‘KIJK WAT EEN GEZIN ÉCHT NODIG HEEFT’
Corita heeft vertrouwen in de nieuwe aanpak van de jeugdhulp Vanaf januari krijgt de gemeente nieuwe taken op het gebied van jeugd, werk en zorg. Wat betekent dat voor inwoners van Tilburg? Wordt het allemaal minder of maken ze zich onnodig zorgen? In deze serie blikken we vooruit op de veranderingen en kijken hoe mensen ermee omgaan. Dit keer Corita, een moeder die lang zocht naar de juiste hulp voor haar kind. De nu 18-jarige Kaylee was anders dan andere kinderen. Dat had moeder Corita (44) al snel in de gaten. Haar gevoel werd bevestigd door een kleuterjuf op school, die aan autisme dacht. “Ze was heel lief, zorgzaam en blij”, vertelt Corita, maar Kaylee was ook erg op zichzelf. De vaststelling dat Kaylee misschien autistisch was, markeerde het begin van een lange zoektocht naar de juiste hulp. Als Corita daarover vertelt, vallen regelmatig woorden zoals wachtlijst, stempel en ‘van het kastje naar de muur’. Corita is lid van het ‘Platform Belangenbehartiging cliënten Jeugdzorg regio Midden Brabant’. Ze mag zich met recht een ervaringsdeskundige noemen. Zij en haar man Patrick hebben een samengesteld gezin met vier kinderen in de leeftijd van 17 tot 19 jaar, waarvan er drie een psychische aandoening hebben. VASTGELOPEN OP DE MIDDELBARE SCHOOL Kaylee woont al bijna vier jaar niet meer thuis. Voor die tijd kreeg ze ambulante zorg: een paar keer per week kwam haar begeleider langs. Ondanks zijn steun liep ze op de middelbare school helemaal vast. “Ze voelde zich niet begrepen en was niet in staat te begrijpen wat andere kinderen voelen”, vat Corita haar dochters probleem samen. Daar kwam de moeizame relatie met haar vader bij, die enkele jaren terug is overleden. Ook het overlijden van haar oma viel Kaylee zwaar. Kaylee zag het leven niet meer zitten. Haar moeder en haar begeleider kregen geen vat op haar. Kaylees situatie was op een gegeven moment zo ernstig, dat een spoedopname nodig was in een centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie.
‘LAAT MENSEN NIET STEEDS OPNIEUW HUN VERHAAL VERTELLEN’ IQ TE HOOG Na elf maanden in het centrum kon Kaylee terecht in een woonvoorziening voor jongeren met een licht verstandelijke beperking. Gedragsdeskundigen vonden dat de beste plek. Maar het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ) deelde deze mening niet. Daar vond men dat Kaylee niet in aanmerking kwam voor dit type jeugdhulp. “Haar IQ was nét te hoog”, zucht Corita. Een typisch voorbeeld van denken in hokjes, vindt ze. “Kijk wat een gezin écht nodig heeft”, is één van de vele tips die ze heeft voor gemeenten, die vanaf 2015 verantwoordelijk zijn voor jeugdhulp. Eén aanspreekpunt voor een gezin, is nog zo’n tip. “Laat mensen niet steeds opnieuw hun verhaal vertellen.”
Corita weet hoe het is om voor de zoveelste keer te moeten uitleggen wat er aan de hand is. “En dat terwijl je al zoveel moeite hebt de boel overeind te houden.” Ze heeft zich vaak onbegrepen gevoeld door mensen bij wie ze aanklopte. “Dat doe je niet zomaar!”, zegt ze, “Dat doe je omdat je het echt nodig hebt.” VERTROUWEN IN NIEUWE AANPAK GEMEENTEN Corita heeft vertrouwen in de nieuwe aanpak die de gemeenten in de regio Hart van Brabant voor ogen hebben. Om te voorkomen dat verschillende instanties langs elkaar heen werken organiseert de gemeente ondersteuning en jeugdhulp dichtbij en op maat. Een hulpvraag wordt in behandeling genomen door één contactpersoon. Deze contactpersoon kijkt samen met een gezin wat zij zelf kunnen of met hulp uit de omgeving. Is er ondersteuning of specialistische hulp nodig, dan komt die er. STAP VOOR STAP NAAR ZELFSTANDIGHEID Kaylee woont nu in een trainingshuis van Idris, waar ze stap voor stap wordt voorbereid op zelfstandigheid. Ze behoudt het recht op zorg van deze organisatie totdat in 2015 haar indicatie afloopt. “Het is de grote vraag wat er dan gaat gebeuren”, zegt Corita. Ze hoopt dat Kaylee in het trainingshuis mag blijven. “Er is jarenlang geïnvesteerd in haar zelfstandigheid. Het zou zonde zijn als die moeite voor niks is geweest.” Dat jeugdzorgorganisaties volgend jaar minder te besteden hebben, baart de moeder van Kaylee dan ook wel zorgen.
WWW.TILBURG.NL
Corita is blij dat Kaylee nu een fijne plek heeft. Maar ze blijft zich als ervaringsdeskundige inzetten voor betere hulp voor andere kinderen. Ze wenst niemand de zoektocht toe die zijzelf heeft meegemaakt. “Met de nieuwe aanpak moet het eenvoudiger worden een passende oplossing te vinden”, zegt ze. “Wat dat betreft zie ik de toekomst positief tegemoet.”
Voorheen werd de hulp en ondersteuning aan kinderen en jongeren geregeld via Bureau Jeugdzorg of de zorgverzekeraar. Vanaf 1 januari 2015 is de gemeente verantwoordelijk voor deze taken. Heeft uw kind ondersteuning nodig? Dan wordt u niet van het kastje naar de muur gestuurd, maar krijgt u één contactpersoon van een vertrouwde organisatie. Er komt één plan voor uw gezin. Krijgt uw kind op dit moment zorg, hulp of ondersteuning? Dan heeft u in 2015, tot het einde van uw huidige indicatie, recht op dezelfde zorg bij dezelfde zorgverlener. We noemen dat het overgangsrecht. Als uw indicatie afloopt, of uiterlijk op 31 december 2015, vervalt het overgangsrecht. Neem uiterlijk 6 weken voordien contact op met de gemeente (telefoonnummer 14013) om afspraken te maken voor de toekomst. Ook uw huidige zorgverlener kan u hierbij helpen.