FRET MAGAZINE mei/juni 2012 by FRET Magazine

FRET Muziekmagazine

12 mei/j un i

Een muzikale duizendpoot

HIT ME TV ALASCA ED STRUIJLAART SPACE SIREN BOMBAY SHOW PIG MR. POLSKA CASE MAYFIELD KROONS KIM JANSSEN LE LE

€3,35

DUT C TIJ H IMP DEN A S SX CT SW 201 2

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland

12 m ei / j u n i

‘Stel dat ik Saksische orgelmuziek zou maken, dan wordt het een stuk moeilijker. Maar ook dan zou ik stug volhouden’ (Case Mayfield)

mei/juni 2012

FRET

inhoud 14

E D STRUIJLAART

D IO

A LASCA

L E LE

C ASE MAYFIELD

D ISQUIET

B OMBAY SHOW PIG

S PACE SIREN

S XSW

Z ANILLYA

H IT ME TV

M R. POLSKA

T HE MIGHTY YA-YA

K ROONS

K IM JANSSEN

jaargang 19, nummer 3, mei/juni 2012

Gaf huis en haard op voor de muziek.

Charmante rapper presenteert binnenkort zijn nieuwe album.

Zelfs Fleet Foxes zijn fan van Volendamse band.

‘Onze liedjes gaan wel degelijk ergens over.’

Schrijver van gênant eerlijke songs.

Na twaalf jaar eindelijk een album.

Indierock uit Kytopia.

Van geboortekaartje tot band.

Verslag van de grootste muziekconventie ter wereld.

De eerste vrouwelijke mc die de Grote Prijs won.

Iets nieuws maken van wat er al is.

‘Ik ben geen Poolse wodkagod.’

Dampen, stampen en grooven.

‘Ik was vaak boos’

Hiphop met veel gebaren.

Geïnspireerd door Azië.

‘Alles werkt een stuk sneller met z’n tweeën’

32 04

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

VASTE RUBRIEKEN

‘We zijn terug gegaan naar de essentie van écht muziek maken’

06 BANDS&EVENTS

Het laatste nieuws, de column van Lucky Fonz III, plus interviews met Nadie, Color Ones, PTT en Seeka.

23 DIY

In elke FRET krijgt een band de kans een eigen pagina te maken. Bekijk het resultaat van LPG.

31 BACKSTAGE

Lucas van Slegtenhorst, directeur bij publisher Chrysalis Songs.

41 DE 7 HOOFDZONDEN

Robin van Loenen (Destine): ‘Ik ben niet rijk genoeg om gierig te zijn.’

52 GEAR&GADGETS

Met o.a. het laatste productnieuws van De Musikmesse, The Jacks-drumster Dani Van Gaalen, de studio van Palmbomen, Yuri Landman en WORM.

82 VOLGELINGEN Lidy Jansen, fan van De Kift.

58 CD-RECENSIES

De nieuwe albums van AlascA, Case Mayfield, Daniël Lohues, Epica, Go Back To The Zoo, Hit Me TV, Le Le, Lola Kite, LPG, Nits, Space Siren, The Scene e.v.a.

68 BOEKEN

Nederlandse bands in Austin

Bibikov for president, Ultra, No Futute Nu en Vinyl.

69 DEMONTAGE

De demo van de maand is van Kid Totem.

72 LIVE IN HOLLAND

Met Paaspop, Kyteman Orchestra, Ming’s Pretty Heroes, Half Way Station, Picture en Minus The Tiger.

78 AGENDA

De bekendste Pool van Nederland

Een selectie van de concerten en festivals van de komende maanden.

Paaspopverslag

74 mei/juni 2012

FRET

Bandsevents LUCKY’S LEVENSLESSEN

Zoals Oerlemans tegelijkertijd kan acteren en reclame maken, zo kan ik tegelijkertijd sinaasappelsap inschenken en mondharmonica spelen. Ik heb namelijk een handig beugeltje. Ik trek dat over mijn hoofd, laat het op mijn schouders rusten, klem mijn harmonica erin en dan zet ik uiteindelijk het geheel in de juiste positie vast door middel van wat ik voorheen altijd ‘het draaischroefje’ noemde. Dankzij DOE-HET-ZELF-ZAAK WILGENBURG weet ik nu dat de juiste term ‘vleugelmoertje’ is. Laatst was ik het originele vleugelmoertje van mijn beugeltje kwijtgeraakt. Ik ging op zoek naar een nieuwe. Dat deed ik natuurlijk bij DOE-HET-ZELF-ZAAK WILGENBURG. De behulpzame man zei verontschuldigend dat ze alleen nog per acht stuks verkocht werden, in een doosje van twee euro. ‘Maar, uhm, weet je, Lucky, laat die twee euri zitten. Als jij nou even zegt, de volgende keer dat je bij De Wereld Draait Door zit – en zeg dit niet tegen de camera’s want dan valt het teveel op! – als jij nou gewoon even zegt, tegen Matthijs: Matthijs, weet je waarom dat harmonicaatje van mij nou altijd zo mooi op z’n plek zit? Dat komt door die prachtige vleugelmoertjes van DOEHET-ZELF-ZAAK WILGENBURG! Dan praten we nergens meer over.’ Ik legde hem uit dat de publieke omroep sluikreclame in haar programma’s verbiedt, op straffe van een boete. Toen vroeg hij of ik niet nog ergens een column had.

Foto siese veenstra

Lucky Fonz III

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

KWARTFINALISTEN GROTE PRIJS BEKEND

Foto Hans kreutzer

De eerste scène van de eerste aflevering van het eerste seizoen van Goede Tijden, Slechte Tijden is te zien op YouTube en begint als volgt: een hand schenkt twee glaasjes SUPER SINAASAPPELSAP in. Daarna zet de hand het pak SUPER SINAASAPPELSAP terug in de koelkast. De hand blijkt van Arnie, gespeeld door Reinout Oerlemans.

Woot

e inschrijving is gesloten, de publieksstemmen zijn geteld en de jury heeft haar keuze gemaakt. Kortom: binnenkort beginnen de kwartfinales van de Grote Prijs van Nederland. In mei en juni zullen in totaal 105 muzikanten, bands en mc’s hun opwachting maken op podia door het hele land. Met als doel natuurlijk een plek in de finales, die in december traditiegetrouw in Paradiso en de Melkweg zullen plaatsvinden. Er zijn dit jaar drie categorieën: Bands, Hiphop en Singer/

Songwriter. De kwartfinales vinden plaats tussen 10 mei en 30 juni in Utrecht (Ekko), Nijmegen (Merleyn), Den Bosch (P79), Amsterdam (Pakhuis Wilhelmina en Bitterzoet), Purmerend (P3), Rotterdam (Grounds), Den Haag (De Zwarte Ruiter) en Amersfoort (De Kelder). Wil je weten wie er allemaal zijn geselecteerd en wie waar optreedt? Kijk dan op de website van de Grote Prijs. www.groteprijsvan.nl

POPRONDE BLIJFT GROEIEN 31 STEDEN DOEN MEE IN 2012

e Popronde maakt begin mei bekend welke honderd bands dit najaar deelnemen aan het gratis reizende popfestival. De selectiecommissie moest kiezen uit meer dan duizend acts die zich hadden opgegeven, een recordaantal. Ook het aantal speelplaatsen is weer gegroeid: nieuw op de kalender zijn Almelo, Helmond, Oss en Sittard, waardoor de Popronde nu maar liefst 31 steden aandoet. In elke stad spelen op één avond tientallen nieuwe talentvolle Nederlandse groepen en artiesten op diverse locaties. Het festival gaat op 7 september van start in Nijmegen, de geboorteplek van de Popronde, en zal op 18 november ook eindigen in deze stad met een speciale editie. Die dag zullen zoveel mogelijk acts optreden in theater De Lindenberg. Kijk voor het programma op www.popronde.nl

De Kraaien en LUIK speelden tijdens de Popronde 2011

PRAKTISCHE CURSUSSEN EN MUZIEKCAFÉS VOOR MUZIEKPROFESSIONALS

WIN!

3x PUNKPAKKET VAN

LEBOWSKI

ULTRA VAN HAROLD SCHELLINX NO FUTURE NU VAN LEONOR JONKER VINYL-BOX

Punk is weer helemaal terug van weggeweest. Met een tentoonstelling in het Centraal Museum in Utrecht en diverse uitgaven van uitgeverij Lebowski.

og tot de zomer organiseert Muziek Centrum Nederland een aantal Muziekcafés en Cursussen voor muziekprofessionals: interessante bijeenkomsten voor muzikanten, managers, medewerkers van podia en andere muziekprofessionals. De bijeenkomsten worden gehouden bij MCN op het Rokin 111 in Amsterdam. Graag van te voren aanmelden via www.mcn.nl/activiteiten.

FRET mag drie pakketten weggeven met daarin het boek over de Nederlandse postpunkstroming Ultra van Harold Schellinx, No Future – Punk in Nederland 1977-2012 en een unieke box met daarin o.a. een eenmalige uitgave van het legendarische tijdschrift Vinyl, een Ultra-cd en de LP van Rats on Rafts. Kijk voor meer info op www.lebowskipublishers.nl en www.nofuture.nu.

Cursus+contact: online je muziek verkopen Dinsdag 8 mei 14:00 - 17:30 uur Toegang € 40,- / Locatie: MCN, Rokin 111, Amsterdam De ontwikkelingen in online muziekexploitatie blijven maar doorgaan. Nieuwe sites en apps kunnen jouw muziek verder helpen. Maar hoe verdien je daar aan? Vanmiddag alles over de nieuwste diensten en de laatste info over de hoogte van de verdiensten aan online exploitatie en de auteursrechtelijke consequenties. Met o.a. Mars Mertens van OurMusic.Biz en Fridolijn van Poll van Jazzberry. Doelgroep ouderen: nieuwe ideeën en promotietips Dinsdag 22 mei 14:30 - 17:00 uur Toegang gratis / Locatie: Paradiso keldercafé, Weteringschans 6, Amsterdam Ouderen gaan graag en vaak naar concerten. Hoe bereik je het beste deze doelgroep? Via ouderwetse offline marketing? The MIX: Tweemaandelijkse talk- & musicshow Maandag 4 juni 20:30 uur Toegang gratis / Locatie: Lloyd Hotel Amsterdam, Oostelijke Handelskade 34, Amsterdam Robbert Tilli (MCN) en Tom Engelshoven (OOR) ontvangen professionals uit de muziekwereld. Houd de website in de gaten voor het programma. Auteursrecht, de basis en nieuwe ontwikkelingen Dinsdag 12 juni 14:00 tot 17:00 uur Toegang € 25,- / Locatie: MCN, Rokin 111, Amsterdam Meepraten over hoe het zit met auteursrecht? Dan moet je wel de basis kennen. Vanmiddag wordt die uitgelegd. Maar ook meer over de veranderingen door het internet en over hoe Buma/Stemra werkt.

Wil je dit mooie pakket winnen? Stuur dan voor 10 juni een e-mail naar fret@mcn.nl o.v.v. No Future. Vergeet niet je naam en adres te vermelden.

Winnaars jaarabonnementen op Slagwerkkrant, Gitarist en Interface De winnaars van onze vorige prijsvraag zijn Bart Dietvorst, Michiel Muller, Mark van der Plaat, Bert Jan Bos, Michael van Niel, Maartje Bogaerts, Bob Adels, Kirsten Gerbra, Matthijs Dekker en Arnold Bloemsma. mei/juni 2012

FRET

Bandsevents BEATS ME! THUISKOPIEHEFFING OOK VOOR MP3!

DOX RECORDS VIERT VIJFTIENJARIG BESTAAN

Breaking nieuws, de staat moet artiesten een vergoeding betalen! Het Gerechtshof in Den Haag heeft recent geoordeeld dat de staat artiesten een vergoeding moet gaan betalen zolang geen thuiskopieheffing is ingevoerd op mp3-spelers en videorecorders met een harde schijf. Even opfrissen, de thuiskopieregeling: consumenten mogen op grond van de wet voor eigen gebruik een kopie maken van een auteursrechtelijk of nabuurrechtelijk beschermd werk. Voor het maken van deze ‘thuiskopie’ moet wel een billijke vergoeding aan de rechthebbenden worden betaald door de fabrikant of importeur van de voorwerpen waarop de thuiskopie wordt gemaakt (‘de dragers’). Deze vergoeding wordt uiteraard doorberekend in de uiteindelijke prijs. Zo betaal je als consument bij het kopen van een blanco drager indirect een vergoeding aan de rechthebbenden. Deze vergoeding wordt opgehaald en verdeeld door collectieve rechtenorganisaties zoals (voor artiesten) SENA en Norma. Voor jouw kopietje van die vette track krijgen de artiesten dus gewoon betaald… nou niet altijd dus. De thuiskopieheffing is van toepassing op bijvoorbeeld videobanden, audiocassettes, dvd’s en natuurlijk cd’s, maar niet op de digitale dragers die de afgelopen jaren steeds belangrijker zijn geworden. Norma was deze situatie zat en is een juridische procedure tegen de staat gestart, met als bovenstaande uitkomst. De overheid moet er daarom nu alsnog voor zorgen dat de lijst met dragers wordt uitgebreid met mp3-spelers en harddiskrecorders. Ook moet zij ervoor zorgen dat rechthebbenden alsnog adequaat worden gecompenseerd door betaling van een schadevergoeding als compensatie voor gemiste heffingen in de afgelopen jaren. Hoeveel moet worden betaald is nog onbekend. Er gaan stemmen op dat deze uitspraak een positieve bijdrage levert aan het (recent ter discussie gestelde) bestaansrecht van de thuiskopieheffing in een moderne informatiemaatschappij. Of zo’n algemene nadeelcompensatie in de vorm van een heffingensysteem de toekomst heeft, zal de komende tijd duidelijk worden. Adequaat optreden van de staat is in ieder geval vereist. Bjorn Schipper (schipper@bousie.nl) Maurits Meijboom (meijboom@bousie.nl)

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Benny Sings

BRUUT!

et jazzlabel Dox Records bestaat vijftien jaar en dat wordt 11 mei met een verjaardagsfeest in Paradiso gevierd. Sinds de oprichting is Dox vooruitstrevend geweest in het ontwikkelen van carrières van uiteenlopende artiesten als New Cool Collective, Roos, Giovanca, Benny Sings, Wouter Hamel, Bruut! en Koffie. Zij zullen allemaal optreden op het jubileumfeest. Huidig manager Bart Suèr richtte het label in 1997 op. ‘Dat ging eigenlijk heel pardoes zonder trompetgeschal of iets dergelijke. Het oprichten lag in de lijn van het werk dat ik met mijn jazzbandje SfeQ deed. Wij hadden het gevoel dat het zinvol was om een label te starten waarop experimentele jazzbandjes iets konden uitgeven. Voor die tijd was daar nog niet echt een plek voor. De verkoop van jazz-

Boemklatsch

et Nederlandse BMKLTSCH RCRDS zal samen met DJBroadcast een podium hosten op een van de grootste festivals van Europa: Exit in Servië. Tussen 12 en 15 juli zullen daar onder andere Baskerville, Boemklatsch, Mike Mago, RipTide, TWR72, NT89 en Pretty Young Trouble optreden. Op Exit staan verder grote internationale namen als Duran Duran, Gossip, Wolfmother, New Order, Richie Hawtin, Laurent Garnier, Felix Da House Cat, Azari & iii en Buraka Som Sistema. Het festival wordt sinds 2000 georga-

Roos Jonker

cd’s heeft het ook altijd al moeilijker gehad dan die van pop-cd’s, dus er moest gewoon iets gebeuren. Er moest een platform komen waarmee iedere jazzartiest zonder al te veel moeilijkheden zijn muziek kon laten horen. Toen Benny Sings op ons label kwam, was dat echt een groots moment. Het was de eerste grote artiest van buitenaf en toonde aan dat we echt goed bezig waren.’ Dox heeft nu een groep uiteenlopende artiesten achter haar naam staan. Waar moet de Dox-artiest aan voldoen? ‘De werkhouding en levensinstelling zijn voor ons heel belangrijk. De artiest moet er zelf voor willen werken en niet alleen maar leunen op één hitje. Ze moeten zelf schrijven, eigen ideeën hebben en een oeuvre willen opbouwen. Het zijn artiesten die je bij wijze van spreken mee het graf in moet kunnen nemen.’ www.doxrecords.com

BMKLTSCH RCRDS PRESENTEERT PODIUM OP EXIT FESTIVAL niseerd aan de oevers van de rivier de Donau in Novi Sad. Initiator voor de samenwerking tussen Exit en BMKLTSCH RCRDS is DJBroadcast. Het magazine lanceert op Exit het geheel vernieuwde streaming platform DJBroadcast.fm met on demand dj-sets, releases en playlists. Ook heeft DJBroadcast samen met Opslaan Als een documentaire geproduceerd over de ontstaansgeschiedenis en de achterliggende ideologie van het Exit Festival. Deze documentaire gaat op 24 mei in première. www.exitfest.nl

26 - 28 JULI 2012 GROSSEFEHN / GERMANY

12-05 Underground, Lelystad 19-05 Blues in Wijk, Wijk bij Duurstede 25-05 De Vorstin, Hilversum 26-05 Cafe Rinie en Nico, Venlo 27-05 Ribs & Blues, Raalte 01-06 Highlands, Amersfoort 15-06 Gebouw T, Bergen op Zoom 16-06 Bluesfestival, Dongen WWW.JULIANSAS.COM EDBOS@XSNOW.COM / 0251-236263

adv_90x190mm.indd 1

4/2/12 7:19 PM

Bandsevents FILEMUZIEK

Foto Selwyn de Wind

Op weg naar optredens in Nederland ontkom je er niet aan: files. Wat draaien Nederlandse muzikanten in de auto om de tijd door te komen? In deze aflevering drummer Pierre Courbois Na het fileleed van bassende zoon Barend nu ook de asfaltongemakken van vader Pierre Courbois. De oorspronkelijk uit Nijmegen afkomstige, maar nu in Arnhem woonachtige drummer is de zeventig gepasseerd. Jazzslagwerker Pierre Courbois en zijn band worden eigenlijk nooit gehinderd door files. ‘Of het komt omdat we op nogal vreemde tijden rondrijden, of wij kennen de wegen in Europa zo ontzettend goed, maar we hebben er nauwelijks last van. We houden wel rekening met files en vertrekken daarom vroeg naar een optreden. Midden in de nacht rijden we terug. Als ik op normale tijden reis, naar een vergadering bijvoorbeeld, ga ik gewoon met de trein.’ Maar een iPod of mp3-speler neemt Pierre Courbois nooit mee. In zijn personenauto heeft hij geen afspeelapparatuur. Wordt er in de bandbus dan wel naar muziek geluisterd op weg naar of terugkomend van een optreden? ‘Het is algemeen bekend dat muzikanten veel met muziek bezig zijn. Dan is het een verademing even niets te horen. In de bus draaien wij bijna nooit muziek. Ik zit altijd achterin met een zonnebril op en oordempers in. Heerlijk om je op die manier op een optreden voor te bereiden. Ik hoor en zie dan niets.’ De jazzmuzikant wil ook helemaal niets horen op de snelweg. En dat is maar zo heerlijk rustig ook. Er bestaat echter van die muziek die hij thuis op zijn woonboot ook nooit zal draaien. Over house en dance en dat soort dingen hoeven we het al helemaal niet te hebben. ‘Maar ook van de meeste singer-songwriters word ik nerveus en van de meeste rock-’n-roll en hiphop agressief. Als we op weg naar een concert sporadisch wat draaien, dan is het klassiek, Indiase of Indonesische muziek, of iets dergelijks.’ Frank Antonie van Alphen

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

e zoektocht gaat weer beginnen! Na de succesvolle hiphopeditie van vorig jaar – Homegrown ’11 met daarop onder andere Mr. Polska (foto), De Kraaien (foto) en Ome Omar – gaat Muziek Centrum Nederland voor de twaalfde editie van MCN Unsigned op zoek naar nieuw dancetalent. Opkomende, talentvolle producers krijgen de kans om onder professionele begeleiding in de studio te werken en worden intensief gecoacht. Dit jaar werkt Muziek Centrum Nederland nauw samen met DJBroadcast, Amsterdam Dance Event, 22tracks, Red Bull Studio Amsterdam en VPRO 3VOOR12. Met deze editie komt er een vervolg op Push the Buttons, de danceeditie van MCN Unsigned uit 2004 met daarop o.a. Nobody Beats The Drum, Gomes en Rogerseventytwo.

Remix Een goeie manier om jezelf als producer in de kijker te spelen, is door het uitbrengen van

een remix. De opzet voor deze editie is daarom iets anders dan voorgaande jaren. De geselecteerde deelnemers krijgen de kans om een remix te maken van een track van inmiddels gevestigde namen uit de Nederlandse dancescene. Zo stellen o.a. Tom Trago en Nobody Beats the Drum een track beschikbaar om te laten remixen door de nieuwe generatie danceproducers. In de Red Bull Studio Amsterdam krijgen zij de kans om hier onder professionele omstandigheden aan te werken. Het resultaat zal in oktober worden gepresenteerd tijdens het Amsterdam Dance Event. De selectie wordt gedaan door alle betrokken partners en artiesten.

Aanmelden voor MCN Unsigned kan vanaf mei 2012. Kijk voor meer info en alle voorwaarden op www.mcn.nl/unsigned www.facebook.com/mcnunsigned

DUTCH IMPACT OP THE GREAT ESCAPE O

nder de naam Dutch Impact, A Focus on the Netherlands, worden Nederlandse bands extra gepromoot en onder de aandacht gebracht op verschillende internationale showcase festivals. Dit jaar waren er al Dutch Impact-avonden op de International Live Music Conference in Londen en op SXSW in Austin (zie het fotoverslag vanaf pagina 36). Op 11 mei is er weer een nieuwe editie van Dutch Impact, dit keer op The Great Escape, het schowcasefestival in het Engelse Brighton. I am Oak, Pete Philly en Dope D.O.D treden die dag op in de Komedia Bar. www.musicxport.nl

Dope D.O.D. op SXSW

Foto Ben Houdijk

NIEUWE MCN UNSIGNED ZOEKT DANCETALENT D

EXPERIMENTEEL ELECTRONIC JAZZ / MINIMAL /

ERIC VLOEIMANS & GATECRASH

trompettisten die Eric Vloeimans is een van de beste eren vormt de er in Europa rondloopt. Experiment op de vele cd’s en rten conce zijn al in draad rode onist maakte. die Vloeimans als musicus en comp en beats, waarin Kenmerkend zijn de sterke grooves wijze tegen de elektronische klanken op warme vormt Vloeirash Gatec band zijn Met n. jazz botse die zorgt voor mans een goed geoliede machine, ncerten met een fonkelende en swingende liveco energie. eve creati evol boord en drive e enorm INGEN 03.05 | OOSTERPOORT | GRON TAD 16.06 | UNDERGROUND | LELYS

JAZZ / ORKEST

JAZZ ORCHESTRA OF THE CONCERTGEBOUW o.l.v.

rtgebouw Het Jazz Orchestra of the Conce ngesteld uit de Henk Meutgeert is een bigband same usici van Nedbeste en meest getalenteerde jazzm orkest in 1996 erland. Vanaf de oprichting van het belangrijkste de van een tot uit t orkes groeide het van Europa. Het en meest invloedrijke jazzorkesten eigen visie op JOC heeft sinds haar oprichting een grijke uitgangBelan . kkeld ontwi k muzie nd bigba it, een open spunten in deze visie zijn authenticite en disciplines blik naar verschillende muzikale stijlen lijke niveau. en het musiceren op het hoogst moge ER ERME ZOET | 24.05 | BOERDERIJ

WERELDMUZIEK/ JAZZ WERELDMUZIEK/ JAZZ / SOUL

JUNGLE BY NIGHT

als een duurzame Jungle by Night wordt beschreven enthousiasme, Met k. uttelij onuitp ie; bron van energ jonge mannen zweet en funk weten deze negen n. Alle negen uit Amsterdam het publiek te boeie rgrond mee achte ale muzik eigen hun brengen ze Afrobeat, Ethioen weten ze een unieke mix van n. In april 2011 jazz, funk, dub and rock te make opgenomen in live EP, titelde zelfge hun een versch soul, net zoals vol en warm s, een oud kaaspakhui op het podium. RECHT 10.05 | POPPODIUM BIBELOT | DORD 18.05 | TIVOLI | UTRECHT 25.05 | SIMPLON | GRONINGEN 01.06 | NIEUWE NOR | HEERLEN RP 09.06 | DE DUYKER | HOOFDDO JAZZ / KAMERMUZIEK

CHAMBERTONES

DER FEEN) (VAN RULLER/ROELOFS/VAN nadruk op de de met ek rmuzi Lichtvoetige kame en Joris Roelofs, melodische escapades van Ruller ofoon en klaridie loepzuivere solo’s uit zijn altsax Van der Feen van ft vernu che ritmis Het . net tovert Naas t de eigen maakt percussie volledig overbodig. trio cover s als ingetogen compositie s speel t het es en ‘Ever ytime Beatl The van ’ Wood egian ‘Norw r. We Say Goodbye’ van Cole Porte 20.05 | P60 | AMSTELVEEN

GARE DU NORD

de bekendste Gare du Nord noemt zich graag met alle maar , rland Nede van onbekende band ze die titel binsuccessen van de laatste tijd zullen n overdragen. nenkort aan een andere band moete ruggengraat als met and -jazzb urban ende De swing res Dorona zange en en Frans Ferdi Lancee, Barend platina met hun Alber ti scoorde al goud en dubbel rs op hun kop albums en weet zowel clubs als theate een het versch 2011 van r najaa te zetten. In het gloednieuwe album Lilywhite Soul. 26.05 | DUYCKER | HOOFDDORP JAZZ

ND JAN AKKERMAN & BA een van de

g jaar Jan Akkerman (1946) is al veerti van Nederland. meest gerespecteerde gitaristen mde groepen Naast zijn rol in internationaal befaa n met uisame hij e werkt Focus en als Brainbox Charlie Byrd, teenlopende muzikanten als BB King, Ice-T. Hij maakte Cozy Powell, Claus Ogerman en waarop hij ellaten, solop dozijn een dan meer op eigen dance en blues jazz, ementen uit rock, al jaren over wijze combineerde. Akkerman tourt st een Gouden de wereld. In 2005 kreeg de gitari bracht hij 2011 in en e oeuvr e gehel Harp voor zijn ls. een nieuw album uit: Minor Detai 18.05 | BIBELOT | DORDRECHT ZOOM * 19.05 | GEBOUW-T | BERGEN OP TAD * 16.06 | UNDERGROUND | LELYS * MET ERIC VLOEIMANS

WERELDMUZIEK / JAZZ / POP EDITION: DOX’ FAMILY NIGHT SPECIAL

JAZZ / SOUL / LATIN / NINETIES

dat moet gevierd Dox Records bestaat 15 jaar en op te zijn, treedt worden! Met muzikanten om trots cht, tijdens een Dox eenmalig zelf voor het voetli t in Paradiso Nigh y Famil Dox’ de van editie unieke Wouter nca, Giova o.a. Met op vrijdag 11 mei. Hamel en Benny Sings. 11.05 | PARADISO | AMSTERDAM

van New Cool Collective is een initiatief an, waarbij een saxofonist/fluitist Benjamin Herm Afrikaanse ritmes, ideale combinatie van Latijnse en toon voeren. DJ beats en energieke jazz de boven van de jaren ‘60, jazz are dansb de t vanui den Invloe bezorgen New Latin jazz, easy tune en triphop beats s geluid. Cool Collective een uniek hedendaag 18.05 | LVC | LEIDEN

DOX 15 YEARS

MARKETING & PR | DE REVOLUTIE | WWW.DEREVOLUTIE.NL

MEI/ JUNI

VE NEW COOL COLLECTI orkestleider/

JAZZ / SOUL

KRIS BERRY

uitgeroepen Kris Berry werd begin 2011 als eerste tussentijd heeft ze de In . Talent Jazz & Soul Radio tot North Sea Jazz niet stil gezeten met een optreden op Zangeres Kristel en het maken van nieuwe liedjes. die direct herkende Haak heeft een vrij unieke stem als de deuntjes g kledin de l zowe Door baar is. jaren vijftig, maar neemt de band ons mee naar de t Caribbean. De de sound heeft ook een sterke scheu n. danse tot aan je zet set tische akoes 11.05 | SIMPLON | GRONINGEN JAZZ / ORGELS / HAMMOND

ORGEL VRETEN

vijftig, een geTwee stokoude orgeltjes uit de jaren rivaliteit waar rlinge onde een en sectie ritme n dreve aan kunnen puntje een i politic se zelfs Nederland toetsenvirtuozen zuigen. Dat is Orgel Vreten. De Schrijnemakers Robin Piso (DeWolff) en Thijs r behoorlijk elkaa gaan o) Stere ers, (Wende Snijd niet continu in te lijf op het podium, maar ze zijn je geïntroduceerd gevecht. Tijdens het optreden word kers, waaronder nema Schrij en Piso van n helde aan de Head en The ine Mach ra, Barba Deep Purple, Santa met een eigen Allman Brothers. Dit alles gemengd ondliefhebbers. reper toire. Verplichte kost voor Hamm HT 12.05 | TIVOLI | UTREC

r NL Jazz Voor mee check ppodia, op de po GE.NL A ZZONST op WWW.JA ta On S ge z z a J lg o of v r! en Twitte Facebook

Bandsevents

COLOR ONES ‘WE VERWACHTEN HELEMAAL NIETS’ In januari debuteerde de Utrechtse popband Color Ones met een zelfgetiteld album. De eerste single See This World werd vanwege zijn hoge mate van catchiness nog voor de officiële release door verschillende radio-dj’s omarmd. Tekst Daniël Evers

artijn Konijnenburg (zanger, tekstschrijver), Ocker Gevaerts (gitarist), Stan Coppers (toetsenist), Joni Scholten (bassist) en Jeroen Blumers (drummer) speelden eerst in de band Leaf, tot daar in 2009 een eind aan kwam. Martijn: ‘Annemarie (de zangeres van Leaf) had een andere ethiek dan wij en daaruit ontstond onenigheid. De emmer liep op een gegeven moment gewoon over. Het zou niet zinvol zijn geweest om door te gaan met die band.’ En dus richtten de jongens Color Ones op. ‘Het grootste verschil met Leaf is dat ik toen liedjes voor iemand anders schreef. Nu schrijf ik ze voor mijzelf. Het is persoonlijker geworden. Bovendien beschrijft het een hele andere periode. We zijn als groep veranderd.’ De muziek van Color Ones begeeft zich tussen Phoenix, The Kooks en Vampire Weekend. ‘Natuurlijk zijn wij niet bewust bezig om ergens op te lijken, maar het is logisch dat je door inspiratiebronnen gevormd wordt. Wij vinden dat allemaal goede bands en zijn nu nog op een soort zoektocht naar een eigen identiteit.’ Ondanks de goede start blijven de Color Ones bescheiden. ‘We verwachten helemaal niets. Er is geen ijdele hoop, maar dat betekent natuurlijk niet dat we heel passief zijn. We zijn druk bezig met optreden en hopen dat er op die manier een soort natuurlijke selectie ontstaat van mensen die onze muziek graag horen.’ www.color-ones.nl

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

SEEKA ELECTRO, ROCK EN HIPHOP IN DE MIX Seeka is een Amsterdams powertrio dat onder het kopje hiprock hoge ogen gooit. Ze laten op hun debuutalbum een vernieuwend en fris geluid horen dat diverse stijlen mixt. Tekst Jasper Schoon

e maken nieuwe muziek met een hiphopattitude en een rockmentality’, zegt frontman Alvin Shad-O-Seeka Lewis. ‘Je moet het beestje altijd een naam geven en daarom koos ik voor hiprock. We mixen stevige rock met electro, soul en r&b. De sound ontstond in mijn eigen studio in Amsterdam en samen met de andere twee bandleden hebben we het naar een hoger niveau getild.’ De rest van de band bestaat uit bassist Shanku Tuhusula en drummer Eddy ‘Drumma-kid’ Addai. Lewis: ‘De bandleden hebben verschillende achtergronden. Onze roots liggen in de landen Suriname, Guyana, Ghana en de Molukken. Ik denk dat je dat ook kan horen. We spelen niet de geijkte popliedjes en hebben een goede groove.’ Het gaat de band voor de wind met een distributiedeal bij Rough Trade en een managementcontract bij Stroom. Lewis: ‘Het wordt goed opgepakt. We hebben de cd in eigen beheer opgenomen en zijn misschien nog te rauw voor een grote deal. Maar met een goede clip en veel liveshows proberen we op een sterke manier aan de weg te timmeren.’ Die strakke clip heeft de band inmiddels al. Seeka werkte voor de clip van Memorize This Moment samen met filmer Frank van der Steen van Kernkoppen. ‘Ik had al heel lang het idee om knuffels te gebruiken voor een clip en Frank heeft het mooi weergegeven. De track gaat over een relatie die verbroken wordt. Mensen moeten maar luisteren.’ www.iloveseeka.com

4x kort

PTT ‘TEKSTEN MOETEN JE BIJ DE STROT GRIJPEN’ Nadat Pieter Tensen stopte als bassist bij de band BeRightBack omdat frontman Tim Knol solo ging, besloot hij dat het tijd was om zich op zijn eigen, Nederlandstalige liedjes te richten. PTT werd een feit. Vorig jaar verscheen een eerste ep onder de naam De Onthulling. Tekst Daniël Evers

TT bestaat naast zanger en tekstschrijver Pieter uit nog drie leden: Nico Druijf (bas), Melle Boersma (sologitaar) en Lex van der Post (drums). De muziek laat zich volgens Pieter het beste omschrijven als nedricana, ofwel americana gemixt met Nederlandse teksten. ‘Onze sologitarist is geïnspireerd door artiesten als Wilco, Neil Young en Kevn Kinney. Daardoor hoor je dat americanageluid snel terug. Mijn teksten zijn poëtisch te noemen, maar beschrijven niet alleen gevoelens. Ze zijn concreet zonder het voor de luisteraar van a tot z uit te stippelen. Teksten moeten je in eerste instantie roeren en bij de strot grijpen. Het nadenken komt daarna wel. Ik houd van een droge en directe stijl, waarbij er onder het oppervlak veel gebeurt. Ik omschrijf de waterspiegel in de hoop dat de onderstroom daarin weerspiegelt wordt. Raymond Carver was daar met zijn proza bijvoorbeeld een meester in. En ook namen als Willem Wilmink, Luc de Vos en Maarten van Roozendaal inspireren mij. Ideeën ontstaan door dingen die ik zelf meemaak. Ze rijpen door invloeden van tv, internet, andere liedjes, theaterstukken en boeken. Inspiratie krijg ik niet zozeer wanneer ik buiten loop tussen de bomen en de bloemetjes; het oude romantische beeld, zeg maar. Dat vind ik zo’n bullshit!’ www.ptt-muziek.nl

NADIE ‘MIJN LIEDJES ZIJN EEN BLOEMKNOP’ Singer-songwriter Nadie Reyhani, dochter van de jong overleden zangeres Nadieh, presenteerde onlangs haar eerste cd in de Melkweg. ‘Zij was een echte eighties-artiest. Mijn werk is kleiner, breekbaarder. Ik ga verder waar zij in de jaren negentig eindigde.’ Tekst Rosanne de Boer

ijn moeder gaf me zangles, maar ik zong nooit met haar op het podium. Ik was nog maar veertien jaar toen ze overleed’, vertelt Nadie over haar moeder, die in 1987 een hit scoorde met Windforce11. Nadie coverde het nummer op haar debuutalbum Soon. ‘Dit is mijn ode aan haar. Producer Roeland Jacobs vroeg: wil je dit? Ik wilde het alleen als ik het op mijn eigen manier mocht doen. Zij was een echte powerlady en had meer een rock-’n-roll-stem. Ik hou het lied kleiner, dat intieme past bij mij. Haar laatste plaat was ook intiem. Je kunt zeggen dat ik verder ga waar zij eindigde. In de eighties had je geen singer-songwriterscene. In Amsterdam waar ik woon, is zelfs een singer-songwritersgilde.’ ‘Ik wil graag iets toevoegen aan wat er door singer-songwriters al gedaan is. Mijn debuut gaat vergeleken met de ep die ik met gitarist/ producer Bart Oostindie maakte meer richting popmuziek. Je hebt van die pure singer-songwriters die een organische, ambachtelijk sound hebben en zangeressen als Caro Emerald die teruggrijpen naar de jaren vijftig. Ik haal inspiratie uit de jaren tachtig.’ Mijmerend: ‘Ik begon dus waar mijn moeder eindigde en kom steeds meer uit bij de eighties waarin zij startte. Veel singer-songwriters zweren bij een akoestisch geluid. Ik zie akoestische liedjes als een bloemknop waaruit van alles kan opbloeien. Ik ben niet bang dat elektronica de intieme sfeer van mijn liedjes wegneemt. Ik hou van contrast en geloof dat het zachte juist uitblinkt in contrast met het harde.’ www.nadiereyhani.com mei/juni 2012

FRET

ED STRUIJLAART

‘Ik ben geen p rotestzange r’

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Zanger en liedjesschrijver Ed Struijlaart (artiestennaam ED) gaf huis en haard op voor zijn debuutalbum Head, Heart and Hands, maar spijt heeft hij nergens van. ‘Ik raad iedereen aan om zijn gevoel te volgen, maar doe het wel met een realistische visie.’

Tekst Daniël Evers

ED STRUIJLAART De eerste aantekeningen die in mijn notitieblokje verschenen tijdens het luisteren naar Head, Heart and Hands waren ‘John Mayer’ en ‘Gavin DeGraw’. Achter John Mayer stond een pijltje naar het tweede liedje van de plaat, Woman (Stuck In The Middle). DeGraw kreeg geen pijltje, omdat ik niet concreet wist aan te geven in welk liedje ik de Amerikaanse singer-songwriter terughoorde. Maar dát ik het ergens hoorde, stond wel vast. ‘Ik ben vroeger erg beïnvloed door Eric Clapton en Jimi Hendrix’, reageert Ed Struijlaart. ‘John Mayer tapt uit datzelfde vaatje en stopt het in een nieuw jasje. Dat doe ik ook. En dus is het logisch dat automatisch die vergelijking opdoemt. Als ik zelf schrijf, merk ik dat het al snel in die hoek gaat zitten. Gavin DeGraw hoor ik persoonlijk minder terug in mijn muziek dan Mayer, maar de vergelijking daarbij zit hem denk ik in zijn soulvolle manier van zingen. Ik vind het natuurlijk niet erg dat mijn muziek met die van hen wordt vergeleken.’

Dromen Ed zingt vooral over dingen waar hij zich druk om maakt in zijn persoonlijke wereld: vrouwen die komen en vrouwen die gaan, keuzes in het leven, maar ook zon en liefde. Maatschappijkritiek hoort er vooralsnog niet bij. ‘Ik weet niet of ik daar over zou kunnen schrijven. Ik denk nooit zo bewust na bij wat ik schrijf, het komt toch vooral uit mijn gevoel en emotie. Het is niet zo dat ik mij nergens over opwind op maatschappelijk niveau, maar om nou liedjes te schrijven over de bezuinigingen op cultuur. Nee, ik ben geen protestzanger.’ ‘Het grappige is dat ik bij Stud Muffins (waar Ed frontman van was, red.) meestal alleen schreef en nu ik solo ben juist veel samen met anderen werk. In de jaren bij Stud Muffins kwam ik qua songwriting een beetje in een cirkeltje terecht. Tot ik in contact kwam met Bertolf en Jan Peter Hoekstra en met hen ging schrijven. Dat voelde voor mij als een logische stap. De plaat is daaruit voortgekomen.’ Persoonlijke zaken zijn ingrijpender dan problemen op hoger niveau, zo bewijst het nummer Let Me Lose From My Body. Het verhaalt over de laatste momenten van Eds vader voordat hij overleed. ‘Mijn vader heeft nooit echt zijn dromen nagejaagd. Hij kwam uit een generatie van hard werken, net na de oorlog, en wilde er vooral voor zorgen dat zijn pensioen op orde was. Hij had er veertig dienstjaren opzitten bij zijn baas en was daar ontzettend trots op. Jammer genoeg heeft hij nooit kunnen genieten van zijn pensioen.’

ging zijn droom achterna: fulltime muziek maken. ‘Ik wilde ergens voor gaan waar ik echt mijn ei in kwijt kon. Op het kantoor als ict-consultant lukte dat niet. Dan ben je onderdeel van een heel groot apparaat, waar jij een klein schakeltje in bent. Daarbij voelde ik mij niet op mijn gemak. Nu kon ik ’s ochtends opstaan en liedjes schrijven. Ik kwam in een ritme terecht waarin ik heel productief was. Dat gaf een bevrijdend gevoel. Ik raad iedereen aan om zijn gevoel te volgen, maar doe het wel met een realistische visie. Daar komt de titel ook vandaan; de combinatie tussen het hoofd, de handen en het hart moet goed zijn. En stel dat mijn plaat helemaal flopt, ga ik dan dood? Nee, het is allemaal op te lossen. Dus waarom zou ik het niet doen? Dit soort stappen zijn alleen maar goed voor de inspiratie. En daarbij, als je echt mee wilt doen met de grote jongens moet je er veel tijd en uren in stoppen. Sven Kramer kon ook geen schaatskampioen worden als hij ernaast nog veertig uur in de week had gewerkt.’ Na een periode van onafgebroken schrijven had Ed een veertigtal nummers af. Toen moest er een selectie gemaakt worden om dit aantal terug te brengen naar albumproporties, iets wat makkelijker gezegd dan gedaan is. ‘Belangrijk was dat ik zelf heel blij van het liedje moest worden. Ik had meerdere albumplaylists gemaakt met verschillende invalshoeken en bij een aantal daarvan merkte ik dat het gewoon heel goed aansloeg. Toen ik de uiteindelijke nummers geselecteerd had, bleken dat ook degenen te zijn waarvan ik de demoversies al constant op repeat had staan in de auto. Met mijn plaat hoop ik het juiste publiek te vinden en ik hoop dat zij mij ook vinden.’

Live

live

Paradiso Amsterdam Bevrijdingsfestival Almere Bevrijdingsfestival Haarlem LVC Leiden Tivoli De Helling Utrecht Paardcafé Den Haag Melkweg Amsterdam Mezz Breda Paardcafé Den Haag Kroepoekfabriek Vlaardingen

Ritme

28 april 5 mei 5 mei 10 mei 17 mei 18 mei 25 mei 31 mei 8 juni 23 juni

Mede daardoor besloot Ed iets te doen dat bij velen tot verbeelding spreekt: hij zei zijn acht-tot-vijf-baan op, leverde zijn leaseauto in en

www.edstruijlaart.nl mei/juni 2012

FRET

Muzikale duizendpoot 16

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Het was muzikaal een tijdje stil rond rapper Dio. Maar eind juni slaat hij keihard terug met zijn nieuwe album Benjamin Braaf Festival, naar eigen zeggen een muzikale mengelmoes van de live sound van vroeger en de invloeden van nu. Een plaat met een verrassend geluid. All part of his masterplanâ&#x20AC;Ś Tekst Nancy Tjalondo Fotoâ&#x20AC;&#x2122;s Lo Andela

mei/juni 2012

FRET

â&#x20AC;&#x2DC;Ik moest mijzelf weer opnieuw uitvinden. Ik moest weten welke stappen ik wilde nemen om te groeien. Ik wilde betere muziek makenâ&#x20AC;&#x2122; 18

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Het is vier jaar geleden sinds Dio’s album Rock & Roll uitkwam. Een relatief lange tussenpauze voor een jonge artiest. Dio: ‘Ik moest mijzelf weer opnieuw uitvinden. Ik moest weten welke stappen ik wilde nemen om te groeien. Ik wilde betere muziek maken. Mijn vorige album was geproduceerd door The Opposites, maar we waren een beetje uit elkaar gegroeid. Voor dit album heb ik een nieuwe producer gevonden: Sir OJ. Hij is supergetalenteerd en hij begrijpt mijn visie. Daarbij ben ik een perfectionist. Ik wil geen muziek naar buiten brengen, als ik het zelf nog niet goed genoeg vind. Dus heb ik ruim de tijd genomen om deze plaat te maken. Ik ben er trots op!’

Terug naar de essentie De rode draad op zijn album is: muzikale vrijheid. Vandaar ook de term ‘festival’ in de albumtitel. Dio legt uit: ‘Op een festival is iedereen één. Het maakt niet uit welk genre er gespeeld wordt, want iedereen geniet. Dat geldt ook voor mijn plaat: alle genres die mij hebben geïnspireerd en beïnvloed de afgelopen tijd, heb ik toegepast op mijn sound. Dat is voornamelijk heel veel rock en heel veel pop, maar dat hoeven helemaal geen nummers van nu te zijn. Dat kan net zo goed een Michael Jackson-plaat zijn of een plaat van Bill Withers.’ Hoe omschrijft hij zijn nieuwe sound? ‘Ik wilde heel graag het livegeluid laten horen op dit album. Ik heb daarom vooral geluisterd hoe andere artiesten dit hebben gedaan. The Love Below van Outkast en St. Elsewhere van Gnarls Barkley vind ik bijvoorbeeld heel erg tof. Het kwam echt neer op veel luisteren, veel luisteren, veel luisteren. Hoe doen ze dit, hoe doen ze dat? Tracks heen en weer sturen naar mijn producer. Uiteindelijk hebben we iets eigens gecreëerd. We zijn terug gegaan naar de essentie van écht muziek maken. Hoe ze dat vroeger altijd deden met blaasinstrumenten, gitaren, toetsen… Het is nog steeds wel een mix hoor, het is niet alleen maar een band. Het is een mengelmoes geworden van hoe ze vroeger muziek maakten en de invloeden van nu.’

Tjeerd Bomhof ‘Iemand met wie OJ en ik heel nauw hebben samengewerkt is Tjeerd Bomhof (Voicst en Dazzled Kid, red.) en dat was voor mij een heel nieuwe insteek. Hij komt natuurlijk uit de popwereld, hij heeft gewerkt met Anouk en noem maar op. Dat was voor mij weer heel iets anders, een andere formule. De nummers die ik met hem heb gemaakt zijn dan ook heel pop geworden. Ik heb op mijn eerste plaat een nummer met Voicst gemaakt (Het Is Je Boy, red.). We hebben altijd goed contact gehouden en afgelopen jaar kwam hij af en toe naar mijn huis. Dan nam hij zijn gitaar mee en begonnen we gewoon from scratch. Dan speelde hij iets en kwam ik met een melodielijntje en dat is allemaal

uitgegroeid tot de tofste nummers op het album. Tjeerd is ook een beetje mijn mentor, omdat ik op dit album ook wat meer zing. Ik heb heel veel aan hem gehad.’ Andere artiesten met wie Dio heeft samengewerkt op zijn nieuwe album zijn Sef en Hadewych Minis. Dio: ‘Sef, ja natuurlijk. Mijn beste vriend, bijna onmisbaar op mijn plaat. Het nummer dat ik met Hadewych heb opgenomen, wordt de volgende single. Het is een nummer dat Tjeerd heeft gecomponeerd en heet Ze Houdt Van Me. Hadewych en ik hadden altijd het plan om samen een nummer te doen, al voordat we samen in ‘Wie is de mol?’ zaten. Het is misschien een onverwachte samenwerking, maar ik denk dat de fans sowieso het onverwachte moeten verwachten van deze plaat.’ ‘Ik denk dat het wel even schrikken wordt, maar dat was ook zo met het eerste album. Toen zeiden ze ook: ‘Wat de fuck ben jij nou weer aan het doen? Dit ben jij helemaal niet.’ Ik verwacht dat ze dat nu ook zullen denken. Dat ik weer een heel nieuwe weg ben ingeslagen en dat ze zich zullen afvragen waarom. Ik vind het wel leuk om die reactie op te roepen. Maar ik doe het vooral voor mezelf. Ik heb vanaf het begin al tegen iedereen gezegd: ik wil muziek maken die ik wil maken en ik wil mijzelf daarin constant vernieuwen. Vandaar dat ik in het begin ook allerlei verschillende dingen heb gedaan, zodat je mij niet in een bepaald genre kon plaatsen. Oké, het was rap maar ik deed het net iets anders dan de rest. Op deze manier kan ik mijzelf blijven en blijft het voor mezelf ook leuk, want ik ken mezelf. Ik kan niet heel lang hetzelfde blijven doen!’

Leren door te vallen Op Benjamin Braaf Festival zingt Dio een stuk meer. Beschouwt hij zichzelf nu als een zanger? ‘Nee, zeker niet! Ik ben een rapper die een beetje een melodie probeert aan te houden. Mensen moeten ook niet gek opkijken als het soms misschien een beetje raar klinkt. Ik zit nu in een fase dat ik aan het experimenteren ben. Ik probeer dingen uit. Dus ik zie mezelf zeker niet als een zanger. Maar het kutte is dat wanneer ik liedjes schrijf, ik wel altijd de melodie al in mijn hoofd heb en dat ik dat dan nooit kon uiten.’ ‘Op mijn vorige plaat liet ik anderen de zangpartijen inzingen, maar op een gegeven moment probeerde ik het gewoon zelf. Ik heb zanglessen genomen en ik kan nu best een beetje toon aanhouden haha… Fuck it. Je leert door te vallen. Maar het gaat goed! Ik liet Dansen In Jou aan Big2 horen, waarop hij zei: ‘wow! Je kunt gewoon zingen!’ Big2 heeft mijn hele eerste plaat geproduceerd en destijds mocht ik niet eens probéren te zingen, omdat het zo vals was als een kraai. Kijk, ik blijf een perfectionist, dus ik hoor dat het beter kan, maar die strijd is goed. Die onzekerheid heeft mij ver gebracht.’ mei/juni 2012

FRET

Hoewel hij hier en daar wel eens een serieus nummer over zijn vader of een gebroken hart heeft gemaakt, staat Dio vooral bekend om zijn nummers over meiden en feesten. Hoe is die thematische verhouding op zijn nieuwe album? Dio: ‘Die is niet veel veranderd. De liefde zal mij sowieso altijd blijven raken, maar natuurlijk staan er op dit album veel feestnummers. Het heet Benjamin Braaf Festival dus dan kun je niet verwachten dat er heel veel nummers op staan die een gevoelige snaar zullen raken. Maar ik heb wel een nummer geschreven over mijn moeder. Elke rapper moet wel een nummer over z’n moeder hebben geschreven, toch? Het is een apart nummer geworden en zeker een van de mooiste nummers op het album. Nee, ik had niet veel tijd nodig om het te schrijven. Net als met Papa op het vorige album leek het nummer zich vanzelf te schrijven.’

Tegen de regels in Over de belangrijkste ontwikkeling die de rapper de afgelopen paar jaar heeft doorgemaakt, is hij glashelder. ‘Het kritisch kijken naar mezelf. Dat is wat er het meest is veranderd. Ik ben volwassen en veel zorgvuldiger geworden in de keuzes die ik maak met mijn muziek. Ik wil alleen nog maar het beste van het beste en daar streef ik ook naar. Ook in mijn teksten. En dat uit zich in alles. De sound is veel meer volwassen en daarmee beter geworden. Daar waar we voorheen maar een beetje aan het kloten waren of het gewoon maar in het midden lieten, zijn we nu alles op een hoog niveau aan het uitwerken. Maar goed, voorheen was ik nog maar twee jaar bezig met rap en was ik alles nog aan het uitvogelen. En dat was leuk, ik had heel veel plezier. Ik weet nu gewoon veel beter wat ik wil. Wat dat is? Goede platen maken!’ Maar wat is zijn definitie dan van een ‘goede plaat’? Dio: ‘Als hij muzikaal van top tot teen goed in elkaar zit. Dat alles van het begin tot het eind boeit. Ik denk dan nu aan de single met Hadewych, omdat dat misschien wel de vetste track is die ik ooit heb gemaakt. Dat nummer neemt mij iedere keer weer mee. Telkens als ik het heb gehoord, wil ik het opnieuw beluisteren. Is het heel erg om zo over een eigen nummer te praten? Maar ik vind het gewoon echt een ontzettend goed nummer, met alle credits naar Tjeerd. De muziek die hij daar voor heeft geschreven is gewoon geniaal! Het is iets wat ik nog nooit heb gemaakt en daar kan ik zo blij van worden, omdat dat voldoet aan mijn definitie van een goede plaat. Zo werkt dat. Je verzamelt goede mensen om je heen, net als bij het samenstellen van een voetbalteam. Wanneer je met topsporters speelt, dan wil je minimaal op hun niveau meespelen. Of beter.’

Muzikale duizendpoot Het grote publiek kent de jonge rapper vooral van zijn samenwerking met anderen, zoals The Opposites, Kempi, The Partysquad, Sef. Wat

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

‘Je maakt iets wat jij leuk vindt en dan wordt er zo heftig op gereageerd, omdat het niet voldoet aan de regels’

zegt dat over hem als muzikant? Dio: ‘Dat ik een muzikale duizendpoot ben. Ja, ik voel mij daarin thuis. Ik wil niet vastzitten aan mijn muziek. Ik wil niet dat mensen zeggen: ‘Oke, jij kan dit en dat ga je de hele tijd blijven doen. En als je dat niet doet, dan ben je niet meer wie je bent.’ Ik ben juist wie ik ben, omdat ik al die dingen die ik leuk vind ook doe. Dus dan maak ik een plaat met The Opposites of met The Partysquad of met Sef of met George Baker of met Tjeerd. Ik vind het allemaal leuk dus waarom zou ik het niet allemaal doen?’ De diversiteit in de muziek die hij met anderen maakt, zal het publiek moeten dwingen om hem niet in een hokje te stoppen. Iets wat volgens hem nog te vaak gebeurt in de Nederlandse muziekwereld. Dio: ‘Kijk naar The Opposites. Zij wilden een mainstreamplaat maken en kwamen met Slaap, wat ik nog steeds een heel vette track vind. Zij werden daar zó mee afgepoeierd door de zogenaamde credible hiphopscene. Met Tijdmachine kreeg ik die shit ook over me heen. Ik zou je nu wel kunnen zeggen dat het me niet zoveel meer doet, maar het was wel moeilijk in het begin. Je wortels liggen in die scene, je liefde voor muziek ligt daar. En om dan te horen dat het geen echt hiphopnummer is, dat doet wel wat met je. Je maakt iets wat jij leuk vindt en dan wordt er zo heftig op gereageerd, omdat het niet voldoet aan de regels. Maar ik wist toen al dat ik bezig was met een groter plan. Mijn muzieksmaak is gewoon veel breder en ik denk dat dit uiteindelijk ook goed zal zijn voor de hiphop. Wacht maar…’

Live

4 mei 5 mei 17 mei 18 mei 25 mei 1 juni 2 juni 15 juni

Live

Fenix Sittard Bevrijdingsfestival Breda Burgerweeshuis Deventer De Groene Engel Oss Tivoli De Helling Utrecht De Effenaar Eindhoven Underground Lelystad Romein Leeuwarden

live

www.diomusic.nl mei/juni 2012

FRET

Foto Marco Bakker

ALASCAACSA LA

‘We kunnen mensen echt een mooie avond geven’ Van niets naar iets, dat vat de korte geschiedenis van indiefolkband AlascA treffend samen. Het debuutalbum Actors & Liars heeft de vier jonge Volendammers in één klap op de kaart gezet.

onze plaat iets neer te zetten dat dezelfde gevoelens oproept als een album van Sufjan Stevens dat bijvoorbeeld kan. We houden van muziek als ambacht, waarbij er veel moeite in is gestoken. We zijn een typische producerende band, niet het soort band dat in twee weken tijd een album in elkaar knalt.’

Openbaring Tekst Daniël Evers

In de beginfase hebben Frank Bond, Ferdinand Jonk, William Bond en Louis van Sinderen in hun thuisplaats voor veel lege zalen gespeeld. Frank licht toe: ‘Ervoor kiezen om iets anders te doen dan de meeste bands in Volendam vereist veel inspanning, tijd en energie, omdat je mensen echt moet veroveren en overtuigen.’ Ferdinand: ‘Je wordt vrij snel veroordeeld. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind.’ William: ‘In het begin voelden wij ons niet gewaardeerd. We wilden er bijna mee stoppen, tot we twee mensen tegenkwamen die onze muziek wilden uitgeven. Dat gaf ons zelfvertrouwen.’ Frank: Het klinkt misschien een beetje stom, maar we wisten altijd dat we op de goede weg waren. We noemden onszelf Noord-Korea; achter het bamboescherm maakten wij atoombommen en niemand die er naar omkeek.’ De ommezwaai komt als Leo Blokhuis (‘Dé belofte voor 2012’), Jan Akkerman (‘Magisch’) en Fleet Foxes-zanger Robin Pecknold zich lyrisch uitspreken over Actors & Liars. Laatstgenoemde ziet in AlascA het Europese antwoord op henzelf. Frank: ‘Heel tof om te horen natuurlijk, maar ik denk niet dat wij simpelweg een antwoord zijn. Wij staan op onszelf. Onze basis zijn oude artiesten als Fairport Convention, Steeleye Span en The Doors tot nieuwere dingen als Yeasayer, Sufjan Stevens, The Shins en Midlake. Onze bedoeling was om met

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

De muziek laat zich het beste omschrijven als Engelse folkmuziek, een genre dat door Mumford & Sons zowaar toegankelijk is gemaakt. Louis: ‘Zij hebben echt een deur voor ons opengezet. Een banjo werd ineens hapklaar.’ Frank: ‘Het is mooi om te zien dat dit soort artiesten succesvol kan zijn. Toen ik Fleet Foxes voor het eerst hoorde, was dat ook een soort openbaring. Het kan dus toch: Crosby, Stills, Nash and Young in een eigentijdse jas.’ Zoals de albumtitel doet vermoeden, vormen acteurs en leugenaars de rode draad op de plaat. Frank: ‘Soms denk ik wel eens: waar zijn we eigenlijk mee bezig? Die maatschappijkritiek probeer ik dan in metaforen te verwoorden. Net als Bob Dylan dat ook deed. Verder zing ik veel over Engelse literatuur die ik lees. Het postmodernisme speelt daarin een grote rol. Maar ook situaties die binnen de band spelen, komen aan bod. Het album vormt een fotoboek van onze afgelopen vier jaar.’ De intenties voor de komende tijd zijn duidelijk. Ferdinand: ‘We willen mensen overtuigen van ons kunnen. Zoveel mogelijk spelen.’ Frank: ‘We kunnen mensen echt een mooie avond geven met onze muziek. Daar willen wij de kans voor krijgen.’

Live

12 mei

Live

De Groene Zwaan De Rijp

www.alascamusic.com

live

mei/juni 2012

FRET

Het ironische feest van Meertalige gekkigheid van een andere planeet. Zo kon de muziek van Le Le’s debuutalbum Flage uit 2007 het beste getypeerd worden. Met de nieuwe cd Partytime brengt het trio naast de nodige gein ook overdenkingsstof mee. ‘Het is de waarheid met een lolbroek aan.’

Tekst Daniël Evers

Achter Le Le schuilen – voor wie dat nog niet weet – Pepijn Lanen, die we beter kennen als Faberyayo van De Jeugd van Tegenwoordig, beatmaker Rimer Veeman (ook bekend als Rimer Londen en betrokken bij onder andere Bastian en Comtron) en Pieter Janssen, oftewel de grafisch ontwerper en illustrator Piet Parra. Naast alle andere projecten die aandacht vragen, vinden de jongens het belangrijk om hun kindje Le Le te onderhouden. Rimer: ‘Ik maak veel muziek in opdracht en juist daarom is het goed dat Le Le er is. Daarmee kunnen we gewoon doen waar we zin in hebben, zonder enige verplichtingen.’ Pieter: ‘Het is lekker om tegelijk met mijn Parra-werkzaamheden ook bezig te zijn met muziek. Zonder het een, was het ander er niet. Het voedt elkaar.’ Pepijn: ‘De Jeugd is voor mij belangrijk voor de financiën en zo. Bij Le Le kan ik al mijn creativiteit kwijt. Tussen het eerste en het tweede album heb ik ook altijd geprobeerd om te zorgen dat we ermee bezig bleven en dat er ontwikkeling plaatsvond.’

Geen druk Debuut Flage bezorgde Le Le naast nationaal tevens internationaal succes. De culthit Breakfast deed het bijvoorbeeld goed in de Verenigde Staten. Was er daardoor bij Partytime sprake van druk? Pepijn Lanen: ‘Nee, niet echt hoor. We hebben op een gegeven moment zelf gewoon richting het label aangegeven dat we een album klaar hadden. Er is nooit een deadline gesteld of iets dergelijks. We waren heel vrij.’ Pieter voegt toe: ‘Maar het moest er nu gewoon wel een keer uitkomen. We hebben er zo’n lange periode aan gewerkt. Op een gegeven moment ben je er klaar voor en moet het gebundeld worden. Maar niet met in het achterhoofd dat er een tweede Breakfast op moest staan, of zo. We zijn altijd op dezelfde manier doorgegaan. Doordat we misschien niet heel veel verwachten, is er ook geen druk.’ Op Partytime ontbreken Duitse en Franse liedjes zoals we die van Flage kennen. Pepijn: ‘Die tijd is voorbij. Dat was 2007, nu is het 2012. Ik ben meer toegegroeid naar liedjes met een poppy structuur en daar passen Nederlandse en Engelse teksten beter bij.’

Neen Misschien is het mede door die vocabulaire ontwikkeling dat Partytime minder als een rariteitenkabinet klinkt. Pepijn: ‘Qua songstructuur is het ook allemaal wat volgroeider en wat minder ‘zet de microfoon aan en ik zeg wel van alles’.’ Rimer: ‘En productioneel gezien is de stijl nu wat minder beuken en electro-achtig.’

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Pieter: ‘Daarbij is de MPC, een drumcomputer waarmee ik samplede, eruit. Dat gaf een soort rommeligheid die nu verdwenen is.’ De teksten waarmee Pepijn zijn soms niet te volgen gedachten weet te vangen, zijn gelukkig onveranderd gebleven. Ze gaan over bekende thema’s als drank, drugs en seks, maar ook over minder voor de hand liggende onderwerpen, zoals een verboden romance tussen mens en varken, het programma prijzenslag van Pierre van Ostade en angstaanjagende truien. Of neem het nummer Neen, volgens Pepijn ‘een aanklacht tegen de omhelzing der middelmatigheid die overal in de wereld heerst’. Zijn toelichting: ‘In Amerika bestaat er een deken met mouwen, zodat je zonder de deken af te hoeven doen de afstandsbediening kunt pakken. Dat vind ik best wel ver gaan. Maar het was niet per se de bedoeling een nummer te maken over zaken waaraan

‘Onze liedjes gaan wel degelijk ergens over’ wij ons storen. Er zitten ook dingen tussen waar we ons goedgezegd helemaal niet zo druk over maken. Zoals ramen in je huis.’ Pieter: ‘Uiteindelijk is dat weer heel diep, omdat het slaat op onszelf. We sluiten ons alle drie graag af van de buitenwereld met de gordijnen dicht.’ Pepijn: ‘We zeggen tussendoor van dat soort serieuze dingen, zodat het afwisselt met de absurde delen en het extra hard aankomt. De nummers zitten er vol mee.’

Kaasblokjes Niet iedereen zal Le Le serieus kunnen nemen, daar zijn de heren zich bewust van, maar is dat terecht? Pepijn: ‘Onze muziek is niet voor iedereen. Er zijn mensen van exact mijn leeftijd, of zelfs jonger, die het

helemaal niets vinden. Maar onze liedjes gaan wel degelijk ergens over. Onder het oppervlak schuilt een diepere laag.’ Pieter: ‘Je kan onze muziek als heel oppervlakkig beschouwen, maar wij zien het als absurdistisch. Daar houden we alle drie van. Het is de waarheid met een lolbroek aan. De naam Partytime en de voorkant van het album (met drie ballonnen en wat confetti, red.) zijn ook ironisch bedoeld. Het geeft het slechtste feest ooit weer in een of andere suffe zaal met staantafels en kaasblokjes, maar waar je wel het mooiste meisje zoent en veel gekke dingen meemaakt. Het dekt de lading niet helemaal, en laat dat nu net de grap zijn.’ www.myspace.com/lelemusique

mei/juni 2012

FRET

CASE

‘Ik werk niet vanuit cynisme, maar vanuit liefde’

Zondagavond 11 maart, kwart over tien. Case Mayfield loopt het podium op in Rotown, Rotterdam. Hij stemt nog een gitaar, kijkt het café in, loopt naar de microfoon en bedankt het publiek dat ze zo geweldig naar zijn support-act Kim Janssen hebben geluisterd. ‘Ik ben Case Mayfield, dit is de eerste show van mijn tour met band, vandaar onze blije koppen en dat schoolreisjesgevoel. Ik zou zeggen: jullie ook veel plezier vanavond. Maar dat kan helemaal niet; ik speel heel depressieve muziek. Nou, succes dan maar!”

Tekst Willem Jongeneelen Foto’s Joni Spaan

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

MAYFIELD mei/juni 2012

FRET

‘Ik was vaak boos. Tot ik eindelijk wist wat ik moest gaan doen’

Een paar dagen later blikken we terug op dat optreden. Case Mayfield heet thuis gewoon Kees Veerman en is exact dezelfde goedlachse, uitmuntend relativerende 24-jarige jongeman als op het podium. Hij is er nog van onder de indruk. ‘Het was zoals ik het het liefste wil hebben: stil. Ze hadden me vooraf gewaarschuwd dat ze daar aan de bar zouden zitten ouwehoeren, maar niets van dat alles. Als het stil is, hoor je ook alle subtiele geluidjes, de kraakjes, de ribbels van de snaren, de zuchten. Als je op een podium staat, wil je geen wand tussen jou en de zaal. Het is niet wij versus het publiek. Het moet een wisselwerking zijn.’ Case Mayfield heeft niet voor de gemakkelijke weg gekozen. Je moet behoorlijk eigenwijs en overtuigd van jezelf zijn als je denkt dat je het in Nederland kunt redden door als singer-songwriter door het leven te gaan. ‘Dat ligt er maar net aan wat je doel is. Ik denk niet in termen als dat ik het zo nodig wil gaan maken. Laatst vroegen ze me of ik nu was doorgebroken. Rare vraag. Moet ik mezelf doelen stellen? Gewoon jezelf blijven en doen wat je wilt doen, dat werkt het beste. Bands hebben het trouwens moeilijker dan singer-songwriters om te overleven. Met alleen een gitaar kun je overal heen als je wilt spelen.’ ‘De gevestigde orde overtuigen, dat is weer iets anders. Natuurlijk wil ik mijn muziek met anderen delen. Daarvoor neem je een cd op, laat

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

je die persen en verdelen. Tot zo ver houd ik me aan de regels en speel ik het spel mee. Op de rest heb ik geen invloed. Al het andere in de business, dat zijn symptomen. Ik moet alleen zaken zien te delen waar ik honderd procent achter sta. Wat ik, Tim Knol en Blaudzun maken, dat sluit toevallig aan bij de vraag op dit moment. Dat is ons geluk. Maar stel dat ik Saksische orgelmuziek zou maken, en daar voor dezelfde honderd procent achter zou staan, dan wordt het een stuk moeilijker. Maar ook dan zou ik stug volhouden.’ ‘Ik weet waar ik voor gemaakt ben. Daaruit vloeit al het andere. Het belangrijkste is dat ik kan doen wat ik wil doen. In Rotown resulteerde dat in een luisterorgie. Dan is het zingen van een lied net zo mooi als het schrijven ervan. Maar ook als het publiek niet zo stil was geweest, of minder goed had gereageerd, zou ik die liedjes schrijven en exact hetzelfde blijven doen. Is het gehoord willen worden en geld verdienen, of is het kunst? Je kunt niet te lang tegen jezelf liegen. Dan vernietig je jezelf.’

Boos Open staan voor alles, zonder gekrenkt te kunnen worden. Zo staat Kees in het leven. Een slechte recensie? Het maakt hem niets uit. ‘Ik kan er toch niets tegen doen. Ik sta achter dat wat ik doe, en dat staat compleet los van de mening van anderen. Een vriend van me zat laatst

CASE

‘Waarom zou iemand maar één plaat per jaar mogen maken. Waar komt dat idee vandaan?’

helemaal stuk. Hij was aan zichzelf gaan twijfelen. Hij had een boek geschreven en de recensent had het neergesabeld. Ik zei tegen hem: wees eerst zelf eens tevreden. Want hoe kun je een ander nu iets leren, als je niet in jezelf gelooft? Dat leer je volgens mij op de lagere school al. Heb ik daar toch nog iets van opgestoken, ha ha.’ Kees Veerman heeft de naam een vervelende nare jongen geweest te zijn. Hij draait daar ook helemaal niet omheen. ‘Dat was ook zo. Ik was vaak boos. Tot ik eindelijk wist wat ik moest gaan doen. Dat nare mannetje verdween daarna vanzelf. Ik ben nog wel kritisch, maar vanuit een liefdespunt, niet ongenuanceerd. Vroeger was het kut omdat het kut was. Voor die periode in een mensenleven hebben ze trouwens ook een naam bedacht. Die heet puberteit.’

Mediteren De op jonge leeftijd van Volendam naar Amsterdam uitgeweken Case Mayfield kan zijn gevoelens nu kwijt in songs. Gênant eerlijke songs vaak, met onderwerpen die hij dicht bij huis, of soms zelfs letterlijk thuis, in Volendam, haalt. Een drietal songs op zijn zeer intense debuut The Many Colored Beast handelt ook daadwerkelijk over zijn daar nog altijd woonachtige ouders. Case blijkt een meester in het veel zeggen met weinig woorden. Iedere zin is raak. Van mijn vraag of hij veel schrapt tijdens het schrijfproces kijkt hij vreemd op. ‘Nee, het komt eruit zoals het eruit komt. Ik heb een pen en een gitaar en daar gebeurt het mee. Het is ook geen zwaar werk. Er is iets aan de gang en wat het is, dat is het. Schrappen doe ik niet. Omdat jij er nu naar vraagt, zit ik er over na te denken hoe een lied is ontstaan. Maar daar wil ik helemaal niet over nadenken. Zoals we nu met de band dingen creëren, dat lijkt soms wel mediteren. We willen samen in een sfeer terecht zien te komen. Laatst vroegen ze of we aan het experimenteren waren. Dat is het helemaal niet, alleen mensen blijken die manier van muziek maken niet meer gewend te zijn. Ik heb juist last met nieuwe muziek. Ik haal het langzaam in. Vandaag kocht ik The Wall van Pink Floyd. Die band wist nog wel hoe dat moest. Binnenkort begin ik aan Nick Cave.’ ‘Muziek maken en songs schrijven vormen een raar proces. Dat werkt voor iedereen weer anders. Er is een soort blokkade in de mens om het luik te openen waar het doorheen moet gaan komen. Bij de een moet dat openen spontaan gaan, de ander ziet het als een kantoorbaan. Weer iemand anders moet een paar weken naar de hei in Denemarken om daar naakt op een berenvel te gaan liggen. Van dat laatste verdenk ik Blaudzun wel eens, haha. Ik vind alles best, als die liedjes er maar uitkomen. En wat dat berenvel op de hei betreft; als er twee donkere naakte dames bij aanwezig zijn, dan is de kans groot dat die aanpak ook voor mij gaat werken!’

Eerlijk Eerlijk zijn, daar draait het allemaal om in het leven van Kees Veerman. ‘Als mensen mij iets kwalijk nemen, dan zit ik daar niet mee. Dat kost hen energie, mij niet. Leuk dat je er mee zit, zeg ik dan. Wil je erover praten, over wat er mis is met mij? Soms noemen ze mij wel eens cynisch. Dat ben ik niet. Cynisme is bedacht door mensen die iets

tegen de gevestigde orde te zeggen hebben. Bij mij is het meer iets van: klopt dit wel? Ik werk niet vanuit cynisme, maar vanuit liefde. Dat lied over mijn vader is geboren uit de constatering dat ik het jammer vind dat hij zich nooit het leven heeft gegund dat ik nu heb.’ ‘Ik sta er nooit bij stil dat er wel eens veel mensen zouden kunnen zijn die mijn muziek mooi zouden kunnen vinden. Ik wil ook helemaal niet beroemd worden. Of ik ooit in hele grote zalen zou willen optreden? De HMH? Dat is een bizar idee. Als ik dat ooit zou doen, dan is het op de voorwaarde dat ik de dag erna weer op het herentoilet van Emmeloord mag spelen. Concessies doe ik liever niet, maar soms zijn ze niet te vermijden. Gewoon doen dan en niet te veel meer over nadenken. Eén minuut in DWDD, dat is een fraai voorbeeld. Ik snap het effect ervan. Maar ik trek meteen daarna wel de conclusie dat Nederland een mooi muziekprogramma nodig heeft à la Jools Holland. En dan niet om half twaalf ’s avonds in een quizvorm met een schreeuwende Frank Lammers.’ De als soloartiest begonnen Case Mayfield heeft de nummers voor de opvolger van The Many Colored Beast al klaar. Die gaat heel anders klinken, omdat hij ze schreef met zijn huidige band in zijn hoofd. ‘Maar eerst verschijnt er in oktober dit jaar nog een album met rock à la The Black Keys en The Crazy Horse. We moeten nu die zware songs van mijn debuut zo geconcentreerd spelen, dat we daarna wel eens lekker willen springen, niet te veel nadenken en uit de bocht vliegen. En waarom zou iemand maar één plaat per jaar mogen maken. Waar komt dat idee vandaan?’

Live

17 mei 26 mei 9 juni 30 juni

Live

live

Dauwpop Hellendoorn Theater De NWE Vorst Tilburg Torenpop Festival Amersfoort De Beschaving Utrecht

www.casemayfield.com mei/juni 2012

FRET

DISQUIET

Het wachten waard De Utrechtse metalband Disquiet heeft twaalf jaar na oprichting eindelijk zijn debuut-cd uitgebracht. Het was het wachten waard, want op Scars Of Undying Grief laat het vijftal een kwalitatief hoogstaand potje melodieuze thrash horen.

producer Tommie Bonajo van de band Blind Sight te werken. Hij zette direct een moddervette moderne sound neer, waarmee de muziek nog beter uit de verf kwam.’ Gitarist Fabian Verweij schrijft alle muziek, die daarna door de band verder wordt uitgewerkt. De lange periode voorafgaand aan het debuutalbum werkte wat dat betreft in het voordeel van Disquiet. ‘Daardoor hadden we voldoende tijd om te zoeken naar leuke dubbelstemmige gitaarstukken, korte breaks of solo’s. Zo was de muziek ruim voor aanvang van de opnames af.’

Tekst Daan de Mooy

Prachtig artwork

Scars Of Undying Grief staat niet alleen muzikaal als een huis, ook de productie ervan is dik in orde. ‘De plaat klinkt glashelder en loodzwaar’, zegt drummer Arthur Stam. ‘Precies zoals we het in gedachten hadden afgaande op moderne thrash- en deathmetal-acts.’ Invloeden komen van Amerikaanse metalbands als Testament en Death en Europese tegenhangers zoals Arch Enemy. Het duurde lang voordat Disquiet de tijd rijp achtte om hun muziek met de buitenwereld te delen. Na 2002 werd zes jaar weinig tot niets van de band vernomen. Stam: ‘Bezettingswisselingen hebben behoorlijk veel roet in het eten gegooid. Gevolg daarvan was dat er steeds op cruciale momenten weer iets gebeurde waardoor de cd-opnames moesten worden uitgesteld. En ja, zonder representatieve plaat doe je een stuk minder mee. Voor je het weet ben je dan jaren verder.’

Muzikale hergeboorte Het weerhield de bandleden er niet van om te blijven geloven in hun muziek. In 2008 resulteerde dit in de promo-cd Hate Incarnate. ‘De promo zien we als een hergeboorte en de start van een nieuw tijdperk. We hadden zat nummers liggen en kozen ervoor om met de ervaren

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Tommie Bonajo produceerde ook het album. ‘We hebben zelf de demotracks opgenomen en zijn vervolgens richting Tommie gegaan om daar de gitaren op te nemen en te mixen en masteren. Al met al duurt een plaat opnemen altijd langer dan verwacht, zeker als je zoals ons heel erg op de details gaat zitten.’ Die details maken Scars wel tot een professioneel klinkende plaat. Ook het prachtige artwork draagt hieraan bij. ‘Het artwork sluit exact aan bij de thema’s die in de muziek voorkomen, namelijk menselijk leed. De littekens en puinhopen refereren aan de impact van ingrijpende gebeurtenissen in het leven van mensen. We hebben expres veel aandacht aan het artwork besteed aangezien je mensen in dit downloadtijdperk ook echt iets moet bieden voor hun geld.’

Live

27 april 5 mei 12 mei 19 mei

Live

Little Devil Tilburg The Cave Amsterdam The Basement Voorschoten Het Podium Hoogeveen

www. disquiet.nl

live

Backstage In de rubriek BACKSTAGE nu eens geen aandacht voor de band of artiest, maar voor de mensen die in de muziekwereld achter de schermen werken. Tekst John Buis

LUCAS VAN SLEGTENHORST BEROEP DIRECTEUR BIJ PUBLISHER CHRYSALIS SONGS BENELUX

roeger ging het bij publishing vooral om de auteursrechten op bladmuziek, nu draait het ook om airplay op de radio, concerten, televisiecommercials, computergames, films, tv-series, ringtones, downloads én fysieke verkopen. Er zijn meerdere inkomstenstromen waar auteursrecht op zit en waar de componist geld op verdient; daarbij kan de publisher helpen om dat goed te stroomlijnen en dus méér inkomsten eruit te halen. Het is in principe zo dat de publisher een manager is van de songwriter. Wat publishing voor mij leuk maakt, is dat wij het a&r-traject hebben overgenomen van platenmaatschappijen, die dat traject tegenwoordig vaak overslaan. Wij zoeken proactief naar nieuw talent om daarmee aan de slag te gaan. Als het af is, kunnen we het presenteren aan een label of kunnen we voorstellen om het in eigen beheer uit te brengen. In dat laatste geval kunnen wij voor ondersteuning zorgen. Er van uitgaande dat je een stal hebt die bestaat uit lokale artiesten en songwriters moet je wekelijks een soort van vinger aan de pols houden. Waar is iemand mee bezig en waar kunnen we helpen? Tegelijkertijd kijk je naar je eigen netwerk om te zien wie er een liedje zoekt voor een commercial of film, of welke artiest een song zoekt. Daar kun je weer koppelingen maken, ook als iemand een cowriter zoekt. Dan kan een van onze componisten naar voren geschoven worden. En verder, op de achtergrond, moet je de administratie goed bewaken. Heel veel artiesten die voorheen nooit een publishing deal hadden getekend, neigen nu toch naar een publishing deal, omdat ze zien dat hun cd’s minder verkopen. Ze hebben daardoor verlies aan inkomsten en ze zoeken nieuwe inkomsten. Die hopen ze te vinden via bijvoorbeeld gebruik van hun muziek voor reclame en film. Wij zitten heel dicht op die reclamebureaus en weten wat ze willen. Ik denk dat we best veel doen en dat wij in grote lijnen veel andere taken op ons nemen tegenwoordig. Denk aan begeleiding en strategie: welke stappen moeten we nemen, welke liedjes zijn goed en welke niet? Dat heeft

dus raakvlakken met de klassieke rol van een a&r-manager. Na twaalf jaar Chrysalis stopt 1 juli de joint venture in de Benelux en begint ik een eigen publishing- en muziekmaatschappij: Hot Streak Music. Daarmee heb ik wat betreft werkwijze nog meer flexibiliteit. Wij gaan ons onderscheiden met pop, alternative en dance en proberen een langetermijnvisie aan te houden. Als we een artiest van begin af aan opbouwen, dan hopen we er bij het derde album nog steeds bij betrokken te zijn en dan is het niet erg als het tweede album pas succesvol is.’ www.chrysalissongs.nl Backstage paspoort Naam: Lucas van Slegtenhorst Woonplaats: Utrecht Geboorteplaats: Hilversum Leeftijd: 38 jaar Huwelijkse staat: Samenwonend Eerste album: Thriller van Michael Jackson Laatste album: 21 van Adele Favoriete album: Exit Planet Dust van Chemical Brothers Eerste concert: AC/DC, Rijnhal, Arnhem 1988 Laatste concert: Renske Taminiau in Tivoli De Helling Beste optreden ooit gezien: Screaming Trees in Paradiso Favoriete NL band van dit moment: Kraak & Smaak Meest opmerkelijke klus ooit: Europese reclamecampagne voor Heineken met Moloko Welke (grote) muzikant had je altijd al willen zijn: Bassist Robert Trujillo van Suicidal Tendencies en Metallica Grote inspiratiebronnen: Rick Rubin (American Recordings) en Monte Conner (a&r Roadrunner) Meest succesvolle nummer door jullie uitgegeven: Thriller van Michael Jackson Wat mogen we in de komende twaalf maanden van je verwachten? Vanaf 1 juli start ik met een eigen music publishing company, genaamd Hot Streak Music Toekomst: Nog meer artiesten zullen muziek in eigen beheer uitbrengen met hulp van de kennis en financiële mogelijkheden van een publisher mei/juni 2012

FRET

Met de sterke debuutplaat VULTURE/PROVIDER onder de arm, een verse krabbel onder een platencontract bij Kytopia Records en een optreden op Noorderslag 2012 is het jaar zonnig begonnen voor de twee. Dat in tegenstelling tot 2011, toen Mathias en Linda het moeilijke besluit namen om verder te gaan zonder zanger Christian Kratzsch. ‘Dat was echt wel echt even wennen natuurlijk’, zegt Linda. Mathias vult aan: ‘Maar het was wel op het juiste moment, want het was vlak voordat we de studio in zouden gaan. En er zijn weinig processen die zo bindend werken als drie maanden in de studio zitten. Dus we kwamen daar wel als een sterk tweetal uit.’ De kleine bezetting heeft volgens Linda veel voordelen. ‘Alles werkt een stuk sneller als je met ze tweeën bent. Maar ja, je moet ook vaker rijden en meer sjouwen, haha.’

Tjeerd Bomhof Tijdens het gesprek valt meerdere malen de naam van Tjeerd Bomhof (Dazzled Kid), die een belangrijke spil binnen de band blijkt te zijn. Mathias: ‘Ik heb een tijd bij Voicst en Dazzled Kid meegespeeld en die Dazzled Kid-plaat is hier ook opgenomen. Op die manier heb ik een

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

aantal maanden in Kytopia gezeten en zo ben ik in aanraking gekomen met Simon Akkermans (C-Mon & Kypski, red.) die onze plaat heeft geproduceerd.’ Een andere samenwerking die via Tjeerd liep, is die met mixer Eli Janney (o.a. Girls Against Boys, The Rapture, Wilco). ‘Tjeerd kende Janney omdat hij de eerste cd van Voicst heeft gemixt. Daarnaast heb ik ook drie of vier nummers van onze plaat met Tjeerd geschreven’, vertelt Mathias. ‘Hij is voor ons wel heel belangrijk geweest. En nog steeds’, voegt Linda toe.

Kytopia Met de komst van Bombay Show Pig richt Kytopia Records zich op nieuwe, muzikale vlakken. Met een stijl die doet denken aan The Kills, Yeah Yeah Yeahs en Blood Red Shoes. Linda: ‘Ook voor Kytopia is het denk ik gaaf, want zij willen toch ook graag hun muzikale uitstraling verbreden. En daar passen wij dan wel heel goed in. Wij zijn de eerste band met gitaren, haha. Wij vinden het heel vet om daar deel van uit te maken.’ Simon Akkermans luistert vanuit de hoek van de kamer mee en vult aan: ‘Wat ik me bedenk, is dat Kytopia misschien wel het meeste indie-

Kytopia schudt op haar grondvesten als Bombay Show Pig haar repetitie aan het afwerken is. Je hoeft dan ook zeker geen Sherlock Holmes te zijn om gitarist Mathias Janmaat en drummer Linda van Leeuwen te vinden in het Utrechtse pand. De rauwe gitaar- en drumklanken voeren je vanzelf naar het enthousiaste indierockduo.

Tekst Ricardo Jupijn Foto Anna van Kooij

‘Zoveel mogelijk m eters maken’

label van Nederland is. Dus het is helemaal niet gek, alleen het is gewoon een muziekstijl die nog niet gehoord is binnen het label. Maar Colin (Benders, red.) gaat hier echt heel erg hard op, ook al zou die nooit een gitaar in zijn eigen muziek verwerken.’ De band heeft flink de tijd genomen om in Simons Kytopia-studio de plaat op te nemen. ‘We zijn eigenlijk van september tot en met maart bezig geweest met opnemen, mixen en masteren. Het is een heel vrij proces geweest, waarin we onszelf totaal niet beperkt hebben, in welke zin dan ook’, vertelt Linda. ‘Zeker als je het vergelijkt met alles wat we hiervoor hebben opgenomen. Toen deden we twee dagen drums en gitaar en vervolgens een paar dagen zang. Dan twee dagen mixen en de mixer deed dan ook gelijk de master. En dan was je klaar. Hoe we het nu hebben gedaan vond ik echt veel cooler.’ De locatie heeft ook een handje geholpen aan de experimentele drift van de band, vertelt Linda: ‘We hebben heel veel leentjebuur kunnen spelen bij het Kyteman Orchestra. Want zij waren aan de overkant aan het opnemen in dezelfde periode als wij. Dus als we bijvoorbeeld percussie wilden gebruiken, dan wisten we waar we moesten zijn.’

De band speelt al met allerlei mooie dromen over het buitenland. Maar eerst Nederland. ‘We willen natuurlijk wel graag dingen in het buitenland gaan doen, maar laten we eerst maar voeten aan de grond in Nederland proberen te krijgen. Lekker festivals spelen in de zomer en zoveel mogelijk meters proberen te maken. En dan eens kijken of we in het najaar een eigen clubtour kunnen doen.’

Live

27 april 5 mei 17 mei 18 mei 3 juni 30 juni

Live

013 Tilburg Bevrijdingspop Haarlem Dauwpop Hellendoorn Popcentrale Dordrecht Pagepop Stadskanaal De Beschaving Utrecht

live

www.bombayshowpig.com mei/juni 2012

FRET

SPACE

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Een tot studio omgebouwde bollenschuur, jarenlange ervaring en een voorkeur voor ondoorgrondelijke geluiden liggen ten grondslag aan de plaat Mr. Wagner, Please Give Us A Call van Space Siren. Dat, en pure liefde. Tekst Renate Sun-Louw Foto Isabel Nabuurs

E SIREn Corno Zwetsloot, Gwendolien Douglas, Ineke Duivenvoorde en Aico Turba hebben allemaal al flink wat muziekmakende jaren achter de rug, spelend in uiteenlopende indiebandjes met hier en daar wat cultsuccessen. Zoppo en Seesaw zijn waarschijnlijk de bekendste. Corno is daarnaast eigenaar van de Next-To-Jaap studio, muziekhemel tussen de bollenvelden. Hier is de huidige bezetting van Space Siren ontstaan. In 2005 was het nog een project van Corno en Ineke, die toen een single uitbrachten bij wijze van geboortekaartje voor hun dochter. ‘Dat werd wonderbaarlijk ontvangen, het werd bij de BBC opgepikt en gedraaid. Maar een echte band was er nog niet.’ Aico sloot zich aan in 2008, Gwendolien in 2009, waarna het viertal serieus aan de slag ging met optredens en opnames. ‘Het is pure liefde’, zegt Corno over de samenstelling van de band. ‘Het klikte gelijk’, vult Gwendolien aan. ‘We werden allemaal heel enthousiast en wilden er graag ontzettend veel tijd in stoppen – ik vind ons erg fanatiek.’

Erg fanatiek

Lijdensweg of niet, ze hebben enorm veel plezier gehad tijdens het maakproces. ‘Het is best bijzonder hoe wij opnemen. Dat bijvoorbeeld de één een ritmetje speelt, en dat de ander tussendoor snaren staat af te dempen. We hebben allebei een enorme voorliefde voor geluiden waarvan je je afvraagt wat het in godsnaam is. We gebruiken heel veel troep. Als je hier in de studio in alle hoeken en gaten kijkt, kom je van alles tegen, veertig of vijftig orgeltjes, bakken vol percussie, rare speelgoedgitaartjes, contactmicrofoontjes. Als we beginnen, hebben we vaak een liedje waarvan de basis nog vrij gewoon is. Van daaruit gaan we verder, actie en reactie. Soms gaat het heel gemakkelijk, soms ben je twee dagen aan het zwoegen en heb je er één orgeltje opgegooid en 37 gitaarpartijen weggemieterd.’ Ook in de zangpartijen probeert Gwendolien veel uit, ze houdt van de zoektocht. ‘We hebben een keer een hut gebouwd om de sfeer vast te houden.’

Ranzige kelder Hard werken Mr. Wagner, Please Give Us A Call is volledig analoog opgenomen. Kunst- en vliegwerk, volgens Corno, omdat er maar liefst twee mengtafels het loodje legden. ‘Nadat de eerste ermee stopte, lag de hele ruimte vol met kabels om alles te verlengen. Toen roken we een brandgeur... Het was in die zin echt een lijdensweg.’ Het klinkt als een wapenfeit waar hij erg mee in zijn nopjes is. ‘Ik ben dol op lijdenswegen’, voegt hij er even later ten overvloede aan toe. ‘Er zijn namelijk heel veel bandjes die gewoon een mooie plaat opnemen en dan denken, ‘nou, dat is mooi’. Terwijl er dan stukjes op blijken te staan die je het liefste wilt verdonkeremanen. Dat wilden we nu voorkomen, we wilden doorgaan totdat we zelf overal tevreden over waren. Dat heeft best veel tijd gekost.’ ‘Soms moet je hard werken om ergens te komen’, zegt Gwendolien. ‘Corno en ik hebben allebei een enorme bult op onze pols gehad, omdat we drie, vier dagen lang steeds hetzelfde fragment van één nummer hebben gespeeld. We zijn heel kritisch geweest, hebben hele gitaarpartijen en orgelpartijen geschrapt. Mooi opgenomen, goed gespeeld, maar er mist iets, dus hup, weg ermee. Als het een stapje hoger kán, dan moet het.’ Corno: ‘Meestal ben ik degene die niet tevreden is. Dan zie je de band zuchten: o nee, daar gaan we weer...’ Toch noemt hij zichzelf geen perfectionist. ‘Nou...’ zegt Gwendolien geringschattend. ‘Op muziekgebied vind ik je wel perfectionistisch.’ ‘Maar of een take foutloos gespeeld is, interesseert me geen drol’, verdedigt Corno zich. ‘Dan moet je soms toch de conclusie trekken dat het niets oproept. De intentie moet goed zijn.’

Corno heeft het nog nooit eerder zo naar z’n zin gehad met een band. ‘Ik zou het leuk vinden om dit keer een net iets grotere groep te bereiken. Maar Nederland is een schijtland wat muziek betreft. Ik heb het al zo vaak gehad met eerdere bandjes, dat ik dan steeds weer dezelfde vraag krijg van interviewers: Waarom zo moeilijk?’ En als ik dan zie dat Eric Corton op Pinkpop uit z’n bol gaat omdat The Specials weer bij elkaar zijn, dan maak ik me wel eens zorgen. Wij passen niet zo makkelijk in dat plaatje.’ Hij relativeert onmiddellijk: ‘Je merkt wel dat er weer steeds meer wordt georganiseerd, dat er een groep mensen serieus bezig is om iets neer te zetten. Als ik in zo’n ranzige kelder sta met een slechte geluidsinstallatie, dan word ik daar wel superenthousiast van. Er zijn genoeg leuke initiatieven.’ Gwendolien haalt haar schouders op: ‘Ik heb daar minder theorieën over. We hebben leuke optredens, we slaan niks af.’ Ze straalt van warmte voor de band: ‘Ik ben blij dat dit er is.’ Corno: ‘Ik leef hiervoor.’

2 mei

Live

dB’s Utrecht

live

www.spacesiren.nl mei/juni 2012

FRET

Du Im tch tij pa de ct ns

Tekst Arjen Davidse Foto’s Ben Houdijk

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

20 Ieder jaar in maart vormt de Texaanse stad Austin een week lang het middelpunt van de popmuziek. Tijdens South by Southwest (SXSW) treden daar enkele duizenden bands op voor vertegenwoordigers uit de muziekindustrie. Uit ons land waren dit keer Laidback Luke, Chuckie, Nobody Beats The Drum, Go Back To The Zoo, I Am Oak, DOPE D.O.D. en DJ Mason uitgenodigd. De laatste vier stonden ook op een door MusicXport.nl georganiseerde Dutch Impact Party.

ze t s de He wa . g am ak en da kw O w en nd st m ho e la ei I A e s at ge l H or let k d En be vo p ru or la l m d o e aa o in v ls ci e c e eal g. ge spe e d r d ed l la En g d de nti fe et a lm on e ta H idd l ﬁ te lic op m be a en d la rm e an de ter erl la n I e

FRET

SX 1

O a ok ge von G in te d o A m ke no Ba ui me idd nd g ck t F ri el . D do To ra ka s i a or T nk an n ar T he rij se ge na he Zo k, a sp as A o D ge re t i ge w ui n k s n e ts t e m de cy rd la n et g G d nd is e ro r ie o en er en ep up zel fd En int gro e e ge re te la ss nd e .

SW S

mei/juni 2012

D o op w pd eD g er e .O T ro eld Du .D na he ots wi tch . h ar Ag te jde Im iel ve en bo ‘s p d a rd cy ek ig ac an er G ing nin t P z in ro sk g’ ar ijn te up a o ty s rn . nt ve e ho at Di oo r en w io t o r bi ca na p te j h se al en r w et su t d er cc e w el es e d, . g

m e i / j u ni 2 0 1 2 V s ori pu terr g j N bl en aa ed ie o r z er k p el la als SX f e nd v S e se er W n v te sla , va an le gg n d vi e da e si ef a Ne e: s g d La ter in er ur vo he lan a o t ds Ja r d e ns e en .

SX 12

FRET

6 ti th w jde Str z aa ns ee te ien r j S t in nm s e XS A p in el de W us st en he m tin eâ&#x20AC;Ś . le et Al a t is s v ien h je on t et bi d all ep nn ba en ic en nd cl en ko je ub tru m sk s m t un t

, is tis e ra p d rg o ie ist, t b Ju he ? ls op . , a l jk je zoa urli k la ers atu r p st n aa o en w je p ur e En an td d ile to

t ee w n . ee rk er nu ed S t i n. ie e N oei b

lie

D w eD pl as ut ac d ch e’ it j Im … aa r w pa er ct p ke ro lij m k o ‘a tie ll c ov am er p th ag e n

e en le g ië an n. ﬁc tv de t of on or oor en te n w t s ge W ne di jk XS n n rli S ku va uu or te el at vo kt ve t n g de kt ef gin nt tre . ho di h o al ers Je itno toc stiv ek u fe zo om et ks H elu g

FRET

mei/juni 2012

ZANILLYA ‘Ik kom uit een achterstandspositie’

Zanillya Farrell (28) is net van Tilburg naar Almere VERHUISD, is al over de helft van haar opleiding aan de Fontys Rockacademie en werkt aan haar debuutalbum. ‘Ik treed al op sinds ik drie ben, maar dat was met ballet’, vertelt ze. ‘In 2005 begon ik als backupmc van Blaxtar, daar heb ik mijn ervaring opgedaan. In het begin stond ik heel bang met een microfoon in mijn hand op het podium. Ik was heel verlegen.’ Zanillya – kind van een Macedonische moeder en een Arubaanse vader – werd geboren in Duitsland, woonde in Enschede, Lelystad en Almere, tot ze op haar vijftiende bij haar vader (bekend van Boney M) introk. ‘Hij liet me altijd erg vrij en als kind wil je dat toch het liefst. Tien jaar lang heb ik bij hem in Gaasperplas gewoond. Hij wilde trouwens niet dat ik de muziek in zou gaan; de business is zwaar. Dat is een van de redenen waarom ik naar school ben gegaan: ik wilde graag over die business leren. Nu weet bijvoorbeeld dat ik niet zo maar iets moet tekenen, maar eerst naar een advocaat moet gaan. Mijn vader tekende continue als hij met Boney M op tour was. Dan kreeg hij een dikke zak met geld, maar uiteindelijk heeft hij al zijn rechten weggetekend.’

Zwaar

Zanillya is de eerste vrouwelijke rapper die de Grote Prijs won. Na dat succes is ze niet in een zwart gat gevallen – de tijd voor zoiets ontbreekt haar gewoon, en aandacht is er genoeg.

Tekst Arjan van Sorge

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Zanillya Farrell werkt samen met producer THEprinceOFfbeatz (Humphrey Themen) aan haar eerste album. ‘Ik vind het belangrijk om live-elementen toe te voegen. Ik ben niet alleen hiphop, ik houd ook van andere stijlen. Als het alleen maar straight hiphop is dan mist er voor mij iets. Door een gitaar of blazers toe te voegen, krijg je meer dat Caribische, funky en jazzy – dat spreekt me meer aan. Het is echt een mix.’ Maar hiphop blijft de basis voor de raps van Zanillya. Zingen zit er misschien ook nog wel in voor de toekomst, want op de Rockacademie krijgt ze ook zangles. Ze stopt veel tijd in haar opleiding. ‘Een jaar lang heb ik weinig contact gehad met mensen, me alleen maar gefocust op school. Ik moest uit het niets piano leren spelen, om je propedeuse te halen moet je kunnen spelen, akkoorden kunnen herkennen – zucht – heel moeilijk was dat. Het was heel zwaar, maar ik heb het gehaald. Ik kom uit een achterstandspositie, de rest had al pianoof zangervaring. Ze lieten me doorgaan omdat ik zo’n sprong had gemaakt, maar ik moet er nog steeds aan wennen. Sinds ik daar op school zit, hoor ik muziek wel beter, ik ben er echt in gegroeid!’ www.zanillya.com

dezevenHoofdzonden 1

Luiheid

Lust

Gierigheid

Jaloezie

Gulzigheid

Woede

IJdelheid

‘Ik ben ontzettend lui als ik dingen moet doen waar ik niet achter sta. Godzijdank kan ik tegenwoordig zelf bepalen wat ik wel of niet doe, maar toen ik nog op school zat, was ik vaak met nog geen twintig paarden mijn bed uit te krijgen. Simpelweg omdat ik ’s nachts te lang opbleef. Soms zijn er nog steeds momenten dat ik mezelf een goede trap onder mijn kont moet geven. Als ik bijvoorbeeld al een hele week muziek aan het schrijven ben en voor mijn gevoel nog niet genoeg gedaan heb.’

‘Jarenlang was ik iemand die nog geen week een relatie kon volhouden. Dat kwam omdat ik erg op mijn vrijheid gesteld was. En zie, een maand of acht geleden ben ik de vrouw van mijn dromen tegengekomen. En daar geniet ik nog steeds elke dag van. De ‘lust’ was blijkbaar zo groot dat ik na een paar keer afspreken al voorstelde om samen te wonen. Ondanks dat er genoeg verleidingen zijn als je op tournee bent, heb ik nooit problemen gehad om mij in te houden. Zolang de vrouw die je thuis hebt zitten maar leuk genoeg is, weet je wel beter.’

ROBIN VAN LOENEN (DESTINE) Destine presenteerde onlangs een nieuwe dvd (Footprints: A Year In The Life) en cd (Illuminate), de tweede plaat van de populaire band. Tussendoor volgde een uit gebreide tournee door Enge land. Een gesprek met zanger en gitarist Robin van Loenen over de zeven hoofdzonden. Tekst Arnold van Huet

‘Ik ben niet rijk genoeg om gierig te zijn, maar als ik wel rijk was, zou ik alles meteen weer uitgeven. Waaraan? Aan alle dingen die mij helpen mijn dromen waar te maken. Ik ken veel verhalen van mensen die spijt hebben dat ze niet vol geleefd hebben toen ze jong waren. Ik probeer alles uit het leven te halen wat er in zit en gelukkig is daar vaak geen geld voor nodig.’

‘Ik denk dat een stukje gezonde jaloezie best wel motiverend kan werken, zolang je het maar niet overdrijft en een ander niets misgunt. Als je in een band speelt, droom je altijd van steeds grotere dingen. Je kijkt ook naar je favoriete bands en wat ze bereikt hebben. Ik gun die bands al het succes van de wereld omdat ze er hard voor gewerkt hebben, maar het in spireert mij ook om weer een stapje harder te lopen. Soms zie ik weleens mensen langskomen die het succes is komen aanwaaien, maar ik heb het gevoel dat die mensen daardoor veel minder kunnen genieten van wat ze hebben. Uiteindelijk niet iets om jaloers op te zijn.’

‘Er zijn verschillende dingen waar ik vroeger alleen maar van kon dromen. Het mooie is dat die dromen nu werkelijkheid zijn geworden: uitverkochte shows, tournees in het buiten land, spelen op Lowlands en Pinkpop. Ik ben een bevoorrecht mens. En toch merk ik dat ik te snel gewend raak aan de dingen die ik bereikt hebt. Ik kijk altijd weer vooruit naar de volgende dromen die ik zou willen realiseren. Uiteindelijk is het voor mij essentieel om hongerig te blijven. Als ik geen ambitie meer zou hebben, zou ik mij uiteindelijk kapot gaan vervelen en dood ongelukkig worden.’

‘Je zult mij zelden of nooit door het lint zien gaan. Dat komt waarschijnlijk omdat ik alles dood relativeer. Kijk, het is een keuze om positief in het leven te staan. Volgens mij is het leven een stuk leuker als je problemen probeert op te lossen in plaats van steeds maar boos te worden. Ik kan wel eens agressief uit de hoek komen, hoor. Wanneer? Nou, als ik het gevoel heb dat iemand de kantjes er van af loopt. Maar goed, zo’n agressieve bui is ook snel weer weg. Ik zal niet snel ontaarden in woede als we bijvoorbeeld met autopech langs de kant staan of als we met een financiële tegenvaller te maken hebben. Op die momenten ben ik juist nog gemotiveerder om harder te werken dan mijn tijd te verdoen met zelfmedelijden.’

‘Tja, ik vind het moeilijk daar wat over te zeggen. Ik denk dat uiteindelijk het schrijven van een liedje wel met ijdelheid te maken heeft, maar dan spreek ik uiteraard voor mezelf. Ik schrijf muziek vanuit een gevoel. Ik schrijf wat ik kwijt wil. En dat schrijven geeft mezelf al een heel grote kick nog voordat iemand anders het gehoord heeft. Wat mensen van Destine vinden, op wat voor manier dan ook, ervaar ik ook als ijdelheid. Het is altijd een groot compliment als mensen waardering hebben voor wat wij doen. Het is niet het enige waarvoor ik het doe, maar door de waardering krijg ik altijd weer veel energie om door te gaan.’

mei/juni 2012

FRET

Door beelden uit oude videoclips te recyclen wil HIT ME TV een ode brengen aan de pophistorie. In de muziek op de gloednieuwe tweede cd van de Amsterdamse groep hoor je de jaren tachtig terug. Ook de albumhoesjes komen voort uit recycling: de muzikanten voorzien cd-boekjes van artiesten als Nick Cave van het HIT ME TV-logo. Tekst Rosanne de Boer Foto Sander Baks

HIT ME TV De vloer is bezaaid met letters. Nog ietwat bezweet staan basgitarist Thijs van Vuure en zanger Jaap Warmenhoven na de albumpresentatie achter de verkooptafel. Veel fans gaven gehoor aan hun oproep en namen oude cd’s mee. ‘Beluister je Shania Twain nog?’, vraagt Jaap een 25-jarige bezoekster. Het Twain-boekje gaat onder het stansapparaat en Jaap snijdt de letters HIT ME TV en albumtitel IIII III I uit. Thijs vertelt dat er zo ook een boekje van The Presidents of the United States of America is gerecycled. ‘Zij spelen in de grote zaal terwijl wij hier in Paradiso’s kleine zaal ons album presenteren. Ik ben benieuwd hoe zij reageren als wij deze gestanste cd aanbieden.’ Recycling is hot. FRET treft zanger Jaap aan voor de albumpresentatie in café De Balie nippend aan een kop muntthee. ‘Iets een nieuw leven geven is in.’ Maar zoals jullie cd-boekjes een nieuwe bestemming geven, is dat ooit eerder gedaan? Hoe kwamen jullie op dit idee? ‘Thijs kreeg het idee op een avond dat er gekookt werd met door supermarkten afgedankt voedsel om verspilling aan te kaarten. Het fascineerde hem en zette de hele band aan het denken: gaan we als HIT ME TV nog iets nieuws toevoegen? Er is in de popgeschiedenis al zoveel gedaan. Alles

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

volgt elkaar in razend tempo op. Bands scoren een hit en verdwijnen weer. Kunnen we niet wat nieuws fabriceren van wat er al is?’

Ode De muziek voor het tweede album was in de tijd dat deze gedachte opborrelde al af. De videoclip van single New York Kids en het albumhoesje moesten nog bedacht worden. Voor de clip gebruikte HIT ME TV fragmenten uit oude videoclips gevonden op YouTube. Jaap: ‘Kate Bush, die ik als kind veel beluisterde, kom je tegen in de clip. Dit bracht ons wel bij een andere vraag: vinden we het respectvol om deze clips zo te gebruiken en albumhoesjes te versnijden? We besloten alleen clips te nemen die wij leuk vinden en het als een ode aan de popmuziek te zien. De hoesjes haalden we vooral uit onze eigen cd-kast. Veel albums pak je toch niet meer omdat je ze digitaal hebt.’ Het delen van muziek, videoclips of albums roept ook gevoelens op van het delen van je leven met je fans. ‘Allerlei herinneringen borrelen omhoog. Zo zit op dit album een sticker met ‘Bow klas 3’. Onze drummer Bow was bang hem te verliezen bij een schoolfeest.’ Mijmerend:

HIT ME TV P resenteert ode aan pophistorie

‘Misschien wordt dit onze laatste albumervaring. Cd’s raken uit de running. De logica van het samenstellen van een uitgebalanceerd album verdwijnt. Mensen luisteren muziek online en downloaden enkele tracks.’

Synthesizerpop HIT ME TV bracht in 2008 een titelloos debuutalbum uit en scoorde de hit Maybe The Dancefloor. De Amsterdammers werden uitgenodigd om te spelen op festivals als Lowlands, toerden door Engeland, België en Finland en deden in Nederland een aantal concerten als supportact van The Infadels. Na twee jaar trok de band zich terug om nieuw materiaal te schrijven. ‘Onze platenmaatschappij The Entertainment Group ging failliet. Er was niemand meer die riep: nu moet het af zijn. De vrijheid was eindeloos. Belg Frank Duchêne (Soulwax, Hoover phonic), die ook ons debuut produceerde, zei: pak het voordeel hiervan mee. We schreven de muziek in alle rust. Nu hebben nu iets waar we helemaal achter staan, trots op zijn.’ ‘We wilden iets anders bieden. Op ons debuutalbum hoor je veel gitaren en synthesizers met daarover heen een snerpende stem. Onze nieuwe cd biedt liedjes waar je ook op de bank naar kunt luisteren, met meer dynamiek en variatie in volume en toonhoogte.’ Hij glimlacht: ‘Sommige zangpartijen nam ik ’s nachts thuis op, fluisterend om de buurvrouw niet te wekken. Zo kon ik ze in de oefenruimte laten horen. Ik wist toen nog niet dat we later enkele van die partijen rechtstreeks op de cd zouden zetten, omdat we die sfeer elders niet zo vast konden leggen.’ Op de cd zijn veel invloeden te horen uit de jaren-tachtig-synthesizerpop. ‘Ik ben een liefhebber van de popmuziek die in de afgelopen

decennia gemaakt is. Ik heb niet per se een voorkeur voor de eighties. De huidige muziek met zijn karakteristieke langzame tempo’s is ook mooi. Neem Hang Me Out To Dry van Cold War Kids. Het is nu geen moralistische tijd. Synthesizers die doen denken aan de eighties mogen weer. Op ons album hoor je alleen oude analoge synthesizers.’

Spanning Let’s make some time if you don’t mind. Jaaps warme stem laat de Paradisobezoekers even wegdromen en roept lentebeelden op van dromende geliefden. Een stevige gitaarsolo schudt hen wakker. De melodieën en arrangementen van HIT ME TV zijn pakkend en lichtvoetig en de liedjes even dansbaar als op de debuutplaat. ‘Fans hoeven niet bang te zijn dat ze dat gaan missen. Beweging blijft een belangrijk criterium voor ons. Maar we creëren nu meer spanning, ook in de teksten. Bijvoorbeeld tussen loslaten en vasthouden’, aldus Jaap. ‘Op onze debuutplaat schreeuwden we wat we vonden. Nu geven we geen antwoorden.’

Live

28 april 30 april 4 mei 10 mei

Live

013 Tilburg Oranjebitter Rotterdam De Nieuwe Nor Heerlen Paard van Troje Den Haag

live

www.hitmetv.net mei/juni 2012

FRET

Populairste twitteraar van Nederland, Pool van het jaar 2011, winnaar van meerdere State Awards en een tweede album genaamd Waardevolle Gezelligheid. Dominik Wlodzimierz Groot (22), beter bekend als rapper Mr. Polska, blijft ondanks deze feiten met beide benen op de grond staan. ‘Ik ben gewoon een beetje mezelf aan het zijn en mensen vinden het tof.’

Tekst Daniël Evers Foto’s Manon Bruininga

Beknopt de geschiedenis van Mr. Polska: op driejarige leeftijd komen hij en zijn moeder vanuit Polen naar Nederland. Als hij tien is, ontdekt hij de hiphopmuziek via zijn Poolse neef. Na de mavo doet hij auditie voor de Herman Brood Academie, waar ze wel iets in hem zien. ‘Ik denk dat het de vastberadenheid was. Mijn muziek klonk, als ik het nu terugluister, best wel nep. Het stond nog heel ver af van wat het nu is. Ik was een jongetje dat thuis in zijn kamer muziek maakte. Maar ik was wel vastberaden. Ik wilde mij erin vastbijten en ervoor gaan.’ Dan verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht. ‘Om te laten zien hoe serieus ik was, had ik foto’s gemaakt van mijn mixer, die ik had gekocht voor zestig euro, en mijn microfoon van tachtig euro. Zo ben ik altijd geweest; als ik ergens aan begin dan wil ik daar ook de beste in zijn. Of in ieder geval heel goed erin worden.’

Chaos Het eerste album van Dominik, toen nog opererend onder de naam Polski (‘Maar Mr. Polska vond ik achteraf toch steviger staan’) stamt uit 2007 en heet De Voorbereiding. ‘Het voelde ook wel als voorbereiding op iets groters. Door wat Boaz (producer) en ik toen deden, hebben we ontdekt waar we nu mee bezig zijn. De humor, de gekke elektronische beats, de eigen manier van rappen; het viel gelijk op. Vanuit daar zijn we gaan finetunen.’ Een kleine vier jaar later wordt Mr. Polska geselecteerd voor MCN Unsigned Homegrown ’11, een album met nieuw hiphoptalent, en verschijnt De Boswachter EP, een zelfreflecterend geheel met liedjes over de Poolse bossen en een oom genaamd Gustav. ‘Wat het is aan Polen dat mijn fans precies vet vinden, weet ik niet. Ik ben gewoon een beetje mezelf aan het zijn en mensen vinden het tof. Als ik verhalen vertel over dat ik in Polen naar het bos ging om te jagen met mijn opa, dan kijken mensen mij met open mond aan. Logisch, wie de fuck heeft dat hier gedaan?’ Met Waardevolle Gezelligheid hebben hij en Boaz geprobeerd iets anders neer te zetten. ‘Het album werd opgenomen in een tijd van chaos, feesten, voor het eerst optreden en voor het eerst vrouwen die iets van mij wilden. Daarbij staan er ook nog wel wat serieuzere nummers op, zoals Beetje Denken, Leg Een Traantje en Onzekere Glimlach. Je kunt niet alleen maar wild doen, ik heb ook emoties.’

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

n e b ‘Ik chte e n e e tainer ’ r e t n e

MR.POLSKA mei/juni 2012

FRET

ok af , o n e ‘Ik b een hoer en toe fuif tot ik en k n i kan r d r e e niet mpen... lo

r ...maa dat is zo erg lemaal l toch a iet?’ n

Waardevolle Gezelligheid werd ook de titel van de tegenhanger van het PVV-meldpunt voor Midden- en Oost-Europeanen. ‘De albumtitel had ik al daarvoor. Toen kwamen zij met dat meldpunt en zocht ik een pakkende titel voor een tegengeluid. Voor mij is dat ook de manier om ermee om te gaan, met een soort grapje. Ik ben niet iemand die in debat zou kunnen gaan. Op deze manier wil ik mensen laten kennismaken met positieve kanten van Polen en mijzelf. Ik steek niet onder stoelen of banken dat ik af en toe ook een hoer ben, drink en fuif tot ik niet meer kan lopen, maar zo erg is dat toch allemaal niet? Het is belangrijk dat je eerlijk blijft. Ik kan wel een heilig boontje gaan spelen, maar daar schiet je niets mee op.’

Wild De muziek van Mr. Polska kenmerkt zich door extreme beats en dito teksten. ‘Ik vertel op mijn eigen lollige manier waarmee ik allemaal bezig ben. Eén manier om op te vallen is om het simpelweg fucking wild te laten zijn. Dat mensen of denken: ‘wat is dit voor een herrie’, of ‘dit is het geluid waarnaar ik op zoek ben’. Dat geluid komt voor een groot deel tot stand dankzij producer Boaz van de Beatz, met wie Mr. Polska vanaf het begin werkzaam is. ‘In de studio begint Boaz meestal blanco een beat te maken vanuit wat zijn gevoel op dat moment zegt over wat er gaande is. Als ik met twee flessen wodka en een hoer binnenkom, dan is dat de vibe. Kom ik met mijn capuchon op heel verdrietig binnen, dan ontstaat er een andere beat. Ik geef hem alle ruimte om te doen wat hij wil. Hij geeft mij alle ruimte om het om mijn manier in te vullen. Het is nooit zo dat hij mij een beat opstuurt en dat ik voorbereid naar de studio ga. Het gaat altijd vanaf nul. Zo werk ik het liefst.’

Entertainer Zodra Dominik het podium opklimt, vervaagt de lijn tussen Mr. Polska de artiest en Mr. Polska de entertainer. ‘De laatste tijd heb ik steeds meer het gevoel dat mensen mij graag zien zoals ik ben en dat ik dat op meerder vlakken kan invullen. Of ik mij nou inzet voor muziek of presenteer op televisie, dat maakt niet zoveel uit. Mijn doel is nooit geweest om de moeilijkste rapper te worden met de beste rijmschema’s. Ik wil gewoon dat mensen met mij kunnen feesten. In die zin ben ik een echte entertainer.’ Heeft al het succes hem veranderd als persoon? ‘Ik ben nog steeds hetzelfde, alleen nog wat zelfverzekerder. Soms heb ik het gevoel dat alles kan en ook lukt. Eerst had ik niets, nu kom ik op televisie en open ik de Keukenhof met de First Lady van Polen. Hoe gestoord is dat allemaal? Daarom is het goed als er zo nu en dan dingen ook niet helemaal goed gaan. Dan besef ik mij dat ik geen Poolse wodka god ben.’ www.mrpolska.nl

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Ya-Ya The Mighty Ya-Ya

Foto Marcel Houweling en Dave van Hout

Dampen, stampen en grooven

De Brabantse zanger/gitarist Louis van Empel is al achttien jaar actief in verschillende bands. De stijl van zijn songs varieerde van deltablues, Americana tot folk. Toen hij merkte dat de muziek van zijn Little Louis Bluesband steeds intenser en basaler werd, besloot hij de naam om te dopen in The Mighty Ya-Ya.

Tekst Willem Jongeneelen

Eindhovenaar Louis van Empel (35) zag tijdens een schoolreisje in Amsterdam zijn eerste bluesband spelen en vanaf het moment dat die een song van Elmore James coverde, wist hij het zeker: dat wilde hij ook. ‘Met dank ook aan de platenkast van mijn ouders: veel Rolling Stones met Brian Jones en Fleetwood Mac met Peter Green. Ik ben ook altijd gek geweest op de boogie van John Lee Hooker, met maar één akkoord. Dat is vanuit de onderbuik ruig staan te rocken. Nu koppel ik in The Mighty Ya-Ya dat rauwe spelen met eigen songmateriaal. Een kruisbestuiving; een sound met meer bombast, swing en funk. Minder hoekig, maar ronder.’ Het grootste verschil tussen zijn vorige band Little Louis Bluesband (met dezelfde bandleden: drummer Gabriël Peeters, bassist Geurt Engelsman en mondharpspeler Aart van der Wulp) zit volgens Van Empel voornamelijk in het songmateriaal. ‘Bij andere muziek passen

ook andere invalshoeken, ook tekstueel. De onderwerpen zijn afkomstig uit de tarot van Aleister Crowley. Veel oude beeldspraken gecombineerd met uit de rock en de blues gerecyclede riffs. Ik sta daarin niet alleen. Jimmy Page was ook fan van Crowley. Ik heb in The Mighty Ya-Ya ook meer met Led Zeppelin dan met Muddy Waters.’ De rol van mondharmonicaspeler Aart van der Wulp, met wie Van Empel al sinds 1993 samenspeelt, lijkt in de nieuwe opzet groter geworden. ‘Aart is geweldig. Hij speelt tegenwoordig met veel effecten op zijn harmonica, geïnspireerd op het spel van de Belgische grootheid Steven De bruyn. Toen we hem voor de eerste keer met El Fish zagen spelen, gingen de luiken van onze ogen: hé, dit kan dus ook in de blues! Belgen denken minder in hokjes en zoeken eerder de randjes op. Ook als je Aart uit zijn bluesidioom haalt, komt hij met originele invallen aanzetten.’ Het album kent een bijzonder instrumentaal nummer: Een Scheet En Drie Knikkers. Een nummer van nog geen anderhalve minuut dat dampt, stampt en groovet. Dat nummer duurde volgens Aart amper een scheet en drie knikkers, zo moest het dan ook maar heten. ‘Zo’n titel geeft aan dat je jezelf niet al te serieus neemt. Dat is goed. Er viel bij de opnamen ook genoeg te lachen. Die week met zijn vieren in de Ardennen was een van de fijnste sessies die ik ooit heb meegemaakt. Je kunt daar niets anders dan eten en spelen. Desnoods ga je de hele nacht door. Die scheet hebben we om zes uur ’s ochtends opgenomen. Lekker ongestoord doorwerken. Het album was in vijf dagen al af. Een klein mirakel. Nummer voor nummer afgewerkt, zoals ook The Black Keys dat doen. Dat houdt de boel levendig en fris. Spontaniteit is heel belangrijk. Dat hoor je.’ www.mighty-ya-ya.com mei/juni 2012

FRET

Kroons was afgelopen jaar een van de nieuwe hiphoptalenten van het MCN Unsigned project Homegrown 2011 (samen met onder andere Mr. Polska en De Kraaien). Inmiddels heeft het duo een volgende stap gezet met de release va debuutalbum 1+1=11.

Tekst Roel Janssen

KRO Kroons bestaat uit zangeres Lula Ross en rapper The Unannounced Guest, in het echte leven luisterend naar de namen Kim Erkens (27, Amsterdam) en Jordi Filali (24, Deventer). Zij leerden elkaar kennen op de Rockacademie in Tilburg. Kim: ‘Bij het vak muziekgeschiedenis waren we aanbeland bij het hoofdstuk ‘crooners’. Onze muziek heeft niks met crooners te maken, maar we vonden het wel een lekker woord en internationaal klinken. Vandaar de naam Kroons. Het is begonnen als een schoolproject, maar beviel zo goed dat we door zijn gegaan.’ Inmiddels bestaat Kroons al weer vijf jaar, maar aanvankelijk hadden Kim en Jordi hun twijfels over de samenwerking. Kim: ‘We hebben allebei nogal veel energie als we op een podium staan, zijn heel erge haantjes, dus ik had in het begin mijn twijfels of dat wel zou werken: twee superexplosieve personen die ook als mens heel verschillend zijn. Hij is heel chaotisch en ik ben heel gestructureerd. Hij had hetzelfde bij mij hoorde ik achteraf.’

Verschillende kleurtjes Debuutalbum 1+1=11 klinkt als een uitgebalanceerde mix van pop, elektronica en hiphop. Kim vind het moeilijk om de muziek te omschrijven. ‘Ons album gaat heel veel kanten op; we doen allerlei stijlen, maar hebben toch een eigen sound. Een eigen sound met allerlei verschillende kleurtjes. Ik vind eigenlijk het definiëren van muziek helemaal niet zo interessant. Ik vind bijvoorbeeld Björk en Radiohead fantastisch, maar op hun muziek kun je ook geen etiket plakken, dat vind ik hun kracht.’ De elf tracks op 1+1=11 zijn merendeels geproduceerd door Arjen Mensinga en Norman Kapoyos (ex-League of XO Gentlemen, Swinging Mood Orchestra), maar ook Daniel Ortgiess en Sotu the Traveller heb-

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Foto Selwyn de Wind

OONS

Twee haantjes op het podium

ben een producerende duit in het zakje gedaan. 1+1=11 is uitgebracht op het e-label Live Generation, een initiatief van Arjen Mensinga en Norman Kapoyos. ‘Zij brengen alleen op internet muziek uit, omdat zij vinden dat cd’s verleden tijd zijn’, vertelt Kim. ‘Wij zijn de eerste act die zij lanceren en ons album is op livegeneration.net gratis te downloaden.’

Expressie Kroons komt live nogal theatraal over, maar dat vindt Kim een heel vies woord. ‘Het is een show. Je zegt ook niet van Prince: wat een theatrale performer. Dat is Prince. Ik vind eigenlijk dat meer bandjes lekker wat meer dingen uit de kast zouden moeten halen, hun spijkerbroeken uit moeten trekken en gewoon iets interessants aan zouden moeten doen.’ Theatraal of niet, Kroons is een act met veel gebaren, zoals je ze zelden ziet in Nederland, waar de norm ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’ nog steeds de leidraad is en acts zich zelden helemaal laten gaan. Kim: ‘Het is gewoon mijn manier van performen en dat heeft Jordi ook, maar dat is niet iets waar we van tevoren over nadenken.’ Jordi: ‘Ik kom zelf uit de hiphop, maar als je dan naar zo’n show gaat, is het vaak halverwege het eerste nummertje van: ‘hey ho, handen in de lucht’. Het is altijd hetzelfde grapje en er is eigenlijk vrij weinig expressie aanwezig. Er zit nooit echt een showelement in.’ Kim: ‘De beleving van een concert gaat om energie creëren en die energie creëer je het beste door zelf energie te geven. Ik ben zelf privé een vrij rustig persoon, maar als ik optreed worden dingen uit mijn karakter uitvergroot. Dat kan woede, frustratie, verdriet, blijdschap of geilheid zijn. Al die emoties zijn onderdeel van mij en die worden op het podium uitvergroot.’

Live

5 mei 10 mei 17 mei 22 juni

Live

live

Landje van Pop Enkhuizen Pakhuis Wilhelmina Amsterdam Hemeltjelief Amsterdam IO Festival Delft

www.kroons.nl mei/juni 2012

FRET

KIM Kim Janssen mogen we met een gerust hart een wereldburger noemen. Hij reisde de afgelopen jaren veelvuldig de wereld rond als bandlid van The Black Atlantic, ook leefde hij tot aan zijn zestiende met zijn ouders in diverse delen van Azië. Zijn tweede album Ancient Crime is geïnspireerd door de periode die hij daar op een Britse kostschool doorbracht.

Tekst Willem Jongeneelen Foto Dimitri Hakke

KIM

JANSSEN Kim Janssen werd in Groningen geboren, maar verhuisde tijdens zijn tweede levensjaar met zijn ouders naar Thailand. Zijn vader ging er als personeelsmanager voor een ontwikkelingsorganisatie werken. Om de twee jaar verhuisde het gezin en pas op zijn zestiende keerde Kim terug naar Nederland. Zijn jeugd kleurde wit door de sneeuw van de Himalaya of werd fel verlicht door de stad die Bangkok heette. ‘Toen ik vijf jaar was, woonde ik in Bangkok. Als je zoals ik een grote band had met die omgeving en de mensen daar, dan is het niet onlogisch dat je daar later op teruggrijpt. Ik heb er vaak een prettig nostalgisch gevoel bij. We reisden en verhuisden wel erg vaak. Juist dat versterkt het gevoel van nostalgie en heimwee, want ik moest steeds opnieuw weer banden verbreken.’

Klaagzang De liedjes op zijn in 2009 verschenen solodebuut The Truth Is I Am Always Responsible gaven de luisteraar vaak een melancholisch gevoel. Het album werd niet zelden als een klaagzang getypeerd. ‘Dat klinkt wel zwaar. Het waren in ieder geval sombere gedachten, waarin ik me de vraag stelde wie er nu eigenlijk overal verantwoordelijk voor was. Letterlijk is dat natuurlijk niet zo, toch moest ik vaak bekennen dat ik veel vaker verantwoordelijk was dan ik op voorhand dacht. Dat vond ik een enge, interessante gedachte.’ De in maart verschenen opvolger Ancient Crime kent een andere sfeer en opzet. Het album is dynamischer en de diverser. We horen strijkers, blazers en er wordt zowaar een heus kerkorgel en een honderdkoppig koor ingezet. ‘De aanpak is duidelijk meer orkestraal. Op de vorige cd kabbelden de liedjes vaak langer door. Nu heb ik ze compacter proberen te houden en ze met een couplet en refrein meer een popstructuur meegegeven. Mijn werk is nog altijd niet supergemakkelijk, maar die structuur biedt mensen wat meer houvast.’

Andere wereld Kim Janssen functioneert prima in een band, zoals zijn werk met The Black Atlantic aantoont. Solo is er sprake van een andere dynamiek. Dan verdwijnt hij in zijn eigen kleine wereld. ‘Ik raakte verloren in de lappen tekst en ideeën en zat een tijd helemaal vast. Ik heb wel eens

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

gedacht iemand nodig te hebben om me vlot te laten trekken. In het verleden liet ik anderen dan alvast wat demo’s horen, dit keer vond ik dat lastig. Ik zat te diep in het proces. Wat hielp was dat ik doorging met muziek opnemen. Dat maakte de zaak concreter en uiteindelijk viel de boel toch op zijn plaats. Kunstenaars hebben wel eens last van eindeloze mogelijkheden. Je weet dat het antwoord ergens wacht en tot die tijd probeer je door die mogelijkheden te varen.’ Janssen probeert de luisteraar geen boodschappen mee te geven met zijn liedjes. Het is de bedoeling die mee te voeren naar een door hem gecreëerde eigen wereld. ‘Ik heb het boek The Secret History van Donna Tartt een paar keer gelezen. Dat gaat over een groep studenten die helemaal verloren raakt in de Griekse mythologie. Dat had nogal wat consequenties. Dat wereldje sprak me aan. Ook het feit daar helemaal in te gaan. Op mijn cd probeer ik op een kleinere manier in een andere wereld te komen. Met alles daarin aanwezig uit mijn eigen kostschooltijd in Azië: de muziek, de kerk, de bossen, velden, bergen en stranden. Maar ook het geïsoleerd raken daarin.’

Koor Kim Janssen brengt op zijn album zijn herinneringen aan de typische elementen van een Britse kostschoolcultuur samen. Hij zat van zijn elfde tot zijn vijftiende op zo’n school. Hij luisterde ter inspiratie voor Ancient Crime onder andere naar Britse componisten van kerkmuziek. ‘Als je een machtig koor in een kathedraal hoort, dan is dat overweldigend. Tekst en melodie worden door zo’n koor een machtig statement. Breng je hetzelfde klein en interpreteer je dat sober, dan wordt de betekenis plots ook anders. Ik wilde graag beide aspecten in één nummer combineren. Ik heb daarvoor een koor gezocht. Ik was blij verrast dat het Toonkunst Koor uit Utrecht heeft teruggeschreven. Dat is een zeer gerenommeerd koor dat al tweehonderd jaar bestaat. Ze waren erg enthousiast over het idee. Eenmaal in de kathedraal van Utrecht heb je niet veel meer nodig dan een paar goede microfoons om het prachtige geluid dat het honderdkoppige koor in die ruimte creëert te registreren. Het resultaat is inderdaad prachtig, dank je.’ www.kimjanssen.net

‘Mijn werk is nog altijd niet supergemakkelijk’ mei/juni 2012

FRET

gear&gadgets

Musikmesse 2012

Kemper Profiling Amplifier

mipa awards uitgereikt Yamaha AC3M

Meer dan honderd muzikantenbladen uit de hele wereld, waaronder de Nederlandse magazines Slagwerkkrant, Gitarist, Interface en Musicmaker, kozen de beste producten van het afgelopen jaar, in maar liefst veertig categorieën.

e Musikmesse International Press Awards (MIPA) werden op 23 maart uitgereikt tijdens de Musikmesse in Frankfurt, de grootste internationale muziekinstrumentenbeurs, waar de meeste nieuwtjes elders in deze rubriek ook werden opgetekend. De Kemper Profiling Amplifier werd gekozen tot meest innovatieve product van het jaar, de meest prestigieuze award van de veertig. Andere in het oog springende prijzen waren

V-Drums TD-30

er voor de opnamesoftware Avid Protools 10, de Yamaha AC3M akoestische gitaar, de Paul Reed Smith PRS SC59 elektrische gitaar en Roland’s nieuwe elektronische drumparadepaardje V-Drums TD-30. Tot beste keyboardworkstation werd de Korg Kronos gekozen, beste studiomonitor was de Focal SM9 en beste daw-controller de onvolprezen Akai MPC Studio. Tekst Erk Willemsen

gitaar- en basversterking Roland GA-212

TC Electronic BG250

Blackstar ID:60TVP-H

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

a de presentatie van de V-Guitar op de NAMM, komt Roland nu met twee nieuwe gitaarversterkers. De GA-112 is met zijn 12-inch luidspreker en 100-watt vermogen vooral bedoeld voor repetities en kleine optredens. De GA-212 heeft het dubbele vermogen en twee luidsprekers. De bediening is eenvoudig, maar de voice-, boost- en midboost-schakelaars, drukknoppen voor vier kanalen en twee instelbare effectloops maken het ontwerp erg veelzijdig. De TC Electronic BG250 combineert een lichtgewicht (16 kg) bascombo met het TonePrint-concept. Net als bij de TonePrint pedalen kunnen effecten en instellingen, waarvan een aantal afkomstig zijn van bekende bassisten, geïmporteerd worden. Ook kunnen nieuwe TonePrints met de Smartphone App ‘ingestraald’ worden. Onder de vaste effecten be-

vindt zich de fameuze TC Electronic Bass Chorus. De BG250 heeft een 15-inch speaker, een 1-inch tweeter en een vermogen van 250 watt. De vooraf aangekondigde ‘mystery amp’ van Blackstar bleek de multifunctionele digitale ID:Series. Zo zijn er zes voices/kanalen en een ISF-regelaar, waarmee je het geluid kunt variëren. De effectsectie is van studiokwaliteit, maar het interessantst is de True Valve Powerschakelaar. Hiermee kun je uit zes verschillende eindbuiskarakteristieken kiezen, simulaties van buizen als de EL34, EL84 en 6L6. Via de usb-aansluiting kun je de versterkers op een computer aansluiten voor deep-editing, opnemen en re-ampen. De ID:Series bestaat uit twee tops, van 60 en 100 watt, en een 60watt 1x12 en 2x 60-watt 2x12 combo. Tekst Steven Faber en Co Koenen

Remo Mondo Roland TD-15KV

kort nieuws

V-Drums

Het Nederlandse AddVentor toonde op de Musikmesse de AddString, een ingenieuze manier om een zessnarige akoestische gitaar in een handomdraai in zevensnarig te veranderen. Het gaat om een extra octaafsnaar bij de G-snaar, zoals op de Martin signature-

en percussie

oland had op de NAMM al de nieuwe HD-3 en TD-30 elektronische drumsets geïntroduceerd, maar de Japanners hebben in de tussentijd niet stilgezeten. Op de Musikmesse stonden daar ineens de nieuwe TD-11 en TD-15 sets. De TD-11K en TD-11KV vervangen de TD-4 sets en de TD-15K en TD-15KV de TD-9’s. Daarmee heeft Roland in drie maanden tijd het gehele aanbod aan V-Drums vernieuwd! Net als de TD-30 hebben de TD-11- en TD-15-modules de nieuwe Supernatural-technologie aan boord. Dit zorgt ervoor dat de pads bijzonder natuurgetrouw reageren. De TD-11K is de junior uit de lijn: alleen de snaredrumpad heeft een gaasvel, de andere pads zijn van rubber. Bij de TD-11KV hebben ook de tompads al gaasvellen. De TD-15KV is van de vier sets de meest uitgebreide. Hij heeft onder andere de VH-11 hihat en een aantal pads met gaasvellen.

Remo geeft met de Mondo cajón een eigen draai aan de populaire percussiekist. De Mondo is een high-end cajón die voor Remo wordt gemaakt in Spanje. Opvallend is dat er maar liefst zes snaren tegen het slagvlak zitten, en daardoor is de cajón erg responsief. Wat hem echt onderscheidt van de concurrentie zijn de gepatenteerde Texture Targets. Dit zijn zelf klevende stukjes drumfilm met een textuur die het erg makkelijk maakt om brushpatronen te spelen. De Texture Targets zijn desgewenst ook te verplaatsen of te verwijderen. Tekst Dennis Boxem

gitaar van Roger McGuinn. AddString geeft het gitaargeluid een twaalfsnarig karakter, terwijl de bespeelbaarheid die van een zessnaar blijft. www.addventor.nl Bij Marble zagen we de Custom 30 versterkertop met vier EL84 buizen in de eindtrap. De bijbehorende luidsprekerkast is een 2x12 met alnico Blue Celestions of een 1x12 met een alnico

icon & Behringer controllers

con lanceerde op de Musikmesse maar liefst negen nieuwe controllers. De Qcon Pro daw-transportcontroller biedt acht kanalen met gemotoriseerde faders en een display met parameterwaardes en kanaalnamen, plus 12-segments led vu-meter, sneltoetsen en een rotary encoder. Hij is uit te breiden met de Qcon EX daw-transportwing. Verder werden onder meer het iKey Pro usbmidikeyboard en de AIO 6 midicontroller met audio-interface gespresenteerd. De iDJX is een usb-dj-softwarecontroller zoals de iDJ, maar de twee kleine wieltjes zijn vervangen door gekleurde touchpads. Er zijn presettemplates voor Deckadance, Traktor en CrossDJ. Op het kleine controlleroppervlak vind je niet minder dan 36 verlichte drukknoppen en 11 draaiende encoders.

Behringer CMD controllers

Icon iDJX

De Behringer CMD-serie is een reeks zeer compacte usb/midisoftwarecontrollers. De CMD-LC-1 vormt een mooie combinatie met Ableton Live. Dankzij een matrix van 32 gekleurde knoppen kun je clips makkelijk instarten. Effecten kun je bedienen via de acht encoders. CMD-MM-1 is een 4-kanaals mixer voor je favoriete dj-software en de CMD-PL-1 simuleert de werking van een draaitafel of cd-speler. CMD-Studio-4A is een PL-1 met meer mogelijkheden. De CMD-DV-1 is dankzij zijn vele hardwareknoppen een prima controller voor Serato ScratchLive of Traktor Scratch Pro 2. De CMD-DC-1 is een drumcontroller met zestien 1-inch verlichte drumpads, acht draai-encoders en acht drukknoppen, plus een navigatiesectie. De CMD-Micro is een complete dubbele dj-controller voor je software, inclusief mixsectie en crossfader. Tekst Jean-Louis Gayet

Gold. De gitaarversterker heeft ook een 15-watt modus, een schakelbare feedbackloop en een effectloop die parallel en in serie kan werken. www.marble-amps.com Nog geen jaar na de Black Rose komt Kool & Elfring met de Ace, een eenkanaals gitaarversterker met twee voicings: Clean en Super Lead. Hij heeft een 50-watt eindtrap met twee EL34’s en kost ongeveer de helft van de Black Rose.

De Super Lead-voicing is gebaseerd op de Plexi-modificatie van de Black Rose. www. kool-elfring.com De Nederlandse productontwikkelaar Rob Papen komt met de nieuwe Blade software-synthesizer. Het is een frisse benadering van additieve synthese, die mei/juni 2012

FRET

Fender - Dunlop - Blackstar - Gretsch Recording King - Roland - Boss - Auralex Sennheiser - Korg - Ampeg - GHS Vox - Behringer - Alesis - Dynaudio Alesis - TC Electronics - Shure - Tascam D`addario - Ernie Ball - Line 6 - Moog M-Audio - Kurzweill - Marantz - Pro mark Yamaha - JBL - Ableton - Hartke - RCF TC Helicon - Dimavery - Kรถnig & Meijer Native instruments - Regal Tip - Akai Digitech - Avid Pro Tools - HK Audio Propellerhead - Crafter - Motu - Elixir Nord - Arturia - IK Multimedia - Gator

gear&gadgets kort nieuws

Foto kevin pasman

varieert van cleane science-fictiongeluiden tot vette bassen, en alles daartussenin. Papen is erin geslaagd een goede bedieningsinterface te ontwikkelen voor de complexe synthese-

vorm onder de motorkap van Blade. www. robpapen.com EZkeys Grand Piano van Toontrack is een player met nauwkeurige Steinway pianosamples én een componeeren arrangeerprogramma. Het bevat een grote bibliotheek met professioneel ingespeelde midifiles in diverse stijlen, ingedeeld in song onderdelen. Je kunt ook zelf ingespeelde

Dani Van Gaalen Drumster bij The Jacks The Jacks zijn dit voorjaar door het hele land te zien als voorprogramma van Anneke van Giersbergen. Op hun tweede ep Raw & Gorgeous rocken de drie dames en een heer stevig door. Tekst Kevin Pasman

ani van Gaalen drukt met haar stevige, strakke drumwerk een onmiskenbare stempel op de muziek van The Jacks. ‘De vorige ep werd nog gedrumd door Bram van den Berg (ex-Krezip, evenals bassist Joost van Haaren). Ik had al wel auditie gedaan, maar er was nog geen keuze gemaakt. Ik heb ooit gezegd dat ik nooit met meiden in een band wilde, maar ik hoorde de demo’s voor de eerste ep en die vond ik zó tof dat ik Estelle (Stijkel, gitariste) meteen heb laten weten dat ik interesse had, als ze nog een drummer zochten. Een half jaar later werd ik uitgenodigd om auditie te komen doen. Ze waren niet per se op zoek naar een vrouwelijke drummer, maar het was gewoon hun stijl: lekker hard, strak en rechtdoor. Je zult mij bijvoorbeeld nooit een drumsolo horen spelen.’ ‘Ik ben begonnen met drummen om indruk te maken op mijn vader. Hij drumde vroeger ook.

Mijn eerste grote voorbeeld was mijn oude drumleraar, Paul Gregoor. Verder was ik een grote fan van Larry Mullen jr. Vroeger deed ik altijd mee aan Zieuwent Live. Dan kwamen de muzikanten in ons het dorp bij elkaar om covers te spelen. De tweede keer dat ik meedeed, mocht ik van mijn vader een drumstel uitzoeken. Moeilijk, want er was zo veel en ik wist nog niet goed wat ik precies zocht. Uiteindelijk stuitte ik op mijn Gretsch kit, en die bevalt nog steeds supergoed. Ik vind de kick heel erg vet, omdat hij zo diep is: een kanon! Momenteel gebruik ik vooral Masterwork bekkens. Ze zijn betaalbaar en klinken echt te gek. Ik heb wel een Zildjian ride, maar ik ben fan van Masterwork, ondanks dat ik alles kapot sla. Hiervoor had ik alles van Paiste, maar dat sloeg ik ook kapot, haha. Ik heb in één jaar tijd een heel setje bekkens erdoorheen geslagen, inclusief de hihat.’ www.thejacks.nl

midipartijen toevoegen en akkoorden of hele tracks aanpassen en/of transponeren. EZkeys kan als standalone applicatie of als plugin gebruikt worden. www.toontrack.com Universal Acoustics is een Engelse fabrikant van akoestische materialen, waaronder panelen om de akoestiek van geluidsstudio’s te verbeteren. Het assortiment omvat o.a. absorptie- en diffusietegels, basstraps en isola-

tiepads voor onder je monitors. Er zijn ook Room Kits op maat, met diverse panelen, basstraps en de benodigde lijm, desgewenst met akoestiekmetingen op locatie. www. universal-acoustics-benelux.nl mei/juni 2012

FRET

edie

Muziek Encyclopedie

r nederlAndse CYClopedie.nl

Alles wAt je wilt weten over nederlAndse muziek vind je op muziekenCYClopedie.nl

pedie over rnet

de grootste muziekenCYClopedie over nederlAndse muziek op internet

foto’s, /video vAn meer , Componisten, iA

BiogrAfieën, disCogrAfieën, foto’s, ContACtinformAtie en Audio/video vAn meer dAn 5000 muzikAnten, BAnds, Componisten, ensemBles, orkesten en podiA

CiAlisten

gesChreven door muziekspeCiAlisten

gear&gadgets de studio van... Palmbomen

Foto Judith Klapper

Kai Hugo is een vreemde eend in popmuziekland. De tracks die hij onder de naam Palmbomen maakt zijn zowel poppy als moeilijk te doorgronden. We namen een kijkje in zijn Berlijnse studio.

Tekst Richard Veenstra

almbomens eerste ep Moon Children verscheen in 2011 en werd geprezen om de melancholieke sound en aanstekelijke liedjes. Binnenkort komt zijn eerste album uit op het Amsterdamse NON Records. Kai Hugo’s studio in Berlijn (hij verliet Amsterdam in 2011) herbergt een museum aan oude apparatuur en analoge synthesizers. Afgaande op zijn muziek en zijn studio, zou je niet verwachten dat alle ideeën ontstaan in Ableton Live. ‘Ik werk vanuit een schetsboek met Ableton Live-bestanden. Ik gebruik een paar standaard presets met sporen voor bas, melodie, pads en drums. Daarin schrijf ik mijn songs, pas daarna ga ik ze opnemen. Ik gebruik bijna geen

plug-ins, behalve de standaard Ableton plug-ins, vooral om opnames achteraf mee te repareren. Verder doe ik zoveel mogelijk outof-the-box, omdat het mij de fijnste sound en de meeste verrassingen oplevert.’ Opnemen, produceren en mixen doet Hugo zelf, alleen bij de mastering heeft hij hulp gehad. Eén van de prominente apparaten in zijn studio is de ARP 2600 synthesizer. ‘Het is zo’n veelzijdig apparaat: er zitten een Moog-filter en verschillende oscillatoren in en hij is gemodificeerd, zodat ik de envelope heel kort kan instellen. Ik maak er veel melodieën, effectgeluiden en drumklanken mee.’ De Roland Jupiter-4 is ook belangrijk voor de sound van

Yuri Landman en WORM L

iefhebbers van aparte gitaren én analoge synthesizers zijn bij instrumentbouwer/muzikant Yuri Landman en de WORM GeluidsStudio in Rotterdam aan het juiste adres. De twee zijn een samenwerking begonnen, waarbij van al Landmans instrumenten prototypes beschikbaar zijn in de GeluidsStudio. Naast de bijzondere vintage synthverzameling van WORM, dat sinds 2006 de collectie analoge vintage synthesizers van het CEM beheert, vind je er nu dus ook allerlei bizarre snaarinstrumenten. Op dit moment zijn dat de Home Swinger, de Empire State Rocker, de Caterpillar Drum Guitar en de Landman Kalimba.

Palmbomen. Daarnaast zijn er volop obscure effecten en rand apparatuur aanwezig. ‘De twee kanalen uit mijn Studer-mixer uit de jaren ‘60 zijn heel belangrijk, vanwege de heerlijke analoge sound. De eq’s en preamps zijn heel extreem, precies wat ik nodig heb. De tafel staat in Nederland en moet nog gerepareerd worden, maar deze twee kanalen heb ik alvast meegenomen.’ Hugo ge-

bruikt een oude vhs-videorecorder om baslijnen en drums te comprimeren. ‘Dat werkt hetzelfde als een taperecorder en geeft precies de juiste degradatie en compressie. Ik neem het op een videoband op en stuur het dan weer terug naar Ableton. Ik gebruik hiervoor overigens een oude Bassie en Adriaan-tape.’ www.facebook.com/ palmbomen

Mood Swinger

Home Swinger

Landmans instrumenten zijn gebaseerd op consonante microtonaliteit en boventoontheorie. Met zijn instrumenten realiseert hij aparte klankkarakters, vaak door zijn gitaren grillige vormen te geven. Ze zijn geïnspireerd op het werk van Sonic Youth, Glenn Branca en John Cage en vertonen overeenkomsten met dat van Harry Partch. Landman bouwde al instrumenten voor onder andere Sonic Youth, dEUS, The Go-Team en vele andere prominente indierockacts. Sinds 2009 tourt hij in Europa en de VS met een workshopprogramma, gekoppeld aan grote orkestrale performances met zijn instrumentarium. www.hypercustom.com, www.worm.org mei/juni 2012

FRET

CDrecensies DEATH METAL

POP/FOLK

ASPHYX DEATHHAMMER

ALASCA ACTORS & LIARS

CENTURY MEDIA RECORDS

EIGEN BEHEER

Neerlands oudste old-school death metalband Asphyx is terug met zijn tweede plaat sinds de band in 2007 na zeven jaar weer werd opgericht. Vergeten was de band toen al allerminst, maar Asphyx lijkt tegenwoordig populairder dan ooit. Hun jaren tachtig-wortels en traditionele death metal-geluid dragen daar ongetwijfeld aan bij. Deathhammer is het achtste volledige Asphyxalbum. Het snellere werk is over het algemeen compact en het langzame materiaal lang. Slepende nummers als Minefield, Der Landser en We Doom You To Death duren samen al meer dan twintig minuten, terwijl veel andere nummers rond de drie minuten klokken. Vooral de korte mokerslagen Of Days When Blades Turned Blunt en Deathhammer hakken er lekker in. De karakteristieke, schorre strot van Martin van Drunen en de losse productie maken deze doeltreffende en geslaagde cd compleet.

Na Case Mayfield bewijzen de jongens van AlascA dat er een nieuwe lichting muzikanten uit Volendam is opgestaan. Dat mag gerust een verademing worden genoemd, want het debuutalbum Actors & Liars laat een fris folkgeluid horen en is simpelweg van grote klasse. Met een rugzak over de schouders, gevuld met een mix van oude (Fairport Convention, Steeleye Span) en nieuwe artiesten (Fleet Foxes, Mumford & Sons) weet AlascA een album af te leveren waarop vrijwel elk nummer raak is. Net als bij de muziek van Mumford & Sons wordt de juiste balans gevonden door het geheel enerzijds toegankelijk te houden en anderzijds genoeg diepgang te bieden waardoor de fervente muziekliefhebber ook aan zijn trekken komt. Liedjes als 155, Arms Of The Arts, Actors & Liars, Politics en I Will Go kruipen bij een eerste luisterbeurt al meteen onder de huid, om daar niet meer onder vandaan te komen. Andere nummers hebben iets meer tijd nodig om te rijpen en komen na meerdere luisterbeurten pas helemaal tot bloei, precies zoals dat vaak bij een goed album gaat. De productie door Alan Branch, die eerder werkte met onder andere Jeff Beck, U2 en Blur, klinkt helder en vol. Al mag het af en toe misschien wel íets minder glad zijn. Maar dat doet helemaal niets af aan het feit dat dit een fenomenaal debuutalbum is.

Daan de Mooy

Daniël Evers

neigend geluid. Eva heeft een krachtige stem met veel mogelijkheden tot groei. Zij vindt haar eigen sound wel. De festivalzomer ligt voor haar open. Rosanne de Boer

POP

EVA AUAD EVA AUAD BASTA MUSIC

Bij The Voice of Holland geeft Eva Auad in 2010 haar visitekaartje af. Een jaar later tekent ze een contract bij Basta Music en mag ze aan de slag gaan met Joost Kroon (New Cool Collective, Kane), JB Meijers (De Dijk, Acda & De Munnik) en Ken Stringfellow (R. E. M. ). Haar debuutalbum biedt een prima mix van ballads, mid- en uptempo songs. Haar catchy pop kent vooral r&b-invloeden, maar de Zeeuwse zangeres laat haar veelzijdigheid zien in If You Love Me (met een scheutje tango), het funky Roll It Over Me en in songs met een wat rauwer, naar rock

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

mers staan als een huis, zijn lekker strak en nodigen uit tot bewegen. Tekstueel klopt het ook allemaal wel. House Of Love is muzikaal gezien een fijn nummer waarin de tegendraadse gitaar een belangrijke rol speelt.

POP/ROCK

Di-Lan Sun

AVANT LA LETTRE BELIEF

SOUTHERN ROCK

ROUGH TRADE

In betrekkelijke rust heeft Avant La Lettre aan de debuut-cd gewerkt. De roem was het vijftal al vooruit gesneld. Bij de Popronde maakte de band goede sier en No Procedure That Fits was een van de hoogtepunten op Amsterdam Acoustics. De song staat ook op Belief en behoort ook nu weer tot de betere tracks. Avant La Lettre maakt prettige muziek. Het is hier en daar een beetje retro, maar de muzikaliteit spat er wel van af. De tien songs zijn van een constant niveau en het stemgeluid van zanger Laurens Radstake is gewoon goed. De uptempo num-

BACKCORNER BOOGIE BAND THE KOTTEN FIELD SESSIONS SUBURBAN RECORDS

Op Wakker Worden!, het laatste album van Jovink & the Voederbietels, was al een zekere voorliefde voor Amerikaanse blues, gospel en soul te horen. Met zijn nieuwe project The Backcorner Boogie Band slaat HendrikJan Lovink dan ook een logische nieuwe weg in. The Backcorner Boogie Band heeft zijn wortels diep in de southern rock, op een manier zoals Black Crowes die ook speelt. Het gezelschap pakt het groots

aan. Met name de aanwezigheid van een blazerssectie, een toetsenist en achtergrondzangeressen zorgt voor een warme, volvette sound en veel swing. Van Better Days tot I Get High is een geïnspireerd gezelschap te horen. Het verlangen naar Jovink & the Voederbietels blijft, maar deze release verzacht de pijn op een aangename manier. John Buis EXPERIMENTEEL

BETONFRAKTION SNAKE NATION CROPDUSTER EIGEN BEHEER

Een paar handige tags voor hulpeloze programmeurs hebben de drie experimentalisten van Betonfraktion maar alvast meegeleverd met het vinyl: Guerilla Rock, Bad Injun, Whorecore, Math Meth, Progpunk, Snakegaze, Lo-fi Knotskraak. Ook handig voor recensenten trouwens! Betonfraktion staat verder voor in beton gegoten paniek, improvisatiepunk, fragmentarische poëzie en pijnlijk eerlijk antigeluid. Gitarist Frank Crijns, drummer Maartje Simons en dichter Nick J. Swarth doen al langer hun strikt eigen ding in de underground, maar zet ze bij elkaar en je krijgt iets unieks. Waarom de voormalige stadsdichter van Tilburg vooral in het weinig trendy Duits declameert is een goede vraag, maar waarom ook niet? Avontuur, keiharde quotes, razende energie en sonische gekte: het is ruim voorradig bij deze zeer bijzonder band. Vette aanrader voor durfals. Arjan van Sorge JAZZ

BRUUT! BRUUT! DOX RECORDS

Iedere keer dat ik cd’s ontvang om te recenseren, zit er wel één exemplaar tussen waarop het Hammondorgel een hoofdrol speelt. Zo ook bij de debuut-cd

van Bruut!, waarop organist Folkert Oosterbeek zijn Hammond volop benut. De muziek houdt het midden tussen filmmuziek, jazz-instrumentals en partymuziek. Het swingt en luistert lekker weg, maar honderd procent overtuigen doet de cd niet. Een nummer als Foxxy bijvoorbeeld kent een flauw thema zonder kop of staart en ook Sloon blijft daarin hangen. Daarentegen wordt in Sly, C’mon en Surf lekker uitgepakt. Als saxofonist Maarten Hogenhuis de volgende keer met zijn altsax nog wat meer de grenzen opzoekt weet ik zeker dat Bruut! mij beter bij de strot zal weten te pakken. Kees de Graaff

Met Color Ones maakt hij opnieuw kans op hoge hitnoteringen. De band, die grotendeels bestaat uit leden van Leaf, maakt softe gitaarpop met een hoge meezingfactor. Gepokt en gemazeld door de Rockacademie weten ze goed waar ze mee bezig zijn. Het debuutalbum kent een aantal leuke momenten, zoals de bijdrage van Thijs van Leer in Golden. Het is een van de verrassendste liedjes op de plaat. De eerste single, See This World, doet nog het meest denken aan The Kooks. Ook prettig is bijvoorbeeld het Policeachtige koortje in EAO. Jammer dat het allemaal zo netjes blijft.

WERELD/JAZZ

FRANK BLUEKA ROOM 88

FLOWER TO THE PEOPLE WILL IT GO ROUND

EIGEN BEHEER

Room 88 is een geslaagd project waarin de wat hese, maar krachtige stem van Blueka mooi resoneert met de verhalende en gelaagde liedjes. Blueka slaagt er verder in om een fraaie brug te slaan tussen Europese, Keltische folk en Amerikaanse roots. Hoogtepunt: Blueka’s weergave van Leonard Cohen’s Hallelujah.

Op dit vierde album hoor je son-, salsa- en kaseko-invloeden. De nadruk ligt op ambachtelijke/organische muziek. Fleur Tolman zingt over liefde en vrijheid in de breedste zin van het woord. De Arabische lente vormde een inspiratiebron. Engagement is belangrijk voor dit breed georiënteerde duo.

Ferenc Koolen

Rosanne de Boer

Renate Sun-Louw

ROCK

JAZZ/FUNK

POP/FUNK

HERMAN BROOD & HIS WILD ROMANCE LIVE

GREAT EYEBALLS ELEKTRIC DISCO JAZZ

WDR1

Tja, als je je tweede cd Elektric Disco Jazz noemt, ga je vanzelf wel Great Eyeballs opzetten. Zo maf en freaky als de titel van het album is, zo klinkt de muziek niet. In de openers So Far So Good en Wizard Of Wishaw maakt het vijftal een toegankelijke combinatie van jazz(rock), funk en wereld muziek. Ideaal voor de zomer.

POP

COLOR ONES COLOR ONES DYING GIRAFFE RECORDS

Martijn Konijnenburg heeft met zijn eerste bandje Leaf en als componist van Krystl al laten merken dat hij weet wat catchy is.

CD kort SINGER-SONGWRITER

DEAR MR. MAN ART GALLERY FOR THE BLIND EIGEN BEHEER

Wat een heerlijke cd is dit! Wat de Arnhemse viermansband ons hier voorschotelt

FILMMUZIEK

B-MOVIE ORCHESTRA THE ULTIMATE IN THRILLING, EROTIC AND RAUNCY FILMMUSIC!! SUBURBAN RECORDS

Een cd/dvd met twee concerten van Herman Brood & His Wild Romance uit het Rockpalast archief. één uit z’n beginperiode (1978) en een uit een periode dat de carrière van Brood een opleving kende (1990). De oerbezetting van de Wild Romance band is gedreven; in hoog tempo komen de nummers voorbij. Het optreden uit 1990 heeft meer weg van een routineus gebeuren.

THE SAND RECORDS

John Buis POP

B-films uit de jaren zestig en zeventig hebben een heel eigen coolness waar sommige mensen als een blok voor vallen. Een van hen is drummer/producer Baz Mattie, bekend van zijn werk met onder meer Junkie XL, Ellen ten Damme en Mimezine. Hij brengt met zijn B-Movie Orchestra een uitbundige ode aan het genre. Op The Ultimate In Thrilling, Erotic And Raunchy Filmmusic!! heeft hij tien soundtracks nieuw leven ingeblazen. De titel van de cd, met het dubbele uitroepteken, is briljant gevonden en tekent de sfeer exact: sexy, sensationeel en weinig fijnzinnig. Baz Mattie is in zijn zoektocht naar de beste tracks diep in de krochten van het genre gedoken. Het is die passie die de cd draagt en waar het goede stel muzikanten op voortbouwt. Percussie en koper leggen op elke track een stevige basis. Zij zorgen voor een hechte eenheid – opvallend, gezien vrijwel elke track van een andere componist is. De zangeressen Rixt Leddy, Ilse Heus en Elisa Beuger leven zich uit in veel zwoele oooh’s, nanana’s en tjoetjoes. De filmsampletjes die tussen de muziek door opduiken, maken het helemaal af. Enkele nummers springen er direct uit, zoals Disperazione waar een heerlijk orgeltje in zit. Na meerdere luisterbeurten blijkt er steeds meer onweerstaanbaars te blinken. Niet alleen voor doorgewinterde filmfanaten een onmisbare cd.

John Buis

ESTHER GROENEBERG OVERSTROOM

SINGER-SONGWRITER

EIGEN BEHEER

JES FALCON FAKE BLUFF

Overstroom staat vol met pakkende melodietjes en te vaak wat moeilijk lopende teksten. Maar het gaat over het algemeen wel ergens over bij Groeneweg en dat is dan wel weer mooi meegenomen.

wege zijn originaliteit en herkenbare eigen stijl. Persoonlijk vind ik de meeste van de dertien liedjes van Jes nogal saai en voorspelbaar.

Bijzonder knap om op je debuut te experimenteren met zoveel muziekstijlen en die moeiteloos in elkaar over te laten vloeien. Met die avontuurlijkheid én de manier waarop ze tekst vervangt door klanken (Serenity), levert de 23-jarige Ingeborg Helder een eigenzinnig debuut af.

Renate Sun-Louw

Martien Koolen

John Buis

EIGEN BEHEER

Jes Falcon schrijft al jaren liedjes en hij wordt vooral geroemd van-

Di-Lan Sun JAZZ/POP

INGEBORG HELDER LIGHT INTERCHANGE THE SAND RECORDS

mei/juni 2012

FRET

CDrecensies klinkt als een klok. Alle vier schrijven ze mee aan de nummers die te omschrijven zijn als pop met een funky inslag. De openingsnummers Masterplan en Distraction Policy knallen eruit, maar ook ballads als het titelnummer en Today Is A Better Day weten de aandacht vast te houden. Zanger Bas Jansen heeft een iets te clean stemgeluid om dit blanke soul te noemen, maar door het swingende spel van toetsenist Raoul van Herpen en gitarist Bernard Schomaker heeft de muziek een lekkere groove. Mijn enige wens voor een volgende cd is dat het iets ruiger mag klinken, zodat we ons helemaal in de buurt van New Orleans wanen. Kees de Graaff

tekstschrijver. Niet alleen voor trashpunkband The Spades, maar ook voor Denvis & The Real Deal. Daar laat Denvis weer een heel andere kant horen: wat zachter, exotischer en romantischer. Een toefje mexicana, een tikje country, wat druppeltjes surf en snippertjes swampsoul – maar dan zijn we er nog lang niet wat de liedjes op Corazon betreft. Geen wonder, want de man uit Eindhoven heeft in dit album de muziek willen verwerken van de plekken op aarde waar hij in de loop van de tijd de inspiratie voor z’n liedjes heeft opgedaan. Dat het resultaat zeer gevarieerd is, ligt dan voor de hand. Op het afsluitende liedje komen zelfs klankschalen en zingende walvissen voor.

POP/ROCK

Arjan van Sorge

DENVIS & THE REAL DEAL CORAZON

SINGER-SONGWRITER

DRUGMONEY RECORDS

Behalve presentator, filmer, theatermaker en hulp van Sinterklaas is Dennis Grotenhuis eerst en vooral zanger, gitarist en

send soloalbum. Ze noemt het zelf een mozaïek van dromen en herinneringen. Divera, zoals haar artiestennaam luidt, stelt zich kwetsbaar op. Niet alleen in de uit persoonlijke ervaringen geboren teksten, maar ook in de intieme muziek. Ze kiest niet voor grootse arrangementen, maar voor pure liedjes. Blues hoor je in Precarious Kisses, One Day At A Time biedt een fascinerende mix van ge samplede zang, elektronica en akoestische gitaren. Dat roept herinneringen op uit Vera’s electro danceperiode met Mimezine. Vera begeleidt zichzelf vaak op gitaar, maar in de titelsong bespeelt ze een honderd jaar oude vleugel. Het nummer is een ode aan de liefde. Meant To Be, een duet met de eigenzinnige J. P. Den Tex, is een waardige afsluiter van dit sterke solodebuut.

DIVERA LOVE & TABOO

Rosanne de Boer

COAST TO COAST

INDIEPOP

SPEEDTRASHPUNK

FOKKUM PARADISE EIGEN BEHEER

Dit klinkt zo gedateerd dat ik niet eens meer weet hoe dit een jaar of twintig geleden heette. Thrash? Crustie? Speedcore? Zoiets. Sociaal en religieus (maar dan anti-) geëngageerd, trekken ze een cd lang ouderwets en volkomen humorloos van leer. Toch is het wel vermakelijk, behalve de belabberde leadzang van drummer Ries, die, net als zijn snare, ook nog eens volkomen bagger gemixt is. Maar de songstructuren staan stevig in hun schoenen en de band knalt. Eigenlijk is het een verademing weer eens wat authentiek rammelends te horen in dit overgeproduceerde emotijdperk. Weg met die tachtigsporencomputerbagger, gewoon rammen en de revolutie preken – het is de hoogste tijd!

DIVERSE ARTIESTEN NOTHING SUCKS LIKE ELECTROLUX

Roland Wetzels

EXCELSIOR RECORDINGS

POP/SPROOKJES

ANNEKE VAN GIERSBERGEN & MARTIJN BOSMAN DE BEER DIE GEEN BEER WAS

Voor een muziekcarrière geef ik huis, baan en lease-auto op. Velen zeggen dat, Ed deed het ook. Hij betrok opnieuw het ouderlijk huis en richtte zich volledig op het maken van zijn eerste soloalbum. De exfrontman van de Stud Muffins deed creatieve ideeën op tijdens schrijfsessies met Bertolf, Jan Peter Hoekstra en Dennis Kolen. Uit de stapel liedjes die hij na een jaar had, koos hij er twaalf. Zelf nam Ed het grootste deel van de gitaarpartijen voor zijn rekening. Dennis doet backing vocals in Deeper In Love. In Soulseeker hoor je gospelkoor Inside Out. Het resultaat van hard werken? Een bluesy feelgood popalbum dat niet meteen uitblinkt in creativiteit. Maar de positieve vibe die het uitdraagt, laat je hand naar de repeat-knop gaan. De zin ‘keep your head up high’ uit de titeltrack zou Eds levensmotto kunnen zijn. In een interview zei hij: ‘Ik schrijf vaak teksten die mij de goede kant opsturen: twijfel niet, ga door. De titeltrack gaat over keuzes maken. Het nummer is ingegeven door de dood van mijn vader. Hij heeft nooit van zijn pensioen kunnen genieten. Voor hem was het belangrijk op safe te spelen. Ik wil mijn dromen najagen met het risico dat het mislukt.’ Aan lef bij Ed geen gebrek. Hij is al opgemerkt als Serieus Talent bij 3FM en speelde in Bløfs voorprogramma.

Terwijl de stal van Excelsior Recordings het Nederlandse muzieklandschap domineert, denken de oprichters terug aan vroegere tijden. Halverwege de jaren negentig kwam het platenlabel op onder de naam Electrolux. Zij brachten in enen vijf singles uit op 7’’ vinyl. Gekkenwerk, zoals zij dat zelf omschrijven. Maar gedreven door woede en ambitie en gesterkt door de goede muziek, gingen zij ervoor. De liedjes van het eerste uur, staan nu voor het eerst op cd. Ceasar, 13, Visions of Johanna (Johan), Scram C Baby en Slide (Simmer). Het zou onzin zijn om de verschillende artiesten op dit document met elkaar te vergelijken. Dit schijfje is bedoeld als een terugblik op de wilde jeugd van een platenlabel, waarin honger en ambitie hoorbaar zijn. Een musthave voor de mensen die erbij waren, een interessante geschiedenisles voor de nieuwe generatie.

Rosanne de Boer

Elly Bond

Met Love & Taboo brengt Vera van der Poel (Mimezine, Beeswamp, Voer) een verras-

POP/ROCK

ED HEAD, HEART & HANDS GREYTOWN RECORDINGS

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

PRODUCTIEHUIS OOST-NEDERLAND

Het zal geen toeval zijn dat er bijna tegelijkertijd twee albums verschijnen waarbij sprookjes centraal staan. In tijden van crisis, vervreemding en weinig perspectief is er kennelijk weer behoefte aan tegen elkaar aanschurken, iemand die het woord neemt en verhaalt over lang geleden, vreemde geschiedenissen, wijze lessen en een gouden toekomst. Behalve Kapabel met De Avonduren heeft ook Anneke van Giersbergen samen met Martijn Bosman (Guus Meeuwis, Loïs Lane en Kane) een Groot Verhaal gemaakt over de beer die geen beer was (naar het kinderboek van Frank Tashlin). De liedjes verschillen soms hemelbreed van elkaar en drijven niet alleen maar op lieflijk getokkel, maar ook op stevige (computer) beats en hakkende gitaren. De

GOTHIC/METAL

EPICA REQUIEM FOR THE INDIFFERENT NUCLEAR BLAST

The Security The River Is Deep

Net als voor Design Your Universe (2011) geldt voor Requiem For The Indifferent dat de verschillen met de voorgaande albums niet significant zijn, maar dat Epica zijn muziek wederom verder heeft weten te perfectioneren. De Limburgse band gaat in grote lijnen verder op de bekende weg, veranderingen moeten in kleine details worden gezocht. Stevig, snel en technisch hoogstaand spel wordt als vanouds afgewisseld met rustige, klassiek getinte passages. De band lijkt iets meer dan in het verleden terug te grijpen naar The Score – An Epic Journey, waarop zangeres Simone Simmons en gitarist Mark Jansen zich uitsluitend toelegden op cinematografisch en klassiek getinte muziek (Karma, Delirium, Anima); het is Epica’s definitie van een ballad. In het overige materiaal is het tempo hoog. Voor de heavy fans valt er genoeg te genieten van grunts en explosief drumspel. Bij vlagen trekt de band alle registers van bombast open, maar de arrangementen zijn nog opener, het aantal echt brute passages is wederom afgenomen. Ten opzichte van vorige albums geldt dat Epica wederom een tikkeltje toegankelijker klinkt. De thematiek van het album is donker; de titel van het album is een nadrukkelijke verwijzing naar de natuurrampen, de grote financiële crisis en de religieuze spanningen van de laatste tijd (Monopoly Of Truth). Al met al kan Epica op deze manier nog wel een tijdje vooruit.

(Top Hole Records)

John Buis

EIGEN BEHEER

stemmen van de zanger en zangeres overtuigen niet. Jammer, want juist die moeten de lijn van het verhaal vasthouden. Arjan van Sorge POP/FOLK

BERT HADDERS EN DE NOZEMS DE COÖPEROAZIE EIGEN BEHEER

Drenthe en Louisiana hebben op het oog weinig met elkaar gemeen, maar Bert Hadders weet de noordelijke provincie en zuidelijke staat op een mooie wijze met elkaar te combineren op zijn tweede album De Coöperazie. Eén maand verbleef hij in een verlaten school in de Drentse Veenkoloniën, waar hij inspiratie de vrije loop kon laten en tien liedjes schreef. Met zijn

vaste begeleiders De Nozems en muzikanten van cajungroep Cochon Bleu werd er vervolgens vorm aan gegeven. Een vorm die soms melancholisch is, maar vaak ook lekker zompig en ruig, zoals dat hoort in het zuiden van de Verenigde Staten. Dialectpop zal vast en zeker niet voor iedereen zijn weggelegd, maar wie zich er toch aan wil wagen, heeft hiermee een goede te pakken. Daniël Evers

Mariusz & De Muzikanten Ik Sjong Foar Dy (Marista)

Full Speed Damnation Showground Clown Stretch EIGEN BEHEER

As The World Burns Enter The Pelican (Uno Animo Records)

The Sidekicks The Sidekicks

BlackboxRed Battle The Sparrows (Dying Giraffe Recordings)

AMERICANA/INDIE

HALF WAY STATION MOONSHINE EXCELSIOR RECORDINGS

De Rotterdamse band Half Way Station heeft voor het album Moonshine goed geluisterd naar muziek afkomstig uit het zuiden van de Verenigde Staten.

Ooit gingen ze door het leven als Social Security, tegenwoordig is het The Security. In slechts vier nummers laat het Friese kwartet horen nog van alle markten thuis te zijn. Het titelnummer is een vloervuller voor alternatieve feesten; House In The Country loopt over van melancholie, terwijl Hole In My Head een meeslepend

stukje Friese folk is. De nieuwe single van Mariusz & De Muzikanten sluit daar prima op aan. Zijn variant van folk is nog authentieker en Frieser. Het zwierig ge arrangeerde nummer is z’n beste single van de afgelopen tijd. Dit Is Gjin Blues is inderdaad geen blues maar funky aandoend nummer waarin Mariusz zich van een hele andere kant laat horen. Verrassend. Tijd voor een aanval van uitersten? Nòg een Friese band? Oké dan: Full Speed Damnation. Deze Leeuwardense band hakt er op de ep Showground Clown Stretch genadeloos op los met rauwe, brute thrash metal. De nummers kunnen er nog net mee door, al gebeurt er weinig opzienbarends. De productie had beter gekund; het afsluitende titelnummer sluit de ep op een onsamenhangende manier af. Een ander woord voor herrie is noise en dat is nou precies waar het bij As The World Burns om draait. Enter The Pelican zit nog iets te veel in de oefenruimtefase, de nummers hadden wat beter uitgewerkt en langer mogen zijn. Grappig en origineel is het wel. En compromisloos. En dat met alleen maar een drumstel en een basgitaar! Vergeleken daarmee klinkt de eighties-postpunk met sixtiesbluesrock van The Sidekicks bijzonder gestructureerd, terwijl het materiaal op de ep toch wel de nodige tempowisselingen kent (Picture The World, Globes). De next big thing komt dus uit Oss, klinkt energiek, lekker sleazy én hitgevoelig tegelijk. Ooit zal heel Nederland meezingen met zanger Joost Ariëns. Minder toegankelijk is het herriemakende duo BlackboxRed. Hun combinatie van electro, blues en dansbare grunge op Battle The Sparrows is uiterst rauw. De maniakale zang van gitariste/ toetseniste Eva van Etten sluit daar naadloos op aan. Naarmate de ep vordert, neemt de variatie toe, terwijl rauw gitaarspel en knallende drums als een rode draad door de nummers blijven lopen.

John Buis mei/juni 2012

FRET

CDrecensies POP/ROCK

GO BACK TO THE ZOO SHAKE 2A WAVE

maar haalt dat niveau nooit. Wellicht weet Hit Me TV live wel te overtuigen.

UNIVERSAL MUSIC

De populairste Nederlandse band van 2010 en 2011 was zonder twijfel Go Back To The Zoo. Debuutalbum Benny Blisto knalde de albumlijsten in en de band trad op in uitverkochte zalen. Voor de fans van het eerste uur zal het nieuwe album van Go Back To The Zoo wel even wennen zijn: niks geen springerige Franz Ferdinand- en The Strokes-achtige pop rock. Nee, op hun tweede studioalbum heeft de band het over een compleet andere boeg gegooid. GBTTZ heeft tegenwoordig meer weg van Kings Of Leon en de Black Crowes. Shake A Wave werd opgenomen in de beroemde ICP Studios in Brussel. Achter de knoppen zaten niemand minder dan Dennis van Leeuwen van Kane en JB Meijers van De Dijk. Misschien komt daar het stevige, op Amerikaanse leest geschoeide rockgeluid wel vandaan. Eerste single van het album is de track What If. Dit nummer heeft misschien nog wel de meeste overeenkomsten met sound op Benny Blisto. Het is dan ook al Megahit op 3FM geweest. Wat de fans zullen vinden van de rest van Shake A Wave zal de toekomst moeten uitwijzen. Je kunt de band in elk geval niet verwijten dat ze het zichzelf makkelijk hebben gemaakt door veilig op dezelfde weg door te gaan. GBTTZ gaat misschien op Shake A Wave af en toe behoorlijk tekeer, de lekkere meezingrefreintjes zijn gewoon gebleven. Gabriëlla van Karsbergen.

De instrumentale opener Mind Over Water zet je even op het verkeerde been, met een aan westernsoundtracks verwant geluid. Daarna volgt echter een verzameling bezwerende, trage, zware composities in de lijn van 16 Horsepower en Calexico. Muzikaal staat het als een huis, maar de band heeft soms moeite de juiste koers te varen. Als zangeres Elma Paisier zingt, doet ze dat zonder uitzondering zeer overtuigend (Elephant Drums en Alina). Maar als Rikke Korswagen de vocalen voor zijn rekening neemt, verdwijnt de spanning die de band zo nodig heeft. Zijn stem weet niet te overtuigen en is te vlak (Unforgotten). Een goed album, maar het had nog zoveel beter kunnen zijn. Coert van Mourik

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

POP

HIT ME TV IIII III I EIGEN BEHEER

IIII III I van Hit Me TV is een eigenaardig album. Recyclen is het kernwoord. Van de titel (alleen de verticale streepjes uit de bandnaam) tot de gerecyclede hoezen met de titel erin gestanst. Ook de muziek is bepaald niet nieuw en leunt zwaar op de wat zoete en brave jaren tachtig-pop. Dat is geen verrassing gezien het vorige album van de Amsterdammers. Grootste verschil is echter dat er op veel nummers gas terug wordt genomen. Dat levert rustige, maar ook wat saaie nummers als The Host en It Could Happen op. Gelukkig zijn er nog genoeg dansbare nummers te bekennen (The Industry, Radio Dead Air). De muziek ademt Pet Shop Boys en Duran Duran,

Coert van Mourik FOLK

KIM JANSSEN ANCIENT CRIME SNOWSTAR

Singer-songwriter Kim Janssen heeft de afgelopen drie jaar tijdens zijn tours door Europa, Amerika en Azië aan het vervolg gewerkt op zijn debuutalbum uit 2009. Ancient Crime is een bijzonder sfeervol album geworden waarop Janssen de luisteraar mee tracht te nemen naar een oude school in een afgelegen dorp in Noordwest-Engeland. En dat lukt. Het verhaal wordt middels muzikale intermezzo’s met strijkers, orgels, klarinetten en fluiten aan elkaar genaaid. Hiervoor is de samenwerking aangegaan met het Marla Hansens Oriel Quartet, bekend van coöperaties met The National en Sufjan Stevens. De muziek begeeft zich tussen folka rtiesten als Sam Amidon, S. Carey, Iron & Wine, Bon Iver en zo nu en dan zelfs Sigur Rós. Het enige dat je als luisteraar rest is wegdromen en genieten van deze rondleiding. Daniël Evers POP/ROCK

JUNIOR EATS ALONE A FOREST WITHOUT TREES

Op deze manier valt er steeds weer iets nieuws te ontdekken in de liedjes van Junior Eats Alone. Het geeft een extra dimensie aan de liedjes. En dit zorgt er voor dat de luisteraar bij de les blijft. Het heeft dan wel een paar jaar geduurd, maar A Forest Without Trees is het lange wachten zeker waard. Gabriëlla van Karsbergen LATIN JAZZ

HAN LITZ GROUP EPIPHANY EIGEN BEHEER

Fluitist Han Litz stond in de jaren negentig met 2 Bass Hit op nr. 7 in de tipparade. Daarna volgden vele ensembles en speelde hij met leden van o. a. New Cool Collective en Zuco 103. Litz is de stuwende kracht van dit geheel dat ondersteund wordt door toetsenman Thijs Cuppen, gitarist Folker Tettero en een adequate ritmesectie bestaande uit de jazzbassist Eric Calmes en drummer Udo Demandt. Kris Rietveld zorgt voor het vocale gedeelte. Zonder uitzondering worden de titels met een soepel swingend latin sausje overgoten. Epiphany spreekt erg aan door smaakvol gebruik van de melodica en de akoestische gitaar. Hoogtepunten op dit schijfje zijn Away Again met een prachtige accordeonpartij en Blue Pages, een gloedvol soulnummer dat voor de nodige power zorgt. René van Kalken

MINDER BINDER MUSIC

Het tweede album van Junior Eats Alone heeft lang op zich laten wachten. Debuutalbum Love Will Slow Me Down stamt uit 2008 en nu is er dan opvolger A Forest Without Trees. Twaalf nummers lang laat Junior Eats Alone horen dat ze weten hoe ze een afwisselend album moeten maken. A Forest Without Trees kent geen echte uitschieters, maar weet wel regelmatig te verrassen met kekke koortjes, blazers, stemvervormers en andere leuke vondsten.

POP/FOLK

DANIËL LOHUES GUNDER GREYTOWN

In zes jaar zes goede albums uit brengen; wie doet het de Drentse liedjesschrijver Daniël Lohues na? Ook met Gunder weet hij weer een kunstwerkje neer te zetten. Met zijn inmiddels wel bekende Drentse nuchtere teksten omlijst door een countryachtige instrumentatie deelt Lohues zijn geluk en sores met de luisteraar.

Net als op voorganger Hout Moet is er meer sprake van een bandgeluid dan op het vierluik Allenig. Dat is een prima ontwikkeling. Sterke liedjes, zowel klein als groots, zijn er te over: De Wereld In De Zunne, Veur Wat ’T Waard Is, Meen Mar Niet, Miranda Holdersma, Horizon en het absolute hoogtepunt Ze Benn Benauwder Veur Joe As Ie Veur Heur, waarbij het soms lijkt of je naar een Drentse afgezant van The Rolling Stones aan het luisteren bent. Talent als Lohues moet gekoesterd worden. Daniël Evers

Could Be Our Closest Friend komt nog enigszins in de buurt van het oude geluid, maar verder is Lola Kite volwassen geworden. Het resultaat: de nummers klinken gelaagder, warmer en melancholischer. Dromerige nummers als Someone OK en Boss zijn hiervan het perfecte voorbeeld. Dat de muziek minder dansbaar is, is zeker geen minpunt. Want hoewel ze het vorig jaar met springerige synthpop deden, doen ze het dit keer met een loom, maar uitermate sfeervol album: de lente gepast luister bijzetten. Absoluut prijsnummer is afsluiter W’ter: schandalig mooi.

CD kort JUMPJAZZ

BLUES/ROCK

JZZZZZP MEETS BIG JAY MCNEELY

NACHTPOST LICHT

EIGEN BEHEER

Bier, zweet, dansen en bewegen, kortom: feest. Daarmee kun je de muziek van de Haarlemse jumpen-jiveband het beste omschrijven. De opzwepende vocalen van P. P. Fisher en de scheurende sax van Tommy Tornado zetten de toon op deze live-cd. Na zes nummers luidt een spetterend saxofoonduel tussen Tommy en Big Jay de entree van deze doorgewinterde Amerikaan in. JZZZZZP is geknipt voor deze begeleidingsrol.

Metalen gitaren, brommende mannenstemmen, dwarse ritmes en strakke spanning omschrijven het tweede album van deze vier ervaren mannen. Licht wordt voornamelijk gebracht in onze moerstaal en roept vergelijkingen op met De Dijk en Spinvis, maar dan rauwer. Minder in het zachte, verrassend in het donkere harde. Elly Bond

POP/WAVE

Coert van Mourik

LOLA KITE I START TO BELIEVE YOU

SINGER-SONGWRITER

Kees de Graaff

ARNO LORIAUX HE’LL HAVE NO STONE UNHARMED

KLASKE OENEMA UNDECIDED STORM

ROCK

HOLE IN ONE RECORDINGS

KABUKI KABUKI

Undecided Storm staat vol prachtige herfstige luisterliedjes die als veelkleurige bladeren mijn kamer binnendwarrelen. Deze opvolger van Leaving This Room presenteert ze met de Groninger multiinstrumentalist Harm Wierda. Het debuutalbum leverde Crossing Border- en Noorderslag-optredens op. Bestormt Klaske met Unde cided Storm het buitenland?

EXCELSIOR RECORDINGS

In 2011 bracht Lola Kite debuutalbum Lights uit. Nog geen jaar later is er de opvolger, I Start To Believe You. Dat is op zich al een hele prestatie. Als de opvolger ook nog beter is, is dat al helemaal bewonderenswaardig. Energy

LATERAX RECORDINGS

Deze Haagse singer-songwriter is een onbetwiste creatieve duizendpoot. Naast films, gedichten en documentaires

LOWE RECORDS

HIPHOP

KAPABEL DE AVONDUREN

POP/FOLK

Rosanne de Boer

KYTOPIA

Op zich zijn de meeste raps een soort sprookjes, die het leven van de spreekbuis in zijn of haar optiek laten horen. Beetje kort door de bocht, maar toch, sprookjes vinden hun oorsprong in mondelinge vertellingen met een moraliserende inslag en dat is toch ook eigen aan het vocale gedeelte van hiphop. Maar nu was er eens een rapper uit het verre Kytopia die echt sprookjes als uitgangspunt nam en daar een mooie plaat mee maakte. We hebben het over Kapabel die op De Avonduren samen met een vaardige band en een vette mix van hiphop en jazz mooie verhalen over Sjakie Schildpad, Koning Kater en de GHR heeft opgenomen. De vertellingen gaan daarbij niet meer over de persoonlijke shit van Abel Aelvoet (MC Kapabel), maar omspannen eeuwen, planeten, werelden. Dit gaat aan het eigen kleine wereldje voorbij en belicht de Grote Zaken des Levens. De zorgvuldig opgebouwde muzikale invulling en de prettige stem van Kapabel maken dat de lading van de vertellingen niet topzwaar wordt, maar dragen juist bij aan de spanning en magie. Dan merk je weer dat Kytopia een broedplaats is waar muzikanten hun eigen gang kunnen gaan en uiteindelijk met iets bijzonders kunnen komen dat een welkome aanvulling vormt op het veelal weinig vernieuwende muziekleven in Nederland. Hopelijk spelen Kapabel en kornuiten nog lang en gelukkig door. Arjan van Sorge

JAZZROCK

Kabuki’s muziek is vooral beïnvloed door Kiss en dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat Kabuki als Kiss-coverband gestart is. Dit debuut bevat negen hardrocksongs die heel erg lijken op de muziek van Stanley & Co. Dus als je van Kiss houdt, is dit een leuk schijfje. Martien Koolen LATIN

MALANDO MALANDO LATINO EIGEN BEHEER

Opgericht door Arie Maasland was het Malando Orkest in de vorige eeuw wereldwijd zeer populair. Kleinzoon Danny heeft het stokje alweer een tijdje overgenomen en probeert het orkest een eigentijds geluid te geven. Malando Latino is een fijne, moderne plaat geworden met knipogen naar het verleden.

ORGANIC THREE BACH & OTHER CHINESE FOLKSONGS DOMINI

Gitarist Milan Kracht is een musicus die een eigen plek in de jazzrock verdient; zoveel goede Nederlandse gitaristen in dat genre zijn er immers niet meer. Het trio Organic Three, dat hij heeft gevormd met Frans Tunderman op bas en Kim Weemhoff op drums, ontkomt er niet aan om Frank Zappa te coveren in The Idiot Bastard Son. Erbarme Dich van J. S. Bach krijgt een ingetogen, weemoedige behandeling van het trio. Night-Music is dankzij de gekke stijlbreuk binnen dit nummer (van metal tot musical) favoriet. Smaakt naar meer! René van Kalken

Di-Lan Sun mei/juni 2012

FRET

CDrecensies maakt Loriaux serieuze muziek met een donkere ondertoon. Hoorbaar beïnvloed door legendes als Nick Cave, Nick Drake en Neil Young brengt hij nu He ‘ll Have No Stone Unharmed op de planken. Een album dat je niet onmiddellijk in een vrolijke stemming zal brengen, maar eerder dwingt tot contemplatie en reflectie. De poëtische, messcherpe teksten worden fraai omlijst door een volle, muzikale omlijsting met viool, cello en lapsteel en worden sterk geaccentueerd door het expressieve baritonstemgeluid van Loriaux. Nogmaals, geen makkelijk te verteren muziek, eerder een apocalyptische, semireligieuze verzameling liedjes die wellicht aanleiding geven tot suïcidaal gedrag of een stevig drankgelag. Je bent gewaarschuwd! Ferenc Koolen INDIEROCK

LPG THE VILLAGE EXCELSIOR RECORDINGS

NEDERLANDSTALIG

GERARD VAN MAASAKKERS LIJFLIED

Heide. Daarin bezingt Van Maasakkers het leger ouderen dat op mooie dagen de fiets pakt. Di-Lan Sun

EIGEN BEHEER

De Brabantse troubadour Gerard van Maasakkers blijft fraaie albums afleveren. Lijflied is een registratie van zijn gelijk namige theatershow. Daarin behandelt Van Maasakkers het thema ouder worden en dat doet hij op zijn eigen manier. Beschouwend, soms breekbaar, maar vooral eerlijk. Het lichaam takelt af, maar dat hoeft niet altijd een reden te zijn om bij de pakken neer te gaan zitten. Zijn liedjes zijn eigenlijk kleine schilderijen waarin je steeds weer geraakt wordt door een ander detail. En dan is er natuurlijk die prachtige stem: vastberaden, maar ook ingetogen. Titelnummer Lijflied is een fraaie song, maar Ach Melanie, geschreven door Peer Wittenbols, is misschien wel het mooiste nummer van de plaat. De bonustrack is Hoe Schoon Is Mijn

WERELD

Kees de Graaff

MAMA DC SUPERNATURAL

NEDERPOP

EIGEN BEHEER

De uit de world fusionband Bayuba Cante afkomstige zangeres Leoni Santander en bassist Jeroen van Hoof zijn vanaf 2009 bezig met hun muzikale project Mama DC. Dit heeft geresulteerd in een cd met zowel licht dansbare muziek als sfeervolle luisternummers. Het artwork van het hoesje is een kunstwerkje op zich en geeft de sfeer van de muziek uitstekend weer: zwoel, groovy, sexy en mystiek. Zowel de zang als de instrumentale invulling van gitaar, samples en percussie geven hieraan vorm. Swingend in As The Sun Goes Down, akoestisch in In The Midst en oosters in Mama DC. De composities zijn niet altijd spannend

Met labelgenoten als Moss en Tim Knol kan LPG wel omschreven worden als het eigenzinnige jongetje van de klas. The Village is het derde album van de band met roots in Oost-Groningen en tevens een onderdeel van het voorlopig laatste kunstmagazine DeSpeech. Na het vertrek van bassist Gerard Halbe Kooistra werden de overgebleven bandleden teruggeworpen op zichzelf en rees de vraag: wat definieert LPG nog? Het resultaat is een conceptplaat geworden met een kop en een staart. Daartussenin bevinden zich twaalf liedjes die opvallen door hun diversiteit, onnavolgbare ritmes en herkenbare samenzang. The Village zweeft tussen de jaren zestig en de jaren tachtig, maar is toch nu. Het flirt met pop, maar wordt nergens commercieel. Dit album zal niet door het grote publiek meegezongen worden, maar dat vindt dit intelligente, alternatieve jongetje vast niet erg.

Philip Glass en Steve Reich waren als jonge componisten niet weg te slaan uit de jazzclubs van New York, toen John Coltrane daar regeerde. Leonard Bernstein liet zich beïnvloeden door de latin muziek van New York, en de jonge Venezolaanse dirigent Gustavo Dudamel blaast momenteel met wereldwijd succes het imago van klassieke muziek op. Het Eind hovense Muziekgebouw lanceerde onlangs zelfs een concertserie over de grensgebieden tussen klassiek en andere genres, ‘indieclassical’. Opera, hiphop, drum ‘n’ bass, electro en minimalisme, zo positioneert Kyteman zijn tweede cd. De Jeroen Bosch-achtige hoes blijkt aardig in de juiste richting te verwijzen: hier volgt een uur lang apocalyptische muziek. Bombastische stukken zoals Preaching To The Choir en On S’en Fout zijn moeilijk verteerbaar, maar staan tegenover momenten van pure lyriek in 7/8, The Void en The Mushroom Cloud. De film Kyteman. Now What? liet veel zien over Kytemans intenties. In de context van popmuziek dwingt hij steeds een concentratie af die rechtstreeks aan de klassieke muziekpraktijk is ontleend. Kyteman paints on a bigger canvas – zijn streven om uit de nauwe kaders van de pop te breken, is bloedserieus te nemen. Als pamflet aan de luisteraar om alle valse kaders tussen muzikale genres te vergeten, functioneert zijn nieuwe cd uitstekend, maar als op zichzelf staand artistiek document roept het vooral vragen op.

Elly Bond

Jaïr Tchong

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

genoeg om onafgebroken meer dan een uur onafgebroken te blijven boeien, maar de telkens wisselende sferen blijven je toch tot het eind toe vasthouden.

JAZZ/KLASSIEK

THE KYTEMAN ORCHESTRA THE KYTEMAN ORCHESTRA KYTOPIA

DE MEISJES BETER DAN NIETS ULTRAPOP RECORDS

De broers Auke en Hans Hulst vormen de kern van De Meisjes. Auke schrijft romans, terwijl Hans zich vooral in de journalistiek beweegt. Dat schept hoge verwachtingen voor de teksten. Over het algemeen is er genoeg om van te genieten, vooral Eiland en Het Ruige Land zijn krachtig. Hier en daar wringen er echter ook wat krampachtige rijmwoorden en platitudes. Muzikaal zijn De Meisjes veelzijdig. Er wordt niet teruggeschrokken voor zoet getokkel of een lome saxofoon, terwijl er ook stevig gitaarwerk en heldere synthesizertjes te horen zijn. Met een geinige knipoog naar Het Goede Doel (De Schaduw Van Het Beest) en een echo van Doe Maar (Doe Wat Je Doen Moet) stapt de band zelfverzekerd in een lange traditie. Nederpop van een prima niveau. Renate Sun-Louw BLUES ROCK

THE MIGHTY YA-YA THE MIGHTY YA-YA PORCUPINE RECORDS

The Mighty Ya-Ya is het meest verse project van Louis van Empel alias Little Louis. Zet meteen maar even alle ideeën die je hebt over de muziek van Little Louis overboord, want met The Mighty Ya-Ya is Van Empel een heel ander pad ingeslagen. Hel, wat een plaat! Gruizige, moddervette blues en retrorock met groovy baslijnen, hypnotiserende drums, gierende mondharmonica van Aart van der Wulp en onvoorspelbaar gitaarwerk van de meester zelf. Al meteen bij het openingsnummer

POP/DANCE

LE LE PARTYTIME

The Black Atlantic Darkling, I Listen

MAGNETRON

Partytime is de tweede langspeler van Le Le, een coöperatie tussen Pepijn Lanen (vooral bekend van De Jeugd van Tegenwoordig), Pieter Janssen (grafisch vormgever) en Rimer Veeman (producer). Sinds Flage uit 2008 is er het een en ander veranderd, maar eigenlijk ook weer niet. De teksten van Pepijn zijn weliswaar niet meer in het Duits of Frans, maar daarmee niet minder gevat. De hoogtepunten van deze scherpte komen vooral naar voren in de Nederlandstalige nummers als En Pierre, een ode aan het commentaar dat Pierre van Ostade leverde bij het programma Prijzenslag. Op een strak rijmschema (‘Een dooie kamerplant/een pot augurken daaraan verwant/een tripje naar Zuid-Klagenland en klagen maar zoveel you want’) passeren fictieve prijzen de revue. Op Neen wordt deze scherpte doorgezet in dingen en uitspraken die in de ogen van Pepijn niet zo nodig hoeven (‘Mensen met een mening, hele gekke kleding, nepledere bekleding’). Voor wie naar de tekst luistert, valt er dus het een en ander te genieten. Voor wie dat niet doet, trouwens ook. De dancebeats van Rimer en Pieter zijn net als op Flage pakkend en dit keer misschien wel iets toegankelijker. Een nummer als Scary Sweaters misstaat niet als opvolger van de culthit Skinny Jeans en zou per direct op de radio gedraaid kunnen worden. Geen enkel huisfeest is compleet zonder Partytime.

(Beep Beep)

Daniël Evers

Blue Velvet Push!

Mercury Rising wordt de toon op puntige wijze gezet; stevige gitaarriffs en stomende harp vormen de opmaat voor een wel heel dynamisch album met louter hoogtepunten gecombineerd met een mateloze energie en bijtende agressie. En ja, het kan: met allemaal eigen en hedendaags werk wordt een indrukwekend eerbetoon geleverd aan al vervlogen gewaande rockklassiekers. Subliem!

MINNY POPS STANDSTILL TO MOTION

Standstill To Motion geeft heel mooi weer hoe alternatieve muziek in het begin van de jaren tachtig klonk: met de drumcomputer en synthesizer aan de ene kant en de stevige gitaren aan de andere kant. Daar tussendoor de onmiskenbare opperpop Wally van Middendorp. Dit waren de jaren tachtig van punks, krakers en protest tegen de gevestigde orde, maar vooral de jaren van de do-ityourself-cultuur. Die niet zo leuke vroege jaren tachtig, waarin doemdenken en het ontbreken van een toekomstperspectief de mensen niet klein kregen.

EIGEN BEHEER

Di-Lan Sun

Ferenc Koolen POP

Het eerste kwartaal van dit jaar stond in het teken van ultra. Nog een keer traden de hoofdrolspelers voor het voetlicht. Al die aandacht was meer dan terecht. Wie nu naar een live-optreden van Minny Pops luistert, hoort hoe belangrijk ultra geweest is voor de ontwikkeling van de popmuziek.

PROGMETAL

MOMENTS GATE THE ART OF BEING POINTLESS EIGEN BEHEER

Na enkele jaren aan nummers te hebben gewerkt en een demo te hebben uitgebracht,

Daisy Cools The Palermo Files EIGEN BEHEER

Misery Kids Twisted Nerve EIGEN BEHEER

Generaal Mus Oorlogsverhalen EIGEN BEHEER

EIGEN BEHEER

Iet The Kitchen Recordings Series EIGEN BEHEER

The Black Atlantictreurt er lustig op los op het desolate Darkling, I Listen. De melancholie druipt er vanaf. De kale opbouw van de nummers zorgt voor een aangename rust en benadrukt tegelijkertijd de beklemmende sfeer van de ep. De band beheerst de kunst van minder-is-meer tot in de finesses. Vrolijk word je er niet van, maar goed is het wel. Na Parijs is

nu Palermo aan de beurt tijdens de muzikale reis van Daisy Cools. Lascia La Chiave is het meest uitgesproken resultaat van haar verblijf op Sicilië; zowel in tekst als in opbouw ontstijgt het de middelmaat niet. Nee, na een geslaagde, vlotte opener (Reset) wordt het eh… Difficult. Het materiaal klinkt te vrijblijvend en te beleefd en ontbeert Italiaans temperament. Hoog tijd voor een doorreis naar London of Berlijn, Daisy. Misery Kids gaat juist teveel als een ongeleid projectiel te keer. En dat is jammer, want Twisted Nerve staat vol goede ideeën. Ingetogen passages wisselt het trio af met energieke geluidsuitbarstingen. In z’n enthousiasme gaat zanger Stefan Jacques bij vlagen over the top (Killer For A Day); onnodig, met iets meer ingehouden woede komt de boodschap meer dan duidelijk over. Beetje bijschaven en het klinkt net zo miserabel goed als Dinosaur Jr. Of Generaal Mus het zo ver zal schoppen valt nog maar te bezien. Afgaand op Oorlogsverhalen ontbreekt het de Brabantse band aan goede ideeën, klinken de nummers nogal onsamenhangend en gaat het kwartet te lang door (Storm, De Baron). Is het progressieve rock, is het postrock? Het hangt er teveel tussenin. Dat Bue Velvet één van de voorlopers is van een nieuwe lichting muzikanten uit palingcity Volendam, is een goede ontwikkeling. Het jonge gezelschap maakt ambachtelijke gitaarpopliedjes, geïnspireerd door zowel Engelse als Amerikaanse popliedjes. Push zit vol speelsheid en avontuur. We sluiten ditmaal af in de keuken van singer-songwriter Iet. The Kitchen Recordings suggereren een prachtig uitzicht vanuit haar keukenraam. Praktisch alles zelf spelend en zingend droomt ze weg in The Field en This Is It. Een bijzonder fascinerend éénvrouwsproject!

John Buis

mei/juni 2012

FRET

CDrecensies presenteert Moments Gate zijn eerste volledige cd. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat The Art Of Being Pointless in eerste instantie een instrumentale demo zou worden met de helft minder nummers en als doel het vinden van een nieuwe zanger. Het geluid is dan ook niet helemaal optimaal, zeker niet voor de prog-achtige metal die de Gorinchemse band maakt. Het klinkt allemaal een beetje licht en kil. Productietechnisch heeft het iets chaotisch, maar valt er wel veel te beleven. De teruggekeerde zanger Joost had wel wat meer tijd mogen besteden aan zijn zangpartijen: die zijn niet altijd even zuiver en missen vaak overtuigingskracht. Moments Gate komt qua muziek echter tot interessante nummers die vol ideeën zitten. Daan de Mooy POP

NITS MALPENSA WERF RECORDS

Het vijfentwintigste album van de m e e s t o n v e rschrokken band van Nederland is opnieuw herkenbaar en spannend tegelijk. Dat komt waarschijnlijk doordat Henk Hofstede, RobertJan Stips en Rob Kloet nooit routinematig achterover leunen. Ze houden zichzelf onder meer scherp door op nieuwe locaties op te nemen; in de Kytopia-studio, in een Italiaans kasteel. Het Duitstalige Schwebebaan is een geestig uitstapje naar Neue Deutsche Welle, maar over het algemeen refereert Nits toch vooral aan zichzelf; en dat mag ook wel, met zo’n indrukwekkend oeuvre. Henk Hofstede zoekt af en toe de grommelende diepte van Leonard Cohen op, heel nadrukkelijk zelfs in Love-Locks. Gelukkig doet hij dat niet te vaak, want zijn authentieke stemgeluid is nog net zo soepel en warm als altijd. Intrigerende composities, een geladen sfeer, uitzonderlijke muzikanten; de grote klasse van Nits hoeft niet meer toegelicht te worden. Renate Sun-Louw

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

NEDERPUNKPOP

POP/ROCK

NOU EN NINOMAAL

CASE MAYFIELD THE MANY COLORED BEAST

EIGEN BEHEER

PIAS RECORDINGS

‘Punkpopbands hebben een traditie om een beetje te geinen en recalcitrant te zijn’, zei zanger Bas Nijhof toen de band een jaar of wat geleden bedreigd werd vanwege een clip over gothic meisjes. Gein en recalcitrantie gaan hem inderdaad goed af, maar als het geinen overgaat in dreinen wordt hij eng. In het nummer Pats (voor de billen) komt het maniakje in hem los en blijft hij maar pats roepen, wat vrij snel irritatie (en bij sommigen misschien erger) veroorzaakt. Voor de rest is het een prima toegankelijk Amerikaans punkie plaatje met lekker hard gitaarwerk en goeie liedjes. Over het geingehalte van de studentikoze teksten kun je van mening verschillen en wie er commentaar op heeft, weet al wat voor antwoord hij van de band kan verwachten...

In het dagelijks leven heet hij gewoon Kees Veerman. En o ja, hij komt uit Volendam. Maar tegenwoordig woont hij in Amsterdam en maakt hij muziek onder de naam Case Mayfield. Op zijn debuutalbum The Many Colored Beast laat Mayfield horen waar hij goed in is: het maken van mooie ingetogen en pure folkpop liedjes. Dat doet hij op The Many Colored Beast zowel solo met een gitaar als met begeleidingsband. Damien Rice en Ryan Adams zijn namen die opkomen wanneer je naar The Many Colored Beast luistert. Niet al te veel franje of opsmuk, maar eerlijke en oprechte gitaarliedjes. Het album is opgenomen in zijn geboortedorp, in hoe kan het ook anders, de Arnold Mühren Studio’s. Achter de knoppen zat Ro Halfhide, die net als Mayfield deel uitmaakt van het Amsterdam Songwriter Guild. De thema’s op The Many Colored Beast bespreken zwaar leed en ellende; luister maar eens naar You Sure Lost Some Weight en Tomorrow Is My Slavename. De pijn, het verdriet en de woede vliegen je naar de strot. Geen vrolijke boel dus. Toch is dit een album geworden dat je met plezier opzet. Het zal wel te maken hebben met de oprechtheid die Mayfield uitstraalt met zijn liedjes. En hoe vaker je naar deze plaat luistert, des te beter hij wordt. Een indrukkendwekkend debuut.

Roland Wetzels

Gabriëlla van Karsbergen ROCK

NU SPIDER IN A WEB DRC RECORDS

Het Emmense trio NU trakteert ons op hun debuutschijfje vijf nummers. Berlin kennen we al omdat dit nummer als single in 2011 werd uitgebracht. De muziek van NU is echte feestmuziek en doet denken aan Amerikaanse bands als Green Day, The Offspring en de Beastie Boys. Met andere woorden, ongecompliceerde harde rock-’n-roll met weinig solo’s en lekkere refreintjes om mee te brullen. Het album opent met de overbodige song Heaven Equals Hell And Vice Versa, wat eigenlijk geen nummer is, maar meer een intro van vijftig seconden voor de titelsong van het album. Spider In A Web rockt stevig en ligt meteen lekker in het gehoor, terwijl This Girl en Perfect World wat meer naar popsongs klinken. Berlin is

weer een lekker vet nummer en sluit dit mini-album fraai af. Jammer dat het album maar zo kort is... Martien Kolen HEAVY METAL

PICTURE WARHORSE ARTIST STATION RECORDS

Eind jaren zeventig was Picture een van de eerste Nederlandse, succesvolle heavy metalbands. Men trad op met AC/ DC en Ted Nugent en toerde door Europa met Saxon. Picture kende vele bezettingswisselingen, maar heeft met drummer Laurens Bakker en bassist Rinus Vreugdenhil tegenwoordig weer twee leden van het eerste uur in de gelederen. Aangevuld met hun 1984-1985 zanger Pete Lovell en de gitaristen Peter Bourbon en Mike Ferguson, is Warhorse zo ongeveer het hardste Picture-album ooit geworden.

Er wordt sterk en authentiek geopend met Battle Plan, waarmee de band duidelijk maakt dat het ze serieus is. Dubbele gitaar harmonieën, klassieke metalriffs en ruw-melodieuze zang typeren de muziek, waarin invloeden van bands als Accept en Dio zijn te bespeuren. Vooral Battle Plan, Rejected, The Price I Pay en Stand My Ground springen eruit. Daan de Mooy POP/NEW WAVE

RADIO ORANGE MIND READER SELLABAND

De oudjes zijn het nog niet verleerd. Met bandleden die hun sporen hebben verdiend bij de alternatieve eighties-bands Weekend At Waikiki en I Spy, is het begrijpelijk dat de muziek van Radio Orange teruggrijpt op dit decennium. Met name de invloed van

David Bowie is sterk. De Groningse formatie slaat een brug naar het heden met een geluid dat refereert aan dat van The Killers. Mind Reader steekt zeer vakkundig in elkaar, kent een spannende opbouw, klinkt uitermate gevarieerd en ligt bijzonder prettig in het gehoor; eigenzinnige arrangementen kietelen de oren voortdurend. De mega aanstekelijke opener Invincible is hét prijsnummer van het album; zo schrijf je een hit met diepgang. Hier kan menig hedendaagse hype nog wat van leren. John Buis POP/ROCK

THE SCENE CODE V2 RECORDS

Thé is terug en zo is The Scene. Het vijftiende album alweer van dit vaste anker in de

Nederlandstalige, persoonlijke popmuziek van de afgelopen dertig (!) jaar. De vijf ouwe rockers zetten weer vooral de gitaar en koortjes in het zonnetje, alsook vanouds de rokerige, rauwe en knauwende stem van Thé Lau, en schromen er tegelijkertijd niet om gebruik te maken van de uit gebreide mogelijkheden die een studio biedt. Zelfs rapper Lange Frans komt aan bod, die het nummer Stip van een extra lading voorziet. De titels van de liedjes zijn met een paar uitzonderingen kort, met harde en ruige klankcombinaties als Dier, Hel, Drink en Echt. Uiteraard staan daarbij de gemoedstoestand van en de gedenkwaardige momenten uit het leven van Thé centraal – een schijnbaar onuitputtelijke bron van emoties. Arjan van Sorge

NOISE/POP

SPACE SIREN MR WAGNER, PLEASE GIVE US A CALL SUBROUTINE

Soms weet een band je al bij de eerste luisterbeurt in een ijzeren houdgreep te nemen waaruit je onmogelijk los kunt komen. Het uit Voorhout afkomstige Space Siren flikt dat met debuutalbum Mr Wagner, Please Give Us A Call. Het kwartet brengt een misschien niet heel originele, maar wel ijzersterke, spannende, gevarieerde en intense mix van noise en shoegazer in een popjasje. Opener I Think I Saw An Elephant is direct een keiharde klap in het gezicht van de luisteraar. Het nummer laat er geen misverstand over bestaan: dit is muziek waarvoor het begrip wall of sound is uitgevonden. De dissonante akkoorden en beukende ritmes keren regelmatig terug, zoals in Oh My God en Someone Killed Kelly. Tegelijkertijd is er de nuance en dat maakt dit album bijzonder spannend. Deze nuance wordt gezocht in rustige, zwevende nummers als Loud Affairs en The Crane Song. Ook is er de zoetgevooisde, dromerige stem van Gwendolien Douglas, die de muziek een mysterieuze lading geeft. Op de achtergrond zweven namen als Sonic Youth, The Jesus & Mary Chain, My Bloody Valentine en zelfs Eins, Zwei Orchestra (Girlfriends Who Don’t Love Their Boyfriends). Maar Space Siren kan heel erg goed op eigen benen staan en behaalt zelfs het niveau van de genoemde referenties. Dit lijdt geen twijfel: beste plaat van Nederlandse bodem in 2012 tot nu toe. Coert van Mourik

CD kort SINGER-SONGWRITER

EDWIN PENNOCK WHO I AM EIGEN BEHEER

Je kunt horen horen dat singersongwriter Edwin Pennock half Engels en half Nederlands is. Voor de gevoelige teksten op deze cd is dat zeker een voordeel, want die gaan over onderwerpen als zelfontwikkeling, (verloren) liefde en relaties. Pennock heeft een soepele stem die lekker in het gehoor ligt.

De Alkmaarse formatie beperkt zich op het debuut niet alleen tot aanstekelijke indierockers met pakkende refreinen en prettige samenzang. Psychedelisch gitaarspel en een uitgebreide blazerssectie onder aanvoering van Eric Vloeimans (Away From The Crowd, Love Will Come Across) geven de cd de nodige diepgang en variatie mee. John Buis GRIND

Kees de Graaff

WE ARE THE DOCTORS TAKE YOUR MEDS

POP/ROCK

EIGEN BEHEER

PULSER CHANGE EIGEN BEHEER

Net als de vorige drie albums van Pulser staat Change vol met onvervalste poprocksongs die worden afgewisseld met rustigere nummers. Verwacht geen moeilijke toestanden of ingewikkelde teksten. Pulser is er om je te laten rocken en dat doen ze dan ook met veel overtuiging en enthousiasme. Gabriëlla van Karsbergen. SYMFONISCHE ROCK

SKYBICYCLE HOURS EIGEN BEHEER

Wie al fietsend de lucht in wil, moet experimenteren. Dat is ook hetgeen Skybicycle doet op Hours. Deze tweede cd van dit vijftal uit Zeeland bevat niet de origineelste progressieve rock, maar gaat ook niet gebukt onder een overvloed aan noten en breaks. Wat meer pit en een spannender en vloeiender opbouw van de nummers zijn de belangrijkste verbeterpunten! John Buis POP/ROCK

STEED A CURIOUS CASE OF COUNTLESS CLUES EIGEN BEHEER

Op A Curious Case Of Countless Clues grossiert Steed in uiteenlopende varianten van Britpop.

Zo heb je hi-fi, lo-fi en no-fi. De laatste wordt, als het uit de punkhoek komt, meestal niet de moeite waard gevonden om op cd uit te brengen, maar hier hebben we er een. Teksten in het Nederlands, maar dat maakt niet uit. De grunts en het vuige, maar gortdroge gitaarwerk staan als een huis. Alleen die stukjes ska zijn een misvatting... Roland Wetzels BLUES

ZEA & XAVIER CHARLES BOURGEOIS BLUES MAKKUM RECORDS

De bedoelingen van gitarist Arnold de Boer (Zea) en klarinettist Xavier Charles zijn goed. Helaas blijft de vermenging van invloeden van Leadbelly en The Fall op Bourgeois Blues te veel hangen in een sfeer van uitproberen en gebrek aan samenhang. Het titelnummer bevat nog wel een pakkende drive, de overige nummers hadden nog wel wat verder uitgewerkt mogen worden. John Buis mei/juni 2012

FRET

boekrecensies HAROLD SCHELLINX ULTRA – OPKOMST EN ONDERGANG VAN DE ULTRAMODERNEN, EEN UNIEKE NEDERLANDSE MUZIEKSTROMING (1978-1983)

Met een opmerkelijk media offensief heeft de Amsterdamse uitgeverij Lebowski de afgelopen weken Nederlandse punk en postpunk op de cultuurhistorische kaart gezet. Alle aandacht voor die tijd geeft juist aan hoezeer de muziekwereld veranderd is. Of toch niet? Sjef was een chagrijnige hippie met een vikingwaardige baard die een keer per week in het oude café van de Effenaar een ‘elpee uitleen’ onderhield namens zijn Stichting Keereweerom. Iedere woensdagavond fietste ik tussen 1988 en 1993 van Nuenen (een dorp met als belangrijkste claim to fame Vincent van Gogh en de ultragroep Nasmak) naar Eindhoven om daar vol ontzag plaats te nemen achter een deels handgeschreven, deels bij elkaar getypte catalogus van naar verluidt zo’n tienduizend elpees die Sjef in eigen beheer had verzameld. Die collectie was eenvoudig te typeren: tegentonen en vrije geluiden. Ultra, maar dan wereldwijd en dwars door de geschiedenis! Je mocht vijf titels per week opschrijven, die Sjef de week daarop mee zou nemen voor anderhalve gulden per stuk leengeld. De grap was natuurlijk dat deze

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Sjef veel te eigengereid en ter zake kundig was om de opgegeven titels mee te nemen. Je kon weliswaar voor de vorm verwijzen naar je bestellijstje, een week later klonk het grommend: ‘je bent nu wel klaar met John Lurie, tijd voor het echte werk: déze plaat van John Zorn en déze van Ornette Coleman – die heb ik voor je meegenomen. En dat je Lydia Lunch nu nog niet hebt aangevraagd is een schande, dus die heb ik er ook bijgedaan.’ Een week later bracht je de platen terug, terwijl thuis, met het gestage tempo van een piramidebouwer een stapel TDK SA-90 cassettes vol subversieve klanken ontstond. De FRET-lezer vergeeft mij hopelijk deze nostalgische excursie, die zich echter onbeheersbaar opdrong na lezing van de recente uitgaven over punk en postpunk in Nederland. Punk als jeugd cultuur (No future Nu van Leonor Jonker), punk in de vorm van een Amsterdams ‘do it yourself’ jongerencentrum (Oktopus, inmiddels ter ziele), een roemrucht muziekmagazine met meer ‘inner circle prestige’ dan jaargangen (Vinyl), en een heel netwerk aan verwante groepen en kunstenaars, zoals beschreven in het boek Ultra van Harold Schellinx. Van alle uitgaven brengt muzikant en wiskundige Schellinx met zijn memoires dit geheel misschien wel het meest liefdevol in kaart. Logisch, want Schellinx gaf als Vinylredacteur en muzikant actief vorm aan de ultrabeweging (zie FRET, maart/april 2012), terwijl de andere auteurs Leonor Jonker en Martijn Haas te jong zijn om het bewust meegemaakt te kunnen hebben. Wat hen overigens niet weerhoudt om minstens zo enthousiast de punkperiode neer te zetten. Hoe vermakelijk ook, toch lijkt het soms wel alsof Schellinx zijn belangrijkste onderwerp (wat is de filosofie van tegencultuur?) laat liggen. Vaak dwaalt hij af in autobiografische beslommeringen

rondom meisjes, en komen potentiële hoofdonderwerpen voorbij in een bijzin (‘voor Vinyl interview met Karlheinz Stockhausen gedaan’). Redactievergaderingen van Vinyl worden te kort aan gestipt, terwijl juist daar, op de werkvloer van de avant-garde, zich de interessantste discussies moeten hebben afgespeeld. Lezing van de Lebowski-uitgaven is ergens ook een ietwat bevreemdende ervaring: alles lijkt zich af te spelen in een blank, hoogopgeleid milieu. Een hermetisch afgesloten cocon, waarin de laatste schermutselingen van de twintigste eeuwse blanke avantgarde worden uitgevochten. Iedere reflectie op de veranderende grote stad (überhaupt op de receptie van alle wilde ultraambities) lijkt te ontbreken. Terwijl het Brusselse label Crammed Discs vanaf zijn ontstaan Turkse en Congolese klanken en musici uitbracht, en terwijl The Clash en The Slits al in een vroeg stadium de Jamaicaanse reggae onderkenden, bleef het Nederlandse filiaal van tegencultuur Rietveldblank, ook buiten Amsterdam. De verzuiling van de Nederlandse samenleving is blijkbaar zo hardnekkig dat zelfs de tegencultuur er zich niet aan kon ontrekken. Gelukkig heeft de nieuwe Vinyl wel een feature over Crammed Discs, baanbrekend tot de dag van vandaag. Schaarse tegengeluiden zonder roze tinten komen in ultra vooral van Rachel, de Zeeuwse muze van Schellinx. Haar observaties van hoe het er aan toeging ten burele van Vinyl nuanceren het heilige aura dat Vinyl zichzelf aanmat tegenover de aartsvijand, muziekkrant OOR. In een korte passage staat Rachel zichzelf meer zelf kritiek toe dan Schellinx en juist daarmee worden de contouren van die tijd scherp ingevuld. In haar relaas lonkt het hele leven: daarin voel je als lezer de ambivalenties van de tijd. Het avant-gardistische streven en het al te menselijke gedrag achter die façade.

Bij de presentatie van Vinyl 2012, begin maart in de Amsterdamse galerie W139, was Gerard Walhof, voormalig Vinyl-redacteur, tegenwoordig hoofdredacteur van VPRO Radio, de enige die ambivalente gevoelens formuleerde bij deze verlate lof. Walhof merkte op dat de nagloei van de ultra beweging veel groter was dan de oorspronkelijke vonk, die nu door alle publicaties (en zelfs een Utrechtse tentoonstelling: punk in het museum!) misschien wel een groter belang krijgt toegedicht dan het verdient. Eindelijk erkenning, ja, maar is het voetstuk niet monumentaler dan de aanleiding? Toch geeft het Lebowski-offensief in alle diversiteit van idealistisch bladenmaken via politieke agitatie (Bibikov for President) tot musiceren zonder doelgroep en marketingplan een goede indruk van de tijd van vóór de explosie van de underground (dankzij het ‘succès fou’ van Nirvana in 1991) en de doorbraak van internet. Ondanks deze twee diepe breuklijnen keren bovendien allerlei ultrafenomenen in 2012 terug: de jaren tachtig-studiosound, cassettes (het Rotterdamse cultuurcentrum WORM, qua spirit en werkwijze de enige waardige opvolger van Oktopus, organiseerde een heel festival rondom ‘tapeculture’) en zelfs de langspeelplaat: de vinylafdeling van Concerto in Amsterdam wordt tegenwoordig weer drukbezocht, zelfs door jongeren. Sjef kan met een gerust hart wederkeren naar het Effenaarcafé. Zijn gegrom wordt met node gemist. Ook verschenen bij Lebowski: Leonor Jonker - No Future Nu - Punk in Nederland 1977-2012 Martijn Haas - Bibikov for President Vinyl Box-set www.nofuture.nu Tekst Jaïr Tchong

demontage Demo van de maAND FOLK/POP/ROCK

KID TOTEM DEMO myspace.com/kidtotem

Bij de openingstrack van deze zes nummers tellende demo van het duo Kid Totem spat de energie gelijk met duizelingwekkende vaart in het rond. Een razend postpunkgitaartje maakt opgewonden en furieus duidelijk dat het leven mooi is en dat het vat tot op de bodem geleegd dient te worden. Maar dat is dan nog maar het begin; vervolgens wordt overgeschakeld naar een meer folkgetint liedje, een apocalyptisch countrygevalletje, een vriendelijk glitchnummer en wat al niet meer. Maar steeds is er die intrigerende spanning tussen akoestische gitaar en elektronisch instrumentarium, tussen de landelijke noten en de piep en de beat. Zo’n wisselwerking mag dan allang geen nieuw concept meer zijn, de uitwerking ervan wordt wel prachtig en vakkundig door Kid Totem ter hand genomen. In hun muziek klinkt country zonder cowboyhoed door, Captain Beefheart, de eighties, postpunk, glitch, rock, ambient, stoner – het is een eclectisch allegaartje met diepgang. Pakkende liedjes en verrassende ontwikkelingen daarbinnen zijn schering en inslag, hard en zacht – qua sfeer – worden naadloos aan elkaar gelinkt. Het is alles bij elkaar een wondere en intrigerende wereld die Kid Totem heeft opgezet. Hopelijk blijft dat zo nog even voortbestaan, maar dat hangt voor een groot gedeelte af van de drie muzikanten waarmee Vincent en Rick nu een live band hebben gevormd. De belofte is dat er bij het nieuwe gezelschap plek moet zijn voor spontaniteit en intuïtie en dat er meer ruimte gecreëerd wordt om het elektronische gedeelte wat meer uit de bocht te laten vliegen. Ik ben erg benieuwd!

KID TOTEM

‘Het is een erg interessant en leuk proces!’ Kid Totem maakt in weinig tijd aardig wat ontwikkelingen door: niet zo lang geleden was het nog een duo, nu is het al een band. En ook nog eens uit toeval ontstaan... Tekst Arjan van Sorge

n een poging een oudere band nieuw leven in te blazen had Vincent de Bel zich eind 2010 met een vriend opgegeven voor de Amsterdamse Popronde. Op het laatste moment zegde iedereen af, dus vroeg Vincent zijn goede vriend Rick van der Ree om elektronische input voor een set. Gezamenlijke vriend Danny van Dommelen wilde ook graag meedoen. ‘In een paar lange dagen hebben we een set van een half uur in elkaar gezet met wisselende instrumentbezettingen en computerbeats als basis. We wonnen de eerste voorronde en speelden uiteindelijk op de finale in de Melkweg. Danny is inmiddels weer in het buitenland en er zijn nu een vaste drummer (Jason Chong), bassist (Misha Ooteman) en toetsenist (Eline Jansen) bijgekomen.’ Vincent speelde eerder in The Ticket That Exploded en trad op als Pop Zavs FFF. Als een soort van singer-songwriter doet hij

optredens onder zijn eigen naam. Rick treedt ook op met een eigen elektronische set onder de naam ElectRick. Inspiratie putten ze uit muziek van Neil Young tot Sonic Youth, maar ook uit films, boeken, schilderijen en strips. ‘Rick heeft een achtergrond in de intelligent dance music, via hem kom ik in aanraking met vage bliepjes en abstracte maatsoorten die erg inspirerend kunnen werken.’ Bij het weer opnieuw opnemen van de demo deed Rick het elektronische gedeelte en speelde Vincent de instrumenten in. ‘In de meeste gevallen heb ik al een schets van het liedje en staan de grote structuren al vast. Dan gaan we schaven, dingen uitproberen, opnieuw beginnen en dingen toevoegen totdat het geheel voor ons gevoel ‘af’ is. De andere manier is dat we beginnen met een beat van Rick waarna er iets spontaans ontstaat dat steeds meer wordt uitgebouwd. Soms valt het snel in elkaar en is het eigenlijk in een

dag zo goed als af, soms zijn we een maand moeilijk aan het doen omdat we allebei weten dat het moet kunnen werken maar ’t dat nog niet doet. Er moet op een of andere manier een verhaal ontstaan dat ons weer verteld hoe het verder moet. Het is goed als we allebei het gevoel hebben dat we er niks meer aan willen veranderen. We zijn allebei mierenneukers maar houden ook erg van imperfecties, er is dus geen echte standaard, het moet vooral goed voelen’ ‘Veel van wat er op de EP uit de computer komt wordt live op echte instrumenten gespeeld. We willen live ook niet het gevoel hebben met een soort geluidsband mee te spelen; er moet ruimte zijn voor spontaniteit en intuïtie. Anderzijds willen we live ook meer ruimte creëren om het elektronische gedeelte wat meer uit de bocht te laten vliegen. Daar passen we de liveset dan ook op aan. De nieuwe bandleden werden via advertenties gevonden, maar het zijn stuk voor stuk erg goede en toegewijde muzikanten en we zijn heel snel naar elkaar toe gegroeid. Het is een erg interessant en leuk proces!’ www.myspace.com/kidtotem mei/juni 2012

FRET

demontage ROCK

COUNTRYPOP

NEW WAVE

METAL

2 BUCK CHUCK DEMO

BREITNER WHY YOU SHOULD NOT TRUST US

ECHOES DEMO

GROWN COLD DEMO

echoesmusic.com

growncold.nl

breitner.bandcamp.com

De muziek van Echoes uit Oss wortelt in de new w a v e e n p o s tpunk, maar gek genoeg verwijst de bandnaam naar de symfonische, veelal instrumentale seventies-progrockgroep Camel. Het zal de invloed van de ouders misschien nog zijn... Het spel is inderdaad erg gestructureerd en vertoont gedegen samenhang; de liedjes zijn pakkend, goed opgebouwd en ademen allemaal dezelfde licht melancholieke, iet-wat hupsige en romantische sfeer. Alle stijlkenmerken uit de new wave zijn nadrukkelijk aanwezig, met hier en daar inventieve drumpartijen en de zwevende gitaarlijntjes op een aangenaam keyboardtapijtje. Zelfs de Weltschmerz en het hoopvolle smachten van de zanger overtuigen behoorlijk. Goede binnenkomer van een jonge en hecht spelende band.

Hengelo! Deventer! Metalcore? Blastbeat? Jazeker. En niet zo’n beetje ook. Spijkerhard, over de top, met verdovende riffs, in staal gegoten drums, overweldigende bas en een zanger die je helemaal van onder tot boven opnaait. En altijd weten ze er net weer wat geluidjes bij te voegen die het toch al intense gebeuk nog even een extra dimensie geven: wat psychedelischer en nog net een graadje enger dan gewoonlijk. De zanger lijkt vergroeid met z’n grunt en niet echt iemand die bij loting toevallig de microfoon toebedeeld kreeg – bij George Grein gaan diepe hartstocht en het betere helgeluid een liefdevol huwelijk aan. In de drie jaar van het bestaan heeft het geluid van de band zich ontwikkeld tot een hecht, vol en boeiend geheel. POP

NEDERHOP & ROCK

JAI GURU DEVA WELCOME TO JIHLAVA

2buckchuck.nl

Vier zware jongens uit Amsterdam combineren hun voorliefde voor een rijk scala aan stijlen binnen het hardere muziekgenre. Metal ja, maar vooral rock, vette solo’s, schuurpapieren strot en beukende ritmesectie – ach je kent het wel. Middelpunt is bassist, oprichter en Welshman Steve Fowler, die hier inmiddels ook al weer zo’n vijftien jaar woont. De gitarist heeft er een handje van om goddelijke rocksolo’s rond te strooien, de drummer timmert gedreven een stabiele ondergrond in elkaar en de zanger schreeuwt zoals het hoort de ballen uit z’n broek. Zingen lukt niet helemaal en de teksten van de grootgrutter helpen ook niet echt mee, maar de sfeer is goed. Toch, de songs blijven niet lang hangen en aan de superstrakheid kan nog wat gesleuteld worden.

Het lijkt alsof The Byrds en Wilco in Zwolle en Utrecht zijn neergestreken. Toch zijn het gewoon vijf ouwe Nederlandse jongens die sfeervolle, relaxte en warmbloedige countrypop neerzetten, op een fijne en vriendelijke manier. De licht melancholieke instelling geeft de zonovergoten liedjes nog een extra koperen glans, de harmonieuze samenzang tilt het prettig ronkende geheel naar nog hogere regionen. Met deze derde demo is Breitner uitgegroeid tot een waardige vertolker van West Coast-pop. Een speciale rol is weggelegd voor de stem van zanger Bert Bruines, die een zoetgevooisd, innemend en dromerig geluid laat klinken. TRIPPOP

DEMI MAZURKA LAZY MOON

PUNK

demimazurka.nl

ASK FOR BOB BETTER THAN JESUS

Mark Zuidema speelde al eerder piano en schreef liedjes voor bands als Mercy Giants, Stillwell en Excon, maar besloot vorig jaar om wat vingeroefeningen te maken van de muziek die hij solo vormgeeft. Anders dan de pop/rockbands waar hij eerder in zat, klinken zijn nieuwe creaties dromerig, filmisch en ruimtelijk. Alles is opgebouwd rondom vaak repeterend pianospel, waarbij een kaal geprogrammeerd ritme koeltjes maar slepend de trage tijd nog een beetje probeert te verdelen in iets grijpbaars. De hypnotiserende, met de maan en sterren meedrijvende miniatuurverhalen laten horen dat Demi Mazurka weet hoe een compositie op te bouwen en een sfeer met zachte drang naar de hand te zetten. Een soulvol album met vaak opmerkelijke achtergrondzang, waarbij de hoofdzang wat erg monotoon afsteekt.

askforbob.nl

Punk uit Haarlem, als dat maar goed gaat! In ieder geval klinkt de muziek van het vijftal vet, goor, hard en snel, alles in lo-fi kwaliteit en met een overdosis energie. En humor en zelfspot, al was het alleen maar vanwege de mooie foto in het cd-boekje van een live optreden op straat, met voor het podium een baby waarvan de moeder met haar vingers de tere oortjes beschermt. En de biografie natuurlijk, die bolstaat van lachwekkende feiten en verzinsels. Je komt ze steeds minder tegen, bands die de punkgedachte en bijbehorende muziek overtuigend en met ongeremd plezier op de kaart zetten, maar AskForBob doet zeker z’n best. Rechttoe rechtaan, met gedreven meerstemmige zang en oldschool teksten.

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

GENETIC/HAAS/NU DE DRENTEN UIT DE PAP kcdr.nl/cultuurweb

KCDR is zoveel als het expertisecentrum en de projectorganisatie kunst en cultuur van Drenthe, waarbij het dan vooral gaat om amateurkunstenaars – een hele welzijnsmond vol. Op zich zijn dat soort organisaties uiterst nuttig, want wie stimuleert anders beginnende bands en acts op lokaal niveau? Ieder jaar programmeert K&C drie bands op EuroSonic, en brengt daar dan een cd van uit onder de titel Drenten Uit De Pap. Begin 2012 was het dus tijd voor de nederhop formatie Haas en de twee rockbands Genetic en NU. Uit Drenthe niets nieuws: belegener dan dit kan haast niet, maar instrumentaal zit het bij elke groep in ieder geval wel snor. Een volgende keer meer zout in de pap graag...

jaigurudeva.nl

Jean-Paul van der Staal en Carl de Vreede hebben naar eigen zeggen een prachtervaring gehad met het maken van dit album. In 2008 hadden ze al de eerste aanzet tot samenwerking gedaan, in de jaren erna probeerden ze vergeefs een band te vormen, totdat ze uiteindelijk besloten om alles zelf met z’n tweeën te doen. Het plezier van het maken spat van deze neo-hippieplaat af, die vooral geïnspireerd lijkt te zijn op het latere werk van George Harrison. Zweverig en spiritueel vervuld is de muziek zeker, maar hier en daar wordt er ook stevig gerockt door het duo. De zang is niet altijd even vast met de aarde en de juiste noten verbonden – maar beter geprobeerd dan gelaten natuurlijk. Hier en daar zijn ijzingwekkend mooie stukken muziek te horen.

Teksten Arjan van Sorge

ROCK/BLUESPUNK

FOLKROCK

ROCK-’N-ROLL/TWIST

POP/ROCK

LET’S GO ESKIMO STEPPING IN LINE

LQR BOXPOK

SUR NILSSON DEMO

letsgoeskimo.bandcamp.com

lqr.nl

THE MYSTERY TRAIN CONDUCTORS TRACKS

Een bezetting die het bij bluesrock meestal goed doet, bestaat uit een zanger/gitarist, bassist en drummer. En als de bassist of drummer dan ook nog een beetje kunnen meezingen is het nog beter. Bij het Utrechtse trio Let’s Go Eskimo is dat allemaal het geval en klinkt het drietal als een gesmeerd lopende motor. Compacte songs, up-tempo en energiek spel, gietijzeren hooks en riffs. De enthousiaste zang stroomt lekker mee met de gitaarmelodie, maar laat niet heel veel indruk achter. Voor het creëren van een nog opgewondener sfeertje echter is dit de juiste stem op de juiste plek. De muziek zelf is een kruising tussen bluesrock en punkpop met wat invloeden uit hardrock. Niet al te ruig en heftig, maar opwindend, sprankelend en vol goede moed.

Het is vrij gebruikelijk dat een band zich in de loop der jaren verder ontwikkelt – richting beter – en met steeds vetter opgenomen albums op de proppen komt. Dan valt de nieuwe demo van LQR wat rauw op het dak, want de liedjes en opnamen van de eerste demo Murder uit 2008 lijken gek genoeg van een stuk hogere kwaliteit. Flogging Molly en The Pogues zijn nog steeds onmiskenbaar de ijkpunten en dat de mannen van het zestal kunnen spelen is ook gelijk duidelijk. Vooral in gestrekte draf is LQR of Liquor op z’n best. Maar toch, de opnamen klinken nogal mager en onsamenhangend, en de liedjes zelf zitten behoorlijk rommelig in elkaar. De band uit Eersel e.o. kan zeker beter klinken.

mysterytrainconductors.com

ROCK

Sur Nilsson is een stel indierockers uit Utreg met als spil singer-songwriter Neil Grootjans, die een zelfverzekerd, groots en meeslepend geluid neerzetten. Eighties-invloeden gemengd met een vleugje zonnige Californische poppunk spelen een voorname rol, maar het kwartet slaagt er met een tien met een griffel in om een redelijk eigen geluid te creëren. Ook de liedjes slagen er in om langer in het geheugen te blijven zitten dan wenselijk voor een recensent en vertonen om de zoveel maten prettig onverwachte wendingen en verrassende ontwikkelingen. En dat terwijl de doorgaande lijn niet uit het oog verloren wordt, jawel. Doe er nog het ronde stemgeluid van de zanger bij, en de dramatische teksten, et voilà.

POP

ORGANISMS RAINBOW BLACK + WHITE

SINGER-SONGWRITER

POP/ROCK

LUCKIEST MAN ALIVE LIVE SESSIONS

LIQUID SNOW HIP HIPPER HIPSTER liquidsnow.nl

Vintage is het wat de klok slaat bij Liquid Snow. Van vieze synthesizertjes weten ze alles af, in Hip Hipper Hipster bezingen ze zelfs het genot van zoet, zoet vinyl. Toch is het niet allemaal nostalgie bij de Nijmeegse band. Wel borduren ze duidelijk voort op de erfenis van postpunk en new wave, maar ze geven er wel duidelijk een eigentijdsere twist aan. De zanger goochelt graag met woorden en praat/articuleert meer in verschillende toonhoogtes dan dat-ie zingt, en dat werkt redelijk goed, al klinkt het soms ronduit zwak. De liedjes steken goed in elkaar en wat dat en de beheersing van de instrumenten betreft valt er genoeg te genieten bij Liquid Snow. Zachtzinnig zijn ze ook niet altijd, maar wat een hoogtepunt betekent, weten ze verdomd goed.

luckiestmanalive.nl

Naar eigen zeggen is Luckiest Man Alive het best bewaarde geheim van Utrecht. Naakt en onopgesmukt zijn ze te horen op deze vijf nummers tellende intieme livesessie, en dan blijft er toch vrij weinig over van deze verborgen schat uit de Domstad. Het viertallige popbandje rammelt van alle kanten en klinkt voor geen meter, waarbij vooral een rol van betekenis weggelegd is voor het magere, nep-enthousiaste lalalastemmetje van de zanger. In het voordeel van LMA spreekt dat de opnames erg dun en goedkoop klinken en niet lekker gemixt zijn. Soms is het viertal lekker op dreef en verzeilen ze zomaar in best wel stevig neergezette, rockende hoogtepunten, maar dat is toch te weinig om het overall geluid nog enigszins op te kunnen krikken. Nog maar even ondergronds blijven...

Als deze machinisten aan het stuur staan, wordt het feest. Contrabas, trompet, trombone, gitaar, piano, zang en drums zetten een supervet mengsel van (vooral) rock-’n-roll, soul, swing, ska en blues neer; goedgemutst, energiek en fast forward. De zes Amsterdamse heren laten alle kenmerken van rock-’n-roll en swing uitgebreid aan bod komen en zijn daarin redelijk uniek te noemen, want meestal zijn die werelden behoorlijk gescheiden van elkaar. Strak en swingend, muzikaal en met goed gevoel voor de rijke muziekhistorie: schijnbaar moeiteloos effent TMTC het pad voor een perfecte party.

weareorganisms.com

Bij Organisms uit Den Haag/Rotterdam is het er op of er onder, de dood of de gladiolen. En ondanks dat ik mezelf heb voorgenomen nooit het woord ‘urgent’ in combinatie met muziek te gebruiken: deze muziek is urgent, is vergeven van de haast zelfs. Je mag nog 10 nummers spelen en dan is het afgelopen! Einde van de wereld! Zoiets. Maar gezien het tourschema is iedereen van de band nog in leven en wordt er gewoon doorgerockt. Zo puntig en opgefokt als Organisms spelen meer bands, maar het heeft er alle schijn van dat de waanzin vooral voortkomt uit Lennard Kruithof, de zanger/gitarist van deze maniakale mallemolen – een term die in Fret 2008-9 al gebruikt werd voor de eerste demo Hot Hands, en die nog niets aan kracht heeft ingeboet.

surnilsson.com

WOLFLING LIVE AT PARADISO wolfling.nl

Daar stond-ie dan, de man in z’n eentje met mandoloncello, op het grote Paradisopodium. Normaal draaide hij aan de knoppen aan de andere kant van de zaal, als geluidstechnicus, maar ditmaal bevond hij zich zelf in de spotlights, als het voorprogramma van I Am Kloot. Met een uitvergrote, honderdjarige mandoline en zijn rauwe, ietwat scherpe zang kreeg de voormalige frontman van vele Amsterdamse punkbands de hoofdstedelijke poptempel stil – een prestatie van formaat in tijden van twitter, texting en tube. Maar een verleden in punkbands en als straatartiest helpt je echt wel om je eigen ding te doen temidden van het tumult. Simpele, wat klaaglijke liedjes met een groot verhaal erachter – Wolflling lijkt ze achteloos uit de mouw te schudden. mei/juni 2012

FRET

liveinholland EEN OVERDONDERENDE ERVARING

wie? THE KYTEMAN ORCHESTRA waar? TIVOLI OUDEGRACHT, UTRECHT

he Kyteman Orchestra geeft met de intro al weg wat het publiek te wachten staat. Het gaat van zacht naar hard, van minimaal naar overweldigend en van subtiel naar bombastisch, en weer terug. De hoofdpersonen van de avond – ook omdat ze vooraan op het podium staan – zijn de vier blazers links, de vier strijkers rechts, mc’s Pax en Blaxtar, zanger Omar Soulay en uiteraard dirigent en trompettist Kyteman (Colin Benders) zelf. Benders dirigeert met zijn hele lijf en zweept zijn muzikanten op tot grote hoogten. Verrassend is de eerste keer dat het koor van Dario Foo zich meldt, dat fraai uitgelicht wordt achter op het podium. Het vormt een goed tegenwicht voor de instrumenten en ondersteunt de vocalisten, onder wie ook vier klassiek geschoolde mannen. De instrumentale composities, met fragiele solo’s op piano en percussie, bieden een aangenaam rustpunt. Deze cd-presentatie is een overdonderende ervaring en één avond is eigenlijk te weinig om er alles uit te halen. Voorop staat de veelzijdigheid van componist en arrangeur Benders, die een ultrabreed muzikaal spectrum creëert, mede dankzij de inbreng van zijn

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

orkestleden. Ook de bezielende, strakke manier waarop hij aan dit enorme gezelschap leiding geeft, is indrukwekkend. Voeg daarbij het enthousiasme en de saamhorigheid van de muzikanten, rappers en zangers en Benders aanstekelijke vrolijkheid, en het plaatje is compleet. Dat de toehoorders keihard gaan klappen en roepen zodra ze de eerste noten van de nog maar pas uitgebrachte single The Mushroom Cloud herkennen, bewijst dat ook deze nieuwe muzikale waagstukken van Benders op groot succes mogen rekenen. Tekst en foto’s Lilian van Dijk

‘Ik heb de lat heel hoog gelegd’ Eind 2010 begon Colin Benders te werken aan zijn nieuwe album The Kyteman Orchestra. ‘In januari 2011 ben ik een maand naar IJsland gegaan om er fulltime aan te werken. Het is daar dan donker en koud; voor mij de perfecte plek. Ik kende er niemand, kon rustig nadenken en werd niet afgeleid door het weer.’ Eenmaal terug in Nederland ging hij met de voormalige leden van Kyteman’s Hiphop Orchestra brainstormen over de resultaten. ‘Als we over een idee een goed gevoel hadden, gingen we ermee door. Al vrij snel begonnen we met repetities. We werden steeds enthousiaster.’

Geleidelijk aan groeide The Kyteman Orchestra uit tot zestig man. ‘De muzikanten komen uit alle windstreken. Iedereen heeft zijn eigen muzikale kennis en achtergrond en deelt die met de andere orkestleden. Het idee van een vaste stijl hebben we daarom maar losgelaten.’ Kyteman begon met vier vocalisten. ‘Toen ik met de arrangementen aan de slag ging, bleek het orkestgeluid te massaal voor één enkele stem. Om een goede balans te krijgen, zijn er nog vier klassiek geschoolde vocalisten en een dertigkoppig koor bijgekomen. Ze zijn allemaal zo belangrijk geworden, dat ik eigenlijk niemand kon thuislaten. We gaan dus met ons zestigen op tour.’ Kyteman’s Hiphop Orchestra eindigde na een jaar. ‘Ik vond werken met een orkest een eye-opener. Dat wilde ik weer doen, maar dan zo dat we niet onder ons kunnen zouden presteren. Daarom heb ik de lat heel hoog gelegd. Met meer subtiliteit en dynamiek is meer ruimte voor verdere ontwikkeling. Ik denk dat dit project een langere levensduur zal hebben.’

HET APPLAUS HOUDT MINUTENLANG AAN wie? MING’S PRETTY HEROES MET CONNY JANSSEN DANST waar? CULTURA, EDE

ls een adem, een hartenklop onder de voorstelling.’ Zo omschrijft dansregisseur Conny Janssen Ai Ming Oeis bijdrage. Het warme en soms serene, engelachtige stemgeluid van de jonge Rotterdamse zangeres versterkt op overtuigende wijze de gevoelens die de elf dansers van Conny Janssen Danst uitdrukken. Janssen leerde Ming kennen toen de Music Matters Award-winnares zich een jaar lang muziekambassadeur van Rotterdam mocht noemen. Bij Conny’s voorstelling RUIS (2009) was een dj betrokken. Voor opvolger MEER RUIS wilde Conny livemuziek. Ming schreef speciaal voor de voorstelling enkele nieuwe songs en bewerkte met producer/toetsenist Frans Verburg nummers van haar tweede album

Karma. Live maakt Ming veel gebruik van loops; met gevoel voor detail legt ze het ene zanglijntje over het andere. Vaak kiezen Frans en zij voor een langzame opbouw. De jongerenwereld die gedomineerd wordt door de snelheid van sociale media staat centraal in de show. De dansers stel-

wie? MINUS THE TIGER waar? EKKO, UTRECHT

e presentatie van de eerste cd van Minus The Tiger begint met een optreden van Mineral Being, maar dat de helft van het publiek in de foyer blijft hangen, zegt genoeg over het niveau. Zangeres Merinde trekt meer de aandacht met haar uiterlijk dan met haar stem. Van interactie met het publiek is geen sprake en de variatiearme elektronicacomposities kunnen niet echt boeien. Zodra Minus The Tiger begint, stroomt de zaal meteen vol. En terecht, want het viertal gaat direct goed van start en zangeres Anne Broekman, die ook de elektronica voor haar rekening neemt, toont zich een sterke frontvrouw. Met haar krachtige, zuivere stem en eigenzinnige composities, ondersteund door drummer Jos Terlingen, Arthur Adam op gitaar en tweede stem en broer Jesse Broekman op bas, heeft ze al snel de zaal op haar hand. Mooi zijn

len zich op een windroos voor. Vragen als ‘durf ik mijn eigen weg te bepalen of volg ik de stroom?’ dagen hen voortdurend uit en klinken door in Mings zangteksten. De intensiteit van de muziek neemt voortdurend toe: vooral in scènes waarin de dansers laten zien wat groepsdruk met hen doet,

is Mings bijdrage opzwepend. Muziek en dans laden elkaar als accu’s op. Na afloop vertelt Ming dat MEER RUIS haar ook uitdaagt en inspireert. ‘En de remixen die ontstonden tijdens de dansrepetities willen we op een album uitbrengen. Dit project past bij ons.’ Live spat het spelplezier eraf. Het publiek geniet mee. Het applaus houdt minutenlang aan. Tekst en foto’s Rosanne de Boer

EEN GOEDE CD-PRESENTATIE de visuals en de drie reuzengloeilampen op standaards, die voor bijzondere lichteffecten zorgen. De emotie die Anne in haar stem legt, komt rechtstreeks bij de luisteraar binnen en klinkt geloofwaardig. De in Canada opgedane podiumervaring heeft merkbaar effect gehad. De band staat relaxed te spelen en straalt energie uit en Anne zingt eigenlijk vrijer en vaster van stem dan ze op de cd laat horen. Zowel de uptempo als de rustige nummers zijn het beluisteren ruimschoots waard, hoewel er tijdens laatstgenoemde wel wat meer geroezemoes van het publiek hoorbaar is. Als toegift heeft Minus The Tiger nog twee nummers is petto. Het publiek keert tevreden huiswaarts en de bandleden mogen zichzelf op de schouders kloppen na zo’n goede cd-presentatie. Tekst en foto’s Lilian van Dijk

mei/juni 2012

FRET

liveinholland wat? PAASPOP WAAR? SCHIJNDEL

Qua programmering was Paaspop 2012 misschien niet altijd even spannend, maar met 51.000 bezoekers was de festivalopener in Schijndel wel de meest succesvolle editie in zijn 34-jarige bestaan. FRET kampeerde drie dagen mee.

EEN ZWARE ZOEKTOCHT VOOR DE LIEFHEBBER VAN ONBEKENDE PARELTJES

Blaudzun

Triggerfinger

rijdagavond om zeven uur opent de Haagse formatie Splendid in de RestoLounge het festival. Het nog niet in grote aantallen aanwezige publiek moet duidelijk nog een beetje wakker worden, maar daar laten de Hagenezen zich met hun door reggae en soul geïnspireerde popliedjes niet door uit het veld slaan. Het optreden is sterk en de zaal stroomt daardoor langzaam vol. Bij de Mainstage stond het al een langere tijd vol vanwege één naam: Racoon. De band doet precies was er van ze verwacht wordt. Voor de fans is dat perfect, voor de buitenstaander wordt het al snel saai. De uitgesponnen wijze waarop de bekende hits worden gebracht helpt daarbij ook niet echt. Al met al gaat het niet de boeken in als het beste optreden van de Zeeuwen. Interessan-

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

ter is het dan bij DJ Apster, die in de Heineken Star Club een onderhoudende set weet neer te zetten waar iedereen volledig op losgaat. Het wordt snel duidelijk waarom Afrojack graag met deze jongeling samenwerkte. Later in de nacht is het goed toeven bij het Single Feest, een bescheiden tent ergens achteraf op het terrein waar een origineel concept centraal staat: pak een single, geef hem aan de dj en die speelt hem af. Van dit soort inventieve dingen kan een festival niet genoeg hebben! Op de tweede dag rond het middaguur weten de heren van Kensington op de Jack Daniels Stage iedereen lekker warm te draaien voor een nieuwe dag Paaspop. De band staat zeer zelfverzekerd te spelen en brengt

The Black Atlantic

Racoon

Orgel Vreten

een set vol pakkende nummers met zich mee. Buiten de tent ontstaat zelfs een flinke rij. Minder sterk is het optreden van Chagall. De 23-jarige zangeres maakt popnummers die hier en daar met dubstepinvloeden worden gemixt. Ze danst over het podium als een ware Rihanna of Madonna, maar kan dat eigenlijk beter niet doen. Het komt de oprechtheid niet ten goede. Triggerfinger heeft hier op de Mainstage duidelijk geen last van. Vanaf de eerste seconde doet de band waar het goed in is: knallen. Geen opbouw, maar meteen een gitaarmuur opzetten. Het is dat de band zo strak speelt, maar stiekem had wat meer dynamiek het optreden goed gedaan. Nu begint het na iets meer dan een half uur toch wel wat te vervelen. Van dit Vlaamse geweld naar het melancholische Blaudzun; het contrast kan niet groter. Ondanks de veel te rumoerige Jack Daniels Stage weet de band rondom Johannes Sigmond fier overeind te blijven. Het optreden boeit van a tot z en kent geen zwakke momenten. Het wordt eens te meer duidelijk dat we hier met de Nederlandse Arcade Fire te maken hebben. Knap is het ook wat The Kyteman Orchestra doet, maar hier en daar wordt het orkestrale aspect ook wat te ver doorgevoerd, waardoor het optreden soms tot een musical of opera verwordt. De jongens van Rats On Rafts komen laat op de avond stilletjes de Jack Daniels Stage opgelopen. Wanneer ze beginnen te spelen

is daar niets meer van over. Superstrakke lo-fi met invloeden van Beach Fossils en Wild Nothing komt het publiek tegemoet. Waar aan het begin hier en daar wat mensen uit hun dak gaan, is dat aan het einde bijna iedereen. Uniek in zijn soort. De dag afsluiten, dat kun je aan de heren van Jungle By Night wel overlaten. De formule van de piepjonge band blijft werken. Er wordt met bijzonder veel plezier gespeeld en dat straalt af op het in grote aantallen aanwezige publiek. Een leukere jazz/funkband dan deze kun je niet wensen. Chef’Special laat de Paaspopbezoeker heerlijk ontwaken op de laatste dag van het festival. Met een geslepen mix van rustige en opzwepende liedjes weet de band iedereen voor zich te winnen. Waar ze eerder nog de veel kleinere Jack Daniels Stage overtuigden, gebeurt dat op de Main Stage gewoon weer. Orgel Vreten doet dat in mindere mate. Het trucje van een zogenaamde hammondbattle is voor een half uurtje leuk, maar een uur is toch echt te veel van het goede. Di-Rect opent op de Main Stage ongebruikelijk door meteen binnen te knallen met harder werk en niet eerst de tere harten te veroveren. De hits komen natuurlijk wel later en die worden dan ook uit volle borst meegezongen. Een optreden waar weinig op af te dingen valt. Een van de beste optredens van het festival wordt gegeven door The Black Atlantic. Des te spijtiger is het dat het weinige publiek dat er is niet de concentratie kan opbrengen om de prachtige muziek van de band aan te horen. Paaspop lijkt niet de goede plek voor de door Fleet Foxes en The Shins geïnspireerde liedjes. Jammer. Paaspop is al met al voor de liefhebbers van onbekende pareltjes een zware zoektocht. Toch, voor wie goed zocht, viel er wel het een en ander te genieten. Tekst Daniël Evers Foto’s Hans Kreutzer mei/juni 2012

FRET

liveinholland BIJZONDER ZWOELE BLIKKEN Hoe is Half Way Station gegroeid tot wat het nu is? Gitarist Rikke Korswagen: ‘Ik en Elma Plaisier zijn de band met z’n tweeën begonnen. In het begin maakten wij singer-songwritermuziek. In drieënhalf jaar tijd is de band uitgegroeid naar zes personen. Zo heb ik Benjamin, onze drummer, opgeduikeld op een rommelmarkt in New York. We raakten aan de praat en hij bleek ook in Rotterdam te wonen. Onze toetsenist Mink stond een keer in het publiek te kijken. Maar hij keek op zo’n manier dat we dachten: als je het niet leuk vindt, kan je gewoon weggaan, haha. Toen spraken we hem na het concert en bleek dat hij het juist te gek vond.’

Jullie hebben nogal plannen voor het buitenland? Rikke: ‘Zeker. We hebben nu al een eigen bandbus, maar ons doel is een nog grotere bandbus

wie? HALF WAY STATION waar? TWEETAKT FESTIVAL, UTRECHT

n het hart van Utrecht is de Neude omgetoverd tot een prachtig cultureel fort. Hoge muren van licht en broeikasachtige ruimtes vormen het decor voor de fijne Nederlandse bands die er deze week op Tweetakt spelen. Op de laatste avond van het festival is het aan de Rotterdammers van Half Way Station om het festival af te sluiten. Geïnspireerd door de muziek uit de zuidelijke staten van Amerika, sijpelen de folk-, bluegrass- en bluesinvloeden door de muziek heen. De rijke muzikale bezetting vult de zaal met gedestilleerde liedjes en laat het publiek deinen op de folky muziek. Met een violist, pianist en een diverse gitaarsectie weet Half Way Station een vol geluid te creëren. De twee drummers geven de muziek een indrukwekkende sfeer; naast hun drumstel zijn zij onder andere gewapend

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

met een melkbus, strijkstokken en een prullenbak. Je waant je als bezoeker soms in een gure en in het donker gehulde Amerikaanse prairie. Zangeres Elma weet de toeschouwers uit te dagen met bijzonder zwoele blikken en soepele lichaamsbewegingen. Tussendoor vertelt ze nog dat de band vandaag een speciale gast mee heeft genomen. Bij een Schiedams pompstation pikte ze een Canadese lifter op die vandaag als roadie fungeert. Voor de zekerheid vraagt ze nog aan het publiek of de muziek niet te moeilijk is, maar daar heeft het vanavond in ieder geval geen schijn van. Bij het liedje Theme Song zingt het publiek luidkeels ‘we are half way stationed’ mee en wordt Tweetakt afgesloten met een pakkende en upbeat blues. Tekst Ricardo Jupijn Foto’s Jorg Roosma

te kopen. We willen heel graag veel gaan toeren in het buitenland, het liefst gewoon een jaar lang reizen en spelen. We hebben nu in ieder geval al een buitenlandse tour in Denemarken staan en we gaan misschien naar Italië.’

Trekt het buitenland jullie meer dan Nederland? Rikke: ‘We maken best wel vreemde muziek op zich, met gekke maatsoorten, en het zit wat grillig in elkaar. Maar als we bijvoorbeeld in België of Frankrijk spelen, dan lijkt het wel of mensen meer de moeite nemen om te luisteren dan in Nederland. Maar de reacties op onze plaat zijn in Nederland wel echt heel goed. We gaan gewoon lekker ons gangetje en zien wel wat ons pad komt.’

DE BAND TRAPT IN HOOG TEMPO AF wie? PICTURE waar? BITTERZOET, AMSTERDAM

inds de Stichting Rock Support bezig is de hardrock en heavy metal nieuw leven in te blazen in Amsterdam, staan er de nodige interessante acts in Bitterzoet. Voor Picture daarom een logische keuze om er de nieuwe cd Warhorse te presenteren. Met de nieuwe gitaristen Peter Bourbon en Mike Ferguson in de gelederen klinkt een van de grondleggers van de Nederlandse heavy metal energieker dan ooit. De band trapt in hoog tempo af met een tweetal oude nummers: You’re All Alone en de klassieker Heavy Metal Ears. Na Choosing Your Sign trekt Picture ten strijde met Battleplan, The King Is Losing His Crown en Rejected, stuk voor stuk stevige, uptempo nummers. Met een vette knipoog verontschuldigt zanger Pete Lovell zich dat de band, gezien z’n leeftijd, even gas terug moet nemen middels de enige ballad van de avond: Think I Lost My Way. Wat

Tussen soundcheck en optreden maakt zanger Pete Lovell graag even tijd om het nieuwe album toe te lichten.

Wat heeft jullie het meest geïnspireerd bij het maken van het nieuwe album? Lovell: ‘Tekstueel word ik geïnspireerd door dingen die ik om me heen zie, dingen die in het dagelijks leven gebeuren, dingen die ik op het nieuws zie. Mijn teksten zijn vaak wel abstract met heel veel metaforen erin, dus je kunt het op verschillende manieren interpreteren. Er zijn ook wat teksten over de donkere kanten van het leven. Maar je wordt ouder, je wordt rustiger, je wordt misschien wat wijzer. Je gaat meer beseffen wat er gebeurt in de wereld en dat geeft je dan weer inspiratie om je teksten te schrijven.’

volgt is klassieker Bombers en opnieuw een handvol nummers van de nieuwe cd Warhorse. Het merendeel van de setlist is pas voor het eerst te horen, maar voor het publiek lijkt dat geen bezwaar. De Heavy Metal Maniacs staan zoals vertrouwd flink te head bangen vooraan. Op het podium vlak voor hen straalt het spel plezier van de breed grijnzende bandleden af. Het nieuwe materiaal laat zich prima mengen met oud werk. Uit de laatste categorie mogen klassiekers als Diamond Dreamer en Lady Lighting niet ontbreken. Met een nieuwe versie van Eternal Dark stuurt Picture het enthousiaste publiek weer de duisternis in. Tekst en foto’s John Buis

Wat heeft je geraakt de laatste tijd van wat je om je heen zag? Lovell: ‘De opstanden in het Midden-Oosten en de Afrikaanse landen en de onderdrukking door de leiders daar. Dat soort dingen heeft me echt geraakt. The King Is Losing His Crown gaat daarover. Ook het verschil tussen rijk en arm en de corruptie die de rijkdom veroorzaakt. Het komt allemaal op hetzelfde neer: money, power en seks. Kijk naar de opstanden in het Midden-Oosten: de rest van de wereld staat er gewoon naar te kijken. Kijk naar Syrië nu. Mensen zijn daar aan het sterven en iedereen is aan het beoordelen en veroordelen en niemand grijpt in.’

mei/juni 2012

FRET

Concertagenda

Groene Engel

MEI

Concertagenda Wo 09 Spinvis &

Ricciotti Symfonieorkest

Vr 11

Sven Hammond Soul + PLeaSe!

Za 12 Za 19 Za 26

The Gooch + The Sidekicks + McHaren

King Jack

+ Pioneers of Love + Sjeesie’s Toys & The BB

Stephen Wings & The Regulators

Juli Za 16

Stream of Passion + Autumn

JAN AKKERMAN & BAND

BOMBAY SHOW PIG

COLOR ONES

5 mei Fulco Theater

2 mei Oosterpoort Groningen 3 mei Mezz Breda 5 mei Bevrijdingsfestival

Barneveld

17 mei Dauwpop Hellendoorn 18 mei Popcentrale Dordrecht 3 juni Pagepop Stadsk anaal 30 juni De Beschaving Utrecht

18 mei Bibelot Dordrecht 19 mei Gebouw-T Bergen op

CHEF’SPECIAL

Utrecht

Zoom

4 mei Boerenrock

17 mei Hemeltjelief Festival

25 mei Oude Luxor Rotterdam 26 mei Kaaspop Edam 26 mei De Pul Uden 15 juni De Schalm Veldhoven 16 juni Underground Lelystad

Drouwenermond

Amsterdam

5 mei Bevrijdingsfestival

18 mei Festival aan de Werf

WAGENINGEN

Utrecht

5 mei Bevrijdingsfestival

24 juni Elastiek Raakt!

ZWOLLE

Hilvarenbeek

ALASCA

17 mei Dauwpop Hellendoorn 17 mei Good Heavens! Festival

BART CONSTANT

12 mei De Groene Zwaan

Oldenzaal

5 mei Bevrijdingsfestival

De Rijp

18 mei Pop Hot Spot Festival

Utrecht

2 juni Schippop Schipluiden

Den Haag

5 mei Bevrijdingsfestival

19 mei Springtime Festival

Amsterdam

IJsselstein

11 mei Schaffelaar Theater

5 mei Bevrijdingsfestival

AUTUMN

Halen (BE)

12 mei Emmen Metal Festival

28 mei Pinkpop Landgraaf 9 juni Torenpop Amersfoort 16 juni Festival Mundial

DI-RECT

Tilburg

26 mei AJOC Festival

Emmen

16 juni Groene Engel Oss

AWKWARD I ONLINE TICKETS EN INFO OP WWW.GROENE-ENGEL.NL

Mijdrecht

29 mei Drakenbootfestival

Amsterdam

5 mei Bevrijdingsfestival

Apeldoorn

19 mei Geen Daden Maar Woorden Festival Den Bosch 20 mei Indiestad Amsterdam 2 juni De Nacht van Kunst & Wetenschap Groningen

Almere

5 mei Bevrijdingsfestival

THE GATHERING

Zwolle

30 juni Dokk’em Open Air

5 mei Bevrijdingsfestival

Bornwird

Groningen

5 mei Bevrijdingsfestival

GO BACK TO THE ZOO

BLAUDZUN

Leeuwarden

5 mei Bevrijdingsfestival

Rotterdam

Den Haag

5 mei Bevrijdingsfestival Assen 29 juni Drakenbootfestival

5 mei Bevrijdingsfestival

Apeldoorn

Amsterdam

Chef’Special

Zwolle

11 mei De Doelen Rotterdam 13 mei Roepaen Ottersum 14 mei De Duif Amsterdam 1 juni Zomerfestival Delft

BOEMKLATSCH 5 mei Bevrijdingsfestival Utrecht

5 mei Bevrijdingsfestival Groningen

12 mei Burgerweeshuis Deventer

25 mei Mezz Breda 26 mei Tivoli Oudegracht 27 mei Sunday Festival Erp 9 juni Strandpaviljoen De Staat Den Haag 30 juni Outdoor Festival Beek en Donk

Foto Sander Baks

Utrecht

m e i / j u ni 2 0 1 2

Almere

ALAIN CLARK

5 mei Bevrijdingsfestival

FRET

5 mei Bevrijdingsfestival

Utrecht

DEN BOSCH

5 mei Bevrijdingsfestival

5 mei Bevrijdingsfestival Wageningen

Daniël Lohues

5 mei Bevrijdingsfestival Den Bosch

5 mei Bevrijdingsfestival Roermond

Foto Ilja Njiokiktjien

17 mei Oerrock Ureterp 26 mei Rockin’Ribs Raalte

GRUPPO SPORTIVO 5 mei Bevrijdingsfestival Zutphen

11 mei Hedon Zwolle 17 mei Grauwrock Hulst 14 juni Luxor Live Arnhem 15 juni Metropool Hengelo 29 juni Mezz Breda

5 mei Bevrijdingsfestival

11 mei Odeon de Spiegel Theaters Zwolle 12 mei Odeon de Spiegel Theaters Zwolle 14 mei Lux Nijmegen 15 mei Goudse Schouwburg

Zwolle

Gouda

11 mei Dox’ Family Night Paradiso Amsterdam 12 mei Ajazz Assen 19 mei Jazz in Catstown

16 mei Oude Luxor Theater

Helmond

Zoetermeer

WOUTER HAMEL

Rotterdam

30 mei Diligentia Den Haag 31 mei Stadstheater

20 mei Jazz in Catstown

DE STAAT 10 mei Hedon Zwolle 11 mei Vorstin Hilversum 12 mei Gebouw-T Bergen op Zoom

17 mei P60 Amstelveen 18 mei Gigant Apeldoorn 24 mei De Spot Middelburg 25 mei Victorie Alkmaar 1 juni De Pul Uden

STREAM OF PASSION 16 juni Groene Engel Oss

Helmond

MR. POLSKA

1 juni Jazzin’ The Hague

4 mei Poppodium Victorie

ED STRUIJLAART

Den Haag

Alkmaar

17 mei Tivoli De Helling

2 juni Jazzin’ The Hague

11 mei Effenaar Eindhoven 12 mei Willemeen Arnhem 25 mei Gigant Apeldoorn 26 mei Paradiso Amsterdam

Utrecht

Overijssel

NEMESEA

Helmond

5 mei Bevrijdingsfestival

1 juni Atak Enschede

26 mei Jazzin’ Woerden

SAVANNAH

YORI SWART

5 mei Theater Geert Teis

5 mei Bevrijdingsfestival

Den Haag

KRYSTL 5 mei Bevrijdingsfestival

SVEN HAMMOND SOUL 11 mei Groene Engel Oss 20 mei Jazz in Catstown

Wageningen

1 juni Parkfeest Oosterhout 2 juni Funpop Horst

Stadsk anaal

Overijssel

JENNY LANE

11 mei Isala Theater

5 mei Bevrijdingsfestival

24 mei People’s Place

Capelle aan den IJssel

Amsterdam

18 mei Theater De Maagd

25 mei Het Bolwerk Sneek

Bergen op zoom

9 mei Merleyn Nijmegen 16 juni Indian Summer Festival

DANIËL LOHUES

19 mei SCC De Enck Oirschot 26 mei Flora Theater Boskoop

1 mei Leidse Schouwburg

Broek op Langedijk

23 juni Midsummer Festifarm Erica

Leiden

SCRUM

2 mei Congrescentrum De Tamboer Hoogeveen 3 mei Congrescentrum De Tamboer Hoogeveen 6 mei Theater Geert Teis

11 mei Calypsotheater

VAN VELZEN

Wijk bij Duurstede Barendrecht

5 mei Bevrijdingsfestival Overijssel Zwolle 19 mei Pop On Top

18 mei Crown Theater

Valkenburg

Stadsk anaal

Aalsmeer

30 juni Live in Hoorn Hoorn

7 mei Theater Geert Teis

19 mei Isala Theater Capelle

Stadsk anaal

aan den IJssel

WOODEN SAINTS

8 mei Theater Geert Teis

25 mei Schouwburg Almere 1 juni Schouwburg Venray 30 juni Zinin Theater Nijverdal

5 mei Bevrijdingsfestival

Stadsk anaal

10 mei Rabotheater Hengelo

12 mei Theater Het Kruispunt

Amsterdam

12 mei Simplon Groningen mei/juni 2012

FRET

festivalagenda Moss

Foto Siese Veenstra

ORANJEPOP

DAUWPOP

Morrison, Keane, Mike Snow e.a.

30 april

17 mei

www.pinkpop.nl

NIJMEGEN

HELLENDOORN

Pete Philly, Birth Of Joy, Gardenfest, Tommy Ebben, Roosbeef e.a.

Are You A Lion, Automatic Sam, Ilse DeLange, De Dijk, Jah6, Rats On Rafts, Mr. Polska, Tangerine e.a.

www.oranjepop.nl

EMPORIUM FESTIVAL 26 mei BERENDONCK-WIJCHEN

Sander van Doorn, Lucien Foort, W&W, Mulder, Mauro Picotto, Don Diablo, Butch e.a.

WALK THE LINE FESTIVAL

www.dauwpop.nl

11, 12 mei

HEMELTJELIEF FESTIVAL

www.emporium.nl

17 mei

MUSIC MEETING

AMSTERDAM

26, 27, 28 mei

Color Ones, Dearworld, Hausmagger, Koffie, Robin Block, TDTMCM, Kroons, El Bongo e.a.

NIJMEGEN

DEN HAAG

Bombay Bicycle Club, Moss, Com Truise, Zombie Nation, Gang Colours, Anna Aaron, Willy Moon e.a. www.walkthelinefestival.nl

SYMPHONICA ELEKTRONICA FESTIVAL

www.hemeltjelieffestival.nl

12 mei

PINKPOP

UTRECHT

26 mei

Dixon, The Magician, Black Sun Empire, Cinnaman, Isis, Riptide, Gomes, Bear Damen e.a.

LANDGRAAF

www.setfest.nl

Anouk, Moss, Ben Howard, Bombay Bicycle Club, Bruce Springsteen & The E-Street Band, James

Myanmar, Tcheka featuring Régis Gizavo, Lakecia Benjamin & Soul Squad, Richard Bona Mandekan Cubano, FOKN Bois, Nik Bärtsch’s Ronin, Jaojoby, Aurelio, Maite Hontelé, Band of Gypsies, Amira e.a. www.musicmeeting.nl

RIBS & BLUES 27, 28 mei RAALTE

Israel Nash Gripka, Daniel Norgen, Miss Montreal, Ian Siegel, The Hackensawboys, Julian Sas e.a. www.ribsenblues.nl

AMSTERDAM ROOTS 5 T/M 8 juli AMSTERDAM

Ibrahim Maalouf, The Ex & Ge tatchew Mekuria & guests, Ana Moura, Ana Frazão, Celso Piña, Krosfyah, Kardes Türküler, Danyel Waro, Tashi Lhunpo Monks, Krar Collective, DJ mps PILOT e.a. www.amsterdamroots.nl

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

podium uitgelicht

Poppodium Hedon Burgemeester Drijbersingel 7 8021 DA Zwolle Aldwin Ensing (Marketing)

Poppodium Hedon in ’t kort Aldwin Ensing: ‘Hedon is al jaren het toonaangevende poppodium van Zwolle en wijde omgeving. Met een middelgrote concertzaal voor zo’n 500 bezoekers met daaraan een sfeervol café en het Popfrontcafé is Hedon de locatie voor de meest uiteenlopende concerten en danceparty’s. In 2013 wordt Hedon flink verbouwd waardoor een capaciteit van 800-850 personen ontstaat. Met een brede programmering wordt voor elk wat wils geboden en daarmee slagen we erin een grote groep mensen te laten genieten van (live) muziek in alle denkbare varianten. Van aankomend talent, tot grote gevestigde nationale en internationale namen, wij bieden er een podium voor.’

vity 6 zijn hier voorbeelden van. Daarnaast leveren we middels diverse projecten een actieve bijdrage aan het stimuleren van (jong) talent en het verbinden van jongeren aan ons podium. We streven er naar om een stevige fundering te zijn voor het culturele en creatieve klimaat dat al zo sterk heerst in Zwolle en omgeving. Naar eigen inzien slagen we daar behoorlijk in en daar zijn we trots op.’

Deense Tim Christensen and the Damn Crystals (24-05), maar ga je voor het hardere werk en een goed feestje dan moet je Kontrust (18-05) zeker niet overslaan. 10 mei De Staat hoeven we niet eens uit te leggen lijkt me en Fink 22 april is niet voor niets al maanden uitverkocht…’ www.hedon-zwolle.nl

Hoogtepunten de komende tijd? Aldwin Ensing: ‘Moeilijk kiezen tussen de mooie namen die er staan. Echte aanrader is zeker het

Wat maakt Poppodium Hedon uniek?

Foto bullet ray

Aldwin Ensing: ‘Hedon staat als gezegd voor een brede programmering met als doel iedereen te kunnen laten genieten van popmuziek. Hierdoor wordt naast de bands/artiesten die in het hele land touren ook gedurfd gezocht naar artiesten die op het punt staan de grote massa te bereiken. Concerten van Ben Howard, James Vincent McMorrow en Gra-

mei/juni 2012

FRET

VolgeLingen

Colofon

20 Hoe verliep je eerste kennismaking met De Kift? ‘Mijn man en ik hadden een theaterfestival in Amersfoort bezocht en liepen richting onze auto, toen we opeens iemand zagen schreeuwen en gebaren. Het was aan de rand van het festivalgebied. Hadden we te maken met een act of met een verwarde man? We besloten hem te volgen. Als een rattenvanger van Hamelen leidde hij ons naar een optreden van De Kift. De muziek greep ons gelijk. Na het optreden hebben we meteen twee cd’s gekocht. Sindsdien ben ik fan. Dat was ongeveer twintig jaar geleden.’

Wat maakt de band voor jou zo bijzonder?

WIE LIDY JANSEN (57) UIT SOEST IDOOL DE KIFT BIJZONDER FAN SINDS TOEVALLIGE THEATERACT

‘Voor mij is het de beste Nederlandstalige band die er bestaat. De muziek is soms bijna atonaal, de teksten zijn vervreemdend. Ze schrijven zelf, maar vertalen ook Franse of Russische poëzie. In de muziek gebruiken ze onder meer fanfare-invloeden, wat chaotisch overkomt, maar het knappe is dat het altijd tot een goed kloppend stuk leidt. De creatieve vormgeving van de band is ook geweldig. Ze hebben cd’s verpakt in sigarenkistjes en fotolijsten; zelfs in in stukken gesneden kookboeken. Zit je ineens een half recept te lezen. Heel spannend allemaal.’

Ken je veel andere fans? ‘Nee, eigenlijk niet. Mijn omgeving heb ik ook niet kunnen enthousiasmeren. De muziek wordt toch als moeilijk ervaren. Het is een selecte groep mensen die het weet te waarderen. Bij een ander festival stond De Kift ooit vóór drie beroemde Nederlandse zangers geprogrammeerd. Die fans stonden allemaal al vooraan te dringen en vonden het helemaal niks. Terwijl De Kift spetterend goed speelde. Ik stond ergens achteraan te genieten, samen met wat andere fans. Het is een heel professionele band, die zelfs op zo’n moment kwaliteit neerzet.’

j an uari

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland. FRET verschijnt zes keer per jaar in een oplage van 20.000 stuks en wordt gratis verspreid via ruim 600 distributiepunten. Coverfoto: Lo Andela Hoofdredactie: Tiemen Koopman Eindredactie: Tiemen Koopman, Gijs Grob Fotografie: Sander Baks, Manon Bruininga, Daniel Cohen, Ralf Collaris, Alex de Groot, Dimitri Hakke, Nick Helderman, John Klijnen, Anna van Kooij, Hans Kreutzer, Isabel Nabuurs, Joni Spaan, Ruud Verhalle, Christel Wolters Medewerkers: Frank Antonie van Alphen, Yvonne van Amersfoort, Rosanne de Boer, Elly Bond, John Buis, Monique Demarteau, Lilian van Dijk, Daniël Evers, Kees de Graaff, Niels Guns, Arnold van Huet, Willem Jongeneelen, Roel Janssen, Gabriëlla van Karsbergen, Ferenc Koolen, Martien Koolen, Edgar Kruize, Alex Kunst, Daan de Mooy, Coert van Mourik, Stan Novak, Bram van der Putte, Jasper Schoon, Arjan van Sorge, Tom Springveld, Di-Lan Sun, Renate Sun-Louw, Jaïr Tchong, Nancy Tjalondo, Hessel Veldman, Bas Verbeek, Ronald Wetzels, Peter van der Wijst Ontwerp: Peter te Bos/Twizter Layout: Sanne van den Berg, Lisbeth van Lintel (LandGraphics) Concertagenda: Marie-Anne Eij (agenda@mcn.nl) Recensies: Marie-Anne Eij Gear & Gadgets: Dennis Boxem, Steven Faber, Jean-Louis Gayet, Ernst-Jan Jonkman, Co Koenen, Kevin Pasman, Richard Veenstra, Erk Willemsen Advertentieverkoop: Keijser 18 Mediaproducties (Ollie Schmitz, Ronald Willemsen), tel: 020-6755308, ollie@k18.nl, ronald@k18.nl. Advertenties sturen naar ads@k18.nl Drukwerk: www.printerface.nl / Senefelder Misset Redactie: Rokin 111, 1012 KN Amsterdam tel: 020-3446000, fret@mcn.nl Abonnementen: Abonnementsprijs binnenland: € 19,95 per jaar, buitenland € 25 per jaar (6 nummers). Abonnementen kunnen op ieder tijdstip ingaan en lopen automatisch door: tenzij 30 dagen voor de vervaldatum schriftelijk wordt opgezegd

NHUSZ Foto ERIK CHRISTE

Administratie & adreswijzigingen: Firma Nic. Oud, tav Marian Kooistra, tel: 072-5671018, fax: 072-5622393, info@nicoud.nl, Postbus 4600, 1700 AX Heerhugowaard

Tekst Renate Sun-Louw Foto Anna van Kooij

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 2

Lees FRET ook digitaal op: www.fretmagazine.nl www.facebook.nl/fretmagazine

NEEM NU EEN JAARABONNEMENT

EN KIES 2 WELKOMST-CD’S! EN DAT VOOR MAAR € 19,95 PER JAAR* We hebben weer een aantal prachtige cd’s voor je uitgezocht waarvan je er twee mag uitkiezen. Maar je kunt natuurlijk ook twee andere cd’s uit de lijst selecteren. BRUUT! BRUUT!

GO BACK TO THE ZOO SHAKE A WAVE

ja ja ja ja ja ja

Stuur mij voor € 19,95 een jaar lang (zes keer) FRET, en als welkomstgeschenk de cd’s (2 aankruisen):

● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●

Back To The Zoo - Shake A Wave Bruut! - Bruut! Epica - Requiem For The Indifferent Case Mayfield - The Many Coloured Beast Sexual Reproductive Systems - Killer Sex Dub ‘N’ Roll B-Movie Orchestra - The Ultimate In Thrilling, Erotic & Raunchy Filmmusic!! Volume 1 Anneke van Giersbergen – Everything Is Changing Sven Hammond Soul – The Apple Peter Pan Speedrock - Fiftysomesuperhits The Hype - Have You Heard The Hype New Cool Collective - Eightteen King Jack - King Jack Ilse DeLange - Live In Gelredome Unsigned - Homegrown ‘11 Awkward I - Everything On Wheels Jah6 - Jah6 GEM - Hunters Go Hungry Tim Knol - Days Textures - Dualism Krystl - Rolling Within Temptation - The Unforgiven Handsome Poets - Handsome Poets Chef’special - One For The Mrs. Paulusma - Up On The Roof The Hot Stewards - When The Rain Begins To Fall De Jeugd Van Tegenwoordig - De Lachende Derde

(zolang de voorraad strekt)

EPICA REQUIEM FOR THE INDIFFERENT

CASE MAYFIELD THE MANY COLOURED BEAST

FRET is gratis af te halen op zo’n 600 locaties in het land. Althans, zolang de voorraad strekt. Wil jij het risico vermijden dat je misgrijpt, neem dan een jaarabonnement. Je ontvangt dan zes nummers op je deurmat voor maar € 19,95 per jaar! Vul nu onderstaande bon in en profiteer van een jaar lang FRET en kies twee welkomst-cd’s. Wil je een nog ruimere keuze, neem dan een abonnement op www.fretmagazine.nl Stuur de bon in een ongefrankeerde envelop naar: Fa. Nic Oud, Antwoordnummer 849, 1700 WB Heerhugowaard. Faxen kan ook: 072-5622393

✁ Naam

M/V

Adres Postcode Woonplaats Land E-mail Telefoonnummer Ik heb het afgelopen half jaar geen abonnement op FRET gehad. Handtekening Stuur geen geld, je krijgt een acceptgiro thuis gestuurd. *) abonnementsprijs buiten Nederland: € 25,00 per jaar