Marie-Jo: “Een dankjewel maakt mijn hele dag goed“

Van 25 februari tot en met 5 maart2023looptdeWeekvan de Vrijwilliger. Alle vrijwilligers verdienen het om in de schijnwerpers te staan. Een van hen is Marie-Jo Seynnaeve. Iedere morgen staat ze plichtsbewust om 7.50 uur stipt paraat aan het zebrapad aan vbs Spes Nostra in de Schoolstraat om er de schoolgaande kinderen veilig te latenoversteken.

Marie-Jo (75) is afkomstig van Wevelgem en woonde lange tijd in Kortrijk. Na het overlijden van haar man trok ze naar Lenteleven in Heule waar ze ondertussen al meer dan 13 jaar woont. “Naar Heule verhuizen was als thuiskomen en dit voelt nog elke dag zo,” zegt Marie-Jo. Ze werkte als stadswachter (de huidige gemeenschapswacht) in Kortrijk. Als gemachtigd opzichter de kinderen helpen oversteken was een onderdeel van het takenpakket.

“Ik deed dat eigenlijk wel heel graag,” zegt Marie-Jo. “Ondertussen is dit allang geen officiële taak meer van een gemeenschapswacht en ik ben ook al geruime tijd met pensioen. Toen directeur Geert Depoortere mij voorstelde om als vrijwilliger te helpen, heb ik geen seconde getwijfeld. Ik doe dit met hart en ziel en er zou al veel moeten gebeuren eer ik er niet meer sta. Meer nog, vorig jaar ben ik getroffen door borstkanker. Ik heb dit eerst in de school verteld. Ze hebben me ongelofelijk gesteund en mij door die moeilijke periode heen geholpen. Slechts twee weken ben ik afwezig geweest en ik ben er nog altijd van overtuigd dat net deze taak ervoor gezorgd heeft dat ik zo snel weer op de been was. Het was mijn drijfveer om er opnieuw te staan voor dekinderen.”

Marie-Jo haar doelstelling is dus om iedere morgen de kinderen veilig de straat te laten oversteken. “Ik spreek weleens automobilisten aan dat ze niet op het trottoir mogen staan om hun kinderen af te zetten en dat ze moeten parkeren. Dit doe ik alleen maar in het belangvandeverkeersveiligheid.”

Marie-Jo haalt aan dat vooral de opkomst van de elektrische voertuigen een behoorlijke impact heeft. “Bij de elektrische wagens is het gevaar vooral dat je ze niet meer hoort afkomen. Bij de elektrische fietsen is het soms ook nog altijd schrikken welke snelheden ze kunnen halen. Je moet als gemachtigd opzichter een geweldig inschattingsvermogen hebben. Soms wacht je om de kinderen te laten oversteken omdat een fietser aankomt en als ik ze dan ‘dank je wel’ hoor roepen, maakt dit mijn heledaggoed.”

Marie-Jo kan altijd een beroep doen op de politie als ze vragen heeft of mochten incidenten zich meermaals voordoen. “Zone 30 in de Kortrijksestraat begint vanaf de Broederschool, maar het is mijn indruk dat er veel te snel gereden wordt.Datblijfteenheikelpunt. Net als de jongeren met hun oortje in of een koptelefoon op. Ze horen nietsmeervanhetverkeer.“

“Het zou wel leuk zijn mochten er nog vrijwilligers zijn die dit willen doen. Het vraagt natuurlijk wel enige toewijding. Het is niet dat je kunt komen wanneer het je past of uitkomt. Zelf doe ik dit met heel veel plezier. Ik zou zelfs kunnen zeggen dat ik de directie en alle leerkrachten en leerlingen van vbs Spes Nostra beschouw als één grotefamilie”lacht Marie-Jo.

Annelies LAMBERT