events Schedule 17 maja, PIĄTEK | May 17, Friday

12:00 | Iluzjon | DOK. Incubator W języku angielskim / In English Szczegóły programu na / Programme details at: www.dokincubator.net

18:00 | KINOTEKA | Debata: Czy ludzkość przetrwa bez lodowców? – po filmie Zamrażając lód Debate “Will Humans Survive without Glaciers?” following the screening of the film “Chasing Ice” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny. Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający debatę seans

Pokazany w filmie Zamrażając lód wyjątkowo malowniczy proces szybkiego topnienia lodowców jest poruszający, ale jakże nam daleki – tysiące kilometrów dzielą nas przecież od krain wiecznego śniegu. Jednak skutki globalnego ocieplenia i topnienia lodowców „na krańcach naszego świata” dotykać będą każdego z nas – wpłyną na dostęp do wody pitnej, na częstotliwość i gwałtowność ekstremalnych zjawisk pogodowych, zagrozić mogą terenom, położonym na brzegach oceanów i mórz. Zapobiec tym zjawiskom mogą nie tylko zmiany globalnej polityki, lecz również sposób funkcjonowania każdego z nas. W jaki sposób działać na różnych poziomach, aby ograniczyć emisję gazów cieplarnianych? Jakie korzyści przynieść może zwrot ku odnawialnym źródłom energii, a jakie przeszkody pojawić się mogą na drodze ku realizacji tej wizji? Uczestnicy debaty: prof. Jan Marcin Węsławski – kierownik Zakładu Ekologii Morza w Instytucie Oceanologii Polskiej Akademii Nauk w Sopocie Tomasz Koprowiak – burmistrz Kisielic Marta Śmigrowska – autorka i prezenterka programu Eko Reporter (Polsat News) Moderator: Michał Olszewski – rzecznik prasowy ClientEarth Polska, dziennikarz przez lata związany z Tygodnikiem Powszechnym

18:00 | ILUZJON | Debata: Jaka jest polska fotografia muzyczna? – po filmie Anton Corbijn. Na wylot Debate “What Is Polish Music Photography Like?” following the screening of the film “Anton Corbijn. Inside Out” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny. Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający debatę seans

Debata z udziałem fotografów artystycznych i prasowych, którzy opowiedzą o swoich doświadczeniach w pracy z polskimi muzykami. Na ile pozwalają sobie sami artyści? Ile wolności dają wytwórnie, a ile magazyny i media? Czy fotografowie potrafią jeszcze być kreatywni, na kim się dzisiaj najczęściej wzorują i jakie popełniają błędy w sztuce? Uczestnicy debaty: Mateusz Nasternak – fotograf magazynu Exklusiv, autor sesji reklamowych, modowych oraz prasowych Kuba Dąbrowski – fotograf współpracujący z magazynem Przekrój, wykładowca Akademii Fotografii, dokumentalista Joanna „Frota” Kurkowska – fotografka z kolektywu Blackbox Photo, specjalizuje się w fotografii koncertowej Moderatorzy: Tomasz Kin i Jacek Skolimowski – magazyn Exklusiv

18:00 | Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski | Otwarcie wystawy: Sharon Lockhart – MILENA, milena „Sharon Lockhart’s – Milena, Milena” exhibition opening 18 maja – 18 sierpnia, Centr um Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, ul. Jazdów 2, Warszawa / May 18 – August 18, Centre for Contemporary Art Ujazdowski Castle, Jazdów 2, Warsaw otwarcie: 16 maja, godz. 18.00 / opening: May 16, 6 pm Czynne: wtorek-niedziela 12.00-19.00, piątek 12.00-21.00, czwartek – wstęp wolny / Opening hours: Tuesday-Sunday from 12 to 7 pm, Friday from 12 to 9 pm, Thursday – free admission Więcej informacji / More info: www.csw.art.pl

Sharon Lockhart to jedna z najwybitniejszych współczesnych artystek, której filmowe i fotograficzne prace mają eksperymentalny charakter, zwłaszcza w kontekście próby nowej definicji obrazu i jego ontologicznego statusu. Napięcie między specyfiką nieruchomego obrazu (fotografia) i statyką ruchomego obrazu (film) konstytuuje wyjątkowość minimalistycznych instalacji Lockhart. Jej filmy to malarskie sekwencje, znakomite przykłady sztuki portretowej, która we wnikliwy sposób oddaje psychologię postaci i podkreśla konceptualny wymiar prac artystki. Sharon Lockhart is one of the most prominent contemporary female artists whose experimental film and photography pieces aim at redefining the image and its ontological status. Lockhart’s minimalist installations comprise the tension between the nature of a still image (photography) and the stasis of the moving image (film). Her films are pictorial sequences that serve as outstanding examples of portraiture, providing insights into the models’ psyche, yet at the same time emphasizing the conceptual character of Lockhart’s work.

Events Schedule | Plan

wydarzeń

18:30 | KINOTEKA | Spotkanie z kosmonautą Jean-François André Clervoy’em – po filmie Jestem w kosmosie i wręczenie nagrody miesięcznika Focus dla „Największej osobowości festiwalu PLANETE+ DOC” Meeting with Jean-François André Clervoy following the screening of the film “I Am in Space” And the “Focus” Magazine’s award ceremony W języku polskim i angielskim / In Polish and English Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na seans poprzedzający spotkanie / Priority for holders of tickets for the screening preceding the meeting

Jean-François André Clervoy to inżynier, pilot, weteran trzech misji NASA. Jego prywatne archiwa reżyserka Dana Ranga wykorzystała w filmie Jestem w kosmosie, który opowiada o tym jak wygląda życie na stacji kosmicznej. Astronauta po filmie opowie o doświadczeniach związanych z przebywaniem w kosmosie – codzienności, ciągłym wysiłku psychicznym, roli improwizacji, warunkach panujących w kabinie, hałasie i gwiazdach. Po spotkaniu Clervoy odbierze nagrodę miesięcznika Focus, przyznawaną co roku dla „Największej osobowości festiwalu PLANETE+ DOC”. Jean-François André Clervoy is an engineer, pilot, veteran of three NASA missions. Director Dana Ranga used his private archives in “I Am in Space”, a film about life on a space station. After the screening Jean-François André Clervoy will tell about their experiences of being in the space – its everyday routine, constant psychical tension, the role of improvisation, the conditions in the booth, the noise and stars. After the meeting Clervoy will receive the “Focus” Magazine’s Award, handed out every year to the “Festival’s greatest personality”. Uczestnicy spotkania / Participants: Jean-François André Clervoy – francuski astronauta, bohater filmu Jestem w kosmosie / French astronaut, the main character of “I Am in Space” Dana Ranga – reżyserka filmu Jestem w kosmosie / director of “I Am in Space” Jan Stradowski – szef działu Nauka miesięcznika Focus / chief of “Focus’s” science section

22:00 | Klub Festiwalowy CafE Kulturalna | IMPREZA Val Jeanty / DJ Funklore - po filmach Stany Zjednoczone Wudu (Kinoteka, godzina 19:30) i Sztuka Znikania (Kinoteka, godzina 19:00). Party: Val Jeanty / DJ Funklore following the screening of the films “The United States of Hoodoo” (Kinoteka, 7:30 PM) and “The Art of Disppearing” (Kinoteka, 7:00 PM) Wstęp wolny / Entrance free

Film Stany Zjednoczone wudu próbuje prześledzić miejsce kultów wudu we współczesnej kulturze USA. Jedną z bohaterek filmu jest Val Jeanty – pochodząca z Haiti, a mieszkająca w Nowym Jorku kompozytorka, perkusistka i DJ-ka. Val Jeanty łączy tradycyjną muzykę swoich haitańskich korzeni ze współczesną elektroniką. Artystka zagra w Klubie Festiwalowym Cafe Kulturalna, a towarzyszyć jej będzie DJ Funklore – pasjonat muzyki bałkańskiej, tropikalnej, latynoskiej, swingu, funku, afrobeat’u i wszystkich gatunków z pogranicza. W jego setach klubowe elektroniczne brzmienia płynnie mieszają się z klasyką parkietów zeszłych epok. ”United States of Hoodoo” tries to examine the place of voodoo cults in contemporary American culture. One of the main characters is Val Jeanty, a Haiti-born New York composer, drum player and DJ. Val Jeanty combines traditional Haitian music with modern electronic sounds. After the film’s premiere the artist will perform in the Cafe Kulturalna Festival Club together with DJ Funklore – a fan of Balkan, tropic and Latino music, as well as swing, funk, afrobeat and all genres of border music. His sets are a mixture of club electronic sounds with dance classics of past periods.

Plan wydarzeń | Events Schedule 18 maja, SOBOTA | May 18, Saturday

11:00 | KINOTEKA | WYKŁAD MISTRZOWSKI KRYTYKA FILMOWA: Tue Steen Müller Masterclass “Film Crtitique: Tue Steen Müller” W języku angielskim / In English Bilety do kupienia w kasie Kinoteki / Tickets can be purchased at Kinoteka Zgłoszenia po bezpłatne wejściówki dla profesjonalistów z branży filmowej przyjmowane były do 30 kwietnia 2013 roku / Applications for free entrance for film professionals were accepted till April 30, 2013

Warsztaty z krytyki filmu dokumentalnego, przeznaczone dla osób zajmujących się zawodowo dziennikarstwem filmowym oraz dla studentów kierunków dziennikarskich i filmowych. Warsztaty poprowadzi Tue Steen Müller – duński krytyk filmowy, wieloletni dyrektor European Documentary Network, wielokrotnie nagradzany za osiągnięcia związane z upowszechnianiem kina dokumentalnego w Danii i zagranicą. A documentary film critique workshop for movie journalists and film and journalism students hosted by Tue Steen Müller, a Danish movie critic and long-time director of European Documentary Network, several-times awarded for his merits in popularizing documentary films in Denmark and abroad.

14:00 | ILUZJON | WYKŁAD Historia polskiego filmu dokumentalnego I: kino nieme Lecture “History of Polish Documentary Films I: Silent Cinema“ W języku polskim / In Polish Bilety do kupienia w kasie kina Iluzjon

Pierwszy z dwóch wykładów na festiwalu PLANETE+ DOC o historii polskiego kina dokumentalnego (część II w niedzielę, 19 maja). Podczas wykładu prof. Małgorzaty Hendrykowskiej poznamy historię polskiego filmu okresu niemego, bogato zilustrowaną cennymi materiałami archiwalnymi. Pokazy filmów: Pathé Journal 1910, Pożar Zapałczarni w Częstochowie, Kraków - odsłonięcie pomnika Króla Władysława Jagiełły, Pruska kultura. Prof. Małgorzata Hendrykowska – autorka uhonorowanej nagrodą Laterna Magica znakomitej monografii książkowej Śladami tamtych cieni. Film w kulturze polskiej przełomu stuleci

1895-1914 (Poznań, 1993) oraz monumentalnej Kroniki kinematografii polskiej 1895-2011 (Poznań, 2012). Redaktorka tomu zbiorowego Klucze do rzeczywistości. Szkice i rozmowy o polskim filmie dokumentalnym po roku 1989.

17:00 | ILUZJON | Pokaz kulinarny Egzotyka zza miedzy – po filmie Łowcy owoców Culinary show “Neighbouring Exoticism” following the screening of the film “The Fruit Hunters” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny. Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający pokaz kulinarny seans

Zorganizowany przez magazyn KUKBUK pokaz kulinarny jednej z największych gwiazd polskiej gastronomii. Robert Trzópek pokaże jak wykorzystać w kuchni zaskakujące na pierwszy rzut oka łatwo dostępne składniki, które znajdziemy w każdym lesie czy wręcz na przydomowej łące. Zamiast szukać egzotyki w dalekich krajach, poszukamy jej za miedzą. Robert Trzópek – szef kuchni wyróżnionej przez przewodnik Michelina restauracji Tamka 43 w Warszawie. Doświadczenia zbierał w takich kuchniach, jak Noma i El Bulli znajdujących się w ścisłej czołówce najlepszych restauracji świata.

20:00 | KINOTEKA | Rozdanie nagród festiwalu i pokaz filmu Duch Piramidy Award ceremony and screening of the film “The Ghost of Piramida” W języku polskim i angielskim / In Polish and English Bilety na film do kupienia w kasie Kinoteki / Tickets for the screening can be purchased at Kinoteka Podczas ceremonii rozdania nagród w Kinotece zostanie pokazany film Duch Piramidy. Po filmie zespół Efterklang zagra koncert w Klubie Festiwalowym Cafe Kulturalna. The festival will close with the award ceremony in Kinoteka and a screening of “The Ghost of Piramida”. After the screening, Efterklang will give a gig in the Cafe Kulturalna Festival Club.

Duch Piramidy to opowieść o opuszczonym osiedlu robotniczym Piramida, położonym na norweskiej wyspie, w którym niegdyś mieszkali rosyjscy górnicy. Dziś betonowe bloki straszą jak scenografia do filmu katastroficznego. Zafascynowany tym miastem-duchem Efterklang we wrześniu 2012 roku wydał album Piramida, na którym znalazły się dźwięki nagrane w tym miejscu. “The Ghost of Piramida” is a story about the abandoned worker’s settlement Piramida, built on a Norwegian island, which used to be occupied by Russian miners. Today the concrete blocks of flats are as scary as a set for a catastrophic movie. Efterklang, fascinated by this ghost-town, in September 2012 published a record “Piramida” featuring sounds recorded in that place.

Events Schedule | Plan

wydarzeń

22:30 | Klub Festiwalowy CafE Kulturalna | koncert zespołu Efterklang Efterklang concert Bilety na film DUCH PIRAMIDY do kupienia w kasie Kinoteki / Tickets for the screening of the film “ghost of piramida” can be purchased at Kinoteka Na koncert obowiązują wejściówki / To enter the concert you have to pick up an entry pass: 1. Wstęp na koncert tylko z bezpłatnymi wejściówkami. / Entrance only with free entry passes. 2. A by otrzymać bezpłatną wejściówkę należy pomiędzy 10 a 18 maja zgłosić się do Centr um Festiwalowego w Kinotece z dwoma NIESKASOWANYMI jeszcze biletami na festiwal Planete+ Doc (wyłącznie odpłatne bilety). Na tej podstawie będzie wydana darmowa wejściówka, która uprawnia do wejścia na koncert. / To receive a free entry pass, one needs to come to the Festival Centre in Kinoteka between May 10 and 18 with two VALID and UNUSED tickets for the PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL (only paid for tickets). Then they will receive a free entry pass, that allows the entry for the concert. 3. Posiadanie dwóch nieskasowanych biletów uprawnia do otrzymania tylko jednej wejściówki na koncert. Każdy widz może odebrać tylko jedną wejściówkę. / Two valid tickets entitle to only one entry pass. One can get only one entry pass for the concert. 4. Ilość wejściówek jest ograniczona - posiadanie dwóch nieskasowanym biletów nie gwarantuje otrzymania wejściówki na koncert. / The number of entry passes is limited. Two valid an unused tickets do not automatically guarantee an entry pass. 5. O otrzymaniu wejściówki decyduje kolejność zgłoszeń. /The entry passes will be given out on a first-come-first-SERVED basis. 6. M ożliwość wymiany wejściówek w godzinach działania Centr um Festiwalowego w Kinotece. / One can obtain an entry pass in the working hours of the Festival Centre.

Zespół Efterklang jest bohaterem filmu Duch Piramidy, który pokazywany jest podczas rozdania nagród tegorocznego festiwalu. To opowieść o opuszczonym osiedlu robotniczym Piramida, w którym duński zespół Efterklang nagrał dźwięki do nowego albumu. Piramida, wydanego we wrześniu 2012 roku. Po premierowym pokazie w Warszawie filmu Duch Piramidy, zespół Efterklang zagra koncert w Klubie Festiwalowym Cafe Kulturalna. Efterklang powstał w Kopenhadze w 2001. Zespół tworzą: Mads Christian Brauer, Casper Clausen i Rasmus Stolberg. The band Efterklang is the main protagonist of the film “The Ghost of Piramida”, which is shown during the award ceremony of Planete+ Doc FILM FESTIVAL. It is a story about the abandoned worker’s settlement Piramida, where the Danish band Efterklang recorded sounds for their new album “Piramida”, published in September 2012. After the screening of the film “The Ghost of Piramida” Efterklang will give a gig in the Festival Club Cafe Kulturalna. Efterklang was created in Copenhagen in 2001. Its members are: Mads Christian Brauer, Casper Clausen and Rasmus Stolberg.

23:30 | KINOTEKA | Noc muzeów: pokaz filmu Where the Trail Ends Screening of the film “Where the Trails Ends” during Museum Night Bezpłatne bilety do odebrania w kasie Kinoteki. Ilość miejsc ograniczona / Free tickets can be picked up in Kinoteka. Number of tickets limited

W ramach Nocy Muzeów zaprezentowany zostanie film Where the Trail Ends wyprodukowany przez Red Bull Media House, czyli najbardziej widowiskowa produkcja rowerowa minionej dekady. To ukoronowanie trzech lat podróży do najdalszych i najbardziej nieznanych zakątków świata. “Where the Trail Ends”, the most spectacular bike production of the decade, produced by Red Bull Media House, will be screened as part of the Museum Night. The film is the conclusion of three years of travel to the farthest and film most unknown parts of the world. WIĘCEJ INFORMACJI NA WWW PLANETEDOCFF.PL I WWW.REDBULL.PL / MORE INFO AT WWW.planetedoc.pl and www.redbull.pl Partnerami pokazu są: Red Bull Media House i Kinoteka. / Partners are: Red Bull Media House and Kinoteka.

Plan wydarzeń | Events Schedule 19 maja, NIEDZIELA | May 19, Sunday

11:00 | KINOTEKA | Spotkanie z zespołem Efterklang – po filmie Duch Piramidy Meeting with Efterklang following the screening of the film „The Ghost of Piramida” W języku polskim i angielskim / In Polish and English Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający spotkanie seans / Priority for holders of tickets for the screening preceding the meeting

Efterklang jest specjalnym gościem festiwalu PLANETE+ DOC i bohaterem filmu Duch Piramidy. To opowieść o opuszczonym osiedlu robotniczym Piramida, w którym duński zespół nagrał dźwięki do nowej płyty. Na osiedlu, położonym na norweskiej wyspie, mieszkali niegdyś rosyjscy górnicy. Dziś betonowe bloki straszą jak scenografia do katastroficznego filmu. Zafascynowany tym miastem-duchem Efterklang zarejestrował tam 1000 dźwiękowych nagrań, które następnie znalazły się w albumie Piramida, wydanym we wrześniu 2012 roku. Po seansie filmu Jacek Skolimowski (Exklusiv) spotka się z członkami zespołu, którego muzykę usłyszeć będzie można na żywo na koncercie 17 maja we Wrocławiu i 18 maja w Warszawie. Efterklang is a special guest at Planete+ Doc FILM FESTIVAL and the protagonist of the film “The Ghost of Piramida”. It is the story of the abandoned worker’s settlement Piramida, where the Danish band Efterklang recorded sounds for their new record. The settlement, built on a Norwegian island, used to be occupied by Russian workers. Today the concrete blocks of flats are as scary as a set for a catastrophic movie. Fascinated by this ghost-town, Efterklang recorded there a thousand sounds, which later appeared on their album “Piramida”, published in September 2012. After the screening Jacek Skolimowski (“Exklusiv”) will meet the members of the group, who will play live on May 17 in Wroclaw and on May 18 in Warsaw.

11:00 | kinoteka | Warsztaty filmowe Canon Cinema EOS dla twórców filmowych i telewizyjnych Canon Cinema EOS Film Workshops for film and TV professionals W języku polskim / In Polish Zgłoszenia po bezpłatne wejściówki dla profesjonalistów z branży filmowej przyjmowane są pod adresem masterclass@planetedocff.pl

Warsztaty wprowadzają do świata Canon Cinema EOS. Zostaną na nich zaprezentowane kamery C300, C100, C500 oraz aparat EOS - 1DC wraz z gamą obiektywów Canon, najczęściej wykorzystywanych w produkcjach filmowych. Tomasz Wolski, laureat Canon Cinematography Award za film Pałac na festiwalu PLANETE+ DOC w 2012 roku podzieli się swoimi doświadczeniami z pracy ze sprzętem Canon przy produkcji filmów dokumentalnych. Tematyka spotkania: matryca CMOS, czułość ISO, praca na wysokim ISO, Rolling shutter, Canon RAW, tryb nagrywania Canon log., porównanie do nagrywania DSLR, nagrywanie na zewnętrzne rekordery. Warsztaty prowadzą: Tomasz Wolski – reżyser i operator, twórca wielokrotnie nagradzanych filmów dokumentalnych (Lekarze, Pałac) Robert Woźniak – Canon Polska

14:00 | ILUZJON | WYKŁAD Historia polskiego filmu dokumentalnego II: polski dokument lat 30. XX wieku Lecture “History of Polish Documentary Films II: Polish Documentaries in the 1930s” W języku polskim / In Polish Bilety do kupienia w kasie kina Iluzjon

Druga część wykładów o historii polskiego kina dokumentalnego (część I w sobotę, 18 maja). Podczas wykładu prof. Marka Hendrykowskiego poznamy historię polskiego filmu dokumentalnego lat 30. XX wieku, bogato zilustrowaną cennymi materiałami archiwalnymi. Pokazy filmów Pogrzeb Marszałka Józefa Piłsudskiego i C.O.P. - Stalowa Wola. prof. Marek Hendrykowski – autor licznych artykułów o polskim filmie dokumentalnym oraz monografii książkowych o Stanisławie Różewiczu, Marcelu Łozińskim, Wojciechu Wiszniewskim oraz

Andrzeju Munku. Ekspert Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.

Events Schedule | Plan

wydarzeń

16:00 | KINOTEKA | Spotkanie z Afryką TANCERZ Andy Camara – po filmie Zaciemnienie Meeting with dancer Andy Camara following the screening of the film “Black Out” Wstęp wolny / Entrance free Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający spotkanie seans / Priority for holders of tickets for the screening preceding the meeting

Pokaz afrykańskiego tańca, muzyki i śpiewu organizowany przez Fundację Afryka Inaczej w ramach projektu Warszawskie Spotkania z Kulturą Inaczej. Głównym bohaterem będzie uznany artysta Andy Camara – wybitny tancerz i choreograf pochodzący z Gwinei, dyrektor artystyczny znanego Ballet Sourakhata w Konakry w Matam. Współpracował z wieloma grupami i baletami, między innymi: Ballet Farita, Ballet Kounkori Bamba, Ballet Merveille de Guinee, Ballet Djakhanki Kounda, Ballet Foniki, Academi Percusion (UNICEF). Jest pedagogiem, a na jego zajęcia przyjeżdżają tancerze z różnych stron świata, między innymi: Włoch, Francji, Japonii, Australii, USA. Show of African dance, music and song, organised by the Foundation Africa Another Way, as part of the project “Warsaw Meetings with Culture Another Way”. The main performer will be a well-known artist Andy Camara, an outstanding Guinean dancer and choreographer, the artistic director of the famous Ballet Sourakhata in Conakry. He collaborated with many groups and ballets, including Ballet Farita, Ballet Kounkori Bamba, Ballet Merveille de Guinee, Ballet Djakhanki Kounda, Ballet Foniki, Academi Percusion (UNICEF). His classes are attended by dancers from many countries, including Italy, France, Japan, Australia and the US. Projekt jest realizowany dzięki wsparciu finansowemu m. st. Warszawy.

16:00-22:00 | Klub Festiwalowy Cafe Kulturalna | Dancing międzypokoleniowy na rapie! Dj Wika & JWP poprzedzony pokazem filmu Nie zapomnij mnie (Kinoteka, godz. 14:00) „Intergenerational Rap Dancing!” / DJ Wika & JWP, Following the screening of the film “Forget Me Not” (Kinoteka, 2:00 PM) Bilety na pokaz filmu Nie zapomnij mnie do nabycia w Kinotece / Tickets for the film “Forget Me Not” can be purchased at Kinoteka Wstęp na dancing wolny / Entrance for dancing free

Podczas kolejnej odsłony Dancingu obok Dj Wiki wystąpi JWP. Dancingi Międzypokoleniowe organizowane są od 2011 roku. Podczas cyklicznej akcji na parkiecie bawią się wnukowie z dziadkami, dzieci z rodzicami i mniejszości narodowe, czyli ci, których dzieli „żelazna” bariera wiekowa i kulturowa. Wydarzenie jest pretekstem do nawiązania rozmowy, spotkania międzypokoleniowego, zniesienia sztucznej, niepotrzebnej granicy. Podczas akcji seniorzy odwiedzają lokale, które tworzą życie towarzyskie stolicy. Akcja oswaja również seniorów ze współczesną muzyką, a juniorów – z muzyką ich dziadków lub rodziców. Przewodnikami po tym świecie są rezydentka cyklu DJ Wika (70+) i DJ-e młodego pokolenia. During this year’s “dancing”, DJ Wika will be accompanied by JWP. Intergenerational dancing has been organised since 2011. The event unites grandchildren with their grandparents, children with moms and dads, and ethnic minorities – all those divided by the “iron” barrier of age and culture. It is an excuse for conversations, intergenerational meetings and abolishing of the artificial, unnecessary borderline. Senior citizens visit places that define the capital’s social life and are accustomed with contemporary music. The younger ones get to know the music of their parents and grandparents. Their guides are the host of the cycle, DJ Wika (70+), and DJs of the young generation. Organizatorem jest Fundacja Nizio / The event is organised by the Nizio Foundation

17:00 | Kinoteka | Debata: Jak się kręci muzyczne filmy dokumentalne? – po filmie Duch Piramidy Debate “How To Make Musical Documentaries?” following the screening of the film “The Ghost of Piramida” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny. Pier wszeństwo mają osoby biorące udział w poprzedzającym debatę seansie

Od niszowych filmów o alternatywnych zespołach poprzez głośne filmy dokumentalne o gwiazdach rocka i popu, po koncerty rejestrowane w technologii 3D – od wielu lat zapotrzebowanie na dokumentalne filmy muzyczne rośnie, a wiele z nich to prawdziwe filmowe arcydzieła nie tylko dla fanów, kręcone przez najlepszych reżyserów. Jak pokazał niedawno sukces filmu Sugar Man – czasami zasługują one nawet na Oscara. Uczestnicy debaty: Radek Łukasiewicz – lider grupy Pustki, autor tekstów, kompozytor, dziennikarz muzyczny Asia Bronisławska – założycielka projektu muzycznego Asi Mina, kompozytorka, wokalistka, pedagog, aktywistka Leszek Gnoiński – dziennikarz, autor biografii muzycznych, reżyser, scenarzysta filmowy m.in. Beats of Freedom Moderator: Jacek Skolimowski – magazyn Exklusiv

Plan wydarzeń | Events Schedule

18:00 | KINOTEKA | Debata: Nawiedzony system – po filmie Duchy naszego systemu Debate “Haunted System” following the screening of the film “The Ghosts in Our Machine” W języku polskim / In Polish Wstęp wolny. Pier wszeństwo mają osoby z biletem na poprzedzający DEBATĘ seans

Czy gdyby rzeźnie miały ściany ze szkła (jak mówił ex-Beatles Paul McCartney), to ludzie w ogóle jedliby mięso? Podczas debaty, organizowanej przy okazji Tygodnia Wegetarianizmu, zapytamy o miejsce zwierząt w dzisiejszym świecie, w ujęciu współczesnej psychologii i w kontekście wielkoprzemysłowym. Gdzie (i czy) istnieje granica między zwierzętami „do kochania” i „do zjadania”? Debaty organizowane przez fundację Viva! Akcja dla zwierząt na ten sam temat odbywają się podczas tegorocznego festiwalu PLANETE+ DOC równolegle w sześciu miastach Polski. Uczestnicy debaty: prof. Andrzej Elżanowski – zoolog i paleontolog Polskiej Akademii Nauk Dorota Łagodzka – historyczka sztuki, zajmuje się animals studies Cezary Wyszyński – prezes Fundacji Międzynarodowy Ruch na Rzecz Zwierząt Viva! dr Michał Bilewicz – psycholog społeczny, kierownik Centrum Badań nad Uprzedzeniami Uniwersytetu Warszawskiego

10 - 19 maja | May 10 - 19

| Iluzjon |

POKAZ filmów z Mediakolekcji Doc Next Network Films from Doc Next Network’s media collection

WSTĘP WOLNY / FREE ENTRY W GODZINACH OTWARCIA KINA ILUZJON / DURING OPENING HOURS OF CINEMA ILUZJON

Przez cały czas trwania festiwalu we foyer kina Iluzjon pokazywane będą filmy stworzone w ramach sieci Doc Next Network. Autorami filmów są twórcy typu D.I.Y. (do it yourself) z Polski, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii i Turcji. Realizują niezależne filmy, portretując lokalnych bohaterów lub tworząc krytyczne remiksy wideo na temat mediów i polityki. Za ich pomocą przedstawiają nowe aspekty życia w Europie. During PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL, the foyer of the Iluzjon theatre will become a screening room for Doc Next Network films, showing movies made by D.I.Y. creators from Poland, Spain, UK and Turkey. They shoot indies, picturing local heroes, or make critical video remixes about media and politics, presenting new aspects of life in Europe. Polskim partnerem sieci Doc Next Network jest Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”. / The Polish partner of Doc Next Network is the Towarzystwo Inicjatyw Twórczych “ę”.

| ILUZJON |

Wystawa Petera Mettlera Żywe obrazy Exhibition “Image Mixing Array” by Peter Mettler

WSTĘP WOLNY / FREE ENTRY W GODZINACH OTWARCIA KINA ILUZJON / DURING OPENING HOURS OF CINEMA ILUZJON

Na sześciu monitorach pokazany zostanie wybór prac Petera Mettlera. Materiał zebrany został podczas improwizowanych spektakli, które artysta tworzy od 2002 roku miksując na żywo obrazy. Podstawą są tu nagrania wykorzystane w filmie Hazard, Bogowie i LSD, na które nakładane są kolejne warstwy, co sprawia, że wyjściowe obrazy zyskują nowe znaczenia. Wizualizacjom Mettlera towarzyszą m.in. orkiestry jazzowe, kameralne, balijskich gamelanów i występy techno. Początkowo Mettler korzystał z taśm Mini DV i analogowych mikserów wideo. Przez ostatnie 7 lat pracuje nad własnym oprogramowaniem MIXXA*. W filmie Koniec czasu. Wszystko zaczyna się teraz znalazła się sekwencja stworzona podobną metodą i tymi samymi narzędziami. * We współpracy z Gregiem Hermanovicem, z wykorzystaniem TouchDesigner by Derivative Six monitors will screen works of Peter Mettler. The material was collected during improvised shows of image mixing, which the artist has been doing since 2002. The basis are clips from “Gambling, Gods and LSD”, covered with other layers, which results in new meanings of the original images. Mettler’s visualisations are accompanied by jazz and chamber orchestras, gamelans from Bali and techno shows. Originally, Mettler used Mini DVs and analogue video mixers. For the last seven years he has been developing his own software MIXXA*. “The End of Time” contains a sequence done by similar means and with the same tools. * Together with Greg Hermanovic, using TouchDesigner by Derivative

Events Schedule | Plan

wydarzeń

10 - 31 maja | May 10 - 31

| Galeria

AMS – trawnik przy Muzeum Techniki (Pałac Kultury i Nauki) | Wystawa fotografii Petera Mettlera Jesteśmy naturą, która myśli o sobie Exhibition of photographs by Peter Mettler “We Are Nature Thinking About Itself” Na wystawie zaprezentowane zostaną obrazy umysłu i Ziemi, stworzone lub zebrane przez Petera Mettlera podczas jego pracy nad filmem Koniec czasu. Wszystko zaczyna się teraz. The exhibition presents pictures of mind and the Earth, created or collected by Peter Mettler during the shooting of “The End of Time”.

PLAN PROJEKCJI | Screening Schedule 9 maja, CZWARTEK | May 9, Thursday KINOTEKA SALA 1 / room 1

KINOTEKA SALA 2 / room 2

KINOTEKA SALA 3 / room 3

KINOTEKA SALA 4 / room 4

19:00 19:30

10 maja, PIĄTEK | May 10, Friday KINOTEKA SALA 1 / room 1

KINOTEKA SALA 2 / room 2

KINOTEKA SALA 3 / room 3

KINOTEKA SALA 4 / room 4

13:00 13:30 14:00 14:30

14:30 S ZKOŁA WAJDY PREZENTUJE:

Mój dom

(My House Without Me)

15:00

15:00 O woce porzucenia (Blush of Fruit)

15:30

reż. Jakeb Anhvu Australia, 2012, 87 min

15:30 Normalne życie (A Normal Life)

16:00

reż. Magdalena Szymków Polska, 2012, 29 min

Gdzie jest Sonia? (Losing Sonia)

reż. Radka Franczak Polska, 2012, 50 min

15:00 B ella Vista

(The Bella Vista)

reż. Alicia Cano Menoni Niemcy/Ur ugwaj 2012, 73 min

reż. Mikala Krogh Dania, 2012, 73 min

16:30

16:30 Za wsze u siebie (Global Home)

reż. Eva Stolz Austria/Niemcy, 2012, 92 min

17:00

17:00 Nagi Don Giovanni

17:00 Seksowne dzieci

(Naked Opera)

17:30 18:00

(Sexy Baby)

reż. Angela Christlieb Niemcy/Luksemburg, 2011, 85 min

reż. Jill Bauer, Ronna Gradus USA, 2012, 84 min

18:00 Zawsze obcy

(Nowhere Home)

18:30 19:00

reż. Margreth Olin Nor wegia/Szwecja, 2012, 93 min

Debata S.O.S. Europo! Jak kraje europejskie radzą sobie z imigrantami? (Debate “S.O.S. Europe! How Do European Countries Cope with Immigrants?”)

18:30 Strażnicy

(The Gatekeepers)

19:00 (R)esistenza ((R)esistenza)

reż. Dror Moreh Izrael/Francja/Niemcy/Belgia, 2012, 95 min

spotkanie z reżyserem

reż. Francesco Cavaliere Włochy, 2011, 73 min

19:30

spotkanie z reżyserem

19:30 Disco-rewolucja

(Secret Disco Revolution)

reż. Jamie Kastner Kanada/Francja/USA/Zjednoczone Emiraty Arabskie/Wielka Brytania, 2012, 85 min

20:00

Spotkanie Bill Brewster Rewolucja w rytmie disco (Meeting with Bill Brewster)

20:30 21:00

21:00 K ocham radio

(La Maison de la Radio)

21:30

reż. Nicolas Philibert Francja/Japonia, 2013, 103 min

21:30 Duchy naszego systemu (The Ghosts in Our Machine)

22:00

reż. Liz Marshall Kanada, 2013, 93 min

21:30 Nagi przed tobą

spotkanie z reżyserem

(For You Naked)

reż. Sara Broos Szwecja, 2012, 74 min

spotkanie z reżyserką

22:00 Wiele hałasu o ślub

(Much Ado About Knotting)

22:30

reż. Geetika Narang Abbasi, Anandana Kapur Indie, 2012, 55 min

Kobiety z Hotelu Pasażer

(The Women and the Passenger)

23:00

reż. Patricia Correa, Valentina Mac-Pherson Chile, 2012, 45 min

spotkanie z reżyserką

23:30 0:00

Screening Schedule | Plan

KINOTEKA SALA 7 / room 7 19:00

ILUZJON STOLICA

PROJEKCJI

ILUZJON MAŁA CZARNA

19:00 Otwarcie festiwalu.

Trains of Thoughts remiks – pokaz z muzyką na żywo

(Opening Night. “Trains of Thoughts” – Live Remix Show with Live Music)

19:30

KINOTEKA SALA 7 / room 7

ILUZJON STOLICA

ILUZJON MAŁA CZARNA

14:00 Dziewczyna z Południa

14:00 Mój Afganistan.

14:00 Sfabrykowany

13:00 13:30 14:00

(The Girl from the South)

14:30

reż. José Luis García Argentyna, 2012, 94 min

Życie w zakazanej strefie

(My Afghanistan – Life in the Forbidden Zone) reż. Nagieb Khaja Dania, 2012, 88 min

krajobraz

(Manufactured Landscapes) reż. Jennifer Baichwal Canada, 2006, 80 min

15:00 15:30 16:00

16:00 Ogród Edenu

(The Garden of Eden)

16:30

reż. Ran Tal Izrael, 2012, 73 min

spotkanie z reżyserem

16:00 Bl okada (Blockade)

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 2006, 52 min

Pejzaż

(Landscape)

reż. Siergiej Łoźnica Niemcy, 2003, 60 min

17:00 17:30 18:00

18:00 Przysiółek (Settlement)

18:30

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 2002, 77 min

18:30 Osiemnastka (Osiemnastka)

19:00

reż. Marta Pr us Polska, 2012, 19 min

Wiersz na pożegnanie

18:30 Metro myśli

(Trains of Thoughts) reż. Timo Novotny Austria, 2012, 85 min

spotkanie z reżyserem

(Poem of Death)

19:30

reż. Astrid Bussink Holandia, 2012, 52 min

spotkanie z reżyserką

20:00

20:00 P rzystanek

(The Train Stop)

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 2000, 25 min

20:30

Dzisiaj zbudujemy dom (Today We Are Going to Build a House)

21:00

21:00 K oniec czasu.

Wszystko zaczyna się teraz (The End of Time)

21:30

reż. Peter Mettler Szwajcaria, 2012, 109 min

spotkanie z Peterem Mettlerem

21:00 Z litości. Prawdziwy

portret adopcji

(Mercy Mercy – A Portrait of a True Adoption) reż. Katrine W. Kjær Dania, 2012, 94 min

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 1997, 28 min

Portret (Portrait)

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 2002, 28 min

CAFE KULTURALNA

22:00 22:30 23:00 23:30 0:00

22:00 Imp reza Bill Brewster

Secret Disco Revolution (Party “Bill Brewster: Secret Disco Revolution”)

PLAN PROJEKCJI | Screening Schedule 11 maja, SOBOTA | May 11, Saturday KINOTEKA SALA 1 / room 1

KINOTEKA SALA 2 / room 2

KINOTEKA SALA 3 / room 3

11:30 Nagi Don Giovanni

11:30 Owoce porzucenia

11:30 Seksowne dzieci

KINOTEKA SALA 4 / room 4

10:00 10:30 11:00 11:30

(Naked Opera)

12:00

reż. Angela Christlieb Niemcy/Luksemburg, 2011, 85 min

(Blush of Fruit)

reż. Jakeb Anhvu Australia, 2012, 87 min

12:30

(Sexy Baby)

reż. Jill Bauer, Ronna Gradus USA, 2012, 84 min

Wykład dla nauczycieli Jak rozmawiać z nastolatkami o seksualności? (Lecture for Teachers “How to Talk about Sexuality with Teens?”)

reż. Grzegorz Zariczny Polska, 2012, 16 min

spotkanie z reżyserem

Wynajmij rodzinę Sp. z o.o. reż. Kaspar Astr up Schröder Dania, 2012, 77 min

13:30 W poszukiwaniu Billa (Searching for Bill)

14:00

(The Whistle)

(Rent a Family Inc.)

13:00 13:30

12:00 G wizdek

reż. Jonas Poher Rasmussen Dania, 2012, 75 min

13:30 Osiemnastka (Osiemnastka)

reż. Marta Pr us Polska, 2012, 19 min

Wiersz na pożegnanie

14:00 Nieznany dream team

(Poem of Death)

(The Other Dream Team)

reż. Astrid Bussink Holandia, 2012, 52 min

14:30

spotkanie z reżyserką

reż. Marius Markevicius USA/Litwa, 2012, 91 min

14:30 Zawsze u siebie (Global Home)

reż. Eva Stolz Austria/Niemcy, 2012, 92 min

15:00 15:30

15:30 Zawsze obcy

(Nowhere Home)

16:00

reż. Margreth Olin Nor wegia/Szwecja, 2012, 93 min

spotkanie z reżyserką

16:00 Eksm isja (Resettlement)

16:00 H istoria miłości

i rewolucji

reż. Filip Antoni Malinowski Polska, 2012, 72 min

Debata Mieszkanie: prawo czy towar? (Debate “Housing: a right or a commodity?”)

16:30 17:00

16:30 S trażnicy

(The Gatekeepers)

(Alias Ruby Blade: A Story of Love and Revolution) reż. Alex Meillier USA/Australia, 2012, 78 min

reż. Dror Moreh Izrael/Francja/Niemcy/Belgia, 2012, 95 min

spotkanie z reżyserem

17:30 18:00

18:00 Scena zbrodni

18:00 STeve Jobs:

Nieznany wywiad

(The Act of Killing)

18:30

reż. Joshua Oppenheimer, Anonymous, Christine Cynn Dania/Nor wegia/Wielka Brytania, 2012, 159 min

(Steve Jobs: The Lost Interview)

reż. Robert Cringely, John Gau, Paul Sen USA, 2012, 70 min

spotkanie z Joshuą Oppenheimerem

19:00

19:00 Og ród Edenu

(The Garden of Eden) reż. Ran Tal Izrael, 2012, 73 min

19:30

spotkanie z reżyserem

19:00 N ie zapomnij mnie (Forget Me Not)

reż. David Sieveking Niemcy, 2013, 88 min

spotkanie z reżyserem

20:00 Aleksander (Aleksander)

reż. Anka Sasnal, Wilhelm Sasnal Polska, 2013, 58 min

20:00

spotkanie z reżyserami

20:30 21:00 21:30

21:30 Nagi przed tobą (For You Naked)

reż. Sara Broos Szwecja, 2012, 74 min

22:00

spotkanie z reżyserką

21:30 W yprawa

na koniec świata

(The Expedition to the End of the World) reż. Daniel Dencik Dania, 2013, 90 min

spotkanie z reżyserem

22:30

22:30 Ic eberg Slim.

Portret alfonsa

(Iceberg Slim. Portrait of a Pimp)

23:00 23:30 0:00

reż. Jorge Hinojosa USA, 2012, 89 min

22:00 N a grani

(The Ridge)

reż. Migueltxo Molina, Pablo Irabur u Hiszpania, 2012, 81 min

Screening Schedule | Plan

KINOTEKA SALA 7 / room 7

ILUZJON STOLICA

ILUZJON MAŁA CZARNA

14:00 O braz światła

14:00 Przysiółek

PROJEKCJI

10:00 10:30 11:00 11:30

11:30 Przyszłość, moja miłość (Future My Love)

12:00

reż. Maja Borg Szwecja/Szkocja, 2012, 96 min

12:30 13:00 13:30

13:30 (R)esistenza ((R)esistenza)

14:00

reż. Francesco Cavaliere Włochy, 2011, 73 min

spotkanie z reżyserem

(Picture of Light)

reż. Peter Mettler Szwajcaria, 1994, 83 min

14:30

spotkanie z Peterem Mettlerem

(Settlement)

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 2002, 77 min

15:00 15:30 16:00

16:00 Kocham radio

(La Maison de la Radio)

16:30

reż. Nicolas Philibert Francja/Japonia, 2013, 103 min

spotkanie z reżyserem

16:30 Ha zard, bogowie i LSD (Gambling, Gods and LSD) reż. Peter Mettler Szwajcaria, 2002, 180 min

17:00

spotkanie z Peterem Mettlerem

17:30 18:00

18:00 Spektakl (Revue)

reż. Siergiej Łoźnica Niemcy/Rosja/Ukraina, 2008, 82 min

18:30 19:00

19:00 Wiele hałasu o ślub

(Much Ado About Knotting)

19:30 20:00

reż. Geetika Narang Abbasi, Anandana Kapur Indie, 2012, 55 min

Kobiety z Hotelu Pasażer

(The Women and the Passenger),

20:00 M etro myśli

reż. Patricia Correa, Valentina MacPherson Chile, 2012, 45 min

(Trains of Thoughts) reż. Timo Novotny Austria, 2012, 85 min

spotkanie z reżyserką

20:30

20:30 Taj emnica Sagrady (Sagrada

spotkanie z reżyserem

– the Mystery of Creation) reż. Stefan Haupt Szwajcaria, 2012, 89 min

21:00 21:30 22:00 22:30 23:00 23:30 0:00

spotkanie z reżyserem

21:30 Duch Valentino. Polityka

za kurtyną obrazów

(Valentino’s Ghost. The Politics Behind Images) reż. Michael Singh USA, 2012, 95 min

CAFE KULTURALNA

22:00 Impreza:

Kobosil/ KiM/ MCQ/ RRRKRTA (Party: Kobosil/ KiM/ MCQ/ RRRKRTA)

PLAN PROJEKCJI | Screening Schedule 12 maja, NIEDZIELA | May 12, Sunday KINOTEKA SALA 1 / room 1

KINOTEKA SALA 2 / room 2

KINOTEKA SALA 3 / room 3

12:00 Os iemnastka

12:00 W poszukiwaniu Billa

12:00 Fuck For Forest

KINOTEKA SALA 4 / room 4

10:00 10:30 11:00 11:30 12:00

(Osiemnastka)

12:30

reż. Marta Pr us Polska, 2012, 19 min

spotkanie z reżyserką

(Searching for Bill)

reż. Jonas Poher Rasmussen Dania, 2012, 75 min

(Fuck For Forest)

reż. Michał Marczak Polska, 2012, 85 min

12:30 Bella Vista

Wiersz na pożegnanie

(The Bella Vista)

(Poem of Death)

13:00

reż. Alicia Cano Menoni Niemcy/Ur ugwaj, 2012, 73 min

reż. Astrid Bussink Holandia, 2012, 52 min

spotkanie z reżyserką

13:30 14:00

14:00 Za wsze obcy

(Nowhere Home)

reż. Margreth Olin Nor wegia/Szwecja, 2012, 93 min

14:30

spotkanie z reżyserką

14:00 W yprawa

na koniec świata

(The Expedition to the End of the World) reż. Daniel Dencik Dania, 2013, 90 min

spotkanie z reżyserem

15:00

14:30 Dom daleko stąd (A Home Far Away)

reż. Peter Entell Szwajcaria, 2012, 100 min

15:00 S trajk na Filozofii (The Blockade)

15:30 16:00

reż. Igor Bezinović Chor wacja, 2012, 93 min

Debata Studenci na barykady? Jak powstrzymać komercjalizację edukacji (Debate „Students on the Barricades? How to Stop Commercialisation of Education”)

16:30

16:30 (R)esistenza ((R)esistenza)

reż. Francesco Cavaliere Włochy, 2011, 73 min

17:00

spotkanie z reżyserem

16:30 S trażnicy

(The Gatekeepers)

reż. Dror Moreh Izrael/Francja/Niemcy/Belgia, 2012, 95 min

spotkanie z reżyserem

16:30 Forteca (Fortress)

reż. Lukas Kokes, Klara Tasovska Czechy, 2012, 70 min

spotkanie z reżyserem

17:30 18:00 18:30 19:00

19:00 W ięcej niż miód (More Than Honey)

19:30 20:00

reż. Markus Imhoof Szwajcaria/Niemcy/Austria, 2012, 90 min

Debata Sens pszczoły – dlaczego boimy się zagłady pszczół? (Debate “The Importance of the Bee: Why Are We Afraid of Annihilation of Bees?”)

19:00 F ińska krew,

szwedzkie serce

(Finnish Blood Swedish Heart) reż. Mika Ronkainen Finlandia/Szwecja, 2012, 90 min

spotkanie z reżyserem

19:00 Scena zbrodni (The Act of Killing)

reż. Joshua Oppenheimer, Anonymous, Christine Cynn Dania/Nor wegia/Wielka Brytania, 2012, 115 min

spotkanie z producentką

19:00 Czarna skrzynka (The Black Box)

reż. Krzysztof Kowalski Polska, 2013, 80 min

spotkanie z twórcami i bohaterem filmu

20:30 21:00 21:30

21:30 Disco-rewolucja

21:30 Przygoda serca.

Rick Springfield i jego fani

(Secret Disco Revolution)

22:00

22:00 Eksm isja

(Resettlement)

22:30 23:00 23:30 0:00

reż. Filip Antoni Malinowski Polska, 2012, 72 min

spotkanie z reżyserem

reż. Jamie Kastner Kanada/Francja/USA/Zjednoczone Emiraty Arabskie/Wielka Brytania, 2012, 85 min

22:00 (Nie)prawdziwa historia

Monty Pythona według Grahama Chapmana 3D

(A Liar’s Autobiography: The Untrue Story of Monty Python’s Graham Chapman 3D) reż. Bill Jones, Jeff Simpson, Ben Timlett Wielka Brytania, 2012, 90 min

(An Affair of the Heart: Rick Springfield & His Fans) reż. Sylvia Caminer USA, 2012, 93 min

Screening Schedule | Plan

KINOTEKA SALA 7 / room 7

ILUZJON STOLICA

PROJEKCJI

ILUZJON MAŁA CZARNA

10:00 10:30 11:00 11:30 CAFE KULTURALNA

12:00 12:30

12:00 D uch Valentino.

12:00 D ebata Wizjonerzy.

Polityka za kurtyną obrazów

Pytania o edukację wizualną, filmowa i medialną (Debate “Visionaries. Questions about Visual, Film and Media Education”)

(Valentino’s Ghost. The Politics Behind Images) reż. Michael Singh USA, 2012, 95 min

13:00

13:00 Ha zard, bogowie i LSD (Gambling, Gods and LSD) reż. Peter Mettler Szwajcaria, 2002, 180 min

13:30

spotkanie z Peterem Mettlerem ILUZJON

14:00

14:00 S tep Across the Border

14:00 S zczęście ty moje

(Step Across the Border)

14:30

(My Joy)

reż. Nicolas Humbert, Werner Penzel Niemcy/Szwajcaria, 1990, 90 min

reż. Siergiej Łoźnica Ukraina/Holandia/Niemcy, 2010, 127 min

spotkanie z Fredem Frithem

14:00 D zień rodzinny

na PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL: warsztaty Jak zrobić film? / Family day at the PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL: Workshops “How to Make a Film?”

15:00 15:30 16:00 16:30

16:30 N ie zapomnij mnie

16:30 N astępca Kakiemona

(Forget Me Not)

17:00

(The Successor of Kakiemon)

reż. David Sieveking Niemcy, 2013, 88 min

spotkanie z reżyserem

reż. Suzanne Raes Holandia, 2012, 49 min

CAFE KULTURALNA

Wojny pogodowe

17:00 W ykład Freda Fritha

(The Weather War)

reż. MaTs Bigert, Lars Bergström Szwecja, 2012, 58 min

17:30

Jak zintegrować kompozycję i improwizację? (Fred Frith’s Lecture „How to Integrate Composition and Improvisation?”)

18:00 18:30 19:00

19:00 Balifilm (Balifilm)

19:30

reż. Peter Mettler Canada, 1997, 28 min;

19:30 Taniec wyklętych kobiet

Petropolis

(Petropolis: Aerial Perspectives on the Alberta Tar Sands)

(Dance of Outlaws)

20:00

reż. Mohamad El Aboudi Finlandia, 2012, 85 min

reż. Peter Mettler Canada, 2009, 43 min

spotkanie z reżyserem

spotkanie z Peterem Mettlerem

20:30 21:00

21:00 Taj emnica Sagrady

(Sagrada – the Mystery of Creation)

21:30 22:00

21:30 Koniec czasu.

Wszystko zaczyna się teraz

22:00 Rogalik (Rogalik)

22:30

reż. Paweł Ziemilski Polska, 2012, 17 min

spotkanie z reżyserem

Aleksander (Aleksander),

23:00 23:30 0:00

reż. Anka Sasnal, Wilhelm Sasnal Polska, 2013, 58 min

(The End of Time)

reż. Peter Mettler Szwajcaria, 2012, 109 min

spotkanie z Peterem Mettlerem

reż. Stefan Haupt Szwajcaria, 2012, 89 min

spotkanie z reżyserem PARDON, TO TU

22:00 K oncert Gania/ Szpura / Zimpel

(Gania / Szpura / Zimpel Concert)

PLAN PROJEKCJI | Screening Schedule 13 maja, PONIEDZIAŁEK | May 13, Monday KINOTEKA SALA 1 / room 1

KINOTEKA SALA 2 / room 2

KINOTEKA SALA 3 / room 3

KINOTEKA SALA 4 / room 4

10:00 10:30 11:00 11:30 12:00

12:00 D ziewczyna z Południa (The Girl from the South) reż. José Luis García Argentyna, 2012, 94 min

12:30

12:30 Zawsze u siebie (Global Home)

reż. Eva Stolz Austria/Niemcy, 2012, 92 min

13:00

13:00 Bella Vista

(The Bella Vista),

reż. Alicia Cano Menoni Niemcy, Ur ugwaj, 2012, 73 min

13:30 14:00

14:00 F ińska krew,

szwedzkie serce

(Finnish Blood Swedish Heart) reż. Mika Ronkainen Finlandia/Szwecja, 2012, 90 min

14:30 15:00

spotkanie z reżyserem

(Rogalik)

reż. Paweł Ziemilski Polska, 2012, 17 min

spotkanie z reżyserem

15:00 W ięcej niż miód

Aleksander

(More Than Honey)

15:30

14:30 Rogalik

(Aleksander)

reż. Markus Imhoof Szwajcaria/Niemcy/Austria, 2012, 90 min

reż. Anka Sasnal, Wilhelm Sasnal Polska, 2013, 58 min

15:00 P rzygoda serca.

Rick Springfield i jego fani

(An Affair of the Heart: Rick Springfield & His Fans) reż. Sylvia Caminer USA, 2012, 93 min

16:00 16:30

16:30 Strajk na Filozofii (The Blockade)

reż. Igor Bezinović Chor wacja, 2012, 93 min

17:00

spotkanie z reżyserem

16:30 W yprawa

na koniec świata

(The Expedition to the End of the World) reż. Daniel Dencik Dania, 2013, 90 min

spotkanie z reżyserem

17:30 18:00

17:00 Czarna skrzynka (The Black Box)

reż. Krzysztof Kowalski Polska, 2013, 80 min

spotkanie z twórcami filmu

18:00 Maszeruj

i równaj do lewej

(March, March with Your Left)

18:30 19:00

reż. JEWGIENIJA Montanya Ibanyes rosja, 2012, 71 min

Debata Dokąd zmierzają Rosjanie? (Debate “Where Is R ussia Headed?”)

19:00 Uwolnij umysł (Free the Mind)

reż. Phie Ambo Dania, 2012, 72 min

19:30

spotkanie z magazynem CHARAKTERY

19:00 K to cię uczył jeździć?

(And Who Taught You to Drive?) reż. Andrea Thiele Niemcy, 2012, 84 min

spotkanie z producentem

19:30 W złym miejscu

i w złym czasie

(Wrong Time, Wrong Place) reż. John Appel Holandia, 2012, 80 min

20:00 20:30 21:00 21:30

21:30 Forteca

21:30 Nie zapomnij mnie

(Fortress)

22:00

(Forget Me Not)

reż. Lukas Kokes, Klara Tasovska Czechy, 2012, 70 min

spotkanie z reżyserem

reż. David Sieveking Niemcy, 2013, 88 min

22:00 Pani Nikki i Tigger Girls

(Miss Nikki and the Tiger Girls)

22:30 23:00 23:30 0:00

reż. Juliet Lamont Australia, 2012, 82 min

spotkanie z reżyserem

21:30 Pussy Riot.

Modlitwa punka

(Pussy Riot. A Punk’s Prayer)

reż. Mike Lerner, Maxim Pozdrowkin Wielka Brytania, 2012, 86 min

spotkanie z reżyserem

Screening Schedule | Plan

KINOTEKA SALA 7 / room 7 10:00

ILUZJON STOLICA

PROJEKCJI

ILUZJON MAŁA CZARNA

10:00 Interdyscyplinarna

Konferencja Naukowa (Po)Wolne jedzenie. Slow food, weganizm i inne r uchy żywieniowe w przestrzeni społeczno-kulturowej XXI wieku (Multilateral Conference “Feel Free to Eat Slow. Slow Food, Veganism and Other Dietary Concepts in the 21st Century Sociocultural Arena”)

10:30 11:00 11:30 12:00

12:00 Znikające marzenia

(The Machine which Makes Everything Disappear)

12:30

reż. Tinatin Gurchiani Gr uzja/Niemcy, 2012, 97 min

13:00 13:30 14:00

14:00 Normal życie

14:00 Węglowa gorączka

(A Normal Life)

14:30

(The Carbon Rush) reż. Amy Miller Kanada, 2012, 84 min

reż. Mikala Krogh Dania, 2012, 73 min

14:30 Jason Becker.

Ciągle żywy

(Jason Becker: Not Dead Yet) reż. Jesse Vile Wielka Brytania, 2012, 87 min

15:00 15:30 16:00

16:00 Tan iec wyklętych kobiet

16:00 Następca Kakiemona

(Dance of Outlaws)

16:30

reż. Mohamad El Aboudi Finlandia, 2012, 85 min

spotkanie z reżyserem

(The Successor of Kakiemon)

16:15 M ałże i miłość (Mussels in Love)

reż. Willemiek Kluijfhout Belgia/Holandia, 2012, 73 min

reż. Suzanne Raes Holandia, 2012, 49 min

Wojny pogodowe (The Weather War)

reż. Mats Bigert, Lars Bergström Szwecja, 2012, 58 min

17:00 17:30 18:00

18:00 Historia ruchu Slow Food (Slow Food Story)

18:30

reż. Stefano Sardo Włochy, 2013, 74 min

18:30 We mgle

(In the Fog)

19:00

reż. Siergiej Łoźnica Niemcy/Holandia/Białor uś/Rosja/Łotwa, 2012, 127 min

Debata Jeść! Kulturowe konteksty jedzenia (Debate “Eat! Cultural Contexts of Eating”)

18:30 Blokada (Blockade)

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 2006, 52 min

Pejzaż

spotkanie z Siergiejem Łoźnicą

(Landscape)

reż. Siergiej Łoźnica Niemcy, 2003, 60 min

19:30

TEATR STUDIO

20:00

20:00 L ive cinema show Freda Fritha

i Petera Mettlera (Fred Frith and Peter Mettler’s “Live Cinema Show”)

20:30 21:00

21:00 G ang z Gulabi (Gulabi Gang)

21:30

reż. Nishtha Jain Nowergia/Dania, 2012, 110 min

21:30 Ogród Edenu

(The Garden of Eden)

22:00 22:30 23:00 23:30 0:00

reż. Ran Tal Izrael, 2012, 73 min

spotkanie z reżyserem

spotkanie z reżyserką

21:00 Zamknij się i graj

(Shut Up and Play the Hits)

reż. Will Lovelace, Dylan Southern Wielka Brytania, 2012, 108 min

PLAN PROJEKCJI | Screening Schedule 14 maja, WTOREK | May 14, Tuesday KINOTEKA SALA 1 / room 1

KINOTEKA SALA 2 / room 2

KINOTEKA SALA 3 / room 3

KINOTEKA SALA 4 / room 4

10:00 10:30 11:00 11:30 12:00

12:00 M aszeruj

i równaj do lewej

(March, March with Your Left)

reż. JEWGIENIJA Montanya Ibanyes rosja, 2012, 71 min

12:30 13:00

13:00 Pani Nikki i Tigger Girls

(Miss Nikki and the Tiger Girls)

reż. Juliet Lamont Australia, 2012, 82 min

13:30

13:00 Powrót naszych

chłopców

(When the Boys Return)

reż. Tone Andersen Nor wegia, 2012, 58 min

Pokój czy sprawiedliwość (Peace versus Justice)

14:00

reż. Klaartje Quirijns Holandia, 2011, 65 min

14:00 Forteca (Fortress)

14:30

14:00 W iele hałasu o ślub

(Much Ado About Knotting)

reż. Lukas Kokes, Klara Tasovska Czechy, 2012, 70 min

reż. Geetika Narang Abbasi, Anandana Kapur Indie, 2012, 55 min

Kobiety z Hotelu Pasażer

spotkanie z reżyserem

(The Women and the Passenger)

15:00

reż. Patricia Correa, Valentina MacPherson Chile, 2012, 45 min

15:00 W poszukiwaniu Billa

spotkanie z reżyserką

(Searching for Bill)

reż. Jonas Poher Rasmussen Dania, 2012, 75 min

15:30 16:00

16:00 Tan iec wyklętych kobiet (Dance of Outlaws)

reż. Mohamad El Aboudi Finlandia, 2012, 85 min

16:30 17:00 17:30

spotkanie z reżyserem

17:00 Wykład mistrzowski: Siergiej Łoźnica (Masterclass by Sergei Loznitsa)

17:00 Więcej niż miód

17:00 Mój najstarszy kuzyn

(More Than Honey)

(First Cousin Once Removed)

reż. Markus Imhoof Szwajcaria/Niemcy/Austria, 2012, 90 min

reż. Alan Berliner USA, 2012, 78 min

18:00 18:30

18:30 (Nie)prawdziwa historia

Monty Pythona według Grahama Chapmana 3D

19:00

19:00 K to cię uczył jeździć?

(And Who Taught You to Drive?) reż. Andrea Thiele Niemcy, 2012, 84 min

19:30

(A Liar’s Autobiography: The Untrue Story of Monty Python’s Graham Chapman 3D)

reż. Bill Jones, Jeff Simpson, Ben Timlett Wielka Brytania, 2012, 90 min

19:00 G MO. Wszyscy

jesteśmy królikami doświadczalnymi

(All of Us Guinea Pigs Now?)

reż. Jean-Paul Jaud Francja, 2012, 118 min

spotkanie z reżyserem

20:00

20:00 W ykład mistrzowski:

Peter Mettler (Masterclass by Peter Mettler)

20:30 21:00

21:00 Studnia

(The Well: Water Voices from Ethiopia)

21:30

21:30 Fińska krew,

szwedzkie serce

Zaciemnienie

reż. Mika Ronkainen Finlandia/Szwecja, 2012, 90 min

reż. Eva Weber Wielka Brytania, 2012, 47 min

(Finnish Blood Swedish Heart)

22:00

reż. Paolo Barberi, Ricardo R usso Włochy, 2011, 56 min

spotkanie z reżyserem

(Black Out)

spotkanie z reżyserką

22:00 P ussy Riot.

Modlitwa punka

(Pussy Riot. A Punk’s Prayer)

22:30

22:30 Iceberg Slim.

Portret alfonsa

(Iceberg Slim. Portrait of a Pimp)

23:00 23:30 0:00

reż. Jorge Hinojosa USA, 2012, 89 min

reż. Mike Lerner, Maxim PozdroWkin Wielka Brytania, 2012, 86 min

spotkanie z reżyserami

Screening Schedule | Plan

KINOTEKA SALA 7 / room 7

ILUZJON STOLICA

ILUZJON MAŁA CZARNA

14:00 Artel

14:00 W ęglowa gorączka

10:00 10:30 11:00 11:30 12:00 12:30

12:30 Schody II.

Ostatnia szansa

(The Staircase II – The Last Chance)

13:00

reż. Jean-Xavier de Lestrade Francja, 2012, 120 min

13:30 14:00

(Artel)

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 2006, 30 min

14:30

(The Carbon Rush) reż. Amy Miller Kanada, 2012, 84 min

Fabryka (Factory)

15:00

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 2004, 30 min

15:00 Znikające marzenia

(The Machine which Makes Everything Disappear)

15:30

reż. Tinatin Gurchiani Gr uzja/Niemcy, 2012, 97 min

16:00

Cud świętego Antoniego (The Miracle of Saint Anthony)

reż. Siergiej Łoźnica Portugalia, 2012, 40 min

16:00 Tropicália (Tropicália)

reż. Marcelo Machado Brazylia, USA, Wielka Brytania, 2012, 87 min

16:30

16:00 Przystanek

(The Train Stop)

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 2000, 25 min

Dzisiaj zbudujemy dom

(Today We Are Going to Build a House)

17:00

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 1997, 28 min

17:00 Ostatni etap

Portret

(The Last Station)

17:30

(Portrait)

reż. Cristian Soto, Catalina Vergara Chile, Niemcy, 2012, 90 min

18:00

reż. Siergiej Łoźnica Rosja, 2002, 28 min

18:00 Na surowo (Rawer)

reż. Anneloek Sollart Holandia, 2012, 54 min

18:30 19:00

Debata Raw food – czy surowe jest zdrowe? (Debate “Raw Food – Is Raw Healthy?”)

18:00 Małże i miłość (Mussels in Love)

reż. Willemiek Kluijfhout Belgia/Holandia, 2012, 73 min

19:00 Teatro Amazonas (Teatro Amazonas)

19:30

reż. Sharon Lockhart USA, 1999, 39 min

spotkanie z Sharon Lockhart

20:00

20:00 Zamkn ij się i graj

(Shut Up and Play the Hits)

reż. Will Lovelace, Dylan Southern Wielka Brytania, 2012, 108 min

20:30

20:30 Gang z Gulabi (Gulabi Gang)

21:00

reż. Nishtha Jain Nowergia/Dania, 2012, 110 min

21:00 Scena zbrodni (The Act of Killing)

21:30 22:00 22:30 23:00 23:30 0:00

reż. Joshua Oppenheimer, Anonymous, Christine Cynn Dania/Nor wegia/Wielka Brytania, 2012, 115 min

spotkanie z reżyserką

PROJEKCJI

PLAN PROJEKCJI | Screening Schedule 15 maja, ŚRODA | May 15, Wednesday KINOTEKA SALA 1 / room 1

KINOTEKA SALA 2 / room 2

KINOTEKA SALA 3 / room 3

KINOTEKA SALA 4 / room 4

10:00 10:30 11:00 11:30 12:00

12:00 K to cię uczył jeździć?

(And Who Taught You to Drive?) reż. Andrea Thiele Niemcy, 2012, 84 min

12:30

12:30 Schody II.

Ostatnia szansa (The Staircase II – The Last Chance)

13:00

reż. Jean-Xavier de Lestrade Francja, 2012, 120 min

13:00 D om daleko stąd (A Home Far Away)

reż. Peter Entell Szwajcaria, 2012, 100 min

13:30 14:00

14:00 N agi Don Giovanni (Naked Opera)

reż. Angela Christlieb Niemcy/Luksemburg, 2011, 85 min

14:30 15:00

15:00 Kocham radio

15:00 Elena (Elena)

(La Maison de la Radio)

15:30

reż. Nicolas Philibert Francja/Japonia, 2013, 103 min

reż. Petra Costa Brazylia, 2012, 82 min

15:00 H istoria miłości

i rewolucji

(Alias Ruby Blade: A Story of Love and Revolution) reż. Alex Meillier USA/Australia, 2012, 78 min

16:00

16:00 P rawa Matthew (Matthew’s Laws)

reż. Marc Schmidt Holandia, 2012, 72 min

16:30

spotkanie z reżyserem

17:00

17:00 GMO. Wszyscy

jesteśmy królikami doświadczalnymi

(All of Us Guinea Pigs Now?)

17:30

17:00 Mój najstarszy kuzyn

(First Cousin Once Removed)

reż. Alan Berliner USA, 2012, 78 min

reż. Jean-Paul Jaud Francja, 2012, 118 min

spotkanie z reżyserem

18:00

18:00 Syndrom wenecki

(The Venice Syndrome)

18:30 19:00

reż. Andreas Pichler Niemcy, Austria, Włochy, 2012, 80 min

Debata Turystyczne tsunami. Co niesie fala przemysłu turystycznego? (Debate “Tourist Tsunami. What Does the Wave of Tourist Industry Bring?”)

18:30 Kisieland (Kisieland)

reż. Karol Radziszewski Polska, 2012, 30 min

Plener rzeźbiarski. Świecie 2009

19:00 P ussy Riot.

Modlitwa punka

(Sculpture Plein Air. Swiecie 2009)

(Pussy Riot. A Punk’s Prayer)

reż. Artur Żmijewski Polska, 2009, 22 min

19:30

reż. Mike Lerner, Maxim Pozdrowkin Wielka Brytania, 2012, 86 min

spotkanie z reżyserami

Zdobywcy słońca

(Conquerors of the Sun) reż. Anna Baumgart Polska, 2011, 28 min

20:00

Panel SZTUKA.DOC (ART.DOC PANEL)

20:30

20:00 Abu Haraz (Abu Haraz)

reż. Maciej Drygas Polska, 2013, 75 min

21:00 21:30

21:30 Mundial. Gra o wszystko (Mundial. The Highest Stakes)

22:00

reż. Michał Bielawski Polska, 2013, 95 min

spotkanie z reżyserem

21:30 Prywatny wszechświat

21:30 W złym miejscu

i w złym czasie

(Private Universe)

reż. Helena Třeštíková Czechy, 2012, 83 min

(Wrong Time, Wrong Place)

22:00 Og ień 3D (Fire 3D)

22:30 23:00 23:30 0:00

reż. Br uno Hullin Francja, 2012, 80 min

reż. John Appel Holandia, 2012, 80 min

Screening Schedule | Plan

KINOTEKA SALA 7 / room 7

ILUZJON STOLICA

ILUZJON MAŁA CZARNA

14:00 Mój Afganistan.

14:00 Obóz Jezusa

10:00 10:30 11:00 11:30 12:00

12:00 P rzyszłość, moja miłość (Future My Love)

12:30

reż. Maja Borg Szwecja/Szkocja, 2012, 96 min

13:00 13:30 14:00

14:00 Zaka zane głosy (Forbidden Voices)

14:30

reż. Barbara Miller Szwajcaria, 2012, 96 min

Życie w zakazanej strefie

(My Afghanistan – Life in the Forbidden Zone)

(Jesus Camp)

reż. Heidi Ewing, Rachel Grady USA, 2006, 84 min

reż. Nagieb Khaja Dania, 2012, 88 min

15:00 15:30 16:00

16:00 Os tatni etap

(The Last Station)

16:30

reż. Cristian Soto, Catalina Vergara Chile/Niemcy, 2012, 90 min

16:00 Spektakl (Revue)

reż. Siergiej Łoźnica Niemcy/Rosja/Ukraina, 2008, 82 min

spotkanie z Siergiejem Łoźnicą

16:00 Edukacja

Mohammada Husseina (The Education of Mohammad Hussein)

reż. Heidi Ewing, Rachel Grady USA, 2012, 38 min

Na surowo (Rawer)

17:00

reż. Anneloek Sollart Holandia, 2012, 54 min

spotkanie z reżyserką

17:30 18:00

18:00 Studnia

(The Well: Water Voices from Ethiopia)

18:30

reż. Paolo Barberi, Ricardo R usso Włochy, 2011, 56 min

Zaciemnienie

18:00 Detropia (Detropia)

reż. Heidi Ewing, Rachel Grady USA, 2012, 90 min

Debata Atrofia miasta (Debate “Atrophy of the City”)

(Black Out)

19:00

18:30 Szczęście ty moje (My Joy)

reż. Siergiej Łoźnica Ukraina/Holandia/Niemcy, 2010, 127 min

reż. Eva Weber Wielka Brytania, 2012, 47 min

spotkanie z Siergiejem Łoźnicą

spotkanie z reżyserką

19:30 20:00 20:30 21:00

21:00 W cieniu słońca

(In the Shadow of the Sun)

21:30 22:00 22:30 23:00 23:30 0:00

reż. Harry freeland Wielka Brytania, 2012, 88 min

spotkanie z reżyserem

21:00 K oniec czasu.

Wszystko zaczyna się teraz (The End of Time)

reż. Peter Mettler Szwajcaria, 2012, 109 min

spotkanie z Peterem Mettlerem

21:30 Małże i miłość (Mussels in Love)

reż. Willemiek Kluijfhout Belgia/Holandia, 2012, 73 min

PROJEKCJI

PLAN PROJEKCJI | Screening Schedule 16 maja, CZWARTEK | May 16, Thursday KINOTEKA SALA 1 / room 1

KINOTEKA SALA 2 / room 2

KINOTEKA SALA 3 / room 3

12:30 Seksowne dzieci

12:30 Powrót

KINOTEKA SALA 4 / room 4

10:00 10:30 11:00 11:30 12:00 12:30

(Sexy Baby)

reż. Jill Bauer, Ronna Gradus USA, 2012, 84 min

13:00

naszych chłopców (When the Boys Return)

reż. Tone Andersen Nor wegia, 2012, 58 min

Pokój czy sprawiedliwość (Peace versus Justice)

13:30

reż. Klaartje Quirijns Holandia, 2011, 65 min

13:00 P ussy Riot.

Modlitwa punka

(Pussy Riot. A Punk’s Prayer)

reż. Mike Lerner, Maxim Pozdrowkin Wielka Brytania, 2012, 86 min

14:00 14:30

14:30 Mundial. Gra o wszystko (Mundial. The Highest Stakes)

15:00

reż. Michał Bielawski Polska, 2013, 95 min

15:00 F rancuski dziennik

spotkanie z reżyserem

(Journal de France)

15:30

15:00 Na grani

(The Ridge)

reż. Raymond Depardon, Claudine Nougaret Francja, 2012, 100 min

reż. Migueltxo Molina, Pablo Irabur u Hiszpania, 2012, 81 min

15:00 Szpitaj Dunajski (Danube Hospitaj)

reż. Nikolaus Geyrhalter Austria, 2012, 75 min

16:00 16:30 17:00

17:00 Zabij to, co kochasz (Kill Your Darling)

reż. Jaap van Hoewijk Holandia, 2012, 78 min

17:30 18:00

spotkanie z reżyserem

17:00 GMO. Wszyscy

jesteśmy królikami doświadczalnymi

(All of Us Guinea Pigs Now?)

reż. Jean-Paul Jaud Francja, 2012, 118 min

17:00 W złym miejscu

i w złym czasie

(Wrong Time, Wrong Place)

reż. John Appel Holandia, 2012, 80 min

18:00 Ludzki wymiar (Human Scale)

18:30

reż. Andreas M. Dalsgaard Dania, 2012, 83 min

Debata Jakich miast chcemy? Dobre praktyki, aktualne problemy (“What Cities Do We Want? Good Practices, Present-Day Issues” )

19:00

19:00 Wszyscy są starsi

ode mnie

(Everyone Is Older Than I Am)

19:30

19:30 Ogród mojego ojca

(Father’s Garden – The Love of My Parents) reż. Peter Liechti Szwajcaria, 2013, 93 min

20:00

spotkanie z reżyserem

19:30 Inori (Inori)

reż. Martin Widerberg Szwecja, 2012, 74 min

spotkanie z reżyserem

reż. Pedro González-R ubio Japonia, 2012, 72 min

spotkanie z reżyserem

20:30 21:00 21:30

21:30 Prywatny wszechświat

21:30 Gwizdek

(Private Universe)

22:00

(The Whistle)

reż. Helena Třeštíková Czechy, 2012, 83 min

reż. Grzegorz Zariczny Polska, 2012, 16 min

22:00 Wystaw się (Exposed)

22:30 23:00 23:30 0:00

reż. Beth B. USA, 2013, 78 min

22:00 (Nie)prawdziwa historia

Monty Pythona według Grahama Chapmana 3D

(A Liar’s Autobiography: The Untrue Story of Monty Python’s Graham Chapman 3D)

reż. Bill Jones, Jeff Simpson, Ben Timlett Wielka Brytania, 2012, 90 min

spotkanie z reżyserem

Wynajmij rodzinę Sp. z o.o. (Rent a Family Inc.)

reż. Kaspar Astr up Schröder Dania, 2012, 77 min

Screening Schedule | Plan

KINOTEKA SALA 7 / room 7

ILUZJON STOLICA

ILUZJON MAŁA CZARNA

14:00 N astępca Kakiemona

14:00 Więcej niż miód

PROJEKCJI

10:00 10:30 11:00 11:30 12:00 12:30 13:00

13:00 Zaka zane głosy (Forbidden Voices)

13:30

reż. Barbara Miller Szwajcaria, 2012, 96 min

14:00

(The Successor of Kakiemon) reż. Suzanne Raes Holandia, 2012, 49 min

14:30

Wojny pogodowe (The Weather War)

15:00

reż. Mats Bigert, Lars Bergström Szwecja, 2012, 58 min

15:00 W cieniu słońca

(More Than Honey)

reż. Markus Imhoof Szwajcaria/Niemcy/Austria, 2012, 90 min

Pokaz dla rodziców i warsztaty dla dzieci Dźwiękobraźnia (Screening for parents and workshops for Children “Soundmagination”)

(In the Shadow of the Sun)

15:30

reż. Harry freeland Wielka Brytania, 2012, 88 min

spotkanie z reżyserem

16:00 16:30

16:30 Balifilm (Balifilm)

reż. Peter Mettler Canada, 1997, 28 min

17:00 17:30

Petropolis

16:30 D zieci z Napf

(The Children from the Napf) reż. Alice Schmid Szwajcaria, 2011, 91 min

(Petropolis: Aerial Perspectives on the Alberta Tar Sands)

17:30 Prawa Matthew

reż. Peter Mettler Canada, 2009, 43 min

(Matthew’s Laws)

18:00

reż. Marc Schmidt Holandia, 2012, 72 min

spotkanie z reżyserem

18:30

18:30 Łowcy owoców (The Fruit Hunters) reż. Yung Chang 2012, 95 min

19:00

spotkanie z reżyserem

18:30 Edukacja

Mohammada Husseina (The Education of Mohammad Hussein)

reż. Heidi Ewing, Rachel Grady USA, 2012, 38 min

Na surowo (Rawer)