1 minute read
Hoe maakt u het, Lila Magnin?
Lila Magnin is een veelzijdig artieste: danser, performer, muzikant, videast, choreograaf... De laatste maanden werkte ze aan een danssolo. Ze kon hiervoor repeteren in GC Essegem. Ruimte bieden aan artiesten is immers één van de dingen die we wel nog kunnen doen. We vroegen Lila hoe dit haar beviel.
“Voor heel wat artiesten is dit een moeilijke periode. Afgelaste voorstellingen, uitgestelde projecten, inkomstenverlies... Maar persoonlijk mag ik niet klagen: ik heb een inkomen, een dak boven mijn hoofd en ruimte om te creëren. Al heb ik ook opnieuw ervaren dat je om te creëren eigenlijk niet veel nodig hebt. Je kan ook dansen op een klein appartement, met kleinere bewegingen. Of je kan research doen, dingen lezen. Belangrijkste is ruimte vinden in je hoofd. Aan het begin van de coronacrisis was die er niet, maar de natuur heeft me geholpen mijn hoofd weer vrij te maken.” “Toch was ik blij dat ik deze zomer opnieuw de dansvloer op kon. In GC Essegem werkte ik aan mijn eerste solo, ‘Azad’. Veel inspiratie vond ik bij ‘voguing’, een dansstijl die ontstond in de jaren 80 in de New Yorkse ‘ballrooms’, een soort veilige havens, voornamelijk voor de LGTB-gemeenschap met Latijns-Amerikaanse en Afro-Amerikaanse roots. Tijdens ‘balls’ tonen ze de beste, meest extravagante ‘glitter’versie van zichzelf. Er is drama en competitie, wat het voor mij heel erg verwant maakt aan kunst. Maar ook de menselijke kant intrigeert mij: een andere, vrijere kijk op gender, lichamelijkheid en seksualiteit.”
Advertisement
“Die kijk wringt met de menselijke behoefte om dingen in vakjes onder te brengen, te categoriseren. En daarover gaat ‘Azad’: over de dunne lijn tussen oordelen en veroordelen, en het gevaar dat daarin schuilt. Dat je oordeel de manier waarop je met anderen omgaat, wijzigt. Het was niet per se bedoeld, maar het is een actueel thema. Ik heb het gevoel dat de context van vandaag zorgt voor verharding. Al merk ik rondom mij ook de urgentie om over echte dingen te praten, om lief te zijn voor jezelf én voor anderen.”
Arif Kavak
