Frontier Magazine 7.3 mei / juni 2001

09-06-2009

21:50

Pagina cov1

Graancirkels

UFO’s

fr0703_2009.qxd

mei/juni 2001 jaargang 7 nr. 3 ƒ 7,95 / 160 Bfr. / € 3,60

De Sahara: prehistorische oorsprong van Sumerische en Egyptische beschaving

sporen sporen uit uit het het Oude Oude Egypte?

Egypte?

Tiahuanaco een een zeehaven zeehaven hoog hoog in in de de Andes Andes

Raadsels en Feiten rond dood John F. Kennedy jr.

Nieuw onderzoek naar Philadelphia Experiment

Graancirkel Avebury, Engeland, 2000

Heilige Graal

Vrije energie

Buitenaardsen

Atlantis

Grand Canyon:

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:50

Pagina cov2

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:50

3 5

8 12

14 15

18

21

25

28

31

De standpunten in de artikelen zijn niet altijd die van Frontier Magazine en/of Frontier Sciences Foundation, zodat die er ook geen verantwoordelijkheid voor kunnen nemen. Het copyright laten we rusten bij de auteur zelf. De copyright voor de overige inhoud ligt bij Frontier Sciences Foundation. Š Frontier Sciences Foundation 2001

33

37

40

Pagina 1

Redactioneel Oude Egyptische schatten in de Grand Canyon?

De Grand Canyon is niet alleen een parel van de natuur, het is eveneens een gebied vol mysterie. Een mysterie is de vraag of er zich hier sporen van de Egyptische beschaving bevinden. Een eeuw geleden spraken onderzoekers immers over teruggevonden schatten uit dat onherbergzame gebied.

Globescoop Wegwijs in Crop Circle Country Onze reporters gingen op stap met de graancirkelkenners in Engeland. Een blik achter de schermen en de nodige informatie om in hun voetstappen te treden.

Forum & Grensverleggers De Stenen hoofden van Paaseiland Op zoek naar de waarheid achter de stenen hoofden van Paaseiland? Bewijsmateriaal van een verloren beschaving? Buitenaardse wezens? Of contacten met Zuid-Amerika?

Alexandria / Boeken Leonardo, de eerste natuurwetenschapper; Toegang tot Atlantis; Verlossers; The Reptilian Agenda Sahara, bakermat van de beschaving Wim Zitman dringt door tot in het hart van de Sahara, en staat daar oog in oog met een verloren beschaving, tienduizend jaar oud‌ en de voorouders van de Egyptische beschaving.

Kleuren en getallen Robert Boerman legt het verband tussen kleuren en getallen, met name de getallen drie, zes en negen, belangrijke getallen in vele oude culturen.

Werd John F. Kennedy Jr. vermoord?

Zoon van de vermoorde Amerikaanse president, werd ook hij het slachtoffer van een moordpoging? Het zoveelste slachtoffer uit de Kennedy dynastie.

Tiahuanaco: een zeehaven hoog in de Andes?

Tiahuanaco is een van de wonderen van de wereld. Was het oorspronkelijk echter een zeehaven, maar werd de stad vanwege een ramp plots een stad aan de oever van een meer, in plaats van de zee?

Het echte Philadelphia Experiment?

Stoeide de Amerikaanse regering tijdens de Tweede Wereldoorlog met de wetten van tijd en ruimte? Slaagden zij er in om een schip doorheen die tijd en ruimte te verplaatsen? Een onderzoek.

Nikola Tesla in Colorado Springs Het derde en laatste deel over de lotgevallen van de uitvinder Nikola Tesla, de uitvinder van de wisselstroom.

Agenda/Aangekondigd

1

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 2

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 3

Hoofdredactie: Filip Coppens

Als de dag van gisteren

Herman Hegge Eindredactie: Sylvia Franyik Redactie-medewerkers:

Als de dag van gisteren: zondagavond kwart voor acht. Met mijn vader op de dijk nabij Deventer. Lichtjes in de lucht, drie grote en daarachter kleinere.

Geen sterren of vliegtuigen, geen verklaring. De volgende dag gewoon weer naar school en gewoon weer spelen met vriendjes op het schoolplein. Maar er was iets veranderd…

Robert Boerman Niels Brummelman David Hatcher Childress Marjorie Hugens Henk Hut Frans Kamp Simon Langbroek Winfried Machielse Carlien Nijbroek Hans Overbeek Hans Pluut Ger Rombouts Karen Thissen Ed Vos Marc Vredeveldt Lay-out: D-Sine & PDB Druk: Printovit Distributeur: Betapress Abonnementen/advertenties: Tel. 0321-380558 Het abonnement wordt stilzwijgend verlengd, tenzij het schriftelijk wordt opgezegd uiterlijk één maand voor het aflopen van het abonnement.

Redactie Frontier Magazine: Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Nederland, Tel. 0321-380558 Fax 0228-312081

Vanaf die koude, winderige herfstavond, nu twintig jaar geleden, is mijn interesse in het onverklaarbare, het wonderlijke, het mysterieuze gewekt. Voorgoed. En dus boeken lezen. Boeken van de Franse ufoloog Jaques Vallee, van John A. Keel en van Erich von Däniken om er zo maar een paar te noemen.

Mijn passie voor UFO’s en buitenaards leven breidde zich langzamerhand naar andere, al dan niet gerelateerde onderwerpen uit. Nu bleken ook de poltergeist, de verschrikkelijke sneeuwman en het zeemonster interessant. Er viel nog zoveel te ontdekken! Terugkijkend op die periode besef ik dat mijn verwachtingen omtrent het vinden van ‘De waarheid’ te hoog gespannen waren. Want na het lezen van talloze boeken en na het zien van verschillende documentaires kan ik niet zeggen dat ik nu veel méér weet over de werkelijke aard van genoemde onverklaarde verschijnselen. Maar dat geeft ook niet, het gaat mijns inziens meer om het mentale proces dat op gang wordt gebracht. Je staat open voor afwijkende meningen en onorthodoxe gedachtegangen. Je leert kritisch te zijn en de juiste vragen te stellen. Maar bovenal leer je na te denken over het leven zelf en over je eigen plaats daarin. Zo bezien mag eenieder die de kans krijgt zich te verdiepen in onze mysterieuze wereld in zekere zin dankbaar zijn.

Mijn interesse werd gewekt door een vreemde gebeurtenis lang geleden, uw interesse wordt wellicht gewekt door het lezen van dit nummer van Frontier Magazine. Wie zal het zeggen? Dit nummer biedt in ieder geval weer genoeg stof tot nadenken. Wat bijvoorbeeld te zeggen van het artikel waarin een nieuwe visie op het legendarische Philadelphia experiment wordt gepresenteerd of het artikel over de mysterieuze dood van John F. Kennedy Jr.? In deze Frontier Magazine zijn trouwens ook weer brieven van lezers opgenomen. De redactie van Frontier wil u graag stimuleren om zelf ook eens te schrijven. Dat kan gaan over een vreemde, voor u onverklaarbare ervaring. Iedereen maakt wel eens iets dergelijks mee, of zoals Mike Dash (uitgever van het tijdschrift ‘Fortean Times’) eens schreef: ‘everyone visits the borderlands at least once in their lives’ (iedereen komt de grensgebieden minstens een keer in zijn leven tegen). Maar het kan ook zijn dat u iets in Frontier Magazine leest waaraan u nog wat toe denkt te kunnen voegen of waarover u een uitgesproken mening hebt. Schroom niet en klim in de pen.

Uw mening is net zo interessant als elke andere. Van elkaar kunnen we bovendien leren!

E-mail: info@fsf.nl Verantwoordelijke uitgever:

Niels Brummelman, redactiemedewerker

Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Nederland, Tel. 0321-380558 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl

Voor dagelijks actueel nieuws op het gebeid van grenswetenschappen, kijk dan op http://www.fsf.nl. Heeft u ook iets gelezen wat het vermelden waard is, geef het door aan ons op info@fsf.nl.

http://www.fsf.nl 3

Barry McEwen

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 5

Oude Egyptische schatten in de Grand Canyon?

Op 5 april 1909 verscheen er op de voorpagina van de "Arizona Gazette" een artikel over een archeologische expeditie in het hart van de Grand Canyon, gesponsord door het Smithsonian Institute. (Een volledige beschrijving van het artikel is te vinden op: www.keelynet.com/unclass/canyon.txt.). Het is een uitgebreid verhaal over de vondst van door mensenhanden gemaakte tunnelsystemen hoog boven de Colorado rivier, een virtuele citadel, vol met oude artefacten, hiëroglyfen, wapens, standbeelden van goden en zelfs mummies. Een ieder die contact opneemt met het Smithsonian Institute krijgt een vriendelijk "niets gevonden" als antwoord op de vraag naar hun vermeende rol in de Grand Canyonexpeditie.

Het hier volgende verhaal laat zien hoe ik overtuigd raakte van de exacte locatie in de Grand Canyon, de sleutel in dit verhaal – onafhankelijk van het feit of het krantenartikel onwaar was of niet-, en het bevat wiskundig bewijs. Dit verhaal onthult een oude cartografische code die tot deze conclusie leidde, alsmede belangrijke toevalligheden die zich voordeden en zo het mysterie blootlegden. De locatie staat bekend als de "Isis tempel" en is het belangrijkste onderdeel van een goed verborgen gebleven geheim, dat momenteel ontdekt wordt, en dat veel belangrijker is dan materiële rijkdom. De gekoesterde parel van Arizona, de Grand Canyon, een van de natuurlijke zeven wereldwonderen; het bevat een erfenis en een link naar het verleden die slechts bij een enkeling bekend is, en niet alleen achtergehouden wordt door hebzuchtigen en politici, maar ook betreft het hier een vergeten code die verborgen is gebleven terwijl we er met onze neus op stonden.

Het begint nu allemaal aan het licht te komen.

Als eerste kwam ik de informatie over het krantenartikel in 1998 tegen op het internet. Om mijn belangstelling te bevredigen, ging ik naar de openbare bibliotheek in Phoenix, waar ik het artikel op microfilm vond, en er een paar fotokopieën van maakte. Ik besteedde er niet veel aandacht aan in die tijd, behalve dat ik het van tijd tot tijd vermeldde tijdens mijn spreekbeurten en colleges bezochten.. Dertig jaar onafhankelijk onderzoeker geweest te zijn op het terrein van de heilige geometrie (soms ook wel hyper dimensionale geometrie, levende geometrie of alchemistische geometrie genoemd) en andere verwante zaken, ontdekte ik belangrijke overeenkomsten met Egypte, doordat ik veel onderzoek had betreffende de oude mysteriescholen en de geometrie van oude plaatsen en tempels in Egypte. Net zoals anderen vond ik het merkwaardig, dat, wanneer het artikel niet verzonnen zou zijn, er bewijs van de oude Egyptenaren uitgerekend in Arizona gevonden zou kunnen worden. Hoe dan ook, de Egyptenaren deden geen onderzoekingen in Amerika, iedereen wist dat, en het werd ook in geen enkele school onderwezen. We dachten dit ook van de oude Romeinen, tot we oude Romeinse hoofddeksels, wapens, zwaarden, munten en andere zaken vonden, even ten noorden van Tucson, niet ver van kruispunt 10. Over al deze verborgen informatie over dit onderwerp is een goed gedocumenteerd boek geschreven van 914 pagina’s door Michael Cremo en Richard Thompson, met als titel "The Forbidden Archeology", welke een ieders derde oog kan openen voor de geschiedenis van de mensheid waar men verder nooit over dacht, behalve in de mysteriescholen, zo goed verhuld in mythen, geheimen en belachelijkheden. Goede informatie hierover kan verkregen worden in de archieven van www.dailygrail.com en ook: www.mcremo.com.

Vervolgens kwam ik in oktober 2000 op een andere website die veel informatie en foto’s bevatte van vermeende Egyptische hiëroglyfen die honderden jaren geleden in Australië werden gevonden. De hiëroglyfen bevonden zich op een stenen muur, naast de ingang van een grot, en verhaalde over Egyptische ontdekkingsreizigers, die verdwaald en gestrand waren, en tot hun dood in

5

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

Australië verbleven egypt.htm).

21:51

(zie

Pagina 6

www.ozemail.com.au/~classblu/

Rond dezelfde tijd gebeurde het dat ik een boek las "Secret of the Flower of Life" (deel 2, bladzijde 302). Het verhaal ging over twee bergbeklimmers die de Grand Canyon wilden onderzoeken. Ze verklaarden, terwijl ze op weg waren naar de Isis Tempel (zie foto: www.hitthetrail.com/mikespages/isis.htm) als eerste een grote piramide gevonden te hebben, gemaakt van plaatselijke rotsen.

Eenmaal bij de Isis Tempel, op een hoogte van zo’n tweehonderd meter, verklaarden ze verschillende ingangen van grotten gezien te hebben, precies zoals het in het krantenartikel gerapporteerd stond. Het viel hen ook op, dat al die ingangen dichtgemaakt of vernield waren, alsof iedereen eruit gehouden moest worden. (De vraag dient zich aan waarom de ingangen opzettelijk afgesloten moesten worden in zo’n hoog, moeilijk bereikbaar gebied?)

Omdat ze experts in bergbeklimmen waren, klommen ze de tweehonderd meter naar de veelbelovend uitziende ingang. Toen ze de ingang bereikten zagen ze dat die ook afgesloten was door losse rotsen. Het viel hen op dat de ingang door mensenhanden gemaakt leek te zijn, en er een cirkelvormig patroon van twee meter doorsnede duidelijk uitgehouwen was in het plafond. Dit verhaal was de schrijver van het boek verteld, en gezien de context van het gepresenteerde materiaal in het boek, en gezien de aard van het karakter van de auteur die ik heel goed ken, kan ik me van mijn leven niet voorstellen, waarom zo’n verhaal gefabriceerd en verteld aan hem zou worden, tenzij het absoluut waar is.

En nu blijkt dat de Isis Tempel, die vanuit een bezoekersplaats vanaf de zuidrand gezien kan worden, zeker veertig mijl verwijderd is van de locatie die in het krantenartikel wordt aangegeven.

Dus, als het krantenartikel geen verzinsel is, en de Isis Tempel is de ware locatie, kan de andere locatie genoemd zijn om mensen bij de Isis Tempel weg te houden. En ook: als het krantenartikel verzonnen zou zijn geweest, waar zijn de bergbeklimmers dan naar toe gestrompeld? En waarom waren de zo moeilijk bereikbare ingangen van de grot dan dichtgemaakt?

Ook komt hier weer een vraag naar boven: waarom zijn er zoveel geografische locaties in de Grand Canyon vernoemd naar Egyptische en hindoeïstische goden?

En dan, ongeveer twee weken later, op 13 oktober laat kanaal 10, een van de Amerikaanse lokale TV stations, in hun wekelijkse nieuwsprogramma een fragment zien van het artikel uit 1909, en gingen een paar plaatselijke inwoners een actief kijkje nemen vanaf de Canyon. Ik heb contact opgenomen met de producer, en hem mijn naam en telefoonnummer gegeven, en hem gevraagd het door te geven aan die paar mensen die hij geïnterviewd had, omdat ik ze van informatie zou kunnen voorzien betreffende de Isis Tempel. Ze zouden ook naar de bezoekersplaats aan de rand van de Grand Canyon kunnen gaan met goede telescopen en de ingangen van de grot bekijken, om het bestaan ervan te bevestigen. Simpel.

Tot op de dag van vandaag heeft niemand me teruggebeld.

Ik had me voorgenomen om mijn oude telescoop te controleren en er zelf heen te gaan. Een beschadigde ruggenwervel zorgde ervoor dat ik zelf de klimtocht naar de Isis Tempel niet kon maken, omdat de trip extreem zwaar is en op zijn minst 6 dagen duurt, op het meest uitdagende terrein van deze planeet.

Het volgende wat ik deed was bellen met de informatielijn bij de Grand Canyon, waar toegangsbewijzen verkocht werden voor bergbeklimmers en lange trektochten, beiden zowel op de paden

6

als ernaast. Men raadde mij twee boeken aan die ik zou kunnen lezen, met mogelijke routes naar de Isis Tempel, omdat er geen paden heen voeren. Ik kwam met het onderwerp betreffende het onderzoeken van de grotten waar ik van gehoord had bij de Isis Tempel, en vroeg haar of men het bestaan ervan kon bevestigen.

Het antwoord was een eenvoudig doch vriendelijk "neen". Vervolgens een lange pauze. Erg kortaf zei men dat het Park Departement een onderzoeksproject zou gaan starten in de hele Grand Canyon naar vleermuizen en andere bewoners, om er zeker van te zijn dat ze niet in gevaar zouden worden gebracht. Iedereen moest uit de grotten blijven, zei men. Daarmee eindigde onze conversatie. Interessant, maar zonder conclusies.

Ondertussen begon het allemaal toch wat aan me te knagen. Ik besloot het onderwerp op een andere manier te benaderen. Ik wilde eens zien of er een geometrisch verband bestond tussen de Isis Tempel en de Grote Piramide. Ik meende dat het een centraal figuur in een planetaire rasterwerk was. Als een gedreven maar gewezen bergbeklimmer, vertrouwd met cartologie, kostte het me niet veel moeite om de lengte en breedtegraad van het centrum van de Isis Tempel exact te bepalen. En ik begon naar de exacte coördinaten te zoeken op het internet. En hier worden de zaken pas echt grappig en informatief.

Mijn zoektocht op het web bracht me meer dan ik had durven hopen. Het leidde me naar het werk van een man, Carl Munck genaamd (zie www.pyramidmatrix.com).

Tien jaar geleden was hij gestart met hetzelfde waar ik nu pogingen toe deed, alleen begon hij vanuit Stonehenge, om een lengte/breedtegraad relatie met de Grote Piramide te leggen. Zijn onvermoeibare arbeid bracht hem naar de ontdekking van wat we nu "Archeocartologie" noemen, alsmede de sleutel tot het systeem dat de hoofdmeridiaan bij de piramide ligt in plaats van over Greenwich. Wat hij heeft gedaan is eigenlijk het vinden van het

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 8

Krantenkiosk ‘Jurassic Park’ in Argentinië 17 februari 2001 Met de vondst van vier bijna complete en goed bewaarde dinosaurus-skeletten, naast de overblijfselen van talrijke prehistorische reptielen, in Patagonië heeft Argentinië nu zijn eigen Jurassic Park. Archeologen van het paleontologische museum van de stad Trelew vonden deze week een uitgestrekt veld beenderen in de onherbergzame Zuid-Argentijnse provincie Chubut.

Het eerste geraamte dat zij hopen te bergen, is dat van een bijna acht meter lange dinosaurus uit het Midden-Jura tijdperk, dat ongeveer 150 miljoen jaar geleden eindigde. Uit deze periode zijn wereldwijd tot dusver erg weinig fossielen teruggevonden.

"Onze vondst slaat werkelijk alles en vult een gapend gat in de kennis van de prehistorie. Haast elk botje dat we hier aantreffen, hoort toe aan een nieuwe dierensoort", aldus expeditieleider Gerardo Cladera.

Miljoenen planeten bewoonbaar 21 februari 2001 Indien de astrofysici geen verkeerde berekeningen maken, zijn er nog miljoenen op de aarde gelijkende planeten in het universum. Dat zegt Norman Murray van het Canadese Instituut voor Theoretische Astrofysica. Hij sprak op het jaarlijkse congres van de Amerikaanse Vereniging ter Bevordering van de Wetenschap in San Francisco.

Momenteel zijn er circa vijftig planeten buiten ons zonnestelsel (exoplaneten) bekend.

Maar er moeten er miljoenen zijn, zo leidt Murray af uit het licht van de sterren in onze Melkweg. Bij de meeste zijn er aanwijzingen van ijzerhoudende bestanddelen. Dat kan erop duiden dat er in banen rond die sterren nog gelijkaardig materiaal aanwezig is, mogelijk in de vorm van pla-

8

neten.

Astronomen maken in de kosmos ook jacht op sporen van de bouwstenen van het leven, zuurstof en waterstof. Gary Melnick van het Harvard-Smithsonian Centrum voor Astrofysica waarschuwde, verwijzend naar waarnemingen met de Amerikaanse SWAS-satellieten, dat het watergehalte in interstellaire wolken slechts een tienduizendste is van wat verwacht werd. Iets gelijkaardigs geldt ook zuurstof: honderd keer zeldzamer dan gedacht. Toch houdt Melnick de deur op een kier: moleculaire wolken kunnen bij een temperatuur van min 240 graden zodanig zijn toe- en diepgevroren dat eventueel aanwezig water ijs is en daarmee zeer moeilijk te ontdekken.

Leven op Aarde ooit vrijwel uitgeroeid 23 februari 2001 Het leven op Aarde is vermoedelijk ten minste twee keer vrijwel uitgeroeid door de inslag van een gigantische meteoriet. Dat beweren Amerikaanse wetenschappers in het vrijdag te verschijnen tijdschrift Science.

Een klomp steen die ongeveer even groot was als de meteoriet die 65 miljoen jaar geleden een einde maakte aan het tijdperk van de dinosaurussen, is ongeveer 250 miljoen jaar geleden in aanvaring gekomen met de aarde. "De hoeveelheid energie die daarbij vrijkwam is ongeveer evenveel als een miljoen keer de zwaarste aardbeving van deze eeuw", aldus de wetenschappers.

De komeet of asteroïde zou een doorsnee hebben gehad van 6,5 tot 13 kilometer.

Door de inslag zouden vulkanen in alle hevigheid zijn uitgebarsten en gigantische hoeveelheden lava en as hebben uitgespuwd. Honderden jaren lang zou de wereld verduisterd en onnatuurlijk koud zijn geweest.

De inslag deed zich voor tussen het einde van het geologische Perm-tijdperk en het begin van het Trias. Negentig procent van het leven op aarde zou de klap niet overleefd hebben, aldus de wetenschappers.

De onderzoekers van onder meer de universiteiten van Rochester en Washington en de NASA zeggen zogenoemde Buckyballs, holtes ter grootte van een voetbal gevuld met de gassen argon en helium, te

hebben gevonden in Japan, China en Hongarije. Deze holtes zouden hun claims onderbouwen maar ook andere geologische vondsten zoals een zeer dikke laag lava-afzetting in Siberië wijzen in de richting van een meteoorinslag.

In tegenstelling tot de meteoriet die op het Mexicaanse Yucatan schiereiland insloeg en een einde maakte aan het leven van de dinosaurussen, weten de wetenschappers vooralsnog niet waar de eerste reuze meteoriet insloeg.

Nieuw bewijs voor leven op Mars 27 februari 2001 Een internationaal team van wetenschappers heeft sporen van levende organismen gevonden op een meteoriet die afkomstig is van de planeet Mars, zo is bekendgemaakt door de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Volgens de NASA gaat het om magnetische kristallen die op de meteoriet, in 1984 gevonden op Antarctica,als kettingen gerangschikt zijn. Wetenschappers zeggen dat zulke constellaties alleen gevormd kunnen zijn door bacteriën. De nieuwste ontdekking voedt volgens de deskundigen de stelling dat miljarden jaren geleden organismen voorkwamen op Mars, die weinig zuurstof nodig hadden.

Gigantische oesters ontdekt in Andes 2 maart 2001 Hoog in het Andes-gebergte in Peru stuitte paleontoloog Arturo Vildozola deze week op een wel zeer verrassende vondst: een verzameling van 500 gefossiliseerde reusachtige oesters. De oeroude giganten werden op een hoogte van 4000 meter ont-

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 9

dekt en zijn naar alle waarschijnlijkheid zo’n 200 miljoen jaar oud. Volgens deskundigen versterkt deze vondst de theorie dat tijdens het begin van de Jurassic-periode het Andes-gebergte onder zeeniveau lag.

NASA stopt ontwikkeling X-33 4 maart 2001 NASA heeft de ontwikkeling van het X-33 ruimtevaartuig stopgezet. De X-33, die de opvolger moest worden van de spaceshuttle, werd mede ontwikkeld door LockheedMartin. NASA en Lockheed hebben 4 jaar aan de controversiële X-33 gewerkt en er zo’n drie miljard gulden aan uitgegeven, maar het vaartuig heeft nooit een testvlucht gemaakt. Critici zeggen dat het ontwerp veel te vooruitstrevend was om een kans van slagen te hebben.

‘Doorbraak kunstmatige intelligentie’ van Israëli

ligente machine moet voldoen. De wiskundige beschrijft een test waarbij iemand via briefjes communiceert met iets of iemand anders (persoon of machine). Als de persoon in kwestie niet kan zeggen of hij met een computer of met een mens van gedachten wisselt, is er sprake van een intelligent apparaat. Een dergelijke machine simuleert als het ware menselijke conversatie.

In de meer dan vijftig jaar is er nog geen apparaat in geslaagd de test met succes te volbrengen. Het zinvol antwoorden op een paar vragen lukt nog meestal wel, maar onherroepelijk gaat het op een moment fout. Ook Artificial Intelligence Enterprises is nog niet zover, maar er is een begin, zo beloven de makers.

Hun computerprogramma – genaamd Hal, naar het apparaat uit het boek en de film 2001: A Space Odyssey – zou op het niveau zitten van een kind van anderhalf jaar. Dus dat zijn nog weinig verheffende discussies.

Het programma is zelflerend; binnen enkele dagen leert het geleidelijk hoe het moet reageren op de vragen van de persoon met wie het communiceert.

Momenteel werkt het bedrijf aan verbeteringen waarmee het programma op het communicatieniveau van een vijfjarige moet komen. Het einddoel is vanzelfsprekend het niveau van een normale volwassene.

Er is nog veel werk aan de winkel. Sommige testers – die via het web met Hal praatten - zijn nog weinig onder de indruk van de prestaties. Zo omschreef een therapeut tegenover New Scientist zijn ervaring met Hal als het communiceren met een psychopaat.

6 maart 2001 Het Israëlische Ai heeft een computerprogramma ontwikkeld dat kan converseren op het niveau van een baby van anderhalf.

Dat schrijft New Scientist magazine deze week. Volgens Artificial Intelligence Enterprises (Ai) staat haar spraakprogramma op het punt een doorbraak in de kunstmatige intelligentie te forceren. "Binnenkort praten computers met ons net zoals we met elkaar praten", zo schrijven de Israëli op hun site.

Dat zou inderdaad revolutionair zijn. Al sinds 1950 wordt een dergelijke prestatie gezien als een daadwerkelijk bewijs van kunstmatige intelligentie. In dat jaar publiceerde de wiskundige en filosoof Alan Turing zijn ideeën over AI. Deze zijn tot op de dag van vandaag zeer invloedrijk.

In de zogeheten Turing Test beschrijft Turing de voorwaarden waaraan een intel-

Bermudadriehoek en vloedgolven in de Noordzee 8 maart 2001 De zo ogenschijnlijk volledig verkende Noordzee blijft voor verrassingen zorgen.

Als je langs het strand loopt zal je niet meestal vermoeden dat onder de zeebodem natuurkrachten bezig zijn die een schip spoorloos kunnen laten verdwijnen en er al eens voor gezorgd hebben dat een tsunami-vloedgolf door de Noordzee raasde. De geheimzinnige natuurkracht die dat allemaal veroorzaakte heet methaangas. En nu of later zal deze explosieve kracht in de Noordzee weer toeslaan. Klinkt het je allemaal wel erg vergezocht in de oren? Tsunami’s en plotseling verdwenen schepen

op de Noordzee?

Afgelopen week keerde een oceanologische expeditie terug naar de Schotse havenstad Aberdeen en bracht een mysterie met zich mee. De expeditie had met een ROV, een robotje met videocamera’s dat vanaf het expeditieschip bestuurd wordt, een vissersschip dat op 150 diepte keurig ‘afgemeerd’ op de zeebodem ligt bestudeert. De gezonken trawler met stoomaandrijving stamt waarschijnlijk uit een periode die ligt tussen 1890 en 1930.

Op de videobeelden was te zien dat de trawler niet gezonken was door een aanvaring en nog heel goed intact was. De trawler was wel behangen met netten van vissersboten die hun netten hadden verspeeld op het wrak. Kabeljauwen staarden vanuit het wrak de ROV nieuwsgierig aan.

Waarom al die moeite voor zo’n niet erg bijzonder scheepswrak waarvan er letterlijk duizenden in de Noordzee liggen? Al die moeite werd gedaan omdat de gezonken trawler precies in de Witch’s Hole, het heksengat, ligt. Het heksengat is een gat, een ovaal, zo’n honderd meter lang op 150 meter diepte ten oosten van Aberdeen. Het heksengat is ontstaan door een plotselinge explosie van methaangas vlak onder de zeebodem. De Noordzee blijkt opeens de mens niet alleen te bestoken met haar golven maar ook met explosies van methaangas.

Maar wat hebben de gezonken trawler en de methaangasexplosie van het heksengat met elkaar te maken? Methaangashydraten zijn één van de raarste natuurfenomenen.

Het wordt soms wel brandbaar ijs genoemd. Het zijn zeer onstabiele en explosieve kristallen die alleen voorkomen in een hoge druk omgeving waar lage temperaturen heersen. In de ijsachtige kristallen onder de zeebodem wordt het gas opgeslagen. Het komt onder de oceanen in zulke grote hoeveelheden voor dat deze energievorm meer voorkomt dan alle reserves van olie, gas en steenkool bij elkaar! Op een gegeven moment kan het methaangas uit de kristallen sijpelen en zich gedurende duizenden jaren door de sedimenten werken waar het zich vlak onder de zeebodem ophoopt. Dan kan het gebeuren dat de druk van het methaangas groter wordt dan de druk van de waterkolommen van de zee er boven. Er ontstaat een explosie waarbij methaangasbellen naar het wateroppervlak stijgen. De gasbellen verminderen het drijfvermogen of zoals Archimedes ons leerde de opwaartse druk van het water. Een schip dat op de verkeerde plek op de verkeerde tijd aanwezig is kan door de speling van het lot slachtoffer worden van zo’n

9

Filip Coppens

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 15

De stenen hoofden van Paaseiland De hoofden van Paaseiland hebben steeds een bijna magische aantrekkingskracht gehad op diegenen die ze gezien hebben. Zij staren nog altijd over het water van de Grote Oceaan. Wie waren de even kunstzinnige als mysterieuze scheppers van de beelden en waar kwamen zij vandaan?

Het was Pasen, 1722. De Nederlandse Admiraal Jacob Roggeveen had een nieuw eiland ontdekt in de Stille Oceaan. Hij noemde het Paaseiland. Dichtbij de kust zagen hij en zijn bemanning reusachtige hoofden, alsook een plaatselijke bevolking die in kleine bootjes, verspreid over drie schepen, hen kwamen begroeten.

Roggeveen schreef over de hoofden: "de stenen beelden verbaasden ons. We konden niet begrijpen hoe deze mensen, die geen zwaar hout hebben om machines te maken, alsook geen sterk touw, er in geslaagd waren om deze beelden op te richten, beelden die tien meter hoog en breed waren." Roggeveen voegde op deze wijze een mysterie toe aan de steeds langer wordende lijst van mysteries die ontstond naarmate meer delen van de wereld in kaart werden gebracht.

Roggeveen zelf vond echter snel een antwoord op ‘zijn’ mysterie.

Hij hakte het hoofd van een beeld af en meende dat het om een vervalsing ging die gemaakt was van klei met een buitenbekleding van schelpen. Enkele uren later vertrok Roggeveen: een bewoner was per toeval neergeschoten en een tiental anderen was gedood toen twee personen betrapt werden op diefstal.

In oktober 1770 besloot Spanje op zoek te gaan naar dit eiland dat de vijf voorafgaande decennia door de buitenwereld grotendeels ongemoeid was gelaten. Deze expeditie bewees dat de beelden wel degelijk van steen vervaardigd waren.

Wie maakte de beelden?

Tussen 1770 en 1774 ging het bergafwaarts met de bewoners van het eiland. In 1774 waren bovendien vele beelden van hun sokkel gevallen. James Cook ontdekte dat de enige heuvel op het eiland een vulkaan was en meende dat die verantwoordelijk was voor de vernietiging die tussen 1770 en 1774 had plaatsgevonden. Cook concludeerde eveneens dat de huidige bevolking niet de makers van de beelden waren.

Wie dan wel? Tweehonderd jaar later speculeerde Erich von Däniken dat de beelden het werk waren van een buitenaardse beschaving. Die zouden in hun ruimteschip gestrand zijn op het eiland en hun tijd gedood hebben met het bouwen van de beelden. Von Däniken meende dat de plaatselijke bevolking, met behulp van de primitieve werktuigen die tot hun beschikking stonden, de beelden niet vervaardigd kon hebben. Anderen meenden dat de beelden duizenden jaren oud waren en een overblijfsel vormden van Mu, een verloren beschaving in de Stille Oceaan.

Wat dachten anderen? Cook en daaropvolgende leiders van expedities concludeerden dat de platforms waarop de beelden stonden gebruikt werden voor begrafenissen. De beelden bleken eveneens vernoemd naar voormalige leiders van de inheemse bevolking.

De stenen hoofden van Paaseiland hebben steeds de mensen geïntrigeerd. Wie maakte ze? En waarom?

Meer kwam men van de plaatselijke bevolking niet te weten, aangezien deze in de negentiende eeuw als slavenvolk geëxporteerd werd. In 1877 waren er nauwelijks 111 personen op het eiland.

Sinds dat tijdstip is het gissen naar de oorsprong van de bijna duizend beelden. De beelden meten tussen twee tot elf meter in lengte en hebben allemaal hetzelfde uiterlijk: een lang hoofd met bovenlichaam, een kin en uitgestrekte oorlellen, armen langs de zijde en handen die rusten op de maag. Sommige beelden hadden ogen die gemaakt waren van rood en witte steen en koraal.

Een aantal beelden had bovendien een "pukao" op het hoofd, mogelijk een verwijzing naar haar of naar de rode vederen hoeden die de eerste bezoekers de plaatselijke bevolking zagen dragen.

Alle beelden stonden met het gezicht richting het binnenland, dit ondanks het feit dat vele beelden langs de kust geplaatst waren.

In de twintigste eeuw werd een antwoord gevonden op de vraag hoe oud de beelden waren. Archeologen stelden vast dat de eerste mensen op het eiland kwamen tussen de vierde en zevende eeuw na Christus. De platformen werden kort nadien gebouwd, de beelden vanaf 1000 na Christus. De bouw van de beelden stokte, vanwege sociale achteruitgang en oorlog, in 1680. Conclusie: de beelden waren gebouwd tijdens een periode die meer dan vijfhonderd jaar in beslag nam.

Hoe werden de beelden gemaakt?

Het steen waaruit de beelden gehakt waren bleek afkomstig uit de

15

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 16

Thor Heyderdahl probeerde zelf een aantal hoofden op te richten, om zo te achterhalen hoe de oorspronkelijke hoofden vervaardigd werden. kern van de vulkaan Rano Raraku. Honderden niches bleven over nadat de beelden getransporteerd werden. Zo’n vierhonderd beelden liggen nog steeds onafgewerkt in de mijn. Een onafgewerkt beeld heet "El Gigante". Het is twintig meter hoog en 270 ton zwaar. Hoewel de buitenste laag van de mijn hard is, is het gesteente daaronder nauwelijks harder dan kalk en daarom dus makkelijk te vormen. Dit verschil in gesteente leidde tot de verkeerde interpretatie van Roggeveen.

Hoe werden de stenen gehouwen? In de mijn lagen verschillende gepunte stenen die meer dan waarschijnlijk voor die taak gebruikt werden. Thor Heyderdahl probeerde ter plekke dergelijke hoofden uit te kerven. Zes mannen werkten gedurende drie dagen aan het uithakken van een rotsblok. Ze slaagden erin om een beeld te maken dat zo’n vijf meter hoog was. Dit betekende dat de vervaardiging van een groot standbeeld een team van zes personen ongeveer een jaar zou kosten.

Verschillende sporen van paden vertrokken vanuit de mijn naar de eindbestemming van de beelden, soms wel tien kilometer verderop. Maar de grotere beelden bleven in de onmiddellijke omgeving van de mijn. De reden daarvoor was waarschijnlijk dat de beelden vrij broos waren en tijdens transport beschadigd konden worden.

De eerste onderzoekers meenden dat Paaseiland altijd al onbegroeid was geweest, maar recentelijk werd ontdekt dat er vroeger toch bomen aanwezig waren op het eiland. Verschillende experimenten werden uitgevoerd om te achterhalen hoe de beelden verplaatst werden. De eerste pogingen beschadigden de basis van de hoofden, maar tijdens latere experimenten, met de beelden op houten dragers, slaagde men erin om de beelden vijftig meter te verslepen in een tijdspanne van twee minuten. Tijdens latere pogingen werd geprobeerd de beelden te verslepen terwijl ze op hun rug lagen, in plaats van rechtop. Die pogingen benaderen de originele handelswijze waarschijnlijk het beste.

Waar kwam de bevolking vandaan?

De vraag naar de herkomst van de stenenbouwers werd gesteld door Thor Heyerdahl, die niet aanvaarde dat de bevolking uit het westen, vanuit een eilandengroep ten noorden van Australië, kwam. Heyerdahl meende dat ze vanuit Zuid-Amerika kwamen, hij dacht daarbij met name aan Peru. Archeologen vonden die stelling belachelijk, omdat ze meenden dat de Peruviaanse bevolking in die tijd niet over zeewaardige schepen beschikte. Die gedachte wenste Heyerdahl nu juiste te ontkrachten. Hij organiseerde in 1947 de "Kon Tiki expeditie", waarbij hij met behulp van een Zuidamerikaans schip naar Paaseiland vertrok. Heyerdahl voer 101

16

dagen en zesduizend mijl met het schip en bewees daarmee dat het zeewaardig was. Dit ondanks het feit dat Tahiti, en niet Paaseiland bereikt werd. Maar er was meer kritiek: het ontwerp van Heyerdahl op basis waarvan de Kon Tiki gebouwd was, dateerde van na de Spaanse bezetting en ging van de aanwezigheid van een zeil uit. Het schip werd bovendien honderd kilometer van de kust getrokken voordat het op eigen kracht Tahiti kon bereiken.

Deze handeling was nodig om de sterke stroming te overwinnen die de meeste schepen richting Panama, dus noordwaarts, stuurt.

En de latere expedities die in navolging van Heyerdahl georganiseerd werden, eindigden steeds in de eilandengroep rond Tahiti, maar nooit op Paaseiland zelf. Dit leidde tot een nieuwe vraag: als de stroming de schepen steeds die richting opstuurde, waarom waren er dan geen sporen van Zuidamerikaanse nederzettingen op Tahiti teruggevonden?

Een aantal planten op Paaseiland zijn afkomstig uit Zuid-Amerika en werden door Heyerdahl dan ook als bewijsmateriaal naar voren geschoven voor zijn stelling dat Zuidamerikaanse voorouders het eiland bereikt en bevolkt hadden. Maar van één van die planten werd aangetoond dat het door dieren meer dan 30.000 jaar geleden naar Paaseiland werd gebracht. Een andere plant werd gewoon via het water verspreid over de eilanden in de Stille Oceaan. Het bestaan van de aardappel op Paaseiland vormde het enige bewijsmateriaal voor Heyerdahl’s stelling dat overeind bleef, hoewel het niet eens zeker is of de aardappel door mensen getransporteerd werd. Sporen bevestigden zich mogelijk op de poten van vogels, die het zo naar het eiland brachten. Hoe dan ook: de stelling dat Zuid-Amerikanen Paaseiland bereikten en bevolkten werd steeds minder indrukwekkend.

Polynesië

Verschillende hoofden zijn veel groter dan de mens. Dat ze het werk van reuzen waren, was dan ook een mythe die bij bepaalde onderzoekers gemakkelijk ingang vond.

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 20

Tweedehands boeken

De volgende tweedehands boeken heeft Frontier Sciences Foundation in voorraad: Titel Auteur Verborgen Wereld Van der Veer en Moerman Buitenaardse beschaving Stefan Denaerde Soccoro Saucer Ray Stanford Das Geheimnis der Amulette und Talismane R.H. Laarss De eeuwige mens Louis Pauwels & Jacques Bergier Terug naar de Sterren Erich von Daniken Onbekend Verleden M. Robert Charroux De IJstijd komt terug Peter Kaiser Waren de Goden Kosmonauten Erich von Däniken Alien Bases on the Moon Fred Steckling De fantastische werkelijkheid Erich von Däniken Zijn wij godenkinderen Erich von Däniken Atlantis Andrew Tomas UFO Fotoboek Adolf Schneider & Hubert Malthaner Het Geheimboek UFO Helmut Lammer & Oliver Sidla Signalen uit het Stenen Tijdperk Erich von Däniken Geleerden over von Däniken Ernst von Khuon Blinde Vlekken in onze Kennis F.L. Boschke Intro Confrontation part 1 Diana Adkins Intro Confrontation part 2 Diana Adkins Buitenaardse ontvoeringen John Rimmer De Zondvloed Edith en Alexander Tollmann De Hermetische Gnosis in de Loop der Eeuwen prof. G. Quispel

Prijs fl. 30,fl. 27,50 fl. 12,50 fl. 25,fl. 30,fl. 30,fl. 30,fl. 30,fl. 30,fl. 45,fl. 30,fl. 30,fl. 30,fl. 60,fl. 25,fl. 30,fl. 35,fl. 35,fl. 25,fl. 25,fl. 15,fl. 49,50 fl. 49,50

U kunt bestellen via het onderstaande adres. We geven geen korting op deze boeken bij grotere bestellingen. Per zending zal fl. 10,- portokosten in rekening gebracht worden. Reageer snel, want op is op.

Heeft u boeken op het gebied van de grenswetenschappen welke u van plan bent om weg te doen, dan is FSF geïnteresseerd om deze van u over te nemen. Neem daarvoor contact op met ons.

Frontier Sciences Foundation Postbus 372, 8250 AJ Dronten, tel: 0321-380558, fax: 0228-312081, e-mail: info@fsf.nl of (België) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: dsine@globalnet.co.uk

Wizard, the Life and Times of Nikola Tesla Biography of a Genius Marc J. Seifer Nikola Tesla (1856-1943), credited as the inspiration for radio, robots, and even radar, has been called the patron saint of modern electricity. Based on original material and previously unavailable documents, this acclaimed book is the definitive biography of the man considered by many to be the founding father of modern electrical technology. Among Tesla's creations were the channeling of alternating current, fluorescent and neon lighting, wireless telegraphy, and the giant turbines that harnessed the power of Niagara Falls. The book is illustrated with sixteen pages of photographs, including the July 20, 1931, Time magazine cover for an issue celebrating the inventors career.

544 Pages. Paperback. ƒ 55,90 * € 25,90. Code: WIZA (Bedragen zijn excl. verzend kosten.)

Te bestellen bij Frontier Sciences Foundation, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, tel: 0321-380558, fax: 0228-312081, E-mail: info@fsf.nl of (België) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: dsine@globalnet.co.uk

The Awesome Life Force Joseph H. Cater Back in Print!!

The greatest mysteries known to man are resolved for the first time in human history and so clearly explained in simple language that the understanding of them is placed within the reach of the intelligent layman.

403 pages. Paperback. ƒ 59,90 * € 27,90. Code: TALF (Bedragen zijn excl. verzend kosten.)

Te bestellen bij Frontier Sciences Foundation, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, tel: 0321-380558, fax: 0228-312081, E-mail: info@fsf.nl of (België) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: dsine@globalnet.co.uk

20

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 4

Collected Articles and Lectures Volume 1 & 2 Nikola Tesla In the last twenty years the interest in Nikola Tesla grew more and more, and at the same time the number of publications increased. But even today Tesla's fame stands diametrically to his outstanding contributions for the advantage of mankind.

This compilation contains for the first time the complete lectures and articles plus his unpublished description of his so called `death rays´. This first volume covers practically Tesla's work of the nineties.

With this researches Tesla laid the foundation for countless inventions based on the principles he discovered.

Perhaps sometimes he will be more famous than Einstein and Edison.

Volume 1: 465 Pages. Paperback. ƒ 89,-. Code: CAL1 Volume 2: 402 Pages. Paperback. ƒ 99,-. Code: CAL2 (Bedragen zijn excl. verzend kosten.)

Te bestellen bij Frontier Sciences Foundation, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, tel: 0321-380558, fax: 0228-312081, E-mail: info@fsf.nl of (België) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: dsine@globalnet.co.uk

UFO-onderzoeker Albert Budden in Nederland Op uitnodiging van de UFO-Werkgroep Nederland (UWN) zal de Britse onderzoeker Albert Budden begin juni 2001 een bezoek brengen aan Nederland. In deze periode geeft hij in Enschede een tweetal lezingen.

Albert Budden bestudeert al enkele decennia lang de relatie tussen paranormale verschijnselen, elektromagnetisme en gezondheid. Hij heeft een academische graad in de biologie en de sociologie en is een lid van de Britse Environmental Medical Foundation.

In de afgelopen twintig jaar heeft hij meer dan vijftig gerapporteerde UFO-ontvoeringsgevallen wetenschappelijk onderzocht. Budden heeft in de jaren ’90 diverse boeken en artikelen gepubliceerd over het UFO-fenomeen en in het bijzonder over ontvoeringsgevallen door buitenaardsen. Een van zijn eerste boeken over dit onderwerp was Allergies and Aliens (1994). De neerslag van zijn jarenlange onderzoek is te vinden in zijn recentste boek: Electric UFOs: fireballs, electromagnetics and abnormal states (1998).

Vragen die belangrijke elementen vormen uit Albert Buddens onderzoek: • Kunnen bepaalde paranormale fenomenen wetenschappelijk worden verklaard?

• Welke rol speelt elektromagnetische straling bij de waarneming van UFO’s en andere onverklaarde verschijnselen?

• Kunnen mensen overgevoelig zijn voor elektromagnetische straling?

Iedereen die in de veronderstelling verkeert dat wetenschappelijk onderzoek van UFO's en paranormale verschijnselen in de laatste decennia weinig nieuws heeft opgeleverd, zal door Albert Buddens onderzoek worden verrast!

Lezing 1 – dinsdag 5 juni Een verhandeling over ufologie in het algemeen. Onder meer zullen aan de orde komen: de totale UFO-situatie; contacten met buitenaardsen; ontvoeringen; door Budden bestudeerde gevallen in Engeland met een hoog ‘vreemdheidsgehalte’.

Lezing 2 – woensdag 6 juni Paranormale verschijnselen op een wetenschappelijke wijze benaderd. De volgende onderwerpen zullen worden behandeld: buitenzintuiglijke waarneming (ESP); buitenlichamelijke ervaringen (OBEs); verschijningen.

Beide lezingen zijn in de Engelse taal en worden ondersteund met videobeelden en dia’s.

Adres: Natuurmuseum, M.H. Tromplaan 19 (achteringang), Enschede.

Beide lezingen beginnen om 19.30 uur.

De toegangsprijs voor elke lezing bedraagt ƒ 20,- Betaling en kaarten op naam aan de zaal.

Aanmelding Toegang uitsluitend na schriftelijke aanmelding vóór 1 juni. Stuur uw naam, adres, telefoonnummer en lezingnummer zo spoedig mogelijk per e-mail naar: budden2001@gmx.net Of naar: UWN Lezingen, Postbus 2191, 7500 CD Enschede.

In geval van overboeking krijgt u hiervan tijdig bericht.

Informatie Nadere mededelingen over de lezingen zijn te vinden op: http://www.xs4all.nl/~ufonet/budden

4

Wim Zitman

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 21

Sahara, bakermat van de beschaving In de Sahara, nu een reusachtige woestijn, lag ooit de oorsprong van de ontluikende beschaving. Het is de bakermat van zowel de Sumerische als de Egyptische beschaving, die in het Centrale Gebergte van Noord-Afrika omstreeks 8400 v. Chr. begon. Één radicale en unieke verandering in het klimaat, namelijk een extreme droogte-periode tussen 5300 en 4900 v.

Chr., veroorzaakte een volksverhuizing en dreef de bevolking naar de oevers van de grote rivieren van Afrika en Azië. Daardoor ontstonden de rivierculturen van Sumerië en Egypte. Volgens de Nederlandse auteur Wim Zitman bevindt zich de prehistorische oorsprong van de Sumerische- en Egyptische beschaving in het Aïr-gebergte. Hij ontdekte op een Planisfeer (hemelkaart) hun geïntegreerde Scheppingsepos, het Enuma elisj en de Heliopolitaanse theologie van Atoem, waaruit Shu en Tefnut voortkwamen. Hij traceerde aan de hand van de op een Sumerische Planisfeer voorkomende schematische cartografie (waarbij Sirius als cartografisch kader was gebruikt) die lang gezochte bakermat.

De dorre eindeloze Sahara met haar desolate leegte en aangrijpende stilte, is in de plaats gekomen van wat ooit een paradijs was voor mens, flora en fauna. De woestijn strekt zich van west naar oost uit over vrijwel het gehele continent van Afrika. In de Sahara bevindt zich het Centrale Gebergte van Noord-Afrika, dat gevormd wordt door de Hoggar, de Tassili-n’Ajjer, de Adrar de Ifornas, de Aïr, de Tibesti en het Ennedi gebergte. Ruwweg bevinden deze -bergen zich tussen 5 en 24 graden oosterlengte en tussen 17 en 28 graden noorderbreedte. Verscheidene bergtoppen verheffen zich tot tegen de 3000 meter en meer.

Grenzend aan deze gebergten liggen verscheidene zand-zeeën, waaronder de oostelijke Erg, de grootste ter wereld. De voortdurende wind doet de bergen eroderen en houdt het zand onophoudelijk in beweging. In dat kolossale gebied hebben meren gelegen die gevoed werden door rivieren waarvan het vertakte netwerk er nu uitziet als een verdroogd skelet. In het oosten ligt vanaf het Tibesti-gebergte op een afstand van 650 kilometer het Gilf Kébir plateau en Nabta Playa, in het uiterste zuidwesten van Egypte.

Het plateau en het meer vormden samen ooit één van de springplanken tussen het Centrale Gebergte van Noord-Afrika en de vallei van de Nijl. In het zuiden werd het Centrale Gebergte begrensd door het Tsjaad-meer en het prehistorische Paleo-Tsjaad-meer, in het zuid-westen door rivierarmen die vanuit het Hoggar-gebergte de rivier de Niger hebben gevoed. In het noorden op ongeveer 650 kilometer boven het Tassilin’Ajjer-gebergte, bevond zich het

legendarische Triton-meer, een inham van de Middellandse Zee die momenteel nog enkel uit enige kleine zoutmoerassen bestaat.

Dat enorme gebied is als het ware een broedplaats geweest voor de ontluikende beschaving. Aan de zuidzijde van de uitlopers van het Atlasgebergte, nabij het Triton-meer, lag Gafsa. Daar ontwikkelde zich tussen ca. 8400 en 5300 v. Chr. een belangrijke cultuurgroep; het Capsien. Deze groep had banden met Oost-Spanje. Van deze cultuur is ook vuurstenen gereedschap in BovenEgypte nabij Kom Ombo gevonden.

Waarschijnlijk bestonden er nog andere grote meren op verschillende plaatsen, zoals bijvoorbeeld daar waar zich nu de Murzuk Zandzee bevindt. In het noordwesten bevindt zich de Magreb met het Atlas-gebergte dat delen van Marokko, Algerije en Tunesië beslaat. Het Centrale Gebergte van Noord-Afrika werd ontsloten door karavaanwegen. Vanuit het midden van Egypte liep er een karavaanroute, via de Siwa-oase naar Sabha en Germa, de oude hoofdstad van de Garamanten. In Sabha sloot deze aan op de karavaanroute die vanuit het noordelijke Abrotonum (Tripoli) aan de Middellandse Zee naar het zuiden liep over Ghat, Djado en Bilma naar het Tsjaad-meer. Veel later was het Carthago van de Foeniciërs ook door een karavaanroute verbonden met Ghat. Bij Bilma liep een route naar het westen via Agadez en Gao naar Timboektoe aan de Niger. Agadez is een historische Toeareg-plaats, hoofdstad van de Aïr (wat Oog betekent), en zou gesticht zijn in 1430 na Chr. Van oudsher staat deze omgeving bekend als ‘verzamelplaats van bezoekers’, waarvan de naam Agadez afgeleid is.

Vanuit Agadez loopt een karavaanroute verder naar het zuiden. De oudste bron die geraadpleegd kan worden over de volkeren die ooit in Noord-Afrika woonden is van Herodotus. Zijn opsomming van volkeren dateert uit ca. 500 v. Chr. en is verwerkt op een landkaart, zodat direct een duidelijk overzicht verkregen kan worden (zie kaart). Of al deze volkeren van oudsher hier woonden is volledig onbekend.

Paradijs van meren, rivieren, flora en fauna De Sahara beleefde tussen ca. 18.000 en 11.000 v. Chr. een uiterst droge klimatologische periode. De extreme omstandigheden in die periode zijn vergelijkbaar met het klimaat dat sinds 2500 v.

Chr. is ontstaan en in een enorme woestijn resulteerde. Omstreeks 9000 v. Chr. brak in de klimaatgordel waarin momenteel de Sahara ligt een vochtige periode aan. Deze datering is het resultaat van een diepgaand onderzoek naar het einde van de IJstijd. Na langdurig klimatologisch onderzoek door Dansgaard c.s. is de overgang van het Pleistoceen naar het Holoceen heel nauwkeurig vastgesteld op 8770 v. Chr. (+/-150 jaar). Deze datering is tevens aanvaard als het einde van de IJstijd.

Vóór 9000 v. Chr. waren in deze regio de leefomstandigheden dus moeilijk. Tijdens de vochtige periode, tussen 9000 en 5300 v. Chr., ontstond echter een ideaal klimaat dat vermoedelijk subtropisch was. De weersomstandigheden in die vochtige periode waren er de oorzaak van dat omstreeks 5300 v. Chr. nog nauwelijks sprake

21

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 22

Kaart van het Centrale Gebergte van Noord-Afrika met de Tibesti en het Paleo-Tsjaadmeer, Ténéré, Aïr, Hoggar, Tassilin’-Ajjer (Akakus) en in het noorden het Triton-meer. Op de inzet staan de namen van haar bewoners volgens Herodotus. was van woestijn. Omstreeks 5300 v. Chr. verschilde het klimaat in het Centrale Gebergte van Noord-Afrika sterk van dat van nu. Jaarlijkse overstromingen deden zich in dit gebied voor. Rondom het Centrale Gebergte van Noord-Afrika lag een verzameling meren, grote rivieren en moerasland waar de Atlasceder, de wilde vijgeboom, de es, de linde en de wilg groeiden. Aan de oevers groeiden rozen en de papyrus. In het water leefden krokodillen, nijlpaarden en schildpadden. Olifanten, rinocerossen, buffels, wilde ossen en grote antilopen hadden in en om dit paradijselijke gebied een gunstige biotoop. In deze regio ontwikkelde zich over een periode van ongeveer één miljoen jaar een paleolithische ‘industrie’. Ontwikkelingen van 25000 v. Chr. tonen aan dat de bewoners later in noordelijke richting naar Djado, de Ténéré, Bilma en naar de oostelijke vallei van het Aïrgebergte trokken tot in de nabijheid van Agadez. Na 8500 v. Chr. wordt ook het Centrale Gebergte van Noord-Afrika bevolkt. De oostelijke uitlopers van de Aïr met daarin de berg Bagzane tot aan de vlakte van Adrar Bous, blijkt een gebied dat veel archeologisch materiaal herbergt. Daar werd enkele decennia geleden zeer oud ceramiek gevonden door de Franse archeoloog Roset. Intussen kan verondersteld worden dat de regio rondom het Paleo-Tsjaad-meer ooit één van de kernen was van de zich veel later ontplooiende beschaving die zich uitstrekte van het Paleo-Tsjaad-meer via Agadez naar Ghat, Sefar en Tin-Tazarift en met name de Akakus, de oostelijke uitlopers van het Tassilin’Ajjer-gebergte en naar het Triton-meer (zie kaart).

Ontdekking zeer oud ceramiek Het resultaat van mijn onderzoek wordt ondersteund door de opzienbarende ontdekking van ceramiek in het Aïr-gebergte ten

22

noorden van Agadez door Roset. Deze ontdekking werd door Roset in een lezing op 15 oktober 1982 voor de Academie van Inscripties en Schone Letteren bekend gemaakt. Zijn rede bevatte ongewone passages en enkele revolutionaire conclusies. Grote verbazing onder enkele leden van de Academie was dan ook het gevolg. Jean-Pierre Roset, een jonge archeoloog van l’ORSTOM die sinds tien jaar in het noordoosten van de republiek onderzoek verrichtte, sprak noch over inscripties, noch over schone letteren.

Hij vertelde op sobere wijze over de buitengewone ontdekking die hij in december 1978 in de plaats Tagalagal deed. Daar trof hij ceramiek aan dat 10.000 jaar oud was. Die plaats bevindt zich in de bergen van Bagzanes in het noordoosten van het massief Aïr (circa 90 kilometer ten noordoosten van Agadez). Roset richtte zich tijdens zijn lezing tot een gehoor dat zeer overtuigd was van de gedachte dat in het Nabije Oosten als eerste de overgang naar het Neolithicum gemaakt was. (In het Neolithicum ontstond de keuze voor een vaste verblijfplaats en het ontstaan van veeteelt, landbouw en ceramiek) Hij gebruikte dan ook voorzichtige termen om zijn conclusie enigszins ‘in te pakken’. Maar de aanwezigen hadden aan een half woord genoeg en begrepen het revolutionaire karakter van zijn conclusie, die luidde dat in de Sahara een centrum ontdekt was, waar het fabriceren van ceramiek uitgevonden was. De toehoorders begrepen dat het ceramiek uit de Sahara een hogere ouderdom bezat dan die uit het Nabije Oosten. Zijn vondst bracht voor de eerste keer twijfel teweeg over de gevestigde gedachte dat de ontwikkeling van de beschaving uit het oosten komt.

De ontdekking van en het onderzoek op de vindplaats Tagalagal (zie kaart) hadden in 1978 grote moeilijkheden opgeleverd. De plaats ligt in de open lucht, op ongeveer 1850 meter hoogte. Zij beslaat een ruimte van ongeveer 20 bij 40 meter, vlakbij een enorme rots in de vorm van een suikerbrood, en is omgeven door grote brokken graniet. Het gebied is zeer moeilijk toegankelijk, de tocht erheen vergt meerdere uren per kameel. Deze kameel diende bovendien gewend te zijn aan de grote hoogteverschillen die overbrugd moesten worden om op het plateau te komen. Er waren twee dagen nodig om de rots van Tagalagal te bereiken, daarna kon begonnen worden aan een twee uur durende beklimming met een last bestaande uit onderzoeks- en kampeermateriaal. Eenmaal gearriveerd op de plaats, bleken alle inspanningen meer dan de moeite waard. De grond was bezaaid met potscherven, met hele of gebroken molenstenen en met stenen gereedschap van allerlei soort. Bovendien - en dat was een aanzienlijke troef voor de betrouwbaarheid van de dateringen - was er in het zuidelijke gedeelte een soort schuilplaats onder een overhangende rots (abri) met een oude asbelt die, vanwege de beschutting, behoed was voor erosie. Er was echter geen water. Nadat hij onmiddellijk een sondage gedaan had moest Roset drie achtereenvolgende jaren naar Tagalagal terugkeren om de abri te ontruimen en op systematische wijze inzamelingen te verrichten op deze open plek (1983). De verschillende expedities bleven niet zonder resultaat. In 1982, kwamen drie essentiële resultaten voort uit deze onderzoekingen. Twee C-14 dateringen, berekend in 1979 en in 1980 in het Laboratorium voor Hydrologie en isotopische Geo-chemie van Orsay onder leiding van Jean-Charles Fontes, indiceerden een leeftijd van 9300 jaren.

Dit resultaat werd enerzijds in verband gebracht met een datering van 9200 jaren, in 1976 gepubliceerd door J.P.Maître, voor de ceramiekplaats van Tiltekin (site Launay) in het massief van de Hoggar. Anderzijds werd het dateringsresultaat in verband gebracht met de datering van 9000 jaar, vermeld door Barbara Barich met betrekking tot de oudste ceramiek van Tin-Torha in de

neer je Welnu, cover.

John Quinn

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 28

Werd John F. Kennedy jr. vermoord?

Newshawk ontving van een agent verbonden aan een internationale organisatie voor misdaadonderzoek onderstaande beoordeling van het overlijden van John F. Kennedy jr. Deze agent is ter plaatse geweest op Martha’s Vineyard en op oostelijk Long Island. Hij en zijn team hadden directe toegang tot de wrakstukken van het neergestorte vliegtuig.

Voorts hadden ze persoonlijk contact met ooggetuigen van een explosie in de lucht in het gebied waar Kennedy’s vliegtuig werd vernietigd en hadden ze contact met personeel van de luchtverkeersleiding en personeel op de luchthaven Vineyard.

De persoon in kwestie, John F. Kennedy junior, vertrok op 16 juli 1999 om 20.38 uur vanaf het vliegveld Essex County in Caldwell, New Jersey, in een Piper Saratoga II TC. Bouwjaar van het vliegtuigje was 1995 en het is vorig jaar door persoon in kwestie gekocht. Gerapporteerd is dat het in uitstekende toestand verkeerde, en eenvoudig en comfortabel was te vliegen. Persoon in kwestie diende géén vliegplan in (?) en gemeend wordt dat hij zijn route wijzigde. Wij vermoeden sterk dat dit waar is, omdat persoon in kwestie wíst dat zijn gangen werden nagegaan.

Het zicht was acht zeemijlen (vijftien kilometer). Ik herhaal: het zicht was acht zeemijlen. Berichten in de media die spreken over "heiige" of "mistige" omstandigheden zijn onwaar.

De vliegroute van persoon in kwestie bracht hem boven de kust van de staat Connecticut. Nadat het vliegtuig de zuidwestelijke punt van Rhode Island was gepasseerd, zette het om 21.26 uur een bocht in en begon de nadering van vliegveld Martha’s Vineyard. Persoon in kwestie werd niet later dan 22.00 uur verwacht op het vliegveld. Om 21.39 uur nam JFK radiocontact op met luchthaven Martha’s Vineyard en gaf zijn positie door. Persoon in kwestie was volkomen kalm. Hij gaf geen aanwijzingen dat er sprake was van enig probleem en hij deelde mee dat hij bezig was met zijn eindnadering. Hij bevond zich minder dan 18 kilometer van de kust en 24 kilometer van het vliegveld. Persoon in kwestie begon toen zijn (eind)daling. Persoon in kwestie bevond zich op een hoogte van 5600 voet (1700 meter) toen hij over de oceaan vloog. Toen hij om 21.39 uur radiocontact opnam, was hij 32 tot 33 kilometer ten westen van Martha’s Vineyard op een hoogte van 2500 voet (760 meter). Toen de radar hem 29 seconden later detecteerde, was zijn vlieghoogte 1800 voet (550 meter) en zijn positie dertig kilometer westelijk van Martha’s Vineyard. Toen verdween hij van de radar. Geen ‘mayday’ oproep werd ooit gehoord. Het personeel in de verkeerstoren van luchthaven Martha’s Vineyard heeft voorgaande gegevens geverifieerd.

Binnen ongeveer tien seconden na dit laatste radiocontact om 21.39 uur, werd een vliegtuig dat voldeed aan de beschrijving van

28

het vliegtuig van de persoon in kwestie, en vliegend in hetzelfde gebied, op radar gelokaliseerd door zowel militair personeel als personeel in de toren van vliegveld Martha’s Vineyard. Men observeerde dat het vliegtuig in twaalf seconden 1200 voet (366 meter) daalde: dit was met andere woorden een volledige, steile duikvlucht.

Een verslaggever van de krant Vineyard Gazette vertelde WCVB-TV in Boston dat hij op vrijdagavond ten tijde van de crash aan het wandelen was en een "grote witte flits in de lucht" zag net voor de kust van Philbin Beach. Bagage, een vliegtuigband, plexiglas en delen van de motorkap zijn alle aangespoeld op Philbin Beach.

Genoemde verslaggever is nu gedeeltelijk teruggekomen op zijn verhaal door te verklaren "dat het misschien een fel licht van een explosie was" maar dat hij "er toch niet zeker van kon zijn". De verslaggever is gemolesteerd en in opspraak gebracht. Op dit moment is onbekend door wie. Verschillende lokale nieuwsberichten meldden aanvankelijk dat diverse mensen ten zuiden van Martha’s Vineyard tot aan oostelijk Long Island een ontploffing zagen en hoorden in de lucht boven de oceaan, om dezelfde tijd dat het vliegtuig van persoon in kwestie "vermist raakte". Wij hebben deze rapporten kunnen bevestigen door met vier getuigen te spreken. Zij hebben gevraagd om anoniem te mogen blijven.

Angst speelt daarbij beslist een rol.

Alle aanwijzingen op dit moment wijzen erop dat het vliegtuig zich seconden na de radioverbinding van 21.39 uur brandend in een duikvlucht bevond. Het vliegtuig was uitgerust met een radartransponder die een viercijferige identiteitscode en de vlieghoogte uitzond. Het vliegtuig bezat een 406 MHz noodbakenzender voor satellietopsporing. Deze zou aan de luchtvaartautoriteiten de exacte lengte- en breedtegraden hebben kunnen doorseinen. Dit apparaat werd níet geactiveerd. Aangenomen wordt dat de reden hiervan was dat het vliegtuig ogenblikkelijk in stukken uiteenviel.

Vooralsnog niet bevestigd zijn beweringen van de kustwacht dat een noodbaken, waarvan wordt gedacht dat het behoort bij dit vliegtuig, op zaterdag om 3.40 uur ‘s morgens werd geactiveerd en gehoord door de kustwacht op Long Island, New York.

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 29

Over persoon in kwestie wordt door alle geïnterviewden, inclusief drie vlieginstructeurs, gemeld dat hij een uitstekende piloot was die geen risico’s nam. Persoon in kwestie had vele vlieguren en had voor iemand die pas vijftien maanden een vliegbrevet bezat een abnormaal hoog niveau van bekwaamheid verworven. Er is gemeld dat JFK jr. in feite genoeg uren had gevlogen om zich te kwalificeren als beroepspiloot! Hij had zonder moeilijkheden examens voor het vliegen op instrumenten gehaald. Hoewel persoon in kwestie niet graag ‘s nachts vloog, wijst alle informatie erop dat hij ook op dit punt capabel was. Mediaberichten over een "fout van de piloot", dat hij "gezakt was voor examens vliegen op instrumenten", en dat hij "bang was om ‘s nachts te vliegen" zijn klinkklare onzin. Gebruikelijke Amerikaanse desinformatie.

Toen het SK Alfa team weeranomalieën en elk mogelijk (weer)fenomeen begon te onderzoeken, werd ontdekt dat radarbeelden en ---gegevens bleken te ontbreken in de archieven voor het oostelijke gebied van Long Island / Martha’s Vineyard. Het betrof de radargegevens van de twee kritische uren waarin JFK’s vliegtuig klaarblijkelijk crashte of verdween. Het is bewezen dat radargegevens van nut zijn om waarnemingen van elektromagnetische / radiofrequente fenomenen bij het onderzoek te kunnen betrekken. Dit was meer dan verdacht. Nadat genoemde gegevens werden opgeëist bij personeel van de luchtverkeersleiding, en met stamelende, van schaamte rode gezichten verklaringen over de verblijfplaats van de gegevens werden gegeven, bemerkt het team dat de gegevens met opzet op de verkeerde plaats terecht zijn gekomen, dan wel verloren zijn gegaan. Dit is een aanwijzing dat het vliegtuig van persoon in kwestie inderdaad "uit de lucht is geschoten", ofwel met een C4-springlading, een bom die achter de cabine is geplaatst en die tijdens de daling werd geactiveerd door een barometrische schakelaar, ofwel met een deeltjesbundel die is afgevuurd vanaf Montauk Point.

Ons bureau is nogal bekend met de kwade nalatenschap van Montauk Point. Het is bekend dat er technologie aanwezig is die wordt geacht van nul en generlei waarde te zijn, maar die wel wordt gebruikt tegen het Amerikaanse publiek. Dit omvat niet alleen deze deeltjes-laser, maar ook (MK-ULTRA) gedachtenbestu-

ring, afstandswaarneming (‘remote viewing’), de beruchte ‘Montauk-stoel’, enz. We vermoeden sterk dat een van deze technologieën is gebruikt tegen het vliegtuig van persoon in kwestie.

Momenteel wijst het bewijsmateriaal in de richting van de laser, hoewel dit niet geheel hard kan worden gemaakt.

De inschatting dat er sprake is van een samenzwering is gebaseerd op de volgende feiten: een fel licht, of explosie werd waargenomen door ongeveer tien mensen in het gebied waar het vliegtuig verdween.

De hoofdsteun, de stuurknuppel, delen van de motorkap, plexiglas en bekleding waren letterlijk van het vliegtuig afgerukt en dreven het strand van Gay Head Beach op. Dit wijst op een ontploffing midden in de lucht, niet op een crash door een vliegtuig in een overtrokken vlucht. Wrakstukken van het vliegtuig zijn ook aangespoeld op het westelijke eind van Martha’s Vineyard, wat een zeer wijd verspreid vernietigingsgebied oplevert. Met andere woorden, de overblijfselen van het vliegtuig zijn verspreid over een groot stuk oceaan, wat wijst op een ontploffing in de lucht en niet op een crash doordat het vliegtuig in een overtrokken toestand is geraakt.

Het team heeft al het geborgen fysieke bewijs onderzocht en bevestigt de beoordeling van de schade. De opgenomen conversaties met de luchtverkeersleiding wijzen alle op een kalme, ontspannen piloot die de vlucht geheel onder controle heeft, zonder problemen tijdens de eindnadering. Seconden na het laatste radiobericht werd de explosie waargenomen en verloor men het contact met het vliegtuig van persoon in kwestie. De hiervoor genoemde weer- en elektromagnetische / radiofrequente gegevens zijn verloren gegaan, of zijn op de verkeerde plaats terechtgekomen. Aangezien dit typisch nóóit gebeurt, is er een sterk vermoeden van het bestaan van een soort doofpotaffaire.

De vleugels van het vliegtuig waren niet afgerukt, wat wel zou zijn gebeurd indien het in een ongecontroleerde duikvlucht terecht was gekomen, zoals door de Amerikaanse pers wordt gemeld.

Indien het vliegtuig motorproblemen had gehad, zoals werd bericht, zou het simpelweg in een langzame glijvlucht zijn gegaan en had het een zachte landing op het water kunnen maken.

Een ‘mayday’ oproep werd nooit gehoord, wat wijst op een catastrofale gebeurtenis. Geen satelliet-noodbaken werd geactiveerd, wat erop wijst dat de piloot geen tijd had om dat te doen. Forensisch en fysiek bewijs tot dusver met betrekking tot koffers, delen van het vliegtuig, enz. wijzen op een soort hevige explosie, maar niet op een explosieve inrichting van het type C4.

Het vliegtuig viel uit de lucht en bereikte daarbij een eindsnelheid gelijk aan die in een vrije val. Alle rapporten van de vlieginstructeurs van persoon in kwestie wijzen op een zeer goede piloot die geen gevaren zocht of onnodige risico’s nam. Hij was gekwalificeerd voor alle aspecten van de vlucht met het vliegtuigtype dat hij bestuurde. Het is bijna onmogelijk dat hij op de nu door de massamedia beschreven manier naar beneden kwam suizen.

Wij hebben vernomen dat persoon in kwestie bezig was met de voorbereiding van óf zijn tegenkandidatuur tegen Hillary Clinton in de voorverkiezing in New York, óf van zijn kandidatuur voor de presidentsverkiezing in 2000 (waarvan we denken dat hij die zou hebben gewonnen). Wanneer we ook de saga van de stamboom van de Kennedy’s kennen, en de obsessie van de Illuminati voor deze zaak - de Kennedy’s behoren met zekerheid tot de Illuminati - is het volstrekt mogelijk dat de opdracht tot deze moorden door de Illuminati is gegeven vanwege een vete die naar verluidt bestaat tussen de Kennedy’s en de Rockefellers of de Camerons.

29

Alexandra Bruce

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:52

Pagina 33

Het ‘echte’ Philadelphia Experiment?

Volgens sterke geruchten zou tijdens een geheim Amerikaans radarexperiment in 1943 een marineschip onzichtbaar zijn geworden en op een andere plek weer zijn verschenen. Alexandra Bruce deed onderzoek en sprak daarbij onder andere met Bob Beckwith, ten tijde van het experiment als burger in dienst van de Amerikaanse marine-aannemer Bell Laboratories. De op deze wijze ingewonnen informatie levert opzienbarende, nieuwe inzichten op omtrent het doel en de omstandigheden van het legendarische Philadelphia Experiment.

Onlangs werd ik voorgesteld aan Bob Beckwith, eigenaar van een succesvolle elektrotechnische firma die onderhoud pleegt bij elektriciteitsbedrijven overal ter wereld. Beckwith is een vernieuwer die tijdens zijn lange carrière octrooi heeft verkregen voor vele elektrische systemen. En die carrière lijkt nog niet ten einde. Op een leeftijd waarop de meeste mensen het tweede of derde decennium van hun pensioen ingaan, blijft hij doorgaan met het ontwikkelen en verkopen van elektrische beschermings- en besturingsapparatuur.

Eind 1942, toen hij nog een jonge twintiger was, vond Beckwith gegevensoverdracht door middel van Frequency Shift Keying uit, een techniek voor het draadloos of over een telefoonlijn verzenden van data, waarmee schakelapparatuur op afstand kon worden bediend. Deze technologie vereenvoudigde het over grote afstanden transporteren van elektriciteit. Het maakte deel uit van een nationaal gecoördineerd noodprogramma van de elektriciteitsbedrijven om de bestaande generatie centrales met elkaar te verbinden, zodat de eerste nucleaire installaties ter wereld, zoals die in Hanford in de Amerikaanse staat Washington, van elektriciteit konden worden voorzien.

Strijd tegen Duitse zeemijnen Bobs maatschappelijke erkenning als ‘wonderkind’ leidde ertoe

auteur Alexandra Bruce

Oscar Schneider dat hij door Bell Laboratories werd gevraagd voor een project gericht op het verbeteren van sonartechnologie. Dit was dringend nodig ter verdediging tegen Duitse zeemijnen die voor de kust van de Verenigde Staten werden gelegd en die marineschepen uit het water bliezen, nog voordat ze het Europese oorlogsgebied hadden kunnen bereiken.

Beckwith weet zich te herinneren dat de verfijning van radar en het geworstel met alle toepassingen ervan van het grootste belang waren voor elektrotechnici die betrokken waren bij het Europese front, maar dat "radar geen groot probleem was voor de Amerikaanse marine bij de verdediging van de Amerikaanse kust; duikboten en de nieuwe Duitse zeemijn juist wèl."

Dit wijkt op een interessante manier af van de gangbare interpretaties van de legende van het Philadelphia Experiment. Deze interpretaties hanteren gewoonlijk de invalshoek dat de marine extreme haast had met het ontwikkelen van ‘onzichtbaarheid voor radar’. Maar zoals Beckwith het zich herinnert, vond de radaroorlog voornamelijk plaats in het luchtruim boven Europa. Volgens hem was de bescherming van de Amerikaanse kust het primaire doel van het ‘echte’ Philadelphia Experiment en was het als zodanig geen radartest.

Tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog hadden de Duitsers onderwatermijnen ontwikkeld die geen directe aanraking met het doel nodig hadden, maar afgingen door het magnetisme van een passerende scheepsromp. De Verenigde Staten antwoordden door de ontwikkeling van mijnenvegers die succesvol waren met het laten afgaan van de Duitse mijnen door gebruik van kabels waar een wisselstroom met een lage frequentie doorheen liep. Deze kabels werden vanaf de zijkanten van de mijnenveger door het

33

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:52

Pagina 34

water getrokken, ongeveer op de manier zoals visnetten worden gebruikt. De wisselstroom die door de kabels gegenereerd werd activeerde de detectoren van de mijnen en deed deze op veilige afstand ontploffen. De Duitsers ontwikkelden daarop een akelige nieuwe mijn die tegen de zeebodem verankerd lag en die niet explodeerde wanneer zijn detectoren werden geactiveerd, maar in plaats daarvan naar het oppervlak steeg om de mijnenveger te vernietigen. Er vielen vele slachtoffers en het openhouden van de Amerikaanse scheepvaartroutes werd steeds moeilijker. ‘De Bom’ was nog niet gereed en gevreesd werd dat het Duitse mijnprobleem er wel eens voor zou kunnen zorgen dat de Verenigde Staten de oorlog zouden verliezen voordat ‘De Bom’ kon worden gebruikt.

Gedurende een periode van vele maanden was Beckwith als burger, in dienst van de Amerikaanse marine-aannemer Bell Laboratories, betrokken bij sonar- en communicatieproeven van de marine. In die tijd werd hem verteld dat Vannevar Bush, de door de president benoemde leider van het Kantoor voor wetenschappelijk onderzoek en ontwikkeling (Office of Scientific Research and Development), opdracht had gegeven voor zijn project. De eerste proeven werden uitgevoerd in een geheim meer in New Jersey. Hij zegt dat latere proeven werden uitgevoerd in de zee-engte bij Long Island, waarbij de experimentele mijnenveger IX-97, een privéjacht genaamd Sardonix en het onderwater-geluidslaboratorium van de marine in New London, Connecticut, werden gebruikt.

Er werd gehoopt dat een sonartoepassing van Beckwith’s Frequency Shift Keying telemetrie-technologie (FSK) de opsporing mogelijk zou maken van mijnen op voldoende afstand om ze te kunnen ontwijken en/of veilig te laten ontploffen. Hoewel deze toepassing van FSK geen succes bleek te zijn, hielp Beckwith de marine wel om sonar te ontwikkelen voor communicatie die onhoorbaar was voor de Duitsers.

Geruchten over geheim teleportatieproject Er bestonden tevens andere manieren om het probleem van de nieuwe Duitse mijn te omzeilen. Deze werden klaarblijkelijk ook getest. Beckwith zegt dat hij in januari 1943 een eerste overleg bijwoonde met de geestelijk vader van de atoombom, dr. Edward Teller. Teller beschreef hem een door Nikola Tesla gegeven kleinschalige demonstratie van teleportatie (de onmiddellijke transpor-

Het marineschip de U.S.S. Eldridge zou niets met het Philadelphia Experiment te maken hebben gehad.

34

tatie van objecten van de ene locatie naar de andere), die hij van plan was te herhalen met een levensgrote mijnenveger.

Beckwith herinnert zich dat hij achttien maanden later, in juni 1944, terwijl hij aan boord van de IX-97 bezig was met zijn geavanceerde sonarproeven, herhaaldelijk van de matrozen opmerkingen opving over de kennelijke resultaten van Teller’s geheime teleportatieproject. Een zeer vreemde reeks incidenten had, naar zij zeiden, plaatsgevonden tijdens een vorig clandestien experiment aan boord van de IX-97, waarbij Beckwith niet persoonlijk was betrokken. De details van de geruchten die hij continu opving van zijn scheepsmaten vertonen een treffende gelijkenis met de in het oog springende elementen uit de legende van het Philadelphia Experiment. Deze opvallende details omvatten de onbedoelde teleportatie van een marinevaartuig van Philadelphia naar een marinebasis in Virginia, en het lichaam van een matroos dat als gevolg daarvan werd versmolten met de romp van het schip. Beckwith is ervan overtuigd dat de door hem opgevangen anekdotes over het vorige experiment aan boord van de IX-97 over het ‘echte’ Philadelphia Experiment gingen.

In een brief aan mij schrijft Beckwith: "Zoals ik heb gezegd in mijn boek Hypotheses (verschenen in 1996) was het opmerkelijke reisje terug in de tijd tijdens het vorige experiment op de IX-97, gedurende ‘mijn’ experiment een veel gehoord gerucht waarvan ik deelgenoot werd gemaakt onder maaltijden en dergelijke. Tegen de officieren was ongetwijfeld gezegd de tijdreisgebeurtenis geheim te houden en zij waren verbijsterd dat het gespreksonderwerp vrijelijk de ronde deed in aanwezigheid van buitenstaanders als ik. Vergeet niet dat er in die tijd geen CIA, FBI, NSA en dergelijke waren. Er bestond geen classificatiesysteem voor geheimhouding, behalve de regel om zolang de oorlog duurde niets te doen om de vijand te helpen. Het is gemakkelijk voor te stellen dat een klein aantal hooggeplaatste militairen en politieke figuren een verhaal verzon dat als dekmantel diende om de ware feiten te verhullen en/of in diskrediet te brengen.

De verhalen die ik constant opving gingen over de verdwijning en verplaatsing van de IX-97 en de verontrustende effecten ervan.

Deze effecten brachten de kapitein en de experimenteerders ertoe het experiment vlug stop te zetten. Dit gebeurde toen ze zichzelf aantroffen aan de kade van Newport News, Virginia, waar het schip twee weken eerder was aangemeerd.

Technici van de marine en zonder twijfel tenminste één burger die de leiding had over het experiment zijn mogelijk volledig ingekapseld geweest in de kajuitruimte in het inwendige van het schip en ‘gingen zomaar mee’, zonder nadelige effecten overigens. De IX-97 is mogelijk lang genoeg in Newport News geweest om de bange uitvoerders van het experiment, omhuld door de kajuit, te laten ontdekken waar ze waren. Ze schakelden de stroomtoevoer plotseling uit, wat het schip terugbracht naar de werf in Philadelphia. De ongelukkige zeelui aan dek of aan de kade moeten gedeeltelijk in de tijd zijn verplaatst. Daardoor kregen ze te maken met een geestelijk verwarrende scheiding in de ruimte waarover ook in de verhalen wordt gesproken.

Eén uiterst onfortuinlijke matroos viel van het dek waardoor hij vast kwam te zitten in het staalwerk van het schip. Zijn lichaam bevond zich deels binnen en deels buiten een buiswaterkap die net voor een schuifdeur zat aan de bakboordzijde van de kajuit.

Mij werd verse verf getoond op de binnen- en buitenzijde van de stalen kap waarin de matroos was gespietst, half binnen en half buiten de kajuit.

Ik herinner me duidelijk de geruchten onder degenen die met mij samenwerkten in New London over de experimenten. En ik had geen reden om de verhalen niet te geloven over de man die was gevangen in het staalwerk en over de mannen met ernstige gees-

Martin van Wieringen

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:52

Pagina 37

Nikola Tesla in Colorado Springs In zekere zin loopt onze huidige wereld ten einde. Klimaatfactoren veranderen de fysieke wereld, sociale factoren veranderen onze leefwereld en de technologie transformeert de wereld van de wetenschap. De schepper van onze energiewereld Nikola Tesla was voor vele vakmensen een buitenaards superwezen. Met zijn grote sensiviteit en ongeëvenaarde intuïtieve vermogens was hij in de orthodoxe wetenschap moeilijk te plaatsen, maar hij was de echte wetenschapsman in de oorspronkelijke zin van het woord.

In de Pike’s Peak bergketen die uitziet op Colorado Springs, begon Tesla rond het begin van de 20e eeuw een reeks experimenten inzake de elektrische eigenschappen van de aarde en de atmosfeer in een pasgebouwd laboratorium, gelegen op een hoogte van 2400 meter. In Colorado ontdekte Tesla de draadloze transmissies van elektriciteit door de aarde en de atmosfeer en het fenomeen van atmosferische verlichting. In centurie 4,31 zou Nostradamus beschrijven hoe Tesla in de nacht op de hoge bergtop de ontdekking had gedaan, hoe hij in de hemel stond te kijken met zijn lichaam overdekt met elektrisch vuur. Volgens de oude ziener zou deze ontdekking zo belangrijk zijn dat Tesla hierdoor onsterfelijk en heilig zou worden verklaard.

Nostradamus’ voorspelling over ‘op de hoge bergtop’ en een mogelijk vervolg over de grote piramide zou belangrijk kunnen zijn. Zijn passage hierover verwijst naar oudtestamentische boeken Exodus en Deuteronomium waarin de ontmoetingen tussen God en Mozes op de berg Sinaï worden beschreven. Te midden van donder, vuur, elektrische stormen en wolken zou Jahweh de blauwdruk van de Ark des Verbonds aan de joodse magiër hebben geopenbaard en hem de stenen tafelen met de Tien Geboden hebben gegeven. Het is niet uitgesloten dat de elektrische kracht van de Ark des verbonds het zelfde product waren als de Tesla kennis – met Mozes in die tijd als vooraanstaand deskundige. Ongetwijfeld was de Ark een Tesla-achtige machine, een product van menselijke inventiviteit, gemaakt door mensenhanden voor menselijke doeleinden. Men zou het kunnen zien als een voertuig van een zeer oude en geheime wetenschap, als de sleutel tot de afgesloten, vergeten geschiedenis van ons ras, een symbool van onze verloren gegane glorie, en een testament van de verloren waarheid over onszelf.

De man die met zijn uitvinding van de wisselstroom die hedentendage de energie opwekt en transporteert voor miljarden mensen over de gehele aardbol, was een raadsel voor zijn tijdgenoten.

Bijna geheel alleen zou Tesla een omwenteling in de toepassing van de moderne elektriciteit tot stand brengen. In Boedapest, in 1881, kreeg hij een flits van verlichting die hem voor het eerst openbaarde hoe zijn wisselstroom zouden kunnen functioneren.

Terwijl hij tijdens zonsondergang met een vriend in een park wandelde, werd hij er plotseling toe bewogen om de volgende woorden van Goethe’s ‘Faust’ uit te spreken:

De uitvinder Tesla, vlak voor zijn dood in 1942 op 86-jarige leeftijd.

De gloed trekt zich terug Voorbij is de dag van inspanning Zij haast zich weg van hier en verkent nieuwe levensvelden O, dat een vleugel mij van de bodem kon verheffen Om haar spoor te volgen, al zwevend te volgen.

Nauwelijks hadden deze woorden zijn mond verlaten of hij werd getroffen door een visioen van een magnetische wervelwind die een motor deed draaien. Dit visioen was het fundament waarop Tesla het roterende magnetische veld uitvond, die de basis vormt voor wisselstroom apparaten. Toen Tesla op zeventienjarige leeftijd voor het eerst uitvindingen begon te doen was zijn vermogen om geestelijke constructies in drie dimensies te visualiseren een gave die hem in staat stelde elke machine te materialiseren. Hij begon zich hierin te oefenen, en bereikte een staat waarin wil en wens identiek werden. Wanneer hij dan echte machines bouwde volgens zijn voorstellingsvermogen, werkten ze precies zoals hij dat had voorzien.

Volgens Tesla was de reden dat hij naar Colorado Springs ging, omdat ze daar zijn wisselstroomsysteem al hadden geïntroduceerd en dat hij daar een paar goede vrienden had die hem alle elektrische energie die hij nodig had, gratis wilden leveren. Maar het opmerkelijke toeval wilde ook dat hij zijn installatie bouwde op de top van Pike’s Peak, die door de Hopi-indianen als de spirituele pool van de wereld wordt beschouwd. In het scheppingsverhaal van de Hopi’s wordt verwezen naar het bestaan van een stelsel van krachtlijnen en -centra van de aarde. De Grote Geest schiep een wezen dat tot taak had het universum te beheren. Deze demiurg, vergelijkbaar met de Egyptische god Ptah, schiep op zijn beurt een assistent: de Spinvrouw. Zij was verantwoordelijk voor het maken van het energieweb, een matrix die voor de instandhouding van de levensenergie van de aarde en op aarde levende wezens zou moeten zorgen. Daarom schiep de Spinvrouw een tweeling, van wie de een tot taak had de wereld draaiende te houden door middel van een netwerk van klank of trilling, terwijl de ander verantwoordelijk was voor de stabilisering van het land, en moest helpen bij het laten draaien van de aarde. De scheppingsmythe van de Hopi verhaalt van een tweeling die op de noord- en zuidpool werd

37

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:52

Pagina 38

Het Waldorf-Astoria gebouw waar Tesla leefde van 1897 tot 1920. geposteerd; ook moesten zij de kracht van luchtverplaatsingen beteugelen en voor de juiste winden en luchtstromen zorgen. Vanuit technisch oogpunt bezien, beeldt de tweeling de technologie uit die terug te vinden is in de tempel van Hathor te Dendera, Egypte.

De Denderatechniek geeft op zijn beurt de technologie van de grote piramide weer, die identiek blijkt te zijn met de Tesla-technologie voor resonantie-systemen van het aard-ionosfeersysteem.

De Dendera electro-mechanische oscillators met de Crookes-type vacuümbuizen kunnen een klank of trilling opwekken van hooguit duizend Hertz. Onderzoekers toonden aan dat de sarcofaag of granieten bak in de Koningskamer van de grote piramide resoneert bij een frequentie van 438 Hertz en in resonantie is met de resonantiefrequentie van de kamer zelf. Deze frequentie ligt dus in het bereik van de Dendera-oscillator. Elektrische oscillators, of dit nu de kleine Dendera machine of de gigantische teslaspoel is, hebben voor afstemming en voor de capaciteit van de primaire spoel een condensator nodig. Tesla gebruikte hiervoor in Colorado een aantal bakken, die te vergelijken zijn met de granieten bak in de Koningskamer; deze bak moet de condensatorbank van het systeem van de grote piramide zijn geweest. Tesla vulde een dergelijke bak met een zoutoplossing en plaatste hierin halfgevulde mineraalwater flessen. De flessen noemde hij ‘Jars’, naar de Leidse fles genoemd. Het glas van de fles vormde het diëlectrum van de condensatorbank.

Een profeet beschouwt het als zijn goed recht zijn voorspellingen in te kleden in dubbelzinnige en duistere taal. Dit geldt zowel voor de profeten uit het Oude en Nieuwe Testament. De constructie van de verzen van Nostradamus is die van het Latijn; vaak gebruikt de ziener, als een moderne verslaggever, een soort telegramstijl. In 8,66 bijvoorbeeld, schrijft hij D.M. voor Duce Mussolini, Parijs wordt vaak afgekort tot Par., mansul voor manens solus als naam voor de Paus, en in 8,97 VAR voor de Verenigde Arabische Republiek. In de nieuwe tijd van het verstreken millennium zou volgens de voorspelling een nieuwe en krachtige invloed in de wereld merkbaar worden van iets of iemand wiens omvang groeit dat ‘oosterse stormen’ zullen volgen. Het is onwaarschijnlijk dat dit verband moet slaan op sociale of politieke roerselen, maar eerder op meteorologische storingen waarop- individueel of materieelNostradamus de raadselachtige codenaam ‘Koning REB’ heeft geplakt.

Deze naam kan geen klein wonder of toeval zijn; de Hopi-mythe

38

suggereert het gebruik van klimaattechnologie. De tweelingmachine van Dendera met de Crookes buizen is een uiteenzetting die bekend is als Tesla’s REB techniek, waarmee hij het weer mee kon beïnvloeden door wolken uiteen te doen vallen of te condenseren met de daartoe benodigde frequenties.

Zesduizend jaar geleden was de Sahara een vruchtbare savanne, waar het leven welig tierde. Tegenwoordig is het een dorre zandzee, maar misschien keert ooit het groen weer terug. Er valt geen regen in de Sahara omdat er geen planten groeien, maar ooit was hier water in grote hoeveelheden. Zesduizend jaar geleden begon de negatieve terugkoppeling, en begon de vegetatie in de savanne terug te lopen en stuiterde het systeem de drempel in een paar eeuwen over naar een kale dorre woestijn.

Tijdens een verblijf in zijn geboortestreek verwonderde Tesla zich over het feit dat tijdens een onweer het meestal ging regenen. Dat bracht hem op het idee dat de ionosfeer via zijn hoogfrequente zender in Colorado kon worden geactiveerd en in een dusdanige trilling gebracht kan worden dat het tot een ontlading of juist niet kwam. In zijn autobiografie ‘My Inventions’ somt hij de voordelen daarvan op: droge gebieden, verstoken van voldoende regen, zou je via een dergelijke methode kunnen laten beregenen. Om dit te beproeven experimenteerde hij hiermee met zijn Magnifying Transmitter in het berggebied rond Colorado Springs. Tesla kwam zo aan de wieg van de controle van het klimaat door de mens te staan: laten we eens onderzoeken of het piramidesysteem hiervoor gebruikt werd! Volgens Tesla was zijn zender afgestemd op de frequenties van bliksemontlading, die overeenkomen met de impulsen van ‘sferics’, ook wel ‘atmosferics’ genoemd: korte, elektromagnetische pulsen, die voortdurend in de atmosfeer van de aarde ontstaan. Deze pulsen bepalen het weer en zijn verdeeld over verschillende frequentiebanden.

Afgezien van het feit dat de frequenties uitsluitend binnen een smalle bandbreedte voorkomen, valt meteen het harmonische karakter van hun onderlinge verhoudingen op. Ze staan in eenvoudige getalsverhoudingen tot elkaar, die overeenkomen met die van het octaaf, de kwint, de kwart, de terts enz. in de muziek. Men ontdekte dat het DNA en RNA keten harmonisch resoneren onder

Tesla standbeeld in de stad Gospic in Kroatië

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:52

Pagina 40

Mars: Living Planet Stichting Mars Society Nederland houdt op zaterdag 2 juni 2001 in Delft een symposium met als thema "Mars: Living Planet". De vraag of er leven is, of was, op de Rode Planeet is de drijvende kracht achter de internationale onderzoeksprogramma's. Maar ook de mogelijkheid dat Aards leven op Mars zou kunnen gedijen boeit een steeds groter publiek.

Mars "leeft", in ieder geval in de geest van veel mensen.

Het symposium wordt gehouden in de Aula van de Technische Universiteit in Delft, een van de meest op een ruimteschip gelijkende gebouwen van Nederland. In verband met het internationale sprekersveld zal de voertaal Engels zijn.

Toegangsprijs: fl.

55,-.

Opgave via e-mail: symposium@marssociety.nl UFO-onderzoeker Albert Budden in Nederland Op uitnodiging van de UFO-Werkgroep Nederland (UWN) zal de Britse onderzoeker Albert Budden op 5 en 6 juni 2001 een bezoek brengen aan Nederland. In deze periode geeft hij in Enschede een tweetal lezingen in de Engelse taal en worden ondersteund met videobeelden en dia’s.

Adres: Natuurmuseum, M.H. Tromplaan 19 (achteringang), Enschede.

Aanvang: Beide lezingen beginnen om 19.30 uur.

Entree: De toegangsprijs voor elke lezing bedraagt ƒ 20,Aanmelding: Toegang uitsluitend na schriftelijke aanmelding vóór 1 juni. Stuur uw naam, adres, telefoonnummer en lezingnummer zo spoedig mogelijk per e-mail naar: bud-

Glastonbury Bevindt het graf van koning Arthur zich in Glastonbury?

Kwam Jozef van Arimathea naar "Avalon", samen met de Graal?

Een indringend onderzoek.

De Soemerische planisfeer Wim Zitman achterhaalt de betekenis van een Soemerische planisfeer, volgens Sitchin een buitenaardse ruimtekaart… volgens Zitman een aardse landkaart… maar daarom niet minder belangrijk!

Integendeel…

den2001@gmx.net of naar: UWN Lezingen, Postbus 2191, 7500 CD Enschede.

Informatie: Nadere mededelingen over de lezingen zijn te vinden op: http://www.xs4all.nl/~ufonet/budden Glastonbury Symposium Investigating Crop Circles and Signs of our Times 3rd, 4th, 5th August 2001, Assembly Rooms, Glastonbury, South West England £75.00 Three Days £30.00 Sat £27.50 Fri/Sun £5.50 per lecture subject to availability The world’s longest running annual crop circle gathering is a three day event with top national & international speakers presenting a wide variety of related subjects, together with slides and videos of the latest events, music and inspirational performances.

Bookings & Enquiries: Sheila Martin, 16 Chilkwell Street, Glastonbury, Somerset, BA6 8DB, UK. Tel +44 (0) 1458 834576 symposium@sheila06.globalnet.co.uk or visit the Symposium web site: www.isleofavalon.co.uk/symposium.html Frontier Sciences Foundation zal ook aanwezig zijn met een tafel.

UFO-onderzoeker par excellence: Jacques Vallee Vereeuwigd als een fictief character in de film Close Encounters of the Third Kind, gaan wij op zoek naar de waarheid: wie is wat algemeen aanvaard wordt als de beste UFO-onderzoeker?

"Welkom in de Grote Piramide" Een indrukwekkend verhaal over de ontdekking van de toegang tot de Grote Piramide. Maar eveneens een les dat niet alles lijkt wat het is… Ralph Ellis en Mark Foster doen hun bevindingen uit de doeken.

De Mysterieuze Verdon André Douzet volgt in de voetsporen van de Belgische auteur Alfred Weysen, op zoek naar de schat van de Tempeliers en andere mysterieën in deze Zuid-Franse regio.

Geheim genootschap, geheime regering?

Jim Marrs speurt naar het antwoord op de vraag of geheime genootschappen inderdaad van achter de schermen de aarde kunnen regeren… of het misschien zelfs doen?

Wordt lid van de UFO Nieuwsbrief Het laatste nieuws is altijd te vinden in de UFO-nieuwsbrief Voor fl. 20,- ontvang je zes UFO nieuwsbrieven.

Meldt je aan via Postbus 2191, 7500 CD Enschede en maak gelijktijdig fl. 18,50 over op giro 5105309, t.n.v. J.L.W. Kumeling Hengelo o.v.v. Jaarlid UFO nieuwsbrief. Voor info: 074-2425514.

40

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:51

Pagina 27

fr0703_2009.qxd

09-06-2009

21:52

Pagina cov4

Wat zijn graancirkels? Zij verschijnen, mondiaal, al eeuwenlang in vele soorten gewassen. Graancirkels zijn fysiek: ze liggen maandenlang in de velden en laten zich gemakkelijk onderzoeken. De verschijnselen en onderzoeksresultaten zijn zeer opmerkelijk: wijzigingen in de planten op celniveau, vreemde stoffen die niet op aarde in de vrije natuur voorkomen, dode vliegen, vreemde lichten en geluiden, niet-functionerende camera’s en zaktelefoons.

Graancirkels Janet M. Ossebaard

In ruim 100 pagina’s en ondersteund door 275 kleurenfoto’s en diagrammen krijgt u een complete presentatie van het graancirkelfenomeen, waarvan met recht kan worden gezegd dat het tot de meest complexe en intrigerendste mysteries van onze tijd behoort. ƒ 15,- of € 6,81 of BFR 275 Verzendkosten per zending: ƒ 5,- of € 2,30 of BFR 100

Te bestellen bij FSF, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Tel 0321-380558, Fax 0228-312081, E-mail: info@fsf.nl of (België) Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: dsine@globalnet.co.uk