Filmhuis Magazine december 2010 en januari 2011

Filmhuis Magazine December '10 - Januari '11

....................................................................................................................................................................

w it su h mmEn g ar li y sh

ZAAL5: The unbearable presence of roots Liefst achttien premières plus speciale kerstfilms Film & Muziek: Murnau’s Tabu & Wim van Tuyl

Redactioneel Van oude films en de sterren die voorbij gaan... .....................................................................................

Op 9 december gaat in FH Den Haag een gloednieuwe kopie in première van de klassieker The red shoes van Michael Powell en Emeric Pressburger. Voor veel bezoekers is dit niet alleen een reden om zich te verheugen, maar wellicht ook om zich af te vragen hoe dat nou precies zit met die oude films. Waarom dit jaar wel Casablanca, La notte en The red shoes, en niet die andere heerlijke klassieker met Vivien Leigh of Marlon Brando? En, waarom draaien er, afgezien van de retrospectieven, überhaupt zo weinig oude rolprenten?

Een antwoord hierop ligt in het feit dat de film, de populairste kunst van de 20ste eeuw, ook de meest bedreigde is. Een wrede paradox. Nee, het gaat hier nu niet over de bezuinigingen, maar over het feit dat geen enkele andere kunstvorm zo getroffen is door onbegrip, desinteresse, verwaarlozing en vernieling. Er zijn twee hoofdoorzaken voor deze bedreiging: scheikunde en mentaliteit.

Gemeente Den Haag

orting k t e m . ..

Doe mee

Met de Ooievaarspas van de gemeente Den Haag krijgt u flinke kortingen op sportieve, creatieve, culturele en educatieve uitjes.

Zo bent u als pashouder voordeliger uit met bijvoorbeeld: • het lidmaatschap van uw sportvereniging • een bezoek aan het theater of bioscoop • het deelnemen aan een cursus • het gratis lidmaatschap van de bibliotheek

Ooievaarspas

Wilt u weten of u ook in aanmerking komt voor een Ooievaarspas?

Kijk dan op www.ooievaarspas.nl, bel 070 - 353 75 00 of ga naar het stadsdeelkantoor bij u in de buurt.

Films die voor 1950 op basis van het uiterst brandbare nitraat werden verwezenlijkt, zijn vaak een chemische dood gestorven. Tenzij de films tijdig op veilig, niet brandbaar, maar nog steeds kwetsbaar celluloid werden overgezet. Het heeft lang geduurd voordat men de ernst van dit probleem inzag en er genoeg geld en politieke steun kwam om het filmisch werelderfgoed te beschermen. Waarom dit zo lang duurde, zou te maken kunnen hebben met het feit dat de culturele waarde van de cinema lange tijd sterk ondergewaardeerd bleef. Men ontkende zelfs het bestaan ervan, omdat men film alleen maar als een commerciële melkkoe zag. In veel landen kwamen hierdoor stapels films in de verbrandingsovens terecht als slachtoffer van de vernielingswoede, die werd ontketend door een gebrek aan belangstelling (wie huurt deze film nog?), ruimtegebrek (waar laten wij al die filmblikken?) èn door de evolutie van de cinematografische kunst (wie wilde er na de komst van de geluidsfilm nog naar ouderwetse zwijgende films kijken en wie had nog oog voor de zwart-witfilm na de introductie van de kleurenfilm?). Weg ermee!

Al gaat bovenstaande wat kort door de bocht, mede door deze oorzaken zijn er in Nederland maar een handjevol klassiekers beschikbaar. Ze komen zo af en toe van een ‘betrokken’ distributeur als Contact Cinematheek (La notte) en, met iets meer regelmaat (gemiddeld drie per jaar), van Eye Filminstituut (voorheen Filmmuseum) zoals deze maand The red shoes. Het zijn helaas druppels op een hete plaat, want voor de filmverhuurders is de investering hoog: aanschaf van een duplicaat of duplicaten van de gerestaureerde film, het betalen van rechten plus de publiciteitskosten voor een ‘oude’ film. De digitalisering van films zal hier waarschijnlijk weinig verandering in brengen.

Een mentaliteitsverandering zou wel kunnen helpen: het inzien van het belang van klassiekers op het grote doek en niet alleen via dvd of op de televisie, het belang van het levend houden van de filmgeschiedenis omdat die geschiedenis zoveel meer inzicht geeft in de films - en het leven - van vandaag. En laten we vooral ‘het genieten van’ niet vergeten! Het is een schone en noodzakelijke taak voor de politiek om geld te blijven steken in restauratie en conservering van ons filmisch erfgoed, voor de filmverhuurder om met enige regelmaat een klassieker uit te brengen, voor Eye om te streven naar het beschikbaar stellen van een filmcanon, en voor Filmhuis Den Haag om zich te blijven inzetten voor oude films en sterren die blijven.

Leendert de Jong, programmeur Filmhuis Den Haag ......................................................................................

Filmhuis Den Haag wil kennis van en liefde voor film en filmgeschiedenis overbrengen door de presentatie van films die doorgaans niet te zien zijn in de reguliere bioscopen. Dat kan als premièrefilm of in speciale programma's zoals festivals, retrospectieven, speciale import, klassiekerreeksen, inleidingen of tentoonstellingen. Jaarlijks worden in meer dan 5.200 voorstellingen ruim 450 films vertoond in vijf filmzalen.

De premièrefilms zijn te zien gedurende een of meerdere weken; prolongatie is deels afhankelijk van de publieke belangstelling.

Dit programma wordt wekelijks op maandag vastgesteld voor de komende speelweek (donderdag t/m woensdag). Jaarlijks vertoont Filmhuis Den Haag zo’n 90 premièrefilms.

Voor de speciale programma's participeert Filmhuis Den Haag regelmatig in landelijke festivals en organiseert zelf thematische programma’s.

Zaal5. In Filmhuis Den Haag is meer te beleven dan de gebruikelijke filmvoorstel-lingen.

Zaal5 is bestemd voor beeldcultuur in de breedste zin van het woord.

Educatie. Overdag biedt Filmhuis Den Haag

2 / dec - jan 2011

educatieve programma’s aan voor het basis-, middelbaar- en hoger onderwijs. Het merendeel bestaat uit series in samenwerking met cultureel-maatschappelijke organisaties of scholen, maar maatwerk en eigen initiatief zijn natuurlijk ook mogelijk.

Bibliotheek en archief. Filmhuis Den Haag beschikt over een bibliotheek met ruim 5000 boeken, brochures en catalogi over diverse filmonderwerpen. Het documentatie-archief bevat foto’s, reclame- en ander materiaal, plus zo’n 70.000 recensies (vanaf ± 1935). Open wo.

14.00-21.30 uur, do. 16.30-21.30 uur en zo.

14.00-18.00 uur.

Andere dagen: bel voor een afspraak!

Vrienden. Donateurs ondersteunen de activiteiten van Filmhuis Den Haag. De Vriendenpas geeft recht op een aanzienlijke korting op alle filmvoorstellingen. Ook krijgen de Vrienden het Filmhuismagazine gratis toegezonden.

Verhuringen. Voor informatie over het huren van zalen of caféruimte voor besloten voorstellingen of ontvangsten kunt u berichtje sturen naar verhuur@filmhuisdenhaag.nl. website: www.filmhuisdenhaag.nl e-mail: info@filmhuisdenhaag.nl

Agenda december 2010 - januari 2011 In première

Inhoud

Speciale programma's

..........................................................................................................................

.......................................

VANAF 2 DECEMBER HOME FOR CHRISTMAS / HJEM TIL JUL

02 Redactioneel Leendert de Jong Informatie Filmhuis / Bibliotheek adv. Vrienden / Ooievaarspas / Beelden aan Zee / Rik Stoet 03 Agenda / Inhoudsopgave

Op de avond voor Kerst mòet het gebeuren: wie vindt het geluk dat achter elke vensterbank glinstert? Bent Hamer?

KINATAY / BLOEDBAD

Een straatarme politieagent doet mee aan een illegale klus.

CATFISH

‘Real-time documentaire’ over een fotograaf met een cyberrelatie: een digitale soap op zoek naar de real-life waarheid.

VANAF 4 DECEMBER / IN DE KERSTVAKANTIE DAGELIJKS KNOESTER / KNERTEN

Perfecte (nostalgische) film voor iedereen die van film houdt, over een eigenwijs jochie en een pratende tak. / 5+ VANAF 9 DECEMBER THE RED SHOES

De absolute standaard in het genre van de balletfilm, in flamboyant Technicolor, van Powell & Pressburger & Cardiff.

PARRADOX

Docu over Pim de la Parra, de legendarische ‘filmpionier’.

WAN PIPEL

De eerste Surinaamse speelfilm is gerestaureerd: een interraciale liefde (Creools/Nederlands/Hindoestaans).

MUSE / MARGO ONNES / ZAAL5/KORT

Hommage aan zwembadscènes uit de klassieke Franse cinema.

VANAF 11 DECEMBER / IN DE KERSTVAKANTIE DAGELIJKS DE SCHADUW VAN SKELLIG

Het begint normaal, lijkt dan een enge thriller en blijkt een magisch verhaal over een mislukte engel. / 8+ VANAF 16 DECEMBER POTICHE

Deneuve, Luchini en Depardieu in de nieuwste François Ozon: een swingend burgerlijk emancipatie(melo)drama.

VAN DE KAT GEEN KWAAD / UNE VIE DE CHAT

Volwassen animatiefilm over miauwende misdaden in Parijs.

VANAF 23 DECEMBER LE QUATTRO VOLTE

Stilistisch geraffineerd portret van vergeten plattelandsleven, met menselijke, dierlijke, plantaardige, minerale stadia.

VANAF 6 JANUARI MEN ON THE BRIDGE / KÖPRÜDEKILER

Asli Özge, opgegroeid in Istanbul, laat drie mannen òp de brug over de Bosporus zichzelf naspelen (Let op: do 6/1 V&A).

BLACK VENUS / VÉNUS NOIRE

Het leven van Saartjie Baartman (1770-1815): geen kostuumdrama, maar een aanklacht tegen vooringenomenheid.

NORWEGIAN WOOD

Weemoed en een onmogelijke liefde, gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Haruki Murakami.

VANAF 13 JANUARI LES PETITS MOUCHOIRS / LITTLE WHITE LIES

Met Franse sterren gevulde tragikomedie, over een groep vrienden in een zomerhuis aan de kust.

TOURNÉE / OP TOERNEE

Regiedebuut van steracteur Mathieu Amalric, over een Amerikaanse groep New Burlesque striptease-artiesten.

PUZZLE / ROMPECABEZAS

Vijftigjarige Maria ontdekt een nieuwe passie: puzzelen!

VANAF 20 JANUARI HOW I ENDED THIS SUMMER / KAK YA PROVEL ETIM LETOM

Na Roads to Koktebel een thriller van Aleksei Popogrebsky.

AMONG HORSES AND MEN

Uniek gevangenisproject in de woestijn van Nevada, waar man en paard tegenover elkaar staan.

VANAF 27 JANUARI THE AFRICAN QUEEN

Klassiek ‘sterrenvehikel’ met Bogart en Hepburn: zinderende spanning en een vleugje romantiek!

2 OKTOBER T/M 5 DECEMBER, OP ZA- EN ZONDAGMIDDAG DE KROKODILLENBENDE / 7+

Bejubelde film over clubje buitenwijkers (incl. een rolstoeler!) die een val zetten voor een dievenbende.

DO 25 NOVEMBER T/M WO 22 DECEMBER ZAAL5/EXPO / THE UNBEARABLE PRESENCE OF ROOTS

Na Plane scape de tweede BNG Workspace 10: Dafna Maimon’s sfeer is filmisch, droevig en claustrofobisch.

DO 2 T/M ZA 4 DECEMBER LA CANTANTE DE TANGO

Hoogopvliegende en broeierige emoties van een veelbelovende tangozangeres met liefdesverdriet.

MA 6 DECEMBER (EN 3 JANUARI) ZAAL5/EVENT / TAG UPLOAD CINEMA: HACKING FASHION

Ga mee de paskamer in en zie hoe mensen zich bloot geven.

WO 8 DECEMBER ZAAL5/EVENT / PECHAKUCHA

Wegens groot succes een nieuwe avond met ultrakorte presentaties als inspiratiebron voor creatievelingen.

VR 10 DECEMBER AANDACHT VOOR LIU XIABO

De Chinese dissident zou vandaag de Nobel-Vredesprijs in ontvangst moeten nemen: Moving the mountain.

VR 10 DECEMBER DE NACHT VAN DE GEANIMEERDE WANSMAAK

Speciaal bijeengeraapte collectie afschuwelijke trailers en fragmenten uit alle hoeken en gaten van de wereldcinema.

ZO 12 DECEMBER MOVIES THAT MATTER + DEBAT: GOOD FORTUNE

Zowel stads- als plattelandsbewoners van Kenia zitten niet te wachten op (blanke) inmenging van buitenaf.

MA 13 DECEMBER ZWIJGENDE FILM & LEVENDE MUZIEK: F.W. MURNAU RETROSPECTIEF [8]

Tabu, a story of the south seas over de gedoemde liefde van Matahi en Reri & pianist Wim van Tuyl.

ZA 18 DECEMBER THE GRAND OLE GLAMOUR PARTY

We houden de kerst en jaarwisseling op afstand met galakleding en discoglitterbollen... tot in de kleine uurtjes.

ZO 19 DECEMBER FILMLEZING OVER LEIDERSCHAP

Op basis van ‘De Reis van de Held(in)’ toont Kim Ho Leung inspirerende film- en televisiebeelden.

VANAF DO 23 DECEMBER DAGELIJKS SYMBOL / SHINBORU

Speciale kerstimport: hilarische film van komiek Hitoshi Matsumoto, die honderden engelenpiemeltjes ziet.

Gelukkig 2011 (en vele mooie films), toegewenst aan alle relaties, bezoekers en Vrienden!

DO 6 T/M DO 27 JANUARI ZAAL5/FILMSERIE + EVENT / CIVIC LIFE

Christine Molloy en Joe Lawlor ‘zijn’ Desperate Optimists: een reeks films gemaakt met lokale gemeenschappen.

ZO 9 JANUARI MOVIES THAT MATTER + DEBAT: THE RED CHAPEL

Op zoek naar de vette lach in Noord-Korea, met twee in Zuid-Korea geboren Deense komieken.

ZO 16 JANUARI PREVIEW IFFR 2011 Xavier Dolan neemt het vertrouwde cliché van de

driehoeksrelatie in Les amours imaginaires letterlijk.

VR 21 t/m ZO 23 januari WRITERS UNLIMITED ALIAS WINTERNACHTEN

Eenmalige voorstellingen over Hoge Verwachtingen plus een bont Caraïbisch filmprogramma.

UITGELICHT 04 Winternachten alias Writers Unlimited Great expectations & Caraïbische films IN PREMIERE

06 Home for Christmas / Hjem til Jul Kinatay / Bloedbad 07 Catfish The red shoes 08 Parradox Wan pipel 09 Potiche Le quattro volte 10 Men on the bridge / Köprüdekiler Black Venus Norwegian Wood 11 Les petits mouchoirs Tournée / Op toernee adv. Alliance française 12 Puzzle / Rompecabezas How I ended this summer / Kak ya provel Among horses and men 13 The African Queen VriendenVoordeel aanbiedingen december ZAAL5

14 Beeldcultuur /EXPO The unbearable presence of roots, Dafna Maimon: winnaar BNG Workspace /EVENT Upload Cinema Hacking fashion /EVENT PechaKuchaDH /KORT Voorfilm Muse, Margo Onnes /FILMSERIE Desperate optimists 16 FILM + DEBAT Movies that Matter + Kosmopolis Good fortune, The red chapel, Aandacht voor Liu Xiabo: Moving the mountain 17 KERSTFILM (voor doelgroepen) Knoester / Knerten Van de kat geen kwaad / Une vie de chat The red shoes Symbol / Shinboru VERZAMELD WERK 18 Tango la Haya La cantante de tango De Nacht van de Geanimeerde Wansmaak Feest The Grand Ole Glamour Party Lezing Beelden van leiderschap Preview IFFR Les amours imaginaires ZWIJGENDE FILM & LEVENDE MUZIEK

20 F.W. Murnau retrospectief [8] Tabu & Wim van Tuyl KINDER- EN FAMILIEFILMS

21 Prolongatie De Krokodillenbende Première Knoester / Knerten Première De schaduw van Skellig ENGLISH SUMMARY 22 Filmhuis for non-Dutch speakers!

23 adv. Grolsch / Espresso Service West / DeltaHage ALGEMENE INFORMATIE 24 Adresgegevens / Kassa / Filmhuiscafé/ Filmhuisrestaurant / colofon

dec - jan 2011 / 3

Uitgelicht ....................................................................................................................................................................

De keuze van K. Schippers

Zaal 6 / 21.00-22.00 uur Bert Jansma, filmredacteur van Writers Unlimited, gaat in gesprek met schrijver en filmliefhebber K. Schippers over diens visuele inspiratiebronnen. De discussie wordt in ruime mate geïllustreerd met zeer diverse filmfragmenten.

Schippers zal op vrijdagavond ook deelnemen aan ‘De schoonheid van andermans leven’ met de Turkse schrijfster Elif Batuman o.l.v. Jan Donkers.

Springing Lenin

Zaal 6 / 22.05-23.00 uur Een vrijgezelle Schotse dame ontdekt dat de ‘gevallen’ standbeelden van Lenin in Berlijn te koop worden aangeboden en besluit er eentje te gaan halen. Wanneer zij met het beeld in haar afgelegen cottage aankomt, heeft dat een soort van katalyserende werking op haar privéleven.

Deze korte roadmovie geeft een goed beeld van de veranderende houding in Duitsland en Groot-Brittannië na de val van het communisme eind jaren ’80. Springing Lenin won de UNESCO Award in Cannes.

Andrei Nekrasov / 1993 Engels gesproken Osedná

Writers Unlimited 20 t/m 23 januari 2011 Winternachten: een vertrouwde naam voor een festival van literatuur, muziek, film in Theater aan het Spui & Filmhuis Den Haag. Bij Winternachten komen - onder de nieuwe naam Writers Unlimited - schrijvers uit alle windstreken bij elkaar om hun ideeën, dromen en visies uit te wisselen, onder elkaar en met het publiek.

Het thema voor deze editie is Great Expectations: Hoge Verwachtingen dus, van de literatuur in een tijd van kaalslag, van wat de verbeelding vermag als al het andere het af laat weten. Hoge Verwachtingen van de roman, van de toekomst, van de verbeelding, van de rol van literatuur in ons leven.

Speciaal voor Vrienden van Filmhuis Den Haag: Korting op de avondkaarten van vrijdag 21 en zaterdag 22 januari! (Zie pagina 13)

4 / dec - jan 2011

Writers Unlimited / films Vrijdag 21 januari Great Expectations: a journey through the history of visionary architure

Zaal 6 / 20.00-21.00 uur Vanaf het eind van de 19de eeuw hebben architecten van alles bedacht om moderne problemen als vervuiling, verval en tekort aan woonruimte het hoofd te bieden. De vernieuwende, futuristische, utopische en soms gewoon bizarre oplossingen waarmee ze kwamen, waren soms zo verstrekkend dat conventionele opvattingen over wat goed, waar en mooi is volledig op de kop gezet werden. Aandacht voor o.a. Rudolf Steiner, Le Corbusier, Buckminster Fuller, Paolo Soleri en Antti Lovag.

Jesper Wachtmeister / 2007 Engels gesproken, niet ondertiteld

Zaal 6 / 23.05-00.00 uur Hoge ambities zijn een recept voor tragikomedie. Het Slowaakse dorpje Osedná ligt aan de oostgrens van de Europese Unie, en het sterft uit. Zelfs de koeien zijn er uitgestorven. Ook het standbeeld van Andy Warhol, wiens ouders uit deze streek kwamen, begint af te takelen. Tijd voor krasse maatregelen! Wat te denken van toerisme?

De burgemeester, de priester en een plaatselijke journalist reizen met hoge verwachtingen af naar Brussel: ze hopen dat voormalig astronaut en huidig Europees politicus Vladimir Remek hen zal helpen een voet tussen de deur te krijgen.

Marko Skop / 2009 Slowaaks gesproken, Engels ondertiteld

Writers Unlimited / Caraïbisch filmprogramma Winternachten Writers Unlimited ruimt dit jaar met plezier plaats in voor films uit de Antillen en de rest van het Caraïbische gebied.

Ida Does, tv- en documentairemaakster, nam het initiatief om dit Caraïbisch programma te organiseren. Het idee ontstond op Trinidad, waar zij bij het Trinidad Tobago Film Festival een reeks Caraïbische films zag die zij graag in Nederland wilde laten zien. “Omdat ze hier nooit vertoond zullen worden, niet op televisie en niet in de reguliere bioscoop, terwijl ik geloof dat er bij het Caraïbisch publiek in Nederland grote behoefte is om ze te zien. Ik hoop dat de mensen hier net zo worden geraakt als mij overkwam toen ik op Trinidad was.”

Zaterdagavond heeft Ida Does ingeruimd voor nieuwe films uit Curaçao: De legende van Buchi Fil, Het nieuwe gezicht van Willemstad en Su solo i playanan. “De cinematografie van Curaçao is nog erg jong, maar ze ontwikkelt zich heel energiek. En je ziet dat in al die films die hele hybride thematiek van geschiedenis, slavernij, migratie en verstandhouding met Nederland steeds weer terugkomt. Ik wil die verhalen graag zien, want ze gaan over mij. Ik leer

de legende van buchi fil

....................................................................................................................................................................

ZATERDAG 22 JANUARI Su solo i playanan / Zijn zon en stranden

Zaal 6 / 20.00–21.00 uur Curaçao is een autonoom land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. In deze documentaire portretteert Sharelly Emanuelson de diversiteit van de verschillende stranden. Elk ‘beach’ trekt weer een ander publiek, van pensionada tot lokale vissers; allen hebben een eigen visie bij hun hoop en zorgen over de recente ontwikkelingen op Curaçao.

Sharelly Emanuelson / Curaçao/Nederland 2010 Nederlands en Papiamentu gesproken, Nederlands ondertiteld Het nieuwe gezicht van Willemstad

Zaal 6 / 21.05–22.30 uur Een hommage aan de hoofdstad van Curaçao, Willemstad, en een ode aan de multiculturele samenleving en haar unieke architectuur. De documentaire bevat interessant archiefmateriaal en actuele filmopnames van onbekende steegjes uit Willemstad, waarbij bewoners een eigen visie over de veranderende sociale samenstelling in hun stad geven. De komst van veel Nederlanders naar het eiland speelt daarbij een belangrijke rol.

Alexandra Jansse / Curaçao/Nederland 2010 Nederlands en Papiamentu gesproken, Engels ondertiteld VRAAG & ANTWOORD

Zaal 6 / 22.30–22.45 uur Sharelly Emanuelson en Alexandra Jansse, regisseurs van Su

Carmen and Geoffrey

solo i playanan en Het nieuwe gezicht van Willemstad, zijn aanwezig voor een V&A met het publiek o.l.v. Ida Does.

De legende van Buchi Fil

Zaal 6 / 22.45–23.05 uur Elke ochtend doen de slaven hun hoed af voor Bomba als ze naar het werk lopen, alle slaven behalve Buchi. Hij loopt altijd met zijn kin omhoog rechtstreeks naar zijn werk. Bomba, de man die verantwoordelijk is voor het werk van de slaven, heeft het al een tijdje gemikt op de brutale slaaf. Maar Buchi is te sterk en voor de baas veel geld waard. Ooit zal Bomba hem terugpakken voor zo veel beledigingen. Buchi heeft niets te verliezen, tot hij de slavin Moza Nena ontmoet.

De legende van Buchi Fil won op het Trinidad&Tobago FilmFestival de prijs voor beste kortfilm. Het is een fictief verhaal over de strijd van een man voor zijn onafhankelijkheid en eigenwaarde, gebaseerd op het gedicht ‘Balada di Buchi Fil’ van Pierre Lauffer.

German Gruber / Nederland 2008 Papiamentu gesproken, Nederlands ondertiteld

Caraïbisch filmprogramma, status aparte

Zaal 6 / 15.00–16.20 uur Deze intieme documentaire volgt twee uitzonderlijke persoonlijkheden: Carmen de Lavallade en haar echtgenoot Geoffrey Holder. Ze delen, behalve een huwelijk, ook een indrukwekkende danscarrière. Holder (afkomstig uit Trinidad) en De Lavallade (geboren in New Orleans) zijn in vijftig jaar uitgegroeid tot dansiconen in New York. De documentaire bevat schitterend archiefmateriaal, o.a. een ode van Carmen aan Billie Holiday. En Geoffrey reflecteert regelmatig over zijn afkomst, zwart zijn en kansen benutten.

Linda Atkinson & Nick Doob / USA 2009 Engels gesproken Masman

Zaal 6 / 17.00–17.56 uur Het leven en werk van de wereldberoemde Carnavalsartiest Peter Minshall geeft tegelijkertijd een unieke inkijk in het Caraïbische Carnavalgevoel. De karakteristieke bewegende sculpturen in de carnavalvierende massa’s in Port of Spain (Trinidad) zijn spectaculair oogstrelend.

Masman werd bekroond met de prijs voor beste documentaire op het New York Film Festival, Chagrin Falls International Documentary Film festival en Trinidad&Tobago Filmfestival.

Dalton Narine / Trinidad/USA 2009 Engels gesproken Aansluitend is er een Questions&Answers met Dalton Narine o.l.v. Ida Does.

ZONDAG 23 JANUARI Rain Boys of summer

Zaal 6 / 13.00–14.25 uur De honkballers van het jeugdteam van Curaçao maken zich op voor de realisatie van hun droom: wereldkampioen worden. Het zijn jongeren, die zowel het voorrecht als de last dragen om de trots van de natie te zijn. Uiteindelijk reizen ze naar Williamsport, Pennsylvania, waar de spanning hoog oploopt.

Keith Aumond / Curaçao/USA 2009 Engels en Papiamentu gesproken

boys of summer

daarvan, niet alleen als filmmaker, maar ook als iemand die uit het gebied afkomstig is.” Does is geboren in Suriname en woonde geruime tijd op Aruba.

Zondag omarmt het festival het hele Caraïbische gebied met films uit onder andere Trinidad, de Bahamas en Haiti. “Het zijn niet altijd vrolijke films, maar ik hoop en verwacht dat de mensen na dit festival blij naar huis gaan. Ik hoop zelf altijd op veel Caraïbische vibraties. En ach, ze zijn ook gewoon zo ontzettend mooi om te zien.”

Zaal 6 / 19.30–21.03 uur Wanneer de grootmoeder van Rain overlijdt, leidt dit tot ingrijpende veranderingen in haar beschermd leventje op het afgelegen Ragged Island, dat slechts 72 bewoners telt.

De tiener verlaat het huis waar zij met oma woonde en gaat op zoek naar haar moeder in Nassau, de hoofdstad van de Bahamas. Daar wacht haar een bestaan vol desillusies en gevaren, als blijkt dat moeder een drugsverslaafde prostituée is. Rain besluit haar talent als hardloopster in te zetten voor een beter toekomstperspectief.

Regisseuse Maria Govan ontving de prijs voor beste debuut op het Pan African Film Festival en het Creteil International Women’s Film Festival in Frankrijk, maar een nog betere aanbeveling zijn de Publieksprijzen van het Bahamas International Film Festival, het Lesbian Feminist Film festival in Parijs en het Gay and Lesbian Film Festival in Toulouse.

Maria Govan / Bahamas 2008 Engels gesproken KAARTVERKOOP

Op vrijdag 21 en zaterdag 22 januari vormen alle films - inclusief de Caraïbische films - onderdeel van Writers Unlimited: geen losse kaartverkoop! Met uw toegangskaartje bezoekt u het hele festival met optredens, films en muziek op vijf podia in Theater aan het Spui en Filmhuis Den Haag. Let op: kom op tijd! De filmzaal heeft een beperkte capaciteit. Kaarten voor vrijdag en zaterdag kosten 27,50 (vroegboekers - voor 1 januari - krijgen een korting van 2,50 euro) / Vrienden van het Filmhuis 25,- euro (vermeld code VF1603), en zijn te koop via Theater aan het Spui en www. writersunlimited.nl.

Op zondag 23 januari zijn losse kaarten per film of een passepartout voor het hele Caraïbisch filmprogramma (25,- euro) te koop bij Filmhuis Den Haag en via www. writersunlimited.nl. dec - jan 2011 / 5

In première

“My goal with Kinatay was to take the audience to the next level of fear – to fear not only what they recognize as danger, but also the dangers that they’re not aware of.” Brillante Mendoza home for christmas

het jaar 2602

....................................................................................................................................................................

Home for Christmas / Hjem til Jul

Kinatay / Bloedbad

VANAF 2 DECEMBER (Foto omslag)

De straatarme Peping studeert aan de politieacademie en wil niets liever dan met zijn vriendin Cecille trouwen, zeker nu ze net een baby hebben gekregen. Op een dag stelt een corrupte vriend hem voor om mee te werken aan een klus die flink wat geld zal opbrengen. Omdat hij al gewend is aan de steekpenningen die hij vangt van kleine drugshandelaren, besluit Peping het risico te nemen en mee te gaan op een nachtelijke trip door de straten van Manilla. Vic wil Madonna, een prachtige prostituée, met een busje ontvoeren. De klus blijkt een regelrechte rit naar de hel.

Vorige maand is een andere speelfilm van Brillante Mendoza in Nederland uitgebracht: Lola, een realistisch drama over twee grootmoeders die plotseling samengebracht worden door één moord. Eye Filmmuseum organiseert bovendien een compleet retrospectief van de Filippijnse filmmaker, die als een van de grote talenten van de Aziatische cinema geldt: Kinatay won vorig jaar in Cannes de prijs voor beste regie.

Voor een eerdere film interviewde Mendoza enige kruimeldieven, en hij hoorde van een student criminologie een door hemzelf beleefd verhaal dat uiteindelijk tot dit scenario leidde.

Het draait om de volslagen toevalligheid van de dood, en de dubbelrol van dader/slachtoffer.

“I wouldn’t say that Kinatay is a horror film, but is does have some elements in common with that genre. I made the crime happen unexpectedly and not at the very beginning, which is a common practice of the horror genre. The formulaic intention of a horror film is generally simply to scare the audience. My goal with Kinatay was to take the audience to the next level of fear.” (Zie verder de quote bovenaan de pagina). Om deze doelstelling te benadrukken maakt Mendoza veel werk van de narratieve en cinematografische tegenstellingen dag/nacht, helder/duister, innerlijke gedachten/(gore) werkelijkheid, onzekerheid/spanning, elliptische filmtijd/levensecht tempo, ruimtelijkheid/engte. En natuurlijk zijn er de nodige ironische scripttechniekjes: in het begin van de film ziet Peping cameraploegen zich verdringen rond een gigantisch reclamebord waar een man vanaf dreigt te springen, terwijl hijzelf de plaatsvervanger zal worden van die aspirant-zelfmoordenaar in de nieuwshype van de volgende dag.

Brillante Mendoza / Filippijnen/Frankrijk 2009 Met Coco Martin, Mercedes Cabral, Julio Diaz, Maria Isabel Lopez 110 minuten 35mm Tagalog gesproken, Nederlands ondertiteld

Een film met een titel als Home for Christmas kan je met een glimlach of een grimlach bekijken. Immers, op de avond voor Kerst mòet het gebeuren: het geluk ligt achter elke vensterbank te glinsteren, maar toch dreigt het je op wonderlijke wijze te ontglippen, zelfs op deze meest zielroerende dag van het jaar. Bent Hamer schetst op voor hem karakteristieke wijze – denk aan Eggs, Kitchen stories, Factotum en O’Horten - een microcosmos van mensen die tegen de klippen op verlangen naar de dingen waar het werkelijk om gaat in het leven: hoop en liefde. De ene keer absurd droogkomisch, dan weer een pietsie tragisch, Hamer weeft al die herkenbare, vaak woordenloze verhaallijnen tot een ècht ontroerende vertelling. Het enige bezwaar bij deze première: 2 december is rijkelijk vroeg voor zulke weeïg-warmmenselijke emoties.

Een denneboom wordt voortgezeuld door Goran, tot hij in het vizier van een sluipschutter verschijnt. Dat gebeurt ergens in Servië. Kerstmis was toch het feest van vrede en welbehagen? Dit is wèl het geval in Skogli. In dit feeëriek besneeuwde Noorse stadje zijn op een helder besterde Kerstavond verschillende mensen op weg naar huis. Dokter Knut moet eerst naar een bevalling en wordt gegijzeld door een Serviër die medische hulp eist voor zijn zwangere, Albaanse èn illegale echtgenote. Paul verkleedt zich als kerstman om zijn kinderen eindelijk na maanden weer eens te zien, nadat zijn vrouw het slot in de deur verving en een andere man in huis nam. Thomas spelt zijn moslim klasgenootje Bintu op de mouw dat zijn protestantse familie geen kerst viert, zodat hij de avond bij haar kan doorbrengen.

Karin verheugt zich op een gepassioneerde avond met haar minnaar, die belooft heeft dat hij nu echt, na de kerst, zijn echtgenote zal verlaten. En een dakloze alcoholist vindt een warm onthaal in de caravan van een verkoopster van dennebomen.

Bent Hamer / Noorwegen/Duitsland/Zweden 2010 Met Arianit Berisha, Fridtjov Saheim & Igor Necemer, Trond Fausa Aurvag & Kristine Slettebakken, Morten Ilseng Risnes & Sarah Bintu Sakor, Nina Andresen-Borud, Reidar Sorensen & Ingunn Beate Oyen 85 minuten 35mm Noors, Engels en Servisch gesproken, Nederlands ondertiteld 6 / dec - jan 2011

VANAF 2 DECEMBER

“There is an undeniable authority to a Facebook profile, a website, a tagged photo, despite common sense telling us that you can’t believe everything you see.”

Henry Joost, regisseur van Catfish the red shoes

....................................................................................................................................................................

The red shoes VANAF 9 DECEMBER

The red shoes is verreweg de beroemdste film van het Britse duo Michael Powell & Emeric Pressburger. Al snel na de première in 1948 bleek dat deze visueel overweldigende productie de absolute standaard in het genre van de balletfilm had gevestigd. Dit hoogtepunt in flamboyant Technicolor is daarna nooit geëvenaard. Op initiatief van Martin Scorsese is deze spectaculaire klassieker nu volledig gerestaureerd.

De mooiste productie van P&P wordt bovendien vaak beschouwd als dé topprestatie in het oeuvre van de befaamde Britse cameraman Jack Cardiff. Voor het eerst werd een ballet niet toneelmatig gefilmd vanaf een vaste positie in de zaal, maar met een bewegende camera die zich bovendien niet stoorde aan de enge begrenzingen van het podium. Cardiff bedacht een opmerkelijk kleurenschema en experimenteerde met slow motion en versnelling in de balletscènes. Ondanks het feit dat de hele film over ballet gaat, bedraagt de werkelijke tijd die aan de dansvoorstelling wordt besteed net een kwartiertje. “Ik denk niet dat de wereld klaar is voor een complete balletfilm”, gaf Powell als verklaring aan Cardiff.

De dochter van een schoenmaker krijgt een paar dansschoentjes om naar een bal te gaan.

Als het feest voorbij is, willen de betoverde schoentjes niet stoppen. Zij moet dansen en dansen, tot een bitter einde. Zo luidt het sprookje van Hans Christian Andersen. In de film is de hoofdrol voor Victoria Page, een jonge danseres die ontdekt wordt door Boris Lermontov, artistiek leider van een befaamde balletgroep à la het standaardmodel van Les Ballets Russes van Sergej Diaghilev. Voor een prima ballerina, merkt zij, is er naast de danskunst geen ruimte voor een privé leven, maar toch wordt zij verliefd op componist Julian Craster. Samen hebben ze een groot succes met het ballet The red shoes. Wanneer Victoria uiteindelijk moet kiezen tussen haar kunst en haar liefde, kan zij die keus niet maken en dus gaat zij net als het meisje uit het sprookje ten onder.

Catfish VANAF 2 DECEMBER

Nev Schulman, een 24-jarige fotograaf uit New York, krijgt op een dag via MySpace een berichtje van de achtjarige Abby. Zij vraagt zijn toestemming om een van zijn balletfoto’s te mogen naschilderen. Wanneer hij een plaatje van haar opmerkelijke werkstuk ontvangt, is dat het begin van een online vriendschap met Abby en haar moeder Angela. Hij krijgt zelfs een cyberrelatie met haar oudere zus Megan. Maar als Nev op Facebook en YouTube enkele inconsequenties over Megan ontdekt, besluit hij dat het tijd is om Abby en haar familie echt te ontmoeten. Met zijn broer en een vriend reist hij naar Michigan, op zoek naar de real-life waarheid.

Ariel Schulman en Henry Joost, bevriend sinds de middelbare school, hebben samen een productiebedrijf dat prijswinnende reclames voor grote bedrijven heeft gemaakt. In hun vrije tijd leggen ze van alles en nog wat vast via hun HDcamera’s, omdat de moderne mens nu eenmaal een verlengstuk is van zijn mobieltje en het internet. Toen Ariels broer Nev over Abby’s verzoek vertelde, gebeurde dat natuurlijk ‘toevallig’ op camera. Naarmate Nevs avontuur zich ontwikkelde, groeide een digitale soap opera waarin beide filmmakers een èchte documentaire zagen. Uiteindelijk hadden ze een berg van 200 uur beeldmateriaal, 1300 mails, Facebookberichten, duizenden foto’s en andere updates, waaruit ze als zelfverklaarde ‘Gonzo journalisten’ een onthullend portret konden samenstellen. Catfish “is a ‘real-time’ documentary, which is rare: no talking heads, no re-creation or dramatization”, en is ook voor buitenstanders interessant, omdat zich ergens een buitengemeen opmerkelijk fenomeen voordeed waarover in dit signalement absoluut geen mededelingen gedaan mogen worden.

Vooruit, toch één hint: let op Angela!

Ariel Schulman & Henry Joost / USA 2010 Met Nev Schulman 86 minuten 35mm Engels gesproken, Nederlands ondertiteld Foto op pagina 22

Negen jaar oud was Martin Scorsese toen hij op televisie een door reclames onderbroken, ingekorte en beschadigde kopie van The red shoes zag. “Het was de meest vormende ervaring van mijn leven”, vertelde hij vorig jaar mei in Cannes bij de presentatie van de restauratie. Eye Filmmuseum brengt The red shoes opnieuw uit in Nederland, met daarbij een randprogramma in Amsterdam. Zo zal via Skype een gesprek gevoerd worden met Thelma Schoonmaker-Powell, Scorsese’s vaste editor èn weduwe van Michael Powell. In Cannes uitte Scorsese zijn bewondering voor de bijdrage van Jack Cardiff, “een schilder met de camera”. Aan hem heeft Filmhuis Den Haag in april 2004 een ruim retrospectief gewijd.

Vooral de dansscène, een wervelwind van expressionistische en surrealistische beelden, is beroemd geworden. De film kreeg twee Oscars, voor muziek en art-direction. Cardiff kreeg géén Academy Award, waarschijnlijk omdat hij een jaar eerder al bekroond was voor zijn werk aan Black Narcissus. Jack Cardiff (1914-2009) is wel de eerste cameraman in de Academygeschiedenis die een ere-Oscar voor zijn oeuvre kreeg toegekend.

Scorsese heeft zich altijd gespiegeld aan het duo Michael Powell (1905-1990) en Emeric Pressburger (1902-1988). Met hun emotionele overdaad, nauwgezette aandacht voor menselijke passies en extravagant kleurgebruik gingen hun films in tegen de hoofdstroom van de realistisch georiënteerde Britse cinema. De Engelsman Powell regisseerde al in de periode van de zwijgende film, maar de ontmoeting in 1939 met de uit Hongarije gevluchte Pressburger zorgde voor hun gemeenschappelijke doorbraak, als The Archers. Pressburger concentreerde zich vooral op de scenario- en productiekant. Van 1942 tot 1956 (co) regisseerde en (co)produceerde het duo negentien films, waaronder een imposant rijtje klassiekers als The life and death of Colonel Blimp (1943), A matter of life and death, met het hiernamaals in zwart/wit en de echte wereld in kleur (1946), Black Narcissus (1947) en The red shoes. In 1957 verbraken ze als vrienden hun creatieve partnerschap. Nog één keer zou Powell een schitterende film maken, Peeping Tom (1960), een vileine getuigenis over de verslaving die film is.

Michael Powell & Emeric Pressburger / Groot-Brittannië 1948 Met Moira Shearer, Anton Walbrook, Marius Goring, Robert Helpmann, Leonide Massine, Ludmilla Tcherina 133 minuten 35mm Engels gesproken, Nederlands ondertiteld Voor andere ‘X-mas Specials’, zie pagina 17.

dec - jan 2011 / 7

In première

“Sheer, unadulterated fun”, luidt het oordeel van vakblad Screen over Potiche, de nieuwste film van François Ozon.

potiche

....................................................................................................................................................................

Parradox

Wan pipel

VANAF 9 DECEMBER

VANAF 9 DECEMBER

Onder de goedgevonden titel Parradox is een docu gemaakt over Pim de la Parra, de bij leven al legendarische Surinaams-Nederlandse ‘filmpionier’. Hij produceerde en regisseerde een reeks films, waarvan de bekendste Blue movie en Wan pipel zijn. Parradox gaat over de ‘rise, fall and resurrection’ van een controversieel genie dat, gedreven door geld, vrouwen en vooral filmgekte, in de jaren ‘60, ‘70 en ‘80 de Nederlandse cinema diepgaand beïnvloedde. Acteurs, producenten, regisseurs en familieleden geven hier hun ongezouten mening over enfant terrible ‘Prins Pim’.

De productie uit 1976 over een in Nederland wonende Surinamer die terugkeert naar de net afgekondigde Republiek Suriname geldt als de eerste Surinaamse speelfilm. Wan pipel, dat de politieke en raciale spanningen van het multi-etnische Suriname aansneed, draaide ook op het prestigieuze festival van Cannes. Nu gaat een volledig gerestaureerde versie in première.

Roy, een Creoolse Surinamer, studeert in Nederland, maar wanneer zijn moeder op sterven ligt keert hij terug. Hij raakt weer in de ban van zijn geboorteland, waarbij het helpt dat hij verliefd wordt op Rubia, een Hindoestaans meisje. Wanneer zijn Nederlandse vriendin overkomt, loopt hun relatie stuk. Karina kan namelijk in Panamaribo niet wennen en Roy wil niet meer weg. Zijn studie economie geeft hij er ook aan. De families van het verliefde stel tonen zich overigens niet gelukkig met alle ontwikkelingen.

Pim de la Parra volgde de Nederlandse Filmacademie in Amsterdam en richtte in 1964 met Nicolai van der Heyde en Gied Jaspars het kritische filmtijdschrift Skoop op. Hijzelf debuteerde als regisseur in 1965 met Jongens, jongens, wat een meid. Vanaf 1966 regisseerde en produceerde hij films met zijn maatje Wim Verstappen, onder de firmanaam Scorpio Films.

Hun grote doorbraak kwam in 1971 met Blue movie, een erotisch schandaalsucces. De la Parra vertilde zich echter aan Wan pipel, in 1976 de allereerste Surinaamse speelfilm. De productiekosten rezen de pan uit en betekenden het faillissement van Scorpio Films. Na een lang verblijf op Aruba verhuisde hij weer naar Nederland, en begon hij met ‘minimal movies’: in korte tijd en met minimale middelen opgenomen speelfilms, zoals Paul Chevrolet en de ultieme hallucinatie (1985). In 1991 ontving hij op het Nederlands Filmfestival de Speciale Juryprijs voor zijn gehele oeuvre. In 1996 keerde hij terug naar Paramaribo om voor zijn 88-jarige vader te zorgen die twee jaar later overleed. Hij bleef in Paramaribo wonen, en initiëerde in 2005 de stichting Surinaamse Film Academie. Hij is voorzitter; Borger Breeveld, die de hoofdrol vertolkte in Wan pipel, is secretaris. In 2008 kreeg hij in Paramaribo de Gouden Kalf-speld als erkenning voor zijn pionierswerk voor de Nederlandse en Surinaamse film.

In-Soo Radstake / Nederland 2010 Met Willeke van Ammelrooy, Frans Bromet, Kitty Courbois, Paul Verhoeven, Erik de Bruyn, Thom Hoffman, Sylvia Kristel, Kenneth Herdigein, Hugo Metsers sr., Paul Ruven, Nouchka van Brakel, Liz Snoying, Frans Weisz 90 minuten digitaal 8 / dec - jan 2011

De Surinaamse autochtoon De la Parra maakte samen met scenarist Rudi Kross de eerste en enige speelfilm van onafhankelijk Suriname. Na de feestelijke machtsoverdracht in 1975 waren de idealen nog naïef. De gebeurtenissen van 1980, 1982 en daarna waren nog onvoorstelbaar. Indertijd was Wan pipel in Suriname een ‘kassucces’ en ook nu nog is de film er zeer populair, maar in Nederland deed de film niets en De la Parra is eraan failliet gegaan.

De dertiende speelfilm van Scorpio Film, de produktiemaatschappij van De la Parra en Wim Verstappen, was de laatste. Wan pipel heeft z’n sporen in het leven van de hoofdrolspelers nagelaten. Breeveld, een halve volksheld, reisde met de film het land af om propagandaavondjes voor de NDP van Desi Bouterse te verzorgen. Gangaram Panday had daarentegen geen leven meer in Suriname. Zij werd voor ‘nigger lover’ uitgescholden en bijna met haar eigen halsketting gewurgd door een hindoestaan die rol en actrice niet kon scheiden. “Als iemand me nu pijn wil doen, zou hij me moeten dwingen naar Suriname op vakantie te gaan”, zei zij twintig jaar later verbitterd. Jammer van die mooi gefilmde, spontane liefdesverklaring.

Pim de la Parra / Suriname/Nederland 1976 Met Borger Breeveld, Diana Gangaram Panday, Willeke van Ammelrooy 110 minuten digtitaal Nederlands, Sranan Tongo en Surnami Hindustani gesproken, Nederlands ondertiteld / Foto op pagina 23

“Dit land heeft me geleerd de rol van de mens in perspectief te plaatsen en mijn blik van hem af te wenden. Kan de cinema zichzelf bevrijden van het dogma dat mensen in het centrum staan?” Michelangelo Frammartino ....................................................................................................................................................................

VANAF 16 DECEMBER

Het affiche van Potiche zet je op het verkeerde been, zoals hoort bij een film van François Ozon. Catherine Deneuve wordt met een sticker nader geïdentificeerd: ‘kreng’; Fabrice Luchini, met een open overhemd en een choker om de hals geknoopt, heeft de aanduiding ‘huisvrouw’ op het voorhoofd geplakt gekregen; en Gérard Depardieu is blijkbaar een ‘moeders kindje’. Eind jaren ‘70 is het goed wonen in het burgerlijke stadje Sainte-Gudule in het noorden van Frankrijk; tenminste voor sommigen.

Suzanne is de toegewijde echtgenote van de rijke industrieel Robert Pujol. Hij leidt zijn paraplufabriek met ijzeren hand en voert thuis eenzelfde schrikbewind. Suzanne is keurig opgevoed, mooi, een goede moeder van een beeldschone blonde dochter met een tandpastaglimlach en een erg lieve zoon, en een dierenliefhebster: zo ziet Robert de vrouwtjes graag. Deze voor een enkeling appetijtelijke situatie kan niet duren: de arbeiders gaan in staking tègen het onredelijke regime en vóór betere werkomstandigheden. De directeur wordt zelfs gegijzeld door zijn verbolgen werknemers, zodat hij een hartaanval krijgt. Zijn echtgenote regelt samen met Maurice Babin, de communistische burgemeester en toevallig ook haar exgeliefde die in het diepste geheim van zijn hart nog steeds nostalgische gevoelens koestert, Roberts vrijlating en stuurt hem op vakantie, terwijl zij orde op zaken zal stellen aan het thuisfront. Dat gaat goed, verrassend goed. Tot ieders verbazing ontpopt Suzanne zich tot een bekwame zakenvrouw die van aanpakken weet. Wanneer Robert volledig uitgerust terugkomt uit zijn exotische herstellingsoord, raken de zaken dus opnieuw gecompliceerd. De smaak van macht maakt immers hongerig naar méér, maar zoals Nadège, de modelsecretaresse, opmerkt: in deze moderne tijd geldt het oude adagium niet meer dat ‘je je benen moet spreiden om vooruit te komen’. En Suzanne zelf zegt grappend: “Op een dag stel ik me verkiesbaar. Ik heb een fabriek geleid, en ik ben zeker in staat om Frankrijk te leiden.”

Potiche, een term die volgens het woordenboek een ‘Japanse of Chinese vaas van versierd porselein’ aanduidt maar die ongetwijfeld ook een slangbetekenis heeft, gaat ruimhartig over de top. Met een hele vette knipoog geeft dit kleurrijke emancipatie- en arbeidersdrama een actuele terugblik op de jaren ‘70, waarin de jaren ‘60 en ‘50 qua sociale en familiale verhoudingen nog voortduurden. En zelfs in het begin van de 21ste eeuw, zo impliceert François Ozon, is het in vele uithoeken van de westerse maatschappij nog steeds van hetzelfde laken een pak.

Een keur aan Franse sterren schmiert er lustig op los in deze oogverblindend vormgegeven en zwierige productie, zoals we van Ozon wel gewend zijn: 8 femmes en bovenal Angel. Hij heeft een succesvolle toneelkomedie – een ‘théâtre de boulevard’ vol lichtvoetige en lichtzinnige verwikkelingen à la John Lantings Theater van de Lach, zeer treffend naar film vertaald.

Catherine Deneuve als Suzanne ziet kans om haar rol van een aanvankelijk eendimensionale karikatuur te verdiepen tot een reëel karakter, waarvoor het publiek genoopt wordt empathie op te brengen. Haar echtgenoot is het stereotype van een reactionaire bullebak en Ozon vond het leuk om die rol tegendraads te gunnen aan Fabrice Luchini, die daarin zijn hyperactieve maar ook kwetsbare verschijning in de films van Eric Rohmer laat doorschemeren. Gérard Depardieu is perfect als hopeloze romanticus, vastgeroest in het verleden en getrouwd met zijn politieke idealen; toch wil hij zijn leven veranderen, vader worden, genieten van een bourgeoisbestaan samen met zijn eerste liefde: “Is er niet ook voor mij wat geluk weggelegd?” Dochter Joëlle (Godrèche, met haar uiterlijk als een reïncarnatie van Farah Fawcett) is een vaderskindje en uiterst kritisch jegens haar ouderwetse moeder, totdat mama zichzelf bevrijdt en zij zich realiseert dat zij eigenlijk de conservatieveling is, bang om uit conventies te breken. Zoonlief Paul (Renier) is een personage uit een komedie van Molière, zodat zijn onverwachte lotsbestemming niet als een verrassing kan komen, behalve voor hemzelf. En tenslotte Nadège (Viard), die als secretaresse een mannelijke baas moet inruilen voor een vrouwelijke directeur en tegelijk, en passant, van het maken van fotokopieën promoveert naar een politiek bewuste houding. Met alles en iedereen bij elkaar is Potiche een heerlijke musical die walst tussen komedie en melodrama.

François Ozon / Frankrijk 2010 Met Catherine Deneuve, Fabrice Luchini, Gérard Depardieu, Judith Godrèche, Jérémie Renier, Karin Viard 103 minuten 35mm Frans gesproken, Nederlands ondertiteld

Van de kat geen kwaad / Une vie de chat VANAF 16 DECEMBER

Meer informatie over deze volwassen animatiefilm over miauwende misdaden in Parijs staat bij de ‘rubriek’ Kerstfilms, zie pagina 17.

Alain Gagnol & Jean-Loup Felicioli / Frankrijk 2010 70 minuten 35mm Frans gesproken, Nederlands ondertiteld / Foto op pagina 17

Le quattro volte VANAF 23 DECEMBER

Le quattro volte is het stilistisch uiterst geraffineerde, poëtische portret van een vergeten plattelandsleven; het toont het filosofisch peinzen van Pythagoras, gestold in celluloid.

Zoals de titel aangeeft, bestaat de film uit vier delen: menselijk, dierlijk, plantaardig, mineraal.

In het eerste luik slijt een oude herder zijn laatste dagen in een dorpje in Calabrië, het zuidelijkste puntje van Italië. Hij hoedt zijn geiten op de heuvels die de meeste bewoners allang verlaten hebben voor de grote stad. De man, die ernstig ziek is, meent een medicijn te kunnen vinden in het stof dat hij verzamelt op de vloer van de oude dorpskerk. Hij mengt het dagelijks door zijn drinkwater. Daarna volgen we de eerste stapjes van een pasgeboren geitje en het verschieten van de kleuren van een vijgenboom met de seizoenen. Tenslotte zien we hoe volgens beproefde technieken steenkool wordt gemaakt.

Op Michelangelo Frammartino oefent Calabrië een archaïsche fascinatie uit. Het is een tijdloze plek met ononderbroken tradities; daar woonden zijn voorouders. En in de zesde eeuw voor Christus woonde daar in de buurt Pythagoras van Croton, die zijn leerlingen onderwees in de metempsychosis, de leer van de zielsverhuizing. Een mens bestaat uit vier delen: zijn skelet bestaat uit botten van stof en zouten, zijn bloed vloeit als boomsap, hij beweegt zich als de dieren door de wereld, en hij is menselijk omdat hij over de gaven van de wil en de rede beschikt. Panta rhei, ouden menei: alles stroomt, niets blijft. Frammartino: “In Calabrië is de natuur niet hiërarchisch. Alle wezens hebben een ziel. Je kan het zien wanneer je in de ogen van een dier kijkt. Je kan het horen in het knisperende geluid van het steenkool. Je kan het ervaren bij de hoge naaldboom op de top van Pollino, die iedere reiziger wenkt.”

Michelangelo Frammartino / Italië/Duitsland 2010 Met Giuseppe Fuda, Bruno Timpano, Nazareno Timpano 88 minuten 35mm Italiaans gesproken, Nederlands ondertiteld

le quattro volte

Potiche

dec - jan 2011 / 9

In première

“A diamond of current Turkish cinema; a powerful, multi-layered, closely watched portrait of the complex Turkish society.”

Fatih Akin over Men on the bridge. men on the bridge

....................................................................................................................................................................

Black Venus / Vénus noire VANAF 6 JANUARI

“Ik heb nog nooit een menselijk hoofd gezien dat zo sterk op dat van een aap lijkt”, luidt het oordeel van de anatoom Georges Cuvier, terwijl hij naast de gipsen replica van het lichaam van Saartjie Baartman staat. Een groep voorname collega’s van de Academie van Geneeskunde juicht hem toe. Zeven jaar eerder, in 1810, had Saartjie samen met haar meester (en minnaar) Hendrick Caezar, een ongeletterde Boer, haar geboorteland Zuid-Afrika verlaten om als exotische attractie te worden opgevoerd voor sensatiebeluste blanken in Londen. Roem en glorie werden haar beloofd; ellende en vernedering kreeg zij toebedeeld.

Saartjie stelde zichzelf als ‘Hottentot Venus’ tentoon op jaarmarkten, maar daarnaast trad zij met succes op als zangeres en danseres in theaters. Nadat de relatie met Caezar in 1814 was stukgelopen, ging zij naar Parijs. Daar belandde zij bij Réaux, een kermisklant en dierentemmer, die haar liet paraderen in ongure cabarets. Toen haar populariteit taande, dreef hij haar de prostitutie in. Op 29 december 1815 stierf zij, ongeveer 45 jaar oud, aan een combinatie van alcoholisme, longontsteking en venerische ziekte.

Na haar dood onderzocht Cuvier Saartjie's lichaam vanwege haar buitensporig dikke achterwerk en grote schaamlippen, gevolgen van een medische aandoening. Gipsen afgietsels, haar skelet en potten met haar hersens en genitalia bleven zichtbaar voor het publiek in het Musée de l’Homme, tot men in 1976 alles in depot plaatste. In 1994, na het einde van de Apartheid, bracht Mandela een verzoek van het Khoisan volk om Saartjie’s overblijfselen te kunnen begraven over aan Mitterand, maar de Franse autoriteiten weigerden medewerking. In 2002 nam het parlement een unanieme beslissing tot overdacht en op Wereldvrouwendag werd Saartjie in de Kaapprovincie bijgezet.

Na het succes van La graine et le mulet, een feel good movie met een bescheiden interculturele boodschap, heeft Abdellatif Kechiche nu een veelzijdig portret gemaakt over een vrijgevochten vrouw die haar korte leven lang misbruikt en beledigd werd. Het was niet Kechiche’s bedoeling een gedetailleerd historisch kostuumdrama te maken; hij wilde een aanklacht formuleren tegen de wijze waarop mensen anderen een stempel opdrukken. “I have always been fascinated by the complex power struggles in relationships built on domination.”

Abdellatif Kechiche / Frankrijk 2010 Met Yahima Torres, André Jacobs, Olivier Gourmet 159 minuten 35mm Engels, Afrikaans en Frans gesproken, Nederlands ondertiteld

Norwegian Wood VANAF 6 JANUARI

black venus

Deze film over weemoed en een onmogelijke liefde is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Haruki Murakami. De melancholieke melodie van een klassiek nummer van de Beatles lijkt Toru Watanabe voor altijd met zich te dragen.

In 1969 is Toru een stille en buitengewoon serieuze student in Tokio. Hij is voor het eerst verliefd, op Naoko. Helaas, hun prille liefde wordt getekend door de tragische dood, enkele jaren eerder, van hun gemeenschappelijke vriend Kizuki. Ieder probeert op eigen wijze met dit verdriet om te gaan. Maar terwijl Toru went aan het leven op de campus en de eenzaamheid die hij daar ervaart, lijkt het alsof Naoko iets wezenlijks voor goed is kwijtgeraakt. Zij kan de druk en de verantwoordelijkheid van het leven nauwelijks verdragen. Naoko stopt met haar studie en trekt zich verder terug in haar eigen wereld. Daarentegen vindt Toru aansluiting bij andere studenten en voelt hij zich aangetrokken tot de onafhankelijke en zelfbewuste Midori.

Ahn Hung Tan / Japan 2010 Met Rinko Kikuchi, Ken’íchi Matsuyama, Tetsuji Tamayama, Kengo Kora 100 minuten 35mm Japans gesproken, Nederlands ondertiteld

Men on the bridge / Köprüdekiler VANAF 6 JANUARI

Op donderdag 6 januari is regisseuse Asli Özge aanwezig voor een Vraag&Antwoord.

De brug over de Bosporus is al vaak bezongen. Asli Özge, opgegroeid in Istanbul, kiest echter voor een andere invalshoek en laat het leven zien van drie mannen die dagelijks hun geld verdienen òp deze brug tussen de oude en nieuwe stad, tussen Europa en Azië.

Umut, Fikret en Murat spelen zichzelf na. Asli heeft hun verhalen in scène gezet, maar de dialogen dicht op hun huid geschreven. Het is daardoor een film geworden waarin de grenzen van de realiteit, tussen echt en verzonnen, tussen amateuristisch en professioneel acteren, en tussen documentaire en fictie danig zijn vervaagd. Het is een liefdevol portret van een metropool waarin drie jonge mannen schipperen tussen droom en werkelijkheid, en proberen te grijpen wat hen aan kansen wordt geboden.

“De ene keer leef je met dromen, de tweede keer zonder”, zegt taxichauffeur Umut tegen zijn vrouw Cemile. Het is de Dag van de Republiek, met een militaire optocht en vuurwerk na afloop, en deze avond is een van de schaarse momenten die ze gemoedelijk samen achter een glaasje thee op een terras doorbrengen. Meestal hebben ze ruzie, over de huurwoning waar ze niet willen blijven, over geld dat ze niet hebben, over alles. “Het was een perfecte avond, maar jij weet dat in vijf minuten te verpesten”, onderbreekt Umut haar als ze weer zeurt over de uitblijvende verhuizing. Fikret, een Roma, verkoopt illegaal rozen aan de stilstaande automobilisten, maar verlangt naar een vaste betrekking. Moteragent Murat komt oorspronkelijk van het platteland. Buiten zijn werk heeft hij alleen contact met de collega met wie hij een appartement deelt, en met zijn moeder die hem dagelijks belt. Hij hoopt via een populaire chatsite een leuke vrouw te ontmoeten.

Men on the bridge lokte louter prijzende reacties van collega-regisseurs uit: Kutlug Ataman: “A very new path in filmmaking”, Nuri Bilge Ceylan: “A rare film which is consistently subtle in style and works uniformly on different layers”, Zeki Demirkubuz: “Never before have I come across a take on life like this. It’s something beyond film”.

Asli Özge / Duitsland/Turkije/Nederland 2009 Met Umut en Cemile Ilker, Fikret Portakal, Murat Tokgöz 87 minuten 35mm Turks gesproken, Nederlands ondertiteld

‘Een feest voor oog en hart, prikkelend, gek, poëtisch, grappig en ondeugend’, Le Monde over Tournée.

les petits mouchoirs

tournee

....................................................................................................................................................................

Les petits mouchoirs / Little white lies

Tournée / Op toernee

VANAF 13 JANUARI

Het regiedebuut van steracteur Mathieu Amalric put inspiratie uit de bonte wereld van het theater.

Joachim – natuurlijk vertolkt door Amalric zelf - is naar Amerika gegaan om het daar als impresario te gaan maken. Dat is niet helemaal gelukt, zou je met een understatement kunnen zeggen. Als remedie voor zijn geknakte trots heeft hij het plan opgevat om dan maar zijn geboorteland te veroveren. Hij verzamelt een gezelschap New Burlesque stripteaseartiesten en vertrekt naar Frankrijk voor een reeks voorstellingen, eerst in provinciesteden en dan natuurlijk Parijs. De eigenwijze, kunstzinnige Amerikanen hebben een uitgesproken romantische voorstelling van de toernee. De aftandse theaters en morsige stadjes die ze aandoen, doen hier niets aan af. Maar door geldproblemen komt de Grande Finale in Parijs in gevaar.

Een met Franse sterren gevulde tragikomedie, over een groep vrienden in Parijs die elkaar al jaren kennen maar toch ook niet veel van elkaar weten, zoals blijkt tijdens het jaarlijkse uitstapje naar een prachtig zomerhuis aan de kust.

Hoewel een lid van het clubje door een verkeersongeluk in coma is geraakt, nodigen de rijke restauranthouder Max en zijn vrouw Véro - net als altijd - hun vrienden uit: “Ludo zou het immers zo willen”. Veel zon, mooie mensen, zwoele avonden, lekker eten, een goed glas, lange gesprekken, veel lachen – dat werk. Maar de tragische gebeurtenis maakt nogal wat los en verstoort het onverwacht delicate evenwicht in het zomerhuis. Zo bekent de getrouwde fysiotherapeut Vincent zijn heimelijke liefde voor Max, kampen Eric en Antoine met oneindig liefdesverdriet en gooit de blowende, rebelse Marie alleen maar meer olie op het vuur.

De derde speelfilm van Guillaume Canet is zijn meest persoonlijke: als mid-dertiger besloot hij zichzelf en zijn leven eens goed tegen het licht te houden. Met een goede vriendin als klankbord schreef hij binnen een week een synopsis voor een verhaal over zelfbedrog, over de ‘kleine leugentjes om bestwil’ die iedereen zo voorspelbaar en ergerniswekkend hanteert. Gedurende de vijf maanden die het kostte om het gegeven tot een scenario uit te werken, delfde hij diep in zijn eigen ervaringen en emoties. “I wanted to set this story in an atmosphere of comedy and friendship. But comedy underpinned with seriousness, and so with important nuances in the tone of the film as we switch from almost slapstick scenes to others that are, I hope, very touching. I grew up with movies like Lawrence Kasdan’s The big chill (1984), which is probably the reference for me. There’s also Jean-Marie Poiré’s Mes meilleurs copains (1988) and Yves Robert’s Un elephant ça trompe énormément (1976). John Cassavetes’ Husbands (1970) and Yves Robert’s Nous irons tous au paradis (1977). And a stack of movies by Claude Sautet. They continue to be a source of inspiration, not just in their humor, but also in the sincerity their characters exude. That’s why, in this movie (i.e. Les petits mouchoirs), I wanted to be as credible as possible in the portrait of friendships, for that credibility to fill every scene. I insist on the fact that it’s a personal film because it’s so close to me. Either I see myself in the characters or I’ve met people just like them.”

Guillaume Canet / Frankrijk 2010 Met François Cluzet, Marion Cotillard, Benoît Magimel, Gilles Lellouche, Jean Dujardin 154 minuten 35mm Frans gesproken, Nederlands ondertiteld

VANAF 13 JANUARI

Le Monde beoordeelde Tournée in de recensie als “een feest voor oog en hart, prikkelend, gek, poëtisch, grappig en ondeugend”. Deze opsomming mist alleen de adjectieven onweerstaanbaar en imponerend, woorden die in herinnering opduiken bij de filmografie van Mathieu Amalric. Hij won in 1997 de César voor meest-veelbelovende acteur met zijn rol in de tragikomedie Comment je me suis disputé... (ma vie sexuelle). Daarna ging het snel: in 2005 won hij de César voor beste acteur met de tragikomedie Rois et reine en in 2008 kreeg hij dezelfde prijs voor Le scaphandre et le papillon. Die laatste film van Julian Schnabel, The diving bell and the butterfly, is gebaseerd op het gelijknamige autobiografische boek van Jean-Dominique Bauby. De voormalige Elle-redacteur ‘schreef’ dit verslag nadat hij op 43jarige leeftijd door een beroerte was getroffen en daarbij het ‘locked-in-syndroom’ opliep: mentaal was hij nog net zo alert als altijd maar hij was totaal verlamd, zodat hij ‘gevangen’ zat in zijn eigen lichaam. Hij kon alleen nog één oog bewegen! Dankzij een volhardende logopediste leerde hij weer te communiceren met de wereld. Wie die onvoorstelbaar imponerende film met Amalric beklemd in een rolstoel niet gezien heeft, kent hem wellicht als de meestermisdadiger uit de Bond-film Quantum of solace.

Mathieu Amalric / Frankrijk 2010 Met Mathieu Amalric, Miranda Colclasure, Suzanne Ramsey, Damien Odoul, Joseph Roth 111 minuten 35mm Frans en Engels gesproken, Nederlands ondertiteld

De inschrijvingen voor de januari-april cursussen Frans zijn begonnen!

Kom voor een gratis niveautest langs tijdens onze Open Dagen: Do 16 dec 17-21 uur, za 18 dec 14-17 uur, do 6 jan 17-21 uur, za 8 jan 14-17 uur Alle informatie over cursussen: www.aflahaye.nl of 070 362 15 23

In première

This film, essentially, is a story of two personal (and incompatible) time-and-space scales.” Aleksei Popogrebsky over How I ended this summer.

VANAF 13 JANUARI

Op het feest voor haar vijftigste verjaardag krijgt Maria een stapel cadeaus, waaronder vreemd genoeg een legpuzzel. Na het opruimen van de rommel maakt zij de doos open en begint de stukjes aan elkaar te passen. ‘s Ochtends vroeg heeft zij het portret van Nefertiti compleet! En zij gaat naar een winkel in de stad om een nieuwe puzzel te kopen.

Tegen het gemopper van haar liefhebbende echtgenoot Juan en de reserves van haar twee volwassen zonen in koopt zij steeds moeilijker puzzels, met meer stukjes. Op een dag ziet zij in de winkel een oproep van iemand die een partner zoekt voor een puzzeltoernooi.

Impulsief besluit zij in het geheim op de advertentie te reageren.

De man in kwestie blijkt een vrijgezel op leeftijd te zijn, die in een imposant huis woont. Diep onder de indruk van Maria’s anarchistische manier waarop zij de uitdagingen te lijf gaat, besluit Roberto hen beiden op te geven voor het Wereldkampioenschap Puzzelen in Duitsland.

Voorwaarde is wel dat ze zich eerst kwalificeren op een nationaal toernooi. Geobsedeerd door haar nieuwe hobby en sterk aangetrokken door de mondaine levensstijl van haar puzzelpartner, een bankier, vertelt zij haar familie niets over de ultieme consequenties van haar passie. Maria kan echter nergens anders meer aan denken dan aan een glorieuze eindzege, met als belangrijkste beloning dat het volgende Wereldkampioenschap in Argentinië gehouden zal worden. En dan wordt haar puzzelmanie een serieuze testcase voor haar verbijsterde man: ligt hun huwelijk aan stukken?

Regisseur Natalia Smirnoff heeft kunnen meeliften met de recente opbloei van de Argentijnse cinema. Zij begon haar carrière in de filmindustrie negen jaar geleden als regieassistente van Lucrecia Martel bij de productie van La ciénaga en La nina santa, bij Alejandro Agresti’s Valentin en bij Pablo Trapero’s Nacido y criado. De helft van die films is ook in Nederland uitgebracht. Rompecabezas / Puzzle is haar eerste eigen speelfilm.

Natalia Smirnoff / Argentinië/Frankrijk 2010 Met Maria Onetto, Gabriel Goity, Arturo Goetz 87 minuten 35mm Spaans gesproken, Nederlands ondertiteld

How I ended this summer/ Kak ya provel etim letom VANAF 20 JANUARI

Het is een perfect recept voor ‘cabin fever’: een geïsoleerd eiland boven de poolcirkel waar het in de korte zomer nooit donker wordt, twee mannen in een verwaarloosd Russisch wetenschappelijk station die niets met elkaar gemeen hebben, en eindeloze uren waarin niets gebeurt.

Na het eindexamen van zijn middelbare school loopt Pavel stage op het Arctische station gedurende de zomer. De veel oudere Sergei werkt er al jaren en neemt zijn werk als meteoroloog, in tegenstelling tot Pavel, heel serieus. De twee bemoeien zich nauwelijks met elkaar, totdat Pavel een radiobericht opvangt terwijl de ander ergens aan het vissen is.

Sergei telt de dagen tot de komst van het schip dat hen weer naar het vasteland zal brengen; hij verlangt naar een hereniging met zijn vrouw en zoon. Pavel besluit zijn mond te houden over het bericht, maar dan wordt duidelijk dat het schip dit jaar misschien niet kan komen vanwege plotselinge ijsgang. Dan voelt de jongen zich gedwongen om Sergei te confronteren met het slechte nieuws. Hun monotone bestaan verandert in een existentiële nachtmerrie.

Aleksei Popogrebsky had in 2003 een internationale hit met zijn regiedebuut, een ingehouden roadmovie waarin een vader en zijn tienjarige zoon op weg waren van Moskou naar een stadje op de Krim, Roads to Koktebel. Nu zet hij op een nog minimalistischer manier een sterk psychologisch drama neer dat extra geïntensiveerd wordt door de geïsoleerde verlatenheid.

Voor het gegeven baseerde hij zich op de dagboeken die N. Pinegin in 1912 bijhield toen hij de Russische poolonderzoeker Georgio Sedov vergezelde bij een tragisch afgelopen poging om de Noordpool te bereiken. Popogrebsky las dat boek toen hij veertien jaar oud was. “I have been fascinated, ever since, by this ability to come to terms with notions of time and space so drastically different from our common scale of hours and minutes, or blocks and metro stops.

This film, essentially, is a story of two personal (and incompatible) time-and-space scales.”

Aleksei Popogrebsky / Rusland 2010 Met Grigori Dobrygin, Sergei Puskepalis 124 minuten 35mm Russisch gesproken, Engels ondertiteld 12 / dec - jan 2011

how i ended this summer

Puzzle / Rompecabezas

puzzle

....................................................................................................................................................................

Among horses and men VANAF 20 JANUARI

De ‘pitch’ in de persmap van Contact Cinematheek voor Among horses and men luidt: “In de woestijn van Nevada komen twee rauwe, ongepolijste werelden samen in een uniek project, waar man en paard tegenover elkaar komen te staan.” Waar doet dit onmiddellijk aan denken? Aan de fameuze slotscène van The misfits van John Huston uit 1961, de zwanezang van Marilyn Monroe en Clark Gable. Hij wil zijn mannelijkheid bewijzen door een van de laatste wilde paarden te vangen, en zij protesteert wanhopig snikkend nadat zij aanvankelijk was aangestoken door de opwinding bij de jacht. En dan bewijst Clark dat hij een échte man is met de ‘frontier’waarden die in sommige westerns zijn vereeuwigd: hìj besluit de hengst vrij te laten.

De Nederlandse documentairemaakster Marjoleine Boonstra laat zien hoe de situatie tegenwoordig is. Het uitgestrekte landschap van Nevada herbergt nog steeds grote kuddes wilde paarden. Een deel wordt gevangen door plaatselijke ranchers, en getemd om deze ‘cow ponies’ geschikt te maken voor verkoop. Een van de ranches is onderdeel van een staatsgevangenis: The Northern Nevada Correctional Centre. Daar zitten gedetineerden in de laatste fase van een lange en tijdens hun leven meermaals herhaalde gevangenschap. Vóór hun terugkeer in de maatschappij nemen ze deel aan een bijzonder project, waarbij ze helpen wilde paarden te vangen en te trainen. Boonstra volgde enige ‘tough guys’ op de drempel van de vrijheid, gedurende de drie maanden die de training duurt. Ze worden voortdurend met zichzelf geconfronteerd, want zoals Chris zegt: “I believe the horse is teaching you a lot about yourself, your character flows, your weaknesses and your strength even.”

De omgang met de paarden slaat voor de mannen een brug. Tussen discipline en omgaan met de verlokkingen. Tussen relatieve veiligheid in de gevangenis en niet terugvallen in oude patronen na hun straf. Tussen binnen, waar ze het vertrouwen van een dier maar ook van hun medegedetineerden hebben moeten winnen, en buiten, waarvoor ze een muur hebben leren optrekken. Paarden zijn uitzonderlijk sensitief. En paarden oordelen niet. Zoals Dean zegt: “I’ve always got my guard up, and with the horses you don’t have to do that. You kind of open up to them, they can open up to you. The more you trust with them, the more they trust with you.

They never judge you, they’ll be there for you.”

Marjoleine Boonstra / Nederland 2010 78 minuten digitaal Engels gesproken, Nederlands ondertiteld

Vrienden van Filmhuis Den Haag

“I believe the horse is teaching you a lot about yourself, your character flows, your weaknesses and your strength even.”

Chris.

.................................................................................................................................................................... among horses and men

Onze Vrienden hebben een streepje vóór. Geregeld kunnen ze gratis een eigen vriend(in) meenemen naar een bijzondere voorstelling. Let op het speciale logo in dit Magazine: 2 kaartjes voor de prijs van 1! In december en januari gelden de volgende speciale aanbiedingen.

FILM + DEBAT

Movies that Matter: Good fortune / Zondag 12 december 14.00 uur Movies that Matter: The red chapel / Zondag 9 januari 14.00 uur Geen discussie mogelijk: onze Vrienden nemen gratis een eigen vriend(in) mee naar de MtM-debatmiddagen over ontwikkelingsprojecten in Kenia c.q. de vette lach in NoordKorea. Zie pagina 16.

ZWIJGENDE FILM & LEVENDE MUZIEK

Tabu, a story of the South Seas & Wim van Tuyl / Maandag 13 december 19.30 uur Vrienden van Filmhuis Den Haag weten stilaan wel dat ze àltijd gratis hun eigen vriend(in) mogen uitnodigen voor de maandelijkse film & muzieksoirée. Zie pagina 20.

KERSTSPECIAL

Symbol / Donderdag 23 t/m woensdag 29 december Vrienden van Filmhuis Den Haag nemen gratis een eigen vriend(in) mee naar de speciaal geïmporteerde film van Hitoshi Matsumoto: collega-filmhuis Lumière Maastricht vindt Symbol zo bijzonder dat ze een extraordinaire toernee hebben geregeld. Zie pagina 17.

The African Queen

WRITERS UNLIMITED

VANAF 27 JANUARI

Donderdag 20 t/m zondag 23 januari Vrienden van Filmhuis Den Haag ontvangen 2,50 euro korting op de avondkaarten voor vrijdag en zaterdag, die alléén te koop zijn bij de festivalkassa van Theater aan het Spui en in de voorverkoop via www.writersunlimited.nl. Zie pagina 4.

Een klassiek ‘sterrenvehikel’ uit Hollywood (met Humphrey Bogart en Katharine Hepburn), gedraaid op een exotische locatie waarvan zestig jaar geleden het bioscooppubliek alleen maar kon dromen (omdat prijsbrekers met last minute aanbiedingen voor all-in safari’s nog niet bestonden), wordt nu na restauratie met nieuwe 35mm kopieën uitgebracht: een gouden kans om ouderwets mee te leven met zinderende spanning, te genieten van prachtige landschapopnames en te snotteren bij een vleugje romantiek!

Een verroeste schuit met een gammele motor onderhoudt een bescheiden post– en goederendienst op een van de rivieren van een Duitse kolonie in Oost-Afrika. Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog treden de Duitsers hard op tegen de inboorlingen. Samuel Sayer, een Engelse zendeling die samen met zijn ongehuwde zuster Rose stand heeft gehouden in het moordende klimaat, protesteert tegen de verwoesting van zijn dorp, wat hij met een nogal onheroïsche dood moet bekopen. Charlie Allnut, de ongelikte kapitein van de African Queen, moet zich ontfermen over de preutse dame. Hij neemt haar mee op zijn avontuurlijke omzwervingen door de jungle, met de bedoeling haar tenslotte weer bij de beschaving af te leveren. Rose wil echter niet alleen maar het Duitse geweld ontvluchten, zij wil wraak! Zij beweegt Charlie van zijn schuit een varende torpedo te maken die de enige kanonneerboot waarover de perfide Duitsers beschikken tot zinken moet brengen.

om de eerste Haagse Hollywoodster in huis te halen Exclusief voor onze Vrienden is ‘Nederlands eerste Hollywood-ster’ van Hans Toonen beschikbaar. Het boek vertelt het verhaal van Hein van der Niet (alias Frits van Dongen alias Philip Dorn), de rusteloze zoon van een Scheveningse schoenlapper die tegen de wil van zijn fanatiek godsdienstige moeder een plaats wist te veroveren aan de sterrenhemel van Hollywood. Alléén onze Vrienden kunnen dit bijzondere boek aan onze kassa verkrijgen, voor het vriendenprijsje van slechts 4,95 euro (max. 2 explaren p.p., zolang de voorraad strekt).

Draagt u Filmhuis Den Haag een warm hart toe? Wilt u ook regelmatig uitgenodigd worden voor bijzondere evenementen en profiteren van aanbiedingen? Word dan nu Vriend! Behalve een vaste korting op alle films in het Filmhuis ontvangt u maandelijks dit Magazine thuis. Meer informatie op onze website www.filmhuisdenhaag.nl. Ook kunt u bij onze kassa terecht.

the african queen

Het was de eerste Technicolor productie voor regisseur Huston en hoofdrolspelers Bogart en Hepburn, gedraaid door cameraman Jack Cardiff (zie The red shoes). De twee acteurs zijn op het eerste gezicht een onwaarschijnlijk paar, maar juist hun tegenstelling als tegenpolen die door tegenslagen en extreme omstandigheden een bijzondere band ontwikkelen, levert mooi spel en een verrukkelijke spanning op. Het verhaal is immers gebaseerd op een meeslepend avonturenboek van C.S. Forester, de schrijver van de befaamde Hornblower-reeks.

De opnames van The African Queen verliepen niet gemakkelijk, al was het maar vanwege de hoeveelheid apparatuur die meegesleept moest worden. Huston geloofde eerst nog dat alles juist heel simpel zou verlopen door op locatie te filmen. “We maken de hele film op een boot”, zei Huston, “zetten er een replica van een schuit op, trekken door de rivieren van Afrika en kunnen naar hartelust filmen.” De hele cast en crew werd echter doodziek. De enigen die niet geveld werden, waren Bogart en Huston. De sleutel voor de oplossing van dit raadsel was dat ze alleen pure whisky dronken. De rest lengde de drank aan met water dat later ongefilterd bleek te zijn, zodat het elke tropische ziekte bevatte die in de medische encyclopedie staat.

Ondanks alle sappige tegenslagen kwam de film in het blik en behoort The African Queen nu tot de klassiekers van de Hollywoodkunst. Bogart kreeg er een Acadamy Award voor beste acteur voor. Na hem jarenlang gepasseerd te hebben voor zijn acteerprestaties in films als Casablanca en The Maltese falcon greep Hollywood eindelijk de kans hem te eren met het felbegeerde Oscarbeeldje.

John Huston / Groot-Brittannië 1951 Met Humphrey Bogart, Katharine Hepburn, Robert Morley, Peter Bull, Theodore Bikel 103 minuten 35mm kleur Engels gesproken, Nederlands ondertiteld

ALLERLAATSTE KANS

dec - jan 2011 / 13

the ubearable presence

the ubearable presence

ZAAL5

the ubearable presence

...................................................................................................................................................................

ZAAL5/Event Tag presenteert Upload Cinema: Hacking fashion MAANDAG 6 DECEMBER / 3 JANUARI 19.30 UUR

ZAAL5/BNG Workspace 10 The unbearable presence of roots / Dafna Maimon 25 NOVEMBER T/M 22 DECEMBER

Met projecties en een absurd grote wortel schept Dafna Maimon een sfeer die filmisch, melodramatisch, klassiek, droevig en claustrofobisch is.

Naast Plane scape van vier jonge kunstenaars dat in oktober drommen enthousiaste kijkers trok, is Daifa Maimon een van de winnaars van BNG Workspace 10, de jaarlijke projectprijsvraag voor mediakunstenaars van ZAAL5. Haar expositie wordt geopend op donderdag 25 november om 20.00 uur.

Op het eerste gezicht is The unbearable presence of roots een klassieke videoinstallatie. Op grote schermen spelen zich scènes af die direct afkomstig lijken te zijn uit de hoogtijdagen van het melodrama: sterfscènes waarin stemmig verlicht de laatste liefdesverklaringen of bekentenissen afgelegd worden. Gaandeweg treedt een storend element de installatie binnen en vallen de acteurs uit hun rol. Ze worden overvallen door existentiële twijfel en doorbreken met hun gedrag de codes van de film. De ‘realiteit’ maakt plaats voor een anarchistische situatie, waarin de toeschouwer niet meer kan vertrouwen op de geaccepteerde regels van de filmtaal. Wat eerst waarachtig, ontroerend en meeslepend was, lijkt nu manipulatief, misplaatst en dubbelhartig.

De installatie is een reflectie op de wijze hoe wij naar kunst en film kijken. De kunstgeschiedenis heeft op complexe wijze invloed op het maken van beeldende kunst en bepaalt wat de toeschouwer verwacht te zien. De sterfscènes verwijzen ook naar de dood van de acteur, die in de meest recente filmproducties steeds vaker vervangen wordt door cgi’s (computer generated images) in een niet-bestaande wereld die voor realistisch moet doorgaan. Maimon combineert een klassieke benadering van belichting, cameravoering en acteerwerk met kitscherige hyperrealiteit, en schotelt zo de toeschouwer een vervreemdende en surrealistische ervaring voor.

Dafna Maimon De Fins-Israelische Dafna Maimon studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en het Sandberg Instituut en woont

14 / dec - jan 2011

afwisselend in Amsterdam en Berlijn. Haar werk bestaat uit video’s, installaties en performances die een absurde en humoristische kijk op de (kunst)wereld verraden. Het streven naar roem en perfectie, en de vaak onhandige pogingen die haar personages daartoe ondernemen, leveren grappige en tegelijkertijd wrange portretten op. Haar acteurs zoekt zij zowel binnen haar vriendenkring als in allerlei subculturen: bodybuilders, SM meesters/essen en hoopvolle beginnende acteurs in Hollywood. Met een scherp mesje ontleedt zij hun gedrag en lichaamstaal. Daarbij ontziet zij zichzelf niet; haar videowerken zijn te lezen als zelfportretten van een jonge ambitieuze kunstenaar.

Een sterke eigen signatuur The unbearable presence of roots is een van de twee winnende voorstellen van BNG Workspace 10, de jaarlijkse projectprijsvraag voor talentvolle (media)kunstenaars van ZAAL5. Workspace wordt toegekend aan kunstenaars die volgens een deskundige jury de beste projectvoorstellen voor een nieuwe installatie in ZAAL5 ingediend hebben.

Zij krijgen een bedrag van 9000 euro en zes weken de tijd om hun voorstel in ZAAL5 uit te voeren en tentoon te stellen. Daarna gaat het project op tournee langs andere tentoonstellingsruimtes in Nederland.

De jury typeerde het werk van Dafna Maimon als ‘verfrissend en getuigen van een sterke eigen signatuur’. Haar voorstel refereert op intelligente wijze aan de mechanismen en manipulaties van cinema, en doorbreekt welbewust de illusie die de cinematografie opwekt. Het werk is site-specific in de zin dat het aansluit bij de context van ZAAL5 als onderdeel van Filmhuis Den Haag, en speelt hierdoor met het verwachtingspatroon van de toeschouwer.

Podium voor beeldcultuur ZAAL5 is het podium voor beeldcultuur binnen Filmhuis Den Haag. Het programma belicht de relatie tussen cinema en beeldende kunst, en tussen film, video en andere disciplines.

Reflectie op de grote diversiteit aan disciplines die zich op een of andere wijze van bewegend beeld bedienen, staat centraal. ZAAL5 richt zich op de hedendaagse dynamiek tussen media, makers en vertoningsmogelijkheden, en is een laboratorium waar behalve gepresenteerd ook geproduceerd wordt en waar zowel gesignaleerd als ontwikkeld wordt.

BNG WORKSPACE 10 wordt mede mogelijk gemaakt door Cultuurfonds BNG en Fonds 1818.

Dafna Maimon / Nederland 2010 Donderdag 25 november t/m woensdag 22 december Opening 25 november 20.00 uur Dagelijks van 18.00 tot 22.00 uur, op zondagen vanaf 14.00 uur / toegang gratis! / Zie ook foto op pagina 22

Toon ons de trends die we wel of juist niet moeten volgen!

Upload Cinema gaat de paskamer in en ziet hoe mensen zich bloot geven door hun kleding.

Via het web kan iedereen de meest merkwaardige modecreaties op de catwalk brengen of van commentaar voorzien, van unisex tot interactieve ontwerpen, van ‘haute couture’ tot zelfgemaakt of gepimpt. Voor Hacking fashion werkt Upload Cinema tijdens de Modemaand samen met de AVRO > http://kunst.avro.nl/. Gastcuratoren zijn AVROkunstredacteur Sarah Hijmans en ‘fashion influential’ Samuel de Goede. De speciale gasten op deze avond zijn Damaris Verkijk en Louisiana (van ‘It’s like zo onwijs freaking fabuloos’).

Upload Cinema brengt het beste van het web naar het witte doek. Elke eerste maandag van de maand is er een nieuwe aflevering met inspirerende en vermakelijke internetfilmpjes, met iedere maand een ander thema. Het publiek stuurt zelf films in, waaruit een redactieteam een programma van anderhalf uur samenstelt. Lid worden van Upload Cinema en zelf ook filmpjes insturen? Ga naar http://denhaag. uploadcinema.net.

Het thema van maandag 3 januari is op dit moment nog onbekend: raadpleeg www.filmhuisdenhaag.nl of de andere bekende websites.

ZAAL5/Event PechaKuchaDH MAANDAG 8 DECEMBER 20.20 UUR

PechaKucha Night kent zijn oorsprong in Tokio, waar het diende als evenement voor gevestigde en opkomende ontwerpers en kunstenaars om elkaar te treffen, te netwerken en hun werk te tonen.

Ondertussen is het uitgegroeid tot een mondiaal trendsettende manifestatie, met events in honderden steden over de hele wereld die een inspiratiebron zijn voor creatievelingen. De naam is afgeleid van de Japanse term voor ‘prietpraat’. PechaKucha verwijst naar een presentatieformat dat is gebaseerd op een simpel idee: 20 afbeeldingen x 20 seconden. Dit houdt de presentaties strak in vorm en zorgt ervoor dat het tempo hoog blijft.

Na het grote succes van een PechaKucha tijdens TodaysArt in september wil ZAAL5 een nieuwe avond op 8 december organiseren. De deuren van Zaal 7 gaan open om 20.20 uur; de presentaties starten om 20.55 uur. Entree 7 euro / studenten 4,50 euro.

Voor meer informatie kijk je op http://www. pechakuchadenhaag.nl en twitter http://twitter.com/ PechaKuchaDH/

civic life / daydream

civic life / who killed brown owl

muse muse

....................................................................................................................................................................

ZAAL5/Filmserie + event Civic life / Desperate Optimists 6 T/M 27 JANUARI

ERGENS IN DECEMBER

Een jongeman staat te peinzen bij het zwembad van een typische jaren ‘60 villa. Geplaagd door spookachtige herinneringen aan een lang vergleden zomerliefde worstelt hij met ernstige slapeloosheid.

Muse brengt een hommage aan zwembadscènes uit de klassieke Franse cinema, terwijl het en passant het zwembad deconstrueert als een motief, een raadsel en een symbool, zowel in het onderbewuste van de protagonist als bij de toeschouwer. In haar werk onderzoekt Margo Onnes de structuren die gebruikt worden bij het vertellen van verhalen.

Zij mobiliseert sages, symboliek, oude films en het effect van de MacGuffin, het al dan niet reële ‘schuldige object’ dat Hitchcock gebruikte om het plot in beweging te zetten.

Onnes interesseert zich voor fundamentele vragen: wat is het verschil tussen een freeze frame en een bewegend beeld, opgevat als narratieve elementen? Wat is een filmbeeld zonder een verhaal? Wat gebeurt er als het publiek geen verteller in de film kan terugvinden? In haar films en installaties creëert Onnes spiralende verhaalstructuren waarin de toeschouwer verplicht wordt zich op twee niveau’s te engageren: fysiek, doordat men er dwars doorheen moet lopen, en intellectueel, omdat de geprojecteerde beelden en gesproken tekst een simpele en rechtlijnige interpretatie verhinderen.

Margo Onnes studeerde tot 2005 aan de KABK in Den Haag en behaalde in 2008 een Master Fine Art aan het Piet Zwart Instituut in Rotterdam.

civic life / leisure centre

ZAAL5/Kort Muse / Margo Onnes

Desperate Optimists ‘zijn’ Christine Molloy en Joe Lawlor. Afkomstig uit Dublin wonen ze sinds 1987 in Engeland. Gedurende de laatste tien jaar hebben ze film, video, digitale kunstvormen, performances en radio geproduceerd. Van 6 t/m 26 januari zal hun filmserie Civic life in een doorlopend digitaal programma vertoond worden in ZAAL5.

De films hebben met elkaar gemeen dat ze samen met steeds een andere lokale gemeenschap zijn gemaakt, zoals een dorp of een stadsbuurt. De cast bestaat dus voornamelijk uit niet-professionele acteurs. Opvallend is ook dat alle films uit één ononderbroken take bestaan, waarin met een CinemaScope lens langzaam de omgeving wordt afgetast: een huzarenstukje van DO’s vaste cameraman Ole Bratt Birkeland, dat herinneringen oproept aan de 16mm films van James Benning waarin het landschap èn het verschijnen en verdwijnen van treinen de hoofdrol vervullen, of het fameuze Russian Ark van Aleksandr Sokurov. De DO-films gaan over de emotionele relatie die mensen hebben met de omgeving waarin ze wonen, en hoe identiteit, veranderingen in een sociale omgeving en het gevoel niet op je plek te zijn met elkaar samenhangen.

Op donderdag 27 januari zijn Lawlor en Molloy aanwezig om hun werk toe te lichten. De gehele Civic life serie wordt dan op 35mm gedraaid, gevolgd door een gesprek met de makers over hun bijzondere werkwijze. Het maken van film is een gedeelde ervaring. Wat kan de onafhankelijke cinema betekenen voor kleine gemeenschappen?

CIVIC LIFE Sinds juli 2003 hebben Christine Molloy en Joe Lawlor een serie kortfilms op 35mm CinemaScope gemaakt.

Civic life – in totaal 73 minuten – bestaat uit de volgende ‘hoofdstukken’: Daydream (Extract No. 1) / UK 2006 / 2’36” Hoewel hij bezorgd is over de verdwijning van een schoolvriend, probeert een boswachter een klas kinderen gerust te stellen met de verzekering dat er niets in het bos is om bang voor te zijn.

Who killed Brown Owl / UK 2004 / 8’37” Achter de uiterlijke schijn van het perfecte Engelse arcadia blijken diverse soorten pech, verwoesting en geweld schuil te gaan.

Moore Street / Ierland 2004 / 5’42” Terwijl een jonge Afrikaanse vrouw ‘s nachts door een straat in Dublin loopt, overweegt zij haar gevoel van identiteit te veranderen. (camera Fiachra Judge) Twilight / UK 2005 / 4’39” Vanaf een boot op de Tyne wordt eb en vloed van het leven betrapt.

Daydream (Extract No. 2) / UK 2006 / 0’53” Midden in een optreden van een speed metal band stopt de zanger opeens de show, omdat hij het publiek iets wil meedelen.

Town Hall (Extract) / UK 2005 / 4’ Er zijn vele zaken die de bezoekers van het stadhuis aangaan.

Leisure Centre / IRL/UK 2005 / 16’49” Moeizaam probeert een jongeman zich aan te passen aan zijn nieuwe rol als vader.

Joy / UK 2008 / 8’46” De politie reconstrueert de laatst bekende gebeurtenissen rond een verdwenen tiener. Het meisje heet(te) Joy. Tiong Bahru / Singapore/UK 2010 / 19’28” Drie verschillende mensen op een kruispunt in hun leven. (camera Daniel Low)

Als filmmaker kun je je geen mooiere plek wensen dan het witte doek. Toch zijn er maar zelden korte films te zien in de bioscoop, terwijl dit ‘genre’ vroeger steevast deel uitmaakte van een voorstelling. Daarom (her)introduceert Filmhuis Den Haag vanaf november de kortfilm als voorfilm. Iedere maand wordt een bijzondere, ontroerende, experimentele of grappige kortfilm van een Nederlandse filmmaker vertoond vóór een premièrefilm.

Voor welke film Muse te zien zal zijn, wordt in december bekendgemaakt: hou dus de website en de filmladder in de gaten.

Margo Onnes / Nederland 2010 Met Andrea Sekulovic, Kristian de Leeuw / stemmen Jonathan Rouah, Margo Onnes 11 minuten digitaal Frans gesproken, Engels ondertiteld

dec - jan 2011 / 15

Film + debat ...................................................................................................................................................................

Aandacht voor Liu Xiabo

Movies that Matter 12 DECEMBER / 9 JANUARI

10 DECEMBER

GOOD FORTUNE

Zondag 12 december 14.00 uur Zowel stads- als plattelandsbewoners van Kenia zitten niet te wachten op (blanke) inmenging van buitenaf. Deze documentaire confronteert de kijker met standaardideeën over rijk en arm die in de westerse wereld bestaan, en hun weerslag op de doelgroep. Al decennia lang wordt er ontwikkelingshulp gegeven en net zo lang bestaat er ook twijfel over de vraag of deze hulp wel bij de juiste mensen terecht komt. In Nederland wordt inmiddels de ontwikkelingshulp herijkt, maar schieten de mensen om wie het gaat er iets mee op?

In het aansluitende debat ‘Size does matter’ zoekt Kosmopolis Den Haag naar nieuwe invalshoeken. Weg met het paternalisme, voorbij het cynisme en via skypeconnecties met Burundi en Zuid-Afrika laat Kosmopolis zien hoe ‘kleine’ initiatieven grote gevolgen kunnen hebben. Het debat, onder leiding van Peter Geschiere en met Iwan Zunder van IntEnt Ethiopië en André van der Stouwe van TwentyTen, gaat over onder meer over de Ethiopische koffiehandel en een journalistiek project.

“Er is een hoop troep, maar het leven is oké”, verwoordt een Keniaanse vrouw de situatie in de achterstandswijk Kibera in Nairobi, dat honderd jaar geleden werd gesticht als een bevoorradingsdepot voor de Brits-koloniale spoorlijn naar de kust en nu uitgedijd is tot een metropool met drie miljoen inwoners. De lokale bevolking ziet de plannen van de regering met lede ogen aan. Kibera moet totaal ontruimd worden voor een prestigieus woningbouwproject, maar de wijkbewoners hebben zulke plannen door ethnische tegenstellingen, welig tierende corruptie en dubieuze grondrechten eerder zien stranden. Ook op het platteland is men ervan overtuigd dat van bovenaf geparachuteerde ideetjes niets dan slechts brengen. Zo verdedigt het Amerikaanse bedrijf Dominion Farms Ltd. een belangrijke investering met de bekende rooskleurige rapportentaal: volgens het bedrijf is het juist tijd om Kenia “op hetzelfde welvaartsniveau te brengen als de rest van de wereld”, maar onduidelijk blijft wie daadwekelijk van die daadkracht profiteert. Wat is armoede? “Ik ben niet arm, ik heb een hulpbron”, zegt een man over het grote moeras in het westen van Kenia waar hij naast leeft. Ontwikkeling lijkt een strijd van David tegen Goliath.

Regisseur Landon Van Soest heeft prijzende commentaren gekregen op zijn documentaires: “crucial and engrossing,” “stylish, sophisticated,” en “highly engaging.” Hij studeerde in Kenia in 2004 aan het Center for International Development and Public Health voordat hij aan de voorbereidingen van Good fortune begon, in de hoop dat zijn werkstuk “can challenge people to think about things in a broader context.” Hij betreurt de ‘top down approach’ van de meeste internationale hulporganisaties, en meent dat een ‘bottom up, grassroots approach’, gericht op kleine stapjes voorwaarts op lokaal niveau, de beste methode is om de talloze problemen in Afrika te lijf te gaan. Hij gelooft niet in 16 / dec - jan 2011

de filosofie van een ‘Marshall Plan for Africa’, waarbij een enorme kapitaalsoverdracht in snel tempo voor de gewenste sociale veranderingen zou moeten zorgen. “In the five years that I’ve spent traveling to Kenya, I’ve seen a tremendous amount of change, and I think that things are changing and in fact I think we’re trying to impose change at much too fast of a rate.”

Landon Van Soest / USA 2009 70 minuten digitaal Engels gesproken THE RED CHAPEL

Zondag 9 januari 14.00 uur Op zoek naar de vette lach in Noord-Korea – en overal elders in de wereld - recruteert de Deense journalist Mads Brügger de Deense komieken Jacob Nossell en Simon Jul, die in Korea geboren en als kind geadopteerd werden, en nu geen woord Koreaans meer spreken. Ze krijgen toestemming om in het kader van een zogenaamde culturele uitwisseling een variéténummer op te voeren in Pyongyang.

The red chapel is een originele weergave van een bizarre expeditie, want Jacob heeft een handicap (zelf zegt hij liever dat hij spastisch is). Het is een extreme kruising tussen een multiculturele komedie met een behartenswaardige boodschap en een melige ‘mockumentary’ à la Sacha Baron Cohen’s vehikels ter meerdere eer en glorie van hemzelf. Het foppen van de propagandamachine in de laatst overgebleven communistische heilstaat blijkt minder eenvoudig dan gedacht. Temeer omdat mrs. Pak hen voortdurend ter zijde staat als vertaalster/politiespion. Naast de flauwe grappen van Brügger zijn de mislukte ‘thuiskomst’ van het duo Jacob & Jul, de beelden van de troosteloosheid in Pyongyang en de voosheid van de propagandamachine eigenlijk veel interessanter. The red chapel won op Nordisk Panorama 2009 de prijs voor beste Scandinavische documentaire en op het Sundance Film Festival 2010 de World Cinema Jury Prize in dezelfde categorie.

Democratie, mensenrechten en vrijheid van meningsuiting zijn westerse stokpaardjes om dictatoriale regimes aan de kaak te stellen en te veroordelen. Werd ‘onze’ beschaving vroeger aan de man gebracht via missionarissen, tegenwoordig vormen kunstenaars de voorhoede onder het mom van interculturele dialoog. Hebben westerse kunstenaars en goedbedoelende activisten wel genoeg kennis van de wereldgeschiedenis en andere culturen om tot een dialoog te komen? Ketst de westerse boodschap juist door haar ‘heilige gelijk’ niet eerder af tegen een oosterse muur van afwijzing? Over deze vragen gaat Kosmopolis Den Haag in debat.

Mads Brügger / Denemarken 2009 88 minuten digitaal Deens en Koreaans gesproken, Engels ondertiteld

Wereldwijd wordt aandacht gevraagd voor de Chinese dissident Liu Xiaobo, die op 10 december de Nobelprijs voor de Vrede 2010 in ontvangst zou moeten nemen.

Ter gelegenheid van deze controversiële uitreiking en om aandacht te vragen voor fundamentele vrijheden en concrete bescherming van mensenrechten nemen Cinema for Peace en Movies that Matter het initiatief om Moving the mountain te vertonen. Deze film van Michael Apted documenteert de protesten op Tiananmen, het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing, in mei 1989, waaraan ook Liu deelnam.

De 54-jarige schrijver ontvangt de Nobelprijs “for his long and non-violent struggle for fundamental human rights in China”. Liu heeft zich herhaaldelijk kritisch uitgelaten over de regering, de mensenrechtensituatie en de gebrekkige democratisering van China. Hij nam deel aan de studentenprotesten van 1989 en was medeauteur van Charter ‘08, een voorstel voor juridische en politieke hervormingen in China dat geformuleerd werd naar analogie van de protestbeweging Charta ‘77 in Tsjechoslowakije. Een dag na de publicatie werd Liu opgepakt. Op dit moment zit hij een elf jaar durende straf uit wegens ‘het ondermijnen van de macht van de staat’. Liu draagt zijn Nobelprijs op aan de doden van Tiananmen. Vooraf is er een inleiding over Liu’s slotverklaring: “Ik heb geen vijanden”.

MOVING THE MOUNTAIN

Vrijdag 10 december 17.00 uur De New York Post noemde de film “a soaring - and sobering - tribute to the human spirit.” In Oslo, waar de broers van Liu Xiaobo de Nobelprijs in ontvangst zullen nemen, krijgt Moving the mountain opnieuw een podium. Verdere vertoningen vinden plaats in Den Haag, Berlijn, Warschau, New York, Londen en waarschijnlijk ook in Wenen, Amman, Washington.

Michael Apted, bekend van tot nadenken stemmende speelfilms als Gorillas in the mist of de reeks 21Up, roept de passie van de demonstranten van Tiananmen en het echec van hun verwachtingen op via een combinatie van journaalbeelden, ensceneringen van dramatische momenten en interviews met gewezen studentenleiders als Chai Ling en Wu’er Kaixi, die na het bloedbad ondergronds gingen en China uitgesmokkeld werden. Li Lu vertelt hoe het was om op te groeien tijdens de Culturele Revolutie – twee meisjes spelen haar leven als kind en puber na - en hoe bevrijdend het was dat een nieuwe jonge generatie een andere, betere droom kon koesteren.

Michael Apted / Groot-Brittannië/Canada 1994 Met Li Lu, Jin-Ming Zhang, Yi-Ming Huan 83 minuten digitaal Engels gesproken tiananmen plein

In de maandelijkse reeks MtM-films + debat draaien een Amerikaanse documentaire over armoede op het Keniase platteland en een Deens verslag van een bizarre expeditie om humor naar Noord-Korea te brengen. Het aansluitende debat wordt georganiseerd door Kosmopolis Den Haag.

van de kat geen kwaad

the red shoes

knoester

Kerstfilm ....................................................................................................................................................................

KNOESTER / KNERTEN

Vanaf 4 december Af en toe komt er een film langs waarvan zowel kinderen als volwassenen samen met veel plezier kunnen genieten. Nog sterker: filmliefhebbers die echt van film houden mogen Knoester niet missen, zelfs als ze geen alibi (de begeleiding van een kind) hebben.

Knoester is een soort Noorse variant op Alex van Warmerdams oerhollandse Noordelingen.

En bovendien is er als finale een geweldig, gezellig kerstfeest in het dorpshuis.

Meer informatie bij de rubriek Kinder- en familiefilms op pagina 21.

THE RED SHOES

symbol

Vanaf 9 december Rond de Kerst wordt op vele televisiezenders altijd weer It’s a wonderful life uitgezonden.

Het Filmhuis heeft nu een wonderlijk mooi alternatief: The red shoes is hèt perfecte kerstfilmuitje voor cinefielen en balletomanen. Het fragment waar het eigenlijk om gaat duurt slechts ruim een kwartiertje, maar de rest van de film mag niet overgeslagen worden.

Al snel na de première in 1948 bleek dat deze visueel overweldigende productie de absolute standaard in het genre van de balletfilm had gevestigd. En dit hoogtepunt is daarna nooit geëvenaard. Er is nu een volledig gerestaureerde 35mm kopie beschikbaar. Meer informatie bij de rubriek In première op pagina 7.

VAN DE KAT GEEN KWAAD / UNE VIE DE CHAT

Vanaf 16 december Dino leidt twee levens. Overdag is hij de spinnende kater van Zoé, ‘s nachts gaat hij op pad met Nico, een getalenteerde inbreker. Een complicatie is dat Zoé’s moeder Jeanne aan het hoofd staat van het rechercheteam dat een ongrijpbare juwelendief moet arresteren, en tegelijkertijd heeft zij de leiding van een bewakingsteam voor de Colossus van Nairobi. Dit beeld wordt begeerd door Victor Costa. Deze notoire gangster is overigens ook verantwoordelijk voor de dood van Jeanne’s man. Zoé heeft nooit meer willen praten na het overlijden van haar vader. Het toeval wil dat Zoé op een avond Costa en zijn bende verrast: er volgt een achtervolging, tot op het dak van de Notre-Dame.

Na veertien kortfilms vond het duo Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli het tijd voor een lange animatiefilm. Hun oorspronkelijke idee was naar het oordeel van investeerders te soft voor volwassenen maar te gewelddadig voor kinderen, en dus werd het scenario aangepast. Jean-Loup schreef een script dat mede geïnspireerd was door de ‘film noir’, Alain maakte daarbij illustraties en zo vormde zich als vanzelf een storyboard.

Hoewel de film helemaal handgetekend is, komen er ook enige computergegenereerde effecten in voor. Het resulaat is een film om

je aan te vergapen.

Alain Gagnol & Jean-Loup Felicioli / Frankrijk 2010 70 minuten 35mm Frans gesproken, Nederlands ondertiteld SYMBOL / SHINBORU

Dagelijks vanaf 23 december Een speciale kerstimport: op initiatief van Lumière Cinema Maastricht gaat Symbol op tournee langs de Nederlandse filmtheaters. De hilarische, absurde film van komiek Hitoshi Matsumoto is een hit in het internationale festivalcircuit (onder meer op IFFRotterdam en Imagine), maar kon geen distributeur vinden. Bij uitzondering heeft Lumière deze film nu zelf voor de Nederlandse markt uitgebracht.

De inventieve komedie Symbol is tegelijkertijd obsceen en spiritueel.

Centraal staat een man in een kakelbonte pyjama die wakker wordt in een steriele witte ruimte zonder ramen of deuren. De muren zijn gedecoreerd met honderden engelenpiemeltjes. Proefondervindelijk stelt de man vast dat na indrukken van de genitalia via een luik ogenschijnlijk nutteloze voorwerpen de ruimte in geslingerd worden, zoals een strandbal, een bonsaiboompje of een gootsteenontstopper. Wanneer het de man lukt om de bizarre logica in deze fallische orde te ontrafelen, kan hij ontsnappen. De tweede verhaallijn volgt Escargot Man, een gemaskerde Mexicaanse

worstelaar op zijn retour. Beide lijnen komen samen in de finale, maar het zou een halsmisdaad zijn om te verklappen hóe.

De ster van Symbol is regisseur/ hoofdrolspeler Hitoshi Matsumoto, een briljante mimeartiest met een vlekkeloze komische timing. Net als Takeshi Kitano is Matsumoto een gevierde televisiekomiek in Japan. In 2007 debuteerde Matsumoto als filmmaker met Dai Nipponjin / Big man Japan, een mockumentary over een slome superheld die aan de bak moet om het vaderland voor allerhande monsters te behoeden. De film werd geselecteerd voor de Quinzaine des Réalisateurs in Cannes en groeide uit tot een culthit op internationale filmfestivals. Ook Symbol stevent af op een instant cultstatus. Want, zoals de Filmkrant schreef, “Films die eruit zien als LSD-trips hebben de neiging om uit te groeien tot cultfilms. Denk maar aan Fear and loathing in Las Vegas, de films van Alexander Jodorovsky of A clockwork orange.” De existentiële slapstick van Symbol verbindt op vanzelfsprekende wijze het commerciële stripverhaal (manga) met melancholieke kunst. Er staan meer dan honderd komische sketches van Matsumoto op YouTube. Ga dus surfen, of beter nog, trakteer jezelf op een ijzige kerstvakantiedag op Symbol!

Hitoshi Matsumoto / Japan 2009 Met Hitoshi Matsumoto, David Quintero, Adriana Fricke, Lillian Tapia 93 minuten Japans en Spaans gesproken, Nederlands ondertiteld

Kerstfilms voor diverse doelgroepen

dec - jan 2011 / 17

Verzameld werk ...................................................................................................................................................................

Tango la Haya 2 T/M 4 DECEMBER

Op zaterdag 4 december barst om 14.00 uur een 12 uur durend, non-stop tangofestijn los aan het Spuiplein.

Tijdens de eerste editie van Tango la Haya – noteer dus dat er in 2011 een vervolg komt! kunt u twaalf uur lang in het Lucent Danstheater non-stop genieten van deze gepassioneerde muziek en dans in al haar facetten. Er zijn boeiende voorstellingen, bijzondere lezingen en natuurlijk kunt u ook zelf meedoen aan de workshops. De avond wordt afgesloten met een Tangosalon óp het podium van het Lucent Danstheater, waar tot in de late uurtjes gedanst kan worden op muziek van dj Jur. Tango la Haya wordt georganiseerd door Dr Anton Philipszaal en Lucent Danstheater in het kader van de Haagse Muziek Driedaagse 2010, in samenwerking met dansschool Tango Centro en Codarts (het conservatorium in Rotterdam).

Filmhuis Den Haag draagt zijn steentje bij in de Haagse danskoorts door op drie middagen een tangospeelfilm te programmeren.

Als u ‘tangolahaya’ googlet, krijgt u een baaierd aan websites voorgeschoteld waar het programma met een keur aan onderdelen wordt aangeprezen. Voor informatie over de verschillende kaartjes: bel 070-8800333 of check www.ldt.nl. En verder zijn er vele speciale flyers en folders in omloop.

LA CANTANTE DE TANGO

la cantante de tango

Donderdag 2 december 17.00 uur, vrijdag 3 en zaterdag 4 december 15.00 uur Volgens de samenvatting die de distributeur bij deze film levert, is La cantante de tango een film met voorspelbaar hoogopvliegende en broeierige emoties: “Helena is een veelbelovende tangozangeres die zich vol liefde overgeeft aan haar passie. Wanneer haar relatie eindigt, stort haar wereld in en kan zij zichzelf moeilijk weer bijeenrapen. Helena zingt en leeft voor de liefde; zonder deze liefde wordt zij een schaduw van zichzelf. Wat zou er gebeuren als zij deze kwelling achter zich liet en een nieuw leven zou beginnen in een ander land? Zal het mogelijk zijn om de pijn achter te laten en opnieuw te leren leven en lief te hebben...?”

Laat u niet afschrikken door deze sleets geformuleerde synopsis die op willekeurig welke tranentrekker kan slaan, want La cantante de tango hoort bij een cinematografisch interessante regisseur. Diego Martínez Vignatti werkte na zijn studie rechten en kunstgeschiedenis als jurist in Madrid, toen hij opeens besloot het roer om te gooien. Hij begon in 1997 een opleiding aan de filmschool INSAS in Brussel, en verwierf bekendheid als vaste cameraman van Carlos Reygadas bij diens controversiële films Jápon (2002) en Batalla en el cielo (2005). In 2007 debuteerde Martínez Vignatti zelf als regisseur met de speelfilm La marea, een uitgebeend, extreem verstild portret van een vrouw die rouwt om haar man en zoon nadat ze bij een verkeersongeluk zijn omgekomen. Lang aangehouden opnamen, wijde kaders en een rustige montage kenmerken deze film, die werd onderscheiden met de FIPRESCI-prijs van de internationale kritiek tijdens de Rencontres Cinémas d’Amérique Latine, een festival voor Latijns-Amerikaanse films in Toulouse.

In het licht van de stijlkenmerken van La marea is het opmerkelijk dat Martínez Vignatti al in 2002 de documentaire Nosotros heeft gemaakt, een portret van een viertal tangoliefhebbers in Buenos Aires, de stad waar deze zwoele, sensuele dans werd geboren. Blijkbaar was Nosostros voorbestemd om ooit bewerkt te worden tot een speelfilmvariant: geniet dus – in het kader van Tango la Haya - van La cantante de tango.

Diego Martínez Vignatti / Argentinië/België 2009 Met Oscar Ferrari, Eugenia Ramirez Miori, Bruno Todeschini 102 minuten 35mm Spaans gesproken, Nederlands ondertiteld

18 / dec - jan 2011

De Nacht van de Geanimeerde Wansmaak VRIJDAG 10 DECEMBER 22.00 UUR

Voortbordurend op het succes van eerdere Wansmaaknachten stellen horror- en cultexpert Jan Doense (alias Mr. Horror) en collectionneur par excellence Michael Helmerhorst een speciaal ontwikkelde variant samen. Het programma zal bestaan uit trailers en fragmenten uit alle hoeken en gaten van de wereldcinema, met als enige rode draad hun verschijningsvorm: animatie. Van ouderwets handwerk tot computeranimatie, van puppetoons tot kleifiguurtjes, van historisch materiaal tot moderne anime: alle disciplines passeren de revue in dit drie uur durende, de zintuigen teisterende programma.

Deze Nacht bevat niet alleen trailers en clips van totaal mislukte films, maar ook van producties die om andere redenen met afgrijzen of met een vette knipoog bekeken kunnen worden. Denk b.v. aan een expliciet pornografische anime als Legend of the overfiend of de verwerpelijke, in Den Haag gemaakte antisemitische propagandafilm Van den vos Reynaerde uit 1941.

De aanvangstijd is bepaald op 22.00 uur, maar gelet op de traditie wordt het een latertje, ga daar maar van uit. Gelukkig blijft de bar van het Filmhuis open en wordt in- en uitlopen van harte aangemoedigd. Als de goorheid je dus eventjes iets te veel wordt, kan je rustig even buiten de walmende zaal op adem komen – om je daarna weer in een poel van verderf & schuldig genot te storten.

Legend of the overfiend De Japanse animatiefilm Legend of the overfiend was het eerste deel uit de Urotsukidoji-serie die manga vanaf het midden van de jaren ‘90 in de hele wereld een slechte naam heeft bezorgd. Vanwege de grote hoeveelheid grafische seks en het spetterend vormgegeven geweld zouden deze films volgens critici – en, vlak ze niet uit, horden verontruste ouders - niet geschikt zijn voor jeugdige kijkers, en dus werd deze anime-reeks beroemd en bovenal berucht.

Van den vos Reynaerde In 1941 verscheen bij De Amsterdamsche Keurkamer Van den vos Reynaerde.

Hoewel het boek gepresenteerd werd als het ‘nieuwe geestige vervolg van het middeleeuwsche dierenepos’, was het niets minder dan een openlijk antisemitisch pleidooi voor raszuiverheid. Al vóór de Tweede Wereldoorlog was Robert van Genechten verantwoordelijk voor de vorming van nieuwe NSB-leden. Hij publiceerde het verhaal in 1937 in de vorm van een feuilleton in zijn blad Nieuw Nederland, maar

destijds werd het nauwelijks opgemerkt.

Als boek had zijn bewerking een fractie meer succes: de eerste oplage van 2000 exemplaren raakte in 1941 snel uitverkocht en een tweede druk van 8000 exemplaren volgde. De SS-uitgeverij Nordland Verlag toonde belangstelling voor het boek, maar voor zover bekend is het nooit tot een Duitse uitgave gekomen. Het Haagse bedrijf Nederland Film maakte een animatiefilm van het boek onder regie van Egbert van Putten.

De film was technisch razend knap gemaakt, maar om onduidelijke redenen kwam dit (wan)product niet verder dan een eenmalige voorvertoning. Van Genechten was daarbij zelf aanwezig en was lovend over het resultaat. Na WO II is een doodenkele keer wel eens een fragmentje of een still uit de film te zien geweest in een historisch overzichtsprogramma, maar pas op het Holland Animation Film Festival in november 2006 is Van den vos Reynaerde – onder de nodige publicitaire commotie – compleet vertoond. Velen met mij zullen deze film toen gemist hebben. Nu biedt Filmhuis Den Haag u een gouden kans om met open ogen in dit onwelriekende gat te vallen.

Een afstotelijke selectie Hoewel de samenstelling van de Nacht van de Geanimeerde Wansmaak nog in volle gang is, zullen enkele thema’s onvermijdelijk de revue passeren.

Erotica / Porn-toons uit de oertijd; Duitse seks-animaties uit de sixties, zoals Prinz Eisenschwanz, waarbij de titel weinig te raden over laat!

Racisme / Karikaturen & stereotypen in de commerciële cartoons van Paul Terry, Lantz, Disney, Iwerks en Fleischer: een verwerpelijke collectie ‘usual suspects’ op ethnische basis: Indianen, Joden, negers en Japanners.

Agit & Antiprop / When the Communists came; Usis short over Korea.

Animated comics that need reanimation / ‘Marvel meets the outer limits of limited animation’: o.a. Captain America met een aanbeveling van Stan Lee (who the f*ck is that?).

Halfbakken ripoffs / Mos Film ‘doet’ Disney; imitatie-Goofy in Olympische Spelen-spoof (bad artwork, bad sound, bad timing, oftewel bad everything).

Ersatz franchise & exploitation / Tom & Jerry comeback: The Mouse from H.U.N.G.E.R.; King Features rips The Beatles.

Artsy fartsy & underground stuff / Armchair inventions; Penny Arcade masturbations (weliswaar behoorlijk op leeftijd, maar nog steeds vunzig).

Mixed media / Knullige animatie als added value bij goedkoop gedraaide live-action; o.a.

A nightmare on Elm Street.

Poverty row / Imagination, een promotiefilm van de makers van The blood waters of Dr. Zaat, met diverse staaltjes van kitchen-table top-animatie.

wansmaak

wansmaak

wansmaak

...................................................................................................................................................................

The Grand Ole Glamour Party

Filmlezing over leiderschap

18 DECEMBER

19 DECEMBER

Op zaterdag 18 december organiseren Tabass-co en Blue Nood een spetterend nieuw feest, volgens oude vertrouwde tradities.

Kom je laven aan de Afro en Funky Tunes van het old school vinyl van dj’s Jen Min Lau en zijn kornuiten en dance the night away on modern grooves & breakbeats. We houden de kerst en jaarwisseling nog even op afstand met galakleding en discoglitterbollen op ‘The Grand Ole Glamour Party’... en we gaan door tot in de kleine uurtjes.

Een inspirerend verhaal voor iedereen die open staat voor vernieuwing, creativiteit, film en persoonlijke ontwikkeling: Kim Ho Leung toont tijdens zijn interactieve lezing vele informatieve film- en televisiebeelden.

Rode draad is ‘De Reis van de Held(in)’, een model met twaalf archetypische fasen, die we ook kunnen herkennen in ons eigen bestaantje met zijn verschillende levensfasen en rollen. Tevens geeft dit model inzicht in de structuur van een goed verhaal: het laat zien hoe een goede film in elkaar zit en op welke wijze scenario en beelden ons iets kunnen leren.

BEELDEN VAN LEIDERSCHAP

Leiderschap in de bibliotheek

Het boek is te raadplegen in de bibliotheek van het Filmhuis: Leiderschap, een reis in beeld, Manfred van Doorn, Malpertuis Editions, z.p., z.j. (2005), 128 pagina’s.

Dit fraai vormgegeven boek is de gedrukte versie van een cursus die de auteur heeft ontwikkeld voor de Algemene Bestuursdienst ten behoeve van het hogere kader bij de rijksoverheid. Hij baseert zich op een twaalfstappen model dat bij scenarioschrijvers en scriptdoctors in Hollywood als een Bijbel geldt. Zo zou The lion king precies volgens dit model geconstrueerd zijn. Diverse invalshoeken worden nader uitgewerkt via drie uitvoerig beschreven films, Groundhog Day, Whale rider en Big fish. Aspecten van leiderschapsontwikkeling worden tenslotte getoest via beknopte analyses van de realistische speelfilm The American president en de documentaire The Clinton years; een dvd met fragmenten completeert dit originele boek.

les amours imaginaires

Zondag 19 december 17.00 uur Kim Ho Leung is bedrijfseconoom en gepassioneerd filmliefhebber. Hij werkt

als leiderschapstrainer en geeft les aan bedrijfsleven, overheden en middelbaar en hoger onderwijs. Meer info: www. cinecirkel.nl. Kim is een leerling van Manfred van Doorn, die vijf jaar geleden een serie lezingen gaf in het Filmhuis, want film kan leiderschap op een aanschouwelijke manier tastbaar maken. Net was zijn boek ‘Leiderschap. Een reis in beeld’ verschenen, dat voortbouwde op Joseph Campbell’s boek ‘De held met de duizend gezichten’, waarin de reis van de held in twaalf fasen wordt beschreven. Dit model uit de klassieke literatuur bleek ook een succesformule voor filmscenario’s. De meeste klassieke Hollywoodfilms zijn opgebouwd volgens een stramien waarbij een held op zijn missie een reeks moeilijkheden en bijbehorende paradoxen moet overwinnen om zijn doel te bereiken. Altijd komt hij er gelouterd uit. Van Doorn liet mythische en symbolische scènes zien om leiders metaforisch te leren denken; of liet juist het publiek seconde per seconde bestuderen wat er gebeurt in fragmenten met echt leiderschapsgedrag.

Preview IFFR 2011

shortbus

16 JANUARI

Dit voorproefje op de veertigste editie van het festival van Rotterdam – 26 januari t/m 6 februari - is al in Cannes vertoond in de sectie Un certain regard: geen wonder, want de suikerige kleurtjes, de mooie mensen in mooie kleren en de aparte cameravoering zijn inderdaad opmerkelijk apart. Het vertrouwde cliché van de driehoeksrelatie wordt hier nu eens letterlijk genomen: de twee jongemannen en de dame liggen ergens in de film heerlijk gedrieën in bed.

LES AMOURS IMAGINAIRES / HEARTBEATS

Zondag 16 januari 15.00 uur Na zijn schandaalsucces met het onverbloemd autobiografische debuut J’ai tué ma mère komt de bloedjonge Québécois Xavier Dolan nu met een verhaal over

Francis (gespeeld door Dolan zelf) en Marie, twee vrienden die verliefd worden op dezelfde jongeman. Ze schommelen tussen dominant homo met heteroseksuele trekjes en dominant hetero met homoseksuele trekjes. Binnen de kortste keren interpreteren ze ieder vanuit hun eigen oogpunt het dubbelzinnige en destructieve gedrag van hun ‘beul’. De drie raken verstrikt in een bizarre driehoeksverhouding.

Les amours imaginaires gaat over het verhaal dat we verzinnen rond een geliefde, en over de dwangmatige interpretatie die we geven aan diens meest willekeurige woorden en meest banale gebaren. Niemand kan de draagwijdte van een ingebeelde liefde ontkennen; iedereen begrijpt de pijn, en in retrospect, de bittere grap ervan. Maar kijkend naar anderen wordt verliefdheid toch onvermijdelijk

ervaren als een amoureus spelletje, vol privé gesprekjes en maniertjes. Om zijn fleurige zeepbel een beetje gewicht te geven maakt Dolan in ruime mate gebruik van afgezaagde stijlmiddellen: hij laat zijn personages op de klanken van een of andere smartlap in slow motion een sigaret opsteken of over het trottoir flaneren. En hij construeert allerlei visueel verleidelijke close-ups, parallellen en motieven. Soms is stilte nog effectiever in het overbrengen van emoties dan vele vernuftige dialogen.

Xavier Dolan / Canada 2010 Met Xavier Dolan, Monia Chokri, Niels Schneider, Anne Dorval 95 minuten 35mm Frans gesproken, Nederlands ondertiteld

dec - jan 2011 / 19

flaherty en murnau achter de camera

Zwijgende film & Levende muziek

...................................................................................................................................................................

Friedrich Wilhelm Murnau (1888-1931) brak internationaal door met Nosferatu, eine Symphonie des Grauens uit 1921.

Ook zijn volgende films – Der letzte Mann 1924 en Faust, eine deutsche Volkssage 1926 – hadden zoveel succes dat William Fox hem uitnodigde naar Hollywood te komen.

De eerste van zijn drie Amerikaanse films, Sunrise, a song for two humans, is naast Pantserkruiser Potemkin van Eisenstein een van de twee films van vóór 1930 in de Top10 Aller Tijden, die het Engelse magazine Sight & Sound elk decennium samenstelt op basis van een enquête onder een internationale groep van filmprofessionals. De verschuivingen in die prestigieuze lijst sinds 1952 zijn op zich al interessant, maar in de laatst gemaakte versie uit 2002 staat Sunrise op nummer 8. Die positie èn de rest van Murnau’s oeuvre zijn meer dan voldoende reden om - voor het eerst in 25 jaar Zwijgende film in Filmhuis Den Haag - een heel jaar te wijden aan één regisseur. De acht voorstellingen vormen een lang jubileumfeest.

De realisering van dit retrospectief is mede te danken aan F.W. Murnau Stiftung Wiesbaden, Transit Film München, Msuchtnachfilm Berlijn, Eye Filmmuseum Amsterdam, en de vier pianisten Charles Janko, Kevin Toma, Wim van Tuyl en Yvo Verschoor.

TABU, A STORY OF THE SOUTH SEAS

Maandag 13 december 19.30 uur Op Tahiti verzon Murnau, op basis van een eerder script van co-regisseur Robert Flaherty, een liefdesdrama op

een paradijselijk Polynesisch eiland. Flaherty had een antropologische documentaire voor ogen, Murnau wilde een universeel aantrekkelijke speelfilm: Murnau won.

Bora Bora, in de Marquesas eilandengroep, is een Paradijs waar Matahi de beste speervisser is en Reri het mooiste meisje. Al snel wordt het een Verloren Paradijs voor hen, wanneer een schoener het bericht brengt dat Reri door de koning is uitgekozen als priesteres. Matahi en Reri vluchten naar Tavarua, een eiland waar Franse kolonisten en Chinese winkeliers een westers stadje bevolken. Matahi blijkt de beste parelduiker, en met zijn verdiensten zorgt hij voor veel vertier. Dan verschijnt Hitu, een oude priester, die Reri waarschuwt dat zij een taboe heeft doorbroken: zij moet binnen drie dagen met hem meegaan, anders zal Matahi sterven. Opnieuw willen ze vluchten, maar Matahi heeft teveel schulden om een passage te betalen. Wanhopig besluit hij naar pareloesters te gaan duiken in een verboden gebied waar haaien zwemmen...

Murnau's zwanezang

Na de artistieke triomf van Sunrise: a song of two humans (1927) maakte Murnau voor William Fox gedurende een even uitputtende en lange opnameperiode Four devils.

Helaas is deze film, net als de meerderheid van de films uit het Duitse begin van Murnau’s carrière, verloren gegaan.

De verhoudingen met Fox waren al drastisch bekoeld door het afnemende commerciële succes van de sterregisseur, en dat werd niet beter met de volgende productie Our daily

F.W. Murnau retrospectief 2010

[8] Tabu & Wim van Tuyl

MAANDAG 13 DECEMBER

2010 staat geheel in het teken van F.W. Murnau, een van de grootste regisseurs uit het zwijgende tijdperk. Voor het laatst is in Nederland in 1990 op ruime schaal aandacht aan hem besteed; dit jaar vertoont Filmhuis Den Haag de acht belangrijkste films van Murnau, bijna uitsluitend met speciaal uit Engeland en Duitsland geïmporteerde, gerestaureerde en soms origineel getinte 35mm kopieën.

20 / dec - jan 2011

bread/City girl (1930). In een vergelijkbare neerwaartse spiraal bevond ook Robert Flaherty zich, die na zijn triomf met Nanook of the North (1922) steeds meer problemen met financiers ondervond. Toen Flaherty de opnames voor een speelfilm in Mexico moest afbreken omdat Fox de geldkraan dichtdraaide, stelde Murnau zijn collega een partnerschap voor. Murnau verscheurde het contract met Fox, kocht een jacht dat hij Bali noemde, en zeilde naar Tahiti. Na fors gesteggel over het onderwerp van Tabu ging Flaherty zich vermaken met eindeloze etnografische opnames, waarop Murnau de regie naar zich toetrok. Bovendien moest hij zijn eigen spaargeld investeren, toen een kleine Amerikaanse filmmaatschappij zich uit de productie terugtrok. Aangezien Flaherty technisch niet erg onderlegd was, werd besloten een jonge Amerikaanse cameraman in te huren, Floyd Crosby. Na negen maanden waren de opnames eindelijk klaar, maar een verbitterde Flaherty liet zich uitkopen.

Paramount besloot de film uit te brengen en ontwierp een ronkende reclamecampagne: ‘Uncivilised Love! Rapturous Romance! en ‘The fairest flower of the South Seas - yet love was forbidden to her!’ De Amerikaanse recensenten waren positief tot juichend: ‘a picture poem’ en ‘inestimably lovely, an entrancing cinema adventure into a beautiful primitive live’. De bezoekcijfers hielden echter niet over, ook niet nadat Flo Ziegfeld de exotische hoofdrolspeelster had laten overkomen voor een optreden in zijn befaamde Follies show.

Onder haar filmnaam Reri maakte zij daarna een tournee langs cabarets in Europa en bezocht zelfs Murnau’s moeder in Grunewald, waar zij maanden bleef plakken. Zij trouwde met een Poolse acteur, scheidde kort daarna weer en keerde gedesillusioneerd en platzak terug naar Tahiti, waar zij aan lager wal raakte. De wraak van Tabu ging ook voor haar op!

Bij de finale afrekening van de productiekosten bleek de film een gering deficit opgeleverd te hebben. Daarmee was de ellende niet op. De rechten werden gekocht door een Amerikaanse distributeur die voor een heruitbreng in 1948 alle aanstootgevende scènes met blote borsten eruit knipte.

Het originele negatief was naar Duitsland gestuurd, waar het tijdens WO II in vlammen opging. Begin jaren ’70 was Floyd Crosby aanwezig bij een voorstelling met een originele, zeer kwetsbare nitraatkopie in het UCLA Film Archive. Hij besloot uit eigen zak een restauratie en de vervaardiging van een archiefnegatief te betalen, zodat Tabu voor het nageslacht bewaard zou blijven.

Deze hele nageschiedenis heeft Murnau zelf niet meegemaakt. Tien dagen voor de première op 18 maart 1931 in New York probeerde Murnau’s Polynesische bediende in de heuvels boven Hollywood een vrachtwagen te ontwijken: de Packard belandde ondersteboven naast de weg. Murnau overleed de volgende ochtend aan een schedelbasisfractuur en inwendige verwondingen. Tabu, zijn filmische testament, resumeert voor de zoveelste keer zijn creatieve visie: de tweespalt tussen stad en platteland, tussen onschuld en beschaving. Die thema’s zijn telkens gevat in een uitgewogen mise-en-scène die dramatische climaxen vaak bewust afstandelijk toont. Murnau’s esthetische Schwung wordt vertolkt in verhalen die op geraffineerde wijze het onafwendbare noodlot opdissen, puur met subliem gecomponeerde beelden vol verdubbelingen, tegenstellingen en toespelingen. Een dergelijke filmliefde vormt de ware beloning voor de trouwe bezoekers van dit retrospectief.

F.W. Murnau & Robert Flaherty / USA/Frans Polynesië 1931 Met Mataharii Tama, Anna Chevalier 83 minuten 35mm Engelse teksten Begeleiding aan de vleugel: Wim van Tuyl

knoester

Kinder/ familiefilm

Toppremières in de kerstvakantie

Nog eventjes ter herinnering: met ingang van dit seizoen vertonen we de kindermatinees op zaterdag- en zondagmiddag.

Tijdens de kerstvakantie kan je genieten van topfilms, die écht top zijn: Knoester en De schaduw van Skellig. En in begin december heb je nog net een paar dagen om De Krokodillenbende te zien: die film won de Publieksprijs èn de prijs van de kinderjury op het Cinekid-festival. Op pagina 16 staat nog een tip voor de kerst: Van de kat geen kwaad, een animatiefilm voor oudere kinderen en jong gebleven volwassenen over – inderdaad – een kat die ‘s nachts Parijs onveilig maakt.

LET OP: op Eerste Kerstdag is het Filmhuis gesloten en op Tweede Kerstdag zijn de eerste voorstellingen pas om 17.00 uur: zaterdag 25 en zondag 26 december dus géén kindermatinees!

DE KROKODILLENBENDE

KNOESTER / KNERTEN

2 oktober t/m 5 december, op zaterdag en zondag 15.00 uur Laatste kans voor een spannende herverfilming van een klassiek boek! Regisseur Christian Ditter geeft het verhaal een eigentijdse ‘touch’, met slimme ‘low tech’ handigheidjes bij de achtervolgingen, waarbij zelfs een truc uit Lethal weapon wordt nageäapt. De Krokodillenbende is hard op weg om een van de meest gelauwerde kinderfilms van dit decennium te worden: de teller stond in juni 2010 al op 31 prijzen! De film had zo’n succes dat de makers al meteen konden beginnen aan Die Vorstadtkrokodile II. De Krokodillenbende, een club jongens en één meisje, heeft een perfect hoofdkwartier, een gigantische zelfgebouwde boomhut. Expres omdat Hannes hoogtevrees heeft, moet hij het clubinsigne gaan ophalen op het dak van een verlaten fabriek. Bij die levensgevaarlijke capriolen maakt hij een misstap, en opeens hangt hij aan de dakgoot. Juist op dat moment speurt een jongen met zijn telescoop de horizon af.

Hij belt onmiddellijk het alarmnummer. Wanneer Hannes later zijn redder gaat bedanken, leert hij Kai kennen, die bij een ongeluk een dwarslaesie heeft opgelopen en zich nu in een rolstoel moet voortbewegen. Ook Kai wil graag lid worden, maar de Krokodillen vinden een rolstoeler maar lastig. Al gauw moeten ze hun mening herzien, want Kai kan meer dan iedereen denkt. Dat blijkt als de winkel van Hannes’ moeder wordt beroofd.

Christian Ditter / Duitsland 2009 Met Nick Romeo Reimann, Nora Tschirner, Fabian Halbig, Maria Schrader 98 minuten 35mm Nederlands gesproken / vanaf 7 jaar

Vanaf 4 december, op zaterdag en zondag (behalve beide Kerstdagen) 15.00 uur, plus maandag 20 t/m vrijdag 24, maandag 27 t/m vrijdag 31 december 15.00 uur Deze fantastische film is echt perfect voor iedereen die van film houdt, jong of oud! Het gaat over een eigenwijs, pienter en ondernemend jochie van zo’n 5 jaar oud met een levendige fantasie. Knoester is gebaseerd op de boeken van Anne-Cath Vestly over Lillebror (Junior in de film) die bevriend is met de pratende tak Knerten (oftewel Knoester). De combinatie van live-action en animatie is bijzonder geslaagd, net als vele filmgrappen: zo wordt tijdens een soort westernscène een kinderwagen (in plaats van een postkoets) bevrijd, en draaft er een bloedmooie filmster op met een schare joelende fans.

Wat Astrid Lindgren betekent voor Zweedse kinderen, is Vestly voor de Noren. Knoester behoort tot die zeldzame films waarvan zowel kinderen als volwassenen samen met veel plezier kunnen genieten.

De autorit bij de verhuizing van de grote stad naar het platteland zet al meteen de toon: bij een plaspauze vergeten ze Junior gewoon. Zijn ouders hebben voor veel te veel geld een afgelegen, bouwvallig huis gekocht. In het nieuwe huis heeft Junior een probleempje: er zijn geen nieuwe vriendjes in de buurt en hij is nog te jong om naar school te gaan.

Eenzaam is hij allerminst, want als papa een boom snoeit en van de takken brandhout maakt, komt uit de stapel Knoester te voorschijn. Papa is vertegenwoordiger in damesondergoed, maar de zaken gaan niet best: de felgekleurde maillots en nylon panties die hij probeert te verkopen stonden anno 1967

in Noorwegen nog aan het begin van hun doorbraak. Om de touwtjes aan elkaar te knopen neemt mama een baantje aan in de plaatselijke kruidenierswinkel. Vooral tienerbroer Philip moet wennen aan de andere omgeving. Was zijn Beatlekapsel in de stad een rage, op het platteland hoor je er pas bij met een bloempotmodel. Knoester daagt Junior voortdurend uit en zit vol goede raad, zelfs aangaande meisjes. Als Junior een prinses op haar paard Pegasus ontmoet, is hij dus klaar voor een nadere kennismaking. Junior en Knoester beleven spannende avonturen zoals het bevechten van draken boomstronken met warrige takken - in het donkere bos, en bedenken voor elk probleem wel een oplossing. En als finale is er een geweldig kerstfeest.

Asleik Engmark / Noorwegen 2009 Met Adrian Grönnevik Smith, Pernille Sörensen, Jan Gunnar Röise, Petrus Christensen 71 minuten 35mm live-action & animatie Nederlands gesproken / vanaf 5 jaar DE SCHADUW VAN SKELLIG

Vanaf 11 december, op zaterdag en zondag (behalve beide Kerstdagen) 15.00 uur, plus maandag 20 t/m vrijdag 24, maandag 27 t/m vrijdag 31 december 15.00 uur De reclametekst voor De schaduw van Skellig zou kunnen zijn: ‘It’s all about the magic, stupid!’, want het begint als een normale, realistische film, lijkt dan bijna een enge thriller te worden, maar uiteindelijk blijkt het een prachtig, magisch verhaal. Allerlei mooie vondstjes en cirkelbewegingen verraden dat de makers al bij het schrijven van het scenario heel goed hebben nagedacht.

De schaduw van Skellig is de verfilming van het gelijknamige boek van David Almond, dat in Nederland werd bekroond met een Zilveren Griffel.

De veertienjarige Michael ontdekt in het gammele schuurtje achter hun nieuwe huis een morsige zwerver, die daar steels zijn intrek heeft genomen. Later valt hem het merkwaardige dieet van Skellig op, zoals vliegen en wormen. Ook laat hij zich door uilen voeden met dode muizen. En de bochel op zijn rug blijkt een paar vleugels te zijn. Michaels ouders zijn druk met het opruimen en inrichten van het huis, dat weliswaar een koopje was maar waaraan nog veel werk verricht moet worden. Dan wordt zijn zusje geboren, maar de baby is ziek en moet opgenomen worden in het ziekenhuis voor een risicovolle operatie. Intussen heeft Michael kennis gemaakt met buurmeisje Mina, een eigenwijze wijsneus die niet naar school gaat, maar door haar moeder wordt onderricht.

Michael en Mina ontdekken de magische krachten van Skellig. Zou hij de reddende engel van de baby zijn?

Annabel Jankel / Groot-Brittannie 2009 Met Bill Milner, Tim Roth, Skye Bennett 102 minuten 35mm Engels gesproken, Nederlands ondertiteld / vanaf 8 jaar de schaduw van skellig

de schaduw van skellig

....................................................................................................................................................................

dec - jan 2011 / 21

Summary

Premieres CATFISH

From 2 December One day Nev Schulman, a 24-year-old photographer from New York, receives a message via MySpace from 8-year-old Abby.

She requests his permission to paint a copy of one of his ballet photographs. When he receives a picture of her remarkable work, it marks the start of an online friendship with Abby and her mother Angela. He even develops a cyber-relationship with her elder sister Megan. But after Nev discovers a number of inconsistent postings about Megan on FaceBook and YouTube, he decides the time has come to meet Abby and her family face to face. Accompanied by his brother and a friend he sets off for Michigan, in search of the real-life truth.

Ariel Schulman & Henry Joost / USA 2010 / 86’ 35mm English spoken, Dutch subtitles THE RED SHOES

From 9 December Victoria Page is discovered by the artistic leader of a renowned ballet company. She in turn discovers that for an accomplished ballerina, life leaves no room for a private life aside from dancing, yet she nevertheless falls in love with composer Julian Craster.

Together they enjoy great success with the ballet performance The red shoes. When she is finally forced to choose between her art and her love, she finds she cannot make that choice and, just as the girl in Hans Christian Andersen’s fairy tale, she falls to ruin.

The red shoes is indisputably the most famous film by the British duo Michael Powell & Emeric Pressburger and cameraman Jack Cardiff. Soon after its premiere in 1948 it became clear that this visually overwhelming production set the absolute standard for the ballet film genre. It proved a pinnacle none have ever managed to attain since.

Michael Powell & Emeric Pressburger / Great Britain 1948 / 133 minutes 35mm colour English spoken, Dutch subtitles

22 / dec - jan 2011

the unbearable presence of roots

catfish

....................................................................................................................................................................

POTICHE

From 16 December Life is good in the late 1970s in the middleclass town of Sainte-Gudule, in the north of France; at least, for some of its residents.

Robert Pujol runs not just his umbrella factory with an iron hand, but his household too. When taken hostage by his disaffected workers, the director suffers a heart attack.

His dedicated wife Suzanne secures Robert’s release together with Maurice Babin -- the communist mayor who also happens to be her former lover -- and she sends him off on vacation while she straightens everything out. To everyone’s surprise Suzanne proves a skilful business woman who knows how to get things done. So when Robert returns home, fully rested, things soon become rather complicated again. As described by the film magazine Screen, the film is “sheer, unadulterated fun”.

François Ozon / France 2010 Starring Catherine Deneuve, Fabrice Luchini, Gérard Depardieu, Karin Viard, Judith Godrèche, Jérémie Renier 103 minutes 35mm French spoken, Dutch subtitles THE AFRICAN QUEEN

From 27 January A rusty vessel maintains a modest mail service on a river running through a German colony in Africa. Following the outbreak of the First World War, the Germans unleash a brutal campaign against the native population. An English missionary that has managed to withstand the harsh conditions along with his unwedded sister, dies in rather unheroic fashion when their village is destroyed. Charlie Allnut, the coarse captain of African Queen, feels he must protect the prudish lady. He takes her with him, but she is determined to take revenge!

The African Queen was the first Technicolor production by director Huston and lead actors Bogart and Hepburn, shot by cameraman Jack Cardiff. The two actors make an unlikely pair at first, but precisely the juxtaposition of two entirely different characters that develop a special bond as

they battle setbacks and extreme conditions is a source of delightful tension.

John Huston / Great Britain 1951 / 103’ 35mm colour English spoken, Dutch subtitles

ZAAL5 THE UNBEARABLE PRESENCE OF ROOTS

25 November to 22 December Using projections and an absurdly huge carrot, Dafna Maimon creates an atmosphere that is simultaneously cinematographic, melodramatic, classic, forlorn and claustrophobic. In addition to Plane scape by four young artists that drew crows of enthusiastic viewers in October, Maimon is one of the winners of BNG Workspace, the annual project competition of ZAAL5.

At first sight, The unbearable presence of roots is a classic video installation. Large screens display scenes that seem to cast directly back to the heyday of melodrama: deathbed scenes illuminated in suitably sentimental light, with the last gasping declarations of love or confessions. But gradually, a disturbing element seeps into the installation, causing actors to lose their role. The installation is a reflection on how we look at art and film. Art history influences the making of visual arts in complex ways, which determine what the viewer expects to see. Maimon combines a classic approach to lighting, camera work and acting with kitsch hyper-reality, thus engaging the viewer in an alienating and surrealistic experience.

Family film SKELLIG

From 11 December, on Saturdays and Sundays (except the Christmas weekend) at 3pm, plus from Monday to Friday 24 and Monday to Friday 31 December at 3pm The tagline for Skellig might well be: ‘It’s all about the magic, stupid!’ For what starts off as a normal, realistic film seems to turn into a scary thriller, but in the end turns out to be a beautiful, magical tale. All sorts of wonderful twists and turns and circular movements are evidence that the makers put a lot of thought into writing the scenario.

In the rickety shed behind their new house, 14-year-old Michael stumbles on a grubby tramp that has made the shed his home.

Later, he notices Skellig’s odd diet, consisting of flies and worms. And he discovers the hump on his back to be a pair of wings. Then Michael’s sister is born, but the baby is ill and admitted to hospital for a dangerous operation. Michael and Mina, the girl next door, discover Skellig’s magical powers.

Could he be the baby’s saving angel?

Annabel Jankel / Great Britain 2009 / 102’ 35mm English spoken, Dutch subtitles / from 8 years

h is ry gl a En mm su

For more extensive English language information about our programmes, please visit our bilingual website www.filmhuisdenhaag.nl. There you can toggle between the Dutch and English site using a button located at the top right of your screen!

................................................................................

MONDAY 13 DECEMBER

21 tO 23 januarY

While on Tahiti, Murnau thought up a love story on a Polynesian island, based on an earlier script by co-director Robert Flaherty. Whereas Flaherty had conceived of an anthropological documentary, Murnau wanted to create a feature film with universal appeal; and Murnau won out.

Bora Bora, in the Marquesas archipelago, is an earthly Paradise where Matahi is the best spear fisher, and Reri the prettiest girl. But it soon turns into Paradise Lost for them, when a schooner brings the message that the king has chosen Reri to become a priestess. Matahi and Reri flee to Tavarua, an island inhabited by French colonists and Chinese shopkeepers. Matahi proves to be the best pearl diver, and with his earnings they live a merry life. But then Hitu appears, an old priest, who warns Reri that she has broken an ancient taboo. She must leave with him within three days, or else Matahi shall die. Again they want to flee, but Matahi has accumulated too much debt to pay the passage. In desperation he decides to dive for pearl oysters in a prohibited area frequented by sharks...

F.W. Murnau & Robert Flaherty / USA/ French Polynesia 1931 / 83’ 35mm English texts / accompanied on the grand piano by Wim van Tuyl

Winternachten (Winternights): a warmly familiar name for a festival of literature, music and film, in Theater aan het Spui & Filmhuis Den Haag.

On Friday 21 to Sunday 23 January, the Filmhuis will be screening a series of films -- mainly originating from the Caribbean area -- just once; some of these have English subtitles. Great expectations: a journey through the history of visionary architecture is a journey taking in the likes of Rudolf Steiner, Le Corbusier, Buckminster Fuller, Paolo Soleri and Antti Lovag. In Springing Lenin, an unmarried Scottish lady hears that the ‘fallen’ statues of Lenin are going on sale in Berlin, and decides to go buy one. Osedná is a comedy about a Slovak village that hopes to acquire funds in Brussels to develop tourist hotspots.

Het nieuwe gezicht van Willemstad (‘the new face of Willemstad’) is an homage to the capital of Curaçao, and an ode to the multicultural society and the unique architecture found there. The intimate documentary Carmen and Geoffrey follows Carmen de Lavallade and her husband Geoffrey Holder, who share an impressive dancing career. It contains fabulous archive material, such as an ode by Carmen to Billie Holiday. Masman is about the world famous Carnaval artist Peter Minshall, at the same time giving the viewer a better feel for the Caribbean festive spirit. Rain is a short feature film about a teenager on the Bahamas that uses her talent as a runner to achieve a better future.

wan pipel

Writers Unlimited

tabu

F.W. Murnau [8] Tabu

dec - jan 2011 / 23

December '10 - Januari '11 ....................................................................................................................................................................

PROGRAMMa / website WWW.FILMHUISDENHAAG.NL kassa 070-365 6030

FILMHUISMAGAZINE 1210-0111 / # 192

Redactie: Filmhuis Den Haag / Vormgeving: janheijnen.com / Druk: DeltaHage, Den Haag / Oplage: 8.000 Advertenties: Bureau Nassau, Lijnbaansgracht 58, 1015 GS Amsterdam / Postbus 14626, 1001 LC Amsterdam Tel 020-623 0905 / Fax 020-639 0846 / E-mail info@bureaunassau.nl Verspreiding: PS Publiciteitsservice

Kaartverkoop en informatie Maandag t/m vrijdag 13.00 – 22.00 uur Zaterdag vanaf 14.00 uur Zondag vanaf 12.00 uur

Bij afwijkende programmering is de kassa open een half uur voor aanvang van de eerste voorstelling. Gereserveerde kaartjes vervallen een half uur (in het weekend een heel uur) voor aanvang van de voorstelling.

Een kwartier na aanvang van de voorstelling geen kaartverkoop meer of toegang tot de zaal. Vanaf dinsdag zijn kaartjes voor de komende speelweek (donderdag t/m woensdag) te bestellen en op te halen. adres

Spui 191, 2511 BN Den Haag kantoor

Tel 070-345 9900 / Fax 070-365 7666 e-mail / vragen en reacties

info@filmhuisdenhaag.nl E-MAIL ABONNEMENT

Wekelijkse toezending van ons complete programma? Klik op de button op de website.

BIBLIOTHEEK

Openingstijden: zie pagina 2. toegangsprijzen

Zondagavond: x 8,Maandag (matinee en avond): x 6,Dinsdag- t/m donderdagavond: x 8,Vrijdag- en zaterdagavond: x 9,Matinees: x 7,50 Feestdagen (avond): x 9,Extra lang of speciaal programma: x 10,Kinderfilms: x 6,kortingen

Vrienden van Filmhuis Den Haag: x 2,50 en op maandag x 1,65+/HOF Vrijwilligerspas/UITpas: x 1,Cultuurkaart/CJP/ISIC/Haagse Studentenpas of collegekaart: x 1,50 Ooievaarspas: 50% Kortingen gelden niet op maandag!

GRATIS OPENBAAR VERVOER

Filmhuiskaartjes zijn geldig als retour op alle HTM-lijnen vanaf 2 uur voor aanvang van de voorstelling. Voor de voorwaarden kijkt u op www.htm.net filmhuiscafÉ

Tel 070-364 1732 reguliere openingstijden

Ma.Di. en Do. 16.00 - 00.30 uur Wo. en Vr. 14.30 - 00.30 uur Za. vanaf 14.00 uur / Zo. vanaf 12.00 uur filmhuisrestaurant

Tel 070-364 8763 Dagelijks 17.30 - 21.00 uur Reserveren dagelijks vanaf 13.00 uur, Za. vanaf 14.00 uur / Zo. vanaf 12.00 uur

potiche

reguliere openingstijden