De ambassadeur: Romy De Groote

© Bert Van der Linden

“Karten is veel meer dan wat rondjes rijden.”

Romy De Groote (14) op podium bij belangrijke 24-uurs kartrace

Diverse kartraces gewonnen en in een 24-urenrace een podiumplaats behaald: dat is wat dorpsgenote Romy De Groote op haar veertiende al heeft gepresteerd. Romy rolde per toeval in de kartwereld en had eigenlijk een andere droom: “Ik teken enorm graag en wilde iets doen met animatie en tekenfilms. Maar dat is even anders uitgedraaid.”

Schumacher, Senna, Hamilton, Verstappen… allemaal topcoureurs uit de Formule 1 met wie Romy De Groote één ding gemeen heeft: ze zijn ooit begonnen in karting. “Ik wil mij daar niet mee vergelijken. Er zijn al genoeg ouders die beweren dat hun kind de ‘nieuwe Schumacher’ is. Daarom ben ik blij dat ons team focust op plezier. Uitslagen zijn bijkomstig”, vertelt Romy.

Ga je mee karten?

De kartmicrobe kreeg ze vier jaar geleden van haar papa Marcellino. Romy: “Hij ging in het weekend eens karten met vrienden en ik mocht mee. Het beviel me en al snel volgde ik les. Zo rolde ik in het racecircuit.” Eerst één race per maand, dan twee en al snel reed Romy elke week op een indoorcircuit. Vandaag zit Romy twee tot drie dagen per week in de kart.

De kartwereld is een complexe wereld met verschillende kampioenschappen in België en Nederland, zowel indoor als buiten. Er is ook onderscheid tussen teams met eigen karts en met gehuurde karts. Eigen karts hebben vaak zwaardere motoren en sturen veel lichter. Ze halen topsnelheden tot 110 km/u voor de 30PK kart. In de 9PK-klasse waarin Romy momenteel rijdt, is dat ‘slechts’ 80 km/u. In haar eerste seizoen in deze categorie won ze één koers, stond ze vierde in het eindklassement en was ze eerste vrouwelijke coureur.

Geen kampioen door corona

Dit seizoen deed Romy nog beter. In elk onderdeel van de juniorklasse stond ze op de eerste plaats dus ze maakte grote kans op de kampioenstitel. Maar veel races werden uitgesteld door corona en in september maakte Romy de overstap naar de zwaardere seniorklasse. “Zonder corona had ik wellicht de titel in de juniorklasse gehaald. Maar ik wou progressie blijven maken dus ben ik een klasse hoger gaan racen.”

Romy rijdt nu in haar eigen ‘Born To Race’-team dat een zevental piloten telt. “Een bewuste keuze”, verduidelijkt haar papa Marcellino. “Karten is niet goedkoop en je komt al snel bij teams terecht waar het eigenlijk meer draait rond sponsoring aanbrengen. Dus doen we het zelf, ook het sleutelen. Bij ons draait het om plezier en iets bijleren. Presteren mag, maar is geen must. Het blijft een hobby. En het is ideale quality time voor vader en dochter.”

Oh nee, een meisje!

Je mag karten echter niet onderschatten. Het is fysiek zwaar, onder meer door de minimale vering. Maar het is ook een mentale sport. Je moet de gehele race geconcentreerd blijven, nadenken over wat je gaat doen en snel reageren op wat er gebeurt op de baan. Een ongeluk is snel gebeurd, zo ondervond ook Romy al. “Ik had eens iemand voorbijgestoken en terwijl ik mijn hand omhoog stak, wat verplicht is om aan te geven dat je naar de pit rijdt, reed een andere piloot expres op mij in. Ik ging overkop en in de tribune vreesde men het ergste. Gelukkig was het maar een sleutelbeenbreuk. Hij wou niet verliezen van een meisje, gaf de piloot achteraf als reden...”

Op het podium van British 24 hour

Engeland wordt omschreven als walhalla van de motorsport. Dat geldt ook voor karting. Het was voor Romy dan ook een hele eer toen ze werd gevraagd om deel te nemen aan de British 24h Kart Race op het circuit van Teesside. Kartevents.be liet twee jonge piloten in twee teams proeven van die 24-urenrace. Twee ervaren piloten zorgden voor een mooie startpositie. Door pech werden ze echter naar positie 50 teruggeslagen. Maar Romy en de tweede jonge piloot knabbelden overdag veel van hun achterstand weg zodat de twee vaste racers na de nacht terug op positie tien reden. Om zondagnamiddag - in hun reeks - als 1 en 2 over de meet te rijden. “Een ongelofelijke ervaring waarvoor ik het team enorm dankbaar ben”, vertelt Romy. “Ik leerde veel bij over strategie in lange races. Je materiaal sparen is dan crucialer dan over de curbstones vliegen om toch maar één duizendste van een seconde te winnen.”

Eerder dit jaar reed Romy ook de 24u van Agadir in Marokko. “Een heel mooie beleving met een soort Bedoeïenententenkamp rond het circuit”, aldus Romy. Ook in Franchorchamps trad ze al meermaals aan in de 24-uren. Niet op het bekende formule 1-circuit maar op een specifiek kartcircuit in de Blanchimont-bocht. Het is echter haar ‘zwarte beest’: “Dit jaar stonden we 16 rondes in de pitlane met mechanische problemen, vorig jaar ging ik van de baan en bij de eerste deelname was ik 30 minuten vermist. Ik had nog niet zo veel ervaring en was in de valavond onder een bandenmuur terechtgekomen. De communicatie was bovendien weggevallen en het duurde toch enkele ronden voor ze in de pit doorhadden dat ik niet meer meereed”, lacht Romy.

Op 16 in Belcar?

De mooiste koers die Romy reed, is eentje op het circuit van Mariembourg in de Hoge Venen. “Niet omdat het mijn eerste overwinning was, maar wel door de manier waarop. Ik had een meningsverschil met een teamgenoot, maar we zijn toch samen naar voor kunnen rijden om kans te maken op de overwinning. We geraakten bij de twee leiders en toen begon iedereen naar elkaar te kijken. Behalve naar mij, zo bleek, en daar heb ik met een inhaalmanoeuvre in de laatste minuten van kunnen profiteren. Na een uur wedstrijd finishten we met vier tegelijk en won ik met een paar duizendsten van een seconde!”

Het liefst rijdt Romy op het kartingcircuit Haute Picardie in Arvillers in NoordFrankrijk. “Dat is zo leuk. We zijn daar al een drietal keer geweest en de sfeer is er fantastisch. Het is niet te ver en je kan er als het ware op het circuit in een tentje blijven slapen.”

En de toekomst? Dat kan met elektrische karts zijn… Of met echte raceauto’s, zoals bij de Belcar Endurance Championship. “Tegen mijn zestiende moet dat wel lukken, hé papa?”, knipoogt Romy. n