Stiekem lezen onder je dekbed

Kinderen lezen minder lang, minder goed en minder graag. Dat stond onlangs in Het Parool. Nederland komt voor het eerst niet boven het westerse gemiddelde uit. En dat is rampzalig, staat in de krant. Inderdaad, dat is rampzalig.

Lezen wordt als iets wat saai is gezien. Maar dat slaat natuurlijk nergens op. Ik ben 23 jaar en lees graag. En op één of andere manier zie ik de laatste tijd steeds meer mensen van mijn generatie met een boek onder hun arm. Logisch ook, want lezen is het leukste wat er is. En dat kan niemand ontkennen. Want er is ontzettend veel aanbod. Je kan literaire meesterwerken lezen. Maar er zijn ook genoeg spannende thrillers, sappige romans of informatieve biografieën.

In mijn woonkamer staan drie boekenkasten die uitpuilen. Onlangs heb ik met mijn schoonvader een minibieb gebouwd in de voortuin. Hier kunnen mensen boeken lenen of ruilen. En dat wordt volop gedaan. Het is heerlijk om omringd te worden door boeken. Deze column schrijf ik bijvoorbeeld in de prachtige bibliotheek van Zutphen. Hier schrijf ik al mijn bijdrages voor deze krant. Ik zoek deze plek bewust op vanwege de rust en inspiratie die er is.

Ik kijk graag een goede Netflix-serie. Maar eigenlijk is het lezen van een boek veel leuker. Het doet namelijk aanspraak op je verbeelding en fantasie.

Je gaat de hoofdpersoon voor je zien, de setting beeld je je in en je denkt zelfs hun stemmen te horen. Wanneer iemand anders precies hetzelfde boek leest, ziet hij een heel ander iemand voor zich. Dat is toch prachtig?

Ik ben ook een groot liefhebber van luisterboeken. In de auto, trein of sportschool laat ik me graag voorlezen. Ik luister het liefst non-fictie die door de schrijver zelf is ingesproken. Zoals ‘New York, de Gedroomde Stad’ van RTL-correspondent Erik Mouthaan. Of ‘Een Wankel Koninkrijk’ van NOS-correspondent Tim de Wit. Maar goed, dat is persoonlijke smaak. Ik luister graag journalistieke boeken. Omdat ik me immers in die wereld begeef.

Ik hoop dat mijn generatie - wanneer ze kinderen krijgenvertelt hoe belangrijk maar vooral leuk het is om te lezen. Ik verslond vroeger boeken zoals ‘Wolf De Speurhond’ en ‘De Schippers van de Kameleon’. Met een zaklampje onder mijn dekens las ik tot diep in de nacht. En dat is het leukste wat er is.

Reageren op deze column? Mail naar reageren@lgld.nl.