Δηλώνω ομοφοβικός Ι *
Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Με μια σειρά από κείμενά μου προσπάθησα να δείξω τη φαυλότητα στη σκέψη των μέχρι τούδε πολιτικών μας ανδρών. Αν υπάρχει κάποια αξία σε αυτά τα κείμενα εκείνη βρίσκεται στο ότι δείχνουν πώς ένας πολίτης, χωρίς τα επιτελεία των κομμάτων, χωρίς συμβούλους μεγαλόσχημους (πατριδόσχημους και αρνησιδοπατριδόσχημους) πανεπιστημιακούς, χωρίς ενημέρωση από τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, μπορεί να σκεφτεί πιο σύνθετα και πιο εποικοδομητικά από εκείνους που λογίζονται “ηγέτες”. Μα καθώς οι μήνες πέρασαν βλέπω πως η λέξη “φαυλότητα” είναι λίγη και δεν αποδίδει την ουσία της πολιτικής τους. Την ουσία της πολιτικής που είναι κοινή για όλους πέρα από τις εκάστοτε διαφορετικές προσεγγίσεις για το Μνημόνιο, για την οικονομία, για το εθνικό συμφέρον, για την πατρίδα κλπ. Επιτρέποντας, για μια στιγμή και μόνο, στον εαυτό μου να λαϊκίσει θα αναφερθώ με μια λέξη στην ουσία αυτής της πολιτικής: πολιτική πουστιά! Και σας παρακαλώ να μη με καρφώσετε στον Βαλιανάτο κι έχω τρεχάματα. Ο όρος μου είναι πολιτικός και δεν έχει σχέση με άλλα των σεξουαλικών προτιμήσεων ζητήματα. Με τους ομοφυλόφιλους δεν έχουμε τίποτα, με την πουστιά έχουμε και δη με την πολιτική τοιούτη.
Τζήμερος όπως...τζιμάνι
Το νέο πολιτικό τζιμάνι που μας προέκυψε δηλώνει από την αρχή “Παρακολουθούσα αυτή την πορεία πολιτικού και αισθητικού εκβαρβαρισμού, πολεμώντας την με τα μόνα όπλα που έχει ένας πολίτης: την (υπονομευμένη από το εκλογικό σύστημα) ψήφο, τον ορθό λόγο, τις παρεμβάσεις στα κοινά και, κυρίως, τη στάση προσωπικής ευθύνης σε όλα τα θέματα της καθημερινότητας. Μ’ αυτή την έννοια, πολιτική δραστηριότητα είχα πάντα. Κομματική, ποτέ, ούτε ως φοιτητής – δεν γράφτηκα καν στο φοιτητικό σύλλογο. (Η εμπειρία μου από τον πανεπιστημιακό χώρο
ήταν ο ορισμός του πολιτισμικού σοκ. Ο σκληρο-πυρηνικός χειμώνας του κομματισμού απλώνονταν παντού. Κι ήταν ακόμα η αρχή...)” (Από το κείμενό του “Αντί βιογραφικού” στην ιστοσελίδα του).
Ο Τζήμερος μπήκε στην ΑΣΟΕΕ το 1978. Τότε που ένας κόσμος είχε καταρρεύσει και ένας άλλος κόσμος προσπαθούσε να δημιουργηθεί. Πλήθη λαού ευδαίμονα συνωστίζονταν στον δημόσιο βίο! Πλήθη φοιτητών ευέλπιδα συνωστίζονταν στα αμφιθέατρα ψηλαφίζοντας με άλλον τρόπο την Πολιτική, την Κοινωνία, την Συλλογικότητα, τον Έρωτα, την Επανάσταση, την Πρόοδο, την Τέχνη, τα Βιβλία... εν τέλει “τη Σχολή, το Βουλευτήριο, το Θυσιαστήριο”. Ανεξάρτητα πού κατέληξε η ψηλάφηση η εποχή αυτή ήταν κοσμογονική, ήταν μήτρα και καλών πραγμάτων κι όχι μόνο κακών όπως οι τότε απόντες ιδιωτεύοντες - και γκομενεύοντες- επιδιώκουν να μας επιβάλλουν τώρα. Αν μη τι άλλο η λέξη “καριερίστας” ήταν βρισιά και το ν' ασχοληθείς μόνο με την καριέρα σου όνειδος. Στην παραπάνω λοιπόν αβίαστη δήλωση του Τζήμερου διακρίνουμε μια τυπική προσπάθεια να αντιστραφούν τα πράγματα και το ελάττωμα να παρουσιαστεί σαν προτέρημα, η απουσία στην Πολιτική σαν παρουσία στην “ Τέχνη, τα βιβλία, τη θάλασσα, τους ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ”.Εδώ έχουμε μια τυπική προσπάθεια να σουλουπωθεί η ιδιωτεία, να φτιασιδωθεί και να παρουσιαστεί ως ικανότητα να μένεις καθαρός ενώ οι άλλοι βουλιάζουν στο βούρκο, ως διορατικότητα να βλέπεις τα πάντα όταν οι άλλοι δεν βλέπουν τίποτα, ως δημοκρατικότητα να μένεις μακριά από κόμματα ενώ όλοι κομματίζονται, φανατίζονται και διχάζονται. Είναι σαφής η επιδίωξη να μας κάνει να διαβάσουμε τα πράγματα του “τότε” με τα σημερινά ματογυάλια της αποσύνθεσης και της καταστροφής. Όμως “τότε” τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι! Μαζί με την έντονη κομματικοποίηση - η οποία ήταν σε μια εντελώς άλλη βάση από αυτή που γνωρίζει ο σημερινός πολίτης ακριβώς γιατί και ο πολίτης ήταν “άλλος άνθρωπος”- υπήρχε και η αμφισβήτηση αυτής της κομματικοποίησης και μάλιστα όχι από την πλευρά της ιδιωτείας αλλά από την πλευρά της συλλογικής προσπάθειας. Αυτό φαινότανε καθαρά στις φοιτητικές εκλογές. Μαζί με τα μεγαθήρια των κομμάτων, στις εκλογές, κατέβαιναν και κάθε λογής σχήματα και κάθε λογής πλατφόρμες. Για του λόγου το αληθές υπάρχουν τα ψηφοδέλτια των φοιτητικών εκλογών στην ΑΣΟΕΕ την εποχή που ήταν φοιτητής ο Τζήμερος και δεν καταδέχτηκε να γραφτεί καν στο σύλλογο. Το να μη συμμετέχεις στην πολιτική ζωή το 1978 είναι σαν να μη συμμετέχεις στην πολιτική ζωή το 2011 και 2012! Και ενώ σήμερα μπορεί κάποιος να επικαλεστεί την αηδία- η οποία μας προέκυψε εν τω μεταξύ- τότε δεν έχει να επικαλεστεί τίποτα γιατί απλούστατα τότε όλα τα βλέπαμε από τους πόδες του όρους και όχι από την οφρύ, τη στρατιωτική οφρύ βεβαίως, που τα βλέπουμε τώρα. Και το να μη συμμετέχεις στη πολιτική ζωή τότε δεν είναι ηθικής τάξης ζήτημα, αλλά πολιτικής! Δεν θα τον μαλώσουμε που ασχολήθηκε με“την Τέχνη, τα βιβλία, τη θάλασσα, τους ανθρώπους ” ενώ ο κόσμος γύρω καίγονταν, μαζί με το Χημείο. Θα τον κράξουμε (α)γιατί πάει να βγάλει το μαύρο άσπρο και (β) γιατί ενώ έμεινε αδιάβαστος πολιτικά, ενώ δεν πέρασε από τα έμπεδα της πολιτικής “τότε” που εν πάση
περιπτώσει ήταν κάπως Πολιτική, θέλει τώρα να μας πει πως ήταν και διδάκτορας(!) Διδάκτορας που τώρα- τριάντα τέσσερα χρόνια μετά- οφείλει να κάνει το καθήκον του και να μας εκπροσωπίσει στη Βουλή(!)
Να τι λέει σε πρόσφατη δήλωσή του στον ρ/σ ΒΗΜΑ 99,5 : Σε σχόλιο ότι οι Έλληνες δεν ανταποκρίθηκαν σε αγγελία για αγροτικές εργασίες, ο κ. Τζήμερος τόνισε ότι οι Έλληνες δεν πήγαν γιατί το ημερομίσθιο που προσφερόταν ήταν πολύ χαμηλό. Ο ίδιος παρατήρησε ότι οι μετανάστες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως φθηνά εργατικά χέρια σε επιχειρήσεις που πρέπει να ανταγωνιστούν αντίστοιχες στη Βουλγαρία, όπου το μισθολογικό κόστος είναι πολύ χαμηλό. Πρόσθεσε ότι η διαβίωση για τους μετανάστες στην Ελλάδα θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε όταν τηλεφωνούν στα χωριά τους να μην λένε ότι η ζωή στη χώρα μας είναι αρκετά καλύτερη από ό,τι στις πατρίδες τους. "Με αυτόν τον τρόπο θα αποτρέπονται άλλοι μετανάστες από το να σκέφτονται την Ελλάδα ως πιθανό προορισμό τους", είπε. (το απόσπασμα από το Nooz.gr 30/05/2012)
Πρώτον: Οι Έλληνες δεν πηγαίνανε στα χωράφια και όταν είχαν μεγάλα μεροκάματα! Και δεν πηγαίνανε στα χωράφια ούτε σαν εργάτες αλλά ούτε και σαν αφεντικά. Γι' αυτό και ο Τζήμερος ήρθε στην Αθήνα κι έγινε διαφημιστής και δεν πήγε στο πανέμορφο Πήλιο με τους Κενταύρους να χτενίζει κάστανα. Επειδή οι Έλληνεςπαρά και ενάντια στο άκρως δημιουργικό πνεύμα που υπήρχε στις Σχολές τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης- αγαπούσαν “την Τέχνη, τα βιβλία, τη θάλασσα, τους ανθρώπους...” έφεραν τα σκυλάδικα σε κάθε χωριό του κάμπου, τις “ρόζ σομόν σελίδες” του χρηματιστηρίου “στα στήθη τους τα τριχωτά” (Σαββόπουλος) παρά θιν αλός. Οι Πακιστανοί και οι Ινδοί ανέλαβαν τον αγώνα στην ξηρά, οι Βουλγάρες και οι Ουκρανέζες τον αγώνα στο κρεβάτι, οι Αιγύπτιοι στη θάλασσα και οι Σκιπιτάροι παντού. Έτσι φτάσαμε να είναι πιο ακριβή η καρδάρα από το γάλα και ο διαφημιστής του γάλακτος να πληρώνεται πιο ακριβά από τον γελαδάρη, το πίτουρο να είναι είναι πιο ακριβό από το αλεύρι, ο μπούφος να κάνει καριέρα στα Ωδεία και το αηδόνι να συχνάζει στα πορνεία!
Πρόσθεσε ότι η διαβίωση για τους μετανάστες στην Ελλάδα θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε όταν τηλεφωνούν στα χωριά τους να μην λένε ότι η ζωή στη χώρα μας είναι αρκετά καλύτερη από ό,τι στις πατρίδες τους. "Με αυτόν τον τρόπο θα αποτρέπονται άλλοι μετανάστες από το να σκέφτονται την Ελλάδα ως πιθανό προορισμό τους", είπε.
Δεύτερον: Ο Τζήμερος, που εργάστηκε στη Γερμανία από το 1989-1991, σαν τι
πληρωνόταν; Σαν Γερμανός ή σαν Έλληνας; Σε μάρκα ή σε δραχμές; Και στη μαμά του τι έλεγε όταν της τηλεφωνούσε; ότι περνάει σαν την Ελλάδα; Και στο βιογραφικό του σαν τι το γράφει; Γιατί εμείς με αυτά που λέει για τους μετανάστες αλλιώς το καταλαβαίνουμε. Η “Γερμανία” του Τζήμερου είναι η “Ελλάδα” του Ραμζάν. (Γι' αυτό και ο φίλος μου ο Ραμζάν- ο πρώτος μετανάστης από το Πακιστάν το 1973- πήγε μετά στη Γερμανία).
Τρίτον: Εγώ που δεν είμαι διαφημιστής αλλά φτιάχνω- πάντα έφτιαχναπράγματα διεθνώς ανταγωνίσιμα τα οποία πωλούνται στην εσωτερική αγορά και χρειάζομαι εργάτες φτηνούς για να “επανεκκινήσω” θα μπορούσα να πληρώνω τον Πακιστανό με το μεροκάματο του Πακιστάν, τον Μπαγκλαντεσιανό με το μεροκάματο του Μπαγκλαντές και τον Σκιπιτάρη με το μεροκάματο της Σκιπερίας; Και σε τι νόμισμα θα γίνεται η πληρωμή μέχρι ν' αποκτήσουμε τη δραχμή; Μη μας πει ο κ. Τζήμερος ότι θα πρέπει να τους πληρώνω στο σκληρό νόμισμα του Ευρώ! Μετά, επί δραχμής, δεν θα υπάρχει πρόβλημα! Δεν θα θέλουν εκείνοι να πληρωθούν σε δραχμές. Τι να τις κάνουν; Θα αρκούνται σ' ένα πιάτο φαΐ. Το λεκ θα είναι είναι πιο σκληρό νόμισμα! Μέχρι τότε όμως οι εφημερίδες, μαζί με τις ροζ σομόν σελίδες του χρηματιστηρίου και τα εθνικά νομίσματα όλων των χωρών, θα πρέπει να έχουν και σελίδες για τα εθνικά μεροκάματα, μηδέ της Σρι Λάνκα εξαιρουμένης, για να μπορούμε να βρίσκουμε τι θα πληρώνουμε. Για το πώς θα υπολογίζονται οι εργοδοτικές εισφορές και οι κρατήσεις δεν ανησυχώ γιατί ο Στέφανος Μάνος το έλυσε το θέμα! Θα καταργηθούν τελείως! Και οι μεν και οι δε! Και θα υπαχθούμε όλοι στον κρατικό προϋπολογισμό με τελείως αντικρατικιστικό και “φιλελεύθερο” τρόπο(!) Οι τράπεζες, εν τω μεταξύ, θα πρέπει να μας διαθέσουν και τα ανάλογα νομίσματα, οπότε ο χωροχρόνος μεταξύ Λαχώρης και Πλατείας Θεάτρου να ενοποιηθεί και το επίπεδο του Πακιστανού “εδώ” να είναι ίδιο με το επίπεδο του Πακιστανού “εκεί” ώστε να αναφωνεί: “τι Λαχόρη τι Νιχώρι” και να κάθεται εκεί να κάνει καριέρα καμικάζι στην Αλ Κάιντα. Και όσοι τελικά σκεφτούν την Ελλάδα ως πιθανό προορισμό να ανατινάζονται στα ναρκοπέδια του Έβρου που θα απλώσει η “Χρυσή Αυγή”, θα προσέθετα εγώ.
Η κατάληξη: Με το που έσκασε το σίριαλ με τα σημειωματάρια του Άκη ο Τζήμερος του έκανε μήνυση για “ηθική βλάβη”! Τα λεφτά υπάρχουν! Και για να κάνει εκλογικό αγώνα και για να πληρώνει δικηγόρους. Οι διαφημιστές, το ξέρουμε αυτό από τον Δυστυχή Έλληνα Νίκο Δήμου, έβγαζαν πάντα καλά λεφτά. Αυτό όμως που μου προκαλεί εμένα ηθική βλάβη είναι άλλο: Το ότι, ο Άκης, δεν του προκαλούσε ηθική βλάβη επί τριάντα οκτώ χρόνια! Γιατί εγώ “πάθαινα” όταν έβλεπα τον Άκη να διεκδικεί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ- μαζί με τον Μάκη -και ο Τζήμερος, τότε το 1996, έφτιαχνε διαφημιστική εταιρεία και ασχολείτο με “την Τέχνη, τα βιβλία, τη θάλασσα,
τους ανθρώπους” ; Ο Άκης, επί τριάντα οκτώ χρόνια- εν τω μεταξύ γεννήθηκε ο Τσίπρας και έγινε μεγάλος επαναστάτης- είναι μια περιφερόμενη “ηθική βλάβη”! Και μια “αισθητική βλάβη” θα προσέθετα! Τώρα ταράχτηκε η ψυχούλα σας κ. Τζήμερε; Και τόσα χρόνια τι έκανε; Έπλεε στη “Λίμνη των Κύκνων”; “Όταν το σπίτι έχει αποκαεί όλοι φέρνουν νερό” λέει ο σ. Μίμης Ανδρουλάκης!!!
Τούτων δοθέντων εγώ δηλώνω...ομοφοβικός! Πολιτικά ομοφοβικός!
* Το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Αντίφωνο την 1η Ιουνίου 2012