Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:55
Pagina Cov1
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:55
Pagina Cov2
Lezen is niet noodzakelijk spannend Deze boeken lezen is dat wel uw ie N
Hartwig Hausdorf
Graham Phillips
DE WITTE PIRAMIDE
!
Sporen van buitenaardsen in het Verre Oosten In de Chinese provincie Honan ontdekte men een graf waar opziendbare vondsten werden gedaan. Vervolgens stootte Hausdorf op nog meer verbluffende zaken, die aantonen dat het Verre Oosten contact met buitenaardsen hadden. Onlangs gedane ontdekkingen in een museum toonden stenen schijven die bewijzen dat buitenaardsen 12.000 jaar geleden een noodlanding op aarde maakten. Hij nakomelingen leven waarschijnlijk nog steeds in een verlaten gebied in China.
DE WERKELIJKHEID VAN DE GRAAL In het begin van de vierde eeuw na Chr. liet keizerin Helena opgravingen uitvoeren die het Heilig Graf, de begraafplaats van Christus, aan het licht moesten brengen. Hierbij werd een schaal gevonden waaruit Christus tijdens het Laatste Avondmaal zou hebben gedronken. Uiteindelijk belandde ze in Groot-BrittanniĂŤ. Graham Phillips stootte op een middeleeuws document, die de ware aard van het voorwerp opnieuw kenbaar maakte.
f 39,50
f 34,50
Robert Bauval & Graham Hancock
DE BOODSCHAP VAN DE SFINX Sleutel tot de oorsprong van onze beschaving
Walter Hain
HET GEZICHT VAN MARS en andere geheimen van de rode planeet
Bauval en Hancock gaan op zoek naar het antwoord op de vraag wat de functie van de Sfinx is, wie hij uitbeeldt en hoe oud hij is. Ze trekken door het donkere koninkrijk van het oude Egyptische hiernamaals, zoeken door smalle gallerijen, overstroomde gangen en verborgen kamers.
In 1976 maakte de Amerikaanse ruimtesonde Viking I foto's van de planeet Mars. De Oostenrijker Walter Hain richtte als eerste de aandacht op een enigmatisch afbeelding op een foto van Mars. Leek dat niet op een gezicht? Zou het kunnen dat Mars bewoond was, of is? Bovendien zijn er in ons verleden voldoende overleveringen van vreemde wezens die hier vanuit de ruimte bepaalde culturen bezocht zouden hebben. Zijn persoonlijk relaas is nu in het Nederlands verkrijgbaar.
f 49,50
f 34,50
Te bestellen bij Frontier Sciences Foundation, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Tel. 0321-380558, Fax. 0321-318892, E-mail: frontier@flnet.nl of (voor BelgiĂŤ) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, Tel. 03/777.66.57, E-mail: fsffilco@glo.be
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:55
Pagina 1
Inhoud
Frontier 2000 3.3
Hoofdredactie: Filip Coppens Herman Hegge Redactie-medewerkers: Maurits Enthoven Bas Meijer Dorian Rooijakkers Willeke Sjoers Mirjam Van Dijk Medewerkers: David Hatcher Childress William Corliss Rudi Klijnstra Jeroen Kümeling Hilda Musch Nancy Polet Peter Duijsters Samantha Ford Monique Hoppenbrouwer Hans Overbeek Jacqueline Peters Ton Schoenmakers Rense Sjoers Chris van Ede Marc Vredeveldt Tanya Wijngaarde Lay-out: D-Sine & PDB
3 4 7
12 14
17
23
27
31
Distributeur: Betapress Abonnementen/advertenties: Tel. 0321-380558 35 Redactie Frontier 2000: Lijzijde 40, 8251 CX Dronten, Nederland Verantwoordelijke uitgever: Frontier Sciences Foundation: Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Nederland Tel. 0321-380558 Fax 0321-318892 Email: frontier@flnet.nl Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, België Tel. 03/777.66.57 Email: fsffilco@glo.be http://dronten.flnet.nl/~frontier/
37
38
40
Redactioneel Globescoop Vreemde Zaken Leven op Mars zou gevaar- De geheime basis te Chingford lijk kunnen zijn; Stortte supergeheim vliegtuig in Groot-Brittannië neer?; Philip Corso, MJ12?; Dodelijke asteroïden en gekloond schaap; Ed Dames en remote viewing Forum Nieuwe geheime toegang tot Grote Piramide? Is Gizeh-plateau ondertunneld? Terwijl Bauval en Hancock proberen om een ondergrondse kamer on de Sfinx proberen terug te vinden, zijn er nieuwe onderzoeken omtrent een geheime toegang tot de Grote Piramide. De Schatkamer van de Tempeliers Het kasteel van Arginy, in Frankrijk, bezit een ondergronds netwerk van ruimte, waarin de schatten van de Tempeliers begraven zou liggen. In 1952 vonden er verschrikkelijke rituelen plaats. Ook de Orde van de Zonnetempel was hierbij betrokken. Het meest vreemde UFO-voorval ooit... of een grap? De mogelijke crash van een UFO in juni 1947 in Maury Island staat te boek als één van de wildste verhalen van de UFO-geschiedenis. Twee dode kinderen, een UFO en een geheime basis In 1973 verdwenen twee kinderen. Geruchten vertelden dat ze door een UFO ontvoerd en gedood zouden zijn. Het onderzoek werd belemmerd. Onze onderzoeker vond bovendien een ultrageheime basis in Londen. Overblijfselen van Mu? Tonga, in de Stille Oceaan, bevat een rijke historische en archeologische geschiedenis. Duizenden jaren geleden bevatte het een hoge cultuur die door geen enkele wetenschapper degelijk verklaard is. Zijn dit overblijfselen van de mythische beschaving Mu? Buitenaards bezoek in Amsterdam In hartje Amsterdam bevindt zich Alien Visitors, een winkel waar de buitenaardsen zich thuis voelen. Nog meer UFO’s boven Delden, maar nu zijn ze donker... Delden blijkt een plek in Nederland te zijn waar men op geregelde tijdstippen UFO’s kan waarnemen. Alexandrië Re-Visioning the Earth, De grote verschuiving van de aardas in 1998, The Second Messiah, UFO Danger Zone, The X-Files (File 7) Inhoud Frontier 3.4 / Agenda
De standpunten in de artikelen zijn niet altijd die van Frontier 2000 en/of Frontier Sciences Foundation, zodat die er ook geen verantwoordelijkheid voor kunnen nemen. Het copyright laten we rusten bij de auteur zelf. De copyright voor de overige inhoud ligt bij Frontier Sciences Foundation. © Frontier Sciences Foundation 1997
Frontier 2000 3.3 1
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:56
Pagina 2
Buitenlandse tijdschriften, zo voor het grijpen in Nederland Elke drie maanden boeiende en nieuwe informatie vanuit Amerika.
Atlantis Rising Ancient Aircraft The Vimanas of India & Atlantis Crystal Skulls Psychic Spooks of the U.S. Army On the Trail of the Magi The B2: America's UFO? Kinnaman's Entrance into the Great Pyramid Star Pictures in the Caves of Cro Magnon Bacon & Shakespeare and Astrology
Los nummer: f 10, -
Nexus Soybean products: a recipe for disaster? The Pegasus-File (CIA and drugs) Living Water of Johann Grander Sound techniques to tune your health Australian UFOs Treasure Trove of the Knights Templar Strange Tales about Sea Serpents The Transnationals: money over everything
Los nummer: f 10, Abonnement: f 45,- (6 nrs.)
Borderland Research Project HAARP What is the Ionospheric Research Instrument? Home Healthcare Tesla Broadcast Power Astrology & Heredity Biodynamic Signals Unexplained Facts Pundit Curmudgeon vs. Arthritis
Los nummer: f 13, Abonnement: f 50,-(4 nrs.)
Abonnement: f 50,- (4 nrs.)
World Explorers Club The Kaimanawa Wall Chupacabras alert Folklore and UFOs Spirital archaeology Secret writings of the Incas Megaliths of Drenthe, Holland Tribal memories of UFOs Belizian rain forest
Los nummer: f 10, Abonnement: f 50,- (1 jaar)
The Probe Sex, drugs, the CIA and mind control AIDS and Ebola Hidden mysteries of the Sphinx Voting in the U.S. Colin Andrews interview Stan Deyo interview Mars-Atlantis connection UFOs and Danny Casalaro The Three-Sided Effect
Los nummer: f 10, Abonnement: f 50,- (4 nrs.)
Bel of schrijf: FSF, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Tel. 0321-308558 of (voor BelgiĂŤ) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, Tel. 03/777.66.57
2
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:57
Pagina 3
Redactioneel Wij heten de nieuwe lezers van Frontier 2000 van harte welkom. Met ingang van dit nummer wordt Frontier 2000 namelijk landelijk verspreid . Door de enorme groei in interesse in het UFO fenomeen en andere mysterieuze verschijnselen werd het tijd dat een echt Nederlands UFO tijdschrift het grote publiek actueel informeert. Dat grote publiek heeft de afgelopen tijd kennis kunnen maken met de gevolgen van de komeet HaleBopp. Er gingen de meest bijzonder verhalen de wereld rond over wat deze komeet allemaal wel niet te weeg zou gaan brengen. Een aantal sekteleden in het westen van Amerika meenden in de buurt van deze komeet een UFO waar te nemen die hen kwam ophalen. Daar ze niet fysiek opgehaald werden, kozen ze voor de astrale reis en pleegden massaal zelfmoord. Het is duidelijk dat dit een uitwas is van een interpretatie van een mysterieus fenomeen. Tevens een waarschuwing aan iedereen die in mooie verhaaltjes wil geloven en er naar gaat leven. Volgens helderzienden zouden we ons in een tijd van ommekeer bevinden, maar het is beter deze tegemoet te treden met beide benen op de grond. De Amerikaanse overheid deed hier nog een schepje boven op en vermeldde dat zolang zei het UFO fenomeen bestuderen (officieel sinds 1947) er nog nooit een onverklaarbare melding is geconstateerd. Hiermee geven ze aan dat het publiek zich geen zorgen hoeft te maken over de komst van UFO’s die bijvoorbeeld mensen zou komen ophalen. Zonder hier al te veel over uit te wijden, is dit duidelijk een zoethoudertje van de Amerikaanse overheid. Ondertussen komen er meer ex-geheim agenten naar voren die aangeven dat zij nu of in het verleden actief zijn ingezet voor het onderzoek van UFO meldingen. In Amerika heeft Philip Corso zich nu aangemeld. In Nederland, zo blijkt uit welingelichte bronnen, is er ook een afdeling die zich bezighoudt met het onderzoek van UFO’s. Alleen wordt dit niet naar buiten uitgedragen. Alhoewel er af en toe ”per ongeluk” toch een melding in de pers verschijnt, zoals bijvoorbeeld vorig jaar tijdens het graancirkel seizoen. Toen werd meegedeeld dat onderzoek door de UFO afdeling van het ministerie van defensie geen verklaring kon geven over een bepaalde UFO melding. Kortom: het lijkt erop alsof men indirect toch gaat aangeven dat er een UFO fenomeen is. Met Frontier 2000 zullen wij u hierover actueel blijven inlichten. Met de start van onze nieuwe Internet site (http://dronten.flnet.nl/~frontier) kunnen we u hiermee nog meer up to date van dienst zijn. Ten slotte willen wij ons richten tot die personen die persoonlijke ervaringen hebben met UFO’s. De media bestookt ons met vragen of wij hen in contact kunnen brengen met dergelijke personen. Indien u interesse heeft om daarmee naar buiten te treden, dan hopen wij dat u met ons contact kunt opnemen.
de redactie
Frontier 2000 3.3 3
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:57
Pagina 4
Globescoop Krantenkiosk 10 mrt ’97 “Apostel Paulus stichter christendom” Het christendom is niet gesticht door Jezus Christus, maar door Saul van Tarsus, beter bekend als de apostel Paulus. Dat beweren althans een Britse en een Amerikaanse onderzoeker. Rooms-katholieke en Anglicaanse theologen vinden hun conclusie vanzelfsprekend veel te ver gaan. Het nieuwe boek van de Britse culturele journalist Andrew Wilson, die al een succesboek over het leven van Jezus op zijn naam heeft staan, heet Paul: The mind of the Apostle. De inhoud komt in grote lijnen overeen met James, the brother of Jesus van de Amerikaan Robert Eisenman, bekend als onderzoeker van de Dode-Zeerollen. De christenvervolger Saul, een Griekssprekende jood die Jezus nooit heeft gekend, werd op de weg naar Damascus door een goddelijke bliksem getroffen. Hij bekeerde zich en trok onder zijn nieuwe naam Paulus (Latijn voor ‘de Geringe’) predikend en brieven schrijvend de toenmaals bekende wereld door. De grootste der apostelen, die Romeins burger was, stierf in Rome de marteldood. Volgens Wilson en Eisenman heeft Paulus de leer van Christus verdraaid en verraden. Jezus zelf zou nooit een wereldgodsdienst hebben willen stichten. Zonder Paulus zou het door het christendom overgenomen culturele erfgoed nooit buiten de grenzen van het jodendom zijn gekomen. Volgens de auteurs was Jezus een ‘exorcist uit Galilea’ en geen christen. Het christendom, menen ze, zou eigenlijk paulisme moeten heten. Jezus’ volgelingen zouden na zijn dood lid zijn geworden van de ebionieten, een joodse sekte onder leiding van Jezus’ broer Jacob die niet geloofde dat Jezus
4
Gods zoon was en geboren uit een maagd.
22 mrt ’97 “Egyptenaren rolden stenen tegen piramide op” Een Britse ingenieur heeft een theorie ontwikkeld die mogelijk één van de grote mysteries uit de geschiedenis opheldert: hoe de loodzware stenen zijn aangesleept die nodig waren voor de bouw van de piramides in het oude Egypte. Volgens Dick Parry van de Universiteit van Cambridge gebruikten de Egyptenaren geen slede, maar een rolconstructie om de kolossale stenen naar boven te krijgen. Aan de uiteinden van een kalkstenen blok met een gewicht van 2500 kilo werden houten wielen bevestigd. Daarmee rolden de bouwers de stenen over een hellingbaan naar boven. Archeologen vonden aan het eind van de vorige eeuw raadselachtige houten kwartcirkels. Parry ontdekte ruimt twee jaar geleden dat vier van deze houten delen tezamen een wiel vormden. De onderzoeker heeft zijn vinding inmiddels aan de hand van modellen op ware grote met succes getoetst.
28 mrt ’97 “Sekte vergiftigde zich met pillen”
In een chique villa in de Californische stad San Diego stootte de politie op de lijken van 39 jongeren, allen tussen 18 en 24 jaar. Er zijn door de politie sporen teruggevonden van een collectieve vergiftiging.
Eerst werd aan gifgas gedacht. Volgens politiecommissaris Lipscomb waren de meesten al zes tot zeven dag dood. De zelfmoord heeft volgens videobanden die door de sekteleden werden nagelaten te maken met de komst van de komeet HaleBopp. Zij zouden hebben geloofd dat er een UFO in de staart van de komeet zit. De UFO zou hen komen halen. “Als jullie dit zien, zullen we ons van onze omhulsels hebben bevrijd”. Volgens de eigenaar van het huis droeg de sekte de naam W.W. Higher Source (W.W. Hogere Bron).
29 mrt ’97 “Rose koe is voorbode van Derde Tempel in Jeruzalem” De geboorte van een volledig “hoogblonde” koe zou onopgemerkt voorbijgaan als haar aardse verschijning niet de kiem in zich droeg van nieuwe en zware moeilijkheden voor het vredesproces in het Nabije Oosten: de opkomst van de Derde Tempel in Jeruzalem. Tzlil, die acht maanden geleden het levenslicht zag in de landbouwschool van Kfar Hassidim, in Noord-Israël, wordt sinds haar geboorte gekoesterd zoals in Israël nog nooit een kalf gekoesterd is. Dankzij Tzlil zouden de Israëlische ultra-nationalisten de Tempel kunnen herbouwen. Dat is een meer dan stoute droom, want daarvoor zouden eerst de moskeeën van Jeruzalem vernietigd moeten worden. Drie rabbijnen hebben met het vergrootglas in de hand het beest centimeter na centimeter onderzocht. Ze wisten te verkondigen dat het dier inderdaad overal rose was en dus heilig. Als alles “goed” verloopt zal het beest op driejarige leeftijd op de brandstapel terechtkomen. Vervolgens moet haar as over de Cohenim uitgestrooid worden om ze te louteren.
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:57
Pagina 5
29 mrt ’97 “Vulkanen velden dinosaurussen”
gekomen uit kwarteleieren aan boord.
Niet een asteroïde maar vulkaanuitbarstingen en een grote daling van het waterpeil van de oceanen zijn de hoofdoorzaak voor het uitsterven van de dinosaurussen. Dit zegt een groep Londense wetenschappers. Volgens de gangbare theorie sloeg 65 miljoen jaar geleden een asteroïde in het zuiden van Mexico in, wat ertoe leidde dat de dino’s werden uitgeroeid. Maar die botsing was slechts de nekslag. Fossielen geven volgens de onderzoekers aan dat de massale sterfte, reeds miljoenen jaren voor de komst van asteroïde, grotendeels zijn beslag had gekregen. Een spectaculaire daling van het zeepeil en een enorme lavavloed over het Indiase subcontinent verstoorden het klimaat in hoge mate.
8 apr ’97 “Ark van Noach wordt rechtszaak”
29 mrt ’97 “Het wordt druk in de ruimte” Tot in het jaar 2004 zullen tot 250 satellieten van minstens een ton in de ruimte worden gebracht. Momenteel zitten wereldwijd 84 kunstmanen in de wachtkamer voor een draagraket. Een nieuwe studie gaat ervan uit dat het doorsnee gewicht van de kunstmanen in de komende jaren zal stijgen, gezien de eisen die worden gesteld door mobiele telefonie en multimediadiensten.
3 apr ’97 “Columbia en Hale-Bopp” Goed op dreef berichtte het anders doodsaaie Russische persbureau dat de vandaag gelanceerde spaceshuttle Columbia, na de collectieve zelfmoord van een Amerikaanse sekte, zo dicht mogelijk naar de komeet Hale-Bopp zou vliegen om daar contact te leggen met de UFO in de staart, die de sekteleden zou oppikken. Eerder had TASS gemeld dat de drie bewoners van het Russische ruimtestation MIR onverwacht gezelschap hadden gekregen van een krokodil, die te voorschijn was
De ark van Noach is inzet geworden van een rechtszaak in de Australische stad Sydney. Een Australische wetenschapper en een bergingsexpert hebben Allan Roberts, naar eigen zeggen ontdekker van de overblijfselen van Noachs ark in Turkije, wegens misleiding aangeklaagd. “Het gaat over misleiding en bedrog door creationisten”, zei Ian Plimer, hoogleraar geologie in Melbourne. Creationisten als Roberts proberen de bijbelse verhalen over schepping en zondvloed met wetenschappelijke argumenten te staven. Roberts ziet in opvragingen op de berg Ararat in Oost-Turkije de overblijfselen van de ark van Noach. Volgens het verhaal in het bijbelboek Genesis roeide god het leven op aarde uit. Hij spaarde alleen Noach, zijn gezin en een exemplaar van elke diersoort. Zij hadden hun toevlucht gezocht in een door Noach gebouwde ark die, nadat het water weer was gezakt, op de berg Ararat strandde. “Als wetenschapper ben ik op de betreffende plaats geweest, heb Roberts’ beweringen onderzocht en ben tot de conclusie gekomen dat zij niet overtuigend zijn”, aldus Plimer.
8 apr ’97 “Kaarsen als licht bij bouw Mars-96 sonde” In een bericht over het verval van de eens zo trotse lanceerbasis Bajkonoer in Kazachstan gaf het officiële Russische persbureau ITAR-TASS gisteren hallucinante details over o.m. de verloren gegane sonde Mars-96. Bajkonoer was de vertrekbasis voor o.m. de Spoetnik en alle bemande Russische vluchten. Ooit woonden er 25.000 mensen op de basis, nu zijn er nog 150 specialisten over. Vlees gaat niet meer in de koelkast, want tussen 8 ‘s morgens en 7 uur ‘s avonds is er geen stroom. De mank lopende energietoevoer heeft volgens het persbureau ook gevolgen gehad voor de
bouw van de Mars-96-sonde. Volgens bepaalde getuigen werden zelfs kaarsen gebruikt tijdens een bepaalde fase van de assemblage. Dat dergelijke sonde vervolgens verloren ging wegens technische problemen, is niet moeilijk te begrijpen.
The Alien Desk Geen vampieren gewenst Bram Stokers Dracula, dat zich afspeelt in noord-Londen, heeft voor een ware rage gezorgd. The Dracula Society, zeg maar een fanclub voor Dracula-fans, wilde de honderdste verjaardag van het boek vieren door een wandeling te houden over het kerkhof van Whitby. De plaatselijke priester vond het echter niet gepast dat dergelijke “occulte” praktijken op zijn kerkhof zouden plaatsvinden en de groep moest daarom zijn plannen laten varen.
Van as tot as Gene Roddenberry en Timothy Leary zullen bij de eerste personen behoren die in de ruimte begraven worden. De as van de schepper van Star Trek en de hogepriester van LSD behoren tot de lading die de overblijfselen van 25 personen in de ruimte zal sturen. Elke “reiziger” heeft 4.800 dollar betaald om letterlijk de wereld uitgestuurd te worden. De gebeurtenis zal deze lente plaatsvinden. De twintig meter hoge Pegasus-raket zal vanaf de onderkant van een Lockheed L10-10 gelanceerd worden. Het vliegtuig stijgt op vanuit Spanje. De as zal zich in kleine containers bevinden, ongeveer ter grootte van een lippenstift. Elke container kan ongeveer de helft van de as van een volwassen persoon bevatten. De containers zullen ongeveer twee jaar in de ruimte blijven, vooraleer ze zullen verbranden in de atmosfeer. Volgens de eigenaar van het bedrijf dat deze dienst verzorgd, is er een wachtlijst van ongeveer duizend
Frontier 2000 3.3 5
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:57
Pagina 7
Vreemde Zaken Michael Lindemann Leven op Mars zou gevaarlijk kunnen zijn Een onderzoekscommissie van de Amerikaanse National Research Council zei op donderdag 6 maart dat er stappen gezet moeten worden om te voorkomen dat de Aarde besmet zou raken met microben van Mars. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA speelt immers met de idee om in de toekomst robots naar Mars te sturen en die vervolgens terug naar de Aarde te laten keren met monsters van Mars. Ondertussen heerst er nog steeds enige controverse of er inderdaad
leven teruggevonden is in enkele meteorieten van Mars. De wetenschappers schijnen nu in elk geval te stellen dat het oorspronkelijke onderzoek, dat vertelde dat dergelijke sporen teruggevonden waren, inderdaad zou kloppen. De onderzoekscommissie meende trouwens dat het mogelijk is dat “indien levensvormen ooit bestonden op Mars, of die daar zelf ontwikkelden of dat die vanaf de Aarde daar overgebracht werden, is het mogelijk dat ze nog steeds op die planeet aanwezig zijn”. De commissie vertelde
dat de kans op “Martiaanse besmetting” uitermate miniem is, dat de microben waarschijnlijk niet kunnen overleven of zich aanpassen aan onze omstandigheden. Nochtans was het risico niet ondenkbaar. Het rapport van de commissie is trouwens ruim op tijd. Plannen om robots naar Mars te sturen met de opdracht om met materiaal terug naar de Aarde te keren staan nog in hun kinderschoenen. Men hoopt een dergelijke missie begin volgende eeuw uit te voeren.
Stortte supergeheim “Aurora-vliegtuig” in Groot-Brittannië neer? Volgens de Amerikaanse luchtmacht bestaat het toestel niet eens, volgens anderen wordt het toestel proef gevlogen boven bepaalde gebieden van Europa. De naam van het toestel is Aurora en het is, indien het bestaat, het neusje van de zalm qua vliegkunst. Op 14 maart 1997 berichtte de Britse krant The Independent dat een twee jaar durend onderzoek naar dit toestel net afgerond was. Zij concludeerden dat een Aurora-toestel waarschijnlijk in de herfst van 1994 in Engeland neerstortte. Volgens een leidinggevend militair vliegtuigtijdschrift stortte in september 1994 een experimenteel toestel neer op de proefbasis Boscombe Down, in Hampshire, Engeland. Het toestel vliegt vijf keer sneller dan het geluid, maar was duidelijk nog niet volledig in orde. De SAS (Special Air Service) werd opgetrommeld om
het gebied rond de crash-site af te zetten. Twee dagen later werden de resten teruggevlogen naar de Verenigde Staten. Aurora, of Astra zoals het ook genoemd wordt, zou in de jaren tachtig als één van de zogenaamde “zwarte budgetten-projecten” ontwikkeld zijn. Het toestel zou volgens bepaalde onderzoekers verantwoordelijk zijn voor een aantal UFO-golven. Ook de UFO-golf die er in 1990 in België heerste, was volgens bepaalde onderzoekers een Aurora-toestel. Air Forces Monthly, het tijdschrift dat het verhaal de wereld instuurde, is een veelgelezen blad binnen het Ministerie van Defensie en de wapenindustrie, zowel in Groot-Brittannië als in de Verenigde Staten. Het toestel zou neergestort zijn toen het ‘s avonds op 26 september 1994 van runway 23 wilde opstijgen. London Air Traffic Control Centre werd
medegedeeld dat er een “serieus ongeval” had plaatsgevonden. Een getuige verklaarde dat er die avond rond het neergestorte toestel een scherm werd gezet. Daarvoor stonden allerlei voertuigen van de nooddiensten. Andere getuigen zagen mensen in burgerkledij aankomen. Die werden vervolgens geïdentificeerd als werknemers van de SAS. De volgende dag werd een Agusta 109, een toestel dat alleen door de speciale diensten gevlogen wordt, boven de plek waargenomen. De wrakstukken werden in een hoek van een hangar verzameld. Getuigen konden dit vaststellen toen andere toestellen uit en in die hangar moesten. Vervolgens landde een bijzonder groot toestel, een C-5 Galaxy transport toestel, dat op 28 september de brokstukken waarschijnlijk terugvloog naar Amerika.
Frontier 2000 3.3 7
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:57
Pagina 9
Dodelijke asteroïden en gekloond schaap zijn groot nieuws Een aantal wetenschappers heeft onlangs bekend gemaakt dat zij onweerlegbaar bewijs hebben gevonden voor een enorme asteroïde-inslag op Aarde, 65 miljoen jaar geleden. Deze asteroïde zou niet alleen verantwoordelijk zijn geweest voor het uitsterven van de dinosauriërs, maar tevens voor het uitsterven van het grootste deel van al het leven dat toen op de Aarde voorkwam. ”Ik zie dit als de meest opvallende ontdekking in aardwetenschappen in de afgelopen twintig jaar”, zei Robert W. Corell, adjunct-directeur van de afdeling aardwetenschappen van de National Science Foundation. ”Dit geeft ons de feiten over wat er gebeurd is met het leven op Aarde. Ik zou dit beslist ‘the smoking gun’ noemen - het onomstotelijk bewijs.” Het tweede verhaal betreft het klonen van een zoogdier uit volwassen cel-materiaal. Dit verhaal heeft, na de bekendmaking op 23 februari, dagenlang de koppen van de kranten gedomineerd en reacties over de gehele wereld losgemaakt. Een groep wetenschappers geleid door Dr. Ian Wilmut, een 52 jarige embryoloog verbonden aan het Roslin Instituut in Edinburgh (Schotland), heeft bekend gemaakt dat zij een lam gecreëerd hebben uit DNA van een volwassen schaap. Hun prestatie schokte de gezaghebbende onderzoekers die hadden beweerd dat dit onmogelijk was. Een discussie brak vervolgens los over de ethiek en rechtmatigheid van het klonen. De Washington Post schreef in het redactioneel van 26 februari: ”Als er iets is waar iedereen het over eens is, is het dat gekloonde lammetjes zoals Dolly bestaan en het succes van de techniek die haar gemaakt
heeft signalen zijn van een diepgaande verandering in de conditie van de mensheid.” Dr. Lee Silver, een professor in de biologie aan de Princeton University, vertelde dat de bekendmaking net op tijd kwam om het voorwoord van zijn nieuwste boek te veranderen, zodat in het eerste hoofdstuk niet langer staat dat deze manier van klonen onmogelijk is. ”Het is ongelooflijk,” zei Silver, ”het komt erop neer dat er geen grenzen meer zijn. Het betekent dat science fiction echt is. Men zei dat het onmogelijk was, maar nu is het er, nog voor het jaar 2000.” Waar Silver en praktisch ieder ander bezorgd over is, is natuurlijk niet het schaap Dolly, maar het onheilspellende vermoeden dat het klonen van mensen plotseling heel dichtbij is. Het meest schokkende is waarschijnlijk de duidelijke naïviteit van kloonmeester Dr. Wilmut, die nogal onwetend lijkt te zijn en vooral denkt aan de gunstigste en eenvoudigste resultaten van zijn onderzoek. ”Het zal vooral gebruikt worden om meer geneesmiddelen te produceren”, vertelde Helmut de Press Association of Britain volgens Reuters nieuwsdienst. ”Het stelt ons in staat om genetisch bepaalde ziekten, waarvoor nog steeds geen geneesmiddel is, te bestuderen en om de mechanismen die daarbij betrokken zijn te achterhalen. De volgende stap is om de cellen te gebruiken in gekweekte bacteriën en daarin genetische veranderingen aan te brengen.” ”Met het voor het eerst klonen van een volwassen dier is het nu van essentieel belang om na te denken over het ondenkbare. Omdat het niet mogelijk is om toezicht te houden op deze techniek moet er een
intensief en wereldwijd debat komen over de juiste protocollen betreffende de toepassing van de techniek” vond de Australia Morning Herald. ”Dit gebied zit vol met etische en wettige tijdbommen. Zoals Aldous Huxley al argumenteerde in zijn roman Brave New World, de wetenschap die de menselijke waardigheid negeert, vernietigt menselijke en politieke waarden.” President Clinton vroeg snel een bio-ethische adviescommissie de gevolgen van de technologie voor de mens te beoordelen. Het Vaticaan riep onmiddellijk om wetten die het klonen van mensen verbieden in een redactioneel stuk onder de kop: ”Een dringend beroep op de rede en de menselijkheid.” Joseph Rosblat, een wetenschapper die werkte aan het Manhattan Project en in 1995 de Nobel Prijs voor de Vrede won voor zijn verzet tegen kernwapens, riep op 27 februari op tot een internationale controle op onderzoek naar klonen. ”Controle op de wetenschap is een contradictio in terminis”, zei Rosblat. ”Maar iedere wetenschapper is in de eerste plaats burger en het belang van de wereldbevolking moet op de eerste plaats komen.” Volgens een bericht van Reuter op 1 maart heeft het Engelse ministerie van Landbouw besloten de subsidie voor het instituut in Schotland dat het gekloonde schaap gemaakt heeft stop te zetten. Als reactie waarschuwden de wetenschappers van het Roslin Instituut dat zij en hun onderzoek op deze manier mogelijk in de armen van puur commerciële doeleinden gedreven worden.
UFO-Meldpunt Voor het doorgeven van UFO-meldingen, gelieve contact op te nemen met het nummer 0186-618517 Frontier 2000 3.3 9
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:59
Pagina 14
Nieuwe geheime toegang tot Grote Piramide? Is Gizeh-plateau ondertunneld? Terwijl Bauval en Hancock proberen om een ondergrondse kamer onder de Sfinx proberen terug te vinden, zijn er nieuwe onderzoeken omtrent een geheime toegang tot de Grote Piramide
Ferdinand Calmvoet De Engelse auteurs Graham Hancock en Robert Bauval, bekend van boeken zoals Het Orion Mysterie, Het Begin en het Einde van Alles en Boodschap van de Sfinx, vertellen sinds eind september 1996 dat er elk moment een doorbraak kan plaatsvinden in het onderzoek omtrent de Grote Piramide. Zij stellen trouwens dat bepaalde personen, verbonden met opgravingen in Egypte en rondom de piramides, hen benaderd hebben. Die personen zouden hen verteld hebben dat er onder de Sfinx iets gevonden is. Indien de auteurs meer wilden weten, moesten zij echter een papier ondertekenen waarbij zij zworen niets te vertellen. Daar konden beide auteurs echter niet in toestemmen. Zij menen echter dat de Egyptische overheid vrij snel zelf naar buiten zal treden met meer informatie. Deze controverse komt voort uit datgene wat de auteurs sinds enkele jaren bij het publiek onder de aandacht wensen te brengen: dat er rondom het piramiden-complex van Gizeh een reusachtig mysterie hangt. In 1994 maakte Robert Bauval ophef door te stellen dat de Grote Piramide en de andere piramides eromheen gebouwd waren om het de gordel van het sterrenbeeld
14
Orion voor te laten stellen. Een “luchtkoker” in de Grote Piramide was volgens hem eveneens op deze sterren gericht. Toen Bauval met zijn bevindingen naar buiten kwam, reageerde de wetenschap misnoegend. Wat echter voor het grootste raadsel zorgde, was de ontdekking die een Duitse ingenieur, Rudolf Gantenbrink, met zijn robot deed. In een luchtkoker binnen de Grote Piramide stootte de robot op een deur. Wat bevond zich daarachter? De hele wereld scheen dat zo snel mogelijk te willen weten, behalve de Egyptologen. Zij gooiden Gantenbrink en zijn robot uit Egypte en ridiculiseerden het hele onderzoek. Hancock en Bauval hadden echter de internationale media in hun spoor en die zorgde ervoor dat de interesse in de mysterieuze deur bleef bestaan. Immers: de filmbeelden die door de robot gemaakt werden spraken voor zich. Konden de Egyptologen dat dan niet aanvaarden? In 1996 waren er elke week andere geruchten te horen over wanneer de deur geopend zou worden. In het voorjaar van 1997 was er zelfs een gerucht dat de deur in oktober 1996 in het geheim reeds geopend zou zijn en er zich daarachter een kamer bevond met een Egyptisch beeld.
Maar enige bevestiging, of ontkenning, liet op zich wachten. Gedurende dezelfde periode gaan er geruchten rond dat er zich één of meerdere kamers onder de Sfinx zouden bevinden. Een Japanse televisie-ploeg maakte in 1993 een reportage over hoe oud de Sfinx volgens onderzoeker John Anthony West zou zijn. Met hoog technologische apparatuur zocht de Japanse crew naar mogelijke ondergrondse kamers en hun materiaal toonde mogelijke ondergrondse kamers. De Egyptische autoriteiten zorgden er echter voor dat West en de hele Japanse crew van het Gizeh-plateau werden verwijderd. In 1996 kwamen Bauval en Hancock echter met een theorie over de Sfinx. Zij stelden dat er zich onder de Sfinx een geheime kamer moest bevinden. Opnieuw deden de Egyptische autoriteiten echter al het mogelijke om dat bericht belachelijk te maken. Zo’n ondergrondse tunnel zou niet bestaan, Bauval en Hancock zouden andermaal complete onzin verkondigen. Ondertussen wacht de hele wereld de verdere ontwikkelingen af. Wat men echter vergeet is dat er veel meer bijzondere zaken terug te vinden zijn rondom de Grote Piramide. Feiten en verhalen die veel minder
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:59
Pagina 15
Inzet: Dr. Kinnaman, in wiens archief men documenten vond die vertellen over een geheime toegang tot de Grote Piramide De Sfinx en de Piramide van Chefren. Rechts langs de verbindingsweg tussen deze twee bouwwerken bevindt zich de zogenaamde Campbell’s Tomb, waar men duidelijk een netwerk van tunnels onder Gizeh kan waarnemen bekend zijn, maar bepaalde mysteries gedeeltelijk oplossen... of overschaduwen. Tijdens een recent bezoek aan Amsterdam vertelde de Amerikaanse archeoloog David Hatcher Childress ons dat hij, tijdens een bezoek aan de Grote Piramide in 1983, in een tunnel onder de Sfinx had gewandeld. De tunnel dateerde niet noodzakelijk uit de Egyptische Oudheid, maar het toont wel aan dat er tunnels bestaan on-
der de Sfinx. Waarom willen de Egyptische autoriteiten daar dan niets over kwijt? Volgens Childress kon hij zo’n vijftien meter in een tunnel wandelen. De tunnel eindigde op een plek waar men had gegraven. Verdere details omtrent deze tunnel zijn nooit bekend gemaakt. Nog interessanter is de zogenaamde Campbell’s Tomb, die ook wel eens Campbell’s Well genoemd wordt. Dit graf, dat zich bevindt tus-
sen de Sfinx en de Grote Piramide, is helemaal geen graf. Campbell was een Engelse archeoloog die op het eind van de vorige eeuw te Gizeh archeologisch onderzoek verrichtte. Campbell vond een put die zo’n dertig tot veertig meter diep is. De opening meet zo’n vijf op vijf meter. Vanwege veiligheidsredenen is er een omheining omheen geplaatst, maar men kan er nog steeds in kijken. Dan ziet men allerlei ondergrondse gangen die in allerlei richtingen lopen: naar de piramide, naar de Sfinx enz. Deze put is voor elke toerist zichtbaar en toont duidelijk aan dat er zich onder het Gizeh-plateau een ondergronds netwerk van tunnels bestaat. Toch hoort men hier nooit iets over uit Egyptische bronnen. De put is momenteel bekend als Campbell’s Tomb omdat Campbell meende dat die ondergrondse tunnels indertijd gebruikt werden om mensen in te begraven. Dergelijke ondergrondse grafkelders vindt men vrij veel terug in Egypte. De meest bekende is het Serapeum in Luxor. Dit is een reusachtige ondergrondse begraafplaats, die bekend werd door Napoleon die zijn soldaten beval om de graftomben te openen. Tot hun verbazing bevonden zich in de sarcofagen zich echter geen menselijke resten, maar mummies van stieren. Daarnaast bestaan er nog vele legenden over ondergrondse tunnels, die de ene kant van de Nijl met de andere zouden verbinden. Zo’n tunnel zou bestaan in de omgeving van de Grote Piramide, maar er zijn ons geen verhalen bekend van personen die er ooit enig spoor van hebben teruggevonden. Een soortgelijke tunnel zou eveneens terug te vinden zijn in de omgeving van de tempel van Hatsjepsoet. Mensen die in dit ondergronds netwerk doordrongen, stelden echter dat ze na een bepaalde afstand tegen ondergestroomde gangen stootten. Verder doordringen was daardoor onmogelijk. Het water duidt er in elk geval op dat ze zich in de nabijheid van de Nijl bevonden. Het grootste mysterie is echter in handen van een Amerikaanse wetenschapper. Terwijl namen als Piazzi Smith, Sir W. Flinders Petrie
Frontier 2000 3.3 15
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:59
Pagina 17
De Schatkamer van de Tempeliers Het kasteel van Arginy, ten noorden van de Franse stad Lyon, bezit een ondergronds netwerk van ruimten, waarin volgens overleveringen de schat van de Tempeliers begraven zou liggen. In 1952 hield men in het kasteel verschrikkelijke rituelen, die uiteindelijk zouden leiden tot de stichting van orden zoals de Orde van de Zonnetempel. Die pleegden de afgelopen jaren op geregelde tijdstippen massale zelfmoord.
André Douzet, aangepast en met aanvullend materiaal door Filip Coppens 18 Maart 1314. Aan de rand van de rivier de Seine, in Parijs, staan drie personen op de brandstapel: Jaques de Molay, Grootmeester van de Orde van de Tempelridders, toentertijd ‘s werelds beroemdste en rijkste organisatie; Geoffray de Charnay, de afgevaardigde van de Orde voor Frankrijk en een derde persoon wiens identiteit varieert van schrijver tot schrijver. Het is het officiële einde van tweehonderd jaar Westeuropese geschiedenis, die vandaag de dag gekenmerkt wordt als zeer interessant, overheerst door kruistochten om het Heilige Land tot beschaving te brengen, de invoering van papiergeld en de briljante opstanding van een groep celibataire soldaten monniken. Honderden boeken verhalen over wie de Tempeliers waren, over hoe ze aan hun rijkdommen en invloed kwamen en over de omstandigheden die hun ondergang veroorzaakten. Uiteindelijk blijven sommige dingen toch onverklaarbaar en onbesproken. Sinds een aantal jaren is het mysterie van de Tempeliers een rijke bron van inkomsten voor menig internationale bestseller. Sommige beweringen zijn ronduit gelogen, andere verkeerd begrepen en enkele tegenstrijdigheden en raadselen zullen wel nooit door iemand worden opgelost. Maar aan de verschrikkelijke en verbrande overblijfselen van deze drie mensen kleeft een mysterie dat de geschiedenis en de maatschappij voor altijd heeft beïnvloed.
Drie vragen blijven open staan in het centrum van het Tempeliers raadsel: 1) Was er een harde kern met een specifieke lering en beperkte deze lering zich tot esoterie of geheime dogma’s? 2) Wat gebeurde er met de legendarische Tempeliersschat, waarvoor zo vele mensen aan martelingen werden onderworpen en moesten sterven? Heeft de geschiedenis zich in onwetendheid gehuld, of kan hij worden teruggevonden? En bevatte deze schat documenten of ander materiaal die de mogelijk geheime leringen van een kerngroep aan het licht kunnen brengen? 3) Tenslotte de meest intrigerende vraag van alle: is de Orde in zijn totaliteit verdwenen, of was er een geheime ondergrondse beweging die de Orde van de Tempelridders heeft voortgezet, en waar stonden zij voor?
Enkele schattenjagers zorgden ervoor dat niemand in hun voetsporen zouden volgen. In de toren vindt men deze enorme prop beton, die er sinds begin deze eeuw een toegang versperd
De Toren van de Acht Schoonheden, waar volgens de overleveringen de Schat van de Tempeliers begraven ligt
Het antwoord op deze drie vragen lijken te liggen in een klein kasteel in de Rhône vallei; wat meer zij, het ontstaan van de huidige belangstelling voor de Tempeliers kan hier eveneens gevonden worden. Het lijkt duidelijk dat de Tempeliers op de hoogte waren van het moment van hun arrestatie. Ze wisten eveneens dat verzet zinloos was. Ze realiseerden zich dat hun tijd gekomen was en bereiden zich waarschijnlijk voor op een geheime overleving van hun orde, op de manier zoals waarschijnlijk ook de Duitsers
Frontier 2000 3.3 17
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:59
Pagina 18
Paus Clemens V ontbond de Orde waar hij zelf de hoogste gezagdrager van was, dit op aandringen van de Franse koning. dat hebben geprobeerd aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. ”Document Rubant”, genoemd naar zijn auteur, is een document dat uitvoerig bericht over de overleving van de Tempelridders. Weinig of geen geschiedkundigen en schrijvers aangaande het onderwerp, vertrouwen het boek of weten van het bestaan ervan. Daar het document dateert uit de 18e eeuw, nog voor het raadsel van de Tempeliers in de belangstelling kwam, lijkt het zeer onwaarschijnlijk dat dit vals is. Dan zou het in ieder geval de meest succesvolle vervalsing aller tijden zijn. Het document verklaart dat alle bewijsstukken ”gebruikt door de onderzoekers van Philippe Le Bel” ernstige vervalsingen waren en lange tijd voordien gemaakt, in geval er een onbelemmerde en onvoorziene aanval op de Orde zou plaatsvinden. Het zou een soort ingebouwd veiligheidsmechanisme zijn, aanwezig sinds het begin van de Orde. Het document beweert dat het doel van de Tempeliers was toegang te krijgen tot een ‘weten’ van een zeer hoog niveau. Volgens Rubant is deze kennis de reden van bestaan voor de Orde. Een zoektocht die de kerngroep de wet voorschrijft en op grote schaal de geschiedenis van de Orde beïnvloed heeft. Een soort zorgvuldig voorbereide initiatie om te kunnen begrijpen hoe het zit met een totaal en alles verhullende kennis, die wordt bewaakt door een Egyptische Godin die haar informatie koestert achter haar sluier. Rubant verklaart dat ”de Tempeliers hun en onze tijd ver vooruit waren,
18
vanwege een geheime kennis, die zij in boeken hadden opgedaan. Zij ontdekten een complete en absolute kennis....”, of wijsheid. Rubant herhaalt de woorden van Raoul de Laon, advocaat en rechtskundig expert aan het Hof van de Koning. Het document gedateerd op 11 april 1308 en waarvan de herkomst nooit betwist werd, zegt; “Toen ik in Laon woonde, vertelde één van mijn vrienden, die predikant was bij de Tempel van Laon, genaamd broeder Gervais de Beauvais, steeds opnieuw in aanwezigheid van meerdere getuigen, dat er binnen de Orde een regel heerste die zo buitengewoon was, en die van een nauwgezette geheime aard was dat mensen liever hun hoofd lieten afhakken, dan het openbaar te maken. Bij de algemene afdeling bestond er een oefening dat, al was de koning van Frankrijk getuige, de mensen van de afdeling de getuige zonder pardon, ongeacht zijn stand, zouden doden. Hij bezwoer me dat hij een regel kende van de Orde, die hij me vrijwillig zou kunnen laten zien, maar dat hij ook in het bezit was van één regel van meer geheime aard, die hij nooit zou laten zien aan een nietingewijde. Was dit het geheim dat Grootmeester Jaques de Molay bewaarde? Op 26 november 1308 vertelde hij de Inquisitie: ”Ik zou u graag bepaalde dingen willen vertellen, ware het niet dat u bent die u bent en als u gemachtigd was ze te horen”. Op de 28e herhaalde hij zijn wens iets te willen toevertrouwen aan de Paus.... Blijkbaar wilde hij een tipje van de sluier oplichten over iets dat te complex was voor de gewone sterveling en hetgeen blijkbaar ging over de eenwording tussen het Christendom en de geheime leer van de Tempeliers. Helaas, de Paus wilde niet naar de Molay luisteren en het schijnt dat de Molay derhalve besloot, dat de schat op eigen wijze diende te overleven. Het lijkt erop dat het kleine plaatsje in Frankrijk, genaamd Arginy, was voorbestemd om de drager van de schat van de Tempeliers te worden. In de nacht van 12 oktober 1307, de nacht voor de arrestatie van de Tempeliers in Frankrijk, ver-
bleven er twee ridders in Arginy, om de plaats pas in het holst van de nacht te verlaten, en vervolgens om de volgende morgen in Macon gearresteerd te worden. Een vreemd verhaal dat echter blijft terugkomen vertelt dat aan de vooravond van zijn verbranding, Jaques de Molay, echter pas nadat hij zijn bewakers had omgekocht met goud, om zijn neef vroeg, ene Graaf van Beaujeu. De ontmoeting vond plaats in de cel van de Grootmeester en er wordt gezegd dat deze geruime tijd heeft geduurd. Jaques de Molay gaf zijn neef enige aanwijzingen: hij moest naar de Tempel in Parijs gaan waar de voormalige Grootmeester begraven lag. De Molay vroeg de Beaujeu hem een kristallen relikwie terug te brengen en wel zo vlug als mogelijk was. Er kwam een tweede ontmoeting. Het betrof hier gewichtige geheime informatie voor het overleven van de Orde. De Molay legde de Beaujeu uit, dat het zojuist door hen teruggewonnen relikwie de heilige wijsvinger van Johannes de Doper was, die hij gelijkwaardig achtte aan Christus. De Orde had de schat ontvangen van de voormalige koning van Jeruzalem, Boudewijn. Naderhand vertrouwde de Molay de toekomst en de overleving van de Orde toe aan de Beaujeu. Hij gaf zijn neef de nodige informatie om er zeker van te zijn dat hij zijn delicate missie tot een goed einde zou brengen. Hij gaf hem de sleutels en de richtingaanwijzingen van de plaats, alleen bekend bij de Grootmeester, dichtbij de plek van de graftombe van de vorige Grootmeester. In een schatkist zou het geheim van het bestaan van de Orde kunnen worden ontdekt. Na zijn ontmoeting met Jaques de Molay deed de Beaujeu voorkomen alsof hij het stoffelijk overschot van zijn oom, de voormalige Grootmeester, wilde bewaren. Het schijnt dat hij tegen betaling van een klein fortuin in de Tempel werd toegelaten. Beaujeu en negen andere overlevenden kregen de kostbare relikwieën weer in hun bezit en plaatsten ze in een namaak sarcofaag. Sommige onderzoekers denken dat ze daarna koers zetten naar Cyprus, alwaar de Orde hun schat en de smokkelaars kon herbergen. Maar
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:59
Pagina 23
Het meest vreemde UFO-voorval ooit... of een grap? Filip Coppens Kenneth Arnold lanceerde op 24 juni 1947 het UFO-fenomeen. Hij was zeker niet de eerste die een UFO waarnam maar wel de eerste die zijn bericht in alle kranten zag verschijnen. Enkele dagen eerder, op 21 juni 1947, had er zich echter een veel indrukwekkender UFO-incident voorgedaan te Maury Island, in de Amerikaanse staat Washington. Havenwachtmeester Harold Dahl nam vanuit zijn patrouilleboot zes UFO’s waar. Zij bedelfden de boot onder stukjes metaal. Dahl meldde dit voorval bij zijn overste, Fred Lee Crisman, die ervoor zorgde dat enkele stukjes metaal bewaard bleven. Ze besloten het vreemde voorval te melden bij het tijdschrift Amazing Stories, een semi-wetenschappelijk populair blad over het paranormale. Fred Crisman was geen onbekende voor hoofdredacteur Ray Palmer. Kort na de Tweede Wereldoorlog publiceerde het tijdschrift een reeks artikelen van een zekere Richard Shaver, die naar eigen zeggen sporen had teruggevonden van een ondergrondse beschaving, een ras dat hij “de Deros” noemde. Zij leefden in een grottensysteem en bezaten kennis die de mens niet kende. In juni 1946 schreef Crisman een brief naar Amazing Stories waarin hij vertelde dat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in Kashmir een grot verkend had en daar op de Deros gestoten was. Deze brief werd door Harpers magazine gepubliceerd om aan hun lezers te tonen welke gekken er in Amerika woonden. In mei 1947 kroop Crisman opnieuw in de pen, schreef dat hij het artikel in Harpers magazine onzin vond en
In 1947 gebeurden er vreemde zaken te Maury Island, Washington. Twee mannen zagen een UFO en deden vervolgens alles om hun eigen verhaal te ontkrachten. Het lijkt alsof zij hierbij hulp kregen van de overheid. dat hij samen met een zekere “Dick” naar Alaska gereisd was om daar een grot met Deros te onderzoeken. Dick zou tijdens die tocht gestorven zijn. Nauwelijks een maand later raakte Crisman echter betrokken bij een UFO-incident boven Maury Island, een klein eilandje voor de kust van de stad Tacoma. In een eerste brief aan Palmer schreef Crisman echter niets over een UFO, wel over een vreemd metaal dat hij op het schip van Dahl had teruggevonden. Palmer belde Crisman op en vroeg of UFO’s iets met het voorval in Maury Island te maken zouden kunnen hebben. Crisman antwoordde dat er mogelijk een verband was, waarop Palmer besloot om Arnold in dit onderzoek in te schakelen. Arnold kwam in Tacoma aan en stelde vast dat iemand van zijn komst afwist, ook al had niemand daar enige ruchtbaarheid aan gegeven; iemand had voor hem in het duurste hotel van de stad een kamer gereserveerd. Arnold en Smith — een piloot waar Arnold goed mee bevriend was en die voor het onderzoek speciaal verlof had genomen — besloten om onmiddellijk met Crisman en Dahl te spreken. Tijdens hun eerste ontmoeting vertelde Dahl dat hij door een onbekende, in het zwart geklede man gewaarschuwd was dat hij aan niemand zijn verhaal mocht vertellen, want dat er anders wat met hem zou gebeuren. Dahl meende dat hij iets had waargenomen dat in principe niemand had mogen zien. Sedertdien was alles in zijn leven
bijna slecht afgelopen. “Dit vliegende schotel-gedoe is het meest gecompliceerde ding waar u zich ooit mee zult inlaten”, filosofeerde Dahl. Tijdens hun besprekingen met Dahl en Crisman kregen Arnold en Smith geregeld telefoontjes van een journalist: Ted Morello. Morello zelf kreeg telefoontjes van iemand die perfect wist wat er in de kamer, waar het viertal praatte, te horen viel. Eerst meenden de twee onderzoekers dat Dahl of Crisman na de ontmoeting de krant had opgebeld, maar de volgende dag belde Morello. Hij vertelde aan Arnold dat hij moest checken of iedereen in de kamer aanwezig was. De mysterieuze bron was momenteel op een andere telefoonlijn en deed het hele relaas van het gesprek. Toen begreep Arnold dat het niet Dahl of Crisman kon zijn. Men vermoedde dat iemand in de hotelkamer afluisterapparatuur had aangebracht, maar een grondige zoektocht slaagde er niet in om een verborgen microfoon te vinden. Waar Arnold indertijd niet aan schijnt gedacht te hebben, is dat diegene die de kamer reeds had gereserveerd, de kamer eveneens “geprepareerd” kon hebben, of een aangrenzende kamer huurde vanwaar men alles afluisterde. Arnold en Smith hadden zo hun twijfels over wat Dahl en Crisman hen vertelden. De stukken metaal kregen ze niet onmiddellijk te zien en toen het duo ze uiteindelijk toonden, waren de onderzoekers niet onder de indruk. Ze leken op alledaags metaalafval. Bovendien hadden de getuigen steeds een excuus om niet
Frontier 2000 3.3 23
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
21:59
Pagina 24
stelde voor dat zij de stad zouden hulp te roepen of uit het toestel te met de onderzoekers naar Maury Isverlaten. “Ik weet werkelijk niet hoe springen. land, de plaats waar het UFO-voorver of hoe diep dit ding gaat, maar Morello belde hen opnieuw op met val plaatsgevonden zou hebben, te het is duidelijk dat al mijn bronnen nog meer sensationele verhalen. De varen. Dahl zou eveneens foto’s gezich hullen in een mysterieus stilB-25 waarmee de heren uit Californomen hebben van het hele voorval, zwijgen omtrent wat er hier aan de nië waren gekomen, zou op de maar ook die foto’s kregen de onhand is.” luchthaven steeds bewaakt zijn gederzoekers nooit te zien. Arnold en Smith hadden hun buik weest. Waarom was niet duidelijk. Arnold meende dat alles zo vreemd vol van verhalen zonder bewijsmaBovendien gingen er geruchten dat was, dat hij besloot om de Militaire teriaal. Smith moest bovendien driner in het toestel de resten van een Inlichtingendienst erbij te betrekken. gend terug aan Die hadden hem enhet werk. Ze kele weken eerder hadden nog een verteld dat hij hen laatste ontmoesteeds kon bereiken ting met een anindien hij vragen had dere inlichtinover UFO’s. Luitegenofficier van nant Frank Brown en McChord Field, Kapitein William Dadie alle stukken vidson vlogen onmetaal verzamiddellijk vanuit Hamelde en meemilton Field in Calinam. Toen ze die fornië naar Tacoma. man vertelden Dahl wilde niet spredat ze enkele ken met de Militaire stukken wilden Inlichtingendienst. bewaren als herCrisman wilde dat innering, drong wel. De officieren de man er op luisterden naar zijn aan dat hij alles verhaal en meenden moest meenedat het om een grap men. Het was ging. Zij deelden Arvolgens hem duinold en Smith tendelijk dat het meslotte mee dat ze taal geen enkele nog diezelfde avond waarde had en terug op hun basis dat het zeker niet moesten zijn. Het van buitenaardvliegtuig nam de volse of vreemde gende ochtend deel oorsprong zou in een parade. Arzijn. nold en Smith vonVervolgens hoorden dat geen al te den ze van Dahl snugger idee, want dat Crisman zonhet was duidelijk dat der enige medehet tweetal vermoeid deling met een was. De officieren speciaal militair wilden echter niet vliegtuig naar luisteren. Kort na het Alaska was veropstijgen kreeg het Ray Palmer zette het hele Maury Island-onderzoek in gang door Kenneth trokken. Iedertoestel echter pro- Arnold er naar toe te sturen een stond werblemen en stortte kelijk versteld. Arnold en Smith begecrashte UFO zouden zijn verneer. sloten daarom nog even Dahl te bevoerd. Een inlichtingenofficier op de Beide officieren kwamen om het lezoeken. Die had hen verteld dat hij luchthaven bevestigde de volgende ven, terwijl een gewone soldaat die bij zijn secretaresse terug te vinden ochtend dat er zich “geklasseerd van de gelegenheid gebruik maakte zou zijn, waar Dahl hen enkele damateriaal” aan boord bevond. Volom van de ene basis naar de andegen eerder naartoe had gebracht. gens de man ging het hier om “nogre basis te reizen, zich wel kon redZowel Arnold als Smith wisten de al geheim materiaal”. Uiteraard wilden met zijn valscherm. Die passaweg nog perfect. Toen zij echter bij de hij niet verduidelijken om wat gier begreep niet waarom men via het huis aankwamen, lag het er vervoor een materiaal het hier ging. De de radio niet om hulp had gevraagd. laten bij. Overal hingen spinnewebjournalist vertelde hen dat hij zich Volgens hem hadden ze alle tijd om ben en de meubels waren verwijzorgen maakte over het tweetal en
24
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
22:00
Pagina 27
Twee dode kinderen, een UFO en een geheime basis Twee Engelse UFO-onderzoekers bezochten in 1973 de plek waar twee kinderen door een UFO ontvoerd en vermoord zouden zijn. Daar zagen zij zelf een UFO. Pritchard bezocht de plek en ontdekte een uiterst geheime militaire basis aan de rand van Londen.
Charles K. Pritchard Aan de oostelijke rand van Londen liggen reusachtige waterreservoirs, zodat Londen nooit zonder drinkwater zal komen te zitten. Ten zuidoosten van deze reservoirs bevindt zich Chingford, een “suburb” van Londen waar nooit iets schijnt te gebeuren. Maar schijn bedriegt. Op 11 mei 1974 zagen Barry King en Ian Vinten, twee Engelse UFOonderzoekers, hier een UFO. Ik was met hun rapport vertrouwd, omdat ik in Chingford geboren ben en steeds een zekere nostalgie bleef koesteren voor het dorp waar schijnbaar nooit iets gebeurde. Tot ik hun rapport terugvond in enkele oude nummers van het tijdschrift van de Engelse UFO-organisatie BUFORA, waar ze allebei lid van waren. Op 11 mei 1974 keerden zij terug van een bezoek aan iemand die in Leighton Buzzard een UFO had waargenomen. Op de terugweg naar Londen besloten ze van de snelste weg naar hun huis af te wijken en even Chingford te bezoeken. Vinten had immers gesuggereerd dat King even de plek moest zien waar twee Enfield kinderen dood teruggevonden waren. Ik herinnerde me mijn jeugd, toen er in Enfield, aan de andere
kant van de reservoirs, twee kinderen verdwenen waren. ‘s Avonds waren twee kinderen van tien en twaalf jaar oud van huis weggelopen om nog wat te spelen. Zij kwamen echter niet terug en de politie besloot om de hele omgeving uit te kammen. Omdat de reservoirs een aantrekkingskracht voor deze kinderen hadden, kamde de politie ook die omgeving uit. De kinderen werden echter niet teruggevonden. Enkele weken later werden hun lichamen door een toevallige voorbijganger opgemerkt. De politie stelde dat zij die plek, die zich in Chingford bevond, ook hadden uitgekamd, maar dat er zich op dat moment geen lichamen bevonden. Een autopsie kon geen duidelijke doodsoorzaak aanwijzen. Maar terug naar het UFO-rapport van King en Vinten. In de omgeving van de plek waar de kinderen teruggevonden waren, stapten ze uit hun wagen. Daar wees Vinten de plek aan waar die kinderen teruggevonden waren. King zocht het hele gebied af met zijn verrekijker. Na enkele minuten zei King dat daar op die plek iemand stond. Toen Vinten met zijn verrekijker naar die plek keek,
Het wezen dat door King en Vinten gezien werd op de plek waar twee kinderen dood waren teruggevonden zag hij het wezen eveneens. Om zeker te zijn dat ze zich niet vergisten, wisselden ze hun verrekijkers uit. Hoewel het langzamerhand donker werd, kon je de figuur nog steeds met het blote oog waarnemen. Wat zij zagen had veel weg van een meisje of een vrouw met lang blond haar en gekleed in een lange zwarte jurk. De figuur was strak afgelijnd, het gezicht had echter weinig duidelijke kenmerken. De twee onderzoekers zagen de figuur minstens tien minuten staan zonder dat het bewoog. Zo’n vijftig meter daarvandaan zagen ze een tweede figuur, in de buurt van enkele bomen. Deze was hetzelfde gekleed, maar bewoog wel. Toen King opnieuw de andere persoon wilde volgen, was die plots verdwenen. Vervolgens zagen
Frontier 2000 3.3 27
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
22:00
Pagina 28
Goed verborgen bevindt er zich bij de waterreservoirs van Londen deze geheime basis ze die persoon opnieuw, maar op een andere plek dan voorheen. Ian bevestigde toen dat het precies op de plek was waar die twee kinderen waren teruggevonden. King meende dat de figuren die zij zagen misschien wel eens de geesten van die twee overleden kinderen konden zijn. Na een half uur besloten ze om in de auto te stappen en snel naar de dichtstbijzijnde pub te rijden om daar het toilet te gaan. Toen ze het toilet verlieten, stelde King voor dat zij opnieuw naar de plek zouden rijden. King kon de wezens niet meer terug vinden, maar Ian riep plotseling dat hij moest kijken. Op dezelfde plek als eerder verschenen opnieuw deze wezens, maar deze keer waren ze volledig in het wit gekleed. Eén wezen stond stil, terwijl de andere zeer snel bewoog; op een bepaald moment leek het alsof het wezen op de twee onderzoekers afkwam. Het wezen was volgens hen menselijk, maar toen het rende zagen zij geen benen bewegen. King besloot om even te checken of ze de wezens ook zonder verrekijker konden zien; hij zag ze inderdaad. Toen zag hij een rood licht boven de bomen hangen. Dat object bewoog omhoog en bleef toen zo’n vijf minuten bewegingloos hangen. King schreep: “Toen bewoog het in onze richting en passeerde ons bijna boven onze hoofden. Het maakte een bijzonder geluid, te vergelijken met de sonar van een schip. Toen hij op ons afkwam, greep Vinten zijn fototoestel en maakte een foto van het voorwerp.” Ondertussen observeerde King het object: in het centrum had het voorwerp een wit licht, aan beide uiteinden was een rood licht zichtbaar. Deze knipperden tegelijkertijd aan
28
en uit. Er was een blauwachtig licht rond het centrale witte licht en scheen rond het witte licht te circuleren. Toen het gepasseerd was, zagen ze het object van de andere kant. Dat was precies andersom: een rood centraal licht met witte lichtjes aan de uiteinden. Deze witte lichten knipperden eveneens tegelijkertijd aan en uit. De UFO zou een doorsnede van zo’n vijftien tot twintig meter hebben. Volgens King en Vinten was er een derde getuige die alles gezien moest hebben. Die man stond in de voordeur van zijn huis, zo’n tien meter achter King en Vinten. Hij wilde echter niet betrokken raken bij het UFO-voorval. Tijdens het half uur dat ze het voorwerp gadesloegen reden er auto’s langs. Maar die schenen niet geïnteresseerd te zijn, want niemand keek om. Toen ze enige tijd later terugkeerden naar die plaats, merkten ze op dat op de plek waar de UFO zichtbaar was, de bomen beschadigd waren. Sporen van een mogelijke landing van dit voorwerp werden echter niet teruggevonden. King meende dat het hele voorval geen toeval was. Volgens hem was alles gepland, maar door wie en voor welk doel was voor hem onduidelijk. Op 10 augustus schreef King een brief naar BUFORA, waarin hij nog even wilde terugkomen op het hele gebeuren. “De afgelopen weken, sinds 5 augustus, zocht ik de hemel af op zoek naar meteoren. Dat doe ik vanuit mijn slaapkamer voor ik naar bed ga, soms wel tot 2 uur ‘s nachts. Op een van die nachten zag ik een rood licht bewegen van oost naar west. Het was zo’n 250 meter ver verwijderd en het was vanaf die afstand even groot als een voetbal.
Ik observeerde het voorwerp gedurende zo’n vijf minuten. Mijn interesse in meteoren was plots verdwenen. Het object bevond zich nu boven een school en scheen te hobbelen in de lucht. Toen het rode licht bleef hangen, vond ik het nodig om met een lamp enkele lichtsignalen naar het voorwerp te sturen, maar er gebeurde niets. Na enige tijd, terwijl ik met mijn lamp lichtsignalen bleef geven, vertrok het naar het oosten, waar het vandaan was gekomen. Het volgende half uur zocht ik zonder succes de hele hemel af, op zoek naar het voorwerp, maar het was verdwenen. Mijn horloge vertelde me dat het kwart over twee was. Ik stak een sigaret op en tuurde uit het raam, denkend aan het vreemde rode licht dat ik net had gezien. Na enkele minuten hoorde ik een geluid dat vanuit onze tuin kwam. Toen kreeg ik de schrik van mijn leven. Zo’n drie meter verwijderd van ons huis stond een wezen, een meisje of een vrouw (ik zeg meisje of vrouw vanwege het lange haar tot op haar schouders, maar wie kan daar in deze tijd zeker van zijn). In elk geval stond dit wezen daar doodstil. Dit wezen zag er precies hetzelfde uit als het wezen dat we in Chingford waargenomen hadden. Ik dook van schrik weg onder de vensterbank en scheen mijn lamp op het gezicht van het wezen. In Chingford hadden we niets van het gezicht kunnen waarnemen en zelfs op deze korte afstand, met mijn lamp recht in haar gezicht, was het onmogelijk om enige kenmerken waar te nemen. Het was volledig wazig. Ik was nu zo bang dat ik besloot achter de vensterbank te blijven zitten. Enkele minuten later keek ik even door het venster om te
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
22:00
Pagina 31
Overblijfselen van Mu? Het eiland Tonga, in de Stille Oceaan, bevat een rijk historisch en archeologisch verleden. Duizenden jaren geleden bevatte het een bijzonder hoge cultuur, die door geen enkele wetenschapper degelijk verklaard is. Hebben we hier te maken met kennis die afkomstig is van de mythische beschaving Mu dat ooit in de Stille Oceaan bestaan zou hebben?
David Hatcher Childress De befaamde ontdekkingsreiziger Captain Cook reisde ten oosten van Australië, op zoek naar nieuwe eilanden en beschavingen. In 1773 bezocht hij tijdens zijn tochten Tonga en de omringende eilanden. Cook was onder de indruk van de vriendelijkheid van de inwoners en noemde de groep eilanden “de Vriendelijke Eilanden”. Cook en zijn bemanning werden bedolven onder tonnen voedsel, terwijl hun maaltijd geanimeerd werd door enkele bokswedstrijden tussen twee inwoners. Er gaat een gerucht dat de bevolking de bedoeling had om een tweede feest te organiseren, waarop Cook en zijn bemanning zelf geroosterd zouden worden, maar de inwoners zouden zo blij zijn met de dank die Cook hen toonde, dat zij daarvan afzagen. Tonga bevindt zich ongeveer halverwege tussen Nieuw-Zeeland en Hawaii. De afstand tot Paaseiland is groter dan tot die twee eilanden. Het eiland maakt onderdeel uit van wat men “Polynesië” noemt. Ooit was Tonga de hoofdstad van dit rijk. Toen het echter uit elkaar viel, bleef Tonga als belangrijkste macht over. Het is trouwens het enige eiland dat nooit gekoloniseerd is. Kortom: Tonga kan zich beroepen op een bijzondere geschiedenis, die volgens de plaatselijke bevolking teruggaat tot in een mythologisch verleden. Alle Polynesiërs menen dat zij afkomstig zijn van een mythisch eilandenrijk genaamd Havaiiki. De naam lijkt sterk op Hawaii, maar de wetenschappers zijn het er over eens dat Hawaii te noordelijk gelegen was
om als thuisland te dienen voor die beschaving. Bovendien heeft hun onderzoek aangetoond dat Hawaii waarschijnlijk als een van de laatste eilanden bevolkt raakte door de Polynesiërs. Waar het thuisland zich bevindt, weten die wetenschappers echter niet. Zowat elk eiland is al naar voren geschoven als een kandidaat en bepaalde personen zoeken het zelfs nog verder; zij menen dat Indië of een land in die omgeving wel eens “Havaiiki” zou kunnen zijn. Misschien zal het mythische moederland wel nooit teruggevonden worden. Het is immers bekend dat bepaalde eilanden hier soms in de zee verdwijnen. De Engelse ontdekkingsreiziger Edward Davis vond in 1687 een eiland met een prachtig strand, bepaalde de positie van het eiland en moest het eiland al te snel verlaten. Hij hoopte echter snel terug te kunnen keren. Sindsdien heeft nooit iemand dit eiland teruggevonden. Paaseiland werd trouwens ontdekt door de Nederlander Roggeveen terwijl die op zoek was naar “Davis Island”. Er bestaan nog verschillende andere verslagen van eilanden die plots waren verdwenen. Gebeurde hetzelfde met Havaiiki?
kelden ze een hoge beschaving, die echter verloren ging. Al hun kennis en technologie werd niet doorgegeven aan een andere beschaving. Eilanden op de randen van hun cultuur, zoals Nieuw-Caledonië en Fiji stonden niet langer in verbinding met Tonga en Samao, een ander belangrijk eiland in de omgeving. Lange zeereizen werden bijzonder zeldzaam, als ze überhaupt nog plaatsvonden. Rond 1300 na Christus was elk contact tussen Paaseiland, Hawaii en Nieuw-Zeeland weg. Rond 1250 na Christus waren de oorlogvoerende Maoris de laatsten die de lange zeereizen naar Nieuw-Zeeland ondernamen. Dat de inwoners van Tonga hun deel van de wereld kenden, maakten zij duidelijk aan Cook. Zij tekenden een kaart voor hem, waarop de verre eilanden niet getekend werden; Samao, Tahiti en andere eilanden brachten zij echter wel in kaart. Maar keren we terug naar de Lapita. Die staan binnen de wetenschap voornamelijk bekend om hun aardewerk, maar voor vele onderzoekers zijn zij ook de bouwers van de grote megalithische bouwwerken op de
Tonga is volgens het merendeel van de wetenschappers het belangrijkste eiland van Polynesië. De vroegste beschaving die op Tonga woonde heeft men de naam “Lapita” meegegeven. Men dateert hun bloeiperiode tussen 1200 en 500 voor Christus. Tijdens die periode ontwik-
Frontier 2000 3.3 31
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
22:00
Pagina 32
eilanden. De geharde wetenschappers hebben daar voorlopig nog geen interesse voor. Die houden halsstarrig vast dat de megalieten vrij recent, rond 900 na Christus, opgericht zouden zijn. Maar dit verklaart niet waarom inwoners van het eiland nauwelijks enkele eeuwen later geen enkele traditie of verhalen kenden omtrent de bouw of de functie van die bouwwerken. De Lapita waren vermaarde zeevaarders. Zij waren de Vikingen van hun continent. Een studie van Tonga en de geschiedenis van Polynesië schijnt tot de volgende conclusie te leiden: de inwoners waren meesterlijke zeevaarders, bouwden reusachtige piramiden, wegen en monumenten, hadden universiteiten waar men astronomie en de kunst van het zeilen kon leren, alsook theologische geschiedenis en hoe het weer in elkaar zat. De restanten van hun bouwwerken zijn nog bijzonder goed intact. De megalieten van Mu’a en de grote trilithon — een bouwwerk opgetrokken uit drie grote stenen — zijn Tonga’s meest bekende toeristische trekpleisters. De Ha’amonga, zoals de trilithon genoemd wordt, is een reusachtige stenen ark van vijf meter hoog en zes meter breed. De stenen werden zo bewerkt, dat de bovenste steen stabiel en perfect binnen de twee pilaren zou passen. Deze constructie heeft wel wat weg van Stonehenge in Engeland, waar men een aaneenschakeling van dergelijke trilithons bouwde; alleen plaatste men daar de bovenste steen niet in een groef. De hele constructie zou zo’n 8 tot 9 ton wegen. Net zoals bij Stonehenge menen enkele onderzoekers dat deze steen bepaalde astronomische gebeurtenissen aanwijst. De huidige koning observeerde de zonsopgang op 21 juni 1967 trouwens vanaf deze plaats. Een marke-
32
ring op het monument duidt aan waar die zonsopgang plaatsvindt. Bepaalde tradities stellen dat de mythische voorvaders, de goden, dit bouwwerk oprichtten, maar in feite bestaan er geen duidelijke tradities over wie of wat dit heeft gebouwd. De Australische archeoloog Dirk Spennemann meent dat bij de bouw zo’n 1000 tot 1200 mensen werkzaam zijn geweest, wat een bijzonder vlot draaiende organisatie gevergd moet hebben. Wat het monument dus wel prijsgeeft, is dat de bouwers duidelijk geïnteresseerd waren in de astronomie en daar bovendien goed van op de hoogte waren. Tonga zou het centrum zijn geweest waar men de astronomie bestudeerde. Voor de zeevaart maar vooral ook voor de
De trilithron is het uithangbord van Tonga, ook al is er niets bekend over de bouwers van deze poort lange zeereizen die de Lapita ondernamen was deze kennis uiterst belangrijk. Men vermoedt immers dat die cultuur het kompas niet kende, zodat zij zich alleen konden beroepen op de sterrenhemel om niet uit koers te raken. De cultuur had een naam voor elk sterrenbeeld aan de hemel. Wat echter interessant is, is dat zij hun indeling van deze hemel op dezelfde manier deden als elders in de wereld. En dit maakt meteen duidelijk dat hun kennis duidelijk niet los van de andere beschavingen op deze Aarde stond. De grote Ha’amonga zou door de astronomen gebruikt worden om hun observaties te doen.
Het gebied rondom Ha’amonga is bekend als Heketa. Hier vindt men verschillende stenen platforms terug. Men meent dat deze gebruikt werden voor bepaalde rituelen, maar ook voor de observatie van de sterren. Een aantal archeologen menen echter dat zij gebruikt werden voor begrafenisrituelen en begrafenissen. Hoewel dit het meest indrukwekkende restant is van die oude beschaving, stellen de tradities dat de oorspronkelijke hoofdstad zich bij Toloa zou hebben bevonden. De precieze plek is niet meer bekend, maar het is ergens in de buurt van de Internationale Luchthaven. Er zijn daar inderdaad overblijfselen van soortgelijke platforms en kleine, kunstmatige heuvels. De hoofdstad zou ten tijde van de tiende leider verhuisd zijn naar Heketa. Dat die hoofdstad zeer oud moet zijn, valt af te leiden uit het feit dat de hoofdstad een kanaal met haven had. Het eiland moet indertijd echter iets lager gelegen hebben ten opzichte van het wateroppervlak. Het kanaal van Mu’a en de haven zijn nu totaal onbruikbaar, want het waterpeil is te sterk gezakt. De Langi Tauhala, een platform dat sterk op een piramide lijkt, staat naast het oude fort van Tongatapu. De stenen voor dit platform zijn werkelijk reusachtig en lijken sterk op de stenen die gebruikt werden voor de bouw van Baalbek, in Libanon. In Baalbek, één van de zeven wereldwonderen, gebruikte een onbekende beschaving de grootste stenen die ooit in een kunstmatig bouwwerk gebruikt werden. De grootste steen in Baalbek weegt immers zo’n 2000 ton. De grootste steen van het complex in Tonga is “slechts” dertig tot veertig ton. Deze steen maakt onderdeel uit van een muur die 220 meter lang is. Die muur is duidelijk bijzonder oud. Op bepaalde plekken
Fr0303_2009.qxd
10-06-2009
22:01
Pagina Cov4