PAGE 1
2 αυγουστου 2012
H TAINIA Tης εβδομαδας
MAGIC MIKE
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΧΑΟΣ
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑ
Η ΖΩΗ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ
ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ
PAGE 2 | FREE CINEMA | ISSUE#21
PAGE 3
26 Ιουλιου 2012
FREE CINEMA | τευχοσ #21
follow us on
www.freecinema.gr
Διεύθυνση Ηλίας Φραγκούλης Σχεδιασμός The Comeback Κείμενα Άγγελος Μαύρου Παναγιώτης Παναγόπουλος Ιωάννα Παπαγεωργίου Ηλίας Φραγκούλης
© 2012 FREE CINEMA All Rights Reserved Το περιεχόμενο του FREE CINEMA, στην όποια μορφή του (site, pdf), προστατεύεται από τις εθνικές (Ν.2121/93 ως ισχύει) και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή, αντιγραφή, πώληση, μίσθωση, χωρίς δικαίωμα παραχώρηση, αναδημοσίευση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, μεταγλώττιση, φόρτωση (upload), κατέβασμα (download), διαμόρφωση, δημιουργία αντιγράφων site (mirroring), τροποποίηση των σελίδων ή/και του περιεχομένου του με οιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδειά μας.
PAGE 4 | FREE CINEMA | ISSUE#21
21
εικονογραφηση: ηλιασ κυριαζησ
Editorial
Κ
αλό μήνα. Και ευχάριστα νέα. Τις 24 έφτασαν οι ταινίες που θα προβληθούν στους ελληνικούς κινηματογράφους μέσα στο μήνα Αύγουστο. Ναι, αυξήθηκαν! Γιατί μάθανε πως περνάτε καλά και το καταδιασκεδάζετε το φετινό καλοκαίρι... Κι ύστερα ρωτάνε οι αδαείς γιατί είναι τόσο «στραβωμένοι» οι κριτικοί κινηματογράφου, ή έστω εγώ, μην πάρω όλο τον κλάδο σβάρνα και αδικήσω και το σοβαρό επαγγελματισμό τους!
Θα μου πεις, γιατί δυσανασχετείς και δε δουλεύεις non stop 12 μήνες το χρόνο, που κάνεις κι αυτό που αγαπάς; Θράσος, ε; Να κάνεις δουλειά για τέσσερις, που λέει ο λόγος, να κοιτάς αμοιβές και έσοδα για να πεις και κανένα... ανέκδοτο και να σκέφτεσαι πως έξω και τι θα πει διακοπές ξέρουν και τι θα πει weekend = αργία ξέρουν και πόσοι άνθρωποι χρειάζονται - στα πάλαι ποτέ έντυπα - για να βγαίνει η ύλη. Εδώ, τα φορτώσαμε στην «κρίση» και πιάσαμε Αύγουστο και εργαζόμαστε με πάθος και αγάπη για τον κινηματο-
γράφο και την Τέχνη, μη σου το «αναλύσω» κι άλλο γιατί θα θίξω ανθρώπους κι «επαγγέλματα», αν με δεις να βγάζω καμιά ομπρελίτσα παραλίας και την επιγραφή «Ραντεβού το Σεπτέμβρη» στη homepage, για το καλό μου θα είναι, διαφορετικά... «ti’ nai ayto pou to lene agaph, ti’ nai ayto, ti’ nai ayto», που έλεγε κι η Σοφία Λορέν κάποτε στην Ύδρα, άμα δεν ξέρεις, μην τα ρωτάς, το θερμόμετρο τα φταίει (είχε έρθει και η Κατερίνα Στανίση στην πρεμιέρα του «Magic Mike» και δε νοιάστηκε να μας συστήσει κανείς, καταλαβαίνεις!). Είναι το πρώτο καλοκαίρι του FREE CINEMA και το αντιμετωπίζω με τους πιο σουρεάλ τόνους. Διότι όταν αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα με... εξωπραγματικό χιούμορ, έχεις μεγάλες πιθανότητες να τη βγάλεις σώφρων! Και ως σώφρων υποψήφιος θεατής πρέπει κι εσύ να αντιμετωπίσεις την έξοδο 6 ταινιών σήμερα. Και να λες πάντα «ναι»... Hλίας Φραγκούλης
2 αυγουστου 2012
H TAINIA Tησ εβδομαδασ
MAGIC MIKE (2012)
Είδος Κομεντί Σκηνοθεσία Στίβεν Σόντερμπεργκ Καστ Τσάνινγκ Τέιτουμ, Άλεξ Πέτιφερ, Ματ Μπόμερ, Τζο Μανγκανιέλο, Μάθιου ΜακΚόναχεϊ Διάρκεια 110’ Διανομή ΣΠΕΝΤΖΟΣ / SEVEN FILMS
η γνωμη του mr. klein
Κι εγώ έχω ταλέντα, αλλά δε με βρήκε ο Τέιτουμ να με αναδείξει... Άτιμο Χόλιγουντ, ας μην ήσουν έναν ωκεανό μακριά! Κατά τα άλλα, αν και μούφα το εργάκι, κάτι μαθαίνεις για να ρίχνεις γκόμενες και να το κουνάς το «πακέτο», δε χάσαμε το χρόνο μας... PAGE 6 | FREE CINEMA | ISSUE#21
του Ηλία Φραγκούλη Τριαντάρης stripper ανακαλύπτει παιδί της βιοπάλης και γίνεται ο μέντοράς του στην αναζήτηση του εύκολου χρήματος και του ακόμη πιο εύκολου κρεβατιού... Μετά από ένα σκασμό ταινίες, τις οποίες γυρίζει ανά δύο το χρόνο, τουλάχιστον, και παίζοντας με περιεχόμενο και ύφος τόσο αδυσώπητα όσο και... αποτυχημένα, ο Στίβεν Σόντερμπεργκ πιάνει μια παλιά, αυτοβιογραφική ιστορία του ηθοποιού Τσάνινγκ Τέιτουμ, που στα εφηβικά του χρόνια είχε περάσει για ένα φεγγάρι από πίστες... ξεβρακώματος, για να φτιάξει ένα από τα πλέον ανέλπιστα σουξέ του φετινού καλοκαιριού στις ΗΠΑ. Αρχικά, το «Magic Mike» είναι μια ταινία που θα ήθελε να ζει στα τέλη των sixties, σαν ένα άλλο «Midnight Cowboy», με τον έμπειρο hustler και το μαθητευόμενο χαζό επαρχιώτη. Ακόμη και τα ξεθωριασμένα χρώματα του Πίτερ Άντριους (ο Σόντερμπεργκ με ψευδώνυμο!) παραπέμπουν σε φιλμικό footage που ο χρόνος δε λυπήθηκε και τόσο, στο πέρασμα των δεκαετιών... Ο σκηνοθέτης κρατά μια οργανωμένη, στρωτή, καθαρή ματιά σε όλη τη διάρκεια του φιλμ και, κυρίως, στα νυχτερινά, εσωτερικά του club, όπου ούτε η κάμερα ούτε και το μοντάζ (του Σόντερμπεργκ ως... Μαίρη Ανν Μπέρναρντ!) παρασύρονται σε ρυθμικές κινήσεις και cuts, όπως θα ήθελε ένα σύγχρονο music promo, ούτε και «χορογραφούν» το... οφθαλμόλουτρο. Η εικόνα είναι ένας ψυχρός παρατηρητής, που δεν ερεθίζεται από το θέαμα. Αποτυπώνει τις στιγμές, μάλλον γοητευμένος από τα σώματα και τις ικανότητές τους, έχοντας στο background τις στριγκλιές των ανικανοποίητων γυναικών που μοιάζουν με... όρνεα πάνω από νεκρά σαρκία! Το χιούμορ μπορεί να επιτρέπει στο Σόντερμπεργκ να ενθέτει λεπτομέρειες όπως εκείνη με τον χορευτή που πάει να κάνει τη φιγούρα ρουτίνας με μια τροφαντή πελάτισσα, η οποία... του βγάζει τη μέση (!), όμως, στο σύνολό του, το «Magic Mike» βγάζει μια αίσθηση αδιέξοδου, σπαταλημένης ζωής και
PAGE 7
κυνισμού τόσο αδιάφορου προς τους ήρωές του, που σίγουρα δε νοιάζεται για το αν θα έχουν πεθάνει την επόμενη κιόλας μέρα... Η δουλειά του καστ εντυπωσιάζει. Ο Τέιτουμ είναι το dream boy με τους απίστευτους κοιλιακούς και το φιδίσιο κορμί, μια θηλυκή (περιέργως, σχεδόν ποτέ δεν περνάει από το μυαλό σου πως αυτή η ταινία μπορεί να συγκινήσει το... gay κοινό!) φαντασίωση που ταυτίζεται μονάχα με τη σαρκική επιθυμία - και τίποτε πιο εσωτερικό. Είναι μια πιο σωματώδης έκφανση του «παιδιού του λαού», που έχει φτάσει τα 30 αλλά είναι ακόμη εκεί, κολλημένος, όχι στην παρακμή, αλλά σε ένα μόνιμο σημείο εκκίνησης για... ένα άγνωστο αύριο. Ή, ακόμη χειρότερα, ένα μοναχικό αύριο. Δίπλα του, ο άβουλος Άλεξ Πέτιφερ, που τον έριξαν σ’ ένα dancefloor και δεν ξέρει καν τα βήματα, στήνει τον αφελή αντίποδα του κεντρικού ήρωα με αβίαστη άνεση. Πλησιάζοντας αυτό που έκανε ο Τομ Κρουζ στο «Rock of Ages», ο Μάθιου ΜακΚόναχεϊ είναι η «τσατσά» του club, ο κονφερασιέ του show, «η γριά η κότα» που όποτε νοιώθει την ανάγκη να επιδείξει την ισχύ του, αφήνει το PAGE 8 | FREE CINEMA | ISSUE#21
χέρι να γλιστρήσει στον καβάλο του και να θυμίσει στα θηλυκά του ποιος κάνει κουμάντο εκεί μέσα. Είναι η μορφή που ισορροπεί τις τριβές ανάμεσα στους χορευτές, ο άνθρωπος που περιμένεις να τους προδώσει και, μαζί, η πατρική φιγούρα που δεν πρέπει να λείπει από μια «οικογένεια». Μην εκπλαγείς αν τον δεις στην πεντάδα των υποψηφίων για το Όσκαρ δεύτερου ρόλου του χρόνου... Ναι, μπορεί η χρήση (και όχι η σύγκριση) του τίτλου του «Midnight Cowboy» να φαίνεται τολμηρή ή να δηλώνει θράσος. Το «Magic Mike» δεν έχει την ψυχή μιας ταινίας που θα γίνει σταθμός, που μιλά βαθύτερα για την εποχή της. Η ελαφρότητα του σήμερα δεν επιτρέπει πολλά πολλά, άλλωστε. Στην Αμερική δεν ζουν το μηδενισμό της κρίσης, την αναζήτηση ταυτότητας. Στην Τάμπα της Φλόριντα, η μέρα περνά στην παραλία ή στο επόμενο ραντεβού για τραπεζικό δάνειο. Το πολύ, στη δεύτερη δουλειά, για τα προς το ζην... Και για τη σύνταξη, ποιος ζει ποιος πεθαίνει. Ο Σόντερμπεργκ δε δίνει μια, anyway!
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ; Ευχάριστο σαν θέαμα, «πονηρό» μέχρι εκεί που του επιτρέπεται, παγιδευμένο στα στερεότυπα του ηθικού διδάγματος προς το φινάλε, το «Magic Mike» αποενοχοποιεί μια βόλτα μέχρι το στριπτιτζάδικο της γειτονιάς σου, αυτοθαυμάζεται στα χορευτικά του, αλλά δεν αυτοϊκανοποιείται σαν ανεγκέφαλη διασκέδαση. Που ίσως θα έπρεπε να ήταν, τελικά... link me official site official trailer imdb facebook page
PAGE 9
2 αυγουστου 2012
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΧΑΟΣ (2012) (SERBUAN MAUT)
Είδος Αστυνομική Περιπέτεια Σκηνοθεσία Γκάρεθ Έβανς Καστ Ίκο Ουγουάις, Ντόνι Αλάμσια, Ανάντα Τζορτζ, Γιαγιάν Ραχιάν, Ρέι Σαχετάπι Διάρκεια 101’ Διανομή FEELGOOD
η γνωμη του mr. klein
Epic! Φεύγουν μπουκέτα, πέφτει πυρομαχικό, σπάνε ραχοκοκαλιές, κλαίνε μανούλες, κι όλα αυτά μέσα σε μια πολυκατοικία χειρότερη κι από την Εφορία που πας για το ΦΠΑ σου! Της μεγάλης αλανιάς το εργάκι. PAGE 10 | FREE CINEMA | ISSUE#21
του Άγγελου Μαύρου Είκοσι άντρες των ειδικών δυνάμεων σε «καρφωμένη» έφοδο σε πολυκατοικία που διαφεντεύει εγκληματίας στο ρετιρέ έχουν Γολγοθά: τριάντα ορόφους, δεκάδες ορντινάντσες που σκοτώνουν, πλέμπα ενοίκων που φοβούνται, κάμερες σε όλους τους διαδρόμους, διεφθαρμένο αρχηγό κι ένα τσιράκι του Νονού, «αίμα» ενός εκ των μπάτσων με έγκυο γυναίκα. Ποιος θα μείνει ζωντανός; Ο Γκάρεθ Έβανς σίγουρα. Ο νέος νταής εξ Ουαλίας, που στο τρίτο του ντου στήνοντας ένα πόρτα – πόρτα εις ύψος «Fight Club» καταμέτρησης πτωμάτων στην υποκοσμική Τζακάρτα της Ινδονησίας χτυπάει στα ίσα με τα δικά τους όπλα κι αγκωνιές τα... αγκωνάρια εδώ και δεκαετίες του σινεμά βίας: το «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» (στο the only way is up, σφαιράτο αναβατόριο ανδραγαθηματικής αποστολής «Survivor»), το «Ο Σταθμός 13 Δέχεται Επίθεση» (στο πατιρντί εγκλωβισμού «οργάνων» σε άμυνα), το «Old Boy» (στη σεκάνς - σήμα κατατεθέν «Ένας (ένας) Εναντίον Όλων» νουμεράδας στο χωλ), το «Χωρίς Ταυτότητα» (στα εκ του σύνεγγυς, μέχρι θανάτου ρεαλιστικά man to man), το «Hostel» (στους σαδιστικούς ακρωτηριασμούς, διαμελισμούς, ανασκολοπισμούς κ.ο.κ. σε habitat ντέκας κρυπτοσφαγείου φυλακής, εδώ επιπλωμένης), το «A Better Tomorrow» (στην υποπλοκή αδελφών στις απέναντι πλευρές του Νόμου), το «Ong Bak» (στις λαβές muay thai, βασικού συστατικού - μαζί με τα πάσης φύσης λεπίδια, το judo και το kickboxing - του pencak silat, της εθνικής πολεμικής τέχνης, πρεσβευτής της οποίας γίνεται η ταινία). Την ομοίως ασιατική χείρα βοηθείας τείνει το design μπίχλας exotica, που σε αιχμαλωτίζει στις εδώ ημιτρώγλες τύπου φάκα (μια σκηνή προκάτ κρυψώνας σε κολλάει στον τοίχο, όπως και τους ήρωες). Αυτό που κατά κόρον πουλάει προστασία, όμως, είναι τα κορμιά και τα μαχαίρια και η πυρί-
τιδα, ένα pas de trois σε κλειστούς χώρους, το οποίο φτύνει αίμα φαντεζί hardcore με «ντουλάπες» τη φωτογραφία και το ντουέτο μοντάζ / μιξάζ. Τούτα πιάνουν στις γρήγορες σασπένς ή αδρεναλίνη - και αυτή η τελευταία αφήνει στις σπαζοκοκαλιές κακών, καλών ή αμφίθυμων τραύματα που μόνο μια στρατιά φυσιοθεραπευτών μασέρ (δείτε τα ζενερίκ τέλους) ή η... ήττα (όπως αυτή που τρώει ο λοχίας, συμπρωταγωνιστής σχεδόν, ήρωας) μπορούν να ανακουφίσουν. Όχι, πάντως, να θεραπεύσουν: το τραβάνε ένα ζόρι η εστίαση αφήγησης και χαρακτήρες εμφανώς μωλωπισμένοι απ’ το στρίμωγμα πλοκής, κάποιες φιγούρες στο ματσούκι (χορογραφημένο από τους δύο star - ατραξιόν, τον μπασκίνα Ιγουάις και το πρωτοπαλίκαρο Ραχιάν) το υπερσπρώχνουν σε σημείο WWF και οι... πίστες που περνάς διαδοχικά ως την κτιριοκορφή και την κορύφωση αφήνουν video game σημάδια.
No problem: αν έχεις τα μπράτσα, ετοιμάσου για επίθεση από μία genre γροθιά που καταφέρνει θεαματική εισβολή στο mainstream. Αν όχι, χτύπα ξύλο...
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ; Θες μάπες, σχιστομάτικη Έβδομη Τέχνη, αίμα χωρίς όρια από ένα νέο auteur; Βάρ’ του. Οι ευαισθητούληδες λουφάξτε. link me official site official trailer imdb facebook page PAGE 11
2 αυγουστου 2012
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ (2012) (BEING FLYNN)
Είδος Κοινωνικό Δράμα Σκηνοθεσία Πολ Γουάιτζ Καστ Πολ Ντάνο, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζουλιάν Μουρ, Ολίβια Θέρλμπι Διάρκεια 102’ Διανομή ODEON
η γνωμη του mr. klein
Του κόσμου η απονιά και ο Ντε Νίρο, που’ χει κακάσχημο παιδί που δε γνώρισε ποτέ του (θα το είχε δει στο μαιευτήριο...) και τώρα έχει την ανάγκη του, γιατί δεν έχει εις τον ήλιο μοίρα. Ο Νίκος ο Ξανθόπουλος καλύτερα έργα έκανε... PAGE 12 | FREE CINEMA | ISSUE#21
της Ιωάννας Παπαγεωργίου Κουβαλώντας βαρύ φορτίο ενοχών, τραυμάτων, απωλειών και εθισμών, ο μετα-έφηβος Νίκολας Φλιν αρχίζει να βρίσκει τον εαυτό και το δρόμο του στο άσυλο αστέγων όπου βρίσκει δουλειά. Μέχρι που επανεμφανίζεται αιφνιδίως ο χρόνια απών, «φευγάτος» πατέρας του. Ηθοποιοί ανά τον κόσμο επιμένουν πως η πραγματικά δική τους Τέχνη είναι το θέατρο και όχι το σινεμά ή η τηλεόραση. Για κάποιους σαν εμένα, όμως, τους ορκισμένους κινηματογραφόφιλους, που συγκινούμαστε ελάχιστα έως καθόλου με τα όσα λαμβάνουν χώρα επί σκηνής, μια επί της - μικρής ή μεγάλης - οθόνης, φωτισμένη ποίηση ήθους γίνεται πάντα μια από εκείνες τις μικρές, αλλά ανεκτίμητες χαρές της ζωής. Ακόμα και αν η υπόλοιπη ταινία δε βλέπεται (το «The Dark Knight Rises» πολλοί εμίσησαν, εντός και εκτός συνόρων, την Catwoman της Αν Χάθαγουεϊ κανείς. Σωστά, Ηλία;) Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Το «Άλλη Μια Νύχτα» δεν είναι φιλμ που δε βλέπεται. Σε καμία περίπτωση. Απλά, ούτε έχει κάτι ιδιαίτερα καινούργιο να πει, ούτε φροντίζει να ισορροπήσει την αβάσταχτα πικρή προοπτική του με ικανοποιητικές πινελιές χιούμορ και γλυκύτητας, ούτε συστήνεται στο ελληνικό κοινό την καλύτερη δυνατή εποχή (εσύ πόσο αντέχεις, μέσα στο καλοκαίρι του καύσωνα και της κρίσης που ζούμε να αντιμετωπίσεις τη χιονισμένη μιζέρια της χειμωνιάτικης, γκρίζας Βοστώνης;). Βασισμένη στα απομνημονεύματα του ίδιου του Φλιν, «Another Bullshit Night in Suck City», (που μόνο στον τίτλο τους χωρούν πολύ περισσότερο ταιριαστό, καυστικό, σαρκαστικό χιούμορ από ότι τα 102’ της κινηματογραφικής μεταφοράς τους), αποτελεί ειλικρινή, αλλά κουραστικά μονόχνωτη (στη γκρίνια και στην κακομοιριά της) σπουδή τής, από τη φύση της, δυσλειτουργικής σχέσης γονιών και παιδιών - μόνο
τυπικά ενήλικων και ανήλικων. Φτιαγμένη από έναν πάλαι ποτέ (;) πολλά υποσχόμενο δημιουργό, θεωρητικά βρισκόμενο στο στοιχείο του. Ίχνος, όμως, από τη φρεσκάδα και το γλυκόπικρο χιούμορ με το οποίο προσέγγιζε ο Γουάιτζ τη σύγκρουση των γενεών στο «Για Ένα Αγόρι» ή ακόμα και στο «Ποιος Είναι Το Αφεντικό» δεν αναπνέει εδώ: σε αυτή την αφτιασίδωτη αποτύπωση της καθημερινότητας μια χούφτας «ανεκπλήρωτων», τσακισμένων ανθρώπων. Που θα ήταν αμετάκλητα αντιπαθείς αν δεν είχαν την ευλογία να ενσαρκώνονται από μια ιερή, ερμηνευτική τριάδα... Στο μικρό αλλά καταλυτικό ρόλο της μητέρας του Νικ, η Μουρ αφήνει ανεξίτηλο το σημάδι της ως μια απέραντα μόνη γυναίκα που επιχειρεί να στηρίξει και οικονομικά και συναισθηματικά το γιο της, αποτυγχάνοντας μοιραία και στα δύο. Αντάξιός της ως αποτυχημένος σε όλα πατέρας, ο Ντε Νίρο (στην καλύτερη στιγμή του εδώ και πάρα, πάρα πολλά χρόνια και φιλμ) καταφέρνει όχι μόνο να κάνει οικείο (και κατά συνέπεια συμπαθή) ένα άτιμο, ρατσιστικό, τυραννικό, ναρκισσιστικό, κατά φαντασία σπουδαίο, αυτοκατεστραμμένο ανθρώπινο ον, αλλά και να σου σπαράξει την καρδιά εκδηλώνοντας την
αγάπη και την περηφάνια του για τον Νικ, αφήνοντάς τον πίσω. Ελεύθερο. Ο Ντάνο, όμως, είναι η παλλόμενη καρδιά αυτού του φιλμ - ένας πολύ διακριτικός ήρωας, που μαθαίνει όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά και να ζει. Να δίνει και να παίρνει. Χωρίς να χάνει την υπομονή ή να υποκύπτει στον κυνισμό. Επίμονα τρυφερός και δημιουργικός. Εκφραστικά ήσυχος, αλλά καίριος. Απέριττος, αλλά απτός. Αληθινός. ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ; Κάθε άλλο παρά καλοκαιρινή απόδραση, πικρή, στυφή και χωρίς χιούμορ αποδόμηση του θεσμού της οικογένειας, θα σε αποζημιώσει με τις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, και κυρίως με εκείνη του σφόδρα παραγνωρισμένου Ντάνο. link me official site official trailer imdb facebook page PAGE 13
2 αυγουστου 2012
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑ (1950) (ALL ABOUT EVE)
Είδος Δράμα Σκηνοθεσία Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς Καστ Μπετ Ντέιβις, Αν Μπάξτερ, Τζορτζ Σάντερς, Σελέστ Χολμ, Γκάρι Μέριλ, Μέριλιν Μονρόου, Θέλμα Ρίτερ Διάρκεια 138’ Διανομή SEVEN FILMS
η γνωμη του mr. klein
Γυναίκες. Που τσακώνονται. Ασπρόμαυρο. Πάνω από δύο ώρες. Λέει κάτι πετυχημένα η Ντέιβις, άμα πάρεις και το κέντημα στο σινεμά, θα την κάνεις λαχείο... PAGE 14 | FREE CINEMA | ISSUE#21
του Παναγιώτη Παναγόπουλου Η διάσημη star του θεάτρου Μάργκο Τσάνινγκ, φτάνοντας τα σαράντα, βασανίζεται από τις ανασφάλειές της ως γυναίκα και ηθοποιός. Η νεαρή Ιβ κερδίζει την εμπιστοσύνη της με κολακείες και με μια πονεμένη ιστορία, όμως, σύντομα η Μάργκο θα τη βρει απέναντί της ως ανταγωνίστρια και αντίζηλο. Ανεξάρτητα από βαθμολογίες και αστεράκια, υπάρχουν μερικές, όχι και πάρα πολλές, τελικά, ταινίες, που μόνο «μεγάλες» μπορείς να τις χαρακτηρίσεις. Όχι μεγάλες σε παραγωγή ή θέαμα, αλλά σε μέγεθος και υπόσταση. Είναι σα να υπήρχαν πάντα και το πιθανότερο είναι ότι θα διαρκέσουν για πάντα. Το «Όλα για την Εύα» είναι μια τέτοια ταινία. Άψογη στην παραμικρή της λεπτομέρεια, είναι μια ταινία άχρονη, γιατί όχι μόνο αναφέρεται σε θέματα που υπάρχουν πάντα γύρω μας, όπως η φιλοδοξία, η ανασφάλεια και η προδοσία, αλλά και γιατί είναι γραμμένη, γυρισμένη και παιγμένη χωρίς τίποτα παλιομοδίτικο ή γερασμένο. Γυρισμένο το 1950, μια χρονιά θριαμβευτική για το κλασικό σινεμά, αφού βρέθηκε στην απονομή των Όσκαρ μαζί με το επίσης αριστουργηματικό «Sunset Boulevard» του Μπίλι Γουάιλντερ, το «Όλα για την Εύα» υπερίσχυσε στις υποψηφιότητες, φτάνοντας το ρεκόρ των 14ων, αλλά και στα βραβεία, κερδίζοντας 6. Όχι, όμως, για την Μπετ Ντέιβις, που το έχασε σα να συνεχιζόταν η ιστορία, εξαιτίας της Αν Μπάξτερ, η οποία έβαλε λυτούς και δεμένους ώστε να είναι υποψήφια και αυτή στην κατηγορία α’ ρόλου. Τελικά δεν κέρδισε καμία τους. Κι όμως, η ερμηνεία της Ντέιβις είναι όχι μόνο η καλύτερη της καριέρας της και ο σπουδαιότερος ρόλος της, αλλά μια ερμηνεία - υπόδειγμα. Η Ντέιβις ρίχνει βλέμματα, ξεστομίζει ατάκες, καπνίζει ασταμάτητα, όχι σα να παίζει τη Μάργκο, αλλά σα να την έχει καταλάβει το πνεύμα της. Είναι μια
γυναίκα με δύναμη, αλλά και φόβο, επειδή δεν ξέρει αν θα μπορέσει να διατηρήσει όλα αυτά για τα οποία αγωνίστηκε, εξαιτίας μιας απλώς πιο νέας και πονηρής γυναίκας. Μπορεί να φαίνεται παράδοξο για ένα σενάριο που θεωρείται μάθημα συγγραφής και δημιουργίας χαρακτήρων, να βασίζεται σε μια ιστορία που πρωτοδημοσιεύτηκε στο... Cosmopolitan! Ο Μάνκιεβιτς, ωστόσο, πήρε την ιστορία της Μαίρη Ορ και την έκανε πλουσιότερη, πιο βαθιά, τοποθετώντας την στον κόσμο του θεάτρου. Όπως κάθε μεγάλη πρωταγωνίστρια, η Μάργκο έχει το δικό της θίασο να την ακολουθεί και εκτός σκηνής. Το σκηνοθέτη της και σύντροφό της, το συγγραφέα της και την «κυρία των τιμών» γυναίκα του, την αμπιγιέζ της, τον κριτικό - άσπονδο φίλο (ένα αναγκαίο κακό). Σ’ αυτόν το θίασο θα εισβάλει η Ιβ και θα τον ανατρέψει από μέσα, επιχειρώντας να τον διαλύσει και να τον οικειοποιηθεί. Είναι
μια άγρια μονομαχία, συναρπαστική. Κι αν υποτίθεται υπάρξει κερδισμένη μάχη από την ασυγκράτητη Ιβ, ακόμη και τη στιγμή που κρατάει ένα βραβείο, τον πόλεμο κερδίζει η Μάργκο, λέγοντάς της: «Μπορείς να βάλεις το βραβείο εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκεται η καρδιά σου...». Όλη η ταινία ξεχειλίζει από ατάκες γεμάτες δηλητηριώδη κακία και ευφυΐα. Η πιο γνωστή, ίσως, είναι αυτή της εισόδου της Μάργκο στο party της. «Δέστε τις ζώνες σας, θα έχουμε βραδιά με αναταράξεις!». Σκηνή προς σκηνή, τα λόγια εκτοξεύονται σα στιλέτα με τέτοια ένταση που μόνο ενθουσιασμό μπορούν να προκαλέσουν. Γύρω από την Ντέιβις υπάρχει ένα ensemble σπουδαίων πρωταγωνιστών. Ο Μάνκιεβιτς σοφά δε δείχνει την Ιβ της Αν Μπάξτερ να ερμηνεύει στη θεατρική σκηνή. Το ταλέντο της εκεί δε θα μπορούσε να συγκριθεί με της Μάργκο. Βρίσκεται στα παρασκήνια. Από PAGE 15
τους άλλους ηθοποιούς, ξεχωρίζει η παγερή φιγούρα του Τζορτζ Σάντερς στο ρόλο του κριτικού Άντερσον ΝτεΓουίτ, η κοφτή ευθύτητα της αμπιγιέζ Θέλμα Ρίτερ και η ανερχόμενη ακόμη Μέριλιν Μονρόου σε μια σύντομη εμφάνιση που είναι αρκετή για να τραβήξει πάνω της όλη την προσοχή. Σημείωση: Τα γυρίσματα της ταινίας θα ήταν πανηγύρι τρελής χαράς για κάθε ιστορικό (πες τον και κουτσομπόλη) του θεάματος. Ένα μικρό παράδειγμα: Την πρώτη μέρα στο πλατό, η Σελέστ Χολμ μπήκε λέγοντας σε όλους «καλημέρα», για να πάρει από την Ντέιβις την απάντηση: «Σκατά, καλοί τρόποι...». Η Χολμ δεν της ξαναμίλησε εκτός σεναρίου.
PAGE 16 | FREE CINEMA | ISSUE#21
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ; Αν αγαπάς το σινεμά με οποιονδήποτε τρόπο, δεν επιτρέπεται να μην έχεις δει αυτή την ταινία. Ακόμη κι αν βαριέσαι να δεις ένα «παλιό» φιλμ, οι δηλητηριώδεις ατάκες του είναι τόσο απολαυστικές, που θα έκαναν και το πιο ξεδιάντροπο reality να κρυφτεί από ντροπή. link me modern trailer imdb facebook page
PAGE 17
2 αυγουστου 2012
Η ΖΩΗ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ (2012) (La vie d’une autre)
Είδος Κοινωνικό Δράμα Σκηνοθεσία Σιλβί Τεστί Καστ Ζιλιέτ Μπινός, Ματιέ Κασοβίτς, Ορ Ατικά, Ντανιέλ Λεμπρούν Διάρκεια 97’ Διανομή VIDEORAMA
του Παναγιώτη Παναγόπουλου Η Μαρί κοιμάται τη βραδιά των 25ων γενεθλίων της, αφού μόλις έχει γνωρίσει έναν άνδρα που της αρέσει και ξυπνά σαραντάρα, με παιδί και στα πρόθυρα διαζυγίου. Στις επόμενες ημέρες προσπαθεί να ξαναβάλει τη ζωή της σε τάξη. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Σιλβί Τεστί, μιας από τις καλές Γαλλίδες ηθοποιούς, πάσχει από τα συνηθισμένα ελαττώματα των ταινιών που πρωτοσκηνοθετούν ηθοποιοί. Το κυριότερο είναι ότι βασίζονται σ’ αυτά που ξέρουν, δηλαδή τους ηθοποιούς. Έτσι κι εδώ, η Τεστί γραπώνεται από τη Ζιλιέτ Μπινός, χωρίς μάλιστα να μπορεί να την ελέγξει απολύτως. Το τέχνασμα της ««μαγικής» μετάβασης από μια ηλικία σε άλλη, από ένα σώμα σε ένα άλλο, είναι από τα πιο συνηθισμένα - και κουρασμένα - στο αμερικανικό σινεμά, όπου συνήθως χρησιμοποιείται σε κωμωδίες όπως το «Big» και το «Freaky Friday». Εδώ, στη «Ζωή Mιας Άλλης», η έμφαση πέφτει στο δράμα, αν και τα κωμικά στοιχεία δεν αποκλείονται. Η Μπινός- Μαρί, μετά το πρώτο σοκ της διαπίστωσης ότι έχει πατήσει τα σαράντα, ανακαλύπτει μία προς μία τις αλλαγές στη ζωή της που δεν είχε προλάβει καν να φανταστεί. Είναι μητέρα ενός αγοριού, έχει γίνει επιτυχημένη και
η γνωμη του mr. klein
Ούτε η μια είμαι, ούτε η άλλη. Ας βγάλει μόνη της την άκρη, είναι και γαλλικό... PAGE 18 | FREE CINEMA | ISSUE#21
σκληρή επιχειρηματίας, έχει εραστή, αλλά εντυπωσιάζεται από το γεγονός ότι έχουμε ευρώ και ότι πέθανε ο Μάικλ Τζάκσον! Σε όλο αυτό το κομμάτι η Μπινός παίζει με μια κωμική υπερβολή που αγγίζει, αλλά δεν ξεπερνάει το όριο. Αργότερα οι τόνοι θα πέσουν, όταν θα βγει μπροστά η ιστορία του ζευγαριού, όμως, η ιστορία δε λειτουργεί όσο ισχυρά θα ήθελε ενδεχομένως η Τεστί. Ο χαρακτήρας του Πολ, του συζύγου, είναι απόμακρος και ως ήρωας αλλά και στο σενάριο και η υποτονική ερμηνεία του Ματιέ Κασοβίτς δε βελτιώνει τα πράγματα. Ο στόχος της «Ζωής Μιας Άλλης», που βασίζεται στο μυθιστόρημα της Φρεντερίκ Ντεγκέλ, είναι προφανής. Θέλει να είναι μια αλληγορία για την κόπωση στις ανθρώπινες σχέσεις, για τη ρουτίνα που ξεφτίζει την επαφή μέσα σε ένα ζευγάρι και μας αναγκάζει να εγκαταλείψουμε τον αισιόδοξο ξένοιαστο εαυτό μας. Υπάρχουν πολλά θέματα
ανοιχτά πίσω από αυτό το ζήτημα, όμως, η ταινία της Τεστί μένει απλώς σε μια επιφάνεια, η οποία σε καθαρά κινηματογραφικό - τεχνικό επίπεδο, δεν είναι και πολύ καλά οργανωμένη. ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ; Για φανατικούς οπαδούς της Ζιλιέτ Μπινός, ώστε να την απολαύσουν σε one woman show ή για όσους (-ες) αισθάνονται ότι θα ήθελαν να πατήσουν reset στον παρηκμασμένο έγγαμο βίο τους. link me official site official trailer imdb facebook page (GR) PAGE 19
2 αυγουστου 2012
ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ (2010)
Είδος Οικογενειακό Δράμα Σκηνοθεσία Νίκος Γκαϊτατζής Καστ Γιώργος Βογιατζής, Γιώργος Χωραφάς, Βερόνικα Βασιλακοπούλου Διάρκεια 92’ Διανομή VILLAGE FILMS
του Άγγελου Μαύρου Ρωσίδα με νέο σύζυγο από ΗΠΑ «κλέβει» τη μπέμπα της από τον εξηντάρη Πλακατζή πλανόδιο που τη μεγάλωσε. Εκείνος, για να δει το αγγελούδι του ξανά, θα βρεθεί στη… Χουάρεζ με γκρίνγκο αετονύχη ξάδερφό του για να περάσει (τα μύρια όσα και) το φράχτη για τα States. Κι αυτός έχει αγάπη «Χωρίς Σύνορα», και η εταιρεία διανομής του φιλμ (που το σπρώχνει με στοργή στις αίθουσες για δεύτερη φορά, μετά την ακαριαία διακοπή της προβολής του λόγω αίτησης ασφαλιστικών μέτρων για μια... μουσική σύνθεση 21 μήνες πριν), κι ο ομογενής Νίκος Γκαϊτατζής. Γι’ αυτό και φαντάζει ακόμη πιο τράτζικ το ότι είναι χρόνια ληγμένο το ούτως ή άλλως φύλλο και φτερό σεναριακό family διαβατήριό τους, σου κάνει κλικ τσίπικα κι ο φακός τουρίστα, κι ως συνέπεια απελαύνεται αυτόματα σαν σταλόνειο-«Over the Top»-dead on arrival-με-σομπρέρο-μέσα-κι-έξω-απ’το-«Αμέρικα Αμέρικα»-του-Καζάν η ελληνική και γιάνκικη λαθρομεταναστευτική πατρο-Οδύσσεια όλων τους με αστυνομικού λουκιού κλου. Μια γραφικά αδέξια ζεϊμπεκιά (όπως αυτή στην «εξόδιο» σκηνή στάκαμαν στα χιόνια του πρώην Προέδρου του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) για το τσαγανό του ακατάβλητου Ρωμιού, το γονεϊκό βασικό ένστικτο και το λοξά χαρμολυπηρό σούρτα φέρτα της ζήσης από ένα μελό σασπένς road movie, που κάνει οχτάρια πότε σαν Κώστας Στράντζαλης (στο
η γνωμη του mr. klein
Βγήκαν, μωρέ, βγήκαν, τα γίδια απ’ το μαντρί...
PAGE 20 | FREE CINEMA | ISSUE#21
«άχουτο» συγκινησιακό θέμα της ξανθούλας παιδούλας), πότε σαν Κάρι Φουκουνάγκα (στο νατουράλ δραματικό εμιγκρέ tex mex νταβαντούρι) και πότε σαν πρώιμος Νίκος Ζαπατίνας (στα φιλίας και πονηρίας, «Ένας κι Ένας» ιλαρά συσφικτικά σκετς); Είναι μοιραίο να κρατηθεί στο τελωνείο και για το art design φτωχολογιάς με τους κομπάρσους σκορποχώρι, να φωνάξουν «τηλεορασάκηδες τρεχάτε» τα guest Δωροθέας Μερκούρη, Γιώργου Καραμίχου, Απόστολου Γκλέτσου, Γιάννη Μποσταντζόγλου και Σπύρου Παπαδόπουλου, να χαντακωθεί και όχι μόνο οπτικά η Ζόγια Κάπλαν. Δώσε βίζα σε στιγμές του Βογιατζή και κάνε την γι’ αλλού. Εδώ είναι Ψωροκώσταινα. Του τύπου «διασπορά» - αυτό είναι το χειρότερο του πράγματος…
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ; Φεύγα μακριά. Εκτός αν είσαι (ακόμα;) fan σειρών στιλ «Λένη». Τότε θα τη βρεις, κακομοιράκο. link me official trailer imdb
PAGE 21
PAGE 22 | FREE CINEMA | ISSUE#21