Erfgoed
Honderdduizend Contichse Cactussen We houden allemaal wel van bloemetjes. Ook in huis, in een vaasje. Deden onze Gallo-Romeinse voorouders dat ook al? Heel wat aardewerk dat werd opgegraven, wordt “vaas” genoemd. Zo’n vaas diende vaak om de as van doden in te begraven en vooral om voedsel of drank klaar te maken, op te dienen of te bewaren. Soms was het aardewerk prachtig versierd of beschilderd. Zo werd het een mooi stuk decoratie voor de huiskamer. Maar of er bloemetjes in werden gezet, daar hebben we het raden naar. Er zijn wel geschilderde bloemen teruggevonden op de muren van Romeinse villa’s. De voorlopers misschien van de stillevens waar onze Lage Landen gedurende de 16e en 17e eeuw in uitblonken? We houden allemaal wel van bloemetjes. Ook in huis, in een vaasje. Deden onze GalloRomeinse voorouders dat ook al? Heel wat aardewerk dat werd opgegraven, wordt “vaas” genoemd. Zo’n vaas diende vaak om de as van doden in te begraven
en vooral om voedsel of drank klaar te maken, op te dienen of te bewaren. Soms was het aardewerk prachtig versierd of beschilderd. Zo werd het een mooi stuk decoratie voor de huiskamer. Maar of er bloemetjes in werden gezet, daar hebben we het raden naar. Er zijn wel geschilderde bloemen teruggevonden op de muren van Romeinse villa’s. De voorlopers misschien van de stillevens waar onze Lage Landen gedurende de 16e en 17e eeuw in uitblonken? In de Gouden Eeuw brachten ontdekkingsreizigers van over zee exotische bloemen en planten mee. Het werden begeerde hebbedingen voor de top van de rijkste klasse. Denk maar aan de tulpenbollen, die zo duur werden dat ze zelfs een diepe financiële crisis veroorzaakten. In de 18e eeuw raakte ook de hyacint zozeer in de mode dat er bijna weer zo’n windhandel uit voortkwam. Die nieuwe rage deed een nieuw type gebouw ontstaan, meestal naast de kastelen: de oranjerie of orangerie. Een verwarmde annex met veel glas, waarin de frêle exoten tegen onze gure weersomstandigheden werden beschermd. De naam is ontleend
30 | Informatieblad Kontich
aan de citrusplanten die er bij voorkeur in werden gekweekt. In de volgende eeuwen werd er gebruik gemaakt van nog meer glas en in de 19e eeuw van een ijzeren frame en vloerverwarming, met als hoogtepunt Crystal Palace, ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling van Londen in 1851. De naam gaat nog altijd mee en zorgde zelfs voor een voetbalploeg in de Engelse eerste klasse. De Koninklijke Serres in Laken werden in 1873 ontworpen door Alphonse Balat. En zo is uiteindelijk hier de glascultuur ontstaan. Tegen het einde van de eeuw was serreteelt ook populair geworden in Kontich en Waarloos, zij het vooral voor groenten. Alhoewel bijvoorbeeld de Bloem- en fruitkweekerij van de uit Nederland geïmmigreerde H.H. van der Groen in KontichKazerne, vermaard voor zijn zeldzame sierplanten, ook belangrijk was. Maar het was toch een echte Kontichnaar die met de pluimen gaat lopen. Frans De Laet wordt in 1866 als boerenzoon geboren. Zijn ouders zijn blijkbaar bemiddeld, want ze laten hem op pensionaat gaan in Rijsel. Hij neemt op jonge leeftijd in
