FRET MAGAZINE juli/augustus 2010 by FRET Magazine

WIN AC IPO D C TIE L 160 ASSIC GB

Gratis muziekmagazine

!!!

j uli/ aug ust us

REVAMP ECKHARDT STICKS ARTHUR ADAM FRESKU STEVIE ANN I AM OAK MISS PUSSY WOOST BARANÁ

BOEMKLATSCH

‘We doen nog steeds hetzelfde:muziek maken en feesten’’

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland

10 ju l i /a u g u s tu s

+ SUPPORT ACT

Geen verkiezing die zulke onverwachte (en soms ook onbekende) winnaars op levert als de Duiveltjes, de prijzen voor de beste popmuzikanten van Nederland (zie pagina 6 en 7). Hoe dat komt? De jury bestaat uit alle Nederlandse muzikanten. En die weten dondersgoed wie er wel en niet goed zijn. Dat je niet heel erg bekend bent, maakt dan niet uit. Techniek is mooi meegenomen, maar muzikanten vinden originaliteit en eigenzinnigheid minstens zo belangrijk. Dan kan het dus gebeuren dat bijvoorbeeld Torre Florim van De Staat wordt uitgeroepen tot beste zanger. En als de Nederlandse muzikanten dat vinden, dan is dat zo! Tiemen Koopman hoofdredacteur

6 SEPTEMBER 2010 HEINEKEN MUSIC HALL - AMSTERDAM Kaartverkoop via Entree: e 39 (excl. servicekosten). Aanvang: 20.00 uur.

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

Inhoud

jaargang 17, nummer 4, juli/augustus 201 0

14 ECKHARDT

VASTE RUBRIEKEN

Ex-Kopna Kopna-frontman slaat andere weg in.

06 BANDS&EVENTS Met het Gala van de Popmuziek, Lucky’s Levenslessen, Hunting The Robot, Fuelbox, Cosmic Carnival en meer.

16 BOEMKLATSCH

Het succesverhaal van een Utrechts collectief dj’s, vj’s, producers, party organisators en inmiddels ook platenbazen.

27 GODFATHERS Peter Koelewijn, godfather van de Nederrock-’n-roll.

22 STICKS

‘Alles is tegenwoordig een keuze, daar word je knettergek van.’

35 BACKSTAGE

‘Ik ben eigenlijk maar een klote gitarist’

24 ARTHUR ADAM

‘Vanaf nu kan ik hopelijk gaan leven van de muziek.’

26 MY PROPANE

‘Ik kijk altijd vooruit’

Maakt geen liedjes over vakantieliefdes.

28 REVAMP

De nieuwe band van Floor Janssen (After Forever).

32 I AM OAK

Mooie folkliedjes van de Utrechtse singer-songwriter Thijs Kuijken

36 WOOST

Tegenwoordig telt alleen het collectief.

66 DEMONTAGE De demo van de maand is Psychedelica van VIPER COBRA.

Een aanstekelijke mix van pop, electro en funk met een dikke Britse knipoog.

44 MISS PUSSY

Rauwe ongecontroleerde pokkeherrie uit Den Haag.

46 BARANÁ

Mixt traditionele Turkse muziek met jazz en pop.

70 LIVE IN HOLLAND

‘Zodra het ten koste gaat van de vriendschap kappen we ermee’

16 04

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

Drummer Mighty Mike, Guitarsystems Junior Tools, Roland SPD-30 Octapad, de spullen van Spike, Orange Computer, de liveset van Nobody Beats The Drum.

De nieuwe albums van o.a. New Cool Collective, Giovanca, Blaxtar, Stevie Ann, Woost, Noblesse, John Carrie and Moor Green, Want Want en ReVamp.

STARS

Had even geen zin om nieuwe liedjes te schrijven.

48 GEAR&GADGETS

54 CD-RECENSIES

38 ( NEVER MIND THE)

40 STEVIE ANN

Sven Figee: ‘Luie muzikanten redden het niet.’

Clair Kerkman, fan van Boudewijn de Groot en Jan Rot

‘Rap moet altijd over auto’s, bitches en al die onzin gaan.’

43 DE 7 HOOFDZONDEN

82 VOLGELINGEN

Van ongekende klasse

34 FRESKU

Dick Vos, kok bij Foodfactor Catering.

‘Ik vond het heftig dat After Forever stopte’

Met Vlaamse Reuzen Hollandse Leeuwen, Candy Dulfer, Unsigned Sixpack, Bertus Borgers, Dauwpop, T.I.M. en de Music Meeting.

76 AGENDA Een selectie van concerten en festivals in de komende maanden.

28 j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

Inhoud

jaargang 17, nummer 4, juli/augustus 201 0

14 ECKHARDT

VASTE RUBRIEKEN

Ex-Kopna Kopna-frontman slaat andere weg in.

06 BANDS&EVENTS Met het Gala van de Popmuziek, Lucky’s Levenslessen, Hunting The Robot, Fuelbox, Cosmic Carnival en meer.

16 BOEMKLATSCH

Het succesverhaal van een Utrechts collectief dj’s, vj’s, producers, party organisators en inmiddels ook platenbazen.

27 GODFATHERS Peter Koelewijn, godfather van de Nederrock-’n-roll.

22 STICKS

‘Alles is tegenwoordig een keuze, daar word je knettergek van.’

35 BACKSTAGE

‘Ik ben eigenlijk maar een klote gitarist’

24 ARTHUR ADAM

‘Vanaf nu kan ik hopelijk gaan leven van de muziek.’

26 MY PROPANE

‘Ik kijk altijd vooruit’

Maakt geen liedjes over vakantieliefdes.

28 REVAMP

De nieuwe band van Floor Janssen (After Forever).

32 I AM OAK

Mooie folkliedjes van de Utrechtse singer-songwriter Thijs Kuijken

36 WOOST

Tegenwoordig telt alleen het collectief.

66 DEMONTAGE De demo van de maand is Psychedelica van VIPER COBRA.

Een aanstekelijke mix van pop, electro en funk met een dikke Britse knipoog.

44 MISS PUSSY

Rauwe ongecontroleerde pokkeherrie uit Den Haag.

46 BARANÁ

Mixt traditionele Turkse muziek met jazz en pop.

70 LIVE IN HOLLAND

‘Zodra het ten koste gaat van de vriendschap kappen we ermee’

16 04

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

Drummer Mighty Mike, Guitarsystems Junior Tools, Roland SPD-30 Octapad, de spullen van Spike, Orange Computer, de liveset van Nobody Beats The Drum.

De nieuwe albums van o.a. New Cool Collective, Giovanca, Blaxtar, Stevie Ann, Woost, Noblesse, John Carrie and Moor Green, Want Want en ReVamp.

STARS

Had even geen zin om nieuwe liedjes te schrijven.

48 GEAR&GADGETS

54 CD-RECENSIES

38 ( NEVER MIND THE)

40 STEVIE ANN

Sven Figee: ‘Luie muzikanten redden het niet.’

Clair Kerkman, fan van Boudewijn de Groot en Jan Rot

‘Rap moet altijd over auto’s, bitches en al die onzin gaan.’

43 DE 7 HOOFDZONDEN

82 VOLGELINGEN

Van ongekende klasse

34 FRESKU

Dick Vos, kok bij Foodfactor Catering.

‘Ik vond het heftig dat After Forever stopte’

Met Vlaamse Reuzen Hollandse Leeuwen, Candy Dulfer, Unsigned Sixpack, Bertus Borgers, Dauwpop, T.I.M. en de Music Meeting.

76 AGENDA Een selectie van concerten en festivals in de komende maanden.

28 j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

BandsEvEnTs LUCKY’s LEvEnsLEssEn ‘Hallo meneer verkoper. Ik voel me de laatste tijd zo elektrisch. Ik wil niet meer wachten. Ik zoek een gitaar die bij me past.’ De verkoper zei: ‘Dat komt goed uit, jongeman. Ik heb me hier toch een schitterend elektrisch gitaartje: Fender 1923 reissue, kopergebonden pickups, cutaway nekje, dubbeltoon en ’n geile midrange. Voor 1200 euri is ie van jou en niemand anders.’ Terwijl hij praatte bedacht ik me dat de verkoper een zachtaardige man was. Hij was niet iemand die later, nadat ik de winkel uit was gelopen, mij zou gaan zitten uitlachen met zijn collega’s omdat ik nergens iets van af weet. Ik zei: ‘Ik weet nergens iets van af. Wat u zegt, dat klinkt voor mij allemaal als abracadabra’. Hij vroeg me of ik ‘eigenlijk wel een idee had wat voor gitaar ik eigenlijk zocht’. Ik antwoordde ‘Nee, niet echt, nee’, maar dat was een leugen. Ik weet namelijk precies wat voor gitaar ik nodig heb.

InTERvIEw

PRIJZENFESTIJN TIJDENS GALA VAN DE POPMUZIEK

et is al bijna een traditie aan het worden: het Gala van de Popmuziek. Eind mei verzamelde de Nederlandse popsector zich weer in de Rabozaal van de Amsterdamse Melkweg: muzikanten, managers, medewerkers van podia en festivals, a&r-managers, kortom iedereen die er enigszins toe doet in de Nederlandse popmuziek. Na een diner werden daar drie prijzen uitgereikt: de Duiveltjes voor beste popmuzikanten, de IJzeren Podiumdieren voor het Nederlandse club- en festivalcircuit, en de Music Managers Awards voor beste managers.

De Vereniging Nederlandse Poppodia en -Festivals reikte tijdens het Gala de IJzeren Podiumdieren uit voor het Nederlandse club- en festivalcircuit. Die gingen naar:

Alle winnaars op een rijtje:

Tot slot reikte het Music Managers Forum Nederland de Music Managers Awards 2010 uit. De winnaars hiervan waren:

duiveltjes • Beste Gitarist: Anton Goudsmit (New Cool Collective, Ploctones) • Beste zanger(es): Torre Florim (De Staat) • Beste Bassist: Ivo Severijns (Kane) • Beste Drummer: Joost Kroon (New Cool Collective, Kane) • Beste Toetsenist: Niels Broos (Kyteman’s Hiphop Orkest)

wIn!

Beste drummer Joost kroon waagt zijn leven voor wat bubbels.

IPOD CLASSIC 160 GB

iJzeren Podiumdieren • Gerard Lohuis (P60, Amstelveen) Beste Directeur • Rotown (Dick Pakkert) Beste Podium • Darko Esser (Doornroosje, Nijmegen) - Beste Programmeur • Lowlands (Eric van Eerdenburg) Beste Festival

T.W.V. 229 EURO

FRET geeft deze maand een Apple iPOD Classic weg ter waarde van 229 euro. Met 160 GB aan opslagruimte kun je op je iPOD Classic 40.000 muzieknummers, 200 uur aan video of 25.000 foto’s kwijt. Dat is meer dan genoeg om je een hele dag – of een heel leven – bezig te houden.

elle Bandita en tim van delft (de Staat).

Music Managers Awards • Nancy Poleon Beste manager Binnen landse activiteiten (CMon & Kypski) • Marcel Albers Beste manager Buiten landse activiteiten (Rose / Moke) • Marc Derby Rookie of the year (Dio)

Ik zoek een gitaar gemaakt van het hout van een eeuwenoude boom. Onder die boom moet een wijze tovenaar gewoond hebben, zo eentje met een baard, puntige hoed en boeken vol spreuken. De boom mag absoluut niet gekapt zijn. Hij moet uit eigen wil zijn omgevallen omdat hij in muziek wilde veranderen.

Beste zanger torre (de Staat) voor…

Beste zanger torre (de Staat) na…

lowlands-directeur eric van eerdenburg en de overige winnaars.

De kleur van de gitaar moet zijn aangebracht door een man die aan het eind van iedere werkdag onder zijn jas een vingerhoedje verf meesmokkelt om zijn voordeur nóg feller te maken. een artiest is niets zonder een goeie manager. dio (links) weet daar alles van. Zijn regelneef Marc derby is een hele goeie en mocht daarom een Music Managers Award voor rookie of the year in ontvangst nemen.

Tot slot moeten de snaren zijn gesponnen door drie zussen waarvan de een nog mooier is dan de ander. Ik wil hun zoete samenzang door versterkers jagen over dorpspleinen.

wat moet je doen? Beantwoord dan de volgende vraag: hoeveel nummers kunnen er op de iPOd classic 160 GB? Mail je antwoord voor 31 juli naar fret@mcn.nl o.v.v. iPOD Classic. Vergeet niet je naam en adres te vermelden. www.apple.com/nl/ipodclassic

en weer een prijs voor Anton Goudmit. na de Boy edgar Prijs beloonden zijn collega-muzikanten hem met een duiveltje voor Beste Gitarist.

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

daan Schinkel (zZz) en lucky Fonz iii.

de mannen van Gotcha! prikten ook een vorkje mee.

FOTO’S JelMer de hAAS

FOTO SieSe veenStrA

lucky Fonz iii

winnaars line6 Midi Mobilizer eelco van Proosdij willy Boer luis van Ginkel hans enter Jerûn dreves j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

Bandsevents NEDERLAND FOCUSLAND TIJDENS EUROSONIC NOORDERSLAG

BEATS ME! DOMEINNAAMKAPING Een (eigen) domeinnaam is voor succesvolle artiesten een must. Zonder (eigen) digitaal adres geen thuis op het internet. Dit geldt natuurlijk ook voor beginnende artiesten.

et duurt nog even voordat EuroSonic Noorderslag (12 tot en met 15 januari 2011), maar nu al is bekend geworden dat de vijfentwintigste editie voor een groot deel in het teken van de Nederlandse muziek zal staan. Ons land is zogenoemd focusland en dat betekent dat er tijdens Eurosonic extra aandacht is voor Nederlandse bands en artiesten. De organisatie verwacht op de jubileumeditie 2800 professionals uit de Europese muzieksector, dus het showcasefestival is een mooie manier

Hoewel de opkomst van internet en daarmee de grote golf van rechtszaken over het kapen van domeinnamen inmiddels achter ons ligt, komen wij van tijd tot tijd nog steeds zaken tegen waarbij iemand een domeinnaam heeft geregistreerd met daarin de naam van een artiest, topsporter of andere bekende Nederlander. Zonder toestemming en vaak tot ongenoegen van deze persoonlijkheden.

Foto samantha van der werff

Er bestaan verschillende procedures om een domeinnaam terug te claimen. Dit kan bij de rechtbank, waarbij ook het terugvorderen van alle gemaakte advocaat- en proceskosten een mogelijkheid is. Daarnaast bestaan er speciale en vaak goedkopere arbitrageprocedures. Een alternatieve en kostenbesparende oplossing kan het terugkopen van de domeinnaam zijn tegen een redelijk bedrag. Daarmee kan je goedkoper uit zijn dan in een procedure en koop je ook een eventueel procesrisico af. Let er dan wel op dat de domeinnaam vóór of bij betaling op jouw naam wordt gezet, zodat je de kwestie voor eens en altijd regelt.

IN A CABIN WITH NAAR CHINA

Marie José Spit (spit@bousie.nl)

uisconcertnetwerk Live in Your Living Room bestaat dit jaar vijf jaar en viert dat later dit jaar met het tiendaagse huisconcertfestival Club Canapé. Het thema is Triomf der Gastvrijheid. Club Canapé vindt plaats van 18 tot en met 28 november met huiskamerconcerten door het hele land, waar in totaal ruim honderd acts zullen optreden. Daarnaast zijn er tien zogenaamde premiumconcerten op een grotere en bijzondere locatie. Live in Your Living Room zoekt op dit moment naar acts die willen optreden tijdens Club Canapé, maar ook naar hosts die hun huis ter beschikking stellen. Tot 10 september kun je je aanmelden via clubcanape@ liveinyourlivingroom.nl.

Bjorn Schipper (schipper@bousie.nl)

www.liveinyourlivingroom.nl

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

om je in de kijker te spelen. De registratie voor de conferentie is inmiddels geopend. http://www.noorderslag.nl

e reizen wat af, Jesse Beuker en Maarten Besseling, de producers van In A Cabin With. Voor dit project nemen ze Nederlandse artiesten mee naar een bijzondere plek in het buitenland om daar met lokale muzikanten een album op te nemen. Dit jaar zijn er al sessies geweest in onder andere Brazilië, Marokko en Canada. Begin augustus vliegen ze naar China. Daar gaat de band Neonbelle werken aan een tweede cd, waarna ze op 11 en 12 augustus een deel van de opnames presenteren in het Dutch Cultural Center in Shanghai. In die stad zullen rond die tijd ook zangeres Janne Schra (Room Eleven) en saxofonist Benjamin Herman (New Cool Collective) een In A Cabin Withsessies doen met Chinese musici en Jelte Heringa van Neonbelle. De opnames worden gehouden in een villa direct achter het Dutch Cultural Center, speciaal gebouwd voor World Expo 2010, in het midden van de stad. De albums zullen later dit jaar uitkomen. Blijf op de hoogte via www.inacabinwith.com.

VIJF JAAR LIVE IN YOUR LIVING ROOM

Foto nick helderman

Voor de registratie van domeinnamen geldt nog steeds het principe van ‘wie het eerst komt, het eerst maalt’. Snel een domeinnaam registreren zou dus kunnen lonen, zeker bij de introductie van nieuwe extensies (.nl, .info etc.) voor domeinnamen. Uitzondering op deze hoofdregel is dat de registratie van een domeinnaam geen inbreuk mag maken op oudere rechten op een handelsnaam of merk. En aangezien artiesten, topsporters en BN’ers hun naam vaak als merk hebben laten registreren, branden snelle domeinnaamjongens daar al hun vingers. Het enkele geregistreerd houden van een domeinnaam - zonder actieve website - kan dan al een ongeoorloofde merkinbreuk opleveren. Helemaal als domeinnamen als handelswaar te koop worden aangeboden. Dit geldt ook voor de registratie van domeinnamen met een typefoutje, zoals jan smith.nl of anoek.nl.

Interview

THE COSMIC CARNAVAL ‘PROGRESSIEVE BANDS VIND IK ZELDEN INTERESSANT’ Het liefst zou de band het debuutalbum van volgend jaar volledig analoog opnemen. Met zo min mogelijk elektronica, dat als levenloos en funest voor de emotie gezien wordt. Met de billen bloot, daar houdt Grote Prijs-winnaar 2009 The Cosmic Carnaval van.

Tekst Frank Antonie van Alphen

et is dan niet zo gek dat de Rotterdammers ‘ja’ tegen de huiskamerconcerten van Live in Your Living Room hebben gezegd. Frontman Nicolas Schuit: ‘Fantastisch om te doen. Je maakt muziek in het nest van iemand anders. Het is heerlijk om akoestisch te spelen, vooral de meerstemmige zang komt goed uit de verf. De techniek is er om je te helpen bij een show. Het is een verademing om het eens zonder technische beperkingen te doen, want die zijn er zeker. Gewoon gaan zitten en spelen, dicht op de mensen.’ The Cosmic Carnival lijkt terug te grijpen naar de jaren zestig van The Beach Boys, The Beatles en The Band, een vaatje waar nog steeds driftig uit getapt wordt. Wordt dat niet uitmelken langzamerhand? Nicolas Schuit: ‘Nee. Wat er in die jaren gebeurde was juist niet volgens een bepaald protocol, plan, genre of stijl. Dus kan je het in feite ook niet uitmelken. Het zijn basisprincipes die destijds in een sfeer van absolute vrijheid gelegd zijn. Dat een nummer melodieus is, een dansbare groove heeft of een dromerige sfeer met zich meebrengt, vind ik niet meer dan normaal. Alles wat daar van afwijkt, gaat richting extremen, gaat de grenzen van het normale over.’ ‘Wij zijn nogal fervente aanhangers van de pure muziek, catchy refreintjes, sterke zanglijnen, het betere solowerk; allemaal ingrediënten van de klassieke song. Zodra dit alles dreigt te verdwijnen – zoals er

in de afgelopen jaren door de industrie verwoede pogingen zijn gedaan om alle pure en eerlijke muziek de nek om te draaien – zullen er muzikanten opstaan die teruggrijpen naar die muzikale jaren zestig. De afgelopen jaren waren er veel bands die ver over de grenzen gingen om daarmee op te vallen. Al het andere is immers al gedaan, dus die bands vinden zichzelf erg vernieuwend. Ik vind het een zwaktebod waarmee je laat zien dat je eigenlijk niet in staat bent een fatsoenlijk liedje te schrijven. Als je echt goed bent, kan dat nog steeds in 2010 en in 2030, daar ben ik van overtuigd.’ Zit retro een progressieve muzikale ontwikkeling niet in de weg? ‘Wat is progressief? Als progressief betekent dat je omwille van het vernieuwen gaat vernieuwen, dan hoeft het van mij niet. Ik geloof er sowieso niet in. Muziek is een emotie en (pop)muziek kent bepaalde basisprincipes. Daar horen emoties bij. Progressieve bands vind ik zelden interessant. Als iedereen progressief gaat doen, wat is er dan eigenlijk nog progressief aan? Ik denk dat je progressief bent als je teruggrijpt naar de basisprincipes. Wij merken dat zoveel mensen helemaal niets van The Band kennen bijvoorbeeld. Of nog nooit van Exile On Main Street hebben gehoord. Dat is natuurlijk een perfecte gelegenheid om dat publiek kennis te laten maken met muziek uit de jaren zestig en zeventig.’

www.myspace.com/thecosmiccarnival

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

Bandsevents Op weg naar optredens in Nederland ontkom je er niet aan: files. Wat draaien Nederlandse muzikanten in de auto om de tijd door te komen? In deze aflevering Mark Ritsema

Frank Antonie van Alphen

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

DEELNEMERS SENA PERFORMERS POPNL AWARD 2010 BEKEND

FILEMUZIEK

fgelopen januari wonnen ze de bandwedstrijd Popsport, verdeeld over de provincies Zeeland, Limburg en Noord-Brabant. Nu gaan ze voor goud in de nieuwe editie van de Grote Prijs van Nederland en komen ze eind dit jaar met een klein album op de proppen. Voorprogramma’s voor bijvoorbeeld The Infadels staan al op hun palmares en komend najaar toeren ze mee in de Popronde. Kortom: het gaat hard met de jongens en dat beseffen ze zelf maar al te goed. Hun muziek kenmerkt zich door een melancholische sfeer die Bloc Party, hun muzikale helden uit Londen, zo definieert. De teksten zijn wat donker, gaan ondermeer over het leven en de dood, en worden geschreven door zanger Elvin Usidame (16). ‘Ik laat me inspireren door wat ik meemaak en wat ik zie. Het is een combinatie van ervaringen. Ik schrijf een zin en een maand later kan ik misschien een tweede zin toevoegen. Het is een heel natuurlijk proces.’

Early Adapters Popje Klopje

We Swim You Jump

www.popnl.nl

INSCHRIJVEN VOOR DE AMSTERDAMSE POPPRIJS

e inschrijving voor de Amsterdamse Popprijs is weer geopend. Tot zondag 1 augustus kunnen Amsterdamse bands zich aanmelden voor de hoofdstedelijke bandcompetitie. Eerdere deelnemers waren onder andere The Tunes, a balladeer, John Carrie & Moor Green, Alamo Race Track en MeloManics. Uit alle inschrijvingen worden dertig bands geselecteerd voor de vijf voorrondes die plaats vinden in september. Via de halve finales zullen uiteindelijk zes finalisten op 13 november strijden om de hoofdprijs: een waardecheque van 500 euro, studiotijd, promo-cd’s en diverse optredens. Inschrijven kan tot zondag 1 augustus 2010 via het online inschrijfformulier dat te vinden is op www.grap.net. Mail of stuur daarnaast je demo en promotiefoto naar Stichting GRAP: Postbus 10928, 1001 EX Amsterdam of popprijs@grap.net.

Irritant

e vierde editie van de SENA Performers POPnl Award wordt op zaterdag 28 augustus gehouden in de Amsterdamse Melkweg. Dertien aankomende en talentvolle bands uit heel Nederland presenteren zich hier aan het publiek. De finalisten zijn afgevaardigd door de twaalf provinciale popkoepels en de popkoepel van Amsterdam. Wie deze avond met de eerste prijs naar huis gaat, bepaalt een jury van programmeurs van poppodia en –festivals. Het is heel simpel: de winnaar is de band die door hen het meest geboekt wordt. De dertien deelnemers zijn: Klopje Popje, Heist, Vine Yard, Early Adopters, De Basis, The Pickeys, Velvet Monk, Starcatcher, We Swim You Jump, Soulburn, Bandito, Bluem en Overgrown.

Foto Ilvy Maijen

Foto bart notelmans

Zanger Mark Ritsema, ex-Spasmodique, voorman van Raskolnikov, zit nooit aan het stuur maar ‘stortte zich vroeger wel graag op de cassettespeler in de bus’. Soms tot ongenoegen van de Spasmodique-leden die ook een eigen tape wilden draaien. ‘Voor lange reizen werden er vaak verzamelbandjes gemaakt. Tegenwoordig heb ik die zendingsdrang niet meer zo. Die bandbus is lang geleden vergaan, nu wordt er vaak met meerdere auto’s naar een concert gereden. Ik schik mij dan in de muziekcollectie van de chauffeur. Met Raskolnikov wordt in de bus van drummer Ron de heenreis vaak gebruikt om bij te praten. Alle leden spelen in meer projecten die we soms aan elkaar laten horen: Vera, The Bullfight, Charlie Dée. Verder: Curtis Mayfield, Bob Dylan, John Coltrane. Raskolnikov speelt niet vaak, dus als we optreden is het altijd wel een succes. Dat bepaalt de stemming op de terugweg – moe en nagloeiend met de nodige alcohol in het bloed. Dan is het vaak druk, gezellig en muziek niet relevant. Ik kan mij herinneren dat we ooit collectief met open bek naar River Man van Nick Drake luisterden; dat het echt stilviel. Als ik thuiskom van een concert en ik val niet meteen om, check ik misschien nog de geluidskaart van de recorderopnames. Verder is het een van de momenten dat ik het minst behoefte heb aan muziek. Even de oren en geest tot rust laten komen. Als ik solo speel of met (dichter) John Sinclair, dan wordt er per trein en vliegtuig gereisd, lees ik, kras wat in notitieboekjes of staar uit het raam of slaap. Ik heb nooit kunnen wennen aan het publiekelijk een koptelefoon ophebben. Ik vind dat vervreemdend. Muziek vult denk ik zo’n zeventig procent van mijn leven. In de loop der jaren ben ik steeds meer die overige dertig procent stilte gaan waarderen.’

Interview

HUNTING THE ROBOT ‘WE WILLEN NIET TEVEEL ZELFVERTROUWEN KRIJGEN’

Hun drukke speelschema, soms drie avonden op rij, danken ze aan het feit dat, zoals het zelf zeggen, ‘we irritant zijn’. Elvin: ‘Dat moet je wel doen om bekend te worden. We bellen veel met mensen binnen de muziekwereld en gebruiken het internet veelvuldig. We twitteren, gebruiken Hyves, Facebook en Myspace om mensen bij onze muziek te betrekken. We laten ook reacties achter, zodat mensen onze naam herkennen. Als zalen ons nu boeken, weten ze dat we veel mensen trekken.’ Ze stoppen veel tijd in de band. ‘In de schoolvakanties repeteren we het liefst iedere dag en we regelen alles zelf. Nee, we hebben nog geen manager nodig.’ Hunting The Robot is ontstaan uit de schoolband die Elvin en drie vrienden enkele jaren gelenden begonnen. ‘Dat was een echte poprockband. De muziek die we nu maken is veel experimenteler. We kunnen nu echt onze grenzen verleggen. We gebruiken daarbinnen van alles: samples, toetsen, noem maar op. We zien geen beperkingen, enkel uitdagingen. ‘Dat kan niet’ komt niet voor in ons woordenboek.’

Honger De jongens zijn naast muziekmakkers ook elkaars beste vrienden. Lloyd (13) is de jongere broer van Elvin. Met het gratis verspreiden van hun songs zullen ze nog een paar maanden doorgaan. Elvin: ‘We hebben het plan om ook een halfuur durende muziekvideo uit te brengen, waarin we een jam van een nummer doen.’ Op dit moment is de band prima te combineren met school maar soms moeten ze gas terugnemen. ‘School, dat moet van onze ouders.’ Zelf zou Elvin het wel weten: honderd procent voor de muziek gaan. Ze hebben op ieder podium wel gespeeld binnen Eindhoven, nu lonkt het veld daarbuiten. ‘Mensen zijn vaak verrast als ze ons zien spelen. Dat we zo jong zijn, verbaast ze als ze ons horen. We blijven nuchter onder alle aandacht, we willen niet teveel zelfvertrouwen krijgen. Het gevoel van ‘dit is nog niet genoeg’ willen we blijven koesteren. Een honger naar meer.’

htr

Het zijn nog jonge honden, de vier bandleden van het Eindhovense Hunting The Robot. Met een gemiddelde leeftijd van vijftien jaar spelen ze de podia plat. Iedere maand leveren ze een nieuwe single af die gratis te down loaden is voor de fans.

www.myspace.com/huntingtherobot

Tekst Bram W. van der Putte

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

Interview

“En? Hoe klonk het?” Hoe zou het zĳn om het podium af te lopen zonder die vraag ooit nog te hoeven stellen..? “weten dat ons publiek hoort wat wĳ horen is grandioos. We creëren met vier L1 systemen het Multi-Mono geluid. Elk instrument klinkt uit een eigen systeem waardoor onze ‘sound’ een extra dimensie krĳgt voor ons en het publiek. Echt super om in clubs iets extra’s te kunnen geven wat niet lukt op grote podia.” - Joost Vergoossen ®

FUEL BOX Joost Vergoossen band

KLANK: • Presets optimaliseren automatisch de weergave van het aangesloten instrument met de ToneMatch technologie. • Verschillende effecten en EQ zorgen voor de ‘eigen sound’.

DRAAGBAARHEID: • Makkelĳk te transporteren. • Binnen een minuut opgezet en aangesloten. Joost Vergoossen band is: Joost Vergoossen, Werner van Gool, Sjoerd Rutten en Jan van Olffen.

L1 Model II systeem

L1 Model I systeem

L1 Compact systeem

Het BOSE L1 Model II systeem is ons best pres terende, meest geavanceerde systeem.

De klassieker: onze meermaals bekroonde doorbraak voor live-optredens.

Ons meest draagbare en eenvoudige L1 systeem; een ruimte vol geluid door één luidspreker.

Hoor het verschil dat Bose technologie maakt. Vraag om een demonstratie bĳ uw dichtstbĳzĳnde BOSE L1 specialist/dealer. ®

Voor dealeradressen bel +31 (0)299 390 290, e-mail consumenteninfo@bose.com of bezoek www.bosel1.nl

Fuel Box combineert soul, hiphop en dub tot een bijzonder goed te gebruiken brandstof voor lichaam en geest. De demo is nog maar net uit, maar een album en shows zijn al in de maak. Tekst Arjan van Sorge

PROJECTIE: • Muzikanten en publiek delen het zelfde geluid. • Line-Array techniek geeft transparant geluid op elke locatie.

‘WE MOESTEN WENNEN AAN ELKAAR’

roducer Josh Boon (27, Zeist) en zanger Remy Britsemmer (29, Amsterdam) hebben hun roots in de negentiger jaren hiphop met elkaar gemeen, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Het is nog steeds wat puzzelen en de meningen verschillen hier en daar nogal, maar hun beider inbreng levert uiteindelijk toch echt iets bijzonders op. De producer brengt de donkere dublijntjes en subtiele effecten in, tezamen met gedurfde hiphopbeats, en de zanger een soulvolle stem met een groot bereik. ‘Ik was bezig met verschillende producties, vooral samen met rappers’, vertelt Josh. ‘Maar ik wilde ook soultracks gaan maken en heb toen via een bevriende jazzzangeres Remy leren kennen. Zij had met veel plezier met hem samengewerkt in de funkformatie Octave Pussy. Ik dacht dat hij zo’n funkdude zou zijn, maar het bleek dat Remy ook z’n roots in de hiphop heeft en daarom denk ik dat het goed klikte. Er kwam een sound uit waar we allebei heel blij mee waren, een mengeling van soul, hiphop en dub. Het eerste materiaal is uit 2006.’

Remy: ‘Mondjesmaat hebben we dingen opgenomen. We moesten wennen aan elkaar; ik had het druk met andere projecten.’ Josh beaamt: ‘Ik denk dat het goed is dat we niet gelijk een bandnaam zijn gaan verzinnen, of richtlijnen. We zijn heel vrijuit gaan werken. Als er inspiratie, tijd en zin was, namen we tracks op en langzaam groeide dat tot iets uit. Het verliep heel natuurlijk allemaal. We hebben nu bijna zeven nummers liggen, we zijn bezig een show op te zetten en als eindpunt hoop ik een album met zo’n tien goede tracks te hebben.’ Over hun werkwijze zegt Remy: ‘Josh maakt hiphopbeats en in plaats van daaroverheen te rappen, zing ik.’Josh: ‘Ik combineer de rauwheid, puurheid en soms simpelheid van hiphopbeats graag met echte soul- en blueshitjes en het geluid van dub. Dat is voor mij de insteek. Belangrijk zijn de effecten maar ook de feel; als ik referenties opzoek voor klanken en muziek zit ik te denken aan verschillende donkere muziek van Screamin’ Jay Hawkins, Lee Perry en Bob Marley, tot aan

Wu Tang Clan en Stax-soul. Er zit een gemeenschappelijke deler in, psychedelica, een donker, ruw, rauw geluid. Ik hoor vaak van mensen dat ze sommige tracks bijna reggaenummers vinden.’ Remy vult aan: ‘Ik hoor het vooral aan de diepe bas, de echootjes, de kleine nuances.’ Remy heeft er geen probleem mee om zichzelf als een instrument te zien. ‘Josh zegt wat ik moet doen en dat doe ik dan, daar schik ik me in. Het is een nieuwe rol voor mij, dat ben ik niet gewend, maar zo krijgen we wel iets. Hij zit er als producer uren mee te tweaken, ik zing even en ik ben klaar.’ Josh: ‘Maar Remy moet in korte tijd vlammen, dat waardeer ik dan weer aan hem. En heel veel van zijn karakter en van die funkdingen waar ik zelf niet aan denk, liggen in zijn vocalen, zijn stem. Ik zou er zelf niet opkomen. Er zijn veel momenten dat Remy de bepalende factor voor Fuel Box is.’

www.fuelboxmusic.com

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

ECKHARDT Rik Elsgeest aka Eckhardt is bekend als drummer van Ghost Trucker, als gastmuzikant bĳ Alamo Race Track en natuurlĳk van zĳn vroegere band Kopna Kopna. Zĳn solodebuut Big Blue Yonder is een rustig singer-songwriterpopalbum in de lĳn van Awkward I en dus andere koek. Elsgeest vertelt over zĳn verleden bĳ Kopna Kopna en waarom Eckhardt beter bĳ de huidige tĳdsgeest past.

Tekst Eyal van der Reep Foto Nick Helderman

‘Ik heb altijd van kalme liedjesplaten gehouden’

TOT 2004 WAS RIK ELSGEEST ZANGER VAN KOPNA KOPNA, een theatrale band die naam maakte met arty, hoekige electropop. De Roelofarendveense groep groeide uit tot een – vaak onbegrepen – cultact. De vijf waren samen met bands als Voicst en Alamo Race Track winnaars van een Essent Award en mochten daarom op Lowlands optreden. Uiteindelijk beleefden die twee bands een nationale doorbraak, terwijl Kopna Kopna stopte en daardoor langzaam in de vergetelheid raakte. ‘Bij Voicst en Alamo Race Track duurde het een aantal jaar eer ze doorbraken’, aldus Elsgeest. ‘Bij Kopna Kopna hadden we dat geduld simpelweg niet.’ Geduld was de tegenpool van Kopna Kopna. Op het podium werd er alles aan gedaan om het publiek in de ban te houden. ‘Dit is een overval! Iedereen handen in de lucht!’ Elsgeest doet het wat overdreven voor. ‘Maar ook buiten het podium waren we onrustig. De plaat was een behoorlijke bevalling geweest, omdat het ontstaan van liedjes moeilijk ging. We waren heel kritisch. Er waren veel kapiteins op één schip. We zagen er tegenop om aan een tweede album te beginnen, de eerste plaat had naar ons idee te weinig teweeg gebracht. Er was geen ruzie in het spel; ik doe al enkele jaren muziektheater met Bo (Koek) en John (van Oostrum) bij het Leidense toneelgezelschap Veenfabriek en ze spelen mee met Eckhardt’.

Kampvuurgitarist Big Blue Yonder is een plaat die mijlenver afstaat van zijn vroegere werk. De veertien nummers blijven bij de essentie. Rust is het sleutelwoord. ‘Ik heb altijd van kalme liedjesplaten gehouden. Toch heb ik het gevoel dat ik nu pas rijp was om er zelf een te maken’, zegt Elsgeest. ‘Het begon vijf jaar geleden. Ik kocht een Spaanse gitaar in Andalusië. Ik pielde wat, ik nam een aantal lessen. Het was puur als hobby bedoeld; ik ben nog steeds van het niveau kampvuurgitarist. Maar voordat ik het wist zat het nummer Hey Hey in één van mijn theatervoorstellingen, en daarna nog een nummer, en daarna nog een. Er ontstond langzaam een mooie eenheid.’ De laatste maanden zijn er meer rustige folkplaten van Nederlandse bodem verschenen. In de muziek van Awkward I, The Black Atlantic en I Am Oak weerklinkt bewondering voor Noord-Amerikaanse folk.

Volgens Elsgeest is het een tegenreactie op zijn verleden bij Kopna Kopna. ‘Ik wilde dichter bij mezelf blijven. Zonder sentimenteel te worden mijn vriendelijke en zachte kanten kunnen tonen, zoals Sufjan Stevens dat doet. Maar het is niet alleen op mijn eigen verleden een tegenreactie. Het album is een tegenreactie op de snelheid van het hedendaagse leven. Het is heerlijk om me ’s avonds met een gitaar van alle drukte te verwijderen. Vandaar die hele folkrevival, je zou het zelfs de Nieuwe Romantiek kunnen noemen.’

Escapisme Veel nummers neigen naar romantiek en escapisme. Zo trekt hij in Hey Hey en Drifting Away de wijde wereld in, ver van iedereen verwijderd. ‘Grappig, want dat was nooit de bedoeling. Het zijn op zich zelf staande verhalen. Drifting Away gaat over Bas Jan Ader, een depressieve Nederlandse kunstenaar. Hij had in het midden van de jaren zeventig een expositie in Groningen. Bij de opening vertrok hij op een zeilbootje de oceaan op, om nooit terug te komen. Later kwamen ze in zijn kluis een boek tegen, waarin de hoofdpersoon zelfmoord pleegt door op de oceaan van zijn boot af te stappen. Het is een aanwijzing, maar alleen Ader zelf weet wat er op zee is gebeurd.’ Van een daadwerkelijk concrete boodschap is dus geen sprake. Toch is het geen toeval dat Elsgeest na Awkward I (ex-Alamo Race Track) en The Black Atlantic (zanger Geert van de Velde zat enkele jaren terug nog in de metalband Shai Hulud) ook de stap richting folk zet. Big Blue Yonder is naast een prettig in het gehoor liggend album een afspiegeling van de tijd.

25 juni 2 juli 18 juli 19 juli 29 juli

LIVE

Patronaat Haarlem Scheltema Complex Leiden Parade Utrecht Vondelpark Amsterdam Parade Utrecht

LIVE

www.eckhardtmusic.com j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

Negen jaar geleden besloot een groepje vrienden onder de naam Boemklatsch hiphopfeesten te geven in Utrechtse studentenhuizen. Vrienden zĳn het nog steeds. Maar tegenwoordig staan ze geregeld voor duizenden mensen te draaien.

‘Zodra het ten koste gaat van de vriendschap, kappen we ermee’

tekst Nancy Tjalondo Foto’s Daniël Cohen

BOEMKLATSCH 16

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

‘Ik denk dat we hier wel de grens mee over kunnen’ ‘We verwonderen ons er nog steeds over. Nu staan we tijdens Bevrijdingspop ineens voor tienduizend man te draaien’, zegt DJ Michiel ‘Mike Mago’ Thomassen. ‘We deden het eigenlijk gewoon voor de lol, we hadden er plezier in. Dat het zo serieus is geworden, dat verbaast mij nog wel eens.’ DJ Sjam ‘$jammie The Money’ Sjamsoedin valt hem bij: ‘Tegelijkertijd voelt het niet alsof er heel veel veranderd is. We zijn nog steeds met dezelfde groep mensen op pad naar feesten die we vaak zelf organiseren en we hebben nog altijd veel lol onderling. Het is in die zin serieus geworden, omdat Boemklatsch min of meer een bedrijf is geworden. Maar wat we doen is niet veranderd: muziek maken en met elkaar feesten.’

Vrienden & zakenpartners Dat Boemklatsch een bedrijf is geworden is een feit. In 2008 begonnen ze onder het eigen label BMKLTSCH RCRDS muziek te produceren. Het organiseren van feesten en de optredens gingen intussen gewoon door. De zakelijke kant heeft het plezier waar het allemaal mee begon duidelijk niet doen afnemen. Michiel: ‘Nee, helemaal niet. We deden het toen voor vijftig euro twee keer in de week en nu doen we het voor iets meer geld drie of vier keer in de week. De lol die we met elkaar hebben is nog net zo groot.’ Sjam: ‘Maar omdat we het serieuzer zijn gaan aanpakken, gingen er wel deuren voor ons open en beseften we dat we er ook echt van konden leven. Daarvoor zagen we het meer als een soort hobbyisme.’ Michiel: ‘En toch zijn we er meer ingerold dan dat we die zakelijke beslissing heel bewust hebben genomen. Toen we voor het eerst op Lowlands stonden, zijn er heel veel deuren voor ons opengegaan. Ook qua management en toen ging het inderdaad wat meer rollen. Maar het is niet dat we daarvoor tegen elkaar zeiden: jongens, en nu gaan we ervoor en gaan we er rijk van worden! Dat was helemaal niet onze intentie.’ Van vrienden naar zakenpartners. Dat zou risico’s met zich mee kunnen brengen. De veel gehoorde ondernemersuitspraak ‘doe nooit zaken met vrienden of familie’ zegt ze echter helemaal niks. Sjam: ‘Dat vind ik onzin. Ik denk juist doordat we vrienden zijn we het vertrouwen in elkaar hebben waar we op kunnen bouwen. Ik kan me wel voorstellen dat het kan ontploffen, maar bij ons gaat het goed. Je voelt wel dat de druk meer toeneemt en de één neemt misschien wat meer hooi op zijn vork dan de ander. Maar dat kunnen we juist goed uitspreken, omdat we elkaar zo goed kennen.’ Michiel: ‘Daarbij denk ik dat zodra wij ook maar enigszins zouden merken dat wat wij nu doen ten koste zou gaan van de vriendschap, dat we er allemaal al snel mee zouden kappen.’

we boekten op onze eigen feesten waarvan wij vonden dat zij echt toffe producers en dj’s zijn, waar we wel vaker mee zouden willen samenwerken. En aan de andere kant wilden we ook onze eigen muziek promoten. Twee jaar geleden hadden wij de keuze: willen we al onze muziek gratis op internet zetten en kijken wat ermee gebeurt? En als we dat doen, laten we dat dan in ieder geval onder een eigen label doen, want dan kunnen we het versterken door zelf ook andere artiesten er bij te betrekken. Dan kunnen we meer samenwerken, meer geïnspireerd raken door anderen en meer laten zien hoe breed ons scala is dat we draaien. Het is misschien een langere weg, maar uiteindelijk pluk je daar veel meer de vruchten van.’ Sjam: ‘Het is ook veel meer de weg van nu. Zeker voor de muziek die wij maken. Je presenteert jezelf niet alleen als een groep dj’s, maar ook als een kartrekker van een scene. Zoals Jiggy Djé dat bijvoorbeeld doet met Noah’s Ark. Je staat voor een bepaald geluid en jij wilt degene zijn die dat aan het publiek presenteert. Ik hou wel van de do it yourself-mentaliteit.’

Michiel: ‘Wij willen ons eigen keurmerk zijn. Dat zijn we altijd geweest. Met onze feesten hebben we ook nooit heel commercieel nagedacht hoe we daar zoveel mogelijk mensen konden binnenkrijgen, we hebben gewoon gedaan wat wij wilden. En hoe kan je het beste doen wat jij wil, als je zelf ook degene bent die het uitbrengt? We willen niet bij een major label waar we ons druk moeten maken om de sales, omdat ze anders niks van ons uitbrengen. Wij doen het gewoon allemaal zelf. En qua promotie is het tegenwoordig supersimpel, omdat het allemaal digitaal is. En wat doet een major voor jou als artiest? Veel geld pompen in PR, gericht op een doelgroep waarvan ze zelf niet weten wat de doelgroep precies is. Dan doen we het liever zelf. En nu is het de uitdaging om dat ook internationaal te gaan pushen, waarbij we moeten gaan kijken hoe we dat als label gaan aanpakken. Dat is nu onze uitdaging.’

Do it yourself

De grens over

Michiel runt BMKLTSCH RCRDS. De beslissingen nemen ze met z’n allen, maar hij is degene die het uitvoert. Dat ze een eigen label zijn gestart in plaats van met een demo te shoppen bij bestaande labels heeft volgens hem twee redenen. ‘We hadden heel veel mensen die

Want het buitenland lonkt. Net als iedere in Nederland gevestigde act komen de landsgrenzen steeds dichterbij naarmate het succes groeit. Voor Boemklatsch betekent dat inmiddels maandelijks optreden in België en vorig jaar het Sonar Festival in Barcelona. Michiel: ‘In België

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

‘Twee jaar geleden stonden we na elke plaat te overleggen. Nu hoeven we bijna niet meer met elkaar te praten’ optreden vind ik vooral leuk, omdat de mensen ons in eerste instantie niet kennen en niet zo goed weten wat ze van ons kunnen verwachten. Maar aan het eind van de set zijn ze net zo enthousiast als het publiek in Nederland. Hier beginnen ze bij wijze van spreken al meteen met springen en een pit te bouwen, dat doen Belgen niet. Maar aan het eind staan ze net zo te springen en te zweten. Dat is heel leuk om te zien, want dan weet je dat je niet alleen vaart op je naam.’ Denken ze dat er ook draagvlak is voor Boemklatsch in de rest van het buitenland? Sjam: ‘Ik denk het wel en dat vertrouwen is gebaseerd op

ons succes hier. De muziek is energiek, we kunnen het goed overbrengen, dus waarom zou het in Nederland wel werken en bijvoorbeeld in Argentinië niet? Ik denk dat we hier wel de grens mee over kunnen. En dat zeg ik zonder arrogant te zijn. Hoewel ik je wel moet zeggen dat dit vertrouwen in wat we kunnen en dat we daarmee ook het buitenland kunnen bereiken pas met de laatste twee jaar is gekomen. Ik geniet nog heel erg van de shows in Nederland en ook hier blijven we groeien. Het is niet altijd kat in het bakkie, we moeten hier nog net zo hard blijven werken. Maar er is ook een plafond. Nee, dat hebben we nog niet bereikt.’ Michiel: ‘Ik denk ook niet dat je het zelf weet wanneer je dat plafond hebt bereikt. Maar als je het heel rationeel bekijkt: we hebben vorig jaar 120 shows gedaan waarvan dertig festivals. Dus het zou best goed kunnen dat we dichtbij het plafond zitten! Onze uitdaging zit hem vooral in het blijven groeien en ‘het buitenland’ is in die zin geen vaag begrip meer.’ Maar hoe willen ze dit concreet gaan aanpakken? Michiel: ‘Via ons label. Een van de dingen die wij doen is dat we proberen om op zoveel mogelijk internationale blogs te komen, zodat we naamsbekendheid krijgen bij het publiek via het internet. Aan de andere kant willen we kijken of we per land een boeker kunnen benaderen die ons kan gaan promoten aan de podiumkant. Dat wordt onze strategie die wij na de zomer serieus gaan inzetten.’

Op 1 lijn Bij het beluisteren van hun nieuwe album Spontaneous Combustion is er in ieder geval al een klein leger internationale namen aangerukt om de gelederen te versterken: Mike Lord, Aloe Blacc, Charles Hamilton en Princess Superstar. Samenwerkingen die veelal via het internet tot stand zijn gekomen. Sjam: ‘Van alle lijntjes die we hebben uitgegooid, hebben

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

we wel de A-lijst teruggekregen. Dat vind ik heel tof.’ Nadeel hierbij: de kosten. Je kunt een Princess Superstar niet zomaar even over laten vliegen. Maar ook daar bood het internet uitkomst. ‘De meeste tracks op het album waar we met anderen samenwerken, zijn apart opgenomen en via de e-mail naar elkaar verstuurd. Dit neemt misschien een beetje de charme weg, maar aan de andere kant heeft het internet wel samenwerkingen mogelijk gemaakt die anders nooit gelukt waren.’ En dat je niet met elkaar in een studio zit en daarom niet de gelegenheid hebt om continu en ter plekke met elkaar te sparren, hoeft de creativiteit niet in de weg te staan. Michiel: ‘Het kan ook heel goed werken. We zijn vaak heel positief verrast met wat de artiesten ons terugstuurden. En dat Aloe Blacc nu ineens goed wordt opgepikt, is voor ons natuurlijk ook erg leuk. Dat hadden we niet kunnen voorzien toen we hem vroegen voor ons album.’ Een eigen label, een nieuw album, internationale ambities – de toekomst lacht. Volgend jaar bestaat Boemklatsch tien jaar. Is het draaien op feesten inmiddels een strak geoliede machine? Sjam: ‘We staan met drie dj’s, een host en twee vj’s en wanneer ik kijk naar de drie dj’s is het altijd wel een ander die weer met iets nieuws komt. En omdat je met z’n drieën bent, is er ook een sterke kwaliteitscontrole: wanneer de andere twee het niks vinden, doen we het niet.’ Michiel: ‘We spreken van tevoren af hoe we de set een beetje gaan doen en dan verrassen we elkaar tijdens het draaien. Ik weet niet wat Sjam na mij gaat draaien en ik weet niet wat Cas (DJ Illvester, red.) voor mij gaat doen. Twee jaar geleden stonden we na bijna elke plaat te overleggen en nu hoeven we bijna niet eens meer met elkaar te praten.’ Sjam: ‘Soms draait een van de drie iets en denken de andere twee: oh, ik weet wat ik hierna moet draaien! En dan sta je allebei met dezelfde plaat in je handen. Omdat we al zoveel met elkaar hebben gedraaid, zitten we vaak op dezelfde lijn. En dan is het juist leuk om elkaar af en toe te verrassen met een oude hit of een nieuw ding dat nog niemand gehoord heeft. Daar ligt ook de sport. Het moet niet afgezaagd worden.’

Live

2 juli 3 juli 3 juli 24 juli 24 juli 7 augustus 14 augustus 29 augustus

Live

STRAP ON SOME STAGG… Stagg proudly present their new premium range of guitar straps, available in three different lengths (M, L, XL), crafted by artisans from the finest materials available, for a lifetime of worry-free performance. Our straps are drop-dead gorgeous, comfortable and provide great, secure shoulder grip. With over 100 different designs to choose from, including etched, engraved, studded, rivetted, or braided. In Italian leather, suede or nylon. In sober black or a riot of color. For all styles, tastes, budgets and temperaments, your strap search stops here!

live

Effenaar Eindhoven Whish Outdoor Beek en Donk Roffest Utrecht Tivoli Utrecht 10 Days Off Gent Dance Valley Spaarnwoude Loveland festival Amsterdam Creamfields Liverpool (UK)

www.boemklatsch.nl

www.staggmusic.com

Na Microphone Colossus met Kubus (2004) en Fakkelteit met Delic (2007), is Alledaagse Waanzin met Fakkelbrigadeproducer A.R.T. alweer het derde soloalbum van Sticks. De albumtitel is afgeleid van de korte verhalenbundel Tales of Ordinary Madness van Charles Bukowski en vormt het fundament in de alledaagse waanzin van Sticks. FRET toog naar Zwolle, waar het in de huiskamer van de rapper de eer had om het vers gemasterde album te beluisteren.

Tekst Roel Janssen

De alledaagse waanzin van

Wat direct opvalt bij beluistering van Alledaagse Waanzin is dat Sticks zijn flow en sound nog verder geëvolueerd heeft. Wie denkt dat het album een soort herhalingsoefening van Fakkelteit of Fakkelbrigade is, komt bedrogen uit. Sticks blijft zichzelf muzikaal uitdagen en overtreft telkens de trap die hij daarvoor opbouwde. Toch schuilt achter al het succes en de loftuitingen een introvert persoon, iemand die zich het liefst terugtrekt en ook gewoon zijn twijfels en onzekerheden heeft. Dat wordt eens te meer duidelijk op Alledaagse Waanzin.

‘Alles is een keuze, daar word je knettergek van’

Keuzes Volgens Sticks heeft de alledaagse waanzin vooral te maken met keuzes. ‘Nu is het zo dat we zoveel luxe hebben dat we overal voor

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

STICKS

moeten kiezen. Alles is een keuze, daar word je knettergek van. En dan ben ik ook iemand die tot uit den treure analyseert. Ik hou er ook niet van om in de belangstelling te staan. Terwijl we nu heel erg in een periode leven, dat zie je ook in de politiek, dat wie het meeste schreeuwt de meeste aandacht krijgt. Ook in de rap werkt het zo. Maar ik ben niet zo’n schreeuwlelijk.’ Dat veel mensen hem als een zelfverzekerde rapper zien, iemand die nooit twijfels kent, weerlegt hij. ‘Dat is bullshit. Als ik rap dat het woord twijfel niet in mijn woordenboek voorkomt, is dat natuurlijk ook een stukje wishfull thinking. Dan zit je in zo’n mindstate van fuck it, we gaan er 110 procent voor en zo is deze plaat ook gemaakt.’ ‘Ik vind dit zelf mijn beste soloplaat. Hij is mooi rond. De albumtitel vond ik heel mooi. Charles Bukowski schreef de korte verhalenbundel Tales of Ordinary Madness en ik vind wat hij schrijft wel heel dope. Ik

herken me wel een beetje in die destructieve drang, maar ik geef toe dat ik hem aan de ene kant ook gewoon een keiharde loser vind. Ik had die titel al heel lang in m’n hoofd en had al een keer een Kubustrack gemaakt die zo heette. Al die keuzes waar we het net over hadden, is ook gewoon die alledaagse waanzin. Dat hoeft niet per se groot te zijn, maar voor mij is het op dat moment wel groot. Gewoon gekte. De televisie bijvoorbeeld: op elke Nederlandse zender word je doodgegooid met bullshit. Denken ze nou dat wij mongolen zijn of zijn we ook allemaal mongolen en is dit wat de gemiddelde Nederlander wil zien? Als dat zo is dan voel ik me best wel een buitenstaander.’

Te persoonlijk Alle negentien tracks (met gastbijdragen van Rico, Typhoon, James, Duvel en Zo Moeilijk) werden geproduceerd door de Zwolse beatma-

Foto Herb Alfonso

‘Alle zekerheden en onzekerheden zitten er gewoon in’, vertelt Sticks. ‘Ik wilde gewoon een harde plaat maken, back to basic, die vrij eerlijk is. Ik ben altijd wel redelijk eerlijk, maar nu écht. Het hele leven is een beetje zoeken naar balans, maar ik kan hem eigenlijk nooit vinden. De track Hersennevel gaat over dat ik zó vaak bezig ben met die balans en zoveel gedachten heb, dat ik ze moeilijk kan ordenen.’ ‘Blokkades is ook vrij eerlijk. Dat gaat over dat het best wel een lange tijd wat minder goed ging. Ik rap daarin ook: ‘Hoe is het nou? Twee maanden later steeds op hetzelfde hoeslaken geslapen / Hetzelfde dekbed, eet mijn calorierijk voedsel stappen gezet / Achterwaarts zo verslijt ik m’n schoenzool’. Dat gaat over jezelf een beetje slecht verzorgen. Ik zat gewoon scheef in mijn hoofd en ik zit daar nog middenin. Ik ben niet depressief of zo, maar ik vind het soms best lastig. Als je moet rondkomen van de muziek, ben je toch afhankelijk van wat mensen ervan vinden en of ze naar je optredens komen. Ik heb heel lang gedacht dat ik daar vanaf wilde zijn, dat ik het weer gewoon als hobby wilde doen. Nu heb ik het wel redelijk kunnen benaderen als hobby door al die shit eruit te gooien in de lyrics. Dus daarom krijg je na Blokkades ook de track Constructief. Zo van: ‘Te lang destructief nu bouw ik liever iets’.’

ker A.R.T. Sticks. ‘A.R.T. is een eigenwijze producer, die door alleen al met ons te werken (Fakkelbrigade) best wel veel over zich heen heeft gekregen, maar daardoor nooit van de wijs is gebracht. Dat maakt hem voor mij de juiste producer. Iemand die niet bang is te coachen, ook in de studio. Een man met eigen beats, los van alles.’ Sticks kiest er nadrukkelijk voor om op al zijn soloalbums met één producer te werken. ‘Ik vind het tof als je één sound hebt, één verhaal’, legt hij uit. ‘Ik zou ook niet met iedereen muziek kunnen maken, daarvoor is het me te persoonlijk. Dan zou ik niet zo open kunnen zijn. Ik moet iemand goed kennen en daar een plaat mee maken, dan heb je volgens mij meer resultaat. Ik kan me voorstellen dat sommige artiesten allemaal singles willen, twaalf singles van twaalf topproducers of zo, maar dat is niet mijn werkwijze.’ www.fakkelteitgroep.nl j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

‘Mensen raken is geweldig, een voorrecht!’

Arthur Adam 24

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

Arthur Adam ten Cate is een van de talentvolste singer-songwriters van het land. Niet voor niets won hij vorig jaar de landelijke songschrijverswedstrijd Dutch Delight. Met zijn derde soloalbum Awake uit is het hoog tijd om eens te kijken hoe de zaken ervoor staan.

Tekst Coert van Mourik

Hij neemt niet direct op als hij gebeld wordt. Als hij terugbelt, blijkt waarom: hij stond tussen de verhuisdozen en kon zo snel niet bij zijn telefoon. Arthur Adam, zoals de meeste mensen hem kennen, staat op het punt terug te keren naar zijn geboorteplaats Enschede. ‘Ik zie uit naar de rust’, bekent hij. ‘Ik hoop dan eindelijk weer tijd te hebben om muziek voor mezelf te maken en nummers te schrijven.’ Het leven in Amsterdam is druk en jachtig, volgens de muzikant. Eigenlijk is hij geen stadsmens en houdt hij van bos. Weg uit Amsterdam dus. Vanwege zijn verhuizing heeft hij ook zijn kantoorbaantje opgezegd. ‘Dit is echt een keerpunt in mijn leven. Vanaf nu kan ik hopelijk gaan leven van de muziek.’ Hij maakte hiervoor al twee soloplaten. Shhh... kwam uit in 2006 en een jaar later nam hij in Zweden een In A Cabin With-cd op. Het debuut van Arthur Adam kenmerkt zich door intieme, breekbare liedjes, de plaat erna is experimenteler. Ook Awake is weer een heel ander album geworden: een echte bandplaat. Hij vroeg de leden van zijn band The New of ze zijn begeleidingsband wilden vormen. ‘Ik wilde met mijn solowerk graag een groter en dikker geluid’, legt Arthur uit. Hij werkte daarom samen met producer Guido Aalbers (bekend van o.a. Bertolf en Miss Montreal). ‘Hij heeft ervoor gezorgd dat het album precies zo klinkt als ik het wilde. Hiervoor maakte ik echt indiemuziek. Dat heeft zo z’n charme, maar het klinkt niet zoals de muziek die ik zelf tof vind.’ Het verschil tussen dit album en zijn vorige werk is dan ook behoorlijk groot. ‘Eerst maakte ik een cd’tje met jazzy pop, daarna eentje met een elektronische sound en Awake heeft weer een ander geluid. Iedere keer als ik iets uitbreng, schrikt een deel van mijn volgers. Die moeten dan maar hopen dat het volgende album weer meer in hun straatje past.’

Solocarrière Langzaam maar zeker wordt Arthur Adam bekender. Zelf ziet hij het wel zitten om echt door te breken. ‘Niets moet, maar het zou heel mooi zijn. Toch is de muziek het belangrijkst en die pas ik niet aan. Ik zou ervan willen leven, maar niet ten koste van alles.’ Wel heeft de singersongwriter nu echt gekozen voor zijn solocarrière. ‘Ik ben inderdaad gestopt met het spelen in diverse begeleidingsbands’, vertelt hij. Dat is een ommekeer. Tot voor kort was hij actief als gitarist bij Marike Jager, als bassist/gitarist/toetsenist bij de band van Joep Pelt en als gitarist/pianist/achtergrondzanger bij Mist en The White Broncos. Nu gaat de aandacht uit naar zijn solowerk. Hoop dat het gaat lukken, heeft hij wel. ‘Wat betreft de media-aandacht gaat het goed’, vertelt hij. ‘Ik speel een paar keer per maand live op de radio, ben in De Wereld Draait Door te gast geweest. Rondom de promotie van je album is het zaak om in beeld te blijven. Het is best moeilijk om je single gedraaid te krijgen op de radio, maar ik vind dat bijvoorbeeld Dividing A Spider het waard is om op de radio gedraaid te worden.’

Hij hoopt dat de media en de luisteraars zijn muziek oppikken. ‘Spelen voor een volle zaal of een grote groep mensen is nu eenmaal leuker dan spelen voor een paar mensen’, lacht hij. ‘Alle media-aandacht die ik nu krijg is dus positief. Daarbij wordt er een tour gepland voor het najaar en momenteel lijk ik hoog op de reservelijst te staan van veel festivals komende zomer. Als er iemand uitvalt, mag ik op komen draven. Als het goed is, worden er binnenkort wat festivals bevestigd.’

Luxepositie Het ziet er goed uit voor de geboren Tukker, maar hij wordt natuurlijk niet voor niets al jaren gezien als een van de betere songschrijvers van het land. ‘Toch heb ik helemaal geen last van druk’, reageert Arthur. ‘Natuurlijk vind ik mezelf in zekere zin ook wel goed, want anders zou ik mijn nummers niet aan de mensen laten horen en zou ik niet gaan optreden, maar ik vind het vooral heel leuk dat anderen mij ook goed vinden. Daarbij vind ik het geweldig om mensen te raken en om gevoelens bij ze teweeg te brengen. Dat is natuurlijk een luxepositie voor een muzikant, dat je mensen kunt raken. Het voelt als een groot voorrecht.’ En die eeuwige vergelijking met Jeff Buckley? ‘Vroeger verveelde het me wel eens, maar Jeff Buckley was en is een grote invloed op me. Ik ben blij dat mensen me vergelijken met een held.’ www.myspace.com/arthuradammusic

‘Ik ben blij dat mensen me vergelijken met een held’

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

GodfaTHERS

MY PROPANE Speelt nooit op safe

Ze hebben in Nederland aan de wieg gestaan van een muziek stijl, liepen voorop en hebben onmiskenbaar hun stempel gedrukt op de Nederpop. In de serie Godfathers deze keer aandacht voor Peter Koelewijn. Met zijn Rockets maakte hij eind jaren vijftig furore met de eerste Nederlandstalige rock-’n-roll-hit: Kom Van Dat Dak Af. Tekst Di-Lan Sun Foto Alex de Groot

Foto Sabrina van den Heuvel

PETER KOELEWIJN

Frontman Vale Recenti van My Propane kwam anderhalf jaar geleden naar Nederland. Al voor zijn komst ging hij op zoek naar bandleden die muzikaal op één lijn met hem stonden. Het resultaat is de nieuwe band My Propane. De eerste EP is genaamd Don’t Tell Your Dad What We Do Around Here. Tekst Lilian van Dijk

‘Mijn belangrijkste reden om hier te gaan wonen was om muziek te maken. Ik ben geboren in Italië, maar voordat ik naar Nederland kwam heb ik elf jaar in Londen gewoond’, vertelt Vale, die ook producer is. De band die hij heeft geformeerd bestaat uit de gitaristen Paul Breuker en Marco van Loenen, bassist Dirk-Jan van Zon en drummer Remon Masseling. ‘Ze wonen allemaal in het oosten van het land, net als ik. We zijn meer dan een band: een soort broederschap.’ Propaangas is bijzonder explosief. ‘Daarom heten we My Propane. Alle mensen zouden moeten exploderen om tot hun ware ik te komen, om datgene te accepteren wat hen tot de persoon maakt die ze zijn, in plaats van altijd maar te blijven hangen in dezelfde groef. Wij doen het door middel van onze muziek. We geloven dat mensen op zoek zouden moeten gaan naar hun eigen manier van afreageren.’ My Propane maakt rock met gebruik van elektronica. ‘Live gebruik ik soms samples of keyboards, maar meestal spelen we gewoon rock-’n-roll.’ Geen twee concerten van My Propane zijn hetzelfde, benadrukt Vale. ‘Alles kan. We spelen nooit op safe. Vaak weten we zelf niet van tevoren

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

wat er op het podium gaat gebeuren. Zoveel mogelijk energie overbrengen en uitwisselen met het publiek staat voor ons voorop. Onze optredens moeten ook boeiend zijn om naar te kijken. We stoppen er drama en theater in, our personal weirdness. Wij hebben veel bewondering voor bands als Killing Joke en Jane’s Addiction, die het aandurven om live zo intens te spelen dat er iets tussen de band en het publiek ontstaat dat je haast religieus kunt nemen.’ ‘Wat ik geweldig vind aan deze band is dat we genoeg lef hebben om voortdurend te veranderen. We laten ons leiden door wat we op een bepaald moment willen communiceren. We gebruiken onze muziek als middel om het contact tussen mensen te herstellen.’ Hij verduidelijkt: ‘In deze tijd zitten we tegenwoordig alleen nog maar achter de computer. Op Facebook of MySpace hebben we honderden vrienden, maar met onze eigen buren praten we niet.’ Die personal weirdness komt ook tot uiting in Vale’s teksten. ‘Het zijn geen liedjes over vakantieliefdes, maar wat op een bepaald moment bij me opkomt. Over de essentie van wat ons als mens drijft, van agressie tot seks. Ik laat een kant van mezelf zien die ik normaal niet durf te tonen. Soms gaan die teksten best ver. Van seks in donkere achterkamertjes tot ander gedrag met een dubieuze moraliteit: alles wat het leven wat leuker maakt.’ My Propane wil een bijdrage leveren om een bepaalde sfeer terug te krijgen in de rockscene, vervolgt Vale. ‘Daar willen we onze fans ook bij betrekken. Dit is een wereld waar mensen zichzelf bijna tenietdoen. Wij willen dat onze fans hun gezicht laten zien. Ze sturen ons bijvoorbeeld een foto van zichzelf die we op onze website plaatsen.’ Hij lacht: ‘We trekken veel excentriekelingen aan en daar zijn we blij mee. Iedereen mag zo weird zijn als hij maar wil.’ www.mypropane.net

ROCK- ’N-ROLL ‘Er wordt echt nog wel goeie rock-’n-roll gemaakt. De rock-’n-roll past zich wel aan de tijd en de artiesten aan. In ons land heb je een aantal bands dat goed bezig is. Moke is heel goed, net als Go Back To The Zoo. Wat wel jammer is, is dat het een studiokunstje is geworden. Alles wordt door de computer gehaald en daardoor wordt het zo clean als de pest.’ MEER ROCK- ’N-ROLL The Tielman Brothers Makers van de eerste Engeltalige rock-’nroll-single in ons land. Vooral in Duitsland razend populair. Pim Maas Als Elvis in de jaren vijftig de wereld op z’n kop zet, kan Nederland niet achter blijven. Maas wint de eerste Nederlandse Elvisverkiezing en kan daar, tot op de dag van vandaag, op teren. Henk Bruysten Beter bekend als Hank The Knife. In 1975 ligt Nederland aan zijn voeten en scoort hij grote hits met The Guitar King en Stan The Gunman. ALBUMS Johnny Lion & The Jumping Jewels – Johnny Lion & The Jumping Jewels At The Circus (1965) Peter En Zijn Rockets – Peter En Zijn Rockets (1967) Long Tall Ernie And The Shakers – Do You Remember (1977)

k had het geluk dat ik in Eindhoven woonde’, zegt Peter Koelewijn. ‘We konden AFN ontvangen op de radio. Via dat Amerikaanse station kwam ik in aanraking met popmuziek.’ Koelewijn is er vroeg bij in de jaren vijftig. Op zijn dertiende krijgt de zoon van een vishandelaar een gitaar en vanaf dat moment is hij bezig met muziek. ‘Ik dook dieper in de muziek dan de andere jongens. Ik leerde mijzelf de liedjes spelen die ik op de radio hoorde, maar wist niet wat ik precies deed. Ik maakte ook mijn eigen soort Engels. Het sloeg eigenlijk nergens op, maar dat deerde niemand.’ De omslag komt bij een optreden ergens in Eindhoven. ‘Er kwamen meiden met Amerikaanse militairen kijken. Die waren half lam, dus gelukkig kwam ik wel weg met mijn zelfbedachte Engels, maar het zette me wel aan het denken.’ Het onschuldige incident blijkt de opmaat voor Peter en zijn Rockets. Koelewijn pakt het tekstueel wel anders aan dan zijn vakgenoten. ‘Ik ben een jongen van de straat. De tekstschrijvers van toen waren dat helemaal niet. Die schreven teksten als ik kreeg mijn eerste zoen onder de rozenstruik terwijl de bijtjes rondom ons zoemden en meer van dat soort onzin. Mensen als Rob de Nijs hadden daar behoorlijk last van. Ze schreven zelf geen teksten en waren afhankelijk van wat ze aangeboden kregen.’ Zijn straatteksten vallen in eerste instantie niet in goede aarde bij de platenmaatschappijen. Toch mogen Peter en zijn Rockets langskomen bij platenmaatschappij Bovema. Co de Kloet, begin jaren zestig beroemd radiomaker, zorgt ervoor dat Kom Van Dat Dak Af wordt uitgebracht. ‘We zijn groot geworden door naïviteit en ten onder gegaan aan dezelfde naïviteit’, zegt Koelewijn over de hype die rond zijn band is ontstaan. ‘We hadden geen ervaring en de platenmaatschappij wist niet wat ze met ons aanmoest.’ Peter en zijn Rockets krijgen carte blanche bij de platenmaatschappij. Achteraf is Koelewijn daar niet zo blij mee. ‘Er was helemaal geen kritiek en we konden bij niemand advies krijgen. Ik had toen veel kritischer moeten zijn.’ The Beatles delen Peter en zijn Rockets de genadeklap uit. rock-’n-roll wordt overspoeld door de Merseybeat. Koelewijn doet nog een poging om aan te haken. ‘Ik heb I Want To

Hold Your Hand gecoverd. Het is een dieptepunt in mijn loopbaan’, zegt hij erover. Zoals zoveel van zijn generatiegenoten moet Koelewijn van zijn ouders zijn middelbare school afmaken, ondanks zijn grote successen. ‘Ik ben eigenlijk maar een klotegitarist. Ik wist van mijzelf dat ik niet goed genoeg was om als beroeps muzikant een bestaan op de bouwen.’ Hij gaat als journalist aan de slag bij het Eindhovens Dagblad. Tot op de dag van vandaag heeft hij er geen spijt van. ‘Ik heb daar zoveel geleerd. Bij de stadsredactie moest ik stukken schrijven waarin ik kort en bondig moest zijn. Dat heeft me later heel erg geholpen bij het schrijven van songteksten.’ Ook in de jaren zestig hebben de kranten het moeilijk. Na weer een ontslagronde bij de krant, kiest Koelewijn definitief voor de muziek. Hij gaat als producer aan de slag en scoort hits aan de lopende band. Beestjes van Ronnie en de Ronnies wordt midden jaren zestig een evergreen. Daarnaast is hij de drijvende kracht achter tal van succesvolle acts, variërend van pure rock tot onschuldige onderbroekenlol. Tussendoor scoort hij zelf hits met stevige meezingers als Mij Oh Mij en Angeline. In 1977 komt Koelewijn met Het Beste In Mij Is Niet Goed Genoeg Voor Jou, een van de beste Nederlandstalige platen ooit. Muzikaal laat hij op dat meesterwerk horen de rock’n-roll, ondanks alles, trouw te zijn gebleven.

‘We zijn groot geworden door naïviteit en ten onder gegaan aan dezelfde naïviteit’ j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

De wedergeboorte van Floor Jansen In februari 2009 stopte metalband After Forever. Nog geen anderhalf jaar later is zangeres Floor Jansen terug met ReVamp. Met een nog rauwere en agressievere sound wil ze opnieuw de wereld veroveren. Aan inspiratie geen gebrek. â&#x20AC;&#x2DC;Ik kan niet zeggen dat de laatste twee jaar de leukste zijn geweest.â&#x20AC;&#x2122; Tekst Tom Springveld

REVAMP j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

‘Mensen die in metal hun ei kwijt kunnen, zijn geen agressieve mensen’

r v

Muziektheater en een jaar Opera gedaan te hebben, geeft Jansen nu zelf haar expertise door aan een volgende generatie muzikanten. Gaf ze voorheen nog vooral zangles aan huis, tegenwoordig is ze docent op een MBO-popopleiding in Eindhoven, Rock City Institute. Ook heeft ze in 2009 een half jaar lang één dag per week les gegeven op het Conservatorium in Amsterdam, maar dat viel niet te combineren met haar werk in Eindhoven en, belangrijker nog, het opzetten van ReVamp.

misschien dat ik de negativiteit die ik wél heb, kwijt kan in mijn muziek. En ik kan niet zeggen dat de laatste twee jaar de leukste zijn geweest. Ik had genoeg inspiratie. Bovendien: deze muziek ik heftig en agressief, doomy en dark. Als je dan over bloemetjes en bijtjes gaat schrijven, past dat niet. Ik ga automatisch nadenken over dingen die me frustreren of dwars zitten.’

Weerbarstig

Vernieuwing ‘Ondanks het feit dat we beseffen dat After Forever heel bijzonder voor ons is, hebben we het gevoel dat we op een andere manier onze grenzen willen verleggen.’ Met dit laatste bericht bekrachtigde de populaire metalband rond zangeres Floor Jansen het einde van een tijdperk. De aanzet was een jaar daarvoor al gemaakt. After Forever laste een sabbatical in. Noodgedwongen: gitarist Sander Gommans was na de release van het laatste album (After Forever, 2007) zwaar overspannen geraakt. De band deed het een tijdje zonder hem, maar omdat ook de manager met overspannenheid kampte, besloot de band er na vijf albums en twaalf jaar even een tijdje tussenuit te gaan. Het bleek niet genoeg.

Klap ‘Ik vond het een heftige klap dat After Forever stopte. Als je dan merkt dat mensen achter je staan, geeft dat een hoop vertrouwen en een extra boost om door te gaan.’ De vele steunbetuigingen toveren nog steeds een glimlach op het gezicht van Floor Jansen (Goirle, 1981). Haar nieuwe band ReVamp had al fans voordat er één noot op papier stond. Buitenlandse fansites schoten het afgelopen half jaar als paddenstoelen uit de grond. Concertaanvragen kwamen in groten getale binnen op basis van niets meer dan een demo en een goed verhaal. In 2007, het laatste actieve jaar van After Forever, was Jansen nauwelijks thuis. Tours en promotiereizen wisselden elkaar af. De sabbatical was een schok: Jansen voegde zich al op haar zestiende bij After Forever en combineerde het bandleven met diverse studies. Zoveel vrijheid was ze niet gewend. ‘Na de eerste drie vrije weekendjes dacht ik: ja, en nou? Ik ben een rockalbum gaan schrijven met een Noorse gitarist [Jorn Viggo Lofstad, red.] en heb nog wat dingetjes gedaan, maar dat mag geen naam hebben. Ik was wel weer heel erg klaar voor een comeback.’

Frontvrouw Met ReVamp maakt Jansen een frisse start. Voor het eerst heeft ze eigenhandig een metalband van de grond af aan opgebouwd. Een female fronted metalband, zoals dat dan heet, al is Jansen niet onverdeeld gelukkig met die term. Ze noemt The Gathering als moeder van het genre. ‘Ik weet nog dat ik Anneke van Giersbergen hoorde en dacht: wow, dat wil ik ook! Toen ben ik als achtergrondzangeres bij After Forever gaan zingen. Op het moment dat de zanger stopte, werd ik frontvrouw. Dat werd destijds niet altijd gewaardeerd. Nu is het echt een genre geworden, al is female fronted metal een lastige omschrijving: je hebt enerzijds Arch Enemy, megaheftige muziek met grunts, en anderzijds Delain, bijna de popkant van de metal. Dat valt allemaal onder dezelfde noemer.’ ReVamp wordt nooit zo pop als Delain en nooit zo ruig als Arch Enemy, al maakt Jansen tijdens optredens steeds vaker gebruik van haar gruntstem. Als zangdocente was ze bekend met de techniek, maar tot voor kort resulteerden haar pogingen steevast in keelpijn. ‘Nu sta ik live gewoon te screamen. Ik kan heel rauw brullen zonder dat er iets mis gaat. Om van opera naar grunt te kunnen, dat was mijn doel. Dat lukte tijdens de opnames nog niet, maar live begint het te komen.’ De zangeres is door haar docentschap altijd bezig met nieuwe zangtechnieken. Na vanaf 1999 achtereenvolgens de Rockacademie, een jaar

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

In de naam ReVamp, Engels voor ‘vernieuwen’ of ‘een nieuw aanzien geven’, schuilt zowel een belofte als een herstart: Floor Jansen wil met een nieuw geluid – ‘rauwer, agressiever, heftiger, meer riff-georiënteerd, minder bombastisch’ – opnieuw energie geven aan haar carrière. ‘Het is lekker kort en krachtig,’ legt ze uit, ‘en ‘vamp’ suggereert nog wat vrouwelijks – een krachtige vrouw.’ De naam stond oorspronkelijk op de lijst voor de samenwerking met Jorn Viggo Lofstad, maar was naar Jansens mening ‘te metal’. Met andere woorden: perfect voor haar nieuwe band. Hoezeer After Forever zijn stempel gedrukt heeft op zowel de Nederlandse als internationale metalscene, blijkt uit het gemak waarmee Jansen een platencontract verdiende. Het wereldwijd opererende metallabel Nuclear Blast, waarop ook het laatste album van After Forever uitkwam, toonde na bekendmaking van Jansens plannen direct interesse. ‘Ze wisten er al van toen ik nog maar net begon. We hadden een demo van de preproductie van vier nummers gemaakt. Dat was genoeg. Om in deze tijd meteen een platencontract te krijgen, is lastig. Dit maakt het mogelijk om binnen een jaar een plaat op de markt te krijgen.’ Jansen schreef het materiaal op ReVamp in samenwerking met Joost van den Broek, voormalig keyboardspeler van After Forever, en Waldemar Sorychta, een in Duitsland woonachtige metalmuzikant, -componist en -producer die naam maakte met bands als Grip Inc. en Voodoocult. In aanloop naar de release werd in alles wat over het project verscheen benadrukt hoezeer ReVamp een mix zou worden van de stijlen van Jansen, Van den Broek en Sorychta. Jansen bevestigt dat. ‘Al het toetsenwerk is van Joost en al het gitaarwerk is van Waldemar. Al is een aantal nummers in de basis bij mij op de computer ontstaan. Sweet Curse bijvoorbeeld. Waldemar was vooral voor het heftige, Joost wat meer voor het polijsten en de melodische perfectionering.’

Ziekte

Wie een blik op de tracklist werpt, merkt direct hoezeer de trilogie In Sickness ‘Till Death Do Us Part de aandacht opeist. De drie nummers vormen samen met Break, dat zich gerieflijk tussen het eerste en tweede deel genesteld heeft, het hart van het album. Jansen: ‘Dat is heel stom misschien, maar ik ging naar Komt Een Vrouw Bij De Dokter en ik was helemaal onder de indruk. Het zette een denkproces op gang. Vervolgens hoorde ik het verhaal over de oma van een vriendin van mij: ze kreeg een hersenbloeding, maar stierf pas een paar jaar later. Ze lag in bed en kon niks meer. Je wordt een omhulsel van een mens, omdat je niet meer kunt zeggen dat je er een einde aan wilt maken. Echt vreselijk. Vandaar: In Sickness ‘Till Death Do Us Part. Je bent zo ziek dat je niet meer beter wordt – wat gebeurt er dan met je? Disdain gaat over de woede en frustratie die je moet voelen als jij je vrouw, je kind of wie dan ook ziet wegkwijnen. Die machteloosheid. Disgrace gaat over het mensonterende van een ziekte, wat je ook in Komt Een Vrouw Bij De Dokter ziet. All Goodbyes Are Said gaat over het moment dat jij, als je zo ziek bent, een keer het punt bereikt waarop je heel graag dood wil. Als je daar eenmaal bent, en ‘all goodbyes are said’, dan mag je gaan.’ De thematiek, ziekte en dood, is typisch metal. Titels als Here’s My Hell, Kill Me With Silence en The Trial Of Monsters horen bij het genre. De inhoud van de songs contrasteert nogal met de vrolijke, open houding van Jansen. ‘Ik sta niet negatief in het leven’, legt ze uit. ‘Maar

Het lijkt juist die tegenstelling te zijn die de weerbarstigheid van de hedendaagse metalscene verklaart. Door een gedeelde interesse in vaak deprimerende thema’s heerst er een uitzonderlijk sterk groepsgevoel. Of zoals Jansen het verwoordt: ‘Sommige bands hebben de meest gruwelijke teksten, maar als er iemand op zijn gezicht gaat tijdens een show wordt hij door twintig handen omhoog gehesen. Vooral in Zuid-Amerika is het genre ongekend populair. Waarom juist daar? Jansen weet het ook niet. ‘Al vanaf 2000, toen Prison Of Desire van After Forever uitkwam, is het immens populair. Er zijn nu al weet ik hoeveel ReVamp-fansites en -fanclubs in Argentinië, Chili, Colombia, Brazilië en Mexico. Ongelooflijk. Ze hebben de metal heilig verklaard en zijn er gruwelijk trouw aan en vreselijk gepassioneerd over. Ik denk dat mensen die in metal hun ei kwijt kunnen geen agressieve mensen zijn. De muziek is hun uitlaatklep, of ze het nou maken of luisteren. Maar waarom ze er in Zuid-Amerika in die hoge mate behoefte aan hebben, ik kan het je niet zeggen.’

Theater

Voor een buitenstaander lijkt metal vooral theater. De thematiek, de kleding, de afzondering – het heeft iets kunstmatigs. ‘Ik zou het geen toneel noemen’, zegt Jansen. ‘Op het podium ben je aan het performen, dat wel. Ik denk ook wel eens na over dat headbangen. Wat sta ik nou eigenlijk te doen? Maar zo moet je helemaal niet denken. Als je alle gewoontes helemaal uit hun verband rukt en gaat rationaliseren, dan lijken ze heel raar. Dit is gewoon hoe het is. In deze groep kunnen mensen, vaak toch een beetje de outcasts, zich thuis voelen. Misschien zijn we wel een stel freaks bij elkaar, maar dat verbindt óók. Toen ik een jaar of zestien was, vond ik het belangrijk dat ik ergens bij kon horen, alleen al door hoe ik me kleedde. Als ik iemand anders zag die zich zo kleedde, dan hadden wij wat met elkaar. Nu ben ik 29 en vind ik dat veel minder belangrijk, maar ik voel wel heel sterk het familiegevoel dat het genre over zich heeft. Als artiest heb je daardoor een hele trouwe fanbase. Dat vind ik heel charmant.’ Met diverse shows en de release van debuutalbum ReVamp alweer enige weken achter de rug, kan Jansen zich gaan opmaken een mooie zomer, met onder andere het Zwarte Cross Festival op het programma. In september begint de zangeres aan haar tweede jaar als docent aan het Rock City Institute. De fysieke factor die alles – van het succes met After Forever tot en met het docentschap in Eindhoven – mogelijk maakt, is Jansens stem. Die koestert ze en ontziet ze zoveel ze kan. Simpelweg door gezond te leven. ‘Dat is het nadeel van een stem, die zit in je lijf, en dat lijf heb je altijd bij je. Daar moet je goed voor zorgen. Genoeg eten, genoeg slapen, sporten, geen gekke dingen doen.’ Ook dat is metal.

Live

25 juni 17 juli 23 oktober

Live

live

Graspop Metal Meeting Dessel (B) Zwarte Cross Lichtenvoorde Metal Female Voices Fest Wieze (B)

www.revampmusic.com j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

‘Ik ben anders dan de meeste singer-songwriters’ ‘I write whatever comes to mind.’ Dat kan uiteraard van alles zijn. Maar het zijn altijd zaken die hun klauwen zetten in de gedachten van de Utrechtse singer-songwriter Thijs Kuijken, alias I Am Oak. Na een aantal ep’s in eigen beheer vormt On Claws het eigenlijke debuut van de in het Brabantse Bergeijk geboren singer-songwriter. Het zowel op vinyl als op cd verschenen album staat vol met kleine, ingetogen, harmonieuze folkliedjes die wel een trieste ondertoon bevatten, maar samen geen klaagzang vormen.

Tekst Willem Jongeneelen

Thijs Kuijken schrijft al heel lang liedjes. Dat deed hij eerst in bandvorm, met vrienden, totdat hij een jaar of zes geleden ook demo’s in zijn eentje begon op te nemen. Al speelt hij ook nu nog toetsen in de band Bonne Aparte, in I Am Oak doet hij op de cd zowat alles zelf. ‘Het solo muziek maken is begonnen met de ontdekking van de muziek van de Amerikaanse band Iron And Wine. Dat heeft me deze richting ingeduwd. Hun slaapkamersound, dat rustige, dat vond ik wel interessant. Daarvoor was ik niet gericht op akoestische gitaren. Het was veel harder allemaal in de bandjes waarin ik speelde en in de rock en metal waar ik naar luisterde.’ Het heeft volgens Thijs wel even geduurd voor hij de juiste vorm te pakken had. ‘In 2007 heb ik nog een cd-r uitgebracht met een compilatie van liedjes waarin ik veertig lagen aan instrumenten en drie drumcomputers samenbracht. Dat was hectisch en vol. Daarna heb ik dat gelaten voor wat het was. Ik ben de sound gaan beperken. Ik hoefde niet meer alles op elkaar te stapelen om vet te klinken. Dat is deels ook vanwege een praktische zaak zo gegroeid. Ik ging in die periode in Utrecht studeren (fotografie op de HKU). Ik nam alleen mijn gitaar mee naar mijn kamer, de rest van mijn instrumenten bleef opgeslagen bij mijn ouders. Ik moest dus roeien met de riemen die ik had.’

Koor Hoewel I Am Oak live een formatie is (‘variërend van één tot vijf personen, afhankelijk van het aantal muzikanten dat tijd heeft’) speelt Thijs Kuijken op zijn album vrijwel alle instrumenten zelf in. De meeste songs beginnen met een basis van gitaar en zang. Zo ook het met een koor opgesierde Don’t I Know Enough, een van de mooiste nummers op

On Claws. ‘De basis ontstond precies zoals bij de andere songs. Alleen werd de gitaar vervangen door een banjo, veranderde ik het steeds terugkerende zinnetje wel twintig keer voor het definitief Don’t I Know Enough werd en was dit eindelijk het nummer waar ik een heus koor in kon zetten. Met dat idee liep al lang rond, maar het paste nooit eerder bij een song.’ Kuijken gebruikt graag metaforische teksten. ‘Het zijn wel observaties vanaf mijn kant, maar de luisteraar mag veel zelf invullen. Ik houd niet van heel letterlijke teksten. Ze zijn wel vaak vanuit een triest gevoel geschreven, maar ze zijn niet zo tergend triest dat je er alleen naar kunt luisteren als je zelf helemaal aan de grond zit. Er zit ook warmte en hoop in, dankzij de sound, de stem en de woorden. Ik ben anders dan de meeste singer-songwriters. Die zingen vaak letterlijk dat ze depressief zijn. Mijn songs vormen geen klaagzang en ik wil nooit te direct in your face overkomen.’

27 13 16 17 18 23

Live

juni juli juli juli september september

Live

Maria Kapel Hoorn Kinky Star Gent Bosch Arnhem De Affaire Nijmegen Incubate Tilburg Mezz Breda

live

www.myspace.com/iamoak

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

Foto Ryland Bouchard

I AM OAK

‘Mijn songs vormen geen klaagzang’

FRESKU

Backstage Fresku: ‘Ik hou het gewoon dichtbij mezelf en dan gaan mensen het al gauw labelen als ‘diep’ of ‘een persoonlijke plaat’. Ik denk dat er een te vaste formule is binnen rap: het moet over auto’s, bitches en al die onzin gaan. Zodra iemand daarvan afwijkt, is het ineens apart, terwijl muziek geen grenzen kent.’

Maar een tekst als Twijfel zullen niet veel rappers op die manier schrijven, dus in die zin is het wel uniek. ‘Uniek misschien wel, maar daar kan ik niks aan doen. Rappers die zelf constant het clichébeeld van hiphop uitdragen, maken mij uniek. Ik maak mezelf niet uniek. Ik doe gewoon wat ik niet anders kan, maar ik denk dat de game te cliché is.’

Foto BERTHIL REYMOUND

Je bent geboren in Nederland en deels opgegroeid op Curaçao.

Tekst Roel Janssen

‘Nee, het is toch gewoon menselijk? Onzekerheden zijn allemaal menselijke dingen. Het zijn dingen die jij waarschijnlijk ook hebt.’

‘Ja, het zorgt voor een beetje nuancering. Het is precies met wat ik bedoel als ik zeg: ‘Ik haat het om van mezelf te houden, maar hou ervan mijn mening niet voor mezelf te houden’. Af en toe is het ook leuk om uit de losse pols onzin te schrijven. Ik vind mijn muziek interessanter dan mezelf als persoon. Daarom schep ik als persoon ook niet zoveel op. Bepaalde rappers vinden zichzelf hier echt superhelden, het is bijna een persiflage op wat er in Amerika gebeurt en dan tien keer zo overdreven. Alleen veertienjarige kids zullen daar echt in geloven en de rest zal het gewoon leuk vinden vanwege de beats. Anders snap ik het niet. Namen noem ik niet, dat wil ik niet.’

De Eindhovense rapper Fresku (Brutaal in het Antilliaans) bracht onlangs met beat- en clipmaker Teemong zijn titelloze debuutalbum uit, waarop naast humor en zelfspot vooral ruimte is voor serieuze tracks. Met stadgenoot Kareemineel vormt Fresku de hiphopact Zwarte Schapen. Daarnaast is hij bekend als het hilarische Antilliaanse comedy-karakter Gino Pietermaai.

Tekst John Buis

Is het jezelf kwetsbaar opstellen jouw sterke punt?

Er staan veel serieuze tracks op je album, maar ook een paar luchtige, ironische nummers zoals Lamballen en Kutkop. In de openingstrack heb je het zelfs over ‘Het kutste album dat je ooit hebt gehoord’. Dat zullen niet veel rappers zeggen, maar toont wel je relativeringsvermogen aan.

‘Ik schep niet zo veel op’

In de rubriek BACKSTAGE nu eens geen aandacht voor de band of artiest, maar voor de mensen die in de muziekwereld achter de schermen werken.

Wat direct opvalt op je album is dat je je voor een rapper behoorlijk kwetsbaar opstelt.

‘Ik heb zeven jaar op Curaçao gewoond. Ik was toen heel jong en mijn moeder moest naar een Blijf-van-mijn-lijf-huis samen met mijn broertje die toen drie was. Ik ben met mijn zus naar Curaçao gegaan omdat het voor mijn moeder onmogelijk was om ons er ook nog bij te hebben. Achteraf gezien een goede keuze. Op mijn veertiende kwam ik terug naar Nederland. Mijn vader woont op Curaçao, mijn moeder in Nederland. Toch voel ik me uiteindelijk meer thuis in de Antilliaanse cultuur dan in de Nederlandse.’

In hoeverre staat je alter ego Gino Pietermaai af van je eigen persoonlijkheid? ‘Stiekem zit er wel een Ginootje in me hoor, maar die hou ik lekker in me en wanneer ik in een kinky bui ben, krijgt mijn vriendin hem te zien, haha. Die Gino-grapjes deed ik al voordat ik hem Gino noemde en zijn outfit bedacht had. Toen sprak ik al met dat accent om grappig te zijn in de vriendengroep. Daarna hebben we al die onzin erbij bedacht. Heel veel mensen voelden zich naderhand flink aangesproken terwijl het allang bestond. Het is een grap die ik al jaren deed.’ fresku.hyves.nl

DICK VOS BEROEP KOK/CATERAAR BIJ FOODFACTOR CATERING

‘Je moet in dit vak erg flexibel zijn en kunnen improviseren’

at er allemaal komt kijken bij het werk van een artiestenkok/cateraar, dat hangt af van de artiest of band, maar het is in ieder geval meer dan alleen eten koken en drinken klaarzetten. Als ik voor Racoon, Bløf of Ilse DeLange werk, dan ben ik al in het theater aanwezig voordat de crew komt. Ik zet dan een buffetje, een koffiemachine en wat lekkers klaar voor de crew. Als die binnen komt, ga ik de lunch voorbereiden. Daarna begin ik de kleedkamers in te richten; er wordt snoep neergezet, een koelkast, een koffiemachine, een biertapje. Daarna begin ik langzaam aan het diner. De band loopt vaak rond een uur of vier binnen en gaat dan soundchecken, waarna er wordt gegeten. Na afloop van een optreden is er nog een snack voor de crew en de band. Dat is de meest complete verzorging. Bij zaalevenementen en festivals omvat het werk voornamelijk het verzorgen van lunch, diner en nightsnack Dan wordt er ter plekke gekookt, plus dat we alle kleedkamers voorzien van snoep, broodjes en frisdranken. Het afhandelen van de welbekende catering rider van de artiest hoort daar ook bij. Over het algemeen wordt er aan de wensen voldaan, zowel wat eten als wat drinken betreft. Ik krijg regelmatig riders binnen waarin staat dat artiesten goeie, verse producten willen hebben en dat alles op locatie klaargemaakt moet worden, het liefst organisch, dus biologisch. Dat had ik al toen ik eind jaren tachtig voor de band Fishbone de catering deed. Zij hadden bijna geen gewone drank in de rider staan. Ze wilden allemaal bioyoghurts en sportdrankjes hebben en veel gezonde producten. Als artiesten dieetwensen hebben, bijvoorbeeld vegetarisch, vis of geen varkensvlees, dan wordt daar ook altijd aan voldaan. De catering verzorgen voor één specifieke artiest op tour vind ik een grotere uitdaging dan het festivalwerk, waar het vaak meer op een standaardhap neerkomt. Tijdens een tournee kan ik mijn creativiteit kwijt. En als je langere tijd voor een groep werkt, dan begin je ook te zien wat ze lekker vinden. Ik vind het daarnaast leuk om lekkere regionale producten of typische streekgerechten te zoeken. Ik kom wel eens moeilijke omstandigheden tegen, maar dat komt gelukkig niet vaak voor.

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

Je moet in dit vak erg flexibel zijn en kunnen improviseren. In de rider van de artiest waarmee we op tournee gaan, staan standaard vaak ook de wensen van de cateraar: zorgen dat er voldoende stroomgroepen zijn en dat de rookmelders zijn uitgeschakeld. Het gebeurt desondanks regelmatig dat ik lekker aan het koken ben en dat alle stoppen in het pand opeens doorslaan. Of dat ik ergens sta te koken en dat ik weer sirenes hoor afgaan; dan weet ik dat ze de rookmelders zijn vergeten uit te zetten, haha.’ www.foodfactor.nl

Backstage paspoort Naam: Dick Vos Woonplaats: Schouwen-Duiveland Geboorteplaats: Rotterdam Leeftijd: 45 Huwelijkse staat: Ongehuwd Eerste album: Rainbow Laatste album: Sea of Cowards van The Death Weather Favoriete album: Bijna alles van Van Morrison Eerste concert: Rainbow Laatste concert: K’s Choice in Vredenburg Beste optreden ooit gezien: David Bowie in Oostende Favoriete NL band van dit moment: Bløf, Racoon, Ilse DeLange, Alain Clark, Wende Snijders, Patrick Le Duc en Di-Rect Meest vreemde eetverzoek: Schnitzel met joppiesaus Welke (grote) muzikant had je altijd al willen zijn: Ben geen muzikant Grote inspiratiebron: Jonnie Boer Wat mogen we in de komende twaalf maanden van je verwachten? Veel werken, aan leuke producties meewerken. Toekomst: Voor mooie interessante personen werken j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

‘We stonden vaak van onszelf versteld’

Als de voortekenen niet bedriegen, dan kan 2010 wel eens het jaar van Woost worden. Het nieuwe album 6 Minutes South is een groeibriljant van het zuiverste kaliber.

Tekst Willem Jongeneelen

NIET TOEVALLIG HOUDEN DE BANDLEDEN ZELF OOK ALLEMAAL VAN GROEIPLAATJES. Cd’s die er soms wel vijftien luisterbeurten over doen voor ze beklijven. Zanger Koen-Willem Toering: ‘Pas dan nestelen ze zich blijvend in je hoofd. Daarna kun je er dan ook lang mee vooruit. Voor mij waren dat vroeger vooral de albums van The Smashing Pumpkins, Soundgarden en meer rockalbums uit de jaren negentig. Muziek kan ook wel als vluchtig wegwerpproduct een functie hebben, maar dat is niet wat wij willen maken. Het is voor ons het een of het ander. Iets wat snel binnenkomt, is vaak ook snel weer weg. De betere muziek is voor mij als olijven; het duurde even voor ik die lekker vond. Of is dat een slecht voorbeeld? Enfin, bij Sufjan Stevens of de Deense band Kashmir duurde het bij mij ook even, maar eenmaal geraakt, blijf ik ook heel lang fan.’ 6 Minutes South is geen vrolijk album. In de titelsong beschrijft tekstschrijver Toering het moeizame proces van het uit elkaar gaan van twee geliefden. Ze laten elkaar uiteindelijk los, maar toch ook weer niet helemaal. Toering: ‘Het is inderdaad nogal persoonlijk allemaal. Mijn verkering is na vijfenhalf jaar uitgegaan. Het gevoel was in het begin bijzonder negatief, down. Tot ik de zaak probeerde te relativeren. Ze is niet dood, zo woont hier praktisch om de hoek. Op Google Earth zocht ik het op; ze woont maar zes minuten ten zuiden van mij. Maar het klopt wel als je zegt dat het tevens een teken is dat ik er na ruim een jaar nog niet helemaal klaar mee ben. Compleet los laten, het blijft moeilijk. Ze was er altijd voor me, nu soms. Je levert heel veel van jezelf in tijdens een relatie. Als je uit elkaar gaat, dan neem je een deel van elkaar mee. Het duurt even voor je weer een compleet eigen persoon aan het worden bent. Ik ben nog aan het helen. Het gevoel dat je er nog niet voor 100% bent, dat heb ik op de cd willen overbrengen.’

WOOST

Muzikaal schieten bij 6 Minutes South niet zelden de volgende associaties en termen te binnen: The Beatles, Motorpsycho, Radiohead, robuust, harmonieus en melancholiek. Toering hoort alleen Radiohead niet zo goed terug op dit album en hij wil ook graag één belangrijk woord aan het rijtje toevoegen: ‘Fris! Dat is vanuit ons eigen oogpunt het eerste woord dat bij ons opkwam toen we de cd maakten en terughoorden. We hebben de songs van de cd in vijf dagen live ingespeeld. Geen moeilijke productie dit keer. Het was nu of nooit, en die no-nonsensementaliteit beviel ons geweldig. We stonden vaak van onszelf versteld. Dit is eigenlijk de plaat die we zes jaar geleden hadden moeten maken. Toen waren we daar blijkbaar niet rijp voor. We hebben in het verleden ook vaak ruzie gemaakt. Het was een soort bevechten wat het eindresultaat moest gaan worden. Nu zijn we er zonder veel democratie vol voor gegaan. We zijn vier eigenwijze individuen, maar inmiddels ook echt een band geworden.

Collectief Gitarist/zanger Gijs Coolen, bassist/zanger Erik Harbers, drummer/ zanger Nicky Hastinx (tussentijds respectievelijk actief met Coparck, Roosbeef en Marike Jager) en Koen-Willem Toering (zang/gitaar) zijn

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

FOTO I AM KAT

Fris

inmiddels uitgegroeid tot een hecht collectief. Toering: ‘Als iemand tijdens het spelen het even niet meer weet, dan wordt dat meteen door een ander bandlid overgenomen. We luisteren goed naar elkaar en vullen elkaar aan. Ik vind het belangrijker dat mensen muziek maken dan dat ze een instrument bespelen. Er is meer ruimte in de muziek gekomen. Dat was vroeger wel anders. De rest van de band heeft me daar terecht voor op de vingers getikt. Ik was vaak verantwoordelijk voor de opsmuk, de omgekeerde geluidjes en nog een overdub. Ze zeiden: Je mag alles maar één keer zingen en spelen. Het heeft goed gewerkt. Ik deed vroeger ook zelf de koortjes. Nu deed de rest van de band dat. Omdat alleen het collectief telt. We hebben ons ook leren wegcijferen, of geven elkaar juist de ruimte als een bepaald dingetje voor een van de leden juist belangrijk blijkt. Vroeger zouden we daar dan oeverloos over gediscussieerd hebben.’

‘We zijn vier eigenwijze individuen, maar inmiddels ook echt een band geworden’ 17 juli 23 juli

LIVE

Zwarte Cross Lichtenvoorde De Affaire Nijmegen

LIVE

www.woost.nl j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

Tekst Tom Springveld

voelde dat er iets miste in de popwereld: een beetje plezier maken. Er zijn genoeg feestbandjes, maar in de pop is het vaak of te pretentieus, of te serieus, of totaal gemarket. De enige pretentie die ik heb, is om leuke muziek te maken.’ Dat het lol maken ferme statements niet in de weg hoeft te staan, blijkt uit albumopener We Don’t Care About The Music. ‘Dat nummer is een middelvinger naar wat ik om me heen zie in de industrie. Het gaat om alles behalve de muziek. Ik hoop dat dit project juist om de muziek gaat.’ Little heeft de veranderingen van dichtbij meegemaakt. ‘Ook in het positieve’, benadrukt hij. ‘Mensen zoals ik kunnen nu gewoon zelf iets uitbrengen en promoten.’ Het grootste verschil met pak hem beet tien jaar geleden zijn de budgetten. ‘Ik heb wel meegemaakt dat we met bandjes enorme budgetten kregen van platenmaatschappijen om vette cd’s te maken met orkesten erbij, en ik heb meegemaakt dat ze zeiden: je moet blij zijn dat je van ons tweehonderd euro krijgt om foto’s te maken.’ Behalve uitvoerend muzikant is Little ook eigenaar van STRFCKR RCRDS. Als labelbaas behartigt hij de belangen van DJ Wannabeastar uit Amsterdam en de negentienjarige singer-songwriter Kelsey Montanez uit Chicago. Little kan leven van de muziek, zij het met ‘ups en downs’. ‘Ik schrijf en produceer voor mensen, ik geef pianoles aan kinderen – ik doe gewoon alles wat maar met muziek te maken heeft. Schrijven voor anderen is werk, maar het is wel wat ik het liefst doe: liedjes schrijven en opnemen.’

Holiday

Foto eline soumeru

(NEVER MIND THE) stars

Als helft van rock-’n-rave-duo STRFCKR kliederde Aka Simon Little er lustig op los. Met popproject (Never Mind The) Stars probeert de geboren Engelsman nu wat meer binnen de lijntjes te kleuren. ‘New pop’ noemt hij zijn aanstekelijke mix van pop, electro, funk en een dikke Britse knipoog.

‘Ik heb het idee dat ik iets gedaan heb wat er nog niet is’

Aka Simon Little (Adam Bar-Pereg) zal altijd een Brit in Amsterdam blijven. Als kleine jongen verhuisde hij met zijn ouders van Londen naar Amsterdam. Aanvankelijk voor een paar maanden, maar dat liep anders: het gezin bleef. Little’s Engelse achtergrond klinkt nadrukkelijk door op het debuutalbum van (Never Mind The) Stars. Sarcasme (We Don’t Care About The Music), foute humor (Cleavage), tongue-in-cheek schunnigheid (Let Me Inside) – het is niet van de lucht op Aeroplane. (Never Mind The) Stars ontstond vorig jaar uit Little’s rock-’n-raveproject STRFCKR. Tijdens het opnemen van Aeroplane merkte de Amsterdammer dat de nummers niet bij STRFCKR pasten. Ook weigerden Engelse radiostations om eerste single Holiday te draaien. ‘Toen leek het me een logische stap om de twee te splitsen’, legt Little uit. ‘(Never Mind The) Stars is een popproject, gemaakt voor in de auto, thuis of op een festival. STRFCKR in meer een gekke potpourri van ideeën: een stuk wilder en grenzenlozer.’

In zijn thuisstudio heeft Little zevenhonderd nummers op voorraad: gebrek aan inspiratie is er zelden. Voor Aeroplane had hij de keuze uit vijftig liedjes. ‘Daarvan heb ik er vijftien gepakt waarvan ik dacht: dit kan wel een coherent album worden. Ik heb het tweede album nu al bijna af en ik wil nog een duettenalbum doen. Daar ben ik druk mee bezig, ik ben op de helft.’ Eén van de liedjes op Aeroplane, Holiday, heeft het in Engeland behoorlijk gedaan. ‘Het nummer werd opgepikt door best veel radiostations’, vertelt Little, ‘waardoor ik daar een voet tussen de deur heb gekregen. Veel reacties, veel goede recensies, interviews – het is nog vrij kleinschalig, maar wel leuk.’ In Nederland heeft de single, tegen de verwachting van Little in, weinig gedaan. En dat terwijl introductiesingle We Don’t Care About The Music zo goed werd opgepikt, onder andere door 3FM, dat (Never Mind The) Stars eind vorig jaar tot Serious Talent uitriep. ‘Dat Holiday het in Nederland niet zo goed heeft gedaan doet geen pijn, maar het is wel frustrerend’, beaamt Little. ‘Iedereen aan wie ik Holiday liet horen zei: dat wordt de doorbraaksingle.’ Hoewel het lot anders besliste, heeft Little goede hoop dat Aeroplane als geheel hogere ogen zal gooien. ‘Ik heb het idee dat ik iets gedaan heb wat er nog niet is’, zegt hij. ‘Dat kan een gat opvullen of faliekant niet begrepen worden.’ www.myspace.com/nevermindthestars

Plezier Pop, electro en funk vormen de basis van waaruit Little werkt. ‘New pop’ heeft hij het zelf al genoemd. ‘Het album is gemaakt omdat ik

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

s Foto hp

‘Kan het wat langzamer?’

Wat goed is komt snel luidt het cliché, maar met Stevie Ann gaat het wel erg rap. De singersongwriter is pas 23 jaar en nu al ligt haar derde album in de schappen: Light Up. Ze toog naar Amerika om te werken met producer Mitchell Froom (Sheryl Crow, Crowded House) die haar mix van folk, pop en soul de juiste sound moest geven.

Tekst Arnold van Huet

Het is zo’n vijf jaar geleden dat ze haar studie aan de Rockacademie liet voor wat het was om fulltime muziek te gaan maken. In het begin van haar carrière werkte ze nog in de horeca om haar huishoudboekje op orde te brengen, maar dat lijkt alweer lang geleden. Met een Zilveren Harp in haar tas toert ze alweer een paar jaar langs de theaters, festivals en de grote podia van Nederland. Haar debuut Away From Here (2005) en het tweede album Closer To The Heart (2007) waren een groot succes. Veel mensen keken dan ook met smacht uit naar het nieuwe album, maar uitgerekend Stevie Ann leek de enige te zijn die niet zo veel haast had met het uitbrengen van nieuw materiaal. ‘Na het succes van de eerste twee cd’s verwachtten veel mensen een nieuwe plaat, maar ik was nog niet zo ver om, pak ’m beet na twee jaar, alweer met een nieuwe cd te komen. Niet alleen de fans, maar bijvoorbeeld ook het management vroegen op een gegeven moment hoeveel liedjes ik klaar had liggen. Ik kreeg het er benauwd van. Maar ik was er gewoon nog niet honderd procent klaar voor.’

Zoekende Stevie Ann had tijd nodig om te schrijven en was vooral zoekende hoe Light Up moest klinken. ‘Het was toch allemaal snel gegaan met de eerste twee cd’s. Ik ben pas 23 en ben nu al aan mijn derde plaat toe. Kan het wat langzamer, dacht ik. De release van deze cd heeft dus wat langer geduurd dan anderen verwacht hadden, of gewild hadden. Ik had een beetje de insteek: als ik de liedjes heb, dan hoor je het wel. Wat ook meespeelde, was dat ik net van platenmaatschappij was veranderd. Ik was nog vol in onderhandelingen. Dat is ook zo’n nieuw ding dat op je weg komt, maar wel te gek natuurlijk. Toen ik zestien was en thuis kwam van school kon ik niet wachten om een liedje te schrijven. Ik pakte als eerste mijn gitaar. Het merkwaardige was dat ik dat gevoel even helemaal niet meer had. Ik merkte gewoon dat ik er even geen zin in had. Zeker niet om al aan een plaat te denken. Ik was

STEVIE ANN j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

dezevenHoofdzonden

Foto hp

‘Ik vind het lastig om naar mezelf te kijken’

er nog niet klaar voor om zo’n proces in te stappen. Er was geen drang om iets kwijt te willen. Tot op het moment dat ik een vriend sprak die tegen me zei dat ik weer piano moest spelen, want daar ben ik ooit mee begonnen. Dat heeft gewerkt, want op een of andere manier nam het de druk wat weg. En toen ik met die vriend sprak, kwam ook het besef naar boven dat ik de tijd kon en moest nemen om te schrijven.’

schreef ze thuis nog meer liedjes en ging in oktober voor twee maanden terug naar Amerika om het album op te nemen. ‘We begonnen meestal ’s middags rond een uur of een. Dat was wel relaxed. Niet dat ik elke dag al vroeg mijn bed uit moest. We gingen door tot de avond. Meestal at ik met hen mee, dat gaf mij een heel huiselijke sfeer. Op steenworp afstand van de studio had ik een kamer gehuurd. Alles was voor mij op loopafstand en dat schijnt redelijk uniek te zijn in L.A.’ ‘Het was fijn dat je na een opnamedag ook niet naar huis hoefde. Je bent de hele tijd, dag in dag uit, met die plaat bezig. Als je normaal gesproken thuiskomt, zijn er nog duizenden andere dingen te doen. Maar de focus was om twee maanden lang aan die plaat te werken. Het was de planning om de eerste twee weken aan de liedjes te sleutelen. Niet dat wanneer de band er later bij zou komen we nog het intro wat langer of korter zouden doen.’ ‘De band hadden we voor zes dagen. Er was één dag dat het wat minder vlot ging, maar verder ging het eigenlijk heel goed. Bijna alle eerste takes waren goede. Froom had bij elk liedje direct een idee hoe het moest klinken. Dus dat liedje moest bijvoorbeeld een Dustin Springfield-achtig gospelliedje worden. En het volgende moest een beetje meer dat of dat hebben. Zo’n werkwijze en inzicht geeft heel veel rust. Ik kon me dus snel vinden in zijn ideeën. Er was weinig getouwtrek over en weer. Ook omdat hij open stond voor mijn ideeën. Het was niet alleen maar zijn wil, maar de meeste dingen waarmee hij kwam, zag ik wel meteen zitten.’

Mitchell Froom De song Light Up van het gelijknamige album bleek het keerpunt. Achter de piano kwam dat lied binnen een mum van tijd uit haar vingers. Het traject voor een nieuw album was daarmee ingezet. In een vroeg stadium wist ze al welke producer haar album moest inkleuren: Mitchell Froom, die internationale roem vergaarde met producties van onder andere Crowded House, Sheryl Crow en Randy Newman, was de man die de klus moest klaren. ‘Ik kende hem niet persoonlijk, maar kende wel veel bands die hij geproduceerd had. En ik was daar erg van gecharmeerd. Hij heeft met verschillende bands en artiesten gewerkt, maar zijn sound vond ik altijd mooi klinken. Ik vond dat mijn album in ieder geval geen overgeproduceerde plaat moest worden met veel galm. Geen toeters en bellen, maar wel organisch en mooi aangekleed. We hebben toen contact gezocht met zijn management en hij reageerde heel snel. Op MySpace heeft hij naar een paar liedjes geluisterd en hij vond dat heel tof. Ik vond het al een compliment dat hij zo snel reageerde. Ik was zoekende welke kant het op moest en als dan zo iemand je bij de hand pakt, dan is dat echt te gek. Ik zou het al fantastisch vinden als ik ooit met hem in een studio zou komen te zitten. En nu is het al raak bij mijn derde plaat. Er zijn de afgelopen jaren genoeg Nederlandse bands of artiesten geweest die in Amerika een plaat hebben opgenomen. Of dat een trend is? Ik weet het niet. Ik was ook wel in gesprek met een paar mensen in Nederland. En ook met mensen in Engeland overigens. Maar het liep nou eenmaal zo. Ik denk dat Nederlandse muzikanten ook wel van die sound houden die ze daar in Amerika creëren. Zoiets lukt in Nederland niet altijd.’

Studio Vorig jaar zomer pakte ze het vliegtuig naar Santa Monica om daar in een week tijd de eerste songs met Froom door te nemen. Daarna

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

Creëren Had Stevie Ann naar aanloop van deze plaat een drive nodig om weer zin te krijgen in het schrijven, nu is ze in haar hoofd al bezig met de vierde plaat. ‘Ja, dat is wel grappig. Dit opnameproces heeft blijkbaar bij mezelf iets in gang gezet. Ik ben bijna dagelijks met ideeën voor liedjes bezig en dat terwijl ik ook weer aan het spelen ben. Dat is voor mij wel vreemd, want normaal houd ik dat soort dingen gescheiden. Als ik speel, schrijf ik nauwelijks en andersom. Nu wil ik iets creëren.’ ‘Ik weet nog niet hoe die vierde plaat gaat klinken. Hoewel ik momenteel wel veel naar oude soul luister. Misschien dat dat er wel een beetje in gaat zitten. Maar eigenlijk heeft Light Up ook wel een soul karakter. Ik kijk eigenlijk altijd vooruit. Ik luister bijna nooit naar de platen die ik gemaakt heb. Mensen vragen bijvoorbeeld vaak naar het verschil tussen deze cd en de eerste twee, maar ik ben daar met mijn hoofd al lang niet meer bij. Ik ben er trots op en sommige liedjes speel ik ook nog live. Die liedjes zitten nog in mijn systeem, maar ik luister er simpelweg niet meer naar. Of het moet af en toe een live-opname zijn, maar dan luister je toch heel anders.’ ‘Ik vind het sowieso lastig om naar mezelf te kijken. Maar als ik bijvoorbeeld op televisie ben geweest, moet ik toch één keer kijken hoe het er uit zag. Zoals bij het programma De Wereld Draait Door. Dan wil ik toch kijken wat er de volgende keer beter kan. De Wereld Draait Door is een goed programma om op te treden. Ik denk dat veel bandjes daar willen spelen. De impact merk je meteen. Het is jammer dat je maar een minuutje mag spelen. Ik had een couplet en een refrein en dat duurde precies een minuut en tien seconden. Precies de tijd die er voor staat. Natuurlijk speel ik liever mijn liedjes helemaal af, maar daar zijn weer andere programma’s voor.’ www. stevieann.com

Luiheid

Lust

Gierigheid

Jaloezie

Gulzigheid

Woede

IJdelheid

‘Allesbehalve. Ik vind het natuurlijk wel eens lekker om wat op de bank te hangen en een beetje te zappen, maar het komt daar nooit van omdat ik eigenlijk geen tijd heb om lui te zijn. Buiten de band en mijn eigen studio om regel ik ook de zakelijke kant van het verhaal en één keer in de week geef ik les op een conservatorium. Ik werk hard. En weet je, luie muzikanten redden het ook niet. Althans, ik ken ze niet.’

‘Ik ben een monnik, haha. Wist je dat niet? Nee, ik houd van mooie vrouwen. Maar goed, dit is typisch zo’n muzikantending. Het is geen mythe, maar het wordt wel zwaar opgeblazen. Als je niet kieskeurig bent, dan is er na een concert vast wel iemand te vinden die geïnteresseerd is. En ik heb het zelf ook wel meegemaakt dat er na een optreden dames op je aflopen. Want op een of andere manier vinden ze het interessant dat je op een podium staat.’

‘Nee, dat past niet bij mij. Ik moet soms wel zakelijk denken, dus ik geef in dat opzicht liever geen cent te veel uit. Maar dat heeft niets met gierigheid te maken. Ik ben juist heel genereus. Wie veel geeft, krijgt ook veel terug.’

SVEN FIGEE Organist Sven Figee is de draaiende motor van de soul machine Sven Hammond Soul. Onlangs verscheen van de groep het debuutalbum The Marmalade Sessions. FRET sprak met Sven Figee aan de hand van de zeven hoofdzonden.

Tekst Arnold van Huet

‘Soms vraag ik mezelf wel eens af waarom iemand heel veel cd’s verkoopt met afgrijse lijke muziek. Maar momenteel heb ik daar geen last van. Het album The Marmalade Sessions verkoopt goed en we gaan te gekke concerten doen. Ik heb dus geen reden om jaloers te zijn. Toch vind ik één dingetje wel jammer: in het nummer Night Like This van Caro Emerald zit een sample die ik zelf ook op het oog had. Ik heb daar wel met mensen over gesproken om daar wat mee te doen, maar we hebben het dus te lang laten liggen.’

‘Ik houd van lekker eten. Ik ben er dol op, daarom ben ik ook te dik. Ik vind het heerlijk om naar een groothandel te gaan en allemaal lekkere spullen te kopen. Oesters bijvoorbeeld. Weet je wat ook lekker is? Wild zwijn. Een vriend van mij woont in Frankrijk, vlakbij een bos. Ik ga daar een keer in het jaar naar toe om zo’n beest te schieten. Het is mij overigens nog nooit gelukt, moet ik er bij zeggen. Drugs? Daar heb ik nooit veel mee gehad. Ik heb wel geëxperimenteerd, maar ik ben er gelukkig niet in blijven hangen. Er zijn genoeg mensen die door dat spul kapot zijn gegaan. Ik heb ooit een ongelooflijk talentvolle drummer gekend. Jaren later kwam ik hem als bedelaar tegen in de metro. Hij vroeg of ik wat geld voor hem had. Het is triest dat het met die jongen zo is afgelopen. Maar dat kan drugs dus met je doen. Het vermoordt je passie.’

‘Ik ben heetgebakerd. Zeker in het verkeer als mensen te lang op de linkerbaan blijven rijden. Maar ik doe mijn best om rustig te blijven. Je kunt je opwinden, maar je bereikt er niets mee. Ik kan ook kwaad worden op het feit dat je hard doorwerkt om een deadline te halen en dat je vervolgens niets hoort nadat die deadline al weken verstreken is. Vooral in de reclamewereld is zoiets heel normaal. Maar opdrachten voor commercials doe ik niet meer. Ik heb het meegemaakt dat een artdirector in zo’n blitse auto kwam opdraven en zich dan inhoudelijk met de muziek ging bemoeien terwijl de beste man er geen ene moer van begreep. Hij zei toen: ‘Ja, ik heb een beetje ‘meer paars’ nodig.’ Echt waar. De producer die er bij zat veranderde niets aan het geluid, maar deed net alsof hij met een knopje flink in de weer was. Die artdirector zei toen overtuigd: ‘Ja, dat is precies wat ik bedoel’. Kijk, daar zit ik dus niet echt meer op te wachten. Prima als iemand mijn muziek wil gebruiken voor een commercial, maar ik ga niet meer met verschillende muzikanten meedingen om een opdracht binnen te halen.’

‘Alle muzikanten zijn ijdel. Ik ben overigens niet ijdel als het om mijn muziek gaat, daar ben ik juist bescheiden over. Maar ik vind het leuk om er goed uit te zien. Ik houd van mooie kleding en schoenen. Voordat ik de deur uitloop, kijk ik even in de spiegel om te zien of alles er nog een beetje fatsoenlijk uitziet. Als dat ijdelheid is, dan ben ik ijdel.’

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

Rauwe ongecontroleerde pokkeherrie is wat Miss Pussy maakt. Een stevige mix van rock, metal, stoner en punk met als onderscheidend middelpunt een ĳzersterke frontvrouw die de rest van de band alle hoeken van het podium laat zien. Miss Pussy is niet voor de poes. ‘We hebben al huilende programmeurs aan de telefoon gehad.’

Niet voor de poes

MISS PUSSY

‘DE BANDLEDEN KENNEN ELKAAR UIT DE MUZIKANTENSCENE IN EN RONDOM DEN HAAG’, vertelt zangeres Jolien Grunberg, gezeten in de zon op een Utrechts terras, waar ze deze middag samen met gitarist Bram Bol naar toe gekomen is. ‘We speelden voor het eerst samen op een bandavond in het Paard van Troje in Den Haag.’ De controversiële bandnaam ontstond dezelfde avond. ‘Aan het eind van de avond was er een soort jam met alle muzikanten op het podium. Een groep van ruim vijftien man en ik als zangeres. Toen begonnen we freestyle een paar dingen te spelen en riep ik een paar keer hard we like pussy. Daar ligt de basis van de band.’

Synergie

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

Improviseren Gitarist Bol komt meestal met de akkoorden. ‘Daarmee ontstaat de basis van een song’, zegt Grunberg. ‘Ik ga er daarna met de zang overheen. Schrijf de tekst en zanglijnen uit. Vaak groeit een song daarna uit tot een echt nummer. We improviseren vaak nog met nieuw materiaal bij een gig. Op het podium krijgt alles meer vorm.’ Volgens gitarist Bol zitten er geen grenzen aan hun muziek. ‘Het is heel fijn om een nummer in elkaar te zetten. Na verloop van tijd ontstaan er echte songs. Het blijft natuurlijk wel een brok rauwe energie, maar het zijn wel liedjes. Ik vind dat er te veel harde bands zijn waarvan het geluid te gepolijst is. Dat willen we voorkomen.’ Hun muziek is vooral harde rock, maar net niet hard genoeg om het

metal te noemen, denkt Bol. ‘Ik ben als jochie zwaar beïnvloed door Bleach van Nirvana. De muziek die we nu maken moet ook kick-ass zijn. Er zit daarnaast ook wat gefreakte punk in. En veel rockriffs. Maar het is ook melodisch.’

Tranen Een voorwaarde die de bandleden scheppen, is dat ze zelf ook compleet loos kunnen gaan als ze hun liedjes spelen. Grunberg: ‘We hebben al huilende programmeurs aan de telefoon gehad. Ze waren in tranen uitgebarsten na het horen van onze ep. Het is te hard en te ongecontroleerd, maar mensen moeten zich niet geïntimideerd voelen.’ De reacties van het publiek lopen ontzettend uiteen. ‘Je haat ons of je houdt van ons. Er zijn mensen die keihard mee gaan schreeuwen of heel gek gaan dansen. We zijn de ultieme band voor mensen die zich willen ontladen. Voor veel mensen is het vaak ook gewoon een kwestie van wennen. En als ze gewend zijn, is al het andere heel saai.’ Een extra aanvulling op het bandgeluid is het gebruik van baritongitarist Ingmar Spaaij. Bol: ‘Je hoort dat instrument ook op hele oude bluesplaten. Het geluid zit tussen bas en gitaar in. Voor mij was het

echt iets nieuws. Het zorgt voor een ontzettend superdik geluid en is van toegevoegde waarde voor de sound.’

Andere steden In Den Haag en omstreken valt altijd wel te spelen voor Miss Pussy, maar de band wil ook graag op andere plekken staan. Bol: ‘We zijn druk met shows bezig. We moeten de kans krijgen om in andere steden voet aan de grond te krijgen. De mooiste gig tot nu toe was bij het premièrefeest van de tv-serie True Blood in de stadsschouwburg.’ ‘We zijn serieus bezig met deze groep. Er is niks mooiers dan door je eigen muziek gelift te worden’, zegt Grunberg. ‘Dat wil je overbrengen op je publiek. Dus we willen heus wel bij de Wereld Draait Door spelen. Dan zullen we daar eens laten zien hoe je een tv-studio stuk kan spelen, trakteren we iedereen op een intens stukje oermuziek.’ De band moet voor een clubtour nog wel hard aan de slag. Grunberg: ‘Ik zal gezonder moeten leven, anders red ik een set van anderhalf uur niet. Daar is de zang te intens voor. Misschien kunnen we dan hier en daar wat rustpunten in de set bouwen. Aan de andere kant is het nog maar de vraag of het publiek zo lang Miss Pussy overleeft.’ www.myspace.com/misspussymusic

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

FOTO JENS VAN DER VELDE

‘De groep speelt nu nog net geen jaar samen en er is al een ontzettend goede synergie’, vult gitarist Bol aan. ‘Alles valt met deze samenstelling op z’n plek. We zetten precies het gevoel neer waar we voor gaan. Het is een soort rauwe onderhuidse energie die er uit moet. Miss Pussy blaast een partij onvervalste energie de zaal in.’ Miss Pussy is de band waar Bol al ruim vijftien jaar naar snakt. Bol: ‘Ik ben veel in studio’s bezig, geef les op het conservatorium in Amsterdam en ben actief met mij eigen studio B-Spot in Zoetermeer. De

rauwheid en ongecompliceerdheid van dit bandje is gewoon fantastisch. We hebben onze ep live opgenomen. Het is heel basic.’ De zang is bij Miss Pussy ontzettend belangrijk. Grunberg: ‘Ik krijg bij deze band echt alle vrijheid om te doen waar ik zin in heb. Dat is echt te gek. Ik boor op die manier steeds meer rauwe energie aan. Bij mijn andere band Furistic gaat dat ook vaak op die manier, maar bij Miss Pussy kan ik echt alles geven. Ook rare dingen.’

Baraná is een van de groepen die meedoet aan het initiatief Jazz On Stage dat meer jazz op poppodia wil. Baraná is ontsproten aan de brein van de Nederlands-Turkse zanger/multi-instrumentalist Behsat Üvez en Nederlandse blazer Steven Kamperman. Turkse traditionele muziek is hun bagage, genreoverschrĳdende geïmproviseerde muziek hun output.

Tekst Rosanne de Boer

DAT STEVEN KAMPERMAN EN BEHSAT ÜVEZ VEEL SAMEN IMPROVISEREN, hoor je meteen bij de aftrap van hun concert in Muziek 21. Zij staan daar vanavond met hun project Xenopolis, met een gastrol voor de bekende Turkse zangeres Ceylan Ertem. Acht jaar spelen de twee muzikanten inmiddels samen. Behsat werd in 2002 gevraagd de slotact van de Music Meeting te verzorgen. Met Steven Kamperman die hij kende van de Music World Sessions ging hij die uitdaging graag aan. ‘Het klikte meteen. Steven is een geestverwant. Op de Music Meeting 2002 mocht ik mijn droom verwezenlijken. Een grote eer.’ Tot die tijd speelde hij vooral traditionele Turkse muziek. ‘Ik was toe aan iets nieuws, wilde een nieuw verhaal begonnen. De timing was perfect.’

Behsat: ‘Woorden als ‘vernieuwend’ en ‘improvisatie’ passen bij Baraná. Elk project daagt ons opnieuw uit. In Xenopolis experimenteren we met elektronica en ik speel voor het eerst elektronische saz.’ Dit snaarinstrument wordt veel in Turkse muziek gebruikt.

Björk

‘Ik ben Nederland dankbaar’

Pink Floyd

Ruim denken Baraná is een Turkse term die een bijeenkomst van muzikanten en dichters aanduidt waarbij geïmproviseerd wordt. Een soort jamsessie. Baraná geeft muzikanten ruimte om ruim te denken, vindt Behsat. Steven vult aan: ‘Wat we doen, is niet puur jazz, pop of traditionele muziek. We willen de hokjes overstijgen.’

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

FOTO ALLARDWILLEMZE

Behsat trad van 1976 tot 1984 op met het Turkish State Ensemble en van 1971 tot 1989 was hij ook muzikaal leider van de folkloristische Turkse dansen muziekgroep Tüfem. Sinds 1989 werkt hij als muzikant en muziekleraar in Nederland. Later richtte hij de wereldmuziekafdeling van de Stedelijke Muziekschool in Groningen op. ‘Ik ben Nederland dankbaar omdat het mij stimuleerde verder te kijken dan de strakke regels van de traditionele muziek.’ Behsat wil meer zijn dan een ‘museumbewaker’. Hij zegt: ‘Ik had altijd al antennes voor moderne en popmuziek en luisterde bijvoorbeeld naar Pink Floyd, maar de Music Meeting reikte me de hand om echt buiten de kaders van de traditionele muziek te stappen. Na het Nijmeegse festival zeiden mensen dat we door moesten gaan. Dat deden we.’ Het eerste Baraná-album laat live-opnames van de Music Meeting horen. Intussen zijn er drie cd’s verschenen en ligt er werk klaar voor zeker nog drie albums. ‘Het plan is om elk jaar een project te presenteren. Sinds 2007 ontvangen we subsidie zodat we dat ook daadwerkelijk kunnen doen. Het is nu een serieuze zaak. Ik heb al muzieklessen overgedragen.’

BARANÁ

‘Welkom in de jungle van Istanbul, de stad vol mogelijkheden.’ Met deze woorden leidt Behsat het Utrechtse concert in. Een scherm laat foto’s van zangeres Ceylan zien die in Istanbul woont. Ze fotografeerde onder andere de zigeuners in de stad. Over hen schreef ze ook een lied dat vol melancholie zit, maar tegelijkertijd rauw en levenslustig klinkt. Drie jaar geleden hoorde Behsat Ceylans stem voor het eerst via Myspace en was meteen onder de indruk. ‘Ik dacht: als ik met haar gesproken heb, kan ik sterven. Om samen te musiceren, bezochten we Istanbul. We hadden al wat voorbereid. Maar na een brainstorm hebben we veel van dat materiaal weggedaan; Ceylan wilde meer vrijheid. Ze is gewend alles zelf te doen, haar eigen teksten te schrijven. Ik heb slechts woorden op papier gezet.’ Ceylan: ‘Ik zong tien jaar bij Anima, een groep die een Sony/BMGplatencontract binnensleepte. In mei kwam mijn eerste cd-solo uit. Baranás aanpak past bij die van mij: ik werk ook graag met een thema en wil met mijn muziek iets vertellen.’ Haar eigenzinnige, experimentele aanpak doet denken aan Björk. Ceylan: ‘Die vergelijking hoor ik vaak. Voor mij is Björk geen idool, maar ik luister wel naar haar. Björk is een IJslandse die haar roots niet weggooit en op haar eigen manier werkt. Dat doe ik ook.’

Baraná-festival Naast Xenopolis is Baraná bezig met het volgende project, Sarap, waarin teksten centraal staan van de Perzische dichter/wiskundige Omar Khayyám, die een gewaagd pleidooi voerde voor het genot van de wijn. Sarap dat ‘wijn’ betekent, gaat in september in première. De agenda van Baraná staat tot 2012 vol. Behsat: ‘Na Sarap volgt een tour met Koreaanse muzikanten en een project met het Haagse POW Ensemble. In 2012 vieren we ons tienjarig bestaan en pakken groots uit met een Baraná-festival.’ www.barana.nl j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

GEAR&GADGETS MIGHTY’S BOEM!

GUITARSYSTEMS JUNIOR TOOLS

ighty’ Mike Meijer, acteur, componist en (ex-) drummer van onder meer The Scene en Gruppo Sportivo, schreef Boem! Over Drummen, Drums En Drummers, een handzaam boekje dat leest als een stoomcursus drummen. Niet al te theoretisch, maar gewoon over wat dat is: tempo, dynamiek, een groove... Maar er staat ook een lijstje in met drummers die je kunt (moet!) beluisteren om het vak en het instrument beter te begrijpen en er is ruimschoots aandacht voor vellen, bekkens, stokken en drumkits. Alles is enthousiast en vlot geschreven, zonder technische passages eenvoudiger te maken dan ze zijn. Bij het lezen van Boem! is het alsof je met Meijer in de kroeg zit en over drummen praat. Niet toevallig, want zo heeft Meijer het boek willen schrijven, zo legt hij uit. ‘Waarom Boem! er is? Dat is een goede vraag. Het is een verzameling ideeën over drummen en mijn kijk op verschillende aspecten ervan. Ik had behalve songteksten nog nooit iets geschreven, ik had alleen een aantal titels van hoofdstukken. Toen ik even wat minder acteerwerk had, vond ik het tijd om er eens een echt boekje van te maken.’ Voor wie, dat maakt hem eigenlijk niet zoveel uit. Meijer (45) had geen duidelijk publiek voor ogen tijdens het schrijven. Mensen die niet drummen kunnen er misschien veel in vinden over het vak, drummers zullen het leuk vinden iets te lezen van de hand van een enthousiasteling. ‘Het grappige is dat er rondom het drumstel, het drummen en de drummer iets magisch hangt. Mensen willen er aan zitten, vragen je de oren van je hoofd over je kit, of willen er even achter zitten. Die magie heb ik willen vangen in een boek.’

et Nederlandse bedrijf Guitarsystems maakt effectpedalen in drie verschillende lijnen: Junior Tools, Standard Tools en Custom Shop. De aangenaam compacte Junior Tools zijn het eenvoudigst en voor net iets minder dan 200 euro ook het laagst geprijsd. Karakteristiek voor alle pedalen van Guitarsystems is de grote schakelaar, die The Paul Switch heet en is ontwikkeld door Paul Lenders. Hij bestaat uit een lichtmetalen buitenring die op het chassis is bevestigd, met daarbinnen een hard rubberen geleidingsring. De FuzzTool Junior is afgeleid van de Dallas Arbiter Fuzz Face en is net als dat legendarische pedaal opgebouwd rond twee transistors, een silicium en een germanium transistor. Naast twee regelaars voor volume en fuzz heeft hij een derde draaiknop met de naam T.M.F. (Treble/Mid/Full), waarmee je de bas kunt wegdraaien. De FuzzTool brengt een romige fuzz voort als je de gain en de T.M.F. ver openzet, met veel laag in het signaal. Het effect laat goed de nuances horen

KORT NIEUWS

tussen verschillende elementen en gaat van loodzware riffs tot frisse chunchy ritmepartijen. De TrebleTool Junior is gebaseerd op de klassieke Dallas Rangemaster, die o.a. door Eric Clapton werd gebruikt in zijn Bluesbreakersperiode. Dit was een kastje met slechts een aan/uitschakelaar en een boostregelaar. De TrebleTool Junior heeft daarnaast nog twee regelaars: tone en T.M.F.. Trebleboosters kwamen in de jaren ’60 op de markt om een goede leadtoon uit een warm klinkende versterker zonder mastervolumeregelaar te halen. De FuzzTool en TrebleTool halen klassieke effecten naar deze tijd: met een paar eenvoudige toevoegingen zijn ze breder inzetbaar en geschikt om in een moderne set-up te functioneren, zonder aan geluidskwaliteit in te leveren. Daarnaast zijn ze erg solide en met de hand gebouwd in Nederland, en zeer redelijk geprijsd.

tekst Pieter Sabel

tekst Steven Faber

iPAD APPS MUZIEK-APPS VOOR IPAD

pple’s iPad is in het land. Weliswaar officieel pas in juli, maar in enkele landen om ons heen is hij al even verkrijgbaar. De iPad is een tabletcomputer, die je volledig met je vingers bedient. Het uiterlijk lijkt sterk op de Apple iPod Touch en iPhone, en het innerlijk ook: de machine draait op een variant van het iPhone OS. De iPad is uitgerust met een krachtige 1GHz Apple A4 processor en dat maakt hem zeer vlot in de omgang. Scrollen door de applicaties gaat supersnel, evenals zoomen in de browser. De iPad heeft een achterzijde van aluminium en een voorzijde van glas. Aan de zijkanten zitten volumeknoppen, de aan/uitschakelaar en een orientation lock. De sensors in het

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

apparaat laten het scherm automatisch draaien, tenzij je deze lock aanzet. Het scherm heeft een diameter van 9,7” en een resolutie van 1024x768 pixels. Daaromheen zit een dikke zwarte rand om het apparaat mee vast te houden. De buitenmaten zijn bescheiden: ruwweg 19 bij 24 cm, 13mm dik, bij een gewicht van een kleine 700 gram. Standaard wordt de iPad geleverd met een aantal applicaties zoals mail, internet browser,

agenda, Youtube, etc. Maar de grootste troef is de appstore, waar je ontelbare applicaties kunt vinden, gratis of voor bescheiden prijzen. Inmiddels schieten de muziekprogramma’s als paddestoelen uit de grond. De multi-touch bediening, het heldere kleurenscherm van 10 inch en de goede draagbaarheid maken het een ideale control surface, mobiele sequencer, piano, drumcomputer en nog veel meer. De iPad beschikt ook over een microfoon, hoofdtelefoonaansluiting en een ingebouwde speaker. Bovendien is er een camerakit voor, die het mogelijk maakt bepaalde usb-audiointerfaces te gebruiken. Er zit dus nog flink wat leuks aan te komen op muziekgebied. Zo zijn er al Mackie Control-compatible control surfaces en komt Korg met de iElectribe, een softwareversie van de compacte drumcomputer/sequencer van het merk. Wordt vervolgd! tekst Stefan Robbers

e allereerste Octapad stamt uit 1985 en was feitelijk niet meer dan een plank met acht slagvlakken en een midi-uitgang. In 1998 introduceerde Roland de tot nu toe laatste Octapad, de SPD-20. Op zijn opvolger zijn de acht slagvlakken inmiddels dikke plakken rubber geworden. De SPD-30 is in twee delen opgesplitst: het linkerdeel bevat de slagvlakken en op het rechterdeel zitten alle bedieningselementen en een overzichtelijk lcd-scherm. Aan de achterkant zit een hele batterij aan in- en uitgangen, waaronder twee usb-poorten. Met de ene sluit je de SPD-30 op de computer aan, de tweede gebruik

rode LED licht op wanneer de muis op een usbpoort wordt aangesloten. De Compact Mouse is veel slanker dan het pedaal en het muiswieltje zit op de plek van de uitgang. Een hele leuke gadget! www.rolandce.com Aristides komt met een basversie van de 010 kunststof gitaar: de 050, een vijfsnarige basgitaar die

www.guitar-systems.com

ROLAND SPD-30 OCTAPAD

www.mikemeijer.nl

De Boss Compact Mouse is ongetwijfeld de coolste computermuis die je als gitarist kunt hebben, gemodelleerd naar het bekende DS-1 distortionpedaal. De tone- en distortionregelaar fungeren als linker- en rechtermuisknop en de

je voor een memorystick. Zo kun je allerlei instellingen opslaan, als back-up of als uitbreiding van het interne geheugen. De Octapad heeft 620 ingebouwde klanken - netjes onderverdeeld in overzichtelijke categorieën zoals snaredrums, bassdrums, melodische instrumenten en effecten - die je kunt bewerken met een aantal instrumentenparameters en een uitgebreide reeks effecten. De SPD-30 heeft plaats voor vijftig drumkits, maar op een usb-stick kun je er nog veel meer kwijt. Het geheel wordt verder in een nieuw jasje

gestoken dankzij de toevoeging van een phrase loopfunctie. De ingebouwde klanken zijn sterk, met lekker helder hoog en overtuigend laag. Naast de gebruikelijke drum- en percussieklanken zit er ook een zeer ruime hoeveelheid melodische klanken en synthesizersounds in het apparaat - ideaal voor het gebruik in phrase loops! Door de toevoeging van deze phrase loops is de SPD-30 niet te vergelijken met andere percussiepads en is het eigenlijk een compleet nieuw instrument. www.rolandce.com tekst Dennis Boxem

werd ontwikkeld met bassist Michel van Schie. Hij is uit hetzelfde materiaal gegoten, het in Nederland ontwikkelde Arium, en voor een maximale sustain zijn de body en hals uit één stuk gemaakt. De toets is van palissander en twee Seymour Duncan Basslines Quarter Pounders zorgen samen met een tweebands actieve toonregeling voor de versterking. www.aristidesinstruments.com EMpTy 250 van het Nederlandse Empty Room Systems is een software-reïncarnatie van de legendarische EMT 250 uit 1976, de eerste digitale galm ter wereld. EMpTy 250 is een vst-galmplug-in voor

Windows die deze machine, waarvan er slechts 250 werden gemaakt en die $ 20.000 kostte, benadert. De EMpTy 250 produceert een diepe, warme galm en heeft een eenvoudige bediening. www.emptyroomsystems.com j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

GEAR&GADGETS KORT NIEUWS

FOTO ROB BAKKER

LP (Latin Percussion) ontwikkelde enkele bijzondere shakers. De opvallendste is de Cyclone: een hardkunststoffen oranje bal, gevuld met metalen knikkers. De Wah Shaker is een kunststof buis met een flinke lading kunststof knikkers en twee zachte doppen. De blauwe Vari-tone is gevuld met kleine korreltjes en geeft een subtiele klank. LP maakt daarnaast schudeieren en minimaracas die licht geven in het donker. Dat ziet er niet alleen leuk uit, maar

je ziet ze ook altijd direct liggen, zelfs op het donkerste podium. www.lpmusic.com Met MyMix kan iedereen in een bandsetting overal een persoonlijke monitormix maken, zonder tussenkomst van technici. Ieder kan

DE SPULLEN VAN SPIKE Op het nieuwe album This Is Who We Are heeft het Haagse Di-Rect de radiovriendelĳke popsongs ingeruild voor een stoerder, volwassen geluid. Aan de basis hiervan staat Spike van Zoest: punky pakkendrager, jaren ’60-fanaat en natuurlĳk gitarist. Tekst Michiel Roelse

ive bespeelt Spike een Peer Dellen Custom gitaar, die hij tien jaar geleden heeft laten maken. ‘Hij heeft een hele fijne hals, scheurt lekker en er zit een Kinman Tele-element op. Dat is mijn betrouwbare werkplank. Mijn reservegitaar is een Gibson ES-335.’ Voor het album heeft Spike veel gebruik gemaakt van een onbestemd Ibanez-model, dat helemaal is gemodificeerd. ‘Ik heb er een Bigsby opgezet en elementen uit de jaren ’60. Hij is niet te stemmen, maar klinkt waanzinnig. Hier en daar hoor je ook nog een Rickenbacker.’ We zien eveneens een door gitaarbouwer Rubens gemaakte imitatie van een Vox Phantom. ‘De originele Phantoms zijn onbespeelbaar, maar deze is prima. De humbuckers zijn van Framus en komen van Marktplaats en er zit een te gek element op van zo’n goedkope Gibson Melody Maker reissue.’ Er staan in de studio ook de nodige versterkers. Heeft hij die allemaal gebruikt? ‘Man, ik kan uren bezig zijn met sounds maken. In de opnameruimte hadden we vier speaker-

kasten staan met twee microfoons ervoor en in de controleruimte had ik een stuk of tien tops: Bogner, London City, VHT, Divided By Thirteen, 3 Monkeys, Orange, een Vox AC50 uit 1965, een Fender Bassman uit de jaren ’60, een Burriss Royal Bluesman... Elke top konden we doorprikken naar vier speakerkasten en dan had ik ook nog een stuk of zestien gitaren! Uiteindelijk heb ik die Burriss Bluesman veel gebruikt, in combinatie met de Koch 2x12 van gitarist Paul Jan Bakker, die live met ons meespeelt. Ik heb ook veel ingespeeld met de 3 Monkeys en mijn Orange.’ Spike speelt live op een Bogner, maar is hij niet meer een type voor een Vox of Orange? ‘Ja, bij Vox denk ik altijd aan Brits, sixties en rammen maar! Dat doe ik in mijn andere bandje, The Deaf. Daarbij zet ik mijn Vox gewoon vol open. Voor Di-Rect mag het iets minder rauw en daarom gebruik ik die Bogner Ecstacy top en kast. Dat is een veelzijdige versterker, goed voor het oude en het nieuwe repertoire.’

individueel volume, panorama, toonregeling en effecten instellen en MyMix heeft tevens een ingebouwde multitrackrecorder, die tot zestien kanalen plus een stereomix kan opnemen op een sd-/sdhac-card. Acht individuele myMix units kunnen tot een groot, individueel monitormix- en opnamesysteem worden uitgebouwd. www.mymixaudio.nl Sokokinetic brengt een digitale samplecollectie van scratches, breaks en andere (stem)samples op de markt onder de noemer Turntablism, plus twee col-

lecties sound-fx: Q’s Designed Sound 1 & 2. Deze en andere producten van het Amsterdamse bedrijf zijn alleen als download van de website verkrijgbaar. De geluiden zijn zeer overtuigend en je krijgt bovendien heel veel waar voor je geld. www.sonokinetic.com j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

GEAR&GADGETS

PROFESSIONAL TRAINING STARTS HERE

SCH AANVR I J F J E N ANG IN OKT U 2010!

> > > > >

international network of colleges extensive practical studio facilities get your degree in only 2 YEARS! over 50 colleges worldwide industry recognition

interface0610_SAE_halfpage.indd 1

Nobody Beats The Drum heeft een album en enkele ep’s uitgebracht, maar is toch vooral bekend als liveband. Dj-producer Sjam Sjamsoedin vertelt ons alles over de nieuwe liveset-up.

ction odu ring r P e io Aud Engine duction o io r d P u ction o A tudi ic Produ ng S e i Hom nic Mus ngineer tro und E c e l E So du Live ae.e

NOBODY BEATS THE DRUM

w. s

FOTO FRED VAN DIEM

AUDIO EDUCATION TAKEN SERIOUSLY

DE LIVESET VAN…

Tekst Ruud Lekx

BEL VOOR EEN GRATIS BROCHURE Amsterdam +31 (0)20-6228790 Rotterdam +31 (0)10-4117951 Brussel +32 (0)2-6479220

09-06-10 10:02

obody Beats The Drum bestaat naast Sjamsoedin uit toetsenist Jori Collignon en videokunstenaar Rogier van der Zwaag. In een groot antikraakpand in Amsterdam-West, dat dient als oefenruimte en opnamestudio, staat de liveset-up van de band opgesteld. Het staat er verder vol fraaie (vintage) apparatuur, waaronder een Roland Jupiter-6 synthesizer. ‘Niet alle spullen zijn van ons. Het laatste album van C-Mon & Kypski, Jori’s andere band, is hier ook opgenomen. De Jupiter-6 hebben we vroeger wel op het podium gebruikt, maar dat was een enorm gesleep en bovendien was onze vorige set-up na twee jaar gewoon kapotgetourd. Nieuwe spullen kun je gewoon opnieuw kopen - als een Kaoss Pad het niet meer doet, dan laat je daar geen traan om - maar die

Jupiter blijft nu lekker in de studio. De nieuwe set-up moest vooral degelijk zijn en liefst ook lekker compact.’ NBTD maakte een opvallende stap terug naar de hardware. ‘We zijn met heel weinig begonnen. De meeste samples kwamen uit een Akai MPC2000, maar dan heb je slechts 32MB samplegeheugen. We zijn toen overgeschakeld op een set met twee laptops waarop Ableton Live en Serato draaiden. Dat werkte goed, maar ik wilde toch liever terug naar de hardware. Dat is betrouwbaarder en we waren niet helemaal tevreden over de timing van Live. Uiteindelijk kwamen we uit op een Akai MPC1000, die ik helemaal met de hand bespeel via de pads. Voor de langere muziekstukken en bewerkingen die de MPC niet

aankan hebben we een MacBook Pro waarop Ableton Live draait. Dat is tevens de main sequencer, waar alle loops en structuren in staan.’ De beats van Sjamsoedin komen niet alleen uit de MPC1000. De band gebruikt ook een Elektron Machinedrum, die via midisync meeloopt, en een Akai MFC24 filter. Een MFB Synth2 completeert het geheel. Aan de andere kant van de centraal opgestelde Korg Zero 8 digitale mixer, een andere nieuwe aanwinst, staat de set-up van Jori Collignon. Deze bestaat uit de genoemde laptop met Live, een Nord Rack 2 en een Korg Kaoss Pad voor de effecten. Sjamsoedin: ‘We vinden het wel prettig om af en toe te wisselen van set-up. Dat houdt je fris.’

ORANGE MAAKT COMPUTER

e beroemde Britse gitaarversterkerfabrikant Orange komt met een opvallend apparaat: de OPC. Zelf beschrijven ze het als een ‘all-inone computer, versterker en luidspreker’. Het apparaat ziet eruit als een Orange combo en heeft een (hifi) luidspreker aan boord. Om in stereo te kunnen afluisteren, kan een tweede luidsprekerkast aangesloten worden. Je kunt direct een gitaar inprikken en opnemen via de standaard jackingangen, maar er zijn ook aansluitingen voor keyboards, microfoons, mp3/ cd-spelers, iPod, etc. De computer is verder uitgerust met 4GB ram, 500GB harddisk, Intel processor, Windows 7, acht usb-aansluitingen, wifi en een GeForce 9300 grafische

kaart (een ATI 5670/512MB kaart voor betere grafische prestaties is optioneel). De OPC wordt geleverd met opname- en gitaarmodelingsoftware, waarmee oudere en actuele Orange versterkers en speakerkasten kunnen worden gesimuleerd. OMEC Personal Computers valt onder de Orange Music Electronic Company. Deze tak is speciaal opgezet voor de ontwikkeling van de OPC, die enkele jaren in beslag heeft genomen. Samen met de expertise van Orange Amplifiers heeft dit volgens het bedrijf geleid tot een product dat het beste van beide werelden verenigt. www.electricinstruments.nl www.orangeamps.com j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

CDrecensies SINGER-SONGWRITER

ARTHUR ADAM AWAKE JAMMM

Dit keer zal ik gehoord w o r d e n , moet Arthur Adam gedacht hebben. Strijkers, drums, piano, jazzy koortjes en gitaren: alles wordt uit de kast getrokken om Nederland wakker te schudden voor het derde album van dit lid van het Amsterdam Songwriters Guild. Eigenlijk heeft Adam die versiering helemaal niet nodig. Wat een stem heeft die man! Adam kan oprecht vergeleken worden met Jeff Buckley. Schijnbaar moeiteloos zingt hij zijn melancholische popsongs tot grote hoogten. Niet alle tracks op het album hebben hitpotentie, maar de eerste single van het album, Dividing A Spider, is een perfecte keuze. Het is een fijn liedje, waarin de versiering precies op de juiste plekken is aangebracht en als een jas rond de woorden van Arthur Adam valt. Mooi. Elly Bond PROGRESSIVE ROCK

AT WAR WITH SELF A FAMILIAR PATH SLUGGOS GOON MUSIC

At War With Self is een virtuoos muziekproject van de Amerikaanse gitarist/multi-instrumentalist Glenn Snelwar waar sinds het album Acts Of God (2007) ook de Nederlandse drummer Manfred Dikkers onderdeel van uitmaakt. Het nieuwe, derde album, A Familiar Path, staat vol met technisch hoogstaande progressieve metal. Dat Dikkers zijn drumpartijen in zijn eigen studio heeft opgenomen, afzonderlijk van de rest van de band, heeft geen negatieve invloed gehad op de merendeels instrumentale nummers. Het virtuoze geweld levert de nodige emotie en afwisseling op (akoestisch gitaarspel, heavy riffs, fusionsolo’s). Zowel in de instrumentale nummers (Reflections, Deseased State) als in het vocaal ondersteunde werk

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

(A Familiar Path) zit er bovendien een mooie harmonie in de muziek. At War With Self boeit met deze cd wederom én wordt met elke release beter. John Buis DANCE

BOEMKLATSCH SPONTANEOUS COMBUSTION JAMMM

De gimmick van de hoes van deze (in eerste instantie als limited edition uitgebrachte) dubbel-cd is te leuk om hier te verklappen, maar verder geheel in overeenstemming met de titel van het album, die zoveel wil zeggen als spontane zelfontbranding. Producers en dj’s Mike Mago en $jammie The Money, DJ Illvester, MC Atactic en VJ-duo Ramkraak vormen samen dit feestcollectief dat vanuit Utrecht en Amsterdam vorm heeft gekregen en van daaruit verder het land in en over de grenzen is getrokken. Hun feesten worden nog eens dik overgedaan op deze release, die bol staat van vette electro en hiphop, waanzinnige studioen dj-trucs, raak gekozen samples en spannende geluidsexperimenten. En dat alles zonder de dansbaarheid uit het oog te verliezen, wat bij alle geknutsel makkelijk had gekund. Veelbelovende nieuwe lichting gangmakers!

POP/ROCK

ALL MISSING PIECES VIRTUE. MINE. HONOUR CMM

De muzikale broertjes Camiel en Wrister Meiresonne, beter bekend als All Missing Pieces, hebben de laatste drie jaar hard gewerkt en veel opgetreden om hun naamsbekendheid te vergroten. Eindelijk is er dan het debuutalbum getiteld: Virtue. Mine. Honour en volgens het bijgeleverde persbericht is het een album met internationale allure geworden. Eerlijk gezegd heb ik daar nogal wat twijfels over, want wat maakt deze band dan zogenaamd zo uniek? De broertjes maken best aardige muziek, maar de voorspelbaarheid is groot en ontbeert een verfrissende originaliteit. Het album opent meteen met de beste song, het opzwepende, swingende poprockliedje Kaleidoscope Eyes, dat aangenaam in het gehoor ligt en naar meer smaakt. Maar daarna vervalt AMP steeds weer in dezelfde, nogal langdradige rock-’n-roll-achtige nummers, met weinig solo’s en veel op elkaar lijkende melodieën, zoals Faces of het ska-achtige Marco Polo. De eerste single Infinity, die inmiddels veelvuldig op 3FM en KinkFM te horen is, is wel weer aardig. Maar waarom maakt de band zoveel gebruik van simplistische lalala-koortjes, zoals in het vrij saaie To Wander? Misschien dat de band live beter uit de verf komt, want dit debuut is mij te matig. Martien Koolen

gen prachtig onder woorden te brengen. Met zijn kenmerkende vertellende zang (Tuine Van Die Kompanjie) werkt hij zich in een rustig tempo door het materiaal. Een beetje folk, een beetje blues, Afrikaanse gospelzang (in Gelukkig); mede door de vakkundige begeleiding klinkt het album aangenaam afwisselend. Vanwege de melancholische muzikale begeleiding kun je weliswaar moeilijk vrolijk worden van het album, maar de prachtige wijze waarop de nummers worden uitgevoerd, maken het beluisteren van Kloofstraat wel zeer genietbaar.

woordspelerig getitelde mini-cd One Size Hits All uitgebracht. Het titelnummer dat de 22 minuten opent, is meteen een lekkere binnenkomer met authentiek klinkende hardrockriffs in punky Motörhead-leder. Helaas is het ook het beste nummer dat Bulldozer Breed op deze release laat horen. Andere nummers kennen weliswaar een aantal aardige stukken (zoals Sin No. 7 en The Fix Is In), maar weten niet volledig te overtuigen. Sledgehammer Shuffle is een voorzichtige uitzondering, die hardrockriffs mixt met een drive die iets countryachtigs heeft.

STEF BOS KLOOFSTRAAT

John Buis

Daan de Mooy

COAST TO COAST

HARDROCK/METAL

HEAVY METAL

Het Nederlands voetbalelftal moet zich in Zuid-Afrika nog bewijzen, zo niet Stef Bos. Al sinds jaar en dag verblijft hij daar en laat hij zich inspireren door het land. Het resultaat is een Bos die op Kloofstraat in een mengeling van Nederlands en Afrikaans zingt. De teksten zijn een boodschap en een ‘prentenboek’ tegelijk; Bos weet zijn bespiegelin-

BULLDOZER BREED ONE SIZE HITS ALL

BURN UNIVERSAL JUSTICE

EIGEN BEHEER

Het uit het NoordBrabantse Bakel afkomstige drietal Bulldozer Breed is geen onbekende in de nationale metalwereld. Zo won de band in 2007 de finale van de metalbandcompetitie Metal Bash en verscheen het jaar erop de eerste cd. Begin 2010 werd de

Burn is enkele jaren bezig en bracht onder meer een paar cd-singles uit. Ze hebben een jaar gewerkt aan nieuw materiaal en begin 2010 is de mini-cd Universal Justice verschenen. De Utrechters leggen zich toe op traditioneel klinkende, melodieuze heavy metal die

Arjan van Sorge NEDERLANDSTALIG/ SINGER-SONGWRITER

herinnert aan de jaren tachtig, de hoogtijdagen van het genre. Namen als Judas Priest, Queensrÿche, Accept en Leatherwolf komen bovendrijven in Hope/Faith/Anger, Digital Bitch, The Palisade en The Worst Of Times. De vijf muzikanten hebben hiermee een aantal lekker klinkende nummers opgenomen, die zich kenmerken door pakkende riffs, herkenbare refreinen en geweldig soleerwerk. Zanger Bjørn Ciggaar zal voor gemengde reacties zorgen, want hij is misschien niet de allerbeste zanger in de Nederlandse heavy metal-scene. Dat neemt niet weg dat Burn met Universal Justice een verrassende plaat heeft gemaakt.

(wat dat dan ook mag inhouden), een eigen Wii-game, en – ach ga zo maar even door. Voor de zomer van 2010 heeft hij nu met vooruitziende blik een dubbel-cd gecompileerd, één cd voor op het strand en één voor in de club. Voor degenen die het toch al allemaal niet zo goed meer weten bedankt Armin in het cd-boekje wat kledingmerken, zodat je als consumens daar ook al niet meer over na hoeft te denken. Muzikaal gezien is er niet veel nieuws tussen de 29 tracks: trance met een techno- en electrorandje, wat etnisch gefluister en computerprogramma’s die lekker rondjes draaien. Arjan Van Sorge

Daan de Mooy JAZZ DANCE

ARMIN VAN BUUREN A STATE OF TRANCE ARMADA MUSIC

En verder en weer voort gaat het met het almaar uitdijende universum van Armin van Buuren: onlangs nog voor de tweede opeenvolgende keer gekroond tot beste dj van de wereld

FRANZ VON CHOSSY PENDULUM ETCETERA RECORDS

De laatste jaren is jazz in Nederland steeds toegankelijker geworden en de presentatie ervan losser. We komen naar je toe! Niets van dat alles bij de Duitse Nederlander Franz von Chossy. Ondanks zijn jonge leeftijd (hij is

CD kort ELECTRO

BASSERK SOME TUNES III BASSERK RECORDS

Compilatie nummer vier is inmiddels (een maand later) ook al weer uit, dus snel nog even de voorganger onder de loep nemen! Het platenlabel annex boekingskantoor maar ook organisator van feesten Basserk uit Amsterdam geeft een mooi overzicht van een internationaal gezelschap met electro stoeiende knutselaars. Hier wat poppyer, daar wat meer disco, maar altijd aanstekelijk, fris en enigszins verknipt. Arjan Van Sorge PUNK

BATES MOTEL TIRED EYES BETWEEN BLOOD RED THIGHS EIGEN BEHEER

POP

STEVIE ANN LIGHT UP UNIVERSAL MUSIC INTERNATIONAL

Na een periode van afwezigheid is ze terug, de getalenteerde Limburgse singer-songwriter Stevie Ann. Light Up is alweer haar derde album, dit keer onder het label van Universal. Voor de opnames reisde Stevie af naar Los Angeles waar zij samenwerkte met de Amerikaanse producer Mitchell Froom, die eerder in de studio zat met Crowded House, Randy Newman en Sheryl Crow. Niet de minste namen. De Amerikaanse hand is onder andere terug te horen in de strakke poppy sound van de eerste single You Done Me Wrong en herkenbare countryarrangementen in onder andere Carry Me Home. De muzikale begeleiding op de tracks is netjes om de centrale zoete vocalen van Stevie Ann heen gebouwd. Haar stem is zo sterk en karakteristiek dat zij niet op commercie in heeft hoeven leveren. Over het geheel genomen is Light Up een rustig album geworden met ingetogen kleine liedjes zonder opsmuk. Puur Steviesound. Veel tracks hebben hetzelfde tempo. Dit zorgt ervoor dat Light Up wel enkele luisterbeurten nodig heeft om te blijven hangen. Het album bevat geen verrassingen of uitschieters. Het kabbelt rustig door de speakers, als een zomerse dag. Maar wie houdt er nou niet van de zomer? Elly Bond

Bates Motel heeft zijn naam van een film uit 1987 over een gestoorde jongen die zijn stiefvader vermoordt. Dat zwartgallige hoor je in elke noot van deze punkband terug. Veel stelt dat niet voor; de gitaarsound en riffs maken weinig indruk. Evenals de gelijknamige film, overigens. Eyal Van Der Reep HARDCORE/PUNK

BULLDOG COURAGE FROM HEARTACHE TO HATRED WTF RECORDS

Een Amerikaanse band op een Nederlands label. Waarom? Dat

wordt bij het luisteren niet erg duidelijk. De streetpunk met hardcore-invloeden van Bulldog Courage is clichématig en beklijft niet. Hier zitten we niet op te wachten. De monotone, rauwe stem van Shane verveelt al na twee nummers en de teksten zijn weliswaar hardcore, maar ook saai en geforceerd. De weinige uitzonderingen (Live Before I Die) maken helaas weinig goed.

Coert van Mourik FOLKPOP

JOHN CARRIE AND MOOR GREEN CLEARING AIR SKIN PEEL MUSIC

Clearing Air is het logische vervolg op het debuut (Folk Is Not Happy, 2007) van dit Engels/Nederlands/ Iers gezelschap. Carrie’s betoverende, glaszuivere stem, gecombineerd met een indrukwekende mix van melancholieke folk, experimentele pop en americana blijkt weer een recept dat zijn uitwerking niet mist. Stevig verankerd in de traditie van de singer-songwriter is Clearing Air dan ook een album geworden om heerlijk mee thuis te komen. Ferenc Koolen HIPHOP

DIVERSE ARTIESTEN THC RECORDZ MIXTAPE VOL. 2 THC RECORDZ/TOPNOTCH

Het eerste resultaat van de samenwerking tussen THC Recordz en TopNotch: een verzameling gangsterraptracks van THC-artiesten en wat collegae. Expliciete raps over seks, drugs en geweld dus. Niet voor iedereen weggelegd, maar binnen het genre wel goed. Met name RB Djan en Rocks laten zien enorm gegroeid te zijn ten opzichte van de vorige THC-plaat Puur & Onversneden, maar ook nieuwkomers Badboy Taya (Zodat Je T Weet en Geen Glitter, Geen Glamour) en Naffer (N. A. T. O. S. ) horen er nu duidelijk bij. Deze tape maakt nieuwsgierig naar meer. Coert van Mourik j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

CDrecensies geboren in 1979) kleedt hij zich in een stoffig, bruin ribfluwelen colbert en mompelt hij onverstaanbare grapjes voor ingewijden. Ach, waarschijnlijk zit de klavierleeuw teveel in zijn muziek om zich over aardse zaken druk over te maken. Schijnbaar moeiteloos mixt hij klassiek met improjazz en dat op een bijzonder enthousiaste manier. Slechts begeleid door bassist en drummer strooit hij gul en trefzeker puntgave noten in het rond, daarbij kundig laverend tussen de grote lijn en de onbegrensde mogelijkheden van de uitweiding. Arjan Van Sorge

Ook George Blanken zwerft al jaren rond in de Nederlandse muziekscene. Als George Lewis maakte hij ooit een soloplaat. De drie werkten een paar jaar geleden al eens samen en nu is er een heel album ontstaan met opgewekte en lekker in het gehoor liggende popliedjes. Het niveau wisselt sterk, maar echt slecht wordt het niet. Eigen Ding moet het hebben van de details, zoals de heerlijke pianosolo in Mijn Hoofd Moet Leeg of de tekst van het aanstekelijk hitsige Vannacht. ‘Mijn libido lacht’ en ‘Ik wil jouw groupie zijn ontdaan van alle trots’, wordt er in duet gezongen. Daar kan Bløf een punt aan zuigen!

NEDERLANDSTALIG

Di-Lan Sun

COHDA & GEORGE EIGEN DING

HIPHOP/POP

EIGEN BEHEER

Cohda is het muzikale samenwerkingsverband tussen tekstschrijver Hans Lakwijk en componist Sjef van Rooij. Het duo is al sinds de jaren zeventig actief.

DIVERSE ARTIESTEN L’ABATTOIR MCN & IACW/V2

Muziek Centrum Nederland viert de tiende editie van het Unsigned-project met een extra

bijzondere uitgave. Onder de vlag van In A Cabin With (IACW) togen in februari zes artiesten, die allen eerder meegedaan hebben aan een Unsigned-editie, naar de Marokkaanse stad Casablanca. Hollandse vakmuzikanten Thomas Azier, Joppe Molenaar (Voicst), Daan Schinkel (zZz), Sjam Sjamsoedin (Nobody Beats The Drum), Sticks en Maurits Westerik (GEM) brachten een week door in een voormalig slachthuis. Het resultaat is de cd L’Abattoir, een gevarieerd album, waarop veel verschillende stijlen zijn te horen. Het plezier om in alle mogelijke combinaties te jammen is duidelijk te horen. Van pakkende popdeuntjes tot hiphop, van elektronische dancebeats tot Afrikaanse percussie; het is een vruchtbare samenwerking geworden. Laten we hopen dat het een begin is van ‘a beautiful friendship’. Marie-Anne Eij

DIVERSE ARTIESTEN ANTILOUNGE 7

Lekker in het gehoor liggende poprockliedjes schrijven is een echt ambacht. Naast Groot-Brittannië zijn er maar weinig landen in Europa waar dat met succes wordt gedaan. De Scandinaviërs zijn er redelijk goed in, maar Nederland spant toch echt de kroon. Denk aan The Nits, Johan en Anne Soldaat. Sinds een paar jaar mag Bertolf Lentink zich ook tot de besten van ons land rekenen. Zijn debuutplaat For Life kreeg in 2008 al lovende kritieken en dat lot valt ook Snakes & Ladders ten deel. Bertolf verstaat de kunst om mooie gestroomlijnde composities af te leveren. De liefde voor muziek straalt van zijn werk af, net als het historische besef. Het prettige aan het materiaal van Bertolf is dat je ongeveer wel kan aanwijzen wat zijn inspiratiebronnen zijn, maar dat hij niet ordinair leentjebuur speelt. Tijdens het luisteren naar Ladders & Snakes komen flarden Muse en Beatles voorbij. Muse valt waarschijnlijk te verklaren door medeproducer Guido Aalbers. Hij was in het verleden mixer bij deze band van Matthew Bellamy. Bovendien is er nog een verwijzing naar de Brit, want met als Bellamy is Lentink ook een multitalent. Snakes & Ladders, het titelnummer, lijkt qua compositieopbouw erg op het werk van Muse, net als de orkestratie in de opener Cut Me Loose. Maar bovenal zijn beide nummers heel erg goede songs. Tussen al het geweld is het semi-akoestische Patty Lane een oase van rust. Het gitaarwerk in het nauwelijks twee-en-een-halve minuut durende lied is werkelijk schitterend. Di-Lan Sun

Hessel Veldman

8BALLMUSIC

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

BLAXTAR OZMO6:2

EMPTY BOTTLE RECORDS

RAEN

Haagse supermix van westcoastpunk, pretpunk en symfonische metal. Tequila in je bier! De lat wordt in de razendsnelle gitaarsolo’s erg hoog gelegd en daardoor komt het soms er niet helemaal perfect uit. Maar een kniesoor die daar op let, want het plezier dat de mannen hebben, spat ervan af en in een razend tempo rammen ze door een stuk of tien songs op dit plaatje. Sterke songs trouwens, met ook nog goeie samenzang. Optredens hebben ze ook voldoende en daar is het ze kennelijk om te doen, dus kijk waar ze spelen en ga een avondje stuiteren. Fun gegarandeerd!

Binnen het hiphopgilde staat Blaxtar bekend als een filosoof. Niet vreemd gezien zijn vaak cryptische en gelaagde teksten. Dat zorgde in het verleden soms voor lastig te volgen tracks. Dat is nu anders. OZMO6:2 is zijn derde soloplaat en bevat zonder twijfel zijn toegankelijkste werk. Muzikaal blijkt dat uit de beats die veel minder donker zijn dan bijvoorbeeld op Chronozbaäl. Tekstueel maakt hij het de luisteraar ook een stuk minder moeilijk. Tracks als We Leven Nog Steeds en Das Pas Liefde laten aan duidelijkheid weinig te wensen over. Minder frustratie, meer positivisme. Alleen de uptempo openingstrack Kennis Is Macht laat nog een glimp zien van de oude Blaxtar. Vanaf Profetie is namelijk duidelijk dat een andere koers gevaren wordt, dankzij de samenwerking met sopraan Tamar Niamut. De mix van hiphop en opera werkt wonderbaarlijk goed. Ook andere gastbijdragen pakken goed uit en zijn origineel (de Zuid-Afrikaan Jitsvinger bijvoorbeeld, in de titeltrack). Een groot voordeel van dit album is dat het niet te lang duurt (31 minuten), waardoor het geen zwakke tracks kent (alleen de skit is volkomen onnodig en zelfs irritant). In de laatste plaats is het heel knap hoe alle positieve punten samenkomen in het slotstuk Nu Niet Meer: mooie tekst, gevoel, muzikaliteit. OZMO6:2 is een uitstekend en ontwapenend sluitstuk van een indrukwekkend drieluik.

Roland Wetzels

Dat er in Nederland, en in dit geval in Den Haag en omgeving, hoogstaande dancemuziekactiviteiten plaatsvinden, mag wel eens opnieuw hard van de daken worden geroepen. De zevende AntiLoungeverzamel-cd (+ extra dvd) laat namelijk uw recensent niet onberoerd. Het is een waar genoegen deze diversiteit in stevige techno, hiphop, breakbeat, digital hardcore en electrowave op hoog volume te consumeren. Vooral in de afwisseling schuilt de kracht van deze compilatie. De Man Met De Mening van Puinhoofd klinkt dan plots niet meer als een hype en Moviebitch van Bimbo Electrico valt niet meer onder het parapluutje van synthpop. De dvd is een meerwaarde op het moment dat het muzikaal wat blijft doorbonken. Mooi visueel spektakel wordt geleverd door ShortcakeAngelique (Dr. Mabuse) en Marsha van Leeuwen (DB-Eat). Polyrood (Crystal Archive) is zelfs een sciencefiction-hoogstandje.

BERTOLF SNAKES & LADDERS

HIPHOP

DRUNKTANK THE INFAMOUS FOUR

THE DIRTY DENIMS GOING OUT

EIGEN BEHEER

RADIUS PRISONER OF YOUR LOVE SELLABAND

MY FAVORITE SCAR WASTE UNIVERSAL MUSIC

ST. POLAROID MOST PEOPLE ARE OTHER PEOPLE EIGEN BEHEER

Coert van Mourik

ELECTRO/DANCE/HARDCORE

EIGEN BEHEER POPROCK

SYMFONISCHE PUNK

FOLK/GITAARPOP

ECKHARDT BIG BLUE YONDER EXCELSIOR RECORDINGS

Eckhardt is het project van Rik Elstgeest, voormalige zanger van artrockband Kopna Kopna. Het debuutalbum van Eckhardt is echter heel andere kost: fijne luisterliedjes, die wel wat weg hebben van Eels. Het tempo is behoorlijk laag en de zangpartijen kennen veel herhaling, veertien tracks zijn dan wellicht iets teveel van het goede. Toch weten de ingetogen melodieën en de wiebelige stem van Elstgeest in bijvoorbeeld het lieve House Full Of Light of het slaapliedje Hey Hey een glimlach op je gezicht te toveren. Geef je over aan hun kalmte en laat je meevoeren naar een plek waar rust en warmte heerst en waar tijd geen betekenis heeft. Dan zou het zomaar eens kunnen dat je er pas na vijf minuten, met de zon in je hoofd, achter komt dat de plaat al is afgelopen. Elly Bond

NEDERLANDSTALIG

braak is van deze talentvolle musicus? Hij verdient het.

ERIC VAN DIJSSELDONK IN MIJN EIGEN KONINKRIJK

Di-Lan Sun

COOLHOUSE RECORDS

SOUL

Eric van Dijsseldonk heeft zijn sporen in de muziek allang verdiend. In 2006 verscheen zijn eerste Nederlandstalige cd. In Mijn Eigen Koninkrijk is de opvolger en wat voor een! Muzikaal staan alle nummers als een huis. Mooi gitaarwerk en fijne arrangementen. Het titelnummer doet erg denken aan werk van Henny Vrienten. Dat komt een beetje door de Brabantse tongval van Van Dijsseldonk, maar zeker ook door het muzikale vernuft. De Terugkeer Van Retro is een geweldig nummer met een Beatleske look and feel en ook nog eens een goede tekst, want ook dat kunstje beheerst Van Dijsseldonk. In Mijn Eigen Koninkrijk bevat zat nummers die zo opgepikt kunnen worden door het grote publiek. Zullen we daarom afspreken dat deze plaat de definitieve door-

PAM FEATHER FEATHER TALES

WE COOK WITH FIRE SCIENCE INDUSTRY EIGEN BEHEER

THE BOHEMES UP THE MODERN WORLD EIGEN BEHEER

ARTISTIK RECORDS

Lady of Soul; zo mogen we de Rotterdamse Pamela Slagveer, zoals Pam Feather eigenlijk heet, wel noemen na het beluisteren van haar eerste cd. Zij gaat zich niet te buiten aan vocale acrobatiek zoals vele r&b- en nu-soulzangeressen, maar zingt pure soulliedjes. Het merendeel van de nummers heeft zij zelf (mede-)gecomponeerd en de teksten gaan vooral over liefdesperikelen (Away Too Long, There’s Someone Else). Grandma is een mooie ode aan haar oma en Don’t You Know is een spannend duet met zanger Miguel O’Red. De muzikale begeleiding is in handen van topmuzikanten als toetsenist Wiboud Burkens en bassist Manuel Hugas en het geluid doet regelmatig Motown-achtig aan. De

THE SOULDIERS FUEL FOR FIRE COOLHOUSE RECORDS

JOHNNY STARDUST WHAT’S IN IT FOR ME EIGEN BEHEER

Zon, festivals, tijd om er op uit te gaan. Going Out van The Dirty Denims is een goede reden om de daad bij het woord te voegen. Het kwartet brengt aanstekelijke sleazy rockliedjes, alleen de brave en vlakke zang van Mirjam klinkt wat iel – als ze nou iets meer zou roken en drinken, zou ze echt

dirty klinken. Radius zoekt zijn heil liever in avontuurlijke indierock. Het springende en opzwepende Prisoner Of Your Love voldoet daarin volledig aan, I Want You To Know staat daar in al z’n klefheid haaks op. My Favorite Scar houdt het niveau wel van begin tot eind hoog. Dat de donkere, groovende rock op Waste niet helemaal origineel is, doet niets af aan de kwaliteit van de nummers. Die klinken zo professioneel dat de band de potentie heeft om niet alleen in Nederland groot te worden. Voor St. Polaroid lijkt hooguit een plaats weggelegd binnen de Nederlandse grenzen. De singer-songwriter klinkt op Most People Are Other People soms zo braaf dat de muziek een lullig karakter krijgt. Swingen dan maar met We Cook With Fire. In Science Industry is het kwartet uit Haarlem niet voor één gat te vangen; soul, rock en funk vloeien moeiteloos in elkaar over bij dit gezelschap. Kers op de taart is de expressieve zang van Gunther. Een aanrader voor de betere bandcompetities en avontuurlijke festivals. Hetzelfde geldt voor The Bohemes. De Haagse band ontpopt zich op Up The Modern World als het beste Nederlandse antwoord op de Arctic Monkeys en The Jam. Lekker rammelende indierock, verpakt in puntige composities, oppermod Paul Weller zou er jaloers op zijn. The Souldiers grijpen nog verder terug in de muziekhistorie, met blues en natuurlijk heel veel soul. Toch kan de band bogen op een geheel eigen geluid. Fuel For Fire kent mooie soulvolle zang en prachtig ingetogen gitaarspel. Muziek voor fijnproevers. Die moeten Johnny Stardust ook zeker in de gaten houden. Perfecte productie en een puntgave opbouw typeren What’s In It For Me: Beatlesk in Can’t Fly Tomorrow, tegendraads in The Answers. What’s In It For Me? Heel veel!

John Buis

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

CDrecensies subtiele strijkersarrangementen en blazerssectie maken het geluid helemaal af. Prachtig debuut!

ROCK/ALTERNATIVE

Kees de Graaff

MCN

DEATHCORE

FORGET TO FORGIVE A PRODUCT OF DISSECTING MINDS GSR MUSIC

De populariteit van een bepaald genre zorgt altijd voor een st ort vlo e d a a n soortgelijke bands, die kennelijk precies dezelfde muziek voor ogen staat als de grote voorbeelden. Uiteindelijk lijkt het er vaak op dat de navolgers een gebrek aan inspiratie hebben, ofwel juist enorm geïnspireerd raken door het muzikale tijdsgewricht. Forget To Forgive uit Heerlen volgt het inmiddels platgetreden deathcorepad. De bandleden doen dat zeker niet verkeerd en beschikken over een goede instrumentbeheersing. Nadelen, maar inherent aan deze stijl, zijn de fragmentarische opbouw van de nummers en de vele breaks. Hierdoor beheerst onnavolgbaarheid de composities en echt prettig luisteren is het ook al niet. Ondanks de vele afwisseling klinken de nummers niet helemaal ‘af’ en is het maar de vraag of FTF met dit debuut opvalt in de overvolle scene. Daan de Mooy

DIVERSE ARTIESTEN SIXPACK WHAT’S IN A SONG? Voor het Unsigned-project van Muziek Centrum Nederland scouten talentjagers sinds 1997 jonge talentvolle artiesten of bands zonder platencontract. Zij mogen twee nummers opnemen voor een verzamelaar en zich presenteren op de Nederlandse poppodia aan de media en platenlabels. Het succes van deze serie blijkt uit de cijfers: veertig procent van de Unsigned-deelnemers kreeg landelijke bekendheid en een platencontract. Sixpack, alweer het tiende album in de Unsignedserie, heeft als thema Singers ’n Songs. Zes acts doken de studio in met producers JB Meijers en Dennis van Leeuwen, die er een coherent geheel van hebben gemaakt. Onder hen de indiegroep Novack waarvan twee jonge leden als Vladimir al in 2003 op het programma van festivals als Peacedog stonden. Ook de creatieve viermansformatie Avant La Lettre, die in 2009 meedeed aan de Popronde, is van de partij. Zangeres Mattanja Joy Bradley (bekend van Bradley’s Circus) die geroemd wordt om haar ‘Eindhoven Rawk City-bluf’ deinst zeker niet terug voor het reizende artiestenbestaan. Ze wist zichzelf binnen te kletsen op een Caribisch topfestival en opende voor Amy Winehouse. Secret Umbrella klinkt het commercieelst van het alternatiefgekleurde Sixpack-gezelschap maar komt met Strange Decorations verrassend uit de hoek. Muzikaal is het op deze cd allemaal dik in orde. Benieuwd wie er van deze editie gaan doorbreken. Rosanne De Boer

Mobb Deep doet denken. Helaas pakt de samenwerking met andere artiesten niet altijd goed uit. Gedroomd (met Big2 en Dio) en Johnny (met Jayh) zijn absolute dieptepunten. Als Hef zich focust op zichzelf en zichzelf niet te serieus neemt, redt hij het wel.

HERMANHERMAN FUGAIN

de zangpartijen met hun verschillende lagen achtergrondzang. Het eindresultaat is een smaakvolle cd, die voor sommigen te glad zal klinken, maar wel van hoogstaande kwaliteit is. Bekende nummers als Fais Comme L’oiseau, Une Belle Histoire en Le Printemps ontbreken niet, maar vooral bij dat laatste nummer verlangde ik wel een beetje terug naar de vrolijke en uitbundige versie van Fugain en zijn Big Bazar.

BRIGADOON

Kees de Graaff

Coert van Mourik HIPHOP

HEF HEFVERMOGEN NOAH’S ARK

Eind vorig jaar bracht Hef zijn prealbum Hefvermogen uit en vanwege zijn overstap naar Noah’s Ark is het plaatje opnieuw uitgebracht. De Rotterdammer spreekt de taal van de straat en ondanks zijn beperkte vocabulaire doet hij dat op geestige, niet te serieuze wijze. Zinsneden als ‘in de winter rock ik slippers met twee sokken’ en ‘je wilt niet weten hoeveel bitches ik neuk / shit het is niet meer leuk’ zijn vermakelijk. De soulvolle beats passen uitstekend bij Hef, die bij vlagen aan

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

FRANSE POP

Naam en titel dekken de lading van deze cd: zanger Herman van Doorn en gitarist Herman Onnen delen een liefde voor Franstalige muziek en brengen dat in praktijk met hun vertolking van een aantal liedjes uit het repertoire van de Fransman Michel Fugain. Zij doen dit niet door alles exact te reproduceren, maar geven zowel muzikaal als vocaal een eigen draai aan de muziek. Alles krijgt een kalme jazzy touch en er is extra aandacht geschonken aan

BLUES

RUBEN HOEKE BAND COEXIST

Walking In The Rain – duidelijk beter is dan de eerste helft. Songs als Backstreet Rambler en de twee langzame bluesnummers True Love en Sweet Lovin’ zijn echte pareltjes met lekkere, jankende gitaarsolo’s. De eerste vijf nummers van deze cd missen een beetje pit en dynamiek, maar Ruben heeft het toch weer gepresteerd om een afwisselend rhythm-and-blues-album te maken, dat zeker gretig aftrek zal vinden bij blues- en rockliefhebbers. Martien Koolen POP/ROCK

HOUSE OF COSY CUSHIONS ANIMAL DREAM House Of Cosy Cushions is een Iers/Nederlandse band onder aanvoering van zanger/gitarist Richard Bolhuis. Debuutalbum Animal Dream kwam in 2008 al in Ierland uit, waar het uitstekende recensies kreeg en zelfs voor een Irish Meteor Music Award werd genomineerd. Nu is Nederland aan de beurt. Laat je door de titel niet misleiden, want de gezelligheid is op dit album ver te zoeken. Wat je wel krijgt voorgeschoteld, is rauwe, donkere en intrigerende muziek met invloeden uit de folk, alt-rock en new wave. Bolhuis klinkt soms gekweld, maar ook melancholisch en dromerig. Wanneer je naar Animal Dream luistert, zie je een mistig en droefgeestig Iers landschap voor je. Dat zo’n landschap bij tijd en wijle ook heel erg mooi kan zijn, bewijst House Of Cosy Cusions op dit album. Gabriëlla van Karsbergen. SINGER-SONGWRITER

I AM OAK ON CLAWS SNOWSTAR/ROUGH TRADE

Het gaat goed met de mannelijke singer-songwriters in ons land. Naast Akward I is I Am Oak een van de talenten die op doorbreken staat. Dat is volledig

zich, zowel tekstueel als muzikaal, vooral leiden door zichzelf op het innemende debuut Ready As I’ll Ever Be. Het levert een aardig portretje op van een lief, fragiel en kwetsbaar ogend meisje dat haar weg in de wereld nog aan het vinden is. Dit klinkt wat kwetsend, maar daardoor is Ready As I’ll Ever Be toch teveel een middle-of-theroad-album geworden, terwijl de aspiraties vooraf toch hoger leken. Teveel poppy sound en te weinig echte rockinhoud, zo kan het ook samengevat worden. Ferenc Koolen JAZZ/POP

Di-Lan Sun

ROOS JONKER MMMMM

POP/ROCK

DOC RECORDS

FEMKE JAPING READY AS I’LL EVER BE

Roos Jonker heeft een wat dromerige stem, die je met de op dit moment populaire Caro Emerald kunt vergelijken. Op haar debuutplaat heeft ze alle nummers zelf geschreven en bijna alle instrumenten ingespeeld. Eigenhandig geproduceerde beats vormen de basis voor een relaxte jazzy sound,

SEADOG RECORDS

DIMENSION RECORDS

De 33-jarige bluesgitarist Ruben Hoeke is inmiddels al lang geen onbekende meer in de Nederlandse muziekwereld en sinds 2004 timmert hij met zijn eigen band behoorlijk goed aan de weg. Het nieuwe album Coexist bevat twaalf songs, waarbij opvalt dat het tweede gedeelte van het album – vanaf

terecht. On Claws is een stemmige plaat geworden met fraaie koortjes, mooie arrangementen en een sympathieke banjo. Thijs Kuijken, de man die schuilgaat achter I Am Oak, neemt de tijd voor zijn composities. Ze zijn zorgvuldig opgebouwd en zitten vol muzikale en tekstuele vondsten. Op het eerste gehoor kabbelt het album lekker door, maar als je er goed voor gaat zitten, opent zich een prachtige muzikale wereld. I Am Oak laat zich niet vangen in een hokje. Natuurlijk zijn er raakvlakken, met Anthony and the Johnsons bijvoorbeeld of met de koortjes van The Beach Boys, maar enige gelijkenis is puur toeval, gelukkig.

LANGWEILIGKEIT RECORDS

Ach ja, een solodebuut van Femke Japing, de vrouw van altpoptrio Remmelt, Muus & Femke – het was daarop alleen maar wachten. Na een aantal mooie cd’s met dit drietal laat ze SOUL

GIOVANCA WHILE I’M AWAKE DOX RECORDS

Dat slapeloosheid toch ergens goed voor kan zijn, bewijst While I’m Awake, het nieuwe album van Giovanca. Lag ze wakker van de zorgen om een waardige opvolger van haar debuut-cd Subway Silence uit 2008? Niets moeilijker immers dan je geweldige eerste plaat te overtreffen en aan alle hooggespannen verwachtingen (van jezelf en van anderen) te voldoen. De zorgvuldig opgebouwde songs zijn in ieder geval gebleven. De rake, subtiele en lekkere instrumentatie met wortels in soul, jazz, funk, pop en r&b ook, plus de karakteristieke stem en de doorsnee-overstijgende teksten. Wel lijkt het of producer Benny Sings de sound nog wat gladder heeft getrokken, gelukkig zonder helemaal in de fondant weg te zakken. Een paar liedjes zijn helaas wel door het suikerlaagje verzwolgen en kunnen de geschiedenis ingaan als opvullertjes. Gelukkig vallen deze in het niet bij de hoge kwaliteit van de meeste songs. De voormalige achtergrondzangeres houdt stijlvast de hand aan de knoppen en geeft er koelbloedig en met warmte vorm aan. Zelfs een oude droom komt uit: ze zingt een duet met zanger en songsmid Leon Ware in de heerlijk slepende soulslijper Where Love Lives. Afgezien van Ware en Dazzled Kid aka Tjeerd Bomhof van Voicst zijn er geen gastbijdragen (wel zingt overal een achtergrondkoortje mee). Alles bij elkaar een hartverwarmende, geslaagde opvolger van het debuut. Arjan van Sorge

CD kort DANCE

POP

DIVERSE ARTIESTEN THE VERY BEST DANCE EVER VOLUME THREE

ESTHER GROENENBERG SLINGERS EN BALLONNEN

BE YOURSELF

Zou het echt waar zijn: de beste dance allertijden, nummer drie alweer? Natuurlijk niet, maar een handig overzicht geeft het wel. Veel lijn in de samenstelling met bijna veertig nummers is er niet te vinden; house, trance en techno lijken liefdeloos en met weinig gevoel voor opbouw achter elkaar geknald. Bekende namen als Technotronic, Marco V en Klubbheads beleven zo dus ook al een revival.

Esther Groenenberg is een zelfverklaarde optimist. Dat betekent echter niet dat ze oppervlakkig is: tekstueel komt ze soms ijzersterk uit de hoek, zoals in Oh Meisje, haar swingende aanklacht tegen schoonheidsidealen. Ze is op haar best als ze zonnige deuntjes met inhoud brengt. De ballads zijn niet zo bijzonder. Gelukkig gaat bij Groenenberg het tempo vaker omhoog dan omlaag, met De Wereld Verbeteren als hoogtepunt.

Arjan Van Sorge

Renate Sun-Louw

HARDCORE/METAL/ROCK-’N-ROLL

EXPERIMENTEEL/AMBIENT

THE DRIVE BY VENDETTAS DESTRUCTIVE

TRUUS DE GROOT SALTON SINK VOL I - SALTON SEA

EIGEN BEHEER

Het enthousiasme is er en spelen kunnen deze Leidenaren ook, maar genretechnisch schiet het alle kanten op. Soort van metalzanger (zoon van Q65-zanger Willem Bieler!) moet allerlei opdringerige riedeltjes punk, metal, Hendrix en noem maar op aan elkaar brullen en dat levert een drukte van jewelste op. Wel een band die je de zaal uit kan blazen, maar op deze cd pakt het niet. Ronald Wetzels SINGER-SONGWRITER

HET GLOREN GLORIE 123 BEEP! BEEP! BACK UP THE TRUCK

EIGEN BEHEER

Het verloren natuurparadijs Salton Sea inspireerde Truus, in de jaren tachtig bekend als de frontvrouw van Nasmak, tot een cd vol geheimzinnige soundscapes. De geluiden waarmee ze haar composities maakt, komen vooral voort uit onvoorspelbare instrumenten als de Crackle Box. Ook gebruikt ze percussie-instrumenten die kunstenaar en partner Bosko maakte uit bij Salton Sea gevonden voorwerpen. Het verrassendst is echter haar indringende stemgebruik: spannend, meeslepend en weerbarstig. Renate Sun-Louw CROSSOVER

JOZEPHINE SISTER WOMEN CHILD EIGEN BEHEER

Het Gloren is een muziekproject van Floris Schrama, die, het kan niet anders, een groot fan van Spinvis is. Veel te vaak lijken de liedjes een zwakke variatie op zijn grote voorbeeld, met nu en dan een uitstapje naar Roosbeef. Schrama beschikt over een goed gevoel voor sfeer en timing, maar het is nog even zoeken naar de eigenheid die nodig is om indruk te maken.

Jozephine maakt volwassen popmuziek. Dat betekent in ieder geval dat de songs ergens over gaan. En dan niet de echte wereldproblematiek, maar meer de dingen die het leven van dertigers beheersen. Een soort musicalversie van Sex And The City. Het klinkt allemaal heel lekker, maar over het algemeen gaat Sister Women Child het ene oor in en het andere weer uit.

Renate Sun-Louw

Di-Lan Sun j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

CDrecensies send genoeg zijn de nummers toch behoorlijk straightforward. Het is de clinch tussen het kunstverleden van zangeres Williams en het verleden van Holwerda in zijn alternatieve popband Solbakken. De uptempo ritmes zijn de houvast die broodnodig zijn voor de eerste paar luisterbeurten, daarna doet de plaat vanzelf haar werk. De liefhebber van Zea zal wél meteen klaar zijn voor deze portie alternatieve electro.

slechts kort en er zijn geen officiële opnamen gemaakt. Wel speelden zij op 8 februari 1976 in het buurthuis De Trucker in Pijnacker. Dit concert werd opgenomen door de VPRO maar nooit uitgezonden. De muziek is jazzy, met een hoge funkinslag, swingend en met virtuose solo’s. Het past mooi in de tijd waarin grootheden als Herbie Hancock en Chick Corea furore maakten. Goede zaak dat het nu is uitgegeven op cd én vinyl.

Eyal van der Reep

Ditmer Weertman

JAZZROCK

INDIE/ALTERNATIVE/POP

THE KEYBOARD CIRCLE 1976

KING ME THEM BRAWLERS

ALTERNATIVE

678 RECORDS

DYING GIRAFFE RECORDINGS

KANIPCHEN-FIT MULTIBENEFIT

Rob Franken was min of meer de huispianist voor Tros Sesjun en speelde met veel jazzcoryfeeën, zoals Toots Thielemans. Hij had een liefde voor (nieuwe) elektronische mogelijkheden en dan vooral voor de Fender Rhodes. Die liefde deelde hij met collegapianist Jan Huydts en zij richtten samen met drummer Henk Zomer het trio Keyboard Circle op. De groep bestond

King Me’s zesde album bevat volgens de band leden zelf: dwarse popsongs, herfstige gitaarliedjes en weirde geluidscollages. Gruizige, op het eerste gehoor weinig gestructureerde nummers als Gimme Lies doen die typering eer aan. Melancholie overheerst bij King Me. De band rond zanger/gitarist Michael Milo wordt sinds zijn oprichting in 1999 vergeleken met Radiohead, dat ook niet uitblinkt in vrolijkheid. King Me kende veel formatiewisselingen. De huidige leden maakten naam in bands als Templo Diez, Cords en Birdskin. De vele ledenwisselingen zorgen ervoor dat het King Me-geluid steeds anders gekruid is. Zo voegen de Templo Diez-elementen naar eigen zeggen het dagdroomkruid toe.

die verder wordt ingevuld door met name piano en gitaar (hoofdrol in Play The Guitar en Roses All The Way). Tevens worden de meeste nummers subtiel ondersteund door saxofoon (de overal opduikende Benjamin Herman) en flugelhorn (mooie solo in Still Here). Een veelbelovend debuut met inventieve en persoonlijke muziek, waarop het experiment niet wordt geschuwd. Mmmmm is bij Roos thuis opgenomen en de opvolger zal ongetwijfeld een volwaardige studioplaat zijn. Ik hoop dat zij daarop deze losse sfeer weet te behouden. Kees de Graaff

KONKURRENT

Het lijkt wel of Holwerda en Williams het er om doen: de nummers zijn grof uitgewerkt, hebben een ongepolijst geluid en net misgetimede meerstemmige zang. Het duo maakt nogal eens een vreemde omwenteling en het zal een aantal luisterbeurten duren voordat je mee kan zingen. Veras-

Martien Koolen

JAZZ/WERELDMUZIEK

NEW COOL COLLECTIVE BIG BAND PACHINKO DOX RECORDS

Beter dan het New Cool Collective kun je het in Nederland haast niet hebben en de uitvergrote versie ervan betekent natuurlijk helemaal feest. En inderdaad, de New Cool Collective Big Band gaat op de twaalf composities op deze inmiddels alweer tiende cd sinds 1997 zoals gebruikelijk weer volledig uit de plaat. Negentien muzikanten die er duidelijk heel veel zin in hebben en stijf staan van de adrenaline, waarschijnlijk opgedaan tijdens hun verblijf in Japan in de zomer van 2009, waar ze zich met vreugde onderdompelden in de high energy-wereld van de reclame, tekenfilms, het uitgaan en de speelhallen aldaar. Kan overal zou je zeggen, maar de Japanse hectiek heeft wel vaker een stimulerende werking op artiesten. Het materiaal was niet zoals gebruikelijk van te voren vastgelegd, maar is ontstaan uit jams waar iedereen een inbreng in had, en dat losse en organische spat van de plaat af. Naast de jazz komen ook nog eens rock, balkanbeats, surf, funk, disco en hiphop voorbij en nog wat minder beklijvende uitstapjes naar dance. In dat laatste geval wordt elektronisch een bepaald genre even aangestipt, maar al snel weer het veilige pad van de jazz gekozen. Gelukkig maar, want dat zijn toch wel de momenten dat het net wat minder gaat. Afgezien daarvan is het een energiek, stevig en tot in de diepste putjes groevend album geworden. Arjan van Sorge

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

weggelegd voor gitarist Sjors Nederhof, die met een aantal weergaloze solo’s dit album tot het beste bluesalbum van 2010 maakt. Luister maar eens naar Ain’t Nobody’s Business If I Do en de titelsong en je zult moeten erkennen dat Nederhof de beste bluesgitarist van Nederland is. Phil Bee doet met zijn soulvolle stem de rest en King Mo klopt met dit album aan de internationale poort van de muziekscene. Sweet Devil is daarom een must voor blues- en gitaarliefhebbers.

Rosanne de Boer BLUES

HIPHOP

L4 COUNTING COINS T2 ENTERTAINMENT

Stoere rappers die om een ijsje lopen te jengelen – dat is niet gelijk waar je aan denkt bij weer een nieuwe hiphopcrew. Maar bij L4 (Looking 4ward) kan er gelachen worden, vandaar. De drie rappers treden op met een internationaal samengestelde heuse band, en ook de landen van hun eigen herkomst liggen nogal uit elkaar: Mental Stamina komt uit Angola, DNA uit Suriname en MicNif uit Albanië. In Den Haag zijn ze uiteindelijk allemaal samengekomen om een soulvolle, r&bachtige, grootse versie van hiphop vorm te geven, die positiviteit en geloof in eigen kracht moet uitstralen. Daarmee vallen ze ver naast de boot van de rest van de hiphop in Nederland, maar daar zitten ze niet mee. Alles klopt aan de muziek en raps, maar het wil gek genoeg maar niet overtuigen.

DRUM & BASS

NOISIA SPLIT THE ATOM

TIM DOUWSMA JE BENT DE HEMEL

DIVISION Op het eigen Vision-label presenteert Noisia zeven jaar na de eerste ep hun debuutalbum. In die zeven jaar is het drietal geëvolueerd van redelijk anonieme drum & bass-producers naar supersterren in en buiten het genre, die al remixen voor artiesten als Moby en The Prodigy op hun naam hebben staan, prijzen wonnen en een mix-cd maakten voor Fabric. Wat Split the Atom meteen duidelijk maakt is dat het drietal drum & bass weliswaar als uitgangspunt neemt, maar even vrolijk van hiphop, electro, house of IDM leent en dat alles in een geheel eigen sound weet te wringen. En dat is knap, hoewel de hardcore fans van het eerste uur de Groningers dat waarschijnlijk minder in dank afnemen. Over het algemeen lukt de synergie van stijlen prima: er staan superknallers op het album en met name de productie is waanzinnig goed. Wel jammer is dat veel tracks slechts korte tussenstukjes zijn en zelfs de lange tracks de vier minuten nauwelijks te boven komen. Maar goed, dan moet je de vinyl-ep’s maar kopen. Als album is Split the Atom zeer geslaagd en het laat bovendien horen dat drum & bass anno 2010 nog steeds relevant kan zijn.

CNR ENTERTAINMENT

TESSA LIPSTICK CNR ENTERTAINMENT

TINO NOVELLI DE KRACHT IN MIJ EIGEN BEHEER

LOUISE LOUISE EP CNR ENTERTAINMENT

Ruud Lekx

Amerikaanse metal met een scheutje hardcore en veel swingende ritmes met dank aan drummer Marco Toro en percussionist Miguel Padron. Aangevuld met de krachtige metalstem van nieuwe zanger Ronny Tuinman mag duidelijk zijn dat de crossovermetal van Laberinto nog steeds staat als een huis. De teksten van de nummers op dit album, dat is opgenomen in Nederland en gemixt en gemastered in Miami, zijn volledig Engelstalig. Tien nummers lang knalt Mask Of A Thousand Faces uit je speakers. Van een rustmoment is geen enkele sprake, Laberinto gaat voluit zoals we van de band gewend zijn.

2004 stonden ze op Lowlands. De verwachtingen waren dus hooggespannen. Maar de band wilde het anders en maakte schoon schip: met een nieuwe naam, nieuwe liedjes en een nieuw album. Smokescreens telt twaalf poprockliedjes in de Britse new wave-traditie. Met nummers als So Beautiful en He Gives, He Takes geeft Little Things That Kill een duidelijk visitekaartje af. 3FM heeft de band al ontdekt en eind 2009 uitgeroepen tot Serious Talent. De eerste stap is dus gezet, nu alleen de rest van Nederland nog en hopelijk worden die hooggespannen verwachtingen dan eindelijk waargemaakt.

KING MO SWEET DEVIL

Arjan van Sorge

Gabriëlla van Karsbergen.

FIRESEA RECORDS

METAL

POP/ROCK

ROOTS/RHYTHM&BLUES/ZYDECO

Het nieuwe album van King Mo is een juweeltje, want zó moet blues klinken. Het album is wederom live opgenomen en alle negen nummers – inclusief drie covers – knallen op een fantastische manier je boxen uit. Het is dan ook raadzaam om deze cd keihard af te spelen! De absolute hoofdrol is

LABERINTO MASK OF A THOUSAND FACES

LITTLE THINGS THAT KILL SMOKESCREENS

LOUISIANA MEN & FRIENDS BACK TO NOTHING

EIGEN BEHEER

Vroeger timmerde Little Things That Kill nog aan de weg als Eleven. De Utrechtse band rond frontman Antonie Fontaine won onder die naam in 2003 de Grote Prijs van Nederland en in

Het Amsterdams/ Venezolaanse Laberinto presenteert met Mask Of A Thousand Faces zijn nieuwste staaltje metalatino van de bovenste plank: Latijns-

EIGEN BEHEER

ICUB4T

Drie muzikanten die de Mississippidelta in hun hart sloten, maar per ongeluk in ons koude kikkerlandje zijn geboren; zo introduceren de Louisiana Men

MARY HAD A LITTLE BAND SIX SHORT STORIES EIGEN BEHEER

2ND PLACE DRIVER BIG MESS EIGEN BEHEER

THE 101’S GET WHAT YOU DESERVE EIGEN BEHEER

FAHRENHEIT TWINS YOUR MOMENT IN THE SUN DMI RECORDS

GANDHI’S REVENGE GEEN ID EIGEN BEHEER

De jeugd heeft de toekomst, maar of de jeugd het ook gaat maken? Dankzij goed doordachte arrangementen en gelikte productie mogen

zowel Tessa als Tim Douwsma trots zijn op hun respectievelijke singles Lipstick en Je Bent De Wereld. Een aardig alternatief voor eenieder die wel eens toe is aan iets anders dan palingsound, maar of het succes van lange duur zal zijn… Quasi-beladen tekst en drama in Het Is Voorbij zullen Tino Novelli niet verder brengen dan de schaduw van Marco B. Met een kale productie, een eigen geluid en oprechte emotie maakt Louise indruk. Van Childish tot Make Me Yours is de begeleiding minimaal en daardoor van verstilde schoonheid. Op Six Short Stories houdt Mary Had A Little Band het ook simpel, al geeft de Zwolse singer-songwriter een fijne alternatieve draai aan haar nummers. Tijd om het tempo op te voeren, met 2nd Place Driver. In tegenstelling tot wat de titel van de ep doet vermoeden, is Big Mess zeker geen troep. Met Roos Visser als nieuw boegbeeld klinkt de band toegankelijker en minder gemanierd dan weleer. Ondanks bezettingswisselingen is de band alleen maar gegroeid. Voor The 101’s is er nog werk aan de winkel. De band lijkt nog te twijfelen over de te kiezen weg; aangezien de punky aanpak (Worth For Nothing) hooguit schreeuwerig overkomt, doet de band er goed aan om zich meer op rock (Get What You Deserve) te richten. Laat ze een voorbeeld nemen aan Fahrenheit Twins, die weten op Your Moment In The Sun een goede balans te vinden tussen avontuur en melodie. De nadruk ligt op speelse, uptempo indierock (Weapons, Eva). In A Circle In the Sand dreigt de band te verzanden in slome zoetsappigheid, maar gelukkig bevat het afsluitende The Things You Think That Matter genoeg pit om met een positieve noot af te sluiten. De beuk gaat er in bij Gandhi’s Revenge. In Geen ID en Ik Haat in het Nederlands, in de overige nummers in het Engels. De KouweMakkers-meets-Raggende-Mannebrulcore gedijt in het Nederlands het beste, de Engelstalige nummers ontstijgen de middelmaat niet.

John Buis j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

CDrecensies zichzelf. Hun rootsmuziek is uit de modder van het Deltamoeras getrokken. Hun eenvoudige, pure liedjes blijven in je rondzingen zoals modder aan laarzen blijft hangen. De Louisiana Men gaan voor puur natuur, voor hen geen cleane studiosound. Op de dubbel-cd staan naast twaalf recent opgenomen tracks in puntige jaren vijftig-stijl dan ook veel live-nummers en eigen demo-opnames. Aandachtstrekker is de demoopname van From Nothing To A Broken Heart uit 1988 met de in 2005 overleden harmonicagigant John Lagrand in de hoofdrol. Rosanne de Boer INDIE/FUNK

LUSHUS BAREFOOT KATZWIJM RECORDS

Lushus toont wel heel nadrukkelijk hoe groot het kwaliteitsverschil binnen een album kan zijn. Het Utrechtse indietrio begint zijn tweede studioalbum met het avontuur op te zoeken. De twee bassistes en drummer wisselen van een lieflijk orgelmuziekje naar een funky, sexy groove, een lawaaimuur die zijn weerga niet kent of een vrolijk wereldmuziekje. Allemaal zonder het oog voor de liedjes te verliezen. Na het dromerige en slepende Sheepclouds en Zebra Striped, dat een indrukwekkende sound kent, komt er nog één kraker: Bending Knees. Behalve dit Sonic Youtheske nummer ontbreekt het de laatste nummers aan een sterke basis. Dat is zonde, een beter afgewerkt album had Lushus zeker in de spotlights gezet. Volgende album dan maar die stap maken? Eyal van der Reep

BLUES/ROCK

JOEP PELT I’M OFF EXCELSIOR RECORDINGS

Hé, bluesliefhebber Joep Pelt kiest voor een rocksound! Dat doet de stevige rockopener van I’m Off vermoeden. Maar al snel blijkt dat de nieuwe plaat evenveel variatie biedt als voorganger I Yougoba! (2007) die Joep samen met de Malinese gitarist Lobi Traoré opnam. De boomlange Nederlander, die opgroeide met de bluesplaten van zijn vader en als tiener naar de Mississippi reisde om in de leer te gaan bij oude bluesrotten als R.L. Burnside, leerde Lobi in 2004 kennen in Mali, waar hij verslingerd raakte aan de Malinese blues. Dat deze klanken hem nog niet losgelaten hebben, bewijst I’m Off. Maar Joep laat zich ook inspireren door soukous, gospel, hiphop en rock-’n-roll. Kortom: een wereldreiziger met een open geest die grenzen als wereldrecords ziet die verbroken mogen worden. Deze man, die de titel Nederlands beste deltabluesgitarist kreeg, verrast muziekliefhebbers steeds met nieuwe fusies. Malinese bluesgitaarklanken lopen over in oeroude Ethiopische toonladders. Excelsior, die een goede neus heeft voor kwaliteit, heeft hem nu ook ontdekt en liet voor de opnames bassist Brehima Kouyaté uit Mali overkomen. Daarnaast speelt singer-songwriter Lucky Fonz III mee op piano en is René van Barneveld (bekend van Urban Dance Squad) in maar liefst vier tracks te horen. Intussen is Joep vertrokken naar ZuidAfrika waar hij zeker meer gaat doen dan het WK volgen. Rosanne de Boer

MOCT LOOK AT THE TIME COOL BUZZ

Dit debuut van de soul/bluesformatie Men Of Considerable Taste behoort volgens de bio tot het beste dat de hedendaagse

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

gingen. Kennelijk gaat het beter met hem, want zijn zang is soepel en vrolijk. Alleen de inspiratie lijkt te zijn verdwenen. Waar het bij The Shavers spontaan leek te komen, daar komt het nu allemaal behoorlijk gezocht over. De cover van Dracula is een positieve uitzondering, maar Nou Wil Ik Je Hondje Zijn (ja, die van Iggy) zorgt voor plaatsvervangende schaamte. Poep Aan Mijn Schoen, Rode Biet, allemaal leuk voor in een klein kroegje met een hoop bier erbij, maar als je een cd wil uitbrengen met dit soort bagger, pak er dan eerst eens een plaat van Johnny van Doorn bij. Die had het ook nergens over, maar je zat wel met rode oortjes te luisteren....

NOBLESSE WE ARE NOT HUMANITY

Martien Koolen

Roland Wetzels

Arjan van Sorge

SPEELMAN & SPEELMAN WAKKER IN DE STAD

EIGEN BEHEER

NEDERBLUES

ROOTSPOP

POPPUNK

PIAS

Evenals Tool en Radiohead heeft de alternatieve r o c k g r o ep N o blesse een voorliefde voor langzaam in elkaar geknutselde liedjes. De sound van de groep is echter erg jaren negentig en neigt meer naar Placebo en Seattle-grunge. Dat pakt op We Are Not Humanity meestal erg goed uit. Het nummer Genesis heeft een sterke melodie en You Look Good heeft een lekker meeblèrrefrein. Jammer genoeg klinkt de groep soms als een slechtere versie van zijn voorgangers. De solo bij Babylon Babies is niet sterk genoeg en de ballade Your Thirst is al te cliché. Gelukkig zijn er veel pakkende riffs en zo blijft de groep één van de betere Haagse ondergrondse rockbands van het moment.

DE PIN UP CLUB RODE BEAT

JW ROY WEET HET ZEKER…

QUEENBEE SUPER-SEDURE

SONIC RDV

MUNICH RECORDS

EIGEN BEHEER

De cabaretbroers Speelman & Speelman wilden met hun tweede album een echte popplaat maken en niet zomaar een verzameling theaterliedjes. Dat is prima gelukt. Hoewel er af en toe wat reggae, folk en rock voorbij komt, blijft het over het algemeen nette, afgeronde pop, vergelijkbaar met Acda & De Munnik en Herman van Veen. De verhalende teksten verraden de cabareteske inborst van de broers en dat is een pluspunt. De Dijk-achtige hidden track is een mooie afsluiter.

Gabriëlla van Karsbergen. ALTERNATIEVE ROCK

Hollandse bluesscene te bieden heeft. Ik ben het daar niet mee eens, want ik mis die broodnodige, vette bluessolo’s en naar mijn smaak domineert de harmonica van Peter van der Pluijm dit album te veel. Bovendien mis ik de muzikale dynamiek en de spreekwoordelijke power. Met andere woorden, het is mij eigenlijk wat te gezapig. Vooral de twee covers van Al Kooper en Tony Joe White zijn oersaai. De enige aardige nummers zijn de titelsong en Best Girl. Volgens mij kan MOCT veel en veel beter.

cer Brian Elstak wat oude tracks van haar hoorde en vond dat ze daar wat mee moest doen. Ook al heeft ze alle tien songs los van de voorstelling BH (Beperkt Houdbaar) geschreven, gek genoeg is het toch de score geworden voor een theaterstuk van MC – de helft van haar liedjes wordt maar gebruikt. Acht verschillende producers helpen haar op weg, met beats geïnspireerd op hiphop, electro, r&b, jazz en soul. Haar stem is bijna constant nietszeggend en lauw, de muziek waaiert overal en nergens naar toe.

Martien Koolen

Arjan van Sorge

R&B

POP/ROCK

JOYA MOOY HARD MELK

(NEVER MIND THE) STARS AEROPLANE

Eyal van der Reep

STRFCKR RCRDS

OVERGROWN HAND OVER THE SCEPTER

MC BLUES/SOUL

Van de eerste noot in Hollywood Frankenstein tot de laatste riff in The Scepter beukt dit viertal er stevig op los. Met Overgrown kun je dus een lekker wild feestje bouwen, als je buren het tenminste goed vinden. De tien nummers zijn behoorlijk snel en dat is ook meteen een nadeel, want zo lijken ze wel erg op elkaar. Solo’s zijn op één hand te tellen en de zang doet af en toe wat geforceerd aan. Overgrown bewaart het beste nummer tot het einde, want Cry Musician is een sterk rocknummer dat vooral opvalt door de dubbele gitaarsolo’s, het rustige middenstuk en de lekkere melodieën. Zo had ik graag het hele album gehad!

pop, rock – de muziek van (Never Mind The) Stars is moeilijk in een hokje te stoppen. Little heeft een plaat gemaakt die bol staat van de lekkere beats en een veelvoud aan stijlen. De nummers Holiday en We Don’t Care About The Music kregen laaiende kritieken in Engeland en in Nederland. Funkyer kan het bijna niet. Aeroplane is experimenteel maar tegelijk ook supertoegankelijk. Van muzikale genres trekt Little zich niet veel aan. Hij gooit ze gewoon allemaal in de mix en creëert zo een eigen geluid. Een mooie muzikale toekomst ligt voor (Never Mind The) Stars in het verschiet.

De verpakking van Hard Melk is in ieder geval geheel in lijn met de associaties die de titel oproept, gemodelleerd als het karton is naar een melkpak. Saxofonist, zangeres en student Communicatie Joya Mooi liep stage bij het MC Theater in Amsterdam, toen produ-

Een van de opvallendste en meest pakkende albums dit jaar is ongetwijfeld Aeroplane van (Never Mind The) Stars. De man achter dit collectief, dat voorheen STRFCKR heette, is de Brit Simon Little. Electrofunk, dance, eighties-

ROCK

EIGEN BEHEER

Overgrown is een stevig rockkwartet dat met Hand Over The Scepter liefhebbers van stevige rock – soms zelfs punkrock – aangenaam zal verrassen.

Teleurstellend vervolg op The Shavers, die door Johannes de Booms reuma ter ziele

Was de titelloze voorganger nog een gooi naar de mainstream pop, met Weet Het Ze-

METAL

REVAMP REVAMP NUCLEAR BLAST

Na het stoppen van After Forever was het geen verrassing dat boegbeeld Floor Jansen al snel met een nieuw iets op de proppen zou komen en inderdaad, ruim een jaar later is daar Revamp. Revamp klinkt anders dan After Forever, maar kent toch ook de nodige overeenkomsten. Waar Jansen met haar vorige band steeds toegankelijker en melodieuzer werd, knalt ze op deze cd weer behoorlijk hard en bombastisch uit de hoek. Het spel van haar begeleidingsband is bij vlagen lekker speels. Het strakke drumwerk en dito gitaarpartijen behoren niet tot het verleden maar worden afgewisseld met passages die losjes uit de pols komen. Jansen gebruikt haar vocale talenten veelzijdiger dan voorheen. Ze wisselt de van haar kenmerkende hoge sopranenzang af met screams, grunts en op z’n tijd zelfs fluisterzang. Driemaal gaat ze in duet met gastzangers. Het album opent met Here’s My Hell, een duet tussen Jansen en George Oosthoek (ex-Orphanage). Het eerste echte hoogtepunt van het album is het melodieuze duet Sweet Curse, met symphony X-zanger Russell Allen. De stemmen vullen elkaar prima aan in dit bombastische werkje. Daarnaast komen ook grunts van George Oosterhoek voorbij. De samenzang met Bjorn Strid mondt uit in het meest heavy nummer van het album, Disdain. After Forever-fans mogen opgelucht adem halen: Revamp stelt met het debuut bepaald niet teleur. John Buis

CD kort SINGER-SONGWRITER

MUSHER THE UKONHATTU SESSIONS RENE KOHLER

24 uur per dag licht, een houthakkershut boven de poolcirkel en geen budget – de Nederlandse singer-songwriter Rene Kohler wist er wel raad mee: hij verzamelde wat Finse muzikanten om zich heen en toog ontspannen aan de slag met acht liedjes. De countryachtige pop/rock had eigenlijk overal opgenomen kunnen worden, maar de gimmick blijft leuk. Minder, storend zelfs, is de vreselijk geknauwde r.

QueenBee heeft de potentie om uit te groeien tot een leuke poppunkband, maar is er met het nieuwe album Super-Sedure nog lang niet. Weliswaar zijn de nummers aardig uitgewerkt, maar echt spannend wordt het nergens. Bovendien zijn de opnames niet geweldig en is de zang matig. Als de dames daar meer aandacht aan besteden, komt het wel goed. Coert van Mourik

Een heerlijk gitaarintro opent deze sterke cd van het jonge talent Stefan Schill en zet de toon voor een debuut vol zelfgeschreven nummers. De begeleidingsband zorgt voor subtiele ondersteuning met een hoofdrol voor toetsenist Bob Fridzema, die tevens co-auteur is van een aantal nummers. Je kan terughoren dat Schill van oorsprong beïnvloed is door de bluescollectie van zijn vader, maar eigentijdsere artiesten als John Mayer en Prince laten ook hun sporen na in zijn gitaarspel en zang. Kees de Graaff CABARET

Renate Sun-Louw PUNK/ROCK

RENE SG SPEEDCOLA LANGWEILIGKEIT RECORDS

Subtiliteit en vernieuwing, ze zijn op Speedcola, het derde album van Rene SG, ver te zoeken. Gebleven is de korte duur en het hoge tempo waarin wordt gespeeld. En net als op voorganger Rene SG2 komt het aantal nummers overeen met het aantal minuten dat de cd duurt, achttien ditmaal. Verder verrast het trio hooguit door abrupte muzikale wendingen.

FOLK/POP

TRINITY ESTE MOMENTO TRINITY MUSIC

STEFAN SCHILL DON’T SAY A WORD

‘Er is een moment voor huilen en lachen, voor rouwen en dansen. ’ Woorden uit het bijbelboek Prediker. Ze inspireerden U2, maar ook de jongens van Trinity. Hun derde album toont ‘de momenten dat we heen en weer geslingerd werden tussen lachen en tranen.’ De meeste tracks ontstonden tijdens een reis met hulporganisatie Tear naar Peru waar drie van de vier bandleden hun jeugd doorbrachten. Ze combineren ZuidAmerikaanse muziek met Keltische klanken, iets wat Trinity een heel eigen sound geeft.

PROVOGUE

Rosanne De Boer

John Buis SINGER-SONGWRITER

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

CDrecensies ker… keert Roy weer terug naar zijn oude liefde, de rootsmuziek. En ditmaal in het Nederlands. Weet Het Zeker… begint sterk met In De Auto, een heerlijk ontspannen southern sound-melodietje gevolgd door Mathilde, waarin Roy vol gas geeft op een stevig ronkend soularrangement met een uitstekende kopersectie (The Jayhorns). Een sterk begin dus, maar helaas volgt als snel het zoetere werk, waarin het allemaal wat te lief en te broos wordt. Oké, dankzij keuze van de juiste mensen zit het muziekwerk prima in elkaar, maar gemist wordt die rauwe, ongepolijste hartenkreet die op zijn dialectalbum Laagstraat 443 zo voorhanden was. Heel, heel even komt die voorbij tijdens het breekbare en bijna wanhopig klinkende Kom Bij Mij, maar in een vluchtige zucht is deze ook weer verdwenen. Ferenc Koolen ROCK/METAL

RUA 00:41:00 RUSTY CAGE RECORDS

POPROCK

CROSSOVER, ROCK, FUNK

EXPERIMENTEEL/ROCK

STATE OF MONC PHANTOM SPEAKER

STROMAN STROMAN

T. I. M. SPOETNIK

ZEA THE BEGINNER

SOUND CAMP RECORDS

EIGEN BEHEER

CMM

MAKKUM

Het Amsterdams/ Rotterdamse gezelschap rond Arthur Flink (trompet) en Hielke Praagman (elektronica) laat na Clippertron Extended uit 2007 weer van zich horen op dit uit een cd en dvd bestaande album. Deze is live opgenomen in Lantaren/Venster in Rotterdam en put voornamelijk uit de al bestaande voorraad tracks van de afgelopen jaren. Nog meer dan eerst neemt de zevenkoppige band ruim de tijd om een ijle, wonderschone en dromerige sfeer op te bouwen en van daaruit op reis te gaan. De vloeiende mix van akoestische jazz en knisperende sounds en beats kan dan verderop evengoed volkomen loos gaan en uitmonden in een heksenketel – dat maakt het altijd zo onvoorspelbaar en avontuurlijk bij State Of Monc. De strakke vormgeving van de muziek komt ook terug in het beeld en de aankleding – hier wordt zorgvuldig nagedacht.

Zelf typeert Stroman, een Gronings/Friese band rondom zanger/ gitarist en songwriter Bob Kolsters de muziek op hun debuut cd als dobrorock. Mooi gevonden, maar de veronderstelde link naar bijvoorbeeld een David Lindley en Chris Whitley is helaas ver te zoeken. Logisch, want de dobro is slechts een bijrolletje toebedeeld in de zeer tekstgeoriënteerde muziek van Stroman. De (Nederlandse) teksten hebben bij Stroman een zekere air van diepzinnigheid, maar klinken bij nadere bestudering toch vooral hol na. Ja, net zo hol als het iets te hoog klinkende en fletse stemgeluid van Kolsters die met deze combinatie, stemgeluid en tekst, niet echt weet te raken of te boeien. Muzikaal oriënteert Stroman zich vooral op pop- en rockschema’s en daarin toont de band dan iets van kracht.

The Beginner is het vierde album van Zea. Een misleidende titel dus. Of niet? Dit is namelijk wél het eerste volledige album van Zea als soloproject van Arnold de Boer. Bovendien slaat De Boer op dit plaatje andere muzikale wegen in. Uiteraard heeft Zea nog altijd lak aan muzikale conventies en grenzen en dat heeft wederom een chaotisch en onvoorspelbaar album tot gevolg. Maar de tours en reizen die gemaakt werden hebben hun weerslag op de muziek: het invloedenpakket is nog verder uitgebreid. Openingsnummer Song For Electricity bijvoorbeeld, is gebaseerd op het Ethiopische liedje Bogiye (van Abonesh Adenew), terwijl Bourgeois Blues voortborduurt op het origineel van Leadbelly en een versie van The Fall (de tekst). De rode draad op dit album is chaos: springerige beats, gierende elektronica, scheurende gitaren, invloeden uit allerlei genres en staccato zang razen voorbij in een ongekend tempo. Als de chaos dan ook nog terugkomt in de tekst (We’ve Got A Crisis) lijkt het allemaal wat te veel van het goede te worden. Maar van zware thematiek is geen sprake; De Boer brengt alles met veel humor en bovendien is de muziek te lichtvoetig, te energiek en te speels om lang na te denken over welke thematiek dan ook. Dit is muziek om op te stuiteren, niet om bij te filosoferen.

Arjan van Sorge

Ferenc Koolen

Crossoverrock is weer helemaal in. In het kielzog van het hernieuwde succes van Rage Against The Machine, dat weer stadions vult, komt T. I. M. met zijn eigen versie van crossoverrock. Zanger Tim Blaauwbroek omringt zich op het debuut Spoetnik onder meer met gerenommeerde muzikanten als drummer Guzz Genser (Herman Brood, Bert Heerink), bassist Barend Courbois (Vengeance, Bert Heerink) en gitarist John Hayes (Mothers Finest). Als gasten komen onder meer Pieter Both (Beef), John Conner (Dog Eat Dog) en Bryan Manta (Primus, Guns N’ Roses) voorbij. Het resultaat laat zich raden: uitermate stevige rock met diepgang en voorzien van opzwepende funk. Fresh, Fresh Propps, S. E. X.: niet eerder klonk crossover zo uitgebalanceerd en fris. Het motto is niet alleen beuken, maar ook swingen. Moge deze Spoetnik tot grote hoogte stijgen!

Groen zijn ze allang niet meer, de mannen van Woost. De leden van de rockformatie hebben afzonderlijk hun sporen verdiend bij onder andere de band van Marike Jager en Roosbeef. Bovendien is dit alweer hun vierde plaat. Toch doet de naam Woost niet meteen een belletje rinkelen. Daar zou weleens verandering in kunnen komen met hun nieuwe album 6 Minutes South. Onlangs deed Marike Jager, singer-songwriter en eigenaar van Morning Coffee Records, in De Wereld Draait Door al haar uiterste best het viertal te promoten. Zij beweerde zelfs dat leadzanger KW Toering de beste zanger van Nederland is en dat blijkt geen onzin. De wat hese, rokerige rockstrot van Toering leent zich uitstekend voor een goede schreeuwpartij en heeft daarnaast ook een jongensachtige onschuld. Niet alleen Toering beheerst zijn instrument, het vakmanschap van de muzikanten komt uit elke partij naar voren. Het glijdt en het schuurt en smelt, onder de vleugels van Jager, samen tot een synergie van soulvolle rock. Woost heeft een eigen geluid. Hoewel Not For Now wat lijkt op Sweet Emotion van Aerosmith en er met de uitgesponnen donkere klanken van afsluiter Easier niet voor de makkelijke weg is gekozen, is het een ijzersterk album geworden. Of het ook een commercieel succes wordt, moet de toekomst leren. Aan Marike Jager zal het niet liggen.

Daan de Mooy

Elly Bond

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

BEATSTAD EINDHOVEN (HOE HET WARE LEVEN BEGON) FRANS DEKKERS

JAZZ

Eind 2008 won RUA met het nummer Pretty de 100% AF wedstrijd (georganiseerd door de muziekbladen Slagwerkkrant, Gitarist en Interface). De hoofdprijs was een mix door producer Holger Schwedt, die in het verleden heeft gewerkt met Anouk en Within Temptation. De Prettymix is dan ook terug te vinden op dit debuut van RUA. Met invloeden van bands als QOTSA, Tool, Helmet, Nina Hagen en Meshuggah is er niet zomaar een genrelabel op de band te plakken. Het gevarieerde geluid zorgt voor veel afwisseling tussen, maar ook binnen de nummers. In een aantal gevallen is die variatie misschien wel te groot. Zangeres Nici de Beus houdt met haar flexibele stem de boel echter goed bij elkaar. Tot de betere nummers van deze Utrechtse band behoren Gaze, Keep Moving, Nazrat en Worse.

Boekrecensies

John Buis ROCK/SOUL/POP

WOOST 6 MINUTES SOUTH MORNING COFFEE RECORDS

FUNK

TRIP PERSONAL UNIVERSE EIGEN BEHEER

Trip is een Amsterdams collectief dat ons trakteert op swingende funk met soul-, jazz- en hiphop-elementen. Ik meende ook wat Gotcha!-invloeden te horen en jawel hoor: aan de linernotes te zien zijn door diens bandleden wat handen spandiensten verricht. Met twee drummers en een pompende bas wordt een stevige basis gelegd waarbij de blazers en de prominent aanwezige gitaar voor de luchtige accenten zorgen. De nummers die mede door Bouchra worden gezongen zijn vocaal het sterkst, zoals Come Home en Shivers, waarin trompet en saxofoon ook flink van leer trekken. Ik kan me voorstellen dat de optredens van Trip een swingende er-

Coert van Mourik

varing zijn, want met hun muziek door mijn speakers kan ik hier thuis al nauwelijks stil blijven zitten.

lopen wil dit niet het begin zijn van een mooie muzikale toekomst. Gabriëlla van Karsbergen

Kees de Graaff ZYDECO POP/ROCK

WANT WANT MIJN MEISJE VINDT ME LEUK ZOALS IK BEN CNR RECORDS

Nederlandstalige powerpop, ja, het bestaat echt. Luister maar eens naar het debuutalbum van de viermansformatie Want Want. Mijn Meisje Vindt Me Leuk Zoals Ik Ben is waarschijnlijk een van de leukste debuutplaten van de afgelopen jaren. Catchy muziek, in de traditie van Amerikaanse voorbeelden als Fountains Of Wayne en Weezer, van een nieuwe generatie nederpoppers. Compacte liedjes die zijn voorzien van humoristische teksten die zeggen waar het op staat. En dat allemaal fijn geproduceerd door Daniël Lohues. Want Want is een ware verademing tussen al die andere Nederlandstalige groepen die zichzelf veel te serieus nemen. De band is door 3FM al uitgeroepen tot Serious Talent en het moet wel heel erg raar

ZYDEGONUTZ HAVIN’A GOOD TIME WHOOPEE RECORDS

Havin’A Good Time is het debuutalbum van deze Brabantse zydecoband, maar jonkies kun je de heren van dit gezelschap absoluut niet noemen. Zo is frontman Ad van Emmerik jarenlang het gezicht geweest van Allez Mama en speelde drummer/zanger Sam Murray met legendes als Steve Riley en Leon Chavis. Havin’A Good Time is een dijk van een feestplaat geworden, waar het plezier vanaf spat door eigenzinnige zydecointerpretaties los te laten op obscure songs uit de muziekgeschiedenis (Maybellene van Chuck Berry) of het oppoetsen van covers uit de rijke zydecocanon (Jack Rabbit van Jou Mouton). Slechts een enkel nummer, zoals opener All Over Now, verliest zichzelf door de wat al te klinische benadering. Een mooi begin van de zomer! Ferenc Koolen

248 PAGINA’S ISBN:978-90-815453-1-0

Schrijvend journalist en auteur Frans Dekkers heeft de jaren zestig in de Lichtstad aan den lijve meegemaakt. Als jongeling wist hij dat deze jaren bijzonder waren en een nieuwe wind deden waaien. Dit boek is zijn wensboek geweest. Hij blikt allereerst terug op de bevrijding in 1944 van Eindhoven toen de Amerikanen hier hun swing introduceerden. Talloze foto’s heeft hij door de jaren heen verzameld, honderden gesprekken gevoerd met dees en geen om dit boek te realiseren. Het geeft een mooi, helder en gedetailleerd beeld van Eindhoven die vervoerd wordt door de muziek en alles wat daaruit voortvloeide. De bands, de scene, de evenementen, de confrontaties met de gevestigde orde; geen onderwerp wordt vermeden. Een hommage aan hen die het muzikale klimaat veranderden en waar muzikanten en adepten anno nu de vruchten van plukken. Een bijzonder boek over een bijzondere tijd. Bram W. van der Putte

CRASH THE PARTY: 40 JAAR LVC DIVERSE AUTEURS STICHTING LVC LEIDEN

Van de vele jubilea boeken die dit jaar verschenen, is die van het veertigjarige LVC verreweg het leukst, ook voor mensen buiten Leiden en omgeving. Redacteur Ruud Visser liet zich inspireren door het omvangrijke archief van oudpenningmeester Ruud van Spaandonck en gaf grafisch ontwerpers van de LVC-promotie uit verschillende periodes de opdracht binnen de geest van hun tijd de pagina’s vorm te geven. Crash The Party is bijna net zo groot als een LP-hoes, waardoor de ontwerpers alle ruimte hadden zich uit te leven. Leon-

tine de Reede tekende de verhalen op van voormalige LVC-ers en passerende muzikanten, onder hen popjournalist Swie Tio, zangers Peter te Bos en Rick de Leeuw, gitarist/producer Henk Koorn en gitarist Phil Tilli. Journalist Jan van der Plas zet de geschiedenis van het podium in een (pop)historisch perspectief. Alle substromingen komen aan bod in woord en beeld. De vele foto’s, knipsels, posters, verfrommelde toegangskaartjes en andere parafernalia illustreren teksten in afwisselende lettertypes, van onregelmatige typemachine letters tot straffe moderne typografie, al of niet gelardeerd met koffie cirkels en verfvlekken. Alleen al door de bonte vormgeving zorgt het boek voor veel bladerplezier. Gert Verbeek

WE WANT MORE! PIET AUGUSTIJN, AART ROZA, JOS WALRAVEN HISTORISCHE VERENIGING OUD GORCUM

De geschiedenis van 50 jaar Gorcumse popmuziek is te lezen in dit ruim 250 pagina’s tellende boek. Hiervoor werden tientallen muzikanten geïnterviewd en archieven en kranten doorgespit. Van Indorock tot bluegrass, van luisterliedjes tot postpunk; Gorinchem kan trots zijn op haar rijke pophistorie. Het boek staat boordevol foto’s en interviews. Het behandelt de muziek, de muzikanten en bands en besteedt daarnaast ruim aandacht aan de popcultuur, zoals festivals, podia, oefenruimtes en de opkomst (en ondergang) van diverse popkoepels. Vooral voor de mensen uit de regio een feest der herkenning. Verder komen in het boek Gorcumers aan het woord die hun sporen hebben verdiend in de popmuziek, zoals Frank van der Meijden die manager was van onder meer Doe Maar en Bløf. En ook de beroemdste Gorcumse popmuzikant ontbreekt niet in het boek, Dinand Woesthoff, leadzanger van Kane. Marie-Anne Eij j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

demontage optredens achter de rug, bijvoorbeeld met de afscheidsshow van The Spades in Eindhoven.’

Demo van de maAND

‘Iggy Pop is een van onze grote helden; mijn eerste voorliefde was ouwe seventiespunk met een psychedelisch randje er aan: opgefokt, maar wel met nummers van negen minuten met een gitaarriff die maar door blijft gaan en door blijft hameren. Mijn invloeden liggen in de sixtiespsychedelica, Sjarm is een groot Stone Roses-fan, hij houdt van die Madchester pillpopping sound, het vroege Oasis en Primal Scream.’

PSYCHEDELICA

VIPER COBRA Demo www.myspace.com/vipercobrarocks

Als een vulkaanuitbarsting in slowmotion komt Viper Cobra uit Rotterdam binnenvallen, nee glijden, of juister nog: sijpelen. Nou ja, in ieder geval komen de psychedelische jams traag, gestaag maar onontkoombaar onder de huid te zitten en verrichten aldaar hun verwoestende en ook weer zegenende werk. Het kunstje is eerder gedaan door bands als Hawkwind en Iggy & The Stooges, maar de 100% overtuiging die de vier mannen in hun massieve muziek leggen, doet je dat al snel vergeten. En bovendien maken ze uiteindelijk een eigen versie van spacerock, meer richting pop, punk en stoner. En het is ook niet allemaal jammen wat de klok slaat, er zijn naast minutenlang uitgediepte riffs ook mooie liedjes te beluisteren getuige een geheide meezinger/ wegdromer als Silver Tarpit. Het gitaargeluid van de twee frontmannen is intens, loeiheet en laat geen millimetertje stilte toe – dat komt wel later in het bejaardentehuis. Zowel Sjarm als Gareth nemen naast zes snaren ook nog eens de zang voor hun rekening, die gedoseerd over de muziek verspreid wordt. De bas excelleert in haast onopgemerkt, diep onderliggend, vakkundig ondersteunend ploegwerk, van het heerlijk zoemende laag tot krachtig blikkerig hoog. De drums zijn een mooi voorbeeld van hoe je zompig en toch stuwend door kan denderen en daar ook nog eens stevige en naadloos passende breaks in kan passen. Dat er bij Viper Cobra geen beginnelingen bezig zijn, hoor je aan alles af, of het nou de geraffineerdheid van de songs is, het organische samenspel of de zelfverzekerde invulling van de muziek. Viper Cobra zet in ieder geval Rotterdam keihard en met een knal op de psychedelische kaart.

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

VIPER COBRA

‘Iggy Pop is een van onze grote helden’ Het Rotterdamse Viper Cobra bestaat uit (ook nou weer niet zulke) oude rotten uit de punk en rock, die door het vuur gaan voor lange, uitgesponnen psychedelische jams. Tekst Arjan van Sorge

ven voorstellen: gitarist/ zanger Sjarm, bassist Silas, gitarist/zanger Gareth en drummer Rudy Ross. De twee laatstgenoemden zijn respectievelijk programmeur en assistentprogrammeur/productieleider van het veelgeplaagde pop- en dancepodium WATT. Daarnaast is Gareth eigenaar van het drum ’n basslabel PRSPCT Recordings en bekend als DJ Trasher; Silas speelt in electrorockact Machinegewehr en is lid van het Antistrot Art Collective – check z’n tekeningen! Drukke baasjes allemaal, maar gelukkig had Rudy Ross nog even tijd voor wat toelichting op de zojuist verschenen ep. ‘We hadden al eerder een aantal jaren een band, White Suicide. Dat was met Sjarm, Gareth en mij. Sjarm vertrok naar Amerika en heeft daar drie jaar bij Modern Life Is War gespeeld, een hardcoreband uit Iowa. Hij kwam weer terug naar Nederland, en we namen Silas er bij als bassist – met wat googlen en mailen kwamen we al snel bij hem uit. Dat is nu zo’n jaar geleden, en we hebben alweer zo’n negen

‘Meestal komen Sjarm of Gareth met een riff die ze thuis op de bank hebben gemaakt, en die gaan we dan in een jam uitbouwen tot een volledig nummer. Vaak wordt zo’n nummer er gelijk in één keer uitgegooid; er wordt een logisch verhaal met kop en staart gezocht. Het moet heel vloeiend zijn. We zijn geen Face Tomorrow dat vier jaar doet over het maken van een plaat – we willen graag elk jaar een ep of een full length album uitbrengen, we proberen er zo veel mogelijk uit te krijgen. We zijn inmiddels al weer verder met de muziek, we hebben nummers uit de set gegooid en aangepast, en op die manier werken we door. Het is de bedoeling om zoveel mogelijk materiaal op te borrelen en daar op voort te borduren. Sommige nummers zijn langer geworden, in stukken geknipt en aan elkaar geplakt.’ ‘Wat ons soort muziek betreft is Rotterdam vrij dood op dit moment, er is weinig te beleven. Er zijn eigenlijk nog maar drie tenten die qua muziek goede bands proberen te programmeren: Exit, Watt en Rotown. Er gebeurt hier vrij weinig; tien jaar geleden stond Rotterdam sterker in de schoenen qua lokale bands die naar buiten treden. Op dit moment is het een zwaktebod. Ik denk dat wij onze inspiratie zoeken in de oefenruimte, met z’n vieren, en uit Rotterdam niet zo veel halen. Voor bands is het er moeilijk om zich te ontplooien.’ www.myspace.com/vipercobrarocks

STONERROCK

POP/ROCK

HIPHOP/SOUL

ALIENNATION Demo

CAPTAIN CAPEMAN Demo

DERELICT DANDIES Feel Alive

FUELBOX Demo

www.aliennation.nl

www.myspace.com/capemanmusic

www.myspace.com/derelictdandies

www.fuelboxmusic.com

‘Stampende stonerrock-shit uit Hoogeveen’, dat kenden we nog niet. Maar als het aan Randy, Paul, Martijn en Geert ligt gaat dat binnenkort veranderen. Aan de inzet en de muziek zal het niet liggen: het energieniveau is hoog, het spel strak en de Drentse koppen staan allemaal dezelfde kant op. Daarbovenop maken ze je ook nog eens goed gek met een opwindende, hypnotiserende en de dopaminecircuitskietelende mix van stonerrock, metal, hardrock, blues en southern rock. Eén voor één halen de muzikanten het beste uit hun instrument naar boven, waarbij de volvette, bloedhete gitaarsolo’s niet onvermeld kunnen blijven. De zang neigt nogal eens naar een soort brallerigheid, maar past qua expressie en emotie verder naadloos in het intrigerende plaatje van deze op hoog niveau opererende band.

Captain Capeman heette eerst TheDarko, vernoemd naar Darko Tadic, de spil van het gezelschap uit Amsterdam. Uit zijn drumverleden heeft hij nog de tamboerijn overgehouden, maar verder richt hij zich tegenwoordig op gitaar en zang. De drumstokjes worden nu beroerd door Sin Banovic, die hetzelfde ook nog eens doet bij Clemens VandeVen en Mala Vita. Dat wordt vroeg of laat kiezen, want als Captain Capeman live waarmaakt wat het op de vijf tracks van deze demo brengt, dan liggen er een hoop optredens in het verschiet. Aangevuld met een bassist en geluidentovenaar maakt de band enorm pakkende, tintelfrisse en vet lekkere pop/rock. Warm, broeierig en ronkend baswerk met steady drums, puntige hooks op de gitaar en meeslepende zang: petje af voor deze kapitein!

Het Gelderse Derelict Dandies lijkt vooral het vehikel te zijn voor de gevoelens van zanger en accordeonist Uilke Duinstra. Aan de teksten van zijn hand wordt alle ruimte gegeven, waarbij melancholie, innerlijke en uiterlijke tegenstellingen en rijm de hoofdrollen spelen. Er is geen ruimte voor muzikale uitstapjes, er zijn geen van de middelmaat afwijkende composities, dus alles staat of valt met de stem en de teksten. Het zit nog niet helemaal snor met haar indeling van woorden en verdeling van de ademhaling, maar vaak is het een plezier om naar de stem van Uilke te luisteren. Meer dan eens ontstijgt die zelfs de muziek en klinkt er iets van echte bezieling in door. Kippenvel jawel! Accordeon is trouwens nergens te horen, dus vergeet gerust die bijzondere aanvulling.

Dat je zo vrolijk wordt van een demo als die van het vanuit Zeist en Amsterdam opererende Fuel Box gebeurt veel te weinig. Maar blijkbaar is er om de zoveel tijd een gezelschap dat precies die juiste combinatie van traditie, eigenzinnigheid, passie, techniek en muzikaliteit heeft die je raakt. Dit duo bestaande uit zanger Remy Britsemmer en producer Josh Boon maakt met hun mengsel van hiphop, soul, funk, pop en dub net die tracks die een breed publiek aanspreken, van bijzonder hoge kwaliteit zijn en nog jaren blijven hangen. Tegelijk hoor je af en toe ook duidelijk een scheve overgang, goedkope keyboardpartijen en wat andere oneffenheden, maar dat alles weegt niet op tegen het ontegenzeggelijk aanwezige goud.

REGGAE

POP/ROCK

CLAY 2 NINE Cry Revolutions!!!

FLOODPLAINS Lost In Perception

www.myspace.com/clay2nine

www.floodplains.nl

Hè hè, eindelijk weer eens wat reggae in deze rubriek! En wel van Clay 2 Nine aka Cletus Nah uit Rotterdam. Veertig jaar geleden kwam hij in Liberia ter wereld, waar hij op de radio voor het eerst reggae hoorde. De zanger/componist/ producer noemt zichzelf ‘the next Alpha Blondy’. Dat niveau haalt Clay 2 Nine absoluut niet, maar hij bedoelt het ook goed met de wereld en snijdt in zijn teksten politieke hypocrisie, aids en corruptie aan. Alles heel relaxed, rommelig, knullig en met een zonnig sausje overgoten; zijn stem kan hier en daar nog wel wat oefening gebruiken.. De intrigerende lo-fi opnames zijn een bijzonder maf gemixt allegaartje van hakkelende beats, plotseling opduikende samples en bijzondere voorvallen.

Het is niet helemaal duidelijk waarom Floodplains hun gloednieuwe schijf laten beginnen met een oud nummer en daarna pas de nieuwe oogst aan bod laten komen. Het Amsterdamse drietal hecht waarschijnlijk nogal aan het verleden, waarin de gitarist/zanger en drummer al met elkaar samenspeelden. Afijn, de invloeden uit bluesrock, sixtiespsychedelica, folk, punk, hardrock en melodieuze indiepop zijn makkelijk uit de broeierige soep te halen, waarbij vooral de scheurende, jankende en intense bluesgitaarsolo’s de kers op de taart vormen. Die smaken naar meer, maar toch heeft ergens het idee postgevat dat er ook nog zoiets als liedjes moeten staan. Alles bij elkaar levert het een nogal bij elkaar geplakt geheel op, waarvan vrij weinig blijft hangen.

ROCK

AMONG THIS ALL No Statues www.amongthisall.com

Meiden grijp je kans. De vijf binkies van het van de Veluwe (Oldenbroek) afkomstige Among This All komen gratis en graag voor je in je slaapkamer spelen tijdens hun Bedroom Tour 2010. Hoe hun up-tempo gedreven alternatieve rock daar gaat klinken is tijdens het schrijven van dit stukje nog niet bekend, maar de buren kunnen vast en zeker meegenieten. Leuk idee in ieder geval om je muziek te promoten en met een beetje geluk en ruimtegebrek zit je lekker dicht op elkaar. Het wordt vast gezellig, want de boys hebben duidelijk hun best op gedaan op hun sprankelende en spruitige liedjes. Het geheel wordt wat ontsierd door de niet helemaal toonvaste zang van Aad Reinds, maar dat mag de pret niet drukken.

POP/AMERICANA

THE JACK HILLS Little Black Roses www.thejackhills.com

Het is even zoeken, maar dan blijkt dat The Jack Hills toch echt helemaal draait om de Utrechtse singer-songwriter Wybrand Opperman. Het vorige hoogtepunt in zijn muzikale loopbaan lag rond zo’n drie, vier jaar geleden, de tijd van het debuutalbum van de band. Little Black Roses zou de opvolger kunnen zijn, want met dertien nummers schoon aan de haak kan je toch moeilijk nog van een demo blijven spreken. Er zit veel variatie in die tracks: de cd begint met slepende, lijzige en in de moerasdelta ondergedompelde Americana, gaat dan over in stampende rockers, heeft daar tussendoor een paar bloedmooie folkliedjes en sluit af met een tranentrekkende, end-of-it-all samenzang. The Jack Hills heeft klasse en verdient een veel betere promotie dan nu het geval is. j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

demontage FUNK

POP/ROCK

ROCK

POP/ROCK

GRINDCORE

POP/ROCK

THE JIG Demo

KNUPPERPOUF FT. JULIA P Demo

MAD ENGINE Taste!

MEMORY HOTEL Demo

THE PHRASES Hey!

SHREDDED CUNT World Order Epidemic

WEISSMULLER Raw & Well Done

www.thejig.nl

www.knupperpouf.com

www.myspace.com/madenginerocks

www.memoryhotel.nl

MY PROPANE Don’t Tell Your Dad What We Do Around Here

www.thephrases.nl

www.shreddedcunt.com

www.weissmuller.nl

Oh nee, weer zo’n feestfunkband, denk je in eerste instantie bij de muziek van The Jig, een zevenkoppige instrumentale funkformatie uit Amsterdam. En dan ook nog gemaakt door muzikanten die beter zouden moeten weten, zoals o.a. Joep van Rhijn (Rotterdam Ska Foundation), Koen Schouten (Caro Emerald) en de eigenaar van het hoofdstedelijke, roemruchte oefenhol Rock Supplies. En ze weten het inderdaad beter, want de in soul en jazz gedrenkte funk mag er zijn. Revolutionair is het allemaal zeker niet, maar wel kraakhelder door de groeven gaand, met een, lekker stuiterende blazerssectie in de hoofdrol. Gelukkig maar, want de bas, drums en gitaar functioneren op een dusdanig clichéniveau dat de funk je regelmatig in de schoenen zinkt. De jammatig ontstane composities blinken ook niet altijd uit in doeltreffendheid.

Het Amsterdamse Knupperpouf wordt voortgestuwd door de bezielende klappen van componist, tekstschrijver, multi-instrumentalist maar vooral drummer Nicolette Lie. Zij speelde eerder bij o.a. Julia P Hersheimer, Gruppo Sportivo, Cassidy, Board Of Directors en Solex, en geeft drumles. Dus met de spannende, knappe en inventieve ritmes en puntgave weergave van de drums zit het wel goed. De zang wordt met wisselend succes verzorgd door Julia P. De Nederlandstalige teksten zijn ontwapenend, nuchter en graven diep in de psyche en belevenissen van de kleine Nicolette. Soms kan Julia P daar een perfecte invulling aan geven, maar net zo vaak slaat ze een plank of toon mis. De veelal soepige, trage en weinig aanstootgevende rock maakt het er niet altijd beter op.

De mannen van het Groningse kwartet hebben diverse muzikale achtergronden zoals stonerrock, punk, metal en garage. Al die invloeden tezamen leveren bezield gebeuk, gemeen groovend gebeuk en ook nog eens knalhard, krachtig en knoestig gebeuk op. Met van die supersmerige gitaarriffs die als dikke boter over de blikkerende, voortploegende bas heen surfen. Met van die stevig doorhakkende drums die moeiteloos met stuiterende breaks integreren. En met zo’n zanger die niet kan zingen maar graag zijn ongenoegen door de microfoon heen schreeuwt, spuugt en spuit. Tot zover zit alles theoretisch geramd, maar of het nou door de opnames komt of niet: vaak klinkt alles nogal los van elkaar staand, terwijl er toch ook hecht samengespeeld wordt. Dat de zanger teveel in zijn eentonige en eendimensionale trip blijft hangen helpt ook niet echt.

De meeste leden van Memory Hotel uit Arnhem zijn al twintig jaar of langer in de muziek actief en sinds een jaar hebben ze deze rockgroep. Die ervaring hoor je er niet gelijk aan af; bij eerste beluistering denk je door het rammelende spel en de richtingloze composities met een beginnende band te maken te hebben. Maar meer dan eens schiet gitarist Edwin Steenstra uit z’n slof en dan hoor je dat hij zeker weet hoe hij een solo uit z’n instrument moet knijpen. Dat neem je dan toch maar mooi mee uit bands zoals De Hufters! Zangeres Mirjam Joachimsthal is waarschijnlijk een andere reden waarom de muziek van Memory Hotel niet gelijk inslaat als een bom: het enthousiasme spat ervan af, maar haar zang is vaak vals en wringt zich in de vreemdste kronkels.

www.mypropane.net

Ze hebben er veel zin in, zo te horen en te zien aan My Propane: vrouwenvlees en op het podium staan. Dat zou geen probleem moeten opleveren met hun bombastische, van een teveel aan testosteron doortrokken stadionrock. De band uit Enschede is ontstaan uit het in Londen goed draaiende Drift And Provide en bestaat uit vijf leden die, behalve de zanger, nogal op de achtergrond opereren – of inwisselbaar zijn. De rock met ballen plus elektronica is er in ieder geval niet minder om: keihard en strak, ranzig met een randje van klasse, melodisch en een tikkie romantisch, vol en gepassioneerd. Alle muzikanten zijn prima op dreef, en vooral de dik aangezette gitaarpartijen mogen er zijn. En de liedjes natuurlijk, die staan ook als een huis.

Als jong bandje met jonge mannetjes stond The Phrases eerder al als The Dirty Shambles op diverse vaderlandse podia. Na twee jaar werd de naam gewijzigd, op advies van mensen uit de platenbusiness. Ik weet niet hoe zwaar goede raad van mensen uit de media weegt, maar The Phrases is ook niet echt handig. Nou ja, het blijft altijd wat met die namen. Voor de muziek van de vier Groninger mannen maakt het niet veel uit, die kan wat gesteggel met namen hebben. En ze kunnen uiteindelijk toch echt rake titels uit hun mouw schudden, getuige ‘Hey!’ en ‘Alcohol’. Er wordt een gezellig mengelmoesje gemaakt van pop, rock, punk en emo, met vaak zeer geslaagd te noemen samenzang en leuke refreintjes, maar evengoed klinkt het geheel nog niet zo strak en dwingend als zou kunnen.

In alles doen Edward, Blastmaster K en Raimon hun uiterste best om zo lomp, lullig en liederlijk mogelijk over te komen. En dat lukt ze prima, getuige de bandnaam Shredded Cunt, de foto’s, de teksten, de bio en last but not least de muziek. Helaas voor hun zorgvuldig opgebouwde hysterische imago kunnen ze toch redelijk acceptabele grindcore uit de zeven sloten tevoorschijn trekken. De snelheid heeft wellicht iets te lijden onder de inname van bier, wodka en wiet, maar hun maffe kruising van trashcore en hardrock mag er wezen. Het drietal uit Hoorn zweert bij ‘strak, hard en lekker’ en weet dat ondanks alle geestverruimende middelen enigszins te verwezenlijken, de wat rommelige gedeelten ten spijt. Met de zang weten ze hoorbaar niet echt raad; die lijkt meer op opvulling, nu eens zo en dan weer zo.

Weissmuller bestaat uit drie veertigers uit Delft, Dordrecht en Rotterdam die in diverse, lokaal bekende bands hebben gespeeld. Het in een aangenaam opgewekt tempo gespeelde mengsel van pop, rock, punk, rock-’n-roll en grunge met Beatlesque randjes maakt licht in het hoofd, vervult onbestemde verlangens en geeft weer nieuwe hoop. Voor deze heren geen midlifecrises, zo te horen. Geen van allen doen ze veel bijzonders op de standaard instrumentatie van gitaar, bas en drums, maar met schitterende samenzang en compacte liedjes maken ze er iets zeer genietbaars van. Als de snelheid omlaag wordt geschroefd, neigt de muziek echter naar een overdosis melancholie.

METAL

ROCK

THE NAME Enchained

THE PLEASURE PRINCIPLE PPEP

www.thename.nl

www.pleasureprinciple.nl

Naam hebben ze al, afgaande op de lijst optredens in zalen als Paradiso, Patronaat en Tivoli, op festivals als Summer Darkness en als voorprogramma van Epica, Autumn en Revamp. In zo’n acht jaar tijd heeft de metalband uit Haarlem al vier cd’s uitgebracht, dus je krabt je achter de oren en vraagt je af waarom je nog niet van ze had gehoord. Aan de attitude van het vierkoppige monster en de overtuiging van het eigen gelijk zal het niet liggen; ook met het vakmanschap van de muzikanten en de dynamische energie is het dik in orde. Het nog niet doorbreken zou te maken kunnen hebben met de vaker wel dan niet piercingkrommende zang van Hadassa: je hoort dat ze genoeg kracht heeft voor een stevige strot, maar schel en vals klinkt het nu nog steeds.

What’s in a name? De grappigheid van het Utrechtse vijftal dat The Pleasure Principle vormt, springt direct al dik in het oog en het gehoor. In plaats van de wereld te redden kozen ze in 2006 in het café voor een band, en daar zitten we dan mee. Jammer voor onze planeet, maar we hebben toch nog wat plezier van deze beslissing, want het is moeilijk niet vrolijk te worden van de op hogere snelheid gespeelde, onderhoudende kermisklanken. Een mix van pop, rock, ska en new wave, compleet met hortende en stotende, gaaf tegen elkaar in hakkende gitaarpartijen. De zang noemen ze zelf (vaak) amelodieus, maar zeg maar gerust (meestal) vals en krom. Wat bomt het, meeslepend leuk en prettig gestoord is de band zeker.

ROCK ROCK

KINGS CROSSING Culture Club www.kingscrossing.nl Naar eigen zeggen zuigt het Delftse kwartet je ‘in een emotioneel spectrum dat de omvang van het universum ver overschrijdt’, waarbij ze ook nog eens iedereen toucheren. Zij liever dan ik, maar alla, als de rest maar goed zit. En dat doet het en niet zo’n klein beetje ook – Culture Club raust losjes en ongedwongen door vier stevige rocksongs. Het gitaargeluid zit fijn dichtgesmeerd, de drummer deelt rake klappen uit en de opruiende koortjes maken het geheel af. Het zal me niet verbazen als naast de bedden van de heren Raw Power van Iggy & The Stooges ligt, maar de intensiteit van dat album halen ze bijlange niet. Maar de liedjes slaan gelijk aan en de spanning blijft in elk nummer behouden.

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

MAANLANDER Demo www.maanlander.net

De gimmick van Maanlander lijkt leuk, maar heeft het toch net niet echt. Het begon allemaal met de in Almelo geboren Wubbo Ockels, de eerste Nederlander die een reis in de ruimte heeft gemaakt. Jaloers op zijn succes en moe van het geploeter in het in rook opgegane bandje Ruckfallzieher besloten ‘de vier jongere broertjes Ockels’ om met hun heelalrock stoutmoedig ‘daar te gaan waar nog geen ander ooit gegaan is’. Helaas komen ze in hun kosmische trip niet verder dan de stadsgrenzen van Enschede, een doorzichtige website en belegen Nederlandstalige rock. Het ‘vleugje psychedelica’ dat daarbij hoort is waarschijnlijk alleen in de eigen oren van de bandleden aanwezig, of misschien is het gewoon wel kosmische ruis. Enthousiast spelen kunnen ze wel.

ROCK

MISS PUSSY Demo

ROCK

www.misspussymusic.com

MAGNIFIED Strange Polished Fiction

De intro van Hard On, de eerste track op de demo van Miss Pussy, is overdonderend en hakt er direct en onverbloemd, stevig, nietsontziend en diep in. We like all kind of pussies! Een bas als een cirkelzaag, een gitaarmuur van schokbestendig beton, ruige, loeistrakke drums en de stem van een engel rechtstreeks uit de hel zijn zeker de eerste seconden goed voor het snel omgespen van de veiligheidsriemen. De stem van zangeres Jolene is een kruising tussen Nina Hagen, Diamanda Galas, Floor Jansen en een gestoord viswijf. Wat een strot, waanzin, energie en volume! Een band met iets mindere muzikanten zou allang omvergeblazen zijn door zo’n geweldig stemgeluid, maar het brute spel van Brambo, Ingmarius en Rubinho kan wel tegen een stootje. Wel liever het tempo er in houden...

www.magnifiedmusic.com

Ha, die van mij is lekker groter! Afgaande op de imposante verzameling speakers kunnen ze dat bij het alternatieve rocktrio Magnified uit Dongen met stelligheid verkondigen. En wat komt er dan uit al die luidsprekers? Een flinke bak herrie inderdaad, met supergaaf gitaargeluid, ruige bas en knallende drums. Rock en grunge met een licht symfonische toets drijven zoal voorbij in deze opwindende mix. De zang steekt daar wat zeurderig en ineffectief bij af, en heeft duidelijk moeite om op een toonvast niveau te blijven. Ook zijn niet alle liedjes even sterk, maar vooral in de stevigere gedeeltes overtuigt het drietal wis en waarachtig.

ROCK

XQS LISTEN TO THIS! www.xqsband.nl

POP/ROCK

SONNY ROCKET Travel The World www.sonnyrocket.nl

Sonny Rocket heeft alles te maken met de Utrechtse zanger en songschrijver Roel Donckers. Unique selling point bij deze band is de rake en uit duizenden te herkennen stem van Roel: zowel melancholiek, smachtend, hoopgevend en lieflijk als krachtig, rauw en gepassioneerd. Tel daar nog de mooie liedjes en de prettig en gedegen spelende muzikanten bij op en je hebt echt wat. Maar goed, een uithaaltje van Roels stem klinkt hier en daar wel wat erg scherp, geknepen of snikkerig, de bandleden zijn inwisselbaar en de braafheid en positiviteit worden wel eens teveel van het goede. Een kniesoor echter die daar op let, tussen al dat moois en gevoeligs. Verzorgd, uitgebalanceerd en met ruim baan voor de stem en de liedjes.

De vrouw van de cd-hoes speelt NIET in de band, ’t is maar dat je het weet. Wie dan wel? Vier mannen die Friesland als uitvalsbasis hebben en in die provincie tot in de kleinste uithoeken de podia hebben bestormd. Ze spelen frisse, puntige rock met een behoorlijk emotionele lading en zeer pakkende refreintjes. Op alle vier de instrumenten inclusief zang proberen ze zo nu en dan wat leuke dingen uit, die over het algemeen goed vallen en net iets extra’s geven. Echt strak is het nog niet allemaal, maar dat kan natuurlijk nog komen. Ze houden ervan een loopje te nemen met rock-’n-rolllicks zonder dat dat ergens toe leidt en dat klinkt zowel grappig als enigszins amateuristisch. Teksten Arjan van Sorge

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

liveinholland wat? VLAAMSE REUZEN HOLLANDSE LEEUWEN waar? 013, TILBURG l

e tweede editie van Vlaamse Reuzen Hollandse Leeuwen kan rekenen op een behoorlijke belangstelling. Toch worden de Kleine Zaal en de Batcave beter bezocht dan de veel grotere Dommelsch Zaal, misschien een teken dat een behoorlijk deel van het publiek op vernieuwing en verrassing is afgekomen. In de Dommelschzaal opent Anneke van Giersbergen & Agua de Annique. Deze formatie moet het vooral hebben van Anneke, maar ondanks de gedegen reputatie die ze ooit opbouwde als zangeres van The Gathering valt het vanavond toch een beetje tegen. Ze krijgt het publiek niet echt mee, wat ook niet weer al te verwonderlijk is, want het is nog erg vroeg en het publiek druppelt nog binnen. Maar ook haar stem, met name haar vibrato, klinkt niet iedereen aangenaam in de oren en de show laat te wensen over. Met aanvallige maniertjes en weinig functionele huppeltjes en sprongetjes kom je er niet. Voor een opener is het nu eenmaal hard werken om een zaal warm te krijgen en dat lukt niet: de respons is nogal lauw. Veel mensen verdwijnen tegen het eind van het concert naar de Kleine Zaal, waar Dez Mona uit België aftrapt en meteen al duidelijk maakt waarom de Vlamingen het in Nederland in het algemeen beter doen dan andersom. Kwestie van meer durf om nieuwe wegen in te slaan, een betere podiumpresentatie en een spannender repertoire. Gelukkig bewijst The Black Atlantic uit Groningen direct daarna dat ook Nederlandse bands zo goed kunnen zijn. Deze drie mannen zijn graag geziene gasten op Europese en Amerikaanse podia en hebben aanzien bij de internationale muziekpers. Hun muziek brengt het publiek in een soort trance. Ze creëren een oerwereld waarin natuurkrachten de boventoon voeren. De teksten zijn pure poëzie en het nadrukkelijke ritme en de vocalen, die zich nu eens vervlechten en dan weer meerstem-

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

mig worden, werken meeslepend en hypnotiserend. Ondanks het soms kwetsbare karakter van het repertoire krijgt The Black Atlantic zijn toehoorders goed mee; er wordt echt geluisterd en enthousiast geparticipeerd. Niet verwonderlijk dat de drie mannen goed bevriend zijn met het Deense Slaraffenland, want beide bands kunnen muzikaal met gemak door één deur. Gotcha! Allstars heeft alles uit de kast getrokken om als een echte funkband met waanzinnige outfits op het toneel te kunnen staan. Prijzenswaardig is ook het vakmanschap van de mannen die ongelooflijk strak en gedreven de instrumenten bespelen. Vooraan bij het podium begint meteen een stel middelbare mannen zich te gedragen als pubers, woest dansend en meebrullend met zanger E1Ten. Hij leidt het hele gezelschap van het ene hoogtepunt naar het volgende. Jammer dat Pieter Both van Beef als gastzanger niet zo sterk overkomt en wat flets afsteekt tegen de kleurrijke frontman. Het twaalfkoppige gezelschap slaagt er uitstekend in het publiek te vermaken. Wie van da funk houdt, houdt van Gotcha! Allstars. Verwonderlijk dat deze band op bijna geen enkel zomerfestival staat! Ondertussen is het behoorlijk druk in de Bat Cave, het kleinste podium van de avond, dat als showcase fungeert voor vijf bands van het Antwerpse podium Trix. Veel van de muzikanten zijn nog piepjong, maar duidelijk is dat in de Vlaamse kweekvijver heel wat talentvolle visjes rondzwemmen. Technisch en vocaal gezien is het niet altijd optimaal wat er in de Bat Cave gebeurt, maar wie rekening houdt met het gebrek aan ervaring hoort dat de belofte daar is. Vooral de indieband School is Cool laat een uitstekende indruk achter. In de Kleine Zaal doet The Van Jets gewoon zijn ding, en dat is dit keer net niet helemaal wat het kán zijn. Het optreden boeit minder dan we van deze mannen gewend zijn. De geroutineerde Vlaamse

OP ZOEK NAAR VERNIEUWING

Customs

Anneke van Giersbergen

Gotcha! Allstars

rockers worden overklast door het prille Limburgse DeWolff. Over belofte gesproken, deze drie jonge honden hebben al een reputatie opgebouwd waar je u tegen kan zeggen. Ze bewijzen overtuigend dat ze een terechte keuze zijn voor Pinkpop. Toetsenist Robin Piso beukt vol overgave op zijn Hammondorgel, Luka van de Poel haalt alles uit zijn drumstel en zanger-gitarist Pablo van de Poel laat een gitaartechniek zien waar menig oudere muzikant een puntje aan kan zuigen. DeWolff geeft alles om het publiek enthousiast te maken en dat lukt voor de volle honderd procent, in tegenstelling tot de gevestigde orde, die zijn riedeltje doet, zijn showtje afdraait en het verder wel best vindt. Afsluiter Moke begint een half uur te laat. Een deel van het publiek is inmiddels vertrokken, wellicht omdat Moke het afgelopen jaar zo vaak op de Nederlandse podia en festivals te zien is geweest, dat voor veel mensen het optreden weinig verrassingen meer biedt. Conclusie: een derde editie van Vlaamse Reuzen Hollandse Leeuwen zou wat Nederlandse bands betreft wat uitdagender mogen worden geprogrammeerd. Liever een nieuwe generatie bands die er vol tegenaan gaat en een eigenzinnige koers vaart. Tekst Lilian van Dijk Foto’s Anna van Kooij

wat? Pinkpop waar? Landgraaf

Dez Mona

e 41ste editie van Pinkpop is niet een van de sterkste, maar de Nederlandse acts maken veel goed. Epica opent het festival met een degelijke maar niet verassende set. Jammer genoeg komt de symfonische metal met grunts en ‘operazang’ niet veel verder dan de eerste tien rijen, waardoor het optreden een beetje als de beruchte nachtkaars uitgaat. In de tent zet Sungrazer, winnaar van bandwedstrijd Nu of Nooit, een stevig potje stonerrock neer. Als ze supervette songs zoals Common Believer blijven ma-

ken, is een doorbraak naar het grote publiek heel goed mogelijk. Een dag later zet Moke samen met het Metropool orkest een uitstekend optreden neer. Muzikale hoogtepunten zijn de subtiel opnieuw gearrangeerde publiekslievelingen Last Chance en This Plan. Daarna is het de beurt aan C-Mon & Kypski die met hun mix van hiphop, scratch, rock en nog veel meer het publiek welhaast ‘dwingt’ om te bewegen. Kyteman en Fay Lovsky zijn ook van de partij. In de tent zorgt Caro Emerald voor een hoogtepunt; door haar stem

en de vette blazerssectie klinken de jazzy popnummers nóg beter dan op haar debuutalbum. Op de laatste, kille en regenachtige dag is er slechts plaats voor één Nederlandse band, maar zeker niet de minste. De Limburgse jongens van DeWolff verzorgen een spetterend optreden en hun retro psychedelische bluesrocksound staat als een huis. Helaas spelen ze slechts zes nummers, met Silver Lovemachine als supervet, knallend hoogtepunt.

Caro Emerald zorgt voor een hoogtepunt

Tekst Martien Koolen Foto Hans Kreutzer j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

liveinholland De thuisblijvers hebben ongelijk

wat? CD-PRESENTATIE UNSIGNED waar? TROUW, AMSTERDAM

Zes bands met een twist Avant La Lettre

Feed The Rabbit

wie? CANDY DULFER waar? EFFENAAR, EINDHOVEN

ie Candy Dulfer zegt, denkt meteen aan haar indrukwekkende resumé. De Nederlandse saxofoniste speelt immers geregeld met de grootste muzikanten ter wereld: Prince, Van Morrisson, Beyoncé, Aretha Franklin, Marcus Miller. Ter promotie van haar laatste album Funked Up geeft Dulfer een optreden in de Effenaar

in Eindhoven. Ze wordt vergezeld door een uitstekende band met daarin grootheden als gitarist Ulco Bed en drummer Oscar Kraal. Met zulke ervaren musici is het niet verwonderlijk dat het optreden staat als een huis. Dulfer speelt een evenwichtige mix van nieuwe nummers en golden oldies (Sax A GoGo, Pick Up The Pieces). Bijzonder fraai is

de uitvoering van de Alicia Keyssong Empire State Of Mind. De zevenkoppige band haalt alles uit de kast om de aanwezigen te vermaken. Desondanks blijft het publiek terughoudend tot aan de toegift. Dat de zaal slechts voor de helft gevuld is, is teleurstellend te noemen voor een muzikant van het kaliber van Dulfer. Gelukkig zijn er dankzij de centrale ligging van Eindhoven wél veel Duitsers en Belgen in het publiek. Het lijkt er

veel op dat de saxofoniste populairder is over de landsgrenzen dan in eigen land. Talenten als Dulfer verdienen het voor uitzinnige menigtes en uitverkochte zalen te spelen, zeker in Nederland. De thuisblijvers hebben in dit geval ongelijk. Dulfer geeft een puik optreden. Jammer dat ze voorlopig nauwelijks te zien is op de Nederlandse podia. Tekst Monique Demarteau Foto’s Paul Salemink Secret Umbrella

Wie? BERTUS BORGERS waar? CAFÉ BERLAGE, EINDHOVEN

p zijn laatste boreling Ver Van Hier bezingt saxofonist Bertus Borgers op rustige, ingetogen wijze zijn leven als muzikant op drift eind jaren zestig. In het Nederlands, pardon, Brabants. Het is teruggrijpen zonder sentiment. Puur en eerlijk bevolkt hij met bassist Peer het podium. Een ruwe, pure stem geeft blijk van echte gevoelens. Als Borgers de saxofoon omhangt deint het publiek zachtjes mee. Borgers beleeft de muziek intens en geeft acte met goede songs zoals Zakgeld of De Jeugd. Uit zijn tegelijkertijd gepresenteerde boek Weg van hier draagt hij voor. Met de leesbril

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

op de neus brengt hij anekdotes over zijn wilde tijden als jonge muzikant in Liverpool, Duitsland en uiteraard het Eindhovense. Losjes declameert hij de woorden, met een glimlach. Ach, hij is al wat ouder geworden. Maar voor even op dat podium zie je een glimp van die jonge weerbarstige Kempenaar die de wetten niet accepteerde en zijn eigen weg ging. Mooi om te zien dat hij dat al jaren weet vol te houden, gewoon, zoals hij is. De durf om je kwetsbaar op te stellen, die heeft hij met verve geëtaleerd op deze mooie zondagmiddag. Tekst en foto Bram W. van der Putte

Mattanja Joy Bradley

Kijken en genieten

Novack

Sælors

nsigned, het project van Muziek Centrum Nederland dat ongetekend Nederlands talent de kans biedt om onder professionele begeleiding te laten horen wat het kan, viert dit jaar feest: Sixpack, What’s In A Song? is het tiende album in de serie. Tijdens de cd-presentatie in TrouwAmsterdam wordt duidelijk wat producers JB Meijers (o.a. De Dijk, Acda En De Munnik) en Dennis van Leeuwen (Kane) bedoelden toen ze zeiden dat ze bands met ‘een twist’ geselecteerd hadden. Nadat het publiek verwelkomd is door meisjes met rokken van champagneglazen (ja, echt) en presentatrice Stacey Rookhuizen de avond voor geopend heeft verklaard, mag de Utrechtse band Novack aftrappen. De afgewogen composities van de wat schuchtere groep zorgen niet direct voor vuurwerk, maar daar lijkt het Novack ook niet om te doen. Hun indiepop is gemaakt om te ontroeren. Het subtiele spel van trompettist Jan Dekker helpt daarbij, de wat onzekere vocalen van zanger Sander van der Linden niet. Het laatste nummer Sober Times, met drummer Wubbo Siegers op akoestische gitaar, raakt wél direct een gevoelige snaar. De Amsterdammers van Avant La Lettre spelen directer op de man. Hier staat een collectief dat weet hoe je een beklijvend nummer schrijft. Bovendien heeft het in Laurens Radstake een frontman die zich met een natuurlijk soort onaantastbaarheid over het podium beweegt en moeiteloos complexe gitaarpartijen uit zijn instrument haalt. Sælors-gitarist Thijs Havens kwijt zich zeer verdienstelijk van zijn taak als gelegenheidsbandlid. Hoogtepunt van de set: No Procedure That Fits, een sfeervolle, intelligente rocksong zoals die te weinig gemaakt worden. Er ligt al een album op de plank. Ook uit Amsterdam: Feed The Rabbit. Zanger/gitarist Chino Ayala en gitarist Thijs Felperlaan

worden voor de gelegenheid bijgestaan door de drummer en bassist van hun eigenlijke band Indian Askin. De set begint wat moeizaam, maar explodeert als Ayala zijn strot opentrekt. Wagenwijd, naar klassiek Nirvana-recept. Neem Nobody Nose: op een stevig fundament van drums en bas gaat Feed The Rabbit tekeer als een wolf die het konijntje uit de bandnaam meedogenloos verslindt. Dan is het de beurt aan de vrouwen. De muziek van Sælors – Thijs Havens en Alexandra Duvekot – drijft op de ijzingwekkend hoge stem van laatstgenoemde. Soms lijkt Duvekot niet bestaande noten te willen halen – ze geeft toe zenuwachtig te zijn, wellicht is er een verband. Havens is een podiumdier en blikvanger met zijn matrozenjasje en Bob Dylan-coupe. De songs zijn spannend, spookachtig zelfs, maar ook wat richtingloos. Secret Umbrella beschikt over afgewerkt materiaal en een uitermate stemvaste zangeres in de persoon van Paulina Dubaj. De band creëert een vol bandgeluid en heeft met Dubaj een charismatische gangmaakster. Hun beste song is Strange Decorations, waarin de zangeres haar vocale capaciteiten ten volle benut. Nog zo’n waanzinnige vocaliste: Mattanja Joy Bradley. De zangeres van Bradley’s Circus beschikt vanavond over een indrukwekkende all star band, bestaande uit niemand minder dan JB Meijers, Dennis van Leeuwen en drummer Joost Kroon. Wat zij laten horen is van een ongekende klasse – het swingt, het funkt, het ráákt. Bradley komt nog één keer terug voor een toegift en dan zit het erop. Nu maar hopen dat de zes bands zo snel mogelijk van het unsignedstempel afkomen. Tekst Tom Springveld Foto’s Isabel Nabuurs

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

liveinholland wat? DAUWPOP waar? HELLENDOORN l

en grauw wolkendek hangt boven het festivalterrein. Maar Waylon, die de aftrap op het hoofdpodium mag verzorgen, laat met zijn soulpop in de tent de zon schijnen. Dauwpop wordt mede door hem geen grauwpop. Waylon, wiens stem op deze vroege tijd goed klinkt, vindt, vindt zichzelf nog niet wakker genoeg: ‘Ik heb een menselijke wekker nodig. Laat je horen, Dauwpop!’ Vervolgens zingt hij Nothing To Lose. Zijn populariteit groeide het afgelopen jaar sterk, maar aan grootheidswaanzin lijdt Waylon niet: ‘Als jullie van het Dauwpopbier al zo zat zijn als een tientje dan is er in elk geval iemand die mijn muziek mooi vindt.’ Zoals we van haar gewend zijn, betreedt Caro Emerald het podium met een jarenvijftiglook. Denk aan stippenjurk, hoed met bloem en haar bandleden keurig in driedelig pak met witte schoenen, verzorgd haar met kuif en sigaret in de mond. Roken was ooit hip. Enthousiast vertelt ze over het pluggen in Parijs. Ze ziet een grote internationale doorbraak al voor zich. Zo extravert als Caro is, zo introvert zijn de mannen van Moss. Hun melancholische indierock past bij deze druilerige dag. Door een hyperactieve rookmachine staan de muzikanten tot hun knieën in de rook die doet denken aan de dauw op Hemelvaartsmorgen. Het evenement heeft ook diverse oude rotten in het vak geprogrammeerd zoals De Dijk. Volgens de presentator is de groep die in 2011 dertig (!) wordt net terug van een IJslandse tour waar ze danste op de vulkaan. Dat belooft nog wat als het gaat om (as)wolken. De Dijk slaat de hit Dansen Op De Vulkaan natuurlijk niet over, maar speelt naast de kaskrakers ook onbekend werk. Moke is ook geen groentje meer. De mannen verschijnen sinds hun oprichting in 2007 consequent in zwarte kleding en met britpopkapsel op de bühne. Ze spelen strak en goed, maar hun werk klinkt wat eentonig. Moke is als een kwaliteitsbakker die al

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

jaren een goed en duidelijk product biedt, maar weinig behoefte heeft de klant te verrassen. Di-rect presenteert op Dauwpop zijn nieuwe cd. De single This Is Who We Are heeft een groot meezinggehalte. Zanger Marcel Veenendaal wil het nummer met veel gevoel brengen en beweegt alsof hij de klanken uit zijn tenen moet halen. K’s Choice, die onlangs een comeback maakte, presenteert vandaag ook nieuw werk. De Belgen zijn een van de weinige nietNederlandse acts op het programma dat ook voor een aanzienlijk deel gevuld wordt met coverbands. Die doen het namelijk altijd goed

Door een hyperactieve rookmachine staan de muzikanten tot hun knieën in de rook Caro Emerald

wat? Music Meeting waar? Park Brakkenstein, Nijmegen

e zesentwintigste editie van het wereldmuziekfestival Music Meeting telt veel Nederlandse bands in het programma. The Mirror Conspiracy bijvoorbeeld. Of de Nederlands/Indonesische Boi Akih Group die op dag één de filosofie der liefde predikt. Diezelfde dag staat ook The Ploctones geprogrammeerd onder leiding van Anton Goudsmit. De gitaarspe-

De Dijk

Di-rect

Tekst Rosanne de Boer Foto’s Hans Kreutzer en Rosanne de Boer

Epica

lende winnaar van de Boy Edgar Prijs 2010 en een Duiveltje houdt er ook wat achterliggende gedachten op na in zijn muziek. Terug van vakantie met zijn ouders bemerkte hij dat zijn voorhuid van zijn eikel loskwam, zo laat hij de toeschouwers weten. Waar zich eens kleine Antons plasgaatje bevond zat nu een varkensoog. Een traumatische ervaring voor kinderen, maar je gaat

Wie? T.I.M. waar? P60, Amstelveen

Blaas Of Glory

en wedstrijden als The Clash Of Coverbands trekken volle zalen. Op Dauwpop dat veel muziekliefhebbers uit de Achterhoek aantrekt, ontbreekt de Normaal Coverband niet. Veel bezoekers kennen Normaal-tradities zoals het gooien met stro en bier. Anderen kijken verbaast naar hun besmeurde kleding. Blaas Of Glory trakteert Dauwpop op hoempaversies van rockklassiekers als The Final Countdown en trekt veel bekijks met hun jarentachtigleggings en lange haren.

Een bonte verzameling muzikanten

oor één avond fungeert het Amstelveense P60 als lanceringplatform van Spoetnik, het debuutalbum van crossoverformatie T.I.M. Naast The Incredible Mike (zang) bevat de band met bassist Barend Courbouis (ex-Vengeance, Bert Heerink), drummer Guzz Genser (Herman Brood) en gitarist John Hayes (Mothers Finest) een aantal ervaren podiumdieren. Het virtuoze spel van deze oudgedienden levert op het podium de nodige muzikale diepgang op zonder dat de crossover verzandt in een brei van stijlen en akkoorden. Alleen toetsenist Maurice Oude Booyink speelt live een bescheiden rol. Daartegenover staat veel gitaargeweld; niet alleen Hayes, ook Joe de Roeck leeft zich heerlijk uit op zijn gitaar. Courbois en Genser krijgen beide ruimte voor een korte solo, verder is de muziek recht voor z’n raap. Vervelen

doet het optreden geen moment; Mike staat geen ogenblik stil en communiceert veel met het publiek. De combinatie van stijlen levert een opzwepende, explosieve variant van crossover op (Fresh!, Spoetnik), waarbij de stevige rock een behoorlijk funky swing meekrijgt. De vooraf aangekondigde special guest Pieter Both (Beef) laat verstek gaan, Dog Eat Dog-zanger John Conner is gelukkig wel van de partij. Vanaf het moment dat hij het podium betreedt, tijdens S.E.X., is hij niet meer van het podium af te slaan. Hij krijgt zelfs de ruimte om Dog Eat Dogs kraker No Fronts de zingen. Bij afsluiter Riddle komt ook Rutger Genser (de zoon van Guzz) even op het podium om als een orkaan mee te brullen. Dat gaan we de komende tijd ongetwijfeld nog vaker zien op de podia in den lande…

er goed van gitaarspelen blijkbaar. Goudsmit is een vaardig gitarist en zijn fusion valt goed bij de toeschouwers. Verder geschuifeld door het warme gras – via DJ La Formule Du Baron op de zondag – op zoek naar meer klanken in witte en donkere verpakking op de maandag. Grijs kan ook. Een rijzige man met asgrauw haar jaagt zijn stem als een muezzin door Park Brakkenstein. The First Statement staat dertien man sterk achter hem, beweeglijk gedirigeerd door orkest-

leider/componist Joram Kroon. Het is een bonte verzameling muzikanten die soms over elkaars spel struikelen, maar niet minder behendig dan Anton Goudsmit te werk gaan. Joram Kroon kan zijn woeste windkapsel gaan kammen. Na The First Statement blaast de zwarte kraaienjazz van de Club van Rome wat donkere wolken tevoorschijn op deze verder zonnig klinkende Music Meeting. Tekst Frank Antonie van Alphen Foto’s Manon Bruininga

Vervelen doet het optreden geen moment

Tekst en foto John Buis j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

Concertagenda BERTOLF 27 juli Vlietpop Vlieland 13 augustus Openlucht Theater Caprera Bloemendaal

centrum Emmeloord 28 augustus Zomerparkfeest

HEIST 28 augustus Melkweg

28 augustus Westerpop Delft 3 september Mistyfields Asten

Venlo

Amsterdam

Heusden

HUNTING THE ROBOT

5 september Zomerpop Opmeer

9 juli Kom Festival Oosterhout 28 augustus Kerosinepop Beek 29 augustus Popelucht

THE [NEW] SHINING

DIO CARO EMERALD

2 juli Theater aan het Spui Den Haag

4 juli Wish Outdoor Beek en Donk 10 juli Dijkpop Andijk 16 augustus Keiweek

Etten-Leur

Groningen

I AM OAK

17 augustus Studentenvereniging Unitas S.R. Utrecht 17 augustus Introductieweek

13 juli Kinky Star Gent (B) 16 juli Bosch Arnhem 17 juli De Affaire Nijmegen

9 juli North Sea Jazz Rotterdam 17 juli Young Art Festival

Hellevoetsluis

10 juli Open Air Festival

Alkmaar

17 augustus Stortemelk

17 juli Southpark Festival

4 juli Metropolis Festival

19 augustus Parade Amsterdam 28 augustus SpijkenisseFestival Spijkenisse

Middelburg

Rotterdam

2 juli Bloklandfeesten Nieuw

daal

veen

21 augustus Jazz at the Castle Amerongen

18 juli Musada Festival Sittard 30 juli Openluchttheater Rivierenhof Antwerpen 14 Augustus Theater Festival Boulevard Den Bosch 15 Augustus Vondelpark Openluchttheater Amsterdam 28 Augustus ZomerJazzFiets Tour Groningen

10 juli North Sea Jazz Festival

DI-RECT DOET TOMMY

17 juli Jazz Open Stuttgart (D) 20 augustus Caprera Bloemen

Rotterdam

ÖNDER & HEF

13 juli HMH Amsterdam (voorprogramma Erykah Badu) 15 augustus Prinsentuinconcert

4 juli Metropolis Festival

22 juli Vierdaagse Feesten Nijmegen

18 juli Muze Misse festival Oss 24 juli Jubileumfeesten

7 augustus Schollenpop

Gronsveld

MISS MONTREAL

8 augustus Popweekend

Scheveningen

1 augustus Citymoves Festival Zwolle

Roermond

8 augustus Zandstock festival

8 augustus Zandstock ‘t Zand 14 augustus Huntenpop Ulft 26 augustus Zomerparkfeest festival Venlo

‘t Zand Gorinchem

3 juli Villa Westend Velserbroek 10 juli Dijkpop Andijk 31 juli Ossenfeesten Maasbree 1 augustus Popweek Schagen 3 augustus Vliepop Vlieland 13 augustus Openlucht Theater

Schagen

8 augustus Solar Weekend

14 augustus Paradie Overschie

Bloemendaal

Swalmen

Rotterdam

18 augustus Zomerfeesten Neede 27 augustus Rosa Festival

20 augustus Sweelpop Zweelo 28 augustus Kroak Festival

KANE

28 juli Parade Utrecht 1 augustus Zomer op het Plein

Vlieland

JAN AKKERMAN

‘t Veld

Nijmegen

PAM FEATHER

20 augustus Treetz Tilburg

28 augustus De Uitdaging

21 juli Stevenskerk Nijmegen 22 juli Zomerfeesten Waalkade

Meldorf (D)

voorde

Rotterdam

25 juli Beach Break Venlo

Leeuwarden

THE OPPOSITES RIGBY 13 juli Live Open Air Neder weert

10 augustus Zomerfeesten

12 augustus Zomerfeesten Gorinchem

14 augustus Roblesrock Grootegast

15 augustus Sjwaampop

15 augustus Citymoves Festival Deventer 20 augustus Sweelpop

Sittard

Loon op Zand

28 augustus Bavaria Open Air

29 augustus Rosa festival Sittard

Zweeloo

Lieshout

THE COSMIC CARNIVAL

21 augustus Beachparty

2 juli Patronaat Haarlem 4 juli Festival Over Het IJ

Blokzijl

MOKE

THE SCENE

28 augustus Beatstad

3 juli Rheinland Kulturfestival

Amsterdam

Den Haag

Bonn (d)

FLINKE NAMEN

18 juli Bokpop Valkenburg 18 augustus Zomerfestival

3 juli Van Eigen Bodem Zwolle 10 juli Rock Zottegem

Neede

Den Haag

3 juli Feesttent Wessem 9 juli Thuis het Concert

2 juli Bloklandfeest Nieuwveen 9 juli Openluchttheater Rivierenhof Deurne (B) 7 augustus Casa Blanca Festival Hemiksem (B) 21 augustus Vierdaagsefeesten

21 augustus Nirwana Tuinfeest

Nijmegen

10 juli Moesrock Moerzeke (B) 12 juli TW Classic Werchter (B) 14 juli Rivierenhof Openluchttheater Deurne (B) 18 juli Kneistival Knokke-Heist

DAILY BREAD

3 juli New Attraction 8.3

Utrecht

Lierop

25 augustus Gentse Feesten

(B)

10 juli Werfpop Leiden 10 juli Dijkpop Andijk 25 juli Minirock Stramproy 30 juli Krach am Bach Festival

Groningen

10 juli Festival RidderPop

28 augustus Westerpop Delft

Gent (B)

4 juli Kazerneterrein Venlo 10 juli Dijkpop Andijk 15 juli Zomerwijkweken Almelo 25 juli Vondelpark Openluchttheater Amsterdam 8 augustus Solar Weekend Festival Roermond 16 augustus Introductieweek DSC Delft 16 augustus Utrechtse Introductie Tijd Utrecht

Ridderkerk

25 juli Tomorrowland Boom (B) 30 juli Lokerse Feesten Lokeren 31 juli Suikerrock 2010 Tienen (B) 7 augustus Casa Blanca

21 juli Valkhof Affaire Nijmegen 11 september EKKO Utrecht 23 september Speakers Delft

Beelen (D)

31 juli Juicy Beats Festival Dortmund (D)

31 juli Lott Festival RAVERS BEUREN (D)

7 augustus Wallenpop Hellevoetsluis

28 augustus Kunstmanifestatie j u l i / a u gust us 2 0 1 0

14 augustus Roekrock Weidum 21 augustus Mosselrock Yrseke

18 juli Zwarte Cross Lichten

10 juli Zomercarrousel K atwijk 8 augustus Polderpop Leuth

FRET

MDUNGU

voorde

CIRCLE J

25 juni Sjor Roggel 10 juli Bospop Weert 7 augustus Wallenpop

3 juli Hob Nob Festival Almelo 9 juli Badpop Waarland 17 juli Zwarte Cross Lichten

Beverwijk

4 juli Metropolis Rotterdam 10 juli Dijkpop Andijk 18 juli Zwarte Cross Lichten voorde

18 september Groene Engel Oss

Leiden

TIM KNOL

3 juli Theater aan het Spui

28 augustus Bavaria Open Air

MOSS

Zottegem (B)

10 juli Breda Live Breda 14 augustus Huntenpop Ulft 21 augustus Natuurtheater De Kersouwe Heeswijk Dinther 27 augustus Festival Glemmer

voorde

SHAKING GODSPEED

Hemiksem (B)

18 juli Wessummerbreeze Wessem

3 juli Rosrock Rossum 10 juli Lil’Hill Festival festval

7 augustus Willrock Wilrijk (B) 14 augustus XBeach 2010

Lemmer

1 augustus Uit je Bak festival

Luttenberg

Koksijde (B)

Castricum

16 juli Zwarte Cross Lichten

6 augustus Centree Zierikzee 26 augustus Zomerparkfeest

voorde

6 augustus Geuzenpop festival

19 augustus Utrechtse Introductie Tijd Utrecht 27 augustus Paradiso

Venlo

Enschede

Amsterdam

THE LUCIFER PRINCIPLE 2 juli Doornroosje Nijmegen 28 augustus Elsrock Rijssen

Lieshout

17 juli Zwarte Cross Lichten

j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

festivalagenda KETI KOTI FESTIVAL 1 juli AMSTERDAM

Corona Band, Rootsriders, Norry, Steffen Morrison, Q-Sign, Maikal X www.ketikotiamsterdam.nl

STOMPWIJK SUMMERLAND 2 juli STOMPWIJK

Billy the Klit, k-BENG!!, Fool Speed Ahead, Plork en de Aannemers, Fragment De Sjonnies, Hekking B Band, Starkoo XL, Ja Dat Zal, The Darkraver. www.stompwijksummerland.nl

DIALECTPOP 2, 3, 4 juli LIEMPDE

P60 POPPODIUM STADSPLEIN 100A 1181 ZM AMSTELVEEN MARIEKE DEN HEIJER (PR & MARKETING)

P60 IN ’T KORT Marieke Den Heijer: ‘P60 is het podium voor pop, cultuur en media in Amstelveen. Iedere donderdag, vrijdag en zaterdag is het podium en het naastgelegen eetcafé geopend. Naast de reguliere programmering van concerten en dansnachten bieden we sinds kort ook workshops aan, faciliteren we het Popkoor Amstelveen en is het pand beschikbaar voor verhuur. De grote zaal op de bovenste verdieping heeft een capaciteit van 650 man en beschikt over een bar en een balkon met glazen rookruimte, van waaruit concerten gezien kunnen worden. Op de eerste verdieping bevindt zich de kleine zaal met een bar. Bij P60 werkt een enthousiast team van elf vaste mensen en tachtig vrijwilligers.’

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

en rock tot jazz, dance en metal. Door de ligging naast Amsterdam proberen we juist te zoeken naar die (internationale) acts die iets bijzonders brengen of weinig in Nederland spelen. Een mooi voorbeeld hiervan is Katatonia afgelopen maart of The Fabulous Thunderbirds in juli. Vaak krijgen we ook complimenten voor het goede geluid in de zaal, waardoor verschillende grote Nederlandse acts de zaal gebruiken om te repeteren voor tours. Onze directeur Gerard Lohuis ontving onlangs een IJzeren Podiumdier voor beste directeur, vanwege de speelse vindingrijkheid waarmee hij externe financiers aan P60 weet te binden en de wijze waarop hij met het podium een belanghebbend programma presenteert dat al lang niet meer alleen gaat over bands en dj’s.’

BZB Unplugged, WC Experience Van Wieren, The Heinoos, Vledder, Ronald Verstappen en band, Brabocana, Alides Hidding, Allez Soldaat, Karin Bruers, Peter Dictus, Bestel mè, Egipt, Limbo Project, RebZjie, Tunebone, Bogey and the Longhorn, Kennèh www.dialectpopnederland.nl

FUTURE REGGAE RUIGOORD 2, 3, 4, 5 juli amsterdam

Blue Note, Mad Professor, Dutch Dub Dokters, Braintheft, Tallawah, House of Lalibela, Splendid, Don Carlos, Kammy, Rebel Jam, Orange Grove, Winston Francis, Black Star Sound e.a. www.futurereggaeruigoord.com

MUZIEK EN MEER 3 juli VELSERBROEK

Alain Clark, Audioknights, DJ’s Friso & Dave, Kraak & Smaak (dj set), Miss Montreal, DJ Marnix (Loveland), DJ Jos (WILD FM) www.muziekenmeer.nu

Drum, Bojcot Selectah, Noisia & Foreign Beggars, Brutuzz, Önder, Danjah, Prace, DJ Cutnice, Pushin Wood Soundsystem, DJ Dynamite, The Q4, DJ Nelson, Raen Music, DJ Rob Bankz, Rob Bankz, Elephant Soundsystem, Roffest B-Boy battle, Erick, SamenSterk, Everliven Sound, Skidz, Fakkelteit , Spacekees, Hef, The Gaslamp Killer, Het Hof Van Jaeden, Zwart Licht www.roffest.com

Notes, The Upsessions, Skank Around Soundsystem, www.melkweg.nl

BADPOP 9 juli WAARLAND

The SelfEmployed, No Pressure, Destine, Rowwen Hèze, Di-rect, The La La Lies www.badpop.nl

DIJKPOP 9, 10 juli

CONINCX POP

ANDIJK

3 juli

Bløf, King Jack, Capacocha, Tim Knol, Daily Bread, Lola Kite, DeWolff, Miss Montreal, Dio, Benny Rodrigues, DJ Jean, The Death Letters, Drive Like Maria, The Electric Jets, Flinke Namen, Waterpump Tang Clan,

ELSLOO

22-Pistepirkko, Krause, Audiofeel, Lacrimas Profundere, Christiaan Hof, Tom Musca, Garcia Goodbye, The Penny Black Remedy, Ghetto Flow www.conincxpop.nl

NORTH SEA JAZZ 9, 10, 11 juli ROTTERDAM

Corinne Bailey, Lackritz, Ben van Gelder, Larry Graham & Graham Central Station, Joe Lovano, Bob Brookmeyer New Art Orchestra, McCoy Tyner Trio, Joe Bonamassa, Katie Melua, Stanley Clarke, Pat Metheny, Chick Corea, Michiel Braam, Elvis Costello, Marcus Miller, Randy Crawford, Nas, Cuby + Blizzards, Damian Marley, Ploctones, Dave Holland y Pepe Habichuela Flamenco Project, Dimlite, Sonny Rollins, Earth, Wind & Fire, Caro Emerald, Ron Carter, Russell Malone & Mulgrew Miller, Freedom Band, The Roots, Giovanca, Jesse van Ruller, Macy Gray, David Sanborn, Herbie Hancock, Sharon Jones & The

Banaan, Mad Manoush, The Baseballs, The Mahones, Big Shampoo, Mala Vita, Black Bottle Riot, Marike Jager, Blizzard, Guus Meeuwis, Campbell Brothers, Mooi Wark, Converge, Moss, De Motorband, My Dying Bride, DejaFuse, My Favorite Scar, DevilDriver, Normaal, The Devil’s Blood, Paceshifters, DeWolff, Pannonia Allstars Ska Orchestra, Di-rect, Papa Roach, Edelweiss Kapel, Paradise Lost, Caro Emerald, Shaking Godspeed, Fragment, Sonic Syndicate, Friska Viljor, The Backcorner Boogie Band, God Dethroned, The Black Spider, Jeroen Sweers, The Deaf, Jon Oliva’s Pain, The Dirty Denims, Jovink, The Heinoos, K’s Choice, Tonka, Kamelot, Triggerfinger, King Kahn and the

ROSROCK 2010 3, 4 juli ROSSUM

3Speed Automatic, Peter Pan Speedrock, Barbarella, The Priceduifkes, Gino’s Eyeball, Scheisse Minelli, Gomer Pyle, Shaking Godspeed, Hillbilly Casino, The Legendary Shack Shakers, Paceshifters, The Punctuals www.rosrock.nl

METROPOLIS FESTIVAL 4 juli ROTTERDAM

Beans & Fatback, The Hickey Underworld, The Accelerators, The Hype, Babylon Circus, Japandroids, Baroness, Tim Knol, Baskerville, Little Things That Kill, Beans & Fatback, The Mad Trist, Brother AliOmar Souleyman, Chief, Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou, Chrome Hoof, Pam Feather, Adam Green, Jack Parow, Hausmagger, The Strange Boys, Hef & Onder, James Yuill, Here We Go Magic www.metropolisfestival.nl

Hoogtepunten de komende tijd?

ROFFEST UTRECHT

REGGAE SKA FESTIVAL

‘Allereerst door een breed programma aan te bieden van pop

Meer info: www.P60.nl

DJ Netik, Jiggy Djé, Akkachar, Kraantje Pappie, AstroPoser, Mama’s Funky Flow, Beardyman, Nebulon, Blaxtar, Noah’s Ark, Boemklatsch, Nobody Beats The

8 juli

WAT MAAKT P60 UNIEK?

‘The Fabulous Thunderbirds (10 juli), Matt Schofield (24 september), Sensuál (9 oktober), Tim Knol (16 oktober), Giovanca (30 oktober).’

3 juli

AMSTERDAM

Donna Lee, Toots & The Maytals, Dutch Ska, Twinwishtwin, Rude Rich and the High

Foto michel mees

podium uitgelicht

Kraak & Smaak

SOURCE FESTIVAL 9, 10 juli NEDEREINDSE PLAS, UTRECHT

Ada, Melon, Akkachar, Moderat, Bert de Rooij & Dollkaut, Nuno dos Santos, Brandt Brauer Frick, Olene Kadar, Cinnaman, Theo Parrish, Darko Esser, Pitto, DJ Koze, Brent Roozendaal, Robert Hood, San Proper, Jo Saurbier, Silkie vs Quest, Knobsticker, Steffen Bennemann, L-OW, Superpitcher, Lawrence, Sven & Tettero, Legowelt, Tobias Thomas, Manamana, Tom Trago, Marcel Fengler, Joris Voorn, Matias Aguayo www.sourcefestival.nl

Dap Kings, Ben Harper, Ryan Shaw, Hiromi, Steve Gadd, Stevie Wonder, José James, Joss Stone, Joe Sample Trio, The Imagine Project, Joey DeFrancesco, Typhoon & New Cool Collective, Norah Jones, Caetano Veloso, Jools Holland & His R&B Orchestra, Eric Vloeimans, Joshua Redman & José James, Waylon, Diana Krall www.northseajazz.coM

ZWARTE CROSS FESTIVAL 16, 17, 18 juli LICHTENVOORDE

Airbourne, Loco Loco Disco Show, Automatic Sam, Loudness, Ayatollah´s, Die Lustige Schlagerfreunden, Band Zonder

Shrines, Volbeat, Tim Knol, Want Want, Kontrust, Waylon, Kudra Mata, WC Experience www.zwartecross.nl

EXTREMA OUTDOOR 17 juli EINDHOVEN

A-Trak, Danny Howells, Jim Aasgier, Jpech, Afrojack, Kenneth G & Funk-D, René Amesz, Kijkbuiskinderen, Antoine Clamaran, La Fuente, Ari Daily, Steve Lawler, Audiofly, Leon, Baggi Begovic, M.A.N.D.Y., Marco Bailey, Markus Fix, Benny Benassi, MC’s: Mitch Crown / Ambush / Yanto, Bingo Players, Michael Ille Bitch von L b2b Unders, j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

festivalagenda Bizzey, Mo, Boom-Shaka-Lak Soundsystem, Nic Fanciulli, Boys Of Summer, PerC, Brodinksi B2B NooB, Reach Visuals, C.W. Stoneking and his Primitive Horn Orchestra, Riccardo & G-Lontra, Cashmere, Riton, Crookers, Benny Rodrigues, Darius & Nyra, Salvo Sound System, David K, Sam O Neall, Dennis Ferrer, Sebastian Ingrosso, Desyn Masiello, Shark Visuals, John Digweed, Sneak, Dish, Sonido del Principe, Chuckie, Sunnery James & Ryan Marciano, DJ Eric de Man, The Flexican & MC Sef, DJ Erick E, Thomas Martojo & Casper Tielrooij, Dj Joost van Bellen, Three Tower Soul Club, Don Diablo, Tobi Neumann, Dubfire, Tommie Sunshine, Egbert, Trus’Me, EL-P (NL), Sven Väth, Estroe, Vato Gonzalez ft. MC Tjen, Extrawelt, VJ Stivo, Eyesupply, Joris Voorn, Feest DJ Ruud, The Walk & Rogerseventytwo, Gomes & Brutuzz, Wally Lopez, Groovenatics, Daniel Wang, Guy J, Warren Fellow, Henzel & Disco Nova, When Harry met Sally & TeSSisMORE, Hermanez, Josh Wink. www.extrema-outdoor.nl

DE AFFAIRE

ROCKIT OPEN AIR

17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, juli

31 juli

NIJMEGEN

MAARSSEN

John Grant, Lilian Hak, And So I Watch You From Afar, Mayer Hawthorne & The County, André Lodemann, Monotonix, Astra, The Morning Benders, Automatic Sam, Pantha Du Prince, Beans & Fatback, Ploctones, Sarah Blasko, Post War Years, Los Campesinos!, Schlachthofbronx, Clues, Shearwater, The Cohens, Shining (Noorwegen), Daily Bread, Sungrazer, Darwin Deez, The Antlers, Dum Dum Girls, The Crookes, Dungen, The Flying Eyes, Errors, The Heavy, Fucked Up, The Middle East, Gold Panda, The Punctuals, Gösta Berlings Saga, The Sore Losers, Holly Miranda, These Are Powers, I Am Oak, Thus:Owls, Isbells, Toro y Moi, Junip, Valient Thorr, Karma To Burn, Woost, King Khan and the Shrines www.de-affaire.nl

Ben Sims, Benny Rodrigues, Chocolate Puma, Darko Esser, Dr Lektroluv, Erick-E, Etienne de Crecy, Illario Alicante, Joel Mull, Joost van Bellen, Layo & Bushwacka, Luke Slater, Michel de Hey, Mightyfools, Oscar Mulero, Paul Ritch, Remy, Sebo K, Steve Rachmad, Surgeon, Jeff Mills www.rockit.nl

GEUZENPOP 6 augustus ENSCHEDE

Orange Maplewood, The Longmen, Bettie Serveert, The Mad Trist, Black Sun Empire, Memphis Maniacs, Cords, Paceshifters, Data Noir, Peter Pan Speedrock, Dead Elvis & His One Man Grave, Velvet Monk, Fingers On Fire, VrouwEnZo, Go Back To The Zoo, Woody & Paul, Kontrust www.geuzenpop.nl

BOKPOP 18 juli

DANCE VALLY

13, 14 augustus

VALKENBURG

7 augustus

ULFT

Moke, Sungrazer, The Hickey Underworld, Stefan Schill, Anneke van Giersbergen, Philip Sayce, Beans & Fatback www.bokpop.nl

SPAARNWOUDE

Real McKenzies, Favorite Scar, Moke Arid, Fiction Plane, Ben Reel, Gwar, The Black Box Revelation, Kane, Luka Bloom, Kontrust, The Dana Fuchs Band, Living Colour, Caro Emerald, Stefan Schill, Epica, The Saddle Tramps, Fakkelbrigade, Ziggi & The Renaissance Band. www.huntenpop.nl

Boemklatsch, Tom Trago, Booka Shade, Darko Esser, Kraak & Smaak, We Be Naked e.a. www.dancevalley.nl

WELCOME TO THE FUTURE 7 augustus AMSTERDAM

2000 And One, Martinez, Agnes, Mirella Kroes, Anton Pieëte, Monika Kruse, Arjuna Schiks, Wouter de Moor, Chris Liebing, Olivier Weiter, Michel De Hey, Paco Osuna, De man zonder schaduw, Pan-Pot, DJ Isis, Paul Ritch, DJ Madskillz, Pete Bandit, DJ Sandrien, Presetone, DJ Sneak, Ricketic, Dorine Dorado, San Proper, Efdé, Daniel Sanchez, Gideon Bouwens, Juan Sanchez, Italoboyz, Sandeep, Jan van Kampen, Secret Cinema, Jason Lanox, Shinedoe, Jason Shae, Steady Douglas, Joey Daniel, Stimming live, Johanna Mercker, Tom Ruijg, Julien Chaptal, Tom Trago, Lauhaus, Joris Voorn, Cari Lekebusch, Boris Werner, Marco

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

Carola, William Kouam Djoko, etc. www.welcometothefuture.nl

HUNTENPOP

Don Diablo

Gotcha! Allstars

SUMMER DARKNESS 14 augustus UTRECHT

Aesthetic Perfection, Jännerwein, Amduscia, Kelten zonder Grenzen, And One, Leæther Strip, The Beauty Of Gemina, Mono Anime, Brendan Perry, Nachtmahr, Daf, Orfeo, Diorama, Project Pitchfork, Dive, Spiritual Front, Faith and the Muse, W.A.S.T.E, Grendel, Zwarte Poëzie, In Strict Confidence www.summerdarkness.nl

NIRWANA TUINFEEST 20 augustus LIEROP

Bertolf, Ill Niño, BrooT, Kings of Lyon, Coldplace, Mad Caddies, Dee Dee York, Moke, Def Americans, Monster Magnet, Destine, Sepultura, Four Fighters, Sick Of It All, Gotcha!, The Slackers, Gwar, The Fillers www.nirwanatuinfeest.nl

MYSTERY LAND 28 augustus HAARLEMMERMEER

Tiësto, Q-Dance, Dirty Dutch, Boysnoize Records, Cadenza, Ex Porn Star e.a.

BAVARIA OPEN AIR 28 en 29 augustus

LOWLANDS

LIESHOUT

20, 21, 22 augustus

Ruby Red, Miss Montreal, VanVelzen, K’s Choice, The Scene, Ed Kowalczyck, Golden Earring, Rowwen Hèze, Petazzie, Gerard van Maasakkers & Band, JURK!, Clouseau, BZB, The Baseballs, Guus Meeuwis & Band e.a. www.bavariaopenair.nl

BIDDINGHUIZEN

Massive Attack, Minus The Bear, Admiral Freebee, Moss, Mumford and Sons, NOFX, Burning Spear, Placebo, Dave Clarke, Queens Of The Stone Age, Rosa Ensemble, Snow Patrol, The Specials, Staff Benda Bilili, Kees van Hondt, Tim Knol, The Kooks, Jan Jaap van der Wal, LCD Soundsystem, Yeasayer e.a.

DYNAMO OUTDOOR 29 augustus EINDHOVEN

ZOMERPARKFEEST 26, 27, 28, 29 augustus VENLO

Korplikaani, Madball, Noyalty e.a. www.dynamo-eindhoven.nl

Jon Allen, Megafaun, Awkward I, Moss, Bläck Fööss, Omar Souleyman, Choir of Young Believers, Das Pop, Daily Bread, Shining, Dam Mantle, Staff Benda Bilili, Caro Emerald, The Asteroids Galaxy Tour, Hotel, Typhoon & New Cool Collective, Kelpe www.zomerparkfeest.nl j u l i/a u gu s tu s 2 0 1 0

FRET

VolgeLingen

Colofon

Laten we met Boudewijn beginnen… ‘Dat was gewoon indoctrinatie. Mijn vader draaide veel Nederlandstalige muziek. Waaronder Anita Meyer, wie kent haar niet… Maar ook Boudewijn de Groot. Ik was drie toen ik Jimmy kon meezingen. Ik snapte er natuurlijk niks van en dacht dat ‘een bord voor z’n kop van de zakenman’ over een ontbijtbord ging. Op een gegeven moment word je zelf wat ouder en dan ga je eens luisteren naar de teksten en denk je: nou, dat is eigenlijk wel heel erg mooi. Testament bijvoorbeeld: ‘na tweeëntwintig jaren in het leven, maak ik het testament op van mijn jeugd. Niet dat ik geld of goed heb weg te geven…’ Op het moment dat je naar teksten gaat luisteren, krijgt muziek een extra laag. ‘

En Jan Rot?

Wie CLAIR KERKMAN (33) UIT ZANDVOORT Idool BOUDEWIJN DE GROOT EN JAN ROT Bijzonder KON DANKZIJ INDOCTRINATIE VAN HAAR VADER AL OP HAAR DERDE JIMMY MEEZINGEN

Tekst Nancy Tjalondo Foto Manon Bruininga

FRET

j u l i / a u gust us 2 0 1 0

‘Het oude werk van Jan Rot ken ik niet. Maar op een gegeven moment is hij muziek gaan hertalen. Dus niet Engelstalige nummers één op één in het Nederlands vertalen, maar de betekenis van het nummer plaatsen in een context die voor Nederlanders herkenbaar is. Een nummer over de Vietnam-oorlog bijvoorbeeld is voor Nederlanders veel minder beladen. Maar wanneer je het plaatst in de context van de Jappenkampen, behoudt zo’n nummer wellicht niet zijn oorspronkelijke betekenis maar wel de gevoelsbetekenis. En dat heeft heel gave nummers opgeleverd. Wat hij ook doet, is af en toe met zijn gitaar achter zijn webcam gaan zitten en dat op YouTube plaatsen. Als je een cd van Jan Rot wilt bestellen, dan doe je dat bij hem en dan zet hij er een handtekeningetje onder en stuurt dat naar je op. Daar zit helemaal geen commercieel verdienmodel achter. Dat vind ik zo stoer!’

Boudewijn of Jan? ‘Ik kan hun cd’s niet zomaar naast elkaar leggen, het verschil in voorkeur ligt op een ander gebied. Ik zou later op de avond eerder Boudewijn de Groot opzetten en overdag Jan Rot.’

januari

NEEM NU EEN JAARABONNEMENT

EN KIES 2 WELKOMST-CD’S! FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland. FRET verschijnt zes keer per jaar in een oplage van 20.000 stuks en wordt gratis verspreid via ruim 600 distributiepunten. Coverfoto: Daniel Cohen Hoofdredactie: Tiemen Koopman Eindredactie: Tiemen Koopman, Gijs Grob Redactie: Ellen Bokkinga, Ruud Lekx, Di-Lan Sun, Gert Verbeek Fotografie: Daniel J. Ashes, Sander Baks, Manon Bruininga, Daniel Cohen, Ralf Collaris, Alex de Groot, Dimitri Hakke, Nick Helderman, Annie Hoogendoorn, John Klijnen, Anna van Kooij, Hans Kreutzer, Isabel Nabuurs, Paul Salemink, Joni Spaan, Sieze Veenstra, Ruud Verhalle, Angelique van Woerkom, Christel Wolters Medewerkers: Frank Antonie van Alphen, Yvonne van Amersfoort, Yoast van Baardewijk, Rosanne de Boer, Elly Bond, Dennis Boxem, John Buis, Monique Demarteau, Lilian van Dijk, Steven Faber, Sjoerd van der Goot, Kees de Graaff, Niels Guns, Arnold van Huet, Willem Jongeneelen, Roel Janssen, Gabriëlla van Karsbergen, Ferenc Koolen, Martien Koolen, Ro Krom, Casper van der Kruit, Edgar Kruize, Alex Kunst, Roel Janssen, Willem Jongeneelen, Frans Molenaar, Daan de Mooy, Coert van Mourik, Stan Novak, Bram van der Putte, Eyal van der Reep, Stefan Robbers, Michiel Roelse, Pieter Sabel, Jasper Schoon, Arjan van Sorge, Peter van Sparrentak, Tom Springveld, Renate Sun-Louw, Nancy Tjalondo, Hessel Veldman, Bas Verbeek, Ronald Wetzels, Peter van der Wijst Ontwerp: Peter te Bos/Twizter Layout: Sanne van den Berg, Lisbeth van Lintel (LandGraphics), Cyril Koopmeiners, Marcel Willemsen (Keijser18 Mediaproducties) Concertagenda: Marie-Anne Eij (agenda@mcn.nl) CD-recensies: Marie-Anne Eij Advertentieverkoop: Keijser 18 Mediaproducties (Ollie Schmitz, Ronald Willemsen), tel: 020-6755308, ollie@k18.nl, ronald@k18.nl. Advertenties sturen naar ads@k18.nl Drukwerk: www.printerface.nl / Senefelder Misset Redactie: Rokin 111, 1012 KN Amsterdam tel: 020-3446000, fret@mcn.nl Abonnementen: Abonnementsprijs binnenland: € 19,95 per jaar, buitenland € 25 per jaar (6 nummers). Abonnementen kunnen op ieder tijdstip ingaan en lopen automatisch door: tenzij 30 dagen voor de vervaldatum schriftelijk wordt opgezegd Administratie & adreswijzigingen: Firma Nic. Oud, tav Kathleen van der Kolk, tel: 072-5671018, fax: 072-5622393, Postbus 4600, 1700 AX Heerhugowaard Voor de meest recente nieuwtjes, extra demo- en cd-besprekingen en tal van andere popinformatie lees FRET ook digitaal: www.fretmagazine.nl, www.myspace.com/fretmagazine

EN DAT VOOR MAAR € 19,95 PER JAAR* We hebben weer een aantal prachtige cd’s voor je uitgezocht waarvan je er twee mag uitkiezen. Maar je kunt natuurlijk ook twee andere cd’s uit de lijst selecteren. LUSHUS BAREFOOT

NEW COOL COLLECTIVE PACHINKO

ja ja ja ja ja ja

Stuur mij voor € 19,95 een jaar lang (zes keer) FRET, en als welkomstgeschenk de cd’s (2 aankruisen):

● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●

Lushus - Barefoot New Cool Collective - Pachinko Bertolf - Snakes & Ladders Want Want - Mijn Meisje Vindt Me Leuk Zoals Ik Ben Sven Hammond Soul - The Marmelade Sessions Cords - Collage Zea - The Beginner Hans Teeuwen & The Painkillers - How It Aches Tim Knol - Tim Knol The Mad Trist - Pay The Piper Boris - Live My Life Live Ellen Ten Damme - Durf Jij? Anneke van Giersbergen - In Your Room Brainpower - Mijn Manier The Ex - 30 C-Mon & Kypski - We Are Square Leona - Strut It! Moke - The Long & Dangerous Sea The Madd - Are Pretty Quick Heideroosjes - 20 Years: Ode & Tribute Lavalu - Hope Or Liquid Courage The Gathering - The West Pole André Manuel En De Ketterse Fanfare - Tjuup The Blues Junkies - The Blues Junkies Supermannen - Best Of’ The Sheer - Here And Now And Long Before Lucky Fonz III - A Family Like Ours Dishking - The Power Of A Loaded Gun Elle Bandita - Queen Of Fools

(zolang de voorraad strekt)

WANT WANT MIJN MEISJE VINDT ME LEUK ZOALS IK BEN

BERTOLF SNAKES & LADDERS

FRET is gratis af te halen op zo’n 600 locaties in het land. Althans, zolang de voorraad strekt. Wil jij het risico vermijden dat je misgrijpt, neem dan een jaarabonnement. Je ontvangt dan zes nummers op je deurmat voor maar € 19,95 per jaar! Vul nu onderstaande bon in en profiteer van een jaar lang FRET en kies 2 welkomst-cd’s. Wil je een nog ruimere keuze, neem dan een abonnement op www.fretmagazine.nl Stuur de bon in een ongefrankeerde envelop naar: Fa. Nic Oud, Antwoordnummer 849, 1700 WB Heerhugowaard. Faxen kan ook: 072-5622393

✁ Naam

M/V

Adres Postcode Woonplaats Land E-mail Telefoonnummer Ik heb het afgelopen half jaar geen abonnement op FRET gehad. Handtekening Stuur geen geld, je krijgt een acceptgiro thuis gestuurd. *) abonnementsprijs buiten Nederland: € 25,00 per jaar

ROTTERDAM-EINDHOVEN-UTRECHT-APELDOORN

MUSIC STARTS HERE! ALLE DICIPLINES ONDER 1 DAK!