Folia Magazine #32, jaargang 2012-2013

FoliaMagazine weekblad voor HvA en UvA

nr. 32 19/06/2013

Maaike Ouboter

Dat meisje van dat mooie liedje

(advertentie)

GESTOPT MET JE STUDIE? CREATING TOMORROW Je bent dit jaar gestart met een studie op het gebied van techniek, Informatica of Communication and Multimedia Design en bent inmiddels gestopt, of je weet dat de opleiding niet bij je past. Maar technologie, ontwerpen en creëren blijft je boeien. Dan is het nu tijd om je opnieuw te oriënteren op een geschikte studie bij de HvA. Heb je interesse in technologie en vind je het leuk om je kennis en passie over te dragen aan jongeren?

Kijk dan of de lerarenopleiding Mens en Technologie bij je past. Een brede, moderne lerarenopleiding waarmee je een eigentijdse docent op het gebied van technologie wordt. Ga voor meer informatie naar www.hva.nl/lrmt of maak een afspraak met de opleidingscoördinator, Antoine van Dongen via a.m.van.dongen@hva.nl.

CHECK DE LERARENOPLEIDING MENS EN TECHNOLOGIE

inhoud #32

Homo en islam

De Beste Singer-Songwriter 6

Haar nummer ‘Dat ik je mis’ is een hit.

Maar voor Maaike Ouboter begint het nu pas.

De studentendokter 12

Bureau Studentenartsen bestaat al 75 jaar.

En dat is maar goed ook.

College On Demand 22

Met één muisklik je docent stilzetten; webcolleges maken het mogelijk.

Ook moslims zijn homo 26

Homoseksualiteit is een taboe onder Turken en Marokkanen. En dat moet veranderen.

en verder

de week/het moment/navraag 4-5 passie 11 op de tong 15 opinie 16-18 Robbert Dijkgraaf 17 Hadjar Benmiloud 18 brieven 19 objectief 20-21 overigens 25 drift 29 Folia maakt kennis 30-31 Folia tipt 32 lezingenladder/promoties 33 prikbord 34-35 wasdom 36-37 stage 37 toehoorders 38 de lezer/deining 39

Folia op internet: www.foliaweb.nl

@FoliaWeb

FoliaWeb.en.Magazine

redactioneel

FoliaTV

‘We kunnen niet langer onze ogen sluiten, homo’s zijn er toch echt.’

Dit is een quote van een Marokkaanse student van de HvA die onderzoek heeft gedaan naar homoseksualiteit binnen de Turkse en Marokkaanse gemeenschap, samen met zes andere studenten sociaal juridische dienstverlening. Het onderzoek richtte zich onder meer op beeldvorming over homoseksualiteit in de huiselijke kring en de homobelangenverenigingen. Lees het stuk op pagina 26 en concludeer dat er nog steeds een groot taboe op dit onderwerp rust. ‘Een man is een man en als hij het met een andere man doet, is hij geen man meer. Het heeft te maken met eergevoel,’ tekende een van de studenten op uit de mond van een respondent. Met zo’n standpunt wordt discussiëren natuurlijk lastig. Toch is dat wat de studenten willen gaan doen. In dialoog met elkaar gaan en voorlichting geven, want uiteindelijk leidt dat tot meer acceptatie. Een mooi streven en voor wie meer wil weten over dit onderwerp, wordt er op 21 juni een conferentie georganiseerd. Met studenten, mensen uit de doelgroep en docenten. Van wie er toevallig ook een aantal homo zijn.

Jim Jansen, hoofdredacteur Folia Magazine, jim@folia.nl, @jimfjansen (Twitter)

FoliaMagazine

3

de week Generatie Alles is liever naakt dan boos.

Voor studentenbond Asva reden om vorige week te protesteren op de Dam onder de leus: ‘Geen geld, geen ov, geen huis’. Ze hadden een kekke act ingestudeerd met maskers, tape en een sympathieke jongen met gitaar die de lekker lenen blues speelde. Voor toeristen een welkome afwisseling van de levende standbeelden, maar geen massale uiting van onvrede. Er waren misschien honderd studenten. En dat is een optimistische schatting.

Opvallend genoeg wist een ander evenement een paar dagen later wél honderden studenten te mobiliseren: de wereldrecordpoging skinnydippen op het naakstrand in Zandvoort. Een groepje Amsterdamse studenten strikte de Naturisten Federatie Nederland als sponsor, koppelde

4

FoliaMagazine

foto Mats van Soolingen

S

tudenten lijken in deze barre crisisjaren weinig vrienden te hebben. Als het aan Den Haag ligt verdwijnen ov-jaarkaart en studiefinanciering. Aan de tweede master hangt inmiddels een exorbitant hoog prijskaartje. En studenten krijgen te pas en te onpas te horen dat ze lanterfantende narcisten met een zesjesmentaliteit zijn. Nog niet met de zweep krijg je ze aan het excelleren. Gelukkig is daar D66, dat zich graag mag presenteren als de beste vriend van de student. Zo ook afgelopen week. Een woordvoerder van de partij pleitte ervoor dat op lege bouwgronden studentenwoningen worden gebouwd. Want de geplande bouw van studentenhuizen zal volgens de partij niet voldoende zijn om de groei van de studentenpopulatie bij te houden. Hartstikke sympathiek gebaar natuurlijk van de democraten.

Maar zolang D66 zich niet faliekant uitspreekt tegen het sociaal leenstelsel lijkt een overvloed aan studenten niet het probleem. Want jongeren dreigen door het leenstelsel massaal af te zien van een studie, becijferde de HBO-raad eerder.

Studenten vermomd als premier Rutte en minister Bussemaker marcheren uit protest tegen de bezuinigingen over de Dam. De actie mocht op veel belangstelling van toeristen rekenen.

een goed doel aan de actie – de Nederlandse Haarstichting, die zich inzet voor mensen met haarproblemen (! ?) – en liet Popstarswinnaar Dean Saunders het spektakel presenteren. Zo gepiept. Studenten anno 2013 hebben kennelijk niet zo de behoefte de barricaden op te gaan, maar zodra ze in hun blote kont over het strand kunnen rennen zijn ze er als de kippen bij.

Het strookt mooi met een artikel in De Groene Amsterdammer afgelopen week. In de hausse aan ‘generaties’ die ons de afgelopen jaren om de oren vlogen om het leven van twintigers te duiden, voegde het opinieblad de Generatie Alles toe. Geen protest, maar optimisme is wat bij hen de klok slaat, ondanks – laten we wel

wezen – vrij sombere toekomstperspectieven.

Geen huis, geen baan, geen zekerheid. Maar de Generatie Alles, die gaat niet bij de pakken neerzetten. Die maakt er gewoon het beste van.

En met zo’n instelling heb je niet eens vrienden nodig. yyy Eva Rooijers en Gijs van der Sanden

14 juni 2013

tweet van de week Dila @Diilaa Degene die net in het toetslokaal fernandes dronk om fucking 8:30 mag aambeien krijgen. Ik ben er nog misselijk van. https://twitter.com/Diilaa/status/

Nog nooit was de afstudeershow van de Amfi-studenten van de richting 3D Design zo spectaculair. Dit jaar presenteerden de studenten hun kledingcollecties in de grote zaal van Paradiso. Maar er hing dan ook wel wat van af. De modeshow weegt zwaar mee voor het eindcijfer van de studenten. yyy foto Bas Uterwijk

navraag Melody Raymann Slavernij verbeeld, een tentoonstelling bij de Bijzondere Collecties, werd 15 juni officieel geopend.

UvA-student Melody Raymann (19) hielp samen met haar vader, Jörgen Raymann, om de objecten zorgvuldig uit te kiezen.

Als geschiedenisstudent was het onderwerp je zeker niet onbekend?

‘Dat viel mee, ik ben nu bijna klaar met mijn eerste jaar en in vergelijking met andere onderwerpen is maar weinig aandacht aan slavernij besteed. Toen ik nog op de basisschool zat werd het wel besproken in de klas, ik heb er daarna nog zelf over gelezen.’

Welk object maakte het meest indruk?

‘Meerdere onderdelen uit de tentoonstelling raakten me, maar vooral de manumissiebrief.

Slaven ontvingen zo’n brief op het moment dat ze

werden vrijgekocht, tegelijk met een nieuwe naam.

Slaven konden het document opvouwen en als een soort paspoort bij zich dragen. Bizar om zoiets in je hand te hebben, je denkt ook direct aan wat een slaaf op zo’n moment gevoeld moet hebben.’

Kun je goed samenwerken met je vader?

‘Ja, we hebben specifiek eigen stukken uitgekozen die we erin wilden hebben maar ook objecten die ons beiden raakten.’

Wat vind je de belangrijkste les uit de tentoonstelling?

‘Dat we deze periode absoluut niet mogen vergeten. Opvallend was dat we erachter kwamen tijdens interviews op straat dat mensen weinig weten over de slavernij. Het is goed om stil te staan bij waar iedereen vandaan kwam en de geschiedenis te weten van de Antillen, Suriname en Nederland.’

Ben je trots op het eindresultaat?

‘Enorm! Het is heel mooi geworden. Ik raad iedereen aan om de tentoonstelling te bezoeken en echt even de tijd te nemen om alles goed te bekijken en te laten bezinken.’ yyy Hester Hinloopen

FoliaMagazine

5

‘Ik wil niet “dat meisje zonder ouders” zijn’ Met ‘Dat ik je mis’ maakte Maaike Ouboter de jury van De Beste Singer-Songwriter van Nederland aan het huilen en staat ze bovenaan de hitlijsten. Troost bieden is niet haar doel.

‘Het gaat om mijn muziek.’ tekst Gijs van der Sanden / foto’s Martijn van de Griendt

D

6

aar staat ze, voor de driekoppige jury van het BNN-programma De Beste Singer-Songwriter van Nederland. Maaike Ouboter, UvA-student media & cultuur, 21 jaar oud. ‘Dat ik je mis’ heet het liedje dat ze ten gehore zal brengen. Ouboter begint te zingen, kijkt elk jurylid diep in de ogen en glimlacht naar ze. In een paar minuten heeft ze iets teweeggebracht bij presentator Giel Beelen, dj en muzikant Eric Corton en zangeres Sanne Hans (Miss Montreal). Dikke tranen. Luid gesnik met lange uithalen. Corton is de eerste die in staat is commentaar te leveren. ‘Jij hebt iets heel moois geschreven,’ zegt hij verbluft.

sum, waar ze vandaag te gast is bij Radio 1 en later op de dag bij 3FM. Het wachten tussen de programma’s bood net de mogelijkheid om vandaag met haar af te spreken. Haar gitaar – een Luna met gedecoreerde klankkast – staat naast het tafeltje waaraan we ons gesprek voeren, als een trouwe kameraad. Ze praat snel, ietwat chaotisch, met veel gegrinnik. Regelmatig zegt ze: ‘Wat was ik ook alweer aan het vertellen?’

Het gaat allemaal zo snel, vertelt ze. ‘Eigenlijk heb

Dat was eind mei. Een kleine drie weken later is Ouboters liedje, dat ze schreef over haar overleden moeder, ruim 3 miljoen keer bekeken op YouTube. Het nummer kwam op nummer één binnen in de Mega Top 50, singles top 100, de Nederlandse én de Belgische iTunes top 100.

In de bekendste hitlijst van Nederland, de top 40, is ze binnengekomen op nummer 7. De eerste ‘Dat ik je mis’-covers zijn inmiddels op het internet verschenen, net als een op het liedje geïnspireerde dans en een gitaartutorial.

‘Bizar hè?’ zegt Ouboter in het restaurant van Beeld & Geluid op het Media Park in Hilver-

ik meer tijd nodig om te snappen wat er de afgelopen weken precies is gebeurd.’ Ouboter lacht er maar een beetje om. ‘Miljoenen views op YouTube in minder dan twee weken tijd, dat is toch absurd?’

Ze was in Italië toen het programma werd uitgezonden, om de expositie van een familielid bij de Biënnale van Venetië te bezoeken. Na de uitzending kwamen de berichtjes van vrienden en bekenden, de honderden vriendschapsverzoeken op Facebook, de duizenden volgers op Twitter.

Vrienden stuurden foto’s van krantenartikelen door. ‘Het voelde alsof ik in het oog van de orkaan zat,’ zegt ze. ‘In Nederland ontplofte het

FoliaMagazine

‘Ik zat in Venetië en het ontplofte in Nederland’

echt, maar in Italië kon ik enigszins mijn gang gaan. Ik heb wel telefonische interviews gegeven en elke dag met de redactie van het programma gebeld voor updates. Zij waren ook totaal overrompeld.’ Op de vraag hoeveel journalisten ze inmiddels heeft gesproken, antwoordt Ouboter: ‘Ik heb ze niet geteld, maar het zijn er veel.’

Hoe ervaar je al die aandacht?

‘Het is nauwelijks te bevatten, maar ik probeer het over me heen te laten komen en het niet groter te maken dan het is. Ik vind het vooral bijzonder dat zo veel mensen “Dat ik je mis” zo mooi vinden. Dat had ik totaal niet verwacht.

Het liedje gaat over een zwaar thema en het is ook nog eens in het Nederlands. Je hoort mensen tóch vaak zeggen dat ze niet zo veel met Nederlandstalige muziek hebben. En nu sta ik ineens in de hitlijsten, tussen Robin Thicke en Daft Punk. Een paar weken geleden was ik nog gewoon iemand die dit vooral voor de lol deed.’

Herkennen mensen je op straat?

Ze knikt. ‘Die mensen daar,’ zegt ze, terwijl ze subtiel naar een groepje mensen in het restaurant wijst. ‘Die hoorde ik net tegen elkaar zeggen: “Is dat niet dat meisje van dat mooie liedje?”’ Lachend: ‘Zo gek.’

FoliaMagazine

7

DBSSVN

Douwe Bob.nl

In De Beste Singer-Songwriter van Nederland – een programma van de Vara en BNN – gaat radio-dj Giel Beelen op zoek naar Nederlands singer-songwritertalent. Afgelopen mei startte het tweede seizoen. Het concept wijkt in veel opzichten af van andere talentenjachten op televisie: er zijn geen gênante auditierondes, deelnemers schrijven hun eigen liedjes en de prijs is geen platencontract, maar airplay op 3FM en een tournee langs verschillende poppodia. Douwe Bob was de winnaar van vorig jaar. Met de show werd ook Nielson gelanceerd, die een hit scoorde met zijn nummer ‘Beauty en de brains’.

Je bent in een paar weken tijd een Bekende Nederlander geworden.

‘Nou, een Bekende Nederlander.’ Met een grijns: ‘Zo zie ik mezelf echt niet hoor.’

is het verleidelijk om je gevoelens soms te onderdrukken. Zeker met een omgeving die zich vaak geen raad weet met je verdriet. Met dit lied heb ik uitdrukking kunnen geven aan al die emoties.’

Heb je zelf een verklaring voor het succes van het lied?

‘Het gaat over iemand missen, en alle gevoelens die daarbij komen kijken. Ik denk dat veel mensen zich erin herkennen, want of je nu iemand verloren bent door de dood of door een relatie die op de klippen is gelopen: dat gevoel van verlangen naar iemand die er niet meer is, is universeel.’

Over de dood van je ouders wil je niet veel loslaten.

‘Dat is een bewuste keuze. Veel journalisten vragen: waaraan zijn je ouders overleden, waar ging je naartoe na hun overlijden? Maar dat houd ik liever privé.’

Ouboter verloor haar beide ouders op jonge leeftijd. Ze was veertien toen haar vader overleed, op haar zestiende stierf ook haar moeder. ‘Dat ik je mis’ schreef ze ongeveer anderhalf jaar geleden, nadat ze met een vriendin een gesprek had over wat dat precies is: missen. Hoe mis je iemand?

Hoe voelt dat? Het was ’s avonds, ze zat op de fiets en dacht na over die vraag. Op de cadans van haar trappers kwamen er ineens woorden in haar op: sidderen, beven, vertrouwen, beschouwen. Zo ontstond een lied, een gedicht bijna, waarin Ouboter de vele gevoelens die ze in het proces ervaren heeft in al hun complexiteit verwoordt. En daarmee, zo lijkt het, de gevoelens van veel Nederlanders. Je hoeft de commentaren onder het YouTube-filmpje er maar op na te slaan. ‘Bij dit liedje voel ik mijn verdriet,’ is een van de duizenden reacties onder het nummer.

Is je liedje een antwoord op die vraag: wat is iemand missen?

Even denkt ze na. Dan: ‘Deels. Maar het was ook een manier om tegen mezelf te zeggen: het is goed wat je voelt. Die gevoelens mogen er zijn.

Ook als die misschien wat minder sociaal geaccepteerd zijn, zoals woede. Mensen willen niet zielig gevonden worden, ik ook niet, en daardoor

8

FoliaMagazine

Mensen zijn nieuwsgierig naar je.

Ze willen weten wie je bent.

‘Dat begrijp ik natuurlijk wel, maar ik wil niet dat mijn persoonlijke verhaal een hype wordt.

Het gaat om mijn muziek. Ik wil niet “dat meisje zonder ouders” zijn, want voor medelijden ben ik allergisch. Mensen vinden het vaak moeilijk te geloven, maar ondanks het verlies van mijn ouders leid ik een tof leven. Ik heb een heel hechte familie, veel vrienden, doe heel veel

‘Voor medelijden ben ik allergisch’ leuke dingen. Tegelijkertijd: met mijn liedje zeg ik dat het oké is om iemand te missen. Dan zou het raar zijn als ik helemaal niks over mijn persoonlijke leven los zou laten.’

Toen ze te gast was bij Knevel & Van de Brink besloot ze te vertellen hoe oud ze was toen het gebeurde, om te voorkomen dat mensen zelf van alles in gaan vullen. Na een pauze zegt ze: ‘Het is allemaal nog een beetje aftasten.’

Ondanks het universele thema is het een persoonlijk nummer. Voelt het niet alsof half Nederland er met jouw lied vandoor gaat?

‘Natuurlijk is het wel een paar keer door mijn hoofd geschoten, ja. Ik hoorde dat het nummer inmiddels ook in een begrafenis top tien stond.

En de top 40? Ik had nooit verwacht dat ik daar tussen zou passen,’ zegt ze lachend.

Waarom niet?

‘Ik zie mezelf veel meer in kleine zaaltjes staan, met een klein publiek. Maar begrijp me niet verkeerd: ik kijk niet neer op die hitlijsten. Ik wil graag dat mensen naar mijn muziek luisteren, dat ze het mooi vinden. Kennelijk herkennen mensen zich in het liedje; dat is voor mij een bevestiging dat ik een goed nummer heb geschreven.’

Na een korte pauze: ‘Wat ik wel zonde zou vinden, is als iedereen het liedje straks zat is. Het is zo’n hype nu, je hoort het overal. Straks denken mensen: daar heb je háár weer.’

En zoals dat gaat: met de hype komen de verhalen. Dat ze naar Venetië zou zijn ‘gevlucht’ om tijdelijk aan de aandacht te ontsnappen, terwijl het ticket al lang geboekt was. Of die kop boven het interview in het Algemeen Dagblad, dat ze mensen ‘hoop wil bieden’. Volledig uit zijn verband gerukt, zegt Ouboter. Ze vindt het fijn als haar liedje mensen troost biedt, maar dat is niet waar ze primair op uit is. ‘Voor mij is het heel simpel: ik maak muziek. Ik heb absoluut niet de pretentie om een wereldverbeteraar te zijn. Om heel Nederland wakker te schudden en iedereen weer zijn gevoel terug te geven.’

In hun huis in Gouda klonk altijd muziek, vertelt ze. Het zingen met haar broer en zus tijdens de afwas. Haar vader die op de piano liedjes speelde van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink, terwijl zij met de blokken speelde. Muziek zat er dus al vroeg in, maar toch overwoog ze nooit een muzikale carrière.

Niet zozeer omdat ze dat niet wilde, maar meer vanuit de gedachte dat het moeilijk is om daar

Woordtovenarijtjes

‘Je kust me, je sust me, omhelst me, gerust me, je vangt me, verlangt me, oneindig, ontbangt me.’ In ‘Dat ik je mis’ speelt Maaike Ouboter met taal. Woordtovenarijtjes, noemde jurylid Eric Corton het. Zelf zegt Ouboter dat ze altijd al met taal bezig was. Ze begon met het schrijven van Engelstalige liedjes, maar ze kwam er na verloop van tijd achter dat ze met de Nederlandse taal creatiever kon zijn. ‘Een woord als ontbangen bestaat natuurlijk helemaal niet, maar toch heeft iedereen er een gevoel bij.’

je brood mee te verdienen. Na de middelbare school twijfelde ze even of ze auditie zou doen bij het conservatorium. Ze zag er toch van af.

‘Ik dacht: ik moet een échte studie doen.’ Dat werd media & cultuur aan de UvA, want interesse voor media, beeld en populaire cultuur had ze ook. Nog één vak moet ze halen, dan heeft ze haar bachelor.

Maar ondertussen bleef ze wel muziek maken.

Een paar jaar geleden volgde ze een cursus singersongwriting – gedoceerd door cabaretier Roemer van der Steeg – bij Crea, het culturele studentencentrum van de UvA en de HvA. Ze zong ‘Dat ik je mis’ eens tijdens het Amsterdams

Studenten Festival, en hoewel ze toen ook al lovende reacties kreeg, bracht ze haar muziek niet vaak ten gehore aan publiek. Maar toen ze vorig jaar een semester in Australië ging studeren begon ze op te treden in kleine cafétjes.

‘Ook al zong ik in het Nederlands, mensen vonden het toch heel mooi. En de Nederlanders die het hoorden, vroegen aan me of ik iets op cd had staan. Toen dacht ik: mensen willen kennelijk graag naar mij luisteren, en ik wil graag muziek maken. Laat ik het proberen.’

Terug in Nederland gaf ze zich op voor De Beste Singer-Songwriter van Nederland. ‘Ik zag het programma vorig jaar, en vond het erg goed.

Ik heb veel zin om me daar de komende tijd op te focussen en me te laten inspireren door de andere deelnemers. En om aan mensen te laten horen dat ik ook heel goed vrolijke liedjes kan maken.’ Ze lacht.

Veel mensen denken dat het een gelopen race voor je is.

‘Nee joh, de kans dat ik eruit ga is gewoon reëel.

Ik ben niet de beste gitarist, ook niet de beste componist. En als ik vanaf nu geen goede liedjes meer schrijf, dan is het klaar. Het is een onwijs cliché, maar ik vind meedoen het allerbelangrijkste. Ik hoef niet per se te winnen.’ yyy

FoliaMagazine

9

(ingezonden mededeling)

passie Zeilen LAureNS HIgLer (24, planologie) besteedt elk vrij moment aan het opknappen van zijn zeilboot waarmee hij rond de wereld gaat varen.

‘We hebben de boot begin 2011 met zijn vieren gekocht voor tienduizend euro met het plan om in 2014 aan een reis rond de wereld te beginnen. Elke maand hebben we geld opzijgezet om de boot van op te knappen. Die wereldreis is het grote doel, daar werken we naartoe, maar voor het zover is, is er nog veel werk te doen. In mijn hoofd ben ik de hele tijd lijstjes aan het maken van dingen die nog moeten gebeuren. Elk weekend en elke vrije dag is voor de boot, dan zijn we aan het klussen. Bedden maken, verfwerk, elektriciteit en lampjes installeren. Het mooie aan zeilen is dat je helemaal op eigen kracht weg bent. Je bent volledig afhankelijk van het weer. Het is avontuurlijk, onvoorspelbaar, je weet nooit wat er gaat gebeuren. Het exacte reisplan moeten we nog vaststellen, maar we zullen rond begin juni 2014 vertrekken richting de Canarische Eilanden. Vanaf daar maken we dan de oversteek naar de Antillen. Zeker in het begin waren er veel mensen die vroegen: “Ga je wel echt weg?” Maar nu komt het steeds dichterbij en ik geloof er echt in dat het gaat lukken. We delen ons hele leven ernaar in, leven naar het moment van vertrek toe. In september ben ik afgestudeerd, maar met een reis van twee jaar voor de boeg zal het niet meevallen een baan te vinden. Dat is wel een grote prijs die ik betaal. Ook mijn familie en vrienden zal ik lang moeten missen, maar dat heb ik er allemaal voor over. Na de winter wil ik alvast op de boot gaan wonen.

Het is nu al mijn tweede huis, mijn meest waardevolle bezit. Ik kan niet wachten tot we straks de zeilen hijsen en IJmuiden uitvaren.’ yyy tekst Robrecht de Vocht / foto Fred van Diem Like het project van Laurens Higler op www. facebook.com/zeilreis.wildevaart of kijk op www. wildevaart.com.

FoliaMagazine

11

Hoeders der studentengezondheid Al driekwart eeuw ontfermen de Amsterdamse studentenartsen zich over het welzijn van hun patiënten. ‘Studenten zijn mondig, ze weten overal veel van af.’ tekst Robrecht de Vocht / foto’s Bas Uterwijk

H

et is al vijfenzeventig jaar een geruststellende gedachte voor menige ouder: het bestaan van Bureau Studentenartsen in Amsterdam. Janneke van Griethuysen (66), van 1974 tot 2009 studentenarts, somt geroutineerd de meest voorkomende klachten op: ‘Blaasontstekingen, luchtwegproblemen, studieproblemen, relatieproblemen.’ Vooral tijdens de introductie- en ontgroeningstijd is het van oudsher druk in de praktijk. ‘En natuurlijk veel seksualiteit,’ zegt Van Griethuysen. ‘Veel vragen over soa’s, anticonceptie en vrouwen die een abortus nodig hadden.’ Abortusklinieken waren rond begin jaren zeventig nog in opkomst, voor die tijd moest je daar voor naar Engeland. Vanwege betere anticonceptie nam het aantal abortussen later af.

Van Griethuysen herinnert zich ook de eerste hiv-positieve studenten rond 1983. ‘Dat was wel iets heel ingrijpends in onze praktijk. Dat je heel jonge mensen ziet sterven’. Inmiddels is deze problematiek veel minder, met dank aan betere medicatie en gespecialiseerde behandelcentra.

Maar patiënten met soa’s en vragen over anticonceptie zijn nog steeds aan de orde van de dag, volgens Anouk van der Graaf (36), sinds januari de jongste arts in dienst. ‘Die problemen zijn

12

FoliaMagazine

overigens niet uniek voor studenten, die komen ook bij andere patiënten voor. ’ Het zelfstandig wonen in een nieuwe, grote stad brengt wel specifieke problemen met zich mee, vertelt Van der Graaf: ‘Daar ben je toch meer een nummertje dan in een klein dorp waar iedereen elkaar kent. Studenten kunnen zich eenzaam voelen en depressieve of angstige gevoelens ontwikkelen.’ Van Griethuysen herkent dit: ‘De stap is toch heel groot vanuit een veilig milieu, naar “boem” in je eentje ergens heel ver weg.’ Meestal wordt pas na meerdere gesprekken duidelijk waar psychische problemen vandaan komen. Daarbij helpt het dat studenten mondig zijn, stelt Van der Graaf: ‘Studenten, zeker geneeskundestudenten, weten overal veel van af. En dat heeft als voordeel dat je kunt vragen: “Wat denk je zelf, waar ben je bang voor?”. Griethuysen: ‘Studenten komen nu met een uitdraai van internet, maar ook vroeger wilden ze veel uitleg, alles precies weten. Ze lieten zich niet met een kluitje in het riet sturen.’ Dat patiënten tegenwoordig zelf al even googelen voor ze langskomen kan fijn zijn, maar ook veel angst veroorzaken, denkt Van der Graaf. En die angst moet je dan wel boven water krijgen. ‘Maar je kunt studenten eigenlijk niet over één kam

scheren. Dat maakt het werk juist zo leuk, dat het een jonge populatie is met veel verhalen.’

PreVeNtIe OF curAtIe? De geschiedenis van de studentenartsen is een bijzondere. De voorloper van het huidige Bureau Studentenartsen/Huisartsen Oude Turfmarkt, de Stichting Universitaire Gezondheidszorg (UGZ), was in 1938 de eerste universitaire gezondheidsdienst voor studenten in Nederland. Na de Tweede Wereldoorlog kregen meer studentensteden universitaire gezondheidsdiensten, maar onder meer door de komst van de landelijke ziektekostenverzekering voor studenten begin jaren negentig, zijn deze inmiddels bijna allemaal weer verdwenen. Al eerder moesten de Amsterdamse studentenartsen strijden voor hun bestaan. Eind jaren zestig kwam de overheid met nieuwe richtlijnen voor de universitaire gezondheidsdiensten, vooral op het gebied van curatieve hulpverlening. Het College van Bestuur wilde van de studentenartsen een preventieve dienst maken. In plaats van patiënten behandelen zouden de artsen zich moeten gaan richten op voorlichting. Maar een preventieve dienst was voor Van Griethuysen en de andere artsen geen optie: ‘Met alleen

preventie is het heel moeilijk om te horen wat er nou speelt op de faculteit, wat voor problemen er zijn. Want studenten denken: er overkomt mij niets, die komen pas als ze klachten hebben en gaan niet naar een verhaaltje zitten luisteren.’

De artsen wilden daarom een 24-uurs continue dienstverlening beginnen die zowel preventieve als curatieve zorg bood, maar werden niet toegelaten tot de ziekenfondsen omdat ze alleen studenten accepteerden. Ook de Amsterdamse huisartsen lagen dwars, zegt Van Griethuysen.

‘Die hebben ons toen ontzettend tegengezeten, omdat ze vonden dat wij de krenten uit de pap visten.’ De oplossing lag in het starten van een gecombineerde, zelfstandige praktijk begin jaren tachtig, die naast studenten ook ‘gewone’ patiënten uit de buurt aan zou nemen. Door deze vroege verzelfstandiging is de praktijk nog altijd zeer succesvol en drukbezocht.

BeLANg Het belang van de studentenartsen is onomstotelijk volgens Van Griethuysen en Van der

Graaf. Voor studenten is het altijd een groot voordeel geweest dat de praktijk is geïnteresseerd in hun problematiek en daar ook wat mee doet. Van Griethuysen herinnert zich dat er

Er komen niet alleen studenten, maar ook ‘gewone’ patiënten uit de buurt altijd heel veel aan registratie is gedaan: ‘Dus studieproblemen werden apart genoteerd en als we merkten aan het einde van een jaar dat er heel veel problemen binnen een bepaalde faculteit waren, dan werd er contact gezocht met de studieadviseur van die faculteit.’ Van der Graaf: ‘Ik denk dat die signalerende functie altijd zal blijven bestaan, want we zijn natuurlijk de enige die zo veel studentenpatiënten zien.’ Een tweede voordeel is dat de praktijk geen rayonbeperking hanteert. Dus waar een student in Amsterdam

ook woont, ze mogen zich inschrijven en artsen komen indien nodig ook overal langs. Studenten verhuizen regelmatig tijdens hun studietijd en zouden anders gedwongen worden steeds weer een nieuwe huisarts te zoeken. De centrale ligging van de praktijk is ideaal volgens Van der Graaf: ‘Je ging vroeger tussen je colleges even naar de dokter en daarna weer terug. En voor veel studenten geldt dat nog steeds.’

Volgens Griethuysen en Van der Graaf is de praktijk ook in de toekomst onmisbaar. Uit onderzoek van Bureau Studentenartsen in 2006 kwam naar voren dat Amsterdamse studenten zich psychisch ongezond voelen en veel van hen kampen met chronische vermoeidheid.

Van Griethuysen: ‘Er zijn dus wel veel gezondheidsklachten, maar weinig studenten vragen vervolgens hulp. Dit getuigt er denk ik wel van dat het nog steeds belangrijk is dat we er ook apart zijn voor studenten. En de UvA moet haar voordeel daarmee doen, blij zijn dat daar aandacht voor is.’ yyy

FoliaMagazine

13

(advertenties)

26,27 & 28 juli 2013

UvA-HvA team

DAm tot DAm loop 2013 op zondag 22 september 2013 doet het UvA-HvA team voor de vijfde keer mee met de Dam tot Damloop. We nemen deel aan de 16,1 km Recreatie Businessloop, en jij kan meedoen!

Voordelen UvA-HvA Damloopteam: Zes gratis hardlooptrainingen, trainingsschema’s, een duurzaam en uniek hardloopshirt, toegang tot onze VIp-tent met gratis consumpties.

Kosten: € 23,- voor studenten, € 35,- voor medewekers Inschrijving en meer informatie: www.usc.uva.nl/damloop

Folia

foto Sandra Hazenberg

op de tong

Eetcafé de Brakke Grond Nes 43 (Centrum)

T

wee eeuwen geleden verschenen de eerste theaters in de Nes. Levensgenieters werden gelokt door de roodverlichte ramen van bordelen en café chantants. Nog steeds zijn er veel theaters gevestigd, én Vlaams Cultuurhuis de Brakke

cAFé cHANtANt Letterlijk ‘zangcafé’.

Stamt uit het achttiendeeeuwse Londen en Parijs, maar werd pas echt populair aan het einde van de negentiende eeuw. Het café chantant was een muzikale gelegenheid waar lokale artiesten hun kunstje konden laten zien. Vooral cabaret, vaudeville en variété werden opgevoerd.

een streng kijkende Juliana aan de muur. Het is niet druk. Een paar tafeltjes met excentrieke figuren en studenten met lange, glimmende matten. Het is warm en gezellig. Een enthousiaste serveerster vertelt ons de specialiteiten van de dag.

We kiezen voor een salade met geitenkaaskroketjes (€ 10,50), een broodje Gandaham met zongedroogde tomaten (€ 7,25), de dagsoep (courgette, € 4,75) en de kalfskroketten met Dijonmosterd op brood (€ 6,75). Natuurlijk mogen de Vlaamse frieten met huisgemaakte mayonaise niet ontbreken (€ 3,75). Alles wordt geserveerd met of op dikke plakken biologisch boerenbrood van Carl Siegert.

De borden die ons worden voorgeschoteld zijn het toonbeeld van Vlaamse weldaad: lekker, veel en een beetje vet. De soep en de kroketten zijn goed, maar niet erg bijzonder. De salade bestaat vooral uit veldsla en is groot en vullend door de geitenkaaskroketjes. De Vlaamse frieten met zelfgemaakte mayonaise zijn een hit en ook het broodje Gandaham met veel kruidige mayonaise is een Vlaamse aanrader. Eetcafé de Brakke Grond is niet duur, gezellig, op loopafstand van de UB en de Oudemanhuispoort en serveert goede Pavonikoffie. Een aanrader voor studenten. yyy Emmelie van den Wall Bake

Grond, gelegen aan een pleintje halverwege de Nes, en gezegend met een eetcafé. Daar stapten wij naar binnen om te proeven van het echte Vlaamse goesting-gevoel.

Het interieur lijkt op een goed verlichte bruine kroeg met truttig omabehang en een portret van

Folia Magazine ontvangt graag je restaurantrecensie en vergoedt tot € 50,-. Maximaal 270 woorden, (suggesties voor de) kaders zijn welkom, maar niet verplicht. Mail je recensie naar redactie@folia.nl. Stuur de originele bon naar Folia Magazine, t.a.v. Stephanie Gude, Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD, A'dam.

gANDAHAM

cArL SIegert

Gandaham is een typisch Vlaams streekproduct uit het Oost-Vlaamse Wetteren.

Het is gedroogde ham die door een proces van droogzouten en rijping een specifiek aroma heeft gekregen. De naam Ganda is afgeleid van de oud-Keltische naam voor de stad Gent. In 2012 is de Gandaham door het International Taste & Quality Institute bekroond met de Superior Taste Award.

Carl Siegert is een vijfde generatie bakker en levert versgebakken biologisch brood aan veel succesvolle restaurants, zoals Des Indes in Den Haag. Als ‘maatschappelijk verantwoorde onderneming’ bespaart Siegert energie door restwarmte te hergebruiken en alleen producten van Nederlandse bodem gebruiken.

FoliaMagazine

15

opinie

Een dwangbuis voor talent Studenten in excellentieprogramma’s zouden meer vrijheid moeten krijgen, vindt Jessy van den Boogaard. illustratie Marc Kolle

D

ocenten en studenten op de HvA worden doodgegooid met beoordelingsformulieren waaraan de producten van studenten moeten voldoen. Dat deze trend zich ook voortzet in de excellentieprogramma’s is deprimerend. Voor een adviesrapport of artikel zijn er al snel acht criteria met ieder weer vier subcriteria waaraan het werk moet voldoen. Alsof je een bonnetje naloopt bij de afhaalchinees. Dit is mijns inziens er de oorzaak van dat de opmars van studenten die willen excelleren stagneert. In het Domein Economie & Management (DEM) doen er zo’n honderdtal eerste- en tweedejaarsstudenten mee aan de excellentieprogramma’s. Het aantal derde- en vierdejaarsstudenten dat dat doet ligt maar rond de twintig. Het beoordelingsfetisjisme komt de lol en het beeld van excelleren niet ten goede. Een kennis van me, onderwijsfilosoof en middelbareschooldocent Simon Verwer, geeft het imagoprobleem van excellentieprogramma’s als volgt weer: ‘Leerlingen hebben het idee dat excelleren en een leuk leven leiden tegenovergesteld van elkaar zijn.’

Een voorbeeld is het honours ‘vrijekeuzeproject’ waar ik momenteel aan meewerk. Samen met andere studenten organiseer ik in juni een kenniscafé. Het is een uitdagend project, maar

16

FoliaMagazine

meer dan de helft van onze tijd en energie gaat op aan het persen van het project in de beoordelingscriteria. Zo moet bijvoorbeeld per persoon herleidbaar zijn wat de bijdrage aan het project is, terwijl het organiseren hiervan een

Dijkgraaf

Kennisbevrijding groepsproduct is. Dus verzinnen we wie welke klusjes heeft gedaan. Het project is ‘vrij’ en er is ruimte voor ‘keuze’, maar alleen als het door de blauwdrukmachine past van subsidieaanvragen en managementrapportages.

Deze werkwijze wordt ook gehanteerd in organisaties als ING en Shell, die nu talentmanagementprogramma’s aan het optuigen zijn.

Alsof je talent kunt beheersen en voorspellen in een spreadsheet. Die focus op beheersbaarheid, ook bij de HvA, creëert slechts een excellent product dat hetzelfde kan reproduceren als een

Alsof je talent kunt beheersen en voorspellen in een spreadsheet ‘gewone’ student, maar dan net iets meer en net ietsjes beter. Onder andere DEM gaat daar in de uitvoering van haar excellentieprogramma’s in mee door elk product van studenten met een formulier te beoordelen. Er zijn studenten die daar geen bezwaar tegen hebben. Zo sprak ik een student die het excellentieprogramma alleen volgt omdat hij dan verwacht een grotere kans op een baan te hebben. Maar dit kan en zou toch niet het uitgangspunt van excellentieonderwijs moeten zijn?!

Gelijktijdig realiseer ik mij dat bij datzelfde domein juist op het vrijekeuzeproject nauwelijks wordt ingeschreven door excellente studenten.

Waar is de passie en visie bij de studenten van dit domein? Ik wil mij dan ook niet alleen tot de HvA-technocraten richten, maar ook tot de docenten. Want na al het gezeik dat docenten te verduren krijgen van studenten, zou ik graag eens willen horen wat docenten oprecht van de studenten vinden. Voor visie en passie bij studenten

is de rol van de docent cruciaal, maar hij wordt geconfronteerd met zijn aangeleerde machteloosheid. Wanneer de docent de formulieren namelijk niet gebruikt, functioneert hij niet en volgt een gesprek met de opleidingsmanager. Maar docenten moeten juist gekleurd durven zijn. Geef je die ruimte niet of nemen ze de ruimte niet, dan krijg je saaie colleges en opdrachten waar geen greintje inspiratie of passie in zit.

Het loslaten van beoordelingsformulieren werkt voor een student heel bevrijdend. Officieel kan ik geen certificaat meer halen, omdat het honoursprogramma waaraan ik vorig jaar deelnam flopte en ik daardoor te weinig ‘excellente studiepunten’ heb behaald. Maar dat interesseert mij totaal niet. De ervaring, de lol met medestudenten en een aanbeveling van mijn docent geven mij genoeg voldoening. Ook ben ik momenteel met vier medestudenten E.V.A. (Excellentievereniging Amsterdam) aan het oprichten. Wat het leukste is van dit initiatief? Er is geen programma of formulier dat de uitkomst van dit project heeft vastgesteld. Zalig!

Ik roep de excellentieprogrammeurs en de beleidsmakers bij het ministerie dan ook op om juist bij extracurriculaire programma’s het beoordelingsfetisjisme achterwege te laten. De docent bepaalt door middel van eigen inzicht aan het einde van het programma of de student het succesvol heeft afgerond. Laat dit experiment bij de excellentieprogramma’s van DEM starten en bij succes uitbreiden naar de andere domeinen. Pas dan zullen studenten zich in groten getale gaan opgeven voor deze programma’s, omdat ze vrijzinnig, inspirerend en vooral heel erg tof zijn! yyy Jessy van den Boogaard is afstuderend student Human Resource Management en medeoprichter van E.V.A.

Een belangrijk product van een universiteit zijn spin-off bedrijven. En er is geen grotere kampioen dan Stanford University. De technologische successen van Silicon Valley zoals HP, Apple, Google en Facebook zijn ondenkbaar zonder de vele informatici en ingenieurs die, vaak voortijdig, deze topuniversiteit zijn uitgestroomd. Maar de jongste loot aan deze bloeiende kennisboom zou weleens de laatste kunnen zijn. Althans, als het aan Andrew Ng en Daphne Koller ligt. Deze twee Stanford-hoogleraren zijn de oprichters van Coursera, de grootste commerciële producent van MOOCs, de massive open online courses die volgens hen het einde inluiden van de universiteit zoals we die kennen. Coursera is net één jaar oud en heeft nu al zo’n 4 miljoen studenten.

In de MOOCs komen twee ontwikkelingen samen die als geen ander de laatste vijftig jaar hebben gekleurd. Allereerst de spectaculaire stijging van het aantal hogeropgeleiden. In westerse landen is dat toegenomen van 5 à 10 procent naar bijna 50 procent. In de ontwikkelingslanden is de stijging nog spectaculairder. Voeg daarbij de digitale revolutie die (bijna) alle informatie gratis beschikbaar stelt aan iedereen met een internetverbinding. Volgens de apostelen van online educatie is één plus één twee. Straks zijn de beste opleidingen voor allen beschikbaar. Iedereen hoogopgeleid.

Dit zal grote gevolgen hebben voor het universitaire landschap, dat nu zo’n vierduizend instellingen in Europa kent, met eenzelfde aantal in de Verenigde Staten. Het zou mij niet verbazen als deze kennisbevrijdingsbeweging juist de verschillen tussen de kennisinstellingen zal doen toenemen. De kleine, regionale scholen blijven hun functie in de marge behouden. De topuniversiteiten met hun academische sterren trekken een massaal publiek naar zich toe. Maar wat doet de grote, publieke universiteit?

Net als in de echte economie krijgen de academische middenklassen het de komende jaren zwaar. yyy Robbert Dijkgraaf

FoliaMagazine

17

Benmiloud

opinie

Programmeren kun je leren Het minoraanbod moet beter afgestemd worden op moderne ontwikkelingen, vindt Rick Buchter.

K

ijkend naar het aanbod minoren op de Hogeschool van Amsterdam (HvA), moet ik concluderen dat ik iets mis. Van een onderwijsinstelling als de HvA zou je verwachten dat ze de ontwikkelingen in de maatschappij bijhoudt en daar het onderwijsprogramma op aanpast. De individuele opleidingen zullen hier ongetwijfeld hun best voor doen. Toch wordt in mijn ogen de tijd van de minor verspild.

Het idee van een minor is heel waardevol, maar inhoudelijk kan er nog veel verbeterd worden.

In een maatschappij die constant in beweging is, waar nieuwe ontwikkelingen en technologieën elkaar in razend tempo opvolgen, is de minor een unieke kans. Het biedt elke student de mogelijkheid zijn horizon te verbreden.

Neem bijvoorbeeld de grote ontwikkelingen op het gebied van internet, apps en andere softwaretechnologie. Een ontwikkeling die zich in alle branches afspeelt en overal voor veel veranderingen zorgt. Je zou daarom verwachten dat de HvA een minor programmeren aanbiedt om haar studenten kennis te laten maken met deze dynamische wereld. Maar helaas is er aan de HvA niet een dergelijke minor. Er is wel een minor Advanced Software Development, maar die is alleen toegankelijk met twee jaar aantoonbare programmeerervaring. Iets wat voor de meeste studenten niet haalbaar is.

18

FoliaMagazine

Het ontbreken van een minor programmeren voor beginners is gek, als je bedenkt dat Amsterdam zich in rap tempo ontwikkelt tot de Silicon Valley van Europa, het technologiecentrum van Amerika. Bedrijven als 22tracks, Layar & Wetransfer laten zien dat de mogelijkheden ongekend zijn. Je zou verwachten dat er voor de HvA een grote maatschappelijke rol is weggelegd om zo veel mogelijk studenten te interesseren voor de IT. Het aantal banen in de IT zal de komende jaren namelijk alleen maar stijgen.

Aan de grote populariteit van initiatieven als Codecademy.com, waar je gratis in simpele stappen kan leren programmeren, is te zien dat er behoefte is om te leren programmeren. Programmeren is niet meer iets voor whizzkids, het is een essentiële basisvaardigheid voor iedereen. Het gaat niet om het maken van complexe programma’s, maar meer om de manier van denken en werken. De HvA zou een voorbeeld moeten nemen aan basisscholen die al experimenteren met programmeerlessen.

Op meerdere vlakken kan de HvA moderne ontwikkelingen opnemen in het minoraanbod, dit geldt niet alleen voor programmeren. De signalen zijn er, de HvA moet zijn minoraanbod op dit vlak snel aanpassen, want alleen dan is de minor een echte kans voor de student. yyy Rick Buchter studeert bouwkunde (Twitter: @Rick_Buchter).

Voor de maagden Deze column is voor alle maagden. En daar bedoel ik dan niet je astrologische dierenriemteken mee, natuurlijk. Statistisch gezien is de kans helemaal niet zo klein dat je er eentje bent, maar dat zou je niet denken als je kijkt naar het programma Ik Heb HET Nog Nooit Gedaan (elke maandagavond op RTL 5) waarin mensen die nog maagd zijn worden geholpen met hun ‘handicap’.

Niet alleen eenzame vrijgezellen van bijna pensioengerechtigde leeftijd worden gevolgd in het programma (en ik moet toegeven dat dat een hartverscheurend schouwspel was, niet zozeer omdat de arme man nog nooit zijn tampeloeres in een vrouwmens had mogen steken als wel omdat de drommel nog maar één keer in zijn leven gekust had, nog nooit had samengewoond en op datingsites dagelijks bruut werd afgewezen) maar ook gewone jongens en meisjes zoals jij en ik van rond de twintig. Jongens en meisjes die in tegenstelling tot de rest van ons anonieme achterbankwippers vonden dat de eerste keer iets bijzonders moet zijn, iets wat je niet zomaar even doet. Jongens en meisjes die geloofden dat je je maagdelijkheid moet verliezen aan iemand om wie je geeft, of in ieder geval iemand van wie je de volgende ochtend nog weet hoe hij of zij heet (en dan bedoel ik ook een achternaam ja, leuk geprobeerd stelletje zuiplappen). Jongens en meisjes die er iets van normen en waarden op nahouden. En daar is dus iets mis mee, vindt RTL 5. Maagdelijkheid wordt afgedaan als een zware last, een kwaal die verholpen moet worden door middel van interventie en coaching.

En straks gaat de rest van Nederland dat ook nog geloven.

Daarom wil ik met deze column alle maagden een hart onder de riem steken; schaam je niet voor het feit dat je geen wandelende soa-bom bent en draag je maagdenvlies met trots. We zijn gewoon jaloers. yyy Hadjar Benmiloud

brieven

Bevoogdend Antoinette Vlieger heeft in het Midden-Oosten haar geloof in de goedheid van de mens verloren (Folia Magazine # 30, 29 mei). De ellende die ze tijdens haar onderzoek naar dienstmeisjes in Saoedi-Arabië en de Golfstaten heeft gezien hebben haar in een rasechte liberaal veranderd.

Dat haar oriëntalistische boodschap en boek het zo goed doen, is dan ook geen verrassing. Wat wil het Nederlandse publiek, en in het bijzonder de media, liever horen dan dat Arabieren leugenaars en bedriegers zijn, die het niet zo nauw nemen met de rechtsstaat en onderdrukking en uitbuiting van vrouwen? Volgens ons is dit beeld te simplistisch en is de situatie veel complexer dan Vlieger voorstelt.

In de eerste plaats heeft Vlieger onderzoek gedaan in twee landen op het Arabisch Schiereiland, die ze generaliseert tot ‘het MiddenOosten’. De historische, sociaal-culturele, economische en politieke context verschilt echter per land, en ook binnen landen zijn grote verschillen. Het Midden-Oosten is meer dan Saoedi-Arabië en Dubai en niet alle Arabieren zijn zo fout als Vlieger suggereert.

En denkt zij in de tweede plaats werkelijk dat de VS de onderdrukking en uitbuiting van dienstmeisjes serieus zullen gaan aanpakken, wanneer er een vrouwelijke regeringsleider is? In de afgelopen decennia hebben talloze organisaties in de wereld zich beziggehouden met deze problematiek, in toenemende mate ook in het Midden-Oosten en in Saoedi-Arabië (zie bijvoorbeeld de rapporten van Human Rights Watch). Er is onderzoek gedaan, er zijn acties gevoerd, er is een internationale conventie opgesteld, en er wordt nationaal beleid gemaakt om de rechten van ‘dienstmeisjes’ te verbeteren.

Dat er nog steeds weinig verandert, komt niet doordat niemand aandacht voor het onderwerp heeft, maar doordat de overheden van de meeste (neoliberale) landen, waaronder SaoediArabië en de Verenigde Staten, andere belangen

hebben dan het verdedigen van de rechten van (migranten-) vrouwen.

Deze vrouwen verdienen onze steun, maar zullen niet gered kunnen worden door de misschien goedbedoelde, maar bevoogdende houding van Vlieger. Een dergelijke houding, waaruit Westerse superioriteit spreekt, past in het eerdergenoemde oriëntalistische plaatje.

Buitenlandse dienstmeisjes in het Midden-Oosten zullen niet verder worden geholpen wanneer wij hen blijven beschouwen als slachtoffers die door ons gered moeten worden en niet inzien dat hun situatie onderdeel is van een structurele ongelijkheid in de wereld. yyy Marina de Regt, universitair docent antropologie, VU Caroline Roset, docent en promovendus Arabisch, UvA Djûke Poppinga, docent Arabisch, UvA

Ongefundeerd Annelies Moors is boos op me. Geestig dat uitgerekend zij deze brief schrijft, (Folia Magazine #31) aangezien zij degene is die mijn hoogleraar ooit vroeg of hij geen jurist naar het Midden-Oosten kon sturen. Het is duidelijk dat mevrouw Moors niet de moeite heeft genomen om mijn boek te lezen of zich te verdiepen in wat ik verder in de publiciteit hierover gezegd heb. Zo maakt ze zich boos over het plan van de VVD om illegaliteit strafbaar te stellen, en ze suggereert dat ik dat plan zou steunen. Maar bij Pauw & Witteman heb ik dankzij mijn boek aan een miljoen Nederlanders kunnen uitleggen dat strafbaarstelling van illegalen hen bijzonder kwetsbaar maakt voor misbruik en uitbuiting, maar verder volstrekt nutteloos is omdat het de instroom niet zal verkleinen. Moors maakt zich boos dat ik de Emirati een klein rotvolkje noem

nu zij nog slechts vijf procent van de bevolking van Dubai uitmaken. Wanneer mag ik hen dan wel een klein rotvolkje noemen? En Rima Sabban reken ik niet tot dat volk, aangezien ze Libanese is.

Moors is een typisch voorbeeld van de wetenschappers die gek worden van het feit dat ik stelling neem, dat ik harde formuleringen kies.

Maar als blanken zich niet mogen bemoeien met de problemen in het Midden-Oosten, zoals zij suggereert, waarom mag zij zelf dan wel deel uitmaken van een onderzoeksproject hierover?

Pot verwijt de ketel? Of valt zij in de categorie wetenschappers die ik aanval omdat ze vriendelijk blijven in ruil voor verblijf in vijfsterrenhotels? Annelies, ik zou zeggen, lees mijn boek gewoon. Dan zie je dat ik uitgebreid uitleg dat het niet met je geliefde Arabische cultuur te maken heeft. Lees het boek, want anders ben juist jij degene die zich schuldig maakt aan ongefundeerde beschuldigingen. En tot slot Annelies, als jij en Rima met z’n tweetjes alles gedaan hebben voor de dienstmeisjes wat nodig is, en ik me er dus verder niet mee hoef te bemoeien, waarom horen we dan deze week opnieuw van een dienstmeisje in Dubai dat is overleden na twee maanden te zijn gemarteld en uitgehongerd? yyy Antoinette Vlieger, docent rechten UvA en schrijfster van Ver van mijn bed

FoliaMagazine

19

OLDSKOOL cOMPuterS Dit is de KIM-1. Niet de nieuwe langeafstandsraket van Noord-Korea, maar dé voorloper van alle thuiscomputers. De KIM-1 kwam in 1976 op de markt en werd in veel universitaire laboratoria gebruikt voor de controle van data bij experimenten, maar kreeg onverwacht ook veel fans onder hobbyisten.

Hoewel het misschien lijkt of er de nodige onderdelen ontbreken, is dit een complete computer (alleen even op de stroom aansluiten). De handige doehet-zelver bouwde er zelf nog een kastje omheen.

De kern van de KIM-1 is deze 6502 processor. De komst van de 6502 microprocessor zou, door de zeer lage prijs in vergelijking met andere processors uit die tijd, het begin zijn van de thuiscomputerrevolutie van de jaren tachtig. Populaire 8-bit (spel)computers als de Apple II, Atari Lynx, Commodore 64 en Nintendo Famicom (of NES) draaien op dezelfde processor. Erg snel was de 6502 nog niet, met een kloksnelheid van één megahertz. De processor in de nieuwe Macbook haalt een kloksnelheid van 2,9 gigahertz (2,900 megahertz).

De tentoonstelling save as://erfgoed. De buitenbeentjes van de Nederlandse computergeschiedenis is te bekijken op de eerste etage van de FNWI op het Science Park en zal daar naar alle waarschijnlijkheid zeker tot eind september te zien blijven. Naast een film over de zogenaamde gecanoniseerde grote, naoorlogse computers, zullen er verschillende objecten te zien zijn uit het depot van het Computermuseum van de Bijzondere Collecties. yyy

20

FoliaMagazine

Deze acht blokjes vormen het geheugen van de KIM-1, bij elkaar één kilobyte. Ter vergelijking: de iPhone 5 heeft één gigabyte geheugen, ofwel een miljoen kilobytes.

objectief Dit zes cijfers tellende ledscherm werd door wetenschappers gebruikt om onderzoeksresultaten op af te lezen, maar hobbyisten speelden er ook zeer eenvoudige computerspelletjes op, zoals het populaire schaakspelletje Microchess.

Het ‘keyboard’ met 24 toetsen heeft nog het meest weg van een rekenmachine en is hexadecimaal, oftewel 16-tallig (cijfers 0 tot en met 9, en letters A tot en met F). Binaire (2-tallige) computergegevens moeten in enen en nullen worden ingevoerd, dus bijvoorbeeld 11000101011000100101110101 110010. Maar dit is voor mensen onleesbaar, daarom worden de cijfers in groepjes van vier gezet (1100-0101-0110-00100101-1101-0111-0010) en die viertallen worden vervolgens in een hexadecimaal cijfer omgezet om het overzichtelijk te maken (C5625D72).

tekst Robrecht de Vocht / foto Fred van Diem

FoliaMagazine

21

Weven aan webcolleges ‘Het hoorcollege is een ijzeren kooi waarin je studenten vastzet’, schreef hoogleraar psychotherapie Jan Derksen eind 2012 in de Volkskrant. Hij vond traditionele colleges niet meer van deze tijd. Afschaffen dus, en alles online zetten, stelde hij voor. De visie van de UvA en HvA is een stuk minder extreem, maar beide onderwijsinstellingen maken steeds meer gebruik van video in het onderwijs. tekst Hester Hinloopen / illustratie's Pascal Tieman

Z

even jaar geleden begon de UvA met het aanbieden van webcolleges. Werner Degger, producent bij het Audio Visueel Centrum, zag het aantal opgenomen bestanden en unieke kijkers elk jaar enorm stijgen. ‘In 2007 waren er 233 bestanden beschikbaar en in 2012 bijna tienduizend. Kijkers waren er in 2007 nog 28.170 en inmiddels staat de teller op meer dan vijfhonderddertigduizend.’ Degger constateert twee bijzonderheden: ‘In grote lijnen zijn er twee pieken zichtbaar: ’s avonds worden de colleges over het algemeen selectief teruggekeken, de docent wordt dus als het ware terug-

22

FoliaMagazine

gespoeld. En ook vlak voor de tentamenweken wordt er meer gekeken.’

De faculteiten verschillen onderling nogal in het aanbieden van webcolleges. De rechtenfaculteit begon ermee, inmiddels zijn web-

colleges daar zo verankerd in het onderwijs dat alle docenten die een bachelorvak geven geacht worden de colleges te laten opnemen en de link beschikbaar te stellen via Blackboard.

Mocht de docent niet

herkenbaar in beeld willen, wordt dat gedoogd.

UvA-hoogleraar privaatrecht, tevens lid van de beoordelingscommissie tender Videolijn Arthur Salomons: ‘Docenten die liever niet met hun gezicht in beeld willen wegens privacy, leveren alleen een audiofragment aan.’

Verder verschilt het ook per vakdocent hoe lang het materiaal online beschikbaar is. Sommige docenten halen de link na een week offline, terwijl anderen het webcollege het hele blok op Blackboard laten staan. Tot aan de herkansing.

De HvA heeft op dit moment in totaal 3175 presentaties

online staan. Tussen de domeinen zijn ook verschillen te zien. Domein Media, Creatie & Informatie is koploper met 609 bestanden terwijl de teller bij Domein Onderwijs & Opvoeding nog op 160 staat.

BeLeID Ondanks het feit dat webcolleges steeds meer worden ingezet, is er op geen van beide onderwijsinstellingen sprake van algemene regels en richtlijnen voor docenten. Brigitte Widdershoven, senior beleidsmedewerker onderwijs, vertelt dat dit een bewuste keuze is. Een UvA-brede regelgeving op webcolleges zou de kwaliteit van de colleges niet ten goede komen: de faculteiten en opleidingen verschillen te veel in type onderwijs en omvang om overal dezelfde regels te hanteren. Widdershoven: ‘Er wordt wel op facultair niveau besloten hoe webcolleges ingezet worden. De decaan en onderwijsdirecteuren beslissen op welke manier deze colleges een rol gaan spelen binnen de faculteit.

Facultaire ictin-hetonderwijsmedewerkers begeleiden dit proces.’ Op de UvA wordt nagedacht over een instellingsbreed beleid ten aanzien van de inzet van webcolleges, uit onderzoek is gebleken dat de behoefte aan de online service onder studenten groot is. De expertisegroep onderwijs neemt

hiertoe het initiatief onder leiding van voorzitter Frank van Vree, decaan van de Faculteit der Geesteswetenschappen. De raad, met daarin vertegenwoordigers van onder meer de faculteiten, het informatiseringcentrum en de Centrale

‘We proberen uit alle macht verder te komen dan platte registratie’ Studentenraad, deel uit van de expertisegroep onderwijs. De expertisegroep komt om de zes weken bij elkaar en richt zich op ontwikkelingen op het gebied van ict in het onderwijs, waar webcolleges een onderdeel van vormen.

Enerzijds kijken zij naar het facilitaire aanbod, anderzijds denken ze na over de onderwijskundige mogelijkheden die de inzet van video kan bieden , zoals kennisclips en Flipping the Classroom (zie kader).

BLeNDeD LeArNINg Ook al hanteert de UvA geen algemene regels wat betreft het gebruik van webcolleges op alle faculteiten, het inzetten van video is wel onderdeel van de algemene onderwijsvisie. Widdershoven: ‘Het moet vanuit onderwijskundig oogpunt een toevoeging zijn op het reguliere onderwijsaanbod en mag uitstelgedrag uiteraard niet in de hand werken. Dat de

studenten dus niet naar college komen en een paar dagen voor het tentamen alle webcolleges terugkijken. De inzet dient juist activerend onderwijs te versterken.’ Het vervangen van de gewone hoorcolleges is volgens Widdershoven niet aan de orde: ‘Plaatsgebonden en persoonlijk aangebonden onderwijs blijft ongeacht alle mogelijkheden op het gebied van technologie van wezenlijk belang. De verbondenheid aan de fysieke leeromgeving wordt onderschreven door het instellingsplan en de onderwijsvisie van de UvA. De UvA gaat, net zoals de HvA, voor blended learning, een mix van beide vormen van onderwijs. Hiermee creëer je kansen om flexibel, technologisch en studentgecentreerd onderwijs mogelijk te maken. De digitale leeromgeving kan het leren optimaal vormgeven en ondersteunen.’ ceNtrALe VISIe Ook op de HvA gelden geen algemene regels voor docenten van alle domeinen wat betreft het opnemen van colleges, maar wordt wel nagedacht over hoe de mogelijkheden van video de algemene onderwijsvisie kunnen ondersteunen. Eén van de lijnen binnen het programma ‘Learning Tomorrow’ is Beeld en Geluid, daarbinnen wordt HvAbreed nagedacht over onder andere het gebruik van webcolleges. Een centraal beleid ontbreekt, al is dat volgens voorzitter Michael Nieweg van de keyusergroep webcolleges – een

FoliaMagazine

23

orgaan binnen de HvA dat overlegt hoe video het best kan worden gebruikt – wel volop in ontwikkeling.

Nieweg: ‘Er zijn meerdere initiatieven om het leren en onderwijzen te versterken met behulp van audiovisuele middelen, waar webcolleges uiteraard een prominente plaats bij innemen. We proberen uit alle macht verder te komen dan alleen de platte registratie.’ De groep keyusers informeert en inspireert elkaar en volgt de technologische ontwikkelingen op de voet. Per domein is er een ‘keyuser Webcollege’ aangesteld die zorgt voor het inbedden van webcolleges in het domein. De keyusergroep Webcolleges komt zo’n zes keer per jaar bij elkaar om te praten

Het lijkt me wel een goed idee om binnen de faculteit te kijken wat de mogelijkheden van video zijn en daar afspraken over te maken.’ Van der Veen vindt video zeker een goede aanvulling op het fysieke onderwijs: ‘Ben je een keer afwezig of kon je een deel van de uitleg niet meteen goed volgen? Video zorgt ervoor dat je niet achteropraakt. Het is echter geen vervanging van een echt college waar je vragen kunt stellen. Docenten hoeven denk ik ook echt niet bang te zijn dat hun zalen leeglopen wanneer video beschikbaar is.’ yyy

‘Video zorgt ervoor dat je niet achteropraakt’ over hoe nieuwe technologische ontwikkelingen zoals kennisclips en Flipping the Classroom ingezet kunnen worden op de HvA en ook over wat er binnen de domeinen afzonderlijk gebeurt. Daarnaast zien de leden elkaar op relevante conferenties en studiedagen. Nieweg pleit voor een meer centrale visie op webcolleges. ‘Er kan meer worden nagedacht over het combineren van webcolleges tot één topproductie in plaats van tien registraties van een les over dezelfde onderzoekvaardigheden of marketingbenaderingen.’ Zijn verwachting is dat ook op de HvA de hoorcolleges niet zullen verdwijnen.

‘Uit onderzoek blijkt dat studenten de dienst gebruiken ter aanvulling van het gewone onderwijs, niet ter vervanging.’

Jaco van der Veen (20), UvA-student bètagamma, vertegenwoordigt de Centrale Studentenraad (CSR) in de expertisegroep onderwijs.

Over een UvA-breed beleid met dezelfde regels voor alle docenten is hij niet echt te spreken: ‘Bij sommige opleidingen is interactie erg belangrijk en red je het dus niet met alleen webcolleges.

24

FoliaMagazine

Stilte Opname Om van droge lesstof naar een flitsend webcollege te komen, moeten docenten van de HvA en UvA een aantal stappen zetten. Het begint met het invullen van een formulier waarop de aanvrager duidelijk maakt wanneer en hoe vaak er opgenomen moet worden. De meeste aanvragen bij de UvA komen binnen via de secretariaten van de opleidingen, binnen de HvA nemen de Keyusers de aanvragen voor hun rekening.

Wanneer de opname gemaakt is, wordt de link naar het webcollege automatisch naar de aanvrager gestuurd en in de catalogus geplaatst. Daarmee is de opname vindbaar en toegankelijk. Op de UvA-locaties zijn op dit moment 22 collegezalen voorzien van vaste opnameapparatuur, daarnaast zijn er ook drie mobiele sets beschikbaar. Dit gaat vooralsnog om grote collegezalen met een capaciteit van minstens tachtig man. De HvA heeft op dit moment zes mobiele opnamesets tot haar beschikking waarmee alle locaties en lokalen bereikt kunnen worden.

Kennisclips & Flipping the classroom Een kennisclip is een korte video van maximaal tien minuten waarin één specifiek onderwerp wordt behandeld. Kennisclips kunnen dienen als extra uitleg of verdieping op de reguliere lesstof. Het voordeel van een kennisclip is dat studenten geen urenlange videofragmenten hoeven te bekijken en snel over de informatie beschikken waarnaar ze op zoek waren. Daarnaast kunnen er meerdere clips over meerdere onderwerpen gemaakt worden die naar elkaar verwijzen.

Bij Flipping the Classroom vervang je de klassikale kennisoverdracht door video of opnames van webcolleges. Studenten bekijken het videomateriaal met theorie vooraf, zodat er tijdens het college zelf meer ruimte is om dieper op de stof in te gaan in de vorm van discussie of het beantwoorden van vragen. Het idee is dat colleges thuis worden gevolgd en huiswerk/ zelfstudie juist bij de docent gebeurt. Klassikale colleges zijn zo niet langer een ijzeren kooi waarin de student een beperkte rol heeft.

overigens Duizenden studenten huren professionele hulp in bij het schrijven van hun scriptie. De hulp varieert van feedback op concepten, tot het aanleveren van een kant-en-klaar stuk.

Studenten moeten hun scriptie zelfstandig tot een goed einde brengen. Het inhuren van scriptiehulp moet verboden worden.

Hans Henseler lector e-discovery christianne de Poot lector forensisch onderzoek

Stan Bentvelsen hoogleraar hoge-energiefysica

Hans Henseler ‘Er is niets mis met het zoeken naar begeleiding bij het schrijven van een scriptie, ook niet als een student daarvoor betaalt. Sterker nog, ik vind het te prijzen als een student zich realiseert dat hij moeite heeft met schrijven en tijd en geld investeert in extra begeleiding. Voor reguliere begeleiders is het bijna niet te doen om slechte schrijvers voldoende begeleiding te geven, zonder dat andere studenten daarbij inschieten. Bij studenten die slecht schrijven moet je namelijk bijna iedere zin verbeteren. Er zitten natuurlijk wel grenzen aan het inhuren van hulp. Betalen om iemand anders de scriptie daadwerkelijk te laten schrijven is onaanvaardbaar.

Het is essentieel dat afgestudeerden uit het hoger onderwijs een heldere tekst kunnen produceren, waarin ze verslag doen van een project of reflecteren op een onderwerp. Ik vind dat de HvA zelf ook meer aandacht zou moeten besteden aan schrijfvaardigheid. Bijvoorbeeld door een facultatief vak schrijfvaardigheid te geven, waar docenten zwakke leerlingen naar kunnen verwijzen.’

Stan Bentvelsen ‘Eens. Schrijven is een wezenlijk onderdeel van het wetenschappelijk proces en een goede manier om je gedachten te ordenen en ideeën voor vervolgonderzoek te formuleren, dus uitbesteding ervan gaat me te ver. Het is niet zo eenvoudig te bepalen welke hulp dan wel geoorloofd is. Ik moedig studenten aan om met collega’s en vrienden te praten over het schrijfproces. Maar dan ligt de verantwoordelijkheid bij de student, omdat die bepaalt wat wel en niet in het uiteindelijke stuk komt te staan.

Als het inhuren van hulp inderdaad steeds vaker voorkomt, vind ik dat de universiteit deze verantwoordelijkheid moet benadrukken, bijvoorbeeld door de student te laten tekenen voor het feit dat hij degene is die de tekst schrijft. Dat is lastig te controleren, maar zo’n eed appelleert wel aan het plichtbesef van studenten. De universiteit zou verder het voortouw moeten nemen door tekstbureaus die legitieme hulp bieden van een keurmerk te voorzien. Anderzijds kan de universiteit zelf ook zorgen voor vlottere feedback van de eigen scriptiebegeleiders.’

christianne de Poot ‘Studenten moeten zeker zelf een scriptie kunnen schrijven, maar daar mogen ze wel bij worden begeleid. Hulp van scriptiebureaus in de vorm van gerichte feedback en tips over helder structureren en verwoorden vind ik niet verkeerd. Maar dat is een vorm van onderwijs, een taak die bij de opleidingen ligt. Dat studenten nu en masse behoefte lijken te hebben aan extra hulp op dit gebied is wellicht een teken dat opleidingen studenten beter moeten voorbereiden op taken waarvan we vinden dat ze ze aan het eind van hun opleiding moeten beheersen. Een verplicht vak over schrijfvaardigheid lijkt me een goede stap.

Dat sommige studenten het schrijven helemaal uitbesteden is natuurlijk zeer ongewenst. In dat geval beoordelen we mensen niet op hun eigen capaciteiten en leveren we bovendien gemakzuchtige mensen af die hulp inkopen als het even niet lukt. Dat kun je voorkomen door als begeleidend docent nauw betrokken te blijven bij het schrijfproces. Dan heb je snel genoeg door wat studenten zelf in hun mars hebben en hoeven ze geen dure hulp in te kopen.’ yyy Marieke Buijs

FoliaMagazine

25

Homo’s zijn net mensen Wat als uit de kast komen een ramp voor je familie betekent? Homoseksualiteit blijft een taboe binnen de Turkse en de Marokkaanse gemeenschap.

Sjd-studenten Touda Rezzak en Fatima Bouriche proberen dat te veranderen.

‘We kunnen niet langer de ogen sluiten, homo’s zijn er toch echt.’ tekst Bob van Toor / illustratie Pascal Tieman

Z

even studenten sociaal juridische dienstverlening (sjd) studeren dit jaar af op een project over homoseksualiteit, belangenorganisaties en de Turkse en Marokkaanse gemeenschappen. ‘Studenten bij sjd worden opgeleid om te gaan werken bij woningcorporaties, gemeenten, meldpunten voor discriminatie: dat maakt dit project zeer relevant,’ vertelt coördinator Jeroen Zoon, docent volkshuisvesting, wonen & leefbaarheid. Voor het project hebben sommige studenten onderzoek gedaan naar islamitische homobelangenverenigingen als Secret Garden, een ander onderzocht hoe woningcorporaties structureel pesten in de buurt tegengaan. ‘Twee Turkse studentes kwamen met het idee voor het project bij docent Peter Witte, hij kwam toen naar mij. Ik ben homo en docent, en ben thuis op deze onderzoeksgebieden, onder meer door mijn werk bij het kenniscentrum Youth Spot. We wilden het project groot opzetten, en hebben er meerdere studenten aan gekoppeld.’

SOcIALe cONtrOLe Touda Rezzak (24) was één van de islamitische studenten die op de oproep van de docenten reageerde, al had ze haar twijfels. ‘Het is een moeilijk onderwerp: ik heb zelf een Marokkaan-

26

FoliaMagazine

se achtergrond, en ik wist niet hoe mijn gezin en mijn sociale omgeving erop zouden reageren.’

Toch begon Rezzak haar onderzoek naar homoseksualiteit in de Marokkaanse huiselijke kring.

‘Veel Marokkanen denken: zolang we het maar

‘Het is een moeilijk onderwerp’ niet zien, is er niks aan de hand. Maar daardoor blijft het probleem bestaan, dat Marokkaanse homo’s niet zichzelf kunnen zijn. Net als heel veel Nederlandse homo’s trouwens, maar de grote sociale controle binnen de Marokkaanse gemeenschap kan het verergeren.’

Rezzak begon haar zoektocht samen met medestudent Fatima Bouriche (24), die haar onderzoek meer richtte op homo-organisaties.

‘Fatima en ik hebben samen de organisaties benaderd en de interviews afgenomen. Daardoor voelden we minder druk van buitenaf.’ Want het onderzoek naar reacties op homo’s begon voor Rezzak heel dicht bij huis: ook in haar eigen gezin was het onderwerp nooit ter sprake gekomen. ‘Ik was best bang voor negatieve reacties; het is toch niet iets dat je thuis bespreekt. Ik had zelf nog nooit een conflict met betrekking tot

homoseksualiteit meegemaakt, maar je hoort er wel over van anderen, en je kent sowieso de verhalen. Daardoor

krijg je automatisch een vooroordeel, dat het waarschijnlijk in je eigen huiselijke kring niet geaccepteerd zal worden als je met zo’n onderwerp aan de slag gaat.’

Hun families bleken niet alleen verrassend begripvol, maar ook stimulerend; zeker toen bleek dat het vinden van geschikte respondenten niet meeviel.

‘De jongens die we vonden, wilden liever niet met ons spreken, juist omdat we zelf Ma-rokkaans waren. Ze spraken liever met iemand van buitenaf dan met iemand met hun eigen achtergrond.

Dan vroegen onze ouders thuis: hoe gaat het nou, hoe ver ben je? Of ze zeiden: waarom ga je niet proberen op deze of die plaats, daar

vind je vast wel respondenten.’ Via via vond Rezzak acht respondenten bereid voor een interview, op één na allemaal anoniem. Ook organisaties wilden vaak niet meewerken, om hun cliënten te beschermen. ‘We hebben in ons eigen netwerk rondgevraagd en uiteindelijk enkele homoseksuele Marokkaanse mannen gevonden. Die brachten ons weer in contact met anderen, die zij kenden. De meeste mannen die we spraken kwamen thuis niet voor hun seksuele geaardheid uit. Het grappige was dat het bij sommigen heel zichtbaar was, aan hun kleding en hun manier van doen, en bij anderen helemaal niet.’ De interviews waren niet verrassend voor Rezzak, maar de feiten logen er niet om. ‘De zus van één van de mannen

‘Ik was best bang voor negatieve reacties’ heeft het aan zijn moeder verteld. Zij vond het niet zo erg, zolang zijn vader er niet van zou weten. Als hij erachter zou komen was er wel een groot probleem: een man is een man, en als hij het met een andere man doet is hij geen man meer. Het heeft te maken met eergevoel; als de vader het wist, dan zou hij waarschijnlijk verstoten worden uit het gezin’ Als onderzoeker die de achtergrond van haar respondenten deelt, blijft ze realistisch. Objec Objectief gezien keurt ze de homofobie bij ouders af, maar ze vindt haar respondenten niet zielig.

‘We vroegen ze of ze thuis uit de kast zouden komen, maar ze zeiden: mijn ouders zouden het niet begrijpen, ik zou ze niet kunnen overtuigen dat het geen ziekte is. Of dat erg is? Ik weet het niet, ze waren er zelf luchtig over, en vonden dat het alleen maar schade aan zou richten.’

geDrAgSVerANDerINg Vrijdag 21 juni presenteren Rezzak en haar medestudenten de resultaten van hun onderzoek, tijdens de internationale sjd-dag op de HvA. Op die dag bespreken studenten hun ervaringen tijdens stages en onderzoeken in het buitenland, en de twee Turkse studenten bespreken hun bevindingen in Nederland en Turkije. De oplossing die Rezzak zal voorstellen, is die van de open dialoog. ‘Onze focus ligt op gedragsverandering die leidt tot meer acceptatie van Marokkaanse homoseksuelen in hun directe omgeving. We kunnen niet langer de ogen sluiten, homo’s zijn er toch echt.’ Ze stelt een aanpak voor die eerder een succes was bij het dialoogproject ‘Homoseksualiteit verankerd’ van kenniscentrum Youth Spot, en bij het Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders in Utrecht. Bij die projecten werd in gesprekken voorlichting gegeven aan Marokkaanse ouders.

Maar Rezzak wil een stap verder gaan. ‘We hebben gezien dat kinderen heel erg leven naar de opvoeding door hun ouders. Er is daardoor een enorme drempel om te spreken over seksuele diversiteit, en dus ook over homoseksualiteit.

Wij bevelen daarom een dialoogproject aan met ouders én kinderen, waardoor beide groepen met het onderwerp geconfronteerd worden, en de drempel om erover te spreken lager wordt.

Als je ouders apart voorlicht, zullen ze het er thuis niet met hun kinderen over hebben.’

Scholen zouden ook veel bij kunnen dragen, vindt ze. ‘Vooral onder jonge Marokkanen heersen veel vooroordelen en hoor je alleen maar “homo’s dit, homo’s dat”. Op de HvA heb ik daar overigens niet veel van gemerkt. Een docent vertelde me zelfs dat hier veel Marokkaanse homo’s rondlopen, maar dat is me nooit opgevallen. Misschien heb ik daar niet de goede bril voor op.’ yyy

FoliaMagazine

27

(advertenties)

Voor ons kantoor gevestigd te Bussum zijn wij op zoek naar een

Student Fiscale Economie e/o Fiscaal Recht Voor eventuele vragen kan contact worden opgenomen met Dhr. J. Marinus, telefoon 035-695 69 00 of mail j.marinus@vdpadvies.nl folia-vdp advies 130611.indd 1

13-06-13 14:01

Zomer Actie!

01 juni t/m 31 augustus 2013 2 uur lang onbeperkt wokken en drinken ( ALLE FRISTDRANKEN, TAPBIER, RODE-, WITTEHUISWIJNEN, KOFFIE OF THEE )

Voor maar € 19,95 pp en voor kinderen € 13,- PK Tevens All you can Eat in Sono

Bos en lommerplein 92 | 1055 EK | Amsterdam-West T: 020-684 88 29 | F: 020-684 88 65 www.asianplaza.nl | info@asianplaza.nl *reservering gewenst*

Advertentie.indd 2

5/25/13 3:08 PM

illustratie Denise van Leeuwen

drift

Via Twitter verbonden

L

iza (22), student marketing & communicatie, HvA: ‘Op een zaterdagmiddag zag ik Willem in het café bij mij om de hoek: lang, stoer, maar toch ook lief. Precies zoals ik mij hem herinnerde van vorig jaar zomer. Toen stond hij – bij hetzelfde café – buiten met zijn fiets te wachten op een meisje. Bezet, dacht ik. Maar daar liet ik mij nu niet door tegenhouden.

Zijn naam wist ik omdat ik hem op Facebookfoto’s had zien staan van een gemeenschappelijke vriendin. Die zaterdag kreeg ik Willem maar niet uit mijn hoofd. Zelfs niet ’s avonds toen ik een date had met een andere jongen die best leuk was.

Toen ik op zondag wakker werd dacht ik gelijk aan Willem, en dat terwijl ik hem nog nooit gesproken had! Die avond twijfelde ik over wat ik moest doen: een bericht sturen op Facebook?

Nee, te direct. Ik had gezien dat hij ook een twitteraccount had. Zonder na te denken klikte ik op “Follow”. Daarna rende ik als een dolle door mijn kamer, zo spannend vond ik het.

Nog geen halfuur later kreeg ik een melding: hij had mij ook gevolgd. En hij had meteen een per-

soonlijk bericht gestuurd. “Hee, ken ik jou niet van gisteravond?” stond er. “En had je toen geen krullen?” Een beetje jammer. Nu moest ik hem vertellen dat ik hem gisteren overdag gezien had in een café, dat ik geen krullen had, dat ik hem nog nooit had gesproken en dat hij mij naar alle waarschijnlijkheid zelfs niet eens had gezien.

‘Zonder na te denken klikte ik op “Follow”’ Zonder nadenken en met mijn ogen dicht drukte ik op “Send message”. Hij liet niet lang op zich wachten: “Dapper ben je. En leuk om naar te kijken. Ik ben nieuwsgierig Liza. Wat doen we eraan?”

Een week later spraken we af in het café om de hoek. Ik zag de barman lachen toen Willem en ik plaatsnamen op een barkruk. Alsof hij wist dat we elkaar niet kenden. Of beeldde ik mij dat maar in? Het werd later en later. We eindigden in een verschrikkelijke bruine kroeg, waar alleen de alcoholisten uit de buurt zich ophouden.

Ik had alleen maar oog voor Willem: al hadden we in het stamcafé van de Hells Angels gezeten, het had mij op dat moment niks uitgemaakt.

Als vanzelfsprekend ging Willem die avond met mij mee naar huis. Terwijl we ons ons allebei hadden voorgenomen om dat niet te doen. Ik omdat het mij aanvankelijk beter had geleken elkaar eerst een beetje te leren kennen. Hij omdat hij mijn actie toch wel gewaagd vond: misschien was ik wel een geflipte stalker. In mijn bed zei ik dat ik wilde wachten met seks, maar ook dat voornemen werd meteen gebroken.

Wat we die eerste avond tegen elkaar gezegd hebben kan ik mij nu – een paar maanden later – niet eens meer herinneren. Maar vanaf het moment dat Willem naast mij stond voelde het gewoon goed. Dat deed het eigenlijk al toen ik hem die eerste keer zag staan met zijn fiets in de zon. En dat doet het – een paar maanden later – nog steeds.’ yyy Roos Menkhorst Om privacyredenen zijn de namen gefingeerd. Wil je ook meedoen aan deze rubriek, mail dan een korte motivatie naar redactie@folia.nl.

FoliaMagazine

29

Een avonturier in de zorg Deze week in Folia maakt kennis: Rien de Vos. Voorzitter van het Domein Gezondheid van de HvA en onder meer stafepidemioloog bij het AMC. tekst Dirk Wolthekker / foto Danny Schwarz

R

ien de Vos is een echte communityman. In het stadje waar hij woont, op het snijvlak van Rijn en Lek, is hij graag gezien als sportieve liefhebber van het gemeenschapsleven. Op het plein waaraan zijn huis staat ontstond al snel nadat hij er was komen wonen een fietsclubje, als fanatiek zeiler is hij prominent lid van de plaatselijke watersportvereniging, de lokale afdeling van de humanitaire vereniging Rotary kan op zijn inzet rekenen en Rien is een goede en gezellige buur. ‘Wij kwamen begin jaren negentig min of meer gelijktijdig op het pleintje wonen,’ zegt wegenbouwer en goede vriend Alexander van Straaten, die zelf inmiddels elders woont. ‘We bleken een aantal gemeenschappelijke interesses te hebben zoals fietsen, lekker en gezellig eten en drinken en Amsterdam. We hebben een tijd samen gecarpoold. Fietsen doen we nog steeds met een groepje mannen. Een paar keer in de week de kop leegmaken. Rien rijdt graag voorop.

Hij wordt er niet graag uitgereden.’

Zeiler en fietser Rien de Vos (Amsterdam, 1959) – getrouwd, twee zoons – is de baas van het Domein Gezondheid van de HvA en lector Evidence Based Nursing. Onder hem vallen onder meer de opleidingen ergotherapie, verpleegkun-

30

FoliaMagazine

de en de volgens kenners internationaal hoog aangeschreven opleiding fysiotherapie. Rien volgde in het Academisch Ziekenhuis Utrecht (nu UMC Utrecht) de opleiding tot A-verpleegkundige en specialiseerde zich vervolgens in het AMC tot anesthesie-verpleegkundige.

In de jaren tachtig werkte hij enige jaren in

‘Rien werkt voor twee’ de publieke gezondheidszorg in Burkina Faso alvorens terug te keren naar het AMC waar hij sinds 1999 stafepidemioloog is. In datzelfde jaar promoveerde hij aan de Faculteit der Geneeskunde van de UvA op het proefschrift Clinical Decision-Making in Cardiopulmonary Resuscitation over het nemen van klinische beslissingen bij reanimaties. Sinds 2002 is hij hoofd van de geneeskundige masteropleidingen. In 2007 werd hij daarnaast directeur en later ook decaan van de Amsterdam School of Health Professions.

In die laatste functie werd hij benoemd door toenmalig collegevoorzitter Karel van der Toorn, die niet onder stoelen of banken steekt grote bewondering te hebben voor Rien. ‘Toen

hij aantrad als domeinvoorzitter hing er een wat grimmige sfeer binnen het domein. Het domein bestond uit verschillende bloedgroepen van opleidingen, er was kritiek op het college van bestuur en ook wel op hemzelf. Maar binnen twee jaar wist hij de sfeer helemaal om te draaien. De sleutel van zijn succes zit in één zinnetje: ‘the professional in the lead’. Dat past hij heel goed en consequent toe in zijn domein. Nieuwe managers moeten bij hem niet alleen goede managers zijn, maar ook de beste op hun eigen specifieke vakgebied. Daarbij is hij heel geduldig. Als er een vacature is dan laat hij die liever een tijdje vacant dan dat hij genoegen neemt met iemand die niet de beste is. Hij wacht net zo lang tot de beste voorbijkomt. Daarnaast heeft Rien de trekken van een avonturier. Hij heeft in Afrika gewerkt en gereisd en heeft echt een emotionele band met dat continent.’ Rien heeft volgens Van der Toorn een enorme energie. ‘Ik heb weinig mensen meegemaakt die zo veel tijd in hun werk steken als Rien.’ Alexander van Straaten laat zich in vergelijkbare bewoordingen uit. Hij noemt Rien schertsend ‘een gedreven arbeider’. ‘Rien werkt voor twee. ’s Ochtends in alle vroegte reden we samen naar Amsterdam, maar als ik dan ’s avonds na thuiskomst weleens een

Folia maakt kennis borreltje bij hem ging halen stond de computer bij hem nog steeds aan. Hij heeft een heel erg groot verantwoordelijkheidsgevoel. Dat zie je niet vaak.’

Op veel onderzoeks- en onderwijsterreinen van UvA en HvA lopen de curricula van faculteiten (UvA) en domeinen (HvA) tamelijk uiteen, maar bij het Domein Gezondheid van de HvA en de medische faculteit van de UvA liggen die curricula naast elkaar en in het verlengde van elkaar. En Rien lijkt, met zowel zijn academische als praktische achtergrond, precies de goede man om aan dat samenwerkingsproces sturing te geven. ‘Rien weet wat er in beide organisaties speelt,’ zegt Freek Rebel, manager bedrijfsvoering bij het Domein Economie & Management van de HvA. ‘Wat Rien daarnaast typeert is zijn analytische vermogen. Daardoor kan hij in een discussie soms ineens met een verrassend nieuw gezichtspunt naar voren komen. Hij verliest bovendien de grote lijnen nooit uit het oog en weet details in een breder verband te plaatsen.’ yyy

Folia Radio zendt op 19 juni een interview uit met Rien de Vos. Aan de orde zullen komen de stand van de geneeskunde in Nederland, de medische samenwerking UvA, HvA en (in de toekomst) VU, zeilen en fietsen en Afrika. Te beluisteren via Amsterdam FM, in de ether op 106.8 en op de kabel op 103.3, tussen 16.00 en 17.00 uur. Vanaf de volgende dag terug te luisteren via foliaweb. nl/radio. De uitzending is op zaterdagmiddag 15.00 uur terug te zien op Salto TV. Daarna via salto.nl.

FoliaMagazine

31

Folia tipt

Concerten in de buitenlucht

foto Edwin Butter

N

tIP 1 WOrLD PreSS PHOtO Elk voorjaar opent de Oude Kerk zijn deuren om de mooiste, ontroerendste en meest indrukwekkende foto’s uit de journalistieke fotografie te laten zien. De World Press Photo expositie doet meer dan veertig landen aan en wordt wereldwijd door meer dan een miljoen mensen bekeken. In de serene atmosfeer van de Oude Kerk kun je je vergapen aan een verzameling van de bekroonde foto’s van de grootste en meest prestigieuze fotowedstrijd ter wereld.

World Press Photo / Oude Kerk / tot en met 23 juni / studenten € 6,-

32

FoliaMagazine

a maanden van barre kou, depressies en soppende schoenen doet de zon eindelijk wat hij moet doen. De temperatuur stijgt, witte benen kleuren bruin en buiten is het nieuwe binnen: lang leve de zomer! En wat is er nu fijner dan je lekker uit te strekken op het groene gras, luisterend naar fijne muziek? De hele zomer biedt het Vondelparktheater een gevarieerd programma met onder meer muziek, cabaret en dans. Zaterdagmiddag bijvoorbeeld kun je naar de catchy, alternatieve popliedjes van A Polaroid View luisteren. Een jong viertal met de ambitie ‘de allerbeste band van de Benelux’ te worden.

Koud biertje erbij en genieten. In de avond verhuis je vervolgens naar Artis. In juni, juli en augustus blijft de dierentuin elke zaterdag open tot zonsondergang en organiseert verschillende activiteiten. Studenten van het conservatorium van Amsterdam zorgen voor muziek en als afsluiter is er elke ZOOmeravond een optreden van een bekende artiest. Zaterdagavond is dat I Am Oak die hun melancholische, dromerige folk ten gehore zullen brengen in het prieeltje bij de flamingo’s. Leun lekker achterover in de surreële setting met de nachtelijke geluiden van exotische dieren op de achtergrond en geniet van de zwoele zomernacht. yyy Robrecht de Vocht A Polaroid View / Vondelpark openluchttheater / 22 juni/ 15.00 / gratis – ZOOmeravond: I Am Oak / Artis / 22 juni / 19.30 uur / € 19,50

tIP 2 NAcHtVLINDer Deze documentaire schetst een portret van de jonge Amsterdamse Priscilla Brouwer die lijdt aan een terminale ziekte en zichzelf op haar 26e verjaardag euthanasie ‘cadeau’ doet.

Ze verdiept zich in de mogelijkheden van euthanasie, voor als de tijd daar is. Ondertussen geniet ze enorm van het leven. De film laat zien hoe Priscilla tot haar keuze is gekomen en hoe ze met steun van vrienden en vriendinnen naar de euthanasie toeleeft.

tIP 3 MuSeuMPLeINWeeKeND Men vroeg zich vertwijfeld af of het ooit nog zou gaan gebeuren, maar de drie grote Amsterdamse musea zijn weer open. Om dit te vieren organiseren het Rijks, Stedelijk en Van Gogh samen met Het Koninklijk Concertgebouw en Concertgebouworkest het Museumpleinweekend. Het hele weekend staat het plein in het teken van kunst en cultuur en kan iedereen tot in de late uurtjes terecht voor muziek, dans, en beeldende kunst.

NCRV Dokument: Nachtvlinder / Peter Bosch /

Museumpleinweekend / Museumplein / 22 & 23

Nederland 2 / 24 juni / 20.25 uur

juni / gratis

lezingenladder

promoties

Voor een ieder die geïnteresseerd is in lezingen en debatten is er de Folia Magazine lezingenladder. Wij streven ernaar hierin de meest interessante lezingen en debatten in Amsterdam op één plek te verzamelen.

Onafhankelijke media Verzetsmuseum WO 19/06, 19.30 uur Historicus Ad van Liempt spreekt over ‘Onafhankelijke media, onder en boven de grond’.

Beelden voor de toekomst Pakhuis de Zwijger DO 20/06, 20.00 uur Debat over welke toekomstbeelden kunstenaars hebben ontworpen en of die ons geholpen hebben aan inzicht hoe de samenleving zich ontwikkelt.

Nederland Belastingparadijs?

Hotel de l’europe DO 20/06, 20.00 uur Politiek debat over belastingontwijking. Met o.a. Tweede Kamerlid Wouter Koolmees en onderzoeker naar internationale fiscale structuren Reinout de Boer.

Stadgesprek Pakhuis de Zwijger VR 21/06, 15.30 uur Urban Managementstudenten Anikka FulopLaczi en Jorrit Carton vertellen over hun verfilming van het essay De levensgrote zandbak van Amsterdam: Zeeburgereiland.

Verkenners #8 De Balie VR 21/06, 17.00 uur Einde van een serie over de toekomst van het medialandschap; de politiek is aan zet. Met o.a. NPO-voorzitter Henk Hagoort en mediawoordvoerders van SP, D66 en VVD.

De nieuwe religieuze intolerantie De Nieuwe Liefde ZA 22/06, 20.00 uur De Amerikaanse filosoof Martha Nussbaum houdt een lezing over haar nieuwe boek dat over de nieuwe religieuze intolerantie gaat.

Luchtvervuiling als uitdaging

versiteit Utrecht) over de effecten van luchtvervuiling en fijnstof op de volksgezondheid.

In gesprek met Gunning Academische club MA 24/06, 17.00 uur De voorzitter van de Academische Club, Mirjam van Praag, interviewt collegevoorzitter Louise Gunning, over o.a. alumnibeleid, de samenwerking met de VU en kennisvalorisatie.

Gedwongen migratie Doelenzaal uB DI 24/06, 20.00 uur

DINSDAg 25/06 10.00 uur: Maria Breijer – Geneeskunde

Management of Endometrial Abnormalities in Postmenopausal Women: An Individualized Approach (Agnietenkapel)

12.00 uur: Madeleine Bunders – Geneeskunde

The Developing Immune System: Impact of Maternal HIV-1 and cART on the Infant (Agnietenkapel)

14.00 uur: Marco Guadagnoli – Geneeskunde Targeting APRIL (Agnietenkapel)

16.00 uur: Mathias Spichtig – Biologie

Evolution of Altruism: Exploring Adaptive Landscapes (Agnietenkapel)

WOeNSDAg 26/06 10.00 uur: Lyn Tjon Soei Len – Rechtsgeleerdheid

The Effects of Contracts Beyond Frontiers. A Capabilities Perspective on Externalities and Contract Law in Europe (Agnietenkapel)

Rondetafelgesprek over vluchtelingen, asielzoekers en andere groepen die te maken krijgen of hebben gehad met gedwongen migratie.

12.00 uur: Anna van Duijvenvoorde – Ontwikkelingspsychologie

Een verrot groeimodel

14.00 uur: Renée van der Sluis – Geneeskunde

On the Art of Choosing: Developmental Changes and Individual Differences in Decision Making Under Risk (Agnietenkapel)

VOc Zaal DI 24/06, 20.00 uur

HIV-1 Latency in Proliferating T Cells (Agnietenkapel)

Financiëel geograaf Ewald Engelen over de zwaktes van het groeimodel van de Nederlandse economie en waarom die door de politiek niet aangepakt worden.

DONDerDAg 27/06

Dutch Mountains common room Auc DI 25/06, 18.00 uur The architect of the critically-acclaimed design of the AUC campus, Francine Houben, will present her design philosophy and her international portfolio.

Hoe vrij zijn wij?

Felix Meritis DI 25/06, 20.00 uur Hoe vrij is de politiek, of hoeveel invloed hebben media en lobbyisten op individuele politici? Gesprek met uitgever Teun Gautier, lobbyist Wanda de Kanter en Kamerlid Jasper van Dijk.

10.00 uur: Pieter Joosse – Geneeskunde

An Evolution of Trauma Care Evaluation: A Thesis on Trauma Registry and Outcome Prediction Models (Agnietenkapel)

12.00 uur: Edith van de Vijver – Geneeskunde

Kindlin-3 in Hematopoieic Integrin Activation: Absence in Leukocyte Adhesion Deficiency Type III (Agnietenkapel)

14.00 uur: Wolfgang Hladik – Geneeskunde

Epidemiology of HIV and Selected Blood-Borne Infections in East-Africa (Agnietenkapel)

16.00 uur: Sebastiaan de Vet – Aardwetenschappen

When the Glacier Left the Volcano: Behaviour and Fate of Glaciovolcanic Glass in Different Planetary Environments (Agnietenkapel)

VrijDAg 28/06 10.00 uur: Ruben Pool – Chemische fysica

Molecular Orientation at Biological Interfaces: Water and Lipids Studied through Surface-Specific Vibrational Spectroscopy (Agnietenkapel)

12.00 uur: Grega Smrkolj – Bedrijfskunde

Dynamic Models of Research and Development (Agnietenkapel)

U organiseert een lezing of debat en wilt daarmee graag op deze pagina staan? Stuur tijdig een mailtje

trippenhuis MA 24/06, 16.00 uur

naar harmen@folia.nl onder vermelding van ‘Aan-

Milieu-epidemioloog Bert Brunekreef (Uni-

melding lezingenladder’.

14.00 uur: Oscar Brouwer – Geneeskunde

Innovating Image-Guided Surgery: Introducing Multimodal Approaches for Sentinel Node Detection (Agnietenkapel) Voor uitgebreide informatie zie www.uva.nl/nieuws-agenda.

FoliaMagazine

33

prikbord HvA

34

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl

DEM Verjaardagsdiner

HvA Kwaliteitszorg

De oudste alumnivereniging van Nederland, Hou’ en Trouw (H&T), viert haar 128-jarig bestaan op 27 juni in restaurant Stork. H&T is de vereniging voor oudstudenten van DEM, de Openbare Handelsscholen en de Hogeschool voor Economische Studies (HES). De avond start om 18.00 uur met een aperitief. Om 18.30 uur zullen de aanwezigen aan tafel gaan. Stork is een visrestaurant op het voormalige Storkterrein aan de noordelijke IJ-oevers. Opgeven kan door 25 euro over te maken op rekening 54.92.33.601 ten name van Vereniging Hou’ en Trouw.

De Nederlands-Vlaamse Accreditatie Organisatie (NVAO) is tevreden over de kwaliteit van het onderwijs op de HvA. Dat liet de externe commissie die de kwaliteit van de hogeschool de afgelopen weken onderzocht, weten. De NVAO beoordeelt alle opleidingen in het hbo en het wo elke zes jaar op hun kwaliteit.

De HvA heeft echter aangegeven al eerder te willen meedoen aan de instellingstoets. Het definitieve besluit laat nog even op zich wachten. Het bestuur van de NVAO zal hier in augustus uitspraak over doen.

DBSV Alpe

DT Science

d’HuZes

HvA

& Innovation Award

Zeven studenten van de opleiding sport, management & ondernemen (sm&o) hebben ruim zeventienduizend euro ingezameld voor de actie Alpe d’HuZes. Dat is vierduizend euro meer dan de opbrengst van vorig jaar. De studenten haalden geld op door meerdere keren de Franse berg Alpe d’Huez op te fietsen. De achtste editie van de sponsoractie leverde in totaal zo’n 25 miljoen euro op. Omdat er tot in oktober nog donaties binnen kunnen komen, zal de definitieve opbrengst dan pas bekendgemaakt worden.

HvA-studenten Bo Merkus en Eric Hoekstra vielen 5 juni in de prijzen bij de Amsterdam Science & Innovation Award. De studenten, die meedoen aan het HvA-onderzoeksprogramma CleanTech, stonden in de finale met hun idee Software Energy Footprint Lab (SEFLab), een methode om de energie van software te meten. Merkus en Hoekstra gingen niet met de hoofdprijs, maar wel met een cheque van vijftienhonderd euro naar huis. De Amsterdam Science & Innovation Award wordt jaarlijks uitgereikt voor het meest innovatieve idee met een maatschappelijk belang.

DBSV Bachelor’s

DOO Research

Award

Battle

Studenten voeding & diëtetiek van de HvA hebben de tweede prijs gewonnen bij de Voedingscentrum Bachelor’s Award 2013. De prijs is bedoeld voor studenten die een product hebben ontworpen dat bijdraagt aan een gezond en duurzaam leefpatroon. De HvAstudenten bedachten de ‘Vintage Spread’, een broodbeleg op basis van vergeten groenten. De prijs werd uitgereikt tijdens het mini-symposium The Bachelor’s Battle van het Voedingscentrum. Vier studenten uit Den Bosch wonnen de hoofdprijs, met hun Oventopper, een saus die het eten van vis kan stimuleren.

Op 24 juni vinden de voorrondes voor de Research Battle van het Domein Onderwijs & Opvoeding plaats. De winnende kandidaten zullen op 3 oktober meedoen aan de finale in het Kohnstammhuis waarbij deelnemers in maximaal vijf minuten hun bevindingen zullen presenteren. Zowel medewerkers als studenten konden zich voor de wedstrijd inschrijven. Per domein mogen er maximaal drie deelnemers, waaronder ten minste één docent en één student, meedoen. De voorrondes beginnen om 15.30 uur in zaal 00A11 van het Kohnstammhuis.

DEM DSSC

DMR Sociaal

De Dutch Student Sales Challenge 2013 is gewonnen door twee HvA-studenten. Wessel Gras en Stephan Baelde, die beiden het honoursprogramma Leadership in Sales volgden, streden op 4 en 5 juni met tweeëntwintig andere studenten van twaalf verschillende hogescholen om de Salesfactor (S-Factor). De HvA-studenten wonnen met hun overtuigende optreden naast een beker ook een Italiaans maatpak en een salestraining bij Canon. Daarnaast mogen ze aanschuiven bij het Captains Dinner van de SalesManagementAssociation.

De behoefte aan breed inzetbare sociale werkers wordt steeds groter. Maar over welke kwaliteiten beschikt zo iemand? En wat betekent dit voor de huidige praktijk en het huidige onderwijs? Op 25 juni kunnen sociale werkers, beleidsmedewerkers, docenten, studenten, onderzoekers en lectoren hier ideeën over uitwisselen.

De bijeenkomst wordt georganiseerd door de HvA en Stichting Eropaf! en vindt van 13.00 tot 17.00 uur plaats in het auditorium van het Benno Premselahuis. Aanmelden kan door een mailtje te sturen naar Max Huber, a.huber@uva.nl.

FoliaMagazine

werk

prikbord UvA

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl

Alumni Spinozapremie

BC Cartografie

UvA-alumnus en hoogleraar computationele lexicografie aan de VU Piek Vossen is een van de drie winnaars van de NWO-Spinozapremie 2013. Deze premie is een prijs voor onderzoekers in Nederland die tot de absolute top van de wetenschap behoren. De premie geldt derhalve als Nederlandse ‘Nobelprijs’. De laureaten krijgen ieder een bedrag van 2,5 miljoen euro, waarmee ze onderzoek naar keuze kunnen verrichten. De andere winnaars zijn fysicus Michail Katsnelson (RU) en chemicus Bert Weckhuysen (UU). De uitreiking vindt plaats op 27 september.

Het historisch-cartografische onderzoeksprogramma Explokart verplaatst zijn activiteiten van de Faculteit Geowetenschappen van de UU naar de Bijzondere Collecties (BC) van de UvA. Historisch cartograaf Peter van der Krogt is aangesteld als ‘Jansonius-conservator’ bij de BC en zal ook onderwijs gaan verzorgen aan de leerstoelgroep boekwetenschap & handschriftenkunde van de Faculteit der Geesteswetenschappen. Tegelijk met Explokart verlegt ook de Stichting Cartographiae Historicae Cathedra haar activiteiten van Utrecht naar Amsterdam.

AAC Haring

FNWI Nanolithografie

De Academische Club (AAC) start dit jaar met een nieuwe traditie, die volgens directeur Maaike Ambags ‘goed past bij een club met betrokken leden en relaties’: de haringparty. Op woensdag 26 juni om 17.30 uur ontvangt de club iedereen op traditionele wijze met Hollandse nieuwe en korenwijn. ‘Een mooie gelegenheid om naar de club te komen, en wellicht zelfs de club te introduceren aan uw eigen relatie(s),’ zegt Ambags. Introducés zijn welkom. Locatie: Academische Club, Oudezijds Achterburgwal 235. Graag aanmelden via: www.aac.uva.nl/agenda.

ASML, FOM, NWO, VU en UvA hebben plannen om een Instituut voor Nanolithografie (INL) op te richten.

Het INL zal fundamenteel en toegepast onderzoek uitvoeren voor de halfgeleiderindustrie. Het nieuwe instituut zal nog dit jaar van start gaan. Tegen 2015 zal het een onafhankelijk instituut geworden zijn, dat wordt bestuurd door FOM in samenwerking met de UvA en de VU, en dat ongeveer honderd werknemers zal tellen. Het INL zal zich in eerste instantie richten op extreem-ultravioletlithografie, een technologie voor het produceren van computerchips.

AAC VU

FNWI Beachvolleybal

Op maandag 24 juni spreekt Mirjam van Praag, hoogleraar ondernemerschap & organisatie en voorzitter van de Academische Club, met collegevoorzitter Louise Gunning. Gespreksthema’s zullen zijn: alumnibeleid, kennisvalorisatie, de Amsterdam Economic Board en de samenwerking met de VU. Het programma start om 17.00 uur met een inloop en borrel. Om 17.30 uur start het interview.

Om 18.45 uur is er een nazitborrel, eventueel gevolgd door een daghap voor 15 euro. Locatie: Academische Club, Oudezijds Achterburgwal 235.

Aanmelden via: www.aac.uva.nl/agenda.

De faculteit organiseert op 2 juli een beachvolleybaltoernooi voor medewerkers. Met blote voeten in het zand een leuk spel spelen met collega’s. En met een borrel in de zon het (studie)jaar afsluiten opdat de zomer écht kan beginnen! Bang voor blessures hoef je niet te zijn want het evenement wordt begeleid door een instructeur van het USC. De bar en het terras van de Oerknal is open en iedereen krijgt twee consumptiebonnen. Locatie: pal voor de deur van het faculteitsgebouw. Aanvang: 16.00 uur. Aanmelden voor 26 juni via info-science@uva.nl.

BC Slavernij

VU Michiel

Dit jaar is het 150 jaar geleden dat de slavernij in Nederland officieel werd afgeschaft. Ter gelegenheid daarvan is bij de Bijzondere Collecties (BC) sinds 16 juni de tentoonstelling Slavernij verbeeld te zien. De tentoonstelling schetst de geschiedenis van slavernij in de wereld en in het bijzonder in de voormalige kolonie Suriname. Aan de hand van thema’s worden het ontstaan en de ontwikkeling van de slavernij en de slavenhandel verbeeld vanaf de Oudheid tot heden, met nadruk op de achttiende en negentiende eeuw. Locatie: Oude Turfmarkt 129.

Michiel Baud, wetenschappelijk directeur van het Centrum voor Studie en Documentatie van LatijnsAmerika (Cedla), is benoemd tot voorzitter van een commissie die de vermeende wetenschapsfraude van emeritus hoogleraar en antropoloog Mart Bax van de VU gaat onderzoeken. Vorig jaar en nog zeer recentelijk zijn beschuldigingen van wetenschappelijk wangedrag geuit aan diens adres. De commissie bestaat naast voorzitter Baud uit Susan Legêne (VU) en Peter Pels van de Universiteit Leiden. De commissie streeft ernaar om voor 1 september verslag te doen.

Baud

FoliaMagazine

35

wasdom Ontspannen dankzij therapie Jessica Meijer Leeftijd 28 (geboren op 23 december 1984) Beroep Schrijver Studie Nederlandse taal & cultuur, onderzoeksmaster Nederlandse letterkunde Afgestudeerd 2011 Docent ‘Solange Leibovici, docent literatuurwetenschap. Bij haar volgde ik psychoanalyse & literatuur. Ik vermoedde al dat ik dat onderwerp interessant vond, en haar lessen waren echte eyeopeners. Ook Klaus Beekman van literatuursociologie vond ik een fijne docent met een fascinerend vakgebied.’

Locatie ‘Ik ben gehecht aan het P.C. Hoofthuis, daar had ik ook het meeste les. Vooral in de grote lokalen op de tweede verdieping voelde ik me prettig.’

Café ‘Ik studeerde, lunchte en sprak vaak af in het café zonder naam in de Wolvenstraat. Ook wel bekend als “het Wolfje”.’

Afknapper ‘Docenten die niet hun best deden om studenten te begeleiden of te motiveren. Ik vond het vooral jammer als we geen, of slechte, feedback kregen.’

36

FoliaMagazine

stage Zij studeerde Nederlands en deed de onderzoeksmaster Nederlandse letterkunde en werd schrijver: Jessica Meijer. tekst Julie de Graaf / foto Bob Bronshoff

‘O

p de middelbare school leek het me wel wat om later een succesvolle zakenvrouw te worden, maar toen ik mij in mijn studiekeuze ging verdiepen, bleek ik veel meer geïnteresseerd in culturele studies.

Zodoende kwam ik bij Nederlandse taal & cultuur terecht. De vraag wat ik daar later mee zou worden, heb ik toen al snel losgelaten.

Mensen in mijn omgeving raadden mij aan om vooral iets te kiezen wat ik echt leuk vond, en dat had ik gevonden. Al bij de eerste letter die ik er las, voelde ik me thuis en dat is zo gebleven tot mijn afstuderen. Ik was er op mijn gemak bij de mensen en ongeveer alles wat we leerden vond ik fascinerend.

Hoewel ik mijn studie leuk vond, was ik als student behoorlijk gestresst en werkte ik hard.

Mijn enthousiasme sloeg om in een enorme druk die ik mezelf oplegde om goed te presteren. Vaak was ik zeven dagen per week van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat aan het studeren. Tussendoor zat ik in besturen, gaf ik voorlichting op studiebeurzen en deed ik vrijwilligerswerk in de joodse gemeenschap. Al sinds de middelbare school had ik boulimia, een eetstoornis die me hielp met het in stand houden van mijn drukke ritme. Nu zie ik in dat ik toen eigenlijk heel ongelukkig was, en het volledig opgaan in mijn studie en boulimia mijn manier was om dat niet te voelen.

Pas toen ik tijdens mijn studie in therapie zat, ontdekte ik dat ik veel te gemotiveerd en perfectionistisch was en dat ik ook moest ontspannen. Toen ik dat eenmaal leerde, werden mijn studieresultaten er alleen maar beter op. Voorheen had ik weleens negen of

tien activiteiten en afspraken op een dag, nu weet ik dat het ook fijn is om soms een dag helemaal niets te doen.

Al vroeg in mijn studie wist ik dat ik wilde schrijven, maar ik vond meteen dat ik dan wel een goed onderwerp zou moeten vinden. Het heeft toen nog vijf jaar geduurd voordat ik wist dat het onderwerp boulimia zou worden. Dat klinkt misschien stom, omdat ik er al zo lang mee kampte, maar om in te zien dat ik mijn ervaringen kon delen, moest ik er eerst van genezen.

In de laatste fase van mijn bachelor ben ik met therapie begonnen en tegen de tijd dat ik de scriptie voor mijn onderzoeksmaster schreef, was ik beter. Daardoor vond ik mijn master soms wel zwaar; nu moest ik ook op persoonlijk vlak aan de slag, waardoor ik sneller tegen mijn grenzen aanliep. Dat alles was erg leerzaam. Als mensen mij tegenwoordig vertellen dat ze in therapie gaan, dan ben ik bijna jaloers. Ze staan op het punt om zo veel te leren en het leven gaat daarna zo veel leuker zijn.

Toen ik beter was, besloot ik een boek te schrijven over boulimia. Het is vaak onbekend wat er achter deze ziekte schuilgaat en ook zo’n taboe, dat ik de ziekte graag een stem wilde geven. Ik heb een uitgeverij gevonden en zodra ik afgestudeerd was, kon ik beginnen met schrijven. Hoewel het soms confronterend was, ben ik blij dat ik mijn verhaal heb gedeeld. Het is een afsluiting van een bepaalde periode in mijn leven, maar ook het beginpunt van mijn verdere schrijven.’ yyy Via www.jessicameijer.nl kun je een gesigneerd exemplaar van Jessica's boek bestellen.

Akke Pennin (21) Studie Bedrijfseconomie (HES) Stage Aegon Asset Management Verdiensten 500 euro Beoordeling JJJJJ ‘Afgelopen jaar heb ik twintig weken stage gelopen bij de vermogenstak van verzekeringsbedrijf Aegon: Aegon Asset Management. Ik was werkzaam bij de afdeling Client Solutions. Zij houden contact met de klanten, beantwoorden vragen over rapportages, performance en beleggingsdoelstellingen. Mijn taken waren heel gevarieerd. Zo heb ik ondersteunende werkzaamheden verricht als een klant zijn beleggingsmandaat wilde aanpassen. Tevens heb ik geprobeerd processen over klantencommunicatie helpen te verbeteren. Die diversiteit is een van de redenen dat ik anderen een stage bij Aegon Asset Management zeker zou aanraden. Je houdt je niet alleen bezig met de financiën, maar ook met communicatie- en marketinggerichte oplossingen. Ik weet nu ook beter welke kant ik op wil: marketingoplossingen bedenken waarbij met name het financiële plaatje kan worden geanalyseerd en uitgestippeld.

Trots ben ik op momenten dat er een vraag binnenkwam die eigenlijk beantwoord zou moeten worden door de accountmanager, maar omdat hij niet aanwezig was, ik het overnam. Natuurlijk waren er ook minder leuke taken, zoals uren data invoeren. Maar dat hoort erbij, er is geen dag geweest dat ik met tegenzin naar mijn stage ben gegaan. Mijn bedrijfsmentor was ook heel betrokken en geïnteresseerd. Leuk is dat ik gevraagd ben om te blijven, als bijbaantje doe ik sommige taken nog steeds. Ik zou er later zeker willen werken, wellicht met een iets andere invulling van de werkzaamheden.’ yyy Hester Hinloopen

FoliaMagazine

37

FoliaMagazi ne weekblad

toehoorders

cover Martijn van de Griendt

voor HvA

en UvA

nr. 32 19/06/201 3

Maaike Ou boter

Dat meisje

van dat mo oie liedje

FOL1325_#1.in

dd 1

17-06-13

Afscheidscollege visuele antropologie, door John Kleinen, vrijdag 14 juni, 15.30 uur, theaterzaal Crea tekst en foto’s Robrecht de Vocht Vrije stoelen geen Modetrend groot, zwart montuur Kalend >10 Scrabblewoorden paradigma, etno-cinematografie, reassemblage

H

et afscheidscollege van antropoloog John Kleinen is al verplaatst naar de theaterzaal van Crea, maar nog is er te weinig plek. Mensen zoeken plekjes op de trappen en tussen de gordijnen in de coulissen. Kleinen stopt met lesgeven, maar breekt in zijn afscheidscollege nog eenmaal een lans voor zijn vakgebied: de (audio-)visuele antropologie. ‘Het beeld en de feiten: wat doet de wetenschap daarmee?’ vraagt Kleinen. ‘Wat is de verhouding tussen tekst en beeld binnen de wetenschap?’ Volgens Kleinen wordt het gebruik van beeld in wetenschappelijke stukken al snel gezien als slordig of populairwetenschappelijk.

Ten onrechte. We leven steeds meer in een beeldcultuur en dat vereist een bepaalde beeldgeletterdheid.

We moeten oppassen voor beeldanalfabetisme. ‘Een foto zegt meer dan duizend woorden,’ aldus Kleinen.

Antropologen maken al sinds de komst van de eerste foto- en filmcamera’s gebruik van beeld voor hun studies van andere culturen. Denk bijvoorbeeld aan de beroemde documentaire Nanouk of the North uit 1922 van Robert J. Flaherty. ‘Het bewijs dat antropologen met een camera net zo zwierig om kunnen gaan als met een pen.’ Maar welke toegevoegde waarde heeft beeld voor de antropologie en de sociale wetenschap? Subtiele signalen van sociaal gedrag en emoties zijn het best te vangen in beeld volgens visueel ingestelde antropologen. Door technische vooruitgang zijn camera’s goedkoper en gemakkelijker te hanteren geworden en daarmee is de visuele antropologie gegroeid. Iets waar Kleinen vanzelfsprekend blij mee is. Het publiek heeft geboeid geluisterd en zijn pleidooi kan rekenen op luid applaus. Dat Kleinen gemist zal worden, moge duidelijk zijn. yyy

38

FoliaMagazine

Lonneke Craemers

(33, oud-student antropologie) ‘Ik vond het leuk om weer eens college van Kleinen te krijgen.

Het laatste college dat ik van hem kreeg was in 2008. Het was weer heel inspirerend. Kleinen vertelt altijd met veel passie zijn verhalen. Als mijn begeleider heeft hij me goed geholpen tijdens mijn studietijd, omdat ik een traject wilde volgens dat dwars tegen de ideeën van de UvA inging. Ik wilde namelijk meer een commerciële richting op. Leuk ook om zijn plannen voor de toekomst te horen.’

Michel van de Kolk

(28, oud-student antropologie) ‘Dit college was heel geordend, ik herinner me dat dat nog weleens anders was. Kleinen is ontzettend begaan met en enthousiast over zijn vakgebied.

Hij heeft een heel brede interesse en wil altijd veel vertellen, vanuit verschillende invalshoeken. Dit college gaf een mooi overzicht van hoe Kleinen de visuele antropologie 2.0 ziet. Hij heeft een duidelijke stempel op dit vakgebied gezet.’

Ruben Sibon

(26, oud-student culturele antropologie) ‘Kleinen kan wat ongericht zijn en dat kan voor sommige studenten erg wennen zijn. Maar zijn passie voor het vakgebied is hartstochtelijk. Hij vertelt met veel vuur, begrijpt alles en daagt studenten uit ook buiten de colleges naar lezingen te gaan. Hij liet in dit college goed zien hoe we beelden moeten lezen.

Jammer dat hij stopt met lesgeven.’

colofon

Weekblad voor de HvA en UvA Folia Magazine is in 2011 voortgekomen uit Folia (1948) en Havana (1996).

Redactieadres Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD Amsterdam, telefoon 020-5253981, e-mail: redactie@folia.nl Hoofdredacteur Jim Jansen Chef redactie Mirna van Dijk Art director Pascal Tieman Redactie (print/web) Marieke Buijs, Sandra Hazenberg, Hester Hinloopen, Hagar Jobse, Wim de Jong, Eva Rooijers, Gijs van der Sanden, Annemarie Vissers, Robrecht de Vocht, Dirk Wolthekker Aan dit nummer werkten mee Hadjar Benmiloud, Bob Bronshoff, Fred van Diem, Robbert Dijkgraaf, Julie de Graaf, Martijn van de Griendt, Marc Kolle, Denise van Leeuwen, Roos Menkhorst, Danny Schwarz, Bob van Toor, Won Tuinema, Bas Uterwijk, Tjebbe Venema Eindredactie Harmen van der Meulen Correctie Mirna van Dijk, Harmen van der Meulen Opmaak Pascal Tieman, Carl Zevenboom Uitgever Stichting Folia Civitatis Redactieraad Wouter Breebaart, Simon Dikker Hupkes, Ilse Duijn, Jurriaan Gorter, Jaap Kooijman, Ronald Ockhuysen (voorzitter), Jean Tillie, Sebas Veeke Secretariaat Stephanie Gude (projectbegeleider) Zakelijke leiding Paul van de Water Drukker Roularta Printing, Roeselare België Advertenties Bureau van Vliet, Zandvoort, 023-5714745, zandvoort@bureauvanvliet.nl Voor advertenties binnen UvA en HvA: paul@folia.nl Folia Magazine probeert altijd de rechthebbenden van fotomateriaal te contacteren. Bent u rechthebbende en hebben wij u niet kunnen bereiken? Mail dan naar redactie@folia.nl.

15:05

(advertentie)

Cultureel Studentencentrum Nieuwe Achtergracht 170 Huur een repetitiestudio voor je eigen project, doe een cursus, bezoek een lezing of drink een drankje in het dagelijks geopende CREA Café.

Als student kun je nergens in Amsterdam goedkoper en beter terecht dan bij CREA, hét cultureel studentencentrum van UvA en HvA.

do 20, vr 21 | 20.15 uur | muziek

CREA Orkest - Orage Berlioz e.a.

Het CREA Orkest speelt Chasse Royale et Les Troyens van Hector Berlioz, Erste Hymne an die Nacht van Diepenbrock samen met sopraan Charlotte Houberg en Symfonie nr. 5 van Jean Sibelius.

Dominicuskerk Amsterdam | Studenten/vrienden E 10,-, overigen E 14,- | Kaarten via orkestleden en 45 min voor aanvang aan de deur.

vr 21, za 22, 20u | zo 23, 14u | theater

WIJ ZIJN GOD

Een toneelstuk over driehoeksverhoudingen, gebaseerd op ware gebeurtenissen uit de Stichting Fun sekte. Tekst: Helmert Woudenberg. Regie: Olaf Pieters.

CREA Theater | studenten E 6,-, overigen E 10,- | Reserveren: 020 525 1400

ma 24 | 20.00 uur | lezing

Real World Economics

Dr. Howard Nicholas (Institute of Social Studies) argues that we still fail to understand the underlying causes of the crisis. In 2008 at the very first session of Real World Economics, he predicted that the coming crisis ‘would scare the hell out of us’.

CREA Theater | Free for students/AUV pass, others E 5,- | No reservations

di 25, wo 26, do 27 | 20.00 u | theater

STA Toneel - Afscheid nemen bestaat niet

Maar afscheid nemen bestaat wel. Een beeldende voorstelling vol energie langs allerlei verhalen, herinneringen, dromen en angsten. Voor iedereen vanaf 9 jaar.

CREA Theater | STA-leden E 3,-, studenten E 6,-, overigen E 9,- | Reserveren: sta-toneel.nl

www.crea.uva.nl

de lezer

In de rubriek ‘de lezer’ blikt wekelijks iemand terug op het vorige nummer.

Wil jij diegene een keer zijn? Meld je dan aan via redactie@folia.nl.

FrANK VAN Der PLOeg (24), tHeOretIScHe FySIcA, uvA ‘Ik begin meestal met het blad een beetje door te bladeren. Of ik iets lees ligt heel erg aan het onderwerp. Zo’n stuk over individualisering dat zegt me bijvoorbeeld niet zo veel, maar dat stuk over de schuldengeneratie vond ik heel leuk en actueel. Heel studerend Nederland klaagt vaak meteen steen en been als er maatregelen genomen worden. Daarom vond ik het leuk dat deze studenten aangaven dat zij sowieso wel zouden zijn gaan studeren, ongeacht of de stufi verdwijnt. Ik was ook voor de langstudeerboete overigens. Dat vond ik een beter plan dan het verhoogde collegegeld voor een tweede studie. De opinie over papierverspilling vond ik ook erg goed. Daar had ik eigenlijk nog nooit zo over nagedacht. Van de vaste rubrieken vind ik ‘Toehoorders’ altijd leuk om te lezen. ‘Drift’ vind ik wat saaier geworden de laatste tijd, dus dat lees ik wat minder. De foto’s bij ‘Objectief ’ van deze week trekken me niet zo, dus die heb ik overgeslagen. De lay-out en de vormgeving vind ik overzichtelijk en er goed uitzien. Dat er op de voorkant weinig informatie gegeven wordt vind ik goed, anders krijgt een blad al snel zo’n roddelblad-uiterlijk. Ik mis niet echt iets nu, eigenlijk staan er altijd wel een paar artikelen in Folia Magazine die me aanspreken. Soms ook over verrassende onderwerpen zoals laatst over die nachtwakers. Leuk om te lezen over de medewerkers van wie je weet dat ze er zijn, maar nooit echt bij stilstaat.’ yyy tekst en foto Robrecht de Vocht

deining ‘Je kunt denken aan verdere investeringen in glasvezel, in uitbreiding van het openbaar vervoer of het opzetten van een topuniversiteit.’ Vicepremier LODeWijK ASScHer wil niet dat de opbrengst van de verkoop van Nuon verdwijnt in de gemeentekas voor reguliere uitgaven, zo zegt hij in Het Parool.

‘Laatst was er bijvoorbeeld een hoorspel van Bente Hamel, waar ze twee jaar aan heeft gewerkt. Het was vijftig minuten op Radio 4. Je kunt het terugluisteren, maar niemand die erover schrijft.’ Journalist en presentatrice MAArtJe DuIN hekelt het tekort aan aandacht voor radio in de media, in Het Parool.

‘Het echec van Ibn Ghaldoun toont dat onderwijsvrijheid is achterhaald. Ouders willen kunnen kiezen, maar niet op grond van godsdienst.

Wijzig dus de Grondwet.’ AuguSt HANS

DeN BOeF, ex-HvA-docent en journalist, in NRC Weekend over vrijheid van onderwijs.

‘Een panna is leuk, maar hij moet wel gezien worden. Iedereen moet weten dat jij die ander hebt vernederd.’ Huiswerkbegeleider JOrDI HALFMAN vertelt in Het Parool over haar onderzoek naar de subcultuur van straatvoetballers.

‘Op de cursus was zelfs een man die in de buurt van kinderen ging blozen. De omgeving vermoedde dat hij pedofiel was, waardoor hij alleen maar meer ging blozen.’ cOrINe DijK, UvA-docent klinische psychologie, legt uit wat de gevolgen van bloosangst kunnen zijn in Het Parool.

Opvallende quotes uit de afgelopen week van (voormalig) HvA’ers en UvA’ers. Iets leuks gezien, mail het naar redactie@folia.nl.

FoliaMagazine

39

+ MORE TO BE ANNOUNCED