Programma Mei 2011 ..............................................................................................................................................................
In première Howl plus nog acht andere titels
Belgisch Beeld De mooiste muziek, film en videoclips uit BelgiĂŤ in ZAAL5
Film & Muziek Enis Aldjelis
The best of Golden Apricot International Film Festival Armenia / New cinema from the region
IN PREMIÈRE
04 Howl 05 The human resources manager 06 Mistérios de Lisboa en verder Angèle et Toni La vida de los peces Miral 22 mei Mine vaganti Rundskop HARTKATERN
The best of Golden Apricot International Film Festival Yerevan, Armenia / New cinema from the region SPECIALE PROGRAMMA’S
07 ZAAL5 Upload cinema Remixing the city Workspace 11 Genomineerden bekend! Belgisch Beeld De mooiste muziek, film en videoclips uit België 08 Movies that Matter When they’re all free Mahler in Den Haag Morte a Venezia 09 Film & Muziek Enis Aldjelis & Kevin Toma FilmhuisVrienden 2 voor 1 aanbiedingen 10 Kinder/familiefilms De drie rovers / Starring Maja 11 English summary 12 Bezoekersinformatie / Colofon / Agenda
De illusie van de werkelijkheid De bewoners van Starship Enterprise: the next generation (Star Trek) togen naar het Holodeck om zich te verpozen tijdens hun eindeloze ruimtereizen. Daar konden ze zich bewegen in een virtuele wereld naar keuze, met - zo het leek - ongelimiteerde mogelijkheden en een desgewenst onvoorspelbaar verloop. Ze kozen een omgeving - een riddertournooi, bergklimsituatie, een oerwoud, een bruiloft - maar wisten niet wat er zou gebeuren. Gelukkig konden bezoekers van het Holodeck de computer op elk moment bevelen de simulatie te beëindigen. Ook sporten kon uiteraard op het Holodeck. In een van de afleveringen van Star Trek vraagt een jonge bewoner van ruimteschip Enterprise waarmee mensen zich vermaakten vòòr het bestaan van het Holodeck. Om het antwoord toe te lichten wordt er een filmavondje gerecreëerd. De ruimteschipbewoners kunnen niet geloven dat circa anderhalf uur kijken naar een plat vlak waar beelden op geprojecteerd worden vermaak is. Er wordt gegrinnikt en geschoven op de stoelen: dit is toch niet echt? Veel van de mogelijkheden in Star Trek zijn of worden werkelijkheid. De makers hebben van meet af aan, overduidelijk hun oor te luisteren gelegd bij wetenschappers en technische bollebozen, maar zoiets als een Holodeck is er nog niet. Het creëren van de illusie van werkelijkheid is evenwel een belangrijk streven van de makers van films en computergames. Het grootste gedeelte van alle animatiekinderfilms en veel nieuwe computergames verschijnen inmiddels om die reden al in 3D. “Want dat is cool”, sprak mijn zoon van 11, “en mooi en spannend. Het is alsof de wereld op je af komt.” Onze eerste digitale projector is 3D 3D films bestaan al sinds de jaren ‘50, maar verschenen nooit in grote getale. Het was een kostbare zaak om 3D film te produceren en er bestond geen standaard systeem. In de jaren ‘80 en ‘90 was 3D succesvol in de IMAX theaters en in (Disney) themaparken. De laatste twee jaren heeft 3D een enorme vlucht genomen, vooral vanwege de scifi Avatar. De commerciële producenten maken gebruik van de mogelijkheden om de ervaring te intensiveren. Maar nu is het 2011: Wim Wenders - de regisseur van Paris, Texas - heeft een 3D film gemaakt over de baanbrekende danseres/choreograaf Pina Bausch (waarover meer in het Programma van Juni). “Het moest in 3D”, stelt Wenders. “Hoe kan ik anders haar bewegingen vangen?” Adembenemend mooi is Wenders’ film. Dat kunt u volgende maand zelf beleven in Filmhuis Den Haag. Deze maand tasten we in de buidel en schaffen we een digitale 3D projector aan. Onze eerste digitale projector is meteen een met extra mogelijkheden om de illusie van werkelijkheid kracht bij te zetten. Niet alleen vanwege Wenders/Bausch, maar ook omdat de verwachting is dat deze film de productie van 3D art house film fors zal aanjagen. Maar ook zonder 3D is het deze maand goed stilzitten in het Filmhuis. Onder meer vanwege het Apricot Festival. Negen indrukwekkende, nieuwe films uit Armenië, Georgië, Turkije, Rusland, Afghanistan en de Oekraïne worden vertoond. Een aantal filmmakers is er bij om de films in te leiden of achteraf vragen te beantwoorden.
Mijn zoon vroeg wat ik schreef. Een stukje voor het FilmhuisProgrammablad. “Wordt het tijdschrift van het Filmhuis ook 3D?”, grapte hij. Ik realiseerde me opeens dat in het ruimteschip Enterprise geen papier te zien is. Géke Roelink, directeur Filmhuis Den Haag
.............................................................................................................................................................................................
02 Actueel 03 Inhoudsopgave adv. Beelden aan Zee
..........................................................................................................................................................................................................................
.......................................................................................................................................................................................................................... 02
Inhoud
Actueel
Tips voor Topnummers van Tobi Tobias Wieczorek werkt als barman in Filmhuis Den Haag, maar is officieel afgestudeerd als conceptueel beeldend kunstenaar. Toch ligt zijn hart voornamelijk in de muziek. In zijn ‘vrije’ tijd speelt Tobi gitaar en banjo in het trio Small Time Crooks. Deze band definiëren is nogal lastig: van driestemmig schoon gezongen country tot 1920’s skiffle swing muziek met een ruig randje! Ze hebben inmiddels een breed repertoire. Een echte bruine kroegband dus..., maar ze zijn ook al twee keer in het Filmhuis te horen geweest. Geen wonder dat Tobi’s tips voor het MeiProgramma allemaal een muzikale achtergrond hebben.
➊ Belgisch Beeld Festival Een weekend lang muziek en film uit België: aangezien ik vanaf mijn 13de al songs aan het schrijven ben, is het vrij voor hand liggend dat dit mijn eerste keuze is. In de loop der jaren ben ik gelukkig wat rustiger geworden en heb ik “die ouwe rotherrie” terzijde gelegd. Mensen met een mooi liedje, begeleid door een gitaar, kan ik tegenwoordig juist erg waarderen. Ik ben erg benieuwd naar een gezellig Belgisch avondje in ZAAL5. En nu maar hopen dat ik vrij kan krijgen.
➋ Enis Aldjelis Zwijgende film & Live muziek brengt fijne herinneringen aan mijn opa. Als kind keek ik met hem veel naar oude zwart/wit films,
small time crooks
Haagse Hoogtepunten Traditiegetrouw vertoont Filmhuis Den Haag in de zomer nogmaals de hoogtepunten van het afgelopen seizoen, voor iedereen die deze films destijds gemist heeft, of ze gewoon nóg een keer wil zien. Nieuw dit jaar is de andere opzet: het publiek zélf bepaalt welke films opnieuw de revue passeren! Uit een tiplijst van 25 titels kiest u er maximaal 5. Was another year uw favoriet? Of ziet u toch liever Potiche terug? Wat te denken van Copie conforme, Norwegian wood of A single man wellicht? Niet te vergeten Fantastic Mr. Fox en White material. De 10 populairste films die u met z’n allen kiest, worden de Haagse Hoogtepunten van 14 juli t/m 3 augustus 2011. Ga naar onze website www.filmhuisdenhaag.nl en klik op de rode Haagse Hoogtepunten-banner om op uw favoriete films te stemmen. Dit kan t/m 31 mei. Bovendien maakt u kans op vrijkaarten voor uw favoriet. Doe mee en stem nu op uw eigen hoogtepunten! 98_65_Filmhuis:-
15-02-2011
15:05
Pagina 1
advertentie
Van Barye tot Bugatti Les Animaliers 18.02-29.05.2011
Harteveltstraat1 |2586 el Den Haag | (070)3585857 | Dinsdag t/m zondag11.00-17.00 uur | www.beeldenaanzee.nl Antoine-Louis Barye (1796-1875), Tigre dévourant un gavial 1831, 40 x 105 cm, brons, part. coll. | Mogelijk gemaakt door Sladmore Gallery, McArthur Glen Group, Univers du Bronze, K.F. Hein Fonds, Christie’s Amsterdam, M.A.O.C. Gravin van Bylandt Stichting, Vrienden, Zakenvrienden, Sculpture Club en BankGiro Loterij UNIVERS DU BRONZE
’
Movies that Matter Festival 2011 De derde editie van het Movies that Matter Festival ligt inmiddels achter ons en zowel de festivalorganisatie als Filmhuis Den Haag en Theater aan het Spui kunnen terugzien op een uiterst geslaagd festival met veel volle en uitverkochte zalen. In totaal trok het festival dit jaar een recordaantal van 17.500 bezoekers. Dit betekent een groei van 20% ten opzichte van 2010 en in vergelijking met de laatste editie in Amsterdam (2008) zelfs een verdubbeling! Misschien is nog wel de meest waardevolle conclusie dat het festival uitgroeit tot een evenement waar activisten, geëngageerde filmmakers, politici, experts en vertegenwoordigers van maatschappelijk organisaties elkaar ook weten te vinden voor het smeden van coalities om eerste stappen te zetten op weg naar politieke lobby, publicitaire druk en daadwerkelijke, concrete actie.
.............................................................................................................................................................................................
Dit is de titel van een Zweedse film die eind maart in het Filmhuis in première is gegaan. Zes drummers laten hun liefde voor de puurheid van muziek zien. Op een fantasievolle en creatieve wijze spelen ze een masterplan dat door een toondove politieman wordt doorkruist. Leuk verhaal, veel humor en fantastische ritmes. Ik vond het erg vermakelijk. Hopelijk draait The sound of noise nog in mei: overtuig je zelf!
el secreto de sus ojos
.............................................................................................................................................................................................
➌ The sound of noise
.............................................................................................................................................................................................
en natuurlijk vooral die ‘stomme’ films. Ook toen ik de tussentitelkaarten nog niet kon lezen, kon ik het prima volgen, want het verhaal werd wel overduidelijk geacteerd. Echte films om puur naar te kijken, en mijn opa en ik lagen vaak dubbel van het lachen. Dat waren de slapsticks van Laurel & Hardy of Buster Keaton. Nu heb ik dankzij het Filmhuis ontdekt dat er volwaardige, prachtige films zijn gemaakt voordat het geluid op de filmstrook geplakt kon worden. Ik vind het een superinitiatief van mijn collega Erik Daams dat deze films nog steeds met veel inzet en liefde vertoond worden. Aangezien ik zelf aardig thuis ben in de muziek van de jaren ‘20, ben ik erg nieuwsgierig wat me deze avond te wachten staat. Maar of Kevin Toma zich aan de piano zal beperken tot de swinging twenties, vraag ik me af. In ieder geval viel me bij het eerste overzicht van de nieuwe reeks Zwijgende film & Levende muziek al de foto van Enis Aldjelis, die Blume des Ostens op: de mooie Enis speelt in haremkleding op een banjo!
© audrey bruinsma
De prijzen van Movies that Matter Festival 2011 gingen naar: • Gouden vlinder, A Matter of ACT Human Rights Award: mensenrechtenactivist Ayed Morrar in Budrus van Julia Bacha • Gouden vlinder, A Matter of ACT Documentary Award: Sarabah van Maria Luisa Gambale & Gloria Bremer • Zilveren vlinder, Camera Justitia Award: Impunity van Juan José Lozano & Hollman Morris • MovieSquad ALLRights Award: Neukölln Unlimited van Agostino Imondi & Dietmar Ratsch • Students’ Choice Award: The green wave van Ali Samadi Ahadi • VARAgids Audience Award: Min dît / The children of Diyarbakir van Miraz Bizar
03
In première
Howl
howl
‘Howl’ is een lang gedicht met regels ter lengte van één ademtocht dat Allen Ginsberg in 1955, helemaal aan het begin van zijn fameuze carrière als boeddhistisch/jiddische ‘beat poet’, schreef als een ‘performance piece’, propvol referenties aan mystieke teksten, grote literatuur en privé ervaringen. Er zitten zelfs een paar verwijzingen naar de cinema in, zoals Metropolis van Fritz Lang, en het rebelse imago van Marlon Brando in The wild one! Hij bracht het voor ‘t eerst in een galerie voor enkele vrienden ten gehore. Het was daarmee een onschuldig avondje vermaak voor een kleine coterie onbekende randfiguren (met namen als Peter Orlovsky, Kenneth Rexroth, Gary Snyder, Neal Cassady, Jack Kerouac, William S. Burroughs); nu wordt het algemeen beschouwd als een van de hoogtepunten uit de literatuur van de Beat Generation, naast natuurlijk
04
..........................................................................
Vanaf 26 mei
‘On the road’ van Jack Kerouac. Toen de tekst van Howl gepubliceerd werd door uitgever/dichter Lawrence Ferlinghetti – met een voorwoord van William Carlos Williams - kwamen er al snel reacties in de publieke sfeer wegens vermeende obsceniteit. Ginsberg gebruikt het woord ‘fuck’ graag en vaak zelfs in letterlijke betekenis. Verwijzingen naar hetero- en homoseksuele activiteiten komen geregeld voor in zijn gedicht en ook schroomt hij niet om positief over de geestverruimende effecten van peyote en marihuana te schrijven. Alleen al het woord homo was al schockerend in de jaren ‘50! Dus volgde er een rechtszaak, over de vrijheid van meningsuiting en het recht op artistieke expressie. Eind 1957 luidde de uitspraak dat het gedicht ‘niet obsceen’ was.
Het duo Rob Epstein & Jeffrey Friedman, die in 1995 de baanbrekende docu The celluloid closet over geniepige censuurpraktijken in Hollywood maakten (overigens gebaseerd op hun eigen, nog uitputtender gedocumenteerde boek), wijden nu een soort drieluik aan de ‘affaire Howl’. James Franco (de held uit 127 hours) declameert op gedreven, bijna hypnotiserende wijze – in zijn rol als Allen Ginsberg – het gedicht, terwijl de ‘beelden’ uit de tekst in animatie gevisualiseerd worden. Het laatste deel van deze meeslepende evocatie van een tijdperk wordt gevormd door het nagespeelde verslag van de rechtszaak en van alles wat daaromheen gebeurde. Maar het draait natuurlijk om Howl. Weergaloos! Rob Epstein & Jeffrey Friedman / USA 2010 Met James Franco, Andrew Rogers, Todd Rotondi, Aaron Tveit, David Strathairn, Treat Williams 85 minuten 35mm Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
The human resources manager / Shlichuto shel hamemune al mashabei enosh VANAF 5 MEI
De Personeelschef bij de grootste bakkerij van Israel moet het lichaam van een medewerkster identificeren, een Roemeense vrouw die bij een bomaanslag in een bus is omgekomen. Een Journalist van een tabloid meent een schandaal te hebben ontdekt: de vrouw ligt al enige tijd in het mortuarium van Jeruzalem en niemand van het bedrijf heeft haar afwezigheid opgemerkt. Aanvankelijk is het de taak van de Personeelschef om de oorzaak van de nalatigheid op te sporen, maar als de journalist zijn artikel publiceert, maakt de eigenaresse van het bakkerij, bijgenaamd de Weduwe, van de Personeelschef de zondebok. Om het bedrijf nog in een enigszins positief daglicht te zetten moet hij het lichaam van de immigrante naar ‘huis’ brengen. Hij gaat op zoek naar de persoonlijke geschiedenis van een vrouw die hij nooit echt kende en, bovenal, naar zijn eigen menselijkheid. Gescheiden van vrouw en dochter leeft de Personeelschef in een hotel. Hij reageert nogal secundair op deze verbroken relaties en lijkt egoïstisch of stoïcijns; ook ten opzichte van zijn werk blijft hij nogal afstandelijk. Onbewogen begint hij aan de absurde speurtocht naar een gemachtigde die kan tekenen voor het stoffelijk overschot, met in zijn kielzog de hardnekkige Journalist. Mechanisch ongemak bij allerlei transportmiddelen en vooral veel bureaucratisch geharrewar en omkopingspogingen belemmeren de voortgang, maar Balkanzigeunerklanken geven deze tragikomische ‘Werdegang’ in eerste instantie een slapstickachtige ondertoon, met een contemplatief slotaccoord. Via de Consul, de Vice-Consul en de Exman belandt de Personeelschef bij de minderjarige Zoon, om uiteindelijk in een pittoresk maar arm dorp ergens in een grimmige streek van het voormalige Oostblok bij Oma de doodskist af te leveren. Iedereen loopt naamloos door de film; alleen het slachtoffer heeft een eigen naam: Julia Petracke.
Eran Riklis, die met zijn twee van zijn negen voorgaande films - Lemon tree en The Syrian bride - een groot internationaal succes scoorde, baseerde zijn nieuwe hit op de bestseller uit 2004 van A. B. Yehoshua, een van meest prominente literaire figuren uit Israel. Opnieuw heeft Riklis een goede neus gehad: The human resources manager won de prijzen voor Beste Regie, Beste Film en Beste Scenario op het nationale filmgala, en wellicht nog illustratiever is de Publieksprijs op het festival van Locarno. Eran Riklis / Israel 2010 Met Mark Ivanir, Guri Alfi, Gila Almagor, Noah Silver, Julian Negulesco, Papil Panduru, Irina Petrescu 103 minuten 35mm Ivriet, Engels en Roemeens gesproken, Nederlands ondertiteld
The human resources manager
..........................................................................................................................................................................................................................
The human resources manager
Angèle et Toni VANAF 12 MEI
Terwijl Angela toenadering zoekt, observeert Tony vooral: zij is zo mooi, zo verwarrend. Hij kan maar niet geloven dat zij daar is voor hem. Alix Delaporte heeft een fijn scenario geschreven, zonder vette sentimentele emoties. Dat is wellicht te verklaren uit haar professionele achtergrond. Zij werkte als fotojournalist en cameravrouw voor nieuwsitems bij Canal+. Haar documentaire regiedebuut Comme dans un rêve vloeide indertijd voort uit een opdracht van deze tvzender: een kort portret van Zinédine Zidane tijdens de Wereldcup 1998 resulteerde uiteindelijk in een ‘biopic’ over zijn carrière. ✍ Lees verder op onze website. Alix Delaporte / Frankrijk 2010 / Foto op pagina 11 Met Clotilde Hesme, Grégory Gadebois, Evelyne Didi, Jérôme Huguet, Lola Dueñas 87 minuten 35mm Frans gesproken, Nederlands ondert. ✍
La vida de los peces VANAF 12 MEI
✍
Het verhaal speelt zich in real time af tijdens een verjaardagsfeestje, waar de 33-jarige reisgidsenschrijver Andrés zijn laatste avond in Chili doorbrengt, voordat hij weer naar zijn woonplaats Berlijn vertrekt. In elke kamer in het huis ontmoet hij dierbaren en vrienden van vroeger en komt hij oog in oog te staan met de ‘onvoltooid verleden tijd’. Het is een licht-melancholieke film over oude liefdes en nieuwe paden, cirkelend rond de vraag ‘wat zou er gebeurd zijn als..? ✍ Lees verder op onze website. Matías Bize / Chili 2010 Met Santiago Cabrera, Blanca Lewin, Antonia Zegers 83 minuten 35mm Spaans gesproken, Nederlands ondert.
Miral
VANAF 12 MEI
Na de dood van haar moeder in 1978 groeit een Palestijns meisje vanaf haar zevende op in een weeshuis, dat dertig jaar eerder in Jeruzalem door Hind al-Husseini tijdens de eerste PalestijnsIsraelische Oorlog in 1948 werd opgericht. Miral wordt na haar zeventiende verjaardag, in 1988, als onderwijzeres uitgezonden naar een Palestijns vluchtelingenkamp. Daar wordt zij verliefd op Hani, een jonge militant, en daarom raakt zij steeds dieper betrokken bij het eindeloos voortslepende conflict. Julian Schnabel, die met Basquiat (1996), Before night ✍falls (2000) en Le scaphandre et le papillon (2007) drie behoorlijk verschillende maar telkens zeer overtuigende films heeft gemaakt, zorgt met Miral voor de nodige controverses. ✍ Lees verder op onze website. Julian Schnabel / Frankrijk/Israel/Italië/India 2010 Met Freida Pinto, Omar Metwally, Hiam Abbas, Yasmine al-Masri, Willem Dafoe, Vanessa Redgrave 112 minuten 35mm Engels en een beetje Arabisch gesproken, Nederlands ondertiteld / Foto op pagina 11
05
22 mei
VANAF 19 MEI
Sam, een wat suffe veertiger, werkt als bewakingsagent in een winkelcentrum. Op een doodnormale dag wordt hij bij de ingang gepasseerd door een jongeman met een rugzak, en dan ontploft er een bom. Sam krabbelt op en probeert in de ravage slachtoffers te helpen. Wanneer een medehulpverlener door een vallend stuk beton wordt vermorzeld, rent hij in paniek weg. Hij komt weer bij zinnen als een vrouw hem vraagt waarom de terrorist het heeft gedaan. Langzaam maar zeker verliest Sam, overweldigd door schuldgevoelens, de greep op de werkelijkheid. Wanneer hij later de bewuste jongeman tegen het lijf loopt, verloopt die confrontatie anders dan hij had verwacht. ✍ Lees verder op onze website. Koen Mortier / België 2009 Met Sam Louwyck, Titus de Voogdt, Barbara Callewaert, Wim Willaert, Norman Baert 90 minuten 35mm Vlaams gesproken
Mine vaganti VANAF 19 MEI
Tomasso leidt een comfortabel leventje in Rome, heeft de ambitie om schrijver te worden en woont samen met zijn vriend Marco. Wanneer zijn vader hem vraagt om terug te keren naar Lecce en mee te werken in het pastabedrijf, besluit Tomasso, die daar helemaal geen zin in heeft, om uit te komen voor zijn homoseksualiteit. Hij hoopt op die manier aan zijn verplichtingen te ontkomen. Maar tijdens het familiediner worden zijn plannen gedwarsboomd door zijn broer Antonio. ✍ Lees verder op onze website. Ferzan Ozpetek / Italië 2010 Met Riccardo Scamarcio, Alessandro Preziosi, Ennio Fantastichini, Nicole Grimaudo, Lunetta Savino 110 minuten 35mm Italiaans gesproken, Ned. ondert.
Rundskop VANAF 26 MEI
De Limburgse vetmester Jacky Vanmarsenille wordt door een malafide veearts gevraagd om een deal te sluiten met een beruchte West-Vlaamse vleesboer, maar een moord en een onverwachte confrontatie met een trauma uit zijn verleden gooien roet in het eten. Begin april 2011 berichtte de Vlaamse pers dat Rundskop van de Brusselaar Michael R. Roskam in twee maanden al 400.000 bezoekers naar de bioscoop had gelokt. Dit barokke misdaaddrama over gefnuikte liefde en Vlaamse hormonenmaffia stond wekenlang op de eerste plaats in de Vlaamse box-office. Onder de titel Tête de boeuf werd ✍de film ook in Franstalig België uitgebracht. Dat is heel uitzonderlijk voor een Vlaamse film, meldde de distributeur. Michaël R. Roskam / België/Nederland 2011 Met Matthias Schoenaerts, Jeroen Perceval, Barbara Sarafian, Sam Louwyck, Frank Lammers 124 minuten 35mm Vlaams en Waals gesproken
06
.............................................................................................................................................................................................
In première
Mistérios de Lisboa VANAF 19 MEI
De Chileens/Franse meestercineast Raúl Ruiz maakte in 1999 met de Proust-verfilming Le temps retrouvé een complex maar meeslepend labyrintisch mozaïek. Het vier-en-een-half uur durende, adembenemende Mistérios de Lisboa, door hemzelf aangekondigd als misschien wel zijn laatste film (maar dit zou toch wel een zeer verrassende wending betekenen, gelet op zijn creatieve discipline - van de andere kant is hij tijdens de draaiperiode van Mistérios de Lisboa hersteld verklaard van leverkanker), is eveneens gebaseerd op een veellagige roman. De Portugese schrijver Camilo Castelo Branco leverde een klassiek epos af over de ‘haute bourgeoisie’ en aristocratie in negentiende-eeuws Lissabon. Niets menselijks blijkt de protagonisten vreemd: onbeheersbare driften en ambities leiden tot moord, oorlog, romantiek en spirituele malaise in dit ‘Dagboek van het Lijden’, zoals Ruiz zijn magnum opus betitelt. In een wervelwind van avonturen en escapades die van Portugal naar Frankrijk, Italië en zelfs tot in Brazilië voeren, cirkelen een bastaardzoon, een gravin, een zigeuner en een huurmoordenaar om elkaar heen. Spil in het ingenieuze netwerk is João, die wil weten wie zijn ouders zijn. De priester die voor hem zorgt, herenigt hem met zijn moeder, een beeldschone gravin. Vervolgens ontrolt zich een spiraal van verhaallijnen, waarin talloze personages langskomen. Hun lotgevallen komen samen, vallen uit elkaar en vloeien opnieuw samen. Ieder blijkt een geheime identiteit met zich te dragen - ook João is niet wie hij lijkt.
Met behulp van een magistrale cameravoering, weelderige interieurs en een keur aan acteurs heeft Raúl Ruiz Mistérios de Lisboa tot een imposante avondvullende productie gemaakt, een elegant kostuumdrama en sprankelend sprookje ineen. Hij is al meer dan veertig jaar een uiterst productieve regisseur: ongeveer jaarlijks maakt hij een film. Sinds de militaire coup tegen de Chileense president Allende in 1973 woont en werkt hij in Frankrijk. Indertijd – voor de ouderen onder ons: de periode Bals – kon je zijn uitdijende oeuvre alleen volgen dankzij het festival van Rotterdam, en dat deed je graag want elke film van Ruiz is een ingenieus spel, prachtig gekadreerd, intellectueel uitdagend. Om uit de lange lijst enkele hoogtepunten te prikken, slechts eentje per decennium: Tres tristes tigres (1968), L’hypothèse du tableau volé (1979), Les trois couronnes du matelot (1983), Trois vies et une seule mort (1995) en natuurlijk zijn bijdrage aan Chacun son cinéma ou Ce petit coup au coeur quand la lumière s’éteint et le film commence (2007), waarmee 33 regisseurs hun filmliefde vorm gaven. En hors concours natuurlijk zijn enige half-Nederlandse film: Het dak van de walvis uit 1982. Als je dit lijstje zo overziet, wordt het hoog tijd voor een retrospectief! Raúl Ruiz / Portugal/Frankrijk 2010 Met João Villas-Boas, Maria João Bastos, Clotilde Hesme, Melvil Poupaud, Léa Seydoux, Adriano Luz, Ricardo Pereira 266 minuten digitaal Portugees gesproken, Nederlands ondertiteld
Mistérios de Lisboa
THE BEsT Of GOLDEN APRICOT INTERNATIONAL fILM fEsTIvAL
THE DREAM Of THREE PEOPLE
INTRODUCTIONs
The Golden Apricot, a symbol Long years of thirsty love for cinema resulted in the establishment of the Golden Apricot International Film Festival in Yerevan in 2004. It was a dream of three people: Harutyun Khachatryan, filmmaker (now GeneralDirector of the festival) and the two film critics Mikayel Stamboltsyan (Programme Director) and Susanna Harutyunyan (Artistic Director). The festival was named after the apricot (Latin: prunus armeniaca) as it symbolizes Armenia; the warm colour of apricot is also found in the national flag. Since the country’s independence in 1991, Armenian cinema has enjoyed international success thanks to new fi lms by Harutyun Khachatryan, Suren Babayan, Vigen Chaldranyan, Edgar Bagdasaryan and other Armenian filmmakers. It therefore became obvious that Armenia needed its own international festival. It is a country with a settled tradition of production – the first feature Namus by Amo Bek-Nazarov (Nazaryan) was screened in 1925 – and a rich cinematographic history epitomized by the names of Sergey Parajanov and Artavazd Peleshyan.
A MEETING POINT fOR DIALOGUE The Golden Apricot International Film Festival (GAIFF) carries the theme: Crossroads of Cultures and Civilizations. This title may well serve as an impassioned mantra for building cultural bridges and fostering dialogue. The festival welcomes films representing diverse ethnic groups, religions and nations that depict the human experience, the everyday lives of people, their troubles and their joys, as they try to find meaning in a changing world, and as they struggle to redefine themselves in a world that recognizes fewer and fewer boundaries. It also reflects the history of Armenia itself, which for millennia has existed as a flashpoint of competing geopolitical forces. Yerevan is an evolving testament to that heritage, and GAIFF has fast become a premier destination for regional filmmakers. GAIFF operates on a small, intimate scale, but it continues to garner international attention and respect. During the seven days of the last edition the viewers had the opportunity to choose from 150 titles. Films are presented in two international competition sections: features and documentaries. The festival also has a special section - Armenian Panorama - for fi lms produced by makers of Armenian descent. Since 2005 the name of the Canadian film-maker Atom Egoyan is strongly connected to the Golden Apricot IFF as he was appointed permanent President. In addition to a wide range of international titles, the festival plays host to an everexpanding film market, offering a gateway to an entire region’s cinematic output. GAIFF launched the Directors Across Borders (DAB) programme in 2005. DAB is a regional network of directors and professionals who share a belief that cinema is a unique medium of expression that can transcend political, ideological, racial and religious borders, and thus bring people together. The main event of the DAB programme is the annual DAB Regional Co-production Forum consisting of workshops, presentations, pitching sessions, seminars, and a fi lm programme. It is a unique fi lm industry event in the region. For more information please visit the festival website: www.gaiff.am. Armenia does not have much fi lm production today, but it has acquired a new symbol: an international film festival. Through the Golden Apricot International Film Festival, Armenia has regained its place in the world of modern cinema. Susanna Harutyunyan, Film critic / Artistic Director GAIFF GAIFF 02
A personal view on the selection How to make a rather small selection from the rich and diverse programme of the Golden Apricot IFF 2009 and 2010? For me, it was important to bring films to the Dutch audience that keep alive the aesthetical excitement of the ‘otherness’ of the region -- which we all remember from films by Sergey Parajanov or Artavazd Peleshyan, which are inspiring, provocative, contemplative and artistically fresh and original. It turned out that many films tackle the issue of borders, not only in the external world but also within ourselves. One of the films that cinema lovers will certainly remember is The border by Harutyun Khachatryan. A strong, impressive poetic film that intriguingly intertwines elements of fiction and documentary creating a compelling drama that will stimulate debate and that transcends many existing borders. For its unique cinematic language and the relevance of the theme, the film was selected by more than 30 festivals and won dozens of important prizes. Don’t look into the mirror, by Armenian director Suren Babayan, is a surrealist, visually rich story that plays with the motive of a mirror double, questioning what is real and what is dream. It’s a bizarre tale with tragic-comic elements that poses lots of questions. The intriguing documentary The last tightrope dancer in Armenia, by Arman Yeritsyan and Inna Sahakyan, has the honour of opening the Filmhuis event. It was the Best Armenian Film at 7th Golden Apricot IFF 2010. The story of a boy who is the last student of tightrope dancing, although local, has universal significance and will resonate with every society worldwide: the loss of tradition, and the changing social values in the face of globalization.
fILMs fROM THE REGION Another must-see is the magical, poetic Russian film A Room and a half, by Andrei Khrzhanovsky, who is undoubtedly one of the most accomplished animation film directors in the world. He merges elements of animation and quasi-documentary footage with an intriguing fictional interpretation of the life of the famous Russian exiled poet Joseph Brodsky. Kosmos by Turkish director Reha Erdem is another breathtaking gem. Through beautiful, almost hypnotic images, strengthened by a sophisticated sound design, it tackles many borders within ourselves. The street days by Levan Koguashvili is a moving social yet intimate drama, situated in Tbilisi today. Thoughtfully composed photography, with predominantly washed-out colours, underlines the broken lives of the protagonist and the people in his surroundings. All of the films in our programme are multiple prize winners. The other bank by Georgy Ovashvili is one of them. This Georgian-Kazakh drama of a 12-year-old refugee also raises issues of borders, violence and post-war trauma. The most recent production is My joy, by Ukrainian director Sergei Loznitsa, which premiered at the 63rd Cannes Film Festival. His strong cinematic personal imprint gives to this grim story about impunity in current society a strong feeling of being lost on a road leading nowhere. Afghani cinema hardly exists, yet director Siddiq Barmak, whose work was banned at the time of the Taliban rule, returns after his award-winning debut Osama with a new strong film: Opium War. It also received awards at festivals in the East and the West. The story focuses on an encounter between American soldiers and locals, combining absurdist elements with realistic socio-political drama.
ADDITIONAL HIGHLIGHTs Five shorts and animations, described in our festival programme, highlight the strongest points of the great tradition in animation and poetic short fiction films in the region. Directors, producers and festival representatives from Armenia, Georgia, Afghanistan, Russia will be interacting with the audience during the opening days of the festival. On Sunday 8 May the Filmhuis is hosting a DAB-session (Directors Across Borders) as part of the debate on the richness of cinematographic expression in the region. Rada Sesic, Film critic and curator
THE BEsT Of GOLDEN APRICOT INTERNATIONAL fILM fEsTIvAL
sPEELfILMs & DOCUMENTAIREs
THE BEsT Of THE GOLDEN APRICOT INTERNATIONAL fILM fEsTIvAL / YEREvAN, ARMENIA NEW CINEMA fROM THE REGION 6 T/M 15 MEI In 2009 lanceerde Filmhuis Den Haag een initiatief dat minimaal vier jaar zou duren: de presentatie aan het Nederlandse publiek van een belangwekkend, dynamisch en inspirerend festival uit de rand van Europa. Onder deze formule is twee jaar achtereen het Sarajevo Film Festival en de Balkan centraal gesteld: het programma bood een overzicht van actuele topfilms uit die regio, plus verdiepende inleidingen en verhelderende debatten. Dit jaar richten we onze aandacht op het Golden Apricot International Film Festival in Yerevan, Armenië. Het is een van de zeldzame plekken in de wereld, waar de regionale cinema niet louter wordt gepresenteerd maar ook ondersteund, gestimuleerd en zelfs gecreëerd.
De Haagse editie van het Golden Apricot IFF is samengesteld door gastcurator Rada Sesic. Zij is als adviseur betrokken bij het International Film Festival Rotterdam en het International Documentary Festival Amsterdam; daarnaast is zij hoofd van de sectie Documentaire van het Sarajevo Film Festival. Het programma – hieronder in volgorde van vertoning – bevat negen recente speelfilms en docudrama’s plus vijf kortfilms, die afkomstig zijn uit Armenië en omliggende landen, zoals Rusland, Oekraïne, Georgië, Turkije en Afghanistan. Coproducties komen ook aan bod, en in een enkel geval is een film geselecteerd van een Armeense cineast die in het ‘buitenland’ – ook wel bekend als de diaspora – werkt. Elke voorstelling zal geïntroduceerd worden door de regisseur of door Rada Sesic. Op zondagmiddag 8 mei treden alle gasten aan voor een podiumgesprek.
THE LAsT TIGHTROPE DANCER IN ARMENIA
THE LAsT TIGHTROPE DANCER
Zeer opmerkelijk archiefmateriaal van de trucs op het slappe koord van de twee oude helden is door de beide regisseurs versneden met melancholisch stemmende beelden van de huidige situatie. Inna Sahakyan werkt, met een M.A. in Fine Arts Criticism op zak, sinds 2002 als producent en regisseur bij Bars Media, een bedrijf dat gespecialiseerd is in educatieve en sociaal-maatschappelijke programma’s. Arman Yeritsyan heeft pedagogiek in Yerevan gestudeerd en werkte bij de Russische publieke tv, waar hij de prijswinnende reeks Heroes of the Century heeft geregisseerd. Enkele van die helden waren Federico Fellini en Aram Khachatryan! Inna Sahakyan & Arman Yeritsyan / Armenië 2010 Met Zhora Armenakyan, Knyaz Mheryan, Hovsep Beglaryan, Mamikon Papikyan, Khachik Umurshatyan 72 minuten Armeens gesproken, Engels ondertiteld
DON'T LOOK IN THE MIRROR
Een visueel zorgvuldig gecomponeerde documentaire over een met uitsterven bedreigde traditie. Twee krasse knarren, Zhora van 78 en de 77-jarige Knyaz, waren ooit de bekendste koorddansers van Armenië. Hun decennia oude rivaliteit is nog altijd zeer levend, maar dat kan niet gezegd worden van hun métier. Ze kijken met glanzende ogen terug op hun vroegere heldendaden zónder vangnet, maar er is eigenlijk niemand meer die deze traditionele kunst op professionele wijze voortzet. De maatschappij is veranderd en daarmee ook de vorm van het vermaak. Zhora heeft een jongen uit een weeshuis geadopteerd, met de bedoeling hem op te leiden tot zijn erfgenaam. De 17-jarige Hovsep heeft talent, en tegelijkertijd ook veel twijfels over de realiteitszin van Zhora’s droom. Misschien moet hij een baan zoeken in de bouw? Wanneer de oude man overlijdt, mag, nee moet Hovsep zelf over alle dilemma’s beslissen.
DON'T LOOK IN THE MIRROR
Vrijdag 6 mei 19.30 uur met regisseur Arman Yeritsyan en alle Golden Apricot-gasten, donderdag 12 mei 17.00 uur
DON’T LOOK INTO THE MIRROR / MI NAYIR HAYELUN Zaterdag 7 mei 17.00 uur met regisseur Suren Babayan, donderdag 12 mei 19.30 uur Hero heeft een kunstopleiding gevolgd, werkte als kunstenaar, daarna als grafisch ontwerper, en is nu model voor tekenaars. Tijdens deze neerwaarts spiralende carrière heeft hij zich in leven gehouden door al zijn bezittingen van enige waarde te verpatsen. Wanneer hij zijn laatste schat, een ikoon, kwijt is, ontdekt hij dat hij ook zijn gezicht in de spiegel kwijt is: een totaal onbekende man staart hem aan! Langzaam ontdekt Hero steeds meer vreemde gezichten in de spiegel. Die personages verzamelen zich op een gegeven moment aan een soort stamtafel om te roddelen en een moreel oordeel uit te spreken over een afwezig persoon. En dan ontdekt Hero dat er iemand is die juist zìjn gezicht ziet in de spiegel. Als door een magneet wordt Hero aangetrokken tot diens huis, de plek waar hij blijkbaar toch nog bestaat. Hij hoopt zichzelf daar te hervinden.
In 1972 rondde Suren Babayan de kunstacademie in zijn geboorteplaats Yeveran af en belandde hij als acteur bij de tv. In 1980 volgde hij een cursus regie aan de filmacademie in Moskou, bij de befaamde cineast Nikita Mikhalkov! Suren Babayan / Armenië 2009 Met Jean-Pierre Nshanyan, Rafael Kotanyan 100 minuten Armeens gesproken, Engels ondertiteld
GAIFF 03
The best of GOLDEN APRICOT international Film Festival
Speelfilms & documentaires
THE BORDER / SAHMAN
Een beschouwend en poëtisch docudrama over het conflict tussen Armenië en Azerbeidzjan in de jaren ‘90, na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. In The border, geïnspireerd op een waargebeurd verhaal waarvan hijzelf getuige was, verbeeldt de Armeense filmmaker Harutyun Khachatryan de tragedie van een ‘burgeroorlog’ zonder woorden en zelfs bijna zonder menselijke hoofdrolspelers. Hij volbrengt deze tour de force door middel van een verhaal over een buffel die vastzit in een sloot, ergens op het platteland in de betwiste grensstreek. Het beest wordt gered en meegenomen naar een boerderij, opgezet door een rijke Armeense Amerikaan als een opvangcentrum voor boeren uit de omgeving en vluchtelingen uit door geweld getroffen gebieden. Iedereen, inclusief de andere dieren, bekijkt de buffel met grote argwaan. Een jaar lang volgen we het leven op de boerderij en in de omliggende dorpen door de ogen van de buffel; de seizoenen gaan voorbij en het leven volgt dit rustige tempo. Maar telkens trekt de buffelstier naar de grens, waar hij verlangend staat te loeien.
Harutyun Khachatryan, een Armeniër maar geboren in 1955 in Georgië, heeft sinds 1981 een tiental documentaires en enige films in Armenië gemaakt waarvan ook de titels een dichterlijke klank hebben: Voices from our neighbourhood, Wind of oblivion, Return to the promised land, Return of the poet. In 2007 was hij een van de ontvangers van de Prins Claus Prijs, waarbij hij geëerd werd voor “zijn esthetische kwaliteit en bewogen inhoud van zijn films”. Hij richtte in 2004 het Golden Apricot International Film Festival op; nu nog steeds functioneert hij als een inspirerende directeur van dit internationale uitwisselingsplatform. Harutyun Khachatryan / Armenië/Nederland 2009 Met Liparit Lipatirian, Manvel Mkhitaryan, Davit Gasparyan, Nvard Gasparyan, 82 minuten Armeens gesproken, Engels ondertiteld
OPIUM WAR / AFYON SAVASI Zaterdag 7 mei 21.45 uur met regisseur Siddiq Barmak, zondag 15 mei 17.00 uur Een film die de officiële inzending van Afghanistan was voor de Oscar in de categorie Best Foreign Language Film èn die de hoofdprijs won op het IFF van Rome, dat is een opmerkelijke combinatie. Siddiq Barmak zal niet verbaasd opgekeken hebben bij dit succes voor Opium war, zijn alweer negende speelfilm, want zijn vorige productie Osama uit 2003 beleefde een nog grotere zegetocht langs toonaangevende festivals. In een afgelegen bergstreek in Afghanistan stort een legerhelicopter neer. De gewonde (blanke) officier en een (Afro-Amerikaanse) soldaat moeten zichzelf redden, ondanks de hekel die ze aan elkaar hebben. In een papaverveld ontdekken ze een legertruck met een Talibanvlag. En dan volgt een grote verrassing.
the border
GAIFF 04
opium war
Zaterdag 7 mei 19.30 uur met regisseur Harutyun Khachatryan, vrijdag 13 mei 17.00 uur
Siddiq Barmak, geboren in 1962 in de noordoostelijke Afghaanse provincie Panjshir, studeerde af in regie aan de VGIK, de fameuze filmschool in Moskou. Enige jaren lang, tot de machtsgreep in 1996 door de Taliban, stond hij aan het hoofd van de Afghan Film Organisation (AFO), maar natuurlijk werden zijn films door het nieuwe regime verboden. In 2002 keerde hij terug naar Kaboel. Ondertussen was hij benoemd tot directeur van de Afghan Children’s Education Movement (ACEM), opgezet door de bekende Iraanse cineast Mohsen Makhbalbaf na het succes van zijn film Kandahar. Makhbalbaf zette zich vervolgens in voor Afghaanse vluchtelingen in Iran. Sinds de oprichting heeft de ACEM 63 projecten in Iran en Afghanistan voltooid. In een interview uit 2004 sprak Barmak over zijn geloof in de combinatie van educatie en (film)cultuur, in het voetspoor van de DAB van GAIFF [zie Podiumgesprek, zondag 8 mei]: “In the whole of Afghanistan after 1978, there were 26 movie theatres – 18 of them in Kabul. Many of these were lost in the war. The ones that remain show mainly Indian Bollywood and American Hollywood films. But all the time, we are looking for different, independent films from places near us. It’s very important for our independence to have a good cinema inside Afghanistan. We had a bad experience after the Soviet invasion in 1979 – government monopolisation of cinema, and of everything. Regarding cinema, we are really making progress. For example I made Osama without any government support. It was a good experience to work with my colleagues in inviting foreign investment to benefit an Afghan cinema project. But all governments should support and subsidise their film industries. It is a way of creating a more open society where filmmakers can give themselves freedom. We are just beginning to do this. I’m especially happy to see that girls are becoming involved in filmmaking. In 2003, twelve girls studied camerawork and techniques, and they have made very interesting short features about the situation of women in Afghanistan. Now they want to make a short feature film, with actors and actresses. It’s a very brave and big step.” Ter nadere duiding: Osama was de eerste Afghaanse speelfilm die na de val van het Talibanbewind werd gemaakt, waarbij Barmak op productiefaciliteiten van het Makhmalbaf Film House steunde. Hij baseerde zijn film op een meisje in Kaboel dat onder de Taliban zich als jongen had verkleed om naar school te kunnen! Siddiq Barmak / Afghanistan/Japan/Zuid-Korea/Frankrijk 2008 Met Peter Bussian, Joe Suba, Fawad Samani, Jawanmard Paiez, Marina Golbahari, Hamid Hozouri 90 minuten Dari en Engels gesproken, Engels ondertiteld
Siddiq Barmak
Harutyun Khachatryan
Suren Babayan
Arman Yeritsyan
DIRECTORS ACROSS BORDERS PLATFORM
ON THE OTHER BANK / GAGMA NAPIRI
Andrei Khrzhanovsky
Hoewel alle landen in de Kaukasus jaarlijks slechts weinig films produceren, zijn de resultaten vaak opmerkelijk goed. Die films winnen geregeld prijzen op internationale festivals en worden soms zelfs in distributie uitgebracht in Europese landen. Kan de standaard nog verder omhoog? Vormen coproducties een aanlokkelijk perspectief? Als stimulans voor verdere gedachtenontwikkeling richtte het Golden Apricot IFFestival het DAB-platform (Directors Across Borders) op. Deze zondagmiddag biedt een vergelijkbaar forum, waarop onze gasten Arman Yeritsyan, Suren Babayan, Harutyun Khachatryan, Siddiq Barmak, George Ovashvili en Andrei Khrzhanovsky onder leiding van moderators Susanna Harutyunyan en Rada Sesic discussiëren over de DAB, de Armeense cinema en de mogelijkheden voor samenwerking in de regio.
George Ovashvili
Zondag 8 mei 15.00 - 16.00 uur, podiumgesprek met alle gasten, gevolgd door een receptie
A ROOM AND A HALF, OR A SENTIMENTAL JOURNEY TO MOTHERLAND / POLTORY KOMNATY ILI SENTIMENTALNOE PUTESHESTVIE NA RODINU
Zondag 8 mei 17.00 uur met regisseur George Ovashvili, zondag 15 mei 19.30 uur
a room and a half
on the other bank
De twaalfjarige Tedo en zijn moeder ontvluchten de etnische zuiveringen in Abchazië aan het begin van de jaren ’90. In Tblisi, hoofdstad van Georgië, blijft hun leven grauw. Tedo’s lijmsnuivende vriendjes worden voor diefstalletjes gearresteerd; zijn moeder is in de weer met vage minnaars. Ondanks de vele gevaren besluit Tedo tot een reis door desolate landschappen naar huis, in de hoop zijn achtergebleven vader te vinden. George Ovashvili knoopte aan de Georgische filmacademie een studie aan de New York Film Academy in de Universal Studios in Hollywood vast. Daar regisseerde hij in een jeugdtheater, bestierde hij een reclamebureautje en werkte hij voor een Georgisch tvprogramma. Na een reeks prijswinnende kortfilms maakte hij zijn regiedebuut met On the other bank, dat de hoofdprijs won op het Golden Apricot IFF 2009. George Ovashvili / Georgië/Kazakhstan 2009 Met Tedo Bekhauri, Galoba Gambaria, Archil Tabukashvili 90 minuten Georgisch, Abkhazisch en Russisch gesproken, Engels ondertiteld
Zondag 8 mei 19.30 uur met regisseur Andrei Khrzhanovsky, zaterdag 14 mei 17.00 uur Op de vraag in een interview of hij ooit wilde terugkeren naar zijn moederland, antwoordde Joseph Brodsky: “Such a journey could only take place anonymously.” Niettemin gaat deze film ervan uit dat die reis toch is ondernomen. De beroemde dichter, winnaar van de Nobelprijs voor Literatuur in 1987, gaat per zeilschip naar het land van zijn jeugd, naar het Leningrad van de jaren ‘40 en ’50. De hybride vorm van dit biografische verslag doet enigszins denken aan een bont sprookje: speelfilmscènes worden naadloos gemengd met animatie en historisch documentair materiaal. Joseph Brodsky overleefde samen met zijn Joodse ouders ternauwernood de hongersnood tijdens de belegering van Leningrad, waar hij in het voorjaar van 1940 was geboren. Op zijn vijftiende dropte Iosif, zoals hij toen nog heette, uit school. Hij begon aan een reeks baantjes – in een fabriek, een mortuarium, ziekenhuizen, als stoker op een vrachtschip en als assistent op geologische expedities – maar vooral begon hij gedichten te schrijven die in ondergrondse bladen werden gepubliceerd. In 1960 nam Anna Achmatova hem onder haar vleugels, maar dat behoedde hem niet voor ernstige aanvaringen met de totalitaire autoriteiten. In 1963 werden zijn teksten als “pornografisch en anti-Sovjet” bestempeld, en werd hij opgesloten in psychiatrische inrichtingen. Vervolgens werd hij wegens “sociaal parasitisme” tot vijf jaar werkkamp in Siberië veroordeeld. Anderhalf jaar later kwam hij vrij na druk van leidende culturele personen in binnen- en buitenland, zoals Dmitri Sjostakovitsj, Anna Achmatova en Jean-Paul Sartre. Tot 1972 bleef hij in Leningrad wonen, terwijl zijn werk in het buitenland door prestigieuze uitgeverijen werd verspreid. In Rusland echter verschenen zijn gedichten uitsluitend in samizdat (clandestiene publicaties). Mede op grond van het toenemende anti-semitisme besloot men hem het land uit te zetten. Hij weigerde te emigreren, maar toen hij in een vliegtuig werd gezet koos hij voor Amerika: hij zou nooit terugkeren naar zijn moederland, zelfs niet na de val van het Sovjet regime. In 1991 werd Joseph Brodsky uitverkoren als Poet Laureate van zijn nieuwe vaderland. Hij overleed aan een hartaanval in 1996.
Andrei Khrzhanovsky rondde zijn opleiding aan de Moskouse filmacademie VGIK in 1962 af in de faculteit onder leiding van de fameuze Lev Kuleshov. Vanaf 1964 heeft Khrzhanovsky een hele reeks animatiefilms gemaakt die gekarakteriseerd worden door een levendige weergave van de Russische geschiedenis en literatuur. Zo heeft hij een vijfdelige reeks aan Poeshkin gewijd. Hij doceert nu zelf ook aan het VGIK. Andrei Khrzhanovsky / Rusland 2008 Met Grigoriy Dityatkovsky, Alisa Freyndlich, Sergei Yursky, Artem Smola, Evgeny Ogandzhanyan 130 minuten Russisch gesproken, Engels ondertiteld
GAIFF 05
The best of GOLDEN APRICOT international Film Festival
my joy
kosmos
Speelfilms & documentaires
THE STREET DAYS / QUCHIS DGEEBI Maandag 9 mei 19.30 uur, zondag 15 mei 15.00 uur
Hoewel The street days het speelfilmdebuut van Levan Koghuashvili is, heeft hij al een interessante loopbaan achter de rug. Na zijn eerste jaar aan de filmacademie in Tblisi brak in Georgië een burgeroorlog uit en ging hij als journalist werken voor een onafhankelijk tvstation. Een paar jaar later ging hij naar Moskou om aan het VGIK te studeren. Terug in Tiblisi regisseerde hij commercials en tvdocumentaires. In 2002 verkaste hij naar Amerika voor een postgraduate studie aan de New York Film School. Met een aantal kortfilms op zak ging hij in 2008 weer terug naar huis. The street days is gebaseerd op een waar verhaal over een junk in Tiblisi, maar net als vele beroemde Amerikaanse regisseurs gelooft Koghuashvili dat “tragic stories should be told with humour”. Daarnaast toont hij zich geïnspireerd door het ontregelende surrealisme van Otar Iosseliani, een befaamde Georgische cineast die naar Frankrijk is geëmigreerd. Koghuashvili brengt een polemische boodschap, maar heeft al te deprimerende scènes vermeden. Levan Koguashvili / Georgië 2010 Met Guga Kotetishvili, Irakli Ramishvili, George Kipshidze, Zura Begalishvili, Zaza Salia 86 minuten Georgisch gesproken, Engels ondertiteld
KOSMOS Dinsdag 10 mei 19.30 uur, vrijdag 13 mei 19.30 uur Huilend komt Kosmos aan in een witbesneeuwd dorp, ergens in Oost-Turkije. Wie hij precies is - een vluchteling? - blijft lang onduidelijk, maar wanneer hij een jongetje van de verdrinkingsdood redt, denken de dorpelingen dat hij een wonderdoener is. Zijn gedrag is er naar: hij schijnt nooit te eten (behalve suiker) of te slapen, hij klimt in bomen om vogelkreten te slaken. Hij heeft de gaven van een genezer, en zieken en gebrekkigen stromen toe. En dan verrast hij de dorpelingen met de boodschap dat hij naar liefde zoekt. Wanneer er iets moois groeit tussen Kosmos en Neptün, de oudere zus van het geredde jochie, vinden er tegelijk diefstallen uit de dorpswinkeltjes plaats. Iedereen keert zich van hem af, en Kosmos moet huilend het dorp verlaten.
Dit metaforische sprookje won de hoofdprijs op het Golden Apricot International Film Festival 2010, zoals het ook al de prijzen voor Beste film, regie, camera en geluid op het (Turkse) Golden Orange Festival in Antalya had veroverd. Reha Erdem, die al zijn films naar eigen scenario’s maakt, studeerde eerst geschiedenis in Istanbul, en vervolgens kunstgeschiedenis en film in Parijs. In 1989 maakte hij zijn regiedebuut met de Frans-Turkse coproductie A ay (Oh moon). Reha Erdem / Turkije/Bulgarije 2009 Met Sermet Yesil, Türkü Turan, Hakan Altuntaş, Sabahat Doganyilmaz 122 minuten CinemaScope Turks gesproken, Engels ondertiteld GAIFF 06
the street days
De 45-jarige Checkie was ooit een respectabele inwoner van Tbilisi, maar nu is hij werkloos en bovendien aan heroïne verslaafd. Wanneer hij door drie politieagenten wordt gearresteerd, hebben ze een deal voor hem: hij moet een vriend van zijn 16-jarige zoon aan de drugs helpen, zodat men diens vader - een invloedrijke politicus - kan blackmailen. Als hij meewerkt, krijgt hij een bom geld; als hij weigert, zal hij levenslang wegrotten in de gevangenis. Checkie zoekt wanhopig naar een uitweg uit dit duivelse dilemma.
MY JOY / SCHASTYE MOE Woensdag 11 mei 19.30 uur, zaterdag 14 mei 19.30 uur Vrachtwagenchauffeur Georgi is blij dat hij zijn overspelige vrouw weer vaarwel kan wuiven. De lange reis loopt echter uit op een ware hellevaart door de eindeloze vlaktes van het platteland van de Oekraïne. De alledaagse gekte van dit land - onder leiding van president Joesjtsjenko, die heilig is vergeleken met zijn Wit-Russische ambtsgenoot Loekasjenko, een onversneden maffiose communistische dictator - en ontmoetingen met uiteenlopende, maar altijd wause figuren openen voor Georgi een wereld die louter schijnt te bestaan uit angst, wreedheid en verraad. Uiteindelijk raakt hij zo meegezogen door de algemene criminaliteit dat hij bijna schuldeloos een moord pleegt. In ieder geval verliest hij er geen moment zijn nachtrust door.
Sergei Loznitsa, geboren in Belarus, heeft een zwarte parabel over contemporain Oekraïne gemaakt. Hij zal de situatie ongetwijfeld naar waarheid geschetst hebben, want na een intrigerende carrièrewending is hij uitgegroeid tot een doorgewinterd documentairemaker. Na zijn afstuderen aan het Polytechnisch Instituut in Kiev werkte hij tot 1991 als wetenschapper aan het Instituut voor Cybernetica èn, tegelijkertijd, als vertaler uit het Japans. Zijn studieuze kwaliteiten bewees hij nogmaals door in 1997 het diploma van de regieafdeling van de filmacademie VGIK in Moskou te behalen. Sinds 2000 is hij directeur van de Studio Documentaire Films in St. Petersburg. Hoewel hij in 2001 met zijn gezin naar Duitsland emigreerde, is hij niettemin in Rusland en de Oekraïne blijven werken. My joy is Loznitsa’s eerste speelfilm, die een intrigerende, maar natuurlijk ook oppervlakkige parallel biedt met Road movie, een film uit 1974 van Joseph Strick, over wie Filmhuis Den Haag onlangs een landelijk retrospectief heeft georganiseerd. Sergei Loznitsa / Oekraïne/Nederland/Duitsland 2010 Met Viktor Nemets, Catalin Dordea, Vladimir Golovin, Olga Shuvalova 128 minuten Russisch en Duits gesproken, Engels ondertiteld
THE BEsT Of GOLDEN APRICOT INTERNATIONAL fILM fEsTIvAL
ARMEENsE KORTfILMs & ANIMATIE
THE AUTUMN sUN Zondag 8 mei 17.00 uur, zondag 15 mei 19.30 uur
Na een les aan de dansacademie gaat een vrouw weer naar huis, terwijl zij vermoedt dat een jongeman haar volgt. Is haar gevoel terecht, of is het slechts verbeelding? Deze mini-speelfilm is geconcipieerd op muziek van Aram Khachatryan. Diana Kardumyan / Armenië 2006 / 6’ Met Yelena Pavlidi, Maria Divanyan
BOJO Donderdag 12 en zondag 15 mei 17.00 uur
Er was eens... een beertje dat iets heel wonderlijks meemaakte. Bojo werd pardoes door een hevige windvlaag door het raam van zijn huisje de wijde wereld in geblazen. En daar werd hij ooggetuige van het einde van een echte liefdesgeschiedenis. Mikayel Vatinyan studeerde drama in Yerevan en specialiseerde zich vervolgens in experimenteel toneel, met een voorliefde voor teksten van Bulgakov, Tsjechov en Cervantes. In 2000 was hij mede-oprichter van een avant-garde theater; zijn stukken wonnen prijzen op internationale festivals. Na een boek dat door hemzelf werd geïllustreerd, wilde hij zich aan film wagen: Bojo is zijn (animatie)debuut. Mikayel Vatinyan / Armenië 2007 / 13’
DINNER TIME Zaterdag 7 mei 21.45 uur, zondag 15 mei 17.00 uur
Wat gebeurt er allemaal als een doodarme familie met een hele sleep kinderen aan tafel gaat? Tijdens zijn studie filosofie raakte de regisseur ook verslingerd aan het filmmaken. Gor Baghdasaryan / Armenië 2006 / 3’
CHIENNE D’HIsTOIRE Zaterdag 7 mei 19.30, vrijdag 13 mei 17.00 uur
In Constantinopel rond 1910 barst het van de zwerfhonden. De nieuwe regering laat zich inspireren door het model van Westerse staatsvorming, en wil dit probleem als testcase radicaal aan te pakken. Europese experts stellen diverse vormen van ‘onthonding’ voor: zo kan er gelet worden op de economische waarde van huiden en vet. Uiteindelijk besluit de regering onverwachts tot een ouderwetse deportatie. In de aftiteling wordt duidelijk dat deze parabel stoelt op een waar gebeurde geschiedenis. In 1910 werden 30.000 honden gedeporteerd naar het eiland Oxia en daar aan hun lot overgelaten. Zo’n feitelijk regeltje zou een hoop inlevingsvermogen moeten oproepen, iets waarover Rudy Kousbroek een indringend essay had kunnen schrijven. Serge Avédikian heeft er een prachtige animatiefi lm met aquareltekeningen aan gewijd, die méér dan terecht een Gouden Palm op het festival van Cannes won. Serge Avédikian, geboren in 1955 in Yerevan, woont in Frankrijk sinds 1971. Na een opleiding aan de toneelacademie van Meudon speelde hij in klassiek en modern repertoire. Hij regisseerde zijn eerste documentaire in 1976 en richtte in 1988 zijn eigen productiemaatschappij op. Serge Avédikian / Frankrijk 2010 / 15’
THE ROAD Maandag 9 mei 19.30 uur, zondag 15 mei 15.00 uur
De weg laat elke passant onverstoorbaar toe, maar voor iedereen die er gebruik van maakt, en route naar een ongewisse toekomst, is diezelfde weg een last. Naira Muradyan volgde de kunstacademie en was werkzaam in de decorbouw voor theater en film. Nu werkt zij bij een tvproductiemaatschappij. Zij heeft meer dan tien kinderboeken geïllustreerd. Haar filosofische benadering in The road van de schier dwangmatige verplaatsingsdrift van de mens kreeg de prijs voor Beste animatie op het Golden Apricot IFF. Naira Muradyan / Armenië 2004 / 9’ GAIFF 07
The best of GOLDEN APRICOT international Film Festival 6 - 15 may 2011
INHOUD
Happy day...
03 Speelfilms & documentaires Beschrijvingen Erik Daams 03 The last tightrope dancer in Armenia Don’t look into the mirror 04 The border Opium war 05 Podiumgesprek On the other bank A room and a half 06 The street days Kosmos My joy 07 Kortfilms & animatie 08 Tentoonstelling Happy day... Zaven Khachikyan
FESTIVAL
Programma Rada Sesic Organisatie Gaby Brinkman / Leendert de Jong Marketing & Communicatie Hildert Raaijmakers / Michèle van der Plas
Foto’s van Zaven Khachikyan 6 t/m 15 mei
De tentoonstelling bestaat uit een selectie van 20 zwart/ wit afdrukken op groot formaat uit de serie Happy day.... Zaven Khachikyan is bezig met de voorbereidingen voor een publicatie van deze almaar uitdijende reeks in een fotoboek dat wel in full colour gedrukt zal worden. Khachikyan licht zijn selectie toe: “When you look at someone gloomy, you don’t consider his way of expressing sorrow. You seek for a reason. Why is he upset? Often, I get interested in what does make one happy. Then a question arises. How can a man feel happy, when there is sadness all over him, lack of money, even no money; when corruption has reached great proportions, and when there are revolutions in neighboring countries? And if you know why one feels sad, does it diminish the sadness from the world? As William Saroyan cites, ‘Everything was so sad that it seemed to be happy.’ When you see a happy man, you feel happy, yourself. And you spread joyfulness in your surroundings.”
Zaven Khachikyan wordt algemeen beschouwd als de meest vooraanstaande fotograaf van Armenië, zowel in journalistiek opzicht als bij vrij, creatief werk. Zeker na het uiteenvallen van de Sovjet Unie heeft hij zich ingespannen om de Armeense standaard bij de diverse uitingsvormen in zijn vakgebied te verhogen tot mondiaal niveau. Hij heeft zijn eigen stijl en hoge kwaliteitsnormen kunnen bewaren bij zowel commerciële toepassingen van fotografie in reclame en afficheontwerpen, als bij publiciteitscampagnes voor goede doelen. Khachikyan is medewerker van de belangrijkste kranten en tijdschriften in Armenië, en daarnaast is hij als freelancer actief voor internationale media zoals AP, TASS, Time, Paris Match, et cetera. In 1995 lanceerde hij een educatief initiatief om kinderen en jongeren vertrouwd te maken met traditionele en moderne media; hij richtte daarvoor in Yerevan het ‘Centrum voor Oost-West interculturele relaties’ op. Ook startte hij twee online fotografieforums waar jongeren hun composities of trainingsopdrachten kunnen posten. Khachikyans eigen foto’s zijn in een dozijn fotoboeken gepubliceerd door gerenommeerde instellingen zoals British Library, Paris-Musées en Indiana University Press. En wereldwijd zijn er solotentoonstellingen gewijd aan zijn werk dat de meest actuele technische mogelijkheden koppelt aan een eigenzinnige narratieve visie.
(Eind)redactie Erik Daams Vormgeving Jan Heijnen, Den Haag Beterengels.nl Jan Warndorff Druk DeltaHage, Den Haag Oplage 4.000 doordruk Foto omslag The last tightrope dancer in Armenia
happy day...
COLOFON
happy day...
02 Introductie Susanna Harutyunyan / Rada Sesic
Tentoonstelling
PROGRAMMA VR 06 19.30 ZA 07 17.00 19.30 21.45 ZO 08 15.00 17.00 19.30 MA 09 19.30 DI 10 19.30 WO 11 19.30
THE LAST TIGHTROPE DANCER IN ARMENIA Opening met regisseur Arman Yeritsyan en alle Golden Apricot-gasten DON’T LOOK INTO THE MIRROR / MI NAYIR HAYELUN met regisseur Suren Babayan THE BORDER / SAHMAN met regisseur Harutyun Khachatryan OPIUM WAR / AFYON SAVASI met regisseur Siddiq Barmak Podiumgesprek met alle gasten ON THE OTHER BANK / GAGMA NAPIRI met regisseur George Ovashvili A ROOM AND A HALF, OR A SENTIMENTAL JOURNEY TO MOTHERLAND / POLTORY KOMNATY ILI SENTIMENTALNOE PUTESHESTVIE NA RODINU met regisseur Andrei Khrzhanovsky THE STREET DAYS / QUCHIS DGEEBI KOSMOS MY JOY / SCHASTYE MOE
DO 12 17.00 19.30 VR 13 17.00 19.30 ZA 14 17.00 19.30 ZO 15 15.00 17.00 19.30
THE LAST TIGHTROPE DANCER IN ARMENIA DON’T LOOK INTO THE MIRROR THE BORDER KOSMOS A ROOM AND A HALF, OR A SENTIMENTAL JOURNEY TO MOTHERLAND MY JOY THE STREET DAYS OPIUM WAR ON THE OTHER BANK
KORTFILMS & ANIMATIE
THE AUTUMN SUN voor On the other bank BOJO voor The last tightrope dancer in Armenia op 12/5; extra voor Opium war op 15/5 CHIENNE D’HISTOIRE voor The border DINNER TIME voor Opium war THE ROAD voor The street days
ZAAL5/FESTIVAL DE MOOISTE MUZIEK, FILM EN VIDEOCLIPS UIT BELGIË
Vrijdag 27 en zaterdag 28 mei België kent een levendige filmscene en dito muziekscene, die elkaar voor een groot deel overlappen. Muzikanten maken films en videoclips & filmmakers maken muziek, en er wordt veel samengewerkt binnen allerlei crossover projecten. Belgisch Beeld geeft je twee dagen lang een proefje van de mooiste videoclips, muziekfilms, live optredens en voorstellingen die België te bieden heeft.
Vrijdag 27 mei
Any way the wind blows, plus videoclips en akoestische optredens Op vrijdag beginnen we vanaf 19.00 uur relaxed met videoclips en akoestische sets, en later op de avond is er de klassieker Any way the wind blows. Wie dit meesterwerk van dEUS-zanger Tom Barman uit 2003 nog niet heeft gezien, moet nu de gelegenheid meteen aangrijpen – en als je ‘m wel al hebt gezien, dan weet je dat er geen betere inleiding op een zwoel lenteweekend is dan Barman’s ode aan de muziek en aan zijn stad, Antwerpen. De film draait in een filmzaal, op groot scherm, zoals het hoort. Daarnaast zijn er in ZAAL5 twee sets van veelbelovende Belgische formaties, afgewisseld met de beste videoclips van de zuiderburen. ZAAL5 is de hele avond, van 19.00 tot 23.00, gratis toegankelijk. Het volledige programma blijft nog even een verrassing en zal begin mei via de website bekendgemaakt worden. ANY WAY THE WIND BLOWS
Zaal 6 aanvang 21.30 uur Een zwoele vrijdag in Antwerpen, en een dampende vrijdagnacht in juni. De camera zweeft tussen acht willekeurige Antwerpenaren door. Een meisje, haar broer, haar vriendje (en diens ex-vriendinnetje), een ongelukkige schrijver, twee illegale posterplakkers en de Windman, een soort superman met permanent wapperende haardos. Geen grote verhalen, geen duidelijke plot. De film vangt vooral de sfeer van kleine alledaagse dingen, in een totaal onalledaagse film, alsof je op een terras zit te kijken wat er allemaal gebeurt. Afwisselend absurd, realistisch en supergrappig. Zinderend hoogtepunt is een feest waar alles samenkomt, maar gelukkig niet alles wordt uitgekauwd. Het regiedebuut van Tom Barman zit vol passie voor film, muziek en het leven. De soundtrack is de beste in jaren, het camerawerk wervelend, de acteurs aanstekelijk. Met rake dialogen in allerlei dialecten: “Bij ieder schoon wijf loopt er altijd een lelijk spook.” Tom Barman / België 2003 Met Natali Broods, Matthias Schoenaerts, Frank Vercruyssen, Diane De Belder, Eric Kloeck, Dirk Roothooft, Jonas Boel, Sam Louwyck 127 minuten kleur Vlaams, Engels en Frans gesproken
NB Deze vrijdag 27 mei is het ook Hoogtij, Haagse culturele rondgang. Van White Cube tot Underground: van gevestigde kunst in de galeries en instellingen tot experimentele kunst, installaties en performances bij de kunstenaarsinitiatieven en in de openbare ruimte. De toegang is overal gratis!
any way the wind blows
blackie & the oohoos
Zaterdag 28 mei
Blackie & the Oohoos: Repulsion, plus nog veel meer! Op zaterdag beginnen we vanaf 20.00 uur nog steeds relaxed met videoclips en akoestische sets, en daarnaast ontvangen we Blackie & the Oohoos, een groot Vlaams talent. Was er in het thuisland al een buzz gaande omtrent de twee zusjes Loesje en Martha Maieu, nu is het de beurt aan Nederland om ten prooi te vallen aan de bedwelmende, duistere sound uit Antwerpen die wordt omschreven als spooky folk en dark cabaret. Voor het Unheard Film Festival, het Amsterdamse festival over de relatie tussen film en geluid, maakte Blackie & the Oohoos onlangs een speciaal gecomponeerde nieuwe soundtrack bij Roman Polanski’s legendarische thriller Repulsion. Deze zaterdag speelt de 7-koppige formatie live hun eigen score in onze film&muziekzaal. Mis het niet! REPULSION + BLACKIE & THE OOHOOS
Zaal 1 aanvang 22.00 uur Polanski’s eerste Engelstalige film handelt over de Belgische kapster Carole, gespeeld door een bloedjonge en beeldschone Catherine Deneuve, die bij haar oudere zus Hélène in Londen gaat wonen. Wanneer Carole het appartement een paar dagen voor zichzelf heeft, slaan haar gedachten op hol, met hallucinerende hersenspinsels vol vervreemding en seks. Het heeft geleid tot een film waarin Polanski zijn voorliefde voor de surrealistische cinema van Luis Buñuel in een thriller à la Alfred Hitchcock’s Psycho wist te verwerken. De combinatie van Repulsion en Blackie & The Oohoos’ onheilspellend lieve muziek belooft een intense en intrigerende voorstelling op te leveren. Roman Polanski / GB 1965 Met Catherine Deneuve, John Fraser, Yvonne Furneaux, Ian Hendry 105 minuten zw/w Engels gesproken, Nederlands ondert. PS Verder op deze zaterdagavond nog meer live muziek, videoclips en kortfilm, en dan dansend de nacht in op de plaatjes van Jaeger DJ Team! Kijk op de website voor het volledige programma, aanvangstijden en kaartverkoop: www.zaal5.nl
.............................................................................................................................................................................................
Belgisch Beeld
.............................................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................................
Speciale programma's
Upload Cinema ZAAL5/EVENT REMIXING THE CITY
Maandag 2 mei 19.30 uur In Remixing the city brengen we een ode aan de stad, het kloppende hart van de moderne samenleving. We gaan op zoek naar de mooiste, grappigste, meest bijzondere internetvideo’s waarin de stad de hoofdrol speelt. Uptown of downtown, bij dag of bij nacht, in chaos of in rust, als bron van inspiratie of ergernis, als markt, werkplaats of speeltuin: elk stadsgezicht is ons even lief. Wat is de stad voor jou?
Workspace 11 ZAAL5/EVENT GENOMINEERDEN BEKEND!
Zondag 8 mei, presentaties 13.00-18.30 uur, prijsuitreiking 20.00 uur Dit jaar heeft Workspace, de jaarlijkse projectprijsvraag van ZAAL5, liefst 76 inzendingen ontvangen. Hieruit zijn 10 voorstellen voor een nieuwe installatie genomineerd. De genomineerden komen op zondagmiddag 8 mei hun voorstel persoonlijk aan de jury presenteren. Iedereen kan deze presentaties bijwonen. Dus als je nieuwsgierig bent of je erover denkt volgend jaar zelf een voorstel in te dienen, kom je dan laten inspireren door ideeën voor mooie, vernieuwende en spannende media-installaties. Na afloop van de presentaties worden de winnaars bekend gemaakt en volgt de feestelijke prijsuitreiking. Genomineerden: Amanda Wasielewski, Lucy McRae, Dan Walwin, Pim Zwier, Michiel van Bakel, Maurice Bogaert, Jonathan Roorda, James Guerts, Christian Chierego en Alfredo Ciannameo.
07
08
Movie that Matters WHEN THEY’RE ALL FREE
Zondag 8 mei 14.00 uur In mei 2011 viert Amnesty International haar vijftigste verjaardag. Medewerkers, vrijgelaten gevangenen, oud-presidenten en beroemdheden lichten toe hoe Amnesty in de afgelopen 50 jaar de wereld heeft veranderd, maar ook hoe de wereld Amnesty heeft veranderd. Deze kritische BBC-documentaire gaat over de rol van AI, nu en in de toekomst. Een ‘brievenschrijforganisatie’ groeide uit tot een van de meest invloedrijke NGO’s ter wereld. Anno 2011 is AI een multinational, die zich staande probeert te houden in een wereld van kapitalisme, opkomend conservatisme en de ‘war on terror’. Hoe houd je de jongere generatie betrokken? Deelnemers aan de discussie zijn nog niet bekend. Roger Graef / GB 2011 60 minuten Engels, Arabisch, Frans, Tsjechisch en Creools gesproken, Nederlands ondertiteld
Mahler in Den Haag Op 18 mei 2011 is het precies 100 jaar geleden dat Gustav Mahler in Wenen overleed. Het Residentie Orkest herdenkt de wereldberoemde componist met een festival van 18 t/m 22 mei, waaraan enige Haagse instellingen hun steentje bijdragen. Raadpleeg voor het volledige programma de fraaie uitklapbare folder.
MORTE A VENEZIA / DEATH IN VENICE / DER TOD IN VENEDIG & DE MUZIEK VAN GUSTAV MAHLER (EN ANDERE COMPONISTEN)
Donderdag 19 t/m zaterdag 21 mei 17.00 uur Luchino Visconti, een gelauwerd cineast uit de glorietijd van de Italiaanse cinema, verhaalt in een tot klassieker uitgegroeide film de laatste levensdagen van Gustav von Aschenbach, een glansrol van Dirk Bogarde. Voor zijn gezondheid volgt deze componist een rustkuur in een luxueus Grand Hôtel des Bains op het eiland Lido in Venetië. Helaas, er breekt cholera uit, waarvoor in de tijd vlak voor de Eerste Wereldoorlog geen andere remedie bestond dan in blinde paniek vertrekken. Von Aschenbach draalt echter omdat hij zich niet kan losrukken van een betoverende Poolse jongeman, Tadzio, die de door hem altijd gedroomde verpersoonlijking van de schoonheid belichaamt. Visconti heeft zijn film uit 1971 - naar de gelijknamige novelle van Thomas Mann uit 1912 - gesitueerd in 1911, het sterfjaar van Gustav Mahler. Het gaf hem de gelegenheid een weelderige fin-de siècle sfeer te creëren, die functioneel ondersteund wordt door de muziek van Mahler. Bovendien heeft Visconti het beroep van Manns hoofdpersoon veranderd van schrijver in componist, omdat in film dergelijke bezigheden beter en gemakkelijker zijn te dramatiseren. Overigens heeft ook Mann, getuige bewaard gebleven correspondentie, zich laten inspireren door de persoon van Mahler: bij zijn beschrijving van Von Aschenbach maakte hij gebruik van portretten van Mahler. Overigens kwamen beide families bij elkaar op theevisite. Visconti’s keuze voor de Vijfde en vooral de Derde Symphonie onderstrepen het onontkoombare en wellicht ook zelfgewenste noodlot van zijn hoofdpersoon.
Von Aschenbach streefde volgens de principes van de negentiende-eeuwse Romantiek bij zijn muzikale scheppingsdrang de zuiverste sublimering na, maar desondanks is hij mislukt als kunstenaar èn als mens. Als kunstenaar heeft hij gefaald, omdat zijn laatste compositie door het publiek werd uitgejouwd, de aanleiding voor zijn geestelijke inzinking. Als mens heeft hij gefaald, omdat hij nooit tot een wezenlijke relatie heeft kunnen komen – zelfs niet in zijn huwelijk. Ook bij de geïdealiseerde jongeling komt hij niet verder dan een staren vanuit de verte, een woordenloze platonische passie. Tadzio wordt het symbool van heimwee naar de jeugd, het melancholisch besef van gemiste kansen en een latent doodsverlangen.
......................................................................................................................................................................
gustav mahler
.............................................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................................
Speciale programma's
Wanneer Von Aschenbach voor het eerst Tadzio in het gezelschap van zijn beeldschone Poolse moeder en decent geklede zusjes opmerkt, laat Visconti met vilein genoegen een melodie uit Die lustige Witwe van Franz Léhar klinken. En als Tadzio later uit zee komt hollen en de gouvernante een badlaken om hem heen slaat, kijkt Von Aschenbach toe en trekt een vel muziekpapier tevoorschijn om meteen zijn indruk te noteren. Terwijl hij schrijft, horen we een zangeres bij Mahlers Derde Symphonie de versregels van Nietzsche uit ‘Also sprach Zarathustra’ zingen: O Mensch! Gib acht! Was spricht die tiefe Mitternacht? Ich schlief! Aus tiefem Traum bin ich erwacht! Ook de derde ontmoeting met Tadzio wordt door muziek gekleurd. Op een avond loopt Von Aschenbach door de schijnbaar verlaten conversatiesalons van het hotel, als hij plotseling op hortende wijze Beethovens Für Elise hoort spelen. Tadzio zit achteloos aan de piano te pingelen: ze kijken elkaar strak aan en dan wendt Von Aschenbach zijn blik af. De reden daarvoor wordt geïmpliceerd via een flashback: tijdens een bordeelbezoek speelde een prostituée op bijna professionele wijze Für Elise. De verwijzingen buitelen hierbij over elkaar. Haar gezicht doet hem flauw aan Tadzio denken, terwijl het meisje hem bespot wegens zijn impotentie. Overigens heet zij Esmeralda, en dat is ook de naam van de stoomboot waarmee hij naar Venetië is gekomen – om nooit meer weg te gaan. De allesdoordesemende ontgoocheling culmineert in een citaat van de homo-erotische fotograaf Von Platen dat Von Aschenbach mompelt: “Een ieder die met eigen ogen de schoonheid heeft gezien, is de dood alreeds gewijd.” Wanneer hij lichamelijk en geestelijk aan het eind van zijn latijn is, terwijl hij als een opgeverfde oude fat door het naar desinfectiemiddelen stinkende Venetië strompelt, ziet hij in een flashback zichzelf een van zijn symfonieën dirigeren, weggeschreeuwd door een vijandig publiek, waaronder zelfs zijn intellectuele vriend Alfred. Hij verwijt Gustav dat er “nu niets resteert van zijn beroemde zedelijkheid” en dat “zijn muziek doodgeboren” is. Het impliciete falen aan het begin van de film is nu expliciet gemaakt. Het einde laat niet lang op zich wachten. De bagage van de Poolse familie staat al klaar in de hal van het hotel. Na de lunch zullen ze vertrekken, maar Tadzio is nog op het strand aan het ravotten met een vriendje. Een Russische vrouw zingt een wiegelied van Moessorgski, terwijl Tadzio in de branding poseert als een levend geworden bronzen beeld met de bekoorlijkheid van een doodsengel, in de pose van de David van Verrocchio. En in zijn strandstoel bezwijkt de componist, niet aan de cholera, maar aan een hartaanval (zoals ook Mahler aan hartfalen overleed). Luchino Visconti / Italië/Frankrijk 1971 Met Dirk Bogarde, Björn Andresen, Silvana Mangano, Marisa Berenson 130 minuten Engels, Italiaans, Pools en Frans gesproken, Nederlands ondertiteld
Enis Aldjelis, die Blume des Ostens / ENIS, Dogunun Çiçegi
Maandag 16 mei 19.30 uur Omdat hij zijn einde voelt naderen, laat een rijke pasja in Constantinopel zijn lichtzinnige zoon uit het casino – of het bordeel? – halen om hem voor ‘t laatst op het gemoed te werken. Achmed moet zijn gedrag verbeteren en, vooral, een goede vrouw zoeken. Als waarschuwing vertelt vader eindelijk wat er, lang geleden, is gebeurd met Achmeds moeder. Hij had haar in een teder tête-à-tête met een slaaf aangetroffen en onmiddellijk volgens islamitische wetten gestraft: zij werd in een juten zak in de Bosporus gedumpt. Geshockeerd door dit nieuws zweert Achmed beterschap! Hij trekt erop uit, vermomd als bedelaar, en vindt de mooie Enis. Pas na enige tijd wordt duidelijk dat hij van nobele afkomst is. En hoewel zij van hem gecharmeerd is, lijkt een huwelijk onmogelijk: haar christelijke vader verbiedt dit ten enenmale. En dan volgen er in de vijf aktes tellende film nog vele dramatische verwikkelingen.
Deze Oostenrijkse productie geldt ook als de ‘eerste’ Turkse film – of liever gezegd: in Turkije opgenomen speelfilm. Er zijn dus enige documentaire opnames van het straatleven in de Oosterse metropool te bewonderen. Een opmerkelijke rol daarnaast is weggelegd voor Lily Marischka, als haremdame. Zij was de echtgenote van Ernst Marischka, die aan het einde van zijn carrière met drie Sissi-films (1955-1958) Romy Schneider eeuwige roem zou bezorgen. Als telg van een artistieke Weense familie die vanaf het begin bij de film betrokken was, leverde Marischka al in 1913 zijn eerste bijdragen aan de nieuwe bedrijfstak af. Als scenarist en snel daarna ook als regisseur specialiseerde hij zich in weelderig geproduceerde kostuumdrama’s die een nauw verband
...................................................................................................
Vorig jaar is ons jubileum van 25 jaar Zwijgende film gevierd met een retrospectief van F.W. Murnau. In zijn films is de hoofdrol vaak weggelegd voor mannelijke personages, en daarom wordt het hoog tijd om de actrices weer in het spotlicht te zetten. En voor even geen Duitse cinema. Het motto dit voorjaar luidt dus: Vrouwen aller landen...
enis aldjelis enis aldjelis
met het operettetheater lieten zien. Na de introductie van de geluidsfilm maakte hij dan ook een hele reeks ruisende romances, die getoonzet waren op operettemuziek. Het verhaal met de vele plotwisselingen van Enis Aldjelis speelt daarbij ook in op de exotische verleidingen die het Nabije Oosten voor het Europese publiek verborgen hield. Filmjournalist/musicus Kevin Toma begeleidt op energieke wijze een (mede door Eye Filminstituut) recent gerestaureerde, prachtig getinte 35mm kopie, die we speciaal voor deze gelegenheid importeren van het Filmarchiv Austria in Wenen. Ernst Marischka / Oostenrijk/Turkije 1920 Met Lily Marischka, Georg Reiner-Halm, Theodor Weiß, Paul Olmühl, Robert Stark 93 minuten 35mm getint Duitse tussentitels Begeleiding aan de vleugel: Kevin Toma Vrouwen aller landen... is tot stand gekomen mede dankzij Eye Film Instituut, Amsterdam (Marleen Labijt), Filmarchiv Austria, Wenen (Anna Dobringer), Lobster Films, Parijs (Maria Chiba) en de pianisten Wim van Tuyl, Charles Janko, Yvo Verschoor en Kevin Toma.
Onze Vrienden hebben een streepje vóór. Let op het speciale logo in dit Magazine: 2 kaartjes voor de prijs van 1! In mei gelden de onderstaande aanbiedingen. STARRING MAJA
23 april t/m 29 mei op zaterdag en zondag 15.00 uur Onze Vrienden realiseren zich het misschien nog niet, maar jeugdfilms van topkwaliteit – zie pagina 18 – zijn óók leuk voor zg. volwassenen. Een speciale actie om u te overtuigen: één Vriendenkaartje + één voor noppes = dubbel plezier! THE BEST OF THE GOLDEN Apricot International FILM FESTIVAL
Vrijdag 6 t/m zondag 15 mei Waarheen op vakantie? Vrienden nemen ter inspiratie hun vriend(in) kosteloos mee naar alle voorstellingen van het festival New cinema from the region rond Yerevan, Armenia. Voor het zondagmiddagdebat zijn zelfs beide kaartjes gratis! Zie het speciale middenkatern voor alle titels cq bestemmingen. LITERATUUR LATE NIGHT
Vrijdag 6 mei v.a. 21.00 uur Centrale Bibliotheek, Spui 68 Den Haag Onze Vrienden krijgen het 2e kaartje gratis voor de 8e editie van deze maandelijkse talkshow met schrijvers over hun nieuwste boek. Informatie: www.literatuurlatenight.nl FILM + DEBAT: WHEN THEY’RE ALL FREE
Zondag 8 mei 14.00 uur Onze Vrienden nemen pro Deo een eigen vriend(in) mee naar de maandelijkse mensenrechtenmiddag Movies that Matter + debat. Dit keer is het zelfs een verjaardagsfeestje: Amnesty wordt 50. Zie pagina 16. ZWIJGENDE FILM & LEVENDE MUZIEK
.............................................................................................................................................................................................
Zwijgende film & Levende muziek
.............................................................................................................................................................................................
enis aldjelis
Vrienden van Filmhuis Den Haag
Maandag 16 mei 19.30 uur FilmhuisVrienden weten dat ze altijd gratis een vriend(in) kunnen meenemen naar de F&M-avonden: twee zielen & één gedachte, dat klinkt unisono! Zie hiernaast voor een getint haremdrama & Kevin Toma. Bent u nog geen Vriend van Filmhuis Den Haag? Draagt u ons wel een warm hart toe? Wilt u ook regelmatig uitgenodigd worden voor bijzondere evenementen en profiteren van aanbiedingen? Word dan nu Vriend! Behalve een vaste korting op alle films in het Filmhuis ontvangt u maandelijks het FilmhuisMagazine thuis. Meer informatie vindt u op onze website www. filmhuisdenhaag.nl. Ook kunt u bij onze kassa terecht voor meer informatie.
09
10
De VPRO-gids heeft een maandje geleden voor het weekeinde twee jeugdfilms uitgekozen als ‘Film van de dag’: op zaterdag 9 april werd Tur & retur van Ella Lemhagen (2003) uitgelicht en voor zondag 10 april stond Venner for livet / Vrienden voor het leven van Arne Lindtner Naess uit 2005 bovenaan de pagina, met als enige een foto! Wat is er zo opmerkelijk aan dat deze twee films werden uitverkoren? Simpel: dat ze een waslijst aan bekende kaskrakers op alle televisiekanalen - van Independence Day en Scream 2 tot Maria full of grace en Birdwatchers (La terra degli uomini rossi) - achter zich lieten. Overigens, die beide laatste titels hebben met succes in de filmhuizen gedraaid, net als indertijd de twee ‘getipte’ jeugdfilms. De VPRO-redactie heeft gelukkig geen last van een suf en hardnekkig vooroordeel: ‘kinderfilms zijn uitsluitend geschikt voor kinderen en desnoods - hun begeleidende ouders’. Zoals middelbare bezoekers volgens de theorie hoogstens naar films willen met acteurs die minimaal de postpuberteit hebben bereikt, zo zouden kinderen alleen behoefte hebben aan films waarin acteurs van min of meer dezelfde leeftijd opdraven. Dit is een nogal beperkende stellingname. Durf juist eens verder te kijken dan je neus lang is! In het filmhuiscircuit draaien, net als in Z@ppBios op Nederland 3, alleen goede kinder- en jeugdfilms, en zeker de beste daaronder kunnen zich qua inhoud en vormgeving moeiteloos meten met het leeuwendeel van de ‘normale’ premières. Het bovengenoemde vooroordeel zorgt nu voor nóg een probleem. Leeftijdsdiscriminatie gaat, samen met financiële overwegingen vanwege de crisis, opeens resulteren in een verschraling van het aanbod. Programmeurs van familiefilms in het filmhuiscircuit weigeren massaal Starring Maja te boeken, met als argument dat verhaal en hoofdrolspelers “te oud” voor hun doelgroep zouden zijn. Twin Film, de enige overgebleven gespecialiseerde distributeur in Nederland in het kwetsbare subgenre van de ‘betere’ kinderfilm, kan zijn kopieën van Starring Maja niet kwijt! Twin Film heeft bewust het risico genomen om een film te lanceren die iets buiten geijkte kaders valt, en ik ben er even trots op dat Filmhuis Den Haag als enige filmhuis in Nederland deze film aan zijn publiek wil presenteren. Ik gun het vele (wat oudere) kinderen èn volwassen filmliefhebbers dat ze het aandurven om naar Starring Maja te gaan, omdat het een mooie, zelfs ‘belangrijke’ film is. Er worden relevante thema’s aangekaart, want het scenario stelt vragen over de verleiding van roem, de macht van de media, dwingende schoonheidsidealen, sociale druk. Het resultaat is meer dan gelukt: het is kortweg een ontroerende, meeslepende speelfilm. De Publieksprijs voor Beste Buitenlandse Film op het trendsettende Newport Beach Film Festival in Amerika was voor Starring Maja!
de drie rovers
starring maja
STARRING MAJA / PRINSESSA
Vanaf 9 april t/m 29 mei op zaterdag en zondag 15.00 uur, plus in de meivakantie maandag 2 t/m vrijdag 6 mei 15.00 uur Televisieprogramma’s zoals Idols, Big Brother, Temptation Island, X-Factor zijn allemaal verschillend, maar ze hebben iets met elkaar gemeen: de klemtoon wordt telkens gelegd op (zogenaamde) authenticiteit, (klatergouden) realiteit en de (buiten)gewone mens. Ook Maja heeft een grote droom: zij wil een bekende actrice worden! Maar de omstandigheden zitten niet mee: zij woont in een Zweeds dorp en gaat gebukt onder een groot overgewicht. Tijdens een feest, waar zij door haar onhandige gedrag als muurbloem prijkt, raakt zij toch aan de praat met Erika, een jonge filmmaakster die ervan droomt alle huwelijksreportages in te ruilen voor een regiedebuut met een documentaire. Maja is in de wolken wanneer zij de hoofdrol in dit project aangeboden krijgt, totdat zij beseft dat Erika eigenlijk misbruik maakt van haar naïeve hoop. De lens van Erika’s camera legt Maja’s komische worstelingen, inclusief de nodige tragische elementen, meedogenloos vast. Zo zit zij klem tussen een egocentrische moeder en een onverschillige vader, en koestert zij een timide liefde voor Alex, een populaire jongen, “die zij niet krijgen kan”. Uiteindelijk treedt Maja vol vertrouwen in de schijnwerpers, maar dan wel op haar eigen manier. Teresa Fabik / Zweden 2009 Met Zandra Andersson, Moa Silén, Anastasios Soulis, Maria Lundqvist, Thomas Hedengran, Christian Magdu 91 minuten 35mm Zweeds gesproken, Nederlands ondertiteld / 10+ DE DRIE ROVERS
Vanaf 23 april t/m 29 mei op zaterdag) en zondag 15.00 uur, plus in de meivakantie maandag 2 t/m vrijdag 6 mei 15.00 uur Een perfect geanimeerde tekenfilm, naar het gelijknamige boek The three robbers van de beroemde tekenaar Tomi Ungerer! Overal op internationale festivals kreeg deze film de hoofdprijs of publieksprijs, bijvoorbeeld in Hamburg, Parijs en Annecy, Poznan in Polen, Bilbao in Spanje, Brussel en Gent, Bukarest en Toronto. Tiffany is nog maar klein als zij naar een weeshuis moet. Maar de koets wordt overvallen en de rovers nemen Tiffany mee, nadat zij hen heeft wijsgemaakt dat ze haar rijke vader om losgeld kunnen vragen. Tiffany brengt kleur in het duistere leven van de rovers: ze raken zelfs een beetje op haar verliefd! Wanneer uitkomt dat Tiffany helemaal geen vader meer heeft, besluit zij de rovers niet langer tot ‘last’ te zijn en vertrekt zij uit eigen beweging naar het weeshuis. De directrice blijkt een akelige vrouw te zijn die verslaafd is aan snoep en taart. Zij laat alle kinderen keihard werken. Maar op een dapper meisje als Tiffany had zij niet gerekend, en ook niet op de rovers! Hayo Freitag / Duitsland 2007 75 minuten 35mm animatie Nederlands gesproken / 5+
.............................................................................................................................................................................................
Leeftijdsdiscriminatie
.............................................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................................
Kinder/ familiefilm
English summary
ANGÈLE ET TONI
From 12 May Angèle has her own reasons to rebuild her life. In passing she meets Tony, an introverted fisherman. As much as he longs for her, he maintains his distance. Whereas Angèle tries to become more intimate, Tony mainly sits and observes: she is so lovely, and it is all so confusing. He simply cannot believe that she is there for him. A realistic love story set on the Normandy coast is the subject of this beautiful, atmospheric French feature film, with which Alix Delaporte makes his award-winning debut. Alix Delaporte / France 2010 87 minutes 35mm French spoken, Dutch subtitles MIRAL
From 12 May After her mother’s death, from age 7 a Palestinian girl grows up in an orphanage that was founded in Jerusalem thirty years previously by Hind al-Husseini, during the first Palestinian-Israeli war of 1948. In 1988, after her 17th birthday, Miral is posted to a Palestinian refugee camp as a teacher. There she falls in love with Hani, a young militant, and consequently she becomes steadily more involved in the interminable conflict. Julian Schnabel, who made three rather different yet equally convincing films with Basquiat 1996, Before night falls 2000 and Le scaphandre et le papillon 2007, stirs up quite a bit of controversy with Miral. Obviously, the political background to Miral will provoke (prejudiced) reactions. The entire Palestinian-Israeli conflict is encapsulated in three women’s lives, but Schnabel is not out to regurgitate all the historical facts and events. He ‘simply’ wants to show how personal circumstances can be influenced
ANGÈLE ET TONI
miral
drastically by coincidental events, which are actually not at all coincidental, given the essential and existential antagonisms that prevail. Film critics are moreover annoyed at the fact that Schnabel does not present a neatly wrapped up story, but then narrative conventions and certainly the obligatory ‘happy end’ do not suit the subject. Julian Schnabel / France/Israel/Italy/India 2010 Featuring Freida Pinto, Omar Metwally, Hiam Abbas, Yasmine al-Masri, Willem Dafoe, Vanessa Redgrave 112 minutes 35mm English and some Arabic spoken, Dutch subtitles HOWL
.............................................................................................................................................................................................
Premieres
.............................................................................................................................................................................................
For more extensive English language information about our programmes, please visit our bilingual website www.filmhuisdenhaag.nl. There you can toggle between the Dutch and English site using a button located at the top right of your screen!
From 26 May ‘Howl’ is a poem that Allen Ginsberg wrote in 1955, at the very start of his acclaimed career, as a ‘performance piece’ which he presented for a few friends in a gallery. What was once an evening of innocuous entertainment for a small group of fringe characters is now considered one of the highlights of the literature of the Beat Generation, in addition to Jack Kerouac’s ‘On the road’ of course. The publication of the ‘Howl’ text by publisher/poet Lawrence Ferlinghetti – with a foreword by William Carlos Williams! – soon drew public reactions condemning its alleged obscenity. Ginsberg enjoyed using the word ‘fuck’, and often used it literally, too. References to hetero and homosexual acts frequently occur in his poetry, and he has no qualms writing about ‘illegal’ drugs. Simply the word ‘homo’ was considered shocking in the 1950s! No surprise, then, that a court case soon followed, at which the freedom of speech and the right to artistic expression were effectively on trial. Rob Epstein & Jeffrey Friedman / USA 2010 With James Franco, Andrew Rogers, Jeff Daniels 85 minutes 35mm English spoken, Dutch subtitles
Silent movie & Live music 16 MAY
An Austrian production from 1920 also counts as the ‘first’ Turkish film, or better said: the first film shot in Turkey. Enis Aldjelis thus contains some wonderful documentary footage of street life in Constantinople. There is also a remarkable role for Lily Marischka, playing a harem mistress. She was the wife of Ernst Marischka, who was to bestow eternal fame on Romy Schneider at the end of his career with the three Sissi-films (1955-1958). Enis Aldjelis, die Blume des Ostens
Monday 16 May 7.30pm Feeling his life’s end approaching, a wealthy pasha in Constantinople has his happy-go-lucky son fetched from the casino – or is it a brothel? – to try and talk some sense into him just one last time. Achmed must improve his behaviour and, especially, find a good wife. So he sets out, disguised as a beggar, and chances upon the beautiful Enis. Only after a while does it become clear that he is of noble descent. And even though she is attracted to him, a marriage seems out of the question: her Christian father forbids it outright. Many more dramatic twists and turns are to follow in this five-act film. Ernst Marischka / Austria/Turkey 1920 93 minutes 35mm tinted German title screens Accompaniment on the grand piano: Kevin Toma
The best of the Golden Apricot International Film Festival / Yerevan, Armenia FILMHUIS DEN HAAG PRESENTS THE BEST OF
GOLDEN APRICOT
FILM FESTIVAL ARMENIA
New cinema from the region 6 TO 15 MAY
In 2009, Filmhuis Den 6-15 MAY 2011 Haag launched an initiative to last for at least four years: to introduce the Dutch public to an important, dynamic and inspiring film festival from the fringes of Europe. Accordingly, we focused two years in a row on the Sarajevo Film Festival and the Balkan region, with a programme offering an overview of contemporary top films from the region, framed by explanatory introductions and illuminating debates. This year we turn our sights to the Golden Apricot International Film Festival of Yerevan, Armenia. It is one of the rare places worldwide where regional cinema is not only presented but also supported, encouraged and even created. NEW CINEMA FROM THE REGION INFORMATION WWW.FILMHUISDENHAAG.NL
The programme consists of nine recent feature films and docudramas plus five short films, originating from Armenia and its neighbouring countries such as Russia, Ukraine, Georgia, Turkey and Afghanistan. There are also some co-productions, plus the odd film made by an Armenian cinematographer working abroad (also referred to as ‘in diaspora’). Every screening will be introduced by the director or curator Rada Sesic. All guests will gather on Sunday afternoon 8 May for a podium debate. Only the festival’s opening film is described below. All screenings are suitable for expats, as each film has English subtitles. More English-language information is available on our website. THE LAST TIGHTROPE DANCER IN ARMENIA
Friday 6 May 7.30pm with director Arman Yeritsyan and all Golden Apricot guests, Thursday 12 May 5pm A visually refined documentary about a tradition that is about to die out. Two vivacious old men, 78-year-old Zhora and 77-year-old Knyaz, were once the bestknow tightrope dancers of Armenia. Their decades-old rivalry is still very much alive, which unfortunately cannot be said of their skill. They proudly recall their youthful heroics without a safety net, yet there is no one to continue this traditional art in a professional manner. Society has changed and, with it, its forms of entertainment. Zhora has adopted a young boy from an orphanage with the goal of training him as his successor. The 17-year-old is talented, but he questions the viability of Zhora’s dream. Perhaps he should just seek a job in construction work instead? When the old man passes away, Hovsep is forced to face up to all the dilemmas on his own. Inna Sahakyan & Arman Yeritsyan / Armenia 2010 72 minutes Armenian spoken, English subtitles
11
bEZOEKERSINFORMATIE AdRES
Filmhuis Den Haag Spui 191 2511 BN Den Haag wEbSITE
www.filmhuisdenhaag.nl Voor vragen en reacties: info@filmhuisdenhaag.nl KAARTEN RESERVEREN
online via www.filmhuisdenhaag.nl telefonisch via de kassa 070 - 365 60 30 Meer informatie over ons programma, openingstijden, toegangsprijzen, kortingen, de bereikbaarheid van Filmhuis Den Haag, etc: www.filmhuisdenhaag.nl
Wekelijks gratis ons filmprogramma ontvangen per e-mail? Meld u aan via de button op de website.
Volg ons op Facebook, Hyves, YouTube, Foursquare en Twitter.
Dit Programma is ook online te bekijken op www.issuu.com/filmhuisdenhaag GRATIS OPENbAAR VERVOER
Toegangskaartjes van het Filmhuis zijn geldig als retour op alle HTM-lijnen vanaf 2 uur voor aanvang van de voorstelling. Voor de voorwaarden kijkt u op www.htm.net. RESTAuRANT
reserveren 070 - 364 8763 COLOFON
Programma is een uitgave van Filmhuis Den Haag Editie #196 / Mei 2011 Marketing & Communicatie Hildert Raaijmakers (Eind)redactie Erik Daams Vormgeving Jan Heijnen, Den Haag Beterengels.nl Jan Warndorff Druk DeltaHage, Den Haag Oplage 5.500 Foto omslag GAIFF tentoonstelling: Happy day...
.............................................................................................................................................................................................
Agenda mei 2011 ZO 01 MA 02
DI 03
WO 04 DO 05
VR 06
ZA 07
ZO 08
MA 09 DI 10 WO 11 DO 12
VR 13 ZA 14
ZO 15
MA 16 DO 19 VR 20 ZA 21 ZO 22 DO 26 VR 27 ZA 28 ZO 29
15.00 13.00 13.00 15.00 19.30 13.00 13.00 15.00 15.00
kind/familiefilm KindFilmWorkshop KindFilmWorkshop kind/familiefilm ZAAL5 KindFilmWorkshop KindFilmWorkshop kind/familiefilm kind/familiefilm
DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+ ANIMATIEWORKSHOP 6+ Voor informatie: zie Programma April pagina 09 WAT IS FILM? 8+ Voor informatie: zie Programma April pagina 09 DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+ REMIXING THE CITY Upload Cinema ANIMATIEWORKSHOP 6+ Voor informatie: zie Programma April pagina 09 WAT IS FILM? 8+ Voor informatie: zie Programma April pagina 09 DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+ DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+
n.t.b 13.00 15.00 13.00 15.00 19.30 15.00 17.00 19.30 21.45 13.00 14.00 15.00 15.00 17.00 19.30
in première KindFilmWorkshop kind/familiefilm KindFilmWorkshop kind/familiefilm Golden Apricot kind/familiefilm Golden Apricot Golden Apricot Golden Apricot ZAAL5 MtM + debat kind/familiefilm Golden Apricot Golden Apricot Golden Apricot
20.00 19.30 19.30 19.30
ZAAL5 Golden Apricot Golden Apricot Golden Apricot
THE HUMAN RESOURCES MANAGER (SHLICHUTO SHEL HAMEMUNE AL MASHABEI ENOSH) ANIMATIEWORKSHOP 6+ Voor informatie: zie Programma April pagina 09 DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+ ANIMATIEWORKSHOP 6+ Voor informatie: zie Programma April pagina 09 DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+ THE LAST TIGHTROPE DANCER IN ARMENIA met regisseur Arman Yeritsyan DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+ DON’T LOOK INTO THE MIRROR / MI NAYIR HAYELUN met regisseur Suren Babayan THE BORDER / SAHMAN met regisseur Harutyun Khachatryan OPIUM WAR / AFYON SAVASI met regisseur Siddiq Barmak PRESENTATIES GENOMINEERDEN WORKSPACE 11 WHEN THEY’RE ALL FREE DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+ PODIUMDEBAT MET ALLE GASTEN ON THE OTHER BANK / GAGMA NAPIRI met regisseur George Ovashvili A ROOM AND A HALF, OR A SENTIMENTAL JOURNEY TO MOTHERLAND / POLTORY KOMNATY ILI SENTIMENTALNOE PUTESHESTVIE NA RODINU met regisseur Andrei Khrzhanovsky PRIJSUITREIKING WINNAARS WORKSPACE 11 THE STREET DAYS / QUCHIS DGEEBI KOSMOS MY JOY / SCHASTYE MOE
n.t.b. 17.00 19.30 17.00 19.30 17.00
in première Golden Apricot Golden Apricot Golden Apricot Golden Apricot Golden Apricot
19.30 15.00 17.00 19.30 19.30
Golden Apricot Golden Apricot Golden Apricot Golden Apricot Film & Muziek
ANGÈLE ET TONI / LA VIDA DE LOS PECES / MIRAL THE LAST TIGHTROPE DANCER IN ARMENIA DON’T LOOK INTO THE MIRROR / MI NAYIR HAYELUN THE BORDER / SAHMAN KOSMOS A ROOM AND A HALF, OR A SENTIMENTAL JOURNEY TO MOTHERLAND / POLTORY KOMNATY ILI SENTIMENTALNOE PUTESHESTVIE NA RODINU MY JOY / SCHASTYE MOE THE STREET DAYS / QUCHIS DGEEBI OPIUM WAR / AFYON SAVASI ON THE OTHER BANK / GAGMA NAPIRI ENIS ALDJELIS, DIE BLUME DES OSTENS / ENIS, DOGUNUN ÇIÇEGI & Kevin Toma
n.t.b. 17.00 17.00 15.00 17.00 15.00
in première Mahler in DH Mahler in DH kind/familiefilm Mahler in DH kind/familiefilm
22 MEI / MINE VAGANTI / MISTÉRIOS DE LISBOA MORTE A VENEZIA MORTE A VENEZIA DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+ MORTE A VENEZIA DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+
n.t.b. 21.30 22.00 15.00 15.00
in première ZAAL5 ZAAL5 kind/familiefilm kind/familiefilm
HOWL / RUNDSKOP (TÊTE DE BOEUF) BELGISCH BEELD: ANY WAY THE WIND BLOWS BELGISCH BEELD: REPULSION + BLACKIE & THE OOHOOS DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+ DE DRIE ROVERS 5+ / STARRING MAJA 10+
...........................................................................................................
...........................................................................................................
...........................................................................................................
...........................................................................................................
PROGRAMMA EN AANVANGSTIjdEN ONdER VOORbEHOud
Premières zijn vanaf de uitbrengdatum meestal dagelijks te zien; voor actuele aanvangstijden zie onze website! Prolongatie onder voorbehoud. Let op: onvolledige agenda! Het is niet mogelijk om in een maandblad een complete agenda af te drukken omdat onze agenda wekelijks wordt vastgesteld. Kijk maandagmiddag voor het meest volledige programma van de nieuwe filmweek (donderdag t/m woensdag) op onze website en/of meld u aan voor onze wekelijkse gratis programma-e-mail.
www.filmhuisdenhaag.nl