Frontier Magazine 7.1 januari / februari 2001

09-06-2009

21:33

Pagina cov1

Heilige Graal

Vrije energie

Buitenaardsen

Atlantis

Graancirkels

UFO’s

fr0701_2009.qxd

januari/februari 2001 jaargang 7 nr. 1 ƒ 7,95 / 160 Bfr. / € 3,60

Farao Achnaton en de zonnecultus De Christussamenzwering

Mooiste foto’s Engelse graancirkels in 2000

Nicola Tesla’s buitenaardse radiosignalen

Het Montauk Project Reizen door tijd en ruimte

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina cov2

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 1

3

Redactioneel

4

Globescoop Wereldwijde nieuwsberichten over vreemde zaken en opmerkelijke ontdekkingen.

8

Achnaton en Amarna De raadselachtige farao Achnaton, die een persoonlijke zonnecultus op de Oud-Egyptische beschaving trachtte door te drukken, staat opnieuw in de belangstelling vanwege een grote tentoonstelling in Leiden. Een overzicht

Val Kilmer in de film the Red Planet.

Voor recensie zie Alexandria.

van opkomst en ondergang van zijn Zonnerijk en aandacht voor een minder bekende kant van deze opmerkelijke figuur.

12

De Christussamenzwering Was Jezus van Nazareth één persoon, of een samenvoeging van diverse historische en legendarische figuren uit vele culturen vóór hem? Een nieuw boek werpt een opmerkelijk licht op deze controversiële kwestie.

15

De mooiste Engelse graancirkels van 2000 Foto’s en toelichtingen van graancirkels die het afgelopen jaar een adembenemend schouwspel vormden op de engelse akkers.

18

Fotograaf Pieter Paul Koster ontdekt menhirs op Madeira Menhirs en dolmen lijken voornamelijk voor te komen in West-Europa. Maar een Nederlandse fotograaf slaagde erin ze te vinden op het eiland Madeira.

20

Project Montauk: een inleiding Montauk is volgens bepaalde bronnen een supergeheime ondergrondse basis waar de Amerikaanse overheid experimenten met o.a. tijdreizen zou hebben uitgevoerd. Een overzicht van Montauk-researcher Peter Moon.

25

Nikola Tesla en buitenaards leven De zoektocht naar buitenaards leven is reeds een lange tijd aan de gaan: meer dan veertig jaar lang zoeken heeft tot op heden geen bewijsmateriaal opgeleverd… meteen voer voor critici die stellen dat wij daarom alleen in het heelal zijn.

Maar… misschien werd er door de vader van de electriciteit, Nikola Tesla, dergelijk contact op gesteld?

De standpunten in de artikelen zijn niet altijd die van Frontier Magazine en/of Frontier Sciences Foundation, zodat die er ook geen verantwoordelijkheid voor kunnen nemen. Het copyright laten we rusten bij de auteur zelf. De copyright voor de overige inhoud ligt bij Frontier Sciences Foundation. © Frontier Sciences Foundation 2001

30

Egyptische getallenmystiek: de afzonderlijke getallen Niet alleen Pythagoras en de zijnen, maar ook de oude Egyptenaren zagen getallen als goddelijke concepten, een ordening volgens een numeriek patroon.

35

Vijven en zessen Beelden, getallen en symboliek in onze dagelijkse omgeving.

38

Alexandria Mystery in Acamabaro; Turin Shroud, in whose image?; De geometrie van de schepping (deel 1); Red Planet

40

Agenda/Aangekondigd

Cover: Portret van Achnaton: de farao.

Egyptisch museum, Cairo, JE 89825.

1

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 2

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 3

Hoofdredactie: Filip Coppens Herman Hegge Eindredactie: Sylvia Franyik Redactie-medewerkers: Carlien Nijbroek Marc Vredeveldt Medewerkers: Robert Boerman David Hatcher Childress Marjorie Hugens Henk Hut Frans Kamp Simon Langbroek Winfried Machielse Hans Overbeek Ger Rombouts Karen Thissen Ed Vos Lay-out: D-Sine & PDB Druk: Printovit Distributeur: Betapress Abonnementen/advertenties: Tel. 0321-380558 Het abonnement wordt stilzwijgend verlengd, tenzij het schriftelijk wordt opgezegd uiterlijk één maand voor het aflopen van het abonnement.

Redactie Frontier 2000: Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Nederland, Tel. 0321-380558 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl Verantwoordelijke uitgever: Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Nederland, Tel. 0321-380558 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl

In dit eerste nummer van de zevende jaargang van Frontier Magazine vindt u weer een keur aan grensverleggende onderwerpen en theorieën waarmee u het misschien heel erg of heel erg niet eens zult zijn, maar die in ieder geval tot nadenken en wellicht verdere oriëntatie aanzetten.

Zo vindt u o.a. een uitgebreide beschouwing over Achnaton, "farao van de zon", de zonnecultus die hij voorstond, maar ook een minder bekende kant van hem, namelijk zijn relatie tot zijn moeder, zoals die door Immanuël Velikovsky uitgebreid werd onderzocht.

De indrukwekkende evolutie van de patronen van de engelse graancirkels van het afgelopen seizoen kunt u in dit nummer in ogenschouw nemen aan de hand van foto’s en toelichtingen. En mocht u er niet genoeg van kunnen krijgen, dan is er ook nog een graancirkel-kalender verkrijgbaar met foto’s van graancirkels zoals die het afgelopen jaar over de hele wereld verschenen.

Stonehenge- en andere megalietenliefhebbers kunnen deze zomer in de voetsporen treden van fotograaf Pieter Paul Koster, die op Madeira megalieten ontdekte en in dit nummer een verslag van deze ontdekking doet.

Auteur en researcher Acharya S. schreef een boek getiteld: "The Christ Conspiracy", waarin zij aan de hand van uitgebreid onderzoek door haarzelf en vele anderen tot de conclusie komt dat de figuur van Jezus van Nazareth gebaseerd is op verschillende legendarische figuren uit de oudheid en uit diverse culturen, en dus geen historische figuur is geweest. In dit nummer van Frontier Magazine vindt u de vertaling van een aantal relevante fragmenten. De schrijfster neemt geen blad voor de mond en haar boek is dan ook op zijn minst controversieel te noemen. Op uitnodiging van Frontier Magazine komt zij dan ook dit voorjaar naar Nederland om haar opmerkelijke theorieën uiteen te zetten en publiekelijk te bediscussiëren. Over datum en plaats van haar lezing wordt u in het volgende nummer geïnformeerd.

Hoewel de commotie over het nieuwe Millennium vorig jaar het grootst was, gaan wij in feite pas dit jaar echt aan het nieuwe Millennium beginnen.

Wereldlijk en geestelijk leider van Tibet, de Veertiende Dalai Lama, genaamd Tenzing Gyatso, formuleerde een aantal gedachten om het nieuwe Millennium mee in te gaan: - Hou er rekening mee dat grote liefde en grote prestaties grote risico’s met zich meebrengen; - Als je verliest, verlies dan niet de les die het verlies inhoudt; - Onthoud drie dingen: respect voor jezelf, respect voor anderen en verantwoordelijkheid voor al je daden; - Vergeet niet, dat niet krijgen wat je wilt hebben, vaak een geluk bij een ongeluk is; - Leer de regels, zodat je weet hoe ze op de juiste manier te doorbreken; - Laat een kleine ruzie niet een grote vriendschap verwonden; - Breng iedere dag wat tijd alleen met jezelf door; - Open je armen voor verandering, maar laat je waarden niet lopen; - Onthoud dat stilte soms het beste antwoord is; - Laat in een meningsverschil met dierbaren alleen de huidige situatie een rol spelen. Laat daarbij het verleden rusten; - Maak anderen deelgenoot van wat je weet; het is de eerste stap naar onsterfelijkheid.

De redactie

http://www.fsf.nl 3

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 4

Krantenkiosk Ondergrondse planten eten insecten 28 augustus 2000 Botanisten in Florida hebben een opmerkelijke ontdekking gedaan die lijkt op science fiction: een vleesetende plant die onder de bodem groeit, zonder enig zonlicht. Het enige wat boven de grond te merken is, is een kleine gele bloem die ongeveer twee centimeter boven de grond uitsteekt in de lente. "Ik ken geen enkele andere plant die fotosyntheses uitoefent onder de bodem – en bovendien een bloem heeft", zo stelt Kevin Hogan, verbonden aan de Universiteit van Florida. Hogan deed de ontdekking samen met Stephen Mulkey.

Dit plantje heeft een lagere atmosferische druk dan zijn omgeving. Wanneer het een klein insect "voelt", opent een module die het insect opzuigt.

Volgens Hogan laat het witte kwartsachtige zand licht door onder het oppervlak, waardoor voor de plant fotosynthese mogelijk wordt. "Ik ben overal geweest, maar nergens heb ik zoiets vastgesteld", zo concludeerde Hogan.

Olifanten herkennen zichzelf 28 augustus 2000 Olifanten die in een spiegel kijken, herkennen zichzelf. Een olifant merkte vuil op en trachtte dit van zijn hoofd te verwijderen.

Dat olifanten zichzelf herkennen is een verrassing voor wetenschappers die lange tijd stelden dat alleen de mens en enkele hogere apen slim genoeg waren om zichzelf te herkennen.

Zelfherkenning wordt beschouwd als een duidelijk teken van complexe intelligentie.

Patricia Simonet, een assistent- professor in de psychologie van de Universiteit van Nevada in Reno, stelde dat zij er moe van werd om steeds maar moeten horen dat louter mensen en apen dit talent bezaten Zij meende dat de olifanten bijzonder slim waren en dus ook bepaalde zaken konden doen die voorheen niet aan hen toege-

4

schreven werden.

Kinderen kijken ietwat verbaasd in de spiegel, tot zij ongeveer achttien maanden oud zijn. Honden die voor het raam zitten, zien vaak hun eigen reflectie, maar begrijpen niet dat zij zichzelf zien, en beginnen dan te blaffen en kijken verwonderd naar de "hond" in het vensterglas. Olifanten, zo blijkt nu, zijn slimmer.

Nieuwe planeet ontdekt in ons zonnestelsel

meeste bekende manen in ons zonnestelsel. Astronomen van de Cornell University in New York hebben vier nieuwe manen ontdekt bij het hemellichaam.

Rond de planeet met de ringen cirkelen nu 22 manen, een meer dan om de oude recordhouder Uranus. De nieuwe manen bewegen zich op grote afstand van de planeet, 15 miljoen kilometer, en zijn 10 tot 50 kilometer in doorsnee. De manen zijn gevormd na het ontstaan van Saturnus.

Manen die tegelijk met de planeet zijn gevormd bevinden zich veel dichter bij het hemellichaam. De astronomen verwachten nog meer nieuwe manen rond Saturnus te ontdekken.

26 oktober 2000 Astronomen hebben een nieuwe planeet in ons zonnestelsel ontdekt. Onderzoekers van de Yale-universiteit in de VS maakten dit onlangs bekend. En sinds kort is Saturnus de planeet met de meeste bekende manen in ons zonnestelsel. Astronomen hebben vier nieuwe manen ontdekt bij het hemellichaam. De nieuwe planeet die is ontdekt is veel kleiner dan de bekende negen planeten die om onze zon draaien en bevindt zich tussen Neptunus en Pluto.

De ontdekkers hebben hem daarom Plutino, ofwel Plutootje gedoopt. De officiĂŤle naam van de planeet is 2000 EB173. Volgens astronomische definities is Plutootje te klein om een planeet te worden genoemd en gaat hij de boeken in als een planetoĂŻde, planeetachtige. Toch is hij volgens de onderzoekers een originele planeet en geen een brokstuk van een andere.

"Voor zover we kunnen nagaan, was deze jongen er vanaf de eerste dag", vertelt Charles Baltay van de afdeling natuurkunde. "In die zin is hij als de andere planeten."

De planeet draait in een stabiele, zelfstandige baan om de zon. Plutino heeft een doorsnede van 650 kilometer, iets meer dan een twintigste van de aarde. Hij werd bij toeval ontdekt toen de onderzoekers met een megatelescoop de rand van ons zonnestelsel afspeurden.

Het is overigens maar de vraag of de naam Plutino stand zal houden. Volgens Baltay is het gebruikelijk dat de vinder de naam van een nieuwe planeet mag kiezen, maar die moet dan wel twee maal om de zon zijn gedraaid. Door de enorme afstand waarop Plutino zich bevindt, duurt dat echter circa 243 jaar.

Saturnus is dus thans de planeet met de

Russen beweren achtduizend jaar oude stenen trap ontdekt te hebben 31 oktober 2000 De in Sint Petersburg gevestigde geoloog Michael Karchevski leidde een groep kinderen op een expeditie en kwam terug met een opmerkelijke ontdekking die mogelijkerwijs aantoont dat er een vierduizend jaar oude beschaving bestond op drie eilanden in de Vuoksa rivier. Het bewijsmateriaal bestaat uit een serie rotsschilderingen en inscripties die ontdekt werden aan de voet van een klif op een van de eilanden.

Ander bewijsmateriaal is een achtduizend jaar oude trap, blijkbaar door mensenhanden gemaakt, die op een ander eiland teruggevonden werd. Maar volgens Olga

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 5

Smirnova, een archeoloog verbonden aan het Hermitage Museum, is de trap waarschijnlijk vervaardigd door een Finse stam tijdens de twaalfde eeuw.

De schilderingen en inscripties moeten nu door andere petroglief-experts onderzocht worden voordat ze als authentiek beschouwd kunnen worden. In dat geval zou er sprake van een onbekende stam die in die regio leefde.

De trap werd vorig jaar ontdekt en Karchevski leidde de groep terug naar de regio, op zoek naar ander bewijsmateriaal.

Hij is van mening dat de tekeningen een vis, een hond en een prehistorisch teken voor de zon weergeven.. Onder een andere rots vond men verschillende sculpturen waarvan enkele vijf meter groot waren: "Een sculptuur heeft het hoofd van een soort monster, met diepe ogen en een neus die waarschijnlijk afgebroken was. Twee andere beelden lijken op de kop van een slang met kleine, smalle ogen," aldus Karchevski.

Grotschilderingen mogelijk oudste ter wereld 1 november 2000 Noord Italië bevat mogelijk de oudste grotschilderingen ter wereld. Ze zijn tussen de 32.000 en 36.500 jaar oud. De tabletten zijn gemaakt uit steen en tonen beelden van dieren en mensachtige wezens. De ontdekking is een zoveelste in een steeds groter wordende reeks die aantoont dat de mens in Europa tijdens de IJstijd een hogere vorm van beschaving had dan tot nu toe werd aangenomen.

De ontdekking werd gedaan in de Fumane Grot, nabij Verona. Eerder werden daar stenen werktuigen en ander bewijsmateriaal van bewoning teruggevonden. De tabletten die gevonden werden, zouden oorspronkelijk op de zoldering aangebracht zijn, maar vielen naar beneden op de vloer van de grot.

De tabletten zijn bedekt met calciet, waardoor de oorspronkelijke tekeningen, gemaakt met rode oker, moeilijk te zien zijn. Archeologen, waaronder Alberto Broglio van de Universiteit van Ferrara, zijn druk bezig met de verwijdering van dit calciet.

Een van de tabletten toont een symbolisch, vierpotig dier. Een andere tekening is van een man met een dierenhoofd-masker.

Hopi’s willen profetieën voor zich houden 7 november 2000 Een inwoner van Taos, in de Amerikaanse staat New Mexico, heeft ermee ingestemd gestemd om niet langer de profetieën van de Indianenstam de Hopi te openbaren aan niet-Indianen. De Hopi stellen dat hun profetieën geheim zijn.

John Kimmey spreekt geregeld over dergelijke profetieën en profileert zichzelf als een "drager van Hopi profetieën". Kimmey is echter blank, en dus geen Indiaan. Hij kreeg een brief van de Hopi waarin gesteld werd dat "het Hopi volk ongelooflijk geleden heeft vanwege de ondoordachte wijze waarop zogenaamde experts onze kennis exploiteren".

Kimmey zei dat een Hopi-ouder, David Monongye, hem de profetieën doorgaf in de jaren zeventig en tachtig. Hij zou Kimmey verteld hebben dat hij de informatie kon doorgeven aan het blanke ras, alsook aan andere rassen. Kimmey beweert dat andere Hopi-leden hem bijstaan, maar geeft toe dat de stam vaak verdeeld is over dergelijke zaken. "De profetie was oorspronkelijk een middel om mensen samen te brengen, maar nu zaait het verdeeldheid", zo concludeerde hij.

De profetieën, waarvan sommige 3500 jaar oud zouden zijn, kondigden de komst van het blanke ras in Amerika aan, alsook de wereldoorlogen en de creatie van nucleaire wapens. Het stelt bovendien dat tijd, zoals wij het kennen, zal eindigen wanneer de mens in een "vijfde wereld" zal treden. De kalender van de Maya stelt deze gebeurtenis op 2012 na Christus. Bepaalde Hopi’s gaan ervan uit dat het tijdsbestek van hun profetie daar ongeveer mee overeenstemt.

De periode daarna is mogelijk een "gouden tijdperk" voor de mens, met vrede en harmonie met de natuur. De wereld moet echter door een test heengaan, waarbij lijden en zuivering nodig zijn. Kimmey stelt dat de profetieën een mandaat bevatten dat aangeeft dat vanaf 1946 deze geheimen met iedereen gedeeld moeten worden.

Volgens de woordvoerder van de Hopi Indianen is dit echter niet waar.

Chinese beschaving is ouder dan gedacht 9 november 2000

Een studie uitgevoerd met geld van de Chinese regering heeft vastgesteld dat de Chinese vroegste dynastieën ouder zijn dan voorheen aangenomen werd. Tegelijkertijd zorgde het voor een nieuwe controverse omtrent de verhouding tussen politiek en wetenschap.

De vroegste sporen van beschaving zijn nu gedateerd op ongeveer vierduizend jaar, 1200 jaar ouder dan voorheen. Het project moest drie dynastieën dateren: de halfgedocumenteerde Zhou, de schaduwachtige Shang en de met mythen omgeven Xiadynastie.

Critici daarentegen beweren dat het project de bedoeling had om aan te tonen, hoe dan ook, dat China vijfduizend jaar oud was. Dit zou het even oud maken als de oudste beschavingen in de wereld. De wetenschapper David Nivison van Stanford University heeft dertig jaar lang de Chinese dynastieën trachten te dateren. "De datering van Xia als geschiedenis, en niet als legende, geeft China een geschiedenis die lijkt op die van Egypte en Babylonië. Hoe dan ook, ik denk dat de datering verkeerd zijn. Ik heb de chronologie gekeken en hooguit twee data zijn correct."

De Chinezen zouden de geschiedenis naar zich toe trekken. Zo zouden er instructies zijn om aan te tonen dat de eerste mensen in China ontstonden, niet in Afrika, zoals aanvaard wordt.

Piramiden gericht op de sterren 15 november 2000 De oude Egyptische astronomen lijnden hun piramiden uit op het Noorden door twee sterren te gebruiken die rondom het hemelse poolpunt draaien.

Ongeveer 4500 jaar geleden stond elke ster op tien graden van de hemelse pool die direct tussen hen lag. Wanneer een ster precies boven de andere stond, konden astronomen door de twee sterren met elkaar te verbinden, het noorden vinden.

Maar deze lijn was slechts werkelijkheid gedurende enkele jaren, rond het jaar 2500 voor Christus. Eerder en later waren de sterren niet langer op hun noodzuidpunt gericht en iedereen die deze sterren gebruikte om richting te geven, maakte fouten, aldus de Britse Egyptologe Kate Spence. Zij is van mening dat de Grote Piramide gebouwd werd rond 2480 voor Christus, met een marge van tien jaar.

Kate Spence van de Universiteit van Cambridge gelooft dat de Egyptenaren twee sterren gebruikten die in 2467 voor Chris-

5

Sylvia Franyik

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 8

Achnaton en Amarna De tentoonstelling "Pharaohs of the Sun" trok vorig jaar in de Verenigde Staten meer dan 650.000 bezoekers. Dat had ongetwijfeld ook te maken met het feit dat de hoofdpersoon in deze tentoonstelling niemand minder was dan de raadselachtige farao Achnaton, getrouwd met Nefertiti en vader van Toet-anch-amon.

Tot en met 18 februari is in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden deze tentoonstelling eveneens te zien, onder de titel "Farao’s van de Zon". De tentoonstelling is eenmalig in Europa en toont 226 objecten uit 33 musea, waaronder een 1,6 ton wegend zandstenen portret van farao Achnaton uit de Zonnetempel in Karnak, een van de unieke stukken van de kunst- en gebruiksvoorwerpen uit de sensationele "Amarna-periode", zoals de regeringstijd van farao Achnaton wordt genoemd.

De "Amarna-periode" is vernoemd naar het moderne Egyptische dorp el-Amarna op de oostelijke Nijloever in Midden-Egypte. In de negentiende eeuw werd hier een complete hoofdstad opgegraven waar zich een intrigerende episode uit de geschiedenis van het Oude Egypte heeft afgespeeld: de beruchte, zeventien jaar durende regeringsperiode van farao Achnaton en zijn vrouw Nefertiti (1353-1336 v. Chr.).

Achnaton was de jongste zoon van farao Amenhotep III, een in veel opzichten onconventioneel vorst. Zo trouwde hij niet met een vrouw van koninklijken bloede, maar met de dochter van een hoveling. Als koningin Teje wordt zij veelvuldig afgebeeld aan de zijde van haar man en ook trad zij meer op de voorgrond dan eerdere koninginnen van Egypte.

Egypte stond in die tijd op het toppunt van zijn macht; het imperium strekte zich uit van de 4e stroomversnelling in de Nijl, diep in de Soedan, tot aan de Eufraat in Noord-Syrië.

Luxegoederen stroomden Egypte binnen en de farao richtte zijn aandacht met name op grote bouwprojecten in eigen land en hoefde nauwelijks op te treden als legeraanvoerder zoals zijn voorgangers. Hij plaatste zichzelf meer en meer op de voorgrond, en in zijn dertigste regeringsjaar organiseerde hij een enorm jubileumfeest waarbij Amenhotep en Teje als levende goden werden vereerd. De koning noemde zichzelf ondermeer "de stralende zonneschijf" (Aton), maar identificeerde zich ook wel met de andere traditionele goden van het Oude Egypte. Dat zou veranderen

Het zonnesymbool van de ketterkoning Achnaton: een zonneschijf met stralen die eindigen in handen.

8

toen hij werd opgevolgd.

Amenhotep III had opgevolgd moeten worden door zijn oudste zoon Thoetmosis, maar toen deze op jonge leeftijd overleed viel de keus op de jongere zoon, eveneens Amenhotep genaamd.

Deze Amenhotep IV was toen al getrouwd met Nefertiti, vermoedelijk de dochter van een ambtenaar aan het hof, die nog eeuwen en eeuwen na haar dood geroemd zou worden als de mooiste vrouw ter wereld. Haar naam betekent: "de Schone is gekomen".

De jonge farao ontwikkelde al vrij gauw radicale ideeën en wilde nog slechts één god aanbidden: de zonnegod Aton. Hij zocht het conflict en bouwde een aantal tempels voor Aton op het terrein van het heiligdom voor de traditionele oppergod Amon in Karnak.

Deze tempels werden aangekleed met reusachtige beelden van hemzelf en zijn vrouw Nefertiti. Ook gebood hij een nieuwe stijl van afbeelden: overdreven proporties, scheve ogen, dikke buiken en dunne armen en benen.

Rond zijn vijfde regeringsjaar trok Amenhotep IV de ultieme consequentie uit zijn denkbeelden: hij brak definitief met het veelgodendom en veranderde zijn naam, die "Amon is tevreden" betekent, in Achnaton: "hij die zich nuttig maakt voor Aton". Hij voelde zich niet meer thuis in de traditionele stad Thebe en begon met de bouw van een nieuwe hoofdstad op een maagdelijke plek in Midden-Egypte, die Achetaton, oftewel "Horizon van Aton" werd genoemd.

In Achetaton, meestal "Amarna" genoemd naar de huidige vindplaats, werkte Achnaton zijn radicale ideeën verder uit; in de tem-

Kolosbeeld van Amenhotep IV / Achnaton. Ca. 1350 v. Chr. Uit de Gempaaten tempel in Karnak, Kalksteen, h. 205 cm.

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 9

zijn jeugdige leeftijd moet dat het initiatief geweest zijn van zijn hoge ambtenaren, onder wie minister van binnenlandse zaken en financiën, Maya genaamd, en generaal Horemheb.

Toen Toet-anch-amon negen jaar later overleed, waren de oude tempels van het land weer open en was de stad Achetaton verlaten. Na de vierjarige regering van farao Eje kwam generaal Horemheb zelf op de troon. Hij zette de daadwerkelijke afbraak van de paleizen en tempels van Achnaton in gang. Achnaton zelf noemde hij "de misdadiger van Achetaton".

Het sociale en religieuze experiment van Achnaton was definitief voorbij. De ruïnes van de overhaast verlaten stad Achetaton verdwenen voor bijna drieduizend jaar onder het zand…

Kop van Toetanchamon. Zandsteen, h. 29.6 cm. pels, paleizen, huizen, magazijnen en winkels woonden en werkten maar liefst tussen de 20.000 en 50.000 mensen. In de stad werden voor de god Aton enorme tempels gebouwd en de farao zelf was er hogepriester. Nieuw was de haat jegens de traditionele goden, wier tempels werden gesloten en wier namen werden weggebeiteld. Vaak wordt gesproken van monotheïsme ( eengodendom) tijdens de regeerperiode van Achnaton , maar Achnaton en zijn gezin werden zelf ook als goden vereerd door hun onderdanen, net zoals zijn vader Amenhotep III dat vanafzijn jubileum was begonnen. In feite werden door Achnaton allerlei aspecten uitgewerkt die al onder zijn vader waren voorbereid.

Achnaton en Nefertiti kregen zes dochters. Beeldhouwwerken en reliëfs uit die tijd tonen huiselijke taferelen van de farao en de koningin, onder andere het koningspaar dat met hun kinderen speelt.

Egyptische farao’s hadden gewoonlijk een uitgebreide harem. Ook Achnaton had tenminste één bijvrouw, Kiya, die vermoedelijk de moeder werd van een prinsje, Toet-anch-aton geheten. De koninklijke vrouwen zouden een belangrijke rol gespeeld hebben in de Aton-cultus en ook Achnaton’s moeder, Teje, zou geregeld in Achetaton verbleven hebben.

De revolutionaire regeringsperiode van Achnaton kwam ten einde met de dood van Achnaton in zijn 17e regeringsjaar. Waarschijnlijk heeft Nefertiti kortstondig zelf geprobeerd te regeren en voor een korte periode was de onbekende farao Smenchkare aan de macht.

Na deze warrige tijd, die niet meer dan twee jaar duurde, schoven Achnaton’s tegenstanders hun kandidaat naar voren: het negenjarige prinsje Toet-anch-aton ("Levend beeld van Aton"), die zijn naam al snel veranderde in Toet-anch-amon ("Levend beeld van Amon") en de revolutie van zijn vader ongedaan maakte. Gezien

Dit, in het kort, is de algemeen aanvaarde geschiedenis van de "ketterkoning" Achnaton en diens regeerperiode. Zijn invloed op de beeldende kunst zijn onbetwist en hij bracht de literatuur op een hoger plan en introduceerde een groot gevoel voor de natuur en al haar schepselen. Zelf schreef hij prachtige hymnen, zoals de "Hymne aan Aton", die een opvallende gelijkenis vertoont met Psalm 104 van koning David. Maar er is meer. Achnaton zou ook model hebben gestaan voor de figuur van Oedipus.

In zijn studie "Oedipus en Echnaton" toont Dr. Immanuel Velikovsky aan dat het bij de Oedipus-legende niet gaat om een verhaal van Griekse oorsprong, maar dat het in wezen een historische tragedie in het oude Egypte betreft.

Velikovsky, geboren in Rusland, studeerde rechten, geschiedenis en medicijnen in Moskou waar hij in 1921 afstudeerde. Hij begon een praktijk in het toenmalige Palestina en verhuisde aan het einde van de twintiger jaren naar Zürich en Wenen om de laatste ontwikkelingen in de psycho-analyse te bestuderen. In Berlijn studeerde hij biologie en in Edinburg natuurkunde. Uiteindelijk vestigde hij zich in de Verenigde Staten, waar hij o.a. zijn werken "Werelden in Botsing" en "Eeuwen in Chaos" publiceerde. Sindsdien zijn vele veronderstellingen van Velikovsky, die in strijd met de toenmalige stand van wetenschap waren, door nieuwe ontdekkingen bevestigd.

Oedipus uit het Griekse Thebe blijkt volgens Velikovsky Achnaton uit het Egyptische Thebe te zijn. Onderzoek van Egyptische gegevens, die onder meer gebaseerd zijn op opgravingen in het Dal der Koningen, leidde tot de conclusie dat de Oedipus-legende een weergave moet zijn van de historische gebeurtenissen rond Achnaton en zijn familieleden.

Stèle met de koninklijke familie. Regering van Achnaton.

Kalksteen, h. 33 cm.

9

Acharya S

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 12

De Christussamenzwering De gedachte dat Jezus van Nazareth geen historische figuur zou zijn, maar een samenstelling van diverse legendarische figuren door de eeuwen heen en vanuit diverse culturen, zal op veel Christenen als absurd en zelfs godlasterend overkomen.

Toch is dit de conclusie van uitgebreid historisch bronnenonderzoek, neergelegd in het lijvige boekwerk: "The Christ Conspiracy – the greatest story ever sold" door Acharya S. Dit voorjaar brengt de schrijfster een bezoek aan Nederland om met geïnteresseerden van gedachten te wisselen over haar controversiële ideeën en conclusies.

Ter kennismaking hieronder een fragment uit haar boek dat nog niet in het Nederlands vertaald is.

Historisch, archeologisch, mythologisch en linguïstisch onderzoek naar de historisch figuur van Jezus van Nazareth toont aan, dat het Christendom en het verhaal van Jezus gecreëerd werden door diverse geheime genootschappen, mysteriescholen en religies, teneinde het Romeinse Rijk onder één staatsreligie te verenigen.

De figuur van Jezus is in feite een compilatie van verschillende goden uit oude culturen van ver vóór het Christelijke tijdperk.

Hoewel veel mensen de indruk hebben dat veel mensen de indruk hebben dat de Oude Wereld bestond uit niet met elkaar verbonden naties en stammen, wier enige communicatie bestond uit het elkaar bestrijden, was het in feite zo, dat er gedurende het Jezustijdperk een netwerk van handel en broederschappen bestond dat zich uitstrekte van Europa tot China. Het informatienetwerk behelsde ondermeer de grote bibliotheek van Alexandrië die toegang gaf tot talrijke overleveringen en manuscripten die hetzelfde verhaal vertelden als het Nieuwe Testament, zij het met andere namen en oorden.

In werkelijkheid vertoont de legende van Jezus vrijwel identieke overeenkomsten met het verhaal van Krishna, de Indiase mythe die teruggaat tot 1400 vóór Christus. Datzelfde geldt voor de welbekende mythe van Horus uit Egypte, ook praktisch identiek aan de Christelijke versie, maar dan nog eens duizenden jaren ouder.

Het Jezusverhaal belichaamde elementen van legendes van andere goden uit een wijdverspreid gebied van de Oude Wereld, inclusief uit een latere periode een aantal wereldredders van vroegere datum dan de Christuslegende. Aldus vinden we dezelfde legendes over de hele wereld die handelen over een verscheidenheid aan goden en zonen van god, waarvan er een aantal eveneens uit een maagd geboren zouden zijn of van goddelijke oorsprong waren, geboren om of nabij 25 december in een grot of ondergronds, gedoopt waren, wonderen verrichtten en "redder" of "verlosser" genoemd werden. Ook vierden zij de Eucharistie, hadden de duisternis overwonnen, waren opgehangen aan bomen of gekruisigd, verrezen en teruggekeerd naar de hemel vanwaar zij gekomen waren.

Het Christendom was niet door een God geschapen welke 2000 jaar geleden naar de aarde kwam, maar is een lappendeken van

12

Acharya S. oude motieven, in vele delen van de wereld gevonden een eeuwigheid voor het Christelijke tijdperk en voornamelijk ver-spreid door bedrog, fanatisme en kracht als een opzettelijk samengetrokken denkbeeld.

De eerste voorstanders van het Christendom waren de Gnostici, waren geen geschiedschrijvers en niet-Joods, welke een samenstelling trachten te bereiken in en voorbij het Romeinse Rijk. Toen de macht van Rome Palestina verpletterde, viel een veelheid van Joden en Samaritanen in deze Gnostisch-therapeutische soep, inclusief de Zadokiten welke stonden op superioriteit en overwicht zó dat de voorgestelde astro-theologsiche "Jezus" Joods werd. Het was niet totdat de Antiocheens-Alexandrische krachtinspanningen Rome troffen, het resultaat van de arbeid van de beruchte kerkvaders, die bekend stonden als leugenaars, vervalsers en over het algemeen psychotisch wiens hersenen klaarblijkelijk besmet waren door het lood in de Romeinse pijpleidingen.

Toen de Christelijke mythe geformuleerd was naar zijn voorstanders, bespot en afgewezen door de Heidense intellectuelen zodat ze gedwongen werden vervalste teksten en lange weerleggingen om zo de talrijke aantijgingen tegen hen te bestrijden. Op deze manier werd het Christelijk product beduidend verhistoriseert, om een verscheidenheid aan redenen waarvan één was vanwege de tenlastelegging dat de samenzweerders eenvoudig plagiaat had-

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 13

den gepleegd op oudere mythen en legendes. Natuurlijk, door hun God te verheerlijken, veroorloofden de Christenen zich hem te onderscheiden van de meer oude mythologische personen. Bijvoorbeeld, geconfronteerd met het feit dat verschillende goeden zoals Krishna, Horus en dergelijke, hetzelfde identieke verhaal hadden als Jezus, bestreden de Christelijke geloofsverdedigers dat deze duivelse "levende realiteiten" deze "Goden" geen vlees en bloed incarnaties waren waardoor ze afgescheept konden worden, want Christus was historisch en daarom moest hij geaccepteerd worden als degene die hij zei dat hij was. Een voorbeeld van deze toeeigening is bewezen door de geschiedenis van het Mithraïsme, welke zo belangrijk was voor de Romeinse keizer in 307 dat hij Mithra tot beschermer van het Rijk verklaarde. Toch kon het Mithrasme de aanslag van het Christendom niet weerstaan.

Zoals Larson zegt: "De kracht van het Mithraïsme lag in zijn synchroniciteit, zijn flexibiliteit, zijn universaliteit en zijn aantrekkelijkheid voor verschillende klassen. Zijn zwakheid lag in het feit dat het niet kon tippen aan een historisch goddelijke redder ..."

Omdat hij werkelijk van vlees en bloed was, ging het argument dat Jezus de enig geldige van deze goden was, terwijl de anderen slechts schimmen waren, ingepompt in de hoofden van de onwetende massa, eeuwen en millennia vóórdat Christus, zoals beweerd, naderde, in opdracht om hen te benevelen en hen met een list ertoe te krijgen hem af te wijzen. Natuurlijk dit argument is casuïstisch en belachelijk maar heeft gewerkt voor hen die verblind zijn geweest door het bijbelse sprookje.

Het zou in herinnering moeten blijven dat door de millennia heen, Krisna, Buddha en anderen ook door veel mensen in aanmerking zijn genomen dat ze echt waren, dus deze discussie is dan ook het probleem in kwestie waarom gelovigen niet deze andere "historische" personen volgden, aangezien ook zij het "Alfa en het Omega", "De Weg, Waarheid en het Licht", etc. opeisten.

Het was vanwege deze andere godheden dat Jezus zinnelijk gemaakt moest worden, om hem te onderscheiden van hen, met Christelijke voorstanders tegelijkertijd werkend om te laten zien dat de anderen of duivels, mythisch waren of louter voorbijgegane helden. De terugkeer was van levensbelang, zoals de Christenen zeiden: "onze God is echt, omdat hij hier in levende lijve was om ons exact te vertellen wat hij van ons wilde om zijn ware aard en vaderschap te openbaren."

Bijvoorbeeld in het Epistel aan Dioguetus, gedateerd in de tweede eeuw, vraagt de schrijver: "Wie ter wereld had, vóór zijn komst enig idee van wat God is?" Met andere woorden, Jezus was ook geschapen om de ware aard van God te openbaren. Desalniettemin was de noodzaak voor de terugkeer eveneens niet nieuw, want voorgaande culturen verwachten er ook altijd één.

Zelfs, zoals Massey zegt: " Het dogma van incarnatie heeft zich geopenbaard en gegrondvest in de Osirische religie, tenminste 4000 jaar en waarschijnlijk 10.000 jaar voordat het gestolen en gedegenereerd is in het Christendom."

En Wells zegt: "... de Osiris-aanbidders van het oude Egypte geloofden, net als de vroege Christenen (Hebreeuwen 4:14-15) dat "men niet gered kon worden door een afgelegen almachtige godheid, maar in een die de ervaring van het menselijke leiden heeft gedeeld." Initiatie in de heidense mysterieuze religies houden een "persoonlijke ontmoeting met God" in.

Zelfs met de mythische en bovennatuurlijke verschijning van Jezus aan Paulus op de weg naar Damascus welke geportretteerd is als een unieke ervaring is het niet, toen niet en nu niet. Gedurende millennia en gedurende de eeuw in kwestie, verschenen veel goden gewoonlijk op mysterieuze wijze aan hun volgelingen.

Zoals Fox relateert: "De aanwezigheid van Isis was een beroep aan

stervelingen in rechtzaken en op reizen en was ervaren door aanhangers die zich blind staarden op haar beeld. Zeer snel naderde de creatie van de God Serapis en had zich wijd verspreid omdat hij toegankelijk was in dromen en verscheen en opdrachten gaf aan mensen van alle rangen. Bewijs voor de aanwezige Godsgedachte opgeluisterd bij hun eigen feestmaal en kruisigingen is bekend van de zesde tot de vierde eeuw voor Christus, toch komt het weer aan de oppervlakte voor ons in de kleine uitnodigingskaarten naar de "divan" van Serapis, ons bekend van de tweede eeuw voor Christus en verder.

Walker legt verder de noodzaak van incarnatie uit: "Vanuit het Christelijk oogpunt was een werkelijk historische Jezus essentieel voor de basisbelofte van het geloof: de mogelijkheid van onsterfelijkheid door identificatie met zijn eigen dood en verrijzenis." Wellhausen heeft terecht opgemerkt dat Jezus geen plaats in de geschiedenis kon krijgen tenzij hij zou sterven en precies zo zou terugkeren als de Gospels zeiden: "Als God niet opgestaan was, is jullie geloof nutteloos (Corinthiërs 1:15-17)."

Toch, eeuwen van onderzoek ten spijt, is er geen historische Jezus aan het licht gekomen. Het blijkt dat zijn verhaal niet louter overladen was met legendes; het was tot in de kern toe verdicht.

Als bijvoegsel stelt Allegro: "... Het heilig verklaren van de Joshua/Jezus-legenden richten zich op zoveel populaire godheden en theologische speculaties op zijn centrale figuur, dat het essentieel was de mythe te historiseren en opeenvolgende generaties van een wijde niet-Joodse kerk geacht waren te geloven als feit de absurde anachronistische en lasterlijke onjuist beeld, opgetekend in de Gospels van Joodse instellingen in een Romeins overheersend Palestina van de eerste eeuw. Lange tijd reinigden vrome pelgrims het Heilige Land voor relikwieën van de Nazareense Meesters' leven op aarde, en opgerichte bedevaartplaatsen herinneren zijn activiteiten en dood op de meest onwaarschijnlijke plaatsen.

Hij vervolgt: "In tegenstelling met andere oosterse geloven kon het Christendom met zulke relikwieën de waarheid van zijn bestaan "bewijzen" dat God de geschiedenis was binnengekomen in de persoon van Zijn Zoon en "de wereld zo heeft liefgehad" dat Hij Zichzelf gegeven heeft, zodat Hij de mensheid kon redden."

Verder, zoals genoteerd, was het door Ireneaus en andere Christenen in stand gehouden dat "men" het geloof had niet echt "deel te nemen in de verlossing" als Jezus louter denkbeeldig was. De schrijver van het Epistel aan Barnabas illustreert verder de noodzaak voor het zinnelijk maken van Christus. "Toen hij zichzelf duidelijk manifesteerde om de Zoon van God te zijn. Als hij niet in

13

Andy Thomas

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 15

De mooiste Engelse graancirkels van 2000 De afgelopen tien jaar hebben de graancirkelconfiguraties een enorme evolutie in complexiteit en verfijning ondergaan. Deze trend begon in 1990 toen werkelijk indrukwekkende patronen in de Engelse velden ontstonden. Dankzij deze spectaculaire ontwikkeling in geometrisch ontwerp trok het graancirkel gebeuren ook internationaal de aandacht van de media. Voor die tijd werden de "eenvoudige" cirkels en ringen in de Britse akkers veelal genegeerd als ware het slechts weer zo’n gril van Engelse excentriciteit.

Sommigen verwachtten dat met de intrede van het nieuwe millennium zich opnieuw een quantum-sprong in cirkel-design zou voordoen. Dit laatste heeft dit jaar nog niet plaatsgevonden, maar desalniettemin is de oogst van 2000 bepaald geen teleurstelling te noemen. De juweeltjes van dit jaar voldoen geheel aan de hooggespannen verwachtingen en passen helemaal in de opgaande lijn van het afgelopen decennium.

Het duurde even voordat de zaak op gang kwam, met slechts een handvol formaties in de periode april tot juni. De vorm die echter

Avebury; ontstaan op 22 juli 2000

Silbury Hill; ontstaan op 24 juli 2000

Windmill Hill; ontstaan op 18 juni 2000

East Kennet; ontstaan op 2 juli 2000

20 mei verscheen in de velden bij Alton Barnes –inmiddels een klassieke locatie–, was al een voorbode van de dingen die zouden komen: een pentagonaal ontwerp dat drie-dimensionale illusies voortoverde aan onze ogen. Het tijdperk van de gezichtsbedriegende graancirkels is hiermee kennelijk aangebroken, want later in het seizoen ontstonden nog een aantal formaties met deze begoochelende eigenschap. Een dambord-raster van rechthoeken bij Windmill Hill op 18 juni had het wonderlijke effect dat het tegelijkertijd wel een bol leek te vormen. Evenzo leek het patroon dat diezelfde nacht verscheen te Bishop Cannings, bestaande uit drie pentagrammen in perspectief, ook weer het oppervlak van een bol te omspannen. Het gebruik van driehoeken in de ontwerpen van graanformaties werd dit jaar ook gemeengoed. Een voorbeeld hiervan kwam tevoorschijn vlak naast West Kennet Longbarrow bij Avebury op 2 juni. De nogal rommelige driehoekige omtrek die daar ontstond, omringd door twaalf afgeplatte driehoeken, was aanvankelijk weinig indrukwekkend. Op 3 juni transformeerde dit dessin zich tot ieders verrassing echter tot een voortreffelijk embleem van staande en liggende vlakken. Het slordige kapsel was ineens in een prachtig model gekamd.

Dit hele gebied van Kennet en Silbury Hill was dit jaar trouwens wel het epi-centrum van graancirkel-activiteit. Om de andere akker werd wel een formatie aangetroffen. Mystici wisten te ver-

15

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 16

Roundway; ontstaan op 26 juni 2000

Uffington; ontstaan op 23 juli 2000

Milk Hill; ontstaan op 1 juli 2000

matie, met overgangen van staande naar liggende vierkanten, deden zelfs de meest doorgewinterde graancirkel-analisten terugdeinzen. Staande in het veld zou een mens niet weten waar hij moest beginnen of eindigen. Deze unieke vorm wist dit jaar eindelijk even de aandacht van de kranten te trekken. Na een of twee positieve persberichten verviel de toon echter toch weer tot de inmiddels wel bekende ontkenningen en dooddoeners en zogenaamde bewijzen van menselijke opzet. Er werd weer wat filmmateriaal van handgemaakte graancirkels gepresenteerd aan geeuwende televisiemakers die het allemaal al eerder hebben meegemaakt. Enzovoort.

De uitspraken van oudgediende onderzoeker Colin Andrews dit jaar zorgden wel voor enige opschudding. Zijn bewering dat tachtig procent van de formaties door mensen gemaakt zijn en dat de overigen te verklaren zijn met magnetische natuurverschijnselen, werd echter door zowel sceptici als gelovigen met enig schouderophalen of cynisme ontvangen, aangezien ze niet is aangevuld

Allington; ontstaan op 1 augustus 2000 tellen dat dit te danken was aan het plotseling en onverwacht bloot komen te liggen van een cilindrische schacht aan de top van de raadselachtige Silbury Hill zelf. Dit voorval valt weliswaar terug te voeren op de slordige afdichting na een schatgravers-expeditie die zo’n tweehonderd jaar geleden plaatsvond, doch voor degenen die Silbury zien als een belangrijke plaats die Aarde-energie accumuleert, schuilt er meer achter dit alledaagse ongelukje. Volgens hen zijn grote krachten vrijgekomen toen de afdichting instortte. In de weken voorafgaande aan dit voorval zijn namelijk vreemde lichten waargenomen boven de vermaarde heuvel.

Van alle patronen die dit jaar in dit gebied opdoken, was het rasterwerk van wel 1600 rechthoekige componenten dat verscheen bij East Kennet op 2 juli wel het meest verbijsterend. De geometrische complicaties bij het construeren van zo’n ingewikkelde for-

16

Bishops Sutton; ontstaan op 14 juli 2000

Peter Moon

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 20

Project Montauk: een inleiding Montauk is volgens bepaalde bronnen een ondergrondse, supergeheime basis in de Verenigde Staten, waar de overheid gedurende vele jaren een project uitvoerde dat moest achterhalen of de mens al dan niet doorheen de tijd kon reizen. Volgens getuigen – die uiteraard door de overheid niet erkend worden – is de Amerikaanse regering daar inderdaad in geslaagd.

‘The Montauk Project: Experiments in Time’ werd in juni 1992 uitgebracht en was een beknopt, samenvattend resumé over een van de meest verbazende en geheimste onderzoeksprojecten uit de moderne geschiedenis. De oorsprong van deze bizarre operatie, die in de volksmond bekend staat als Project Montauk, dateert uit 1943 toen onzichtbaarheidsexperimenten werden uitgevoerd aan boord van het Amerikaanse marineschip Eldridge, een zojuist gebouwd escortevaartuig. Omdat de Eldridge gestationeerd was bij de marinewerf van Philadelphia, worden de gebeurtenissen met betrekking tot het schip gewoonlijk aangeduid met de term het ‘Philadelphia Experiment’. De doelstelling van dit experiment was het schip ondetecteerbaar maken voor radar en terwijl men hierin slaagde, trad er een volstrekt onverwacht en ingrijpend neveneffect op. Het schip werd onzichtbaar voor het blote oog en werd verwijderd uit ruimte en tijd zoals wij deze kennen. Hoewel dit technologisch gezien een opmerkelijke doorbraak was, was het een catastrofe voor de mensen die erbij betrokken waren. Zeelui waren uit deze dimensie getransporteerd en keerden terug in een toestand van complete mentale desoriëntatie en ontzetting. Sommigen werden zelfs in de waterdichte schotten van het schip zelf geïmplanteerd. Zij die overleefden werden als "geestelijk ongezond" ontslagen of anderszins in diskrediet gebracht en de hele affaire werd in de doofpot gestopt.

Na de oorlog ging het onderzoek door onder voogdij van dr. John von Neumann, die de leiding had over de technische aspecten van het Philadelphia Experiment. Zijn nieuwe opdracht was uit te vinden wat het geheim was van de menselijke geest en waarom mensen niet zonder rampen konden worden onderworpen aan interdimensionale fenomenen. Een omvangrijk ergonomisch onderzoek werd begonnen in de Brookhaven National Laboratories op Long Island in de staat New York. Brookhaven Labs werd na de Tweede Wereldoorlog gestart en was de eerste grote atoomonderzoeksinstallatie in de wereld. Voorafgaand aan de oorlog had het gebied in de onmiddellijke omgeving gediend als hoofdkwartier voor de grootste vertegenwoordiging van nazi’s in de Verenigde Staten. Zij stonden bekend als de ‘Bund’.

John von Neumann was een logische keuze om aan het hoofd te staan van dit nieuwe project in Brookhaven. Niet alleen was hij de uitvinder van de moderne computer en een wiskundig genie van een klasse apart, hij was ook in staat om te putten uit de immense middelen van het militair industriële complex. Deze omvatten de reusachtige database van psychologisch onderzoek door de

20

nazi’s, die de geallieerden na de Tweede Wereldoorlog in handen hadden gekregen. Tegen deze achtergrond trachtte Von Neumann computer-technologie te koppelen aan verfijnde radioapparatuur, in een poging om de geesten van mensen te verbinden met machines.

Na verloop van tijd waren zijn inspanningen behoorlijk succesvol.

Na jaren van empirisch geëxperimenteer konden menselijke gedachten uiteindelijk worden ontvangen door esoterische kristalradio-ontvangers en worden overgebracht naar een computer die de gedachten in reeksen informatie-bits kon opslaan. Dit gedachtenpatroon kon op zijn beurt worden weergegeven op een computerscherm en afgedrukt op papier. Deze principes werden ontwikkeld en de technieken werden verbeterd tot op het punt dat een virtuele gedachtenleesmachine werd gebouwd. Tegelijkertijd werd technologie ontworpen waarmee een paranormaal begaafd persoon een gedachte kon denken die vanuit een computer kon worden uitgezonden en de geest van een andere persoon potentieel kon beïnvloeden. Uiteindelijk verwierf Project Montauk een onovertroffen inzicht in hoe de geest functioneert en bereikte het de onheilspellende mogelijkheid tot het besturen van gedachten.

Een volledig rapport werd voor het Amerikaanse Congres opgesteld, dat op zijn beurt opdracht gaf om het project althans ten dele te ontbinden, uit angst dat hun eigen gedachten zouden worden bestuurd.

Particuliere belangen die het project hielpen ontwikkelen, volgden het bevel van Het Congres niet op en gingen naar de krijgsmacht om hen te verleiden met het idee dat deze technologie bij oorlogsvoering kon worden gebruikt voor het besturen van de vijandelijke gedachten. Een geheime groep met grote financiële reserves en een bepaalde band met de krijgsmacht besloot dat zij een nieuwe onderzoeksinstallatie zou oprichten in Camp Hero, een verlaten luchtmachtbasis op Montauk Point in de staat New York.

Deze locatie werd gekozen omdat er een enorme Sage radarantenne aanwezig was die frequenties van ongeveer 400 tot 425 megahertz uitzond, wat toevalligerwijs dezelfde frequentieband was die werd gebruikt om het bewustzijn van de menselijke geest binnen te dringen. Eind jaren zestig begon de reactivering van Camp Hero, ondanks het ontbreken van fondsgelden van het leger. In 1972 was Project Montauk in volle gang met omvangrijke experimenten voor gedachtenbesturing die werden uitgevoerd op mensen, dieren en andere vormen van bewustzijn waarvan werd gemeend dat ze bestonden.

Gedurende de jaren perfectioneerden de Montaukonderzoekers hun technieken voor gedachtenbesturing en gingen door met het spitten

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 21

in de verste uithoeken van het menselijke potentieel. Door het ontwikkelen van de paranormale vermogens van divers personeel werd uiteindelijk het punt bereikt dat de gedachten van een paranormaal begaafde persoon met apparatuur konden worden versterkt en dat illusies zowel subjectief als objectief zichtbaar konden worden gemaakt. Hierbij inbegrepen was de virtuele creatie van materie. Dit alles was zonder weerga in de geschiedenis van wat we de "normale menselijke ervaring" noemen, maar de mensen die Project Montauk leidden, waren niet van plan om te stoppen. Zij zouden zelfs nog verder reiken in het domein van het buitengewone. Toen was ontdekt dat een paranormaal begaafde mens materie kon laten manifesteren, merkte men op dat de manifestatie op verschillende tijden kon verschijnen, afhankelijk van wat de paranormaal begaafde persoon dacht. Wat zou er dus gebeuren indien de paranormaal begaafde dacht aan een boek, maar dacht dat het gisteren verscheen? Het waren deze gedachtengang en experimenten die leidden tot het idee dat men de tijd zelf kon buigen. Na jaren van empirisch onderzoek werden met het uitvoeren van grote en buitensporige experimenten poorten in de tijd geopend. Project Montauk kwam uiteindelijk tot een bizar hoogtepunt met het openen van een tijdvortex naar 1943 en het oorspronkelijke Philadelphia Experiment.

Niets van deze informatie zou aan het licht zijn gekomen als Preston Nichols er niet was geweest, een genie op het gebied van elektronica die op een dag ontdekte dat hij een onwetend slachtoffer was van de experimenten. In dienst van een defensiebedrijf op Long Island onderzocht Preston telepathie in de natuurkunde. Hij ontdekte dat er voortdurend radiogolven werden uitgezonden die de mensen met wie hij werkte blokkeerden. Preston, die radio- en elektronicadeskundige was, kwam erachter dat de radiosignalen direct afkomstig waren van de luchtmachtbasis Montauk en begon een diepgaand onderzoek dat meer dan een decennium duurde. Hij verkreeg veel van de apparatuur die was gebruikt tij-

Preston Nichols, die het Montauk Project naar buiten bracht dens Project Montauk en ontdekte tot zijn ontzetting dat veel mensen van Montauk zich herinnerden dat hĂ­j daar had gewerkt.

Het kwam tot een toppunt toen de echtgenoot van een nicht volhield dat hij in Montauk was geweest. De twee mannen kregen bijna een handgemeen vanwege Prestons mening dat hij nooit in Montauk was geweest. Spoedig na deze ruzie begon Preston vage ingevingen te krijgen over een leven waarvan hij zich voorheen niet bewust was. Nadat hij met vele verschillende wetenschappers en ingenieurs had gesproken die een of andere connectie met Project Montauk hadden, was Preston in staat te reconstrueren wat er was gebeurd. Op de een of andere manier had hij overleefd in twee levens. In het ene leven werkte hij in Montauk; in het andere werkte hij op een andere locatie.

Prestons ontdekkingen werden bevestigd toen in 1985 een vreemde man met de naam Duncan Cameron voor zijn deur stond. Duncan had een buitengewoon talent voor onderzoek naar het paranormale en beweerde op dit gebied te zijn opgeleid door de NSA (Nationale Veiligheidsdienst van Amerika). Zonder zijn eigen beproeving in Montauk te noemen, nam Preston Duncan mee naar Montauk en was verrast te ontdekken dat hij de gehele indeling van de basis kende en dat hij zich herinnerde daar te hebben gewerkt. Duncan werd als de voornaamste paranormaal begaafde persoon beschouwd die werd gebruikt bij de tijdreisexperimenten en herinnerde zich eveneens samen met zijn broer Edward (tegenwoordig algemeen bekend als Al Bielek) aan boord van het marineschip Eldridge te zijn geweest tijdens het oorspronkelijke Philadelphia Experiment.

Volgens de verklaringen van zowel Preston als Duncan, kwam Project Montauk op 12 augustus 1983 tot een hoogtepunt. Er was een goed ontwikkelde en volledig functionerende poort in de tijd, maar de zaak was onbeheersbaar en Duncan riep een groep mensen bijeen en besloot om het project om zeep te helpen. Terwijl hij in de Montauk Stoel zat (een toestel verbonden aan esoterische radio-ontvangers vol met kristallen, dat vanuit een gigantische zender gedachten uitzond), liet Duncan vanuit zijn onderbewustzijn een reusachtig beest los dat het project letterlijk vernietigde.

De mensen die op de basis hadden gewerkt, namen er plotseling

21

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 25

Martin van Wieringen

Nikola Tesla en buitenaards leven De laatste 40 jaar speuren onderzoekers met hun radiotelescopen intensief de hemel af naar radiosignalen tot zelfs afstanden van 40.000 lichtjaar ver weg.

Het uitblijven van het detecteren van buitenaardse signalen begint SETI onderzoekers te verontrusten. Waar blijven ze toch, waarom horen we niks van ze?

Zijn we achteraf dan toch alleen in het universum?

Over het bestaan van buitenaards leven is in de loop der eeuwen heel wisselend gedacht. Nadat Darwin halverwege de vorige eeuw zijn evolutietheorie had geformuleerd, leek het zonneklaar dat wat hier op aarde heeft plaatsgevonden, ook elders in het heelal kan zijn gebeurd. Anno 2001 is er in wezen niets veranderd. De speurtocht naar kunstmatige radiosignalen van buitenaardse beschavingen heeft tot dusver niets opgeleverd; de vraag naar het voorkomen van micro-organismen op andere werelden in het zonnestelsel is nog steeds niet beantwoord, en wetenschappers zijn het onderling absoluut niet eens over de vraag of biologische evolutie onvermijdelijk tot intelligentie leidt.

Laten we met het verhaal beginnen op die koude januaridag precies honderd jaar geleden in 1901 toen uitvinder Nicola Tesla plotseling werd verrast met een krantenartikel waarin beweerd dat men lichtflitsen van Mars hadden waargenomen.

Nikola was zijn tijd, maar ook de onze ver vooruit. Hij was al bezig met de radio voordat Marconi dit deed. Naar aanleiding van het krantenartikel beweerde Tesla dat de flitsen het gevolg waren van een experiment waarin hij via de radio met andere levende intelligenties had gecommuniceerd.

Een wetenschapper die deze feiten onder ogen krijgt, haalt meteen zijn neus op voor zo’n fantast. Maar Tesla was ontegenzeggelijk een genie.

Vanuit recent onderzoek van bijvoorbeeld HAARP in Alaska weet men tegenwoordig dat een dergelijk lichtverschijnsel bestaat uit ‘space plasma’. Het wordt veroorzaakt door absorptie van het hoogfrequent gedeelte van een sterk radiosignaal. Hoe onmogelijk het ook lijkt, in die tijd moet er een high-power zender op de oppervlakte van Mars aanwezig zijn geweest.

Buitengewoon spectaculair is het geslaagde radiocontact met buitenaardsen te noemen van Nikola Tesla met zijn zender in december 1900 te Colorado Springs. Werkend met speciale electromagnetische golven gekoppeld aan een zeer hoge frequentie ontdekte Tesla niet alleen de wetmatigheid van hun draadloze transmissie door de aarde en de atmosfeer bijna zonder enig verlies, maar beproefde ook hun buitengewone penetratievermogen door de kosmische ruimten. Zo was hij werkelijk de eerste die periodieke signalen naar de sterren zond, gecodeerd volgens bepaalde meetkundige stellingen, zoals Thales, Pythagoras en Archimedes. Eerder in 1899 ontving Tesla al merkwaardige signalen waarvan hij vermoedde dat ze een buitenaardse oorsprong hadden.

Hij verklaarde dat het mogelijk was om signalen naar andere planeten te sturen, en dat hij een manieer wist om een antwoord van ze terug te krijgen.

Veronderstel, dat er een bericht verstuurd wordt als 1, 2 en 3, dan moeten ze antwoorden met vier.

Tesla wist dat het experiment zou werken, maar ook dat hij miljoenen volts voor een extreem hoge stroom ging produceren.

Toen hij met zijn uitzending begon gebeurde er de eerste seconden niet veel bijzonders. Maar nu had het apparaat de tijd om zijn volledig vermogen op te bouwen. Al gauw was daar vanuit hoog in de lucht een opzwellend lawaai van krakend geluid. Het gerommel van de enorme primaire spoel zwol aan tot een continu kabaal, die van boven het dak overstemd werd door een nog harder geluid: als van het ratelen van een machinegeweer.

Tesla aanschoude hoe de vonkontladingen uit de koperen bol bovenop de radiomast kwamen. Steeds groter, langer, helderder en blauwer, en hij zag hoe de elektrische stromen zich door de lucht met de hemel verbonden. Het gebouw werd in een spookachtig blauw licht gehuld; een hel van electrisch vuur was losgebroken en binnenin het gebouw sproeide alles vonken. Het geluid van de razende donders was zelfs te horen in Cripple Creek, 15 kilometer verder weg.

Tot zijn opperste verbazing registreerde hij drie dagen later een antwoord terug op zijn bericht. Toen hij had begrepen volgens welk principe de boodschap was gecodeerd, tekende hij overeenkomstige punten aan op een radiaal coördinatensysteem en kreeg als resultaat een tekening van een regelmatig menselijk gezicht. In eerste instantie kon hij er niet achterkomen of degenen van hij de uitzending had opgevangen zelf ooit mensen hadden gezien, of dat het hun bedoeling was ons te laten merken dat er in de kosmos ook andere wezens zijn die erg op ons lijken. Daar hij zich bewust was van het volslagen onbegrip van zijn wetenschappelijke collega’s besloot Tesla het buitenaardse avontuur maar voor zichzelf te houden.

Net terug in New York vanuit Colorado gebeurde er iets waar hij nooit op had gerekend. Op 16 januari 1901 verscheen op de voorpagina van de New York Times een bericht van professor Pickering van het Harvard Observatory onder de titel ‘Lichtflitsen van Mars’: ‘Vroeg in december vanhet vorig jaar ontvingen wij een telegram van het Lowell Observatory in Arizona, dat er een sterke lichtbundel was waargenomen die gedurende zeventig minuten vanaf Mars werd uitgestraald. Het Lowell Observatory is gesprecialiseerd in het onderzoek van Mars en heeft de feiten dadelijk naar Europa en over heel Amerika getelegrafeerd. Het licht kwam van een zeer goed bekend punt op Mars waar volgens de wetenschap niets bij-

25

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 26

zonders te vinden is. Of dit een teken is dat er daar intelligente wezens leven of niet, kan niemand met zekerheid zeggen. Voorlopig is dit verschijnsel volkomen onverklaarbaar.’

Misschien aangemoedigd door wat men had waargenomen in het Lowell Observatory in Arizona, verklaarde Tesla in de krant dat hij gedurende zijn onderzoekingen in Colorado signalen had uitgewisseld met intelligente wezens die zich op dat moment op Mars bevonden. "Ik zal nooit die eerste gevoelens vergeten die door me heen gingen toen ik besefte dat ik contact had met iets wat onschatbare, onvoorziene gevolgen zou kunnen hebben voor de mensheid. Wat ik waarnam maakte me bang, alsof er iets mysterieurs aan de hand was, om niet te zeggen iets bovennatuurlijks.

Geleidelijk werd ik me ervan bewust dat ik de eerste was die hoorde hoe de ene planeet de ander groette."

In dit artikel ‘Talking with Planets’ uit maart 1901 maakte hij er toespelingen op dat hij al een prototype had geconstrueerd van een apparaat dat geschikt was voor interplanetaire communicatie, dat hij verder zou vervolmaken.

De reactie van de wetenschappelijke wereld op Tesla’s korte artikel was buitengewoon scherp en negatief. De bewering van Tesla dat hij langs electromagnetische weg met levende wezens van buitenaardse afkomst had gesproken beschouwde men als volkomen triviaal. Als eerste ging professor Holden de directeur van het Lick Observatory in Californie in de Colorado Springs Gazette van 9 maart 1901 tegen Tesla in. Bijna boos zei Holden tegen de reporter: ‘De heer Nikola Tesla maakt bekend ervan overtuigd te zijn dat

Eens, maar niet op dit moment, zal ik gegevens publiceren over iets dat zelfs in sprookjes niet is beschreven.’ zekere storingen in zijn apparaten niets minder zijn dan electrische signalen opgevangen van een buitenaardse intelligente bron. Het is regel om eerst alle mogelijke oorzaken van een nieuw fenomeen te onderzoeken voordat er het onmogelijke wordt aangevoerd.

Het is bijna zeker dat de heer Tesla een vergissing heeft gemaakt.

Bovendien, hoe kan iemand met zoveel stelligheid beweren dat die electrische storingen niet van de Zon afkomstig zijn?

Natuurlijk bestaat er altijd een kans op nieuwe ontdekkingen, maar wij kunnen rustig zeggen dat zijn signalen niet van Mars komen’.

Tegelijkertijd de kritiek van een andere professor, Tesla’s jaloerse landgenoot Mihailo Pupin. Hij schreef een spottende en zogenaamd bezorgde brief aan een medische instelling, waarin hij openlijk zijn twijfel uitsprak over Tesla’s psychische gezondheid en verzocht hen om Tesla aan een psychiatrisch onderzoek te onderwerpen. Pupin was net zoals Tesla Serviër van geboorte, hij was in die tijd professor aan de Columbia University en directeur van een laboratorium voor natuurkundig onderzoek. Tesla leerde hem Engels en hielp hem met studie toen Pupin op zijn zestiende naar Amerika kwam.

Seinen van Mars naar de Aarde Tesla zag af van iedere verdere openbare discussie over zijn ontdekking. Maar al gauw gebeurde er iets dat de hele zaak weer op de voorpagina’s van de Amerikaanse pers bracht. In 1902 bezocht de beroemde Engelse natuurkundige Lord Kelvin Amerika, en na een gesprek met Tesla bleek die het volledig met hem eens te zijn: hij zei dat Tesla volkomen gelijk had, maar dat niet alle details over

26

de communicatie geschikt waren voor publicatie. ‘Mars heeft seinen naar de aarde gestuurd’, riep Kelvin uit tijdens een banket te zijner ere in New York. Deze keer was er geen sprake van enig protest. Zelfs de koppige professor Holden zweeg. De oude, hoog in aanzien staande Lord Kelvin tegenspreken was meer dan ongepast.

Als gevolg van de discussie hierover verscheen de schrijver Julian Hawthorne, die Kelvins sensationele bevestiging van Tesla’s verklaringen verder uitwerkte. ‘Kennelijk’, schreef Hawthorne, ‘hebben wezens van andere, oudere planeten al jarenlang onze aarde bezocht en vol aandacht de ontwikkeling van de aardse beschaving gevolgd, onophoudelijk rapporterend dat wij nog niet klaar voor hen waren. Met de geboorte van Nikola Tesla kwamen de zaken er echter anders voor te staan. Het is mogelijk, waarom niet, dat wezens van de sterren richting geven aan zijn geestelijke en wetenschappelijke ontwikkeling. Wie kan zoiets zeker weten?’

Gedurende de hevigste discussies over mogelijke Marsbewoners werkte Tesla teruggetrokken, in stilte verder aan zijn grootste levenswerk een sterke zender op Long Island: De Wardenclyffe. De volledige kracht van deze installatie testte hij op 15 juli 1903; en begon precies om middernacht.

De bewoners van New York waren die nacht getuige van een ongewone demonstratie. Verblindend flitsende vlammen electrisch plasma met een diameter van ongeveer 150 kilometer verbonden de bolvormige koepel van de Wardenclyffe-toren met de hemel. Onder de titel: " Tesla’s Flashes are Startling" berichtte The New York Sun: ‘de buren die in de nabijheid van Tesla’s laboratorium op Long Island wonen zijn meer dan geïnteresseerd in de aard van zijn experimenten met draadloze energietransmissie. Vannacht waren we getuige van ongewone verschijnselen, zoals bliksems in verschillende kleuren die Tesla naar believen liet oplichten, het in brand steken van atmosferische lagen op verschillende hoogten en over een heel groot oppervlakte, zodat de nacht tijdelijk veranderde in daglicht. Het gebeurde ook dat de hele lucht een paar minuten lang vervuld was van flonkerende electriciteit die zich construeerde langs de randen van onze lichamen, zodat alle aanwezigen een spookachtig lichtblauw licht uitstraalden. We zagen er zelfs uit als geesten’, berichtte de aanwezige journalist aan zijn krant.

In een interview dat hij op 17 juli 1903 gaf voor de reeds genoemde New York Sun, maakte Tesla alles nog raadselachtiger: ‘De mensen rond Wardenclyffe die zo verbaasd zijn over mijn experimenten van twee dagen geleden hadden werkelijk onvaarschijnlijke dingen kunnen beleven als ze de laatste twee jaar niet hadden geslapen, maar wakker waren geweest. Eens, maar niet op dit moment, zal ik gegevens publiceren over iets dat zelfs in sprookjes niet is beschreven.’

Twee jaar later na die ongewone nacht waarin hij met zijn uitvindingen niet alleen de hemel boven New York in brand stak, maar ook boven de onafzienbare uitgestrektheid van de Atlantische Oceaan zou hij het Wardenclyffe project in 1905 opgeven.

Vanwege het gebrek aan fondsen raakte hij in ernstige financiële problemen; het zou het einde betekenen van één van de opmerkelijkste prestaties uit de geschiedenis van de mensheid." Mijn project is uitgesteld door natuurwetten", verklaarde Tesla. Hij was zijn tijd te ver vooruit. Hij leefde nog 40 jaar, voortdurend aan het werk, maar hij vroeg slechts patenten aan op het gebied van de mechanica en publiceerde uitsluitend krantenartikelen.

Op 29 oktober 1976 verscheen er in de Washington Star een bericht getiteld: "Wie vervuilt het wereldradioverkeer?". Het artikel vestigde de aandacht op een buitengewoon krachtig, mysterieus radiosignaal dat uitgezonden werd vanuit een gebied ergens tussen Minsk en de Baltische Zee en dat, over een periode van ver-

Mustafa Gadalla

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 30

Egyptische Getallenmystiek: de afzonderlijke getallen Wiskunde gaat terug tot in de oudheid en net zoals zovele andere culturen, waren de wiskunde en de getallen heilig. Zo ook in Egypte, waar een hele filosofie gekoppeld werd aan de primaire getallen.

a.

1 (Een) Een is geen getal, maar de essentie van het fundamentele principe van het getal, aangezien alle overige getallen eruit zijn opgebouwd. Een staat voor Eenheid: het Absolute als nog ongepolariseerde energie. Volgens de getallenleer is Een niet even, noch oneven, maar beide, omdat Een, toegevoegd aan een oneven getal, dat getal even maakt en vice versa. Een omvat dus de tegenstelling even/oneven, en daarmee alle overige tegenstellingen in de kosmos.

2 (Twee) De Eenheid, die zich van zichzelf bewust wordt, schept de gepolariseerde energie: twee nieuwe elementen, die ieder deel hebben aan de aard van zowel de Een als de Ander Met andere woorden, Twee is Een in gedifferentieerde, gepolariseerde toestand. Polariteit (dualiteit) is een fundamenteel kenmerk van alle verschijnselen, zonder uitzondering. Het bestaan van paren van tegenstellingen is een belangrijk kenmerk van de structuur van het universum. Voorbeelden van deze paren van tegenstellingen zijn man/vrouw, even/oneven, negatief/positief, actief/passief, licht/donker, ja/nee, waar/onwaar. Al deze paren belichamen een ander aspect van hetzelfde fundamentele principe, polariteit. En elk aspect heeft deel aan de natuur van Eenheid èn aan de natuur van de dualiteit. Elk paar van tegenstellingen is in zichzelf besloten en maakt deel uit van het geheel, als de getijdebewegingen in de zee. Tegenstellingen versmelten tot een heid.

Dualiteit gaat op in de Ene. De dualistische, polaire aard van de schepping manifesteert zich in tal van fysische verschijnselen die gehoorzamen aan een afwisselend ritme in een cyclisch patroon. Inademen/uitademen, waken/slapen, dag/nacht, leven/dood.

In de Bremner-Rhind-papyrus licht de Heer van het Universum het concept van dualiteit als volgt toe: Ik bestond vóór de beide Voorlopers die Ik maakte, aangezien Ik het primaat had over de beide Voorlopers die Ik maakte, want Mijn naam was er voor hún namen, want Ik schiep hen vóór de beide Voorlopers…

Dit volledige inzicht van de Egyptenaren in de aard van de dualiteit van de kosmos werd op tal van manieren tot expressie gebracht in de Egyptische kunst en literatuur, zoals:

30

De Egyptische weergave van Heru en Set, verenigd in een lichaam met twee hoofden, is een volmaakte uitbeelding van het principe van dualiteit.

Set is de natuurlijke tegenhanger van Heru. Heru belichaamt de nobele geest van aspiratie, het streven naar het hogere; Set is datgene wat dit streven afremt of zelfs probeert te blokkeren. Set belichaamt het ongeëvolueerde verlangen, Heru het evoluerende verlangen. Beide krachten zijn onophoudelijk in strijd met elkaar. Het is de botsing tussen enerzijds de krachten die zich ontwikkelen, leren en controleren. Dit eeuwig voortdurende conflict zal pas worden opgelost na de dood van de goddelijke mens. b.

Egypte werd De beide landen genoemd, maar niet om geografische of politieke redenen. De grens tussen Boven- en BenedenEgypte is nooit nauwkeurig vastgelegd, zodat deze omschrijving zuiver symbolisch was.

Aan de eeuwige tegenstanders Set en Heru werd een gelijkwaardige rol toegekend in uitbeeldingen van symbolische riten die betrekking hadden op de ceremonie die De vereniging van de beide landen werd genoemd. Het betreft afbeeldingen die te vinden zijn in reliëfs in kalksteen in Lisjt nabij Memphis. In deze reliëfs zijn Set en Heru bezig met het samenbinden van de symbolische planten van Boven- en Beneden-Egypte tot het symbool voor Eenheid.

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 31

c.

kroon, samengesteld uit de Kroon van het Noorden en de Kroon van het Zuiden. Deze attributen gaven weer dat hij over beide delen van Egypte regeerde, maar naar alle waarschijnlijkheid hadden ze ook de symbolische betekenis dat de beide aspecten van de dualiteit een eenheid vormen, zoals mannelijk/vrouwelijk, solair/lunair, Heru/Set (Horus/Seth) enzovoort.

3 (Drie)

Ra en Asar zijn de beide neteroe die de cyclus van leven en dood belichamen. Ra, de belichaming van het kosmische principe van de energie, beweegt zich naar de dood toe; Asar is de neter die de dood belichaamt en tevens het principe van wedergeboorte vertegenwoordigt. De overledene is in de toestand van de dood Asar, maar hij zal weer tot leven komen en dan worden vereenzelvigd met Ra. Dit scheppingsproces gaat altijd door: het is de stroom van het leven in de richting van de dood, maar uit de dood wordt een nieuwe Ra geboren om nieuw leven te doen ontspruiten.

In een Egyptische tekst verklaart de ziel van een overledene: Ik was gisteren, en ik ken (de dag van) morgen. "Gisteren" is de naam van Asar; "De dag van morgen" is de naam van Ra. In de illustratie verkondigen de hiërogliefen links: Dit is Asar als hij tot rust is gekomen in Ra. En de hiërogliefen rechts zeggen: Dit is Ra als hij tot rust is gekomen in Asar. Het is dus een nimmer eindigende cyclus van dag en nacht, leven en dood. d. De dubbele begrafenis is eveneens een manier om het dualiteitsbeginsel tot expressie te brengen. De koningen van de vroegere dynastieën hadden twee graftombes: een in het noordelijke Saqqara, en een in het zuidelijke Abydos. Nog vreemder is dat in veel van die "tombes"geen feitelijke aanwijzingen zijn gevonden dat er ook inderdaad een farao in is bijgezet! Sommige geleerden legden deze gewoonte van de dubbele begrafenis uit als een politieke manoeuvre, bedoeld om de eenheid tussen Noord en Zuid te bewaren door de farao in beide delen van de dubbelmonarchie bij te zetten. Andere onderzoekers geloven echter dat de verdeling in Noord en Zuid (of Boven- en Beneden-Egypte) een spirituele, symbolische betekenis had, en geen politieke. Wellicht waren de afzonderlijke graftombes bedoeld als een representatie van respectievelijk het solaire principe in het noorden en het lunaire principe in het zuiden. e.

Het getal Drie staat voor de abstracte/spirituele relatie tussen twee tegenstellingen. De tegenstelling man/vrouw is nog geen relatie. Er moet eerst liefde of verlangen tussen beiden ontstaan voordat er een relatie kan zijn. Het tot stand brengen van een relatie is op zichzelf al deze derde kracht. Met andere woorden: verzoening tussen twee tegenstellingen is de derde kracht in de kosmos.

De metafysische rol van het getal Drie is herkenbaar in drievuldigheden, die niet alleen in het oude Egypte voorkwamen, maar ook in de kosmologieën van andere beschavingen (zoals de bijbelse Drievuldigheid in het christendom).

4 (Vier) Merk op hoe de Egytenaren het getal vier schreven. Vier is het getal dat staat voor de vastheid van de materie, dus de samenstelling en structuur van de stof. Een vaste stof is zowel de som van de samenstellende delen als een eenheid of geheel op zichzelf.

De Absolute of Ene wordt vereenzelvigd met het getal Vier (IIII), want Hij is zowel een Eenheid of Grote Holon als de som van alle samenstellende holons (die samen de schepping vormen). Het woord holon voor zulke samenstellende delen werd ingevoerd door Arthur Koestler – een briljant alternatief voor de veel omslachtiger term "heelheidsbestanddelen". Vrijwel alle natuurlijke hiërarchieën op ongeacht welk domein zijn opgebouwd uit holons, "heelheden" die op hun beurt deel uitmaken van meer omvattende, "hogere" heelheden die een toenemende graad van heelheid, eenheid en functionele integratie bezitten. Daarom wees Koestler erop dat het woord hiërarchie eigenlijk holarchie zou moeten zijn. Dit sluit volledig aan op de hier beschreven Egyptische voorstelling van de kosmos.

De Egyptenaren gebruikten de vier vormen van de materie (Vuur, Lucht, Aarde en Water) als omschrijvingen voor de functionele rol van de vier elementen waaruit alle materie volgens hen was opgebouwd. Vuur is het actieve, versmeltende principe; Aarde is het ontvangende, vormgevende principe; Lucht is het subtiele, bemiddelende principe dat invloed heeft op de uitwisseling tussen krachten; Water is in deze leer de "som" of het samengestelde principe van Vuur, Aarde en Lucht. Water is bovendien een substantie van hogere orde dan deze drie.

Dit inzicht in de aard van het getal Vier werd in de Egyptische symboliek tot uiting gebracht. Zo vinden we de vier kinderen van de neter Geb, de aarde; de vier windstreken; de vier hemelse regionen; de vier centra van elkaar aanvullende kosmologische leringen

De farao werd altijd omschreven als de koning van Boven-Egypte en de koning van Beneden-Egypte. De koning droeg een dubbele

31

Marc Vredeveldt & Hans Pluut

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:34

Pagina 35

Vijven en Zessen In deze aflevering belichten wij nog een bijzondere drie-eenheid: zon, aarde, maan. De interconnecties tussen dit illustere trio zullen zich hier openbaren als de geometrische verhoudingen van nog weer een drie-eenheid: het vierkant, de cirkel en een bijzondere driehoek

Velen van ons hebben tijdens de zonsverduistering in 1998 kunnen aanschouwen hoe de maan zodanig voor de zon schuift, dat deze hem eventjes precies overlapt, de omtrek van zon en maan zijn precies gelijk. De diameters van de zon, de aarde en de maan en hun relatieve afstanden zijn blijkbaar zo ingenieus op elkaar afgestemd, dat zo’n eclips zo perfect optreedt en dat met de regelmaat van de klok (elke 18 jaar en 11,33 dagen om precies te zijn). Onze maan is niet zomaar een pokdalige rots die toevallig om ons heen is komen te cirkelen.

Tekenen we eens een cirkel die de aarde voorstelt en tekenen we daaraan rakend en in precieze relatieve verhouding een kleinere cirkel die de maan voorstelt. Nu is in dit figuur een driehoek te tekenen met de aard-evenaar als basis en het middelpunt van de maan als top. De basishoek van deze driehoek is 51 graden, 51 minuten en 24 seconden. Deze driehoek vormt daarom precies het silhouet van de piramide van Cheops ! De ontwerper van dit bouwwerk kende blijkbaar de relatieve omtrekverhoudingen van aarde en maan.

Nog een sterker staaltje astronomische kennis is geleverd door de bouwer van Stonehenge. Stonehenge ligt precies op de enige plek op de aardbol, waar op de langste dag van het jaar de lijn van zonsopkomst een hoek maakt met het zuivere Noorden van precies 51 graden, 51 minuten!

Ook hier is de verhouding tussen aarde en maan in steen vastgelegd. De geometrie van Stonehenge is ronduit wonderlijk. Nemen we de lengte van de omtrek van de buitenste steen-cirkel, de Sarsen-cirkel, en tekenen we die uit als een vierkant, dan past dat vierkant exact om de binnenste cirkel, de Bluestone-cirkel heen. (1) En hiermee houdt het nog niet op.

Stel dat de Bluestone-cirkel de aardbol voorstelt. Bekijken we nu nogmaals de cirkel die de aarde voorstelt met daarbovenop en in verhouding de kleinere cirkel die de maan voorstelt. Het vierkant dat precies om de aardbol heen past, heeft precies dezelfde omtrek als een cirkel door het middelpunt van de maan.

Omtrek aarde = 40.000 km Omtrek vierkant = 4xD =4x12732 =50928 km Diameter aarde =12.732 km Omtrek grote cirkel = (12732+3475).pi =50916 km Omtrek maan = 10918 km slechts 12 km verschil.

Diameter maan = 3475 km

Deze grotere cirkel door het middelpunt van de maan, de Sarsencirkel van Stonehenge dus, verhoudt zich tot de aarde-cirkel als 1,2732:1. Hetzelfde getal als de aarddiameter.

Dit geometrische spelletje, waarbij gezocht wordt naar een vierkant met dezelfde omtrek als een cirkel heet "squaring of the circle". Het wordt bijvoorbeeld weergegeven in de beroemde tekening van Leonardo da Vinci. De verhoudingen van de mens zijn blijkbaar net zo bepaald door het vierkant en de cirkel van gelijke omtrek als de verhouding aarde-maan. Laten we het middelpunt van Leonardo’s cirkel zakken van de navel naar het stuitje van de

35

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:35

Pagina 36

manspersoon, dan kunnen we het aarde-maan-diagram hiermee laten overlappen. (2)

Gaan we weer terug naar de cirkel en het vierkant dat daar precies omheen past. Is de straal van de cirkel 1, dan is haar oppervlak pi en het oppervlak van het vierkant 4. De oppervlaktes van vierkant en cirkel verhouden zich dus als 4:pi = 1,2732. (Dit is identiek aan de diameter van de aarde in kilometers omdat Napoleon "toevallig" de lengte van de kilometer liet vastleggen als het 40.000 ste deel van de aard-omtrek). De factor achter de komma heeft verbazend veel te maken met de aarde, de maan en de natuur en de mens. Om te beginnen omvat de zgn. siderische maand, dit is de omlooptijd van de maan rond de aarde als de aarde zou stilstaan tov. de zon, 27,32 dagen.

Studenten van de medische wetenschap leren dat de ontwikkelings-cyclus van een menselijk embryo in de baarmoeder samenhangt met deze siderische maand en niet met de "normale" synodische maand van 29,53 dagen. Een zwangerschap duurt dus eigenlijk 10 siderische maanden van 27,32 dagen. Dat is dus 273,2 dagen. Dit getal is wonderlijk genoeg weer identiek aan de absolute minimum-temperatuur, 0 graden Kelvin: minus 273,2 graden Celsius. Zoals we weten is de temperatuur- schaal Celsius

36

gebaseerd op het gedrag van het element... water. De waterwereld hier op aarde wordt weer geregeerd door de maan evenals de maanstonde van de vrouw. In de wereld van de gassen duikt het getal ook weer op. Een van de wetten van de natuurkundige GayLussac stelt dat wanneer een gas 1 graad wordt verwarmd, haar volume toeneemt met 1/273,2 deel. En zo gaat het maar door.

Niet alleen verhouden de diameters van maan en aarde zich als 0,2732. Bovendien lijken zelfs de omlooptijden van aarde en maan aan elkaar gerelateerd: 1: 27,32 = 0,0366 en 1: 366 = 0,002732.

Het getal 2732 lijkt een natuurkundige constante te zijn, gebaseerd op de cirkel omschreven door het vierkant.

De oppervlakte-verhouding tussen vierkant en cirkel was 4/pi = 1,2732.

Beschouwen we eens het kwartdeel van dit diagram. De verhouding tussen het hoekstuk en de kwartcirkel bedraagt : (1-4/pi) :4/ pi = 0,2732 ! (3) De symboliek van de cirkel en het vierkant wordt bijvoorbeeld fraai weergegeven op ons briefje van f 50,- en ietwat saaier als het logo van NL 1-televisie. Symbolen zoals de uil, de fakkel, de draak, de bel en de driehoek uit onze vorige afleveringen van Vijven en Zessen waren nog metaforen, beeltenissen in de plaats van het echte ding. De driehoek van Pascal uit de vorige episode echter is al geen symbool meer in die zin. Ze laat al iets zien van het raamwerk dat verstopt zit in de verschijnselen van de wereld. In het geval van de cirkel en het vierkant hier, zijn de symbolen het echte ding geworden en de wereld der verschijnselen zijn "slechts" de metaforen, de verbeeldingen van deze principes. Het vierkant en de cirkel zijn het grid, het frame, het geraamte van de schepping.

De vrijmetselaars die al eeuwen het "squaring of the circle" bestuderen met hun passer en haak en dit principe verankeren in bouwwerken, zijn eigenlijk bouwers van de werkelijkheid. Als symbool vertegenwoordigt de cirkel het ongedeelde, ongemanifesteerde oneindige. Wij in onze rubriek noemen dit de 5. Het vierkant als symbool vertegenwoordigt de gemanifesteerde wereld, de structuur, het eindige. Wij noemen dit in onze rubriek de 6. De 6 komt na de 5. Het vierkant komt na de cirkel. De cirkel, het oneindige

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:35

Pagina 38

Boeken

Charles Hapgood Mystery in Acambaro an account of the ceramic collection of the late Waldemar Julsrud in Acambaro, Mexico Adventures Unlimited Press, Kempton 2000 (herdruk van het oorspronkelijke boek uit 1973) In 1973 schreef Charles Hapgood, bij veel lezers van Frontier Magazine vooral bekend van zijn Maps of the Ancient Sea Kings, een boekje over het Acambaro mysterie. In de Mexicaanse stad Acambaro, ten Noordwesten van de hoofdstad Mexico-Stad vond de Duitse onderzoeker Waldemar Julsrud vanaf 1945 een enorme collectie bizarre voorwerpen en beeldjes. De totale collectie telde zo'n 32.000 stuks. Julsrud was er van overtuigd op het spoor te zijn van de indiaanse oerbeschaving die Maya's, Tolteken en Azteken duizenden jaren vooraf ging. Het opmerkelijkste van de collectie was het grote aantal dinosaurus-achtige dieren dat, vaak samen met mensen, was afgebeeld. Het leidde tot Julsruds conclusie dat hiermee bewezen was dat dinosaurussen veel langer leefden dan tot dusver gedacht. Toen hij verbanden begon te leggen tussen het uitsterven van de dino's en de ondergang van Atlantis was zijn lot bezegeld. De gevestigde wetenschap sabelde zowel Julsrud als zijn beeldjes neer. De vondst was een vervalsing en daarmee was de kous af. Hapgood was

38

aanvankelijk sceptisch over de vondst maar raakte meer en meer overtuigd van de authenticiteit. Aangezien hij toch al niet bang was zijn nek uit te steken met controversiële theorieën publiceerde hij dit boekje. Het was niet voldoende om een herdruk te rechtvaardigen, zo redeneerde uitgever Adventures Unlimited Press, en daarom voegden ze twee essays toe van David Hatcher Childress: Did dinosaurs survive until recently? Childress betoogt hierin dat met name de vliegende dinosaurus, de Pterodactylus, nog steeds op enkele afgelegen oorden in de wereld te vinden is.

Teveel, voor een groot deel, geloofwaardige ooggetuigenverslagen, wijzen in die richting. Childress' verteltrant staat garant voor bladzijdes die lezen als een spannend jeugdboek. Het laatste deel van het boek bestaat uit een fotogallerij van de belangrijkste vondsten uit Acambaro. Gezien het feit dat de collectie in privé-bezit is een uitstekende manier om kennis te maken met een bijzonder archeologisch fenomeen. Al met al is het een boeiend boek geworden dat weer een andere kant laat zien van de toch al zo veelzijdige Hapgood. (Ger Rombouts)

Lynn Picknett & Clive Prince Turin Shroud, in whose image? How Leonardo da Vinci fooled history, Corgi Books, London 2000 (herziene editie van de oorspronkelijk bij Bloomsbury in 1994 verschenen versie)

Picknett en Prince zullen bij de meeste lezers vooral bekend zijn van hun Templar Revelation. Hierin zijn ze een ketterse beweging binnen het christendom op het spoor die de persoon Johannes de Doper boven Jezus vereert. De ideeën in de Templar Revelation sluiten aan bij hun eerder verschenen boek over de lijkwade van Turijn, het meest bediscussieerde reliek van de christelijke wereld. De auteurs beschouwen het oordeel van de C-l4 methode (1260-1390) als onomstotelijk bewijs dat de lijkwade nooit oorspronkelijk van Jezus kan zijn geweest. Daarmee is het doek niet minder mysterieus, want het blijft een raadsel hoe de vage, sepiakleurige afbeelding op het doek tot stand kan zijn gekomen. Primitieve fotografie is het antwoord dat Picknett en Prince bieden. Met dit antwoord moet je natuurlijk meteen gaan zoeken naar een geniaal figuur uit de periode van de Renaissance die tot een dergelijk huzarenstukje in staat was. Leonardo da Vinci is dan de meest voor de hand liggende oplossing. Het grootste probleem voor deze theorie is het feit dat middeleeuwse kronieken melden dat het doek reeds in 1389 is tentoongesteld, terwijl Leonardo leefde van 1452 tot 1519.

Geen nood: er vond een grote wisseltruc plaats en Leonardo gebruikte voor de foto van zichzelf (toppunt van ketterij!) een oude doek, zodat C-l4 geen moeilijkheden oplevert. De ketterij van Leonardo en de zijnen en de motieven om een dergelijke monsterachtige vervalsing te maken worden nader uitgewerkt in de Templar Revelation. De nieuwste editie van Turin Shroud wordt vooral gebruikt om kritiek op de eerdere versie van het boek te pareren en alternatieve theorieën van collega's te bespreken (en te verwerpen).

Zo krijgen onder andere Lomas en Knight (The Second Messiah), die menen dat de lijkwade een afdruk is van Jacques de Molay, leider van de tempeliers, en Kersten en Gruber (Het kruis en de lijkwade), die beweren dat het Vaticaan de C-l4 uitslagen heeft gemanipuleerd, er van langs. De scherpste kritiek wordt bewaard voor Ian Wilson (The Blood and the Shroud). Het lijkt hier wel een privé-afrekening, zeker waar Lynn Picknett onthult dat ze twee jaar lang een relatie met Wilson heeft gehad.

Jammer dat de op zich met verve gebrachte Leonardo-theorie hierdoor ietwat ranzige trekjes krijgt.

(Ger. Rombouts)

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:35

Pagina 39

Drunvalo Melchizedek De Geometrie van de schepping (Deel1) Een herinnering aan ons verre verleden Baarn Metavision Publishing.

ISBN: 90-76458-02-2 In dit vlot geschreven boek legt Drunvalo op heldere wijze de heilige geometrie uit aan de hand van een zestal basisfiguren (De "Platonische Lichamen"), waaruit alles in de schepping is ontstaan.

Drunvalo geeft veel cursussen met betrekking tot de "Flower of Life". Daar het ondoenlijk werd voor één man om te doen, leidde hij diverse mensen op om de informatie over te dragen. Over de hele wereld worden inmiddels cursussen gegeven, en zijn er boeken verschenen over deze informatie. Daar niet alle publicaties echter even juist zijn, meende de auteur de oorspronkelijke kennis in een tweetal boeken uit te geven, om de juistheid van de informatie te garanderen. Deel 1 is eind vorig jaar in het Nederlands verschenen, en deel 2 volgt nog.

Drunvalo studeerde Natuurkunde, en later Kunstwetenschappen, hetgeen een goede basis bleek te zijn voor zijn bestudering van de Heilige Geometrie. Zoals gezegd ligt er een zestal figuren ten grondslag aan de hele schepping, aldus Drunvalo: De cirkel, de tetraëder, de kubus, deoctaëder, de Icosaëder en de Dodecaëder. Alles zou uit deze figuren zijn ontstaan en er op terug te voeren zijn. Aan de hand van redelijk eenvoudige voorbeelden en illustraties, zoals de eerste celdelingen zoals die bij de mens plaatsvinden, leidt Drunvalo de lezer naar de meer complexere zaken de Heilige geometrie aangaande. Dit alles in heldere bewoordingen, en voor eenieder begrijp-

baar, zelfs daar waar de Heilige Geometrie wat ingewikkelder wordt. De zes basisvormen staan weer in nauwe relatie met de kubus van Metratron, en de Flower of Life, de Levensbloem. In feite zijn de drie facetten onderdeel van elkaar, en ontvouwen ze zich vanuit dezelfde bron. Aan de basis van de zes vormen, de kubus van Metatron en de Flower of Live ligt ontegenzeglijk dezelfde bron ten grondslag.

De auteur legt uit hoe hij op het pad van de Heilige geometrie en de Flower of Life gekomen is, de Flower of Life die over de hele wereld met name als inscripties in steen inmiddels gevonden is, en waar mysteriescholen blijkbaar over onderwezen.

Leonardo Da Vinci bijvoorbeeld, was beslist op de hoogte van deze heilige symmetrie en de levensbloem, getuige zijn canon met de stervormige tetraëder, die de Me-ka-ba symboliseert.

In het boek neemt Drunvalo de lezer mee van Lemurië, via Atlantis en Egypte naar de huidige tijd, en vice versa. Een bijzonder boek, geschreven door een bijzondere man.

(Ed Vos)

Film

Red Planet Hoofdrollen: Val Kilmer, Tom Sizemore & Carie-Anne Moss Regie: Antony Hoffman Filmkeuring: 16 jaar en ouder Lengte film: 106 minuten Release: 14 februari 2001 Het is 2050, het jaar waarin de mensheid op onze aardbol op zoek is naar alternatieve vestigingsplekken. Op de Aarde hebben

we er namelijk een puinhoop van gemaakt.

Door niet serieus te werken aan de luchtvervuiling, is het percentage zuurstof rap gedaald. Dus wordt het tijd om een missie naar Mars te sturen. Deze missie heeft als opdracht om de kolonisatie van de planeet voor te bereiden, door de gebreken te herstellen van het Mars Terraforming Project.

Het team van de vlucht bestaat uit zowel astronauten als wetenschappers. Gezagvoerder Kate Bowman, gespeeld door Carrie-Anne Moss, is bekend van de Matrix.

Officier Robby Gallagher, vertolkt door Val Kilmer speelt een van de andere hoofdrollen. Tijdens de vrij lange intro, wat zich tijdens de reis naar Mars afspeelt, worden de verschillende karakters uitgediept. Vlak voordat de baan rond Mars wordt ingegaan begint de spanning van de film.

Nadat een gedeelte van de bemanning op de planeet is "geland" kan de crew niet meer in contact treden met het moederschip. Vervolgens komen ze tot allerlei ontdekkingen die een compleet nieuw beeld van onze buurplaneet geeft. De film zit vol met prachtige Mars opnames, waaruit je zou opmaken dat ze daadwerkelijk op de Rode Planeet hebben gefilmd. Het stimuleert in ieder geval stilletjes het verlangen om een reisje naar de "mannen" planeet te boeken. Iets wat misschien wel eens sneller mogelijk is (eerder dan 2050), dan we ons nu kunnen voorstellen. Het verhaal wordt vervolgd door een overlevingsstrijd op de planeet waarin zelfs een meegebrachte robot zich tegen de bemanningsleden gaat keren.

De film komt uit in een periode dat er veel aandacht aan Mars wordt besteed. Na vele mislukte vluchten van Amerika en Rusland naar de Rode Planeet is men in staat om in de film uiteindelijk na veel moeite heelhuids te landen. De film "The Mars Mission" heeft vele overeenkomsten met "the Red Planet". Onlangs heeft de NASA bekend gemaakt dat er recent nog water op de planeet heeft gevloeid. En de Mars Society timmert behoorlijk aan de weg om een bemande Mars vlucht te promoten. Is er een PR campagne gaande om ons ergens op voor te gaan bereiden? Is er dan toch leven op Mars gevonden? (Eric Jolms)

Nog steeds geen abonnee ?

FSF, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Tel 0321-380558, Fax 0228312081, E-mail: info@fsf.nl of (België) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: dsine@globalnet.co.uk

39

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:35

Pagina 40

Op zondag 14 januari 2001 komt de Nederlandse Onderzoek Groep op zoek naar schone energie (ZPE) weer bij elkaar. De bijeenkomst richt zich op het onderzoek naar schone- en vrije energie.

De volgende onderwerpen komen o.a. aan bod: - De nieuwste technieken op alternatief gebied - Het geheime 3G net van Binnenlandse Zaken (~2 GHz.) - Schone energie technieken, projecten, videobanden.

- Aandacht voor de GEET processor en het MEG project.

- De HV magneet motor. Hopelijk is de bestelde demokoffer van prof. K.Meyl aanwezig.

Na aanmelding en het overmaken van een bijdrage in de organisatiekosten van fl. 10,00 - wordt de plaats van samenkomst + info ongeveer een week voor de bijeenkomst toegestuurd. giro 644445 t.n.v. F. Bonte. Maximaal 40 deelnemers, in volgorde van opgave.

Inlichtingen en opgave: Frank Bonte, tel. 075-6176660 of via mail: frankbonte@hetnet.nl Workshop Symboliek en Heilzame werking van Geometrische vormen Tijdens deze ervarings-workshop, welke gehouden wordt op 4 maart 2001, wordt een "reis" gemaakt langs de symboliek en heilzame werking van ruimtelijke figuren, de 5 klassieke platonische lichamen, de kubus, oktaeder, tetraeder, icosaeder, en pentagon dodecaeder, verbonden met de 5 elemen-

Kleuren en getallen De Nederlandse auteur Robert Boerman legt een verband tussen kleuren en getallen, twee fenomenen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben.

De bronnen van Nostradamus Nostradamus wordt momenteel naar voren geschoven als een ziener. Maar was hij dat werkelijk?

Of was hij eerder een vervalser, die oude profetieën stal uit oudere bronnen en voordeed als zij van hem afkomstig waren? Nieuwe ontdekkingen van een Belgische onderzoeker lijken die mogelijkheid sterk naar voren te schuiven.

40

ten en de 5 chakras. Oktaeders met centraal een kristalbol de pentagonale Levensster. Daarnaast zullen in de groep ervaring opgedaan worden met pyramide-energie en wordt er geleerd met de hand spiraal-vortexenergie op te wekken in water. Ook de 7 geometrische zegels van de chakra's en graancirkelvormen komen aan bod.

Maximaal 20 deelnemers, gehouden in Breda, Info over workshop en folder tel. 024-3583380.

Op 31 maart 2001 zal de Stichting Mars Society Nederland een symposium organiseren waar een aantal gezaghebbende sprekers aanwezig zal zijn. Meer informatie over dit symposium zal later bekend gemaakt worden door de Mars Society op hun website www.marssociety.nl Dan Winter geeft op 25 april 2001 een duizelingwekkende presentatie (met prachtige beelden), over de wonderbaarlijke samenstelling van het mysterieuze universum waarin wij leven. Deze presentatie zal zijn afgestemd op mensen met voorkennis over Heilige Geometrie.

De bijeenkomst wordt georganiseerd door "De BrainPowerClub" in Huizen m.m.v. Wil van Gemert en Nydia de Keyzer.

Voor meer informatie en opgave kunt u terecht bij Metavisie. Postbus 443, 3740 AK Baarn, tel: 035-5433545, fax: 035-5433530, email: bpc@metavisie.com

Ondergrondse tunnels uit de Oudheid Bevinden er zich onder de Grote Piramide in Egypte ondergrondse tunnels die door een expeditie ontdekt zou zijn? De Australiër Paul White zag een videoreportage en doet verslag uit van dat wat hij exclusief te zien kreeg.

De Meridiaan van Parijs De meridiaan van Greenwich is momenteel de lijn die de wereld in twee helften verdeeld. Maar vroeger had elk land zijn meridiaan. Die van Parijs werd echter opgericht door een select genootschap… met bijzondere interesses. Al was het maar omdat de meridiaan in Parijs vastgesteld werd op een ondergronds laby-

rinth… dat momenteel onder het observatorium verborgen ligt.

Een ware speurtocht a la Umberto Eco in de Slinger van Foucault…

Grensverleggende radio – Wie durft?

Ook al was de radio tot niet zo lang geleden een medium dat synoniem was voor "informatieverschaffing", het begint er steeds meer op te lijken dat, na de televisie, nu ook de radio ten prooi is gevallen aan alles-overheersende vercommercialisering. Wat is eigenlijk de taak van de publieke omroepen, en hoe vatten zij hun taak op? En op welke omroep zou u stemmen als er omroepverkiezingen werden gehouden? Een inside-visie vanuit omroepland.

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:35

Pagina cov3

fr0701_2009.qxd

09-06-2009

21:35

Pagina cov4

Sterrenbeeld van Horus Wim Zitman Uniek kleitablet brengt bakermat van de Egyptische beschaving voor het eerst in kaart

Iedereen verwondert zich over de precisie en kunde waarmee de oude Egyptenaren hun piramides bouwden. Deze verwondering blijkt niet alleen van toepassing op hun gebouwen, maar ook op de manier waarop zij hun leefgebied ruimtelijk ordenden.

Zitmans fascinerende onderzoek toont aan dat de Egypenaren hun land en piramidenveld ordenden op basis van diepgaande kosmische kennis. Het grondgebied blijkt zo een beeld van de hemel. Tijdens zijn studie ontdekte de auteur ook een 'missing link' in de geschiedenis van de mensheid: een bloeiende, invloedrijke cultuur, die voorafging aan die van de Soemeriërs en de oude Egyptenaren.

ƒ 49,50 / 995 BEF inclusief verzendkosten

Te bestellen bij FSF, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Tel 0321-380558, Fax 0228-312081, E-mail: info@fsf.nl of (België) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: dsine@globalnet.co.uk