FRET MAGAZINE mei juni 2010 by FRET Magazine

Gratis muziekmagazine

10 mei/j un i

HANS TEEUWEN ÖNDER & FS GREEN BLAUDZUN SXSW SOLEX FREEK DE JONGE THE PLOCTONES ELSKE DEWALL

GIOVANCA

‘Ik lag heel vaak wakker ’s nachts’

SPE C SIX IAL PA C DE NIE K: UW UNS IGN E ED CD

ZONDAG 27 JUNI 2010

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland

10 m e i /ju n i

GOFFERTPARK NIJMEGEN

PEARL JAM

BEN HARPER [AND RELENTLESS 7]

AMY MACDONALD

STEREOPHONICS

VAMPIRE WEEKEND WHITE LIES | RISE AGAINST

THE BLACK KEYS | ARID

CUSTOMS | BLACK BOTTLE RIOT

Hoewel het anno 2010 vrij eenvoudig is om zelf een album uit te brengen, dromen de meeste bands toch nog altijd van een echt platencontract. Met het Unsignedproject probeert MCN al jarenlang onge tekende acts onder de aandacht van platenmaatschappijen te brengen. Met succes: gevestigde bands als Voicst, Opgezwolle en Racoon speelden zich ooit in de kijker door Unsigned. Maar ook nog niet zo lang geleden Giovanca, inmiddels uitgegroeid tot coverkandidaat. Wie weet: gaat dat ook snel gebeuren met één van de zes nieuwe Unsigned-acts die we in deze FRET aan je voorstellen. Het zou ons niets verbazen. Tiemen Koopman hoofdredacteur

ROCKINPARK.NL ENTREE : E 69 / TICKE T DE LUXE : E 169 / K A ART VERKOOP VIA

FRET

m e i / j u ni

AANVANG: 12:00 UUR / PRIJZEN ZIJN EXCLUSIEF SERVICEKOSTEN REGEL JE GEORGANISEERDE BUSVERVOER VIA WWW.TRIPTICKET.NL 2010

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Inhoud

jaargang 17, nummer 3, mei/juni 2010

14 BLAUDZUN

VASTE RUBRIEKEN

‘Er zit opnieuw een hoop dood en verderf in de cd.’

06 BANDS&EVENTS

Met Dudettes, Yen Harley, Sungrazer en Vlaamse Reuzen Hollandse Leeuwen.

16 GIOVANCA

Heeft maar één ambitie: gewoon zingen.

27 BACKSTAGE

22 WANT WANT

Frisse powerpop met Nederlandse teksten.

Hans Spuijbroek, eigenaar van het Backstage Hotel.

24 H ANS TEEUWEN &

47 GODFATHERS

THE PAINKILLERS

Freek de Jonge, godfather van de cabarock.

‘Ik ben erg gefocust op de eerste regel. Nog mooier is het als die swingt.’

‘Jon Spencer is echt onvermoeibaar’

28 SXSW-REPORT

Heideroosjes-zanger Marco Roelofs volgde voor FRET de Nederlandse bands op SXSW in Austin, Texas.

‘Ik ben liever een amateur’

32 S IR IAN

Ex-frontman van Mono debuteert met soloalbum Apathology.

34 T HE NEW EARTH GROUP

‘Spelen op straat brengt positieve energie.’

42 BLUE FLAMINGO

Gefascineerd door muziek uit de jaren twintig.

44 SOLEX

Amsterdamse artieste maakte een album met Jon Spencer en Cristina Martinez.

52 ELSKE DEWALL

Friese zangeres met grote ambities.

54 ÖNDER & FS GREEN

Twee tegenpolen maken fantastisch hiphopalbum.

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

De Nieuwe Unsigned-talenten!

Het laatste nieuws van de Musikmesse Frankfurt, gitaarbroeders Frank Carillo en George Kooymans, de nieuwste iPod apps en drummer Oscar Kraal.

90 VOLGELINGEN

Esmée Denters-fan Lindsey de Punter.

62 CD-RECENSIES

De nieuwe albums van o.a. Blaudzun, Dennis, Elske DeWall, Önder & FS Green, Cords, Fervid, The Heights, Laberinto, Daniël Lohues, Mr. a balladeer, Rosa Ensemble en Sven Hammond Soul.

72 BOEKEN

Weg van Hier van Bertus Borgers, Over De Grens van Gert-Jaap Hoekman, Voor Ik Het Vergeet van Herman van Veen en ¡Música, Maestra! Van May Peters.

73 DVD’S & GAMES

‘ Als je mij rechtsachter neerzet met een triangel, vind ik het ook goed’

16 04

44 36

Singers ’n Songs is het thema van de tiende Unsigned-cd. We stellen de zes talenten aan je voor.

Gitarist van New Cool Collective en The Ploctones én winnaar van de VPRO/ Boy Edgar Prijs 2010.

Ruben Hoeke: ‘De zanger van de band slokt meestal alle groupies op.’

56 GEAR&GADGETS

36 UNSIGNED Sixpack

48 A NTON GOUDSMIT

53 DE 7 HOOFDZONDEN

Convoi Exceptional, Kasper Van Kooten, Cords, In The Mix Featuring Armin Van Buuren.

‘Cabaret en rock is net als neuken en humor; het gaat niet samen’

74 DEMONTAGE

De demo van de maand is Colorblind van PAULINE.

78 LIVE IN HOLLAND

Met Fakkelbrigade, Nuff Said, Rigby, Goslink, El Pino & The Volunteers, Coparck, Grote Prijs-winnaars in Casablanca, Blaxtar, Roosbeef en Paaspop.

84 AGENDA

Een selectie van de concerten en festivals van de komende maanden.

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Bandsevents LUCKY’S LEVENSLESSEN In 2006 had ik een echt interview met een echte journalist voor een echt muziekblad. Hij was vriendelijk en intelligent. Ik voelde me een gewaardeerd artiest. Ik vroeg hem wie hij nog meer ging interviewen. ‘Joss Stone’, zei hij. ‘Morgenavond spreek ik haar in het Dylan-hotel. Ik heb haar al eerder gesproken. Het is een leuke meid hoor. Jong nog, maar leuk.’ Ik vroeg de journalist of hij wist of Joss een vriend had. Hij dacht van niet. Ze had een relatie gehad met de zoon van Dozier of Holland of Dozier, in ieder geval één van die Motown-songwriters. Maar dat was uit. Dit is mijn kans, dacht ik. Joss is ietsje jonger dan ik en haar muziek is niet echt de mijne, maar ze lijkt me wel gezellig. Bovendien, straks is ze in Amsterdam en dan is ze de hele dag omringd door pers en managers en allerlei gedoe. Ze zal het wel leuk vinden om op een date te gaan met een lokale zanger. Ik zei tegen de journalist: ‘Geef haar mijn nummer en zeg erbij dat ze me kan bellen. Ik neem haar mee naar Café De Zotte. Want Engelse meisjes houden wel van bier, maar dat echte trappistenbier, dat kennen ze amper. Ze hebben daar ook een soort kaasplankje maar dan stoer, met een enorm mes in zo’n lomp stuk brood. Dat vinden meisjes leuk.’

Interview

VLAAMSE REUZEN HOLLANDSE LEEUWEN

e tweede editie van het Vlaamse Reuzen Hollandse Leeuwen festival in Tilburg biedt wederom een mooie staalkaart van de beste artiesten van het moment uit Nederland en België. Nieuw is het middagprogramma voor muziekprofessionals en muzikanten. In het Tilburgse 013 staan op zaterdagavond 22 mei zo’n vijftien bands geprogrammeerd, onder andere Moke, Absynthe Minded, Gotcha! Allstars, Customs, Anneke van Giersbergen & Agua de Annique, Dez Mona, The Black Atlantic, The Van Jets, DeWolff en The Hickey Underworld. Het programma van de kleinste zaal, de Bat Cave, wordt helemaal ingevuld door het Antwerpse podium TRIX. VRHL Academy Onder de naam VRHL Academy is er ook een middagprogramma voor muziekprofessionals en muzikanten toegevoegd aan het festival Dit programma gaat om 15:00 uur van start en duurt tot 18:00 uur en is voor iedereen gratis toegankelijk. Wat kun je hier verwachten? Interviewers Robbert Tilli (Muziek Centrum Nederland) en Tom Engelshoven (OOR magazine) spreken in een talkshow met ervaren

muzikanten over hun passies en drijfveren. In ‘The Engine Room’ krijgt nieuwsgierig publiek de kans om een band het hemd van het lijf te vragen over de do’s and don’ts van het artiestenleven, maar ook hoe nu die ene riff tot stand is gekomen, of wat te doen bij podiumangst. In het MCN Muziekcafé worden presentaties gegeven over onder andere bandpromotie en alternatieve concertlocaties. De Nederlandse branchevereniging van Music Managers organiseert een aantal panels over actuele en grensoverschrijdende muziekmanagementonderwerpen. Kortom, een divers programma voor zowel ervaren en aankomende muziekprofessionals als muzikanten. Kaarten voor het festival kosten € 15,-. De voorverkoop is inmiddels gestart via www.013.nl en de bekende voorverkoopadressen. Zaterdag 22 mei 2010 Vlaamse Reuzen Hollandse Leeuwen Aanvang VRHL Academy 15:00 uur Zaal open 14:30 uur Entree gratis Aanvang festival 19:00 uur Zaal open 18:00 uur Tickets € 15 excl. servicekosten

VOOR IPOD TOUCH EN IPHONE T.W.V. 71,40 EURO Line 6 en FRET geven VIJF maal een Midi Mobilizer weg t.w.v. € 71,40 (inclusief MIDI-kabels).

DUDETTES VROUWENROCK UIT GRONINGEN

Gotcha! Allstars

DeWolff

‘Iedereen in Groningen kent ons al. Nu nog de rest van Nederland’. Met deze leus kondigde de Groningse vrouwen-plus-één-manformatie The Dudettes op Internationale Vrouwendag zijn debuutsingle Somebody Else aan.

Moke

e jonge hondengroep met aan het hoofd zangeres en oprichtster van de band Zjoly Onrust ontstond een klein jaar geleden als stageopdracht bij de Groningse MBO-opleiding Muziek & Sounddesign. ‘We waren allemaal al met muziek bezig. En ik moest voor school een bandproject opzetten. Toen heb ik deze groep bij elkaar gezocht’, vertelt de frontvrouw. ‘Het unieke van deze band is de samenstelling. We hebben drie vrouwen en één mannelijke bassist. Bij de meeste bandjes is dat andersom.’ The Dudettes hebben in hun korte bestaan al een paar wapenfeiten bereikt. Ze speelden als voorprogramma van Moke en Van Velzen, waren op de regionale en landelijke radio te horen en speelden, hoe kan het ook anders, in hun hometown tijdens Noorderslag. Hun muziek kenmerkt zich volgens gitariste Cynthia Weiss door energieke poprocksongs met sterke teksten. ‘Eigenlijk zijn we best commercieel. Live zetten we het podium op zijn kop. Je moet onze muziek echt voelen.’ Er is een cd opgenomen en de band wil de komende maanden zoveel mogelijk optreden. ‘We zijn met de Britse producer Ron Gullen de studio in geweest en daar is een goede cd uit gekomen. We willen veel zelf doen, maar staan ook open voor een goede deal bij een label. Als die cd dan uitgebracht is, willen we stukje bij beetje de rest van de wereld gaan veroveren.’ www.dudettes.nl

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

De Midi Mobilizer is een piepkleine midi-interface die je op je iPhone of iPod touch kunt aansluiten. Dankzij de midi in- en uitgang kun je alles wat midicodes genereert eenvoudig opnemen en weergeven. Met de gratis vanaf de Apple Store te downloaden MIDI Memo Recorder App kun je wat je op een midi-apparaat speelt, opnemen en afspelen, en aan jezelf of iemand anders mailen. Met de gestroomlijnde interface is het eenvoudig opslaan, zoeken en ophalen van al je synthsounds, POD® patches, en ideeën.

Anneke van Giersbergen

Foto siese veenstra

LINE6 MIDI MOBILIZER

Tekst Jasper Schoon

Ze belde niet. Twee weken later kwam ik de journalist tegen. Ik vroeg hem of Joss misschien moe had geleken tijdens het interview. Hij zei me: ‘Ik heb je nummer niet aan haar gegeven. Ik dacht dat je een grapje maakte. Ze is een beroemde zangeres, dat snap je toch wel?’. Lucky Fonz III

WIN!

Festival, workshops, interviews en sessies

Wil je een van de vijf Midi Mobilizers winnen? Beantwoord dan de volgende vraag: Komt het merk Line 6 uit de VS of uit Europa? Mail je antwoord voor 31 mei aan fret@mcn.nl o.v.v. Line 6 Midi Mobilizer. Vergeet niet je naam en adres te vermelden. www.line6.com/midimobilizer Winnaar ZOOM Q3 Videocamera Onze weggeefactie van vorige keer, de Zoom Q3 Videocamera t.w.v. 296 euro, zorgde voor een overvolle mailbox. Uit de vele inzenders hebben we 1 winnaar geloot: Liesbeth Missel uit Wageningen. Zij heeft dit mooie apparaatje inmiddels thuis gestuurd gekregen. m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Bandsevents BEATS ME! PRILLE BELOFTES Als beginnende, talentvolle en nog niet ‘getekende’ artiest kan het gebeuren dat een manager of boeker voor jou een showcase wil organiseren, zodat jij je kan presenteren aan platenlabels. Ook kan het gebeuren dat zo’n manager of boeker gaat leuren met een demo in de hoop dat je uiteindelijk een lucratieve deal kan tekenen bij een gerenommeerd platenlabel. De manager ziet dan hoeveel je waard bent en of hij wel je manager wil worden. In deze spannende beginfase wordt regelmatig ‘op elkaars blauwe ogen’ zaken gedaan. Alles tegen de hoopvolle achtergrond van een mogelijk later succes. Maar wat nu als zo’n lucratieve deal daadwerkelijk in zicht komt, zit je dan ‘vast’ aan die manager? Zelfs als je nog aan het onderhandelen bent over de voorwaarden, kan er al een moment komen dat je ‘vast zit’ aan de andere partij. De hoofdregel is dat er, als je over de belangrijkste onderdelen overeenstemming hebt bereikt, al sprake kan zijn van een overeenkomst. Terwijl jij het idee hebt dat er nog heel veel dingen besproken moeten worden. Maar zelfs als je nog weinig hebt besproken, maar je gaat wel die showcase doen, kan je de indruk wekken dat je al uitvoering geeft aan die (nog niet benoemde) overeenkomst. Zorg er daarom altijd voor dat je duidelijk uitspreekt wat je van elkaar verwacht. Als je wel de showcase wil doen, maar dat voor jou niet betekent dat je met die manager in zee wil, zeg dat dan ook duidelijk (schriftelijk). Spreek bijvoorbeeld af dat je een maand lang met elkaar gaat praten over een mogelijke samenwerking. Je zegt toe alleen met die manager te praten, maar dat je vrij bent om met een ander in zee te gaan als je er na een maand niet uitkomt. Ook kan je al afspreken dat je alleen samen de showcase doet. En dat als daar inderdaad een platencontract uitkomt de manager dan een vergoeding voor zijn inspanningen krijgt.

NIEUWE MUZIEKCAFÉS EN CURSSUSEN VAN MCN

elkaars muziek en de muziekbusiness. Inclusief (live)muziek.

De Rechtendag 11 mei, 14:00 - 17:00 uur | Hoe zitten het auteursrecht en het naburig recht in elkaar? Wat doen organisaties als Buma/Stemra en SENA? Welke veranderingen komen er aan op het gebied van auteursrecht? Nieuw: stel nu in het spreekuur je eigen vragen aan experts. Met o.a. entertainmentrechtspecialisten van De Gier | Stam & Advocaten te Utrecht. Kosten: € 20,-

uziek Centrum Nederland organiseert regelmatig cursussen, muziekcafés en talkshows voor muzikanten en andere muziekprofessionals: dé manier om je kennis bij te spijkeren, op de hoogte te blijven van de laatste ontwikkelingen in de muziekbusiness, of te netwerken. Het programma van de komende weken kun je hieronder lezen. De toegang is gratis, tenzij anders vermeld. Locatie: Rokin 111 te Amsterdam. Kijk voor meer informatie en hoe je aan te melden op www.mcn.nl. Talkshow The Mix 10 mei, 17:30 - 18:30 uur | Robbert Tilli (MCN) en Tom Engelshoven (OOR) spreken met drie gasten uit verschillende muziekgenres over hun eigen muziek,

14 juni, 17:30 - 18:30 | Robbert Tilli (MCN) en Tom Engelshoven (OOR) spreken met drie gasten uit verschillende muziekgenres over hun eigen muziek, elkaars muziek en de muziekbusiness. Inclusief (live)muziek.

Promotie 3: Web 2.0 voor muziek 27 mei, 14:00-17:00 | Over interactieve sites en nieuwe manieren van verkopen via internet. Hoe kunnen artiesten, producenten, organisatoren het meeste halen uit Web 2.0? Door: Erwin Blom (The Crowds). Kosten: € 20,-

IN DE STUDIO MET… Wie Go Back Too The Zoo Wat Catchy gitaarrock Waar In een grote loods in Delft Waarom Preproductie debuutalbum Release Eind augustus Producer Holger Schwedt Drummer Bram Kniest: ‘We zijn nu bezig met het opnemen van de demoversie van de komende cd. Dat doen we in een grote ruimte waar we met zijn allen live de nummers inspelen. Op die manier kunnen we straks kritisch naar het materiaal luisteren en horen waar de zwakke en sterke punten zitten. Eind april gaan we met producer Holger Schwedt (o.a. Di-Rect, VanVelzen, Leaf, red.) ons debuutalbum op-

nemen in de Shamrock Studios in Baarn. Hij heeft ook onze singles opgenomen en dat is ons goed bevallen. Holger is heel goed in sounds maken; het maakt bij wijze van spreken eigenlijk niet uit wat je aflevert, hij maakt er wel een goed geluid van. We hebben erg veel zin om een album te maken, we zijn er echt klaar voor en het is voor ons weer een stapje verder. We weten wel ongeveer welke nummers op de plaat moeten komen, maar we hebben de laatste tijd ook heel veel nieuwe songs geschreven. Het moet een goede balans worden tussen snelle en rustige nummers. We zijn nu al bezig met de volgorde van de liedjes; dat is erg leuk om over na te denken.’

Op die manier weet iedereen waar hij/zij aan toe is en voorkom je conflicten achteraf.

Marie José Spit (spit@bousie.nl) Bjorn Schipper (schipper@bousie.nl)

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Bandsevents KWARTFINALES GROTE PRIJS BARSTEN LOS

De inschrijving voor de zesde editie van Vinylized is geopend. Ambitieuze danceproducers kunnen zich tot dinsdag 1 juni aanmelden voor deze Nederlandse danceproducerscompetitie van de GRAP. Een vijftienkoppige jury met zwaargewichten uit de industrie buigt zich vervolgens over de inschrijvingen en selecteert vijf finalisten. Deze tracks worden in juli op de Vinylized-site geplaatst zodat het publiek kan stemmen op zijn/haar favoriet. De stem van de jury en die van het publiek bepalen uiteindelijk de winnaar van Vinylized 2010. De winnende track wordt op 12 inch vinyl uitgebracht en uitgebracht tijdens het Amsterdam Dance Event 2010. www.vinylized.net Ferry Corsten is betrokken bij de ontwikkeling van een iPhoneapplicatie: Cue Play DJ. Daarom roept de populaire dj beginnende en ervaren dj’s op om met behulp van deze applicatie een vijftien minuten durende mix te maken. Corsten zal persoonlijk de winnende mix kiezen en toevoegen aan de digitale bundel van de 150ste uitzending van Corsten’s Countdown op 12 mei. De jubileumuitzending is vanaf dat moment onder meer op iTunes verkrijgbaar. Corsten’s Countdown is in Nederland iedere donderdag om 21.00 uur te horen op Fresh.FM, maar wordt ook in veel andere landen uitgezonden. Dj’s kunnen nog tot en met de eerste week van mei hun mix maken en aanleveren via www.capsulatedsoftware.com/ contest.html Het Haags Pop Centrum is op zoek naar enthousiaste bands uit de regio Haaglanden die dit jaar willen spelen op Plein Open. Dit festival in de Haagse binnenstad zoekt elk jaar nieuw talent dat het stimuleert om verder te komen in het circuit. Je kunt je demo en biografie voor 1 mei opsturen naar Stichting Haags Pop Centrum t.a.v. Plein Open 2010, Riviervismarkt 5, 2513 AM Den Haag. www.pleinopen. nl Op Lowlands spelen? Wie wil dat nou niet. Het festival is op zoek naar de grootste rockers en rockbitches voor het nieuwe podium ogoNONogo dat de befaamde Magneetbar zal vervangen. Eigen instrumenten meenemen is niet nodig, want er staat een volledige setup klaar. Aanmelden kan via www.lowlands.nl Festival Hip Hop in Duketown in Den Bosch organiseert een demo-contest om jong talent de kans te geven zich voor het grote publiek te bewijzen. Ben je mc/rapper? Strijd dan mee voor een plek op het festival op zaterdag 17 juli. Alle inzendingen worden beoordeeld door een professionele jury die bepaalt welke artiesten door gaan naar de finale op 11 juni in Plein79 in Den Bosch. Inzendingen (bestaande uit drie tracks, een biografie en foto) kunnen gestuurd worden naar demo@hiphopinduketown.nl. www.hiphopinduketown.nl

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

n de maanden mei en juni strijden 105 muzikanten, bands en rappers om een plaats in de halve finale van de Grote Prijs van Nederland 2010. In twintig kwartfinales door het hele land presenteren ze zich voor jury en publiek. Uiteindelijk zullen er per categorie (Singer/ Songwriter, Rock/Alternative en Hiphop) twaalf halve finalisten worden geselecteerd, die het in september tegen elkaar opnemen. De vier finales van de Grote Prijs 2010 vinden plaats op zaterdag 11 december in de Amsterdamse poptempels Paradiso en de Melkweg.

Foto siese veenstra

TALENT WANTED

Interview

De inschrijving voor de categorie Dance/Producers start op 1 mei. Kijk voor alle kwartfinalisten en speeldata op www.groteprijsvan.nl.

NATIONALE NEDERPOP AVOND IN HMH

oke, de Nits, Bettie Serveert, Supersister en Rob de Nijs zijn als eerste namen bevestigd voor de Nationale Nederpop Avond op vrijdag 17 september in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Het evenement is een vervolg op 50 jaar Nederpop Live, dat in 2008 plaatsvond in het kader van de viering van een halve eeuw Nederpop. Net als toen moet de Nationale Nederpop Avond een staalkaart van de Nederlandse popmuziek bieden, met vele optredens van oude en jonge bands en artiesten. De VPRO zal het evenement op 18 september integraal uitzenden. ‘Het is een avond om onze liefde voor de Nederpop met elkaar te kunnen delen. Het wordt wederom een feest

SUNGRAZER

‘Met je ballen door het grind.’ Die benaming heeft de Maastrichtse band Sungrazer al gekregen van diverse fans voor hun stevige maar sfeervolle stonerrock. Tekst Bram W. van der Putte

voor zowel artiesten als alle aanwezigen’, zegt medeorganisator Jan Douwe Kroeske. De kaartverkoop is inmiddels begonnen. www.nationalenederpopavond.nl

MUSICLAB MUZIEK EN TECHNOLOGIE

usiclab is een live ‘show & talk’ gericht op (toepassingen van) muziek, creativiteit en technologie en bedoeld voor muzikanten, producers en andere geïnteresseerden. Maandag 31 mei is de tweede editie in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Laat je inspireren door professionals, discussieer mee en ontdek, hoor en probeer de laatste state of the art technologie. Presentator Leon Verdonschot ontvangt deze avond onder andere

DE BEHOEFTE AAN GELUID

de Belgische drummer Michael Schack (Ozark Henry, Kate Ryan en Milk Inc.) die de nieuwe Roland SP30 zal demonstreren, turntablelist DJ Sniff (Takuro Mizuta Lippit) en het duo Sonic Me (Richard Veenstra and Joris Wolff) bekend van hun remixen voor o.a. White lies en Moke. Zij gaan een live review geven van Yamaha’s Tenori-on Orange. De toegang is gratis. www.dezwijger.nl/musiclab

aar wacht even, stoner doet afbreuk aan wat deze drie lieden muzikaal te berde brengen. Het zijn reizen door dat brede muzikale genre: bliksem, getijden, zonlicht en donder komen in vloeiende golven voorbij. Het resultaat klinkt als een tierelier. Dat bleef niet onopgemerkt, vandaar dat ze als openingsact op Pinkpop mogen aantreden. Het is als een sneltreinvaart gegaan voor Sungrazer. Amper een jaar na hun oprichting begin 2009 hebben ze al veelvuldig aandacht gekregen van media en muziekliefhebbers. Een klein optreden in De Wereld Draait Door liet zien dat Maastricht meer is dan een heilplaats voor Bourgondiërs. Aan aandacht geen gebrek dus, maar dat brengt ze niet in hogere sferen aldus bassist en zanger Sander Haagmans. ‘We zijn er heel nuchter onder. De muziek die we maken is de muziek die we ook écht willen maken. We blijven eerlijk naar onszelf toe en verliezen ons daarom niet in de randverschijnselen er om heen.’ De drie muzikanten kennen elkaar al langer. Ze speelden samen in Reckless Pilots, een rechttoe rechtaan rockband. Geen uitgesponnen nummers zoals op hun titelloze debuut, die gemiddeld zo’n zes minuten duren. ‘We zijn nu veel vrijer en minder beperkt. We doen nu wat we willen. Ook wat betreft de plaat en het opnameproces: we doen alles zelf en hebben zo de ultieme controle.’ De basis van de songs wordt gevormd door de jams die ze spelen. Een heel natuurlijk proces

volgens Haagmans. ‘We laten ons inspireren door heel veel verschillende dingen en maken het ons eigen met de band.’ Muziek is alles wat telt voor ze. Haagmans ademt dagelijks volop muziek want hij studeert ook nog eens aan het conservatorium van Maastricht. De titelloze ep wordt in de toekomst ook op vinyl geperst. ‘Toen we de plaat opnamen, hadden we dat ook voor ogen. Helemaal te gek dat het nu ook gaat gebeuren bij het Duitse platenlabel Elektrohasch. Daar zijn veel bands bij aangesloten waar we een groot voorbeeld aan nemen, zoals Colour Haze, Causa Sui en Los Natas. Te gek dat we nu onder dezelfde vlag uitkomen!’ Pinkpop hebben ze verdiend door het winnen van de Nu of Nooit finale 2009, een Limburgse talentenjacht waar veel bands aan meedoen. Overbodig om te zeggen dat ze erg naar hun optreden uitkijken. ‘Ik ga zelf al jaren als bezoeker naar Pinkpop en om nu zelf op dat podium te staan, is geweldig. Het voelt als een geschenk, alsof het uit de lucht is komen vallen.’ Haagmans en consorten durven niet te voorspellen wat het eindstation is van de reis die nu is ingezet. ‘Het is een grote boost voor ons als band. We benutten de contacten die we hebben gekregen en gaan verder waar we nu mee bezig zijn’, besluit hij nuchter.

www.myspace.com/sungrazerband m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Interview Kort nieuws

YEN HARLEY VAN SINGER-SONGWRITER TOT GRUNGEBAND Zanger Lukas Batteau begon een aantal jaar geleden als singersongwriter in een band die zijn eigen naam droeg. Anno 2010 heeft hij zijn akoestische gitaar ingewisseld voor een elektrisch exemplaar en speelt met Yen Harley op grunge geïnspireerde rockmuziek.

Het succes voor Caro Emerald houdt maar niet op. Niet alleen voert haar cd de Album Top 100 aan, ook kreeg ze de Schaal van Rigter voor het meest gedraaide liedje op 3FM in 2009. Daarnaast mocht ze ook nog de 3FM Serious Talent Award 2010 in ontvangst nemen. DJ Chuckie gaat in mei naar de VS en Canada voor een uitgebreide tournee. De tour start op 12 mei in Edmonton in Canada en eindigt op 30 mei in Las Vegas. Ook 2Unlimited gokt op succes in de Verenigde Staten. Het succesvolle duo uit de jaren negentig is weer bij elkaar en heeft een nieuwe single uitgebracht: In Da Name of Love. Het nummer wordt in Amerika uitgebracht door het New Yorkse dancelabel Ultra Records, dat ook muziek uit van onder anderen Tiësto, Armin van Buuren en Fedde Le Grand releast. Uit de oude doos: CoraZong Records brengt begin mei twee legendarische en tot nu niet eerder op cd uitgebrachte albums van de Nederlandse band Bintangs uit. NightFighter (1979) en Mickey Finn (1980) komen uit op één cd. Within Temptation moet op zoek naar een nieuwe drummer. Stephen van Haestregt gaat de populaire band na de huidige theatertournee verlaten om zich meer te richten op zijn werk voor de Swamp Studio in Raamsdonk en zijn band My Favorite Scar. Deze zomer zal de debuut-cd van dit gezelschap het levenslicht zien. Armin van Buuren is tijdens de International Dance Music Awards verkozen tot beste dj ter wereld. De prestigieuze prijs werd uitgereikt in Miami tijdens de Winter Music Con-

Tekst Gabriëlla van Karsbergen

an singer-songwriter tot grungeband is nogal een career change. Volgens Yen Harley-bassist Josine van der Splinter valt dat echter wel mee. ‘Toen ik de ep van Lukas hoorde, wist ik nog niet precies hoe het ging worden met band, maar ik hoorde al wel me teen die Pearl Jam/Alice in Chains-feel in zijn nummers en zijn stem. De sfeer was er al.’ De nieuwe band van Batteau is tot stand gekomen na het plaatsen van een advertentie waar Josine en drummer Berry Vink op reageerden. Lukas: ‘Ik heb heel lang vast gehouden aan het romantische idee dat je samen met vrienden een band begint en dan groot wordt. Maar ik ging niet naar jamsessies en volgde geen muziekopleiding, dus dan kom je ook niet snel in aanraking met goede muzikanten.’ Aanvankelijk droeg de groep nog de naam Lukas Batteau. Na het opnemen van debuutalbum The Substance Of Things en na enkele live-optredens werd duidelijk dat de band behalve een nieuwe naam ook een extra gitarist nodig had.

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

De keuze viel vervolgens op Rolf Perdok. ‘De meeste nummers op The Substance Of Things zijn de afgelopen tien jaar ontstaan’, aldus Lukas. ‘Sommigen hebben al heel wat gedaantewisselingen ondergaan.’ ‘Vergrungen’ van de nummers noemt de band het zelf. Nu de plaat de wijde wereld in kan, is het afwachten hoe de reacties zullen zijn. ‘Ik probeer het gewoon op me af te laten komen, maar ik hoop in elk geval dat we door het uitbrengen van de plaat lekker veel kunnen spelen’, zegt gitarist Perdok. Yen Harley zit bij een internationaal boekingskantoor, dus ook het buitenland lonkt. Binnenkort gaat het viertal naar Duitsland voor enkele optredens waar Lukas ook solo al veel heeft opgetreden. ‘Het is afwachten hoe je muziek aanslaat, maar toeren in het buitenland lijkt ons natuurlijk te gek’, aldus Rolf. ‘Mijn ultieme droom blijft een tour door de VS’, zegt Lukas. ‘Ik heb de Amerikaanse nationaliteit, dus met de werkvergunning zit het alvast goed.’ www.yenharley.net

ference, een van de grootste dance-conventies ter wereld. Zijn platenmaatschappij Armada Music werd voor het tweede jaar op rij uitgeroepen tot ‘s werelds beste label. Armin van Buuren mocht ook nog een prijs in ontvangst nemen voor zijn podcast A State of Trance. Het promotie- en boekingskantoor Rock ‘n’ Roll Highschool heeft een digitaal vervolg gelanceerd op de populaire Rock ‘n’ Roll Highschool magazines: Reading Rocks. Elke week verschijnen er gratis nieuwe, leerzame en smeuïge artikelen over de muziekwereld. Zoals de Handige 100 van de Muziekindustrie, een lijst met meest invloedrijke mensen in de Nederlandse popmuziek. Altijd handig om te weten wie je moet kennen als je een glanzende carrière wilt opbouwen www.readingrocks.eu. m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Twee jaar geleden verraste Blaudzun met een innemend debuut. ‘Blue tunes for a midnight car drive’, zo noemde zanger/componist Johannes Sigmond toen de songs waarmee hij bewees niet vies te zijn van sfeervolle melancholie. Opvolger Seadrift Soundmachine bevat wat meer tempo en lijkt op het eerste gezicht wat minder donker. ‘Vergis je niet’, aldus de maker: ‘Opnieuw zit er een hoop dood en verderf in de cd. Plus het kapot gaan van vriendschap.’ Tekst Willem Jongeneelen

Ook de tweede van de in Utrecht wonende Johannes Sigmond is geen vrolijke plaat geworden. Hij beseft dat mensen zijn songs vaak wat meer moeten horen. ‘Na een keer of drie, vier komt het vaak pas. Mensen moeten geduld hebben.’ Dat klopt. Het loont ook ruimschoots de moeite, want heeft Seadrift Soundmachine je eenmaal bij de lurven, dan laten de songs je ook niet snel meer los. Het album van de man die zichzelf (en de bijbehorende band) naar een minder bekende Deense wielrenner heeft vernoemd, bevat volgens de maker een soort van ‘euforische verdrietigheid’. ‘Ik heb de songs in de vorm van een album geschreven en niet gedacht aan losse downloads. Er is dus nagedacht over opbouw. Ik begin bewust met een instrumentale track, als zetel voor de rest, om daarna de plaat ingetrokken te worden. In de eerste echte song, Sunshine Parade, zit meteen alles wat het album in zich draagt. Het is ook het enige nummer met een duidelijke verhaallijn en waarbij ik expliciet wil duiden waar het over gaat.’ ‘In mijn hoofd zit die lijn ook in de andere teksten, alleen heb ik daarbij veel minder de behoefte om ze te duiden. Noem het desnoods een vorm van impressionisme. Ik vind het mooier als mensen het spoor zelf ontdekken. Behalve dus bij Sunshine Parade. Het uitgangspunt vormde een groepje jongens dat in een fanfare zit en op reis mag. Ze pakken hun koffers en bezitten een schoolreisjesgevoel. Het vliegtuig waarmee ze vertrekken, komt echter nooit aan. De uitleg van die tekst had ik misschien in het cd-boekje moeten laten afdrukken. De teksten staan wel in het boekje, maar op zo’n manier dat je de muziek erbij moet horen om de verzen te kunnen volgen. Popteksten zonder muziek vind ik vaak als een auto zonder stuurwiel.’

Barcelona

Een hoop dood en verderf

Voor het schrijven van zijn songs vertrekt Sigmond vaak naar Barcelona. Hij vertoeft daar graag. ‘Het viel me op dat water en de zee vaak een grote rol in mijn teksten spelen. Dat is deels vanwege de schoonheid, maar ook vanwege het dodelijk gevaar. Misschien was het een hint die de liedjes mij gaven, maar ik dacht dat het wel zo logisch was om die songs dan ook maar daadwerkelijk aan de zee te gaan schrijven. De zee heeft iets mystieks. Ik word er rustig van, maar de zee kan ook beangstigen. Het zijn de metaforen tussen de zee en het leven die me fascineren. Net als vrouwen. Ook daarin zit schoonheid en gevaar. Ik ben geen verslinder. Ik ben trouw aan één mooie blonde. Maar ik ben een man met een grote bril, dus ik zie genoeg. Bovendien zie ik ook genoeg mensen in de val van de schoonheid trappen.’

BLAUDZUN 14

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

De song Quiet German Girls handelt over de magie van het vrouwelijk schoon. Midnight Room gaat over een relatie op de rand van afgrond. Op de cd staat ook een versie opgenomen met de strijkers van The City Of Prague Orchestra, een orkest dat indruk maakte op Sigmond met hun bijdrage aan de soundtracks van onder meer Das Leben der Anderen en een aantal films van regisseur David Lynch. ‘Ik kwam bij hen uit vanwege de aanwezigheid van eeuwigdurend verdriet op de cd. Dat zit ook in die films. Het orkest uit Praag bezit een uniek geluid. Wellicht heeft dat met de sfeer in Praag te maken. Het is pijn wat er in doorklinkt, geen melancholie. Deze cd had hun bijdrage nodig, vond ik. Niet te veel. Het is spaarzaam genoeg gedaan. Om de zaak diepte mee te geven. Ik wilde het filmische karakter versterken, maar heb het gevaar vermeden dat het te groot werd. Die valkuil is vermeden door het Praagse orkest gedoseerd in te zetten. Het past perfect. Praag en Barcelona hebben ook meer gemeen dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Ze kenden ongeveer gelijktijdig hun bloeiperiode, maar beide steden werden ook onderdrukt: Praag door de Duitsers en later de Russen, Barcelona door de Spanjaarden.’

Regisseur Als Johannes Sigmond geen muziek maakt, werkt hij als regisseur. Momenteel werkt hij aan een documentaire over De Ronde Van Lombardije, de Italiaanse wielerklassieker die in de herfst wordt gereden. Beide disciplines, die van muzikant en regisseur, kennen volgens Sigmond veel raakvlakken. ‘Zeker in het geval van het maken van sfeerbeelden bij deze herfstklassieker. Er is veel tegenlicht, de zon gaat onder tegen het einde van de wedstrijd. Ik ben altijd op zoek naar dat soort schoonheid. Ik denk op dezelfde manier als regisseur en als muzikant. Ik maak in dit geval ook zelf de filmscore. Die muziek wordt niet los verspreid. Ze vormen een onderdeel van de dvd, samen met de beelden. Het is wel raar om als regisseur mijn eigen muziek te moeten beoordelen. Dat is nieuw voor mij. Ik probeer met muziek kleine schuilplaatsen te maken. Plekken om in weg te kruipen. Omdat er al zoveel dood en verderf in zit en het kapot gaan van vriendschap.’ Blaudzun vond het jammer dat zijn debuut voor veel mensen toch vrij geruisloos is voorbij gegaan. Daardoor voelde hij wellicht minder druk voor de opvolger, die terecht op meer aandacht kan rekenen. ‘Ik zou altijd een debuutalbum willen blijven maken. Dit is dus mijn tweede debuut. Ik wil liedjes schrijven die ook overeind blijven als iemand anders ze zingt. Ik leun veel op mijn stem, zeker op het podium. Mijn stem is doorontwikkeld. Dat vind ik mooi, ja. Ik heb hem bijna te pakken, ik kom in de buurt.’

Live

5 mei 5 mei 7 mei 12 mei 15 mei 17 juni 18 juni

Live

live

Bevrijdingsfestival Utrecht Bevrijdingsfestival Zwolle Roepaen Ottersum Vera Groningen Walk The Line Festival Den Haag Oerol Terschelling Oerol Terschelling

www.blaudzun.com m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Tekst Nancy Tjalondo Foto’s Daniël Cohen Visagie Clayton Leslie Styling Clyde Semmoh

‘Ik, een zondagskind? Dat is zo níet het geval’

Na het met goud bekroonde Subway Silence staat Giovanca nu met haar tweede album While I’m Awake in de spotlights. Hoewel het haar niet om de spotlights te doen is. Haar ambitie: gewoon zingen. ‘Als je mĳ rechtsachter neerzet met een triangel, vind ik het ook goed.’

giOvANCA 16

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Vorige maand kreeg Giovanca uit handen van Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door een gouden plaat voor haar debuutalbum Subway Silence. Eerder ontving ze al een Zilveren Harp en afgelopen maand was ze genomineerd voor een 3FM Award (op het moment dat deze FRET naar de drukker ging, was de uitslag nog niet bekend, red.). Twee jaar na Subway Silence is het tweede album inmiddels een feit: While I’m Awake. Een sterke balans tussen sprankelende uptempo nummers en soulvolle ballads. Giovanca is muzikaal gegroeid sinds haar debuut als solist bij The Mighty 8, het Unsigned project voor jong talent in 2007 van Muziek Centrum Nederland, waar ook Sabrina Starke en Senna deel van uit maakten. Giovanca: ‘De clubtour met The Mighty 8 was de eerste die ik als solist deed. Daarvoor had ik wel als achtergrondzangeres in het clubcircuit gestaan, maar nog nooit als soloartiest. Ik ben heel blij dat ik dat heb kunnen doen voordat Subway Silence uitkwam. Het is toch een stukje extra ervaring. Het Mighty 8-project was in die zin erg leerzaam, want je kreeg bijvoorbeeld te maken met interviews en persaanvragen. Allemaal aspecten waar ik een half jaar later voor mijn album ook mee in aanraking kwam.’

Keuzes De daaropvolgende twee jaar is het hard en voorspoedig gegaan met Giovanca’s zangcarrière. In tegenstelling tot de indruk die sommige media wekken, is het haar zeker niet allemaal in de schoot geworpen. Maar voor de goedlachse zangeres had het niet beter kunnen verlopen. ‘De overgang van achtergrondzangeres naar solist is heel geleidelijk gegaan. Ik ben op een gegeven moment voor Benny Sings gaan zingen en dat was al niet in een achtergrondformatie. Ik was zijn enige zangeres. Vervolgens mocht ik ook twee of drie eigen nummers zingen in zijn show, waarna hij mijn album ging produceren. Zie je? Het was een heel natuurlijk proces.’ De bewering dat ze een zondagskind zou zijn, spreekt ze tegen: ‘Dat is zo níet het geval. Als dingen organisch lopen, want dat is uiteindelijk wat het is, dan betekent het niet dat je geen struggles hebt. Het feit dat het zo loopt, komt gewoon door de keuzes die ik maak. Ik ben nooit overhaast ergens in gestapt, ik ben niet gaan shoppen met mezelf langs platenmaatschappijen. Ik ken die afwijzingen dus niet, omdat ik ze niet ben gaan opzoeken. Neemt niet weg dat ik gewoon heel hard moet werken. Ik heb twaalf jaar achtergrondzang gedaan. Ik heb twaalf jaar lang vaak voor een appel en een ei achter een artiest aangerend om ergens in Groningen of Maastricht op te treden. Ik zong achtergrond voor artiesten in regiofinales voor competities waar je echt in een of andere kelder staat. Nu word ik drieëndertig en voor het eerst als ik ergens naar toe ga, ben ik in de positie dat ik een visagist kan meenemen. Voor de buitenwereld lijkt het misschien alsof ik al jarenlang word gepamperd, maar nee. Tot vorige maand stond ik altijd zelf met mijn make-up te rommelen. En ik zit gewoon bij een indielabel waar we keihard werken en heel veel zelf doen.’

Warm bad Wat heeft haar na meer dan een decennium van backing vocals dan uiteindelijk definitief doen beslissen om de stap naar een solocarrière te wagen? Naar eigen zeggen was het verrassend genoeg niet haar persoonlijke ambitie. Giovanca: ‘Het was vooral mijn omgeving die vond dat het tijd werd dat ik solo ging. Maar ik dacht juist: nee hoor,

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

‘Bij dit album draaide alles om de stilte van de nacht. Ik lag heel vaak ’s nachts wakker’ waar hebben jullie het over? Ik vind dit prima. Ik stond ook niet op als ‘achtergrondzangeres’. Ik deed op één dag achtergrondzang en modellenwerk of dan ging ik studeren (in 2007 studeerde ze af als drs. in de orthopedagogiek, red.) en dan ging ik weer iets presenteren. Achtergrondzang was een van de vele dingen die ik deed, waarbij ik nooit het gevoel had dat ik in iemands schaduw stond. Mijn innerlijke ambitie was: ik wil zingen. Maakt mij dat nou uit waar ik dat doe? Als je mij rechtsachter neerzet met een triangel, vind ik het ook goed.’ Dat ze bij de shows van Benny Sings en later ook bij The Mighty 8 mocht proeven hoe het is om eigen nummers ten gehore te brengen en vooral hoe het publiek daarop reageerde, wakkerde dan toch een vuur aan om het pad van solist door te zetten. Giovanca: ‘Toen ik er eenmaal met één been in stond, voelde het als een warm bad. En dan gaat het niet om in de schijnwerpers staan. Het gaat er om dat te geven wat van jou komt en dat te delen. Het is zo tof als je ergens staat op te treden en iemand zingt gewoon je nummers mee. Iets wat jij thuis hebt zitten bedenken, wat eerst nog van jou en het papier was, dat dat uiteindelijk de wereld in gaat en in iemands hoofd zit. Dat is toch cool?’

Insomnia While I’m Awake is een opvallende titel die slaat op het creatieve proces dat achter het album zit. Liet ze zich voor haar debuutalbum nog inspireren door de levendigheid van steden als New York, Amsterdam en Parijs, op haar nieuwe plaat komt de inspiratie uit het holst van de nacht. Een plek van intimiteit, emotie, filosofie en eenzaamheid. Giovanca: ‘Het heen en weer reizen tussen plek A en plek B, overdag middenin al het geroezemoes tussen de mensen zijn, dat was mijn inspiratie voor Subway Silence. Dit album was precies het tegenovergestelde. Nu draaide alles om de stilte van de nacht. Ik lag heel vaak ’s nachts wakker, omdat ik gewoon maar niet kon slapen. Op een gegeven moment dacht ik: wie is er nog meer wakker? Een verpleger, een brandweerman. Zo ging ik mij identificeren met mensen die ik helemaal niet zag. En op een gegeven moment dacht ik: als zij allemaal ’s nachts werken, dan moet ik dat ook gaan doen. Fuck it. While I’m awake, I might as well write!’ De slapeloosheid bleek een katalysator voor creativiteit en heeft Giovanca naar plekken gebracht waar ze twee jaar geleden nooit een voet zou hebben gezet. ‘Ik zou liegen als ik zou zeggen dat mijn inspiratie voor teksten en melodieën iets goddelijks is. It’s the divine! Nou, nee. Het komt gewoon. En ’s nachts ben je alleen met je gedachten die m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

‘Door social media ben je nu heel erg bereikbaar. Soms gaat dat ook wel te ver’

alle kanten op gaan. Dit kan heel energiek uitpakken, maar ook heel zwaar of juist heel vrolijk. Neem bijvoorbeeld het nummer Simply Mad (wat Giovanca samen met Han Koreneef heeft geschreven, red.). Dat zou ik twee jaar geleden nooit hebben kunnen schrijven. Omdat mijn focuspunt toen lag op het borrelen van de dag. Maar met dit nummer heb ik het over het gemis van iemand die overleden is, de eenzaamheid die je daarbij voelt. Dus ik ben heel dankbaar voor de slapeloosheid. Dat heeft er voor gezorgd dat ik op net wat donkerdere plekjes in mijn hart kwam. Maar ik heb tijdens sommige nachten ook wel eens totale nonsens opgeschreven. Dan dacht ik de volgende dag toen ik het teruglas: ehm… koekoek!’

Lelijk Niet alleen qua thematiek, ook qua uitvoering is While I’m Awake een veel gemêleerdere plaat dan zijn voorganger. Stond Subway Silence nog bol van de samples, beats, tubular bells en strings, dit album klinkt puur en live. Nummers als Lovechild en Hungry bijvoorbeeld hebben een sterke jaren tachtig-klank. En dat is niet voor niks. Giovanca: ‘Net als bij mijn eerste album ben ik met Benny gaan zitten en vroeg hij: wat wil je en wat vind je leuk? Ik hou heel veel van Minnie Ripperton, The Rotary Connection, Donna Summer, Leon Ware – dat zijn een beetje mijn helden. Veel van mijn lievelingsnummers zijn in de jaren zeventig geschreven. Maar ik merkte ook dat als ik dieper ging nadenken over muziek die mij raakte – en dit is best gênant – dat dat vooral ook jaren tachtig-muziek was. De eighties waren best fout, kom op! De kleding was lelijk en de muziek was ook lelijk. Maar stiekem vond ik het eigenlijk wel leuk en dat vind ik nu nog steeds. Gloria Estefan, Paula Abdul, Fleetwood Mac… ja dat is best suf hoor.’ Met de Amerikaanse soulzanger, songwriter en producer Leon Ware heeft Giovanca het nummer Where Love Lives mogen opnemen. Twaalf jaar geleden werkte ze ooit samen met de man achter Marvin Gaye’s I Want You en sindsdien hebben ze altijd contact gehouden en zijn ze bevriend geraakt. Leon Ware had Where Love Lives oorspronkelijk voor El DeBarge geschreven, maar die zag er vanaf. Giovanca hoorde het nummer en vroeg of ze het voor haar album mocht gebruiken. ‘Ik belde Leon om het hem te vragen en hij zei: take it, child! It’s yours!’

YouTube en Twitter Nog even en dan gaat haar clubtour van start. Ze verheugt zich erop. Het contact en de interactie met haar fans vormt hierbij een belangrijk element. Op het internet is de afgelopen maanden een strijd losgebarsten. De fan die het best de single Drop It kan zingen en hiervan een filmpje op YouTube heeft geplaatst, mag dit nummer tijdens een van de concerten samen met Giovanca op het podium ten gehore brengen. Ze moest wel even wennen aan de mogelijkheden die het internet een artiest biedt om direct met fans in contact te komen, maar inmiddels vindt ze het erg interessant. ‘Er is ooit een Twitteraccount

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

voor mij aangemaakt en ik wist in het begin gewoon niet wat ik ermee aan moest. Maar ik zie dat mensen het gewoon leuk vinden om te weten waar je bent, wat voor shoot je doet of dat je net een interview hebt gehad.’ Dat het ook op muzikaal gebied een handige tool is, blijkt uit de totstandkoming van het nummer Flirting With The Sun. Giovanca: ‘Ik vind Tjeerd van Voicst gewoon tof en een goede songwriter en op Twitter volgen we elkaar. Op een dag twitterde ik vanuit de studio I’m Flirting With The Sun. Het was augustus, september en we zaten midden in een indian summer. Tjeerd zat op datzelfde moment in zijn tourbus op weg naar Duitsland, ziet mijn tweet voorbij komen en sms’t mij: ‘wat een coole zin. Ik heb er een refrein op geschreven. Ik zie je als ik terug ben, dan schrijven we hem af’.’ Toch plaatst ze ook kanttekeningen bij de inzet van sociale media. Voor een artiest kan het ook nadelige gevolgen hebben: ‘Het is een nieuwe binding die je aangaat die heel interessant is en die soms ook wel te ver gaat. Je bent nu heel erg bereikbaar. Dat is leuk, maar als je denkt aan de good old days dat je als fan een brief moest schrijven naar iemands management, dat vind ik eigenlijk ook wel een charmante gedachte. Dat is nu allemaal heel vluchtig. Tijdens een uitzending van Pauw & Witteman kunnen mensen je ophemelen of trashen. On the spot. Dat vind ik soms te ver gaan. Aan de ene kant is het dus heel waardevol dat we dichter bij elkaar komen, het is laagdrempelig. Aan de andere kant vind ik het best wel beangstigend hoe er op hetzelfde moment van alles over je kan worden getwitterd. Kun je nagaan hoe dat is als je écht beroemd bent, zoals Paris Hilton of Barack Obama.’

Live

5 mei 7 mei 8 mei 13 mei 14 mei 21 mei 23 mei 28 mei 30 mei 4 juni 12 juni 20 juni

Live

live

Bevrijdingspop Haarlem P3 Purmerend Tivoli De Helling Utrecht Simplon Groningen Luxor Live Arnhem LVC Leiden Global Village Festival Almere Metropool Hengelo Hedon Zwolle Mezz Breda The Hague Jazz Den Haag Festival Kasteel de Haar Haarzuilen

www.giovanca.com m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

De Nederlandstalige band Want Want tekende eind 2009 bĳ CNR Entertainment. Op 30 april komt de debuut-cd Mĳn Meisje Vindt Me Leuk Zoals Ik Ben uit. Voormalig Skik-frontman Daniel Lohues deed de productie.

maar in dit geval niet. ‘Ik heb het om vier uur ’s nachts op bierviltjes uitgeschreven in een kroeg in Kampen, waar Adrian en ik wonen.’ De keuze voor het Nederlands is een heel bewuste. ‘Ik heb veel in het Engels geschreven. Dan kom je op het punt dat je denkt: dit is het beste tekstje dat ik kan schrijven, maar hoe zou een Engelstalige dit interpreteren? In het Engels schrijf je vooral op klank. De tekst is dan vaak minder sterk. Als je in het Nederlands schrijft, luistert de betekenis juist nauw. Het is dus moeilijker en uitdagender. Het prettige is dat als je iets hebt waar je blij mee bent, je ook meteen heel wat te pakken hebt; je hebt dan ook een compleet liedje.’ Fokko maakt ook de melodie. ‘Die werken we met alle bandleden verder uit in de oefenruimte.’ In veel liedjes komen meisjesnamen voor. ‘Toen ik ze schreef, zat ik in een frustrerende periode op relatiegebied. Het ging uit met vriendinnetjes en zo. Wat in die liedjes staat, is gedeeltelijk echt en gedeeltelijk verzonnen. Het was leuk om steeds een nieuwe naam te verzinnen. Dat schiep afstand tot hoe het in werkelijkheid was.’

Tekst Lilian van Dijk

WANT WANT IS OPGERICHT DOOR ZANGER-GITARIST-COMPONIST FOKKO MELLEMA (23), vroeger gitarist bij de punkrockband Jeremy’s. Hij had wat Nederlandstalige liedjes gemaakt, ging op zoek naar muzikanten en zo kwam hij uit bij toetsenist Bob Boeve (27), bassist Jasper la Faille (37) en drummer Adrian de Lange (21). ‘Bob en ik zijn meer van de rustige melodische muziek en van de akkoordjes. Hij is bijvoorbeeld fan van Radiohead en ik houd van The Beach Boys. Adrian en Jasper zijn meer van de wat hardere punkrock.’ Voor Adrian is Want Want de eerste band. ‘Ik ben er in oktober 2009 bijgekomen. Meteen zo’n grote studio in; dat was best heftig. En het groeit maar door. Ik ben in een achtbaan terechtgekomen met belangrijke mensen om ons heen die alles regelen.’

Operatie Eigenlijk zou Mijn Meisje Vindt Me Leuk Zoals Ik Ben al eerder zijn uitgekomen, maar Adrians gezondheid gooide roet in het eten. Hij moest een zware operatie ondergaan. Met de single Heleen liep het meteen al storm. Adrian: ‘We hebben zelfs vijf optredens in drie dagen gedaan. Dat was supercool. Eén optreden is al leuk, maar als je je realiseert dat je de volgende dag of zelfs dezelfde avond al weer op het podium staat, dat is echt te gek.’ Het is ook een uitdaging om nieuw publiek te winnen, vindt Fokko. ‘Niemand kent ons nog. Het is leuk om te zien hoe mensen reageren op onze liedjes. Tot nu toe is elk optreden een succes geweest. Je weet dat er altijd zieltjes worden gewonnen.’ Als de cd uit is, breekt er een spannende periode aan voor Want Want. Fokko: ‘Ik ben heel benieuwd of hij aanslaat en ik hoop dat er heel veel mensen naar gaan luisteren. Bij optredens merk ik dat mensen tijdens de eerste drie nummers aan ons moeten wennen. Dan valt het kwartje. We zijn al als eerste Serious Talent van dit jaar bij 3FM geworden en hebben wat radiodingen gedaan en we stonden in januari op Eurosonic en Noorderslag. Deze zomer zouden we heel graag op de festivals staan. Lowlands, dat zou te gek zijn.’

Visie Fokko had voor Want Want vanaf het begin een duidelijke aanpak voor ogen en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. ‘Ik ben begonnen met demo’s op te nemen, in totaal 26 nummers. Vijftien demo’s heb ik op mijn kamertje gemaakt, daarnaast heb ik in een studio in drie dagen tijd elf nummers opgenomen met producer Guido Aalbers, die heeft bijvoorbeeld ook Miss Montreal gedaan. Die demo heb ik aan iedereen gegeven die er misschien iets mee kon.’ Zo kwam Daniel Lohues in beeld. ‘Hij kreeg hem van zijn manager. Tot onze grote verbazing kregen we een mail van Daniel en daarna belde hij ons. Hij zei: ‘Dit is gaaf zeg. Laten we het gaan opnemen. Ik wil er heel graag aan meedoen, of jullie doen alles zelf. Iemand anders zou zich er alleen maar verkeerd tegenaan gaan bemoeien.’ De keuze was snel gemaakt. ‘Wij hadden een bepaalde visie van hoe we het wilden. We wilden niet werken met iemand die alles uit elkaar zou halen en er bijvoorbeeld orkestbegeleiding onder zou zetten. Daniels visie kwam overeen met de onze: snel en energiek opnemen.’ Na zes dagen in Studio Zeezicht waren de tracks voor de veertien nummers klaar. ‘Daniel heeft ze afgemixt, samen met Bart Wagemakers.’

Bierviltjes Dat de belangrijkste invloeden bij Want Want Weezer en Fountains of Wayne zijn, is duidelijk te horen. Fokko vertaalde zelfs het Fountainsnummer Sink To The Bottom With You in het Nederlands. Dat werd Kip Paard Koe. Meestal is hij lang en zorgvuldig met een nummer bezig,

‘Na drie nummers valt het kwartje’

29 april 5 mei 5 mei 13 mei 29 mei 12 juni 12 juni

LIVE

’t Ukien Kampen Bevrijdingsfestival Zwolle Bevrijdingsfestival Haarlem Klomppop Ovezande Festival a/d Werf Utrecht Full Color Festival Kampen Torenpop Amersfoort

LIVE

WANT WANT 22

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

www.wantwant.nl

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Hans Teeuwen zingt alweer een tijdje. Er waren misschien nog mensen die dachten dat het een bevlieging was, maar na beluistering van How It Aches, zijn eerste echte plaat, zijn die er waarschijnlijk wel achter dat het menens is.

Tekst Di-Lan Sun

Foto eva boeter

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan

FRET

HANS TEEUWEN

m e i / j u ni 2 0 1 0

Het verhaal is gevoeglijk bekend. Zo’n dertien jaar geleden koopt Teeuwen, toen nog succesvol cabaretier, bij een tankstation een cd’tje van Frank Sinatra. Het blijkt thuiskomen. Teeuwen wordt gegrepen door The Voice. Hij draait het album grijs en neemt een beslissing: hij wil zanger worden. ‘In mijn hoofd was ik allang zanger’, zegt hij zelf. Teeuwen laat het cabaret even voor wat het is en stort zich op een nieuw avontuur. Daar zit behoorlijk zegen in, want Teeuwen Zingt wordt met groot enthousiasme ontvangen. En hij gaat nu een stapje verder. Op How It Aches brengt hij zijn eigen songs. Onder leiding van bandleider Benjamin Herman hebben Hans Teeuwen en The Painkillers, zoals zijn begeleidingsband heet, een prachtplaat gemaakt.

Hiërarchie

Met veel enthousiasme vertelt hij over de plaat. ‘We hebben hem in zes dagen opgenomen, maar het mixen duurde wat langer. De sfeer was geweldig goed in de studio. Iedereen had wel door dat we met iets bezig waren dat heel goed kon worden.’ Een paar tracks zijn in één keer opgenomen. ‘Ik zong dan vaak al mee. Dat is ook wel lekker voor de muzikanten. Soms deden we het nog eens over omdat we het gevoel hadden dat er meer inzat.’ Die werkwijze is de sfeer van de plaat erg ten goede gekomen, beaamt Teeuwen, maar het zorgde er ook voor dat er tijdens de opnamesessies in de studio nog veel aan nummers gesleuteld moest worden. ‘Van Make You Proud had ik eigenlijk alleen het pianoloopje en de tekst. In een half uur tijd is het hele nummer ontstaan en opgenomen. We hadden zelfs nog tijd om het af te mixen. Die dag was erg productief, want we hebben ook nog een van de ballads opgenomen en nog een andere track. Ik ben zo blij met deze plaat, en trots!’ Teeuwen voelt zich inmiddels als een vis in het water tussen de muzikanten. In het begin van zijn zangcarrière liet hij zich ontvallen dat hij behoorlijk opkeek tegen musici, vooral vanwege hun kennis. Nu ligt dat anders. ‘Ik laat nog veel aan de jongens over, vooral op muziektechnisch gebied. Het blijft natuurlijk wel mijn cd, maar zonder dat we er erg in hadden, ontstond er een soort natuurlijke hiërarchie. Het was ook goed dat er drie mensen waren die over de muziek gingen. Dat is vooral prettig als er gestemd moest worden over een idee of als er een beslissing moest worden genomen. Het was dan altijd twee tegen een. Daardoor was er duidelijkheid. Maar het allerbelangrijkste was dat er geen egobattles in de band uitgevochten moesten worden. Er was misschien wel een organische hiërarchie.’

Swingende regel Op een song na heeft Teeuwen alle liedjes zelf geschreven. Het is niet zo dat de songs achter de piano zijn ontstaan. Sterker: als hij teksten schrijft, doet hij dat bij voorkeur níet achter zijn piano. De muziek komt m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

‘Wat mij erg aantrekt in Sinatra is het gedecideerde timen’

Backstage In de rubriek BACKSTAGE nu eens geen aandacht voor de band of artiest, maar voor de mensen die in de muziekwereld achter de schermen werken.

Teeuwen grinnikt. ‘Inderdaad, ik zing er ook over in Young Girls. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.’ Teeuwen heeft zich de afgelopen jaren behoorlijk verdiept in het werk van de grootmeester. Maar Ol’ Blue Eyes is niet de enige inspiratiebron. ‘Wat mij erg aantrekt in Sinatra is het gedecideerde timen. Dat is ook het lekkerste en dat ligt mij ook het meest. Zingen wordt dan eigenlijk percussie. Sinatra kan dat, maar er zijn meer zangers. Mick Jagger heeft dat ook.’

Tekst John Buis

Foto hans hoeben

Geen gêne

pas veel later. ‘Maar meestal heb ik, als de tekst er is, wel een soort idee van hoe een nummer moet gaan klinken. In mijn hoofd heb ik dan een basloopje of zelfs enkele akkoorden. Daarmee ga ik naar de band. Die jongens weten bijna altijd wel wat ik bedoel.’ Tekstueel kun je hem om een boodschap sturen. Opvallend aan bijna alle songteksten van Teeuwen is dat ze meestal beginnen met een geweldige oneliner. ‘In de periode dat ik de songs schrijf, ben ik erg gefocust op de eerste regel. Het is mooi als daar al het idee voor het nummer inzit. Nog mooier is het als de regel swingt.’ Teeuwen zit er niet mee dat hij vanuit een oneliner moet werken. ‘Het idee is er dan al. Je hebt een goed uitgangspunt en daarmee kan je bijna altijd verder.’ Het nummer Ain’t It Great opent met: Tell your husband not to worry/I will fuck you only once. De openingszin is precies waarnaar Teeuwen op zoek is. Overigens is het nummer een must voor iedereen die van een vette tekst houdt. En daar komt dan toch weer de cabaretier bovendrijven. Met teksten als Jesus is the wizard who wants you to lick my lizard en Baby don’t be frigid, suck my little midget krijgen zijn fans waar voor hun geld. Als zanger neemt hij dus ook geen blad voor de mond. Maar of hij teksten schrijft waarvan zijn grote voorbeeld Frank Sinatra zou moeten blozen? ‘Het was toen allemaal wat omfloerst’, zegt hij. ‘Maar hij kon er ook wat van. Neem een nummer als Witchcraft: proceed with what you leading me to, zingt hij. Dat gaat toch eigenlijk over het langzaam laten klaarkomen van een man. Het ging toen ook over seks. Of in ieder geval over een ouwe man die over een jong meisje zingt. You make me feel so young en dat soort teksten.’

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Op How It Aches laat Teeuwen zich van verschillende kanten horen. Ballads worden afgewisseld met uptempo songs waarin hij helemaal los gaat. Voor een ongeschoolde zanger is het heel knap dat hij al die stijlen moeiteloos aankan, zonder over de top te gaan. ‘Ik heb in mijn hoofd veel gezongen’, geeft Teeuwen als verklaring. ‘Ik heb gevoel voor wat ik doe. En ik heb ook geen gêne om te doen wat ik doe.’ Teeuwen zegt het liefst de wat hardere nummers te zingen. ‘Zo’n nummer als Give It To Me Straight is gewoon de sluizen open zetten en gaan. Dat vind ik het makkelijkste om te doen. Het zijn de meer rock-’n-roll-achtige dingen. De ballads zijn moeilijker. Zeker live. Dan zit je heel erg in een groove. Je bent enthousiast en je wilt eigenlijk alleen maar doorgaan. Maar bij een ballad gaat het er juist om dat je gas terugneemt en heel geconcentreerd met het nummer bezig bent. Je moet terug naar een soort introversie.’ Als komiek of cabaretier staat hij alleen op het podium. Nu heeft hij een hele band om zich heen en ook dat vraagt een andere benadering. ‘Als ik solo optreed, is er een voortdurende staat van paniek. Zeg ik niks, dan gebeurt er ook niks. Er is een voortdurende spanning en die is nu niet nodig. Dit is muziek en dat betekent voor mij dat ik niet steeds de kar hoef te trekken. Ik kan mijn rust nemen. Dat is wel wennen voor me.’ Teeuwen vertelt dat het loslaten steeds beter gaat. Als zanger voelt hij zich ook steeds gemakkelijker op het podium. ‘Het gaat om de muziek. Dat is het belangrijkste.’ Een en ander houdt ook in dat hij ook letterlijk anders staat op het podium. Het is veel losser en dat is ook nodig om de relaxedheid van de muziek over te laten komen. ‘Ik merk wel dat ik vergroeid ben met de wijze waarop ik vroeger op het podium stond.’

Luxepositie ‘Ik zie wel’, antwoordt Teeuwen op de vraag over zijn toekomst. Hij kijkt even peinzend voor zich uit. ‘Het is wel een luxepositie waarin ik zit. Maar als ik nu weer ga schrijven, wordt het comedy. En verder hou ik alle opties open. Ik zie wel wat mijn volgende artistieke obsessie wordt.’ Wat hij ook doet, dat er ooit nog een lintje voor hem zal klaarliggen, lijkt een utopie. How It Aches eindigt, net als Abbey Road van The Beatles, met Her Majesty. Maar mensen die denken vergast te worden op een cover van het Beatlelied, of een prachtige ode aan onze vorstin, komen bedrogen uit. I like your cunt, zingt Teeuwen met vet aangezet Engels accent de luisteraar toe. Een kleine en geestige verwijzing naar de rel rond een sketch van hem van een paar jaar terug waarin hij het op koningin Beatrix had gemunt. Het bloed kruipt inderdaad waar het niet kan gaan.

Live

25 april 28 april 1 mei 2 mei 7 mei

Live

live

SSB Groningen Stadstheater Zoetermeer Orpheus Schouwburg Apeldoorn CC Maasmechelen (België) De Kortrijkse Schouwburg Kortrijk (België)

www.hansteeuwen.tv

HANS SPUIJBROEK BEROEP EIGENAAR BACKSTAGE HOTEL

‘Het rock-’n-rollleven on the road kom je niet veel meer tegen’

it hotel zijn we begonnen met de bedoeling om artiesten on the road optimaal te faciliteren. Denk aan zaken als de hele dag ontbijt voor artiesten, een bar die 24 uur open is en gratis de was kunnen doen. Bij dergelijke services is het belangrijk dat we ons verplaatsen in de belevingswereld van de artiest.

worden; dan helpen we ze waar nodig.

Ik ben bezig een bedrijf te runnen, dus mijn werk bestaat er onder andere uit dat de kamers vol dienen te zitten, graag met de juiste doelgroep. Daarvoor houden we goed contact met platen maatschappijen, zalen en met de bands. Ook heb ik te maken met praktische zaken als logistiek, bevoorrading, of zorgen dat de kamers op tijd schoon zijn. Het sjouwen valt wel mee. Vaak hebben artiesten vrij weinig spullen bij zich, hooguit een versterkertje en een gitaar; dat zetten we in de keuken neer. Alleen een paar koffers of een plunjezak hoeven in zo’n geval naar boven gedragen te worden.

www.backstagehotel.com

We werken voornamelijk met de zalen en daarnaast met een aantal platenmaatschappijen. In een heel enkel geval slapen mensen van platen maatschappijen zelf ook wel eens hier, maar over het algemeen zijn het alleen artiesten die hier verblijven. Hoe het verblijf van een artiest eruit ziet, varieert heel erg over het algemeen, maar het rock-’n-roll-leven on the road kom je niet veel meer tegen. Over het algemeen zie je dat de artiesten heel erg serieus zijn en gefocust zijn op het geven van een goed optreden. We regelen alles voor artiesten, binnen het rede lijke. Amerikaanse bands bijvoorbeeld zijn vaak drie, vier weken op tournee door Europa, die moeten avond na avond optreden en hebben tussendoor meestal geen tijd of gelegenheid om hun kleding te wassen. Dus als ze bij ons binnen komen, kunnen ze gelijk de vuile was afgeven. Dan wordt het gewassen en voordat ze ’s avonds het podium opgaan, staan ze er weer schoon en fris bij. We helpen ze verder met kleine problemen op weg. Als een gitarist problemen heeft met snaren, dan zorgen we dat ie terecht komt bij een goeie winkel. We regelen zelfs wel eens een tandarts; in een tourbus trillen de vullingen er blijkbaar uit… Dat soort gekke dingen kom je tegen. We hebben ook wel eens meegemaakt dat een band brand had gehad in hun aanhangwagen. Dan staat de hele tour stil en moet er verzekeringswerk geregeld

Artiesten zijn over het algemeen niet veeleisend. Er zullen ongetwijfeld bands zijn die grote koelkasten met koud bier willen hebben, maar daar betalen ze ook voor. De veeleisendheid die vaak in de pers beschreven wordt over muzikanten geldt meer voor zalen.’

Backstage paspoort Naam: Hans Spuijbroek Woonplaats: Badhoevedorp Geboorteplaats: Rhoon Leeftijd: 43. Huwelijkse staat: Getrouwd, twee kinderen. Eerste album: Band of Gypsys van Jimi Hendrix. Een cadeautje van mijn tante uit het destijds verre Amsterdam Laatste album: Come And Get It van Eli Paperboy Reed. Deze band verdient het om heel groot te worden! Favoriete album: Texas Flood van Stevie Ray Vaughan. Eerste concert: Doe Maar, voor de doorbraak in een bijna lege zaal. Laatste concert: Danny Michel, daarna goed doorzakken met hem en Romi Mayes! Beste optreden ooit gezien: Johnny Guitar Watson in Antwerpen Favoriete NL band van dit moment: Na acht jaar Limburg: Rowwen Hèze Opmerkelijkste klus ooit: Als student bedienen in de VIP-tent bij Frank Sinatra in Antwerpen en het hele concert vanaf twee meter afstand gezien met een fles champagne. Wat een timing en uitstraling! Welke (grote) muzikant had je altijd al willen zijn: Mmmm. Geen Grote inspiratiebronnen: De dag! Maar vooral de nacht... en mensen Opvallendste hotelgast: Qua uitstraling? The Real McKenzies Bekendste hotelgast: Peter Buck van R.E.M. Wat mogen we in de komende twaalf maanden van je verwachten? Het BackStage nog beter maken, veel concerten en lol! Toekomst: Wat veel artiesten zeggen: ‘There should be a BackStage Hotel in every music city in the world’. Oftewel: een franchise van het BackStage Hotel op poten zetten m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Verslag vanuit Austin, Texas

MARCO ROELOFS OP

SXSW

Ieder jaar in maart overspoelen duizenden muzikanten de Amerikaanse stad Austin in Texas. Een week lang biedt het South By Southwest (SXSW) festival een glimp van muzikaal talent uit de hele wereld. Met dit jaar bĳna 2000 acts uit 49 28

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Tekst Marco Roelofs Foto’s Nick Helderman

landen op maar liefst 88 podia door de hele stad. Zanger/ gitarist Marco Roelofs (zelf met zĳn band de Heideroosjes in 2004 onderdeel van het festival) doet voor FRET verslag van de Nederlandse bands op SXSW. m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

X W

‘Hier is geen discussie meer mogelijk: These Dutchies are here to stay!’ WOENSDAG 17 MAART

Bij Elle Bandita staat de zaal wél vol. Frontvrouw Ryanne en haar bandmakkers vertonen hun kunsten in de Red Eyed Fly, een van de bekendere clubs als het gaat om rock-’n-roll. Na een wat stroeve start pakt Elle Bandita goed door. De band speelt strak, agressief en het geluid is kraakhelder. Maar ondanks de tomeloze inzet wil het spreekwoordelijke dak er maar niet vanaf. De aanwezige rockers laten het wat gelaten over zich heen komen. Ondanks (of dankzij?) de heerlijk provocerende opmerkingen tussendoor: ‘You look like a bunch of pussies. I book the first plane back to Holland. Damn Austin!’. Volgend jaar herkansing? Wanneer ik vervolgens de lobby van het Intercontinental Hotel binnenloop, kan het contrast bijna niet groter zijn. Hier geen whiskyzuipende rednecks, maar een oase van rust. In de chique hotelbar bedient Lucky Fonz III een selectieve groep liefhebbers van zijn kunnen. En dat doet hij op geheel eigen wijze. Zijn humoristische aankondigingen breken het ijs meteen en zorgen voor totale aandacht van het publiek. Lucky Fonz zingt zijn ingetogen songs niet altijd even toonvast, maar door zijn charismatische uitstraling lijkt niemand daar een probleem mee te hebben.

ita

De eerste Nederlandse band op het festival is Woot. De Hagenezen spelen vroeg in de avond in de Scoot In. Deze club ligt buiten de gangbare festivalroute en dat is een handicap als het gaat om bezoekersaantallen. Toch heeft een mooi aantal mensen de weg naar deze typisch Texaanse kroeg (golfplaten dak!) weten te vinden. De bij vlagen psychedelisch aandoende mengeling van pop en rock valt goed bij het publiek. De jongelingen van Woot lijken zelfs te vergeten dat ze aan de andere kant van de wereld staan te spelen. Wanneer halverwege de set het drumstel hapert, zegt zanger/gitarist Tobias: ‘sorry mensen, we hebben even een drumprobleem’, waarna hij zich realiseert dat dit toch echt Texas is en eraan toevoegt ‘I’m sorry, in English of course, we have a problem with our drumkit’. Onderhoudende show. Dat mag ook gezegd worden van Venus Flytrap die in diezelfde Scoot In optreden. Helaas is dan een groot aantal bezoekers alweer richting het centrum getrokken en moet de band het doen met slechts een handvol geïnteresseerden. En dat is moeilijk sfeer creëren. Venus Flytrap laat zich echter niet zomaar uit het veld slaan. Met overgave brengt de band zijn noisy rock, maar het is vechten tegen de bierkaai. Deze band had meer publiek verdiend.

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

DONDERDAG 18 MAART Bij een enorm festival als dit kan een locatie helaas ook tegen een band werken. The Black Atlantic moet met haar mooie, breekbare songs vechten tegen bonkende muziek uit een andere ruimte. Daarbij wordt de band ook nog eens gedwarsboomd door een geluidsman die uitsluitend overstuurd gepiep uit het systeem krijgt. De Groningers blijven stoïcijns onder deze tegenslagen, maar zanger en multi-instrumentalist Geert van der Velde kan enkele dodelijke blikken richting de mengtafel niet onderdrukken. In een intiemere setting was dit een prachtig concert geweest.

Zo’n rustige ambiance is John Dear Mowing Club wel gegeven. In The Hideout, een soort minitheater compleet met pluche stoelen, komt de indiefolk van het trio goed tot zijn recht. Zanger/gitarist Melle de Boer krijgt de aanwezigen zelfs aan het meezingen met de repeterende zinsnede ‘it’s a sad, sad, song after all’. Puike prestatie. Pareltje van de SXSW-donderdag is zondermeer het optreden van La Melodia uit Amsterdam/Eindhoven. In de enigszins afgelegen Club 115 zweept dit hiphopduo de festivalgangers op alsof ze al jaren niet anders doen. MC Melodee is een entertainster pur sang. Ze heeft de looks, de attitude en de flow. Ondersteund door dj/producer I.N.T. resulteert dat in een uiterst energiek concert. Na afloop gaat de meegebrachte nieuwe single dan ook grif van de hand. Iets in mij zegt dat dit niet de laatste keer is dat La Melodia op SXSW speelt. Om 1 uur ‘s nachts sluit het Haagse So What de Nederlands bijdrage voor de donderdag af. De vuige rock gaat er mede dankzij het tijdstip in als gesneden koek.

VRIJDAG 19 MAART Het in Den Haag residerende maar uit verschillende nationaliteiten bestaande NiCad toont op vrijdag zijn kunnen voor een klein aantal liefhebbers. Althans, in eerste instantie. Het is nog vroeg op de avond en veel mensen genieten buiten op straat van de sfeer. NiCad laat zich daar niet door weerhouden en begint enthousiast aan de set. Na een paar nummers is ook het geluid op orde en komt de band beter uit de verf. De swingende potpourri van funk, pop en rock luistert lekker weg en bereikt via de wijd openstaande ramen van de club ook argeloze voorbijgangers. Die lijken te appreciëren wat ze horen, want tegen het einde van de set is de Friends Bar gezellig druk en klinkt het eindapplaus overtuigend. De meiden van Rebelle gaan vervolgens met de dagprijs aan de haal. Als volleerde performers winden ze in no time de inmiddels volle Friends Bar om hun vingers. Door de prima meerstemmige zang klinkt het drietal af en toe als het stoute zusje van Krezip. Het enthousiasme van zangeres/gitariste Laura Nijhuijs is aandoenlijk en stoer tegelijk. ‘That was fuckin’ awesome!’, schreeuwt een enthousiaste Texaan na afloop van hun dampende set in mijn oor. Hij meent ‘t.

ZATERDAG 20 MAART Dat The Deaf de dag erna Austin een muzikale slap-in-the-face geeft, mag eigenlijk geen verrassing heten. In eigen land heeft de band rondom gitarist Spike (Di-Rect) al menig zaaltje veroverd. De punky sixtiesgaragerock van het drietal past perfect op een festival als SXSW. De zaal staat vol. Mede dankzij een aantal kleinere showcases die The Deaf eerder deze week in Austin deed. En entertainen, dat hoef je Spike niet meer te leren. Dus schreeuwt en stuitert hij als een bezetene over het podium. Daarbij solide bijgestaan door bassiste Janneke (die ook in Rebelle speelt) en een strak meppende drummer Kit. De aanwezige Amerikanen weten de Haagse herrie te waarderen en klappen hun handen blauw. Hier is geen discussie meer mogelijk: These Dutchies are here to stay! m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

SIR IAN

DUCOS Productions presents Apathology is een niet bestaand Engels woord. Het is een samentrekking van apathie en pathologie (de studie van het ontstaan en verloop van ziektes). Hoevenaars zocht iets met het woord apathie erin en kwam intuïtief hier bij uit. ‘Ik vond het woord passen bij de onderwerpen van mijn songs en bij de periode waar ik uit kwam. Ik had Mono zelf opgedoekt vanwege de drang om iets helemaal van mezelf alleen te maken, maar door alle andere shit had ik een tijd helemaal geen zin meer om muziek te maken. Ik had eigenlijk helemaal nergens meer zin in. Het was crisis en ik had geen doel meer. Uiteindelijk kwamen de liedjes toch. Dat is blijkbaar voor mij toch de meest logische manier van uiten, al heb ik daar wel een poos aan getwijfeld.’ Hoevenaars was de punk ontgroeid en wilde al aan het einde van de Mono-periode dingen steeds kleiner maken. ‘Zaken weglaten en me niet verschuilen achter een band – ook omdat de onderwerpen steeds persoonlijker werden. Zo simpel was dat uiteindelijk nog niet.’ Toch kregen de singer-songwriter en arrangeur in hem steeds meer de overhand. Hij wilde iets bewijzen, al was het alleen maar voor zichzelf. De bijbaantjes met losse opdrachten voor de theaterwereld waren allemaal minder direct dan zijn eigen songs. ‘Het werd dus toch weer muziek maken. Omdat Bart Hoevenaars niet zo lekker bekt, zocht ik een statige naam voor mijn solowerk. Daar kwam de titel Sir om de hoek kijken. Ian vond ik later in een favoriete scene van Extras, met komiek Ricky Gervais, ook bekend uit de Britse serie The Office.’

George Kooijmans & Frank Carillo Rootsrock

and the Barking Dogs

Sandra St Victor (Family Stand) & Sinner Child funk/soul

Foto pim top

Knipoog

Een vat vol tegenstellingen Zanger/songschrijver Bart Hoevenaars was jarenlang het gezicht van de alternatieve rockband Mono. Na het opdoeken van die band en het stuklopen van een relatie kwam hij vervolgens een paar jaar in het luchtledige terecht. De Rotterdammer opereert nu onder de naam Sir Ian en het solodebuut Apathology laat zich beluisteren als de weerklank van die donkere periode. Tekst Willem Jongeneelen

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Sir Ian live opereert inmiddels in twee hoedanigheden. Hij is solo te boeken, volledig akoestisch, of als band, met muzikanten uit Mono, Neon Rainbows en uit de band van Elle Bandita. Dat laatste klinkt een stuk luidruchtiger, maar het zijn wel degelijk zijn persoonlijke liedjes, die ‘zowel eerlijk en introvert als verward en dynamisch zijn.’ Als de qua sound soms op Sophia gelijkende cd van Sir Ian iets uitdrukt, dan is het wel dat de mens een vat vol tegenstellingen is. De hoes laat niet voor niets een gespleten persoonlijkheid zien, één met het oog open, één met het oog dicht. De dubbelzinnige knipoog verwijst naar dag en nacht, donker en licht, goed en slecht. The World Is In An Awful State, zingt hij in Is This All We Know, een nummer waarin zijn vriendin er vandoor is. De laatste song op de cd, The Answer, roept vooral veel vragen op. De allerlaatste regel spreekt boekdelen: Is This All There Is? Hoevenaars: ‘Ja, is dat het dan? Dat heb ik me veel afgevraagd. Maar ik denk niet altijd zo. Het is een staat van zijn. Veel songs schreef ik in de periode dat alle antwoorden van me wegdreven. Dan blijven alleen de vragen over. Toch heb ik niet het idee dat het een volledig sombere plaat is geworden. Er zitten ook elementen in van het over de ellende heen geraken. Misschien is het wel nodig geweest om zo’n periode mee te maken. Vervelende dingen moet je toelaten en negatieve ervaringen maken je rijker. Dat lijkt me toch een redelijk positieve conclusie als besluit.’

Mala Vita Musica Mestiza

L4 Hiphop

‘ Ik had een tijd helemaal geen zin meer om muziek te maken’

Festivals & Artists T: 010 4048422

E: claudia@ducos.com

FRET 33 W: www.ducos.com m e i/ j u ni 2 0 1 0

andere stijlen. Excelsior is geïnteresseerd in muziek. Daar bedoel ik mee: muziek die uit het hart komt. Dat kan El Pino & The Volunteers zijn, maar ook Spinvis.’

Mars

De ambitieuze missie van

Een zelfgemaakte marimba, een uitgebreid drumstel naast een percussieset, een vijftal (bas)gitaren… Zelden heeft het podium in de kleine zaal van Paradiso zo vol gestaan. Voor het podium staan de trommels van Convoi Exceptional. Deze bevriende Rotterdammers speelden drie sets op het Leidse Plein vlakbij Paradiso en mogen de aftrap in Paradiso verzorgen. Als The New Earth Group begint, stijgt de temperatuur snel en dreunt de vloer van het geluid. Je merkt meteen dat deze lui evenals Convoi Exceptional veel straatervaring hebben; ze weten hoe ze op een heel ongedwongen manier het publiek voor zich kunnen winnen. Choca en Vincent vormen de harde kern van The New Earth Group, die verder bestaat uit Jos Hoevenaars (bas), Fonckeltoff (toetsen), Jasper den Dulk (percussie, drums) en Friso van Wijck (drums). Laatstgenoemde speelt pas sinds februari mee. ‘Vincent en ik zijn de enigen die sinds 2006, toen The New Earth Group ontstond, meespelen’, zegt Choca, die makkelijk herkenbaar is aan zijn halve baard. ‘Als iemand wil stoppen omdat hij op Mars wil wonen of zijn vriendin het niet leuk meer vindt, dan zoeken we nieuwe leden. We zien The New Earth Group als een project waar verschillende mensen invulling aan

Foto menno bouma

THE NEW EARTH GROUP ‘Als je wat wilt, moet je er zelf achter aan. Dat is ons motto’, aldus gitarist Vincent van Duin van The New Earth Group. De Rotterdammers verwierven bekendheid met hun zogenoemde guerillaoptredens.

Tekst Rosanne de Boer

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Zo speelden ze in 2008 op de stoep van Ahoy tijdens het North Sea Jazz Festival (zie filmpje op YouTube). Ze maakten zelfs zoveel indruk met hun aanstekelijke mix van jazz, afrofunk en punkrock (én met de foto’s waarop saxofonist Choca Alcazaba de aggregaat aanzwengelt) dat ze in 2009 op het festival zelf mochten spelen. ‘We zijn groot geworden doordat we ons eigen ding deden en ons niet lieten beperken door festivals en zalen die ons niet wilden boeken’, aldus Vincent, die een opvallende geblokte sjaal en blauw colbert draagt. ‘Als je wat wilt, moet je er zelf achter aan. Dat is ons motto.’ Hij haalt twee biertjes en vervolgt: ‘We houden van straatmuziek. Onze stad Rotterdam is heel streng als het gaat om spelen op straat. Je wordt meteen weggestuurd. Rotterdam verstrekt maar vijftien vergunningen per jaar. Wij hebben er al zes nodig! Op een festival kom je er meestal wel mee weg. De politie denkt dat je bij het evenement hoort. Zo niet,

dan krijg je hoogstens een waarschuwing. Muziek op straat brengt positieve energie. We verkopen daar ook veel platen. Soms wel zeventig albums. Dat lukt je bij een cd-releaseparty niet.’

kunnen geven. We willen wel dat iedereen er helemaal voor gaat. Zelf steken we er ook veel tijd en geld in.’

Bedevaartsplaats Spinvis Vandaag presenteert The New Earth Group zijn derde album Eurafricarabia in Paradiso in Amsterdam. In 2008 verscheen het naamloze debuut en een jaar later gaf Willie Anderson Recordings de plaat Tam Boe Man uit, een liveregistratie van Noorderslag 2009 waar de groep veel indruk maakte. Vincent: ‘Eurafricarabia is door Excelsior Recordings uitgebracht. Hoe wij bij Excelsior kwamen? We hadden de nieuwe plaat al gemaakt in eigen beheer toen Excelsior contact met ons opnam. Via Willie Anderson Recordings hoorde Excelsior over ons.’ Het label wordt vaak geassocieerd met indiemuziek. ‘Toch herbergt het ook veel

In de naam van het album Eurafricarabia komen drie continenten voor. Choca, glimlachend: ‘Azië linkt niet meteen met onze muziek, maar er zullen vast ook Aziatische invloeden inzitten. Amerikaanse muziek hoor je ook in Europa; dat continent hoefden we dus ook niet in de naam te verwerken. Ethiopische jazz van bijvoorbeeld vibrafonist Mulatu Astatke en saxofonist Getachew Mekuria interesseert ons momenteel sterk.’ Niet alleen de albumnaam maakt nieuwsgierig, ook de bandnaam. Choca: ‘We willen een bedevaartsplaats zijn waar mensen komen om zich te voeden met muziek en bidden voor een betere wereld.’ Een ambitieuze missie. www.thenewearthgroup.nl m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

UNSIGNED 36

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Hoe zou het zijn? De studio induiken en met producers twee eigen nummers opnemen, een photoshoot, optreden op de Nederlandse poppodia, de media te woord staan. Kortom: je droom achterna. Sixpack, het tiende album in de Unsigned-serie, heeft als thema Singers ’n Songs. Zes talentvolle acts die ieder twee tracks hebben opgenomen, alleen of met hun band. Een gesprek met producers JB Meijers (o.a. De Dijk, Acda En De Munnik) en Dennis van Leeuwen (Kane).

E N G I S N U

Tekst Tom Springveld, Robbert Tilli Foto Isabel Nabuurs

Sixpack, what’s in a song? WAT IS UNSIGNED?

Het Unsigned-project van Muziek Centrum Nederland geeft nieuw talent een kans om een stap te maken in hun carrière. Ieder jaar wordt in het hele land het meest veelbelovende nieuwe talent gescout. Deze artiesten wordt de gelegenheid geboden om twee nummers op te nemen onder professionele omstandigheden. Daaraan gekoppeld zitten liveoptredens om het album te promoten. Elk album besteedt aandacht aan een per release wisselende muziekstijl en geeft daarmee een indruk van een nieuwe generatie artiesten in het genre. Bekende acts die aan Unsigned meededen zijn onder andere Dignity (No Sweat, R&B-project), Racoon (Characters, singer/songwriter-project), Raymzter, Pete Philly & Perquisite, Opgezwolle (Homegrown), Gem, Voicst, zZz (College Radio), Geigercounting, David Gilmour Girls (Push The Button), Giovanca, Sabrina Starke (The Mighty 8), King Jack, Two Way Radio, Sheriff of Hong Kong (The Young Ones), Lavalu en Thomas Azier (Take Six).

Avant La Lettre, Sælors, Mattanja Joy Bradley, Feed The Rabbit, Novack en Secret Umbrella – wat hebben ze gemeen? Simpel: ze wekten met hun muziek de interesse van JB Meijers en Dennis van Leeuwen. ‘Voor het Unsigned-project moet je een demo insturen’, legt Kane-gitarist Van Leeuwen uit. ‘De artiesten hebben allemaal iets opgenomen. Of dat nu in de studio is of thuis. Sommige mensen hadden gewoon met iMovie opnames gemaakt.’ Aan hem en Meijers de taak om uit honderden inzendingen zes namen te selecteren. Dat deden ze tijdens lange luistersessies op de burelen van Muziek Centrum Nederland. Na de selectie sprak het duo de zes bands over de te volgen strategie. ‘Twee liedjes per dag opnemen, is best wel stevig’, benadrukt Van Leeuwen. ‘Elke dag komt er weer een nieuw groepje binnen, elke keer is er weer een nieuwe dynamiek.’ Meijers: ‘We hebben opgenomen in Studio 150 en eigenlijk overal een beetje. Bij mij thuis, maar ook bij andere mensen thuis. In die zin is het een heel modern proces geweest. Maar Studio 150 was de basis. Daar kun je het geluid toch wel naar een hoger plan tillen dan op je laptopje.’

Selectie De nummers werden in samenspraak met de artiesten geselecteerd, al hadden Meijers en Van Leeuwen wel zo hun voorkeur; vaak het nummer op basis waarvan de betreffende band geselecteerd was. Bij de selectie moest uiteraard ook rekening gehouden worden met de continuïteit, want, zo zegt Meijers: ‘Van al die verschillende kleuren moest wel één plaat gemaakt worden.’ Over de vraag wat de zes bands gemeen hebben, hoeft hij niet lang na te denken. ‘Dat is het mooie aan deze artiesten: ze hebben allemaal een twist.’ Meijers brengt Avant La Lettre, Sælors en Feed The Rabbit in dezelfde muzikale categorie onder. ‘Ze bewandelen een soort lijn tussen smakelijkheid en avontuur en dat vind ik heel erg leuk’, aldus Meijers. ‘Je kunt het opzetten tijdens een etentje en dan irriteert het niet, maar je kunt er ook met mes en vork van genieten.’ De bandleden van het Amsterdamse Avant La Lettre hadden in de studio duidelijk voor ogen wat ze wel en wat ze niet wilden, vertelt Meijers. ‘Ze gingen heel ver mee in wat wij zeiden, maar waren ook

duidelijk als ze iets heel erg lame vonden. Als producer probeer je altijd af te tasten tot hoever je kunt gaan. Ik vind dat het averechts werkt als je denkt alles beter te weten. Dan begin je aan een constructie te zagen die omver zou kunnen vallen.’ Minder gestroomlijnd maar minstens even serieus ging het eraantoe bij Feed The Rabbit. Meijers: ‘Ik hoorde mensen zeggen: hé, Elliott Smith. Het eerste waar ík aan moest denken was Syd Barrett. Dat klopt ook wel aardig.’ Van Leeuwen is uitermate enthousiast. ‘Die jongens maken in hun muziek het leven mooi. Ook voor mij en ook voor JB. Als je die kracht hebt, als je dat kan doen met je muziek, dan ben je echt een grote. Dat is waar platenmaatschappijen misschien te weinig naar kijken: wat doet het met je hoofd in plaats van wat het doet met je portemonnee.’

Mysterieus Mattanja Joy Bradley, zangeres van rootsband Bradley’s Circus, bevindt zich geheel aan de andere kant van het Unsigned-spectrum. Meijers: ‘Onze vraag aan haar was: ben je alleen geïnteresseerd in bluesmuziek of americana, of kan het wat jou betreft ook links- of rechtsaf?’ Van Leeuwen vult aan: ‘We wilden haar muziek meer in een Twin Peakssfeer brengen. Een beetje eng, mysterieus, maar ook simpel.’ Meijers stond versteld van haar aanpassingsvermogen in de studio. ‘We speelden zeg maar ‘gecontroleerd vaag’ en ik dacht dat ze het niet zou trekken, maar op het moment dat ze inviel met haar zang was ze, bam!, gelijk daar.’ Over het Utrechtse Novack kan het duo kort zijn: mooie, lieve, sympathieke, eerlijke songs. Secret Umbrella wacht, als het aan Meijers en Van Leeuwen ligt, een grote toekomst. De naam Alanis Morissette valt. Het is afwachten. Van Leeuwen: ‘Het is onze insteek geweest die bandjes zo goed mogelijk te helpen om te zijn wat ze kúnnen zijn. En dat is onwijs goed gelukt. Nu is het aan de mensen die de cd luisteren om daarop aan te haken.’ Meijers knikt. ‘Ik denk dat de bands nu conclusies moeten trekken. Vonden we het leuk om met Dennis en JB in de studio te zitten? Vonden we het überhaupt wel leuk om iets op te nemen? Stap twee is dat er mensen moeten komen die zeggen: daar zien we wel wat in. Dit is eigenlijk maar een kleine stap in de ontwikkeling van zo’n band.’ m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

IG D E N N G I S UN ED

N U

D E N G I S

G I S UN

AVANT LA LETTRE

FEED THE RABBIT

MATTANJA JOY BRADLEY

NOVACK

Je hebt soms van die liedjes die al een tijdje rondzingen. No Procedure van Avant La Lettre bijvoorbeeld is van het type ‘making waves’ op het internet. Er bestaat een mooie akoestische en een elektrische versie van deze prachtsong. Avant La Lettre heeft dat oorspronkelijke, dat ongrijpbare, dat lekkere, dat ze tot ver buiten de hoofdstad tot talk of the town maakt. ‘Het is eigenlijk een heel Dylanesk liedje’, beoordeelt zanger Laurens Radstake zijn eigen maaksel. ‘We hebben dat in de studio zitten inkleuren.’ Het resultaat roept het beeld op van een soundclash tussen ‘old school’ Eels en de Parijse band Phoenix. Avant La Lettre, vorig jaar nog een van de markantste deelnemers aan de Popronde, heeft stiekem al zijn debuutalbum zitten opnemen. De bedoeling is dat die cd in september gaat uitkomen. Zouden ze tegen die tijd nog Unsigned zijn? Vast niet.

Je ziet het wel eens in van die oude Amerikaanse films: een ‘hootenanny on grandma’s frontporch.’ Gewoon wat bevriende muzikanten gezellig bij elkaar gezet op de veranda, biertje erbij en spelen maar. Zo gaat het ook bij Thijs Felperlaan en Chino Ayala van het duo Feed The Rabbit. Met z’n tweetjes karren ze naar een leuk huisje in Frankrijk en daar gaat het dan allemaal gebeuren. In deze losse, inspirerende sfeer ontstaan de liedjes als vanzelf. Eigenlijk is Feed The Rabbit een afsplitsing van hun ‘hoofdband’ Indian Askin. Wat nou als Feed The Rabbit dankzij Unsigned groter wordt dan Indian Askin? ‘Soms doen Chino en ik een Feed The Rabbit-song tijdens een reguliere bandshow’, licht Thijs toe. ‘De rest blijft dan eventjes stil.’

Elk jaar wanneer de blaadjes weer komen, begint het bij Mattanja Joy Bradley te kriebelen. Dan moet ze er op uit, de wijde wereld in. Dan gaat ze met of zonder haar band op tournee in een ver land. Alles kan dan gebeuren. De douane kan haar terugsturen vanwege het ontbreken van een noodzakelijk werkvisum, of ze verwerft voor zichzelf een mooie slot op een of ander topfestival. Beide zaken zijn dit groovy, bluesy zangtalent overkomen. Een tourtje plannen in de VS, maar niet verder komen dan customs en twee dagen geboeid in de bak, het is een waar gebeurd verhaal. Haarzelf binnen kletsen op een topfestival op het Caribische eiland St. Lucia en daar mogen openen voor Amy Winehouse, het is haar waarachtig overkomen. Met Amy is meteen een referentiepunt genoemd. Een groot talent!

Tjonge, dit klinkt spannend, denk je onmiddellijk bij het beluisteren van de twee tracks voor Unsigned. Die omfloerste zang, die gestopte trompet. Dat schept wel een heel bijzondere ambiance. Novack is de laatste tijd van ‘sideproject naast’ gepromoveerd tot ‘opvolger van’ de band Vladimir. Geen slechte ingreep. Het geheim van een echt goed liedje? Zanger Sander van der Linden: ‘Hoe minder mensen er mee schrijven aan de basis van een liedje, hoe beter het resultaat is.’ Een doordenkertje voor alle bands met een doorgeslagen democratie. Er ligt al een kant en klaar debuutalbum klaar voor release. Dat zal na Unsigned zijn weg naar een label wel vinden.

JB Meijers: ‘Laten we het zo zeggen: als Nick en Simon door iedereen gevreten wordt, zou Feed The Rabbit ook heus wel door iedereen gevreten kunnen worden.’

JB Meijers: ‘Mattanja is echt een wereldzangeres. Ze is geboren met een geweldig zangtalent en heeft enorm veel controle. Altijd is die stem dáár.’ Dennis van Leeuwen: ‘Dat is behoorlijk sensationeel, moet ik zeggen. Echt klasse.’

Dennis van Leeuwen: ‘De muziek van Novack is heel mooi. Lief. Niet heel gevaarlijk. Het komt heel prettig voorbij en is op een bepaalde manier ook, en dat bedoel ik niet verkeerd, harmless. Heel eerlijk. Een beetje als die eerste Coldplay-plaat, Parachutes. Op de plaat vind ik het echt zo’n soort rustmoment.’ JB Meijers: ‘Hele talentvolle jongens.’

Foto’s Karen Rosetzsky

JB Meijers: ‘Bescheiden jongens, maar wel met een duidelijke mening. Ik denk dat Avant La Lettre een band is waar je rekening mee moet houden. Niet dat ze de nieuwe Hazes worden of zo, maar ik denk wel dat zij in staat zijn om een plaat te maken die verkoopt. En dat ze een hele dikke clubtour kunnen doen.’

Dennis van Leeuwen: ‘Ik ben echt superenthousiast over Feed The Rabbit. Ik denk niet dat een label als Universal ze gaat tekenen, maar dat zouden ze eigenlijk wél moeten doen.’

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

“En? Hoe klonk het?”

D E N G I S N

GRATIS NAAR PRESENTATIE UNSIGNED

De nieuwe Unsigned-cd Sixpack, What’s In A Song? wordt 12 mei in TrouwAmsterdam gepresenteerd. Alle zes de acts zullen daar optreden. Wil je hierbij zijn? FRET geeft 5 x 2 kaarten weg. Stuur een e-mail naar fret@mcn.nl o.v.v. Unsigned-presentatie.

Hoe zou het zĳn om het podium af te lopen zonder die vraag ooit nog te hoeven stellen..? “weten dat ons publiek hoort wat wĳ horen is grandioos. We creëren met vier L1 systemen het Multi-Mono geluid. Elk instrument klinkt uit een eigen systeem waardoor onze ‘sound’ een extra dimensie krĳgt voor ons en het publiek. Echt super om in clubs iets extra’s te kunnen geven wat niet lukt op grote podia.” - Joost Vergoossen

Joost Vergoossen band KLANK: • Presets optimaliseren automatisch de weergave van het aangesloten instrument met de ToneMatch technologie. • Verschillende effecten en EQ zorgen voor de ‘eigen sound’.

SÆLORS

SECRET UMBRELLA

Een bekende Engelse manager beweerde ooit: ‘Bad band, bad picture, great band, great picture.’ Als deze stelling waar is, belooft dat veel goeds voor Sælors. Die twee fotogenieke figuren, die jongen Thijs Havens en dat meisje Alexandra Duvekot, hebben de juiste poses en moves. Beluister je daarna hun bijdragen voor Unsigned, dan wordt je verwachting totaal waargemaakt, nee, die wordt royaal overtroffen. Het is tegelijk heel theatraal en heel sober, een absoluut winnende combinatie. Indie met accordeon! Waar hebben we dat voor het laatst gehoord? Sælors spelen elk instrument dat hun voor de voeten komt. ‘Als je maar denkt dat je een instrument kunt spelen, dan lukt ‘t meestal wel,’ zegt Alexandra met gepaste branie. ‘We creëren vanuit chaos. Het is alsof we zomaar op reis gaan en dan zien waar we uitkomen.’

De muzikale aanpak Secret Umbrella, de band rond singer-songwriter Paulina Dubaj, een Amsterdamse van Poolse bloede, is vergelijkbaar met die van Massive Attack. Je hebt een handvol mooie liedjes die zich moeilijk naar een genre laten definiëren. Maar moet dat dan? Het is juist het avontuur, gecombineerd met de prachtige, geschoolde stem van Dubaj, die deze muziek maakt tot wat het is. Wat wil ze zeggen met haar teksten? ‘Het is allemaal redelijk autobiografisch, niet allemaal echt gebeurd, maar wel altijd heel beeldend,’ stelt ze. ‘Ik schilder situaties en figuren om het verhaal voor mezelf levend te maken. We creëren met de band een geheime wereld.’ Een Secret Umbrella dus.

JB Meijers: ‘Sælors en Avant La Lettre vind ik echt familie. Ze bewandelen een soort lijn tussen smakelijkheid en avontuur.’ Dennis van Leeuwen: ‘Sælors is een intelligente band. Dat zie je ook aan hoe ze eruitzien. Er zijn eigenlijk heel weinig vragen.’

PROJECTIE: • Muzikanten en publiek delen het zelfde geluid. • Line-Array techniek geeft transparant geluid op elke locatie.

JB Meijers: ‘Als ik zou praten als een A&R-manager, dan zou ik zeggen: dat is de band met de meeste potentie, als je het hebt over kassa en next big thing. Het heeft gewoon die factor die iemand als Alanis Morissette ook heeft.’ Dennis van Leeuwen: ‘En als je dan óók nog goeie songs kan maken, ja, dan kan je link worden.’

DRAAGBAARHEID: • Makkelĳk te transporteren. • Binnen een minuut opgezet en aangesloten.

JOOST VERGOOSSEN BAND live, op het BOSE L1 systeem ®

• 14 Mei 2010, Nederland Muziek, Almere • 27 Mei 2010, Johan de Heer, Sliedrecht

• 29 Mei 2010, Muziekhuis Arons, Heerlen • 5 Juni 2010, Music Palace, Vriese Doetinchem

Joost Vergoossen band is: Joost Vergoossen, Werner van Gool, Sjoerd Rutten en Jan van Olffen. L1 Model II systeem

L1 Model I systeem

L1 Compact systeem

Het BOSE L1 Model II systeem is ons best pres terende, meest geavanceerde systeem.

De klassieker: onze meermaals bekroonde doorbraak voor live-optredens.

Ons meest draagbare en eenvoudige L1 systeem; een ruimte vol geluid door één luidspreker.

Hoor het verschil dat Bose technologie maakt. Vraag om een demonstratie bĳ uw dichtstbĳzĳnde BOSE L1 specialist/dealer. ®

Voor dealeradressen bel +31 m e i /(0)299 j u ni 2 390 0 1 0 290, e-mail consumenteninfo@bose.com of bezoek www.bosel1.nl

FRET

Foto’s Karen Rosetzsky

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

BLUE FLAMINGO

‘Deze nummers zijn de laatste echo’s van de oude wereld’ was.’ De eigenaar van een koffietentje in Rotterdam vond het wel interessant en vroeg of hij wat kon draaien. ‘Iemand van het Filmfestival Rotterdam zat daar, mensen van een artiestenbureau – ik werd meteen overstelpt met aanvragen. Zo is mijn suffe hobby een act geworden.’

+ special guests

Jane’s Addiction + Gogol Bordello + The Gallows

Laatste echo’s ‘Ik had nooit gedacht dat er zoveel animo was voor die oude muziek. Ik kreeg vooral veel reacties uit België van bands die met hetzelfde bezig waren, die jaren-twintigmuziek spelen. Ik merk dat het globaal een tendens is, in New Orleans zag ik jonge mensen die banjo speelden, washboard, klarinet – overal gelijkgezinde mensen vanuit heel Amerika. New Orleans is het epicentrum van die revival. Het begint nu echt een ding te worden: mensen met rastalokken die de jitterbug en de lindy hop aan het dansen zijn. Bij het uitzoeken van muziek van vroeger stuitte je altijd op een grens: de jaren vijftig. Hele generaties gaan nu verder kijken, op zoek naar inspiratie. Dan zien ze dat er in de jaren twintig fantastische dingen zijn gedaan die misschien wel veel spannender zijn, omdat ze niet binnen een bepaald stramien van de commerciële platenindustrie zaten. Het zijn de laatste echo’s van de oude wereld.’

Stilte

Of hij mijn jas mag aanpakken en we elkaar kunnen tutoyeren. Beetje ongebruikelijk in de popmuziek, maar niet in die van honderd jaar geleden. Tekst Arjan van Sorge

Want dat is waar het hart van Blue Flamingo, oftewel Ziya Ertekin, ligt: de popmuziek van rond 1920, al toch al weer bijna een eeuw geleden. Congo Jazz heet zijn nieuwe compilatie-cd, waarop hij deze muziek aan elkaar mixt. Het interview met de veertigjarige 78-toerenplatenverzamelaar en dj vindt plaats tussen het bakeliet, vinyl en de vintage keyboards in hartje Rotterdam, zijn woonplaats. Hij is druk bezig met een extra mix die op de vinylversie van Congo Jazz als extraatje dient te verschijnen.

Suffe hobby De roots van Ziya liggen in Turkije, Griekenland en Tsjerkessië. Hij heeft de Kunstacademie gedaan, was modeontwerper, deed wat projecten met eigen composities en zong en speelde tijdens zijn studie al gitaar om er een beetje bij te verdienen. ‘Ik heb een romantische inborst dus ik wilde alles in kleine oplagen uitbrengen. Uitverkocht was uitverkocht.’ Elf jaar is hij nu bezig als dj, eerst met vinyl, later met bakelieten 78-toerenplaten. ‘Naast vinyl verzamelde ik 78-toerenplaten, maar dat vond ik meer mijn eigen suffe hobby, waarvan ik dacht dat niemand erin geïnteresseerd

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

‘Bij die oude muziek hoor je dat de wereld wat langzamer draaide, dat het nog niet zo gehaast was. Er zit een natuurlijke rust in. Daarom heb ik ervoor gekozen om live met één pick-up te draaien. Juist die stiltes komen daardoor tot hun recht. Op de cd mix ik het juist wel aan elkaar, ik gebruik een nieuw format, maar dan met iets wat niet voor de hand ligt; ik wil daarmee echt een verhaal vertellen. Mensen in 2000 zijn bijna bang geworden voor stiltes. Mensen zijn zo overhaast en gestresst door alle herrie, ze zijn platgebombardeerd.’ ‘De romanticus in mij zegt dat het jammer is als heel je muziekcollectie wordt teruggebracht tot nullen en enen in een computer, waarin alles gelijk gedeleted en geskipt kan worden. Ik ben meer voor het tastbare, bijvoorbeeld een winkel waar een mens staat, die jou wegwijs kan maken. Het is ook belangrijk dat er ruimte is voor bands om hun verhaal te vertellen, dat nummers niet meteen bij de eerste drie seconden moeten pakken. Internet zorgt wat dat betreft wel voor graven in de breedte, maar de diepgang is verdwenen.’

Live

5 mei 6 mei 13 mei 14 mei 15 mei 16 mei 23 mei

www.ziya.nl

Live

Voltaire Den Bosch FNAC Brussel Jazz Festival Breda Jazz Festival Breda Jazz Festival Breda Antillen Festival Amsterdam Festival a/d Werf Utrecht

live

WOENSDAG 9 JUNI 2010 GELREDOME - ARNHEM Kaartverkoop via Entree: e 55 (excl. servicekosten). Aanvang: 18.00 uur. Regel je georganiseerde busvervoer via www.tripticket.nl

www.ratm.com

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Liesbeth Esselink, alias Solex, blijft in haar werk altijd ver van de gebaande paden. Ze gaat graag op ontdekkingstocht en verrast onderweg de luisteraar. Onlangs bracht ze een cd uit in samenwerking met de Amerikaanse punkblueshelden Jon Spencer en Cristina Martinez: Amsterdam Showdown, King Street Trowdown. Tekst Renate Sun-Louw Foto’s Nick Helderman

Jon Spencer gaat loos met

SOLEX 44

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

‘Als ik te lang niets doe, word ik een beetje zenuwachtig’

De band tussen Jon Spencer en Liesbeth Esselink is al jaren geleden ontstaan, om te beginnen in de platenkast van de laatste. ‘Ik was altijd al een enorme fan van de Jon Spencer Blues Explosion’, blikt ze terug. ‘Zij zaten bij Matador. Het was een van de redenen waarom ik dacht dat het label bij mij zou passen. Toen ik er kon tekenen was ik door het dolle heen.’ In die periode dacht Esselink nog niet aan een mogelijke samenwerking, maar gaandeweg leerde ze Spencer kennen, onder meer omdat ze gevraagd werd te dj-en bij zijn optredens in Nederland. Spencer stelde voor dat Esselink eens zou samenwerken met zijn vrouw Cristina Martinez, die in de jaren negentig furore maakte als de sexy frontvrouw van Boss Hog. ‘Hij vond het een goede match’, zegt Liesbeth. ‘En hoewel ik haar nog nooit had ontmoet, leek het me een leuk idee.’

Onvermoeibaar Het plan werd werkelijkheid toen Jon Spencer als gastzanger door Europa toerde met Coldcut en vier dagen vrij had. ‘Hij wilde in die dagen met mij gaan werken, en Cristina kwam vanuit New York overvliegen om erbij te zijn.’ De twee installeerden zich in de studio van Esselink, waar ze op dat moment ook een appartement bij had. ‘Ik was toevallig bezig met een nieuwe plaat en had schetsen liggen waar zij op konden improviseren. Dat inspireerde hen gelukkig genoeg.’ Esselink vertelt vlot en ongedwongen, bijna alsof het doodgewoon is om samen te werken met iemand wiens platen je hebt grijsgedraaid. Maar uit haar verhaal blijkt ook dat ze grote waardering heeft voor Spencer. ‘Hij kan ongelooflijk hard werken. Cristina wilde ook nog wel iets van de stad zien, maar Jon was het liefste alleen maar aan het spelen en aan het opnemen. Hij is heel productief. Als je zoveel achter elkaar improviseert ben je op een gegeven moment leeg, maar bij hem duurde het heel lang voordat dat punt was bereikt. Hij is echt onvermoeibaar.’ Ook de match met Martinez bleek uiteindelijk goed te werken. ‘Ze kwam aan en had niets voorbereid, dus toen dacht ik wel even: ‘dat is niet zo best’. Maar toen we eenmaal aan het opnemen waren, schudde ze de ene na de andere tekst uit haar mouw. Ik zou het niet kunnen.’ Esselink was helemaal in haar nopjes toen Spencer het voor elkaar kreeg om rapper Mike Ladd bij het project te betrekken. ‘Het was al heel lang een wens van mij om met een rapper te werken en dat wist hij. Mike Ladd had ook vrij van de Coldcut-tour – die ben ik dus wel dankbaar.’ m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

GodfaTHERS

‘Het heeft me ongeveer een jaar gekost om het allemaal te editen’

Na die vier dagen bleef Esselink achter met een enorme hoeveelheid materiaal. ‘Al mijn harddiscs zaten vol. Het heeft me ongeveer een jaar gekost om het allemaal te editen.’ Het punkbluesechtpaar ging vervolgens in New York weer aan de slag met de veertien liedjes die Esselink had gestuurd. ‘Ze gingen weer helemaal loos op die nummers, dus kon ik weer gaan editen.’ Na het energieke begin blijkt de overzeese samenwerking toch lastig. ‘Je zit heel erg op elkaar te wachten de hele tijd. Jon is veel op tour en kon niet altijd meteen feedback geven.’ Het plan was om samen te mixen, met Esselink in de studio en Jon achter zijn computer, maar dat bleek niet te werken. ‘Een plaat maken op afstand kan prima, maar om te mixen moet je echt samen zijn. Daar heb ik dus de vrije hand in gekregen. Gelukkig was iedereen tevreden met het resultaat.’ De volgende horde die Esselink moest nemen, was het vinden van een geschikt label. De samenwerking met Matador is al enige tijd voorbij en ze wilde het project niet op haar eigen Discmeister uitbrengen. ‘Ik vond het zonde om deze plaat zo te laten eindigen. Ik heb een label nodig met een groot netwerk, alleen distributie is niet genoeg, je moet ook zorgen dat er in elk land promotie is.’ Uiteindelijk vond ze onderdak bij het jonge label Bronzerat Records. ‘Ze hebben een enorm netwerk, brengen het uit in Europa, Amerika, Canada, Nieuw-Zeeland, Japan. Het is niet een release die onopgemerkt zal blijven – tenzij mensen het slecht vinden, maar hij krijgt in ieder geval een kans.’ Ze is trots dat de plaat ook op vinyl verschijnt, waarbij de koper ook een downloadcode krijgt. ‘Volgens mij is dat de toekomst. Je hebt én iets moois in handen én je hebt de muziek digitaal.’

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Tekst Di-Lan Sun Foto Alex de Groot

Om alle toevallige omstandigheden compleet te maken, kwam met Ladd ook pianist Vijay Iyer mee, die het prima vond om mee te doen met het project. En zo ontstond op vier Amsterdamse dagen een bijzondere samenwerking.

Overzees

Ze hebben in Nederland aan de wieg gestaan van een muziek stijl, liepen voorop en hebben onmiskenbaar hun stempel gedrukt op de Nederpop. In de serie Godfathers aandacht voor cabarock. Freek de Jonge en Bram Vermeulen waren in de jaren zestig met Neerlands Hoop de eersten die popmuziek en cabaret samenvoegden.

Er zit drie jaar tussen de eerste opnames en de uiteindelijke release. ‘Ik vond het zwaar om de energie en het enthousiasme over zo’n lange periode vast te houden, maar het heeft ook z’n vruchten afgeworpen: als je ergens zo lang over doet, hoor je ook de zwakke punten in een liedje en die kun je dan weer fiksen. Soms is het goed om afstand te hebben tot iets wat je hebt gemaakt.’

FREEK DE JONGE CABAROCK ‘Neerlands Hoop heeft geen navolging gekregen. Qua harmonie doen Acda en De Munnik wel leuke dingen, maar tekstueel is ’t het niet helemaal. Het is misschien toch te veel kleinkunst. Ik vind de opvattingen van iemand als André Manuel veel interessanter.’

Op een boot

Solex zou Solex niet zijn als ze zich in de afgelopen drie jaar alleen met dit project had beziggehouden. ‘Als ik te lang niets doe, word ik een beetje zenuwachtig’, zegt ze zelf. Dus toen ze met haar vriend en medemuzikant Bart van Poppel van plan was om met een boot door Nederland te varen, koppelde ze daar meteen een project aan vast: Solex Ahoy. Ze voer in anderhalve maand door alle provincies, en overal kwamen vier of vijf lokale muzikanten aan boord. ‘Voor elke provincie had ik een loop gemaakt, waar de muzikanten op konden improviseren.’ Ondanks de verschillen – de muzikanten kwamen uit alle mogelijke genres – ontstond zo toch een samenhangend geheel. Inmiddels is Esselink bezig om de laatste hand te leggen aan de tracks. ‘Het zijn niet echt songs, meer soundtrackachtige dingetjes. Ik heb overal ook beeld bij gemaakt.’ Op wat voor manier ze het project de wereld in zal brengen, weet ze nog niet precies. ‘Bij het maken sta je er eigenlijk nooit bij stil, maar als het bijna af is denk je wel eens: goh, heeft het eigenlijk wel commerciële waarde? Zijn mensen wel geïnteresseerd?’ Echt druk lijkt ze zich niet over die onzekerheid te maken, want ze praat alweer vrolijk door over de release van Amsterdam Showdown, King Street Trowdown. Ze vertelt dat een tour rond het project er niet in zit. ‘We waren van plan om alle hoofdsteden van Europa aan te doen, maar dat hebben we afgeblazen. Ik ben namelijk zwanger geworden. Dan wordt het toch te zwaar.’ Ze lacht. Voorlopig staan er even geen spannende muzikale projecten meer op het programma. ‘Het wordt vooral luiers verschonen, denk ik.’ www.solex.net

MEER CARNAVAL Lebbis en Jansen Hebben het vuur van Neerlands Hoop en brachten met een vrije vertaling van Denis Leary’s Asshole (Eikel) een vleugje cabarock in een van hun shows. Claudia de Breij Pimpt haar voorstellingen op met fraaie (rock)songs en speelt zelf behoorlijk goed gitaar en piano. Arthur Umbgrove Bedenker van de term cabarock. Mocht van platenmaatschappij Sony eind jaren negentig een heuse band vormen om liedjes uit zijn theatervoorstelling op te nemen. ALBUMS Neerlands Hoop – Neerlands Hoop Express (1974) Koot en Bie – Hengstenbal (1977) Youp van ’t Hek – De 1e Officiële Nederlandse Echtscheidings Lp (1983) Arthur Umbgrove – Twee Straten Verder (1998)

n de jaren negentig bedenkt liedjesschrijver Arthur Umbgrove de term cabarock. Het genre bestaat echter al veel langer. Dankzij Neerlands Hoop. ‘Wat we deden was hetzelfde als Louis Davids in de jaren twintig. Hij introduceerde de blues in het theater. Wij deden dat bijna vijftig jaar later met pop’, zegt Freek de Jonge. Hij studeert midden jaren zestig Nederlands. De Jonge is een grote muziekliefhebber. ‘We luisterden vooral naar Engelse pop. Radio Luxemburg was het helemaal.’ In 1968 vormt hij samen met Bram Vermeulen Neerlands Hoop. Het is even wennen voor de meute. Wim Kan, Toon Hermans en Wim Sonneveld zijn de grote drie van het cabaret. Meteen is duidelijk dat Neerlands Hoop daar niet echt bij past. ‘Wat we wilden, kon eigenlijk niet. Cabaret en rock is net als neuken en humor; het gaat niet samen. Als je cabaret maakt, ben je gedwongen om op een andere manier met muziek om te gaan. Je bent aan het parodiëren. We wilden iets anders.’ Voorbeelden zijn er nauwelijks. Alleen Neil Innes en zijn Bonzo Dog Doo-Dah Band. Vanzelfsprekend komt er veel kritiek op de rock van Bram en de keiharde teksten van Freek. ‘We stapten daar vrij makkelijk over heen’, herinnert De Jonge zich. ‘We waren bij bepaalde schouwburgen niet welkom. Maar toen het succes kwam, hadden we daar geen last meer van. We waren snel zelf het establishment. Dat betekende dat we onszelf steeds opnieuw moesten uitvinden. En daar ben ik nog steeds mee bezig.’ Hoogtepunt is het programma Neerlands Hoop Express uit 1973. Naast Bram en Freek staat er een heuse rockband op de bühne, met mensen als Thé Lau en Jan de Bont. ‘Dat leunde heel erg tegen rock aan’, zegt Freek. ‘Quo Vadis had veel weg van een roadsong.’ In het programma werd volgens De Jonge jeugd cultuur met bourgeoiscultuur verbonden. Alhoewel er wel wat minpuntjes waren. ‘We hadden niet echt een sound. Vooral in het begin niet. Bram kreeg dat pas later in de vingers. Bij Expres begon het er op te lijken.’ Freek is zelf meer te spreken over Bloed Aan De Paal. Met dat programma wordt in 1978

geprotesteerd tegen deelname van het Nederlands elftal aan het WK voetbal in Argentinië. ‘Muzikaal lag dat dicht tegen wat we wilden aan.’ Het programma krijgt veel publiciteit en dat wordt het duo niet in dank afgenomen. Vooral toenmalig bondscoach Jan Zwartkruis had het helemaal gehad met Neerlands Hoop. In 1976 maken Bram en Freek nog goede sier met Hoezo Jeugdsentiment, een plaat met opgepoetste Hollandse klassiekers. ‘Ik heb eigenlijk mijn hele leven lang een keurig leven geleid’, zegt De Jonge over zijn bestaan als muzikant. ´Ik ben niet iemand voor ‘na de voorstelling’. Bram was dat wel. ‘Als muzikant voelt hij zich dan ook pas de laatste jaren op zijn gemak, en dat terwijl hij al een leven lang optrekt met muzikanten. Al eind jaren zestig werkte hij samen met de leden van Focus en later staat hij op het podium met Henny Vrienten, Henk Hofstede, Willem Breuker en Robert Jan Stips. ‘Sinds kort kan ik me als muzikant best aardig redden’, bekent hij. Intussen heeft De Jonge zijn plek in de muziekwereld verdiend. ‘Nu maak ik een soort van country, met banjo en al. Dat is ook de muziek waar ik me bij thuis voel.’

‘Cabaret en rock is net als neuken en humor; het gaat niet samen’

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

‘Mijn ervaring en specialiteit is spelen met toeters’

Anton Goudsmit is gitarist bĳ New Cool Collective en The Ploctones, een viertal dat experimentele jazzrock speelt. Eind april kreeg hĳ VPRO/Boy Edgar Prĳs 2010 uitgereikt, de belangrĳkste onderscheiding in Nederland op het gebied van jazz en geïmproviseerde muziek.

Tekst Roel Janssen Foto’s Joni Spaan

ANTON GOUDSMiT ‘Alle jazzmuzikanten zijn eigenlijk amateurs’

NADAT ANTON GOUDSMIT JARENLANG ZIJN TALENT INZETTE voor andere bands, zou 2010 wel eens hét jaar kunnen worden van zijn eigen band The Ploctones. De instrumentale jazzrockformatie begon in 2001 en bestaat naast gitarist Goudsmit uit saxofonist Efraïm Trujillo, bassist Jeroen Vierdag en drummer Martijn Vink. In 2005 verscheen het live-album Live Op Het Dak! en dit jaar kwam het voor een Edison Award genomineerde 050 uit, een fraai, afwisselend album, dat balanceert tussen jazzrock, jazzfunk, freejazz en fusion. Vier nummers op het album werden live opgenomen tijdens North Sea Jazz 2007. Naast opgewekte, energieke tracks met illustere songtitels als Paalangst en Rrrita zorgen kalme, melancholische songs als Slik en Medium Dry voor een gezonde dosis variatie. Goudsmit: ‘Met The Ploctones spelen we af en toe iets heel moois of kleins en dan opeens iets heel rockerigs of echt jazz, het is eigenlijk meer een ratjetoe. Er zit veel variatie in. Als ik zelf bij concerten ben, vind ik het meestal snel saai worden. Wij gebruiken geen elektronica, dus geen samples en beats, maar hebben gewoon het geluid van drums, bas, gitaar en saxofoon.’

Bands ‘De hoofdbezigheden zijn nu mijn eigen bandje The Ploctones, waar ik dit jaar heel veel mee ga spelen, en New Cool Collective. We hebben in 2008 met New Cool het album Out Of Ofﬁce uitgebracht. Eind 2009 kwam de ep Chocolade met Typhoon uit en we hebben ter gelegenheid van de verjaardag van Jules Deelder het vinylplaatje Deelder 65 uit-

gebracht. En begin april is het nieuwe album Pachinko van New Cool Collective Big Band verschenen.’ Naast de twee genoemde bands speelt Goudsmit ook nog met trompettist Eric Vloeimans en pianist Harmen Fraanje in Fugimundi. ‘Een trio, waarmee we meer kamerachtige muziek maken, met alleen trompet, vleugel en gitaar. En twee jaar geleden heb ik Estafest opgezet, dat is ook een soort kamermuziek. Dat is met piano, viool, saxofoon en gitaar, een hele moeilijke combinatie om gewoon even lekker wat neer te pleuren.’

Radio Goudsmit (1967) loopt inmiddels in de veertig en wordt een van de meest invloedrijke gitaristen van Nederland genoemd. Hij speelt gitaar vanaf zijn twaalfde. ‘Dat wilde ik echt zelf, ik ben niet door mijn ouders aan de muziek gezet’, legt hij uit. ‘Ik hoorde thuis plaatjes met gitaren erop en toen dacht ik: dat wil ik ook! Op de brugklas in Hilversum leerde ik een Egyptische jongen kennen die zei dat hij een beetje gitaar met de radio meespeelde. Ik luisterde toen naar Elvis Presley, Dillinger, Herman Brood en Jimi Hendrix. Dat had allemaal niks met elkaar te maken, maar ik vond die gitaren altijd te gek. Toen kocht ik een gitaar en ben ik ook voor de lol met de radio mee gaan spelen. Van mijn vijftiende tot mijn achttiende heb ik niet zoveel gedaan, maar vanaf mijn twintigste ben ik echt professioneel geworden en ben ik naar het conservatorium gegaan. Ik had al heel vroeg de mazzel dat ik kon gaan optreden. Ik zat in Amsterdam op school, daar had je al die clubs en daar heb ik toen heel veel ervaring opgedaan met m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

toeters. Mijn ervaring en specialiteit is spelen met toeters. Met altsaxofoon heb ik nooit zoveel gespeeld, behalve dan met New Cool Collective en Benjamin Herman natuurlijk, maar nooit in kwartetjes. Ik heb altijd of met tenorsaxofoon of met trompet gespeeld.’

Amateur Ondanks dat Goudsmit zijn geld verdient met muziek maken, noemt hij zichzelf liever amateur. ‘Het is leuker om als liefhebber met muziek bezig te zijn dan als professional, want dan wordt het een sleur. Waar de prof ophoudt en heeft gedaan wat hij moet doen, gaat de amateur nog even door. Die zit altijd te pielen of thuis te spelen. Ik noem mezelf liever amateur, het woord vind ik ook mooier.’ ‘Qua niveau maakt het niet uit of je amateur of professional bent, het hangt ervan af of je er geld mee verdient. Je moet amateur niet inter-

preteren als beginneling. Een amateur komt thuis en ziet zijn toeters of zijn gitaar staan en denkt: joepie, ik mag weer! Dat is het verschil tussen een amateur en een prof. Een amateur is vaak veel leuker om mee te werken. Een amateur verdient geen geld met optredens, een prof wel, maar ik blijf toch altijd bepaalde trekjes van een amateur houden. Prof is eigenlijk nooit leuk. Als je kijkt naar van die professionele bands die alleen maar grote dingen doen... Als je die in een klein cafeetje zet kunnen ze helemaal niks meer. Dat zijn ze helemaal verleerd. Ik denk dat eigenlijk alle jazzmuzikanten amateurs zijn. Dat is een beetje het verschil met die professionele studiojongens. Die hebben een heel andere aanpak en daar heb ik ook respect voor, maar ik ben gewoon niet zo’n soort muzikant. Ik zie eruit als een saaie tandarts en ben doodsbang voor sleur en burgerlijkheid, dus ik heb het nu niet makkelijk hoor, haha.’

‘Ik zie eruit als een saaie tandarts en ben doodsbang voor sleur en burgerlijkheid’ VPRO/BOY EDGAR PRIJS

In januari werd bekend dat Goudsmit de VPRO/Boy Edgar Prijs gewonnen had, de belangrijkste prijs voor jazzmusici in Nederland, die sinds 1963 bestaat en mede geïnitieerd wordt door Muziek Centrum Nederland. ‘Hij beweegt zich muzikaal tussen popmuziek, jazzmuziek, kamerjazz, geïmproviseerde muziek en ‘groovende’ funk’, aldus het juryrapport. Maar ook: ‘Een musicus die in de meest uiteenlopende muzikale situaties creatieve bijdragen levert en tegelijkertijd zichzelf blijft: herkenbaar, energiek en inventief.’ De Boy Edgar Prijs moet voor hem een hele eer zijn. Toch? ‘Ja, het is te gek’, zegt Goudsmit. ‘Ik hoorde begin januari dat ik hem zou krijgen, een week later was de bekendmaking op radio en tv. Er zijn een paar gasten die hebben gezegd: ‘Oh, dan ben je klaar’. Zelf dacht ik: dan hoef ik me even geen zorgen meer te maken. Maar het tegendeel is waar. Er komt wel van alles op je af. Binnenkort moet ik opeens solo spelen in het tv-programma Vrije Geluiden. Of ik op Bach wil gaan improviseren. Ik vind dat eigenlijk wel een uitdaging en ga het gewoon doen. Ik ken wel mensen die de prijs hadden gewonnen en binnen een jaar tijd opeens veel beter gingen spelen.’ De prijs, die op 26 april werd uitgereikt in het Bimhuis in Amsterdam, bestaat uit een geldbedrag van 12.500 euro en een wisseltrofee van Jan Wolkers. Goudsmit waarschuwt: ‘Bij mij gaat altijd alles stuk, dus ik hou mijn hart vast, want het is een heel breekbaar ding. Ik heb een keer de Edison Jazz Award kapot laten vallen met New Cool Collective. Ik zei dat ik hem wel mee zou nemen omdat ik toch vlakbij woonde. Ik liep met mijn vrouw weg en die riep dat ik niet zo moest zwaaien met dat ding. Ik riep: ‘Nee joh, het is brons, kijk maar…’ Plof! Lag dat ding helemaal kapot op de grond en de volgende dag moest die officieel worden uitgereikt.’

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Live

live

26 april Bimhuis Amsterdam 7 mei Zeezicht Breda 8 mei DJS Dordrecht 9 mei Jazzaffairs Hoorn 13 mei Badcuyp Amsterdam 20 mei Watt Rotterdam 21 mei Jazzfestival Enschede 22, 23, 24 mei Music Meeting Nijmegen 29 mei Nieuw & Diep Den Helder 2 juni Prospero Scheveningen 5 juni Jazz bij Duurstede Wijk bij Duurstede 6 juni De Stoep Spijkenisse 18 juni Gigant Apeldoorn 19 juni Zonnemaire Festival Zonnemaire 20 juni Houtfestival Haarlem 2 juli Iduna Drachten www.ploctones.com

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

ELSKE DEWALL

dezevenHoofdzonden Aan de telefoon klinkt ze in eerste instantie een tikkeltje zenuwachtig, maar wel overduidelijk blij. Daar heeft Elske DeWall dan ook alle reden toe. ‘Het gaat goed en ik ben druk bezig’, begint ze het gesprek vrolijk. ‘Ik heb net een regiotour achter de rug om mijn album te promoten. Een nieuwe ervaring, want het is natuurlijk de eerste keer voor mij. Dat is leuk en spannend. Ik heb het niet meer in eigen hand. Nu gaat het om hoe de mensen erop reageren.’ Veel heeft ze te danken aan Universal. Ze vertelt hoe het contact tot stand is gekomen. ‘Met bevriende muzikanten had ik een demo opgenomen en laten mixen door iemand die op dat moment bezig was met een ander project voor Universal. Terwijl ik nog helemaal in het demoproces zat en twijfelde of er nog extra nummers bij moesten of niet, heeft hij hen achter mijn rug mijn demo al gegeven. Twee dagen later werd ik gebeld of ze me een keer live mochten komen bekijken en of ik met ze wilde praten.’

Foto Henk Bleeker

Kritisch

‘Ik schrijf liedjes vanuit mijn gevoel’ Een demootje leverde de Friese singer-songwriter Elske DeWall meteen een contract op bij platenmaatschappij Universal Music. Haar debuutalbum Balloon Over Paris nam ze op in New Jersey met de Amerikaanse producer Randy Crafton. Tekst Coert van Mourik

‘Het debuutalbum is een mooi document geworden van wie ik ben, een mooi begin. Maar ik ben kritisch en zou nooit over mezelf zeggen dat ik een geweldige plaat heb gemaakt.’ Volgens haar is het een heel persoonlijke plaat geworden met persoonlijke teksten. Ze vindt kritiek best lastig, vooral omdat ze sowieso nogal een haat-liefdeverhouding heeft met wat ze doet. ‘Maar uiteindelijk gaat het erom dat de mensen die ernaar luisteren het mooi vinden. Ik vind het leuk dat mensen me waarderen. Laatst kwam er een meisje naar me toe bij een ‘in store’ en ze vertelde me dat ze een liedje van mij gezongen had bij muziekles. Dat vind ik heel leuk.’

Live 5 mei 7 mei 8 mei 21 mei 22 mei 23 mei 19 juni 19 juni 26 juni

Live

live

Bevrijdingsfestival Leeuwarden Metropool Hengelo Mercuriustheater Assen Patronaat Haarlem Libelle Zomerweek Almere XL Kunstmanifestatie Dronten Ecopop Den Bosch Indian Summer Festival Broek Op Langedijk Zoks Venlo

Luiheid

Lust

Gierigheid

Jaloezie

Gulzigheid

Woede

IJdelheid

‘Als het gaat om muziek schrijven, ben ik zeker niet lui. Ik moet wel zeggen dat ik pas liedjes ga maken als er een deadline nadert. Daarvoor doe ik niets. Veel muzikanten zeggen dat ze honderden nummers op de plank hebben liggen. Dat vind ik zonde. Waarom liggen die nummers op de plank? Doe er dan wat mee. En dan kun je mij niet wijs maken dat al die honderd nummers even goed zijn. Dan heb ik liever honderd ideeën die ik dan in twaalf nummers verwerk. Wat past bij elkaar en wat niet. Het ging overigens niet heel snel met deze nieuwe plaat. Ik kan wel stoer zeggen dat ik het zo uit mijn mouw schud, maar het kost me gewoon veel energie.’

‘De zanger van de band slokt meestal alle groupies op. Die meiden worden doorgeschoven naar hem en dan wachten wij wel in de bus. Dat wachten duurt dat een uurtje en dan kunnen we vertrekken, haha. Maar zonder dollen, wij zijn op dat front niet zo rock-’n-roll. Na een optreden wil ik meestal snel weer weg. Dat werd me vroeger ook al kwalijk genomen. Maar ik moet je zeggen, ik ben na een optreden ook gewoon moe.’

Modewoord Dankzij Universal kreeg DeWall de mogelijkheid om met andere singersongwriters en producer Randy Crafto samen te werken. ‘Dat was goed voor de ervaring en heel leerzaam’, volgens de zangeres. ‘Ook was het wel vreemd. Het is net zoiets als in een willekeurige straat bij een willekeurig huis aanbellen en zeggen: ‘Dag, ik ben Elske en ik kom een liedje schrijven.’ Aan Randy Crafton de taak het geheel in goede banen te leiden. ‘De samenwerking met hem is heel goed bevallen. Ik had de liedjes natuurlijk al een tijd bij me en dan is het apart, maar ook goed als iemand van buitenaf met frisse invloeden komt.’ Het heeft zich uitbetaald: Balloon Over Paris is een mooie popplaat geworden die breed toegankelijk is. ‘Vooraf had ik wel in mijn hoofd wat ik wilde: een warme popplaat. Maar met het woord ‘puur’ heb ik niet zoveel. Het is een mooi woord en een mooie omschrijving, zeker als mensen het menen. Maar te vaak wordt het gebruikt als een modewoord dat de lading niet dekt. Ik werk en schrijf liedjes vanuit mijn gevoel en gebruik geen toeters en bellen, dus misschien is dat puur. Maar dat moeten de mensen zelf maar bepalen.’ Zelf omschrijft ze haar muziek als popmuziek met invloeden uit de soul en zwarte gospel. ‘Vroeger luisterde ik veel naar die muziek en dat hoor je wel terug in mijn stem.’

‘Nee, heb ik geen last van. Het wordt een beetje saai zo, maar goed. Ik ben makkelijk met geld. Het interesseert me niet. Dat is niet echt commercieel natuurlijk. Ik klapper wel eens met mijn oren als ik af en toe hoor wat andere bands verdienen. Dan denk ik: ‘wij spelen veel beter, maar zij verdienen drie keer zo veel en daar staan ze dan drie kwartier voor op het podium’. Dan hebben ze ook nog twee roadies, terwijl wij het zelf moeten doen. Maar goed, de muziek die wij spelen, is dan wel weer heel bevredigend.’

RUBEN HOEKE Het nieuwe album van de Ruben Hoeke Band heet Coexist. De muziek behelst blues, soul, boogie en opzwepende rock. De spil van de band is topgitarist Ruben Hoeke. Een interview aan de hand van de zeven hoofdzonden.

Tekst Arnold van Huet

‘Oh, dat heb ik niet. Ik ben niet jaloers op andere gitaristen. Als ik iets hoor wat ik mooi vind, dan vind ik dat mooi. En als ik dat stuk wil spelen, dan zoek ik het gewoon uit. Koste wat het kost, dat dan weer wel natuurlijk. En als dat niet lukt, dan baal ik daar wel van. Dan werk ik net zo hard totdat ik het wel in de vingers heb.’

‘Ik ben elke dag met muziek bezig, zoveel als dat kan tenminste. Maar ik ben niet zo gulzig in de zin dat ik elke dag het nieuwste van het nieuwste moet horen. En als ik toch op internet ben, dan baal ik ervan dat ik op een site lees dat bands ergens spelen terwijl wij daar niet spelen. Nee, dat heeft niets met jaloezie te maken, maar gewoon met het feit dat er niemand achteraan gezeten heeft om ons daar te krijgen. Zo moet je het zien. Maar goed, we zijn ook niet in een hokje te plaatsen en daardoor wordt het soms een lastige zaak. We zijn niet alleen maar rock, pop, blues of wat dan ook. We fietsen overal een beetje doorheen.’

‘Ik kan kwaad worden, maar ik krop het dan vaak op. Dat is een heel slechte eigenschap. Ik houd er bijvoorbeeld niet van als mensen achterbaks zijn. En als muzikanten zich niet pro fessioneel opstellen. Maar aan de andere kant ben ik dat zelf ook niet altijd. Je moet er wel staan als band. Er zijn groepen die een heel eind rijden voor honderd euro, maar wij krijgen goed betaald. En dan moet je ook alles geven. Het zou ook niet best zijn als de bakker ’s ochtends dronken achter de toonbank zou staan om aangebrand brood te verkopen. Dat is een keer leuk, de tweede keer wordt het al minder en bij een derde keer heb je het wel gezien.’

‘Nee, als ik op het podium sta heb ik geen last van ijdelheid. Ik kom met de band wel eens bij een podium aan en dan wordt ons gevraagd wanneer we ons gaan omkleden. Maar goed, daar zijn we dus niet echt mee bezig. Ik leg ook geen ijdelheid in mijn spel. Zo van, kijk mij eens. Het is eerder verlegenheid. Als ik echt ijdel was, had ik wel aan bandcompetities meegedaan. Dan had ik me wel ergens tussen gedrukt om ergens mee te scoren. En dan had ik wel een nummer gespeeld als Boer Daar Ligt Een Kip In Het Water om veel geld te verdienen. Maar niets van dat alles.’

www.elskedewall.nl

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

‘We zijn allebei gegroeid’

in de afgelopen tien jaar heeft opgebouwd, deelt hij met mij. Hij probeert het beste uit mij te halen. Dat heb je niet per se altijd met je labelbaas; hij is meer mijn grote broer.’ Er had in een eerder stadium al een ander album dan De Kassier kunnen liggen, maar de film Gangsterboys gooide roet in het eten. Daarin speelt Önder samen met de rapper Yes-R de hoofdrol. ‘In de tijd dat hij die film deed, hebben we bijna tot geen tracks gemaakt’, vertelt FS Green daarover. ‘Die film schieten duurde zo’n drie maanden. Daarna moesten we alles opnieuw oppakken, maar veel tracks die we al hadden, voelden toen niet meer goed. Twee tot drie tracks op het album zijn nog wel van voor de film, maar het gros is van net na de zomer tot drie maanden geleden.’ Önder: ‘Het heeft het hele project veranderd. Gelukkig maar, want wat we nu hebben gemaakt is veel beter dan wat we toen klaar hadden. We zijn allebei gegroeid, ik als rapper, hij als producer. Maar ook als persoon; we zijn veel professioneler aan het werk gegaan. Ik zat in een andere sfeer en dat wilde ik ook in mijn muziek terug laten komen: het gevoel van succes, dat je groter wordt. Dat hoor je terug op het album. Gelukkig zat FS ook precies in zo’n sfeer.’ FS Green: ‘In de zomer stond ik voor het eerst op festivals te draaien, ik was geboekt in Birmingham en ik was in New York – het gevoel was opeens heel anders.’

Andere naam

FOTO DANIËL J. ASHES

ÖNDER & FS GREEN

Dat rapper Önder – a.k.a Turk – en producer FS Green nogal van elkaar verschillen, is zacht uitgedrukt. Toch hebben ze als duo net een spraakmakend debuut gedropt in het overvolle aanbod van de Nederlandse hiphop. Tekst Arjan van Sorge

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

WAAR DE ENIGSZINS CHAOTISCHE DRUKTEMAKER Önder Dogan een waterval van woorden op je loslaat en graag zijn omgeving erbij betrekt, is Franklin Samuel Groen meer van de achtergrond, de overzichtelijkheid en een bescheiden, haast verlegen terughoudendheid. Terwijl Önder een joint rolt voor straks na het interview, laat FS Green weten dat hij niet rookt en niet echt het ritme heeft dat nogal gebruikelijk is voor hiphopproducers. ‘Ik sta ’s ochtends om negen, tien uur op en dan werk ik tot zeven, acht uur. Niet de hele tijd beats, ik heb natuurlijk ook andere dingen te doen, genoeg mails, genoeg dits en

De film zorgde ook voor de naamswijziging van Murda Turk in Önder. ‘Misschien schrikt die eerste naam mensen af. Ik wil muziek, films en tv-shows blijven doen voor de rest van mijn leven; ik wil niet dan overal op mijn dertigste nog steeds Murda Turk genoemd worden. Dan wil ik wel dat mensen me bij mijn eigen naam aanspreken. Ik had nog geen debuutalbum en op de filmposter staat ook Önder, dus ik dacht: dit is het perfecte moment om die change te maken. Mensen in het hiphopcircuit weten al dat ik Murda Turk ben, en dat zal ik ook altijd blijven. Net zoiets als Eminem en Slim Shady.’ Tot en met juni staat vooral in het teken van de tournee met Bang Bros en Hef en Kleine Viezerik, maar ook anderszins zit het duo niet stil. Önder: ‘Ik houd er van om vooruit te denken. Ik kan niet stilzitten. Ik ben FS nu al bijna elke dag aan het bellen: ‘stuur me nou beats!’ Maar we gaan eerst toeren, het album leven, clips maken, reacties terugkrijgen.’ FS Green: ‘Dat is wat mensen vragen: hoezo staan jullie allebei op de cover van het album? Het is niet van: ik heb beats gemaakt en nu is het klaar en ga ik weer weg; het gaat gewoon door.’

dats, en dan in de avond chill ik liever, een filmpje kijken of zo.’ Zelfs in het maken van de cd De Kassier: Een Monnie Album hebben die verschillende leefstijlen een rol gespeeld. FS Green: ‘We zijn maar heel weinig samen in de studio. Het is niet gebeurd dat ik een beat ter plekke aan het maken was waar hij bij zat. Ik kan sowieso alleen maar in mijn eentje werken, niet met iemand erbij.’ ‘Ik denk ook niet dat ik er de hele tijd bij kan zitten als hij een beat vanaf zero gaat bouwen’, zegt Önder. ‘Dan verveel ik me. Dan hoor ik liever uiteindelijk het plaatje dat hij creëert en waar ik dan nog op moet. Dat is makkelijker.’

Grote broer De twee hebben elkaar leren kennen via Jiggy Djé, die zich van rapper steeds meer heeft ontwikkeld tot labelbaas van Noah’s Ark, waar ook het album van Önder & FS Green op uitgekomen is (in samenwerking met PIAS). FS Green: ‘In 2008 zijn we begonnen met tracks maken. Jiggy heeft Turk toentertijd onder z’n hoede genomen en begeleid.’ Önder: ‘Alles wat Jiggy weet over de industrie, en de ervaring die hij

1 mei 6 mei 7 mei 8 mei 13 mei 14 mei 21 mei 22 mei 28 mei 4 juni 5 juni

LIVE

Waerdse Tempel Heerhugowaard 013 Tilburg De Meester Almere Melkweg Amsterdam Tivoli De Helling Utrecht Bibelot Dordrecht Simplon Groningen Paard van Troje Den Haag Burgerweeshuis Deventer Underground Lelystad Metropool Hengelo

www.iamfsgreen.net www.allmightyturk.hyves.nl m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

gear&gadgets Musikmesse Frankfurt

drums

De Musikmesse in Frankfurt herbergt jaarlijks zo’n 2500 stands met muziekinstrumenten, dj-gear en opnameapparatuur. Fabrikanten uit de hele wereld laten er hun nieuwste producten zien. Van hippe hebbe dingetjes, zoals alweer een nieuwe generatie pocketrecorders, tot de nieuwste Bösendorfer vleugels van anderhalve ton… En natuurlijk zijn er tal van live-demonstraties van beroemdheden. FRET doet verslag.

ucas ‘Cubop’ van Merwijk speelde namens Pearl. Na een korte uitleg over zijn eigen achtergrond soleerde hij op de van hem bekende wijze door alle moge-

lijke genres en stijlen heen. Het roemruchte Premier was aanwezig met de inmiddels volledig in Taiwan gemaakte Premier-serie, maar ook met de wedergeboorte van de Genista. De spanbokken hebben dezelfde vorm als die van de originele Genista’s, maar er is nu keuze uit twee houtsoorten: berkenhout en esdoorn.

Lucas van Merwijk

Tekst Jean-Louis Gayet, Dennis Boxem, Co Koenen

MIPA awards

Zoom H1 Handy Recorder

Pocketrecorders

Yamaha Pocketrak W24

Tascam DR-2d

paraat en een metronoom. Ze worden geleverd met Cubase AI5. De H4n pocketrecorder van Zoom krijgt een klein broertje, de H1 Handy Recorder. De H1 wordt geleverd met een 1GB micro-sd-kaart, usb-aansluiting en werkt 10 uur op één AAA batterij. Tascam komt met de DR-2d en de nog slankere DR-08, beide met usb-aansluiting. De DR-2d heeft een ingebouwde, speciaal ont wikkelde condensatormicrofoon, waarmee hij dubbele opnamen maakt. De tweede opname is iets zachter, waardoor je bij problemen met een te hoog opnameniveau altijd een alternatief achter de hand hebt.

Korg Monotron Roland Lucina AX-09

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

ding heeft vijf draaiknoppen, één schakelaar en één rubberband als toetsenbord. Roland gaat draagbaar met de Gaia SH-01, een compacte 3-octaafs synth (met grote toetsen); eigenlijk een driedubbele synthesizer met 64 stemmen en een bedieningspaneel met één functie per knop. Ook de Lucina AX09 is een portable synthesizer. Het 3-octaafs toetsenbord laat je tot 128 stemmen spelen. Bij Steinberg zagen we het nieuwe vst3-

instrument HALion Sonic, de opvolger van de Hypersonic synth. Deze synth biedt 1000 instrumenten met 12GB aan samples, gemaakt door Steinberg en Yamaha. Het grootste nieuws bij Steinberg was echter versie 7 van WaveLab, dat nu behalve onder Windows ook onder Mac OSX werkt. De gebruikersinterface van dit multitrack audio-editor/masteringprogramma is volledig herzien.

Gitaar & Bas

Ampeg Heritage

e zagen op de Musikmesse introducties van onder meer Line 6 Variax gitaren, TC Electronic bascombo’s, Vox Virage II gitaren, de Gibson Slash Appetite Signature en de vernieuwde Fender American Deluxe-serie. We belichten hier enkele opvallende andere nieuwkomers. Tot het belangrijkste nieuws van de Messe behoorde de lancering van de complete Markbass DV Mark gitaarversterkingslijn: drie buizentops, de Hiram Bullock signature-transistortop, twee buizeneindversterkers en een 1000-watt digitale eindversterker. Verder zijn er drie 1x12 en twee 2x12 combo’s (buizen en transistor), een aantal speakerkasten met verschillende luidsprekerconfiguraties en als kers op de taart ook nog drie effectpedalen, waaronder een klasse A1 chorus/reverb. Morpheus kwam eerder met de DropTune, een pedaal waarmee je elektronisch omlaag kunt stemmen. Met de Capo kun je de stemming van je gitaar in zeven stappen van een halve toon tot maximaal drieëneenhalve toon verhogen. Een volledige octaaf omhoog is ook mogelijk, maar echt uniek is de Octaver/12-

Morpheus Capo

string-feature, waarmee je een twaalfsnarige gitaar kunt simuleren. Ampeg maakte indruk met de nieuwe, all American Heritage-serie, die bestaat uit de 300-watt SVT-CL top, uitgerust met JJ voortrapbuizen en zes Svetlana 6650 eindbuizen, en de SVT-810E en SVT-410HLF baskasten met Eminence luidsprekers. De SVT-Pro-serie is uitgebreid met twee zeer krachtige versterkers met klasse D eindtrap. Deze rackformaattops hebben buizen in de voorversterker en zijn gezien hun enorme vermogen zo licht als een veertje.

Markbass

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Foto mark van schaick

e Korg microSTATION is een ‘grote’ minisynthesizer. Het prettig bespeelbare toetsenbord telt 61 minitoetsen en biedt multi-split- en layermogelijkheden. Met de functie Audition Riffs kun je snel de juiste klank uit de 480 presets selecteren. Maar het kan altijd nog kleiner, dacht Korg. De Monotron Analogue Ribbon Synthesizer werkt op twee AAA batterijen, die samen met de speaker meer ruimte innemen dan de synth zelf. Het

n ons nieuws van de NAMM in de vorige editie van FRET kwam hij al langs en in Frankfurt werd hij tot ‘meest innovatieve product’ verkozen door 111 muzikantvakbladen: de TC Electronic PolyTune. Dit revolutionaire stempedaal voor gitaar en bas heeft een polyfone én een chromatische stemfunctie. Voor een overzicht van de overige uitgereikte MIPA’s (Musikmesse International Press Award), zie: www.mipa-award.de

Foto mark van schaick

synths & software

org komt met de SOS (Sound On Sound) pocketrecorder. Hiermee kun je takes en overdubs blijven opnemen zolang het geheugen toereikend is. Er zijn drumloops aan boord, een stemapparaat, een time stretchfunctie en honderd effecten voor gitaar, bas, mic of master. Daarnaast lanceert Korg de MR2, een pocketrecorder met veel mogelijkheden en usb. Yamaha voegt de W24 en C24 aan zijn Pocket rak-lijn toe. Deze zeer lichte recorders hebben een usb-aansluiting en gebruiken een sd-kaart als de ingebouwde 2GB opslagruimte niet genoeg is. Beide modellen hebben een xystereomicrofoon, een ingebouwd stemap-

gEaR&gadgETs iPOd aPPs MOvE introduceert:

kennen en leer ze n ie e ro g nbase wereldwijd • Laat je fa h en mp3’s rc e m lf ze portals en • Verkoop op diverse e ti u ib tr is rd • Kies voo inistratie in één adm jk li te h ic overz y-out! iTunes pa industrie in • Hoogste de muziek it u ls a n nuit professio twerken va • Schakel sociale ne je r o o d tijd • Bespaar te updaten k le één p ra?: Claim BumaStem ij b n te o • Aangesl chten h je live re automatisc el meer... En nog ve

Ga nu naar www.move.nl en maak dezelfde move als: Orange Grove, Convoi Exceptional, Rive, Santanero, Rik Mol, Sven Hammond Soul, Mischulaikah, Mrs. HiPS, Ganja-Inc Productions, Steffen Morrison, Offshore, Starcatcher, Dikke Vandalen, Roadsign, DaisyBelle, Stephan Molier, Hind en meer...

Online

www.move.nl

v3.0!

FOTO Kees TABAK

MOVE ONLINE V3.0 HET CONTROL CENTER VAN JE DIGITALE STRATEGIE

MuZIEk-aPPs VooR IPhonE En IPoD Touch

FRank caRIllo & gEoRgE kooyMans

gITaaRBRoEDERs na veertien jaar ‘aanklooien’, volgens george kooymans, verscheen in april het debuutalbum on location van het gelegenheidsduo kooymans-carillo.

Even snel wat drummen of hele songs bij elkaar samplen? Met deze apps doe je het gewoon op de iPhone! Beatsequencer Boombap Drum (Andre Todman, € 1,59) is een eenvoudig opgezette drumcomputer met negen drumkits in smaken als industrieel, elektronisch en traditioneel. Je kunt je beats programmeren of opnemen wat je speelt. De knopjes zijn vaak erg klein en daarom wat moeilijk bereikbaar, maar de drumkits bevatten leuke sounds en klinken hard en duidelijk. De ingebouwde effecten zijn niet instelbaar en je kunt geen extra drumkits inladen. Een leuke gadget voor wie snel even wat wil drummen. iSample (Wayoutware, €7,99) ziet er eenvoudig uit. Zes vakjes met daarin een sample die je kunt afspelen: eenmalig of in een loop. Uit een meegeleverde bibliotheek kun je een aantal songs kiezen, maar je kunt ook je eigen samples opnemen. Het leuke van iSample is dat ze gesynchroniseerd afspelen, dus je kunt een perfect bpm-matched patroon maken van de zes geluiden. Met de pattern editor kun je de sample slicen en de losse stukjes herarrangeren. Daarnaast is er nog een Song-mode om complete muziekstukken te bouwen, een mixer met effecten en wifi-import/export. Een verrassende applicatie met veel mogelijkheden en een gemakkelijke bediening. Beatsequencer

Tekst Michiel Roelse

rank Carillo componeert, zingt en speelt gitaar in de Amerikaanse rockband The Bandoleros en George Kooymans doet hetzelfde in Golden Earring. Ze ontmoetten elkaar halverwege de jaren ’90, toen Carillo een akoestisch duo vormde met Shirts-zangeres Annie Golden, en in Kooymans’ thuisstudio een album afmixte. Frank: ‘George zat in de huiskamer met zijn gitaar en voor we het wisten zaten we samen songs van The Everly Brothers te spelen. Nu zijn we vrienden voor het leven.’ Carillo is ook te horen op het laatste studioalbum van de Earring, Millbrook USA (2003). George: ‘We houden van dezelfde muziek: The Beatles, Django Reinhardt, Buddy & Julie Miller, te veel om op te noemen. Frank kent ontzettend veel artiesten en luistert naar allerlei soorten muziek en dat doe ik ook. We maken zelf een mix van Europa en Amerika: Frank speelt bluesy rootsrock en ik ben meer een popmuzikant met een klein beetje folkinvloed. Die mix maakt

het voor ons beiden interessant. Ik vind het leuk als hij mondharp en slide speelt, want dat geeft de muziek direct die swampiness die ik helemaal niet heb. Op sommige tracks wisselen we licks uit, zoals op Across The River en het titelnummer. Frank begint de solo, geloof ik, en daarna neem ik het over. Of andersom.’ Volgens eigen zeggen hebben beide heren last van de ‘gitaarziekte’. George: ‘Frank en ik hebben allebei belachelijk veel gitaren. De meeste tracks zijn opgenomen in Millbrook in Amerika en ik had een Van de Haar Telecaster en een Gretsch Duane Eddy bij me. Voor de opnames gebruikten we voornamelijk Gibson, Martin en Gretsch gitaren en Vox en Fender versterkers.’ Frank: ‘Ik heb het elektrische werk ingespeeld met een Gretsch Silver Jet, een Corvette uit 1963 en een Duo Jet. Mijn akoestische gitaren waren een paar kleine Martins - vooral voor slide - een Gibson Hummingbird, een Martin Hank Williams en een paar Taylors.’

isample

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

gear&gadgets Kort nieuws

Foto dennis boxem

Fender heeft de vorm van de Telecaster gekozen voor nieuwe Acoustasonic. De gitaar produceert zowel akoestische als elektrische klanken en heeft een halfholle constructie met een wigvormig middenblok. De brug is van palissander en de akoestische klanken worden

Oscar Kraal legt alles uit

gegenereerd door het Aura-systeem van Fishman. Het elektrische geluid komt van een Telecaster halselement. Je kunt beide geluiden mengen of afzonderlijk selecteren en via de bijgeleverde Y-kabel kun je de signalen naar verschillende versterkers sturen. www.fender. de Met de 50th Anniversary ES-335TD viert Gibson dat dit model vijftig jaar geleden zijn

Oscar Kraal is drummer van Anouk en (opnieuw) Candy Dulfer, slagwerkdocent en bandcoach op de popafdeling van het Conservatorium van Amsterdam én ervaren studiomuzikant. In samenwerking met ‘zijn’ merken, Yamaha, Steinberg, Sabian, Vic Firth en Sennheiser doet hij een serie clinics. Tekst Mark van Schaick

k mag op zo’n mooi drumstel spelen, man,’ vertelt Kraal enthousiast. ‘Een Yamaha PHX, een high-end set die rechtstreeks van de Musikmesse Frankfurt bij mij is afgeleverd. Prachtige kit, die zelfs met de fabrieksvellen erop al fenomenaal klonk.’ Bij zijn drumstel heeft Kraal een Yamaha DTXM12 samplepad staan, alsmede een computerset-up met Steinberg Cubase software en Sennheiser microfoons. Met een simpele begeleiding van gitaar en bas zal Kraal tijdens zijn clinic live drums opnemen in vier of vijf eigen composities, verschillend van smooth jazz tot moderne rock. Alle aspecten van Kraals aanpak in de studio én live zullen aan bod komen. Mogelijke problemen worden behandeld aan de hand van de gebruikte apparatuur en vanuit speltechnisch oogpunt. Het programma duurt anderhalf à twee uur. Kraal: ‘Als laatste onderdeel doe ik een play-along, waarbij ik even het onderste uit de kan haal. Zo krijg je alles te zien wat ik te bieden heb.’ De manier waarop Kraal zijn spel op het podium en in de studio toelicht, ligt direct in het

verlengde van zijn werkwijze bij het lesgeven. Met zijn drumschool focust hij op zaken als gehoor, sound en het doen van audities, naast de gebruikelijke techniekstudie en het ontwikkelen van een eigen stijl. ‘Ik zal lesgeven op verschillende locaties, in plaats van op één vaste plek (Amsterdam, Nijmegen, Eindhoven, Katwijk, Amersfoort, Schiedam en Den Bosch). Dat maakt dat de reistijd wordt beperkt en daardoor dus meer mensen geneigd zullen zijn een lesafspraak te maken. Ik zorg samen met mijn endorsers voor goede spullen in bijvoorbeeld een complex met oefenruimtes, en zal vervolgens eens in de twee weken een dag op die locatie neerstrijken.’

Clinictour Oscar Kraal

27 mei Muziekcentrum Best - 19.00 uur 28 mei Da Capo Nietap Leek - 19.00 uur 17 juni Feedback Eindhoven - 19.00 uur 19 juni Vriese Musicpalace Doetinchem - 14.00 uur

populairste uitvoering kreeg, met ‘dot’ positiemarkeringen, het slanke sixties halsprofiel, een kleine slagplaat, vaste brug en ‘Mickey Mouse’hoorns. TD staat voor thinline double-pickup. Anniversary-model is uitgerust met ’57 Classic elementen. www.gibson.com Een nieuwe finish voor een drumkit is zelden groot nieuws,

maar bij de Pearl VSX Graffiti Graphic ligt dat net even anders. De meeste limited edition drums verdwijnen direct naar de Amerikaanse markt, maar deze berken set uit de Visionserie is voor de verandering alleen verkrijgbaar in Europa. De graffiti-finish is niet gelakt, maar met een speciale printer op een bekleding aangebracht. www.pearleurope.com

De pagina’s Gear & Gadgets zijn tot stand gekomen in samenwerking met de muzikantbladen Slagwerkkrant, Interface en Gitarist. Redactie Mark van Schaick, Erk Willemsen, Ernst-Jan Jonkman. m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

CDrecensies WERELDMUZIEK

HIPHOP

AFRO ANATOLIAN TALES LIVE IN TEHERAN

BIG2/WILLEM IK BEN TWAN/SUCCES

PAPYROS

TOPNOTCH

Er broeit wat. Niet alleen bij de muzi kanten die in slechts drie repetitiedagen twee gezamenlijke shows op het Fajarfestival in Te heran mogen brengen, maar ook in de muziek die eruit opbloeit. De concertregistratie Live In Teheran getuigt hiervan. De Turks-Neder landse percussionist Sjahin During is de spil van Afro Anatolian Tales. Van Muziek Centrum Nederland kreeg hij de opdracht met twee vooraanstaande Iraanse muzikan ten, Kourosh Babaei (kamanche) en Ali Rahimi (tomabak, daf), eigen repertoire te creëren. Al improvi serend ontstond hun dromerige tegen lounge aanliggende muziek. Het speelse Lalaee verovert har ten. Live In Teheran prikkelt de zintuigen en roept beelden op van uitgestrekte woestijnvlaktes. Het drukke Teheran verdwijnt naar de achtergrond. Waarschuwing: deze muziek is ongeschikt voor liefheb bers van een snelle hap en ont vouwt zijn geheimen pas na meer dere luisterbeurten.

Van klierige, zich doodvervelende scho lieren van het Noord-Hollandse platte land naar een van de populairste en meest gevraagde hiphopacts van Ne derland – het kan verkeren. Willem en Twan van The Opposites zijn in korte tijd een lange weg gegaan en slaan met dit dubbelalbum weer eens een mijlpaaltje. Ze maakten los van elkaar een soloalbum en presenteren dat toch als een gezamenlijk project. Beiden geven aan dat op zo’n eigen album eindelijk eens ideeën aan bod kunnen komen die niet bruikbaar zijn in het concept van The Opposites – gun je elkaar dan te weinig ruimte of juist teveel? Afijn, het twee-onder-een-kapproject nodigt uit tot het vergelijken van beide deelnemers en wat dat betreft: ze doen niet voor elkaar onder. Big2 is in zijn teksten – over zijn eigen sores van de afgelopen tijd – ietwat down, maar zijn beats ontstijgen de hiphop en neigen naar een soort hippop met wat electro-invloeden. Willem heeft als thema ‘succes’ en zijn teksten zijn daardoor misschien wat opgefokter; de beats zijn uptempo en wortelen in smaakvolle soul en jazz met uitstapjes naar grime. Beiden maken gebruik van de diensten van bekende muzikan ten, zoals Lange Frans en Brainpower, maar ook Trijntje Oosterhuis en Candy Dulfer. Een geslaagd voorbeeld van een latrelatie. Arjan van Sorge

lijken te ontwikkelen. Af en toe maken de muzikanten het elkaar net iets te moeilijk en zitten ze er even naast, maar meestal houden ze elkaar in een spannend en fas cinerend evenwicht.

kere romantiek en moord. Het psychedelische Desmond And Julia heeft in de verte zelfs iets van The Doors. Los van alle in spiratiebronnen klinkt Stranger Than The Night gewoon lekker!

Arjan van Sorge

Elly Bond

POP NOIR/PUNK/FOLK

ROCK

BLACK GOLD 360 LM6iX

THE BULLFIGHT STRANGER THAN THE NIGHT

DAYBROKE WHAT NATURE STARTED

BELUGA RECORDINGS

TOCADO RECORDS

Het vanuit Utrecht opererende Black Gold 360 brengt alweer zijn derde album uit sinds 2006 en de groep rondom Simon Sixsmith, producer en baas van Beluga Recordings, is hoorbaar gegroeid. Sixsmith en de vier jazz muzikanten durven duidelijk meer het experiment aan omdat ze be ter op elkaar ingespeeld zijn – het lijkt alsof ze elkaar constant uitda gen. Verwacht geen oeverloze improvisaties of eindeloos piep knorgedoe; de elf tracks zijn juist superrelaxed, sfeervol en op het dromerige af. Voor open afbouw wordt alle tijd genomen, zodat de nummers zich geheel organisch

Hun debuut album One Was A Snake werd in 2006 nog door verschillende recensenten beju beld. Vier jaar later verschijnt de opvolger van de Rotterdamse jon geheren, Stranger Than The Night. Dit album wordt wederom gedo mineerd door de zware vocalen van leadzanger Nick Verhoeven. De associatie met Nick Cave is snel gemaakt, een associatie die de band overigens zelf ook maakt. Dit is niet alleen terug te horen in de stem van Verhoeven, de hele muziek ademt Cave’s inspiratie: Het keurige en tegelijk spannende ritme, het orgel, de intelligente, duistere teksten over seks, don

What Nature Star ted is het debuut van Daybroke, de band rond Tom Sikkers (ex-Bro therhood Foundation, ex-Wealthy Beggar), Jesse Klaasse (ex-Woost) en Kasper van der Voort (ex-The 925’s). Genoeg kwaliteit en talent in huis dus. Toch opent de band met een nummer (Sabotage) dat wel heel nadrukkelijk klinkt als Foo Fighters. Het is een gewaagde zet, maar Daybroke heeft wel gelijk ieders aandacht. Wie door de as sociatie met Foo Fighters heen luistert, hoort op What Nature Star ted een ervaren band die genoeg creativiteit in huis heeft om een eigen stempel op de nummers te drukken. Ook zonder invloeden

Rosanne de Boer JAZZ

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

VULKANIZE RECORDS

van grote buitenlandse bands weet de band pakkende nummers af te leveren, waarin gemakkelijk wordt geschakeld van aanstekelijke rit mes naar strak uitgevoerde gitaar rock. Te voorspelbare samenzang (Deicide) is daarbij eigenlijk het enige minpuntje.

DRIFTKIKKER D*TIME

gesneden koek. De nieuwe num mers, Pages, White Plains en My Favourite Chair, mogen echter ook gehoord worden. Vooral White Plains is een absoluut topnummer, dat waarschijnlijk veel mensen zal doen denken aan de Smashing Pumpkins. Ook openingstrack Pa ges, die nogal grungeachtig aan doet, is zeker de moeite waard. Dus, was je al een fan van deze legendarische band, dan moet je dit juweeltje zeker aanschaffen.

DRIFTKIKKER PRODUCTIONS

Martien Koolen

John Buis LOUNGEJAZZ

De naam Driftkikker kan verschillende associaties met muziek oproepen, maar bij mij niet met de groovy spacefunk annex poppy loungejazz die op deze cd te horen is. De muziek is onder lei ding van bandleider Daddo groten deels door de verschillende muzi kanten onafhankelijk van elkaar ingespeeld. De nadruk ligt derhalve op de instrumenten en de zang lijkt als een noodzakelijk kwaad te zijn toegevoegd. Die instrumentatie is dik in orde, met hoofdrollen voor saxofonist/fluitist Praful en gitarist Daddo. De zwakte ligt in de sim pele teksten en de zang die wat vlak klinkt en soms verdrinkt in de vele geluidseffecten van de gebruikte synthesizers. Over het geheel ge nomen een cd met relaxte muziek, af en toe voorzien van funky ele menten en pakkende licks. Met iets meer aandacht voor de vocalen had de muziek tot het eind toe kun nen boeien. Kees de Graaff ROCK

CORDS COLLAGE PIAS

Tien jaar na de re lease van het laat ste album (Lunch box) in 1999, brengt een van de meest enerverende Nederlandse livebands weer een cd/dvd-box uit. De cd bestaat uit bijzondere opna men en drie splinternieuwe songs. Oudere songs zoals Fearless, 7 Monsters, Simple Truth, Athena en Moonstones zijn voor de liefhebbers

en aan de black/death metal van Dissection anno 2006 (Promise Never Made, Wasteworld). Enkele zwaardere midtempo’s daargelaten spelen de nummers zich veelal af rond hoog op de gitaarhals ge speelde riffs in de uiterste thrashversnelling, waardoor het wel eens lastig is om het onderscheid te blijven horen. Maar met zulke ge weldige riffs vergeven we dat de Groningers graag.

EXPULSION WASTEWORLD DEEPSEND RECORDS

Een van de betere thrash-albums uit eigen land van de laatste jaren is dit debuut van Expul sion. Melodie, snelheid en venij nige strot zetten de toon en zorgen voor een aantal geweldige num mers. Zanger AB laat behalve schor venijn soms ook een diepere stem en ‘spoken word’ horen. De muziek van Expulsion doet denken aan de thrash metal van Sadus en Kreator

FERVID OH AG MUSIC

Poppy jaren-negen tig-muziek met een vleugje jaren zes tig. We hebben het hier over de muziek van de uit Dordrecht afkomstige band Fervid. Met hun nieuwe album Oh laten ze horen dat ze weten hoe een goed popliedje moet klinken: mooie samenzang, lekker veel gi taarriffjes en niet langer dan drie à vier minuten. Misschien niet zo origineel, maar wel heel herkenbaar en prettig om naar te luisteren. Als

SINGER-SONGWRITER

BLAUDZUN SEADRIFT SOUNDMACHINE V2

De schoonheid van het onheil, muziek voor op een zinkend schip, zo omschrijft Johannes Sigmond, beter bekend als Blaudzun, zijn veel belovende tweede album. Ik had het niet beter kunnen doen. De prachtige pijn in de stem van Sigmond zuigt je vanaf de eerste noot mee, terwijl op de achtergrond de accordeon opzwelt en weer ineengedrukt wordt als de golven tegen de gebroken schuit. Klanken van piano zorgen dat je op het puntje van je stoel zit, om daarna weer te zweven op de hoop van een onschuldige lapsteel. De stem van Johannes doet denken aan die van Thom Yorke of Jeff Buckley: hoge uithalen vol lijden en melancholie. Gelukkig weet Blaudzun op dit album te voorkomen dat de donkere kant de overhand krijgt. Het bevat namelijk aanzienlijk meer uptempo nummers dan zijn voorganger, onder meer door het gebruik van claphands. Dit is een zeer verstandige keuze en maakt dat de sound aansluit bij bands als Beirut en Iron&Wine, zij het als hun ietwat depressieve neefje. Bij enkele num mers heeft de band hulp gevraagd aan The City of Prague Orchestra. Het resultaat daarvan zijn volle en warmere composities. Dit is vooral goed te horen op afsluiter Midnight Room. Het prachtige Light-O’-Love of opgetogen Sunshine Parade zijn zeker singlewaardig. Dit geluid moet meer oren bereiken dan alleen die van ons Nederlanders. Elly Bond

BLUE FLAMINGO CONGO JAZZ EXCELSIOR RECORDINGS

tatie voor de muziekkunstenaars en hun vrienden- en familiekring. Experimental diehards zullen hier echter geen nieuw muzikaal avon tuur bij beleven. Daarvoor zijn deze paden al te veel op vakkundigere wijze bewandeld.

Hessel Veldman HIPHOP

Daan de Mooy POP/ROCK

THRASH METAL

CD kort CONGO JAZZ

78-toerenverzamelaar en dj Ziya Ertekin alias Blue Flamingo komt wederom met bijzondere, aan de vergetelheid ontrukte jazzjuweel tjes uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, aangevuld met Congolese rumba uit de vijf tiger jaren en gospel van tussen 1930 en 1950. Prima speurwerk dat hier vervolgens verzorgd ge presenteerd wordt. Arjan van Sorge POP/JAZZ

ANNE CHRIS PLAY FOR NOW O TWENTY RECORDS

De geschoolde zangeres Anne Chris laat op haar tweede album merken dat ze is gegroeid. Haar debuut Tomorrow Is Today be stond deels uit covers, maar op Play For Now durft ze het aan om volledig eigen repertoire te ge bruiken. Het levert een vederlicht, consistent album op dat zachtjes zweeft tussen pop en jazz.

DIVERSE ARTIESTEN MINSTREL PRODUCTIONS – TOPCLASS SELECTION MINSTREL PRODUCTIONS

Op zijn debuutalbum CityBlues kreeg Minstrel (Dherl Deekman) aardig wat kritiek, met name op de vocalen. Daarover hoeft men zich met deze compilatieplaat van Minstrel Productions geen zorgen te maken. Collaboraties met diverse artiesten die de vocalen voor hun rekening nemen, leiden namelijk tot een gevarieerd en behoorlijk goed geheel. Dancehall (Topclass, Dubbble O), hiphop (Busta Move, CIA Funky Fresh) en r&b (Party Time, Fruitgarden The Project) – het passeert alle maal de revue. Dit is een leuk en dankzij onder meer het gitaarspel van Axe Noordanus zelfs zwoel plaatje. Coert van Mourik NEDERLANDSTALIG

DO ZINGEN IN HET DONKER PIAPELLA MUSIC

Renate Sun-Louw ART/AVANT-GARDE

DIVERSE ARTIESTEN CONCRETE DISK #3 WEI/EIGEN BEHEER

Het kunstenpodium WEI in Eind hoven creëert ruimte voor nieuw talent op het gebied van beel dende kunst, design en muziek. Concrete Disk #3 is het resultaat van een samenwerkingsopdracht tot het produceren van een cd. De beeldende discipline presenteert een uitnodigende verpakking met fraaie illustraties. De vastgelegde geluidsexperimenten zijn bij een eerste luisterbeurt veelbelovend en vormen een mooie documen

Do wil met het minialbum Zingen In Het Donker aandacht vragen voor de strijd tegen huiselijk ge weld. De zeven Nederlandstalige liedjes zijn geen muzikale hoog standjes en ook de teksten zijn bepaald niet sterk, maar het is een mooi initiatief. Hopelijk bereikt Do haar doel en wordt huiselijk geweld beter bespreekbaar. Renate Sun-Louw m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

CDrecensies grote inspiratiebron noemt Fervid de Amerikaanse band Weezer, maar ook R.E.M. en Belle & Sebas tian. En dat is ook duidelijk terug te horen in de twaalf tracks op Oh. Met Fervid weet je wat je krijgt: geen moeilijk gedoe en zware teksten, maar fijne popsongs met een nos talgisch tintje. Oh is een plaat die je met plezier nog een keer opzet en daarna nog een keer. Gabriëlla van Karsbergen

gezelschap. De voor het genre zo typerende geluidserupties en cli maxen komen op dit debuutalbum vaak onverwacht. Ruige stukken noise worden gecombineerd met vernuftige melodieën, creatieve wendingen en prachtige zang- en toetspartijen. Jesse Brouwers (zang, toetsen) speelt een hoofdrol met zijn krachtige stem die zowel zwaar als hoog en ijl kan klinken. Zoals gezegd indrukwekkend! Coert van Mourik

POSTROCK

FORSOPHIE FORSOPHIE

HARDCORE/METAL

GREYLINE BEHIND THE MASQUERADE

EIGEN BEHEER

Dit is een indruk wekkend werkstuk. De vier Utrechtena ren van Forsophie hebben een sound track gecomponeerd bij het leven van de fictieve Sophie. Daar hebben ze meer dan drie jaar de tijd voor genomen en dat betaalt zich uit. De band vist in dezelfde postrockvijver als onder meer Sigur Rós en Explo sions In The Sky, maar wordt naar eigen zeggen eveneens beïnvloed door Radiohead en Muse. Toch is dit een eigenzinnig en origineel

Het tweede album van deze Friese band bevat negen nieuwe, heftige nummers en gaat verder waar Red Carpet Avenue (2004) ophield. De nadruk op dit album ligt echter meer op com pacte songstructuren en herken bare muzikale ideeën. De nummers staan vol met moderne metalriffs, punky beats, herkenbare rockme lodieën en gruntachtige zang. Lief hebbers van bands als Neurosis,

DENNIS BLONDE EMI

Dennis was al voor het verschijnen van haar solodebuut regelmatig te horen als achtergrond zangeres bij Rowwen Hèze en Guus Meeuwis. In 2006 won ze een Essent Award en een jaar later speelde ze op Lowlands. Haar single My Own Little Bubble werd gebruikt als titelsong van speelfilm Dunya & Desie. Dat deze zangeres veel in haar mars heeft, was dus snel duidelijk en werd bevestigd op haar debuut Her Name Is Dennis. Maar dat ze zo snel zou uitgroeien tot een talent dat Joss Stone evenaart, is een aange name verrassing. Er is op haar tweede album Blonde veel ruimte voor soul en jazz. De blonde twintiger heeft het voorrecht te mogen werken met Salaam Remi (Amy Winehouse) en Commissioner Gordon (Lauryn Hill, Aretha Franklin). Klonk haar stem op haar debuut soms nog vlak en een dimensionaal, Dennis (Denise van Donselaar, dochter van producer Rob van Donselaar) presenteert nu een diep, emotievol soulpopgeluid waar Joss Stone zich niet voor zou schamen. Krachtig klinkt haar zang, met een lekker rauw randje in nummers als Fatal. De aanstekelijke single Headlines (2009), met beats van Kraak&Smaak, vormt de aftrap van dit tweede album. De plaat biedt een goede mix van ballades en uptempo nummers. Slechts enkele minder sterke tracks als Unbreakable doen je aandacht verslappen. Wie durft er nu nog te zeggen dat blondines niets kunnen?

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Crisis zijn van grote invloed geweest op het intense geluid dat men pro duceert. Twaalf nummers lang knalt de band uit de speakers met duis tere grooves en dito teksten. Titels als Brutiful End, Humanity’s Down fall en Fall Of Man zeggen wat dat betreft genoeg. Het is jammer dat in het artwork van de cd is gekozen voor een soms bijna onleesbaar handgeschreven lettertype, maar het past wel bij de sfeer van de muziek. Liefhebbers van donkere metalcore hebben er een goeie band bij. Daan de Mooy

Martien Koolen

BLACK DEATH RECORDS

POP/JAZZ/SOUL

Rosanne de Boer

Isis, maar ook Motörhead, zullen met dit album zeker aan hun trekken komen. Voor liefhebbers van ge grunt zijn nummers als Flooding The Mountains of Where Death Do Us Start lekkere, vette songs, maar voor mij is het muzikale hoogtepunt het compleet afwijkende Hunt Of The Coyote, een rustige track met een slidegitaarintro en een mooie opbouw. Diamonds In Our Dreams echter is weer loeihard en lijkt wel wat op Motörhead. Genoeg afwis seling dus op dit meer dan interes sante, vette rockalbum. Try before you die!

SYNTHPOP POP/ROCK

THE HEIGHTS DREAM MAPS EXCELSIOR RECORDINGS

Het eerste album van The Heights, Beachyhead, kwam vijf jaar geleden uit. Daarna werd het stil rond de band. De reden was de verbroken relatie tussen drummer Mark en zangeres Naomi. Maar anno 2010 hebben The Heights de muzi kale draad weer opgepakt. Dream Maps is indiepop met een melan cholieke inslag. Bettie Serveert, Seedling, The Breeders, daar moet je aan denken wanneer je Dream Maps opzet. Mooie liedjes, luister bijvoorbeeld maar eens naar Cali fornia Sage en Surprises, die lekker blijven hangen en die heerlijk weg luisteren en van uitstekende kwaliteit zijn. Een meer dan geslaagde terug keer van The Heights. Gabriëlla van Karsbergen

HUNTER COMPLEX HUNTER COMPLEX NARROMINDED

Grappig dat iemand die in 1977 geboren is een plaat maakt die helemaal klinkt als de jaren tachtig. Lars Meijer, de man achter Hunter Complex, moet op jonge leeftijd al een flinke lading interessante mu ziek uit die tijd bewust of onbewust te verwerken hebben gekregen. De synthpop van de eighties wordt onnavolgbaar exact weergegeven zonder in kopieergedrag te verval len – een hele kunst. Ietwat lijzige, vierkante en toch springerige beats, fijne melodielijntjes, een warme wollen sound, een wat dreinerige, dromerige zang en volgens Lars ‘een gevoel dat tussen luchtige vro lijkheid en melancholie wisselt’. De liedjes zitten goed in elkaar, al springt er niet één echt uit en wordt het nergens heel erg dansbaar – maar dat mag de pret niet drukken.

SINGER-SONGWRITER/POP

ELSKE DEWALL BALLOON OVER PARIS

THE COSMIC CARNIVAL THE COSMIC CARNIVAL EP

UNIVERSAL

Ze was tot voor kort ‘het best bewaarde geheim van Friesland’, de 23-jarige Elske DeWall. De demo van de getalenteerde Friezin kwam echter via via terecht bij Universal Music. Met het debuutalbum Balloon Over Paris onthult Universal dit Friese ge heim nu aan de rest van de wereld. Balloon Over Paris is een album geworden vol luchtige, onge compliceerde en frisse popliedjes over de liefde. Het is geen verrassing dat de sound van het album internationaal aandoet. Het is namelijk opge nomen in de Kaleidoscope Sound studio in New Jersey en enkele nummers op haar debuut zijn het resultaat van schrijfsessies met songwriters uit Groot-Brittannië en Zweden. Verschillende tracks op het album zijn Top40materiaal. Het klinkt allemaal plezierig in het oor, maar soms ook wel wat braaf en karakterloos. Wie Elske DeWall is, blijft de vraag. Elske heeft een prachtige, heldere stem met een vleugje soul. Toch zou ik bijvoorbeeld het liefdesverdriet in Away From You over vijf jaar graag nog eens horen, als Elske iets meer hartzeer en eelt op haar ziel heeft. Met zo‘n dijk van een stem zal ze die kans zeker krijgen.

PUFF PASS PRODUCTIONS

Ellly Bond

GRACE LIGHTNESS AND WEIGHT

pure noise. Geen voer voor mensen die relaxed een muziekje voor wat extra ontspanning opzetten of ver wachten ‘effe’ lekker op de dans vloer te freaken. Nee, dit is zware kost, waar je meerdere malen in tensief naar moet luisteren. Pas dan raak je na verloop van tijd bij de verbindende lijnen en werkt Bozo phobia louterend. Koko Cohen is in de basis éénmanswerk, maar componist Tiemen Seinstra wordt gelukkig bijgestaan door enkele vakkundige musici en digi-diehards. Daardoor knalt de productie uit je speakers. Ben je na het vele luisteren uiteindelijk ‘genezen’, dan rest er niets anders dan een reeks eindeloze lachsalvo’s te laten weer klinken bij stukken als Het Beren lied, Mighty Dentist en The Joker. Vibrating tasty!

METALCORE

Arjan van Sorge

HUMAN DEMISE THE ODDITORIUM

ACADEMISCHE SYNTH-E LECTRO-

WTF RECORDS

DISCO

ERICANA

In de afgelopen jaren verschenen van Human Demise al eens een mini-cd en een split-7” met Worth The Pain, maar The Oddito rium is hun eerste volledige album. Het vijftal uit het zuiden des lands brengt ons hardcore in de zogehe ten Cleveland-style. Amerikaanse bands als Integrity, Strife en Earth

KOKO COHEN BOZOPHOBIA

DANIËL LOHUES ALLENIG IV

LATERAX RECORDINGS

GREY TOWN RECORDINGS/PIAS

Eindelijk weer eens zo’n heerlijk on grijpbaar abstract plaatje met hoog waardige elektroni cakronkels. Koko Cohen tipt van disco naar gabber, van metal naar breakbeat, van seventiessynth naar

Met Allenig IV, een ode aan de herfst, sluit Lohues een magistraal vierluik af, geënt op de Nederlandse, grillige seizoenen. De Allenig-serie herbergt nu 65 liedjes, klein van opzet, maar o zo

Hessel Veldman

EARLY ADOPTERS STEREOTYPE THIS EIGEN BEHEER

MY FAVORITE SCAR WASTE UNIVERSAL MUSIC

groot in zijn intimiteit, eenvoud en zeggingskracht. Allenig IV opent met de ontroerende triestheid van Mistig, Kaold & Stille, die tegelijker tijd ook iets in zich heeft van een zekere relativering, van dat het al lemaal weer goed gaat komen. Lohues wisselt tussen gitaar en piano, country en folk en tussen kleinkunst en groots theater. Een album ook weer vol met plattelands wijsheden waarvan Hoe Diep De Wortels Ok Gaon wel de meest aansprekende is. Allenig IV is niet alleen de afsluiting van een vierluik, het is tevens de openbaring van het magnum opus van Neerlands grootste singer-songwriter.

EIGEN BEHEER

Ferenc Koolen

AUDIO ADAM AUDIO ADAM

POP

EIGEN BEHEER

LOÏS LANE MOTOWN! HEAR ME OUT RECORDS

De zussen Monique en Suzanne Kle mann timmeren weliswaar niet meer aan de weg op het hitfront, maar zingen en optreden doen ze nog altijd. Daarbij putten ze regelmatig uit het liedjesarchief van het beroemde Motownlabel met artiesten als The Supremes, The Jacksons en Smokey Robinson. Nummers als Baby Love, I Want

SEMISTEREO WELCOME, YOU KNIGHT EIGEN BEHEER

ONLY SEVEN LEFT WAKE UP CALL EIGEN BEHEER

Drie maanden na de finale van de Grote Prijs van Nederland in de rockcategorie, bewijst The Cosmic Carnival terecht tot win naar te zijn uitgeroepen. De band klinkt afwisselend speels (Stop It), zomers en swingend (Funny Man) en bluesy (Share The Love). De ep is een kleurrijk geheel vol verzorgde samenzang en knap samengevoegde muziekstijlen. Medefinalist Early Adopters voor ziet de drie nummers op Stereo type This van een hedendaags

en stevig geluid. Deze drie num mers bij elkaar vormen een mooi, herkenbaar geheel. Het scherp gerande Happy Ever Afterlife bevalt het beste, al voorziet de band het ingetogen titelnummer van een spannend tweede deel. My Favorite Scar maakt rock die de pakkende opbouw van Feeler combineert met de dynamiek van Within Temptation. Dat de ex-le den van Feeler én ex-Within Temp tation drummer Stephen van Haestregt grote plannen hebben, is op Waste duidelijk te horen. Het nummer klinkt veelbelovend, maar wel erg Amerikaans (Alice In Chains/Tool). Niet echt origineel dus, maar door het zeer profes sionele geluid komt het gezel schap daar mee weg. Semistereo’s Welcome, You Knight kent leuke ideeën, maar komt qua uitvoering niet goed uit de verf. Een langzame spanningsopbouw, een laag tempo, het wil maar niet vlammen. De band speelt hoog uit wat met rustige en ruige pas sages. De muziek van Grace lijdt op Lightness And Weight, on danks een avontuurlijke aanpak, onder een stroeve uitvoering (You’re Mine). De band probeert met progressieve alternatieve rock nieuwe wegen in te slaan, maar teveel wendingen en tech nische hoogstandjes voorkomen dat iets dergelijks tot een leuk resultaat leidt. Only Seven Left maakt het zichzelf gelukkig niet al te moeilijk en gaat op Wake Up Call verder op de weg die op Oc tuber Tune reeds was ingeslagen. De band schudt het ene na het andere luchtige, ongecom pliceerde popliedje uit de mouw; ze moeten waken voor herhaling, maar tot nog toe klinkt het heerlijk in de oren. Audio Adam doet er nog een schepje bovenop. Net als voorbeeld Snow Patrol maakt het kwartet mooie, ingetogen liedjes die een gedreven uitvoe ring meekrijgen. Sign en Cause You’re Gone zijn opwindende hartenkloppers van het kaliber Chasing Cars.

John Buis m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

CDrecensies NEDERLANDSTALIG

FREEK DE JONGE OP WEG VAN A NAAR Z V2

Freek de Jonge en muziek gaan prima samen. In de jaren zestig was hij als zanger al actief in Slight Ache. Oké, het singletje Second Flood was niet bepaald een hoogstandje, maar toch. Met Neerlands Hoop Express en Hoezo Jeugd sentiment maakte hij die jeugdzonde meer dan goed. Later was er nog de samenwerking met Willem Breuker en de gelegenheidsfor matie Frits, bekend van Dankzij De Dijken. En natuurlijk was er de mee zinger Leven Na De Dood. Als dat geen goede opmaat is naar een heuse soloplaat? Op Weg Van A Naar Z is van begin tot eind typisch Freek. Hij doet zijn eigen ding op zijn eigen manier. En dat levert fraaie songs op. Muzikaal is er echt helemaal niets op de plaat aan te merken. De Jonge heeft een stel rasmuzikanten om zich heen verzameld en met de illustere Neil Innes als hulpje in de huishouding kan het eigenlijk ook niet misgaan. En tekstueel? Laat dat maar aan Freek over. Zo is Het Lachen Vergaan een prachtig staaltje van zelfreflectie, maar gelukkig wel met een vette knipoog. Muzikaal gezien is Doe Als Sammy de beste van alle songs op het album. Freek is erg enthousiast over de bijdragen van Ocobar, de band van Cock van Vuuren. En gelijk heeft hij. Freek als zanger blijft wennen, maar hij slaat zich er dapper doorheen. Di-Lan Sun

you Back en Tears Of A Clown krij gen authentieke uitvoeringen, waar door verrassingen uitblijven. Alles wordt door de uitstekende band echter prima uitgevoerd en de stem men van Monique en Suzanne pas sen erg goed bij dit repertoire. Het is een feest der herkenning en het meezinggehalte is hoog, hetgeen voor een prettig luisterbare cd zorgt. Tot slot mag niet onvermeld blijven dat de cd voor een zeer schappelijk prijsje verkrijgbaar is via de website van Loïs Lane.

den en 18 in 68 kan de band lekker zijn gang gaan. Beide songs heb ben bovendien een fraaie tekst. Dat geldt zeker ook voor het in drukwekkende Wie, dat Van Maas akkers schreef op uitnodiging van Nationaal Monument Kamp Vught. Van Maasakkers is niet alleen een woordkunstenaar, hij verstaat ge lukkig ook de kunst om veel te zeggen met weinig woorden. Veel liedjesschrijvers zouden daar een voorbeeld aan moeten nemen. Di-Lan Sun

Kees de Graaff DIALECT

GERARD VAN MAASAKKERS DEZE JONGEN Al meer dan dertig jaar is Gerard van Maasakkers bezig met muziek. Hij beschikt over een prettig stemgeluid en is ook nog eens een goed liedjesschrijver. Op Deze Jongen laat de troubadour zich weer bijstaan door zijn band De Vaste Mannen. Dat zorgt voor twaalf songs die muzikaal staan als een huis. In ’N Handvol Vrien

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

MR. A BALLADEER SORRY, KID

voor een andere benadering van het genre. Zo heeft Obtuse zich laten beïnvloeden door de meer metal-georiënteerde variant, wat zeven vrij lange nummers oplevert met titels als Clusterfuck en Grind Ist Krieg. Grindbashers vult de overgebleven 17 minuten met niet minder dan 19 nummers, waarbij de boodschap belangrijker is dan de compositie. Zo houden de bashers niet van vleeseten, stieren gevechten, Geert Wilders, leeg stand, fascisten, hooligans, de G-8 en de mensheid in het algemeen. Vooral live doet dit soort muzikaal verzet het goed.

EIGEN BEHEER

Daan de Mooy

Gabriëlla van Karsbergen SINGER-SONGWRITER

Mr. a balladeer? Inderdaad, dit is de soloplaat van de frontman van a bal ladeer. De plaat die zanger Martinus de Goederen ‘altijd al had willen maken’. De reden voor dit project ligt niet zozeer in een vernieuwend geluid; de liedjes had den zo op een van de cd’s van zijn band kunnen staan. De teksten op Sorry, Kid klinken meer als een persoonlijke boodschap aan de kleine jongen die Martinus ooit was. En al ben je nooit een kleine jongen geweest, de woorden bezongen door de warme stem van De Goederen moeten je wel raken. Het instrumentale slotstuk, verzorgt door het strijkkwartet van het Metropole Orkest, laat zelfs ons nuchtere Hollanders niet onberoerd. Sorry, Kid is een brok oprechte emotie van grote schoonheid.

LATIN/SALSA

Elly Bond

MARCO TORO Y SU ENSAMBLE MI CAMPANA

GRINDCORE

MERUSA RECORDS

MUSIC & WORDS

we hoe het ensemble nieuwe muzikale richtingen inslaat en ex perimenteert met jazz- en reggaeinvloeden. Op Mi Campana staan vier tracks die (mede) door Marco Toro zijn geschreven en waarvan No Me Critiques en Ycugualagua ware hoogtepunten zijn. Het resul taat is een sprankelende en lek kere plaat geworden waar je al bij de eerste tonen vrolijk van wordt. Laat de zomer maar komen!

Marco Toro’s nieu we cd heet Mi Campana. Het is alweer de vijfde release van deze in Venezuela geboren en in Amster dam woonachtige percussionist. Toro trakteert ons op Mi Campana wederom op warme latinklanken en swingende salsamuziek. Op Mi Campana, dat staat voor een spe ciale trommel die gebruikt wordt in de Afro-Venezolaanse cultuur, horen

OBTUSE / GRINDBASHERS LIKE VERMIN, LIKE HUMAN / END OF THE BLOODLINE

HARDCORE

OTIS STORM IS COMING BLACK DEATH RECORDINGS

Ik houd best van een lekker potje herrie op zijn tijd, maar dit album gaat mij net iets te ver, of word/ben ik gewoon te oud? Otis knalt er vanaf het begin keihard in. Dit is hardcore zoals die ge speeld dient te worden: snel, vet, hard en agressief. Ik hoor invloeden van bands als Biohazard, Rage Against The Machine, Mastodon en Helmet; dus je bent gewaar schuwd. Het beste nummer is Twoheaded Giant dat opent met een heftige gitaarsolo en dan ontaardt in een zeer strakke, vette hard coresong van het hoogste niveau. Het slechtste nummer is toch wel het veel te lange (tien minuten du rende) Sinking Ship, waarmee dit album uitgaat als de beruchte nachtkaars. Verder voor hardcore fans een absolute aanrader! Martien Koolen

HERRIE RECORDS

INSTRUMENTAAL/EASY LISTENING

De grindcorebands Obtuse en Grind bashers brachten onlangs deze 26 nummers tellende split-cd uit, goed voor zo’n 34 minuten ‘grindcore insanity’ zoals het verantwoordelijke label Herrie Records het omschrijft. De mannen uit Groningen en Zwolle kiezen elk

PARLANDOS PELICANA PARLANDOPHONE

Pelicana, de twee de cd van de Am sterdamse groep Parlandos, trekt meteen de aan dacht. Dat komt niet door een felgekleurde hoes, maar door een

sobere vormgeving die doet den ken aan ouderwetse gebruiks artikelen. De muziek is alles be halve sober en presenteert een bonte verzameling van elementen uit Quentin Tarantino-achtige film muziek, surf en psychedelische sixtiespop. Het is een spranke lende mix die vrolijk maakt. Gita risten/toetsenisten Freddie en Coco Parlando (Remco de Waard en Co Koenen) vormen de spil van Parlandos die verder o.a. bestaat uit drummer/percussionist Phat Pete (ex-Skidmark). Hun debuut Camping Jazz trok de aandacht van het NCRV-program ma Taxi. Ook dit album leent zich goed voor tv en film. Toppers zijn Parlandos’ bewerking van Get Carter uit de gelijknamige film en Bleuet met een dwarsfluitbijdrage van Rinus Groeneveld. Rosanne de Boer

muziek doorspekt met trompet, Latinopit, humor en vette riffs. De meeste van de twaalf songs zijn loodzwaar en bevatten veel grooves en nodigen daardoor uit om flink in het rond te gaan sprin gen. Vooral de zang van El Pas tuso is zeer apart en moddervet en de trompet geeft de band die Latinospirit die deze muziek zo bijzonder maakt. Er staan abso luut geen slechte nummers op dit debuutalbum, maar voor mij zijn toch wel dé uitschieters Tan Tan Tan en Eclypse 2000. Vooral deze twee moddervette tracks herin neren mij aan de superband Kyuss. Dit album moet je gehoord hebben! Martien Koolen ROCK

RARELY ALIVE SELLING MONEY

CD kort DIVERS

DIVERSE ARTIESTEN DE DRENTEN UIT DE PAP EIGEN BEHEER

Drie totaal verschillende bands zijn op dit schijfje te beluisteren. Le Roi Mort Et Les Lentilles Rouges spelen twee Franstalige polkapunk songs. Helaas is dat niet mijn pak kie an… Nuclear Driven Animals speelt stevige en best aardige powerrock, alleen als de zanger in het tweede nummer gaat grunten, houd ik het voor gezien. De band die mij het beste bevalt is Soulburn. Hun eerste nummer Cruel Desire is typische, stevige gitaarrock. Hun tweede track echter is een cliché achtige rockballad, met veel emo tie en akoestische gitaarpartijen. Luister en oordeel zelf.

combineert met o.a. opera, caba ret, musical en rock. Königin Der Nacht uit Mozarts opera Die Zauberflöte is de grote aandachts trekker op dit verrassende album. Wat zou Mozart van deze bigband bewerking hebben gevonden? Hij hield van spektakel en spektakel bieden Konrad en de theatrale sopraan Claron McFadden!

Rosanne de Boer DEATH METAL

MASSIVE ASSAULT DYSTOPIAN PROPHECIES Crashlanding Records

Martien Koolen

EIGEN BEHEER STONERROCK

PENDEJO CANTOS A LA VIDA CHANCHO RECORDS

Pendejo is een bovengemiddelde stonerrockband met Spaanse tek sten. Verder is hun

Haarlem en om geving is momen teel een broed plaats voor leuke nieuwe bands. Eén daarvan is Rarely Alive, dat in eigen beheer Selling Money uitbrengt. De nummers op Selling Money zijn overwegend opgewekt

POP/ROCK

KLEIN A DEVIL’S BARGAIN EXCELSIOR RECORDINGS

Klein is de band rondom zangeres Merel Wijnberg. Laat je niet misleiden door de titel A Devil’s Bargain, want de duivel komen we nergens tegen op deze plaat en heavy metal moet je ook niet verwachten. Wat we wel krijgen te horen op dit album is, in tegenstelling tot wat titel en hoes je zouden doen geloven, jazzy, romantische en sfeervolle muziek. Muziek ook die heel ‘klein’ is gehouden door uiterst spaarzaam gebruik van instrumenten en vocalen. ‘Minder is meer’ is hier duidelijk van toepassing. De songs op A Devil’s Bargain zijn precies zoals ze zijn moeten. Wijnbergs stem past hier perfect bij en in strumenten als akoestische gitaar, trombone, piano en Hammondorgel zorgen voor de finishing touch. Het resultaat is heerlijke muziek voor de late avonduren, muziek waar je lekker bij weg kunt dromen onder het genot van een wijntje. A Devil’s Bargain is een consistent album dat op nummers als Mayday en Love na weinig uitschieters kent, maar dat wel uitermate prettig op de achtergrond blijft voortkabbelen. Een echte aan rader als je van jazzy, sfeervol en mooie kleine liedjes houdt. Gabriëlla van Karsbergen

HIPHOP

ENGEL GEEN WEG TERUG EIGEN BEHEER

Engels nieuwe album Geen Weg Terug is wederom niet erg origineel, maar wel behoorlijk goed. Klas sieke (boombap)hiphop waaruit liefde voor de muziek blijkt (The Backbone). Engel is niet de beste rapper van het land, maar maakt lekkere, toegankelijke tracks zon der te plat te worden. Soms is er zelfs de serieuze noot (1 Van Ons, over religie en het hiernamaals). Daarbij werkt hij wederom met diverse mc’s en producers als DiggyDex, Pers, Per.verz en Do paganda. Dat levert een album op dat klinkt als één geheel, maar toch afwisselend is. Coert van Mourik BIGBAND/DIVERS

THE KONRAD KOSELLECK BIGBAND MY FAVORITES SING! MONS RECORDS

Hoe ver kun je gaan met een big band? Die vraag maakte Konrad Koselleck nieuwsgierig. Dus vroeg de Amsterdammer (inter)nationale artiesten zoals Ellen ten Damme en waagde de sprong voor een avontuur dat bigbandjazzsounds

Deze leden van God Dethroned, Autumn en Grindminded weten wel raad met old school death metal en klinken als Entombed in 1989. De Hoogeveners hebben een stijl en geluid waar Zweden vanaf druipt. Niet erg eigen dus, maar geweldig uitgevoerd. Num mers als Forever War, Man-Kind? en Swallow My Venom zijn niets minder dan voltreffers. Daan de Mooy HIPHOP

MC DRAMA SOLDAAT MET EEN MISSIE PLAYMELOUD

Opvallend is MC Drama’s debuut album Soldaat Met Een Missie niet. Toch is dit plaatje te sympathiek om te negeren. De beats zijn wel iswaar clichématig, maar beuken wel aardig uit de speakers en de productie is helder. Maar het is voornamelijk de samenwerking met zijn zoontje D-En (o.a. Ik Hou Van Hiphop) die opvalt: niet alleen ver tederend, maar ook gewoon goed. Toch is het de samenwerking met wijlen Herman Brood (Papa Komt Vanavond Niet Thuis) die zorgt voor het absolute hoogtepunt van deze niet onverdienstelijke plaat. Coert van Mourik m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

CDrecensies en uptempo. Openers Underneath A Wonder en Not Gonna Quit ver raden in hun melodieuze opbouw een britpopinvloed, maar het rechttoe rechtaan gitaarspel is een duidelijke indicatie dat de band een voorkeur heeft voor stevige rock. Soms gebeurt dat degelijk en stroef, maar over het algemeen klinken de nummers lekker speels. Live zijn ze nog niet op hun best, in de studio des te meer. Met goede begeleiding is hier meer uit te halen, maar tot die tijd mag de band trots zijn op zo’n leuk debuut. John Buis THEATER/FILMMUZIEK

ROSA ENSEMBLE NO ARK DEAD EEL DYING GIRAFFE RECORDINGS

In een aantal kri tieken kom ik lo vende woorden tegen over deze zesde uitgave van het Rosa Ensemble. Waar de één spreekt over toegankelijk, be schrijft de ander No Ark Dead Eel als moeilijke muziek. Het ensem ble is in Nederland in ieder geval een vaste waarde in het fabriceren van academische en theatrale muziek: technisch hoogbegaafd en compositorisch krachtig. Waar ik persoonlijk echter tegenaan loop is het overgecomponeerde karakter, waardoor alles netjes meanderend binnen het artistiek toelaatbare blijft klinken. De eind productie is glad, zonder scherpe randjes. Gelukkig worden we wel getrakteerd op enkele spannings volle intermezzo’s van componist Martijn Padding en componist/ arrangeur Wilbert Bulsink. Zij tillen met Ballad en vooral met Uncover The Remix/Small Goodbye Song het geheel boven een seven tiesfeel uit. Pakkend, groovy en toegankelijk jazzy, met zuigende vocalen van Esther Mugambi, is Drowning Ground. Hessel Veldman

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

kwaliteit. We hebben er alweer een geweldige nieuwe, veelbelovende Nederlandse rockband bij.

de elektrische gitaar. Zonde, want dat hij uitstekende liedjes kan schrij ven, blijkt uit alles.

HIPHOP

THE RUDOLFS STREETS OF GLASS COOL BUZZ

Martien Koolen

Coert van Mourik

NOAH’S ARK/PIAS

ROCK/SINGER-SONGWRITER

BLACK METAL

SIR IAN APATHOLOGY

SLECHTVALK AN ERA OF BLOODSHED

DYING GIRAFFE RECORDINGS

WHIRLWIND RECORDS

ROCK

In 2007 stopte de Rotterdamse band Mono ermee na jaren onterecht ge ploeterd te hebben in de marge van de muziekwereld. Frontman Bart Hoevenaars werd gitarist bij Fuck The Writer en leerde daar blijkbaar hoe zijn lied jes persoonlijker te maken. Apa thology is het solodebuut van Hoevenaars onder de naam Sir Ian. Een gevarieerd album waarop hij bewijst een prima zanger te zijn met een flink bereik. Dat levert pareltjes op als Is This All We Know en Jo sephine. Het hardere rockgeluid is er gelukkig ook nog altijd, blijkt bij voorbeeld uit You Do It To Yourself. Die variatie zorgt ervoor dat het album niet saai wordt of inzakt. Een groot minpunt is helaas de produc tie, waarin Hoevenaars’ stem niet overal opgewassen lijkt te zijn tegen

Na drie cd’s, een split-cd en een dvd voor Fear Dark, tekende Slechtvalk vorig jaar bij het Duitse Whirlwind Records. Als eer ste wapenfeit is deze verzamel-cd uitgebracht met werk van alle vier cd’s en een tweetal nieuwe num mers. Slechtvalk is een enigszins omstreden naam in de black metalscene omdat de bandleden het christelijk geloof aanhangen, terwijl het genre ooit juist is begonnen als tegenreactie op deze religie. De titels van de nummers verraden echter niets hiervan en de zang is niet erg goed te verstaan. Er is veel ruimte voor keyboards en sfeer, naast de typische black metal-gi taren en dito schorre vocalen. Bands als Cradle Of Filth en Dim mu Borgir behoren tot de inspira tiebronnen van Slechtvalk, dat in

SHAKING GODSPEED SHAKING GODSPEED

SINGER-SONGWRITER

EXPERIMENTEEL

RICKY KOOLE TO THE HEARTLAND

SOL6 SOL6

net als de atonale improvisatie dreigt te ontsporen, komt de groep samen in een dramatisch gedragen stuk waarin de brede instrumentatie mooi tot zijn recht komt. De cd is een opname van het concert in het Bimhuis van 9 april 2009.

EIGEN BEHEER

RED NOTE

Ditmer Weertman

Er zijn in Nederland hopelijk geen mensen meer die twijfelen aan het zangtalent van Ricky Koole. Het staat buiten kijf dat ze tot de top behoort in ons land en misschien ook in Europa. Koole beschikt over een apart stemgeluid, dat wil zeggen, ze weet precies hoe ze met haar stem om moet gaan en dat is voor ons luisteraars alleen maar prettig. Geen rare uithalen, geen modieus r&b-gedoe en geen doorzichtige trucjes om eventuele mankementen te verdoezelen. Koole heeft een prachtige gelaagde stem waarmee ze bijna elk genre aankan. Zo gaat ze op To The Heartland een beetje op de soultoer. Er schiet een song van Aretha Franklin voorbij en ook worden we getrakteerd op Frankie Miller. Koole schudt het allemaal speels uit haar mouw. Bo venmeester Leo Blokhuis heeft voor dit album een paar juweeltjes op gediept van allang vergeten zielen. In het theaterprogramma Laagzand gaat hij daar vast veel over verhalen. Koole covert ook House For Sale van Lucifer. Dat is gedurfd, maar ze komt er prima mee weg. De song is desondanks wel de minst sterke van het album. He Made A Woman Out Of Me is het absolute hoogtepunt en kan zich tot op zekere hoogte best meten met de versie van Bettye LaVette. Niet slecht voor een blanke.

Bassist Luc Ex en pianist Veryan Wes ton vormen de ba sis voor de groep Sol6 die daarnaast bestaat uit Tony Buck (drums), Mandy Drummond (viola), Ingrid Laubrock (saxofoon) en Hannah Marshall (cello). Ex en Weston speelden ook al in 4Walls, dat weer de voortzetting was van Roof, de improgroep waarin Ex speelde met Tom Cora. En met recht kun je Sol6 een voortzetting noemen van beide groepen: strak gespeelde stukken en ruige com posities die worden afgewisseld met (vrije) improvisaties. Van ver stilde ontdekkingen op de grenzen van het instrument naar explosies van tomeloze energie. Maar dit alles met een mooie balans:

POP/ROCK

De muziek van The Rudolfs is muziek zonder poespas. Maar liefst veertien tracks staan er op het debuutalbum Streets Of Glass. Nummers van tussen de twee en vier minuten, rechttoe rechtaan. Het opmerkelijke aan de muziek van The Rudolfs is dat je er zowel in vloeden van sixtiespop en nineties rock in terug hoort. Een opmerke lijke combinatie, maar wel eentje die werkt. Hoe het klinkt? Denk aan Sonic Youth gecombineerd met The Doors en Herman’s Hermits gemixt met Nirvana en Oasis. Of het werkt? Ja, best wel eigenlijk. Door deze invloeden klinkt Streets Of Glass herkenbaar en tegelijkertijd eigen tijds. The Rudolfs zijn erin geslaagd een goed evenwicht te vinden tus sen een aantal verschillende genres die de popgeschiedenis rijk is. Mis schien allemaal niet heel origineel, maar het rockt wel lekker. Gabriëlla van Karsbergen

QUADROFOON

Dit trio, voortgeko men uit de over blijfselen van The Bloody Honkies, Woost en Lawn, was de sensatie op Noorderslag 2010. Hun debuut-ep mag er dan ook zijn: vijf spetterende rocknum mers die muzikale kenmerken bevatten van grote bands als Mas ters Of Reality, Soundgarden en The Cult. Shaking Godspeed is een echt powerrock-epeetje met veel vette riffs, puntige, korte gi taarsolo’s en meer dan uitste kende vocalen van Wout Kemkens. Vooral de openingstrack Let The Golden Age Commence is een ware oorwurm; grungeachtig, bijna zoals de Stone Temple Pilots, maar vooral vet en overtuigend. Dit nummer zal zeker live sensati oneel klinken! Maar ook de rest van dit te korte album is van hoge

Di-Lan Sun

ONDER - FS GREEN DE KASSIER: EEN MONNIE ALBUM De Kassier: Een Monnie Album hebben rapper Önder en producer FS Green onafhankelijk van elkaar in elkaar gezet, maar ze vullen elkaar zo goed aan dat je daar niets van merkt. Franklin Sa muel Groen oftewel FS Green maakte al naam op beatbattles, met zijn gratis mixen op nalden.net, door de online jukebox 22tracks en met werk voor Zwart Licht, Jiggy Djé en Flinke Namen, maar dit is zijn eerste produceralbum. Nog maar 21 en dan al zulke inven tieve en ontwikkelde beats maken, dat gaat nog wat worden. Zijn sound is stukken minder vierkant dan die van de meeste polderbeatbakkers, zwoeler en soulvoller. De met overtuiging uitgespogen raps van Önder oftewel Murda Turk oftewel Turk passen er wonderwel bij en voegen de nodige peper toe. Thema van de meeste raps is geld en succes, iets wat Önder enigszins is komen aanwaaien na een hoofdrol naast Yes-R in de tienerfilm Gangsterboys. Veel variatie weet hij niet in zijn toon aan te brengen, maar zijn woorden zijn raak en ruig, met harde humor. Volgens eigen zeggen is hij de eerste Turk die iets van betekenis doet in het culturele leven van Nederland en die van zich laat horen. Iets wat dan lang heeft moeten duren... Maar gelukkig is het zover en dit album is kassa!

OFFHANDED EPINEPHRINE

EIGEN BEHEER

BABETTE LABEIJ STEREOTYPE THIS EIGEN BEHEER

GUMNAAM RIDDIM & CULTURE GUMNAAMMUSIC

FATA EL MOUSTACHE MORGANA FATA EL MOUSTACHE MORGANA EP EIGEN BEHEER

Arjan van Sorge

de nieuwe nummers ook wat pa gan-achtige invloeden heeft toe gevoegd aan het geluid. Daan de Mooy

ELECTRO/EXPERIMENTEEL

SPOELSTRA THE ALMIGHTY INTERNET

SUNGRAZER SUNGRAZER EP EIGEN BEHEER

THE MIRRORS HAVE YOU SEEN YOURSELF TODAY? EIGEN BEHEER

ALEXANDER MCKENZIE & THE UNDERPAID ALEXANDER MCKENZIE & THE UNDERPAID EIGEN BEHEER

NARROMINDED

De tekst van de bio is even onnavolg baar als prachtig, precies zoals de kleurrijke letters van de hoes. Na een gloedvol be toog over het belang van informa tietechnologie in de hedendaagse maatschappij volgt de vraag: heb ben we dit allemaal eigenlijk wel nodig? Om daar dan vervolgens helemaal niets mee te doen. It’s the music, stupid! Spoelstra, ook nog eens gitarist en zanger van Boutros Bubba en drummer in De Reizende Verkoper, maakt naar eigen zeggen handmade slapstick-electro en dat

REVENGING JULIET ELAPSE EP EIGEN BEHEER

Offhanded gaat met zijn tijd mee en maakt van Epinephrine een opvallende release. De ep komt uit op een usb-stick en is naast vijf nummers voorzien van een gitaarspel, foto’s, remixes, ring tones, videoclip en tekst. En de liedjes zelf? Zolang de band geen irritante technische trucs uithaalt met de zang, klinkt de dansbare powerpop best aanstekelijk. Zan geres Babette Labeij klinkt beter dan al die Popstars, X-Factors en

Idols die ze begeleidt. Stupid Woman is zangtechnisch dik in orde; Labeij gebruikt haar stem optimaal, maar houdt door een bescheiden uitvoering van Stupid Woman het nummer natuurlijk van toon. Gumnaams Riddim & Culture laat zich op het eerste gehoor met al zijn tegendraadse ritmes als moeilijk omschrijven, maar na het luisteren van de handvol tracks op de ep kan de conclusie worden getrokken dat deze dj/producer verrassend gave drums en soundscapes maakt, die bij vlagen bezwerend werken. Bij Fata El Moustache Morgana is het net andersom. De opbouw van de stevig roc kende nummers op de gelijkna mige ep is zo herkenbaar dat het al snel gaat storen. Een paar num mers is leuk, daarna is de lol er van af en begint het stampende ritme te vervelen. Terug naar de eenvoud dan maar met Sungrazer: alternatieve gitaarrock die vanaf opener Zero Zero zwaar op de stonerrock leunt. Sungrazer weet de spanning rustig en zorg vuldig op te bouwen. Het motto ‘go with the flow’ is ze op het lijf geschreven. The Mirrors houdt het bij kaal uitgevoerde, eenvou dig opgebouwde popliedjes. De band moet het niet hebben van afwisseling; de persoonlijke toon van nummers als Suit Yourself en Amy en het scherpgerande gi taarspel houden de aandacht desondanks vast. Singer-song writer Alexander McKenzie & the Underpaid moet het hebben van intimiteit. Ingetogen zang van Lori McKenzie en rustig gitaarspel zorgen in At Least It’s A Dry Cold en Square One voor een bijzonder dromerige sfeer. Terug naar de puntige poprockliedjes met Revenging Juliet. Elapse EP zit tus sen eenvoud en hip in. Een iets te lange gitaarsolo aan het eind van opener Waste It All Tonight vormt een kleine smet op een verder foutloos klinkende ep.

John Buis

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

CDrecensies klopt als een zwerende vinger. Ik zou er nog lo-fi aan toe willen voe gen, want met o.a. synthesizer, gitaar, sampleapparatuur en effec ten worden heel lullige geluidsbe hangetjes opgetrokken die van charme aan elkaar hangen. Een flinke bak teringherrie gaat deze vrolijke anarchist trouwens ook niet uit de weg. Arjan van Sorge PUNK

STINKSISTERS MORE SONGS OF LOVE AND WAR F*ART PRODUCTIONS

Het is moeilijk voor te stellen dat je ooit nog eens blij zou kunnen wor den met de terug keer van een band met zo’n gore naam. Maar toch, tranen van ont roering wellen op bij het horen van deze tien tracks van Stink sisters. Het anarchistische thrash punktrio uit Rotterdam is weer terug in de originele Nederlands/ Franse bezetting uit 1992 en klinkt net zo smeuïg smerig als toen. Maar dan rijper, rotter, inderdaad. Intens broeierige, logge punkrock op laag toerental, met een roman tische inslag en ruimte voor het experiment. De samenzang is fraai, de bas verpletterend, de gitaar gaat constant gierend uit de bocht en de drums houden de gekte in het gareel. Een opsteker voor de oude garde en een aan rader voor de nieuwe.

PROGROCK/FUSION

THE NEW EARTH GROUP EURAFRICARABIA EXCELSIOR RECORDINGS

Wie denkt dat progrock dood en begra ven is, heeft het mis. De zes muzikanten van The New Earth Group freaken er op een ouderwetse manier op los. Ze duiken in een muzikaal thema tot elke hoek er van verkend is en de meubels op hun kop staan. Dat is nog eens de ruimte nemen voor je instrumenten! Er wordt nu en dan flink gesoleerd, maar ook komen er spannende een-tweetjes voor bij, zoals tussen saxofonist Choca Alcazaba en gitarist Vincent van Duin in Psycho Lover. En zoals de progrock uit de jaren zestig en zeventig lustig heen en weer kon springen tussen verschillende stijlen, laat ook The New Earth Group zich niet op één kunstje vastleggen. Met name de rocken jazzinvloeden zijn duidelijk merkbaar. De muzikanten kiezen steevast voor ongeremde vrijheid en laten zich ook in de lengte van hun werk niet ringeloren door popconventies. Het kortste stuk duurt vier mi nuten, terwijl het langste, Ali Baba, ruim veertien minuten doorgaat. Daar zal niet iedereen zin in hebben. The New Earth Group is echt zo’n band die je net zo goed hartgrondig kunt haten als opgetogen omarmen. Maar los van smaak staat vast dat deze muzikanten volkomen eigenzinnig zijn en dat is een groot goed. Renate Sun-Louw

tochtelijke stemgeluid van Vantol. De korte, puntige songs hebben vrijwel allemaal gemeen dat ze een lieflijke eerste indruk maken, maar dan plots overvallen worden door de scherpe dominantie van het stemgeweld. Maar Vantol haalt het wel uit zijn tenen en zijn woorden lijken recht uit zijn hart te komen; dat siert deze op drift geraakte groeibriljant. Enige consistentie mag nog wel aangebracht worden, want Road Sweet Road mist en kele vlammende hoogtepunten om echt te spreken van een weer galoos superalbum. Ferenc Koolen POP/SINGER-SONGWRITER

Ferenc Koolen

VERA LEAVE A LINE

ROCK

EIGEN BEHEER

Vera Jührend is een singer-songwriter uit Rotterdam die debuteert met een album vol poplied jes die worden gekenmerkt door jazz- en folkinvloeden. Met steun van de leden van de band Raskol nikov is Vera erin geslaagd om een prettig in het gehoor liggende plaat af te leveren: nergens uit de band springend, maar wel behoorlijk evenwichtig. Je wordt er in elk ge val wel heerlijk ontspannen van. Leave A Line is opgenomen in de tot studio ombouwde expeditie ruimte van Vera’s vader, die zelf ook achter de knoppen zat. Het album is geproduceerd door Dirk Polak die vroeger in het Amsterdamse new wave-collectief Mecano speel de. Ook nog leuk om te vermelden is dat trompettist Hans Dagelet op een aantal nummers meedoet. Genoeg redenen dus om dit album eens te gaan beluisteren.

vallend positief getint. Er staan veel liefdesliedjes op. Sommige zijn poëtisch gekleurd en geschre ven door Bram en Esther zelf. Hun geloof vormt een inspiratiebron en klinkt op subtiele wijze door in bijvoorbeeld Elevate Me. Als het om de muziek gaat, kiest Stone washed meer de gebaande we gen. Voor de juiste sound ging het duo naar muziekstad Nash ville en benaderde diverse song writers en muzikanten. Ook Robert Riekerk – ken ik hem van rockband Beam? – werkt mee. Producer Henk Pool zorgde ervoor dat de eenheid bewaard werd.

Soul. What’s in a name? Sven duwt, trekt, zuigt en streelt zijn orgel en tovert daarmee een sca la aan klanken en stijlen uit zijn instrument. Zoals pure jazz in Svoogaloo, moderne soul in Spin ning Out en funk in Fatcakes. Daarvoor zijn ook de strakke band (gitaar, bas, drums) en diverse gastmuzikanten (saxofoon, trom pet en percussie) verantwoordelijk, die samen voor een lekker livege luid zorgen alsof je er bovenop zit. De meeste nummers zijn instru mentaal, maar saai wordt het nooit door de afwisseling en het spel plezier dat uit je speakers spat.

STONEWASHED NYCD

Rosanne de Boer

Kees de Graaff

STONEWASHED RECORDS

SOUL/FUNK/JAZZ

SINGER-SONGWRITER

Al lange tijd liepen Esther en Bram van Dijk rond met het idee samen een band op te richten. De moeilijke periode na het sterven van hun twee dagen oude zoon Joshua bracht hen ertoe hun ideeën een concrete vorm te geven. Stonewashed kent een heftige start en toch zijn de songteksten op de derde cd op

SVEN HAMMOND SOUL THE MARMALADE SESSIONS

TIM VANTOL ROAD SWEET ROAD

Gabriëlla van Karsbergen

BAD MOOD RECORDS

ROOTS/POP

ROUGH TRADE RECORDS

Vantol heeft een verleden in de punk en hardcore en dat valt te horen op zijn debuut als singer-songwriter. Road Sweet Road wordt gekenmerkt door de rauwe simpelheid van de arrange menten en het ongeremde, harts

BART DE WIN THE SIMPLE LIFE

Arjan van Sorge POP/ROCK

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Sven Figee is met zijn swingende Hammondorgel al jaren als begelei der actief in de Nederlandse muziekwereld en heeft nu een tweede cd gemaakt met zijn band Sven Hammond

namelijk een groots arrangeur en een rasverteller, een talent wat hij als vaste begeleider van Gerard van Maasakkers niet of nauwelijks ten toon kon spreiden. The Simple Life is werkelijk een fenomenaal album geworden waar de liefde voor het lied en melodie vanaf spat. Bijgestaan door de crew van de Vaste Mannen en een heel leger van muzikale vrienden laveert De Win zwierig tussen allerlei roots stijlen, maar altijd met een lome, lichte jazzy ondertoon. Gecombi neerd met De Wins warme bariton blijkt dit een gouden mix en is The Simple Life nu al de grote verras sing van 2010.

DOUBLE CLICK

Met The Simple Life treedt zanger/ toetsenist Bart de Win toch enigszins uit zijn eigen op gelegde schaduw. In De Win schuilt

YEN HARLEY THE SUBSTANCE OF THINGS DYING GIRAFFE RECORDINGS

Het debuutalbum, getiteld The Sub stance Of Things, van de Utrechtse rockband rond

zanger gitarist Lukas Batteau, Yen Harley, is er eentje om trots op te zijn. De tien nummers kunnen waarschijnlijk het best worden omschreven als alternatieve rock met een lekkere portie grunge. Het album opent meesterlijk met het swingende Pearls, gevolgd door het stevig rockende Call It Love. Beide songs roepen bij mij herinneringen op aan de Counting Crows. Helaas blijft dit zeer hoge niveau niet het gehele album ge handhaafd. Daarvoor zijn Inhale, Line Of Fire en ook By Starlight toch een beetje te slap. Hier had wat meer pit en dynamiek in mo gen zitten. Het Soul Asylumachtige Why She Runs en het goed in het gehoor liggende Holes In The Sky kunnen echter wel weer bekoren. Met de vol gende keer iets meer dynamiek en iets meer gitaarsolo’s, zou deze band ook internationaal kun nen doorbreken. Martien Koolen

JAZZ

HANS TEEUWEN & THE PAINKILLERS HOW IT ACHES PIAS

De scheurende saxofoon van Benjamin Herman en de spetterende drums van alleskunner Joost Kroon zetten in het openingsnummer Give It To Me Straight meteen de toon van de nieuwe cd met liedjes van Hans Teeuwen. Die toon wordt enerzijds bepaald door de heftig swingende band die een heerlijke mix van jazz, funk en rock speelt. Anderzijds schreeuwt, zingt en declameert Teeu wen zijn teksten op zijn bekende indringende wijze, zodat er voor de luisteraar geen ontkomen aan is. Die teksten variëren van hilarische onzin (‘Birthday cake, peace negotiations at the bottom of the lake’) tot puberaal sexisme (‘I like your cunt, I think it’s marvellous etc.’). Iedereen weet inmiddels wel dat Teeuwen de opmerkelijke switch van cabaretier naar zanger heeft gemaakt en dat gaat op deze cd met vallen en opstaan, zoals het eigenlijk ook hoort bij een nog jonge muziekcarrière. Qua zang weet Teeuwen overigens het meest te over tuigen in rustige nummers als Don’t Shine That Light en Get Me Some. Timing en toon slaan bepaald geen slecht figuur ten opzichte van door hem bewonderde grootmeesters in het genre. Veel mensen vinden de combinatie Hans Teeuwen en muziek (nog) niet geslaagd, maar wat ik belangrijk vind: hier gebeurt tenminste iets, zodat je na afloop van de cd stiekem denkt: ‘Goh, nou al afgelopen?’ Kees de Graaff

CD kort POP/ROCK

POST METAL

MOONPILOT CONTROL

ORTEGA 1634

VOLVER MUSIC

EIGEN BEHEER

Het debuutalbum van de Haagse band Moonpilot telt twaalf poprock tracks met een vleugje Britpop. Control is door de band zelf opge nomen, gemixt en geproduceerd. Een knappe prestatie, want het resultaat is een evenwichtige rock plaat die absoluut de aandacht weet vast te houden. Sterk debuut van een band waar we hopelijk nog meer van gaan horen.

Cult Of Luna, Isis en Neurosis staan op het lijstje van inspiratie bronnen van deze Groningers. De muziek refereert ook aan doom metal, zoals in Shipwrecked en Octagon. Weloverwogen afwis seling tussen atmosferische pas sages en ruige stukken maakt deze debuut-cd interessant. Een schorre bulderende zanger vertelt het conceptverhaal over een ge strande schipper die terugblikt op zijn belevenissen.

Gabriëlla van Karsbergen ELECTROPOP

Daan de Mooy

THE NETHERLANDS WE ARE NOT

FOLK NOIR

LATERAX

The Netherlands doen er alles aan om ongrijpbaar te blijven, zowel muzikaal als qua imago en identiteit. De band slaagt daar volledig in en dat levert een weinig consistent, maar wel heel interessant debuut album op. Op We Are Not springen de muzikanten van de hak op de tak en verandert het geluid bijna per nummer. Indie, elektronische pop, krautrock, psychedelica, funk, wave, alles komt voorbij. Het vijftal vraagt daarmee veel van de luiste raar, maar bewijst wel veel potentie te hebben. Experimenteel, maar op een goede manier. Prachtplaat. Coert van Mourik

PRAISE THE TWILIGHT SPARROW COLOR MAP OF THE SOUTHERN SKY MY FIRST SONNY WEISSMULLER RECORDS

Pascal Hallibert is een druk baasje maar weet zijn onrust aardig om te vormen in prachtige, escapistisch muziek. Deed hij dat al eerder met onder andere Templo Diez en Miss Wyoming, nu vertoont hij zijn kunsten met weer een geheel ander gezel schap onder de mysterieuze naam Praise The Twilight Sparrow. Don kere, mystieke folk, muzikaal lave rend tussen Neil Diamond en Jeffrey Lee Pierce van The Gunclub. Eigen aardig, maar mooi… mooi.

SINGER-SONGWRITER/INDIE-POP

Ferenc Koolen

OIIO OPEN

WAVE

ELEKTROGRAPH RECORDS

De Nijmeegse band OIIO brengt eenvoudige, dromerige gitaarmu ziek. Wanneer je kiest voor een eenvoudige basis, met slechts een stem en gitaar, dan moeten die weinige instrumenten wel overtui gend worden gebracht. De stem van leadzanger Joni van der Leeuw overtuigt echter niet. Er zijn meer zangers die niet waanzinnig goed kunnen zingen, maar met emotie en betoverende teksten toch weten te scoren. Open bevat helaas geen van beide. Elly Bond

TAGYEAH TAGYEAH EIGEN BEHEER

Dit Friese duo laat vrij traditionele wave horen, met melancholische zang, uitwaaierende reverbgitaar, drumcomputer en sequencer. Soms wordt het onverwacht zwaar (zoals in NL en AMS), maar meest al blijft de muziek nogal vlak. Hoe wel goed uitgevoerd, laat dit de buut een onopvallende indruk achter en laat het authentiek klin kende retrogeluid wat te wensen over. Daan de Mooy m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Boekrecensies BERTUS BORGERS WEG VAN HIER BOGEY MUSIC/MOON/EN/CO

Bertus Borgers is tegenwoordig het bekendst als medeoprichter en directielid van de succesvolle Rockacademie in Tilburg. De Brabantse muzikant maakte ooit deel uit van Mr Albert Show en Sweet d’Buster en stond op het podium met onder anderen Raymond van het Groenewoud, Rosa King, Golden Earring en Herman Brood. Hij verhaalt in het boek Weg Van Hier over zijn muzikale volwassenwording. De verhalenbundel is een chronologische verzameling korte herinneringen, te beginnen in mei 1967 op het Brabants Conservatorium waar hij de saxofoondocent teleurstelt met zijn voorkeur voor John Coltrane en Sonny Rollins, en eindigend bij zijn huwelijk in augustus 1968. Daar tussenin beleeft hij vooral buitenlandse avonturen. Bertus Borgers is een ongedwongen verteller bij wie af en toe een archaïsch woord als ’s anderendaags het vocabulaire binnensluipt. Hij is geen stilist en zijn verhalen overstijgen nergens de anekdote, maar dat deert niet. Na een mislukt uitstapje naar Liverpool worden de verhalen steeds leuker, vooral wanneer hij herinneringen ophaalt aan het bewind van nachtclubeigenares Frau Bauer tijdens zijn schnabbelverblijf in Beieren. Generatiegenoten zijn geneigd de drugsverhalen op te hemelen, maar dankzij een mislukt experiment met het hoestdrankje Romilar blijft de lezer dat bij Borgers bespaard. Tegelijkertijd met het boek verschijnt de cd Ver Van Hier met daarop dertien melancholische, semi-akoestische Nederlandstalige liedjes met een zachte G. Gert Verbeek

MAY PETERS ¡MÚSICA, MAESTRA! TOTEMBROEK

In ¡Música, maestra! beschrijft jazztrombonist May Peters in brieven aan het thuisfront haar observaties in Puerto Rico. Ze vertelt over haar liefde voor de muziek, het eten, de bureaucratie en haar Amerikaanse auto’s. May Peters vertrok in 1994 voor het eerst naar Puerto Rico vanwege de muziek. Voor het studiejaar 20062007 werd ze gevraagd voor de functie docent Trombone Jazz en Caribische muziek aan het Conservatorium voor Muziek van Puerto Rico.

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Een kans die ze met beide handen aangreep. In wekelijkse brieven aan het thuisfront tekent ze haar bijzondere, onverwachte en grappige belevenissen op. Als musicus komt ze op prachtige plaatsen van het eiland. Ze treedt met verschillende muziekgezelschappen op allerlei festivals op. Van Duitse Volkstümlicher Musik tijdens het Oktoberfest tot spontane rumba’s en salsaconcerten met legendarische salsagrootheden. Daarnaast geniet ze van de culinaire tradities en doorspekt ze haar boek met haar lievelingsrecepten. Het nadeel van brieven naar huis is dat het verhaal soms nogal fragmentarisch is en af en toe wat van de hak op tak gaat. Maar haar verwondering en positieve energie om alles aan te pakken is zeer oprecht. Een vrolijk boek voor een zomerse namiddag. Marie-Anne Eij

GERT-JAAP HOEKMAN OVER DE GRENS THOMAS RAP

DvD&gamerecensies TON VAN DRAANEN, TOM BLOMBERG JAREN 70, POPMUZIEK VAN DAG TOT DAG

CORDS COLLAGE PIAS

QV UITGEVERIJ

Sla het boek van ‘popprofessoren’ Ton van Draanen en Tom ‘Dikke’ Blomberg open. Prik blindelings een datum op een willekeurige bladzijde in hun boek Popmuziek Van Dag Tot Dag en je komt te weten wat er op die dag in de muziekgeschiedenis gebeurde. Lees hoe The Sex Pistols op 4 januari 1977 kotsend het vliegtuig naar Amsterdam namen. Of wat Whodrummer Keith Moon in die jaren allemaal uitvrat. Even achter elkaar dit boek lezen, de belevenissen van het verschijnsel pop van dag tot dag volgen, is een hele opgave. Maar het is wel leuk een anekdote te prikken op de verjaardag van je vriendin, of op de dag dat je ergste vijand werd begraven. Een lappendeken aan popfeiten, 192 bladzijden lang. Man wat een monnikenwerk dit te schrijven! Leuk boek voor een spelletjesavond. En zeer bruikbaar voor het samenstellen van een popquiz. Met een voorwoord van Mister Toppop Ad Visser.

Junkie XL, Voicst, Within Temptation, C-Mon & Kypski, allemaal Nederlandse artiesten die succesvol zijn in het buitenland. De een wat meer dan de ander, maar ze hebben één ding gemeen: het pad naar succes gaat niet over rozen. Optreden in een duister café voor louter barpersoneel, een maand door Amerika crossen in een stinkende camper en kliekjes van de hoofdact als maaltijd. Journalist GertJaap Hoekman (o.a. Revu) reisde vijf jaar lang zijn ‘nieuwsgierigheid achterna’ en tekent daarbij op vlotte, aanstekelijke wijze de avonturen van vele Nederlandse artiesten op. Over paniekaanvallen van Tom Holkenborg, maar natuurlijk ook over zijn wereldwijde succes met de bewerking van ‘A Little Less Conversation’ en zijn leven nu in Los Angeles. Maar ook over buitenlandse fans van Nederlands meest succesvolle band in het buitenland Within Temptation. De band neemt ruim de tijd voor de mensen die al uren op ze staan te wachten. En misschien ligt daar wel het geheim van hun succes, dat ze zo ongelooflijk sympathiek zijn. Aan het einde van elk hoofdstuk een opsomming van wat feiten per artiest (aantal optredens en verkochte albums in het buitenland etc.). De schrijver concludeert in zijn voorwoord dat áls er een formule voor internationaal succes bestaat, het doorstaan van ontberingen het belangrijkste element is. Volgens een professional van Buma Cultuur komt daarbij dat de kans op succes het grootst is als je dát aanbiedt wat er nog niet is. Beetje flauw om dan ‘Waarom Kane niet doorbrak in Amerika’ als titel van je voorwoord te kiezen. Ook jammer: geen foto’s.

Voor Ik Het Vergeet is een vreemd boek. Hoewel het meer dan driehonderd pagina’s pagina’s heeft, is het vaak opvallend beknopt. Er staan prachtige hoofdstukken in die met spanning zijn opgebouwd, zoals over een auto-ongeluk dat pal voor Van Veens neus gebeurde, over zijn ouders en over een bezoek aan Buchenwald. Maar soms is het zo beknopt en opsommerig dat het elke diepgang mist. Zo somt Van Veen de rijtjes boeken die hij las op (waarom?) of de mensen die hij ooit de hand schudde (leuk!). Niet dat het boek niet plezierig leest. En je leest ook wel dóór, in de hoop die ene mooie zin tegen te komen, zoals die soms in zijn liedteksten zijn te vinden. Die zitten er ook wel in, zoals: ‘Overmorgen gaan we naar Buchenwald (…). Morgen gaan we naar Buchenwald (…). Buchenwald.’ Maar dan stoort ook weer een verre van fijngevoelige omschrijving als ‘babyverzet’ (Van Veen werd in 1945 geboren). Kortom: een boek waar ik niet veel mee kan. Maar de echte bewonderaar van deze veelzijdige, onlangs met de Edison Oeuvreprijs Kleinkunst bekroonde 65-jarige artiest misschien wel. Wie zal het zeggen.

Rudi de Graaff

Els van Swol

Frank Antonie van Alphen

HERMAN VAN VEEN VOOR IK HET VERGEET NIJGH & VAN DITMAR

Cords was tijdgenoot van Hole en Babes In Toyland en deelde met deze Amerikaanse bands een charismatische voorvrouw. De band bouwde met stuwende noisy grunge een bewonderenswaardige CV op. Op 3 juli 2009, tien jaar na het afscheidsoptreden, deed Cords een reünie in thuishaven Hengelo waarvan beelden zijn te vinden op de dvd bij de cd Collage (zie cd-recensies). De drie originele leden, versterkt met drummer en extra gitarist, hebben nergens aan kracht ingeboet en zweten net zo hard als het dansende publiek in de voorste rijen. Na de concertregistratie zijn de video’s uit het archief van gitarist Trush Morsink als toetje nog lekkerder dan het hoofdgerecht, met dure clips (Eat Your Heart Out) en goedkope clips (Storm met fragmenten uit Koyaanisqatsi), tv-optredens bij de VPRO (Nirvana-cover) en De Plantage (Shocking Blue-cover), zangeres Simone Holsbeek met het Metropole Orkest in Paradiso en een ode aan de veel te vroeg overleden drummer Arnoudt Pieters. De internationale aantrekkingskracht van Cords wordt geïllustreerd met een optreden in CBGB’s en tijdens een hysterische Australische ontbijtshow, met ADHDpresentator en gillende scholieren. Gert Verbeek

CONVOI EXCEPTIONAL WE GOT YA! CONVOI EXCEPTIONAL IN NEW YORK ORGANISM

De vijf straatmuzikanten van Convoi Exceptional uit Rotterdam waagden de grote sprong naar New York om te ervaren hoe die wereldstad reageert op hun muziek. Tijdens hun negen dagen durende actieve vakantie werden ze gevolgd door twee cameramensen, een geluidsman en een Legomascotte. Het reisverslag We Got Ya! is een liefdesverklaring

aan The Big Apple. De vonken tussen de Rotterdammers en de New Yorkers vliegen al over na het eerste ontbijt. Convoi Exceptional wordt letterlijk omarmd door de stad, door zwarte arbeiders, schoolkinderen, metroreizigers, festivalorganisatoren en vergeten popsterren. De band krijgt de Amerikanen aan het dansen in Central Park, op Union Square, langs de hekken van een school en aan een straatkant in Harlem. Mensen dansen, zingen, rappen en trommelen mee. Saxofonist Dick deelt tijdens een nachtelijke zoektocht naar zijn jazzroots onverwachts het podium met een van zijn grootste muzikale helden. De opbeurende documentaire sluit af met een flitsende eindmontage. Missie geslaagd. Gert Verbeek

KASPER VAN KOOTEN 3KW4RT / VEELVRAAT COAST TO COAST

Uitgangspunt van Kas per van Kootens vierde studioalbum was om alle liedjes in driekwartsmaat te zetten. Daar is niets mis mee; ondanks zo’n zelf opgelegde beperking kan er dan nog steeds een veelkleurig en afwisselend album ontstaan. Toch is 3kw4rt dat niet geworden. Aan de onderwerpen ligt het niet; die zijn oprecht genoeg, gevarieerd en soms ontroerend. Ik zou alleen willen dat ze minder gekunsteld verwoord waren en me muzikaal meer naar de strot hadden gegrepen. 3kw4rt is een net iets te braaf album. Nergens spat de muziek je echt om de oren: het ZuidAmerikaanse ritme in Voel Je De Hitte wil niet echt verwarmen en de spannend bedoelde gitaarsolo in Geen Nieuws van Bertolf klinkt te beheerst. De rijmschema’s zijn meest AABB en in combinatie met de hier en daar geforceerd aandoende teksten wil het allemaal niet echt lekker lopen. Na 3kw4rt is de DVD van Van Kootens cabaretprogramma Veelvraat een plezierige verrassing. Na een paar minuten opwarmen (ik was door de cd wat onderkoeld geraakt) is het een feest om je over te geven aan Van Kootens imitaties, irritaties en vragen. De onderwerpen – ergernis bij de douane op Schiphol, vrouwen van een be-

paalde leeftijd, overmatig gebruik van emoticons, onverstaanb are en onbegrijpelijke straattaal – zijn misschien niet altijd even origineel, maar wel herkenbaar en met vaart en verve gebracht. Nanou Kurstjens

IN THE MIX FEATURING ARMIN VAN BUUREN ARMADA, CLOUD 9 MUSIC, FOREIGN MEDIA GAMES De dj-game In The Mix is helemaal opgehangen aan de nummer één van de wereld (dit jaar voor de tweede keer) Armin van Buuren. En dus onvermijdelijk aan trance, wat maakt dat mensen die niet echt warm lopen voor deze muziekstijl wellicht het spel links zullen laten liggen. Toch valt er genoeg te genieten voor iemand die graag aan de slag gaat met beats en sounds in deze game die DJ Hero voor zich moest laten gaan. De In The Mix dj-simulator vereist echter geen extra draaitafel, de controller/nunchuk volstaan. Er zijn vier modi, namelijk career mode, party mode, studio mode en quickplay. De feeststand is een soort jukebox, in de studiomode bouw je zelf nummers op met acht kanalen; de uiteindelijke track kun je bewaren en later weer bewerken. In snelspeelstand tenslotte kan je gelijk aan de slag met een standaard dj-set en een willekeurige setlist. Het meest aantrekkelijke gedeelte is de carrièrestand, dat letterlijk en figuurlijk draait om geld verdienen en daarmee in nieuwe apparatuur investeren. Als je maar scoort! Net zoals (meestal) in het echte dj-bestaan begin je op simpele hardware in een café of jeugdhonk, om uit te groeien tot top-deejay in ‘echte’ clubs – als je het je lukt om zo ver te komen natuurlijk. Wie weet eindig je nog eens als Armin... Centraal in alle vier modi staat een mooie en spacy vormgegeven metronoom oftewel the tube, die zich soepel tussen de vier decks in beweegt. Arjan van Sorge

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

demontage ‘Ik luister naar veel verschillende muziekstijlen zoals pop, rock, jazz, musical en klassiek. Ik heb mijn hele leven altijd pop en rock gezongen, maar tijdens mijn studie heb ik me in jazz verdiept. Je wordt erg beïnvloed door de muziek waar je naar luistert, dus ik denk dat dit alles bij elkaar heeft bijgedragen aan mijn sound.’

Demo van de maAND SINGE-SONGWRITER

PAULINE COLORBLIND www.paulineklever.com

Pauline Klever uit Alphen aan den Rijn heeft met haar debuut-ep een mooi staaltje singer-songwriterschap afgeleverd. Zij is voor een keer geen vrouw die achter gitaar of piano plaatsneemt, maar die een band om zich heen heeft verzameld om haar ideeën mede vorm te geven. Die vierkoppige band gaat daarbij uiterst smaakvol aan het werk en vervult met gratie een dienende rol zonder teveel een begeleidingsgroep te worden. Een achtergrondzangeres en twee violisten leveren zo nu en dan een degelijke extra bijdrage aan het project van Pauline. Vijf tracks staan er op de cd. Het valt gelijk op dat de liedjes erg mooi in elkaar zitten en zonder uitzondering een prachtige melodie hebben. De opbouw van de songs overtuigt niet altijd, maar is zeker interessanter uitgewerkt dan in het gros van vergelijkbare muziek. Handig en met stijl mengt Pauline invloeden uit blues, jazz, folk, soul, pop, rock en kleinkunst door de typische singer-songwritermuziek. Dat ze haar weg weet in de wereld van het lied zal te maken hebben met haar opleiding zang aan het Conservatorium van Amsterdam en de ervaring die ze de afgelopen drie jaar opdeed met optredens op festivals en kleinschalige evenementen. Punt van aandacht zou haar uitspraak van het Engels kunnen zijn, die om de zoveel tijd voor schrikmomenten zorgt vanwege de vreselijke dictie. De teksten zijn simpel, duidelijk en zijn zonder al te veel moeite doeltreffend.

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

‘Mijn songs ontstaan altijd uit een gevoel. Die emotie wil ik kwijt en daarover ga ik dan schrijven. Het is een heerlijke manier om mijn hart te luchten en eens even goed de waarheid te zeggen. Soms begin ik met de tekst van het nummer, maar meestal probeer ik eerst vanuit die emotie de muziek te vinden. Ik zoek er bijpassende akkoorden en melodie bij; pas daarna begin ik dan aan de tekst. Ik vind zelf een nummer pas echt goed als de muziek en de tekst op een mooie en oprechte manier vertellen wat ik op voelde op het moment dat ik het nummer schreef.’

pauline

‘Ik was soms een beetje blind’ De Demo van de Maand is Colorblind van Pauline oftewel Pauline Klever. De 26-jarige zangeres/ songwriter uit Alphen aan den Rijn licht graag haar debuutep toe. Tekst Arjan van Sorge

auline wilde altijd al zangeres worden en daar haar beroep van maken. ‘Ik ben dus ook altijd al met muziek bezig geweest en vroeg begonnen met het nemen van gitaar- en zanglessen. Nadat ik mijn middelbare school had afgerond, heb ik bij het Conservatorium van Amsterdam toelatingsexamen gedaan. Daar ben ik aangenomen en heb ik zang aan de jazzafdeling gestudeerd.’ ‘Van jongs af aan heb ik veel naar popmuziek geluisterd. Vanaf mijn vijftiende zong ik in popbandjes op de muziekschool en op mijn zeventiende ben ik samen met een gitarist zelf een band begonnen. We begonnen met het spelen van covers, voornamelijk pop en rock, maar we gingen al gauw over op eigen werk. Toen ik begon met mijn studie aan het Conservatorium zijn we als band gestopt.’

‘De muzikanten met wie ik mijn ep heb opgenomen ken ik allemaal van mijn studie of via muzikanten met wie ik samen heb gestudeerd. We zijn niet een vaste band. Ik vind het heel fijn om met deze muzikanten te spelen en vraag hun ook zeker als eerste voor een optreden. Maar zij hebben zelf ook allemaal een volle agenda, dus wanneer ze niet kunnen vraag ik weer iemand anders voor dat optreden. Ook treed ik alleen op. Dan begeleid ik mezelf op gitaar en piano en worden de liedjes opeens heel klein, intiem en kwetsbaar.’ ‘De afgelopen jaren zijn een zoektocht geweest in mijn muzikale carrière. Soms had ik niet helemaal duidelijk voor ogen welke richting ik muzikaal op wilde, terwijl ik het onbewust eigenlijk wél wist. Ik was soms een beetje blind... dus daarom vond ik de titel Colorblind wel toepasselijk. Maar nu weet ik precies welke richting ik op wil, en ik wil mijn eigen muziek aan zoveel mogelijk mensen laten horen!’

ROCK

POP

STONERROCK

COUNTRYPOP

50 GRAMS OF VIOLENCE DEMO

BOILERSUIT CRASH TENDER

FLOAT A ZIGGY THE SELFISH MANIFEST

DE K.W.J. AN’T WARK

www.myspace.com/50gramsofviolence

www.boilersuit.nl

www.myspace.com/floataziggy

www.benniewaanders.nl

Aan lef, overtuigingskracht en werklust ontbreekt het niet bij 50 Grams Of Violence. Aan originaliteit wel, maar what the hell. De band uit Amersfoort en Soest beukt gewoon verder, de bekende paden in. Hoe graag ze het zelf ook willen, het stoner-gehalte is gereduceerd tot bijna nul en daarvoor in de plaats is een vlotte vorm van rock gekomen, met een jaren tachtig-beat (de knallende snare!) en invloeden uit emo, powerrock en grunge. Nieuw zijn de enerverende, niet te makkelijke maar perfect genomen breaks, die voor verrassende momenten zorgen. Muzikaal gezien is het halve ons geweld zeker gegroeid en staat de band garant voor een stevige en indringende rockbeleving. Hecht, strak en met de ballen op de juiste plaats. Nu de optredens nog.

Loes, Bart en Chris vormen samen Boilersuit, dat dromerige, downtempo popliedjes ten gehore brengt. De bandleden uit Alkmaar weten hoe ze bloedmooie, gevoelige nummers moeten schrijven en uitvoeren en doen dat met klasse. Sfeervol en vloeiend, en met een geheel eigen en uit duizenden herkenbare touch. Gek dat de zang hier en daar wat uit de bocht gaat, want meestal klinkt deze loepzuiver en is hij van grote schoonheid. Ook wordt er nogal eens iets te laat ingezet na een break of plakt de gitarist een verkeerd akkoord onder de stem, maar dat mag de pret niet drukken. Er schuilt gewoon teveel potentie in de liedjes van dit trio, dat echt een fijnzinnige snaar weet te raken, om daar al te veel de nadruk op te leggen. Hou ze in de gaten.

Voor stonerrock in een poppy jasje ben je bij het Groningse Float A Ziggy op het juiste adres. Twee gitaristen gooien actief al hun snaren in de strijd, waarbij een van hen ook nog eens probeert te zingen; daarnaast is een krachtige drummer bezig met het leggen van een solide en swingende basis. Met die ritmesectie zit het wel snor, al zou je willen dat de bas iets meer naar voren werd gemixt – die verdwijnt nu namelijk een beetje. In het gitaarregister wordt afwisselend gebruik gemaakt van staccato hakkende riffs, vuurspuwende gitaarsolo’s en fluwelen getokkel. Op volle kracht opererend komt de band het best uit de verf en is het geluid echt overdonderend en het afgewogen samenspel hecht. Minpunt is de zang, die ver achterblijft bij de kwaliteit en kunde van de rest.

ROCK

POP/ROCK

EVANT GARDEN FOOL IN THE GRAVE, KING OF MASSES

IBISS SAPPHIRE TEARS

Een frisse opsteker en goedbedoeld advies van de Kat h o l i e k e Wa a rschuwende Jeugd? Nou bijna zoiets, want De KWJ is vernoemd naar de Katholieke Werkende Jeugd, waar de oprichter en liedjesschrijver van de band zo’n veertig jaar geleden lid van was. Gezonde, blonde en blauwogige dingen deden ze daar en je mag hopen dat het er gezellig, sportief en eerlijk aan toe ging. Die idealen heeft Bennie Waanders in ieder geval goed vastgehouden, getuige de oprecht positieve en opbeurende muziek en teksten van de band. Voor zover je de zang kan verstaan dan, want er wordt gezongen in volrond Twents dialect. De muziek spreekt in ieder geval voor zich: de vijf muzikanten, die bijna allemaal werkzaam zijn als muziekdocent, spelen een prettige, open vorm van countrypop die erin gaat als een hostie in een priester.

www.ibissmusic.com

DEATH METAL

www.myspace.com/theevantgarden

Een nieuwe en vernieuwende band – dat is wat Ibiss graag wil zijn. Het duo Jasper Schonewille en Gerben Roebersen probeert dat door geïmproviseerde muziek en poëzie te laten samengaan. Ze gebruiken daarvoor drums, percussie, keyboards en gitaar en zoeken het in de richting van symfonisch getoonzette pop en rock. De poëtische inbreng voldoet in ieder geval zeker niet aan de verwachtingen. Doordat de zanger niet goed met de woorden durft mee te gaan, zijn die zodanig ingebed in de muziek dat ze onhoorbaar zijn geworden. De improvisaties gaat Ibiss beter af: er zitten mooie, dromerige stukken tussen die een prettige sfeer scheppen en de twee muzikanten volgen elkaar redelijk goed. Deze kunstgroep heeft het zich niet gemakkelijk gemaakt.

LAST FEAR MAIN COURSE BITCH

BLUESROCK

BASTARDI DI BLUES EVERYTHING IS ELECTRIFIED NOWADAYS www.bastardidiblues.com

Bastardi Di Blues speelt een donkere, zompige variant van bluesrock die aan elkaar hangt van gitaarsolo’s. De liefde voor Jimi Hendrix blijkt overduidelijk uit de gitaarsound en uit de covers (maar liefst twee op vijf tracks). Het vernieuwende en inventieve geluid van Hendrix is echter aan gitarist Johan van de Beek voorbij gegaan: hij grossiert in traditiegetrouwe bluesrocksolo’s en wijkt daar geen noot en seconde van af. De door de effecten gehaalde stemmen en samples moeten waarschijnlijk voor een modern gevoel zorgen, maar helaas. Voor de liefhebbers zit er nog een strak vormgegeven kalender bij de demo, waarop de stijlvol geklede band uitgebreid te bewonderen valt.

Evant Garden draait om gitarist/zanger Chris O. Kikic, een vluchteling uit voormalig Joegoslavië. Naast deze band speelt hij in Symon en begeleidde hij Keith Caputo. De nodige ervaring dus en dat hoor je aan deze demo. Het eerste nummer is helaas wat neuzelig en onsamenhangend, maar daarna volgen twee toppertjes. Een bloedmooie progrockstamper met een flinke dot Wolfmother en daarna een symfonisch aangeklede rockknaller met een stevige stoot The Mars Volta. Alles aan deze twee nummers is buitengewoon goed: de ijzeren gitaarriffs, de opbouw, het samenspel, de refreintjes, het kan niet op. Maar ook song nummer twee wordt weer verknald door een langzaam gedeelte dat niets van doen heeft met het voorafgaande rechttoe rechtaan spektakel.

www.lastfear.com

Wat is dat toch met de metal, dat daar zoveel bandwisselingen voorkomen? Last Fear uit Purmerend is ook niet ontkomen aan de bandledencaroussel, zoals in de biografie te lezen valt. De veranderingen hebben in ieder geval goed uitgepakt, want de band speelt aardig strak en er zit leven in. Opmerkelijk zijn de dubbele gruntpartijen, die elkaar soms ritmisch mooi versterken. De grunt van bassist/zanger Youri Fambach is trouwens sowieso subsonisch laag – zo diep dat het meer lijkt op een brom in de versterker, maar goed. De opnamekwaliteit van de demo is ook laag, maar het doodsfeest wordt er niet door bedorven. De cd is verpakt in een mooie tafelkleedhoes. m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

demontage POP

HIPHOP

HARDCORE

POP/ROCK

‘FUNK’

POP

OLIN’S ROSE TALES FROM A SOUL

PRESS RESET CTRL, ALT, DELETE

THE SIDEKICKS LIFE OF ORDINARY

SUPERVIS PROJECT HÉ!

TRONIX DEMO

www.myspace.com/olinsrose

www.pressreset.nl

www.myspace.com/thesidekicksnl

www.supervis.nl

Jaroe 013-7425014

Olin W. Rose is een Amerikaanse soldaat die sneuvelde in WOII en begraven ligt in Margraten. Zijn graf is geadopteerd door de band Olin’s Rose uit Maastricht en Weert. Je vraagt je af wat de zin ervan is, maar het lijkt een mooi gebaar. Helemaal in lijn met de relaxte, in schoonheid en puurheid zwemmende sferische pop van het drietal. De band rond zanger Daniel Beckers geeft graag de ruimte aan een warme, akoestische gitaar, met de mooie maar soms in de uithalen snijdende stem van Beckers. De drums opereren bescheiden en functioneel op de achtergrond, hier en daar scheurt een vuige, soepel glijdende gitaarsolo voorbij. Alles bij elkaar fijn om naar te luisteren, al heeft de zanger nogal eens de neiging over de top te gaan.

Deze debuut-ep is eigenlijk bedoeld voor de kerstdagen – ik weet niet hoe het met jou als lezer zit, maar ik heb eerlijk gezegd de kerstgedachten al weer achter me gelaten, we zien het tegen het eind van het jaar wel weer... Afijn, Lazy Ray (mc) en maar liefst twee producers vormen het uit Friesland afkomstige Press Reset. Je zou het niet zo gauw verwachten, maar het gaat hier om een hiphopformatie, die met mellow beats een eigen versie van iemand als Pete Rock pogen neer te zetten. De beats blijven wel erg lauw in een slap sausje hangen en zijn niet helemaal metronoomproof, maar laten toch ook weer geen erg onaangename indruk achter. Ze zijn eerder wat onzeker, precies zoals de raps. Het geheel heeft nog het meeste weg van een oefentape vanuit de zolderkamer.

SCREW HOUSTON START SCREAMING! SCREW HOUSTON START SCREAMING!

Oss brengt ons meer dan de SP, zo leert ons de vierkoppige band The Sidekicks. Vier jongens die zo te zien nog niet eens de leeftijd hebben om een striptent binnen te mogen, maar er al wel een liedje over schrijven (Moulin Rouge Strippers). Ook een titel als Shoot Me klinkt nogal eh... voorbarig. Maar goed, The Sidekicks houden ervan een groot verhaal te vertellen, niet alleen tekstueel maar ook muzikaal, getuige de knip- en plakstukjes uit de rockhistorie. Dat maakt dat het geheel nogal schetsmatig overkomt en de liedjes nog niet staan als een huis. Aan solo’s kunnen ze ook beter nog maar niet beginnen trouwens. Maar je hoort dat de bandleden goed naar elkaar hebben geluisterd en samen op weg zijn naar spannende muzikale avonturen.

Al 25 jaar is René Visser actief als muzikant en daarnaast is hij ook nog eens actief als tekstschrijver en illustrator. Op dit soloproject onder de naam Supervis valt goed te horen dat hij op diverse instrumenten thuis is en weet hoe hij met elektronica en computer om moet gaan. Maar om nou te zeggen dat dat geweldige muziek oplevert... De ‘thuisgekweekte nederfunk’ klinkt behoorlijk oubollig, op het lullige af, en is op sommige momenten zelfs niet om aan te horen. Instrumentaal kabbelt het dan nog wel gezellig verder, maar de zang is echt van een bedroevend slecht niveau. Ideeën heeft de muzikant uit de omgeving van Breda genoeg en een grote drang tot uitleggen en communiceren, getuige zijn met plezier geschreven bio en cd-tekst. De uitwerking ervan valt echter tegen.

De informatie die bijgesloten is bij deze demo en die in het algemeen over Tronix te vinden valt, mag minimaal genoemd worden. Wat wil je er dan mee, vraag je je af als goedwillende recensent. Maar goed, de uit Amsterdam afkomstige maar in Wageningen wonende songwriter Jan Roeland Eleveld heeft een band met studiomuzikanten uit Arnhem ingehuurd die ‘zijn liedjes tot dansnummers hebben bewerkt’. De bassist, drummer, gitarist, keyboardspeler en saxofonist kwijten zich zonder al te routineus te worden van hun taak, en JR Eleveld heeft een niet onaangenaam stemgeluid dat enigszins neigt naar klefheid. De liedjes zelf zijn volgens het boekje en zo kan er echt niets mis gaan. Ha zo kun je het dus ook eens een keer doen!

ROCK

SOUNDSCAPE/ROCK

SKYBICYCLE MY MACHINE

TRAVELSUNNYSAMSARA DEMO

www.skybicycle.nl

www.travelsunnysamsara.com

De drie tracks op de demo van het Skybicyle trio van Schouwen Duiveland zijn nauwelijks te horen en dat is erg jammer, omdat de muziek zelf hoorbaar kwaliteit heeft. Slechte opnames of gewoon te zacht op de cd gezet? Nou ja, de symfonische rock met uitstapjes naar de progrock zit uitstekend in elkaar, met de volgens het geijkte stramien van zacht naar hard en weer terugkerende knutselwerkjes. De bandleden laten wel eens een steekje vallen, maar zitten over het algemeen diep in het verhaal dat ze met hun lang uitgesponnen nummers willen vertellen. Metal, psychedelica en verstilde pop zijn daar naadloos en trefzeker in verweven. Ze kennen de grote voorbeelden en dat is overduidelijk te horen, maar zetten toch met enige overtuiging hun eigen avontuur in elkaar.

Dat de persoon achter het huiskamerproject Travelsunnysamsara iets van doen heeft met stonernoisepostrock ligt er niet heel erg dik bovenop bij deze demo, maar valt wel waar te nemen. Chris Draaijer is de gitarist van de band Hijos De Mayo en leeft zich hier enigszins in de stijl van de groep in z’n uppie uit, om precies te zijn in zijn eigen Herriekamer. Vier tracks waarbij vooral de gitaar op een pakkende en meeslepende wijze centraal staat. Vaak hoor je lang uitgesponnen en hypnotiserend repeterende gitaarlijntjes, maar evengoed lijkt er zo af en toe een heuse band aan het werk. In de door gitaar en effecten gedomineerde klankreizen is de Eindhovense muzikant op z’n best – het is echt genieten van de filmische, wat donkere geluidstrips.

www.polarskin.nl

Opvallend dat zo’n cleane, verzorgde band als het Noord-Brabantse Polarskin voor de beeldpresentatie gebruik maakt van industriële, vergane glorie en achenebbisje achterafplekken. Het zal de romantische kijk op vergane glorie zijn. Dynamiek en emotie zit er in ieder geval genoeg in de muziek van het vijftal, dat een prachtige en ruimtelijke vorm van pop en rock laat horen. Hun kwaliteiten zijn niet onopgemerkt gebleven getuige de vele optredens. De bas en drums spelen heerlijk hecht samen, waarbij ze de grote lijnen vasthouden en toch fijne, lekkere variaties aanbrengen. Het gitaargeluid kan zich zo in een heerlijk gespreid bedje wentelen en doet dat dan ook met overgave. De zanger kwijt zich eveneens met een acceptabele dosis pathos van zijn taak. m e i / j u ni 2 0 1 0

BLUESROCK

ROUGHMEISTER DEMO www.myspace.com/roughmeister1

Drie wat oudere losgeslagen heren uit Utrecht namen in de lente van 2008 vijf tracks op en deze cd is daarvan het resultaat. Bluesrock tot op het bot, met ruige, zinderende solo’s op gitaar en een dampende en pompende ondergrond van bas en drums. De energie en het zweet spatten er van af, en het hele plaatje is sfeervol ingekleurd. Geweldig dus, zou je zo zeggen. Nou in ieder geval doet de kromme, valse zang wat afbreuk aan het zorgvuldig opgebouwde rauwe geheel en zijn de composities enigszins stuurloos te noemen. De mannen lijken niet goed te kunnen kiezen tussen nummers maken of jammen en blijven er zo dus ergens tussenin hangen. Zeker weten dat ze elk willekeurig café op z’n kop kunnen zetten, maar of dat met een popzaal ook zo is, valt te betwijfelen.

SHE-MAY IDENTITY www.she-may.nl

De associaties met She-plus-nog-wat zijn eindeloos, maar de strekking moge duidelijk zijn: het gaat hier om iets vrouwelijks. En inderdaad, naast bashulp Ruben domineren Saskia, Laura en Sabine deze band uit Den Haag. Wellicht tegen de verwachting in gaat het hier niet over een klef meidengroepje maar echt over dames die hun droom van rockchick toch nog een keer willen uitleven. Gevaarlijk wordt het nooit, behalve dan de bekkens die op de opnamen als slijptollen rondzingen en de stinkende inkt van de cd-cover. Zo maak je geen vrienden natuurlijk. De powerchickrock zal een mooie uitlaatklep zijn voor de muzikanten, maar de logge, nogal zouteloze rock overtuigt niet echt. Ondanks de inspanningen van zangeres Saskia die tekeer gaat als een dolle.

HEMELVAARTSDAG HELLENDOORN

HIPHOP

WOEZELS RECHT IN JE BIPS www.myspace.com/woezels

De woezels, wie kent ze niet? De onbekende, onbestaande maar toch beangstigende, mysterieuze bangmakers uit de verhalen van Winnie de Poeh. Een dergelijke rol wordt graag vervuld door Amsterdammer Wisse Beets, die met zijn soloproject de hiphopscene wil opschudden. Zijn muziek is een afspiegeling van zijn leven, waarin volgens hem ook ruimte dient te zijn voor humor, zelfspot, echte instrumenten en problemen in de maatschappij. Volkomen onbekommerd en met verve wil hij in het Nederlands het gat tussen de Fakkelbrigade en de Jeugd Van Tegenwoordig opvullen. Dat lukt hem heel goed, met gevatte teksten, lekkere beats en intelligente onderwerpkeuzes. De muziek zelf is zeker niet kinderachtig maar ook weer niet echt ruig en swingt behoorlijk. Teksten Arjan van Sorge

Vormgeving en productie: C A T A P U L T creatieve communicatie

POLARSKIN BLACK SWAN THEORY

FRET

Leuke bandnaam in ieder geval, die vergeet je niet zo snel. En er is nog meer dat blijft hangen van deze band uit Utrecht en Noord-Brabant, namelijk de cdspeler. Die schrikt even op van de keiharde, rauwe en genadeloze shit die van het schijfje knettert. Hardcore to the bone, jazeker. Met invloeden van metal, stoner en powerrock, gek genoeg. Zo krijg je iets leuks waar je nog eens vaker naar wil luisteren. Helaas klinkt de zang erg eendimensionaal en vlak. Dat steekt des te meer omdat die prominent aanwezig is, terwijl het retestrakke spel van de instrumentalisten doet vermoeden dat ze toch wat meer kunnen. Je gunt ze eens een uitstapje... Maar verder, puike demo die erin gaat als een spijker in hout. ROCK

POP/ROCK

www.myspace.com/screwhoustonhc

ED KOWALCZYK (OF LIVE) DI-RECT ZWART LICHT K’S CHOICE DE DIJK WAYLON BOYS NOIZE THE MAD TRIST EPICA MOKE KONTRUST DRIVE LIKE MARIA DOG EAT DOG DAS POP CARO EMERALD PENDULUM DJ-SET C-MON & KYPSKI ADMIRAL FREEBEE MAMBO KURT MOSS DEF AMERICANS DANS LE ROCK THE AGGROLITES

THEATER

www.dauwpop.nl

liveinholland wie? Fakkelbrigade waar? Hedon, Zwolle

e Fakkelbrigade presenteert in thuisstad Zwolle de verzamelaar Fakkelteitgroep Volume 1. De eerste bezoekers krijgen een gratis exemplaar, de rest kan hem gratis downloaden van de site www.fakkelteitgroep. nl. In Hedon wordt afgetrapt met de videoclip van het nummer Licht Uit, dat op de ep Chocolade van Typhoon en New Cool Collective terug te vinden is. Het is de bedoeling dat daarna de primeur van de clip Tijgers En Draken van Sticks en A.R.T wordt gepresenteerd, maar technische mankementen gooien roet in het eten en dus begint Fakkelbrigade maar gewoon met hun show. Van debuutalbum Colucci Era komen opzwepende tracks voorbij, zoals Colucci, Levensgroot en Hitte, terwijl het relaxte Groen Gras en het dromerige Karavaan voor variatie zorgen. Een van de hoog-

tepunten is het sublieme Tot Hier waarop Typhoon een glansrol vervult. Sticks, Rico en Ty doen eigenlijk gewoon wat je van ze verwacht: een strakke set spelen. Ook rappers James en Sanders komen goed uit de verf. Er zijn ook wat verrassingen: Sticks en Typhoon brengen enkele solotracks ten gehore en ook diverse Opgezwolle-nummers (Opgezwolle De Volle, Verre Oosten, Hoedenplank) passeren de revue. Ook de Nijmeegse hiphopact Zo Moeilijk maakt onderdeel uit van Fakkelteitgroep en doen onder andere met Rico en Sticks de track Basis. Rappers Nosa en Rosco laten horen dat de Nijmeegse Modo eigengereid is en vullen elkaar prima aan op de karakteristieke, donkere beats van Nikes. Conclusie: een gezellig en overtuigend avondje kwaliteitshiphop uit het verre oosten.

FRET vroeg Sticks naar het hoe en waarom van de verzamelaar Fakkelteitgroep Volume 1. Sticks: ‘We willen gewoon toffe muziek maken. Het doel is om eigenlijk samen sterk te staan en mensen te laten zien wat er aan onze kant van hiphopland gebeurt. De liefhebber, en de hater natuurlijk ook, informeren waar wij mee bezig zijn en wat je kan verwachten. Fakkelteitgroep willen we zo’n twee keer per jaar gaan doen, vandaar dus nu Volume 1. Je kan het sowieso gratis downloaden op fakkelteitgroep.nl, dus doe daar je voordeel mee.’ Op Fakkelteitgroep Volume 1 staan 21 tracks, waaronder negen nieuwe tracks, exclusieve sessies en remixes. Alles aan elkaar gemixt door producers A.R.T. en Nikes. Naast o.a. FB, Zo Moeilijk, Typhoon & New Cool Collective, Deux Deux (Rosco & Hayzee), staan ook Boef en De Gelogeerde Aap en Winne ft. Typhoon, Akwasi & Fresku op de verzamelaar. Sticks: ‘We hadden zoiets van: laten we een staalkaart bieden

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Een avondje kwaliteits hiphop uit het verre oosten

De kunst van het gecontroleerd uit de bocht vliegen

wie? Nuff Said waar? Luxor, Arnhem

achtig samenspel en een machtig goeie drummer, die Willy Berrevoets. Marijn Slager (zang en gitaar) en Michiel Slager (bas) poseren enthousiast uit het handboek voor de gevorderde gitarist. Het zal het enthousiasme zijn. Dit is geen groep voor een kleine bovenzaal.

Ondanks de lage opkomst, is het vanavond onbeschaamd rocken geblazen met Nuff Said. De groep zit al een tijdje in het vak. Supernatural heet de laatste cd. Voor een vernieuwend geluid hoef je bij deze band niet te zijn, dat staat niet op het verlanglijstje. Rocken van de gestampte pot, dat is wat

Wie? Rigby waar? W2, Den Bosch

van wat we de afgelopen tijd hebben gedaan qua releases. Er is best wel veel uitgekomen en ik kan me voorstellen dat niet iedereen alles heeft meegekregen. We wilden ook voor onszelf allemaal flexe tracks van die releases en remixes hebben, zodat je die gewoon op kan zetten en lekker door kunt laten rollen.’ Tekst Roel Janssen Foto’s Bullet-ray

et in 2008 door 3FM uitgeroepen Serious Talent Rigby speelt vanavond in een nog niet voor de helft gevulde W2. Geopend wordt er met Pass You By en het lijkt de band moeite te kosten om er helemaal in te komen. Zanger Christon Kloosterboer probeert het publiek mee te trekken door tussen de nummers wat gezellig te converseren. Tijdens One Song, net over de helft van het optreden, lukt het dan tóch om als een eenheid op het podium te staan. Jawel, Rigby heeft er zin in, alleen het enthousiasme van de bezoekers blijft wat achter. Het jonge publiek, met een gemiddelde leeftijd van een jaar of 25, is misschien wat onzeker? Twee jongens helemaal voor-

aan, ze zijn een jaar of twaalf, zijn samen op stap met de pa van één van beiden. Zij lijken te genieten van de avond. Sommige nummers, vooral de bekende van het debuut Everything Must Go, luisteren lekker weg. Er worden ook een paar nieuwe nummers gespeeld. Als hekkensluiter brengt Rigby de titelsong van hun debuut, waarna ze na een korte pauze terugkomen met slechts één nummer: een cover van Michael Jackson, Human Nature uit 2007. Een soort ode aan King of Pop. Al met al een matige avond met een band die aardig is om naar te kijken maar net niet voldoende uitnodigt tot het kopen van een cd.

deze jongens willen en vaardig in de vingers hebben. Dit is een trio dat de tent wel draaiende weet te houden. Alleen: geen van de frontmensen heeft het gezicht van bijvoorbeeld Dinand Woesthoff. Pech. Dan moet puur de muziek het werk doen. Aan het naadstrakke spel is goed te merken dat Nuff Said al een paar jaartjes meegaat. De kunst van het gecontroleerd uit de bocht vliegen

wordt perfect beheerst. Saxofonist Edgar Francken blaast in een te strak blauwgrijs pak een gastrolletje mee. Het weinige publiek is enthousiast en klapt voor honderd man. Goed zaalgeluid overigens. Nu nog een grote zaal. Dat hebben de Zeeuwen inmiddels wel verdiend. Tekst Frank Antonie van Alphen Foto’s Menno van der Meulen

Het enthousiasme van de bezoekers blijft wat achter

Tekst en foto Sandra Leijtens m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

liveinholland Coparck neemt na tien jaar afscheid

wie? Goslink en El Pino & The Volunteers waar? Ekko, Utrecht

et is wel duidelijk dat het publiek vooral voor de hoofdact komt, want tijdens het voorprogramma Goslink gaan veel mensen nog niet de zaal in. Dat is jammer, want deze nieuwe band is zeker de moeite waard. Met de bezetting contrabas, drums, cello en accordeon – die laatste twee bespeeld door de beide achtergrondzangeressen – en met het repertoire is in elk geval niets mis. De liedjes zijn grappig en verrassend. ‘Wil je me voeren aan de krokodillen’ is bijvoorbeeld bepaald geen doorsnee poptekst te noemen. Harm Goslink Ruiter heeft zijn eigen charisma met een aandoenlijk houterige presentatie en zijn zelfgemaakte instrumenten van houten kistjes, koekblikken, gootsteenzeefjes en ander hergebruikt materiaal, met als draagband een oude riem of stropdas. Het past allemaal perfect bij het eigenzinnige repertoire en de manier waar-

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

op dat gebracht wordt. El Pino & the Volunteers is als een goed geoliede trein die direct in volle vaart door de uitverkochte zaal dendert. Een groter contrast met het ingetogen Goslink is haast niet denkbaar. Met een mix van alt-country, gitaarpop en rock krijgen de mannen moeiteloos de zaal plat, met als hooggewaardeerd extraatje dat Harm en zijn achtergrondzangeres Milena af en toe een deuntje meedoen. Toch is het niet vanzelfsprekend dat de fans El Pino & The Volunteers trouw zijn gebleven, want met de laatste cd, The Long-lost Art of Becoming Invisible, is de band meer de weg van de indiepop ingeslagen. Het blijkt een goede zet, gezien het enthousiasme van het publiek. Dat die koerswijziging veel te maken had met het in goed overleg geplande vertrek van bandlid Harm Goslink Ruiter, maakt het kringetje rond. Tekst en foto’s Lilian van Dijk

Wie? Coparck waar? Merleyn, Nijmegen

oparck is bezig met zijn afscheidtournee door Nederland. Nijmegen biedt een van de laatste mogelijkheden de band nog een keer live te zien. De zwarte kleding – frontman Odilo Girod draagt zelfs een zwarte colbert – versterkt de serieuze sfeer die de band bij de aftrap neerzet. Minutenlang spelen ze een instrumentale introductie op Filling Holes van hun debuutalbum Birds, Happiness & Still Not Worried uit 2001. Daarna schudt A Dog And Pony Show van hun laatste cd het publiek wakker. Odilo is vanavond goed bij stem en trakteert Nijmegen met zijn vier metgezellen op een intense set waar de vonken vanaf springen. Maar tijdens zijn aankondigingen maakt Odilo een verlegen, nerveuze indruk. Komt dat door de hoge verwachtingen die hij van dit afscheidsconcert heeft? Valt de ietwat lauwe reactie van het publiek tegen? Merleyn zingt slechts mee met hitsongs als

Grote Prijs-winnaars krijgen warm onthaal in Marokko

The World Of Tomorrow (bekend van een kaasreclame) en A Good Year For The Robots, een nummer dat hoorbaar gerijpt is door de jaren. Na afloop ziet Odilo er afgemat uit, maar herwint energie tijdens de sobere ballad The Moonset. In een rustmoment vertelt hij dat Sparklehorse in Coparcks beginjaren een inspiratiebron vormde en zet hij spontaan een Sparklehorse-tribuut in: Saturday met mooie dromerige toetspartijen. Na een concert van bijna twee uur breekt het moment van afscheid aan. ‘Normaal gaan we via een deur naast het podium backstage voor de toegift, maar hier is geen deur. Dus doen we alsof we nu backstage zijn.’ Het publiek speelt braaf mee. Coparck kiest The Fifth Season als afsluiter en slaat het nummer Goodbye op de playlist over. Is de zin om goodbye te zeggen toch vervlogen door vanavond? Tekst en foto Rosanne de Boer

Een goed geoliede trein

wie? Pitto, Eefje, Dret & Krulle en The Cosmic Carnival waar? Tremplin Festival, Casablanca

e vier Grote Prijs van Ne derland-winnaars van 2009 treden eind maart op tijdens het Marokkaanse Tremplin Festival. In Casablanca spelen Pitto, Eefje, Dret & Krulle en The Cosmic Carnival hun veelal eerste buitenlandse optreden. Het Marokkaanse publiek omarmt de voor hen nog onbekende Nederlandse acts maar al te graag. Het festivalterrein is l’Abbatoir, een voormalig slachthuis, nu functionerend als culturele broedplaats. Op dezelfde plek nam In A Cabin With in februari al een album op, nu is het toen nog verlaten terrein omgetoverd tot festivalterrein met

drie verschillende podia en een kleine markt. Als eerste mag Pitto proberen de letterlijke afstand – publiek wordt door de beveiliging consequent op meters afstand gehouden – te overbruggen. Ondanks een bizar schouwspel van vuurspuwers en acrobaten tussen de massa en het podium, slaagt de Utrechter daar goed in. ‘Als ze eenmaal aan het springen zijn, houden ze niet meer op’, constateert de producer na afloop. Dat zien ook Dret & Krulle enkele uren later op het hoofdpodium. De taalbarrière blijkt slechts in de hoofden van de Bijlmerrappers een rol te spelen; Marok-

kanen proberen ‘ik ga verder’ mee te schreeuwen, T-shirts zwaaien boven de hoofden en de Amsterdammers krijgen de ‘ruwina’ ofwel chaos behoorlijk op gang. Diezelfde taalkwestie is een dag later ook al geen factor van belang bij Eefje, winnares in de Singer/ Songwriter-categorie. Met veelal breekbare liedjes vol tekstuele kwinkslagen, zoals het nummer Hartslag, krijgt ze in Casablanca zelfs fervente Nirvana-aanhangers aan het dansen en schreeuwen. Om vervolgens als een beroemdheid te worden toegejuicht als ze door het publiek heen naar een Marokkaans radiostation wordt begeleid.

Op zaterdagavond is het laatste woord aan The Cosmic Carnival. De Rotterdammers staan met hun sixties-georiënteerde gitaarmuziek op het hoofdpodium geprogrammeerd waar die avond enkel snoeiharde hardrock klinkt. In de Nederlandse polder is dat een garantie voor een slechte avond, zo niet in Casablanca. Ook nu rea geren de naar schatting vijfduizend festivalbezoekers vol waardering richting de Nederlandse band, die zijn set afsluit met een spontane gastrol voor Dret & Krulle op The Green Light. Tekst en foto’s Matthijs van der Ven

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

liveinholland Wie? Blaxtar waar? Tuschinski, Amsterdam

e staan in de grote hal van de oudste bioscoop van Amsterdam. Het podium wacht, de vierkoppige band en de drie achtergrondzangeressen staan klaar. Koptelefoon in de aanslag. Koptelefoon? Ja, koptelefoon. Want we zijn hier voor de release van OZMO6:2, het nieuwe album van Blaxtar. En de rapper is gegroeid. Niet alleen muzikaal. Ook op het gebied van presentatie, want de show is geheel in silent disco-stijl, wat inhoudt dat je alleen van zijn optreden kunt genieten wanneer je de koptelefoon opdoet. Op papier een ietwat vreemde uitnodiging, maar vanaf het moment dat Blaxtar naar beneden komt en de microfoon pakt, ben je het direct vergeten. Hij neemt je mee op een zee van poëtische teksten, attitude en pompende ritmes die de geweldige liveband

een vreemde gewaarwording

produceert. De voormalige winnaar van De Grote Prijs van Nederland staat vol zelfvertrouwen zijn nieuwe tracks ten gehore te brengen, waarbij hij wordt bijgestaan door zusje Dinopha en broertje Typhoon. Met name het duo-optreden met Typhoon doet het publiek goed. En wanneer Pete Philly tussendoor ook nog het podium beklimt, om het eerste exemplaar van OZMO6:2 te overhandigen – en tot teleurstelling van sommigen niet voor een gastoptreden – is het feestje compleet. Het is een vreemde gewaarwording wanneer je de koptelefoon heel even afdoet en zonder de muziek naar het meedeinende, lachende publiek kijkt. Dus doe je hem snel weer op, want de man van de avond staat op het podium. Zeker niet ernaast.

wat? Paaspop waar? Schijndel

Een mooie opening van het festivalseizoen

l Waylon

Kane

Moke

Tekst Nancy Tjalondo Foto Sander Baks

Juiste balans tussen ingetogen en flink uithalen

Band Zonder Banaan

wie? Roosbeef waar? De Kleine Komedie, Amsterdam

e aftrap van de theatertour van Roosbeef. De gewone bas is ingeruild voor een contrabas en de piano voor een vleugel. Zodra zangeres Roos Rebergen na het tweede nummer haar strapless glitterjurkje uitschopt omdat hij steeds opkruipt – ‘Dit werkt niet echt hé?’ – en de rest van de show voortzet in de zachtroze legging die ze daaronder draagt,

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

is de toon definitief gezet. Dit is haar avond. En dat wordt het ook. De sprookjesachtige belichting en de stilte in de theaterzaal versterken de muziek en haar karakteristieke meisjesstemgeluid en daarmee haar ontroerende en soms grappige teksten. De show krijgt zelfs heel even een cabaretesk element wanneer ze met haar accordeon over de stoelen van

het publiek klimt, om op haar onbevangen manier een serenade te brengen aan een mannelijke toeschouwer. Maar ook met uitspraken tussendoor als ‘ik zou meer met ouderen moeten omgaan, want dat houdt je jong’ en de a capella-versie van Oudjaar als toegift met drie van de bandleden, zorgen voor een concert dat prima past in de setting van De Kleine Komedie. Roosbeef brengt de nummers theatraal met de juiste balans tussen ingetogen

en flink uithalen. Alles klopt. Ook Roos’ subtiel sarcastische reactie op de licht beschonken dame in het publiek die aan het begin van het nummer Boerderij de stilte in de zaal en de magie op het podium doet opschrikken met de uitroep: ‘Het is geweldig!’ ‘Zo gaat het liedje niet’, zegt de zangeres, waarna ze inzet met de woorden ‘het is mooi’. En zo is het maar net. Tekst Nancy Tjalondo Foto’s Sander Baks

Ilse DeLange

l jaren trapt Paaspop het festivalseizoen af met een goede line-up en duizenden bezoekers. Ook dit jaar is het weer een succes, op wat logistieke problemen aan het begin na. Er staan zoals altijd wat bekende en boeiende internationale acts als Novastar, Triggerfinger en Opeth, maar deze recensie beperkt zich tot de Nederlandse bands. Niet ten onrechte, want de Nederlanders presteren goed. Het begint allemaal wat onwennig met The Mad Trist in een behoorlijk lege Masters Of Rock-tent. De Maastrichtenaren maken hun naam niet waar en geven een matig concert zonder echte dieptepunten, maar vooral zonder hoogtepunten. Hoewel ook de grootste tent van festival nog lang niet gevuld is, geeft De Jeugd Van Tegenwoordig wél het feestje dat past bij een festivalopening. Alle remmen worden losgegooid en er wordt – vooral door de vier heren zelf – flink gedanst en bewogen. De Limburgse hardcoreband Born From Pain geeft ook een degelijk optreden, maar echt goed wordt het pas als in de Extrema de Fakkel brigade het podium betreedt en de hele tent op z’n kop zet. Di-rect is behoorlijk in z’n sas met nieuwe zanger Marcel Veenendaal, maar lijkt nog altijd een beetje te moeten wennen aan de bandwisselingen. Pas aan het einde van het optreden, als Times Are Changing ingezet wordt, komt het publiek echt los. Het echte hoogtepunt van de dag is echter Moke. De Amsterdammers zetten misschien wel het beste optreden van het festival neer en het geluid is fenomenaal. Alles aan het optreden klopt: het imago (stijlvol, maar niet te gelikt), de ‘gewone’ nummers, de hits (Here Comes The Summer) en de geweldige cover (Enjoy The Silence van Depeche Mode). Uiteraard presteert ook De Dijk naar behoren, maar dat mag je verwachten van een band

die vorig jaar nog de Popprijs ontving. DeWolff opent de zondag in de rocktent en doet dat op grootse wijze. De jonge honden spelen alsof ze al jaren meedraaien en de jaren zestig en zeventig persoonlijk hebben meegemaakt. De lat wordt direct behoorlijk hoog gelegd. Iemand die dat niveau ook gemakkelijk aan zou moeten kunnen, is Waylon. Het vroege tijdstip lijkt hem echter parten te spelen en zijn band en hij starten rustig. Uiteraard beweegt het publiek wel bij de uptempo nummers, maar echt gedanst wordt er pas bij de hit Wicked Ways. Het optreden is weliswaar goed, maar niet zo briljant als gehoopt. Wat dat betreft doet Moss het beter in de afgeladen Jack Daniel’s, waar het publiek zelfs buiten staat. De band leverde vorig jaar misschien wel het beste album van Nederlandse bodem af en bewijst ook live zijn mannetje te staan. Het geluid werkt helaas niet mee en is te zwaar afgesteld, waardoor de subtiele poppy rock van zanger-gitarist Marien Dorleijn en de zijnen wel heel zwaar klinkt. Het optreden van Kane is ook best goed; de band lijkt zich heruitgevonden te hebben. Hun populariteit blijkt uit de afgeladen Main Stage-tent. Wellicht zou een latere programmering voor Kane logischer zijn geweest. Ilse DeLange geeft daarna namelijk een nogal matig optreden dat nergens echt weet te boeien, hoewel ze het publiek wel aardig bespeelt en vrijwel het complete publiek mee laat zingen met Incredible. Destine doet het best goed in de redelijk volle kleinste tent van het festival (de Jack Daniel’s). De Tilburgse emorockers spelen met veel plezier en hoewel het bij de band niet alleen om muziek lijkt te draaien, maar ook om imago, zetten ze gewoon een strakke rockshow neer. Al met al een mooie opening van het festivalseizoen. Tekst Coert van Mourik Foto’s Hans Kreutzer m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

Concertagenda C-MON & KYPSKI

5 mei Bevrijdingspop Haarlem 5 mei Bevrijdingsfestival Amsterdam

7 mei P3 Purmerend 8 mei Tivoli de Helling Utrecht 14 mei Luxor Live Arnhem 15 mei Simplon Groningen 21 mei LVC Leiden 22 mei Iduna Drachten 23 mei Global Village Festival 5 mei Bevrijdingsfestival

Amersfoort

Vlissingen

27 mei Lux Nijmegen 28 mei Metropool Hengelo 30 mei Hedon Zwolle 4 juni Mezz Breda 12 juni The Hague Jazz

5 mei Bevrijdingsfestival

5 mei Liberty City Amsterdam 5 mei Bevrijdingspop Haarlem 22 mei 013 Tilburg 19 juni Kaaspop Edam

5 mei BevrijdingsFestival

daal

Alkmaar

21 augustus Jazz at the Castle

5 mei BevrijdingsFestival

Amerongen

Zwolle

28 augustus De Uitdaging

8 mei Cathedral Den Helder 17 mei Theater a/d Schie

‘t Veld

29 april Effenaar Eindhoven 29 april De Kelder Amersfoort 23 mei Deurne De Dopeste

Schiedam

JENNY LANE

Deurne

1 mei Underground Lelystad 7 mei 013 Tilburg 14 mei W2 Den Bosch 15 mei P3 Purmerend 24 mei Paradiso Amsterdam 28 mei Simplon Groningen 4 juni Speakers Delft 14 juni De Vorstin Hilversum

4 juni EKKO Utrecht 5 juni 013 Tilburg 5 juni Alcatraz Festival Horst 5 juni Free Your Mind Festival

20 juni Festival Kasteel de Haar

29 april Koninginenach

Haarzuilen

Oudenbosch

GO BACK TOO THE ZOO

10 juli Stortemelk Vlieland 4 september De Pul Uden

Den Haag

14 mei Lovelite Berlijn,

30 april Koninginnedag Arnhem 7 mei AIR Amsterdam 13 mei Randrock Vriezenveen 27 mei Hilfiger Denim

GRUPPO SPORTIVO

DEWOLFF

13 mei Dauwpop Hellendoorn 29 mei Pinkpop Landgraaf

Valkenswaard

24 mei Ribs&Blues Raalte 29 mei ScheldeJazz Terneuzen 5 juni Kaderock Den Haag 20 augustus Caprera Bloemen-

22 mei Zeelandhallen Goes 30 mei De Regentes Den Haag 5 juni HavenFestival Harlingen 17 juni Lede Concert Warmond 26 juni De Zellebergen

Roermond

21 mei Hofnar Theater

Amsterdam

28 mei Parkfeest Oosterhout

NOBODY BEATS THE DRUM

Arnhem

12 juni Dance Loving Nature Festival Braamt 25 juni Genk On Stage Genk

4 juni P3 Purmerend 6 juni Prinsentuin Leeuwarden 11 juni Atak Enschede

STEVIE ANN 28 april De Maaspoort Venlo 29 april Isala Theater Capelle a/d IJssel

08 mei Theaterhotel De Oranjerie Roermond 15 mei Theater De Leest Waalwijk

19 mei De Hofnar Valkens-

Duitsland

15 mei Admiralspalast Berlijn,

waard

Duitsland

26 mei Stadsschouwburg

22 mei 013 Tilburg 23 mei Ribs and Blues Raalte 30 mei Pinkpop Landgraaf 5 juni Highlands Festival

Nijmegen

28 mei Theater het Kruispunt Barendrecht

WAYLON

Amersfoort

5 mei Bevrijdingsfestival

DIO

Almere

30 april Koninginnenach

5 mei Bevrijdingsfestival

Den Haag

Utrecht

2 mei Rendering Vlagtwedde 5 mei Bevrijdingsfestival

23 mei AJOC Festival

Almere

29 mei Parkfeest Oosterhout 4 juni De Oosterpoort

Mijdrecht

5 mei Bevrijdingsfestival Amersfoort

Groningen

5 mei Bevrijdingsfestival

30 april JVC De Schuit K atwijk

11 september De Piek

JURK!

SHAKING GODSPEED

Groningen

aan Zee

Vlissingen

13 juni Silver Festival Welstede

30 april Effenaar Eindhoven 5 mei Bevrijdingsfestival Overijssel Zwolle 9 mei Mama’s Pride Geleen 13 mei Klomppop Ovezande 14 mei Aangeschoten Wild Festival Delft 20 mei Radboud Diesfestival

25 september Brennels Kraggenburg

5 mei Bevrijdingspop Den Haag 5 mei Bevrijdingspop Den Haag 5 juni Midzomerzaan Zaandam

7 mei Simplon Groningen 13 mei Muziekboulevard Oss 20 mei 013 Tilburg 23 mei Burgerweeshuis

ILSE Delange

KRAAK & SMAAK

Deventer

12 juni De IJsbreker Leusden 19 juni Höftedagen

29 april Oranjefeest Arnhem 5 mei Bevrijdingsfestival

4 juni Gideon Festival

Hengevelde

Groningen

Leeuwarden

12 juni Beeckestijn Popfestival

23 juni TT-festival Assen 26 juni Concert at Sea

8 mei Festival Pijnacker 19 mei Indian Summer Festival

Haarlem

Middelburg

Broek op Langedijk

SIGNE TOLLEFSEN

Sas van Gent

20 mei De Lawei Drachten 22 mei Festival Ajoc

20 juni Op de Tôffel Vierlings-

Mijdrecht

27 april Lux Nijmegen 16 mei De Waag Haarlem 30 mei Cultuur Park de Hout

beek

27 juni ParkCity Live Heerlen

Alkmaar

JAN AKKERMAN & BAND

SPEELMAN & SPEELMAN

29 april Doornroosje Nijmegen 8 mei Schaffelaar Theater

7 mei De Pul Uden 16 mei Victory Alkmaar 21 mei 013 Tilburg 29 mei Paradiso Amsterdam

Ede

29 juni Cityslam Leeghwaterpark Purmerend

GIOVANCA

Nijmegen

13 juni Onwijspop Spierdijk 19 juni Rock Around The Bridge

30 april Oranjepop Nijmegen 5 mei Bevrijdingsfestival Utrecht

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

Den Haag

27 juni Reuring Purmerend

26 juni Festival Schaijk

GOTCHA! ALLSTARS

5 juni Marcellinus en Petrus Feesten Geleen 12 juni The Hague Jazz Festival

WOOST 1 mei, De Beurs Schijndel 14 mei Patronaat Haarlem 17 mei Tivoli de Helling Utrecht

Barneveld

14 mei P60 Amstelveen

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

festivalagenda podium uitgelicht

EXTREMA ROYAL HOUSE

5 MEI FESTIVAL

29, 30 april

5 mei

Eindhoven

Den Haag

Sam O’Neall, Sunnery James & Ryan Marciano, Chuckie, Afrojack, Oh Boy, La Fuente, Vato Gonzalez, MC Tjen, Baggi Begovic, Funkerman, Gelazer!, The Klit

Bad Manners, George Kooy mans & Frank Carillo, Jelle, Planeur, I Kissed Charles, Woodstreet Bigband, Mischu Laikah,

BOSCHDIJKSTRAAT 100 5211 VD DEN BOSCH KOEN MOERMAN (MARKETING & PR)

in Theater aan de Parade. W2 Poppodium heeft een capaciteit van 450 bezoekers. In het café kunnen negentig mensen. Vorig jaar hebben zo’n achttienduizend mensen W2 Poppodium bezocht.’

BEVRIJDINGSPOP

14, 15 mei

5 mei

Den Haag

30 april

Haarlem

Nijmegen

Drive Like Maria, Giovanca, Jurk!, La Caravane Passe, Ethereal, Junkie XL, Tim Knol, Want Want, Gotcha! Allstars

The Deaf, Wild Palms, The courteeners, Field Music, Sleigh Bells, The Dutchess and the Duke, Timber Timbre, The Kissaway Trail, Louisa’s Daughter, Harper Simon, Zoey van Goey, Meursault, Theophilus London, dan le sac Vs Scroobius Pip, The Crookes, John Dear Mowing Club, ReBelle, Esben and the Witch, FM Belfast, Goldheart Assembly, Bonobo, The Cribs, Heike has the Giggles, Peggy Sue, Langhorne Slim, Mama’s Gun, Tingsek, Blaudzun, Jesca Hoop, Avi Buffalo, Dirtmusic, Tamikrest, Warpaint, WOOT, Dead Confederate, NiCad, Tweak Bird, So What

BEVRIJDINGSPOP OVERIJSSEL

Rhythm & Blues Night

5 mei

1 mei

Zwolle

Rotterdam

VanVelzen, Lisa Loïs, Coolpolitics, Mala Vita, De Staat, Fakkel brigade, Typhoon, New Cool Collective, Kane, Junkie XL, Customs, ReVamp, George Kooymans, Frank Carillo, Absynthe Minded, Daily Brad, Telegraph Canyon, Tim Knol, Go Back To The Zoo, Bettie Serveert, Housedieren, Erick E, Bingo Players, Jeff Jive, Tommy

Beth Hart, Los Lobos, Cuby and the Blizzards, The Paladins, Eli ‘Paperboy’ Reed & The True Loves, Jason and the Scorchers, Bjørn Berge, The California Honeydrops, Chuck Mead & The Hillbilly Boogiemen, Dirty Sweet, Eilen Jewell Band, Imelda May, Jason Isbell an the 400 Unit, Po’Girl, Telegraph Canyon

GEEN DADEN MAAR WOORDEN FESTIVAL 15 mei Den Bosch

Dimitri Antonissen, Ronald Giphart, Ivo Victoria, De Kift, Oscar Kocken, Robert Vuijsje, Tom Lanoye, Footprints Jazzquartet, Hanneke de Jong, Jet Sol, Laura Demelza Bosma, Ramsey Nasr, Theo van de Zande

W2 IN ’T KORT Koen Moerman: ‘De W2 bestaat uit twee onderdelen: W2 Poppodium en W2 Popcollectief. W2 Poppodium is een podium met een brede programmering: van metal, via jazz naar pop en sinds een jaar ook weer dance. Onder de naam W2 Popcollectief beheert de W2 ook vier geheel vernieuwd ingerichte repetitieruimtes. Het W2 Popcollectief adviseert, begeleidt en ondersteunt lokale bands en artiesten en programmeert in zowel W2 Poppodium als elders in Den Bosch, zoals de jaarlijkse Popronde. In W2 Poppodium vinden zo’n tachtig concerten per jaar plaats. Verder programmeert W2 ook op locatie en werken we in Den Bosch samen met de Verkadefabriek, Plein79, De Toonzaal en naar verwachting in het komende seizoen

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 0

WAT MAAKT W2 UNIEK? Op de eerste plaats de huisvesting: de honderd jaar oude Willem II sigarenfabriek. Door de trapsgewijze indeling van de zaal heeft de bezoekers bijna altijd een mooi zicht. Verder de meer dan honderd vrijwilligers die al die concertavonden mogelijk maken. We laten het publiek kennismaken met bekende en onbekenden (inter)nationale artiesten waarvan wij vinden dat zij een podium verdienen in Den Bosch.’

Hoogtepunten de komende tijd? Onder andere Grand Avenue (8 mei), Saint Judem (15 mei), Kashmir (19 mei) en Mother’s Finest (6 juni).’ Meer info: www.w2.nl

WALK THE LINE FESTIVAL

ORANJEPOP

Black Bottle Riot, Bettie Serveert, Gotcha! Allstars, Krause, Moss, Shaking Godspeed, Mariska Petrovic & The Fatbastards, Zwart Licht

W2 POPPODIUM

Mambo Kurt, Admiral Freebee, Def Americans, Waylon, De Dijk, The Mad Trist, Das Pop, Kontrust, Caro Emerald, Zwart Licht, Dog Eat Dog, Dans e Rock, Drive Like Maria

Gotcha! Allstars

VLAAMSE REUZENEN en HOLLANDSE LEEUWEN 22 mei

nor, Tony Allen, Boi Akih Group, Magma, The Ploctones, Kottarashky, The Mirror Conspiracy feat. Erik Truffaz, Occidental Brothers Dance Band, La Excelencia, Roberto Fonseca, Renaud GarciaFons, Les Triaboliques, Choc Quib Town, Casuarina, José ‘Puerto Plata’ Cobles, Besh o droM, Black Sea Trio, Menwar, Hugh Masekela, The Mahotella Queens, Mercan Dede & Secret Tribe, Global Villag Orchestra feat. Namgyal Lhamo, David Krakauer & Klezmer Madness, Menwar, Yuri Honing & Greg Ward, The First Statement

RIBS & BLUES FESTIVAL 22, 23, 24 mei Raalte

The Horse Company, DeWolff, Jesse Dee, The Brew, Matt Schofield, Brainbox, Walter Trout, Ruben Hoeke, Jan Akkerman, Los Lobos, Philip Sayce

FOREVER YOUNG FESTIVAL 28, 29 mei Grootebroek

Crescendo & Fanfare Irene, The Dance Factory, R17 Popkoor, Booming Pianos, Lutjebroeker Blaas Band, The Electric Jets, The Shavers, Oôs Joôs, Bintangs, Bagga Bownz, Stereo, Fight Footers, Fatboy & Slim, Blaas of Glory

PARKFEEST 28, 29, 30 mei Oosterhout

Di-rect, Caro Emerald, De Jeugd van Tegenwoordig, Kraak & Smaak, Novastar, Girls Wanna Have Fun, Valerius, Moke, Waylon, Blof

Tilburg

AMSTERDAMS BEVRIJDINGSFESTIVAL 5 mei Amsterdam

Moss, The Tunes, The Mad Trist, Junkie XL, Ed Kowalczyk, Gotcha! Allstars, Giovanca, Lucas Pruim, Rarely Alive, The Fudge, G.O.T.V., The Cohens, Marock & Roll, Cinq Croniq, Palalalaka, Klopje Popje, The La La Lies, BCUC

goff, Jochen Miller, Rank1, Amarins & Le Gette Negre, Blaudzun, Gruppo Sportivo, Caro Emerald

DAUWPOP

Customs, Moke, Gotcha! Allstars, Aqua de Annique, Absynthe Minded, Dez Mona, The Black Atlantic, The Van Jets, DeWolff, The Hickey Underworld

13 mei Hellendoorn

MUSIC MEETING

Ed Kowalczyk, Di-rect, Epica, Boys Noize, Moke, C-mon & Kypski, K’s Choice, The Aggrolites, Moss, Pendulum,

22, 23, 24 MEI Nijmegen

‘Still Black, Still Proud’-an African Tribute to James Brown, Jimi Te-

PINKPOP 28, 29, 30 mei Landgraaf

Rammstein, Motörhead, Kasabian, Epica, Paolo Nutini, The Opposites, The Temper Trap, Gossip, Sungrazer, Green Day, Editors, Mando Diao, C-Mon & Kypski, Moke & Metropole Orkest, John Mayer, Triggerfinger, Destine, 2 Many DJ’s, Biffy Clyro, Kitty, Daisy m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

festivalagenda The Haunted, Picture, Nightmare, Trident, Inhume, ReVamp, Stream of Passion, Dylath-Leen, Skeptical Minds, Lahannya, Diabulus in Musica, Dejafuse, Manic Movement

THE HAGUE JAZZ FESTIVAL Caro Emerald

& Lewis, Caro Emerald, The Prodigy, Pixies, Wolfmother, Skunk Anansie, Danko Jones, Pink, Mika, Slash, Kate Nash, Gogol Bordello, Florence + The Machine, Yeasayer, DeWolff

DUNYA 30 mei Rotterdam

Dubop City Big Band & Jolanda Riviera, Bebey Prince Bissongo, Ethiopiques, Tony Allen, New Sound Sistim, Sauti Sol & Dela, Jiga-Voo, Dokhandeme, Amazigh, Daara J Family, Grup Kardelen, Charanga 214, Corona Band, Taiwa Jazz Band, Noah’s Ark, Daxar, A Fula’s Call, Nawal, Les Espoirs de Coronthie, NtjamRosie, Maghreb Mania

OBSESSION OUTDOOR FESTIVAL 5 juni Bovenkarspel

Marco V, Dada Life, Hardwell, Ricky Rivaro, Bingo Players, Marlicious, Aemilius, Iv. S, MC Boogshe, Tommyknocker, Technoboy, Zatox, Bioweapon, Zany, Luna, The Vinyl Pimp, Mindraiderz, MC J-B, 2000 and One, Olene Kadar, Van Meeteren & Hyde, Daniel Sanchez, Dennis Ruyer & Prins Jan, Unders, El Mundo & Satori, Jut & Jul, Franklin Reeves vs. James Nidecker, Boy Bianchi vs. Joran, Kevin Arnemann, Ille Bitch, Lone Striker, Kareem Raihani, Stefano Richetta, Stereologue, Electric Twins

DOKK’EM OPEN AIR 11, 12 juni Dokkum

Highway to Rosie, Prime Suspect, Methusalem, Destruction, 3 Inches of Blood,

11, 12 juni Den Haag

Mulatu Astatke, Waylon, Kool & The Gang, Wallace Roney, Roger Hodgson, Gino Vannelli & Band, Wende, Lou Donaldson Quartet, Nils Landgren, Joris Teepe Big Band, Courtney Pine, Silje Nergaard, Giovanca, Sven Hammond Soul, Kraak & Smaak, Livin’ Blues Xperience, Kern Koppen met Vrienden, Wicked Jazz Sounds Band, Motion Unlimited, Eric Vloeimans & Korzo Dancers, The Vito Brothers, Natalia Koronowska, Celine Cairo, Ntjamrosie, Amina Figarova, Wojciech Myrczek Quintet, Lavalu, Gare du Nord, Sherry Dyanne, Kim Hoorweg, Triband, Pablo Held Trio, Masha Bijlsma Sextet, Zwardsick, Koorenhuis Ensemble, The Relish, Barnicle Bill, The Allstar Jazz Jam, Meshell Ndegeocello, Candy Dulfer, Toots Thielemans, Wayne Shorter Quartet, Trijntje Oosterhuis, Leonardo Amuedo, Wouter Hamel, Chucho Valdés, Till Brönner & Band, Roy Ayers, Randy Weston’s, Liz McComb, The London Community Gospel Choir, Casey’s Tenor Madness, New Cool Collective, Parov Stelar Band, Jazzanova, Flat Earth Society, Rigmor Gustafsson, Boogie Boy, Mdungu, Woodstreet Bigband, Mister Rain, Koorenhuis Ensemble, Robin Brock, Houston Person, Cor Bakker Kwartet, Chico Pinheiro, Florin Niculescu Quintet, Sanna van Vliet

INDIAN SUMMER FESTIVAL 19 juni Broek op Langedijk

90’s Now, Alex van Oostrom, Baggi Begovic, Ben LIebrand, Bjorn Wolf, Blof, Chris Lemay, De Dijk, Destine, Di-rect, Don Diablo, Elske Dewall, Erick E, Fedde Le Grand, Felix Da Housecat, Florian Wolff, Fred Funky, Housequake, Ilse De Lange, DJ Jean, Lucien Foort, Marco V, MC Lex Empress, Michel de Hey, Moss, R3hab, The Mad Trist, Tony Cha Cha, True House Music, UB40, William Wixley, Wipneus & Pim

AWAKENINGS FESTIVAL 10 YEAR ANNIVERSARY 26 juni Halfweg

Adam Beyer, Bart Skils, Anton Pieete, Juan Atkins, Derrick May, Kevin Saunderson, Speedy J, Chris Liebing, Johanna Mercker, Efde, Paco Osuna, Alex Under, Koen Lebens, Loco dice, Lutzen Kirchen, Luciano, Raresh, Reboot LIVE, Richie Hawtin, Angelo, Ben Sims, Billy Nasty, Cari Lekebusch, Oscar Mulero, Remy, Surgeon, Steve Rachmad, Dave Clarke, Jeff Mills, Juan Sanchez, Laurent Garnier, Len Faki, Marcel Dettman, Ben Klock, Secret Cinema, The Advent, Industrialyzer, A. Paul, Bas Mooy, Radial, D.A.V.E. the Drummer, DJ Rush, DJ Lukas & OBI, Fernanda Martins, Candy Cox, Marco Remus, Frank Kvita, Pet Duo, ZIX, Cassy, Gui Boratto, Jasmes Holden, Mathias Kaden, Melon, Osunlade, Ricardo Tobar, Wiliam Kouam Djoko

BEECKESTIJNPOP

PARKPOP

12 juni

27 juni

Velzen-Zuid

Den Haag

Juliette Lewis, Mad Manoush, C-mon & Kypski, Chef’Special, We are FM!, Egghead, Spoons Lifts Moon, RAM, Palalalakas, The Vlegels, Shaking God speed, Bombay Show Pig, E.T. Explore Me

Snoop Dogg, Nick Lowe, Choc Quib Town, The Popopopops, Ska Cubano, Dret & Krulle

m e i/ j u ni 2 0 1 0

FRET

VolgeLingen

Colofon

Sinds wanneer ben je fan? ‘Vlak nadat ze haar eerste filmpjes op YouTube plaatste, vond ik haar al goed. Nog voordat ze ontdekt werd en ze al die media-aandacht kreeg. Ik ben haar blijven volgen en tweeënhalf jaar geleden ben ik de fansite begonnen. Het afgelopen halfjaar is het aantal bezoekers op de website steeds meer gestegen; ik zit nu op meer dan een miljoen per maand. Vooral sinds ze in Amerika is gaan toeren, is het omhoog gegaan. Esmee en haar vader kijken ook heel vaak op de site. Een tijdje geleden werd ik zelfs gebeld door haar management in Amerika of ik ook berichten wilde posten op haar officiële website. En van haar management in Nederland heb ik bijvoorbeeld kaartjes voor de TMF Awards gekregen, toen ze daar moest optreden.’

Is het belangrijk voor jou dat ze Nederlands is?

Wie Lindsey de Punter (18) uit Middelburg Idool Esmée Denters Bijzonder Was al fan voordat Esmée Denters door het grote publiek werd ontdekt

‘Dat geeft haar wel net dat beetje extra. Het heeft iets speciaals wanneer iemand uit Nederland op zo’n manier doorbreekt op YouTube en dan door iemand als Justin Timberlake wordt getekend. Door haar zijn veel mensen filmpjes van zichzelf op internet gaan plaatsen.’

En toen zat ze ineens bij Oprah Winfrey op de bank… ‘Dat vond ik heel raar om te zien. Het was wel grappig dat ze een beetje zenuwachtig was. Ze is ook nooit naast haar schoenen gaan lopen. In plaats daarvan heeft ze juist meer dan een jaar de tijd genomen om rustig aan haar album te werken en is ze juist niet op die hype ingegaan.’

Was het zonder Justin ook wel goed met haar gekomen? ‘Ja hoor. Er waren ook andere grote labels die haar wilden tekenen.’

Dus ze gaat nog wel wereldwijd doorbreken? Tekst Nancy Tjalondo Foto Manon Bruininga

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

‘Ik denk het wel. Haar album is nu alleen nog maar in Nederland en Engeland uitgebracht. Maar straks komt hij ook in Amerika uit en de volgende single is een nummer met Justin. Als ze dan ook gaat toeren door de VS, dan kan het ineens hard gaan. Hoewel de hype wel weer is gaan zakken. Ze moet zichzelf wel weer even laten zien, zodat mensen denken: oh ja!’

januari

NEEM NU EEN JAARABONNEMENT

EN KIES 2 WELKOMST-CD’S! FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland. FRET verschijnt zes keer per jaar in een oplage van 20.000 stuks en wordt gratis verspreid via ruim 600 distributiepunten. Coverfoto: Daniel Cohen Hoofdredactie: Tiemen Koopman Eindredactie: Tiemen Koopman, Gijs Grob Redactie: Ellen Bokkinga, Ruud Lekx, Di-Lan Sun, Gert Verbeek Fotografie: Daniel J. Ashes, Sander Baks, Manon Bruininga, Daniel Cohen, Ralf Collaris, Alex de Groot, Dimitri Hakke, Nick Helderman, Annie Hoogendoorn, John Klijnen, Anna van Kooij, Hans Kreutzer, Isabel Nabuurs, Joni Spaan, Sieze Veenstra, Ruud Verhalle, Angelique van Woerkom, Christel Wolters Medewerkers: Frank Antonie van Alphen, Yvonne van Amersfoort, Yoast van Baardewijk, Rosanne de Boer, Elly Bond, John Buis, Monique Demarteau, Lilian van Dijk, Sjoerd van der Goot, Kees de Graaff, Niels Guns, Arnold van Huet, Willem Jongeneelen, Roel Janssen, Gabriëlla van Karsbergen, Ferenc Koolen, Martien Koolen, Ro Krom, Casper van der Kruit, Edgar Kruize, Alex Kunst, Roel Janssen, Willem Jongeneelen, Frans Molenaar, Daan de Mooy, Coert van Mourik, Stan Novak, Bram van der Putte, Jasper Schoon, Arjan van Sorge, Peter van Sparrentak, Tom Springveld, Renate Sun-Louw, Nancy Tjalondo, Hessel Veldman, Bas Verbeek, Ronald Wetzels, Peter van der Wijst Ontwerp: Peter te Bos/Twizter Layout: Sanne van den Berg, Lisbeth van Lintel (LandGraphics), Cyril Koopmeiners, Marcel Willemsen (Keijser18 Mediaproducties) Concertagenda: Sarah Mable (agenda@mcn.nl) CD-recensies: Marie-Anne Eij Advertentieverkoop: Keijser 18 Mediaproducties (Ollie Schmitz, Ronald Willemsen), tel: 020-6755308, ollie@k18.nl, ronald@k18.nl. Advertenties sturen naar ads@k18.nl Drukwerk: www.printerface.nl / Senefelder Misset Redactie: Rokin 111, 1012 KN Amsterdam tel: 020-3446000, fret@mcn.nl Abonnementen: Abonnementsprijs binnenland: € 19,95 per jaar, buitenland € 25 per jaar (6 nummers). Abonnementen kunnen op ieder tijdstip ingaan en lopen automatisch door: tenzij 30 dagen voor de vervaldatum schriftelijk wordt opgezegd Administratie & adreswijzigingen: Firma Nic. Oud, tav Kathleen van der Kolk, tel: 072-5671018, fax: 072-5622393, Postbus 4600, 1700 AX Heerhugowaard Voor de meest recente nieuwtjes, extra demo- en cd-besprekingen en tal van andere popinformatie lees FRET ook digitaal: www.fretmagazine.nl, www.myspace.com/fretmagazine

EN DAT VOOR MAAR € 19,95 PER JAAR* We hebben weer een aantal prachtige cd’s voor je uitgezocht waarvan je er twee mag uitkiezen. Maar je kunt natuurlijk ook twee andere cd’s uit de lijst selecteren. HANS TEEUWEN & THE PAINKILLERS HOW IT ACHES

CORDS COLLAGE

ja ja ja ja ja ja Stuur mij voor € 19,95 een jaar lang (zes keer) FRET, en als welkomstgeschenk de cd’s (2 aankruisen):

● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●

Sven Hammond Soul - The Marmelade Sessions Cords - Collage Zea - The Beginner Hans Teeuwen & The Painkillers - How It Aches Tim Knol - Tim Knol The Mad Trist - Pay The Piper Ellen Ten Damme - Durf Jij? Anneke van Giersbergen – In Your Room Brainpower - Mijn Manier The Ex - 30 C-Mon & Kypski - We Are Square Leona - Strut It! JB Meijers - Catching Ophelia Heideroosjes - 20 Years: Ode & Tribute Lavalu - Hope Or Liquid Courage The Gathering - The West Pole The Blues Junkies - The Blues Junkies Supermannen - Best Of’ Lucky Fonz III - A Family Like Ours Rosemary’s Sons - Home Sweet Home Dishking - The Power Of A Loaded Gun Barry Hay - The Big Band Theory Silence Is Sexy - This Ain’t Hollywood Karmakonga - Like We Like Bløf - Oktober

SVEN HAMMOND SOUL THE MARMELADE SESSIONS

ZEA THE BEGINNER

FRET is gratis af te halen op zo’n 600 locaties in het land. Althans, zolang de voorraad strekt. Wil jij het risico vermijden dat je misgrijpt, neem dan een jaarabonnement. Je ontvangt dan zes nummers op je deurmat voor maar € 19,95 per jaar! Vul nu onderstaande bon in en profiteer van een jaar lang FRET en kies 2 welkomst-cd’s. Wil je een nog ruimere keuze, neem dan een abonnement op www.fretmagazine.nl Stuur de bon in een ongefrankeerde envelop naar: Fa. Nic Oud, Antwoordnummer 849, 1700 WB Heerhugowaard. Faxen kan ook: 072-5622393 Naam Adres Postcode Woonplaats Land E-mail Telefoonnummer Ik heb het afgelopen half jaar geen abonnement op FRET gehad. Handtekening Stuur geen geld, je krijgt een acceptgiro thuis gestuurd.

(zolang de voorraad strekt)

M/V

*) abonnementsprijs buiten Nederland: € 25,00 per jaar

✁

VICTOR WOOTEN BASS CLINIC

I.S.M.

DATUM: DINSDAG 18 MEI 2010 LOKATIE: FEEDBACK ROTTERDAM AANVANG: 19:00 UUR RESERVEER NU JE GRATIS KAARTEN OP FEEDBACK.NL Feedback Rotterdam - Ceintuurbaan 191 - 3051 KC Rotterdam - 010 275 7373