FRET MAGAZINE maart/april 2012

maar t / ap r i l

‘We moeten de hele tijd beter worden’

12

zoo

the

go back to

OSPITAL BOMBERS H A NNEKE VAN GIERSBERGEN M OSS T HE PHANTOM FOUR & THE ARGUIDO D OESHKA F INN SILVER A SPHYX LUIK B LAUDZUN L ANGE FRANS

Muziekmagazine €3,35

ALL ES O V U LT RA T ER O EN N EN U

Muzikanten!

Muziekliefhebbers!

schrijf je Nu iN voor de grote prijs vaN NederlaNd 2012

stem je favorieteN de grote prijs iN

Maak kans op een finaleplek in Paradiso

Samen met de vakjury bepaal jij welke

of Melkweg, 5.000 euro, een videoclip,

bands en artiesten er direct geselecteerd

festivaloptredens, studiotijd, professionele

worden voor de kwartfinales.

coaching én een glanzende beker.

Ga naar groteprijsvan.nl en breng

•

Inschrijving is mogelijk

je stem uit. Wie weet zien we jouw favoriet

t/m 18 maart in de categorieën

in december tijdens de finales in

Hiphop

•

Bands

•

Singer - songwriter

Paradiso en Melkweg.

www.groteprijsvan.nl N e d e r l a N d s

g r o o t s t e

c o m p e t i t i e

v o o r

l i v e m u z i e k

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland

12 m a a rt / a pri l

‘Hiphop is popmuziek geworden, het is op de radio, we zitten bij Koffietijd’ (Lange Frans)

maar t/apr il 2012

FRET

03

inhoud

jaargang 19, nummer 2, maart/april 2012

14 T HE PHANTOM FOUR & THE ARGUIDO

Een bijzondere samenwerking.

16 G O BACK TO THE ZOO

Het langverwachte tweede album is klaar!

20 T HE DON’T

TOUCH MY CROQUEMONSIEURS

‘Uit chaos komt het mooiste voort.’

22 B LAUDZUN

Uitverkochte zalen, met dank aan DWDD.

24 M OSS

Het vlaggenschip van platenlabel Excelsior

27 LUIK

Maakte een echte nachtplaat.

28 U LTRA

Staat weer volop in de belangstelling.

34 H ANGOVER HERO

‘Neem jezelf niet te serieus.’

36 L ANGE FRANS

Amsterdamse volksrapper debuteert.

38 H OSPITAL BOMBERS

Zingen over het leed dat liefde heet.

42 F INN SILVER Fotoverslag vanuit Japan.

46 A SPHYX

Death metal-pioniers spelen nog altijd overal in Europa.

48 D OESHKA

Get Your Jazz On Stage-winnares werkt er hard voor.

50 A NNEKE VAN

GIERSBERGEN

Hoeft niet meer bescheiden te zijn.

72 04

Verslag vanuit Groningen

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

‘Ze dachten waarschijnlijk: wat zijn dit voor idioten?’

28

Japan ligt aan hun voeten

42

VASTE RUBRIEKEN

‘Het is moeilijk om te stoppen als je bezig bent. Dan moet iemand zeggen dat het goed is’

16

06 BANDS&EVENTS

Het laatste nieuws, de column van Lucky Fonz III, plus interviews met Komatsu, Nemesea, When All Light Dies en The Raef.

21 DIY

In elke FRET krijgt een band de kans een eigen pagina te maken. Bekijk het resultaat van De Avonduren.

35 BACKSTAGE

Ingeborg Steenhorst, dresser en styliste.

41 DE 7 HOOFDZONDEN

Julian Sas: ‘De lust is er wel, maar niet met een vreemde vrouw.’

52 GEAR&GADGETS

Met nieuws van de NAMM 2012, Vanderbuyst, de studio van Simon Akkermans en de Clavia Nord Drum Synthesizer.

82 VOLGELINGEN

Annebel Blaauw, fan van De Jeugd van Tegenwoordig.

58 CD-RECENSIES

De nieuwe albums van Tim Akkerman, Blaudzun, Hospital Bombers, Kroons, LUIK, Autumn, Black Bottle Riot, Anneke van Giersbergen, Heideroosjes, Moss e.v.a.

69 BOEKEN

De Culture Club van Craig Schuftan en The Shuffles door Peet Kappen.

70 DEMONTAGE

De demo van de maand is van Sexual Reproductive Systems.

‘We zoeken de randjes op’

24

72 LIVE IN HOLLAND

Met Noorderslag, Onder Invloed, The Very Next en Amsterdam Klezmer Band.

‘Ik ga verder onder mijn eigen naam’

78 AGENDA

Een selectie van de concerten en festivals van de komende maanden.

50 maar t/apr il 2012

FRET

05

Bandsevents LUCKY’S LEVENSLESSEN Voor artiesten was bedelen altijd al een soort tweede natuur, maar tegenwoordig is het zelfs hip – zij het onder bepaalde omstandigheden.

Op internet mag je iedereen geld vragen als het voor een specifiek kunstzinnig doel is. Dat heet crowdfunding, en kan gedaan worden zonder gêne of angst om de familienaam ten schande te brengen. Illustratrice en web­ legende Lize Korpershoek omschreef dit fe­ nomeen onlangs als Bedelen 2.0.

Ik vind namelijk dat artiesten (en dan vooral singer-songwriters) ook recht hebben op men­ selijke waardigheid. Ik stel daarom voor, aan al mijn collega’s, om vanaf nu prostitutie als een serieuze optie tot schnabbelen te be­ schouwen. Ik ben me natuurlijk bewust van de maatschappelijke taboes eromheen, maar als bedelen crowdfunding kan worden, dan ligt prostitutie 2.0 voor de hand.

Bij deze alvast wat praktische suggesties voor de moderne hoererende muzikant. Ga niet achter een raam zitten. Denk aan uw imago en regel alles via twitter. Noem het personal mer­ chandising. Beschouw fans als potentiële klan­ ten, en klanten als potentiële fans. Weet dat u toch al getraind bent om te behagen. Vermeld ‘klantenbindingsactiviteiten’ aan de belasting­ dienst. Zie de erotiserende werking van roem als een tot nu toe ondergewaardeerde tak van uw eenmanszaak. Benader de seks als perfor­ mance en wees zo professioneel als u altijd bent. Zie het als toewijding aan de kunst.

Foto siese veenstra

Lucky Fonz III

06

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

B

ands, muzikanten en mc’s kunnen zich nog tot en met zondag 18 maart inschrijven voor de Grote Prijs Van Nederland, de grootste competitie voor live muziek. De prijzen bestaan naast een finaleplek in Paradiso en de Melkweg uit vijfduizend euro, een videoclip, festivaloptredens, studiotijd, professionele coaching én een glanzende beker.

Dit jaar is er naast de gebruikelijke catego­ rieën Hiphop en Singer/Songwriter een nieu­ we categorie bijgekomen: Bands. Deze cate­ gorie is een samenvoeging en uitbreiding van de voormalige genres Rock/Alternative en Dance/Producers. Inschrijving in de nieuwe categorie is mogelijk voor bands uit alle gen­

Foto Pim Hendriksen

Mijn leraar Nederlands vertelde me ooit dat we prostitutie in oude Nederlandse literatuur in sommige gevallen moesten zien als een teken van menselijke waardigheid. Het hield namelijk in dat de vrouw had geweigerd zich te verlagen tot het nog minder eervolle bede­ len. Dit idee is me bijgebleven, en het ligt aan de grondslag van mijn voorstel in deze tijden van crisis.

VERNIEUWDE GROTE PRIJS VAN NEDERLAND OPENT INSCHRIJVING res. Voorwaarde is dat er wordt opgetreden in groepsverband, dat wil zeggen vanaf twee personen.

Ook nieuw is dat het publiek het hele jaar door via de website www.groteprijsvan.nl op zijn favoriete artiest kan stemmen. Zo kan het publiek per categorie direct tien acts de kwart­ finales instemmen, de overige acts worden als vanouds geselecteerd door de vakjury. Na iedere competitieronde worden de stemmen gereset en kunnen acts opnieuw een ronde verder gestemd worden. De kwartfinales vin­ den plaats door het hele land in mei en juni, de halve finales in september. De finales vin­ den plaats op zaterdag 8 december in Para­ diso en de Melkweg in Amsterdam. www.groteprijsvan.nl

NIEUW MUZIEKPLATFORM DUVELVIBES GELANCEERD

B

iermerk Duvel heeft in samenwerking met tijdschrift Jazzism, Muziek Centrum Nederland, Podiuminfo en Blue Note een nieuw online muziekplatform gelanceerd onder de naam DuvelVibes.

Het platform richt zich op zowel liefhebbers als makers van jazz, groove, r&b, soul en dance.

Daarnaast heeft DuvalVibes zichzelf als doel gesteld om nieuw talent binnen deze genres te steunen in hun ontwikkeling. Een van de initiatieven is een zogenaamde Challenge die 20 februari van start is gegaan. Deze uitdaging is specifiek gericht op muzikanten die zelf hun liedjes schrijven, arrangeren of componeren en bestaand werk op een originele manier

kunnen interpreteren. Talenten in de catego­ rieën vocaal, instrumentaal, band en beats/ production kunnen zich door middel van deze Challenge aan een groter publiek presenteren.

Verder zijn er op de site nieuwtjes, recensies, discussies, prijsvragen, een concertagenda en kijk- en luistertips te vinden. www.duvelvibes.nl

PRAKTISCHE CURSUSSEN EN MUZIEKCAFÉS VOOR MUZIEKPROFESSIONALS

M

uziek Centrum Nederland organiseert de komende maanden weer een aantal handige en praktische muziekcafés en cursussen voor muzikanten en andere muziekprofessionals.

Kijk voor het complete programma en hoe je aan te melden op www.mcn.nl/activiteiten.

Cursus+contact: Jouw muziek in de media Dinsdag 13 maart 14:00 tot 17:30 uur Toegang € 40 / Locatie: MCN, Rokin 111, Amsterdam Hoe werken de media en hoe leg je contact met journalisten? Wat is een goed persbericht? Een intensieve middag met theorie en ervaringen uit de muziekpraktijk. Door pr- en communicatiebureau De Wolven i.s.m. Cultuur & Ondernemen.

Muziekcafé: Poppodia & artiest: samenwerken anno 2012 Vrijdag 16 maart 15:00 - 17:00 uur Toegang gratis / Locatie: Paradiso keldercafé, Weteringschans 6, Amsterdam Hoe ziet een gesmeerde samenwerking tussen podium en artiest er uit? Wat mag de band vragen en verwachten van een podium? Hoe voorkom je irritaties of frustraties op de showdag? Vanmiddag worden deze en meer vragen over de omgangsvormen tussen podium en artiest beantwoord.

Muziekcafé: Sonic Connections: Alternatieve popfestivals in Nederland en Vlaanderen Zaterdag 31 maart 15:00 - 16:30 uur Toegang gratis / Locatie: Paradiso keldercafé, Weteringschans 6, Amsterdam Zowel Nederland als Vlaanderen hebben een paar goede alternatieve popfestivals. Hoe programmeren die? En is er op de Vlaamse festivals plek voor Nederlandse acts? Met o.a. Ferry Roseboom (Into The Great Wide Open), Johan Gijsen (Le Guess Who), Hendrik De Rycker (Deep in the Woods).

Cursus+contact: Friendraising en crowdsourcing in de muziek Dinsdag 3 april 14:00 tot 17:30 uur Toegang € 40 / Locatie MCN, Rokin 111 Crowdsourcing en mecenaat. Hoe pak je dat handig aan? Informatie over de beste aanpak en ervaringen uit de praktijk.

Muziekcafé: Danceclubs and -festivals behind the scenes Donderdag 19 april 15:00 - 17:00 uur Toegang gratis / Locatie: Paradiso keldercafé, Weteringschans 6, Amsterdam Hoe staat het met de dancescene in 2012? Hoe werken de clubs en festivals? Hoe komen ze aan hun programmering? De praktijk aan het woord.

WIN!

Jaarabonnement naar keuze

Slagwerkkrant Gitarist Interface Met de kreet ‘We Want More!’ kondigden Slagwerkkrant, Gitarist en Interface onlangs aan dat alle edities voortaan 100 pagina’s dik zullen zijn. Boordevol informatie voor muzikanten!

FRET geeft per titel 5 jaarabonnementen weg!

Wil je een jaarabonnement naar keuze winnen?

Beantwoord dan de volgende vraag. Wat zijn de url’s van de sites van de drie bladen? Mail je antwoord voor 10 april naar fret@mcn.nl o.v.v. Jaarabonnement (blad van je keuze).

Vergeet niet je naam en adres te vermelden en natuurlijk welk jaarabonnement je cadeau zou willen krijgen.

Winnaar APOGEE MiC De winnaar van onze vorige prijsvraag, een Apogee Mic t.w.v.

179 euro, is Wilfred Reijntjes uit Nijmegen. maar t/apr il 2012

FRET

07

Bandsevents BEATS ME! De slag om The Pirate Bay Er zijn al heel wat rechtszaken gevoerd over het uitwisselen van illegale mediabestanden via de torrentwebsite The Pirate Bay (TPB).

Zo zijn de oprichters van TPB in Zweden al veroordeeld tot gevangenisstraffen, is hun verboden de site in de lucht te houden en zijn verschillende Europese hostingproviders van TPB veroordeeld om hun diensten voor TPB te staken. Het mocht allemaal niet baten. De oprichters van TPB zijn uit Zweden gevlucht en de site is uiteindelijk terechtgekomen bij een hostingprovider in safehaven Oekraïne.

Ook in Nederland is door Stichting BREIN (als belangenbehartiger van de entertainmentindustrie) de laatste jaren veelvuldig geprocedeerd tegen TPB. Op papier met succes, zij het dat in de praktijk TPB er nog steeds in kon slagen in de lucht te blijven. Het is ook daarom dat BREIN haar pijlen richtte op de providers om via die weg de site van TPB in Nederland ‘op zwart’ te krijgen.

Voorlopig tussenstation in deze saga is nu het vonnis van de Haagse Rechtbank van 11 januari 2012 in een door BREIN aangespannen zaak tegen de providers Ziggo en XS4ALL. Hierin heeft de rechtbank Ziggo en XS4ALL bevolen om de toegang van hun abonnees tot de website TPB te blokkeren.

Naar aanleiding van dit vonnis waren op het internet meteen opmerkingen te vinden als ‘RIP Internet’ en ‘Brein = censuurdictator’.

Zoals gezegd gaat het om een juridisch tussenstation. De providers hebben aangegeven in hoger beroep te gaan tegen deze uitspraak.

Zij staan pal voor de vrije en onbeperkte internettoegang van hun abonnees. Het woord is dus aan het Haagse Gerechtshof. En misschien daarna nog wel aan de Hoge Raad en aan de hoogste Europese rechter. Juridisch zal de strijd om TPB nog wel even doorgaan.

Daarnaast gaat de techniek verder. Er schijnt al een ‘anti-censuurtool’ ontwikkeld te zijn waarmee de blokkering van TPB te omzeilen zou zijn. Wat ook weer voer voor nieuwe rechtszaken kan zijn. Kortom, de slag om The Pirate Bay en het up/downloaden van illegale mediabestanden is nog lang niet gestreden.

Bjorn Schipper (schipper@bousie.nl) Maurits Meijboom (meijboom@bousie.nl)

08

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

ART ROCKS! BOIJMANS MUZIEKCOMPETITIE

H

et Rotterdamse Museum Boijmans Van Beuningen organiseert samen met De Grote Prijs van Nederland de Art Rocks! Boijmans Muziekcompetitie. Het museum nodigt muzikanten uit om zich te laten inspireren door een kunstwerk uit de museumcollecie en een track te maken. Deelnemers maken kans op een videoclip, een live optreden in het museum en de hoofdprijs van duizend euro.

Art Rocks! wordt op 10 maart gelanceerd tijdens

de Rotterdamse Museumnacht en duurt drie maanden. Naast de competitie bestaat het project uit verschillende workshops, evenementen en concerten in het museum en een muzikale multimediatour. Het publiek kiest samen met een professionele jury tien finalisten die hun nummer live mogen uitvoeren tijdens de grote finale in juni in het museum. www.artrocks.nl

CLASSIC ALBUMS MET BETTIE SERVEERT, CARO EMERALD EN SHOCKING BLUE D

e VPRO presenteert de komende maanden weer een nieuwe serie Classic Albums op Nederland 3. Classic Albums is een documentaireserie over pop- en rockalbums, die worden beschouwd als de beste of opmerkelijkste albums van een bekende band. Naast afleveringen over platen van John Lennon, Primal Scream, The Jimi Hendrix Experience, The Band en Pink Floyd, worden in april ook drie klassieke albums van Nederlandse bodem in het licht gezet: Palomine van Bettie Serveert (7 april), Deleted Scenes From The Cutting Room van Caro Emerald

(14 april) en At Home van Shocking Blue (21 april). Muzikanten, producers en geluidstechnici ontleden de muziek en geven zo inzicht in de manier hoe het album is ontstaan. www.hollanddoc.nl/kijk-luister/ programma/classic-albums.html

02-03 P60, Amstelveen 03-03 Bosuil, Weert 09-03 P3, Purmerend 10-03 't Beest, Goes 17-03 't Zwaantje, Deest 24-03 Schouwburg, Cuyk

31-03 Kelder, Amersfoort 06-04 Doornroosje, Nijmegen 07-04 De Kade, Wijdewormer 14-04 Het Paard, Den Haag 12-05 Underground, Lelystad 19-05 Blues in Wijk, Wijk bij Duurstede 25-05 De Vorstin, Hilversum 26-05 Cafe Rinie en Nico, Venlo 27-05 Ribs & Blues, Raalte 01-06 Highlands, Amersfoort

WWW.JULIANSAS.COM EDBOS@XSNOW.COM / 0251-236263 adv_175x128_fret.indd 1

2/12/12 4:56 PM

Bandsevents FILEMUZIEK

Op weg naar optredens in Nederland ontkom je er niet aan: files. Wat draaien Nederlandse muzikanten in de auto om de tijd door te komen?

In deze aflevering zangeres Aafke Romeijn ‘Op weg naar een optreden draai ik vaak iets met blazers, van mijn playlist die ‘heenweg’ heet. Dat komt omdat mijn vader altijd Chicago draaide. Nu luister ik naar die muziek.

Niet de jaren tachtig-shit waarin synthesizers worden gebruikt, maar het Chicago van de jaren zestig en zeventig. Verder: Zappa, Stevie Wonder en bigbandklanken. Ik vind dat fantastisch. Ook The Pointer Sisters draai ik op de heenweg. Die funky dingen, daar krijg ik enorm veel energie van.’ Wanneer Aafke Romeijn van een optreden terugkomt, rijdt ze graag honderdzestig kilometer per uur richting huis. Niet uit enthousiasme omdat ze net haar album Stella Must Die! klaar heeft, maar omdat ze daar naar eigen zeggen heel rustig van wordt, plankgas door het donker rijden. ‘Behalve als het echt heel glad is. Ik heb een playlist met twee opties die ‘terugweg’ heet: één alleen rustige nummers van verschillende albums. Veel Radiohead, alle ballads van Garbage, K’s Choice, Damien Rice, Placebo. Ik vind Placebo erg fijn. Jacques Brel staat ook op mijn lijst, maar ook Eels. Middenin de nacht, dat vind ik echt heerlijk, sigaret erbij, raampje open. Soms ben ik erg moe als ik terugkom van een optreden en moet ik wakker blijven.

Of soms heb ik een optreden gedaan waar ik zoveel energie van heb gekregen, dat ik er nog niet klaar mee ben. Dan draai ik keiharde teringherrie als Wolfmother en The Mars Volta, of electro van Daft Punk. En dan heel hard met je hoofd op en neer. Als ik bijna thuis ben en de A12 afdraai, zet ik de muziek voor de helft zachter en moet ik weer uit mijn zone komen.

Voordat ik thuis de motor afzet, zet ik de muziek eerst uit en wacht ik even.’ Dan kan de zone weer veilig worden verlaten.

10

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

N

o future. Geen woning geen kroning.

Do it yourself! Drie gevleugelde slogans van een lichting jongeren die Nederland eind jaren zeventig, begin jaren tachtig op zijn grondvesten deed trillen. Hun sombere toekomstperspectief (hoge jeugdwerkeloosheid, neutronenbom, woningnood) uitte zich in kraakrellen, doemdenken en drugsgebruik, maar veroorzaakte ook een golf van creativiteit in kunst, cultuur, muziek en media. Het project 77-84 No Future, een samenwerking tussen Holland Doc 24, Geschiedenis24.nl, 3voor12, VPRO, Uitgeverij Lebowski, Centraal Museum Utrecht en Tivoli, blikt terug en geeft een beeld van deze roerige periode. Holland Doc 24 vertoont van 3 tot en met 10 maart week lang documentaires, in het Centraal Museum Utrecht loopt een tentoonstelling en op de speciale website vpro.nl/nofuture zijn radio- en tv-uitzendingen, concertregistraties en interviews uit de zeven jaar te vinden.

BENEFIET VOOR GITARIST JOEP PELT IN DE MELKWEG H

arry Sacksioni, The Ex, Typhoon, Benjamin Herman, Tim Knol, Arthur Adam, Perquisite, Lucky Fonz III, Moke, T.S. Galloway, Mdungu en MPS Pilot treden dinsdag 13 maart op in de Amsterdamse Melkweg tijdens een benefietavond voor Joep Pelt. De Amsterdamse zanger/gitarist raakte in januari levensgevaarlijk gewond bij een auto-ongeluk in Zuid-Afrika. Bij het ongeluk kwam zijn vrouw Hester om het leven. Joep zelf verkeerde in kritische toestand en heeft wekenlang intensieve medische behandeling ondergaan in een ziekenhuis in Johannesburg. Onmiddellijk na het bekend worden van het vreselijke nieuws staken een aantal vrienden van Joep de koppen bij elkaar en ontstond het idee voor een benefietavond. Iedereen treedt geheel belangeloos op in de hoop met deze avond zo veel mogelijk geld bijeen te brengen voor zijn herstel. We hopen op een uitverkochte zaal!

Aanvang: 20:00 uur Toegang: 15 euro

Foto RICK GLEICHMANN

Foto MANON BRUININGA

Frank Antonie van Alphen

77-84 NO FUTURE BLIKT TERUG OP ROERIGE PERIODE

Kunst en muziek in Boijmans De Art Rocks! Boijmans Muziekcompetitie zoekt muzikaal talent!

Laat je inspireren door een kunstwerk, maak daarbij een eigen track en win de hoofdprijs. Museum Boijmans Van Beuningen en De Grote Prijs van Nederland roepen muzikanten uit alle muziekgenres op om mee te doen, van singer-songwriters en bands tot rappers, electro-producers en jazz-artiesten.

Ga naar artrocks.nl, upload voor 6 mei jouw nummer en maak kans op een videoclip, een live optreden in het museum en de hoofdprijs van 1000 euro!

Een professionele jury kiest samen met het publiek de winnaar tijdens de spectaculaire finale op zaterdag 23 juni 2012.

Stem op jouw favoriete track Geen muzikant maar wel muziekfan?

Stem dan op jouw favoriete nummer.

Dit kan op artrocks.nl, maar ook in het museum.

Kom luisteren, kijken en doe mee: Art Rocks!

Workshops & Events Vanaf 10 maart organiseert het museum drie maanden lang muziekworkshops, masterclasses, jamsessies en concerten door bekende muzikanten en muziekexperts.

Check www.artrocks.nl voor meer informatie & inspiratie!

Museum Boijmans Van Beuningen Museumpark 18-20 NL-3015 CX Rotterdam www.boijmans.nl Mogelijk gemaakt door:

In samenwerking met:

Foto Stefan Heilemann

Bandsevents

NEMESEA ‘We hebben een stapje teruggedaan’ Met het album The Quiet Resistance is de rockband Nemesea, na een radiostilte van vier jaar, terug van weggeweest. ‘Hoewel we al een tijdje meedraaien, voelt het weer als een nieuwe start.’

Tekst Daniël Evers

Z

angeres en tevens enige vrouw in de band, Manda Ophuis, licht de doorgemaakte ontwikkelingen toe: ‘Op dit moment zou ik onze muziek typeren als rock met electro-invloeden. Toen we begonnen waren we een echt typisch gothic-rockbandje. Daar zijn we wel van af gestapt, omdat het gaandeweg niet meer goed voor ons voelde. Het stempeltje van gothicmuziek raak je denk ik niet zo snel kwijt, maar eigenlijk maakt dat niet uit zolang de mensen maar gewoon genieten. Dat is uiteindelijk toch waar het om gaat. Het eerste album maakten we zonder sounddesigner en daardoor was het misschien niet helemaal geworden zoals we het voor ogen hadden. Het tweede album was zo overgeproduceerd dat het moeilijk was om het naar een optreden te vertalen. Bij de nieuwste plaat hebben we een stapje teruggedaan om echt dat ‘bandgevoel’ te creëren. Natuurlijk zijn we nog wel trots op onze eerdere werken, maar over The Quiet Resistance zijn we het meest tevreden. Het is geworden zoals we het voor ogen hadden. Eind maart hebben we twee mooie optredens, maar we spelen alleen nog niet zoveel als we zouden willen. Dat ligt voornamelijk aan het feit dat we onszelf weer een beetje moeten bewijzen. Ons laatste album dateert van alweer vier jaar geleden. Hoewel we al een tijdje meedraaien, voelt het weer als een nieuwe start.’ www.nemesea.com

12

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

THE RAEF De juiste combinatie van de goede mensen In 2008 komen vier leden van verschillende bands bij elkaar. Ze dopen zichzelf tot The Raef en hun plan is duidelijk: mooie liedjes maken. Het bracht ze onder andere in het voorprogramma van Racoon en afgelopen december werd een debuutalbum getiteld Let Your Hair Down gepresenteerd.

Tekst Daniël Evers

O

ver de ontstaansgeschiedenis van de band vertelt bassist Juliaan Slembrouck: ‘Voor The Raef speelden we afzonderlijk best wel harde tot knetterharde muziek, stonerrock, woestijngruisachtige dingen, en waren we gewend om flink te beuken en een gitaar­muur op te zetten. Toen kwam het idee om met elkaar eens gewoon mooie, kleine nummers te maken. Het was de uitdaging om liedjes te schrijven zonder overdubs of dubbele partijen. Gewoon een drumstelletje, piano, akoestische gitaar, bas en een stem. Dat moest het zijn. Daar hebben we lang mee lopen stoeien. In het begin lukte het niet echt, tot we de instrumentbezetting omgooiden. Toen, uit het niets, viel het kwartje. De nummers ontstonden door de juiste combinatie van de goede mensen helemaal vanzelf. Later is onze toetsenist Lennart Mensing er bijgekomen, waardoor het plaatje helemaal compleet werd gemaakt. Ons album hebben we via honderd bootlegs verspreid. Dat was een succes, dus nu zou het mooi zijn als we dat door kunnen zetten. We hebben grote plannen voor de toekomst in zowel clubs als theater. Houd daarvoor vooral onze website in de gaten!’ www.theraef.com

4x kort

KOMATSU ‘Was het wel zo goed als we zelf dachten?’

Een nieuwe duistere ster aan het rockfirmament van Eindhoven. Komatsu zet zeer stevig aan op hun onlangs uitgebrachte ep. Zes songs die ronken en stuwen en die, terecht, volop positieve reacties mogen ontvangen. De vier bandleden die hun wortels hebben in bands zoals The Goods, SQY en Repomen hebben alle spreekwoordelijke registers opengetrokken. Het werk smaakt naar meer.

Tekst Bram W. van der Putte

S

chaar het niet onder metal zoals sommigen dat doen. Volgens bassist Martijn Mansvelders en zanger/ gitarist Erik van Schenk Brill is het wel degelijk rock. Stonerrock plus wel te verstaan. Lomp maar des te lekkerder. ‘Door de lage stemming van de gitaren krijg je al snel die stonerfeel. Het is echter niet altijd stoner wat de klok slaat’, aldus het tweetal. De breed georiënteerde plaat is gevuld met muziek die vooral uit de koker van Mo Truijens wordt gestort. Als adept van die stijl en eerste gitarist in de band heeft hij logischerwijs daarop een flinke invloed. De drums worden onder handen genomen door Miriam Bekkers. Bijna drie jaar geleden is de band gestart, eerst als een viertal maar al snel haakte de toenmalige bassist af. Mansvelders kwam als vaste bassist in december 2009 in een warm ronkend bad. ‘Ze hadden al zoveel samen gespeeld, dat hoorde je er aan vanaf. Het was zo strak en zo doordacht wat ze lieten horen. Ze hadden zeker al zeven of acht nummers helemaal klaar. Muzikaal was het echt mijn ding. Er was voor mij maar één keuze: totale overgave.’

De studio slokte vooral veel tijd op. ‘Hoe langer het duurde, des te kritischer werden we’, zegt Schenk Brill. ‘We twijfelden aan ons eigen gehoor. Was het wel zo goed als we zelf dachten?’. Ja dus. www.komatsurock.com

WHEN ALL LIGHT DIES ‘We hopen dat het niet snel verveelt’ Na een uitstekend ontvangen ep en ruim honderd optredens vonden de mannen van When All Light Dies de tijd rijp voor een eerste volledige cd. Het schrijfproces van een jaar resulteerde eind 2011 in het sterke, melodieuze death metal- en metalcore-album Transitions.

Tekst Daan de Mooy

D

e Noord-Brabantse band bestaat sinds 2008 en sluit met de debuut-cd enkele jaren af van zoeken naar de juiste identiteit.

Eén en ander wordt visueel weergegeven in het artwork, waarin de hoofdfiguur zich tussen twee werelden bevindt. ‘We willen ermee uitbeelden hoe we als band zijn veranderd en gegroeid. Het was voor ons een soort periode waarin we onszelf hebben gevonden. De hoes staat voor een overgang van goed naar slecht, de woestijn is een kille plek, en de stad bruist van het leven. De persoon dwaalt tussen deze twee werelden’, legt drummer Dennis Boot uit. Transitions is een gevarieerde en intense plaat geworden. ‘Ons hoofddoel was dat de nummers niet op elkaar moesten lijken en dat na tien keer luisteren nog steeds nieuwe dingen worden ontdekt. Zo hopen we dat het anders klinkt en niet snel zal vervelen. Er zijn kleine details toegevoegd en door de vele lagen klinkt de muziek dynamisch en vol.’ Na honderd shows (waaronder twee keer de Melkweg), wordt nu ook over de landsgrenzen gekeken voor optredens. ‘Een volledige Europese tour zit er op het moment nog niet in door school en werk. Maar we proberen veel weekenden naar bijvoorbeeld Duitsland, België of Frankrijk te gaan.

We kennen een Duitse band waarmee we shows uitwisselen. Zo gaan we in april weer voor een aantal optredens naar Duitsland.’ www.whenalllightdies.nl

maar t/apr il 2012

FRET

13

In de jaren negentig had je the Treble Spankers en Urban Dance Squad, twee succesvolle hard aan de weg timmerende bands die werkelijk niets met elkaar gemeen hadden. Nu zijn oud-leden van die bands erin geslaagd een soort crossover te maken die een daverend nieuw pad slaat over de ruïnes van hun verledens. Een pad dat een hoop bands zullen gaan betreden, want de sound staat als een huis. Fret sprak met Phantom Frank Gerritsen.

Tekst Roland Wetzels

‘We hebben afgelopen jaar ruim vijftig keer opgetreden, voornamelijk met Patrick (Tilon, The Arguido, voorheen bekend als Rude­ boy, RW) en met hem doe ik ook akoestische optredens’, vertelt Phantom Frank Gerritsen. ‘Hij is een vriend van onze drummer en zodoende kwam hij regelmatig bij onze optredens kijken. Dan vraag je natuurlijk een keer of hij bij opnames een stukje wil rappen of zingen en voor je het weet, heb je een nieuwe band. Hij is echt een ongeleid projectiel, vooral op het podium, maar als ik mp3’tjes met nieuwe ideetjes naar hem mail, dan gaat hij daar heel secuur mee aan de slag en komen er achter elkaar hele nummers uit. In de studio begint hij gewoon wat in de microfoon te doen en dan gaat de rest ook vanzelf. De eerste keer in de studio was echt een ervaring. Hij had heel goed naar mijn gitaar geluisterd en had een beeld voor ogen dat ik nog niet had. Het resultaat was verbluffend.

Een samenwerking om je vingers bij af te likken.’

Punk Wat hebben een rapper en een surfgitaarfreak met elkaar gemeen dat het muzikaal toch klikt? Frank: ‘Punk! We zijn ongeveer even oud en in de jaren zeventig opgegroeid met punk, dus we hebben allebei dezelfde achtergrond.’ Dat verklaart meteen een hele hoop. Punks waren altijd al goed in korte, krachtige liedjes en dat is precies waar we hier mee te maken hebben. De cd, Sounds From The Obscure, is ook nog eens opgenomen en gemixt door de Zweed Pelle Gunnerfeldt, die ook onder meer The Hives op zijn kerfstok heeft. En dat hoor je: de Fendergitaren snerpen hun korte, venijnige licks in de rondte en de songs zijn kort en compact. Wel vreemd voor een gitaarband dat er helemaal geen gitaarsolo’s inzitten. Frank (eerst heel lang stil): ‘Uhh, die vraag had ik dus niet verwacht! Geen solo’s, nee. Hier en daar een

& 14

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

melodielijntje, meer niet. Nee, Pelle heeft zich niet met het songmate­ riaal beziggehouden, die zat alleen achter de knoppen. We produce­ ren onze platen zelf en nemen de gitaren gewoon bij mij thuis op.

Kennelijk hadden die liedjes het niet nodig, is het zo gegroeid.’

Dan is de cd ook nog uitgebracht op een punklabel, het Belgische I Scream. Was er voor dit plaatje en met de grote namen in de band geen grotere maatschappij te porren? Frank: ‘Aanvankelijk hielden ze ons wel in de gaten, maar toen het erop aankwam, haakte de een na de ander af. The Treble Spankers kent allang niemand meer, zeker niet bij de platenmaatschappijen. Er hing hier nog een keer iemand van Polydor aan de telefoon voor een stukje gitaarmuziek, die wist niet eens dat zij dat zelf nog van de Spankers op de plank hadden liggen.’

Spanje Naast Sounds From The Obscure bevat het album nog een cd, Mor­ gana, met het gebruikelijke instrumentale werk van The Phantom Four.

Frank: ‘Die opnamen waren al een tijdje klaar, maar we konden er geen label voor vinden, dus hebben we ze hier maar aan vastgeplakt, haha.

Het levert toch niks meer op. De cd verkopen we bij de presentatie voor vijf euro, meer kan dat kennelijk niet meer opleveren. Het is dus gewoon promomateriaal en we gaan proberen er in Frankrijk en Spanje mee aan de slag te komen. Urban Dance Squad was in die landen heel erg groot, die hebben een à twee miljoen platen verkocht wereldwijd, dus je zou zeggen dat er hier en daar nog mensen op een soort vervolg zitten te wachten. Verder gaan we natuurlijk deze zomer zoveel moge­ lijk festivals doen en blijf ik de akoestische sessies met Patrick doen.

En zoals het nu voelt, krijgen deze plaat en de samenwerking zeker een vervolg.’ www.thephantomfour.nl

THE PHAN THE ARGUI

‘Een samenwerking om je vingers bij af te likken’

maar t/apr il 2012

Foto Koen Veldman

NTOM FOUR IDO FRET

15

16

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

zoo

the

go back to

Veel zelf足 vertrouwen, maar super足 kritisch

Ruim anderhalf jaar na het succesvolle debuutalbum Benny Blisto van Go Back To The Zoo verschijnt binnenkort opvolger Shake A Wave. De band heeft bewust de tijd genomen. ‘Een album is als een roman, een kunstwerk. We zijn anderhalf jaar bezig geweest met iets dat 44 minuten duurt. Dat weet je als luisteraar ook. Een singletje of ep kun je snel maken, over een album moet je hebben nagedacht.’

Tekst Renate Sun Louw Foto’s Karen Rosetzsky

maar t/apr il 2012

FRET

17

‘Je kunt zeggen dat er geen ego zit in de band, maar ook dat er alleen maar ego’s zijn’ Zanger Cas Hieltjes en bassist Lars Kroon staan op het punt om Shake A Wave, het tweede album van Go Back To The Zoo, af te mixen. Ze hebben nog even tijd voor een interview, dan duiken ze samen met gitarist Teun Hieltjes en drummer Bram Kniest de studio in. De plaat heeft een lange ontstaansgeschiedenis. In oktober 2010 huurde de band een huisje in Normandië. ‘Daar gingen we heen om alleen maar muziek te maken. Het was een vrijstaand huis, dus we konden hard spelen, heel cool. Daarna bleven we schrijven, tussen optredens door. Dertig, veertig nummers, misschien nog wel meer. In september 2011 waren we in Berlijn... bijna een jaar later!’, realiseert hij zich verrast. ‘Daar begonnen we met een selectie van zo’n twintig nummers. En we hebben ter plekke nog meer geschreven. We zaten elke dag op die laptop te kloten.’

Zo snel als het materiaal tot stand kwam, zo snel werd het ook weer terzijde geschoven. Van alle ideeën die in Frankrijk waren geboren, ging er uiteindelijk maar één mee naar Berlijn. ‘Terwijl we in Normandië dachten dat dit het allerbeste was. Ik vind het wel een goed teken, je merkt dat je steeds beter wordt.’

Echt iets nieuws De enorme productiviteit is niet alleen een bewijs van werklust; het tekent ook een band die volop in ontwikkeling is. Cas: ‘We hebben een zoektocht gemaakt langs al die nummers; wat willen we nou eigenlijk? Er zijn denk ik een paar nummers die heel belangrijk voor ons zijn, zoals Summer Ends. Daar zijn we echt iets nieuws aan het doen, het gaat alle kanten op en er zitten heel aparte wendingen in. Ik weet nog dat Bram met de eerste demo aankwam en dat ik dacht: ‘woah, dit is echt fucking vet’. We houden heel erg van melodie en van gitaar.

En dat het dan een beetje gestoord is of heftig.’

Het was een bewuste keuze om zo uitgebreid de tijd te nemen voor het hele proces.

‘Natuurlijk vragen mensen wanneer de volgende plaat komt’, zegt Lars.

‘We hebben altijd gezegd: ‘als de nummers er zijn’. Je voelt wel wanneer je er bent. We hadden tussendoor nog wel een album uit kunnen brengen. Maar die was niet zo goed geweest als dit.’

Organisch De vier hebben zichzelf niet vastgepind op een hiërarchie of een stramien. ‘Een organisch proces’, noemt Lars het.

‘Iedereen brengt ideeën op tafel’, zegt Cas. ‘Iedereen zit elkaar te pushen. Het is gewoon een combinatie van hard werken en niet te veel over nadenken. Als je van negen uur ’s morgens tot tien uur ’s avonds bezig bent, ontvang je wel een moment van inspiratie. Als je alleen maar op de bank zit – ja, dan niet.’

Lars geeft een voorbeeld: ‘Keep On Running hebben we echt op een mooie manier geschreven. Het was in Berlijn, we hadden een enorme kater. In de woonkamer hadden we een thuisstudiootje. Om de beurt schoven we aan achter die computer.’

Cas heeft er ook goede herinneringen aan: ‘Iedereen deed wat anders dan gebruikelijk. Lars speelde de gitaar in, ik de bas, Bram heeft gezongen...’

18

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Lars: ‘Het klinkt misschien romantischer als een nummer in de repetitieruimte is ontstaan, maar dit was ook wel romantisch. Heel bijzonder. Het is een van mijn favorieten.’

Dat de samenwerking zo goed verloopt, heeft volgens Cas te maken met de sterke persoonlijkheden in de band. ‘Je kunt zeggen dat er geen ego zit in de band, maar ook dat er alleen maar ego’s zijn. Ieder is op zijn eigen manier heel heftig, maar we zijn wel bereid om naar elkaar te luisteren. Onderling gaat het steeds makkelijker.’

‘Iedereen is bereid om in dienst van het nummer voor het beste te kiezen’, stelt Lars. ‘Dat maakt ons heel sterk.’

Heftige keuzes Anders dan bij debuutalbum Benny Blisto voelde de band zich intensief betrokken bij de productie. ‘Bij de vorige plaat wisten we gewoon nog helemaal niks van opnemen’, zegt Cas. ‘We hadden nooit echt in de studio gezeten. Daar zijn we ons het laatste jaar veel meer in gaan verdiepen. Daardoor hebben we ook veel heftigere keuzes kunnen maken. Veel galm, of juist geen galm. Daar hadden we eerder überhaupt niet over nagedacht. Dit album heeft daarom veel meer een eigen geluid. Producers JB Meijers en Dennis van Leeuwen waren meer bezig met begeleiden dan met leiden.’

Lars: ‘We hadden het wel nodig dat zij op een gegeven moment tegen ons zeiden: ‘Ik weet niet of jullie het weten, maar jullie hebben echt al een heel goede plaat gemaakt’. Het is moeilijk om te stoppen als je bezig bent. Dan moet iemand zeggen dat het goed is. We hebben wel veel zelfvertrouwen, maar we zijn ook superkritisch.’

Boost Cas heeft zich nauwelijks beziggehouden met de vraag hoe het publiek zal reageren op het nieuwe materiaal: ‘Het gaat erom dat wij het heel vet vinden. Als niemand het leuk vindt: jammer.’

Inmiddels hebben ze de nieuwe liedjes een aantal maal live gespeeld.

Dat ging goed, volgens Lars: We hadden wel het idee dat mensen reageerden en zelfs begonnen te springen bij bepaalde nummers. Het is wel wennen, je hebt natuurlijk eeuwenlang dezelfde nummers gespeeld.’

Ze hadden er wel eens genoeg van, van het oude materiaal. ‘Ja, natuurlijk. Maar het is net als met van die nummers die je nooit meer zelf opzet – Smells Like Teen Spirit ofzo. Je draait het nooit, maar als het op de radio voorbij komt, zet je het wel helemaal voluit. Zo voelt het: je krijgt toch een enorme boost als het publiek het heel vet vindt dat je Electric speelt.’

Ze werken hard aan hun live-reputatie, spelen veel en vaak, zoeken zalen op in heel Europa en zelfs in Amerika. ‘Deze plaat vangt beter wat we live uitstralen dan de vorige. Die power.’

Maar hoe tevreden ze ook op dit moment zijn, ze weten dat er over korte tijd alweer nieuwe idealen zijn om na te jagen. Lars: ‘We moeten gewoon de hele tijd beter worden.’

Live

5 April 6 April 7 April 12 April 13 April 18 April 19 April 25 April

Live

live

Paard van Troje Den Haag De Vereeniging Nijmegen 013 Tilburg Paradiso Amsterdam (uitverkocht) Paradiso Amsterdam Tivoli Utrecht (uitverkocht) Tivoli Utrecht VERA Groningen

www.gobacktothezoo.nl maar t/apr il 2012

FRET

19

THE DON’T TOUCH MY CROQUE MONSIEURS Vier anarchistische frontmannen

Wat wilden jullie met het eerste album Ruimtemissie: Schruimtemissie uit 2010 neerzetten?

Abel: ‘Niet zoveel. We waren toen net een band en dachten dat je als band een album moest maken. We lieten er ook meteen duizend drukken. We deden maar wat en het pakte best goed uit.’

Dat is zacht uitgedrukt: Kees de Koning (oprichter hiphoplabel TopNotch) en Arie Boomsma (televisiepresentator) waren meteen fan van jullie.

Abel: ‘Klopt, Arie heeft iets met ons. Hij luistert ons album altijd in de sportschool.’

Kaj: ‘We hadden al vet snel het idee dat mensen echt zaten te wachten op ons album, terwijl níemand ons kende.’

Abel: ‘Gelukkig hebben we dat album wel gemaakt. Anders had Arie ons nooit geluisterd in de sportschool, snap je. Dat die nummers allemaal superurgent klinken, omdat wij het idee hadden dat we echt iets moesten neerzetten, is nu juist de kracht van het album.’

Vormt jullie muziek een aanklacht tegen artiesten die zichzelf te serieus nemen?

Papalino: ‘Ja, zeker. Op het eerste album nemen we onszelf zo níet serieus dat het kunst wordt. Daar hebben we een houding die uitstraalt: jullie zijn allemaal kut. Maar dat punt is gemaakt nu. Om goede muziek te maken, moet je sommige dingen serieus nemen.’

Abel: ‘Het eerste album kan ik echt niet meer aanhoren, het is zo negatief en geeft niet meer weer wie wij zijn. We hebben de relschopperperiode achter ons gelaten.’

Kaj: ‘Al zul je ons nog steeds niet met een bandfoto op een berg zien staan, ofzo.’

Op jullie website staat dat jullie Post-Avant Garage Punk Rock maken, is dat een goede omschrijving?

Wie voorgaande, spaarzame interviews met post-avantgaragepunkrockband The Don’t Touch My Croque-Monsieurs (TDTMCM) erop naslaat, trekt mogelijk de conclusie dat Abel (stembanden), Kaj (gitaar), Papalino (drummer) en Rowan (bas) nooit écht volwassen zullen worden. Toch zou dat te voorbarig zijn. ‘We hebben de relschopperperiode achter ons gelaten.’

Tekst Daniël Evers

20

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Abel: ‘Ik zou het omschrijven als tyfusherrie. Onze eerste shit dan, hè.

Ons nieuwe album Beste Stuurlui Ooit, dat in mei moet uitkomen, is geen tyfusherrie meer. We houden zelfs losjes een verhaallijn aan.

Kaj: ‘Het verhaal is een metafoor. We zijn knaapjes die ontsnappen uit de gevangenis en dan kapers worden.’

Abel: ‘We zijn jongens uit Amsterdam Noord die de wereld willen zien.

Het maakt ons niet uit waar we belanden. Het is een aanmoediging voor anderen. Fuck de shit waar je in zit. Ga iets leuks doen verdomme, beter bevaar je de zee.’

Is dat ook een boodschap die jullie willen overbrengen?

Rowan: ‘Onder andere, we hebben meerdere boodschappen. Onze band is eigenlijk een eenwording van de postmoderne maatschappij.

Ieder van ons heeft zijn eigen wereld. Binnen de band komen die verschillende werelden samen tot één universum. Daar gaat niet één boodschap van uit. Jouw staat is niet de mijne.’

Abel: ‘We zijn ook anarchisten. Uit chaos komt het mooiste voort.’

Kaj: ‘Een heel gematigde band zou niet onze muziek kunnen maken.’

Rowan: ‘En als we een keer niet goed spelen, dan ligt dat niet aan ons, maar aan het feit dat we anarchisten zijn. We zijn vier frontmannen.

Autoriteit krijg je alleen maar van anderen, van zichzelf heeft niemand macht. Als wij op het podium staan, is het geven en nemen.’ www.tdtmcm.com

it

Do elf s r u yo !! !!

In de rubriek Do It Yourself mag een artiest of band een lege pagina geheel naar eigen inzicht invullen. Ditmaal het resultaat van: De Avonduren

maar t/apr il 2012

FRET

21

Een combinatie van hard werken, twee knappe eerdere releases en zijn verschijning in DWDD hebben ervoor gezorgd dat half Nederland Johannes Sigmond, beter bekend als Blaudzun, inmiddels liefdevol omarmt.

Met als gevolg dat zijn nieuwe cd Heavy Flowers is doorgestoten tot de top tien van de Album Top 100 en veel zalen razendsnel uitverkopen. ‘Het ging al bij­zonder goed na de vorige cd, nu lijkt alles vermenigvuldigd met een factor vier. Ja, het is druk. Maar mij hoor je niet klagen.’

Tekst Willem Jongeneelen

De albumtitel Heavy Flowers slaat op het gelijknamige nummer. Het is een metafoor voor afscheid nemen, verval en aftakeling. Ook daarin zit volgens de 37-jarige Johannes Sigmond veel schoonheid verscholen. Zonnebloemen zijn op hun mooist als ze net te zwaar worden en op het punt staan het kopje te laten hangen. Ook zijn songs beschouwt hij als een boeket zware bloemen. Er zit veel pijn in verscholen, maar depressief zijn ze niet. ‘Voor mij kunnen de woorden iets anders betekenen dan voor jou. Sommige betekenissen ontdek ik later pas. Ik ontdek ook zaken in de muziek door die live met de band te spelen. Mijn songs zijn huisjes waar je in kunt lopen. Soms blijf je in de kamer hangen, soms ontdek je een extra deur. Het mooiste zijn die waar je als luisteraar zelf in kunt dwalen. Veel songs bezitten metaforen, al staan er dit keer ook wel een aantal heel directe teksten op het album. Over koppels in diepe crisis.’

Hij weet er veel mensen mee te raken. Zoals hij ook veel mensen raakte met zijn akoestische soloversie van Shout van Tears For Fears in De Wereld Draait Door. ‘Shout was leuk om te doen, maar Tears For Fears zijn verder geen helden van mij. Het liedje is tijdloos en ik was in

‘Ik zal nooit een groot entertainer worden’

BLAUDZ 22

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Optreden Hoewel het succes niet onverwacht komt, moet Johannes Sigmond er wel nog even aan wennen. Waar hij voorheen ook nog actief was met tv- en filmwerk (zijn documentaire Il Lombardia over de Italiaanse wielerklassieker de Ronde van Lombardije werd tot in het buitenland toe juichend ontvangen), daar is hij nu al een poos fulltime muzikant.

Zijn nieuwe cd verscheen in februari ook in een groot aantal Europese landen, dus 2012 staat in het teken van optreden, veel optreden. ‘Ik kijk er enorm naar uit. Er hebben zich een recordaantal festivals gemeld.’

Lowlands 2010 leverde voor Blaudzun het bewijs dat zijn muziek ook op festivals goed kan werken. Toch heeft hij zich uiteraard ook wel eens afgevraagd of zijn muziek de schaalvergroting naar die podia aankan. ‘De nummers bevatten een bepaalde donkerte en ik zal nooit een groot entertainer worden. Maar ik houd wel van de energie van het spelen met de band. Al zijn de meeste nummers op de cd door mij alleen, of samen met mijn broer, geschreven en tot stand gekomen, de arrangementen zijn wel degelijk beïnvloed door het live optreden met de band. Ik had eerst de wens de nummers op Heavy Flowers klein te houden en sober op te nemen. Juist omdat het live zo dynamisch en energiek was tijdens de tour na Seadrift Soundmachine.

Maar precies om dezelfde reden lukte dat niet. Die adrenaline zat in mijn systeem en ik moest daar gewoon gehoor aan geven.’

Scherp

Foto i am kat

ZUN

die periode toevallig veel op de banjo aan het componeren. Ik ben dicht bij mezelf gebleven en veel mensen hebben dat begrepen, vermoed ik.’

Het optreden in een uitverkocht Tivoli dit jaar (de officiële cd-presentatie) was voor Blaudzun een ijkpunt. Hij wil ook kleine liedjes kunnen blijven spelen. ‘In zalen tot vijfhonderd bezoekers wist ik dat ik het muisstil kon krijgen, daarboven bleef het afwachten. Het was in Tivoli stil. Maar die mensen kwamen speciaal voor ons. Op festivals is dat niet het geval. Dan vind ik het logisch dat ik daar de set wel iets op aan moet passen. Ik zal echter altijd mezelf blijven en mijn eigen ding doen. Ook op een bevrijdingsfestival vorig jaar, voor ruim vijftienduizend mensen, kon dat gelukkig.’

Johannes Sigmond wil zichzelf en de band graag scherp houden. Tussen de shows in de grotere clubs en op festivals heeft hij bewust een aantal kleinere akoestische optredens met een zittend publiek ingepland.

‘Ik loop ook al een tijdje met een theateridee rond. Ik ga niet prompt mijn muziek vertalen naar een theatersetting, dat is te gemakkelijk. Het moet iets worden in combinatie met film. Als de mensen op het eind van de avond naar huis gaan, dan moeten ze niet weten of ze naar de film of naar een concert zijn geweest, zoiets. Het is voor veel latere zorg. Heel 2012 zal in het teken staan van Heavy Flowers.’

Live

9 maart 10 maart 15 maart 16 maart 22 maart 23 maart 25 maart 29 maart 30 maart 31 maart

Live

Fenix Sittard Patronaat Haarlem Paard van Troje Den Haag De Kelder Amersfoort Vera Groningen De Spot Middelburg Doornroosje Nijmegen Mezz Breda Hedon Zwolle Metropool Hengelo

live

www.blaudzun.com maar t/apr il 2012

FRET

23

‘Wij zijn vier nerds’

24

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

De Amsterdamse band Moss is de laatste jaren uitgegroeid tot het vlaggenschip van platenlabel Excelsior. Na het overweldigende succes van het ook bij de critici groots ontvangen tweede album Never Be Scared/Don’t Be A Hero voelde zanger/songschrijver Marien Dorleijn vreemd genoeg weinig druk bij het maken van de opvolger Ornaments.

‘Ook het maken van die vorige plaat gebeurde volledig onbevangen. Dat hebben we ook nu gedaan: alles los laten en opnieuw beginnen. Los van de vragen of we die andere cd willen of kunnen overtreffen en of er überhaupt wel een single op staat. De tijd en omstandigheden bepalen hoe iets ontstaat. Ornaments is de plaat die we nu wilden maken.’

Tekst Willem Jongeneelen Foto’s Joni Spaan

maar t/apr il 2012

FRET

25

Marien Dorleijn is uiterst ontspannen. Toch wordt hij overstelpt met aanvragen voor interviews, begint de agenda van Moss vol te stromen met optredens, en wordt hij zeer binnenkort voor de eerste keer vader. In de week voor dit gesprek is hij ‘tussendoor’ ook nog even getrouwd. Het ex-bandlid Bob Gibson fungeerde als een van de getuigen. Gibson verliet de band Moss begin 2010 wegens een druk ander kunstenaarsbestaan en te weinig tijd voor zijn gezin. De vraag of wellicht door het vertrek van gitarist/toetsenist Gibson de arrangementen op Ornaments wat soberder klinken, wordt door Dorleijn weggewuifd.

‘Ook met Bob erbij had de cd anders geklonken. Natuurlijk mis ik soms de samenhang met hem en zijn elektronica, maar ook de vorige cd is met zijn vieren gemaakt, toen nog zonder gitarist Michiel Stam, die later zelf door Bob bij de groep is gehaald. Als zijn opvolger, zo blijkt nu. De band was hecht, maar Moss is nog steeds een hechte band, ook met Michiel. Ornaments is een andere plaat, maar net als Never Be Scared/Don’t Be A Hero wel weer een echte bandplaat.’

Hoewel Marien Dorleijn de onbetwiste singer-songwriter is van Moss, benadrukt hij de rol van de overige bandleden. ‘Sinds de tweede plaat zijn zij zich steeds meer met de muziek gaan bemoeien en hun invloed is nu nog groter geworden. Zoiets groeit. Dat is goed. We kennen elkaar door en door, weten wat we tegen elkaar kunnen zeggen en hoe we met elkaar om moeten gaan. Het is een proces dat je doormaakt. Ik schrijf dan wel de liedjes, maar die zouden nooit zo goed zijn zonder hen. We gunnen elkaar ook de ruimte daarvoor. Dat maakt dat het wel degelijk democratisch kan, een band laten functioneren. Er is gewoon heel veel wederzijds respect.

Finn Kruyning en Jasper Verhulst zijn de beste drummer en bassist die ik ken. Ik werk al acht jaar met hen. Tiny Love was een klein liedje op gitaar, maar was nooit zo mooi geworden als niet iemand van hen had gezegd het zonder gitaar, maar alleen met toetsen op te nemen.’

Elektronischer De band heeft ook dit keer lang getwijfeld of ze een (hippe) externe producer zouden aantrekken. Iemand uit de danswereld misschien wel.

Dorleijn: ‘Gesprekken met Caribou verliepen positief. Hij wilde wel. Ook Kai Hugo van Palmbonen was een mooie optie. Tot we tot de conclusie kwamen dat we zelf heel goed wisten wat we wilden en die productie

Dorleijn kende ook de vorige cd zijn donkere momenten, maar minder nadrukkelijk. Ornamenten staat volgens het woordenboek voor versieringen, bouwelementen zonder constructieve functie, of, in muziek, voor noten ter versiering van de melodie. ‘De cd handelt over grote vraagstukken, over leven en dood. Het is meer zwartwit, vandaar ook de hoes met het kristal op de voorzijde en de zwarte raaf op de achterkant. Mooi in tegenstelling ook met die kleurrijke vorige hoes. Dat heeft Thijs Kuiken (I Am Oak), die het artwork verzorgde, goed begrepen. Voor mijn doen ben ik in een aantal tracks bijzonder to the point. Dat ben ik meestal niet zo snel. Ik wil er meestal iets mystieks van maken. Ik kan er goed omheen lullen. Dit keer moest het anders. Ik ben ook beter te verstaan, omdat er minder galm op mijn stem zit. Ik ben een sucker voor melancholie, al komt er dit keer ook veel cynisme om de hoek kijken.’

‘Ik ben een onwijze denker en ook heel nieuwsgierig. Als kind maakte ik al dingen open om te zien hoe ze in elkaar zaten. Dat ik ze niet altijd terug in elkaar kreeg, dat was minder belangrijk. Als ik maar wist hoe het werkte. Dat heb ik ook met het leven. Hoe ouder ik word, hoe meer ik me zaken ga afvragen. Ik ben getrouwd en ben bijna vader. Dat voelt als een veilig ding. Ik voel me een bevoorrecht mens om met al die geweldige muzikanten te mogen werken. Ook met Happy Camper en in Tika, dat zeker een vervolg gaat krijgen. Toch voel ik me zelf nooit goed genoeg. Ik vond het wel heftig; de vraag of ik wel weer opnieuw een hele plaat bij elkaar kon schrijven.’

‘De titel Ornaments slaat voor mij ook op alle spullen die mensen verzamelen en die er eigenlijk niet toe doen. Natuurlijk heb je spullen nodig om die te gebruiken. Toch wordt alles onbelangrijk als er belangrijkere zaken, zoals gezondheid, om de hoek komen kijken. Een vriendin van me haalt wellicht het einde van het jaar niet. Dan wordt het opknappen van het huis opeens van ondergeschikt belang. Ik was ook slecht in dingen weggooien. Ah, die stoel, die heb ik al heel mijn leven. Daar kleeft dan emotionele waarde aan. Toch heb ik die naar de kringloopwinkel gebracht en dat voelt goed. Met de essentie van het leven heeft die niets van doen.’

‘De cd handelt over grote vraagstukken, over leven en dood’ dus ook gewoon zelf konden doen. We zijn vier nerds. Frans Hagenaars hielp ons één enkele keer van een tunnelvisie af en heeft samen met ons de uiteindelijke mix gedaan. Produceren bestaat voor dertig procent uit opnemen en voor zeventig procent uit het er over hebben. We wilden absoluut niet nog een keer dezelfde plaat maken. Ik had eerst gedacht dat we in dat opzicht met het nieuwe album nog verder zouden gaan, nog elektronischer. Een gitaarbandje, dat waren we. Dat kunnen we goed en dat accepteren we ook. Nu is het de verhouding gitaar/elektronica ongeveer fifty-fifty. Dat is geen halfslachtige poging om elektronisch te gaan, het is een geslaagde combi. Het past bij elkaar. We zoeken de randjes op en op deze plaat lagen ze hier. We zijn niet bang het experiment op te zoeken. We benadrukken de zaken anders.’

Live

Grote vraagstukken De teksten op het op diverse locaties opgenomen Ornaments zijn iets donkerder en in een aantal gevallen opvallend direct. Volgens Marien

www.mosstheband.com

26

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Live

Gebouw-T Bergen op Zoom Burgerweeshuis Deventer Doornroosje Nijmegen Tivoli De Helling Utrecht Vera Groningen Bolwerk Sneek Melkweg Amsterdam Mezz Breda Perron55 Venlo

9 maart 10 maart 30 maart 5 april 6 april 7 april 18 april 19 april 21 april

live

Foto Wouter Venema

LUIK

‘Ook in vreselijke situaties zit schoonheid verscholen’

Met het albums Owls bewijst het vanuit Rotterdam opererende LUIK dat kracht en schoonheid begrippen zijn die los staan van snelheid, volume en stemverheffing. Bijna geruisloos trekken de negen tracks op betoverende wijze voorbij. Zoals de uil een nachtdier is, zo is Owls een echte nachtplaat.

Tekst Willem Jongeneelen

De 25-jarige zanger/songschrijver Lukas Dikker (LUIK is een samensmelting van zijn naam) moet lachen om de vergelijking.

‘Inderdaad, klopt helemaal. Alleen zijn veel liedjes ’s ochtends, direct uit bed, geschreven en heb ik de uil gekozen als symbool van de wijsheid.’ Hij heeft het dus vooraf niet allemaal zo bedacht en uitgestippeld.

Deze liedjes kwamen er uit en qua thematiek en sfeer vindt ook hij het album prima bij de nacht passen. ‘Eigenlijk gaat het om twee vormen van eenzaamheid. De romantische vorm, die je ook wel hoopvol kunt noemen, en de realistischere vorm, die eerder wat kaal en triest is.

Daar past de nacht goed bij. Jij zit thuis in je kleine vacuüm, de rest van de buitenwereld is donker en stil.’

De uilen in de titel, op de hoes en in de titelsong staan voor de wijzen die op afstand de zaak overzien. Vanuit die beschouwing zijn volgens Dikker de teksten geschreven. ‘Ik probeer afstand te creëren. Ik geef de suggestie van een emotie, maar probeer de dramatiek vanuit een groter perspectief te benaderen. Ik heb me laten inspireren door Fernando Pessoa en William Shakespeare. Ik weet het, het zijn meteen wel twee grootheden om te gebruiken. Ik denk dat ze vanuit hun culturele gedachten nog steeds meekijken. Ik wil gelijkertijd eigenlijk ook de verwerpelijkheid van die grootheid laten zien. Want het wijze nachtdier de uil is ook een eenling.’

Coupletten Zo zacht en uitgebalanceerd Lukas Dikker zijn woorden inzet, zo traag en afgewogen maakte hij samen met zijn band en enkele gasten de muziek. ‘Het is een beschouwing. Muziek roept emotie op. Ik probeer

die emotie niet te romantiseren. Er is ruimte voor detail. In veel films in het reguliere bioscoopcircuit wordt bijvoorbeeld alles voor de kijker al ingevuld. Dat vind ik niet fijn. De ruimte voor interpretatie komt naarmate je dingen minder dichtsmeert. Dat werkt in muziek ook zo.

De plaat duurt ook slechts 36 minuten, omdat het zo precies goed was. Het zijn liedjes, ook wel popliedjes. Toch hebben er slechts twee een refrein. Ik houd van coupletten, van dingen vertellen. Ik neem de luisteraar mee en geef ze een suggestie voor een idee. Dat werk je uit naar een volgend stadium en dat is het.’

De band noemde hun muziek eerst zomernachtslowcore, om die toch wat warmte mee te geven. ‘Het moest niet per se traag en verdrietig worden. Ook van een vreselijke situatie kun je, als je er afstand van neemt, de schoonheid inzien. Het enige instrumentale nummer op de cd heet Spleen. Letterlijk staat het voor de ziekte miltzucht, maar het is in de Engelse literatuur ook een term om een depressieve toestand aan te duiden die in werkelijkheid minder ernstig is dan die lijkt. Dat is mooi. Daar zit zowel diepte als relativering in.’

Live

9 maart

Live

Ekko Utrecht

live

www.luikmusic.com maar t/apr il 2012

FRET

27

ULTRA Een puur Nederlandse stroming

28

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

De ultra’s doen weer van zich spreken. Eind jaren zeventig was ultra het Nederlandse antwoord op de postpunk en no wave elders. Met een reünie van Minny Pops, de belangrijkste exponent van de muziekstroming, een boek geschreven door ex-ultra Harold Schellinx, en een aantal Ultra2012-avonden wordt er uitgebreid stilgestaan bij de beweging. FRET blikt met enkele hoofdrolspelers terug.

A

Tekst Di-Lan Sun

ULTRA IN HET KORT Ultra is een Nederlandse muziekstroming met als uitvalsbasis het jeugdjonk Oktopus aan de Keizersgracht te Amsterdam. De muziek is een variant op postpunk, de hoekige, krassende gitaarvariant van new wave en is beïnvloed door no wave uit Amerika zoals te horen op de verzamelplaat No New York uit 1978. Alle gangbare regels binnen de popmuziek gaan bij ultra overboord, dus geen liedjes met coupletten en refreinen, maar vaak ondansbare ritmes, uit de maat gezongen teksten, onaardse geluiden en effecten en onconventionele instrumenten waaronder synthesizers en drumcomputers. Bands uit de ultrabeweging bevatten niet zelden leden die aan de Amsterdamse Rietveld Academie studeren of hebben gestudeerd. Een van hen is de later beroemde moderne kunstenaar Rob Scholte en zijn band The Young Lions. De belangrijkste ultraband is het Amsterdamse Minny Pops, in 1978 opgericht door Wally van Middendorp en vernoemd naar een ritmebox. Optredens van Minny Pops kenmerken zich door mechanische monotonie, zowel muzikaal als tijdens optredens waarbij de muzikanten bijna bewegingloos op het podium staan.

Andere ultrabands zijn o.a. Suspect, The Young Lions, Mekanik Kommando, Plus Instruments, Tox Modell en Mick Ness. Uit ultra komt het alternatieve muziekblad Vinyl voort dat tot en met 1988 blijft bestaan als tegenhanger van muziekblad OOR. Het genre bestaat slechts enkele jaren, maar echo’s van ultra zijn te horen op platen van o.a.

Soviet Sex en Nasmak. maar t/apr il 2012

FRET

29

Het is crisis in het midden van de jaren zeventig. Economisch gaat het niet goed met de wereld. Meer dan ooit lijken jongeren daarvan de dupe. De kansen die hun ouders kregen, zijn niet voor hen weggelegd. Er ontstaat een subcultuur waarin jongeren op zoek gaan naar een eigen identiteit, maar ook naar manieren om een eigen invulling te geven aan het leven.

De kraakbeweging floreert en is een voedingsbodem voor allerlei nieuwe uitingen. ‘De infrastructuur van de kraakbeweging was heel belangrijk’, zegt Harold Schellinx. Schellinx speelde destijds in Ultraband The Young Lions, was redacteur van tijdschrift Vinyl en is de auteur van het onlangs verschenen boek Ultra. ‘Er ontstond een soort onderwereld. De kraakbeweging was een soort parasiet die zich nestelde in de gaten die de officiële samenleving achterliet.’

Er wordt wat afgekraakt aan het eind van de jaren zeventig. Niet alleen om alternatieve woonruimte te creëren, maar ook om een eigen wereld te scheppen waarin er ruimte is voor andere waarden en nieuwe kunstuitingen. Zo wordt de kraakbeweging een broeiplek voor jong talent. In grote, leegstaande kantoorpanden ontstaan leefgemeenschappen met een eigen galerieën, (pop)podia en uitgaansgelegenheden.

Mekanik Kommando

Denigrerend De ultra’s, een afkorting die staat voor ultramodernen, gedijen goed in deze do-it-yourself-gemeenschappen. Maar wel tegen de verdrukking in. Schellinx vertelt dat bijvoorbeeld punkers niet zoveel ophadden met de ultra’s. ‘Ze vonden ons te arty’, zegt hij. Het is overigens een misvatting dat de ultrabeweging alleen bestaat uit studenten van kunstacademies. Ultra’s vinden daar wel meer aansluiting en waardering. En dat is hard nodig, want ook de muziekpers zit niet echt te wachten op de vreemde muziek van ultrabandjes. ‘Er werd door de gevestigde pers erg denigrerend gedaan’, zegt Schellinx. ‘Daardoor werd ultra een soort protestbeweging.’ In zijn boek heeft hij een aantal voorbeelden opgenomen van artikelen over ultrabands waar de desinteresse vanaf druipt. Het feit dat icoon John Peel zich meer dan lovend uitlaat over Minny Pops haalt nog net de bladen, maar op extra airplay op de nationale popzender Hilversum 3 hoeft de band niet te rekenen.

De ultra’s zijn daardoor op zichzelf aangewezen. Ze slaan terug met speciale avonden in de Amsterdamse Oktopus. ‘Het basisidee van de ultra-avonden was om die alternatieve bandjes op een betere manier aandacht te geven’, legt Schellinx uit. Hij is, samen met Rob Scholte (ook van The Young Lions) en Wally van Middendorp (Minny Pops), verantwoordelijk voor de avonden in de jongerensociëteit aan de Keizersgracht. ‘We wilden ons als een soort van eenheid presenteren.’

Van Middendorp bedenkt de term ultra.

Muziekblad Vinyl begon als spreekbuis van ultra

Gelijkgestemden Niet alleen in Amsterdam broeit het. In de grote en middelgrote steden van het land nemen jongeren het heft in handen. ‘Er was geen groot netwerk’, zegt Wally van Middendorp, ‘maar er was een hele grote groep gelijkgestemden. Veel bandjes zullen zichzelf niet als ultra’s zien, maar ze deden wel mee.’

In Eindhoven is er een ultrascene en ook in Nijmegen. In Doornroosje hebben de ultra’s daar hun ontmoetingen. Mekanik Kommando en Puber Kristus zijn bands die, min of meer, landelijk bekendheid krijgen.

In Eindhoven speelt de groep Nasmak een voorname rol, en dan vooral zangeres Truus de Groot. Poppodium De Effenaar doet in die tijd ook veel aan de nieuwe muziek. Er wordt zeer vooruitstrevend

30

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Het Engelse muziekblad NME schreef in 1980 een lovend artikel over ultra en Minny Pops

MINNY POPS De belangrijkste en bekendste ultraband is Minny Pops, eind jaren zeventig opgericht door zanger Wally van Middendorp, grondlegger van de ultrabeweging. Tussen 1978 en 1985 bracht de band vier albums uit, aanvankelijk via het eigen Plurex-label en later via het vermaarde Factory Records uit Manchester (Joy Division, New Order, Happy Mondays). De band toerde in Engeland, Amerika en Canada en speelde onder andere in het voorprogramma van Joy Division, The Static, New Order en XTC. Op internet circuleren een paar fascinerende clipjes van Minny Pops, Vooral de filmpjes van Frank Berger uit 1979 laten perfect zien waarom de band, zeker in die tijd, een van de belangrijkste vernieuwende Europese acts was. ‘We lieten ons niet beperken door de omstandigheden’, zegt Van Middendorp over hoe de band in de begindagen te werk ging. Er was een onbevangenheid die in schril contrast stond tot de grimmige samenleving in die dagen. ‘Eerst doen en pas achteraf zien wat je gedaan hebt. Gewoon voor iets gaan zonder er te veel over na te denken.’

‘Ze dachten waarschijnlijk: wat zijn dit voor idioten?’

Van Middendorp is anno 2012 weer even artiest en heeft zelfs door Engeland getoerd. Het was een zegetocht: de Britse pers is lyrisch en de band wordt zelfs een Factory Legend genoemd. ‘Toweringly tall and stern looking, Wally van Middendorp is the very definition of Stage Precence before he’s even done anything except stand and stare’, schrijft Manchester Music in een lyrische recensie. Het is die benadering van zijn muziek die Van Middendorp aanspreekt. In een recensie uit 1980 schreef een Engelse journalist al: ‘Engeland heeft Joy Division, Nederland Minny Pops.’ Volgens hem worden mensen die zich willen onderscheiden in Engeland positiever benaderd. ‘Wie in Nederland boven het maaiveld uitsteekt, simpel door anders te zijn, wordt genadeloos neergesabeld. In Engeland gaan ze daar anders mee om.’

Vasthoudend Het warme bad in Engeland staat in schril contrast met hoe de band in eigen land moet vechten voor erkenning. ‘In Nederland toerden we

met The Tapes. Die band had al wat naam gemaakt. Ze waren iets toegankelijker dan Minny Pops. Voor hun tour vroegen ze of wij het voorprogramma wilden doen. Dat was voor ons, maar ook voor het publiek, een vreemde ervaring.’ Ze speelden in jeugdhonken in kleine steden, waarbij het provinciale publiek zich vergaapte aan de band.

‘Ze dachten waarschijnlijk: wat zijn dit voor idioten?, zegt Wally nu.

‘The Tapes waren waarschijnlijk het progressieve element in de programmering. En dan kregen ze ons erbij.”

Wally, die ook eigenaar was van het label Plurex, had ook de taak om de lp’s en singles van de band te promoten. Dat was geen makkelijke opgave. ‘Ik was steeds bezig met het ompraten van mensen uit de gevestigde orde. Dat was soms lastig, maar ik was vasthoudend. Maar bovenal had ik vertrouwen in wat we deden.’

Halverwege de jaren tachtig ging Van Middendorp zich meer toeleggen op het werken voor platenmaatschappijen; hij werd labelbaas van Megadisc, Play It Again Sam en Columbia. Minny Pops leek een afgesloten hoofdstuk. Af en toe werd hij geconfronteerd met vragen van mensen die er, vaak stomtoevallig, achterkwamen dat hij een muzikale carrière achter de rug had. ‘Ik ga er niet mee te koop lopen, maar als iemand er iets over vraagt, wil ik er best over vertellen.’

Reünie Na een betrekkelijke stilte rond de band, kwamen begin 2011 zeven leden van Minny Pops bij elkaar om te kijken of er een reünie inzit. Van Middendorp: ‘Er was de laatste jaren wel wat contact. We spraken dan over wat de band voor ieder van ons heeft betekend. Vorig jaar zijn we echt gaan kijken of we nog iets met de muziek van toen konden doen.’

Zo ontstonden langzaam plannen voor de wederopstanding van de band. Dat ging niet zonder slag of stoot, maar het resultaat mag er zijn, getuige de enthousiaste reacties in Engeland, en deze keer ook in Nederland. ‘We hebben niet de behoefte om terug te kijken’, stelt Van Middendorp. ‘We willen wel documenteren. Ook om te zien of ultra een cultureel belangrijke stroming is geweest.’ Of er raakvlakken zijn tussen deze tijd en de tijd waarin ultra op kwam zetten, weet Van Middendorp niet zo goed. ‘Het was toen economisch veel erger, en de samenleving zat heel anders in elkaar.’

Wat niet is veranderd, is de rol van de politiek. Van Middendorp maakt zich dan ook erg veel zorgen over het effect van de bezuinigingen die het huidige kabinet in rap tempo doorvoert. Muzikaal is er wel veel veranderd. ‘Wij konden ons met de muziek die we maakten afzetten.

Maar je kon je ook onderscheiden. Dat is nu niet meer zo. Mensen ontwikkelen zich anders, volgen een opleiding om muzikant te worden.

Mede door internet is de samenleving opener geworden. Er is geen generatiekloof meer. Daarnaast is de muziekscene heel erg veranderd.’ maar t/apr il 2012

FRET

31

Foto hideo ochai

ULTRA IN 2012

Plus Instruments in New York

2012 staat weer helemaal in het teken van ultra. Een overzicht van alle activiteiten.

Ultra2012-Vierdaagse Vier avonden in Nijmegen (8 maart), Eindhoven (9 maart), Rotterdam (10 maart) en Amsterdam (11 maart). Elke avond heeft een wisselend programma. In Amsterdam is er een ‘suite’ uitvoering van Drastic Measures, Drastic Movement, de debuutplaat uit 1979 van Minny Pops, waarbij moderne klassieke componisten Bart de Vrees, Wilbert Bulsink, Thomas van Myrmel en Jeroen Kimman samen op het podium staan met Minny Pops-bandleden Dennis Duchhart, Pieter Mulder en Wally van Middendorp.

Ultra2012-Einde Avond Op 7 april vindt in de Melkweg het afsluitende evenement plaats met optredens van Minny Pops, The Tapes, Truus de Groot & Liesbeth Esselink (Plus Instruments) en Toon Bressers (ex-Nasmak).

Ultra boek Bij uitgeverij Lebowski verschijnt begin maart het boek Ultra van Harold Schellinx. Ultra is een unieke verzameling verhalen, interviews, teksten en foto’s, met als rode draad het Don Quichoteaanse relaas van Schellinx’ eigen Werdegang als jonge maker van experimentele popmuziek en als redacteur van Vinyl in de vroege jaren tachtig.

Vinyl Op 1 maart verschijnt een eenmalige uitgave van Vinyl, het legendarische muziektijdschrift van de jaren tachtig. Het blad, dat tussen 1981 en 1988 uitkwam, begon ooit als spreekbuis van de ultramodernen.

Bij deze speciale uitgave zit ook een cd zit en een vinylplaat.

Cd/dvd Standstill to Motion Begin februari zijn deze vijftien liveopnamen van een concert van Minny Pops in de Melkweg op 19 maart 1981 uitgebracht. Bij de cd zit ook een dvd met livebeelden, gefilmd in Amsterdam (Melkweg, Oktopus Club en Film Academie) en New York (Hurrah en Peppermint Lounge).

Harold Schellinx schreef een boek over ultra

www.ultra2012.nl www.facebook.com/ultra2012

32

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Foto rob overtoom

Expositie God Save The Queen Breder dan alleen ultra, maar in het Centraal Museum in Utrecht is van 3 maart tot en met 12 juni de tentoonstelling God Save The Queen te zien, over de jeugdcultuur tussen 1977 en 1984. De expositie geeft niet alleen een inkijk in de culturele uitingen van die tijd. Er worden ook verbanden gelegd met de economische crisis die toen alom voelbaar was in de maatschappij.

Minny Pops

Poster van een ultra-avond in Oktopus in Amsterdam

geprogrammeerd. Niet alleen Nederlandse acts, maar ook groepen uit het buitenland krijgen de ruimte.

Veel bands die later uitgroeien tot belangrijke acts, spelen in hun begindagen in Eindhoven. Zo is Joy Division er te zien, een paar maanden voor de dood van zanger Ian Curtis. Minny Pops is de opener voor de band bij enkele concerten uit die Europese tour. Het brengt Wally van Middendorp, oprichter van de band en in die dagen uitbater van het legendarische label Plurex, in contact met de mensen van Factory Records. Minny Pops kan een plaat maken bij het label en krijgt ook wat concerten in Engeland toegespeeld. Het succes van de band in het buitenland doet de ultrabeweging goed. Schoorvoetend gaat de gevestigde media overstag. Muziekkrant Oor komt begin 1981 met een heuse ultragids en zelfs Muziek Express schrijft een stukje over Minny Pops.

Vinyl In dezelfde periode ziet het blad Vinyl het levenslicht. In de zeven jaar dat het bestaat, groeit Vinyl uit tot een instituut. Het blad wil de ultrabeweging smoel geven. Dat streven komt meteen naar voren in het intro van een groot artikel in het eerste nummer. ‘Temidden van een voor Nederland typerende onwil om andersdenkenden ook kansen te geven, zijn er momenteel, ondanks consequente tegenwerking, over het gehele land splinterfrakties bezig nieuwe ongebruikelijke muziek onder de aandacht te brengen en op te komen voor onbekende Nederlandse groepen. Buiten de platgetreden paden muziek maken betekent hier ‘rommel’, volgens de op safe spelende arrogante betweters, die in feite alleen in hun eigen pen geïnteresseerd zijn.’

In 1981 komt Oktopus in de problemen. Het jeugdhonk moet dicht en de ultra’s vinden plek in Paradiso. Daar zijn de D-Day’s nog even succesvol, maar ultra valt langzaam uiteen. Hetgeen niet wil zeggen dat er niets meer gebeurt: kunstenaars en muzikanten blijven in de weer met tegendraadse projecten en vernieuwende kunstuitingen.

Zelf doen

Drastic Measures, Drastic Movement, de klassieke debuutplaat uit 1979 van Minny Pops

Muzikaal gezien is ultra nog lang niet vergeten. In Engeland blijft er belangstelling voor het werk van Minny Pops; veel artiesten zeggen beïnvloed te zijn door de Amsterdamse band. Volgens Wally van Middendorp zijn er in Canada bands die veel ophebben met de manier waarop de ultra’s muziek maakten. Zeker is ook dat ultra veel betekend heeft voor de ontwikkeling van de elektronische muziek.

Dertig jaar later staat ultra weer centraal. ‘Het was een heftige periode’, zegt Schellinx. ‘Het is goed om daarom eens terug te kijken.’

Over ultra is opvallend veel informatie beschikbaar. ‘We probeerden de avonden in Oktopus zo goed mogelijk vast te leggen’, zegt Schellinx. Alle optredens werden gefilmd. ‘Wij vonden het belangrijk dat al die rare en experimentele bands de ruimte kregen om te spelen en zich te laten zien.’

Ondanks dat de opkomst en ‘ondergang’ van de ultrabeweging snel ging, heeft de stroming zijn sporen achter gelaten. Dat vindt Schellinx ook. ‘Het gebruik van elektronica kwam natuurlijk flink opzetten. Maar muzikanten gingen ook op zoek naar nieuwe dingen en nieuwe instrumenten uitproberen. Dat was heel belangrijk bij ultra. Ook het dingen zelf doen was belangrijk.’

Dat laatste was misschien wel de grootste verdienste van ultra, maar ook van de punkbeweging uit die tijd. Mensen vonden eigen manieren om gehoord te worden. Tegen de verdrukking in, en met een standvastigheid die te prijzen is. maar t/apr il 2012

FRET

33

hang over hero

Op het debuutalbum van rockband Hangover Hero draait het om een goed gevoel. Toch schuilt er volgens zanger/gitarist en oprichter van de groep Ronald Landa (ex-Delain) meer achter het feel good-geluid. ‘We hebben ervoor gekozen om een niet té diepgaand album te maken, maar dat wil niet zeggen dat er helemaal geen diepgang in de nummers te vinden is.’

Tekst John Buis

Wat proberen jullie de luisteraar met dit album mee te geven?

‘Wees optimistisch, geloof in jezelf en neem jezelf niet te serieus. Er zitten eigenlijk twee kanten aan de teksten van Hangover Hero. De ene kant is het positieve, het optimisme. Laat zien wie je bent, ga niet in een hoekje zitten, maar laat je talenten zien. Ik kom vaak mensen tegen die heel onzeker zijn en zichzelf een beetje verstoppen. Dan heb ik sterk de neiging om die mensen wakker te schudden en ze ervan bewust te maken dat ze moeten laten zien waar ze goed in zijn. In Wake Up The Sleeping vertel ik dat je best je borst vooruit en kin omhoog mag doen en laten zien wie je bent. Een ander aspect van onze teksten is meer het echte antiheldgevoel. We vinden onszelf absoluut geen helden.’

Wat heeft je geïnspireerd tot de donkere tonen en teksten van het nummer Ivory Towers?

‘We vinden onszelf absoluut geen helden’ 34

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

‘Dat nummer gaat over de consumptiemaatschappij. De hele band kan zich kwaad maken over mensen die spullen kopen waarvan ze zelf niet weten waarom ze die moeten hebben. Mensen kopen liever een vierde auto dan dat ze iets doen voor anderen, die het wel echt nodig hebben. In Ivory Towers steken we de draak met mensen die onzin kopen, totdat die financiële gekheid ooit in elkaar stort, wat nu dan ook gebeurt. We zingen: When it all comes tumbling down, will we build another? Gaan we opnieuw beginnen, gaan we van voren af aan die hele nep-financiële maatschappij weer opbouwen? Of gaan we van deze situatie leren en gaan we het anders doen?’

Nog even terug naar die feel good-sfeer; heeft die te maken met de leeftijd?

‘Het heeft niet zozeer met leeftijd als wel met ouder worden te maken.

Met het gegeven dat je in je leven op een punt komt dat je zaken anders wilt gaan doen. Ik denk dat ieder volwassen wordend persoon te maken heeft met een periode in zijn leven waarin hij wat negatiever tegenover dingen staat. Ik heb beseft dat als je wat positiever in het leven staat en alles op een positievere manier benadert, dat dingen dan ook beter op te lossen zijn. Als je positiever in het leven staat en mensen helpt, dan krijg je die positiviteit ook weer terug.’ www.hangoverhero.com

Backstage In de rubriek BACKSTAGE nu eens geen aandacht voor de band of artiest, maar voor de mensen die in de muziekwereld achter de schermen werken.

Tekst John Buis

I

INGEBORG STEENHORST BEROEP DRESSER/ STYLISTE

ngeborg Steenhorst is een bekende Nederlandse ontwerper en styliste. Ze werkte onder meer voor The Gathering, After Forever, Stream of Passion en Cirrha Niva. ‘Als styliste/dresser moet ik iets kunnen maken en ontwerpen dat op zowel een fotoshoot als een optreden is toe te passen. Ik denk niet alleen goed na over de doelstellingen, ook budgettair denk ik mee om zo creatief mogelijk en zo productief mogelijk een efficiënte styling uit de outfit te kunnen halen. Als artiest heb je het doel er op een foto mooi uit te zien. Op een podium wil je er goed uitzien, maar moet de outfit ook nog werkbaar zijn, zodat je je goed kunt bewegen en de kleding niet te heet of zweterig is.

Dan merk ik dat ik met mijn achtergrondervaring in de muziek een voordeel heb als dresser, omdat ik bijvoorbeeld het wattage weet van de lampen waaronder muzikanten spelen en hoe het is om anderhalf uur tot twee uur lang intensief te moeten performen, het podium op en af te moeten, een gitaar om je nek te hebben hangen, enzovoort. Je moet weten wat een artiest op het podium doormaakt.

In mijn functie als dresser/styliste moet ik de artiest goed kennen. Samen met de artiest ga ik eerst kijken welk visueel plaatje er uit de styling moet komen. Dan ga ik met de artiest shoppen en gaan we kleding, accessoires, schoenen, tassen, sieraden, hoeden en dergelijke inkopen. Naast dat je zijn of haar maten moet kennen, moet je ook weten waar iemand van houdt, wat iemand fijn vindt, wil uitstralen, welke kleuren iemand mooi vindt, welke stoffen iemand prettig vindt en wat voor accessoires iemand aangenaam vindt.

Als artiesten hun kleding eerst voor een fotoshoot en daarna live gaan gebruiken, dan kijk ik vóór de fotoshoot al naar de manier van stofgebruik en ontwerp, zodat de kleding naderhand op het podium meteen werkbaar is.

Het kan zijn dat een artiest op de foto een leren jasje wil dragen dat op het podium veel te heet is. Dan sloop ik naderhand de binnenvoering eruit. Artiesten moeten zich er ook lekker in voelen en ze moeten zichzelf kunnen voelen in wat ze aanhebben om er als een artiest bij te staan. Ik vind het belangrijk om te weten wat iemand gaat doen op het podium.

Beweegt een artiest heel veel of is hij heel statisch? Is er heel veel licht of is er juist heel weinig licht op het podium?

Sommige artiesten hebben gevoel voor styling, anderen helemaal niet, die zijn er bij gebaat om daarin ondersteuning te krijgen. In mijn geval kan dat via een workshop zijn. Dan leg ik aan een artiest of hele band uit wat stylen is en hoe je dat benadert. Dan krijgen artiesten aan de hand van goede en slechte voorbeelden een bepaalde bewustwording daarin, en handvaten om daar zelf beter mee aan de gang te gaan.’ www.ingeborgsteenhorst.com Backstage paspoort Naam: Ingeborg Steenhorst Woonplaats: ’s-Hertogenbosch Geboorteplaats: Asse, Brussel, België Leeftijd: 38 Huwelijkse staat: Getrouwd.

Eerste album: Bad van Michael Jackson.

Laatste album: Conditions van The Temper Trap.

Favoriete album: Colma van Buckethead.

Eerste concert: Allied Forces in Willem II in Den Bosch Laatste concert: Katzenjammer in De Effenaar in Eindhoven.

Beste optreden ooit gezien: Roger Waters op het Arrow Rock Festival 2006.

Kippenvel!

Favoriete NL band van dit moment: Cirrha Niva.

Opmerkelijkste klus ooit: Vormgeven van alle kostuums, decor, artwork en videoclips voor de rockopera Liaison de la Morte van Cirrha Niva.

Opvallendste creatie die je voor een artiest/band hebt gemaakt: Een trouwkostuum voor bassiste/zangeres Liselotte Hegt voor haar rol in Cirrha Niva’s rockopera Liaison de la Morte.

Welke (grote) muzikant had je altijd al willen zijn: Een dagje Lady Gaga zijn lijkt me wel leuk.

Grote inspiratiebronnen: Pink Floyd, Queen, Madonna, Steve Vai, Björk, Arcturus.

Wat mogen we in de komende twaalf maanden van je verwachten? Een collectie podiumoutfits voor Epica, een custom made hoed voor zanger Chris van Uden van de band Desperados d’Amour en veel nieuwe ontwerpen voor mijn eigen collectie.

Toekomst: Hopelijk nog veel meer unieke en bijzondere ontwerp- en stylingklussen voor muzikanten en artiesten. maar t/apr il 2012

FRET

35

Levenslied heet het solodebuutalbum van Lange Frans. Hoewel je solo niet al te letterlijk moet nemen: de 31-jarige rapper wordt vocaal namelijk bijgestaan door Thé Lau, Trijntje Oosterhuis, Anita Meyer, Marco Borsato, Jeroen van der Boom, Jah6 en Faber­ yayo. ‘Ik wil graag leven van mijn muziek, dus probeer ik die zo te maken dat ik hem aan een grote doelgroep kan aanbieden.’

Tekst Roel Janssen

Na rapformatie D-Men groeide Lange Frans – mede dankzij zijn succesvolle samenwerking met Baas B (2004 tot 2009) – uit tot een Bekende Nederlander. Ook zijn vele verschijningen in radio- en tvprogramma’s droegen een belangrijk steentje bij aan zijn populariteit.

Na een theatertournee en enkele singles presenteerde de Amsterdammer eind januari zijn eerste soloalbum, getiteld Levenslied. Lange Frans (echte naam Frans Frederiks) legt uit: ‘Ik wilde het album eigenlijk Vol Gas noemen, omdat het veel te maken heeft met de mindstate waarin ik zelf zat: doorgaan, beuken, rammen! Geen dag vrij, gaan! Wel rust hoor, maar meer: geen kansen meer laten liggen. Als iemand mij iets belooft, ga ik er vanuit dat het gebeurt. Als het niet gebeurt, hang ik aan de telefoon. Ik ben wat dat betreft wel een vervelende motherfucker aan het worden, maar ik ben gedwongen om zo na te gaan denken, omdat ik weet dat niemand zo hard voor mij gaat rennen als ikzelf.’

‘Ik heb mensen om me heen die me helpen, maar als artiest moet je zelf de drijvende kracht zijn achter wat je doet. Maar ik vond niet dat Vol Gas de lading van het album goed dekte. Farid, mijn A&R-manager bij TopNotch, had een gesprek met Pepijn Lanen van De Jeugd van Tegenwoordig en die kwam met de titel Levenslied. Hij bedacht hem na het horen van een aantal tracks. Ik vond het tof. Ik denk niet dat het superbelangrijk is. Ik kan wel begrijpen dat als je je plaat Afgelikte Boterham gaat noemen je er misschien wat minder van verkoopt.

Ik vond Levenslied een goede passende titel.’

Miljoenenindustrie Levenslied is een titel die André Hazes ook had kunnen bedenken. Frans reageert: ‘Ja, ik denk ook dat rappers de nieuwe volkszangers zijn. Als je de groei ziet die hiphop die afgelopen vijftien jaar heeft doorgemaakt...

Toen ik op de middelbare school zat, was hiphop een subcultuur, maar nu is het overal. Hiphop is popmuziek geworden, het is op de radio, we zitten bij Koffietijd. De hiphopstijl is doorgedrongen tot in de modecultuur. We zijn geen vreemde eend meer, we zijn nu gewoon part of every­

36

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

LANGE FRANS

‘Rappers zijn de nieuwe volkszangers’

day life. In Nederland is het echt een miljoenenindustrie aan het worden en in Amerika is het een miljardenindustrie. Gers Pardoel heeft bijvoorbeeld de bestverkopende single van het afgelopen jaar gemaakt. Die heeft meer singles verkocht dan Borsato en Glennis Grace samen. Ze hebben ons jarenlang een beetje klein willen houden en ik denk dat dit onze zoete wraak is en dat die nog heel lang gaat duren ook.’

Persoonlijke popsongs Lange Frans omschrijft Levenslied als zijn meest persoonlijke werk tot nu toe. ‘Het zijn popsongs, wat ik met Baas B ook wel deed, maar ik denk dat de sound met Baas B meer richting gladde r&b ging. Dat vond ik toen een heerlijke sound, maar dat heb ik nu minder. Ik denk dat de sound wat meer Frans is. Er staan veel live instrumenten op, het mag af en toe best een vies randje hebben, terwijl het toch nog heel clean is. Het zijn stevige persoonlijke popsongs.’

Op de vraag hoe Frans zich voelt om na de jarenlange samenwerking met Baas B nu zijn eigen solodebuutalbum uit te brengen, zegt de trotse echtgenoot en vader van twee kinderen: ‘Ik ben nu meer de stuurman. Ik denk dat ik daardoor muzikaal en tekstueel wat meer heb durven af te wijken en wat meer naar mezelf heb durven luisteren. Het is een persoonlijke aangelegenheid geworden. Ik ben er ook supertrots op. Voor het eerst staan alle pionnen echt goed op mijn schaakbord.

Vroeger stond de ene helft wel goed, maar de andere helft niet. Toen we onze derde plaat (Verder uit 2008, RJ) uit hadden, lagen we heel erg overhoop met ons toenmalige platenlabel. We hadden een hele goede plaat vonden we zelf, maar die kwam een half jaar te laat uit.

Daar hadden we veel sneller mee moeten zijn. Maar in die tijd was de communicatie van een dermate laag niveau dat er te weinig uit het project is gehaald. Dat kwam ook omdat ik veel bezig was met televisie. Nu klopt het voor het eerst allemaal en staan alle neuzen dezelfde richting op. We staan op scherp en dat is belangrijk!’ www.fransfrederiks.nl maar t/apr il 2012

FRET

37

Met hun tweede album At Budokan meldt de Amsterdamse band Hospital Bombers zich eindelijk weer aan het popfront. De moeder aller emoties heeft de overhand, zoals het hoort. Zanger Jan Schenk: ‘Bijna al onze liedjes gaan op een hele strijdbare manier over de liefde.’

Tekst Tom Springveld Foto’s Sander Baks

HOSPITAL

38

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

En het leed dat liefde heet

BOMBERS

maar t/apr il 2012

FRET

39

‘We noemen het protestsongs tegen liefdesverdriet’ Wie met het pontje achter Amsterdam Centraal de korte oversteek naar de Buiksloterweg in Noord maakt, ontwaart achter café De Pont een vervallen woning die toebehoort aan Excelsior, het Nederlandse platenlabel dat naast Spinvis, Roosbeef en Tim Knol ook Hospital Bombers onder de hoede heeft. Speciaal voor vandaag heeft Marc van der Holst, liedjesschrijver en drummer van de band, die in 2007 debuteerde met Footnotes, een grote zak sinaasappelen meegenomen. Het is immers ‘persdag’.

Het leed dat liefde heet Hospital Bombers maakte naam met eenvoudige, doeltreffende popliedjes in de traditie van de jaren zestig. In een uitzending van Vrije Geluiden uit 2008 onthulde Van der Holst zijn geheim: hij gebruikte vier, hooguit vijf akkoorden en voor de teksten deed hij een beroep op ‘het leed dat liefde heet’. Op het nieuwe album At Budokan is dat leed nog steeds het leidende thema. Van der Holst doopte de liedjes zelfs ‘Protestsongs tegen Liefdesverdriet’.

‘Marc kan grote gevoelens op een hele mooie manier tastbaar maken’, vindt violiste en zangeres Susanne Linssen. ‘Hij probeert in zijn teksten schrijnende situaties heel precies te beschrijven. In het liedje New Car Scent hebben een jongen en een meisje ruzie in de autowasserette.

Omdat de auto nieuw is, ruikt hij raar. Dat detail maakt het verhaal extra pijnlijk en heel écht. Je voelt de pijn door de omschrijving van de situatie, niet door het gebruik van grote woorden.’

Zanger/gitarist Jan Schenk: ‘We noemen het protestsongs tegen liefdesverdriet omdat bijna al onze liedjes op een hele strijdbare manier over de liefde gaan.’

Die vechtmentaliteit – in Traditional Maori Fight Song #9 zingt Schenk letterlijk I’m not about to go out without a fight – ziet zich weerspiegelt in de muziek. Hoewel Van der Holst dit keer meer gebruik heeft gemaakt van mineurakkoorden, klinken de nummers over het algemeen opgewekt en energiek. ‘Er staan wel een paar kleine liedjes op het album’,zegt Schenk, ‘maar die hebben ook die drang. Dat vind ik heel belangrijk.

Als het ons niet lukt om dat gevoel over te brengen, dan is een nummer niet geslaagd.’

Formule De formule van Hospital Bombers is sinds Footnotes ongewijzigd gebleven: wat de uitvoering van de muziek betreft, is Van der Holst ‘slechts’ de drummer, terwijl Schenk zingt, gitaar speelt en produceert.

‘Jan begrijpt wat Marc met zijn nummers wil en kan ze daarom heel goed vertolken’, aldus Linssen, die voor zichzelf vooral een rol ziet weggelegd in het aandragen van ‘melodische hooks’. Ze is buitengewoon tevreden met het resultaat van hun formule: directe en aansprekende muziek.

At Budokan is lang in de maak geweest, eigenlijk al vanaf het moment dat de vorige plaat klaar was, zegt Schenk. ‘Er ontstonden vrijwel direct nieuwe nummers. Na de release van Footnotes hebben we eerst héél

40

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

veel live gespeeld, daarna zijn we gaan opnemen. Vervolgens bleef het weer liggen, gingen we weer opnemen, et cetera.’

Susanne: ‘Het duurde eindeloos…’

Het rechtvaardigt de vraag of de band wel gedisciplineerd genoeg is en raakt ook meteen aan een gevoelig punt, namelijk het tijdrovende perfectionisme van de bandleden, Jan Schenk in het bijzonder. ‘Jan heeft een eigen studio, dus dan kun je eeuwig blijven doorprutsen aan die nummers’, licht Linssen toe. ‘Op een bepaald punt móesten we echt een deadline stellen.’ Hospital Bombers zou volgens haar baat hebben bij een hoger werktempo. ‘Je moet op een gegeven moment zeggen: dít is het. Ik denk dat wij ons beter moeten realiseren dat een plaat een momentopname is. Dat kunnen we niet zo goed.’

Schenk, die de muziek opneemt en daarom een grote verantwoordelijkheid op zijn schouders draagt, kan niet anders dan zich bij Linssen aansluiten. Hij vermoedt dat sneller werken vanzelf tot gevolg heeft dat het werkproces minder moeite kost. ‘Aan het tempo moeten we nog even werken’, geeft hij ruiterlijk toe, om er ambitieus aan toe te voegen dat ze eigenlijk gewoon een plaat per jaar zouden moeten uitbrengen. Zijn eigen perfectionisme is er mede debet aan dat dat tot nu toe een onmogelijke taak is gebleken.

Linssen: ‘Hij weet gewoon niet van ophouden, dat is een beetje het probleem.’ Zij en Schenk nemen de meningsverschillen en elkaars haarkloverij op de koop toe, omdat uiteindelijk altijd weer de beloning wacht: optreden. ‘Daar gaat het om’, vindt Linssen. ‘Jan en ik vliegen elkaar vijfentwintig keer per dag in de haren, maar dat is meer een soort broer-zusgekibbel. Ik verwacht niet dat ik hem ooit voorgoed uit mijn leven ga schoppen, al denk ik er wel drie keer per dag over na, haha!’

Voornemen Met At Budokan hebben de Hospital Bombers een product in handen waar ze met recht trots op kunnen zijn. In september vorig jaar legden Schenk en Van der Holst met behulp van producer/geluidstechnicus John Agnello (o.a. Sonic Youth, Dinosaur Jr., Mark Lanegan) de laatste hand aan de plaat. Schenk: ‘We zijn naar New York gegaan en hebben in zeven dagen alle nummers gemixt. De mix is uiteindelijk iets dikker geworden dan wanneer ik het zelf had gedaan.’

Waar At Budokan de band gaat brengen, durven ze niet te zeggen.

Linssen: ‘We hebben met de vorige plaat best wel wat showcase­festivals in het buitenland gedaan. Het idee is dat daar allemaal grote platenmaatschappijen op af komen die je album buiten Nederland willen uitbrengen. Dat heeft ons opgeleverd dat Footnotes in Canada is verschenen. Het is afwachten hoe het dit keer zal uitpakken.’

Jan, droogjes: ‘Wij staan in ieder geval open voor het buitenland. Het mag ons bellen, het buitenland.’

Toch staat over de grens spelen niet bovenaan het wensenlijstje van Hospital Bombers. Liever zouden ze hun productiviteit omhoog gooien. ‘Ons grootste voornemen’, zegt Linssen, ‘is om iets korter over de volgende plaat te doen.’ www.hospitalbombers.com

dezevenHoofdzonden 1

Luiheid

2

Lust

3

Gierigheid

4

Jaloezie

5

Gulzigheid

6

Woede

7

IJdelheid

‘Ik ben alles behalve lui. Vanaf mijn geboorte ben ik al een heel energiek mannetje.

Daarom heb ik ook geen schop onder mijn kont nodig om muziek te maken. Sterker nog, ik ben altijd met muziek bezig. Dat geeft mij inspiratie en ontspanning. Ik ben ook een grote filmfan. Een film kijken is ontspanning. Maar dan moet die weer niet te lang duren zoals The Lord Of The Rings, want dan ga ik mij vervelen en dan pak ik toch weer die gitaar.’

Foto ben kleyn

‘De lust is er wel, maar niet met een vreemde vrouw. Ik ken mijn vrouw al ruim twintig jaar. Als ik met iemand anders mee naar huis zou gaan, zou ik het niet aandurven om in de spiegel te kijken. En daarbij, als ze erachter komt, dan is de relatie ook over en dat is wel het laatste wat ik wil. Ik heb een stabiele relatie. De basgitarist en de drummer van de band overigens ook. Veel vrouwelijke fans die bij ons in de zaal staan weten dat ook wel. Een foto en een handtekening, dat is het wel.’

JULIAN SAS Bound To Roll is het nieuwe album van bluesrockgitarist en -zanger Julian Sas. Naast gloednieuwe songs staan er ook een paar covers op, waaronder Shadow Play van zijn grote held Rory Gallagher.

FRET sprak met Julian Sas over de zeven hoofdzonden.

Tekst Arnold van Huet

‘Daar heb ik geen last van. Maar of ik aan de andere kant vrijgevig ben, weet ik eigenlijk niet. Ik koop dingen die ik belangrijk vind, daar komt het wel op neer. Ik heb thuis meer dan dertig gitaren. Je zou kunnen zeggen dat dat een beetje overdreven is. Maar er zijn veel gitaren met een uniek geluid en een eigen karakter. Daar geef ik graag geld aan uit. Als ik daarentegen een spijkerbroek zie hangen van ruim honderd euro, loop ik snel door.’

‘Ik word niet jaloers als ik een goede gitarist zie spelen. Het haalt alleen maar op een positieve manier fanatisme in mij naar boven. Ik ben ook niet jaloers op mensen die veel geld hebben of heel populair zijn. Het is overigens grappig op te merken hoe sommige fans met jaloezie omgaan. Dat ze denken dat muzikanten onderling continu jaloers zijn op elkaar en elkaar het succes niet gunnen. Dat zal soms ook wel zo zijn, maar naar mijn mening zijn het de fans die veel meer de rivaliteit tussen de muzikanten creëren dan dat artiesten die ook daadwerkelijk voelen. Mensen kunnen een heel verkeerd beeld hebben van muzikanten.’

‘De gulzigheid naar muziek is er altijd. Als ik niet schrijf dan luister ik wel naar muziek en als ik niet luister dan pak ik mijn gitaar wel om te spelen. Ik ben nu met jou aan het praten, maar ik heb een gitaar binnen handbereik. Zo ver gaat het eigenlijk wel. Het zit soms ook wel in de weg. Dan moet ik met die kleine van mij naar het consultatiebureau en dan moet ik er echt even bijblijven. Prioriteiten stellen en niet afdwalen. Ik kijk regelmatig in de popbladen en via de televisie volg ik Noorderslag en Lowlands, waar ik ook wel eens geweest ben. Maar ik blijf nooit lang hangen als ik een band zie. Op een of andere manier pakken de bands mij niet die op die festivals spelen. Een afwijking van mij is dat ik altijd zoek naar die ene goede gitarist.

Dat ik een ‘Hendrix-moment’ mag meemaken, een zeldzame ervaring waarbij je helemaal wordt weggeblazen.’

‘Ik kan kwaad worden om onrecht en leugens. Je ziet het vaak genoeg in de politiek.

En in de rechtbank bijvoorbeeld, als iemand voor een heftig vergrijp een paar uur taakstraf krijgt. Nee, persoonlijk heb ik in de muziek de grote leugens en bedrog niet meegemaakt. Ik ken de verhalen natuurlijk wel. Bands die veel spelen en er uiteindelijk niets aan overhouden omdat ze genaaid zijn door een of andere manager. Ik heb al zestien jaar dezelfde manager en die vertrouw ik volkomen. Via hem ben ik in contact gekomen met mensen die uit hetzelfde hout zijn gesneden. Dus ik heb het getroffen.’

‘Ik ben niet van de kleding en van de spiegels. Op het podium speel ik ook zeker niet de rockster. Ik voel mij op het podium wel heel veilig. Het is hard werken, maar optreden geeft mij adrenaline. De twee jongens in de band kennen mij goed. Er is onderling veel vertrouwen. Als iemand een wat mindere avond heeft, dan zijn de andere twee er om wat meer te geven.’

maar t/apr il 2012

FRET

41

Met hun mix van pop, jazz, soul en elektronica is de Nederlandse band Finn Silver bekender in Japan dan in eigen land. Hun single Roadtrip was vorig jaar single van de week bij iTunes Japan, met als gevolg zestigduizend downloads binnen één week en een nummer-twee-no­ tering. Het Japanse label P-vine bracht daarop debuutalbum Crossing The Rubicon uit. Eind januari reisde Finn Silver zelf af naar het Verre Oosten voor een aantal optredens. Voor FRET maakte de band een fotoverslag.

n n fi er v l si

IN N A P JA

2

Van 21 tot en met 26 januari zijn we Finn Silver afgereisd naar Japan voor shows in Tokyo en Osaka. Ons hotel bleek midden in de leuke wijk van Tokyo Shinjuku te liggen. Hello Japan!

42

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Foto THIJS MOLENAAR / THE VIDEOMATIC

1

Op uitnodiging van iTunes Japan doen we een akoestische instore in de grootste Applestore van Tokyo. We speelden drie liedjes, met daarna een superleuke meet&greet-sessie met fans, waarbij alle bandleden meegebrachte cd’s moesten signeren en op de foto gingen met fans.

finn r e v l si IN

N

3

Dinsdagochtend, de dag van de grote show in Billboard Live Tokyo.

We spelen hier vanavond twee shows De zaal is prachtig, met een gigantische glazen wand achter het podium die uitzicht biedt over een schitterende Tokyo skyline. Soundchecken ging nog nooit zo soepel; alle instrumenten waren al volledig opgebouwd en prachtig uitversterkt.

finn silver IN JAPAN

fi s il v

IN N A JA P

JA IN PA N

Foto THIJS MOLENAAR / THE VIDEOMATIC

Foto HELEEN BLANKEN

5

Foto THIJS MOLENAAR / THE VIDEOMATIC

Foto GIDEON VAN GELDER

n f in e r silv

4

Na afloop van de tweede show komen er veel dj’s, bands en journalisten backstage, onder wie zangeres Tomoko van de Japanse band Orange Pekoe, die we hadden leren kennen via een open brieven project van Billboard. Na weken van elkaar brieven schrijven ontmoet Finn Silver-zangeres Fridolijn van Poll haar voor het eerst.

De shows zijn geweldig! De zaal is beide keren enorm goed gevuld en het publiek laat zich volledig meevoeren door de muziek en de visuals. Het Japanse publiek is muisstil tijdens de liedjes en de praatjes tussendoor.

maar t/apr il 2012

FRET

43

6

Tijd voor een signeersessie: drie kwartier handjes geven, handtekeningen uitdelen en foto’s maken met fans. Enorm bizar om dit mee te maken! Sommige fans hadden hele persoonlijke cadeautjes voor ons gekocht, velen hadden zelfs de cd’s van de soloprojecten van andere bandleden gekocht.

finnr silve IN N JAPA

n n i f er v l i s

IN N A P A J

9

10

Ook hier doen we na afloop weer een superleuke signeersessie.

De twee shows in Osaka zijn ook weer geweldig: twee keer uitverkocht en een veel losser publiek dan in Tokyo. Mensen zongen soms zelfs woord voor woord mee!

44

FRET

s

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

J

7

finn silve r

Na een veel te korte nacht reizen we de volgende ochtend gelijk naar Osaka om diezelfde avond twee shows te geven in Billboard Live Osaka.

8

finn silver

Foto’s THIJS MOLENAAR / THE VIDEOMATIC

f sil inn ve IN r

IN JAPA N

Vanaf het vliegveld worden we rechtstreeks naar de club gebracht om te soundchecken. Daarna hebben we een krap uurtje om ons klaar te maken voor weer twee shows.

IN JAPAN

fin silv 11

IN JA P

Na vier grote shows in iets meer dan 24 uur zijn we kapot, maar erg voldaan; wat een te gekke ervaring was dit! We duiken nog even Osaka in, maar vliegen de volgende ochtend al vroeg weer terug naar Nederland.

De tour was enorm succesvol, en onvergetelijk.

maar t/apr il 2012

FRET

45

Deathhammer is de titel van het langverwachte album van de Overijsselse band Asphyx. De old school death metalband maakte in 2009 zijn comeback met Death...

The Brutal Way, in 2010 gevolgd door de uitgebreide dvd Live Death Doom. Zanger en metalicoon Martin van Drunen vertelt meer over Deathhammer en Asphyx.

Tekst Daan de Mooy

Al in januari van 2011 verscheen in de metalpers het bericht dat Asphyx in de studio aan het nieuwe album Deathhammer zou gaan werken. De fans van de band die de cd rond de zomer hadden verwacht, moesten echter nog een half jaar langer geduld hebben.

‘We zijn in januari de studio ingegaan’, bevestigt Martin van Drunen.

Maar dat betekende niet dat ze enkele weken later met een nieuwe plaat de studio uitkwamen. Asphyx mag dan old school death metal maken, maar zó ouderwets werkt het viertal niet meer. Martin: ‘Onze gitarist Paul Baayens heeft de meeste gitaarpartijen thuis in Pro Tools opgenomen. Het was met Asphyx de eerste keer dat we zo aan een plaat werkten. De vorige werd nog gewoon in de studio van onze geluidstechnicus Frank Klein Douwel opgenomen. Het idee om het deze keer anders te doen, ontstond tijdens de opnamen van de plaat van Hail Of Bullets, de andere band waar ik in zing en Paul gitaar speelt.

Dat beviel zo goed, dat we besloten om de Asphyx-cd ook in Pro Tools op te nemen. Tegenwoordig kun je thuis erg veel doen.’

Omdat de optredens met Asphyx en Hail Of Bullets ook doorgingen, kon niet aan één stuk door aan Deathhammer worden gewerkt. ‘Er was ook geen deadline van ons label Century Media. We hebben net zo lang de tijd genomen totdat we er volledig achterstonden. Daardoor duurde het tot september voordat de opnamen klaar waren.’

Doomy sfeer Asphyx heeft voor Deathhammer elf nummers opgenomen. Hoewel de sfeer volgens een persbericht van het platenlabel over het algemeen duisterder en meer doomy zou zijn, staan er toch vooral snelle nummers op het album. ‘Dat zijn in de meeste gevallen vrij korte nummers van tweeënhalf tot drie minuten’, vertelt Martin. ‘Er staan eigenlijk maar drie traditionele doomy death metalnummers op. Maar omdat die elk zo’n acht tot negen minuten duren, heeft Deathhammer al met al toch een heel doomy sfeer gekregen.’

Veel van de teksten hebben een historische achtergrond. ‘Ik heb de afgelopen tijd veel over de geschiedenis van Azië gelezen. Langzaam maar zeker raakte ik er steeds dieper in en heb op die manier ook in de geschiedenis van China zitten wroeten. Ik schrijf dan ideeën, eventuele titels en thema’s op, maar maak er nog geen teksten van. Dat komt pas als de muziek af is.’

46

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

ASPH

HYX

‘We doen alleen nog losse shows’

De nummers van Deathhammer zijn online tot stand gekomen. Martin: ‘Paul stuurt de riffs die hij verzint via e-mail rond naar de rest van de band. Op basis daarvan gaan we dan op een gegeven moment naar de oefenruimte om te jammen en te arrangeren. De riffs zijn dan van Paul, maar Bob Bagchus heeft natuurlijk wel zijn eigen ideeën over de drums.’

Behalve het opnemen van een nieuwe cd, heeft Asphyx het afgelopen jaar ook veel opgetreden. Het traditionele toeren deed de band begin jaren negentig nog wel, maar dat zit er nu niet meer in. ‘We doen alleen nog losse shows. Vooral in Europa trouwens, want Amerika is geen death metalland meer. Ik vind losse shows beter dan toeren, want je bent de volgende dag gewoon weer thuis, haha. Het feit dat Bob een vrouw en kinderen heeft, is ook een reden dat we niet toeren.’

Asphyx-land Ondanks dat de band niet meer toert, ontbreekt het niet aan optredens: Asphyx staat vrijwel elk weekend wel ergens in Europa op het podium.

Met name Duitsland is een belangrijk Asphyx-land; de Live Death Doom-dvd uit 2010 werd dan ook in Kassel opgenomen. ‘We hebben daar twee uur lang gespeeld. Ik geloof dat de filmcrew op een gegeven moment geen banden of digitaal geheugen meer had. Het Ruhrgebied is de bakermat van de Duitse metalscene.’

In 2012 bestaat Asphyx vijfentwintig jaar, al is het een kwart eeuw met veel onderbrekingen geweest. Gaat de band het jubileum nog vieren?

Martin: ‘Er zaten inderdaad veel hiaten tussen, dus waarschijnlijk doen we er niets mee. Ja, misschien drinken we er met de band een extra biertje op.’

Foto jeanette petrocchi

Live

2 maart 9 maart 10 maart

Live

013 Tilburg Willemeen Arnhem Turock Essen

live

www.asphyx.nl maar t/apr il 2012

FRET

47

Foto Eric van Nieuwland

Wanneer je met zangeres, musicus en componiste Doeshka Vrede praat, kom je er al snel achter waarom juist zíj als winnaar uit de bus kwam bij Get Your Jazz On Stage, de ‘do-it-yourself’battle waarin jazztalent van Nederland werd uitgedaagd zich te profileren richting publiek, media en landelijke poppodia. ‘Ik wil er gewoon hard voor werken.’

Tekst Daniël Evers

De leeftijd van Doeshka, negentien jaar, wordt vaak expliciet genoemd in interviews om aan te geven hoe jong ze nog is. Des te vreemder is het dat dit nog wel eens vergeten wordt. ‘Sommige mensen behandelen mij als een ouder iemand en verwachten dat ik al weet hoe alles in elkaar zit. Maar dat weet ik nog helemaal niet. Ik woon net een half jaar op kamers! Dat vond ik ook leuk aan het juryrapport van Get Your Jazz On Stage; ze zagen dat ik mijzelf was en niet ouder probeerde over te komen, maar ook dat ik wel degelijk wat te zeggen had en niet alleen een schattig meisje ben dat aardig kan zingen.’

Zwijmelnummers Met haar zelfgeschreven liedjes probeert Doeshka een brug te slaan tussen pop- en jazzmuziek. ‘Via de Get Your Jazz On Stage-wedstrijd kon ik naast jazzliefhebbers ook mensen bereiken die normaal gesproken alleen naar Lady Gaga luisteren. Het is jammer dat het muzieksysteem in Nederland uit bekende, afgebakende hokjes bestaat.

Ik maak soulmuziek, maar dat wordt dan al snel popachtige jazz genoemd. Gelukkig weten verschillende soorten mensen mijn muziek te waarderen. Dat komt vooral doordat ik alles zelf schrijf, dat spreekt

toch aan. In het popgenre doet bijvoorbeeld Ilse DeLange dat heel goed en zo probeer ik dat in mijn genre te doen, maar het blijft wel heel lastig.’

Doeshka’s liedjes verhalen over uiteenlopende onderwerpen, van luchtig naar serieus. ‘Dat gaat eigenlijk vanzelf, maar ik heb wel één belangrijke regel: niet al mijn liedjes moeten over de liefde gaan. Ik probeer dat in mijn achterhoofd te houden, zodat ik niet van mijn pad afwijk en alleen maar melancholische zwijmelnummers zing. Daar heb ik een beetje een hekel aan. En soms werk ik vanuit een thema. Nu wil ik bijvoorbeeld een liedje schrijven over kinderen. Hun belevingswereld spreekt mij aan. Er zijn al best veel liedjes vóór kinderen, maar niet óver kinderen. Over zo’n onderwerp denk ik dus wel bewust na, maar een liedje als Begging For Bags kwam opeens in mij op. De manier waarop mijn liedjes tot stand komen, is dus altijd anders. Verder kijk ik naar mijn huidige repertoire en probeer ik een nieuw liedje hierop een toegevoegde waarde te laten zijn. De valkuil is dat je vervalt in veel van hetzelfde en dat probeer ik te vermijden. Op deze manier daag ik mijzelf graag uit’, vertelt ze met veel genoegzaamheid.

Speeltuin

Een muzikaal begaafde doe-het-zelver

Door Get Your Jazz On Stage is er aardig wat veranderd in het leven van de jonge jazz-zangeres. ‘Ik word nu regelmatig gedraaid op Radio 6. Toen ik mijzelf daar voor het eerst hoorde, was dat best wel onwerkelijk. Graag zou ik natuurlijk op meerdere zenders gedraaid worden, daarom ben ik nu dan ook druk bezig met gesprekken voeren. Zo beloofde Gerard Ekdom zich voor mijn muziek hard te maken.’

Doeshka is duidelijk niet bang om zelf de handen uit de mouwen te steken, ze moet ook wel zonder andere partijen om zich heen. Het ontbreken daarvan maakt het haar wel eens lastig.‘Ik bel altijd zelf naar podia of ik kan optreden en dan word ik niet altijd even serieus genomen.

Ze vinden het wel altijd leuk dat ze eens geen boeker aan de lijn hebben, maar vragen zich ook altijd af hoe geloofwaardig het is en of ik de zaal wel vol krijg. Door Get Your Jazz On Stage heb ik gelukkig meer naamsbekendheid gekregen. Het is een goed referentiekader en dat heb je nu eenmaal nodig. Het lullige van deze tijd is dat optreden maar twintig procent van het artiestenbestaan beslaat. De overige tachtig procent gaat op aan netwerken en andere randzaken.’

In de toekomst ziet Doeshka zichzelf graag ook over de grens spelen.

‘Niet al te denigrerend bedoeld, maar ik gebruik Nederland als een soort speeltuin waarin ik kan uitproberen en spelen voordat ik klaar ben voor het buitenland en het buitenland voor mij.’ www.facebook.com/Doeshka www.getyourjazzonstage.nl maar t/apr il 2012

FRET

49

ANN

EKE VAN

GIERS

BER GEN Anneke van Giersbergen is afgestapt van de bandnaam Aqua de Annique en heeft voor het eerst onder eigen naam een album uitgebracht: Everything Is Changing. ‘Het was te ingewikkeld voor de mensen. Ik hoef nu ook niet meer zo bescheiden te zijn.’

Van Giersbergen heeft het album geschreven met de Portugese producer, componist en multi-instrumentalist Daniel Cardoso. ‘Ik heb hem ontmoet in Parijs en het klikte muzikaal enorm’, vertelt ze in haar Hilversumse kleedkamer, genietend van een warme kop thee. ‘We hebben samen aan het album gewerkt via internet en ik ben ook bij hem in Portugal geweest. Het is cool dat ik deze samenwerking aangegaan ben. Toen Daniel een riff maakte voor de song Feel Alive wist ik dat het goed zat. Hij had precies de goede sfeer te pakken.’

Ze zegt dat ze op voorhand een uptempo en catchy album wilde maken.

‘De hele cd is ontzettend positief.’ Daarnaast heeft de plaat een melancholische laag. Van Giersbergen: ‘Melancholisch en catchy zijn de twee kernwoorden. En aan de andere kant hebben de nummers ook kloten.

De muziek is vrolijk, maar heeft ook diepgang. Er zitten meerdere lagen in. Niet alleen in de teksten, maar ook in de muziek. De teksten gaan over het leven, de wereld. Ik ben er best veel mee bezig geweest.’

Maya’s 2012 staat in het teken van veranderingen, denkt de zangeres. ‘Dat is wat de Maya’s hebben voorspeld. De dingen zijn in gang gezet en

50

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

‘Alles valt nu op zijn plaats’ alles gaat heel snel. Het is buigen of barsten. Ik ben me heel bewust van alles wat ik doe en ga heel zuinig om met mijn tijd. Dat ik moeder ben, heeft daar ook mee te maken. Daardoor moet ik de tijd die ik heb goed besteden. Bewuster leven hoort daarbij.’

Ze vervolgt: ‘Je ziet kids van zestien met een burn-out. Er zijn meer gevoelige mensen, iedereen is hoog-sensitief. Het jaar 2012 speelt een grote rol. De wereld ontploft niet, maar gaat wel veranderen. De wereldpolitiek ook. Dictators verdwijnen. De mensen zijn er klaar voor.

Ik zie het als een positieve ontwikkeling; het slechte gaat onderuit.’

Van Giersbergen ziet dat ook in de muziek terug. ‘De muziek heeft zich zo snel ontwikkeld; alles ging steeds harder en sneller. We draaien dat nu om. Er mag meer rust komen. Het gaat om de liefde, de kids en de natuur. Ik denk dat er een golfbeweging aan de gang is. De tijd is nu gekomen dat we weer wat rustiger worden met zijn allen. We hebben de aarde te lang misbruikt.’

Die ommekeer is volgens haar al in werking gezet in de jaren negentig, de hoogtijdagen van The Gathering, de band waarmee ze bekend werd.

‘Mijn muziek is nu heel anders dan toen ik bij The Gathering zat. Ook al was die tijd zeker mijn claim to fame. Ik heb een nieuw publiek aan-

AN

EK

VA

GIE

BE

NN

KE

AN

ERS

ER

ANN

EKE VAN

GIERS

BER GEN Tekst Jasper Schoon

geboord en een ontwikkeling doorgemaakt. Het is een proces. Mijn tijd toen was super, maar ik ben nu ook heel erg blij met wat ik doe.’

De bandnaam Aqua de Annique, waarmee ze de afgelopen jaren muziek maakte, is aan de wilgen gehangen. ‘Het was te ingewikkeld voor de mensen. Het was Anneke van Giersbergen en Aqua de Annique. Nu ga ik verder onder mijn eigen naam. Ik hoef nu ook niet meer zo bescheiden te zijn. Aan mijn muziek is verder niet veel veranderd.

Ik heb alleen een van samenstelling wisselende band.’

Haar vorige album was een live-album, maar dit keer wilde ze weer een echte studioplaat maken. Van Giersbergen: ‘Ik had zin om weer de studio in te gaan. Alles zit er in wat ik er in wilde hebben. Het is een uptempo plaat geworden, lekker rocky, en dat vind ik tof.’

Kindervoorstelling De komende tijd doet de zangeres een clubtour om het nieuwe album te promoten. Daarnaast is zij ook in de theaters te zien met drummer Martijn Bosman (o.a. Gotcha!, Kane en Guus Meeuwis). ‘We hebben een kindervoorstelling gemaakt met Nederlandstalige liedjes: De Beer Die Geen Beer Was. Ik ben daarvoor gevraagd door Productiehuis

Oost-Nederland. Ik sta op hele leuke plaatsen, onder andere in een museum, maar we spelen ook in de popzalen.’

Op dit moment is ze vooral bezig met klaarstomen om alle nummers van de nieuwe cd te kunnen brengen. ‘Ik heb het album al een tijdje niet meer geluisterd. We hebben de komende tijd ruim twintig shows staan in alle grote zalen. Er komt ook een Europese tour aan. Ik heb er enorm veel zin in. Ik heb nu een ideale band om me heen verzameld.

Alles valt hiermee op zijn plaats voor mij.’

Live

3 maart 9 maart 10 maart 16 maart 17 maart 22 maart

Live

live

Kroepoekfabriek Vlaardingen LVC Leiden Fenix Sittard Atak Enschede Perron55 Venlo P60 Amstelveen

www.annekevangiersbergen.com maar t/apr il 2012

FRET

51

gear&gadgets

Nieuws van de NAMM 2012 Half januari was het weer zover: de hele internationale muziekinstrumenten­industr­ie verzamelde zich in zonnig Californië voor de jaarlijkse NAMM show. Op deze pagina’s beknopt overzicht van de nieuwste producten en trends.

Orange Micro Terror

Fender Greta

Gitaar en bas

F

ender pakt onder meer uit met de 50th Anniversary Jaguars en de Johnny Marr signature. De Jaguar van de ex-Smiths-gitarist is voorzien van Bare Knuckle elementen en aangepaste schakelmogelijkheden. Erg leuk zijn de twee Pawn Shop versterkers, de 2-watt Greta met zijn radiobehuizing en VU-meter en de grotere Special Excelsior. Die laatste heeft drie ingangen (gitaar, microfoon en eh, accor­ deon), een 15-inch luidspreker en een 13-watt buizencircuit. De nieuwe Bassman Pro Series bestaat uit twee basversterkers en vier spea­ kerkasten, met als vlaggenschip de twee­ kanaals, 300-watt Super Bassman buizentop.

De twee nieuwe Roland V-Guitars zijn eigen­ lijk unieke Fender Stratocasters, met op de

Fender

Boss GT-100

Johnnny Marr

kop naast het Fender-logo de tekst ‘powered

by Roland’. De GC-1 GK-Ready Stratocaster heeft een 13-pins uitgang en werkt perfect samen met Roland systemen als de GR-55 en de VG-99. Bij de G-5 VG Stratocaster kun je door de ingebouwde COSM-modelingtech­ niek alternatieve stemmingen, nylon- en twaalf­ snarige geluiden en vele elementklanken oproepen. Verder zagen we de Boss GT-100, het nieuwe multi-effect dat de GT-10 vervangt, volledig vernieuwde versterkermodellen bevat en gebruiksvriendelijker is.

Jaguar

Erg schattig was de Orange Micro Terror: het frontpaneel is niet veel groter dan een smart­ phone. Hij heeft een enkele 12AX7 buis in de voorversterker en levert maar liefst 20 watt door de solidstate-eindtrap. Natuurlijk ontbreken ook een auxingang, koptelefoonaansluiting en het PPC108 speakerkastje niet. Daarnaast zagen we de 15-watts OR15, in tegenstelling tot de Tiny Terror wel met houten kast.

Tekst Steven Faber en Michiel Roelse

drums Foto dennis boxem

en hardware

B

ij Sonor debuteert de Prolite, een set met de vintage esdoorn ketels van de Delite, maar een nieuwe en verbeterde tom­ ophanging. De snaredrum heeft het nieuwe Dual Glide snarenmechaniek, dat supersoepel loopt en geen millimeter speling geeft. Terug van lang weggeweest zijn twee Phonic snare­ drums, remakes van Sonor’s topklasse van eind jaren ‘70 en begin jaren ‘80. Ze hebben gegoten spanranden en de spanbouten en Phonic badges zijn lekker ouderwets, maar het snaredrummechaniek is gemoderneriseerd.

Bij Ludwig ook mooi vintage ogende drums: de Club Date drumsets, die als twee druppels water lijken op de Club Dates uit de jaren ‘60.

De sets hebben ketels van kersenhout met

52

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Tama Sound Lab Project

gumwood en een volledig ronde draagrand.

Er zijn drie verschillende versies verkrijgbaar, met bassdrums in 18”, 20” en 22”. Ludwig brengt ook veel nieuwe, veelzijdige hardware onder de naam Atlas.

Yamaha toonde de verbeterde versie van de Hexrack-hardware, maar zo bijzonder als de Airlift standaards van DW was dit alles niet.

Ken je het gevoel dat je een hand tekort komt als je de snarestand in de juiste hoogte moet zetten? DW heeft dat opgelost door standaards

te voorzien van een gasveer: je kunt de stan­ daard losdraaien, op je gemak de hoogte bepalen, en hem weer vastzetten. Tama in­ troduceerde de zeer betaalbare Sound Lab Project snaredrums, herzag de Metalworks snaredrumserie en voegde een aantal snare­ drums toe aan de Starphonic-serie: onder andere een stalen ketel, een peperdure tita­ nium ketel en een zelfs nog duurdere gegoten bronzen ketel.

Tekst Dennis Boxem

kort nieuws

iPads alom…

Alesis AmpDock

Antares is bekend van de autotune-sofware voor zang en heeft nu ook een systeem voor gitaar. Het zit in de Peavey AT-200, een eenvoudige gitaar van rond de 500 euro met een digitaal systeem dat ervoor zorgt dat je

A

Alesis DMDock

altijd zuiver speelt. Bijzonder is dat je wel gewoon noten kunt opdrukken, zonder dat het wordt gecorrigeerd. www.peavey-eu.com Natal is een dochtermerk van versterkerbouwer Marshall, bestaat nog maar twee jaar en

Foto dennis boxem

lesis is niet het eerste merk waar je aan denkt bij versterker- en effectmodeling, maar toch presenteerde het bedrijf op de NAMM de voor gitaristen zeer interessante AmpDock. Het is een multi-effectprocessor/modelingapparaat in de vorm van een dockingstation voor iPad 1 of 2, plus een footcontroller met vier schakelaars en een expressiepedaal. De AmpDock werkt met alle apps en met de hardware-regelaars zijn eenvoudig instellingen te maken. De bijbehorende AmpDock Pedalboard Controller maakt het apparaat zowel live als in de studio bruikbaar. Alle benodigde aansluitingen om de AmpDock met een versterker, PA of computer te verbinden of om hem met MIDI te bedienen vind je aan de achterkant.

Daarnaast presenteerde Alesis de DMDock, een iPad dockingstation voor drummers, met maar liefst dertien trigger-inputs voor je drumpads. Er is een voetschakelaar om een preset te kiezen of om sequences te starten en stoppen. Ook dit apparaat werkt met alle apps, inclusief GarageBand, en ondersteunt dual zone drums, continue hihat en 3-zone rides.

De DL1608 van Mackie is een kleine digitale mixer met een grote hoeveelheid features, met als opvallendste de mixerbesturing. Hij gebruikt namelijk een iPad als controlepaneel. Dankzij de draadloze technologie kun je de mixer op afstand besturen en daarvoor kun je zelfs tot tien iPads tegelijk gebruiken. Droom of nachtmerrie: de hele band kan zich dus met de mix bemoeien! Je kunt de iPad ook gebruiken om de mix op te nemen en deze onmiddellijk op internet te publiceren.

Presonus laat met QMix maximaal tien muzikanten hun iPhone of iPod gebruiken om de StudioLive mixer zelf in te stellen. De technicus bepaalt per iPhone wat de muzikant precies kan instellen. Zo krijg je op je iPhone twee faders te zien: Me en The Band. The bandmix is dus voor iedereen apart in te stellen.

Van Line6 dit jaar geen handige nieuwe gitaarproducten, maar wel wat compacte en lichte usb-keyboards, die ook met iOS werken.

De hoofdattractie van de Californische firma was echter de StageScape M20D, een compacte mixer met twaalf inputs en een groot

Mackie DL1608

Numark iDJ PRO

touchscreen, waarbij je - het wordt wat saai - een of meer iPads als afstandsbediening kunt gebruiken.

Apple-fanaten (en welke dj is dat niet) kijken ook naar Numark’s iDJ PRO, een controller voor iPad. Deze dock je in het midden tussen de twee platters en je kunt aan de slag met de DJ For iPad app. RME maakt ten slotte de Fireface UCX audio-interface met usb2-, usb3en firewire-connectoren én een aansluiting voor iPad. Tekst Jean-Louis Gayet

biedt nu al drumsets in vijf verschillende houtsoorten: essen, berken, esdoorn, bubinga en walnoot. Metalen snaredrums van Natal zijn leverbaar in staal, aluminium, messing en verchroomd messing. www.voerman.nl Warwick heeft al jaren een Star Bass, maar

gitaarbroer Framus brengt het klassieke model nu ook opnieuw uit, onder de naam Vintage Star Bass. Het is een short-scale model met Vintage elementen en hardware, dat er erg authentiek uitziet. www.framus.de Marshall viert zijn 50-jarige jubileum, want in 1962 begon Jim Marshall met het bouwen van de ultieme versterker voor rockgitaristen.

Er worden vijf verschillende tops uitgebracht, die elk model staan voor een bepaalde periode. Ze hebben een vermogen van 1 watt, dat kan worden teruggebracht naar 0,1 watt voor scheuren op fluisterniveau. Er komen maar t/apr il 2012

FRET

53

MAART/ APRIL

CANDY DULFER

axofonist Hans Als dochter van de befaamde tenors op jonge leeftijd Dulfer ontwikkelde Candy zich al en bandleider. als een fantastische saxofoonsolist , Beyoncé Prince als ten arties met ze e Al snel speeld iding van aanle naar ze toert en Van Morrisson. Nu rland. haar nieuwe album Crazy door Nede 11.03 | LUXOR LIVE | ARNHEM 30.03 | GROENE ENGEL | OSS 01.04 | MEZZ | BREDA 05.04 | HEDON | ZWOLLE 06.04 | PARADISO | AMSTERDAM 07.04 | P3 | PURMEREND 08.04 | TIVOLI | UTRECHT 13.04 | BOLWERK | SNEEK 14.04 | METROPOOL | HENGELO 15.04 | PATRONAAT | HAARLEM 21.04 | BOERDERIJ | ZOETERMEER JAZZ | HIPHOP | ORKEST

THE KYTEMAN ORCHESTRA

Kyteman (Colin Samen met het orkest waarmee kop zette, tourt Benders) in 2009 het land op zijn voor een vijfodia popp grote de langs hij nu weer op een meer tal Nederlandse shows. Reken live nspel tussen de sferische show, met nog meer same den wordt geen optre Het rs.

Bende en anten muzik aagd, verrast herhaling; het publiek wordt uitged stoch t die Bend en meeg enom en in de ontde kking jaar maak te. ers zelf het afgel open ande rhalf RG TILBU | M ODIU 19.04 | 013 POPP DELTA BLUES | URBAN JAZZ

GARE DU NORD

se Gare du De muziek van het Vlaams-Nederland reven als muziek omsch n worde best het kan Nord delijk: romanvoor ‘lovemaking’; zwoel, sexy en verlei ele verschijning tiek voor op de dansvloer! De sensu nse zangeres en het dito stemgeluid van de Italiaa r kloppen in snelle harten vele laten ti Dorona Alber en horen. zien laat zich Nord de zalen waar Gare du INGEN 09.03 | OOSTERPOORT | GRON SFOORT 23.03 | PODIUM DE KELDER | AMER HIPHOP | FUNK | SOUL | JAZZ

UE LA BOUTIQUE FANTASTIQ dammers Rotter La Boutique Fantastique bestaat uit an. De muziek Bergm n Tyme en sens Goos its Maur samensmelting een is stique Fanta van la Boutique p, zigeunervan filmmuziek, soul, chansons, hipho n als ‘Portisen circusmuziek. Ook te omschrijve ’ of ‘What David head making beats for Tom Waits dcollection’.

Lynch would do with granny’s recor 08.03 | BIBELOT | DORDRECHT ELVEEN 15.03 | POPPODIUM P60 | AMST 31.03 | ATAK | ENSCHEDE AAR 06.04 | PODIUM VICTORIE | ALKM

THELONIOUS 4

BLUES | JAZZ | ROCK

JAN AKKERMAN & BAdeND meest

één van Jan Akkerman is al veertig jaar rlandse bodem.

Nede van sten gitari erde pecte geres mde groepen befaa al ationa intern Naast zijn rol in ngewerkt met als Brainbox en Focus heeft hij same BB King, Charlie uiteen-lopende muzikanten, als en Ice-T. Hij man Oger Claus ll, Powe Byrd, Cozy laten, waarop hij maakte meer dan een dozijn solop en thuis te zijn. liet horen van alle muzikale markt N ARDE LEEUW | IN 23.03 | ROME 01.04 | GIGANT | APELDOORN 20.04 | VORSTIN | HILVERSUM JAZZ

JAZZTOWN TILBURG ircuit

en jazzc Landelijk bekende namen uit het tigd. geves n hebbe naam hun elijk musici die plaats van JazzTown Op deze twee pijlers rust de opzet inbreng tekenen Tilburg 2012. Voor de landelijke College Band en zangeres Rita Reys, de Dutch Swing aal hebben region r; Krijge Arno hammond-organist en de Traditional zich gemeld de Tilburg Big Band Posthumus.

Moderna Group van saxofonist Joris RG 31.03 | 013 | TILBU BIG BAND | LATIN | JAZZ

NEW COOL COLLECTIVE

saxofonist annex New Cool Collective wordt geleid door an. Achter het Herm min Benja man’ d dresse best ‘NL’s die het publiek , schuil nd bigba heuse collectief gaat een mix van Latijnse en trakteert op een meer dan dansbare ieke jazz.

Afrikaanse ritmes, DJ beats én energ 23.03 | BIBELOT | DORDRECHT HAAG 30.03 | PAARD VAN TROJE | DEN BLUES | JAZZ

BMASTER

JUBILEUM TOUR

ter bestaat uit Het reper toire van de zeven Bmas andere onder van en rking bewe e eigenzinnig Charles. Alles Lucky Peterson, Robben Ford en Ray er dan ook niet is mogelijk en de heren deinzen ale afspraken te muzik alle aan spont om voor terug er afspraken. zond k muzie re vervangen voor lekke RSUM 25.03 | PODIUM DE VORSTIN | HILVE JAZZ

SVEN HAMMOND SOUL & SUPPORT F de orgel waarop Vurige sixties en seventies grooves jazzls en rockt; van Sven Figee kreunt, steunt, jizzls, zijn helden Jimmy zoals het hoort. Geïnspireerd door rix, breekt FiMcGriff, Jimmy Smith en Jimmy Hend het af met topt al Eijma Tim st Gitari gee het orgel af. gitaar solo’s. messcherpe riffs en scheurende, bluesy 10.03 | BOERDERIJ | ZOETERMEER 17.03 | SIMPLON | GRONINGEN HT 29.03 | TIVOLI DE HELLING | UTREC

de muzie k van Hun geza menli jke liefde voor muzik anten vier deze t brach Monk Thelo nious en internationaal same n. Thelonious 4 is een gemêleerd e buiging naar gezelschap en maakt een welgemeend rgetrouwe, maar natuu met Monk van genie bebop het s van klassiekers als toch vooral inspirerende interpretatie er zelf overleed ‘Work’ en ‘Light Blue’. De grote meest Thelonious 4 laat bijna dertig jaar geleden, maar zijn muziek voortleven.

ELVEEN 07.03 | POPPODIUM P60 | AMST EXPERIMENTEEL | FUSION | JAZZ

THE MIRROR CONSPIRACY P / THE NEW EARTH GROU damse

. De Rotter Dromerige collages vol stuwende ritmes leken met The verge wordt iracy Consp r band The Mirro The Mirror ConCinematic Orchestra en Pink Floyd. de grenzen van spiracy stoeit op originele manier met , jazz en pop. fusion , e-noir loung overs, crosse filmisch 15.03 | PARADISO | AMSTERDAM HT 18.03 | TIVOLI DE HELLING | UTREC

MARKETING & PR | DE REVOLUTIE | WWW.DEREVOLUTIE.NL

JAZZ

BEBOP | JAZZ

SOUL | JAZZ

THE VERY NEXT

reis, een nieuEen duik in het diepe, een muzikale Next; ‘Raw Very The : band e we sound, een nieuw Het eerste album SoulJazz with vocals and horns’. voor en staat te is opgenomen, de band is er klaar maken met hun laten te s kenni d werel de popelen om nieuw en eigenwijs repertoire.

ZOOM 16.03 | GEBOUW T I BERGEN OP JAZZ

REIN DE GRAAFF TRIO & BENJAMIN HERMAN ess’ een Madn Rein de Graaff presenteert in ‘Alto t zijn eigen onbezetting om van te smullen. Naas sten van grote volprezen trio zet hij drie altsaxofoni standaardhet ns volge is King Peter klasse neer. alto saxophonist werk The Giants of Jazz ‘the finest one of the finest that Britain has ever produced, and in the world today’.

INGEN 01.03 | OOSTERPOORT | GRON JAZZ

UNDS WICKED JAZZ SO d Jazz Sounds rich-

De dj’s en muzikanten van Wicke ze gebruiken jazz ten zich niet alleen op pure jazz; at. Het Wickals startpunt van waaruit muziek ontsta soul, hiphop, funk, en reken ctief s-colle Sound ed Jazz ale basis. muzik hun tot bass ‘n house en zelfs drum HT 18.03 | TIVOLI OUDEGRACHT | UTREC POP | SWING | JAZZ

WOUTER HAMEL

opvolger ‘NoDebuutplaat ‘Hamel’ werd goud, hij ook nog ‘big body’s Tune’ platin a en dan is Wout er Hame l in Japa n’. Niet zo vreem d, want ene na de andere de eloos moeit baar schijn t schud . nieuwe jazzstandard uit zijn mouw INGEN 07.04 | OOSTERPOORT | GRON

r NL Jazz Voor mee check ppodia, op de po GE.NL A ZZONST op WWW.JA ta On S ge z z a J lg o of v r! en Twitte Facebook

gear&gadgets kort nieuws

ook combo-uitvoeringen met een 8- of 10-inch luidspreker. www.voerman.nl Na de met een iPad te bedienen iPB-10 komt Digitech nu met de iStomp, een enkel pedaal met vier regelaars waarin je verschillende gitaar­effecten kunt installeren via een iPhone/ iPad app. Met deze app kun je in de Digitech

Vanderbuyst PUUR Hardrocktrio Het Brabantse hardrocktrio Vanderbuyst reeg de afgelopen maanden het ene na het andere memorabele rockmoment aaneen. Recente hoogtepunten zijn de release van het tweede album In Dutch en het optreden op Noorderslag.

Tekst Niels Guns

V

raag Willem Verbuyst hoe het met z’n band gaat en hij begint van oor tot oor te glunderen. De gitarist kan het succes namelijk nog maar nauwelijks bevatten. ‘Vroeger droomde ik hiervan. Ik moet echt bewust mijn momenten pakken om af en toe te kunnen beseffen wat er allemaal gebeurt. Op 15 oktober 2010 kwam ons eerste album uit. Vanaf dat moment zijn we in een achtbaan gestapt die nog steeds keihard gaat. Er gebeuren gewoon hele rare dingen. Een tijdje terug stonden we in Hamburg. Toen ik mijn voet daar op de speakers zette, kuste een kerel op de eerste rij m’n schoenen. Heel bizar allemaal.’

De bewondering voor Vanderbuyst is wellicht te verklaren door het feit dat de band wars is van muzikale modegrillen. Op In Dutch laat het drietal wederom onvervalste hardrock horen met een urgentie alsof het pak ‘m beet 1984 is. Het album werd live in de studio opgenomen, volgens Verbuyst een statement.

‘Ik heb een gruwelijke hekel aan bands die

hun sound live niet waar kunnen maken. Een te verfijnde productie leidt wat mij betreft tot onmenselijke muziek. Wij wilden precies het tegenovergestelde. Je hoort op In Dutch bijvoorbeeld geen enkele overdub. Het opnameproces was hierdoor wel pittig. Omdat we alles live speelden, hoor je alleen bas, drums, zang en één gitaarpartij, mijn Gibson Les Paul.

Onze muziek is niet extreem complex, integendeel. Maar het was best moeilijk om dat zonder slaggitaar constant te laten rocken.

Toch zijn we daar aardig in geslaagd.’

Op In Dutch is er ruim baan voor flashy gitaarsolo’s. ‘Een paar jaar geleden werden gitaarsolo’s nog als kitsch gezien, maar dat vind ik echt onzin. Voor mij kan het spelen van een snelle solo net zo goed een vertaling van emoties zijn als een zangpartij. Tuurlijk, het moet geen apentrucje worden: ook een snelle solo moet in dienst staan van het liedje. Want daar draait het uiteindelijk toch wel om bij Vanderbuyst.’ www.vanderbuyst.com

Stomp Shop diverse effecten aanschaffen, die je vervolgens inlaadt in de iStomp. www.totalsonic.nl IK Multimedia put zich uit in producten voor de iPhone en iPad, zoals de nieuwe iRig Stomp voor gitaar en bas en de iRig PRE microfoonpreamp met fantoomvoeding. De iRig MIX (foto) is een dj-mixer waarop je twee iPhones of iPads (of mp3- of cd-speler) kunt aansluiten. www.ikmultimedia.com

maar t/apr il 2012

FRET

55

gear&gadgets de studio van... simon akkermans Simon Akkermans, mede-oprichter van C-mon & Kypski, heeft zich in zijn nieuwe studio in Kytopia gestort op het produceren, maar dan wel voor andere artiesten.

Foto Mark van Schaick

Tekst Juri Ket

N

a jaren vol optredens in het clubcircuit met C-mon & Kypski zocht Akkermans naar een nieuwe uitdaging. ‘In de zomer van 2010 vroeg Tjeerd Bomhof (Voicst) of ik zijn debuutalbum als Dazzled Kid wilde produceren en die rol beviel me goed.’ Kyteman vroeg eind 2009 of Akkermans zich in het Kytopia-complex in Utrecht wilde vestigen. Van dat aanbod maakte hij gretig gebruik en hij doopte de werkruimte om tot Epic Rainbow

Unicorn Studio. De ruime studio staat vol muziekinstrumenten en andere hardware. ‘Al het geld dat ik verdiende met C-mon & Kypski heb ik in apparaten gestopt. Toen ik eenmaal deze ruimte had, heb ik ook veel afdankertjes naar binnen gesleept, met name orgels.’

In Kytopia kwam een tweede project al snel op zijn pad: De Avonduren, dat ook goed werd ontvangen. Simons derde productieklus is het debuutalbum

van indierockduo Bombay Show Pig. ‘Artiesten moeten wel openstaan voor verandering. Het is niet zo dat ik de studio inclusief mijzelf verhuur, met als doel geld te verdienen. Mijn insteek is dat ik muzikanten verder wil helpen, dat vind ik tof. Vragen stellen: wat is er goed aan deze band? Hoe kan het nog beter? Maar ook: passen die verbeteringen bij de groep?’

Akkermans is gewend steeds één apparaat te kopen, om dat vervolgens op z’n gemak te leren kennen. ‘Wat betreft software ben ik begonnen met Soundblaster, vervolgens FastTracker en daarna Logic. Op een gegeven moment

ben ik overgestapt op Pro Tools.

Dat gebruik ik nog steeds, versie 9 inmiddels, maar tegenwoordig als taperecorder.’ Andere software is niet aan hem besteed. ‘Ik heb met enkele softsynths gespeeld, maar ik hou het liever bij echte bakken.’ Samples verwerkt hij nog wel in zijn producties. ‘Maar wel zelf opgenomen geluiden. Laatst heb ik nog opnamen gemaakt van de kunstinstallatie Sound in Weert, een soort draaimolen met bamboestokken. Dat leverde een uur materiaal op, waaruit ik onder meer put voor Bombay Show Pig.’ http://epicrainbowunicornstudio.blogspot.com

Clavia Nord Drum C

lavia kondigde vlak voor de NAMM show de Nord Drum Virtual Analog Drum Synthesizer aan. Dat zorgde voor veel nieuwsgierigheid. Omdat het apparaat zo klein is, liep iedereen te zoeken op de Clavia-stand.

Eerste indruk: hij klinkt als een reus. Het is in feite een ouderwetse analoge drumsynthesizer, dus je kunt al je eighties drum­ geluiden nu gewoon uit de Nord Drum toveren.

Maar al die sounds staan toch

allang in iedere goedkope elektronische drumset? Nee dus, want zo moddervet en realistisch als de Nord Drum klinkt er geen één.

Op de vier trigger-ingangen kun je drumpads aansluiten, en dan moet je zelf maar besluiten of je

die bij je eigen drumstel voegt, of er een aparte elektronische kit mee bouwt. www.mworksonline.com, www.clavia.com Tekst Jean-Louis Gayet

maar t/apr il 2012

FRET

57

CDrecensies POP/ROCK

KLEZMER

ALL ON BLACK WEIGHTLESS

AMSTERDAM KLEZMER BAND MOKUM

zanger/percussionist Alec Kopyt, de Jiddisch/Amsterdamse raps van Job, de tranentrekkers en de stompers. Klasse!

ESSAY RECORDINGS

Arjan van Sorge

METER RECORDS

Het Utrechtse All On Black is al een tijdje bezig in de punk- en hardcoreunderground en bracht de afgelopen jaren twee ep’s uit. Voor de eerste volledige cd werd de hulp ingeroepen van producer Menno Bakker (NRA, Green Lizard) en Moke-drummer Rob Klerkx. Het resultaat is een catchy rockplaat met invloeden van bands als Jimmy Eat World, Foo Fighters en Interpol. Met zijn flitsende bandlogo, enigszins duistere artwork en een labelnaam als Black Death rockt All On Black helaas minder dan je zou verwachten. Muzikaal en vocaal heeft de band de zaken echter zeker goed voor elkaar, zoals te horen in Stay Away en This Heart. De pakkende refreinen spreken voor zich, maar het blijft over het algemeen allemaal wel erg aan de brave kant.

Daan de Mooy

Ze hebben het gehaald, het stelletje goocheme Mokumse fliere­ fluiters van de Amsterdam Klezmer Band: vijftien jaar en het – naar eigen zeggen – duizendste optreden, wat op 19 januari uitvoerig in Paradiso werd gevierd. Ter verhoging van de feestvreugde bracht het Duitse Essay Recordings een album met de grootste hits uit, opgenomen voor een select publiek in Studio 150 te Amsterdam. Op dat label schittert de Amsterdam Klezmer Band tussen Señor Coconut, Shantel, Rotfront en de eveneens vanuit Nederland opererende OMFO – toch geen kleine jongens in de wereld van de moderne klezmer. Op deze zestien nummers tellende schijf komt alles in vogelvlucht langs: de weemoedige zang van de van oorsprong Russische

SINGER-SONGWRITER/FOLK

TIM AKKERMAN ANNO TA MUSIC

Introvert, keurig kapsel, puppyogen – Tim Akkerman is nooit het prototype rockzanger geweest. Toch heeft hij jarenlang vele meisjesharten sneller doen kloppen met Di-Rect.

In 2009 kon hij het toneelspel niet langer aan en besloot hij voor zijn dromen te gaan.

Tim wilde niet rocken, hij wilde lieve liedjes schrijven. Di-Rect maakte een vliegende doorstart en koos voor een nieuwe leadzanger in de persoon van Marcel Veenendaal. Dit bleek een schot in de roos en Di-Rect kreeg een volwassen geluid en lovende kritieken. Tim heeft zich echter niet laten haasten en werkte rustig door aan zijn debuut.

Op Anno presenteert Akkerman zichzelf als singer-songwriter. ‘Here I am, on my own’ zingt hij. Het was een moedige stap, een weg met obstakels, maar uiteindelijk is het de juiste keuze geweest. De stem van Akkerman lijkt gemaakt voor kleine liedjes. Geen act, maar een kale versie van zijn persoon. Anno voelt gemeend en warm, je kijkt als het ware in zijn huiskamer. Akkerman lijkt geïnspireerd te zijn door singer-songwriter Nick Drake. Iets wat hij op Winter Is Over wel erg letterlijk neemt. De stap naar een eigen geluid is er dan ook een die hij nog moet maken. Afsluiter Bright Eyes lijkt daar een mooi voorproefje van. Het past hem als een jas en doet je verlangen naar meer.

Elly Bond

58

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

GARAGE ROCK

AUTOMATIC SAM TEXINO SUBURBAN RECORDS

In navolging van Shaking God­ speed schiet het Suburban platenlabel met Automatic Sam opnieuw in de roos. De Nijmeegse band speelt z’n blues authentiek en compromisloos tot op het bot. Niet alleen productioneel is de band er ten opzichte van de ep Hot Foot Oil (2009) op vooruit gegaan, ook compositorisch is de band gegroeid. Texino drijft op lang uitgerekte jams vol scheurende en jankende gitaren en beukende drums. De zang speelt een bescheiden rol en wordt meer ingezet als één van de instrumenten binnen de band, maar zodra Pieter Holkenborg zijn strot opentrekt, zingt hij zich met bevlogenheid de longen uit het lijf. Good Jungle zorgt voor een kort rustpuntje, daarna gaat met een traag voortslepend Sweet Machine de gitaar weer jankend als een rode draad door de nummers. Heerlijk.

John Buis METAL

AUTUMN COLD COMFORT METAL BLADE

Van het geluid dat Autumn op debuutalbum When Lust Evokes The Curse (2002) bracht, is weinig meer over. Sinds A New Time (2007) was al een riffgeoriënteerde band te horen, daarna is het gezelschap alleen nog maar meer gaan experimenteren. Op Cold Comfort is Autumn op het punt beland dat het de muziek laat golven op uitgesponnen groovende passages. Vergeleken met het aftastende en ietwat onzekere Altitude klinkt de nieuwe cd bijzonder trefzeker; zangeres Marjan

Welman lijkt zich nu duidelijk meer op haar gemak te voelen met het materiaal. Het materiaal wordt met de release sfeervoller. Repeterende gitaarakkoorden, uitwaaierende gitaarpartijen en rustige passages geven de muziek een filmisch tintje. Net als The Gathering is Autumn sterk in het scheppen van een comfortabele melancholische sfeer zonder aan toegankelijkheid in te boeten.

John Buis EXPERIMENTEEL

BEEQUEEN PORT OUT STARBOARD HOME PLINKITY PLONK RECORDS

Voor de liefhebbers van vreemde muziek is BeeQueen geen onbekend duo. Bij Frans de Waard (Kapotte Muziek) en Freek Kinkelaar (Brunnen) liggen natuurlijke eenvoud, ontregeling, vervreemding, oorspronkelijkheid en verrassing als dunne laagjes over elkaar heen. Werkt deze gelaagdheid na ruim twintig albums nog? Al luisterend naar de nummers, die klaar staan om te worden uitgegeven als Port Out Starboard Home, hoor ik een aantal nietszeggende popdeuntjes, omlijst door zweverige klankcollages en kitscherige instrumentaaltjes. Wees echter op uw hoede! Het venijn zit verstopt achter elk alledaags geluidje, onder iedere tekstregel – meestal gezongen door de in 2007 toegetreden Olga Wallis – en in de conceptuele opbouw van het gehele album. Ongemakkelijke muziek? Ja en nee! Ervaren is de beste remedie.

Hessel Veldman BLUES/ROCK

BLACK BOTTLE RIOT BLACK BOTTLE RIOT SUBURBAN RECORDS

Wie niet beter zou weten, zou denken dat het album Black Bottle Riot afkomstig is van een doorgewinterde band, het

AMBIENT/JAZZ

MICHEL BANABILA & METE ERKER ROUTE PLANNER TAPU RECORDS

Voor degenen die dachten dat Bana­ bila’s muzikale koek wellicht op zou zijn na Fields Of Flowers bewijst Route Plan­ ner het tegendeel. Route Planner gaat zelfs qua sfeermuziek nog een stuk dieper dan Banabila’s vorige meester­ werk. De verfijnd en kunstig bewerkte elektroakoestische klanklagen zorgen dit maal voor maar liefst negen sound­ tracks. Filmische muzieklandschappen, die makkelijk kunnen wedijveren met soundscores van de groten der aarde. De meeste tracks hebben een melancholische laidback sfeer.

Banabila’s mistig zweverige piano- en synthesizerpartijen, de tribal wereldpercussieklanken van Joshua Samson in Terra Incognita, Rou­ te Planner en Skyscrapers, en Mete Erkers deels elektronisch be­ werkte saxofoon- en klarinetpartijen zorgen voor een aaneenschakeling van muzikale hoogstandjes. Dat komt in eerste instantie de gehoorgang in alsof deze muziek vanzelfsprekend is, altijd al heeft bestaan. Bana­ bila en Erker weten aan alle composities een unieke identiteit te geven.

Ze tillen daarmee alle stukken naar een hoger plan, mede dankzij de perfecte regie en productie. Heel even gaat hier en daar het tempo omhoog, want de titelsong swingt jazzy en SaxVoizStreetWalk klinkt midtempo funky. Toch blijven juist sfeerstukken als You Little Wonder, dankzij het hoge tunegehalte, en Read My Lips, met uitzon­ derlijk fraaie stembehandelin­ gen, ronddwalen in het hoofd.

Tenslotte is de verborgen track grappig, maar schudt het te abrupt wakker uit deze ultieme droommuziek.

Hessel Veldman

betreft hier echter het debuut van de Nijmeegse band. De formatie is geïnspireerd door de southern rock van The Black Crowes en Lynyrd Skynyrd, maar weet met een duidelijk eigen geluid voor de dag te komen. Dat geluid is be­ halve rauw ook melodieus en open, bijzonder gevarieerd dus.

Groovende gitaarakkoorden in Straitjacket en Wings & Spades, ingetogenheid en melancholie in The Little Things, stuiterend strak­ ke akkoorden in Exit Spoiler; er gebeurt genoeg in de nummers.

Door dit alles is het album bijzon­ der evenwichtig opgebouwd.

Bevlogenheid en een zorgvuldig opgebouwde spanning in You Should Know en Texas Pete zor­ gen voor een slot in stijl. Héél veelbelovend!

John Buis

NOISEROCK

BOUTROS BUBBA RIDICULOUS WRISTS NARROMINDED

Spoelstra, Freddy Mercury en Vrese­ lijk Ongeluk vor­ men samen de band Boutros Bubba uit Leiden. Het geheel draait vooral om zanger, gitarist en ont­ werper Spoelstra, een multitalent dat zich comfortabel voortbeweegt in de krochten van de Nederlandse underground en daarbuiten. Dat brengt ons noise in de geest van Gone Bald en aanverwanten: com­ plexe en agressieve rock met een rekenkundig randje en vaak een verontrustende dynamiek. Van fluis­ terzacht naar orkaangeweld, zoiets.

Boutros Bubba houdt de noise kaal en duidelijk en dat is voor een

CD kort TRANCE

ARMIN VAN BUUREN UNIVERSAL RELIGION CHAPTER FIVE ARMADA MUSIC

Ze neigt soms naar jazz, folk en pop. Deze stijlen laten zich in de composities van zangeres Roos Galjaard prima combineren. Tus­ sen deze leuke mix van stijlen bevindt zich Do They Know (met sitar-intro), een van de beste num­ mers van het album.

René van Kalken ROCK

DE JUF WAAROM IK NIET? EIGEN BEHEER

Sommige mensen worden heel gelukkig van trancemuziek en zeker als ze dan ook nog eens op Ibiza zijn. Het zou dan zomaar ook een universele religie kunnen zijn, waar de rest van de wereld nog geen weet van heeft. Helaas, dit is slechts hoofdstuk vijf van de compilatie­ reeks Universal Religion, waarvan de eerste editie in 2004 uitkwam.

Om als Nederrockband op te val­ len, dien je je op enige wijze te onderscheiden. De Juf doet dat zowel muzikaal als tekstueel. De begeleiding op Waarom Ik Niet? is gevarieerder en steviger (Van Hieruit) dan bij vergelijkbare bands als Van Dik Hout en Bløf. De tek­ sten zijn beschouwend en direct (De Lul), waardoor Waarom Ik Niet? uitblinkt in oprechtheid.

John Buis

Arjan van Sorge

ROCK/EXPERIMENTEEL

PROGRESSIVE/ROCK

KATADREUFFE PERIOD

FEEDFORWARD UPSTREAM

NARROMINDED

NIGHTMARE RECORDS

Op dit tweede album van Feed­ forward, een progressieve rock/ metalband uit Brabant, maken we kennis met de nieuwe zangeres Patrice. Haar stemgeluid verschilt weinig van de vorige zangeres, Biejanka, dus de fans kunnen op­ gelucht ademhalen. Ook Upstream wordt weer gedomineerd door de vrouwelijke vocalen. Deze herin­ neren o.a. aan de zang van Sharon den Adel en Anneke van Giersber­ gen, alleen heeft Patrice het hoge niveau van die twee dames (nog) niet. Beste nummers zijn Relevant en As Time Goes By. Martien Koolen FOLK/POP

GATHER ROSES AS THE SUN WILL GUIDE ME HOME EIGEN BEHEER

De muziek van Gather Roses is niet in één woord te omschrijven.

Noise kun je de muziek van Katadreuffe niet noemen, eerder springerige rock met invloeden van new wave, punk, progrock en shoegaze. Je zou wensen dat de productie wat vetter in elkaar stak, maar nu al valt een hypnotise­ rende kracht waar te nemen in het intense samenspel en totaalgeluid dat het viertal weet te produceren.

Hoekig, razend en toch beheerst, met vooral sterke blokjes gitaar­ riffs en een soort melodielijntjes, die toch allemaal weer naadloos in elkaar overgaan.

Arjan van Sorge maar t/apr il 2012

FRET

59

CDrecensies groot deel te danken aan het droog en scherp afgestelde gitaargeluid en aan de vrij basic spelende bassist en drummer. Het gemurmel dat in de verte aan praatzang doet denken is nog steeds niet om aan te horen en verpest veel van de frisse, geva­ rieerde en krachtige noiserock.

Arjan van Sorge SOUL/R&B

BROWN HILL IT’S PERSONAL ROUGH TRADE

Kees de Graaff POP

THE CATS TRYING TO EXPLAIN

Di-Lan Sun LO-FI

CHICKEN BOUTIQUE CHICKEN BOUTIQUE EIGEN BEHEER

‘Het kan me niet experimenteel ge­ noeg zijn’, moet Henk van de Bie­ zen – de man ach­ ter Chicken Boutique – gedacht hebben. Dat is dan ook te horen.

Zijn nieuwe album, vermoedelijk Chicken Boutique genaamd, is een aaneenrijging van lo-fi geluids­ experimenten, vage klanken, idi­ oterie en soms in de verte iets wat op een liedje lijkt. Er is bovendien weinig informatie te vinden over dit project. Het kan goed zijn niets te weten over een band of artiest om vervolgens de muziek voor zich te laten spreken. Maar niet als de muziek op zijn best ongrijpbaar, interessant, mysterieus en spacy is, maar doorgaans klinkt als ge­ krakeel afkomstig uit de kelen van een groep gecastreerde speen­ varkens. Experimenteren oké, maar hier wordt soms simpelweg het gehoororgaan verkracht.

Coert van Mourik

BR MUSIC

Eens in de paar jaar staan The Cats weer even in de belangstelling.

Gelukkig maar, want de band wordt ondanks de grote lijst met successen toch wel wat onderschat in ons land. Het leuke van deze cd is dat het geen echte verzamelaar is met alle grote

60

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

ROCK

CYBERLORD MISCELLANEOUS KILLING TIME EIGEN BEHEER

Alles wijst erop dat Cyberlord not of this earth is. Niets is echter minder waar: het gezel­

POP/ROCK

BLAUDZUN HEAVY FLOWERS V2

Johannes Sigmond, beter bekend als Blaudzun, wilde een plaat opnemen met pure singer-songwriterliedjes. Dat is met Heavy Flowers niet bepaald gelukt. Sterker nog, dit derde album is een echte bandplaat geworden. Het gevolg daarvan is dat hij een stuk massiever, grootser en theatraler klinkt dan de fenomenale voorganger Sea­ drift Soundmachine. Dat sommige num­ mers sterk aan Arcade Fire doen denken (Elephants en Le Chant Des Cigales) is dus niet verwonderlijk. Ook waart de geest van David Eu­ gene Edwards (16 Horsepower/Wovenhand) nog steeds rond. Dat is met name te danken aan de gekwelde stem van Blaudzun, zoals bij­ voorbeeld blijkt uit het titelnummer. De nummers zijn soms prachtig georkestreerd (Who Took The Wheel) en soms op een intense manier klein gehouden (Flame On My Head, Monday). Allemaal ingrediënten voor een waanzinnig album. Maar hoewel Heavy Flowers een uitste­ kende plaat is, is het eindresultaat niet volledig bevredigend. Dat ligt vooral aan het kenmerkende stemgeluid van de excentrieke zanger, dat na verloop van tijd enigszins gaat vervelen. Gevoelig wordt dan pathe­ tisch en intens wordt overdreven. Dat is jammer, want dat hij een van de meest getalenteerde liedjesschrijvers is van Nederland mag een feit heten. Bovendien lenen de lied­ jes zich uitstekend voor een flinke portie pathos, maar dan wat beter gedoseerd. Als dat doseren hem in de toekomst lukt, kunnen we alleen maar reikhal­ zend uitzien naar die plaat vol pure singer-songwriterliedjes.

Coert van Mourik

schap komt gewoon uit Edam en omstreken. Met de welbekende palingsound uit die streek heeft Cyberlord niets te maken, inte­ gendeel. Op het debuut Miscel­ laneous Killing Time combineert de band namelijk een lome funky beat met jazzy gitaarspel en grunt­ zang, al is in het laatste geval de term keelklanken beter op zijn plaats. Het klinkt als een onsa­ menhangend geheel, maar vreemd genoeg weerklinkt er een duidelijke muzikale visie. Niet alle achttien (!) nummers zijn even geslaagd; zo gebeurt er in het voortkabbelende Kolos veel te weinig. De band moet er voor waken niet teveel met één en het­ zelfde trucje in herhaling te vallen.

Toch biedt het debuut voldoende perspectief voor een nog interes­ santer tweede album.

John Buis

THRASH METAL

DISQUIET SCARS OF UNDYING GRIEF EIGEN BEHEER

Melodie en niets ontziende metal vormen de basis van deze eerste cd van Disquiet. De band bestaat al twaalf jaar, maar lag tussen 2002 en 2008 geruime tijd stil door bandwisselingen en ander ongemak. Het bleek de stilte voor de storm, want na zijn 2008-promo sloeg Disquiet afge­ lopen januari hard terug met deze cd, Scars Of Undying Grief. Niet alleen het artwork ziet er fantastisch uit, ook muzikaal levert de band een erg geslaagd album af. Dis­ quiet thrasht aan alle kanten, maar verrast ook vaak met geweldige solo’s en melodieuze gitaarpartijen (Trenches Of Blood, Carved Soul,

Foto i am kat

Zanger Brown Hill heeft een ijzersterke soulstem en levert hier een goed ge­ produceerde en uitstekend ingespeelde cd af. Door de bijdragen van rapper Shock­ wave en door de sampleachtige grooves krijgt de soul een modern tintje in nummers als Feel Like Dancin’, U Wanna Ride en Scotch Groove, waarop ook saxofoniste Tineke Postma meespeelt. Gitarist Jan Akkerman levert een te ver­ waarlozen bijdrage op zijn eigen Streetwalker, met tekst van Hill.

De meeste nummers zijn mid- tot up-tempo, terwijl Gone Too Long en Let’s Get It On echte ballads zijn. Als vintage-soul-liefhebber had ik graag meer van het korte tussendoortje Old Skool Straight8 gehoord. Ook de cover van Bob Marleys liefdesliedje Waiting In Vain, met uitsluitend pianobege­ leiding, toont aan dat Hills talent kanten heeft die op een volgende cd hopelijk wat meer aan bod komen.

hits. Het album geeft meer een inkijk in de veelzijdigheid van de band.

Bijna alle leden schreven nummers.

De songs hebben één ding ge­ meen: de sound van The Cats is onmiskenbaar aanwezig. Dus veel galm, violen en pakkende melodie­ tjes die ook na zoveel jaar nog steeds beklijven. De songs van The Cats zullen nooit camp en kitsch worden, daar zijn ze gewoon te vernuftig voor. De bijgeleverde dvd is uiterst vermakelijk met zwetsende burgemeesters, minidocumentaires met oubollig commentaar en veel (inmiddels vergane) natuur.

New Age Of War). In het afsluitende titelnummer komen alle elementen nogmaals voorbij en laat schorre zanger Sean ook een sfeervolle, cleane stem horen.

EAR DANGER FULL BLAST AT LAST

Fire), terwijl nummers als Assassin, Burn At The Stake en met name The Battle pas recentelijk zijn ontstaan. Desondanks klinkt het album als één geheel. Na een drietal nummers in een hoge versnelling knalt het logge 1000 Days In Sodom mega­vet uit de speakers. Ideaal materiaal voor een heerlijk avondje headbangen!

EIGEN BEHEER

John Buis

Daan de Mooy HEAVY METAL

In de jaren tachtig wilde het Ear Danger door bezettingsperikelen niet lukken om een volwaardig album uit te brengen.

Zo kan het dan ook gebeuren dat de heavy metal-formatie uit Hoogvliet en Losser na dertig jaar alsnog debuteert met een lp met de toepasselijke titel Full Blast At Last.

Het album staat vol harde en strakke old school heavy metal.

Een deel van de nummers stamt uit de periode 1980-1984 (Beelzebub’s Friend, King Of The Midnight

ep

EIGEN BEHEER

POP/ROCK

FERVID HOW JGVM

De opvolger van het Fervid-album OH! uit 2010 is een stuk steviger.

Op How laten de mannen uit Dordrecht horen dat ze nog steeds weten hoe ze een goeie popsong moeten schrijven.

De nummers zijn nu alleen rauwer en ongepolijster. De poppy sound van OH! is verdwenen en heeft

ROCK

HANGOVER HERO HANGOVER HERO HUNGOVER RECORDS

Hangover Hero is een nieuwe band vol oude bekenden. Zanger/gitarist Ronald Landa (ex-Delain), gitarist Ad Sluijter (ex-Epica), drummer Andre Borgman (ex-After Forever) en basgitarist Mats van der Valk (Autumn) delen allemaal een donker gothic metalverleden, maar ruilen die stijl nu in voor grooverock met een positief gevoel.

Bandoprichter Landa neemt zelf de zang voor z’n rekening en doet dat niet onverdienstelijk; hij zingt met veel emotie in zijn stem. Opener Play In The Band zet de toon voor een lange rij pakkende, stevige rocknummers, zonder al te veel toeters en bellen of bombast. Het experiment wordt niet geschuwd, maar gaat niet ten koste van de vaart op het album. Hier en daar lijkt de band nog zoekende naar de juiste richting; Here We Go bijvoorbeeld had meer diepgang en variatie in de opbouw mogen hebben. Productioneel mag het nog wel wat helderder en dynamischer, al valt er op de energie en toegankelijkheid van de meeste nummers niets af te dingen. Hangover Hero kan met gemak de concurrentie aan met internationale stijlgenoten als Disturbed en Nickelback. Opvallend is de donkere toon van Ivory Towers.

De vertellende zang van Landa geeft dit nummer een extra diepgaande landing mee. Wie behalve oor voor de opbouw ook nog aandacht heeft voor de teksten, kan nog wat opsteken van de diepgang die er stiekem in zit.

John Buis

ROOSTER RAMPAGE IF ONLY I COULD

PHOENIX’ ASHES ECHOING SILENCE OF AN EMPTY WALL EIGEN BEHEER

MONOCLE MINT MONOCLE MINT EIGEN BEHEER

MERCY SEAT SUNSHINE EP ONE TO LIFE RECORDS

AIRBAG COUNT TO SEVEN EIGEN BEHEER

KNUPPERPOUF GO YEAH! EIGEN BEHEER

SAELORS OTHER FIGURES EIGEN BEHEER

Rooster Rampage is een band met meerdere gezichten. Het Friese trio heeft zijn wortels in stevige gitaarrock, maar op If Only I Could is daar weinig van te merken. Behoudens irritant slippende vingers op de akoestische gitaar

valt er best te genieten van drie akoestische uitvoeringen van stevig oud werk en twee nieuwe nummers. Voor hardcorebegrippen is de muziek van Phoenix’ Ashes ook bijzonder gevarieerd. De voorspelbare screamozang refereert nog aan hardcore, de rest van de band weet goed de punkrock van de nodige creativiteit te voorzien: logge breaks, vette gitaarriffs en tempowisselingen houden Echoing Silence Of An Empty Wall interessant. Monocle Mint schudt de ene na de andere pakkende track uit de mouw. De jaren tachtig zijn duidelijk terug te horen in de aanstekelijke ritmes van I Don’t Like Everything en Rebel Boy. Toch is de Brabants/Zeeuwse band helemaal van deze tijd. Hier gaan we meer van horen. Mercy Seat roept met z’n Sunshine ep een heel vrolijk gevoel op. When The Sun Shines is een pakkend alternative rockliedje met een heel hoog meezinggehalte. Ook Yeah Yeah Yeah en Think I’m Gonna Lose Her verraden een voorliefde voor de sixties in het algemeen en voor de Beatles in het bijzonder. Als er wereldwonderen bestaan, dan is Airbag er één van. Het opgewekte Count To Seven is een perfecte indiehit in spe.

Ook What Drives Your Head kent een onweerstaanbare opbouw, perfecte samenzang en een heerlijk meezingrefrein. Tijd voor iets tegendraads, tijd voor Knupperpouf. De formatie rond Nicolette Lie wisselt Nederlandstalige teksten af met Engelstalige en voorziet ze van een begeleiding die de charme van Stereolab over zich heeft. Met name de manier waarop Marloes Vermeulen (ex-Julia P. Hersheimer) in Rode Wijnvlek Stoelendans haar woorden plaatst is vreemd en verfrissend tegelijkertijd. Ach ja, het is net Rivella… Saelors is een folkduo waar de levensvreugde nou niet bepaald vanaf straalt. De ep Other Figures bevat dan ook alleen maar werk druipend van de melancholie. De prachtige arrangementen kunnen niet verhullen dat de zang wat minder is.

John Buis maar t/apr il 2012

FRET

61

CDrecensies plaatsgemaakt voor een geluid daar meer van doen heeft met garage- en punkrock. Met nummers als Hammer In My Head, The Message en The Tiger And The Lamb laat Fervid duidelijk horen dat de band een nieuwe weg is ingeslagen. Lekkere gitaarriffs en pakkende melodieën, overgoten met een punkrocksausje. Het is trouwens niet allemaal punkrock op How. Met nummers als Furry Little Animals laat Fervid horen ook het rustiger werk nog steeds niet te schuwen. Fijne plaat, deze vierde van Fervid!

Gabriëlla van Karsbergen.

ROCK/METAL

ANNEKE VAN GIERSBERGEN EVERYTHING IS CHANGING

men enkele albums uit. De laatste, In Your Room, dateert uit 2009.

Wellicht mede gesterkt door haar veelbesproken optreden bij de DWDD recordings heeft Van Giersbergen ervoor gekozen dit nieuwe album onder haar eigen naam uit te brengen. Waar In Your Room een gelikte poppy productie kende, heeft Van Giersbergen er deze keer voor gekozen te werken met de Portugese producer Daniel Cardoso. Dit levert een ruig sprookje op met het engelengeluid van Van Giersbergen als helder licht in de duisternis. Circles is prachtig, maar ook bij het stevige werk zal menig nog immer wenende fan van The Gathering zeker troost kunnen vinden.

de naam Gluid is in 2006 zijn eersteling verschenen en sindsdien hebben we via Esc.Rec losse tracks te horen gekregen, waarvan de soundtrack Binnensuis het meest opviel. Van den Oever is een meester in het creëren van een geheel eigen klanksfeer. Hij gebruikt daarvoor meestentijds minder voor de hand liggende geluidsbronnen. Op Twee zijn dat voornamelijk de Akai S2000 sampler en de Atari 1040 ST computer.

Hiermee weet Van den Oever tien rijke en afwisselende electro-filmische composities te bouwen, die spannend zijn in hun gelaagde eenvoud. Verwacht geen academisch gepingel, maar organisch neo-klassieke technotronics. Een aanrader voor ieder die van pure elektronische muziek houdt.

Elly Bond

PIAS

ELEKTRONICA

Hessel Veldman

In 2007 verliet zij voorzichtig het nest. Na dertien jaar trouwe dienst stapte Anneke van Giersbergen uit The Gathering en begon haar solocarrière. Onder de naam Agua de Annique kwa-

GLUID TWEE

WERELD/JAZZ

GÖKSEL YILMAZ ENSEMBLE GEZGIN

ESC REC

Esc.Rec-volgers zullen zeker bekend zijn met het werk van Bram van den Oever. Onder

EIGEN BEHEER

POP/ROCK

HOSPITAL BOMBERS AT BUDOKAN EXCELSIOR RECORDINGS

Gabriëlla van Karsbergen.

62

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Foto SANDER BAKS

Grappig om je tweede album At Budokan te noemen, naar de plek waar zoveel grootheden al een livealbum hebben opgenomen (o.a. Bob Dylan en Cheap Trick). Hospital Bombers heeft die status nog lang niet bereikt, maar houdt blijkbaar wel van een goeie grap. At Budokan is een plaat met veel poppy uptempo lo-fi en folkpop. De teksten zijn niet altijd aan de vrolijke kant (want veel liefdesverdriet), maar de muziek maakt veel goed.

Twaalf nummers lang laat Hospital Bombers je genieten van ambachtelijk gemaakte popliedjes waar ook op gedanst kan worden. Met dank aan tekstschrijver en drummer Marc van der Holst is At Budokan een sterke tweede plaat geworden. De muziek staat bol van de rammelende, maar warme klanken. En dit dan weer met dank aan de Amerikaanse producer John Agnello (Sonic Youth, The Kills) die de plaat vakkundig mixte. De muziek van Hospital Bombers doet in eerste instantie misschien wat simplistisch aan, maar als je er goed naar luistert, hoor je uiteindelijk twaalf mooi in elkaar zittende liedjes. Een hoofdrol is hierbij weggelegd voor de viool die de nummers een extra lading meegeeft. Liefdesverdriet of niet, van At Budokan kun je alleen maar vrolijk worden.

Yilmaz’ dromerige klanken brengen je naar het Midden-Oosten. Hier liggen de roots van de in Nederland geboren zanger/gitarist/saz-speler. De cdtitel – gezgin betekent reiziger – duidt ook op de reis van het leven; van verlangen (Gel Güzelim – kom, mijn schoonheid) naar opstand (Hurriya – vrijheid), van verdriet (Sensiz – zonder jou) naar blijdschap. Het nummer Hurriya is opgedragen aan allen die worstelen voor vrijheid. Was de Arabische Lente Yilmaz’ inspiratiebron? Zijn eigentijdse composities gezongen in het Turks, Arabisch en Koerdisch zijn sterk beïnvloed door oosterse traditionele muziek.

Op Gezgin staan ook enkele traditionals. Yilmaz, die jaren actief was bij diverse groepen, richtte in 2005 dit eigen ensemble op.

Op Gezgin, opgenomen in de Nederlandse Silvox Studio, biedt zijn ensemble een intiem geluid dat bij elk luisterbeurt meer van zijn schoonheid prijs geeft.

Rosanne de Boer

PUNK

HEIDEROOSJES CEASE-FIRE PIAS

Het zit er bijna op voor de Heide­ roosjes. Een van de sympathiekste bands van ons land houdt er mee op en neemt afscheid met een fraai album. De echte rauwe randjes zijn er wel vanaf, maar Cease-fire is geen plaat voor watjes. De gitaren gaan nog steeds te keer en Marco Roelofs neemt geen blad voor de mond. Soms doet de plaat wat denken aan de Tröckener Kecks in hun hoogtijdagen: lekker gitaarwerk en teksten die er toe doen. Maar nummers als Knetterhard en Tot Hier zijn gelukkig echte Heideroosjessongs. De plaat staat vol met Nederlandstalig werk. Ten Years, een van de Engelstalige songs, is een track zoals we die van de band gewend waren. Net als Dan Zal Ik Mijn Bakkes Houwe. Zo kennen we de Heideroosjes en zo zullen we ze blijven herinneren.

Di-Lan Sun POWERPOP/ELECTRO

IMPOSSIBLE SITUATIONS BLAH BLAH BLAH YEAH YEAH YEAH EIGEN BEHEER

Bram de W ijs, drummer van Only Seven Left, wilde graag zijn eigen nummers schrijven en delen met de wereld. Vandaar zijn soloproject Impossible Situations. Zelf geeft Bram direct toe drummer te zijn en geen zanger. Dat is dan ook te horen op Blah Blah Blah Yeah Yeah Yeah (sinds 2010 als download verkrijgbaar en nu ook op cd). De zangpartijen zijn matig en vlak (Safe & Sound en Haha zijn dieptepunten), terwijl de drumpartijen raak en interessant zijn. Daarbij zijn de teksten puberaal en simplistisch (So Easy To Love You en I Love My Life bijvoorbeeld). Wat dit album luisterbaar houdt, is de ongecompliceerde en vrolijke com-

HIPHOP

CD kort

KROONS 1+1=11

ROCK

THE KINGS OF OBLIVION RUMOR IN CASA

LIVE GENERATION

Di-Lan Sun

binatie van powerpop met hier en daar wat elektronische experimenteerdrang (uitschieter: We Don’t Care About Reality). Als Bram de tienerangst loslaat, wordt het wellicht nog wat.

Coert van Mourik JAZZ

JAN SCHRÖDER QUARTET FROM HERE TO HER

als solistisch. A Waltz For The Lonely kent een mooi verloop en bevat een subtiele gitaarsolo. Het nummer VoKuHiLa is licht swingend en heeft een wat agressiever gitaargeluid evenals afsluiter Shoegazing. Toch vliegt men nergens uit de bocht, iets wat deze cd nog iets spannender had kunnen maken.

POSTROCK

PEAL PEAL III NARROMINDED

Een rode draad is het laatste waaraan The Kings Of Oblivion zich met hun debuutalbum hebben gehouden. De heren presteren het met negen werken te bewegen tussen typische midtempo rocknummers, discoachtige beats, lieflijke popliedjes en gruizige saloonballades. Qua genres dus absoluut niet consistent, qua niveau wel. Het bescheiden devies is dan ook om voor het vervolg een eenduidige richting te kiezen.

Hessel Veldman ROCK

JOEY RETRO AS THE WINDS TURNS EIGEN BEHEER

METAL

NUESTROS DERECHOS ADRIFT EIGEN BEHEER

Kees de Graaff SINGER-SONGWRITER

JASPER ALLES BEWEEGT COAST TO COAST

Met Alles Beweegt begeeft zanger gitarist Jasper Merle zich op het Nederlandstalige poppad en dat zou wel eens de beste keuze kunnen blijken die hij muzikaal gezien ooit gemaakt heeft. Natuurlijk; zijn debuutplaat Coming Home werd redelijk ontvangen en leverde hem zelfs de titel 3 FM Serious Talent op, maar met Alles Beweegt lijkt Merle pas

Vier explosief vette instrumentale noiserockstukken in iets meer dan elf minuten. Dat is kortweg wat Bart Lut, Maurice Trompert en Alain de Jager op Peal III produceren. Met de kwaliteit, complexiteit en eigenzinnige benadering van dit genre zit het helemaal goed bij dit Haagse trio. Mijn advies: dit vasthouden en in de toekomst het avontuur aangaan op een echt album.

Daniël Evers

O.A.P RECORDS

Het Jan Schröder Quartet bestaat al enige tijd en klinkt op deze nieuwe cd dan ook als een goed op elkaar ingespeelde formatie, die de veelal ingetogen muziek op een smaakvolle manier weet te brengen. Verwacht derhalve geen stampende fusion of dansbare jazzfunk. De nummers duren veelal wat langer en kennen een rustige opbouw. De muziek draait met name om de gitaar van Schröder, maar ook de keyboards van Paul Maassen vervullen een belangrijke rol, zowel begeleidend

Martien Koolen

EIGEN BEHEER

Foto SELWYN DE WIND

Is het pop? Is het hiphop? Bij Kroons is het eigenlijk van alles wat. Vaak draait dat leentjebuur spelen bij allerlei stijlen en het mengen van diverse invloeden uit op stront, maar het Amsterdamse Kroons lijkt er wel bij te varen. 1+1=11 is dan ook een goede, interessante plaat geworden.

Kroons bestaat uit rapper The Unannounced Guest en zangeres Lula Ross.

Ze werken al een tijdje samen en hebben al een behoorlijke reputatie opgebouwd. Zo zijn ze te zien geweest op diverse festivals en waren ze vorig jaar een van de acts op de cd Homegrown 2011. Opvallend in de tracks van Kroons is de zang van Ross. Ze doet soms denken aan Björk en met enkele hoge uithalen waan je je in een track van Kate Bush. De zang in combinatie met de flow van The Unannounced Guest werkt prima. En tekstueel komt het duo ook nog wel met aardige vondsten aanzetten. Maar de muziek is toch het interessantste onderdeel van de plaat. Kroons combineert dat het een aard heeft, zonder dat ook maar één track uit de bocht vliegt. Er gebeurt van alles, maar het blijft voor de luisteraar wel te bevatten. De nummers zijn alle van een flink niveau. Take A Nap klopt van begin tot eind en van Shut Up And Dance kan een fantastisch dansnummer gemixt worden.

bers van loeiharde, ongecompliceerde metal zeer de moeite waard zal zijn.

De songs op dit debuutalbum van het Utrechtse Nuestros Derechos zijn lekker agressief en vol felheid en intensiteit. Dus bereid je als luisteraar voor op vette, venijnige, strakke gitaarriffs en -partijen, diepe, ronkende basakkoorden, beukende drums en agressieve en opzwepende vocalen. Adrift is een uniek schijfje dat voor liefheb-

Joey Retro doet zijn naam eer aan: zijn songs lijken zo uit de jaren zeventig te zijn weggelopen.

David Bowie en Syd Barrett lijken zijn voorbeelden. As The Wind Turns is onderhoudend; bijna alle songs hebben een aardige twist.

She Manifests The Sky is echt heel mooi, maar het album blijft, ondanks de geluidscollages, toch een beetje in hetzelfde ijle tempo hangen.

Di-Lan Sun

maar t/apr il 2012

FRET

63

CDrecensies echt thuis te komen. De wat zweverige, licht filosofische teksten passen uitstekend bij de huidige tijdsgeest waarin mensen meer en meer op zoek lijken naar identiteit, rust en puurheid. Merle’s stem ademt stilte en vertrouwen uit en resoneert mooi met de fraai en weldadig georkestreerde arrangementen. Toch blijft na verschillende malen beluisteren van Alles Beweegt jammer genoeg iets hangen van gekunstelde kitsch in een fraai new age-jasje.

Ferenc Koolen JAZZ/WERELD

JUJU BROS JOINT FORCES DOX RECORDS

Voor degenen die van jazzfusion in de stijl van Return to Forever en The Brecker Brothers uit de zeventiger jaren houden is deze cd uitermate genietbaar. We horen weliswaar geen vernieuwende muziek, maar worden wel verrast door goed spel en afwisselende composities. Op Cyberpimp na, waarvan het loopje wel erg veel op Chameleon van Herbie Hancock lijkt, wordt in nummers als It’s Okay en Frozen Monkey Vomit inventief gemusiceerd. In opener Cuncamonga en Bandafeleko/Yemaya horen we Afrikaanse (percussie-)invloeden, terwijl S.I.S.O.L. en Eddiething door een funky beat worden gedreven. Het geesteskind van de gebroeders Jos (percussie) en Pablo (saxofoon) de Haas wordt ondersteund door bekenden als gitarist Anton Goudsmit (New Cool Collective) en toetsenist Stefan Schmid (Zuco103). Hiermee zijn de belangrijkste solisten genoemd.

Kees de Graaff HIPHOPPOETRY

MACRONIZM DE SESSIES PLATFORM MUZIEK

Frontman Macro ziet zichzelf niet zozeer als rapper, maar meer als een schrijver die ooit

64

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

eens een microfoon heeft gepakt en heeft vastgehouden. Niet de hele tijd natuurlijk, maar toch.

Dichterlijke overdrijving. Samen met DJ Native is Marco Martens al heel wat verschillende projecten aangegaan onder de naam Macronizm, met als laatste wapenfeit De Sessies, bestaande uit een cd met liveband en een dvd met akoestisch gezelschap. De sfeer van beide sessies is vooral laidback, met de wat zeurderige stem van Macro als rode draad. De versterkte band begeleidt adequaat, maar stijgt niet echt uit boven het niveau van een doorsnee pop/rockband. De observaties van Macro zijn scherp en getuigen van een evenwichtig gevoel voor de ongerijmdheden van het bestaan. De sessie met gitaar en cajón laten zien hoe dichtbij en verbindend dichten anno 2011 kan zijn.

Arjan van Sorge INDIE/POP

THE MAY BEES SAINT-DENIS

SLOWCORE/INDIE

LUIK OWLS SNOWSTAR RECORDS

Soms lijkt schrijven over muziek zo nutteloos. Zo ontoereikend. Hoe kunnen woorden het gevoel vangen dat tonen en noten je kunnen geven? Slowcore is niet het gangbaarste genre, maar Luik doet wel verdomd hard zijn best om je van ze te laten houden. Een donkere liefde, die je even doet vergeten dat er een tijd en plaats bestaat. Toegegeven, je moet er wel voor gaan zitten. De Rotterdamse band, bestaande uit leden afkomstig uit de scene van Eklin en Bonne Aparte maken van traagheid een sport.

Maar als je je eenmaal hebt overgegeven aan de klanken van dit debuutalbum, komt de kabbelende beek als een tsunami over je heen. Het vindt een ingang naar je duisterste momenten en laat ze branden op je netvlies.

De oorverdovende stiltes zijn bijna ondragelijk en trekken je mee naar je eenzaamste herinneringen. Het is een wereld waarin elk geluid luider lijkt, elke handeling is voorafgegaan aan diepe gedachten. Owls is minimalistisch met een maximaal effect. De fluisterende stem van zanger Lukas Dikker benevelt je gedachten, maar ook het zachte, elektrische gitaarspel in het instrumentale Spleen is deprimerend mooi. Owls laat zien dat er in het grootste drama, de langste regenbui, de hardste schreeuw ook zo ongelofelijk veel kalmte en schoonheid zit.

Elly Bond

WAMPUS MULTIMEDIA

Platenlabel Wampus noemt songwriter-gitarist Gregory Orange in één adem met Kurt Cobain (Nirvana), Thurston Moore (Sonic Youth) en Black Francis (Pixies). Die referenties had de platenmaatschappij beter achterwege kunnen laten, want de verwachtingen die zo gecreëerd worden, worden totaal niet ingelost. Saint-Denis, het nieuwste album van The May Bees, bevat zestien bepaald niet originele, licht dromerige popliedjes, enigszins in de lijn van het oude R.E.M. en Guided By Voices. De wat zeurderige stem van Orange verveelt van opener Mi Corazon tot en met afsluiter Saint-Denis. Bovendien zingt hij vals. De muziek is niet slecht, maar weet nergens te raken en blijft niet hangen. Zo dringen Oranges filosofische beschouwingen niet tot de luisteraar door. Een plaat om snel te vergeten.

Coert van Mourik

INDIE/POP

MENSENKINDEREN HET LAND DAT OOIT VOL EERBIED ZONG VOLKOREN

Het debuut van Mensenkinderen, het nieuwe project van Bas van Nienes (bekend van Anderson) zit vol herinneringen aan het Nederland uit zijn jeugd toen ‘zijn wereldje nog klein was en zijn geloof grenzeloos groot’.

In zijn persoonlijke teksten – deels overgenomen uit zijn dagboek – zijn flarden van christelijke kinderliedjes en Bijbelteksten verwerkt.

Niet alleen de teksten ook de muziek bevat jeugdherinneringen. In de openingstrack hoor je een Nintendo-achtig baslijntje. De arrangementen zijn springerig als de dartelende bewegingen van een kind. De muzikant noemt zijn stijl een ‘intieme, krakkemikkige indie-electro-stijl’. Electro was ook Andersons hoofdingrediënt. Zijn Andersons arrangementen nauw-

keurig geregisseerd, bij Mensenkinderen zie je eerder de chaos die een spelende peuter maakt.

De composities zitten vol onverwachte rare wendingen en contrasten. Hoge ambities zijn losgelaten. Dit album is ontwapenend als de glimlach van een kind.

Rosanne de Boer INDIE/POP

MOSS ORNAMENTS EXCELSIOR

Bij succes kun je verder kabbelen op dezelfde stroom of kiezen voor spannende, nieuwe wateren. Moss heeft gekozen voor het laatste en dat is goed, heel goed. Het alom geprezen Never Be Scared/Don’t Be A Hero was warm en werd gekenmerkt door fijne gitaar en samenzang à la Fleet Foxes. Door het vertrek van Bob Gibson moeten we het ditmaal zonder samenzang doen. Maar de huilende stem van

Marien Dorleijn galmt nog als vanouds. Het geluid van Ornaments heeft overeenkomsten met dat van Beach House, maar legt meer nadruk op ritmiek en gelaagdheid.

In navolging van onder andere I Am Oak, die het prachtige artwork van Ornaments heeft vormgegeven, is ook Moss gevallen voor de synthesizers, die met Dorleijn vechten om de hoofdrol in dit Hollandse meesterwerkje. Prachtplaat die per luisterbeurt beter wordt.

Elly Bond GOTHIC/METAL

NEMESEA THE QUIET RESISTANCE NAPALM RECORDS

Ten tijde van debuutalbum Mana (2004) was Nemesea nog zoekende naar een eigen identiteit met weinig verras-

sende symfonische gothic metal.

Een door dance beïnvloed In Control (2007) klonk al een stuk veelbelovender. Op The Quiet Resistance is de band rond zangeres Manda Ophuis pas echt in z’n element. The Quiet Resistance klinkt ten opzichte van In Control vooral strakker en vetter (met dank aan producer Joost van den Broek). In een enkel geval is de gelijkenis met Within Temptation erg groot (Whenever), in de meeste andere nummers heeft de Groningse band een voldoende eigen geluid, gedomineerd door strakke gitaarakkoorden. Modern aandoende toetsenpartijen zorgen voor een industrial touch. De toegankelijke opbouw van nummers als Afterlife en High Enough (met Charlotte Wessels) moeten een doorbraak bij een groot publiek mogelijk maken. En terecht…

THE PIGNOSE WILLY’S GREEN BOTTLE

ep

TAPELAB RECORDS

KNOBSTICKER MUSIC FOR THE DISCOTHEQUE – VOLUME 1 DOX RECORDS

JIVO BEN IK VERWEND JIVO RECORDS

John Buis

HEAVY METAL

MARTYR CIRCLE OF 8

BYENTL FEAT. TARIF MANIAC IN LOVE DELAROSA RECORDS

METAL BLADE

De toegewijde Heavy Metal Maniacs Fanclub mag zich gelukkig prijzen met de terugkeer van Martyr. Na 25 jaar verschijnt er weer een volledig album met nieuw materiaal van deze eighties underground cultlegende. Dat de band weer terug is bij het label waar het halverwege de jaren tachtig ook al zat, Metal Blade Records, schept verwachtingen. Die verwachtingen lost het vijftal moeiteloos in. De vier nummers tellende ep Fear (2009) was goed, maar kon beter. Circle Of 8 ís beter. De nieuwe cd bevat old school heavy metal/powermetal, gecombineerd met hedendaagse metal-invloeden. Ook de productie van Jack Nobelen (ex-Horizon) is helemaal van deze tijd. Met drumpartijen waar de militaire precisie vanaf spat, schiet de band uit de startblokken met D.I. De gitaarpartijen van het duo Marcel Heesakkers en Rick Bouwman strooien afwisselend met zwaar aangezette akkoorden dan wel met passages in de allerhoogste versnelling. Naast D.I. behoren ook het met zware gitaarriffs doorspekte All Warriors Blood en het voortdenderende The Uninvited tot de hoogtepunten van het album. Met een nieuwe versie van afsluiter Speed Of Samurai kijkt de band nog eenmaal terug. De cirkel wordt rond gemaakt met gastbijdragen van zanger Brian Allen, basgitarist Stephen Goodwin en gitarist Kiyoshi Morgan, allen deel uitmakend van de huidige bezetting van de legendarische metalformatie Vicious Rumors.

John Buis

MONICA CORONADO AGUI ESTOY EIGEN BEHEER

BAD MEDICINE HANG ON TO YOU MARISTA

SUZY DEXTER LOST TRACK OF TIME MARISTA

Moeite met op gang komen?

Neem dan een dosis Pignose Willy’s. Dit duo dendert in Green Bottle als een sneltrein die de ergste sneeuwbuien aankan.

Fuzzbne Slim is meer als een onvermoeibare stoomlocomotief, iets minder snel, maar niet tegen te houden. De sleazy garagebluesrock-’n-roll is zo oldschool dat de single zowel op vinyl als op cassettebandje verkrijgbaar is. Zo rauw als The Pignose Willy’s zijn, zo gelikt is de electrofunk van Knobsticker. Die naam is geen verwijzing naar (Bastian) Bron, al vormt zijn werk wel een grote bron van inspiratie voor het duo. Als

het om de beats gaat, dan is het materiaal op Music For The Discotheque aan de voorspelbare kant, maar hebben we het over de bijdrage van toetsenist Falco Benz, dan kan gesteld worden dat deze de nummers creatief kan inkleuren. De repeterende stemvervorming in Make U Mine mag wel achterwege blijven. Jivo houdt het op zijn hitgevoelige single Ben Ik Verwend netjes, wat vooral een uiting van positiviteit lijkt. De instrumentale begeleiding is bescheiden, waardoor de Brabantse rapper met zijn autobiografische teksten een gevoelige snaar weet te raken. Byentl huppelt met gastzanger Tarif vrolijk door Maniac In Love. Het is een pakkend nummer dat het wellicht leuk doet op de dansvloer, al heeft het uptempo soulnummer inhoudelijk niet veel om het lijf; het is vrolijk, vlot en…vluchtig. Monica Coronado neemt de luisteraar mee naar de Middellandse zee.

De van oorsprong Spaanse singer-songwriter klinkt ondanks de Spaanse taal toegankelijk. De begeleiding is niet zozeer temperamentvol als wel zonnig. Waar gitarist Boris gedurende alle vijf de nummers overtuigt, laat Monica hier en daar een onzekere indruk achter. De zelfverzekerdheid druipt er bij Bad Medicine juist vanaf. De geest van Bon Jovi is bijna zichtbaar in Hang On To You. Een leuke band voor feesten, partijen en coverbandcompetities, maarreh… blijf bij je l… eh… covers. Suzy Dexter geeft haar bluesroots bloot in een rockend Lost Track Of Time en een rustig Deep Blue Love. Ze is zo rauw als Sass Jordan en zo zwoel als Bonnie Raitt, alsof ze in het Mississippimoeras is geboren.

John Buis

maar t/apr il 2012

FRET

65

CDrecensies OMNIA MUSICK AND POËTREE

de Uitverkorenen, Nappie, Kweek 5R en Frietboer, en cuts en scratches van DJ Daan.

PAGANSCUM RECORDS

Arjan van Sorge

FOLK

Steve Sic en Jenny E v a n s -Va n d e r Harten vormen een productief duo met een frisse benadering van Keltische en pagan folk. Musick And Poëtree is een release met twee gezichten: de eerste cd, Musick, bevat een vijftal opgewekte en toegankelijke eigen nummers (Free, Stand Up).

Op enkele oubollig klinkende passages met kreetjes en gefluit na (Fee Ra Huri) is het materiaal onderhoudend te noemen en heeft het de hipheid van een Mediaeval Baebes. Prachtig gearrangeerd en instrumentaal ingekleurd. De cd Poëtree is een zijproject van het duo en bestaat uit traditionals en covers van hedendaagse artiesten als Nick Cave en Jack Black. Zowel Mercy Seat van Cave als Het Dorp van Wim Sonneveld worden met veel respect uitgevoerd, maar weten ondanks de kale opbouw niet te boeien. Nee, Musick past Omnia beter.

John Buis HIPHOP

ONDERHONDEN ROTKWIJLERS EIGEN BEHEER

66

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

ROGIER PELGRIM OUR DEAR LADY OF THE PLAINS EIGEN BEHEER

In de titeltrack van zijn akoestische d e b u u t- e p b e schrijft de Gelderse singer-songwriter die bekendheid verwierf door 130 (!) huiskamerconcerten te geven een jeugdherinning die hem altijd bijbleef: hoe de schuur met zijn vaders zelfgemaakte Mariaschilderij tijdens een Franse vakantie onbedoeld in een pelgrimskapel veranderde. Rogier vertelt graag

bum is een dubbelaar en is eigenlijk een compilatie, met zo zegt de titel al vijftig ‘hits’ van eerder verschenen albums. Dit is een leuke verzameling met mooi artwork en vette, lekkere muziek. Als toetje krijg je als luisteraar covers van o.a. de Heideroosjes (I’m Not Deaf), en Motörhead (De Schoppen-aas) voorgeschoteld, maar of je als echte die hard Peter Pan Speed­ rock-fan dáárvoor nu direct naar de winkel moet rennen, laat ik aan jezelf over…

Rosanne de Boer HARDROCK

Martien Koolen

PETER PAN SPEEDROCK FIFTYSOMESUPERHITS

EXPERIMENTEEL

RUBATONG RUBATONG

SUBURBAN

De band Peter Pan Speedrock behoeft natuurlijk geen nadere introductie.

Hun ‘nieuwe’ al-

RED NOTE

Zet Han Buhrs, Tatiana Koleva, René van Barneveld en Luc Ex bij elkaar en je weet ongeveer waar het naar toe zal gaan. Tenminste, dat zou je denken bij dit viertal oude rotten. Het eerste nummer verrast in dat opzicht gelijk: het lijkt wel een soort popliedje, met opbouw en zelfs een soort van refreinachtig dingetje.

Heeft de commercie hier dan toch ook toegeslagen? Natuurlijk niet, daarvoor wringt en schuurt het intro toch weer te veel en dan wordt na die binnenkomer weer de klassieke weg ingeslagen van hortende en stotende improvisaties, maffe invallen en wilde uithalen.

Er hangt een waas van blues over de composities, Han Buhrs zingt meer dan ooit, gitarist Van Barneveld pingelt er lustig op los en percussioniste Koleva legt logische en vloeiende ritmes aan.

ROCK

THE PHANTOM FOUR & THE ARGUIDO SOUNDS FROM THE OBSCURE THE PHANTOM FOUR MORGANA I SCREAM RECORDS

The Arguido zingt als een jong punkie uit 1977, recht met de akkoorden mee. Bij een bandje als X-Ray Spex klonk dat charmant knullig, maar bij de voormalige frontman van Urban Dance Squad gaat er een constante dreiging van uit. In combinatie met de snerpende, voortdurend repeterende gitaarlijntjes zorgen de onheilspellende herhalingen in de half-rap-half-zang voor een hypnotiserend effect. Die kracht van de herhaling is de essentie van deze fenomenale rockplaat, die misschien wel eens trendsettend voor dit decennium zou kunnen zijn. Het is waarschijnlijk ook de reden waarom er in geen enkel nummer een echte gitaarsolo zit, terwijl de muziek daar eigenlijk constant om schreeuwt. In schrijnend contrast met de felle vocale en instrumentale klanken (opgenomen en gemixt door The Hyvesproducer Pelle Gunnerfeldt, een prima keuze) staan de vaak wonderbaarlijk mooie, maar bijna naïef-eenvoudige melodielijnen van de zang, waardoor je voortdurend op het verkeerde been wordt gezet. Wil die Arguido nou een beetje genegenheid of wil hij iemand wurgen, of allebei...?

Prijsnummer is de single (ook op 7” verkrijgbaar) Bring On The Sameness, dat gaat geheid een klassieker worden! Morgana, de tweede cd van deze dubbelaar is een ‘gewone’ instrumentale van de Phantom Four. De heren zoeken het ook hier meer in (soms oosterse) ritmes dan in harmonieën. Maar de Fenders klinken zoals ze moeten klinken en dat is altijd een lust voor het oor!

Roland Wetzels

Arjan van Sorge BLUESROCK

JULIAN SAS BOUND TO ROLL CAVALIER RECORDINGS

Foto KOEN VELDMAN

De Onderhonden, ze bestaan nog!

Het raproedel dat sinds 1998 talent in rap en beats in zich verenigde, is wat ouder geworden en stukken wijzer. De harde kern bestaat uit Def P, Casto, Das de Rijmmaniak en Jerome XL, aangevuld met gastrappers als Engel en Surya. Een mooie samenstelling van rappers van het eerste uur, succesvol of wat minder scorend, en jonge honden die staan te kwispelen in afwachting van hun beurt. De heren zijn lekker op dreef en inspireren elkaar tot steeds grotere hoogten in woordkeuze, humor en platte wijsheden. Voer voor de liefhebbers! Ook de beats zijn een afspiegeling van oud en nieuw, met beatgebak van Secretaris, Warlock,

SINGER-SONGWRITER

verhalen in zijn persoonlijk getinte, melancholische songteksten. Hij heeft een groot bereik en gebruikt opvallend vaak zijn kopstem. Rogier kiest meestal voor een zeer sobere begeleiding. Sommige gitaarsongs zijn gearrangeerd met piano, orgel, tamboerijn en extra achtergrondzang die een mooie aanvulling vormen op Rogiers zang. Een verbeterpunt? De song-opbouw: daar zit weinig variatie in.

Julian Sas is een begenadigd gitarist/zanger die Rory Gallagher en Steve Marriott tot zijn favorieten rekent. In de tweeënhalf jaar pauze die hij tussen zijn voorlaatste album en Bound

SOUL

CD kort

SVEN HAMMOND SOUL THE APPLE FIELD

THRASH METAL

VG

Sven Figee’s handelsmerk is zijn swingende werk op (uiteraard) het Hammond-orgel en daarmee is hij al jaren actief in de Nederlandse muziekwereld, zowel in een begeleidende rol als met zijn eigen groep. Hoewel het orgelintro van zijn nieuwste cd nog eens duidelijk maakt waar Sven voor staat, horen we in het aansluitende Oh Woman toch ook een beduidend ander geluid. Vocalist Ivan Perotti zet met zijn overtuigende stemgeluid een stevige soulvolle popsong neer. In tegenstelling tot Svens vorige cd’s is The Apple Field namelijk niet geheel instrumentaal, maar wordt op pakweg de helft van de nummers gezongen, waarvan de southern soul-slijper Last Time het hoogtepunt is. Het door zangeres Pat Riley vertolkte Crumbs Off The Table klinkt uitermate funky, mede door de begeleiding van de blazerssectie. De instrumentale nummers doen onvermijdelijk wel eens denken aan Booker T. & The MG’s, maar zijn ook verweven met blues(Timmie’s Blues), jazz- (Let’s Roll) en zelfs Mexicaanse (El Mariachi) invloeden. Mede dankzij uitstekende muzikanten als drummer Joost Kroon, bassist Glen Gaddum en trompettist Rik Mol getuigt de uitvoering van een hoog niveau. Het van The Prodigy bekende Smack My Bitch Up krijgt een energieke Figee-make-over en het lyrische titelnummer The Apple Field doet mij nu al verlangen naar het volgende werkstuk van deze formatie.

Kees de Graaff

To Roll heeft genomen, lijkt hij een aantal zware momenten te hebben gehad en dat heeft hij op dit album duidelijk hoorbaar willen maken.

Als je het tekstboekje er bij pakt en de krachtige ballads How Could I’ve Been So Blind en Burnin’ Bridges opzet, hoor je hoe diep hij moet zijn gegaan. Om de lucht te klaren sluit Rory Gallagher’s Shadow Play hierbij perfect op aan. Het ruige slide-werk in Highway 61 Revisited is ook toevertrouwd aan Julian Sas, die wordt bijgestaan door Tenny Tahamata (bas) en Rob Heijne (drums) en soms ook door Willem van der Schoof (orgel).

René van Kalken

INDIEPOP

THE SECRET LOVE PARADE MARY LOOKING READY SNOWSTAR RECORDS

Het cliché van ‘de moeilijke tweede plaat’ gaat niet altijd op, bewijst The Secret Love Parade. Mary Looking Ready is op alle fronten beter dan de titelloze voorganger uit 2009. Gelukkig maken Janna en Aino nog steeds smaakvolle, originele, dromerige popliedjes. Ook de jaren zestig-invloeden zijn er nog altijd (Leggy Blond), maar minder nadrukkelijk. Het geluid is don-

REVÖLVO OLDER, WISER, LOUDER EIGEN BEHEER

roots en een scheutje rauwe country, ingekapseld in veelzijdige nummers met de juiste balans in tempo en sfeer, maken All Around Us uitermate prettig om naar te luisteren. Nicole Schouten is het absolute boegbeeld van deze band met haar afwisselend breekbare en krachtige vocalen.

Ferenc Koolen POP/ROCK

THIS IS LIZZARD WON’T GIVE UP EIGEN BEHEER

Als je houdt van Motörhead, Anthrax en Peter Pan Speedrock, dan moet je dit debuutalbum van de Brabantse metalsensatie Revolvo zeker aanschaffen. Alle tien songs worden supersnel en retestrak gespeeld, zonder de luisteraar adempauze te schenken. Heerlijke muziek om eens lekker een half uurtje te headbangen – tenminste als je nek dat volhoudt… Older, Wiser, Louder is ook een aanrader voor liefhebbers van het oude Iron Maiden- en Metallica-werk. Rock on!

Won’t Give Up is het debuutalbum van het Nederlandse/Amerikaanse duo This Is Lizzard. Zangeres Lizanne Hennessey heeft een sterkte soulachtige stem. De muziek van This Is Lizzard valt niet echt in een hokje te stoppen, maar het swingt in elk geval wel lekker.

Kortom, prima plaat en niks mis mee. Hopelijk weten ze een beetje de aandacht te trekken, want dat verdienen ze wel.

Martien Koolen

NYMERIA IN THE VEIL OF NIGHT

SINGER-SONGWRITER/POP

EIGEN BEHEER

Gabriëlla van Karsbergen BLACK METAL

SIDEWALK TUESDAY’S A DAY TO REMEMBER EIGEN BEHEER

In navolging van twee ep’s is hier het debuutalbum van de Eindhovense Coen van der Horst en zijn band Sidewalk. Het album is gratis te downloaden via Bandcamp.

Tegen degenen die houden van heerlijk, glimmende popliedjes over de liefde maar zonder veel drama, gebracht door een lieve, heldere mannenstem, zou ik willen zeggen: Downloaden die hap!

Elly Bond AMERICANA

ROSA SKY ALL AROUND US EIGEN BEHEER

Met All Around Us zet Rosa Sky, na het debuut Sweet Surrender uit 2008, een onwaarschijnlijke stap voorwaarts. Dynamische folk,

Op deze tweede cd vervolgt het Tielse Nymeria zijn weg van keyboard-gerichte black metal. Het zestal doet dit met relatief korte nummers, maar zeker niet verkeerd. Een volle productie, talentvolle muzikanten en een gevarieerde krijser leveren een geslaagde plaat op die refereert aan Hecate Enthroned en Cradle Of Filth. Hoogtepunten zijn A Gloomy Tale en Through The Storms.

Daan de Mooy maar t/apr il 2012

FRET

67

CDrecensies BIG BAND/POP

THE VERY NEXT 10.000 MILES FROM NEW ORLEANS FLYIN’ HIGH RECORDS

Hebben wij hier te maken met een Nederlandse uitvoering van de 43-jarige band Chicago? Soms lijkt het er een beetje op. Zanger Paul van Kessel houdt zich moedig overeind in het blaasgeweld op 10.000 Miles From New Orleans van The Very Next, dat bewapend is met twee trompetten, trombone, alt-, tenor- en baritonsax. Bij tijd en wijle haalt men de elektrische piano van stal wat meteen een jazzrockachtig sfeertje oplevert. Toch heeft The Very Next een eigentijds geluid weten te creëren. Een paar voorbeelden: Superman, waarin geëxperimenteerd wordt met een ongebruikelijke zanglijn en ritme. En dan Heavy Weather (On a Summer’s Day), waarin The Very Next aan de haal lijkt te gaan met Britney Spears’ Baby One More Time. Prima album; lekker hard draaien!

René van Kalken

kerder, dieper, spannender en mysterieuzer, zoals in het kale Second Thoughts, dat langzaam onder je huid kruipt (denk aan Fever Ray). De samenzang op het album is wederom fabelachtig.

Luister maar eens naar Our Lucky Girl en After School. Mary Looking Ready klinkt soms lieflijk, maar net zo vaak onheilspellend en bezwerend. Wat heeft dit duo een enorme groei doorgemaakt!

Dit geweldige en intense album is het bewijs.

en vormt de drijvende kracht, waar zangeres Maeike Sijtsma haar stem op kan laten zweven. Dat doet ze zowel in het Fries, Afrikaans, Engels en Frans, op teksten van de Afrikaanse Carina Stander en de Friese Baukje Wytsma.

Thema’s als vrijheid en grenzen worden op een losse maar toch indringende wijze bezongen, met genoeg soul om blij van te worden – er is nog hoop!

Arjan van Sorge

Coert van Mourik

BLUES/COUNTRY

WERELDMUZIEK

FREDERIQUE SPIGT LAND

SOULDADA OER DE GRINS Ai, moet je als Zeeuw een voornamelijk Friestalig album recenseren... Gelukkig is de inspiratie voor deze cd opgedaan tijdens een tour door ZuidAfrika, dus dat schept mogelijkheden. Sowieso doen ze niet moeilijk over landsgrenzen bij SoulDada: ‘over de grens’ is de titel. De groep rond de uit Sneek afkomstige gitarist en componist Herman Woltman maakt door gitaar, cello, bas en drums opgebouwde muziek. Deze vlindert door folk, jazz en diverse culturen

FRET

John Buis PUNK/ROCK

SWEET EMPIRE THIS SEASON NEEDS TORCHES

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Frederique Spigt, ze heeft in de loop van haar lange carrière al verschillende paden bewandeld en altijd leidde dat pad tot iets moois. Met Land is het niet veel anders. De teksten zijn ditmaal weer in het Engels en in plaats van een lekker rockende begeleiding slaat Spigt op Land de weg in van blues, country en folk. Die begeleiding is op Land ingetogen en zit Spigt als gegoten.

Het geeft haar alle ruimte om haar authentieke, doorleefde stem de boventoon te laten voeren. De begeleiding is over het algemeen op een mooie manier bescheiden

Peeters aan toe en je hebt een band die helemaal klaar is voor het grotere werk. Ook met de songs is weinig mis, behalve dat ze zich niet echt onderscheiden van liedjes van veel andere bands.

Gelukkig zijn er dan de uitgekiende refreintjes, die over het algemeen flink blijven plakken. Ook de opbouw van de romantische rockmetalliedjes is vakwerk.

Arjan van Sorge

SHIELD 043

Neem Dag Nasty met de afgeknepen zanger van 7 Seconds en je hebt grofweg de sound van Sweet Empire. Het moet gezegd, ze weten de geluiden van hun idolen prima na te bootsen, de zanger heeft zelfs een heus westkustaccent. Maar in plaats van erop los te knallen, spelen ze een keurig setje politiek correcte wanna-be-liedjes, waarvan – dat moet ook gezegd – er niet eentje blijft hangen. Dus begint het album na drie liedjes al de keel uit te hangen en krijg je de neiging om het echte werk nog eens uit de kast te halen. Op het podium zullen deze studentjes best een lekker feestje bouwen, daar twijfel ik niet aan. Maar zolang je nog niet alles van de Descendents en de Badtown Boys hebt, is er geen enkele reden om dit plaatje aan te schaffen.

Roland Wetzels

T2 ENTERTAINMENT

MARISTA

68

(I Love You Like No Other, Staring AT The Fan), waardoor met name het subtiele gitaarspel voor een gevoelige snaar zorgt. Om in de wild west-romantiek van Spigt te spreken: een schot in de roos.

ROCK

T.A.G. SWALLOW YOUR MODESTY

METAL

TARBALL RISE ABOVE EIGEN BEHEER

De twee eerder uitgebrachte ep’s uit 2006 en 2008 ontvingen zeer positieve reacties en recensies en na acht jaar hard werken en volhouden is er dan eindelijk het langverwachte debuutalbum Rise Above. Het is een fantastische cd met een eigenzinnig metalgeluid dat wel refereert aan de sound van Tool en Rage Against The Machine. De muziek is zeer dynamisch en energiek en wordt vooral gekenmerkt door superzware gitaarriffs en veel verrassende tempowisselingen. Helaas laat de zang van Daan Romein wel iets te wensen over, er mist wat emotie in zijn stem. Toch zijn Bite The Bullet en In Disguise uitstekende metalsongs die het vooral live erg goed zullen doen.

Want dat deze band potentie heeft, staat buiten kijf! Afspelen op maximaal volume.

Martien Koolen

BLOOM RECORDS

De bandleden van T.A.G. waren eerder in de studio werkzaam voor acts als V-Male en Bangalore Choir en ze hebben er weinig moeite mee om met gewoon gitaar, bas en drums een vol en overdonderend geluid neer te zetten. Dat heeft ook wat te maken met producer Oscar Holleman, die eerder de muziek van Within Temptation, Krezip en Ayreon mede vormgaf. Voeg daar nog het pakkende stemgeluid van Sandra

EXPERIMENTEEL/ROOTS

TIGRE BLANCO CASINO EIGEN BEHEER

Casino is het tweede album van deze band uit Eindhoven. Frontman is Quintijn Lohman die met zijn donkere, rauwe stemgeluid een zware wissel trekt op het geluid van Casino. In combinatie met de akoestische gitaren, de bezwerende cajónklanken en het boterzachte, jazzy stemgeluid

boekrecensies van Katrien van de Camp blijkt het een gouden greep. Ook de afwisselende mix in stijlen, van gipsy tot r&b en van blues tot rock, is een wonderlijke vondst. De basis vormt echter gepassioneerde, sfeervolle, zuidelijke muziek met een aangenaam samengaan van mexicana en diverse Amerikaanse rootsstijlen. Deze witte tijger schotelt je dus geen alledaags gerechtje voor, maar een uiterst kruidige maaltijd met veel variatie.

WHEN ALL LIGHT DIES TRANSITIONS

for them by Tom Petty’. Ik zou dan eerder zeggen dat de zang wel wat weg heeft van Tom Petty, maar dat zou geen aanbeveling zijn, want we hebben het hier over een plaat uit de Apers-familie. Marien Nicotine en Jerry Hormone (nu de bassist) verlieten The Apers al weer een tijdje terug, drummer Ivo Backbreaker zit er nog steeds in en Sander Wired komt uit de Accelerators. Moet ik nog meer vertellen?

Niks verrassends en we hebben het al honderd keer gehoord, maar dat is dus wèl een aanbeveling: lekkere liedjes, goeie koortjes en een prima smeuïge sound. Gaat er altijd in als koek!

EIGEN BEHEER

Roland Wetzels

Ferenc Koolen DEATH METAL/METALCORE

When All Light Dies bracht in 2009 al eens een ep uit op basis waarvan zo’n honderd optredens werden gedaan, waaronder de Melkweg. Dankzij de opgedane podiumervaring is het vijftal uit Etten-Leur een goed op elkaar ingespeelde band geworden. Het muzikale vakmanschap ligt sowieso hoog in de negen nummers op Transitions, die ook nog eens heel afwisselend zijn. De melodieuze gitaarpartijen, blastbeats en grooves maken van WALD in eerste instantie een death metal-band met metalcore-invloeden. Maar nummers als Anything But Perceptive en Caged By Time hebben bijvoorbeeld ook hun progmomenten, terwijl Guide You Down dankzij de cleane (gastzanger)vocalen een catchy poppunkrefrein lijkt te hebben. Het is wel jammer dat het geluid op Transitions een beetje vlak is. Desondanks laat WALD een prima indruk achter.

POP/ROCK

CASE YONKHEAR SOUL CREAM HEAD SHAKE EIGEN BEHEER

THE WINDOWSILL THE WINDOWSILL

Bij het luisteren naar artiesten tijdens Live In Your Living Room, het internationale concertnetwerk bekend van de huiskameroptredens, moet initiator Kees Jonkheer de gedachte hebben gevat om zelf ook eens een officieel soloalbum te maken onder het mom ‘dat kan ik ook’. En dus boog hij zijn naam om naar het chiquere Case Yonkhear om onder dat pseudoniem dertien zelfgeschreven nummers op te nemen. Het resultaat is nogal onevenwichtig. Muzikaal zit het allemaal aardig in elkaar, maar het gros van de liedjes wordt gekenmerkt door weinig inspirerende thema’s. Zeg maar: het ene oor in en het andere weer uit.

Jonkheers vlakke stem wil daarbij niet echt helpen. De niet in grote aantallen aanwezige hoogtepunten moeten worden gezocht in rustige vaarwateren als Autumn Loves en Alicia.

MONSTER ZERO

Daniël Evers

‘The new wave of European pop punk’ vermeldt de bio trots en ook dat de Windowsill klinkt als ‘Fountains Of Wayne playing Ramones songs written

Daan de Mooy PUNK

CRAIG SCHUFTAN DE CULTURE CLUB - DE RELATIES TUSSEN MODERNE KUNST, FILOSOFIE EN POPCULTUUR UITGEVERIJ PASSAGE

Geen hoofdstukken maar een spervuur van 86 salvo’s: hiermee is dit boek van de Australische kunsthistoricus en radiomaker Craig Schuftan misschien wel het beste te typeren. De vorm past bij de inhoud, want Schuftan schrijft over de onstuimige relaties tussen internationale avantgarde kunst en popmuziek. Hierbij laat hij zich niet hinderen door academische begrenzingen tussen kunstgeschiedenis en musicologie. Het is hem er juist om te doen aan te tonen dat die grens in de realiteit helemaal niet bestaat. Een heldere lijn ontbreekt, maar in alle goed gekozen anekdotiek doemt wel degelijk een patroon op van eindeloos kruisverkeer, zelfs tussen op het eerste gezicht onverenigbare werelden van hedendaags gecomponeerde muziek (John Cage) en rauwe stadspunk (The Stooges). Hoewel Schuftan voornamelijk internationale tendensen beschrijft, laat dit boek zich prima lezen in de context van de grimmige Nederlandse cultuur van nu. Want als Schuftan iets bewijst, dan is het wel dat al die creatieve energie van al die strikt particuliere avant-gardisten via de meest grillige wegen uiteindelijk een cruciale invloed op de mainstream popcultuur wist uit te oefenen. Schuftan beschrijft vooral de historische avant-garde en de revolutionaire popmuziek van toen – wat aan het eind van zijn boek bij de lezer de vraag doet ontstaan: is er nú nog spannende pop te vinden? Schuftan benoemt het niet expliciet, maar geeft wel indicaties waar het volgens hem vandaan moet komen.

In een bespreking van David Byrne en Brian Eno’s revolutionaire album My Life In The Bush

Of Ghosts (1981) benoemt Schuftan deze plaat als ‘futuristische funk’, die bovendien ‘de geschiedenis van de rock traceerde tot religie en ritueel, [een album dat] wijst in de toekomstige richting [van de popmuziek] in hip-hop, wereldmuziek en electronica.’ www.culture-club.nl.

Jaïr Tchong

PEET KAPPEN THE SHUFFLES ACCOLADE PERS & PUBLICITEIT

Met het liedje Cha-la-la I Need You zette The Shuffles, een tot dan toe onbekende band uit Rosmalen, zich in 1969 op de kaart. In 1970 volgden nog meer hits als Bitter Tears, Without You en Teardrop On Teardrop.

Maar zo snel als het succes kwam, zo snel was het ook weer verdwenen. Het plotseling beëindigde succesverhaal van de band uit Brabant fascineerde Historicus Peet Kappen in zo’n mate, dat hij er een boek over besloot te schrijven. Op basis van gesprekken met mensen die betrokken waren bij de band doet Kappen de bliksemcarrière van The Shuffles uit de doeken. Daarbij wordt er gelukkig genoeg ruimte over gelaten om het verhaal in een breder perspectief te plaatsen. En zo belandt de lezer in een periode waarin de Nederlandse popmuziek internationaal hoge ogen gooide, The Beach Boys opzien baarde met hun frisse Westcoastgeluid en buurthuizen een centrale rol speelden binnen de jeugdcultuur. In deze omstandigheden konden The Shuffles zich ontpoppen tot favorieten van (weliswaar) korte duur. Maar ondanks de bijkomende muziekgeschiedenis lijkt dit boek toch vooral bedoeld voor de lezer die bovengemiddeld geïnteresseerd is in The Shuffles. Voor wie zich hiertoe niet schaart, is dit geen verplicht boekenkastmateriaal.

Daniël Evers maar t/apr il 2012

FRET

69

demontage Demo van de maAND RAPCORE

SEXUAL REPRODUCTIVE SYSTEMS Killer Sex Dub ’n Roll www.srsband.nl

Op zoek naar energie en feest?

Bij Sexual Reproductive Systems uit Vlaardingen zit je gebeiteld. Er wordt zelfs nog een shot politiek bijgeleverd en die staat dan vooral op conto van frontman Ricardo van ’t Hof, een groot aanbidder van Red Hot Chili Peppers en zonder twijfel ook van Rage Against The Machine en Urban Dance Squad. Stel je de muziek van die toonaangevende bands uit de tachtiger en negentiger jaren voor met de elektronica van nu en je komt aardig in de buurt van hoe SRS klinkt. Vooral de invloeden uit dubstep zorgen ervoor dat SRS net iets meer is dan een coverband van de grote voorbeelden. SRS heeft een net wat meer eigen stempel, maar blijft dicht in de buurt – zonder twijfel zijn de geesten al een tijdje rijp voor een negentiger jaren-rockrevival. De bas en synthesizers staan supervet op het heuse minialbum, net zoals de rap/zang. Het gitaargeluid ligt daar wat onder, warm ingebed, en de drums moeten daarin ergens zien te overleven.

Maar soms worden er wat experimentelere uitstapjes gemaakt en dan is het totaalgeluid wat minder dichtgemetseld. Moeilijk om van al die opgewonden standjes die helemaal voluit gaan de juiste mix te maken... Overtuiging van het eigen kunnen en enthousiasme kan de bandleden niet ontzegd worden, maar zo hoort het natuurlijk ook bij dit genre. Zo te horen heeft iedereen de smaak te pakken en zo te zien aan het gestaag groeiende aantal optredens is er ook een publiek dat gelooft in de sound van SRS. Check! Nu alleen nog wat loskomen van de meesters...

70

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

SEXUAL REPRODUCTIVE SYSTEMS

Voor sommigen een beetje vies

De nood is hoog, zo te horen aan de obsessies van de band Sexual Reproductive Systems uit Vlaardingen. Seks seks seks en daar is niks mis mee natuurlijk, maar het viertal jonge honden van SRS maakt er ook nog eens lekkere muziek bij.

Tekst Arjan van Sorge

H

eel toepasselijk heet de nieuwe ep Killer Sex Dub ’n Roll, een verwijzing naar hun voorliefde voor rock, rap en dubstep. ‘Geen voor de hand liggende combinatie, zeker niet toen we er twee jaar geleden mee begonnen. We wilden iets nieuws proberen, iets neerzetten wat de krachten van verschillende genres kon bundelen tot een energiek geheel.’ En zie: de invloeden van Red Hot Chili Peppers, techno, drum ‘n’ bass, dubstep, hardrock en hiphop vinden bij SRS makkelijk hun weg.

De band deed de nodige ervaring op door overal op te treden, zo toerden ze bijvoorbeeld langs de grootste surfkampen van Spanje en Frankrijk. ‘Onze seksuele revolutie is begonnen in Vlaardingen, een stad die – in tegenstelling tot veel andere steden – gelooft in cultuur. Waar in Rotterdam podium na podium verdwijnt, is 10 km verderop in Vlaardingen afge-

lopen jaar de Kroepoekfabriek geopend; een geweldig poppodium met een steengoed geluid.

Daar speelden we al eerder als voorprogramma van De Staat en dat klonk zo goed dat we hebben besloten 4 februari daar ook onze ep-release te organiseren.’

‘Met het klimaat voor muzikanten in Vlaardingen is het dus goed gesteld, daar dragen we zelf ook aan bij. Onze keyboardspeler Bart Proost is door zijn ontevredenheid een eigen studio begonnen die door nieuwe technieken betaalbaar is voor muzikanten: Het Kanaal.

Daardoor hebben we al veel vastgelopen bands kunnen helpen aan degelijke opnames. Onze boekingen worden verzorgd door Heartbreak Bookings; ons succes hebben we voor een groot deel te danken aan de manier waarop zij ons hebben weten te positioneren.’

De naam van de band, Sexual Reproductive Systems, is ont-

staan door de eerste track die geschreven werd: Back In The Days. ‘Veel mensen weten niet dat dat nummer over een simpel computerspelletje gaat, namelijk GTA2. We reden als achtjarige kids echt niet over hookers heen, maak je maar niet druk... De Sex ‘n Reproductive Systems was een clan in dat spel. Die naam vonden wij wel bij ons passen: opvallend, opwindend en voor sommigen een beetje vies.’

De SRS-mannen zijn supertrots op hun ep. ‘De muziek en het artwork – verzorgd door Bateman + Dikkerboom – komen echt samen en de ep straalt uit wie wij zijn en waar we voor staan. Voor deze ep hebben we alles uit de kast getrokken. Het resultaat is een keiharde mix van verschillende stijlen verpakt in zeven bijzondere nummers. De afgelopen twee jaar hebben we heel veel live gespeeld, uit kunnen zoeken welke muziek ons inspireert en wat voor ons muzikaal gezien wel of niet werkt. Deze cd is een antwoord op deze zoektocht, een vooruitblik naar de komende tijd en de representatie van wat wij live brengen.’ www.srsband.nl

Teksten Arjan van Sorge

PSYCHEDELISCHE ROCK

WOORDLOZE JAZZFOLKPOP

POP/ROCK

SINGER-SONGWRITER

GEISER Bipolar

INGEBORG HELDER Towards The Endless Sea

RUIF JUIFEL Orang Oetangs

TANJA. Peace Of Mind

www.ruifjuifel.jouwweb.nl

www.tanjamaaktliedjes.nl

www.ingeborghelder.com

Ruif Juifel klinkt als Koos Koets: als een nogal hippieachtige oudere jongere, maar de man is in Schouwen-Duivelandse nevelen gehuld dus over hem valt verder weinig over te zeggen. Het zou niet vreemd zijn als het iemand betreft die thuis in z’n uppie leuke liedjes maakt, want zowat alle teksten op deze demo gaan over feestjes en de vervreemding die daar toeslaat bij wat minder gelukkig sociale banden aanknopende mensen. Maar zo duiken we misschien te diep in de psyche van Ruif... Afgezien van al dat gefuif gaat Ruif soepel om met zijn apparatuur en zet er gesmeerd klinkende popliedjes mee in elkaar. De muziek is vrolijk met een melancholiek randje, luistert lekker weg maar is toch ook weer niet al te gemakkelijk.

‘Tanja maakt liedjes.

Met haar gitaar. Zo simpel is het eigenlijk.’ Daar valt geen speld tussen te krijgen, maar laten we toch maar de recensie afmaken... Tanja ter Brake is een superenthousiaste girl next door, die eerder in een band speelde maar er toch de voorkeur aan gaf om allereerst haar studie farmacie af te ronden. Heel goed, je weet maar nooit in deze barre tijden... Waarschijnlijk gelooft Tanja nog in het gedegen, ouderwetse handwerk zoals optreden, je eigen liedjes schrijven en zelf gitaar spelen – gelukkig maar. Haar gitaarspel is effectief en conventioneel, maar ze moet het toch echt vooral van haar stem hebben.

Rond, ietwat hees, vast van toon en enthousiast – de wereld van Tanja hangt van ‘leuk!’ aan elkaar - en zo zingt ze dan lieflijk over haar dagelijkse beslommeringen.

www.geiser.bandcamp.com

Geiser – zal vast wel iets met metal en Vikingen te maken hebben. Beng!

Maar in tegenstelling tot wat je zou verwachten, spuit de metal hier niet met krachtige snelheid uit de diepste krochten van de aarde naar boven, maar sijpelt en worstelt het geluid uit het ondermaanse zich sloom en rochelend door dikke lagen troep heen. Evengoed spreekt er genadeloze woede en energie uit het tergend trage gerag en gehak van deze Arnhems/Nijmeegse psychedelische rockband. Als je de metalinvalshoek laat voor wat-ie is, houd je een bikkelhard, totaal gestript mengsel van rock, blues en stoner over, met inderdaad een geestverruimend effect. Intens gebeuk en indrukwekkende razernij van een vijftal over-the-top zombieheads, samengebald in een soort van composities, waarbij een ijzeren doodsdreun de hoofdrol speelt.

Zingen zonder woorden zit anno 2012 nog steeds in het verdomhoekje en komt nog veel te vaak alleen voor in obscure uithoeken als Lapland, of bij bomenknuffelaars en andersoortig vreemd volk. Ingeborg Helder (1988) is daar zeker door geïnspireerd en dan vooral door Scandinavische zang en composities. Het stigma dat aan woordloze zang kleeft, heeft ze achter zich gelaten: ‘Als je inziet dat je niet altijd alles in woorden hoeft te vangen of in een hokje te plaatsen, ontstaat er rust.’

Met een aantal prima jazzmuzikanten is ze vervolgens tot een heldere, open mix van folk, jazz en pop gekomen, waarop het prettig zweven is. Haar stem zou misschien nog wat meer diepte kunnen gebruiken en wat minder in het nanana blijven hangen, yèyèyè kan ook, maar ze komt hier opvallend en goed mee voor de dag.

METAL

GRIM ORDEAL Demo www.grimordeal.com

Vanuit Deventer rukken de grimmige horden op, begeleid door de ‘groovecore’ van Otto, Bram, Rob, Raymond en Bryan. Sinds 2009 hakt Grim Ordeal vanuit het oosten stevig aan de weg met hun op hardrock, hardcore en symfonische rock geïnspireerde metal. De demo bevat maar drie nummers, maar laat wel luid en duidelijk horen dat de band een welkome aanvulling is in metalland. Grim Ordeal speelt strak, maar brengt genoeg variatie aan in de tracks om het niet alleen daar van te moeten hebben. Alle vijf de mannen zijn goed op dreef en opereren als een eenheid, maar nemen ook de ruimte om stuk voor stuk hun technische vaardigheden voor het voetlicht te brengen. Een keiharde knaller, deze band.

COUNTRYBLUES

SOUR MASH Vintage Voodoo Variety

POP/ROCK

www.myspace.com/sour-mash

NEVERLOST Express

Het is de zuiplappen van Sour Mash ondanks alles toch weer gelukt om nieuw materiaal uit te brengen. In het begin zijn ze nog een beetje in de war met een Sour Medley Mash, een overbodige en slecht aan elkaar geplakte potpourri van ‘hits’, maar daarna is er iets van helderheid van geest terug en worden er nog eventjes vijf zompige, in whisky en wansmaak gedrenkte pareltjes neergezet. Donkere, broeierige en dreigende bluesrock met een countryrandje, die uit een massief geheel lijkt te bestaan in plaats van voortkomend uit vijf muzikanten.

De Zutphenaren zetten een magnifiek staaltje van dichtgesmeerde, vuile rock neer waarin toch steeds weer een liedje te herkennen valt, iets menselijks, wat hartverwarmends. Net zoals bij teveel drank een echte, genadeloze en fascinerende aanslag op het verstand.

www.neverlost.nl

Het Zwols/Friese Neverlost timmert sinds 2007 aan de weg. De stijl van hun liedjes zwerft ergens tussen metal, synthpop, progrock en spacefunk in, zonder dat iets daarvan overheerst. De liedjes zijn redelijk overtuigend, maar slaan niet echt in als een bom, daarvoor mankeert er toch nog teveel aan de uitvoering. Vooral de zweverig en lieflijk uitgevoerde zang wankelt weinig toonvast van de ene gedragen zin naar de andere. Het samenspel rammelt hier en daar behoorlijk, alsof niemand weet wie muzikaal de kar trekt. Ook zijn de keyboardpartijen veelal behoorlijk genreafwijkend te noemen. Dat is aangenaam verrassend, maar daardoor zitten ze niet lekker geïntegreerd in het geheel.

HIPHOPPOP

TUNA Isle Of Tuna www.tunaphonic.com

Tuna grossiert in het soort zonnige, lichte hiphoppop dat het de laatste tijd goed doet in Nederland. Dat is te zeggen, ergens gloort er nog wat van hiphop in de beats en de rapachtige zang, maar verder is het eigenlijk een lichtvoetige mix van (p-)funk, reggae, mestizo, disco en wat al niet meer. De liedjes zijn vlot uitgevoerd, blijven je makkelijk bij en zitten vol grapjes en verrassingen, maar niet teveel.

De heren van de van oorsprong uit Utrecht afkomstige viermansformatie zijn de afgelopen drie jaar vooral binnenshuis op afzonderlijke basis bezig geweest, maar zo aan de kwaliteit van de songs te horen wordt het hoog tijd om ook de podia te bestormen. Want van hoog niveau is de muziek van Tuna zeker, al neuzelt de zanger af en toe te lang en te bescheiden door. maar t/apr il 2012

FRET

71

liveinholland wat? NOORDERSLAG WAAR? OOSTERPOORT, GRONINGEN

Wie wil weten welke Nederlandse bands er anno nu toe doen in het clubcircuit moet op Noorderslag zijn. Het blokkenschema telde dit jaar meer dan zestig optredens in de elf zalen van de Groningse Oosterpoort. Vanzelfsprekend was FRET erbij

G

erhardt heeft de eer de Noorderslagavond te mogen openen in de foyer naast de grote zaal. Hij heeft een succesvol jaar achter de rug met zijn vriendelijke radiopop, die hem onder meer de titel 3FM Serious Talent opleverde. Gerhardt heeft stuk voor stuk prima songs, maar live klinkt het allemaal wat te degelijk. Had van ons wel iets spannender gemogen. De avond komt sowieso wat traag op gang. Eefje de Visser is duidelijk nog niet klaar voor de grote zaal. Daar kan zij zelf niet zo veel aan doen; ze mist eenvoudigweg nog de status en haar intieme luisterliedjes komen beter tot zijn recht in een klein theater.

Het gevolg: een rumoerig publiek dat niet echt geboeid lijkt.

Als klassieke musici gaan samenwerken met popmuzikanten komt het er te vaak op neer dat ze hier en daar een beetje de keyboardpartij van de popband mogen vervangen. Vooral leuk voor het plaatje. Maar de samenwerking tussen het Matangi Strijkkwartet en DJ Kypski is geheel gelijkwaardig en nog belangrijker: de samenwerking werkt. De strijkpartijen worden aangevuld met vaak spacey geluiden van Kypski waardoor de muziek een verrassende kant opgaat. Pakkend, mooi en zeer interessant.

Waar Eefje de Visser niet in slaagt, lukt Chef’Special zonder problemen: een (bomvolle) grote zaal meekrijgen. De gastoptredens van Pete Philly, Benjamin Herman, Baskerville, een bataljon dansmeisjes en zelfs een koperkwartet passen prima bij de hiphop/soul/ pop/funk-achtige muziek. Alle trucs worden uit de kast gehaald

72

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Genieten van zo veel goeds uit Nederland Awkward I

en ze werken allemaal. In drie kwartier beleeft een uitzinnig meezwaaiend publiek feesthoogtepunt na feesthoogtepunt.

Ook The Kik zorgt voor een feestje. Vergeet drieminutenpop; The Kik heeft vaak aan twee minuten al genoeg! De zeer Rotterdamse band retroot de tijd dat popmuziek nog maar een paar weken bestond en geeft daar een eigentijdse draai aan. De onschuldige Nederlandstalige Buddy Holly-achtige liedjes zijn allemaal even sterk en de podiumpresentatie is ronduit grappig.

De Avonduren beleven hun podiumdebuut op Noorderslag en daar komt veel publiek op af. Dit project uit de Kytopia-stal maakt een soort van verhalende sprookjeshiphop voor kinderen. Helaas zijn die er niet vanavond en dan blijken de zoete verhaaltjes over giraffes en aapjes wat te braaf voor het wel aanwezige publiek. De 3FM-zaal wordt snel leger. Spinvis heeft een leren jack aangetrokken en een ouderwetse band meegenomen: dat wordt rocken! Dat doet het dan ook, behalve De Jongs stem, die alle rock er weer even hard uithaalt. En alleen de cello, het enige exotische instrument in de band, gaat echt over de schreef in scheurende solo’s. Maar Spinvis verstaat zijn vak en krijgt de zaal met gemak mee; van knallende opener Heel Goed Nieuws tot het grote The Cult-achtige geluid van Kom Terug, waarmee Spinvis een geroutineerd optreden groots afsluit. Blaudzun maakt dit jaar een schaalvergroting door en zelfs de 3FM-zaal lijkt voor hem te klein. Voorman Johannes Sigmond

Chef’Special

Case Mayfield

Gers Pardoel

Dope D.O.D.

pakt het groots aan met een zevenkoppige band en lange, droevige songs die steevast opbouwen naar een climax. Blaudzun is bij vlagen betoverend, maar ook erg eenvormig. Wanneer hij juist het kleine opzoekt en met enkel ukelele het prachtige Monday vertolkt, is hij op zijn best. Roosbeefs soundcheck is danig verkort door het uitgelopen optreden van Blaudzun en haar concert wordt (daarom) gehinderd door irritante geluidsproblemen. Roos Rebergen heeft er duidelijk de pé in en maakt geforceerde grapjes die alle planken misslaan. Rebergen heeft zich in een kort wit nachthemd gestoken en laveert met haar muziek ergens tussen Spinvis en Kate Bush. Betoveren zit er vanavond echter niet in. Een teveel aan stemgalm en een gebrek aan verstaanbaarheid helpen ook al niet.

In de kelder is het te doen tijdens Noorderslag. Je riskeert je leven om daar op één vierkante centimeter een bandje te checken, maar je krijgt er wel wat voor terug. Light Light bijvoorbeeld. Het is de samenvoeging van twee Unsignedduo’s uit het verleden: zZz dat ooit op College Radio (2003) stond en Saelors die we nog kennen van ‘Sixpack’ (2010). De combinatie van die twee roept vooraf allerlei fascinerende fantasiebeelden op.

De voorvechters van de Sweet Sex met een Lolita meisje aan het hoofd? Gainsbourg? Het is Gainsbourg! Zangeres Alexandra hoeft Gerhardt

zich niet eens in te spannen om een modern zuchtmeisje uit te beelden. Met haar witte gewaad en daarbij goed afstekende ravenzwarte haar dat tot ver over de ogen valt, heeft ze een présence die van Groningen tot Parijs reikt.

Op de achtergrond venten de heren van zZz, drummer Björn en toetsenman/bassist Daan, de beat uit. Airplay is hun sterkste troef, een onwaarschijnlijk vet nummer waar sexy Serge bij leven en welzijn jaloers op zou zijn geweest.

Een ander hoogtepunt in de kelder is Rats on Rafts. Laten we hun muziek postpunk noemen met een enorme echo op de zang en heel veel energie. De twee gitaren, bas en drum zorgen voor een spijkerharde set. Soms lijkt de lijn in de sterke songs verlaten te worden en helemaal weg te lopen in het gitaargeweld. Maar je krijgt bij de Rats niet het idee dat dit zonder enige richting gebeurt; de heren weten steeds goed waar ze mee bezig zijn en hoe het boeiend blijft. Prachtig optreden!

De bluesy rock van Ralph de Jongh & Crazy Hearts trekt veel oudere bezoekers van Noorderslag. De Jongh is een indrukwekkende performer wiens roots overduidelijk in de jaren zeventig liggen. De muziek klinkt op zijn zachtst gezegd nogal gedateerd en onorigineel, maar de enthousiaste en prima presentatie maakt alles goed. Datzelfde geldt eigenlijk ook voor Vanderbuyst, die hun inspiratie en look halen uit de jaren zeventig-metal. Retestrak en met veel overtuiging gebracht, maar ook dit hebben we al zo vaak eerder gehoord. Ach, oude metalheads zal dat een worst zijn en spelen kunnen ze!

De drie frontmannen van Popprijswinnaar De Jeugd van Tegenwoordig zijn naar Groningen gelokt met hun sideprojecten Wiwa & Friends, LeLe en Coevorduh. Alle drie niet onaardig, maar ze komen niet in de buurt van De Jeugd. Die hebben natuurlijk ook producer Bas Bron. ‘Zullen we dan maar een paar van die kutliedjes van ons spelen?’, roept Pepijn Lanen, waarna ze hun eermaar t/apr il 2012

FRET

73

liveinholland ste hit Watskeburt?! de dolenthousiaste zaal inslingeren. Wat volgt is een greatest hits-show waarmee De Jeugd bewijst dat anno 2012 niemand méér aanspraak kan maken op de Popprijs dan dit viertal uit Amsterdam-Noord.

Het was moeilijk om Krystl te ontlopen tijdens Noorderslag. Met een onverwoestbaar goed humeur zingt ze haar grote hits in de regen op de Grote Markt, unplugged in platenwinkel Plato, tijdens een Universal-borrel en op de afsluitende avond. En de goed ingespeelde strakke band speelt steeds net zo blij mee. De term RTL4-pop viel

Zal Hospital Bombers ooit nog van het etiket rammelpop afkomen? Je leest het in vrijwel elke recensie terug, maar je hoeft toch echt niet heel veel verstand van muziek te hebben om te horen dat de Amsterdammers al lang niet meer rammelen. Oké, de band rondom zanger Jan Schenk zal nooit de Nederlandse AC/DC worden, maar strak zijn ze zeker wel. Losjes spelen met een sixties swing wordt nogal eens verward met rammelen. En goeie liedjes maken ze ook, zo laten ze horen in de Bovenzaal van 3voor12.

Hiphop neemt al jaren een prominente plek in op Noorderslag.

The Kik

Nobody Beats The Drum

nogal eens, alsof dat iets negatiefs zou zijn. Want Krystl maakt inderdaad muziek voor de massa, maar dan wel goed: fantastische popsongs zoals Bottles en Golden Days worden vlekkeloos uitgevoerd, met veel lol en energie.

De CBK-zaal wordt gesponsord door Radio 6 en op die radiozender is de tienkoppige bigband The Very Next helemaal op zijn plek. De voortzetting van The Young Sinatras speelt aanstekelijke jazzy swingmuziek en heeft met frontman Paul van Kessel een van de beste jazz-zangers van ons land in huis. Dit verwacht je eerder op North Sea Jazz, maar vanwege het verrassingselement juist des te leuker.

74

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

De complete laatste lichting van MCN Unsigned, Homegrown ’11, strijkt neer in de Binnenzaal: OJAJOH, Per.Verz., Ome Omar, Freez, Kroons, Mr. Polska en De Kraaien.

Na shows op Buma Rotterdam Beats en Definitie van Hiphop is deze showcase de klapper van de Homegrown-tour. In ruim anderhalf uur komt de nieuwe generatie aan interessante Nederlandse hiphopacts voorbij, klaar om Nederland verder te veroveren. En de bomvolle Binnenzaal geeft alle vertrouwen dat het met deze zeven acts wel goed gaat komen. Hou ze in de gaten!

Kraantje Pappie speelt even later een thuiswedstrijd. Zowel de beats als de snelle raps op het

Kees van Hondt

Vanderbuyst

Rats On Rafts

nieuwe album zitten goed in elkaar en het geheel komt live strak en energiek over. Vooral richting het einde van de show knalt de herkenbare sound van mede-Groningers Noisia, die de plaat hebben geproduceerd, door de afgeladen zaal. Het publiek gaat los en springt mee.

Hiphopafsluiter in de Binnenzaal is Dope D.O.D. In het buitenland speelden ze al voor uitverkochte stadions met acts als Korn en Limp Bizkit, vanavond moeten ze het iets kleiner doen. De energie lijkt er niet minder om. Vanaf de eerste tonen en raps gaat Dope D.O.D. hard. Boze blikken en boze teksten. In Nederland past Dope D.O.D. met hun hardcore hiphop en soms een flirt richting dubstep misschien wat minder tussen de populairdere Nederhopacts. Gelukkig lijkt daar vanavond verandering in te komen; Dope D.O.D. wordt door het publiek omarmd en de zaal gaat tegen het plafond!

Tip: neem wel oordoppen mee.

Voor Dio stroomt er duidelijk minder publiek binnen dan voor de eerdere acts in de 3FM-zaal. Ten onrechte, want de goedlachse rapper maakt er een feestje van.

Met een krachtige band, een aanstekelijke podiumpresentatie en een snelle flow wint hij de zaal snel voor zich, die opgezweept wordt tot een vrolijk heen-en-weerbewegen. Dio’s muziek is opvallend poppy en doet zelfs hier en daar aan Doe Maar denken, maar dan sneller, harder en soulvoller.

Niks mis mee!

Met Gers Pardoel heeft Nederland er een idool bij. De rapper hoeft alleen maar op te komen en de afgeladen entreehal van de Oosterpoort begint al te gillen. Het zijn misschien niet de beste nummers die we vanavond horen, en ook niet de beste hiphop, maar iedereen zingt wel voluit mee, inclusief de barmedewerksters en het aanwezige beveiligingspersoneel. Dan heb je dus écht een megahit!

suele ondersteuning van de set zorgen, mee naar Groningen genomen. Alles klopt: muziek en visuals lopen strak sync en de energie van het drietal knalt van het podium. Met hun dikke mix van electro, breaks en dubstep laten Sjam, Jori en Rogier zich vanavond van hun beste kant zien.

De in Berlijn woonachtige Thomas Azier (ook ex-Unsigned) heeft zijn jazzy sound van enkele jaren geleden ingeruild voor elektronisch synthpop, met technobeats en zware baslijnen. Mooi en melodieus. Op het podium geeft Azier zich volledig, enigszins theatraal zoals we dat van hem gewend zijn.

Hij lijkt helemaal op z’n plek met zijn nieuwe sound en is iemand om dit jaar in de gaten te houden.

Berlijn heeft hem goed gedaan.

Gitarist Mathias Janmaat speelde eerder met Dazzled Kid mee, maar heeft nu met drummer Linda van Leeuwen zijn eigen project. Bombay Show Pig slaat een iets ruigere weg in, maar de basis van goede songideeën heeft hij van zijn eerdere projecten meegenomen.

Het nummer Sancho Panza staat als een huis en hoewel dat niet voor alle nummers geldt, blijft het optreden boeien. Misschien wel door de originele bezetting of door de verdeling van de vocalen tussen Janmaat en Van Leeuwen. Vooral dat laatste werkt goed. Eén minpuntje: gedoe met techniek in het begin.

Een van de laatste acts deze avond is JAH6; oftewel André Hazes meets Bob Marley. Een betere afsluiter kun je niet hebben op je festival: de combinatie van levenslied en reggae werkt als een dolle. Jah6 rules big time en de zaal is meteen om. En als de vergunning het had toegestaan, dan stonden ze er nu nog te spelen.

Tekst Rieks Bakker, Gijs Grob, Tiemen Koopman, Ewout van der Linden, Robbert Tilli Foto’s Sander Baks

Nobody Beats The Drum heeft het 333” project, een acht meter lange installatie van negen schermen die voor een geweldige vimaar t/apr il 2012

FRET

75

liveinholland UITBUNDIG EN ENERGIEK wat? ONDER INVLOED waar? EKKO, UTRECHT

J

ournalist/filmmaker Matthijs van der Ven schreef een boek over zijn ontmoetingen met zeventien Nederlandse muzikanten. De uitreiking van het eerste exemplaar in Tivoli gaat vanavond gepaard met optredens van vier Nederlandse singersongwriters die hij heeft geïnter-

viewd. Deze mannen mogen we gerust tot de crème de la crème van dit genre in ons land rekenen.

Odilo Girod (Chop Wood) experimenteert graag met elektronica.

Met Jelte Heringa brengt hij een geheel eigen versie van Radioheads Pyramid Song. Met het eigen nummer Stay The Night laat

Odilo Girod

hij horen dat hij met zijn eigenzinnige manier van muziek maken en zingen een extreme uitloper is in het singer-songwritergenre, die nieuwe wegen verkent. Marien Dorleijn (Moss) staat deze avond alleen op het podium met zijn gitaar. Hij begint met Into Your Arms van The Lemonheads. Op-

Marien Dorleijn

vallend is zijn heldere stemgeluid.

Van zijn nieuwe cd Ornaments laat hij het liedje Spellbound horen.

En inderdaad, het publiek luistert betoverd. Dan is het de beurt aan Paulusma. Ligt het aan de status van de voormalige frontman van Daryll-Ann? Want zodra hij het podium betreedt, is het publiek doodstil, alsof iedereen weet: dit wordt genieten. Hij brengt een eigen compositie, Shadow Dancing, en Love in Mind van Neil Young. Als begeleider heeft hij gitarist Theo Sieben meegebracht, die de prachtigste klanken aan zijn twaalfsnarige gitaar ontlokt.

Afsluiter is Bertolf. Met I Know It Will Pass van zijn nieuwe, voor maart geplande cd en de cover Me And My Guitar van James Taylor bewijst hij dat ook hij tot de voorhoede van de Nederlandse singer-songwriters behoort.

Tekst en foto’s Lilian van Dijk

wie? AMSTERDAM KLEZMER BAND waar? PARADISO, AMSTERDAM

Z

estien jaar geleden nog een straattrio, vijftien jaar en duizend (!) optredens later heeft de inmiddels zeven leden tellende Amsterdam Klezmer Band de grote zaal van Paradiso aan het dansen, wenen en pogoën. Dat het een Amsterdamse band lukt de grote zaal solo te vullen komt überhaupt weinig voor, laat staan een groep met passie voor nietWesterse muziek. En hoewel de naam Amsterdam Klezmer Band vrij treffend is, gaat de muziek breder. Naast Jiddische roots en Balkanroots hoor je subtiele invloeden vanuit Westerse jazz, latin en Engelse ska uit de jaren tachtig. Door die genrewisselingen blijft de hele set spannend. Ontroering bij de opener, een prachtig traag blazerstuk dat recht door je ziel gaat.

Zorgeloosheid, wanneer iedereen meezingt en danst. Pogoën, wanneer de band tot drie maal toe versnelt. Eén enkele solo slaat niet aan, verder staat hier letterlijk een

76

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

foutloze band, waarin elke muzikant schittert in virtuositeit: de groovende en vingervlugge bassist, de onmisbare en soms ziedend spelende accordeonist, de speelse klarinettist, de creatieve trompettist, de melodieus slimme altsaxofonist/ rapper, de ritmegevoelige trombonist en natuurlijk de charismatische zanger/percussionist, met schurende stem. Alle leden spelen vanavond een eigen stuk en komen meerdere malen in de spotlights te staan.

Bandleider Job Chajes legt het bandmotto uit: ‘Geen zorgen. Niet als wij spelen’. Dat is precies wat de band in een bijna twee uur durende set bereikt. Voor slechte liverecensies van de Amsterdam Klezemer Band moet je overigens heel, heel diep de archieven in duiken. Dit is de beste of in ieder geval meest constante Nederlandse liveband van de afgelopen vijftien jaar. Het was wellicht een verassing dat de zaal zo vol was,

DE MEEST CONSTANTE NEDERLANDSE LIVEBAND

dat ze de zaal plat zouden spelen, daar was geen twijfel over mogelijk. In elke zaal en op elk festival deden ze dat al, van Moskou tot Brazilië en van Servië tot elk groot popfestival in Nederland. Op Pink-

pop na dan… Zou dat geen goed verjaardagscadeau zijn? In maart nog op diverse plaatsen in het land te zien!

Tekst Eyal van der Reep Foto Bram Busink

EEN HEERLIJK HAPKLAAR SCHOUWSPEL

wie? THE VERY NEXT waar? PARADISO, AMSTERDAM

I

n de kleine zaal van Paradiso bevestigt de tienkoppige bigband The Very Next nog maar eens dat jazz niet alleen voor ingewijden interessant hoeft te zijn. Middels eigen werk en covers van onder andere Bill Withers en Billy Preston wordt een afwisselend repertoire gebracht waar voor iedereen wel wat tussen zit. Maar het is niet alleen de geslepen combinatie van nummers die een optreden van The Very Next tot een heerlijk hapklaar schouwspel maakt. De bruine stem van zanger Paul van Kessel – warm, zwoel, lijkend op Michael Bublé – weet iedereen instant tot zich te binden.

Ook de zelfverzekerde attitude waarmee Van Kessel zijn bigband op voortouw neemt, spreekt tot de verbeelding. De luisteraar waant zich zo nu en dan in een vooroorlogs besneeuwd New York rond kersttijd. Het plezier springt gedurende het gehele optreden van het podium af. Er wordt gedanst, gejoeld en geklapt, al moet dat wel binnen ‘jazzproporties’ gezien worden. De nadruk op verschillende instrumenten wordt prettig afgewisseld met hoogstaande solo’s van trompetten, saxofonen en toetsen. Er staat duidelijk een goed geoliede big-

band op het podium. Hierbij moet zeker een eervolle vermelding worden gemaakt van de uitstekend drummende Pim Dros. Zijn er dan helemaal geen minpunten?

Eigenlijk niet, nee. Of het moet zijn dat het glazuurgehalte zo nu en dan wel erg hoog ligt. Dan worden alle maniertjes, dansjes, meeklapgebaren en brede glimlachen misschien wel iets te veel van het goede. Maar aangezien dit bigband eigen is, mag een té perfect optreden niet als kritiekpunt gelden.

Tekst Daniël Evers Foto’s Sander Baks

maar t/apr il 2012

FRET

77

Concertagenda 3 J’S

ANOUK

16 maart De Kelder

6 maart Nieuwe Luxor Theater

Amersfoort

Rotterdam

8 maart Gelredome Arnhem 11 maart Gelredome Arnhem

7 maart Schouwburg Deventer 8 maart Schouwburg Kunstmin

AUTUMN

22 maart Vera Groningen 23 maart De Spot Middelburg 25 maart Doornroosje

Dordrecht

12 mei Emmen Metal Festival

Nijmegen

10 maart Concertgebouw De Vereeniging Nijmegen 13 maart Theaterhotel de Oranjerie Roermond 14 maart Theater de Storm

Emmen

29 maart Mezz Breda 30 maart Hedon Zwolle 31 maart Metropool Hengelo

9 maart Podium Asteriks

DIVERA

Winterswijk

Leeuwarden

15 maart Vredenburg Leidsche Rijn Utrecht 17 maart Sorghvliethal

10 maart Cinema Oostereiland Hoorn

8 maart Badcuyp Amsterdam 11 maart Live in the Living Breda 25 maart St. Louis Blues Tavern

24 maart Paard van Troje

Harderberg

Veendam

Den Haag

20 maart Theater het Park

31 maart Gigant Apeldoorn

1 april De Amer AMEN 29 juni De Parade

16 juni Groene Engel Oss

B-MOVIE ORCHESTRA

Hoorn

Rotterdam

21 maart Theater het Park

BIRTH OF JOY

Hoorn

Leeuwarden

8 maart LVC Leiden 9 maart De Pit Terneuzen 16 maart Exit Rotterdam 23 maart Supermarkt Den Haag 31 maart De Muziekgieterij

28 maart De Kampanje

Maastricht

22 maart Martiniplaza Groningen

27 maart De Harmonie

10 maart Zinin Theater Nijverdal

BLAUDZUN

Groningen

Assen

9 maart Fenix Sittard 10 maart Patronaat Haarlem 15 maart Paard van Troje

15 maart Castellum

Den Haag

Drunen

Den Haag

JAN AKKERMAN & BAND 23 maart Romein Leeuwarden 24 maart Schouwburg Ogterop

Blaudzun

Meppel

1 april Oude Politieburo Ede 1 april De Gigant Apeldoorn 7 april Theater de Bussel Oosterhout

13 april Schouwburg de Meerse Hoofddorp 14 april Crown Theater Aalsmeer

20 april De Vorstin Hilversum 27 april Oosterkerk Austerlitz 28 april Boerderij Zoetermeer 5 mei Fulcotheater IJsselstein 11 mei Schaffelaar Theater Barneveld

18 mei Bibelot Dordrecht 19 mei Gebouw-T Bergen op Zoom

25 mei Het Oude Luxor Theater Rotterdam

9 maart Hedon Zwolle 16 maart Mezz Breda 17 maart Underground Lelystad 24 maart Iduna Drachten

Foto i am kat

TIM AKKERMAN

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

GARE DU NORD

30 maart De Nieuwe Kolk 31 maart Wold Forum Theater

FRET

Amsterdam

12 maart Oosterpoort

Den Helder

78

24 juli De Parade Utrecht 14 september De Parade

Alphen aan den Rijn

16 maart Voorste Vennen

Muziekgebouw Eindhoven.nl

A CONCERTAGEND 17 maart Isala

GRUPPO SPORTIVO

31 maart LantarenVenster

Capelle aan den IJssel

10 maart Lakei Helmond 11 maart Beauforthuis

Rotterdam

24 maart Parkstad Limburg Theater Heerlen 29 maart Rijswijkse Schouwburg Rijswijk 30 maart Stadsschouwburg

Austerlitz

6 april Bimhuis Amsterdam 6 mei Leeuwenbergh kerk

Nijmegen

16 maart Boerderij Zoetermeer 17 maart Iduna Drachten 22 maart Sal Arena Madrid 24 maart Dru Cultuurfabriek

5 april Stadsgehoorzaal

Ulft

Vlaardingen

7 april Het Kruispunt

30 maart De Vorstin Hilversum 21 april Chillin’ Fields

Barendrecht

Zevenhuizen

14 maart Paradiso Amsterdam 29 maart dB’s Utrecht 25 april Patronaat Haarlem 28 april 013 Tilburg 4 mei De Nieuwe Nor Heerlen

Leiden

WOUTER HAMEL

ILANOIS

20 april Oude Luxor Rotterdam 27 april Kunstmin Dordrecht 1 mei Diligentia Den Haag 3 mei Theater de Bussel

7 maart Theaterhotel Almelo 8 maart De Molenberg Delfzijl 9 maart Schouwburg de Lawei

18 maart Clubmove Barneveld

Drachten

3 maart De Pimpernel

Oosterhout

16 maart Theater de Muzeval

Den Bosch

11 mei ’t Speelhuis Helmond 12 mei DeLaMar Theater

Emmen

10 maart Blues In Wijk

17 maart Schouwburg De Nieuwe Doelen Gorinchem 18 maart Chassé Theater

30 april Jordaan Amsterdam

Breda

KYTEMAN

21 maart Schouwburg Almere 22 maart Theater de Veste

4 april Tivoli Utrecht 5 april Tivoli Utrecht 6 april Tivoli Utrecht 7 april Paaspop Schijndel 14 april Oosterpoort

Utrecht

HIT ME TV

14 april Stadsgehoorzaal

Amsterdam

25 mei Muziekgebouw Frits Philips Eindhoven

THE GATHERING

JOHN F. KLAVER BAND

Wijk bij Duurstede

1 april W2 Den Bosch 30 juni Dokk’em Open Air

Delft

DOKKUM

Arnhem

4 augustus Nirwana Tuinfeest

24 maart Muziekgebouw Frits Philips Eindhoven 29 maart Schouwburg

Groningen

Amstelveen

Heerlen

30 maart Theater de Kattendans Bergeijk 31 maart Schouwburg Tilburg 4 april Stadsschouwburg

25 april Paradiso Amsterdam 26 april Paradiso Amsterdam 27 april Paradiso Amsterdam

Sittard

DANIËL LOHUES

5 april Schouwburg het Park

7 maart Schouwburg De Lawei

Hoorn

Drachten

GO BACK TO THE ZOO

6 april Theater Castellum

8 maart Theater Het Voorhuys

5 april Paard van Troje Den

Alphen aan den Rijn

Emmeloord

Haag

9 maart Het Kielzog Theater

6 april De Vereeniging

7 april Oosterpoort Groningen 11 april Oude Luxor Theater

Nijmegen

Rotterdam

10 maart Posthuis Theater

7 april 013 Tilburg 12 april Paradiso Amsterdam 18 april Tivoli Utrecht 26 april Vera Groningen

12 april Zaantheater Zaandam 13 april De Goudse Schouwburg Gouda 14 april Stadsschouwburg

Heerenveen

Nijmegen

Amsterdam

GOLDEN EARRING

16 april De Kleine Komedie

17 maart De Kleine Komedie

19 maart Parktheater Eindhoven 21 maart Theater De Kunstmin

Amsterdam

Amsterdam

17 april De Kleine Komedie

Utrecht

Amsterdam

21 maart Parkgebouw Rijssen 22 maart Stadstheater de Bond

23 maart Sporthal Beverwijk 26 maart Zaantheater Zaandam 2 april Schouwburg Amphion

RUBEN HEIN

23 maart Stadstheater de Bond

7 maart Paradox Tilburg 10 maart Gooisch Jazz Festival

Oldenzaal

Lierop

ANNEKE VAN GIERSBERGEN 9 maart LVC Leiden 10 maart Fenix Sittard 16 maar Atak Enschede 17 maart Perron 55 Venlo 22 maart P60 Amstelveen

Doetinchem

4 april Schouwburg Almere 7 april Paaspop Schijndel

23 maart Musis Sacrum

VR 9 MRT

Marike Jager ZO 11 / MA 12 MRT

Within Temptation ZA 24 MRT

Wouter Hamel ZO 25 MRT (i.s.m. Effenaar)

Admiral Freebee ZA 7 APR

Sufjan Stevens, Bryce Dessner & Nico Muhly VR 27 APR

Eva de Roovere VR 18 MEI (i.s.m. Effenaar)

Luka Bloom TICKETS & INFO

MuziekgebouwEindhoven.nl

19 april 013 Tilburg 21 april Theater Heerlen

Hoogezand-Sappemeer

15 maart De Kleine Komedie Amsterdam

16 maart De Kleine Komedie

Oldenzaal

Bussum

16 maart De Groene Engel Oss

24 maart Schouwburg Agnietenhof Tiel 27 maart Theaterhotel Almelo maar t/apr il 2012

FRET

79

24 maart Spant podium een Moss

Bussum

30 maart Junushoff Theater Wageningen

31 maart Schouwburg De Meerse Hoofddorp 7 april Isala Theater Capelle aan den IJssel

18 april Stadsschouwburg Foto Joni Spaan

Haarlem

20 april Leidse Schouwburg Leiden

21 april Schouwburg De Kampanje Den Helder 27 april Schouwburg Arnhem 9 mei Zaantheater Zaandam 11 mei Schouwburg Agnietenhof Tiel 12 mei MECC Maastricht 15 mei Schouwburg Orpheus

28 maart De Koornbeurs

10 maart Burgerweeshuis

Franeker

Deventer

29 maart Hoftheater Raalte 11 april ZINiN Theater

30 maart Doornroosje

Nijverdal

5 april Tivoli De Helling

MARIA MARKESINI

6 april Vera Groningen 7 april Bolwerk Sneek 18 april Melkweg Amsterdam 19 april Mezz Breda 21 april Perron55 Venlo

Apeldoorn

NEMESEA

SPINVIS

31 maart Bibelot Dordrecht

8 maart Patronaat Haarlem 10 maart Underground

NOTE TO ARMY

Lelystad

7 april Paaspop Schijndel 8 juni TexMex Spijkenisse

STREAM OF PASSION

Nijmegen Utrecht

9 maart Vredenburg Utrecht 14 maart De Doelen Rotterdam 29 maart Philharmonie Haarlem 5 april Speelhuis Helmond 12 april Schouwburg Nijmegen 13 april Chassé Theater Breda

CASE MAYFIELD 11 maart Rotown Rotterdam 14 maart Merleyn Nijmegen 15 maart Tivoli De Helling Utrecht

22 maart Paard van Troje Den

NTJAM ROSIE

Haag

10 maart’t Spant Bussum 31 maart Agora Lelystad

23 maart Paradiso Amsterdam 14 april Metropool Hengelo

18 mei De Kleine Komedie Amsterdam

30 mei Stadsschouwburg Velsen IJmuiden

16 maart 013 Tilburg 31 maart Bibelot Dordrecht 7 april Manifesto Hoorn 8 april P60 Amstelveen 16 juni Groene Engel Oss

BEATRICE VAN DER POEL

Download de Ako Kiosk App en koop de FRET iPad editie

THE MEDICS

7 maart Het Oude Raadhuis

ED STRUIJLAART

7 maart Paardpop Zwolle 9 maart Asteriks Leeuwarden 10 maart Supermarkt Den Haag 24 maart PopAs Assen 7 april Cayen Enkhuizen

Hoofddorp

4 april Merleyn Nijmegen 6 april Nieuwe Nor Heerlen 19 april Effenaar Eindhoven 20 april Metropool Hengelo 26 april Paard van Troje

GUUS MEEUWIS 6 maart Paard van Troje Den

Zundert

Haag

23 maart De Beun Heiloo 24 maart Theater ‘t Onderdak

Groningen

www.magworld.nl

80

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Enschede

15 maart Bellevue Amsterdam 16 maart Bellevue Amsterdam 17 maart Bellevue Amsterdam 18 maart Cultureel Centrum

12 maart Tivoli Utrecht 13 maart Tivoli Utrecht 21 maart Oosterpoort

n ook u iPadop !

12 maart Vrijhof Cultuurcentrum

26 maart 013 Tilburg 29 maart Metropool Hengelo 3 april Paradiso Amsterdam 4 april Paradiso Amsterdam

Sassenheim

Den Haag

28 april Paradiso Amsterdam

YORI SWART 13 april Simplon Groningen 14 april Tivoli De Helling

25 maart St Louis Blues Tavern

Utrecht

Hardenberg

19 april Paard van Troje

28 maart Theater De Naald

Den Haag

Naaldwijk

20 april Victorie Alkmaar 9 mei Merleyn Nijmegen

29 maart Het Zaantheater Zaandam

22 april Café Camille Beverwijk

KAAT VAN VLAANDEREN

9 maart Gebouw-T Bergen Op

MATHILDE SANTING

Zoom

18 maart De Beun Heiloo

3 april Cultuurhuis Heerlen 12 mei Cultuurhuis De Klimboom Simpelveld

MOSS

festivalagenda PAARDPOP 7 maart ZWOLLE

liams, Smokin’Joe Kubek, Bnois King, Preston Shannon, Blackberry ‘n Mr BooHoo e.a.

Arthur Adam, Bart Satijn, Het Gloren, Milkbar, Sobanic, The Crowns, De Alliantie, Hunting The Robot e.a.

www.southernbluesnight.nl

Sir Yes Sir, European Daughters, e.a. www.brakkegrond.nl

PAASPOP MASTERS OF HARDCORE

6 t/m 8 april

24 maart

SCHIJNDEL

www.paardpop.nl

DEN BOSCH

5 DAYS OFF 7 t/m 11 maart

Angerfist, Korsakoff, Panic, Evil Activities, The Darkraver, Lenny Dee, Tymon, Hellsystem e.a.

Blaudzun, Di-rect, De Dijk, Funkerman, Gers Pardoel, Kane, Nobody Beats The Drum, Racoon, Selah Sue, Triggerfinger e.a.

AMSTERDAM

www.mastersofhardcore.com

www.paaspop.nl

SONIC CONNECTIONS POP & ROCK DER LAGE LANDEN

DAUWPOP

29 t/m 31 maart

Within Temptation, The Kyteman Orchestra, De Dijk, Band of Skulls, Moss, Greg Holden, Gers Pardoel, Are You A Lion e.a.

Gui Boratto, Hudson Mohawke, Jeff Mills, Nuno dos Santos, Presk, The Gaslamp Killer e.a. www.5daysoff.nl

SOUTHERN BLUESNIGHT

AMSTERDAM

16 maart

Flying Horseman, Little Trouble Kids, Bird On The Wire, Love Like Birds, The Black Atlantic, Knalpot,

HEERLEN

Watermelon Slim, Nathan Wil-

17 mei HELLENDOORN

www.dauwpop.nl

podium uitgelicht

Groene Engel

MRT/APR

Concertagenda Foto valentijn tempels

DRU Cultuurfabriek Hutteweg 24 7071 BV Ulft Erik Ramaker

een filmhuis en grand café Het Schaftlokaal. Het poppodium organiseert on­geveer vijftig evenementen per jaar.’

(Programmeur)

DRU Cultuurfabriek in ’t kort Erik Ramaker: ‘Sinds september 2009 is de DRU Cultuurfabriek gevestigd in het gerestaureerde en verbouwde Portiersgebouw van de voormalige ijzergieterij DRU. In dit nieuwe cultuurcom­plex, waarin de overblijfselen uit het industriële verleden nog tastbaar aanwezig zijn, bevinden zich een poppodium, een theaterzaal,

Wat maakt de DRU Cultuurfabriek uniek?

Erik Ramaker: ‘Doordat het poppodium van de DRU Cultuurfabriek is gevestigd in een oud industrieel complex, ademt het een zeer bijzondere sfeer uit. Dit wordt ook uitgesproken door alle gasten en artiesten die de DRU aandoen. De monumentale, industriële sfeer wordt gecombineerd met moderne faciliteiten op het gebied van licht en geluid. Daar-

naast worden de hartelijke ontvangst en persoonlijke aandacht voor zowel gasten als artiesten zeer gewaardeerd. Typisch Achterhoeks: gemoedelijk!’

Hoogtepunten de komende tijd?

Erik Ramaker: ‘Teveel om op te noemen, maar enkele dingen waar wij ons nu al op kunnen verheugen, zijn de shows van Paul Di’Anno, Peter Pan Speedrock, Feuerengel, Billy The Klit, Mr. Polska en de lang verwachte terugkeer van Gruppo Sportivo naar de Achterhoek!’ www.drucultuurfabriek.nl

Za 03 40 UP Za 10 Face Tomorrow + MakeBelieve +Phoenix Explosion

Vr 16 Ruben Hein Za 17 Rockabilly Night El Rio Trio + CC Jerome’s Jetsetters + Hispeed ‘55

Vr 23 Marbert Rocel

Blender & Hemels! present

Za 24 RattleSnake Shake Vr 30 Candy Dulfer Za 07 While My Guitar

Gently Weeps

Tribute To George Harrison

Vr 13 Hemels!

met Dimitri Kneppers

Za 14 Roosbeef Za 21 Karma To Burn + The Gathering ‘92 + ZEUS + Gifter

Vr 27 Club 27

- Dead Rockstar Society ONLINE TICKETS EN INFO OP WWW.GROENE-ENGEL.NL

maar t/apr il 2012

FRET

81

VolgeLingen

Colofon

10

20 Hoe kwam je op het idee om een scriptie te schrijven over De Jeugd van Tegenwoordig?

‘Ik ben zelf liefhebber van de formatie, dat is wel erg belangrijk als je ergens zo diep induikt.

Tijdens een vakantie met vrienden hebben we de tweede cd helemaal platgedraaid. We bleven discussiëren over wat ze nou precies bedoelden. Ik ben toen steeds fanatieker gaan luisteren. Sinds die tijd speelde ik met het idee om hierop af te studeren, maar ik wist niet of de universiteit het serieus zou nemen. Mijn begeleider zag er gelukkig meteen de creativiteit van in, al was het soms wat gênant om bepaalde teksten met haar door te nemen.’

Waarom is De Jeugd van Tegenwoordig onderzoekswaardig?

wie ANNEBEL BLAAUW (24) UIT GRONINGEN IDOOL DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG BIJZONDER SCHREEF SCRIPTIE ‘WARTAAL OF GENIAAL?’

‘De Jeugd is uniek. Ik heb eerst nog overwogen om een vergelijk te maken met andere hiphopformaties die ook spelen met taal. Maar de Jeugd gaat veel verder, het is echt een kunstvorm. Toen ik aan mijn scriptie werkte, was het Handboek der Jeugd (een boekje met al hun teksten, red.) nog niet verschenen. Ik heb sommige fragmenten honderd keer geluisterd om er zeker van te zijn dat ik het goed verstond. Soms had ik er helemaal genoeg van. Maar gek genoeg draai ik het nu nog steeds heel vaak.’

Wat voor reacties kreeg je?

‘Toen de scriptie af was, heb ik wel contact met de Jeugd gehad. Ze konden het erg waarderen. Aan sommige mensen, vooral oudere familie, was het lastig uit te leggen wat ik aan het doen was. Maar via twitter kreeg ik veel leuke reacties. Er zijn meer liefhebbers zoals ik, die ze juist vanwege de taal zo spannend vinden.’

j an uari

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland. FRET verschijnt zes keer per jaar in een oplage van 20.000 stuks en wordt gratis verspreid via ruim 600 distributiepunten.

Coverfoto: Karen Rosetszky Hoofdredactie: Tiemen Koopman Eindredactie: Tiemen Koopman, Gijs Grob Fotografie: Sander Baks, Manon Bruininga, Daniel Cohen, Ralf Collaris, Alex de Groot, Dimitri Hakke, Nick Helderman, John Klijnen, Anna van Kooij, Hans Kreutzer, Isabel Nabuurs, Joni Spaan, Ruud Verhalle, Christel Wolters Medewerkers: Frank Antonie van Alphen, Yvonne van Amersfoort, Rosanne de Boer, Elly Bond, John Buis, Monique Demarteau, Lilian van Dijk, Daniël Evers, Kees de Graaff, Niels Guns, Arnold van Huet, Willem Jongeneelen, Roel Janssen, Gabriëlla van Karsbergen, Ferenc Koolen, Martien Koolen, Edgar Kruize, Alex Kunst, Daan de Mooy, Coert van Mourik, Stan Novak, Bram van der Putte, Jasper Schoon, Arjan van Sorge, Tom Springveld, Di-Lan Sun, Renate Sun-Louw, Nancy Tjalondo, Hessel Veld­­man, Bas Verbeek, Ronald Wetzels, Peter van der Wijst Ontwerp: Peter te Bos/Twizter Layout: Sanne van den Berg, Lisbeth van Lintel (LandGraphics) Concertagenda: Marie-Anne Eij (agenda@mcn.nl) Recensies: Marie-Anne Eij Gear & Gadgets: Dennis Boxem, Steven Faber, Jean-Louis Gayet, Niels Guns, Ernst-Jan Jonkman, Juri Ket, Michiel Roelse, Mark van Schaick, Erk Willemsen Advertentieverkoop: Keijser 18 Mediaproducties (Ollie Schmitz, Ronald Willemsen), tel: 020-6755308, ollie@k18.nl, ronald@k18.nl. Advertenties sturen naar ads@k18.nl Drukwerk: www.printerface.nl / Senefelder Misset Redactie: Rokin 111, 1012 KN Amsterdam tel: 020-3446000, fret@mcn.nl Abonnementen: Abonnementsprijs binnenland: € 19,95 per jaar, buitenland € 25 per jaar (6 nummers).

Abonnementen kunnen op ieder tijdstip ingaan en lopen automatisch door: tenzij 30 dagen voor de vervaldatum schriftelijk wordt opgezegd Administratie & adreswijzigingen: Firma Nic. Oud, tav Marian Kooistra, tel: 072-5671018, fax: 072-5622393, info@nicoud.nl, Postbus 4600, 1700 AX Heerhugowaard

Tekst Renate Sun-Louw Foto Siese Veenstra

82

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 2

Lees FRET ook digitaal op: www.fretmagazine.nl www.facebook.nl/fretmagazine

NEEM NU EEN JAARABONNEMENT

EN KIES 2 WELKOMST-CD’S! EN DAT VOOR MAAR € 19,95 PER JAAR* We hebben weer een aantal prachtige cd’s voor je uitgezocht waarvan je er twee mag uitkiezen. Maar je kunt natuurlijk ook twee andere cd’s uit de lijst selecteren.

SVEN HAMMOND SOUL THE APPLE field

SEXUAL REPRODUCTIVE SYSTEMS KILLER SEX DUB ‘N’ ROLL

ja ja ja ja ja ja

Stuur mij voor € 19,95 een jaar lang (zes keer) FRET, en als welkomstgeschenk de cd’s (2 aankruisen):

● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●

Sexual Reproductive Systems - Killer Sex Dub ‘N’ Roll B-Movie Orchestra - The Ultimate In Thrilling, Erotic & Raunchy Filmmusic!! Volume 1 Anneke van Giersbergen – Everything Is Changing Sven Hammond Soul – The Apple Peter Pan Speedrock - Fiftysomesuperhits The Hype - Have You Heard The Hype King Jack - King Jack Ilse DeLange - Live In Gelredome Unsigned - Homegrown ‘11 Awkward I - Everything On Wheels Jah6 - Jah6 GEM - Hunters Go Hungry Tim Knol - Days Textures - Dualism Krystl - Rolling Within Temptation - The Unforgiven Handsome Poets - Handsome Poets Chef’special - One For The Mrs. Paulusma - Up On The Roof The Hot Stewards - When The Rain Begins To Fall De Jeugd Van Tegenwoordig - De Lachende Derde

B-MOVIE ORCHESTRA THE ULTIMATE IN THRILLING, EROTIC & RAUNCHY FILMMUSIC!! VOLUME 1

ANNEKE VAN GIERSBERGEN EVERYTHING IS CHANGING

FRET is gratis af te halen op zo’n 600 locaties in het land. Althans, zolang de voorraad strekt. Wil jij het risico vermijden dat je misgrijpt, neem dan een jaarabonnement. Je ontvangt dan zes nummers op je deurmat voor maar € 19,95 per jaar!

Vul nu onderstaande bon in en profiteer van een jaar lang FRET en kies twee welkomst-cd’s. Wil je een nog ruimere keuze, neem dan een abonnement op www.mcn.nl/fretmagazine Stuur de bon in een ongefrankeerde envelop naar: Fa. Nic Oud, Antwoordnummer 849, 1700 WB Heerhugowaard. Faxen kan ook: 072-5622393

✁ Naam Adres Postcode Woonplaats Land E-mail Telefoonnummer Ik heb het afgelopen half jaar geen abonnement op FRET gehad.

Handtekening Stuur geen geld, je krijgt een acceptgiro thuis gestuurd.

(zolang de voorraad strekt)

M/V

*) abonnementsprijs buiten Nederland: € 25,00 per jaar