Niniejsza publikacja została napisana przez Kirę Drost, Alessię Foschi i Irene Pateraki z Centralnego Biura eTwinning, prowadzonego przez European Schoolnet (Partnerstwo EUN), na podstawie umowy z Europejską Agencją Wykonawczą ds. Edukacji i Kultury, finansowanej przez Unię Europejską. Wyrażone opinie są wyłącznie opiniami wykonawcy i nie reprezentują oficjalnego stanowiska instytucji zamawiającej.
Tłumaczenie: Groy Translations na zlecenie Krajowego Biura eTwinning (NSO PL)
Historie eTwinning: Budowanie dobrostanu w szkole
Iliana Ivanova Europejska komisarz ds. innowacji, badań naukowych, kultury, edukacji i młodzieży
W dzisiejszym świecie, charakteryzującym się rosnącym stresem oraz złożonymi i szybko zmieniającymi się wyzwaniami, takimi jak zmiany klimatyczne, wojny, globalne zagrożenia i zwiększona polaryzacja, znaczenie dobrostanu osobistego jest szczególnie istotne, zwłaszcza w sferze edukacji.
Dobrostan leży u podstaw zdrowia każdej osoby — zarówno fizycznego, jak i psychicznego — i stanowi fundament osobistego rozwoju. Dobrostan w szkołach jest kluczowy dla poprawy wyników nauczania, ponieważ bezpośrednio wpływa na motywację, zaangażowanie i zdolność do nauki uczniów, a także na zdolność nauczycieli do skutecznego ich wspierania. Zarówno uczniowie, jak i nauczyciele muszą czuć się dobrze, aby osiągać dobre wyniki w szkole.
Co więcej, dobrostan w szkole ma także wymiar systemowy, ponieważ wpływa na jakość życia szkolnego, środowisko uczenia się i klimat szkoły. Sprzyja to budowaniu pełnych szacunku relacji między uczniami, między uczniami i nauczycielami oraz między samymi nauczycielami. Podstawowe wartości, takie jak empatia, współczucie, uczciwość, wytrwałość, umiejętność rozwiązywania problemów i szacunek dla innych, budują poczucie przynależności i bezpieczeństwa.
Edukacja powinna zatem dążyć do wypracowania holistycznego podejścia, zwracając należytą uwagę na inteligencję społeczną i emocjonalną, szacunek i współpracę.
Wraz z państwami członkowskimi UE Komisja Europejska uruchomiła szereg inicjatyw mających na celu poprawę dobrostanu uczniów i nauczycieli w całej Europie. Zalecenie Rady w sprawie ścieżek prowadzących do sukcesu szkolnego, przyjęte w 2022 r., wspiera osiąganie lepszych wyników edukacyjnych wszystkich osób poprzez łączenie dobrostanu uczniów i ich nauczycieli z sukcesem szkolnym. W maju grupa ekspertów Komisji ds. wspierającego
środowiska uczenia się i dobrostanu w szkole opublikowała wytyczne dla decydentów i nauczycieli dotyczące promowania dobrostanu i zdrowia psychicznego w szkole, zawierające zalecenia zgodne z podejściem ogólnosystemowym i ogólnoszkolnym.
Oprócz naszych inicjatyw politycznych eTwinning jest niewątpliwie jednym z działań, które mogą poprawić dobrostan w naszych szkołach. Wybierając dobrostan w szkole jako temat eTwinningu na rok 2024, społeczność wyraźnie uznała jego potencjał we wspieraniu znaczących powiązań. Dzięki projektom eTwinning nauczyciele i uczniowie mogą dzielić się swoimi
wyzwaniami i spostrzeżeniami na temat dobrostanu, rozbudzając w ten sposób empatię, odporność i szacunek dla innych. eTwinning daje również uczniom i ich nauczycielom możliwość wyrażania ich osobistych punktów widzenia i aktywnego udziału w życiu społeczności.
Składam podziękowania wszystkim dydaktykom, którzy uczestniczyli w projektach i wydarzeniach eTwinning dotyczących dobrostanu i innych tematów. Przykładowe praktyki i projekty zaprezentowane w tej książce z pewnością zainspirują wysiłki na rzecz rozwijania dobrostanu w szkołach w całej Europie w nadchodzących latach.
1Wprowadzenie
Edukacja nie jest przygotowaniem do życia; edukacja jest życiem samym w sobie”. — John Dewey
Edukacja obejmuje między innymi wspieranie bezpiecznego środowiska dla rozwoju osobistego i zapewnianie przestrzeni dla społecznego i emocjonalnego rozwoju młodych ludzi w szkole. Dotyczy to również nauczycieli, których dobrostan jest kluczowy dla tworzenia zdrowego środowiska nauki. Nauczyciele muszą sami odczuwać dobrostan, aby móc przyczynić się do zapewnienia dobrostanu i zdrowia psychicznego swoich uczniów.
Komisja Europejska od dawna uznaje znaczenie dobrostanu w edukacji, o czym świadczą inicjatywy takie jak LifeComp: europejskie ramy kompetencji kluczowych w zakresie kompetencji osobistych, społecznych i umiejętności uczenia się. Ramy te zapewniają kompleksowe zrozumienie dobrostanu w kontekście kluczowych kompetencji osobistych, społecznych i umiejętności uczenia się. Co więcej,
w zaleceniu Rady w sprawie dróg do sukcesów w szkole — sztandarowej inicjatywie mającej na celu promowanie lepszych wyników edukacyjnych dla wszystkich uczniów — dobrostan zajmuje centralne miejsce jako kluczowy element sukcesu edukacyjnego. Niedawno grupa ekspertów ds. wspierania dobrostanu w szkole opracowała zalecenia polityczne i wytyczne dla państw członkowskich, krajowych interesariuszy oraz szkół. Liczne publikacje, w tym Promoting supportive learning environments and supporting wellbeing at school [Promowanie wspierających środowisk uczenia się i dobrostanu w szkole], A systemic, whole-school approach to mental health and wellbeing in schools in the EU [Systemowe, ogólnoszkolne podejście do zdrowia psychicznego i dobrostanu w szkołach w UE] oraz Teachers in Europe: Careers, Development, and Wellbeing [Nauczyciele w Europie: Kariera, rozwój i dobrostan] dotyczą zdrowia psychicznego i dobrostanu w szkołach oraz proponują strategie budowania pozytywnego środowiska uczenia się dla wszystkich uczniów, niezależnie od ich pochodzenia społeczno-ekonomicznego, kulturowego lub osobistego.
Promowanie dobrostanu uczniów i nauczycieli głęboko współbrzmi z wartościami eTwinningu, szczególnie w kontekście tematu roku 2024: Dobrostan w szkole
Uznając kluczowy wpływ dobrostanu na holistyczny rozwój uczniów i nauczycieli oraz ich ogólną satysfakcję z życia, eTwinning zobowiązuje się do zapewnienia społeczności nauczycieli ukierunkowanych możliwości rozwoju zawodowego. Obejmują one warsztaty, webinaria i kursy skoncentrowane na różnych wymiarach dobrostanu, od bezpieczeństwa cyfrowego po rozwijanie umiejętności społecznoemocjonalnych i zapobieganie nękaniu.
Co więcej, utworzenie specjalnej grupy i coroczne kampanie oparte na podejściu ogólnoszkolnym ułatwiają stały dialog i wymianę przemyśleń na ten temat. Kampania Tygodni eTwinning 2023 i Kampania Wiosenna 2024 zapewniły możliwość dostosowania różnych działań i osiągnięć społeczności do nowego tematu roku. Wspierały one kulturę współpracy w szkole i proponowały wskazówki i narzędzia do tworzenia wypływowych doświadczeń edukacyjnych dla uczniów.
Książka ta jest częścią działań eTwinning poświęconych tematowi roku i ma na celu zainspirowanie nauczycieli do odkrycia, w jaki sposób eTwinning może wspierać dobrostan zarówno nauczycieli, jak i uczniów. Prezentuje również praktyki szkolne i projekty eTwinning z całej Europy, które dotyczą dobrostanu fizycznego, psychicznego i emocjonalnego.
„CO OFERUJE TA KSIĄŻKA?
Dyskusję na temat dobrostanu rozpoczyna Divina Frau-Meigs, profesor na Uniwersytecie Sorbonne Nouvelle. Skupia się na sposobach, w jakie młodzi ludzie radzą sobie z cyfrowym światem, dostosowując się do jego szybkich zmian, które mają ogromny wpływ na ich życie. Kluczowe idee obejmują „4S” (stories, selfie, seriale i streamy) oraz kompetencje informacyjne i medialne (MIL). Divina proponuje wprowadzenie nauczania dobrostanu online w szkołach oraz szkolenie zarówno nauczycieli, jak i uczniów w zakresie umiejętnego poruszania się w świecie informacji oraz bycia aktywnymi obywatelami offline. Ma to kluczowe znaczenie dla zapewnienia dobrostanu online w przyszłości (Frau-Meigs 2024).
Z kolei rozdział trzeci poświęcony jest zmianie paradygmatu edukacji w kierunku priorytetowego traktowania dobrostanu obok osiągnięć w nauce. Podkreślono w nim potrzebę kompleksowego podejścia do wyzwań, takich jak przedwczesne kończenie edukacji i słabe wyniki w nauce, na co zwrócono uwagę w wynikach Programu Międzynarodowej Oceny Umiejętności Uczniów (PISA) koordynowanego przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Kulminacją tych działań było przyjęcie przez ministrów edukacji UE w 2022 roku zalecenia w sprawie ścieżek prowadzących do sukcesu szkolnego.
W czwartym rozdziale przedstawiono pięć projektów eTwinning (po jednym w każdej kategorii — wczesna edukacja i opieka nad dzieckiem, wykształcenie podstawowe, wykształcenie średnie I stopnia, II stopnia oraz wstępne kształcenie i doskonalenie zawodowe), mających na celu podkreślenie prowadzonych wspólnie działań i najistotniejszych rezultatów związanych z emocjonalnym, fizycznym i społecznym dobrostanem uczniów.
W tej części skupiono się na współpracy prowadzącej do poprawy dobrostanu i strategiach jego pielęgnowania w edukacji,
na co wskazują liczne działania, w ramach których współpracowano z uczniami różnych narodowości i środowisk kulturowych.
W piątym rozdziale uwaga przenosi się z projektów na samych nauczycieli, opisując sześć studiów przypadku nauczycieli eTwinning, w których dzielą się oni swoimi doświadczeniami i spostrzeżeniami na temat wspierania dobrostanu w środowisku edukacyjnym. Przeprowadzono rozmowy z uczestniczącymi w projekcie nauczycielami, aby zbadać, w jaki sposób w ich szkołach podchodzi się do kwestii dobrostanu i jaką rolę odgrywa w tym eTwinning.
Z każdego studium przypadku można uzyskać informacje na temat:
• inicjatyw opracowanych i wdrożonych w celu promowania dobrostanu uczniów i nauczycieli,
• sposobu w jaki dobrostan fizyczny, psychiczny i emocjonalny jest pielęgnowany poprzez codzienną praktykę pedagogiczną nauczycieli,
• najczęstszych wyzwań związanych ze wspieraniem dobrostanu uczniów i
strategiach wprowadzonych w celu radzenia sobie z nimi,
• funkcji, które eTwinning zapewnia, aby wspierać nauczycieli w budowaniu środowisk opartych na współpracy i integracji,
• znaczenia zaangażowania rodziców i innych interesariuszy w tworzenie pozytywnych doświadczeń szkolnych dla uczniów.
Ostatni, szósty rozdział książki poświęcony jest zajęciom dotyczącym dobrostanu w szkole, które nauczyciele mogą dostosować i wdrożyć w swoich klasach. Obejmują one różnorodne narzędzia i pomysły na zajęcia dla różnych kategorii wiekowych, które mogą pomóc młodym uczniom
w kształtowaniu długofalowych postaw związanych z dobrostanem.
Przedstawione historie
eTwinning dotyczące dobrostanu wspólnie tworzą obraz bardziej współpracującego, inkluzywnego i wytrwałego środowiska szkolnego dla wszystkich zaangażowanych.
Mamy nadzieję, że te opowieści zainspirują Cię do nadania priorytetu dobrostanowi w edukacji. Podzielmy się najlepszymi praktykami i innowacyjnymi pomysłami na to, jak wspierać integracyjne, oparte na współpracy środowiska w szkołach!
2
Dobrostan online w społeczeństwie informacyjnym
W tej części socjolog Divina FrauMeigs przedstawia cyber-barokowy „prezentyzm” (jeśli nie jesteś online, nie istniejesz), stworzony przez stories, selfie, seriale i streamy — „4S” — i opowiada się za większą rolą kompetencji informacyjnych i medialnych w podstawie programowej. Jej celem jest ochrona młodych ludzi przed inwazyjną i w pewien sposób totalizującą siłą platform mediów społecznościowych oraz kreowanych przez nie wirtualnych światów.
Divina Frau-Meigs – Uniwersytet
Sorbonne Nouvelle
Divina Frau-Meigs jest profesorem socjologii mediów na Uniwersytecie Sorbonne Nouvelle we Francji.
Specjalistka w zakresie kompetencji informacyjnych i medialnych, różnorodności kulturowej i zarządzania Internetem. Jest światowej sławy badaczką w zakresie użytkowania mediów przez młodzież i praktyk medialnych młodzieży oraz zaburzeń informacyjnych (np. radykalizacji, dezinformacji, mowy nienawiści). Kieruje Katedrą UNESCO „Savoir-devenir w Erze Trwałego Rozwoju Cyfrowego: Opanowanie Kultur Informacyjnych” (od 2013). Ekspertka UNESCO (w dziedzinie MIL, AI, mediów społecznościowych), w Radzie Europy (w dziedzinie MIL i edukacji w zakresie cyfrowego obywatelstwa), w Unii Europejskiej (w dziedzinie MIL, edukacji cyfrowej, dezinformacji online). Jest autorką ponad 300 artykułów naukowych i ponad 30 książek, w tym „The Handbook of Media Education Research” (Wiley, 2020) i „Disinformation Debunked” (Routledge, 2024 w przygotowaniu).
Analizując dobrostan online w odniesieniu do młodych ludzi, dane badawcze wskazują albo na
nadmierne korzystanie z technologii informacyjno-komunikacyjnych (Klapp 2023), albo na wzbogacone interakcje społeczne i integrację (Kardefelt 2017). Ryzyko szkód związanych z technologiami cyfrowymi może mieć negatywny wpływ na dobrostan (cyberprzemoc, uzależnienie od ekranu, brak snu i manipulacja mediów). Korzyści płynące z technologii cyfrowych mogą mieć pozytywny wpływ na dobrostan (zadowolenie z życia, wyrażanie siebie, poczucie przynależności). Burr i Floridi (2019) definiują ją bardziej neutralnie jako „wpływ technologii cyfrowych na to, co oznacza życie dobre dla człowieka w społeczeństwie informacyjnym”.
Podejścia skupiające się wyłącznie na jednostkach i ich psychologii pomijają istotny aspekt, jakim jest kompleksowy krajobraz medialny — media społecznościowe, internet, spotkania online itp. — który kształtuje „społeczeństwo informacyjne”. Ważne jest zrozumienie, w jaki sposób młodzi ludzie są przystosowywani do tego środowiska, szczególnie w obliczu globalnych kryzysów (klimatycznych, zdrowotnych, wojennych) oraz „płynnych lęków” (Bauman 2006), które przenikają współczesną rzeczywistość informacyjną XXI wieku. Poszukiwanie wskaźników
„dobrostanu” wymaga zatem przeniesienia uwagi na „bycie” online, aby rozważyć kapitał społeczny i kulturowy, który młodzi ludzie budują, aby radzić sobie i uczestniczyć w szybko zmieniającym się świecie online, który ma konsekwencje IRL (in real life – w prawdziwym życiu) – akronim często używany w opozycji do wirtualnego życia w Internecie (URL).
Bycie online: kapitał kulturowy 4S
Kapitał kulturowy online w społeczeństwie informacyjnym jest konstruowany za pomocą formatów medialnych, tematów i odbiorców sieciowych. Formaty te można podsumować jako 4S: stories, selfie, seriale i streamy. Dostępne na Instagramie, TikToku, Twitchu i innych mediach społecznościowych, formaty te są fragmentami, które wspierają krótkie formy narracyjne oraz miksują i remiksują nieskończone wariacje tych samych memów i emoji. Odpowiadają one podstawowym jednostkom informacji, niekoniecznie wiadomości, które mogą być wymieniane i powielane poza granicami. Jednostki te mają sens, nawiązując do innych
fragmentów znalezionych w Internecie i odnosząc się do osobistych doświadczeń, którymi można się dzielić. Kultowym przykładem jest wideo „Gangnam
Style” opublikowane na YouTube przez południowokoreańskiego piosenkarza K-pop Psy (https://www.youtube.com/ watch?v=9bZkp7q19f0) z 2012 roku, które zgromadziło dwa miliardy wyświetleń i doprowadziło do flash mobów w prawdziwym życiu, od Seulu po Paryż. Od tego czasu można znaleźć wiele nawiązań do tego tańca przypominającego jazdę na koniu, na przykład w grach Fortnite czy Minecraft.
Tematy 4S dotyczą historii jako autonarracji. Dzięki wykorzystaniu masek i akcesoriów ta sama osoba może wcielać się w różne avatary i pseudonimy, przyjmując wiele
fragmentarycznych tożsamości. Niektóre z tych tożsamości są aktywnie zaangażowane w życie codzienne (IRL), podczas gdy inne pozostają w sferze wirtualnej (URL). Zwykle są one performatywne i aktywne, improwizowane lub pozornie takie, udostępniane na żywo za pośrednictwem streamów i komentowane przez innych w tweetach, postach, rolkach itp. Główną techniką współdzieloną przez 4Ss jest sampling, metoda kolażu polegająca na ponownym wykorzystaniu krótkiego fragmentu mowy, melodii lub obrazu, który jest ponownie przetwarzany, jak miało to miejsce w przypadku globalnego sukcesu utworu #Selfie grupy Chainsmokers w 2014 roku (https://www.youtube.com/ watch?v=ZuwfZGDWOio). Jeśli chodzi o seriale, mogą wyglądać jak długie formy narracyjne, ale
Stories: krótkie autonarracje udostępniane na żywo za pośrednictwem streamów i komentowane przez innych w mediach społecznościowych.
Selfies: zdjęcia autoportretowe lub krótkie filmy nagrane samodzielnie, udostępniane w mediach społecznościowych.
Seriale: epizodyczne narracje składające się ze scenariuszy z wieloma wątkami, często z udziałem różnych głównych bohaterów, którzy istnieją w tym samym „uniwersum”, z możliwością natychmiastowego oglądania („binge-watching”) za pośrednictwem serwisów streamingowych, zamiast czekania na premierę każdego odcinka.
Streamy: aktywność (na przykład filmowanie siebie podczas grania) pokazywana online z możliwością komentowania i ciągłą interakcją z innymi widzami za pośrednictwem czatu.
nadają się do wielu scenariuszy z wieloma wątkami, łamiąc konwencje epickich narracji. Często zawierają różnorodnych bohaterów, jak w książkach i filmach takich jak Igrzyska śmierci czy Gra o tron, oraz grach takich jak Dark Genesis czy Halo
Młodzieżowi odbiorcy 4S są również rozproszeni, zglobalizowani i heterogeniczni. Tworzą grupy fanów, które spotykają się jako społeczności internetowe i używają streamów do nawiązywania kontaktów towarzyskich. Doświadczenie streamingu obejmuje aktywność (filmowanie siebie podczas grania online), komentarze (na temat rozgrywki) i ciągłe interakcje z innymi widzami (za pośrednictwem czatu), czego przykładem jest platforma Twitch (spółka zależna Amazon), która oferuje również transmisje muzyczne, treści kreatywne i streamowanie „w prawdziwym życiu”. Widzowie nie są bierni; są jednocześnie krytyczni i szczerzy, czerpiąc przyjemność z grania i udawania kogoś innego, dzieląc się komentarzami na temat swojej rzeczywistości, które potrafią być surowe i cyniczne (Frau-Meigs 2021).
Od bycia do dobrostanu
Kompetencje informacyjne i medialne (MIL) to umiejętności, które zwracają szczególną uwagę na 4S i tych, którzy je tworzą. Kompetencje informacyjne i medialne jako umiejętność transliteracji analizuje obecny krajobraz medialny jako kompozycję kultur informacyjnych zajmujących się systemowo wiadomościami, dokumentami i danymi, od książek po gry i wirtualne światy (Frau-Meigs 2023). Kompetencje informacyjne i medialne uwzględniają również kontekst kulturowy, z dystansem historycznym. Ten rozproszony kapitał kulturowy nawiązuje do epoki baroku, również podlegającej poważnym przewrotom i będącej w stanie nieustannych zmian, w której żadna główna narracja nie mogła dominować ani przekonywać. Wersja online przypomina cyber-barok, wykorzystując formaty i tematy jako mechanizmy tworzenia sensu do radzenia sobie z przepływami kultur informacyjnych.
Reakcją na radzenie sobie jest „prezentyzm” (natychmiastowość, jednoczesność, mobilność), który w sieci przekłada się na obecność, a nie dystans. Płynny
(nadmiernie wszechobecny) strach wynika z nieobecności lub ciszy. 4S są próbą stworzenia społecznej i poznawczej e-obecności (CoE 2020). Obieg kulturowych fragmentów autonarracji, podobnie jak 4S, wymaga „udostępniania” odpowiedzi i odpowiadających im fragmentów. Obieg ten może wytworzyć kilka immersyjnych rzeczywistości, nie wspominając o alternatywnych, które mogą działać równolegle w „zdolnych do współistnienia przestrzeniach” (rzeczywistości z własnymi współistniejącymi standardami, Badiou 1988), czego przykładem są zwłaszcza dystopijne „uniwersa” seriali, czy to w grach, czy filmach, które angażują swoje społeczności w cosplay (przebieranie się za postaci z filmów, anime, gier komputerowych) oraz konwenty comic con w rzeczywistym świecie (IRL).
Takie podstawowe uczestnictwo pozwala młodym ludziom stłumić „strach przed pominięciem” (FOMO), co jest kluczem do poczucia mniejszej samotności, choć niekoniecznie większego poczucia bezpieczeństwa. Budują swoją reputację wśród rówieśników, co jest częścią stosunku „kosztów do korzyści”, który jest specyficzny dla ich nastoletniej tęsknoty za użytecznością społeczną i uznaniem. Ich poczucie sprawczości pozwala im próbować równoważyć zyski i straty. Globalni influencerzy z największą liczbą obserwujących to ci, którzy wykorzystują tę sytuację, aby rozśmieszać, tańczyć lub śpiewać, rzadko angażując się w kwestie polityczne. Czerpią część korzyści z 4S i odgrywają rolę super rówieśników dla swoich fanów, jednocześnie odmawiając statusu liderów, z którymi wiąże się zbyt wiele negatywnych skojarzeń w prawdziwym życiu.
Jednak największe szanse na przetrwanie mają platformy cyfrowe, stworzone przez młodych mężczyzn (Steve Jobs, Mark Zuckerberg, Larry Page itp.), którzy wciąż kontrolują swoje innowacje i aktywnie dążą do akulturacji młodych ludzi jako przyszłych użytkowników i pracowników w ich własnym łańcuchu wartości. Wykorzystali oni cyber-barokowy strumień lęków jako okazję do sprzedaży akcesoriów, artefaktów i innych usług na swoich portalach. Imitując się nawzajem, to właśnie oni opracowali 4S autonarracji przy użyciu techniki samplingu i praktyki udostępniania. Zaprojektowali je jako część swoich systemów, aby zapewnić lojalność użytkowników. Skutkuje to kognitywną i społeczną e-obecnością, wspieraną przez
zaprojektowaną e-obecność, choć z pewnymi ograniczeniami, takimi jak bezpłatne udostępnianie danych (Frau-Meigs 2023). Niedawny rozwój generatywnej sztucznej inteligencji (GAI), włączonej do platform mediów społecznościowych, również opiera się na samplingu i ponownym przetwarzaniu, ponieważ duże modele językowe są szkolone w zakresie zawartości internetowych baz danych i wymiany w mediach społecznościowych. Remiksują je w swoich odpowiedziach na podpowiedzi, do tego stopnia, że pisarze i malarze pozywają je o naruszenie praw autorskich.
4S w szkołach
Pełne skutki 4S (+2S, jeśli doda się sampling i udostępnianie [sharing]) muszą zostać ustalone i zwerbalizowane przez nauczycieli i uczniów, aby mogli następnie zadawać pytania związane z dobrostanem online. Uczenie się jak zarządzać i opanowywać swoją poznawczą, społeczną i zaprojektowaną e-obecność, ma zasadnicze znaczenie dla dorastania w tym połączonym świecie. Młodzi ludzie często nie rozumieją pełnej skali cyber-barokowej gospodarki, w
której żyją. Trudno jest im mieć spójne, nadrzędne spojrzenie i nie czują się komfortowo dzieląc się swoimi doświadczeniami z dorosłymi, którzy nie uczestniczą w tych samych przestrzeniach co oni (Livingstone i in. 2022). Z drugiej strony, nauczyciele uważają, że nie są wystarczająco przeszkoleni w zakresie kultur cyfrowych lub że kultury te są sprzeczne z ich własnymi wysiłkami w szkole, szczególnie jeśli chodzi o angażowanie uczniów w tworzenie długich form narracyjnych, takich jak eseje i rozprawki, które są powszechnie stosowane w ocenie szkolnej.
Same 4S nie powodują przewidywalnych pozytywnych lub negatywnych skutków. Niektórzy uczniowie bowiem będą z nich z powodzeniem korzystać, podczas gdy inni padną ofiarą cyberprzemocy lub przeciążenia informacyjnego. Szczególną uwagę należy zwrócić na strach przed byciem obserwowanym i ocenianym, związaną z patologiami widzenia, jako akt patrzenia/ bycia obserwowanym, który jest osadzony w 4S. Identyfikację tych kwestii można przeprowadzić za pomocą kompetencji medialnych i informacyjnych (wiedza, postawy, umiejętności i wartości) dla nauczycieli i uczniów (CoE 2020).
Ponadto decydenci szkolni powinni myśleć w kategoriach 4S i związanych z nimi praktyk, aby zaradzić brakowi szczerości i faktycznej odpowiedzialności platform w obliczu kwestii dobrostanu, co potępiła informatorka Facebooka Frances Haugen (2023). Powinny one wzmocnić pozytywny wpływ na dobrostan, przenosząc kompetencje informacyjne i medialne do podstawy programowej. Ponadto, należy szkolić nauczycieli, bibliotekarzy oraz uczniów w zakresie wyszukiwania informacji, nawigacji, aktywnego obywatelstwa i zaangażowania
“w prawdziwym życiu”. Powinny również chronić młodych ludzi przed inwazyjną siłą platform oraz równoważyć ich indywidualną odpowiedzialność z ich zależnością od konstrukcji platform, które niosą ryzyko wykorzystania i inwigilacji.
Wreszcie, patrząc w przyszłość na systemy generatywnej sztucznej inteligencji (GAI), cyber-barokowe 4S mogą z łatwością pomieścić dodatkową interakcję młodych ludzi z nie-ludzkimi agentami, takimi jak roboty. Przykładem są już niektóre inteligentne aplikacje, które działają jak rozległe i inwazyjne protezy.
Budowanie przyszłościowego dobrostanu online wymaga
opanowania współzależnych strategii immersyjnych między ludźmi a połączonymi obiektami (Frau-Meigs 2024). Rola tych zdalnych cyfrowych agentów, oparta na przepływach kontrolowanych przez połączone przedmioty i napędzana przez wskaźniki zaangażowania, prawdopodobnie przyniesie własny szereg zaburzeń informacyjnych i możliwości. Potrzebne są środki zapobiegawcze, które zapewnią, że mediacje te będą wysoce przejrzyste, a platformy będą ponosić odpowiedzialność, co wiąże się również z uwzględnieniem ich w opracowywaniu interwencji w zakresie umiejętności korzystania z mediów i informacji w szkołach.
Nowy rozdział w edukacji: Dbałość o dobrostan na rzecz sukcesu szkolnego
Nowe spojrzenie na edukację jako fundament rozwoju
Dostęp do wysokiej jakości edukacji i doskonalenia zawodowego jest podstawowym prawem i warunkiem rozwoju osobistego i zawodowego. Ma on kluczowe znaczenie dla konkurencyjności, dobrobytu i autonomii Europy, a także dla uczynienia naszych społeczeństw bardziej sprawiedliwymi i spójnymi. Nie można jednak przeoczyć faktu, że znaczna liczba europejskich uczniów nie wykorzystuje w pełni swojego potencjału z powodu wad obecnych systemów edukacji.
Rozczarowujące wyniki badania
OECD PISA 2022 uwidaczniają pilną potrzebę większych inwestycji w równość i integrację oraz promowanie dobrostanu w szkołach
Trochę historii
Wyzwanie związane z przedwczesnym kończeniem nauki jest od dziesięcioleci stałym przedmiotem zainteresowania w agendzie politycznej UE, odzwierciedlając wspólne zobowiązanie do zapewnienia, że wszyscy młodzi Europejczycy z powodzeniem ukończą swoją edukację. W 2003 r. ministrowie edukacji UE wyznaczyli ambitny cel, jakim było obniżenie średniego wskaźnika przedwczesnego kończenia nauki w całej Unii do nie więcej niż 10% do roku 2010. Cel ten, zakorzeniony we wspólnej wizji bardziej integracyjnego i sprawiedliwego systemu edukacji, podkreślał kluczowy związek między edukacją a szerszymi celami spójności społecznej i dobrobytu gospodarczego.
Postępy były jednak wolniejsze niż oczekiwano. W 2009 r. stało się oczywiste, że początkowy cel nie zostanie osiągnięty zgodnie
Annalisa Cannoni i Oana Felecan, Komisja Europejska
z harmonogramem, co skłoniło Radę do zaktualizowania swojego zobowiązania z nowym terminem do 2020 r. W tym momencie skala wyzwania była przytłaczająca: ponad sześć milionów młodych ludzi, czyli 14,4% osób w wieku od 18 do 24 lat, przedwcześnie zakończyło edukację, posiadając co najwyżej kwalifikacje na poziomie szkoły średniej I stopnia. Wynik ten wskazuje na znaczne rozbieżności między państwami członkowskimi, od tych, które już osiągnęły lub były bliskie osiągnięcia wyznaczonego celu, po inne, w których wskaźniki przekroczyły 30%, podkreślając zróżnicowane krajobrazy edukacyjne i wyzwania w Unii.
Reakcja instytucji UE i państw członkowskich była wielopłaszczyznowa, a jej wyrazem było przyjęcie w czerwcu 2011 r. zalecenia Rady w sprawie polityki przeciwdziałania przedwczesnemu kończeniu nauki. Moment ten stał się katalizatorem szeregu skoordynowanych wysiłków mających na celu zajęcie się podstawowymi przyczynami przedwczesnego kończenia nauki, obejmujących szerokie spektrum narzędzi politycznych na poziomie UE — od możliwości finansowania i inicjatyw wzajemnego uczenia się po rozpowszechnianie dobrych
praktyk i dodatkowych wytycznych politycznych.
Pomimo tych wysiłków i osiągniętego znacznego postępu — o czym świadczy zmniejszenie liczby osób przedwcześnie kończących kształcenie i doskonalenie zawodowe do 9,6% w 2022 r. — kwestia ta wciąż stanowi problem. Wyzwanie to potęgują niepokojące tendencje w zakresie podstawowych umiejętności wśród europejskich uczniów, na co wskazują wyniki badania PISA z 2018 i 2022 roku. Spadek podstawowych umiejętności w zakresie matematyki, czytania i nauk przyrodniczych, szczególnie wśród uczniów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, podkreśla trwały wpływ czynników społeczno-ekonomicznych na wyniki edukacyjne i sygnalizuje potrzebę opracowania kompleksowej strategii.
Dostrzegając wzajemnie powiązany charakter słabych wyników, przedwczesnego kończenia nauki i dobrostanu uczniów, podejście UE do polityki edukacyjnej ewoluowało w kierunku przyjęcia bardziej holistycznej perspektywy. Badania potwierdzają ten szerszy pogląd, ilustrując, że skuteczne rozwiązania tych wyzwań wymagają systemowego podejścia, które
integruje wysiłki na rzecz poprawy wyników w nauce z inicjatywami mającymi na celu promowanie dobrostanu uczniów i nauczycieli, zapobieganie przemocy oraz promowanie pozytywnego i przyjaznego klimatu szkolnego.
Szersze rozumienie szkolnego sukcesu
Biorąc pod uwagę te wyzwania, w 2022 r. ministrowie edukacji 27 państw członkowskich przyjęli nowe zalecenie Rady w sprawie dróg do sukcesu szkolnego. Inicjatywa ta odchodzi od koncentrowania się wyłącznie na osiągnięciach w nauce i zamiast tego przyjmuje bardziej kompleksowe spojrzenie na sukces edukacyjny. Zakłada bowiem, że do osiągnięcia przez uczniów sukcesu w szkole i w życiu niezbędny jest zrównoważony zestaw kompetencji poznawczych, społecznych i emocjonalnych. Inicjatywa ma na celu promowanie reform i inwestycji na poziomie krajowym w celu poprawy wyników edukacyjnych poprzez oferowanie ram politycznych w zakresie działań systemowych, opartych na zrównoważonym połączeniu środków zapobiegawczych, interwencyjnych i kompensacyjnych.
„Drogi do szkolnego sukcesu” to ambitna inicjatywa, której celem jest sprostanie podwójnym wyzwaniom związanym z przedwczesnym kończeniem edukacji i doskonalenia zawodowego (ELET) oraz słabymi wynikami w zakresie podstawowych umiejętności do roku 2030. Opowiada się za proaktywną postawą, zachęcając państwa członkowskie do przyjęcia kompleksowych i systemowych strategii w celu zapewnienia warunków edukacyjnych, w których każdy uczeń może się rozwijać. Obejmuje to nacisk na działania zapobiegawcze, które przewidują i łagodzą ryzyko związane z ELET i słabymi wynikami, a także promowanie polityk wspierających rozwój zrównoważonego zestawu kompetencji niezbędnych we współczesnym świecie. Poprzez integrację środków, które koncentrują się na zaangażowaniu, osiągnięciach i dobrostanie, inicjatywa dąży do kultywowania warunków sprzyjających nauce i rozwojowi osobistemu, zwiększając tym samym perspektywy wszystkich dzieci i młodzieży, szczególnie tych znajdujących się w niekorzystnej sytuacji.
Inicjatywa wykorzystuje również szeroką gamę narzędzi i zasobów wspierających jej wdrażanie,
od współpracy politycznej i wzajemnego uczenia się po wdrażanie platform cyfrowych, takich jak Europejska Platforma Edukacji Szkolnej i ulepszony Europejski Zestaw Narzędzi dla Szkół, który obejmuje zasoby dotyczące dobrostanu i zdrowia psychicznego w szkole. Narzędzia te mają na celu ułatwienie wymiany najlepszych praktyk, wspieranie współpracy między zainteresowanymi stronami i zapewnienie ukierunkowanego wsparcia dla reform zarówno na poziomie krajowym, jak i instytucjonalnym. W ten sposób inicjatywa dotycząca ścieżek prowadzących do sukcesu szkolnego podkreśla zaangażowanie UE nie tylko w podejmowanie bezpośrednich wyzwań stojących przed jej systemami edukacji, ale także w tworzenie podstaw dla przyszłości, w której potencjał każdego ucznia może zostać w pełni wykorzystany.
Znaczenie dobrostanu w szkole dla edukacji
Środowisko szkolne odgrywa kluczową rolę w ogólnym rozwoju dzieci i młodzieży. Dlatego tak ważne jest stworzenie wspierającego i angażującego środowiska nauki, które dba
o dobrostan w szkole. Badania wielokrotnie wskazywały, że dobrostan uczniów ma zasadnicze znaczenie dla poprawy wyników w nauce, ponieważ wpływa na ich motywację, koncentrację i zdolność uczenia się. Co więcej, wspieranie dobrostanu w szkołach dotyczy nie tylko indywidualnych efektów uczenia się, ale także rozwijania empatii, uczciwości, umiejętności rozwiązywania problemów i poczucia przynależności.
Chodzi o umożliwienie uczniom wyrażania swoich opinii i aktywnego angażowania ich w proces podejmowania decyzji.
Uwzględniając dobrostan w podstawowych celach edukacji, możemy wspierać holistyczne środowisko nauki, które pozwala w pełni wykorzystać potencjał każdego ucznia.
Inicjatywa dotycząca ścieżek prowadzących do sukcesu szkolnego stanowi nową erę w polityce edukacyjnej. Uznaje ona istotną rolę dobrostanu w osiągnięciach w nauce i dąży do stworzenia integracyjnego i sprawiedliwego systemu edukacji, w którym każdy uczeń może się rozwijać. Nacisk kładziony jest nie tylko na zapobieganie problemom, ale także na umożliwianie uczniom rozwoju zarówno akademickiego, jak i osobistego. Wizją stojącą
za inicjatywą dotyczącą ścieżek prowadzących do sukcesu szkolnego jest stworzenie systemu edukacji, który dba o dobrostan uczniów, jednocześnie skupiając się na poprawie ich wyników w nauce.
Projekty eTwinning dotyczące dobrostanu
W tym rozdziale przedstawiamy pięć projektów eTwinning realizowanych w całej Europie i poza nią, koncentrujących się na tematyce dobrostanu. Projekty te (po jednym dla każdej kategorii wiekowej — wczesna edukacja i opieka nad dzieckiem (ECEC), wykształcenie podstawowe, wykształcenie średnie I stopnia, II stopnia oraz wstępne kształcenie i doskonalenie zawodowe (IVET)) zostały wybrane na podstawie działań prowadzonych w celu wspierania różnych aspektów dobrostanu, z myślą o inspirowaniu innych nauczycieli. Pełna lista partnerów zaangażowanych w każdy projekt dostępna jest w załączniku. Aby uzyskać dostęp do większej ilości materiałów w TwinSpace, należy posiadać konto eTwinning.
A Rainbow of Emotions
Kategoria wiekowa: ECEC/Szkoła podstawowa
Kraje placówek partnerskich: Niemcy, Włochy, Polska, Hiszpania.
Obszary tematyczne: Sztuka, Teatr, Języki obce, Język i literatura, Muzyka, Przedmioty podstawowe
Czas trwania: 1 rok szkolny
Link do strony projektu: https:// school-education.ec.europa.eu/en/ networking/projects/130627
INFORMACJE O PROJEKCIE
Tematem projektu jest rozwój emocjonalny młodych uczniów. Uczniowie mogli odkrywać emocje i uczucia, uświadamiając sobie, że doświadczanie różnych stanów psychicznych jest czymś normalnym i że istnieją różne sposoby radzenia sobie z nimi.
Projekt koncentrował się na promowaniu dobrostanu emocjonalnego i społecznego wśród uczniów. Obejmował działania pomagające im rozpoznawać i radzić sobie z emocjami, doskonalić umiejętności pracy zespołowej i
rozwijać pozytywne nastawienie względem szkoły.
„Zakochałam się w rozkładanej wersji książki „El Monstruo de Colores” autorstwa Anny Llenas, gdy tylko ją zobaczyłam. A kiedy poznałam profil pierwszoklasistów, których miałam uczyć, wiedziałam, że Kolorowy Potwór poprowadzi nas przez labirynt emocji. Cieszę się, że mogliśmy przeżyć tę ekscytującą przygodę razem z uczniami z Włoch, Hiszpanii i Niemiec” - mówi Joanna Mach, nauczycielka z Polski.
WSPÓŁPRACA I WYNIKI PROJEKTU
Dzieci uczestniczyły i współpracowały w kilku warsztatach, w tym w zajęciach teatralnych, muzycznych, plastycznych i rzemieślniczych, zajęciach z kodowania i STEAM oraz grach. Poniżej wymieniono główne aktywności i ich wyniki:
Wystawa wspólnych obrazów: W ramach tej aktywności uczniowie z różnych grup projektowych pracowali wspólnie nad stworzeniem dzieł sztuki przedstawiających różne emocje. Każda grupa pracowała nad jedną emocją, pracując wspólnie nad stworzeniem unikalnych i wyrazistych obrazów i dzieląc się nimi z partnerami, aby mogli oni dołożyć swoją cegiełkę. Proces ten
zachęcał do kreatywności i pracy zespołowej, dzięki czemu obrazy ulegały znacznym zmianom w miarę ich obiegu po klasie. Gotowe prace zostały zaprezentowane na specjalnej wystawie we wszystkich szkołach, zapewniając dzieciom platformę do wyrażania emocji poprzez sztukę, jednocześnie rozwijając kreatywność i umiejętności pracy zespołowej.
Słoiki emocji: Po przeczytaniu Kolorowego potwora hiszpańskiej autorki Anny Llenas, uczniowie jednej z klas spotkali się z psycholożką, aby poznać emocje za pomocą „słoików emocji”. Zostali poproszeni o wypełnienie „słoików” karteczkami opisującymi ich emocje, obserwując, jak słoiki zmieniają się i kumulują uczucia w ciągu roku. Uczniowie określali emocje, takie jak szczęście, smutek, złość i spokój. Nauczyciele odnotowali liczbę karteczek w każdym słoiku i wykorzystali narzędzie internetowe Canva do stworzenia wykresów podsumowujących emocje wyrażone przez uczniów i podzielili się nimi ze szkołami partnerskimi.
Słowniczek emocji: Dzieci pracowały w różnych grupach w poszczególnych krajach nad dodaniem tłumaczenia różnych emocji w ich języku ojczystym. Mogły przetłumaczyć proste
zdania, takie jak „Jestem spokojny” lub „Boję się”, a w międzyczasie przygotowały również ilustracje przedstawiające te emocje. „Słowniczek emocji” wspierał uczniów w doskonaleniu umiejętności uczenia się i poprawnego używania nazw emocji w języku angielskim. Wyniki pracy wszystkich grup zostały zebrane we wspólnym ebooku.
Podcast „What’s your emotion like?”: Uczniowie współpracowali przy tworzeniu rymowanek o emocjach. Każda drużyna reprezentująca dany kraj wybrała emocję, stworzyła dwa wersy i zilustrowała je rysunkami na okładkę podcastu. Wszystkie zespoły wyraziły emocje, takie jak szczęście, spokój i złość, łącząc je z żywymi obrazami, takimi jak „Spokój jest jak wiatr, który sprawia, że latam”.
STEAMy emotions: W tym ćwiczeniu uczniowie tworzyli i malowali gliniane tabliczki zgodnie z techniką Picassa. Rozwijali przy tym swoją kreatywność i wyobraźnię, a jednocześnie zgłębiali wiedzę o artyście i jego dziełach. Prace zostały przedstawione w końcowej prezentacji.
Muzeum emocji: W tym ćwiczeniu uczniowie odkrywali cyfrowe muzeum, podziwiając obrazy dawnych mistrzów i dzieląc się
swoimi emocjami w ankiecie online. Wyniki pokazały, jak te same dzieła sztuki wywoływały różne emocje wśród uczniów. Na przykład „Gwiaździsta noc” Van Gogha wywołała u niektórych zarówno szczęście, jak i spokój, podczas gdy inni odczuwali złość i strach. Ćwiczenie to wzmocniło umiejętności uczniów w rozpoznawaniu i nazywaniu własnych emocji.
Here & Now with Art and Mindfulness at School
Kategoria wiekowa: Szkoła podstawowa
Kraje placówek partnerskich: Chorwacja, Francja, Grecja, Litwa, Polska, Rumunia, Turcja
Obszary tematyczne: Sztuka, Informatyka/Technologie informacyjno-komunikacyjne, Język i literatura, Muzyka, Przedmioty podstawowe, Psychologia
Czas trwania: 1 rok szkolny
Link do strony projektu: https:// school-education.ec.europa.eu/en/ networking/projects/130477
INFORMACJE O PROJEKCIE
Projekt koncentruje się na rozwijaniu uwagi uczniów, wspieraniu ich zdolności do skupienia się na chwili obecnej i zwiększaniu ich samoświadomości. Aby to osiągnąć, przygotowano kilka zajęć w klasie i indywidualnych ćwiczeń, pozwalających uczniom zapoznać się z koncepcją uważności i jej zastosowaniami.
„Jak możemy praktykować uważność z dziećmi w pędzącym świecie i pomóc im skupić się na «tu i teraz»? To pytanie nurtowało
mnie od dłuższego czasu, ponieważ istnieje zbyt wiele bodźców powodujących problemy, z którymi wszyscy się dziś borykamy. Dlatego postanowiłam poszukać nauczycieli, którzy chcieliby ze mną współpracować. W ramach tego projektu opracowaliśmy i przetestowaliśmy konkretne narzędzia i działania, dzięki którym nauczyciele i dzieci mogą ćwiczyć uważność, zyskać świadomość swoich emocji i rozwinąć akceptację siebie i innych. Uważność to kompetencja przyszłości, której mogą nauczyć się zarówno nauczyciele, jak i uczniowie” - mówi Aneta Kleisa, nauczycielka z Polski.
WSPÓŁPRACA I WYNIKI PROJEKTU
Uczniowie wzięli udział w różnych wspólnych aktywnościach, w tym:
Jak być bardziej uważnym w szkole? Różne grupy uczniów stworzyły własne zasady uważności w szkole i podzieliły się nimi online z uczniami placówek partnerskich. Wśród propozycji znalazły się: „Pamiętaj o oddechu”, „Tańcz w rytm swojej ulubionej piosenki” lub „Narysuj swój ulubiony moment dnia”.
Tu i teraz — przestrzeń do dzielenia się krótkimi ćwiczeniami uważności.
Ćwiczenie to obejmowało udział w różnych wspólnych ćwiczeniach mających na celu zwiększenie skupienia i zdolności koncentracji uczniów ze wszystkich klas partnerskich, pomagając im rozpoznać emocje własne i innych osób oraz radzić sobie ze stresem. Jednym z przykładów jest ćwiczenie o nazwie „Poczujmy oddech”, które koncentrowało się na zachęcaniu dzieci do poświęcenia czasu na zwrócenie uwagi na swój oddech w danej chwili. W tym ćwiczeniu uczeń kładzie dłoń i palce przed nosem i czuje oddech na skórze, a następnie bierze głęboki wdech przez nos i delikatnie, powoli wydycha powietrze przez usta, czując je na dłoni lub palcach. Innym przykładem jest „Pudełko na zmartwienia: Przydatne narzędzie dla dzieci”. Podczas tego ćwiczenia uczniowie mogli napisać lub narysować swoje zmartwienia na kartce papieru, a następnie włożyć ją do pudełka na zmartwienia, zapewniając „miejsce”
do przechowywania uczuć, które mogą przytłaczać dzieci.
Tu i teraz — kalendarz sztuki, życzliwości i uważności: Uczniowie z każdej szkoły stworzyli małą scenę reprezentującą każdy miesiąc poprzez obraz, grafikę, kolaż czy instalację. Stworzyli kalendarz do wydrukowania na rok 2023, w którym mogli zawrzeć swoje osobiste pomysły na to, jak mógłby wyglądać każdy miesiąc, łącząc go z emocjami, które odczuwali.
Kolorowe mandale: Mandala to metoda medytacji i działanie arteterapeutyczne, która składa się z kolorowych rysunków tworzonych za pomocą różnych wzorów. Proces pracy nad tą formą sztuki wymaga utrzymania w równowadze funkcji prawej i lewej półkuli mózgu, które odpowiednio reprezentują obszary intuicji i logiki. Dzięki ćwiczeniom z mandalami uczniowie byli w stanie kontrolować swoje stany emocjonalne, zmniejszyć niepokój związany ze sprawdzianami i odkryć bogactwo swojej kreatywności i wyobraźni.
Mindfulness Matters
Kategoria wiekowa: Szkoła średnia I stopnia
Kraje placówek partnerskich: Chorwacja, Włochy
Obszary tematyczne: Wiedza o społeczeństwie, Języki obce, Nauka o zdrowiu
Czas trwania: 1 rok szkolny
Link do strony projektu: https:// school-education.ec.europa.eu/en/ networking/projects/130270
INFORMACJE O PROJEKCIE
Tematem projektu jest uważność jako forma świadomości, a jego celem zbadanie różnych strategii jej rozwijania wśród uczniów. Uważność, definiowana jako praktyka celowego skupiania uwagi na chwili obecnej bez osądzania,
zyskała duże uznanie ze względu na jej głęboki wpływ na dobrostan psychiczny, regulację emocjonalną i zdolności poznawcze. W ramach tego projektu uczniowie nauczyli się podstaw uważności i połączyli je ze swoimi programami nauczania.
„Myślę, że ten projekt pomógł uczniom stać się bardziej świadomymi swoich umiejętności, pozwolił im lepiej się poznać, a nawet bardziej zaangażować w naukę języka angielskiego. Działania, które przeprowadziliśmy zarówno w klasie, jak i we współpracy z innymi szkołami partnerskimi, pomogły nam stworzyć bardziej zrelaksowane i wartościowe środowisko nauki, w którym każdy uczeń chciał zrobić wszystko, co w jego mocy, aby nauczyć się więcej i poprawić dobrostan swój i kolegów ze szkoły oraz nauczycieli” - mówi Chiara Sabatini, nauczycielka z Włoch.
WSPÓŁPRACA I WYNIKI PROJEKTU
Światowy Dzień Życzliwości: Światowy Dzień Życzliwości, obchodzony corocznie 13 listopada, był okazją do refleksji nad uniwersalną wartością, jaką jest życzliwość. Uczniowie współpracowali przy tworzeniu plakatów w zespołach reprezentujących różne kraje. Ich
pomysły obejmowały nauczanie informatyki osób starszych, przypadkowe akty życzliwości i darowizny na rzecz stowarzyszeń opieki zdrowotnej. Stworzyli również specjalną sekcję poświęconą „historiom życzliwości z internetu”, gromadząc inspirujące przykłady życzliwości z różnych źródeł internetowych.
„Cele na nowy rok”: Tradycja noworocznych postanowień dała uczniom świetną okazję do zastanowienia się nad sposobami poprawy siebie i celami do osiągnięcia oraz przedyskutowania ich z rówieśnikami. Wykorzystali kolorową kartę pracy sugerującą pięć kluczowych elementów:
• Wymień pięć słów, które chciał(a)byś, aby symbolizowały Twój 2024 rok...
• Wymień cztery osoby, za które jesteś wdzięczny/-a...
• Wymień trzy strategie radzenia sobie ze stresem...
• Napisz jedno pozytywne zdanie do siebie na początek roku...
• Wymień dwie kwestie, które chcesz poprawić... Uczniowie koncentrowali się głównie na celach takich jak autorefleksja, aktywne słuchanie, przebaczenie i dobre uczynki. Przemyślenia uczniów ostały zebrane w cyfrowej książce stworzonej na koniec projektu. Ćwiczenie to pomogło uczniom zwrócić uwagę na codzienne dobre praktyki, wyznaczyć osobiste cele i poprawić swoje zachowanie od nowego roku.
Jak najlepiej się relaksujesz?: W tym ćwiczeniu uczniowie byli zachęcani do zastanowienia się nad tym, co pozwala im się zrelaksować i uwolnić emocje. Podzielili się swoimi odpowiedziami z kolegami z innych krajów za pośrednictwem specjalnego Padletu i skupili się na różnych czynnościach, takich jak jazda na rowerze, czytanie książki w ciszy, spacer na łonie natury, taniec i obserwowanie rzeczy pod mikroskopem.
Jak się dzisiaj czujesz?: W tym ćwiczeniu uczniowie zostali poproszeni o zastanowienie się nad emocjami, które odczuwają i powiązanie ich z „wewnętrzną pogodą”. Zadaniem uczniów było zrelaksowanie się, a następnie przedstawienie swoich emocji jako warunków pogodowych, wyjaśniając przy tym swoje wybory. Ich wypowiedzi, począwszy od słonecznych po deszczowe, odzwierciedlały różne emocje, takie jak szczęście i stres. Prace uczniów z każdej szkoły partnerskiej zostały udostępnione na wspólnym Padlecie. Na zakończenie projektu powstała również cyfrowa książka zawierająca wszystkie przemyślenia uczniów.
RRH: respectful responsible healthy online communication
Kategoria wiekowa: Szkoła średnia II stopnia
Kraje placówek partnerskich
Grecja, Włochy, Litwa, Hiszpania
Obszary tematyczne: Informatyka/Technologie informacyjno-komunikacyjne, Języki obce, Nauczanie wielokierunkowe, Wiedza o społeczeństwie
Czas trwania: 6 miesięcy
Link do strony projektu: https:// school-education.ec.europa.eu/en/ networking/projects/121132
INFORMACJE O PROJEKCIE
Projekt ten dotyczy analizy zachowań nastolatków w Internecie. Mówiąc dokładniej, celem projektu było uświadomienie
uczniom zagrożeń związanych z niewłaściwym korzystaniem z technologii oraz zachęcenie ich do refleksji nad własnym zachowaniem w sieci poprzez poszukiwanie odpowiednich rozwiązań tego problemu. Projekt skupiał się na promowaniu dobrostanu społecznego, zachęcając uczniów do krytycznej analizy ich cyfrowych nawyków. W szczególności uczniowie mieli za zadanie angażować się w dyskusje i dzielić się swoimi punktami widzenia i osobistymi doświadczeniami związanymi z niezdrowymi zachowaniami cyfrowymi, takimi
„Ponieważ smartfony coraz bardziej dominują w naszym życiu, istnieje obawa, że mogą one zaszkodzić naszym kontaktom z innymi. Dlatego wdrożyliśmy projekt eTwinning, aby nauczyć uczniów lepszej interakcji online. Poprzez angażujące zadania uczniowie zastanawiali się nad znaczeniem pełnej szacunku, odpowiedzialnej i zdrowej komunikacji online, wykorzystując krytyczne myślenie i kreatywność. Rezultatem jest świadomość zagrożeń i korzyści płynących z komunikacji online z silnym naciskiem na dobrostan jednostki” - mówi Daisy de Giovanni, nauczycielka z Włoch.
WSPÓŁPRACA I WYNIKI PROJEKTU
Stworzenie infografiki odnoszącej się do pojęcia phubbingu i nomofobii. W tym ćwiczeniu uczniowie zastanawiali się nad swoimi nawykami cyfrowymi i poznali takie zagadnienia
1 - Phubbing, skrót od „phone snubbing”, to inaczej ignorowanie osób, z którymi się przebywa poprzez nieustanne korzystanie z telefonu.
2 - Nomofobia (skrót od „no mobile phobia”) to termin określający strach lub niepokój przed sytuacją, w której nie ma możliwości skorzystania z telefonu komórkowego. jak phubbing1, nomofobia2 i mowa nienawiści. Następnie poproszono ich o zastanowienie się nad skutecznymi reakcjami w takich sytuacjach, podając przykłady konstruktywnych odpowiedzi.
jak phubbing i nomofobia. Po uzyskaniu dostępu do materiałów informacyjnych na ten temat omówili swoją „idealną” netykietę z rówieśnikami z klas partnerskich i wspólnie pracowali nad stworzeniem pierwszej infografiki na temat pełnej szacunku, odpowiedzialnej i zdrowej komunikacji online. Niektóre z zaproponowanych sugestii obejmowały praktyczne wskazówki, takie jak „Ustaw limit czasu korzystania z telefonu” lub „Staraj się rozmawiać z ludźmi w prawdziwym życiu, a nie przez telefon” lub „Wyłącz powiadomienia, gdy przebywasz z innymi ludźmi”.
Tworzenie interaktywnych obrazów nawiązujących do „Manifestu komunikacji bez wrogości”: Drugie ćwiczenie rozpoczęło się od przeczytania Manifestu komunikacji bez wrogości, dokumentu zawierającego szereg zasad, których należy przestrzegać
w cyfrowym świecie (na przykład „Jesteś tym, co komunikujesz” lub „Wysłuchaj, zanim zaczniesz mówić”). Następnie uczniowie w międzynarodowych zespołach zostali poproszeni o skupienie się na jednym punkcie manifestu i wykorzystanie swojej kreatywności do stworzenia interaktywnego obrazu. W swoich pracach musieli zawrzeć krótki film (w języku angielskim), kilka objaśnień, kilka zdjęć i wyraźne odniesienie do punktu, którym się zajmowali. Uczniowie skupili się na takich kwestiach jak „Dziel się z troską” lub „Rzeczywistość wirtualna jest prawdziwa”, kojarząc te pojęcia z ważnymi i wymownymi obrazami i symbolami.
Tworzenie motywacyjnego wideo/prezentacji na temat cyfrowego detoksu: Uczniowie zostali poproszeni o zwrócenie się do swoich rówieśników i zachęcenie ich do refleksji nad zachowaniem nastolatków w Internecie, udzielając porad, jak zapobiegać i rozwiązywać problemy związane z uzależnieniem od ekranów. Aby to osiągnąć,
stworzyli filmy i prezentacje podkreślające niektóre z problemów związanych ze spędzaniem zbyt dużej ilości czasu w Internecie i przedstawiające odpowiednie sugestie dotyczące pełnego szacunku, odpowiedzialnego i zdrowego korzystania z komunikacji online. Niektóre grupy uczniów stworzyły filmy zawierające kluczowe wskazówki dotyczące cyfrowego detoksu, inne zaprezentowały swoją pracę w formie interaktywnych wywiadów online, a jeszcze inne przygotowały oryginalne prezentacje na temat korzyści płynących z odpowiedzialnych nawyków cyfrowych.
Te trzy aktywności zaowocowały wspólną refleksją na temat cyfrowego detoksu poprzez sesje burzy mózgów i tworzenie memów na ten temat oraz wspólne prezentacje online na temat sposobów, w jakie uczniowie mogą poprawić swój dobrostan społeczny i emocjonalny podczas czynności dnia codziennego, koncentrując się na korzystaniu z urządzeń cyfrowych z szacunkiem i w sposób odpowiedzialny. Prace zostały również przedstawione w sali wystawowej 3D projektu
The Happiness Project: Be Active, Be Inclusive!
Kategoria wiekowa: IVET
Kraje placówek partnerskich: Polska, Mołdawia, Rumunia, Turcja
Obszary tematyczne: Wiedza o społeczeństwie, Edukacja międzyprzedmiotowa, Design i technologia, Edukacja ekologiczna, Etyka, Języki obce, Nauka o zdrowiu, Informatyka/Technologie informacyjno-komunikacyjne, Edukacja medialna, Wychowanie fizyczne, Psychologia, Technologia
Czas trwania: 5 miesięcy
Link do strony projektu: https:// school-education.ec.europa.eu/en/ networking/projects/132801
INFORMACJE O PROJEKCIE
Projekt koncentrował się na podnoszeniu świadomości na temat tego, jak budować środowisko „szczęścia” wśród uczniów IVET i skupiał się na tworzeniu zdrowszego, bardziej produktywnego, kreatywnego i odpowiedzialnego życia dla wszystkich. Uczniowie z czterech różnych krajów skupili się na pytaniu „Jak możemy żyć szczęśliwie w tym wieku?”, analizując koncepcję szczęścia osobiście, w kontekście ich najbliższego otoczenia (rodzina, przyjaciele, społeczeństwo), oraz w odniesieniu do środowiska naturalnego i planety.
Uczniowie zwiększyli swoją świadomość uzależnienia od technologii oraz rozwijali dobre nawyki zdrowia psychicznego i fizycznego oraz empatię dla innych. Projekt kładł szczególny nacisk na dobre samopoczucie emocjonalne, zachęcając uczniów do współtworzenia środowiska ludzkiego i fizycznego, promowania wspólnego dobrobytu społeczności i rozwijania umiejętności skutecznego radzenia sobie z własnymi uczuciami i zachowaniami. Obejmowało to realistyczną samoocenę, rozwój niezależności, strategie radzenia sobie ze stresem i utrzymywanie ogólnej dbałości
o organizm przy jednoczesnym spełnianiu wymagań codziennego życia.
„Projekt był dla mnie jak lekarstwo, które wyleczyło moje rany w bardzo trudnym momencie mojego życia. Zaplanowane w projekcie aktywności sprawiły, że znalazłam nowe sposoby na uczynienie siebie i ludzi wokół mnie szczęśliwszymi i zdrowszymi psychicznie. Bardzo miło było też nawiązać nowe znajomości z osobami z innych krajów” - mówi Meral Ergün, nauczycielka z Turcji.
WSPÓŁPRACA I WYNIKI
PROJEKTU
Uczniowie wzięli udział w kilku wspólnych aktywnościach i stworzyli wspólne prace.
Akrostych o szczęściu: W tym ćwiczeniu uczniowie analizowali pojęcie „szczęścia”, pisząc akrostych dla tego słowa. Wszystkie przemyślenia zostały zebrane w wierszu, który podkreślał kluczowe działania związane z dobrostanem.
Przykładowo, mołdawska szkoła stworzyła następujący wiersz
„Miej poczucie celu, napędzane zdecydowaną postawą i głęboką pasją do wybranej kariery, której iskra płonie miłością i wsparciem bliskich. Nigdy nie bierz niczego za pewnik, zaangażuj się w życie innych z pełnym oddaniem w służbie, wspólnie tworząc lepszy świat”. To ćwiczenie pozwoliło uczniom zastanowić się nad czynnikami, które mogą przyczynić się do szczęśliwego życia, rozwijać wyobraźnię i kreatywność poprzez kształtowanie swoich pomysłów za pomocą akrostychów.
Projekt wykraczał poza analizę szczęścia na poziomie osobistym, jako że uczniowie starali się również ustalić, jakie działania można podjąć na rzecz dobrostanu naszej planety i środowiska społecznego. Zastanawiali się również i pracowali nad Celami Zrównoważonego Rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych. Studenci zostali podzieleni na cztery mieszane narodowościowo zespoły, z których każdy koncentrował się na konkretnym aspekcie zdrowia planety, na przykład:
Działania na rzecz klimatu: Jeden z zespołów zastanawiał się nad zmianami klimatu i globalnym
ociepleniem oraz wspólnie próbował odpowiedzieć na pytanie „Co możemy zrobić, by uczynić świat lepszym?”, wypełniając specjalny Padlet. Uczniowie zaproponowali działania mające na celu zapobieganie zmianom klimatycznym, takie jak „sadzenie drzew” lub „zapraszanie innych ludzi do ochrony środowiska” lub „ograniczenie korzystania z prywatnych pojazdów”. Ćwiczenie to zachęciło uczniów do zwiększenia świadomości ekologicznej i wspólnego zastanowienia się nad tym, jak dbać o naszą planetę i społeczność. W szczególności zastanawiali się nad związkiem między dobrostanem a zrównoważonym rozwojem, ponieważ sposób, w jaki się czujemy, jest silnie powiązany ze środowiskiem, w którym żyjemy. Przystępna cenowo i czysta energia oraz zrównoważone miasta: Drugi mieszany zespół pracował nad zieloną energią i modelami zrównoważonych miast i społeczności. W tym celu uczniowie przeprowadzili badania nad niektórymi ważnymi definicjami dotyczącymi zrównoważonego rozwoju i stworzyli infografikę. W drugim etapie aktywności uczniowie kontynuowali refleksję nad tym, w jaki sposób dobrostan jest ściśle powiązany ze zdrowiem naszej
planety. Uczniowie mogli zbadać, w jaki sposób zrównoważone miasta mogą przyczynić się do tworzenia „szczęśliwszych” społeczności.
Ograniczanie/ponowne użycie i recykling dla lepszego świata: Trzecia grupa zastanawiała się nad odpowiedzialną konsumpcją i ograniczeniem produkcji, tworząc wspólny Padlet, w którym uczniowie mogli podzielić się tym, co ograniczanie, recykling i ponowne wykorzystanie oznaczają w ich codziennym życiu. W wyznaczonej części Padletu uczniowie mogli zamieścić zdjęcia przedstawiające ich osobiste zastosowanie tych koncepcji. Na przykład turecka szkoła pokazała, jak stworzyła budki dla ptaków z materiałów pochodzących z recyklingu. Ćwiczenie to dało uczniom możliwość efektywnej pracy w zespole. Ponadto wspierało ich w rozwijaniu empatii i szacunku dla innych ludzi i środowisk poprzez ciągłą wymianę pomysłów na temat tego, co ta sama koncepcja może oznaczać dla różnych osób.
Historie nauczycieli na temat dobrostanu
Na różnych poziomach edukacji, od przedszkola do szkoły średniej II stopnia i IVET, nauczyciele wykazują holistyczne podejście do dbania o dobrostan uczniów i ich samych. Zajmują się aspektami fizycznymi, psychicznymi i emocjonalnymi za pomocą różnych strategii, stawiając czoła wyzwaniom z wytrwałością i kreatywnością. Angażują rodziców i społeczności w tworzenie integracyjnego i wspierającego środowiska nauki. Udział w projektach eTwinning sprzyja dobrostanowi uczniów, a czasem nawet i nauczycieli. Poniżej przedstawionych zostało sześć historii, w których nauczyciele eTwinning dzielą się swoimi doświadczeniami i spostrzeżeniami na temat wspierania dobrostanu w placówkach edukacyjnych i projektach eTwinning.
Kristiine-Teele Satsi – Tallinna Lasteaed Pääsusilm, Estonia
Kristiine Teele Satsi jest nauczycielką w przedszkolu w Tallinie w Estonii. Naucza tam od 10 lat, a obecnie jest częścią zespołu zarządzającego. Przedszkole składa się z 12 grup uczniów i 49 pracowników dydaktycznych
i przyjmuje uczniów w wieku od półtora roku do siedmiu lat. W Estonii, gdzie szkoła podstawowa rozpoczyna się w wieku siedmiu lat, program nauczania przedszkolnego obejmuje czytanie, pisanie i arytmetykę.
Szkoła otrzymała Odznakę Szkoła eTwinning w 2023 r., a sześciu nauczycieli jest zaangażowanych w projekty eTwinning. Realizują oni projekty zarówno ze starszymi dziećmi, jak i z najmłodszymi, na przykład projekt o emocjach w grupie dwulatków. Najważniejsze jest, aby nauka była zabawą i pomagała dzieciom w rozwoju.
DOBROSTAN FIZYCZNY
W przedszkolu Kristiine dobrostan fizyczny jest głównym celem zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli. Placówka realizuje program „Przedszkola Promujące Zdrowie”, kładąc nacisk nie tylko na zdrowie fizyczne, ale także na dobrostan psychiczny. Zaangażowany zespół nauczycieli organizuje różne działania mające na celu promowanie zdrowych nawyków wśród całej społeczności przedszkolnej. Jedna z inicjatyw obejmuje śledzenie aktywności
fizycznej poprzez liczenie kroków, zachęcając uczniów i nauczycieli do aktywnego spędzania czasu. Comiesięczne wyzwania zachęcają do chodzenia do przedszkola lub pracy, wspierając kulturę ruchu fizycznego. Ponadto rodzice są zaangażowani w inicjatywę „Spacer po Zdrowie”, w ramach której biorą udział w ciekawych zajęciach na trasie o długości do trzech kilometrów, promując aktywność fizyczną i zdobywając nagrody, np. jabłka.
Aby zaszczepić zdrowe nawyki żywieniowe, szkoła wyposażyła sale lekcyjne w sprzęt kuchenny, taki jak blendery, urządzenia do smoothie itp., umożliwiające dzieciom przygotowywanie pożywnych posiłków. Sesje gotowania nie tylko promują spożywanie owoców i warzyw, ale także zachęcają uczniów do dokonywania zdrowszych wyborów żywieniowych.
Niektóre z tych działań są częścią projektów eTwinning, takich jak
przyrządzanie kolorowych koktajli i posiłków z kolorowych warzyw.
Wychowanie fizyczne jest zintegrowane z programem nauczania dzięki dwóm cotygodniowym zajęciom, jednym w budynku i jednym na świeżym powietrzu. Przedszkole posiada również basen, gdzie każda grupa bierze udział w cotygodniowej lekcji pływania, począwszy od trzeciego roku życia. Szkoła organizuje również zimowe igrzyska olimpijskie i miniolimpiady we współpracy z innymi szkołami rejonowymi i obchodzi Tydzień Sportu, w którym każdy dzień rozpoczyna się od różnych ćwiczeń na świeżym powietrzu.
Z myślą o nauczycielach zespół ds. zdrowia organizuje wydarzenia, takie jak sesje taneczne i wycieczki przyrodnicze, aby zadbać o ich dobrostan fizyczny.
Podczas zajęć dydaktycznych przewidziane są przerwy, aby umożliwić uczniom ćwiczenia rozciągające lub krótkie sesje taneczne. Dzięki temu, że czas na zabawę na świeżym powietrzu stał się codziennym nawykiem, uczniowie mają wiele okazji do biegania i zabawy, co zapewnia równowagę między aktywną nauką a czasem spędzanym przed ekranem.
Choć eTwinning polega na współpracy online, szkoła stara się zminimalizować czas spędzany przed ekranem przez uczniów w wieku przedszkolnym. Spotkania i zajęcia online łączone są z ćwiczeniami fizycznymi, takimi jak joga czy taniec, dzięki czemu nauka jest angażująca, a jednocześnie promuje ruch. „Dzieci w wieku przedszkolnym są w ciągłym ruchu i nie mogą usiedzieć w jednym miejscu przez długi czas, dlatego nasza współpraca w ramach eTwinning obejmuje wiele aktywnych zajęć edukacyjnych”mówi Kristiine.
DOBROSTAN PSYCHICZNY I EMOCJONALNY
W przedszkolu Kristiine personel podejmuje wiele działań na rzecz dobrostanu psychicznego i emocjonalnego swoich podopiecznych. Rozumieją, że małe dzieci często otwarcie wyrażają swoje uczucia poprzez swoje zachowanie i działania. Aby stawić temu czoła, przedszkole wdrożyło różne programy i praktyki mające na celu wspieranie zdrowia psychicznego i emocjonalnego dzieci. Jedną z takich inicjatyw jest program „Szkoła wolna od przemocy” mający na celu zapobieganie zastraszaniu, który kładzie duży nacisk na zrozumienie zachowania dzieci i zajęcie się wszelkimi podstawowymi kwestiami. Przedszkole wprowadziło regularne spotkania z przedszkolakami w celu omówienia ich zachowania i emocji, zapewniając im bezpieczną przestrzeń do wyrażania siebie i szukania wsparcia.
Placówka uwzględnia również zasady dobrostanu emocjonalnego w swoich projektach eTwinning. Nauczyciele aktywnie angażują dzieci w dyskusje nad projektami, pozwalając im wyrażać swoje myśli i preferencje. Takie integracyjne podejście pomaga przedszkolakom poczuć się docenionymi i
wysłuchanymi, przyczyniając się do ich ogólnego dobrostanu.
Oprócz promowania dobrostanu psychicznego przedszkole nadaje priorytet dobrostanowi emocjonalnemu poprzez różne działania i praktyki związane z uważnością i relaksacją, które mają na celu pomóc dzieciom radzić sobie z emocjami. Niektórzy nauczyciele prowadzą sesje medytacji przy cichej muzyce, pozwalając dzieciom wsłuchać się w swoje ciało i skupić się na oddechu. Inni praktykują „chwile wyciszenia”, podczas których uczniowie są zachęcani do leżenia i skupiania się na oddechu, co pomaga im się uspokoić i skupić na czymś innym.
Aby dodatkowo wspierać dobrostan emocjonalny uczniów, nauczyciele stosują metodę „worka radości i zmartwień”. Przedszkolaków zachęca się do zapisywania swoich zmartwień lub obaw i umieszczania ich w worku. Podczas spotkań grupowych dzieci dzielą się swoimi zmartwieniami i radościami z rówieśnikami, co sprzyja poczuciu wsparcia i empatii w społeczności klasowej. „To naprawdę ważne, ponieważ dzieci uczą się, jak wzajemnie się wspierać. Niezależnie od tego, jak duże lub małe jest dane zmartwienie, jest ono ważne i każdy może pomóc. Ponadto, podczas
udziału w projektach eTwinning uczniowie mają okazję zrozumieć, że inne dzieci w innych krajach mają takie same zmartwienia jak oni i czują się szczęśliwe z powodu podobnych rzeczy” - dodaje Kristiine. Co więcej, przedszkole kładzie nacisk na wspieranie dobrostanu emocjonalnego nauczycieli. Corocznie przeprowadzane są kwestionariusze dotyczące dobrostanu emocjonalnego, dzięki czemu nauczyciele otrzymują informacje zwrotne i wsparcie. Indywidualne rozmowy z dyrektorem zapewniają nauczycielom poufną przestrzeń do omówienia wszelkich obaw i problemów, z którymi mogą się borykać.
Udział w projektach eTwinning ułatwił także współpracę między nauczycielami, tworząc wspierające środowisko, w którym mogą oni dzielić się wiedzą i zasobami. Takie podejście oparte na współpracy pomaga wspierać otwartą komunikację i poczucie wspólnoty wśród pracowników. W celu poprawy dobrostanu nauczycieli w przedszkolu przyjęto podejście zespołowe. Nauczyciele często spotykają się, aby wymieniać się spostrzeżeniami i skutecznymi metodami, umożliwiając integrację
działań na rzecz dobrostanu w całym przedszkolu.
PROJEKTY ETWINNING I DOBROSTAN
Zastanawiając się nad projektem „Ty czujesz... Ja czuję!” skoncentrowanym na dobrostanie, Kristiine wyraziła entuzjazm dla jego wpływu, szczególnie w zakresie pielęgnowania świadomości emocjonalnej i wyrażania emocji od najmłodszych lat. Projekt, przeprowadzony w grupie przedszkolnej dwulatków, podkreślił znaczenie nauki rozpoznawania i wyrażania emocji, fundamentalnej umiejętności pielęgnowanej od etapu przedszkolnego. Ważnym aspektem projektu było wdrożenie cotygodniowych działań związanych z dobrostanem lub uważnością przez każdą zaangażowaną placówkę. Działania te, w tym medytacja, chwile wyciszenia i sesje jogi, znacznie wzbogaciły doświadczenie grupy w pracy
zespołowej i pozytywnie wpłynęły na jej dobrostan. Co więcej, projekt wspierał kulturę współpracy między nauczycielami, w ramach której dzielili się oni swoimi działaniami i wymieniali pomysłami. To podejście oparte na współpracy pozwoliło na dostosowanie działań do dynamiki poszczególnych grup, jednocześnie promując wspólne cele w zakresie dobrostanu emocjonalnego. Kristiine podkreśliła różnorodność prowadzonych aktywności, od zabaw na świeżym powietrzu po puszczanie baniek mydlanych.
OGÓLNOPRZEDSZKOLNE PODEJŚCIE DO DOBROSTANU
Przedszkole angażuje się również w projekt ogrodniczy, który ma na celu promowanie dobrostanu fizycznego, psychicznego i emocjonalnego. Przedszkole posiada mały ogródek, w którym dzieci uprawiają warzywa. Jako że pogoda w lutym jest chłodna, dzieci sadzą nasiona w budynku, które zostaną z czasem przeniesione na zewnątrz. Proces ten uczy cierpliwości, podkreślając, że dobre rzeczy potrzebują czasu,
aby się rozwinąć, co stanowi cenną lekcję w dzisiejszym pędzącym świecie. Ogrodnictwo pełni funkcję sensoryczną, oswajając dzieci z naturą i zmniejszając uczucie niepokoju. Uczniowie z różnych grup wiekowych uczestniczą w różnych zajęciach ogrodniczych. Młodsze dzieci sadzą kwiaty na Dzień Matki, podczas gdy starsze zajmują się swoimi własnymi poletkami. „Dzieci postanowiły sprzedać zebrane ziemniaki na jesiennym targu organizowanym przez przedszkole, a dochód przeznaczyć na schronisko dla zwierząt. To praktyczne doświadczenie pozwoliło dzieciom rozwinąć współczucie i ducha wspólnoty, ponieważ nauczyły się dbać zarówno o rośliny, jak i o potrzebujących” - dodaje Kristiine.
Amela Alic Ertl – Szkoła Podstawowa Volksschule
Waltendorf, Graz, Austria
Amela Alic Ertl, pochodząca z Rijeki w Chorwacji, rozpoczęła swoją karierę jako pielęgniarka operacyjna, opiekując się zarówno dorosłymi, jak i dziećmi. Później szkoliła się na nauczyciela w Chorwacji, a następnie przeniosła się do Londynu, aby studiować terapię poprzez zabawę. Po dwóch latach pracy jako terapeutka poprzez zabawę w szkołach
podstawowych zaczęła nauczać uczniów w wieku od 6 do 10 lat w szkole podstawowej Volksschule
Waltendorf w Grazu w Austrii i pracuje w niej do chwili obecnej. Poza nauczaniem koordynuje projekty eTwinning i Erasmus+, łącząc swoją szkołę z innymi na całym świecie, a także pomaga w wykorzystywaniu technologii na lekcjach w ramach projektu
IT-Pilot, zainicjowanego przez miasto Graz. Waltendorf Primary to szkoła eTwinning posiadająca
Akredytację Erasmusa, w której uczy się 306 uczniów w wieku od 6 do 10 lat, pracuje 31 nauczycieli i 20 pracowników niepedagogicznych.
Szkoła jest również Szkołą
Ekologiczną i Szkołą Sojuszu Klimatycznego i stara się zapewnić uczniom zdrowy i aktywny tryb życia.
Szkoła nadaje priorytet dobrostanowi fizycznemu swoich uczniów poprzez różnorodne inicjatywy i programy. Na przykład szkoła uczestniczyła w projekcie „Happy Children” w ramach programu Erasmus+, którego celem było promowanie aktywności fizycznej poprzez integracyjne uczenie się w klasach, zintegrowane lekcje pomagające uczniom w nawiązywaniu kontaktów w ramach programu nauczania. Dodatkowe działania obejmują zapewnienie dodatkowych zajęć wychowania fizycznego dla uczniów w wieku trzech i czterech lat, organizowanie popołudniowych zajęć, takich jak piłka nożna, badminton, joga i taniec, a także specjalnych dni projektowych przez cały rok, takich jak jazda na nartach, tenis, wspinaczka i aerobik.
Współpraca z pracownikami ochrony zdrowia, w tym lekarzami szkolnymi i dentystami, zapewnia uczniom
kompleksową opiekę zdrowotną i kształtuje zdrowe nawyki. Ponadto szkolne boisko służy jako przestrzeń do zajęć na świeżym powietrzu, takich jak piłka nożna, wspinaczka i koszykówka. Edukacja zdrowotna jest również zintegrowana z programem nauczania, aby zaszczepić zdrowe nawyki, a uczniowie mają również możliwość wzięcia udziału w warsztatach pierwszej pomocy.
Ponadto organizowane są różne krótkie przerwy, promujące ruch i zaangażowanie, zarówno w pomieszczeniach, jak i na świeżym powietrzu. Zaangażowanie szkoły w świadomość ekologiczną jest widoczne poprzez przyjazne dla środowiska praktyki, takie jak piesze wycieczki po mieście i inicjatywy takie jak „Autofasten”, zachęcające do zrównoważonych opcji transportu. Uczniowie zbierają naklejki w kształcie liści, które umieszczają na drzewie za każdy dzień, w którym podróżują do szkoły pieszo, na hulajnodze, rowerze lub transportem publicznym. Jako szkoła świadoma ekologicznie, aktywnie angażuje się w projekty na świeżym powietrzu, takie jak „Frühlingsputz” (wiosenne sprzątanie), przyczyniając się do pielęgnacji i poprawy jej otoczenia.
DOBROSTAN FIZYCZNY
Wreszcie, nauczyciele wykorzystują plac zabaw do lekcji na świeżym powietrzu, o ile pozwala na to pogoda, co sprzyja interaktywnej nauce i zachęca uczniów do aktywnej interakcji z otoczeniem.
„Ważne jest, aby zrównoważyć czas spędzany przed ekranem z bardziej aktywną nauką”mówi Amela. Projekty eTwinning wprowadzają ożywioną atmosferę do klas w szkołach podstawowych. Na przykład, podczas współpracy dwóch klas, jedna grupa prowadziła badania i prezentacje online, a druga wykonywała praktyczne czynności, takie jak tworzenie filmów i pieczenie ciasteczek.
Projekty te wzmacniają pracę zespołową i pewność siebie, sprawiając, że nauka staje się zabawną przygodą wykraczającą poza ekrany.
Dzięki działaniom w ramach projektu eTwinning „Happy Children” nauczyciele dowiedzieli się, jak włączać aktywne przerwy do swoich codziennych zajęć. Uczestniczą w warsztatach mających na celu poprawę ich dobrostanu i w razie potrzeby mają dostęp do szeregu koordynatorów i doradców.
DOBROSTAN EMOCJONALNY
Jak podano na stronie internetowej szkoły, duży nacisk kładzie się na edukację serca, pomagając uczniom wzmocnić ich wytrwałość, pokochać siebie, radzić sobie z emocjami, tworzyć więź z ciałem i rozwijać umiejętności społeczne.
W szkole prowadzonych jest wiele działań promujących dobrostan emocjonalny uczniów. Jedna z nauczycielek oferuje warsztaty dla uczniów ze swoimi wyszkolonymi psami terapeutycznymi, Amy i Neelą. Sesje te nie tylko zachęcają do aktywnego uczenia się, ale także zwiększają satysfakcję ze szkoły poprzez wzmacnianie pewności siebie uczniów.
Ponadto uczniowie mają możliwość uczestniczenia w pozaszkolnych warsztatach „jeux dramatiques”, podczas których mogą odkrywać
i rozwijać swoją kreatywność. Podczas tych warsztatów uczestnicy mogą swobodnie wybierać role, wcielać się w nie poprzez ruch i angażować się w refleksyjne dyskusje w bezpiecznym środowisku w celu zgłębienia swoich emocji i doświadczeń.
Szkoła bierze również udział w kampanii Urzędu ds. Młodzieży i Rodziny oraz Wydziału Edukacji i Integracji w Grazu o nazwie „Ich hab’ Mut” (Mam odwagę), która zachęca dzieci do mówienia o przemocy, której mogły doświadczyć lub której były świadkami. Celem jest uwrażliwienie wszystkich mieszkańców Grazu na ochronę dzieci. Nauczyciele przekazują „zachęcacz”, pluszaka, dzieciom w trzeciej klasie szkoły podstawowej. Ta mała zabawka pomaga dzieciom mówić o swoich problemach, przezwyciężać smutek, przeciwstawiać się niesprawiedliwości i mówić o tym, o czym wcześniej nie mogły mówić. To także sposób, w jaki dorośli mogą dotrzeć do dzieci, by te odważyły się mówić o swoich zmartwieniach i obawach.
Projekty eTwinning odgrywają również ważną rolę w dobrostanie emocjonalnym uczniów. Projekty te wymagają od uczniów współpracy, zachęcając do pracy zespołowej i
dzielenia się pomysłami. Uczniowie nie są ograniczeni do swoich ekranów; często spotykają się w szkole, aby przeprowadzać wywiady, robić zdjęcia i angażować się w prawdziwym świecie. „To, co uważam za szczególnie godne pochwały w tych projektach, to nowo odkryta pewność siebie uczniów w zadawaniu pytań i aktywnym angażowaniu się w relacje z rówieśnikami. W tradycyjnych klasach uczniowie mogą być niechętni lub zbyt powściągliwi, by w nich uczestniczyć, ale w dynamicznym środowisku projektów eTwinning chętnie korzystają z możliwości zaprezentowania swojej pracy i podzielenia się swoimi doświadczeniami, ponieważ zazwyczaj angażują się w działania, do których są wewnętrznie zmotywowani i zdają sobie sprawę, że ich praca jest oglądana przez rówieśników z innych szkół. Projekty eTwinning przeczą
pojęciu biernego spędzania czasu przed ekranem, a my całym sercem popieramy to dynamiczne podejście do nauki” - mówi Amela.
DOBROSTAN PSYCHICZNY
Aby uczniowie odczuwali dobrostan psychiczny, dzień rozpoczyna się od zachęcenia ich do dzielenia się przemyśleniami, wspierania otwartych dyskusji przez cały dzień i wdrażania praktyk, takich jak rady klasowe i docenianie osiągnięć. W szkole do dobrostanu uczniów przyczynia się korzystanie z książek dla dzieci w celu zgłębiania tematów oraz specjalne wsparcie w zakresie zdrowia psychicznego, takie jak doradztwo i sesje treningu mentalnego.
Amela wspomniała, że w świecie eTwinningu można wyróżnić dwie główne cechy promujące dobrostan psychiczny uczniów. Jedną z nich jest ciekawość i zaangażowanie: eTwinning rozbudza ciekawość wśród uczniów, pokazując im różnorodne kultury, języki i perspektywy poprzez wspólne projekty. Ta ciekawość zachęca uczniów do zadawania pytań, poszukiwania odpowiedzi i aktywnego angażowania się w proces nauki. Odkrywając nowe pomysły i pojęcia, uczniowie
rozwijają poczucie zachwytu i ekscytacji, co stymuluje ich rozwój poznawczy i sprzyja pozytywnemu nastawieniu do nauki.
eTwinning kładzie nacisk na współpracę i praktyczne doświadczenia edukacyjne, w ramach których uczniowie wspólnie rozwiązują problemy, tworzą projekty i osiągają wspólne cele. Takie podejście oparte na współpracy rozwija umiejętności pracy zespołowej i komunikacji. Pracując wspólnie, uczniowie nie tylko pogłębiają swoje
zrozumienie przedmiotu, ale także rozwijają niezbędne umiejętności społeczne i emocjonalne, takie jak empatia, wytrwałość i pewność siebie. Wymierne rezultaty ich wspólnych wysiłków, takie jak ukończony projekt lub prezentacja, wzbudzają poczucie dumy i spełnienia, podnosząc samoocenę i ogólny dobrostan psychiczny. Co więcej, możliwość nawiązania kontaktu z rówieśnikami z różnych krajów i kultur poszerza perspektywy uczniów, wspiera empatię i zrozumienie, a nawet może prowadzić do trwałych przyjaźni, zwiększając ich poczucie przynależności i więzi społecznych. W tej szkole projekty eTwinning odgrywają kluczową rolę w budowaniu pozytywnego i
integracyjnego środowiska w klasie, wspierając dobrostan psychiczny uczniów. Dzięki tym projektom uczniowie mają szansę wybierać tematy, planować działania i tworzyć produkty końcowe, co daje im poczucie kontroli nad ich ścieżką edukacyjną. Takie usamodzielnienie pozwala uczniom wyrażać swoje zainteresowania i realizować osobiste pasje, zwiększając ich autonomię i poczucie własnej wartości. Kiedy uczniowie czują się wysłuchani i docenieni, są bardziej pewni siebie, co znacząco wpływa na ich ogólny dobrostan.
Ponadto, gdy uczniowie prezentują swoją pracę i otrzymują uznanie od rówieśników i nauczycieli, czują się docenieni i zmotywowani do dalszego rozwoju. Motywacja zwiększa pewność siebie uczniów i poczucie spełnienia, co jest kluczowym aspektem utrzymania dobrostanu psychicznego.
WSPÓŁPRACA Z INTERESARIUSZAMI
POPRZEZ ETWINNING: KLUCZ DO SPROSTANIA WYZWANIOM
Podejmując wyzwania związane z promowaniem fizycznego, emocjonalnego i psychicznego dobrostanu uczniów, szkoła napotyka kilka przeszkód. Przy dużych klasach i uczniach z różnych środowisk, zaspokajanie
indywidualnych potrzeb może być wymagające. Co więcej, kwestie zdrowia psychicznego są często piętnowane, co utrudnia szybkie podjęcie odpowiednich działań, zwłaszcza gdy rodzice niechętnie przyznają się do wyzwań stojących przed ich dziećmi.
Niemniej jednak wszyscy nauczyciele są oddani rozwijaniu wspierającego i integracyjnego środowiska szkolnego. Szkoła stawia na otwartą komunikację między pracownikami, regularnie omawiając strategie dla każdego ucznia. Niedawno szkoła zaktualizowała swoją politykę ochrony dzieci przy wsparciu zespołu kierowniczego. Kluczowe znaczenie ma angażowanie rodziców na ich poziomie komfortu, a nauczyciele szukają również wsparcia zewnętrznego zapewnianego przez warsztaty prowadzone przez
organizacje takie jak ARGE Jugend gegen Gewalt und Rassismus.
Udział w projektach eTwinning może pomóc sprostać wyzwaniom. Projekty, które zachęcają do współpracy, często owocują entuzjastycznym podejściem i poczuciem wolności wśród uczniów.
Wspierając dobrostan uczniów, szkoła przywiązuje dużą wagę do angażowania rodziców. Regularna i przejrzysta komunikacja działa jako kluczowe ogniwo między domem a szkołą, wspierając współpracę w zakresie dbania o dobro i postępy w nauce uczniów. Od czasu do czasu organizowane są warsztaty dla rodziców, które stanowią dla nich cenne źródło wiedzy i okazję do wymiany pomysłów. Współpraca ze szkolnym stowarzyszeniem rodziców dodatkowo wzmacnia atmosferę wsparcia dla wszystkich uczniów.
Oprócz zaangażowania rodziców szkoła współpracuje z różnymi lokalnymi interesariuszami, takimi jak stowarzyszenia sportowe, pracownicy ochrony zdrowia i ośrodki młodzieżowe, wzbogacając wsparcie dostępne zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli. Ciągły rozwój zawodowy ma również priorytetowe znaczenie, dlatego nauczyciele uczestniczą w różnych kursach i warsztatach, aby być na
bieżąco ze skutecznymi strategiami. Co więcej, dzięki partnerstwu ze żłobkami i szkołami średnimi uczniowie mogą płynnie przechodzić do kolejnych placówek, co zapewnia im ciągłość wsparcia w zakresie dobrostanu.
Dimitrios Nikolaidis - 13. szkoła podstawowa w Helioupolis, Ateny, Grecja
Dimitrios Nikolaidis jest nauczycielem języka angielskiego w 13. szkole podstawowej w Helioupolis w Atenach. Posiada tytuł magistra w dziedzinie przywództwa i zarządzania edukacyjnego oraz jest w trakcie studiów doktoranckich w dziedzinie innowacji w edukacji. Jest świeżo mianowanym nauczycielem i dołączył do eTwinningu w 2023 r. za namową dyrektorki szkoły, która od kilku lat pracuje nad projektami eTwinning. Obecnie w eTwinningu zarejestrowanych jest 11 nauczycieli. Dwoje z nich realizuje projekty eTwinning z partnerami zagranicznymi w ramach programu nauczania, podczas gdy pozostali podążają śladem aktywnych eTwinnerów, wspierając zajęcia lekcyjne dotyczące działań eTwinning i organizując wydarzenia online ze szkołami partnerskimi.
FIZYCZNY
Mimo że szkoła znajduje się w obszarze miejskim, prawie 20 minut metrem od centrum Aten, posiada przestronny plac zabaw, który obejmuje boisko do piłki nożnej, boisko do koszykówki, zadaszony teren z ławkami, na których uczniowie mogą usiąść i coś przekąsić, a także skrawek ziemi wokół połowy budynku szkoły z sosnami i drzewami karobowymi. Takie otoczenie sprzyja zajęciom poprawiającym dobrostan fizyczny, takim jak zajęcia muzyczne, taneczne i plastyczne.
Szkoła organizuje różne inicjatywy wspierające dobrostan fizyczny uczniów. Dimitrios podkreśla, że „priorytetowe traktowanie zdrowia fizycznego uczniów jest podstawowym elementem naszego podejścia”. Rozwinął ten temat, opisując, w jaki sposób uczniowie
są zachęcani do odkrywania możliwości uczenia się na świeżym powietrzu. „Jedną z naszych głównych inicjatyw jest korzystanie ze środowiska naturalnego”, wyjaśnił. „Często organizujemy zajęcia, zwłaszcza z nauk ścisłych i sztuki, w pobliskim lesie w ramach szkolnych wycieczek”. Podkreślił, że takie podejście rozwija kreatywność i promuje aktywność fizyczną, gdy uczniowie eksplorują leśne tereny. Ponadto zajęcia edukacyjne na świeżym powietrzu sprawiają, że uczniowie czują się bardziej odprężeni z dala od stresujących warunków, które kojarzą im się z życiem klasowym. Dzięki temu czują się swobodnie i czerpią przyjemność z procesu uczenia się, co prowadzi do skutecznego zdobywania wiedzy.
Dimitrios, ilustrując swoje zaangażowanie w holistyczne podejście do dobrostanu, opowiedział o wspólnym programie tanecznym prowadzonym przez nauczyciela wychowania fizycznego i jego samego. „Zorganizowaliśmy
DOBROSTAN
program skoncentrowany na tańcu w ramach projektu eTwinning o nazwie Wellbeing through STREAM”, wyjaśnił. „Uczniowie uczyli się tradycyjnych greckich tańców, takich jak hassapiko czy sirtaki na naszym szkolnym boisku”. W ramach tego projektu stworzyli filmy z tych występów i udostępnili je szkołom partnerskim w całej Europie, aby promować wymianę kulturową i zaangażowanie fizyczne wśród uczniów.
Jeśli chodzi o dobrostan kadry nauczycielskiej, Dimitrios wspomniał, że obecnie nie istnieje specjalny program dla nauczycieli, jednak mają oni możliwość korzystania z nieformalnych możliwości, które pomagają im nawiązać kontakt, zrelaksować się i poprawić ich dobrostan fizyczny i społeczny.
DOBROSTAN PSYCHICZNY
„Jeśli chodzi o wspieranie dobrostanu psychicznego”, mówi Dimitrios, „naszym głównym celem jest kultywowanie wytrwałości”. Rozwinął tę kwestię, podkreślając rolę nauczycieli w przygotowywaniu uczniów do radzenia sobie ze zmieniającym się światem. „Naszym celem jest wyposażenie ich w umiejętności potrzebne do rozwoju jako aktywni obywatele”, wyjaśnia.
„U podstaw tych wysiłków leży pomaganie im w stawaniu się wytrwalszymi”.
Niektórzy uczniowie przychodzą do szkoły przed rozpoczęciem zajęć. Szkoła oferuje im zajęcia z medytacji, które pomagają im się zrelaksować i skupić na pozytywnych aspektach ich życia.
„Poprzez dyskusje kierowane uczniowie są zachęcani do wyrażania i poruszania kwestii wszelkich źródeł niepokoju, co pomaga im poprawić swoje umiejętności w zakresie wytrwałości” - mówi Dimitrios.
Inna inicjatywa, która powstała w ramach projektu eTwinning, skupia się na celebrowaniu szczęśliwych wspomnień. Według Dimitriosa „uczniowie zastanawiają się nad radosnymi wydarzeniami ze swoich szkolnych doświadczeń, dzieląc się tymi wspomnieniami z kolegami i koleżankami z klasy”. Podkreślił on transformacyjny wpływ tych działań, wspierających poczucie własnej
wartości i promujących wśród uczniów umiejętność rozwiązywania problemów.
Badając rolę eTwinningu we wspieraniu dobrostanu psychicznego uczniów, Dimitrios zauważył, że „istotą eTwinning jest współpraca. Ten aspekt jest ściśle związany z dobrostanem psychicznym uczniów”. Przytoczył przykłady tego, jak projekty eTwinning oparte na współpracy umożliwiają uczniom dzielenie się swoimi doświadczeniami i wspomnieniami z uczniami szkół partnerskich z różnych krajów.
„Dzięki tym projektom uczniowie rozumieją, że rówieśnicy odczuwają te same emocje co oni. Rozwijają poczucie więzi z rówieśnikami za granicą, zdając sobie sprawę, że mają wspólne zainteresowania i obawy. Na przykład zdają sobie sprawę, jak wiele ich łączy, gdy przeglądają profile kolegów ze szkół partnerskich podczas przełamywania lodów. Są w szoku, że dzieci oddalone o setki kilometrów lubią te same seriale na Netflixie, tych samych piosenkarzy lub grają w te same gry wideo”. Dimitrios zauważył, że ta świadomość zachęca uczniów do pokonywania osobistych przeszkód i przyjmowania podejścia zorientowanego na zespół.
Podkreślił również transformacyjną moc współpracy w ramach społeczności europejskiej. „Uczestnicząc w projektach eTwinning uczniowie uczą się przekraczać swoje osobiste granice. Pracują razem nad rozwiązywaniem problemów i czerpią ze wspólnej wiedzy i doświadczeń” - mówi Dimitrios. Stwierdził, że sprzyja to poczuciu zbiorowej inteligencji i pozwala uczniom stawiać czoła wyzwaniom z wytrwałością i szerszą perspektywą.
Dimitrios odniósł się także do wpływu eTwinningu na tworzenie pozytywnego i integracyjnego środowiska w klasie. „Projekty eTwinning odegrały znaczącą rolę we wspieraniu integracji i zwiększaniu pewności siebie uczniów”. Opowiedział historię nieśmiałej dziewczynki ze swojej klasy, która odkryła swoją mocną stronę dzięki aktywnościom eTwinning. „Ta dziewczyna, która do tej pory nie była zbyt pewna siebie w klasie, odkryła swój talent w pracy z narzędziami cyfrowymi podczas projektów eTwinning”wyjaśnił. „To był dla niej przełomowy moment, ponieważ zdała sobie sprawę, że jest w czymś dobra. Dzięki eTwinning uczniowie czują się wyzwoleni spod presji tradycyjnej dynamiki w klasie”zauważył. „Mają poczucie wolności
i radości z wykonywania czynności, które naprawdę im się podobają”.
DOBROSTAN EMOCJONALNY
Zastanawiając się nad znaczeniem dobrostanu emocjonalnego uczniów, Dimitrios podzielił się spostrzeżeniami na temat różnych praktyk szkolnych mających na celu wspieranie rozwoju emocjonalnego uczniów. „Jedną z godnych uwagi inicjatyw są warsztaty prowadzone przez szkolną psycholog”. Warsztaty te zapewniają uczniom przestrzeń do wyrażania negatywnych emocji, wspierając umiejętności rozwiązywania problemów i pozytywne relacje między rówieśnikami. Podczas jednej z aktywności uczniowie zastanawiali się nad tym, co zabraliby ze sobą, gdyby utknęli na wyspie. Dzięki temu mogli podzielić się tym, co jest dla nich ważne.
Dostępność psychologa szkolnego jest ograniczona, ponieważ jest on odpowiedzialny za cztery inne szkoły w okolicy, ale szkoła maksymalizuje jego wpływ poprzez ukierunkowane projekty. „Opracowaliśmy trzy sześciotygodniowe projekty, mające na celu zaspokojenie potrzeb emocjonalnych oraz kwestii związanych z dyscypliną i zachowaniem, które potencjalnie doprowadziłyby do incydentów
zastraszania, gdyby nie zajęto się nimi od samego początku,” dodaje
Dimitrios. Bycie proaktywnym, a także opiekuńczym i wspierającym umożliwiło szkole poprawę relacji między uczniami (a następnie między rodzicami), ucząc uczniów radzenia sobie z konfliktami w zdrowy sposób. Oprócz inicjatyw prowadzonych przez psychologów
Dimitrios opisał inną inicjatywę w ramach projektu eTwinning „Wellbeing through STREAM”. W ramach projektu uczniowie mieli okazję poeksperymentować z różnymi zadaniami związanymi z czytaniem, technologią, a nawet inżynierią, aby znaleźć sposoby na uprzyjemnienie życia szkolnego, a tym samym zmotywowanie uczniów do nauki i poczucia, że uczęszczanie na zajęcia nie jest obowiązkiem czy ciężarem, ale przyjemnym sposobem na spędzenie dnia. Jedno z ćwiczeń, „black-out poetry”, wymaga od uczniów skupienia się na słowach na stronie, które wzbudzają pozytywne uczucia, takie jak szczęście, radość, zabawa, uznanie, szacunek, zadowolenie itp. i zakreślenia na czarno/niebiesko każdego innego słowa. Efektem tego jest wiersz, który może rozweselić uczniów. Ponadto, w ramach zadania inżynieryjnego, uczniowie zaprojektowali sześcian i na każdym boku napisali radę,
która mogłaby przyczynić się do poprawy dobrostanu w szkole i w domu. Dimitrios zwrócił również uwagę na zajęcia pozalekcyjne mające na celu promowanie dobrostanu emocjonalnego. „Projekt «Our Cinema Boards» oferuje uczniom możliwość nawiązania kontaktu poprzez kuratorskie pokazy filmowe zaproponowane przez Ministerstwo Edukacji” - wyjaśnił Dimitrios. Projekcje te, dostosowane do wytycznych edukacyjnych, zapewniają uczniom platformę do wspólnych doświadczeń i rozwoju emocjonalnego.
Na koniec Dimitrios podkreślił znaczenie wspierania dobrych relacji między nauczycielami w celu promowania ich dobrostanu. „Spędzamy razem czas, zarówno zawodowo, jak i towarzysko. Omawiamy trudne przypadki podczas spotkań, a następnie spędzamy razem relaksujący czas przy przekąskach i napojach. Spotkania są nieformalne, ale skuteczne w promowaniu dobrostanu nauczycieli”.
DOBROSTAN I WSPÓŁPRACA Z INTERESARIUSZAMI
Aby wspierać dobrostan uczniów, szkoła aktywnie angażuje rodziców na różne sposoby. Odbywają się regularne spotkania między nauczycielami i rodzicami, aby podkreślić ich rolę jako aktywnych uczestników edukacji i dobrostanu ich dzieci w szkole. Szkoła dąży do budowania poczucia współodpowiedzialności między nauczycielami i rodzicami, zachęcając ich do współpracy dla dobra uczniów. Wspólne inicjatywy są organizowane we współpracy ze stowarzyszeniem rodziców, co sprzyja aktywnemu uczestnictwu rodziców bez ingerowania w procedury szkolne. Na przykład nauczyciele uczestniczą w wydarzeniach organizowanych przez rodziców po godzinach pracy, takich jak udział w projektach eTwinning lub zapraszanie rodziców do przygotowywania i serwowania poczęstunku podczas występów szkolnych, lub udział w imprezach powitalnych dla zagranicznych nauczycieli, którzy odbywają staże w szkole.
Ponadto szkoła współpracuje z innymi interesariuszami, takimi jak społeczność lokalna i władze miejskie, w celu wspierania dobrostanu uczniów i nauczycieli. Uczestnicząc w lokalnych wydarzeniach kulturalnych i kampaniach ekologicznych organizowanych przez władze miejskie, nauczyciele i rodzice czują się związani z szerszą społecznością. Takie zaangażowanie sprzyja poczuciu przynależności i wzmacnia więzi w lokalnej społeczności. Co więcej, szkoła korzysta z każdej okazji, jaką dają władze miejskie, aby promować dobrostan uczniów. Szkoła przyjęła lokalną inicjatywę „Ławka przyjaźni” i z zadowoleniem skorzystała z wielokolorowej ławki ozdobionej wzorem w ołówki służącej do czytania i zajęć plastycznych. Ponadto szkoła współpracuje z ekspertami i organizacjami, takimi jak doradca szkolny, artystkatłumaczka i ambasada Japonii, aby wzbogacić doświadczenia uczniów. Uczniowie wzięli udział w projekcie artystycznym na temat emocji z udziałem ambasady, a ich prace zostaną zaprezentowane podczas nadchodzącej wystawy sztuki.
Ponadto nauczyciele planowali spotkania i warsztaty z ekspertami, aby poradzić sobie z wypaleniem zawodowym i
zadbać o swój dobrostan lub rozwijać się zawodowo i znaleźć sposoby radzenia sobie z żałobą i smutkiem uczniów po stracie bliskiej osoby. Podsumowując, wysiłki szkoły mające na celu zaangażowanie rodziców i innych interesariuszy przyczyniają się do tworzenia środowiska wspierającego dobrostan uczniów.
Miguela Fernandes –Agrupamento de Escolas de Batalha, Portugalia
Miguela Fernandes jest nauczycielką informatyki od ponad dwóch dekad i pracuje w Agrupamento de Escolas de Batalha, szkole eTwinning w Portugalii. Szkoła zapewnia zajęcia dla uczniów od przedszkola do szkoły średniej, w tym kształcenie zawodowe z kursami zawodowymi. Obecnie Miguela uczy jedenastoi ósmoklasistów, którzy mają odpowiednio około 16-17 i 12-13 lat. Mimo że po 15 latach nie pełni już funkcji ambasadora eTwinning, nadal zajmuje się mentoringiem w swojej szkole. Dodatkowo objęła funkcję koordynatora ds. obywatelskich, która polega na koordynowaniu działań związanych z rozwojem obywatelskim i włączaniu ich w miarę możliwości do programu nauczania. Ponadto angażuje się jako nauczycielka jogi,
zapewniając wsparcie zarówno nauczycielom, jak i uczniom, a także nadzoruje projekt „Ruch przez przerwę”, który pozwala uczniom odpocząć i zaangażować się w zajęcia relaksacyjne podczas przerw.
DOBROSTAN FIZYCZNY
W szkole Miguela istnieje kilka inicjatyw i programów mających na celu poprawę dobrostanu fizycznego zarówno uczniów, jak i nauczycieli. Podobnie jak w większości szkół, odbywają się tam zajęcia wychowania fizycznego, ale oferowane są także dodatkowe możliwości w ramach klubów i zajęć pozalekcyjnych.
W środowe popołudnia uczniowie mogą uczestniczyć w różnych zajęciach sportowych i fizycznych poza regularnymi lekcjami. Zajęcia te są organizowane przez nauczycieli wychowania fizycznego i obejmują szeroki zakres aktywności, w tym bieganie, badminton czy tenis. Szkoła zachęca do uczestnictwa w tych zajęciach w celu promowania zdrowia fizycznego wśród uczniów.
Nauczyciele i pozostali pracownicy szkoły mają również wyznaczone godziny na zajęcia poprawiające kondycję fizyczną. Jeden z nauczycieli poświęca swój czas na
prowadzenie sesji medytacji i jogi, które odbywają się raz w tygodniu, zapewniając nauczycielom i innym pracownikom możliwość relaksu i skupienia się na zdrowiu fizycznym. Oprócz tego inny współpracownik prowadzi podobne sesje w inne dni tygodnia, zapewniając elastyczność uczestnikom o różnych grafikach.
W podejściu do nauczania Migueli aktywność fizyczna jest integralną częścią nauczania, mającą na celu poprawę dobrostanu uczniów. Wyjaśniła, że stara się uwzględniać krótkie przerwy na rozciąganie i ćwiczenia oddechowe podczas lekcji. Ponadto wykorzystywane są zajęcia integracyjne, aby utrzymać aktywność i zaangażowanie uczniów, jednocześnie poprawiając ich umiejętności pracy zespołowej.
Jeśli chodzi o równoważenie czasu spędzanego przed ekranem i siedzącego trybu życia z aktywnym uczeniem się, szczególnie w kontekście bycia nauczycielem technologii informacyjnokomunikacyjnych, Miguela przyjmuje różne strategie. Przyznając, że w jej klasach dominuje korzystanie z komputerów, dostrzega znaczenie wprowadzania różnorodnych zajęć. „Stosuję metody oparte na projektach oraz aktywnościach integracyjnych, które nie zawsze wymagają użycia komputerów.
Dzięki nim uczniowie mają możliwość angażowania się w ruch fizyczny. Regularnie wykonujemy proste ćwiczenia rozciągające i oddechowe, a czasem także praktyki jogi, aby przerwać długie okresy siedzenia i pobudzić aktywność fizyczną” - mówi Miguela.
Zastanawiając się nad swoim sposobem nauczania, Miguela zawsze stara się dostosować swoje metody do preferencji i potrzeb uczniów, wykorzystując uczenie się oparte na problemach i interaktywne dyskusje. W ten sposób tworzy dynamiczne środowisko uczenia się, które pielęgnuje zdrowie fizyczne uczniów wraz z ich rozwojem edukacyjnym.
DOBROSTAN PSYCHICZNY I EMOCJONALNY
W swoim podejściu do promowania dobrostanu psychicznego uczniów Miguela zastanawiała się nad wyzwaniami, przed którymi stanęli uczniowie, szczególnie ci w wieku od 10 do 13 lat, którzy doświadczyli podwyższonego poziomu stresu podczas pandemii. Dostrzegając potrzebę dodatkowego wsparcia w tym zakresie, wspomniała o znaczeniu proaktywnych środków w społeczności szkolnej i podzieliła się przykładami praktyk szkolnych mających na celu dbanie o
dobrostan psychiczny uczniów, czerpiąc z własnych doświadczeń.
Jedną z godnych uwagi inicjatyw wdrożonych w jej szkole jest odbywający się od czterech lat Tydzień Ubuntu. Podczas tego tygodniowego programu uczniowie dziesiątej klasy angażują się w działania skupiające się na znajomości siebie, empatii, wytrwałości i pewności siebie. Filary te są integralną częścią budowania wspierającego i empatycznego środowiska szkolnego, w którym uczniowie uczą się rozumieć i współczuć sobie w obliczu różnych wyzwań. Dzięki ćwiczeniom refleksyjnym i działaniom integracyjnym uczniowie rozwijają poczucie solidarności i wzajemnego wsparcia.
Miguela zauważyła, że podczas programu Ubuntu uczniowie często zagłębiają się we własne myśli i emocje. Ta autorefleksja pozwala im lepiej zrozumieć siebie i swoje uczucia, co dla wielu z nich jest wyjątkowym doświadczeniem. Jednocześnie uczą się empatii i zaczynają postrzegać swoich rówieśników w inny sposób. Zyskują
wgląd w zmagania i wyzwania swoich kolegów z klasy, co prowadzi do zwiększenia szacunku, wsparcia i zrozumienia wśród uczniów. Ta zmiana perspektywy pomaga uczniom powstrzymać się od osądzania i zachęca ich do aktywnego słuchania innych.
Miguela wyjaśnia również, że program Ubuntu wykracza poza jeden tydzień, oferując uczniom kontynuację zajęć i możliwości dalszego zaangażowania. Obejmują one uczestnictwo w klubie Ubuntu, udział w wydarzeniach takich jak Ubuntu Fest i prezentowanie inicjatyw szkolnych szerszej publiczności. Ta ciągłość zapewnia, że założenia i wnioski płynące z programu mają trwały wpływ na rozwój osobisty i społeczny uczniów.
Na koniec wyjaśniła, że ich szkoła ma spory zespół nauczycieli zaangażowanych w program Ubuntu, a to podejście zespołowe pozwala na większą elastyczność w organizowaniu zajęć i zapewnia, że program dociera do szerszego grona uczniów.
Na fali sukcesu Tygodnia Ubuntu podobne działania zostały wprowadzone dla czwartoklasistów. Ten tygodniowy program oferuje młodszym uczniom możliwości odkrywania siebie i pracy zespołowej, przyczyniając się do ich ogólnego dobrostanu i rozwoju społecznego. Pomimo początkowych wyzwań związanych z dostosowaniem tygodniowych zajęć do programu nauczania, uczniowie dostrzegli korzyści płynące z zapewnienia im czasu na nieformalne uczenie się i rozwój osobisty.
Ponadto szkoła wdrożyła inicjatywę „Ruch przez przerwę”, która oferuje uczniom regularne możliwości praktykowania uważności i relaksu. Dzięki temu programowi uczniowie mogą uczestniczyć w kierowanych sesjach medytacyjnych i ćwiczeniach oddechowych, aby złagodzić stres i zwiększyć jasność umysłu. Chociaż uwarunkowania logistyczne ograniczyły uczestnictwo w tych sesjach, podejmowane są wysiłki w celu skuteczniejszego wykorzystania praktyk uważności w codziennym życiu szkolnym.
DOBROSTAN EMOCJONALNY
Omawiając dobrostan emocjonalny, Miguela podkreśliła znaczenie obserwowania uczniów poza ich powierzchownymi interakcjami. Wyjaśniła, że „patrząc” przez nich, można stopniowo uzyskać głębsze zrozumienie ich stanu emocjonalnego. W klasie polega na intuicji i empatii, aby wykryć, kiedy uczeń może doświadczać stresu emocjonalnego. Zmiany w zachowaniu lub wzorcach reakcji ucznia, szczególnie jeśli odbiegają od jego zwykłego zachowania, stanowią dla niej sygnał ostrzegawczy. Kiedy zauważa takie sygnały, podejmuje świadomy wysiłek, aby wyciągnąć rękę i zaoferować wsparcie, uznając, że proste pytanie może czasami stanowić okazję dla uczniów do otwarcia się na temat swoich uczuć.
Jeśli chodzi o systemy wsparcia w szkole, Miguela wspomniała o dostępności szkolnych psychologów i logopedów. Chociaż istnieją formalne kanały dostępu uczniów do tych zasobów, czas w klasie jest ograniczony. Nawet krótkie interakcje podczas przerw mogą
zapewnić uczniom poczucie komfortu i otuchy.
Zastanawiając się nad rolą eTwinningu w promowaniu dobrostanu emocjonalnego uczniów, Miguela podkreśliła znaczenie angażowania uczniów w projekty, które ich ekscytują i budują poczucie wspólnoty.
Jej zdaniem „głównym celem eTwinningu jest zapewnienie uczniom wzbogacających doświadczeń, które poszerzają ich perspektywy i sprzyjają nawiązywaniu wartościowych relacji z rówieśnikami z całego świata”.
Omawiając sposoby, w jakie eTwinning przyczynia się do tworzenia pozytywnego i integracyjnego środowiska w klasie, podkreśliła, że angażując się we wspólne projekty z rówieśnikami z różnych miejsc, uczniowie mają możliwość interakcji z osobami, z którymi inaczej mogliby się nie zetknąć. Ta inkluzywność wykracza poza granice geograficzne, ponieważ uczniowie z różnych środowisk społeczno-ekonomicznych uczestniczą w projektach w równym stopniu oraz przyczynia się do tworzenia pozytywnej atmosfery emocjonalnej, w której uczniowie czują się wspierani i doceniani.
Innym kluczowym aspektem inkluzywności eTwinningu jest nacisk na zainteresowania i mocne strony uczniów. Nauczycielka zauważa, że w ramach wspólnych projektów uczniowie są zachęcani do prezentowania swoich talentów i preferencji, czy to poprzez pisanie, tworzenie filmów czy inne kreatywne działania. Takie podejście pozwala na bardziej spersonalizowane doświadczenie edukacyjne, w którym unikalne zdolności każdego ucznia są rozpoznawane i doceniane.
Ponadto Miguela podkreśliła znaczenie projektów eTwinning w poszerzaniu zakresu zajęć lekcyjnych poza tradycyjne przedmioty. Skupiając się na tematach, które współgrają z zainteresowaniami i pasjami uczniów, nauczyciele mogą stworzyć bardziej dynamiczne i angażujące środowisko nauki.
WSPÓŁPRACA W CELU SPROSTANIA WYZWANIOM
Kiedy uczniowie napotykają wyzwania, takie jak problemy emocjonalne lub behawioralne, ważne jest, aby szybko się nimi zająć. Miguela opisała protokół, zgodnie z którym szkoła kontaktuje się z rodzicami w celu poinformowania ich o
wszelkich obawach i współpracuje w celu znalezienia rozwiązań. Ponadto szkoła oferuje wsparcie psychologów i doradców dla uczniów i nauczycieli.
Zaangażowanie rodziców we wspieranie dobrostanu uczniów ma kluczowe znaczenie. Szkoła utrzymuje regularną komunikację z rodzicami, informując ich o wszelkich problemach, z jakimi może borykać się ich dziecko i starając się zaangażować ich w znalezienie rozwiązań. Działania takie jak warsztaty i sesje szkoleniowe pomagają rodzicom zrozumieć, jak skutecznie wspierać rozwój i dobrostan swoich dzieci.
Chociaż istnieją mechanizmy wspierające dobrostan uczniów, Miguela zauważyła brak formalnego wsparcia dla zdrowia psychicznego nauczycieli. Szkoła promuje jednak kulturę wzajemnego wsparcia wśród nauczycieli, zachęcając ich do szukania pomocy u kolegów lub dyrektora szkoły, jeśli zajdzie taka potrzeba. Ponadto koordynatorka klubu Ubuntu służy jako źródło informacji zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli, oferując w razie potrzeby wskazówki i wsparcie. Szkoła współpracuje z organizacjami zewnętrznymi, takimi jak ośrodki zdrowia psychicznego, aby zapewnić uczniom dodatkowe
wsparcie i zasoby. Współprace te zakładają zapraszanie prelegentów, którzy poruszają różne tematy związane z dobrostanem uczniów, takie jak seksualność, dojrzewanie i zachowania uzależniające.
Laura Laborda-Martínez –CIPFP Ciutat de l’Aprenent, Walencja, Hiszpania
Laura Laborda-Martinez jest nauczycielką języka angielskiego w jednej z największych szkół zawodowych w Walencji, CIPFP Ciutat de l’Aprenent. Szkoła liczy około 2100 uczniów i 230 nauczycieli i oferuje różne kursy zawodowe, w tym techniczne, kosmetyczne i kulinarne. Jedna z dyrektorek jest zaangażowana w projekty eTwinning i współpracuje z Laurą i innymi nauczycielami w szkole, która otrzymała Odznakę Szkoła eTwinning. Laura ma również doświadczenie w realizacji projektów Erasmus+. Uczniowie w jej szkole są w większości w wieku od 16 do 18 lat, niektórzy dopiero co ukończyli obowiązkową szkołę średnią, a inni uczęszczają na specjalistyczne kursy.
DOBROSTAN
NAUCZYCIELI I UCZNIÓW
Według Laury szkoła podjęła pewne wysiłki, aby zadbać o dobrostan nauczycieli. Dyrektorka organizuje zajęcia stacjonarne i online, koncentrując się na takich tematach jak uważność, zdrowe odżywianie i ćwiczenia. Organizowane są również ciekawe wydarzenia, w ramach których w 2023 r. nauczyciele odbyli wycieczkę rowerową przez malownicze miejsca, a w tym roku2024 - planują spacer wzdłuż rzeki.
Dbanie o dobrostan uczniów jest nieco trudniejsze. Przy napiętym planie lekcji i ograniczonych przerwach, uczniowie nie mają zbyt wielu szans na formalne zajęcia wychowania fizycznego. Szkoła posiada niewielki teren do gry w piłkę nożną, siatkówkę i koszykówkę podczas przerw, a każdego roku organizowany jest specjalny dzień poświęcony turniejowi piłki nożnej.
„Trudno jest znaleźć czas na więcej zajęć fizycznych z ich napiętym
planem zajęć i ograniczonymi udogodnieniami,” mówi Laura.
Jeśli chodzi o dobrostan psychiczny, Laura twierdzi, że „w Hiszpanii i w naszej szkole panuje ogólne przekonanie, że młodsze pokolenia mają więcej problemów ze zdrowiem psychicznym niż starsze. Uważam jednak, że częstotliwość problemów ze zdrowiem psychicznym niekoniecznie wzrosła; raczej obecnie istnieje tendencja do diagnozowania każdego stanu emocjonalnego lub zachowania. W przeszłości uczucie przygnębienia lub niepokoju mogło być tłumaczone tymczasowym stresem lub cechami osobowości. W dzisiejszych czasach doświadczenia te są często diagnozowane jako zaburzenia, co prowadzi do postrzegania kwestii zdrowia psychicznego jako coraz bardziej powszechnych wśród młodych ludzi”.
Jednym z niepokojących trendów, które zauważyła, jest idealizacja zmagań ze zdrowiem psychicznym na platformach mediów społecznościowych. Niektórzy młodzi ludzie otwarcie dzielą się swoimi zmaganiami w Internecie, zdobywając uwagę i obserwujących, przedstawiając się jako ofiary stanów takich jak depresja, lęk czy zaburzenia odżywiania. „Jako nauczyciele ważne jest, abyśmy
łagodzili te negatywne wpływy poprzez promowanie pozytywnych skojarzeń, motywowanie uczniów do angażowania się w działania, które zwiększają ich samoocenę i dobrostan. Musimy ich zachęcać, aby oderwali się od ekranów i skupili na budowaniu zdrowego, satysfakcjonującego życia, zamiast utrwalać kulturę cierpienia dla uwagi” - mówi Laura.
Jednym z głównych wyzwań stojących przed szkołą jest jej znaczny rozmiar. Do niedawna tylko dwóch pracowników poradni było odpowiedzialnych za zaspokajanie potrzeb ponad 2000 uczniów, co było trudnym zadaniem, biorąc pod uwagę zakres problemów uczniów, od myśli samobójczych po zmiany płci i zmagania rodzinne. Pomimo zatrudnienia dwóch dodatkowych doradców w tym roku, potrzeby uczniów wymagają większych zasobów, aby można było skutecznie się nimi zająć.
Ponadto, choć kluczowe jest przygotowanie uczniów do realiów rynku pracy, równie ważne jest tworzenie środowiska zachęcającego i wspierającego.
Jednak według Laury, wielu nauczycielom brakuje szkolenia w zakresie rozpoznawania i rozwiązywania problemów związanych ze zdrowiem
psychicznym, czasami uciekając się do środków dyscyplinarnych, które mogą pogorszyć sytuację. Wyjaśniła, że przez lata nauczyła się, jak ważne jest nawiązywanie emocjonalnych relacji z uczniami. Poświęcenie czasu na słuchanie, okazywanie szczerego zainteresowania i tworzenie wspierającego środowiska w klasie może znacząco wpłynąć na dobrostan uczniów.
W tym celu poświęca początek swoich zajęć na nieformalne rozmowy, pozwalając uczniom opowiedzieć o tym jak spędzili weekend i podzielić się wszelkimi obawami. Ta inwestycja w budowanie relacji zmniejsza konflikty i promuje poczucie przynależności wśród uczniów.
Jeśli chodzi o zaangażowanie rodziców we wspieranie dobrostanu uczniów, Laura wyjaśniła, że komunikacja odbywa się głównie za pośrednictwem platform internetowych. Podczas gdy bezpośrednie spotkania mogą być organizowane w przypadku bardziej istotnych kwestii, podkreśliła znaczenie zachowania pełnego szacunku i zrozumienia podejścia podczas interakcji z rodzicami. Współpraca z innymi zainteresowanymi stronami, takimi jak organizacje społeczne
i koordynatorzy szkolni, jest również niezbędna w tworzeniu sieci wsparcia w celu zaspokojenia różnorodnych potrzeb uczniów, ale wyzwania logistyczne i inne priorytety mogą stanowić przeszkodę w tworzeniu silnych współprac.
ETWINNING: NARZĘDZIE PROMUJĄCE DOBROSTAN UCZNIÓW.
eTwinning okazał się cennym narzędziem promującym dobrostan uczniów, stanowiąc alternatywę dla tradycyjnych metod nauczania i podręczników. „W Hiszpanii, gdzie często kładzie się duży nacisk na egzaminy i gramatykę, eTwinning stanowi odświeżającą alternatywę, która zachęca uczniów do angażowania się w program nauczania w bardziej dynamiczny i oparty na współpracy sposób,” mówi Laura.
Dzięki projektom eTwinning uczniowie mają swobodę zgłębiania tematów wykraczających poza ramy
reguł gramatycznych i formatów egzaminacyjnych. Zamiast tego wspólnie pracują nad rzeczywistymi zadaniami, takimi jak projektowanie logo, motywowanie rówieśników, a nawet przygotowywanie quizów na stronie Kahoot dotyczących stereotypów kulturowych. Projekty te nie tylko rozwijają ich umiejętności językowe, ale także pobudzają ciekawość i świadomość kulturową.
Co więcej, eTwinning umożliwia uczniom interakcję z rówieśnikami z różnych krajów, przełamując bariery geograficzne i kulturowe. Zetknięcie się z różnymi perspektywami nie tylko wzbogaca ich doświadczenie edukacyjne, ale także zwiększa ich pewność siebie, gdy widzą, że uczniowie z innych części świata odpowiadają na ich pytania, a ich wkład jest doceniany.
Udział w projektach eTwinning daje uczniom poczucie sprawczości i współodpowiedzialności za proces uczenia się. Stają się aktywnymi uczestnikami, a nie biernymi
odbiorcami wiedzy, co może mieć pozytywny wpływ na ich ogólny dobrostan. Zapewniając platformę współpracy, kreatywności i wymiany kulturowej, eTwinning daje uczniom możliwość przejęcia odpowiedzialności za swoją edukację i wspiera poczucie przynależności do szerszej społeczności.
„Na przykład, jeśli uczeń ma trudności z zadaniami w języku angielskim,” wyjaśnia Laura, „nie naciskam na niego, by angażował się w indywidualne rozmowy z rówieśnikami z innych krajów. Zamiast tego przydzielam mu zadania, które w pełni wykorzystują jego umiejętności i zainteresowania, takie jak burza mózgów poświęcona pomysłom na logo. Takie podejście pozwala mu wnieść znaczący wkład w pracę zespołu, jednocześnie zwiększając jego pewność siebie i poczucie wartości”.
eTwinning odgrywa również kluczową rolę w budowaniu wspierającego i empatycznego środowiska w klasie, szczególnie w zakresie wspierania dobrostanu emocjonalnego uczniów. Zapewnia bezpieczną przestrzeń do wyrażania emocji. W przeciwieństwie do tradycyjnych sal lekcyjnych, gdzie ograniczenia czasowe mogą zawężać możliwości dyskusji,
projekty eTwinning pozwalają na bardziej rozbudowaną i znaczącą wymianę poglądów. Daje to uczniom szansę na podzielenie się swoimi przemyśleniami, uczuciami i obawami we wspierającej i nieoceniającej przestrzeni, a jednocześnie zachęca do kreatywności i współpracy. „W ustrukturyzowanym środowisku tradycyjnych lekcji uczniowie, którzy mogą nie wyróżniać się w języku angielskim lub innych przedmiotach, mogą czuć się pominięci. Jednak projekty eTwinning dają tym uczniom możliwość zabłyśnięcia poprzez wykorzystanie ich różnorodnych talentów i umiejętności. Niezależnie od tego, czy są to umiejętności organizacyjne, czy talent artystyczny, każdy uczeń ma coś wartościowego do zaoferowania. Takie integracyjne podejście sprzyja poczuciu przynależności, zachęca do współpracy między rówieśnikami i wspiera ich dobrostan emocjonalny”wyjaśnia Laura.
Nauczycielka podała kilka przykładów działań w ramach eTwinning. Współpracując z uczniami klas graficznych i nauczycielami przedmiotów, pracowali nad innowacyjnym projektem Erasmus+, którego celem było stworzenie przewodnika po
Walencji. Podczas gdy nauczycielka przedmiotu zapewniała wiedzę techniczną na temat publikowania książek, uczniowie wnosili swój wkład w postaci pomysłów na treść. Pracowali nad szkicami, które sprawdzali i poprawiali przed zatwierdzeniem ostatecznej wersji, a także opracowali układ ostatecznego wydania.
„Rezultat był naprawdę imponujący. Uczniowie stworzyli wciągające książki przedstawiające Walencję i różne międzynarodowe doświadczenia. Dzięki temu wspólnemu przedsięwzięciu nie tylko rozwinęli swoje umiejętności projektowania graficznego, ale także zyskali bezcenny wgląd w różne kultury i perspektywy, wzbogacając swoją podróż edukacyjną” - mówi Laura.
Aby ocenić wpływ projektów eTwinning na ogólny dobrostan uczniów, Laura wzięła pod uwagę różne kryteria. Obejmują one poziom uczestnictwa, poprawę umiejętności językowych i interakcji społecznych, stałą komunikację z uczniami z innych krajów oraz postrzeganie projektu przez uczniów. Pozytywne wskaźniki, takie jak zwiększona pewność siebie, proaktywne zaangażowanie i poczucie przynależności sugerują, że uczniowie odnieśli korzyści ze
znaczących interakcji i działań w ramach społeczności eTwinning.
Na koniec Laura podkreśliła, że: „Promowanie dobrostanu uczniów wymaga wieloaspektowego podejścia, które obejmuje relacje nauczyciel-uczeń, wrażliwość kulturową, wspólne projekty i zaangażowanie społeczności. Pomimo napotykanych wyzwań, nauczyciele pozostają zaangażowani w tworzenie wspierającego środowiska nauki, w którym każdy uczeń czuje się doceniany i motywowany”.
Zuzana Polónyová – Gymnázium
P. J. Šafárika, Akademika Hronca 1, Rożniawa, Słowacja
Zuzana Polónyová jest nauczycielką języka angielskiego w Gymnázium
P. J. Šafárika, Akademika Hronca 1, Rožňava, szkole średniej II stopnia eTwinning na Słowacji. Od pięciu lat jest także ambasadorką eTwinning i organizuje sesje szkoleniowe, by nauczyć swoich kolegów i koleżanki, jak korzystać z narzędzi cyfrowych i wspólnie pracować nad projektami eTwinning. Jej szkoła aktywnie promuje dobrostan uczniów i nauczycieli, organizując i uczestnicząc w szeregu akcji i działań oraz oferując potrzebne wsparcie.
Dobrostan fizyczny jest najwyższym priorytetem w szkole Zuzany w Rożniawie na Słowacji, gdzie wiele inicjatyw skierowanych jest zarówno do uczniów, jak i nauczycieli. Regularne lekcje wychowania fizycznego stanowią część programu nauczania, oferując zajęcia takie jak gry sportowe, gimnastyka i taniec w celu promowania sprawności fizycznej wśród uczniów. Poza ustrukturyzowanymi zajęciami szkoła stwarza środowisko, które zachęca do holistycznego podejścia do dobrostanu, organizując zajęcia pozalekcyjne, takie jak piesze wycieczki, jazda na łyżwach czy rolkach lub wyjazdy narciarskie. Kładzie się również nacisk na edukację zdrowotną, a inicjatywy takie jak „Tydzień zdrowego odżywiania” mają na celu edukowanie uczniów w zakresie odżywiania i zdrowego stylu życia.
Aby jeszcze bardziej promować aktywność fizyczną, szkoła organizuje wyzwania i wydarzenia zarówno dla uczniów, jak i
DOBROSTAN FIZYCZNY
nauczycieli, wspierając w jak największym stopniu pracę zespołową. Inicjatywy te wykraczają poza mury szkoły, a coroczne zajęcia integracyjne odbywają się w różnych częściach Słowacji. Współpraca z organizacjami społecznymi, w tym klubami sportowymi i centrami fitness, wzbogaca doświadczenie wychowania fizycznego, zapewniając uczniom możliwość odkrywania zainteresowań poza klasą. Informacje zwrotne od uczniów są motorem do wdrażania nowych inicjatyw, a administracja szkoły aktywnie wspiera współpracę z organizacjami zewnętrznymi i władzami lokalnymi. Takie podejście do współpracy zapewnia, że potrzeby uczniów są zaspokajane, a inicjatywy są dostosowane tak, aby skutecznie promować dobrostan.
Szkoła stosuje hybrydowe podejście do nauki, aby zrównoważyć czas spędzany przed ekranem z aktywnością fizyczną, wykorzystując praktyczne doświadczenia,
odkrywanie świata na zewnątrz i zajęcia relaksacyjne. Wyzwania i konkursy, w tym wyzwania krokowe i konkursy kreatywne, zachęcają uczniów do bycia aktywnymi, jednocześnie zmniejszając stres poprzez zajęcia relaksacyjne. Nauczyciele odgrywają istotną rolę w promowaniu aktywności fizycznej, włączając do swoich lekcji strategie uczenia się oparte na ruchu. Aktywności takie jak odgrywanie ról, zajęcia teatralne i nauka na świeżym powietrzu angażują uczniów fizycznie, jednocześnie poprawiając wyniki nauczania. Ponadto nauczyciele aktywnie uczestniczą w wyzwaniach fizycznych i zajęciach wraz z uczniami, wspierając kulturę dobrostanu i integracji.
DOBROSTAN PSYCHICZNY
Dobrostan psychiczny jest również kluczowym aspektem w szkole Zuzany, gdzie rozróżnienie między dobrostanem psychicznym a emocjonalnym ma kluczowe znaczenie. Dobrostan psychiczny obejmuje postrzeganie rozwoju w pracy i życiu, przy wsparciu rodziny, przyjaciół i współpracowników, podczas gdy dobrostan emocjonalny koncentruje się na samoregulacji emocji. Obserwowanie zmian w zachowaniu uczniów ma zasadnicze
znaczenie dla szybkiej reakcji, a nauczyciele aktywnie monitorują oznaki niepokoju lub słabości. Oznaki te mogą obejmować wycofanie, drażliwość, spadek wyników w nauce lub trudności w interakcjach z rówieśnikami. Wspólne wysiłki nauczycieli dotyczą różnych aspektów dobrostanu uczniów, zapewniając szybkie wsparcie i reakcję.
W promowaniu dobrostanu psychicznego dominuje wspólne uczenie się i interakcje społeczne. Projekty takie jak eTwinning ułatwiają nawiązywanie kontaktów z rówieśnikami z innych krajów, wspierając przyjaźnie i międzykulturowe zrozumienie. „W tym roku realizujemy projekt z Hiszpanią, Grecją i Francją i byliśmy naprawdę zaskoczeni tym, jak oni postrzegają pewne rzeczy w inny sposób. Na przykład wysłaliśmy im płatki śniegu wykonane na szydełku, aby udekorować ich choinkę, a francuscy uczniowie myśleli, że to kolczyki!” - mówi Zuzana. Współpraca ta pozwala uczniom poznać różne kultury, promując integrację i szacunek dla różnic. Dzięki aktywnościom takim jak projekty wymiany korespondencji uczniowie zyskują wgląd w różne normy i praktyki kulturowe, promując pozytywne i integracyjne środowisko uczenia się.
Co więcej, eTwinning zachęca do wzajemnego wsparcia, pracy zespołowej i pozytywnych relacji, poprawiając ogólny dobrostan uczniów. Pomimo współpracy online, doświadczenia te mają trwały pozytywny wpływ, a uczniowie pielęgnują przyjaźnie i wspierają się nawzajem poza ramami projektu.
DOBROSTAN EMOCJONALNY
Dobrostan emocjonalny jest uważnie monitorowany w szkole Zuzany, gdzie zmiany w zachowaniu służą jako wskaźniki podstawowych wyzwań emocjonalnych. Obserwowanie reakcji emocjonalnych uczniów pomaga rozpoznać oznaki niepokoju lub lęku, takie jak wycofanie się z interakcji społecznych, wahania nastroju, zmiany apetytu lub wzorców snu oraz trudności w nawiązywaniu przyjaźni. Nauczyciele odgrywają ważną rolę w prowadzeniu uczniów w zakresie rozwijania empatii i życzliwości wobec innych, nawet w interakcjach online.
W promowaniu dobrostanu emocjonalnego uczniów projekty eTwinning służą jako nieocenione narzędzia. Wspólne uczenie się w różnych krajach zachęca do wzajemnego wsparcia, pracy zespołowej i pozytywnych relacji, zmniejszając poczucie
samotności i wzmacniając poczucie przynależności. Poprzez kontakt uczniów z różnymi kulturami i perspektywami, projekty eTwinning promują empatię, tolerancję i zrozumienie międzykulturowe. Na przykład uczniowie uczą się doceniać różnice kulturowe, kwestionować stereotypy i budować empatię wobec innych poprzez współpracę międzykulturową.
Co więcej, projekty eTwinning stwarzają uczniom możliwość wyrażania siebie i dzielenia się swoimi pomysłami i uczuciami w sposób pełen wsparcia i szacunku. „Czują się doceniani, szanowani, a to przekłada się na ich dobre samopoczucie” - mówi Zuzana. Ustalenie podstawowych zasad interakcji online sprzyja bezpiecznej przestrzeni, w której uczniowie czują
się doceniani, rozumiani i wspierani. Wyzwania i konflikty napotykane podczas wspólnych zadań są rozwiązywane dzięki wskazówkom i zachętom ze strony nauczycieli, co dodatkowo zwiększa wytrwałość emocjonalną uczniów i umiejętności rozwiązywania problemów.
Co więcej, praktyki współpracy wykraczają poza interakcje między uczniami i obejmują wspólne podejmowanie decyzji przez nauczycieli. Nauczyciele współpracują przy podejmowaniu decyzji lub rozwiązywaniu problemów na poziomie szkoły, wykorzystując nawzajem swoją wiedzę i zasoby w celu znalezienia rozwiązań. Ta kultura współpracy, wspierana częściowo przez projekty eTwinning, promuje wspierające i pełne empatii środowisko szkolne, w którym głos uczniów jest słyszany i doceniany.
W szkole Zuzany zachęca się uczniów do uczestnictwa i wyrażania opinii poprzez różne praktyki i działania edukacyjne, takie jak projekty ogrodnicze i Nagrody Księcia Edynburga — wyzwanie dla młodych ludzi zaangażowanych w wolontariat, rozwój osobisty i przygodę. Podczas tej wyprawy zespoły młodych ludzi planują i podejmują wędrówki na łonie natury, rozwijając swoje umiejętności, ucząc się współpracy i podejmując wyzwania. Inicjatywy UNICEF, parlamenty uczniowskie, quizy, bale na zakończenie szkoły i projekty społeczne umożliwiają uczniom przejęcie odpowiedzialności za swoją naukę i wniesienie znaczącego wkładu w społeczność szkolną. Działania te nie tylko poprawiają dobrostan emocjonalny uczniów, ale także promują poczucie odpowiedzialności, przywództwa i zaangażowania obywatelskiego. Uczniowie mają możliwość proponowania projektów mających na celu poprawę środowiska szkolnego poprzez aktywne uczestnictwo w przydzielaniu budżetu, podejmowaniu decyzji i ocenie. Jednym z przykładów jest realizacja projektu „Buffet upgrade”, w ramach którego pomalowano ściany i zakupiono nowe krzesła i siedzenia na korytarzach, przy wsparciu rodziców i sponsorów.
WYZWANIA PRZEKSZTAŁCONE W STRATEGIE
Również w szkole Zuzany dbanie o dobrostan fizyczny, emocjonalny i psychiczny uczniów wiąże się z kilkoma wyzwaniami, głównie związanymi z presją akademicką, kwestiami społecznymi i obawami o zdrowie psychiczne. Uczniowie odczuwają ciężar oczekiwań odnośnie nauki, przygotowując się do egzaminów wstępnych na uniwersytet, co prowadzi do zwiększonego stresu i chęci osiągnięcia doskonałych wyników w nauce. Dodatkowo, tworzenie wspierającego środowiska, budowanie pozytywnych relacji i zapewnianie dostępu do zasobów, takich jak usługi doradcze, to zadania wymagające, ale niezbędne.
Aby sprostać tym wyzwaniom, szkoła wdraża różne strategie, takie jak:
• kampanie na rzecz świadomości zdrowia psychicznego;
• zajęcia z uważności i programy wsparcia rówieśniczego;
• współpraca z innymi szkołami i nauczycielami, wykorzystywanie platform takich jak eTwinning do
dzielenia się najlepszymi praktykami i zasobami;
• regularna ocena dobrostanu uczniów poprzez ankiety, obserwacje i sesje informacji zwrotnej;
• gromadzenie informacji od uczniów i interesariuszy, co skutkuje dostosowaniem strategii w celu lepszego zaspokojenia potrzeb i preferencji uczniów w miarę upływu czasu;
• umożliwienie uczniom odgrywania aktywnej roli w dbaniu o własny dobrostan.
Zaangażowanie rodziców i innych interesariuszy ma kluczowe znaczenie dla wspierania dobrostanu uczniów. Osiąga się to poprzez:
• utrzymywanie otwartej komunikacji z rodzicami za pośrednictwem biuletynów,
zebrań rodziców, warsztatów i platform mediów społecznościowych. Rodzice są zachęcani do udziału w zajęciach szkolnych, sieciach wsparcia i procesach decyzyjnych;
• współpracę z organizacjami społecznymi, klubami sportowymi, władzami lokalnymi i sponsorami w celu zapewnienia zasobów i wsparcia dla inicjatyw związanych z dobrostanem uczniów;
• angażowanie byłych uczniów jako mentorów, zaproszonych prelegentów lub wolontariuszy w celu wspierania dobrostanu obecnych uczniów.
Podsumowując, ta szkoła eTwinning stosuje holistyczne podejście do promowania dobrostanu uczniów, które obejmuje współpracę, świadomość kulturową, ocenę i zaangażowanie interesariuszy, zapewniając, że uczniowie czują się wspierani, doceniani i mają kontrolę nad swoją ścieżką edukacyjną.
Działania na rzecz dobrostanu w projektach eTwinning
Szkoły mają do odegrania zasadniczą rolę we wspieraniu dobrostanu uczniów. Umiejętności społeczne i emocjonalne, wiedza i zachowania, których młodzi ludzie uczą się w klasie, mogą pomóc im rozwinąć długoterminowe podejście do dobrostanu. W tym rozdziale przyjrzymy się kilku działaniom, które można wykorzystać w projektach eTwinning, by wspierać dobrostan
uczniów. Zostały one zainspirowane działaniami prowadzonymi przez doświadczonych nauczycieli i udostępnione w specjalnych grupach. Są one dostosowane do przedziału wiekowego zaangażowanych uczniów i pokazują współpracę między dwiema klasami partnerskimi, ale można je dostosować i przeprowadzić z większą liczbą szkół partnerskich. Ukój się!
OPIS:
Kategoria wiekowa: ECEC
Rozwój małych dzieci we wczesnych latach edukacji znacząco wpływa na późniejsze sukcesy w karierze naukowej. Budowanie wspierającego i integracyjnego środowiska klasowego jest kluczowym elementem uczenia się dzieci. Stanowi ono podstawę dla całej ich edukacji szkolnej. Poniższe ćwiczenie jest odpowiednie dla bardzo małych dzieci i można je dostosować do konkretnych potrzeb klasy.
Dwie klasy organizują spotkanie online, podczas którego grają w następujące gry:
• Uczniowie z każdej klasy mają do dyspozycji pakiet kart obrazkowych lub ilustracji przedstawiających różne emocje (szczęście, smutek, złość, zaskoczenie, strach itp.). Dobrze byłoby, gdyby to uczniowie wykonali rysunki. Uczniowie z każdej klasy pokazują swoje karty
rówieśnikom, którzy muszą rozpoznać emocje.
• Po przejrzeniu wszystkich kart uczniowie z każdej klasy kolejno wybierają kartę. Uczeń z jednej klasy jest „aktorem”, a pozostali uczniowie z drugiej klasy są „zgadującymi”. Aktor potajemnie wybiera kartę emocji, nie pokazując jej innym. Następnie za pomocą ruchów ciała i mimiki twarzy przedstawia wybraną emocję bez mówienia, podczas gdy zgadujący z klasy partnerskiej obserwują i próbują odgadnąć, która emocja jest odgrywana. Po tym jak aktor skończy przedstawiać emocję, zgadujący na zmianę odgadują, która to emocja. Mogą
wyrazić swoje przypuszczenia wypowiadając nazwę emocji lub naśladując mimikę twarzy i język ciała. Uczniowie nazywają emocję w swoim języku i uczą się, jak brzmi nazwa tej emocji w języku swoich partnerów. Po rozmowie wideo nauczyciele mogą poświęcić chwilę na omówienie różnych emocji i poprosić dzieci o podzielenie się momentami, w których odczuwały te emocje i co je wywołało. Pomaga to wzmocnić ich zrozumienie emocji i zapewnia możliwości ekspresji emocjonalnej i empatii.
Następnie klasy przechodzą do tworzenia pudełka samouspokojenia, w którym umieszczają rzeczy, które w razie
potrzeby mogą wyjąć. Może to mieć miejsce, gdy są bardzo źli, gdy tęsknią za domem lub gdy muszą się zrelaksować lub uspokoić. Dzieci są zachęcane do przynoszenia rzeczy z domu, takich jak zdjęcie rodziny, zwierząt domowych, szczęśliwych wspomnień lub małej zabawki, takiej jak pluszowy miś, ciastolina, zabawka antystresowa, mała układanka itp.
Uczniowie przygotowują również duży słoik, który wkładają do tego pudełka. Dzieci rysują i wycinają wiele małych serduszek. Mogą je narysować lub namalować. Po wycięciu i udekorowaniu serc dzieci rozdają je sobie nawzajem, a każdy uczeń napełnia słoik tymi sercami. Pomysł polega na tym, że kiedy uczeń odczuwa wiele uczuć i staje się przytłoczony, może podejść do pudełka samouspokojenia i wyjąć serce ze słoika. Może wręczyć to serce osobie, którą chciałby przytulić, aby zasygnalizować, że nadszedł czas, aby zatrzymać się na chwilę i pomóc przyjacielowi.
Po zapełnieniu pudełka samouspokojenia nauczyciel może zrobić mu zdjęcia i przesłać je do TwinSpace. Nauczyciele mogą podzielić się zdjęciami z klasą i omówić podobieństwa i różnice. Następnie mogą poprosić uczniów, aby opowiedzieli o:
• wizualnych przypomnieniach o ludziach, miejscach, zwierzętach domowych i wspomnieniach, które są dla nich ważne;
• dźwiękach lub piosenkach, które ich uspokajają lub wyciszają;
• zapachach, które ich uspokajają;
• przedmiotach, których dotykanie ich uspokaja.
Można to wszystko zawrzeć w e-booku, który będzie dostępny dla całej społeczności szkolnej i rodziców, stanowiąc świetny przewodnik po różnych pomysłach na samouspokojenie.
Poziom: Szkoła podstawowa Szkoły podstawowe odgrywają kluczową rolę we wspieraniu swoich uczniów w dokonywaniu wyborów dotyczących zdrowego stylu życia i rozumieniu wpływu ich decyzji na ich dobrostan. Dzieciństwo jest krytycznym okresem dla rozwoju długoterminowych postaw wobec dobrostanu. Umiejętności społeczne i emocjonalne, wiedza i zachowania, których dzieci uczą się w tym wieku, pomagają im budować wytrwałość i wyznaczają wzorzec radzenia sobie z dobrostanem przez całe życie. Poniższe ćwiczenie można przeprowadzić z dziećmi na poziomie szkoły podstawowej.
OPIS:
Dwie klasy organizują sesję burzy mózgów online, podczas której omawiają, czym według nich jest dobrostan. Uczniowie z obu klas
dzielą się swoimi przemyśleniami i pomysłami, które można udokumentować we wspólnej przestrzeni cyfrowej (np. Padlet, mapa cyfrowa, chmura słów).
Dwie klasy uczestniczą w burzy mózgów, dyskutując o tym, w jaki sposób taniec może być dobry dla ich dobrostanu.
Sugerowane odpowiedzi:
• Taniec jest dobry, ponieważ sprawia, że się ruszasz, co jest dobre dla ciała;
• Taniec może pomóc w zmniejszeniu uczucia stresu;
• Taniec to świetna zabawa z przyjaciółmi, więc może sprawić, że będziesz szczęśliwy.
Nauczyciele dzielą uczniów na małe międzynarodowe grupy i przypisują
każdej z nich konkretny aspekt korzyści płynących z tańca dla dobrostanu. Na przykład zdrowie fizyczne, zdrowie psychiczne, więzi społeczne, wyrażanie siebie itp. Nauczyciele zapewniają uczniom zasoby do prowadzenia badań na przydzielone im tematy, za pośrednictwem książek lub źródeł internetowych i zachęcają grupy do burzy mózgów na temat pomysłów na ich część plakatu, biorąc pod uwagę zarówno tekst, jak i elementy wizualne.
Gdy każda grupa ukończy swoją część plakatu, nauczyciele łączą grupy, aby połączyć ich pracę w spójną całość. Podczas spotkania online każda grupa prezentuje swoją część plakatu, wyjaśniając korzyści płynące z tańca dla dobrostanu. Nauczyciele mogą zachęcać uczniów do dzielenia się przykładami z własnego doświadczenia. Mogą również znaleźć przykładowe filmy w Internecie i omówić, w jaki sposób odnoszą się one do korzyści płynących z tańca dla dobrostanu.
Na koniec obie klasy indywidualnie tworzą listę piosenek. Każde dziecko dodaje piosenkę do listy. Może to być piosenka, której lubią słuchać, gdy czują się szczęśliwi, smutni, gdy chcą tańczyć itp. Klasy przesyłają listę piosenek do TwinSpace i słuchają jej nawzajem. Mogą również przeprowadzić rozmowę wideo, aby zakończyć zajęcia imprezą taneczną!
Przejdź do szczęścia
Poziom: Szkoła średnia I stopnia
Wspieranie uczniów ma kluczowe znaczenie w tym przełomowym okresie rozwoju, naznaczonym szybkimi zmianami poznawczymi, emocjonalnymi i cielesnymi. Pomaganie uczniom w zrozumieniu siebie i rozwijaniu pozytywnego poczucia dobrostanu pomaga im rozwijać wytrwałość i umiejętności w zakresie zdrowia psychicznego. Poniższe ćwiczenie jest odpowiednie dla uczniów szkół średnich I stopnia i można je dostosować do potrzeb uczniów.
Tańcz dla dobrego samopoczucia
OPIS:
Dwie klasy pracują nad wspólnym Padletem i dyskutują o tym, co oznacza dla nich dobrostan. Nauczyciele zachęcają ich do rozmowy o pięciu różnych aspektach dobrostanu:
• Dobrostan emocjonalny;
• Dobrostan fizyczny;
• Dobrostan psychiczny;
• Dobrostan społeczny;
• Dobrostan cyfrowy.
Klasy są zachęcane do dzielenia się własnymi doświadczeniami związanymi z różnymi aspektami dobrostanu. Jak sen wpływa na ich zdolność do radzenia sobie ze stresem? Czy mają jakieś strategie wspierające ich dobrostan? W jaki sposób silne więzi społeczne przyczyniają się do ich dobrostanu emocjonalnego? Czy zdarzyło im
się, że technologie cyfrowe miały negatywny wpływ na ich dobrostan?
A może miały tylko pozytywny wpływ? Klasy omawiają powyższe kwestie i tworzą cyfrową mapę myśli, którą można udostępnić na TwinSpace.
Oddzielnie, klasy angażują się w aktywność ruchową poprawiającą dobrostan w dużej przestrzeni (np. sala gimnastyczna, plac zabaw, pusta klasa). Nauczyciel wyznacza linię na środku kredą lub taśmą klejącą. Nauczyciel podkreśla, że to ćwiczenie będzie miało sens tylko wtedy, gdy uczniowie będą traktować się nawzajem z szacunkiem, życzliwością i zaufaniem. Podczas ćwiczenia nauczyciel wypowie stwierdzenie związane z dobrostanem. Gdy uczeń poczuje, że to pytanie/ stwierdzenie odnosi się do niego, przekracza linię. Ćwiczenie to ma na celu uświadomienie uczniom, w jaki sposób dobrostan wpływa
na nich samych i ich rówieśników. Można zadać następujące pytania i wypowiedzieć stwierdzenia: „Przekrocz linię, jeśli:
• (W ramach testu) Uczęszczasz do (nazwa Twojej szkoły).
• Kiedykolwiek czułeś/-aś się przytłoczony/-a swoimi emocjami.
• Nigdy nie byłeś zastraszany/-a.
• Masz niską samoocenę.
• Nie czujesz się komfortowo, dzieląc się swoimi uczuciami z przyjaciółmi.
• Masz wrażenie, że czujesz się inaczej niż inni w mediach społecznościowych.
• Powiedziano Ci kiedyś, że nie powinieneś/-aś płakać, okazywać emocji lub się bać.
• Kiedykolwiek czułeś/-aś, że nie masz wystarczająco dużo czasu na relaks i regenerację.
• Czułeś/-aś się samotny/-a, niemile widziany/-a lub przestraszony/-a.
• Kiedykolwiek zajadałeś/-aś stres lub smutek.
• Kiedykolwiek czułeś/-aś presję, aby brzmieć lub wydawać się
lepszym niż to, co czułeś/-aś w danym momencie”.
Wymyśl więcej pytań odpowiednich dla danej klasy.
Klasy najpierw zastanawiają się nad tym ćwiczeniem osobno, aby zachęcić do integracji w grupie. Później, podczas rozmowy wideo, obie klasy wspólnie zastanawiają się nad tym ćwiczeniem. Czy każda klasa nauczyła się czegoś innego? Co im to uświadomiło? Jak postrzega się dobrostan w klasie i wśród rówieśników?
Po dyskusji podczas rozmowy wideo klasy są dzielone na mniejsze międzynarodowe grupy. Każda grupa otrzymuje jedno z trzech zadań opisanych poniżej. Każda grupa jest proszona o wymyślenie aktywności, którą mogą wykonać w oparciu o te założenia i to, czego nauczyli się z wcześniejszych rozmów wideo. Wykonują to ćwiczenie w formacie online, a każda grupa przedstawia swój własny pomysł. Uczniowie mogą zaprojektować dowolne ćwiczenie.
Aktywność 1:
Stworzenie kampanii w mediach społecznościowych, która promuje pozytywny obraz siebie.
Aktywność 2:
Zaprojektowanie wspólnego projektu artystycznego zachęcającego do aktywności fizycznej.
Aktywność 3:
Wymyślenie pomysłu na grę cyfrową, która uczy uczniów ćwiczeń uważności.
Po prezentacji aktywności obie klasy mogą wykonać zadania i każda z nich może podzielić się swoimi doświadczeniami na TwinSpace.
Samodzielnie, ale nigdy w samotności
Poziom: Szkoła średnia II stopnia
Zmiany edukacyjne mogą być czynnikiem ryzyka dla motywacji i dobrostanu uczniów. To, jak dobrze uczeń odnajduje się w środowisku szkolnym, ma kluczowe znaczenie dla jego dobrostanu. Kiedy uczniowie są zmotywowani do osiągania sukcesów w nauce, ma to również pozytywny wpływ na ich cele samodoskonalenia i rozwój. W zamian pozytywnie wpływa
to na ich zachowania społecznoemocjonalne, a tym samym na ich dobrostan. Poniższe ćwiczenie można wykonać i dostosować dla uczniów szkół średnich II stopnia.
OPIS:
Dwie klasy zostają podzielone na mniejsze międzynarodowe grupy liczące od czterech do sześciu uczniów. Nauczyciele wyjaśniają grupom, że na ich dobrostan duży
wpływ ma to, jak dobrze radzą sobie z czynnikami wywołującymi stres.
Jednym ze sposobów postępowania w trudnych lub stresujących sytuacjach są strategie radzenia sobie, takie jak rozwiązywanie problemów lub szukanie pomocy. Uczniowie wyjaśniają, że jako dzieci mogli mieć różne rodzaje strategii uspokajających, których lubili używać, aby się uspokoić, takich jak granie w ulubioną grę, oglądanie filmu, przytulanie pluszaków itp. Uczniowie w grupach są następnie proszeni o przypomnienie sobie strategii, z których korzystali w dzieciństwie. Zapisują je na platformie cyfrowej, takiej jak Padlet, Google Docs itp. Nauczyciele mogą zachęcić ich do podzielenia się tym, dlaczego stosowali te strategie i w jaki sposób były one pomocne. Kiedy to zrobią, grupy przechodzą do opisania strategii radzenia sobie, których używają jako nastolatkowie. Czy zauważają jakieś podobieństwa? Czy ich strategie radzenia sobie nadal służą temu samemu celowi? Odpowiedzi ponownie powinny zostać zapisane na platformie cyfrowej.
Można zadać następujące pytania:
• Do kogo zwracasz się w pierwszej kolejności, gdy jesteś zestresowany lub zdenerwowany?
• Dlaczego zwracasz się do tej osoby o pomoc?
• Kiedy prosisz o pomoc? Tylko wtedy, gdy odczuwasz negatywne emocje, czy również wtedy, gdy jesteś pozytywnie do czegoś nastawiony?
• Do kogo w tej szkole może zwrócić się o pomoc uczeń z problemami dotyczącymi zdrowia psychicznego?
• Czego potrzebujesz, aby zapewnić dobre wsparcie osobie, który ma problemy ze zdrowiem psychicznym?
Następnie klasy wracają do grup od czterech do sześciu uczniów, na które zostały wcześniej podzielone, i organizują rozmowę wideo lub korzystają z narzędzia do współpracy, aby zapisać swoje odpowiedzi. Każda grupa otrzymuje dwa scenariusze. Każdy scenariusz koncentruje się na osobie, która
Nauczyciele wyjaśniają uczniom znaczenie szukania pomocy jako strategii radzenia sobie. Nauczyciele mogą przeprowadzić z nimi ćwiczenie refleksyjne, aby skłonić ich do zastanowienia się nad tym, w jaki sposób szukają pomocy i od kogo. Mogą zorganizować je online (Kahoot, Slido itp.) lub jako dyskusję plenarną.
potrzebuje pomocy od osoby dorosłej lub przyjaciela. Omawiają każdy scenariusz, zadając pytania takie jak:
• Czy sytuacja jest poważna?
• Czy ta osoba powinna z kimś porozmawiać? Jeśli tak, to z kim?
• Jakie działania mogą zostać podjęte?
Grupy tworzą plan działania online dotyczący tego, co powinni zrobić bohaterowie scenariuszy. Gdy plan jest gotowy, każda grupa przedstawia swój scenariusz i plan działania podczas plenarnej rozmowy wideo. Gdy wszystkie grupy zaprezentują swoje plany, można je zachęcić do przekazania sobie nawzajem informacji zwrotnych i omówienia wszystkich planów. Plany działania są następnie gromadzone i udostępniane na TwinSpace.
Poniższe scenariusze mogą być wykorzystane jako punkt wyjścia, ale zachęca się również uczniów do wymyślania własnych scenariuszy:
• Ash ma tę samą bliską grupę przyjaciół od początku siódmego roku. Cała czwórka zawsze spotyka się w porze
lunchu. Jednak w ciągu ostatniego tygodnia przyjaciele pomijali Asha — nie czekali na niego przy szafkach lub odchodzili z inną grupą i zostawiali go. Ash dowiedział się również, że niektóre dzieci z jego klasy zamieściły negatywne komentarze na jego temat na Facebooku, a jego własna grupa przyjaciół dodała komentarze do tego postu.
• Lola mogła pójść na przyjęcie urodzinowe starszego brata swojej przyjaciółki. Była podekscytowana, że dostała zgodę na wyjście, ponieważ zazwyczaj mama nie pozwalała jej wychodzić ze starszymi dziećmi. Jeden ze starszych chłopaków był dla niej naprawdę miły i często z nim tańczyła. Pocałowali się, gdy myślała, że nikt nie patrzy. Następnego ranka, gdy Lola sprawdziła Instagram, okazało się, że ktoś opublikował zdjęcie, na którym się całują. Czuła się zażenowana i martwiła się, że wszyscy będą na nich patrzeć i rzucać komentarze na jej temat.
• George zaczął opuszczać zajęcia i ma zaległości w szkole. Zostaje w domu, by opiekować się mamą, która
cierpi na depresję i wraca do zdrowia po problemie związanym z nadużywaniem alkoholu. Nie powiedział przyjaciołom, co dzieje się z jego mamą, ale wiedzą, że ma jakieś obowiązki domowe. Jego przyjaciele zauważają, że nauczyciele uznają, że po prostu opuszcza on lekcje.
• Francesca przez długi czas była na diecie i teraz jest naprawdę chuda i wydaje się, że nigdy nie je. Uważa, że ma nadwagę i nie chce nosić szortów ani stroju
kąpielowego. Sprawia wrażenie wiecznie nieszczęśliwej i markotnej. Pewnego upalnego dnia wszystkie dziewczyny z grupy idą popływać w basenie przyjaciółki. Francesca czuje się pominięta, ale nie chce, by koleżanki widziały ją w stroju kąpielowym.
• Jannus zmienił fryzurę w weekend. Gdy tylko dociera do szkoły, niektóre starsze dzieci zaczynają mu z tego powodu dokuczać. Jego przyjaciele nie próbują go pocieszyć.
Jaką masz samoświadomość?
Poziom: Wstępne kształcenie i doskonalenie zawodowe (IVET)
Kiedy mówimy o dobrostanie w szkole, mamy na myśli to, że uczniowie mają możliwość rozwijania swoich naturalnych
talentów i czerpania radości z nauki w kreatywny sposób. Ponieważ młodzi dorośli spędzają znaczną ilość czasu w szkole, czyni to z niej kluczową przestrzeń do promowania dobrostanu psychicznego i fizycznego. Ponadto włączenie do szkół programów uczenia
się społeczno-emocjonalnego, zdrowia psychicznego, dobrostanu i zapobiegania nękaniu jest jednym z najskuteczniejszych sposobów wspierania dobrostanu psychicznego młodych ludzi. Poniższe ćwiczenie można dostosować i wykorzystać w klasach IVET.
OPIS:
Nauczyciel zaczyna od omówienia wpływu dobrostanu na satysfakcję z pracy, produktywność i ogólną jakość życia. Uczniowie wykonują
ćwiczenie medytacyjne, w którym wizualizują swoje idealne życie zawodowe. Jak wyglądałaby ich równowaga między życiem zawodowym a prywatnym?
Gdzie chcieliby pracować i jakie stanowisko chcieliby zajmować?
Jak wyglądałyby ich relacje?
Jakie wyzwania mogą napotkać?
Następnie tworzą cyfrową tablicę marzeń na podstawie tej wizualizacji. Cyfrowa tablica marzeń może być cyfrowym plakatem/infografiką z obrazami, tekstem i filmami lub może być wykonana jako chmura słów. Jest ona przesyłana do TwinSpace i udostępniana innym klasom. Następnie odbywa się rozmowa wideo, podczas której obie klasy omawiają wspólne tematy w swoich tablicach marzeń i co jest
potrzebne, aby ich wizje zostały zrealizowane.
Nauczyciele wyjaśniają, że uczniowie zostaną podzieleni na mniejsze grupy, składające się z uczniów obu klas, i będą współpracować przy tworzeniu wirtualnej kampanii uświadamiającej. Ta kampania uświadamiająca może opierać się na następujących tematach lub wyzwaniach, które pojawiły się podczas wizualizacji, takich jak:
• Radzenie sobie ze stresem;
• Lęk;
• Depresja.
Międzynarodowe grupy są przydzielane do zbadania tematu i zebrania informacji, statystyk i osobistych historii. Następnie tworzą plakaty informacyjne, ulotki lub grafiki cyfrowe, w których dzielą się kluczowymi wiadomościami i zasobami na dany temat, w tym opisami, metodami rozpoznawania, strategiami radzenia sobie i źródłami wsparcia.
Następnie każda szkoła organizuje wydarzenie podnoszące
świadomość, podczas którego grupy prezentują swoje kampanie, rozpowszechniają przygotowane
przez siebie zasoby i materiały oraz angażują się w dyskusje na temat zdrowia psychicznego, zapraszając do udziału odpowiednich ekspertów. Podczas tej kampanii należy zachęcać uczniów do dzielenia się własnymi doświadczeniami lub strategiami radzenia sobie z wyzwaniami związanymi ze zdrowiem psychicznym, wspierając empatię i zrozumienie w społeczności szkolnej. Można to zrobić w formie dyskusji panelowych czy podcastu, w którym uczniowie udzielają sobie nawzajem wywiadów lub nagranych wcześniej filmów.
Podsumowanie
W niniejszej publikacji zbadano i przeanalizowano różne aspekty tego, w jaki sposób projekty eTwinning mogą być powiązane z dobrostanem uczniów i nauczycieli. „Dobrostan w szkole” jest definiowane w Europejskim Obszarze Edukacji jako „stan, w którym uczniowie mogą rozwijać swój potencjał, uczyć się i bawić w sposób kreatywny”. Mówiąc dokładniej, dobrostan w szkole oznacza:
• czucie się bezpiecznym, docenianym i szanowanym;
• aktywne i znaczące zaangażowanie w działania naukowe i społeczne;
• pozytywną samoocenę, poczucie własnej skuteczności i autonomii;
• pozytywne i wspierające relacje z nauczycielami i rówieśnikami;
• poczucie przynależności do klasy i szkoły;
• poczucie szczęścia i zadowolenia z życia w szkole.
Zaczęliśmy od polityki i teorii, następnie zaprezentowaliśmy kilka projektów eTwinning i zaprosiliśmy nauczycieli-praktyków do opowiedzenia historii eTwinning. Na zakończenie przedstawiliśmy
działania, które może przeprowadzić każdy nauczyciel.
Przykłady eTwinnerów pokazują, że nauczyciele na różnych poziomach edukacji priorytetowo traktują holistyczne podejście do dbania o dobrostan uczniów i własny. Nauczyciele z zaangażowaniem zajmują się aspektami fizycznymi, psychicznymi i emocjonalnymi poprzez różnorodne ogólnoszkolne strategie, wykazując się wytrwałością i kreatywnością. W szkołach organizowany jest szeroki zakres zajęć, od ogrodnictwa i zajęć na świeżym powietrzu po medytację i zajęcia jogi. Szkoły zachęcają do aktywności fizycznej poprzez liczenie kroków i comiesięczne wyzwania lub wprowadzają do lekcji strategie uczenia się oparte na ruchu. Prowadzą również warsztaty dla uczniów z udziałem psów terapeutycznych i kreatywne warsztaty pozaszkolne lub koncentrują się na działaniach związanych z samoświadomością, empatią i wytrwałością. W wielu przypadkach współpraca z rodzicami i innymi zainteresowanymi stronami zapewnia dodatkowe wsparcie dla dobrostanu uczniów i pracowników.
Według nauczycieli udział w projektach eTwinning ułatwia realizację wyżej wymienionych elementów dobrostanu. Dlatego
też projekty eTwinning okazują się być sposobem na promowanie dobrostanu i wspieranie ciekawości, współpracy i praktycznych doświadczeń edukacyjnych, które wzmacniają rozwój poznawczy, społeczny i emocjonalny uczniów. Projekty te nie tylko umożliwiają uczniom przejęcie kontroli nad własną nauką, ale także wzmacniają ich poczucie przynależności i więzi z rówieśnikami z różnych środowisk i krajów. Wielu nauczycieli stara się uwzględniać dobrostan emocjonalny w swoich projektach eTwinning, zachęcając do wyrażania siebie i integracji.
Dbanie o dobrostan w szkole to długa droga i wiąże się z kilkoma wyzwaniami, w tym wielkością szkoły, ograniczoną liczbą personelu pomocniczego, takiego jak doradcy i psychologowie oraz brakiem szkoleń dla nauczycieli. Szkoły organizują zajęcia w godzinach lekcyjnych lub pozalekcyjnych, inicjowane zarówno przez nauczycieli (jak w przypadku szkoły w Estonii gdzie uczniowie przygotowują zdrowe posiłki i biorą udział w Tygodniu Sportu), jak i przez zaangażowane organizacje społeczne, kluby sportowe, władze lokalne oraz inne zainteresowane strony (jak w przypadku austriackiej szkoły uczestniczącej w kampanii miasta Graz „Ich hab’ Mut” (Mam odwagę)).
Większość nauczycieli podkreśliła, że najważniejszą strategią jest budowanie emocjonalnych więzi z uczniami poprzez nieformalne rozmowy i tworzenie wspierającego środowiska klasowego, bezpiecznej przestrzeni, w której każdy uczeń czuje się doceniany i motywowany. Uważają, że jednym z najlepszych sposobów na osiągnięcie tego celu jest eTwinning. Mamy nadzieję, że te przykłady zainspirują nauczycieli do dalszego podkreślania znaczenia dobrostanu w swoich praktykach nauczania oraz zachęcą ich do dalszego angażowania się w projekty eTwinning skupione wokół tego zagadnienia.
Bibliografia
Badiou, A. (1988). L’Être et l’Événement. Seuil.
Bauman, Z. (2006). Liquid Times: Living in an Age of Uncertainty. Polity.
Burr, C., Taddeo, M., Floridi, L. (2020). The Ethics of Digital Wellbeing: A Thematic Review. Sci Eng Ethics 26, 2313-2343. https://doi.org/10.1007/s11948-02000175-8
CoE (2020). Well-being online: ePresence and Communications. https://www.coe. int/en/web/digital-citizenship-education/epresence-and-communications
Frau-Meigs, D. (2024). User empowerment through media and information literacy responses to the evolution of generative artificial intelligence (GAI). UNESCO. https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000388547
Frau-Meigs, D. (2023). Transliteracy and the digital media: Theorizing Media and Information Literacy, In: International Encyclopedia of Education (4th Edition) Robert Tierney, Fazal Rizvi and Kadriye Ercikan (eds). Elsevier.
Frau-Meigs, D. (2021). The new cultural norm on screens. The cyber-baroque as a total cultural fact, Nectart 13 (2), 36–50. https://doi.org/10.3917/ nect.013.0036
Haugen, F. (2023). The Power of One: How I Found the Strength to Tell the Truth and Why I Blew the Whistle on Facebook. Little, Brown and Company.
Kardefelt Winther, D. (2017). How Does the Time Children Spend Using Digital Technology Impact Their Mental Wellbeing, Social Relationships and Physical Activity? An Evidence-focused Literature Review, Innocenti Discussion Papers, no. 2017-02, UNICEF.
Klapp, T., Klapp, A., Gustafsson, J. E. (2023). Relations between pupils’ wellbeing and academic achievement: evidence from Swedish compulsory school. European Journal of Psychology of Education, 1–22.
Livingstone, S., Stoilova, M., Stänicke, L. I., Jessen, R. S., Graham, R., Staksrud, E., and Jensen, T. K. (2022). Young people experiencing internet-related mental health difficulties: The benefits and risks of digital skills. An empirical study. KU Leuven, ySKILLS.
Załącznik
Poniżej wymienieni zostali wszyscy nauczyciele szkół partnerskich biorących udział w projektach eTwinning oraz ich szkoły.
A Rainbow of Emotions
Paola Schettin, Neue Grundschule Poczdam, Niemcy
Kristin van der Meer, Neue Grundschule Poczdam, Niemcy
Maria Nicoletta Pinto, ICS „Marconi-Michelangelo” di Laterza, Włochy
Maria Mortato, ICS „Marconi-Michelangelo” di Laterza, Włochy
Monia Bagnardi, ICS „De Amicis-Milizia” di Oria, Włochy
Joanna Mach, Szkoła Podstawowa im. ks. Stanisława Słotwińskiego w Kamieniu, Polska
Renata Wieczorek, Szkoła Podstawowa im. ks. Stanisława Słotwińskiego w Kamieniu, Polska
Aneta Kleisa, Szkoła Podstawowa nr 23 w Gdyni, Polska
Florentina Băncănău, Scoala Gimnaziala Nr. 9 Resita, Rumunia
Mindfulness matters
Alenka Miljević, OŠ Braće Radića, Chorwacja
Anita Simac, OŠ Petra Preradovića, Chorwacja
Debora Girard, ICS „Papa Giovanni XXIII” di Savigliano, Włochy
Chiara Sabatini, ITT „Allievi-Sangallo” di Terni, Włochy
RRH: respectful responsible healthy online communication
Αθανασία Καββαδία, 3o
Κέρκυρας, Grecja
Daisy De Gioannini, Licei „Giolitti-Gandino” di Bra, Włochy
Stasele Riskiene, Šiaulių r. Kuršėnų Lauryno Ivinskio gimnazija, Litwa
Conxita Payán, Jesús, Maria i Josep, Hiszpania
The Happiness Project: Be Active, Be Inclusive!
Joanna Muszalska, II Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej w Inowrocławiu, Polska
Lacramioara Fira, Seminarul Teologic Liceal Ortodox „Sf. Ioan Gura de Aur”, Rumunia
Ieșeanu Dumitru, Instituția Publică Liceul Teoretic „Mihai Eminescu”, Mołdawia
Dornea Snejana, Școala Profesională nr. 1 Cahul, Mołdawia
Gheletchi Diana, Școala Profesională nr. 2 Cahul, Mołdawia
Asiye Kert, Borusan Asım Kocabıyık Mesleki Ve Teknik Anadolu Lisesi, Turcja
Habibe Berna Özer, Nevşehir Mesleki Ve Teknik Anadolu Lisesi, Turcja
Ufuk Safak Taşkiran, Hami Aydınlar Çok Programlı Anadolu Lisesi, Turcja
NAWIĄZANIE KONTAKTU Z UE
Osobiście
W całej Unii Europejskiej znajdują się setki punktów informacyjnych Europe Direct. Adres najbliższego punktu informacyjnego można znaleźć na stronie: https://europa.eu/ european-union/contact_en
Telefonicznie lub pisemnie
Europe Direct to serwis, który odpowiada na pytania dotyczące Unii Europejskiej. Możesz skontaktować się z tym serwisem:
- dzwoniąc na bezpłatny numer telefonu: 00 800 6 7 8 9 10 11 (niektórzy operatorzy mogą pobierać opłaty za te połączenia), - lub numer stacjonarny: +32 22999696, - za pośrednictwem następującego formularza: european-union.europa.eu/contact-eu/ write-us_en.
SZUKANIE INFORMACJI O UE
Online
Informacje o Unii Europejskiej we wszystkich językach urzędowych UE są dostępne na stronie: europa.eu
Publikacje UE
Publikacje UE można przeglądać lub zamówić pod adresem: op.europa.eu/en/ publications. Wiele egzemplarzy bezpłatnych publikacji można uzyskać kontaktując się z Europe Direct lub lokalnym centrum dokumentacji (european-union.europa.eu/contacteu/meet-us_en).
Prawo UE i związane z nim dokumenty
Aby uzyskać dostęp do informacji prawnych UE, w tym całego prawa UE od 1951 r. we wszystkich oficjalnych wersjach językowych, należy wejść na stronę EUR-Lex: eur-lex. europa.eu.
Otwarte dane z UE
Portal data.europa.eu zapewnia dostęp do otwartych zbiorów danych instytucji, organów i agencji UE. Dane mogą być pobierane i ponownie wykorzystywane za darmo, zarówno w celach komercyjnych, jak i niekomercyjnych. Portal zapewnia również dostęp do wielu zbiorów danych z krajów europejskich.
Skontaktuj się z nami
Więcej informacji na temat eTwinningu można znaleźć na naszej stronie internetowej: https://school-education.ec.europa.eu/en/etwinning
W przypadku pytań dotyczących eTwinningu prosimy o kontakt pod adresem e-mail: EAC-ESEP@ec.europa.eu
Informacje o Europejskiej Platformie Edukacji Szkolnej
Uruchomiona w 2022 r. Europejska Platforma Edukacji Szkolnej jest miejscem spotkań wszystkich pracowników szkół (od wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem po szkolnictwo podstawowe i średnie, w tym wstępne kształcenie i doskonalenie zawodowe), naukowców, decydentów i innych zainteresowanych stron w dziedzinie edukacji szkolnej.
Europejska Platforma Edukacji Szkolnej to nowa platforma eTwinnning. Od czasu uruchomienia w 2005 r. eTwinning rozwinął się z oddolnej inicjatywy w aktywną społeczność szkolną i zaangażował ponad milion pracowników szkół w całej Europie i poza nią. Specjalne usługi eTwinning na platformie są dostępne tylko dla sprawdzonych pracowników szkół. Oznacza to, że eTwinning zapewnia bezpieczną platformę cyfrową, w tym zasoby, zestawy projektów i wskazówki pedagogiczne, gdzie nauczyciele są zaangażowani w różne działania, od projektowania i wdrażania europejskich projektów współpracy po tworzenie sieci kontaktów, uczestnictwo w wirtualnych grupach i partnerskie uczenie się. Ponadto platforma oferuje wiele możliwości rozwoju zawodowego, takich jak webinaria i kursy szkoleniowe, z których wiele zostało zaprojektowanych specjalnie dla eTwinnerów. Europejska Platforma Edukacji Szkolnej i społeczność eTwinning są finansowane przez Erasmus+, europejski program na rzecz edukacji, szkoleń, młodzieży i sportu. Są to inicjatywy Dyrekcji Generalnej ds. Edukacji, Młodzieży, Sportu i Kultury Komisji Europejskiej. Społeczność eTwinning istnieje również dzięki wsparciu Krajowych Organizacji Wspierających, finansowanych z programu Erasmus+ na podstawie umów grantowych zawartych z Europejską Agencją Wykonawczą ds. Edukacji i Kultury, i Partnerów Wspierających platformę.
