Η μαϊμουδιά της πινακίδας και ο θάνατος της Αρκούδας
Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Το καραμαλαίικο το αντιπαθούσα πάντα. Κάτι πρέπει να έχει πάθει το γονίδιό μου και η αντιπάθειά μου, σ' αυτούς όλους, είναι "ιδρυτική", όπως λέμε στην μεταμοντέρνα πολιτική διάλεκτο. Εκτέθηκα από πολύ μικρό παιδί στην πολιτική τους ακτινοβολία και, όπως φαίνεται, κάποιο γονίδιο μεταλλάχτηκε. Γι' αυτό πάντα είχα μια ξινή κουβέντα για να τους στολίζω. Ποιον να πιάσεις και ποιον ν' αφήσεις! Τον Αχιλλέα; Τον Κώστα; Τον Μιχάλη; Ούτε τον γέρο-Καραμανλή θεώρησα ποτέ σπουδαίο πολιτικό. Τον θεωρούσα πάντα λαμόγιο της πολιτικής πάλης. Δεν εννοώ τα "βραχώδη οικόπεδα". Ούτε τις φιλίες με τον Μέρτεν. Δεν είναι το πώς έγινε πρωθυπουργός ελέω Παλατιού. Είναι και πως μόλις ζορίζανε τα πράγματα, δύο φορές εξαμαρτείν, εκείνος την "έκανε", μια για το Παρίσι και μια για την Προεδρεία. Δεν κάθισε να δώσει καμιά μάχη που είχε ρίσκο. Βάδιζε εκ του ασφαλούς και τόσο όσο οι άλλοι, οι μακαντάσιδές του, του έκαναν πλάτες. "Το πάτημα του μουλαριού", το λέει κάποιος παλιός και καλός σύντροφος. Άκου να δεις! Να φύγει για το Παρίσι με ψεύτικο όνομα και στα μουλωχτά! Κοτζαμάν πρωθυπουργός, με κάτι φρύδια να! Και ο ελληνικός λαός να το κάνει αυτό γαργάρα και να τον ξανακάνει πρωθυπουργό για ακόμα επτά χρόνια! Παρ' όλο όμως που έχεις δει τέτοια πράγματα και τη μαϊμουδιά να συγκροτεί ολάκερο πολιτικό ρεύμα, να κυριαρχεί και να...λατρεύεται, ως κι από τον "αριστερό επαναστάτη" Αλέξη Τσίπρα, σού είναι δύσκολο να μην εκπλαγείς με τη μαϊμουδιά της πινακίδας! Η «μαϊμουδιά της πινακίδας»!!! Αυτός πρέπει να είναι, από δω και στο εξής, καινούργιος πολιτικός όρος! Δεν είναι μόνο η πινακίδα η οποία, ως γνωστόν, στην μαρκίζα ή αλλαχού, ούτε σημαίνει την αλήθεια ούτε την λέγει αλλά την κρύπτει. Είναι ότι και η ίδια, η πάντα απατηλή πινακίδα, είναι "μαϊμού", είναι κάλπικη, είναι "φέικ" που λένε και στα βόρεια προάστια! Ας δούμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Ο Μιχαλάκης πιάστηκε σαν το κουνελάκι στο ξένο περιβολάκι να τρυπάει τρύπες. Τρύπες για να πέσουν οι άλλοι μέσα αλλά που τελικά έπεσε αυτός. Χώρια το ξύλο που θα φάει. Συγκεκριμένα:
1. Παραβίασε το στοπ! Μεγάλη παράβαση, η μεγαλύτερη, του ΚΟΚ. Μα θα μου πείτε πως αν σταματούσε στο στοπ υπήρχε κίνδυνος να τον τρακάρει ο ξάδερφός του που ερχόταν από την Αραφίνα. Δεν έχει σημασία. Όπως η ζωή είναι άδικη έτσι άδικος είναι και ο ΚΟΚ. Απαιτεί να σταματάμε στο στοπ ιδίως όταν η τροχαία είναι εκεί κοντά και μεις έχουμε λερωμένη τη φωλιά μας. 2. Δεν είχε δίπλωμα. Κι αυτή είναι παράβαση του ΚΟΚ αλλά μικρότερης σημασίας. Ιδίως όταν έχουμε λερωμένη τη φωλιά μας και κυκλοφορούμε σε μέρη που συχνάζει η τροχαία έστω κι αν δεν συχνάζει η τρόικα. 3. Δεν είχε ασφάλεια. Αυτή είναι μεγάλη παράβαση του ΚΟΚ αλλά είναι ακόμα μεγαλύτερη παράβαση της λογικής ιδίως όταν είσαι συνταξιούχος, άρα με μειωμένα αντανακλαστικά, και κυκλοφορείς σε δρόμους με κυκλοφορία αυξημένη όπου αυξάνονται οι πιθανότητες ατυχήματος. Ακόμα κι αν δεν σταματάς στα στοπ υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να εμπλακείς σε ατύχημα με κάποιον άλλον πέρα από τον ξάδερφό σου. 4. Δεν είχε πινακίδες. Η κατάθεσή τους είναι σοφή ενέργεια. Αλλά μετά δεν μπορείς να κυκλοφορείς με το αυτοκίνητο σε πολυσύχναστους δρόμους όπου συχνάζει η τροχαία. Ιδίως όταν δεν έχεις ασφάλεια, δίπλωμα και δεν σταματάς στα στοπ. Αλλά για κάθε πράγμα που σου στερεί η ζωή κάτι άλλο...άφθαρτο, σου χαρίζει! Συγκεκριμένα: 1. Είχε πλαστές πινακίδες, φιλοτεχνημένες με τρόπο τέτοιο που να ταιριάζουν σε ένα κομψό τζιπ Τουαρέγκ, γερμανικής τεχνολογίας. Δεν ήταν τίποτα προχειροδουλειά σε χαρτόνι, πίσω από το τζάμι, του στιλ..."επιστρέφω γρήγορα". 2. Είχε φιμέ τζάμια. Αν έχεις όμως φιμέ τζάμια δεν παραβιάζεις το στοπ σε πολυσύχναστους δρόμους όπου συχνάζει η τροχαία γιατί τους βάζεις σε πειρασμό και ο νους τους πάει στο κακό...νομίζουν πως στο τζιπ είναι ο Καρβέλας με την Ανίτα και τρώγονται να το καταδιώξουν για να πάρουν μάτι την Ανίτα από κοντά. 3. Είχε κοτσαδόρο και μάλιστα προεξέχοντα. Αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει στο γκαράζ μπαγαζιέρα. Σιγά μη πάει στο Μεγάλο Χωριό με μπαγαζιέρα! Απλά σημαίνει πως υπάρχει σκάφος. Σκάφος που για να το έλκεις πρέπει να έχεις τη σχετική άδεια και φυσικά τη σχετική ασφάλεια. Και το σκάφος πρέπει να έχει ασφάλεια αλλά για τις εν ύδασι περιπέτειές του όχι για τα στεργιανά σουλάτσα του. Ο δε κοτσαδόρος πρέπει να είναι αποσπόμενος για να μην προκαλείς ατυχήματα λόγω της ύπουλης θέσης που βρίσκεται. Το κουνέλι μας λοιπόν έκανε, τέσσερις συν τρεις, επτά τρύπες, και έπεσε μέσα και στις επτά!
Όχι, δεν είναι βλάκας! Είναι θρασύς!!! Είναι εθισμένος στην εξουσία!!! Είναι διαπαιδαγωγημένος να γίνεται το δικό του όπως το σκαρφίζεται αυτός και όπως το θέλει αυτός. Κι ακόμα παραπάνω! Για να μη σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του φτιάχνουμε πλαστές πινακίδες για να ελαχιστοποιήσουμε τους κινδύνους να μας πιάσουνε στο περιβολάκι. Ένας Καραμανλής δεν το έχει σε τίποτα να κάνει ό, τι κι ένας φτωχοδιάβολος στο μηχανάκι του! Βέβαια δεν ήτανε κλεμμένες και αυτό είναι κάτι σημαντικό το οποίο πρέπει να συνυπολογίσουμε στα ελαφρυντικά του, μαζί με τον πρότερο έντιμο βίο(!) Άλλωστε μας είχε κάνει τη χάρη να πληρώσει τέλη κυκλοφορίας για το 2013 και προφανώς είχε και κάρτα καυσαερίων. Επίσης το αυτοκίνητο διαθέτει...ρόδες, φρένα, τιμόνι και μάλλον έχει και μηχανή με σίριαλ νάμπερ. Για τον αριθμό πλαισίου δεν τίθεται ζήτημα! Αλλιώς πώς θα είχε περάσει ΚΤΕΟ; Ή μήπως δεν έχει περάσει;;; Λες;;; Αθλιότητα; Εκφυλισμός; Ό, τι και να πεις βάλε και κάτι παραπάνω. Βάλε, καλύτερα, μια δύναμη, τετραγωνική κυβική, ό, τι γουστάρεις. Δεν θα είναι καθόλου υπερβολή και δεν θα πέσεις έξω! Μόνο μην ξεχάσεις «να μπεις στη θέση του άλλου»! Στη θέση του θρασύτατου κουνελιού που μας κυβερνούσε δεκαετίες. Και αυτή η θέση φαίνεται πως από δυο κουβέντες του: "είμαι συνταξιούχος, η κρίση έχει ακουμπήσει και μένα"! Είναι το μόνο, ίσως, αληθινό πράγμα που υπάρχει στις πράξεις του και στα λόγια του. Το ότι είναι πια συνταξιούχος βουλευτής και ότι η κρίση χτυπάει την πόρτα των ελίτ. Όσο κι αν είναι προκλητικό για τον άνθρωπο που ζούσε με δέκα χιλιάδες το χρόνο, όσο κι αν είναι πρόκληση να μιλάνε αυτοί για κρίση, πρέπει να καταλάβουμε ότι ένας άνθρωπος που έχει μάθει να εισπράττει εκατό χιλιάδες το χρόνο, για όλα τα χρόνια της ζωής του, με αυτές τις εκατό χιλιάδες πορεύεται και σε αυτές προσαρμόζει το "βιωτικό του επίπεδο". Δεν εισπράττει εκατό και ξοδεύει τις δέκα αλλά εισπράττει τις εκατό και ξοδεύει το μεγάλο τους μέρος, για να μην πω πως τις ξοδεύει όλες αφού κανείς απ' αυτούς δεν είχε προβλέψει την κρίση και όλοι ήταν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο οπαδοί της "προόδου". Της λογικής δηλαδή που λέει ότι πάντα η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Αυτοί οι άνθρωποι που ζουν με πολλά λεφτά είναι σαν κι εκείνους που έχουν μηχανάκια για να κάνουν πιο γρήγορα τις δουλειές τους. Δεν υπολογίζουν όμως τον χρόνο με τον τρόπο που τον υπολογίζει εκείνος που πχ κινείται με αυτοκίνητο αλλά με τον τρόπο που κινείται το μηχανάκι. Όταν ξεκινάει λοιπόν να κάνει μια δουλειά υπολογίζει τον...μηχανικό χρόνο που χρειάζεται. Οπότε αν του τύχει κάτι, κι αυτός το ίδιο με εκείνον που έχει αυτοκίνητο, καθυστερεί. Και ακόμα περισσότερο. Η σύγχυση και η βιασύνη τον κάνουν ακόμα πιο επιρρεπή στην επόμενη καθυστέρηση αφού αυτός που έχει μηχανάκι είναι εκτεθειμένος περισσότερο από εκείνον που έχει αυτοκίνητο και ακόμα περισσότερο από εκείνον που έχει μουλάρι. Το μουλάρι, ως γνωστόν, είναι κάτι σαν αυτόματος πιλότος αφού ξέρει μόνο του τον δρόμο και το πως θα τον περπατήσει. Γι' αυτό και η Google θέλει να φτιάχνει
ρομποτικά μουλάρια που να ξέρουνε τον δρόμο χωρίς όμως να τον έχουν ξαναπερπατήσει. (Εμείς είμαστε χαμένοι, εκτός κι αν μάθουμε το μουλάρι να διαβάζει GPS). Από την άλλη μεριά, όσοι έχουνε πολλά λεφτά, εκτός που είναι εθισμένοι στις ανάλογες σπατάλες, έχουν εθίσει και τους γείτονές τους στο να τους θεωρούν λαρτζ και καλοβαλμένους. Μπορούσε ο Λιάπης να καταθέσει τις πινακίδες του Τουαρέγκ; Μπορούσε ο Λιάπης να μην κυκλοφορεί με Τουαρέγκ στην Κηφισιά και στο Κολωνάκι; Μπορούσε να πάει στο Μεγάλο Χωριό με ένα Ματίς, με ένα Γιάρις; Με ένα ΆΤΟΣ αυτός το γκΆΤΟΣ; Τι θα λέγανε οι άλλοι που πάντα ο νους τους πάει στο κακό και πάντα κρίνουν από τα δικά τους τα αλλότρια; Μπορεί ο Λιάπης να ρίξει το επίπεδο ζωής του; Μπορεί να παραιτηθεί από τα "κεκτημένα του"; Εδώ δεν παραιτείται από τα κεκτημένα του το κάθε λαμόγιο που έχει φέρει τα πάνω κάτω για να μπει σε μια ΔΕΚΟ, θα παραιτηθεί ο πρίγκιπας από το γαλάζιο του αίμα; Κι εδώ ακριβώς είναι το οξύμωρο! Ενώ δεν παραιτείται από το ένα πριγκιπικό κεκτημένο παραιτείται από την πριγκιποσύνη! Καταδέχεται να πλαστογραφήσει τις πινακίδες και να εξομοιωθεί με τον πάσα ένα φτωχοδιάβολο καθιστώντας τον συμπαθέστερο από κείνον. Εδώ είναι όπου οι πρώτοι έσονται έσχατοι! Και όπου όμως οι έσχατοι δεν έχουν γίνει ακόμα πρώτοι! Εδώ είναι που λαός και Κολωνάκι εξισώνονται! Εδώ είναι η «κατάσταση μηδέν», που λέμε! Εδώ είναι ο "θάνατος της Αρκούδας"! "Πεθαμένοι εμποράκοι" χαίρετε, θαρσείτε και αναμένετε! Την Ανάσταση... «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε! εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16,33).
18 Δεκεμβρίου 2013