FRET MAGAZINE NOVEMBER/DECEMBER 2011

Gratis muziekmagazine

11 nov em b e r / d ec e m b e r

BETTIE SERVEERT KUBUS & RICO HOUSES WORMSKULL GEM LA BOUTIQUE FANTASTIQUE ANTI-G PALIO SUPERSPEED DONKEY

PLUS DUTC I M PA H C HAM T IN BURG

NOBODY BEATS THE DRUM

‘Wij sluiten geen compromissen’

MOJO CONCERTS presenteert

+ support act

plus guests Periphery

DINSDAG 8 NOVEMBER 2011 HEINEKEN MUSIC HALL - AMSTERDAM ENTREE: e 48,40 (INCL. SERVICEKOSTEN). AANVANG 20.00 UUR. NEW ALBUM OCEANIA, COMING OUT SOON! WWW.SMASHINGPUMPKINS.COM

WOENSDAG 1 FEBRUARI 2012 IJSSELHALLEN - ZWOLLE Entree: e 60,50 (incl. servicekosten). Aanvang 20.00 uur.

WWW.DREAMTHEATER.NET New album ‘A Dramatic Turn of Events’ out now on Roadrunner Records

+ SPECIAL GUEST + SUPPORT ACT

“TIME OF MY LIFE” - WORLD TOUR 2012

SPECIAL GUEST

NEW ALBUM IN STORES WWW.SEETHER.COM

NEW ALBUM IN STORES WWW.3DOORSDOWN.COM

ZATERDAG 25 FEBRUARI 2012 IJSSELHALLEN - ZWOLLE Entree: e 46,20 (incl. servicekosten). Aanvang: 20.00 uur

Kaartverkoop via

VRIJDAG 13 APRIL 2012 HEINEKEN MUSIC HALL - AMSTERDAM ENTREE: e 44,00 (INCL. SERVICEKOSTEN).

AANVANG 19.00 UUR.

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland

11 n o v em b er/ d ec em ber

‘Ik snap Engels niet zo goed, dus ik begreep het contract ook niet helemaal honderd procent.’ (Anti-G)

november /d ecember 2011

FRET

03

inhoud

jaargang 18, nummer 6, november/december 2011

14 HOUSES

Vijf kapiteins op één schip.

16 NOBODY BEATS THE DRUM

Presenteert The Amazing 333” TeleNovem Automaton.

22 I CHAOS

De bruutste band van Den Haag.

24 B ETTIE SERVEERT

Twintig jaar geleden verscheen kun klassieke album Palomine. Een terugblik.

28 A NTI-G

Het Britse Planet Mu label tekende deze achttienjarige producer.

30 L A BOUTIQUE

FANTASTIQUE

‘Onze muziek is beeldend.’

32 G EM

‘Er was die honger om iets nieuws te maken.’

36 DUTCH IMPACT

Een fotoverslag van het Reeperbahn Festival in Hamburg.

40 AUTOMATIC SAM

Rauwe kost uit de schuur in de achtertuin.

42 PALIO SUPERSPEED DONKEY

‘Leeftijd is maar een getal.’

44 K UBUS & RICO

‘We wilden een plaat maken waar je echt naar kan luisteren.’

47 S OLACE I GUESS

Maakt muziekvoorstelling over ongelijkheid.

48 M ING’S PRETTY HEROES

‘Als ik mensen kan ontroeren, geeft dat een enorm overwinningsgevoel.’

50 WORMSKULL

Jason Köhnen (Bong-Ra) in zijn nopjes met nieuw project.

04

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

Nederlandse bands succesvol in Hamburg

36

‘Die soloplaat komt er ooit nog wel’

32

VASTE RUBRIEKEN

‘Dit is het begin van een nieuwe, overtreffende ronde’

06 BANDS&EVENTS

Het laatste nieuws, de column van Lucky Fonz III plus interviews met Kayaman, Birth of Joy, Jasper en John F. Klaver Band.

21 DIY

In elke FRET krijgt een band de kans een eigen pagina te maken. Bekijk het resultaat van Gram.

35 BACKSTAGE

Eddie Slotboom, directeur van Stageco.

41 DE 7 HOOFDZONDEN Salah Edin: ‘Ik heb nog nooit gesnoven, maar wel genoeg jointjes gerookt’

16

52 GEAR&GADGETS

Met o.a. de Roland Jupiter 80, Zildjian Gen bekkens, de studio van Sander van Doorn, de Dijk-drummer Antonie Broek, Yamaha Pacifica’s, Boss Micro BR BR-80.

82 VOLGELINGEN

Drive Like Maria-fan Renee Postma.

58 CD-RECENSIES

De nieuwe albums van Awkward I, Spinvis, Tika, Apneu, Tommy Ebben, I Chaos, JAH6, Shiner Twins, JP Den Tex, Theo Sieben e.v.a.

68 DEMONTAGE

De demo van de maand is van Tio Gringo.

70 LIVE IN HOLLAND

Met Unsigned Homegrown, Night of the Unexpected, Jenny Lane, Kay, Anneke van Giersbergen, Tom Pintens en Krause, Kink FM Bedankt en de Popronde.

Twee mannen uit de Zwolse hiphopscene

76 AGENDA

Een selectie van de concerten en festivals van de komende maanden.

44 70

Wederom een succesvolle editie

november /d ecember 2011

FRET

05

Bandsevents

Ik weet dat ik ouder word, omdat Nirvana’s Nevermind twintig jaar bestaat. Voor het eerst in mijn leven wordt er ‘Historisch!’ en ‘Legendarisch!’ geroepen over iets wat ik verdomme zelf heb gemaakt.

Gelukkig was Nirvana’s zanger perfect. Wat een genot dat die man zo netjes binnen de lijntjes van het cliché van de Ware Kunstenaar kon kleuren. En wat een mediagenieke dood!

Zo heerlijk sixties. Zo sterven ze tegenwoordig niet meer. Die Kurt Cobain, dat snappen zelfs babyboomers nog.

Heel anders dan die blakende dj’s van tegenwoordig, met hun blosjes op hun Hollandse appeltjeswangen. Die denken gewoon: ‘ik hoef niet zo nodig te sterven voor hun zonden want ze downloaden mijn tracks toch wel, en bovendien, mijn fans waarderen het juist dat ik overkom als die redelijke normale jongeman die ik nu eenmaal ben’. SAAAAAIIIII!!!

Ik ben zelf inmiddels ouder dan Kurt ooit was.

Gelukkig maar, want dat hele 27-ding is sinds Amy Winehouse toch een beetje mainstream aan het worden. 27 is uit, 33 is het nieuwe 27.

Zie Sam Cooke, Eva Cassidy en natuurlijk rocker der rockers, Jezus van de band Nazareth.

Trouwens, als je ook je vakantie wil verpesten, doe dan hetzelfde als ik: lees op het strand Heavier than Heaven (Charles C. Cross, 2001), de biografie van Kurt Cobain. Vierhonderd pagina’s lang genieten van grimmig geweld, mishandeling, verslaving, depressie, zelfmoord en romantiek, en niet één psychiater in zicht.

06

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

e tweede editie van Buma Rotterdam Beats staat gepland op 17, 18 en 19 november op diverse locaties in de havenstad.

De muziekconventie richt zich specifiek op urbanstijlen als hiphop, r&b, dubstep, soul en reggae. Op het programma staan onder meer optredens van internationale en nationale artiesten, workshops, paneldiscussies, debatten

en de uitreiking van de State Awards 2011.

De organisatie – Buma Cultuur en podium De Nieuwe Oogst – heeft de ambitie om het festival te laten uitgroeien tot een internationale conferentie. Zo is de keynotespreker op beide dagen niemand minder dan Sha Money XL, vice-president van het Amerikaanse hiphoplabel Island Def Jam. Andere bevestigde namen zijn onder andere DJ Chuckie, die komt vertellen over zijn internationale succes, Kees de Koning van hiphoplabel Top Notch, Jiggy Djé, Sticks, Blaxtar, reggaepromotor DJ Waxfiend, de Britse managers Keith en Hammish Harris en Boemklatsch. Onder de vele optredende artiesten ook jong talent, zoals de hiphopacts van de onlangs verschenen MCN Unsigned-cd Homegrown ’11. www.buma-rotterdam-beats.nl

N

LAATSTE RONDE VOOR DE HEIDEROOSJES

ederlands bekendste punkband, de Heideroosjes, houdt op te bestaan. Dat wil zeggen: de groep neemt eind november op gepaste wijze afscheid met een nieuwe studioalbum (Cease Fire), een laatste tournee door Nederland en nog enkele festivalshows in 2012.

Zo komt er na 23 jaar een einde aan de Limburgse formatie. Al die jaren speelde de band in dezelfde bezetting, met als boegbeeld zanger Marco Roelofs. De groep zegt in een verklaring de constante prestatiedruk en alle zakelijke sores die komen kijken bij een professionele band zat te zijn. ‘Dat constante gevecht begon ons op te breken. Daarover hebben we veelvuldig gesproken en we kwamen steeds tot dezelfde conclusie; als we onze onderlinge vriendschap willen behouden, dan moeten we deze intensieve samenwerking loslaten.’ De Heideroosjes deden bijna vijftienhonderd optredens door heel Europa maar toerden ook in de Verenigde Staten, Japan en Zuid Afrika. In 2004 ontving de groep een Edison. De band stond lange tijd onder contract bij het grootste punklabel ter wereld, het Amerikaanse Epitaph Records. Heideroosjes verkocht een paar honderdduizend albums en speelde meermalen op festivals als Pinkpop, Pukkelpop, Lowlands en Rock Werchter. Ook werkte de band samen met uiteenlopende popartiesten zoals Henny Vrienten, Urbanus en Lemmy Killmister van de Engelse rockband Motörhead. www.heideroosjes.com

Foto John Klijnen

Foto siese veenstra

Lucky Fonz III

D

Foto Aico Lind

Het gaat slecht met de muziekindustrie, dat weet ik ook wel. Canonisatie is broodnodig.

Nirvana’s werk moet – net als dat van The Beatles – toch minstens elke tien jaar aan dezelfde mensen opnieuw worden verkocht.

Eerst het album, dan de remaster, dan de special edition, de demo’s, de outtakes, de monomixes, etc. etc. etc.

Foto Aico Lind

HIPHOPCONVENTIE ROTTERDAM BEATS

LUCKY’S LEVENSLESSEN

HANDIGE MUZIEKCAFÉS EN CURSUSSEN BIJ MCN

M

uziek Centrum Nederland presenteert de komende tijd weer een aantal praktische en interessante muziekcafés en cursussen. Speel je in een band, ben je manager, werk je bij een podium, kortom: ben je zelf actief in de muziek? Kom dan langs bij MCN op het Rokin 111 in Amsterdam. Wel graag van te voren aanmelden via www.mcn.nl/activiteiten. Hieronder het programma.

Boekers / impresario’s aan het woord Woensdag 2 november 15:00 - 17:00 uur. Toegang gratis Boekers en impresario’s zijn de regelaars van optredens. Hoe doen ze dat? Wat verwachten ze van muzikanten? En hoe zien ze de toekomst? Met o.a. Jeps Salfischberger (Mojo Concerts) en Ruud Peeters (AT Bookings).

WIN!

FOSTEX AR-4I IPHONE 4 DOCK AUDIO INTERFACE t.w.v 174 euro

Met dit apparaatje tover je je iPhone 4 om tot een kwalitatief hoogstaande audiorecorder.

Vanaf nu dus niet alleen maar goed beeld, maar eindelijk ook goed geluid. Deze dock heeft twee condensatormicrofoons, met ruimte voor een derde externe condensatormicrofoon, en een hoofdtelefoonuitgang voor monitoring. Met twee AAA-batterijen kun je ongeveer tien uur opnemen. Met de speciale App kun je onder meer het opname-level en de equalizers instellen.

Promotie: Facebook, Twitter, Soundcloud voor beginners Donderdag 10 november 14:30 - 17:00 uur. Toegang € 25,Social communities, apps en ook de oude vertrouwde website. Hoe zet je ze in voor jouw muziek? Een inleiding voor de beginners. Door Leonieke Daalder (3voor12) i.s.m. Cultuur & Ondernemen Prijsbeleid voor podia Donderdag 24 november 15:00 - 17:00 uur. Toegang gratis Dynamic Pricing, prijselasticiteit, kortingen ja of nee? Welk prijsbeleid levert anno 2011 het meeste op én is ook nog klantvriendelijk?

Zo werken hiphoppodia en -festivals Dinsdag 6 december 15:00 - 17:00 uur. Toegang gratis Hiphoppodia krijgen veel cd’s, promomateriaal en veel, heel veel aanbiedingen. Vanmiddag vertellen programmeurs van kleine én grote podia hoe ze te werk gaan. En je leert wat voor jou de beste aanpak is.

Promotie: Best practices muziekpromotie 2011 Donderdag 8 december 15:00 - 17:00 uur. Toegang gratis Hoe pakken succesnummers hun promotie aan in 2011? Best practices uit verschillende genres.

Geld: waar zit de business in jouw model?

Maandag 12 december 13:00 - 17:00 uur. Toegang € 25,Hoe zit het businessmodel voor jouw band in elkaar? Inclusief enkele voorbeelden van nieuwe muziekdeals uit de praktijk. Door Ernst Houdkamp i.s.m. Cultuur & Ondernemen En wat nu !?!?

Donderdag 15 december 15:00 - 17:00 uur. Toegang gratis De muzieksector wordt flink getroffen door de bezuinigingen. Wat gaan de getroffenen doen? Hoe zijn andere sectoren er eerder mee omgegaan?

Wil je de FOSTEX AR-4I winnen?

Beantwoord dan de volgende vraag. Hoe lang kun je met deze audio interface opnemen? Mail je antwoord voor 15 december naar fret@mcn.nl o.v.v. FOSTEX AR-4I. Vergeet niet je naam en adres te vermelden.

Winnaar Zoom Q3HD Handy Video Recorder De winnaar van onze vorige prijsvraag, een prachtige Zoom videorecorder t.w.v. 267 euro, is Ben Kalb uit Utrecht. november /d ecember 2011

FRET

07

Bandsevents BEATS ME! Hé is dat niet mijn muziek?!

Belangrijk verschil met de VCP-procedure is dat de civiele procedure de winnende partij expliciet de mogelijkheid biedt om volledige vergoeding van de werkelijke advocaat- en proceskosten te vorderen. In een VCP-zaak moet daarvoor nog een aparte civiele procedure gestart worden. Ook de achtergrond van de degenen die een oordeel moeten vellen over (vermeend) muziekplagiaat is verschillend.

Een VCP-oordeel komt op basis van zowel muzikale als juridische kennis tot stand. De ‘gewone’ rechter oordeelt in beginsel op basis van juridische kennis.

Zo zie je maar dat – gewone rechter of VCP – je met muziekplagiaat alle kanten uit kan.

Of je nu vindt dat jouw muziekwerk gekopieerd is, of dat je naar jouw mening juist ten onrechte wordt beschuldigd van plagiaat.

Bjorn Schipper (schipper@bousie.nl) Maurits Meijboom (meijboom@bousie.nl)

08

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

D

e eerste acts voor Eurosonic Noorderslag 2012 zijn door de organisatie bekendgemaakt. De line-up wordt wekelijks met een aantal nieuwe namen uitgebreid, om uiteindelijk op 250 artiesten uit te komen. Het festival vindt van 11 tot en met 14 januari plaats in Groningen.

De reeds bevestigde artiesten zijn onder andere God Is An Astronaut uit Ierland, Reckless Love uit Finland, The Bewitched Hands uit Frankrijk en Noiserv uit Portugal. Bevestigde namen uit eigen land zijn Baskerville en de zeven hiphopacts die staan op de onlangs verschenen MCN Unsigned cd Homegrown ‘11: De Kraai-

en, Freez, Kroons, Mr. Polska, Ojajoh, Ome Omar en Per.Verz. Focusland is dit maal Ierland.

Zie voor de volledige lijst van artiesten de officiële site van het festival.

Het Eurosonic Noorderslag festival is Europa’s belangrijkste conferentie en showcase-­ evenement voor en over Europese muziek. www.eurosonic-noorderslag.nl

GLOBAL SOUNDS IN ROTTERDAMSE GROUNDS DAG VAN DE WERELDMUZIEK Foto Hans Speekenbrink

Muziekplagiaat is van alle tijden, betreft alle muziekstijlen en gaat de gehele wereld over.

De recente geschiedenis kent zowel in binnenals buitenland voorbeelden van rechtszaken over muziekplagiaat. Zo oordeelde begin dit jaar de Bredase rechter dat DJ Tiësto zich niet schuldig had gemaakt aan plagiaat. De klacht van DJ Michiel de Jong dat Tiësto zijn dancenummer Swiwal (gedeeltelijk) zou hebben gekopieerd, werd door de Rechtbank van de hand gewezen. Een stukje zuidelijker oordeelde de Belgische rechter in 2005 dat Madonna met haar nummer Frozen vier maten had ontleend aan het werk Ma Vie Fout Le Camp van Salvatore Acquaviva. Gevolg: een Belgisch verbod op verspreiding van het nummer van Madonna, inclusief het spelen en laten horen tijdens concerten. En zeer recent zijn de Australische rockers van Men at Work door de Australische rechter op de vingers getikt vanwege muziekplagiaat. Hun wereldwijde hit Down Under uit 1983 bleek achteraf een stukje fluitspel te bevatten dat ontleend was aan het folkliedje Kookaburra Sits in the Old Gum Tree.

Baskerville

Foto daniël cohen

Het fenomeen plagiaat is al eerder in onze Beats Me! rubriek aan de orde gekomen. Wij hebben er vorig jaar op gewezen dat het mogelijk is om bij (verdenking van) muziekplagiaat naar de Vaste Commissie Plagiaat (VCP) van Buma/Stemra te stappen. Naast deze relatief goedkope en laagdrempelige procedure is het natuurlijk ook mogelijk om naar de ‘gewone’ rechter te gaan.

EERSTE NAMEN EUROSONIC NOORDERSLAG BEKEND

CaboCubaJazz

Z

ijn er nog meer groepen zoals Jungle

by Night? Hoe klinkt een Arubaanse vrouwelijke stand-up comedian met een hiphopformatie? Hardrock met Marokkaanse invloeden, jazzy pop gecomponeerd door een Mozambikaanse singer-songwriter, een Israëlische gitarist, in combinatie met een Roemeense jazzklarinettist? Of Antilliaans geïnspireerde dance? Wie dit allemaal weten wil, dient op donderdag 1 december naar Rotterdam te komen. Die dag organiseert Muziek Centrum Nederland de tweede Dag van de Wereldmuziek in podium Grounds en het even verderop gelegen De Machinist, een prachtige voormalige industriële locatie. Naast achttien band-showcases (van o.a. CaboCubaJazz, Jan Wouter Oostenrijk en Twitching Eye Trio)

en twee deejay-showcases zijn er ook een aantal seminars, o.a. van pianist Marcel Worms over de ‘blue note’ wereldwijd en Bart Schneemann, artistiek leider van het Nederlands Blazers Ensemble, die een lezing zal houden over hoe hij de blazers van NBE koppelde aan de beroemde Congolese groep Staff Benda Bilili. Een apart seminar zal gaan over ‘nieuwe podia, nieuw kansen’, oftewel: alle nieuwe Rotterdamse locaties die een nieuwe mogelijkheid bieden voor spannende genres. Very special guest is keynote-spreker Joe Boyd, de legendarische Amerikaanse producer die werkte met Pink Floyd, Nick Drake, Fairport Convention en de grootste sterren van de wereldmuziek. www.dagvandewereldmuziek.nl

Bandsevents FILEMUZIEK

Op weg naar optredens in Nederland ontkom je er niet aan: files. Wat draaien Nederlandse muzikanten in de auto om de tijd door te komen?

FINALISTEN GROTE PRIJS VAN NEDERLAND BEKEND WIN GRATIS KAARTEN

In deze aflevering Dyzack ‘Als ik als Dyzack speel, neem ik een optreedsetje mee in de trein, omdat ik geen rijbewijs heb. Als ik voor theatergroep Vis à Vis speel, liggen mijn spullen klaar op locatie.’ Wel eens het hele spul met de fiets vervoerd? ‘Met de fiets lukt het echt niet! Een bakbrommer kan wel. Als ik naar een optreden ga, spaar ik mijn oren door geen muziek te draaien. Maar vaak vergeet ik mijn oren te sparen. Op weg naar mijn cd-presentatie in Nijmegen was het stil omdat ik mijn teksten uit het hoofd moest leren.

Het spelen gaat eigenlijk altijd lekker; als het niet lekker gaat, ben ik ziek of ligt het aan iemand of iets anders. Soms gaat het optreden heel goed, maar daarvan laat ik mijn keuze van muziek luisteren op de terugweg niet afhangen. Ik luister naar heel veel verschillende soorten muziek en let altijd extra op muziek die in mijn straatje staat. Niet per se singer-songwriters, maar vooral mensen die zich op een persoonlijke manier muzikaal uiten. Ik heb veel naar Bob Dylan en later Nick Drake geluisterd. Bob Dylan zei ooit dat je de blues niet naar binnen, maar naar buiten toe moet spelen. Nick Drake is het bewijs dat de blues naar binnen wel mooi kan zijn.’ Ooit met koptelefoon op in slaap gevallen op weg naar een optreden? ‘Tot nu toe is het altijd gelukt uitgerust op weg te gaan. Tegenwoordig is het eigenlijk niet meer zo belangrijk wat je draait, maar welk tussenstation je gebruikt: op de iPhone de apps 3VOOR12 Luisterpaal, Daytrotter en Spotify. Laatst heb ik op Spotify geluisterd naar albums van ondermeer Wilco - The Whole Love, PJ Harvey - Let England Shake, Colin Stetson - New History Warfare Volume 1, tUnE-yArDs - Who Kill en Charles Bradley - No Time for Dreaming.’

Frank Antonie van Alphen

10

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

Stefany June

D

e finalisten voor de Grote Prijs van Nederland zijn bekendgemaakt. Uit zestig halve finalisten in de categorieën hiphop, rock/alternative, singer/songwriter en dance/ producers zijn door juryleden 24 artiesten geselecteerd.

Per categorie zijn er zes acts die kansmaken op de felbegeerde prijs. Hiphop: Zanillya,

Makkie & KrankJoram, Mulu, 1Duidig, Ogri Ai en Fly-Bro. Rock/alternative: Stefany June, Sparrow Falls, Woot, Evant Garden, The Information en The Pikeys. Singer/songwriter: Yori Swart, Port Of Call, Jeroen Kant & Ratten In De Schuur, Angela Moyra, Sue The Night en Half Way Station. Dance/Producers: Shambok, Foursight, SQL, The Please, Knarsetand en Presk.

De finales zijn op 10 december in Paradiso en Melkweg te Amsterdam. Daar worden naast de hoofdprijzen per categorie ook de MCN Beste Muzikantprijs en de Publieksprijs uitgereikt. Stemmen kan al op de website van de Grote Prijs. Daar kun je ook de videoreports bekijken van de halve finales.

Gratis kaarten FRET geeft 3 x 2 kaarten weg voor de finales pop/rock, hiphop en dance/producers en 2 x 2 voor de finale singer/songwriter. Kansmaken?

Stuur een mail naar fret@mcn.nl www.groteprijsvan.nl

INTERNATIONAL MUSIC+FILM FESTIVAL TIJDENS IDFA

I

n samenwerking met het befaamde documentairefestival IDFA (16 tot en met 27 november in Amsterdam) organiseert de Melkweg in het weekend van 17 tot 20 november een nieuw festival, geheel gewijd aan muziek en film: PLAY. Vier dagen lang zijn in alle zalen muziekfilms en -documentaires, maar ook concertregistraties, korte films en muziekvideo’s te zien. ‘Artist in focus’ is de Brit Don Letts, dj van de allereerste punkclub van Londen, tevens de man die de connectie tussen punk en reggae smeedde. Speciaal voor PLAY komt Letts naar de Melkweg. Naast vijftien films in de competitie zijn er ook speciale optredens en lezingen te verwachten. Daarnaast heeft fotograaf en filmmaker Anton Corbijn voor PLAY zijn drie beste muziekfilms uitgekozen.

De slotdag van het festival staat in het teken van de Dag van de Nederlandse muziekfilm, met een selectie van recente Nederlandse muziekfilms. Op het programma onder meer Jeroen Berkvens’ (hij maakte eerder goed ontvangen films over Nick Drake en Jimmy Rosenberg) langverwachte film over Paradiso.

Lucky Fonz III

Met veel prachtige live-beelden (o.a. van Daniel Johnston) en zó fraai gemonteerd dat je als kijker bijna fysiek aanwezig bent. ‘Paradiso de Poptempel’ is een metafoor die journalisten niet meer mogen gebruiken, maar Berkvens weet met kerkelijke beeldmetaforen listig het unieke van een concertervaring in Paradiso invoelbaar te maken. Menna Laura Meijer maakte een eerlijke, innemende film over het fenomeen Kyteman en Kytopia in oprichting. Mis ook het intieme portret van Lucky Fonz III niet, gemaakt door David Kleywegt. Kijk voor het complete programma op: www.playfestival.nl

Bandsevents

JOHN F. KLAVER BAND STUG DOORGAAN MET EIGEN DING John F. Klaver en zijn bluesfunkband brachten in 2008 het album Jetpepper uit, waarop eigen liedjes werden afgewisseld met uiteenlopende covers. Afgelopen april was daar de nieuwste telg Coming Back For More met louter eigen werk én dito smoel.

N

a het VWO besloot John op zeventienjarige leeftijd naar Amerika te gaan, alwaar hij zich naar eigen zeggen beter kon oriënteren en focussen op wat hij nu echt wilde gaan doen. ‘Het was nog even de vraag of ik echt serieus muziek wilde maken of dat het een hobby zou blijven. Maar de tijd daar heeft me laten inzien dat muziek in mijn hart zit en ik er echt voor wilde gaan.’ Dat John voor de blues is gevallen, had niet zozeer te maken met zijn opvoeding: ‘Ik ben opgegroeid met allerlei soorten muziekgenres en mijn ouders hebben nooit zelf muziek gemaakt, maar in mijn omgeving waren bluesmuzikanten waar ik op een gegeven moment mee in contact kwam. Toen merkte ik dat de blues het dichtst bij mezelf ligt en ik mijn gevoelens er het beste mee kan uiten.’ Sinds Jetpepper heeft de band grote stappen gemaakt, is John van mening.

‘Op Jetpepper waren we nog een beetje zoekende, maar met Coming Back For More hebben we een duidelijke richting gekozen qua sound en spel. We spelen niet zo authentiek mogelijke blues, maar geven er een moderne en frisse twist aan. De titel van het album refereert aan het feit dat we gewoon lekker stug doorgaan met ons eigen ding.’ www.johnklaver.nl

FRET

Alles Beweegt, de titel van het tweede album van singer-songwriter Jasper Merle (artiestennaam: Jasper), verwijst naar de paradox dat alles om ons heen voortdurend beweegt, terwijl er ook iets van binnen is dat ongelooflijk stil en onaangetast blijft.

Tekst Daniël Evers

J

Tekst Daniël Evers

12

JASPER ‘DE STILTE VAN BINNEN FASCINEERT MIJ’

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

asper licht toe: ‘De stilte van binnen fascineert mij, omdat daar in feite niets te halen valt. Daar is alles compleet, nog puur.

Met dat gegeven wilde ik iets doen.’ Op Alles Beweegt staan louter Nederlandstalige nummers, een bewuste keuze van Jasper. ‘Mijn eerste album Coming Home was in het Engels, dat voelde toen gewoon goed voor mij. Totdat ik voor het eerst iets in het Nederlands zong en erachter kwam dat dit nog meer klopte. Sindsdien is het omgeslagen en nu stort ik mij helemaal op mijn moedertaal.’ Het grootste deel van de liedjes schreef Jasper in alle stilte op Terschelling. Niet uit inspiratieloosheid of noodzaak, maar gewoon omdat het hem aansprak. ‘Ik vond het gewoon erg relaxed om te doen en ik kón het doen, dus ben ik er twee weken heengegaan met mijn opnameapparatuur. De natuur en rust zijn zo voedend, ik krijg er energie van.

Van een hoop andere dingen word ik moe. Toch kan ik ook midden in de stad opeens een heel goed idee krijgen voor een liedje. Het kan in principe overal.’ Hoewel het eerste album van Jasper door de pers heel goed ontvangen werd, is zijn muziek nooit opgepakt door het grote publiek. ‘Het zat er toen tegenaan, maar was het net niet.

Nu ben ik mij nog meer bewust van wat ik doe. Ik heb er veel vertrouwen in.’ www.jspr.nl

4x kort

De bluesrockband Birth of Joy werd direct na afloop van een show op het Zwarte Cross Festival 2011 getekend door Suburban Records.

Januari volgend jaar verschijnt hun eerste album onder dit Haarlemse label.

Tekst Daniël Evers

Z

anger/gitarist Kevin Stunnenberg kan nog niet veel prijsgeven over de langspeler, maar weet wel het volgende te vertellen: ‘De nieuwe plaat wordt heel interessant, ook voor onszelf. Het is echt een uitdaging, omdat we een stap verder gaan in de muziek, veel psychedelischer en rauwer’. Tijdens de introductiedag van de Herman Brood Academie ontmoette Kevin zijn huidige bandleden Gertjan Gutman (toetsen) en Bob Hogenelst (drums) in de repetitieruimte. ‘Het klikte meteen, we hadden allemaal dezelfde smaak, Jimi Hendrix, The Doors, The Sonics; dat soort namen. Het begon met wat gekloot, maar geleidelijk ontstond er iets op een heel natuurlijke manier. Het was niet van ‘dit willen we maken’, maar meer van: ‘dit voelt gewoon lekker’.’

Birth of Joy is al vaak vergeleken met een van hun inspiratiebronnen, The Doors, iets waar Kevin nu wel een beetje klaar mee is. ‘Ik kan niet ontkennen dat The Doors een te gekke band is, maar de vergelijking wordt wel een beetje vervelend. We zijn veel meer van deze tijd en de nieuwe plaat staat veel verder weg van die band.’ Hoe Kevin de toekomst ziet? ‘Zoveel mogelijk spelen, groeien als band, op pad zijn en gewoon knallen met die hap!’ www.myspace.com/birthofjoy

Foto Nick Franken

BIRTH OF JOY ‘GEWOON KNALLEN MET DIE HAP’

KAYAMAN ZWEEFT TUSSEN TWEE WERELDDELEN Kubilay Kaya werd in Bergen op Zoom geboren, maar is van Turkse afkomt. Onder de naam Kayaman schenkt hij met zijn cd Tulpenmanie een nieuw Turks geschenk aan Nederland.

Tekst Willem Jongeneelen

D

e in Haarlem wonende rapper/producer is geen nieuwkomer.

Hij werkte met Ali B en Yes-R en muziek van hem was te horen in commercials van McDonalds en de speelfilm Nachtrit. Tulpenmanie laat een fris en gevarieerd geluid horen, waarin naast reggae, funk, pop, disco, electro en old school hiphopbeats ook trotse invloeden uit het land van zijn ouders te horen zijn. ‘Het handelt over mij als allochtoon in Nederland. Je zweeft tussen twee werelddelen. Mijn ouders zijn absoluut niet conservatief, maar ook ik wil aan bepaalde oude culturele zaken vasthouden. Het blijft een gevecht: wat ben je zelf?

Want ik voel me vooral ook een echte Nederlander.’ Zijn vader kwam hier als gastarbeider. Thuis werd er alleen klassieke Turkse muziek gedraaid. Dat vond Kayaman te zware kost. ‘Via mijn broer ontdekte ik de hiphop van Run-D.M.C. en N.W.A. Ik ging op zoek naar de originele albums van hun samples. Zo ontdekte ik allerlei stijlen.’ Later ging hij beatboxen en gebruikte hij loops van Public Enemy om op te freestylen. Het duurde even voor de nu 32-jarige Kayaman onder eigen naam debuteerde. Hij maakte daarvoor wel al vier albums, maar bracht die niet uit. ‘Er zat een Turks album bij, een met pure hardcore en een met hiphop oude stijl. Ik vond ze te beperkt. Het moest breder gaan.

Samen met de in Rotterdam geboren Amsterdammer zanger Tjerk Schoonheim (ex-Rootsriders) lukte dat. Hij is opgegroeid met reggae en als ik met hem samen muziek maak, wordt het al snel zomer.’ www.kayaman.nl november /d ecember 2011

FRET

13

De meest democratische band van Nederland moet haast wel houses zijn. Iedereen mag over alles zijn zegje doen en ze beslissen met z’n vijven. ‘Het is niet af voordat iedereen zijn aandeel heeft geleverd en zijn goedkeuring heeft uitgesproken.’

Tekst Tom Springveld

Daar zaten ze dan, in Zwitserland. Vier mannen en een vrouw.

Zij, vijf jaar geleden naar Nederland gekomen, liet hen de omgeving zien; hier groeide ze op. Ze hield er een charmant accent aan over.

Het doel van de trip: een paar liedjes op plaat krijgen. Tastbaar bewijs van het bestaan van hun band zonder hoofdletter, houses.

End Of Story werd het schijfje met vijf liedjes genoemd. Nog vóór de release op 9 september 2010 stroomden de positieve reacties binnen.

En kwam plotseling dat verzoek van De Wereld Draait Door. De eerste grote verrassing. Een onverwachte verrassing ook. Ze hielden zich staande in de Amsterdamse studio; de eerste stap naar landelijke faam was gezet.

Daaraan ging uiteraard een geschiedenis vooraf. De vijf bandleden, Conservatoriumstudenten, offerden een hoop op voor houses. Andere bandjes bijvoorbeeld. ‘Er lagen misschien ergens anders mogelijkheden om voor geld te spelen’, zegt drummer Tobias Ponsioen.

‘Maar die ketsten we zoveel mogelijk af om te kunnen doen wat we doen met deze groep. Toen de feedback ook nog eens gigantisch goed was, konden we er niet meer omheen – we móesten dit gewoon doen.’

Lachen Ponsioen, een grote vent met pretoogjes, ziet het komische er wel van in: End Of Story was nog niet goed en wel uit of houses had al bewonderaars. En dankzij De Wereld Draait Door nam het aantal alleen maar toe. ‘Voor het eerst heb ik iets gemaakt met een groep vrienden wat fans genereert. Daar moest ik heel erg hard om lachen. Fans?! Pas na een tijdje zie je hoeveel mensen de muziek snappen. Dat geeft zó veel voldoening.’

Ella van der Woude, de zangeres die Ponsioen en de rest liet kennismaken met haar geboortegrond in Zwitserland, zegt stelling dat houses probeert om met eventuele verwachtingen die End Of Story heeft gewekt, geen rekening te houden. ‘We zijn onze eigen spiegel.

Met z’n vijven proberen we er het beste van te maken.’

Dat laatste zinnetje komt in verschillende varianten langs tijdens het gesprek. Houses presenteert zich heel nadrukkelijk als een democratische band: er is geen leider, iedereen beslist mee. ‘Omdat we allemaal eigen bands hebben geleid, ben je gewend je mening te geven en wil je ook dat die gehoord wordt’, legt bassist Gijs Loots uit. ‘Vaak gebeurt het dat één, twee of drie mensen met een liedje komen, maar dan is het niet af voordat iedereen zijn aandeel heeft geleverd en zijn goedkeuring heeft uitgesproken.’ Even daarvoor heeft Ponsioen het al bondig samengevat: ‘We zijn vijf kapiteins op één schip.’

De democratische benadering van houses heeft volgens Ponsioen niet zozeer van doen met een gebrek aan leiderschap, als wel met een

14

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

Dynamiek en vriendschap

HOU

‘We zijn vijf kapiteins op één schip’ gezonde dosis wederzijds respect. ‘In houses hoeft niet één iemand de leiding te nemen om tot een bepaald resultaat te komen’, zegt hij. ‘Iedereen heeft heel veel plezier in het samenwerken en samenspelen.’

Langer verhaal

Foto Sanne Glasbergen

USES

Op 19 september jl. culmineerde de hechte samenwerking in de presentatie van debuutalbum Clean Life in de Amsterdamse popzaal Paradiso. Een cruciale vraag die met het oog op de altijd maar draaiende releasecarrousel te weinig gesteld wordt, is: waarom zijn jullie de moeite van het beluisteren waard? Na een harde lach van Ponsioen – ‘ja, dat is een goede vraag’ – legt Loots uit: ‘Wij vragen een andere aandacht van de luisteraar. De spanningsbogen zijn langer, wij gaan niet van single naar single. Er wordt een langer verhaal verteld. Ieder liedje kan op zichzelf staan en los van iTunes gehaald worden, maar het is ook de moeite waard om het album ouderwets van a tot z te beluisteren.’

Sleutelwoord volgens Ponsioen is ‘dynamiek’. Daar streeft de band naar binnen de nummers. ‘Dynamiek is het uitgangspunt. We willen als band in staat zijn om van superklein naar supergroot te schakelen.

Het spelen met dynamiek is een ingrediënt dat heel veel mensen laten liggen. Het is een mooi gegeven en we hebben ons er dan ook redelijk op botgevierd.’

Nee, dat botvieren gebeurde dit keer niet in Zwitserland. Maar de rust die ze naar het Alpenland bracht, vonden ze ook in de Basementstudio in Den Haag, waar de bandleden van houses al eerder muziek opnamen met andere projecten. De studio wordt gerund door drie mannen uit de familie Van Wageningen: Ernst, Bas en Tijmen. Bas is de bassist van Di-rect, Tijmen is een goede vriend van de band. ‘We hadden heel snel besloten dat we in die studio wilden opnemen’, vertelt Ponsioen. ‘Omdat we ons daar gewoon heel prettig voelden.

We hebben uiteindelijk alleen maar met vrienden opgenomen. Ik denk dat dat heel erg staat voor hoe wij als band aankijken tegen hoe we dingen doen. Vanuit een vriendschappelijke basis werkt alles tien keer beter voor ons.’

Live

28 oktober 29 oktober 5 november

Live

Simplon Groningen Merleyn Nijmegen Ekko Utrecht

live

houseshouses.nl november /d ecember 2011

FRET

15

NOBODY

BEATS

THE DRUM NOBODY

BEATS

THE DRUM NOBODY

BEATS

THE DRUM NOBODY

BEATS

THE

‘Wij zijn uitvinders’

Dit najaar in de vaderlandse concertzalen: The Amazing 333” TeleNovem Automaton. Een ‘monsterlijke installatie’ waarop vj Rogier van der Zwaag zijn kunsten zal vertonen terwijl Jori Collignon en Sjam Sjamsoedin het zweet op uw voorhoofd spelen. Met hun tweede album onder de arm is Nobody Beats The Drum er klaar voor.

‘Currents is het begin van een nieuwe, overtreffende ronde.’

Tekst Tom Springveld Foto’s Lo Andela

november /d ecember 2011

FRET

17

‘Als je compromissen gaat sluiten om in de industrie mee te komen, teken je je eigen doodsvonnis’

DENKT NOBODY BEATS THE DRUM OP 19 SEPTEMBER JL. ZORGELOOS NAAR ENGELAND TE REIZEN VOOR EEN SHOW IN CANTERBURY, blijkt vj/videokunstenaar Rogier van der Zwaag zijn paspoort te zijn vergeten. ‘Ik heb een soort zeef onder mijn schedel zitten’, lacht hij. ‘Gelukkig had ik nog een NS-kortingskaart waar mijn naam en foto op stonden. Daarop ben ik, dankzij een hele vriendelijke dame bij de douane, Engeland binnen gekomen.’

In het Verenigd Koninkrijk heeft Nobody Beats The Drum de afgelopen jaren mooie herinneringen verzameld. Zo toerden ze in 2009 een kleine twee weken langs Londen, Norwich, Derby, Bristol en Newport om, aldus Sjam Sjamsoedin, ‘van het ene rare feestje in het andere te vallen.’ Eén van de locaties was zelfs omgebouwd tot psychiatrische inrichting. Feestgangers werden ‘opgenomen’, mensen liepen in dwangbuizen. Halverwege de nacht doofde het licht en bleken de patiënten alle dokters te hebben vermoord, waarna het feest losbarstte. Misschien nog wel surrealistischer was het tafereel dat ze aantroffen in een café in Norwich. Terwijl de band binnenkwam, was er een wake aan de gang en vloeide het bier naar goed Engels gebruik rijkelijk.

Beats Work ‘Het heeft vrij lang geduurd voor die eerste plaat er kwam’, geeft Collignon toe als we na de mooie tour-anekdotes komen te spreken over de eerste jaren van de band. Nadat Nobody Beats The Drum in 2003 onverwacht de Grote Prijs van Nederland won, startte de zoektocht naar een eigen sound. Debuutalbum Beats Work verscheen in maart 2008. ‘We hebben zelf nooit een heel duidelijk beeld gehad van hoe het moest klinken’, legt Sjamsoedin uit. ‘Als we er zelf maar energie van kregen, dan was het goed. Twee, drie jaar geleden begon het hele electroding een hype te worden door bands als Justice, Digitalism en Simian Mobile Disco. Dat creëerde vruchtbare grond voor ons en deed onze populariteit goed.’

Het ‘electroding’ vond al snel zijn weg naar de hitlijsten, met Lady Gaga als onbetwiste vaandeldraagster. Sjamsoedin: ‘Zo gaat het altijd, toch? Ik hoor nu ook dubstep onder reclames. Als een genre meer aanhang krijgt, is het in eerste instantie goed, want dan groeit de scene, maar als het dan de overstap maakt naar popcultuur, is het ineens niet meer tof. Dat heb ik nooit begrepen. Als wij ineens pop zouden worden, zou ik dat niet erg vinden.’

Popnummers schrijven met de hitlijsten in het achterhoofd zou Nobody Beats The Drum niet zo snel doen. ‘Ik vind eigenlijk al onze liedjes hits, maar andere mensen denken daar anders over’, lacht Sjamsoedin, om er serieuzer aan toe te voegen dat ze niet proberen aan te sturen op hits. ‘Want dan is het einde snel zoek’. Collignon knikt

18

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

NOBODY

BEATS

THE DRUM

instemmend. ‘Je hebt er geen zak aan. Als je compromissen gaat sluiten om in de industrie mee te komen, teken je je eigen doodsvonnis. Je valt net zo hard als je gestegen bent. Door internet en ook door hoe de dancescene in elkaar zit, kom je op veel leukere plekken als je je energie stopt in eigenwijze, bijzondere producties. Er is al zoveel shit die op elkaar lijkt, dus het zou een beetje zinloos zijn om nog zo’n band te willen worden.’

Sjamsoedin: ‘Niet dat we bang zijn voor een groot publiek, maar het moet wel op onze voorwaarden. Ik luister de laatste tijd veel naar Wu Tang Clan. Die gasten zijn enorm maar hebben nooit gedacht: is dit wel hitlijstwaardig? Als ik tijdens het maken van muziek al aan het publiek denk, dan denk ik eerder aan een zweterige kelder met honderd mensen die helemaal uit hun dak gaan, dan aan een veertienjarig meisje met een roze telefoon. Ik laat me ook liever inspireren door iets wat helemaal niet dance is dan door de laatste van Justice. Ik heb tijdens het maken van Currents veel geluisterd naar The Cure en het Unplugged-album van Nirvana.’ Lachend: ‘Maar of je dat nou echt terughoort…’

Currents

‘We zijn niet bang voor een groot publiek, maar het moet wel op onze voorwaarden’

Currents verschijnt in een eerste oplage van duizend stuks. Het bijzondere artwork is van Stefan Glerum. ‘We zijn in januari begonnen en eind maart waren we elkaar al aan het high-fiven dat het klaar was’, vertelt Sjamsoedin. Er was volgens Collignon ‘ook wel een soort van album’, gemasterd en al. ‘We hadden nog wat tijd, er zat geen druk achter. Toen we het eindresultaat terugluisterden, besloten we het allemaal nog een stap verder te pushen. Eerst hebben we van het mooie voorjaar genoten en zijn we naar veel feestjes geweest. In de maanden daarna hebben we het album de laatste schop gegeven en veelzijdiger gemaakt. We wilden meer uitstapjes maken.’

Twee tracks sneuvelden, drie nieuwe ontstonden. De mix werd nog eens kritisch bekeken en arrangementen werden aangepast. Het verschil tussen hoe het was en hoe het uiteindelijk werd, is aanzienlijk.

Omdat Nobody Beats The Drum per definitie een band is die je live moet zien om de muziek en bijbehorende beelden optimaal te ‘voelen’, is de vraag gerechtvaardigd hoe belangrijk een studioalbum voor ze is. Collignon: ‘We hebben vorig jaar alleen maar ep’s uitgebracht en merkten echt dat we weer een album moesten gaan maken. Omdat die ep’s digitale releases zijn, gaan ze aan veel mensen voorbij. Creatief waren we ook echt toe aan een nieuwe stap. Currents is het begin van een nieuwe, overtreffende ronde.’

Volgens Sjamsoedin is het maken van platen noodzaak in het huidige muzieklandschap. ‘Vroeger toerde je om een album te promoten. Voor een band zoals de onze is het inmiddels helemaal omgedraaid: je maakt een album om mensen naar de liveshows te krijgen. Wij drijven op die liveshows. Je hebt een plaat nodig om die te kunnen blijven doen en op grotere podia terecht te komen. Daarnaast moet je ook gewoon materiaal hebben om live te spelen.’ Een album biedt Nobody Beats The Drum bovendien de gelegenheid om de eerder aangehaalde ‘uitstapjes’ te maken. Daar hadden ze volgens Collignon behoefte aan na het remixalbum Remixes We Did, dat dit jaar in eigen beheer verscheen.

‘Een remix moet zo hard mogelijk knallen, het liefst óver het origineel heen. Het voelde heel fijn dat we nu weer de diepte in konden duiken.

De laatste tijd schreven we veel met de liveshow in gedachten, maar dit keer met het album in gedachten. Dan kan je veel breder gaan.’

En inderdaad, op Currents gaat Nobody Beats The Drum het experiment niet uit de weg: Collignon en Sjamsoedin werkten met echte drums, maakten een akoestisch pianostuk (dat het uiteindelijk niet heeft gered) en zongen zelf teksten in. ‘Er waren geen spelregels’, zegt Sjamsoedin.

‘Doel was om zonder remmingen alle muzikale ideeën die we hadden te gebruiken.’ En zo kan het gebeuren dat zijn stem te horen is in het november /d ecember 2011

FRET

19

DY

TS

E M

NOBODY

BEATS

THE DRUM

nummer Blood On My Hands. ‘Daar was ik in het begin heel onzeker over, maar ik kreeg leuke reacties. Niet dat ik nu op elk liedje moet gaan zingen, maar voor mij persoonlijk was het wel een ontwikkeling.’ Blood On My Hands begint als een rocknummer en eindigt in ‘stampwerk’.

Collignon: ‘We willen meer dan alleen maar op 130 bpm doorbeuken.

We denken dat onze muziek, en dansmuziek überhaupt, die variatie nodig heeft en in het algemeen wel iets meer zou kunnen gebruiken.’

TeleNovem Automaton ‘Dit hele album is gewoon Sjam en Jori’, zegt Van der Zwaag als hem wordt gevraagd naar de werkwijze van het drietal. ‘Ik ben alleen af en toe komen luisteren. Ik heb nog wel een poging gedaan om op het album te komen door wat abstracte teksten in te spreken’, lacht hij, ‘maar ik kom er nooit doorheen.’

Van der Zwaag is verantwoordelijk voor de visuals tijdens de liveshows en tevens het brein achter de even bijzondere als arbeidsintensieve videoclips van Nobody Beats The Drum. ‘Ik wil altijd graag horen wat er in de studio gebeurt, omdat ik in een vroeg stadium moet beginnen met wat ik maak. We zijn altijd op zoek naar hoe we de twee processen in een vroeg stadium kunnen combineren. Tijdens liveshows moeten mensen in eerste instantie dansen en in tweede instantie kijken. Het beeld moet de muziek versterken. Voor de nieuwe liveshow willen we tussen de nummers door een mash-up van geluid en beeld creëren om iedereen even stil te laten staan en daarna weer te laten dansen.

Je moet het publiek zien te kneden tot één grote energiebom. Dat spelletje is heel erg tof.’

Voor de videoclips bij de nummers Grindin’ (van Beats Work) en Poisson Vert (van Currents) maakte Van der Zwaag gebruik van de stopmotion-techniek, waarbij duizenden foto’s frame voor frame tot een bewegend beeld worden gesmeed. ‘Wat heel goed werkt, is het creeren van herkenning. De synergie van beeld en geluid: je moet de maat van de muziek kunnen zien. Grindin’ is het ultieme voorbeeld: als je het geluid uit zet, zie je nog steeds de muziek.’

Met Grindin’ is Van der Zwaag destijds drie maanden bezig geweest.

‘Mijn gemiddelde oogst was twee, drie seconden beeld per dag. Je doet het voor het resultaat, want het is een lijdensweg die heel veel geduld vergt. Ik vind stop-motion magisch, omdat je dingen kunt laten bewegen zoals ze normaal gesproken niet zouden kunnen bewegen.’

20

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

De clips van Grindin’ en Poisson Vert komen terug in de liveshow, die grof geïnspireerd is op het Tesla-thema. Nikola Tesla (1856-1943) was een vermaard uitvinder en elektrotechnicus die aan de wieg stond van het huidige elektriciteitsnet. Van der Zwaag: ‘We zijn allemaal gefascineerd door uitvinders en onze hele set-up is gebaseerd op elektriciteit.’

Sjamsoedin: ‘Wij zijn zelf ook uitvinders. Tenminste, zo probeer ik mezelf wel te zien. We maken iets wat er daarvoor nog niet was. Tesla nodigde mensen in zijn laboratorium uit om naar zijn uitvindingen te komen kijken en zo is het ook een beetje met onze liveshow. We hebben een monsterlijke installatie op het podium staan en voeren een schouwspel op.’

De ‘monsterlijke installatie’, met een diagonale beeldbuis van bijna achtenhalve meter, gaat door het leven als ‘The Amazing 333” TeleNovem Automaton’ en bestaat uit tweehonderd kilo staal. Op de negen naast elkaar opgestelde schermen zullen Van der Zwaags visuals en videoclips te zien zijn. ‘Tesla trok met zijn uitvindingen en machines rond en zo zie wij onze show nu ook’, zegt hij. ‘We reizen met de Telenovem Automaton door het land en stellen ‘m tentoon aan het publiek.’

De albumtitel Currents heeft natuurlijk betrekking op Tesla, maar is volgens Sjamsoedin multi-interpretabel. ‘Het gaat niet alleen maar om elektriciteit, het gaat ook om voortgang in het algemeen en geeft aan waar we op dit moment staan: the current works of Nobody Beats The Drum.’

LIVE

29 oktober 12 november 19 november 25 november 16 december 23 december 31 december 6 januari 7 januari

LIVE

De Effenaar Eindhoven Simplon Groningen De Nieuw Nor Heerlen Doornroosje Nijmegen Atak Enschede Gebouw T Bergen op Zoom Tivoli Utrecht Patronaat Haarlem 013 Tilburg

www.nobodybeatsthedrum.com

LIVE

T DO I LF SE R U O Y !!!!

In de rubriek Do It Yourself mag een artiest of band een lege pagina geheel naar eigen inzicht invullen. Ditmaal het resultaat van: GRAM

AD’ AD M AD M LE ‘M SING MART S T: O R P N O GE ; L VO JACK KENIN RCIA EINE E RE MME N KL 58 EEMT IN EEN CCOHTERSTALLNIGKEER A KO EE AL UW OOI NOG BETA G

☛

53

GEK VAN SCH HET RIJV WAC EN O MUZ HTE IEK VER N BE DE C NIET HOU SLUIT OMB VAN D DIT INAT U BL DE R WEE IE PS OGS EAC R YCH TE G MINS TIES OLO AAN TEN DIE H GIE S EE EN P ET O N JAAR OPPLEV ERT; VOL 1 VA EN G KJE EVOO RUIT

☛

EN TUE ET VER IT M K LE BAND U REU N E B D G O TE E ID O E IS B S R E S B A LL DE E T OP WE B N NIEU OORUIT OME TISCHE SV ER M AS AKJE V 2 HELD N FANT ; RIST EE GITA

☛

50

AR

5

JA RIE LD N T A EVE F R EE CH U H ES ART NT S G ST WA DJE AAR T PU S LIE G N K DE RU IN ELIJ A TE IT W Z G U U NA

45

IN UW E HET ZIC HT V AN D RER LLEBOO EN E G E FIN N GA ISH B DRIE LAAT HE M TW REEKT U M AAN SLA EE DEN 1 BE DUIM KEER URT END OVE RAA R IEN;

OPE

☛

N EN KE ED WE JF ZW EE RI IN W CH R T RE F N S EE HE LEE E E N K W IN EE L NO A G F O TIE REN NO A D E I O DL IR A ID NSP EN ; GO M I D M E W Ö U TH U R LB IN T U KEB F A ND ÄC HAL I RV KN N HE OP EE

☛

63

HOERA , HET A 7 OKTO LBUM K BER 20 11!

OMT U EN U M IT OP U BENT AG HET VRESE SPEL W LIJK TR EER VA OTS N V O BEGINN OR AF AAN EN..

☛

EIGEN ZELF EEN ER BOUWT NEEM EX UW PRODUC PIA-COMPL TO KY VAN DE T ST HE RE JE DE ET STUDIO IN BE BIJ OR STUKJE VOORUIT TUSSENDO ; 1 VAKJE OP AR DA PLAAT

AR

CAM WEB EEN GT U ZENDT EK N A H E UIT AND RE W 24/7 ERL DIE IEDE RUIT NED DIO, AAK O UG IN ME-STU EN M JES VO L TER O K O H VA NV UW EKE JE; 3 OP IN DIT 68 W EFILMP D UB HOU N YOUT EE

36

RA U KR NG O ER IJGT SLA RKES EN E DE K T AN NO AP S TU P TW VAN TE N ZELF EE P T E NA UUR MEN WEE CH GE NU ME TEN LU M T NIE K EN HET M MERS T; G HA RD ETRO TE OO P W IN OG ERK OLE E EE NK N EE R

☛

☛

14

IL RW N E CE DU MAK O N F A PR SE TE LAAT TUS E I OR KI-P DER OVER V FA YPS F ON EN W K ! U N & HRIJ EURT CH C O PE C-M EN S A 3 B N EE IGEN AAR S; SL T WA IJN E EN J EDJE 18RST Z CHT E TIG LI EE WA TWIN G NO

☛

42

9

☛

☛

BIJ WE BAND NEDIG NIEU MAANDE EEN VOLL T UZELF UI U ZOEKT SL IKT EKELDER; EN HET KL REPETITI GE TI ELKAAR CH IN EEN VO ER LANG OP G EEN KE GOOI NO

25

☛

N NE MT GIN EE BE ER N IO; K D C IJ EL ODU ’ STU R ID IND N E UW P E ‘VO A A EN ENS SG ME BAND HOV UIT R D NA OP T UW E EIN VOO E D E D ES 32AMEN MS OP IN3 VAKJ I S AS EB UD

☛

november /d ecember 2011

FRET

21

Een bijna obsessieve liefde voor death metal 22

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

De in 2009 opgerichte death metalband I Chaos bestaat bepaald niet uit nieuwkomers.

Leden ervan waren en zijn onder meer actief bij Epica, Sinister, Creepmime, Revamp, Cilice, Blo.Torch, Cypher, Bagga Bownz en zelfs Armin van Buuren. Met zoveel ervaring is het niet vreemd dat het debuut The Human Repellent vrijwel zonder uitzondering wordt beloond met positieve recensies.

Tekst Daan de Mooy

Ondanks een goed ontvangen ep in 2009 en de staat van dienst van de bandleden heeft I Chaos ook zijn eerste volledige cd in eigen beheer uitgebracht. Dat was niet helemaal een bewuste keuze, legt bassist Joost van der Graaf uit. ‘We hebben pogingen gedaan de grote platenmaatschappijen van ons product te overtuigen, zonder resultaat. We hadden geen zin meer in het leuren en wachten. We zijn overtuigd van ons ding en willen het graag naar de mensen brengen.

Dan maar zo! Bovendien kijken de grote labels graag eerst even hoe je op eigen kracht vaart. Dat mag.’

Aan de muzikanten zelf zal het niet liggen. Hoewel Joost bijna twintig jaar geleden in de metalwereld al naam maakte met de death metalband Creepmime, is I Chaos niet zomaar een vrijetijdsbesteding van een stel dertigers. ‘Het is soms puzzelen, maar deze band heeft voor iedereen de hoogste prioriteit. Onze drummer Koen heeft hier zijn ziel en zaligheid in zitten. We realiseren ons alle vier dat we een sterk team

vormen, respecteren elkaars privéomstandigheden, werk en andere activiteiten en komen er altijd wel uit. Maar optredens die staan, zijn heilig.’

Bijbaantjes De contouren van I Chaos werden al in 2006 gevormd. Toch duurde het nog een tijd voordat de band op de rails stond. Drummer Koen Herfst en gitarist Rory Hansen hadden twee nummers opgenomen voordat Joost erbij kwam. ‘Na het horen van die dingen wist ik één ding zeker: als ik dan weer in die metalshit zou duiken, moest ik zorgen dat het met deze gasten was!’

De bassist is na Creepmime in andere stijlen verdergegaan. ‘Ik wilde van muziek proberen te leven, wat mij van meerdere kanten werd afgeraden, en had een turbulent leven. Met bijbaantjes probeerde ik het hoofd boven water te houden. Ook studeerde ik hard op andere muziekstijlen, want we hoeven er niet om te liegen: met metal verdien je geen klote. Zelfs niet als je ze eraf speelt.’

Inmiddels geeft Joost basgitaarles op enkele muziekscholen en muziekles in het basisonderwijs. ‘Maar het bloed kruipt en ik wilde weer krankzinnige muziek maken. Eerst met Cilice, toen deze band. In de aanloop naar ons debuut heb ik ook gespeeld in Cypher en Sinister.

De meeste tijd zit in I Chaos, soms tot ongenoegen van mijn vrouw.’

Verwachtingen Die tijd gaat niet alleen in optredens en promotie rond de eerste cd zitten. Ook het maken van de technische death metalplaat heeft de

nodige tijd gekost. ‘Aanvankelijk hebben we veel uitgeprobeerd en nagedacht. Over één ding waren we het vanaf de eerste dag echter eens: brutaliteit voorop! Na de ep zijn de schaarse metalcore-invloeden verdwenen en bij het afronden van The Human Repellent is de koers bepaald. Sommige nummers kennen drie versies voordat de definitieve geboren is. Andere komen op als kakken en zijn meteen raak.’

In sommige recensies wordt I Chaos nu al in de top van de Nederlandse death metal geplaatst. Een Europese supporttour zou daarom tot de mogelijkheden kunnen behoren, maar tot nog toe beperken de optredens zich vooral tot Nederland. ‘We zijn voorzichtig met verwachtingen. Evengoed is er wel een kans dat we in de nabije toekomst mee op tour mogen. We onderhouden contacten met grotere bands die ons kennen van bijvoorbeeld festivals, maar we dringen ons niet op.

De focus ligt bij de shows die staan en we doen wat we kunnen om er meer binnen te halen.’

Niet op vakantie Met de huidige samenstelling is I Chaos in elk geval klaar om tot het uiterste te gaan. ‘Veel muzikanten roepen dat ze willen toeren, maar ik heb vaak van dichtbij het puntje-bij-paaltje-verhaal gezien. Obstakels als bazen, vrouwen en kinderen, vliegangst en de onwil financiële reserves aan te spreken versperden dan plotseling de weg. Als je bekendheid wilt opbouwen buiten je postcodegebied zonder kapitaalkrachtige sponsors achter je, dan zul je moeten investeren. Niet op vakantie dus, en ook geen nieuwe sneakers’, luidt het advies van Joost aan bands die verder willen komen. ‘Het tijdperk waarin je als nieuwe band in een alternatief genre werd opgepikt en gelanceerd is zo’n kwart eeuw geleden helaas afgesloten. Het death metalgenre waar we hier over praten is in dit hele verhaal ongeveer de ultieme uitwas. Je moet haast wel getikt zijn of heel erg overtuigd van je ding om hier veel tijd en energie in te steken. De allerbelangrijkste voorwaarde is mijns inziens een bijna obsessieve liefde voor death metal en een daaruit voortvloeiende grenzeloze toewijding.’

Live

9 november

Live

Baroeg Rotterdam

live

www.ichaos.nl

Foto Cootje Mombers

november /d ecember 2011

FRET

23

Bettie Serveert vierde in september het twintigjarig bestaan van hun debuutalbum Palomine in Paradiso met een prachtige integrale uitvoering in de originele bezetting. FRET blikt met de hoofdrolspelers terug op de totstand­koming van dit klassieke album uit 1992.

Tekst Di-Lan Sun

Bettie Serveert ontstaat in 1991 uit de resten van gitaarband De Artsen. Gitarist Peter Visser en bassist Herman Bunskoeke spelen in die groep, waarvan zangeres Carol van Dijk de geluidsvrouw is en drummer Berend Dubbe als roadie fungeert. De nieuwe formatie – vernoemd naar tennisspeelster Betty Stöve – heeft volgens Carol van Dijk op dat moment niet zo veel ambities. ‘We maakten al muziek samen en dat gingen we nu weer doen’, zegt ze twintig jaar later. Peter Visser: ‘Ik vond het optreden wel leuk en hoopte dat het met Bettie weer zou gaan gebeuren.

Peter en Carol – ook nu nog de drijvende krachten in de band – werken samen aan de songs voor Palomine, in hetzelfde Amsterdamse huis waar Peter nu nog steeds woont. Elders in Amsterdam wordt veel ge-

repeteerd. ‘We waren allemaal geen uitzonderlijk technisch begaafde muzikanten. Het voordeel daarvan was dat we wel onze eigen manier van spelen ontwikkelden’, zegt Peter. ‘Maar we hadden wel gevoel voor liedjes’, vult Carol aan. ‘De liedjes hebben we geschreven op dat gevoel.

De band kreeg iets persoonlijks. Het was onze manier van spelen.’

Er wordt een demo opgenomen en niet veel later tekent de groep een platencontract bij het Nijmeegse label Brinkman. Carol: ‘Toen de plaat af was, was ik bang dat we met allemaal dozen vol platen op zolder zouden blijven zitten.’

Het liep allemaal anders. Palomine werd de opmaat voor een internationale carrière die nu al twintig jaar duurt, en groeide uit tot een Nederpopklassieker.

Bettie Serveert over Nederpopklassieker

DE PRODUCERS: FRANS HAGENAARS EN EDWIN HEATH

‘We hebben de hele mix opnieuw gedaan’ Samen met Edwin ‘Hank’ Heath is Frans Hagenaars verantwoordelijk voor de productie van Palomine. Hagenaars is begin jaren negentig eigenaar van een studio in Weesp en had de tweede plaat van De Artsen geproduceerd. ‘We zouden eigenlijk gaan werken aan een nieuwe Artsenplaat, maar dat werd uiteindelijk Palomine.’

Hagenaars kijkt met veel plezier terug op Palomine. ‘We waren jong en erg bezig met muziek.’ Zowel voor de band als voor Hagenaars was het opnemen van de plaat een groot avontuur. ‘We waren allemaal nog niet zo heel erg bedreven in het opnemen van muziek. Ik had natuurlijk wel de nodige ervaring opgedaan, maar ik heb het allemaal wel zelf uit moeten zoeken.’

De studiosessie lopen voorspoedig, maar met de mix is niemand echt tevreden. ‘We hadden alles vrij conventioneel gehouden. Maar zij vonden de plaat te rockerig en daar kon ik ze wel gelijk in geven. Ik ben toen samen met Herman en Berend achter de knoppen gaan zitten en toen hebben we de nummers in een week tijd opnieuw gemixt.

24

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

De hele plaat werd wat intiemer. De zang werd wat naar voren gehaald en we hebben aan de drums gesleuteld.’

‘Ik heb voor Palomine weinig technische trucs uitgehaald. Bij Leg heb ik wel een sampler gebruikt om de gitaarsolo van Peter uit de demo te halen. Bij Healthy Sick heb ik met een bandrecorder een phaser gemaakt.’

Hagenaars herinnert zich ook nog dat bassist Herman Bunskoeke klaagde dat zijn partijen niet helemaal uit de verf kwamen. ‘We hadden de bas in dezelfde ruimte als de drums gezet. De basversterker stond daardoor erg zacht. Herman en ik besloten dat hij alle baspartijen opnieuw zou inspelen. De basversterker kon lekker hard omdat we die alleen opnamen. In een avond hebben we toen alle baspartijen opnieuw opgenomen en het resultaat werd toen wel zoals we het wilden.’

Banden Palomine werd in die dagen opgenomen op studiobanden. Die kostten begin jaren negentig zo’n tweehonderd gulden per stuk en voor een

plaat waren er al snel vijf nodig. ‘Dat betekende dat we niet zomaar in het wilde weg alles konden bewaren. Dat was wel goed, omdat we zo gedwongen werden keuzes te maken. We moesten steeds dingen wissen om weer nieuw materiaal op te kunnen nemen.’

Hagenaars roemt de rol die Fred Maessen van Brinkman Records heeft gespeeld in de totstandkoming van Palomine. ‘Ze hadden geld en wilden een mooie plaat maken. Dat was geniaal, fantastisch en visionair.’ Maessen was ook niet te beroerd om de knip te trekken.

‘Mijn studio was best goed uitgerust, maar toch miste er nog wat dingetjes. Dan belden we met Fred en kregen we toestemming om spullen te huren.’

Voor Hagenaars betekende Palomine niet meteen de grote doorbraak.

‘Maar het gaf me wel de kans om verder te kijken. Ik mocht ook de tweede plaat maken. Het budget was toen veel ruimer. We namen toen op in Amerika en Londen en daar zag ik hoe het nou allemaal echt werkte in een studio en dat dat niet eens zoveel verschilde van hoe ik

het zelf bedacht had. Daar heb ik veel van geleerd en dat heb ik later kunnen gebruiken in mijn werk als producer.’

Edwin Heath Bij Palomine gaat de aandacht vaak uit naar Frans Hagenaars, maar Carol wil benadrukken dat de rol van Edwin Heath net zo belangrijk is geweest. ‘Edwin had gewerkt met Nirvana en allerlei andere bands uit Seattle. Hij is als geen ander in staat om snel een goede sound neer te zetten bij concerten.’

Edwin Heath is ook de producer van Connie Waves With A Shell, de debuutplaat van De Artsen. Volgens Carol ‘een klassieker’. Het was dus logisch dat hij iets zou gaan doen voor Bettie Serveert.

‘We hadden in Frans een echte studioman en Edwin kon feilloos een goed livegeluid neerzetten, die combinatie werkte goed’, zegt Peter.

‘Frans weet bovendien een goede sfeer te scheppen. Hij kan het beste uit muzikanten halen en is natuurlijk een echte vakman. Toen al.’ november /d ecember 2011

FRET

25

DE LABELEIGENAAR: FRED MAESSEN

‘3FM wilde het album gewoon niet draaien’ Fred Maessen heeft eind jaren tachtig een goedlopende platenzaak, De Waaghals in Nijmegen, en brengt met zijn label Shadowline geeft hij op gezette tijden platen uit. Via via krijgt hij een demo van Bettie Serveert in handen. ‘Ik was gelijk verkocht en wilde de band wel een kans geven’, zegt hij nu. Dat gebeurt via zijn nieuwe label Brinkman Records. Volgens Maessen is het moeilijk uit te rekenen hoeveel Palomine uiteindelijk heeft gekost. ‘We hadden een bepaald budget in ge-

dachten om de plaat te maken, maar er kwamen allerlei dingen bij. Ik heb vaak met een papiertje voor me gezeten om uit te rekenen hoeveel exemplaren ik extra moest verkopen om een uitgave terug te verdienen.’

Maessen denkt dat de kosten zijn blijven steken op zestigduizend gulden.

‘Ik had natuurlijk wel een idee hoe groot een Nederlandse band in eigen land kon worden en wat de daarbij horende verkoopcijfers waren. Bij Bettie Serveert speelde ook nog mee dat er flink wat internationale belangstelling was.’

DE LIEDJES

Peter Visser en Carol van Dijk over de elf nummers van Palo Leg Peter: ‘Ik mocht van Edwin Heath een versterker lenen en ik had een nieuwe gitaar. Dat zat allemaal wel goed. Maar ik was erg zenuwachtig. De solo heb ik met knikkende knieën ingespeeld.’

Carol: ‘Ik liep een polsblessure op bij het schrijven van Leg. Het heeft wel twee maanden geduurd voordat we doorhadden hoe we ’m moesten spelen. Vandaar ook de tempowisselingen. We moesten steeds tussendoor tellen. Vooral drummers worden er gek van, behalve Berend.’

Peter: ‘Ik tel nooit. Ik doe het op gevoel.’

Leg werd opener van de plaat omdat het nummer nergens tussenpaste. Carol en toenmalig manager Tanna Heath staken flink wat werk in het bepalen van de volgorde. Ze maakten kaartjes met de titels van de nummers. Die legden ze op de grond in de, volgens hen, goede volgorde. Dan werden de nummers zo op cassette gezet. Ze kregen de volgorde pas goed toen ze Leg op de eerste plaats hadden gelegd.

Palomine

Carol: ‘Het is geschreven in New York. Ik had een heel raar gevoel: ik was ervan overtuigd dat iemand in mijn omgeving zou overlijden. Op een ochtend werd ik wakker en ben toen Palomine gaan schrijven. Dat had alles te maken met het gevoel dat ik had.

Mijn voorgevoel kwam uit. We zouden een optreden doen, maar dat werd afgelast. Degene van wie we een drumstel zouden lenen, een jongen van een bevriende band uit New York, overleed aan een over-

26

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

dosis. Dat maakte veel bij ons los. We moesten denken aan allerlei vrienden en bekenden die ook door drugs dood waren gegaan. Palomine is een soort afscheidsliedje voor iedereen die te vroeg is gestorven.’

Kid’s Allright

Carol: ‘Peter wilde iets met rap. Hij had al een intro. Binnen een uur kwam ik met de tekst. Er zit ook een verwijzing naar de Ramones in. Het gaat over de periode dat ik in Deventer bij mijn grootouders woonde. Het nummer staat bij ons altijd op de setlijst. Als we ’m niet spelen, gaan mensen protesteren.’

Brain-Tag Peter: ‘Brain-Tag is een woordvondst van Carol. Het is een soort etiketje dat je stopt op alles dat in je geheugen zit.’

Carol: ‘Ik kwam een keer terug van een optreden van een andere band, volgens mij Nirvana. Dat was zo goed, dat ik meteen naar huis wilde om zelf muziek te gaan maken. Ik kwam thuis en heb meteen dat liedje geschreven. Het was eigenlijk een veel sneller nummer. Ik had het opgenomen en Peter vond het erg goed. Tijdens een soundcheck heb ik het voorgespeeld. Maar om het beter te kunnen horen, speelde ik het langzamer. We hebben het toen meteen live gespeeld tijdens dat optreden. De uiteindelijke versie is toen ontstaan.’

Tom Boy Peter en Carol zeggen beiden dat de riff van Berend is. Peter: ‘Hij had een intro en vroeg of wij er iets mee konden. We

Toen Palomine af was, moest Maessen de boer op. De VPRO en de VARA hapten al snel toe. Ook bij de KRO kreeg hij een poot tussen de deur.

Anders was het bij de dagprogrammeurs van Radio 3, het toenmalige 3FM. ‘Ze wilden het gewoon niet draaien. Vooral Frits Spits was daar heel uitgesproken in. Later heeft hij ook gewoon toegegeven dat hij het niks vond. Te amateuristisch en niet goed genoeg voor de radio.’

Vandaag de dag bestaat Brinkman Records niet meer. Maessen verkoopt

nog steeds platen in zijn Waaghals-zaken. Hij geeft nog wel wat platen uit op het Waaghals-label en enkele sublabels. ‘Dat zijn lokale producties.

Ik wil me niet meer wagen aan zo’n groot project als Bettie Serveert.’

Hij kijkt met genoegen terug op de jaren met Bettie Serveert. ‘Ik heb er een heel netwerk van kunnen opbouwen. Het succes was voor mij een motivatie om leuke dingen uit te blijven geven. En door de goede verkoop konden we dat ook lang blijven doen.’

mine hebben nog wel heel lang gefoezeld om het middenstuk goed te krijgen. Eerst was er een hele lange solo, die hebben we eruit gehaald.’

Under The Surface Peter: ‘We waren in Arnhem voor Koninginnedag. ’s Ochtends hebben we het nummer afgemaakt. We waren er al een tijdje mee bezig. Op dezelfde dag speelden we in Deurne. Met z’n vieren hebben we er toen op weg naar het concert een bandversie van proberen te maken. We hebben het nummer toen wel gespeeld, maar het duurde nog een paar weken voor we de ultieme versie hadden. Er zitten nogal wat tempowisselingen in.’

Balentine

Peter: ‘Het is het enige nummer dat de sprong van de Drie Anika’s (onder die naam namen Peter, Carol en Berend voor Bettie Serveert al regelmatig bandjes op) naar Bettie Serveert heeft gemaakt. Maar de oude versie was wel een hele stomme versie: langzaam en lang en heel duf gezongen. Op de plaat is een hardere versie gekomen. Daar zit nog een fout van mij in, maar ze wilden niet dat ik het opnieuw zou inspelen.’

This Thing NOWHERE Carol: ‘Iedereen die Dinosaur Jr. kent, weet waar het vandaan komt. Mijn manier van zingen is ook J. Mascis. Mascis: heel rauw en ruig, maar tegelijkertijd heel breekbaar.

Hij is zelf meer fan van Kid’s Allright.’

Healthy Sick Peter: ‘Ik was helemaal gek van de band Sebadoh (de band van Dinosaur Jr.-bassist Lou Barlow, red.). Ik had al die cassettes en ging iedere week naar Get Records om te kijken of er wat nieuws was.’

Carol: ‘We hebben hem ooit ontmoet. Ik was superverlegen. Hij ook.

Hij zei toen dat hij snel weer weg zou gaan. Eerst dachten we dat hij het slecht vond, maar hij was geïnspireerd geraakt door ons en wilde muziek maken. Dat is het beste compliment dat je kunt krijgen. Later heeft hij Healthy Sick in onze versie gespeeld.’

Sundazed To The Core

Carol: ‘Dit is het moeilijkste nummer van de plaat. We hebben er erg op moeten studeren. Het is net als touwtje springen: je moet doorgaan, anders valt alles uit elkaar.

We hadden Sundazed en de rest is er aan vastgeplakt.’

Peter: ‘Dat drummen is lastig. Je moet volhouden. To the Core klinkt ingewikkeld maar is heel makkelijk om te spelen.’

palomine Peter: ‘Deze versie was er eerst. We zeiden tegen Edwin en Frans dat we nog wat hadden. Zij dachten dat het een jamsessie zou worden en gingen de krant lezen. Toen we met Palomine bezig waren, legden ze die toch maar weg. Later hebben we nog een stevige versie gemaakt.’

november /d ecember 2011

FRET

27

Een jongensdroom

ANTI G

Jongensdromen (en die van meisjes natuurlijk) komen steeds sneller uit, lijkt het wel. Zo heeft de achttienjarige Kentje uit Delft onder de naam Anti-G net zijn debuutalbum uit op het Britse Planet Mu-label, wereldwijd toonaangevend in IDM, breakcore en de laatste tijd dubstep.

Tekst Arjan van Sorge Foto Joni Spaan

Kentje (Kenrick Connor, 1993) of ook wel Anti-G heeft zich voor zijn allereerste interview en fotoshoot piekfijn in de kleren gestoken. Zijn hippe gewatteerde jas ligt nog thuis, daar is het op deze onverwachte nazomerdag toch echt te warm voor. Met de bus rijden we naar een nette, maar wat enigszins afgeleefde galerijflat aan de rand van Delft, naar het appartement waar hij samen met zijn moeder woont. Een simpel bed, een stoel, kast, pc, gare speakers en wat mooie jassen en hoodies aan de muur: meer staat er niet in de slaapkamer van Kenrick, volgens het ronkende persbericht van Planet Mu een goed voorbeeld van de muziekmakers van experimenten die broeien onder de huidige digitale jeugd uit de Surinaamse en Antilliaanse gemeenschappen van Nederland. Industriële poliritmische beats vanaf een ruimtestation, jawel.

Kort houden In 2007 raakte Kenrick geïnteresseerd in beatboxen via een vriend op school. Die maakte daarnaast ook beats, met Fruity Loops. ‘De demo van dat computerprogramma kon je downloaden en dat heb ik gedaan.

Ik ging met die kicks, snares en hihats spelen, maar ik begreep er helemaal niks van. Na een jaar ging hij me uitleggen hoe je een beat moest maken en vanaf dan toen ik elke avond elke dag muziek gaan maken. Met elke beat die ik maakte, werd het beter. Ik heb nu zo’n tachtig tracks die echt klaar zijn en dan zijn er nog zo’n twee- tot driehonderd die ik opgeslagen heb liggen; als ik er mee verder wil, dan doe ik dat. Vaak duren ze drie minuten, maar ik heb er ook van vijf. Soms moet je het gewoon kort houden, ik wil niet dat muziek irritant gaat klinken als je lang naar hetzelfde deuntje luistert.’

‘Ik ben al vijf keer uitgenodigd om te gaan draaien, maar ik kan het nog niet’ te pakken. Volgens mij ben ik de eerste jongen in mijn familie die op muziek is gericht. Mijn vader en moeder komen van Aruba, maar ik ben hier geboren, in Den Haag. Mijn familie luistert naar Antilliaanse muziek, maar dat vind ik niet zo interessant. Ik doe gewoon maar wat, maar misschien maak ik er wel een mengeling van. Ik heb het denk ik meer van een vriend; de muziek die hij maakte, vond ik leuk en interessant.’

‘Ik heb nog nooit optredens gehad, maar loop nu stage bij een nieuwe academie en daar leer ik draaien. Ze organiseren daar van alles: koken, draaien, dansen, rappen... Ik loop er vier dagen per week stage en heb daarnaast nog een dag school. Ik ben al vijf keer uitgenodigd om te gaan draaien, in Amsterdam bijvoorbeeld, maar ik kan het nog niet, dus gebeurt er niks mee. Er staat wat gepland in december, als ik dan in de tussentijd goed heb leren draaien, kan ik misschien toch opdagen. Ik moet weten hoe de mixers werken en dan een usb-stick meenemen en gewoon draaien.’

Reacties ‘Ik heb veel muziek op YouTube, Hyves, Boomr en SoundCloud staan, mensen gingen googelen en zo heeft Planet Mu me gevonden. In Londen waren ze geïnteresseerd in me en wilden ze muziek van me kopen. Daar ben ik mee akkoord gegaan, dus nu wordt het verkocht in de Free Record Shop en in Londen, je kan het bij Wehkamp bestellen en ik heb gehoord dat mijn muziek gedraaid is in Berlijn en Noorwegen. Ik heb veel goede reacties op mijn muziek gehad. Ik wil veel bereiken met m’n muziek, dat mensen me gaan inplannen voor feesten, dat ik kom draaien, en dat ik een eigen studio in mijn huisje heb, zodat ik lekker bezig kan zijn.’

Antilliaans Kenrick vertelt dat hij veel luistert naar bubbling, reggaeton, brassbands, bubbling house en hiphop. ‘Ik wou met zouk beginnen, maar ik ben meer gericht op reggaeton, bubbling en house. Ik heb heel lang geen hiphop meer gemaakt, omdat mijn inspiratie daar een beetje kwijt is...

Misschien moet ik weer veel naar hiphop luisteren, dan krijg ik het weer

Contract ‘Ik snap Engels niet zo goed dus ik begreep het contract ook niet helemaal honderd procent, maar ik kreeg duizend euro en mijn muziek wordt nu verkocht, dus ik denk dat ik daar wel wat geld mee verdien.

Misschien moet ik nog even het contract lezen, mijn broer en mijn vader kunnen wel goed Engels. Even bespreken hoe het zit. Ik heb het er wel met mijn vader over gehad hoor... Maar behalve die duizend euro heb ik nog niets binnen. Ik weet ook niet hoeveel er van gemaakt zijn, maar heb wel een pakketje van dertig dubbel-lp’s en dertig cd’s gekregen. Ik kende Planet Mu al wel, maar ik weet niet wie ze allemaal promoten. Ik heb ze lang niet meer gesproken, maar dat moet er toch maar weer eens van komen. Ik wil gewoon gepromoot worden, bekend worden, en succesvol zijn in produceren en dj-en.’

november /d ecember 2011

FRET

29

LA BOUTIQUE

Tekst Lilian van Dijk

La Boutique Fantastique heeft dit jaar veel festivals gedaan: Noorderslag, Into the Great Wide Open Paaseditie, Festival Mundial, Metropolis, Oerol en Lowlands. Nu is het tijd voor een clubtour, vindt het componisten/producersduo Tymen Bergman en Maurits Goossens.

MAURITS EN TYMEN ZIJN AL TWAALF JAAR SAMEN MET MUZIEK BEZIG. ‘We kennen elkaar van de kunstacademie in Utrecht’, vertelt Tymen. ‘Maurits is halverwege wat anders gaan doen en ik heb mijn studie afgemaakt. Maurits vroeg me een keer: ‘gaat dat nog wat worden met die kunst?’ Toen zijn we muziek gaan maken.’ Maurits was tot dan toe voornamelijk bezig als dj. ‘Dat was wel leuk, maar niet bevredigend. Ik wilde mijn eigen plek creëren waar ik mijn ideeën kwijt kon.’ Die plek kwam er. Sterker nog, het duo heeft al vijf studioplekken in Utrecht, drie in Rotterdam en één – heel even – in Antwerpen versleten. ‘We zijn veel verhuisd. Dat komt omdat we altijd antikraak wonen om onze vaste lasten zo laag mogelijk te houden.’ Uiteindelijk zijn ze weer in Utrecht beland, in Kytopia, de studio van Kyteman.

Tymen: ‘Mensen raadden ons aan contact met hem te leggen. We kenden hem eigenlijk niet zo goed, maar we wisten wel dat hij lekker bezig was. Begin december 2010 ben ik bij hem langs gegaan om hem te vragen of hij mee wilde spelen op de release van ons debuutalbum, La Boutique Fantastique.’ Maurits ging diezelfde avond nog langs bij Kytopia met de cd onder zijn arm. ‘Ze hebben hem die nacht helemaal gedraaid en hij sloeg in als een bom. Toevallig moesten we

30

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

net in Rotterdam onze eigen studio uit. Kyteman wilde onze plaat op zijn label uitbrengen en hij bood ons studioruimte aan bij Kytopia.’

Sindsdien zijn Tymen en Maurits hier dagelijks te vinden. ‘We konden nog niet van de muziek leven, dus we hebben er allebei altijd bij gewerkt, bijvoorbeeld in de theatertechniek. Op een gegeven moment begonnen we ook met muziek geld te verdienen en dat doen we nog steeds. Buiten onze optredens en cd-verkoop maken we ook muziek voor film, theater en documentaires. Dat gaat ons redelijk makkelijk af, omdat onze muziek beeldend is. We vinden het ook een goede oefening, want we leren er elke keer weer wat van.’

Samples De muziek van La Boutique Fantastique is misschien nog wel het beste te omschrijven met het woord filmisch. Dreigende en onheilsspellende stukken worden afgewisseld met intieme momenten en dansbare intermezzo’s. Kenmerkend voor La Boutique Fantastique is de veelzijdigheid van de composities. Filmmuziek, soul, chansons, klassieke muziek, hiphop, soundscapes: er zit van alles in. Maurits: ‘Onze muzieksmaak is heel breed. We gebruiken alles wat voorhanden is.’ Het duo werkt veel

FANTASTIQUE ‘Wij stapelen niet. Wij mengen’

FOTO TIM VAN VEEN

met samples. Maurits: ‘Ik struin vaak rommelmarkten af om oude singletjes met geluiden te zoeken.’ Bij het componeren van de nummers worden keuzes gemaakt uit al die samples. Tymen: ‘Je moet op je intuïtie kunnen vertrouwen. Wij zijn vrij van conventies. Voor ons telt het niet of iets hip is. Er zijn muzikanten die muziekstijlen als lagen op elkaar stapelen. Wij doen dat niet, wij mengen.’

Maurits en Tymen willen mooie muziek maken. ‘Die tijdloos is, die je raakt. Iets waarin je wordt ondergedompeld, zodat je je afsluit van al het andere, ook al krijg je misschien associaties met herinneringen.’

Het instrumentarium van de liveband is al even gevarieerd als het repertoire: samples, synthesizers, draaitafels, cello, viool en altviool, contrabas, muziekdoos, melodica, concertina, drums, gitaar, klarinet, basklarinet, sopranino, trombone, en alt-, bariton- en tenorsaxofoon.

La Boutique Fantastique werkt ook graag met clips. ‘We vinden het leuk om kunstenaars een interpretatie van onze muziek te laten maken.

Op 7 oktober is de single Ya Better Watch Out uitgekomen. Daar komt binnenkort een mooie clip van.’

Muzikantenpool Voor de optredens heeft het componistenduo heel wat muzikanten om zich heen nodig. ‘Minimaal acht personen, maar gemiddeld zitten we met tien man op het podium. We hebben grotendeels wel een vaste bezetting.’ Maar een muzikantenpool is geen overbodige luxe: ‘Een paar muzikanten die meedoen, willen wel voor La Boutique Fantastique gaan, maar om aan de kost te komen, treden ze ook op met andere

formaties. Ze zijn dus niet altijd beschikbaar.’ De nummers van La Boutique Fantastique zijn voornamelijk instrumentaal. Uitzonderingen zijn de concerten waarbij Tymens stiefvader meedoet op zang en trekorgeltje. ‘Hij woont in Engeland, dus zo vaak is hij er niet bij’, verklaart Tymen. ‘Maar hij heeft wel meegewerkt aan een paar nummers op onze debuut-cd.’ De beide componisten kijken echt uit naar de clubtour die in oktober is begonnen. ‘We hebben veel festivals gedaan, maar volgens ons komen we nog beter tot ons recht in clubs. We hebben dan meer tijd om te soundchecken en om er iets moois van te maken. We willen onze concerten tot een belevenis maken voor het publiek.’

LIVE

26 oktober 3 november 5 november 10 november 17 november 24 november 25 november 2 december

LIVE

LIVE

Vogelverschrikkerfestival Valkenswaard P60 Amstelveen De Groene Engel Oss Doornroosje Nijmegen Paard van Troje Den Haag 013 Tilburg Burgerweeshuis Deventer Vera Groningen

www.laboutiquefantastique.com november /d ecember 2011

FRET

31

32

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

‘Mooi dat inspiratie om de hoek kan liggen’

GEM GEM was altijd de band van en met zanger/songschrijver Maurits Westerik, GEM is vanaf nu alleen nog Maurits Westerik. Zonder overgebleven bandleden dook hij met bevriende muzikanten de studio in voor Hunters Go Hungry, niet zijn eerste soloalbum, maar ‘gewoon’ het vierde album van GEM. ‘Dat soloalbum komt er ooit nog wel eens. In mijn hoofd werkte ik aan een bandplaat, dus bleef het GEM.’ Onder die naam, maar met weer andere muzikanten, toert Westerik als nooit tevoren. Met energie voor drie.

Tekst Willem Jongeneelen Foto’s Sander Baks

Maurits Westerik is de rust zelve. Prettig in de omgang en ook tijdens dit interview opnieuw goudeerlijk en uiterst zachtaardig. Hij is ook gedreven, daar waar het zijn muziek aangaat. Maar moeilijk? Hoe komt het dan toch dat hij geen band bij elkaar weet te houden? Westerik heeft het zichzelf ook vaak afgevraagd: ‘Ligt het dan toch aan mij? Ik kon altijd wel goed een band op de rit krijgen, creatief zit ik blijkbaar anders in elkaar. Dat leverde wel eens verwarring op. Ik zoek graag, wil nieuwe dingen ontdekken. Het gevoel van veel bandleden was anders. Ze zijn steeds zelf opgestapt. Op zich is dat goed. Als je het niet meer voelt, dan is het over. Zij wilden vooral graag live spelen, maar ik wilde daarnaast ook verschrikkelijk mooie platen maken. Voor dat proces moesten de optredens even wijken. Ik had tijd en ruimte nodig voor nieuwe songs. Ach, misschien is het wel goed geweest dat ik het een keer helemaal zelf moest doen. Ik had een tijd het gevoel stil te staan en alleen maar ouder te worden. Ik had warmte nodig en heb die uiteindelijk opnieuw gevonden. Ik speelde op Into The Great Wide Open op Vlieland voor het eerst met de nieuwe band mijn nieu-

we songs en het voelde geweldig. Ik had een tijdje geleden ook de fulltime baan kunnen aannemen die ze me aanboden. Ik ben blij dat ik mijn muziek heb doorgezet.’

Net niet Het uiteenvallen van GEM gaf Westerik een vreemd gevoel. Op 4 december 2009 vierde de Utrechtse band het vijfjarig bestaan met een feest in Tivoli. Dat jubileum was meteen ook een soort afscheid. ‘Ik was eerst teleurgesteld, vooral omdat ik de banddroom, die ik jaren had, maar niet verwezenlijkt kreeg. Later was ik er ook wel klaar mee.

Ik houd van hard werken. Om het jaar was er een nieuw album en ieder jaar tussen de vijftig en honderd shows. Ik wist dat als ik het volgende album heel mooi wilde laten worden, er een pauze moest komen. Als ik heel eerlijk ben, dan was het hiervoor toch vaak net wel, net niet. Ik miste op het laatst dat wat we in het begin wel hadden: echte liedjes maken. De urgentie was minder; de rest van de band wilde spelen, ik wilde ook die mooie plaat maken.’ november /d ecember 2011

FRET

33

Het is dus even wennen, maar voortaan is Maurits Westerik helemaal alleen de baas. ‘Vreemd is dat. Ik deel ook graag de mening van mijn bandleden, maar ik neem wel wat duidelijker het voortouw. Ik draag dingen aan. Vroeger kreeg ik dan vier meningen terug, dit keer ging ik meer vanuit het eigen schetsboek te werk. Het ging gemakkelijk allemaal. Daarom heeft het ook zo’n gevarieerd geheel opgeleverd.

Niets was te gek. Producer Frans Hagenaars steunde me daar volledig in. Ik mocht nu maken wat ik in mijn hoofd had zitten en waar ik me goed bij voelde. Zonder remmingen. Oh, dacht ik dan, dan kan ik dus ook zoiets maken, die kant opgaan, of het in een ander tempo spelen.

Vroeger moest ik me aan het GEM-bandgevoel houden, want dat was waar we voor stonden. Nu kon alles.’

Bandplaat Het album is exact geworden wat Westerik in zijn hoofd had. Hij zat vanaf zijn twintigste gevangen in dat bandgevoel, nu was hij de singersongwriter die met vrienden iets opnam, zoals alleen hij het wilde. ‘Natuurlijk heb ik overwogen de bandnaam in te ruilen voor mijn eigen naam.

Maar in mijn hoofd werkte ik aan een bandplaat. Alle liedjes zijn wel geschreven op een akoestische gitaar, maar wel met een bas, drums en blazers in gedachten. Dat was een lang gekoesterde wens, die blazers.

Zoals die op mijn favoriete albums van Van Morrison, David Bowie en soulman Joe Tex ook wel staan. Dit is dan wel mijn album, mijn gevoel zei toch dat dit een GEM-plaat was. Dat uniform past mij goed. Die akoestische soloplaat komt er ooit ook nog wel eens, al stel ik die wel steeds uit. Ik houd er van met een band op te trekken en te spelen. Ik durf het wel, alleen op een podium staan, maar het is meteen ook echt zo alleen. Ik mis dan de communicatie. Ik verkies nu nog het samenspel, maar het aantal demo’s voor dat soloalbum stapelt zich wel op…’

Het eerste nummer van de cd Hunters Go Hungry heet Moving On. Dat is meteen een van de thema’s van het album. ‘Het was het eerste liedje dat ik voor de cd schreef. Het gevoel paste prima bij de albumtitel, die er al van te voren was. Er was die honger om iets nieuws te maken. Het stond buiten kijf dat dit het begin van nieuwe dingen was.

Moving On bezit al die nieuwe sound, maar in het ritme zit dat wat je voelt als je verder loopt. Toch voelt het ook als een ommezwaai en als een afscheid van een vorige periode. De albumtitel diende daarbij als een soort leidraad. Dat heb ik misschien ook wel nodig, zoals anderen zich bijvoorbeeld aan een tekst uit de bijbel kunnen vastklampen. Het viel me op dat die titel steeds door mijn hoofd bleef spoken.’

Watermerk Dat jagen en onderweg zijn, kreeg een steeds grotere rol in het geheel.

Die vooraf bedachte titel heeft Westerik niet beperkt tijdens het schrijven, maar werkte juist heel inspirerend. ‘Het werd een soort watermerk, zonder dat het geheel een conceptplaat werd, want de songs gaan

34

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

‘De rest van de band wilde spelen, ik wilde ook die mooie plaat maken’ werkelijk over van alles en nog wat. Vroeger vond ik de titel De Jacht Is Mooier Dan De Vangst van Tröckener Kecks ook al zo mooi. Op mijn plaat geldt dat de reis vaak mooier is dan de bestemming, eigenlijk een variant op dat thema. Het was mooi om te constateren dat inspiratie gewoon vlak om de hoek kan liggen. Voor de vorige cd zijn we naar het buitenland gegaan. Nu handelt veel over mijn stad Utrecht, over het platteland en de sfeer op de eilanden Vlieland en Ameland, waar ik heen ging voor een aantal schrijfsessies.’

‘Om iets in een andere sfeer te vangen in muziek, daar hoef je niet de wereld voor af te reizen. Call Me Down To Ohio schreef ik thuis, nadat ik ontdekte dat veel songs in mijn platenkast daarover handelden. Als Crosby, Stills, Nash & Young, The Low Anthem, Lambchop, Johnny Cash en Randy Newman er over zingen, dan moet dat toch wel een inspirerende plek zijn? Het enige andere liedje op de plaat dat deels niet over Nederland gaat, is In The City. Dat handelt over de reis Utrecht-Berlijn. Bij toeval ontdekte ik dat GEM vaker in Berlijn had opgetreden dan in Utrecht zelf. Grappig. Berlijn is voor mij een stad waar nieuw en oud perfect samenkomen. Een van de meest inspirerende steden op aarde. Dat centrum van cultureel Europa ligt op slechts acht uur rijden van ons vandaan. Ik ga er graag heen, maar voel me in Utrecht toch het meeste thuis.’

Live

4 november 9 november 11 november 12 november 20 november 7 december 9 december 10 december 16 december

Live

live

Mezz Breda Muziekgieterij Maastricht Brennels Buiten Kraggenburg EKKO Utrecht Geleen Calling Geleen Paradiso Amsterdam Merleyn Nijmegen Rotown Rotterdam So What Gouda

www.gemunited.com

Backstage In de rubriek BACKSTAGE nu eens geen aandacht voor de band of artiest, maar voor de mensen die in de muziekwereld achter de schermen werken.

Tekst John Buis

E

EDDIE SLOTBOOM BEROEP DIRECTEUR STAGECO, BOUWER VAN PODIA

en podium, overkapping, lichttoren, vloer of entreeconstructie bestaat voornamelijk uit steigermateriaal. Er komt logistiek dan ook ontzettend veel kijken bij het neerzetten van podia en tijdelijke constructies. Drie medewerkers houden zich fulltime bezig met het logistieke traject, het materiaalbeheer. Al het bouwmateriaal moet eerst naar de festivalof concertlocatie toe en op die locatie moet het van het centrale magazijn verspreid worden.

Op Lowlands bijvoorbeeld gaat het naar 130 verschillende plekken. De constructies moeten precies volgens de tekeningen in elkaar gezet worden door onze bouwjongens. Aan elke tekening hangt een materiaallijst en daar zit weer een voorraadsysteem aan vast.

Van vaste klanten krijgen we over het algemeen redelijk uitgewerkte tekeningen binnen waar weinig aan veranderd of toegevoegd hoeft te worden. Maar het gebeurt ook dat we mee moeten denken over hoe iets er uit moet zien en wat kan. Op basis daarvan gaan wij met de tekenaar zitten. We gebruiken bijna altijd standaard materialen, want anders wordt het al snel te duur. Dergelijke constructies zijn vaak voor eenmalig gebruik, artiesten willen niet vaak hetzelfde gebruiken.

Van te voren moeten we weten hoe zwaar het licht-, geluid- en videosysteem is. Binnen hangt vaak alles aan het dak. Bij de laatste tournee van Borsato had de ontwerper zoveel licht en video ingetekend, dat het niet aan het dak kon hangen, te zwaar voor het Gelredome. Wij hebben toen supportconstructies geplaatst om de video te kunnen plaatsen en zodoende toch het concept overeind te houden. In de buitenconstructies hebben we, naast gewicht van video, geluid en licht, ook te maken met wind.

We vragen aan de klant hoeveel gewicht aan apparatuur er opgehangen of neergezet gaat worden en hoeveel winddichte vlakken in een torenconstructie komen te zitten. We hebben altijd een windmeter op locatie hangen en houden de weersverwachtingen in de gaten.

Het voordeel van ons bedrijf is, dat we meeliften op de tourmarkt. We hebben wel eens een jaar gehad dat we voor Guus Meeuwis een podiumconstructie hebben gebouwd, waarin stukken zaten die voor Metallica waren ontwikkeld, voor AC/DC, voor Bon Jovi en voor Johnny Hallyday.

Dat is waar wij ons in onderscheiden.

Wij houden ons ook bezig met bewegende podia, lift- en draaischijven en dergelijke, maar dat is soms wat lastig in de praktijk te brengen.

Dergelijke constructies zijn vaak de eerste dingen waar een streep doorheen gaat, omdat er geen geld voor is. De eerste creatieve ontwerpen voor dance-events zijn vaak fantastisch, maar in de dancescene zijn de budgetten af en toe beperkt. We gaan dan met elkaar kijken hoe we de meeste constructies kunnen realiseren met standaard materialen om zodoende het ontwerp zo goed mogelijk in de praktijd te brengen. We zeggen wel eens: the budget is the limit. Het mooie van dit werk is dat je met elk project bezig bent om de bezoeker te entertainen. Of het nu om muziek, sport of cultuur gaat.’ www.stageco.nl

Backstage paspoort Naam: Eddie Slotboom Woonplaats: Lochem Geboorteplaats: Barchem Leeftijd: 35 Huwelijkse staat: Samenwonend, twee kinderen Eerste album: Serious Hits… Live! van Phil Collins Laatste album: Pictures van Katie Melua Favoriete album: Rattle and Hum van U2 Eerste concert: Normaal in Barchem Laatste concert: Marco Borsato - 3 Dimensies Beste optreden ooit gezien: U2 in Gelsenkirchen tijdens de 360º Tour Favoriete NL band van dit moment: De Dijk Meest opmerkelijke klus ooit: Symphonica in Rosso in 2006 met Marco Borsato Meest opvallende podium door Stageco gebouwd: Ook Symphonica in Rosso, de grootste indoorshow waar we ooit aan meegewerkt hebben. Al onze technische mogelijkheden hebben we hier toe mogen passen om het creatieve plaatje te realiseren Welke (grote) muzikant had je altijd al willen zijn: Geen Grote inspiratiebronnen: Mijn collega’s Wat mogen we in de komende twaalf maanden van je verwachten? Veel mooie projecten waar we als Stageco laten zien wat we kunnen en waar we goed in zijn Toekomst: Geen idee, leef dag voor dag en geniet er met volle teugen van november /d ecember 2011

FRET

35

In de Sommersalon organiseerde Muziek Centrum Nederland een Dutch Impact Party, met korte optredens van Tim Knol, Go Back To The Zoo, I Am Oak en Moss.

DUTCH

IMPACT IN HAMBURG Ook de heren van Triggerfinger kunnen de Nederlandse bands waarderen. ’s Avonds zijn ze aan de beurt voor een eigen show.

36

FRET

s e p te m ber/okt ober 2 0 1 1

I Am Oak bereidt zich voor op een - zoals even later blijkt - overtuigende korte set in een goedgevulde Sommersalon.

De beroemde Reeperbahn in Hamburg, waar The Beatles ooit stonden, is het decor van het Reeperbahn Festival, een driedaags internationaal showcasefestival. Enkele honderden bands presenteren zich hier voor een publiek van muziekprofessionals.

Tim Knol, Go Back To The Zoo, I Am Oak en Moss stonden eind september op een Dutch Impact Party van MCN’s MusicXport.nl op het Reeperbahn festival in Hamburg. FRET-fotograaf Sander Baks was erbij.

Speciaal voor de gelegenheid: een Duitse vertaling van Tims succes-T-shirt Tim Knol is Vet. Zouden die Duitsers ook weten wat knol betekent?

Marien Dorleijn in opperste concentratie.

In het publiek staan dan ook diverse kopstukken uit de Duitse muziekindustrie.

s eptember /ok tober 2011

FRET

37

Tim Knol opent ’s avonds het grote buitenpodium, dat ondanks het vroege tijdstip snel vol stroomt.

DUTCH

IMPACT IN HAMBURG

Op vrijdagavond speelt I Am Oak ook in een afgeladen St. Pauli Kirche; een sfeervol en perfect bij de muziek passend decor.

Het is soms een beetje passen op het kleine Sommersalon-podium.

Anne Soldaat, gitarist van Tim Knol, vlak na het optreden.

38

FRET

s e p te m ber/okt ober 2 0 1 1

Ook Go Back To The Zoo speelt op het grote buitenpodium midden op de Reeperbahn. Het Duitse publiek is overtuigd.

‘Misschien had ik die bratwurst vlak voor de show toch niet moeten nemen…’

Of het nu Pinkpop of Sommersalon is; GBTTZ gaat er volledig voor.

Op de Reeperbahn tref je een bonte mix van musici, talentscouts, maar ook van outcasts en weirdo’s aan.

s eptember /ok tober 2011

FRET

39

AUTOMATIC SAM ‘Het was mijn idee snoeihard te gaan’

Foto Mike Nicolaassen

Automatic Sam houdt niet van moeilijk doen.

Zanger/gitarist Pieter Holkenborg wilde een snoeiharde punkrockplaat maken, maar al lekker jammend in de Magic Barn op de boerenbuiten kwam plots ook de blues om de hoek kijken, doken er akoestische gitaren op en werd er tevens slide gespeeld. Het debuutalbum Texino is een schoolvoorbeeld van eerlijke rauwe kost zonder smaakstoffen.

Tekst Willem Jongeneelen

Opnieuw heeft de schuur in de achtertuin van de ouders van Wout Kemkens (Shaking Godspeed) uit de Achterhoek iets moois opgeleverd. Die schuur blijkt een magische verzamelplaats, waar naast Automatic Sam ook The Bloody Honkies, De Staat en Shaking Godspeed repeteren. De ‘Magic Barn’ ligt ergens tussen Lichtenvoorde en Aalten in en valt onder het buurtschap Barlo. Holkenborg: ‘We hangen er al lang rond met zijn allen, maar nu begint het allemaal te lopen, zo lijkt het. Je bent er lekker in de natuur en de ruimte klinkt toevallig ook nog eens goed. De meeste studio’s die ik ken, zijn steriel als een operatiekamer. Hier is het een gezellige chaos. De ruimte leeft.’

De bandnaam Automatic Sam heeft de groep gevonden in een song van Captain Beefheart, een artiest die alle bandleden hoog hebben zitten. Ze vonden het personage in Tarotplane, een lange bluesjam op zijn Mirror Man Sessions. Live wil de groep die vrijheid ook nog wel eens nemen en ontaarden tracks waarin de beat van Bo Diddley of flarden van 1969 van The Stooges en Summertime Blues van Blue Cheer opduiken. ‘Blues in zijn meest opgefokte vorm. Op het podium is het net allemaal wat ruiger, terwijl we op het album meer de vibe van een band als Black Rebel Motorcycle Club benaderen.’

40

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

Hun album Texino bevat kortere songs en bezit een sound waarin blues, punkrock, garagerock, psychedelica en gruizige hardrock uit de jaren zeventig samenkomen. Pieter Holkenborg is al jaren bevriend met Kemkens en maakte zelf ook deel uit van Shaking Godspeed, als drummer. ‘Maar mijn ambitie heet Automatic Sam, terwijl Shaking Godspeed toch meer de band van Wout is. Beide bands zijn bluesy, maar wij richten ons meer op groove en sfeer, terwijl Wout meer freakt.

We blijven goede vrienden en hij zingt ook weer op onze plaat mee.’

De sound van Texino is exact wat de band voor ogen had. Pieter Kloos zorgde voor de mastering, terwijl het album opgenomen en geproduceerd werd door twee leden van Woost. ‘Koen en Gijs hebben een goed stel oren en ze snappen ons ook. Ze maken er geen georganiseerde studiosessie van, de aanpak is los. We zijn met zes man gaan prutsen en dingen bedenken. Het was mijn idee snoeihard te gaan, maar plots was daar ook een soort van banjo. Vier snaren en een huid, bij de kringloper op de kop getikt. De titel Texino is afkomstig uit de film Who Is Bozo Texino, een heel toffe film van Bill Daniel over een graffiti-artiest. De sfeer past prima bij onze songs. Het handelt over mensen die een beetje buiten de maatschappij leven en van stad naar stad trekken. Die hobo’s in de States zijn heel anders dan de meeste dak- en thuislozen hier. Buiten dat is Texino ook gewoon een mooi woord. Het heeft iets mystieks.’

Live

5 november 6 november 12 november 17 november 18 november 19 november

Live

De Joie Maastricht De Tapperij Heerlen Schiller Aalten Luxor Live Arnhem Het Bolwerk Sneek The Rambler Eindhoven

www.automaticsam.com

live

dezevenHoofdzonden 1

Luiheid

2

Lust

3

Gierigheid

4

Jaloezie

5

Gulzigheid

6

Woede

7

IJdelheid

‘Ik ben niet lui maar juist heel productief. Natuurlijk heb ik zoals iedereen wel eens luie momenten. Dan heb ik gewoon even nergens zin in. Maar het werken gaat continu door. Dat gebeurt onbewust. Als ik een idee heb, hoor ik de muziek er meteen bij en dan begint mijn hoofd te knikken en mijn tong te brabbelen. Muziek is mijn passie, die knop kun je niet uitzetten. Ik ga overigens wel gedetailleerd te werk.’

‘Tja lust. Laat ik het zo zeggen: ik heb heel veel optredens in veel landen gedaan. Ik heb veel gezien en een leuke tijd gehad. In die periode heb ik in totaal met twee dames het bed gedeeld. Daar is het wel bij gebleven. Ik ben nooit als een beest tekeer gegaan, omdat ik vind dat je daar als artiest goed mee om moet kunnen gaan. Ik krijg regelmatig aandacht van vrouwen, maar je moet afstand kunnen bewaren. Het is overigens niet zo dat ik die meiden dan maar voor een avond heb gebruikt, want ze wilden het zelf ook. Ik zit nu in een relatie en daarin ben ik trouw. Mijn vriendin weet wel dat ik naar andere vrouwen kijk. Dat doe ik ook wel eens als zij er bij is. Daar ben ik open in.’

SALAH EDIN De rapper Salah Edin is een provocateur en weet de gemoederen altijd bezig te houden. Nog voor zijn debuutalbum verscheen, werden er al kamervragen over hem gesteld.

De afgelopen twee jaar heeft hij gewerkt aan zijn nieuwe album WOII. Wij legden hem de zeven hoofdzonden voor.

Tekst Arnold van Huet

‘Ik heb eerder een gat in mijn hand. Het geld is snel weg. Ik houd van het leven. Af en toe kan dat financiële gevolgen hebben. Ik houd er van om goed te eten en leuke dingen te doen.

Als ik het kan missen dan deel ik met mensen om me heen. Ik ken genoeg gierige gasten, maar aan de andere kant kan ik ook niet altijd in de portemonnee van iemand anders kijken. Toen mijn ouders nog bij elkaar waren, hadden we het goed. Dat veranderde toen mijn moeder er alleen voor kwam te staan. Toen hadden we het krap en moesten er keuzes worden gemaakt.

Maar goed, dat heeft me ook wel gevormd.’

‘Daar heb ik geen last van. Ik gun heel veel mensen het allerbeste. Natuurlijk, ik heb wel eens last van gezonde jaloezie. Dan zie ik een huis en dan denk ik: goh, ik zou ook wel in zo’n mooi huis willen wonen. Maar dat is het dan wel zo’n beetje. Ik merk wel dat mensen jaloers naar mij kijken, maar ik weet daar goed mee om te gaan. Er zijn mensen die me liefhebben, maar er zijn natuurlijk ook mensen die het me niet gunnen. In de media kom ik wel eens negatieve berichten tegen. Daar kun je ook een vorm van jaloezie in terugzien, maar ik blijf gewoon doorgaan. Ik wil me niet focussen op negatieve dingen.’

‘Ik heb nog nooit gesnoven, maar wel genoeg jointjes gerookt. Af en toe heb ik wat gedronken. Ik weet dat ik heel verslavingsgevoelig ben, dus daar moet ik rekening mee houden.

Als het om muziek gaat, ben ik ook niet echt gulzig. De laatste tijd gaat alles een beetje langs me heen en ben ik niet echt goed op de hoogte van de nieuwste dingen. Simpelweg omdat ik met mijn eigen project bezig was. Thuis luister ik nooit naar muziek. Na een optreden in de auto ook niet. Dan houd ik van de rust.’

‘Ik merk aan mezelf dat naarmate ik ouder word, ik rustiger word. Toen ik een jaar of 25 was, gedroeg ik mij rebels. Nu heb ik zoiets van: laat maar lekker gaan. Ik ben geen binnenvetter, maar kan wel veel van mijn schouders laten vallen om plots te exploderen. Ik kan niet kwaad worden als ik dingen in de media tegenkom die niet kloppen. Daar kan ik eerder om lachen.

De fouten die ik in artikelen tegenkom. Ik heb mensen niets meer te bewijzen. Als mensen iets over je willen schrijven, dan schrijven ze dat toch wel. En als ze je daarbij zwart willen maken, dan doen ze dat ook wel. Politiek is een terrein waar ik heel kwaad om kan worden. Ze zeggen dat het hier zo relaxed en tolerant is, maar er worden bijvoorbeeld wetten ingevoerd waar wij geen moer van af weten.’

‘Ja, ik denk wel dat ik ijdel ben. Ik sta geen uren voor de spiegel, maar ik houd er wel van om er goed uit te zien. Om er verzorgd uit te zien. Hygiëne vind ik erg belangrijk. Het is niet zo dat ik elke dag mijn baard ga bijknippen of zo. En ik kan er ook niet mee zitten of er wat haar op mijn hoofd zit. Daar heb ik best wel schijt aan. Ik vind het ook geen groot probleem als ik straks rimpels krijg en grijs haar. Laat de natuur maar de natuur zijn. Het hoort erbij.’ november /d ecember 2011

FRET

41

‘School staat voorlopig voorop’

PALIO SUPERSP De gemiddelde leeftijd van de Amsterdamse indieband Palio Superspeed Donkey is nog geen vijftien jaar, maar dat hoor je er niet aan af. Ze stonden onlangs al in De Wereld Draait Door, waar ze werden uitgeroepen tot 3FM Serious Talent. Even daarvoor maakten ze met hun springerige rock à la Arctic Monkeys grote indruk op festival Into The Great Wide Open en mochten ze openen voor Bettie Serveert in poptempel Paradiso.

Tekst Jasper Schoon Foto Joni Spaan

De vier jongens kennen elkaar van het Barlaeus Gymnasium in Amsterdam. ‘Een ontzettende kakschool waar muziek niet heel belangrijk is’, zegt gitarist Willem Smit, die met bassist Ruben van Weegberg en frontman Sam Vermeulen naar het interview is gekomen.

‘We zijn gewoon samen gaan spelen. Onze vaders hebben ook wat met muziek. De vader van onze drummer Camiel Muiser heeft bij De Dijk gedrumd en mijn vader zit in de band Scram C Baby.’

Voor Palio Superspeed Donkey begon het allemaal te lopen na een succesvol optreden op het Into The Great Wide Open Festival, afgelopen september. Smit: ‘Mijn vader had ons geplugd bij Ferry Roseboom van Excelsior. We stonden in een volle Bolder, de grootste zaal van Vlieland. Het was met vijfhonderd man publiek onze grootste show tot nu toe. Daarna is het heel snel gegaan. Het wordt nu aardig serieus.

Het is heel duidelijk geen grap meer.’

42

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

In zijn nog korte bestaan behaalde de band al commercieel succes doordat een van hun liedjes werd gebruikt in een aantal tv-reclames.

De song That’s Why I’m Not, afkomtstig van de ep Wateramp, is te horen in een reclame van Hi en een Frans modemerk. Smit: ‘Het is gewoon een ontzettend catchy deuntje.’

Eigen sound Voor de opnames van die ep gingen de vier jongelingen naar de Eiland Studio’s in Amsterdam, waar ze met de ervaren producer en technicus Remko Schouten zes nummers opnamen. De band kreeg zes cd’s mee en verspreidde deze opnames daarna zelf. Smit: ‘We zijn als een gek cd’s gaan branden en hebben er sindsdien misschien wel vierhonderd verkocht. Op school en aan familie en vrienden en bij shows.’

PEED DONKEY De muziek van Palio Superspeed Donkey wordt nogal eens vergeleken met die van de Arctic Monkeys en The Libertines. Smit: ‘Iedereen doet elkaar na en als je bekend wordt, is dat dan opeens met je eigen geluid. We willen wel meer werken aan een eigen sound. We hebben allemaal muziekles, maar hoeven geen opleiding tot popmuzikant te volgen. Ons geld gaan we niet met muziek verdienen. School staat voorlopig voorop.’

Paardenrace De naam van de band is afkomstig uit het brein van gitarist Willem Smit. ‘Tijdens een vakantie in Italië was ik bij een paardenrace die Palio heette. Van die race heb ik een tekening gemaakt met een paard dat aan het rennen was. Hij had alleen zulke grote oren dat het net een ezel leek. Toen heb ik er Palio Superspeed Donkey van gemaakt.

Veel later, toen we op zoek waren naar een geschikte bandnaam, kozen we voor die naam.’

Smit is ook het grootste creatieve brein van de band, volgens Sam Vermeulen. ‘We hebben nu zo’n vijftien songs die we met zijn allen kunnen spelen. Er komen gemiddeld zo’n twee songs per maand bij.

Willem maakt er soms een aantal achter elkaar die we dan samen met de band uitwerken; kijken of het wat is. Als we overeenstemming hebben, vult de rest van de band zijn eigen partijen in.’

De gitarist is ook verantwoordelijk voor de teksten. Smit: ‘Het wordt steeds leuker om te doen. Ik gebruik een hoop woordgrapjes in de

teksten. Ik schrijf grotendeels fonetisch. Maar het schrijven van songs wordt ook serieuzer. Onze eerste nummers vinden we achteraf gezien nogal slecht eigenlijk.’

Het kan snel gaan. Wat begon als een schoolbandje voor de lol dreigt nu aardig serieus te worden. Smit: ‘Ik ben bang dat als we een plaat uitbrengen iedereen het heel leuk vindt omdat we zo jong zijn. Daarmee loop je het risico dat je daarna helemaal vergeten wordt als je ouder wordt. Op zich is leeftijd maar een getal. Dat schreef een journalist over onze muziek en dat vonden wij een groot compliment.’

‘Het is heel duidelijk geen grap meer’ Live

12 november

Live

EKKO Utrecht (met GEM)

live

www.myspace.com/paliosuperspeeddonkey november /d ecember 2011

FRET

43

Foto charlotte heynen

Ze komen allebei uit de Zwolse hiphopscene. Producer Kubus kennen we van de albums Buitenwesten, Micro­phone Colossus (met Sticks), Learning Curve en Pie & Mash (beide met BangBang). Rico als mc van Opgezwolle en Fakkelbrigade. Op DMT bundelen ze hun experimentele krachten. Een gesprek over drie D’s: de drug DMT, dubbelleven en een Duistere Glimlach.

KUBUS 44

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

Duistere trip met een glimlach Tekst Roel Janssen

De afkorting DMT kan op meerdere manieren geïnterpreteerd worden. Volgens Kubus & Rico staat het onder meer voor De Muziek Trip of De Muzikale Trip, maar er is ook de associatie met de kortdurende psychedelische drug DMT. Rico legt uit: ‘Ik zou het in eerste instantie geen drug noemen, maar meer een vorm van meditatie. Maar wel in zoverre dat het album echt een trip is waar je inkomt en hopelijk niet uitgaat voordat die afgelopen is. Dat is wel de link met De Muziek Trip.’

Kubus: ‘De associatie met de drug DMT is wel bewust gekozen. We kennen het via een vriend van ons die daar heel erg inzit, dus ik had wel zoiets van: ik moet toch maar een keer checken hoe dat is. Uitleggen hoe het is, maakt het alleen maar minder mooi, denk ik. Het album is als een DMT-trip. Als je hem van begin tot eind doorgecruiset hebt, wordt het één ding. Je weet op een gegeven moment niet meer bij welke nummers je bent. Als je DMT neemt, bestaat er geen tijd meer.

De tijd is gewoon weg en in één keer is het afgelopen. De titel en de stof DMT kloppen dus heel erg bij de muziek. Die naam klapt gewoon als een malle. Je kunt er ook je eigen interpretatie aan geven. Iemand kwam net met De Magische Trip.’ Rico: ‘Maar het zou bijvoorbeeld ook kunnen slaan op Dagelijkse Momenten Tapen.’

Breed georiënteerd Wie een typische hiphopplaat verwacht, komt bedrogen uit. DMT is namelijk een experimentele muzikale trip geworden met expedities richting electro, dubstep, house, hiphop en dancehall. Rico: ‘Dat was niet de insteek, maar het is er wel van gekomen. We zijn gewoon gaan zitten en tracks op gaan nemen. We zijn zelf heel breed georiënteerd.

‘Kupie’ is ook geen hiphopdude en luistert zelf weinig hiphop. Hij is veel breder en dan ga je automatisch ook andere dingen maken dan standaard hiphop. Op het eind kwamen we erachter dat we eigenlijk heel weinig hiphop erop hadden staan. Dat was wel grappig: om dat na een proces van een jaar te beseffen. We deden gewoon wat goed voelde. Alles is heel onbewust zo gegaan. We zijn veel gaan hangen, koffie gaan drinken en ook heel veel gaan lullen op persoonlijk vlak. En daarnaast dus ook muziek gaan maken en toen kwam dit er allemaal uit.’

Aan DMT hebben ze in totaal anderhalf jaar gewerkt, maar vóór die periode hadden de producer en rapper nauwelijks contact meer. Rico:

&RICO november /d ecember 2011

FRET

45

Foto charlotte heynen

‘Ik heb echt het gevoel dat ik heel dubbel geleefd heb’ ‘Iedereen is zijn eigen kant opgegaan. ‘Kupie’ deed zijn dingen, ik deed mijn dingen, we zagen elkaar heel weinig. Maar van de een op andere dag zagen we elkaar weer en dat werd al snel dagelijks. Toen we op een gegeven moment al aardig wat tracks hadden liggen, dachten we: misschien moeten we gewoon iets gaan uitbrengen. Een solodebuut zat daarvoor wel in mijn hoofd, maar het was voor mij niet de tijd om dat te doen. Uiteindelijk is het voor beiden wel de tofste match geweest om het zo te doen. Ik wilde per se met één producer werken. Zoals ik het zeg in de track Zie Me: Noem het een solodebuut, ik noem het gewoon een gruwelijk album met Kuup. Dat is ook echt wel de rode draad geweest van dit ding. Het is gewoon een ding van ons beiden, waarbij we heen en weer sparren. Ik ben wel de enige tekstschrijver van het album, op de track Opties na, die ik met Sticks heb geschreven. Het is dus wel een beetje mijn solodebuut, maar het is écht meer een trip waar we samen mee bezig zijn geweest.’

Dubbelleven Op de titeltrack DMT rapt Rico: Zeker tien jaar lang feest in m’n spaceshuttle, ik leef dubbel / Leef erop los / Zweef in de lucht alsof ik leef in een roes. In enkele interviews liet Rico al doorschemeren dat hij na het stoppen van Opgezwolle zichzelf langzaam kwijtraakte in drank en drugs.

Rico: ‘Ik heb echt het gevoel dat ik heel dubbel geleefd heb. Een soort van split person ofzo, dat gevoel. Dat heeft tien jaar geduurd tot en met twee jaar geleden. Toen heb ik mezelf gelukkig tot één gemaakt.’

Een soort meervoudig persoonlijkheidsding? Rico: ‘Nee, dat niet, want dan wordt het bijna schizofrenieachtig. Dat gevoel heb ik wel eens gehad ja, maar dan meer ook dat duiveltje-engeltje-verhaal wat iedereen wel herkent. Zo van: dit doen, maar ik weet dat het niet kan, maar het tóch doen. Dat kan je jarenlang doen en als je er geen probleem mee hebt, moet je dat ook jarenlang blijven doen, maar bij mij werd het op een gegeven moment wel zodanig dat het een probleem werd.

Het is een stukje volwassen worden, zeg maar.’ Wat was dat dubbele dan? Rico: ‘Nou ja, dat ik hield van vooral niet nadenken en gewoon doen, wat ook niet verkeerd is hoor. Maar op een gegeven moment werkt dat niet meer. Ook gezien mijn leeftijd en dat ik wat serieuzer ben geworden. Dus gewoon ook eerst even denken voordat ik wat doe.’

46

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

Een Duistere Glimlach In de track Repelsteeltje lijkt het alsof Rico een soort duiveltje in hemzelf uit probeert te drijven. Rico: ‘Ja, zo zou je het wel kunnen interpreteren. Het gaat over de verleidingen van het leven. Iedereen heeft misschien zo zijn dingetje waar hij te diep ingaat. Het is eigenlijk een van de meest serieuze tracks op het album, naast De Lift, maar wel zo luchtig verteld dat het niet te zwaar wordt. Dat is een beetje mijn manier van dingen vertellen. Niet te moeilijk, niet te zwaar, maar ook niet zomaar van: oh, leuk sprookje!’

Kubus: ‘We wilden een plaat maken waar je echt naar kan luisteren.

Ik zie het album bijna als één track.’

Rico: ‘Het album heeft qua vibe wel iets duisters, maar wel elke keer met een luchtigheid erin. Als je het in een hokje moet plaatsen, is het Duister Met een Glimlach. Zo’n track als Antoinette heeft iets vrolijks, maar ook iets duisters. Repelsteeltje heeft een beetje een jazzy vibe en wordt op het einde duister, maar ook daar zit luchtigheid in. Dat is op bijna elke track het geval.’

DMT, dat 21 nummers telt, wordt ook weer getypeerd door de typische humor van Rico, die het vooral van zijn creatieve, absurdistische taalgebruik moet hebben. Kubus: ‘Rico is meer zo’n woordkunstenaar.

Hij gaat gewoon voor absurde woorden in één zin met een dubbele betekenis. In eerste instantie denk je: hij zegt alleen maar rare woorden die heel vet klinken, maar dan zit er ook nog iets achter. Alleen, probeer dat er maar uit te halen. De een interpreteert het zus, de ander weer zo. Dat vind ik juist heel vet. Die beats zijn ook allemaal dubbel. Een Duistere Glimlach. Het zijn altijd rare vibes, gewoon gevoelens bijna.

Zo is het voor mij in elk geval wel.’

Live

1 december 22 december 3 februari

Live

Patronaat Haarlem Tivoli Utrecht Metropool Hengelo

www.fakkelteitgroep.nl/kubus-en-rico

live

gsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigsigs

SOLACE I GUESS

Achter de naam Solace I Guess schuilt de in 1962 in Oegstgeest geboren muzikant Anne van Slageren. Hij vertrok met zijn ouders naar Kameroen toen hij vier maanden oud was. Zijn vader was predikant van de Nederlands Hervormde Kerk en werkte voor de zending. De tijd voor Anne in Afrika was er een van vrijheid. ‘Ik ging thuis naar school, ’s ochtends op de veranda, met mijn moeder als onderwijzeres. Iedere middag had ik vrij, want we draaiden een constant tropenrooster.’

Die tijd moet enorm veel indruk op de jonge Van Slageren gemaakt hebben. Hij trok er veel op met de tien jaar oudere Jean Martin, een Kameroener annex grote broer van hem. Ook zet hij in dat land de eerste muzikale stappen. ‘Ik begon daar veel blokfluit te spelen, in kleermakerszit.

Ik hield van Kameroense muziek, al draaiden we daar ook platen van The Rolling Stones, die mijn ouders hadden meegenomen. Prachtige tijd. Tot mijn elfde, want we vertrokken met het gezin terug naar Nederland toen ik naar de middelbare school moest. Dat was een superovergang. Daar heb ik het heel moeilijk mee gehad. Ik voelde me opgesloten in die flat in de Bijlmer. Amsterdam was veel te gebekt toen voor mij. Ik was een blanke allochtoon. Ik trok me terug in muziek, toen al.’

Al die invloeden en de indrukken van zijn terugreis naar Kameroen in 2005 zijn verwerkt in songs van zijn eerder verschenen Engelstalige album Feelings, Flowers And Friends (uit 2008) en de nu verschenen ep White Label. Op het album is te horen dat de nu vanuit Haren werkende Van Slageren naast Afrikaanse muziek ook beïnvloed is door werk van Leonard Cohen, Talking Heads en De Artsen. Op White Label, met songs uit de gelijknamige voorstelling, klinkt alles ingetogener en gaan de teksten, nu minder abstract en associatief in het Nederlands, meer richting kleinkunst.

Foto Henk Eggens

Een blanke allochtoon uit Kameroen

Solace I Guess toert met de muziekvoorstelling White Label door het land. Daarin wordt het verhaal verteld van een blanke en een zwarte jongen die samen opgroeien in West Afrika, maar wier levens heel anders verlopen. Tot ze elkaar in Nederland weer ontmoeten.

Tekst Willem Jongeneelen

‘Door in het Nederlands te zingen, maak je de liedjes meer onderdeel van de vertelling. Als je ouder wordt, kun je beter op het leven terugkijken. Ik kreeg ook steeds meer de behoefte om er een verhaal omheen te vertellen. Dat doe ik via gedichten en filmpjes, die ik in de voorstelling deels live begeleid. Dat gaat beter in theaters en bijzondere locaties dan in cafés. In de voorstelling werk ik samen met Bruce Cerew, uit Maarssen.

Ik ben het beschermde blanke jongetje, hij is de Afrikaanse vluchteling die thuis met huiselijk geweld te maken had en later gedwongen werd als kindsoldaat te werken. Die ongelijkheid zit in de voorstelling. We zijn allebei naar Nederland gekomen, maar ik werd op Schiphol opgewacht met cadeaus, terwijl hij werd opgepakt, geen papieren had en een lange weg vol procedures stond te wachten. Dat ware levensverhaal heeft hij opgetekend in het boek The Long Road en samen verwerken we stukken in White Label. Dat is een zwaar stuk, al zijn er ook wel degelijk meer luchtige momenten. Zo help ik hem zijn belastingpapieren invullen.’

Live

14 januari 28 januari 29 januari 2 februari 12 februari

Live

Meerzicht Eastermar De Hoogte Winsum De Kamers Amersfoort Werftheater Utrecht De Amer Amen

live

www.solaceiguess.com november /d ecember 2011

FRET

47

zangeres’ ‘Ik ben gegroeid als zangeres’

G’S MING’S

TY PRETTY OES HEROES 48

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

Het is een leuke verschijning, die 26-jarige Ai Ming Oei (roepnaam: Ming). De goedlachse jongedame, half Chinees, een kwart Surinaams en een kwart Rotterdams, sprankelt en dat is ook niet zo gek. Ze heeft het genoegen ‘frontman’ te zijn van een door haarzelf opgerichte band: Ming’s Pretty Heroes. Daarbij is een maand geleden het tweede album Karma uitge­ komen en zijn de kritieken positief gestemd. ‘Als ik mensen kan ontroeren, geeft dat een enorm overwinningsgevoel.’

Tekst Daniël Evers Foto Dimitri Hakke

‘Ik doe heel bewust mijn best om echt diep te gaan’ Ming KREEG DE MUZIEK MET DE PAPLEPEL INGEGOTEN. ‘Mijn ouders stimuleerden ons vroeger altijd erg om ermee bezig te zijn. Zo waren ik, mijn broertje en zusje eigenlijk altijd verplicht een instrument te bespelen. Dat ging van blokfluit tot piano en van koor tot bandjes.

Ik heb ook veel ballet en andere dans gedaan, dus ik was altijd bezig met verschillende kunstuitingen. Dat heb ik echt meegekregen. We moesten ook vaak mee naar musea. Het was dus een hoop ‘moeten’, maar gelukkig heeft het wel positieve uitwerkingen gehad’, blikt ze met voldoening terug.

experimenteren we met elektronica, arrangeren we meer en proberen we meer een postrock-sfeer neer te zetten.’ Ming ziet zichzelf als medium tussen gevoel en verhaal, zo zet ze uiteen. ‘Je hebt vocalisten die alleen maar bezig zijn met loopjes en dingetjes, maar je hebt ook vocalisten die meer vanuit het verhaal en de tekst te werk gaan. Op die manier probeer ik mijn liedjes te schrijven en daarmee het publiek te raken. Ik doe heel bewust mijn best om echt diep te gaan. Als ik mensen daarmee kan ontroeren, geeft dat een enorm overwinningsgevoel’, glundert de Rotterdamse.

Maine

Icoon

Op vijftienjarige leeftijd besluit Ming haar middelbare school in Capelle aan den IJssel een jaar te verruilen voor een klein schooltje in de dunbevolkte staat Maine in de Verenigde Staten. Naar eigen zeggen om ‘de verveling tegen te gaan en het avontuur op te zoeken’, nog niet wetende dat het uiteindelijk om veel meer zou gaan. ‘Daar kwam ik erachter dat ik écht voor de muziek wilde gaan. Ik zat in een jazzkoor, zong solo, deed mee aan wedstrijden, won schoolprijzen en werd bovenal onwijs gestimuleerd door docenten en mensen om mij heen.

In Amerika zijn ze veel minder academisch, muziek is daar niet ondergeschikt aan de rest. Als je er goed in bent: ga ervoor!’

Ming doet bij terugkomst in Nederland, tijdens het laatste jaar van haar middelbare school, auditie voor het conservatorium in Rotterdam. Ze wordt aangenomen, volgt de opleiding popmuziek en ontmoet haar bandleden, die bij toeval allemaal van het mannelijke geslacht blijken te zijn. ‘Ik ben het ondertussen wel gewend om de enige vrouw te zijn.

Er is een duidelijke rolverdeling, maar voor de rest valt het wel mee.

Je moet bestand zijn tegen wat mannelijkere grapjes. Toch zijn ze ook best wel gevoelig. Zo zaten we tijdens een tour door China in een slaaptrein met korte, harde bedden. Dat vonden zij echt heel vervelend, terwijl ik zoiets had van: kom op, niet zo zeuren, we zijn tenslotte op tour! Toen kreeg ik van ze te horen dat niet iedereen zo avontuurlijk ingesteld is als ik’, vertelt Ming lachend.

Ming’s Pretty Heroes werd door pers al met uiteenlopende artiesten als Sigur Rós en Avril Lavigne vergeleken. Maar een eigen geluid werd ook altijd opgemerkt, tot groot genoegen van Ming. ‘Het is natuurlijk heel leuk om te horen dat je vergeleken wordt met van die grote namen, maar het is nog belangrijker dat je daar zelf iets aan toevoegt. Het is niet goed als je alleen maar als iemand anders klinkt’, vertelt ze serieus.

Mings grote voorbeeld is overigens de Britse muzikante Kate Bush.

‘Zij is een heel grote inspiratiebron voor mij. Ik vind haar ook als persoon interessant. Ze is eigenwijs, kunstzinnig en heeft toch fucking goed gescoord. Ze is een icoon.’

Ondanks het succes van de band kan Ming nog niet leven van het muziekmaken, iets wat wel haar streven is voor de toekomst. ‘Nu geef ik daarnaast zangles om het financieel haalbaar te maken.’ Verder staan het maken van nog twee albums vóór haar dertigste hoog op het verlanglijstje. ‘Het is een zwaar streven, ik weet niet of het lukt, maar ik wil wel gewoon productief blijven.’ Een vaste achterban zou ook lang niet gek zijn. ‘Ik wil graag een eigen publiek genereren, hier én in het buitenland.’ Aan gebrek aan ambitie zal het in ieder geval niet liggen.

Groeien

19 november 20 november 10 december

Volgens de zangeres is er veel veranderd sinds haar eerste ep verscheen in 2008. ‘Ik ben gegroeid als zangeres, mijn stem is beter en ik voel me zekerder en vrijer. Onze sound is ook ontwikkeld. Het begon met een singer-songwriter-insteek met alleen piano en gitaar, maar nu

Live

Live

live

Club Miles Amersfoort Songbird Festival Rotterdam Music Matters Event Rotterdam

www.mingsprettyheroes.com november /d ecember 2011

FRET

49

Ondanks zijn krankzinnige, keiharde en compromisloze sonische breakcorebombardementen onder de naam Bong-Ra, blijkt de man erachter een zachtaardige en aangename gesprekspartner. Zou het wat te maken hebben met het weer lekker ouderwets in een band spelen?

Tekst Arjan van Sorge

Best wel eigenlijk. Jason Köhnen (39) is behoorlijk in zijn nopjes met z’n nieuwe project Wormskull. ‘Bezig zijn met Bong-Ra werd op een gegeven moment heel eenzaam. Dat is de reden waarom ik Wormskull en The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble ben begonnen, want ik miste het om met mensen op te treden, een instrument vast te houden, maar ook om het avontuur en ervaringen te delen. Voor BongRa ga ik zo’n vijf keer per maand ergens naar toe, maar ik werd gek van het wachten op vliegvelden. Voor mij is dat een soort vagevuur; mensen zitten daar in een limbo van A naar B.’ Met Mike Redman (zang, elektronica) van Deformer begon Jason (bas, elektronica) een paar jaar geleden over een project na te denken dat metal en elektronica zou gaan combineren. Het eerste album is nu uit, met medewerking van de Hongaar Balazs Pandi op drums en Eni-Less op gitaar. De tour volgt in december en dat is even passen en meten,

want iedereen heeft het ook druk met andere zaken: Mike maakt naast Deformer documentaires, Eni-Less speelt in Stöma en geeft hiphop/ scratchlessen en drummer Pandi is internationaal bezig met onder andere Merzbow en Zu. Jason zelf wisselt af tussen Bong-Ra, Worm­ skull, The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble en White Darkness. ‘Dat houdt me gezond.’

Recalcitrant ‘Wij hebben allemaal onze roots in de heavy metal. Uitgangspunt bij Wormskull was om een herkenbare sound te maken die wel uniek was.

Het klinkt niet als al die dertien-in-een-dozijn-gitaarbandjes uit Nederland; dat is een en al dezelfde zoetsappigheid. Voor het elektronicagenre zijn we te metal, voor de metalscene zit er teveel elektronica bij.

Dat heeft Mike ook met Deformer gedaan, en zulke dingen heeft hij

WORM

50

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

ook altijd op z’n label Redrum uitgebracht. Ik vind het leuk om mensen continue nog steeds te zieken; dat ze niet weten wat ze er mee aanmoeten. Recalcitrant zijn in projecten, muziek en wat je wilt doen.’

‘Wormskull is bad taste; we zijn ook allemaal fan van foute heavy metal. Ik kan met genot naar foute jarentachtigmuziek luisteren, zoals Mötley Crüe en King Diamond. Ik kan de humor daar van inzien. Het hele visuele daaromheen, de presentatie! Dat geldt ook voor de slechte horrorfilms die Mike op z’n grindhouse-avondjes liet zien. Van film, documentaire tot en met muziek – of het nou foute metal is of industrial of eighties – dat is het concept geworden en dat presenteren we ook visueel. Het moet smerig zijn, maar met humor. Wansmaak gewoon. En dat is een aspect dat ik nog nooit gebruikt heb. Ik vind het soms moeilijk om humor en muziek te combineren, ik ben vaak serieus, maar het lukt me wel, het is leuk om te doen.’

Onafhankelijk Jason heeft nu al drie jaar Rotterdam als thuisbasis, na in Spanje gewoond te hebben en in Utrecht, waar hij Kunst en Mediatechnologie studeerde. Meestal zit hij thuis, als een kluizenaar; optreden is dan wel een afwisseling. ‘Veel van die extreme muziekmakers zijn juist heel lief, rustig, schattig en ze denken wat verder door. Op het podium schakel je om en laat je alle energie los. Je hebt natuurlijk wel een rare

kronkel in je hoofd zitten om die muziek te schrijven en te ontwikkelen, dan ben je niet honderd procent. Ik ook niet, dat zegt mijn moeder ook al jaren. Maar je weet hoe je er mee om moet gaan.’

Met al zijn projecten is hij volledig onafhankelijk. ‘Veel mensen willen graag van hun muziek leven en zijn er te serieus mee bezig. In negatieve zin dan: dat alles in een kader moet passen: de sound, kleding, presentatie. Er zit veel lol en humor in dit project; we geven een knipoog, maar nemen het project wel serieus. Commercieel is het heel ontoegankelijk. Ik doe liever iets wat de eerste paar jaar heel weinig pers zal krijgen, maar wat in de loop van de tijd de mensen zullen snappen en de muziekliefhebbers zullen waarderen.’

‘We zijn zo ingespeeld op onze instrumenten dat we niet veel hoeven te oefenen. Na twee keer repeteren zijn we weer helemaal strak.

Nieuwe nummers maken we via internet. Ik heb geen zin om urenlang in de oefenruimte te zitten en tien keer hetzelfde nummer te spelen, dan gaat de energie en de lol er van af. In de heavy metal heb je riffs die gewoon smerig klinken, heel simpel maar zo leuk om te spelen.

Dan is het tof om een plaat te maken waarmee we de effectiviteit van een simpele riff weer ontdekken. We maken allemaal al jarenlang complexe muziek, maar wilden weer naar eenvoudig en effectief.’ www.wormskull.net

MSKULL Smerig maar met humor november /d ecember 2011

FRET

51

gEaR&gadgETs YAMAHA PACIFICA 510V & 611HFM

510v

611Hf

Yamaha’s succesvolste gitaarlijn krijgt er drie nieuwe modellen bij, waarvan wij er hier twee bekijken. Ze combineren een custom Shopuitstraling met enkele boetiekstijlkenmerken, niet in de laatste plaats een gloednieuw Seymour Duncan element.

V

olgens Yamaha lopen de verkoopcijfers van de Pacifica tegen de miljoen exemplaren, sinds de gitaar in 1989 verscheen. Het is daardoor het enige merk dat zowel in de lagere als middenprijsklasse op kan tegen grote namen als Squier, Fender en Epiphone.

De nieuwe Pacifica’s zijn gebaseerd op twee prototypes uit de Yamaha Custom Shop.

Beide hebben een elzen body uit één stuk en dezelfde afmetingen als de standaard Pacifica 112. Verder hebben ze Grover lockingme-

chanieken en een GraphTech Black Tusq topkam. De 510V is Yamaha’s eerste gitaar met één element, een nieuwe versie van Seymour Duncans P-Rails, en zonder meer een erg prettig bespeelbare rockgitaar. De P-Rails bevat zowel humbucker-, enkelspoels- als P-90-geluiden, die worden geselecteerd met een standaard driewegschakelaar.

De elementen van de 611HFM zijn ook van Seymour Duncan: een in Trembucker-breedte uitgevoerde versie van de volle en krachtige

M

Custom 5 bij de brug en de vintage-correcte SP90-1 bij de hals. Je selecteert de elementen met een driewegschakelaar en met de push/pullfunctie van de toonknop kun je de brughumbucker splitsen. De veelzijdige 611HFM klinkt vol en gearticuleerd, vooral dankzij de perfecte mix van vintage zompig laag en bescheiden hoog van de P-90. Op lage volumes is dit ideaal voor bluesy opdrukwerk en subtiele jazz-achtige akkoorden. De Custom 5 levert een vol, maar helder ritmegeluid en zorgt voor een modernere sound.

Of je nu kiest voor het ‘LA-hotrod’-gevoel van de 510V of de klassieke rock- en bluesuitstraling van de 611HFM, beide zijn uitstekend uitgevoerde ideeën. nl.yamaha.com

ZILDJIAN GEN16 AE

Z

ildjians Gen16 AE bekkens zijn metalen cymbals met honderden gaatjes in het oppervlak. Ze hebben een zeer bescheiden akoestische klank, maar worden versterkt via een speciale stereomicrofoon of pick-up, die onder de cup van het bekken zit. De pick-ups worden aangesloten op een module, waarmee je het volume kunt instellen en de akoestische klank van de bekkens kunt aanpassen.

Daarnaast vind je een koptelefoonaansluiting, een ingang voor een mp3-speler en gescheiden stereo-uitgangen naar een versterker of PA-systeem. Via de stereo-ingangen kun je ook de klank van (bijvoorbeeld) je elektronische drumset door de module laten lopen.

De onderdelen van het Gen16 AE-systeem zijn los verkrijgbaar, maar het is goedkoper om met een van de drie startsets te beginnen (vanaf € 1.020,-). In elke startset zitten twee of drie bekkens, pick-ups, een digital cymbal processor (dcp-module) plus alle aansluitingen. Op iedere module kun je vijf bekkens aansluiten, dus met een startset heb je altijd nog aansluitingen over. Hoewel je de klank van de Gen16 bekkens met de module behoorlijk ingrijpend kunt bewerken, blijft het

52

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

originele akoestische geluid wel overeind. Het Zildjian Gen16 AEsysteem heeft een hippe, moderne klank met bijpassende looks en is gemakkelijk en prettig in het gebruik. www.hoshinobenelux.eu Tekst dennis Boxem

SteinBerG SeQueL 3

s

teinberg viert dit jaar de vijftiende verjaardag van zijn Virtual Studio Technologie (vst) en kondigt versie 3 van Sequel en Nuendo 5.5 aan. Sequel is een sequencer voor mensen die geen zin hebben in allerlei technisch gedoe (of een overdaad aan mogelijkheden die je toch niet gebruikt) en zich liever concentreren op muziek maken. Het programma is op diverse punten verbeterd en voorzien van nieuwe functies, zoals de Performance Mode om supersnel arrangementen te kunnen maken: erg handig voor liveoptredens. Met de multi-take recording-

functie worden audio en midi continu opgenomen, waarna je rustig de beste take kunt uitzoeken. Gitaristen zullen zeker de nieuwe VST Amp Rack SE effectprocessor met virtuele versterkers, speakerkasten en effecten kunnen waarderen. Met de nieuwe Step Envelopes Editor kun je ook een deel van een track met effecten bewerken. Sequel 3 ondersteunt vst 3 en wordt geleverd met meer dan 5000 loops en sounds in alle stijlen. Met de nieuwe Halion Sonic SE plug-in komen daar nog meer dan 500 workstationklanken bij. www.steinberg.net

tAScAm pOrtAStuDiO Op Je iPAD

T

ascam heeft al dertig jaar ervaring met gebruiksvriendelijke apparatuur voor thuisopnames. Hun nieuwe Portastudio iPad app is gebaseerd op de Porta One recorder, die in 1984 een opnamerevolutie teweegbracht. Met de Portastudio app kun je maximaal vier sporen opnemen met een vintage vibe. Je neemt één spoor tegelijk op via de ingebouwde microfoon van je iPad en leest het level af op de authentieke VU-meters.

De virtuele cassettespeler met bandteller geeft je positie in de track aan tijdens het afstellen van de level-, pan- en EQ-regelaars.

Wanneer je klaar bent om te mixen, slaat

koRT niEuws

Zanger-gitarist Ralph de Jongh heeft een signaturemodel bij gitaarbouwer Mellus uit Soest. Het is een Telecaster-model met een elzen body en een esdoorn hals. De elementen komen van 4 Seasons Pickups en de hardware is van Gotoh. De Mellus Ralph de

Jongh wordt geleverd met een tweed koffer. www.customguitars.nl Amsterdammer Rogier van Oudheusden is al een tijdje bezig met zijn RogerThat effectpedalen. Dat begint zijn vruchten af te werpen, want onder meer Moke-gitarist Phil Tilli is een enthousiaste gebruiker. RogerThat maakt effecten voor gitaar en apparatuur voor de thuisstudio, zoals de

Re-amping Box en de Speaker Simulator. In de pedalenlijn vind je veel oversturingseffecten (overdrive, distortion en fuzz) en een delay. www.rogerthat.eu De basversterkersound van Eden is nu ook in een klein doosje beschikbaar: de WTDI Bass Guitar Pre Amplifier, inzetbaar als voorversterker en als complete DI. Hij heeft hetzelfde strakke, high-end uiterlijk als de versterkers van Eden: het stalen knop-

de ingebouwde mixdown-functie je opname op als wav-bestand van cd-kwaliteit. Je afgemixte nummer verschijnt hierna in iTunes, klaar om gedeeld te worden met je vrienden en bandgenoten. www.tascam.de Tekst ernst-Jan Jonkman

penpaneel is goudkleurig en bevat zeven draaiknoppen, waaronder de driebands EQ. Met de voetschakelaar schakel je het pedaal in of uit (true-bypass). www.eden-electronics.com allen & Heath’s Xone: 4D controller is de opvolger van de legendarische 3D, een van de eerste analoog/digitale totaaloplossingen voor de digitale dj. Met de verlaagde prijs van ca. 1200 euro is het een directe concurrent november /d ecember 2011

FRET

53

Nederland Muziek B.V. Almere

Van de Klundert Muziek B.V. Oisterwijk

Berkel Muziekinstrumenten Muziekhuis Arons B.V. Amsterdam Oss Freriks Muziek Amsterdam

Raysland Rhoon

Feedback Apeldoorn

Feedback Rotterdam

Vriese Music Palace V.O.F. Doetinchem

Klomp Muziek ‘s-Hertogenbosch

Markus Muziekhandel Druten

Johan de Heer Sliedrecht

Feedback Eindhoven

Red Rooster Veenoord

The American Guitar Store B.V. Enschede

Muziekcentrum Oostendorp B.V. Wezep

Muziekhuis Guus Arons BV Heerlen

Van Vliet Muziek Woerden

Moeskops’ Muziek Hoorn Muziekcentrum Middelburg Middelburg Muziekhuis Da-Capo Nietap

Sounds like you only

BIGGER

Ontdek hoe anders luid kan zijn. Dankzij het heldere, levensechte geluid en de evenwichtige, brede dekking die u gewend bent van Bose hoort uw publiek altijd hoe goed uw muziek is – ook als ze helemaal achteraan of aan de zijkant staan.

Onze L1 Compact weegt iets meer dan 11 kilo en is heel makkelijk te vervoeren en op te bouwen. Sterker nog, deze alles-in-één-versterker met ingebouwde monitor kan in één keer van de auto naar het podium worden le ia c Spe g* vervoerd, is in één minuut opgebouwd en heeft slechts één luidspreker nodig om de hele ruimte te vullen. in d ie b n aa t Pak uw instrument en de L1 en speel erop los. Makkelijker kan niet.

Geldig to ®

®

11 31-12-20

Breng uw optreden naar een hoger plan met ons XL-pakket* met de L1 Compact en een gratis microfoon en microfoonstandaard. Of kies voor nog meer controle over uw muziek met ons XXL-pakket*. Dit bevat een extra T1 ToneMatch -systeem voor geavanceerde toonregeling die zich aanpast aan u en uw instrument en een gratis T1 netvoeding en T1 microfoonstandaardbeugel.

Meer informatie op www.bosel1.nl ®

®

Het Bose L1 Compact-systeem. De natuurlijke keuze voor uw muziek. ®

*Vraag uw Bose -dealer naar de voorwaarden. ®

gear&gadgets kort nieuws

Foto fred van diem

voor andere controllers geworden. De 4D heeft een goede controlsurface, een uitgebreide geluidskaart met veel in- en outputs en een flexibele dj-mixer. Het aantal knoppen is in-

Antonie Broek Drummer/producer Onlangs kwam het negentiende album Scherp De Zeis van De Dijk uit. Drummer, producer en arrangeur Antonie Broek vertelt over zijn rollen binnen de band en zijn visie op een goed liedje.

Tekst Ricardo Jupijn

B

roek wilde het qua instrumentarium graag simpel houden. ‘We hebben deze plaat wederom opgenomen in de ICP Studio’s in Brussel, die een gigantische kelder vol met allerlei oude instrumenten hebben staan. Bij vorige platen rende iedereen bij elk nummer naar beneden om een nieuwe lading instrumenten uit te zoeken. Op deze plaat wilde ik één sound gebruiken. Hoe ouder ik word, hoe leuker ik het vind om alles wat simpeler te houden.’

Voor het opnemen van zijn drumpartijen gebruikt Broek ook een eenvoudige microfoonopstelling.

‘Ik stel een kleine en een grote ambient op, met één slechte microfoon in het midden. Daarmee krijg je zo’n lekker vervormd geluid dat je erin kunt mixen. Daarnaast comprimeer ik mijn drums nog wel eens met een ouderwetse tape.

Dat klinkt vaak toch net iets lekkerder.’

Naast drummer is Broek ook de producer en arrangeur van de band. Hoe ouder de bandle-

den worden, hoe meer ze hieraan gewend zijn geraakt. ‘Zeker in de begintijd was dat nog wel eens lastig. Dan stelde ik iets voor als producer en dan was het: hoezo? Omdat jij dat zegt? Of als ik iemand vroeg een bepaalde partij te spelen, dan hoorde je wel eens: ik kan heus mijn eigen partijen wel verzinnen, hoor. Inmiddels gaat dat allemaal een stuk soepeler.’

Bij het componeren vindt Broek het belangrijk dat het liedje op nummer één staat en dat de hele band in dienst daarvan speelt. ‘The Beatles zeiden een keer: we zijn met de hele band op zoek naar het beste idee. Dat gevoel heb ik ook.

Er wordt bijvoorbeeld wel eens gezegd dat Ringo niet zo’n bijzondere drummer zou zijn. Maar ook hij is onderdeel van The Beatles, en die liedjes zijn hartstikke goed. Als ik naar een nummer luister, dan hoor ik geen instrumentalisten maar een band. Het gaat mij om het geheel.’ www.dedijk.nl

drukwekkend, inclusief de centrale 4-kanaals mixer met faders en eq. De Xone: 4D biedt hiermee een enorm aantal goede functies. www.allen-heath.com In de VS al jaren een begrip, maar in Nederland tot nu toe nog niet leverbaar: Metrophones, een kruising tussen een ouderwetse hoofdtelefoon en gehoorbeschermers uit de bouw. De demping is 29dB, ruimschoots meer dan de doorsnee oordoppen, en de hoofdtelefoonfunctie is prima in orde. Het bijzonder aan de Metrophones is echter de ingebouwde, brutaal klinkende metronoom,

analoog of digitaal. Zonder het aansluitsnoer behouden ze hun metronoomfunctie, dankzij een in de oorschelp weggewerkt 9V-batterij. www.bigbangdist.com Meinl haalt de stompbox terug naar de percussionist met de FX-10, een eenvoudig apparaat met een pedaal en een voetschakelknop, een mono- en stereouitgang, een adapteraansluiting en een volumeknop. De FX-10 bevat tien geluiden: bassdrums, tamboerijns en andere percussieklanken, genummerd van 0 t/m 9. Op het

lcd-schermpje zie je welke je onder de voet hebt en met de voetschakelknop kies je een andere. Je sluit hem aan op een versterker en er valt behalve het uitgangsvolume niets aan te bewerken, maar de klanken zijn prima bruikbaar. www.meinl.de november /d ecember 2011

FRET

55

gear&gadgets De studio van...

Sander van Doorn Hij behoort tot de vijftien beste dj’s ter wereld en heeft net een nieuwe cd uit: Eleven. Maar laten we het daar nou eens níet over hebben met Sander van Doorn.

Tekst Ruud Lekx

V

an Doorn is een echte studiofreak, eentje die graag praat over apparatuur. ‘Ik doe dat ook veel met collega-muzikanten en -dj’s als we samen ergens optreden. Zo krijg je veel tips en trucs van anderen, die je dan zelf weer kunt uitproberen.’ Het is hard gegaan sinds Van Doorn besloot om zijn carrière als zolderkamer-dj/ producer vaarwel te zeggen om te gaan draaien in Engeland. De Eindhovenaar staat tegenwoordig in de grootste clubs van GrootBrittannië en de VS, maar ondanks zijn drukke schema vindt Van Doorn nog genoeg tijd om in de studio te werken. ‘Ik ben een enorme geluidenknutselaar en kan zo een dag doen over het geluid van een kickdrum. Ik ben ooit begonnen met een Roland MC-303

groovebox en Sony Acid: stukjes opnemen en blokjes schuiven.

Later kwam ik op een punt dat ik meer wilde. Ik kon toen kiezen: bestaande loops gebruiken, zoals veel collega’s doen, of zelf in de materie duiken om te leren hoe een oscillator of een filter werkt. Ik heb voor het laatste gekozen en dat geeft veel voldoening. Mixen en masteren doe ik ook zelf.’

Als daw gebruikt Van Doorn Logic, voor de sounds zowel analoge als digitale apparatuur. ‘Digitaal is makkelijker: de manier waarop een Virus TI integreert in Logic is echt waanzinnig. Digitaal is ook superhandig met automatisering of het terughalen van je tracks als je iets wilt veranderen, bijvoorbeeld als je er tijdens het draaien bent achtergekomen dat een

D

Boss Micro BR BR-80

eze digitale achtsporenrecorder lijkt misschien een beetje een ouderwets apparaat, want wees eerlijk: je kunt er niet eens je Facebook-pagina op bijwerken. Maar misschien is dat zo erg nog niet. Boss heeft namelijk een hoop features in de BR-80 gestopt, zoals de multitracker. Deze grotere broer van de Micro BR met vier sporen heeft acht playbacktracks, 64 virtuele V-Tracks en een gespecialiseerde stereo ritmetrack.

Vervolgens is er Live Rec, een veldrecorder met ingebouwde stereo condensatormicrofoon, en eBand, boordevol prima klinkende achtergrondsporen. Daarnaast is er een phrasetrainer, een echte ritmetrack (géén MIDI-files), gitaar-, bas- en zangeffecten op basis van COSM en een ingebouwde tuner.

break te lang is. Maar analoog heeft weer dat lekkere randje en een dikke sound. Ik werk veel met de Moog Voyager voor baslijnen, die ik opneem als ik een bepaalde sound precies hetzelfde wil heb-

ben, want zelfs het geluid van een Voyager is nooit helemaal gelijk aan wat je gisteren hebt opgeslagen. Ook de Poly Evolver van Dave Smith vind ik te gek.’ www.sandervandoorn.com

De BR-80 werkt heerlijk intuïtief: van het opnemen van basistracks tot het toevoegen van effecten bij het mixen, elke stap is simpel en snel uitvoerbaar. Dankzij de USBaansluiting is de BR-80 ook bruikbaar als opname-interface. Het apparaat wordt geleverd met Cakewalk Sonar X1 LE software en is standaard voorzien van een 2 GB SD-kaart, maar hij kan SDHCkaarten aan tot 32 GB, genoeg voor zo’n 550 uur opnametijd in de Live Rec-modus. Uiteraard kun je kiezen voor een serie goedkopere apps voor je telefoon, maar als je ziet hoeveel functies Boss in dit kleine apparaat heeft gepropt, dan is dit waarschijnlijk een betere optie voor als je snel een goede opname wilt maken. www.rolandce.com

november /d ecember 2011

FRET

57

CDrecensies INDIEPOP

APNEU BOY PROBLEMS EIGEN BEHEER

Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Het kan zo simpel zijn. Flikker gewoon wat korte liedjes achter elkaar en je hebt een album. De Amsterdamse band Apneu propt tien van die liedjes in krap twintig minuten.

Het gaat over het algemeen nergens over – vrouwen, vrouwen, vrouwen en meer van dat soort jongensproblemen. Maar what the hell, de muziek klinkt gewoon vet en is bovendien enorm aanstekelijk. Het rammelt aan alle kanten, maar dat is natuurlijk precies de bedoeling. Denk aan The Libertines (Start A Fight en Take A Bow zouden zo uit de koker van Pete Doherty en Carl Barât kunnen komen) en, iets minder recent, de Ramones (die enorme energie!).

Pakkend, stuiterend en opzwepend; niet gek dat de band inmiddels een behoorlijke livereputatie heeft opgebouwd.

Coert van Mourik HIPHOP/SPOKEN WORD

BORRIEGINEEL LAFBEKKEN & LEFBALLEN EIGEN BEHEER

58

FRET

Coert van Mourik HARDCORE

BRAT PACK STUPIDITY RETURNS SHIELD RECORDINGS

Deze Gelderse rockgiganten vergelijken zich met bands als Bad Religion, 7 Seconds en Minor Threat, maar ik hoor daar zo goed als niets van terug op dit plaatje. Brat Pack is een doorgewinterde crossovermachine die veel hedendaagser en origineler klinkt dan de Amerikaanse voorbeelden. Technisch begaafd en met wagonladingen aan ideeën maken ze van elk nummer een

teruggechaotiseerd megastructureel project, dat je gewoon zonder nadenken (Stupidity returns!) als een liedje over je heen moet laten komen, anders stink je erin.

Daarbij vreten ze overigens wel van meerdere stilistische walletjes tegelijk, en de puriteinen zullen hen dat niet in dank afnemen.

Maar fuck de puriteinen, het is hard en fel en melodieus en dynamisch en van een heel hoog niveau. Niets te veel van het goede!

bracht, komt niet uit de lucht vallen. Zij verzorgde al (achtergrond) zang bij Ruth Jacott, Berget Lewis, Total Touch, Candy Dulfer en vele anderen. Ervaring genoeg dus, maar is dat ook voldoende om een volwaardig album neer te zetten? Het antwoord hierop is tweeledig: uptempo nummers als het poppy Taking Back My Heart, niemendalletje Doopdoo en Love Machine, met zijn Motownklank, overtuigen niet echt. Maar dan die ballads! Die trekken mij wel over de streep. Let Me Rule The World, met zijn slepende pianobegeleiding, en One Foot Out The Door blijven me achtervolgen.

Ook het soulvol gebrachte I Do is een opsteker. Als bonustrack brengt BYentl een zinderende vertolking van het overbekende (You Make Me Feel Like A) Natural Woman.

Roland Wetzels POP/SOUL

BYENTL PERSISTENCE MARISTA

Marjorie Lammerts, die onder de naam BYentl haar derde cd Persistence op de markt heeft ge-

Kees de Graaff

POP/FOLK

HARDCORE

AWKWARD I EVERYTHING ON WHEELS

CITIZENS PATROL 2006-2011

EXCELSIOR

SHIELD RECORDINGS

Misschien ietwat clichématig, maar daardoor niet minder waar: Awkward I’s tweede album, Everything On Wheels, is een echte luisterplaat geworden. Eentje die groeit bij elke aandachtige luisterbeurt en tijd nodig heeft om zich helemaal bloot te geven. Eentje die je niet even tussendoor opzet. Waar de liedjes op het bejubelde debuutalbum I Really Should Whisper vrij rechttoe rechtaan waren met vaak minimale muzikale begeleiding, lijkt het of de band van Djurre de Haan deze keer iets dieper wilde graven. Het geluid is rijker georkestreerd, voller en misschien ook wel wat volwassener geworden. Djurres stem doet bij tijd en wijle nog het meeste denken aan die van Patrick Watson en ook de muzikale invulling, vol kleine details, kent veel overeenkomsten met die van de Canadees. Bij een eerste luisterbeurt van Everything On Wheels lijken er nogal wat niemendalletjes te zijn waar even doorheen geworsteld moet worden. Echter, na verloop van tijd zijn de meeste dalletjes verdwenen en blijven er hoofdzakelijk hoogtepunten over, waarbij Hannah Hung Heavy extra aandacht verdient. Dit opzwepende nummer komt precies op het goede moment en geeft contrast aan prachtig ingetogen liedjes als Your Arrival, Sat Pretty, Lips Pursed en The Unknown Character. Awkward I weet met Everything On Wheels een knap geheel neer te zetten en kiest er gelukkig niet voor hetzelfde trucje nog een keer te doen. Laat dat derde album maar komen.

49 Nummertjes – alles wat ze de afgelopen vijf jaar gemaakt hebben – en een complete liveshow sieren deze cd.

Je moet stevig van leer trekken om dat allemaal op één schijfje te krijgen en dat doen deze zuiderlingen dus ook. Ze nemen je terug naar de elementaire hardcore van de vroege jaren tachtig en dat doen ze best goed. Alleen klonk het vroeger veel krakkemikkiger dan nu, maar dat krijg je met die achterlijke vooruitgang.

De drummer spuit onvermoeibaar zijn tweekwartsmaten, waardoor je na een nummer of twaalf vanzelf zin krijgt in bier. Eigenlijk vreemd dat er na dertig jaar nog steeds niemand de eenkwartsmaat heeft ontdekt, want daarmee moet je nog snellere nummers kunnen maken. Maar nu gooi ik jonge koeien in de sloot, dus niks gaan proberen en gewoon doorstampen, nog minstens tien jaar!

Daniël Evers

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

Foto christel wolters

Oké, zoveel is duidelijk, dit album luister je niet voor je plezier. Ook dient het niet als muzikale opvulling of feestmuziek.

Lafbekken & Lefballen is een aaneenrijging van lange lappen tekst die door Borriegineel en enkele gasten met een soort verdovende loomheid uitgesproken worden op de meditatieve beats van Royal with Cheese. Vrolijk word je er niet van, daar gaan de teksten van Borrie­gineel te diep voor. Die teksten zijn spiritueel, maatschappijkritisch, persoonlijk, een tikkeltje donker, en hoopgevend. Als je je ogen sluit, word je al snel meegesleurd door het repetitieve karakter van de muziek en het woord new age dient zich dan aan. Voor sommige luisteraars is Lafbekken &

Lefballen dus ongetwijfeld te zweverig. Het is dan ook bepaald geen alledaagse kost, maar wie zich ervoor openstelt, krijgt een geslaagd en origineel album.

Roland Wetzels

HIPHOP

CD kort

DIVERSE ARTIESTEN HOMEGROWN ’11 MCN/TOPNOTCH MUSIC

Arjan van Sorge MINIMAL/DUBHOUSE/TRIPHOP

ALEX CORTIZ CAMERA 707 COAST TO COAST

Aad de Mooy is een van de bekendste Nederlandse housepioniers. De laatste jaren maakt hij echter vooral muziek onder de naam Alex Cortiz.

Van echte house is sindsdien geen sprake meer. Dat is op Camera 707 niet anders: sfeervolle lounge, minimal, dubhouse, triphop en downtempo. Meestal zijn deze aanduidingen geen

aanbeveling – dergelijke muziek is vaak vrij saai en wordt gebruikt als achtergrondmuzak. Zo niet bij Alex Cortiz. Het niveau is hoog en het album vormt een prachtig geheel zonder uitschieters. Het is een aaneenschakeling van spacy geluiden, licht stuwende beats, groovy toetspartijen en een heerlijke loomheid, die perfect past bij de wat warmere nazomeravonden. Niet om te dansen, maar om te ontspannen. En dat is na alle hippe feesten, festivals en lange nachten ook wel eens lekker.

Coert van Mourik

Breathing en Just A Show.

PETER BEEKER & ONGENODE GASTE PETER BEEKER & ONGENODE GASTE

Martien Koolen CABARET/KLEINKUNST

GOED VOLK NIET OP DE LIJNTJES

WOO-HOO RECORDS

De schoonheid van de eenvoud spat er op het gelijknamige album van Peter Beeker & Ongenode Gasten vanaf. Beeker maakt simpele rock zonder poespas, maar met ontzettend veel bezieling.

Oorstrelend mooi!

John Buis SINGER-SONGWRITER

BURGUNDY BLOOM THE POET’S PARK EIGEN BEHEER

Deze eerste volledige cd van de Amsterdamse singer-songwriter Burgundy Bloom is in feite één brok emotie, opgedeeld in elf op piano geënte liedjes, met hier en daar een uitstapje naar viool en gitaar.

Bloom en zijn medemuzikanten weten een knap, haast sprookjesachtige sfeertje neer te zetten.

Daniël Evers TRANCE

ARMIN VAN BUUREN MIRAGE THE REMIXES ARMADA Foto selwyn de wind

Het lijkt anders, maar toch is Homegrown ’11 nog maar het tweede album in deze compilatiereeks voor nieuw talent. Het is wel onderdeel van de serie Unsigned waar in 1997 mee aangevangen werd, maar dat een bredere kijk op de nieuwe aanwas geeft, en ook r&b, wereldmuziek, rock, dance en jazzpop aan bod liet komen. In 2002 bestond de aanstormende hiphopgeneratie nog uit o.a.

C-Mon & Kypski, D-Men (Lange Frans en Baas B), Opgezwolle, Pete Philly en Raymzter, die de afgelopen jaren toch tot de smaakmakers van NL hiphop behoorden, en vaak nog steeds toonaangevend zijn.

Dat schept hoge verwachtingen voor de lichting van 2011, met De Kraaien, Mr. Polska, Ojajoh en Ome Omar, om maar enkele van de in totaal zeven acts te noemen. Al die nieuwkomers zonder platencontract konden onder professionele omstandigheden twee tracks opnemen, waardoor de artiest meer van zich kan laten horen dan slechts een nummer, zoals in 2002. Nadeel is wel dat er minder namen op het verzamelalbum kunnen, terwijl er toch genoeg hoopgevends in de hiphop van vandaag de dag gebeurt... Met de beats zit het in ieder geval goed, en waar de eigen producer het even laat afweten werd Snelle Jelle ingeschakeld, die overigens ook de supervisie over het geluid voerde. Dat-ie sowieso lekker op dreef is, kun je goed horen in de twee tracks met Ome Omar. Echte krakers, simpel maar doeltreffend, handen in de lucht. De Haagse nieuwe, frisse editie van DJVT – De Kraaien – springt zonder meer boven het maaiveld uit, maar de rest mag er ook zijn. Per.Verz komt met teksten en voordracht die maximaal effect sorteren, Mr. Polska’s raps versmelten naadloos met de dope producties van Boaz de Jong, en Freez brengt warme, wijsgerige raps.

Benieuwd hoe het er over 9 jaar voorstaat...

DIALECTROCK

Na het album Mirage uit 2010 is het tijd voor een dubbel-cd met 21 remixes van dat met twee gouden platen gelauwerde project. Vooral de producers van het eigen label Armada krijgen ruim baan om de hits van de meester om te zetten in net iets andere trance-knallers.

EIGEN BEHEER

Het cd-boekje van deze debuutplaat staat vol foto’s waarop het tweetal zichzelf laat wegblazen door een ventilator. Goed Volk wil een frisse wind zijn; ‘Nederland bestormen met levensgrote liedjes over doodgewone dingen.’ Dit album over mooie dames, loterijen en sociale media kan een eerste stap zijn, maar heeft helaas niet dat eigen geluid of die sterke teksten om op te vallen.

Rosanne de Boer POP

SONJA VAN HAMEL TRANSCENDENTAL MAN BASTA

De banjo waarmee de plaat begint, wekt even een andere indruk, maar Transcendental Man is een echt popalbum. Niets mis mee natuurlijk, maar verwacht geen wereldwonderen van Sonja van Hamel. De nummers liggen bij vlagen aardig in het gehoor en Sonja’s stem is niet onaangenaam, maar de meeste liedjes leunen op een te simpel thema en overstijgen de middelmaat niet.

Wie echter dertien niet al te diepgaande en vrolijk getinte popliedjes verwacht, kan tevreden zijn.

Daniël Evers STONERROCK

HIJOS DE MAYO IN SOUND UNDERGROUND

Arjan van Sorge ALTERNATIEVE ROCK

FLOWDOWN THE GROWING BURDEN EIGEN BEHEER

De muziek van Flowdown is een mengeling van stonerrock, alternatieve rock, powerrock en numetal. Zanger Maurice Steenstra zorgt met zijn mysterieuze, rauwe vocalen voor veel afwisseling. Het geluid zou wat nog wat voller en vetter mogen en ook op compositorisch vlak kan de band zich nog verbeteren. Hoogtepunten zijn

EIGEN BEHEER

Het Eindhovense Hijos De Mayo levert in haar typische eigen stijl een mooi album af. Lekkere harde, stevige stonerrock die vooral opvalt door eenvoud en strakheid.

Vooral de heerlijke openingstrack Silence Unsaid is het beluisteren waard. De prachtige, zuivere stem van Boukje is een absoluut toegevoegde waarde aan de muziek van deze band.

Martien Koolen

november /d ecember 2011

FRET

59

CDrecensies INDIE

HOUSES CLEAN LIFE PIAS

Houses heeft een verdomd goeie plaat afgeleverd. Dat zat er eigenlijk ook wel een beetje in, want de ep van de Amsterdamse band werd prima ontvangen. Maar zo’n album is dan altijd toch weer even afwachten. Houses is met vlag en wimpel geslaagd. De tien songs hebben allemaal behoorlijk wat kwaliteit, zowel tekstueel als muzikaal. De band is op zijn best als de muzikanten helemaal los kunnen gaan. In Stay With Me gebeurt dat. De scheurende gitaren vormen een mooi contrast met de ietwat breekbare stem van Ella van der Woude. Bij het woord breekbaar moeten mensen niet gaan schrikken. Van der Woude is echt geen kweelzangeresje, integendeel. Ze kan het repertoire moeiteloos aan en is misschien wel de ontdekking van dit jaar. Overigens kan dat wel over de hele band worden gezegd. De songs kloppen, de arrangementen zijn spannend en de plaat is fraai geproduceerd. De stevige nummers hebben wel de voorkeur. Van der Woude komt dan beter uit de verf, net als het volle, soms overdonderende geluid van de hele band. Black Clothes is een uitzondering. Dit ingetogen nummer is namelijk echt heel erg mooi. Gevarieerd is de plaat ook, zonder dat dat een gimmick wordt. Het quasi-vrolijke Thousands Of Suns staat in schril contrast met het heerlijk zware Yuck-achtige Red Tears. Met My Life heeft het album een fraai slotnummer gekregen. Vooral het sfeervolle eind spreekt tot de verbeelding.

Di-lan Sun THRASH/DEATH METAL

CRUSTACEAN GREED, TYRANNY & SODOMY XTREEM MUSIC

Crustacean is een thrashmetalband uit Tilburg en voor liefhebbers van snelle, thrashy en vooral harde metal een aanrader van de eerste orde. Dus houd je van Slayer, Morbid Angel en Autopsy, dan ren je als de bliksem naar je platenboer en koop je dit schijfje zonder te luisteren. Songtitels als Destructive Attitude, Contaminated Blood of Sadist International zeggen meer dan genoeg; de snelle riffs, solo’s en gitaarmelodieën vliegen je om de oren. Gelukkig zingt Tom Paulusse

60

FRET

wel echt en gaat hij niet op de grunttoer, want dat was een teleurstelling geweest. Het derde album van dit heftige kwartet – uitgebracht op het Spaanse metallabel Xtreem Music – mag er zijn en mijn laatste advies is dan ook: afpelen op maximum volume en laat je buren meegenieten!

Martien Koolen POP/FOLK

TOMMY EBBEN & THE SMALL TOWN VILLAINS A WHISPER TO ARMS GOOMAH MUSIC

Een ode aan het omgooien van je leven, zo wordt deze tweede cd van Tommy Ebben en zijn Small Town Villains aan-

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

geprezen. Vaak klinken dit soort omschrijvingen mooier dan de muziek in werkelijkheid is, maar in het geval van A Whisper To Arms is dat gelukkig niet zo. In het openingsnummer Ikarus bezingt Ebben hoe een man ‘s nachts naar een meer rijdt, alwaar hij de auto parkeert en wacht tot de dag aanbreekt: rug tegen de voorruit, benen uitgestrekt over de motorkap. Op dat moment realiseert hij zich sinds jaren niet zo goed te hebben gevoeld. Deze bevlogenheid en levenslust vormen de rode draad van het album en dat is terug te horen in de muziek: die is soms kalm, met enkel een mandoline als muzikale omlijsting, dan weer ruiger met voltallige band, maar altijd aanstekelijk.

Daniël Evers POP/NEW WAVE/ROCK

FATA EL MOUSTACHE MORGANA FATA EL MOUSTACHE MORGANA EIGEN BEHEER

Een van de opmerkelijkste cd’s die ik de laatste tijd heb beluisterd, is de eerste volwaardige cd (na twee ep’s) van deze Amsterdamse formatie.

Hoewel nauwelijks onder één noemer te vatten, zou ik de muziek als een kruising tussen de new wavers Gruppo Sportivo (Disco Light) en Talking Heads (Car Crash en 1995) willen omschrijven. Maar ook punk- en rockinvloeden zijn ruimschoots aanwezig. Het is tevens opmerkelijk dat de songteksten niet alleen in het Engels worden gezongen, maar ook in het Duits (Konzept 1), Frans (Ma Copine Electrique) en zelfs Nederlands (Hou Me Vast). De voornaamste ingrediënten van de muziek op deze cd zijn het ongebreidelde enthousiasme en de lol die uit de luidsprekers spatten. De sound wordt voornamelijk bepaald door gebruik van een waterig orgel­ geluid en zang in de reeds genoemde talen.

Kees de Graaff

JAZZ/POP

FINN SILVER CROSSING THE RUBICON EIGEN BEHEER

De sprookjes­ achtige, in pasteltinten gestoken hoes geeft al een beetje weer wat deze cd bevat: over het algemeen rustige luistermuziek, die gedragen wordt door de gevoelige stem van zangeres Fridolijn van Poll. Hier en daar dromerig, maar nergens zweverig of inhoudsloos. Het efficiënte begeleidende, maar onderscheidende drumwerk van Richard Spaven geeft de muziek een extra dimensie en brengt tevens de nodige swing. Sfeervol en jazzy toetsenwerk van Daan Herweg en saxofonist Ben van Gelder bepalen de rest van het geluid.

Fertile Soil is een prachtige ballad en Sitting On Shore heeft een onderhuids dwingend ritme. Niet in alle nummers wordt gezongen. De ijle sfeer in Fu wordt bepaald door synthesizergeluid en in Prosako speelt de saxofoon een hoofdrol.

In The Rubicon is een mooie rol voor de contrabas weggelegd.

Kees de Graaff COUNTRY/ROOTS

FRYSKE CASH LEAFDE GOD MOARD MARISTA

Fryske Cash is de naam van een project van twee Friese Johnny Cash-fans die hun favoriete nummers hebben geselecteerd en vervolgens hebben losgelaten op een keur aan Friese artiesten.

Mooie, veelzeggende en soms humoristische vertalingen zijn het gevolg. Zo wordt Ghost Riders In The Sky speels vertaald naar Spoakbrommers Yn De Loft en Delia’s Gone verandert in het platte Dinie is Doad. Leafde God Moard zal echter menig wenkbrauw doen fronsen en vooral die van recht­ geaarde Cash-fans. Want spitsvondigheden in teksten aanbrengen van Cash is tot daar aan toe, iets extra’s brengen zou het geheel uit de schaduw van de meester kun-

nen halen. Jammer genoeg is daar bij Fryske Cash geen sprake van. Met uitzondering van Rients Gratama (Dwerse Strepen) en Rockin’ Ronnie (Ballade Fan In Breezerslet) ademt dit album toch iets teveel misplaatste hilariteit en onderbroekenlol uit.

Ferenc Koolen ROCK

GODS MONKEY ROOM FOR A PONY EIGEN BEHEER

Ha, alweer een band die ooit een Demo van de Maand voortbracht en nu met een nieuw album wat verder gaat. Het materiaal van nu is een stuk anders dan de promo uit 2009 en de uitkomst van het verschil gaat ver in de plus.

Room For A Pony is compacter, duidelijker, met minder tierelantijn-

tjes en gefreak: alles voor de klipen-klare, melodieuze stonerachtige bluesrock met een poptintje! De gitaarsolo’s zijn nog bloedstollender, de blauwe noten nog heftiger, de zang intenser. De gitaren komen goed uit de verf, maar de bas staat wat op de achtergrond en de drums wat op afstand. Het tempo ligt niet erg hoog, maar op deze snelheid komt deze bijzondere mix van diverse stijlen prima tot zijn recht.

Het Eindhovense viertal is dus meer dan goed op dreef.

ep

Treatment Into The Grey eigen beheer

This Ends Tonight In The Open Crossfirecult

Dogs Rule The Night Chance To Change eigen beheer

Arjan van Sorge

Johnny Camaro Johnny Camaro

POP/ROCK

eigen beheer

HIGH THE MOON INTO OUTSIDE

New Pokerface Swingers

EXCELSIOR RECORDINGS

High The Moon is het soloproject van Lola Kite-zanger Keez Groenteman.

Verwacht op Into

eigen beheer

ELECTRO/HIPHOP

KUBUS & RICO DMT TOPNOTCH/UNIVERSAL

Roel Janssen

Chris Haskett/ Brandon Finley 2011 EP DenCity Records

Dina Drinks Tea May I Find You eigen beheer

Drift Deze Nacht/De Waanzin eigen beheer

Foto charlotte heynen

DMT is het eerste gezamenlijke album van Zwollenaren Kubus en Rico.

DMT staat zowel voor De Muzikale Trip als de afkorting van dimethyltryptamine, een hormoon dat van nature in de pijnappelklier van de mens voorkomt, maar ook als drug gerookt kan worden en een kortstondige, zware psychedelische trip oplevert. En trippy ís de experimentele sound die Kubus de luisteraar voorschotelt. De kosmische astronautenreis schiet van electro en house via dubstep en breakbeats naar hiphop en dancehall. De hiphopstandaard wordt echter al in de dampkring volledig ontmanteld, zodat de afgevuurde producties van Kubus vooral geënt zijn op het gebruik van synthesizers, die veelal warm klinken en de juiste fundering vormen voor de fantasierijke raps van Rico. Ook hij laat alle zogenaamde hiphopwetten varen. Dat betekent weinig standaard zestien bars, maar gewoon datgene wat uitkomt. Hoogtepunten zijn de tracks Freak de Flow en Opties (met Sticks), die beide nog het dichtst bij hiphop in de buurt komen. Voor de rest is DMT veelal vaag kosmonautenvoer, met uitschieters als Space Shuttle-banger My Level, de haast claustrofobische triptrack TBS, het spacy maar serieuze De Lift, het instrumentale Flobber en de psychedelische housetrack DMT. Een lekkere, grenzeloze, duistere, maar tegelijkertijd luchtige trip van drie kwartier, die deksels deep space is.

Het is herfst, de tijd van storm en depressies. Treatment is van beide wat. De brullende zang doet op Into The Grey orkanen vrezen, de rest van de band is minder onstuimig. Met de nodige tempowisselingen en cleane zang blijft de metalcore van de band uit Ensche-

de draaglijk, maar opzienbarend is het niet en pakkend evenmin. De melodieuze inslag van de metalcore van This Ends Tonight vormt op In The Open een prettig lichtpuntje naast de zwaar op de maag liggende boze oerkreten van Pim Seijsener. Op de heldere productie, het strakke spel en dito breaks valt weinig af te dingen. Op originaliteit wel. Dogs Rule The Night laat de hardcore/metal van weleer grotendeels voor wat het is en maakt tegenwoordig toegankelijke rock.

Hoewel de rauwe gitaarrock in opener Gimme Time stroeve momenten kent, getuigt het van lef van de band om het roer op Chance To Change om te gooien. De band maakt van de muzikale change een interessante uitdaging. Dezelfde rauwheid levert bij Johnny Camaro van begin tot eind wèl gesmeerd lopende liedjes op. De opzwepende drumpartijen in combinatie met broeierige toetspartijen en ronkende gitaarakkoorden geven de titelloze ep een smaakvol alternatief tintje. De glasheldere productie en de pakkende opbouw van de nummers maken Swingers tot voorlopig hoogtepunt in het werk van New Pokerface. Hun toegankelijke, goed doordachte punkrock staat bol van de pakkende meebrullers.

Om de heren zelf te citeren: Close Your Eyes… en geniet!

Het instrumentale werk van gitarist Chris Haskett en drummer Brandon Finley is even virtuoos als onsamenhangend. De ep van het duo is over het algemeen zo tegendraads dat er geen ruimte is voor een fatsoenlijke spanningsopbouw.

De stekker eruit halen. Dina Drinks Tea doet dat op May I Find You. Less is more gaat zeker op voor deze ep. Veel akoestisch gitaarspel, hier en daar subtiele akkoorden op de elek­trische gitaar, veel meer heeft de band rond Dina niet nodig om uit te blinken. Drift brengt iets meer power, maar matige liedjes.

Afgezien van het gitaarspel van Maurice van Wijk gaat er niets uit van de in het Nederlands gezongen nummers.

John Buis

november /d ecember 2011

FRET

61

CDrecensies Outside echter geen synthpop zoals op Lights, het debuut van Lola Kite. Nee, op zijn solodebuut tapt Groenteman uit een heel ander vaatje: dromerige en sferische luisterliedjes met een romantisch randje staan er op Into Outside. Van die nummers die, naarmate je er vaker naar luistert, steeds beter worden.

Hopping Shell, Sound Or Silence, Fiction, het zijn slechts enkele van de prachtige liedjes die het album telt. Into Outside is bovenal een zeer evenwichtig album waarop eigenlijk geen slechte song staat. Dit is zo’n plaat die je keer op keer weer op kunt zetten omdat het lekker voortkabbelt zonder dat het ergens stoort. En dat is op zich al een hele verdienste.

Gabriëlla van Karsbergen.

POP/ROCK/ELEKTRONICA

ALEX VAN HOLSTEIN IJZEREN VOGEL MARISTA

Rosanne de Boer

62

FRET

I CHAOS THE HUMAN REPELLENT RITF RECORDS

De band I Chaos bestaat uit mu­ zikanten die al jaren actief zijn in diverse bands. Zo heeft drummer Koen Herfst met Armin van Buuren, Epica, Cypher en Bagga Bownz gewerkt. Met I Chaos maakt hij brute death metal. De band bestaat pas sinds 2009, maar maakt met deze eerste volledige cd veel indruk in de metalscene. De death metal van I Chaos is technisch en vrij ingewikkeld, met de nodige breaks en maatwisselingen. Het tempo ligt meestal hoog, met in nummers als Chaos Revolts en Mass For The Blind ruimte voor langzamere riffs. Over muziek en details is goed nagedacht en de band voert deze dan ook strak en doeltreffend uit. Het botte artwork maakt het geheel af. I Chaos levert een veelbelovende debuut-cd af.

Daan de Mooy

bij in Diep In Mijn Hart en Mooi Was Die Tijd. Alles is met veel creativiteit en met respect voor het origineel bewerkt.

John Buis JAZZ/IMPROVISATIE

bij de improvisaties van Laroo en doet enigszins aan dat van Monk denken. De door Laroo geschreven nummers Pretty Rome, Modification en de ballad Brighter Day behoren tot de sterkere nummers.

Ook een drietal jazzklassiekers krijgen een gedegen uitvoering.

SASKIA LAROO & WARREN BYRD TWO OF A KIND

Kees de Graaff

LAROO RECORDS

ROCK

Trompettiste Saskia Laroo is niet meer weg te denken uit de Nederlandse en internationale muziekwereld en heeft haar sporen in diverse genres ruimschoots verdiend. Zij ontmoette de Amerikaanse pianist Warren Byrd vorig jaar tijdens het Amersfoort Jazz Festival, waar zij als duo optraden.

Dit heeft geresulteerd in deze cd met als subtitel: A Tribute To Miles & Monk (trompettist Miles Davis en pianist Thelonious Monk). Dit soort duoplaten zijn in de jazzwereld vrij normaal en deze uitgave kan hierin kwalitatief gezien goed meekomen. Byrds pianospel is weliswaar vrij simplistisch, maar past goed

LESOIR LESOIR MARISTA

Een vreemde eend in de bijt, het uit Maastricht afkomstige Lesoir. Ze richten zich meer op België dan op Nederland (opnemen in Brussel met de producer van Arno), maar laten hun album met keiharde rock dan weer wel op Marista uitkomen, dat vooral bekend is van Nederlands- en Friestalige troubadours. De stevige nummers drijven op powerrock, metal en symfonische rock, met hier en daar zelfs experimentele uitstapjes. De op maximaliteit gericht stem van zangeres Maartje

NEDERLANDSTALIG/REGGAE

JAH6 JAH6 TOP NOTCH/UNIVERSAL

Wat begon als een grap heeft uiteindelijk geleid tot een vakkundig ingespeeld album: Jah6. De nadruk ligt niet meer zozeer bij André Hazes, als wel bij het Nederlandse levenslied in het algemeen en volkse Amsterdamse tonen in het bijzonder. Zo begint de cd met een draaiorgel waaruit Stir It Up van Bob Marley weerklinkt; hiermee legt Jah6 een duidelijke link tussen de grote Nederlandse smartlappen en reggaeklassiekers. De veelheid aan Jamaicaanse muziekstijlen houdt het album kleurrijk en spannend en onderstreept de muzikaliteit van Jah6. Het carillon van de Westertoren en een accordeon verhogen het typisch Amsterdamse Jordaangeluid. Lilian Vieira (Zuco 103) en Corry Konings staan Herman Havertong

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

POP/ROCK

THE MEDICS DANCE INTO THE DARK PIAS

Dance Into The Dark heet het debuutalbum van The Medics. En dansen zullen we. De Utrechtse band is er namelijk in geslaagd een plaat af te leveren die het ontzettend moeilijk maakt om stil te blijven zitten. Hoekige gitaren, aanstekelijke melodieën en strak drumwerk maken van Dance Into The Dark een degelijk en uiterst dansbaar geheel.

Dat de band goed heeft geluisterd naar bands als Franz Ferdinand, Editors en Vampire Weekend moge duidelijk zijn. Maar om nu te stellen dat The Medics een regelrechte kopie is van deze bands zou flauw zijn. Met nummers als Gold, Word In My Heart en vooral ook de prachtige afsluiter Body And Mind, laat The Medics horen wel degelijk een eigen identiteit te hebben. De band is inmiddels ook aan het grote publiek voorgesteld via optredens in De Wereld Draait Door en op 3FM. Daarnaast is de track City geselecteerd voor de nieuwe computergame FIFA 12, waardoor The Medics nu schitteren tussen namen als The Strokes, The Ting Tings en TV On The Radio.

The Medics gaan dansend een zonnige toekomst tegemoet!

Gabriëlla van Karsbergen

Foto heidi de gier

Vrolijk word je niet van het werk van cabaretier Alex van Holstein. Zijn rauwe teksten gaan vooral over pesten en andere nare jeugdherinneringen. Zijn ze autobiografisch? Moet hij zijn eigen jeugd verwerken? Zeker is dat hij geen behoefte heeft aan subtiliteit. Zoals bijna alle andere cabaretiers gebruikt hij zelden eufemismen. Alex bracht in 2006 zijn debuut Het Mag Sneeuwen uit. Ook bereikte hij de halve finales van zowel Cameretten als het Amsterdams Kleinkunstfestival.

Dit tweede album is een stuk rauwer dan het eerste en Alex gebruikt meer elektronica. Voor de koortjes leende Eefje de Visser haar stem. Zij is te horen in het lied over meedogenloze meisjes die soms ook lief zijn. Alex’ composities zijn evenals zijn teksten ruig en ongepolijst. De arrangementen zijn opvallend stevig en lijken soms een knipoog naar gothic metal te geven.

DEATH METAL

POP

CD kort

SPINVIS TOT ZIENS, JUSTINE KELLER

DIALECTROCK

EXCELSIOR

Mooi om te zien dat sommige dingen nooit veranderen. Net als op Spinvis (2002) en Dagen van Gras, Dagen van Stro (2005) moet Erik de Jong het ook op zijn derde album Tot Ziens, Justine Keller niet direct hebben van zijn stem. Gelukkig zit de kracht van De Jong hem nog steeds in het schrijven van scherpe, tot de verbeelding sprekende, poëtische teksten, die, in samenwerking met een sfeervolle muzikale omlijsting, uiteenlopende gemoedstoestanden weten op te roepen. En dus is ook Tot Ziens, Justine Keller een emotionele achtbaanrit geworden. Opener Oostende roept melancholie op, maar heeft tegelijk iets opbeurends en hoopgevends in zich. Het vervolgnummer Kom Terug geeft levenslust: ‘reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep’. Heel Goed Nieuws, Koning Alcohol en We Vieren Het Toch toveren op hun beurt een lach. Jij Wint en Overvecht een traan. Club Insomnia geeft onbehagen. Goed om te zien dat Ronnie is gebleven. Het liedje Ronnie Knipt Zijn Haar is zo lieflijk, dat je er bijna weer een traan om laat; ‘Het hoeft niet in de krant, maar Ronnie knipt z’n haar, het mocht een keer, dat vond zij ook, het zat ook raar’. Of er op dit album klassiekers staan als Smalfilm, Wespen Op De Appeltaart of Ik Wil Alleen Maar Zwemmen, zal de tijd ons leren. Potentie is er in ieder geval volop. Mooi om te zien dat sommige dingen nooit veranderen.

JOS HOL VERLANGE EIGEN BEHEER

Het tweede album van Jos Hol is vaak rustig, soms rauw en afwisselend melancholisch en luchtig.

Zonder afbreuk te doen aan de andere nummers, klinken de liedjes waarin BJ Baartmans met elektrische gitaar excelleert het meest bevlogen.

John Buis

Arjan van Sorge SINGER-SONGWRITER

MING’S PRETTY HEROES KARMA COAST TO COAST

Een meisje met rood haar… Als dat geen singersongwriter is. Zullen wel breekbare

INSTRUMENTAAL

VASILE NEDEA VASILE NEDEA Vasile Nedea brengt een ode aan een wat vergeten instrument, de cimbalom. Dit snaarinstrument is erg populair bij Hongaarse en Roemeense zigeuners. Vasile heeft Roemeense roots. Het resultaat? Een divers album, waarop ook invloeden uit de klezmer te horen zijn.

POP/ROCK

JETZ MENSEN GEZOCHT EIGEN BEHEER

Rosanne de Boer NEW WAVE

Jetz combineert rauwe, frisse pop­ rock met teksten die tot nadenken stemmen. Twaalf nummers in een herkenbare stijl. Nu alleen nog hopen op een beetje airplay op de radio.

Gabriëlla van Karsbergen.

POP

liedjes zijn met tekstuele vondsten en veel gekweel. En dat is dan weer het leuke van Ming’s Pretty Heroes.

De band rond zangeres Ai Ming Oei pakt het anders aan. Oei kweelt niet, maar heeft een redelijk fijn stemgeluid. Stevig, in de zin van dat ze als frontvouw in de songs zonder enige moeite de kar trekt.

Bovendien blijft ze de baas over haar stem. De songs hebben stuk voor stuk wel iets. Out At Sea is een goeie opener, waarin de band zich meteen van de beste kant laat horen. Karma is nog beter. Oei excelleert zonder alle aandacht op te eisen. Het nummer zit ook muzikaal goed in elkaar. Het had misschien wat steviger gekund, maar waarschijnlijk gebeurt dat al op het podium. Make Way komt moeilijk op gang, maar het nummer kent een fraaie twist en het einde is

Ferenc Koolen

EIGEN BEHEER

Daniël Evers

Meessen is alomtegenwoordig en dat moet je maar net trekken. Bij tijd en wijle imponeert ze met haar krachtige stemgeluid, maar evengoed klinkt het voor geen meter of wordt het scherpe, bitse randje van haar stem wat veel. Door de epische, ongerichte en overladen verhaaltrant van de meeste songs is het niet makkelijk om geboeid te blijven. Evengoed is het album spannend en intrigerend.

Mississippi Mud Pie kunnen omschrijven. Met een aantal eigen nummers, maar vooral met bekend coverwerk is de cd veilig gearrangeerd. Wel de moeite waard is het aangename stemgeluid van Nienke de Jong.

KNDK ALL THAT RELATES TRUMPTON RECORDS

Bart Knol en Barry de Kok wisselen zoetgevooisde, glad geproduceerde popliedjes af met experimentelere werken, waarbij afsluiter Real Stuff Man de kroon spant. Op dit nummer doen stoelen, lucifers, aanstekers en bierflesjes als instrument. Mede door dit soort creatieve escapades voelt All That Relates meer aan als een probeersel dan als een pakkend en samenhangend geheel.

Daniël Evers BLUES

MISSISSIPPI MUD PIE MUD TRACKS EIGEN BEHEER

Dertien-in-een-dozijn-blues; zo zou je, heel flauw, de muziek van

NS DANSORKEST NATURBREIT EIGEN BEHEER

NS Dansorkest is een samenwerking tussen de Nederlandse rockformatie Zahnfleish/Tunnelfist en de Keulse eighties undergroundband In Stahlgewittern. Een vreemde samenwerking, die een nihilistisch-apocalyptisch jaren­ tachtigsfeertje ademt waar je lekker sombertjes van wordt. Weer eens wat anders én gratis te downloaden!

Roland Wetzels ZIGEUNERFLAMENCOPOP

PROYECTO MEZCLA AMIGO EIGEN BEHEER

Op meerdere gedachten hinkende flamencogitaarmuziek/muzak, die net niet virtuoos genoeg is. Helaas klinkt de sologitaar meestal alsof er ijzeren snaren op zitten en misschien is dat ook zo, want de heren schuwen de ‘experimenten’ niet. Het vocale werk haalt het niet bij de instrumentale kwaliteiten, waardoor het een nogal wisselvallig geheel wordt.

Mooi, maar te geprobeerd.

Roland Wetzels

november /d ecember 2011

FRET

63

CDrecensies fantastisch. Move heeft de meeste hitpotentie. Het nummer ligt makkelijk in het gehoor en is slim gearrangeerd, maar radiomakers zullen de wenkbrauwen er wel bij optrekken. Dat is eigenlijk het enige probleem voor Ming’s Little Heroes. De plaat is erg goed, maar misschien wat moeilijk. Als de band verder werkt aan de goede reputatie die ze nu al heeft, is dat geen enkel bezwaar.

men vaak een energiek en knap ritmisch radarwerk. De teksten zijn soms vet humoristisch, maar de band zit nog behoorlijk gevangen in het platte vermaak en lijkt vaak niet verder te komen dan tieten en twitteren. Evengoed zijn er veel momenten dat ze de spijker op z’n kop slaan. Sommige raps van Mr. Polska zijn zelfs fenomenaal.

Arjan van Sorge

Di-lan Sun

HIPHOP/JAZZ

WERELDMUZIEK

POEHA & TOMTOM FT. PEPPERONI SUPERSTARS

NECO NOVELLAS MUNTHU EIGEN BEHEER

Werken vanuit het gevoel; dat was Neco’s uitgangspunt voor zijn nieuwe album Munthu. Het thema loopt ook als rode draad door zijn teksten. De in Mozambique geboren muzikant verraste Nederland in 2008 met een eigen mix van o.a. funk, blues, gospel, jazz, reggae en afrobeat.

Zijn kracht ligt in zijn vermogen om bijzondere muzikale fusies heel natuurlijk te laten klinken. Opvolger Munthu combineert ook diverse stijlen, al is het resultaat meer laidback. De muziek bevat allerlei verwijzingen naar zijn Afrikaanse roots. Het is een echt familieproduct geworden, waaraan Neco’s broers meewerkten.

Rosanne de Boer HIPHOP/HOUSE

NOUVEAU RICHE ALZIEND OOR

EIGEN BEHEER

Het klinkt allemaal wat ongeloofwaardig, maar we zijn hier toch echt aangeland bij poeha, tomtom en pepperoni. Het gezelschap bestaat eigenlijk uit John (TomTom, rapper, producer, label­ eigenaar), Arny van den Heuvel (dj Shock-D) en zangeres/mc Denyse Lommers alias Poeha. Hun mix van hiphop en jazz is bedoeld om ‘lekker weg te luisteren en de aandacht te trekken als leuke live act’. Klopt als een zwerende vinger: de lekker in elkaar gezette muziek is luchtig, fraai en leuk, en glijdt erin als swirl.

Perfect uitgevoerd, stijlvol, too much in alle smakeloosheid, glad en glibberig, met sensueel getoonzette sax – het geheel voltrekt zich in vrijwel hetzelfde lijzige tempo, maar dat is wel zo sfeervol. Hiphop voor de zich ontspannende, poëtisch ingestelde en goedbedoelende penoze­jongen?

Arjan van Sorge

NOUVEAU RICHE MUSIC

Mr. Polska, Jebroer, Boaz, Digitzz, Leo en Stepherd vormen het Haagse hiphop/housecollectief Nouveau Riche. Apart van elkaar zijn ze ook lekker bezig. Zo doet Mr. Polska mee met Homegrown ’11 en Jebroer aan de Grote Prijs. De beats van Boaz zijn opgetrokken uit hiphop en iets van gabber, met invloeden uit gamemuziek, drum ’n bass, dubstep en r&b. De opgefokte raps stuiteren er prinsheerlijk over heen en vor-

64

FRET

METALCORE

REASON TO KILL FACING FORWARD EIGEN BEHEER

Na twee demo’s is er nu eindelijk een complete cd van dit metalkwartet uit Breda. Reason To Kill speelde in 2009 op het beroemde Wacken Open Air en sindsdien gaat het deze band alleen maar voor de wind. Liefhebbers van bands als Hatebreed of Killswitch Engage zullen dit een

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

POP/JAZZ

RENSKE TAMINIAU MOVE ME PIAS

Een jaar langer dan aangekondigd hebben haar fans op de opvolger van Waiting To Be Told (2008) moeten wachten. Het resultaat van hard werken en sparen – Renske vroeg zelfs haar websitebezoekers vooraf de cd te kopen om kapitaal op te bouwen – is een prachtig vormgegeven album.

De inlay toont haar foto’s van zelfgemaakte kunstobjecten. Renske is naast singer-songwriter namelijk ook als beeldend kunstenaar actief. Wie liet het als kind niet eens sneeuwen in een kleine glazen bol met een sneeuwpop? Renske liet zich door deze schudflessen inspireren bij Move Me’s artwork. Ze wilde bewegende kunst; beweging is immers de rode draad van haar tweede cd. De liedjes hebben in de lijn van haar debuut een dromerig karakter. Ze laten ook haar voorliefde voor poëzie doorschemeren. Renske zingt over dansen, metamorfoses, het verlangen opnieuw te starten en jezelf lief te hebben.

In de muziek zitten veel verstilde momenten die de sfeer van een winters landschap oproepen. Renkse durft meer risico’s te nemen en kiest soms voor bijzonder uitgebreide arrangementen. In Modern Chain Gang zitten bijvoorbeeld een hoorn, trompet en trombone. Komt het door haar samenwerking met het Matangi Quartet (het Concertgebouw was uitverkocht) dat ze vaker strijkarrangementen en blazerssecties toevoegt? Zeker is dat ze geen moeite voor Move Me gespaard heeft. Dit is het werk van een perfectionist die graag al haar talenten inzet.

Rosanne de Boer

heerlijk album vinden. Het is dan ook een vette metalcoreplaat pur sang: het is leuk en goed gespeeld, maar biedt helaas weinig nieuws onder de zon. Toch bevat het album een paar verassingen in de twee instrumentale songs The Quiescent en Puzzles. Zij vormen de absolute hoogtepunten. Facing Forward is een zeer verdienstelijk en hard, zij het wat voorspelbaar album, maar ik ben dan ook geen echte metalcorefan en misschien ook al een beetje te oud voor deze muziek…

Martien Koolen ELEKTRONICA/MINIMAL/KLASSIEK

ROSA ENSEMBLE THE BLIND SPOT DYING GIRAFFE RECORDINGS

Een goede zet van het Rosa Ensemble om The Blind Spot opnieuw uit te brengen. Het

werk, bestaande uit negen composities van oprichter en artistiek leider Daniel Cross, hebben bij herbeluistering aan zeggingskracht gewonnen. Vooral met het ietwat tegenvallende No Ark Dead Eel (2010) in het achterhoofd ervaar ik deze blinde vlek als een krachtig consistent conceptalbum. Dat heeft te maken met de vloeiende combinaties van elektronische minimal muziek met hedendaags klassieke elementen. Daarbij geven de subtiel verwerkte jazzy grooves, met name in de vocale bijdragen van Esther Mugambi, het geheel een bijna organisch karakter. The Blind Spot toont de urgentie van aandacht voor hedendaags gecomponeerde muziek. Én het nodigt uit om de nieuwe muziektheatervoorstelling Götterfunken van het Rosa Ensemble en componist Wilbert Bulsink in de theaters te gaan zien.

Hessel Veldman

PROGMETAL

SATINOXIDE STILL THE SUN EIGEN BEHEER

Satinoxide bestaat eigenlijk al een jaar of vijftien en was rond de eeuwwisseling als Cassiopeia actief. In 2002 vertrokken enkele bandleden naar Epica en enkele jaren later veranderde Cassiopiea de naam in Satinoxide. Op deze eerste cd wordt het Middelburgse drietal aangevuld met onder meer Textures-drummer Stef Broks en 2 Unlimited-zangeres Marjon van Iwaarden. Net zo gevarieerd als de gastmuzikanten is de muziek van Satinoxide: progmetal, symfonische metal, power metal, gothic, black metal, death metal-grunts en cleane zang smelten samen tot

een melodieus geheel dat veel muziekliefhebbers kan aanspreken.

De opbouw, spoken word-samples en diversiteit in de zang maken dat het soms klinkt als een metalhoorspel (Longing, Strangers). De teksten zijn deels gebaseerd op het boeddhisme. Al deze elementen bij elkaar maken Still The Sun tot een eigenzinnige, maar soms fragmentarische plaat.

EIGEN BEHEER

BOMBAY SHOW PIG CURVE BALL FRIENDLY FIRE

Daan de Mooy

TRY ACROBATICS SHARP MOVES & DIRTY MINDS

AMERICANA

EIGEN BEHEER

SHINER TWINS FOUR SOULS-ONE HEART STAGGER LEE RECORDS

Four Souls-One Heart is na All In Store en Southern Belles alweer de derde plaat van deze Zuid-Nederlandse formatie.

POP/ROCK

TIKA – IN A CABIN WITH TIKA

ep

THE ROOSTERZ GET ON BOARD

BYENTL LET ME RULE THE WORLD UNIVERSAL/MARISTA

JIMMY DEE SHINE LN RECORDS

MARIUSZ & DE MUZIKANTEN FARWOL MARISTA

V2

In A Cabin With is een internationaal project van Maarten Besseling en Jesse Beuker in samenwerking met V2 en MCN (de uitgever van Fret), dat beoogt om Nederlandse muzikanten op een buitenlandse locatie een kruisbestuiving te laten ondergaan, met elkaar en/of met lokale muzikanten. Het resultaat is wisselend, maar met Marien Dorleijn en David Pino – frontmannen van respectievelijk Moss en El Pino & the Volunteers – wordt de plank behoorlijk op de juiste plek geslagen. Beide muzikanten vullen elkaar voortreffelijk aan en laten gezamenlijk iets ontstaan dat hun eigen ding overstijgt. Een blokhut in het Canadese La Peche, gecombineerd met temperaturen van min dertig, bleek een ideale voedingsbodem voor een vruchtbare samenwerking. En ook reden genoeg om zichzelf te profileren als een Nederlandse indierockband uit Amsterdam en een tour aan de plaat te koppelen. Missie geslaagd! Te horen zijn op relaxte rock/pop geschoeide, uptempo, beatleske liedjes met een flinke dot folk en elektronica, vergezeld van een eighties sfeertje en harmonieuze samenzang. De liedjes zijn opgebouwd vanuit een singersongwriter-aanpak en variëren van stemmig tot haast vrolijk. Overal ligt wel een schaduw van het gemis aan stroopwafels of een teveel aan dennenbomen overheen, maar de melancholie wordt uiteindelijk nooit teveel en krijgt een mooi plekje in het geheel. Van woordloze koortjes lijkt het duo maar geen genoeg te krijgen, maar die zijn dan ook echt prachtig.

Arjan van Sorge

DUDETTES FUEL FOR FLYING HORMONES ROXYGEN RECORDS

REMY I-DENTITY DESERTED ISLAND MUSIC

Get On Board, het klinkt uitnodigend, maar de ep van The Roosterz heeft veel weg van een zomer die niet op gang wil komen.

Clichématige teksten (Youth Rebels), een laag tempo, simpel opgebouwde nummers, het blijft behelpen met de verschillende reggaestijlen van The Roosterz.

Stuiteren dan maar met de Curve Ball van Bombay Show Pig. Het nummer verscheen al eerder op de ep Baby, It’s A Face en biedt

dan ook weinig nieuws onder de zon. De remix ligt met het electrogefröbel erg zwaar op de maag, het origineel blijft onweerstaanbare indierock. Minstens zo onweerstaanbaar is Sharp Moves & Dirty Minds, de eerste ep van Try Acrobats. Oké, de synthi afsluiter is een zwakke schakel, de door gitaren gedreven overige nummers zijn uitstekend: catchy gitaarakkoorden, pakkende opbouw. Een regelrechte vloervuller tijdens de alternative disco, een eh… Celebration Of Some Kind.

Byentl blijft met Let Me Rule The World steken in goede bedoelingen. De inhoud (wereldleed) delft het onderspit door de kleffe vorm waarin het soulnummer verpakt is, al valt er op de zang weinig af te dingen. Ze zou een voorbeeld kunnen nemen aan Jimmy Dee die op Shine een hand vol lekker in het gehoor liggende, toegankelijke liedjes maakt met subtiele, voornamelijk akoestische begeleiding. Ideaal om een zonnige dag van een passend geluid te voorzien. Farwol is typische Fryske folk van Mariusz & de Muzikanten; een vlot tempo en fioele en akkordeon geven een vrolijke draai aan het ongetwijfeld bijzonder melancholisch bedoelde nummer. Bij de rockchicks van Dudettes vliegen de hormonen door de lucht. Fuel For Flying Hormones bevat stoere, uptempo (Crazy, Break The Law) en groovy (Goodbye) powerrock. De supersexy stem van Zjoly Onrust zorgt vooral in de wat tragere nummers voor opwinding; verder moet het Groningse trio het hebben van charmant samenspel en een speelse opbouw van de nummers. Wees op uw hoede als de dames last krijgen van hun hormonen.

I-dentity is ideale muziek om die hormonen tot rust te laten komen.

Vier uitgesponnen nummers lang produceert toetsenist Remy aangenaam voortkabbelende soundwaves. Simpel op het eerste gehoor, maar wel spannend en dromerig tegelijk.

John Buis

november /d ecember 2011

FRET

65

CDrecensies Elke keer weer lijken de Twins zich te overtreffen en dus wordt ook nu weer schijnbaar achteloos een stap voorwaarts gezet. Wat mij betreft een hele grote stap, want Four Souls blijkt een ware briljant.

De plaat vond vorm tijdens een wel erg roerige periode: de studio brandde af, bassist Dick Wagensveld overleed plotseling en ook vonden er opnames plaats in de legendarische studio van Willie Nelson. Maar alles lijkt zich samen te pakken op dit werkelijk adembenemende album. Van de work­ song Never Take No For An Answer tot de blues op Hold On (met de fabelachtige stem van Malford Milligan), van rootsy popsongs tot fabelachtige gospel, alles past perfect binnen het universum van deze gezworen soulmates.

Wereldklasse!

Ferenc Koolen

THEO SIEBEN UNTIL GRASS

de productie of catchy refreinen, maar alle ruimte voor rauwheid en experiment. Prima debuut.

KLETTER RECORDINGS

Ferenc Koolen

SINGER-SONGWRITER

Maar liefst tien jaar heeft Theo Sieben gewerkt aan Until Grass. Dat valt te horen, want Until Grass is in de eerste plaats een zorgvuldig opgebouwd album met breekbare psychedelische folk en fijngevoelige americana. Sieben werkte eerder samen met o.a.

Jelle Paulusma en Raggende Manne, maar al die tijd liep hij dus met een klein, eigen meesterwerk rond. Sieben blijkt een traditionele verhalenverteller met een eigenzinnige manier van componeren. Zijn muziek is grillig, onvoorspelbaar en, ondanks de inzet van verschillende instrumenten, minimalistisch van aard. Voor Sieben geen glad-

REGGAE

THE UPSESSIONS BELOW THE BELT EXCELSIOR RECORDINGS

Als je niet beter zou weten, zou je kunnen denken dat je hier met een album uit de zestiger jaren van de vorige eeuw van doen hebt. Bijna zou je nog wat krassen en tikken uit de groeven gaan horen, zo dicht benaderen The Upsessions het geluid van de prille reggae, rocksteady en ska uit die tijd. En dan te bedenken dat de band uit Haarlem en Amsterdam huiverig was om het oude vertrouwde opnameproces te verlaten en voor het derde album in de studio van Frans Hagenaars, huisproducer van Excelsior Recordings op te nemen. Het gezelschap was namelijk gewend om alle tijd te nemen voor het eigen geluid en lekker in de eigen ruimte te knutselen aan de apparatuur en de muziek. Maar de samenwerking heeft wel degelijk geresulteerd in een geluid dat het beste van een professionele studio en een authentieke insteek in zich verenigt. En dat is dan alleen nog maar het geluid! De twaalf tracks zitten ook nog eens mooi in elkaar en blijven lang hangen. Het zestal muzikanten levert stuk voor stuk geweldige prestaties, waarbij vooral liefhebbers van de ranzige, scheurende, bijkans overborrelende en broeierig warme Hammondsound flink aan hun trekken komen. Voorts doet de bas fraaie en eigenzinnige dingetjes die toch het hele zaakje drijvend houden.

De zang benadert dicht de Jamaicaanse voorbeelden zonder namaak te worden en de drums, percussie en gitaren tillen alles naar een nog hoger niveau.

Arjan van Sorge

66

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

REGGAE/SKA/ROCK/LATIN

materiaal. Den Tex schrijft prima teksten en bezit ook nog eens de kwaliteit om die muzikaal goed aan te kleden. Hij gaat op tournee met Speak Diary en verdient dikke rijen voor de deur.

TENTEMPIÉS CANTO PARA GRITAR

Di-lan Sun

PATIPERRO RECORDS

SINGER-SONGWRITER

TenTemPiés kreeg in 2009 bekendheid door de Amsterdamse Popprijs en in 2010 door de opbrengst van hun tweede ep te doneren aan de slachtoffers van een zware aardbeving in Chili.

Frontman Maurino Alarcón groeide op in Amsterdam, maar zijn ouders komen uit Chili en ontvluchtten Pinochets regime. Canto Para Gritar (ik zing om te schreeuwen) is hun debuutalbum. De sociaal bewogen band schreeuwt tegen maatschappelijk en politiek onrecht.

Kritische noten zijn o.a. te horen in Señor Presidente. Maar er staan ook veel feestnummers op het album, zoals het energieke Todos A Bailar waarin trompet en hammondorgel een groot aandeel hebben. Wat kan TenTemPiés swingen! Perquisite was na een liveshow meteen verkocht en nodigde Maurino uit als gastmuzikant voor zijn album Across.

SIGNE TOLLEFSEN HAYES

Rosanne de Boer SINGER-SONGWRITER

JP DEN TEX SPEAK DIARY CAVALIER RECORDINGS

JP den Tex zit al veertig jaar in het vak. Tijd om eens terug te kijken.

Den Tex doet dat op zijn eigen manier met een prachtige plaat waarin hij de luisteraar een kijkje gunt in zijn levenswandel. Dat levert een paar mooie songs op. Het openingsnummer En Roulent ligt prima in het gehoor en zet qua uitstraling ook wel een beetje de toon voor de rest van het album. Het stemmige Sad Song In Your Mind schreef Den Tex al in 1974. The Year Of The Gigolo is uit 1994. Deze nummers passen feilloos tussen het nieuwe

CAVALIER RECORDINGS

‘I am a drunk orchestra swinging from major tot minor’, zomaar een regel uit één van de vele intrigerende liedjes op Signes derde album Hayes.

De verschijning van deze Amerikaans-Nederlandse singer-songwriter is niet minder opvallend. Ze heeft een volle bos rode krullen en speelt graag de verleidelijke dame. Haar enorme stembereik blijft ook niet onopgemerkt. Namen als Heather Nova en Anneke van Giersbergen wellen omhoog.

Tollefsen legt veel drama in haar stem en zuigt je mee in haar wereld vol nachtelijke avonturen. Bij Hayes’ Nijmeegse releaseconcert staat er whisky op het podium.

Zo te horen heeft het drinken en roken nog niet veel stemschade toegebracht. Ook op haar concentratie heeft het opvallend weinig effect. Ze regisseert elk detail nauwkeurig. Op Hayes verlegt Signe haar focus van akoestisch naar elektrisch; een nieuwe wereld is opengegaan. Dat maakt nu al nieuwsgierig naar haar volgende plaat.

Rosanne de Boer POP/SINGER-SONGWRITER

VANITY & JOKES VANITY & JOKES EIGEN BEHEER

Vanity & Jokes is het soloproject van Udo Pesch.

Gewapend met een digitaal doosje vol instrumenten zet hij in zijn eentje een complete band neer.

Hoewel een orgel uit een computer niet helemaal vergelijkbaar is met het origineel, klinken de lied-

ELEKTRONICA/METAL

SINGER-SONGWRITER

WORMSKULL SOUND OF HELL

VERA BUBBLES & BONES

AD NOISEAM

DYING GIRAFFE RECORDINGS

Door de jaren heen raken steeds meer muziekstijlen met elkaar verweven. Metalriffs worden al twintig jaar gecombineerd met hiphop en wat later maakte Alec Empire furore met harde gitaren en beats. Wormskull probeert er nog een schepje bovenop te doen door op zijn debuut breakcore, dubstep, ragga, dancehall, electropunk en sleazy klinkende metalriffs bij elkaar te gooien. Oprichters Jason Kohnen (Bong-Ra, en in een verder verleden retrorocker in Celestial Season) en Mike Redman (Deformer) besloten hun metal-verleden te combineren met hun recentere invloeden. De band bestaat verder uit de Hongaarse drummer Balasz Pandi (Otto von Schirach, Merzbow) en gitarist Eni-Less (Stöma). Het resultaat is een opzwepende mix van beats, gitaarriffs en stijlen. Obscure filmsamples, zang en toasting vormen de vocale bijdrage, maar de gevarieerde en vervormde muzikale uitspattingen vallen toch het meest op. In nummers als Deadlocks, Do It! en Corpsefucker laat Wormskull vette metalriffs horen. Woody Strode ontwikkelt zich daarentegen als een interessante mix van Once Upon A Time In The West en breakcore. Door het (op de drums na) door veel effecten gestuurde geluid, hebben de 42 minuten in essentie misschien meer weg van elektronische muziek dan van metal. De duistere sfeer en het effectieve muzikale geweld zullen de metalliefhebber die níet per se een grunt of schorre strot hoeft te horen ongetwijfeld aanspreken.

de stem van Pesch is misschien niet de beste, maar hij brengt zijn liedjes vol ingetogen overgave. Hij mag dan zingen over de zoveelste Julie, ik wil er wel in geloven.

Bubbles & Bones is de tweede cd van Vera. Ze heeft het deze keer groots aangepakt.

Op de productie is niet beknibbeld.

Alle nummers klinken dan ook prima. Met hier en daar een mooi strijkersarrangement en met wat stemmige gitaarklanken lijken de songs echt af. Dat is tegelijkertijd ook het probleem: Bubbels & Bones is zeker geen slechte plaat, maar het lijkt alsof het heilige vuur mist.

Er is veel werk gemaakt van de productie en daardoor is een beetje de ziel uit de plaat verdwenen.

Nergens wordt de luisteraar bij z’n kladden gepakt. De songs zijn oké, maar niet meer dan dat. Vera heeft onmiskenbaar kwaliteiten. Waarschijnlijk moet ze iets meer bij zichzelf blijven. Dan komt het bij de derde plaat heus wel goed. Zeker als ze er ook nog een cursus Engelse uitspraak tegenaan gooit.

Elly Bond

Di-lan Sun

Daan de Mooy

jes verrassend fijn. ‘Verre van perfect, maar wellicht toch een beetje authentiek en eerlijk, hypnotiserend, levendig’, aldus Pesch. En daarmee vat hij zijn twaalf tracks tellende schijfje goed

samen. Er is een mooie afwisseling van kracht en kwetsbaarheid, die te vergelijken is met een band als Eels. Het is misschien niet perfect geproduceerd, maar enkele melodieën zijn prachtig. En

Boekrecensies BOB FOSKO BLIND OP ME OGE – VERZAMELDE TEKSTEN

G.W. SOK A MIX OF BRICKS & VALENTINES

NIEUW AMSTERDAM

PM PRESS

De woede komt van binnen Hoe kanaliseer je woede? Die vraag dringt zich op bij de vergelijking van twee onlangs verschenen tekstbundels van twee vermaard boze iconen uit de Nederlandse popmuziek.

Vanaf 1979 bestookt zanger GW Sok (Geitewollesok) met The Ex de Nederlandse en in-

ternationale podia. En vanaf 1988 (tot aan 1999) deed Bob Fosko dat met zijn Raggende Manne. De tekstuele weerslag van al die woede ligt nu in twee fraai uitgebrachte bundels voor de eeuwigheid geboekstaafd.

De twee tekstdichters zijn opvallend goed vergelijkbaar. Fosko beproeft vaak een misti-

gere, kokende vorm van algemene woede, bloeddorstig gericht tegen elke vorm van burgerlijkheid. Hiermee komt hij soms gevaarlijk dichtbij het terrein van Youp van ‘t Hek. Sok benoemt het kwaad uiterst gedetailleerd, in ouderwetse punkstijl: het zijn bij hem de powers that be die schuldig zijn. Zowel Fosko als Sok laten geen ruimte over voor psychologische nuance of het stellen van de waaromvraag: fout is fout. Daarmee zijn het twee energieke en vaak ook bijzonder grappige bundels geworden, die beslist werken als energiebron.

Maar al die woede blijft hoewel benoemd toch steevast onverklaard. Typerend hiervoor is de samenwerking van Sok/The Ex met theatermaker Alex van Warmerdam, en de zeer korte verhalen die Fosko in zijn bundel opnam.

Bij die momenten ontstaat er een eindelijk een mentale ademruimte die na al het geraaskal geen moment te laat komt.

Jaïr Tchong november /d ecember 2011

FRET

67

demontage Demo van de maAND TRASHCOUNTRYROCK

TIO GRINGO Duct Tape Diaries www.tiogringo.nl

De vlag van de zuidelijke staten van de Verenigde Staten prijkt prominent op de hoes van Tio Gringo’s demo. Wereldwijd wappert de Southern Cross als beeldmerk van white trash, ook in Breda van waaruit het vijfkoppige gezelschap van Tio Gringo opereert. Onder het dunne katholieke vlies van beschaafdheid borrelt en gist het in Noord-Brabant, en de trashcountryrock van Viktor Noatschk en consorten is daar een mooi voorbeeld van. Amerikaanse voorbeelden als Hank 3 en Hayseed Dixie gingen hun vooraf, maar het mengsel van country, punk en metal gedijt prima op de vette Brabantse klei. Alcohol en cocaïne (zoals in Duketown Train), incest en nog een paar van dat soort zaken maken het plaatje van Brabant Trash Country compleet. Maar goed, de muziek. Snel, opwindend en vanaf noot één op stoom, voortbordurend op vette riffs en met daarboven bezield en doorrookt geschreeuw van Viktor.

De gitaren klinken mooi bruin en stoffig, de contrabas pompt flink door, zoals het bij rock-’n-roll en country betaamt, en het potten- en pannengerammel van de drums onderscheidt zich weinig, hoewel het soms wat extra grappige en vernuftige ritmes oplevert. Maar meestal wordt er gewoon stevig doorgehakt, geheel in lijn met het energieke karakter van de muziek.

Zelfs als er wat gas teruggenomen wordt, blijft de country overeind, en merk je pas goed hoe mooi en gelaagd de diverse instrumenten bij elkaar passen. De productie van de zes liedjes klinkt trouwens zeer divers, die had wat meer op één lijn mogen zitten om het meer als een geheel te laten overkomen.

Maar ach, die afwisseling heeft ook wel weer wat.

68

FRET

TIO GRINGO

‘Het moet rechttoe rechtaan klinken’ Het gebeurt niet vaak, een countryband als de makers van de Demo van de Maand, maar in het geval van Tio Gringo was er geen ont­ komen aan. Brabant Trash Country roert zich!

Tekst Arjan van Sorge

D

e band rond zanger/gitarist Viktor Noatschk ging in 2008 van start met jammen op wat gitaren, potten en pannen, een cementemmer en een klomp.

Viktor: ‘Het is begonnen met het album Straight To Hell van Hank Williams III, de kleinzoon van countrymuzieklegende Hank Williams. Ik besloot ook ongeveer zo’n mix van country, punk en metal te maken en er een band bij te zoeken. Drie van onze leden spelen in The Gecko Brothers, en Eric Haamers speelt nog in Batmobile, Bang Bang Bazooka en de Cactus Cowboys. Zelf heb ik – voor Tio Gringo – in een aantal mislukte skabands gespeeld.’

‘Ons doel is om nooit te klinken als een andere band. Qua songstructuur en opbouw hebben we wat van Bob Wayne, Johnny Cash, Hank Williams (II en III). Qua sound zoeken we het meer richting Link Wray, The Trashmen en The Pogues. De sound komt voort

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

uit een liefhebberij voor vintage instrumenten en versterkers. Omdat daar geen super-de-luxe drumkit bij past, hebben wij er zelf een gefabriceerd met een speciekuip als basdrum en wat potten en pannen en een klomp als toms en bekkens. Het moet rechttoe rechtaan klinken zonder nep-­ effectjes! Meestal begint een song met een akkoordenschema en wat tekst van Eric of mij. Dat wordt dan bijgeschaafd door de andere bandleden. Soms kan het ook een gitaarlick of een drumbeat zijn, waaraan later de rest wordt opgehangen.’

‘We komen uit de Parel van ’t Zuiden, Breda, en daar hebben we een vaste aanhang. Ons doel deze winter en komend jaar is om veel meer te spelen in de rest van Nederland. Dat lukt al wel aardig, maar toch zouden we veel meer willen spelen. Het kan lastig zijn met boekingen omdat de bandleden ook in andere bands actief

zijn... Ook zijn we geen band die gratis voor een krat bier komt, we zijn ervaren muzikanten en we willen toch wel een beetje knaken zien. Binnen de rock-’n-rollscene beginnen ze ons nu al aardig in de smiezen te krijgen en dat geeft hoop. Ik verwacht dat we binnen een jaar of twee een bekende zijn in het club- en festivalcircuit.’

‘Breda heeft een gezellige, gemoedelijke en kleine muziekscene.

Voor mijn soort muziek was het wel lastig muzikanten te vinden, het is vooral punkrock, metal en indie wat de klok slaat. Toch ben ik trots dat er bands als Vanderbuyst, New Poker Face, Dirty Bastards, Batmobile, Tank 86 en The Gecko Brothers uit Breda komen. En er lopen heel wat andere potentiële bands hier rond!

Tio Gringo doet alles zelf en dat willen we graag zo houden; we geloven in de punkideologie van Do It Yourself. We zijn nu bezig om ons volledige album zo snel mogelijk af te maken – de 250 Duct Tape Diaries zijn uit­ verkocht – en daarvan een grotere oplage te laten persen met een mooie hoes getekend door Claudia Hek.’ www.tiogringo.nl

Teksten Arjan van Sorge

GLAMROCK

BLUESROCK

METAL

METAL

EVIL TREACLE Action Stations

MONKSTONE Demo 2011

SECRET HANDSHAKE CLUB Kohctpyktop

SUBSTANCE Unreality

www.facebook.com/eviltreacle

www.monkstone.nl

www.secrethandshakeclub.net

www.substanceband.com

Boon, Kitt en Ted rammen er vanuit Leiden lustig op los. De drummer en gitarist komen uit respectievelijk Ierland en Engeland, maar bassiste Kitt is wel degelijk een Leidse lady, met haar eigen Kitt Fitt Productions. Het trio speelt stevige muziek die omschreven kan worden als glam-, power-, hardrock, ook al is het nergens honderd procent in één van die stijlen te plaatsen. De remmen worden in ieder geval losgelaten, de siroop flink ingedikt en vervolgens vet uitgesmeerd. Instrumentaal staat Evil Treacle als een huis, al zijn de bas en drums wat bot en bonkig bezig en blinken de gitaarsolo’s niet uit in vindingrijkheid. Aan de zang valt zeker nog wat te sleutelen, maar hij klinkt creepy genoeg, zoals in de hoogtijdagen van glamrock.

Deze band rond Danny Keetels uit Schijndel heette vroeger Monkstone Miller en werd in 2009 opgericht. Na wat personeelswisselingen is Monkstone weer terug als kwartet en is de muziekstijl enigszins verschoven. Het tempo ligt wat hoger en vooral de solo’s zijn behoorlijk vet met de teerkwast ingesmeerd.

Iets van rock-’n-roll sijpelt nog steeds door in de verder behoorlijk uit blues en rock opgetrokken sound, maar Monkstone staart zich daar niet blind op. De liedjes zijn strak en to the point en worden met knallend enthousiasme uitgevoerd. De vocalen zijn niet echt om van flauw te vallen, helemaal niet zelfs, maar ondersteunen het stevige bouwwerk vakkundig.

Toch zou er nog een wereld te winnen zijn met een beter afgestemde zang.

Jack, Martin, Paul en Frank van Substance hebben naar eigen zeggen een brede muzieksmaak ontwikkeld, en dat is prijzenswaardig, maar op hun eerste demo sinds de oprichting in 2009 is met de beste wil ter wereld toch niet veel anders dan metal te horen. Onder de kundige leiding van de gitarist van Textures en de drummer van Pestilence heeft het viertal ondertussen een dijk van een demo opgenomen.

De mannen van Substance kicken zo te horen op breaks, en schijnen in liveshows graag te improviseren – moeilijkheden worden duidelijk niet uit de weg gegaan. Avontuurlijke metal dus, prima uitgevoerd en met passie en bevlogenheid gemaakt.

HAPPY ELF FT. PABLODEMODE Baila

ROCK-’N-ROLL

‘Sorry, geen $ voor fancy drukwerk.’

Downloaden dan maar, want de ‘shit is gaaf & hard’. En, inderdaad! Voor een band die zo z’n best doet om geheimzinnig te blijven – alle bandleden heten Cheryl en de on-Nederlandse titel van het album verwijst naar het Russische computerspelletje ‘Ingenieur van het Volk’ – is dat eigenlijk nogal wat verspilde moeite. Maar dan heb je natuurlijk wel een echt Pietje Bell-gebeuren van de bovenste plank. Het waarschijnlijk uit Utrecht afkomstige gezelschap speelt een zeer overtuigende mix van metal, emo en symfonische rock van episch gehalte. Al het geld zal naar de apparatuur gegaan zijn, want het instrumentale gedeelte is om je vingers bij af te likken. Nog een sax, verleidelijke vrouwenzang, een discodeuntje tussendoor en overtuigend maniakaal geschreeuw: SHC is niet voor één gat te vangen.

ROCKET 75 It’s Alright

KLASSIEK/ROCK

www.wmrecordings.com

www.rocket75.com

Jeroen Elfferich uit Delft is een multi-instrumentalist en al zo’n 25 jaar in de muziek actief. Van jazz tot cajun, van rock tot klezmer: u vraagt, hij speelt.

De vorige demo uit 2008 stond nog vol met bonkige retro-electro, maar nu is daar Baila. In samenwerking met de Argentijnse zanger PabloDeMode uit Groningen moest dit nummer waarschijnlijk de zomerhit van 2011 worden, maar dat is net zo in het water gevallen als juli en augustus..

Het zwoele disconummer heeft niettemin alles van het typische zonnige vakantiedeuntje: pompende beat, sexy stem/kreun, luchtig tot leeg, zelfs makkelijk te onthouden voor iemand met een kratje bier achter de kiezen.

En nog jaren tachtig ook qua zang en beats!

De Bossche beukers Dirk, Fon en Hans doen helemaal nergens moeilijk over en raggen en rauzen gewoon rechttoe rechtaan over de meest elementaire zaken des levens heen.

Sinds hun vorige demo van begin vorig jaar is er niet veel veranderd, behalve dat ze weer een jaartje ouder geworden zijn dan – wijzer zeker niet, maar daar lijken deze toffe gozers ook weinig behoefte aan te hebben. De feestelijke rock-’n-roll die ze eruit pompen gunt ze geen seconde adempauze en het aantal liedjes dat ze zomaar uit hun mouw schudden lijkt geen grenzen te kennen.

Hup, daar zijn er weer twaalf! De zang blijft nog steeds wat achter bij de instrumentale prestaties, maar dat kan nog altijd goed komen natuurlijk.

DISCO/POP

HIPHOP/H00OUSE

’T VLAGGENSCHIP Vieze Woorden Scrabble www.hetvlaggenschip.bandcamp.com

SORRY BUNCH Three Line Poem www.sorrybunch.com Slechts gewapend met piano, drums en zang gaan Pelle en Roemer muzikaal Nederland te lijf. Een bijzondere combinatie, temeer daar de pianist geen rampetampende barbulldozer is, maar zwierige en frisse, klassiek ingestelde noten laat horen. De drummer volgt en voegt er de rock­elementen aan toe. Daar gaat dan van tijd tot tijd nog een ietwat dreigende, zeurderige en eigenwijze stem overheen, die de grote thema’s niet schuwt en ongetwijfeld het beste met de wereld voorheeft. Van enige theatraliteit is het duo niet vies. Met gelimiteerde middelen maakt de Sorry Bunch er heel wat van en dat is uiteraard te prijzen. Maar rocken doet het echt niet.

De vlag dekt de lading voor geen meter: bij ’t Vlaggenschip denk je immers niet aan post-tienerhiphop met dance-invloeden. Of wel soms? Twee rappers, U-NeeQ en O-Face, rappen over dikke housebeats van Argène ‘De Man Zonder’, oftewel Arjen Rommens. Die laatste werkt als producer voor o.a. VanVelzen en Ben Saunders en speelt keyboards bij The Palookas en Bazzookas. Dat levert in ieder geval dikke, pompende beats op, met invloeden uit house, electro en techno. Weinig subtiel, maar met hoog beukgehalte. De rappers melden zichzelf aan als ‘middelmatige woordenkunstenaars’ en daar is geen woord van gelogen.

Vrouwen zijn er om er ’m in te hijsen en mee te bonken en zijn met wat mazzel lam en spang.

Maar ja, je speelt niets voor niets Vieze Woorden Scrabble!

november /d ecember 2011

FRET

69

liveinholland WAT? PRESENTATIE UNSIGNED HOMEGROWN WAAR? MELKWEG, AMSTERDAM

ER VLIEGT VAN ALLES DOOR DE LUCHT

Bij aanvangstijd, acht uur, is het nog angstvallig rustig in de Oude Zaal van de Melkweg. Het zal toch niet zo zijn dat mensen geen interesse hebben in hiphoptalent dat nog in de kinderschoenen staat? Gelukkig niet, want bij de eerste woorden van host Andrew Makkinga stromen de mensen, zij het nog ietwat aarzelend, binnen. Een poging om diezelfde mensen dan ook nog dichtbij het podium te krijgen, lijkt even te veel gevraagd. Maar Makkinga krijgt het met zijn charme en goedlachse voorkomen toch voor elkaar. ‘Het is niet dat ik bijt ofzo hoor, mensen!’

Kroons

Perverz

Freez

D

e avond begint met het Utrechtse duo Ojajoh, bestaande uit beatmaker Fred en rapper Kwasi. De mannen doen hun best om het publiek warm te krijgen, maar het wil nog niet helemaal lukken. Of dat nu ligt aan het aarzelende publiek of de wat onwennige podiumhouding van Kwasi laten we in het midden. Dan is Roermond aan de beurt. En hoe. Perverz komt op, bijgestaan door Dimmie ut Laatste Woord, en vuurt een brok energie op het publiek af.

De jongens voelen zich als een vis in het water op het podium en dat straalt af op iedereen. Er wordt bewogen. Het overtuigt. Als ze daarbij de zaal ook nog stil krijgen met een gevoelig nummer is het plaatje compleet. Wie minder overtuigt, is Ome Omar, die zelf ook aangeeft niet helemaal fit te zijn.

De joggingbroek kenmerkt ongewild het optreden. Het is nonchalant, ietwat saai en weet niet te

Mr. Polska

Ojajoh

70

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

pakken. Als daarna de mannen van Freez opkomen, leeft het publiek weer op. Ze brengen het plezier terug met hun oude G-funk en daarbij mag een groot uitgemeten joint natuurlijk niet ontbreken. De zaal waant zich even in Westcoastsferen van begin jaren negentig.

Na de pauze lijkt het drukker. Misschien heeft het iets te maken met het feit dat de publiekslievelingen nog moeten aantreden. Hoe het ook zij, het Amsterdamse duo Kroons krijgt iedereen weer op scherp met hun opvallende voorkomen en frisse liedjes die eigenlijk niet echt onder het hiphopgenre geschaard kunnen worden.

Niemand die zich hier echter om bekommert, want zangeres Lula Ross maakt het aantrekkelijk en verleidt de zaal met haar loepzuivere stemgeluid. Hoe groot is het contrast wanneer Mr. Polska opkomt. Zoetgevooisdheid heeft

plaatsgemaakt voor zwartgalligheid en zwaar beukende beats. Al snel wordt duidelijk dat er met de klein uitgemeten Pool prima gefeest kan worden. Bij het hitje Vinger Op De Klitter kijkt menigeen een beetje bedachtzaam om zich heen, maar de gêne verdwijnt als sneeuw voor zon wanneer een meerderheid van de zaal de voetjes van de vloer gooit. De gêne is helemaal nergens meer te bekennen wanneer De Kraaien het feestje op carnavaleske wijze komen afsluiten. Onder het motto ‘een, twee, doe maar mee’ lijkt niets te gek. Er vliegt van alles door de lucht; van bier en hooibalen tot zwembanden aan toe. Wanneer zelfs een heuse stripact blijkt ingehuurd, is het duidelijk: De Kraaien maken hun reputatie helemaal waar.

Al met al mag deze Unsigned Homegrown 2011 editie wederom tot succes verklaard worden. Het

niveau van de acts voor de pauze was misschien niet overal even consistent, de namen na de pauze maakten dit dubbel en dwars goed.

Tekst Daniël Evers Foto’s Selwyn de Wind

Ome Omar

OVER MCN UNSIGNED Homegrown ’11 is de elfde Unsigned-cd van Muziek Centrum Nederland. MCN Unsigned geeft nieuw talent zonder platencontract de mogelijkheid om twee nummers op te nemen onder professionele omstandigheden. Elk album besteedt aandacht aan een specifieke muziekstijl. Inmiddels bekende ex-deelnemers zijn onder andere Racoon, Raymzter, Pete Philly, Opgezwolle, Voicst, Giovanca en King Jack. www.mcn.nl/undigned

De Kraaien

VOL WAS HET NIET Slagwerk Den Haag

Erik Bosgraaf

Lunapark

wat? NIGHT OF THE UNEXPECTED waar? PARADISO, AMSTERDAM

O

n tegenstelling tot eerdere edities vond het festival voor nieuwe ontwikkelingen in de hedendaagse muziek dit jaar behalve in Paradiso ook plaats in Utrecht en Eindhoven. Of er daardoor minder bezoekers waren in Paradiso (waar alle eerdere NotU’s vanaf 2003 plaatsvonden) weten we niet, maar vol was het niet. De programmering bestond uit voornamelijk Nederlandse artiesten/

componisten, die ook nog eens meerdere optredens deden, verdeeld over de avond. Zo kwam blokfluitist Erik Bosgraaf maar liefst drie keer opdraven, steeds in een andere setting. De übercoole Jimi Hendrix op het houten staafje is in ieder geval niet voor een of meerdere gaten te vangen.

Slagwerk Den Haag zoog alle aandacht naar zich toe met veel strijkstokken over bekkens en

mezzosopraan Margriet van Reisen. De verrassing van de avond was Lunapark, dat het midden houdt tussen een band en een ensemble. Werk van zowel Aphex Twin als Philip Glass kreeg een diepgravende uitvoering, waarbij niet het ritme centraal stond, maar de betoverende sfeer en de gelaagde, zorgvuldig vormgegeven instrumentatie. Stukken progrock, noise en a capella zang schoven ook nog eens voorbij in de wondere ontspanningszone van Lunapark. Slagwerk Den Haag liet in

de bovenzaal horen dat je met schoolborden en krijtjes fascinerende ritmes kunt fabriceren, waarna de twee gitaristen van The Ex met nietsontziend gehakketak de Amerikaanse saxofoonspeler Ken Vandermark mangelden tussen hun van alle subtiliteit gespeende gitaargeweld. Alleen echte diehards lieten dit nog over zich heengaan.

Tekst Arjan van Sorge Foto’s Birgit Pedersen

november /d ecember 2011

FRET

71

liveinholland wat? POPRONDE WAAR? DIVERSE LOCATIES, NIJMEGEN

De Popronde wil talentvolle bands de kans geven buiten de eigen regio te spelen. Sommigen staan op het punt door te breken. De Popronde geeft ze een laatste zetje in de rug.

Zo stonden De Staat en Go Back To The Zoo in 2008 op het reizende festival dat dit jaar maar liefst 27 steden aan doet. De aftrap is traditiegebouw in Nijmegen waar het evenement zeventien jaar geleden begon.

N

ieuw dit jaar zijn de instoreoptredens. In platenzaak De Waaghals treden twee Amsterdamse singer-songwriters op: Katía, die haar debuutalbum onlangs in Paradiso presenteerde, en Uinko Eerenstein. Hij verrast met droge, naar cabaret neigende liedjes over marktkooplui en lieve mama’s. Dat de eveneens eigenzinnige Lucky Fonz III hem uitnodigde zijn voorprogramma te verzorgen, verbaast zijn toeschouwers niet.

Met zijn nieuwe project Mensenkinderen mag Bas van Nienes (Anderson) het Popronde-avondprogramma openen in muziekcafé Merleyn. Zijn band verschijnt in fanfarekleding. ‘Ik verlang terug naar mijn kindertijd bij de fanfare’, licht Bas toe. Niet alleen de kleding verwijst naar vroeger, ook de teksten zitten vol jeugdherinneringen. Hij verwerkt er vaak flarden van Bijbelteksten en christelijke kinderliedjes in. Bas: ‘Mensenkinderen is een zoektocht naar wat mijn opvoeding mij bracht.’ Ook de muziek klinkt als een zoektocht en staat in sterk contrast met Andersons nauwkeurig geregisseerde op jaren tachtig georiënteerde pop. Een Nederlandstalig repertoire biedt ook de in houthakkersblouse geklede poprockzanger Hansen Tomas. Hij citeert graag The Scene.

The Bunny Bonanzas serveren in café Marktzicht rock-’n-roll met vibrafoon-, bongo- en triangel­ ingrediënten. Van bijzondere combinaties houdt ook Fabian.

Met een cocktail van folk, pop, blues én hiphop hoopt hij een breed publiek te bereiken. De Spaanse Nederlander heeft een

72

FRET

mooi donker stemgeluid. LUIKs set zit vol dromerige liedjes. De heren met hun nonchalante look komen niet uit de gelijknamige Belgische stad, maar hebben Utrecht als thuisbasis. Ze spelen in een van de nieuwe Poprondelocaties van 2011; de bibliotheek die voor deze gelegenheid omgetoverd is tot café. Er wordt zelfs bier geschonken. Sir Yes Sir is wel een Belgisch exportproduct.

De indierockband rond Tijs Delbeke (bekend van dEUS) speelt in het bomvolle café Billabong.

Bij het Noord-Hollandse Make Up Your Mind is ruimte voor dansen. De aanstekelijke, met ska doorspekte muziek maakt stilstaan ook moeilijk. De muzikanten die al in 2004 hun eerste studiealbum uitbrachten, hebben zelf ook voldoende bewegingsruimte.

Dat Popronde-podia soms slechts twee vierkante meter zijn, ervaart Amarins & Le Gatte Negre.

Deze groep rond de Friese singersongwriter Amarins speelde tijdens een internationale tour veel op straat en is dus wat gewend.

De energieke show biedt een mix van muziek en theater. Veel muziekstijlen passeren de revue zoals zigeunerjazz en Friese fanfare. Flink gedanst wordt er ook bij TenTemPiés. Deze internationale groep uit Amsterdam kreeg in 2010 bekendheid door de Amsterdamse Popprijs en bracht onlangs debuutalbum Canto Para Gritar uit. Vooral de enthousiaste trompettist zweept het tempo op.

All Missing Pieces kreeg de titel Hollandse Nieuwe mee. Toch zijn deze drie Haagse broers al ruim vier jaar bezig. In 2007, toen ze gemiddeld twaalf jaar oud waren,

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

STARTSCHOT VAN HET REIZENDE POPFESTIVAL Amarins & Le Gatte Negre

Hansen Tomas

Mensenkinderen

Staatseinde

werden ze ontdekt. Intussen hebben ze drie singles en een album op hun naam staan. Ze bieden de Poprondebezoekers in Merleyn een intense, maar lekker losse set met een knipoog naar de jaren tachtig. Inspiratie gevonden in papa’s cd-kast? Heel anders is

de gepolijste sound van singersongwriter Rachèl Louise, die verschijnt op pumps. Rachèl studeerde muziek in Los Angeles.

Haar zangstijl is beïnvloed door Amerikaanse singer-songwriters als Jennifer Knapp.

Tekst en foto’s Rosanne de Boer

JENNY LANE IS NIET TE HOUDEN

wie? JENNY LANE waar? PARADISO, AMSTERDAM

E

en half uurtje later dan gepland begint de presentatie van Jenny Lane’s tweede album Life’s Like A Chox Of Bogglets in de uitverkochte en warme kleine zaal van Paradiso. Het wachten wordt beloond, want Lane verschijnt op verrassende wijze ten tonele, namelijk via de achterkant van de zaal. Ze draagt een cape waarop haar naam staat en strooit al huppelend door het publiek met snoepgoed. Roodkapje is er niets bij.

Opener Special Delivery, de eerste single van het album, is een lekkere binnenkomer, alhoewel de begeleidingsband, bestaande uit vier jonge heren, nog even warm lijkt te moeten draaien. Gelukkig verdwijnt de onwennigheid naarmate het optreden vordert verder naar de achtergrond, waardoor het een steeds prettiger schouwspel wordt. Lane staat bol van de

energie en is niet te houden. Ze blijkt naast zangeres ook een aardige danseres én stand-up comedian te zijn. Alhoewel niet alle liedjes even consistent van niveau zijn, weet het enthousiasme en de ijzersterke stem van de lieflijke dame dit goed te verbloemen.

Hierdoor hoeft de toeschouwer zich nooit te vervelen. De brok energie die Lane in feite is, heeft ook een keerzijde. Op een gegeven moment zou het niet verkeerd zijn om een rem te zetten op de doordenderende trein, zodat het optreden wat meer lagen kan krijgen.

Maar misschien is dat nog even te veel gevraagd van een nog zo jonge band. De toegift, wederom de single Special Delivery, toont des te meer aan dat er graag op safe gespeeld wordt. En daar is eigenlijk niet veel mis mee.

Tekst Daniël Evers Foto’s Hans Kreutzer

ZO PUUR MOGELIJK Waar komt de titel Life’s Like A Chox Of Bogglets vandaan?

‘Het ontstaan ervan was puur toeval. Ik was met mijn broer whisky aan het drinken en we keken naar de film Forrest Gump. Mijn broer versprak zich in een quote uit de film. Hij brabbelde iets van ‘life’s like a chox of bogglets’. Daarna hebben we een kwartier dubbel gelegen en toen dacht ik: ‘weet je wat, zo ga ik het album gewoon noemen, niet moeilijk doen!’ Later heb ik ontdekt dat er ook een diepere laag in zit: het toont aan hoe dingen totaal anders kunnen zijn dan wat je eerst dacht. In mijn liedjes probeer ik dit terug te laten komen door bijvoorbeeld ineens een andere kant op te gaan dan verwacht wordt.’

Wat is jouw grootste ontwikkeling sinds debuutalbum Monsters?

‘Ik zoek nu alles continu dichter bij mijzelf. Bij het vorige album heb

ik alles ingezongen in een geweldig grote studio. Dat was te gek, maar nu voelde ik dat die grootsheid ook een soort druk geeft. Ik besloot dit keer dan ook alles thuis in mijn inloopkast in te zingen met supervette apparatuur. Niemand die in mijn nek liep te hijgen. Alles zo puur mogelijk houden. Ook ben ik mij nu meer bewust van het feit dat ik een dynamische performer ben en daar heb ik mijn songs op aangepast.’

Wat vind je belangrijk in je liedjes?

‘Dat het liedje een noodzaak is.

Het moet gaan over iets dat voor mijzelf echt van groot belang is en wat ik kwijt moet aan anderen.’

november /d ecember 2011

FRET

73

liveinholland BLONDE WERVELWIND OP HOGE HAKKEN

wie? kay waar? DE VORSTIN, HILVERSUM

K

atja ten Dam alias Kay geeft een flitsende show tijdens de cd-presentatie van haar album It’s O-Kay in het Hilversumse podium de Vorstin. Met een sterke begeleidingsband zet de Hilversumse een pakkende show neer; een set van rocky en soulvolle popliedjes afgewisseld met hier en daar een ballad. Ten Dam is een multi-instrumentalist die beschikt over een degelijk stemgeluid.

Eyecatcher is de witte keytar (een gitaarsynthesizer) waarmee ze het podium op komt, maar die het tijdens de show niet goed blijkt te doen. Verder kan de zangeres trots zijn op wat ze deze avond laat zien

74

FRET

aan het publiek, dat een groep is van veelal bekenden en maar weinig mensen uit de business bevat of publiek dat zo maar even komt kijken. Waar dat precies aan ligt, is niet helemaal duidelijk. Dat Kay wel degelijk iets te bieden heeft, bewijst zij vanavond overtuigend.

Toch zal ook deze artiest hard moeten werken om een groter publiek te kunnen bereiken. De radiozenders blijven nog achter en voor het clubcircuit is Kay misschien te commercieel met wat ze doet. Hopelijk valt zij wat dat betreft niet tussen wal en schip.

Tekst Jasper Schoon Foto Riecko

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

‘HET GAAT LEKKER’ Op haar debuutalbum It’s O-Kay laat Kay een mix van pop, rock, soul en gospel horen met een hoofdrol voor piano/keytar. Tot nu toe heeft zangeres geen gebrek aan aandacht, vertelt ze tijdens een interview op een Goois terras.

‘Het gaat lekker. We stonden bij 3FM en bij Radio1 en ik sta onder andere in Grazia, de Veronicagids, Gooi- en Eemlander en Viva. Ik heb een professionele plugger in dienst en iemand die de promotie doet voor mijn album. Ik heb geen label achter me en doe zoveel mogelijk zelf.’

De Hilversumse artieste maakt dit jaar een muzikale comeback mee.

Ten Dam: ‘Ik was vroeger fulltime

met muziek bezig, had een platendeal en stond in alle grote zalen, maar ik ben er een tijd uit geweest.

Nu ben ik terug en hopelijk voor altijd. Muziek maken zit mij in het bloed. Het is mijn tweede natuur.

Ook als mijn muziek niet gedraaid zou worden op de radio, zal ik er mee bezig zijn.’

Een belangrijke inspiratiebron is producer Clifford Goile, met wie Ten Dam samenwerkte voor haar album It’s O-Kay. ‘Hij heeft mijn muziek van scherpe randjes voorzien. Ik houd zelf vooral van experimentele muziek, maar door Clifford kunnen de songs ook goed op de radio. De extreme dingen zijn er afgehaald. Het zijn nu best toegankelijke pop/rockliedjes geworden.’

wat? KINK FM BEDANKT waar? TIVOLI, Utrecht

K

ensington is de eerste die het mag verwoorden: ‘Fucking waardeloos dat Kink weggaat.’ Voor dit waardige afscheid van radiozender Kink FM legt Kensington een stevige basis. De vier mannen hebben voor een strakke set gekozen die mooi van het podium knalt. De stemmen van zangers/gitaristen Casper en Eloi zorgen voor kippenvelmomenten. GEM is tegenwoordig in de eerste plaats zanger/gitarist Maurits Westerik. Het is een belangrijk moment voor hem, want hij speelt met zijn nieuwe band nummers van de cd Hunters Go Hungry. Het publiek moet er nog wat aan wennen, want een stijlbreuk is het wel vergeleken met het oude repertoire. Dan is het tijd voor de surprise act. Het blijkt Tjeerd Bomhof van Voicst te zijn, die als Dazzled Kid met zijn live band het publiek vanaf de eerste noot volkomen inpakt. Duidelijk is

dat dit sideproject hem als muzikant, zanger en componist vleugels heeft gegeven. Spike van Zoest gaat ook lekker de laatste tijd met zijn sideproject The Deaf.

Het eerste album Toot Whistle Plunk Boom! moet bewijzen dat zanger/gitarist Spike van The Deaf behoorlijk verschilt van gitarist Spike van Di-rect. Dat lukt in Tivoli goed, dankzij de energieke show en de aanstekelijke punkrock. Go Back To The Zoo gaat hard, zowel in binnen- als buitenland. De band maakte dit jaar een zegetour langs podia en grote festivals en werd beloond met diverse onderscheidingen. Met de onopgesmukt gebrachte emotionele songs krijgen de vier mannen vanavond moeiteloos de zaal plat. Dat deze band veel radiohits heeft gescoord, illustreert dat Nederlandse acts Kink FM erg zullen missen.

GEPAST AFSCHEIDSFEEST VOOR VOLLE ZAAL Dazzled Kid

Go Back To The Zoo

Tekst en foto’s Lilian van Dijk

OP PAPIER EEN INTERESSANT SAMENWERKINGSPROJECT

WIE? ANNEKE VAN GIERSBERGEN, TOM PINTENS, KRAUSE waar? SUGARFACTORY, AMSTERDAM

O

p papier een interessant samenwerkingsproject van Anneke van Giersbergen (Agua de Annique, ex-The Gathering), Krause en Tom Pintens (ex-Zita Swoon). Pintens fungeert als een vader die het trio overziet en ervoor zorgt dat alles in goede banen wordt geleid. Hij voegt zich al snel in zijn rol wanneer hij Krause erop wijst dat de loop vanaf de laptop nog ingezet moet worden. Met de

jolige opmerking ‘wacht, ik was even aan het twitteren’, krijgt ze de lachers op haar hand, maar in feite is het gewoon slordig. Er zitten meer slordigheden in het optreden, maar gelukkig blijven de stemmen van de twee vrouwelijke artiesten overeind en is de samenzang met Pintens van hoog niveau.

De set bestaat voornamelijk uit bewerkingen van elkaars werk. De basis, een beat van Krause, twee

tokkelende gitaren en eerdergenoemde samenzang, gaat op een gegeven moment wel wat tegenstaan. Saaiheid ligt op de loer. Om dit af te wenden, wordt de synthesizer uit de kast getrokken, wat resulteert in een aantal tenenkrommende dansnummers. Een liedje over Marco Borsato, gezongen door Krause, spant de kroon. Maar ook het grappig bedoelde Sofie, over een kassameisje bij de AH,

schiet zijn doel voorbij. Wanneer Tom Pintens de ruimte krijgt en zijn eigen liedjes mag brengen, toont hij zich bijna als een Vlaamse Sufjan Stevens, inclusief betoverende gitaartokkels, mooie zanglijnen en teksten die over God verhalen. Op die momenten wordt duidelijk dat Pintens het prima alleen af kan, maar bovenal toont het aan dat deze experimentele uitstapjes als leuke bijverdienste mogen worden gezien.

Tekst Daniël Evers Foto’s Hans Kreutzer

november /d ecember 2011

FRET

75

Concertagenda 21 EYES OF RUBY 26 november Asta Theater Beek 6 januari The Rambler Eindhoven

Alamo Race Track

JAN AKKERMAN 4 november Ledeltheater Oostburg

5 november Poelparel Horst 11 november LantarenVenster Rotterdam

12 november Toestanden Op Podium Bemmel 25 november Nieuwe Nor Heerlen

ALAMO RACE TRACK 4 november Podium Asteriks Leeuwarden

18 november Perron 55 Venlo 19 november Burgerweeshuis Deventer

24 november Mezz Breda 25 november Victorie Alkmaar 26 november Cayen Enkhuizen 1 december Paard van Troje Den Haag

9 december LantarenVenster Foto sander baks

Rotterdam

10 december Ekko Utrecht 15 december Melkweg Amsterdam

AUTOMATIC SAM

9 november Stadsschouwburg

THE BLACK ATLANTIC

5 november De Joie Maastricht 6 november De Tapperij

Enschede

8 december Patronaat

10 november Schouwburg Het Park Hoorn 11 november Het Posthuis Theater Heerenveen 15 november Theater De Schalm Veldhoven 16 november Stadsschouwburg Middelburg 19 november Cool Kunst en Cultuur Heerhugowaard 23 november Theater De Veste

Haarlem

4 november Het Bolwerk Sneek 5 november Manifesto Hoorn 11 november Azijnfabriek

Delft

BLUE VELVET

30 november Diligentia

Roermond

31 oktober De Kleine Komedie

2 december Theater De Kattendans Bergijk 3 december Theater ’t Speelhuis Helmond 4 december Leidse Schouwburg Leiden 9 december Parkstad Limburg Theaters Heerlen 15 december De Harmonie

5 november Snertpop Midwoud 26 december Gat van Nederland Volendam

Amsterdam

Leeuwarden

17 november Paard van Troje

8 november Schouwburg

16 december Theater De Meervaart Amsterdam

Den Haag

Heerlen

12 november Schiller Aalten 17 november Luxor Live Arnhem

18 november Het Bolwerk Sneek

19 november The Rambler Eindhoven

AUTUMN

17 november P60 Amstelveen 18 november Bazart Den Haag 19 november Brogum Zierikzee

26 november De Peppel Zeist Â

BEANS & FATBACK

Venray

76

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

Den Haag

10 december Hedon Zwolle 11 december 013 Tilburg 14 december Joriskerk Venlo 16 december De Spot Middelburg

17 december Stille Nacht Festival Lelystad 18 december Paradiso Amsterdam

LA BOUTIQUE FANTASTIQUE 3 november P60 Amstelveen 5 november De Groene Engel Oss

10 november Doornroosje Nijmegen

24 november 013 Tilburg

25 november Burgerweeshuis Deventer

2 december Vera Groningen

THE DEVIL’S BLOOD 11 november Vera Groningen 13 november Baroeg Rotterdam 26 november Le Guess Who

GEM 4 november Mezz Breda 9 november Muziekgieterij Maastricht

11 november Brennels Buiten

Hoogeveen

Kraggenburg

12 november Ekko Utrecht 20 november Geleen Calling

Utrecht

28 december Schouwburg Orpheus Apeldoorn 29 december Theater Agora

6 januari Doornroosje Nijmegen

Lelystad

7 december Paradiso

30 december Muziekgebouw

Amsterdam

Eindhoven

9 december Merleyn Nijmegen 10 december Rotown

DI-RECT 18 november Merthal Evenementenhal Horst 1 december Westlandtheater De Naald Naaldwijk 2 december De Meervaart Amsterdam

3 december Theater aan de Schie Schiedam 7 december Theater Diligentia Den Haag

8 december Cultuurcentrum De Hofnar Valkenswaard 9 december Stadsschouwburg Sittard-Geleen Sittard 14 december Theater Het Kruispunt BARENDRECHT 16 december Theater de Spiegel Zwolle 17 december Theater ’t Speelhuis Helmond 18 december Theater Castellum Alphen aan den Rijn

Foto sander baks

21 december Stadsschouwburg Almere 22 december Stadsschouwburg Cuijk 23 december De Tamboer

TOMMY EBBEN & THE SMALL TOWN VILLAINS

Geleen

Rotterdam

16 december So What Gouda

11 november Groene Engel Oss

HANDSOME POETS

12 november ’T Sjor Roggel 25 november Supermarkt

15 december Effenaar

Den Haag

17 december Hedon Zwolle 21 december Doornroosje

Eindhoven

9 december Het Bolwerk Sneek 23 december Gigant

Nijmegen

Apeldoorn

22 december Paard van Troje Den Haag

THE GALACTIC LO-FI ORCHESTRA 4 november Shannons Irish Pub Venlo 5 november Area 51 Eindhoven

19 november Rock The Rots Festival Boxtel 14 januari Muziekcafé Helmond

23 december Melkweg Amsterdam

24 december Tivoli Utrecht

HANGOVER HERO 12 november Iduna Drachten 25 november Azijnfabriek Roermond

16 december Het Kasteel Alphen aan DEN Rijn

Gem

november /d ecember 2011

FRET

77

HAPPY CAMPER 10 november Catharinakerk

DE JEUGD VAN TEGEN­WOORDIG

23 december Paradiso

11 november Atak Enschede 19 november Oosterpoort

Amsterdam

Groningen

Eindhoven

26 november Melkweg

‘...uiteindelijk wil je toch naar SAE InStItutE...’

PRAKTIJKGERICHTE OPLEIDINGEN: AuDIO ENGINEERING HOmE sTuDIO PRODuCTION ELECTRONIC musIC PRODuCTION HIP HOP PRODuCTION DIGITAL fILm & ANImATION VJ VIsuAL PRODuCTION CROssmEDIA PuBLIsHING WEB DEsIGN & DEVELOPmENT 3D GRAPHICs & ANImATION INTERACTIVE ANImATION

ND: OPEN AVO 1.2011

AM 18.1 AMSTERD 011 M 19.11.2 A D R E T T RO

HEIDEROOSJES

Amsterdam

18 november Romein

1 december Paard Van Troje

Leeuwarden

Den Haag

19 november Flestival Horst 1 december De Kelder

9 december Tivoli Utrecht 16 december Klokgebouw

Amersfoort

Eindhoven

2 december Gigant Apeldoorn 3 december Atak Enschede 8 december Tivoli De Helling

KINGFISHER SKY

Utrecht

5 november Manifesto Hoorn 11 november Azijnfabriek

9 december Hedon Zwolle 10 december Speedfest

6 januari The Rambler

Eindhoven

Eindhoven

Roermond

15 december Nieuwe Nor Heerlen

TIM KNOL

16 december Vera Groningen 17 december LVC Leiden 22 december Doornroosje

3 november Luxor Live Arnhem 11 november Victorie Alkmaar 17 november Hedon Zwolle 18 november Patronaat

Nijmegen

23 december Burgerweeshuis

Haarlem

Deventer

29 december P3 Purmerend

19 november Poppodium Apollo Emmen 24 november Burgerweeshuis

RUBEN HEIN

Deventer

29 oktober Paard van Troje Den

25 november Bibelot

Haag

Dordrecht

5 november Melkweg

26 november PX Volendam 1 december Effenaar Eindhoven 2 december Gebouw-T

Amsterdam

25 november W2 Den Bosch 2 december Simplon Groningen

Bergen op Zoom

3 december Metropool

JAH6

Hengelo

11 november Simplon

9 december De Vorstin

Groningen

Hilversum

12 november De Peppel Zeist 25 november P3 Purmerend 2 december Hedon Zwolle 3 december Xinix Nieuwendijk 9 december De Pul Uden 10 december OJC Nirwana

14 december Vera Groningen 15 december P60 Amstelveen 16 december Gigant Apeldoorn 17 december W2 Den Bosch 22 december Tivoli Utrecht 23 december Doornroosje

Lierop

Nijmegen

Am s t er d am : 020- 6228790 Ro t t e r d am : 010- 4117951 Br u ssel : 02/ 6479220

t h e s t a n d a rd i n global cr eative media education DE JEUGD VAN TEGEN­WOORDIG

78

FRET

Interface1111_SAE.indd 1

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1 12-10-11 00:42

Foto DaniËl cohen

www.sae.edu

Concertagenda KRAAK & SMAAK 18 november Gigant

25 november Doornroosje

Jenny Lane

Nijmegen

17 december Patronaat

16 december Atak Enschede 23 december Gebouw T

Haarlem

Bergen op Zoom

23 december Oosterpoort

31 december Tivoli Utrecht 6 januari Patronaat Haarlem 7 januari 013 Tilburg

Apeldoorn

Groningen

24 december Paard van Troje Den Haag

27 december Effenaar

JOEP PELT

Eindhoven

1 november Jumilage

28 december Tivoli Utrecht

Voorschoten

3 november Cool Theater

LABERINTO

Heerhugowaard

5 november De Piek Vlissingen

JENNY LANE

THE PHANTOM FOUR & THE ARGUIDO

28 oktober Luxor Live Arnhem 4 november Nieuwe Nor

29 oktober De Peppel Zeist 4 november Muziekgieterij

Heerlen

Maastricht

5 november Tivoli Utrecht

19 november Little Devil Tilburg

LIGHT LIGHT (ZZZ + SAELORS)

PETE PHILLY

24 november Le Guess Who

29 oktober Patronaat Haarlem 30 oktober Simplon Groningen

Utrecht Foto Hans Kreutzer

25 november Podium Asteriks Leeuwarden

2 december Supermarkt Den Haag

3 december Cayen Enkhuizen 7 december OT301Amsterdam

25 november Groene Engel Oss

Tilburg

2 december Melkweg

2 november DeLaMar Theater Amsterdam 3 november ’t Speelhuis

10 november Stadsschouwburg Enschede

11 november Junushoff Wageningen 16 november Stadsschouwburg Haarlem

18 november Orpheus Apeldoorn 22 november Theater de Spiegel Zwolle 23 november Stadsschouwburg Sittard 24 november Theater het Kruispunt Barendrecht 29 november Stadsgehoorzaal Leiden 30 november De Goudse Schouwburg Gouda 1 december Schouwburg Amphion Doetinchem 7 december De Veste

Helmond

Delft

18 november Simplon Groningen

Amsterdam

9 december Perron 55 Venlo 16 december Lakei Helmond 17 december Gigant Apeldoorn

23 december De Kelder Amersfoort

24 december Xinix Nieuwendijk

28 december Doornroosje Nijmegen

29 december Tivoli de Helling Utrecht

31 december Patronaat Haarlem

MOKE

11 november P3 Purmerend 18 november Fenix Sittard 20 november Effenaar Eindhoven

4 november De Flint Amersfoort

8 november Theater de Storm Winterswijk 9 november Stadsschouwburg

MEMPHIS MANIACS

POSTMAN

8 december Zaantheater

26 november Melkweg

Zaandam

Amsterdam

9 december De Kampanje

2 december 013 Tilburg 3 december Paard van Troje

Den Helder

10 december Theater Markant Uden 15 december Stadsschouwburg Nijmegen

16 december Theater aan de Parade Den Bosch 18 december Oude Luxor Rotterdam 21 december Schouwburg het Park Hoorn

Den Haag

9 december Simplon Groningen 10 december Patronaat Haarlem

16 december Iduna Drachten 23 december W2 Den Bosch

NEMESEA 19 november Women in Rock Tholen

NOBODY BEATS THE DRUM 29 oktober Effenaar Eindhoven

12 november Simplon Groningen

18 november Hedon Zwolle 19 november Nieuw Nor

Postman

Heerlen

november /d ecember 2011

FRET

79

REWIRE FESTIVAL 4, 5 november DEN HAAG

I Am Oak, Vondelpark, Daniel Haaksman, Peter Broderick e.a. www.rewirefestival.nl

CROSSING BORDER 15 t/m 19 november DEN HAAG

dEUS, The Low Anthem, St. Vincent, William Fitzsimmons e.a.

Tank86

www.crossingborder.nl

STRP FESTIVAL SENSUÀL

STREAM OF PASSION

18 t/m 27 november

10 december Theater Griffioen

4 november Brainstorm Fest

EINDHOVEN

Amsterdam

Apeldoorn

15 december Junushoff Theater

5 november De Spot

Wageningen

Middelburg

16 december Stadstheater

16 december Fenix Sittard 28 december Tivoli de Helling

Aphex Twin, Collabs, Gui Baratto, Len Faki, James Holden, Nathan Fake, Mathew Jonson 360 Soundsystem e.a.

Zoetermeer

www.strp.nl

Utrecht

GELEEN CALLING

SHAKING GODSPEED 18 november Effenaar

TANK86

20 november

Eindhoven

4 november Exit Rotterdam 19 november Holy Cow

GELEEN

19 november Pakhuis Wilhelmina Amsterdam 10 december Duycker

Schijndel

Electric Litany, Bettie Serveert en The Unofficials.

26 november Slugfest

www.geleencalling.nl

Hoofddorp

Eindhoven

16 december Doornroosje

2 december Boulevard Breda 3 december Plock Volkel 7 januari Splotsz

SONGBIRD FESTIVAL

Nijmegen

DE STAAT

Roelofarendsveen

23 november Vera Groningen 24 november Vera Groningen 25 november Paard van Troje

TEXTURES

Ben Howard, Racoon, Ming’s Pretty Heroes, Tim Kol, Dazzled Kid e.a. www.songbirdfestival.nl

26 november Bibelot

Utrecht

LE GUESS WHO?

Dordrecht

20 november LVC Leiden

24, 27 november

1 december Luxor Live

UTRECHT

Arnhem

VAN DIK HOUT

2 december Patronaat

23 december Patronaat

Haarlem

Haarlem

3 december Limburgzaal

29 december Tivoli Utrecht 30 december Paradiso

Heerlen

4 december DRU Cultuur­ fabriek Ulft 8 december Mezz Breda 9 december Burgerweeshuis

Amsterdam

Deventer

Eindhoven

10 december Polyvalente zaal

9 december Popas Assen 26 december De Klos

Merelbeke

15 december W2 Den Bosch 16 december Schaaf City Theater Leeuwarden 17 december Metropool Hengelo

18 december Paradiso Amsterdam

FRET

ROTTERDAM

17 november Vera Groningen 18 november Tivoli de Helling

Den Haag

80

20 november

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

WOODY & PAUL 5 november Area51

Emmeloord

Okkervil River, Panda Bear, Bill

festivalagenda

Groene Engel

Nov/Dec

Concertagenda

Callahan, Com Truise, John Maus e.a.

podium uitgelicht

www.leguesswho.nl

Za 05 La Boutique Fantastique Vr 11 Tommy Ebben &

IK ZIE U GRAAG

Vr 18 Antwerp Gypsy

The Small Town Villains 2 t/m 4 december

Ska Orchestra

BREDA

Za 19 40 UP, Let’s Dance

Black Box Revelation, Broken Glass Heroes, School is Cool en Douglas Firs e.a.

Again!

Vr 25 Blender Live: Memphis Maniacs

www.ikzieugraag.nl

Za 26 Mondo Leone

[PIAS] NITES

Za 03 Vr 09 Vr 16 Za 17

9 december EINDHOVEN

dEUS, Vitalic, Crystal Fighters, Pete Philly en Balthazar. www.piasnites.com

Candybar Planet Def P & Beatbusters Alamo Race Track Hemels! Tom Trago (Live)

Vr 23 The Seatsniffers Ma 26 Rock the X-mas

State-X New Forms 9 t/m 18 december

Dancefloor

DEN HAAG

Za 31 Oud op Nieuw Live Foto ???????????????

Flying Lotus, The Dodos, Das Racist, Baby Deed e.a. www.state-xnewforms.nl

SPEEDFEST 10 december

ONLINE TICKETS EN INFO OP WWW.GROENE-ENGEL.NL

EINDHOVEN

The Dwarves, Monster Magnet, Fireballs, The Reverend Horton Heat, The Phantom Rockers, Blackbone, Black Spiders e.a.

Het Huis Verloren Kerkstraat 10b 1621 CW HOORN

www.speedfest.nl

Peter Schaper (Coördinator en program-

TIMEWARP

meur)

10, 11 december

Het Huis Verloren in ’t kort

DEN BOSCH

Sven Väth, Loco Dice, Underworld, Henrik Schwarz, Chris Liebing e.a.

Peter Schaper: ‘Het Huis Ver­ loren biedt sinds 1995 een podium voor singer-songwriters en bandjes, voornamelijk binnen het roots/ americana-genre. Ons streven is om regelmatig onbekendere artiesten op kleinschalig niveau en binnen een intieme sfeer op te laten treden en zodoende mensen live te laten genieten van muziek die nog gemaakt en uitgevoerd wordt zonder al te veel commerciële belangen. Hoogtepunten van de afgelopen jaren waren bijvoorbeeld Justin Townes Earle, Kevn Kinney en Tim Easton.’

www.time-warp.de Dazzled Kid

Wat maakt Het Huis Verloren uniek?

Peter Schaper: ‘Het gebouw dateert van 1430 en is dus in­ middels al bijna zeshonderd jaar bewoond. In 1730 deed het dienst als museum en hingen er schilderijen van onder andere Rembrandt en Paulus Potter. Halverwege 1700 werd het een handelshuis door onze betrekking met Amerika. Het feit dat deze sfeervolle locatie met een prachtige akoestiek al bijna zeshonderd jaar oud is en nog steeds dienstdoet als muzikaal hart van Hoorn, is uniek te noemen.’

Hoogtepunten de komende tijd?

Foto joni spaan

Peter Schaper: ‘Singer-song­ writer Fred Eaglesmith (12 november), Canadese folkbluegrasscountryrootsband Headwater (10 december), Frans bluesduo Mathieu Pesque & Roll Pignault (6 januari), Jeffrey Foucault’s Cold Satellite (4 februari) en liedjes­ tovenaar Tim Easton (10 maart).’ www.huisverloren.nl november /d ecember 2011

FRET

81

VolgeLingen

Colofon

10

20 Hoe heb je Drive Like Maria ontdekt?

‘Ik zag ze in 2009 samen met Triggerfinger, en hoewel ik dat ook een goede band vind, was op die avond het voorprogramma beter dan de hoofdact. Het verrassingseffect speelt daarbij natuurlijk ook mee. Het gebeurt niet vaak dat je door een band die je nog niet kent zo van je sokken wordt geblazen. Sindsdien heb ik ze nog een aantal keer live gezien, onder meer bij Noorderslag en op Dauwpop.

Onlangs gaven ze een concert in Tivoli De Helling. Dat kan een bedeesde, afwachtende zaal zijn, maar Drive Like Maria zorgde ervoor dat de tent stond te trillen op z’n grondvesten.

Het was een try-out voor het nieuwe materiaal, en dat was helemaal te gek. Ook hebben ze nu een drummer – voorheen waren ze met z’n drieën en speelde de zanger drums. De sound is nu nog harder en vetter.’

Wat maakt de band zo goed?

WIE RENEE POSTMA (43) UIT HILVERSUM IDOOL DRIVE LIKE MARIA BIJZONDER RECHT IN HET HART VANAF DE EERSTE NOOT

‘Het is een goede mix van hard, melodieus, vrolijk en opzwepend. Ik krijg er een boost van. Het is echt een band om in de auto naar te luisteren, van die muziek waarbij je moet oppassen dat je niet te hard gaat rijden. In Nederland staan ze binnen dit genre op eenzame hoogte. Ik ben ook behoorlijk fan van Voicst, en The Deaf komt ook wel in de buurt, maar als je aan mij vraagt wat een goede Nederlandse band is, noem ik als eerste Drive Like Maria. Ik ben ook wel een evangeliserende fan, ik promoot ze in mijn vriendenkring.

Ze kunnen heel groot worden. Niet alleen zijn ze goed, ze werken ook keihard.’

Wat voor plek heeft Drive Like Maria in je leven?

‘Bij sommige bands voel je meteen herkenning, dat de muziek vanaf de eerste noot recht je hart ingaat. Ik heb dat met de Foo Fighters en ook met Drive Like Maria. Het gevoel van: dit ben ik. Juist als je een gezin hebt – ik heb drie kinderen – is het belangrijk om zoiets van jezelf te hebben. Als ik deze band twintig jaar geleden had gehoord, had ik er ook van gehouden.’

januari

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland. FRET verschijnt zes keer per jaar in een oplage van 20.000 stuks en wordt gratis verspreid via ruim 600 distributiepunten.

Coverfoto: Lo Andela Hoofdredactie: Tiemen Koopman Eindredactie: Tiemen Koopman, Gijs Grob Fotografie: Sander Baks, Manon Bruininga, Daniel Cohen, Ralf Collaris, Alex de Groot, Dimitri Hakke, Nick Helderman, John Klijnen, Anna van Kooij, Hans Kreutzer, Isabel Nabuurs, Joni Spaan, Ruud Verhalle, Christel Wolters Medewerkers: Frank Antonie van Alphen, Yvonne van Amersfoort, Rosanne de Boer, Elly Bond, John Buis, Monique Demarteau, Lilian van Dijk, Daniël Evers, Kees de Graaff, Niels Guns, Arnold van Huet, Willem Jongeneelen, Roel Janssen, Gabriëlla van Karsbergen, Ferenc Koolen, Martien Koolen, Edgar Kruize, Alex Kunst, Daan de Mooy, Coert van Mourik, Stan Novak, Bram van der Putte, Jasper Schoon, Arjan van Sorge, Tom Springveld, Di-Lan Sun, Renate Sun-Louw, Nancy Tjalondo, Hessel Veld­­man, Bas Verbeek, Ronald Wetzels, Peter van der Wijst Ontwerp: Peter te Bos/Twizter Layout: Sanne van den Berg, Lisbeth van Lintel (LandGraphics) Concertagenda: Marie-Anne Eij (agenda@mcn.nl) Recensies: Marie-Anne Eij Gear & Gadgets: Steven Faber, Ernst-Jan Jonkman, Ricardo Jupijn, Ruud Lekx, Mark van Schaick, Erk Willemsen Advertentieverkoop: Keijser 18 Mediaproducties (Ollie Schmitz, Ronald Willemsen), tel: 020-6755308, ollie@k18.nl, ronald@k18.nl. Advertenties sturen naar ads@k18.nl Drukwerk: www.printerface.nl / Senefelder Misset Redactie: Rokin 111, 1012 KN Amsterdam tel: 020-3446000, fret@mcn.nl Abonnementen: Abonnementsprijs binnenland: € 19,95 per jaar, buitenland € 25 per jaar (6 nummers).

Abonnementen kunnen op ieder tijdstip ingaan en lopen automatisch door: tenzij 30 dagen voor de vervaldatum schriftelijk wordt opgezegd Administratie & adreswijzigingen: Firma Nic. Oud, tav Marian Kooistra, tel: 072-5671018, fax: 072-5622393, info@nicoud.nl, Postbus 4600, 1700 AX Heerhugowaard

Tekst Renate Sun-Louw Foto Anna van Kooij

82

FRET

n o v e m ber/dec ember 2 0 1 1

Lees FRET ook digitaal op: www.mcn.nl/fretmagazine www.facebook.nl/fretmagazine

NEEM NU EEN JAARABONNEMENT

EN KIES 2 WELKOMST-CD’S! EN DAT VOOR MAAR € 19,95 PER JAAR* We hebben weer een aantal prachtige cd’s voor je uitgezocht waarvan je er twee mag uitkiezen. Maar je kunt natuurlijk ook twee andere cd’s uit de lijst selecteren.

JAH6 JAH6

ILSE DELANGE LIVE IN GELREDOME

ja ja ja ja ja ja

Stuur mij voor € 19,95 een jaar lang (zes keer) FRET, en als welkomstgeschenk de cd’s (2 aankruisen):

● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●

I lse DeLange - Live In Gelredome Unsigned - Homegrown ’11 Awkward I - Everything On Wheels Jah6 - Jah6 GEM - Hunters Go Hungry Tim Knol - Days Textures - Dualism Krystl - Rolling Within Temptation - The Unforgiven Handsome Poets - Handsome Poets Chef’special - One For The Mrs. Paulusma - Up On The Roof Dazzled Kid - Fire Needs Air Face Tomorrow - Face Tomorrow The Hot Stewards - When The Rain Begins To Fall De Jeugd Van Tegenwoordig - De Lachende Derde Zwart Licht - No Juju Baskerville - Disco Biscuits At No Bikini Beach - The New Bikini Bertolf - Snakes & Ladders Want Want - Mijn Meisje Vindt Me Leuk Zoals Ik Ben Zea - The Beginner Heideroosjes - 20 Years: Ode & Tribute Supermannen - Best Of’

UNSIGNED HOMEGROWN ‘11

AWKWARD I EVERYTHING ON WHEELS

FRET is gratis af te halen op zo’n 600 locaties in het land. Althans, zolang de voorraad strekt. Wil jij het risico vermijden dat je misgrijpt, neem dan een jaarabonnement. Je ontvangt dan zes nummers op je deurmat voor maar € 19,95 per jaar!

Vul nu onderstaande bon in en profiteer van een jaar lang FRET en kies twee welkomst-cd’s. Wil je een nog ruimere keuze, neem dan een abonnement op www.mcn.nl/fretmagazine Stuur de bon in een ongefrankeerde envelop naar: Fa. Nic Oud, Antwoordnummer 849, 1700 WB Heerhugowaard. Faxen kan ook: 072-5622393

✁ Naam Adres Postcode Woonplaats Land E-mail Telefoonnummer Ik heb het afgelopen half jaar geen abonnement op FRET gehad.

Handtekening Stuur geen geld, je krijgt een acceptgiro thuis gestuurd.

(zolang de voorraad strekt)

M/V

*) abonnementsprijs buiten Nederland: € 25,00 per jaar

FOTO: FEEDBACK APELDOORN

FEEDBACK ROTTERDAM CEINTUURBAAN 191 3051 KC ROTTERDAM TEL. 010 275 7373

FEEDBACK EINDHOVEN GEN. BOTHASTRAAT 3 5642 NJ EINDHOVEN TEL. 040 281 59 96

FEEDBACK UTRECHT BILTSTRAAT 90-92 3572 BH UTRECHT TEL. 030 273 3544

WWW.FEEDBACK.NL

FEEDBACK APELDOORN LAAN VAN WESTENENK 108 7336 AZ APELDOORN TEL. 055 578 7454