FRET MAGAZINE maart/april 2010 by FRET Magazine

Gratis muziekmagazine

Plu VERB s OD SONG EN S IN POPM UZIE K

10 maar t / ap r i l

Wordt 2010 het jaar van

the mad trist? symon TIM KNOL JOHNNY EN MOZES ROSENBERG ERIC VLOEIMANS & GATECRASH JOHN COFFEY DESTINE CRAPPY DOG CYLICE IN A CABIN WITH GEORGE BAKER

NEEM NU EEN JAARABONNEMENT

EN KIES 2 WELKOMST-CD’S!

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland

10 m a a rt/a p ri l

EN DAT VOOR MAAR € 19,95 PER JAAR* We hebben weer vier prachtige cd’s voor je uitgezocht waarvan je er twee mag uitkiezen. Maar je kunt natuurlijk ook twee andere cd’s uit de lijst selecteren. THE MAD TRIST PAY THE PIPER

BORIS LIVE MY LIFE LIVE

TIM KNOL TIM KNOL

FRET is gratis af te halen op zo’n 600 locaties in het land. Althans, zolang de voorraad strekt. Wil jij het risico vermijden dat je misgrijpt, neem dan een jaarabonnement. Je ontvangt dan zes nummers op je deurmat voor maar € 19,95 per jaar! Vul nu onderstaande bon in en profiteer van een jaar lang FRET en kies 2 welkomst-cd’s. Wil je een nog ruimere keuze, neem dan een abonnement op www.fretmagazine.nl Stuur de bon in een ongefrankeerde envelop naar: Fa. Nic Oud, Antwoordnummer 849, 1700 WB Heerhugowaard. Faxen kan ook: 072-5622393

✁

Naam

M/V

Adres Postcode Woonplaats Land E-mail Telefoonnummer Ik heb het afgelopen half jaar geen abonnement op FRET gehad. Handtekening Stuur geen geld, je krijgt een acceptgiro thuis gestuurd. *) abonnementsprijs buiten Nederland: € 25,00 per jaar

ELLEN TEN DAMME DURF JIJ?

ja ja ja ja ja ja Stuur mij voor € 19,95 een jaar lang (zes keer) FRET, en als welkomstgeschenk de cd’s (2 aankruisen):

● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●

Tim Knol - Tim Knol The Mad Trist - Pay The Piper Boris - Live My Life Live Ellen Ten Damme - Durf Jij? Anneke van Giersbergen - In Your Room Brainpower - Mijn Manier The Ex - 30 C-Mon & Kypski - We Are Square Leona - Strut It! JB Meijers - Catching Ophelia Moke - The Long & Dangerous Sea The Madd - Are Pretty Quick Heideroosjes - 20 Years: Ode & Tribute Lavalu - Hope Or Liquid Courage The Gathering - The West Pole André Manuel En De Ketterse Fanfare - Tjuup The Blues Junkies - The Blues Junkies Supermannen - Best Of’ The Sheer - Here And Now And Long Before Lucky Fonz III - A Family Like Ours Rosemary’s Sons - Home Sweet Home Dishking - The Power Of A Loaded Gun Elle Bandita - Queen Of Fools Barry Hay - The Big Band Theory Silence Is Sexy - This Ain’t Hollywood Karmakonga - Like We Like Bløf - Oktober

(zolang de voorraad strekt)

Leve de hype Hypes creëren. In Engeland zijn ze er een meester in. Elke week weer wordt een Britse band gebombardeerd tot de nieuwste sensatie. In ons land gebeurt het zelden. Het past niet bij onze nuchterheid. Toch: het gonst nu al een tijdje rond twee nieuwe acts: Tim Knol en The Mad Trist. Twee totaal verschillende bands, die de laatste maanden door alle muziekliefhebbers in de armen zijn gesloten. Het resultaat: volle zalen en een goede cd-verkoop. Het werkt dus wel. Helemaal mooi als – zoals in deze twee gevallen - de hype terecht is. Kortom: leve de hype! Tiemen Koopman hoofdredacteur

j a n u a ri/fe b r u a r i 2 0 1 0

FRET

Inhoud

jaargang 17, nummer 2, maart/april 2010

14 THE MAD TRIST

VASTE RUBRIEKEN

Nu al dé sensatie van 2010.

06 BANDS&EVENTS

19 CRAPPY DOG

Vrijbuitersblues van Zeeuwse bodem.

Met Boi Akih, The Accelerators, RUA en The Future Presidents.

20 J OHNNY & MOZES

29 GODFATHERS

ROSENBERG

De nieuwe generatie gitaarvirtuozen.

Vader Abraham, godfather van het carnavalslied.

22 TIM KNOL

45 BACKSTAGE

26 DESTINE

46 GEAR&GADGETS

Hoornse singer/songwriter verovert Nederland.

Leo Hagens, eigenaar van platenwinkel Sounds.

Het speelkwartier van Boi Akih

Steeds meer ‘coole’ dingen.

28 JOHN COFFEY

‘We wilden hard rocken’.

NAMM 2010, iPOD apps, Peter Visser, Het geluid van The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, Beamz Interactive.

30 SYMON

Heeft niets te verbergen.

32 VERBODEN SONGS Van Hij Was Maar Een Neger tot PrinsWillem Alexander Is Een Flikker.

38 CILICE

Is vooral in het buitenland te vinden.

40 IN A CABIN WITH Producer Maarten Besseling legt uit.

42 E RIC VLOEIMANS GATECRASH

Muziek voor miljoenen

53 DE 7 HOOFDZONDEN George Baker: ‘Iedere band had vroeger groupies. Dus wij ook.’

Wie kent Tim Knol nog niet?

Is het jazz of pop?

52 I KISSED CHARLES

14 m a a r t / a pri l 2 0 1 0

54 CD-RECENSIES

De nieuwe albums van o.a. Tim Knol, Symon, Bettie Serveert, The Mad Trist, Krause, Kern Koppen, Ellen ten Damme, Boris, The Ex, Ferry Corsten en Nuff Said.

64 BOEKEN

Top2000, The Beatles In Stripvorm, Popmuziek in Tilburg, PopTV 1960-1976, 50 Bekende Muzikanten Over Hun Eerste Bandje, Popfotografie Harry Heuts.

De demo van de maand is van GOFISH.

‘ We hoeven ons niet echt te bewijzen. We maken gewoon muziek’

FRET

Golden Earring-fan Ina Nieboer.

66 DEMONTAGE

Bubblegumpop van de betere soort.

82 VOLGELINGEN

70 LIVE IN HOLLAND

Met Noorderslag, The Gathering, Bettie Serveert, Jan Akkerman, Waylon, Gitbox! en Heideroosjes.

76 AGENDA

Een selectie van de concerten en festivals van de komende maanden.

‘ Van nature ben ik lui’

53 m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

BandsEvEnTs LuCKY’s LEvEnsLEssEn Iemand schreef ooit over mij: ‘Hij is een veelbelovend singer-songwriter’. Ik vroeg me meteen af hoeveel ik precies beloofd had, en aan wie. En wat hielden ze in, die beloftes? Een filevrij Nederland? Eeuwige liefde? Ik werd er maar nerveus van. Nu zie ik dat woord alleen nog naast andere namen. Blijkbaar beloof ik niet meer. Ik hoop dat ik me aan mijn woord heb gehouden. Sommige meisjes zijn nooit teleurgesteld omdat ze altijd denken dat op een dag de zon zal gaan schijnen. Ze praten meestal over landen die ze nog moeten zien. Dit soort meisjes houdt van beloftes maar niet van inlossing. Als je ze geeft wat ze willen, zijn ze weg. Ik probeer uit hun buurt te blijven. Hun huid is te zacht. Ik zag er laatst nog eentje op Noorderslag, een zangeres. Ik hoorde dat iemand haar een hit had beloofd, een grote internationale hit, een hit als Milows Ayo Technology. Zij, op haar beurt, beloofde de hit aan haar publiek. Ze zong: ‘Jullie zullen mij zien bloeien. Later zullen jullie zeggen: wij waren erbij toen ze nog een ster in de dop was.’ Een handelaar in appels speelt geen spel. Hij wisselt appels voor geld, of andersom. Een handelaar in briefjes met daarop de tekst ‘U krijgt nog appels van mij’ is al een stap dichterbij roulette. De zaken kunnen hem zo goed gaan dat hij de appels zelf niet meer belangrijk vind. Dat is allemaal geen probleem, totdat iemand honger krijgt en om zijn kistje vraagt.

InTERvIEw

wIn!

WEKELIJKSE neDerpOpSHOW BIJ VprO

ZOOM Q3 VIDeOCAMerA t.w.V. 296 eUrO

et is karig gesteld met popmuziek op de Nederlandse televisie, laat staan met de Nederpop. Maar er is goed nieuws: vanaf 6 maart komt de VPRO acht weken lang met de Nederpopshow, een initiatief van Fons Dellen en Robert Lagendijk. Eric Corton zal het vijftig minuten durende programma presenteren vanuit Trouw Amsterdam. ‘Het idee is ontstaan na het succes van de 50 Jaar Nederpopquiz die we vorig jaar hebben uitgezonden. Die trok verrassend veel kijkers’, aldus Dellen. De Nederpopshow bestaat volgens hem uit drie elementen. ‘Kern is een quiz, met vaste teamcaptains Dio, DJ Isis, Peter te Bos (Claw Boys Claw) en Peter Koelewijn. Daarnaast is er livemuziek à la Jules Holland en zijn er gefilmde reportages, interviews en archiefcompilaties.’

Vaste huisband is C-mon & Kypski die de mashups verzorgt, de intermezzo’s speelt en Nederlandse artiesten begeleidt. Nog meer Nederpop, want naar aanleiding van VPRO’s Nederpopshow zendt Holland Doc 24 een week lang, van maandag 8 tot en met zondag 14 maart, de favoriete documentaires uit van experts op het gebied van Nederlandse popmuziek. Onder andere Rockin’ Ramona, een documentaire over de geschiedenis van de Indopop, en Verder Heb Ik Niks Meegemaakt, over Herman Brood, zullen te zien zijn. www.hollanddoc.nl

AntOn GOUDsMIt wInt VPRO/BOY EDGAR PRIJS 2010

FOTO SIESE VEENSTRA

ij is veelzijdig, beweegt zich muzikaal tussen popmuziek, jazzmuziek, kamerjazz, geïmproviseerde muziek en ‘groovende’ funk’, aldus de lovende woorden uit het juryrapport van de VPRO/Boy Edgar Prijs 2010. Gitarist Anton Goudsmit, onder andere bekend van New Cool Collective en The Ploctones, zal m a a r t / a pri l 2 0 1 0

De nieuwe Utrechtse band rUA heeft met de cd 00:41:00 een stevig product op de markt gebracht. ‘Het album klinkt wel zwaar, maar het is niet de zoveelste metalplaat.’ Tekst Lilian van Dijk

deze belangrijkste Nederlandse jazzprijs op 26 april in het Amsterdamse Bimhuis in ontvangst nemen. De prijs bestaat uit een plastiek van Jan Wolkers en een geldbedrag van 12.500 euro. Goudsmit zal vanaf mei uitgebreid op tournee gaan met The Ploctones.

itaristen Axel Becker en Hiddo Frericks, de oprichters van RUA, componeerden de nummers en maakten proefopnamen in de eigen Rockfish Studios. Voor de zangpartijen werd Nici de Beus aangetrokken, die haar bijzondere stem inventief inzette. De ritmesectie bestaat uit bassist Ivar Vennekens en drummer Per Hoogendoorn Axel: ‘In 2008 hebben we de band opgericht. Dat je al opnamen hebt, helpt enorm om goede instrumentalisten geïnteresseerd te krijgen.’ Nici: ‘Het waren sterke nummers die goed in elkaar staken en toch genoeg ruimte boden voor een eigen invulling.’ Daardoor is 00:41:00 een uniek product geworden, waarin invloeden van rock, metal, stoner, punk, funk en psychedelica traceerbaar zijn. Axel: ‘Dit album klinkt wel zwaar, maar het is niet de zoveelste metalplaat. Wij hebben een totaal andere invalshoek gekozen.’ Metal is in veel opzichten een vrij conservatieve muziekstroming, aldus Axel en Hiddo. ‘Er zitten veel clichés in. Die proberen we zoveel mogelijk te vermijden. Nici’s stem contrasteert met onze muziek: rauwe punk in plaats van gothicachtige vocalen.’ Hiddo: ‘De nummers zijn heel compact. De songstructuur had prioriteit, maar we zijn ook op zoek gegaan naar de ultieme riffs.’ Lovende reacties zijn de band al ten deel gevallen. Van het nummer Pretty, waarmee de band de 100% AF wedstrijd van de muziektijdschriften Interface, Slagwerkkrant en Gitarist won, heeft de bekende producer Holger Schwedt (van onder andere Anouk en Within Temptation) de mix voor zijn rekening genomen. Ook heeft de band een deal met Rusty Cage Records in de wacht gesleept. Axel: ‘Dat zegt ook wat in deze tijd.’’

www.vproboyedgarprijs.nl

www.rua.nu

Lucky Fonz III

FRET

Op ZOeK nAAr De UltIeMe rIFFs

Als het om muziek gaat is bluffen soms een self-fulfilling prophecy. Je kan doen alsof je geweldig bent. Als je publiek je gelooft, dan heb je aan niemand iets uit te leggen.

rUA

Doe mee aan de prijsvraag en win een Zoom Q3. een superhandig videocameraatje dat dankzij twee condensatormicrofoons ook het geluid perfect stereo opneemt. Ideaal dus om concerten mee te ﬁlmen of een ﬁlmpje van je eigen band te maken die je daarna met de speciale uploadsoftware binnen een paar minuten op Youtube, Facebook of Myspace zet.

Je kunt wav-bestanden opnemen in 44.1/48kHz 16/24-bit of mp3 tot 320kbps en daarmee onderscheidt de Zoom Q3 zich van de meeste andere digitale camera’s. De bediening is bovendien eenvoudig. Beeld kun je bekijken op een 2,4” lcdschermpje, de dataopslag geschiedt op sdhc-kaartjes (2GB wordt bijgeleverd; daar kun je circa een uur mee voort) en twee AA batterijen zorgen voor de stroomvoorziening. Je hangt de Q3 aan je computer met het ingebouwde usb 2.0-kabeltje. Een ingebouwde speaker, een hoofdtelefoon- en een tv-uitgang maken het plaatje af.

Wat moet je doen? Beantwoord de volgende vraag: Hoeveel microfoons heeft de Zoom Q3? Mail je antwoord naar fret@mcn.nl o.v.v. Zoom Q3. Vergeet niet je naam en adres te vermelden. m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Bandsevents

Vermenging van muziek en beeld wordt ook wel synchronisatie genoemd. Of populairder gezegd: syncing. Denk aan muziek bij films, televisieseries, commercials en games. Denk aan Perquisite en zijn Gouden Kalf voor de soundtrack van de speelfilm Carmen van het Noorden. In één klap sta je met filmmuziek op de rode loper, in de spotlights. Het is wachten op interessante vervolgopdrachten. Een succesvolle sync kan zo een belangrijke opsteker of wending betekenen voor een muzikale carrière. Het recht om muziek samen te voegen met beeld vindt zijn oorsprong in het (mechanische) reproductierecht van de muziekauteur. Is deze auteur aangesloten bij Buma/Stemra en heeft deze auteur ook een publisher in de armen genomen, dan zullen zowel Stemra als de publisher contractueel een vinger in de pap hebben. Stemra biedt gebruikers van muziek twee ‘soorten’ synchronisatiemuziek aan, library music en bestaand (hit)repertoire. De eerste categorie kan redelijk eenvoudig en veelsoortig gebruikt worden voor bijvoorbeeld commercials, tegen betaling van een jaarlijkse standaard vergoeding die naar rato per muziekfragment van dertig seconden wordt berekend. De tweede categorie ziet toe op populaire liedjes en vergt daarom een stevige clearing van rechten. Zo zal Stemra voorafgaand toestemming vragen aan de makers van de muziek en ook nog terugkoppelen met de artiesten en platenlabels die achter deze populaire liedjes zitten. In ruil voor de overdracht van synchronisatierechten kunnen liedjesmakers aanspraak maken op een exploitatievergoeding van de publisher, vaak een vooraf overeengekomen percentage van de opbrengsten uit synchronisatie. De bruto of netto afrekenbasis en de hoogte van het percentage zijn daarbij onderhandelbaar. Daarnaast keert ook Stemra een aandeel uit in de opbrengsten uit synchronisatie. Bedenk als muziekauteur dat syncs belangrijk kunnen zijn, niet alleen voor je verdere carrière maar ook als bron van inkomsten. Neem dit mee aan tafel met publishers, als je onderhandelt over een contract!

Marie José Spit (spit@bousie.nl) Bjorn Schipper (schipper@bousie.nl)

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

BEZOEK DE MUZIEKCAFÉS VAN MCN

ij de MCN muziekcafés kun je kennismaken met nieuwe muzieksectoren, nieuwe landen, succesvolle praktijkvoorbeelden en de laatste ontwikkelingen in de muziekbusiness. En je ontmoet er de juiste mensen tijdens het drankje na afloop. Het programma van de komende weken lees je hieronder. Locatie: Rokin 111 te Amsterdam. Kijk voor meer informatie en meld je aan op www.mcn.nl. De Schnabbeldag! 2 maart, 14:00 - 17:00 uur | Hoe kom je als muzikant aan de juiste schnabbels? Hoe moet je je opstellen tijdens een schnabbel? Inclusief speeddate met evenementenbureaus. THE MIX 8 maart en 12 april, 17:30 - 18:30 uur | Robbert Tilli (MCN) en Tom Engelshoven (OOR) spreken drie gasten uit verschillende

muziekgenres over hun eigen muziek, elkaars muziek en de muziekbusiness. Inclusief (live) muziek. Giro di Jazz! 10 maart, 15:00 - 17:00 uur | De Italianen houden van improviseren, niet alleen in de keuken, ook in de muziek. In de grote steden zijn toonaangevende jazzpodia te vinden die met name in 2010 open staan voor Nederlandse acts. Vlaanderen Boven! Nederlandse pop in België 7 april, 15:00 - 17:00 uur | Vlaamse pop doet het vaak goed in Nederland. Andersom zijn er ook veel mogelijkheden. Adviezen uit de praktijk over de Vlaamse popscene. Loudness Wars 2: volume tijdens concerten 16 april, 15:00 - 17:00 uur | Wie bepaalt het geluidsvolume bij concerten? Wanneer is het te hard? Wanneer is het mooi? Laatste inzichten, met discussie.

IN DE STUDIO MET… Wie Kensington Wat Catchy Britse gitaarpop Waar The Analog Room Studio in Leeds (GB) Waarom Opnemen van debuutalbum Release Eerste single in mei, album volgt daarna Producer James Kenosha Zanger Casper Starreveld ‘De studio is van de toetsenist van The Kaiser Chiefs, een goede vriend van onze producer James Kenosha. Het is een hele mooie studio met een heel goed geluid; echt te gek om hier te werken. Vorig jaar hebben we ons album hier opgenomen en nu zijn we terug om twee singles op te nemen. De plaat was al af toen we deze nummers

schreven. We vonden ze zo tof dat we ze toch op de cd willen hebben; we denken echt dat we met deze nummers een groter publiek kunnen bereiken. James Kenosha is een nog relatief onbekende Engelse producer. Hij heeft onder meer Grammatics, Dinosaur Pile-up en Pulled Apart By Horses geproduceerd, drie bands die nu naam aan het maken zijn in Enge land. De plaat van Grammatics vonden wij heel tof klinken en toen hebben we hem benaderd. Hij was meteen erg enthousiast, had veel ideeën en is zelfs hier naartoe gevlogen om ons te zien spelen. Hij heeft een hele frisse sound gemaakt: gelikt maar soms ook een beetje rammelend. Precies wat wij wilden.’

Foto Boris Breuer

BEATS ME! SYNCS

Interview

BOI AKIH ‘Dit is ons speelkwartier’ Improvisatie is het sleutelwoord bij Boi Akih en speelsheid bepaalt de koers. ‘Het is ons speelkwartier; evenals op het schoolplein mogen we ons helemaal uitleven’, lacht vocaliste Monica Akihary, die samen met gitarist Niels Brouwer de vaste kern van Boi Akih vormt. Tekst Rosanne de Boer

ogelgezang mengt zich met het geluid van menselijke stemmen in Boi Akihs lied When Evening Falls. ‘Deze en andere geluiden hoor je in Indonesië bij het vallen van de avond. De mensen keren terug van hun werk op de rijstvelden’, vertelt de Nederlands-Molukse Monica. Op een organische manier schept zij samen met Niels – die ze al op de middelbare school ontmoette – muziek met een heel eigen sfeer en klankkleur. Diverse gastmuzikanten doen mee. Je herkent invloeden uit de flamenco en diverse Molukse en Indiase stijlen. Zo ging het duo in de leer bij de Indiase zangeres Jahnavi Jayaprakash, die ze ontmoetten na een concert in het Amsterdamse Bimhuis. ‘Wat zij kon met haar stem: virtuoos! We hadden al samenwerkingsplannen, maar Jahnavi overleed plotseling.’

Vernieuwen Instrumenten uit diverse werelddelen staan in Boi Akihs thuisbasis in Amsterdam. Niels pakt een kecapi, een Sumatraans tweesnarig instrument. ‘Tijdens onze reizen kan ik zulke instrumenten niet laten hangen.’ Op hun Indonesische tournee in september vonden ze niet alleen de lang gezochte Balinese reong (gong/gamelan), maar ontmoetten zij ook een bekwame reong-speler. ‘Deze I Made Subandi speelt met ons mee in mei tijdens de première van Philosophy Of Love op de Music Meeting in Nijmegen.’ In dit project verwerkten ze Balinese reiservaringen. Boi Akih, opgericht in 1996/1997, probeert steeds met iets nieuws te komen, steeds weer anders te klinken. ‘Voor ons debuutalbum maakten

we zelf instrumenten, om een eigen klank te verkrijgen. Nu kijken we hoe we kunnen vernieuwen door bijvoorbeeld steeds andere gastmuzikanten uit te nodigen en zelf op klankonderzoek te gaan.’ Het duo vertelt dat ze hun eigen muzikale taal ontwikkelen tijdens die zoektochten naar een nieuw geluid. ‘Wat Niels al spelend op de kecapi uitvindt, vertaalt hij naar zijn gitaar. Ik vertaal nieuwe klanken naar mijn stem’, vertelt Monica. Niels: ‘Bij Boi Akihs oprichting was het plan er al de stem als instrument in te zetten.’ Monica knikt: ‘Ik wilde niet alleen een tekst zingen, maar met de andere muzikanten improviseren.’ Molukkers staan bekend om hun zangkunst. ‘Zingen is in de Molukse gemeenschap waarin ik opgroeide een belangrijk onderdeel van het leven. Je leert het al jong.’

Eén schilderij Boi Akih heeft in tien jaar tijd vijf cd’s uitgebracht. Drie woorden komen vaak bovendrijven in de recensies: kleurrijk, organisch en passievol. Niels, glimlachend: ‘Daarmee kan ik wel leven. Ik hou niet van vooraf gestructureerde muziek. Maar ik denk bij Boi Akih ook aan ‘uitdaging’. Zo voelt werken aan het nieuwe project met I Made Subandi als een ware uitdaging.’ Monica: ‘Wij zijn een groep schilders die samen aan één schilderij werkt. Ieder heeft zijn eigen stijl en manier van werken. Bij niet-geïmproviseerde muziek wordt er veel samen geoefend op de overgangen en andere gemaakte afspraken. Wij doen dat niet omdat dan de speelsheid verdwijnt. Dit is ons speelkwartier. Evenals op het schoolplein mogen we ons even helemaal uitleven.’

Live

14 april 23 april 30 mei

Live

Burgerweeshuis Deventer De Toonzaal Den Bosch Meerjazz Hoofddorp

live

www.boiakih.com m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Bandsevents Mooie Noten is dé Amsterdamse competitie voor singer-songwriters en (semi-)akoestische acts van maximaal drie personen. De finale vindt deze zomer plaats in het Vondelpark Openluchttheater. Inschrijven kan nog tot 1 maart www.grap.net De FlitsAcademie presenteert 12, 13 en 14 maart in Amsterdam een weekend Songwriting met Paul de Munnik (Acda & De Munnik) en Sandro Assorgia (Van Dik Hout). De kosten bedragen € 440,- per persoon (inclusief catering). Iedereen kan deelnemen aan deze opleiding, maar enige ervaring met muziek is wel vereist www.flitsacademie.nl Tot 1 maart kun je je nog aanmelden voor De Popronde, hét reizende muziekfestival van Nederland www.popronde.nl De Haagse KoninginneNach is op zoek naar Haagse talentvolle bands voor de ‘Nach’ Bandverkiezing 2010. De winnaar van deze wedstrijd zal op 29 april het Haags Podium openen. Inschrijven kan tot 4 maart www. koninginnenach.nl Tijdens de Inside Out Showcase op zaterdag 6 maart in Popcentrum 013 in Tilburg kun je kennismaken met de Rockacademie. Studenten en docenten staan tijdens deze open dag klaar om je meer te vertellen over het onderwijsprogramma en al je vragen te beantwoorden. Van 10.00 tot 16.00 uur www.rockacademie.nl Beginnende bands uit Brabant kunnen zich opgeven voor de voorrondes van Breda Barst. De winnaar krijgt een plek op dit popfestival dat op 18 en 19 september in Breda wordt gehouden www.bredabarst.nl Muzikanten die zingen in de Nederlandse taal of een afgeleide daarvan kunnen een gooi doen naar de Nederpopprijs 2010, een stimuleringsprijs voor Nederlandstalige artiesten. Op zaterdag 3 juli strijden de finalisten op een groot podium op festival Van Eigen Bodem in Zwolle. Je kunt je nog tot 1 maart inschrijven op www. nederpopprijs.nl De Peter Tetteroo Bokaal is een stimuleringsprijs voor poptalent uit de regio Delft. De vijf finalisten mogen optreden op festival Westerpop, dit jaar op 27 en 28 augustus. Inschrijven kan tot 1 mei. Stuur een demo of cd met bio en foto op naar Stichting Westerpop t.a.v Peter Tetteroo Bokaal, Raamstraat 67, 2613 RW Delft. Bands uit ZuidHolland kunnen zich nog tot 15 maart inschrijven voor de bandcompetitie Waterproof 2010. De winnaar staat op zaterdag 14 augustus als openingsact op het podium van Waterpop. Kijk voor meer info op www.waterpop.nl.

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

MUSICLAB: NIEUW PROGRAMMA OVER MUZIEK EN TECHNOLOGIE

he Future Presidents is al jaren een heel succesvol productieteam (met ook nog Joachim Vermeulen Windsant binnen de club) dat songs schreef en produceerde voor tv-programma’s, commercials en artiesten als Yes-R, Kinderen voor Kinderen, Edsilia Rombley, Miss Montreal en DJ Porny. Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, deden ze voor het Amerikaanse platenlabel Jive een groot aantal remixen voor T-Pain, Idols-winnaar Jordin Sparks en een duet van Justin Timberlake en Beyoncé.

akhuis de Zwijger in Amsterdam begint in maart met Musiclab: een nieuw tweemaandelijks programma in samenwerking met Muziek Centrum Nederland, STEIM, HKU en Interface. Musiclab is een live ‘show & talk’ gericht op (toepassingen van) muziek, creativiteit en technologie en bedoeld voor muzikan ten, producers en andere geïnteresseerden. Laat je inspireren door professionals, discussieer mee en ontdek, hoor en probeer de laatste state of the art technologie. De aftrap vindt plaats op maandag 8 maart. Tijdens deze eerste Musiclab zijn onder anderen

Kypski (C-mon & Kypski) en muziekjournalist Job de Wit te gast. De presentatie van deze avond is in handen van Leon Verdonschot. De toegang is gratis.

Willem Laseroms is afkomstig uit het Brabantse Bosschenhoofd en maakt al muziek vanaf zijn achtste. Op zijn vijftiende had hij zijn eigen demo’s klaar, met songs in het Nederlands en het Engels. Laseroms: ‘Die kwamen via via bij Tjeerd Oosterhuis terecht, de broer van Trijntje en een uitstekende producer. Hij liet weten onder de indruk te zijn en is me blijven volgen.’ Maarten ten Hove komt uit Zutphen. Ook hij was er uitermate vroeg bij en maakte al op zijn twaalfde zijn eerste demo’s die hij brutaal opstuurde naar ArtCon Records, het label van de in de Achterhoek verzeild geraakte Amerikaanse soulzanger Arthur Conley (Sweet Soul Music).

www.dezwijger.nl/musiclab

AIRPLAY VOOR IEDEREEN OP KINKFM

et de 2 Minuten Show begint radiostation KinkFM een nieuw programma, waarbij elke band die zich aanmeldt gegarandeerd gedraaid wordt. Het idee hiervoor is van Bazz, zanger van VanKatoen en de Bazzookas. Het systeem is simpel: je upload een track die je zelf hebt gemaakt en die wordt vervolgens afgespeeld op de radio. Twee minuten, daarna komt het volgende nummer erin. Per uitzending komen er twintig tracks aan bod. De week na

de uitzending kan er gestemd worden, waarna de drie populairste nummers een week later compleet gedraaid worden. De 2 Minuten Show wordt iedere vrijdag van 19.00 tot 20.00 uur uitgezonden op KinkFM. Uploaden kan op de site www.2minutenshow.nl

GRATIS: HET BOEK EERSTE BANDJE

lke bekende muzikant is ooit begonnen in zijn of haar eerste bandje. Vaak was dat niet de band waarmee de successen kwamen. Voor het tijdschrift Musicmaker verzorgde journalist Bert Middelbos jarenlang de serie Eerste Bandje. Hij sprak hierin met artiesten als Cesar Zuiderwijk, Thé Lau, Peter te Bos, Trijntje Oosterhuis, Syb van der Ploeg en Henk Westbroek. Bullet-Ray maakte de foto’s. Vijftig van deze verhalen zijn nu verzameld in een boek. Erg leuk om te lezen hoe deze beroemdheden hun eerste muzikale schreden hebben gezet.

THE FUTURE PRESIDENTS PRODUCERS, SONGSCHRIJVERS, REMIXERS ÉN OOK EEN BANDJE Met het pakkende popliedje The World Keeps Changing scoorden Maarten ten Hove en Willem Laseroms van The Future Presidents eind vorig jaar hun eerste hit. Als zangers dan, in het gelijknamige bandje.

FRET geeft vijf exemplaren weg van 50 Bekende Muzikanten Over Hun Eerste Bandje. Wat moet je doen? Stuur een e-mail naar fret@mcn.nl o.v.v. Eerste Bandje. Vergeet niet je volledige naam en adres te vermelden.

T F P

Maarten ten Hove lacht. Ja, het lijkt op een hele volle mond, dat opsommen waar de heren zoal mee bezig zijn. En dan hebben ze nog een band die met de tweede single Love Don’t Pay The Bills opnieuw een gooi naar de gunst van het publiek doet en die vanaf begin maart ook live op de podia te bewonderen is. Want zingen kunnen ze ook. Zoveel bewees hun optreden bij De Wereld Draait Door met hun vorige hit, die tevens ruim honderdduizend keer op YouTube werd bekeken.

Foto guus ten hove

TALENT WANTED

Interview

Tekst Willem Jongeneelen

Ook Ten Hove kwam uiteindelijk bij Tjeerd Oosterhuis terecht. Daar heeft het duo elkaar leren kennen en is de succesvolle samenwerking begonnen. Eerst produceerden ze vooral dance, maar de pakkende refreinen van hun eigen singles en die prima stemmen verraden dat de heren op veel fronten veel in hun mars hebben. Ten Hove: ‘De nieuwe single is wellicht nog radiovriendelijker dan de eerste. We werken momenteel aan ons debuutalbum, maar voor de release daarvan wachten we het juiste moment af.’ De heren hebben een nuchtere kijk op de business, maar beseffen ook heel goed dat je soms met een beetje bluf een heel eind kunt komen. Hoe waren ze ook alweer bij Jive Records in New York City binnengekomen? Ten Hove: ‘Gewoon even googlen naar een van de adressen van de hoogste bazen daar. En dan een mailtje sturen met de tekst: Leuk hoor, die remixen van die radiohits van Jive, maar dat kunnen wij beter! Je doet er een paar linkjes bij naar eerdere producties en verdomd, binnen no time mailde hij een a capella versie van een track onze kant op. Een van de volgende opdrachten was gelijk een remix voor Justin Timberlake en Beyoncé. Ja, dan tel je plots mee en staat je mix op cd’s naast die van Tiësto. Prachtig toch?’

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Bandsevents UNSIGNEDACTS NAAR MAROKKO

filemuziek

Op weg naar optredens ontkom je er in Nederland niet aan: files. Wat draaien Nederlandse muzikanten in de auto om de tijd door te komen?

ticks (Fakkelbrigade), Daan Schinkel (zZz), Thomas Azier, Maurits Westerik (Gem, Anne Soldaat), Joppe Molenaar (Voicst, Bettie Serveert) en Sjam Sjamsoedin (Nobody Beats The Drum) hebben de afgelopen weken in de Marokkaanse stad Casablanca in Marokko een album opgenomen voor In A Cabin With. Aanleiding is de tiende aflevering van het project Unsigned van Muziek Centrum Nederland, waarvoor jaarlijks onbekende artiesten zonder label worden geselecteerd. De artiesten die naar Casablanca gaan, hebben allen meegedaan op eerdere afleveringen van Unsigned.

Een installatie in zijn antracietkleurige Volvo heeft hij niet. En in de bandbus wordt zelden muziek gedraaid. Jazzdrummer Pierre Courbois: ‘Het is bekend dat muzikanten zo vaak met muziek bezig zijn, dat het een verademing is even niets te horen. Ik zit altijd achterin de bus met een zonnebril op, met oordempers in. Ik hoor niets, zie niets. Heerlijk om je zo op een optreden voor te bereiden. Als we op weg naar een concert al wat draaien, dan is het klassieke Indiase of Indonesische muziek.’ Van de meeste singer-songwriters wordt hij nerveus en van veel rock-’n-roll en hiphop agressief. Die muziek komt niet in de bus. Courbois (Nijmegen, 23 april 1940) en zijn groep hebben bijna nooit last van files. ‘Of het komt omdat wij op nogal vreemde tijden rondrijden, of wij kennen de wegen ontzettend goed. Wel houden we rekening met files. We vertrekken vroeg naar een optreden, en rijden middenin de nacht terug. Als ik op normale tijden reis, ga ik met de trein.’ Zonder iPod of mp3-speler. De voormalig Boy Edgar Prijswinnaar wordt dit jaar zeventig, maar is nog regelmatig op het podium te vinden. Courbois’ verjaardag zal zaterdag 24 april uitgebreid worden gevierd in de Schouwburg Arnhem. Weinig kans dat hij na het feest in de file zal komen te staan. Hij woont in Arnhem. Op een woonboot annex oefenruimte. De meesterslagwerker ziet de schepen aan zijn raam voorbijvaren, wanneer hij op de zelfgebouwde drumkit zijn kundige slagen oefent.

www.inacabinwith.com

50 SHOWS IN 50 DAGEN spé, een duodisco, het splinternieuwe Aanwijs stokjesmuseum van Steven de Peven, een inter actieve Radiobooth op het Nesplein en een aantal intieme huiskamerconcerten van Live in Your Living Room. www.myspace.com/sonicconnections www.brakkegrond.nl

POPPODIA ENTHOUSIAST OVER JAZZ ON STAGE Nor (Heerlen), Paard van Troje (Den Haag) en Watt (Rotterdam), gaat de komende tijd structureel meer Nederlandse jazz programmeren. Zij krijgen vanuit het platform ondersteuning op het gebied van marketing en promotie. Hieronder een selectie van de concerten.

n de vorige FRET kon je al uitgebreid lezen over Jazz On Stage, een nieuw platform dat een brug wil slaan tussen jazz artiesten, poppodia en publiek. Inzet is een toename van het Nederlandse jazzaanbod op de Nederlandse poppodia en meer bezoekers. Inmiddels begint dit initiatief al zijn vruchten af te werpen. Een groot aantal poppodia, waaronder 013 (Tilburg), Burgerweeshuis (Deventer), Gigant (Apeldoorn), De Kelder (Amersfoort), Luxor Live (Arnhem), Nieuwe

4 maart Marzio Scholten Kwartet P60, Amstelveen 5 maart Wicked Jazz Sounds Band W2, Den Bosch 7 maart Pieter de Graaf Trio P60, Amstelveen 2 april Candy Dulfer De Boerderij, Zoetermeer 3 april New Cool Collective Tivoli, Utrecht 9 april Caro Emerald Paard van Troje, Den Haag 15 april New Cool Collective Big Band W2, Den Bosch 23 april Michiel Borstlap ft. Eldorado Burgerweeshuis, Deventer 24 april New Cool Collective Big Band Mezz, Breda www.jazzonstage

THE ACCELERATORS GEVEN VOL GAS

‘Hoeveel shows willen jullie doen in de voorjaarstour?’ vroeg de boeker. ‘Doe maar een stuk of vijftig’, was het enigszins nonchalante antwoord van The Accelerators. Tekst Roland Wetzels

e boeker voegde de daad bij het woord en in maart en april gaan de Rotterdamse punkers met een eigen bus heel Europa door, inclusief Engeland, Ierland en Scandinavië. Zanger en bassist Ox is er kort en duidelijk over: ‘Het kan, dus we doen het. We kunnen ook nog twee jaar wachten, maar je weet niet hoe de situatie dan is. Grijpen dus die kans. Onze vriendinnen zijn wel gewend dat we vaak van huis zijn, die vliegen wel eens op en neer naar een show als er goedkoop aan tickets is te komen. Met mijn baas heb ik hele goede afspraken, die laat me gewoon gaan. Dat waardeer ik zeer, ja.’ Alleen gitarist Sander Wander is uit de band gestapt, omdat hij zijn studie toch iets belangrijker vindt. ‘Hij is de enige verstandige’, lacht Ox. Vervanger is Simon Speechless, die eer-

der de snaren teisterde bij de Lulabelles en Ragin’ Hormones en als co-producer, engineer en gastmuzikant al een zware stempel drukte op de vorig jaar uitgekomen debuut-cd van The Accelerators. De tour bevat een paar leuke ritjes, van Dublin naar Glasgow bijvoorbeeld en van Kopenhagen naar Chemnitz. Ox is niet onder de indruk van grote afstanden en veerboten: ‘We hebben al eerder kleine tourtjes gedaan en het is altijd gelukt. We komen nu op plekken en in landen waar we nog nooit geweest zijn, dus we zullen wel zien! We hebben een goede bus aangeschaft, want vijftig dagen een bus huren is veel te duur, en daarmee moet het lukken. Maart en april zijn wat dat betreft ook de beste maanden om te toeren. Geen extreme weersomstandigheden en de mensen worden in het voorjaar ook wat vrolijker.’ Midden in de tour spelen de punkers ook nog op Paaspop, een buitenkansje dat ze hebben overgehouden aan de goede indruk die ze maakten toen ze voorprogramma’s deden voor Peter Pan Speedrock. En in de zomer duiken ze de studio in voor hun tweede cd. ‘Maar vóór de zomer staat er eerst nog een klein tourtje op het programma’, vertelt Ox zonder ook maar met zijn ogen te knipperen. Zou zijn baas dat al weten?!

De Grote Prijs van Nederland en V-Radio, het talentstation van Veronica’s V-Academy, gaan vanaf dit jaar samenwerken. In het programma Binnenlandse Zaken ( maandag tussen 10:00 en 12:00 uur) van Peter Schave maker zal het verloop van de competitie op de voet gevolgd worden. Te beluisteren via www.v-radio.nl De folkpunkers van Circle J hebben eind februari hun nieuwe album Weekend Warriors gepresenteerd. De cd wordt uitgebracht door het Japanse label UncleOwen Music, die de promotie en distributie in Azië gaat verzorgen. Slecht nieuws voor Textures. Zanger Eric Kalsbeek heeft de metalgroep verlaten omdat hij meer tijd wil vrijmaken voor zijn werk en familie. Door zijn vertrek wordt de release van het nieuwe Textures-album uitgesteld tot begin 2011. Room Eleven is niet meer. Zangeres Janne Schra heeft gekozen voor een solocarrière en werkt momenteel aan een album dat eind dit jaar moet uitkomen. Krezip is inmiddels al weer een tijdje ter ziele, maar was het afgelopen jaar met het nummer Sweet Goodbyes wel de meest gedraaide band op de Nederlandse radiostations. De song was maar liefst 4691 keer te horen op de landelijke publieke en commerciële zenders. Het gaat goed met de Nederlandse muziek in het buitenland. Met dank aan André Rieu en de Nederlandse dj’s steeg onze muziekexport in 2008 met ruim vijftien procent ten opzichte van het jaar daarvoor. De totale opbrengst bedroeg een slordige 50,2 miljoen euro. In eigen land daalde de omzet uit muziekverkopen het afgelopen jaar, zo blijkt uit cijfers van de branchevereniging voor de entertainmentindustrie NVPI. In 2009 kochten we met z’n allen voor bijna 211 miljoen euro aan albums en twee miljoen euro aan singles. Ondanks de stijgende verkoop van digitale albums en singles zakte de totale omzet met 4,6 procent. Maar liefst veertig uur aan videomateriaal en concertregistraties uit veertig jaar Pinkpop is nu online te bekijken via de website www.hollandsglorieoppinkpop.nl. Je kunt concerten zien van onder andere Ilse DeLange, Golden Earring en Voicst. Room Eleven

Foto Samantha van der Werff

Foto Manon Bruininga

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

www.mcn.nl/unsigned

Frank Antonie van Alphen

FRET

Deze speciale extra aflevering van Unsigned/ In A Cabin With verschijnt eind april op cd.

ROCK DER LAGE LANDEN laams Cultuurhuis De Brakke Grond in Amsterdam pakt van donderdag 1 tot en met zaterdag 3 april uit met de tweede editie van Sonic Connections. Drie avonden lang zijn er optredens van nieuwe bands uit Nederland en Vlaanderen. Acts als Sir Yes Sir, Eklin, The Go Find, Nive Nielsen and the Deer Children, Toman, Team William, Blackie & The Oohoo’s, Wooden Constructions en Addicted Kru Sound. Behalve de concerten zijn er onder andere workshops voor popjournalisten en -fotografen in

Kort nieuws

Foto daniel baggerman

In deze aflevering jazzdrummer Pierre Courbois.

Interview

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Nog voor hun debuut in de winkels lag, werd The Mad Trist al gebombardeerd tot dé belofte van 2010. Het ĳzersterke album Pay The Piper maakt de hooggespannen verwachtingen helemaal waar. tekst Jasper Schoon Foto’s Daniël Cohen

Wordt 2010 het jaar van

THE mad TRiST? 14

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

De vier muzikanten uit Maastricht werkten het afgelopen jaar in stilte aan hun debuut. De release van het album stond gepland rond het Noorderslagfestival. We spraken zanger Arthur von Berg en bassist Luc Hameleers even daarvoor tijdens de persdag in het Amsterdamse Backstage Hotel, waar de twee muzikanten na een lange treinreis de hele dag hun best deden om net zo’n goede sier te maken met scherpe antwoorden als met hun sterke album. En waarbij de twee in het oneindige bleven uitleggen waar de bandnaam The Mad Trist nou eigenlijk vandaan komt. Pay The Piper is een eigentijds rockalbum geworden dat door veel mensen bij stonerrock geplaatst zou kunnen worden. Maar daar zijn Arthur en Luc het niet helemaal mee eens. ‘We tappen uit alles wel wat. De sound van de cd is veel breder. Als we ergens een leuk stukje gitaar horen, kan dat ons inspireren. Onze muziek heeft stonerinvloeden, maar er is meer. Op een Stonerrockfestival zouden we niet op onze plek zijn. Het zijn echte liedjes. We hebben ook een ballad of een rocksong met een uitgebreidere compositie’, legt bassist Luc Hameleers uit. ‘Ik denk dat we veel klassieke rockinvloeden hebben en daaraan dingen toevoegen, zoals elektronica. De juiste verzamelnaam is daarom alternative rock. Die term is zo breed dat we daar zeker onder vallen’, vult zanger Arthur von Berg aan. ‘Maar de cd is absoluut niet standaard. Vooral hoe de muziek in elkaar zit, vinden wij origineel. De meeste kritieken die we horen, kloppen. Mensen vergelijken ons vaak met bands als Queens of the Stone Age of Masters of Reality. Dat zijn geen slechte namen, toch? Maar we houden ook van De Staat, dEUS of Kyteman.’

Torre Florim En daar noemt de frontman van The Mad Trist meteen een band die direct en indirect van betekenis is geweest bij het ontstaan van de sound van hun nieuwe album. Torre Florim, frontman van De Staat, is namelijk de producer van Pay The Piper. Von Berg: ‘We kennen Torre al langer. Een hele poos geleden hebben we contact gekregen via

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

MySpace. Daarna zijn we elkaar tegen gekomen bij shows. Hij had een heel druk jaar, maar heeft een hele nuttige bijdrage geleverd. In de studio bij de opames, maar ook bij het mixen.’ Hameleers: ‘Hij heeft ons geholpen zonder de hoofdprijs te vragen en kwam vaak met goede ideeën. We wilden al langer een eigen cd maken en hebben lang gewerkt aan een goede preproductie. We hebben ruim de tijd genomen. Het was een logische stap dat we met Torre de studio in zouden gaan. We vinden De Staat ontzettend goed en zijn gek op hun album. Het is niet zo dat Torre ons heel erg gestimuleerd heeft om met het album aan de slag te gaan, maar zijn enthousiasme heeft wel geholpen.’

Emerganza

‘We zijn ook gewoon een vriendengroep die lekker muziek wil maken’

tmt

Ongeveer anderhalf jaar geleden werd The Mad Trist tweede bij de internationale bandwedstrijd Emerganza in Duitsland. De Maastrichtse muzikanten wonnen daar toen een mooi prijzenpakket. Volgens de bassist was dat het moment waarop de band de smaak te pakken kreeg en ze meer uit hun muziek wilden halen. ‘We stonden daar op een groot festival tussen wereldacts als The Editors en mochten daarna een aantal shows in het buitenland doen. Daarna begon het allemaal goed te lopen en gingen we op zoek naar een geschikt label voor onze cd.’ Het zag er volgens sommige bronnen op het web eerst naar uit dat de Limburgers een deal bij Excelsior Recordings zouden gaan tekenen, maar het werd uiteindelijk PIAS Nederland. Von Berg: ‘We kwamen heel simpel aan PIAS door een mailtje te sturen. Na een goed gesprek op hun kantoor in Hilversum hebben we de juiste afspraken gemaakt. We hebben een licentiedeal met hier en daar wat aanpassingen. Bij PIAS hangt een goede vibe. Voor ons was het een logische stap. Muzikaal passen we goed bij deze maatschappij.’

Muziekgieterij

Frans Hagenaars opgenomen. Hij was daar vooral bij betrokken als soundengineer, Torre was de producer. Het was een goede samenwerking en de studio heeft goede apparatuur. De rest van de muziek hebben we daarna op verschillende andere plekken opgenomen. Zo hebben we ook veel in de Muziekgieterij in Maastricht gedaan.’ Volgens de twee bandleden gebeurt er in Limburg weinig op het gebied van alternatieve popmuziek, maar is het nieuwe muziekpodium de Muziekgieterij een lichtpuntje in deze duisternis. Hameleers: ‘Wij hebben tien weken gratis gebruik mogen maken van hun opnamefaciliteiten. Het was voor ons een hele goede plek om te experimenteren. Het is sowieso een te gek nieuw initiatief bij ons in de regio. Ze hebben de laatste maanden ook een sterke programmering; veel goede bands komen nu opeens wel naar Maastricht.’ Het begint door het nieuwe podium en het beginnende succes van hun band een beetje te borrelen in de regio rond de Belgische grens, maar er is volgens zanger Von Berg nog steeds niet bijzonder veel te doen. ‘Wij moeten voor goede concerten toch echt naar steden als Brussel of Eindhoven. Als we zelf willen optreden, is dat meestal niet in onze eigen hometown. Er zijn nauwelijks goede plekken in Limburg. Er gebeurt gewoon te weinig en wat er gebeurt, past niet zo goed in ons straatje. We zijn ook kritischer geworden.’

Toch zit er aan het The Mad Trist-debuut wel degelijk een Excelsiorluchtje, geeft Hamelaars desgevraagd toe. ‘We hebben de drums en een stukje van de bas in Muiden bij de Sound Enterprise Studio van

Clubtour

De laatste maanden van het afgelopen jaar heeft de band hard gewerkt aan het neerzetten van een goede liveshow. Hameleers: ‘We hebben best veel opgetreden. Onder andere met de Popronde. Daardoor hebben we door heel Nederland gespeeld en een hele goede tijd gehad. Er wordt nu druk gewerkt aan een setlist voor de clubtour. We zijn goed aan het bekijken hoe we de sound van de cd naar het podium kunnen vertalen. Hoe we alles technisch plaatsen. We zijn bezig met toetsen en werken samen met de geluidsmannen van De Staat en de lichtmannen van C-mon & Kypski.’ Na het Noorderslagfestival in Groningen is de clubtour van start gegaan om het album te promoten. Hameleers: ‘Het doel is zo veel mogelijk

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

crappydogcrappydogcrappydog

CRAPPYDOG

Vrijbuitersblues van Zeeuwse bodem vinden dat hij zijn accu kan opladen, kruipt het bloed alweer waar het niet gaan kan. ‘Ik wil graag op reis. Hopelijk deze zomer, maar misschien stel ik het nog een jaar uit.’

Zadelbak

‘We zijn zo trots als een stel kersverse papa’s’ podia platspelen. We hebben veel poppodia in Nederland en willen ook naar België. Het is cool om bij onze buren te spelen, maar moeilijk om aan de bak te komen. We gaan daar de komende maanden wel wat dingen doen. Mede dankzij onze mogelijke supportact, Team William uit Vlaanderen. Zij zijn daar goed bezig, stonden onder meer in de finale van Humo’s Rock Rally en hebben een goed ontvangen album uit.’ Of 2010, zoals veel kenners voorspellen, het jaar van The Mad Trist gaat worden, daarover is de band zelf nog niet helemaal uit. ‘Het is nu al ontzettend druk en de cd is nog maar net uitgekomen’, zegt Hameleers, terwijl hij zijn eerste biertje tijdens deze lange persdag geserveerd krijgt. ‘We hoeven ons niet echt te bewijzen. We maken gewoon muziek. We vinden het fantastisch dat veel mensen het tof vinden en natuurlijk zouden we graag op festivals als Lowlands of Pinkpop willen staan, maar we zijn ook gewoon een vriendengroep die lekker muziek wil maken.’

Eric Corton De meeste recensies die Pay The Piper nu al op zak heeft, liegen er niet om. En de vier muzikanten uit Maastricht hebben zelfs een aantal fans binnen de media, weet de frontman. ‘Eric Corton van VPRO’s 3voor12 is nauw betrokken geweest bij het maken van de cd. Hij heeft onze eerste demo’s gehoord en ons gestimuleerd om beter te worden. We hadden een aantal mensen om advies gevraagd toen we de tracklist voor het album gingen maken. Uiteindelijk hebben we een groot gedeelte van de volgorde van zijn lijstje overgenomen.’ Die laatste loodjes die ze moesten afvinken voor de cd ter perse ging, namen volgens frontman Von Berg nog best wat tijd in beslag. ‘Het is ons debuut dus zouden we er makkelijk eindeloos aan kunnen blijven sleutelen. Het is goed dat we een strakke planning hadden van het label. Die wilden dat het album af zou zijn voor Noorderslag. We zijn in maart begonnen. Het was goed om een deadline te hebben, omdat het dan op een bepaald moment af moet zijn en je niet het risico loopt je er in te verliezen.’ ‘We zijn dan wel pas in maart begonnen met opnemen, maar hadden ook al veel materiaal liggen waar we eerst een preproductie van gemaakt hadden.’, vult de Limburgse bassist aan. ‘Er zijn maar een paar

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

songs geschreven tijdens het opnameproces. De meeste liedjes zijn ontstaan door het samenspel van onze gitarist Jan en zanger Arthur. Zij hebben vaak een bepaald beeld voor ogen waar een nummer heen moet. Dat werken we dan samen met de hele band uit. Samen perfectioneren we die nummers dan totdat ze op cd staan.’

Invloeden Het geluid van Pay the Piper doet vermoeden dat de vier bandleden opgegroeid zijn in de jaren negentig en in die jaren goed geluisterd hebben naar bands als Kyuss en Soundgarden. Volgens Hameleers is dat gedeeltelijk waar. ‘Iedereen heeft zijn eigen invloeden. En ongetwijfeld hebben dat soort bands ons beïnvloed. Maar alles wat je doet, heeft invloed op de muziek die je maakt. Je neemt van alles mee wat je tof vindt. Misschien klopt het wel dat wij die sound van de nineties in de nieuwe eeuw verder uitbouwen.’ Wat de luisteraar ook vindt van het debuut van The Mad Trist, de vier zijn in ieder geval heel erg trots op hun plaat, sluit Von Berg af. ‘We zijn zo trots als een stel kersverse papa’s. De hele cd klopt gewoon. Het begint al bij de eerste track, Juvenile, met heftig gehijg. Dat knalt meteen. Op die song zijn we gewoon een stel geile jonge honden die niet te houden zijn. Daar zijn we de jagers op zoek naar hun prooi. En dat verklaart meteen de bandnaam. Het komt van een boek van Edgar Allan Poe. Zoek het maar op in Wikipedia.’

Live

4 maart 6 maart 12 maart 13 maart 25 maart 2 april 10 april 30 april

Live

live

Paard van Troje Den Haag Muziekgieterij Maastricht Hedon Zwolle Brennels Buiten Kraggenburg 013 (Bat Cave) Tilburg Nieuwe Nor Heerlen Merleyn Nijmegen Effenaar Eindhoven

www.themadtrist.com

Erik Vandenberge maakte zijn drie soloplaten achtereenvolgens in een legertent, in een caravan en op een boot. Voor Sure Ain’t Getting Any Younger, het eerste album met zijn band Crappydog, zocht de 39-jarige doe-het-zelver zijn heil in een schuur.

Een en ander hangt af van de ontwikkelingen rond Crappydog, de band die Vandenberge voor de opname van Sure Ain’t Getting Any Younger rond zich verzamelde. De bandleider moet zelf optredens zien te regelen en zit daarom, tot zijn eigen teleurstelling, vaker achter de computer dan met een gitaar in zijn handen. ‘We hebben behoorlijk veel gespeeld de laatste tijd, maar het lukt me nog niet om tot het zalencircuit door te dringen. Aan de muziek ligt het niet. Misschien ben ik nog niet slim genoeg om het voor elkaar te krijgen, maar ik ben ermee bezig en het gaat de goede kant op.’ Zowel het positieve denken als de handen-uit-de-mouwen-mentaliteit zijn kenmerkend voor de gelegenheidszeeuw. Vandenberge doet praktisch alles zelf: hij schrijft de songs, hij regisseert het opnameproces en hij mixt het album af op eigen apparatuur. Op Sure Ain’t Getting Younger neemt Vandenberge zelfs drumpartijen voor zijn rekening, omdat de drummer tijdens de opnames opstapte. ‘Een aantal nummers zijn met een zadelbak gedrumd’, vertelt hij. ‘Dat is een trommel met een zadel. Een hi-hat zit door de trommel heen, bevestigd aan een voetpedaal en een kabeltje. Op het vel van de trommel zitten nog twee andere pedalen. Hoe je aan zoiets komt? Dat maak je gewoon.’

Vooruit Tekst Tom Springveld

Met de albumtitel richt Vandenberge zich rechtstreeks tot alle programmeurs en muziekluisteraars in Nederland. ‘Nu zijn we er en dadelijk niet meer’, wil hij er maar mee zeggen. Sure Ain’t Getting Younger zag november vorig jaar het licht en is de even bizarre als fascinerende weerslag van Vandenberge’s veelbewogen muzikale leven. Hoe het allemaal begon? Na het stuklopen van zijn relatie, enkele jaren geleden, moest de geboren Rotterdammer noodgedwongen een legertent op camping De Zonnekoningin in Arnemuiden betrekken. Met behulp van een oude bandrecorder verwerkte Vandenberge zijn misère in tekst en muziek, resulterend in debuutalbum Tent & Oily Smoke (2004). De koude winter dwong hem vervolgens te verkassen naar een caravan, alwaar Sleeping In The Closet (2005) het licht zag. Een tweede verhuizing, dit keer naar een oude cargoboot genaamd Iwan, zou een omslagpunt in Vandenberge’s leven betekenen. Door alle bureaucratische rompslomp die er bij het aanmeren van zijn ‘drijvende bak staal’ kwam kijken, was de lol er al snel af voor de musicerende vrijbuiter. Wel resulteerde het avontuur in een derde album: Iwan (2006). Inmiddels woont Vanderberge in Vlissingen. In een ‘gewone’ bovenwoning. Hoewel de voormalige ‘waterzigeuner’ zegt het ‘heel fijn’ te

Vandenberge wil met Crappydog serieus aan de weg timmeren, het land in, de popzalen en festivals af. Die doelgerichtheid om er ‘helemaal voor te gaan’ is echt iets van de laatste paar jaar. ‘Toen ik een huis had en niet meer hoefde te strijden voor mijn bestaan, werd het wat gemakkelijker. Vanaf de tent tot en met de boot – dat was een strijd. Het kostte me heel veel energie om mezelf staande te houden. Het maken van cd’s was mijn geestelijk voedsel. Nu heb ik energie over en genoeg ruimte voor mijn eigen thuisstudio. Ik heb alles in de band gestopt en dat begint nu zijn vruchten af te werpen. Live zijn we nu ook écht goed.’ Het zwerversbloed, de reisdrang – voorlopig houdt Vandenberge ze in toom. ‘Het is Crappydog-tijd en het gaat de goede kant op. Echt vooruit gaan we, hè. Alleen nog maar vooruit.’

Live

4 maart 6 maart 13 maart 16 april 24 april 6 mei

Live

live

Vredenburg Utrecht (met Beukorkest) MC Frits Philips Eindhoven (met Beukorkest) Elektra Sliedrecht Exit Rotterdam Café Jenze Maastricht Altstadt Eindhoven

www.crappydog.com m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

De nieuwe generatie gitaarvirtuozen Dat de familie Rosenberg gitaar kan spelen is bekend. Zo ook de jongere generatie, in de personen van Johnny en Mozes Rosenberg. Zij hebben de gitaarmuziek uit de eigen Sintigemeenschap vermengd met de muziek van nu. Momenteel trekken ze met hun nieuwe show langs de theaters.

Tekst Bram W. van der Putte

Mozes Rosenberg is net ingetrokken in zijn nieuwe huis op het eveneens nieuwe woonwagenkamp in Nuenen. Het heeft meer weg van een straat in een bungalowpark. Grote ramen, veel lichtval. Twee hondjes heten me luid welkom. Geen wielen onder de woning hier, het is steen wat de klok slaat. Het nieuwe album van de driekoppige band, The World On A String, ademt de sfeer van hun huidige theatertour, aangevuld met de bekende pianist Rob van Bavel als speciale gast. Het authentieke gipsygeluid dat op Nothing But A G-thing uit 2006 nog flink doorklonk, hebben ze op hun nieuwe plaat breder getrokken naar de hedendaagse muziek. Er is nu ook plaats gemaakt voor de zang van John ny Rosenberg, die een groot liefhebber is van zanger Michael Bublé en van oppercrooner Frank Sinatra. Het geluid is intiemer geworden, aldus bassist Barthia Egtberts. ‘Dat past in het concept van de theatertour.’

juist iets anders doen. Onze eigen vorm creëren. Wij mengen het een beetje met moderne jazz. Het publiek reageert daar heel goed op, die vinden het een supercombinatie.’ Dankzij de stichting Sinti Music uit Eindhoven, die hen ondersteunt en promoot, hebben Johnny & Mozes Rosenberg al snel de kans gekregen om Europa in te trekken. In 2006 stonden ze op het Hongaarse Szigetfestival, een hoogtepunt voor de band. ‘Daar speelden we voor meer dan tweeduizend man publiek’, aldus Egtberts. Het album Nothing But A G-Thing was de aanzet voor een nieuwe muzikale weg. Voor de band, die sinds 2003 actief is, was deze cd een beetje noodzaak. ‘We hadden toen denk ik driekwart van Europa al afgespeeld maar we hadden nog geen album. Dat was voor ons allemaal een beetje nieuw. We stonden voor volle zalen te spelen maar we hadden helemaal niets. Geen website, geen cd, niets.’

Toegankelijker

Egtberts is de prater van het drietal. Mozes is de zwijgzaamste en Johnny geeft duidelijke, maar korte antwoorden. Maar als de gitaren spelen, zoals ook hier desgevraagd, zijn woorden overbodig. Verbluffend spel, met veel gevoel gebracht. Johnny heeft een heldere, mooie stem: geen poespas, maar eerlijk en puur. De traditionele muziek van de Sinti-zigeuners, met Django Reinhardt als belangrijkste exponent van deze stijl, zit er volop in. ‘Django Reinhardt is ons grote voorbeeld. Zijn muziek hoorden we van kinds af aan’, vertelt Mozes. ‘Daar zijn we mee opgegroeid.’ Johnny: ‘Wij pikken heel snel iets op. Het is ons oor zogezegd. Piano, gitaar, viool: het is gewoon uitproberen en doen.’ Mozes lacht. ‘Als ik gitaar speel, dan rent mijn tweejarig zoontje erop af om op de snaren te slaan.’

Supercombinatie Het beroemde Rosenberg Trio was de eerste band die met hun muziek buiten de Sinti-gemeenschap is getreden. Hun populariteit stimuleerde ook veel andere zigeunerbands. Johnny: ‘Er zijn heel veel bands die Django Reinhardt-muziek spelen. De échte gipsy jazz. Wij willen

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

Live

25 februari 12 maart 26 maart 23 april

JOHNNY&MOZES ROSENBERG

Live

live

Theater De Schalm Veldhoven De Meervaart Amsterdam De Doelen Rotterdam Tripodia Katwijk

www.myspace.com/johnnyrosenberg

foto Eric Waterschoot

‘We doen wel waar we zelf zin in hebben, we zijn geen kermisattractie’

Improvisatie is inherent aan de jazz. ‘Die vrijheid, daar spelen we graag mee en zo vormen we ons eigen geluid’, aldus Egtberts. ‘Het is toegankelijker voor meer mensen. Als je de klassieke gipsyswing zou spelen, dan heb je daar een heel trouw maar beperkt publiek voor. Op het moment dat er iemand gaat staan en gaat zingen en zo het boegbeeld vormt, dan spreekt dat aan.’ Het materiaal waarmee ze momenteel in de theaters staan, bestaat uit bekende jazznummers, maar ook uit stukken van Django Reinhardt. Voor de mensen die niet zo thuis zijn in dat geluid maakt de zang het toegankelijker. Egtberts: ‘Je haalt het zo een beetje uit de underground en presenteert het voor een groter publiek. We doen wel waar we zelf zin in hebben, we zijn geen kermisattractie. Omdat we van een nieuwere generatie zijn, spelen we ook dingen van die generatie. Mensen die normaal gesproken niet naar een jazzvoorstelling zouden komen, vinden het toch leuk. Er is veel herkenbaarheid in de nummers die we spelen.’

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Even voorstellen: Tim Knol. Het grote publiek moet nog met hem kennismaken, maar volgens insiders is hij ‘the next big thing’ in de vaderlandse muziekscene. De verwachtingen zijn dus hooggespannen. Zelf blijft hij er opmerkelijk nuchter onder. Tekst Gabriëlla van Karsbergen Foto’s Nick Helderman

‘Het kan alle kanten opgaan’

TIM KNOL 22

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

‘Het feit dat ik word gezien als ‘the next big thing’ is heel gevaarlijk’ Amper twintig is Tim Knol en nu al heeft hij vorig jaar onder eigen naam bij Excelsior Recordings zijn eigen album uit. Vorig jaar stond hij ook al in dit blad, toen nog met zijn band Be Right Back. Inmiddels is hij dus solo. Muzikaal is er niet zo veel veranderd: Knol schrijft mooie Americana-songs die nog het meest doen denken aan het werk van Ryan Adams. Die liedjes heeft hij afgelopen jaar met enkele ervaren rotten opgenomen in de Excelsior huisstudio Sound Enterprise van Frans Hagenaars. Tegelijkertijd kon hij de nodige speelervaring opdoen als supportact van Johan tijdens hun afscheidstournee. Op Noorderslag stond hij met zijn volledige band in een uitpuilende zaal en liet hij horen helemaal klaar te zijn om dit jaar de clubs te veroveren.

Chemie ‘Ik ben blij,’ stelt Tim Knol. Hij heeft de laatste mix-dag van zijn album achter de rug en heeft net de eerste mastertracks van het album zitten luisteren. ‘Iets waar je maanden mee bezig bent, is nu af en dat is best wel spannend.’ Veertien nummers staan er op zijn titelloze debuut. ‘Dat is best veel voor een eerste plaat, maar ik kon niet kiezen welke er af zouden moeten, dus we hebben ze er alle veertien maar opgezet.’ Voor het schrijven van de songs heeft Tim samengewerkt met toetsenist Matthijs van Duijvenbode (Anne Soldaat, Johan), die ook voor de productie tekende. ‘Ik heb de nummers zelf geschreven, samen met Matthijs, en één nummer heb ik samen geschreven met Anne Soldaat (Only Waiting, red.).’ Die samenwerking met Van Duijvenbode is een goede leerschool geweest voor Tim. ‘Matthijs heeft veel ervaring, zit al lang in de muziek en is enorm muzikaal. Meestal gingen we gewoon samen zitten en een beetje muziek maken. Dan ontstond er vanzelf een ideetje of akkoordenschema. De chemie tussen Matthijs en mij is heel belangrijk. Ik kan niet met iedereen zomaar een liedje schrijven, maar met hem gaat dat heel goed.’ Naast Van Duijvenbode zijn ook gitarist Anne Soldaat en drummer Jeroen Kleijn (o.a. Spinvis, DaryllAnn en Johan) te horen op het album.

Dolgelukkig Wanneer je tijdens je debuut al omringd bent door zoveel grote namen uit de Nederlandse muziekscene moet je als beginnend muzikant wel indruk hebben gemaakt op de ‘juiste’ mensen. Hoe is de samenwerking met bovenstaande cracks eigenlijk tot stand gekomen? Tim: ‘In mei 2008 heb ik voor het eerst met Anne en Matthijs gespeeld in EKKO, in Utrecht. Ferry Roseboom (mede-eigenaar van Excelsior Recordings, red.) had van mij gehoord via MySpace en hij wilde me graag een keer met een goede live-band zien spelen. Zo is het ontstaan. Ik was toen zo dolgelukkig dat ik met die gasten op het podium mocht staan. Anne is een van de beste gitaristen van Nederland. En dan sta je ineens met zo’n man op het podium. Toen was ik wel gespannen, ja.’ Soldaat en Van Duivenbode maken inmiddels deel uit van Tims liveband waarin we ook de nog onbekende Kees Schaper (drums) en Jeroen Overman (bas) terugvinden. ‘Dat zijn twee jongens uit mijn oude band uit Hoorn. Ik vind het gewoon leuk om die jongens ook mee te trekken in zo’n avontuur. We zien wel waar het schip gaat

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

stranden, maar voor hen is het ook een leuke uitdaging. We oefenen elke week in Amsterdam. Anne en Matthijs hebben een eigen ruimte daar en we kunnen er terecht wanneer we willen.’

Trots De nummers op het album gaan met name over Tims eigen leven. Dus geen politiek geladen nummers of protestsongs, maar gewoon songs over het alledaagse leven. ‘Je moet ervoor waken dat het niet heel erg cliché wordt.’ Verwacht echter geen typische singer-songwriter-plaat. ‘Mijn cd is echt een pop-cd, zelf vind ik het een echte bandplaat geworden. De liedjes zijn zo ontstaan en ik hou van hele mooie popmuziek zoals Johan die maakte. Bij singer-songwriters denken mensen meteen aan Bob Dylan en Neil Young. Je zit dan al gauw in een hokje en ik wil gewoon breder zijn dan dat. In de toekomst zal ik vast en zeker nog wel alleen op het podium staan, dat vind ik ook heel leuk.’ Hij is een groot liefhebber van artiesten als Steve Earle, Neil Young, Ryan Adams en Gram Parsons. De liefde voor hun muziek heeft hij

‘Ik ben meegegroeid met de muziek van mijn vader’ met de spreekwoordelijke paplepel ingegoten gekregen via de uitgebreide platencollectie van zijn vader. ‘De een luistert naar de muziek van zijn ouders en gaat vervolgens zijn eigen weg, maar ik ben meegegroeid met de muziek van mijn vader’, aldus Tim. ‘Daarnaast ben ik een grote fan van bijvoorbeeld Wilco, maar ook in Nederland wordt er veel moois uitgebracht op het moment.’ Hoewel hij zelf nog aan het idee moet wennen, behoort Tim Knol nu zelf ook tot die Nederlandse muziekscene. ‘Ik heb eigenlijk op dit moment nog geen idee hoe mijn toekomst er uit gaat zien. Het kan alle kanten opgaan wat dat betreft. De muziekbusiness is zo raar tegenwoordig. Je kunt er eigenlijk niks over zeggen. De plaat kan heel goed gaan lopen of helemaal niet. Het feit dat ik wordt gezien als ‘the next big thing’ is daarbij heel gevaarlijk, ook al wordt dat gevonden door mensen die er verstand van hebben. Het is in elk geval wel heel spannend. Maar als het niet zo is, dan is het niet zo. Ik vind in elk geval dat ik een hele mooie plaat heb gemaakt waar ik ontzettend trots op ben.’

Live

4 maart 11 maart 13 maart 17 maart 3 april 18 april 23 april

Live

live

Rotown Rotterdam 013 Tilburg De Amer Amen Vera Groningen Het Bolwerk Sneek Roepaen Ottersum Waerdse Tempel Heerhugowaard

www.timknol.nl m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

‘Het werkt goed om iets van je dagelijks leven te laten zien’ In alles wat Destine doet, klinkt ambitie door. De band vindt steeds weer manieren om niet alleen in Nederland, maar ook in het buitenland op te treden. En in het contact met de fans blĳft het niet bĳ een Hyves-pagina: de jongens maakten twee seizoenen lang een reallifesoap. Tekst Renate Sun-Louw

‘WE SPEELDEN ALLEMAAL IN VERSCHILLENDE BANDS en kwamen elkaar tegen bij optredens. Toen hadden we het idee: als je de meest gemotiveerde en ambitieuze mensen van al die bands bij elkaar zet, kun je wel eens heel mooie dingen bereiken’, vertelt zanger Robin van Loenen over het ontstaan van Destine. Het blijkt een goede zet, want de band boekt al snel succes. Er gebeuren steeds meer ‘coole dingen’, zoals Robin het uitdrukt. Een van die ‘coole dingen’ is het aanbod voor een contract bij Sony Music, eind 2008. Toch stort de band zich niet meteen in de armen van de platenmaatschappij. Robin: ‘Sony had van ons gehoord, omdat we zoveel shows in Nederland deden. Toen zijn ze een keer komen kijken. Het was absurd dat een major interesse in ons had. We deden alles zelf, van het management tot de boekingen, en hadden ons er allang bij neergelegd dat dat nu eenmaal zo is in Nederland. Dus toen Sony kwam, hebben we er even over nagedacht of het wel verstandig was om te doen – we hadden ook negatieve verhalen gehoord over majors. Maar het klikte supergoed en we hebben er zeker geen spijt van. Ze werken echt hard voor ons.’

Onwerkelijk

Soap Dat Destine zoveel goeds meemaakt, is geen toeval. De band heeft er vanaf het begin hard aan gewerkt om zichzelf op de kaart te zetten. Het

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

DESTINE

meest in het oog springt de ‘reallife soap’ Destine TV, met twee keer acht afleveringen in 2008 en 2009. De camera draait als de jongens in de studio zijn of op het podium staan, maar ook als ze bijvoorbeeld zitten te zuipen bij een potje schaak. ‘Ik denk dat het goed werkt om iets van je dagelijkse leven te laten zien. Dat vind ik bij andere bands ook heel cool. Mensen gingen op een gegeven moment vragen wanneer de volgende episode kwam, dus het werd echt wel gevolgd. Onze toetsenist heeft alles gemonteerd en in elkaar gezet, dat was wel veel werk. Het ondertitelen was ook veel werk, maar als we in Frankrijk speelden, hoorden we dat er mensen hadden gekeken, dus het was wel de moeite waard.’ Bijna terloops refereert Robin aan de buitenlandse optredens. Er zijn er al flink wat achter de rug. Praag was voor hem een hoogtepunt: ‘Daar zongen mensen echt mee met onze teksten.’

Maar net zo enthousiast is Robin over de uitverkochte optredens in onder meer Paradiso, 013 en Tivoli. ‘Dat had ik nooit durven verwachten.’ Er zijn sinds de start in 2006 al heel wat ambities van de band waargemaakt. Ook uiterlijk heeft Destine een metamorfose ondergaan: de brave jochies op een oude persfoto zijn veranderd in gestylde muzikanten. ‘Daar hebben we geen vergadering over gehouden hoor’, zegt Robin. ‘Het is geleidelijk gegaan, we hebben niet op een dag een doos verkleedkleren gekocht. Maar als je zo vaak op het podium staat, wil je er toch een beetje als een band uitzien. Er staan honderden mensen naar je te kijken, daar wil je wel rekening mee houden.’

LIVE

5 maart 6 maart 12 maart 13 maart 26 maart 27 maart 3 april 9 april 10 april

LIVE

Perron 55 Venlo Atak Enschede P3 Purmerend Het Kasteel Alphen a/d Rijn Nieuwe Nor Heerlen De Piek Vlissingen RioRock Ham (B) 013 Tilburg Paard van Troje Den Haag

FOTO ALLJAN MOEHAMAD

Het coolste wapenfeit van Destine is volgens Robin de samenwerking met de Amerikaanse producer James Paul Wisner. ‘Vlak voordat we met Sony in contact kwamen, hadden we al een aantal mailtjes gestuurd naar Amerikaanse producers. We dachten niet dat we antwoord zouden krijgen, maar er waren vier producers die met ons samen wilden werken. Dat waren mensen die onze favoriete platen hadden geproduceerd! Heel onwerkelijk. Dat was echt een van de beste ervaringen uit mijn hele leven.’ De band kiest voor Wisner en neemt in zijn studio het debuutalbum Lightspeed op. Het wordt een waanzinnige ervaring. ‘Ik ben zelf heel erg fan van de Amerikaanse sound. Hij wist precies hoe we al onze ideetjes nog vetter konden maken. Alles wat wij thuis probeerden maar net niet konden bereiken, zagen we bij hem werkelijkheid worden.’ Maar er zijn meer elementen die indruk maken op Robin. Zo krijgt de band behoorlijk wat airplay bij onder meer 3FM. ‘Ik liep een keer door de stad, een beetje brak, en het eerste wat ik hoorde toen ik in het winkelcentrum aankwam, was onze single die uit de speakers knalde. Daar krijg je wel even een heel raar gevoel van. Dat is onbeschrijflijk.’ Natuurlijk noemt hij ook het optreden op Lowlands in 2009. ‘We dachten dat het misschien te vroeg zou zijn. Ik was bang dat er niemand zou komen kijken. Maar uiteindelijk stonden er toch tweeduizend man in die tent. Dat is een droom die uitkomt.’

LIVE

www.destinemusic.com m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

JOHN COFFEY

GodfaTHERS Ze hebben in Nederland aan de wieg gestaan van een muziek stijl, liepen voorop en hebben onmiskenbaar hun stempel gedrukt op de Nederpop. Als Vader Abraham heeft liedjes schrijver Pierre Kartner een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontwikkeling en verspreiding van de carnavalsmuziek in ons land.

In een bandje spelen, op een podium staan, het heeft alles te maken met ijdelheid. Vanity, ijdelheid, heet ook het debuutalbum van John Coffey. Met zelfs een echt kogelgat erin als je een van de eerste duizend exemplaren hebt. ‘Het eerste nummer dat we schreven was de titelsong’, legt gitarist Alfred van Luttikhuizen uit. ‘Onze andere gitarist, taaltechnisch een wonder, kwam met de zinsnede ‘vanity got shot in the eye last night’. Dat sprak mij zo aan. Je maakt ijdelheid vleselijk en schiet het kapot. We kwamen met het ontwerp van een kogelgat toen iemand vroeg waarom we, niet letterlijk natuur lijk, geen keiharde kogel door ons hoofd heen zouden jagen.’ Drummer Carsten Brunsveld: ‘Je moet er verder niet teveel achter zoeken. Er zit geen groots concept achter. Het gaat om het korte, krachtige statement ‘ijdelheid, kapotschieten’, dat we doortrekken in het artwork, de website en de liveshows.’

Tekst Di-Lan Sun Foto Alex de Groot

Vuiler

Kapotgeschoten ijdelheid De Utrechtse punkrockband John Coffey bracht onlangs zijn veelgeprezen debuut album Vanity uit. Een cd met een wel zeer opmerkelijk artwork. Tekst Coert van Mourik

Volgens beiden is er vooraf niet echt nagedacht over een concept. ‘Het is ons een beetje overkomen’, zegt Alfred. Tijdens het proces viel alles langzamerhand op zijn plek. Niet alleen conceptueel, maar ook muzikaal. ‘We zijn helemaal kaal begonnen. We moesten een richting bepalen: gaan we door en maken we een plaat, of stoppen we?’ De band koos voor het eerste. Aanvankelijk wilde de band southern rock maken, maar dat idee werd losgelaten na een tournee in het buitenland. ‘We merkten dat we toch een stel rockers zijn en dat we hard wilden rocken. Het werkte goed met het publiek en kregen er veel energie van.’ De southern rock bleef echter een inspiratie. Carsten: ‘Het is niet puur een harde plaat gewor den. De combinatie van hard, maar toch melodieus spreekt ons aan.’ Er is twee jaar gewerkt aan het album en het ligt net in de schappen. Toch wordt er al geëvalueerd en nagedacht over de toekomst. ‘Toen ik de cd voor het eerst hoorde, was ik er heel blij mee, maar nu kijk ik er al weer heel anders tegenaan. Achteraf vind ik hem toch wat netjes geproduceerd. Het mag wel wat vuiler’, vindt Alfred. ‘Een beetje als het Nirvana uit de grungeperiode ontmoet Refused’, lacht Carsten. ‘Maar de volgende plaat kan ook wel eens veel pak kender worden. We zeggen wel dat we snoeiharde muziek maken, maar uiteindelijk worden we allemaal erg blij van catchy refreintjes.’

Sally Forth De band kreeg van Sally Forth Records (the spirit that guides us, This Beautiful Mess) de kans om het album uit te brengen. ‘We kennen Sally nog van vroeger van bijvoorbeeld Selfmindead en This Beautiful Mess’, vertelt Alfred. ‘We waren dan ook heel blij met de interesse. We zien Sally als een kwaliteitslabel en hebben eigenaar Minco Eggers man hoog in het vaandel staan.’ Carsten: ‘Je dicht die man best wat autoriteit toe en als hij het goed vindt, zit je toch wel in de goede richting. Je voelt je gesterkt. Wat ook prettig is bij Sally, is dat je de kans krijgt om te groeien. Je hoeft niet direct succesvol te zijn.’

Live

13 maart 26 maart 5 april

www.johncoffey.nl

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

Live

Vera Groningen Winston Amsterdam Prilpop Sevenum

live

PIERRE KARTNER CARNAVAL IN NEDERLAND ‘Carnavalliedjes moeten vooral leuk zijn. En de artiest moet er volledig achter staan. Het moet geloofwaardig overkomen. Carnaval is vooral cultuur. Dat moet niet worden vergeten.’ MEER CARNAVAL Toon Hermans De Limburgse cabaretier schreef de carnavalskrakers Mien Waar Is Mijn Feestneus en Vogeltje Wat Zing Je Vroeg. André van Duin Al jaren goed voor dijenkletsers: Willempie, Sambaballensamba, Er Staat Een Paard In De Gang, Het Pizzalied… En zo kunnen we uren doorgaan. Drs. P. Heinz Polzer schreef carnavalskrakers voor Adèle Bloemendaal en zichzelf. Oh, Wat Leuk is een prachtige parodie op het genre. Deurzakkers Scoorden vele carnavalhits waaronder de klassieker Het Feest Kan Beginnen, Want Wij Zijn Binnen. CARNAVALSHITS Toon Hermans – Mien Waar Is Mijn Feestneus (1968) De Twee Pinten – Bij Ons Staat Op De Kekendeur (1970) Adèle Bloemendaal – Wat Heb Je Gedaan, Daan? (1972) Vader Abraham – Den Uyl Is In Den Olie (1973) André van Duin – Willempie (1975) Arie Ribbens – Polonaise Hollandaise (1982)

n 1971 scoort Pierre Kartner zijn eerste echte hit. Als producer heeft de op 11 april 1935 geboren artiest dan al successen geboekt. Beroemd is het verhaal rond Je Bent Niet Hip, Je Bent Niet Knap van Patricia Paay uit 1967. Kartner wil de hit wat meer cachet geven en laat iemand de maat mee tikken tegen een colaflesje. Als soloartiest wil zijn carrière aanvankelijk niet zo heel erg vlotten. Onder de naam Lord Wanhoop maakt hij een plaatje en met Annie de Reuver vormt hij het Duo X. Het grote succes komt als hij producer wordt van Corry en de Rekels. Het door Kart ner geschreven Huilen Is Voor Jou Te Laat wordt eind jaren zestig een enorme hit. Kart ner is dan in dienst bij platenmaatschappij Dureco. Daar wordt zijn talent op waarde ge schat. ‘Op een gegeven moment vroegen ze of ik ook carnavalsliedjes had’, herinnert hij zich. Kartner komt met Vader Abraham had Zeven Zonen. Hij besluit het zelf op te nemen als zijn alter ego Vader Abraham. Het blijkt het begin van een lange reeks successen. ‘Ik was eigenlijk helemaal niet zo bezig met carnaval’, zegt Kartner nu. ‘Die muziek is aan mij voorbij gegaan. Pas toen ik zelf die liedjes ging schrijven, kwam de interesse een beetje, maar niet meer zoals een bakker interesse heeft voor brood.’ Toch heeft Kartner wel een vast omlijnd idee over carnavalskrakers. ‘Er moet in ieder geval geen bier inzitten’, begint hij. ‘De tekst moet goed onderbouwd zijn en de muziek moet live in de studio worden opgenomen. Je moet het voelen.’ Op die manier scoort Vader Abraham in de jaren zeventig hit na hit. Uche Uche Uche kent iedereen nog, bezweert Kartner. Zijn finest hour beleeft hij in 1974. Nederland zit midden in de oliecrisis. Ons land heeft enkele auto loze zondagen achter de rug en premier Joop den Uyl laat de burgers in een legendarisch geworden toespraak op radio en televisie weten dat die zich moeten instellen op een sobere manier van leven. Als daar geen car navalshit in zit? Die komt er dan ook. Samen met politicus Hendrik ‘Boer’ Koekoek van de Boerenpartij zingt vader Abraham Den Uyl Is In Den Olie naar de top.

‘Dat is nou een voorbeeld van een carnavals lied waar goed over nagedacht is. De tekst is zo klaar als een klontje en het was voor ieder een duidelijk waar het over ging.’ Kartner vertelt ook dat hij al meteen boer Koekoek had gebeld om hem mee te laten doen. ‘Hij was er geschikt voor. Het was prachtig om te zien hoe hij op handen werd gedragen door het publiek.’ Want hoe onvoorstelbaar het nu klinkt, de politicus ging vaak mee om zijn hit in het land te brengen. Een jaar later probeert Kartner weer in te spe len op de actualiteit, maar zijn lied over Ara bieren wordt door de politiek verboden wegens het discriminerende karakter. ‘Dat begrijp ik nu nog steeds niet’, zegt Kartner. Met het Smurfenlied en het wereldberoemde Het Kleine Café Aan De Haven is Kartner uit gegroeid tot een internationaal gelauwerd liedjesmaker. Met de carnavalshits gaat het al jaren niet goed. Kartner weet waar dat aan ligt: ‘Mensen willen graag een graantje mee pikken. Dan wordt er snel wat flauwekul op genomen en dat proberen ze dan op de radio te krijgen, maar zo werkt het niet. Ook carna valsmuziek moet je met liefde en zorg maken. Zowel qua muziek als tekstueel. Hier in het zuiden doen ze dat nog. Wij hadden het mak kelijk. Vroeger had ik een eigen tv-programma, net als André van Duin. Daar konden we onze hits pluggen. En omdat iedereen keek, was succes verzekerd.’

‘Ook carnavalsmuziek moet je met zorg en liefde maken’ m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

‘Mijn teksten zijn heel eerlijk, ik heb niets te verbergen’ Een conservatoriumopleiding bracht de Duitse Simon Binkenhorn naar Amsterdam. De beslissing om hier te studeren, heeft veel gevolgen gehad. Nederland is nu zijn muzikale thuis. Begin februari verscheen het debuutalbum van zijn band Symon bij PIAS.

Tekst Renate Sun-Louw

Ongeveer vijf jaar geleden begon het Amsterdamse avontuur van Simon. ‘Het was een sprong in het koude water’, blikt hij terug. ‘Misschien zou het een brodeloze tijd worden, misschien ook niet. Er was veel talent om mij heen, dat was ik niet gewend. Daardoor had ik ook het gevoel dat ik de hele tijd moest presteren. Anders verdwijn je.’ Makkelijk viel het hem niet, blijkt wel uit zijn verhaal. Toch deed hij gaandeweg goede contacten op en wist hij een aantal gelijkgestemde muzikanten om zich heen te verzamelen. ‘Ik heb hen gevraagd om mee te spelen op mijn ep. Dat was eigenlijk de enige bedoeling, want het zijn allemaal mensen die het druk hebben. Maar het beviel iedereen zo goed dat we nu drie jaar bij elkaar zijn. Er is echt een bandgevoel. Ik ben wel degene die alles schrijft, maar als ik ergens niet uitkom, een bruggetje ofzo, ga ik naar de gitarist. Het is altijd leuk om een idee te krijgen hoe je iets anders kunt benaderen.’ Zijn eerste succes behaalde Simon ook in Nederland: in 2008 werd hij Serious Talent op 3FM. Niet veel later kon hij een platencontract tekenen bij PIAS. Niet gek dus dat hij zich volledig op Nederland concentreert en hier gaat toeren. ‘Op een gegeven moment moet je toch een keuze maken. Hier heb ik een netwerk opgebouwd.’ Dat hij inmiddels weer in Duitsland woont, doet daar niets aan af. ‘Het betekent dat ik veel moet reizen en mijn vriendin en mijn dochtertje soms moet missen. Het blijft een moeilijke spagaat tussen die twee landen.’

Heftig verhaal 1+1=3 is een wat zwaarmoedige plaat, zeker tekstueel gezien. Over zijn eerste single Superstitious zegt Simon: ‘Dat heeft een heftig verhaal voor mij. Als je niet beter weet, denk je dat het over de liefde gaat, maar het gaat over mijn vader die me in de steek liet toen ik hem het hardst nodig had. Daardoor stortte mijn hele wereld in elkaar. Dat is vier jaar geleden en ik heb nog steeds geen contact met hem, maar ik heb wel besloten om hem te vergeven en vrede met de situatie te hebben. Daarom heb ik gekozen om de arrangementen wat positiever te laten klinken, terwijl de zang hetzelfde blijft. Dat heeft iets tegenstrijdigs.’ Ook in andere teksten worstelt Simon met het leven en er komt heel wat vertwijfeling voorbij. ‘Daarom maak ik ook muziek’, zegt hij. ‘Het is heel eerlijk, ik heb niets te verbergen. Hoewel ik soms ook teksten bewust openlaat, dan krijgt de luisteraar de kans om het zelf in te vullen.’

Haus am See

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

Vogels Symon koos voor het opnemen van hun debuutalbum niet voor een studio in Nederland of Duitsland, maar voor de Varispeed Studios in Zweden. ‘Dat was echt een droom’, zegt Simon recht uit zijn hart. ‘Eerst hadden we het idee om in Berlijn op te gaan nemen, maar ik was bang dat de stad teveel zou afleiden. Daarom koos ik ervoor om ons allemaal in een omgeving te plaatsen waar niets omheen was. Er waren alleen weilanden. We woonden ook in de studio en waren tien dagen helemaal gefocust, dat was echt perfect. We waren er ook in de goede tijd, het was zomer en dan heb je een heel speciaal licht, het wordt nooit helemaal donker.’ De omgeving werkte inspirerend voor de band. Het meest directe resultaat daarvan is te horen op de afsluitende track Another Day. ‘Die is om vier uur ’s nachts opgenomen, precies het moment waarop de vogels wakker worden. We hadden een microfoon buiten gezet en ik zat met een koptelefoon op piano te spelen. Ik hoorde de vogels buiten, er kwam een auto langs en ik wachtte net even langer met het volgende akkoord... er was echt interactie met de omgeving. Super.’

SYMON Live

3 maart 10 maart 18 maart 20 maart 26 maart 23 april

Live

Vliegend Paard Zwolle Popcentrum 013 Tilburg Luxor Live Arnhem Metropool Hengelo Perron 55 Venlo Shamrock Almelo

live

In spagaat tussen twee landen Foto andreas lux

Hoewel Simon soms moet nadenken over zijn woordkeuze, spreekt hij gedurende het interview vrijwel accentloos Nederlands. ‘Ik heb toen ik hier kwam eerst een half jaar goed geluisterd en toen ben ik het zelf gaan spreken. In eerste instantie spraken mensen mij in het Engels aan, dus dat moest ik ook leren. Dat kende ik alleen een beetje van school.’ Een opvallende uitspraak voor iemand die Engelse teksten schrijft. ‘Ja, ik merk tijdens het schrijven dat ik wel grenzen heb. Daarom wil ik graag een keertje in Engeland of Amerika wonen om het echt goed te leren, zoals het Nederlands.’ Ondanks zijn beperkingen vindt Simon het logisch dat hij in het Engels schrijft. ‘Qua muziekachtergrond ben ik opgegroeid met blues en rock-

’n-roll en rock. Niet met Duitstalige muziek. Ik was wel trots dat Peter Fox met Haus Am See hier een hit had. Dat was cool. Maar dat was wel voor het eerst sinds 99 Luftballons! Ik heb wel Duitse teksten geschreven, om het uit te proberen, maar ik vind Engels mooier klinken. Het is ronder.’

www.myspace.com/symonsings m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

In Nederland zagen diverse artiesten de afgelopen veertig jaar hun muziek geboycot of uit de handel gehaald worden. Vaak vanwege de suggestieve tekst. Een overzicht van omstreden en verboden â&#x20AC;&#x2DC;vruchtenâ&#x20AC;&#x2122; uit de Nederlandse muziekgeschiedenis. Van Hij Was Maar Een Neger tot Prins WillemAlexander Is Een Flikker. Tekst Roel Janssen Illustraties Wanz

in de Nederlandse muziek 32

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Ondanks het liberale Nederlandse imago werden de afgelopen veertig jaar enkele tientallen nummers in Nederland uit de handel gehaald HET LAATSTE DECENNIUM ZIJN WE WEL WAT GEWEND, maar vroeger kwam het regelmatig voor dat Nederlandse platen geboycot of zelfs verboden werden. Een van de eerste voorbeelden is de Amsterdamse beatgroep N.V. Groep ’65, waarvan zanger Warner Landkroon de Top 40 haalt met de op de Nederlandse radio geboycotte single Dankzij De Heer (een ode aan hasj en wiet). In 1966 heeft de satirische cabaretgroep Lurelei van Gerard Cox veel succes met het programma Relderelderel, waarin Cox de omstreden nummers God Is Niet Dood en Arme Ouwe (over koningin Juliana) zingt. Datzelfde jaar wordt procesverbaal opgemaakt vanwege majesteitsschennis in Arme Ouwe, maar vervolging blijft uit. Ook het nummer Wat Het Klootjesvolk Wil Weten van protestzanger Armand (1967) wordt vrijwel niet op de radio gedraaid. ‘Heel wat van mijn platen zijn door verschillende radiozenders geboycot. Vind ik prachtig’, zegt Armand in een interview met De Tribune. ‘Wat Het Klootjesvolk Wil Weten was de eerste single die uit de handel werd genomen. Daar kwam het woordje ‘testikels’ in voor.’ Opvallend is vooral dat de TROS in de jaren tachtig nogal kuis is en diverse nummers op radio en tv in de ban doet. Zo heeft de omroep bezwaar tegen de onschuldige regel ‘Ik krab wat aan mijn kont’ uit Bloedend Hart van De Dijk en moet zanger Huub van der Lubbe die regel op tv vervangen door de hilarische zin ‘Ik krab wat aan de hond’. Vreemd genoeg heeft de omroep geen probleem met de tekstregel ‘Ik speel wat op m’n fluit’. Ook Gijzelaar van Het Goede Doel wordt in 1982 pertinent door de TROS en andere publieke omroepen geboycot omdat de tekst kwetsend zou zijn voor ex-gijzelaars. 3FM-dj Rob Stenders: ‘De TROS draaide Gijzelaar toen niet in de Top 50. Ik als Westbroek-fan vond dat allemaal vrij belachelijk. Ook idioot was het boycotten van Willempie van André van Duin toen het op nummer 1 stond in 1976. Zelfs Veronica deed daar een week aan mee. Het nummer zou geestelijk gehandicapten belachelijk maken. Totaal doorgeslagen politieke correctheid natuurlijk.’

Transseksueel Andere geboycotte nummers door de TROS zijn het carnavalsnummer Joke Stop Met Koken van de Leidse Sleutelgaten en In De Disco van Noodweer, allebei in 1983. Volgens eigen zeggen boycot de

Music Freedom Day

Op 3 maart is het Music Freedom Day, in ons land de Internationale dag van de Muziekvrijheid geheten. Op die dag wordt wereldwijd stilgestaan bij muziek en censuur. Initiatiefnemer is Freemuse, een internationale organisatie van muzikanten, journalisten en mensenrechtenactivisten die artiesten steunt die vanwege hun werk problemen met de autoriteiten krijgen. In tegenstelling tot de voorbeelden in dit artikel gaat het hier vaak om muzikanten in dictaturen als Cuba of Noord-Korea, waar bands en artiesten onderdrukt worden vanwege hun werk. Maar op de site van Freemuse staan ook voorbeelden van musici uit Turkije, Spaans Baskenland en zelfs de Verenigde Staten. www.freemuse.org

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

omroep In De Disco omdat er reclame in wordt gemaakt (‘Durex’, ‘Odorex’), maar waarschijnlijk hebben ze toch ook wel moeite met de seksueel getinte tekst. En dan is er nog Frits Spits die het nummer Politiek (1984) van Normaal niet draait omdat het te populistisch zou zijn. Ook omstreden: Een Beetje Geld Voor Een Beetje Liefde van Angelique uit 1982 (waarvan toch vooral de nette versie wordt gedraaid), Transsexueel van Ronald (1993) en Hij Was Maar Een Neger van Robbie Muntz (1998). Voor Transsexueel doet een vrouwelijke luisteraar aangifte tegen de Amsterdamse volkszanger wegens het aanzetten tot haat tegen transseksuelen, maar het OM besluit Ronald uiteindelijk niet te vervolgen. Het kerstnummer Hij Was Maar Een Neger wordt door Robbie Muntz en Paul Jan van de Wint (o.a. VPRO’s Waskracht) zelfs geplugd in Hilversum. Radio 3-dj Henk Westbroek is de enige die het aandurft het nummer te draaien. Programmamaker Paul Jan van de Wint: ‘Hij begreep de grap. De rest wilde de vingers daar niet aan branden. Jerney Kaagman was toen nog pr-manager van Noordzee FM en die werd echt heel erg kwaad. Bridget Maasland van TMF kon er ook niets mee.’ Het initiatief voor het opnemen van de single en de clip kwam van Van de Wint: ‘Het nummer is oorspronkelijk in de jaren zestig gezongen door de Zangeres Zonder Naam en was bedoeld als statement tegen discriminatie. Alleen keken mensen in de hoogtijdagen van overspannen politieke correctheid daar eigenlijk overheen en vielen ze ontzettend over het woord neger. Ze begrepen de betekenis van het liedje niet meer en het is natuurlijk heel grappig om daar dan mee te spelen. Het nummer werd in de jaren zestig niet verkeerd begrepen, maar in de jaren negentig dus wel. Uiteindelijk had het goede bedoelingen en konden we heel goed aantonen hoe verward de tijd was waarin we dit nummer opnieuw uitbrachten.’

‘Walgelijk werkje’ Ondanks het liberale Nederlandse imago werden de afgelopen veertig jaar enkele tientallen nummers in Nederland uit de handel gehaald. En verbieden en vernietigen gaat uiteraard nóg verder dan boycotten. Een van de eerste voorbeelden is de single Wat Doen We Met Die Arabieren Hier van Vader Abraham in 1975. Het op de oliecrisis geïnspireerde nummer wordt door de Nederlandse regering voortijdig uit de handel genomen wegens haar ‘discriminerende karakter’ (‘Ze zijn niet te vertrouwen bij onze mooie vrouwen’). Pierre Kartner staat zelfs tijdelijk onder politiebewaking na dreigementen van extreme politieke organisaties. Ook verboden: de cd van de Nederlandse artiest Dingetje met daarop het liedje Joodskapje (1992). Directeur Ronnie Naftaniel van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) noemt het nummer in het radioprogramma Avondspits een ‘walgelijk werkje’. Frits Spits spreekt van ‘onsmakelijk gedoe’. Volgens Spits weigert Dingetje in de uitzending op de kritiek te reageren. Wel biedt hij joodse mensen per fax zijn excuses aan en haalt platenmaatschappij Polygram Joodskapje van de cd. Lars Tindal is medewerker bij Mid-Town Records in Rotterdam en vormt begin jaren negentig The Forze DJ Team met onder andere Paul Elstak op Rotterdam Records. Daarop verschijnt in 1993 het housenummer Prins-Willem Alexander Is Een Flikker van het eenmalige project Enfant

Terrible. De BVD stuurt het label vervolgens een brief en eist dat Rotterdam Records de singleverkoop onmiddellijk stopzet. Tindal: ‘Mijn baas heeft destijds een brief van de BVD ontvangen, maar zal daar hartelijk om gelachen hebben. De single is nooit een commercieel product geweest, het was puur een promotieding. Het vinyl hebben we destijds aan de eerste vierduizend bezoekers op een housefeest uitgedeeld. Naast Enfant Terrible stonden er nog drie andere artiesten op. Het is nooit de bedoeling geweest om er geld mee te verdienen, dus de BVD kon ons niks maken. Het was een gimmick.’ Rob Stenders draaide zelf op de radio één keer het ‘verboden’ PrinsWillem Alexander Is Een Flikker. Hij is van mening dat in principe niets geboycot of uit de handel gehaald hoeft te worden. ‘Alles moet in vrijheid verspreid kunnen worden. Ik heb daar geen grens in. Ik hoef het per slot van rekening niet te kopen of te draaien.’ Popjournalist Jan van der Plas heeft een andere mening: ‘Er verschijnt ongelooflijk veel platte flauwekul op cd. De meeste van die plaatjes halen nooit de radio. Boycot? Of gewoon te slecht bevonden? Wie zal het zeggen? Mijn eerste kennismaking met een verboden liedje was het vreselijke

Den Uyl Is In Den Olie van Vader Abraham, een liedje tegen het kabinet Den Uyl dat in de vroege jaren zeventig de eerste plaats van de hitparade haalde, maar door de publieke omroepen niet gedraaid werd. In de categorie spannend was er Kobus Gaat Naar Appelscha dat een fantastische cover deed van Cocksucker Blues van The Rolling Stones maar daarmee ook van de radio werd verbannen.’

Merkrecht Wie goed zoekt op internet komt bij het nummer Hé Lullo van Dave Da Rave uit 1996 een document van een rechtszaak tegen die Jiskefet aanspande tegen de artiest en zijn label. Dave Da Rave zou plagiaat plegen op een op tv uitgezonden sketch, terwijl Jiskefet het auteursrecht op die sketches heeft. Gevolg: Dave Da Rave moet zijn single uit de handel halen. Hoe kijkt Dave Heijnerman (zijn echte naam) nu terug op de zaak? ‘Het verbod was terecht, want het nummer was aan alle kanten geleend! We wilden de eerste zijn, niet per definitie de origineelste. De mannen van Jiskefet waren overigens niet aanwezig in de rechtszaal, hun advocaat wel. Ontzettend grappig toen zij aan m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

‘Controverse, je mening spuien en elkaar dissen, is eigen aan hiphop’ tegen de groep die in het via internet verspreide nummer teksten bezigt als ‘Alle joden moeten dood’ en ‘Fuck de homofielen’. Maar ook uitspraken in de media zorgen voor controverse. Zo doet Geert Wilders in 2007 aangifte tegen rapper Appa die op dat moment scoort met zijn anti-overheidshit Ik Heb Schijt en in een interview met dagblad De Pers over de politicus zegt: ‘Als iemand een kogel door z’n fucking kop schiet, vind ik dat niet erg.’ Appa mag vervolgens geen workshops meer geven in jeugdgevangenissen en reageert in een persbericht: ‘Ik zou meneer Wilders willen vragen eens na te denken over wat hij de staat wel niet kost met zijn waardeloze aangiftes en 24uurs bescherming. Dat geld kan veel beter besteed worden. Aan de kapper bijvoorbeeld, ik wil best een donatie doen, Geert…’ Wilders is vaker het doelwit van Nederlandse hiphoppers. December vorig jaar werd rapper Mosheb is veroordeeld tot tachtig uur taakstraf en twee maanden voorwaardelijke celstraf voor het bedreigen van de politicus. In het nummer Wie Iz De Volgende rapt hij ‘Als je Mosheb tegenkomt ben jij de klos. Dit is geen grap. Gisteren droomde ik dat ik je kop had afgehakt’. Het verweer van Moshebs advocaat dat de tekst geen bedreiging is maar gezien moet worden als satire, werd door de rechter niet overgenomen. Op 4 april 2007 stelt de SGP-fractie kamervragen over subsidie voor de videoclip Het Land Van…, waarin rapper Salah Edin aspecten van de Nederlandse samenleving toont die volgens hem leiden tot radicalisering van moslimjongeren. ‘We realiseerden ons dat de clip wel eens tot discussie zou kunnen leiden. Het is een heikel onderwerp. Maar wij vinden dat niet slecht’, aldus Arjen Davidse van het TAX-videoclipfonds, dat de clip gesubsidieerd heeft. ‘Sterker nog, een clip is zeker ook bedoeld om de aandacht te trekken. In die zin heeft de SGP ons heel erg geholpen met het halen van de doelstellingen’, zegt Davidse in een interview met 3voor12. Volgens Jan van der Plas is het niet zo vreemd dat vooral rappers de laatste jaren met hun teksten voor opschudding zorgen. ‘Controverse, je mening spuien en elkaar dissen, is eigen aan hiphop. Hiphop is ook bij uitstek muziek van de straat, dus elke verharding die daar optreedt, kom je daarin tegen.’

Democratie de rechter moest uitleggen wat wij nu precies voor termen geleend hadden uit de serie. ‘Ja, Edelachtbare, het gaat om de woorden neuken, beffen, pijpen, halve kip.’ Hilarisch! Zelfs de rechter en de officier van justitie gierden het uit!’ Hé Lullo verdwijnt dus abrupt uit de Top 40 en het is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Peter van Doorn, secretaris van de Stichting Nederlandse Top 40, kan daarover meepraten: ‘Als er een plaat om de een of andere reden teruggetrokken wordt, zie je het effect de week erna in de Top 40. Wij hebben in dat soort situaties geen mening, wij registreren alleen wat er gebeurt. Als de platenindustrie, overheid of derden het product van de markt halen, zullen wij dat signaleren. Ik herinner me met name die hits van O Fortuna (van de Belgische acts Apotheosis en Fortuna feat. Satening uit 1992, red.) waarbij het ging om een rechtenkwestie. Dat is dan een heldere zaak. Maar het is niet de eerste keer dat wanneer een plaat verboden wordt, hij daardoor des te populairder wordt.’

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

Ook een leuke die niet vergeten mag worden: de Dikke Lul Band. Zij scoren begin jaren negentig een grote hit met Dikke Lul en brengen in 1996 hun parodie uit op Guus Meeuwis’ Per Spoor (Kedeng Kedeng), dat ze omdopen tot Lekker Ding (Stoephoer). Meeuwis vindt het echter geen geslaagde grap en laat de single verbieden. Hierop brengt de Dikke Lul Band – wiens gehele repertoire op zijn minst markant genoemd mag worden – als tegenreactie de single Guus Kom Naar Huus uit. Een van de laatste verboden nummers in Nederland is de single Allemaal Wuppies van Johan Vlemmix. Volgens het bedrijf Interall, dat de pluizige poppetjes rond het WK 2006 op de markt brengt, is Allemaal Wuppies een inbreuk op het merkrecht Wuppie. ‘Vrijwel direct nadat ik het nummer had gemaakt, kreeg ik een brief van de advocaat’, aldus Vlemmix in een interview met De Telegraaf. ‘De reputatie van de Wuppie zou worden geschaad. Ik geloofde mijn ogen niet en heb direct

gebeld: ‘jongens waar gaat dit over?’ De rechtszaak heb ik uiteindelijk op vrijwel alle fronten verloren.’

Controversiële rappers De afgelopen tien jaar zijn het vooral Nederlandse rappers die met bepaalde nummers of uitspraken controverse oproepen. In 1999 worden De Spookrijders beschuldigd van de ‘Mercator-rellen’ tijdens een optreden op het Amsterdamse Mercatorplein en weigert TMF hun single Klokkenluiders te draaien. In 2005 krijgen twee amateurrappers van Den Haag Connection (DHC) werkstraffen van honderdvijftig uur en twee maanden voorwaardelijke celstraf wegens de doodsbedreiging van politica Ayaan Hirsi Ali in het nummer Hirsi Ali Diss. Het is de eerste keer dat in Nederland ‘artiesten’ veroordeeld worden voor de verspreiding van een nummer op internet. Ook de track Wie Niet Springt Is Een Jood van de Sluipschutters zorgt voor controverse. Het CIDI doet aangifte

Paul Jan van de Wint is met Robbie Muntz een van de weinige programmamakers die enkele verboden tv-programma’s op zijn naam heeft staan. Zo werden drie tv-programma’s onder de noemer Muntz Actueel nooit uitgezonden en waren vooral hun Hitler-creatie en het programma God Bestaat Niet omstreden. Van de Wint is dan ook van mening dat er qua muziek eigenlijk geen grenzen zijn. ‘In principe moet alles kunnen, omdat ik vind dat de democratie bedoeld moet zijn om dingen te kunnen duiden en plaatsen. Zelfs als het echt fout bedoeld is, moet je daar commentaar op kunnen leveren, waardoor het op een goede manier afgeserveerd wordt. Ik ben wél voor het beschermen van auteursrechten. In de wet staat dat je toestemming kan vragen voor het gebruik en als je dan geld afdraagt, kan je het gewoon gebruiken. Doodsbedreiging, haatzaaien, smaad en laster mogen ook niet. Daar is gewoon een wet voor en die werkt vrij goed. In liedjes wordt vaak kritiek verpakt en je mag natuurlijk niet beledigen, maar je mag wel iets belachelijk maken. Dat is een hele goede methode om discussies aan te jagen.’ m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

CILICE Tekst Daan de Mooy

Nog maar net een cd uit, maar toch al de halve wereld rondgetoerd. De Nederlandse mad mathmetalband Cilice deed het. En helemaal op eigen kracht. ‘In april gaan we weer naar Rusland, Polen, Letland en Finland.’

Het duurde een aantal maanden voordat Cilice in 2006 goed op gang kwam. De gitaristen Remko van der Spek en Theo Holsheimer waren voor die tijd actief in de gothic metalband Orphanage, Remko overigens in de functie van bassist. ‘Ik kom eigenlijk uit de P-funkhoek’, vertelt Theo Holsheimer. ‘Toen ik interesse begon te krijgen voor hardere muziek luisterde ik naar veel stijlen. Maar ik raakte uiteindelijk vooral geïnteresseerd in bands als Meshuggah en Dillinger Escape Plan. Met Remko begon ik in de periode van Orphanage al aan nummers te werken. Toen Orphanage uit elkaar ging, gingen Remko en ik verder met wat Cilice zou worden.’ Nog voordat de samenstelling compleet was, stond het eerste optreden al vast. En vreemd genoeg is die samenstelling nog steeds niet compleet, want de band doet het nog altijd zonder bassist. ‘We hebben voordat we Cilice heetten wel wat bassisten gehad. Eén ging er naar de Amerikaans/Nederlandse metal-band Cynic. In augustus van 2006 hadden we eindelijk een vaste bezetting, met drummer Philipp Moser en zanger Daniël de Jongh. We hadden nog steeds geen bassist, maar het eerste optreden zou al binnen drie weken zijn. Toen hebben we in korte tijd het repertoire erin geramd. Als oplossing voor de bas wordt het gitaarsignaal van Remko gesplitst. Er gaan dus twee kabels naar de mengtafel, waarvan er één uit een basvoorversterker komt. Dat hebben we bij optredens altijd zo gehouden. Op de cd heeft Remko wel een basgitaar ingespeeld, want in de studio is dat natuurlijk gewoon mogelijk. Het gaat er ons om dat we live en op plaat een zo goed mogelijk geluid neerzetten met de middelen die we hebben.’

Contacten

Foto Tamara Duluc

Reist de halve wereld rond 38

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

In de samenstelling van Cilice komen we niet alleen ex-leden van Orphanage tegen, maar ook van N3uk! en Smogus. Toch is de bliksemstart van Cilice niet te danken aan de contacten die de leden aan hun eerdere bands hebben overgehouden. Je zou daar in eerste instantie wel van uitgaan, maar gitarist Theo Holsheimer ontkracht die aanname resoluut. ‘Wij hebben voor onze buitenlandse tournees nooit gebruik gemaakt van de contacten van bijvoorbeeld Orphanage. Het management van Orphanage werd door Mojo gedaan; ik had dus niets te maken met de boekingen. Met Cilice zijn we helemaal vanaf nul begonnen. Ik weet uit ervaring dat je hard moet werken en je band een hoge prioriteit moet geven als je wat wil bereiken. Je kan niet zeggen: ik kan dan niet toeren, want ik moet werken. En daarbij moet je natuurlijk ook geluk hebben. De meeste contacten in Brazilië heb ik bijvoorbeeld opgedaan toen ik daar op vakantie was. Ik kende de leden van Claustrophobia al en kwam via hen in contact met veel bands uit de top van de metalunderground in São Paulo.’

Van huis En zo kon het gebeuren dat Cilice in 2008 twee maanden met het Braziliaanse Torture Squad door landen als Bulgarije, Roemenië, Litouwen, Letland, Macedonië en Polen toerde. Een mooie prestatie voor

een band zonder cd. ‘Je maakt van alles mee en leert veel op tournee, maar ik hoef er geen romantisch beeld van te schetsen. Er komen ook wel eens avonden voor dat we voor vijf mensen staan te spelen. Maar aan elke tour hou je weer andere contacten over voor latere tours.’ Met het uitkomen van de eerste cd Deranged Headtrip, begin 2009, deed Cilice er nog een schepje bovenop en ging vierenhalve maand op tour. Behalve de gebruikelijke landen als Nederland, Engeland, Duitsland en de landen die in 2008 bezocht werden, waren onder meer Griekenland, Turkije en Spanje aan de beurt. ‘We zijn al die tijd echt van huis geweest. Ik heb vierenhalve maand geen nieuws gelezen’, vat Theo het samen. Vorig jaar oktober kon Cilice zelfs Rusland aan de eindeloze lijst van optredens toevoegen. De band is het toeren nog lang niet zat. ‘In april gaan we weer naar Rusland, Polen, Letland en Finland. We kennen inmiddels in diverse landen mensen met wie we samenwerken en die ons helpen met tours. Ook hebben we de afgelopen jaren veel contacten opgebouwd met zalen en met andere bands.’

‘Je leert veel op tournee, maar ik hoef er geen romantisch beeld van te schetsen’

Live

13 maart

Live

NL3 Wateringen

live

www.myspace.com/cilicemusic m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

IN A CABIN WITH

Opnemen op locatie. Hoe doe je dat?

Voor In A Cabin With gaan producers Maarten Besseling en Jesse Beuker geregeld met Nederlandse muzikanten naar het buitenland om daar op een bijzondere locatie met hun mobiele studio een album op te nemen. Er zijn al sessies geweest met onder andere Kyteman, Odilo Girod (Coparck) en Peter Visser en Carol van Dijk (Bettie Serveert). Hoe gaan zij te werk en wat voor apparatuur gebruiken ze?

Tekst Maarten Besseling

Bij elke nieuwe sessie is het weer zorgvuldig plannen geblazen: wat nemen we mee en wat laten we thuis? De meeste vliegtuigmaatschappijen hanteren een maximum van twintig kilo bagage. We zijn al aardig op de hoogte welke maatschappijen wat coulanter omgaan met overgewicht, maar altijd is het een kwestie van keuzes maken. Het hart van de opnames zijn onze – Apple Mac pro – laptops met externe geluidskaart. Die geluidskaart wisselt nog wel eens. Maarten gebruikt voornamelijk een Motu. Ik gebruikte tot voor kort een RME Fireface 800, maar denk er sterk over om op een Digi 003 over te gaan. Dit in verband met de software die we gebruiken. Op dit moment gebruiken

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

we Logic of Steinberg Cubase. En daar komt dus binnenkort Protools bij, omdat we dan meer compatible zijn met studio’s die een Protools HD systeem gebruiken. Het gaat er uiteindelijk ook om met welke software je het makkelijkst (lees: het snelst) werkt en met welke hardware je de beste analoog-naar-digitaal-conversie behaalt.

Microfoons Welke microfoons en voorversterkers (pre-amps) meegaan, is afhankelijk van de sessies. Favoriete microfoons zijn Gefell umt 70’s (werken goed op van alles), Neumann KM 150’s (omdat we vaak in ruimtes opnemen met een afwijkende akoestiek die interessant kunnen zijn voor de sfeer van de opnamen. Bovendien zijn ze lekker klein en licht). Verder gebruiken we vaak SE Electronics (bang for buck), Røde en natuurlijk de

gebruikelijke Shure microfoons. We zijn nog altijd opzoek naar de beste zangmicrofoons voor de sessies. We moeten vaak onze buizenmicrofoons thuis laten vanwege het gewicht en de omvang van de voeding. Hetzelfde geldt voor microfoonvoorversterkers. Naast een adat rackje (Focus rite of Motu 8Pre) proberen we altijd iets extras mee te nemen. Meestal ga ik voor de DBX 386 duo tube pre (compact, licht en goede interne AD-conversie). En als mijn bagagelimiet het toelaat een oude gemodificeerde TLA C1. De C1 is handig vanwege zijn vele mogelijkheden. Het is een dual stereo buizen pre-amp en compressor. In veel gevallen neem ik graag op met analoge compressie ‘voor tape’. De C1 heeft ook fijne instrumentingangen. Ook leuk is dat je de twee compressors kan doorlussen, bijvoorbeeld van mic pre naar compressor A (subtiele compressie) naar compressie B (bijna limiting). Op die manier kunnen we fijne resultaten krijgen zonder plugins te gebruiken. Omdat we zo gelimiteerd zijn wat betreft bagage worden we ook steeds creatiever met gitaarstompboxes. Ik neem altijd een vast aantal mee, zoals de Boss Re-201, fulltone OCD en de MXR compressor. Sinds kort gebruiken we plug-ins van Universal Audio door middel van AUD solo/laptop’s. De solo/laptop bespaart CPU-kracht en past in een brillenkoker of in je binnenzak. Ook heeft Univeral Audio op het moment de beste pluginversies van de analoge outboardklassiekers.

IN A CABIN GEAR

Computer: Macbook pro 2.53 Ghz Core 2 Duo Geluidskaart: Motu 282 MKII / RME Fireface 800 Microfoonvoorversterkers: Motu 8Pre (8 kanalen), Focusrite OctoPre, TLA C1, DBX386 Sequencer: Logic Pro9 of Steinberg Cubase SX4 (in enkele gevallen Protools) Software plugins: intern & UAD Solo/Laptop Speakers: Tannoy Reveal & ESI nEar04 Microfoons: Gefell UMT 70’s, Neumann KMT150’s, sE Electronics Z5600 (buizen), sE Electronics sE4a’s, sE Electronics sE4400a, Røde NTK’s (buizen mic), Røde NT1A, Røde NT5’s, Shure 57 & 58 (beta)’s, AKG D112, Sennheiser e609 Headphones: AKG K240, Beyer Dynamic DT770 & DT 990, Vic Firth SIH1 Overig: Fulltone OCD, Boss Re-201, Sansamp Bass Driver DI, MXR compressor

VIJF TIPS VOOR THUISOPNEMEN

1 Mocht je er over denken microfoons te gaan kopen, koop dan eerder één duurdere (betere) microfoon dan een aantal goedkopere. 2 Experimenteer met diverse microfoons; gebruik bijvoorbeeld eens een zangmicrofoon als overhead, of zet deze voor een versterker, of een overhead voor een basskick. Zoek naar wat je mooi vindt en wat klopt bij het totale geluid. 3 Neem de tijd om te soundchecken, zeker als je geen controleruimte hebt. 4 Let op overspraak. Het kan al enorm helpen microfoons te verplaatsen, muzikanten te verplaatsen of schotten/dekens te gebruiken. 5 Druk regelmatig op Appeltje/Ctrl-S, en maak altijd backups! www.inacabinwith.com m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Eric Vloeimans’ Gatecrash, is dat nou jazz of pop? Niet belangrijk, zegt Eric zelf. Het is een muzikaal avontuur dat de van oorsprong jazztrompettist begin dit jaar naar Noorderslag heeft gebracht. ‘Mijn muziek is voor miljoenen. Ik heb ze alleen nog niet allemaal bereikt.’

Tekst Nancy Tjalondo Foto’s Joni Spaan

Hoe ging het op Noorderslag?

‘Niet lullen maar doen’

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

‘Noorderslag was leuk. Het ging goed. Ik had die avond nog een ander optreden in Drachten en ik dacht: nou, dan zijn we zo rond een uur of tien klaar en het is een halfuurtje rijden naar Groningen, dus dat redden we wel. Maar toen begon het te ijzelen. Uiteindelijk kwamen we daar aan, zijn we recht op het podium afgelopen en ben ik meteen begonnen met spelen. Daarna werd ik gelijk weer een interview ingetrokken. Ik heb dus geen optredens van andere artiesten meer gezien, maar ik zag wel dat het ontzettend druk was. Ik stond daar in een tent waar misschien honderdvijftig man in konden en dacht: goh, wat grappig. Alsof je weer helemaal opnieuw begint in een bepaalde muziekscene. Gatecrash staat met één been in de popmuziek. Mensen vinden mij een jazztrompettist, maar dat heb ik gewoon aan mijn kont hangen omdat dat altijd over mij gezegd is en omdat ik ook in de jazz begonnen ben. Maar muziek verschuift. Het is niet helemaal jazz, maar ook niet helemaal popmuziek. Wat ik met Gatecrash doe, zit er tussenin.’

In hoeverre is die hele discussie of iets pop is of jazz dan nog relevant voor jou? ‘Niet. Het interesseert mij ook helemaal niets. Het is niet lullen, maar doen. Het is goed hoor dat de mensen die de beleidsplannen maken en de programmeurs van festivals kijken naar wat hun doelgroep is en welke artiesten daar bij horen. Maar voor mij is dat niet interessant,

omdat ik dan mijn muziek ga kwalificeren en ik probeer daar juist een vrije geest in te hebben. Neem bijvoorbeeld het nummer Mr. Selçuk. Er zijn mensen die daarover zeggen: dat is geen jazzmuziek, dat is wereldmuziek. Dan denk ik: leuk, grappig. Er is een hymne die Jeroen van Vliet heeft geschreven, waarvan je zou kunnen zeggen: dat is toch meer klassieke muziek? Ja, klopt. En dat alles is het hele pakket Gatecrash. Als ik met mijn groep Fugimundi speel, dan spelen we de ene keer meer een tango, of dan gaat het soms de kant van de country op. Ik haal mijn invloeden overal vandaan. Die probeer ik te verwerken in mijn hoofd en daar dan vooral niet over na te denken. Gewoon schrijven wat je voelt.’

Dus jouw muziek is niet gebonden aan een bepaald publiek? ‘Nee. Ik heb ook wel eens op een rockfestival gestaan. Dat ging prima. Ik paste een klein beetje mijn repertoire aan, maar ik hoefde geen millimeter van mijzelf in te leveren. Ik ga niet de mensen naar de mond spelen. Maar ik speel wel muziek die mensen uit een andere muziekhoek kennelijk ook leuk vinden. Ik weiger mij te beperken tot één bepaalde muzieksoort. Die ene muzieksoort is niet groot genoeg en dan zou ik mijzelf ernstig tekort doen. Wat ik duidelijk wil maken is dat ik met mijn muziek het publiek in de armen wil sluiten en ik hoop dat de mensen daardoor van mij gaan houden. Uiteindelijk wil je met je muziek zoveel mogelijk mensen bereiken. Ik zeg altijd: mijn muziek is voor miljoenen. Ik heb ze alleen nog niet allemaal bereikt.’

ERIC VLOEIMANS’ GATECRASH

‘Ik ben eigenlijk – heel egocentrisch – alleen bezig met wat ik zelf leuk vind’

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

‘Jazz is blijkbaar een soort hip woord geworden’

Backstage In de rubriek BACKSTAGE nu eens geen aandacht voor de band of artiest, maar voor de mensen die in de muziekwereld achter de schermen werken.

Beschouw je het label ‘jazztrompettist’ dan als een hindernis? ‘Ja. Er zijn twee dingen aan de hand. Festivals als North Sea Jazz zijn halve popfestivals geworden. Er is heel veel popmuziek die tegenwoordig jazz heet en dat vind ik grappig. Waarom is Norah Jones ineens jazzmuziek? Waar gaat dit over? Er wordt namelijk geen noot geïmproviseerd. Als diezelfde artiesten echte jazzmuziek zouden horen, jazz-jazz zoals dat genoemd wordt, dan zouden ze keihard weglopen, want daar is niet zo’n heel groot publiek voor. Jazz is blijkbaar een soort hip woord geworden.’

Tekst John Buis

e muziekhandel begon voor mij in een platenzaak, in loondienst. Daarna zijn mijn broer Geert en ik samen Sounds in Venlo begonnen. We vonden dat we het zelf beter konden. We hebben alle soorten muziek opgepakt die niet terug te vinden waren in de reguliere winkels, zoals hardrock en punk en dergelijke. Qua aanbod bleef er op dat gebied veel liggen halverwege de jaren tachtig.

‘Aan de andere kant zijn de echte jazz-jazzmensen niet mijn fans, want ik doe teveel gekke dingen die volgens hen niet kloppen. Het grootste compliment dat ik ooit heb gekregen was van een jazzo die mij ergens zag spelen en zei: ‘wat die Vloeimans doet, dat is toch helemaal geen jazz?’ Toen dacht ik: hé, dan doe ik iets goed. Dat is leuk. Dankjewel. En andersom kan het poppubliek ook enorm conventioneel zijn. Dan wordt Gatecrash ook niet als popmuziek gezien, omdat we onze nummers iedere keer weer op een andere manier spelen en dat mag niet van de popscene. Maar ik wil juist dat avontuur en die frisheid in mijn muziek.’

LEO HAGENS Beroep EIGENAAR PLATENWINKEL

Op welke manier uit zich dat bij jou? ‘Ik ben bijvoorbeeld uitgenodigd om op een festival in Sarajevo te spelen. Ik heb daar zoveel geleerd van de Balkanmuziek en de OostEuropese ritmes, de oneven maatsoorten. Wat ik begin volgend jaar wil doen is met pianist Boyan Z, de Arabische percussionist Bachar Khalife en zanger en gitarist Damir Imamovic een project opzetten met een compact fanfareorkest en een kinderkoor, waarmee we dan een paar kerken langsgaan. Zo’n idee komt gewoon in mij op, ik zie dat zo voor mij. En dan zou je je kunnen afvragen: is dit dan iets religieus? Maar het orkest is weer fanfaresk en Balkanmuziek is weer iets heel anders. Je kan het dan gewoon niet meer kwalificeren. Ik weet nog niet wat het precies moet gaan worden, maar ik weet wel dat het reteleuk wordt!’

‘De liefhebbers blijven kopen, daar ben ik van overtuigd’

Denk je dat de drang naar het kwalificeren van muziek met angst te maken heeft? ‘Ja. De zogenaamde missionarissen van de jazz- en de popmuziek die vinden dat het zus en zo moet zijn. Jazz- en popmuziek vallen binnen dit of dat kader en zo moet het zijn. Terwijl mijn hele carrière juist gebouwd is op het doorbreken van kaders en ik juist ben ik wie ik ben, omdat ik kaders weggooi. Ik heb daar helemaal niks mee, ik vind die kaders niet leuk. Ze beperken mij in mijn zeggingskracht en in mijn onderzoek, maar vooral in mijn avontuur. Het kleine jongetje zijn. Dat je kunt doen wat je maar wilt. Dat je niet vervalt in maniertjes en de dingen doet alleen omdat de mensen dat leuk vinden. Ik ben eigenlijk – en dat klinkt heel egocentrisch, wat het ook is – alleen bezig met wat ik zelf leuk vind. En als ik dat met een groep mensen om mij heen, zoals Gatecrash of Fugimundi, kan verwoorden en hen ook gelukkig kan maken met dat idee, alleen dán geef ik het beste van mijzelf aan de band en aan het publiek. En dat is de mooiste manier om authentieke muziek te maken.’

Is dat een moeilijkere manier van muziek maken? ‘Het krijgen van succes duurt langer. Als je daar op uit bent – en dat is uiteindelijk iedereen – dan duurt dat gewoon iets langer, omdat het in het begin nog niet zo herkenbaar klinkt. Mensen willen zich graag met muziek kunnen identificeren. Laten ze zich bij mij dan maar identificeren met levensgeluk, blijheid, spiritualiteit en avontuur.’

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

Live

14 maart 25 maart 27 maart 4 april 8 april 11 april

Live

Zindering Utrecht Catharinakapel Harderwijk Orgelpark Amsterdam Zindering Utrecht Jazzlab Nijmegen Roode Bioscoop Amsterdam

www.vloeimans.demon.nl www.jazzonstage.nl

live

Vanwege het grote aanbod komen klanten uit het hele land; die vinden het leuk om hier een dagje te shoppen. We proberen het in de winkel aantrekkelijk te maken door bands in de winkel te laten spelen. Daarmee onderscheid je je van andere muziekwinkels. Het trekt altijd wel wat volk, je hebt wat in de winkel te doen. Verder hechten we veel waarde aan de wisselwerking tussen de klant en ons. We hebben klanten die elke week komen om te vragen wat er nieuw is uitgebracht. Dat is nog altijd het leuke aan ons werk. Dat ze steeds terugkomen is deels goodwill denk ik. De klant moet het je gunnen, want met de internetwinkels kunnen we met onze prijzen vaak toch niet concurreren. Artiesten benaderen ons vaak rechtstreeks waardoor we veel eigen beheer-producten in huis hebben. Er komen geregeld bands langs die vragen of we hun cd’s in consignatie willen nemen. Na een half jaar bekijken we dan wat we van ze verkocht hebben en dat wordt dan afgerekend. Om bij te blijven op het gebied van alle releases lezen we natuurlijk alle muziekbladen en op internet zit ik ook wel te speuren. Zo proberen we klanten voor te zijn met trends en andere nieuwe ontwikkelingen, al weten de mensen het zelf tegenwoordig al snel. Risico’s nemen doen we in feite continu. Van alle nieuwe releases die we in de zaak plaatsen, is het maar de vraag of we ze kwijt raken. Dat geldt ook als we buiten een groothandel om releases rechtstreeks van buitenlandse artiesten in de zaak plaatsen. Dat gebeurt wel eens als een cd nergens anders te verkrijgen is. Maar het blijft een risico. We moeten gelijk aantallen kunnen verkopen; het heeft weinig zin, ook niet voor een band, om maar twee of drie stuks op te sturen. Dan wordt het simpelweg te duur. Om onze klanten nog meer aan ons te binden hebben we sinds een jaar een webshop. We

merken dat klanten die een keer in de winkel zijn geweest, terug komen op het internet. Als ze een keer geen tijd hebben om langs te komen, dan bestellen ze gewoon langs die weg. Een ‘nieuwe’ ontwikkeling als downloaden zal ons niet zo snel parten spelen. De liefhebbers blijven kopen, daar ben ik van overtuigd. We zien juist dat er steeds meer mensen teruggaan naar de lp. Die worden hier goed verkocht, vooral nieuwe. Van sommige releases verkoop ik bijna net zoveel lp’s als cd’s. Neil Young bijvoorbeeld, maar van een Nederlandse band als DeWolff. Laatst kwam er een jongetje van zestien binnen. Hij zocht een lp van Dolly Parton…’ www.sounds-venlo.nl

Backstage paspoort Naam: Leo Hagens Woonplaats: Horst Geboorteplaats: Horst Leeftijd: 55 jaar Huwelijkse staat: Gehuwd Eerste album: Beatles - Help Laatste album: Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou – Echos Hypnotiques Vol. 2 Favoriete album: Television – Marquee Moon Eerste concert: Cuby + Blizzards in Horst Laatste concert: Eilen Jewell in het Roepaen Podium Beste optreden ooit gezien: Undertones in de Effenaar Favoriete NL band van dit moment: Johan en Moss Meest opmerkelijke klus ooit: Het opstarten van Sounds Meest bijzondere product in de winkel: phoe, dat is gelijk de winkel uit zodra het aangeboden wordt. Is de doodskist van Death Magnetic van Metallica nog bijzonder genoeg? Meest verkochte album in de winkel: Neet Oét Lottum van Krak (2005) Welke (grote) muzikant had je willen zijn: Neil Young Grote inspiratiebron: Captain Beefheart Wat mogen we in de komende twaalf maanden van je verwachten? Hetzelfde als altijd en gewoon lekker doorgaan daarmee. Toekomst: De website van Sounds verder uitbouwen m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

gear&gadgets nieuws van de NAMM 2010

Elektronische drums

Hallen vol nieuwe spullen lokten ons half januari naar het Californische Anaheim voor de jaarlijkse NAMM show. ‘s Werelds belangrijkste muziekhandelsbeurs stond in het teken van nieuw optimisme. We zetten enkele opvallende zaken op een rijtje.

honderden drumklanken en er zijn dertig multi-effecten beschikbaar. Minder revolutionair, maar zeker interessant is de geüpgrade Roland TD-12KX drumset. De snaredrum-, floortom- en bassdrumpads zijn vervangen door de grotere pads uit de TD-20-serie en ook de module heeft een aantal edit-features van de TD-20 gekregen. Yamaha komt met nieuwe pads op de DTX-treme IV set, gevuld met gel. Dat speelt aanzienlijk beter dan de eerdere rubberen pads. Verder had de Yamaha DTX-Multi-12 samplepad een prominente plaats op de stand. Ook Alesis heeft een nieuwe elektronische drumset. De DM10-Pro kit werd afgelopen zomer al aangekondigd, maar is nu pas echt leverbaar. Datzelfde geld voor de langverwachte 2box Drumit 5.

Tekst Steven Faber, Michiel Roelse, Dennis Boxem, Jean-Louis Gayet

Gitaar & bas

ender presenteerde de American Special-lijn, bedoeld om het gat te dichten tussen de Mexicaanse en Amerikaanse Standardserie. De Telecaster en twee Stratocasters hebben elzenhouten body’s, esdoorn halzen met jumbofrets en de zeer gewilde Texas Special elementen. Eén Strat heeft de gebruikelijke conMarshall JMD:1

iPod apps Muziek-APPS voor iPhone en iPod Touch Vintage apparaten in een modern jasje: het blijft een actueel thema. Ook de iPhone ontkomt er niet aan. Een applicatie die weinig te raden overlaat is de i808 (Blackout Labs, € 1,59). Precies, een iPod-versie van de Roland TR-808 drummachine, gebaseerd op samples van deze klassieke drumcomputer. De elf beschikbare drumsounds kun je niet editen, maar het tempo is instelbaar en er zitten zes patronen op die je al spelend kunt programmeren. Simpel en goed bedienbaar. Ook retro, maar dan vanuit een andere optiek, is 8bitone (Yudo Inc, €1,59). Het is een sequencer en synthesizer ineen, die geluiden van jaren

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

Pearl E-Pro Live

figuratie van drie enkelspoelselementen, de ander een ‘Atomic’ humbucker bij de brug. Eveneens vermeldenswaardig is de Acoustic Tele en Fender’s nieuwe generatie G-DEC oefenversterkers. De G-DEC3 is er in een 15- en een 30-watt uitvoering en heeft maar liefst honderd presets en oefenloops, waarvan de meeste zijn geprogrammeerd en ingespeeld door gitaristen als Dweezil Zappa, Eric Johnson en Brad Paisley. Met de FUSE software kun je ook presets en loops downloaden. Fender’s Rumble basversterkerlijn kreeg een herziening. De combo’s zijn nu leverbaar in een 15-, 30-, 75-, 150- en 350-watt uitvoering en alle modellen, met uitzondering van de 15-watt combo, hebben een overdriveregelaar. De zwaarste modellen zijn uitgerust met een XLR-uitgang, speciale EQ-mogelijkheden, (inschakelbare) piëzohoorns voor de hoge tonen en een baspoort. Fender presenteerde verder een nieuwe pedaal in de Classics-lijn van effecten uit de jaren ’60 en ’70: de Sub-Lime basfuzz. Marshall introduceerde de volledig nieuwe JMD:1-serie. Die bestaat uit 100- en 50-watt tops en combo’s (2x12 en 1x12). Het hart van deze versterkers wordt gevormd door een eind-

‘80 computergames produceert en waarmee je complete nummers kunt maken. Hij is best ingewikkeld van opzet, maar er zit een goede handleiding bij. De klank is leuk, heel erg Nintendo/Commodore 64. Probeer vooral de ruisgenerator eens uit. Grootste nadeel is dat je toch 8bitone

Drumtracker

TC Electronic PolyTune

Fender Amercian Special Telecaster

trap met kenmerkende EL34 buizen, gekoppeld aan een nieuw ontwikkelde digitale voorversterkersectie met zestien ‘topologieën’ uit de rijke Marshall-geschiedenis, gebaseerd op o.a. de 1959, de JCM800, de DSL en de JMP-1 Ook is er een effectverzameling aan boord en kunnen met behulp van de uitgebreide voetschakelaar in totaal 28 programma’s worden opgeslagen. TC Electronic maakte indruk met de PolyTune, een revolutionair ‘poly-chromatisch’ stemapparaat waarbij je alle snaren tegelijk kunt aanslaan en het apparaat zelf aangeeft welke snaar onzuiver is.

wel een tijdje bezig bent om een song te maken, en er zit helaas geen laad/save-functie op. Drumtracker (Aymeric Bard, €1,59) heeft als thema ‘simple is beautiful’. De drumcomputer ziet er inderdaad eenvoudig, maar toch mooi uit. En je kunt er heel wat mee doen. Patronen maken en die in een song zetten, de songs laden en saven en exporteren als mididata door ze te mailen. Verder zit er een mixer op en kun je er fills mee maken, net zoals op de goede oude TR-808. Inderdaad, de klanken zijn wederom door deze machine geïnspireerd. Ten slotte GrooveMaker Rock Ace (€ 7,99) uit de stal van IK Multimedia, waarmee je rocken metalbackingtracks kunt maken (om over te soleren) of hele songs kunt componeren. Deze app uit de Artist Range bevat talloze loops, gemaakt en ingespeeld door niemand minder dan Skunk Anansie-gitarist Ace, die je in realtime kunt aanpassen, combineren en opnieuw kunt mixen.

rijwel de gehele Pearlstand stond in het teken van de nieuwe E-Pro Live drumkit. Volgens Pearl was er veel vraag naar een elektronische set die er uitziet als een akoestische. De vellen zijn vervangen door Pearl’s Tru Trac elektronische drumvellen, bestaande uit een kunststof bak met daarop een witte pad met hoogopstaande rand. De bekkens zijn dezelfde elektronische bekkens die Alesis onder de naam Surge op de markt brengt. De Red Box module van de E-Pro biedt plaats aan duizend ingebouwde

klanken, die je desgewenst kunt vervangen door één enkele ultra realistisch klinkende drumset van bijvoorbeeld Toontrack. De E-Pro is waarschijnlijk vanaf oktober 2010 leverbaar en de prijs wordt geschat tussen de 2500 en 3000 euro. Roland verraste met een nieuwe versie van de Octapad: de SPD-30. Dankzij een simpel te bedienen loopsequencer kun je er geweldig stuiterende tracks mee maken. Hij heeft acht aanslaggevoelige pads, die gebruik maken van de triggertechniek uit de V-Drums. De SPD30 is gevuld met vijftig drumkits en

Toetsen & controllers

oland borduurde voort op de V-Piano. De laatste update biedt twee nieuwe pianomodellen. Afgeleide van de V-Pianotechnologie zijn de HP-Series SuperNATURAL Pianos: de HP-307, HP-305 en HP-302. Ideaal voor mensen die de V-Piano niet kunnen betalen. De Roland V-Combo VR-700 is in essentie een virtueel toonwielorgel met tien drawbars, xlr-aansluitingen en een usb-connector. Yamaha demonstreerde de verbeterde CP Series Stage Pianos, bestaande uit drie nieuwe modellen (CP1, CP5 en CP50), en de Tenori Orange, de goedkope versie van de witte Tenori-On. De Eigenlabs Eigenharp Alpha viel op als een zeer luxueus apparaat: een controller/instrument met 120 aanslaggevoelige toetsen, twaalf percussiepads, twee stripcontrollers, één windcontroller en talloze ingangen voor pedalen. Hij werkt samen met een softwareprogramma waarmee je ook kunt opnemen en loopen. De prijs ligt rond de 4500 euro, maar er komen ook twee goedkopere modellen. De Eigenharp Tau (1900 euro) doet het met 72 toetsen, een strip- en een windcontroller. De kleinste heeft achttien toetsen, een strip en een windcontroller. Hij past in je tas en kost vierhonderd euro. Akai presenteerde de APC20 - een compacte versie van de APC40

Ddrum presenteerde een betaalbare elektronische set, maar de pads zijn wel voorzien van Ddrum’s eigen triggers. Aan een high-end elektronische set wordt nog gewerkt. De nieuwe Ddrum tour proof triggers hebben een reservetrigger: mocht trigger 1 het begeven, dan kun je een schakelaar omzetten en meteen verder spelen. Ook de nieuwe Korg Wavedrum werd als groot nieuws aangekondigd. Het apparaat ligt al enige tijd in de Nederlandse winkels, maar kreeg toch een ‘Best In Show Award’.

Akai APC20

Eigenharp Alpha

Ableton Live usb-controller - en de MPD26. Naast vier MPK keyboardcontrollers (met een uiteenlopende hoeveelheid toetsen) kun je ook kiezen voor de superkleine Akai LPK25 USB Keyboard Controller met 25 aanslaggevoelige toetsen en arpeggiator. Je kunt er de LPD8 padcontroller aankoppelen, die acht aanslaggevoelige drumpads en acht draaiknoppen biedt. Zoek je een simpel en compact toetsenbord van vier octaven, zonder poespas maar wel met pitchbend en modulatiewielen, dan is de Alesis Q49 een goede kandidaat. Ook voorzien van usb- en midi-aansluiting. De Behringer U-Control is een nieuwe serie usb/midikeyboardcontrollers, bestaande uit drie modellen: de UMX250, UMX490 en UMX610. Ze zijn voorzien van een usb/midi-interface, maar er wordt ook een losse UCA222 usb-audio-interface meegeleverd. Bovendien krijg je er de energyXT sequencer en maar liefst 150 plug-ins bij. Cakewalk/Roland komt met drie usb/midi-keyboardcontrollers met respectievelijk 32, 49 en 61 toetsen: de A300PRO, de A-500PRO en de A-800PRO. Naast 45 programmeerbare toetsen, faders en draaiknoppen, de bekende Roland pitch/mod-joystick en transportknoppen, beschikken de apparaten ook over acht aanslaggevoelig drumpads. m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

gear&gadgets PRAKTIJKGERICHTE OPLEIDINGEN

FILM & AUDIO APRIL 2010

Kort nieuws

Het populaire Boss TU-2 stempedaal krijgt een opvolger, die de weinig verrassende naam TU-3 draagt. Hij geeft met 21 LED’s de (ont)stemming van je gitaarsnaren aan en is voorzien van een high brightness-stand. Naast de chromatische modus zijn er modi voor gitaar (tot zeven snaren) en bas (tot zes snaren) en natuurlijk is het ook

> Audio Engineering > Electronic Music Production > Home Studio Production > Film Making Get your bachelor degree in 2 years!* validated by Middlesex University

N AVONDE TRATIE IS G E R B 27 FE ATIE & otterdam INFORM FEB / | R 6 2 ek o m z a e b atie Amsterd er inform voor me

ae w w w. s

.edu

mogelijk om drop tunings in te stellen. www. rolandce.com Eindhoven Amplifiers heeft samen met effectbouwer Dr No een pedaal ontwikkeld dat een overdrive combineert met een boost. Daarnaast komt Eindhoven later dit jaar met een 4x10 combo, gebaseerd op de blackface Fender Super Reverb. Dr No bracht al de Peter Pan Speedrock Signature Drive-o-Matic uit en daar zijn nu ook de bluesy More Gary, de limited edition Rockcity, de OctoFuzz en voor bassisten de Black Magic bijgekomen. www.eindhovenamps.nl & www.drno-effects.com

Bel voor een gratis brochure pakket: SAE Institute Rotterdam 010-4117951 SAE Institute Amsterdam 020-6228790 SAE Institute Brussel 02 647 92 20 55 lokaties wereldwijd Foto Fred van Diem

Peter Visser

Bettie Serveert’s rockstatement Bettie Serveert is al bijna twintig jaar een vaste waarde in de (inter)nationale alternatieve muziekwereld. Met de nieuwe plaat Pharmacy Of Love en de clubtour met Voicst-drummer Joppe Molenaar rockt de band harder dan ooit. We vroegen gitarist Peter Visser naar de technische details achter het nieuwe album. Tekst Ernst-Jan Jonkman

p hun negende album Pharmacy Of Love is Bettie Serveert weer een echt gitaarrockkwartet, net als in de succesrijke jaren ‘90 met onder andere hun klassieke debuut ‘Palomine’. De nieuwe plaat werd grotendeels opgenomen in de Belgische La Chapelle Studios en gemixt met Remko Schouten in het ‘thuishonk’, de IJland Studio in Amsterdam. Hoe zijn de gitaren opgenomen? ‘Heel simpel, via een Vox AC30, een Marshall JCM900 top en een Framus 2x12 speakerkast, die ik de dag voor we de studio ingingen gekocht had via Marktplaats. Dus ik sluit de Marshall en die Framus box aan, sla een akkoord aan en het klinkt echt volkomen ruk. Hij vervormde al op het cleane kanaal van de Marshall, terwijl ik juist simpelweg de twee kanalen van de

JCM900 wilde gebruiken voor clean en distortion en verder niks, op een galmpje na misschien. Vervolgens heb ik drie uur lang een E akkoord aangeslagen en de versterker met de EQ bijgesteld tot hij clean precies zo klonk als de Vox. Maar nu kon ik dus direct switchen tussen clean en overstuurd, hard en simpel. Ik heb daar uiteindelijk alle basistracks mee ingespeeld, live met de hele band. De rest vroeg later wat voor gek logo er eigenlijk linksboven op die box stond. Ik had geen idee, heb het opgezocht en wat bleek: het is een Carlos Santana signature-speakerkast! Dat was natuurlijk hilariteit alom. Het zal best een schat van een man zijn, maar op ons favorietenlijstje komt hij niet voor.’ Qua gitaren wordt Visser vooral geassocieerd met de Gibson SG. ‘Mijn rode SG heb ik het

langst van al mijn gitaren. Toen het begon te lopen met Bettie konden we goede spullen kopen en dit was mijn eerste aankoop. We waren in Londen en iemand raadde me aan om naar Denmark Street te gaan. Ik zag daar die SG hangen en wist meteen: dat is ‘m! Hij heeft een smalle maar vrij volle hals, daar hou ik erg van. Er is ontzettend veel gesleuteld aan die gitaar: de elementen zijn vervangen, de kop is al twee keer afgebroken en zelfs de hals een keer. De brug is ook een keer geknapt en toen door een smid weer in elkaar gelast. Verder hangt het erg van het nummer af welke gitaar ik gebruik. Mijn Jazzmaster komt ook vaak tevoorschijn, want die klinkt geweldig en ik ben natuurlijk een grote fan van ‘Jazzmastericoon’ J Mascis van Dinosaur Jr.’ www.bettieserveert.com m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

gear&gadgets

Het geluid van…

The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble brengt analoog en digitaal samen binnen een elektronische, jazzy atmosfeer. Hamvraag: hoe breng je zo’n combinatie live? Tekst Vincent van der Horst

opname van Demo CD in 1 dag klaar! LIve ReGISTRaTIe op elke locatie

ONE-STOP-MUSIC-STUDIO STUDIo opname met super vleugel CD peRSInG incl. 100 cd’s gratis

voor meer info: bel 033-4555004

www.mirasound.nl

ullen we Embers nog even spelen?’, vraagt Jason Köhnen (alias breakcore-dj/producer Bong-Ra) vanachter zijn contrabas. Hij heeft net als de drie overige aanwezige bandleden een grote geluiddichte koptelefoon op zijn hoofd en een MacBook voor zijn neus. Gideon Kiers kijkt op vanachter zijn twee laptops en knikt. In een anonieme kantoorruimte in Rotterdam oefent The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble. Er klinkt slechts geratel op toetsenborden, zacht gepluk aan gitaarsnaren en het lage gedreun van de contrabas. Pas als je meeluistert met een koptelefoon veranderen deze schijnbaar onsamenhangende geluiden in een ware geluidsexplosie. Gelaagd, warm en onheilspellend. Gitarist Eelco Bosman kijkt ingespannen naar zijn MacBook, waar Native Instruments Guitar Rig op draait. De snaren van zijn gitaar slaat hij

slechts spaarzaam aan. Française Charlotte Cegarra zingt zachtjes in haar microfoon, tussendoor geconcentreerd naar haar computer loerend. The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble is een bijzonder muzikaal project. Oorspronkelijk maakten Köhnen en Kiers soundtracks bij stomme films, maar langzamerhand groeide dit uit tot een heuse elektro-jazzformatie, waarin analoog en digitaal hand in hand gaan. In oktober 2009 kwam het tweede album uit: Here Be Dragons. Repetities beginnen over het algemeen met alleen Bosman, Köhnen en Kiers. ‘In de eerste repetities werken we per nummer uit wie wat speelt en hoe we dit live aanpakken’, legt Kiers uit. ‘In deze periode bepalen we ook wat onze definitieve set-up wordt qua elektronica en instrumenten. Alle tracks op het album zijn Apple Logic-projecten, met een gigantische hoeveelheid lagen. We sleutelen ook aan de composities: sommige stukken worden langer, andere korter en we delen ruimte in voor improvisatiesessies. Op deze manier werken we naar een definitief Ableton Live-project voor de liveset. Het is per instrument puzzelen wat je weg kunt halen zonder dat je de essentie van het nummer opoffert.’ De nieuwe Ableton-projecten die ontstaan, bevatten naast alle losse tracks en groepen ook alle tempowisselingen per nummer. Vervolgens gaan deze projecten per instrumentgroep naar de individuele bandleden. ‘Op mijn masterlaptop draait de gehele liveset met alle losse tracks per instrument’, vertelt Kiers. ‘De meeste hiervan zijn gemute. Als een bandlid niet mee kan spelen, kan ik deze makkelijk ‘unmuten’, zodat er niet opeens een compleet instrument wegvalt tijdens een liveshow. De enige groep die vaak aanstaat is die van de extra’s. Hierin staan sound scape-achtige geluiden of essentiële extra lagen die niemand op dat moment voor z’n rekening kan nemen.’ www.tkde.net

Laserstralen

e sluiten deze rubriek af met een van de meest spraakmakende apparaten van de NAMM show 2010. Beamz Interactive presenteerde de Beamz Musical Instrument, een usb-controller die werkt met zes laserstralen in plaats van drukpads. De Beamz ziet eruit als een omgekeerde stoel zonder rugleuning,

waarbij je de laserstralen onderbreekt en ‘events’ triggert door je handen of vingers tussen de poten te bewegen. Zo’n event kan bestaan uit meerdere samples, loops (in mp3- en wav-formaat), een midicommando of een ‘Beamz song’. De Beamz werkt alleen met eigen Windows software en is dus geen open systeem. Met die Beamz

Studio software kun je je eigen songs samenstellen, om ze later af te spelen via de Beamz. Als je van klassiekers houdt, kun je ook kant-en-klare songs aanschaffen voor $ 2,99. Of de Beamz Musical Instrument een ‘echt’ muziekinstrument is of gewoon leuk speelgoed, dat zal de tijd moeten leren… www.thebeamz.com

De pagina’s Gear & Gadgets zijn tot stand gekomen in samenwerking met de muzikantbladen Slagwerkkrant, Interface en Gitarist. Redactie Mark van Schaick, Erk Willemsen, Ernst-Jan Jonkman. m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

IKC

I KISSED CHARLES

dezevenHoofdzonden Het jonge kwartet uit Meppel presenteert op This Is Not Romantic elf energieke en pakkende popliedjes die de luisteraar meteen vrolijk stemmen. Bubblegumpop van de betere soort. De band schopte het al tot 3FM Serious Talent en de reacties op hun debuut zijn tot nu toe overwegend positief. De band is in ieder geval heel trots op de cd. ‘We hadden het niet anders willen doen’, zegt gitarist Brian Esselbrugge. ‘De enige kritiek die we soms horen, is dat het iets commerciëler zou kunnen, maar dat willen we niet. Het zou hitgevoeliger en gelikter kunnen, maar we hebben nu een album gemaakt waar we helemaal achter staan.’

Foto Katarina Plevkova

‘Nu eerst mijn diploma halen’ I Kissed Charles maakt op hun debuutalbum This Is Not Romantic frisse en energieke electropop. Tekst Jasper Schoon

Dat vernieuwende geluid dat de Drentse muzikanten op hun eerste album te pakken hebben, is volgens Brian mede te danken aan de producer van hun album: Phil Hayes. ‘Hij heeft onze sound geperfectioneerd. Phil heeft ons in de goede richting geduwd. Hij heeft de band gestimuleerd er meer uit te halen. In de tien dagen studiotijd is de bandsound veel beter geworden.’ Eerder nam de band ook al een gedeelte van de cd op met de Nederlandse producer Rutger Hoedemaekers in de Zeezicht Studio in Spaarnwoude. Henzen: ‘Hij heeft ook veel voor het album gedaan, maar kon het niet afmaken.’ Het was volgens de bandleden een gezellige boel in de studio in Ierland. Brian: ‘De band voetbalde gewoon in de huiskamer. En we hadden een paar logeerkamers in zijn huis, waar ook de studio is. Iedereen noemde hem grandfather Phil. We hebben er veel lol gehad, maar ook hard aan onze muziek gewerkt. Het was een mooie tijd daar in Clara, vlakbij Dublin.’ Nu hun cd in de winkels ligt, heeft de band afstand van het schijfje kunnen nemen. ‘Er zijn wel kleine dingen die beter kunnen. Maar dat hou je altijd. Ik geef de cd een dikke negen. Je moet er ook niet aan blijven sleutelen. We gaan de komende tijd hier en daar wat shows geven. Maar eerst mijn diploma halen’, aldus Henzen die in haar examenjaar voor het VWO zit. ‘Muziek is onze passie, maar ik moet wel zorgen dat ik dit jaar mijn diploma haal. Daarna kunnen we nog van alles met de band gaan doen.’

Live

13 maart 20 maart 17 april 18 april 24 april

Live

De Klos Emmeloord LVC Leiden De Piek Vlissingen Brogum Zierikzee Watpop?! Harlingen

live

Luiheid

Lust

Gierigheid

Jaloezie

Gulzigheid

Woede

IJdelheid

‘Van nature ben ik lui, maar uit noodzaak ben ik heel ijverig geworden. Simpelweg omdat er brood op de plank moest komen. Ik heb zo’n tien jaar in amateurbandjes gespeeld en allerlei baantjes gehad. In 1969 kwam de single Little Green Bag uit en toen kon ik die baantjes vaarwel zeggen en me vol op de muziek storten.’

‘Iedere band had vroeger groupies. Dus wij, tijdens The George Baker Selection, ook. Soms maakte je daar gebruik van, maar meestal niet. Zeker, ik was toen al getrouwd. Maar goed, weet je hoeveel mensen buiten de pot pissen? Nou, dat deden wij dus ook. Maar je kunt niet alles nemen wat je aangeboden wordt. Dat houd je niet vol. En ik wilde niet op mijn vijftigste met Korsakov achter het raam zitten. Ik heb altijd mijn eigen lijn gevolgd.’

De cd wordt uitgebracht via een constructie met Goomah Music, Excelsior Recordings en V2 Records en werd vorige maand gepresenteerd in de bovenzaal van Paradiso. Die releaseparty was volgens de achttienjarige zangeres en toetseniste Charlot Henzen een groot succes, met een volle zaal en een sterk optreden. ‘Het was een groot feest met veel familie en vrienden. We hadden een bus geregeld voor mensen uit de omgeving. Het optreden ging goed. Het was onze vierde keer in de kleine zaal. De volgende keer spelen we in de grote zaal.’ Bij de releaseparty viel de Hilversumse muzikant Bart van Dalen van Only Seven Left in bij het optreden. Een extraatje, alleen voor in Amsterdam, aldus Charlot. ‘Hij deed effecten en de tweede stem. De puntige liedjes gingen daardoor goed. Bij de show werkten we met een laptop om extra dingen te doen. De muziek haalde zo een hoger level. We hebben daarmee een stijgende lijn te pakken.’

Ierland

‘Geld moet rollen. Daar is het voor. Ik heb een mooie auto, maar wat moet ik met meer auto’s? Die moet je alleen maar poetsen. Nee, dat schiet niet op. Mijn studio vind ik te gek, daar steek ik geld in. Maar ik ben niet de man van dure kleding of zo.’

GEORGE BAKER Na negen jaar heeft zanger en componist George Baker een nieuw album uitgebracht: Lonely Boy. FRET schotelt de schrijver van evergreens als Little Green Bag en Una Paloma Blanca de 7 hoofdzonden voor.

Tekst Arnold van Huet

‘Ik ben niet jaloers op het succes van iemand anders. Er zal ongetwijfeld jaloezie en afgunst zijn in de muziekwereld, maar ik onttrek me daar meestal aan. Ik houd niet van dat soort geouwehoer en ik houd er niet van om over collega’s te praten. Ieder doet z’n ding. Kijk, de een verkoopt tien platen en de ander tien miljoen. Zo werkt dat nou eenmaal. Ik denk dat het belangrijk is dat je plezier hebt in wat je doet. En dat je er vooral plezier in blijft houden. Want dat plezier blijft. Geld is net sneeuw, dat is zo weer weg.’

‘Ik heb mijn periodes. Ik houd bijvoorbeeld van lekker eten, maar dan heb ik ook weer een paar maanden dat ik gezond leef en aan mijn conditie werk. Ik wil niet te zwaar worden. Maar daarna val ik weer in oude fouten, ha ha. In mijn kast hangen dan ook kleren in diverse maten. Wat betreft drugs heb ik qua roken alles wel geprobeerd. Toen we in Zuid-Amerika speelden, stond dat spul gewoon in de achtertuin. Maar drugs waren niet echt mijn ding. Wij waren toch meer een drankband. Niet dat we dronken op het podium stonden, hoor. Dat heb ik van begin af aan de kop ingedrukt. Na een optreden liep het wel eens uit de hand, maar er waren geen excessen. We waren niet elke dag lam. Dat kon ook niet, want wij traden vijf tot zes keer in de week op.’

‘Ik had vroeger altijd ruzie met mijn stiefvader. Dat is ergens een goede opleiding geweest, want daardoor heb ik mijn woede leren beheersen. Ik bedoel, je wilt niet elke dag ruzie in de tent. Dat werkt niet. Of ik kwaad kan worden op mensen in de muziekbusiness? Elke beginneling wordt genaaid. Daar heb je in het begin geen grip op. Ik weet nog onze eerste tournee in Italië. We hadden een agent die geen Engels sprak en wij spraken geen Italiaans, dus dat schoot al lekker op. Maar goed, die man ging er uiteindelijk wel met de kas vandoor. Dan kun je kwaad worden, maar dat heeft eigenlijk geen zin. Dat geld krijg je toch niet terug. Je kunt ook denken: de volgende keer pak ik het slimmer aan.’

‘Toen ik heel jong was, keek ik in elke etalageruit, bij wijze van spreken. Dat is nu wel minder geworden. Natuurlijk, je wilt als artiest in de belangstelling staan. Je wilt goed voor de dag komen. Dat hoort erbij. In het dagelijks leven interesseert het me geen ene fuck. Dan loop ik in mijn oude kloffie. Er is nooit een manager geweest die tegen ons gezegd heeft hoe we ons moesten kleden. Ben je gek, man. Er is toch ook nog nooit iemand geweest die zei hoe we muziek moesten maken? Dat bepaalden we zelf wel. Ik ben eigenwijs. En als je eigenwijs bent, kun je successen halen, of op je bek gaan. Nou, ik heb beide meegemaakt. Maar liever dat, dan dat iemand bepaald wat ik moet doen. Want juist om die reden ben ik ooit die fabriek uitgerend om muziek te gaan maken.’

www.ikissedcharles.com

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

CDrecensies ervaring die iedere muziekliefhebber gehoord moet hebben.

PALINGPOP

BLUES

JAZZ/SOUNDSCAPES

GEORGE BAKER LONELY BOY

BLUESHAKER TWO STAGES

Hessel Veldman

CNR

EIGEN BEHEER

BRAM STADHOUDERS KORPS THE SHIP COMES

George Baker heeft na negen jaar eindelijk weer eens een cd afgeleverd. Op Lonely Boy staan twaalf mooie songs die erg doen denken aan wat hij maakte in de jaren zeventig met zijn George Baker Selection. Na al die jaren heeft hij nog steeds een dijk van een stem en ook met zijn composities kan hij nog behoorlijk uit de voeten. Jammer is wel dat de productie hier en daar wat goedkoop aandoet door het gebruik van ingeblikte muziek. Maar zo heel af en toe komt er wel een mooi gitaarloopje voorbij en ook de typisch jaren zeventig-koortjes zijn leuk. Hoogtepunt van de plaat is Summer Of ’75. In dat jaar scoorde George Baker zijn wereldhit Una Paloma Blanca. Zo’n kraker is niet op Lonely Boy terug te vinden, helaas.

Elf nummers, waarvan tien covers en een schamel eigen nummer. Dat is het iele resultaat van dit livealbum, opgenomen tijdens twee gelegenheden. Hier dringt zich ook direct het probleem van BlueShaker op: ze hebben nauwelijks een eigen gezicht of richting, maar kopiëren schaamteloos andermans werk. Daar is niks op tegen, want het kopieerwerk is van prima kwaliteit, vooral in het stevige en gedegen gitaarwerk: Stevie Ray Vaughan en Hendrix zijn voor BlueShaker duidelijk een onuitputtelijke bron van inspiratie. Alleen erg jammer van de wel opvallend geforceerde zang en de belabberde kwaliteit van de opnames. Deze band kan en moet veel beter.

BRAMMETJE RECORDS/EIGEN BEHEER

HARDROCK

Van de gehoorde concerten in 2009 zijn er bij mij enkele diep onderhuids gekropen. Zo was het optreden van het Bram Stadhouders Korps in Den Bosch een ware openbaring. Stadhouders, oorspronkelijk afkomstig uit Tilburg, kan worden gezien als een muzikaal wonderkind. Zijn talenten, en dan vooral zijn gitaarspel, bezorgden hem al op zeer jeugdige leeftijd de nodige prijzen. Zo speelde Bram op elfjarige leeftijd samen met Noel Redding tijdens de National Guitar Awards. Spoedig daarna volgde een grensverleggende jazzperiode en is Stadhouders momenteel beland bij een meer modern klassieke en experimentele benadering van zijn muziekbeoefening. Samen met het Korps, waarin ook hoogbegaafde muzikanten als Harry Cherrin en Onno Govaert een prominente rol spelen, levert Bram Stadhouders een uitdagend album af. The Ship Comes is een filmische

THE BREEZE 25 FUCKIN’ YEARS

Ferenc Koolen

Di-Lan Sun NEDERLANDSTALIG SINGER-SONGWRITER

LEON BROCK ORDINARY PEOPLE

STEF BOS IN EEN ANDER LICHT COAST TO COAST

Na maar liefst achttien jaar frontman geweest te zijn van The Red Sea Sharks vond gitarist/zanger Leon Brock het tijd worden voor een persoonlijkere benadering. Ordinary People is het resultaat geworden van die benadering met daarop louter eigen werk, geïnspireerd door onder andere verschillende reizen door het Amerikaanse zuidwesten. Een inspiratiebron van jewelste, maar Brock weet er helaas geen goud te vinden. Brock schrijft prima teksten over alledaagse mensen en beslommeringen, maar vocaal weet hij niet te boeien, iets wat in zijn genre toch een absolute must is. Ook is de muzikale invulling van zijn liedjes aan de magere kant, ondanks het frêle maar ijzersterke pianowerk van Guus Westdorp.

De NCRV bestond 85 jaar en dat moest gevierd worden. Stef Bos mocht een heuse plaat opnemen met het Metropole Orkest. En het werd zelfs een crossmediaal project, want bij de cd kwam een prachtig boekje, gemaakt door de Zuid-Afrikaanse kunstenares Varenka Paschke. Er was ook nog een concert en omdat het een product van de Publieke Omroep is, werd er veel aandacht aan besteed op de radio. Bos schreef twaalf liedjes over bijbelpersonages. Hij maakte er ‘mensen van deze tijd van’, volgens de NCRV. De songs zijn zoals we die al jaren kennen van Stef Bos: tekstueel vol beeldspraken en hier en daar nogal lang van stof. Muzikaal zitten ze goed in elkaar, mede door de soms fraaie orkestraties. Maar of de bijbel nou opeens tot leven komt? Nee, dat niet.

Ferenc Koolen

Di-Lan Sun

SAGUARO RECORDS

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

CD kort

BORIS LIVE MY LIFE LIVE

DUBSTEP/HIPHOP

UPPER ROOM

MARISTA

De grootste prestatie die The Breeze levert, is dat de band 25 jaar in de muziekbusiness zit. Dat is, zeker in tijden van vernieuwing en verandering, best lang. Voor het rockende trio reden om een compilatie-cd uit te brengen. De negentien liedjes op het iets te langdradige 25 Fuckin’ Years rocken lekker weg zonder dat er iets bijzonders gebeurt. Voor een band die veelvuldig en succesvol in voorprogramma’s staat, is dat waarschijnlijk genoeg; voor veeleisende, kritische luisteraars is dat echter onvoldoende. De nummers kennen onvoldoende spanning en diepgang, al ligt dat voor een deel ook aan de vlakke productie. Dat de band het meeste succes had met een cover van The Romantics (What I Like About You) is veelzeggend. John Buis

INDIE

BETTIE SERVEERT PHARMACY OF LOVE PALOMINE

Ruim vijf jaar na Attagirl is er eindelijk weer een echte gitaarplaat uitgekomen van de Amsterdamse band. Deny All, de eerste single van het album, is even wennen. Het gitaargeluid is onmiskenbaar Bettie Serveert, maar de compromisloze rock moet even bezinken. Dat lukt vrij snel waardoor het al bij het tweede nummer Semaphore ouderwets genieten is. De fijne stem van zangeres Carol van Dyk en het stevige gitaarwerk van Peter Visser maken Bettie Serveert al meer dan achttien jaar tot een van Nederlands betere bands. Het is goed te constateren dat de band geen concessies aan het eigen geluid heeft gedaan. Love Lee klinkt net zo fris als veel van de nummers op het debuut Palomine. Op Pharmacy laat de nieuwe drummer Joppe Molenaar zich gelden. Het intro is veelbelovend en het fijne gitaarloopje en de onbestendige eighties synthesizer maken het nummer echt af. Souls Travel is een van de beste nummers van het album. Calling duurt bijna tien minuten, maar verveelt geen moment: fraaie zang en genadeloos goed gitaarwerk – de Betties halen alles uit de kast. De song doet in de verte denken aan Brain Tag, het beste nummer van Bettie Serveert ooit. What They Called Love krijgt als ondertitel Loud Version mee en dat is niet gelogen. Het is een waardige afsluiter van de plaat, die na Palomine het beste album is dat de band gemaakt heeft. Di-Lan Sun

SOUL

Ondanks zijn wat pedante uitstraling (wie kent niet zijn tot vervelens toe uitgeroepen lijfkreet: ‘Keep the soul alive’) staat buiten kijf dat Boris Titulaer zeer muzikaal is en een stem heeft die prettig is om naar te luisteren. Op cd heeft hij zijn eigen weg moeten zoeken, maar live doet hij al geruime tijd wat hij graag wil: soul en funk zingen met een stevige begeleidingsband. Met die band zit het inderdaad helemaal goed op deze live-registratie die is opgenomen in Paradiso te Amsterdam. Het groovende instrumentale intro zet de toon en nummers als Joyride, Everything About You en Within My Hands tonen de funky kant van Boris. Hoofdrollen zijn er voor gitarist Marcus Machado en de blazerssectie die met Earth, Wind & Fire-achtige arrangementen de muziek lekker oppept. Bijna de helft van de nummers komt van zijn vorige cd Live My Life. Vrijwel alle nummers zijn medium of uptempo en het publiek wordt continu opgeroepen om mee te zingen, te klappen of wat dan ook en daar begint het bij mij een beetje te knagen. De cd wordt hierdoor vrij eenvormig. Het klinkt wel als een feestje voor band en publiek, maar legendarische soulzangers onderscheiden zich juist doordat ze ook met een ballad de zaal om hun vinger kunnen winden. Ik hoop dat Boris die stap nog gaat zetten.

CAPACOCHA SACRIFICE FOR PARTY

Capacocha nergens binnen de lijntjes kleurt, is dit toch een alleraardigst debuut.

BASSERK

Coert van Mourik

Hoewel niet erg origineel meer, werkt de combinatie van electro en rock-’n-roll nog steeds als een trein. Dat bewijst ook Capacocha (René Beerens) met een debuutalbum vol dansbare beats, vuige gitaren, niet al te beste en overstuurde zang en eenvoudige, maar herkenbare en pakkende synthesizerdeuntjes die zich in je geheugen nestelen. De schreeuwerige opener Monster doet oppervlakkigheid vermoeden, maar na een paar luisterbeurten blijkt Sacrifice For Party meer te bevatten dan alleen energie. Het zijn zelfs de momenten waar gas wordt teruggenomen en de gitaren zwijgen die het spannendst zijn. Follow Me en Shake It bijvoorbeeld, maar ook het experimentele That Ain’t My Revolution, dat voorzien is van een Oosters randje. Live zal het vast nog een stuk leuker en overtuigender zijn, maar omdat

EIGEN BEHEER

Al zo’n drie jaar brengt het duo Boef en de Gelogeerde Aap een origineel en eigenzinnig mengsel van hiphop, dubstep en experimentele elektronische muziek ten gehore. De combinatie van pompende bassen (Suikergoed!), vernieuwende drumritmes en verhalende, creatieve raps werkt uitstekend op de mixtape Vind Ons, die alweer een paar maanden geleden uitgebracht werd. Soms dansbaar (Boem! Klets! Wat Dan), soms langzamer en duister (Het Derde Oog, met een bijdrage van Rico), maar altijd erg sfeervol. Prima plaat!

MATHMETAL

CILICE DERANGED HEADTRIP PMM RECORDS

Cilice is enkele jaren geleden opgericht door leden van Orphanage, N3uk! en Smogus en laat een modern klinkende mix van stijlen horen. ‘Mad Math Metal’ noemt de band het zelf en ook de titel van de cd is niet zonder reden gekozen. Hakkende metal, progrock en intense, muzikale waanzin wisselen elkaar af in de negen nummers. Mental Breakdown en Golem Servants zijn daar goede voorbeelden van. Anderzijds volgt Cilice in het slepende Chernobyl een toegankelijker metal-pad en helt het navolgende Malice vooral naar de proghoek. De veelzijdige zang en achtergrondzang drukken een grote stempel op de composities en zorgen niet zelden voor

Slaap als achtergrondmuziek. Ondanks het gebruik van veel verschillende instrumenten en samples variërend van havengebieden tot drassige landschappen, blijven de composities rustig en creëert De Herder een heerlijk ontspannen zondagochtendgevoel.

Elly Bond CROSSOVER

MONIQUE MIJNALS EARTH MEETS… EIGEN BEHEER

Coert van Mourik ROCK/PUNK/HARDCORE

DEAD UNITY DEATHPROOF

Kees de Graaff ELECTRO/THRASH

BOEF EN DE GELOGEERDE AAP VIND ONS

EIGEN BEHEER

Dead Unity is een band met een missie, die van de positieve boodschap. Waar eerdere projecten van de diverse bandleden zich kenmerkten door boosheid, bewandelt Dead Unity een opgewekt pad, ook wel Positive Mental Attitude genoemd. De band speelt met fris elan; Deathproof klinkt hard en helder. Aanvankelijk speelt de band in de hoogste versnelling (Exit), maar smaakvolle breaks in Change vormen een mooie opmaat naar de logge afsluiter Get It Right. John Buis FILMISCH/MELODIEUS/ INSTRUMENTAAL

EDWIN DE HERDER SLAAP SKIPPER BOETLEK

Slechts vier tracks bevat Slaap, het minialbum van de Hoornse muzikant Edwin de Herder. Kennelijk is dat genoeg om te overtuigen, want Slaap is een prachtig plaatje geworden. De Herder, eveneens frontman van de artrockband Mama Loo, omschrijft

Het bruist in Nederland, gelukkig. De podia worden niet alleen bestormd door hitsige rappers of quasi-intellectuele blanke singersongwriters. Er staan steeds meer meiden op die lekkere swingende muziek maken waarvan de wortels in de soulmuziek liggen. Monique Mijnals is ook zo iemand. Het gitaarwerk is soms lekker vet en de blazers mogen hun gang gaan. Earth Meets… is een geweldige plaat en Mijnals verdient met haar heerlijke stem een zeer groot publiek. Di-Lan Sun ROCK/METAL

KLOPJE POPJE RECALCITRANT DAGBLAD EIGEN BEHEER

Met de Amsterdamse Popprijs van 2009 op zak brengt Klopje Popje de EP Recalcitrant Dagblad uit. De niet erg originele mix van funky rock en metal op het plaatje is strak en steekt best aardig in elkaar (de nummers Back To Work en Eufraat zijn zelfs gewoon goed), maar de teksten en het imago van de band zijn verschrikkelijk flauw (met Fuck Me als absoluut dieptepunt) en leiden af van de muziek. Erg jammer. Coert van Mourik m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

CDrecensies tegenstrijdige sferen in combinatie met de muziek. Cilice presenteert een verrassend, maar soms moeilijk te volgen debuut van hoog niveau dat meerdere draaibeurten nodig heeft. Daan de Mooy TRANCE

FERRY CORSTEN TWICE IN A BLUE MOON REMIXED FLASHOVER RECORDINGS

Dat zouden misschien wel meer muzikanten willen: onder je eigen naam een cd uitbrengen die over de hele wereld goed verkoopt – en er zelf helemaal niets voor hoeven te doen. Maar ja, Ferry Corsten is dan ook een van de populairste dj’s/producers van dit moment. Hij heeft, toegegeven, toch wel wat moeite gedaan voor de remix-cd van het in 2008 verschenen Twice In A Blue Moon, namelijk elf producers uitgezocht om deze klus te klaren. Er staan vier Nederlanders op de kaart, Rafael Frost, Ummet Ozcan, Marlo en Sied Van Riel, die de originelen een zetje richting dansvloer hebben gegeven. Wat harder en minder fijnzinnig, maar psychedelischer dan de meester zelf, dat wel. Arjan van Sorge GARAGEFOLK

NEDERHOP

KERN KOPPEN ÉÉN NCF

Laat een ding duidelijk zijn: met debuutalbum Eén stijgt de Haagse hiphopformatie Kern Koppen boven zichzelf uit. Waar de tracks van de Hagenezen voorheen vooral straight forward waren (de track 1+1= Eén getuigt hier nog van), is dit album een tamelijk bizarre luistertrip waarbij grenzen worden opgezocht en overschreden. De basis is natuurlijk nog altijd hiphop, maar niet zelden wordt uitgeweken naar een elektronischer geluid (Me Eigen), jazz (Klinkt Als Muziek In De Oorlog en De Planeet En De Astronaut), soul (Geen Zweet), afrobeat (Wat Je Wil), spoken word (opener Eén) en sfeervolle soundscapes. Een succesformule, dat is al snel duidelijk. Deels is dat te danken aan de ijzersterke bijdragen van diverse sessiemuzikanten, waaronder jazztrompettist Michael Varekamp en toetsenist Wiboud Burkens (zijn Fender Rhodesklanken zijn geweldig), maar grotendeels ook aan de fenomenale productie van TommyTwee. In combinatie met de vocalen van Ahab en Ki zorgt dat voor een dromerig en broeierig geheel. Dat de heren soms enigszins binnensmonds mompelen en lastig te verstaan zijn, vergeven we ze bij het lezen van de vaak erg spitsvondige teksten. Eigenlijk kent dit album maar één miskleun en dat is het te lang durende en saaie spoken word-stuk Pest Kop. Maar dat zijn we alweer vergeten als we uiteindelijk belanden in een dertien minuten durende jazztrip: Laat Maar. Coert van Mourik

doordrongen van een geur van het verleden, zonder sentimenteel te worden. Het verleden is voor Crappydog een hulpmiddel, een instrument op zichzelf als het ware, om het experiment ruimte te kunnen geven. Zo zet de band een geheel eigen geluid neer en afficheert deze zich meteen als de outlaw van de hedendaagse alternatieve rootsmuziek.

CRAPPYDOG CRAPPYDOG SURE AIN’T GETTING ANY YOUNGER

Ferenc Koolen

EIGEN BEHEER

ELLEN TEN DAMME DURF JIJ?

Erik Vandenberge kennen we al langer als een muzikant die zich in het geheel niets aantrekt van wat de commerciemores voorschrijven of wat de liefhebber van rootsmuziek op zijn bordje wil hebben. Etaleerde hij dit eerst solo en zeer minimalistisch, nu heeft Vandenberge een band geformeerd die hem bijstaat in zijn ideeën over muziek. Crappydog Sure Ain’t Getting Any Younger is een plaat met donkere, maar sfeervolle liedjes die rauw worden geserveerd: simpel, eerlijk en diep

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

Pfeijffer, een dichter en dus gedoemd tot lijden. Ellen zingt deze teksten met een breed scala aan emoties en, wellicht gevoed door haar langdurige geluk, met een stem waarop je meteen verliefd wordt. De muziek is van haar hand en zeer gevarieerd. Eén puntje: nog meer stemacrobatiek, dat smaakt namelijk naar meer! Sjoerd van der Groot POP

POP/NEDERLANDSTALIG

T2 ENTERTAINMENT

Voor een oordeel over de nieuwe cd van Ellen ten Damme heb ik me mede gewend tot de Privé van 20 januari. Hierin valt te lezen dat Ellen al acht jaar gelukkig is met dezelfde man. Dat had ik niet geconcludeerd na het beluisteren van Durf Jij? Want in geen enkel lied gaat het lekker: of het is een ‘dag van niks’, of ‘ik moet nog zoveel leren’ of ‘ik ben bang om rijk te worden’. De teksten zijn dan ook geschreven door Ilja Leonard

JENNIFER DELANO RAPE THE WORLD EIGEN BEHEER

Voor platte humor ben je bij het wandelende reclameblok Jennifer Delano aan het goede adres. Voor tenenkrommend Engels en compleet verkeerd geparkeerde spanningslagen ook. En voor, last but not least, commercieel inzicht en gelikte presentatie. Even is het de vraag of de zangeres niet alleen een virtueel bestaan heeft, maar als actrice, pr-dame en hoofd van een adviesbureau voor artiesten schijnt ze al behoorlijk aan de weg getimmerd te hebben. Haar groot-

ste muzikale wapenfeit tot nog toe is het grappige Amsterdam, dat in vijf uitvoeringen op deze cd te vinden is. Van de andere semi-geile nummertjes gaan niet eens de mondhoeken omhoog, laat staan andere lichaamsdelen. Geriatrische oh-la-la seksriedeltjes met een (te) hoog campgehalte. Arjan van Sorge ELEKTRONICA/DRUM & BASS

DJ HIDDEN THE WORDS BELOW AD NOISEAM

Drum & Bass en Breakcore zijn voor mij de laatste jaren verworden tot shopbehang en fanfarekorpsen klinkend vanuit openstaande autoraampjes. Met DJ Hiddens album Words Below plus het vol superlatieven geschreven promotietekstje hoopte ik een nieuwe benadering van eerder genoemde genres te ervaren. Noel Wessels startte namelijk zijn carrière als dj midden jaren negentig tijdens de innovatieve hoogtijdagen van de dance en daarna werd Hidden een veelgevraagde dj met een ADHD-cv. Ondanks deze feiten doet de beluistering van de Prologue het ergste vermoeden. Hoewel de donkere spanningsvolle klankkleur niet direct naar de delete-knop doet grijpen, blijken de naar de voorgrond gemixte voorspelbare drumbeats in de volgende tracks elk sprankje verwondering weg te hakken. Wat overblijft, is een gedragen en ingehouden hidden meesterstuk aan het eind van de rit: The Devil’s Instant. Hessel Veldman HARDROCK

THE DEVIL’S BLOOD THE TIME OF NO TIME EVERMORE VAN RECORDS

Het is eigenlijk vreemd dat The Devil’s Blood het zo goed doet in de (black) metalscene en vooral daar bekendheid geniet. Want eerlijk gezegd heeft TDB niets met extreme metal te

maken. Dankzij licht-occulte teksten en (nep)bloederige liveshows plaatst de band zich weliswaar in de metalscene, maar erg serieus is dit imago niet en eigenlijk zou de muziek een veel breder publiek kunnen aanspreken. TDB valt vooral op door lekkere riffs en hooks, relaxte drumtempo’s, melodieuze rocksolo’s en de herkenbare stem van frontvrouw Farida. Het zestal heeft een aantal geweldige nummers opgenomen voor dit debuut, waaronder Evermore, The Yonder Beckons, Christ Or Cocaine en Angel’s Prayer. Tegen het eind zakt het niveau helaas iets in, maar afsluiter The Anti Kosmik Magick maakt veel goed. Aanrader voor jaren zeventig-rockers.

album in hun negenjarige bestaan. De band uit Hengelo maakt een melodieuze vorm van death metal, die soms nogal fragmentarisch overkomt, maar desondanks goed in elkaar zit. Door het gebruik van keyboards in de helft van de nummers hangt er soms een melodieuze black metal-sfeer over de muziek (zoals in de intro’s van Heritage Of The Reckless en Disconnect). Waar de composities genoeg melodie en afwisseling laten horen, wordt de bulderende grunt van Arnold Oude Middendorp op den duur juist een beetje eentonig. De betere nummers komen evenwel pas als de cd al over de helft heen is, zoals Impulse Overload en Predefined.

Daan de Mooy

DEATH METAL

HOUSE

DEVIOUS VISION

DIVERSE ARTIESTEN SUPPERCLUB: ADRENALIN

DEITY DOWN RECORDS

UNITED

Vision is inmiddels de derde cd van Devious en volgens de bandleden het cruciale

Of de ninesinsserie van de Supperclub ooit nog voltooid gaat worden, is maar de

DE ZINGENDE FRESIA’S IK LUST GRAAG SOEP

EIGEN BEHEER

SVEN SÖRENSEN KANTOORPIK EIGEN BEHEER

ZEBRA DENKEN NAAST VERDRIET EIGEN BEHEER

MARIJN NIEMAND EIGEN BEHEER

WILD BILL & HIS ALABAMA SPEED STEAMERS GO ALABAMA! EIGEN BEHEER

AMBIENT/IDM/FOLKTRONICA/BREAKCORE

DIVERSE ARTIESTEN LOMEK 009 t/m 013 LOMECHANIK

Sinds eind vorig jaar staan op de site van het elektronicacollectief Lomechanik weer een handvol nieuwe ep’s en albums gratis beschikbaar. De afwisselende catalogus van Lomechanik is van constante kwaliteit. db (LOMEK009) laat op The Early Works 2006/2007 conventionele, elegante akkoorden vanuit de verte galmen, terwijl op de voorgrond droge, zwaar bewerkte beats dreunen in een stuiterend ritme dat, als het om je hart zou gaan, zou noden tot een bezoek aan de huisarts. Nog heftiger zijn de vrolijk verknipte rampenstampers van Terugklap (LOMEK013). Zijn sputterende dancetracks lijken soms gemaakt in een dronken bui. De stuwende, snerpende baslijnen zijn het opwindendst in de track Johnny. Het gevarieerde, vaak filmische geluidspalet van Jorg op Lomek10 is meer geschikt voor de koptelefoon. Het album opent met piano en verderop zweeft een ijle klarinet over de met dubeffecten bewerkte ritmes heen. De basis van de composities is helaas soms te eenvoudig, zeker wanneer een track rust op een afwisseling van slechts twee synthesizertonen. Jellephant (LOMEK011) bouwt zijn lieflijke ambient op met elektronica en gitaar, soms aangescherpt door aanvallen van lichte feedback. Nog meer verstilling vind je in de folktronics van Julien Mier (LOMEK012). Hij laat zijn verlegen zang expres ondersneeuwen door akoestische gitaren en knisperende ritmes. Pas in de staart van de plaat zit het venijn. Gert Verbeek

IZAH FINITE HORIZON EIGEN BEHEER

RITA LYNN AFGHAN SKIES WHISPER SISTERS RECORDS

De Zingende Fresia’s, da’s toch zo’n melige feestband? Dat is het zeker. Ik Lust Graag Soep bevat alle ingrediënten voor een paar minuten lachen. Het nummer heeft niet al te veel om het lijf, maar zowel de hoes van de single als de eenvoudige maar doeltreffende opbouw van het nummer zijn zo gevat, dat het toch leuk is, ja zelfs de karaokeversie! Afgaande op hoes en titel zou je dat van

Kantoorpik ook verwachten (Jiskefethumor), De liedjes van Sven Sörensen liggen echter dichter bij het echte leven en kennen daardoor een serieuzere ondertoon. Nederlandstalig in combinatie met reggae en lullige toetsenpartijen, het is even wennen, maar het werkt. Minder effectief is de reggae van Zebra. Er zit weinig vaart in Denken Aan Verdriet. Sinds Emoties (2006) was het lang stil rond Zebra. De daarmee gepaard gaande verwachtingen worden met deze single niet ingelost. Ook Circus is geen nummer om vrolijk van te worden. Niemand is helemaal geen nummer om vrolijk van te worden, maar dat is bij Marijn Klijs ook niet de bedoeling. De verstilde uitvoering, de mooie zang en de goed doordachte teksten, het is prachtig tot in de details. Om te janken zo mooi. Tijd voor opgefokt gebeuk, van Wild Bill & His Alabama Speed Steamers om precies te zijn. Een lange naam voor een band die het muzikaal kort en bondig houdt. Go Alabama! Bevat energieke rock-’n-roll die er in vier nummers doorheen wordt gejaagd. Zanger Willy v.d. Kaa overschreeuwt zichzelf te veel, maar de rest van de band weet zonder kleerscheuren de finish te halen. Finish, start, bij de metalformatie Izah maakt het allemaal niet zoveel uit. Finite Horizon en Crevice klokken allebei boven de tien minuten en kennen weinig structuur. Een gitaarmuur en de grunts van Entius zorgen voor de rode draad. Daaromheen zijn opvallend veel verrassende tussenstukken te horen, waardoor de boven verwachting tot het eind blijven boeien. Daar kan Rita Lynn nog wat van opsteken. De country tunes van dit gezelschap klinken behalve te Hollands ook alsof alle muzikanten versuft zijn van de Ritalin.

John Buis

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

CDrecensies vraag. Nummer 6 van deze uiterst smaakvolle serie is uit en vervolgens gaat het label failliet... United Recordings uit Leiden is niet meer, ook al had de platenmaatschappij artiesten als Armin van Buuren onder contract. Maar goed, het is met Adrenalin genieten zoals van alle cd’s in het rijtje. De dubbel-cd is samengesteld door Trevor Mac van het Engelse Jalapeno label (Kraak & Smaak) en Elliott Ireland, samen ook bekend als IKON. De plezierige, in soul en jazz gedrenkte dansmuziek komt voor een groot gedeelte van relatief onbekende namen, met tracks die met hoor- en voelbare zorg en liefde geselecteerd. Wederom een feest voor oren en voeten; die andere drie albums moeten toch echt nog een keer komen! Arjan van Sorge

SINGER-SONGWRITER

PAULINA DUBAJ PLAYING IN GARDENS HIDDEN ROOM RECORDS

Stop mij niet in een hokje, dan zal ik je bijten. Dit zijn de woorden van Paulina Dubaj. Haar muzikale geschiedenis is dan ook een kleurrijke. Flirts met rock, electro, triphop, balkan en dan nu een soloplaat. Playing In Gardens is het eerste ‘schets’album van de Pools/ Nederlandse singer-songwriter. De ritmes van de tracks, het fijne gitaarspel en de dromerige uithalen van Paulina hebben veel weg van de engelachtige Jewel. Maar Paulina is een engeltje met een ondeugend Slavisch randje. Haar stem kan op momenten rauwer klinken. In de titelsong Playing In Gardens

POP/SOUL

STEYE & THE OTTOWANIANS HUM & EARS IN A CABIN WITH SOUL

STAN DIEGO THE INCREDIBLE COMEBACK OF STAN DIEGO IN A CABIN WITH

Songwriter Stije Hallema, meestergitarist Alvin Lewis (ex-Zuco 103) en producer Jesse Beuker doken in het kader van In A Cabin With een jaar geleden onder in Ottawa. In een oude rechtszaal, met buiten dertig graden vorst, namen zij in één week Hum & Ears op. Een grote mix van stijlen, variërend van country tot techno en van soul tot funk, heeft geresulteerd in een verfrissend album. Je hoort dat er geroutineerde (gast)muzikanten aan meewerken en tegelijkertijd, gevoed door de setting, straalt een zekere nonchalante onbevangenheid uit het album. Gaandeweg is er meer input van lokale muzikanten. De laatste nummers zijn hoorbaar ontstaan uit de gehele band. Het lekkerst is Pheromonic Magic Misses, geschreven door beide heren zelf: mooi en heerlijk groovy gitaarwerk en vol verlangen naar een onweerstaanbare vrouw. Stan Diego vond zijn cabin in Mexico. Hij maakt vrolijke, poppy soulmuziek. Dat is het eerste gevoel dat je krijgt als je Stan Diego’s Incredible Comeback opzet. Maar iets klopt er niet: in het gespreide poppy soulbed liggen klanken te woelen die er eigenlijk niet horen. Zo doet het refrein van The Fall denken aan de vocalen en melodieuze rare loopjes van 10CC. En dat is een aangename verrassing. Het achtste nummer So it Goes is de topper van deze cd: een rustgevende jazzy melodie van lange akkoorden met een tegendraadse housebeat eronder en een onverwacht, kietelend gitaarloopje. Een plaat die je graag hard in je auto draait, als je ’s avonds laat naar huis rijdt over een verlaten snelweg. Sjoerd van der Groot

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

laat zij deze duistere kant vrij en dat klinkt goed! We zullen vast meer horen van deze creatieve dame, in welk genre dan ook. Dit was in ieder geval een geslaagd project. Elly Bond PROGRESSIEVE METAL

met aanmoediging om misbruik te melden. In de RaRa Rap is trouwens een rolletje weggelegd voor Klaas Wilting. Zou The Ex het aandurven om hem op te voeren in een DSB rap? Dat past prima in de maatschappelijke betrokkenheid van de band.

THE DUST CONNECTION TRIALS

Di-Lan Sun

SNAKEBITE RECORDS

ROCK

Na een veelbelovende titelloze demo in 2003 had The Dust Connection best sneller met een opvolger mogen komen. Het lange wachten wordt gelukkig beloond met een kwalitatief hoogstaand album: Trials. Door een vlakke productie klinken de nummers klinisch en ontberen ze warmte; gezien de lange duur van de cd is het beluisteren van Trials daarom een aardige zit. Afgezien van die mindere productie is Trials een vakkundig in elkaar gezette cd. De zang van Jeroen Voogd is krachtig , de vaart zit er lekker in bij de meeste nummers en de begeleiding is dwingend en strak. Op z’n tijd neemt de band gas terug. Het is duidelijk aan Trials af te horen dat de bandleden al de nodige ervaring bezitten.

EXCITORS SEXCITORSEXCIT EIGEN BEHEER

THE EX 30

Eindelijk was het zover, na twee jaar zwoegen was het debuutalbum van de Haagse gitaarband Excitors af. Sexcitorsexcit is een lekker, pretentieloos pretrockalbum geworden, waar de muzikale, enthousiaste vonken vanaf springen. De sound van de band is een mix van pop, rock, ska en hardrock en de heren zijn herkenbaar, maar niet storend, beïnvloed door o.a. Limp Bizkit, Maxïmo Park en de Kaiser Chiefs. Met andere woorden, muziek waar je niet stil bij kunt blijven zitten, fris van geest en lekker in het gehoor. Beste nummers zijn One Among Many en Doorstep. Enige misser van het album is de saaie, akoestische ballad Hunger For Speed. Voor het volgende album zal de band sowieso iets aan de songwriting moeten doen, want dat kan best nog een stuk beter.

EX RECORDS

Martien Koolen

John Buis PUNK/AVANT-GARDE

The Ex viert zijn dertigjarige bestaan met een verzamel-cd waarop een bloemlezing is te vinden van wat de band heeft gedaan. Ooit trokken de muzikanten lootjes om te bepalen wie welk instrument zou gaan spelen. Nu zijn de bandleden gerespecteerde muzikanten. De ontwikkeling die The Ex doormaakte is terug te horen op de twee cd’s. Scheidslijn is Scrabbling At The Lock, de plaat die in 1991 met Tom Cora werd gemaakt. Het enige dat mist op de cd is het prijskaartje. Vroeger ontbrak die nooit op de lp’s, vaak

POP/ROCK

EXCELSIOR RECORDINGS

Een introductiepraatje is niet meer nodig, want Tim Knol is talk of the town momenteel. Hij is overal te zien en te horen en de recensies zijn louter positief. Of dat terecht is? Absoluut, want Tim Knols debuutalbum, getiteld Tim Knol en uitgekomen bij Excelsior Recordings, is een uitstekend album met ambachtelijke en volwassen folkrocksongs; nummers die zijn geschoeid op de oude leest en waarop je invloeden hoort van onder andere Daryll-Ann, Neil Young, Gram Parsons en The Jayhawks. Met hulp van ‘oude rotten’ als Anne Soldaat, Matthijs van Duijvenbode en Jeroen Kleijn is Knol erin geslaagd voorbije tijden te doen herleven. Tijden waarin de folkrock en westcoast-muziek hoogtijdagen beleefden. Tijden ook waarin het ging om echte liedjes met mooie melodieën, gemaakt door langharige jongens met akoestische gitaren. Tim Knol hervindt die tijd getuige prachtige juweeltjes als Sounds Familiar en Deepest Of Oceans, maar ook met meer uptempo nummers als Clean Up, Sam en Silverman Hotel. Met veel gevoel voor melodie is het Knol gelukt een album te maken dat een sterke hang heeft naar vervlogen tijden, maar dat niettemin nergens gedateerd aandoet. Een knappe prestatie. Tim Knol heeft met zijn eersteling een duidelijk visitekaartje afgegeven. Een prachtplaat en een droomdebuut. Gabriëlla van Karsbergen

FRANZ FJÖDOR GLORIOUS DAYS

time opgenomen landschapsklanken laten de verhalen leven. Bij de verhalen op Exhibition spelen de buitenopnamen de hoofdrol. Op Glorious Days worden deze veldopnamen ruw bewerkt en worden er electroakoestische klanken verweven door de verhaallijn. Minimale toevoegingen in de vorm van organische ritmes en subtiele melodielijnen tillen de composities naar het niveau van landschappelijke filmdrama’s. Opgewekt klinkt het nergens. Zware kost dus, maar wel met een enorme beeldende kracht.

VATICAN ANALOG

Hessel Veldman

SOUNDSCAPES/DRONES

Begin december presenteerde de momenteel in Berlijn residerende Franz Fjödor (Wouter Jaspers) zijn tweede soloalbum Glorious Days in Paradox, Tilburg. Field recordings vormen de basis voor de geluidswerken op zowel zijn debuutalbum Exhibition als op zijn nieuwste geluidswerk Glorious Days. Fjödors geluidswerken vertellen ieder afzonderlijk een verhaal. De real-

CD kort

TIM KNOL TIM KNOL

publiek en zonder trucjes achteraf. Alleen de liedjes in hun puurste vorm, aldus John. Het levert een album vol fijne gitaarpop op. John C Fraser klinkt het ene moment onschuldig en lichtvoetig (27 Times), op een ander moment weer vrolijk (She’s Doin It Again) of juist duister (Out Of Sight Is Out Of Soul). De stem van Van den Ende ligt prettig in het gehoor, evenals de ontspannen klanken van piano en gitaar die langs zijn woorden glijden. Het is alleen jammer dat de liedjes niet echt blijven hangen. Elly Bond HARDCORE/ ROCK-’N-ROLL

JOHN C FRASER HEAD TO MY HEART

FRANKIE AND THE WONDERBOYS ALL FIRED UP!!!

EIGEN BEHEER

CROSSFIRECULT RECORDS

Frank van den Ende is de man achter singer-songwriter John C Fraser. Zijn debuutalbum Head To My Heart, bevat twaalf ‘uncut recordings’. Dit houdt in dat het album live is opgenomen in het café van Paard van Troje. Zonder

Dit derde album van Frankie And The Wonderboys verscheen vorig jaar. Het is weer een schijfje met dertig minuten vol-gas-hardcore-rock-’n-roll. Op dit album horen we ook voor het eerst de nieuwe drummer en de

SINGER-SONGWRITER

ROCK-’N-ROLL

ALTERNATIVE/PSYCHEDELISCHE ROCK

ROCKER ARMS SOAPBOX DERBY

YORDAN ORCHESTRA PSYCH INTRODUXEON/ BRINGING INGREDIENTS TOGETHER

EIGEN BEHEER

MEGATIER PRODUCTIONS

Het debuutalbum van dit rock-’nrolltrio werd in 2004 jubelend ontvangen. Liefhebbers van dat album kunnen deze cd blind aanschaffen. Soapbox Derby bevat namelijk weer vijftien gloednieuwe opzwepende songs die het vooral live goed zullen doen. De muziek is swingend, maar gaat helaas na een aantal nummers, door het ontbreken van muzikale variatie, nogal vervelen. Hoogtepunt is het nogal afwijkende instrumentale Tennessee Rose, dat herinneringen oproept aan de legendarische Shadows. Voor de rest geldt: party on, dudes! Martien Koolen

Psychedelische indiejazzrock. Zo zou je de muziek van Yordan Orchestra kunnen omschrijven. Melancholische en experimentele muziek die wordt gekenmerkt door het veelvuldig gebruik van percussie, fluit, blaasinstrumenten en orgels. Debuutplaat Psych Introduxeon/Bringing Ingredients Together brengt de luisteraar met veel gevoel voor experiment terug naar eind jaren zestig en begin jaren zeventig. Een belangrijke rol wordt hierin gespeeld door zanger Jack Aleister. Verplichte kost voor zowel liefhebbers van psychedelica als van alternatieve improvisatiemuziek. Gabriëlla van Karsbergen POP/NEDERLANDSTALIG

WOLFF ALLES IN 1 DMC RECORDS/PINK RECORDS

HIPHOP

TYPHOON & NEW COOL COLLECTIVE CHOCOLADE DOX

Rapper Typhoon en Nederlands veelzijdigste jazzformatie New Cool Collective hebben enkele malen samen opgetreden. Dat is zo goed bevallen dat zij enkele nummers in de studio hebben opgenomen en aangevuld met drie livetracks op de cd Chocolade zijn uitgebracht. Typhoon wordt aan alle kanten opgejut door de heftig duwende en trekkende ritmesectie en blazers van NCC. Zo krijgt Bumayé een lekkere latin-uitvoering en in Naamval vullen de hiphopfreestyle en jazzimprovisatie elkaar prachtig aan.

Alles In 1, het debuut van de vijfmansformatie Wolff, heeft het, maar ook weer niet. Met de muzikale begeleiding zit het wel snor – deze klinkt fris en ambitieus. Waar het voornamelijk aan schort zijn de teksten in combinatie met de zang. Alle oprechte bedoelingen ten spijt komen de woorden van Wolff te luchtig over. De nummers zijn daarnaast net iets te braaf opgebouwd. Volgende keer iets meer lef, heren! John Buis

Kees de Graaff

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

CDrecensies tweede gitarist, door wiens aanwezigheid de sound nog voller en vetter wordt. Dit is vooral live muziek, want de energie knalt ervan af. Deze band moet je horen in een rokerige zaal met veel bier en weinig meubilair. Het album bevat namelijk alleen maar uptempo rock-’n-rolltracks, met rauwe zang, vette riffs en veel meezingrefreinen. Daisy On Fire is zelfs een beetje punky en zou zo maar op een Beastie Boys-album hebben kunnen staan. Het enige minpuntje is de totaal overbodige cover van de Chuck Berry-klassieker Johnny B. Goode. Martien Koolen ROCK

HEIST RAZORBLADE LEMONADE

ELECTROPOP

KRAUSE NO GUTS, NO GLORY SONY BMG

Krause, het alterego van de Groningse Susanne Clermonts, heeft het helemaal voor elkaar. Een contract bij SONY BMG, oogverblindende outfits en een debuutalbum geproduceerd door drum & bass-trio Noisia. Maar wie nu denkt dat de Groningse schone slechts voor het mooie plaatje dient, heeft het mis. Deze electropopprinses heeft zichzelf aan haar tiara geholpen, dit is een prachtige vrouw met kloten! Alle liedjes zijn van eigen hand en de honger en ambitie klinken erin door. Something To Write Home About en titelsong No Guts, No Glory vallen op. Deze tracks zijn donkerder en minder poppy. Röyksopp was hierbij een duidelijke inspiratiebron. Het album bestaat verder vooral uit energieke electropop met een scherp randje. Follow Me is daarvan mijn persoonlijke favoriet. Krause is seks! Provocatie (met een knipoog)! Energie! Hulde!

SINGER-SONGWRITER

Heist maakt op zijn debuut Razorblade Lemonade zijn titel volledig waar. De nummers zijn voorzien van limonadezoete melodieën en een messcherpe rand. De Haarlemse formatie klinkt volwassen en behoorlijk veelbelovend, zeker voor een debuut. De band bedient zich van een moddervette gitaarsound en log drumwerk. De muziek neigt dan ook naar stonerrock. De band heeft echter meer in zijn mars. Opener Chocolate laat ondanks de nodige ronkende gitaren afwisseling horen. Er wordt moeiteloos geschakeld tussen het snelle werk en een nummer als Lies On Display, dat zich lekker traag voortsleept. Er wordt lekker gestoeid met ritmes en rustige passages worden niet geschuwd. De spanning wordt er alleen maar door vergroot. Rockcity Haarlem is weer een opwindende band rijker. John Buis

zich problemen voor. Zanger/ producer Jules Otto kan er over meepraten. Zijn geesteskindje, Pure, klinkt zoals het leven kan zijn: een grote, moeizame strijd. Problemen met de drummer tijdens het opnameproces hebben een wat stroef verloop van de nummers tot gevolg. Gelukkig drukt Dany Lademacher zowel met zijn gitaarspel als met de productie een positieve stempel op het album. Vooral op Lademachers gitaarspel valt weinig af te dingen. Pure klinkt ambitieus, bevat enkele prachtige ideeën en weet een gevoelige snaar te raken; toch blijft de indruk achter dat er meer in had gezeten. De chemie is er wel, maar de vlam slaat niet in de pan.

SINGER-SONGWRITER

JULES’ MESCALINE PURE PMM RECORDINGS

Het zal je maar gebeuren, uitgerekend als je je solodebuut gaat opnemen, doen m a a r t / a pri l 2 0 1 0

Krijst maakt dan ook volop gebruik van het tijdsgewricht waarin we leven. En terecht, want de teksten zijn toch uiteindelijk waar het in punk om draait. Naast politiek en natuurlijk alcohol snijdt de Nederlandstalige band in Hond een minder gebruikelijk thema als incest aan. Onder de zang ligt een muur van razende akkoordenschema’s, met hier en daar metalinvloeden. Neem het titelnummer bijvoorbeeld, dat ook nog eens een jaren tachtig-metalsolo kent. KK lijkt al te platgetreden paden vaker te willen vermijden, zoals in het lekker klinkende Kapot, dat met vier minuten ook eens ongebruikelijk lang is. Daan de Mooy

John Buis

JAZZ/LOUNGE/EASY LISTENING

PUNK

THE KILIMANJARO DARKJAZZ ENSEMBLE HERE BE DRAGONS

KEZUS KRIJST TWEESTRIJD EIGEN BEHEER

FRET

Hessel Veldman

Elly Bond

SPLINTERS RECORDS

ervaring! Voor een belangrijk deel is Here Be Dragons door dezelfde harde kern muzikanten volgespeeld. The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble grossiert echter meer in easy listening- en lounge-composities. Enerzijds levert dat door de extra bijdragen van zangeres Charlotte Cegarra en violiste Sarah Anderson prachtige jazzy tunes op, maar aan de andere kant staan de productie (lange stiltes tussen de diverse tracks), het verstilde karakter en de ingehouden sfeer een broeierige beleving in de weg. Niettemin opnieuw een on-Nederlandse luisterervaring met The MacGuffin als grensverleggende climax.

Met de dreigende ondergang van het kapitalistische systeem, de verwachte criminalisering van het kraken en de vermeende vrijheidspartij hoog in de politieke peilingen zijn het inspirerende tijden voor de echte punkbands. Het Rotterdamse Kezus

AD NOISEAM

Kort geleden heb ik hier het album Succubus van The Mount Fuji Doomjazz Corporation besproken. Dat album werd gedomineerd door logge dub drum & bass-effecten en zwoel zwevende blaasaccenten, die in één flow aan elkaar gemixt waren tot één geheel. Een opwindende

MATHIJS LEEUWIS KLEI, STRONT EN ZAND SILVOX

Klei, Stront En Zand is toch echt al het tweede album van deze Brabantse singersongwriter, maar in alles ademt dit schijfje de klemmende urgentie van een fonkelend droomdebuut. Leeuwis gaat op Klei, Stront En Zand, muzikaal gezien, met een zekere weemoed terug naar zijn Brabantse roots. En dus verandert de Dommel in de Mississippi, het jongerencentrum in een aftandse juke joint en een maandagochtendkater in een allesomvattend existentieel besef. Leeuwis houdt zijn liedjes klein, maar vol ironie en zelfspot, is dan weer dodelijk serieus om vervolgens de balans weer te herstellen met een zekere lichtheid in zijn liedjeskeuze. Het is de liedjessmid in zijn allerbeste gedaante. Begeleid door een fantastische band neemt Leeuwis je mee in een weergaloze verkenning van de Amerikaanse Traditie, vermengd met Brabantse tongval en nuchtere kijk. Niet voor niets won Leeuwis afgelopen december de Publieksprijs tijdens de Grote Prijs van Nederland-finale. Ferenc Koolen

ALTERNATIVE

ZIGEUNERJAZZ

MAJESTIC SCENE SWINGING IN A PERFECT POISE

LA MANOUCHE TZIGANE!

MY FIRST SONNY WEISSMULLER

Al twee decennia timmert het uit Tilburg afkomstige Majestic Scene aan de weg, maar tot een echte doorbraak heeft het nog altijd niet geleid. Niet geheel onbegrijpelijk, bewijst dit album. Swinging In A Perfect Poise is weliswaar een leuke mix tussen Neil Young (You’re So Light), Sparklehorse (Misery), Nick Cave’s murderballads (het titelnummer) en Calexico. Maar ondanks die mix en het redelijke niveau van de nummers kent deze plaat toch een paar zwakke momenten. Happiness bijvoorbeeld is een vervelend zeiknummer en de cover van Alone And Forsaken (Hank Williams) is ook geen groot succes. Het grootste probleem is dat er tegenover die zwakke nummers geen absolute hoogtepunten staan en het tempo gemiddeld wel erg laag ligt. Verveling ligt op de loer.

Met La Manouche geven Manito (o.a. gitaar, mandoline) en Mouché (zang, gitaar) Roma-traditionals een eigen kleur. Improviseren doen ze graag. Manito: ‘Ik speel zoals de wind waait en de sterren staan.’ De opnames op hun album Tzigane! benaderen La Manouche’s live-sound. Het inlayboek verhaalt over de achtergrond van de traditionals. Zo is Dui Dui een lied dat kinderen uitdaagt steeds sneller om het kampvuur te rennen. Moegespeeld slapen ze gauw. In liefdeslied Tu Djaial doet het spel van gastaccordeonist Juul Beerda denken aan de Franse musettestijl. De wortels van Ljubjana Tzigane Yana liggen in Slovenië en ook Dobre Dien is in voormalig Joegoslavië ontstaan. Een album als dit luisteren, voelt als een wereldreis en wakkert de reislust die zigeuners kenmerkt aan.

Coert van Mourik

Rosanne de Boer

RECORDINGS

MERUSA RECORDS

MISS MONTREAL BEING ALONE WITH CHRISTMAS

8BALL MUSIC

AUDIOFEEL AUDIOFEEL EIGEN BEHEER

HUNTER COMPLEX HERE IS THE NIGHT NARROMINDED

THE NEW MEDIA AIDEM WEN EHT DYING GIRAFFE RECORDINGS

CIRCUS CIRCUS CASINO CIRCUS CIRCUS CASINO WE LIKE RECORDS

ROCK

THE MAD TRIST PAY THE PIPER PIAS

Dat de vier rockers van The Mad Trist een beetje moe worden van de vergelijkingen met De Staat en Queens Of The Stone Age is begrijpelijk, maar de band heeft dat toch echt aan zichzelf te danken. Zo werkten de Maastrichtenaren samen met Torre Florim (frontman van De Staat), bevat debuutalbum Pay The Piper tien nummers die geworteld zijn in de stonerrock en doen de galmende vocalen meer dan eens aan QOTSAfrontman Josh Homme denken. Toch is dit gelukkig meer dan een ordinair kopietje van eerdergenoemde bands. Natuurlijk, de lompe, vuige gitaren en donkere, stuwende bassen zijn aanwezig (Alibi en Fortune Favours Fools bijvoorbeeld), evenals de galmende vocalen en de hijgerige, broeierige sfeer (opener Juvenile). Maar er wordt op dit album duidelijk gezocht naar een eigen geluid. Dat doet The Mad Trist door naast de standaard ingrediënten ook gebruik te maken van rustpunten en dat levert échte liedjes op als de radiovriendelijke titelsong en het betoverende en sfeervolle Like A Perfume. Daarbij heeft de band wat melodieën betreft goed geluisterd naar de zuiderburen dEUS en Millionaire. En hoewel het eigen geluid nog niet volledig gevonden is en de vermoeiende vergelijkingen wel degelijk terecht zijn, is dit een heel gevarieerd en keihard rockend debuutalbum. Hier gaan we dit jaar nog veel van horen. Coert van Mourik

THE SATELLITE CLASH EXPLODED TROUBLED SOULS EIGEN BEHEER

LE TITRE SHARP SILENCE EIGEN BEHEER

Kerstmis ligt al achter ons, maar dé kersthit van Miss Montreal ligt natuurlijk nog in ieders geheugen. Zo goed en zo pakkend als Being Alone At Christmas hebben kerstnummers al lang niet meer geklonken. Met een kleine tekstuele aanpassing kan het nummer zo gedraaid worden tijdens de paasdagen: papapa pasen papapa pasen… Audiofeel hinkt op twee gedachten. In Nugget en Disco

ligt de nadruk op een prominent aanwezige beat, in Officer In Command en Superstar draait het om prachtige popliedjes volgens het ambachtelijke bas-drum-gitaarzangprincipe. Waar eerstgenoemde nummers vanwege de beat snel dreigen te vervelen, blinken laatstgenoemde nummers uit in eenvoud. Minder toegankelijk is Here Is The Night, de eerste ep van Hunter Complex. Hoewel de vier verschillende smaken van het titelnummer iets teveel van het goede zijn, is de typische jaren tachtig-synthpop van eenzelfde niveau als dat van New Order en He Said: tegendraads, melancholisch, creatief en verrassend. The New Media klinkt energiek en heeft de gretigheid van een jonge hond. Op hun ep AideM weN ehT koppelt de band pakkende melodielijnen aan stevige gitaarrock. Een soort Green Lizard light en daar is niets mis mee. Gitarist Reinier Vermeulen (Elle Bandita) en zanger/drummer Jeroen Jaquet (San Andreas) weten hun ervaring uit andere bands om te zetten in krachtige, afgeronde nummers. Minder op de gitaar rockend, maar niet minder interessant is Circus Circus Casino, een new wave-bandje uit Amsterdam. De band citeert voor het mooie iets te nadrukkelijk uit het werk van The Strokes, maar compenseert dat met voldoende afwisseling. Met iets meer eigen geluid wordt Circus Circus het waard om veel gehoord te worden in Nederland. Het gruizige gitaarwerk op Exploded Troubled Souls zal The Satellite Clash ervan weerhouden bij een groot publiek door te breken. Het Rotterdamse duo weet echter met minimale middelen (drums en gitaar) maximale bezieling aan de dag te leggen en daarmee de essentie van rock-’nroll te raken. Dat geldt niet voor Le Titre, al komt die voor een singer-songwriter verdraaid interessant uit de hoek. Iets meer verrassing had Sharp Silence een stuk relevanter gemaakt.

John Buis m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

CDrecensies THE MASSACRISTA THE MASSACRISTA

tu op saxofoon. Daarnaast zorgt Daisy Cools voor enkele vocale bijdragen.

EIGEN BEHEER

Kees de Graaff

PSYCHEDELISCHE ROCK/STONERROCK

Afgezien van een misleidend openingsnummer is The MassaCrista om met de deur in huis te vallen. Het titelloze debuut van de band uit Oostburg, Zeeland is weinig subtiel. Zo klinkt 1984 rauw tot op het bot. Ook in het daaropvolgende Rat King stoomt de band lekker door en schreeuwt zanger Koen van Soelen zich de longen uit het lijf. De band doet duidelijk waar het goed in is en doet daar niet moeilijk over. Ritmisch komt de band echter niet verrassend voor de dag: zelfs de tempowisselingen zijn nogal voorspelbaar. Na het nodige beukwerk neemt de band in Box Cleaver en She Walks The Paths Of The Wicked wat gas terug. Jammer dat alles al eens vaker én beter is gedaan. John Buis FUSION

THE MIRROR CONSPIRACY MOZAIC DYING GIRAFFE

De Nederlandse jazzfusionmuziek wordt steeds spannender en een recent voorbeeld daarvan is de nieuwe cd van Mozaic. Hierop is sfeervolle, overwegend instrumentale muziek te horen, afgewisseld door heftigere passages met rocken funkinvloeden. Nummers als Glass House en Sunday Morning Hangover beginnen met een rustig intro, waarna de luisteraar wordt wakker geschud door een rockende gitaar of gierende saxofoon. Parapira heeft een funky ondergrond en Trees zit weer vol triphop-elementen, met name in de remixuitvoering waar de cd als extra track mee afsluit. Naast de vaste bezetting met instrumenten als gitaren, viool en elektrische piano is op deze cd is een grote rol weggelegd voor gastmuzikant Ghasem Batamun-

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

ROCK

NUFF SAID SUPERNATURAL EIGEN BEHEER

Het Zeeuwse trio Nuff Said heeft in de loop der jaren een meer dan aardige livereputatie op weten te bouwen en met dit nieuwe album zal die reputatie waarschijnlijk alleen maar groeien. Supernatural is namelijk een album voor liefhebbers van stevige en melodieuze gitaarrock. De sound van de band doet mij denken aan de Stone Temple Pilots. Luister maar eens naar het rockende Wrecking Ball of de schitterende opener Lake Hotel. De titelsong van dit album zou zeer geschikt zijn als single, vooral vanwege het pakkende refrein. De band heeft verder een zeer herkenbare sound, vol dynamiek, sfeer en veel lekkere gitaarpartijen. Verder kan dit trio ook nogal melancholisch uit de hoek komen met o.a. het nogal slepende Beautiful. Heb ik nu genoeg gezegd? Martien Koolen

Ypma. Soms is ze de stoere rockbitch (Sit Down) en dan weer het lieve meisje (The Head Song). Mede dankzij haar veelzijdigheid is Wise & Ugly een erg gevarieerde popplaat geworden die misschien wel het best vergeleken kan worden met het oude No Doubt. Uitstekend album! Coert van Mourik POP/ROCK

waaronder Richard Burnetts Man Of Constant Sorrow en Leonard Cohens Hallelujah. Veel elk wat wils dus. Live At Chassé Theater Breda is een must-have voor iedereen die een van de optredens van deze tour heeft gezien, maar eigenlijk ook voor iedereen die de muziek van Racoon een warm hart toedraagt en het allemaal gemist heeft. Op deze schitterende registratie ben je er dan toch nog een beetje bij.

RACOON LIVE AT CHASSÉ THEATER BREDA

Gabriëlla van Karsbergen

EIGEN BEHEER

POP

Bij een succesvolle theatertour hoort een livealbum, moet Racoon gedacht hebben. Live At Chassé Theater Breda is een dubbel-cd van het optreden van de Zeeuwse band in de Brabantse stad. Het valt meteen op dat de muziek van Racoon uitermate geschikt is voor de theaters. Mooie uitvoeringen van bekende nummers als Love You More en Brother en ook een nieuw Racoonnummer, Rudest Behaviour. Ook enkele covers komen aan bod,

DANIEL SAHULEKA REMAKE MYSTYLE SUNFLIGHT

Al meer dan dertig jaar is de in Indonesië geboren Daniel Sahuleka actief. Zijn eerste single uit 1976 staat op het onlangs verschenen reMAKE mySTYLE. Dit album, met zeven bewerkingen van eerder werk, vier live-opnames en drie nieuwe songs, geeft een aardige dwarsdoorsnede van zijn uitgebreide oeuvre. Zijn melodieen stijlkeuze blijken weinig veran-

HIPHOP/INSTRUMENTAAL/ELEKTRONICA

NICOLAY CITY LIGHTS VOL.2: SHIBUYA FOREIGN EXCHANGE MUSIC

POP/ROCK

PITCH BLOND WISE & UGLY EIGEN BEHEER

Veel mensen kenden de Haagse band Pitch Blond vooral als een redelijk eenvoudig punkrocktrio, maar op debuutalbum Wise & Ugly blijkt de band toch heel wat meer in zijn mars te hebben. Het is muzikaal niet erg vernieuwend, maar de frisse mix van pop en rock – hier en daar aangevuld met een blazer – werkt wel aanstekelijk (luister eens naar opener Sun Scream). Uiteraard is dat deels te danken aan de strakke ritmesectie (Vincent van Haperen op bas en drummer Jasper Moens), maar voornamelijk aan zangeres/gitarist Suzanne

Met een Grammy-nominatie op zak komt de in Amerika woonachtige Nicolay (Matthijs Rook) met een nieuw album. Het vervolg op City Lights Vol. 1.5, heet heel toepasselijk Vol.2. De ondertitel, Shibuya, zegt meer over de inhoud van het album. Shibuya is een wijk in Tokyo, Japan. Een bezoek aan deze wijk heeft Nicolay zo geïnspireerd, dat hij bij thuiskomst meteen de studio is ingedoken. Het levert een frisse mix van hiphop, lounge en dance op. Lose Your Way is een fijne binnenkomer, die meteen de toon zet. De zachtzoete stem van gastzangeres Carlitta Durand wandelt door de kalmte van een Japanse nacht. De daaropvolgende tracks zijn voornamelijk instrumentaal en nemen je mee in het ritme van de stad. Drukke metrostations, een stadstuin. Het gebruik van samples van Japanse kinderen en Aziatische regenbuien zorgen ervoor dat je je in je eigen Lost in Translation waant. Het album luistert ook als een film, de tracks lopen naadloos in elkaar over. Dit zorgt er wel voor dat de aandacht van de luisteraar soms verslapt. Shibuya komt het beste tot zijn recht door de speakers van een hippe sushibar, of relaxte loungeclub, waar je op je gemak kunt wegzakken in deze Japanse droom van eigen bodem. Elly Bond

POP/ROCK

vinyl

SYMON 1+1=3

GARAGEROCK

PIAS/PENNIES FROM HEAVEN

Hij komt oorspronkelijk uit Duitsland, maar heeft in Amsterdam aan het conservatorium gestudeerd, vandaar de link met Nederland. We hebben het over Symon, in het dagelijks leven Simon Binkenborn. Of eigenlijk de band Symon, want hij doet het niet alleen. 1+1=3 is zo’n plaat die je met plezier nog een keer opzet. De kracht van 1+1=3 ligt in de afwisseling van de songs: veel uptempo nummers, een beetje elektronica, een paar mooie breekbare ballads en veel pakkende melodieën. Met de single Superstitious won Symon al eens 3FM Serious Talent Award. 1+1=3 is wel een beetje een misleidend album omdat de catchy en lichtverteerbare indierock nummers vaak serieuze en zware onderwerpen aansnijden. Simon maakt muziek die iets zegt over het persoonlijk leven van de zanger, maar verpakt zijn teksten wel dusdanig dat je er toch een prettig gevoel aan overhoud. En die crypische titel 1+1=3? Die gaat over het feit dat er in een relatie altijd twee mensen zijn, maar ook nog een derde factor als passie, ruzie, etc. De optelsom is dus altijd meer dan twee. Heel simpel in feite, maar er is wel goed over nagedacht. 1+1=3 is een opmerkelijk debuutalbum dat meer te bieden heeft dan alleen maar een lekkere catchy beat. Gabriëlla van Karsbergen

derd. Ook zijn warme stemgeluid en sfeervolle arrangementen roepen meteen herkenning op. In Nederland was Sahuleka vooral in de jaren zeventig/tachtig populair, maar in Indonesië kan hij nu nog steeds niet onopgemerkt over straat. Door die aanhoudende populariteit zal het voor hem niet altijd makkelijk zijn kritisch naar eigen werk te kijken. Alhoewel… kritisch is hij: Sahuleka houdt het liefst alles in eigen hand, bespeelt alle instrumenten zelf en bracht de cd uit via zijn eigen label Sunflight. Rosanne de Boer NEDERLANDSTALIG

Voor degenen die Seunnenga alleen kennen van Pigmeat zal het wennen zijn. De plaat is vrij stemmig, maar de goede luisteraar hoort de kwinkslagen. Seunnenga is een goede tekstdichter. Zijn observaties zijn soms prachtig en zijn teksten zijn doorspekt van mooie taalvondsten. En dan is er natuurlijk ook de muziek. Wie Pigmeat volgde, weet dat Seunnenga live een prima muzikant is. Op zijn plaat is het niet anders. Uit Angst Voor De Holheid is een leuke onderhoudende plaat geworden, met veel variatie, zowel muzikaal als tekstueel. Het vrolijke, maar naargeestige De Zelfmoordenaar is een van de leukere songs.

JANKOBUS SEUNNENGA UIT ANGST VOOR DE HOLHEID

Di-Lan Sun

MARISTA

SHOWDOG SHOWDOG

Pigmeat is ter ziele, maar dat betekent niet dat Jankobus Seunnenga geen muziek meer maakt. Al tijdens zijn Pigmeat-periode deed hij regelmatig soloprojectjes. Nu is daar dan Uit Angst Voor De Holheid.

INDIEROCK

EIGEN BEHEER

Wie het Amsterd a m s e s i n g e rsongwritersduo Sander en Gijs kent van de optredens met akoestische luister

THE RESPONDERS PROMO EP EIGEN BEHEER ROCK

PACESHIFTERS I DON’T LISTEN EIGEN BEHEER INDIE

LABASHEEDA CIRCLE PRESTO CHANGO RECORDS INDIE

KANIPCHEN-FIT/ZEA SPLIT-7” MAKKUM RECORDS

Zonder er een noot van te horen, gaat de hoofdprijs in de categorie Opvallende Singles naar The Responders. De rockers uit Tilburg verpakken hun visitekaartje in een witte hoes waar de kin, rechterwang, neus en vooral de rode lippen van zangeres Lola letterlijk uitsteken. Lola’s gespierde, soulrockstrottenhoofd steekt ook fier boven de gepolijste garagerock uit. Efficiënte eenvoud is het credo en daarom bestaan de meeste refreinen uit het drie of vier keer herhalen van de titel. Gegarandeerd balladvrij gaat de band recht op het doel af. Boom Boom Chacka! Paceshifter uit Overijssel is na de samenwerking met de Amerikaanse band Supersuckers klaar voor de volgende fase in zijn carrière. Afgaand op de teksten in I Don’t Listen en het Peter Pan Speedrockende No Job zitten de jonge bandleden mentaal nog volop in de pubertijd. Aan de afgeliedjes moet even wennen aan hun full-length debuutalbum, dat de sound heeft van een indie rockende driemansformatie. Het duo wordt hierop namelijk bijgestaan door drummer Jeroen. Opvallend is ook dat Showdog op deze cd filmfragmenten uit The Big Lebowski toevoegt. Deze versterken in tegenstelling tot het intrigerende trombonespel van gastmuzikante Ilja Reijngoud niet

meten riffs te oordelen zijn de eigenwijze adolescenten cum laude geslaagd voor de cursus Rockposes Voor Gevorderden. De gruizige indierock van Labasheeda verlangt meer denkvermogen van de luisteraar. Circle is op het eerste gehoor een ongrijpbaar nummer, wat deels ligt aan de lastig te ontcijferen songteksten van zangeres/gitariste Saskia van der Giessen. Het cryptische karakter van de teksten past bij de kronkelende arrangementen en overwegend dissonante gitaarakkoorden. Op kant B duwt een staccato bas Subsoil Streams vooruit en halverwege de instrumentale Jon Spencer Blues Explosion-cover Relax-Her ruilen gitaar en viool van rol. Het Fries-Amerikaanse duo Kanipchen-fit deelt een single met de Friese Amsterdammer zea. De twee tracks van Kanipchen-fit zijn de meest rockende uit hun repertoire. De drumcomputer en de ruwe gitaarpartijen doen denken aan Big Black, maar de unisono vocalen en de ironische teksten van Gloria en Empee (bekend van Solbakken) geven de geëngageerde songs een eigen smoel. Op de B-kant laat zea zich van zijn meest Ethiopische kant zien. De vervormde flageoletten geven de gitaarloopjes een Afrikaanse schwung. De nijver ratelende elektronische instrumenten doen bijna vergeten dat Song For Electricity gaat over haperende elektronica (‘I need a battery!’). Het instrumentale Ich Hab Ein Riesenkopf wordt prettig gestoord door riedelende telefoontjes en claxons die als Roadrunners onrustig door het geluidspalet heen rennen.

Gert Verbeek

altijd de sfeer. De zang heeft zoals we van Showdog gewend zijn een rafelig randje en Beatles-invloeden. In Sweat Years doet die zelfs denken aan de rauwe Oasissound. De energieke track Kurt is een van de uitschieters op dit verrassende album dat getuigt van Showdogs experimenteerdrift. Rosanne de Boer

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Boekrecensies

Boekrecensies DIVERSE ARTIESTEN THE BEATLES IN STRIPVORM SILVESTER

HARRY HEUTS POPFOTOGRAFIE MOOI LIMBURGS BOEKENFONDS

Fotograaf Harry Heuts heeft een kwart eeuw decibellen over zich heen gehad. Hij heeft zijn trommelvliezen opgeofferd voor een hoger doel: het maken van bijzondere livefoto’s. Een selectie uit zijn werk voor Dagblad De Limburger en het Limburgs Dagblad is gebundeld in Popfotografie, een wat beperkte titel aangezien zich tussen de foto’s ook jazzportretten bevinden. Heuts werkt vanaf de voorhoede, vlakbij de artiesten, maar heeft ook oog voor wat zich achter hem afspeelt in de popzaal en in de modder op het festivalveld. Vroeg in het boek staat een mooi voorbeeld van een combinatie van artiest en publiek: de Tilburgse band MAM speelt in 1985 op een troosteloos festival, zich in evenwicht houdend op een krakkemikkig podium met op de voorgrond een eenzame, in regenjas gehulde dansende kleuter – een karakteristiek beeld van een klein Hollands festival. Heuts portretteerde veel legendarische (cult)figuren, waarvan vele ons ondertussen zijn ontvallen, zoals Jeffrey Lee Pierce, Willy DeVille, Ian Dury, Ramses Shaffy (zingend vanaf autocue) en Herman Brood (uitgeput aan een tafeltje in

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

de kleedkamer). De oude, gegroefde koppen zorgen voor een mooie schaduwval. In de zwart-witfoto’s ligt meer nadruk op beeldcompositie. Het contrast tussen zwart en wit is het extreemst in de immense close-up van het Pinkpoppodium waar heel klein en bleek het hoofd van Sinéad O’Connor boven uitsteekt. Een van de opvallende kleurenfoto’s is die van Songfestivalmonsters Lordi, met boodschappenwagen op de speelgoedafdeling van een supermarkt. ‘Het moet vooral klikken tussen fotograaf en artiest’, schrijft Pinkpopdirecteur Jan Smeets met gevoel voor woordspeling in zijn voorwoord. Met die klik zit het bij Heuts wel goed. Gert Verbeek

Popmuziek is een populair onderwerp in de Franse stripwereld. Niet lang na Bob Dylan Revisited, waarin songteksten van Bob Dylan verstript werden, verschijnt The Beatles In Stripvorm’, waarin een 25-tal Franse en Italiaanse striptekenaars het verhaal van The Beatles navertellen. De timing is natuurlijk uitstekend en de eerste druk was dan ook al snel uitverkocht. Dat ligt waarschijnlijk meer aan de populariteit van The Beatles dan aan de kwaliteit van dit boekje, want die is eigenlijk behoorlijk middelmatig. Zo wordt elk striphoofdstuk ingeleid met een stukje ‘echte’ biografie. Deze stukjes zijn in een al te vlotte stijl geschreven en niet te harden. Helaas zijn de striphoofdstukken nauwelijks beter. Er zitten geen bekende namen tussen de tekenaars en de kwaliteit van de tekeningen is bepaald wisselvallig te noemen. Vele tekenaars hebben zichtbaar moeite met The Beatles zelf en John, Paul, George en Ringo zijn dan ook vaak onherkenbaar. De meest geïnspireerde bijdragen komen van Pierre Braillon, Anthony Audibert, Laurent Houssin, Martin Trystram en Odile Santi, maar werkelijk nieuw talent is in dit boekje niet te vinden. The Beatles In Stripvorm is dan ook meer voor Beatles-fans dan voor stripliefhebbers. Gijs Grob

RICHARD GROOTHUIZEN POP TV 1960-1975 BR MUSIC

De uitgave Pop TV 1960-1975 van Richard Groothuizen is een geïllustreerd naslagwerk en documentaire ineen. Het boek geeft in vier hoofdstukken een opsomming van popmuziek op de Nederlandse televisie, inclusief uitzendingen waarvan de banden zijn gewist, want dat was helaas de praktijk in het zuinige Hilversum. Onder het kopje Tienerprogramma’s staat een alfabetisch overzicht van programma’s, van Boingk-K-K tot en met W.I.M. (Wedstrijd In Muziek), met bij elke lemma onder andere de uitzendperiode, een beknopte beschrijving en per uitzending een opsomming van de optredende artiesten. AVRO’s Toppop neemt de meeste

ruimte in beslag, ondanks dat de lijst stopt bij de 200ste uitzending op 18 juli 1975 (Toppop ging nog door tot en met 1988). Met de waslijst aan artiesten zou een index geen overbodige luxe zijn geweest. Zo is het bijvoorbeeld lastig uitzoeken naar het televisiedebuut van historisch belangrijke Nederlandse bands (zo zijn The Outsiders voor het eerst op 22 april 1966 op de beeldbuis te zien in T/M Tiener Magazine ‘een modern jongerenprogramma’ van de NCRV). Hoofdstuk 2 en 3 geven een chronologische opsomming van respectievelijk evenementen (zoals het Grand Gala Du Disque, Beat In Blokker en het Popgala, maar niet het Songfestival) en TV-specials en memorabele televisiemomenten (waaronder The Beatles in Nederland, The Rolling Stones in het Kurhaus en specials met Boudewijn de Groot en Golden Earring). Hoofdstuk 4 behandelt popmomenten in diverse programma’s, van Hoepla tot Voor De Vuist Weg van Willem Duys. Op de bijgeleverde dvd praat NCRV-DJ Eddy Becker de geschiedenis van poptelevisie aan elkaar. Veel ruimte voor diepgang is er niet, maar des te meer voor historische beelden van Johnny Holiday (voor een uitzinnig publiek), Trini Lopez (voor een braaf publiek), The Pretty Things (‘vijf langharige wangedrochten’ volgens een van de krantenberichten), een prille T-Rex, een interviewende John Peel en Phil Collins in zijn band Flaming Youth. Op naar POP TV 1976-2010! Gert Verbeek

BERT MIDDELBOS / BULLET-RAY 50 BEKENDE MUZIKANTEN OVER HUN EERSTE BANDJE MUSIC MAKER MEDIA

Iedere muzikant zal met weedmoed terugdenken aan zijn eerste bandje. Die eerste keer samen in de oefenruimte, voor het eerst samen een nummer spelen, voor het eerst samen in een busje, op het podium, enzovoort. Het geldt voor zo veel dingen: de eerste keer is altijd bijzonder. Goed is het bijna nooit. Vandaar ook dat er maar weinig bekende muzikanten zijn die nog altijd in hun eerste bandje spelen. Voor een serie in Musicmaker interviewde Bert Middelbos enkele jaren Nederlandse en buitenlandse popmuzikanten over hun eerste bandje en hun eerste stappen op weg naar roem. Vijftig van deze verhalen zijn nu verzameld in het boek 50 Bekende Muzikanten Over Hun Eerste Bandje. Onder andere Thomas Acda en Paul de Munnik, Trijntje Ooster-

huis, Thé Lau, Jan Rot, Raymond van het Groenewoud, George Baker, Monique Klemann en Anneke van Giersbergen komen aan het woord. Stuk voor stuk leuke verhalen. Zo vertelt Cesar Zuiderwijk dat hij zijn eerste drumstel bouwde van augurkenblikken, potten, pannen en deksels. En Candy Dulfer hoe zij haar eerste noten leerde blazen bij fanfarekorps Jeugd Doet Leven in Zuiderwolde. George Bakers eerste bandje heette The Wild Cats. ‘Alles speelde ik in D, A en G, omdat ik domweg niet meer akkoorden kende’, vertelt hij. Claw Boys Claw-zanger Peter te Bos deed zijn eerste optreden met het knapenkoor van de rooms-katholieke kerk. Het is gelukkig allemaal nog goed gekomen met hem. En dat geldt voor alle geïnterviewden. Met dank aan of ondanks hun eerste bandje. Tiemen Koopman

PAUL GEERTS & HANS RUBE POPMUZIEK IN TILBURG: 1960-2010 UITGEVERIJ NIEUWLAND

Tilburg is een vaste waarde in het Nederlandse poplandschap. Het belang van de stad is sinds de komst van de Rockacademie alleen maar toegenomen. Net als in andere grote steden van Nederland ging de rock-’n-roll eind jaren vijftig niet onopgemerkt aan Tilburg voorbij. Veel locale indobands en beatgroepen probeerden vervolgens vanuit de provinciestad de wereld te veroveren, gebruik makend van bandnamen die tegenwoordig oubollig in de oren klinken, zoals The Goblins, The Mental Bats en The Chums. Hennie Vrienten duikt vroeg in de Tilburgse popgeschiedenis op vanwege zijn deelname eind jaren zestig aan de eerste bezetting van Veni Vidi Vici. Doe Maar staat letterlijk in het centrum van het boek van Paul Geerts en Hans Rube. Andere locale helden die door de schrijvers in aparte kaders worden uitgelicht zijn onder meer De Veulpoepers, Ruud Hermans, Tom America, Leon Goewie van Vengeance, Hans Bos van Soft Parade en Jacqueline Govaert. Popmuziek In Tilburg besteedt kort aandacht aan jazz, maar het boek gaat toch voornamelijk over popmuziek in de breedste zin van het woord, over acts van divers pluimage als John Spencer, Maggie MacNeal, VOF De Kunst, Travoltas en Psychick Warriors Ov Gaia, van indielabel Eksakt Records (dat begon als uitzendbureau!) en het vooruitstrevende festival Incubate tot Corry Konings en Guus Meeuwis. Het is begrijpelijk dat Geerts en Rube niemand in hun

verhaal durfden te vergeten. Hun streven tot compleetheid zorgt er echter af en toe voor dat buitenstaanders geconfronteerd worden met wat minder interessante opsommingen van acts die er na hun eerste demo de brui aan hem gegeven. Gert Verbeek

DIVERSE AUTEURS TOP 2000 VOLUME 2 UITGEVERIJ L.J. VEEN

Nederland is nog steeds niet Top 2000-moe, ondanks dat de lijst al sinds de eerste editie in 1999 op één keer na wordt aangevoerd door Bohemian Rhapsody van Queen, steevast op de voet gevolgd door Child In Time van Deep Purple, Stairway To Heaven van Led Zeppelin, Hotel California van The Eagles en Avond van onze eigen Boudewijn de Groot. Hij was het die met dit nummer in 2005 Queen van de koppositie wist te stoten. Toch luisterden en keken ook afgelopen jaar weer miljoenen mensen naar de Top 2000. Logisch dus dat er ook een Top 2000 boek is. De tweede inmiddels. Hierin wordt in korte stukjes een aantal van de songs en artiesten uit de Top 2000 besproken. Vrij droge verhaaltjes, waarin voor de ingevoerde muziekfan niet zoveel nieuws valt te ontdekken, maar die voor de niet-kenner mogelijk aardig zijn om hun muziekfeitenkennis bij te spijkeren. Een aantal van de verhalen zijn opgeleukt met top 5-lijstjes, zoals rock songs met scheurende saxofoons, drumintro’s, albumtitel als hit of politiek geëngageerde liedjes. Daarnaast mogen de presentatoren van de Top 2000 over enkele van hun muzikale herinneringen schrijven en bevat het boek interviews met onder andere Martin Buitenhuis, Ilse DeLange en VanVelzen, waarin zij over hun favoriete nummers vertellen. Kortom: net als het radio- en televisieprogramma druipt het boek van de nostalgie. En dat is helemaal niet erg, want door het lezen van al die verhalen over bekende liedjes en artiesten komen bij de lezer ook allerlei herinneringen boven. In deze vorm kunnen er zo nog tien boeken worden gemaakt. Nee, van die Top 2000 zijn we (gelukkig) nog lang niet af. Tiemen Koopman

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

demontage Vanaf het begin heeft Gofish muziek gemaakt waar de bandleden zich simpelweg goed bij voelen. ‘Als we een klik met een nummer voelen dan is het goed. De sound die we nu uiteindelijk hebben, is een samensmelting van muzikale bagage, invloeden van andere bands, verschillende muziekstijlen en persoonlijke voorkeur.’ Over het algemeen worden de ideeën voor nieuwe nummers aangedragen door de gitaristen en de bassist. ‘De zangeres en de drummer vullen aan en met zijn allen arrangeren we een nummer. Als we een nieuw nummer spelen in de oefenruimte en na afloop allemaal rondstuiteren van adrenaline omdat we het zo vet vinden, dan is het goed!’

Demo van de maAND rock

GOFISH ARE YOU READY?! www.bandgofish.com

Uit het grote aanbod nieuwe muziek van (relatief) onbekende bands en solisten is het vaak moeilijk om te kiezen aan welke door hen gemaakte demo dit keer wat uitgebreider aandacht te besteden. Wat het nu precies is dat de ene band of solist net dat iets extra’s geeft – Joost mag het weten. Of Gordon... Feit is dat de band Gofish ver verwijderd is van de brandhaarden van de Nederlandse popmuziek, maar er toch in slaagt om buiten de provinciegrenzen gestaag aan bekendheid te winnen. De productie van de demo is gedaan door Willy Berrevoets en Marijn Slager, respectievelijk de drummer en zanger/gitarist van het redelijk succesvolle alternatieve powerrocktrio Nuff Said. De eerstgenoemde bestiert de Avalanche Studio in Oost-Souburg, waar ook de vier tracks van de cd zijn opgenomen. Het zal dan ook niet verbazen dat de beide gitaren een vol en breed geluid voortbrengen met flink in de galm en overdrive gezette akkoorden zonder veel fratsen. Aan solo’s wordt geen woord vuil gemaakt, liever maken de muzikanten wat trage opzetjes die steevast uitmonden in stuwende rockpassages. De stem van zangeres Pam is daarbij van belang, een strot die stevig opbokst tegen de instrumenten. Haar zang doet denken aan de metaldames die met gemak de horde beukbeesten achter zich overschreeuwen, maar Pam gaat toch net wat beschaafder te werk. Machtig uithalen kan ze zeker. Rest nog het fijne, onnavolgbaar lekker pompende baswerk te noemen en hierbij te verklaren dat de muziek echt niet zo log is als de band zelf beweerd.

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

GOFISH

‘Het gaat ons gewoon lukken!’ De Demo van de Maand is dit keer Are You Ready?! van de Zeeuwse pop/rockgroep Gofish. De band is opgericht in 2007 en heeft steeds vaker optredens buiten de enigszins afgelegen zuidelijke provincie. Tekst Arjan van Sorge

ij monde van gitarist Marcel Kieboom krijgen we wat meer te horen over het in de alternatieve rock opererende kwintet. ‘Het begon allemaal toen onze zangeres haar wens uitsprak een bandje te willen beginnen en hiervoor gitaristen Leo en mij vroeg of we mee wilden doen.’ Na een jaar kwam drummer Swen erbij. ‘De eerste keer dat we met hem repeteerden was magisch. Hij begreep precies wat voor drive we in onze muziek wilden leggen.’ Tot slot sloot bassist Danny zich aan. ‘Die kenden we nog van Puk, een Zeeuws bandje dat zeven jaar geleden is gestopt. Gofish is echter geen voortvloeisel van Puk, maar helemaal los hiervan ontstaan. We hebben elkaar dus toch weer opgezocht.’

Geoefend wordt er bij een bandlid op zijn werk, of in poppodium Brogum, dé spot voor bands in thuisbasis Zierikzee. Drie van de bandleden wonen in Utrecht in verband met studie en werk, de overige twee in Kamperland en Goes. Toch komen ze graag terug naar het pittoreske havenstadje in Zeeland. De situatie voor bands is in die provincie volgens hen momenteel zeer motiverend; er zijn ontzettend veel bands goed bezig. Door Popaanzee, een project van de Zeeuwse poppodia en de provinciale organisatie Poppuntzeeland, werd Gofish genomineerd als opkomend Zeeuws talent en kwam het contact met Marijn Slager van het bewonderde Nuff Said tot stand. Het resultaat is deze demo. Het vijftal is inmiddels al weer bezig met het schrijven van nieuw materiaal, met optredens regelen buiten de regio en is sinds een aantal weken aan het repeteren met een toetsenist die de band binnenkort ook op het podium komt versterken. Via Sellaband proberen ze stukje bij beetje geld binnen te halen voor het uiteindelijke doel: een album. ‘Uiteraard is dat niet makkelijk gezien de hoeveelheid geld die ermee gemoeid is, maar linksom of rechtsom gaat het ons gewoon lukken!’

ROCK

POP/ROCK

FUNK

2 DAYS ON MILK MILK & BISCUITS

CHAMPAGNE SWEAT XTRA BRUT

THE COSMIC CARNIVAL IS IT WRONG

E.X.P.E.R.T.S. DEMO

www.2daysonmilk.nl

www.champagnesweat.nl

www.thecosmiccarnival.com

myspace.com/expertstheband

Echt een straf hoor, twee dagen op melk. Tot het je neus uit komt! Dat gaat echter niet op voor de band met de naam 2 Days On Milk. De vijfkoppige band komt voort uit de nu-metalformatie Smogus uit Sassenheim, die heeft bestaan van 1995 tot en met 2006 en redelijk succesvol was. Drie van de mannen van toen gooien het met nieuwe drummer en gitarist over een andere boeg. Funky crossoverrock met wat invloeden uit hiphop, emo en pop is het resultaat. Vooral de sterke liedjes springen eruit; de uitvoering blijft soms wat achter, vooral in de hakkerige, door ska beïnvloede gedeeltes. Als rockers zijn ze op hun best en dan vooral in de samenzang en puntige refreintjes.

The sweater, the better!!!, aldus de internationaal samengestelde punkerstonergrooverockband Champagne Sweat uit Amsterdam en Den Haag. Laat dat maar met gerust hart aan deze vier hardliners over, ook al doet champagne in dit verband toch wat vreemd aan. Bier of whisky ligt toch wat meer voor de hand. De groep breit dat dan weer recht door champagne symbool te laten staan voor liefde, passie en goede smaak, maar dat heb je met een goede tripel bijvoorbeeld ook. Afijn, betonnen gitaarriffs recht uit de seventies, gore gitaarsolo’s en een beukende ritmesectie vormen een passende achtergrond voor de enthousiast de ballen uit de broek schreeuwende zanger. Vol gas zijn ze op hun sweatest, met refreintjes en breaks die nog lang beklijven.

Een demo met slechts één nummer is toch wat te weinig om een afgewogen en gedegen recensie te schrijven; bij minimaal drie tracks kun je toch net iets meer zeggen over zaken als variatie, instrumentbeheersing, samenspel, of dat de band echt een lange adem heeft of slechts een kunstje goed kan. Jammer dus dat The Cosmic Carnival slechts het amper drie minuten durende Is It Wrong opstuurde. Vorig jaar wonnen ze de Grote Prijs van Nederland in de categorie rock/alternative en waren ze favoriet bij zowel de jury als het publiek. Niet zo vreemd echter als je afgaat op deze demo – de band uit Rotterdam levert daarmee namelijk een piekfijn en bloedmooi Beatlesque liedje af dat nog dagenlang vriendelijk blijft doorzingen. Toppertje!

Huis-, tuin- en keukenfunk op dubbele snelheid en met doortimmerde hectiek – ziedaar E.X.P.E.R.T.S., een vierkoppig gezelschap uit Utrecht, Amsterdam en Eindhoven. De funk is gelukkig de feestmutsfase voorbij en klinkt wat vetter en zwaarder aangezet dan doorgaans gebruikelijk is in het genre. Orange Funk noemen ze het zelf: funk in een oranje jasje en dus met Nederlandstalige teksten. Qua snelheid heeft de muziek wel wat weg van ska en het trompetspel van de zanger versterkt dat gevoel nog. Al is de gemiddelde leeftijd van de bandleden negentien, ze hebben zo te horen al de nodige ervaring opgedaan. Lekker ranzige gitaar, enorm stuwende drums, wat vlakke bas en krakkemikkige zang – het gaat zeker de goede kant op.

ROCK

FOLK

CHAPTER7 DEMO

DIVADOWN RISEN THOUGHTS & FALLEN PEELINGS

’T GEVOLG DEMO

www.myspace.com/chapter7band

www.divadown.nl

Chapter7 uit Tilburg is voor het grootste gedeelte van de band de voortzetting van de opgeheven crossoverformatie Mur-Dog. Belangrijke toevoeging is die van de voormalige bassist van Ebola, Bas van Os. Aan Chapter7 vervolgens de schone taak om het succes van de voorganger te evenaren of te overstijgen. Dat hoeft geen probleem te zijn, want het explosieve mengsel van rock, metal en stoner klinkt veelbelovend. Dat geldt dan vooral voor de instrumenten; de zanger doet mooie dingen met tempo’s en in lang uitgeschreeuwde uithalen is hij goed op dreef, maar soms klinkt de stem wel erg gekunsteld. De band doet zijn best om variatie aan te brengen in harde en zachte passages, maar slaagt toch echt alleen met vlag en wimpel in de rechttoe rechtaan gedeeltes. We zijn benieuwd naar het volgende hoofdstuk.

Het gaat er stevig aan toe bij Divadown, maar de melodie wordt niet uit het oog verloren. Het geluid is groots opgezet door de vijf mannen uit Gorinchem, om niet te zeggen dat het richting dik aangezette pompeusheid gaat. Maar daar is de romantische powerrock van de Zuid-Hollanders toch weer te rauw en intens voor. Als een vrachtwagen die door je (gezellige) huiskamer dendert, zeggen ze er zelf van. Alles is ondergeschikt gemaakt aan het totaal: niet een instrumentalist springt eruit, maar er wordt wel ontzettend strak en op de huid gespeeld. Het resultaat is een indrukwekkend en bij vlagen symfonisch geheel, dat vet dichtgesmeerd is, maar ook vaak even een broodnodig ademmoment of een spannende break kent. De stem van Rolf van den Heuvel plus drievoudige achtergrondzang drijven er mooi op mee.

Welmoet, Hans, Doortje en Marcel zijn allen bevlogen muziekliefhebbers met een goed oor voor folk en een voorliefde voor gezelligheid. Dat maakt dat ze enthousiast met een ruime keuze aan akoestische instrumenten aan de slag zijn gegaan met traditionele muziek van over de hele wereld. Die benadering zorgt voor beschaafde, eigen arrangementen van klezmerstukken, Keltische melodieën en Ierse jigs, om maar wat te noemen – en dat gaat evengoed allemaal net zo makkelijk in één liedje. Twee bandleden zijn al oude rotten in de volksmuziek en de andere twee zijn nieuwkomers, maar allen musiceren er lekker op los. De groep maakt zich er niet al te makkelijk vanaf door gebruik te maken van afwisseling en allerlei verrassende toevoegingen, maar toch klinkt het resultaat nog enigszins stijfjes.

ROCK

ALIQUIDLANDSCAPE LONG LOST TRAVELER www.aliquidlandscape.com

Geweldige demo, waar is het contract? Dat dit schijfje van deze Groningse band hoge ogen gooit, hoeft niet te verbazen, want het betreft hier een doorstart van het succesvolle Believeisadoubt. Die band bestond vanaf 2004 en maakte muziek die in de emo-hoek lag. De pakkende rock is gebleven, evenals de mooie vocalen en killerrifs, maar het emorandje is er wat afgesleten. Het nieuwe geluid is wijds van opzet, op het symfonische af, echter zonder daar in verzeild te raken. De breekbare zang vloeit prachtig samen met de ijle, golvende gitaarklanken, ondersteund door dromerige, volle baslijnen en jazzy drums. Maar vergis je niet, de band kan ook flink en rauw uithalen in goed getimede en krachtig uitgevoerde climaxen. Aliquidlandscape is de demofase allang voorbij.

ROCK

www.t-gevolg.nl

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

demontage EXPERIMENTEEL

POP/ROCK

HARDROCK/METAL

METAL/DANCE

COUNTRYBLUES

BREAKBEATPOP

GLICE Ph/phr/pr

MIZZLE TWELVE REASONS TO TAKE A HOLIDAY

RULE OF REASON FALLEN

SID HAPPENS

WAX ’N’ WANE ISLAND CAFÉ

www.ruleofreason.net

www.myspace.com/sid013

SOUR MASH BOHEMIAN BASTARD INSIDE OUT

www.mizzle-theband.com

Vijf stoere mannen die zich hebben laten inspireren door mededingingsrecht, als dat maar goed gaat... Muzikaal gezien zit het echter allemaal wel snor bij de Overijssels/Drentse formatie, die hardrock als uitgangspunt neemt en er vervolgens nog eens een flinke kluit metal tegenaan gooit. Er wordt superstrak en op het scherpst van de snede gespeeld, zoals het eigenlijk ook wel hoort in dit genre. Iedereen in Rule Of Reason beheerst zijn instrument en zeker de gitaarsolo’s smaken naar meer. De zang zakt vaak wat krachteloos weg temidden van al het geweld en ontstijgt ook niet echt de hardrockclichés. Deze demo is trouwens al twee jaar geleden opgenomen, maar doordat de drummer en de zanger waren vertrokken heeft het tot nu geduurd dat hij ook uitkomt – met nieuwe zang.

Leuk idee om disco te combineren met metal! Een eerdere demo werd ook al warm ontvangen in de Demontage-rubriek en het nieuwe woordspelerige SiD – Happens gaat dezelfde kant op. Al te veel lijkt er in de tussentijd niet veranderd te zijn, zelfs het geluid klinkt net zo vreemd zompig als de vorige keer. De vier al niet meer zo piepe discoheads uit Tilburg maken een opzwepende, vaak grappige en robuust vormgegeven mix van hoekige metal, stuwende bigbeat, vriendelijke industrial en harde bliepjesdisco. De metal zit ’m vooral in de stevige gitaarakkoorden en ijzeren breaks, het dansbaardere gedeelte drijft op de pulserende elektronica, maar uiteindelijk is het toch een rockband. Bij SiD echter is de integratie van rock en dance weer een stapje verder gekomen.

www.myspace.com/sour-mash

Zangeres Mary Anne, gitarist/programmeur Joz, drummer Peat en DJ Reemster vormen sinds twee jaar de live breakbeatband Wax ‘n’ Wane. Met Island Café leveren ze hun tweede cd af, met als inspiratie ‘de feesten op buitenlandse stranden en weemoedige herinneringen aan mooie vakanties’. Het was vast geen Ibiza, maar leuk moet het daar wel geweest zijn. Want Wax ‘n’ Wane zet een prettig sfeertje neer, met hypnotiserende beats en soulvolle zang. Tenminste, dat is dan de bedoeling; de stem van de zangers is net wat te magertjes om de gewenste warme invulling aan de vocalen te geven. De ritmes leunen op twee invloeden en maken aldus een redelijk geslaagde combinatie van big beat en drum ’n bass, die net niet al te lomp en zwaar is.

www.myspace.com/glicemusic

Ruben Braeken (Katadreuffe, Eva Braun) en Melle Kromhout (Questing Beast, Fata ‘el Moustache’ Morgana, The Renaissance Elbow) vormen sinds begin vorig jaar een duo. De Amsterdammers zijn hier op drie tracks bezig met oude synthesizers, effectpedalen en microfoons, in uitgesponnen soundscapes die gemiddeld zo’n kwartier duren. Erg subtiel gaan ze daarbij niet te werk: het grootste gedeelte van de muziek bestaat uit overstuurd geluid zonder richting of doel, waarbij de ritmes elkaar niet begrijpen. Toch komen er vaak genoeg verrassende geluidsvormen voorbij om geboeid te blijven luisteren. Het was de bedoeling van de makers om muziek te maken die ver af staat van de acts waar ze voornamelijk mee bezig zijn en dat is ze gelukt. POP/ROCK

MILKBAR DEMO Rock-’n-roll van deze tijd noemt Milkbar zelf zijn muziek. Je zou het ook als ontzettend lekkere, leuke en puntige pop/rock kunnen kenschetsen, toegesneden op de jaren tien. Fris en fruitig en helemaal van deze tijd dus. De vijf mannen speelden eerder al in diverse andere bands en draaien ondertussen hun hand niet meer om voor een fraai loopje of sprankelende break meer of minder. De uit Amersfoort, Haarlem en Amsterdam afkomstige band jast in een notendop de rockgeschiedenis erdoorheen, zonder in platte na-aperij te vervallen. Glamrock, poppunk, emo, nou ja laten we het hier maar even bij laten, we kunnen wel bezig blijven... Vooral de liedjes zijn ijzersterk en blijven duivels lang hangen. Enthousiaste uitvoering, toffe licht ironische presentatie – alles bij elkaar genomen een ijzersterk debuut.

FRET

NOBLESSE WE ARE NOT A DEMO

RUDY KRONFUSS PLAYS JIMI HENDRIX VOLUME 2

www.noblesse-music.com

www.rudykronfuss.com

Het ‘half Israëlische, half Nederlandse trio’ heeft voor zijn tweede album hulp gekregen van de Amerikaanse producer Gordon Raphael, die eerder voor o.a. The Strokes en Skin werkte. Er is opgenomen in Den Haag en Tel Aviv, gemixt in Berlijn en gemasterd in New York. Deze demo met vier nummers is een voorproefje van die nieuwe plaat. Sinds 2005 heeft de band op vele festivals gespeeld, clubtours gedaan en radiotijd gekregen. Klinkt allemaal niet slecht toch? Maar dan de muziek. Ietwat uptempo rock die toch een zekere logheid in zich heeft (door de dichtgesmeerde productie?) en gespeend is van wat voor originaliteit dan ook. Maar de liedjes zitten goed in elkaar en de zang is bij vlagen enorm pakkend.

Je kunt je verbazen over het feit dat van elke scheet die Jimi Hendrix ooit gelaten heeft minstens drie albums zijn uitgekomen, elk jaar het aantal nog verdubbelt en er meer Hendrix-coverbands zijn dan nummers die van hem zijn uitgegeven – maar de gitarist was natuurlijk geniaal. Ook bij Rudy Kronfuss (geboren in Oostenrijk in de fifties) is op een gegeven moment de bliksem ingeslagen en nu is hij al jarenlang de Nederlandse Jimi Hendrix. Kronfuss is iemand die kan spelen, getuige zijn afgeronde studie jazzgitaar aan het Koninklijk Conservatorium en alle bands en projecten waar hij in heeft gespeeld of aan heeft meegewerkt. Het idiote is dat behalve het gitaarwerk zelfs zijn stem als die van de meester klinkt. Voor de liefhebbers.

ROCK

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

Sour Mash was in een eerder leven het in bourbon gedrenkte gezelschap The Knutsons. Een bandnaam die je als Nederlander niet zo snel vergeet omdat het in een grappige woordcombinatie alles te maken heeft met een knudde familie, badend in kneuterigheid. Niets van dat alles bij Sour Mash; met zo’n naam gaat de band rechtstreeks op het doel af (nog steeds bourbon). Al dat drankgebruik is de band niet in de koude kleren gaan zitten: de muziek is er een stuk langzamer op geworden, de stem van de zanger nog heser, de blues nog onthechter en spiritueler. Sour Mash staat voor Het Hogere in De Fles, voor volledige overgave aan de bodem van het glas. De countryblues neemt daarvoor alle tijd, om vervolgens steeds verder in de diepte te duiken.

POP/ROCK JIMI HENDRIX

www.milkbarmusic.com

Eigenlijk is hier sprake van een grensoverschrijdende situatie, maar landgenoten in den vreemde steken we graag de helpende hand toe. Bassist en songwriter Casper van Beugen was van eind jaren negentig tot in 2005 actief in de Bossche band Crimble Cromble. Twee jaar geleden verruilde hij Nederland voor Duitsland en ging in Keulen wonen. Met drie Duitse muzikanten en de voormalige toetsenist van Crimble Cromble is nu dit album in eigen beheer opgenomen en uitgebracht. Het resultaat is enigszins psychedelische down-tempo pop/rock met countryinvloeden, volledig gedrenkt in dromerige melancholie. De stem van Casper klinkt wat achteloos en weggewaaid, wankel- en weemoedig. Bij vlagen is de band op dreef, meestal blijft het allemaal wat onbestemd hangen.

SIDEWALK HAVE HEART, WILL TRAVEL www.musicbysidewalk.com

De band Sidewalk is eigenlijk niets meer en minder dan songsmid en zanger Coen van der Horst uit Eindhoven. Er speelt nog wel iemand bas en gitaar en weer een ander beroert de drumstokjes, maar dat lijkt verder weinig ter zake te doen. Coen heeft een uitgebreid verhaal paraat over de muziekindustrie en waarom hij zijn muziek gratis weggeeft, maar lijkt er verder niet al te veel eigen gedachten over te hebben. Wel hoopt hij dat hij wat terug gaat verdienen door het verkopen van speciale merchandise – suggesties zijn welkom. Het businessplan is waarschijnlijk nog niet helemaal rond. Maar goed, als er maar genoeg mensen vallen voor de overigens adequaat uitgevoerde clichérock dan blijft Coen in leven! Dat zou niet verbazen, want de hitpotentie kan er mee door, bijvoorbeeld bij een meezinger als Suzannah.

www.waxnwane.nl

POP/ROCK PUNKROCK

SPARKY’S REVENGE DEMO myspace.com/sparkyspunk

Zo te zien is het een vrolijke boel in Harlingen. In ieder geval bij de punkrockers van Sparky’s Revenge, die het maar niks vonden dat er op het gebied van hun muziekstijl helemaal geen moer te doen was in de Friese stad, dus zelf maar een band begonnen. En wat voor een! Met schijnbaar achteloos gemak schudden ze de ene na de andere knaller uit het t-shirt. De liedjes zijn simpel van opzet, met zelfs hier en daar ruimte voor een introspectief moment en moeten het vooral hebben van de gedreven uitvoering. Bizarre breaks gaat de band niet uit de weg; ze maken er zich in ieder geval niet met een jantje-van-leiden van af. Lange uithalen trekt de zanger niet echt, maar dat is dan ook slechts een klein minpuntje.

WINTERPAIN WITH LOVE www.winterpainmusic.hyves

De uitstekende verzameling songs van Winterpain op deze cd hinkt enigszins op twee gedachten: er wordt een overzicht gegeven van wat de Groningse band rondom de basketbalvrienden David Fliers en Sietse Dost tussen 2002 en 2009 geschreven en opgenomen heeft en het is een lekkermaker voor het duo dat tegenwoordig alleen maar akoestisch spelend geboekt kan worden. Zoals het nu op deze compilatie staat zal je het dus niet gaan horen, want een echte band is toch wat anders dan een kleine bezetting voor in de huiskamer. Maar de liedjes blijven ongetwijfeld overeind met hun prachtige compositie, melancholieke inborst en pakkende sfeer. Jammer dat het met de band nooit wat geworden is. Aan het materiaal heeft het in ieder geval niet gelegen. Teksten Arjan van Sorge

DOMMELSCH ZAAL PATRONAAT

KAARTEN €7,50 | WWW.PATRONAAT.NL

liveinholland wat? NOORDERSLAG 2010 waar? OOSTERPOORT, GRONINGEN

Met Kyteman kreeg Noorderslag een terechte winnaar van de Popprijs 2009. Zijn optreden met orkest behoorde tot de hoogtepunten van het jaarlijkse festival in Groningen. Wie een avondje de zalen van de Oosterpoort afliep, kon constateren dat het niveau en de diver siteit van de nederpop anno 2010 ongekend hoog is. Een andere trend: iedereen doet het met iedereen, hokjes lijken niet meer te bestaan.

oorderslag wordt afgetrapt door C-Mon & Kypski met het Metropole Orkest. Het podium staat volgepropt met instrumenten, waaronder twee drumstellen en een enorme batterij percussie. C-Mon & Kypski begint met de nieuwe single More Is Less, een lekker uptempo nummer, waarbij al snel duidelijk wordt dat het Metropole Orkest een maatje te groot is als begeleidingsband. De mannen zijn in de weer met allerlei instrumenten, waaronder een piepklein accordeonnetje en flessen gevuld met water, staan enorm aan knoppen te draaien en zingen alle nummers mee, maar het komt niet uit de verf, of is niet hoorbaar. De gastoptredens van Giovanca, Jiggy Djé & Turk, Anneke van Giersbergen, Benjamin Herman & Jules Deelder, Janne Schra (Room Eleven) en Torre Florim van De Staat zorgen ervoor dat het publiek bij de les blijft, maar over het algemeen is de sfeer in de grote zaal lauw. De enige die letterlijk voor vuur zorgt, is Torre Florim; grote vlammen verschijnen op het achterdoek wanneer de voorman van De Staat het nummer Meet The Devil de zaal inslingert.

Jazz Benjamin Herman heeft een drukke avond. Na C-Mon & Kypski moet hij aan de slag met zijn eigen kwartet, waarin ook hammondorganist Carlo de Wijs, gitarist Jesse van Ruller en drummer Martijn Vink. Dankzij Herman en zijn New Cool Collective is jazz

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

weer hip en cool en dat is te merken aan het zeer gevarieerde publiek. Hij speelt net zo makkelijk jazzklassiekers als rap met Typhoon (later die avond). Hoewel de band zijn naam draagt, gaat Herman bescheiden achter op het podium staan als een van de bandleden een solo inzet. Vooral de solos van De Wijs zijn een genot om naar te luisteren; hij laat zijn orgel kraken, gieren en janken en dat wordt beloond met luidruchtige aanmoedigingen uit het publiek. Ook Herman staat zichtbaar te genieten. Er is meer jazz deze avond: van Eric Vloeimans’ Gatecrash bijvoorbeeld. Terwijl Kyteman en zijn Hiphop Orkest hun Popprijsfeestje aan het vieren zijn (zelden was de bomvolle zaal zo blij met de winnaar), begint in het Hilversum Mediastad Paviljoen (een tent) zijn voormalig docent en jazztrompettist Vloeimans. Het verschil kan niet groter zijn: waar Kyteman er een gezellige bende van maakt, staan Vloeimans en zijn drie muzikanten zeer ingetogen te spelen en te genieten. Maar beiden voor een volgepakte zaal. Gatecrash begint met een cover van Miles Davis, maar speelt ook eigen werk. Lang uitgesponnen nummers met veel geluidseffecten en daar doorheen de prachtige trompet van Vloeimans. Als hij het laatste nummer van die avond aankondigt, reageert het publiek oprecht teleurgesteld. Eric Vloeimans zichtbaar verbaast: ‘We komen nog maar net het popcircuit binnen en jullie houden nu al van ons?’

NEDERLANDSE (POP)MUZIEK VAN HOOG NIVEAU

Nieuw talent

Valerius

Elske DeWall

Xxxxxxxxxxxxx

Benjamin Herman

Tim Knol

De Staat

Bettie Serveert

Charlene

Noorderslag is bij uitstek ook het festival om nieuw talent te spotten. In die categorie valt Elske DeWall, een roodharige zangeres uit Friesland die onlangs in New York haar debuutalbum heeft opgenomen die eind februari bij Universal Music uitkomt. Onze eerste indruk is een kruising tussen Anouk en Ilse DeLange: minder ruig dan de eerste, maar weer een stuk pittiger dan de laatste. Haar repertoire bestaat vooral uit stevige rocksongs, maar ze neemt af en toe ook gas terug, zoals in de mooie Eagles-cover New York Minute. Haar band bestaat uit degelijke, maar ietwat kleurloze muzikanten; ook in dat opzicht lijkt ze op Anouk en Ilse. Van Elske gaan we zeker veel horen dit jaar. Snel naar The Mad Trist, van te voren gebombardeerd tot de nieuwe rocksensatie van 2010. De kleine Bizonzaal puilt uit. Helaas is het geluid, met name de bas en drums, veel te hard waardoor de hoekige riffs en sterke melodieën van de Limburgers niet echt uit de verf komen. 2010 wordt het jaar van Tim Knol, zo hoorden we hier en daar. Drukte dus bij zijn optreden. De sympathiek ogende Knol heeft een beetje een onvaste stem, maar dat past wel bij zijn countryachtige liedjes. Zijn band (met o.a. Anne Soldaat en Matthijs van Duivenbode) is op dreef en creëert een volle sound. Knol beschikt over een handvol prachtige liedjes, maar dat is net te weinig om het hele concert te blijven boeien. Awkward I is zo’n andere hype. De begeleiding van singer-songwriter Djurre de Haan verschilt per concert. Op Noorderslag heeft hij zowaar twee violisten meegenomen. Na tien minuten denk je het wel gehoord te hebben, maar naarmate het concert vordert, raken we steeds meer geboeid door de subtiele composities, ondanks het gebabbel op de achtergrond. Knobstickers is een nieuwe Utrechtse formatie rond toetsenist Cellid en drummer Abmip die eind

vorig jaar zijn debuut-cd Forest Fruits heeft uitgebracht. Zij maken elektronische pop waarbij uistapjes worden gemaakt naar soul, dance en hiphop. Echt overtuigen wil het helaas niet, ondanks de vele gasten die het podium beklimmen, waaronder zanger Steye. Dat het niet helemaal overkomt, heeft veel te maken met de (bewust) lullige presentatie van Cellid; gekleed in een tuinbroek maakt hij tussen de nummers door grappig bedoelde in slecht Engels uitgesproken aankondigingen. Beter niet doen.

Serious Talent Stage Ook het Serious Talent Stage van 3FM staat in het teken van jong talent, zoals Destine Mocht het Di-Rect met hun nieuwe zanger niet lukken om de fans vast te houden, dan heeft de Haagse groep in deze band een goede opvolger. De vijf überhippe jonge muzikanten maken pakkende powerpop à la Green Day, zijn jong, zien er goed uit en hebben in Sony Music een grote platenmaatschappij achter zich staan. Destine is helemaal klaar om Nederland te veroveren, maar is meer op zijn plaats bij de TMF Awards dan op Noorderslag. Dat geldt ook een beetje voor Valerius, dat op hetzelfde podium staat. De twee frontmannen doen menig vrouwen- (en heren)hart sneller slaan, maar dat is niet genoeg helaas. Muzikaal is het vanavond aan de zwakke zwak kant. Nee, dan maakt Rigby, ook zo’n jonge hondenband, meer indruk. Deze powerpopgroep doet niet aan zwakke liedjes. De ene na de andere stevige discorocksong vliegt voorbij en ze staan allemaal als een huis. Daydreamer bijvoorbeeld, zo’n nummer dat er altijd al was. Gek genoeg is hun huidige hitje One Song niet eens het beste nummer. Want Want maakt ook al van die frisse powerpop, in de stijl van het Amerikaanse Fountains Of Wayne, waarvan de band ook een cover speelt. Want Want doet het in het Nederlands en daarmee onderscheiden ze zich van de rest. m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

liveinholland Dit voorjaar komt hun door Daniël Lohues geproduceerde debuutalbum uit, dus houd deze band in de gaten.

Te veel experiment Bettie Serveert behoort al jaren tot de gevestigde orde, maar op hun nieuwe cd klinken ze weer als een stel jonge honden. De 3voor12zaal is te klein voor het massaal toestromende publiek. Carol en haar mannen hebben er zichtbaar plezier in en klinken ruiger dan ooit. Nummers worden lekker lang uitgerekt met een hoofdrol voor de gitaar van Peter Visser. Dat het nog een stuk ruiger kan, laat Knalpot horen in de volgepakte kelder. De experimentele noiseband begint rustig met wat lieflijke klanken uit de synthesizer, maar al snel gaan de knoppen open en komt er een enorm gruizig lawaai uit de speakers. De kenners laten meteen een goedkeurend gejuich opgaan, maar voor de rest van het publiek is dit iets te veel experiment. Aan het eind van het concert is de zaal half leeg. Laura Jansen heeft de kneepjes van het vak in Amerika geleerd en dat zie en hoor je. Een ijzersterke begeleidingsband, een goede stem en dito podiumpresentatie en, ook belangrijk, mooie liedjes. Nog zo’n debutant die we nog gaan terugzien dit jaar Nadat Anne Soldaat bij Tim Knol zijn gitaarkunsten heeft laten zien, mag hij ’s nachts met zijn eigen band nog een keer aantreden in de 3voor12-zaal. De solocarrière van Soldaat begon na het uiteenvallen van Daryll-Ann aarzelend, maar inmiddels voelt de gitarist zich helemaal op zijn plaats als frontman. Dat hij goed gitaar kan spelen, wisten we al jaren, maar Soldaat is de laatste tijd vooral als zanger enorm gegroeid. In een klein half uur speelt hij enkele nummers van zijn twee soloalbums en de DA-kraker We Love Danger. Stuk voor stuk ijzersterke songs. De afsluiter in de Heineken foyer is de Afro Amsterdamse groep Mdungu (broederschap). Het negental, met muzikanten als

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

Amsterdam Klezmer-frontman Job Chajes, ex-Illicit-gitarist Michiel Bel en leden uit Bernie’s Lounge en de Rotterdam Ska Jazz Foundation, krijgen de foyer behoorlijk vol. Het publiek heeft wel zin in een feestje. Voorzichtig beginnen de eerste mensen met hun heupen te wiegen en halverwege het concert staat de hele meute uitbundig te dansen. Mdungu brengt een swingende mix van Afrikaanse en westerse stijlen, met in de hoofdrol drie saxofonisten. Thema’s van Fela Kuti worden vermengd met klezmermelodieën en aangevuld met percussie van de enige Afrikaan in de gelederen. Lekkere lange nummers, zonder zang dat wel, en daarom op den duur wat eentonig. Misschien dat daarom aan het eind van het con-

DE GEDROOMDE FRONTVROUW IS GEVONDEN

Laura Jansen

wie? THE GATHERING waar? W2, DEN BOSCH

verheerst op de zondagmiddag meestal de geur van nat gras, modder en voetbalschoenen, deze middag overheerst de geur van alcohol en klinkt er muziek, goeie muziek. Het is vol in W2. Reden: The Ga-

Mdungu

thering. Het is altijd maar de vraag hoe het een band vergaat als de frontman of –vrouw opstapt. Nadat Anneke van Giersbergen voor een solocarrière koos, is The Gathering op zoek gegaan naar een nieuwe frontvrouw. De gedroom-

wie? DE HEIDEROOSJES waar? PERRON 55, VENLO

cert de zaal een stuk leger is, maar dat kan ook komen omdat even verderop Benjamin Herman aan zijn derde optreden van die avond begint, met New Cool Collective en rapper Typhoon. Ook de rappers van de Fakkelbrigade doen nog even mee. Ondanks het late uur gaat de zaal volledig los op de unieke combinatie van jazz, latin, swing en hiphop. Een betere afsluiter konden we niet bedenken. Tekst Marie-Anne Eij, Ewout van der Linden, Tiemen Koopman Foto’s Dimitri Hakke

Kyteman

Anne Soldaat

et zit er natuurlijk dik in dat Perron 55 in Venlo afgeladen vol is bij het laatste concert van De Heideroosjes waarmee ze hun sabbatical in 2010 inluiden. Het is immers een thuiswedstrijd voor de band, aangezien alle groepsleden uit het Noord-Limburgse Horst komen, een dorpje vlak in de buurt. De beuk gaat er meteen in en alle bekende Heideroosjes-songs worden gespeeld voor het uitzinnige en enthousiaste publiek: Sjonnie en Anita, Iedereen Is Gek, United Scum. De band heeft zoveel repertoire opgebouwd in het twintigjarig bestaan (negen cd’s met honderdvijftig songs) dat er een medley wordt ingezet met onder meer Klapvee en Goede Tijden. De fans vinden het allemaal prachtig en zingen luidkeels mee. Buiten sneeuwt het en vriest het dat het kraakt, in de zaal is het tropisch warm. Opvallend is dat De

de vervanging werd gevonden in de Noorse Silje Wergeland, een ervaren zangeres. Dat blijkt wel, want in W2 lijkt het alsof de vijf al een behoorlijke tijd samenspelen. Natuurlijk is het contact met het publiek nu Engelstalig, maar men heeft voor hetere vuren gestaan in de W2. Het publiek lijkt de wisselingen goed te kunnen behap-

pen. Eigenlijk valt er geen slecht woord over Silje en de rest van The Gathering te zeggen; wat we vanmiddag te zien en te horen krijgen, is van hoge kwaliteit. Eén minpuntje dan? Het vroege tijdstip. Maar goed, af en toe is een zondag zonder buitenspel ook wel lekker. Tekst en foto’s Hans Kreutzer

EN NU EEN JAARTJE RUST Heideroosjes hun ‘Farewell for now’ concert vooral gebruiken om hun gram te halen op al die zelfbenoemde muziekkenners die twintig jaar geleden voorspelden dat de Limburgse punkband geen lang leven beschoren zou zijn. ‘De dommeriken! Maar kijk, we zijn er nog steeds, en hoe’, sneert zanger Marco Roelofs. Die heeft sowieso de smaak van de wraak goed te pakken in het ijzig koude Venlo. ‘Hier in de stad van Geert Wilders heet ik vooral de buitenlanders van harte welkom.’ Een afscheid in Heideroosjes-stijl. ‘Tot over een jaar!’ klinkt ’t aan het eind van het optreden. Belofte maakt gelukkig schuld. Tekst Monique Demarteau Foto Paul Salemink

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

liveinholland wie? JAN AKKERMAN waar? STADSSCHOUWBURG, HEERLEN

e beste gitarist van Nederland en misschien wel van de wereld verzorgt eindelijk eens een optreden in het zuiden des lands. Samen met zijn vaste begeleidingsband, bestaande uit Coen Molenaar (toetsen), Wilbrand Meischke (basgitaar) en Marijn van den Berg, zet Jan Akkerman een eigenzinnige, overtuigende en boeiende muzikale mix van rock, jazz, blues en moderne dance neer. De meeste mensen kennen Akkerman vooral van zijn Focustijd, maar ook zijn

Brainboxperiode en zijn talloze soloplaten zijn zeker de moeite waard. Vanavond opent hij de set met een splinternieuwe song die de titel Minor Details draagt, gevolgd door het nimmer meer op de set ontbrekende You Do Something To Me van Paul Weller. Daarna is het tijd voor een van de hoogtepunten van deze avond: Tranquillizer. Dit nummer van het album Eli (1977) met Kaz Lux start lekker als een langzame blues, gevolgd door een mooie keyboardmelodie, waarna Jan uitge-

breid laat horen dat hij nog steeds een supergitarist is.Natuurlijk ontbreken ook de oude Focus-nummers niet. Zo wordt het publiek getrakteerd op Focus 2, Focus 3, Hocus Pocus, Answers, Questions, Questions, Answers en House Of The King. Jan speelt deze alom bekende songs op zijn eigen, afwijkende manier, waarbij slechts de bekende riffs en hoofdthema’s voor herkenning bij het publiek zorgen. Akkerman blijkt zelfs een entertainer te kunnen zijn, want hij maakt geregeld tijd om het

publiek toe te spreken (flauwe grapjes) en om iets over het volgende nummer te vertellen. Het laatste nummer van de avond is getiteld: Urban Strings; een heerlijk lang experimenteel nummer, inclusief drumsolo en veel jazzrockpassages. Een prachtig concert, waarbij de meester nog maar eens aantoont dat zijn muziek nooit simpel is en barst van de diversiteit. Akkerman en band zijn anno 2010 nog steeds fris, energiek en totaal onvoorspelbaar.

EEN IDEALE MIX VAN HIPHEID EN SENTIMENT

Tekst Martien Koolen

Strak, hard en vol energie. Puur vuurwerk.

Wie? GITBOX! waar? Merleyn, Nijmegen

wie? BETTIE SERVEERT waar? DOORNROOSJE, NIJMEGEN

ure antivries! Zo zou je het optreden van Bettie Serveert op deze koude vrijdagavond in Doornroosje kunnen noemen. Diegene die een optreden verwacht van ‘gewoon lekker’ Bettie Serveert met de typische, vaak melancholische, dromerige melodieën zal toch even achter de oren hebben gekrabd. Rustig het weekend in gaan wordt het be-

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

paald niet. Waarom niet? Omdat de band (Carol van Dyk, Herman Bunskoeke en Peter Visser) heeft besloten voor het nieuwe album Pharmacy Of Love en de bijbehorende tour met Voicst-drummer Joppe Molenaar in zee te gaan. En dat betekent puur vuurwerk! Vanaf de eerste noot speelt de band strak, hard en vol energie. De rocknummers zitten qua rauw-

heid niet ver van punk af. Joppe pompt met zijn agressieve en dwingende stijl de nummers namelijk flink op. De ervaren muzikanten staan ontspannen op het podium en zijn ze in een goeie stemming, met ruimte voor een dolletje naar elkaar of het publiek. Allemaal leggen ze de lat hoog: de nummers zijn tot in details goed verzorgd en het samenspel is dik in orde. Om het niet te voorspelbaar te maken, wordt er door Peter Visser in het tweede ge-

deelte van het optreden ook nog wat geëxperimenteerd bij een intro. Het publiek is vrij lang wat kalm, maar dat heeft wellicht ook met de leeftijd te maken (vooral dertig plus). Misschien zijn het ook wel trouwe fans van het eerste uur die even moeten omschakelen naar deze harde bak positieve energie. Uiteindelijk gaan ze alsnog flink los. Tekst Richard van der Horst Foto’s Hans Kreutzer

ijftien jaar lang is Gitbox! de Amerikaanse wortels trouw gebleven. Niet zozeer de bluesroots worden met gevoelige snaar geraakt, maar vooral de erfenis van liedschrijvers als Hank Williams. Ook laat het kwintet zich graag sturen door invloeden van Alex Chilton’s Big Star. Vanavond wordt er met verve een punt achter de carrière gezet. Met de springerige frisheid van een beginnende lo-fi band en in aanwezigheid van veel aandachtig publiek. Nummers van Between A Half Heart And A Full Moon komen voorbij. Dit afscheidsvinyl kreeg de bezoeker voor de entreeprijs van zeven euro vijftig bij binnenkomst in de handen geduwd. Voor een klein deel van het publiek is het afscheid een kennismaking. Waarom is deze groep nooit bij De Wereld Draait Door geweest? vraagt

wie? WAYLON waar? W2, DEN BOSCH

at Willem Bijkerk, beter bekend als Waylon, kan zingen, weet het grote publiek al sinds hij in 2008 tweede werd bij de talentenjacht Holland’s Got Talent, waar hij vriend en vijand overtuigde met zijn krachtige, soulvolle stem vol rafelige randjes. Zijn kwaliteiten werden ook opgepikt door het platenlabel Motown, waar hij onlangs in navolging van grote helden als Otis Redding en Marvin Gaye zijn debuutalbum Wicked Ways uitbracht. Hij toont nu zijn kunnen aan de muziekliefhebbers middels een clubtour. Op de dag dat Elvis Presley 75 zou zijn geworden, 8 januari 2010, doet hij de W2 in Den Bosch aan. Ook hier weet hij een uitverkochte zaal moeiteloos om zijn vingers te winden. Dat doet hij met een ideale mix van hipheid en sentiment. Uiteraard zingt hij vrijwel alle nummers van zijn debuutalbum, waarop vooral het jonge deel van het publiek dolenthousiast reageert. De nummers zijn duidelijk geïnspireerd door al die grootheden die hem voor zijn gegaan. Ze zijn soul-

vol, swingend en vol emotie. Het is vooral die emotie die Waylon met overtuiging weet te brengen – ondanks het feit dat niet alle nummers even sterk zijn – en dat is toch waar soul om draait. Zijn eigen nummers wisselt hij af met hommages aan de groten uit de Motown-stal. Vol overtuiging en zonder moeite schudt hij de ene na de andere klassieker uit zijn mouw. The Jackson 5, The Temptations, allemaal komen ze voorbij. Als hij vervolgens ook de verjaardag van The King nog luister bij zet met een cover van Sunday In Memphis en een gestripte versie van Are You Lone some Tonight kan de avond niet meer stuk. Op de een of andere manier heeft Waylon net iets meer dan veel andere zangers, maar wat? Hij kan goed zingen, ziet er goed uit en is een rasentertainer. Maar er is meer, een soort onverklaarbare x-factor waarmee hij het publiek gemakkelijk voor zich wint en critici de mond snoert. Tekst Coert van Mourik Foto Rolf Jurgens

HET ALLERLAATSTE OPTREDEN

een toeschouwer zich in de stilte tussen twee nummers af. Bij Fell Into A Dream stapt ex-Gitbox!drummer Peter Palermo in als gast. Tegenwoordig draait deze er zijn hand niet voor om een ferm potje breakbeats te slagwerken. Vanavond mag hij weer even met zijn oude band en is het kwasten geblazen. Gitbox!’ doorbraak mocht er nooit van komen. Buitenlandse concerten en het zichtbare speelplezier wel. Kijk naar het gezicht van zanger Roeland van Niele, luister naar het gitaarspel van Maarten Verdwaald, oprichters van de band. Jammer dat het er bijna opzit. Zal de toegift volgen? Het is niet voorbij, voordat het echt voorbij is. Er wordt gefluisterd dat de reünie al gepland staat. Tekst Frank Antonie van Alphen Foto’s Baselice Dumatubun m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Concertagenda 3JS 6 maart Concordia Hippolytushoef

7 maart Feesttent Kruisland 7 maart Rode Leeuw Ursem 26 maart Flinterpop Balk 27 maart Feesttent Woerden 3 april Bantam Hoogk arspel

9 maart Schouwburg Het Park

10 maart Oosterpoort

MI (VS)

Hoorn

Groningen

8 april Schouwburg Amstelveen 10 april Lux Nijmegen 12 april Theater Bouwkunde

24 maart Vaudeville Mews

11 maart Stadsgehoorzaal

11 maart Isala Theater

Des Moines, IA (VS)

Vlaardingen

Capelle a/d Ijssel

25 maart Acadia Café

19 maart De Nieuwe Doelen

13 maart Parkstad theater

Deventer

Minneapolis, MN (VS)

Gorinchem

Heerlen

13 april Theater Bouwkunde

26 maart Eagles Club St. Paul,

20 maart Pim Jacobs Theater

Deventer

MN (VS)

Maarssen

19 maart Theater Odeon Zwolle 20 maart Chassé Theater

26 maart Munttheater Weert 27 maart Theater Twee Hondjes

Breda

27 maart Club Garibaldis

Hardenberg

Milwaukee, WI (VS)

2 maart Theater De Vest

16 april Theater de Voorveghter

Hellevoetsluis

Roosendaal

Alkmaar

Hardenberg

9 april Muziekgieterij Maastricht 17 april L-Beach

16 april Kielzog theater

3 maart Schouwburg De Meerse

17 april Stadsgehoorzaal

Weissenhauer (D)

Hoogezand

27 maart Parktheater Eindhoven 30 maart Stadstheater

Hoofddorp

Vlaardingen

17 april Cool Kunst en Cultuur

Zoetermeer

6 maart Stichting Top Bemmel 10 maart Lochemse Schouwburg Lochem 11 maart Theater De Lievekamp

21 april Schouwburg Het Park

Heerhugowaard

31 maart Theater a/h Vrijthof Maastricht

22 april Philharmonie Haarlem 23 april Stadsgehoorzaal Kampen 24 april Spant! Bussum

1 april Stadsschouwburg

5 maart Paard van Troje

12 maart Theater Bouwkunde

Den Haag

Deventer

6 maart Burgerweeshuis

DENNIS

24 maart De Kleine Komedie

Deventer

Amsterdam

12 maart 013 Tilburg 13 maart Gigant Apeldoorn 20 maart Merleyn Nijmegen 26 maart LVC Leiden 2 april Victorie Alkmaar 3 april ’t Beest Goes 10 april Tivoli De Helling

11 maart Paradiso Amsterdam 9 april Manifesto Hoorn 15 april Effenaar Eindhoven 22 april Paard van Troje

Den Bosch

9 april Tripodia K atwijk 15 april ’t Klooster Nuenen 16 april Zaantheater Zaandam

Utrecht

FAKKELBRIGADE

Utrecht

3 april Goudse Schouwburg Gouda

9 april Zaantheater Zaandam 10 april Theater de Regentes Den haag

15 april Theater de Vest Alkmaar 27 april Leidsche Schouwburg

Den Haag

23 april Patronaat Haarlem 7 mei Atak Enschede

DESTINE

29 april Paradiso Amsterdam

Leiden

26 februari Hedon Zwolle 27 februari Tivoli Oudegracht Utrecht

20 maart Melkweg AMSTERDAM 17 april Atak ENSCHEDE

BETTIE SERVEERT

DANIËL LOHUES

27 februari Romein

3 maart Schouwburg Amphion

GO BACK TO THE ZOO

Leeuwarden

Doetinchem

5 maart P3 Purmerend 12 maart Luxor Live Arnhem 13 maart ‘t Beest Goes 19 maart Tivoli De Helling

4 maart Rabotheater Hengelo 5 maart Theater De Tamboer

25 februari Studentenvereniging Cleopatra Groningen 6 maart Poppodium Xinix

6 maart Theater De Tamboer

27 februari Tivoli De Helling

Utrecht

Hoogeveen

Utrecht

20 maart 013, Tilburg 21 maart De Nieuwe Nor

8 maart Schouwburg Ogterop

Heerlen

10 maart Hoftheater Raalte 11 maart Schouwburg Arnhem 12 maart Theater De Reggehof

5 maart Perron55 Venlo 6 maart Atak Enschede 12 maart P3 Purmerend 13 maart Het Kasteel

25 maart Vera Groningen 26 maart Hedon Zwolle 27 maart Watt Rotterdam 28 maart Paradiso

Hoogeveen

Meppel

26 maart Theater de Kring

Hoorn

Oss

8 april Koningstheater

Nieuwendijk

Alphen a/d Rijn

13 maart Jongerencentrum Cayen Enkhuizen 23 maart Tweetakt Festival Utrecht

27 maart Palmpop De Weere 30 april JVC De Schuit Koninginnedag Festival K atwijk aan Zee

Goor

MAKE BELIEVE KANE

27 februari Tivoli de Helling

4 maart Effenaar Eindhoven 5 maart De Waerdse Tempel

Utrecht

Heerhugowaard

11 maart Watt Rotterdam 12 maart Watt Rotterdam 18 maart Tivoli Utrecht 19 maart Tivoli Utrecht 20 maart Rodahal Kerkrade 25 maart 013 Tilburg 26 maart De Oosterpoort

5 maart Perron55 Venlo 6 maart Atak Enschede 12 maart P3 Purmerend 13 maart Kasteel Alphen a/d Rijn

26 maart Nieuwe Nor Heerlen 27 maart De Piek Vlissingen 9 april 013 Tilburg 10 april Paard van Troje

Groningen

Den Haag

27 maart Melkweg Amsterdam 4 april Paaspop Schijndel

MOKE

LAURA JANSEN 18 april Paradiso Amsterdam 19 april Oosterpoort Groningen 21 april Atak Enschede 22 april Luxor Live Arnhem 23 april Effenaar Eindhoven 24 april Watt Rotterdam 25 april Tivoli Utrecht

Oldenzaal

EL PINO & THE VOLUNTEERS

30 april Effenaar Eindhoven

Amsterdam

16 maart Theater De Veste Delft 18 maart Schouwburg Almere 20 maart Koningstheater

26 februari Metropool Hengelo 4 maart Ekko Utrecht 6 maart Burgerweeshuis

JAN AKKERMAN

CARO EMERALD

Den Bosch

Deventer

23 maart Theater Rotonde

19 maart Groene Engel Oss 27 maart Manifesto Hoorn

LEINE

ELLE BANDITA

Alphen a/d Rijn

14 maart Patronaat Haarlem

5 maart Schouwburg Cuijk 6 maart Theater Orpheus

ONLY SEVEN LEFT

5 maart Theater Het Kruispunt

Apeldoorn

27 februari Tivoli de Helling

Barendrecht

7 maart Theater de Beun Heiloo

Utrecht

27 maart 013 Tilburg 3 april Patronaat Haarlem 9 april Paard van Troje

13 maart Stadstheater De Bond

Den Haag

Borger

17 april Tivoli De Helling

27 maart Schouwburg De Kampanje Den Helder 28 maart De Kleine Komedie

Utrecht

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

23 maart Czar Bar K ansas City,

Gouda

15 april Theater de Voorveghter

Den Haag

FRET

COPARCK

7 april Goudse Schouwburg

BEATRICE VAN DER POEL

27 maart Theaterkerk Wadway 1 april Theater De Regentes

26 maart Sea Bottom Jazz Festival Lelystad 17 april Manifesto Hoorn

CHARLENE

Amsterdam

6 maart Museumnacht Kunsthal

29 maart De Kleine Komedie

27 februari Nirwana Lierop 6 maart Pedro Pico Pop Raalte 19 maart SXSW Austin, Texas

Rotterdam

Amsterdam

(VS)

2 maart Schouwburg Sittard 4 maart Theater Castellum

26 februari Bibelot Dordrecht 27 februari Perron55 Venlo 5 maart De Kelder Amersfoort 12 maart Muziekgieterij Maastricht

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

Concertagenda podium uitgelicht

5 maart Perron55 Venlo 6 maart Atak Enschede 12 maart P3 Purmerend 13 maart Kasteel Alphen

2 april Agnietenhof Tiel 6 april Leidsche Schouwburg

THE SCENE

27 april Schouwburg

3 maart Ancienne Belgique

Amstelveen

Leiden

Brussel (B)

28 april Theater De Veste Delft

8 april Theater aan de Parade

5 maart Ter Vesten Beveren-

a/d Rijn

Den Bosch

Waas (B)

26 maart Nieuwe Nor Heerlen 27 maart De Piek Vlissingen 9 april 013 Tilburg 10 april Paard van Troje

10 april Parkstad Heerlen 14 april Orpheus Apeldoorn 15 april Theater Castellum

6 maart Schouwburg De Nieuwe Doelen

ALPHEN A/D RIJN

11 maart De Warande

Den Haag

16 april De Harmonie

Turnhout (B)

Leeuwarden

12 maart Cultuurcentrum De Spil Roeselare (B) 13 maart Cultuurcentrum Het Bolwerk Vilvoorde (B) 18 maart 30CC Stadsschouwburg Leuven (B) 19 maart Den Egger Scherpen-

PROMO 6 maart Brabanthallen Den Bosch

6 maart 5 Days Off Melkweg

22 april Muziekcentrum Frits Philips Eindhoven 24 april Theater de Veste Delft 29 april De Kom Nieuwegein

Amsterdam

13 maart Megaclub ZAK

ROWWEN HÈZE

UELSEN (D)

16 april Lindefeesten Sambeek 17 april Ehvent Eindhoven 24 april Bierfeesten Vlierden

3 april Kardinge Groningen 16 april Forteiland IJmuiden 29 april Beursgebouw

(Deurne)

Eindhoven

RIGBY

EFFENAAR DOMMELSTRAAT 2 5611 CK EINDHOVEN MARLIES TIMMERMANS (HOOFD MARKETING EN PR)

DE EFFENAAR IN ’T KORT Marlies: ‘De Effenaar is sinds 1971 in de binnenstad van Eindhoven gehuisvest. Tot mei 2005 in een voormalige linnenfabriek, waarna we in oktober 2005 verhuisd zijn naar een nieuw, speciaal door het bekende Rotterdamse architectenbureau MVRDV ontworpen, gebouw. In twee zalen, met een totaalcapaciteit van 1700 man, worden naast concerten ook dansavonden georganiseerd. Voorafgaand aan concerten kunnen bezoekers een hapje eten in het Effenaar restaurant. Het afgelopen jaar waren onder meer te zien: Novastar, Wilco, Pete Doherty, Guus Meeuwis, Mando Diao, White Lies, Elbow, Booker T. and the MG’s, Krezip, Theo Maassen en Golden Earring. De Effenaar sloot 2008 succesvol af met 187.000 bezoekers, zesduizend meer dan in 2007 en zeven-

FRET

SWK_IF_GIT.indd 1

m a a r t / a pri l 2 0 1 0 17-02-2010 14:06:15

duizend meer dan in 2006. Deze getallen overtreffen de verwachtingen die er oorspronkelijk voor de nieuwbouw van de Effenaar lagen. De bezoekersaantallen van 2009 zijn op dit moment nog niet bekend.’

Wat maakt de Effenaar uniek? Marlies: ‘De Effenaar is een poppodium met een veelzijdige en inspirerende programmering in een eigentijdse omgeving, waar klantgerichtheid, kwaliteit en Brabantse gastvrijheid centraal staan. De interactie met ons publiek is onze kracht, dat blijkt ook wel uit het aantal Twittervolgers. Het eerste live Twitterfeest is een feit!

heuvel (B)

20 maart Cultuurcentrum De Werf Aalst (B) 25 maart Cultuurcentrum Hasselt (grote schouwburg) Hasselt (B)

27 februari ZINiN Theater

26 maart Stadsschouwburg

Nijverdal

Mechelen (B)

2 maart Schouwburg Venray 3 maart Schouwburg Almere 4 maart Theater 't Speelhuis

27 maart C.C. Beringen

7 maart Stadsschouwburg Sittard-Geleen Sittard

TIM KNOL 5 maart Fenix Sittard 6 maart W2 Den Bosch 12 maart JV de Aap Breezand 13 maart Hedon Zwolle 19 maart Bibelot Dordrecht 20 maart Het Kasteel ALPHEN

Gorinchem

STEVIE ANN

Helmond

4 maart Rotown Rotterdam 11 maart 013 Tilburg 13 maart De Amer Amen 17 maart Vera Groningen 18 april De Roepaen Ottersum

WOUTER HAMEL

Beringen (B)

2 april C.C. De Werft Geel (B) 3 april Stadsschouwbrug

27 februari De Molenberg Delfzijl

3 maart Muziekcentrum Frits Philips Eindhoven 4 maart Zinin Theater Nijverdal 5 maart ‘t Spant Bussum 6 maart Parkstad Limburg Theater Heerlen 11 maart Schouwberg Deventer Deventer

Brugge (B)

12 maart Theater De Leest

7 april Zaantheater Zaandam 8 april Stadsschouwburg De Harmonie Leeuwarden 10 april Cultuurcentrum De Adelberg Lommel (B) 16 april Cultuurcentrum Gildhof

Waaldwijk

Tielt (B)

13 maart De Voorste Venne Drunen

17 maart Theater a/d Parade Den Bosch

18 maart CC De Pas Heesch 20 maart Theater Harderwijk

20 april De Purmaryn Purmerend 21 april Theater De Tamboer

Harderwijk

Hoogeveen

Middelburg

A/D RIJN

23 april Stadsschouwburg

10 april De Lantaarn Hellen-

Sint Niklaas (B)

doorn

24 april Cultuurcentrum Achterolmen Maaseik (B) 29 april Philharmonie Haarlem 30 april De Mol Lier (B)

25 maart Schouwburg Kunstmin Dordrecht 26 maart De Tamboer

THE OPPOSITES

17 april De Pul Uden 24 april Brookpop Hoensbroek

23 maart Stadsschouwburg

Hoogeveen

7 maart Theater Aan De Slinger

WENDE

Houten

10 april Posthuistheater

12 maart Alkeborgh Roelofs

Heerenveen

27 maart De Reggehof Goor 1 april Schouwburg Tilburg 2 april Lux Nijmegen 3 april Oosterpoort Groningen 10 april Theater Markant Uden 16 april Junushoff Theater

Hoogtepunten de komende tijd?

arendsveen

14 april Stadsgehoorzaal

Wageningen

19 maart Cultuurhuis Doorn

K ampen

17 april Theater het Kruispunt

Marlies: ‘De komende maanden staan onder meer op het programma: The Veils, Xavier Rudd, Kane, Tindersticks, Angie Stone, Blood Red Shoes, Moss, Fun Lovin’ Criminals, Isbells, Life Of Agony en Motorpsycho.’

Doorn

16 april De Koornbeurs

Barendrecht

Franeker

23 april Theater a/h Vrijthof

17 april Schouwburg Cuijk 20 april Theater de Leest

Maastricht

26 maart De Kleine Komedie

6 maart Zaal Dijk Lemele 13 maart De Klok Ruinerwold 19 maart So What Gouda 24 maart Het Depot LEUVEN (B) 25 maart Minnermeers NT2

Amsterdam

GENT (B)

Meer info: www.effenaar.nl

Amsterdam

27 maart Patronaat Haarlem 2 april De Kade Zaandam

22 april De Meenthe Steenwijk 23 april Isala Theater Capelle

Amsterdam

27 maart De Kleine Komedie

a/d IJssel

Amsterdam

ROOSBEEF

20 maart Cultura Ede 25 maart De Kleine Komedie Amsterdam

Waalwijk

24 april Zaantheater Zaandam 28 april De Kleine Komedie 29 april De Kleine Komedie

m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

FESTIVaLagEnda

SOZ Concerts Management - Boekingen Uitgeverij - International Concepts & Marketing

AmenRa- -Beukorkest Beukorkest - -BugGirl AmenRa BugGirl NormaalCoverband Coverband - Dishking DeDe Normaal Dishking CORDS Eel Shock CORDS - El- Electric Guapo Stuntteam Fokofpolisiekar Belcanto Electric Eel Shock- -Guido Fokofpolisiekar Shaking Godspeed - Kid Carpet Guido Belcanto - Hallo Venray Sky – Macronizm Killerdoll - Kingfisher Kid Carpet - Killerdoll Mad Sin - Peter Speedrock Kingfisher Sky Pan - Macronizm Stooges Tribute Band Mad Sin - Peter Pan Speedrock Stuurbaard Bakkebaard – SunnPimp RSJF - Stuurbaard Bakkebaard Supermannen – Textures SunnPimp - Supermannen The- Apers – The -Shavers Textures The Apers The Shavers Actuele informatie en tourdata www.sozconcerts.nl tel. (038) 36 36 103 - info@sozconcerts.nl

5 daYS oFF 3 t/m 7 maart

Brown, DD/MM/YYYY, Stairs to Nowhere, Wooden Constructions

amsterdam

www.w2.nl Boemklatsch

SonIC ConnECTIonS; PoP & RoCK dER LagE LandEn 1, 2, 3 april amsterdam

360 Soundsystem, Ada, Alex Smoke, Antal, Arnold, AstroPoser (live), Baskerville, Daniel Bell, Joost van Bellen, Bibio, Beesmunt Soundsystem & friends, Boemklatsch, Bong-Ra, Cinnaman, Cleo & Vance, Danton Eeprom, Datsik, Dekmantel Soundsystem, Dem Slackers, Dixon, DJ Kutz, DOOM, Elijah & Skilliam, Estroe, Eye-D & Hidden, Fake Blood, Feadz, Floating Points, Flying Lotus, Four Tet, Gomes, Groove Armada, Hot Chip, Joker, Juju & Jordash, Junior Boys, Paul Kalkbrenner, Krause, Kubus, L-Dopa & Mc General Trix, Thomas Lauren, Lefto, Jorn Liefdeshuis, Linkwood & Fudge Fingas, Makam, Martyn, Melon, Memory Tapes, Mightyfools, Minilogue, Miss Kittin, Mumbai Science, Mungolian Jet Set, Nobody Beats the Drum, Noisia, Nosaj Thing, Pantha du Prince, Pitto, Presk, Promo feat. Flinke Namen & Skinto, Rahaan, Redshape, RipTidE, Rusko, San Proper, Shinedoe, Semiomime, Swindle, Ricardo Tobar, Tettero & Job de Wit, The Bloody Beetroots, The DJ Producer, Tom Trago, Trafﬁk, Vitalic, Void Settler, Keith Worthy & Patrice Scott www.5daysoff.nl

fabrIQ 7 maart den BoscH

The Tallest Man On Earth, Megafaun, THUS:OWLS, Tiny Vipers, Awkward I, Cedarwell, Kria Bekkan, Karl Blau, Bosque

Toman, Team William, Blackie & The Oohoo’s, Wooden Constructions, Addicted Kru Sound, Live in Your Living Room, Sir Yes Sir, Eklin, The Go Find, Nive Nielsen and the Deer Children.

Deadbolt, De Dijk, The Stooges Tribute, Pitto, Lost Locos, Born From Pain, The Flexican & MC Sef, Night of Comedy, Blaas of Glory, The Mad Trist, Aux Raus Deluxe, Remy, Promo & Friends, D.I.M., Brodinski, Monsters Of Pop, Hotel, Hardrockkaraoke, Mehdi B2B Zdar, Memphis Maniacs, Destine, The Beach Boys Holland, Rezult, The New Power Revolution, Radio De Roze Panter, Les Truttes, Keatch en BZB On the Rocks www.paaspop.nl

www.myspace.com/ sonicconnections

PaaSPoP 2, 3, 4 april

TRanCE EnERgY

ZieuWent

3 april

The Opposites, Di-rect, Autumn, Jan Smit e.a.

jaarBeurs, utrecHt

Above & Beyond, Markus Schulz, Sander van Doorn, Gareth Emery, Simon Patterson & Sean Tyas, BT, Nic Chagall, Marco V, Cosmic Gate, Andy Moor, Richard Durand, Sied van Riel, Jochen Miller, Cliff Coenraad, Scot Project, Kamui, Proteus, Dave 202, Artento Divini & Fausto, Alex Kidd, Mark Sherry, Ernesto vs Bastian, W&W, Dash Berlin, Daniel Wanrooy, Super8 & Tab, Ferry Tayle, Daniel Kandi, Arnej

www.paaspop-zieuwent.nl

www.trance-energy.com

RoadBURn

MoTEL MoZaÏQUE 8 t/m 11 april rotterdam

Mulatu Astatke, Angus & Julia Stone, Nicolai Dunger, Fuck Buttons, LoneLady, The Gaslamp Killer, Mount Eerie, Crystal Antlers, Fink, Hudson Mohawke, Mumford and Sons, TV Buddhas www.motelmozaique.nl

15 t/m 18 april

PaaSPoP

013, tilBurg

3, 4 april

Altar of Plagues, Astra, Brant Bjork, Bong, Candlemass, Church of Misery, Comus, Dream Of An Opium Eater, Enslaved, Evoken, Fatso Jetson, The Gates of Slumber, Goatsnake, Greg Anderson, Greg Roger, Guy Pinhas, Horisont, Jesu, John Garcia, Karma To Burn, Kylesa, Long Distance Calling, Master Musicians of Bukkake, Mouth of the Architect, Noneuclid, Pagan Altar, Pete Stahl, Serpentcult, Shever, Shining Shrinebuilder, Sons of Otis, The Øresund Space Collective, The Wounded Kings, Thorr’s Hammer, Tom Gabriel Warrior, Triptykon, Valborg, Yakuza, YOB

scHijndel

De Jeugd Van Tegenwoordig

K’s Choice, Triggerﬁnger, Enge Buren, Jurk!, BZB, De Jeugd Van Tegenwoordig, Derrick May, Zwart Licht, Fakkelbrigade, The Opposites, The TV Buddhas, Die Lustige Schlagerfreunden, Circle J, 90’s NOW!, The Shavers, Year Long Disaster, Denvis & The Real Deal, The Hickey Underworld, Waylon,

www.roadburn.com m a a rt /a pr i l 2 0 1 0

FRET

VolgeLingen

Colofon

Hoe is het begonnen? ‘Ik was veertien jaar en luisterde tijdens het huiswerk maken altijd naar het radioprogramma van Frits Spits. Op een avond kwam het nummer I Do Rock 'n Roll voorbij. Ik vond het meteen geweldig. Later kwam ik er pas achter dat The Golden Earring gewoon uit Nederland kwam. Ik dacht dat het Amerikanen of Engelsen waren. Toen ik achttien was, mocht ik eindelijk naar een Earring-concert. Vier jaar lang had ik alles van ze verzameld en ineens stonden ze daar op het podium. Ik heb de hele avond met m’n mond open gestaan. Dat ‘wow’-gevoel, die kick, die heb ik nog steeds.’

Heb je dat gevoel ook bij elk album dat ze maken? ‘Nee. Het coveralbum Love Sweat was bijvoorbeeld niet echt mijn ding. De rest van hun albums wel hoor.’

Wie INA NIEBOER (44) UIT HOOGEVEEN Idool THE GOLDEN EARRING Bijzonder IS BEREID EEN EARRING-CONCERT TE MISSEN OM DE DEADLINE VAN HET FANCLUBBLAD TE HALEN

Tekst Nancy Tjalondo Foto Manon Bruininga

En nu ben je voorzitter van de fanclub en maak je vier keer per jaar het clubblad. ‘Van mijn plakboeken van vroeger, mag ik nu voor 1400 leden dit blad maken. Ik krijg vaak artikelen van fans toegestuurd, want het is een blad dat is gemaakt voor en door de fans. Maar de opmaak en het inpakken van het blad doe ik zelf. Ja, daar heb ik het zeker druk mee. Ik heb wel eens een Earring-concert moeten missen, omdat ik de bladen nog moest inpakken. Dat is de liefde voor de band. Het moet kloppen en dan denk ik niet: dan verschijnt ie maar een weekje later. Nee. Het is toch een droom dat ik dit als fan mag doen?’

Hoeveel plakboeken heb jij eigenlijk? ‘Ik heb er ruim zestig. Dan kocht ik de muziekbladen waar ze in stonden, al mijn zakgeld ging er aan op. Mijn oma knipte op haar 96e nog altijd artikelen voor mij uit. Dan kwam ik bij haar op bezoek en zei ze direct: ‘jouw Golden Earring stond ook weer in de krant.’ Of ik bang ben dat de Earring binnenkort gaat stoppen? In mijn eerste plakboeken lees je al dat ze dat zouden doen. En kijk eens aan, ze zijn er nog steeds.’

Is er dan wellicht iets wat je ze nog altijd zou willen zien doen? Iets totaal anders? ‘Ik zou wel willen dat Barry Hay ooit nog eens een kerstsong gaat maken. Ja, dat zou hij echt eens een keer moeten doen.’

FRET

m a a r t / a pri l 2 0 1 0

januari

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland. FRET verschijnt zes keer per jaar in een oplage van 20.000 stuks en wordt gratis verspreid via ruim 600 distributiepunten.

“En? Hoe klonk het?”

Coverfoto: Daniel Cohen Hoofdredactie: Tiemen Koopman

Hoe zou het zĳn om het

Eindredactie: Tiemen Koopman, Gijs Grob

podium af te lopen zonder

Redactie: Ellen Bokkinga, Ruud Lekx, Di-Lan Sun, Gert Verbeek

die vraag ooit nog te

Fotografie: Daniel J. Ashes, Sander Baks, Manon Bruininga, Daniel Cohen, Ralf Collaris, Alex de Groot, Dimitri Hakke, Nick Helderman, Annie Hoogendoorn, John Klijnen, Anna van Kooij, Hans Kreutzer, Isabel Nabuurs, Joni Spaan, Sieze Veenstra, Ruud Verhalle, Angelique van Woerkom, Christel Wolters Medewerkers: Frank Antonie van Alphen, Yvonne van Amersfoort, Yoast van Baardewijk, Rosanne de Boer, Elly Bond, John Buis, Monique Demarteau, Lilian van Dijk, Sjoerd van der Goot, Kees de Graaff, Niels Guns, Arnold van Huet, Willem Jongeneelen, Roel Janssen, Gabriëlla van Karsbergen, Ferenc Koolen, Martien Koolen, Ro Krom, Casper van der Kruit, Edgar Kruize, Alex Kunst, Roel Janssen, Willem Jongeneelen, Frans Molenaar, Daan de Mooy, Coert van Mourik, Stan Novak, Bram van der Putte, Jasper Schoon, Arjan van Sorge, Peter van Sparrentak, Tom Springveld, Renate Sun-Louw, Nancy Tjalondo, Hessel Veldman, Bas Verbeek, Ronald Wetzels, Peter van der Wijst

hoeven stellen..? 3HANDSCLAPPING Stel je voor dat je op het podium staat en dat je je eigen sound én die van de band glashelder kunt horen. Dat je weet dat het publiek elk detail en elke solo hoort, precies zoals jĳ het ook hoort. Zo werkt een BOSE L1 Portable Line Array-systeem. Liveversterking met een sound, een projectie en gebruikersvriendelĳkheid van ongekende kwaliteit. ®

KLANK: Een BOSE L1 versterkt het ware geluid van je apparatuur en instrumenten. En met de ToneMatch audio engine erop aangesloten heb je ook nog eens de mogelĳkheid om dit zelf aan te passen en op te slaan. ®

PROJECTIE: De CYLINDRICAL RADIATOR luidspreker creëert een helder, gelĳkmatig geluid voor het hele podium en de zaal. Je hoort jezelf en je bandleden zoals het moet: als een echte eenheid. ®

“De projectie van de L1 is ongelofelĳk. Het publiek hoort precies hetzelfde als wat wĳ op het podium horen. Het geluid is zo direct en transparant, het lĳkt alsof je in de studio met een koptelefoon op speelt. Het L1 systeem is een revolutie in muziekversterking!” ®

DRAAGBAARHEID: De L1 combineert PA-luidsprekers, monitors, backline en mengtafel tot één compact systeem dat makkelĳk te dragen is en binnen een paar minuten opgezet. ®

3HANDSCLAPPING is: Peter Thiehuis, Theo de Jong en Bart Fermie.

Ontwerp: Peter te Bos/Twizter Layout: Sanne van den Berg, Lisbeth van Lintel (LandGraphics), Marcel Willemsen (Keijser18 Mediaproducties)

Met minder apparatuur een intensere muziekervaring voor zowel band als publiek.

Probeer nu een BOSE L1 Portable Line Array systeem bĳ de BOSE L1 specialist/dealer.

Concertagenda: Rieks Bakker (agenda@mcn.nl) CD-recensies: Gert Verbeek Advertentieverkoop: Keijser 18 Mediaproducties (Ollie Schmitz, Ronald Willemsen), tel: 020-6755308, ollie@k18.nl, ronald@k18.nl. Advertenties sturen naar ads@k18.nl

3HANDSCLAPPING live, op het BOSE L1 systeem ®

elke laatste zondag van de maand t/m 30 mei 21.00 uur Badcuyp, 1e Sweelinckstraat 10 Amsterdam

Drukwerk: www.printerface.nl / Senefelder Misset Redactie: Rokin 111, 1012 KN Amsterdam tel: 020-3446000, fret@mcn.nl Abonnementen: Abonnementsprijs binnenland: € 19,95 per jaar, buitenland € 25 per jaar (6 nummers). Abonnementen kunnen op ieder tijdstip ingaan en lopen automatisch door: tenzij 30 dagen voor de vervaldatum schriftelijk wordt opgezegd Administratie & adreswijzigingen: Firma Nic. Oud, tav Kathleen van der Kolk, tel: 072-5671018, fax: 072-5622393, Postbus 4600, 1700 AX Heerhugowaard Voor de meest recente nieuwtjes, extra demo- en cd-besprekingen en tal van andere popinformatie lees FRET ook digitaal: www.fretmagazine.nl, www.myspace.com/fretmagazine

NIEUW! L1 Model II systeem

L1 Model I systeem

L1 Compact systeem

Het BOSE L1 Model II systeem is ons best presterende, meest geavanceerde systeem lichter en praktischer dan de L1 Model I en makkelĳk op te zetten.

De klassieker: onze meermaals bekroonde doorbraak voor live-optredens.

Ons meest draagbare en eenvoudige L1 systeem; een ruimte vol geluid door één luidspreker.

Hoor het verschil dat Bose technologie maakt. Vraag om een demonstratie bĳ uw dichtstbĳzĳnde BOSE L1 specialist/dealer. m a a rt /a pr i l 2 0 1 0 FRET 83 Voor dealeradressen bel +31 (0)299 390 290, e-mail consumenteninfo@bose.com of bezoek www.bosel1.nl ®

Plug it in.... instore online on stage in 2010