Frontier Magazine 7.5 september / oktober 2001

09-06-2009

22:18

Pagina cov1

Heilige Graal

Vrije energie

Buitenaardsen

Atlantis

Graancirkels

UFO’s

fr0705_2009.qxd

september/oktober 2001 jaargang 7 nr. 5 ƒ 7,95 / 160 Bfr. / € 3,60

Nederlandse Nederlandse onderzoekers onderzoekers bij bij ontstaan ontstaan nieuwe nieuwe graancirkel! graancirkel!

John John E. E. Mack: Mack: Harvard Harvard professor professor over over UFOUFOontvoeringen ontvoeringen

Rus Rus Joeri Joeri Gagarin Gagarin niet niet eerste eerste mens mens in in de de ruimte ruimte Geheime Geheime genootschappen: genootschappen: Wie Wie bepaalt bepaalt de de wereldpolitiek wereldpolitiek De De Spirituele Spirituele Molecule: Molecule: Wetenschappers Wetenschappers op op het het spoor spoor van van de de ziel ziel

Rennes-le-Château: Rennes-le-Château: Maquette Maquette wijst wijst naar naar onthulling onthulling mysterie mysterie

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:18

Pagina cov2

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:18

3 5

8 9

12

14

15 17

21

23

25 27

De standpunten in de artikelen zijn niet altijd die van Frontier Magazine en/of Frontier Sciences Foundation, zodat die er ook geen verantwoordelijkheid voor kunnen nemen. Het copyright laten we rusten bij de auteur zelf. De copyright voor de overige inhoud ligt bij Frontier Sciences Foundation. © Frontier Sciences Foundation 2001

30 32

36

39

Pagina 1

Redactioneel John Mack: De professor over UFO-ontvoeringen In 1994 zorgde Harvard professor Mack voor internationale consternatie. Hij stelde immers dat UFOontvoerden volgens zijn professionele mening niet psychotisch waren; ze herinnerden zich reëele gebeurtenissen. Een profiel van de man die sindsdien tot unieke inzichten in het fenomeen is gekomen.

Frontier Award 2001 In Focus Geeft Rennes-le-Château eindelijk zijn geheim prijs?; "Europa niet achterlijk"; Klassieke teksten; Complex en innovatief; Op een draf naar Mars; Kolonie op de ijskoude maan Europa?; Stralingsgordel; Imitatie Gagarin was niet de eerste kosmonaut Gagarin ging de geschiedenis in als de eerste mens in de ruimte. Maar volgens de Britse onderzoeker David Percy is dit een verbloemde waarheid; anderen gingen voor hem, maar vonden in de zoektocht eveneens hun dood.

Harvard professor Mack spreekt over zijn Moongate-Update geloof in de realiteit van het UFOGingen we naar de maan of niet? De vraag wordt steeds meer actueel. En onderzoekers slagen er ontvoeringsfenomeen. steeds vaker in om nieuw materiaal boven te halen dat aantoont dat de foto’s van de tocht naar de maan in elk geval vervalst zijn.

Globescoop De maquette van Saunière en het geheim van Rennes-le-Château Kort voor zijn overlijden bestelde de enigmatische priester van een Zuid-Franse dorpje een unieke maquette. Toen deze in 1992 werd teruggevonden, leidde dit een onderzoeker, André Douzet, naar de ware locatie van zijn geheim: een verlaten dorpje, Perillos.

Albert Budden: Relatie tussen stralingsvelden en UFO-ervaringen De Engelse onderzoeker Budden kwam naar Nederland om zijn stelling over de ware oorzaak van UFO’s en UFO-ontvoeringen uiteen te zetten: de oorzaak zouden stralingsvelden zijn.

De Spirituele Molecule Het landschap van de ziel was lange tijd het exclusieve domein van geloof en godsdienst.

Maar baanbrekend wetenschappelijk onderzoek opent die dimensie… en maakt ze eveneens toegankelijk voor gecontroleerde experimenten. Een verbluffende doorbraak.

Forum Alchemie in China Alchemie wordt vaak verbonden met donkere kamers in middeleeuwse, Europese steden.

Maar de wetenschap die uiteindelijk zou uitmonden in chemie en fysica was eveneens aanwezig aan de andere kant van de wereld, in China.

Alexandria Volgens Maria Magdalena; De helende krachten van de aarde; Labyrinten; Contact; The Silbury Hole Enigma Regeren vanuit het duister Geheime genootschappen. Zijn zij de duistere hand achter de schermen van de internationale politiek. De Amerikaanse journalist Jim Marrs, vermaard van zijn script voor de film JFK, onderzocht de vraag en bericht over zijn bevindingen.

De genezende kracht van Volspectrum-verlichting In een recente enquête bij werknemers kwam de behoefte aan goede verlichting op de eerste plaats als datgene wat bijdraagt tot een betere werkomgeving. Een oplossing voor dit probleem is voorhanden: volspectrum-verlichting.

Nederlandse graancirkelexperts zorgen voor doorbraak in graancirkelonderzoek Twee Nederlandse onderzoekers zagen een graancirkel ontstaan tijdens een Nederlands onderzoek. Een wereldprimeur voor Nederland… en een belangrijke doorbraak in het onderzoek.

Twee Nederlandse graancirkelonderzoekers waren aanwezig bij het ontstaan van een graancirkel.

1

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:18

Pagina 2

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:18

Pagina 3

Hoofdredactie: Filip Coppens Herman Hegge Eindredactie: Sylvia Franyik Redactie-medewerkers: Robert Boerman Niels Brummelman David Hatcher Childress John Clements Marianne Danhieux Marjorie Hugens Henk Hut Frans Kamp Simon Langbroek Winfried Machielse Hans Overbeek Hans Pluut Ger Rombouts Karen Thissen Ed Vos Marc Vredeveldt Lay-out: D-Sine & PDB Druk: Printovit Distributeur: Betapress Abonnementen/advertenties: Tel. 0321-380558 Het abonnement wordt stilzwijgend verlengd, tenzij het schriftelijk wordt opgezegd uiterlijk één maand voor het aflopen van het abonnement.

Redactie Frontier Magazine: Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Nederland, Tel. 0321-380558 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl Verantwoordelijke uitgever: Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Nederland, Tel. 0321-380558 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl http://www.fsf.nl

Het Heilige Land is volgens het Nieuwe Testament, gesitueerd in het huidige Israël en Palestina. Pelgrims van over de hele wereld bezoeken dagelijks de heilige plaatsen in Israël en Palestina waar Jezus zijn voetstappen heeft liggen. Maar is dit wel het enige Heilige land wat in verband gebracht moet worden met Jezus. Volgens de engelse auteur Barry Dunford dient Schotland eveneens als het Heilige Land omschreven te worden. In een binnenkort te verschijnen boek van zijn hand onderbouwt hij deze theorie en gaat hij nog verder door te beweren dat Jezus zelfs van Schotse komaf is. Even zuidelijker in Europa, in Zuid-Oost Frankrijk, ligt een regio die volgens de franse auteur Andre Douzet eveneens met recht het Heilige land genoemd zou mogen worden. Onderzoek van deze bevlogen auteur heeft opgeleverd dat onderdelen van het landschap in de omgeving van Perillos in het verleden bijbelse namen hebben gehad, zoals de Berg van Olijven, terwijl er nooit een Olijf heeft gegroeid in die omgeving. Dit komt weer overeen met een maquette die Andre Douzet in 1992 heeft weten te bemachtigen die amper honderd jaar geleden in opdracht van de mysterieuze priester Saunière van Rennes-leChâteau is ontworpen. Op de maquette zijn tevens de tombes van Jozef van Arimathea en Jezus gesitueerd. Douzet denkt dat deze maquette wel eens de sleutel tot de oplossing van het geheim van Rennes-le-Château zou kunnen zijn. De zoektocht van Andre Douzet naar de oplossing van dit geheim is vastgelegd in een boekwerk dat onlangs door Frontier Publishing, onderdeel van Frontier Sciences Foundation, is uitgebracht onder de titel "Saunière’s model and the Secret of Rennes-le-Château". In dit nummer van Frontier Magazine publiceren we exclusief een gedeelte van dit verhaal.

Een derde plek in Europa wat het predikaat "Heilig Land" zou kunnen krijgen is de plaats Glastonbury in het zuidwesten van Engeland. Het is de omgeving van Koning Arthur, Merlijn de Tovenaar, Avalon en niet te vergeten de plek waar Jozef van Arimathea en Jezus frequent zijn geweest. Overleveringen beweren dat de Heilige Graal in Glastonbury zou liggen. Glastonbury is tevens de plek waar het jaarlijkse, druk bezochte, Graancirkel Symposium is gesitueerd. Nederland werd er dit jaar vertegenwoordigd door Janet Ossebaard die een gloedvol betoog hield om vooral door te gaan met het graancirkel onderzoek en niet te vervallen in gekissebis onderling over copyrights, auteursrechten en het claimen van een graancirkel. Vanuit de zaal ontving ze veel bijval. Betreurenswaardig is dat in de daarop volgende nacht ingebroken is in de auto van Janet en haar partner Bert Janssen, waarbij alle foto- en filmmateriaal ontvreemd is. Voor deze documentairemakers betekent dit een zeer gevoelig verlies. Laten we hopen dat ze desondanks door kunnen gaan met het produceren van de unieke videobanden, waarvan er ondertussen vier zijn gerealiseerd.

In deze uitgave van Frontier Magazine vindt u een keur aan artikelen over de laatste ontwikkelingen op velerlei gebied en nieuwe informatie over het op handen zijnde Frontier Symposium en de Frontier Award.

Herman Hegge, hoofdredacteur Voor dagelijks actueel nieuws op het gebeid van grenswetenschappen, kijk dan op http://www.fsf.nl. Heeft u ook iets gelezen wat het vermelden waard is, geef het door aan ons op info@fsf.nl.

3

Sylvia Franyik

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 5

John Mack: De professor over UFO-ontvoeringen Dr. John E. Mack is psychiater en psychoanalyticus. In 1977 ontving hij de prestigieuze Pulitzer Price voor zijn psychoanalytische biografie van T.E. Lawrence (Lawrence of Arabia).

Als hoogleraar psychiatrie aan de universiteit van Harvard werkt hij sinds een aantal jaren met mensen die beweren door buitenaardse wezens te zijn ontvoerd. Aanvankelijk stond hij als wetenschapper nogal sceptisch tegenover hun verhalen, maar uiteindelijk kon hij niet anders dan concluderen dat de traumatische ervaringen van zijn patiënten berustten op ware gebeurtenissen en niet werden veroorzaakt door hallucinaties of waanideeën. Deze conclusies veranderden zijn leven: hij ging erover publiceren en verloor dientengevolge bijna zijn baan.

Een gesprek met de auteur van "Aduction: human encounters with Aliens" en "Passport to the Cosmos".

S.F.: Professor Mack, u hebt door de jaren heen heel wat spot, hoon en dreigementen getrotseerd om over buitenaardse ontvoeringen te schrijven op een manier zoals u vond dat u dat moest doen. Wat gaf de doorslag voor deze beslissing?

J.M.: Je weet gelukkig nooit de dingen van tevoren, maar terugkijkend kan ik alleen maar zeggen dat 10 januari 1990 een mijlpaal in mijn leven was omdat het een dag was die mijn hele leven veranderde. Op die dag namelijk ontmoette ik Budd Hopkins, die toen al jarenlang onvermoeibaar bezig was het fenomeen van ontvoeringen door buitenaardse wezens te onderzoeken. Ik zat toen al veertig jaar in de psychiatrie, maar wat Hopkins mij vertelde maakte diepe indruk op me. Niet alleen was hij een buitengewoon hartelijk mens, maar ook werd ik getroffen door de oprechtheid en zijn zorg voor al die mensen die contact met hem hadden gezocht om hem te vertellen over hun ervaringen met buitenaardse ontvoeringen. Het viel me op dat hun verhalen een treffende overeenkomst lieten zien, terwijl die mensen uit allerlei delen van de Verenigde Staten afkomstig waren en niet alleen verschilden in persoonlijkheid, maar ook in achtergrond en afkomst en bovendien nooit contact met elkaar hadden gehad.

Ik begon toen ook te beseffen dat er aan specifieke aspecten van deze ontvoeringverhalen in de media nooit enige aandacht was geschonken. En dan bedoel ik bijvoorbeeld informatie over de manier waarop die mensen naar de ruimteschepen werden vervoerd, het interieur van de vaartuigen en de gebeurtenissen die zich daar afspeelden. En nog minder werd er ooit enige aandacht door media besteed aan de vraag wat zo’n gebeurtenis voor deze mensen, zowel fysiek als psychisch, betekende.

S.B.: Welke overeenkomst maakte de meeste indruk op u?

J.M.: Allereerst het feit dat deze mensen bij hun volle verstand waren. Ze waren niet gestoord en neem maar van mij aan dat ik

dat onderscheid na veertig jaar praktijk als psychiater wel kon maken. Ook vond ik het treffend dat geen van deze mensen erop uit was om aandacht te trekken met hun toch wel buitengewone en op het eerste gezicht ongeloofwaardige verhalen. Integendeel: er was zelfs sprake van een lichte tegenzin om met hun verhaal naar buiten te treden, waarschijnlijk uit angst dat hun verhalen in twijfel getrokken zouden worden en ze belachelijk gemaakt zouden worden, iets wat in hun verleden maar al te vaak het geval was. Het kostte hen enorm veel moeite om naar Budd Hopkins te komen, iets wat ik later zelf ook meemaakte toen ik met dergelijke mensen ging werken.

5

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 6

S.B.: Wat was dan de reden waarom ze contact met Budd Hopkins of later met u opnamen?

J.M.: Psychische nood, voornamelijk. Met Budd Hopkins werd door velen contact opgenomen omdat hij al langer met dit fenomeen bezig was en er ook al over had gepubliceerd. In die gevallen was het probleem dus al bekend of onderkend. Maar ik heb het in de praktijk meegemaakt dat mensen met geheel andere klachten naar mij toe kwamen, bijvoorbeeld onverklaarbare angsten, slapeloosheid, paniekaanvallen, etc. Na enkele sessies, al dan niet onder hypnose, kwam de ware achtergrond boven tafel en dat was voor velen een onthutsende ontdekking die ze ook niet zomaar konden aanvaarden. Je zou het een "coming out" kunnen noemen en dat is vaak een heel proces. Bovendien dachten velen dat zij iets hadden meegemaakt dat niemand anders ooit had meegemaakt en was het voor hen een schok van herkenning om bijvoorbeeld tekeningen van andere ontvoeringslachtoffers te zien die precies leken op hun eigen tekeningen die ze op basis van beelden uit hun herwonnen herinnering maakten.

Ik heb voor mijn onderzoek tamelijk strikte criteria aangelegd die als basis dienen bij de beoordeling van een ontvoeringverhaal.

Daarbij tellen bijvoorbeeld bewuste herinneringen, of herinneringen met behulp van hypnose, aan de ervaring door buitenaardse wezens te zijn meegenomen naar een vreemd vaartuig. Ook is van belang de bewogenheid die past bij een dergelijke beschreven ervaring en een geestelijke gesteldheid waardoor een dergelijk verhaal niet zou kunnen zijn ingegeven of verzonnen.

S.B. Wat is het verschil tussen uw onderzoek en dat van bijvoorbeeld Budd Hopkins?

J.M.: Het verschil zit hem niet zozeer in het onderzoek, maar in de conclusies en de gebruikmaking van deze conclusies. Ik heb bij het schrijven van mijn eerste boek vooral uit mijn eigen klinische ervaring geput omdat het onderwerp in wetenschappelijke kringen nog steeds zo omstreden is dat er nauwelijks wetenschappelijk onderzoek naar verricht is en ik mijn argumenten of conclusies niet kon onderbouwen met verwijzingen naar eerder gedaan wetenschappelijk onderzoek. Daarom beperk ik me tot mijn eigen praktijkgevallen en kom op basis van die informatie met verklaringen en conclusies.

Ik wil hier wel nadrukkelijk stellen dat ik diepe bewondering heb voor de pioniers op dit gebied, zoals Budd Hopkins, en ik ben hem dan ook veel dank verschuldigd en niet voor niets is mijn eerste boek over dit onderwerp aan hem opgedragen. Hij en anderen hebben jaren geleden al de moed gehad om gegevens te onderzoeken en te rapporteren die indruisen tegen de in onze cultuur heersende opvatting omtrent de werkelijkheid.

S.B.: Zoals u na de publicatie van "Abduction: human encounters with Aliens" in grote moeilijkheden bent geraakt op Harvard, juist omdat u dit fenomeen wetenschappelijk onderzocht?

J.M.: Dat is inderdaad waar en het heeft me toentertijd bijna mijn baan als hoofd van de afdeling Psychiatrie van Harvard gekost, maar daar hoeven we het nu gelukkig niet meer over te hebben.

Ik vind het belangrijker dat we mijns inziens inmiddels kunnen stellen dat het verschijnsel van de buitenaardse ontvoeringen belangrijke implicaties heeft op filosofisch, geestelijk en sociaal gebied.

We moeten vraagtekens gaan zetten bij het gangbare wereldbeeld, de heersende opvatting over de werkelijkheid, zaken waarin ik door de jaren heen ben gaan geloven en die ik bij mijn klinische en wetenschappelijke werkzaamheden altijd had toegepast, namelijk dat de werkelijkheid fundamenteel geworteld is in de stoffelijke wereld of in datgene wat de zintuigen kunnen waarnemen. In die visie is intelligentie vooral een verschijnsel van het menselijk brein of het brein van andere hoogontwikkelde soorten.

Maar als intelligentie daarentegen wèl wordt ervaren als iets wat

6

voortvloeit uit een groter geheel, de kosmos, dan is deze gewaarwording een voorbeeld van "subjectiviteit" of een projectie van ons denkproces.

Met betrekking tot het verschijnsel van de buitenaardse ontvoeringen ben ik onvermijdelijkerwijs gaan inzien dat wij als mensheid deel uitmaken van een universum, of een veelvoud daarvan, dat wordt bevolkt door intelligente wezens waarvan we ons hebben afgesloten omdat we de zintuigen hebben verloren waarmee we deze intelligenties zouden kunnen herkennen. Daarnaast zijn er nog andere verschijnselen die het heersende wereldbeeld in twijfel hebben getrokken, zoals bijna-dood-ervaringen, meditatietechnieken, sjamanisme en geestverruimende middelen, godsdienstige riten en andere mogelijkheden waardoor we ons wezen open kunnen stellen voor ongewone bewustzijnstoestanden. Maar geen van deze verschijnselen speelt zich af op het ons bekende en vertrouwde stoffelijke niveau. Dat is met buitenaardse ontvoeringen wel het geval, het speelt zich letterlijk af in de eigen huiskamer, het dringt volkomen onverwacht, want onbekend, de stoffelijke wereld binnen, of het nu wel of niet tot deze stoffelijke wereld behoort. Dit verschijnsel heeft het reusachtige vermogen om ons bewustzijn binnen te dringen en het om te vormen tijdens een aanvankelijk opmerkelijk eenzijdig proces, want het is niet iets dat als een bewuste keuze door de desbetreffenden wordt geĂŻnitieerd.

S.B.: Is dat niet een eufemistische manier om te zeggen dat deze mensen overvallen en gedwongen werden deel te nemen aan een buitenaards experiment?

J.M.: Zo laat het zich aanvankelijk wel aanzien, maar dan ontken je de spirituele aspecten van de ontvoeringervaring. Bij veel mensen groeit gaandeweg de behandeling het besef dat ze er ook zelf voor hebben gekozen. Het is in eerste instantie de traumatische ervaring waar ze last van hebben; wanneer die eenmaal verwerkt is kan de gehele ervaring een plek krijgen binnen het grotere geheel. Veel ontvoerden hebben door deze gebeurtenissen een enorme persoonlijke groei ervaren, anderen ontdekten bijzondere talenten in zichzelf of maakten een enorme sprong in hun bewustwordingsproces. Ook waren er personen die eerdere levens opnieuw beleefden tijdens de therapie of een dubbele identiteit ervaarden van zowel buitenaards wezen als mens op deze aarde.

Uiteindelijk bleek de ontvoeringervaring voor veel betroffenen een verrijking van hun leven te zijn geworden, zij het na vaak een intensieve therapie om allereerst de traumatische ervaringen te verwerken.

S.B.: Hoe verklaart u het feit dat het ufo-fenomeen de laatste jaren zoveel aandacht heeft gekregen?

J.M.: Die aandacht kun je ook relatief zien. Natuurlijk is door de nieuwe communicatietechniek de wereld in zekere zin kleiner geworden doordat we beter en sneller op de hoogte zijn van wat zich aan de andere kant van de wereldbol afspeelt. Anderzijds is het fenomeen niet nieuw, want contact tussen mensen en wezens

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 4

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 8

Frontier Award 2001: de stand van zaken In Frontier Magazine wordt elke twee maanden over de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van de grenswetenschappen bericht. De publicaties gaan vaak over zaken die zich buiten onze taalgrens afspelen. Toch zijn er op ons eigen grondgebied voldoende ontwikkelingen die ook de aandacht verdienen. Een groot aantal Nederlandstalige onderzoekers houdt zich daar dan ook actief mee bezig. Daar hun activiteiten vaak onderbelicht zijn, roept Frontier Magazine een prijs in het leven waarmee een vooraanstaande grenswetenschapper onderscheiden wordt en waarmee tevens de onderzoekers in het hele veld de aandacht krijgen die ze verdienen: de Frontier Award.

De verkiezing van de winnaar van de Frontier Award is inmiddels in de tweede ronde aanbeland. De afgelopen weken heeft u via e-mail, internet en de post uit een lijst van namen uw eigen favoriet kunnen kiezen. Na deze voorverkiezing zijn een zestal personen overgebleven die heel dicht bij elkaar zijn geëindigd: Frank Bonte, Vrije Energie Eltjo Haselhoff, graancirkels Bert Janssen, graancirkels

Jeroen Kumeling, UFO’s Janet Ossebaard, graancirkels Theo Paymans, UFO’s

In de tweede ronde wordt de definitieve keuze bepaald, wederom door de lezer van Frontier Magazine. Ook nu kunt u uw stem zowel schriftelijk als via Internet uitbrengen.

Tot en met 31 oktober kunt u aangeven wie van de 6 genomineerden volgens u in aanmerking zou moeten komen voor de Frontier Award. Tijdens het Frontier Symposium op 10 november a.s. wordt de Frontier Award 2001 uitgereikt door Bram Vermeulen.

Stuur uw kandidaat-keuze door naar: Frontier Award, Postbus 372, 8250 AJ Dronten, of stem via Internet: http://www.fsf.nl/nl/award.php of via e-mail: info@fsf.nl De kandidaten Hieronder volgt een korte beschrijving van de activiteiten van de genomineerden op hun vakgebied binnen de grenswetenschappen: Frank Bonte is de voorman van de nulpuntenergie (vrije energie) groep in Nederland en is in staat om met zijn tomeloze energie de groep te stimuleren om onderzoek te doen naar het onmogelijke: de ontwikkeling van schone- en duurzame energievormen. Daarnaast richt de groep zich op nieuwe behandelingstechnieken binnen de gezondheidszorg. Via de website www.nulpuntenergie.net en een nieuwsgroep wordt intensief van gedachten gewisseld. Dit heeft geleid tot verschillende praktijkproeven en hopelijk leidt het binnenkort tot een vrije energie motor die daadwerkelijk werkt.

Eltjo Haselhoff is natuurkundige en heeft baanbrekend werk verricht door als eerste een goed onderbouwde verklaring te geven voor het ontstaan van de graancirkels. Na jaren actief te zijn geweest in het graancirkel veldonderzoek heeft Eltjo een duidelijk verband gevonden tussen lichtballen en het ontstaan van graancirkels. Deze theorie is onlangs gepubliceerd in het vooraanstaande wetenschappelijk 'peer-reviewed' tijdschrift "Physiologia Plantarum". Eltjo is tevens auteur van twee boeken over graancirkels.

Bert Janssen is eveneens graancirkelonderzoeker. De laatste jaren brengt hij de zomermaanden door in het zuidwesten van Engeland om zelf de ontwikkelingen in het veld te kunnen volgen. Samen met partner Janet Ossebaard heeft hij in de afgelopen jaren vier waardevolle videobanden geproduceerd die het graancirkelfenomeen in alle facetten weergeven.

Jeroen Kumeling is de voorzitter van Stichting UFO Platform. Deze stichting stelt zich als doel het UFO-onderzoek in Nederland te ondersteunen. Belangrijke pijlers van de stichting zijn UFO-Werkgroep Nederland (UWN), de UFOnieuwsbrief (tweemaandelijks periodiek) en Twickelwatch. Daarnaast heeft Jeroen een eigen UFO radiostation op Internet: www.kumeling.nl Janet Ossebaard is, samen met haar partner Bert Janssen, in de zomer in het walhalla van de graancirkels te vinden: het zuidwesten van Engeland. Samen met Bert heeft ze de reeds genoemde videoproducties geproduceerd. Daarnaast heeft Janet een kleurrijk en overzichtelijk boek over graancirkels geschreven dat al 12.000 maal over de toonbank is gegaan.

Theo Paymans is de auteur van twee boeken, één over UFO’s en een ander over Keely, pionier op het gebied van de vrije energie. Theo heeft landelijke bekendheid gekregen door zijn gepassioneerde presentatie, samen met Ivo Westerlaken, van het programma Dossier X. Theo is eveneens nauw betrokken geweest bij de oprichting van Frontier Sciences Foundation en Frontier Magazine.

8

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 9

Geeft Rennes-le-Château eindelijk zijn geheim prijs?

De opgravingen zijn in het domein van Sauniere, de enigmatische priester van het dorp, alsook in de crypte van de kerk. Sauniere bereikte op het eind van de vorige eeuw een grote welvarendheid, die echter niet verkregen kon worden uit zijn arm priesterloon.

Waar kwam zijn geld vandaan? De vraag is de voorbije vijftig jaar geleden vaak gesteld en vele auteurs hebben steeds andere oplossingen gegeven.

Het bestaan van de crypte was reeds lang bekend, maar werd opnieuw gepromoot als een "ontdekking" door een groep archeologen onder leiding van J. Meril van Californie en met als directeur van de expeditie Dr. Eisenman van de Universiteit van Long Beach.

Eisenman wordt vertegenwoordigd door de Italiaanse Societeit Robada SAS, die verbonden is met het Vatikaan.

Om de plaats van de crypte aan te duiden gebruikten de onderzoekers een soort echo. Twee tombes werden teruggevonden. Dit stelde hen tevens in staat om de tombes te dateren, wat gebeurde door opmeting van de verschillende lagen van sedimenten die zich tussen de grond en de tombes bevonden. De tombes, zo stelde men, dateerden van voor de vijfde eeuw na Christus. Maar de archeologische opgravingen die nog zullen volgen moeten kunnen aantonen of die stelling inderdaad correct is. Die opgravingen kunnen op twee manieren gebeuren: vanuit de tuin doordringen in het gebouw of door de vloer in de kerk zelf open te breken.

Hoe dan ook, vele jaren geleden werd de toegang tot deze crypte eveneens ontdekt door Sauniere. Dat is vastgesteld in een rapport, het zogenaamde Rapport Cholet. Dit is een officieel, notarieel document dat stelt dat er zich inderdaad een crypte bevond.

Sauniere is met zekerheid in die crypte afgedaald en indien er zich iets interessants zou bevinden, is het dan niet heel waarschijnlijk dat onze priester dit vervolgens uit de crypte verwijderde en dat de huidige onderzoekers wel nuttig werk zullen verrichten, maar geen schatten zullen ontdekken.

De tweede plaats waar men de aandacht op richt is de zogenaamde "Tour Magdala", een toren die gebouwd werd door de enigmatische priester van het dorp, Sauniere, wiens fortuin niet verklaard kan worden. Daar zou zich een kist bevinden. De kist meet 90 centimeter bij 1 meter.

Volgens Antoine Captier, sinds jaren de meest ingelichte plaatselijke onderzoeker, is de pers echter valselijk ingelicht. Hij heeft de echografie gezien en stelt dat het hier niet om een metalen kist gaat, zoals verteld. Er is echter wel een massa te zien, maar die kan mogelijk van papier zijn. Documenten? Wie weet. Of misschien veel waarschijnlijker is dat het hier gaat om een stuk hout dat tijdens de constructie van de toren in de ondergrond achtergelaten is. De kist zou zich op een diepte van anderhalve meter onder de bodem bevinden. Maar veertig jaar geleden ging de toenmalige eigenaar van het domein van Sauniere eveneens op zoektocht.

Henri Buthion drong door tot een diepte van maar liefst zes meter, zonder ook maar iets van belang te vinden.

De plaatselijke overheid heeft maatregelen genomen die ervoor moeten zorgen dat de stad niet het onderwerp wordt van schatzoekers die meer verwoesting aanrichten dan iets bijdragen. Dit gebeurde onder andere vorig jaar, toen een wanhopige groep Spanjaarden de watertoevoer van de stad onderbraken in de mening dat er zich in de omgeving een schat zou bevinden. Het enige resultaat was echter dat het dorp voor meer dan zes maan-

De toren van Rennes-le-Château. Volgens nieuw onderzoek mogelijk de rustplaats van een schat. den zonder drinkbaar water zat.

Sinds twee jaar is het aantal toeristen dat Rennes-le-Chateau bezoekt aanzienlijk afgenomen. Is dit een poging om het aantal opnieuw de hoogte in te jagen? Velen menen dat dit inderdaad het geval is.

Met het nieuwe boek van André Douzet is het echter meer waarschijnlijk dat de ware schatjager het elders zal gaan zoeken, met name naar Perillos (zie artikel in dit nummer van Frontier Magazine).

"Europa niet achterlijk" De geschiedenisboeken stellen nog steeds dat het de Romeinen waren die beschaving naar Europa en Groot-Brittannië brachten.

Maar een archeoloog heeft dat nu van de hand gewezen. Hij stelt zelfs dat de autochtone bevolking, met name die van Groot-Brittannië, ontwikkelder was dan de bevolking van de Mediterrane culturen.

Barry Cunliffe, professor in de Europese archeologie te Oxford, meent eveneens dat de visie dat de Kelten Europa van het oosten naar het westen doorkruist zouden hebben helemaal niet door bewijsmateriaal ondersteund is. Deze visie noemt hij daarom ‘aanvaarde pseudo-geschiedenis’. "Er vonden geen grote bevolkingsbewegingen door dit gebied plaats, aangezien die cultuur daar reeds aanwezig was. Het is pas onlangs dat wij hebben wij vast-

9

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 10

gesteld hoe ontwikkeld deze beschaving in feite was in vergelijking met die rondom de Middellandse Zee. We hebben de complexiteit van deze cultuur onderschat."

Klassieke teksten Onze visie over het "Stenen Tijdperk" in Europa en Groot-Brittannië is volgens Cunliffe onjuist vanwege het feit dat wij te veel belang hechten aan Klassieke teksten, afkomstig uit Griekenland en Rome. Die teksten stonden bol van vooroordelen en onwetendheid omtrent zowat alles wat zich voorbij de "Pillaren van Hercules", d.w.z. Gibraltar, bevond. "We hebben Europa met verkeerde ogen bekeken. Het idee dat de beschaving van de Middellandse Zee naar het noorden trok heeft ons zo verblindt dat we niet zagen dat het ook in de andere richting stroomde", aldus Cunliffe.

De Atlantische beschavingen die zich ontwikkelden langs de kustlijnen van Zuid- Spanje, Galicië, Bretagne, Cornwall, Ierland en de westelijke eilanden van Schotland tijdens het Mesolitihicum (vanaf 6000 v.C.) waren de meest geavanceerde en stabiele gemeenschappen in Europa. "Bewoners van genoemde streken waren de eersten die wat wij noemen ‘zorgvuldige graven’ maakten. Ze lieten offeringen voor hun doden na en omgaven de hoofden met de rode oker, het symbool voor bloed. Er zijn opmerkelijke overeenkomsten tussen deze tomben, die van Iberië tot in Ierland en zelfs Denemarken aangetroffen zijn."

Complex en innovatief Bovendien maakten deze bewoners gebruik van schepen, want ze bezaten haken en beenderen van vissen die louter diep in de zee aangetroffen worden. Ze leefden in grote hutten die van schaaldieren gemaakt waren. Dit gaf later aanleiding tot de megalithische graven, menhirs en cirkels die rond 3000 v.Chr. in West-Europa ontstonden. Stonehenge en Avebury, maar ook Carnac in Frankrijk zijn hiervan goede voorbeelden. "Dertig jaar geleden werd het aanvaard dat deze grote stenen monumenten beïnvloed waren door Mediterrane culturen, maar carbondateringen tonen aan dat de structuren in West-Europa veel ouder zijn dan die van de culturen uit Zuid-Europa." De "verbluffende complexiteit en ingenieusiteit" van deze tomben is even indrukwekkend als datgene wat tezelfdertijd in Egypte gebouwd werd, zoals ook de tomben te Newgrange in Ierland en Maes Howe op de Orkney Eilanden aantonen. Volgens Cunliffe is het onterecht om de Atlantische culturen te ‘vergeten’ vanwege het feit dat ze geen schrift kenden: "De tendens om te stellen dat de Mediterrane culturen meer geavanceerd waren omdat ze het schrift kenden is onjuist. De Atlantische culturen waren veel innovatiever van aard. Ze waren geavanceerder in navigatie, scheepsbouw en in hun kennis van het zonnesysteem, de sterren en de seizoenen." Gaelic, Welsh, Cornish, Galician en de Bretoense talen zijn volgens hem helemaal niet ‘meegebracht’ door Keltische veroveraars uit Noordelijk Indië. Het waren daarentegen plaatselijke talen die uit lokale omstandigheden ontstonden.

Arthur C. Clarke, de science fiction auteur, meent dat er op foto’s van Mars duidelijke sporen van leven terug te vinden zijn.

10

Op een draf naar Mars Mars staat opnieuw in de belangstelling. Dit was zowel te wijten aan verklaringen van de Britse schrijver Arthur C. Clarke als aan de Amerikaanse overheid.

Arthur C. Clarke stelde tijdens een lezing in de Verenigde Staten dat hij ervan overtuigd was dat er bomen en andere vegetatie groeien op Mars. Hij stelde over fotografisch bewijsmateriaal te beschikken. De foto’s waren afkomstig van de Mars Global Surveyor, die zich momenteel in een baan rond de planeet bevindt.

Gedurende de seizoenen zag hij dat bepaalde streken op de planeet veranderden, zoals de vegetatie op onze Aarde.

Indien waar, dan is dit een verbluffende ontdekking, te vergelijken met de vaststelling van een atmosfeer op de rode planeet in de film Red Planet. Fictie of werkelijkheid? NASA meende in elk geval dat Clarke het ontdooien van duinen verward had met gewassen.

Duinen zijn de eerste oppervlakken die de verandering van het seizoen toonbaar maken, zo stelt NASA. De temperaturen beginnen op Mars nu boven –125∞ C te geraken. Donkere punten en strepen op de ontdooiende zandduinen werden het eerst in 1998 opgemerkt, op de noordelijke hemisfeer. In 1999 ontdekte men hetzelfde op de zuidelijke hemisfeer.

Op 13 juni 2001 meldde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA dat ze tien ideeën had om de planeet Mars te onderzoeken in een studie die bedoeld was om in 2007 gelanceerd te worden.

De kandidaten kregen elk 150.000 dollar en zes maanden de tijd om hun project verder uit te werken, alvorens een "winnaar" verkozen zal worden. Onder de plannen bevinden zich projecten om stenen van Mars naar de Aarde terug te brengen, een serie van windglijders te gebruiken om de Martiaanse canyons te verkennen, alsook de positionering van kleine satellieten om de Martiaanse atmosfeer en het weer te analyseren.

André Douzet

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 17

De maquette van Saunière en het geheim van Rennesle-Château Er zijn al vele verhandelingen en theses geschreven over dit fascinerend onderwerp. Tal van theorieën zijn naar voren gebracht. Kern van elke theorie is het eenvoudige startpunt: abt Bérenger Saunière, de raadselachtige priester die aan de bron staat van het mysterie van dit kleine Zuid-Franse dorpje, moet een eeuw geleden, bewust of onbewust, op een meesterlijke manier een ontdekking hebben gedaan. Het zou zijn levensloop veranderen.

Maar wat was de essentie van zijn ontdekking?

Was het een archief, of verzwegen geheimen, misschien een historische, religieuze of archeologische openbaring? Was het de methode, die het hem mogelijke maakte om het raadsel van Rennes-le-Chateau te ontrafelen.

Door een samenloop van omstandigheden kwam ik op het spoor van een maquette, ter grootte van een halve tafel, besteld door Bérenger Saunière, vlak voor zijn dood in 1917. De maquette beeldde een landschap uit, op het eerste zicht dat van Jeruzalem.

De maquette stond toevallig te koop en het kwam als volgt in mijn bezit. In 1992 vroeg ik bij een aantal mensen informatie hierover en begon net als zij het gedetailleerd te onderzoeken. Later schreef ik een artikel in een magazine over de maquette en tot mijn grote verbazing ontdekte ik dat niemand over het bestaan van de maquette gehoord had. Kontakten met goed ingelichte personen als Antoine en Claire Captier versterkten mijn ontdekking. Er bestond geen informatie over de maquette, wat op zijn zachtst gezegd intrigerend was.

Dit leidde tot een stortvloed van vragen, alsmede een tentoonstelling van een door mij gemaakte kopie van de maquette (identiek aan het origineel) in het Villa Bethania Museum, Saunière’s vroegere huis in Rennes-le-Château. Het eindigde ook in eindeloze vraagtekens en een hoop geharrewar tussen diverse mensen en onderzoekers. Er werd beweerd dat de maquette een vervalsing was, en sommigen beweerden hem zelf vervalst te hebben. Weer anderen zeiden, dat Saunière het "zo maar" besteld had, enz..

Kortom: de gebruikelijke beschuldigingen en geruchten kwamen naar voren als er een nieuwe ontdekking gedaan wordt. Dat ik ondersteunend bewijs in de vorm van brieven tussen Saunière en de maquettemaker had, dat was blijkbaar onbekend bij die schreeuwende verdachtmakers - of misschien was het wijselijk niet genoemd.

Maar nog interessanter was om te ontdekken, dat zekere mensen inderdaad niets van het bestaan van deze maquette afwisten, maar deze groep van onderzoekers was zeer discreet en contactarm. Zij bezaten ook documenten, brieven tussen Saunière en de

De maquette van Sauniere, gevonden door de Franse onderzoeker André Douzet in 1992, toont de plaats aan van waar het geheim van deze enigmatische Franse priester zich bevindt. maquettemaker, maar ze waren er niet zeker van of de maquette ooit gemaakt was, omdat Saunière op dat moment in een slechte gezondheid verkeerde. De maquette was, zoals zij geloofden, nooit gemaakt of vernietigd door de maquettemaker. Toen ik het bestaan van de maquette in de openbaarheid bracht, was het antwoord op een slepende kwestie geleverd.

Saunière verzekerde zich ervan dat niemand zou ontdekken, wat hij aan het doen was door een onbekende weinig bekende maquettemaker te gebruiken in de regio van Aix-en-Provence. En dit gegeven was zeer belangrijk om vast te stellen, dat Saunière inderdaad de eigenaar was van deze maquette. Op de aankoopdag ontvingen we ook verscheidene documenten in een enveloppe, verborgen onder de grondplaat van de maquette. Er werden drie brieven uitgewisseld tussen Saunière en de gieterij. Een brief is een carbonpapier doorslag van een brief van de verkoopafdeling van de gieterij, waarin wordt uitgelegd dat men gespecialiseerd was in de realisatie van religieuze objecten in brons. De brief was gereproduceerd door middel van carbonpapier, wat een normale methode was in een tijd, waarin kopieën niet op een andere manier gemaakt konden worden. Verder stond er vermeld dat men de brief van Saunière ontvangen had en gaat dan verder met een antwoord op die brief, die niet in ons bezit is.

De twee brieven van Saunière dateren van 1916. De eerste gaat over begeleidende illustraties en foto’s. Hij vraagt om de instructies nauwgezet op te volgen en hem direct te laten weten wanneer ze moeilijkheden ondervonden bij het maken van de maquette.

De illustraties en de foto’s zaten niet meer bij de brief. In de tweede, waarvan ik slechts een gedeeltelijke kopie heb, vraagt de priester naar een paar uiteindelijke modelleringen voordat het actuele gietstuk gemaakt wordt. Het zijn tekstuele toevoegingen, zeer kort, slechts drie of vier woorden,

17

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 18

die in de uiteindelijke maquette gegraveerd zouden moeten. Ze waren technisch geschreven, in een "telegram stijl", alleen behept met details op het afgemaakte object. Hij had ook een paar administratieve vragen over de betaling en vertragingen. De correspondentie liet doorschemeren, dat er een of misschien verschillende brieven of voorafgaande kontakten bestonden, omdat Saunière in gaat op ontwikkelingen van reeds bestaande gegevens van de maquette, waarvan wij helaas geen verslag hebben.

In deze twee brieven geeft Saunière topografische informatie, die nodig is voor de uitvoering van de maquette. Deze details gaan over woorden en namen aangaande bepaalde bestaande plaatsen en de verplaatsing ervan op de maquette. Deze namen stonden vermeld op de schetsen als resultaat van de landopmetingen van de omgeving en zij moesten worden verplaatst op de maquette volgens specifieke wensen van Saunière. Een oorspronkelijke toponomie (plaatsnaamkunde), bekend aan de priester, was overgeschreven in een presentatie met religieuze betekenis, extreem aangepast en samengevat in een mystiek aspect van de maquette.. een volume van materiaal samenvattend de enige en ultieme boodschap zoals bedoeld door Bérenger Saunière.

Het schijnt dat de maquettemaker niet wist wat de maquette zou moeten voorstellen. Uiteindelijk, Saunière een priester zijnde, was er niets vreemds aan de opdracht, die een religieus thema had, en opgedragen door een zaak die gespecialiseerd was in religieuze modellen. Verder was er in die tijd nog niet zoiets als een "Mysterie van Rennes-le-Château", en niemand vermoedde dan ook enige hermetische of esoterische aspecten in de acties van Saunière.

Saunière kon de opdracht ook gegeven hebben aan iemand in de Toulouse-regio, waarvan hij de standbeelden voor zijn kerk verkreeg, maar in plaats daarvan nam hij de voorzorgmaatregel om het te laten doen door een onbekende handwerksman uit de regio van Marseille. Deze wens om afstand te scheppen tussen hem en de maquettemaker kan toegeschreven worden aan de wens om discreet te zijn, maar misschien vreesde hij, dat een oplettende arbeider, die in de streek van de Corbières aan de Rousillon leefde en of die streek goed kende, gemakkelijk de juiste locaties kon identificeren van de aantekeningen en de opmerkingen van Saunière, hoe zorgvuldig ze ook ingekort waren.

Na onze verwerving van de maquette ontvingen we nog een carbonpapier doorslag, gevonden door degene die ons de maquette

verkocht had. Deze laatste brief is een kopie van een brief geadresseerd aan de priester, waarin gevraagd werd, waarom hij niet langer antwoordde of enig teken van leven toonde gedurende de afgelopen maanden. Deze brief, als ook de eerste brief, zijn puur zakelijke brieven en bevatten geen informatie over het object dat gemaakt moest worden noch over de bedoeling ervan. Saunière was overleden als gevolg van een hartaanval.

De maquette is het uiteindelijke ruwe ontwerp waarop al de geschreven elementen en de laatste modificaties zoals door Saunière gevraagd zijn te vinden. Het object is gemaakt in gips en vastgemaakt in een houten frame. De hele gipsmaquette is gekleurd als of het van brons was. De basis, die het landschap omgeeft, is gemaakt van vier houten plankjes, die bruin geverfd zijn. Dit "uiteindelijke ontwerp" zou gebruikt worden als wasmonster voor een enkel model, zoals verzocht door Saunière. Het eindresultaat zou in brons zijn; het zou een bepaald gewicht moeten hebben en een verzwaring - iets dat voor de klant van zeer groot belang was.

Er zijn vijf inscripties: GOLGOTHA Mt DU CALVAIRE (Berg Golgotha van de Calvarie), JARDING DE GETHSEMANI (Tuin van Gethsemane), TOMBEAU DU CHRIST (Graf van Christus).

TOMBEAU DE JOSEPH D’ARIMATHIE (Graf van Joseph van Arimathea), CIERNE (waterreservoir).

De eerste vier inscripties zijn in hoofdletters, de vijfde is in kleine letters en in schuin schrift. In een van zijn brieven had Saunière geschreven, de twee alleenstaande groepen van letters in een geometrische richting gezet wilde hebben. Origineel verticaal geschreven, nu staan ze horizontaal.

In de rechter bovenhoek staat een etiket met de titels in gedrukte karakters :LE CALVAIRE ET LE SAINT-SEPULCRE - ETAT PRIMITIF ( Calvarie en het Heilige Graf -Originele Staat).

Op de avond van Goede Vrijdag vertrok Jezus naar de Olijfberg bij Jeruzalem met Petrus, Jacobus en Johannes. Daar zou het zijn, waar Jezus zijn laatste nacht doorbracht. Aan de voet van de Olijfberg vindt men een rivier, de beroemde Tuin van Olijven alsook Gethsemane, wat "Olijvenpers" betekent. Hier was het, dat Jezus Petrus vertelde dat hij hem drie maal zou verloochenen voordat de haan tweemaal had gekraaid. Deze voorspelling zou uitkomen en deze en andere soortgelijke gebeurtenissen werden toegevoegd aan de Christus-passie. Vanaf hier gaat het allemaal snel eindigend in Pasen en de Opstanding van Jezus.

Maar de maquette klopt op een vitaal punt niet. Waar de bijbel vermeldt, dat het graf van Joseph van Arimathea gebruikt werd om Jezus te begraven, toont de maquette twee graven, een voor Joseph en een voor Jezus! Een ernstige fout voor een priester, die bekend staat als thuis te zijn in de evangeliën. Dit en andere details van de maquette suggereren, dat Saunière kleine afwijkingen in de maquette liet bestaan zodat - voor iedereen die bekend is met wat de bijbel zegt en de maquette laat zien - het een pad voor "initiatie" onthulde in het geheim.

Het was pas toen een invers beeld van de maquette gemaakt werd dat André Douzet achterhaalde waar de maquette op doelde: het landschap rondom Perillos.

18

Een Calvarie en het Heilige Graf schijnen alleen te zijn gelokaliseerd in Jeruzalem.

Peter Marshall

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 27

Alchemie in China Peter Marshall ondernam een wereldwijde zoektocht naar de Steen der Wijzen, de oeroude hamvraag der alchemie. Hij onderzocht de oorsprong van de alchemie en de vraag waarom de alchemie duizenden jaren geleden opdook in het Verre Oosten en in het Midden Oosten, onafhankelijk van elkaar en waarom er zoveel overeenkomstige thema’s voorkwamen in zulke sterk verschillende kuturen. Is er een gemeenschappelijke wortel in een verdwenen civilisatie? Hieronder het verslag van zijn reis door China.

Ik had ontdekt dat alchemie een belangrijke rol had gespeeld in de geschiedenis van de Chinese wetenschap en geneeskunde en dat er een belang-rijk onderscheid gemaakt moest worden tussen het najagen van het wai tan-uitwendige elixer en het nei tan-inwendige elixer. Mijn volgende taak was om te gra-ven in de mysterieuze oorsprongen en ontwikkeling van de alchemie in een van de oudste beschavingen ter wereld. Het werd algauw duidelijk dat het hoofddoel van het onsterfelijk worden al zeer oud was en dat de wortels van de Chinese alchemie zowel te vinden waren in de praktijken van de oude sjamanen als in de fi-losofie van de taoïsten. Er kan heel goed een derde bron overzee geweest zijn. De Chinese archeologie toont dat de mensen bij de vroegste begrafenissen de resten van hun voorouders rood schilderden, de kleur van bloed, als een vorm van analoge magie om hun onsterfelijkheid te garanderen. Rode oker werd ge-bruikt voor het kleuren van schedels en skeletten in paleolithische en neolithische graven.

Rode zwavelkwikpigmenten zijn ook gevonden op orakelbotten.

Tombes die dateren uit de zesde eeuw v. Chr., bevatten grote hoeveelheden zwavelkwik. Al deze ontwikkelingen tonen het vroege belang dat werd gehecht aan zwavelkwik als symbool van onsterfelijkheid. Wanneer zwavelkwik verhit wordt, brengt deze helderrode substantie - het vluchtigste metaal voort: kwik. Het is geen toeval dat zwavelkwik het gangbaarste ingrediënt van de Chinese al-chemisten was bij het maken van een elixer.

Er is een fascinerende etymologische aanwijzing voor de oorsprong van de alche-mie in het karakter voor het Chinese woord tan. Van de alleroudste tijden bete-kende het gewoon rood, maar het betekent ook elixer of zwavelkwik. In alche-mistische teksten en het moderne gebruik verwijst het gewoonlijk naar een pil.

Zoals getoond in de bovenstaande illustratie zou het Chinese karakter voor tan een tekening zijn van een bolletje kwik in een smeltkroes. Het toont dat de praktijk van de alchemie deel van de taal en cultuur van China was sinds de allervroegste tijden. De

algemene term voor alchemie in het Chinees is Hen tan, dat 'pil van transformatie' betekent.

In de verre prehistorie van de homo faber heeft de alchemie ongetwijfeld haar wortels in de ontdekking van het vuur en in het groeiende besef van zijn trans-formerende vermogen. Alchemie komt voort uit het verlangen van de vroege mens om liever de natuur te transformeren dan gewoon dat wat gegeven is, als onvermijdelijk te beschouwen. Dat verlangen kreeg ongetwijfeld een extra stimulans bij de vestiging van de sedentaire landbouw die niet alleen de natuur op grote schaal veranderde, maar ook een overschot opleverde tot steun van ambachtslieden en denkers die filosofische en wetenschappelijke bezigheden bedreven.

Alchemisten deelden ongetwijfeld een gemeenschappelijke afstamming met sjamanen, magiërs, smeden en, in mindere mate, mijnwerkers, die de behoe-ders waren van de magische kunsten van transformatie en de geheimen van de oerkrachten van de aarde. Ze zagen allen in dat ze, door in te grijpen in de na-tuur, speelden met gevaarlijke krachten en dat hun bezigheden zorgvuldig be-heerst moesten worden met rituelen en taboes. Ze geloofden ook dat moeder aarde als bron van leven heilig is en dat iedere schending van haar moest wor-den verzoend door offers.

Om deze reden plaatsten de alchemisten hun labo-ratoria op veilige plaatsen, zoals toevluchtsoorden in bergen, en wasten ze zich voor het grote werk, gingen vasten en ondergingen rituele reiniging, en maak-ten zorgvuldig gebruik van bezweringen en betoveringen. Chinese sjamanen en magiërs, bekend als wu en fang shih, speelden vanaf de oudste tijden een belangrijke rol in het

27

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 28

Chinese leven. Ze werkten op veel ver-schillende gebieden als weervoorspeller, astroloog, architect en smid. In de oude teksten verschijnen ze als experts in exorcisme, magische genezing, droomuitlegging en profetie. Hun bezigheden versmolten zich onmerkbaar met andere disciplines, vooral astrologie, waarzeggerij en feng shui. Bij de geestenverering golden de Chinese sjamanen als tussenpersoon voor contact met andere dimensies; ze werden soms zelfs aangeduid als mensen die dansen om de geesten omlaag te brengen. Ze maakten niet alleen gebruik van verdovende middelen die tranceachtige gesteldheden bewerkstelligden, maar waren ook specifiek geïnteresseerd in het vinden van een kruid dat de dood uitbande. Uit de mythen en riten van smeden en mijnwerkers namen de Chinese alche-misten ideeën over aangaande de groei van ertsen, de natuurlijke transforma-tie van metalen in goud in de schoot der aarde, en de mystieke waarde van goud. Uit hun broederschappen verkregen ze zorgvuldig bewaarde geheimen pas na lange perioden van voorbereiding en inwijding via een meester. Deze vuurmeesters waren er niet op uit om 'meesterschap' over of 'verovering' van de natuur te bereiken, zoals de moderne wetenschap dat tracht met objec-tieve observatie van neutrale verschijnselen. Het was hun doel om samen te werken met natuurkrachten teneinde de natuur te verbeteren en te vervolma-ken. Hun voornaamste doel was de manipulatie van tijd, door de vorming van mineralen en metalen in hun laboratoria te versnellen, en door het verouderingsproces van het menselijk lichaam te vertragen. Maar was er een andere bron voor de alchemie in China behalve de lokale tradities van de sjamanen?

Men heeft in het Verre Oosten lang gedacht dat er in de hele wereld een gemeenschappelijke kosmologie was, afkomstig van een oorspronkelijke bescha-ving, tot een reeks natuurrampen deze 10.000 tot 12.000 jaar geleden verbrok-kelde. Er is ook een oude taoïstische traditie in China die stelt dat omstreeks 10.000 v.Chr. een mensenras van overzee arriveerde die erg lang en geleerd waren. Vanwege hun ongewone kleding die glansde in de zon, werden ze de 'zo-nen van het weerspiegelde licht', Fankuang Tzu, genoemd. Bij hun aankomst verzamelden ze een groep bekwame mensen om zich heen en leerden hun de ambachten en bekwaamheden die technisch verre superieur waren aan alles wat er tevoren bestaan had. Hiertoe behoorden het vervaardigen van glas en buskruit, zijde weven, pottenbakken, het gebruik van metalen, geneeskunde en, ja, alchemie. Deze kennis werd naar verluidt doorgegeven van generatie op generatie en verspreid over de familiegroepen in heel China tot ze weer bijeen werd gebracht door de taoïsten zodat de vooruitgang van de kennis niet werd gehinderd door lokale verschillen. Lao-tse verwees misschien naar deze oude meesters in de Tao Te Ching die dateert uit de vijfde eeuw v. Chr.: De oude meesters waren subtiel, mysterieus, diepzinnig en gevoelig.

De diepte van hun kennis is niet te peilen.

Omdat ze niet te peilen is, Is alles wat we kunnen doen hun uiterlijk beschrijven.6 Hij geloofde dat deze oeroude mensen de tao - de natuurlijke weg - beter be-grepen dan zijn tijdgenoten en dat werkelijke kennis ervan al verloren was. Waar de zonen van het weerspiegelde licht vandaan kwamen, blijft een diep mysterie. Zouden ze gekomen zijn van een verloren beschaving die overweldigd was door een plotselinge catastrofe, en de alchemie meegebracht hebben? Waren hun landgenoten de Siddha's, die naar men zegt aan wal kwamen in Zuid-India, en de 'gezellen van Horus', die ongeveer in dezelfde tijd naar Egypte kwa-men? Hoewel het niet bewezen kan worden, kan het idee niet zomaar ter zijde geschoven worden.

28

Vrouwlijke Chinese alchemist die elixers aan het bereiden is.

Vrouwen speelde een belangrijke rol in de Chinese alchemie.

China, India en Egypte ontwikkelden alledrie oude alche-mistische scholen zonder dat er enige connectie bekend was in die tijd. Hoe zagen de zonen van het weerspiegelde licht eruit? Lao-tse laat de beschrij-ving van de oude meesters weg. Maar het kan zijn dat er onlangs een aanwij-zing ontdekt is. Zagen ze eruit als de figuren die werden gevonden in twee kui-len vol brons, goud en jade in Sanxingdui, provincie Sichuan, die dateren van omstreeks 12001000 v. Chr.? Onder een laag ivoren slagtanden en verbrande dierenbotten ontdekten archeologen tot hun verbazing een complete bronzen figuur van meer dan twee meter hoog op een hoog, vierkant voetstuk, samen met een groot aantal koppen, sommige bedekt met goud. De koppen hadden alle gemeenschappelijke trekken: scheve ogen omgeven door stevige contou-ren, sterk gekrulde neusvleugels, grote oren en een mond met dunne lippen.

De figuren zien er helemaal niet uit als Chinezen. Het waren duidelijk vereer-de voorouders. Waren zij de eerste alchemisten?

Wat ook de exacte oorsprongen van de alchemie in China zijn, hetzij lokaal, hetzij buitenlands of een mengsel van die twee, de vroegste geschreven bron-nen laten zien dat het geloof in de mogelijkheid van fysieke onsterfelijkheid al waarneembaar is in de achtste eeuw v. Chr. In de vierde eeuw v. Chr. ging men er algemeen van uit dat men dit kon bereiken door het nemen van medicijnen en het beoefenen van bepaalde adem-, seksuele en gymnastiektechnieken - me-thoden ontwikkeld door de sjamanen en taoïsten. Men dacht dat een persoon een onvergankelijk lichaam kon grootbrengen binnen het oude, ongeveer zoals een vlinder in

Jim Marrs

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 32

Regeren vanuit het duister Geheime genootschappen bestaan niet alleen, ze hebben tot op de dag van vandaag een belangrijke rol in de nationale en internationale gebeurtenissen gespeeld. Dit is althans de conclusie van journalist Jim Marrs die uitvoerig onderzoek deed naar vormen van samenzwering en geheime genootschappen, zoals o.a. de Trilaterale Commissie, de Council on Foreign Relations (CFR) en de Bilderberg Conferentie.

De Bilderberg Conferentie werd opgericht in 1954 door Prins Bernhard en zo genoemd naar het Bilderberg Hotel in Oosterbeek, waar de eerste conferentie plaatsvond. Ook de Bilderberggroep probeert zowel zijn agenda als zijn ledenlijst geheim te houden, en hoewel de groep beweert voornamelijk informele discussies over wereldaangelegenheden te voeren, zijn er bewijzen dat hun adviezen vaak officieel beleid worden. Evenals de leden van de Trilaterale Commissie en CFR zijn de Bilderbergers vaak lid van twee of meer van deze groepen.

In veel gevallen vinden geheime genootschappen hun wortels in oudere genootschappen, zoals de Rozenkruizers en de Vrijmetselarij. Jim Marrs ontdekte verbanden en ging terug tot de oorsprong van dit verschijnsel die vermoedelijk nog ouder is dan het Egypte van de piramiden.

Hieronder uit zijn boek een fragment over de werkelijke macht achter de schermen van de internationale media.

Naarmate het doel van een nieuwe wereldorde vandaag de dag steeds meer werkelijkheid wordt, krijgen auteurs en onderzoekers die de rol van geheime groeperingen en hun financiers in de regering, de zakenwereld en stichtingen wantrouwen, het gevoel dat ze tegenover een ontmoedigend doolhof van obstakels staan als ze proberen hun verhaal naar buiten te brengen. De grotere uitgeverijen willen het niet publiceren en persagentschappen weigeren de artikelen, maken de schrijvers ervan vaak belachelijk en noemen hen ‘onruststokers’ en ‘complottheoretici’. Een enkele keer worden onderzoekers die te diep graven zelfs met geweld bedreigd.

De ogen van de gemiddelde burger - die geconditioneerd zijn alleen dat te zien wat dagelijks in de media verschijnt - worden glazig bij iedere gesprek over geheime genootschappen of verborgen geschiedenissen. ‘Als dat allemaal waar zou zijn, zou het dan niet op het journaal of in actualiteitenprogramma’s komen?’ vraagt men dan.

Hoewel de massamedia niet in het geheim te werk gaan, blijven hun innerlijke structuur en functioneren een raadsel voor het merendeel van de mensen. Hun invloed mag echter niet onderschat worden. In 1998 kon niemand lang nadenken over het doorgeven van nucleaire technologie aan China door Clintons regering of over de ondertekening van discutabele maatregelen zoals de uitbreiding van de internationale zone van meer dan 150 mijl langs de zuidgrens van de Verenigde Staten. De massamedia zorgden ervoor dat ieders aandacht enkel op Clintons seksuele escapades was gericht.

‘De media kunnen ons misschien niet altijd zeggen wat we ergens van moeten denken, maar ze zijn er uitermate goed in ons te vertellen waarover we moeten denken,’ verklaarde mediacriticus

32

Michael Parenti. Veel mensen klagen dat de voornaamste media oppervlakkig, conformistisch en subjectief zijn in hun selectie van het nieuws. Een recent uitgevoerde opiniepeiling van het Pew Research Center laat zien dat ruim 60 procent van de ondervraagden vindt dat de verslaggeving oneerlijk en onnauwkeurig is. Uit een onderzoek van de Editor & Publisher, een uitgave van de nieuwsbranche, blijkt dat journalisten het daar niet mee oneens zijn. Bijna de helft van de leden is van mening dat de verslaggeving oppervlakkig en onvoldoende is.

Volgens mediacritici is het doel van de massamedia niet de waarheid te vertellen, maar het nieuws zo te brengen als de eigenaren van de media het willen. Parenti schrijft dat de belangrijkste rol van de pers is ‘voortdurend een beeld van de werkelijkheid te geven die de macht van de heersende sociale en economische klasse ondersteunt’. Dit scheve perspectief blijkt duidelijk uit de termen die in artikelen gebruikt worden over ‘arbeidsconflicten’ het zijn nooit ‘managementconflicten’. Hij wijst erop dat het management altijd ‘voorstellen en aanbiedingen’ doet, terwijl de werknemers ‘eisen’ stellen.

Argeloos publiek ‘Veel van wat "nieuws" wordt genoemd is niets anders dan de kritiekloze overdracht van officiële opinies aan een argeloos publiek,’ schrijft Parenti. ‘Wat [verslaggevers] laten doorgaan voor objectiviteit, is slechts een dwaas soort neutraliteit’, zei journalist Britt Hume en hij voegde eraan toe dat verslaggevers ‘niet zouden moeten proberen objectief te zijn, maar eerlijk’.

Toch is de macht van de gecombineerde media overweldigend.

Een onderzoek van Veronis, Suhler & Associates uit 1994 toont aan

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 33

technologische mogelijkheden van kabel- en telefoonsystemen, radio, televisie, het maken van films, het uitgeven van boeken en andere media te combineren, terwijl ze tegelijkertijd in het buitenland partnerschappen op het gebied van telecommunicatie probeerden te sluiten. De Amerikaanse consument zou het kapitaal voor deze enorme nieuwe conglomeraten leveren door de onbeperkte bedragen die ze aan kabel- en telefoonbedrijven betalen. Het was duidelijk dat de winnaars een handjevol breed georiënteerde, machtige belangengemeenschappen op mediagebied zouden zijn die zo overheersend zijn als de spoorlijn en de olietrusts in de jaren negentig van de negentiende eeuw’.

Controversiële Onderwerpen

dat de gemiddelde Amerikaan per dag meer dan vier uur televisie kijkt, drie uur naar de radio luistert, achtenveertig minuten naar opgenomen muziek luistert, achtentwintig minuten de krant leest, zeventien minuten een boek leest en veertien minuten een tijdschrift leest.

De consolidatie van de macht van de door het bedrijfsleven beheerste media die deze tijdrovende producten maken verliep in de jaren negentig een stuk sneller en veranderde vroeger zo gerenommeerde nieuwsorganen in weinig meer dan reclamedistributiesystemen. En zelfs de aantallen daarvan lopen terug. Ben Bagdikian, voormalig decaan van de School of Journalism aan de University of Colombia in Berkeley berichtte dat in 1982 vijftig ondernemingen de zeggenschap hadden over de meeste massamedia in Amerika. In januari 1990 was dit aantal gedaald tot slechts drieëntwintig. Aan het eind van 1997 waren het er nog maar tien. Volgens Standard and Poor’s Industry Surveys-Publishing luidde de top tien van de mediabedrijven (beginnend bij de grootste) als volgt: Time-Warner (tijdschriften, radio/tv, kabel), Walt Disney C. (kranten, tijdschriften, radio/tv, kabel), Tele-Communications Inc. (kabel), News Corp. (kranten, tijdschriften, radio/tv, kabel, overig), CBS Corp. (radio/tv, kabel, overig), General Electric (radio/tv, kabel), Gannett Co. (kranten, radio/tv, kabel), Advance Publications (kranten, tijdschriften), Cox Enterprises (kranten, radio,tv, kabel) en New York Times Co. (kranten, tijdschriften, radio/tv). Deze tien bedrijven halen jaarlijks een opbrengst binnen die groter is dan die van de vijftien grootste mediabedrijven daarna tezamen. Gedurende de jaren negentig ‘waren telecommunicatiebedrijven bezig met een zeer zichtbare en overdreven campagne voor allianties en consolidatie’, schrijft auteur Greider in One World, Ready or Not. ‘AT&T, Time Warner, TCI, MCI, Ameritech and Nynes, CBS, ABC, Disney en vele anderen - de elkaar overlappende transacties waren verbluffend, toen Amerikaanse bedrijven zich haastten het marktpotentieel en de

Veteranen van de Tweede Wereldoorlog zouden huiveren als ze wisten dat de Duitse firma Bertelsmann A.G. door de aankoop van de uitgeverij Random House in juli 1998 de grootste boekenuitgever in het Engelssprekende deel van de wereld werd. Dit ene bedrijf heeft nu de zeggenschap over meer dan twintig topuitgeverijen, waaronder Ballantine, Bantam, Crown, Del Ray, Delacorte Press, Broadway Books, Dell, Dial, Doubleday, Fawcett, Harmony, Laurel, Pantheon, Princeton Review en Times Books. In oktober 1998 kocht Bertelsmann, wiens hoofdkwartier zich in Frankfurt bevindt, de geboortestad van Mayer Rothschild, een belang van 50 procent in barnesandnoble.com, de boekhandel op internet.

Boven op deze consolidatie van het bezit loopt het aantal distributiebedrijven terug die kritisch tegenover de verspreiding van informatie staan. Standard & Poor’s-redacteuren merkten op dat distributieproblemen ten gevolge van de consolidatie van vroeger onafhankelijke distributeurs ‘leveringen en relaties met winkeliers verstoorde... geannuleerde, geweigerde en te late leveringen waren heel gewoon’. Auteurs klagen al jaren dat men bij boeken over controversiële onderwerpen altijd te maken lijkt te krijgen met leverings- of publiciteitsproblemen. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom de distributie zo belangrijk is als je weet dat er al zo’n achttienduizend verschillende tijdschriften zijn (de meeste verdwijnen alweer binnen het eerste jaar) en er naar schatting jaarlijks zo’n achthonderd nieuwe tijdschriften bij komen.

De grote banken bezitten aanzienlijke hoeveelheden aandelen in het steeds kleiner wordende aantal mediabedrijven, die op hun beurt weer beheerst worden door leden van geheime groeperingen. ‘Hoewel het elitaire beleidsvormende groeperingen als de Council on Foreign Relations en de Business Roundtable zijn, bepalen ze de koers van de staat in een naar hun mening financieel voordelige richting,’ merkten de auteurs Martin A. Lee en Norman Solomon in 1990 op. ‘GE, CapCities, CBS, de New York Times en de Washington Post hebben allemaal bestuursleden die in de Council on Foreign Relations zitting hebben.’ Er is niet veel veranderd. Een vluchtige blik in de Standard & Poor’s Corporation Records van 1998 maakt duidelijk dat verschillende leden van de CFR en de Trilaterale Commissie zitting hebben in het bestuur van de grote mediabedrijven. Corporatief eigendom in combinatie met geheime genootschappen en hun leden, van wie velen een baan hebben binnen de media, kan verklaren waarom bijeenkomsten van de Bilderbergers, de Trilaterale Commissie en de CFR niet worden gerapporteerd door de Amerikaanse kritische media. De ledenlijsten van deze groeperingen lijken sterk op een overzicht van ‘wie-is-wie’ in de massamedia.

Onder deze leden bevinden zich veel voormalige en huidige leiders van mediaondernemingen, zoals Laurence A. Tisch en William Paley van CBS, John F. Welch jr. van NBC, Thomas S. Murphy van ABC, Robert McNeil, Jim Lehrer, Hodding Carter III en Daniel Schorr van Public Broadcast Service, Katherine Graham, Harold

33

Joseph G. Hattersley

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 36

De genezende kracht van Volspectrum-verlichting De afgelopen jaren wordt steeds intensiever gewaarschuwd voor de gevaren van ultraviolet licht. Zijn deze waarschuwingen terecht, of hebben we het ultraviolet licht juist hard nodig voor onze gezondheid? Joseph G. Hattersley gaat op onderzoek uit.

De manier waarop internationaal wetenschappelijk onderzoek plaatsvindt leidt nogal eens tot vreemde uitwassen. In het gedrang om de budgetten en subsidies voor wetenschappelijk onderzoek wil de waarheid nogal eens in de verdrukking raken. Het in wezen politieke gevecht om geld dwingt onderzoeksinstituten om zich stevig in te graven in de verdedigingslinies. In zo’n sfeer willen bijna alle wetenschappers zichzelf en hun stokpaardjes steeds bewijzen ter bevordering van hun carrière. Zodoende leidt gesubsidieerd onderzoek veelal tot het bewandelen van steeds dezelfde paden en geeft makkelijk aanleiding tot vorming van modegrillen die aan de man gebracht worden met wetenschappelijk klinkende slogans. En dit proces gaat maar door ondanks de vele voorbeelden van onproductiviteit, rammelende theorieën en zelfs fraude.

Een van die bizarre wetenschappelijke rages heeft onder de bevolking van Amerika en Australië geleid tot een fobische angst voor ultraviolet (UV) licht. Dagelijks worden de niveaus van UV-straling in de atmosfeer voorspeld door de Amerikaanse weerberichten. De milieuwacht van de overheid aldaar maant de mensen om zich toch vooral te beschermen tegen UV-licht zodra ze hun eigen schaduw kunnen zien. Artsen geven diezelfde raad aan hun patiënten. Dankzij dit beleid heeft het dragen van zonnebrillen epidemische vormen aangenomen. Autoruiten zijn tegenwoordig stijlvol verduisterd en iedereen smeert de huid vol met liters zonnebrand-creme bij de eerste de beste zonnestraal.

UV-hysterie De wetenschappelijke basis voor dit zgn. gevaar van ultraviolet licht is echter zeer twijfelachtig. In werkelijkheid zijn mensen die zich op die manier "beschermen" bezig hun gezondheid en welbehagen te ruïneren.

De UV-hysterie is eigenlijk ontstaan nadat in een laboratorium de

ogen van proefdieren langdurig werden blootgesteld aan UVC, een bepaalde variant van UV-licht met een kortere golf dan UVA en UVB. (UVC werkt bacteriedodend en wordt in laboratoria toegepast voor het vernietigen van kweekjes). De onderzoekers stelden vast dat de retina van de proefdieren was beschadigd en sindsdien heeft men geconcludeerd dat alle UV-licht gevaarlijk is voor alle weefsel. Een verschrikkelijke conclusie. Ultraviolet licht is juist essentieel voor lichaam en geest, voor spierkracht en voor beschaafd gedrag, voor vitaliteit en leervermogen. UV zit van nature in daglicht in kleine doses. Verder komt het voor in halogeen licht, in het licht van zonnebanken of in volspectrum-verlichting. In normale hoeveelheden versterkt zonlicht de immuniteit en stimuleert het de stofwisseling.

De bewering dat UV-straling in de atmosfeer zou toegenomen vanwege de vermeende dunnere ozonlaag is inmiddels ontzenuwd, blijkens de volgende passages uit het boek "The Healing Sun: Sunlight and Health in the 21st Century" van Richard Hobday: "De grootste stad in de buurt van het gat in de ozonlaag boven Antarctica is Punta Arenas in Zuid-Chili. Metingen van UVstraling aldaar tonen geen enkele noemenswaardige toename, die ook maar enig effect op de gezondheid zou kunnen hebben.

Gevallen van huidkanker of oogziektes, immuniteitsaandoeningen komen daar niet voor in een mate die toe te wijzen is aan een of andere gestegen UV-straling. Evenmin als milieuschade."

"Het Europese Forum voor Wetenschap en Milieu spreekt zich in 1989 in een publicatie uit tegen de consensusopinie omtrent ozondepletie en stelt dat de voorspellingen van het medische establishment en de media ongefundeerd zijn. Er is geen bewijs te vinden dat de toename van melanomen op enigerlei wijze valt te relateren aan de ozonlaag, die jaarlijks inderdaad in de lente tijdelijk dunner wordt. De vrees dat de kans op huidkanker in die periode groter wordt is ongegrond."

Junkfoodconsumptie en grauwe staar Een artikel gepubliceerd in de British Journal of Cancer stelt dat in Noorwegen het aantal gevallen van kanker tussen 1957 en 1984 bij mannen is toegenomen met 350 percent en bij vrouwen met 440 percent. In die periode was er geen verandering in ozonniveaus boven Noorwegen, noch enige andere vorm van verhoogde blootstelling aan zonlicht. Intussen bestaat er duidelijk wel een hoop misinformatie over de zgn. ozondepletie en de daarmee verbonden angst voor zonnebaden. Mogelijk wordt in de toe-

36

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:19

Pagina 37

komst de afname van ozon in de atmosfeer een echt probleem, maar tot die tijd zou het beter zijn de aandacht te richten op de werkelijke oorzaken van huidkanker e.d. in plaats van zich maar steeds blind te staren op de zon. Voedingspatronen en leefstijl spelen hierbij een veel grotere rol dan nog steeds wordt aangenomen.

Hetzelfde kan gezegd worden van een andere notoire zgn. ozonkwaal: grauwe staar.

Spookverhalen in de krant zoals destijds over schapen in Chili die staar zouden hebben opgelopen vanwege gestegen UV-straling, worden niet gedragen door enig serieus wetenschappelijk feitenmateriaal. Staar neemt toe daar waar er sprake is van een laag UVniveau en van een hoog niveau van junkfoodconsumptie. Mensen die gezond leven krijgen geen staar, zelfs niet bij langdurig in de zon liggen.

Dr. John Ott is een van de pioniers van de fotobiologie. Tot het eind van zijn leven bestudeerde hij de effecten van licht op planten, dieren en mensen. In zijn laatste boek uit 1990, getiteld Light, Radiation and You: How to stay Healthy schreef hij dat het menselijk oog is aangepast aan het volledige zonlichtspectrum en dat malilluminatie evenals malnutritie een kwalijk biologisch effect kan hebben. In een interview in 1991 wees hij erop dat er neurochemische kanalen lopen van de retina van het oog naar de pijnappelklier en de hypofyse, de voornaamste klieren van het hele endocriene stelsel, dat d.m.v. hormonen het functioneren van alle organen, inclusief de hersenen beheerst.

John Ott was oorspronkelijk specialist in time-lapse fotografie, waarmee hij tal van films maakte van bijvoorbeeld zich ontvouwende bloemen. Doordat hij zijn werk vaak in kassen verrichte, merkte hij op dat veel planten minder goed gedijden onder glas dan buiten. Met plastic folie kreeg hij veel betere resultaten. Blijkbaar filterde glas bepaalde noodzakelijke frequenties uit het licht.

Een bevestiging van dit feit kreeg Ott toen hij op zekere dag zijn bril brak en enige tijd zonder moest doen. Hij merkte spoedig dat allerlei kwaaltjes en kwalen waarmee hij rondliep ineens begonnen te verdwijnen. Sindsdien was zijn interesse gewekt en bedacht hij tal van experimenten om de invloed van allerlei soorten licht op organismen te onderzoeken.

Zo stralen volgens dr. Ott’s bevindingen de uiteinden van Tl-buizen (de kathodes) röntgenfrequenties uit en andere elektromagnetische rommel. Planten groeien normaal wanneer ze onder het middendeel van Tl-buizen staan, maar gaan afwijkingen vertonen wanneer ze in de buurt van de kathodes staan. Laboratoriumdieren die een tijdlang in de buurt van TL-kathodes werden opgesteld werden agressief en kannibalistisch. Ott heeft zich proefondervindelijk overtuigd dat niet alleen straling van Tl-lampen maar ook die van Tv-toestellen en computerterminals rode bloedlichaampjes doen samenklonteren. Dit fenomeen veroorzaakt vermoeidheid en verminderde alertheid bij mensen en verhoogt de kans op hartkwalen. Zodra echter de uiteinden van Tl-buizen worden afgeschermd met lood en sporen van ultraviolette frequenties aan het licht (volspectrum-verlichting) worden toegevoegd, verdwijnen deze effecten en reageren onderzochte planten en dieren normaal. Het afdekken van kathodes met lood is dus even belangrijk als volspectrum-licht zelf.

Resultaten van Volspectrumverlichting Tijdens een testperiode in 1973 werd volspectrum-verlichting inclusief loodbescherming geïnstalleerd in vijf klaslokalen in Sarasota, Florida. Het verrassende resultaat was dat in die klassen extreem hyperactieve kinderen met leerproblemen volledig kalmeerden en ineens beter konden leren. Absentisme nam ook zienderogen af. Bij kinderen in andere lokalen met de normale kunstverlichting veranderde niets. Na een jaar werd bovendien geconstateerd dat de leerlingen uit de volspectrum-klassen 30% minder gaatjes in hun tanden hadden dan de overige leerlingen. Ook de weerstand tegen allerlei ziektes verbeterde aanzienlijk bij de jongeren uit de testklassen. Dergelijke resultaten werden ook geboekt in andere Amerikaanse steden. Volgens dr. Ott komt dit omdat elk voedingsmiddel (en medicijn) een bepaalde optimale golflengte heeft waarmee het het best wordt opgenomen door het lichaam.

Wanneer deze golflengte ontbreekt in het lichtspectrum dan is de gewenste opname en dus de voedzaamheid van voeding niet optimaal. Zo kwam bij kindertjes een gebrek aan vitamine D3, nodig voor voldoende calciumopname uit voedsel, volledig tot herstel dankzij UV-licht(een tekort aan D3 geeft bijvoorbeeld botproblemen).

Een ander voorbeeld van de gevolgen van "gebrekkig" licht komt uit de buurt van Chicago. Een basisschool rapporteerde plotseling een flinke toename van leukemie onder haar leerlingen. Alle betrokken kinderen kregen les in lokalen met de luxaflexzonwering continu dicht en met gewone TL-lampen constant aan. Zodra UV werd toegepast verdwenen de leukemieklachten al spoedig.

Iedere vorm van kanker heeft sowieso een hekel aan volspectrumlicht. Multiple sclerose kan ook niet gedijen bij volspectrum, evenmin als AIDS. [Zie voor meer details en referenties: www.nexusmagazine.com (artikel Hattersley)] Hoe valt dit allemaal te verklaren?

Medisch-technisch gezien bevordert opname van UV-licht door de ogen overdag vooral de afscheiding van het hormoon melatonine en ‘s nachts door de pijnappelklier. Melatonine zorgt niet alleen voor een goede slaap, maar bestrijdt tegelijkertijd hydroxyl-radicalen die ziektes veroorzaken als kanker, MS, Parkinson, Alzheimer

37

fr0705_2009.qxd

09-06-2009

22:20

Pagina cov4

U N I E K

I N

N E D E R L A N D

ENERGIE EN EEN POSITIEF GEVOEL

IN EEN HANDOMDRAAI Natuurlijk licht omvat het volledige spectrum.

Beter licht bestaat niet.

De voordelen van volspectrumlicht Volspectrumlampen bieden meer dan daglichtlampen.

Ze omvatten het volledige spectrum van het natuurlijke daglicht en dat heeft een aantal duidelijke voordelen.

Allereerst heeft u altijd natuurlijk licht op de plekken waar u dit wenst. Zo kunt u ontspannen lezen en werken en voorkomt u vermoeidheid van ogen, hoofdpijn

e.a. klachten. Verder beïnvloedt natuurlijk licht uw gemoedsgesteldheid gunstig, zoals uw humeur en positieve instelling. U krijgt meer energie.

Volspectrumlampen worden daarom toegepast bij lichttherapie, want het is een bewezen feit dat het natuurlijke volspectrumlicht een positieve werking heeft op lichaam en geest. Denk aan de donkere dagen van het jaar.

De volspectrumlampen van Lucas Verlichting zijn zeer gemakkelijk toe te passen. Letterlijk in één handomdraai.

Natuurlijk licht. Elke dag energie en een positief gevoel.

VOLSPECTRUMLAMPEN ZIJN UNIEK IN NEDERLAND. TE BESTELLEN PER TELEFOON, FAX OF E-MAIL. Frontier Sciences Foundation Postbus 372 8250 AJ Dronten • Tel.: 0321-380558 • Fax: 0228-312081 • Website: www.fsf.nl • E-mail: info@fsf.nl WATTAGE SPIRAALLAMP

KOMT OVEREEN LENGTE MET NORMAAL IN MM

9 Watt 11 Watt 15 Watt 20 Watt 23 Watt

40 Watt 60 Watt 75 Watt 100 Watt 2 x 60 Watt

105 105 125 135 150

PRIJS PER STUK INC. BTW

ƒ ƒ ƒ ƒ ƒ

48,50 48,50 49,50 52,50 54,90

€ 21,90 € 21,90 € 22,50 € 23,90 € 24,90

De lampen zijn voorzien van een compact elektronisch voorschakelapparaat.

Daardoor brengen ze geen trillingen teweeg en starten ze direct na inschakeling op (energiezuiniger dus milieuvriendelijker).

PRIJZEN VOLSPECTRUM FLUORESCENTIEBUIZEN

15 Watt 450 mm 18 Watt 600 mm 30 Watt 900 mm 36 Watt 1200 mm 58 Watt 1500 mm

ƒ ƒ ƒ ƒ ƒ

51,95 46,95 51,95 49,95 51,95

€ 23,90 € 21,50 € 23,90 € 22,90 € 23,90

Verzend- en handelingkosten: 1 t/m 5 lampen ƒ 15,00 en 6 t/m 9 lampen ƒ 25,00 (binnen Nederland). Bestellingen vanaf 10 lampen geen verzendkosten. Na overboeking van het verschuldigde bedrag op rekeningnummer 407 89 84 17 zenden wij u het aantal gewenste lampen per omgaande toe.

Ook rembourszendingen zijn mogelijk. Vermeldt u s.v.p. bij uw betaling duidelijk welke wattages u wenst.