De hobby wordt passie, hij werkt zich op tot een uiterst bekwaam cactuskweker en -kenner. In 1893 bouwt hij een serre voor zijn lievelingsplanten, achter zijn woning gelegen op de toenmalige ’s Heerenlei 319 (nu de Duffelsesteenweg). Hij wordt stichtend lid van de Deutsche Gesellschaft für Kakteenfreunde die nog altijd bestaat. Hij wordt betrokken bij de oprichting van de Nederlandse Vereniging van Vetplantenverzamelaars.
Antwerpen een koffiehandel over. Zo komt hij in contact met heel wat mensen uit andere continenten. En die relaties brengen soms cactussen mee, die een ware rage zijn geworden in wereldhaven Antwerpen en elders in Europa. De eerste exemplaren heeft De Laet gevonden op de markt van de Groenplaats. Hij koopt ze en gaat op zoek naar meer van deze bizarre planten. Toevallig komen de meeste van zijn handelspartners van landen die bulken van de cacteeën, in Amerika en Afrika, van Katanga in Belgisch Congo tot Kaapstad.
Hij ontvangt collega-experten van over heel de wereld. Voor hen bouwt hij Mexicaanse tuinen, één in een serre en één buiten (den berg). Achter de berg staat een hoge windmolen boven een waterput, die de energie levert om de kassen te bevloeien. Zijn verzameling breidt alsmaar uit zodat hij herhaaldelijk serres moet bijbouwen. Bij zijn overlijden in 1928 zijn er 21 van elk 25 meter lang (2.000 m²), met nog 500 m² raambakken. Hij wordt internationaal gewaardeerd omdat hij eerder liefhebber is dan commerçant. Zijn (informatieve) catalogi worden op ruime schaal verspreid.
Zowel in binnen- als buitenland kaapt hij vanaf 1896 ereprijzen weg op tentoonstellingen. Helaas sterft hij jong. Hij wordt opgevolgd door Arille Teucq, onderdirecteur van een suikerfabriek in Brugelette, die is getrouwd met zijn dochter Alice. Er werken dan 35 personeelsleden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog worden de eerste serres afgebroken om plaats te maken voor de dan meer noodzakelijke aardappelen. In 1945 worden de laatste plantenkassen verkocht en in 1948 komt de rest aan de beurt. Zo kent een wereldberoemde cactuskwekerij en -verzameling door allerlei spijtige omstandigheden een droevig einde. Het complex was gelegen in de vork tussen de Mechelse- en Duffelsesteenweg, amper vijftig meter achter de parkeerplaats van het vredegerecht en het postkantoor en vóór de Lijsterbolstraat, maar de sporen zijn met de jaren uitgewist. Een aantal verwanten van De Laet en Teucq wonen nog altijd in ons dorp. Maar de namen van de stichter en zijn naaste medewerkers zijn vereeuwigd in namen van cactussen en vetplanten, zoals de echinocereus delaetii en de coryphantha delaetiana. Wijlen Raoul Goovaerts, bij leven drogist en zoon van Pietje Vergif, heeft in 1997 een studie geschreven over deze cactuskwekerij. Ze kan ingezien worden in het Documentatiecentrum van de Kring voor Heemkunde, Duivenstraat 22, elke maandagavond van 20 tot 22 uur.
Frank Hellemans van de Heemkundige Kring verzorgde deze bijdrage.
Informatieblad Kontich | 31
