‘IK WILDE WEER MIJN EIGEN GELD VERDIENEN’ Sandra vond met begeleiding werk in andere branche Vanaf januari krijgt de gemeente nieuwe taken op het gebied van jeugd, werk en zorg. Wat betekent dat voor inwoners? Wordt het allemaal minder of maken ze zich onnodig zorgen? In deze serie blikken we vooruit op de veranderingen en kijken hoe mensen ermee omgaan. Dit keer alleenstaande moeder Sandra van Bijnen, die zich met begeleiding uit een uitkeringssituatie knokte. Bij Sandra van Bijnen (31) in de kast stond een glazen snoeppotje met erop ‘voor de allerliefste moeder’. Op een dag wilde ze een zakje winegums erin stoppen en sprong het in haar hand kapot. De vingers van haar linkerhand zaten vol snijwonden. Een pees van haar middelvinger was doorgesneden. Het ongelukje betekende het einde van haar loopbaan als kapster. Ze werkte nog een tijd op therapeutische basis bij haar oude werkgever, maar kreeg uiteindelijk ontslag. “Ik heb er veel verdriet van gehad. Kapster zijn is echt mijn ding.” AFWIJZING NA AFWIJZING “Appeltje eitje”, dacht Sandra toen ze na twee jaar ziektewetuitkering op zoek ging naar werk. Maar de praktijk viel vies tegen. “Ik kreeg afwijzing na afwijzing.” Via de gemeente, die Sandra een aanvulling op haar WW-uitkering verstrekte, kwam ze bij Sagènn terecht. “We hebben samen gekeken wat mogelijk was”, zegt coördinator Esmeralda Bierings van het re-integratiebureau. Sandra’s gezinssituatie speelde daarbij ook een rol. Haar zesjarige zoon Brandon voedt ze alleen op. Ze wilde hem niet te veel bij anderen onderbrengen. “Je begint tenslotte niet voor niks aan een kindje.” CALLCENTER AGENT Samen met Esmeralda van Sagènn kwam Sandra op het idee een baan bij een callcenter te zoeken. Ze kan goed met mensen omgaan. En er is veel vraag naar medewerkers in die branche. Esmeralda: “Sandra had bovendien in een ver verleden al eens in een callcenter gewerkt.” Bij het schrijven van sollicitatiebrieven kon Sandra ook wel hulp gebruiken. “Mijn eerste brief kwam niet verder dan ‘Geachte heer of mevrouw’. Daarna
zat ik maar naar dat papier te staren.” Bij Sagènn leerde ze hoe ze haar brief eruit kon laten springen. “Daardoor werd ik meer uitgenodigd op gesprekken. Dat gaf weer moed.” Sandra kreeg ook hulp bij het voeren van sollicitatiegesprekken. Na een kort begeleidingstraject vond ze via Sagènn werk bij een callcenter in Breda. Vervolgens solliciteerde ze zelfstandig en werd aangenomen bij Xerox in de Stationsstraat in Tilburg, waar ze werkt als medewerkster klantenservice. OMGEVING Hoewel haar teamleider bij Xerox altijd bereid is rekening te houden met haar thuissituatie, komt ze er niet onderuit ook ’s avonds en in de weekenden te werken. Daarom doet Sandra nu vaker een beroep op mensen uit haar omgeving. Regelmatig springt haar vader bij. En soms vraagt ze mensen uit de buurt om hulp. Als ze plotseling moet overwerken, belt ze bijvoorbeeld een andere ouder met de vraag of die Brandon even mee naar huis wil nemen. “En als hij daar eenmaal is, wil hij vaak nog blijven eten ook”, lacht Sandra. SCHERPERE KEUZES Voor Sandra was een kort begeleidingstraject voldoende. Anderen kunnen zonder of hebben juist langer hulp nodig bij het vinden van werk. Vanaf volgend jaar wil de gemeente nog meer maatwerk gaan leveren. De begeleiding dient beter aan te sluiten bij de mogelijkheden en reële arbeidsmarktkansen die iemand heeft. De ondersteuning hoeft niet langer te zijn dan nodig. “Er is minder geld beschikbaar, dus de gemeente moet scherpere keuzes maken”, zegt Roy Willems, strateeg economie en arbeidsmarkt bij de gemeente. Om de begeleiding vorm te geven, zijn contracten afgesloten met Sagènn en de Diamantgroep.
WIE KAN WERKEN, WERKT Wie een bijstandsuitkering aanvraagt, krijgt te maken met strengere eisen. Van werkzoekenden wordt verwacht dat ze alles doen om aan de slag te komen. Dat betekent: veel solliciteren, je omgeving betrekken bij het vinden van werk en jezelf inschrijven bij een uitzendbureau. Als het nodig is, worden mensen in dat proces begeleid. Zo’n traject kan bijvoorbeeld bestaan uit hulp bij solliciteren of het opdoen van arbeidsritme.
Niet voor iedereen is een betaalde baan haalbaar, direct of op langere termijn. “In dat geval gaan we in overleg met onder andere organisaties in de wijk op zoek naar andere passende werkzaamheden, zoals bijvoorbeeld vrijwilligerswerk”, zegt Willems. Willems: “We verwachten van mensen dat ze in zichzelf willen investeren. De tegenprestatie die we van hen vragen is dat ze realistische stappen zetten richting werk of meer participatie in de samenleving, stappen die passen in hun ontwikkeling.” “Iedereen draagt zijn steentje bij”, vertolkt Willems de gedachte achter het nieuwe beleid. Een baan levert uiteindelijk altijd meer op dan in de uitkering blijven. “Werken loont, ook al is het niet altijd meteen.” BRIEFJE INLEVEREN Sandra zit met haar inkomen nog steeds iets onder bijstandsniveau. “Maar voor dat beetje ga ik niet elke maand zo’n briefje inleveren.” Thuiszitten is voor haar geen optie. “Daar was ik echt klaar mee.” De dagen duurden steeds langer en ze voelde zich langs de zijlijn staan. “Ik wilde weer mijn eigen geld verdienen.”
“WERKEN LOONT, OOK AL IS HET NIET ALTIJD METEEN”
WWW.TILBURG.NL
Sandra rust uit na een dag werken