Hoe maakt u het, Wim?

Theatermaker en schrijver Wim Ipers ken je misschien nog van het gezelschap Toile CiREe of van zijn bijdragen voor de Gazet? Maar lange tijd was het stil. Wat hij nu uitvoert, vroegen wij ons af.

“Een hele tijd was ik kind aan huis in Essegem. Met een aantal mensen richtten we Toile CiREe op, waar ik heel mooie herinneringen aan heb. We hebben drie voorstellingen gemaakt, voorstellingen die voor iedereen open stonden. Niet eens laagdrempelig, maar zonder drempel.”

“Omwille van andere bezigheden - ik geef o.a. fulltime les bij Brusseleer - is dat project een natuurlijke dood gestorven. Maar ik schrijf en maak nog altijd theater. Binnenkort sta ik hier in Essegem met de voorstelling ‘Ik, Malik’, die ik samen met Malik Mohammed maakte.”

“Het idee voor de voorstelling is ontstaan tijdens covid. Repeteren met grote groepen mocht niet meer. Ik doe niets liever, dus dat was een streep door mijn rekening. Maar één op één mocht nog wel. En schrijven, natuurlijk. Ik schrijf veel, en altijd met mensen in gedachten. Één van die mensen was Malik (bekend van o.a. ‘So you think you van dance’ en ‘Dertigers’, nvdr). Ik had hem bezig gezien op tv en dat was mij bijgebleven.”

“Ik ben toen gaan kijken naar een voorstelling die hij zelf had gemaakt en sprak hem achteraf. De regie vond ik niet zo goed, en dat zei hij zelf ook: ‘We hebben daar te weinig aandacht aan besteed’. Toen dacht ik: ‘Dan zal ik maar zelf iets schrijven voor hem’. Ik heb hem dat opgestuurd en gevraagd of hij het zag zitten om daarmee iets te doen. Hij zag dat zitten.”

“We hebben gebrainstormd, honderden uren gerepeteerd... De voorstelling is op een cocreatieve manier tot stand gekomen. De tekst is gebaseerd op zijn persoonlijk verhaal, maar gaat over universele thema’s zoals nieuwe horizonten opzoeken, een droom schipbreuk zien leiden, terug rechtkrabbelen en opnieuw beginnen. Naast het verhaal is er ook de dans waar Malik de choreografieën zelf voor in mekaar heeft gestoken. We zijn uitgekomen bij een goede versmelting: een echte danstheatervoorstelling, een voorstelling die de 3 H’s raakt: hoofd, hart en heupen.”

“Een van de mooiste complimenten die we na de voorstelling krijgen is dat mensen Malik komen zeggen: ‘Wat een mooie tekst heb jij geschreven!’ Dat betekent dat hij zich het verhaal eigen heeft gemaakt, het zo natuurlijk brengt. Malik is heel perfectionistisch en zelden tevreden, maar hij is echt een goeie verteller. Hij kan een solovoorstelling dragen, en da’s niet simpel. Hij moet zowel veel dansen als veel vertellen, maar slaagt erin dat allemaal op zijn heel eigen manier te doen.”

“Soms moet ik ‘m wel zeggen: ‘Malik, theater is geen tv.’ Het is nooit twee keer hetzelfde. Elke avond is anders. Het publiek is anders. De omstandigheden zijn anders. Je bent zelf anders. Het is een andere energie. Dus accepteer en gebruik dat gewoon. Laat het gebeuren... Al moet ik zelf ook loslaten. Want als hij staat te spelen, kan ik daar niets meer aan veranderen. Dat is best spannend soms, hoor.”

Interview: Cathy Calonne

‘Ik, Malik’ op donderdag 16 november om 20u15 in Essegem

Malik Mohammed kwam op zijn achtste met z’n moeder en zus van Kenya naar België. Hij moest zijn land, thuis, taal, school en vrienden achterlaten en hier van nul opnieuw beginnen. ‘Ik, Malik’ is zijn verhaal: over hoe hij profvoetballer wilde worden en uiteindelijk profdanser werd, hoe hij trouw blijft aan zijn roots én trouw wil zijn aan zijn nieuwe land en hoe hij met vallen en opstaan, maar vooral met een onverwoestbaar optimisme, zijn dromen waarmaakt.

Tickets: €12 / €2 (Paspartoe-kansentarief), via tickets.vgc.be of het onthaal.