Kopje koffie met

Dennis en Roel

Voor deze rubriek gaan we op de koffie en vertellen mensen hun verhaal. We nemen mooie bloemen mee van het Bloemenhofje en lekkere vlaai van Bakkerij Teun.

Na een gezellige dag uit met de mannen, is het een week later tijd voor een koffiedate. Karin wordt gastvrij ontvangen. Terwijl de koffie wordt gezet en de vlaai wordt aangesneden, laat Dex een aantal pronkstukken, in de vorm van dino’s en auto’s, zien uit zijn speelgoedmand. Met zijn drie jaar babbelt hij er al vrolijk op los. Als iedereen goed en wel zit, vertellen Dennis en Roel over de adoptie van Dex. Ze vinden het belangrijk om een eerlijk beeld over adoptie te schetsen, vanuit hun perspectief gezien, omdat voor veel mensen onbekend is wat er allemaal aan zo’n procedure vooraf gaat.

Kinderwens

Dennis: “Tijdens onze studie geneeskunde in Nijmegen hebben we elkaar leren kennen. Het klikte meteen en al vrij snel hebben we het over onze kinderwens gehad. Als mannenstel is het toch iets minder vanzelfsprekend; gelukkig stonden wij er hetzelfde in.”

Roel: “Dan heb je het ook over de manier waarop we het we het ouderschap willen vormgeven. Hiervoor zijn een aantal opties; wij hebben bewust gekozen voor adoptie, omdat dit het beste bij ons past. Het is niet alleen onze kinderwens; we geven een kindje, waar de familie niet voor kan zorgen, een thuis om veilig op te groeien.”

Dennis: “In 2015 zijn we officieel gestart met het in gang zetten van de adoptieprocedure. We wisten dat het een proces van jaren zou zijn, dus we wilden niet te lang wachten. Er komt veel bij kijken, van een beginseltoestemming aanvragen tot verplichte voorlichtingsavonden tot verschillende onderzoeken en huisbezoeken. Hoewel je veel geduld moet hebben, vinden wij deze zorgvuldige aanpak belangrijk, dit met name om nog een breuk voor een kind te voorkomen. Wij hebben er veel van geleerd en het heeft ons inzicht gegeven in hoe we bepaalde dingen het beste kunnen aanpakken. Toen we de toestemming kregen, hebben we ons ingeschreven bij de adoptiebureaus, zowel in Nederland als in het adoptieland.”

Het vaderschap

Roel: “Als twee mannen was er qua adoptieland de keuze uit: Nederland, Portugal, Zuid-Afrika en Amerika. We hebben bewust gekozen voor Amerika. Dat het daarbij een ‘open adoptie’ betreft, waarbij er een vorm van contact is tussen de drie betrokken partijen: geboortefamilie, kind en adoptieouders, vinden we van grote meerwaarde. De geboortefamilie kiest het gezin uit waar het kind zal opgroeien. Daarbij is het belangrijk om te realiseren dat bij adoptie het belang van het kind altijd voorop staat. Adoptie komt pas in beeld als er in het land van herkomst geen passend thuis kan worden gevonden.”

Dennis: “In de loop van 2018 kregen we het bericht dat er een match was. Op 15 juni was onze trouwdag en zo’n twee weken later werd Dex geboren. Heel bijzonder. Na een paar dagen was het papierwerk compleet en konden we afreizen naar onze zoon.”

Roel: “Om alles goed te kunnen regelen verblijf je gemiddeld zes weken in de omgeving waar je kind is geboren. In ons geval was dat Philadelphia, waar we een appartement hadden gehuurd. Daar hebben we Dex voor het eerst gezien. Het was fantastisch om onze zoon in de armen te kunnen sluiten. We leefden de eerste dagen in een roes. Het was een roze wolk en aan de andere kant een enorme verantwoordelijkheid. Over dingen waar ik normaal gesproken mijn hand niet voor omdraai, was ik nu onzeker. Ik was vader en het beroep van kinderarts verdwijnt dan naar de achtergrond. Aan de andere kant heeft het vaderschap mij als arts meer inlevingsvermogen gebracht.”

Dennis: “Zo ervaar ik dat ook. Je leven ziet er in alle opzichten heel anders uit als je van een stel ouders wordt. Die tijd in Philadelphia was intens. De zorg voor een pasgeboren baby en met al het papierwerk dat nog moet worden geregeld. Bij aankomst in Nederland wachtte ons een warm welkom door familie en naaste vrienden. Eenmaal thuis hebben we de tijd genomen om rustig aan elkaar en aan de situatie te wennen. Het ging eigenlijk meteen goed met Dex, hij was tevreden en blij, en dat is hij tot op de dag van vandaag. We hebben een prachtige zoon en familie erbij in Amerika. We gaan zeker samen terug naar de plek waar hij is geboren en ons ouders heeft gemaakt.”