REPORTAGE
Vijf generaties Albers in de Schapershoeve op Heule-Watermolen Het gebeurt niet zo vaak dat een boerderij vijf generaties van vader op zoon overgaat. In Heule hebben heel wat boerderijen plaats gemaakt voor woonwijken, industrie of autowegen. Landbouwer zijn en blijven wordt alsmaar moeilijker. Toch is Luc Albers er met zijn gezin in geslaagd een succesvolle omslag te maken door het kweken van groenten en aardbeien, gecombineerd met een hoevewinkel. De Schapershoeve waar Luc met zijn vrouw Geertrui Ketelers en zijn twee zonen Milan (13) en Thibaud (18) wonen, schurkt zich tegen de stadsrand van Kortrijk aan, geprangd tussen de vele woonwijken, maar o zo zalig ingebed in een prachtig stukje natuur: de Heulebeekvallei. Magische krachten… “In 1852 nam mijn betovergroot-
vader Eduardus Albers zijn intrek in deze hoeve,” vertelt Luc fier. “Hij stamde af van een bekende familie schaapherders uit het grensgebied van Duitsland met België. Zijn vader Petrus was in 1785 in Beesel in Nederlands Limburg geboren. Schaapherders trokken rond op zoek naar waterrijke gronden. De familietak van Eduardus vond die in Heule en Eduardus trouwde met Nathalia, dochter van boer Francis Noppe die tot dan toe de hoeve uitbaatte. Hij vond in Heule zijn vaste stek en de hoeve kreeg de naam Schapershoeve. Ik heb via de familiale overlevering gehoord dat men op de Watermolen in het begin wat argwanend keek naar die vreemde inwijkelingen...” Er bestaan inderdaad fantastische volksverhalen over de Duitse schapers. De Heulenaars dichtten hen zelfs magische krachten toe. In 1875 nam Charles de hoeve van
Luc en Geertrui Albers met hun zonen-studenten Milan en Thibaud. © Frederik Tack
10
zijn vader over. Hij beschikte toen over iets meer dan 9 hectare landbouwgrond. In 1930 nam Lucs grootvader, Sylvère Albers, de verantwoordelijkheid voor het ploegen, melken, kweken en slachten over. Sylvère liet de boerderij uitbreiden en bouwde in 1937 de hangar, die je nog altijd kan zien. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de hoeve deels verwoest en moest een en ander heropgebouwd worden. In 1968 ging de boerderij dan over op Lucien Albers (°1941) en zijn vrouw Aline Ostyn. Van gemengd bedrijf naar tuinbouw… “Mijn vader gaf de fakkel aan mij door in 1997,” vervolgt Luc. “Tot dan was de boerderij een gemengd bedrijf. Mijn voorgangers hielden kippen, koeien, schapen, varkens… Die zorgden voor de mest. De koeien en de schapen voor de melk. De landbouwproducten waren voor eigen gebruik en voor de naaste omgeving. De oogst bestond uit tarwe, suikerbieten, maïs en aardappelen. Tot 2002 hebben mijn vrouw en ikzelf dat nog verder gedaan. Elke week maakten we nog karnemelk en boter. Door de steeds hogere eisen qua volksgezondheid werd het melken en het verwerken niet langer rendabel genoeg om hierin te investeren. Ik legde me dan toe op mijn specialiteit en waarvoor ik studeerde: de tuinbouw en het kweken van aardbeien. Mijn vrouw Geertrui houdt sedertdien de hoevewinkel open. Dit is voor beiden een fulltime job.”
De Heulenaar | is een uitgave van het Heuls DenkPlatform | APRIL 2021
