Het eK vliegvissen 2022: een impressie

from GHV / Groene Hart Magazine - september 2022

Karper jeugdkamp goudse Hout 2022

6 wat voorafging; in 2017 zijn een aantal leden van de s-gravenhaagse vliegvisser mee geweest naar een wedstrijd voor het nK-vliegvissen om te peilen of er belangstelling voor deelname zou zijn. slechts twee leden gaven zich ook daadwerkelijk op: onze zeer ervaren vliegvisser Hanafi saleh en ikzelf. na een ronduit slechte eerste competitie werd ik het tweede jaar (2019) 15de, wat ik best onverwacht goed vond. van die eerste twee jaren heb ik indertijd ook een verslagje gemaakt voor ons blad.

In 2020 en 2021, de coronajaren, werden er geen EKs georganiseerd waardoor 2022 het eerste EK-jaar sinds 2019 werd. Omdat er een aantal uitvallers en afzeggers waren werd ik onverwacht eind februari 2022 gevraagd of ik belangstelling voor het EK 2022 begin juli in Noorwegen had!? Da’s dan best kort dag… Thuis zijn we het er al snel over eens: doen! Maar: de laatste keer dat ik serieus op stromend water gevist had was in 2016 in Tsjechië. Oeps, da’s toch wel lang geleden, en door o.a. de verhuizing van mijn schoonvader en de wedstrijden voor het NK blijft er niet zo heel veel vrije tijd over dit voorjaar. Een mens moet tussendoor tenslotte ook nog eens werken ook voor zijn hengels, nietwaar? Toch weet ik er nog een weekendje Italië onder begeleiding van top-wedstrijdvisser Rene Koops uit te persen én we besluiten een week vóór het EK al te vertrekken om nog wat visuren op de wedstrijdwateren Glomma, Atna, Mistra en Storsjøen door te brengen. Want mijn wederhelft Emmie gaat fijn mee om te fotograferen, te adviseren, mee te leven en ja, ook om kritiek te spuien.. Meteen na aankomst in Noorwegen maak ik een afspraak om de zaterdag met de eigenaar van de Koppang camping Edward (voor velen welbekend) te gaan vissen en het is me al snel duidelijk dat ik zowel het waden als het menden aardig verleerd ben. Vooral de grote, gladde stenen spelen me parten. Snel zien te leren dus! Maar ik vang wel een aantal mooie vlagzalmen, dus voor niets is het niet. Zondag doe ik in mijn eentje nog een poging op de Glomma, maar zonder gids beoordeel ik niet goed waar ik te water ga en tref een vlak, hard stromend stuk waar weinig vis uit komt. Maandag gaat het regenen, voorspelt men. Hard regenen. Nou, zeg maar gerust dat het gíet! Op de camping veranderen de grindpaden in iets waar je theoretisch best een worpje zou kunnen wagen en de Glomma van een brede rustige rivier in een donkerbruin gekleurde kolkende modderstroom. Laten we maar zeggen dat ik alle tijd heb wat vliegen te knutselen en onderlijnen te knopen… Op dinsdag arriveren de andere teamleden en het voorvissen raakt in een -ehstroomversnelling, ahem. We bevissen alle wedstrijdwateren op de stekken waar dat toegestaan is (dus níet de daadwerkelijke wedstrijdstukken, die zijn voor deelnemers verboden gebied) en ik haal mijn Tsjechnimf techniek weer een beetje op. We huren een boot om het meer te bevissen, kortom doen alles om zo goed mogelijk voorbereid aan de wedstrijden te beginnen. Na alle welkomst- en openingsceremonies (en verhuizing van de camping naar een super-de-luxe huis net buiten Koppang omdat de hotelkamers op zijn- rot joh!) kunnen op woensdag de wedstrijdsessies beginnen. Roulerend over alle vier de rivierstekken en het meer krijgt iedereen in principe gelijke kans, al wordt de dressuur na elke sessie zwaarder en het vissen dus lastiger. Ik loot groep 1. Vis dus in de volgorde: Atna, Upper Glomma, Lower Glomma, Mistra en Storsjøen. Op het prachtige tijdstip van 05:00 zitten we aan het ontbijt, om zes uur staan de bussen klaar en iedereen wordt vóór acht uur op zijn stek (een stuk van tussen de 300 en 600 meter rivier) afgeleverd door zijn controleur die de vis uit het net zal halen, de inhaking gaat controleren, de vis zal onthaken en na eventuele reanimatie, terugzetten. Mijn eerste stek ziet er goed uit, maar is ver weg en ik heb dus niet zo veel voorbereidingstijd. Ik besluit een Tsjech nimf en een droge setup klaar te zetten en als de controleur het teken geeft stap ik het water in. Jeez wat een stroming! Het is hooguit heupdiep, maar de waterdruk is enorm en voordat ik een beetje een pool kan bereiken moet ik eerst oversteken naar de grindbank. Met vloeken en tieren lukt dat en na een kwartier vang ik de eerste vlagzalm. Dan weer terug waden met dat geval in je net! Kost allemaal kostbare vistijd! Bij de derde vlagzalm heb ik zoveel haast dat ik struikel, en mijn waadpak loopt deels vol. Niet aan denken, dóór! Maar ik weet alleen tegen

het eind nog een forel bij te vangen en eindig met 4 vissen op de 11de plek in groep 1, 54 overall. Stek 2 van de dag is Upper Glomma. Het stroomt als een bezetene -nog veel meer druk dan vanmorgen, het heeft gedurende de gehele lunch geregend- en de rivierbodem is bezaaid met grove, gladde keien. Het waden zuigt dus en ik weet met slechts 1 vis op de 15de plek van de 16 terecht te komen. Plek 73 in deze sessie, plek 66 overall. Het is niet anders. Donderdag is er maar 1 sessie, Lower Glomma voor mij. Ik kom met 4 vissen op de 14de plek in de groep, 65ste van vandaag, no. 70 overall. Mmm, ik denk dat die medaille mijn neus wel eens voorbij zou kunnen gaan… Ook hier staat uiteraard het water hoog waardoor er maar op een paar plekjes gewaad kan worden. En ik verlies mijn eerste vlagzalm, die weet bij het naar de wal waden uit mijn net te ontsnappen! Eigen schuld natuurlijk, maar het scheelt me minstens 3 plekken... Donderdagochtend, de eerste sessie op de Mistra gaat het echt waardeloos. De stroming is ongelooflijk hard en ik krijg maar 1 aanbeet van een maatse vis, die ik ook nog los. 0 op de teller dus met een gedeelde 15de plek en gedeelde 75ste na deze sessie. Op mijn stek is geen enkele kuil of een rotsblok om de stroming te breken en ik kan ze gewoon niet vinden of bereiken. Zeker vier keer word ik vrijwel van mijn voeten gelicht door de stroming en het moet maar zo. ’s-Middags is dan nog het Storsjøen meer aan de beurt. Vissen vanuit een driftende boot bestuurd door de local die dat ding ook ter beschikking stelt en de vangst moet onthaken/meten. Ze zouden allemaal een “opleiding” gehad hebben voor het gebruiken van een driftzak en die ook moeten gebruiken, luisterend naar de aanwijzingen van de vissers. Hoe anders is de realiteit! Het Noorse geraamte dat de van glasvezeldoek en polyurethaan aan elkaar hangende boot navigeert staat erop met de riemen de drift te bepalen en op zijn lagere school is hem duidelijk geleerd dat je Engels alleen hoeft te verstaan als het jóu uitkomt. Maar met geduld en lichte dwang krijgen we hem een beetje aan het luisteren. Ik ben voor een snelzinkende lijn (DI-5) gegaan en weet al vrij snel een kleine vlagzalm te vangen, yes, van de 0 af!

Er volgt nog een aanzienlijk forsere vlagzalm en een whitefish (houting) en mijn bootmaatje vangt ook 3 vissen. Er had met een goede schipper alleen zó veel meer ingezeten… Resultaat voor vandaag: 5de op de stek, 25ste overall en eindresultaat: 71ste van de 83 vissers in dit kampioenschap. En dat is het dan! Als team moeten we het doen met een 15de plek van de 16 deelnemende landen. Dat we drie onervaren vissers in het team hadden (waaronder ikzelf) heeft duidelijk zijn invloed gehad. Maar ook de weersomstandigheden waren zeker niet in ons voordeel. Ik kan rustig zeggen dat ik mijn best gedaan heb: van voorvissen in Italie, aanschaffen van nieuw materiaal, binden van honderden vliegen tot het plannen van extra tijd om te verkennen, meer zat er gewoon voor mij niet in.

De laatste twee dagen staan in het teken van wat toeren en de prijsuitreiking. Het is overduidelijk dat het eerste WK van de dames de boventoon voert, dat wordt tegelijkertijd hier gehouden en het werd hoog tijd dat de dames een eigen WK kregen. Dus terecht! Op de finaleavond worden door de diverse sponsoren nog vele prijzen verloot, speelt er een heel aardige band en zijn er vele toespraken… Mwoh ....... Is er meer te vertellen? Och, zoveel. Van de muggen en de knutten, de lol en de zenuwen, de frustraties en de kicks. De bloemetjes en de bijtjes. Het lachen met de mannen en zeer zeker ook de vrouwen. Het waardeloze vreten en de daarover zeer trotse gastheer. Maar helaas niet passend in 1 artikel.

Alle resultaten zijn terug te vinden op https://www.wlffceffc.com/wlffc. En je mag me altijd aanspreken als je meer weer wil weten.