Frontier Magazine 9.1 januari / februari 2003

10-06-2009

07:19

Pagina cov1

januari / februari 2003 jaargang 9 nr. 1 Nederland € 3,95 België € 4,50

De De maanlandingen: maanlandingen: welles, welles, of of nietes? nietes?

Heilige Graal

Vrije energie

Buitenaardsen

Atlantis

Graancirkels

UFO’s

fr0901_2009.qxd

Toetankhamon: Toetankhamon: moord moord of of ongeval? ongeval?

Identificatieplicht: Identificatieplicht: wordt wordt Big Big Brother Brother werkelijkheid? werkelijkheid?

Wat Wat vertelt vertelt de de tiende tiende planeet planeet en en Maya Maya kalender kalender ons ons over over op op til til zijnde zijnde veranderingen? veranderingen?

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:20

Pagina cov2

Nieuwe uitgaven van Frontier Publishing

Darwin’s Mistake Antediluvian discoveries prove: dinosaurs and humans co-existed Dr. Hans J. Zillmer 292 pagina’s. 170x240 mm. Paperback. Prijs: Euro 25,90. code: DMIS

The Stone Puzzle of Rosslyn Chapel Philip Coppens 120 pagina’s. Paperback. Prijs: Euro 14,90. code: ROSC

Saunière’s model and the Secret of Rennes-le-Château The priest’s final legacy that unveils the location of his terrifying discovery André Douzet 116 pagina’s. Paperback. Prijs: Euro 14,90. code: SMOD

Crop Circles, Gods and their Secrets History of Mankind Written in the Grain Robert J. Boerman 159 pagina’s. Paperback. Prijs: Euro 15,90. code: CCGS

Onbekende Aspecten van Nostradamus Wim Zitman 160 pagina’s. 148x210 mm. Paperback.

Prijs: Euro 14,95. code: OAVN Uitgeverij: Frontier Publishing

Graancirkels, Goden en hun Geheimen De geschiedenis van de Mensheid beschreven in het Graan Robert Boerman 205 pagina’s. Paperback. Prijs: Euro 15,95. code: GGG

Numerologie & Handlijnkunde hand in hand Ans I. de Groot 120 pagina’s. 148x210 mm. Paperback.

Prijs: Euro 14,95. code: OAVN Uitgeverij: Frontier Publishing

Nostradamus en de verloren erfenis van de Tempeliers Rudy Cambier 176 pagina’s. 170x240 mm. Paperback.

Prijs: Euro 22,90. code: NET Uitgeverij: Frontier Publishing (bedragen zijn excl. verzendkosten) Te bestellen bij: Frontier Sciences Foundation, Postbus 48, 1600 AA Enkhuizen Tel: 0228-324076, fax: 0228-312081, website: www.fsf.nl E-mail: info@fsf.nl België: Langesteenweg 6 b7, 1785 Merchtem Tel: 052-37.63.43, E-mail: info@frontiermagazine.be

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:20

Pagina 1

Hoofdredactie: Filip Coppens Herman Hegge Eindredacteur: Niels Brummelman Redactie-medewerkers: Robert Boerman David Hatcher Childress Jeanella Felius Sylvia Franyik Marjorie Hugens Marinus Jansen Frans Kamp Bettina Kotterink Simon Langbroek Idde Lijnse Hans Overbeek Evert Poorterman Ger Rombouts Karen Thissen Marc Vredeveldt Hylke Welling Jacqueline Westerman Lay-out: D-Sine & PDB Druk: Van den hende en Bredero Distributeur: Betapress (Nederland) Imapress (België) Advertenties: 0575-564240 Abonnementen: Nederland: Postbus 48 1600 AA Enkhuizen Tel: 0228-324076 e-mail: info@fsf.nl België Langestaanweg 6 bus 7 1785 Merchtem Tel: 052.37.63.43 info@frontiermagazine.be Het abonnement wordt stilzwijgend verlengd, tenzij het schriftelijk wordt opgezegd uiterlijk één maand voor het aflopen van het abonnement.

Redactie Frontier Magazine: Frontier Sciences Foundation Postbus 372, 8250 AJ Dronten, Nederland, Tel. 0321-380558 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl Verantwoordelijke uitgever: Frontier Sciences Foundation Postbus 48, NL-1600 AA Enkhuizen, Tel. 0228-324076 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl postbank: 7231599 ABN-AMRO: 40.78.98.417 http://www.fsf.nl ISSN 1569 - 7983

Inhoud 3 7 8 13

17 20 24 28 32 37

Controverse omtrent maanlanding versterkt Alexandria Globescoop Frontier Symposium 2002: balsem voor de rechter hersenhelft Passeert de tiende planeet de aarde in 2003?

In Focus Het beste uit het graancirkeljaar 2002 Toetankhamon: moord of ongeval?

2012, het einde der lineaire tijd Identificatieplicht, het paard van Troje

Redactioneel Vooreerst willen wij onze lezers een voorspoedig 2003 wensen. Terwijl 2002 volgens velen werd beleefd als een overgangsjaar, lijkt 2003 het jaar dat er "iets" zal gebeuren: oorlog in Irak, of elders, verkiezingen in vele Europese landen, enz. In dit nummer van Frontier Magazine besteden wij de nodige aandacht aan mogelijke op til staande veranderingen met onze planeet, met name de mogelijke onthulling van een tiende planeet in ons zonnestelsel, een planeet die mogelijk te maken heeft met op til staande veranderingen. Misschien zelfs met het beruchte jaar 2012.

Maar vooraleer te ver in de toekomst te kijken, moeten we eerst even terugkijken op november en december 2002, twee drukke maanden in het leven van Frontier.

Ten eerste was er het tweede Frontier Symposium, dit keer in het indrukwekkende Krasnapolsky hotel in het hart van Amsterdam. Indien u het gemist heeft, dan kan u in dit nummer de daar aangeboden informatie alsnog verkrijgen.

Het centrum van Amsterdam is waar nauwelijks een maand later een winkel, Frontier Bookshop, geopend werd. In dit nummer vindt u meer informatie hoe u de winkel, met daarin dit tijdschrift alsook ons aanbod aan boeken en videos, kunt bereiken. Tenslotte kijken wij nogmaals naar Amsterdam, nogmaals naar het Krasnapolsky hotel en naar de nabije toekomst, met name het laatste weekend in maart, voor de Nexus conferentie aldaar. Hopelijk zien we u dus persoonlijk weldra in het hartje van Amsterdam, of in onze winkel (met officiële opening op 25 januari), of op de conferentie. Tot dan…

Filip Coppens, hoofdredacteur

1

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:20

Pagina 3

Recent is de controverse omtrent de mogelijkheid of de mens al dan niet voet op de maan zette versterkt. Een astronaut verkocht een journalist een klap in het gezicht daar die laatste zijn twijfels had. Dan stelde NASA een boek uit te geven met “bewijs” omtrent het bestaan van de vluchten. Dat boek werd uiteindelijk stopgezet. Nu zou NASA een telescoop op de maan richten, waarbij men hoopt de Amerikaanse vlag op de maan te zullen zien.

Controverse omtrent maanlandingen versterkt

Al sinds de maanlandingen, zo'n dertig jaar geleden, zijn er mensen die ervan overtuigd zijn dat we helemaal niet op de maan zijn geweest (in dit artikel worden zij als ‘ongelovigen’ aangeduid). Zij hangen de theorie aan dat de NASA alles in scène heeft gezet om de superioriteit van de Verenigde Staten ten opzichte van de toenmalige Sovjet Unie (die ook bezig was met vluchten naar de maan) te bewijzen. Men twijfelt niet aan de bedoeling om mensen naar de maan te brengen en men twijfelt ook niet aan de echtheid van de Apollo programma's. De Apollovluchten gingen de ruimte in, maar hebben simpelweg de maan nooit bereikt. Indien deze theorie bewezen wordt, dan zou dat natuurlijk een enorme blamage voor de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA betekenen. Vandaar dat deze organisatie heel goed zijn best heeft gedaan om de waarheid te verbergen en een grootschalig bedrog in het leven heeft geroepen, compleet met foto's en tv beelden.

geweest, wint langzaam terrein. Waarschijnlijk heeft dat NASA aangezet tot actie. Begin november 2002 kwam er een verklaring dat James Oberg (een vooraanstaand schrijver over ruimtevaart) was gevraagd om een boek te schrijven waarin alle argumenten van de ‘ongelovigen’ zouden worden weersproken, ondersteund met harde bewijzen. Dit boek zou voornamelijk worden geschreven voor gebruik in het onderwijs, waar leraren worden geconfronteerd met vragen over de echtheid van de maanlandingen.

Nog geen week later kwam de NASA met het bericht dat zij de opdracht voor dit boek hadden teruggetrokken. De verklaring lag in de negatieve publiciteit. Door serieus in te gaan op de beschuldigingen meenden velen namelijk dat de organisatie blijkbaar toch iets te bewijzen had. Maar het intrekken van de opdracht bood ook geen soelaas, aangezien de ‘ongelovigen’ nu stelden dat de NASA helemaal geen boek over de maanlandingen zou kunnen schrijven, om de eenvoudige reden dat die landingen niet hebben plaatsgevonden!

Tot nu toe was het de politiek van de NASA om niet te reageren op de beschuldigingen van bedrog. Bij wijze van uitzondering kwam er in 2001 wel een hele korte officiële verklaring dat NASA wel degelijk mensen naar de maan had gebracht. De controverse duurt echter voort en de theorie dat we niet op de maan zijn

Getrukeerde foto’s De theorie dat de maanlandingen niet zouden hebben plaatsgevonden ontstond nadat enkele mensen de maanfoto's aan een grondig onderzoek hadden onderworpen. Hierbij werden een aantal vreemde zaken opgemerkt:

Op de linker, originele NASA, foto is de schaduw zijde van de astronaut verlicht. Op de maan, waar geen kunstlicht of dampkring aanwezig was tijdens de Apollo vluchten, zou de schaduwzijde zwart moeten zijn, zoals op de rechter, gemodificeerde, foto zichtbaar is.

Jeannella Felius

3

fr0901_2009.qxd

• • •

• •

10-06-2009

07:20

Pagina 4

op diverse foto's die op verschillende landingsplaatsen zijn genomen wordt eenzelfde achtergrond gezien; op diverse foto's kloppen de schaduwen niet; op diverse foto's ontbreken voetstappen (bijvoorbeeld tussen maanvoertuig en astronaut) of er staan afdrukken op die niet van maanlaarzen afkomstig zijn; onder de maanlander is in het geheel geen landingskrater te zien; er zijn nooit sterren te zien op de foto's.

Voor de personen die de foto's hadden onderzocht stond hierna vast dat een aantal foto's bewerkt was. Een mogelijke verklaring voor het vervalsen van de foto's kon zijn dat de originele foto's te slecht waren geweest om gebruikt te kunnen worden en dat achteraf betere foto's in een studio waren gemaakt.

De vermeende vervalsingen van de foto's bracht enkele anderen op de vraag of de maanlandingen zelf dan ook vervalst waren.

Men ging na of het mogelijk zou zijn om de maanlandingen te simuleren: • maanstenen komen ook op aarde voor, meteorieten die op de Zuidpool zijn gevonden zijn identiek; • aardse maanstenen kunnen gemakkelijk radioactief gemaakt worden in een laboratorium; • men kan radiosignalen vanaf de aarde laten weerkaatsen tegen het maanoppervlak (dit is een regelmatig gebruikte techniek), zodat het lijkt alsof men berichten vanaf de maan ontvangt; • foto's zijn uiteraard ook in een studio te maken.

Het bleek in theorie dus mogelijk om de maanlandingen te simuleren!

Meer verdachte omstandigheden De volgende stap bestond uit het zoeken naar verdachte omstandigheden die er op zouden kunnen duiden dat er sprake was van bedrog. Er werden allerlei zaken aangehaald waar vraagtekens bij gezet konden worden: • de NASA stuurde de beelden van de maanlandingen niet rechtstreeks door naar de televisiestations, maar liet de media opnames maken van hun groot beeldscherm in Houston. Deze beelden waren van slechte kwaliteit en daarmee onbruikbaar voor grondige analyses; • in Houston was in een studio een maanlandschap nagebouwd, Op verschillende filmopnamen van de Apollovluchten blijkt de Amerikaanse vlag op de maan te wapperen, ook al is er geen astronaut in de buurt.

Op elke foto zijn op vaste plekken "kruistekens" te zien.

Deze zijn in de camera vastgelegd om de positie van de objecten beter te kunnen opmeten. Op een aantal foto’s ontbreken hier en daar deze kruistekens, zoals op deze foto er een ontbreekt op de plek van het moederschip.

•

•

•

•

•

•

• •

zodat de astronauten konden oefenen in de juiste omgeving.

De achtergronden in deze studio zijn dezelfde als op enkele maanfoto's. Recent hebben andere onderzoekers gesteld dat satellietfoto’s van Area 51, een vroegere supergeheime basis van de luchtmacht, kraters vertoont die kunstmatig zijn en die geen duidelijk doel kunnen hebben, behalve indien ze gebruikt werden voor opnamen omtrent een maanlanding; volgens Kodak was het gebruikte filmmateriaal niet bestand tegen hoge temperaturen, de filmpjes zouden smelten boven de 65 graden Celsius. Veel foto's zijn genomen midden op de dag, bij temperaturen van 120 graden Celsius; de dikke handschoenen van de astronauten lieten nauwelijks enige beweging toe, waardoor het nagenoeg onmogelijk was om een camera in te stellen; alle technische tekeningen en rapporten met betrekking tot het bouwen van de Lunar Module (door de firma Grumman Aircraft) waren vernietigd. Niemand kon vertellen waarom dit gebeurd was; er zijn talloze technische details die niet kunnen kloppen of die niet verklaard worden, zoals de vraag hoe de Moon Rover is meegenomen en rijklaar is gemaakt, of hoe je pakken met water kunt koelen bij temperaturen boven honderd graden Celsius; NASA geeft niet aan hoe zij het probleem van de dodelijke straling in de Van Allen gordels heeft aangepakt en recentelijk werd nog verklaard dat het probleem nog niet is opgelost; de astronauten werden direct na terugkeer op de aarde enkele weken in quarantaine gehouden (letterlijk opgesloten in een tank), zonder dat daarvoor een medische reden was. Contact met de buitenwereld was gedurende die tijd verboden; Neil Armstrong weigert al sinds het begin te spreken over zijn maanlanding en er zijn ook geen foto's van hem op de maan; er zijn geen sporen van achtergebleven zaken op de maan aangetoond, terwijl dit met een krachtige telescoop goed te zien moet zijn.

De theorie dat de maanlandingen nooit hadden plaatsgevonden werd steeds steviger onderbouwd. NASA was technisch niet in staat geweest om mensen op de maan te zetten, maar kon het zich niet permitteren om dat openlijk toe te geven. Het grootste bedrog van de eeuw werd zorgvuldig opgebouwd, bewijzen van

4

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:21

Pagina 6

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:20

Pagina 2

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:21

Pagina 8

Globescoop Krantenkiosk Bevroren wereld ontdekt voorbij Pluto 8 oktober 2002

2006 van start kunnen gaan, als er geld voor beschikbaar komt. Na de lancering doet het ruimtevaartuig er vermoedelijk tien jaar over Pluto te bereiken.

'Vader' van 'Dolly het schaap' wil ook mensen klonen 14 oktober 2002

Wetenschappers hebben ver voorbij Pluto een bevroren hemellichaam ontdekt met een doorsnee van 1.287 kilometer. Het is voor het eerst sinds de ontdekking van de planeet Pluto dat er zo'n groot object is ontdekt in ons zonnestelsel. De ijsmassa, met een omtrek die tien keer zo klein is als die van de Aarde, draait net als de planeten in een baan om de zon, maar is volgens astronomen geen planeet. De bevroren wereld heeft de naam Quaoar gekregen.

De Amerikaanse onderzoekers Michael Brown en Chadwick Trujillo ontdekten Quaoar op telescoopafbeeldingen die op 4 juni zijn gemaakt. "Het heeft ongeveer de omvang van alle asteroïden samen, dus het is echt behoorlijk groot", zei Brown maandag. Quaoar is ongeveer half zo groot als Pluto, de kleinste en ten opzichte van de zon meestentijds verste planeet van ons zonnestelsel. Quaoar cirkelt op een afstand van zes miljard kilometer rond de zon. Een rondje, waar de Aarde ruim 365 dagen over doet, duurt op Quaoar 288 jaar.

Archiefonderzoek heeft inmiddels uitgewezen dat Quaoar al op foto's stond die in 1982 zijn genomen, maar dat de massa vreemd genoeg nooit eerder werd opgemerkt. Opnames van de ruimtetelescoop Hubble hebben de omvang van de planeetachtige inmiddels bevestigd.

Quaoar maakt deel uit van de Kuiper-gordel, die wordt gevormd door ontelbare brokken ijs en steen en die voorbij de planeet Neptunus rond de zon draait. Volgens wetenschappers hebben mogelijk tien miljard objecten in de gordel een diameter van minstens anderhalve kilometer en maken naar schatting vijf tot tien megaobjecten van de gordel deel uit. Volgens astronomen is er naarmate er meer grote hemellichamen worden gevonden in de Kuiper-gordel, steeds meer voor te zeggen om Pluto niet langer als een aparte planeet te beschouwen, maar als slechts een van de vele objecten binnen de Kuiper-gordel.

De Amerikaanse ruimtevaartdienst NASA wil op onderzoek uitgaan en heeft plannen klaarliggen om een ruimtevaartuig op weg te sturen naar Pluto, Pluto's maan Charon en minstens een van de (andere) objecten binnen de Kuiper-gordel. De missie zou in

8

Professor Ian Wilmut, de Schotse wetenschapper die wereldberoemd werd doordat hij als eerste een schaap klooonde, wil volgens de Sunday Times nu een licentie aanvragen om menselijke embryo's te gaan klonen.

De "vader" van het schaap Dolly had zich tot dusver ver van alle speculaties over het klonen van mensen gehouden. Nu heeft hij een licentie aangevraagd voor het Roslininstituut nabij Edinburgh, waaraan hij verbonden is, en hij liet al weten binnen zes maanden een groen licht te verwachten.

De wetenschapper wil, wanneer hij die toestemming heeft, stamcellen gaan creëren.

Volgens professor Wilmut zal hij zich volledig richten op onderzoek dat kan helpen bij de bestrijding van ziektes als Alzheimer en Parkinson en is er geen sprake van dat het Roslin-instituut baby's gaat klonen door embryo's in een surrogaat-moeder te transplanteren. Dat is trouwens momenteel verboden in Groot-Brittannië.

De aankondiging van de onderzoeker zal het debat dat aan de overzijde van het Kanaal woedt over het klonen van mensen, verder doen oplaaien. Verschillende organisaties die zich tegen deze technieken verzetten, hebben zich al tot het Hogerhuis gewend om een totaal verbod af te dwingen.

Peru vindt Incagraf bij Macchu Picchu 15 oktober 2002 Peruviaanse archeologen hebben het eerste complete Incagraf gevonden bij Machu Picchu, sinds de beroemde hooggelegen Incastad 90 jaar geleden werd ontdekt. "De vondst is belangrijk vanwege de voorwerpen die naast de beenderen, die vermoedelijk van een vrouw zijn, werden aangetroffen", aldus de beheerder van Machu Picchu, Fernando Astete. Het gaat om potten van klei en aardewerk, bronzen spelden, een spiegel en een gesp. Volgens Astete hebben eerdere opgravingen op het spectaculair gelegen archeologische complex alleen maar wat beenderen opgele-

verd maar geen Incagraven.

Machu Picchu, dat meer dan 500 jaar geleden werd gebouwd, is de grootste toeristische trekpleister van Peru en staat op de Wereldlijst van Erfgoed van de UNESCO. De Incastad wordt jaarlijks door een half miljoen buitenlandse toeristen bezocht.

Toen het complex van Machu Pichhu in 1911 werd ontdekt, werden 172 graftombes met menselijke resten gevonden, maar sindsdien waren er geen complete graven meer aangetroffen, aldus Astete. De Spanjaarden die Peru veroverden, hebben Machu Pichhu, gelegen bij de zuidelijke Andesstad Cusco, nooit gevonden. Dat gebeurde pas toen de Amerikaanse archeoloog Hiram Bingham na aanwijzingen van de lokale bevolking op de door vegetatie overwoekerde stad stuitte. Cusco was van de 13e tot de 16e eeuw de hoofdstad van het Incarijk, dat zich uitstrekte van Colombia tot Chili.

Het heelal is 'vlak' en blijft uitdijen 16 oktober 2002 Het heelal zal altijd blijven uitdijen, zo blijkt uit het internationale Archeops-experiment. Dit heeft het Franse Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek CNRS bekendgemaakt. Via een stratosferische ballon, die op 7 februari in het Zweedse Kiruna werd opgelaten, werden de totnogtoe omvangrijkste metingen verricht van de kosmische achtergrondstraling, met andere woorden de echo van de Big Bang.

Die kosmische straling leert meer over de Oerknal waarmee de kosmos zowat veertien miljard jaar geleden zou zijn ontstaan, de dichtheid van het heelal, de leeftijd ervan en de verdere evolutie van het universum. De ballon leerde dat de kosmos wel degelijk 'vlak' is. Wat volgens Simon White van het Max-Planck-Instituut voor Astrofysica in Garching erop wijst dat de kosmos in tijd en ruimte zal blijven uitdijen.

Overigens is ook de theorie van de Oerknal zelf weer geldig bevonden.

Archeops vormt een aanloop tot de Plancksatelliet van het Europese ruimtevaartbureau ESA. Die moet de kosmische achtergrondstraling nauwkeurig in kaart brengen, en aldus meer leren over de geschiedenis en toekomst van het universum.

Bottenkist met tekst over Jezus 23 oktober 2002 Een kist met in het Armeens de tekst:

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:21

Pagina 9

"Jacob, zoon van Jozef, broer van Jezus" is mogelijk het oudste archeologische bewijs van het bestaan van Jezus Christus.

De kalkstenen beenderendoos of ossuarium stamt volgens het Israëlische geologische instituut uit het jaar 63 en het opschrift is authentiek. De Franse epigraaf André Lemaire schat dat in die tijd rond Jeruzalem de combinatie van de namen Jozef, Jacob en Jezus hooguit twintig keer kan zijn voorgekomen. Hij is ervan overtuigd dat hier Jezus van Nazareth wordt bedoeld. Hij wijst er ook op dat de broer van Jezus in 62 door steniging ter dood werd gebracht. Zijn beenderen zouden dan een jaar later in de kist zijn gelegd. Discovery Channel zendt komend voorjaar een documentaire hierover uit.

Christus, Jozef niet kent en het ossuarium uit 63 wel. Het kistje is dan ook vermoedelijk "christelijk maakwerk" uit de tijd nadat Lucas en Mattheüs hun evangeliën hadden geschreven, stelt hij.

Zelfs als het ossuarium inderdaad uit de eerste eeuw stamt, dan is er nog geen onomstotelijk bewijs dat het naar de bijbelse Jezus verwijst. De onderzoekers stellen dat de combinatie van de drie namen statistisch gezien opvallend is. "Maar ook al komt die combinatie nog maar een enkele andere keer voor, dan is het kistje al geen bewijs meer", aldus de hoogleraar. Bovendien zijn vinder en vindplaats nog niet bekendgemaakt. "Zonder een duidelijk bekende vindplaats is de vondst waardeloos, want dan kan er gemakkelijk geknoeid zijn", aldus De Jonge. De hoogleraar begrijpt alle opwinding rond het ossuarium niet. Onomstotelijke bewijzen dat Jezus een historische figuur is, waren er al lang. De brieven van Paulus, die uit de jaren 50 tot 57 stammen, en Marcus leggen daar onafhankelijk van elkaar getuigenis van af. Ook maken de niet-bijbelse geschiedschrijvers Flavius Josephus, Tacitus en Suetonius melding van Jezus.

De beenderenkist van de broer van Jezus

Beenderenkist broer Jezus vervalsing 26 oktober 2002 De in Israël gevonden beenderkist die een bewijs zou zijn voor het bestaan van Jezus, is "met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid" een vervalsing. Dat zei de Leidse nieuwtestamenticus prof.dr. H.J. de Jonge vrijdag. Bovendien is het volgens hem zeker niet de eerste buitenbijbelse aanwijzing voor het bestaan van Jezus.

Het kalkstenen ossuarium uit 63 na Christus draagt in het Aramees de inscriptie 'Jacobus, zoon van Jozef, broer van Jezus'.

Jacobus, een broer van Jezus, komt in het Nieuwe Testament voor als leider van de eerste christelijke gemeente in Jeruzalem.

De Franse paleograaf André Lemaire van de Sorbonne in Parijs, die het object voor het eerst heeft bestudeerd, gelooft dat de inscriptie verwijst naar de bijbelse Jezus.

De Jonge vindt vooral de verwijzing naar Jozef verdacht. Jozef komt als Jezus' vader pas voor in de evangeliën van Lucas en Mattheüs. Het oudste evangelie, dat van Marcus, vermeldt Jozef nog niet. Het is volgens De Jonge niet erg waarschijnlijk dat het Marcusevangelie, dat dateert van 70 na

Opschrift van de beenderenkist: "Jacob, zoon van Jozef, broer van Jezus"

Beenderenkist met inscriptie Jezus zwaar beschadigd 5 november 2002 De beenderenkist met de inscriptie die mogelijk naar Jezus van Nazareth verwijst, is tijdens transport van Israël naar Canada zwaar beschadigd. Het Royal Ontario Museum heeft dat vrijdag bekendgemaakt.

De eeuwenoude kist is gebarsten, maar niet gebroken. Museumdirecteur Dan Rahimi noemde de schade ernstig maar niet ongewoon voor een kalkstenen kist uit de eerste eeuw. Mogelijk zijn oude barsten tijdens de reis groter geworden en nieuwe ontstaan. Sommige barsten zijn een millimeter wijd.

In de kist staat een inscriptie in het Aramees met de woorden 'Jakob, zoon van

Jozef, broer van Jezus'. Als de kist en de inscriptie authentiek zijn, bewijst het voorwerp mogelijk het bestaan van Jezus. De namen kunnen echter ook naar andere mensen uit Jezus' tijd hebben verwezen. De beenderenkist, waarvan het bestaan in oktober wereldkundig werd gemaakt, zou op 16 november tentoongesteld worden in Ontario. Het museum heeft de Israëlische eigenaar van de kist aangeboden de beschadigingen te behandelen met speciale lijm, maar hij heeft daar nog niet op gereageerd.

Totnogtoe kleinste planeet gevonden dankzij nieuwe techniek 24 oktober 2002 Dankzij een nieuwe opsporingstechniek hebben onderzoekers naar eigen zeggen de totnogtoe kleinste planeet buiten ons zonnestelsel gevonden, zo staat in het jongste nummer van de Astrophysical Journal Letters. Totnogtoe zijn iets meer dan honderd planeten buiten ons zonnestelsel ("exoplaneten") gevonden. Ze zijn niet "gewoon" te zien, maar verraadden zich door de invloed die zij uitoefenen op hun moederster.

Alice Quillen en collega's van de Universiteit van Rochester gooiden het over een andere boeg. Zij zochten naar patronen die een planeet in het stof rond een ster creëren, met name het samenklonteren van stof door de passage van de planeet. Deze techniek leidde tot de vondst van een planeet rond de jonge ster Epsilon Eridani op ongeveer tien lichtjaren van ons, dus dichtbij.

De nieuweling heeft hoogstens een tiende van de massa van Jupiter en is zowat de kleinste exoplaneet die totnogtoe is opgespoord. Het hemellichaam heeft 280 jaar nodig om één keer rond Epsilon Eridani te wentelen.

Astronomen beschouwen Epsilon Eridani als een soort venster op ons verleden, met name op de manier waarop ons zonnestelsel is ontstaan. Er is zelfs naar radiosignalen uit de buurt geluisterd om eventuele tekenen van leven op te vangen.

Europese geleerden produceren antimaterie 30 oktober 2002 Europese natuurkundigen zeggen atomen van antimaterie te hebben geproduceerd en voor het eerst metingen te hebben verricht die een beter inzicht kunnen geven in het ontstaan van het heelal. De onderzoe-

9

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:21

Pagina 13

In navolging van de succesvolle editie van vorig jaar hield Frontier Sciences Foundation op zondag 3 november weer een landelijk congres. Niet alleen de sprekers spraken tot de verbeelding, ook de locatie mocht er zijn. Want het geheel vond in hartje Amsterdam, in het Grand Hotel Krasnapolsky op de Dam, plaats. Een beter affiche was welhaast niet mogelijk en de dag was er dan ook naar. Van Bert Janssen tot Willem Oltmans, van Robert Boerman naar Bram Vermeulen.

En niets bleef onbesproken.

Frontier Symposium 2002 Balsem voor de rechter hersenhelft

Omdat er vorig jaar belangstellenden teleurgesteld moesten worden was dit jaar gekozen voor een locatie met niet alleen meer allure, maar ook met meer ruimte.

Vijfhonderd zitplaatsen waren beschikbaar en een zeer groot deel ervan bleek uiteindelijk bezet. Ook in de pauzes hoefde het niet gedaan te zijn met de pret, want er was gezorgd voor een uitgebreid buffet en talloze interessante organisaties toonden in verschillende stands hun waar. Maar natuurlijk stonden de lezingen centraal. Niet voor niets!

Het fenomeen Herman Hegge, mede-oprichter van de Frontier Sciences Foundation, viel de eer te beurt om het toegestroomde publiek als eerste toe te spreken. Hij somde in het kort de nieuwe activiteiten van de stichting op. Natuurlijk springt daarbij de oprichting van Frontier Publishing het meest in het oog. Inmiddels zijn al zeven boeken onder deze vlag verschenen en het eerste exemplaar van het allernieuwste boek werd door Herman Hegge op het symposium uitgereikt aan de auteur Rudy Cambier.

Voordat de eerste spreker het woord werd gegeven toonde Herman nog een video van de enige persconferentie die de astronauten van de eerste Apollo vlucht na hun terugkeer op Aarde gaven.

Een somber en doods tafereel en Herman beloofde ons dat we een meer geanimeerde dag tegemoet konden zien. Met het oog op de sprekerslijst geen al te riskante belofte. Dat bleek ook al tijdens de eerste lezing van de dag.

Bert Janssen is graancirkelonderzoeker. De laatste jaren brengt hij de zomermaanden door in het zuidwesten van Engeland om zelf de ontwikkelingen in het veld te kunnen volgen. Samen met Janet Ossebaard heeft hij in de afgelopen jaren vier waardevolle videobanden geproduceerd die het graancirkelfenomeen in alle facetten weergeven. Daarnaast is Janssen een begenadigd spreker en ook tijdens dit congres bespeelde hij het publiek zeer vakkundig.

Waarom komt hij 's zomers in de graanvelden zo weinig Nederlandse mensen tegen, terwijl het graancirkelfenomeen toch één van de grootste wonderen van deze tijd is, zo vroeg hij zich af. Zijn we wel echt geïnteresseerd? Janssen deed in ieder geval prima zijn best om onze interesse te wekken door te bewijzen dat het fenomeen werkelijk bestaat en zelfs verdomd goed nadenkt. Nadruk legde hij daarbij op de vaak zeer ingewikkelde geometrische verschijningsvormen van de cirkels. Alleen dat aspect van de cirkels wijst er al op dat niet alles door plaatselijke grappenmakers op een zaterdagnacht na een bezoek aan de kroeg in het veld wordt gelegd. Het bewijst dat 'er meer aan de hand is'. Zijn gepassio-

Niels Brummelman

Bert Janssen en Janet Ossebaard (niet aanwezig) ontvangen de Frontier Award 2002 voor hun werk in het veld van graancirkels.

neerde betoog maakte grote indruk op de zaal en nadat Robert Boerman op een ongedwongen en nuchtere manier een overzicht had gegeven van de dit jaar in Nederland verschenen graancirkels bleek zelfs één van de andere sprekers, Willem Oltmans, danig van de kaart. Zozeer zelfs dat hij toezegde zich in te zetten voor een betere verslaggeving van het graancirkelfenomeen in de diverse media. Een nobel streven waar wij natuurlijk het nodige van verwachten! Oltmans zelf sprak op de voor hem karakteristieke wijze over het gevaar van de huidige Amerikaanse politiek. Gezien de reacties uit de zaal een onderwerp dat bij veel mensen snaren raakt. Zijn voorspelling dat Irak in geval van oorlog met de Ver-

13

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:21

Pagina 14

Bram Vermeulen (linksboven), Robert Boerman (rechtsboven), Bert Janssen (linksonder) en Willem Oltmans (rechtsonder) waren slechts vier van een reeks sprekers die van het symposium dit jaar opnieuw een onvergetelijk evenement maakten.

enigde Staten alle Iraakse oliebronnen in brand zal zetten deed bij menigeen koude rillingen over de rug lopen. Tijd voor pauze!

Het probleem Na de pauze was het de beurt aan de welbekende Bram Vermeulen. Vorig jaar nog reikte hij de Frontier Award aan Eltjo Haselhoff uit. Zijn boeiende en enthousiaste manier van presenteren deed Frontier besluiten hem ook voor dit jaar te charteren. Vermeulen maakte zijn faam meer dan waar. Op komische, intelligente en vooral indringende wijze besprak hij 'Het Probleem'. Dat probleem bestaat uit onze weerstand tegen het aannemen van 'niet geaccepteerde kennis'. Die weerstand wordt veroorzaakt door angst om het veilige wereldbeeld los te laten. Ieder mens wil houvast, streeft naar zekerheid. En daarom creëren we, op basis van ervaringen uit het verleden, onze eigen wekelijkheid die we vervolgens in ons betonnen brein inmetselen. Daar ligt het goed en stevig verankert! Om toch door die muur heen te breken is geen zware klinkhamer nodig, maar slechts het besef dat men nu, op dit moment, leeft. Negatieve energie moet losgelaten of juist op een

14

positieve manier verwerkt worden. Natuurlijk betekent dat niet dat je alles maar klakkeloos moet aannemen, maar dat je juist met een 'open mind' bepaalde claims zelf dient te onderzoeken. En daar is Vermeulen de laatste jaren mee bezig. Hij heeft aan den lijve ondervonden welke reacties dan uit grote delen van de samenleving te verwachten zijn. Hij 'zag ze vliegen' en werd steeds vaker als een 'zwever' omschreven. Vermeulen reageerde op dat laatste met de opmerking van de dag: "Dat zag ik zelf juist heel anders, al was het alleen maar vanwege mijn gewicht".

Hoewel Rudy Cambier, mede vanwege een aantal fysieke gebreken, een minder begenadigd spreker dan Bram Vermeulen bleek, had de inhoud van zijn lezing een hoog amusementsgehalte. Prof.

Cambier (België) heeft zich jarenlang beziggehouden met onderzoek en analyse van de teksten van Nostradamus. Tijdens zijn onderzoek kwam hij tot de conclusie dat de 'Voorspellingen van Nostradamus' niet in de jaren 1550 geschreven werden door de Provençaal Michel Nostredame, maar wel in de periode van 1323 tot 1328 door een cisterciënzer monnik, wiens moedertaal het

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:21

Pagina 17

De tiende planeet, in de jaren zeventig populair gemaakt door de Amerikaanse auteur Zecharia Sitchin, zou volgens bepaalde voornamelijk Russische wetenschappers niet alleen bestaan, maar vanaf 2003 zijn doorloop langsheen de aarde aanvatten.

Passeert de tiende planeet de aarde in 2003?

De hoeveelheid lekken van ingewijden, sterrenwachten en het Vaticaan kan mogelijk een beslissende breuk veroorzaken in de dam die de onthulling omtrent de zogenaamde tiende planeet van ons zonnestelsel moest tegenhouden. Het belangrijkste verhaal op aarde in meer dan drieduizend jaar ontrukt zich snel aan de greep van de mensen die de financiële markten en de voornaamste media beheersen en die het achterhielden uit angst voor paniek en financiële chaos. Deze machthebbers hebben meer respect voor geld dan voor mensen. Het publiek kan een kans krijgen om zich erop voor te bereiden als het wordt ingelicht. Onze planeet staat mogelijk op het punt in het voorjaar van 2003 opnieuw regelmatig geweldige aardbevingen te ondergaan door de doortocht van de tiende planeet door dit deel van ons zonnestelsel. Door de elektromagnetische plasmaverbinding tussen de planeten ondervinden veel gebieden op aarde nu een klein voorproefje van deze veronderstelde komst van Planeet X (PX). Ze hebben te kampen met vreemd weer, stormen, vulkanische uitbarstingen en seismische activiteit.

Planeet X draait tussen onze zon en zijn donkere dubbelster. Op een tekening in de New Science & Invention Encyclopedia van 1987 zijn onze dode dubbelzon en de tiende planeet te zien. Zecharia Sitchin, bekend als de auteur van The 12th Planet, zinspeelt in privé-sfeer er op dat PX of Nibiru in deze tijd zal terugkeren. Een groep Russische wetenschappers kwam in het jaar 2000 diverse keren bijeen om te praten over de naderende planeet die door een van hun grootste sterrenwachten was ontdekt. Een professor in de fysica maakte bekend dat hij deze bijeenkomst had bijgewoond.

Dat leidde op 13 september 2000 tot het beruchte persbericht 'Probleem 2003' van het meest gerenomeerde persbureau ter wereld, Reuters. Hoge Russische ambtenaren vroegen om de vorming van een commissie om het probleem te bestuderen dat naar verwachting tot 'een reeks rampen en een enorme bevolkingsafname' zou leiden. Ze vroegen zich openlijk af of Rusland daarna nog wel als land zou bestaan. Andrej Sjoeksjin, die dit verhaal schreef, heeft privé toegegeven dat hij niet wist waarom de Russische leiders dit zeiden en heeft er zijn eigen speculatie aan toegevoegd die niet bij het verhaal paste. Alle volgende verhalen die zijn geschreven om de onthulling in de doofpot te stoppen, weidden alleen uit over Andrejs speculatie en negeerden de voornaamste punten uit het oorspronkelijke verhaal zoals 'een enorme bevolkingsafname'.

Toen een rijke Duitse zakenman zelf contact opnam met een grote sterrenwacht in St. Petersburg leverde dat belangrijke informatie op. De man die daar de leiding had bij het zoeken naar nieuwe planeten gaf toe dat ze Planeet X al drie jaar in de gaten hielden en dat ze zich zorgen maakten om de aanzienlijke schade die hij tijdens zijn passage op aarde zou aanrichten. Ze hadden Planeet X de naam 'Raja Sun' of 'Grote Ster' gegeven.

Ik (Mark Hazlewood) werd onlangs gebeld door iemand uit Canada. Roy, een verontruste lezer, bedankte me omdat hij mijn boek had ontvangen. Zijn eerste telefoontje met een plaatselijke sterrenwacht leverde de volgende resultaten op. Een assistente van de

Mark Hazlewood

Mark Hazlewood astronomen nam op. Roy vroeg of ze van Planeet X had gehoord.

Ze zei 'ja', maar voegde er aan toe 'dat ze er niet over mocht praten en dat de wetenschappers het er niet over eens waren of die grote schade zou veroorzaken tijdens zijn passage.' Roy vroeg het vervolgens aan een van de astronomen die daar werkzaam was.

De astronoom zei dat ze niet naar zulke dingen keken. Ingewijden bij NASA en het militaire apparaat bevestigen op persoonlijke titel dat velen van hen stilletjes de bouw van koepelhuizen – de sterkste structuur die de mens kent – uitbesteden in het noorden van de Verenigde Staten – één van de veiligste plekken. Die koepels zouden de winden met orkaankracht en de wereldwijde aardbevingen moeten doorstaan die worden verwacht. Als die koepels worden gebouwd in de golvende heuvels of aan de voet van bergen, ver uit de buurt van de kusten, grote bevolkingscentra en vlakke prairies – die naar verwachting onder zullen lopen door de voortdurende regenstormen en de stijgende zeespiegel als gevolg van het afsmelten van poolijs op Antarctica en Groenland – heeft men de meeste kans om te overleven.

Het is de vraag of het Pentagon en de overheid zichzelf zal beschermen en tevens de nodige informatie wil doorgeven om de bevolking te beschermen. Planeet X is Nibiru, Alsem of het meest vereerde hemellichaam uit de hele oudheid. Na 3660 jaar zal onze tiende planeet vermoedelijk in het voorjaar van 2003 weer volgens zijn vaste baan langskomen. De gevolgen die Planeet X voor de aarde zal hebben zijn duidelijk aangetoond in verslagen uit antieke teksten over mogelijke eerdere passages en middels geologische en archeologische bevindingen die verwijzen naar plotselinge en chaotische veranderingen in het verleden. Ik heb in sterk uiteenlopende bronnen vijftig namen voor Planeet X ontdekt en heb er 34 in mijn boek vermeld.

Wat komt er op ons af?

Pater Malachi Martin heeft in de hoogste kringen van de katholieke kerk gewerkt. Hij heeft drie doctorstitels en was iemand naar wie de paus luisterde. Hij heeft in 1997 uitgelegd dat het hemellichaam dat op ons af komt miljoenen zal laten sterven gedurende

17

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:21

Pagina 18

spreiden nog altijd leugens en desinformatie over Planeet X: 1. Ze zeggen dat Planeet X wellicht kán bestaan of dat er geen bewijs voor het bestaan ervan is of dat hij maar eens in de paar miljoen jaar langskomt als hij bestaat. Dit eerste niveau van desinformatie is wijd verspreid.

2. De tweede laag desinformatie is bestemd voor mensen die hun huiswerk hebben gedaan en absoluut weten dat Planeet X wel degelijk bestaat. Tegen hen zeggen de desinformatiekunstenaars dat hij niet tijdens ons leven zal langskomen.

3. Ten slotte zeggen ze tegen de sterrenwachten die zich volkomen bewust zijn van Planeet X en zijn aankomsttijd: 'Hou je mond en maak je geen zorgen; er zal niets gebeuren tijdens de passage.'

Het onlangs door Mark Hazlewood uitgegeven boekwerk over de komst van Planeet X, is tot nu toe alleen in de Engelse taal verschenen.

de vijf à tien jaar waarin het ons passeert. Hij zei dat we de hemel moesten afzoeken naar een teken van naderend onheil. Het teken zal de vorm van een kruis hebben en iedereen zal het zien. (Er wordt gezegd dat Planeet X op een rood kruis aan de hemel zal lijken wanneer hij voor het eerst zichtbaar wordt.) Malachi Martin heeft ook 'Het derde geheim van Fatima' gelezen. Malachi wilde er op de radio niet met Art Bell over praten. Art vroeg hem: 'Zouden er miljoenen mensen omkomen?' Malachi antwoordde: 'Het is nog erger, erger dan je je kunt voorstellen.'

Het Vaticaan heeft zijn eigen telescoop: de VATT (Vatican Advanced Technology Telescope) wordt bediend vanuit het Mt. Grahamobservatorium in zuidoost Arizona. Ik heb begrepen dat de katholieke kerk wetenschappelijke studies steunt en uitvoert en niet alleen om de bijbelse geschiedenis te bewijzen. De laatste tijd heeft een hele reeks sterrenwachten om uiteenlopende redenen hun deuren gesloten. Vele sterrenwachten die wel open blijven willen hun apparatuur domweg niet voor iemand op het sterrenbeeld Orion richten. Sommigen geven als excuus dat er iets wordt geblokkeerd of dat de apparatuur niet werkt. Renovaties zijn ineens hun favoriete excuus. Zo zijn het Griffith Observatory, het Adler Planetarium & Astronomy Museum in Chicago en het Hayden Planetarium in het Rose Center for Earth and Space in New York de laatste tijd gerenoveerd. Toeval of niet, maar er zijn sterrenwachten in diverse andere landen die in deze tijd hetzelfde lot ondergaan.

Om diverse redenen is Planeet X bewust in een belachelijk of verwarrend daglicht gesteld. Een mogelijke reden is het voorkomen van paniek bij de wereldbevolking. Veel websites en artikelen ver-

18

Gevolgen De massa, het magnetisme van hoog aangeslagen plasma en de dichtheid van planeet X ontwrichten het oppervlak van elke planeet die hij passeert. De geschiedenis toont zelfs aan dat zijn verreikende elektromagnetische invloed de stromen in de kern van de aarde al ongeveer zeven jaar voor de passage verandert, wat leidt tot grote weersveranderingen. De vulkanische en seismische activiteit komt zo'n 30-40 jaar voor elke passage op gang. Sinds begin 1996 is het traditionele weer dramatisch veranderd en worden oude records regelmatig gebroken. De stijging van aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en veranderingen in het elektromagnetisme worden zoveel mogelijk uit het nieuws gehouden. Het weer alleen kan ten onrechte worden geweten aan het broeikaseffect en cycli van de zon, maar dat geldt niet voor het gerommel in de aarde en gelijktijdige veranderingen in het hele zonnestelsel. Het heelal bestaat volgens de astronoom James McCanney voor 99 percent uit plasma, elektrisch geladen deeltjes in verschillende aggregatie toestanden. Planeten zijn dichte bollen aangeslagen plasma. De nadering van Planeet X in onze omgeving van het zonnestelsel zendt een geweldige hoeveelheid elektrisch geladen energiedeeltjes van plasma in golven naar alle planeten in ons zonnestelsel via de draadvormige magnetische krachtlijnen die kriskras door het universum lopen. Het hele universum is een verbonden web van elektriciteit en plasma is de geleider. De media willen de bevolking wijs maken dat de vervuiling van onze industriële beschaving de oorzaak is van de weersveranderingen en de afgelopen paar jaar tot het broeikaseffect heeft geleid. Waarom zwijgen ze over de seismische en vulkanische veranderingen die tegelijkertijd plaatsvinden? Waarom zouden ijskernen aantonen dat het klimaat van de aarde in het verleden regelmatig dramatisch is veranderd?

Wanneer je begrijpt dat onze zon en alle planeten van ons zonnestelsel eveneens worden beïnvloed door de nadering van Planeet X, zul je zien hoe belachelijk de doofpotactie van de media is.

Vulkanische en seismische activiteiten zijn sinds 1975 met 400-500 percent toegenomen. Alle planeten veranderen. In principe vinden op alle planeten en de zon ongewone verschijnselen plaats, toegenomen activiteiten en vreemd weer. Dat is het Russische standpunt ten aanzien van aardse veranderingen. Harde feiten die in Amerika niet worden gemeld. De dampkring van de planeten is aan het veranderen. Dr. Dmitrijews werk toont aan dat de planeten zelf aan het veranderen zijn. Ze ondergaan veranderingen in hun atmosfeer. De atmosfeer van Mars is bijvoorbeeld aanzienlijk dikker geworden. De maan van de aarde begint ook een atmosfeer te krijgen die bestaat uit een verbinding die dr. Dmitrijew 'natrium' noemt. Dmitrijew zegt dat er om de maan een 6000 kilometer dikke laag natrium zit die er vroeger niet was. Daar komt nog bij dat een soortgelijke verandering in de atmosfeer van de aarde optreedt, waarbij in de hoogste lagen HO-gas wordt gevormd dat er vroeger niet was; het bestond domweg niet in de hoeveelheid waarin het nu voorkomt. Dat heeft niets te maken met het broei-

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina 20

In Focus Voormalig "Chief of Staff" John Podesta Boeing openbaart nieuwe technologie spreekt over UFO's

Jimmy Carter zag ooit een UFO en iedereen meende dat tijdens zijn presidentschap daarom een onderzoek zou worden uitgevoerd omtrent de aard van UFO's. Maar er was louter stilte. Bij ieder nieuw presidentschap bestaat de hoop op meer duidelijkheid, ondanks het feit dat de gemiddelde Amerikaanse president geen interesse lijkt te tonen in een fenomeen dat de bevolking af en toe in rep en roer brengt. Al die presidenten hebben steeds een order getekend waarbij Area 51, volgens sommigen een geheime basis waar het Amerikaanse leger buitenaardse technologie herbergt, boven de wet verheven blijft. Burgerrechten zijn in en om de basis niet van toepassing en het doden van indringers zal niet leiden tot vervolging. Maar af en toe is er een beetje hoop. En momenteel is die hoop gericht op John Podesta, voormalig "Chief of Staff" van president Clinton. Hij zal zijn steun geven aan een poging om geheime overheidsdocumenten omtrent UFO's vrij te krijgen. Hij stelt dat dit in het publieke belang moet gebeuren.

Podesta was een sleutelfiguur in de regering van Bill Clinton. Die regering deed meer dan andere regeringen om het UFO-mysterie te ontsluieren. Clintons' wetenschappelijke adviseur Dr. John Gibbons organiseerde een onderzoek bij de Amerikaanse luchtmacht omtrent de crash van een onbekend object in Roswell, New Mexico, in 1947. Clintons' eerste CIA directeur James Woosley gaf het groene licht voor een onderzoek geleid door de CIA naar de aard van het UFO-fenomeen. Clinton zelf vroeg zijn goede vriend Webster Hubbell om de waarheid te achterhalen. De interesse in het fenomeen werd gedeeld door zijn vrouw Hilary. Zij hielp Laurence Rockefeller met het schrijven van een brief naar de president, met als onderwerp het UFO-fenomeen. Dit leidde tot een briefing van de president door Rockefeller op de Rockefeller ranch, tijdens een presidentiĂŤle vakantie aldaar in 1995. Het was op diezelfde ranch dat personen als Budd Hopkins en Harvard professor John Mack verbleven; beiden waren auteurs van boeken die stelden dat talloze Amerikaanse burgers door vreemde, waarschijnlijk buitenaardse, wezens ontvoerd werden. De nieuwste poging om de waarheid te achterhalen is het initiatief van een Amerikaans televisienetwerk, met name het SCI FI Channel, een kanaal gewijd aan science fiction. Het initiatief werd gelanceerd op de National Press Club in Washington, op 22 oktober 2002. Onder de noemer "Coalition for Freedom of Information" (CFI) werd gevraagd om meer openheid te geven omtrent geheime documenten. Of het een positief resultaat zal opleveren valt, zoals steeds tijdens de voorbije dertig jaren, af te wachten.

20

Op 18 oktober besloot Boeing dat de geheimzinnigheid omtrent een geheim toestel, door de luchtvaartmaatschappij gebouwd, mar eens afgelopen moest zijn. De zogenaamde "Bird of Prey" was een doorbraak in technologie en vliegtuigontwerp. Het geheime project liep tussen 1992 en 1999. De onthulling gebeurde omdat de gebruikte technologie nu standaard geworden is binnen de industrie, waardoor de geheimzinnigheid niet langer noodzakelijk is. Behalve nieuwe "stealth" technologie, dat een vliegtuig voor de radar onzichtbaar maakt, was het programma ook belangrijk vanwege nieuwe, snelle technieken om prototypes te leveren. Het toestel werd ontwikkeld door Phantom Works, een geavanceerd onderzoeks- en ontwikkelingsonderdeel van Boeing. De Bird of Prey was een van de eerste toestellen die grote stukken composiet structuren gebruikte, alsook van een driedimensionaal, virtueel ontwerp en assemblage processen uitging die ervoor zorgden dat de bouw van het toestel niet tot astronomische kosten leidde. Het project werd volledig gesponsord door Boeing, alle 67 miljoen dollar. Het resultaat was een subsonisch, eenzitter toestel dat 38 testvluchten uitvoerde. De eerste vlucht vond in de herfst van 1996 plaats. De vleugelgrootte is iets meer dan zeven meter, met een lengte van ongeveer vijftien meter. Volgens Jim Albaugh, voorzitter en directeur van Boeings Integrated Defense Systems, was het toestel verantwoordelijk voor de transformatie van de technologie die Boeing gebruikt. "Dit toestel veranderde de regels omtrent ontwerp en bouw van vliegtuigen." Dat zou een impact gemaakt hebben op zowel militaire als commerciĂŤle toestellen.

Grote Piramide wordt verder onderzocht Op 24 oktober 2002 werd bekend dat de Egyptische archeologische dienst verder zou werken om het mysterie van de schachten

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina 21

van de koninginnekamer op te lossen. Men zal hiervoor de buitenkant van de piramide onderzoeken, waar zich mogelijk een uitgang bevindt van de schacht. In september 2002 werd onderzoek verricht in een kleine schacht waar in 1993 een deur werd gevonden die verder onderzoek belemmerde. Een boring wees uit dat na die deur zich er een andere deur bevond. Zahi Hawass, hoofd van de Antiquiteiten-afdelingen en verantwoordelijk voor het onderzoek, bevestigde dat hij nog geen plan heeft om door de tweede deur te dringen, maar benadrukte een oplossing te hebben binnen het jaar. Dergelijke schachten zijn uniek voor de Grote Piramide en daarom is het voor archeologen moeilijk om een oplossing te bieden omtrent hun functie. Misschien was hun functie symbolisch, of voor ventilatie, of misschien verbond het nog te ontdekken kamers met andere kamers in de piramide. Hawass zal de noordelijke en zuidelijke kant van de piramide schoonmaken om zo te achterhalen of er sporen zijn van een uitgang van de schachten.

Waar die zich ongeveer moeten bevinden kan dan wellicht achterhaald worden. Die techniek is niet nieuw. Reeds op 12 februari 1837 ontdekte John Perring de opening van de noordelijke schacht vanuit de Koningskamer. Perring probeerde de opening te vergroten en de schacht vrij te maken. Uiteindelijk bleek het een passage te zijn die geforceerd was. Ze liep ongeveer twaalf meter diep, waar de opening overging in de originele schacht. Dat was duidelijk zichtbaar, daar de geforceerde opening een meter bij zestig centimeter mat, terwijl de originele passage louter twintig bij twintig centimeter was. Wie die opening maakte is onbekend.

Meteen is dus ook niet duidelijk of er zich aldaar iets bevond. Het lijkt er louter op te wijzen dat de schacht wel degelijk uitmondde aan de buitenkant van de piramide en nieuwsgierige geesten de opening vergrootten, op zoek naar schatten. Op 21 mei 1837 vond Perring de opening van de zuidelijke schacht aan de buitenkant van de piramide. Circa twee meter onder het oppervak vond Perring een grote steen die de schacht afsloot. Toen die steen verwijderd werd, zo stelt men, kwam er plots frisse lucht in de Koningskamer terecht. De vraag is dan meteen of een soortgelijke steen gebruikt werd voor de afsluiting van de koningskamer en of het die stenen zijn welke teruggevonden werden in september 2002. Verder onderzoek moet alle mogelijkheden zorgvuldig afwegen.

De CIA en de Ark van Noach In november openbaarde de CIA twee nieuwe documenten die tonen dat de zoektocht naar de Ark van Noach in de jaren negentig zelfs in het Witte Huis besproken werd. Een Amerikaans tijdschrift, Insight Magazine, deed in 2000 een onderzoek naar de mogelijkheid dat de Ark zich op de berg Ararat bevond. In samenwerking met de firma Space Imaging, werden van de IKONOS satellietbeelden verkregen van de berg. Het resultaat was dat voor het eerst beelden bestonden die het publiek kon bekijken. En die foto's vertoonden inderdaad een eigenaardigheid. De volgende stap was dat Insight een team van wetenschappers en ingenieurs samenstelde om de foto's te bestuderen; was het voorwerp kunstmatig of natuurlijk? Vier wetenschappers stelden dat het kunstmatig was, twee meenden dat het een rotsformatie was, een wetenschapper meende dat het bewijsmateriaal geen uitsluitsel gaf. De recente CIA-documenten geven geen uitsluitsel omtrent het mysterie, maar ze tonen wel aan dat de Amerikaanse regering geïnteresseerd was in de zoektocht. Een van de documenten dateert uit 1995 en is van de hand van een CIA-agent die gesproken had met John Hanford, een medewerker van Richard Lugar, de Republikeinse senator van Indiana. Hanford sprak over een ontmoeting in het Witte Huis met Robert Gates, de toenmalige directeur van de

nationale veiligheid, waarbij een satellietfoto van de Ararat berg getoond werd. "Hanford zei dat het beeld iets toonde dat uit het ijs en de sneeuw stak – maar het kon zowat van alles zijn." De agent schreef de memo nadat een krant een artikel had geschreven waarin gesteld werd dat beeldmateriaal van Ararat openbaar gemaakt zou worden, dit vanwege de enorme vraag bij president Clinton omtrent het openbaar maken van historische documenten. De memo was, in pure bureaucratische stijl, echter onduidelijk met betrekking tot de vraag of dergelijke satellietbeelden onderdeel moesten uitmaken van dat gedeclassificeerde materiaal.

Het tweede document is een overzicht van materiaal over de Ararat dat stamt uit de periode 1990-1992. CIA-directeur James Woolsey vroeg zich af wat een meer diepgaand onderzoek naar Ararat zou kosten. Het document stelt dat het te duur zou zijn, waarbij aan Woolsey medegedeeld werd dat het onderzoek zes maanden lang zou duren. Dat was blijkbaar het eind van het idee. Insight is nog steeds op zoek naar andere documenten, maar blijkbaar zijn alle documenten omtrent Ararat nog steeds geheim. De CIA is bezig met het publiek maken van duizenden satellietfoto's, maar of die reeks beeldmateriaal van Ararat zal bevatten is nog onduidelijk. Het is in elk geval duidelijk dat de CIA beelden nam van de berg, in 1973 met zijn KH-9 satelliet en in 1976, 1990 en 1992 met de KH-11 satelliet.

Hacker was UFO-onderzoeker In november 2002 haalde computer "hacking" opnieuw het nieuws. Hacking is het inbreken in computers en hoewel het onderwerp van aanbidding en mysterie vanuit vele hoeken, is het eveneens illegaal. Een Britse hacker, Gary McKinnon, zou volgens een Amerikaanse aanklager voor het Eastern District of Virginia in 105 netwerken van het Amerikaanse leger, regering en firma's binnengedrongen zijn. Aanklager Paul McNulty hoopte dat McKinnon door Groot-Brittannië uitgeleverd zou worden.

Gary McKinnon is een 36-jarige, werkloze computer administrator uit Londen. McKinnon werd door de Britse politie niet gearresteerd; die wacht op bewijsmateriaal vooraleer te handelen. McKinnon gebruikte de naam "Solo" en wordt beschuldigd van zeven aanklachten van computerfraude. McKinnon zou een jaar lang computers zijn binnengedrongen. Over zijn motief werd in de kranten niets vermeld, behalve in een plaatselijke krant die de buren en vriendin van McKinnon interviewden. Die stelden dat

21

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina 24

De langzame start van het Britse graancirkeljaar van 2002 leverde toch nog de traditionele verrassingen op, met inbegrip van een mysterieuze afbeelding van een ET die een gegraveerde disk presenteert.

Het beste uit het graancirkeljaar 2002

Windmill Hill, bij Avebury, Wiltshire. Waargenomen op 2 augustus.

Beckhampton, bij Avebury, Wiltshire. Waargenomen op 26 augustus.

Nursteed, bij Devizes, Wiltshire. Waargenomen op 11 augustus.

Crooked Solely, bij Hungerford, Berkshire. Waargenomen op 28 augustus.

Het beloofde dit jaar een goed Brits graancirkeljaar te worden, na het jaar 2001 met zijn mond- en klauwzeer, voortdurende vervalsingsparanoĂŻde en gelukkig toch nog twee verbluffend mooie cirkelvormige manifestaties bij Milk Hill en Chilbolton.

schenen andere opmerkelijke formaties; zoals de prachtige dubbele spiraal bij West Overton in Wiltshire op 23 juni en een paar mooie patronen in het graafschap West Sussex. EĂŠn van de twee formaties bij Sompting was een patroon van een convexe (bolronde) driehoek, waarin ik samen met Allan Brown een dik maar fijn wit poeder ontdekte. Na onderzoek door Rodney Ashby (ons aanbevolen door Nancy Talbott van BLT Research), bleek het om een bijzonder pure vorm van silica te gaan. Dat wordt bijna nooit aangetroffen op een akker. We hadden hier geen verklaring voor, Nancy vertelde later dat dit poeder onlangs ook elders op de wereld was gevonden.

In juli kwam Engeland pas echt tot bloei met de verwachte, normale aantallen en de vernuftige verscheidenheid aan graancirkels.

Maar wat kunnen we anders verwachten van graancirkels dan

Mysterieus poeder Het leek even alsof er niets zou gebeuren. Het kwam langzaam op gang op 12 april met een bescheiden koolzaad-cirkeltje (met een ring) bij Soberton in Hampshire. Het duurde lang eer de meesterwerken in Engeland terugkeerden. In mei werden maar drie kleine formaties waargenomen. Het begon pas echt op 2 juni met een aantrekkelijk Keltisch patroon, lijkend op een zesvoudig gevlochten koord in een ring van kralen, bij Avebury Trusloe in Wiltshire.

Ook juni kende een langzame ontwikkeling, maar her en der ver-

Andy Thomas

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina 25

Windmill Hill, bij Avebury, Wiltshire. Waargenomen op 18 juli.

East Field, bij Alton Barnes, Wiltshire. Waargenomen op 14 augustus. tegenspel bieden aan voorspelbaarheid en zelfgenoegzaamheid?

Tegenwoordig verwelkomen wij op het eind van het seizoen de grootste formatie als een soort 'grand finale', zoals bijvoorbeeld de enorme (243 meter grote) spiraal bij Milk Hill van 2001. Maar tegen de tijd dat dit stuk geschreven werd (eind augustus) was de grootste formatie nog steeds een prachtig patroon dat op 4 juli 2002 bij Stonehenge in Wiltshire ontstond. Een patroon (225 meter groot) van zes driedimensionale linten wapperend in de wind. Niet alleen de vorm (heel eenvoudige rondingen) was indrukwekkend, maar ook de positionering in het veld: perfect balancerend tussen drie ronde tumuli en de omtrek van het akkerveld. Michael Glickman vergeleek het karwei met het 'neerlaten van een olietanker op Trafalgar Square'.

Het was de eerste formatie van dit jaar die de aandacht trok van de Britse media en via kranten en tv-reportages het tamelijk onverschillige publiek bereikte; in Engeland zijn we al gewend aan het bestaan van graancirkels. Het Amerikaanse publiek – en dat kunnen wij Engelsen ons amper voorstellen – maakte pas kennis met dit fenomeen dankzij een bepaalde film…

Signs In augustus 2002 werd daar de film Signs met Mel Gibson in de hoofdrol uitgebracht. Een griezelige UFO-thriller waarin grote groene buitenaardse formaties in maïsvelden maken die als landingsbakens dienen voor hun toestellen. Ondanks de weinig originele verhaallijn en de teleurstellend vormgegeven graancirkels, bracht de film het fenomeen wel onder de aandacht van de Ame-

Pewsey White Horse, bij Pewsey, Wiltshire. Waargenomen op 17 juli.

Crabwood Farmhouse, bij Winchester, Hampshire. Waargenomen op 15 augustus.

De ASCII code is als volgt vertaald: ‘Hoedt u voor de boodschappers van Valse giften & hun VERBROKEN BELOFTEN. Veel PIJN maar er is nog tijd. GELOVEN. ER IS GOEDHEID DAARBUITEN. Wij Opponeren misleiding. Kanaal GESLOTEN’. rikanen. Tijdschriften en kranten stonden bol van de artikelen en veel radio- en televisie- programma's kwamen met speciale reportages en opbelprogramma's, alsof graancirkels nooit eerder hadden bestaan.

Opmerkelijk is dat de meeste Amerikaanse 'croppies' diep teleurgesteld waren over de film. Ze vonden het een angstaanjagende, verkeerde voorstelling van het echte fenomeen. Maar degenen die het fenomeen niet kenden, werden door de film, hoe dan ook, met de neus op de feiten gedrukt. Ineens was men in de Verenigde Staten intens geïnteresseerd in graancirkels (ook merkbaar op de websites).

Als positieve tegenhanger van de Hollywoodfilm geldt de documentaire Crop Circles: Quest For Truth, van de Amerikaanse regisseur en award-winnaar William Gazecki. Deze film zou ook in de nazomer uitgebracht worden. Een 45 minuten durend fragment was dit jaar voor het eerst te zien op het Glastonbury Symposium graancirkelcongres. De film werd goed ontvangen.

Door al deze kersverse belangstelling steeg het aantal Amerikaanse formaties verdacht snel, maar dat werd door degenen die geloven in een paranormale interactie onvermijdelijk en positief

25

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina 28

In zijn internationale bestseller 'De Moord op Toetanchamon', die voor het eerst in 1998 werd uitgegeven, beschuldigt paleopatholoog Bob Brier de vizier en administrateur van Toetanchamon, Aye, ervan de kind-koning te hebben vermoord. Maar is deze visie wel geloofwaardig?

Toetanchamon: moord of ongeval?

Brier kwam tot de conclusie dat de troonopvolger, Aye, zijn voorganger Toetanchamon vermoord had. Brier onderzocht gegevens van pathologisch onderzoek op de stoffelijke resten van Toetanchamon dat was uitgevoerd door Prof. Ronald G. Harrison van de Universiteit van Liverpool. Na lang aandringen uit wetenschappelijke kring om het gemummificeerde lichaam te mogen onderzoeken, werd het Harrison eindelijk in 1968 door de Egyptische autoriteiten toegestaan om röntgenonderzoek op de kind-koning uit te voeren. Na een eerder onderzoek in 1925 door Dr Douglas E. Derry, professor in de anatomie aan de Egyptische Universiteit van Cairo, was het skelet weer bijgezet in één van de vergulde lijkkisten binnenin de grote kwartsiet sarcofaag die in de tombe was achtergebleven.

Harrison werkte met een gespecialiseerd team, bestaande uit ervaren radiologen, dokters, tandartsen en Egyptologen. Zij mochten de schamele resten van de koning niet langer dan twee dagen aan het onderzoek blootstellen.

Wat zij ontdekten was schokkend, namelijk dat het skelet behoorlijk zwaar beschadigd was, iets dat nooit officieel door Carter en Derry geregistreerd was. Harrison stelde zelfs vast dat het lichaam in tweeën gezaagd was om het uit de binnenste kist te kunnen bevrijden. Niettemin gaf dit Harrison de mogelijkheid om het hoofd en andere lichaamsdelen stuk voor stuk naar het röntgenapparaat te brengen en te fotograferen. Het team mocht zijn werk alleen bij daglicht uitvoeren. De röntgenfoto's werden (met grote omzichtigheid) naar Luxor gebracht, waar ze in een kamer in het 'Winter palace' die speciaal voor dit doel gehuurd was, werden ontwikkeld.

Toen de röntgenfoto's voor het eerst gepubliceerd werden, veroorzaakten ze opschudding. Ze lieten zien dat een klein stukje bot binnenin de schedel terecht was gekomen. Dit gaf voedsel aan de theorie dat Toetanchamon misschien om het leven was gekomen door een slag op het hoofd, hetzij door een ongeluk, hetzij als gevolg van opzet. Harrison probeerde het belang van het kleine stukje bot te bagatelliseren door er op te wijzen dat het waarschijnlijk tijdens het balsemproces was losgeraakt van de neuswortel. Toch trok Bob Brier deze conclusie in twijfel door er op te wijzen dat een dergelijk stukje neusbot poreus was en zou versplinteren als het brak, terwijl het botje in Toetanchamon's schedel groter en steviger was. Brier kwam vervolgens tot de conclusie dat het van de binnenkant van de schedel was afgebroken, door de ruwe wijze waarop Carter en Derry in 1925 de mummie van zijn windsels hadden ontdaan. Dit was belangrijk want verscheidene Egyptologen hadden er voortdurend op gewezen dat de manier waarop sommige speculerende auteurs de aanwezigheid van het botje als bewijs voor Toetanchamon's doodsoorzaak aandroegen, een vergissing was. Niettemin was volgens Brier het stukje bot een dwaalspoor dat de aandacht afleidde van het onontkoombare feit dat de kind-koning ernstige inwendige verwondingen had opgelopen als gevolg van een zware klap op het hoofd.

Was het moord?

De eerste keer dat Bob Brier op de gedachte kwam dat misdaad

Andrew Collins

misschien een rol had gespeeld bij de dood van de farao, was toen hij naar een BBC-documentaire zat te kijken. Daarin werd professor Harrison gevraagd uit te weiden over zijn ontdekkingen met betrekking tot de röntgenfoto's van Toetanchamon's schedel. Tijdens dit interview wees hij een onverklaarbare 'verdichting' in de vorm van een donkere plek aan, die zich in de schedelbasis, dicht bij de nek bevond. Hij voegde hier aan toe dat dit naar zijn mening binnen de normale grenzen (van schedelgroei) viel, maar evengoed veroorzaakt kon zijn door een bloedstolsel onder de vliezen die in dit gebied over de hersenen liggen. En dit zou weer het gevolg kunnen zijn van een slag op het hoofd, die op zijn beurt weer de dood tot gevolg had gehad.

Wat was deze donkere plek of verdichting in de schedelbasis precies en hoe zou hij het gevolg kunnen zijn van een slag op het achterhoofd? Onder degenen die door Brier werden geconsulteerd in een poging een antwoord te vinden, was Dr Gerald Irwin, medisch directeur van het Radiologisch Technologie Programma aan de CW Post Campus van de Universiteit van Long Island, een expert op het gebied van röntgenopnamen van patiënten met schedeltrauma. Nadat hij de Harrison video bekeken had, onderzocht Dr Irwin een röntgenfoto van Toetanchamon's schedel die Brier was toegezonden door een van Harrisons inmiddels overleden collega's van de Universiteit van Liverpool. Irwin kwam tot de conclusie dat de donkere plek (en de verdunning van de schedel die in

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina 29

hetzelfde gebied zichtbaar was) mogelijk het resultaat van een slag op het achterhoofd zou kunnen zijn. Verder meende hij dat dit soort trauma (zoals Harrison had gesuggereerd) een sterke aanwijzing vormde voor een onderhuidse bloeduitstorting. De donkere plek kon zodoende worden verklaard als een verkalkt vlies dat over een bloedklont heen was gegroeid, iets wat medici een chronisch subduraal hematoom noemen, een door bloed veroorzaakte zwelling. Irwin gaf ook commentaar op de vreemde plaats van de fractuur in de schedelbasis vlak bij de nek. Indien Toetanchamon met opzet geslagen was, dan moest dit gebeurd zijn terwijl hij op zijn buik of op zijn rug lag. Brier was van mening dat, hoewel de feiten die van de röntgenfoto afgeleid konden worden geen bewijs vormden voor misdaad, ze toch op zijn minst in politietermen een "aanwijzing voor verdachte omstandigheden" waren.

Is dit wat er met Toetanchamon is gebeurd? Werd hij in zijn slaap op zijn hoofd geknuppeld waarna hij een langzame, pijnlijke dood tegemoet ging en in ijlende toestand op het einde wachtte? Dit is inderdaad wat Bob Brier gelooft en hij zou wel eens gelijk kunnen hebben, want de aanwijzingen dat de kind-koning als gevolg van een klap op het hoofd om het leven kwam zijn zeer sterk. Maar was het boos opzet? Was iemand verantwoordelijk voor zijn dood?

Het antwoord is dat niemand het weet. De enige aanwijzingen voor boos opzet die we hebben in verband met de dood van de kind-koning, stammen van persoonlijke interpretaties van de door Harrison in 1968 gemaakte röntgenopnamen en van het weinige dat we over het leven van Toetanchamon weten. Het is even waarschijnlijk dat hij zijn wond door een ongeluk heeft opgelopen.

Wanneer iemand achterover valt en ongelukkig terechtkomt, kan dat heel goed een klap tegen de schedelbasis veroorzaken. Hij zou achterwaarts uit zijn strijdwagen gevallen kunnen zijn en met zijn hoofd op een rotspunt of een ander uitsteeksel terecht hebben kunnen komen. De merkwaardige plaats van de geconstateerde afwijking is op zichzelf geen reden om aan te nemen dat er moord in het spel was. Dan is er de vraag waarom de vermeende moordenaar zijn werk niet heeft afgemaakt. Als hij of zij de koning in zijn slaap een klap had toegebracht, waarom hem dan niet gedood door hem meerdere slagen toe te brengen of hem te wurgen terwijl hij bewusteloos was? Degene die voor de daad verantwoordelijk was, zal toch zeker niet zomaar aangenomen hebben dat de koning na één slag op het hoofd dood was? Dit lijkt volkomen onlogisch.

Zelfs als er moord in het spel was, lijkt Bob Briers keus van Aye als de moordenaar volstrekt onlogisch. Volgens hem was de enige andere kandidaat Horemheb, de plaatsvervanger en regent van de koning die vanuit het Egyptische regeringscentrum Memphis verantwoordelijk was voor militaire en politieke zaken. Indien hij deze kwalijke daad verricht had, zou niets hem ervan weerhouden hebben, zich van de Egyptische troon meester te maken. Maar hij veroverde de troon niet en dus blijft er geen andere mogelijkheid over dan Aye die, zoals bekend, Toetanchamon opvolgde als koning van Egypte.

Naar de mening van de auteurs is dit een verbijsterende theorie want zij wordt door de feiten weersproken. Na Toetanchamons plotse en naar we aannemen onverwachte dood, was het Aye, de oude familiedienaar, die de voorbereidingen voor de begrafenis moest regelen. Dit weten we daar Aye op de muur van de tombe afgebeeld is, gekleed in de luipaardhuid van een priester. Hij staat voor het gemummificeerde lichaam van Toetanchamon in de gedaante van Osiris, god van de onderwereld, terwijl hij een dissel in zijn hand houdt en de ceremonie van het Openen van de Mond uitvoert. In deze hoedanigheid neemt Aye de rol van Horus

over, de 'zoon' van Osiris, die zijn spirituele 'vader' tot leven roept, een handeling die alleen door de wettige erfgenaam wordt verricht. Deze muurschildering laat ook zien dat Aye tot ere-troonopvolger van Egypte uitgeroepen werd en zodoende verantwoordelijk was voor het uitvoeren van de verschillende overgangsriten die het de kind-koning mogelijk moesten maken de volgende wereld binnen te gaan.

De verering van Aton Vervolgens beschouwen we de aanwezigheid van een aantal persoonlijke voorwerpen in de tombe die ofwel de zonneschijf van Aton voorstellen, ofwel inscripties met de naam Aton dragen, en dit negen jaar nadat Toetanchamon geacht werd alle interesse in Echnatons gehate religie verloren te hebben. Veruit het beste voorbeeld is de beroemde vergulde troon-zetel die in de Antichambre gevonden is. Aan de binnenkant van de rugleuning zien we de koning, gezeten, terwijl zijn jonge koningin voor hem staat en tot dezelfde hoogte komt. In haar linkerhand houdt ze een offerschaal met balsom of olie en met haar rechterhand raakt ze op bijzonder tedere wijze zijn schouder aan. De koning en de koningin worden beiden in typische Amarna-stijl uitgebeeld, maar van groter belang is de Aton zonneschijf juist boven het jonge paar, waarvan de stralen eindigen in handen die leven in de vorm van Egyptische kruisen schenken. Bovendien is de naam van de koning in zowel de latere vorm "Toetanchamon" als de Amarna vorm "Toetanchaton" te zien.

Aangezien dit fraaie kunstwerk geschikt werd bevonden om de farao op zijn reis naar het hiernamaals te vergezellen, lijkt het duidelijk dat zowel Toetanchamon als zijn echtgenote Anchesenamon tot op het laatst sympathiek zijn blijven staan tegenover de afgezworen religie. Daar we bovendien vrijwel zeker weten dat Aye verantwoordelijk was voor het organiseren van de begrafenis-

29

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina 32

Vaste lezers van Frontier Magazine zijn al geruime tijd bekend met het feit dat alle kalenders van de Maya’s een einddatum kennen: 21 december 2012. Waarom deze datum en wat gebeurt er dan?

Om met de deur in huis te vallen: de wereld houdt niet op te bestaan na 2012!

Waarschijnlijk gebeurt het tegendeel: volgens de Maya´s worden we weer echte mensen, we worden aardetovenaars.

2012, het einde der lineaire tijd

De sjamanen van de Maya´s uit Midden Amerika noemen zich de tijdsbewaarders van onze planeet. Zij maakten de meest verfijnde kalenders die wij kennen op Aarde.

Even wat ongelofelijke cijfers: ze berekenden de omloop van de aarde rond de zon tot op vier cijfers achter de komma. Pas dertig jaar geleden hebben onze computers deze precisie geëvenaard. En wat bleek: die Maya´s zaten er slechts 0,002 dagen naast. Ze voorspelden tot over periodes van meer dan duizend jaar venusovergangen en zon- en maanverduisteringen. De Maya´s hebben maar liefst zeventien soorten kalenders, waarvan sommigen tot zelfs miljarden jaren teruglopen. In tegenstelling tot de meeste andere volkeren gebruikten ze dus niet alleen kalenders voor het vaststellen van feest-, zaai- en oogstdagen. Hun kalenders waren klaarblijkelijk ook voor andere zaken bedoeld, zo zul je in dit artikel kunnen lezen. Wanneer je kalenders hanteert die miljarden jaren kunnen duren, wordt het des te opvallender dat al deze kalenders een soort einddatum kennen, en nog wel een datum in de zeer nabije toekomst: 21 december 2012. Dan begint het Jaar Nul. Al jaren geef ik lezingen en workshops over de kalenders van de Maya's, de kalenders van de Natuurlijke Tijd. Ik kom dan na wat inleidende woorden en cijfers uiteindelijk altijd ook tot een moment waarop ik melding maak van deze einddatum. Tot voor kort ging er dan een soort huivering door het publiek: help, is het einde der tijden nabij? Sinds kort merk ik dat de meeste mensen inmiddels bekend zijn met deze datum, ze schrikken er minder van, maar de vragen hierover blijven. Sterker: het worden er alleen maar meer. En dat is oké, want dat betekent volgens mij dat mensen meer gaan nadenken over de huidige toestand van de wereld en daarmee samenhangend de kwaliteit van hun eigen leven. In mijn lezingen probeer ik onder meer aandacht te vragen voor het feit dat we het contact met de natuurlijke tijd zijn kwijt geraakt omdat we de tijd meten met een door een mannelijke priesterkaste bedachte, kunstmatige kalender, die niets te maken heeft met natuurlijke cycli, namelijk de Gregoriaanse kalender. Hoewel het bespreken van deze einddatum voor mij slechts een zeer klein onderdeel vormt van wat interessant is aan de Maya-kalenders, wil ik er graag in dit artikel wat dieper op ingaan.

Kalenders Eén van de Maya kalenders is de Lange Telling. Dat is de kalender die -gerekend in termen van onze Gregoriaanse kalender- begint op 11 augustus 3114 v.C. en eindigt op de ´beroemde´ datum 21 december 2012. Dat wil zeggen déze Lange Telling, want de vorige eindigde uiteraard in 3114 v.C. Je kunt de verschillende Mayakalenders niet helemaal loskoppelen van elkaar, ze vormen allemaal raderen in raderen waarbij het getal dertien het sleutelgetal is (naast vier, zeven, negen en twintig). Dertien is het belangrijkste getal, omdat dit het getal is waarin de Schepping zich ontvouwt.

De Lange Telling is wellicht het meest op zichzelf te aanschouwen omdat deze in wezen simpelweg bestaat uit het tellen van alle

Peter Toonen

Symbool van Hunab K’u, letterlijk: "De Ene Schenker van Maat en Beweging", maar ook: het hart van de melkweg waaruit alle maat en beweging voortkomt. dagen tot aan 21 december 2012. Vervolgens worden deze dagen gegroepeerd met behulp van achtereenvolgens de getallen negen, twintig en dertien. De kleinste kalendereenheid is de dag, die Kin genoemd wordt.

Zoals wij een decimaal stelsel kennen, een ´maal tien´ systeem, zo kennen de Maya´s evenals andere oorspronkelijke volkeren van Midden- en Noord Amerika, het vigesemaal systeem, een telling maal twintig. We hebben immers twintig vingers en tenen. Bij een decimaal stelsel krijg je 10, 100, 1000 enzovoort. In het vigesemaal systeem krijg je 20, 400, 8000 enzovoort. Het worden al heel snel veel grotere getallen.

Er bestaan meerdere Maya-jaarkalenders. De belangrijkste is de Tun Uc, de Telling van de Manen, of ook: de Telling van de Zevens.

Dit is een jaarkalender van dertien maal 28 dagen, samen 364 dagen, plus een Dag Buiten de Tijd. Het is deze jaarkalender die synchroniseert met de Tzolkin, de Heilige Kalender, de galactische kalender van dertien maal twintig Zonnezegels, samen 260 dagen.

Een andere jaarkalender is de Haab, die bestaat uit achttien Vinals van elk twintig dagen (samen 360 dagen), plus een Vayeb van vijf dagen, samen de 365 dagen van het solaire jaar.

De cyclus van 360 dagen is weer een kalender op zich, het vage zonnejaar dat de Tun genoemd wordt (spreek uit: tóén). Twintig Tuns zijn vervolgens een Katun; twintig Katuns zijn een Baktun (bijna 400 jaar), enzovoort. Er wordt telkens maal twintig vermenigvuldigd en zo krijg je uiteindelijk een Alautun van maar liefst 63.040.000 jaar, de grootste teleenheid van alle kalenders. Een kalendereenheid van ruim 63 miljoen jaar dus! Interessant is dat ruim 63 miljoen jaar geleden plotseling alle dinosaurussen op Aarde uitstierven, naar men vermoedt door een meteoorinslag nabij het huidige Yucatán-schiereiland, het leefgebied van de Maya´s. Maar goed, we dwalen af…

De Lange Telling bestaat uit dertien Baktuns. Dat betekent dat de Lange Telling in totaal bestaat uit dertien maal precies 144.000

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina 33

De Melkweg ("van bezijden gezien") met haar ecliptica.

Afbeelding in steen uit Palenque.

In het midden de Kosmische levensboom (=Kruispunt ecliptica Melkweg en Zonnestelsel), daaronder de Onderwereld, er omheen weergaven van de Lange Telling Kalender (Tekening: Linda Schele) dagen. Dit getal 144.000 kennen sommigen als het aantal Uitverkorenen uit het laatste boek van de Bijbel, de Openbaringen van Johannes van Patmos. Maar je kunt ze ook herkennen uit de Vedische geschriften als het aantal bladen van de lotus als symbool van het zevende chakra, ons kruinchakra waarmee we contact hebben met de kosmische energie en ons Hogere Zelf.

Transformatie der materie Zonder verder in te gaan op hoe de Lange Telling wordt samengesteld, moeten we vaststellen dat de begindatum ervan in feite werd bepaald door de einddatum. Er werd teruggeteld vanaf 21 december 2012. Er is een Quiché Maya-volk in het westen van Guatemala waar al vanaf ongeveer 1500 v.C. alle dagen worden geteld tot nu toe. Er is geen volk op Aarde dat al zo lang onafgebroken op die manier een kalender bijhoudt. Deze unieke prestatie wordt uitgevoerd met behulp van de Lange Telling, die dan vervolgens wordt gecombineerd met andere kalenders om zo niet alleen te komen tot een telling, maar ook tot een duiding van de energie van de tijd. Daarmee konden de Maya-priesters dus ook voorspellingen doen. Wat is dan op deze manier de energie van onze huidige tijd?

Antwoord: we leven nu in de laatste jaren van de laatste, dertiende Baktun. En deze wordt genoemd: de Baktun van de Transformatie der Materie. Dit is de tijd dat het licht zo ver in de duisternis is afgedaald, dat het als vanzelf zal gaan terugkeren naar het licht. En wat zien we: nog nooit is de mensheid zo diep afgedaald in de materie, verder kan niet. Atoomsplitsing, genenmanipulatie en uitputting van de hulpbronnen van Moeder Aarde: verder afdalen in het stoffelijke kan niet meer. In feite gaan we al bijna verder dan wat het leven op Aarde kan dragen.

Dr. José Argüelles wist in zijn aan te bevelen boek ´The Mayan Factor´uit 1987 uitvoerig aan te tonen dat de huidige Lange Telling in feite dat is wat wij nu kennen als ´de geschiedenis´. Je zou het ook zo kunnen uitleggen: wanneer je een geschiedenisdocent zou vragen om een jaartal te noemen voor het begin van onze beschaving, dan heb je een vette kans dat hij of zij het jaar 3114 v.C. zal

noemen. Want in dat jaar smeedde koning Narmer (ook genoemd Koning Menes) Beneden- en Boven Egypte tot één groot Egypte.

En dat moment blijkt dus tevens het begin van de Lange Telling van de Maya´s.

De geschiedenis is in feite de geschiedenis van de technologie, ingeluid door de komst van het schrift, dat ons volgens de Soemeriërs, Egyptenaren en Maya´s is geschonken door de goden.

Precies in het midden van de Lange Telling wordt in Noord-India een prins geboren die ons de Weg van het Midden laat zien: Boeddha (wiens moeder en verzorgster de naam Maya had). Opvallend is dat binnen de twintig jaren vóór en na de geboorte van Boeddha zowat alle belangrijkste wijsgeren van onze geschiedenis geboren worden, zoals Plato, Aristoteles, Pythagoras, Confucius, Lao Tse en Zarathustra. Dit alles dus in het midden van de middelste Batktun, de zevende Baktun, de Baktun van Resonantie en Afstemming. Deze planeet is door de geschiedenis heen vele malen bezocht door avatars, door verlichte zielen. Je zou kunnen zeggen dat Boeddha ons leerde over het pad van de innerlijke technologie.

De huidige en laatste Baktun, de dertiende, begon in 1618. In Europa was net de Vrede van Münster getekend, het einde van de onderlinge godsdienstoorlogen. Nu deze onderlinge geschillen waren beslecht, kreeg Europa de handen vrij om zijn macht en gedachtegoed te expanderen over de gehele planeet. En zo kreeg Nederland zijn Gouden Eeuw en aan het begin van deze Baktun de eerste (en inmiddels oudste) effectenbeurs ter wereld, die van Amsterdam. Vanaf het begin van deze laatste Baktun kwam er een beschaving die voor het eerst in de geschiedenis de gehele planeet begon te overheersen: de westerse beschaving waarin definitief geest en lichaam waren gescheiden. Een materialistische beschaving met angst voor de dood, waarin God mannelijk geworden was en vanuit hoog in de Hemel over ons waakte; Moeder Aarde telde niet meer mee, die kon worden veroverd en verkracht. Uiteindelijk bereikten we zo de twintigste eeuw waarin voor het eerst in de vijfduizend jaar van onze historie niet meer de tempels, kerken, piramides en moskeeën (de geestelijke gebouwen) de hoogste gebouwen zijn op Aarde. Het hoogst zijn nu de bouwwerken van de banken, multinationals en verzekeringsmaatschappijen, de gebouwen van het geld. Heel symbolisch allemaal, maar ook dat dit moest instorten. In diverse artikelen schreef ik vlak na de ineenstorting van de Twin Towers dat dit het begin zou blijken van de definitieve en onvermijdelijke ineenstorting van de 'heilige' Beurscultuur. Met die beurs zou het nooit meer goed komen, en dat is helemaal niet verkeerd.

Even wat cijfers: toen de torens instortten, stierven daarbij ruim 2.800 mensen. Maar op diezelfde dag stierven er 15.000 kinderen de hongerdood! Zelfde planeet, zelfde tijd. Tien jaar na de Val van de Muur bereikten we een punt waarop de vijfentwintig rijksten op Aarde meer geld bezaten dan de tweeëneenhalf miljard armsten (!). De natie Amerika (4% van de wereldbevolking) verbruikt 40% van alle brandstof van de wereld. Op dit moment wordt er op deze planeet meer geld uitgegeven aan bewapening dan aan onderwijs; wapens lijken belangrijker dan kleurpotloden en schoolschriften. We zijn diep in de problemen geraakt hier op Aarde. En

33

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina 37

De aanslagen van 11 september 2001 gaven het veiligheidsdenken een ongekende impuls. Om de nationale veiligheid op te voeren en het risico van terreurdaden te verminderen, nemen regeringen over de hele wereld hun toevlucht tot technologieën als biometrie, videobewaking, onderscheppen van e-mail en telefoonverkeer, koppelen en raadplegen van bestanden en nieuwe wettelijke bevoegdheden om de controle op individuele burgers te vergroten. De veiligheidswaan heeft grote gevolgen voor de persoonlijke levenssfeer van ons allen.

Identificatieplicht, het paard van Troje

In een brief van 16 oktober 2001 aan voorzitter Prodi van de Europese Commissie stelde de Amerikaanse president George W. Bush al dat hij verregaande samenwerking wil op het gebied van paspoortcontrole en visa-verstrekking.

Bovendien moest alle informatie over verdwenen identiteitspapieren met de VS worden gedeeld. In mei van dit jaar ging Bush weer een stap verder en tekende hij een wet die bepaalt dat voor alle landen die niet voor 2004 een biometrisch paspoort hebben, weer een visumplicht gaat gelden. Aan alle "bevriende" landen (waaronder ook Nederland) stelt Bush de voorwaarde om paspoorten te voorzien van een digitale vingerafdruk, iris- of gezichtsscan. Op zich is dat geen verrassende ontwikkeling, wereldwijd was er al een tendens om het gebruik van identiteitskaarten en biometrie te bevorderen en te combineren. Nieuw is alleen de snelheid van allerlei privacyaantastende maatregelen. In alle EU lidstaten bestonden al ruim voor de elfde september plannen voor een biometrisch paspoort.

Daarnaast probeert men in elk Europees land een aparte elektronische identiteitskaart in te voeren die recht geeft op werk, verzekering enz. In sommige landen is die ontwikkeling nieuw zoals in Groot-Brittannië, in andere landen is de kaart, die men verplicht wil stellen, de opvolger van een reeds bestaand document zoals de sociale verzekeringskaart in België en de gule kort (gele kaart) in Denemarken. Een biometriekaart wordt in vrijwel elk land gezien als het middel tegen illegale immigratie.

In Nederland Ook in Nederland staan de ontwikkelingen niet stil. Eén van de laatste besluiten die het paarse kabinet heeft genomen, betreft de opname van een chip in het paspoort. Tijdens de coalitiebesprekingen van het kabinet Balkenende waren de drie coalitiepartijen en De Wijckerslooth het al heel gauw eens dat er een algemene identificatieplicht gaat komen. Als het aan de Christen Democraten ligt, wordt dat niet alleen een toonplicht maar zelfs een draagplicht voor iedereen en het voorstel moet zo snel mogelijk door de kamer. Als het CDA met de VVD doorregeert zal dat alsnog gerealiseerd worden. Het niet kunnen tonen van een ID bewijs betekent een boete of anderszins een strafverzwarende omstandigheid, op deze wijze wil men zelfs jeugdcriminaliteit aanpakken.

Voordat de nieuwe coalitie aan de macht kwam, had de VVD in het parlement bij monde van Atzo Nicolai al een paar proefballonnetjes opgelaten. Op 6 mei, de dag dat Fortuyn werd vermoord, pleitte Nicolai voor een identificatieplicht door middel van een speciale kaart in de vorm van een bankpas. Daarop komt een foto, naam, geboortedatum, adres en sofi-nummer. De pas bevat

Marcel Heijman

verder een chip voor een irisscan en de opslag van andere gegevens zoals strafrechtelijke gegevens. Op die manier wil Nicolai een opgelegd stadionverbod of uitgaansverbod handhaven en ook het verkoopverbod op alcohol aan jongeren onder de zestien handhaven. Een ander gedeelte op de pas wordt gereserveerd voor gegevens van de gemeente en de sociale dienst en in de toekomst kunnen nog meer functies worden toegevoegd. Voor de nieuwe pas heeft Nicolai al een naam: 'Service Pas', geen erg originele naam zoals we straks zullen zien.

Het eerste kabinet Balkenende mag dan wel zijn gevallen maar ondertussen gebeurt er wel het een en ander. Zo schreef minister Remkes (VVD) een brief aan de Tweede Kamer met de mededeling dat iedereen een 'burger service nummer' krijgt. Met dit nummer kan iemand sneller worden geholpen bij allerlei overheidsinstanties die op hun beurt weer sneller gegevens kunnen uitwisselen.

Het nummer is gewoon het SOFI nummer en iedereen die dat nog niet had, maar wel staat ingeschreven, krijgt een apart 'burger service nummer'. Hierdoor zou de privacy beter beschermd kunnen worden. Wat die naamsverandering aan privacybescherming bijdraagt is niet echt duidelijk, het is weer de zoveelste poging te verhullen dat we allang met een universeel persoonsnummer te maken hebben. 'Burger service, waar hebben we dat meer gehoord? Alleen critici die dit soort ontwikkelingen al langer volgen weten het antwoord. De vaderlandse pers tast dus nog in het

37

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina 38

onderdeel is. De kaart geeft in de toekomst ook toegang tot de elektronische snelweg en openbare telefoons, anders gezegd: er gaat ook voor internet en andere elektronische communicatiemiddelen een identificatieplicht gelden. Natuurlijk krijgt de kaart ook een belangrijke rol als betaalmiddel in de E-commerce, handel via internet. 32 Kb wordt inmiddels niet meer voldoende geacht zodat de Maleisische regering is begonnen met de uitgifte van een kaart van 64 Kb.

duister. De Burger Service Kaart, dat idee werd in 1997 in Nederland gelanceerd. Een kaart met een aantal opties, zoals het projectbureau Burger Service Kaart meedeelde. Een chipkaart met biometrie waarop paspoort, ziekenfonds en nog andere zaken, bijvoorbeeld gegevens van de sociale dienst, gezet konden worden.

In Haarlem en Delft werd er mee geëxperimenteerd en de naam?

Wel die werd gewoon uit het Engels overgenomen en wat wordt verhuld is dat we niet met service maar met een controle instrument te maken hebben. Hoe we die kaart ook noemen het is geen simpel stukje plastic, niet slechts een ID bewijs maar een component van een interactief systeem waaraan de sociaal maatschappelijke structuur van de samenleving kan worden opgehangen. Dit is geen proces waar door vrije democratische burgers om werd gevraagd, maar een proces waar door beleidsmakers bewust op aangestuurd wordt. Het doel is controle en beheersing. Rechten zoals het recht op werk, zorg, onderwijs enz. zijn niet meer vanzelfsprekend, maar worden slechts door een identiteitskaart gegarandeerd, die een belangrijke schakel is in het proces van politieke en technologische controle.

Asielzoekers Hoever controle door middel van een chipkaart kan gaan, wordt vooral duidelijk in zuidoost Aziatische landen als Thailand en Maleisië. In Maleisië is men op dit ogenblik het verst. Iedere burger heeft een zogenaamde 'Government Multi Purpose Card', een chipkaart met een opslagruimte van 32 Kb. In feite is het een kleine microprocessor voor het uitwisselen en bewerken van informatie. De kaart met vingerbiometrie die dienst doet als paspoort en rijbewijs, bevat behalve de naam, geboortedatum, nummer, pasfoto en nationaliteit ook het adres en gegevens over ras, religie, medische en justitiële gegevens. Tevens doet de kaart, die de bijnaam MyKad heeft gekregen, dienst als chipknip. Met een kleine kaartlezer, vergelijkbaar met een saldolezer voor een telefoonkaart of chipknip, kunnen burgers zelf enige basisinformatie uitlezen. De politie heeft natuurlijk met een uitgebreidere terminal meer mogelijkheden, maar de controle gaat nog verder. Het systeem is gecentraliseerd en loopt op enkele bij de overheid gestationeerde Unisys servers. Gezochte en ongewenste personen kunnen op een zwarte lijst worden gezet die op elke aangesloten terminal kan worden gedownload. Daarnaast kan die lijst met actuele informatie ook draadloos naar mobiele terminals (portofoon en kaartlezer ineen) worden verzonden. Overal waar de regering dat nodig acht worden door de regering detectiepoortjes geïnstalleerd. Loopt een gezocht persoon door een poortje dan gaat er een alarmsignaal af.

Natuurlijk zijn die poortjes ook op vliegvelden geïnstalleerd zodat men weet wie het land verlaat en wie er terugkomt. Volgens Datuk Azizan Ayob, directeur generaal van het National Registration Departement, is Maleisië bezig zich te ontwikkelen tot een kennis en informatiemaatschappij waarin de MyKad een noodzakelijk

38

Het zijn niet alleen de zuidoost Aziatische landen waar grote groepen mensen verregaand gecontroleerd worden, als het om asielzoekers gaat kan het "vrije westen" er ook wat van. In Nederland krijgen asielzoekers een chipkaart voor registratie en een dossier.

De kaart is voorzien van een afdruk van de rechterduim. Regelmatig moeten asielzoekers zich met de kaart melden aan een terminal en moeten ze hun duim op een sensor leggen voor identificatie, soms wel vier keer per dag. Blijft de melding twee keer achterwege, dan wordt de asielprocedure beëindigd.

De angst voor illegale immigratie en de wens grote groepen vluchtelingen te controleren is al jarenlang een belangrijke impuls om te registreren en te controleren. In december 2001 kwam Pascal Smet, hoofd van de Belgische immigratie en asiel dienst op een Verenigde Naties vergadering in Genève, waar ook ministers aanwezig waren, met het idee om van iedere persoon waar ook ter wereld vingerafdrukken te nemen en die in een universeel systeem te registreren. In de EU wordt al een Europees systeem overwogen op basis van vingerafdrukken of een oogscan. Volgens Smet zou een dergelijk systeem over de hele wereld ingezet kunnen worden om immigratiestromen te beheersen. Minister Phillip Ruddock van Australië was echter niet overtuigd en liet later via een woordvoerster weten dat hij een systeem om meervoudige asielaanvragen te elimineren zou steunen, maar dat hij een universeel identificatiesysteem te ver vond gaan.

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:21

Pagina 12

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:22

Pagina cov3

fr0901_2009.qxd

10-06-2009

07:23

Pagina cov4