Frontier Magazine 6.3 mei / juni 2000

09-06-2009

20:59

Pagina cov1

mei / juni 2000 jaargang 6 nr. 3 ƒ 7,95 / 145 Bfr. / € 3,60

Bewijs van leven na de dood?

Nieuwe experimenten Cryptowezens Waarnemingen van vreemde wezens

Space Shuttle UFO’s Het rokende geweer van E.T. ?

Menselijke klonen Veraf of nabij

Heilige Graal

Vrije energie

Buitenaardsen

Atlantis

Graancirkels

UFO’s

fr0603_2009.qxd

De spiegel van Egypte Het wonder van het Antieke Egypte

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina cov2

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

3 4 10

15

15

23

26

29

De standpunten in de artikelen zijn niet altijd die van Frontier Magazine en/of Frontier Sciences Foundation, zodat die er ook geen verantwoordelijkheid voor kunnen nemen. Het copyright laten we rusten bij de auteur zelf. De copyright voor de overige inhoud ligt bij Frontier Sciences Foundation. © Frontier Sciences Foundation 2000

31

33

35

38 39

40

Pagina 1

Redactioneel Globescoop Vreemde Zaken NASA onderzoekt UFO-beelden uit Colombië; Vuur en ijs valt uit de hemel; Zwak signaal van Mars. Is het de ruimtesonde?; Robot onderzoekt Antarctica op meteorieten; Exoplaneten: ze komen veel voor, maar zijn tevens vreemd; "Buitenaardse foetus" brengt Engelse dokteren op verkeerd spoor; CAUS UFO rechtszaak wint van het gerecht; Roger Leir verwijdert implantaat uit een man; "Buitenaardse moordenaar" Jonathan Reed is niet wat hij vertelt; Nieuw boek stelt dat intelligente buitenaardse wezens waarschijnlijk zeldzaam is; "Vreemde deeltjes" bevatten mogelijk bewijsmateriaal van UFO ontvoeringen; Life Magazine publiceert opiniepeiling omtrent UFO’s Bewijs van leven na de dood?

In het Engelse Scole zijn de voorbije jaren experimenten uitgevoerd om te achterhalen of er al dan niet leven na de dood bestaat.

De Noord-Zuid Indeling: Spiegel van Egypte De verdeling van Egypte in Noord en Zuid is een belangrijke spiegel van hoe Egypte omging met heilige geografie. Het is echter slechts een van vele aspecten van deze verrassende cultuur.

Als nachtmerries werkelijkheid worden: Menselijke Klonen Volgens UFO-ontvoerde en onderzoeker Katharina Wilson is het heel gemakkelijk om mensen te klonen. Zouden buitenaardse wezens reeds die stap bereikt hebben?

Cryptowezens van heinde en ver Vreemde wezens worden niet louter in het Schotse Loch Ness waargenomen. Verschillende personen hebben ze in de verschillende tijdperken gezien.

Het rokende voor geweer het bestaan van UFO’s?

Martyn Stubbs, een televisieproducer, heeft jarenlang alle transmissies van de Amerikaanse space shuttle op video opgenomen en vervolgens onderzocht. Volgens vele experts bevinden zich op die tapes krachtdadig bewijsmateriaal dat er inderdaad buitenaardse, intelligente wezens op en rond onze Aarde aanwezig zijn.

Geleerde stelt het Verloren Paradijs te hebben gevonden David Rohl meent dat hij het Verloren Paradijs van Eden, die vermeld staat in de Bijbel, teruggevonden heeft.

Graancirkels en getallen Wat is het verband tussen graancirkels en een serie van interessante nummers? Is het toeval, of niet? En wat is de betekenis?

Het KOGI Verhaal Drunvalo Melchizedek spreekt over een nieuwe generatie van kinderen Alexandrie Gateway to Atlantis Ontvoeringsenigma: larie en apekool?

Een diepgaande analyse van het fenomeen Agenda/Aangekondigd

1

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina 2

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina 3

Hoofdredactie: Filip Coppens Herman Hegge Redactie-medewerkers: Monique Hoppenbrouwer Jeroen Kümeling Simon Langbroek Maarten Moerman Jubbe Muller Mirjam Van Dijk Medewerkers: Andy Denne Maurits Enthoven Bas Meijer David Hatcher Childress Marjorie Hugens Frans Kamp Winfried Machielse Nancy Polet Hans Overbeek Ger Rombouts Karen Thissen Ed Vos Marc Vredeveldt Lay-out: D-Sine & PDB Druk: Printovit Distributeur: Betapress Abonnementen/advertenties: Tel. 0321-380558 Het abonnement wordt stilzwijgend verlengd, tenzij het schriftelijk wordt opgezegd uiterlijk één maand voor het aflopen van het abonnement.

Redactie Frontier 2000: Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Nederland, Tel. 0321-380558 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl

Redactioneel In het vorige nummer van Frontier Magazine hebben we een oproep gedaan aan de lezers om ons te laten weten in wat voor papierkwaliteit het tijdschrift vervolgd dient te worden. Talrijk waren de reacties die we mochten ontvangen. Men reageerde zowel via de telefoon, e-mail, fax als per post. Naast de gevraagde opinie kregen we vooral te horen dat we met Frontier Magazine door moeten gaan. Vanwege haar unieke karakter in het Nederlandse taalgebied vroegen de lezers deze positie vast te houden. Er waren geen plannen om met het tijdschrift te stoppen, maar het doet alle medewerkers van Frontier Magazine goed deze ondersteunende lofuitingen te mogen horen.

De meningen omtrent de papier kwaliteit van Frontier Magazine liepen nogal uiteen. Globaal gezien kan er gezegd worden dat ongeveer de helft van de mensen die gereageerd hebben een prijsverhoging acceptabel vonden, en de andere helft stemde in met het drukken van het tijdschrift op goedkoper papier. We kunnen u ondertussen laten weten dat de uitgever van Frontier Magazine heeft besloten dat zowel de prijs als de papierkwaliteit hetzelfde blijven.

Inmiddels zijn er een aantal nieuwe mensen aan de redactie toegetreden. We verwachten dat met hun medewerking Frontier Magazine een groter bereik zal krijgen in het Nederlands taalgebied, zodat een prijsverhoging niet nodig is.

Op het moment dat u dit leest bevindt een gedeelte van de redactie zich op het hoofdkantoor van Adventures Unlimited in Amerika. Vanwege de datum (5-5-2000) heeft David Hatcher Childress de gelegenheid aangegrepen om een internationale conferentie te organiseren. Op 5 mei 2000 staan de meeste planeten van ons zonnestelsel op een lijn. Volgens Richard Noone, de schrijver van het boek ‘5-5-2000, Ice the Ultimate Disaster’ kan dat wel eens het begin betekenen van de langverwachte Pole Shift. Naast Richard Noone zullen vele andere sprekers aanwezig zijn op deze conferentie, zoals: David Hatcher Childress, Christopher Dunn, Acharya S., Kenn Thomas, George Erikson, Ivar Zapp en Brad Olsen.

De redactie hoopt, ondanks alle catastrofale voorspellingen, toch weer op tijd terug te zijn om aan het nieuwe nummer van Frontier Magazine te kunnen werken.

Wij wensen u veel leesplezier toe.

De redactie

Verantwoordelijke uitgever: Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Nederland, Tel. 0321-380558 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl http://www.fsf.nl 3

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina 4

Krantenkiosk Archeologen ontdekken Noach in de sterren

mesj te boek werd gesteld.

Vanaf dat tijdstip moest een andere “boot” gezocht worden en het is dan dat men begint te spreken over een vierkante boot.

Hij meent dat dit het nieuwe gebied in de hemel is dat beschouwd werd als de “boot”. Dat vierkant is het Pegasus Vierkant, zo meent McHugh.

ten andere dieren uitsterven: chimpansees, gorilla’s, enz. Men moet zich de vraag stellen waar dit zal eindigen.”

Ondanks het feit dat wij vele broertjes hadden, is er in ons DNA geen enkel spoor terug te vinden van vermenging met onze broertjes. Wij zijn letterlijk “soortzuiver”, om een beladen term te gebruiken.

Licht op het duistere verleden van de mensheid

Voorouders van Nieuwe Wereld kwamen van overal

12 februari 2000 De Vloed, die voor het eerst beschreven werd in 1700 v. Chr. in Babylonie en vervolgens zijn weg vond in de Bijbel, met Noach, is volgens bepaalde onderzoekers een “beeldverhaal” in de sterren. Dit stelt een astronoom-archeoloog uit de Amerikaanse staat Utah.

John McHugh stelt dat er geen “archeologisch, paleontologisch of geologisch bewijsmateriaal bestaat om het te verifiëren”. Het idee om het dan ook in de sterren terug te vinden klinkt vreemd of gek voor ons, omdat wij dit niet gewoon zijn.

McHugh stelt dat de oude culturen vaak dergelijke methoden gebruikten; de hemel was een beeldverhaal van gebeurtenissen.

Volgens McHugh zou in 1700 v. Chr. bepaalde hemellichamen gebruikt worden om dit verhaal uit te beelden. Zo is er sprake van een “natte regio” in de zuidelijke hemel, de Apsu, die verbonden wordt met vloedgolf en overstroming. Het schip dat de Vloed doorstond is de Magur, Argo, een halvemaanvormig sterrenbeeld. De goede god die de mens waarschuwt voor de naderende catastrofe staat bekend als Ea, of Enki in het Sumerisch. Deze god is de “Heerser van de Apsu”. McHugh meent dat dit Aquarius is, de watergod.

Maar wie was de held van de Vloed en welk sterrenbeeld kende hij? Het Gilgamesj Epos uit de zevende eeuw voor Christus was de enige tekst die hem een spoor opleverde.

Noah, of Utnapishtim in de Babylonische teksten, was “een man”, die een god werd.

McHugh zocht naar een sterrenbeeld van de Tigris en de Eufraat die in de hemelwateren van de Apsu waren, en dat was Eridanus.

Eridanus bevindt zich aan de voet van het belangrijkste sterrenbeeld in de hemel: Orion. Orion was in de vorm van een man.

McHugh meent dat dit het sterrenbeeld van Noach moet zijn. In 700 v. Chr. “zonk” Argo in de nachtelijke hemel, althans zoals dat te zien was vanuit Nineveh. Dat is precies het moment dat het verhaal van Gilga-

4

18 februari 2000 18 februari 2000 Ontstond Homo Sapiens door een enorme massamoord?

Homo Sapiens heeft, in tegenstelling tot andere dieren, geen broertjes of zusjes van een soortgelijk ras. Paarden hebben zebra’s, leeuwen hebben tijgers, enz. Maar wij zijn alleen.

Maar dat was niet altijd zo. Wetenschappers hebben ontdekt dat wij tot voor “kort” inderdaad soortgenoten hadden; niet louter een klein aantal, zoals vaak aangenomen, maar een vrij groot aantal: meer dan twintig verschillende “soorten” mens.

In de afgelopen drie jaar zijn er vondsten gedaan in Tsjaad, Ethiopië en Spanje waar drie nieuwe soorten van mensen ontdekt zijn.

Maar 30.000 jaar geleden was de mens, Homo Sapiens, plots helemaal alleen.

Waarom? Hoe gebeurde het dat de moderne mens plots als enige de wereld erfde en de Neanderthalers verdwenen? Was het een massamoord of economisch imperialisme dat leidde tot hun verdwijnen?

Welke verklaring ook de ware oorzaak is, ons solo-bestaan heeft aanleiding gegeven tot een aantal zorgwekkende vragen, waaronder de vraag of een ontwikkeld dier samen met ons de Aarde kan bewonen.

“40.000 jaar geleden trok de moderne mens naar Europa”, zo zegt paleontoloog Chris Stringer, professor aan het Natural History Museum in Londen. “Dat continent moesten we delen met de Neanderthalers, die daar reeds zo’n 200.000 jaar lang leefden. Maar nauwelijks 10.000 jaar later, na onze komst, waren ze uitgestorven. Ze leefden in dezelfde habitat, dus moesten zij als eerste verdwijnen. Dat is duidelijk. Maar nu wordt ons territorium nog groter en moe-

Een uitgebreide analyse van fysieke kenmerken van schedels van de Oude en de Nieuwe Wereld hebben een aantal interessante bevindingen opgeleverd voor antropologen. Zij wensten een antwoord te vinden op de vraag waar de eerste bewoners van het Amerikaanse continent vandaan kwamen.

C. Loring Brace, een professor in de antropologie, verbonden aan de Universiteit van Michigan, bestudeerde honderden schedels van Midden- en Zuid-Amerika, alsook hun voorouders, die afkomstig zouden zijn vanuit Japan, Rusland, China, Australië, enz. Hij verwachtte dat hij slechts een plek moest aanduiden als de oorsprong, maar zijn analyse leidde hem tot de conclusie dat er verschillende groepen waren: onrechtstreeks Aziatisch, Jomon (voorhistorisch Japan) en Athabascan (China).

Een aantal schedels in Peru, Mexico en het zuiden van de Verenigde Staten bleken niet te horen tot deze categorie. Mogelijk hebben deze dus geen Aziatische voorouders, of waren specifieke groepen die wel uit Azië afkomstig waren, maar niet samenwerkten met andere inwoners, zodat ze uiteindelijk een “kaste” op zichzelf vormden.

De Jomon, de Japanners, zouden verbonden zijn met de mensen in het noorden van de Verenigde Staten, Canada, Florida, Virginia en Argentinië. Ze zouden zo’n 12.000 jaar geleden het continent betreden hebben.

Deze studie is slechts een greep uit een groeiend aantal die de theorie onderschrijven dat verschillende groepen en culturen het Amerikaanse continent bevolkten.

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina 5

De jacht op hogere dimensies

Vragen omtrent fossiele bacterie in oude meteoriet

19 februari 2000

Arbeiders zijn momenteel bezig met het aanbrengen van een drainage-systeem om de meest bekende figuren te beschermen.

De lijnen werden op de lijst van beschermd cultureel erfgoed geplaatst in 1994.

22 februari 2000 Momenteel is men druk bezig met het uitvoeren van experimenten die nieuwe theorieën moeten bevestigen of ontkrachten dat er hogere dimensies zijn die men kan waarnemen.

Slechts twee jaar geleden waren dergelijke ideeën terug te vinden in de opening tussen fysica en science fiction. Toen geloofden een groot aantal fysici reeds dat het universum bestaat uit kleine lussen van energie die vibreert in de tijd-ruimte en dat dit zes tot zeven andere dimensies heeft naast de drie dimensies die wij kennen. Die dimensies zijn echter zo klein dat ze niet waar te nemen zijn. Dat deze dimensies groter zouden zijn dan verwacht en dus waarneembaar zouden kunnen zijn, dat was iets waarover fysici slechts in hun vrije tijd over spraken.

Maar snel werd het idee werkelijkheid.

Twee theoretische studies effenden het pad om het idee van de grote extra dimensies onder de aandacht te brengen. Een studie werd gepubliceerd door CERN, het Europese lab voor deeltjesfysica in Geneve, Zwitserland. Zij onderzochten de gevolgen van extra dimensies die 10.000 triljoen keer groter waren dan de extra dimensies van de lussentheorie zoals die klassiek geinterpreteerd werd. De grootte van deze dimensies is nog steeds slechts een tienduizendste van een proton, maar hun bestaan veroorzaakt mogelijk effecten die door de huidige, of de nieuwe, deeltjesversnellers opgemeten kan worden.

Een andere studie stelt zelfs dat deze extra dimensies mogelijk zo groot als een millimeter kunnen zijn. Wie er ook gelijk heeft, zowel in de Verenigde Staten als in Europa is men druk op zoek om sporen van deze extra dimensies te ontdekken. Indien men hierin slaagt, dan zal dit vast en zeker te boek staan als een van de meest spectaculaire vondsten van het nieuwe millennium, en voorheen.

Ondertussen komen er steeds meer en meer theoretische modellen naar voren en een theorie stelt zelfs dat deze extra dimensies een oneindige grootte hebben. Vooraleer er dus ontdekkingen plaatsvinden is men in elk geval bezig om de menselijke verbeelding te bespelen.

Russische wetenschappers beweren dat zij fossielen van primitieve, buitenaardse organismen teruggevonden hebben in een meteoriet die volgens hen een overblijfsel is van de vorming van ons zonnestelsel. Tijdens een congres omtrent astrobiologie dat gehouden werd in Denver, stuurden Dr. Stanislaz Zhmur en een aantal collega’s van de Russische Academie voor Wetenschappen dit bericht de wereld in. De vondst gebeurde in een aantal meteorieten die teruggevonden werd in Murchison, in zuidoostelijk Australië, in 1969.

Volgens critici is het materiaal, dat sterk gelijkt op materiaal dat op de Aarde teruggevonden wordt, niet afkomstig uit de ruimte. Integendeel, zij menen dat deze levensvormen zich snel op de meteoriet gehecht hebben, nadat die op Aarde neergestort was. Net zoals in de tijd van het communisme, is het Westen daarom ook deze keer niet geneigd om de mening van de Russische wetenschappers serieus te nemen.

UNESCO geeft 50.000 dollar voor Nazca lijnen

Gezicht Jezus verschijnt op Engelse kerkmuur 25 februari 2000 Tientallen Britse pelgrims overspoelen de Anglicaanse kerk in het plaatsje Great Driffield om een beeltenis van het gezicht van Jezus te bewonderen. Het gezicht is verschenen op een muur van de kerk. Jezus heeft op de beeltenis het uiterlijk zoals op de lijkwade van Turijn, aldus de krant The Times. Het is de eerste keer in de moderne tijd dat het gezicht van Jezus verschijnt in een Anglicaanse kerk. Marion Hoggard, lid van het Britse Leger des Heils, ontdekte de afbeelding. Terwijl ze schuilde voor de regen in de All Saints-kerk in het plaatsje in Yorkshire, hoorde ze een duif koeren. Ze keek naar boven en zag het gelaat van Jezus hoog op een muur in de kerk. Ooggetuigen zeggen dat de ogen, de neus, de mond en de doornenkroon duidelijk te zien zijn. Het verouderingsproces van metselwerk in de kerk is waarschijnlijk de oorzaak van de verschijning. Na de plaatsing van een foto in een lokale krant hebben echter vele gelovigen en nieuwsgierigen al een bezoek gebracht aan het heiligdom.

24 februari 2000 De culturele afdeling van de Verenigde Naties heeft 50.000 dollar gegeven om ervoor te zorgen dat modder de befaamde lijnen van Nazca niet beschadigen. Het geld moet eveneens gebruikt worden om een plan samen te stellen om de tekeningen voor de toekomst veilig te stellen.

Ongewone hevige regen in de normale bijzonder droge woestijn hebben ervoor gezorgd dat in januari grote hoeveelheden modder naar de tekeningen hun weg vonden. Een lijn, veertien kilometer verwijderd van het “centrum”, werd hierdoor beschadigd.

Wetenschappers maken halfmenselijke, halfsiliconen chip 25 februari 2000 Een aantal wetenschappers zijn erin geslaagd om een bionische chip te maken.

Dit is een mengsel van menselijke cellen met lagen van siliconen. De chip is een sandwich, die een cel tussen drie lagen siliconen houdt. De cel reageert om een elektrisch circuit te vervolledigen en kan veranderd worden als onderdeel van het proces.

Deze techniek zal gebruikt worden in genetische manipulatie en andere vormen van onderzoek. Het gebruikt een elektrische stroomstoot om de poriën te openen in de membranen van de omliggende cellen, waardoor de wetenschappers nieuwe genen of andere onderdelen kunnen toe-

5

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina 10

Michael Lindemann NASA onderzoekt UFO-beelden uit Colombië De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA beweert dat zij aangeboden videobeelden zal onderzoeken. De beelden tonen een object dat omschreven is als “uitzonderlijk helder, meer dan dertig meter lang, dat zijn eigen lichtbron heeft”.

Het werd gesignaleerd op vrijdag 17 december 1999 in de Columbiaanse hoofdstad Bogota. Een cameraman slaagde er in om het object op video op te nemen, waarna het vervolgens op zijn televisiestation getoond werd.

De televisiezender, NTC, stelde dat het mysterie vooralsnog niet opgelost is, waarop zij besloten om het materiaal te versturen naar NASA voor verder onderzoek.

Wetenschappers van de Nationale Universiteit van Columbia zagen de beelden en

verklaarden dat zij “verbijsterd” waren, daar het object “geen vliegtuig was, of een komeet, of een ander hemelobject dat door astronomen geïdentificeerd kon worden”, zo stelde professor William Cepeda.

Cepeda bevestigde dat NASA zal helpen met het onderzoek. De universiteit en de ruimteorganisatie helpen elkaar regelmatig.

Een aantal personen dat het beeldmateriaal zag klasseerde het onmiddellijk als een UFO en merkte gelijkenissen op met beelden uit Chili, Ecuador en Mexico, alsook in de Verenigde Staten. Maar de wetenschappers waren het er over eens dat zij zich van verder commentaar zouden onthouden tot de analyse van NASA bekend werd gemaakt.

maakte, stelde dat hij het object gedurende vier minuten kon filmen en dat het een “adembenemend schouwspel” was, ook al wist hij niet wat het was. De wetenschappers menen dat het object een aanzienlijke snelheid had en op een hoogte van ca.

1 kilometer vloog. Ondanks de helderheid en de grootte werd het niet door piloten of door de El Dorado radar opgemerkt, aldus Ivan Gallego, de leidinggevende ingenieur op het controlecentrum van de luchthaven.

Cameraman Dario Torres, die de beelden

Vuur en ijs valt uit de hemel

Een grote vurige meteoor in de vorm van een bol ontplofte boven de Yukon op 18 januari. Volgens bronnen stortte een andere vuurbal neer in Argentinië op 25 januari.

Ondertussen zouden mysterieuze brokken ijs Spanje en Italië bezaaid hebben, met als gevolg dat de man in de straat gevaar liep.

Een aantal personen ontsnapte ternauwernood aan ernstige verwondingen.

De Yukon meteoor zorgde voor een enorme “luchtbeving” rond negen uur ‘s ochtends plaatselijke tijd. Het object werd opgemerkt door een satelliet van het Amerikaanse ministerie van defensie. Deze constateerde dat de sensoren hadden vastgesteld dat de ontploffing op een hoogte van 25 kilometer had plaats gevonden, nabij Whitehorse, in de Canadese Yukon regio.

Op de grond zorgde de explosie voor bevende huizen en verdere seismische activiteit. Ten slotte was er ook een enorme lichtflits aan de donkere, winterse hemel.

Het licht was zo’n tien tot vijftien minuten na de ontploffing nog steeds te zien.

NASA werd ingeschakeld bij het onderzoek en in maart deelde zij mede dat de meteoriet mogelijk “een nieuw venster in het universum schept”. De meteoriet is 4,5 miljard

10

jaar oud en is van een bijzonder primitieve samenstelling. Dit was volgens NASA het beeld van het universum vooraleer ons zonnestelsel en zijn planeten gevormd werden. Dr Richard Herd, curator van de National Collections for the Geological Survey in Canada, stelde dat de fragmenten van onschatbare wetenschappelijke waarde zijn. Een soortgelijke vondst deed men voor het laatst 31 jaar geleden. De wetenschappers spraken dan ook over een unicum in hun carrière.

In de regio van Santiago del Estero, in Noord Argentinië, viel een andere schitterende vuurbal uit de hemel, dit gebeurde op 25 januari. Verschillende ooggetuigen verklaarden dat het object de grond raakte nabij het dorpje Sachayoj. Een aantal mensen meende dat zij getuige waren van een neerstortend vliegtuig, maar de plaatselijke politie deelde mede dat dit niet het geval was. Toch was de impact aanleiding voor zoektochten door verschillende persagentschappen naar sporen van de inslag, al snel gevolgd door politie en burgers.

Volgens de berichten was een aantal getuigen paniekerig of in tranen”, omdat zij geloofden dat een UFO geland was. Dieren zouden ook in paniek geraakt zijn. De zoektocht die een aantal dagen duurde leverde

echter geen spoor op van wat er precies uit de hemel gevallen was. Het gebied beslaat een grote oppervlakte en is bovendien bebost, waardoor de zoektocht bemoeilijkt werd.

Het vreemdste fenomeen speelde zich echter af in Spanje en Italië, waar grote brokken ijs, soms enkele kilo’s zwaar, op de grond uiteen spatten. De eerste waarneming was op 8 januari toen een voorwerp ter grootte van een basketbal neerstortte in Sevilla, Spanje. Tijdens de daaropvolgende week werden dertig soortgelijke voorwerpen gesignaleerd. Een aantal was volgens wetenschappers echter het resultaat van een grap, mogelijk als gevolg van het feit dat de eerste ijsblokken voorpagina-nieuws werden in een groot aantal kranten.

Hoewel het fenomeen tot grote hilariteit leidde, ontsnapte een man in Sevilla ternauwernood aan ernstige verwondingen toen een 4 kilo zwaar blok op zijn auto viel.

Een zeventig jaar oude dame stelde dat zij bewusteloos geslagen werd toen een stuk haar schouder raakte terwijl ze een wandeling maakte in de omgeving van haar woning in Almeria, eveneens in zuidelijk Spanje.

Wetenschappers konden de oorsprong van het fenomeen niet gemakkelijk verklaren.

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina 11

Chemische analyse wees uit dat het water van een bijzonder goede kwaliteit was, te vergelijken met gedistilleerd water. Sporen van ammonia en organische bestandsdelen werden eveneens aangetroffen. Dat het hier dus zou gaan om uitwerpselen uit vliegtuigen werd als onmogelijk afgedaan.

Mogelijk waren ze afkomstig van kleine kometen. Op 21 januari stelden wetenschappers tijdens een persconferentie dat

hun voorkeur echter uitgaat naar de mogelijkheid dat vreemde weerspatronen in de bovenste atmosfeer het fenomeen veroorzaakt hadden. Zij zeiden, dat dergelijke fenomenen reeds eerder opgemerkt waren, hoewel het zelden voorkomt. Zij verklaarden dat dit gebeurde in China en Brazilië, in 1995, waarbij een ijsblok maar liefst tweehonderd kilo woog. De ijsblokken zouden gevormd worden op een

hoogte van vijftig kilometer en zouden de aarde raken met een snelheid van driehonderd kilometer per uur. Andere wetenschappers stelden echter dat deze verklaring te wensen overliet.

Soortgelijke ijsblokken werden ook gezien in Italië, waar de omvang van de objecten veel groter was dan in Spanje. Er werd echter voornamelijk gedacht aan grappenmakers.

Zwak signaal van Mars. Is het de ruimtesonde?

Op 17 januari besloot NASA de handdoek in de ring te werpen: ze meende dat de Mars Polar Lander voorgoed verloren was.

Maar enkele dagen later deelden wetenschappers van Stanford University mede dat zij een zwak signaal van Mars hadden opgepikt met behulp van de vijftig meter grote radio-telescoop waarover de universiteit beschikt. De signalen waren zo zwak

dat zij eerder niet door het team opgemerkt werden.

NASA besloot daarop samen met Stanford te zoeken naar dergelijke signalen en nieuwe signalen naar de sonde te sturen. NASA deelde echter meteen mede dat de kans op succes hierdoor niet vergrootte. Daarvoor was veel meer nodig. NASA besloot dat voorlopig de missie nog steeds als een mis-

lukking te boek blijft staan.

Het is echter ook mogelijk dat het zwakke signaal afkomstig is van een aantal andere bronnen en niet van Mars. Dat het niet van de sonde afkomstig was, werd duidelijk toen Stanford er vervolgens niet in slaagde om het signaal opnieuw waar te nemen.

Robot onderzoekt Antarctica op meteorieten Tijdens de tweede helft van januari zocht een robot, met de naam Nomade, op het verlaten en koude terrein van Antarctica naar meteoren. Het was de eerste test van het vierwielige voertuig, dat gebouwd werd door het Carnegie Mellon University Robotics Institute. Het voertuig moet meteorieten onderscheiden van andere rotssoorten. Nomade is een prototype van andere kleine robotten die naar Mars en andere planeten gestuurd zullen worden alvorens er bemande missies naar deze planeten vertrekken.

Hoewel er steeds mensen in de omgeving bleven van Nomade, onderbraken zij de test niet. Men wilde louter waarnemen of

Nomade werkte volgens de schema’s, in een reëel en moeilijk klimaat: Antarctica, de enige plek op Aarde die ongeveer te vergelijken valt met de moeilijke omstandigheden die men op Mars aantreft. Over de hele linie werkte Nomade goed.

Nomade is vrij traag, maar vrij intelligent.

Hij beweegt zo’n veertig centimeter per seconde terwijl hij het terrein onderzoekt d.m.v. zijn camera. Die gegevens gaan naar zijn computer, die dan zoekt naar voorwerpen die lijken op meteorieten.

Wanneer een mogelijke meteoriet waargenomen wordt, gaat Nomade naar dit voorwerp voor een betere analyse. Indien hieruit volgt dat het mogelijke een meteoriet

is, wordt de vindplaats opgeslagen in het geheugen zodat de rots later teruggevonden en verzameld kan worden.

Momenteel wordt deze laatste stap gezet door mensen daar Nomade zelf nog geen voorwerpen kan oppikken, maar dit zal bij volgende modellen wel mogelijk zijn.

Nomade is de eerste robot die in reële omstandigheden erin slaagt om beelden te onderzoeken op hun mogelijke oorsprong.

Dit is voor computers een moeilijke operatie, ook al hebben wij mensen er veel minder problemen mee. Het slagingspercentage van Nomade in het herkennen van objecten bedraagt momenteel zo’n 75 procent.

Exoplaneten: ze komen veel voor, maar zijn tevens vreemd

“De 33 planeten buiten ons zonnestelsel die momenteel bekend zijn vertellen ons dat het melkwegstelsel met zijn tweehonderd miljard sterren miljarden planeten moet huisvesten”, zo stelt astronoom Geoff Marcy in het maart 2000 nummer van het Amerikaanse tijdschrift Astronomy Magazine. Maar vrijwel geen van die planeten is zoals die in ons zonnestelsel, zodat zij ons niet veel kunnen vertellen over het feit of planeten zoals onze Aarde, waar leven op aangetroffen wordt, elders ook terug te vinden zijn. Het is momenteel zo dat de planeten die ontdekt worden zo vreemd zijn dat astronomen zoals Marcy momenteel geneigd zijn om te geloven dat ons zonnestelsel mogelijk een vreemde eend in de bijt is.

De grootste verrassing is dat planeten zo groot als Jupiter zo dicht tegen hun ster/zon aangetroffen worden, iets dat uit onderzoek naar ons zonnestelsel als bijzonder onwaarschijnlijk beschouwd werd. Kleinere planeten, zoals onze aarde, worden hierdoor vaak gewoon “weggeworpen” uit een baan rond de zon. Dit gebeurt mogelijk heel vaak, om reden die vooralsnog niet bekend zijn. Het is dus mogelijk dat de ruimte bezaaid is met objecten ter grootte van onze Aarde, objecten die echter geen omloop rond een ster hebben maar als eenzame pelgrims door de interstellaire ruimte vliegen.

Een andere verrassing is dat planeten soms aangetroffen worden rond sterren waar men eerst de kans vrij klein achte op de

aanwezigheid van dergelijke planeten. Dergelijke sterren zijn: pulsars, binaire sterrenstelsels en kleine rode dwergen. Het is onwaarschijnlijk dat dergelijke planeten echter een thuis zijn voor leven, hoewel binaire sterrenstelsel mogelijk wel levensvormen kunnen voortbrengen.

De zoektocht staat echter nog steeds in de kinderschoenen en een planeet die teruggevonden is geeft mogelijk meer hoop op het feit dat er andere zonnestelsels dan het onze bestaan in onze buurt ziijn. De planeet die in 1996 ontdekt werd, bevindt zich rond de ster 47 Ursa Majoris en is zo’n driehonderd miljoen kilometer van haar zon verwijderd. De planeet is 2,4 keer de grootte van Jupiter. De afstand tussen Jupiter en onze zon is 700 miljoen kilometer.

11

Katharina Wilson

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina 23

Als nachtmerries werkelijkheid worden: Menselijke Klonen

In juli 1993 bevond ik mezelf buiten, staande bij de ingang van een ondergrondse basis welke gelegen was binnen een berg. Ik zag officieel geklede mensen en wat militair personeel. Een ‘Blondachtig’ wezen met donkerbruine ogen zei tegen me: “Jullie regering voert experimenten uit met menselijke klonen. Mannen en vrouwen worden gekloond en er wordt mee geëxperimenteerd.

Wanneer de experimenten voorbij zijn, worden de klonen gebruikt voor prostitutie door wetenschappers, de regeringsmensen en het militair personeel. Nadat ze ‘klaar’ zijn, of niet langer nodig zijn, worden de klonen gedood.”

Na dit te hebben gehoord, was ik erg verdrietig, omdat ik kortgeleden een andere ontmoeting had waarbij ik twee klonen van mezelf zag.

De Blondachtige vervolgde: “Onze technologie is ons ontnomen.

Jullie regering manipuleerde ons door ons te laten geloven dat ze onze technologie wilde gebruiken om jullie eigen soort te helpen, maar in plaats daarvan gebruikten ze het voor hun eigen doeleinden. Het is uit de hand gelopen. Het ligt buiten ons vermogen om jullie regering te doen stoppen zonder jouw hulp.”

Ik voelde een misselijkheid opkomen in het binnenste van mijn buik en vroeg mezelf af wat ter wereld ik, of een van de andere ontvoerden, zou kunnen doen om deze misbruiken te doen stoppen. Per slot van rekening wordt verondersteld dat klonen van mensen nog niet mogelijk is, en dat bovendien niemand in buitenaardsen gelooft. Ik voelde me compleet hulpeloos.

Klonen, het werd altijd beschouwd als ‘onmogelijk’, totdat het in juli 1996 gerealiseerd werd door Dr. Ian Wilmut op het Roslin Institute, Schotland, een buitenwijk van Edinburgh. Tot 23 februari 1997 werd het geheim gehouden voor het publiek. Daarna brak het verhaal door in alle kranten rond de wereld. ‘Dolly’ een zeven maanden oud schaap was het eerste officiële kloon van een volwassen zoogdier dat de wereld ooit gezien heeft. Sinds juli 1996 heeft het Roslin instituut zeven schapen gekloond inclusief drie jongen van verschillende cel-soorten. Ze gaven trots toe dat de technologie evenzeer toe te passen is bij varkens, geiten, konijnen en ja zelfs bij elk zoogdier. Onder de term zoogdier valt natuurlijk ook de mens. Het is het mogelijke klonen van dit zoogdier wat tot verhitte discussies leidt. Mensen zijn niet bezorgd voor de dieren die gekloond, gedood en gebruikt gaan worden om mensen van organen te voorzien. De meeste mensen bekommeren zich uitsluitend over zichzelf. De meeste mensen geloven dat de enige wezens met bewustzijn op deze planeet de mensen zelf zijn en dat alle andere soorten ondergeschikt zijn. Ik voel diep in mijn hart dat dit niet het geval is.

Motivatie Naast Dolly’s schepping, is het tevens de schepping geweest van vele twistpunten en angst. De drijvende krachten achter deze controversiële technologie zijn dezelfde twee factoren welke het menselijk gedrag voor honderden jaren hebben bepaald: geld en

macht. Deze onfortuinlijke ‘medicijn-fabriek’-dieren worden door de farmaceutische bedrijven gebruikt, omdat de medicijnen die deze transgenetische dieren kunnen produceren, een marktwaarde hebben van rond de 200 miljoen dollar in 1997, tot een verwacht groei van 18,5 miljard dollar in dit jaar. Je hoeft geen genie te zijn om te berekenen dat de hoeveelheid geld welke verdient

“Het is ongelooflijk. Het betekent gewoon dat er geen limieten zijn. Het betekent dat alles over Science Fiction waar is. Ze zeiden dat het nooit gedaan kon worden en nu is het dan gebeurd vóór het jaar 2000.” wordt aan de verkoop van de dierlijke organen, welke genetisch gemanipuleerd zijn voor menselijke transplantatie, ver boven dit bedrag zal liggen. De geschiedenis van de medische industrie laat duidelijke zien dat dit onderzoek nooit gefinancierd zou zijn als men niet de verwachting had dat er flink veel geld mee verdiend zou kunnen worden.

Wie zal klonen?

Een ethicus aan de universiteit van Missouri in ST. Louis genaamd Ronald Munson zei dat de technologie van klonen eenvoudig was.

“Deze technologie is in principe niet bewaakt. Het vereist niet het soort van kolossale machines welke je nodig hebt zoals bij bijvoorbeeld atoomkracht. Het zijn relatief standaard laboratoria. Biotechnologie is in principe zeer eenvoudig.”

Wetenschappers geloven dat het onmogelijk zal zijn om de technologie van klonen te bewaken of om een verbod op het klonen af te dwingen. Op dit moment is het klonen van mensen in verschillende landen verboden, inclusief Engeland en Schotland. Er zijn echter geen wetten tegen het klonen in de Verenigde Staten.

Onder het lezen van de vele artikelen welke naar aanleiding van de kloning van Dolly geschreven zijn, kwam ik langs een citaat van een jezuïtische priester (die ook een geneticus is) wiens woorden ik belangrijk vond. “Mensen zouden klonen niet begrijpen. Hoewel een kloon een identieke, maar veel jongere tweeling zou zijn van de volwassene, zijn mensen meer dan het totaal van hun genen. Een kloon van een mens zal een andere omgeving hebben dan de persoon wiens DNA het draagt en zal dus een ander persoon zijn. Het zal een andere ziel hebben.”

Lee Silver, een professor Biologie aan de Princeton Universiteit zegt over de ontdekking: “het is ongelooflijk. Het betekent gewoon dat er geen limieten zijn. Het betekent dat alles over Science Fiction waar is. Ze zeiden dat het nooit gedaan kon worden en nu is het dan gebeurd vóór het jaar 2000. Dit brengt me terug naar de

23

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina 24

beweringen van ontvoerden. Hun ervaringen zullen, met name door de eerder genoemde wetenschappers, afgedaan worden als Science Fiction.

Ontvoerden beweren De afgelopen jaren, en wellicht veel langer, hebben sommige ontvoerden beweerd mensen te hebben gezien die klonen waren van zichzelf of van andere mensen die zij niet kenden. Het is niet gemakkelijk om toe te geven, maar ik ben één van die mensen die er getuige van waren.

Tijdens een ontmoeting in 1993 zag ik twee vrouwen die ik kende als klonen van mijzelf. Eén was acht maanden zwanger en de ander was prostituee. Ze woonden allebei in een ondergrondse faciliteit. Geen van deze vrouwen had zeggenschap aangaande hun levens. Zij waren net als de duizenden dieren die door onze wetenschappers gecreëerd zijn om mee te experimenteren. Het was verbijsterend voor mij om deze vrouwen te zien. Ze leefden allebei miserabele en hopeloze levens en waren in de macht van hun ‘scheppers’.

Deze informatie zal voor sommige mensen moeilijk zijn om te begrijpen vanwege de subjectieve natuur van zekere aspecten van een ontvoeringservaring. Echter, ik moet benadrukken hoe belangrijk het is om alle feiten tijdens een onderzoek van het onbekende te overwegen. We kunnen deze meldingen niet weglaten simpel omdat ze te verwarrend zijn, of omdat ze alleen gemeld worden door een handjevol personen.

Ik wil een aantal citaten met u delen. De eerste is van een hypnotherapeute genaamd Barbara Bartholic. Barbara was een goede collega van wijlen dr. Karla Turner die gewerkt heeft met en geschreven heeft over Ms. Bartholic in haar boek Into the Fringe (Op het Randje). Ms. Bartholic heeft sinds 1987 meer dan 300 ontvoeringszaken onderzocht: “Door mijn werk bleek het vanaf het begin al duidelijk dat zij (sprekend over de aliens) in staat zijn om grote aantallen klonen te creëren. Waarschijnlijk hebben de hoeveelheid foetussen die ze gebruiken zulk proporties aangenomen dat ze te maken krijgen met kloningsprocedures, voedingsprocedures etc. Als buitenaardsen weten hoe te klonen, bezitten ze alle kennis over het menselijk lichaam. Ze weten het recept voor het menselijk lichaam van molecule tot molecule….”

Tijdens een regressie bij Barbara Bartholic, verhaalde een man, genaamd Fred, de volgende informatie, welke een beschrijving zou kunnen zijn van een kloningsprocedure. “Ik voel dat ze iets met me doen bij het beest. Ze doen iets met me, mijn bloed, mijn sperma en mijn genitaliën. Ze injecteren mijn vloeistof in dat beest…. Toen herinnerde ik dat ik een soort beest zag rondhollen.

Ik kan me niet herinneren hoe het beest eruit zag, maar het was

“Ontvoerden hebben hun onderzoekers verteld dat ze klonen van zichzelf zagen en andere mensen, jaren voordat de aankondiging door het Roslin instituut bekend werd gemaakt. Waarom?”

een man verteld dat een duplicaat van zijn lichaam gebruikt zou kunnen worden om hem te ‘vervangen’ als hij niet ‘meewerkte’ met de buitenaardsen. Ook Lisa werd verteld dat andere mensen niet in staat zouden zijn haar gekloonde lichaam te onderscheiden van het origineel, als ze er voor kozen haar te vervangen. En Angie werd gekloonde zuigelingen getoond als onderdeel van een ‘nieuw ras’ wat de buitenaardsen produceerden.

Ik had een gesprek met een mannelijke ontvoerde in 1992 over klonen. We spraken in het algemeen over onze ervaringen toen hij zijn stem temperde en me vertelde wat hij had gezien. Hij geloofde dat het klonen waren in een ondergrondse faciliteit. Hij zei dat ze allemaal sliepen in een soort van rechthoekige containers welke opgesteld stonden in rijen. Terwijl hij zijn verhaal met me deelde werd de man beduidend banger en z’n stem werd zachter en zachter totdat hij stopte met praten. Toen ik hem vroeg door te gaan zei hij dat hij zo bang was dat hij geen zin had mij nog meer over de ervaring te vertellen.

Mij laatste voorbeeld verscheen in april 1991 en is gepubliceerd in ‘The Alien Jigsaw’ (De Buitenaardse Puzzel). Ik stond in het midden van de nacht buiten op de veranda. Ik droeg mijn nachtjapon en keek op mijn binnenplaats naar een blond mensachtig wezen met een kleine jongen. Ze droegen allebei witte, nauwsluitende lichamspakken uit-een-stuk en ze hadden allebei dun wit haar en grote, blauwe ogen. Het kind leek precies op zijn vader. Nadat we oogcontact gemaakt hadden, herkende het kind me en ik ‘wist’ in mijn hart dat het mijn kind was, hoewel hij in niets op mij leek.

Hoe het ook zij, hij was het evenbeeld van zijn vader en zelfs op dat ogenblik vermoedde ik dat de jonge jongen een kloon was van zijn vader omdat zij, behalve dan hun lengtes, identiek waren. Als ik de moeder was, wat ik vandaag de dag nog steeds geloof, dan moet ik een soort van ‘draagmoeder’ zijn geweest.

Als de kloningsprocedure, succesvol gehanteerd door de Roslin wetenschappers, gebruikt zou worden door buitenaardsen (of de menselijke wetenschappers die we gedurende onze experimenten zien), dan zouden de bastaardkinderen wel degelijk van ons kunnen zijn. Ja zelfs de kinderen zouden zoveel als drie moedere kunnen hebben die allen betrokken zijn bij hun schepping en zich bewust mogen zijn van dit alles. Het zou voor de buitenaardsen niet ondenkbaar zijn te overwegen om alle vrouwen bij het klonen te betrekken om moeder te zijn van deze kinderen.

Het is in principe zeer eenvoudig Dit zijn de woorden, gesproken door ethicus Ronald Munson van de universiteit van Missouri in St. Louis. “Deze technologie … vereist niet het soort van kolossale machines die je nodig hebt voor atoomkracht. Dit zijn relatief standaard laboratoria. Het is ook erg belangrijk om iets in gedachten te houden wat Walter Bowart schreef in Operation Mind Control: Er is gewoonlijk een vertraging van twintig jaar tussen een laboratorium-ontwikkeling van een nieuwe technologie en zijn toepassingen. De Roslin wetenschappers kwamen in de publiciteit met hun nieuwe ontwikkelingen een klein jaar nadat het moederschaap zwanger werd, maar hoe ver zijn de wetenschappers die voor meer geheime instellingen werken, zoals NSA, CIA etc.

bizar. Het lijkt erop dat het dier deels mens – deels dier was.”

In 1994 schreef Dr. Karla Turner in ‘Taken’. “Of de gekloonde lichamen bedoeld zijn voor een toekomstig menselijke ‘verrijzenis’, zoals Pat verteld werd, valt te bezien voordat er ander bewijs voorhanden is. In geval van een geheime melding bijvoorbeeld werd

24

Ontvoerden hebben hun onderzoekers verteld dat ze klonen van zichzelf zagen en andere mensen, jaren voordat de aankondiging door het Roslin instituut bekend werd gemaakt. Waarom? Zou het kunnen zijn dat deze wetenschappers hun experimenten accuraat beschreven en naar buiten brachten. Voor zover ik weet zijn er

Rene Kisjes

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina 26

Cryptowezens van heinde en ver Cryptowezens is een benaming voor de raadselachtige dieren en humanoïden die mensen bij tijd en wijle waarnemen. Hoewel de naam veelal voor dierlijke wezens gebruikt wordt, zullen we zien dat de dierlijke en menselijke vormen in wezen niet verschillen.

In Nederland stonden soortgelijke verschijningen van spookachtige dieren eens als Plaagbeesten bekend, “lastige wanschapen schepsels, die in alles van den natuurlijken vorm afwijken,” volgens de Nederlandse schrijver Marten Teenstra. Bekende voorbeelden zijn de Groningse Hommelstommels, spookcentaurussen, die ook als paard zonder kop gezien werden. Zo liep er één steeds van het zuiden naar het noorden te Oldersum. Een ander Plaagbeest was het kalf zonder kop. Meermalen werd het te Groningen met rammelende ketenen gezien.

De cryptozoölogie, de studie van cryptowezens en nog relatief onbekende dier- en plantsoorten wijst de ‘occulte’ theorie, die zegt dat monsters verschijningen of wezens uit een andere dimensie zijn, van de hand. Het zou een onbewijsbare stelling en “eerder een product van frustratie dan van logische analyse” zijn volgens Mike Dash in Fortean Times (no. 102).

De frustratie (die de cryptozoölogen ook parten speelt) zit hem in het feit dat nog nooit iemand een monster heeft kunnen vangen of zelfs maar kunnen bestuderen; al wat we hebben zijn enkele wazige films en foto’s en duizenden ooggetuigenverslagen. Als we deze verslagen mogen geloven gaan monsterwaarnemingen regelmatig vergezeld met paranormale manifestaties en vertonen de wezens zelf onnatuurlijke eigenschappen als rode, of anderskleurige lichtgevende ogen en het vermogen sneller voort te bewegen dan auto’s of motorboten. Verder verschillen vrijwel alle waarnemingen in hun beschrijving van een specifiek monster, of dat nu een meermonster of een land- of luchtmonster is.

Cryptozoölogen menen dat de verschillende beschrijvingen van monsters (als voorbeeld kan het monster van het kleine Memphrémagog meer in Quebec, Canada, dienen; het wordt op zeker vijf manieren beschreven: als een “grote vis”, een wezen met een paardenkop, een levende stam, een enorme zeehond en een “slang”) liggen aan de culturele verwachting en achtergrond van de getuige die de waarneming inkleurt. Dit idee werd niet bereikt door logische analyse, maar door de frustratie van de cryptozoölogen; met deze ‘culturele verwachtingstheorie’ valt immers elke afwijking in de verschillende waarnemingen te verklaren. We zouden dan culturele patronen in waarnemingen kunnen zien, waarnemers uit Japan zouden bijvoorbeeld een meer ‘Japans-achtig’ creatuur in Loch Ness moeten zien rondzwemmen, maar dat is niet het geval. Sterker nog, zij rapporteren eenzelfde soort wezen in het meer als Europeanen, maar eveneens met dezelfde onnatuurlijke eigenschappen waardoor we geneigd zijn te zeggen dat het niet om levende wezens, maar om creaturen als spoken en verschijningen gaat.

Het lijkt er op of de schepselen die we hier bestuderen gemakkelijk in categorieën onder te verdelen zijn. Niets is echter minder

26

waar. Ik behandel enkele waarnemingen hier naar vorm en aangezicht van de creaturen. Gelet op de verschijningsvormen zou ik ze evengoed op klassieke wijze kunnen onderverdelen in land-, lucht, water-, en vuurwezens. Maar het blijkt dat deze verdeling ook niet op gaat: landwezens kunnen enkele centimeters boven de grond in de lucht zweven, waterwezens komen maar al te vaak op het land voor. De extreme diversiteit van de wezens valt nog het best te vergelijken met de creaturen die in de folklore al eeuwen gemeld worden.

Bij classificatie naar vorm merken we op dat de menselijke vorm toch het meest vertegenwoordigd is. De monsters die we verder nog zien, hebben veelal een bekende, min of meer natuurlijke vorm: die van katachtigen, honden, vogels, slangen, dinosaurussen of andere dieren. Hybride wezens worden zelden gemeld, maar wanneer dit het geval is, hebben we meestal met een waarneming te maken die een hoge vreemdheidsgraad vertoont.

Soms is er in de paranormale literatuur sprake van iets dat alle categorieën te boven gaat: de amorfe wezens. Een gruwelijk voorbeeld hiervan stamt uit de Longdendale vallei in het Engelse Derbyshire, opgetekend door David Clarke in Fortean Times (no.

107), waar spoorwegwerker John Davies op een nacht in september, ergens in de jaren ’50, een ontmoeting had met iets als “een enorme walvis”. Davies reed die nacht op zijn motor naar huis. De maan bescheen de kronkelende weg die van Glossop de vallei in

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

20:59

Pagina 27

liep. Plotseling kreeg Davies het onbedwingbare gevoel dat hij moest stoppen. Hij zette de motor stil en zag toen voor zich een object “als een grote zwarte slak over de weg glijden, de heide op…”. Het maakte een geluid als voetstappen op nat grind. Terwijl het zich recht voor hem bevond, kon Davies zien dat het volledig zwart was en een kop als een walvis had. In de kop bevond zich een wit oog met een zwarte pupil erin “die ronddraaide en ronddraaide”. Het wezen verdween en Davies liep er naar toe, maar het was weg. Het monster is ook door anderen gezien, maar Davies – die sinds 1929 in de vallei woonde – zag het nooit meer.

Al even enigmatisch zijn meldingen van wezens die in geen enkele categorie onder te brengen lijken. Redacteur Mark Chorvinsky van Strange Magazine (no. 6) ontving enkele jaren geleden een telefoontje van Virginia Staples die in 1948 in Bremerton in de staat Washington woonde. Zij vertelde dat ze in een oud appartement woonde met een reusachtige kelder. Er zaten enorme gaten in de wanden en ze hoorde geruchten dat er van de kelder een gang naar het water van Puget Sound liep. In de kelder stond een wasmachine en een wastobbe en er hing een waslijn. Op een dag in 1948 had ze haar kleren te drogen gehangen, maar voortdurend had ze het gevoel dat er iemand naar haar keek. Het was zo’n akelig gevoel dat ze zich uiteindelijk omdraaide en naar de achterzijde van de kelder keek. Ze stond als verstijfd, kon zich amper bewegen. In een van de gaten van de kelder stond iets naar haar te kijken. Anderhalve meter lang – net zo groot als zijzelf – met een fel oranje lichaam, dunne spinnenpootjes en antennes op het hoofd die heen en weer bewogen. Het wezen kwam op haar af en zij vluchtte. Ze bleef vluchten, want ze pakte haar boeltje en verhuisde naar haar nicht in Seattle.

Opvallend is dat de emoties na al die jaren nog hoog opliepen, daar Virginia aan de telefoon soms in snikken uitbarstte. Het enige waar ze het wezen mee kon vergelijken dat haar jarenlang nachtmerries bezorgde was een klein garnaaltje dat ze in een zeeaquarium zag.

Naast dinosauriërs, aapmensen, mannen in het zwart, amorfen, vampiers, hybriden, gevleugelden, zwarte honden en katten, en allerlei andere mogelijke en onmogelijke entiteiten en monsters huppelen er door het crypto-landschap der vreemde wezens de alleraardigste wallabies en kangaroes rond. Even enigmatisch als ongrijpbaar, verschillen ze verder niet van hun crypto-soortgenoten. Ze zijn in de Verenigde Staten in grote getale waargenomen, evenals in Engeland en zelfs in Zweden, waar er een golf van kangaroe-waarnemingen plaats had in 1997; het is nodeloos op te merken dat het niet om ontsnapte dieren ging, en dat men ze ook niet wist te vangen. Verder is het in Zweden verboden kangaroes te houden of zelfs maar in te voeren. De dieren zijn inheems in Australië (daar vinden we dan weer waarnemingen van vier meter hoge reuzenkangaroes, uitgestorven sinds onheugelijke tijden.

De Zweedse kangaroe van 1997 werd als “groter dan een mens” beschreven. De waarnemingen startten in mei van dat jaar toen de 60-jarige Ingrid Johansson te Motärnshyttan, Värmland, op de namiddag van de vierde het wezen haar tuin in zag komen springen en in het bos weer zag verdwijnen. Het maakte vreemde blaffende geluiden en klonk haast als een ree, maar zij was er zeker van dat het een kangaroe was.

Naast andere waarnemingen te Gumhöjden, 20 km. naar het noordwesten, werd het op 10 mei in het nabijgelegen Mossfallet gesignaleerd. De 65-jarige Vivi Bergland zag het om vier uur ’s ochtends, ongeveer 20 min. voor zonsopkomst, in haar tuin zonnebloempitten eten (een lekkernij die het deelt met Fox Mulder van de X-Files). Het was een groot, grijsbruin dier dat met de poten bij elkaar sprongen maakte. Op dezelfde dag verscheen het

ook in het midden van het stadje, waar het duidelijke sporen in het zand naliet. Helaas werden er geen gipsafdrukken gemaakt, maar een voormalig boswachter maakte foto’s. Volgens hem waren het duidelijke kangaroesporen. Experts spraken dit tegen en beweerden dat het om beresporen ging. Bij het behandelen van veeverminkingen door mysterieuze wezens verderop, zullen we opnieuw zien dat sporen enigmatisch genoeg geen aanwijzingen betreffende de identiteit van het waargenomene opleveren.

Vele ooggetuigen van het mysterieuze dier wilden anoniem blijven zodat we niet weten hoeveel waarnemingen er precies gedaan zijn. Feit is dat het werd beschreven als groter dan een mens. De waarnemingen hielden na 15 mei op, maar op 24 mei werd een kleine kangaroe, minder dan een meter groot, op een weg buiten Filipstad, naar het zuiden toe, gezien. Anderen hadden het al eerder in de omgeving gezien.

Op 3 juni werd er weer een kangaroe bij Gumhöjden waargenomen. Ook deze keer werd het met een ree vergeleken, maar een van de waarnemers, drievoudig werelkampioen speedway Tony Rickardsson, die in Australië duizenden kangaroes gezien had, was ervan overtuigd dat hij en zijn collega Anders Bäcker en een mecanicien op zeker een kangaroe naast de weg hadden gezien. De volgende waarneming was op 7 augustus bi Askerund in Örebro.

Later in de maand werd een kangaroe op een bosweg ten westen van Vansbro, Kopparberg, gezien.

Een aantal van de waarnemingen, vooral die rond de kernplaatsen Motjärnshyttan en Mossfallet – waar de waarnemingen begonnen – en Askersund, vonden plaats in de buurt van spookraket-waarnemingen uit de Scandinavische UFOgolf van 1946. Bij Hagfors, niet ver van Motjärnshyttan en Mossfallet, werd volgens het Svenska Dagbladet van 11 juli op dinsdag 9 juli 1946 een komeetachtig object gezien dat met een steile duik uit het noorden in de richting van het Ullen meer vloog. Op 19 augustus 1946 werd door zes personen te Laxå, niet ver van Askersund, om acht uur ’s avonds een geruisloos sigaarvormig object gezien dat boven de daken vloog. Achteraan bracht het een blauwachtig licht voort en aan de neus kon men enkele kleine bollen zien. Weliswaar werden er in 1946 honderden spookraketten boven Scandinavië gesignaleerd, maar dat van zo’n immens gebied juist deze plaatsen meerdere malen vreemde verschijnselen genereren moet meer dan toeval zijn.

Een Amerikaanse kangaroe bokste zich een weg naar de vrijheid door twee agenten neer te meppen die dachten het in een hoek gedreven te hebben. De datum was 1974, de – onwaarschijnlijk klinkende – locatie was de Northwest Side van de miljoenenstad Chicago. Een agressiever exemplaar, “reusachtig groot”

Schoten deze jagers een pterodactyl dood, een restant uit het tijdperk van de dinosaurussen? Indien dit het feit zou zijn, dan is deze pterodactyl een van de vele “cryptowezens” die af en toe gesignaleerd worden.

27

Drunvalo Melchizedek

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

21:00

Pagina 35

Het KOGI verhaal De kinderen van de komende 1000 jaar

Dit verhaal dat je op het punt staat te lezen is ongewoon maar waar. Het is zo ongewoon dat het, wanneer je niet beschikt over een ‘open geest’, als onmogelijk op je zal overkomen. En wanneer je geen ‘open hart’ hebt zal het niet worden begrepen waardoor de bedoeling erachter niet zal worden geloofd.

Gedurende de afgelopen paar jaar ben ik verscheidene keren geweest naar het Yucatan gebied om te werken met de Maya sjamaan Hunbatz Men. Hij heeft zich bezig gehouden met het uitvoeren van de ceremonies van de oude Maya priesters in deze huidige moderne tijd, om de nieuwe energieën van onze Zon binnen te halen en te stabiliseren. Energieën die nog nooit eerder de Aarde zijn binnengekomen om de wijze waarop wij het leven beschouwen te kunnen verhogen. Zijn werk is heel belangrijk voor het proces van ontvouwen van de Nieuwe Wereld hier op Aarde en voor de geboorte van ons nieuw bewustzijn.

Enkele maanden geleden kwam er een man genaamd Ellis, die nauw samen werkt met Hunbatz Men naar me toe en vertelde mij het volgende verhaal. Hij vertelde dat er in Colombia een inheemse stam is, diep in het Amazone oerwoud, die de Kogi wordt genoemd. Ze hebben geen eigen taal en communiceren met elkaar door middel van telepathische overdracht. In werkelijkheid maken ze geringe geluidjes die niet op logische wijze in een of ander patroon zijn gerangschikt zoals het geval is met een alfabet.

Het zijn gewoon geluiden, maar geluiden die komen van hun hart en niet van hun mind en die beelden creëren in je hoofd zodat je kunt zien wat die andere persoon aan jou overdraagt. Ellis vertelde dat deze mensen in staat zijn om bewust uit hun fysieke lichaam te treden en dat ze alles weten wat zich op de wereld afspeelt, niettegenstaande ze fysiek nog nooit hun thuisland hebben verlaten. Ze hebben zelfs nog nooit een poging ondernomen om met de buitenwereld te communiceren, met uitzondering van die enkele succesvolle.

De Kogi zien ons niet als ‘slapend’ zoals vele van de Oosterse en Westerse religies ons wel zien. De Kogi zien ons als ‘dood’. Wij leven niet, maar zijn alleen de schaduw van de energie die we hadden kunnen wezen. We beschikken niet over voldoende levenskracht en bewustzijn om door hun te worden gezien als echte mensen. En de Kogi zijn er van overtuigd dat zij met hun psychische gaven helder kunnen schouwen in de toekomst. Wat zij zagen kwam overeen met dat wat andere stammen over de gehele wereld ook zagen, namelijk een wereld die op het punt stond om te worden vernietigd door het op een verkeerde manier gebruiken van het bewustzijn.

En daarom reisden zij enige tijd geleden, in hun lichtlichamen, over de wereld op zoek naar ‘levende’ mensen. En over de gehele wereld vonden ze slechts ‚‚n andere stam, van Maya afkomst, die

in de verre oerwouden van Guatemala leven. Ze waren enorm blij om anderen te vinden die ook ‘in leven’ zijn.

Maar het geloof van de Kogi was, hun profetie, dat met de komst van de eclips van 11 augustus 1999 de gehele ‘dode’ wereld aan een eind zou komen en dat alleen de Kogi en deze andere Maya stam uit Guatemala het zouden overleven om daarna de Aarde te bewonen. En daarom waren ze zo blij om ook anderen te vinden die ‘weten’.

En toen de eclips langzaam maar zeker haar gezicht liet zien op de 11de augustus van het vorige jaar, werd het ogenschijnlijk voor de Kogi dat er iets moet zijn gebeurd sedert zij de wereld afzochten naar ‘leven’. Iets dat zij niet konden begrijpen omdat de ‘grote verandering’ had plaatsgehad en wij ‘de doden’ waren nog steeds hier. We hadden moeten verdwijnen, terug de Droom in. En niet dat zij ons dat toewensten, dat was niet hun natuur, dat had gewoon moeten gebeuren.

En daarom gingen de Kogi na waarom de ‘doden’ nog steeds op Aarde zijn. En terwijl zij de levende frequenterende annalen van deze Realiteit onderzochten, vonden ze exact terug waarom het was gebeurd. Sommige onder de ‘doden’ waren weer ‘levend’ geworden en zij hadden een droom gecreëerd die voldoende levenskracht bezat om de wereld te redden zoals wij die kennen.

In onze woorden gezegd, sommigen onder ons hadden een parallelle wereld weten te creëren waarbinnen het leven haar groeipad kon blijven vervolgen, een wereld waar de ‘doden’ weer levend konden worden. De Kogi wisten heel specifiek te achterhalen wie deze mensen waren die hiertoe in staat zijn geweest.

De Kogi zagen deze mensen omringd met levende lichamen van licht. Mensen die hun Lichtlichamen hadden weten te activeren of zoals in termen uit de oudheid genoemd hun Mer-Ka-Ba. Omdat ik een van de onderwijzers ben van deze informatie over de MerKa-Ba werd door de Kogi een boodschapper via Ellis mij toegestuurd. Zij zonden mij een kleine hoeveelheid tabak gewikkeld in helder stukje rode katoen met een eenvoudig ‘dank je’!

“De Kogi zagen deze mensen omringd met levende lichamen van licht. Mensen die hun Lichtlichamen hadden weten te activeren of zoals in termen uit de oudheid genoemd hun Mer-Ka-Ba. Omdat ik een van de onderwijzers ben van deze informatie over de Mer-Ka-Ba werd door de Kogi een boodschapper via Ellis mij toegestuurd.”

Een paar maanden later zonden de Kogi nog een geschenk met een boodschap naar Ellis om die aan mij te geven. Het geschenk was een kleine bal van donker gomachtig boomsap met de grootte van een pruim en de reuk van het oerwoud. Er was een energie rondom dit geschenk die ik tot diep in mezelf kon voelen. Ik voelde de verbinding in mijn hart.

35

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

21:00

Pagina 36

De boodschap was dat zij iemand zouden sturen die mij zou leren spreken zonder woorden zodat we met elkaar konden communiceren. Vervolgens werd gezegd dat wanneer er eenmaal verbinding en communicatie tussen ons zou hebben plaatsgehad, zij mij zouden vragen om het Colombiaanse oerwoud binnen te gaan om hun stam te bezoeken. En wanneer ik hun wereld wilde bezoeken, zij ook mijn wereld zouden bezoeken. Zij zouden dan gereed zijn om uit het oerwoud te komen, voor de eerste keer in de geschiedenis van hun stam, om op de wereld TV te verschijnen en niet minder dan dat. Om met ons te spreken. En wat ze daar ook onder mogen verstaan, want ze hebben geen taal zoals wij die kennen, ik weet het niet...! Maar door dit kleine stuk van boomsap begin ik te voelen. Nadat Ellis was vertrokken van dit tweede bezoek zat ik en dacht na over deze hele gebeurtenis. Was het inderdaad waar dat de Kogi zo helder konden schouwen in deze realiteit? En zouden ze ook echt iemand naar mij toesturen die mij zou leren spreken zonder woorden? Waar ging dit echt allemaal om? Ik mediteerde en stemde mij af op de engelen maar zij bevestigden alleen dat wat gaande was zonder verdere assistentie of informatie te verschaffen.

me mee haar dorp in waar ik twee andere oudere Kogi mannen leerde kennen. Ze liet me ook zien dat haar stam haar had gevraagd om dit lichaam van deze vrouw binnen te gaan en zo

Toen in november van het afgelopen jaar gaf ik een Earth/Sky workshop in Mexico die werd bezocht door ongeveer 100 mensen uit Mexico, Centraal en Zuid Amerika. E‚n van de landen waar velen vandaan kwamen was Colombia. En van deze groep was er een jonge dame wiens naam ik ter bescherming van haarzelf niet zal noemen. Ze was anders dan de overige Colombianen. Steeds wanneer we tijdens de workshop in de stilte gingen en de aanwezigheid van God konden voelen, begon zij ogenschijnlijk gek te worden van extase. Niet dat dat ongebruikelijk is, maar dit was extreem. Deze vrouw ging terug in haar oerstaat. Haar gehele lichaam begon te schudden en een ander persoon begon zich vanuit die staat af te tekenen met een andere afstemming tot haar woorden en met een andere lichaamstaal. Ik sloeg haar gade, zoekende naar de rede van deze vertoning en naar een reden om haar te kunnen helpen.

Toen ik terugkeerde naar mijn eigen huis zag ik mijn vrouw Claudette, van wie ik zo veel hou, in een geheel ander licht. Ik ging van haar houden op een geheel andere manier omdat ik de tonen die van haar hart afkwamen kon horen. Ik kon haar pijn zien en ik kon haar vreugde zien. Ik was zo dankbaar voor deze Kogi-ervaring maar wist nog steeds niet wat met mij aan het gebeuren was. Het leek slechts het vooruitzicht van iets groots dat nog moest komen.

En tijdens de laatste dag van de workshop lukte dat. De groep had zich geformeerd in een grote cirkel en we zongen tot God. Deze dame trok zich los en begon primitief en zonder schaamte in het midden van de cirkel te dansen. Ze liet zichzelf gaan en scheen de controle over haar beheersing te verliezen. Ik ging naar haar toe, wilde haar hand in de mijne nemen om ‘r op haar gemak te stellen, toen zij mijn hand beetgreep en mij diep in de ogen aankeek terwijl ze een zacht en hart verlangend geluid liet horen. Het geluid ging rechtstreeks mijn hart binnen, vibreerde binnen in mijn diepste innerlijk en ik kon ‘zien’ wat zij wilde zeggen. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Op dat moment begreep ik niet wat er precies aan de hand was, mijn hart reageerde gewoon.

Ik bracht haar buiten de cirkel en ging zitten terwijl ik haar bleef aankijken. Toen maakte ze nog een geluid en mijn lichaam reageerde daarop met een ander gelijksoortig geluid zoals nog nooit eerder van mij is afgekomen. Ogenblikkelijk communiceerden we in een nieuwe en diepzinnige wijze die zo prachtig was, zo volledig. Het maakte dat alle talen van de wereld zo inadequaat en verouderd leken. Gedurende twee volle uren communiceerden wij in beelden van volledige kleur en diepte met alle zinnenprikkelende volledigheid van het echte leven. Ik leerde zoveel, ik leerde over het leven en ik leerde over deze vrouw binnenin een vrouw. Ze wees me met haar geluiden waar ze vandaan kwam, een dorpje direct naast de Kogi stam. Ze wees mij haar echtgenoot en haar drie kinderen. Ik ken ze alsof ze mijn eigen familie waren. Ze nam

36

“Wat had dit voor mij of voor de wereld te betekenen? Dit alles was zo’n ongewone ervaring dat ik nog steeds niet weet wat het te betekenen heeft.” hier te komen om mij te zien. Ze had instructies gekregen om mij te leren spreken zonder woorden. Men had haar verteld dat als ze dit had volbracht, ze het lichaam van de vrouw kon verlaten om terug te gaan naar haar familie thuis. Ze miste haar echtgenoot en kinderen heel erg. Ik kon zien hoe zij dit lichaam zou verlaten wanneer ze terug naar huis zou keren. Ik kon zien hoe haar eigen lichaam in een hut op een hoop gras lag, te wachten op dit moment.

En toen twee weken terug tijdens de voorbereidingen van een Earth/Sky workshop in Maryland vertelde ik dit verhaal aan een zekere Diana die als facilitator van deze workshop optrad. Ze vroeg mij deze geluiden voor te doen, wat ik ook deed. We zaten naar elkaar toe gericht en ik vroeg haar de ogen te sluiten. Toen kwam er een geluid van mijn hart en op hetzelfde moment verscheen er een beeld in mijn mind. Het was de volledige beeltenis van een grote katachtige, een poema, die liep aan de rand van de Amazone naast het water. Vervolgens sprong hij in een boom en begon te lopen op de rand van een lange zware tak die langzaam door het gewicht begon af te buigen naar de grond. Hij sprong toen van de tak af op de grond om zijn weg aan de rand van het water te vervolgen. Ik opende mijn ogen. Dit alles had slechts 1 minuut geduurd.

Ik vroeg haar wat ze had gezien en ze begon me exact te vertellen wat ik had gezien. Ze beschreef het op perfecte wijze. Een blijdschap kwam uit mijn hart te voorschijn. Ik vroeg haar toen om opnieuw de ogen te sluiten. Een ander langzaam en vreemd geluid kwam van mijn hart en onmiddellijk ook een ander beeld.

Ik ‘zag’ niet alleen, maar kon ook ervaren dat ik, dit beeld leek op mij, uit het lichaam van die vrouw uit Colombia begon weg te zweven en heel hoog begon op te stijgen in de lucht. Toen voelde ik dat ik heel snel begon te vliegen over het oerwoud. Ik zag de bomen onder me razendsnel verdwijnen. Heel snel naderde ik een dorpen voelde ik mezelf afdalen naar de grond in de richting van een specifieke hut. En het volgende ogenblik bevond ik mezelf in het lichaam van deze mevrouw van de volksstam en keek uit haar ogen. Ze wist dat ik er was. Ze had er geen bezwaar tegen, het was de bedoeling geweest. Haar echtgenoot greep haar/mij snel vast en was duidelijk gelukkig dat zij/ik weer terug was. En toen renden alle drie kinderen naar haar toe, omhelsden haar en gaven hun liefde. De jongste bewoog zich omhoog en begon aan haar borst te zuigen. Het was een hele ontroerende ervaring om deze

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

21:00

Pagina 38

Boeken

Andrew Collins Gateway to Atlantis. The Search for the Source of a lost civilisation.

Londen: Headline, 2000.

Andrew Collins heeft in eerdere werken het spoor gevolgd van de zogenaamde “Wachters”, legendarische wezens die volgens Collins de cultuurbrengers waren van de

oude beschavingen, met name die van Egypte en Soemerië. In dit boek richt hij echter zijn aandacht op de mythe van Atlantis. Veel inkt is er over dit onderwerp reeds weggevloeid en veel onzin of niet te verifiëren feiten zijn de wereld ingestuurd.

Maar dit boek is anders. Collins plaatst het verloren continent op de eilandengroep Cuba en Hispaniola. Op Cuba meent hij trouwens de grot teruggevonden te hebben waarover in de Atlantisverhalen gesproken wordt. Cuba is volgens Collins de noordelijke bergketen van Atlantis, samen met de vlakte ten zuiden daarvan.

Dit gebied ligt momenteel echter op de zeebodem. Deze landmassa zou “Atlantis” zijn, waarbij het continent dat zich daarachter bevond Amerika moet zijn geweest.

De moeilijk te doorwaden zee waarover Plato spreekt is volgens Collins de Sargasso zee. Dit houdt in dat deze stelling wetenschappelijk getoetst kan worden, indien wetenschappers dat zouden wensen.

Net zoals Otto Muck in zijn werk over Atlantis enkele decennia geleden, meent Collins dat de beschaving vernietigd werd door komeetinslagen. Bewijs hiervoor is nog terug te vinden in het zuidoostelijke gedeelte van de Verenigde Staten, waar het landschap verminkt is door eigenaardige inzinkingen die volgens een aantal geo-

logen het werk zijn van een komeetinslag die rond 8000 v. Chr. plaatsvond.

Het boek is een kanjer (436 bladzijden) en behandelt een groot aantal fenomenen, waaronder het verschijnen van de Amerikaanse goden Quetzalcoatl en Votan, het ontstaan van de Olmeken beschaving, transoceanische contacten voor Columbus, de vondst van cocaïne in Egyptische mummies, enz. En dit is meteen het eerste punt van kritiek op het werk: soms kan men door de bomen het bos niet meer vinden en vraagt de lezer zich af wat dit precies te maken heeft met Atlantis. Het grootste punt van kritiek is echter dat Collins meent dat het Atlantis-verhaal helemaal niet uit Egypte afkomstig is, zoals Plato beweerde, maar uit Carthago en andere beschavingen rondom de Middellandse Zee. Hoewel dit uiteraard mogelijk is, draagt hij voor die stelling onvoldoende bewijsmateriaal aan.

Zo is hij wel in staat om kritiek te uiten op Solon, de grootvader van Plato die hem het verhaal verteld zou hebben, maar hij kan niet aantonen dat het verhaal niet van deze man afkomstig is.

Dit punt doet echter niets af aan het feit dat dit sinds lange tijd het beste werk over het onderwerp is en meteen een nieuwe uitdaging levert om eilanden zoals Cuba nauwlettend te onderzoeken.

Maak kennis met de wondere wereld van James Hurtak ...

Hurtak berichtte reeds in 1973 over mogelijke piramiden op Mars en ontwikkelde een geheel eigen godsdienst, volgens hemzelf gebaseerd op contacten met buitenaardse, hogere wezens.

Hurtak-video: ƒ 59,90 (excl. verzendingskosten) Keys of Enoch (boek): ƒ 99,90 (excl. verzendingskosten) Te bestellen bij FSF, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Tel 0321-380558, Fax 0228-312081, E-mail: info@fsf.nl of (België) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: fsffilco@glo.be

UFOs: The Contacts

Video

The Pioneers of Space Since the 1950s people from all over the world claim to have encountered visitors from outer space. This is their story. We interviewed eyewitnesses, investigated their evidence — and enquired about their messages …

Interviews with Zecharia Sitchin, George Adamski, Richard Thompson and many others.

120 minutes, ƒ 70,- / 1280 Bfr., exclusief verzendkosten Te bestellen bij FSF, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Tel 0321-380558, Fax 0228-312081, E-mail: info@fsf.nl of (België) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: fsffilco@glo.be

38

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

21:00

Pagina 40

‘In de Ban van de Cirkel’ zaterdag 20 mei 2000 3 lezingen over graancirkels: Rudi Klijnstra (auteur), Robbert van den Broeke (ooggetuige ontstaan graancirkels) en Sandra Steverink (kunstenares.)

Tijd: 12.00-17.00 uur Lokatie: Natuurmuseum, HM Tromplaan, Enschede (tegenover het station; Kosten Fl 20,- pp Kaarten vooraf verkrijgbaar bij boekhandel Michon, Enschede of aan de kassa.

Tevens presentatie van het nieuwe boek van Rudi Klijnstra: In de ban van de cirkel Eigentijds Festival 2000 Donderdag 25 t/m zondag 28 mei te Vierhouten Thema: spiritualiteit, natuur en milieu Info: tel: 0515-433352, Postbus 4015, 8600 GA Sneek

40

Reuzen (deel 2) David Hatcher Childress vervolgt zijn speurtocht naar reuzen, mensen (of een ras?) dat veel groter is dan onszelf. Wanneer, hoe en waarom worden opnieuw op meesterlijke wijze uit de doeken gedaan.

Tesla Robert Lomas bericht over de nalatenschap van Nikola Tesla, uitvinder van de wisselstroom, die ondanks deze ontdekking die vorm gaf aan de moderne beschaving, voor velen toch een onbekend persoon blijft.

De Ica stenen Sinds hun ontdekking in de jaren zestig vormen de stenen van Ica, met daarop afbeeldingen van dinosaurussen en mensen, een heet hangijzer dat volgens sommigen aanzien wordt als bewijsmateriaal van een verloren hoge beschaving… volgens anderen is het niets meer dan een flauwe grap. Een speurtocht… met antwoorden.

Het Millennium Congres Een overzicht van het nieuws dat op te rapen viel tijdens het congres waar onder andere Zecharia Sitchin sprak.

Atlantis in Cuba?

Andrew Collins zet zijn hypothese uiteen over hoe Cuba mogelijk de thuishaven is van Atlantis, die mythische beschaving die ons blijft boeien en beroeren.

fr0603_2009.qxd

09-06-2009

21:00

Pagina cov4

De Sovjet UFO dossiers Paul Stonehill Paranormale confrontaties achter het ijzeren gordijn De geheime dossiers

Onverklaarbare gebeurtenissen zijn in het Westen altijd goed gedocumenteerd, maar wat weten we van deze zaken in de voormalige Sovjet-Unie?

Dit boek brengt voor het eerst de verbijsterende feiten uit geheime Russische dossiers aan het licht. Van angstaanjagende getuigenissen van kosmonauten en KGBfunctionarissen die UFO-meldingen in de doofpot moesten stoppen tot berichten over luchtgevechten met buitenaardse toestellen, ontvoeringen en mysterieuze zones.

U leert de waarheid kennen achter de explosie in Toengoeska in 1908, Stalins geheime UFO-onderzoek, Chroesjtsjovs speciale eenheden en de angstaanjagende ‘Mzone’.

Dit boek bevat een schat aan bewijsmateriaal in woord en beeld en ontsluiert de waarheid!

ƒ 24,95 / 460 BEF / € 11, inclusief verzendkosten

Te bestellen bij FSF, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Tel 0321-380558, Fax 0228-312081, E-mail: frontier@xs4all.nl of (België) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: fsffilco@glo.be