Column: Buren blijven - Rozelien Van Erdeghem

Ook dit jaar velt hij je weer, de griep.

Terwijl je de waterkoker aanzet voor een tasje thee en je warmwaterkruik hoor je het al: ze zijn thuis. De monsters van het tweede, zo noem je hen lacherig. En alhoewel je hun gestamp, gedans, geroep en gelach normaal gezien met de nodige buurlijke liefde tolereert, kan je het er vandaag gewoon niet bij hebben.

Wanhopig ga je op zoek naar je koptelefoon die je, eerlijk is eerlijk, aankocht sinds de bovenburen hun intrek namen. “En ik investeerde nog in een hyperstille stofzuiger om de buren niet te storen”, verzucht je.

Met kop, kruik en laptop plof je in de zetel. Je trekt het deken tot onder je kin. De pijnstiller die je net nam begint langzaam in te werken. Ongeïnteresseerd blader je door het aanbod van je avondlijke entertainmentprovider. “Heerlijk”, denk je, terwijl je ogen zwaar worden.

BAM!

Je schrikt wakker.

BAM, bam bam bam, BAM, bam bam bam.

Een opeenvolgend salvo van geluiden dringt door je koptelefoon. Je checkt het uur: 19u43. Het kleinste monster van het tweede is haar dagelijks half uurtje jongleren begonnen.

Opgerold in het deken, om zo veel mogelijk warmte te bewaren, kruip je uit de zetel. Dan maar richting bed. Je koortsig hoofd raakt het koele kussen. Vaag hoor je de buurvrouw roepen. Naar de kinderen of de kat, wie zal het zeggen. Niets dringt nog voldoende door door jouw perfecte mix van medicatie, vermoeidheid en slaapoordoppen. “Als die griep morgen op z’n minst maar beter is”, hoop je.

Want buren zijn als koortsblazen: als je je goed voelt, zijn ze geen probleem, maar als je immuunsysteem je in de steek laat, heb je er nu eenmaal dikwijls last van.

Rozelien Van Erdeghem schreef deze column tijdens de schrijflessen van de Jetse Academie op maandagavond in de Nederlandstalige Bibliotheek. Geïnteresseerd? In januari verwelkomen ze nieuwe instromers. Meer info op www.jetseacademie.be.