Frontier Magazine 9.5 september / oktober 2003

10-06-2009

08:16

Pagina cov1

FRONTIER magazine september / oktober 2003 Nederland € 3,95 België € 4,50

Nefertiti controverse Rel rond mummie en buste

Zecharia Sitchin Missionaris van het buitenaardse

Biometrie en de opkomst van Big Brother

Lara Croft op zoek naar de doos van Pandora

Nr9.5

fr0905_2009.qxd

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:17

Pagina cov2

10-06-2009

08:17

Pagina 1

REDACTIONEEL

FRONTIER magazine

Waarheid Nagenietend van de mooiste zomer sinds tijden, komen meer en meer berichten binnen dat anoniem reizen steeds moeilijker wordt. Zo komt er een chip met gezichtsherkenning in het Nederlands paspoort en is reizen met het openbaar vervoer vanaf 2004 alleen nog maar mogelijk met een Chipkaart OV. Om de toename van de privacyschending op een ludieke wijze aan de kaak te stellen, zijn er zowel nationaal als internationaal initiatieven ontstaan om een Big Brother Award in het leven te roepen. Met de Big Brother Award wordt de persoon, het bedrijf of de (overheids-)instelling te kijk gezet die zich het afgelopen jaar het hardst heeft ingezet om de controle over burgers te vergroten en de privacy te schenden. In Nederland wordt op 11 oktober voor de tweede keer de Big Brother Award uitgereikt. Tot 29 september kan men nominaties aan de deskundige jury doorgeven. Kijk op www.bigbrotherawards.nl voor meer informatie.

Het steeds minder aandacht besteden aan grenswetenschappen en gerelateerde onderwerpen doet steeds meer initiatieven ontstaan om hier verandering in te brengen. In het noorden van het land is het Soeverein Onafhankelijk Persbureau Nederland (SPON) actief onder de naam Niburu. De zeer actieve club bestookt de Nederlandse pers met informatie en heeft onlangs een open brief aan Minister President Balkenende gestuurd om aandacht te vragen voor o.a. het wapensysteem HAARP, het LUCID project, Chemtrails, Buitenaards Leven en NESARA. Het Frontier Symposium nadert met rasse schreden. Het programma is rond en het zal een interessante dag worden. Er worden onder andere unieke filmbeelden getoond van Mirin Dajo. Vlak na de oorlog maakte hij furore door zijn lichaam met allerlei scherpe voorwerpen te laten doorsteken, zonder dat hij daardoor gewond raakte. Zijn toenmalige assistent Jan de Groot zal aanwezig zijn om ons kennis te laten maken met dit unieke fenomeen. Theo Paijmans is aan de sprekerslijst toegevoegd: dat de toepassing van vrije energie veel reëler is dan wij algemeen denken is zijn boodschap.

september / oktober 2003 Nederland € 3,95 België € 4,50

Nefertiti controverse Rel rond mummie en buste

Zecharia Sitchin Missionaris van het buitenaardse

Biometrie en de opkomst van Big Brother

Lara Croft op zoek naar de doos van Pandora

Inhoud 2

Globescoop

8

In focus

11

De 2000 jaar oude batterij van Bagdad

14

Nefertiti’s mummie gevonden?

16

Schotlands verboden heidense eiland

19

Frontier Award

20

Frontier Symposium 2003

22

Victor Schauberger: door natuur bewogen

28

Moderne spokenjagers

30

Zecharia Sitchin: missionaris van het buitenaardse

34

Tombraider Lara Croft opnieuw op avontuur

35

Biometrie en het wakend oog van Big Brother

postbank: 7231599

38

Alexandria

ABN-AMRO: 40.78.98.417

40

Apollo XI astronauten zagen abnormale objecten

Herman Hegge, hoofdredacteur.

COLOFON Hoofdredactie: Filip Coppens Herman Hegge Eindredacteur: Niels Brummelman Redactie-medewerkers: Robert Boerman David Hatcher Childress Jeannella Felius Paul Harmans Marjorie Hugens Marinus Jansen Frans Kamp Bettina Kotterink Simon Langbroek Idde Lijnse Hans Overbeek Evert Poorterman Ger Rombouts Karen Thissen Marc Vredeveldt Hylke Welling Jacqueline Westerman

Lay-out: D-Sine & PDB

Redactie Frontier Magazine:

Druk: Offset Vandevelde

Frontier Sciences Foundation

Distributeur: Betapress (Nederland) Imapress (België)

Postbus 372, 8250 AJ Dron-

Advertenties: 0575-564240 Evert Poorterman Abonnementen: Nederland: Postbus 48 1600 AA Enkhuizen Tel: 0228-324076 e-mail: info@fsf.nl België Dendermondse Steenweg 56 9100 Sint-Niklaas info@frontiermagazine.be Het abonnement wordt stilzwijgend verlengd, tenzij het schriftelijk wordt opgezegd uiterlijk één maand voor het aflopen van het abonnement.

Nr9.5

fr0905_2009.qxd

ten, Nederland, Tel. 0321-380558 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl Verantwoordelijke uitgever: Frontier Sciences Foundation Postbus 48, NL-1600 AA Enkhuizen, Tel. 0228-324076 Fax 0228-312081 E-mail: info@fsf.nl

http://www.fsf.nl ISSN 1569 - 7983

FRONTIER magazine

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:17

Pagina 2

GLOBESCOOP Eerste muildier gekloond in VS 31 mei 2003

A

merikaanse wetenschappers hebben een mannelijk muildier gekloond.

Muildieren zijn kruisingen van een mannelijke ezel en een vrouwelijk paard.

Het is voor het eerst dat klonen van een paardachtige slaagde, stellen zij in het wetenschappelijk blad Science. Het gezonde veulen met de naam Idaho Gem is op 4 mei geboren. Bij het klonen zijn cellen gebruikt die in 1998 uit een foetus waren gehaald. Na 305 pogingen ontstond een embryo, dat werd geïmplanteerd in een merrie. Nu is de weg geopend voor het kopiëren van succesvolle renpaarden, zo stellen de onderzoekers uit Idaho.

Pentagon wil logboek van leven bijhouden 4 juni 2003

E

en onderzoekscentrum van het Amerikaanse ministerie van Defensie zoekt een manier om een logboek bij te houden van een mensenleven. Voor een dergelijk 'Lifelog' wil het Pentagon gebruik maken van camera's, microfoons en elektronische bestanden, zoals de gegevens van creditcards, lichaamssensoren en het Global Positioning System.

Ook internetgegevens, voicemail-berichten en e-mails kunnen worden gebruikt. Telefoongesprekken, sms-berichten, post en faxen, welke radio- en televisieprogramma's zijn beluisterd of gezien, welke krant, tijdschrift of boek is gelezen, het kan allemaal bijdragen tot het Levenslogboek van een individu. Dat meldde het Amerikaanse technologietijdschrift eWeek dinsdag.

Het Pentagon-bureau Darpa dat een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van internet, ziet het Levenslogboek als een middel om "de ervaringen van een persoon en interacties met de wereld" te bevatten.

Daardoor wil het software ontwikkelen waarmee iemands gedrag, gewoontes en gebruiken kunnen worden geanalyseerd.

Mensenrechtenactivisten noemen het pro-

2

ject een grove schending van het recht op privacy. Een proef van het systeem met vrijwilligers zou op korte termijn al kunnen beginnen.

Mensheid telde ooit 2000 zielen 10 juni 2003

D

e mensheid telt tegenwoordig zes miljard zielen, maar er is een tijd geweest dat er maar 2000 mensen op aarde waren. Dat blijkt uit een genetisch onderzoek, dat is gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift The American Journal of Human Genetics.

De mensheid was 70.000 jaar geleden maar zo klein, dat een epidemie, een natuurramp of een oorlog het einde van onze soort had kunnen betekenen. Volgens het onderzoek heeft de mensheid rond diezelfde tijd pas voor het eerst Afrika verlaten, meldt de BBC. Voor die tijd bestonden er zowel jagende mensrassen als menselijke rassen die zich specialiseerden in landbouw.

Mensen hebben vrijwel identieke DNAkenmerken. Wanneer het DNA van bijvoorbeeld chimpansees wordt vergeleken, zijn er onderling meer verschillen dan bij de zes miljard mensen. Dat wijst volgens onderzoekers erop, dat de mensheid van een klein groepje afstamt, waardoor de genetische variatie klein is.

Het onderzoek werd uitgevoerd door de Amerikaanse Stanford Universiteit en de Russische academie voor de wetenschappen, die DNA-materiaal verzamelden uit 52 gebieden over de hele wereld. Ze denken dat een Mbuti-pygmeeënstam in Congo en de Khosian-bosjesmannen in Botswana de oudste soort van de moderne mens zijn, omdat hun genetische verwantschap het grootst is.

Oudste resten van Homo Sapiens gevonden 12 juni 2003

E

en internationaal onderzoeksteam heeft in Ethiopië de oudste resten van de moderne mens opgegraven, zo staat te lezen in het jongste nummer van het wetenschappelijke vakblad Nature.

Het gaat om de schedelbenen van twee volwassenen en een kind, die al tot de Homo Sapiens behoorden en die naar schatting zowat 160.000 jaar oud zijn. De vondst bevestigt het vermoeden dat de moderne mens in Afrika is ontstaan en zich dan over de hele wereld heeft verspreid.

De drie schedels vertonen sporen van stenen werktuigen, wat vermoedelijk verwijst naar een dodencultus. Ze zijn 60.000 jaar ouder dan de totnogtoe oudst gevonden Homo Sapiens. De vindplaats ligt in de buurt van het dorp Herto op het Ethiopische schiereilend Boeri, zo'n 230 km ten noordoosten van Addis Abeba.

Houten krijgt UFOlandingsbaan 22 juni 2003

H

outen krijgt definitief een UFO-landingsbaan. De Bredase kunstenaar Martin Riebeek hoopt zijn kunstwerk

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:17

Pagina 3

in september op te leveren. De landingsbaan komt langs de A27, bij de afslag Houten. Daar worden twee rotondes omgebouwd.

Op de ene rotonde komt een verkeerstoren en op de andere een platform. De weg tussen de twee rotondes krijgt aan weerszijden blauwe zuilen, die van kleur veranderen wanneer er auto's rijden. De UFO's weten zo dat ze niet kunnen landen. Het kunstwerk kost 190.000 euro en is gesponsord door bedrijven en cultuurfondsen.

Eerder verschenen: Het zal maar gebeuren.

Vliegt er eindelijk eens een UFO over ons land, op zoek naar een veilig plekje om te landen en dan kan het vliegende object niets vinden. Waar in hemelsnaam kan een ruimteschip zonder problemen landen?

Het zichzelf ambitieus noemende Houten neemt geen enkel risico en legt speciaal voor de buitenaardse wezens een landingsbaan aan.

Het gisteren gepresenteerde ontwerp van kunstenaar Martin Riebeek uit Breda bestaat uit een verkeerstoren van zes meter op de ene rotonde, die de buitenaardse wezens met violet licht begeleidt naar de landingplek. Brandt er echter een gelig licht in de toren, dan zijn de bestuurders van de UFO's gewaarschuwd: dan is het te druk om te landen. Op de andere rotonde zal het feitelijke landingsplatform worden aangelegd: een uitgelichte platte plaat met een lichtblauwe spiegelende kunststofcoating. De weg tussen beide rotondes wordt gemarkeerd door lichtgevende blauwe zuiltjes.

De 43-jarige kunstenaar kreeg zijn idee voor de UFO-landingsbaan ten tijde van de Bijlmer-enquête. "Ik heb me afgevraagd of de ramp voorkomen had kunnen worden als er meer landingsbanen zouden zijn."

De 'landingsbaan voor buitenaardse culturen' is een project van de Junior Kamer Kromme Rijn, een club enthousiaste jonge mensen die naast hun reguliere werk op vrijwillige basis 'hun capaciteiten ontwikkelen door samen te werken aan maatschappelijke relevante projecten'. Van de gemeente Houten kregen de jongeren vrij spel om een kunstwerk voor de rotondes te

selecteren. Uit 105 ideeën is uiteindelijk gekozen voor dat van Riebeek.

De Bredanaar houdt ervan om met zijn werk mensen in verwarring te brengen.

Dat mensen zich achter hun oren krabben en zich afvragen wat ze nu weer aan hun fiets hebben hangen. Zelf is hij geen adept van UFO's. Hij gelooft dat er iets buiten onze aarde is, maar wat, dat weet hij niet.

Riebeek ziet zijn kunstwerk in de eerste plaats dan ook puur als een kunstwerk. Het gaat om het beeld dat het oplevert. En mocht het werken, mochten de buitenaardse wezens blij zijn met de landingsbaan, nou, dat is dan meegenomen. Dan schrijft Houten toch maar mooi geschiedenis.

"Maar ja," relativeert hij, "of de buitenaardse wezens tevreden zullen zijn met mijn ontwerp, weet ik niet. Ik kan niet in het hoofd kijken van de toekomstige gebruikers. Als ze al een hoofd hebben."

Volgens de kunstenaar gaat zijn project over hoop. "De hoop dat het in Houten kan gaan gebeuren. Hoop is een van de mooiste gevoelens in een mensenleven. Zonder hoop ga je dood." Hij is niet bang dat mensen hem voor een gek verslijten. "Nee, als kunstenaar moet je je sowieso kwetsbaar opstellen. Ik wil graag dat het werk bij mensen een gevoel oproept van vervreemding. Dat ze zich afvragen of het kunst is, of dat ze denken dat er nieuwe infrastructuur is aangelegd."

Het benodigde geld om het kunstwerk te realiseren 300.000 gulden - is overigens nog niet binnen. Dat geldt ook voor de vergunningen. Met name Rijkswaterstaat moet zijn goedkeuring over het project nog uitspreken. De organisatie is echter hoopvol. Jeroen Geerts van de Junior Kamer:"We hebben geen alternatieven achter de hand. Dit project is zo intrigerend, zo uniek, dat moet gewoon slagen."

Amerikaans Congres houdt symposium over UFO's 23 juni 2003

I

n de Verenigde Staten gaat John Podesta, het voormalig hoofd van personeelszaken in het Witte Huis ten tijden van Bill Clinton een symposium houden over interstellair reizen, en overweegt een rechtszaak om geclassificeerde X-Files te mogen openen inzake UFO-waarnemingen door functionarissen en andere hoogbeambten.

Het symposium "Out of the Blue" zal dinsdag door de Amerikaanse zender Sci-Fi Network worden uitgezonden, waarin op methodische wijze argumenten naar voren worden gebracht dat de overheid dingen achterhoudt en dat "something's out there". Ed Rothschild van in Washington gevestigde PodestaMatoon heeft het met leden van het Congres er over gehad om de overheid meer openheid inzake UFO's te kunnen geven. Rothschild wil niet zeggen wie hij gesproken heeft, omdat de leden bang zijn dat ze uitgelachen zullen worden als ze horen dat het over zulk een 'ridicuul' onderwerp gaat.

James Fox, een in San Francisco gevestigde journalist, probeerde herhaaldelijk president Carters zegslieden voor een interview te benaderen nadat hij gehoord had dat Carter een UFO gezien had. Er is nooit op ingegaan. Fox heeft er verder niet meer aandacht aan besteed totdat hij en zijn vrienden een vliegende schotel in de lucht zagen zweven, en weg zagen schieten.

"Toen ik thuiskwam werd ik uitgelachen.

Niemand geloofde me", zegt hij. Geïntrigeerd door het incident is hij zich in de materie gaan verdiepen, en kan niet anders concluderen dan dat de overheid dingen achterhoudt.

Fox en Rothschild kunnen aan aantal redenen bedenken waarom de overheid het niet over UFO's wil hebben: Defensie wil geen tijd of geld spenderen aan iets dat niet gezien wordt als een gevaar; hoogbeambten en functionarissen houden van het geheimhouden; het laat de andere overheden raden over welke nieuwe wapentechnologieën ze aan het ontwikkelen zijn; het kan beschamend zijn, omdat het hen blootstelt aan wat ze niet weten, en de grenzen van de menselijke technologie; ze willen geen "War of the Worlds" toestanden hebben. War of the Worlds was een hoorspel wat over een buitenaardse invasie ging, maar iedereen dacht dat het echt

3

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:18

Pagina 8

IN FOCUS UFO programma zou paniek zaaien In 1972 meenden het Britse Ministerie van Defensie date een programma, met daarin een debat over UFO’s, paniek zou veroorzaken bij de bevolking. Het zou bovendien bijdrage tot een trend waarbij het Britse publiek zou geloven in het bestaan van buitenaardse wezen. Documenten die recent door het Public Record Office openbaar gemaakt werden, stellen dat de Luchtmacht verontrust was indien zij zouden deelnemen aan een televisie-uitzending over UFO’s.

De Luchtmacht geloofde dat deelname zou bijdrage tot hysterie.

Maar indien zij hun medewerking weigerden, zouden bepaalde "samenzweringtheoretici" het voorval aangrijpen als bewijs dat de Luchtmacht iets te verbergen had en niet wenste deel te nemen aan een publiek debat. Uiteindelijk besloot men dat een persoon een interview zou geven aan de BBC. Maar dat leidde alleen maar tot meer controverse. In een brief werd verzocht om in contact te komen met de expert die zich bezighield met buitenaardse schriften en talen.

De jaren zestig en zeventig waren gekenmerkt door een steeds groeiend aantal van waarnemingen van UFO’s, met name in de buurt van luchtmachtbasissen. In 1971 besloot het BBC programma Man Alive om waarnemingen in Banbury, Oxfordshire, te onderzoeken. Ze vroegen het Ministerie om hun medewerking.

Die eenvoudige vraag leidde dus tot een controverse, waarbij Air Commodore Anthony Davis zichzelf verkozen zag als de officiële vertegenwoordiger van de Luchtmacht. Zijn naaste medewerkers meenden dat dit niet al te slim was. "We weten niet wie er zich in het publiek bevinden zal", zo stelt Commodore Brothers. "Davis zou mogelijk het doelwit worden van grappen en fanatici en andere personen die een geloof in "kleine kereltjes uit de ruimte" aanhingen." Daarom besloten ze dat Davis niet zou deelnemen in het debat, maar louter geïnterviewd zou worden. David Filkin, de producer van het programma, vroeg het Ministerie om diens positie te heroverwegen. Hij slaagde er in om de hoogste leiders van het ministerie voor zijn standpunt te winnen.

Zo was het de beurt aan Davis, waaraan was opgedragen dat hij alle geruchten over UFO’s en buitenaardse wezens onmiddellijk moest bestempelen als onzin. Het ministerie zorgde er eveneens voor dat de BBC vluchten van RAF Lightnings en een US Air Force Phantom kon filmen, in een formatie die volgens het ministerie de oorzaak was geweest van de melding van een "UFO".

Het rapport van Davis stelt bovendien dat de makers van het programma dezelfde mening als het ministerie deelden: de BBC had blijkbaar zijn buik vol van mensen die van de organisatie eisten om

Een USAF Phantom (boven) werd op onderzoek uitgestuurd, op zoek naar UFOs. Ondertussen zorgde het onderzoek van Gordon Creighton (onder) voor opschudding, waarbij de overheid besloot alles in de doofpot te steken.

UFO’s serieus te nemen, met name om UFO-onderzoekers te interviewen en hen op televisie te laten getuigen omtrent hun onderzoek. De programmamakers meenden dat het programma geruchten omtrent UFO’s voor altijd zouden oplossen.

Dat bleek helaas niet het geval te zijn, want verschillende brieven bleven bij het ministerie binnenkomen, waaronder een van Gordon Creighton, een UFO-onderzoeker van Rickmansworth, Hertfordshire. Creighton stelde dat het programma aantoonde dat de overheid een expert had die vlot buitenaardse talen kon spreken.

Creighton vroeg of het mogelijk was dat de vertegenwoordiger van de overheid beschikbaar was om op conferenties en bijeenkomsten te spreken. "Ik heb verschillende pogingen gedaan om hem te lokaliseren – zouden jullie zo goed willen zijn om hem te contacteren en hem vragen om mij te schrijven?"

De overheid stelde uiteraard dat zij een dergelijk expert niet in huis hadden. "Dit departement heeft geen kennis van de persoon in kwestie" stelden zij. "We kunnen alleen suggereren dat de BBC u misschien kan helpen."

Uiteindelijk was het programma dus bewijsmateriaal voor het feit dat de Luchtmacht niet wist hoe zich te gedragen, waarbij het duidelijk was dat het onderwerp helemaal niet afgesloten werd. Het zou in de daaropvolgende jaren alleen nog maar moeilijker worden voor de Luchtmacht…

Oudste beeld in Marokko teruggevonden Een stenen object dat 400.000 jaar oud is, werd in Marokko geklasseerd als het oudste teruggevonden voorwerpen dat een aanzet tot een beeld is. Het voorwerp werd vijftien meter onder het oppervlak teruggevonden. Het is zes centimeter groot en in de vorm van een mens, met groeven die een nek suggereren, alsook armen en benen. Het oppervlak is bedekt met restanten van een rode substantie die mogelijk een soort van verf was.

8

Het voorwerp bevond zich op de noordelijke oever van de Draarivier, nabij de stad Tan-Tan. Het lag slechts enkele centimeters verwijderd van een stenen handbijl in een laag die gedateerd is als de Acheuliaanse periode, met name 500.000 tot 300.000 jaar oud.

De vondst zal het debat omtrent het ontstaan van de menselijke ontdekking van de symboliek alleen maar verhitten. De hominieden, zoals homo heidelbergensis en homo erectus, die toendertijd

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:18

Pagina 9

leefden, zijn volgens het huidige dogma niet in staat om kunst – en dus beelden – te creëeren. Robert Bednarik, voorzitter van de International Federation of Rock Art Organisations, stelt dat het object grotendeels door natuurlijke processen (wind, water, enz.) gevormd is. Hij stelt echter wel dat de groeven op het oppervlak van het voorwerp suggereren dat het voorwerp gedeeltelijk door mensenhanden behandeld is. De handbijlen die in de omgeving gevonden werden zijn mogelijk de werktuigen die de groeven vervaardigden.

Critici, zoals professor Stanley Ambrose van de Universiteit van Illinois, stelt dat hij geen bewijsmateriaal gevonden heeft voor enige werktuigen. Volgens hem is het object helemaal het werk van natuurkrachten, zonder enige menselijke interventie. Hij duidt met name op water als de grootste kracht, waarbij de vindplaats op de oever van een rivier zijn stelling lijkt te ondersteunen.

Bednarik stelt echter dat dit de rode kleur niet verklaart. De “verf” bevat sporen van ijzer en mangaan, waardoor de rode stof mogelijk rood oker was, een stof die door onze voorouders daadwerkelijk gebruikt werd als verf.

Dit voorwerp is op zich niet uniek. Een stenen object dat gedateerd is als zijnde 200.000 tot 300.000 jaar oud, dat teruggevonden werd in Berekhat Ram in Israël, in 1986, is eveneens het onderwerp van een verhit debat. Eerst meende men dat het door mensenhanden gemaakt was, maar later verklaarde het merendeel van de wetenschappers dat het ging om een voorwerp dat door natuurkrachten gevormd was.

“Viking sonde vond leven op Mars in 1976” De Viking sonde die op Mars landde, in 1976, zou leven aangetroffen hebben. Mogelijk denkt men onmiddellijk aan het zogenaamde “Gezicht op Mars”, dat door die sonde gefotografeerd werd, maar daar gaat het in dit geval niet om. Het gerucht dat de sonde leven aantrof op de rode planeet is niet nieuw, maar nu stelt Dr. Gil Levin, een voormalig medewerker aan het NASA-project, dat hij bewijs heeft.

De Viking sonde is op zich uniek. Sinds de jaren zestig hebben zowel de Amerikanen als de Russen miljarden geïnvesteerd om ruimtevoertuigen naar Mars te sturen. Maar slechts drie zijn er succesvol geland: de twee Viking-sondes in de jaren zeventig en de Mars Pathfinder in 1997. De overige sondes gingen steeds verloren, vaak in een baan rond de planeet, waarbij een aantal onderzoekers besloot dat er een ruimtebasis op de planeet aanwezig was die de sondes vernietigde, zodat de buitenaardse wezens niet gefotografeerd werden.

Wat er ook van zij, in 1976 landde Viking op de planeet, waarbij de biologische experimenten vreemde tekens vertoonden van activiteit in de Martiaanse grond – te vergelijken met microbes die gas afscheiden. NASA besloot dit nieuws niet wereldkundig te maken, althans niet voordat zij meer tests uitgevoerd hadden. Die experimenten hadden een negatief resultaat, waarbij NASA besloot om mede te delen dat Mars een dode planeet was. Maar Dr. Levin, die aan die experimenten meewerkte, bleef ervan overtuigd dat de oorspronkelijke experimenten correct waren: er waren micro-organismen op het Martiaanse oppervlak. In 1997 openbaarde hij zijn mening, maar sindsdien, zo stelt hij, heeft hij nieuw bewijsmateriaal verzameld dat zijn oorspronkelijke mening bevestigt. Levin heeft eveneens experimenten ontwikkeld die het debat kunnen afronden, maar zowel NASA als de European Space Agency (ESA), die recent Beagle II naar Mars stuurden, besloten

om zijn experiment niet uit te voeren. Nochtans is de taak van Beagle II om sporen van leven te zoeken. Het is, zo stelt Levin, een gevaarlijke onderneming. “Het is immers vreemd dat, ondanks dat wat men vertelt, Beagle geen apparatuur heeft om naar leven te zoeken. Noch zijn GCMS (een organische detector) die meer gevoelig zou zijn dan die van Viking, noch zijn isotopische analyse-instrumenten kunnen bewijsmateriaal opleveren voor levende organismen.” Wat stelt ESA dus? Mark Adler, afgevaardigde missie-manager, stelt dat Beagle II op zoek gaat naar sporen van water, niet van leven. Hij stelt dat het te moeilijk is om te zoeken naar sporen van leven op Mars, daar men niet weet welke vorm dat leven zou hebben. Dr. Charles Cockell, een Mars-bioloog, meent dat het verschillende missies zal duren vooraleer men kan achterhalen of er al dan niet leven is. “En als we geen sporen vinden van leven, dan is het absoluut mogelijk dat we gewoon op de verkeerde plek aan het zoeken waren.”

9

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:18

Pagina 11

De 2000 jaar oude batterij van Bagdad

V

Bagdad, einddoel van de invasie van Irak, is niet alleen de thuishaven van Saddam Hoessein; het Nationaal Museum, dat volgens bepaalde bronnen leeggeroofd werd, herbergt ook wat beschreven is als een 2000 jaar oude batterij.

Jeannella Felius brengt verlichting omtrent dit mysterie.

olgens de geschiedenisboeken werd de batterij in de negentiende eeuw uitgevonden door graaf Alassandro Volta. Klopt dit, of zitten we er zo’n 2000 jaar naast? De eerste berichten van het bestaan van de zogenaamde batterij van Bagdad dateren van rond 1938. De Duitse werktuigbouwkundige Dr. Wilhelm König, toenmalig directeur van het Nationaal Museum van Bagdad, maakte melding van de vondst van een kleien vaas, met daarin een koperen cilinder en een ijzeren staaf. De vaas zou zijn gevonden bij opgravingen bij Khujut Rabu, een nederzetting dicht in de buurt van Bagdad. Deze nederzetting wordt toegeschreven aan de Parthen, een volk dat Irak domineerde van circa 248 voor Christus tot 226 na Christus.

Onduidelijk is of König het voorwerp zelf heeft opgegraven of gevonden heeft in de kelders van het museum. Ook onbekend is of het ging om slechts één exemplaar of meerdere. Er zijn onbevestigde verhalen in omloop over meerdere vazen en ook de vondst van metalen naalden bij sommige van de vazen. Tevens zouden de vazen in de woningen van zowel magiërs als handwerkslieden gevonden zijn.

Feit is in ieder geval dat König vanuit zijn vakkennis het voorwerp herkende als een batterij, een verbazingwekkende conclusie. Ondanks het gegeven dat deze conclusie niet paste bij de gangbare geschiedschrijving omtrent de uitvinding van de batterij, besloot König toch om zijn bevindingen te publiceren.

Zoals te verwachten was, werd zijn conclusie binnen de wetenschappelijke kringen genegeerd.

Het is zelfs zo dat men nu de authenticiteit van de vondst in twijfel trekt. Volgens Dr. St. John Simpson, verbonden aan het British Museum, heeft de kleien pot alle kenmerken van een gewone pot uit de Sassaniden periode, een periode die loopt van circa 225 tot 640 na Christus. Naar zijn mening is bij de datering in 1938 een vergissing gemaakt, ofwel in de herkenning van de stijl van de vaas, ofwel in de locatie waar de vaas gevonden zou zijn.

De batterij van Bagdad: een gewone pot, of een tweeduizend jaar oude batterij? De meningen zijn verdeeld.

Opbouw en werking De batterij van Bagdad bestaat uit een aantal elementen. Om te beginnen de ongeveer dertien cm hoge kleien vaas. In deze kleien vaas is een koperen cilinder bevestigd van circa tien cm hoog en vijf cm in doorsnede. De cilinder is gemaakt uit een dunne plaat koper die rond is gevouwen en op de naad aan elkaar gesoldeerd met een tin-lood legering. Opvallend genoeg is de verhouding tin-lood 40/60, de verhouding die ook nu nog in gebruik is bij soldeersel. Aan de onderkant is de koperen cilinder afgesloten door middel van een koperen schijf, die met asfalt is vastgezet. De opening van de koperen cilinder aan de bovenkant van de vaas is dichtgemaakt met een stop van asfalt. Midden in deze stop is een ijzeren staaf gestoken, die vrij in de koperen cilinder hangt. Deze ijzeren staaf vertoont sporen van corrosie door een zuur.

De publicatie van König moedigde diverse personen aan om de batterij na te bouwen en de bewering dat het hier om een batterij gaat aan te

11

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:18

Pagina 12

verbindingen door de magiër. Het gebruik van trucs in tempels kwam wel vaker voor. Uit Egypte is een voorwerp bekend waarvan men vermoedt dat het werd gebruikt om tempelgangers angst aan te jagen. Overigens is tot op heden nog geen beeld gevonden met een batterij erin.

tonen. In 1940 bouwde Willard F.M. Gray, een ingenieur bij het General Electric High Voltage Laboratory in Pittsfield, USA, de batterij na. Hij vulde de koperen cilinder met een kopersulfaat oplossing en toen hij het koper met het ijzer verbond mat hij een spanningsverschil van ongeveer 0.5 Volt.

In 1978 zou de Duitse Egyptoloog Dr. Arne Eggebrecht, toen verbonden aan het Roemer and Pelizaeus Museum in Hildesheim, de batterij ook hebben nagebouwd. Hij vulde de cilinder met vers geperst citroensap, omdat hem dat een voor de hand liggende vloeistof leek, die in de oudheid gebruikt had kunnen worden. Zijn replica produceerde 0.87 Volt. Volgens huidige medewerkers van het Roemer and Pelizaeus Museum bestaat er geen documentatie van deze experimenten en ook gesprekken met personen die indertijd ook al verbonden waren aan het museum konden de experimenten niet bevestigen.

De meeste recente kopieën van de batterij van Bagdad zijn gemaakt in 1999 en 2000, door twee studenten van Dr. Marjorie Senechal van het Smith College, USA. Dit college heeft een speciale afdeling, The museum of Ancient Inventions, waar studenten oude uitvindingen kunnen nabouwen. De hier nagebouwde batterij, gevuld met azijn, produceerde 1.1 Volt.

Mogelijk toepassingen Dat er sprake is van een batterij kan nauwelijks meer ontkend worden. Rest alleen nog de vraag waar deze batterij voor gebruikt werd. Tot op heden zijn er geen oude geschriften gevonden waarin het bestaan of gebruik van batterijen beschreven is. Over de toepassing bestaan meerdere theorieën.

De oude Grieken gebruikten sidderalen als middel tegen pijnlijke voeten. De vissen werden dan tegen de voetzolen aangedrukt.

Mogelijk dat de batterij van Bagdad voor medicinale doeleinden werd gebruikt, ter vervanging van de vissen die in het oude Irak niet voorkwamen. Een andere medicinale toepassing betreft acupunctuur. Het is bekend dat de Chinezen dit soms toepassen in combinatie met elektrische stroompjes. Hiermee zouden dan ook de metalen naalden die samen met sommige vazen zijn gevonden verklaard kunnen worden. De theorie van de acupunctuur in het oude Irak wordt overigens door zeer weinig mensen onderschreven.

De zogezegde vondsten als onderdeel van de werktuigen van magiërs heeft geleid tot de speculatie dat de batterij werd gebruikt voor rituelen in de tempel. De batterij zou dan in het beeld van een godheid verborgen zijn en deze onder stroom kunnen zetten.

Gelovigen die antwoorden zochten of ondervraagd werden, zouden dan bij aanraking van het beeld een klein schokje krijgen of juist niets voelen, afhankelijk van het al dan niet aansluiten van de

12

De meest gehoorde en met controverse omgeven theorie stelt dat de batterij werd gebruikt voor galvaniseren, het aanbrengen van een dunne metalen laag op een oppervlak van een ander metaal.

Door een aantal batterijen in serie te plaatsen, zou voldoende stroom kunnen worden gegenereerd om bijvoorbeeld goud aan te brengen op zilveren of koperen voorwerpen.

König dacht ook dat de batterijen een rol speelden bij het verzilveren en vergulden van voorwerpen. Naar verluid zou hij in de collectie van het Nationaal Museum in Bagdad koperen vazen hebben gevonden met een dun laagje zilver erop. Deze vazen waren gevonden bij opgravingen van Sumerische locaties en zouden minimaal 2700 jaar oud zijn. Dat zou dan meteen betekenen dat de Parthen de batterij niet hadden uitgevonden, maar de kennis daarvan weer hadden gekregen via overlevering uit een veel oudere periode.

Dr. Eggebrecht zou meerdere batterijen tegelijk hebben nagemaakt en door deze aaneen te schakelen in staat zijn geweest om een zilveren beeldje te vergulden. Hij was ook van mening dat veel gouden voorwerpen in het Nationaal Museum van Bagdad in werkelijkheid verguld zilver waren. Van zijn experiment zijn in het geheel geen bewijzen bewaard gebleven. Anderen die hebben geprobeerd het na te doen zijn daar niet in geslaagd en trekken zijn conclusies daardoor in twijfel.

De gevestigde wetenschap beweert dat er geen voorwerpen bekend zijn waarbij goud of zilver is aangebracht met gebruikmaking van een techniek die afwijkt van het toepassen van bladgoud of het opsmeren van goud via een vloeistof op basis van kwik.

Hiermee wordt de theorie van de galvanische toepassing verworpen. Men houdt het op een curiositeit, een plaatselijke en bij toeval ontstaan voorwerp, mogelijk toegepast bij tempelrituelen.

Het raadsel blijft Het gebruik van batterijen lijkt echter niet beperkt tot een locatie in Irak. Er wordt al geruime tijd gespeculeerd over het gebruik van stroom door de Egyptenaren. Zo zouden er bewijzen zijn gevonden van metalen voorwerpen met dunne laagjes van een ander metaal, welke alleen via een galvanisch proces kunnen zijn aangebracht. Specifiek is er een geval bekend van een zwaard met een laagje antimoon over koper, reeds in 1933 geanalyseerd door Dr.

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:18

Pagina 16

Schotlands verboden heidense eiland

A

fgelegen plekken worden vaak goed bewaard. Zelfs de Grote Piramide ontsnapte niet aan vernietiging en werd gebruikt voor de constructie van de stad Caïro. Waarom? De piramide stond te dicht bij een (dicht)bebouwde kom. Uiteindelijk waren het louter zijn dekstenen die verwijderd werden, maar de wet dat nabijheid van de mens leidt tot vernietiging van historische bouwwerken, geldt.

Een klein eiland in het midden van een tien kilometer lang meer in Noordwest-Schotland moet dus een betere kans hebben om de tand des tijds te weerstaan. Isle Maree, in het midden van Loch Maree, is een dergelijk klein eiland, dat echter een groots, tot nu toe onaangeroerd, verleden kent.

Sint Maelrubha Loch Maree is vernoemd naar Sint Maelrubha, een monnik van Iona, een vroeg-Christelijk oord, van waaruit Schotland gekerstend werd. Maelrubha verliet Iona in 673 na Christus, en trok naar Applecross, aan de noordwestelijke kant van Schotland, waar hij een abdij bouwde. Maelrubha leefde van 640 tot 722 en stichtte Applecross in 673. Volgens een legende keert iemand die aan het begin van een reis zand uit de buurt van zijn graf verwijdert veilig terug.

Tot op heden is Applecross en omgeving een van de meest afgelegen plekken van Europa. Het was echter het meer dat nu vernoemd is naar zijn naam (Loch Maree dus) dat de focus van het missioneringswerk van Sint Maelrubha was. Isle Maree was een heilig eiland, waar druïden de heidense godsdienst geleerd hadden aan een bevolking die Maelrubha nu op een ander geloof wilde brengen.

Een klein eiland in een afgelegen Schots ‘loch’, Loch Maree, bezit een heidens verleden dat tot op heden onaangeroerd is gebleven.

Filip Coppens verkreeg toegang tot wat normaliter een ‘verboden eiland’ is.

16

Het eiland heeft een nemeton, een heilige cirkel, die tot op heden nog steeds bestaat. Het is een van de weinige druïdencirkels die de tands des tijds overleefd heeft en dit heeft alles te maken met de afgelegen plek die Loch Maree is. Recent onderzoek leerde dat de cirkel dateerde uit ca.

100 voor Christus. Hiermee werd de vaststelling van Thomas Pennent, die het eiland in 1722 bezocht, bevestigd. Die meende immers dat de cirkel, die door een nauwe toegang betreden wordt, door de druïden gebouwd was. Indertijd, zo stelde Pennent, werd een kortgekapte boom

Loch Maree ligt in de schaduw van Slioch, een bijna duizend meter hoge berg. Het meer bevat een enigmatisch eiland, waar heidense praktijken tot in het recente verleden plaatsvonden. als altaar gebruikt.

Waarom precies dit eiland? Het eiland lijkt door de natuur als speciaal aangeduid te zijn doordat, in tegenstelling tot de andere eilanden op het meer, er zelden of nooit vogels aanwezig zijn.

Een andere mogelijkheid – moeilijk te bevestigen – is dat de aanwezigheid van een enigmatische berg aan de oevers van het meer de plek als ‘heilig’ bestempelde. Die berg heet Slioch, Gaelic voor speer. Met z’n bijna duizend meter hoogte is de berg een van de hoogste in Groot-Brittannië (en hoger dan de hoogste berg van Engeland). Maar de vorm is helemaal uniek: als een speer reikt hij van de aarde naar de hemel, waarbij de top meestal door de wolken, de hemel, daar waar de goden verbleven, beroerd wordt.

Werd hij daarom door onze voorouders aangezien voor een brug naar de hemel, zoals andere heilige bergen ook beschouwd werden? Bij gebrek aan geschreven bronnen is deze stelling moeilijk te bevestigen.

Offers In datzelfde kader – historische speculatie –

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:18

Pagina 17

Inverness Assylum opgenomen. Een soortgelijk voorval werd in de Inverness Courier van 4 november 1857 gerapporteerd. Inverness is de meest nabije stad, maar met de auto is het momenteel nog steeds negentig minuten rijden verwijderd. Dat men indertijd bereid was dergelijke afstanden te overbruggen, getuigd van de faam van het eiland. Het verband tussen krankzinnigheid en de maan is al oud; het Engelse woord voor krankzinnigheid, lunacy, is verwant met het Latijnse woord ‘luna’, de maan. Een tweede teken van de verwantschap tussen het eiland en de maan.

Op de plek waar de bron ooit vloeide, staat nu de zogenaamde ‘Money Tree’, de Geldboom. Zeker sinds 1828 zijn in de boom muntstukken geduwd. Koningin Victoria verbleef in 1877 aan de oevers van Loch Maree (in het Loch Maree Hotel) en bracht een bezoek aan het eiland en liet een ‘offer’ na op de Geldboom. De inhoud van haar wens die ze deed toen ze het muntstuk in de boom duwde, is niet bekend. De legende gaat dat indien de munt blijft zitten, de wens uitgekomen is; de muntstukken die op de grond terecht komen, zijn wensen die nooit verwezenlijkt werden.

De grond rondom die dode boom is mals, daar de ondergrond er vol met muntstukken zou zitten. Zou, want men is heel streng: tot op heden is er, ondanks vele vragen, nooit toestemming verleend om op het eiland te graven. De ingevallen cel van de monnik Maelrubha is nooit onderzocht; de druïdencirkel is onderzocht, maar louter door niet-vernietigende methodes te gebruiken. Nog steeds leeft de legende dat degene die iets van het eiland verwijdert ongeluk zal overkomen. En zo blijft de heiligheid van en het bijgeloof omtrent het eiland tot op heden intact.

De “geldboom” is de enige restant van een heilige bron die op het eiland aanwezig was. De legende gaat dat het plaatsen van een muntstuk in de boom de wens zal laten uitkomen. bevindt zich het volgende: men gelooft dat het eiland gewijd was aan de maan, waarbij Maelruba probeerde om die cultus om te vormen. Uiteindelijk is hij daar grotendeels in geslaagd, hoewel de plaatselijke bevolking nog steeds de oorspronkelijke heidense leefregels opvolgt. Want wat bekend is, is dat het eiland ondanks zijn Christelijke typering, tot circa een halve eeuw geleden, de focus was van heidense rituelen – en bijgeloof.

Koninklijk drama De heiligheid van het eiland zou ook door de Vikingen begrepen zijn. De toegang tot het eiland loopt via een baai, aan de zuidkant van het eiland. Nadat Maelrubha stierf, werd de hele kust en Loch Maree door de Vikingen veroverd. Er waren nog geen honderd jaar voorbijgegaan sinds de dood van Maelrubha vooraleer Applecross door de Vikingen vernield werd.

Het eiland werd de plek van een koninklijke liefde – en drama. Een prins en prinses logeerden op het eiland, terwijl de troepen nabij Loch Ewe verbleven. Het paar was zo verliefd dat zijn troepen vroegen dat hun leider naar Loch Ewe kwam, maar hij luisterde niet. Maar een expeditie was gepland en Olaf kon zich niet aan zijn taak onttrekken. Beiden vroegen ze zich af of ze het scheiden zouden overleven. Daarom besloten ze een plan te maken: indien de prins gedood was, zou zijn schip naar het eiland varen met een

In de zeventiende eeuw vonden er dierenoffers plaats op het eiland. Zo was het in 1678 dat de diocese van Dingwall een proces aanging tegen vier mannen die een stier op het eiland geofferd hadden. In 1695 offerde Hector MacKenzie, alsook zijn zoon en kleinzoon, een stier opdat de gehandicapte Christine MacKenzie zou genezen. Het offer van een stier stond dus centraal. Stierenoffers gaan terug tot het oude Egypte en Kreta; het stierenoffer is zo het meest typische heidense offer.

De naam van de Keltische maangod zou Mo-urie of Mourie geweest zijn – nauw verwant met ‘Maree’, de huidige naam van het meer. Met name de stier was zijn heilig dier, maar ook andere dieren met gekromde hoornen – een teken van de maan – waren aan hem gewijd.

Dit offer vond vaak plaats aan de heilige bron, nu verdwenen. De bron zou krankzinnigheid genezen. In 1858 werd een krankzinnige jonge vrouw naar het eiland gebracht en vervolgens in het

Twee graven op het eiland zouden de graven zijn van een Viking prins en prinses. Hun graven vormen het centrum van een bizarre begraafplaats.

17

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:20

Pagina 19

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:18

Pagina 6

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:20

Pagina 20

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:21

Pagina 21

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:21

Pagina 22

Victor Schauberger: door natuur bewogen

Z

eer bekend zijn de waterwegen die Schauberger voor bomentransport ontwikkelde, alsook zijn studies van forellen die tegen de stroom op kunnen zwemmen. Dat Schauberger ook machines maakte, waaronder vliegmachines, en uitvindingen voor de landbouw heeft gedaan, is minder bekend. Vreemd dat deze man nog steeds een randverschijnsel is.

Victor Schauberger stamde uit een geslacht van boswachters. Zijn achter-achter grootvader had zich rond 1680 vanuit Bavaria in Oostenrijk gevestigd, aan de voet van de Dreisseselberg. Hij startte een tak van de familie die zich vrijwel uitsluitend bezig hield met bos- en wildbeheer. Van jongs af aan was het duidelijk dat Schauberger in de voetsporen van zijn vader en voorvaderen wilde treden. Hele dagen bracht hij in de bossen door, op ontdekkingstocht naar planten en dieren, of de talloze waterbeken volgend die door de bossen stroomden. Vooral dat laatste, water, had zijn grote interesse. Wat zijn de eigenschappen en wetmatigheden van water? Hoe werkt de samenhang tussen temperatuur en beweging van het water?

Van zijn vader en andere oude boswachters leerde hij veel wat niet in de boeken stond:

Een watertovenaar werd hij wel eens genoemd.

Victor Schauberger (1885-1958), Oostenrijkse boswachter, natuurwetenschapper en uitvinder, kende de waterkrachten inderdaad zeer goed. Menigeen deed hij verbluft staan met zijn inzichten en uitvindingen.

Ebeth van Loon zoekt naar de man achter de legende.

22

Viktor Schauberger

"Zij steunden op hun eigen ogen en wat ze intuïtief aanvoelden. Boven alles herkenden ze de innerlijke helende kracht van water en begrepen dat water, wanneer het door irrigatiekanalen gevoerd wordt bij nacht, een significant betere oogst kan opleveren...." (1) Zo ontdekte Schauberger, door bestudering van het water, gaandeweg haar krachten en wetmatigheden. Koelte en donkerte versterken het water. Een uitgedroogde bron ging weer stromen, nadat er een stenen muur omheen werd gebouwd, ter beschutting tegen de zon. Deze beschutting was ooit weggehaald, waarna de bron was uitgedroogd. De meest optimale temperatuur voor water bleek 4ºC te zijn. De vissen zochten deze temperatuurplekken op om te baren, aan de kanten bevond zich hier de rijkste vegetatie. Ook de beweging van water speelt een rol; water neigt uit zichzelf te meanderen en maakt kronkelende, centrerende bewegingen.

In 1918 diende de eerste mogelijkheid zich aan om deze bevindingen in de praktijk te brengen.

Het was winter, vanwege de Eerste Wereldoorlog waren brandstoffen schaars, en de trekpaarden om hout uit de bossen mee te halen waren ook aan het front ingezet. Schauberger krijgt van de magistraat van Linz de kans om het brandstoffenprobleem voor de stad op te lossen.

Behalve een smalle beek waren er geen grote rivieren om boomstammen uit de bossen naar de stad te krijgen. De beek werd door bosbeheerders afgedaan als onbruikbaar voor bomentransport. Schauberger besluit er echter wel gebruik van te maken en wel in de vroege ochtenduren, bij volle maan, wanneer naar zijn inzicht het water het meest krachtig is. Het lukt om in één nacht 1600 kubieke meter hout het dal in te krijgen. Met deze methode, die hij later verder uitwerkte tot waterviaducten voor bomentransport, kreeg Schauberger grote bekendheid. Door rekening te houden met de juiste temperatuur voor het water en het in haar eigen, meanderende beweging te ondersteunen, konden zo enorme boomstammen op een heel dun laagje water vervoerd worden.

Machines vanuit de tegenstroom Door bestudering van forellen in de beken, ontdekte Schauberger dat in stromend water een tegenstroom aanwezig is; geen water-, maar een levensstroom die in tegengestelde richting beweegt. De forellen maken hiervan gebruik om

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:21

Pagina 23

Schauberger Transportbaan (1930)

tegen de stroom in te bewegen. Een nachtelijke ervaring beschrijft hij als volgt: "In het maanlicht dat direct in het kristalheldere water viel, kon elke beweging van de vissen in het water, verzameld in grote groepen, gevolgd worden. Plotseling verspreidden de forellen zich vanwege een bijzonder grote vis, die vanuit de diepte richting de waterval zwom. Het leek alsof de vis de anderen wilde storen, terwijl het danste in grote draaiende bewegingen in het water, snel heen en weer zwemmend. Toen, even plotseling, dook de grote forel in de straal van de waterval, die glinsterde als vallend metaal.

Ik zag de vis een ogenblik onder een conisch gevormde straal van water, dansend in wild ronddraaiende bewegingen, waarvan de reden mij eerst niet duidelijk was. Het kwam toen uit dit draaien en dreef bewegingsloos omhoog. Aangekomen bij de eerste curve van de waterval rolde de vis over en bereikte met een sterke duwbeweging het bovenste gedeelte van de waterval. Daar, in het sterk stromende water, met een stevige staartbeweging, verdween het." (2) Schauberger concludeerde dat de vissen zelf zorgen voor een versterkte tegenstroom, door water in te nemen en met een andere lading weer uit de vinnen te laten stromen. Hierdoor kunnen ze stil in het water blijven liggen, of als een speer tegen de stroom in gaan. (3) Hetzelfde geldt volgens hem voor vogels; tegenbewegingen van de lucht worden opgezogen door de vleugels, waardoor de vogels omhoog gaan. "Een vis wordt gezwommen, een vogel wordt gevlogen‌" (4) Schauberger verhaalt ook over enorme stenen, die ’s nachts opgetild worden en tegen de stroom in bewegen, richting waterval. Niet alle stenen doen dit, maar enkel de ei-vormigen onder hen. (5) Een andere, hiermee samenhangende waarneming was dat wanneer water of lucht in een draaiende vorm van rotatie gebracht

23

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:23

Pagina 30

Zecharia Sitchin: missionaris van het buitenaardse

W

at vindt u van de invasie van het Museum van Bagdad en diens lot? Is hierdoor het nagelaten erfgoed van de oude bevolking van de Vruchtbare Halvemaan en de Anunnaki vernietigd volgens u?

In een van de weinige interviews die de Amerikaanse auteur

Zecharia Sitchin geeft, gaat hij dieper in op zijn overtuiging dat de Soemerische beschaving gecreëerd werd door buitenaardse wezens van een twaalfde planeet.

30

ZS: Hoewel iedereen met belangstelling voor behoud van kunst, cultuur en geschiedenis bezorgd zou moeten zijn over het lot van de archeologische objecten in het museum, is deze kwestie natuurlijk vooral voor mij van belang omdat mijn werken, te beginnen met De Twaalfde Planeet, gebaseerd zijn op de archeologische bewijsstukken uit het oude Mesopotamië –de Soemerische beschaving, voortgezet door de Akkadische-, Babylonische- en Assyrische beschaving – en andere volgende aangrenzende beschavingen.

Het Nationaal Museum in Bagdad was een zeer belangrijke bewaarplaats van dergelijke artefacten, maar gelukkig niet de enige. In de begindagen van de moderne archeologie werd het merendeel van de ontdekte artefacten overgebracht naar de musea van de landen waaruit de archeologen afkomstig waren (Londen, Parijs, Berlijn, Milaan, enz.) en later verdeeld tussen deze en de plaatselijke musea. Ten eerste is daardoor niet alles verloren gegaan. Ten tweede is nu duidelijk dat er van de 170.000 bekende stukken in het museum in Bagdad maar negenentwintig belangrijke artefacten vermist werden (sommige zijn daarna teruggebracht), en deze stukken zijn natuurlijk bestudeerd, gefotografeerd, enz. en zijn goed bekend bij de geleerden.

Hoewel het verlies dus niet zo groot is als men aanvankelijk berichtte, was de plundering die plaatsvond, de vernieling van vitrinekasten en daardoor de beschadiging van de inhoud, het stukslaan van grotere relicten die te zwaar waren om te roven – niets minder dan puur barbarisme, gedrag dat onvergeeflijk is.

Het erfgoed dat deze museumcollecties vertegenwoordigen werd niet en kan dus niet vernietigd worden; het leeft voort in andere musea en natuurlijk in boeken over dit onderwerp.

Is er een mogelijk verborgen samenhang tussen deze oorlog en de Oudheid?

ZS: Als we van het onderwerp van de artefacten naar de kwestie van de geografische ligging overstappen, komen er eigenlijk twee andere zeer belangrijke onderwerpen naar voren. Het eerste heeft te maken met gewijde of heilige grond; het andere met profetie.

Als we in de landen van de bijbel reizen, beseffen we dat een moskee exact op de plaats van een vroegere Byzantijnse kerk is gebouwd, en die was weer gebouwd op de plek waar ooit een synagoge stond, en ook die was precies daar gebouwd omdat die plaats al in vroegere tijden vereerd werd. Gedurende de duizenden jaren van de Mesopotamische beschaving, vanaf het ontstaan van Soemerië in circa 4000 v.Chr. tot de veroveringen van Alexander de Grote in de laatste eeuwen voor Christus, verklaren koninklijke inscripties telkens weer dat het de gewoonte en de plicht van koningen was om tempels exact op de plaats van vorige tempels te herbouwen. Veroveraar na veroveraar uit de oudheid volgde deze traditie. Maar noch de Engelsen na de eer-

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:23

Pagina 31

ste Wereldoorlog, noch de Amerikanen op dit moment, hebben deze drang om gebedshuizen te bouwen op oeroude plaatsen. De kwestie die hier van belang is, heeft dan ook met profetie te maken. Hoewel Bagdad een betrekkelijk nieuwe stad is en geen voortzetting noch gebouwd is op de oude stad Babylon, bestaan er bijbelse profetieën over de val van Babylon als onderdeel van een goddelijk plan. De vraag is of dergelijke voorspellingen eenmalig waren, dat wil zeggen alleen betrekking hadden op bijvoorbeeld Babylon in de zesde eeuw v. Chr. – of dat het eeuwige voorspellingen zijn, telkens opnieuw toepasbaar als de omstandigheden en het rad van de tijd dat vereisen. Ik geloof in het laatste. Ik heb herhaaldelijk gezegd dat "het verleden de toekomst is", omdat de Anunnaki zelf ("Zij die uit de hemel naar de aarde kwamen") en de volkeren en beschavingen die zij de mensheid nalieten, onderworpen zijn aan een grote historische cyclus.

U zegt in uw werken dat de Soemeriërs door een soort nucleaire explosie vernietigd werden. Kunt u ons vertellen welk soort wapens men gebruikte, aangezien een aantal van hun gebouwen intact bleef?

ZS: Op de eerste plaats is het gebruik van kernwapens in 2024

v.Chr. van betekenis omdat het betrekking heeft op de meer algemene en lastige vraag: waarom zijn er oorlogen op aarde? In The Wars of Gods and Men, mijn boek over dit onderwerp, opper ik de vraag: is de mens van nature een strijder, of heeft iemand ons geleerd om oorlog te voeren? Het antwoord is het laatste: vóór de oorlogen tussen mensen waren er oorlogen tussen goden. Volgens ondubbelzinnige Egyptische teksten kregen de mensen wapens op het moment dat er een conflict gaande was tussen Horus en Seth en werden zij in dienst genomen om te vechten (aan de kant van Horus destijds).

En zo gebeurde het dat er in het conflict tussen de twee Anunnaki clans nucleaire wapens werden gebruikt om het ruimtevaartcentrum in de Sinaï woestijn weg te vagen, een gebeurtenis die weerspiegeld wordt in het bijbelse verhaal van Sodom en Gomorra. Voor deze gebeurtenis was er een internationale oorlog die met het ruimtevaartcentrum te maken had (de zogenaamde "Oorlog der Koningen" in Genesis, hoofdstuk 14). De nucleaire wolk van de explosie in de Sinaï werd door de wind oostwaarts geblazen naar Mesopotamië en talloze Klaagliederen beschrijven hoe de wind des onheils – de nucleaire wolk – alle leven in Soemerië doodde. Er was dus geen feitelijke explosie in Soemerië. De steden en de gebouwen bleven intact; de mensen, dieren en planten stierven.

Het is in dit opzicht interessant in herinnering te brengen dat toen het gebeurde, de giftige wolk zodanig door de wind werd meegevoerd dat alleen Soemerië getroffen werd en niet Babylon in het noorden. Ook in de oudheid werd hierover al nagedacht: was dit een goddelijk voorteken, de hand van het lot? Zelfs de Anunnaki die tegen Marduk waren, de aanstichter van de oorlog, beschouwden het als een teken van het lot en accepteerden Marduks oppergezag. En welke kernwapens daarbij gebruikt werden, daar geven de teksten geen uitsluitsel over.

Wat gebeurde er volgens u met de overlevenden van dit conflict? Waar gingen ze heen?

Sitchin is er van overtuigd dat de Aarde sinds de Oudheid onderworpen is aan nucleaire oorlogsvoering.

ZS: De Soemerische Klaagliederen geven aan dat de "goden"

31

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:23

Pagina 35

Biometrie en het wakend oog van Big Brother

'I

De realisatie van een wereldomvattende surveillance society komt in een beslissende fase. In Toronto en Thessaloniki zullen biometrische paspoorten worden ingevoerd. Via de luchtvaart wint Big Brother ook op andere fronten terrein: allerlei passagiersgegevens worden verzameld en opgeslagen in een centrale database. Op hoog niveau wordt er besloten, zonder ons en over ons.

Marcel Heijman gebruikt zijn argusoog…

k wil alle lidstaten aansporen om volledig mee te werken bij de uitvoering van dit wereldomspannende identificatiesysteem dat het vertrouwen van het publiek in de veiligheid van de luchtvaart aanmerkelijk zal verhogen, het publiek zal aanmoedigen om in grote getale het vliegtuig te nemen en de passagiersstromen op luchthavens zal afhandelen" verklaarde Assad Kotaite, voorzitter van de Raad van de ICAO (International Civil Aviation Organisation) op 28 mei. De ICAO, waarbij 188 landen zijn aangesloten, heeft iets te verkopen, dat bij nadere beschouwing zeer omstreden is en verregaande gevolgen zal hebben.

De verklaring van Kotaite doet denken aan overbekende reclamestrategieën waarin niet de inhoud maar de verpakking telt. Ook politici weten sinds jaar en dag dat bij impopulaire maatregelen alleen de voordelen onderstreept moeten worden. "Grenscontroles zullen veel sneller worden afgehandeld, de veiligheid van de luchtvaart wordt verhoogd en identiteitsdiefstal wordt tegengegaan." Het identificatiesysteem dat men wereldwijd wil invoeren betreft een biometrisch elektronisch controlesysteem op basis van gezichtskenmerken. De gevolgen zullen echter dermate verstrekkend zijn dat er op z’n minst de nodige kritische vragen moeten worden gesteld zoals: 'Biedt het systeem inderdaad meer veiligheid, zo ja waar blijkt dat dan uit?' en 'Welke nieuwe mogelijkheden tot misbruik biedt het systeem?'

Dr Kotaite voorzitter van de ICAO, die een internationale standaard ontwikkelt.

Maleisië loopt voorop met de uitgifte van een multipurpose card, een zgn. service kaart. Australië probeert het eerste land te zijn met een biometrisch reisdocument.

Gezichtsscan Na de aanslagen van 9/11 kwamen zowel de Amerikaanse als Europese regeringen met een uitgebreid pakket antiterrorisme-maatregelen. In de Verenigde Staten werd het Departement of Homeland Security opgericht. Dat kreeg verregaande bevoegdheden, zoals afluisteren, huiszoekingen, opvragen van financiële gegevens, doorzoeken van auto's, enz. Hoog op de agenda van dit Departement staat de invoering van biometrische visa en identiteitsdocumenten. Al gauw werd de nieuwe Amerikaanse dominantie merkbaar in Europa. In mei 2002 tekende president Bush de US Enhanced Border Security and Visa Reform Act. Deze wet bepaalt dat reizigers uit bevriende landen zoals Nederland en België en andere EU lidstaten per oktober 2004 in het bezit moeten zijn van een biometrisch paspoort.1 Voor landen die geen biometrisch paspoort hebben, geldt een biometrische visumplicht. Ook nu moeten reizigers voor de Verenigde Staten bij aankomst een pasje laten maken met daarop een vingerscan. In de oorlog tegen het internationale terrorisme, wat dat ook mag zijn, hebben de Europese regeringsleiders het nakijken. Europa wikt als Bush al heeft beschikt. Nu was het biometrische paspoort eigenlijk al geen punt van discussie meer, maar onder Amerikaanse druk

35

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:23

Pagina 36

Het logo van DARPA, Big Brother is watching you! werd er op Europese topontmoetingen, die zoals gebruikelijk kort na de jaarlijkse Bilderbergconferentie (dit jaar in Versailles) plaatsvonden, pro forma een besluit genomen. Op de antiterrorisme conferentie in Parijs op 5 mei besloten Frankrijk en de Verenigde Staten, ondanks de meningsverschillen over Irak, tot samenwerking om een technologisch hoogstaand chippaspoort te ontwikkelen waarin biometrie centraal zal staan. Andere maatregelen die besproken werden, zijn het uitwisselen van justitiële informatie inclusief DNA gegevens en zelfs de oprichting van een database voor pedofielen. 2 Op de G8 top in Thessaloniki kwamen de Europese regeringsleiders overeen dat biometrie in EU-paspoorten opgenomen zal worden en dat daarbij naar harmonisatie wordt gestreefd. Er wordt een budget van 140 miljoen euro uitgetrokken om speciale controleposten te ontwikkelen die biometrische controle en de koppeling naar speciale databases, zoals het Schengen Informatie Systeem, dat in 2008 geheel vernieuwd moet zijn, mogelijk maken.

De beslissing waar het uiteindelijk om draait is welk biometrisch kenmerk in het paspoort wordt opgenomen. Die beslissing is sterk afhankelijk van het advies van de ICAO die kort tevoren in Toronto bijeenkwam om een algemeen geldende standaard voor MRTD's (Machine Readable Travel Documents) vast te stellen.

Voor alle duidelijkheid, ook nu kunnen paspoorten door een computer gelezen worden. Onderaan de pagina met personalia is het paspoortnummer, naam, data en bij veel mensen zelfs het sofinummer verwerkt in een strook die langs een scanner kan worden gehaald, waardoor alle gegevens feilloos worden geregistreerd.

Nieuw zijn straks biometrie en het zendsignaal dat gestandaardiseerd moet worden. Reizigers moeten immers overal ter wereld met de daar aanwezige apparatuur geïdentificeerd kunnen worden. Daartoe werd van 22 tot 24 juli in het Londense Radisson Edwardian Vanderbilt Hotel een conferentie georganiseerd met experts op het gebied van radiofrequentie chips en computerbeveiliging. Grootste struikelblok bij het vaststellen van een internationale standaard zijn niet de nationale verschillen, maar de grote verscheidenheid aan kaartsystemen, microchips en biometrische en versleutelingsystemen.

De ICAO heeft nu een blauwdruk vastgesteld waarin een scan van

36

het gezicht de voorkeur heeft omdat dit onmiddellijk met de persoon en de gewone pasfoto op het document vergeleken kan worden. In een chip op het paspoort wordt een 300dpi JPEG afbeelding van het gezicht opgeslagen. De specificaties zijn zodanig gekozen dat geautomatiseerde identificatie mogelijk is. Deze voorkeur was te verwachten omdat databases met pasfoto's aan videobewakingssystemen met gezichtsherkenningssoftware gekoppeld kunnen worden. Voor controle hoeven we het paspoort niet eens meer uit onze zak te halen. Door het zendertje in de microchip kunnen de foto en andere gegevens, zoals naam, geboortedatum, nationaliteit en paspoortnummer, ook ongevraagd worden geregistreerd. Puur vanuit technisch oogpunt gezien biedt dit echter niet alleen voor-, maar ook nadelen. Biometrische gezichtsherkenning heeft een grote foutmarge. Bij foto's die onder optimale omstandigheden zijn opgenomen is dit ongeveer 17 percent, bij slechte opnames 25 percent of meer. Naast de foto kan er dan ook een tweede biometrisch kenmerk worden opgenomen zoals de iris, waartoe de Britse regering inmiddels heeft besloten. Een chippaspoort kan automatisch worden uitgelezen. De vraag is echter wie dit straks, behalve bevoegde instanties, nog meer kunnen, wat nieuwe mogelijkheden schept voor identiteitsdiefstal! Om dit te voorkomen wil men de gegevens versleutelen. In deze ontwikkeling loopt Australië, de thuishaven van Dr. Kotaite, voorop. Naast de gewone foto op het paspoort wordt deze ook nog een keer versleuteld op de chip aangebracht en alleen douane en politie hebben de apparatuur om die te ontcijferen. Hiermee hoopt men ook vervalsing tegen te gaan.

Niet alleen technisch maar ook juridisch roept biometrie de nodige vragen op. Moeten alle foto's ook centraal worden opgeslagen?

In Australië legt men hiervoor een nieuwe database aan en ook andere landen zijn hiermee begonnen. Dit lijkt wereldwijd het streven te zijn omdat men hiermee aanvragen voor meerdere paspoorten op verschillende namen tegen wil gaan. Daarmee dient zich gelijk een volgend probleem aan: eenmaal met foto in een database kunnen personen zonder hun medeweten en toestemming aan identificatie worden onderworpen, bijv. in openbare gelegenheden waar videobewakingssystemen geïnstalleerd zijn.

De vermeende veiligheid die de algehele biometrisering van de halve wereldbevolking moet gaan opleveren is bovendien sterk afhankelijk van bestaande documenten die voor het verkrijgen van een high tech document moeten worden overlegd. Een ander zwak punt is dat er nu eenmaal landen zijn waarin er geen strikte scheiding bestaat tussen overheid en georganiseerde misdaad.

Wat het technische aspect betreft, er zijn experts die van mening zijn dat, gezien de scoringspercentages, de grootschalige toepassing van biometrie grote risico's met zich mee brengt. Eén van de risico's is vooral de mogelijkheid tot onterechte acceptatie van bepaalde personen door biometrische apparatuur. Als dit zou worden bijgesteld heeft dit automatisch een hoger afwijzingspercentage tot gevolg van personen die ten onrechte niet worden herkend.

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:23

Pagina 38

ALEXANDRIA

Pyramid of Secrets The Architecture of the Great Pyramid reconsidered in the Light of Creational Mythology.

Alan Alford Walsall: Eridu Books, 2003 Prijs: 31,90, verkrijgbaar bij boekhandel en Frontier Sciences Foundation Met de vernietiging van de grote ruim een miljoen boekenrollen tellende bibliotheek van Alexandrie ging waarschijnlijk tegelijk het merendeel van de uitgebreide Egyptische archieven verloren. De zogenaamde nieuwe godsdiensten hadden daar ruim de hand in. Heel Egypte werd zorgvuldig nageplozen op eventueel nog niet geroofde kostbaarheden, want voor de inhoud van kostbare manuscripten had men weinig oog. Zo kwam ook de grote piramide aan de beurt. Alan Alford schrijft in zijn boek "Pyramid of Secrets" hoe snuffelaars zelfs de vloer van de koningskamer in de grote piramide openbraken nadat ze hadden vastgesteld dat die vreemd hol klonk.

Dat kwam, constateerden ze, omdat die hele vloer niet rustte op een solide ondergrond maar op wat het best te vergelijken valt met omgekeerde eierdozen. De steunpunten voor de zware granietsegmenten waren juist voldoende, meer niet. Wat een rare constructie dacht men, geen schatkamer, zoals verwacht en teleurgesteld verzuimde men zelfs het verwijderde segment terug te plaatsen. Daar ligt het nu dus,

38

naast de sarcofaag. Er is veel meer aan de hand met deze rare vloer. Hij is los opgehangen tussen de zware granieten wanden als de klankbodem van een ongewoon akoestische instrument. Het plafond van deze kamer geeft iets soortgelijks te zien.

Precies tot het beoogde volume afgehouwen segmenten vormen met hun gladde onderkanten de etages van een kosmisch carillon. Drukontlastingskamers heten ze officieel wat eerder aan een mysterieus toilet doet denken. Daarboven bevindt zich het zandstenen zadeldak en doet niet mee aan de trillingen in al dat graniet. Merkwaardig genoeg is de frequentie van de sarcofaag perfect afgestemd op die van de complete kamer als met het ontbrekende hoekje er weer bij telt. Volgens een lange rij experts wiens nieuwsgierigheid danig was geprikkeld staat de granieten constructie volkomen los van de rest van het zandstenen interieur. Periodiek heeft het land van de farao’s zware aardbevingen te verduren.

In Japan vult men daarom dan ruimten onder gebouwen met zand om schokken en trillingen op te vangen. De grote piramide heeft ook een onbekend aantal van deze voorzieningen. Zo dat was dan het topje van de ijsberg, of beter steenberg.

Produceerde dit systeem ooit geluid al is het nu dan grondig vernield? Het schijnt zo. Ultrasonore trillingen werden in gang gezet door de aardbol zelf. Tijdens experimenten (1996) van NASA ingenieur ?? werden ze zelfs zo krachtig dat de hele crew maakte dat ze wegkwamen. Ook de kolossen van Thebe hadden ooit stemmen volgens antieke verslagen. Ze bewaakten een tempel en vormden een toeristische trekpleister voor Grieken en Romeinen. Totdat de Romeinen de zittende farao beelden op een keer repareerden en de stemmen voorgoed tot zwijgen brachten. De Egyptenaren kenden een aantal van zulke trucjes.

De gehavende konings kamer hoeft niemand al te veel te verbazen. Het ultrasone geluid hield ongewenst bezoek op een afstandje totdat het systeem op een keer bezweek. Dat en nog veel meer in het boek van Alan Alford het enfant terrible van de Egyptologie. (Hylke Welling)

De Zesde Mei Tomas Ross Uitgeverij: De Bezige Bij – Amsterdam 2003 18,90 euro verkrijgbaar bij boekhandel en Frontier Sciences Foundation Gezien de eerdere uitlatingen van Tomas Ross in onder andere het populaire praatprogramma Barend en Van Dorp over de moord op Pim Fortuyn en de daar eventueel bij behorende samenzweringen, waren de verwachting van zijn boek ‘De zesde mei’ hoog gespannen. Te hoog bleek later bij het lezen van het boek. Het verhaal is goed alhoewel het de term ‘thriller’ niet echt verdient. Het verhaal is meer een opsomming van de gebeurtenissen voorafgaand aan de moord op Fortuyn waarbij Ross bepaalde vermoedens beschrijft die

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:23

Pagina 39

vanzelfsprekend nooit in de media te lezen waren. Het interessantste wat Ross beschrijft is wel dat Mat Herben in 2001 een vergadering van de Bilderberggroep heeft bijgewoond. Er bestond al een vermoeden dat Herben bij die vergadering aanwezig was, hetgeen verklaard waarom Herben destijds de Joint Strike Fighter erdoor gejast heeft, maar echt bewijs is er tot nu toe niet geleverd. De clou van het verhaal is dat de BVD achter de moord op Fortuyn zit. Niet echt een schokkend feit want lezers van Frontier Magazine hadden al vermoedens in die richting. (Robert Boerman)

Alice in Wonderland and the World Trade Disaster David Icke Wildwood: Bridge of Love Publications USA, 2002 Prijs: 31.90 Euro, verkrijgbaar bij boekhandel en Frontier Sciences Foundation David Icke heeft het weer eens geflikt, een dikke pil met de subtitel ‘Why the official story of 911 is a monumental lie’ verscheen bij uitgever Bridge of love publications. Als geen ander weet Icke de complexe multidimensionale materie rondom 11 septem-

ber 2001inzichtelijk te maken. De schrijver neemt de lezer als het ware bij de hand en leidt hem of haar door het labyrint dat opzettelijk is gecreëerd door hen die het Bin-Laden scenario uit de hoge hoed toverden om hun geopolitieke doelstellingen te verwezenlijken. Zelfs de allergrootste scepticus zal na het lezen van dit boek moeten toegeven dat er op zijn minst enkele leugens zijn verteld door de regering Bush en hoogstwaarschijnlijk niets anders dan onwaarheden. Het boek is doorspekt met voorbeelden van discrepanties tussen de officiële verklaringen van de autoriteiten zoals NORAD, de FAA, inlichtingendiensten, diverse ministeries, en de verklaringen van o.a. (oud-)medewerkers van deze instanties, verklaringen van oog- en oorgetuigen en vele uitspraken van experts op het gebied van de luchtmacht, terrorisme,

inlichtingendiensten, defensie, civiele luchtvaart enzovoorts, in Amerika en daarbuiten. Zo maakt Icke bijvoorbeeld duidelijk dat de leiding van zowel NORAD (North American Defense) als het Pentagon zogenaamd niet op de hoogte waren van de standaard procedures in het geval van een kaping van een lijntoestel. Bij zo ongeveer alle verantwoordelijke overheidsinstanties werden de normale veiligheidsprocedures op die bewuste dag niet gevolgd. Generaal Myers, stafchef en derde militaire man van de VS na Bush en Rumsfeld wist op de vraag voor een senaatscommissie of het ministerie van defensie op de hoogte was gesteld nadat de twee vliegtuigen de Twin Towers waren binnengevlogen te antwoorden: "Meneer, ik weet het antwoord op deze vraag niet, maar ik kan het wel voor u uitzoeken". Verder besteedt Icke (uiteraard) ruime aandacht aan de olie- en drugsaspecten die aan de hele zaak kleven en gaat hij gedetailleerd in op de achtergronden van de protagonisten in dit drama van Gargantueske proporties. Ook behandelt Icke de in de media nauwelijks belichte Carlyle Group, die een grote rol lijkt te spelen op de achtergrond. Dit boek grijpt je bij de keel en zal je voorlopig niet meer loslaten, want de implicaties van Icke’s theorieën zijn verontrustend. U bent gewaarschuwd!

(Marinus Jansen)

The Year Zero Video Indiaanse voorspellingen over de toekomst van de mensheid.

Een film over een geheimzinnige, unieke bijeenkomst, diep in het Amazone-oerwoud van Colombia. Zo’n 400 indiaanse medicijnmannen en medicijnvrouwen van indianenstammen uit het hele Amerikaanse continent voeren oeroude rituelen uit, voor de genezing van de Aarde.

Filmregisseur Wiek Lenssen werd als een van de weinige westerlingen tot deze bijeenkomst toegelaten, en beloofde te doen wat hem gevraagd werd … hun boodschap naar de rest van de wereld over te brengen in een film.

Een unieke film over twee Maya-sjamanen: Zwervende Wolf en Don Julian. Hun bijzondere levensverhalen staan in nauw verband met de verwachtingen voor de nabije toekomst, die de inheemse volkeren van het Amerikaanse continent koesteren voor de gehele mensheid De oeroude kalender van de Maya-indianen uit CentraalAmerika voorspelt wereldwijde veranderingen rond het jaar 2012; in het klimaat, in de natuur, maar vooral in het bewustzijn van de mensheid.

Volgens veel Indiaanse mythen en profetieën staan we aan de vooravond van enorme gebeurtenissen, die, na een ongekend turbulente tijd, een gouden tijdperk van vrede en harmonie op Aarde inluiden.

In de film worden twee aanwezigen na de bijeenkomst in hun eigen land opgezocht en geportretteerd: ziener en kenner van de Maya- profetieën Zwervende Wolf, en genezer-regenmaker Don Julian, twee Maya’s uit Guatemala.

Te bestellen bij: Frontier Sciences Foundation, Postbus 48, 1600 AA Enkhuizen, Nederland, Tel. 0228-324076, Fax 0228-312081, E-mail: info@fsf.nl Video 85 minuten. Nederlands en Spaans gesproken; Nederlands ondertiteld. prijs: 19.50 euro + 2.55 verzendkosten.

Tevens verkrijgbaar in de Frontier Bookshop in Amsterdam; Zie achterkant van dit tijdschrift

39

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:23

Pagina 40

Apollo XI astronauten zagen abnormale objecten

'A

Tijdens een boekbeoordeling van een nieuw boek met de titel ‘Apollo 11: The NASA Mission Reports, Vol. Two’ stuitte

Dwight Connely (redacteur van het MUFON UFO journal) op enkele opzienbarende getuigenverklaringen.

40

pollo 11: The NASA Mission Reports, Vol. Two’ is in wezen een transscriptie van een debriefing die werd gehouden tussen NASA functionarissen en de drie Apollo XI astronauten; Neil Armstrong, Buzz Aldrin en Michael Collins welke volgde op hun historische reis. Deze teksten zijn nog niet eerder gepubliceerd geweest.

Van speciale betekenis voor UFO-geïnteresseerden is het volgende gesprek op pagina 38: Aldrin: Het eerste ongewone ding dat we zagen was denk ik één dag voordat we de maan bereikten, of in ieder geval heel dicht in de buurt van de maan. Het was van behoorlijke afmetingen, dus zetten wij er de verrekijker op.

Collins: Hoe we dat ding in het zicht kregen? Volgens mij keken we gewoon uit het raam en daar was het.

Aldrin: Ja en we waren er niet helemaal zeker van of het de derde trap van de Saturnusraket was.

We riepen naar de grond en kregen te horen dat de derde trap op zo’n 6000 mijl bij ons vandaan zat. We hadden rond die tijd ook problemen met de antenne geloof ik.

Collins: Er was iets, we voelden een schok, of misschien verbeeldde ik mij dat maar?

Armstrong: Hij vroeg zich af waarom de MESA (Modular Equipment Stowage Assembly) los was geraakt.

Collins: Ik geloof niet dat we iets voelden.

Aldrin: Natuurlijk zagen we allerlei soorten kleine voorwerpen voorbij komen na verschillende vuildumpingen, maar toen zagen we dit heldere object voorbij komen. We konden er niets anders van maken dan dat het de derde trap moest zijn.

We keken er naar door de verrekijker en het leek alsof het een L-vorm had.

Armstrong: Als een open reiskoffer.

Aldrin: We waren in PTC (Passive Thermal Control) op dat tijdstip, dus had ieder van ons de kans om naar het object te kijken en het leek heel duidelijk bij ons in de buurt te zijn en een behoorlijke grootte te hebben.

Armstrong: We kunnen zeggen dat het juist binnen het bereik van het oog lag. Het was heel moeilijk te zeggen wat voor vorm het had en we konden de precieze grootte niet vaststellen omdat we de afstand niet wisten of de afstand bepalen omdat we de grootte niet kenden.

Aldrin: Ik ging toen naar beneden in de LEB

(Lower Equipment Bay) en keek er naar door de sextant. We werden misleid, omdat met de sextant op ‘off focus’ datgene wat we zagen leek op een cilinder.

Armstrong: Of eigenlijk twee ringen.

Aldrin: Ja. Armstrong: Twee ringen. Twee met elkaar verbonden ringen.

Collins: Nee, het leek volgens mij op een holle cylinder. Het leek niet op twee met elkaar verbonden ringen. Je kon het object zien tuimelen en als het dan rond kwam met het einde naar ons toe dan kon je er precies inkijken. Het was een holle cylinder. Maar zodra het focus van de sextant veranderde dan veranderde de vorm weer in die van een open boek. Het was echt heel vreemd.

Aldrin: Ik denk dat er verder niet zoveel over te zeggen valt, anders dan dat het een cylinder was.

Collins: Het was tijdens die periode dat we dachten dat het een cylinder was en we navraag deden over de derde trap omdat wij er bijna van overtuigd waren dat het dat moest zijn. We hadden geen andere conclusies dan die eigenlijk.

Feit is dat het niet te plaatsen was gedurende deze periode. We hadden echt geen idee wat het kon zijn, hoe groot het was en hoe ver bij ons vandaan. Het was iets dat geen deel was van de urinedumps, daar waren we heel zeker van. Ik speculeer maar wat; toen we de maanlander vrij maakten bliezen we – zoals je weet – met een explosieve lading de koppelringen weg en daardoor kwam de maanlander met een klap vrij.

Stukken kwamen los van de maanlander. Het zou iets van Mylar of iets anders kunnen zijn dat los kwam van de maanlander.

Aldrin: We dachten dat het zoiets als een paneel kon zijn, maar het had absoluut niet de vorm daarvan.

Collins: Dat is juist en om de een of andere reden dachten we dat het een onderdeel van de grote bereiksantenne was. Het zou rond de tijd geweest kunnen zijn dat we problemen met die antenne hadden. Als ik diep terug ga in mijn geheugen dan heb ik reden om aan te nemen dat het iets was van het ruimteschip.

Eerder verschenen in UFO Magazine uitgave mei 2003 Vertaling: Paul Harmans

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:22

Pagina 27

fr0905_2009.qxd

10-06-2009

08:24

Pagina cov4