#1022 by giannis kle

Δεν είμ' εγώ σπορά της τύχης ο πλαστουργός της νιάς ζωής. Εγώ 'μαι τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής

Κ. Βάρναλης

# 1022 | ΜΑΡΤΗΣ 2015 | 2 ευρώ

Κομμουνιστική Επιθεώρηση κυκλοφορεί το τεύχος 2/2015 Αναλυτικά τα περιεχόμενα του τεύχους: Ιδεολογία- Πολιτική  Ελένης Μπέλλου:Το τοπίο των μετεκλογικών προοπτικών

Οικονομία  Κείμενο του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ: Οικονομική πολιτική της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ Γυναικείο ζήτημα  Βιβής Δάγκα: Με πυξίδα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες της γυναίκας Φωτογραφικό αφιέρωμα  70 χρόνια από το θάνατο της Κέτε Κόλβιτς

Ιστορία  Αναστάση Γκίκα: Αστικές και νέες οπορτουνιστικές προσεγγίσεις για το Δεκέμβρη του 1944

4 Σχόλια 6 Καμία ανοχή στη νέα συμφωνία κυβέρνησης

24 Συνέντευξη με το Βαγγέλη Γείτονα: «Ρί-

8 Συνέντευξη με το Διονύση Γρηγοράτο για την

Μάρτη Μέρα της Γυναίκας- Δείχνει το δρόμο για τους σημερινούς αγώνες!

και ΕΕ για επέκταση του μνημονίου!

ταινία “Fils de Grece” - “Τα παιδιά του Εμφυλίου”

10 Έρχονται τα μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ – ΕΕ vs Νεολαία: Σκέψου έξω από τα όρια του συστήματος

2 Πανελλαδικός μαθητικός διαγωνισμός συλλογικής ερευνητικής εργασίας της ΚΝΕ και του “Οδηγητή” ος

ζα του προβλήματος είναι η επιχειρηματική δραστηριότητα στον Αθλητισμό»

 Αντώνη Ραλλάτου: Ιστορική πορεία της ιδιοκτησίας στα δάση

25 8

11η Συνάντηση Ευρωπαϊκών Κομμουνιστικών Νεολαιών στις 7-8 Μαρτίου 2015

27 Ντοκουμέντα από την Ιστορία του Γυ-

ναικείου Κινήματος

28 “Απάνεμα λιμάνια δεν υπάρχουν στην τρικυμία των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών”

30 Ουκρανία : “και επί γης ειρήνη...” 31 Βιβλιοπαρουσίαση : “Μαρξ-Ενγκελς για

Συνέντευξη με το Θανάση Γκώγκο : “Να είμαστε έτοιμοι, μπροστά στις εξελίξεις, να απαντήσουμε με αγώνες παντού”

τον Αναρχισμό”

15 Συνέντευξη με εργαζόμενους

του Νίκου Μπελογιάννη

στα call centers του ΟΤΕ

16 Εκλογές στους Συλλόγους Σπουδαστών ΙΕΚ 17 Οι ροζ αποχρώσεις του “ΠΡΙΝ” 18 Ο ΣΥΡΙΖΑ και η επιχείρηση συγκάλυψης του αντιδραστικού χαρακτήρα του κράτους και των θεσμών του

20 Καμπάνια του ΜΑΣ: “Πρωταγωνιστές εμείς για τις σπουδές και τα όνειρα μας”

Περιβάλλον

32 63 χρόνια από τη δολοφονία 35 Προσεχώς στην τάξη... Η Επανάσταση του 1821

37 Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών: Παλεύει με σταθερότητα ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά

Η ΚΕ του ΚΚΕ τιμά τον κομμουνιστή χαράκτη Α. Τάσσο

39 Προτάσεις

Στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας θα πραγματοποιηθεί η 11η Συνάντηση Ευρωπαϊκών Κομμουνιστικών Νεολαιών στις 7-8 Μαρτίου 2015, υπό την φιλοξενία της SDAJ (Σοσιαλιστική Γερμανική Εργατική Νεολαία). Το θέμα της Συνάντησης είναι «70 χρόνια μετά την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών: ο καπιταλισμός εξακολουθεί να προκαλεί κρίσεις, πολέμους, το φασισμό. Η ελπίδα για την νεολαία βρίσκεται στο σοσιαλιστικό αύριο». Η Οργάνωσή μας θα εκπροσωπηθεί από τους Θοδωρή Χιώνη, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Τάσο Γαλανόπουλο, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και Νίκο Ζαχαρόπουλο, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ. Στα πλαίσια της Συνάντησης θα διεξαχθεί επίσης θεματικό σεμινάριο με τίτλο «Ο αγώνας ενάντια στη ανεργία των νέων, την επισφαλή εργασία και την επίθεση στην τεχνική εκπαίδευση. Η απάντηση μας στην κρίση», ενώ οι αντιπρόσωποι θα τιμήσουν και την 8η Μάρτη. Οι Συναντήσεις Ευρωπαϊκών Κομμουνιστικών Νεολαιών, οι οποίες ξεκίνησαν πριν από δέκα περίπου χρόνια με πρωτοβουλία της ΚΝΕ, αποτελούν ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθεια για κοινό βηματισμό ανάμεσα στις ΚΝ, σχετικά με μια σειρά κρίσιμα ζητήματα.

Έκθεση εντύπων στο Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης» Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, το Επιμορφωτικό Κέντρο (Βιβλιοθήκη - Αρχείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ) «Χαρίλαος Φλωράκης» (ΕΚΧΦ) διοργανώνει έκθεση με πρωτοσέλιδα εντύπων που αφορούν τους διαχρονικούς αγώνες για την ισοτιμία της γυναίκας. Η έκθεση θα είναι ανοιχτή στο κοινό από τις 6 έως τις 13 Μάρτη, τις μέρες και ώρες λειτουργίας του ΕΚΧΦ (Δευτέρα - Παρασκευή 9 π.μ. έως 5 μ.μ.). Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να επικοινωνούν νωρίτερα με το Κέντρο στο τηλέφωνο 210.6851.129.

Η πάλη για τις σπουδές και τα όνειρά μας δε χωράει στα διαλυτικά φαινόμενα του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος!

OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βερανζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800 (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού: 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ), Εκτύπωση: Τυποεκδοτική Α.Ε, Λεύκης 134 - Κρυονέρι

902.gr, το portal του ΚΚΕ Με καθημερινή και συνεχή ειδησεογραφία, ανταποκρίσεις, σχολιασμό, φωτορεπορτάζ, βίντεο και ζωντανές μεταδόσεις το portal του ΚΚΕ βρίσκεται στην καρδία των εξελίξεων.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

«Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιµή - Άννα µην κλαις στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωµί Μιλάνε για νίκες που το µέλλον θα φέρει - Άννα µην κλαις Εµένα δε µε βάζουν στο χέρι»

Μπ. Μπρεχτ

μήνας του μέλιτος για την νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ πέρασε, η “ελπίδα” εξανεμίστηκε, η νέα αντιλαϊκή συμφωνία με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ ήρθε. Ούτε ανοχή, ούτε απογοήτευση. Με βάση αυτή, όχι μόνο δεν τελειώνουν τα μνημόνια και οι αντιλαϊκοί νόμοι αλλά συνεχίζονται. Η νέα συμφωνία αποτελεί παράταση του σημερινού μνημονίου αφού διατηρεί στο ακέραιο όλους τους εφαρμοστικούς του νόμους, όλες τις δεσμεύσεις του. Διατηρεί και ενισχύει όλα τα μέτρα που πήρε το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις του, μαζί με την ΕΕ στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, μέτρα που φόρτωναν τις συνέπειες στους εργαζόμενους και τα παιδιά τους, δηλαδή εμάς, ενισχύοντας την κερδοφορία των καπιταλιστών. Διατηρεί και ενισχύει όλα αυτά για τα οποία τα προηγούμενα χρόνια ματώσαμε αλλά και αντιπαλέψαμε. Μάλιστα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ αρνείται να φέρει τη συμφωνία για ψήφιση στη Βουλή για να μη φανεί εξόφθαλμα ότι συνεχίζει το έργο της προηγούμενης. Άλλωστε, ήδη η ΝΔ έχει δηλώσει ότι αν έρθει στη Βουλή θα την ψηφίσει, τη συμφωνία του ενώ έχει δηλώσει και ο ΣΕΒ. Φαίνεται μάλλον ότι η νέα κυβέρνηση πήρε τη σκυτάλη από την προηγούμενη όχι μόνο στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής αλλά και στις μεθόδους. Είδαμε ακόμα μια φορά το εμπόριο ελπίδας να μετατρέπεται σε εμπόριο φόβου. Οι ψεύτικες ελπίδες που καλλιέργησαν προεκλογικά τα κόμματα που σήμερα κυβερνούν, ότι η ΕΕ δήθεν μπορεί να αλλάξει προς όφελος του λαού, ότι μια καλύτερη διαπραγμάτευση μέσα στα όρια του συστήματος μπορεί δήθεν να δώσει λύσεις στα λαϊκά προβλήματα, ότι θα έρθει δήθεν το τέλος του μνημονίου χωρίς ρήξη με τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ και τις αντιλαϊκές της δεσμεύσεις, έδωσαν τη θέση τους στο φόβο: Η νέα αντιλαϊκή συμφωνία κυβέρνησης–“τριών θεσμών”, βαφτίστηκε διαπραγματευτικός ελιγμός που βοήθησε «να παραμείνουν ανοιχτές οι τράπεζες και η Ελλάδα στην Ευρωζώνη». Πίσω από τη “σκληρή” διαπραγμάτευση δεν μπορεί να κρυφτεί ότι η ΕΕ δεν αλλάζει, είναι λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων της Ευρώπης για να ενισχύουν την ανταγωνιστικότητά τους σε βάρος των λαών. Δεν μπορούν να κρυφτούν οι αντιλαϊκές κατευθύνσεις και δεσμεύσεις της. Δεν μπορεί να κρυφτεί ότι διαπραγμάτευση εντός των τειχών του εκμεταλλευτικού συστήματος σημαίνει νέα αντεργατικά μέτρα. Δεν μπορούν να κρυφτούν οι

απαιτήσεις των αφεντικών για σχεδόν “τσάμπα” νέους εργαζόμενους. Πίσω από τις μεγαλοστομίες για την εθνική υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια που έφερε η διαπραγμάτευση, ο λαός και η νεολαία να σκεφτούν ότι μπορεί τα στελέχη της κυβέρνησης να «μιλάνε για του έθνους ξανά την τιμή» αλλά «στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί».  Καμία ανοχή στη νέα συμφωνία κυβέρνησης–ΕΕ.  Άμεση κατάργηση μνημονίων εφαρμοστικών νόμων.  Ανάκτηση απωλειών.  Ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε να γίνουμε η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε οι ιστορικοί του μέλλοντος να πουν για μας: «Ήταν μια χαμένη γενιά…». Η θέληση ν’ απαλλαγούμε από την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται με μνημόνια, ν’ απαλλαγούμε από τα μέτρα και τους επιτηρητές, μπορεί να αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο με την αγωνιστική δράση διεκδικώντας τη ζωή που μας αξίζει, βάζοντας τις δικές μας κόκκινες γραμμές: ● Για να καταργηθεί ο απαράδεκτος διαχωρισμός που καταδικάζει τους νέους και τις νέες στη δουλειά να αμείβονται με ακόμη λιγότερα από τα 586 ευρώ του κατώτατου μισθού. ● Για να καταργηθούν τώρα οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, να μην αμείβεται κανείς εργαζόμενος με μισθό κάτω από 751 ευρώ. ● Για να καταργηθεί εδώ και τώρα το άθλιο σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης για τους ανέργους. ● Για επίδομα σε όλους τους ανέργους στα 600 ευρώ για όσο διάστημα διαρκεί η ανεργία. ● Για να δοθούν πίσω τα χρήματα που κόπηκαν από την εκπαίδευση τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτά τα χρόνια η χρηματοδότηση μειώθηκε κατά 50%. ● Για να ανοίξουν ξανά όσα σχολεία καταργήθηκαν ή συγχωνεύτηκαν. Να καλυφθούν όλα τα μεγάλα κενά σε δασκάλους και καθηγητές με μαζικούς μόνιμους διορισμούς. Να δοθεί έκτακτο κρατικό κονδύλι για τις λειτουργίες των σχολείων που στραγγαλίζονται από τα άδεια σχολικά ταμεία. ● Για να επιστραφούν στα ΑΕΙ–ΤΕΙ τα 185 εκατ. ευρώ που κουρεύτηκαν με το PSI. Να

προσληφθεί όλο το αναγκαίο για τη λειτουργία των ιδρυμάτων εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό. ● Για να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες και σύγχρονες υποδομές ανάλογα με τις ειδικότητες στους χώρους κατάρτισης και μαθητείας. Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο της πρακτικής με μισθό χαρτζιλίκι. Να καλυφτούν τα κενά σε προσωπικό και υποδομές σε όλες τις ειδικότητες.

Πραγματική αξιοπρέπεια είναι να ζει η νεολαία με βάση τις σύγχρονες ανάγκες Όταν ο πρωθυπουργός λέει ότι «κρατήσαμε την Ελλάδα αξιοπρεπή και όρθια», μιλά για την Ελλάδα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών που ήδη πανηγυρίζουν για τη νέα συμφωνία της κυβέρνησης. Η Ελλάδα όμως των νέων εργαζόμενων και ανέργων, των μαθητών και των σπουδαστών των λαϊκών οικογενειών, έχει μια δική της αξιοπρέπεια που δεν μπορεί να χωρέσει στα ψίχουλα που κάθε φορά περισσεύουν από το φαγοπότι των εκμεταλλευτών. Σήμερα, με βάση το επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογίας, με βάση τον τεράστιο πλούτο που παράγεται καθημερινά, τις τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει και η χώρα μας, μπορούν όλοι οι νέοι και οι νέες να ζουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Μπορούν όλοι να έχουν σταθερή δουλειά με δικαιώματα με βάση την ειδικότητα ή το επάγγελμα που σπούδασαν, ελεύθερο χρόνο, να απολαμβάνουν τον πολιτισμό, τον αθλητισμό. Μπορούν όλοι να σπουδάζουν χωρίς να πληρώνουν τίποτα. Μπορούν να υπάρχουν σε όλες τις εκπαιδευτικές μονά-

δες σύγχρονες υποδομές και εξοπλισμός. Το εμπόδιο είναι ότι όλες αυτές οι δυνατότητες “στραγγαλίζονται” προς όφελος της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Γι’ αυτό και σήμερα χρειάζεται να δυναμώσουν οι αγώνες της νεολαίας η συμμετοχή της στην ταξική πάλη, στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Να δημιουργήσουμε μία ευρύτερη νεολαιϊστική πρωτοπορία αναμέτρησης με το σύστημα της ανεργίας και της εκμετάλλευσης, διεκδικώντας τις σύγχρονες ανάγκες μας, που θα συμβάλλει ουσιαστικά στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας ρήξης και ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, του άδικου και σάπιου συστήματος. Βασική προϋπόθεση γι’ αυτό είναι το δυνάμωμα της ΚΝΕ. Οι χιλιάδες νέοι και νέες που παλεύουν μαζί με την ΚΝΕ να κάνουν το βήμα να σκεφτούν ότι είναι έτοιμοι να παλέψουν για τη σοσιαλιστική κοινωνία όπου θα απολαμβάνουμε όλοι οι νέοι ισότητα δυνατοτήτων και δικαιωμάτων, να ικανοποιούμε τις σύγχρονες ανάγκες μας στη μόρφωση, τη δουλειά, τη ζωή, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, την ψυχαγωγία. Να μπορούμε να αναπτύσσουμε ολόπλευρα την προσωπικότητά μας, τις ικανότητές μας, τα θέλω μας. Να μπορούμε να συμμετέχουμε δραστήρια σε όλους τους τομείς, σε όλες τις πλευρές για τη δημιουργία, την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας στην οποία θα καταργηθεί κάθε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Νίκος Σταματόπουλος Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

4 Τους χαλάει τη σούπα

Ό,τι και οι προηγούμενοι…

Από τις εκλογές και μετά έχει δημιουργηθεί μια “ωραία ατμόσφαιρα”. Για παράδειγμα όλοι (αστικά ΜΜΕ, βιομήχανοι, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) χαιρετίζουν την αντιλαϊκή συμφωνία της κυβέρνησης. Μοναδική “παραφωνία” αποτελεί το ΚΚΕ και αυτό προφανώς ενοχλεί. Γι΄ αυτό και: ● Η Ραχήλ Μακρή, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, λοιδόρησε τη στήριξη του ΚΚΕ στην απεργία των εργατών της Coca Cola, λέγοντας ότι «προχτές (σσ. εννοεί στις 10 Φλεβάρη), έβλεπα στον Ριζοσπάστη διαφήμιση της Coca Cola». Λεπτομέρεια: Η διαφήμιση δε δημοσιεύτηκε “προχθές”, αλλά το Μάη του 2012, 17 μήνες πριν ξεκινήσει η απεργία! ● Το περιοδικό Μετρό, που στη σύνταξή του έχει πρώτης γραμμής δημοσιογραφικά ονόματα των ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με κάτι κρυφο-Συριζαίους (Δελαστίκ), έβγαλε τραγούδι με τον Τζίμη Πανούση και τον Γιάννη Αγγελάκα να ξερνάνε έναν αντί-ΚΚΕ οχετό με τη μορφή “άσματος”… ● Έλεγαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και οι παπαγάλοι του ότι «το ΚΚΕ, τώρα που βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, θυμήθηκε να κάνει συλλαλητήριο». Για την ιστορία να πούμε ότι το ΚΚΕ πρωτοστάτησε σε 130 πανελλαδικές και μεγάλες κινητοποιήσεις στην Ελλάδα από το 2009 ως το 2014. ● Το αποκορύφωμα είναι η τοποθέτηση του Βίτσα, πρώην γραμματέα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, που είπε ότι «όποιος κινητοποιείται ενάντια στην κυβέρνηση, πλήττει την κοινωνική κατάσταση και την οικονομία». Ό,τι έλεγαν και οι προηγούμενοι, δηλαδή… Και είμαστε ακόμα στην αρχή... Τους λέμε απλά ότι το ΚΚΕ έχει κοντά 100 χρόνια ιστορία αγώνων και δεν καταλαβαίνει από τέτοια “κολπάκια”. Άλλωστε, «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει»…

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανακοίνωσε την απόφασή της να μην φέρει προς ψήφιση στη Βουλή τη συμφωνία της με τους “θεσμούς” για τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου. Τα επιτελεία της κυβέρνησης έχουν ξεσκονίσει νόμους και συντάγματα ψάχνοντας για γελοία νομικίστικα επιχειρήματα που να δικαιολογούν την απόφαση αυτή. Το πρόβλημά τους είναι ότι δε θέλουν να αποτυπωθεί μέσω της ψηφοφορίας ότι συνεχίζουν την πολιτική και τις αντιλαϊκές συμφωνίες των προηγούμενων. Άλλωστε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ έχουν ήδη δηλώσει ότι θα υπερψηφίσουν. Το ωραίο είναι ότι αυτοί που υποστηρίζουν περισσότερο αυτή την απόφαση είναι τα στελέχη της λεγόμενης “Αριστερής Πλατφόρμας” του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Λαφαζάνης είπε ότι είναι «πολύ θετικό» το γεγονός ότι η συμφωνία δε θα τεθεί σε ψηφοφορία, ενώ ο Στρατούλης είπε ότι «δε θα κάνουμε τη χάρη στο ΚΚΕ, για να μπορεί μετά να λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε μνημόνιο».!!! Να θυμίσουμε απλά ότι τα τελευταία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαζε 5-6 καταγγελίες την ημέρα για την προηγούμενη κυβέρνηση λέγοντας ότι «κυβερνάει με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου», ότι «απαξιώνει το κοινοβούλιο» κ.λπ. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι τα παπατζιλίκια περί “ναού της δημοκρατίας” που χρησιμοποιούν όλα τα κόμματα του συστήματος πάνε περίπατο σε δευτερόλεπτα όταν αυτό εξυπηρετεί τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής τους.

Ούτε πελάτες, ούτε τζάμπα εργάτες! Η αναπληρώτρια υπουργός “για την καταπολέμηση της ανεργίας” Ρ. Αντωνοπούλου είχε πρόσφατα συνάντηση με εκπροσώπους των γνωστών ΚΕΚ, που λειτουργούν ως σύγχρονα δουλεμπορικά στο πλαίσιο των προγραμμάτων voucher, και τα οποία υποτίθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε. Στο πλαίσιο της συνάντησής τους είπε το ανεκδιήγητο: «οι πελάτες μου είναι οι άνεργοι, αλλά ο δικός σας πελάτης είναι το υπουργείο Εργασίας»! Να, λοιπόν, πώς αντιμετωπίζει τους ανέργους το υπουργείο. Σαν πελάτες, τους οποίους, μέσω των διαφόρων προγραμμάτων, προσφέρει σαν φτηνά εργατικά χέρια στους εργοδότες. Γι' αυτό και στην περιβόητη συμφωνία της κυβέρνησης με τους “θεσμούς” περιλαμβάνεται η δέσμευση για συνέχιση των προγραμμάτων υπερεκμετάλλευσης των ανέργων. Και αν κανείς νομίζει ότι η παραπάνω δήλωση αποτελεί απλά ένα “φάουλ” της συγκεκριμένης υπουργού, έρχεται ο Βαρουφάκης να επιβεβαιώσει το αντίθετο. Σε συνέντευξή του στο Bloomberg “αποφάσισε” ότι «αυτό που θέλει ο κόσμος δεν είναι χρήματα ή δουλειές, είναι αξιοπρέπεια». Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους: Ούτε πελάτες τους θα μας κάνουν, ούτε θα μας πείσουν (οι χορτασμένοι) να τρεφόμαστε με “αξιοπρέπεια” για να κερδοφορούν μια χούφτα εκμεταλλευτές. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες μας!

Δουλεύουν τον κόσμο ψιλό γαζί! Είδε τελικά το φως της δημοσιότητας το πολύαναμενόμενο νομοσχέδιο για την καταπολέμηση της “ανθρωπιστικής κρίσης”. Να θυμίσουμε ότι πρόκειται για ένα από τα βασικότερα “χαρτιά” που χρησιμοποιούσε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Από τις 16 σελίδες του νομοσχεδίου, οι “παροχές” καταλαμβάνουν τις 2 (και αυτές αραιογραμμένες) και αφορούν κάποια ψίχουλα στην “ακραία φτώχεια” (π.χ. τετραμελείς οικογένειες με εισόδημα μέχρι 400 ευρώ), τα οποία θα τα πληρώσουν οι λιγότερο φτωχοί. Ακόμη, προβλέπεται επέκταση για έναν ακόμα χρόνο κάποιων προσωρινών ρυθμίσεων που υπήρχαν ήδη (π.χ. ανανέωση βιβλιαρίου υγείας με 50 ένσημα). Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της κοροϊδίας αρκεί να πούμε ότι προβλέπεται η επανασύνδεση (χωρίς διαγραφή χρεών τελικά) του ρεύματος σε όσα νοικοκυριά έχει κοπεί και βρίσκονται σε “ακραία φτώχεια”. Την ίδια στιγμή, όμως, είναι ήδη ενταγμένοι στο “κοινωνικό τιμολόγιο” 600.000 δικαιούχοι, για τους οποίους απαγορεύεται η διακοπή παροχής! Όσον αφορά τη δωρεάν παροχή ρεύματος, αυτή εξαντλείται στις 10 kWh τη μέρα, όσο καίει δηλαδή ο θερμοσίφωνας. Το διά ταύτα: Ακόμα και αυτά τα ψίχουλα θα τα πάρουν μια χούφτα άνθρωποι, την ώρα που η κυβέρνηση (και με τη νέα συμφωνία που υπέγραψε) υπόσχεται γη και ύδωρ στο κεφάλαιο.

ΜΙΚΡΕΣ

ΑΓΓΕΛΙΕΣ Χάθηκε

Από τη συμφωνία κυβέρνησης-ΕΕ η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Όποιος τη βρει να στείλει e-mail στο: pali_8a_plirwnete@ syriza.gr

Σε είδα Να φέρνεις για ψήφιση στο περιφερειακό συμβούλιο δήθεν εθελοντικό πρόγραμμα της ΕΕ που ταυτίζει τον κομμουνισμό με το φασισμό. Ρένα, η ξεφτίλα έχει και όρια.

Ζητούνται Κομπάρσοι για να χειροκροτούν την κυβέρνηση και να φωνάζουν «ούτε βήμα πίσω». Βιογραφικά στο h_pio_kalh_synistosa@antarsya.gr

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

Ζητάμε συγγνώμη vol. 2

Ξεκίνησε τα βαφτίσια η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ...

...για όσους και πάλι παραλείψαμε να αναφέρουμε σχετικά με τις “ευλογίες” τους για την νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ας προσπαθήσουμε να επανορθώσουμε: ● Αμβρόσιος, μητροπολίτης Καλαβρύτων: Ο γνωστός φασίστας καλόγερος σε κείμενό του στο blog του λέει: «Γεια σου Τσίπρα λεβέντη, ο Χριστός μαζί σου. Η στάση του κ. Τσίπρα μας γεμίζει τα στήθη με υπερηφάνεια». Στον πολιτικό όρκο τα χαλάσανε μόνο. ● Άνθιμος, μητροπολίτης Θεσσαλονίκης: Δήλωσε ότι προσευχήθηκε περισσότερο για τον Τσίπρα, παρά για το Σαμαρά. ● Ανδρέας Ευαγγελόπουλος (εθνικός σταρ): Με γούνες στους δρόμους να κορνάρει χαρούμενος υπέρ του Αλέξη Τσίπρα. Και ΟΧΙ, δεν είναι τρολάρισμα. Για οτιδήποτε νεότερο, επανερχόμεθα!...

Η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες Πόσες φορές έχουμε ακούσει από φυσικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης και διάφορους υπηρέτες τους να παπαγαλίζουν το κλισέ ότι “η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες”; Ε, τελικά είναι αλήθεια. Και να τι εννοούν: Σύμφωνα με τα στοιχεία της “Credit Suisse”, 576 Έλληνες έχουν περιουσία 88 δισ. δολάρια εκ των οποίων οι 11 είναι δισεκατομμυριούχοι και έχουν περιουσία 18 δισ. (από 9 που ήταν πέρυσι με περιουσία 16 δισ.) και οι υπόλοιποι 565 έχουν περιουσία 70 δισ. (αυξήθηκαν κατά 60 σε σχέση με πέρυσι και η περιουσία τους αυξήθηκε κατά 20 δισ.) Τα ποσά μας προκαλούν ζαλάδα, αλλά όλον αυτό τον πλούτο τον παράγει η εργατική τάξη και τον καρπώνεται μια χούφτα παράσιτα. Γι΄ αυτό και πρέπει να τον διεκδικήσουμε!

Έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους! Ως “αριστεροί διαφωνούντες” εμφανίζονται στελέχη πρώτης γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Μ. Γλέζος, ο Αλ. Μητρόπουλος και η Σ. Σακοράφα, η Ζ. Κωνσταντοπούλου και ο Γ. Μηλιός, με αφορμή τη συμφωνία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους “θεσμούς” (βλ. τρόικα). Ρωτάμε: Δεν ξέρανε ότι το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει προνόμια στην αστική τάξη ενώ υπόσχεται κάποια ψίχουλα στο λαό, κινούμενο πάντα στις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του ΔΝΤ και των δεσμεύσεων προς αυτούς; Δεσμεύσεις που κάνουν σκόνη κάθε ιδέα για αναπλήρωση των εργατικών-λαϊκών απωλειών. Μήπως, όμως, καταλάβανε το λάθος τους και είπαν να τα γυρίσουν; Το αντίθετο. Είναι χρήσιμοι στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχουν αναλάβει να μαζεύουν με την “αριστερή απόχη”, όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας ότι θα εφαρμόσει κάποια “αριστερή” ή φιλολαϊκή πολιτική και τώρα δυσαρεστούνται. Γι’ αυτό λένε ότι οι σημερινές προσαρμογές του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν παρέκβαση από την πολιτική του, όπως αυτή αποτυπώνεται στο αντιλαϊκό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Παλιό το κόλπο της “αριστερής σοσιαλδημοκρατίας”. Το είχε κάνει επιστήμη για δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ…

Πάλι κότσο τους έπιασε... «Θα ψάξω να βρω έναν φορολογικό συντελεστή σε ένα άνευ σημασίας αγαθό για να δείξουμε καλή θέληση». Αυτό δήλωνε επί μέρες στα κανάλια ο υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης σχετικά με την αναφορά για “εξορθολογισμό” των συντελεστών του ΦΠΑ που υπάρχει στη συμφωνία κυβέρνησης–ΕΕ, εννοώντας ότι η αύξηση αυτή δε θα έχει καμία πραγματική συνέπεια για το λαό, αλλά θα γίνει μόνο για να...νομίζουν οι “δανειστές” ότι αυξάνεται η φορολογία. Έψαξε, λοιπόν, και τον βρήκε τον τρόπο για να κοροϊδέψει τον Σόιμπλε! «Θα ήθελα μείωση του ΦΠΑ από το 23% στο 15% με 16% και τότε να δούμε τον εξορθολογισμό των χαμηλών συντελεστών. Και από επάνω προς τα κάτω και από κάτω προς τα επάνω», δήλωσε. Σε ένα σενάριο ενιαίου συντελεστή 15% με 16% θα αυξηθούν οι συντελεστές του 6,5% (φάρμακα, εμβόλια, βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, εισιτήρια θεάτρου) και του 13% (τρόφιμα, αναψυκτικά, εμφιαλωμένα νερά, καφές, χυμοί, ρεύμα, νερό, φυσικό αέριο, εισιτήρια μέσων μεταφοράς κ.λπ.). Όντως, μιλάμε για εντελώς ποταπά και άνευ σημασίας αγαθά... ΥΓ: Απλά να υπενθυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με ανακοίνωσή του στις 26/8/2014, πριν γίνει δηλαδή κυβέρνηση, σημείωνε ότι «ακόμα και η σκέψη για καθιέρωση ενιαίου συντελεστή ΦΠΑ είναι εξοργιστική». Έχει ο καιρός γυρίσματα…

Η τεχνογνωσία που θα αξιοποιήσει η Κυβέρνηση Σύμφωνα με τη λίστα μεταρρυθμίσεων, η Κυβέρνηση δεσμεύεται «Να υιοθετήσει την βέλτιστη πρακτική της ΕΕ σε όλο το εύρος της νομοθεσίας που αφορά την αγορά εργασίας μέσω διαβουλεύσεων με τους κοινωνικούς εταίρους, ενώ θα ωφεληθεί από την τεχνογνωσία των ILO, ΟΟΣΑ και της υπόλοιπης τεχνικής συνδρομής». Για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνουν αυτά τα περίεργα αρκτικόλεξα, αρκεί να πούμε ότι: ● Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) είναι ο οργανισμός στο πλαίσιο του οποίου διεξάγεται τα τελευταία χρόνια, με πρωτοβουλία των διεθνών εργοδοτικών οργανώσεων, συζήτηση για την κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία! ● Ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) είναι ο αντιλαϊκός οργανισμός με τον οποίο δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων που να μην έχει συνεργαστεί για την επεξεργασία αντιλαϊκών μέτρων. Με αυτούς τους οργανισμούς θέλει να συνεργαστεί η Κυβέρνηση και να συνδιαμορφώσει τα νέα μέτρα. Από αυτό και μόνο οι εργαζόμενοι πρέπει να κουμπώνονται...

4 στα 4 ο Αλέξης στα blind auditions! Παρά την αμηχανία της πρώτης στιγμής, με το που ξεκίνησαν οι μελωδικές πρώτες νότες της συγκυβέρνησης για συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, με βλέμμα σταθερό προς τις ιδιωτικές επενδύσεις και μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις, οι κριτές ενθουσιάστηκαν. Όταν μάλιστα στην συνέχεια άκουσαν και για μεταρρυθμίσεις στήριξης των επιχειρήσεων με κρατικό χρήμα και όρκους εμπιστοσύνης των αγορών με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τότε ήταν που το “κόκκινο κουμπί” πήρε φωτιά. Η πρωτοεμφανιζόμενη συγκυβέρνηση δεν μπορούσε να διαλέξει “coach” ανάμεσα σε ΣΕΒ, NATO, ΟΟΣΑ και τους “3 θεσμούς”. Όλοι τον διεκδικούν σαν τρελοί. Και ο Αλέξης, κάνει την διαφορά και κόντρα στους κανόνες του παιχνιδιού, τα βρίσκει με όλους και συνεχίζει την πολλά υποσχόμενη πορεία του στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής.

ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΓΑΤΑΚΙ... ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΣΑΦΕΙΑ” ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ!

ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ”

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΜΕ ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ

ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ “ΑΣΑΦΕΣ”

ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ…

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΕ

ΓΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!

έρασε ένας μήνας και κάτι από τις εκλογές. Πέρασαν και οι απόκριες, πέσαν και οι μάσκες. Αποδείχτηκε ότι η “περήφανη” διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ ήταν μία διαφημιστική απάτη. Με τη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την τυπική

και ουσιαστική επέκταση του προηγούμενου μνημονίου αποδείχτηκε ότι οι διαπραγματεύσεις, ακόμη και οι ονομαζόμενες "σκληρές", που διεξάγονται μέσα στα τείχη της ΕΕ και με στόχο την καπιταλιστική ανάκαμψη, έχουν σταθερά αντιλαϊκό αποτέλεσμα.

Από τη διαφημιστική απάτη στη συνειδητή εξαπάτηση σχετικά με τη συμφωνία για την ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

οι νέοι και οι νέες που δουλεύουν 3ωρα, 4ωρα με 300 ευρώ μισθό, χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα, θα συνεχίσουν να δουλεύουν με τους ίδιους όρους…  Η υπόσχεση για 751 ευρώ κατώτατο μισθό μετατράπηκε σε ευχή. Δε θα έρθει ως νόμος στη Βουλή ενώ μετατίθεται χρονικά. Επίσης σύμφωνα με τη “λίστα Βαρουφάκη” οποιαδήποτε συζήτηση για τον κατώτατο μισθό θα γίνεται σε συνεννόηση με την τρόικα, και πάντα ο μισθός θα συναρτάται με την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.  Τα γνωστά προγράμματα για την περιπλάνηση από την κακοπληρωμένη ολιγόμηνη δουλειά στην ανεργία συνεχίζονται ακάθεκτα, και αυτά όταν το επιτρέπουν τα δημοσιονομικά. Θα συνεχίζουν δηλαδή αντί για τους ανέργους να επιδοτούνται οι επιχειρηματικοί όμιλοι για να παίρνουν τσάμπα εργαζομένους.  Θα ελεγχθούν ξανά οι πόροι του κρατικού προϋπολογισμού που προορίζονται για την Παιδεία. Σε απλά ελληνικά δηλαδή προβλέπονται ή τα ίδια χρήματα (απίθανο) ή νέες περικοπές. Θα συνεχιστεί δηλαδή η ασφυξία στη λειτουργία των σχολείων με τα άδεια σχολικά ταμεία, στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ με τους κουτσουρεμένους προϋπολογισμούς και τα κλεμμένα αποθεματικά (σχεδόν 180 εκατομμύρια) των Ιδρυμάτων από το κούρεμα του 2012.  Πλήρη εφαρμογή των μνημονιακών νόμων που έθαψαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα, που έκαναν “όνειρο θερινής νυκτός” τη σύνταξη για τους σημερινούς νέους εργαζομένους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η κυβέρνηση λέει ότι θα συνεχίσει τον “εκσυγχρονισμό” του ασφαλιστικού, δηλαδή το ξήλωμά του. Επιπλέον:  Στη “λίστα” δεν υπάρχει καμιά αναφορά στην κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, ενώ απ’ ό,τι φαίνεται θα αυξήσουν κι άλλο το ΦΠΑ. Επιπλέον σε “έλεγχο” υπάγονται όλοι οι πόροι του κρατικού προϋπολογισμού για Υγεία, δήμους και περιφέρειες που σημαίνει

Την ίδια στιγμή που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ συμφώνησε με τους “θεσμούς” της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ (την τρόικα δηλαδή) στην επέκταση του μνημονίου, τα στελέχη της και τα φερέφωνά της λένε και “μνημόνια τέλος”. Τα μνημόνια λένε «είναι μια φιλοσοφία και την αλλάξαμε». Τα μνημόνια δεν είναι βέβαια “φιλοσοφία” αλλά νόμοι που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται, και κάνουν τη ζωή μας κόλαση. Τα μνημόνια είναι οι κατευθύνσεις της ΕΕ αποτυπωμένες σε νόμους, είναι η στρατηγική του κεφαλαίου αποτυπωμένη σε νόμους. Είναι η επιτήρηση από την τρόικα που με άλλο όνομα, είναι εδώ μαζί με τις αξιολογήσεις της και τις “δόσεις”. Μπορούν να καταργηθούν τα μνημόνια; Η θέλησή μας να απαλλαγούμε από τα μνημόνια μπορεί να αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο, όταν πούμε όχι στα μνημόνια και τους

εφαρμοστικούς νόμους, στηρίζοντας την πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή. Με οργάνωση του αγώνα για ανάκτηση των απωλειών, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες στη μόρφωση, τη δουλειά, τη ζωή.

Να και η “λίστα Βαρουφάκη”… Η “λίστα Βαρουφάκη” που περιγράφει τις δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης απέναντι στους εταίρους και τους επιχειρηματικούς ομίλους για το επόμενο 4μηνο πείθει και τον πιο δύσπιστο για το τι πολιτική θα ακολουθήσει και η νέα συγκυβέρνηση. Τι περιλαμβάνει η λίστα Βαρουφάκη σχετικά με τα όσα ζουν σήμερα οι νέοι;  Διατηρείται και επεκτείνεται η ελαστική εργασία με ευελιξία, η γνωστή “ευελφάλεια” (όρος που εμπνεύστηκε προ 15ετίας η ΕΕ), που υπήρξε το προκάλυμμα ανατροπής όλων των εργασιακών σχέσεων, με την κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, της εκ περιτροπής εργασίας. Δηλαδή

κι άλλο τσάκισμα σε υποδομές και κοινωνικά επιδόματα. Υπάρχει επίσης η αναφορά ότι αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν καταφέρει να «να πιάσει τη φοροδιαφυγή», όπως υπόσχεται στην τρόικα, θα πάρει ισοδύναμα μέτρα για να καλύψει τη χασούρα…  Σε σχέση με τα κενά στο δημόσιο, σε σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ.; Θα γίνουν όσες προσλήψεις προβλέπονται από τον προϋπολογισμό της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Τα κενά θα συνεχίσουν να υπάρχουν δηλαδή…  Δεσμεύονται ότι θα πληρώσει φόρο ο κάθε φτωχοδιάβολος για ό,τι έχει (αυτό σημαίνει η “κουλτούρα φορολογικής συμμόρφωσης”) την ίδια στιγμή που θα παραμένουν άθικτες οι φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές, τους μεγάλους επιχειρηματίες κ.λπ.  Οι ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν μένουν ως έχουν. Για τις νέες ιδιωτικοποιήσεις θα επανεξεταστούν απλά οι όροι πώλησης.  Θα μειωθούν κι άλλο οι μισθοί στο δημόσιο μέσω της περικοπής των επιδομάτων. Σε όλα τα παραπάνω δεν υπάρχει “δημιουργική ασάφεια”. Υπάρχει σαφήνεια. Πρόκειται για επέκταση του μνημονίου, για συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής που τσακίζει εμάς και τις οικογένειές μας για να κερδοφορούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Τον λογαριασμό τον στέλνουν να τον πληρώσουμε πάλι εμείς και οι οικογένειές μας. Και η νέα κυβέρνηση εξασφαλίζει ότι θα τα αρπάζουν από τους φτωχούς για να γεμίσουν τα σεντούκια των πλουσίων. Οι φτωχοί θα πληρώνουν ακόμα και τα όποια ψίχουλα νομοθετεί η κυβέρνηση για τους φτωχότερους. Τα μέτρα που φιγουράρουν στη λίστα της κυβέρνησης είναι όλα τοξικά, γιατί είναι μέτρα ταξικά. Γι’ αυτό τη συμφωνία τη χαιρέτισαν ο ΣΕΒ, οι μεγαλοξενοδόχοι και άλλα “φτωχαδάκια”. Γι’ αυτό η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ποτάμι ζήτησαν να έρθει η συμφωνία για επέκταση του μνημονίου στη Βουλή για να την ψηφίσουν…

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

Απάτη στην απάτη από τη συγκυβέρνηση Αφού η κυβέρνηση έδωσε τις αντιλαϊκές της δεσμεύσεις και συμφώνησε στην επέκταση του μνημονίου-δανειακής σύμβασης, τα στελέχη της κυβέρνησης έχουν πάρει σβάρνα τα ΜΜΕ για να πείσουν ότι η συμφωνία ήταν ένας “ελιγμός”, μία «συμφωνία που θα κρατήσει για 4 μήνες μόνο». Η αλήθεια είναι ότι: ● Οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν απέναντι στην ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ είναι δεσμεύσεις διαρκείας. Είναι δεσμεύσεις που τις χειροκροτάει ο ΣΕΒ γιατί τους εξασφαλίζει ευνοϊκούς όρους για την ανάκαμψη των κερδών τους πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων των εργαζομένων. ● Με βάση τη συμφωνία οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης πρέπει να γίνουν νόμοι αν θέλει να περάσει το τεστ αξιολόγησης της “τρόικα-3 θεσμοί” και να πάρει χρηματοδότηση τον Απρίλη και τον Ιούνη. Και βέβαια οι νόμοι δεν ψηφίζονται για 4 μήνες… ● Η κυβέρνηση άλλωστε λέει ότι ο «στόχος είναι η νέα συμφωνία τον Ιούνιο να συνοδεύεται από μία νέα δανειακή σύμβαση». Επομένως το 4μηνο “πρόγραμμα-γέφυρα” το μόνο που έρχεται να "γεφυρώσει" είναι τα προηγούμενα με τα επόμενα μνημόνια (όπως και αν ονομαστούν). ● Με τέτοια επικοινωνιακά τερτίπια η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλει να κρύψει ότι συμφώνησε να προχωρήσει την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου από εκεί ακριβώς που σταμάτησε η προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η αυστηρή επιτήρηση, η αξιολόγηση πριν από την εκταμίευση των δόσεων και η δέσμευση σε συγκεκριμένες αντιλαϊκές-αντεργατικές κατευθύνσεις, αυτά που περιέχονταν και στην προηγούμενη συμφωνία παραμένουν αυτούσια στη νέα.

ΣΥΡΙΖΑ: «Χάρη στις σκληρές διαπραγματεύσεις αποφύγαμε τα χειρότερα» Δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Αυτά τα έλεγαν και οι προηγούμενοι κάθε φορά που έφερναν καινούριο λογαριασμό. Οι “διαπραγματεύσεις”, όσο σκληρές και αν είναι, δεν αφορούν το αν θα ζήσουν καλύτερα οι οικογένειές μας, αν θα γυρίσουν πίσω όσα

μας έκλεψαν για να στηρίξουν τους επιχειρηματικούς ομίλους, αν θα ζήσουμε όπως μας αξίζει. Απέναντί μας, στα δικαιώματα και τις ανάγκες μας, είναι ενωμένοι οι εκμεταλλευτές, η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις. Διαμάχη έχουν για το ποια μονοπώλια, ποια καπιταλιστικά κράτη θα βγουν πιο ενισχυμένα από την κρίση. Για παράδειγμα, απασχολεί τις συνεδριάσεις τους το ζήτημα του χρέους, της Ελλάδας και άλλων χωρών. Ποια είναι όμως η ουσία; Ότι όπως και αν αποφασίσουν να αποπληρωθεί το χρέος πάλι θα το πληρώσουμε εμείς που δεν το δημιουργήσαμε. Τώρα επίσης υπάρχει κόντρα για το ποιο ποσό από τα “δανεικά” θα πηγαίνει για την αποπληρώμη των προηγούμενων δανείων και ποιο ποσό θα δίνεται κατευθείαν στους επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις, για να εξασφαλίζεται η κερδοφορία τους. Από τα “δανεικά” δεκάρα τσακιστή δεν πάει για να λυθούν μια σειρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε από το σχολείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Άρα κάθε διαπραγμάτευση στα πλαίσια της ΕΕ, όπως και αν καταλήγει, θα φέρνει νέα βάρη στις εργατικές-λαϊκές οικογένειες, θα σημαίνει συνέχεια στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο που οδήγησε τον λαό στη χρεοκοπία. Τα «αποφύγαμε τα χειρότερα» είναι τερτίπια για να κερδίσουν την ανοχή μας στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Βέβαια το “επιχείρημα” έχει και συνέχεια. «Αν δεν κάναμε τη συμφωνία θα οδηγούσαν τη χώρα σε ασφυξία». Αν αυτό δεν είναι εμπόριο φόβου τι είναι; Οι άνεργοι “της χώρας” που ένας στους δέκα παίρνει το ψωροεπίδομα των 360 ευρώ δεν είναι σε ασφυξία; Οι οικογένειες που κόβουν από παντού για να πληρώνουν για τη μόρφωση των παιδιών τους δεν είναι σε ασφυξία; Ας αφήσουν λοιπόν το εμπόριο φόβου και τις ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργούν.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ

Για κατάργηση μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων, δανειακών συμβάσεων

ο ΚΚΕ τηρώντας την προεκλογική του δέσμευση, για μια ακόμη φορά (είχε καταθέση αντίστοιχη πρόταση και τον Ιούνη του 2012), κατέθεσε πρόταση νόμου για την ακύρωση των μνημονίων, των αντιλαϊκών εφαρμοστικών νόμων και των δανειακών συμβάσεων που ψήφισαν στη Βουλή οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Όλο το κείμενο της πρότασης νόμου είναι διαθέσιμο στο link: http://goo.gl/6knMjs

ιλιάδες λαού απ’ όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, διαδήλωσαν ενάντια στη νέα συμφωνία της συγκυβέρνησης με την ΕΕ. Με την παρουσία τους, οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι δήλωσαν τη στήριξή τους στην πρωτοβουλία του ΚΚΕ για την κατάθεση πρότασης νόμου για κατάργηση μνημονίου - δανειακής σύμβασης-εφαρμοστικών νόμων.

Προδιαγεγραμμένη η πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ… Πριν και μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δώσει δείγματα γραφής. Το πρόγραμμά του δεν ήταν φιλολαϊκό, ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Περιείχε δεσμεύσεις και νέα προνόμια απέναντι στους επιχειρηματικούς

ομίλους σαν αυτά που περιγράφονται στην πρόσφατη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ. Μαζί με αυτά είχε και κάποια μέτρα για την ακραία φτώχεια που και αυτά φαινόταν ότι θα πληρωθούν από τους φτωχούς. Πλέον και αυτά τα ψίχουλα τα βάζουν υπό αίρεση, αν αντέχουν τα δημοσιονομικά, αν το επιτρέψει η ΕΕ. Ας μην παριστάνουν τις αθώες περιστερές λοιπόν διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τάχα πέφτουν από τα σύννεφα με τη συμφωνία με τους “εταίρους”. Μαζί τα ψήφιζαν, μαζί τα διαφήμιζαν, μαζί εξαπάτησαν και μαζί τα στηρίζουν και τώρα. Οι όποιες διαφοροποιήσεις τους τώρα είναι για να μην ξεφεύγει κανείς από το μαντρί της νέας σοσιαλδημοκρατίας. Μαζί έλεγαν ότι “η Ευρώπη αλλάζει”, εννοώντας ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει πρόβατο από λύκος.

Με πυξίδα τις σύγχρονες ανάγκες μας, οργανώνουμε τον αγώνα μας! Και οι πρόσφατες εξελίξεις αποδεικνύουν ότι η ΕΕ είναι μία σφηκοφωλιά μέσα στην οποία η νεολαία δε θα δει άσπρη μέρα. Είναι ένωση των καπιταλιστών, φτιαγμένη για τα

κέρδη τους –την ανταγωνιστικότητά τους- που βγαίνουν από το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Αποδεικνύεται ότι η διαχείριση του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, με όποιο τρόπο και αν γίνει, θα φορτώνει με νέα βάρη τους εργαζομένους και τη νεολαία. Καμία ανοχή! Τώρα οργανώνουμε παντού τον αγώνα για ανάκτηση των απωλειών, με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες μας, που μας τις στερούν για να κερδοφορούν μία χούφτα εκμεταλλευτές. Οι δυνάμεις της ΚΝΕ όπου ζει, μορφώνεται και δουλεύει η νεολαία πρωτοστατούν στην ενημέρωση, την οργάνωση του αγώνα, στις διεκδικήσεις. Παλεύουμε για άλλο δρόμο ανάπτυξης, αποδεσμευμένοι από την ΕΕ, με τον λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, με κριτήριο της ανάπτυξης την εξασφάλιση της λαϊκής ευημερίας. Σήμερα μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, με σύγχρονα δικαιώματα, χωρίς ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον και τη ζωή μας. Γι’ αυτό στις σημαίες μας γράφουμε: “ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ”. Εδώ είναι η ελπίδα!

ΣυνΕνΤΕυξη ΜΕ ΤΟ ΣκηνΟθΕΤη ΔιΟνυΣη ΓρηΓΟρΑΤΟ

Για την ταινία “Fils de Grece”τα παιδιά του Εμφυλίου «Γ

ιοι της Ελλάδας (Fils de Grece)... Απευθύνομαι σ' εσάς τους αγρότες, τους εργάτες, τους διανοούμενους που υπηρετείται αναγκαστικά στο στρατό μιας κυβέρνησης που δεν σας εκπροσωπεί (...). Αυτό που είδα στην ελεύθερη Ελλάδα είναι ο ακατανίκητος Λαϊκός Στρατός του οποίου η αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία ενώνει αδελφικά τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του (...)». Μ' αυτά τα λόγια απευθύνθηκε ο Γάλλος κομμουνιστής ποιητής Πολ Ελιάρ στους φαντάρους του κυβερνητικού στρατού, όταν βρέθηκε στο Γράμμο τον Ιούνη του 1949, στο πλευρό των μαχητών και των μαχητριών του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Απ' τα λόγια αυτά είναι δανεισμένος

Από 12/3 στους κινηματογράφους

ο τίτλος της ταινίας του σκηνοθέτη Διονύση Γρηγοράτου, που η καταξιωμένη του πορεία στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο μετρά πάνω από 40 χρόνια. Ο “Οδηγητής”, με αφορμή την προβολή της ταινίας του “FILS DE GRECE” στους κινηματογράφους, συζήτησε με το σκηνοθέτη Διονύση Γρηγοράτο.

“Οδηγητής”: Μιλήστε μας για το θέμα της ταινίας. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο θέμα; Διονύσης Γρηγοράτος: Το θέμα της ταινίας, που είναι και ο υπότιτλος της ταινίας, είναι τα παιδιά του εμφυλίου. Η ταινία κατά κάποιο τρόπο αναφέρεται στις "παράπλευρες απώλειες" του εμφυλίου πολέμου, αποδέκτες των οποίων ήταν κατά βάση τα παιδιά. Δεν είναι λίγο πράγμα η μετακίνηση 60.000 παιδιών από τρεις-τέσσερις νομούς. 30.000 μετακινήθηκαν από το Δημοκρατικό Στρατό στις τότε σοσιαλιστικές χώρες και 30.000 μεταφέρθηκαν από τον κυβερνητικό στρατό στις 52 "Παιδουπόλεις", που φτιάχτηκαν σε λιγότερο από 5 μήνες από τη βασίλισσα Φρειδερίκη. Θα ήθελα να πάρει τις πραγματικές του διαστάσεις ένα γεγονός ιστορικό, που συσκοτίστηκε από την προπαγάνδα και κυριάρχησε διαστεβλωμένο για πολλά χρόνια. Θα ήθελα να ανατραπεί αυτός ο απόηχος, γιατί ήταν και λάθος και προπαγανδιστική λογική.

“O”: Ποιο ήταν το στοιχείο που σας εντυπωσίασε στο θέμα και ποιες διαστάσεις του θα θέλατε να μεταφέρετε στο κοινό; Δ.Γ: Εκείνο που με εντυπωσίασε ήταν ότι ο ΔΣΕ μέσα σε όλα τα καθήκοντά του ανέλαβε να μετακινήσει και έναν ολόκληρο πληθυσμό με ασφάλεια έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, μέσα σε δύσκολες συνθήκες πολέμου, βομβαρδισμών με βόμβες ναπάλμ... Υπενθυμίζω ότι οι βόμβες ναπάλμ πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν στο Γράμμο, μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν μόνο σε πειραματικό στάδιο. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι σημαίνει η μετακίνηση 30.000 παιδιών μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα και κάτω από τέτοιες συνθήκες... Σχεδόν όλα τα παιδιά βγήκαν με ασφάλεια έξω. 'Ηταν ένα σημαντικό γεγονός. Δεν είχαν μόνο τα καθήκοντα του πολέμου, αλλά ανέλαβαν και το καθήκον να διασωθεί η νέα γενιά.

“O”: Εκτός από την πληροφόρηση, τη γνώση του κοινού πάνω σε ένα άγνωστο, αποκρυπτόμενο ουσιαστικά κεφάλαιο της νεώτερης ιστορίας μας, ποια συναισθήματα θα θέλατε να γεμίσουν τον θεατή της ταινίας; Δ.Γ: Εδώ έχει σχέση ότι επιλέχθηκε να γίνει ταινία μυθοπλασίας κι όχι ντοκιμαντέρ. Με ένα ντοκιμαντέρ θα μέναμε περισσότερο στην πληροφόρηση, που βέβαια δεν είναι καθόλου ασήμαντο γεγονός, αλλά μια ταινία μυθοπλασίας σου επιτρέπει να βγάλεις την ψυχή των συναισθημάτων που κατέκλυζαν γονείς, παιδιά, ανθρώπους που συνόδευαν και τον περιρρέοντα χώρο, που θύμιζε αρχαία τραγωδία. Δεν υπήρχε οικογένεια τότε που δεν είχε ένα πρόσωπο που έφευγε... Πολλές γυναίκες είχαν τον άνδρα τους να πολεμά στις τάξεις του ΔΣΕ και το παιδί τους να φεύγει, για να είναι ασφαλές σε κάποιο ίδρυμα στις Λαϊκές Δημοκρατίες...

“O”: Πώς χρησιμοποιείτε το πλούσιο υλικό που έχετε; Έχετε αναφέρει ότι το αρχειακό υλικό δε χρησιμοποιείται παραθετικά. Αντίθετα χρησιμοποιήθηκαν κομμάτια του που έχουν δραματοποιημένη υφή. Το αρχειακό υλικό πέρασε στη μυθοπλασία. Δ.Γ: Αυτό είναι το καινούργιο που φέρνει η ταινία. Ήταν επιλογή. Για να αναπλάσεις μια εποχή από την οποία έχουν χαθεί πολλά πράγματα, έπρεπε να κάνεις μια παραγωγή που στην Ελλάδα θα ήταν αδύνατο να γίνει. Αλλά ακόμα και να σου το επέτρεπαν οι συνθήκες, η αυθεντικότητα του αρχειακού υλικού δε συγκρίνεται με τίποτα. Επομένως επιλέχθηκε αρχειακό υλικό και για λόγους καθαρά πραγματιστικούς και για λόγους αυθεντικότητας. Υπάρχει όμως μια διαφορά. Κι αυτή είναι, αν το θέλετε και η πρόταση της ταινίας. Το αρχειακό υλικό δεν μπαίνει στην ταινία παραθετικά.

Έχουμε αρχειακό υλικό που συμμετέχει στη σκηνή, ως γενικό πλάνο, ως πλάνο συνόλου. Για παράδειγμα: Έχουμε μια σκηνή όπου 5 παιδιά φεύγουν από ένα σπίτι, αλλά αυτά τα παιδιά μπαίνουν σε μια σειρά και φεύγουν μαζί τους κι άλλα παιδιά από άλλα σπίτια. Εκεί μπαίνει το αρχειακό υλικό, για να δείξει τη μαζικότητα. Άλλο παράδειγμα: Κάποια ντοκουμέντα, όπως η μυθιστορηματική επίσκεψη του Πολ Ελιάρ στο Γράμμο, έπρεπε να επενδυθούν με λόγο. Βρήκαμε τον ακριβώς αντίστοιχο λόγο και τον έβαλα να ακούγεται στα γαλλικά. Ένα ετεροχρονισμένο ντουμπλάζ θα έλεγα... Το αρχειακό υλικό παίρνει άλλη διάσταση. Γίνεται ένα με τη λήψη τη σημερινή. Υπάρχουν δυσκολίες. Το αρχειακό υλικό δεν είναι πάντα σε πολύ καλή κατάσταση. Πρέπει να συνταιριάξεις το υλικό των λήψεων με το αρχειακό υλικό. Πολλές φορές αναγκάζεσαι να “βρωμίσεις” το υλικό των λήψεων, για να εί-

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

 Την ταινία, ήδη από την πρεμιέρα (12 Μάρτη), θα την παρακολουθήσουν εκατοντάδες φοιτητές. Συγκεκριμένα, έχουν ήδη προγραμματίσει να παρακολουθήσουν την πρεμιέρα οργανώσεις της ΚΝΕ : Στο Τριανόν φοιτητές από ΑΣΟΕΕ και ΝΟΠΕ. Στο Ρέντη φοιτητές από το ΠΑΠΕΙ και ΠΑΝΤΕΙΟ. Στην Ιερά Οδό φοιτητές από το Γεωπονικό και ΕΜΠ. Στο Παγκράτι φοιτητές από τις σχολές της Υγείας, της Φυσικομαθηματικής και της Φιλοσοφικής.

σαι πιο κοντά στο αρχειακό υλικό, σε κάποιες σκηνές έπρεπε να γίνει, παρ' όλο που είχαμε πολύ καλό αρχειακό υλικό. “O”: Σε αυτό που λέμε αυθεντικότητα της ταινίας βοηθάει και η παρουσία ανθρώπων που βίωσαν τα γεγονότα; Δ.Γ: Βέβαια... Στη μυθοπλασία έχουμε το οδοιπορικό 4 παιδιών. Εμείς βρήκαμε και κάποια παιδιά, που βέβαια τώρα πια είναι μεγάλοι άνθρωποι, που τους εντάξαμε στη διήγηση. Οπότε παίζουν ρόλους, συμπρωταγωνιστούν, αν το θέλετε, σε μια ηλικία μεγάλη. Τα παιδιά του εμφυλίου δεν τα παρακολουθούμε μόνο στην εποχή του εμφυλίου, αλλά παρακολουθούμε αντιπαραθετικά όλη την πορεία της ζωής τους, τις συνθήκες της εκπαίδευσης, την επαγγελματική τους αποκατάσταση, μέχρι και σήμερα... Στην ταινία συμπρωταγωνιστούν δύο πρόσωπα που βίωσαν τα γεγονότα και δίνουν πρόσθετη διάσταση. Μετέχουν ως “ηθοποιοί”, δεν είναι συνεντεύξεις. Από τη μια είναι η Ολυμπία Γελοδάρη - χορογράφος στα Μπολσόι, Οδησσό και Λυρική- και από την άλλη ο Γιώργος Παϊζιος- ονομαστός ηλεκτρολόγος εναερίτης. Στο τέλος, λέει η Ολυμπία: «Πολλές φορές όταν τα σκέφτομαι πληγώνομαι, αλλά κι όταν τα αποδιώχνω υποφέρω... Όμως, νιώθω υπερήφανη». Φαίνεται οτι η ισχυρή ιδεολογική θωράκιση των γονιών επενέργησε και στα παιδιά, που εγκαταστάθηκαν στις λαϊκές δημοκρατίες, ότι ανήκουν σ' ένα μαχόμενο σύνολο που μάχεται, που διεκδικεί... Από την άλλη τα παιδιά που πήγαν στις παιδουπόλεις πέρασαν ουσιαστικά από πολιτική αναμόρφωση, άλλωστε και τα περισσότερα απ' αυτά ήταν παιδιά μαχητών. Ελάχιστα ήταν παιδιά χωρικών. Εκεί πάνω, έτσι κι αλλιώς, ήταν δύσκολο να είσαι ουδέτερος. Τους έλεγαν: Τον πατέρα σου τι τον περιμένεις, αυτός είναι στο βουνό. Πάει, σε άφησε...». “O”: Ποια είναι εμπειρία σας από τα γυρίσματα στα χωριά του Γράμμου; Δ.Γ: Ήταν φοβερή εμπειρία. 'Εχοντας και πλούσιο αρχειακό υλικό από το Γράμμο, έπρεπε να βρούμε μέρη που θα ήταν συμβατά, για να μπορέσει να συνδυαστεί το αρχειακό υλικό με τις λήψεις τις σημερινές. Να σας δώσω ένα παράδειγμα, φτάσαμε μέχρι τη σπηλιά του Ζαχαριάδη... Βρήκαμε τα μέρη όπου βασικά είχαν λάβει χώρα τα γεγονότα. Είχαμε έδρα το Νεστόριο.

“O”: Σε συνέντευξή σας στον Ριζοσπάστη έχετε αναφέρει: «Η ταινία εξελίσσεται από το παρελθόν μέχρι σήμερα, αλλά παρακολουθείται από το σήμερα μέχρι πίσω. Στο πλάι της ηρωίδας θα μπουν στην Ιστορία ακόμα και οι θεατές που δε γνωρίζουν το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός. Θα μάθουν μαζί της». Δ.Γ: Τα γεγονότα, ενώ έχουν σημαδέψει τον τόπο, είναι αρκετά άγνωστα στη νέα γενιά. Ήταν ένα ζήτημα πώς θα μπορούσε να παρακολουθήσει εύκολα την ταινία ένα κοινό που δεν είχε γνώσεις ιστορικές ή αντίστοιχες εμπειρίες. Ο νέος ηλικιακά θεατής χρειάζεται να “ταυτιστεί” με ένα πρόσωπο της ταινίας, που κατά κάποιο τρόπο είναι ηλικιακά κοντά του. Ο άξονας, λοιπόν, που βρήκαμε είναι η ηρωίδα μας να είναι πολιτική πρόσφυγας 3ης γενιάς. Είναι η εγγονή ενός παιδιού του εμφυλίου που θέλει να μάθει την ιστορία της γιαγιάς της και ταυτόχρονα έχει ως επάγγελμά της τον εντοπισμό αρχειακού υλικού και την αποκατάστασή του. Επηρεάζεται από το αγωνιστικό παρελθόν της γιαγιάς της. Η ιστορία εξελίσσεται από το παρελθόν μέχρι σήμερα, αλλά η εγγονή το ψάχνει από το σήμερα προς το παρελθόν. Επομένως, το κοινό μπορεί να μάθει μαζί της, να γίνει μια πρώτη γνώση της Ιστορίας. Έτσι κι αλλιώς στην ταινία υπάρχουν επίπεδα, ανάλογα και με τη δεκτικότητα του θεατή... Στόχος μου όμως είναι να υπάρξουν ερεθίσματα και να δοθεί αφορμή σ' αυτούς που θέλουν να ψάξουν περισσότερο.

H υπόθεση και οι συντελεστές της ταινίας Η ΕΡΜΗ, πολιτική πρόσφυγας 3ης γενιάς, επηρεασμένη λόγω DNA από το αγωνιστικό παρελθόν του τόπου, αλλά και από τον εργασιακό της χώρο -όπου εξειδικεύεται σε συνθέσεις αρχειακού υλικού, σύγχρονες κινηματογραφικές λήψεις και Comics- περνάει και στην πράξη έπειτα από ένα αναπάντεχο, αλλά και αναμενόμενο, συμβάν: Αθήνα 2008. Στο κατασκότεινο πάρκο, το περιπολικό της αστυνομίας -που ψάχνει για ένα κοριτσάκι, θύμα απαγωγής - εντοπίζει στην παιδική χαρά, μια ... ΓΙΑΓΙΑ, πεσμένη κάτω από τις κούνιες, σε ημικωματώδη κατάσταση! Αργότερα, στο νοσοκομείο, ο γιος και η εγγονή της- η ΕΡΜΗ - που καταφτάνουν, φωτίζουν κάπως τα πράγματα, όταν εξηγούν στην αστυνομία και την αντιτρομοκρατική πως πρόκειται για πολιτική πρόσφυγα από την πρώην Σοβιετική Ενωση, που εδώ και χρόνια βρίσκεται σε κώμα ή σε “συνειδητή” κατάσταση να κοιμάται και να μη μιλάει! Η ΕΡΜΗ ανασυνθέτει με τη βοήθεια δύο bloggers και ενός εξεγερμένου αλλά και συνειδητοποιημένου νεαρού - ονόματι ΣΥΜΒΑΤΟΣ - την ιστορία της ΓΙΑΓΙΑΣ και τριών άλλων ΠΑΙΔΙΩΝ που είχαν πρωταγωνιστήσει σε ένα απωθημένο γεγονός του Εμφυλίου Πολέμου: Το λεγόμενο - και συσκοτισμένο από την προπαγάνδα - “Παιδομάζωμα”, προσεγγίζοντας την αλήθεια.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Τζένη Σταυροπούλου, Πέτρος Γιασεμής, Γιάννης Θωμάς, Αντώνης Βλησίδης, Βίκυ Σταύρακα, Αλεξάντερ Γιελόνοβ και Παύλος Ορκόπουλος. Πρόσωπα που έχουν βιώσει τα γεγονότα: Ολυμπία Γελοδάρη (χορογράφος, πρακτική εξάσκηση στα Μπολσόι, επικεφαλής στην 'Οπερα της Οδησσού, Λυρική Σκηνή) και Γιώργος Παΐζιος (παιδοπολίτης και ονομαστός εναερίτης της ΔΕΗ). Παιδιά στο Γράμμο και στο Βίτσι και σε νεαρή ηλικία στην Τασκένδη: Αφροδίτη Τσιαούση, Μαρία Εγρέ, Θωμάς Γράβας, Γιάννης Καραμπάτζιας, Βασιλική Καραμπάτζια, Μάρθα Πασακοπούλου και Γωγώ Παπαλάμπρου. Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιάννης Βαλέρας, Μοντάζ: Γιάννης Τσιουλάκης, Μουσική (τσέλο): Georg Mertens, Συνεργάτες σκηνοθέτη: Νίκος Αξαρλής, Φάνης Δαλέζιος και Αντιγόνη Μητσιμπούνα-Δαβάκη. Σενάριο-σκηνοθεσία: Διονύσης Γρηγοράτος, Παραγωγή: Κωνσταντίνος Δ. Γρηγοράτος.

Πού παίζεται; Η ταινία θα προβάλλεται από 12 Μάρτη στους κινηματογράφους: Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21, Αθήνα), VILLAGE Cinemas Αμαρουσίου, Παγκράτι και Ρέντη, Λαΐς - Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου, Κεραμεικός), Λάμπρου Κωνσταντάρα (Κουντουριώτου 40 - Μυριοφύτου 55, Αιγάλεω), Βακούρα (Ι. Μιχαήλ 8, Θεσσαλονίκη).

n Δημήτρης Σέρβος, “Το παιδομάζωμα και ποιοι φοβούνται την αλήθεια”, Εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή" H πολιτική-ιστορική αυτή έρευνα, αποτελεί μια προσπάθεια συγκέντρωσης ή συστηματοποίησης σκόρπιων στοιχείων και ντοκουμέντων, γραπτών και προφορικών αφηγήσεων, για τρία μεγάλα κεφάλαια, που αφορούν κύρια την ελληνική νεολαία και σημάδεψαν τη Nεότερη Eλληνική Iστορία. Πρόκειται για τη νεολαία του Mεταξά (EON), το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης και το παιδοσώσιμο από το Δημοκρατικό Στρατό Eλλάδας. Το βιβλίο αυτό απευθύνεται κύρια στους νέους που έχουν λίγες γνώσεις, ιδιαίτερα για το "μάντρωμα" της ελληνικής νεολαίας στην EON, για το μεγάλο έγκλημα της Φρειδερίκης με το

παιδομάζωμα και για την αποστολή παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες με τη φροντίδα του ΔΣE. H απόπειρα διαστρέβλωσης, από τους ποικιλώνυμους αντιδραστικούς κύκλους, έχει ξεκινήσει εδώ και πολλές δεκαετίες, έτσι ώστε οι νεότερες γενιές να αγνοούν την αλήθεια και να παραμένουν στο μυαλό τους συγκεχυμένες εικόνες για πρόσωπα και καταστάσεις, που η πολιτικοοικονομική εξουσία έχει λόγους να τους προσδίδει ένα προφίλ αλλιώτικο απ’ το πραγματικό. Προλογίζουν: Xαρίλαος Φλωράκης Γιώργος K. Mωραΐτης

ε σύνθημα "ΕΕ VS νεολαία. Σκέψου έξω από τα όρια του συστήματος", σε λιγότερο από έναν μήνα, θα πραγματοποιηθούν σε όλη την Ελλάδα τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ αποτελούν ένα γεγονός όπου χιλιάδες μαθητές ενώνουν τη φωνή τους και δίνουν το μήνυμα ότι "μαζί είμαστε πιο δυνατοί". Κάθε χρόνο αποτελούν γιορτή νεανικής δημιουργίας, συζήτησης, προβληματισμού, διασκέδασης.

Ήδη οι Οργανώσεις της ΚΝΕ σε κάθε γωνιά της Ελλάδας είναι σε αναβρασμό. Συζητούν, σχεδιάζουν, οργανώνουν το Μαθητικό Φεστιβάλ της

“ΕΕ VS νεολαία” μέσα από το σχολείο Πολλή συζήτηση γίνεται μέσα στα σχολεία από μαθήματα, σχολικά βιβλία, ευρωπαϊκά προγράμματα και πολλά άλλα για το τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί ιδρύθηκε, τι ρόλο παίζει.

Οι μαθητές στο σχολείο μαθαίνουν για την ΕΕ που είναι το “κοινό μας σπίτι”, που ήρθε για να φέρει την ειρήνη, την ισοτιμία ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης, τη συναδέλφωση και τη συνεργασία των λαών, την αλληλεγγύη και ό,τι άλλο “καλό” μπορεί να βάλει ο νους μας. Μαθαίνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μοναδική επιλογή και μονόδρομος για τον λαό της Ελλάδας και τους λαούς όλης της Ευρώπης. Την ώρα που μας λένε όλα αυτά μας κρύβουν πως: - Στην Ευρώπη υπάρχουν 482 δισεκατομμυριούχοι την ίδια ώρα που πάνω από 120.000.000 άνθρωποι στην ΕΕ ζουν στα όρια της φτώχειας. - Η ιστορία της ΕΕ είναι γεμάτη από πολέμους και σφαγές λαών.

- Στην ΕΕ υπάρχουν 26.000.000 άνεργοι, 4,1 εκατομμύρια άστεγοι, η Παιδεία είναι ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα ενώ τα μονοπώλια “ταΐζονται” συνεχώς με ζεστό χρήμα. Απέναντι στα παραμύθια που μας πουλάνε, η πραγματικότητα που ζούμε και δε βγάζουν στη “βιτρίνα” αποδεικνύει περίτρανα ότι η ΕΕ είναι εχθρός της νεολαίας

και των λαών συνολικά. Η ΕΕ δημιουργήθηκε από τους εκμεταλλευτές για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Είναι μια συμμορία λύκων που συγκρούονται κάθε μέρα για τα επιμέρους συμφέροντά τους, αλλά είναι ενωμένοι για να εκμεταλλεύονται και να τσακίζουν τους λαούς. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την ΕΕ και το σύστημα που υπηρετεί. Είναι ένα σύστημα άδικο και βασανιστικό για τους πολλούς, δίκαιο και παραδεισένιο για τους λίγους. Είναι ένα σύστημα που κριτήριο έχει το πώς τα κέρδη των λίγων θα μεγαλώνουν, πατώντας στις πλάτες της πλειοψηφίας της κοινωνίας που παράγει τον πλούτο. Το καπιταλιστικό σύστημα “εγγυάται” για τον λαό τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα για το μέλλον.

Στόχος του σχολείου το μυαλό Το σχολείο μέσα σε αυτό το σύστημα στοχεύει στο μυαλό και τη συνείδηση της νέας γενιάς. Στόχος; Να διαμορφώσει συνείδηση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των εκμεταλλευτών.

Άλλωστε το διαβάζουμε και στο βιβλίο της Πολιτικής Παιδείας της Β’ Λυκείου: «Κάθε εκπαιδευτικό σύστημα μεταδίδει γνώσεις, δεξιότητες, στάσεις. Αλλά, συγχρόνως, θέλει να μεταδώσει και τις αρχές και αξίες του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος, και έτσι λειτουργεί ως παράγοντας αναπαραγω-

περιοχής τους. Σε αυτήν την προσπάθεια, όπως κάθε χρόνο, είναι στο πλάι τους τόσο οι φίλοι της ΚΝΕ, όσο και μαθητές που έχουν ανησυχίες και διάθεση για δράση, για δημιουργία και δίνουν το παρόν στα Μαθητικά Φεστιβάλ, τόσο με τη συμμετοχή τους, όσο και μέσα από τις ιδέες τους. Η δραστηριότητα που αναπτύσσεται μέσα στα σχολεία θέλουμε να βρει έκφραση στα Μαθητικά Φεστιβάλ. Να ανοίξει η συζήτηση για όσα ζούμε, για το σχολείο και τη ζωή που πρέπει να διεκδικήσουμε, για το σχολείο και τη ζωή που έχουμε ανάγκη και μας αξίζει.

γής του». Για ποιες αξίες μιλάει το απόσπασμα; Τις “αξίες” της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας, δηλαδή πως εδώ είναι “ο θάνατός σου-η ζωή μου”. Αυτές που υποστηρίζουν ότι αυτό το σύστημα είναι αιώνιο. Ότι μπορεί “πλούσιοι και φτωχοί” να τα βρίσκουν και να ζουν αρμονικά. Δε θέλουν η νέα γενιά να σκεφτεί έξω από τα όρια του συστήματος, να το αμφισβητήσει. Θέλουν να την αποτρέψουν από την πάλη που θα το τσακίσει και θα βάλει τέρμα μια για πάντα στην αδικία, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση. Γι’ αυτό μας πλασάρουν ό,τι πιο ξεπερασμένο και παλιό για νέο και προοδευτικό. Θέλουν να κρύψουν ότι το σύστημά τους, ο τρόπος που είναι φτιαγμένο και που λειτουργεί, μπαίνει εμπόδιο στην πραγματική πρόοδο προς όφελος της κοινωνίας. Γιατί σήμερα, στον 21ο αιώνα, ενώ υπάρχει τέτοια ανάπτυξη στην επιστήμη, την τεχνολογία, την παραγωγή, δηλαδή ενώ υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες να παράγουμε ό,τι έχουμε ανάγκη, αυτό δε γίνεται. Σήμερα στα πλαίσια του συστήματος το τι και πόσο θα παράγεται, καθορίζεται με το αν θα επιφέρει μεγάλα κέρδη στους λίγους. Με το ίδιο κριτήριο καθορίζεται και το αν θα έχει σε αυτά πρόσβαση ο καθένας από μας. Γι’ αυτό παρά τις σύγχρονες δυνατότητες σήμερα σ’ όλο τον κόσμο 1 στους 8 ανθρώπους πεινάει, 1 στα

5 παιδιά είναι υποσιτισμένο, υπάρχουν 123 εκατομμύρια νέοι έως 24 ετών με βασική έλλειψη ανάγνωσης και γραφής. Αντίστοιχα το σχολείο διαμορφώνεται έτσι ώστε οι μαθητές να μαθαίνουν μόνο όσα χρειάζονται οι μεγαλοεπιχειρήσεις για να κερδίζουν. Μαθαίνουν τόσα, όσα χρειάζεται για να είναι χρήσιμοι, δημιουργικοί και εφευρετικοί στη δουλειά για να εξασφαλίζουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στα αφεντικά. Ταυτόχρονα μένουν μακριά από τη γνώση που μπορεί να τους δώσει τη δυνατότητα να είναι αντίστοιχα δημιουργικοί στη ζωή τους, στη σκέψη τους συνολικά. Τη γνώση που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να αναπτυχθούν οι κλίσεις και τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα των νέων ανθρώπων, για να διαμορφώσουν ολόπλευρα ανεπτυγμένη προσωπικότητα και να συμβάλουν στο γενικό σύνολο, στην πρόοδο της κοινωνίας. Σκεφτόμαστε έξω από τα όρια του συστήματος! Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς προτάσσουμε τις δικές μας αξίες και ιδανικά. Βάζουμε μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας, τα όνειρά μας για μια ζωή με δικαιώματα, για τη ζωή που μας αξίζει. Παλεύουμε για το σχολείο που πραγματικά έχουμε ανάγκη και είναι ρεαλιστικό με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες.

Ένα σχολείο που θα βοηθάει τον μαθητή

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

Τα Μαθητικά Φεστιβάλ σ’ όλη την Ελλάδα! να αναπτύσσει ολόπλευρα την προσωπικότητά του και ταυτόχρονα να αξιοποιεί τις ιδιαίτερες κλίσεις του, προκειμένου να συμβάλει από τη μεριά του στην πρόοδο της κοινωνίας συνολικά. Που θα διαπαιδαγωγεί τη νέα γενιά με τις αξίες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, της προσφοράς στην κοινωνία. Ένα σχολείο: ● δωρεάν για όλα τα παιδιά. Που κανείς δε θα πληρώνει για τίποτα, κανείς δε θα χρειάζεται να πάει φροντιστήριο. Ένα σχολείο που δεν κοιτάει τις οικογένειες των μαθητών στην τσέπη. ● που όλοι οι μαθητές θα μορφώνονται το ίδιο, με υποδομές, βιβλία, καθηγητές παντού. ● που όλοι θα είναι ίσοι από όπου και αν κρατάει η σκούφια τους, όποιο χρώμα, θρησκεία και αν έχουν. ● που θα εξασφαλίζει την ενεργητική συμμετοχή όλων των μαθητών. ● που θα παίρνει υπόψη τις ανάγκες τους στον αθλητισμό, τον πολιτισμό και τη δημιουργία. ● που θα βοηθάει τους μαθητές να καταλαβαίνουν ουσιαστικά τη φύση, την κοινωνία και τον κόσμο που ζούμε. ● που θα δίνει το απαραίτητο υπόβαθρο στους μαθητές ώστε να μπορούν να προσεγγίσουν τον πλούτο της γνώσης που έχει η ανθρωπότητα. ● που θα τους δίνει τα εφόδια ώστε να παρακολουθούν την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και να αξιοποιούν τα επιτεύγματά τους για την περαιτέρω ανάπτυξη της παραγωγής για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. ● που θα τους ετοιμάζει να αντιμετωπίσουν δημιουργικά την εργασία και τη ζωή όποιο επάγγελμα και αν ακολουθήσουν. ● που θα αναγνωρίζει την ανάγκη της κοινωνίας να έχει τεχνίτες, τεχνικούς επαγγελματίες και θα δίνει στέρεη και ουσιαστική γνώση για να μπορούν να παρακολουθήσουν την εξέλιξη της τεχνικής τους. ● ενιαίο από την πρώτη μέχρι την τελευταία τάξη, 12χρονο και υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά. Παλεύουμε για το σχολείο και την κοινωνία που μπορεί να το κάνει πραγματικότητα. Για την κοινωνία που κριτήριο θα έχει την ικανοποίηση των αναγκών του λαού και των παιδιών του. Που ο πλούτος που παράγεται δε θα μαζεύεται στα χέρια των λίγων, αλλά θα ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν. Για την σοσιαλιστικη-κομμουνιστική κοινωνία που απελευθερώνει τον ίδιο τον άνθρωπο.

Δ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΗΠΕΙΡΟΣ Κέρκυρα 28/3 Γιάννενα 4/4 Άρτα 4/4 Πρέβεζα 6/4 Λευκάδα 18/4

Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΑΝΑΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΘΡΑΚΗ

Καλαμαριά 28/3 Πολίχνη 28/3 Κατερίνη 28/3 Κουφαλιά 28/3 Έδεσσα 28/3 Νάουσα 28/3 Πυλαία 28/3 Θερμαϊκός 29/3 Γιαννιτσά 29/3 Εύοσμος 3/4 Λαγκαδάς 3/4 Βέροια 4/4 Τούμπα 5/4 Σέρρες 5/4 Θέρμη 5/4 Πολύγυρος/ Κιλκίς 5/4

Πτολεμαΐδα 28/3 Καστοριά 2/4 Φλώρινα 3/4 Κοζάνη 4/4 Σιάτιστα 18/4 Γρεβενά 24/4

ΘΕΣΣΑΛΙΑ Λάρισα 4/4 Ελασσόνα 5/4 Καρδίτσα 4/4 Βόλος 4/4

Κομοτηνή 28/3 Αλεξανδρούπολη 28/3 Δράμα 4/4 Καβάλα 4/4 Ξάνθη 4/4

ΑΙΓΑΙΟ

ΑΝΑΤ. ΣΤΕΡΕΑ ΕΥΒΟΙΑ Λαμία 4/4 Λιβαδειά 4/4 Χαλκίδα 4/4

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Πάτρα 3-4/4 Πύργος 3-4/4 Κεφαλλονιά 4/4 Ζάκυνθος 4/4 Αγρίνιο 4/4

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ Καλαμάτα 3/4 Σπάρτη 3/4 Άργος 3/4 Τρίπολη 4/4

ΑΤΤΙΚΗ Νίκαια 28/3 Ραφήνα 28/3 Κορυδαλλός 29/3 Νέα Φιλαδέλφεια 3/4 Πέραμα 3/4 Κολωνός 4/4 Κουκάκι 4/4 Αμπελόκηποι 4/4 Ηλιούπολη 4/4 Μεγάλο Πεύκο 4/4 Γέρακας 4/4 Αργυρούπολη 4/4 Μεταμόρφωση 4/4 Ίλιον 4/4

Άγιοι Θεόδωροι 4/4 Πειραιάς 4/4 Γκράβα 4-5/4 Καλλιθέα 4-5/4 Καισαριανή 5/4 Ελευσίνα 5/4 Μπραχάμι 5/4 Αιγάλεω 5/4 Περιστέρι 5/4 Πετρούπολη 5/4 Μενίδι 5/4 Κερατσίνι 5/4 Νέο Ηράκλειο 5/4

Σύρος 28/3 Λήμνος 28/3 Λέσβος 4/4 Σάμος 4/4 Ρόδος 5/4 Κως 5/4 Κάλυμνος 5/4

ΚΡΗΤΗ Ηράκλειο 4-5/4 Ρέθυμνο 4/4 Χανιά 4/4

Παίρνουμε μέρος στα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ!

είτε είναι μαθητές που προβληματίζονται, θέλουν να εκφραστούν, να διασκεδάσουν.

Η ΚΝΕ καλεί κάθε μαθητή και μαθήτρια να έρθει αλλά και να πάρει μέρος στην προετοιμασία, στις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητες των Μαθητικών Φεστιβάλ. Τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ ξεχωρίζουν από οποιοδήποτε άλλο.

Γι’ αυτό και η ΚΝΕ καλεί τους μαθητές να συμβάλουν με τη δράση τους, τη γνώμη τους, με την παρέα τους, το μουσικό τους συγκρό-

Είναι χτισμένα με το μεράκι, τη δίψα μας για συζήτηση, συλλογικότητα, πολιτιστική δημιουργία, άθληση, διασκέδαση, από τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ μακριά από χορηγούς και “ευεργέτες”. Στηρίζονται στη διάθεση και το μεράκι των ίδιων των μαθητών, είτε είναι μέλη και φίλοι της ΚΝΕ,

τημα, τη θεατρική τους ομάδα, τις ιδέες και τη φαντασία τους. Να κάνουν και δική τους υπόθεση την επιτυχία των Μαθητικών Φεστιβάλ της ΚΝΕ σ’ όλη την Ελλάδα!

Σε αναβρασμό οι μαθητικές ομάδες για την προετοιμασία της καλύτερης εργασίας! Κόκκινο έχουν χτυπήσει οι μηχανές των μαθητικών ομάδων για την προετοιμασία της καλύτερης εργασίας. Οι ιδέες πέφτουν βροχή, καθώς οι μαθητές θα προσπαθήσουν να αναδείξουν το θέμα που έχουν επιλέξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με πληρότητα, φαντασία, πολυμορφία. Τον προηγούμενο μήνα, στις 13 Φλεβάρη, έληξε η προθεσμία για την αποστολή των περιλήψεων των εργασιών που πρόκειται να ετοιμάσουν οι μαθητές. Ο “Οδηγητής” πήρε μια γεύση και πραγματικά φαίνεται ότι οι μαθητές έχουν βάλει στόχο να εντυπωσιάσουν και να δυσκολέψουν πολύ την κριτική επιτροπή φέτος. Παρακάτω δίνουμε μερικά “spoiler”, χωρίς βέβαια να αποκαλύπτουμε όσα μας επιφυλάσσουν με την παρουσίαση των εργασιών τους οι ομάδες των μαθητών που παίρνουν μέρος στον διαγωνισμό.

1ο θέμα Ναρκωτικά: “Είναι ελευθερία να ψάχνεις τη φυγή”; Σχεδόν από την αρχή φάνηκε ότι το 1ο θέμα για τα ναρκωτικά θα συγκεντρώσει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς οι συμμετοχές για το συγκεκριμένο θέμα αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο. Πλέον, μετά και τις περιλήψεις που έφτασαν στον “Οδηγητή” μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι είναι το θέμα που συγκέντρωσε τις περισσότερες συμμετοχές. Οι λόγοι για τους οποίους το επέλεξαν οι μαθητές αναφέρονται με γλαφυρό και ξεκάθαρο τρόπο στις περιλήψεις: «Είναι θέμα που μας αφορά (…). Θέλουμε να βάλουμε κι άλλα παιδιά στη διαδικασία να σκεφτούν και να προβληματιστούν για τα αίτια τα οποία οδηγούν στη χρήση ναρκωτικών και τα οποία σχετίζονται με αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα στο οποίο ζουν οι νέοι σήμερα…». Τα ζητήματα που κυρίως θα απασχολήσουν τις εργασίες είναι τι είναι τα ναρκωτικά, πότε και πώς ξεκίνησαν, ποιες οι αιτίες που οδηγούν έναν νέο άνθρωπο στη χρήση ναρκωτικών ουσιών, ποιες οι συνέπειες, αν υπάρχει διαχωρισμός “μαλακών” και “σκληρών” ναρκωτικών, πόσο “ελεύθερα” οδηγείται κανείς στη χρήση ναρκωτικών, αν υπάρχει λύση στο πρόβλημα των ναρκωτικών σήμερα και άλλες πτυχές, όπως «πόσο αληθινό είναι το επιχείρημα που ακούμε από πολλούς, πως τα ναρκωτικά επιδρούν ευεργετικά στην καλλιτεχνική δημιουργία;» κ.ά. Οι μορφές με τις οποίες έχουν επιλέξει οι μαθητικές ομάδες να εκφραστούν και να αποδώσουν το θέμα τους είναι πολλές και με αρκετή δόση φαντασίας, πρωτοτυπίας και δημιουργικότητας. Πολλές ομάδες φαίνεται πως θα φτιάξουν ερωτηματολόγια με στόχο να τα συμπληρώσουν οι συμμαθητές τους, ώστε να ανοίξει πλατιά η συζήτηση για το θέμα αυτό μέσα στις τάξεις. Αντίστοιχο ενδιαφέρον έχει συγκεντρώσει και η προσπάθεια ομάδων να φτιάξουν ταινίες μικρού μήκους με δικό τους, πρωτότυπο σενάριο, η δημιουργία ντοκιμαντέρ και βίντεο και οι συνεντεύξεις με μέλη του ΕΣΥΝ, εργαζόμενους του ΚΕΘΕΑ και με άτομα που βρίσκονται σε απεξάρτηση. Στις εργασίες των μαθητών επιπλέον θα αξιοποιηθεί το σκίτσο, η ζωγραφική, το γκράφιτι, ενώ υπάρχουν και ομάδες που θα φτιάξουν μικρές εφημερίδες και άλλες που θα συνθέσουν τραγούδια εμπνευσμένα από το θέμα του μαθητικού διαγωνισμού.

2ο θέμα: Εμπνεόμαστε από την ποίηση και τη λογοτεχνία Και αυτό το θέμα, όπως φαίνεται και από τις περιλήψεις που στάλθηκαν, θα δώσει την ευκαιρία στους μαθητές να εκφραστούν με ιδιαίτερα δημιουργικό τρόπο. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα της περίληψης που μας έστειλε η μαθητική ομάδα από το Αργοστόλι της Κεφαλονιάς: «Είμαστε μαθητές του Αργοστολίου και αγαπάμε πολύ το θέατρο. Μέσα από τον διαγωνισμό μας δίνεται επιτέλους η ευκαιρία να ετοιμάσουμε μια θεατρική παράσταση!». Οι επιλογές των ποιητών και των λογοτεχνών ποικίλλουν… Φαίνεται ότι πολλοί μαθητές θα ασχοληθούν με το έργο του Γ. Ρίτσο, του Μπ. Μπρεχτ, του Κ. Βάρναλη, του Ν. Χικμέτ. Οι μαθητές έχουν επιλέξει να ασχοληθούν ακόμα και με τον Μαγιακόφσκι, τον Τ. Λειβαδίτη, την Άλκη Ζέη και τη Ζωρζ Σαρή, τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον Μ. Λουντέμη, τον Ν. Καββαδία, τον Α. Μακάρενκο, τον Γ. Σκαρίμπα κ.ά. Ακόμα και με συνδυασμό ποιημάτων και λογοτεχνικών έργων. Οι μορφές που έχουν επιλεγεί από τους μαθητές μάς προδιαθέτουν ευχάριστα για το αποτέλεσμα που θα δούμε… Ταινίες μικρού μήκους, animation εμπνευσμένα από στίχους, θεατρικές παραστάσεις, σκετς, βίντεο, σκίτσα, ακόμα και ενορχήστρωση και μελοποίηση ποιημάτων!

3ο θέμα: Ο τόπος μου, από το χθες στο σήμερα Δεκάδες ομάδες μαθητών από κάθε γωνιά της Ελλάδας αποφάσισαν να “ανακαλύψουν” τον τόπο τους και με ζωντανό τρόπο να διαδώσουν τόσο την ιστορία του όσο και την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στις περιοχές τους. Χαρακτηριστικά αναφέρεται σε μία περίληψη: «Επιλέξαμε αυτό το θέμα για να μάθουμε την ιστορία γνωστών σημείων της πόλης μας, από τα οποία περνάμε εμείς και οι συμμαθητές μας καθημερινά, αλλά δεν ξέρουμε την πραγματική τους ιστορία». Οι μαθητές αξιοποιώντας κυρίως τη ζωντανή “έρευνα” και τις συνεντεύξεις, αλλά και άλλες μορφές, όπως τη συγγραφή θεατρικού έργου εμπνευσμένου από μαρτυρίες αγωνιστών, σπάνιο φωτογραφικό υλικό, ντοκιμαντέρ, σύνθεση τραγουδιών, γκράφιτι κ.ά. θα προσπαθήσουν να μεταδώσουν την ιστορία του τόπου τους…

4ο θέμα: Η “μαγεία” της επιστήμης και της τεχνολογίας… Από τις περιλήψεις των εργασιών γίνεται ολοφάνερο ότι μέσα από τις εργασίες αυτού του θέματος θα μάθουμε πολλά για πράγματα που είτε δεν γνωρίζουμε καθόλου, είτε τα χρησιμοποιούμε καθημερινά χωρίς όμως να ξέρουμε και πολλά για αυτά... Για παράδειγμα, μαθητές έχουν επιλέξει να ασχοληθούν στην εργασία τους με την πυρηνική ενέργεια, γιατί θέλουν να παρουσιάσουν «πώς έχει αξιοποιηθεί μέχρι τώρα π.χ. η ατομική βόμβα, αλλά και πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σήμερα προς όφελός μας». Άλλοι με το ηλεκτρικό ρεύμα, θέλοντας να δείξουν «πως σε αυτές τις συνθήκες το ηλεκτρικό ρεύμα από αγαθό που θα έπρεπε να είναι για τις λαϊκές οικογένειες γίνεται πολυτέλεια, τη στιγμή που υπάρχουν αντικειμενικά σήμερα στην Ελλάδα οι δυνατότητες για αξιοπρεπή διαβίωση, για να καλυτερεύσει η ζωή του λαού». Άλλες ομάδες επέλεξαν να ασχοληθούν με εφευρέσεις, όπως το τηλέφωνο, το αεροπλάνο, τα αυτοκίνητα, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, η τηλεόραση, το τηλεσκόπιο, τα βιονικά μέλη, το DNA, το πείραμα CERN, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια αλλά και με προσωπικότητες, όπως ο Αϊνστάιν, ο Γκαγκάριν κ.ά. Οι μαθητές, θέλοντας να αποδώσουν με τον καλύτερο τρόπο το θέμα τους, έχουν επιλέξει διάφορες μορφές. Από κατασκευή μακέτας και βιντεοσκόπηση πειραμάτων μέχρι κατασκευή επιτραπέζιου παιχνιδιού (!) και δημιουργίες σκίτσων, βίντεο, συνεντεύξεις κ.ά.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

«Να είμαστε έτοιμοι, μπροστά στις εξελίξεις, να απαντήσουμε με αγώνες παντού»

χει περάσει κάτι παραπάνω από ένας μήνας από τις εκλογές που έφεραν κυβερνητική εναλλαγή. Τα προβλήματα για τους νέους εργαζομένους και ανέργους συνεχίζουν να είναι εδώ, ενώ η αντιλαϊκή συμφωνία της κυβέρνησης–ΕΕ βάζει τα δικαιώματά τους ξανά στο στόχαστρο. Ο “Οδηγητής” συζήτησε για τις εξελίξεις, την κατάσταση στους χώρους δουλειάς, αλλά και για το ποια πρέπει να είναι η απάντηση του κινήματος με τον Θανάση Γκώγκο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

“Οδηγητής”: Τι έχει αλλάξει και τι έχει μείνει ίδιο για τους εργαζομένους; Ποια κατάσταση επικρατεί στους χώρους δουλειάς και τι εξελίξεις υπάρχουν; Θανάσης Γκώγκος: Σε αυτό μπορούν να απαντήσουν οι εκατοντάδες εργαζόμενοι από δεκάδες κλάδους και χώρους δουλειάς, που από τις 26 Γενάρη βρέθηκαν και βρίσκονται σε κινητοποιήσεις για διάφορα ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματά τους, τη ζωή τους. Από τις εκλογές και μετά και πέρα από τις δραστηριότητες που έχουν αναπτυχθεί σε κάθε κλάδο από τα αντίστοιχα κλαδικά σωματεία, έχουν μετρηθεί κινητοποιήσεις σε δεκάδες εργασιακούς χώρους. Μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις, καθυστερήσεις στην πληρωμή δεδουλευμένων, εργατικά ατυχήματα, απολύσεις. Όλα αυτά συνθέτουν την άσχημη κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς. Φανερώνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως η μεγαλοεργοδοσία είναι εδώ, στέκεται αλώβητη και ανεπηρέαστη από τις πολιτικές εξελίξεις και συνεχίζει την επίθεση στα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Παράλληλα οι ίδιες οι εξελίξεις δείχνουν πως στα βασικά αιτήματα των εργαζομένων για τον κατώτερο μισθό, τα ασφαλιστικά δικαιώματα και συνολικά για την ανάκτηση των απωλειών που συντελέστηκαν στα χρόνια της κρίσης, η κυβέρνηση όχι απλά κάνει πίσω ακόμα και από προεκλογικά τρανταχτά συνθήματα που είχε, αλλά με την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης συμπληρώνεται και συνεχίζεται η επίθεση στους εργαζομένους. “Ο”: Τι σημαίνουν για τους νέους εργαζομένους και ανέργους τα όσα περιλαμβά-

νει συμφωνία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ; Θ.Γ.: Η νέα συμφωνία επικυρώνει και με “αριστερό” πλέον πρόσημο την επίθεση που δέχτηκαν οι εργαζόμενοι όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είναι συμφωνία στη βάση των προηγούμενων δεσμεύσεων που είχαν “προχωρήσει” και οι ως τώρα κυβερνήσεις, αποτελεί τη συνέχειά τους, ενταφιάζοντας ακόμα περισσότερο τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα. Τα λεκτικά κόλπα που χρησιμοποίησαν προεκλογικά προκειμένου να κοροϊδέψουν τους εργαζομένους, πρέπει να ξεσκεπαστούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε προεκλογικά ότι ο πρώτος νόμος που θα φέρει ως κυβέρνηση θα είναι η επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Όχι απλά δεν έγινε πρώτος νόμος, αλλά δε θα γίνει καν νόμος! Παραπέμπεται κάπου στο μακρινό μέλλον και μόνο αν συμφωνήσουν οι εργοδότες... Παράλληλα οι εξελίξεις δείχνουν προετοιμασία νέου ασφαλιστικού που δε θα είναι ευνοϊκό για τους εργαζομένους. Η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα που στο γήπεδο της διαχείρισης του συστήματος προς όφελος των επιχειρηματιών δε μπορεί να λυθεί σε φιλολαϊκή κατεύθυνση. Όταν έχουν αποφασίσει να μη θίξουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, να μην αναζητήσουν τα χρήματα από τους κύριους υπευθύνους που βούλιαξαν τα ασφαλιστικά ταμεία, όταν δεν έχουν στον προγραμματισμό τους να επιστρέψουν τα αποθεματικά που έγιναν καπνός σε διαφορετικές περιόδους, είτε για να γίνουν καπιταλιστική ανάπτυξη τις δεκαετίες του '60 και '70, είτε για να τζογαριστούν και να χαθούν με τις φούσκες του χρηματιστηρίου, είτε να εξανεμιστούν με το πιο πρόσφατο κούρεμα, δεν υπάρχουν πολλές

επιλογές. Θα συνεχίσουν στην ιδία ρότα. Θα ενισχύσουν τα επαγγελματικά ταμεία, δε θα αγγίξουν τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, θα αφήσουν στο απυρόβλητο το πλαίσιο που αύξησε όρια ηλικίας, και με μαθηματική ακρίβεια θα επέλθουν νέες μειώσεις. Τα πυροτεχνήματα της 13ης σύνταξης με τους απαράδεκτους εισοδηματικούς διαχωρισμούς, τα είχαμε και με προηγούμενη κυβέρνηση, με το περίφημο κοινωνικό μέρισμα. Ό,τι πρόσημο και να βάλει κάνεις στα ψίχουλα, πάλι ψίχουλα μένουν. Όσον αφορά την ανεργία, η κυβέρνηση κυριολεκτικά δε διαχωρίζεται πουθενά από την ως τώρα πολιτική “αντιμετώπισης” του προβλήματος. Υπόσχεται με τη σειρά της προγράμματα απασχόλησης και παράλληλα διατηρεί άθικτο το καθεστώς των δουλεμπορικών γραφείων. Κιχ δε βγάζει για κάλυψη όλων των ανέργων ή την αύξηση εδώ και τώρα του επιδόματος ανεργίας, για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

ζομένων επένδυσε τις ελπίδες του για μια πιο αξιοπρεπή ζωή στη νέα κυβέρνηση. Μπροστά σε ένα ισχυρό ρεύμα ελπίδας και προσδοκιών που δημιουργήθηκε σε συνθήκες ανέχειας, εξαθλίωσης και συνεχόμενης απώλειας δικαιωμάτων, υψώθηκαν εμπόδια στην αγωνιστική δράση και στάση που πρέπει να έχει ο κάθε εργαζόμενος. Οι εργαζόμενοι πάντα έχουν το πάνω χέρι, αρκεί να κατανοηθεί το μέγεθος της δύναμης που έχουν. Αν το θελήσουν μπορούν όχι απλά να γκρεμίσουν μνημόνια και αφεντικά, αλλά να μετακινήσουν βουνά. Με την έννοια αυτή το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζομένους, ανεξαρτήτως της πρόσφατης πολιτικής και εκλογικής τους τοποθέτησης, να δυναμώσουν τους αγώνες παντού με μέτωπο στην εργοδοσία και τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Αν αι-

“Ο”: Ποια είναι, κατά τη γνώμη του ΠΑΜΕ, η στάση που πρέπει να κρατήσει το εργατικό κίνημα απέναντι στη νέα κυβέρνηση; Θ.Γ.: Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη, τους νέους, τους ανέργους να οργανώσουν την πάλη τους χωρίς καθυστέρηση. Δεν επιτρέπεται η στάση της εργατικής τάξης να ετεροκαθορίζεται από τις συγκυρίες, τις συνθήκες, τις εναλλαγές των κυβερνήσεων, των προσήμων και των επιθετικών προσδιορισμών που ενίοτε χρησιμοποιούνται. Όπως υπήρχε δράση πιο πριν, έτσι πρέπει να υπάρχει και στη συνέχεια. Όταν εκλέγεται μια κυβέρνηση, το λαϊκό κίνημα δεν ξεκινά από το μηδέν. Μήπως δικαιώθηκαν οι αγώνες και οι θυσίες του λαού; Μήπως η νέα συμφωνία δίνει ελπίδα για κάλυψη των απωλειών, για αξιοπρεπή ζωή; Κακά τα ψέματα, ένα μεγάλο κομμάτι εργα-

με το Θανάση Γκώγκο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Πρέπει να είμαστε έτοιμοι μπροστά στις νέες αντιλαϊκές συμφωνίες που θα έρθουν να απαντήσουμε σε πανελλαδικό επίπεδο, με αγώνες παντού, σε κάθε πόλη, σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς

Φωτογραφία από την πρόσφατη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ.

σθάνονται προβληματισμένοι, παγωμένοι ή απογοητευμένοι από την επιλογή τους έχουν το περιθώριο να διορθώσουν τη στάση τους με την άμεση συμμέτοχη στους αγώνες, στις γενικές συνελεύσεις, στην οργάνωσή τους στα σωματεία. “Ο”: Τι ρόλο παίζουν αυτή την περίοδο οι άλλες δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος; Τι καινούργιο φέρνει η ανάδειξη σε κυβέρνηση ενός κόμματος που παρεμβαίνει στο κίνημα αποτελώντας τον βασικό πόλο του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού; Θ.Γ.: Όπως το κεφάλαιο δεν έχει χρώμα και πατρίδα, έτσι και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός υποτάσσεται στις εξελίξεις, συντάσσεται πίσω από τη νέα κυβέρνηση προκειμένου να μη δυσαρεστήσει τα αφεντικά του. Η ΓΣΕΕ από την πρώτη στιγμή έδωσε σινιάλο στις συνδικαλιστικές οργανώσεις για το ποια στάση πρέπει να κρατήσουν από εδώ και στο εξής. Δε δίστασε να εκτεθεί από νωρίς, από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, αλλά και από τις πιο πρόσφατες συναντήσεις με τους Υπουργούς Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, και να δηλώσει παρούσα στη στήριξη και το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης. Πιστή στον θεό της ανταγωνιστικότητας, δε θα μπορούσε να μη συμβάλει στα καλέσματα της “κοινωνικής συνοχής”, των “εθνικών στόχων” και των “πατριωτικών καθηκόντων” που προβάλλει η κυβέρνηση, να μην πιάσει από νωρίς στασίδι στα τραπέζια του κοινωνικού διαλόγου που προετοιμάζονται με τις εργοδοτικές οργανώσεις. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν να αντιμετωπίσουν μια πιο σύνθετη κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς στην κυβέρνηση βρίσκονται εκείνες οι δυνάμεις που τα προηγούμενα χρόνια λέρωναν την ταξική πάλη, πραγματοποιούσαν αγώνες της ατάκας και της στιγμιαίας εικόνας, οι δυνάμεις που δε δίστασαν να πετάξουν από πάνω τους πολιτικές

και συνδικαλιστικές ταυτότητες προκειμένου να βρεθούν στα ρυάκια των αγανακτισμένων στη θολούρα των πλατειών. Είναι οι δυνάμεις που τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσαν τη χρήσιμη συγκολλητική ουσία στις παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, στηρίζοντας κοινά ψηφοδέλτια. Είναι οι δυνάμεις που έχουν ανοιχτούς διαύλους και πάρε-δώσε με την εργοδοσία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Υπαλλήλων όπου φέρνουν στις αρχαιρεσίες τους εργαζομένους τρενάκι, με πούλμαν των εταιρειών, καθορίζοντας τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα προς όφελος των μεγαλοεργολάβων. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που πρώτες υπέγραψαν μειώσεις στους μισθούς σε χώρους και κλάδους όπου έχουν την πλειοψηφία. Ο τυχοδιωκτισμός αυτών των δυνάμεων είναι γνώρισμα του πολίτικου τους φορέα. Αν οι εργαζόμενοι συμμετείχαν στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, αν η επαφή τους με το οργανωμένο κίνημα της εργατικής τάξης ήταν πιο ισχυρή, αν ο βαθμός οργάνωσης ήταν πιο υψηλός, δε θα χρειαζόταν να πούμε πολλά για να αποκαλύψουμε τις βρωμιές τους. Θα το διέκριναν οι εργαζόμενοι από την ιδία τους την πείρα. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει σημασία, ειδικά σε αυτές τις συνθήκες, η οργάνωση των εργαζομένων σε κάθε κλάδο να ανέβει. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρώτα και κυρία οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ πρέπει να ξεπεράσουν εαυτόν, ώστε να σπάσει το κλίμα ανοχής και αναμονής, να μη γενικευτεί το κλίμα της ηττοπάθειας, να μην υπάρξει γενικευμένη απογοήτευση σε πλατιές εργατικές μάζες που επένδυσαν την ελπίδα τους στον ΣΥΡΙΖΑ. “Ο”: Πρόσφατα συνεδρίασε η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΠΑΜΕ. Ποια ζητήματα αποτελούν αιχμές το επόμενο διάστημα και ποιο είναι το πρόγραμμα δράσης που προτείνει το ΠΑΜΕ; Θ.Γ.: Το ΠΑΜΕ στην πρόσφατη συνεδρίασή

του σηματοδοτεί με τις προτάσεις του το νέο κάλεσμα προς τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, ώστε να δυναμώσει συνολικά η δράση του συνδικαλιστικού-εργατικού κινήματος ως την Πρωτομαγιά. Το βασικό καθήκον είναι να ανοίξουν οι συζητήσεις στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους, να συζητήσουμε με τους συναδέλφους μας για τις εξελίξεις, να μπει άμεσος σχεδιασμός δράσης με βάση τα επείγοντα προβλήματα που αφορούν κάθε εργατικήλαϊκή οικογένεια. Να ιεραρχηθεί η συζήτηση στα πρωτοβάθμια σωματεία τα οποία αποτελούν τα κύτταρα, την πρώτη μορφή οργάνωσης των εργαζομένων, να πυκνώσει η παρουσία στους εργασιακούς χώρους. Συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στα ζητήματα των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτερου μεροκάματου, στο σύνολο των πλευρών που αφορούν το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και στο τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας που απασχολεί σήμερα τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Συνεχίζουμε να προβάλλουμε αιτήματα άμεσης ανακούφισης της εργατικής-λαϊκής οικογενείας και άμεσης αποκατάστασης των απωλειών κλιμακώνοντας τη δράση του προηγούμενου διαστήματος στη βάση του συνθήματος “δε θα ζήσουμε με τα ψίχουλα”.

Έχοντας πάντα ως πυρήνα των εργατικών αγώνων τη θέση πως ο παραγωγός του πλούτου είναι η εργατική τάξη, οπότε δίκαιο και σωστό είναι να τον διεκδικήσει συνολικά, οι εργαζόμενοι χωρίς χρονοτριβή πρέπει να παλέψουν για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων τους, για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν. Δε μπορεί η ελπίδα να περιορίζεται σε κουπόνια φτώχειας και στην παροχή ρεύματος. Δεν είναι το μέλλον μας η μισή ζωή, το σκλαβοπάζαρο, οι κάρτες ανεργίας, τα voucher. Η αντίσταση στη ζωή που μας φτιάχνουν απαιτεί ρήξη με την εργοδοσία, με το κράτος της και τους μηχανισμούς της, με την ΕΕ και όλους τους επιτηρητές που έχουν κατσικωθεί στον σβέρκο μας. Προϋπόθεση για να είναι αποτελεσματική η πάλη απέναντι σε όλους αυτούς είναι η διαφύλαξη και η ανάπτυξη του ταξικού προσανατολισμού του κινήματος. Οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή επιφυλακή. Έχουμε απέναντί μας έναν αδίστακτο ισχυρό αντίπαλο που θα κάνει τα πάντα για να αλλοιώσει τον ταξικό προσανατολισμό του εργατικού κινήματος, να χτυπήσει τη συμμαχία του με αλλά φτωχά-λαϊκά τμήματα που σήμερα βασανίζονται. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι μπροστά στις νέες αντιλαϊκές συμφωνίες που θα έρθουν να απαντήσουμε σε πανελλαδικό επίπεδο, με αγώνες παντού, σε κάθε πόλη, σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς. Η εμπειρία από τη δράση και την κινητοποίηση του συλλαλητηρίου την 1η Νοέμβρη είναι οδηγός.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

Εργαζόμενοι στα call centers του ΟΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ον περασμένο Δεκέμβρη η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ στην ΟΜΕ-ΟΤΕ, με την ανοχή των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, υπέγραψε νέα συλλογική σύμβαση για τους εργαζόμενους του ομίλου ΟΤΕ. Βασικό στοιχείο της σύμβασης είναι η πτώση του συνολικού λεγόμενου "μισθολογικού κόστους" κατά 32 εκατ. ευρώ το χρόνο. Εδώ μάλιστα η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΟΜΕ-ΟΤΕ εμφανίστηκε "βασιλικότερη του βασιλέως" αφού η διοίκηση του ΟΤΕ ζητούσε μέσω της σύμβασης να εξασφαλιστούν 25 εκατ. ευρώ το χρόνο! Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας, ο ΟΤΕ το 2014 είχε κέρ-

δη 317,3 εκατ. ευρώ, από 244,1 εκατ. ευρώ το 2013 (αύξηση 30%). Όπως αποκαλύφθηκε τις τελευταίες μέρες, η συγκεκριμένη σύμβαση προβλέπει την κατάργηση της θυγατρικής "ΟΤΕ-plus", ενώ όσοι από τους εργαζόμενους της συγκεκριμένης εταιρείας δουλεύουν σε τηλεφωνικά κέντρα, περνάνε σε άλλη θυγατρική του ομίλου, την "e-value". Για το τι σημαίνουν οι παραπάνω εξελίξεις για τους εργαζόμενους, ο "Οδηγητής" συζήτησε με τη Λίλα, (πρώην εργαζόμενη στην OTEplus) και τον Νίκο, εργαζόμενους στα call centers του ΟΤΕ που διαχειρίζεται η "e-value".

“Οδηγητής”: Τι περιλάμβαναν οι συμβάσεις που κλήθηκαν να υπογράψουν όσοι εργαζόμενοι πέρασαν από την “ΟΤΕ-plus” στην “e-value”;

την πλευρά των "leaders" και "supervisors" ασκείται τεράστια πίεση στους εργαζόμενους για τις πωλήσεις και τους χρόνους αναμονής των πελατών, με φωνές πάνω από τα κεφάλια μας, αλλά και με την απειλή της μη ανανέωσης της σύμβασης, επειδή δήθεν "δεν είμαστε παραγωγικοί", με αποτέλεσμα να υπάρχουν μέχρι και λιποθυμίες. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να πουν σε εργαζόμενη φοιτήτρια, που δεν μπορούσε να ακολουθεί το κυλιόμενο ωράριο, ότι πρέπει να επιλέξει ή τις σπουδές της, ή τη δουλειά! Και από την άλλη η COSMOTE, για διαφημιστικούς λόγους, δίνει υποτροφίες σε πρωτοετείς φοιτητές...

Λίλα: Πριν λίγες μέρες, όσοι περάσαμε στην e-value, πήραμε στα χέρια μας τις νέες ατομικές συμβάσεις. Τότε διαπιστώσαμε ότι περιείχαν όρους που μας έκαναν κυριολεκτικά έρμαια του εργοδότη. Τόπος εργασίας οριζόταν γενικά “η Ελλάδα”, δηλαδή μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να μας στείλουν να δουλέψουμε οπουδήποτε. Δεν ξεκαθαρίζονταν σε πόσες ώρες εργασίας αναφέρεται ο μισθός, ενώ η εργοδοσία διατηρούσε το δικαίωμα να μεταβάλλει τις ώρες εργασίας όπως και όποτε ήθελε. Όσον αφορά το μισθό, ενώ παρουσιάζονταν μια μικρή αύξηση, η παγίδα ήταν ότι μέσα στο ποσό αυτό είχαν ενσωματώσει όλα τα επιδόματα που μπορούσε να παίρνει ένας εργαζόμενος (πτυχίου, γάμου, τέκνων, τριετίες κ.λ.π.), με αποτέλεσμα σε μερικές περιπτώσεις να υπάρχει τελικά μείωση, ενώ η σύμβαση όριζε ότι από εδώ και πέρα δεν δικαιούνταν κανείς κανενός είδους αύξηση, ό,τι και να συμβεί - π.χ. αν αποκτήσει ένα πτυχίο. Η συγκεκριμένη εξέλιξη έγινε προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν "δώρο" της εργοδοσίας. Δεν έλειψαν και δημοσιεύματα στον Τύπο που έσπευσαν να τη διαφημίσουν και να μιλήσουν για "εργασιακή ειρήνη" και για συλλογική σύμβαση που δήθεν καλύπτει για πρώτη φορά και τους εργαζόμενους στις θυγατρικές, πράγμα που δεν ισχύει, αφού συνεχίζουμε να εργαζόμαστε με ατομικές συμβάσεις.

“Ο”: Πώς αντέδρασαν οι εργαζόμενοι; Λ: Η πλειοψηφία των εργαζομένων, με το που πήραν τη σύμβαση στα χέρια τους, πέταξαν τα ακουστικά, αρνήθηκαν να συνεχίσουν να δουλεύουν και άρχισαν να συζητούν πώς πρέπει να αντιδράσουν. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην ΟΜΕ-ΟΤΕ, αλλά και του κλαδικού Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων

Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής ήμασταν εκεί από την πρώτη στιγμή, με ανακοίνωση που μοιράστηκε από τους ίδιους τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, οργανώσαμε συσκέψεις, προκειμένου να δοθεί η απάντηση όσο το δυνατόν πιο καλά οργανωμένα και μαζικά. Απέναντι είχαμε την πλειοψηφία της ΟΜΕ-ΟΤΕ, που δεν ασχολήθηκε καν με το θέμα, και πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού είχε συμφωνήσει σε όλα αυτά, πίσω από την πλάτη των εργαζομένων, από το Δεκέμβριο. Στις συσκέψεις που πραγματοποιήσαμε έγινε πολύ πλούσια συζήτηση. Παρά την απειρία που έχουμε όλοι μας ως νέοι εργαζόμενοι, ακούστηκαν γνώμες για το τι πρέπει να γίνει, ώστε να μην περάσει στους εργαζόμενους η απογοήτευση, αλλά να αντιπαλέψουμε αυτές τις μεθοδεύσεις και να συνεχίσουμε αγωνιστικά από εδώ και πέρα. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η εργοδοσία να αναδιπλωθεί, καθώς έφερε παράρτημα της σύμβασης το οποίο αναιρούσε τους περισσότερους από τους αρνητικούς όρους που αναφέραμε παραπάνω. Νίκος: Η στάση των συναδέλφων της πρώην ΟΤΕ-plus, το ότι διεκδίκησαν δυναμικά τα δικαιώματά τους με τη στήριξη του ΣΕΤΗΠ και των ταξικών δυνάμεων στην ΟΜΕ-ΟΤΕ, αποτελεί παράδειγμα και για εμάς. Δείχνει ότι η αγωνιστική στάση των εργαζομένων και η ύπαρξη ενός ταξικού συνδικάτου στο χώρο δουλειάς, στον κλάδο, μπορεί να φέρει αποτελέσματα.

“Ο”: Ποιες συνθήκες δουλειάς επικρατούν στην “e-value”; Ν: Πριν τη μεταφορά των συναδέλφων από την ΟΤΕplus, η "e-value" απασχολούσε περίπου 2.500 εργαζόμενους σε Αθήνα και Ξάνθη. Η συντριπτική τους πλειοψηφία δουλεύει με ελαστικές μορφές απασχόλησης, 4ωρα και 6ωρα, με ατομικές μηνιαίες συμβάσεις, με μισθούς που ξεκινάνε από 200 ευρώ και με καθεστώς δουλεμπορίου, με ενοικίαση δηλαδή από τρίτες εταιρείες, όπως είναι η MELLON και η MANPOWER. Από

“Ο”: Πλέον τα call centers του ΟΤΕ συγκεντρώνονται σε μια μεγάλη θυγατρική εταιρεία με 3.500 εργαζόμενους. Ποια πρέπει να είναι η συνέχεια; Ν: Στην e-value έχει δημιουργηθεί εδώ και δυο χρόνια σωματειακή επιτροπή του ΣΕΤΗΠ με κύρια αιτήματα την κατάργηση της επενοικιαζόμενης εργασίας και να υπάρχει μια σύμβαση για όλους τους εργαζομένους του ομίλου ΟΤΕ. Η συγκρότηση της επιτροπής προέκυψε ως ανάγκη από τη μη ύπαρξη καμίας άλλη μορφής οργάνωσης. Χαρακτηριστικό του πώς μας αντιμετωπίζει η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΟΜΕ-

ΟΤΕ είναι ότι δε μας δέχθηκαν ως μέλη στο μαζικότερο σωματείο, τον ΠΑΣΕ-ΟΤΕ (Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΕ), επειδή δε θεωρούμαστε εργαζόμενοι του ΟΤΕ. Με τη δράση μας έχουμε καταφέρει να παρθούν πίσω απολύσεις, να τηρούνται κάποιοι κανόνες υγιεινής στο χώρο δουλειάς κλπ. Σημαντικότερο εμπόδιο στο να οργανωθούν οι εργαζόμενοι είναι φυσικά ο φόβος που απορρέει από το ότι η δουλειά μας κρέμεται από μια μηνιαία σύμβαση. Υπάρχει συνάδελφος που έχει υπογράψει 29 συμβάσεις στα 2,5 χρόνια που δουλεύει στην εταιρεία! Λ: Ανεξάρτητα αν κάποιος παίρνει 50 ευρώ πάνω ή κάτω, τα βασικά προβλήματα είναι κοινά. Άλλωστε η στόχευση της εργοδοσίας είναι να εξισώσει τα πάντα προς τα κάτω. Εκεί αποσκοπούσε και η ένωση των τηλεφωνικών κέντρων. Η συνέχεια πρέπει να είναι η ενιαία δράση και διεκδίκηση μέσα στον όμιλο με σωματειακές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς, με συσπείρωση στο κλαδικό συνδικάτο μας, το ΣΕΤΗΠ, με βασικό αίτημα να υπάρχει μια ενιαία σύμβαση για όλους τους εργαζόμενους στον όμιλο με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση όλων των δικαιωμάτων μας. Συνέντευξη: Παντελής Καλαβρέζος, Ανδρέας Νικολόπουλος

16 Οι σπουδαστές ψηφίζουν...

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΙΕΚ

Για το ΣΥΣΔΙΕΚ Αθήνας στις 23/3-3/4 Για το ΣΥΣΠΙΣ Θεσσαλονίκης στις 9-13/3 Για το ΣΥΣΔΙΕΚ Θεσσαλονίκης στις 16-20/3

η σ ε θ ό π υ ς α μ ή ικ Κάνουμε δ ! ς α μ υ ο γ ό λ λ υ Σ υ τις εκλογές το Μ

έσα στον μήνα ξεκινάνε οι εκλογές των Συλλόγων Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ (ΣΥΣΔΙΕΚ) στην Αθήνα και του ΣΥΣΔΙΕΚ και του Συλλόγου Σπουδαστών Ιδιωτικών Σχολών (ΣΥΣΠΙΣ) στη Θεσσαλονίκη. Η περσινή μεγάλη συμμετοχή των σπουδαστών έθεσε ψηλά τον πήχη, αποτέλεσε βήμα για τη μαζικοποίηση και το ζωντάνεμα της λειτουργίας των συλλόγων στην οργάνωση της πάλης των σπουδαστών. Η πολιτική των κυβερνήσεων και οι κατευθύνσεις της ΕΕ έχουν διαμορφώσει μια εκρηκτική κατάσταση. Η κυβερνητική αλλαγή με τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν αλλάζει αυτήν την κατάσταση, καθώς όλοι εκείνοι οι παράγοντες που μας στερούν το δικαίωμα στις σπουδές, τη δουλειά και τη ζωή με αξιοπρέπεια παραμένουν εδώ. Είναι εδώ και μας ταλαιπωρούν η υποβάθμιση των σχολών, οι ελλείψεις σε εργαστήρια, τα κενά σε καθηγητές, που μας αναγκάζουν να κάνουμε μάθημα χωρίς βιβλία, εξοπλισμό και αναλώσιμα. Αντιμετωπίζουμε ακόμα την ανασφάλιστη δουλειά, με μισθό-ψίχουλα, κάτω από το πρόσχημα της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης, αν και πολύ συχνά η δουλειά αυτή είναι άσχετη με την τέχνη και το επάγγελμα που σπουδάζουμε. Είναι εδώ όλοι εκείνοι οι παράγοντες που οδήγησαν τους μισθούς των γονιών μας να συρρικνώνονται συνεχώς, τα αδέλφια μας να πετιούνται στην ανεργία, τους παππούδες μας να μένουν χωρίς σύνταξη και φάρμακα, τη νέα γενιά να μεταναστεύει στο εξωτερικό.

Κανένας εφησυχασμός από την κυβερνητική αλλαγή Όλα όσα μας εξοργίζουν και μας κάνουν να αγανακτούμε για τη ζωή και τις σπουδές μας παραμένουν εδώ. Έχουμε κάθε λόγο να νιώθουμε αγανάκτηση, οργή για τον δρόμο που μας έφερε ως εδώ, δε φτάνει όμως να την πληρώσουν μόνο όσοι κυβερνούσαν. Δεν πρέπει να τη γλυτώσει η πολιτική της ΕΕ και οι κατευθύνσεις της. Δεν πρέπει να τη γλυτώσει η πολιτική που εξασφαλίζει εκατομμύρια για τους επιχειρηματίες και βάσανα για εμάς και τις οικογένειές μας. Και μπροστά σε αυτήν την πολιτική “προσκυνά” και η νέα συγκυβέρνηση που μέσω των προγραμματικών δηλώσεων εκφράζει “σεβασμό στην ΕΕ” και καλεί τις οικογένειές μας να βάζουν βαθειά το χέρι στην τσέπη και να κάνουν “λιτό βίο” για να αυγατίζουν τα κέρδη μίας χούφτας επιχειρηματιών στις δικές μας πλάτες.

Παράτα τη ζωή που κάνεις, πάλεψε για τη ζωή που χάνεις! Κόντρα σε αυτήν την κατάσταση άνοιξαν όλο το προηγούμενο διάστημα οι σπουδαστικοί σύλλογοι οργανωμένη δράση. Με μπροστάρηδες σπουδαστές από κάθε ΙΕΚ, προσπάθησαν να αποτελέσουν τον οργανωτή

της πάλης μέσα στον χώρο των ΙΕΚ. Για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα βγήκαν μπροστά και έδειξαν τον δρόμο της πάλης που πρέπει να ακολουθήσουν οι σπουδαστές. Κάλεσαν σε συνελεύσεις σε κάθε ΙΕΚ και δημιουργία επιτροπών αγώνα σε κάθε τμήμα. Οργάνωσαν περιοδείες σωματείων μέσα στα τμήματα και ανάλογα με την ειδικότητα, για να έρθουν οι σπουδαστές σε επαφή με το σωματείο που ανήκουν. Να μάθουν για την εργασιακή ζούγκλα που τους περιμένει. Να διδαχτούν από τον αγώνα των ίδιων των εργαζομένων. Για να καταλάβουν οι σπουδαστές, ότι οι ίδιοι και όλοι μαζί οργανωμένα μόνο μπορούμε να καταφέρουμε να κερδίσουμε αυτά για τα οποία παλεύουμε. Η δράση αυτή εκφράστηκε με τη συμμετοχή νέων στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο που κάλεσε το ΠΑΜΕ αλλά και στην απεργία τον περασμένο Νοέμβρη, με μια σειρά αποφάσεις σε τμήματα και σχολές.

Ανεβάζουμε τον πήχη των απαιτήσεών μας για ζωή με δικαιώματα! Με παρακαταθήκη την περσινή πείρα, αναγνωρίζοντας αδυναμίες και κρίνοντας καλύτερα τις συνθήκες, είναι σίγουρο ότι ο Σύλλογος θα καταφέρει να συσπειρώσει ακόμα μεγαλύτερο όγκο σπουδαστών. Με πρώτο σταθμό τις εκλογές να αναπτύξουμε δράση που θα αναδεικνύει σταθερά ότι δεν πρέπει κανένας σπουδαστής να κάνει βήμα πίσω από την ικανοποίηση των αναγκών του, ότι δεν πρέπει να θαμπώνεται από μια σειρά μέτρα-ψίχουλα. Αλλά να βάλει αιτήματα επιθετικά που να στέκονται στην αναπλήρωση των απωλειών και να ακουμπούν πάνω στις ανάγκες.

Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, με επίκεντρο το τμήμα και την ειδικότητα που σπουδάζουν, μπορούν και πρέπει να συμβάλουν στην αγωνιστική διαπαιδαγώγηση και στο δέσιμο των σπουδαστών με το συνδικαλιστικό κίνημα. Για να αναζωογονηθούν οι σύλλογοι των ΙΕΚ σε αγωνιστική κατεύθυνση, να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα σε σχολές. Να μας απασχολήσει το πώς θα ξεδιπλώσουμε πολύμορφη δράση που θα αγκαλιάζει μεγαλύτερο μέρος των σπουδαστών στην πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, για να ανέβει η συλλογική αγωνιστική δραστηριότητα μέσα στις σχολές. Μια σειρά ομάδες στο πλαίσιο των συλλόγων π.χ. θεατρικές, κινηματογραφικές, χορευτικές κ.λπ., αλλά και μια πλούσια δραστηριότητα π.χ. Φεστιβάλ, τουρνουά ενάντια στα ναρκωτικά, εκδηλώσεις κ.ά. πρέπει να αξιοποιηθούν σε αυτήν την κατεύθυνση. Πάντα με την ίδια αγωνιστική κατεύθυνση και με διάθεση για ακόμα πιο πολύπλευρες δραστηριότητες, ο Σύλλογος μπορεί και πρέπει να γίνει κομμάτι της καθημερινότητας των σπουδαστών. Να αποτελέσει το αγωνιστικό σχολείο που θα προετοιμάσει τους αυριανούς εργαζομένους. Κώστας Ιωσηφίδης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Η κάλπη των εκλογών για το ΣΥΣ∆ΙΕΚ Αττικής θα περάσει από τα εξής ∆ημόσια ΙΕΚ: 1. Ηλιούπολης 2. Καματερού 3. Πειραιά 4. Χαϊδαρίου 5. Ρέντη 6. Νίκαιας 7. Περιστερίου 8. Αιγάλεω 9. Γκράβα 10. Ν. Ιωνίας

11. Αμαρουσίου 12. Μεταμόρφωσης 13. ΙΕΚ ΟΑΕΔ Κηφισιάς 14. Μπραχαμίου 15. Ν. Σμύρνης 16. Σιβιτανιδείου 17. Κορυδαλλού 18. Ελευσίνας 19. Γλυφάδας 20. Μεταξουργείου

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

Οι ροζ αποχρώσεις του “Πριν”

συμφωνία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για παράταση του μνημονίου και για νέα αντιλαϊκά μέτρα είναι γεγονός. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς υποδέχθηκε τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα από τα έντυπά της, τις ανακοινώσεις της και την αρθρογραφία στελεχών της. «Η ταξική πάλη στη χώρα μας βαδίζει στις ράγες μιας καμπής που εισάγει σε μια νέα, εντελώς πρωτότυπη κι απρόβλεπτη ιστορική φάση. (…) Η ουσία της σημαντικής αλλαγής που σηματοδοτεί η πτώση των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έπειτα από 40 χρόνια “Μεταπολίτευσης”, νεοφιλελεύθερης επέλασης Πάλι μέσα έπεσαν! Χαρακτηριστικά για το πώς αντιμετωπίζουν τη νέα κυβέρνηση το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι τα παρακάτω, που γράφτηκαν επίσης στο “Πριν”: «Ταξικά και πολιτικά, η νέα κυβέρνηση έχει έναν εξαιρετικά αντιφατικό μικροαστικό χαρακτήρα, μέσα στον οποίο συγκρούεται ο φιλολαϊκός δημοκρατικός αντιμνημονιακός προσανατολισμός της με τη διαχειριστική αστική ηγεμονία του “ευρωπαϊσμού”». Σε άλλο άρθρο της ίδιας εφημερίδας διαβάζουμε: «“μέσα στην κυβέρνηση” ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκονται (...) οι αγώνες της Χαλυβουργικής, της ΕΡΤ, οι εργατικές και λαϊκές εκρήξεις του 2010-2012, το αντιφασιστικό κίνημα κ.ά». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έρχεται, λοιπόν, να ενημερώσει τους ηρωικούς εργάτες της Χαλυβουργίας (και όχι της Χαλυβουργικής φυσικά) ότι απεργούσαν επί 9 μήνες, όχι για το δίκιο και την τιμή τη δική τους και όλης της εργατικής τάξης, αλλά για να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖA! Και όσοι πήραν μέρος στο “αντιφασιστικό κίνημα” που αναφέρει το ΠΡΙΝ όμως, δεν πρέπει να είναι παραπονεμένοι. Με τους ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση ο αγώνας τους δικαιώθηκε! Σύμφωνα με τη λογική τους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα πρώην οπορτουνιστικό κόμμα, που

έχει πλέον αναλάβει επάξια το ρόλο της νέας σοσιαλδημοκρατίας, αλλά ένα «μικροαστικό κόμμα με αντιφάσεις». Δεν ανέλαβε τη διαχείριση της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα με τις ευλογίες σημαντικών κομματιών της ελληνικής αστικής τάξης (και όχι μόνο), αλλά παρά τη θέλησή τους και μέσα από τους αγώνες. Φτάνουν μάλιστα, στο ίδιο άρθρο, να εγκαλούν το ΚΚΕ γιατί «οι εκτιμήσεις του (...) υποβαθμίζουν το ρήγμα που έχει υποστεί η κυρίαρχη πολιτική». Και αυτά την ώρα που δεν υπήρξε εργοδοτική οργάνωση στην Ελλάδα που να μη χαιρετίσει τη νέα κυβέρνηση, ενώ όλα τα κοράκια διεθνώς, από τον Ομπάμα και το ΝΑΤΟ μέχρι τους χαρτογιακάδες της ΕΕ, έχουν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια.

“Στο δρόμο, στο δρόμο, να... στηρίξουμε τη διαπραγματευτική προσπάθεια”! Η οργανωμένη παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις συγκεντρώσεις που διοργανώθηκαν (δήθεν αυθόρμητα) τις μέρες που υπήρχε συνεδρίαση του Eurogroup ή Σύνοδος Κορυφής, αποτελεί εκ των πραγμάτων στήριξη της κυβέρνησης, ανεξάρτητα από το “περιτύλιγμα” που χρησιμοποιούν. Οι “επαναστάτες” της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έπιασαν για άλλη μια φορά στασίδι, προκειμένου να ενώσουν τη φωνή τους, με αυτή της...εθνικής αντιπροσωπείας. Οι ίδιοι που τρεις μήνες πριν πολέμησαν λυσσασμένα το μεγαλειώδες πανελλαδικό συλλαλητήριο που διοργάνωσαν πάνω από 1.000 συνδικάτα και μαζικοί φορείς μετά από πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, επειδή είχε δήθεν...ρηχό περιεχόμενο, δεν είχαν τώρα πρόβλημα να παίρνουν μέρος σε συγκεντρώσεις με συνθήματα του τύπου “ψωμί, σουβλάκι και Γιάννη Βαρουφάκη”. Σε άρθρο στην ιστοσελίδα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναφέρεται ότι με αυτές τις συγκεντρώ-

και μετά τα πέντε φρικαλέα μνημονιακά χρόνια αποτελεί προσωρινή ανακοπή της αστικής επίθεσης». Τα παραπάνω γράφτηκαν στο “Πριν”, την εφημερίδα του ΝΑΡ, που είναι μια από τις βασικές συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αν κάποιος αποφύγει να στραμπουλίξει το μυαλό του προσπαθώντας να βγάλει νόημα με τις “ράγες” και τις “καμπές”, θα δει ότι πρόκειται για μια ανάλυση που αβαντάρει ξεκάθαρα την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να καλλιεργήσει ψευδαισθήσεις για δήθεν “ανακοπή της αστικής επίθεσης”.

σεις πρέπει «να γίνει σαφές ότι απέναντι στο διευθυντήριο της ευρωλιτότητας δεν υπάρχει μόνο η κυβέρνηση. Υπάρχει και ένας λαός που βροντοφωνάζει “Ούτε βήμα πίσω”». Αν αυτό δεν είναι ξεκάθαρη προσπάθεια να στοιχηθεί ο λαός και το κίνημα πίσω από μια αστική κυβέρνηση και τους αντιλαϊκούς της στόχους, τότε τι είναι; Και τι είναι αυτό από το οποίο δεν πρέπει να κάνει “ούτε βήμα πίσω” η κυβέρνηση; Προφανώς το πρόγραμμά της, που όμως δεν προβλέπει παρά νέα προνόμια για το κεφάλαιο και λίγα ψίχουλα για το πιο εξαθλιωμένο κομμάτι του λαού, που και αυτά απ' ό,τι φαίνεται θα δοθούν στη “Δευτέρα Παρουσία”.

Η παρατημένη νύφη... Αν υπάρχει κάποιος που τα έχει δώσει όλα για την κυβέρνηση, αυτός είναι ο ίδιος ο διευθυντής του “Πριν” και μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ, Γ. Δελαστίκ. Μέσα από τις σελίδες του “Έθνους”, όπου επίσης αρθρογραφεί, έγραψε ότι η κυβέρνηση «βεβαίως και μπορεί να ασκήσει (...) πολιτική ανακούφισης του λαού μας (...) μέσα στο αστικό πλαίσιο, με την παρουσία μάλιστα των ΑΝΕΛ να λειτουργεί καθησυχαστικά για το σύστημα». Στο πρώτο του άρθρο στο “Πριν” μετά τις εκλογές, πανηγύρισε γράφοντας: «οι Γερμανοί έχουν σκυλιάσει εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα. Το ότι ο πρωθυπουργός είπε κατάμουτρα στον Σουλτς ότι διαφωνεί με το Μνημόνιο και ο Βαρουφάκης είπε στον Γερούν Ντέισελμπλουμ ότι δεν αποδέχεται την ύπαρξη της τρόικας και δεν θα ζητήσει παράταση του Μνημονίου έχουν κάνει την κυβέρνηση Μέρκελ έξω φρενών. Ξίδι!». Το ξίδι, όμως, μάλλον θα το χρειαστούν εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθώς η κυβερνησάρα τους δεν άργησε να τους απογοητεύσει. Έτσι, μετά τη συμφωνία για 4μηνη παράταση του μνημονίου, ο Δελαστίκ θυμήθηκε το ρόλο της παρατημένης νύφης: «Ούτε ένα μήνα δεν κατόρθωσε να αντισταθεί η κυβέρνηση στις πιέσεις του Βερολίνου! (...) Καλά, η διαγραφή του χρέους πού πήγε; Πώς εξαφανίστηκε;» Έλα ντε...

...και το πιο πιστό τρολ του ΣΥΡΙΖΑ Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι που δεν πτοούνται τόσο εύκολα. Ο δημοσιογράφος και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Π. Παπακωνσταντίνου έχει αναλάβει τη στήριξη της κυβέρνησης μέσω twitter και τα πάει τόσο καλά που θα τον ζήλευε κάθε τρολ του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, ένα από τα πολλά “τιτιβίσματά” του την ώρα της ομιλίας του Πρωθυπουργού στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις ήταν: «Εδώ, η γλώσσα του σώματος με άφησε προσωπικά άφωνο. ΜΠΡΑΒΟ ΑΛΕΞΗ!». Και μετά τη συμφωνία για παράταση του μνημονίου, όμως, αυτός το χαβά του: «Πάντως, είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση απέφυγε το mail Χαρδουβελη και γενικά τη δέσμευση για οποιοδήποτε αντιλαϊκό μέτρο», έγραφε, ενώ ο καημός του ήταν μήπως χάσουν κανένα δισ. οι τράπεζες: «Μας βουτάνε τα 1,9 δισ. των τόκων που χρωστάνε και τα 10,9 του ΤΧΣ μέχρι να υπάρξει συμφωνία, τη στιγμή που οι τράπεζες είναι χάλια»!

Χάθηκαν στη...“μετάβαση” Δεν είναι σκοπός αυτού του άρθρου μια σε βάθος κριτική της στρατηγικής του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν γίνεται, όμως, να μη σχολιάσουμε ότι τα παραπάνω...ευτράπελα δεν είναι απλά αποτέλεσμα κάποιων λάθος εκτιμήσεων. Είναι η απόδειξη για το πού οδηγεί η λογική των “μεταβατικών προγραμμάτων” ή άλλων ανύπαρκτων “σκαλοπατιών” ανάμεσα στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και στην ανατροπή του. Δηλαδή, στην επί της ουσίας στήριξη αστικών κυβερνήσεων και στη μετατροπή σε “ουρά” τους, πράγμα που σημαίνει πλήρη ενσωμάτωση και αφοπλισμό. Σήμερα είναι ανάγκη το εργατικό, το νεολαιίστικο κίνημα να κρατήσει την ανεξαρτησία του από τους στόχους της αστικής τάξης. Να μη μπει κάτω από ξένες σημαίες, αλλά να παλέψει για την ανάκτηση όλων των απωλειών της περιόδου της κρίσης και πολύ περισσότερο για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που δε χωράνε στα στενά πλαίσια του καπιταλισμού. Π.Κ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Η

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ

ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΤΟΥ

α προηγούμενα χρόνια στη φάση της κρίσης, η τεράστια επίθεση στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, στον μισθό, συνολικά στους όρους ζωής των λαϊκών στρωμάτων συνοδεύτηκε από μια τάση απαξίωσης του κράτους και των θεσμών του. Στο στόχαστρο της λαϊκής

αγανάκτησης μπήκαν οι κυβερνήσεις και τα υπουργεία, το κοινοβούλιο, τη αστυνομία κ.λπ. Αυτή όμως η εναντίωση δεν είχε ταξικά χαρακτηριστικά, δεν πήρε πιο βαθύ αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα να είναι εύκολα ενσωματώσιμη.

“δημοκρατία”. Από τις 25 Γενάρη και μετά ωστόσο έχει ενταθεί η προπαγάνδα από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα προσκείμενα σε αυτήν ΜΜΕ, με σκοπό την αποκατάσταση του κύρους του αστικού κράτους και της εμπιστοσύνης των λαϊκών στρωμάτων στο ίδιο και στους θεσμούς του, την αστική δημοκρατία γενικά. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις Τσίπρα όπως «Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας και αυτό θα υπηρετήσουμε μέχρι τέλους» ή «Αν νιώθουμε για κάτι περήφανοι, είναι γιατί επέστρεψε η αξιοπρέπεια, επέστρεψε η Δημοκρατία στον τόπο που γεννήθηκε».

Άσχετα από το ποιο κόμμα είναι στην διακυβέρνηση, το κράτος παραμένει της αστικής τάξης με σκοπό να διαιωνίσει την εξουσία της, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση των εργατών

Φυσικά σε όλη αυτή τη φάση δρούσαν δυνάμεις μέσα και έξω από το κίνημα που είχαν στόχο να παρεμποδίσουν το αυθόρμητο αυτό αίσθημα να συναντηθεί με την ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Η επιδίωξή τους ήταν η οργή να εκτονώνεται σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια, να κατηγορούνται οι “υποτακτικοί” της τρόικας, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, τα λαμόγια, ακόμα και το μείγμα της λιτότητας… όλα εκτός πάντως από τον ίδιο τον καπιταλισμό και την εξουσία του. Τέτοια προσφορά είχε και ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν ακόμα εκλεγεί στην κυβέρνηση εμφανιζόμενος ως “καλύτερος διαχειριστής” που θα αποκαταστήσει τις “αδικίες” και τη

Τι είναι όμως το κράτος; Ποια η σχέση του με τη δημοκρατία; Το κράτος από την γέννησή του αποτελεί στην ουσία του ένα σύνολο μηχανισμών άσκησης βίας και εξαναγκασμού για τη διατήρηση της εξουσίας της κάθε φορά άρχουσας τάξης. Ήταν αποτέλεσμα του χωρισμού της κοινωνίας σε τάξεις και υπάρχει για να διατηρεί την ταξική καταπίεση, για να μένουν οι εκμεταλλευτές εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι εκμεταλλευόμενοι. Το σύνολο των θεσμών του έχουν ταξικό-καταπιεστικό χαρακτήρα. Η δημοκρατία δεν είναι παρά μία μορφή άσκησης της κρατικής εξουσίας. Για παράδειγμα η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία ήταν μια από τις μορφές του δουλοκτητικού κράτους, ενώ υπήρξαν και η ολιγαρχία, η τυρρανία κλπ. Η δουλοκτητική δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας αναγνώριζε ως πολίτες με δικαιώματα μόνο τους δουλοκτήτες ενώ η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας που αποτελούνταν από δούλους δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα. Η σύγχρονη αστική δημοκρατία δεν έχει φυσικά σε τίποτα να κάνει με την αρχαία δουλοκτητική δημοκρατία, άσχετα από αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και διάφοροι άλλοι “αρχαιόπληκτοι”. Επομένως για να γίνει ουσιαστική συζήτηση για το κράτος και τη δημοκρατία, πρέπει να προσδιορίζουμε κάθε φορά

για ποιανού το κράτος και τη δημοκρατία μιλάμε. Το κράτος στον καπιταλισμό είναι κράτος της αστικής τάξης, εξασφαλίζει την κυριαρχία του κεφαλαίου σε όλη την κοινωνία και βασικά πάνω στους παραγωγούς όλου του κοινωνικού πλούτου, την εργατική τάξη. Εκφράζει τα γενικά και μακροχρόνια συμφέροντα της αστικής τάξης, άσχετα με ποια μορφή ασκείται η εξουσία. Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι η πιο τυπική-συνηθισμένη μορφή του αστικού κράτους στην οποία τείνουν αργότερα ή γρηγορότερα όλα τα καπιταλιστικά κράτη του κόσμου. Το στοιχείο αυτό έχει αντικειμενική βάση. Έχει να κάνει με το ότι ο καπιταλισμός για την ανάπτυξή του είχε ανάγκη την εμφάνιση του εργάτη που είναι ελεύθερος να πουλάει την εργατική του δύναμη, που δεν είναι δεμένος καταναγκαστικά σε ένα μέσο παραγωγής. Το κεφάλαιο στην ανάπτυξή του συνένωσε την εργατική τάξη στη μεγάλη κοινωνικοποιημένη παραγωγή, κοινωνικοποίησε συνολικά την ζωή. Έδωσε εφόδια και γνώσεις στην εργατική τάξη, την έκανε ποιο παραγωγική για τις ανάγκες τις κερδοφορίας του. Με λίγα λόγια η ανάπτυξη της εργατικής δύναμης που είχε ανάγκη το κεφάλαιο για την κερδοφορία του, χρειαζόταν και τις αντίστοιχες μορφές άσκησης της εξουσίας. Η αντικειμενική αυτή εξέλιξη οδήγησε αργά ή

Η προσπάθεια να εμφανιστεί η διακυβέρνηση ως πιο “δημοκρατική” έχει στόχο ειδικά την συνείδηση της νεολαίας. Εκεί αποσκοπούν μια σειρά άρθρα σε αστικές εφημερίδες (π.χ. Βήμα 8/2/2015), εκπομπές και ρεπορτάζ των καναλιών που ασχολούνται με τη λεγόμενη επιστροφή των νέων στην πολιτική και την εμπιστοσύνη που δείχνουν στη νέα κυβέρνηση.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

γρήγορα την εργατική τάξη μέσα από σκληρούς αγώνες να αποκτήσει τυπικά ίσα πολιτικά δικαιώματα, να έχει δικαίωμα ψήφου. Η τυπική αυτή ισότητα γίνεται προκάλυμμα της πραγματικής ανισότητας στην κοινωνία, δηλαδή της εκμετάλλευσης των εργατών από μια χούφτα κεφαλαιοκράτες που καρπώνονται τον κοινωνικό πλούτο. Με το σύστημα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που βασίζεται στο γενικό εκλογικό δικαίωμα όλων των “ίσων” πολιτών η αστική τάξη εξασκεί την εξουσία ασφαλέστερα, αφού δεν την ασκούν άμεσα οι καπιταλιστές αλλά τα αστικά κόμματα, το πολιτικό τους προσωπικό.

Η αλλαγή κυβέρνησης αλλάζει τον χαρακτήρα του κράτους; Μπορεί να γίνει πιο δημοκρατικό; Το αστικό κράτος δεν είναι ένα “ουδέτερο” εργαλείο που η αποστολή του εξαρτάται από τις προθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Έτσι και αλλιώς η κυβέρνηση είναι ένα από τα όργανα του αστικού κράτους, και όχι πάντα το πιο καθοριστικό. Το αστικό κράτος αποτελείται από όργανα και θεσμούς, έχει φανερές και κρυφές λειτουργίες, που λειτουργούν ανεξάρτητα από το ποιο ή ποια κόμματα βρίσκονται στη διακυβέρνηση. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να εξασφαλίζει τα γενικά συμφέροντα της αστική τάξης. Αυτό σημαίνει και η φράση που χρησιμοποιούν οι αστοί και τα κόμματά τους (προσφάτως και ο ΣΥΡΙΖΑ) ότι «το κράτος έχει συνέχεια». Άσχετα λοιπόν από το ποιο κόμμα είναι στην διακυβέρνηση, το κράτος παραμένει της αστικής τάξης με σκοπό να διαιωνίσει την εξουσία της, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση των εργατών. Στην αστική δημοκρατία η αναλογία ανάμεσα στο μαστίγιο και το καρότο μπορεί να αλλάζει ανά περιόδους, αλλά η ιστορική πείρα δείχνει πως μόλις οξυνθεί κάπως σοβαρά η ταξική πάλη, το αστικό κράτος δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τα πιο βίαια μέσα για να καταστείλει το εργατικό λαϊκό κίνημα, άσχετα να με το αν έχουμε σοσιαλδημοκρατική, φιλελεύθερη κ.λπ. κυβέρνηση. Έτσι λοιπόν και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκλείεται να προβεί σε ορισμένους αστικούς εκσυγχρονισμούς που όμως δεν θίγουν την ουσία του κράτους. Τέτοια μέτρα άλλωστε έχουν πάρει και άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν, όπως ήταν π.χ. η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης από το ΠΑΣΟΚ κ.ά. Είναι προκλητικός ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ για αλλαγή του ρόλου της αστυνομίας, του μηχανισμού που βρίσκεται στον “πυρήνα” του αστικού κράτους. Με ανακοινώσεις όπως «θέλουμε μια αστυνομία στο πλευρό του πολίτη και όχι απέναντί του», όπου μιλάει για εκδημοκρατισμό της αστυνομίας, ισχυρίζεται ότι θα περιορίσει τον ρόλο της στο κυνήγι της εγκληματικότητας, του λαθρεμπορίου και των ναρκωτικών. Αυτό που επιλέγει να κρύψει είναι ότι υπάρχει ολόκληρο νομικό οπλοστάσιο, εθνικό και ευρωενωσιακό, και αντίστοιχοι μηχανισμοί επέμβασης απέναντι στις κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, τον κίνδυνο της “τρομοκρατίας” και της “ριζοσπαστικοποίησης”. Μπορεί προς το παρόν

να αποσύρει κάποιες από της αστυνομικές δυνάμεις στην πλατεία Συντάγματος, αλλά αυτό δεν αλλάζει στο παραμικρό τον κατασταλτικό ρόλο της αστυνομίας. Αντίστοιχα και οι άλλοι θεσμοί του κράτους δεν αλλάζουν χαρακτήρα, παρά τις επιμέρους προσαρμογές που μπορεί να γίνουν. Για παράδειγμα, το αστικό εκπαιδευτικό σύστημα και οι βαθμίδες του (σχολείο, Πανεπιστήμιο κ.λπ.) δεν μπορούν να είναι παρά ένας μηχανισμός αναπαραγωγής και διάδοσης της κυρίαρχης ιδεολογίας, συνδεδεμένος με τις ανάγκες διαμόρφωσης του κατάλληλου εργατικού δυναμικού που θα εξυπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία. Είναι μέσο ιδεολογικού και πολιτικού πειθαναγκασμού της εργατικής τάξης από πολύ νεαρή ηλικία. Διδάσκει την αστική αντίληψη και το κριτήριο για τα πάντα. Ταυτόχρονα θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση, οι αποσπασματικές γνώσεις, ο ανορθολογισμός, η παραχάραξη της ιστορίας κ.λπ.

Η κοροϊδία περί αλλαγής της ΕΕ Εδώ ο εμπαιγμός φτάνει στο απόγειό του. Λίγο-πολύ αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πως ο ερχομός του στην διακυβέρνηση στην Ελλάδα θα φέρει προς το πιο φιλολαϊκό μια διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση. Μία ένωση των αστικών τάξεων δηλαδή, που συνασπίστηκαν-ενώθηκαν για να ανταγωνιστούν από καλύτερη θέση τους άλλους “παίχτες” στην παγκόσμια αγορά και για να ξεζουμίζουν ακόμα πιο αποτελεσματικά τους λαούς της. Η ΕΕ από την ίδρυσή της έχει ως στρατη-

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ρητορική του για εκδημοκρατισμό της αστυνομίας, ισχυρίζεται ότι θα περιορίσει τον ρόλο της αστυνομίας στο κυνήγι της εγκληματικότητας, του λαθρεμπορίου και των ναρκωτικών. Αυτό που επιλέγει να κρύψει είναι ότι υπάρχει ολόκληρο νομικό οπλοστάσιο, εθνικό και ευρωενωσιακό, και αντίστοιχοι μηχανισμοί επέμβασης, απέναντι τις κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, τον κίνδυνο της “τρομοκρατίας” και της “ριζοσπαστικοποίησης”.

μονοπώλιά της και να “σπρώξουν” την καπιταλιστική ανάκαμψη. Η θέση τους αυτή τις οδηγεί σε “σύγκρουση” με τη Γερμανία που ήταν ο κερδισμένος από την υπάρχουσα κατάσταση. Το συμπέρασμα είναι πως η όποια αλλαγή επέλθει στο μείγμα της διαχείρισης σε επίπεδο ΕΕ δεν έχει τίποτα να κάνει με τα λαϊκά συμφέροντα.

Ιστορικά ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας (τέτοιο κόμμα είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ) ήταν αυτός της ενσωμάτωσης του εργατικούλαϊκού κινήματος στο σύστημα, της στοίχισής του πίσω από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, ακόμα και της ανοιχτής καταστολής του. Έχει αυτή την ικανότητα λόγω της ιστορικής της καταβολής μέσα από το ίδιο εργατικό επαναστατικό κίνημα γική στόχευση την εξασφάλιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας των κρατών-μελών. Αυτό συνεπάγεται συμπίεση των εργατικών μισθών και δικαιωμάτων. Οι ιδρυτικές αρχές της δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο σαθρός αυτός ισχυρισμός, που επαναλαμβάνεται εδώ και δεκαετίες, έχει στόχο να εγκλωβίσει τον λαό εντός των τειχών της αστικής διαχείρισης και της ΕΕ. Αυτό που κρύβεται πίσω από τα μεγάλα λόγια περί αλλαγής της ΕΕ είναι οι πραγματικές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Η αντιπαράθεση στην ΕΕ εκφράζει τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των καπιταλιστικών κρατών που την απαρτίζουν και άλλων που εμπλέκονται. Η ουσία είναι πως η Ελλάδα και οι χώρες (Ιταλία, Γαλλία) που χτυπήθηκαν πιο σφοδρά από την καπιταλιστική οικονομική κρίση έχουν ανάγκη να δίνουν λιγότερα για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους ώστε να έχουν δυνατότητα να τροφοδοτήσουν τα

Η ιστορική προσφορά της σοσιαλδημοκρατίας στον καπιταλισμό Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του λαού στους αστικούς θεσμούς και το κράτος δεν είναι ούτε νέο, ούτε ελληνικό φαινόμενο. Ιστορικά ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας (γιατί τέτοιο κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ) ήταν αυτός της ενσωμάτωσης του εργατικού-λαϊκού κινήματος στο σύστημα, της στοίχισής

Ψάξ’ το

παραπάνω... Αστικό κράτος και κυβέρνηση, ΚΟΜΕΠ, τεύχος 1/2015

του πίσω από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, ακόμα και της ανοιχτής καταστολής του (βλ. Γερμανία 1919). Έχει αυτή την ικανότητα λόγω της ιστορικής της καταβολής μέσα από το ίδιο εργατικό επαναστατικό κίνημα. Τέτοιον ρόλο έπαιξε στην Ελλάδα και το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1980, όταν για να αναρριχηθεί στην κυβέρνηση μίλαγε για κοινωνικοποίηση των εργοστασίων και σοσιαλισμό, διακήρυττε πως θα διώξει της βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, θα βγάλει την Ελλάδα από την ΕΟΚ. Στην πράξη βέβαια υπηρέτησε στο έπακρο τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Το κρίσιμο ζήτημα σήμερα είναι το εργατικό-λαϊκό κίνημα να μην γίνει χειροκροτητής των κυβερνητικών επιλογών, να μη στοιχηθεί πίσω από της αστικές επιλογές. Αντίθετα ο λαός χρειάζεται να βάλει της δικές του κόκκινες γραμμές, να αγωνιστεί για την ανάκτηση των απωλειών της περιόδου της κρίσης, να διεκδικήσει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του, να ανοίξει την προοπτική για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης όπου με την δική του εξουσία να σχεδιάζει και να παράγει με κριτήριο το δικό του συμφέρον.

Επιμέλεια κειμένων: Ιδεολογική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ

ε αυτό το σύνθημα κήρυξε την έναρξη καμπάνιας το ΜΑΣ μετά από απόφαση της Πανελλαδικής γραμματείας του σε συνεδρίαση που πραγματοποίησε στις 25 του Φλεβάρη στη Φιλοσοφική Αθήνας. Αντιπρόσωποι από Επιτροπές Αγώνα και φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους από όλη την Ελλάδα που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ μετέφεραν πλούσια πείρα από τη δράση

του προηγούμενου διαστήματος, βοήθησαν να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα στη βάση θετικών πρωτοβουλιών αλλά και αδυναμιών που αναδείχθηκαν, και συνέβαλαν στο σχεδιασμό της δράσης για το επόμενο διάστημα. Παραθέτουμε αποσπάσματα από την εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΜΑΣ, καθώς και ορισμένα σημεία από τις τοποθετήσεις των αντιπροσώπων.

Τα δίκαια αιτήματα που το ΜΑΣ θέτει ως στόχο την ικανοποίησή τους συνοψίζονται στα εξής:

Τα όνειρά μας δε χωράνε στα κουστούμια της ΕΕ, με ή χωρίς γραβάτα Ο Γιάννης Κονταργύρης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΜΑΣ παρουσιάζοντας την εισήγηση σημείωσε: «Έχουμε κάθε λόγο να λέμε ότι όλα τριγύρω αλλάζουν κι όμως τα ίδια μένουν, όταν από το δήθεν “σκίσιμο” του μνημονίου με έναν νόμο πήγαμε στην πρόσφατη αντιλαϊκή συμφωνία της συγκυβέρνησης, που φέρνει παράταση και επέκταση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης με νέα αντιλαϊκά μέτρα (...) Όταν ΣΕΒ και ΣΕΤΕ, Ομπάμα κ.λπ., αλλά και όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις στα πλαίσια της εθνικής συνεννόησης συνιστούν νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι φοιτητικοί/σπουδαστικοί σύλλογοι συνιστούν: Μαζικό, μαχητικό και ανυποχώρητο αγώνα σε παλιά και νέα μνημόνια, απέναντι σε τρόικα ή όπως αλλιώς την ονομάζουν, αγώνα για το δικαίωμά μας στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, αγώνα για το μέλλον που μας αξίζει». Στη βάση αυτή κάλεσε: «Κανένας εφησυχασμός. Όλα όσα μας εξοργίζουν και μας κάνουν να αγανακτούμε για τη ζωή και τις σπουδές μας παραμένουν εδώ (...) Απέναντι στην εκρηκτική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στις σχολές και τα σπίτια μας, η απάντηση των φοιτητών και σπουδαστών είναι μία: Δε θα δεχτούμε να είμαστε η πρώτη γενιά που έζησε χειρότερα από την προηγούμενη». Γι' αυτόν τον λόγο με το σύνθημα “ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ” αποφασίζουμε ότι οι σπουδές μας σήμερα ως φοιτητές και τα όνειρά μας για το αύριο στη δουλειά με δικαιώματα δε χωράνε στα κουστούμια της ΕΕ, με ή χωρίς γραβάτα. Αυτοί δεσμεύονται απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, στους εταίρους τους και την ΕΕ. Εμείς δεσμευόμαστε από τις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών/σπουδαστών στη μόρφωση και στη δουλειά.

1. Επαρκής χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό. 2. Αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν σπουδές. 3. Να μετατραπούν πανεπιστημιακά ακίνητα και δημόσια κτίρια σε εστίες στην ευθύνη του κράτους. Μέχρι τότε να δίνεται επίδομα ενοικίου, δωρεάν δωμάτια σε ξενοδοχεία. 4. Πρόσληψη μόνιμων καθηγητών για όλο το πρόγραμμα σπουδών και μόνιμου προσωπικού για όλες τις ανάγκες λειτουργίας του Ιδρύματος.

Ποια είναι η δική μας κόκκινη γραμμή;  Πίσω τώρα τα κλεμμένα από τα ΑΕΙ, που οδηγούν τις σχολές σε διάλυση. Από το πρώτο μνημόνιο μέχρι σήμερα έγινε μείωση πάνω από 50% στους προϋπολογισμούς των Ιδρυμάτων. Κουρεύτηκαν πάνω από 85 εκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά των πανεπιστημίων και 100 εκατομμύρια από τα ΤΕΙ.  Ξήλωμα των νόμων και των κατευθύνσεων της ΕΕ από τις σχολές.  Έξω τώρα οι εταιρείες από τις σχολές. Καμιά αξιολόγηση στα πλαίσια της ΕΕ. Κατάργηση των πιστοποιήσεων. Κατάργηση κάθε είδους κολεγίων και κέντρων μεταλυκειακής εκπαίδευσης. Όχι στο σκλαβοπάζαρο της μαθητείας.  Ούτε ένα ευρώ από τις τσέπες μας για τις σπου- δές. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.  Μετά από το πτυχίο δουλειά με δικαιώ-

Η εισηγητική ομιλία από τον Γιάννη Κονταργύρη

5. Κανένας φοιτητής έξω από εργαστήριο ή θεωρία. Κανένα υπεράριθμο εργαστήριο ή θεωρία.

ματα στο αντικείμενο σπουδών.  Ένα πανεπιστήμιο που να εξυπηρετεί την ανάπτυξη της επιστήμης με βάση τις ανάγκες του λαού.

6. Κανένας πρωτοετής από μετεγγραφή να μη χάσει εξάμηνο.

Οι διεκδικήσεις του ΜΑΣ

8. Επιστημονική μόρφωση και ειδίκευση υψηλού επιπέδου. Επιστήμη και έρευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Αναφερόμενος στην ανάγκη να ανασκουμπωθούν το επόμενο διάστημα και οι επιτροπές αγώνα, οι οποίες πρέπει να πρωτοστατήσουν στους συλλόγους και να αποτελέσουν με τη δράση τους ζωντανό παράδειγμα για το πώς πρέπει να είναι ο σύλλογος, ο Γιάννης Κονταργύρης επεσήμανε ότι πρόκειται να συγκρουστούν δύο δρόμοι στο φοιτητικό κίνημα: ‘Η θα συνεχιστεί αυτή η διαλυτική κατάσταση ή θα ανασυγκροτηθεί το κίνημα και θα οργανώσει την πάλη των φοιτητών με βάση τις διεκδικήσεις που απαντάνε στις σύγχρονες ανάγκες.

7. Να φύγουν οι εταιρείες και οι εργολάβοι από τις σχολές. Έξω οι εταιρείες σεκιούριτι από τα Ιδρύματα.

9. Σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο σπουδών μας. Να μην υπάρχει νέος που να δουλεύει με λιγότερα από 751 ευρώ. Μέτρα στήριξης των εργαζομένων φοιτητών. Να μη διαγράφεται κανείς που θέλει να τελειώσει τις σπουδές του. 10. Πρακτική άσκηση ενταγμένη στο πρόγραμμα σπουδών, πάνω στην ειδικότητα, στην επίβλεψη του Ιδρύματος. Με αξιοπρεπή μισθό, πλήρη εργασιακά ασφαλιστικά δικαιώματα.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για ένα φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα πραγματικό στήριγμα στις ανάγκες μας, στις διεκδικήσεις μας Στο τέλος της εισηγητικής ομιλίας ο Γιάννης Κονταργύρης τόνισε την ανάγκη για αναζωογόνηση του Φοιτητικού και Σπουδαστικού Κινήματος: «Θα αποκαλύψουμε όσους για χρόνια έκαναν συνειδητό σαμποτάζ στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Θα οργώσουμε κάθε Ίδρυμα, κάθε σχολή, κάθε έτος, κάθε αμφιθέατρο για να αλλάξει ριζικά αυτή η κατάσταση, όσο περνάει από το χέρι μας, δίνοντας το παράδειγμα των συλλόγων που ήδη έκαναν το βήμα να συσπειρωθούν στο ΜΑΣ. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για ένα φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα πραγματικό στήριγμα στις ανάγκες μας, στις διεκδικήσεις μας. Ένα φοιτητικό κίνημα που θα βάζει στο στόχαστρο της πάλης τους πραγματικούς υπεύθυνους για τα προβλήματά μας, την ΕΕ, τα μονοπώλια και την κυβέρνηση που τους προσκυνάει. Που θα παλεύει πλάι στους φυσικούς μας συμμάχους, στο ταξικό εργατικό κίνημα, στους γονείς μας. Πρέπει να το καταλάβουν όλοι. Εμείς είμαστε οι σύλλογοι. Τα όνειρά μας, οι ανησυχίες μας, το αποκούμπι μας. Ανήκουμε σε αυτούς με το που γραφόμαστε σε μια σχολή».

Πλούσια πείρα και συζήτηση Από τις τοποθετήσεις των αντιπροσώπων αναδείχθηκαν οι συνθήκες στις οποίες σπουδάζουν εκατοντάδες χιλιάδες νέων. Με τους μειωμένους προϋπολογισμούς ως και 50% από το 2009 και το κούρεμα των αποθεματικών το 2012 (100 εκ. ευρώ από ΤΕΙ και 87 εκ. ευρώ από ΑΕΙ) οι ελλείψεις σε διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, σε εργαστηριακές εγκαταστάσεις και υλικά καθιστούν σχεδόν αδύνατη τη φοίτηση μεγάλης μερίδας φοιτητών. Ταυτόχρονα με αφορμή αυτήν την κατάσταση προωθούνται όλες οι αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ: περιορισμός των θεωρητικών μαθημάτων στα ΤΕΙ, αναζήτηση ιδιωτικών χορηγιών και άλλα. Την ίδια ώρα το βάρος από την έλλειψη φοιτητικής μέριμνας τσακίζει τους νέους που πολλές φορές αναγκάζονται να παρατήσουν τις σπουδές τους. Χαρακτηριστικά στις εστίες του πανεπιστημίου Κέρκυρας στεγάζονται μόλις 250 από τους 700 που έχουν ανάγκη, ενώ δωρεάν σίτιση δικαιούνται οι μισοί από τους σπουδαστές. Όπως πολλοί από τους ομιλητές τόνισαν, αν μέσα από όλα αυτά καταφέρει ένας νέος να πάρει πτυχίο, δεν εξασφαλίζεται σε καμία περίπτωση σταθερή δουλειά με δικαιώματα που θα καλύπτει τις ανάγκες του. Ίσα ίσα σε περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στους απο-

φοίτους πολυτεχνικών σχολών, η ασφάλιση φτάνει τα 2.500 ευρώ από την λήψη άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος, ανεξάρτητα αν υπάρχει εισόδημα ή όχι. Σαν απάντηση σε αυτά οι ομιλητές καλούν όλους τους νέους να μη σκύψουν το κεφάλι. Αντιθέτως, μεταφέρουν παραδείγματα όπου μέσα από την οργανωμένη δράση των συλλόγων που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ, όπως στη Νοσηλευτική Αθήνας, πέτυχαν την πρόσληψη εργαστηριακού προσωπικού εκεί όπου υπήρχαν ανάγκες, δωρεάν αναλώσιμα και δωμάτια σε εστίες για σπουδαστές. Τόνισαν όμως ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη να δράσουν άμεσα οι φοιτητές ενάντια στη διαλυτική κατάσταση που επικρατεί στους συλλόγους τους, να κάνουν δική τους υπόθεση την οργάνωση και δράση σε έτη και εργαστήρια με βάση διεκδικήσεις που θα απαντάνε στις σύγχρονες ανάγκες των νέων, σε σύγχρονες αποκλειστικά δωρεάν σπουδές και δουλειά με δικαιώματα.

Ο προγραμματισμός του ΜΑΣ για το επόμενο διάστημα:

Δε θα δεχτούμε να είμαστε η πρώτη γενιά που έζησε χειρότερα από την προηγούμενη

 Διήμερο δράσης 19-20 Μάρτη και συλλαλητήριο μέσα στον Μαρτη.

 Πλατιά συζήτηση σε όλους τους Φοιτητικούς και Σπουδαστικούς Συλλόγους, σε Επιτροπές Αγώνα, Επιτροπές ετών, τμημάτων και εργαστηρίων με στόχο τον εμπλουτισμό του διεκδικητικού πλαισίου. Κάθε έτος, κάθε εργαστήριο να γίνει κέντρο αγώνα.  Σύγκληση Γενικών Συνελεύσεων για τη συζήτηση και οργάνωση της πάλης ενάντια στη νέα συμφωνία της συγκυβέρνησης, απέναντι στις τεράστιες ελλείψεις στις σχολές.  Προειδοποιητικές κινητοποιήσεις στους προέδρους των ΤΕΙ απέναντι στο σχέδιο “Αθηνά 2”.  Πρόταση σε όλα τα Διοικητικά Συμβούλια για στήριξη από όλα τα κόμματα και τους μαζικούς φορείς της πρότασης για κατάργηση των μνημονίων.

 Πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες Συλλόγων και Επιτροπών Αγώνα μέσα από πολιτιστικές λέσχες και αθλητικές ομάδες.

Πρώτα δείγματα γραφής του νέου Υπουργού Παιδείας

νας μήνας πέρασε και τα δείγματα γραφής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι πολλά και στην Παιδεία. Ο νέος Υπουργός Παιδείας, Αριστείδης Μπαλτάς, δήλωσε πριν λίγες μέρες στο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων μελών ΔΕΠ ότι τα Ιδρύματα θα πρέπει να πορευτούν με τους υπάρχοντες προυπολογισμούς και δεν υπάρχει δυνατότητα επιπλέον χρηματοδότησης τουλάχιστον για τους επόμενους τέσσερις μήνες. Δεν είναι να πέφτεις από τα σύννεφα βέβαια, καθώς και στο περιβόητο mail του Βαρουφάκη υπήρξε η δέσμευση ότι «οι ελληνικές αρχές θα ελέγξουν δαπάνες σε κάθε τομέα κυβερνητικών δαπανών» με πρώτο και κύριο τομέα την Παιδεία, ώστε να υπάρχει εξοικονόμηση. Ο Μπαλτάς επίσης σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό, όταν ρωτήθηκε τι θα γίνει με τις μετεγγραφές των φοιτητών, δήλωσε πως θα επαναεξεταστεί το ζήτημα, αλλά «δεν θα κάνουμε εύκολες μετεγγραφές. Όσοι πετύχουν σε πανεπιστήμια περιφερειακά θα τους ζητήσουμε και σε αυτούς και στις οικογένειές τους να λάβουν υπόψιν αυτή την επιλογή σε σχέση με την δυνατότητα να φοιτήσουν εκεί». Με απλά λόγια, θα μπορούν να σπουδάσουν όσοι έχουν την άνεση να πληρώνουν όσα πρέπει να παρέχονται δημόσια και δωρεάν: φοιτητική στέγη, διατροφή, αναλώσιμα κ.λπ. Τέλος, το Υπουργείο ετοιμάζει, όπως φαίνεται, σχέδιο "Αθηνά 2", που επικεντρώνεται και πάλι στα ΤΕΙ, για τα οποία με διάφορα κριτήρια, όπως την επάρκεια του προσωπικού, θα αποφασιστεί αν θα παραμείνουν, θα καταργηθούν ή θα συγχωνευτούν. Σε πλήρη σύμπλευση με τις αντιλαϊκές στρατηγικές της ΕΕ και τις επιταγές του κεφαλαίου βρίσκονται τα όσα ετοιμάζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσον αφορά την Παιδεία. Τι από αυτά δεν έχουν ξανακούσει οι σπουδαστές; Δεν είναι νέες εκδόσεις της αντιλαϊκής πολιτικής με νέο αριστερό φερετζέ;

Τελικά και η κατάσταση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ δείχνει ότι όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν... Αντιπρόσωποι από τις Επιτροπές Αγώνα και από Φοιτητικούς και Σπουδαστικούς Συλλόγους

Παλεύουμε για τους συλλόγους που έχουμε ανάγκη! Π

αρά τα όποια πανηγύρια προσπάθησαν να στήσουν τα ΜΜΕ και οι διάφορες δυνάμεις περί τέλους των μνημονίων και των προβλημάτων του λαού, λόγω συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η εκρηκτική κατάσταση που βιώνουμε στις σχολές και τα σπίτια μας δεν αφήνει κανένα περιθώριο για εφησυχασμούς και αναμονές. Ήδη υπογράφτηκε παράταση ουσιαστικά του μνημονίου και το μόνο για το οποίο δεσμεύεται η νέα συγκυβέρνηση είναι ότι θα σεβαστεί και θα υλοποιήσει τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ότι θα υπηρετήσει τους βιομηχάνους, τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ούτε λέξη για ανάκτηση των απωλειών του λαού στις διάφορες “σκληρές” διαπραγματεύσεις. Δηλαδή όσα μας γονατίζουν τόσα χρόνια έχουν μείνει εδώ για τα καλά.

Κάθε φοιτητής και κάθε σπουδαστής έχει συμφέρον να σκεφτεί :

Τι πραγματικά άλλαξε στη ζωή του; Απέναντι στην αγωνία όλων εμάς των φοιτητών και σπουδαστών για να μπει ένα “τέλος” στην επίθεση που δεχόμαστε στις σπουδές και τη ζωή μας, η συγκυβέρνηση απαντά με συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, με συμφωνία για επέκταση του μνημονίου. Και αφού μένουν εδώ όλα όσα αντιπαλέψαμε τα προηγούμενα χρόνια -επιτήρηση, αξιολόγηση από την τρόικα και βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα- έχουμε μία απάντηση: Καμία ανοχή.

Μπορούν τελικά εντός των τειχών της ΕΕ να χωρέσουν οι δικές σου σύγχρονες ανάγκες σε σπουδές και ζωή; Η συμφωνία του Εurogroup και το λεγόμενο “e-mail” Bαρουφάκη επιβεβαιώνουν ότι όποιος σέβεται τους κανόνες της ΕΕ, τους εταίρους, είναι δεσμευμένος απέναντι στα συμφέροντα των μονοπωλίων και ταυτόχρονα είναι απέναντι στην πλειοψηφία των φοιτητών-σπουδαστών και των οικογενειών τους. Και αυτό γιατί την ώρα που ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Π. Φέσσας, δήλωνε ότι «η συμφωνία προκαλεί βεβαιότητα και αισιοδοξία», οι γονείς μας αγκωμαχούσαν μπροστά στις μειώσεις μισθών, συντάξεων, τις νέες φοροεπιδρομές.

Αξίζει να τους χαρίσεις την αγανάκτηση και την οργή που νιώθεις για τα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική; Όταν ανακοινώθηκε η νέα συμφωνία,

εκτός από τα στελέχη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στα “μπαλκόνια” για να πανηγυρίσουν βγήκαν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, σεσημασμένοι για το “φιλολαϊκό” τους έργο, ο ΣΕΒ, οι μεγαλοξενοδόχοι κ.λπ. Καμία ανοχή στη νέα συμφωνία της κυβέρνησης και ΕΕ για επέκταση του μνημονίου! Οι φοιτητές και σπουδαστές έχουμε ανάγκη από ένα φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα πραγματικό στήριγμά μας, μπροστάρη στην πάλη για να καταργηθούν παλιά και νέα μνημόνια, για να ξηλώσουμε τους νόμους και τις κατευθύνσεις της ΕΕ που βάζουν τεράστια εμπόδια στις σπουδές και το μέλλον μας, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας. Για να δώσει τέτοια απάντηση το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα πρέπει να κάνει στην άκρη “παλιά” και “νέα” εμπόδια!

“Παλιά εμπόδια”... Οι παρατάξεις της ΝΔ (ΔΑΠ) και του ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΠ) είναι οι δυνάμεις που στήριξαν με χέρια και με πόδια την αντιλαϊκή πολιτική, τα μνημόνια και την πολιτική της ΕΕ. Ήταν και παραμένουν φανατικοί υποστηρικτές της σφαγής των οικογένειών μας στο όνομα των θυσιών για το “ξέφωτο” (λέγε με καπιταλιστική ανάπτυξη), που όπως αποδεικνύει και η ζωή είναι κέρδη για μια χούφτα πλουτοκράτες, και για εμάς και τις οικογένειές μας ζωή χωρίς δικαιώματα, με

ανεργία και εργασιακή περιπλάνηση. Χειροκροτούν τα προγράμματα υπερεκμετάλλευσης. Η ΔΑΠ έκανε μέχρι και καμπάνια με τίτλο “σκέψου αλλιώς”, με στόχο να μάθουμε να σκεφτόμαστε σαν επιχειρηματίες. Είναι οι δυνάμεις που στάθηκαν απέναντι στο δικαίωμά μας στη δωρεάν και σύγχρονη μόρφωση. Στήριζαν την προώθηση όλων των νόμων (νόμος-πλαίσιο, σχέδιο Αθηνά κ.ά.) που μετατρέπουν τις σπουδές μας σε πανάκριβο εμπόρευμα και τα Πανεπιστήμιά μας σε επιχειρήσεις, στήριζαν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση των Ιδρυμάτων μας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι την ώρα που ψήφιζαν υπέρ στους μειωμένους προυπολογισμούς των Ιδρυμάτων πρότειναν την είσοδο επιχειρήσεων; Λες και οι επιχειρήσεις θα βάλουν λεφτά “για την ψυχή της μάνας τους”, χωρίς ανταλλάγματα. Την ώρα που ειδικά οι επαρχιώτες φοιτητές και σπουδαστές παρατάνε τις σπουδές τους γιατί δεν αντέχουν το κόστος από τα νοίκια, αυτοί καλούν σε δημιουργία εστιών με νοίκια από τις οποίες θα επωφεληθούν μεγαλοκατασκευαστικές, ενώ εμείς θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε. Αυτά είναι μερικά παραδείγματα που δείχνουν ότι η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ ήταν και είναι όχι εκπρόσωποι των συμφερόντων των σπουδαστών και των φοιτητών, αλλά εκπρόσωποι των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματι-

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

ών μέσα στις σχολές μας και της πολιτικής που τους στηρίζει. Άλλωστε, γι’ αυτό το λόγο σε όσες σχολές είναι 1η δύναμη δίνουν τα “ρέστα” τους στη διάλυση των συλλόγων μας. Βάζουν εμπόδια στη συλλογική συζήτηση μπλοκάροντας με κάθε τρόπο τη διεξαγωγή ΓΣ. Καταψηφίζουν προτάσεις για στήριξη των ανέργων, για κατάργηση των προγραμμάτων υπερεκμετάλλευσης, αιτήματα για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Έχουν μετατρέψει τους συλλόγους των φοιτητών και σπουδαστών σε ρουσφετολογικούς μηχανισμούς και διατηρούν παζάρια με επιχειρηματίες, καθηγητές και προέδρους.

“Νέα εμπόδια”... Η νέα συγκυβέρνηση θέλει τους φοιτητές και σπουδαστές να στηρίζουν τη νέα συμφωνία της, τα νέα αντιλαϊκά μέτρα και τη δήθεν “περήφανη” διαπραγμάτευση. Γι’ αυτό ανέλαβε ρόλο η ΑΡΕΝ να καλέσει τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους σε στήριξη της διαπραγμάτευσης. Όταν αυτή η διαπραγμάτευση οδήγησε σε μνημόνιο, η ΑΡΕΝ ζήτησε από τους φοιτητές και σπουδαστές, υπομονή γιατί δήθεν κάτι “αλλάζει”. Αυτό που πραγματικά αλλάζει είναι ότι έχουμε νέο κυβερνητικό πλασιέ στις σχολές, που καλεί σε υπομονή λες και λίγα έχουν περάσει οι οικογένειές μας και εμείς τόσα χρόνια. Το Φλεβάρη του 2012, όταν έγινε η προηγούμενη παράταση του μνημονίου, οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι ήταν στους δρόμους φωνάζοντας “Κάτω το μνημόνιο”. Τώρα η ΑΡΕΝ θέλει να αλλάξουν αυτά τα συνθήματα. Να προσκυνήσουμε μπροστά στα μνημόνια, τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τους εταίρους και άντε, το πολύ πολύ καμιά φορά να παίζουμε το γνωστό παλιό ΠΑΣΟΚικό παιχνίδι του “καλού” και “κακού” ΣΥΡΙΖΑ, άρα το κίνημα να δέχεται τα αντιλαϊκά μέτρα και απλά να “πιέζει” για να αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Παλιά μου τέχνη κόσκινο, επαγγελματίες στο είδος τα στελέχη της ΠΑΣΠ, και μόνος χαμένος το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, που γινόταν “κομπάρσος” για την εναλλαγή κυβερνήσεων την ώρα που οι σπουδές και οι ζωές μας τσακίζονταν. Και όταν λέμε “κομπάρσος”, οι ομάδες ΑΝΤΑΡΣΥΑ/Αλαβάνος (ΕΑΑΚ) μας έρ-

χονται αμέσως στο μυαλό. Και αυτό γιατί δεν έφτανε που έβγαλαν σε πάνω από 70 συλλόγους ψήφισμα στήριξης της διαπραγμάτευσης της συγκυβέρνησης. Δε φτάνει που δήθεν “πίεζαν” για καλύτερο αποτέλεσμα στη διαπραγμάτευση σκορπώντας παντού αυταπάτες για λύσεις εντός των τειχών. Δε φτάνει που έγραφαν εκείνες τις ημέρες ότι «στη διαπραγμάτευση αυτή η κυβέρνηση δεν είναι μόνη της, έχει από πίσω και έναν λαό που φωνάζει “ούτε βήμα πίσω». Δε φτάνει που τις πρώτες μέρες της νέας συγκυβέρνησης μιλούσαν για “πρωτοφανή πολιτική αλλάγη και 43% της Αριστεράς” και ότι “η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρνει επανάσταση στην Ευρώπη”, όπως έγραψε ο ιδεολογικός καθοδηγητής των ΕΑΑΚ Γ. Δελαστίκ. Μετά από όλα αυτά, όταν υπογράφηκε η νέα συμφωνία-μνημόνιο, κάλεσαν μέσω της ανακοίνωσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αγώνα για να μην ακυρωθεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ένα πρόγραμμα γεμάτο διευκολύνσεις και παροχές για το μεγάλο κεφάλαιο. Έχουμε κάθε λόγο να κάνουμε στην άκρη και τους “κομπάρσους” που δεν μπορούν να οργανώσουν αγώνα σύγκρουσης και ρήξης με την ΕΕ και τα μονοπώλια. Αλλά μόνο αγώνα γεμάτο αυταπάτες, με το κίνημα-ουρά της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ. Ταυτόχρονα από κοινού ΑΡΕΝ και ΕΑΑΚ πρωτοστατούν στη διάλυση και τον εκφυλισμό του κινήματος από το δικό τους μετερίζι. Βρέθηκαν απέναντι στους φοιτητές που αποφάσισαν να συζητήσουν ανά έτος τα προβλήματα που τους απασχολούν, κατηγορώντας τους για διάσπαση των συλλόγων! Βρέθηκαν απέναντι από τους συλλόγους στην οργάνωση του Πανελλαδικού Συλλαλητηρίου της 1ης Νοέμβρη, που βούλιαξε το Σύνταγμα με τη συμμετοχή 71

φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων από όλη την Ελλάδα, πλάι στους χιλιάδες εργαζομένους, ανέργους που βροντοφώναξαν «δεν θα ζήσουμε με τα ψίχουλα». Καταψήφιζαν στα ΔΣ με τη δικαιολογία ότι το περιεχόμενο είναι ρηχό. Σήμερα όμως δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μας φωνάζουν στις πλατείες να διαδηλώνουμε πρακτικά υπέρ της κυβέρνησης, υπέρ του 70% μνημονίου και 30% ΟΟΣΑ.

Προχωράμε λοιπόν μπροστά για την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος Τα μέλη της ΚΝΕ στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ το προηγούμενο διάστημα πάλεψαν, αγωνίστηκαν και ενημέρωσαν χιλιάδες και χιλιάδες συμφοιτητές, με τους οποίους μας ενώνει το ίδιο μεράκι ότι: Έχουμε όνειρα για το μέλλον και όρεξη για να τα κάνουμε πράξη. Θέλουμε να μάθουμε την επιστήμη μας, το επάγγελμά μας. Θέλουμε να δουλέψουμε και να ζήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή. Αυτό που χρειάζεται είναι: α) Να δυναμώσει η κατεύθυνση πάλης που εκφράζει τις σύγχρονες ανάγκες μας. Να δεχτεί χτύπημα η γραμμή του συμβιβασμού με την άθλια κατάσταση που βιώνουμε στις σπουδές και το μαύρο μέλλον που μας έχουν ετοιμάσει. Να δεχτεί χτύπημα η γραμμή των αυταπατών ότι με παρακάλια και διαπραγματεύσεις θα αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Ήρθε η ώρα να βάλουμε τη δική μας κόκκινη γραμμή:  Όποιος δε θέλει να πληρώνει ένα σκασμό λεφτά για να σπουδάσει, να παλέψει για επαρκή χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό, για επιστροφή των αποθεματικών τους που “κουρεύτηκαν”, για δωρεάν σίτιση–στέγαση–μετακίνηση–βιβλία–αναλώσιμα, για ανέγερση νέων εστιών στην ευθύνη του κράτους, για επίδομα ενοικίου.  Όποιος δε δέχεται να είναι πελάτης

στη μόρφωση εμπόρευμα, να παλέψει για να φύγουν από τα ΑΕΙ–ΤΕΙ οι επιχειρήσεις.  Όποιος θέλει το πτυχίο του να έχει αντίκρισμα, να παλέψει ώστε το πτυχίο να αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για δουλειά, χωρίς να χρειάζεται να κάνει ένα κάρο πανάκριβα μεταπτυχιακά και να μαζεύει ένα σωρό πανάκριβα πιστοποιητικά.  Όποιος θέλει ουσιαστική έρευνα να παλέψει για έρευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι των κερδών των μονοπωλίων.  Όποιος θέλει αξιοπρεπή δουλειά για να ζήσει, να παλέψει για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, να παλέψει ενάντια στα σχέδια υπερεκμετάλλευσης που επιβάλλουν στους νέους να δουλεύουν για 5 μήνες με 400 ευρώ. β) Να οργανωθούμε με αγωνιστικούς, ζωντανούς συλλόγους και μαχητικά όργανα.  Συλλόγους με συχνές και μαζικές γενικές συνελεύσεις με πραγματική συζήτηση. Όπου θα συζητούνται οι γνώμες και προτάσεις όλων. Συλλόγους που παίρνουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές και οι οικογένειές τους, με σταθερή επαφή με το ταξικό εργατικό κίνημα, που διοργανώνουν εκδηλώσεις, συζητήσεις, πλούσια δραστηριότητα.  Κέντρο της οργάνωσης και του αγώνα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ πρέπει να είναι το έτος, το εξάμηνο, το τμήμα, που θα έχουν και τις εκλεγμένες επιτροπές τους.  Διοικητικά συμβούλια αγωνιστικά, διεκδικητικά, που συνεδριάζουν σταθερά, ενημερώνουν, κάνουν απολογισμό στους φοιτητές που τα εξέλεξαν με την ψήφο τους στις φοιτητικές εκλογές. Χρειάζονται πλέον συνολικότερες αλλαγές και στη δομή του φοιτητικού κινήματος, που θα βοηθούν στο να οργανώνεται καλύτερα η πάλη, να συμμετέχει μεγαλύτερο κομμάτι φοιτητών. Χρειάζεται σύλλογος ανά τμήμα, δευτεροβάθμιο όργανο ανά Ίδρυμα και πανελλαδικό όργανο. Για τέτοιο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, ενίσχυσε τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ που δημιουργούνται σε κάθε σχολή από τα μέλη της ΚΝΕ και κάθε φοιτητή που δεν ανέχεται τις μισές σπουδές, τη μισή δουλειά, τη μισή ζωή στα όρια της ΕΕ. Μαζί με αυτό χρειάζεται οργισμένη απάντηση, οργανωμένη αντίσταση και συλλογικός αγώνας. Αυτή είναι η αξιοπρεπής και παλικαρίσια στάση κάθε νέου που θέλει να δείξει την οργή του απέναντι σε νέα και παλιά μνημόνια. Είναι η ξεκάθαρη θέση ότι σε κάθε ευκαιρία θα πολεμάμε όσους, στηρίζοντας την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ, με ή χωρίς γραβάτες, μαυρίζουν το μέλλον και τα όνειρά μας!

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ:

"Ρίζα του προβλήματος είναι η επιχειρηματική δραστηριότητα στον Αθλητισμό"

α πρόσφατα επεισόδια στον αγώνα Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού αλλά και τα όσα έγιναν μετέπειτα στο Διοικητικό Συμβούλιο της Superleague, αποτελούν επεισόδια στο σίκουελ που χρόνια παρακολουθούμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δηλώσεις δίνουν και παίρνουν για το πώς θα αντιμετωπιστούν τέτοια φαινόμενα, αλλά κανείς δεν μιλάει για την ρίζα του προβλήματος στο χώρο του αθλητισμού. Ο “Ο” συζήτησε με τον Βαγγέλη Γείτονα, μέλος του τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ, προκειμένου να αναδειχθούν ορισμένες πλευρές της κατάστασης αυτής, οι αιτίες της αλλά και οι θέσεις του ΚΚΕ για τον αθλητισμό.

“Οδηγητής”: Αρχικά θα θέλαμε έναν σχολιασμό για τις πρόσφατες εξελίξεις στο ποδόσφαιρο και όσον αφορά τα μέτρα που φαίνεται ότι θα πάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Βαγγέλης Γείτονας: Όσα βλέπουμε είναι παθογένειες ενός αθλητισμού-εμπόρευμα που σήμερα έχει οδηγήσει και έναν κόσμο στο σιχτίρισμα, στην άποψη ότι “αυτή η κατάσταση δε θα αλλάξει ποτέ”. Ως ΚΚΕ καλούμε αυτόν τον κόσμο να προβληματιστεί επί της ουσίας, να μην απογοητευτεί και να ακούσει προσεκτικά τι του έχουμε πει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τι του λέμε σήμερα. Μας απασχολεί σήμερα η στάση της κυβέρνησης απέναντι και σε όλους αυτούς που τόσα χρόνια λυμαίνονται το χώρο του αθλητισμού, και συγκεκριμένα του ποδοσφαίρου, στάση που δείχνει πως “όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν”. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ συζητάει για να λύσει το πρόβλημα με αυτούς που το δημιούργησαν. Όσον αφορά τα μέτρα, τα έχουμε ακούσει ξανά και από προηγούμενες κυβερνήσεις όπως και για την εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου. Εμείς δεν ήμασταν αρνητικοί σε ορισμένα και δεν έχουμε ευθύνη που δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Το βασικό είναι αν συγκρούονται με την ρίζα του προβλήματος που είναι η επιχειρηματική δραστηριότητα, και κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν γίνεται.

“Ο”: Το ΚΚΕ σε ανακοίνωση που δημοσίευσε αμέσως μετά τα γεγονότα επανέλαβε τη θέση του για κατάργη-

ση των ΠΑΕ και της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον αθλητισμό. Γιατί το ΚΚΕ έχει αυτήν την πρόταση; Β.Γ.: Από μια άποψη, αυτές οι εξελίξεις κάνουν την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση των ΠΑΕ, των ΚΑΕ και συνολικά της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον αθλητισμό επίκαιρη, επιβεβαιώνουν την ορθότητά της. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ενημέρωσε για τους κινδύνους που θα προκύψουν μέσα από την λειτουργία των ομάδων ως ΑΕ, για τη σήψη που μεταφέρεται -και δεν γεννιέται, όπως λένε- στον χώρο του αθλητισμού, για την μετατροπή του αθλητισμού σε εμπόρευμα από τη στιγμή που κάποιοι θα επενδύουν με στόχο το κέρδος. Το ΚΚΕ ποτέ δεν κορόιδεψε τον κόσμο με μισόλογα και έτσι και τώρα αναδεικνύουμε την ανάγκη για ριζικές αλλαγές. Λέμε στον κόσμο ότι για να δει “άσπρη μέρα” στον χώρο που λέγεται Φυσική Αγωγή και Αθλητισμός πρέπει να συγκρουστεί αποφασιστικά με την αιτία που έχει φέρει σήμερα τα πράγματα εδώ. Έχει πείρα σήμερα ο κόσμος που είναι μέσα στον χώρο, αλλά και αυτοί που παρακολουθούνε απ’ έξω και νομίζουμε ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις ώστε να κερδίζει έδαφος καθημερινά η θέση του ΚΚΕ μέσα στους κόλπους του κινήματος που πρέπει σήμερα να διεκδικήσει το καθολικό δικαίωμα στην άσκηση και την άθληση του λαού μας. Καταργώ την επιχειρηματική δράση σημαίνει ότι ανοίγω δρόμο για άλλη οργάνωση του Αθλητισμού, σημαίνει ότι σχεδιάζω με βάση τις ανάγκες που υπάρχουν, με βάση την εξέλιξη της αθλητικής επιστήμης και της τεχνολογίας, σημαίνει τελικά ότι βάζω

στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του. Όλα αυτά τα βάζει στο επίκεντρο η ίδια η κοινωνία και βεβαίως δεν αφορούν μόνο τον αθλητισμό. Άλλωστε, δεν έχουμε κρύψει ποτέ πως στη δική μας την αντίληψη ο δρόμος για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της νεολαίας περνάει μέσα από τη σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων και πως το καθολικό δικαίωμα για άσκηση και άθληση τελικά βρίσκει λύση σε μια άλλη κοινωνία, τη σοσιαλιστική.

“Ο”: Τέλος, υπάρχει μια άποψη που λέει ότι χωρίς μεγαλοεπιχειρηματίες, χωρίς ΠΑΕ δε θα έχουμε ποιοτικό ποδόσφαιρο και συνολικά αθλητισμό. Ισχύει κάτι τέτοιο; Β.Γ.: Η άποψη αυτή ακούγεται τόσο από έναν κόσμο “μπερδεμένο”-τον οποίο δεν κατηγορούμε, όσο όμως και από εκείνους που θέλουν να πείσουν τη νεολαία πως η σημερινή κατάσταση θα συνεχίζεται αιώνια. Αθλητισμός χωρίς επιχειρηματίες λένε, δεν υπάρχει. Εμείς καλούμε τον κόσμο να σκεφτεί και να βγάλει συμπεράσματα από την ίδια του τη ζωή. Θέτουμε λοιπόν ένα ερώτημα: Ικανοποιείται σήμερα το δικαίωμα της νεολαίας για συμμετοχή χωρίς κανένα εμπόδιο σε οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες; Αυτό για εμάς είναι το κρίσιμο. Και επειδή τα στοιχεία είναι δραματικά σε αυτόν τον τομέα, απαντάμε πως ο λόγος που δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα αυτό, είναι η κυριαρχία των επιχειρηματιών στον χώρο. Ας πάμε όμως ειδικά στο ποδόσφαιρο. Είναι ωραίες εικόνες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα αυτές που είδαμε πρόσφατα αλλά και στο παρελθόν; Οι περισσότεροι θα πούνε όχι. Πώς δημιουργούνται; Σίγουρα από μόνο του το ποδόσφαιρο δεν τις δημιούργησε. Ρωτάμε εμείς ακόμα, ποδόσφαιρο χωρίς τζόγο δεν γίνεται να παιχτεί; Αφού μπορεί, γιατί πλέον ποδόσφαιρο και τζόγος, παράνομος και νόμιμος, είναι νύχι-κρέας; Αν βάλουμε όλα αυτά τα ερωτήματα σε μια σειρά, θα δώσουμε μια απάντηση ξεκάθαρη. Κοινός παρονομαστής όλων είναι η ίδια η λειτουργία των ομάδων ως Α.Ε., που ως τέτοιες στοχεύουν στο κέρδος. Εκεί θα απαντηθούν και τα επεισόδια, εκεί θα δούμε γιατί υπάρχει όλη αυτή η σήψη. Το ΚΚΕ έχει καταθέσει προτάσεις και για τα άμεσα προβλήματα, όπως την αποπομπή των ΠΑΕ και ΚΑΕ από το Υπουργείο Παιδείας και

, μέμε τον Βαγγέλη Γείτονα σικής λος του τμήματος Φυ της Αγωγής και Αθλητισμού Κ.Ε. του ΚΚΕ.

την ένταξή τους στο Υπουργείο Οικονομίας ως αθλητικές εταιρείες. Ώστε να ελέγχονται πλέον ως Ανώνυμες Εταιρείες από τη στιγμή που λειτουργούν ως τέτοιες. Ακόμα πρέπει να γίνει άμεσα η αποπληρωμή όλων των χρεών των ΠΑΕ προς το Δημόσιο. Επιπλέον, άμεσα χρειάζεται να κοπεί κάθε σχέση με τον αθλητισμό ανθρώπων που τόσα χρόνια παρασιτούν και έχουν εμπλοκή σε υποθέσεις που ερευνώνται, ποινικές κ.λπ., έχουν καταχραστεί χρήματα, χωρίς βέβαια να λέμε πως αυτά αρκούν για να λυθεί το πρόβλημα. Τέλος όσον αφορά στην ποιότητα: Το έχουμε πει και το ξαναλέμε. Το ποδόσφαιρο παίζεται πολύ καλά και χωρίς επιχειρηματίες. Υπάρχει η ιστορική πείρα από την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης για το επίπεδο του αθλητισμού, που διαψεύδει πανηγυρικά όλους αυτούς που γνωρίζουν, και εκ του πονηρού τα λένε αυτά, για να συκοφαντήσουν την προσφορά της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν μπορεί να συγκριθεί η σημερινή κατάσταση με την Φυσική Αγωγή και τον αθλητισμό στην Σοβιετική Ένωση, ούτε σε επίπεδο συμμετοχής του λαού της νεολαίας, αλλά ούτε και σε επίπεδο επιδόσεων και ποιότητας αθλητών. Συνέντευξη: Νίκος Κωνστάντιος

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

8η Μάρτη

Μέρα της Γυναίκας

Δείχνει τον δρόμο

για τους σημερινούς αγώνες!

τις 8 Μάρτη του 1857 εργάτριες στα ραφτάδικα και τα κλωστοϋφαντουργεία της Νέας Υόρκης ξεσηκώνονται και απεργούν. Εκείνη την εποχή οι γυναίκες δουλεύουν 16 ώρες τη μέρα και αμείβονται αρκετά χαμηλότερα σε σχέση με τους άντρες. Οι εργάτριες ζητούν μείωση των ωρών εργασίας στις 10 ώρες, την εξίσωση των μισθών αντρών και γυναικών καθώς και υγιεινές συνθήκες δουλειάς. Η απάντηση της εργοδοσίας είναι ομαδικές απολύσεις και τρομοκρατία. Οι διαδηλώσεις όμως εκείνης της μέρας ξεχωρίζουν για τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά τους. Κυβέρνηση και εργοστασιάρχες χρησιμοποιούν την αστυνομία και βάφουν τις κινητοποιήσεις με αίμα. Αρκετά χρόνια αργότερα, με πρωτοβουλία μιας από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του παγκόσμιου

Κάνουμε μια συζήτηση ουσιαστική για να βελτιώσουμε την ιδεολογική, πολιτική και μαζική μας παρέμβαση στις γυναίκες με ταξικά χαρακτηριστικά. Το θέμα είναι πώς βλέπει το Κόμμα τη θέση της γυναίκας στην ταξική πάλη. Όταν λέμε στην ταξική πάλη δεν εννοούμε μόνο πώς τη βλέπει να συμμετέχει στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ή, αν θέλετε, και στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα αλλά πώς βλέπει να αναπτύσσεται η πολιτική συνείδηση της γυναίκας, πώς βλέπει δηλαδή να εξελίσσεται κοινωνικά, πώς βλέπει την πολιτική κατάσταση, πώς διαμορφώνει συνείδηση και για τις οικονομικές-κοινωνικές εξελίξεις, επομένως και για τις πολιτικές εξελίξεις, σε σχέση με την τάξη στην οποία ανήκει, κι επομένως ποια είναι αντικειμενικά τα συμφέροντά της. Έχουμε μια πρόσθετη επιβάρυνση στο πώς εξελίσσεται η πολιτική συνείδηση της γυναίκας σε σχέση με του άντρα. Δηλαδή; Αν δούμε με κριτήριο το πώς ψηφίζει, θα δούμε ότι σχεδόν πάντα, τα αστικά κόμματα (και τα φιλελεύθερα και τα σοσιαλδημοκρατικά), οι γυναίκες τα ψηφίζουν περισσότερο από ότι οι άντρες, σε σχέση με το μέσο ποσοστό τους. “Καθυστέρηση” που έχει να κάνει με τη συμβολή της γυναίκας στην κοινωνική δράση. Πάντως βλέπουμε ότι κι από την άποψη της συμμετοχής στις αρχαιρεσίες, αλλά κύρια στη

εργατικού επαναστατικού κινήματος, της Γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρας Τσέτκιν, αποφασίστηκε η μέρα αυτή να γιορτάζεται ως επέτειος για την ηρωική θυσία των απεργών εργατριών γυναικών. Η ημερομηνία αυτή είναι καθοριστική για την πορεία του γυναικείου κινήματος ως αναπόσπαστου τμήματος του γενικότερου εργατικού, του επαναστατικού κινήματος. Με αφορμή αυτή τη σημαντική επέτειο ο “Οδηγητής” αναδημοσιεύει αποσπάσματα από την ομιλία της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση της ΤΟ Εμπορίου-Υπηρεσίων της ΚΟΑ του ΚΚΕ με θέμα: “Η θέση της εργαζόμενης γυναίκας σήμερα και η πρόταση του ΚΚΕ για τη χειραφέτησή της στην πάλη για τον σοσιαλισμό”.

δράση των σωματείων, υπάρχει μια ορισμένη “καθυστέρηση”. Αν κι αυτό είναι ένα ζήτημα που αφορά και το γυναικείο εργατικό δυναμικό, αλλά και το ανδρικό συνολικά. Από την άλλη όμως, και είναι θετικό αυτό, έχουμε ένα δυναμικό γυναικών και εργαζομένων, που συσπειρώνεται και δραστηριοποιείται στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, στο οποίο δουλεύουν οι κομμουνίστριες. Αυτό το κίνημα είναι η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), με τους συλλόγους και τις ομάδες γυναικών που διαθέτει σε όλη την Ελλάδα. Κάνουμε σήμερα μια συζήτηση για το πώς δουλεύει το ΚΚΕ, ειδικά στις γυναίκες, σε ένα πιο πρωτοπόρο κομμάτι, γιατί δεν μπορείς να απευθυνθείς μια κι έξω σε 3 εκατομμύρια γυναικών. Να δούμε τα θετικά και τις αδυναμίες. Στη θέληση του Κόμματος είναι η εξειδικευμένη ιδεολογική, πολιτική και μαζική δουλειά του στις γυναίκες να γίνεται 365 μέρες το χρόνο. Χρειάζεται να έχουμε σταθερά στο μυαλό μας να κάνουμε εξειδικευμένη δουλειά στις γυναίκες, γιατί χρειάζεται να απευθυνθούμε με πιο εξειδικευμένο τρόπο, είτε είναι η ιδεολογική-πολιτική παρέμβαση, είτε είναι και το περιεχόμενο της συνδικαλιστικής μας παρέμβασης και δράσης μέσα από τα σωματεία. Το Κόμμα μας έχει μια πολύ μεγάλη ιστο-

Η 8η Μάρτη είναι η μέρα που αφορά την εργαζόμενη γυναίκα, την εργάτρια και κατ’ επέκταση την εργατοϋπάλληλο και την αυτοαπασχολούμενη της σημερινής εποχής

Η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

ρία και αξίζει να τη γνωρίσουμε, πηγαίνοντας προς τα 100 χρόνια του. Έχει μια πολύ μεγάλη πείρα του πώς απευθύνθηκε, δούλεψε, επεξεργάστηκε πολιτικά μαζικά αιτήματα για τις εργάτριες, για τις αυτοαπασχολούμενες, για τις άτυπα εργάτριες, όπως ήταν οι υπηρέτριες ή οι γυναίκες που δουλεύανε φασόν. Αυτό όμως δεν έχει περάσει σε όλη τη δουλειά του Κόμματος μέσα από μια καθημερινότητα.

Το πραγματικό περιεχόμενο της 8ης Μάρτη Πρώτα απ' όλα πρέπει να δώσουμε τη μάχη στους τόπους δουλειάς, να αξιοποιήσουμε και τα σωματεία, για να δώσουμε τον σωστό, τον αντικειμενικό χαρακτήρα της 8η Μάρτη. Ορισμένοι δεν ξέρουν τι σημαίνει μέρα της

γυναίκας, λένε και λίγο με πλάκα “κι εμείς οι άντρες δεν έχουμε τη δική μας μέρα”. Δεν είναι θέμα γιορτής. Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος διαμορφώνει στρεβλή συνείδηση, από το τι ακούει και βλέπει στην τηλεόραση και το διαδίκτυο, από το τι ακούει στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο. Και όλοι αυτοί, και τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις και οι πάντες, δίνουν στρεβλά το τι σημαίνει 8η Μάρτη ως Μέρα της Γυναίκας. Αυτή η ημέρα είναι ένας από τους μεγαλύτερους σταθμούς στην πορεία της ταξικής πάλης, του εργατικού ταξικού κινήματος, όπως είναι και η 1η Μάη. Την 8η Μάρτη του 1857 οι εργάτριες στον ιματισμό, στα ραφτάδικα, στην καρδιά του καπιταλισμού, στη Νέα Υόρκη, πάλεψαν και διεκδίκησαν ίσο ωράριο με

κοπέλες και οι άντρες μπορεί να σκέφτονται πού είναι αυτή η διπλή ανισότητα; Οι “κατακτήσεις” και για τις νέες γυναίκες με εργατική και λαϊκή καταγωγή-όπως οι κατακτήσεις στη μόρφωση, στη συμπεριφορά των ανδρών της ίδιας ηλικίας, στην πρόσβαση στην κοινωνική εργασία, τουλάχιστον στις πιο ομαλές συνθήκες της καπιταλιστικής αναπαραγωγής δηλαδή όχι σε συνθήκες κρίσης, δημιουργούν την αυταπάτη της γυναικείας χειραφέτησης και ισοτιμίας των δύο φύλων, ακόμα και όταν συνειδητοποιούν την ταξική τους θέση.

Πλευρές της σύγχρονης ανισοτιμίας

Από την απεργία των εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, στις 8 Μάρτη 1857

τους άντρες, που ήταν κατοχυρωμένο σε αυτό τον κλάδο το 10ωρο. Είναι η μέρα που αφορά την εργαζόμενη γυναίκα, την εργάτρια και κατ’ επέκταση την εργατοϋπάλληλο και την αυτοαπασχολούμενη της σημερινής εποχής. Σήμερα η γυναικεία εργασία έχει επεκταθεί σε πολλούς κλάδους αλλά ταυτόχρονα με αυτά που έχει φέρει ως κατακτήσεις, εν μέρει ο καπιταλισμός γιατί τα χρειαζόταν, εν μέρει ο ίδιος ο ταξικός αγώνας γιατί καμία κατάκτηση δεν είναι άπαξ δοσμένη στον καπιταλισμό, ό, τι και να σου δώσει θα το πάρει πίσω αν σε βρει σε στιγμή χαλάρωσης, αν σε βρει σε στιγμή που ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων, ο συσχετισμός δηλαδή ανάμεσα στο κίνημα της εργατικής τάξης και στο κεφάλαιο που είναι εξουσία είναι λίγο χειρότερα ή λίγο καλύτερα. Ό,τι έδωσε ο καπιταλισμός το έδωσε εν μέρει γιατί το χρειαζόταν και εν μέρει γιατί στον 20ό αιώνα η ανθρωπότητα γνώρισε και πολύ καλύτερες μέρες από την άποψη του συσχετισμού δυνάμεων παγκόσμια, που έφτασε και στην κατάσταση να οικοδομεί τον σοσιαλισμό, αλλά που δεν μπόρεσε να τον κρατήσει. Επέδρασαν οι κατακτήσεις που είχε η γυναίκα κατά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, πίεσαν και για κατακτήσεις στις καπιταλιστικές κοινωνίες. Από την 8η Μάρτη του 1857 ως σήμερα έχουμε αλλαγές. Πρώτα απ’ όλα στην κοινωνία, σε όλες τις καπιταλιστικές κοινωνίες και βεβαίως και στην ελληνική πραγματικότητα. Πολύ περισσότερες γυναίκες εργάζονται. Τυπικά έχουν καταργηθεί στους νόμους οι ανισότητες που υπήρχαν πριν από ενάμιση αιώνα. Κάπου έχουν καταργηθεί και ουσιαστικά, αλλά δεν έχουν εξαλειφθεί. Ορισμένα αστικά πολιτικά δικαιώματα που

δεν είχε η γυναίκα, σήμερα είναι κατακτημένα για όλες, και για τις γυναίκες της αστικής τάξης και για τις εργατοϋπαλλήλους. Για παράδειγμα, το δικαίωμα όχι μόνο να ψηφίζει αλλά και να εκλέγεται. Τώρα, πώς υλοποιείται αυτό το δικαίωμα για την εργάτρια, αν δεν υποστηριχτεί από το επαναστατικό εργατικό κόμμα, το ΚΚΕ, είναι ένα

Η σύγχρονη ανισοτιμία έχει διάφορες πλευρές. Θα υπάρχει όσο ο καπιταλισμός θα χρειάζεται τους πάντες, γυναίκες και άντρες, ως μισθωτούς. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΕ είχε βάλει στόχο το 2000 στο πρόγραμμά της προς το 2010 και μετά το 2020, να ανέβει το ποσοστό των εργαζομένων γυναικών. Και μάλιστα τότε είχε αναδείξει ότι η Ελλάδα είναι από τις χώρες που ήταν πιο πίσω σε σχέση με άλλες χώρες μέλη της ΕΕ και στην πορεία ανέβηκε. Πάντα ο καπιταλισμός θα αξιοποιεί οτιδήποτε υπάρχει μέσα στην κοινωνία ως καθυστέρηση, για να μπορεί να βγάλει μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους. Για παράδειγμα, ορισμένες κατακτήσεις που αφορούσαν τις γυναίκες όσον αφορά το όριο συνταξιοδότησης, όσον αφορά τη νυχτερινή εργασία και μια σειρά

Ο διττός χαρακτήρας του ζητήματος των ανισοτιμιών που βιώνει η γυναίκα ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει, όσο υπάρχουν ταξικές κοινωνίες. Θα καταργηθεί πλήρως όταν θα καταργηθεί η ταξική εκμετάλλευση ζήτημα. Είναι άλλο πράγμα λοιπόν το τυπικό δικαίωμα και άλλο η πραγματικότητα στη ζωή. Το τυπικό δικαίωμα έχει προχωρήσει. Μια ανισότητα δηλαδή κραυγαλέα, που κληρονόμησε η καπιταλιστική κοινωνία από ένα παρελθόν χιλιάδων χρόνων, που έφερε μαζί με την ταξική ανισότητα και την ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα. Δηλαδή τη στιγμή εκείνη της ιστορίας στην κοινωνική εξέλιξη, που οι κοινωνίες χωρίστηκαν σε τάξεις, εκείνη τη στιγμή έγινε και η “ιστορική ήττα”, όπως λέει ο Ένγκελς, του γυναικείου φύλου από το ανδρικό φύλο. Υποδουλώθηκε στην κυριαρχία του άντρα. Ποιου άντρα; Όχι η δούλη στο δούλο αλλά στο δουλοκτήτη. Ο διττός χαρακτήρας του ζητήματος των ανισοτιμιών που βιώνει η γυναίκα ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει, όσο υπάρχουν ταξικές κοινωνίες. Θα καταργηθεί πλήρως όταν θα καταργηθεί η ταξική εκμετάλλευση. Θα μου πείτε, σήμερα, ιδιαίτερα οι νέες

άλλα πράγματα τα κατάργησε, όχι μόνο στην Ελλάδα. Ήταν στους άξονες που έβαζε η ΕΕ στη συγκρότησή της, στο όνομα της ισότητας των δύο φύλων. Καταλαβαίνετε τι στρέβλωση υπάρχει εδώ; Αντί η κοινωνία να δώσει πρόσθετα δικαιώματα στη γυναίκα, γιατί η μητρότητα έπρεπε να αναγνωριστεί ως κοινωνική υπόθεση κι όχι ως ατομική υπόθεση. Αυτό αφορά και τις γυναίκες που γεννάνε και τις γυναίκες που δε γεννάνε, και την περίοδο πριν γεννήσουν και μετά, όταν τελειώνει η δυνατότητα της αναπαραγωγής. Έτσι είναι ο γυναικείος οργανισμός. Δηλαδή δεν είναι μόνο το θέμα της ισοτιμίας, της ισότητας των φύλων, είναι και το θέμα των πρόσθετων θετικών διακρίσεων, που πρέπει να παρέχει η κοινωνία στη γυναίκα. Βεβαίως στη δική μας την αντίληψη δεν είναι υπόθεση στενά της οικογένειας ή του ατόμου αλλά υπόθεση της κοινωνίας. Άλλο παράδειγμα, πώς ο καπιταλισμός αξιοποιεί την αντίφαση. Για παράδειγμα, θέλει τη γυναίκα να δουλεύει, αλλά από την άλλη θέλει να δουλεύει σαν φθηνότερο

εργατικό δυναμικό. Ή να χρησιμοποιεί ορισμένα προβλήματα ή πρόσθετες ανάγκες που έχει για να ρίχνει το μισθό συνολικά και για το ανδρικό δυναμικό. Τώρα έχουν επιδεινωθεί ορισμένα πράγματα. Παραδείγματος χάριν, η γυναίκα δυσκολεύεται γιατί δεν έχει κοινωνικό δίκτυο που αφορά την προστασία του παιδιού, που αφορά τους ηλικιωμένους μιας οικογένειας ή κατηγορίες που έχουν ιδιαίτερες ανάγκες, ΑμΕΑ κ.λπ. Λόγω όλων αυτών των καταστάσεων, είναι πιο δύσκολο να συνδυάσει η γυναίκα τις ευθύνες που συσσωρεύονται στο ατομικό νοικοκυριό και ταυτόχρονα να δουλεύει. Επομένως είναι ευάλωτη στο να δουλεύει λιγότερες ώρες από το γενικό ωράριο, αν είναι 8ωρο ή 10ωρο. Το γυναικείο εργατικό δυναμικό ενέδωσε γρηγορότερα στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Και δεν ήταν μόνο θέμα συνείδησης. Είχε μια αντικειμενική βάση. Η γυναίκα ήθελε να δουλέψει, αλλά δεν μπορούσε να δουλέψει πλήρως ή δεν μπορούσε να δουλέψει σερί ή πολλές λέγανε «να δουλέψω έξι μήνες ή ένα χρόνο, μετά να προγραμματίσω να κάνω παιδί». Ξέρετε καλά ότι κάποιοι εργοδότες σε βάζουν να υπογράψεις ότι δε θα γίνεις μητέρα.

Πρωτοπόρα δράση για την συμμετοχή των γυναικών στον οργανωμένο αγώνα Χρειάζεται να ξέρουμε λοιπόν τα αντικειμενικά πρόσθετα προβλήματα, που οδηγούν τη γυναίκα να κάνει πιο αργά βήματα στη συμμετοχή της στον αγώνα, στη δράση, στο Κόμμα, στην ΚΝΕ οι νέες γυναίκες. Η ένταξη στη δράση πρέπει να έχει και το στοιχείο του ενδιαφέροντος και το στοιχείο που θα δώσει μια ανάταση στη γυναίκα. Μια ζωή που είναι μίζερη και άχαρη, που σε σπρώχνει αναγκαστικά ο καπιταλισμός, και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, να σηκώνεσαι το πρωί, να προλάβεις να στείλεις τα παιδιά στο σχολείο, να πας στη δουλειά, άμα δεν μπορείς να τα πας εσύ ποιος θα τα πάει, να μαγειρέψεις κ.λπ., θέλει και μια ανάταση. Πρέπει λοιπόν και το σωματείο να ανοίξει δρόμους, να δίνει την πολιτιστική, μορφωτική ανάταση. Να δώσει στην εργαζόμενη διέξοδο. Χρειάζεται να απευθύνεται στις ανάγκες της γυναίκας σήμερα, επομένως κωδικοποιείται και σε αιτήματα πάλης που πρέπει να προωθηθούν και μέσα από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, και μέσα από το αγροτικό, στο βαθμό που αφορά αγρότισσες ή γυναίκες της υπαίθρου, ανεξάρτητα αν δουλεύουν σαν αγρότισσες ή όχι. Που αφορά επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενες που έχουν τεράστια προβλήματα, π.χ. δεν έχουν καμία κατοχύρωση στο θέμα της μητρότητας. Που αφορά το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, την ΟΓΕ, η οποία έχει επεξεργαστεί θέσεις, αιτήματα για κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής της γυναίκας από την εργατική τάξη και τα φτωχά-λαϊκά στρώματα.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

Ντοκουμέντα απ' την ιστορία του γυναικείου κινήματος

ι γυναίκες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων έχουν δώσει μεγάλους αγώνες και στην χώρα μας, σε όλες τις συνθήκες –ακόμα και με το όπλο στο χέρι. Με αφορμή την 8η Μάρτη δημοσιεύουμε αποσπάσματα από ιστορικά ντοκουμέντα από το Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ που αναδεικνύουν αυτούς τους αγώνες και τον εορτασμό της Διεθνούς Μέρας της Γυναίκας στο βουνό και τις φυλακές. "Γυναίκα με Κόκκινη Σημαία", λιθογραφία του Nikolay Viting (1969)

Για να δημιουργήσουμε γυναικείο κίνημα πρέπει να οργανώσουμε την πάλη των εργατριών “Κομμουνιστική Επιθεώρηση” τ. 8/1933 «(...) Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες εργάτριες μέσα στη χώρα μας που δουλεύουν 10-14 ώρες την ημέρα με 15-30 δραχμές μεροκάματο μέσα σε ανθυγιεινές δουλειές. Σ’ όλα τα εργοστάσια της Ελλάδας διώχνονται εργάτες και αντικαταστούνται με εργάτριες για να πληρώνουν οι καπιταλιστές λιγότερο μεροκάματο. Χιλιάδες καπνεργάτες πετάχτηκαν στα τελευταία χρόνια και αντικαταστάθηκαν με καπνεργάτριες. Το ίδιο και στα υφαντουργεία. Η εκμετάλλευση στις εργάτριες από τους εργοδότες γίνεται πολύ μεγαλύτερη και από τους εργάτες. Τα διωξίματα, τα προστίματα, το βρισίδι, το ξύλο βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη σε βάρος των εργατριών. Μικρά κορίτσια 8-12 χρονών δουλεύουν στις πιο βαρειές και ανθυγιεινές δουλειές 10-12 ώρες την ημέρα με 5-15 δραχμές. Σε πολλά μοδιστράδικα της Αθήνας και σ’ όλη τη χώρα δουλεύουν κορίτσια δίχως μεροκάματο με το πρόσχημα της “τέχνης”. Οι εργάτριες επίσης αποκλείονται από τις γελοίες κοινωνικές ασφαλίσεις που δίνονται στους εργάτες. Οι καπνεργάτριες ενώ πληρώνουν από το μεροκάματο πείνας 6% στο ΤΑΚ [σ. σ. Ταμείο Ασφάλισης Καπνεργατών] δεν παίρνουν επίδομα ανεργίας, ούτε και φαρμακευτική βοήθεια. Σ’ όλα τα εργοστάσια οι εργοδότες και τα τσιράκια τους επετίθενται στις εργάτριες με ανήθικους σκοπούς και διώχνονται πολλές γιατί δεν τους ικανοποιούν τις κτηνώδικές τους ορέξεις. Γενικά για την κεφαλαιοκρατία οι εργάτες είναι ένα πολύ μεγάλο εκμεταλλεύσιμο υλικό. Σ’ όλο το επαναστατικό κίνημα οι εργάτριες έπαιξαν και παίζουν αποφασιστικό ρόλο. Οι καπνεργάτριες της Ελλάδας έχουν να δείξουν λαμπρές σελίδες για την αποφασιστικότητα και τον ηρωισμό σ’ όλες τις απεργίες και διαδηλώσεις, που τρόμαξαν την κεφαλαιοκρα-

τία. Στην περσινή απεργία του Κοκαλάδικου της Αθήνας οι εργάτριες βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων και των διαδηλώσεων που γίνονταν στις 10 μέρες της απεργίας. Διάθεση για πάλη έχουν πολύ μεγάλη και αυτό μας το δείχνουν οι μεταξουργίνες του Σουφλίου, που κατέβηκαν σε απεργία, πάλεψαν ηρωικά και νίκησαν. Επίσης οι εργάτριες καρεκλοποιίας Θεσσαλονίκης. Προχτές ακόμα οι καπνεργάτριες 1-2 εργοστασίων της Θεσσαλονίκης απήργησαν γιατί τις πλήρωσαν σπασμένα μεροκάματα. Πριν λίγες μέρες 150 εργάτριες υφαντουργίνες της Μπριτάνιας των Ποδαράδων οργάνωσαν στάση ενάντια στις υπερωρίες που τις υποχρέωναν να δουλέψουν. Επίσης στο υφαντουργείο του Καψάνη της Καλλιθέας 2 φορές οργάνωσαν στάση περί τις 20 υφαντουργίνες ενάντια στις υπερωρίες (...)».

Η γιορτή της 8 του Μάρτη στην ελεύθερη περιοχή μας “Αγωνίστρια”, Μάρτης 1949

Υπόμνημα πολιτικών κρατουμένων Φυλακών Κορυδαλλού 8 Μάρτη 1970

«Με μεγάλο ενθουσιασμό απαγγελίες τραγούδια και χορούς γιόρτασαν οι μαχήτριες του 350 Τάγματος την παγκόσμια μέρα της γυναίκας. Ύστερα από την ομιλία στην γιορτή μας χαιρέτισαν αντιπρόσωπος του ΑΚΕ [Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας] καθώς και ο συν. Στρατής από μέρος των μακρονησιωτών που προσχώρησαν στον Δημ. Στρατό. Στο τέλος στάλθηκε χαιρετιστήριο στις καινούριες μαχήτριες που εκπαιδεύονται στα Έμπεδα. Η γιορτή έκλεισε με την απόφαση των μαχητριών μας να τραβήξουν μπροστά για μεγαλύτερες επιτυχίες και Νίκες.

«Επί τη ευκαιρία της Διεθνούς ημέρας της Γυναίκας διαμαρτυρόμαστε εντόνως διά την συνεχιζόμενην κράτησιν των Ελληνίδων αγωνιστριών πολιτικών κρατουμένων. Όπως είναι γνωστόν μεταξύ των 3000 πολιτικών κρατουμένων, οι οποίοι κρατούνται συμφώνως προς τα στοιχεία του ΔΕΣ, εις τα διάφορα στρατόπεδα και φυλακάς, υπάρχουν και 100 περίπου γυναίκες, αι οποίαι επί τρία συνεχή έτη κρατούνται χωρίς δίκην ως όμηροι της δικτατορίας εις το στρατόπεδον Αλικανρνασσού Κρήτης, και 25 άλλαι πολιτικαί κρατούμενες, αι οποίαι καταδικάσθηκαν παρανόμως υπό των εκτάκτων στρατοδικείων εις εξοντωτικάς ποινάς και κρατούνται υπό απανθρώπους συνθήκας διαβιώσεως εις τας γυναικείας φυλακάς Αβέρωφ. (...) Yπερήφανες Ελληνίδες, ανθίστανται επί τριετίαν εις την βίαν, εις τας παντοειδείς στερήσεις και κακουχίες, αρνούμεναι να αποκηρύξουν τας πολιτικάς πεποιθήσεις των, τίμημα που απαιτεί το δικτατορικό καθεστώς δια την απελευθέρωσίν των, διά την επιστροφήν των εις τας ερημαγμένας οικείας των, εις τους συζύγους, τους γονείς, τα αδέλφια τους και εις τα μικρά παιδιά των τα οποία άφισαν μωρά πολλαί εξ αυτών. (...) Με την ευκαιρίαν της επετείου της παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας, όπου χωρίς αμφιβολίαν θα εκδηλωθεί, δια μίαν ακόμη φοράν, έντονη απαίτησις, της δημοκρατικής και προοδευτικής κοινής γνώμης του εσωτερικού και του εξωτερικού διά την απελευθέρωσιν των Ελληνίδων πολιτικών κρατουμένων (...) απαιτούμεν την άμεση κατάργησιν του στρατοπέδου Αλικαρνασσού και των Γυναικείων φυλακών Αβέρωφ και την άμεση απελευθέρωση όλων των κρατουμένων γυναικών. Απαιτούμε, επίσης, την απελευθέρωση όλων γενικώς των κρατουμένων, ομήρων του δικτατορικού καθεστώτος (...)».

Στα Έμπεδα του 350 Τάγματος Τη μέρα της γιορτής ο τόπος στολίσθηκε με συνθήματα και η εφημερίδα μας του τοίχου, που για πρώτη φορά τη βγάλαμε παρουσιάζει τις επιτυχίες μας στην εκπαίδευση. Μιλάνε οι μαχήτριές μας. Μιλάει η Χρυσούλα Ούζουνη, 10 ημερών αντάρτισσα. «Τώρα νοιώθουμε ότι ζούμε, τώρα που γλυτώσαμε από τους φασίστες. Τρεις μέρες περπατούσαμε, μα όταν φτάσαμε στην Λεύτερη Περιοχή, πιάσαμε τον χορό. Δεν νοιώθαμε κούραση, γιατί είμασταν λεύτερες». Με γεμάτες τις καρδιές πίστη και καινούργια δύναμη οι καινούριες μας αδελφές παρακολουθούν την εκπαίδευσή τους, φροντίζουν να μάθουν γερά το όπλο για τον αγώνα. Στα λεύτερα χωριά μας γιόρτασαν την 8η του Μάρτη οργανωμένα και οι γυναίκες της Μουσουλμανικής Μειονότητας».

Αποσπάσματα από Ημερήσιες Διαταγές του 350ου Τάγματος του ΔΣΕ που περιλαμβάνουν επαίνους για πράξεις μαχητριών του.

Εξωτερική πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

«Απάνεμα λιμάνια δεν υπάρχουν στην τρικυμία των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών» *Φωτογραφία από πρόσφατη στρατιωτική άσκηση-συνεκπαίδευση μονάδων του ελληνικού πολεμικού ναυτικού με το ΝΑΤΟ στο Μυρτώο πέλαγος

δη από τις πρώτες τις μέρες η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδωσε δείγματα γραφής για τις προθέσεις της στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Μιλάει για “πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική”, αλλά κορμός της πολιτικής της και “ευαγγέλιό” της είναι οι δεσμεύσεις σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, τις οποίες σπεύδει να επισφραγίσει η εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και η προσπάθεια αναβάθμισης της

γεωστρατηγικής θέσης της χώρας και μέσω της “στρατιωτικής διπλωματίας”. Οι βασικοί άξονες της εξωτερικής πολιτικής της συγκυβέρνησης αναδεικνύονται απ’ την τοποθέτηση του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος -την οποία δημοσιεύουμε παρακάτωκατά την διάρκεια της συζήτησης επί των προγραμματικών δηλώσεων της συγκυβέρνησης.

«Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χρησιμοποιεί ηθελημένα παραπλανητική πρακτική και καλλιεργεί κλίμα ευφορίας. Μιλάει για υπερηφάνεια, για κυριαρχία και την ίδια ώρα προσγειώνεται. Δίνει όρκους πίστης στον πραγματικό αντίπαλο του λαού μας, τα μονοπώλια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Λέμε στον λαό μας: “Να τα μετρήσει καλά αυτά και να σκεφτεί από την πείρα του, ότι μέσα σ’ αυτές τις συμπληγάδες δε χωράνε φιλολαϊκή πολιτική, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη, ισοτιμία στις διεθνείς σχέσεις, γιατί αυτό που κρίνει είναι η οικονομική και στρατιωτική δύναμη κάθε χώρας”. Η συγκυβέρνηση μιλάει για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, όμως κορμός της είναι οι επικίνδυνες αποφάσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ, και τα όποια ανοίγματα γίνουν π.χ. προς τη Ρωσία, την Κίνα. Τα δικά τους μονοπώλια δεν αλλάζουν τον βασικό, τον ποιοτικό παράγοντα που τονίζει ότι στην

Η συγκυβέρνηση μιλάει για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, όμως κορμός της είναι οι επικίνδυνες αποφάσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ, και τα όποια ανοίγματα γίνουν π.χ. προς τη Ρωσία, την Κίνα

καρδιά της εσωτερικής και της εξωτερικής κυβερνητικής πολιτικής είναι τα συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών ομίλων, η γεωστρατηγική αναβάθμιση του ρόλου της σε βαριές συνέπειες και νέες περιπέτειες για τον λαό μας. Ο Υπουργός Άμυνας, στην πρόσφατη συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, τόνισε ότι η κυβέρνηση θα συμμετάσχει σε όλες τις κοινές στρατιωτικές δράσεις του ΝΑΤΟ, που είναι κατασταλτικός μηχανισμός κατά των λαών, με πλήθος επεμβάσεων και πολέμων. Στην περσινή Σύνοδο Κορυφής στην Ουαλία το ΝΑΤΟ ενίσχυσε τις επιθετικές αποφάσεις με τα προσχήματα περί αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, την ενεργειακή ασφάλεια, την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών που δημιούργησαν και στήριξαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, για τις ανάγκες των επεμβάσεων στην Μέση Ανατολή, στην Βόρεια Αφρική. Η κυβέρνηση έχει προσχωρήσει σ’ αυτές τις θέσεις και αυτό αποδείχτηκε από τις σημερινές τοποθετήσεις.

Στην ίδια κατεύθυνση, με τα ίδια προσχήματα, κινείται και η πολιτική ασφάλειας και άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ισχυρισμός ότι η συγκυβέρνηση θα αλλάξει το τοπίο μέσα στις λυκοσυμμαχίες δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Αυτό αποδείχτηκε πρόσφατα με τη στάση της κυβέρνησης και του Υπουργού Εξωτερικών στην έκτακτη σύνοδο της ΕΕ για την Ουκρανία. Αρχικά λεονταρισμοί για διαδικαστικά ζητήματα, αλλά στην πράξη ομόφωνη απόφαση για παράταση των κυρώσεων που έχει επιβάλει η ΕΕ στα πλαίσια του ανταγωνισμού με τη Ρωσία. Δεν είναι μόνο αυτό. Η ομόφωνη απόφαση επιχειρεί να παρουσιάσει την ΕΕ ως “αθώα περιστερά”, ενώ είναι συνυπεύθυνη, μαζί με τις ΗΠΑ, για την επέμβαση στην Ουκρανία. Συνεχίζει να ρίχνει λάδι στην φωτιά με αρνητικές συνέπειες κατά των λαών, κατά του λαού μας, κατά των αγροτών στη χώρα μας. Η Τουρκία και η Ελλάδα είναι μέλη του ΝΑΤΟ, σύμμαχοι για δεκαετίες, αλλά αυτό δεν απέτρεψε την τουρκική επιθετικότητα και τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο για

Ο Ν. Κοτζιάς, Υπουργός Εξωτερικών της συγκυβέρνησης, στην πρόσφατη έκτακτη Σύνοδο της ΕΕ στις Βρυξέλλες, για τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

τον έλεγχο των υδρογονανθράκων. Οι τουρκικές προκλήσεις συνεχίζονται, αμφισβητείται η ελληνική ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, οι ΝΑΤΟϊκές αποφάσεις προωθούν τη διχοτόμηση του Αιγαίου. Η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ αλλά αυτό δεν οδήγησε σε δίκαιη λύση του Κυπριακού. Οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ αποσκοπούν στην επιβολή διχοτομικής λύσης όπως αυτή του "σχεδίου Ανάν". Η κυβέρνηση μιλάει για δίκαιη λύση στο Κυπριακό, αλλά προσπερνά τη θέση περί δύο "συνιστώντων κρατών" που είναι η βάση των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο, αντιστοιχεί σε συνομοσπονδιακή λύση και οδηγεί σε νομιμοποίηση των τετελεσμένων της τουρκικής κατοχής. Το Παλαιστινιακό χρονίζει. Τα λόγια συμπάθειας περισσεύουν, αλλά η κυβέρνηση συνεχίζει την πορεία αναβάθμισης των σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ σε πολιτικοοικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Έχουν φιλολαϊκό χαρακτήρα οι αναφορές της κυβέρνησης στο διεθνές δίκαιο στις αποφάσεις του ΟΗΕ, στην "αρχιτεκτονική ευρωπαϊκής ασφάλειας"; Είναι "παρηγοριά στον άρρωστο" γιατί το διεθνές δίκαιο μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού είναι στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδίων που τα στηρίζει ο ΟΗΕ, όπως αποδεικνύεται στις πολεμικές επιχειρήσεις των τελευταίων χρόνων. Η συγκυβέρνηση παρουσιάζει την Ελλάδα

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

ως δύναμη σταθερότητας, αλλά απάνεμα λιμάνια δεν υπάρχουν μέσα στην τρικυμία των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των αγορών που σημαδεύουν την κατάσταση σε όλη την περιοχή, στην Αν. Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στην Κασπία, στην Ουκρανία, στον Περσικό Κόλπο, στα Βαλκάνια και διαμορφώνουν το έδαφος για γενικευμένους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Επανερχόμαστε στα περί περηφάνειας και λαϊκής κυριαρχίας και θέτουμε το εξής ζήτημα για το οποίο σιωπήσατε κύριοι της κυβέρνησης στις προγραμματικές δηλώσεις και στις τοποθετήσεις των Υπουργών. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα πλήθος ευρωατλαντικών βάσεων που εμπλέκουν τη χώρα μας σε πολέμους και επεμβάσεις. Τι θα κάνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;  Θα κλείσει τη βάση της Σούδας που παίζει καθοριστικό ρόλο σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην περιοχή και αποτελεί πραγματικό ορμητήριο κατά των λαών;  Θα κλείσει το ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο στη Θεσσαλονίκη;  Τι θα κάνει με τον χερσαίο σχηματισμό μάχης στο Κιλκίς; Με την προωθημένη Επιχει-

ρησιακή Βάση στο ‘Ακτιο; Με το στρατηγείο Επιχειρήσεων της ΕΕ στη Λάρισα που εκπλήρωσε τον επιτελικό ρόλο στην ιμπεριαλιστική επιχείρηση ακόμα και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία;  Τι θα κάνει με τα ελληνικά πολεμικά πλοία που βρίσκονται σε ευρωατλαντικές αποστολές στη Μεσόγειο, στη Σομαλία; Με τα ΝΑΤΟϊκά προγράμματα συνεκπαίδευσης που στοίχισαν πρόσφατα τη ζωή σε δύο Έλληνες πιλότους; Το ΚΚΕ απαιτεί να κλείσουν οι ευρωατλαντικές βάσεις, να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από το εξωτερικό. Συνεχίζει την πάλη για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες με τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας, με αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με άλλες χώρες και λαούς. Αναπτύσσει τη διεθνιστική του δράση στο πλευρό του Παλαιστινιακού, του Κυπριακού λαού και των άλλων λαών. Αντιπαλεύει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και συμβάλλει στον αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την εξάλειψη δηλαδή των αιτιών που τους προκαλούν».

Ποια αλληλεγγύη

;

ον περασμένο μήνα, την ώρα που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαγείρευε την νέα αντιλαϊκή συμφωνία με τους εταίρους εντός Eurogroup, έξω από αυτό, στην Ευρώπη, οργανώνονταν συντονισμένα κάποιες κινητοποιήσεις με τον ψευδεπίγραφο τίτλο της “αλληλεγγύης στην Ελλάδα”. Η κυβέρνηση μάλιστα παρουσίασε τις κινητοποιήσεις αυτές σαν “σαφές", “ηχηρό” και πολύκροτο μήνυμα ότι “η Ευρώπη αλλάζει”. Ποιοι όμως οργάνωσαν τις κινητοποιήσεις αυτές, δίνοντας ουσιαστικά άλλοθι στη νέα αντιλαϊκή συμφωνία και καλώντας τους λαούς να ζητωκραυγάζουν για εχθρικά προς αυτούς συμφέροντα, όπως απέδειξε και η νέα αντιλαϊκή συμφωνία που τελικά υπογράφτηκε; Κύριοι οργανωτές των ...αυθόρμητων κινητοποιήσεων υπήρξαν οι δυνάμεις του οπορτουνισμού και της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας που συσπειρώνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο στο λεγόμενο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις που πριν μερικά χρόνια πανηγύριζαν για την εκλογή Ολάντ στη Γαλλία, που δήθεν θα έφερνε “νέο άνεμο” στην Ευρώπη αλλά τελικά έφερε σάρωμα εργασιακών δικαιωμάτων και αντιλαϊκά μέτρα, πιο πριν γι’ αυτήν του Ομπάμα, που δήθεν θα σταματούσε τους πολέμους των ΗΠΑ, και ματοκύλισε μισή ντουζίνα χώρες.

Πιο συγκεκριμένα, στην Ιταλία οι "αλληλέγγυοι" ήταν η “Λίστα Τσίπρα”, η οποία στηρίζεται από κόμματα, γνωστά ναυάγια της ταξικής πάλης, όπως η “Κομμουνιστική Επανίδρυση” τα οποία συμμάχησαν εκλογικά με τη σοσιαλδημοκρατία και συμμετείχαν στις κυβερνήσεις Ντ�Αλέμα και Πρόντι. Το πρωί ψήφιζαν στην βουλή μερικά από τα πιο σκληρά αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που πέρασαν ποτέ στην Ιταλία, καθώς και τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και του Αφγανιστάν, και το ίδιο το απόγευμα ως “κομμουνιστικά” και “αριστερά” κόμματα οργάνωναν διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο. Στην Ισπανία το Podemos, κόμμα που μαγειρεύτηκε στις πλατείες των αγανακτισμένων και του οποίου ο επικεφαλής Πάμπλο Ιγκλέσιας χαιρέτησε και στην κεντρική προεκλογική ομιλία του ΣΥΡΙΖΑ. Τι λέει το Podemos για το οποίο τόση κουβέντα γίνεται; Αναγνωρίζει

Συμμετοχή της ΚΝΕ σε διεθνή αποστολή αλληλεγγύης στη Βενεζουέλα

ε αποστολή αλληλεγγύης προς τον λαό και τη νεολαία της Βενεζο υέλας που διοργάνωσε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ), και φιλοξένησε στο Καράκας (20-28 Φλεβάρη 2015) η Κομμουνιστική Νεολαία Βενεζουέλας, συμμετείχε η ΚΝΕ. Η αποστολή ήταν επίσης ενταγμένη στο πρόγραμμα εκδηλώσεων της ΠΟΔΝ για την συμπλήρωση φέτος των 70 χρόνων από την ίδρυση της Ομοσπονδίας και της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Την ΚΝΕ εκπροσώπησε ο Νίκος Ζαχαρόπουλος, μέλος του ΚΣ και επικεφαλής της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της Οργάνωσης. Συνολικά συμμετείχαν 47 οργανώσεις νεολαίας από 25 χώρες και αντιπροσωπεία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνη ς. Ανάμεσα στις εκδηλώσεις ξεχώρισαν οι συναντήσεις με το Κομμου νιστικό Κόμμα Βενεζουέλας και την Κομμουνιστική Νεολαία της χώρας, όπου πραγματοποιή θηκε ενημέρωση σχετικά με τις σύνθετες εξελίξεις στη χώρα, όσον αφορά τις πολλαπλές επεμβά σεις από ΗΠΑ και ΕΕ, όπως επίσης και το διεθνές σεμινάριο της ΠΟΔΝ που έγινε, με θέμα “Η πάλη ενάντια στον φασισμό και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια”, στο οποίο εισηγήθηκε και η ΚΝΕ.

το χρέος που δε δημιούργησε ο ισπανικός λαός, ενώ λέει ότι «οι κανόνες της ΕΕ είναι καθοριστικoί για την επανεργοποίηση της Ισπανικής οικονομίας». Ξέπλυμα δηλαδή της ιμπεριαλιστικής ένωσης και ο λογαριασμός στον λαό. Δύο σε ένα! Τι λέει για τους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς μακελάρηδες; Μέχρι και φωτοστέφανο τους φοράει, όπως φάνηκε από πρόσφατη άρνηση του να συμμετέχει σε κινητοποίηση ενάντια σε βάση-ορμητήριο των ιμπεριαλιστών στην πόλη Ρότα της Ισπανίας, δηλώνοντας πως αυτή αποτελεί «πηγή θέσεων εργασίας και εισοδήματος, χωρίς την οποία δε θα είχε βιώσιμο μέλλον η ευρύτερη περιοχή μας»! Ξέπλυμα και των ιμπεριαλιστών. Μήπως τα βάζει με κανένα καπιταλιστή; Μάλλον όχι αν κρίνουμε απ’ το ότι παρουσιάζει την οικογένεια Botin του τραπεζικού ομίλου Santander, ως “παράδειγμα επιχειρηματία που συμβάλλει στη λαϊκή ευημερία”. Ποιος είναι ο “καλός και ηθικός” αυτός όμιλος; Αυτός που το 2013 με αύξηση κερδών 77% είχε την πιο σκληρή στάση σε ότι αφορά τα κόκκινα δάνεια ξεσπιτώνοντας εργατικές-λαϊκές οικογένειες. Κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: τι έγινε με την εκλογική εκτόξευση του Podemos; Μας το εξηγεί η “Αυγή”: «οι διαδηλώσεις υποχώρησαν 40% λόγω της ρεαλιστικής προσδοκίας που προσφέρει στους Ισπανούς η εμφάνιση του!» (Αν σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά, δεν πρόκειται περί σύμπτωσης).

Στη Γερμανία –ποιος άλλος;- το “Die Linke”, γνωστό για το αντικομμουνιστικό του πάθος και για την αγάπη του στην ΕΕ, όσο και για την ευαισθησία του για τον λαό: οι Βερολινέζοι εργαζόμενοι ακόμα θυμούνται την κρατιδιακή κυβέρνηση που συγκρότησαν το 20062011 από κοινού με τους σοσιαλδημοκράτες και η οποία ξεσπίτωσε κόσμο, ιδιωτικοποίησε το νερό, πετσόκοψε κονδύλια για την Πρόνοια, την Παιδεία, τους παιδικούς σταθμούς μέχρι και χαράτσι 100 ευρώ για τα σχολικά βιβλία έβαλε. Αυτοί και άλλοι παρόμοιοι οργάνωσαν τις κινητοποιήσεις, εμφορούμενοι από πάθος “να τα αλλάξουν όλα” (ή μήπως να τα περάσουν ένα μπογιάτισμα;), να “βάλουν τέλος στη λιτότητα” (για τα μονοπώλια εννοούμε που πρέπει να πάρουν ζεστό χρήμα. Για τον λαό έχει “ισοσκελισμένο προϋπολογισμό” και “ξερό ψωμί”), να “αφήσουν πίσω τα μνημόνια” (για να υπογράψουν τα καινούργια). Και το ερώτημα προκύπτει αβίαστα. Μπορούν όλοι αυτοί να εκφράσουν την πραγματική αλληλεγγύη που έχει ανάγκη σήμερα ο ελληνικός λαός στην πάλη του για την ανάκτηση όλων των απωλειών, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, σε ρήξη με την ΕΕ, τους καπιταλιστές και την εξουσία τους;

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Φωτογραφία από το “τραπέζι των διαπραγματεύσεων” στο Μινσκ της Λευκορωσίας, για την υπογραφή της “συμφωνίας ειρήνης”.

Ουσιαστικά αυτή η Το καπιταλιστικό σύστημα είναι "συμφωνία ειρήνης" αυτό που γεννά τον πόλεμο -που χάριν της αλήθειας από εδώ και στο εξής Στην Απόφαση του 11ου Συνεδρίου της ΚΝΕ θα αποκαλείται προσωρινός συμβιβασμός- προαναφέρεται ότι «ο πόλεμος δεν είναι κάτι έξω βλέπει: γενική κατάπαυση του πυρός (από τις 15 από την φύση του καπιταλισμού, είναι συνέχιΦλεβάρη), απόσυρση μέσα σε δύο εβδομάδες ση της πολιτικής με άλλα μέσα, είναι δηλαδή η όλων των βαρέων όπλων από τις δύο πλευρές σε ανοιχτή λύση με πολεμικά μέσα των αντιθέσεων ίσες αποστάσεις (η διαδικασία θα επιτηρείται από των ιμπεριαλιστικών κρατών, που υπάρχουν και τον ΟΑΣΕ), την αποχώρηση όλων των ξένων δυνάσε καιρό ιμπεριαλιστικής ειρήνης». Όσα δεν καμεων, αμνηστία σ’ όσους πολέμησαν σε Ντονέτσκ ταφέρνουν να λύσουν ειρηνικά οι καπιταλιστές και Λουγκάνσκ, ανταλλαγή των κρατουμένων. σχετικά με το ποιος θα πάρει Ταυτόχρονα ο προσωρινός το "μεγαλύτερο κομμάτι στην συμβιβασμός περιλαμβάνει και κάποια μέτρα όπως Όσο παραμένει στη ζωή το πίτα των κερδών", το κάνουν τα όπλα, στρέφοντας τον διευρυμένη αυτονομία, διίδιο το σύστημα που γεν- με έναν λαό ενάντια στον άλλον, ενέργεια τοπικών εκλογών, μέτρα για την αποκατάστα- νά τους ιμπεριαλιστικούς να μάχεται "κάτω από ξένη ση της οικονομικής ζωής πολέμους, δεν μπορεί να σημαία". Η νεολαία σήμερα, από τις στην περιοχή του Ντονμπάς, π.χ. την καταβολή εξασφαλιστεί η ειρήνη, η εκρηκτικές εξελίξεις στην μισθών και συντάξεων που ασφάλεια, μια καλύτερη περιοχή της Ουκρανίας, μπορεί να αντλήσει χρήσιτο Κίεβο έχει παγώσει από ζωή για τους λαούς μα πλούσια συμπεράσματα: τον περασμένο Νοέμβρη. Επιβεβαιώνεται ο εχθρικός ρόλος ΗΠΑ - ΕΕ που στήριξαν μεταξύ άλλων ακόμη και φασιστικές δυνάμεις ...στην πραγματικότητα Μπορεί οι στο Κίεβο για την επίτευξη των γεωπολιτικών υπογραφές να έπεσαν, όχι όμως και τα όπλα, τους στόχων. Επιβεβαιώνεται ότι ο ρόλος των αφού δεκάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν και Διεθνών Οργανισμών "για την διασφάλιση της μετά τον συμβιβασμό. Στην πραγματικότηΕιρήνης και του Διεθνούς Δικαίου", όπως αρέτα δεν είναι απλό με διαπραγματεύσεις και σει σε πολλούς να αποκαλούν τον ΟΗΕ ή τον υπογραφές να αναιρεθούν οι αιτίες αυτής της ΟΑΣΕ, δεν έχει να κάνει με τα λαϊκά συμφέροσύγκρουσης. Είναι γνωστό ότι στην Ουκρανία ντα. Κι αυτό δεν πρέπει να προκαλεί απορίες, υπάρχει απροκάλυπτη επέμβαση των ΗΠΑ και αφού το λεγόμενο Διεθνές Δίκαιο διαμορφώτης ΕΕ στα πλαίσια του σφοδρού ανταγωνινεται στο έδαφος των καπιταλιστικών συμφεσμού τους με τη Ρωσία. Αυτό επειδή είναι μια ρόντων, δεν έχει καμιά σχέση με το πώς ήταν χώρα με τεράστιο δίκτυο μεταφοράς φυσικού την περίοδο που υπήρχε Σοβιετική Ένωση, που αερίου και γεωστρατηγική θέση, που την καήταν σταθερός υποστηρικτής των λαϊκών κινηθιστούν σύγχρονο “μήλον της έριδος” ανάμεμάτων σ’ όλο τον κόσμο. σα σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους. Για τους παραπάνω λόγους έχει μεγάλες ευΟι ανταγωνισμοί οξύνονται περισσότερο σε θύνες η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η συνθήκες όπου οι καπιταλιστές και τα μονοοποία διαβεβαιώνει για την ενεργή συμμετοχή πώλια δυσκολεύονται να επανέλθουν από την της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, η οποία όπως καπιταλιστική κρίση, ψάχνουν νέα πεδία κερδοκαι η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση ψήφιφορίας, μοιράζουν και ξαναμοιράζουν σφαίρες σε τις κυρώσεις απέναντι στη Ρωσία με αφορμή επιρροής και ενεργειακές οδούς, και σε αυτήν την κατάσταση στην Ουκρανία. Οι υποκριτικές τη βάση "οι ανοιχτές πληγές" λαών δεν μπορούν φανφάρες της για δήθεν εκδημοκρατισμό στις να “γιατρευτούν” με διπλωματικές συμφωνίες. Η διεθνείς σχέσεις και πιο ενεργό ρόλο του ΟΗΕ ουσία είναι ότι όσο παραμένει στη ζωή το ίδιο και του ΟΑΣΕ καταρρίπτονται από την ίδια την το σύστημα που γεννά τους ανταγωνισμούς, τις ζωή. Η "αρχιτεκτονική" των διεθνών σχέσεων και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους, οι διακηρύξεις περί "πολυπολικού κόσμου" των δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η ειρήνη, η ασφάτελευταίων δεκαετιών δεν μπορούν να εγγυηθούν λεια, μια καλύτερη ζωή για τους λαούς. καμία ασφάλεια και ειρήνη για τους λαούς, αλλά

Από το Μινσκ...

"Και επί γης

... στη Νοτιοανατολική Ουκρανία λοιπόν, αν πιστέψουμε τις διαβεβαιώσεις και τις επίσημες ανακοινώσεις των εμπλεκομένων πλευρών για την περιβόητη συμφωνία που υπογράφηκε στο Μινσκ της Λευκορωσίας στα μέσα του περασμένου μήνα. Εκεί, παρουσία των ηγετών της Ουκρανίας (Πέτρο Ποροσένκο), της Ρωσίας (Βλαντιμίρ Πούτιν) και με τη διαμεσολάβηση αυτών της Γερμανίας (Άγκελα Μέρκελ) και της Γαλλίας (Φρανσουά Ολάντ), υπογράφηκε από τις αντιμαχόμενες πλευρές της Ουκρανίας και των πολιτοφυλάκων του Ντονπμπάς η περιβόητη "συμφωνία ειρήνης", η οποία περιέχει το στοιχείο ενός προσωρινού συμβιβασμού μεταξύ των δυνάμεων που συγκρούστηκαν με αιματηρό τρόπο στην Ουκρανία στέλνοντας κατά τους προηγούμενους μήνες ..."στον άλλο κόσμο" το λιγότερο 6.000 ανθρώπους.

ειρήνη"...

αντίθετα προμηνύουν την ακόμα μεγαλύτερη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι παρά τους συμβιβασμούς, όλα τα ενδεχόμενα για όξυνση της σύγκρουσης είναι ανοιχτά. Και ακόμη, όσο ο ουκρανικός λαός εγκλωβίζεται κάτω από “ξένες σημαίες”, και δεν αναπτύσσει αυτοτελώς την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας που καταδυναστεύει την ζωή του, δεν μπορεί να περιμένει ένα καλύτερο αύριο. Η λύση για τον κάθε νέο από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σήμερα, τόσο στην Ουκρανία όσο και στις υπόλοιπες καπιταλιστικές χώρες, είναι η συμμετοχή στην οργανωμένη πάλη για την αποδέσμευση από κάθε ιμπεριαλιστική διακρατική συμμαχία, με την κατάκτηση από την εργατική τάξη της πολιτικής εξουσίας, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Αμέσως μετά τον συμβιβασμό στο Μινσκ, το ΚΚΕ τοποθετήθηκε με ανακοίνωση του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμφωνία ειρήνευσης στη Νοτιοανατολική Ουκρανία. (12/2/2015). Οι εξελίξεις με τη συνέχιση της αιματοχυσίας ήδη επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις αυτές. Οι θέσεις και οι αναλύσεις του ΚΚΕ είναι όπλο στα χέρια της νεολαίας για αντικειμενική κατανόηση της κατάστασης, για τον αγώνα ώστε αυτή να αλλάξει. Διάβασε την ανακοίνωση εδώ: http://goo.gl/8tXsG5

Κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές! Ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής του Κόμματος, παρεβρέθηκε στο Κίεβο στις αρχές του περασμένου μήνα μετά από πρόσκληση του ΚΚ Ουκρανίας. Εκπροσώπησε το ΚΚΕ στη δίκη για την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας και συμμετείχε σε συνέντευξη τύπου καταγγέλλοντας τη βιομηχανία αντικομμουνιστικών διώξεων. Στη δίκη συμμετέχουν ως κατήγοροι το υπουργείο Δικαιοσύνης της Ουκρανίας, το υπουργείο Εσωτερικών και η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, κατηγορώντας το ΚΚ Ουκρανίας για "διχαστική προπαγάνδα". Ανάλογες διώξεις σε βάρος στελεχών και μελών του ΚΚ Ουκρανίας βρίσκονται σε εξέλιξη σε όλη τη χώρα με αβάσιμες και σαθρές κατηγορίες. Λίγες μέρες μετά την έναρξη της δίκης σύσσωμοι οι δικαστές, που εκδίκαζαν την υπόθεση, υπέβαλαν την παραίτησή τους. Όπως εκτιμά το ΚΚ Ουκρανίας οι παραιτήσεις τους οφείλονταν στις απροκάλυπτες πιέσεις που δέχονταν από τις αρχές. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ όλο το προηγούμενο διάστημα πήραν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, διοργάνωσαν κινητοποίηση στην ουκρανική πρεσβεία στην Αθήνα, υπέγραψαν κοινές ανακοινώσεις για το θέμα με ΚΚ και ΚΝ από όλο τον κόσμο, κατήγγειλαν την επίσημη ιδεολογία της ΕΕ που είναι η εξίσωση του κομμουνισμού με τον φασισμό, και το ΚΚΕ κατήγγειλε στη βουλή και το ευρωκοινοβούλιο τις αντικομμουνιστικές διώξεις στην Ουκρανία.

Φωτογραφία από πρόσφατη κινητοποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην ουκρανική πρεσβεία στην Αθήνα, ενάντια στην απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας και τις αντικομμουνιστικές διώξεις.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ - ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ

Για τον Αναρχισμό

ε αφορμή την συμπλήρωση 150 χρόνων απ’ την ίδρυση της Διεθνούς Ένωσης των Εργατών (Α’ Διεθνής), η “Σύγχρονη Εποχή” εξέδωσε Συλλογή Κειμένων των Μαρξ-Ένγκελς με τίτλο: «Για τον Αναρχισμό. Η πάλη με τον μπακουνισμό την περίοδο της Α’ Διεθνούς». Η ίδρυση της Α’ Διεθνούς (1864) στην οποία πρωτοστάτησαν οι Μαρξ-Ένγκελς αποτέλεσε κοσμοϊστορικό βήμα που έκανε η εργατική τάξη στην προσπάθειά της να σκέφτεται με τη δική της συνείδηση και να δρα ενιαία. Η Συλλογή Κειμένων της “Σύγχρονης Εποχής” δίνει την δυνατότητα, ειδικά στη νεολαία, να γνωρίσει τις εξελίξεις της περιόδου της Α’ Διεθνούς και αφετέρου να βγάλει τα κατάλληλα συμπεράσματα που αφορούν τις μετέπειτα περιόδους, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής. Η σημασία της επομένως είναι διπλή. Τα κείμενα προσφέρονται για τη γνωριμία με τις σύνθετες συνθήκες δράσης του πολιτικού επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξης και της χάραξης επαναστατικής πολιτικής γραμμής πάλης την εποχή της Α’ Διεθνούς.

Το ιστορικό πλαίσιο της εποχής Η αντιπαράθεση ανάμεσα στον Μαρξ και τον Μπακούνιν διεξήχθη σε μια περίοδο που η εργατική τάξη έκανε τα πρώτα δικά της βήματα στο προσκήνιο της ιστορίας, όταν άρχιζε να βάζει στόχους και αιτήματα για την ίδια. Ο Λένιν σημειώνει χαρακτηριστικά στο έργο του "Μαρξισμός και αναθεωρητισμός" ότι: «η διδασκαλία των Μαρξ-Ένγκελς ήταν υποχρεωμένη να κατακτά με μάχη το κάθε της βήμα στο δρόμο της ζωής. Στα πρώτα 50 χρόνια της ύπαρξής του (από τη δεκαετία του 18401850), ο μαρξισμός πάλευε ενάντια σε θεωρίες που ήταν ριζικά εχθρικές προς αυτόν. Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1840-1850 οι Μαρξ-Ένγκελς ξεκαθάρισαν τους λογαριασμούς τους με τους ριζοσπάστες νεοχεγκελιανούς, που ακολούθησαν την άποψη του φιλοσοφικού ιδεαλισμού. Στα τέλη της δεκαετίας 1840-1850 διεξάγεται η πάλη στον τομέα των οικονομικών θεωριών ενάντια στον προυντονισμό. Στη δεκαετία του 18501860 ολοκληρώνεται αυτή η πάλη: Η κριτική των κομμάτων και των θεωριών που παρουσιάστηκαν μέσα στη θύελλα του 1848. Στη δεκαετία του 1860-1870 η πάλη μεταφέρεται από τον τομέα της γενικής θεωρίας σε έναν τομέα που βρίσκεται πιο κοντά στο άμεσο εργατικό κίνημα: Το διώξιμο του μπακουνισμού από την Α’ Διεθνή».

Η διαπάλη των Μαρξ και Ένγκελς με τον Μπακούνιν ήταν διαπάλη για την επαναστατική θεωρία της εργατικής τάξης Για να μπορεί η εργατική τάξη να διεξάγει ολόπλευρα και αποτελεσματικά την πάλη της ενάντια στο καπιταλισμό δεν της φτάνει μονάχα το ένστικτό της, δηλαδή να νιώθει το άδικο, την καταπίεση. Χρειάζεται η δράση της να καθοδηγείται από επιστημονική θεωρία που θα δίνει απαντήσεις τεκμηριωμένες, θα φωτίζει πλευρές που είναι σημαντικές και χωρίς επιστημονική ανάλυση είναι δύσκολο να αναγνωριστούν. Σε αυτήν την αναγκαιότητα ήρθε να συνεισφέρει η επιστημονική θεωρία των ΜαρξΈνγκελς. Βεβαίως και πριν από αυτούς γίνονταν σημαντικές προσπάθειες για να αναπτυχθεί θεωρία τέτοια που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της νεοσύστατης εργατικής τάξης. Χαρακτηριστικά, το ρεύμα των ουτοπικών σοσιαλιστών (τα χρόνια 1780-1840 περίπου) αποτέλεσε ιστορική πρόοδο. Οι θεωρίες του ουτοπικού σοσιαλισμού αποτέλεσαν για τους Μαρξ-Ένγκελς μια από τις πηγές που μελέτησαν για τη διαμόρφωση της επαναστατικής θεωρίας, όμως άσκησαν καταλυτική κριτική και πολεμική στον αντιεπιστημονικό τους χαρακτήρα, στο γεγονός δηλαδή ότι έβλεπαν τη λύση σε έναν όντως καλύτερο κόσμο, που δε θα έρθει όμως από την πάλη των

καταπιεσμένων, τη σύγκρουση με τους καταπιεστές, αλλά μέσω του υψηλού αισθήματος αυτοσυνείδησης και υπευθυνότητας. Η περίπτωση του Μπακούνιν, αν και δεν ταυτίζεται με τους ουτοπικούς σοσιαλιστές, φέρνει μεγάλο φορτίο ουτοπικής-μικροαστικής και μη επαναστατικής σκέψης. Όπως έλεγε και ο ίδιος ο Μπακούνιν: «o δικός μου σοσιαλισμός δεν είναι επιστημονικός όπως του Μαρξ-είναι ενστικτώδης». Σ’ αυτό το πλαίσιο μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητή η επιμονή των Μαρξ-Ένγκελς να ηττηθεί ο μπακουνισμός στις γραμμές της Α’ Διεθνούς, αφού μαζί με την αγωνιστική του δράση, ο Μπακούνιν έφερε και το τεράστιο φορτίο του μη επιστημονικού, του ουτοπικού σοσιαλισμού, ο οποίος παρά τη συμβολή του στα πρώτα βήματα της σοσιαλιστικής σκέψης και του εργατικού κινήματος, δεν μπορούσε να δώσει πλέον προοπτική στο εργατικό κίνημα. Στο επίκεντρο της διαπάλης τέθηκε, όπως αποτυπώνεται και στα κείμενα που περιλαμβάνονται στη Συλλογή, το ζήτημα του κράτους. Ο αναρχισμός δεν κατανοεί τον ταξικό και ιστορικά παροδικό χαρακτήρα του κράτους και άρα αρνείται την αναγκαιότητα της επαναστατικής εξουσίας της εργατικής τάξης. Κεντρικός άξονας όλων των ρευμάτων του αναρχισμού είναι η έχθρα απέναντι στη συγκρότηση εργατικού κράτους, δηλαδή τη δικτατορία του προλεταριάτου, που αποτελεί νομοτέλεια της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Η επικαιρότητα του ζητήματος Η συστηματική αντιμετώπιση των διάφορων αναρχοαυτόνομων αντιλήψεων αποτελεί στοιχείο του σύγχρονου ιδεολογικού μετώπου που οφείλει να έχει το επαναστατικό και ταξικό εργατικό κίνημα. Η έκδοση αυτή μπορεί να συμβάλει σε αυτήν την κατεύθυνση. Σήμερα, αν και σε μικρό βαθμό, “αναρχικές” απόψεις γοητεύουν ορισμένα λαϊκά παιδιά, που βλέποντας στη ζωή τους αδιέξοδα μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, έλκονται από έννοιες που χρησιμοποιούνται από τον συγκεκριμένο χώρο. Έννοιες που σχετίζονται με την ελευθερία, την αυτονομία, την αυτοδιαχείριση, και συνδέονται όμως με έναν ιδιότυπο αντικομμουνισμό, που εκφράζεται με την εναντίωση και εχθρότητα στο οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα, καλλιεργώντας αντιδραστικά αντανακλαστικά απέναντι στην πάλη για επαναστατική εργατική εξουσία. Βεβαίως, η απόδειξη των σαθρών, αντιεπιστημονικών βάσεων του αναρχισμού δεν αποτελεί έργο μιας πράξης, ούτε τεκμηριώνεται μονάχα με τα εφόδια των κειμένων της Συλλογής. Η υπεράσπιση του μαρξισμού απέναντι στον μπακουνισμό, όπως και σε άλλους αντιπάλους, βρίσκεται στο σύνολο του μαρξιστικού έργου, στη θεμελίωσή του, στην υλιστική αντίληψη της Ιστορίας, στην οικονομική θεμελίωσή της με το “Κεφάλαιο”.

υριακή 30 Μάρτη 1952. Λίγες ώρες πριν χαράξει, o Νίκος Μπελογιάννης πέρασε στην “αθανασία”, καθώς τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος έπεφταν στο κορμί του. Η εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του είχε στόχο να τρομοκρατήσει την εργατική τάξη, να τσακίσει την οργανωμένη πρωτοπορία της, το ΚΚΕ. Η προσπάθεια απέτυχε. Το ΚΚΕ, η “μήτρα” των Μπελογιάννηδων, παρά τα χτυπήματα της αστικής τάξης, συνέχισε και συνεχίζει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης απ’ τα καπιταλιστικά δεσμά, για το σοσιαλισμό–κομμουνισμό. «Η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του» Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στις 22 Δεκέμβρη του 1915 στην Αμαλιάδα. Ο πατέρας του, Γιώργος Μπελογιάννης, ήταν βιοτέχνης και η μάνα του, η Βασιλική Μπελογιάννη, νοικοκυρά. Οι δυο τους απέκτησαν 3 παιδιά, την Ελένη, το Νίκο και την Αργεντίνα. Απ’ τα μαθητικά του χρόνια, στο Γυμνάσιο, οργανώνεται στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) και πρωτοστατεί στην οργάνωση δύο μαθητικών απεργιών, ενώ διώκεται για τη συμμετοχή του σε αγροτική κινητοποίηση. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του, γράφεται στη Νομική (1932), αλλά σύντομα αποβάλλεται απ’ τη Σχολή για την πολιτική του δράση. Το 1934 γίνεται μέλος του ΚΚΕ και ένα χρόνο μετά επιστρέφει στην Αμαλιάδα. Ως στέλεχος του ΚΚΕ, αναδεικνύεται ένας απ’ τους πιο σημαντικούς οργανωτές των μαχητικών κινητοποιήσεων (απεργίες, συλλαλητήρια) των σταφιδοπαραγωγών της περιοχής. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στην Πάτρα, ενώ στη συνέχεια, το Μάρτη–Μάη του ’36, εξορίζεται στην Ίο. Λίγο μετά την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, στρατεύεται και υπηρετεί στο 12ο Σύνταγμα Πεζικού. Δε σταματά όμως τη δράση του και συγκροτεί παράνομο κομμουνιστικό πυρήνα μαζί με άλλους φαντάρους. Ακολουθεί νέα σύλληψη, νέα φυλάκιση, νέα καταδίκη.

Το Φλεβάρη του ’37, το Κόμμα χρεώνει τον Μπελογιάννη να συγκροτήσει παράνομες κομμουνιστικές “τριάδες” στην Πάτρα και αργότερα στο Αίγιο. Αυτή την περίοδο, είναι και ο βασικός συντάκτης της παράνομης εφημερίδας “Λαϊκή Γνώμη”. Το ’38, ο Μπελογιάννης χρεώνεται στον Πύργο Ηλείας, όπου και εκεί συμβάλλει στη συγκρότηση γερής παράνομης Οργάνωσης σε σύντομο διάστημα και στην κυκλοφορία παράνομης εφημερίδας. Για τη δράση του αυτά τα χρόνια γράφεται σε αστυνομική έκθεση: «Η εν Πάτραις περιφερειακή επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος, εκπροσωπούμενη κατά τας αρχάς του διαρρεύσαντος έτους (1938) υπό του Μπελογιάννη Νικολάου του Γεωργίου, ετών 24, τελειοφοίτου της Νομικής, εξ Αμαλιάδος, όστις ενεφανίζετο και έδρα υπό τα ψευδώνυμα Γιάννης, Κώστας και Ανδρέας, κατέβαλεν ιδιάζουσας προσπάθειας δια τον προσηλυτισμόν εις τας κομμουνιστικάς αρχάς ατόμων ανήκοντων κυρίως εις την εργατικήν τάξιν και δια τον σχηματισμόν εκ τούτων πυρήνων ικανών να ρίπτουν τα κατάλληλα επαναστατικά συνθήματα εις παρουσιαζόμενας περιστάσεις». Στον Πύργο θα συλληφθεί το Μάρτη του ’38 και θα καταδικαστεί σε οκτάχρονη φυλάκιση. Ο πόλεμος θα τον βρει στις φυλακές. Πρώτα στην Αίγινα και αργότερα στην Ακροναυπλία. Μέχρι και το ’43, όταν και δραπετεύει απ’ το νοσοκομείο “Σωτηρία”, βρίσκεται μέσα στις φυλακές όπου και γράφει το πρώτο του βιβλίο “Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα”.

Μετά την απόδρασή του, επιστρέφει στην Πελοπόννησο και γίνεται καπετάνιος του 8ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Μετά την απελευθέρωση, ο Μπελογιάννης έχει την ευθύνη της καθοδήγησης των Κομματικών Οργανώσεων της Αχαΐας, ενώ παράλληλα αρθρογραφεί στην περιοδική έκδοση “Ελεύθερος Μωρηάς”, στην εβδομαδιαία εφημερίδα “Οδηγητής” και στην καθημερινή εφημερίδα “Ελεύθερη Αχαΐα”. Ταυτόχρονα, ασχολούνταν με μικρές μελέτες σε θέματα οικονομίας και λογοτεχνίας. Στα τέλη του ’46, ο Μπελογιάννης, με εντολή του Κόμματος, εγκαταλείπει την Πάτρα και φεύγει για τη Δυτική Πελοπόννησο, όπου δρούσε ο Δημοκρατικός Στρατός. Αρχές του ’47, μετατίθεται στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ, όπου υπηρετεί μέχρι και την οργανωμένη υποχώρηση των δυνάμεων του ΔΣΕ με το βαθμό του ταγματάρχη και στη συνέχεια του αντισυνταγματάρχη πεζικού. Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες και το καλοκαίρι του ’48, στο ύψωμα Γκόλιο, τραυματίστηκε σοβαρά στο

χέρι. Παράλληλα, αρθογραφούσε στο περιοδικό “Δημοκρατικός Στρατός”. Τον Αύγουστο του ’49, λίγο πριν την υποχώρηση του ΔΣΕ, συμμετέχει ως πολιτικός επίτροπος σε επίλεκτο απόσπασμα, με διοικητή το Χαρίλαο Φλωράκη. Αποστολή του αποσπάσματος ήταν η δημιουργία αντιπερισπασμού στα μετόπισθεν του αντιπάλου. Σε μια επίθεση του Αποσπάσματος στα Κλιάκουρα, ο Μπελογιάννης επικεφαλής, με το πιστόλι στο χέρι φώναξε στους μαχητές: «εμπρός κομμουνιστές εμπρός, το Κόμμα είναι εδώ». Μετά και από αυτήν την αποστολή, ο Μπελογιάννης παίρνει και εκείνος το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς που ακολούθησαν χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ. Στην 7η Ολομέλεια της ΚΕ, που διεξήχθη το Μάη του ’50 στη Ρουμανία, ο Νίκος Μπελογιάννης εκλέγεται αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Για τα χρόνια της πολιτικής προσφυγιάς, έγραψε στο Ημερολόγιό του: «Ο καιρός περνάει με διάβασμα και με την προσμονή να

Στιγμιότυπο από τη δεύτερη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του (15 Φλεβάρη - 1 Μάρτη 1952)

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

συλλαμβάνοντας στις 20 Δεκέμβρη του ’50 τον Μπελογιάννη και 92 ακόμα συντρόφους. Ακλόνητη, κουκουέδικη στάση

Η πλακέτα που τοποθετήθηκε απ' το ΚΚΕ και την ΚΝΕ τον Ιούλη του 2009 στο ύψωμα “Γκόλιο” του Γράμμου, όπου τραυματίστηκε στο χέρι ο Νίκος Μπελογιάννης, το 1948.

ριχτούμε από μέρα σε μέρα στη δουλειά και στη δράση». Η μέρα εκείνη δεν άργησε. Λίγες μέρες μετά την 7η Ολομέλεια, ο Μπελογιάννης παίρνει το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα. Με αργεντινό διαβατήριο και ακολουθώντας τη διαδρομή Παρίσι–Ρώμη, φτάνει στις 7 Ιούνη του ’50 στην Αθήνα.

να θελήσει να δημιουργήσει ο φασισμός για τη δράση του Κόμματος, οι κομμουνιστές εκφράζοντας παντού και πάντα τις ανάγκες, τα συμφέροντα και τους πόθους των λαϊκών μαζών, θα κατανικήσουνε κάθε είδους εμπόδιο θα κρατήσουν και θα αναπτύξουν τους δεσμούς τους με τον εργαζόμενο Λαό». Το αστικό κράτος, οι ντόπιες και ξένες υπηρεσίες δρούσαν με στόχο την εξάρθρωση Οι παράνομες οργανώσεις του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ και την και ο Μπελογιάννης ιδεολογική και οργανωτική υπονόμευσή του. «Μετά από την ήττα του ΔΣΕ, το ΚΚΕ προ«Η μεγαλύτερη μάχη δίνεται για τον παράνομο σανατολίστηκε από την πρώτη στιγμή στη συμηχανισμό και οι αντίπαλοί μας προσπαθούν να γκρότηση παράνομων Κομματικών Οργανώτρομοκρατήσουν όσους δουλεύουν στον παράνομο μηχανισμό», σημείωνε στην απολογία σεων. Οι παράνομες Κομματικές Οργανώσεις του στη δεύτερη δίκη του ο Μπελογιάννης. αποτέλεσαν τον πυρήνα της αντίστασης και Έτσι ακριβώς ήταν: στο στόχαστρο της της οργάνωσης του λαού στις δύσκοαστικής τάξης και των ξένων λες ώρες που ο αμερικάνικος συμμάχων της ήταν η ιμπεριαλισμός και η ελΌπως το 'γραψε αυτοτελής παρέμβαση ληνική αστική τάξη και ο Μπελογιάννης, του ΚΚΕ. Γι’ αυτό προσπαθούσαν με προσπαθούσε, με όλα τα μέσα να εκείνο που μπορεί και “μετατα μέσα, να μετατρέψουν τη μορφώνει” κάθε εργάτη και ερ- όλα διαλύσει τις πανίκη τους στα πεδία των μαγάτρια, σε ήρωα, σε παλικάρι είναι ράνομες ΚΟ. Η δράση σε χών σε συντριβή η βαθιά αγάπη στην εργατική τάξη, αυτές τις συνκαι εξόντωση του εργατικού η πίστη στο Κόμμα της: «Αντλείς θήκες απαιτούσε στελέχη με και γενικότερα όμως απέραντες δυνάμεις από αυξημένη επανατου λαϊκού κινήματην πίστη σου στο Κόμμα στατική επαγρύπνητος. Οι κομμουνιστές ση, αυστηρή προσήπου παρέμειναν στην και τη νίκη» λωση στους κανόνες της Ελλάδα, μαζί με νέα μέλη συνομωτικής δουλειάς, γερό του Κόμματος που αψήφησαν τις κομματικό χαρακτήρα, πρωτοβουλία και διώξεις του αστικού κράτους, πρωτοστάτησαν αποφασιστικότητα, αφοσίωση ως το θάστον τιτάνιο αγώνα της συνέχισης της πολιτινατο. Γι’ αυτό το ΚΚΕ, έστειλε τον Μπεκής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης σε καλογιάννη και δεκάδες άλλα στελέχη, μέλη θεστώς ήττας του κομμουνιστικού κινήματος του ΠΓ και της ΚΕ, στην Ελλάδα. στη χώρα μας.» (Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ Β’ Η αποστολή του Μπελογιάννη στην Ελλάδα, τόμος, 1949-1968, “Σύγχρονη Εποχή”, Αθήνα, έγινε στα πλαίσια της ανασυγκρότησης των πα2010, σ. 256). ράνομων ΚΟ που είχαν σχεδόν εξαρθρωθεί απ’ Η σημασία της εδραίωσης και της ανάτα χτυπήματα της Ασφάλειας. Ο Νίκος Μπελοπτυξης παράνομων Κομματικών Οργανώγιάννης δούλεψε δραστήρια σ’ αυτή την κασεων και ο συνδυασμός των νόμιμων και των τεύθυνση, αναλαμβάνοντας την καθοδήγηση παράνομων μορφών δράσης, εκφράζονταν των παράνομων ΚΟ. Σύντομα όμως η Ασφάλεια στην Απόφαση της 6ης Ολομέλειας της ΚΕ, το 1949: «(…) Όσο δύσκολες συνθήκες και κατάφερε ένα νέο σημαντικό χτύπημα στο ΚΚΕ,

Από τη σύλληψή του μέχρι και τη διεξαγωγή της πρώτης δίκης, ο Νίκος Μπελογιάννης έμεινε στην απομόνωση 10 μήνες. Αλύγιστος και αδιάλλακτος απέναντι στον αντίπαλο απέρριψε όλες τις δελεαστικές προτάσεις που του έγιναν για να σώσει τη ζωή του: «Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουν, κατά πάσα πιθανότητα, μετά μεγάλων τιμών… αλλά η ζωή μου συνδέεται με το ΚΚΕ και τη δράση του. Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω», όπως ο ίδιος είπε μπροστά στο στρατοδικείο. Στις 19 Οκτώβρη 1951 ξεκίνησε η πρώτη δίκη που έγινε με βάση τον Αναγκαστικό Νόμο 509/1947 με κατηγορία την επιδίωξη «την διά βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος». Στις 16 Νοέμβρη εκδίδεται η απόφαση του στρατοδικείου που καταδίκαζε σε θάνατο τον Μπελογιάννη και 11 ακόμα κατηγορουμένους. Την ίδια μέρα δημοσιεύτηκε στον τύπο η αποκάλυψη των ασυρμάτων του παράνομου κομματικού μηχανισμού. Μετά τη δίκη, ο Μπελογιάννης μεταφέρθηκε στις φυλακές της Κέρκυρας, όπου ολοκλήρωσε το δεύτερο βιβλίο του, “Σχέδιο για μια ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας: Πρώτες μακρινές ρίζες, προσχέδιο, σημειώσεις”, που ξεκίνησε να γράφει στο κελί της απομόνωσης. Στις 15 Φλεβάρη του ’52 ξεκίνησε η δεύτερη δίκη με βάση το μεταξικό Αναγκαστικό Νόμο 375/1936 “περί κατασκοπείας” και συνδέθηκε ευθέως με την ανακάλυψη των ασυρμάτων. Η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε την 1η Μάρτη και καταδίκαζε 8 απ’ τους κατηγορουμένους σε θάνατο. Ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο. Ο Νίκος Μπελογιάννης με την απολογία του και στις δύο δίκες, κατέρριψε το κα-

Το κομματικό βιβλιάριο του Νίκου Μπελογιάννη, απ΄ τα χρόνια της εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

τασκευασμένο κατηγορητήριο, υπερασπίστηκε με απαράμιλλο σθένος το ΚΚΕ. Με την απολογία του, ο Μπελογιάννης ξεκαθάρισε πως στο πρόσωπό του, δικάζονταν η κομμουνιστική ιδεολογία και η πολιτική του ΚΚΕ: «Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι (…) Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ. (…) Το ΚΚΕ έχει ρίζες στο λαό ποτισμένες με αίμα και δεν εξοντώνεται ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα». Οι εκτελέσεις, οι εξορίες, οι φυλακές δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν να λυγίσουν το ΚΚΕ, γιατί έχει βαθιές ρίζες στο λαό. Αυτό υποστήριξε ο Μπελογιάννης και στις δύο δίκες: «Το δίδαγμα, που θα βγει από τούτη τη δίκη, είναι ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν χτυπιέται με τη βία. Όπως απέδειξε η ιστορία του ως τώρα, έχει βαθιές ρίζες, ακατάλυτες, ποτισμένες με το αίμα, που έχυσε στους αγώνες για την Ελλάδα και το λαό της. Εμείς προβάλλουμε την πιο σωστή θεωρία, που συνέλαβε η πιο προοδευτική ανθρώπινη σκέψη. Και συνεχώς προσπαθούμε, η θεωρία αυτή να γίνει πραγματικότητα για την Ελλάδα και για τον κόσμο ολόκληρο». Η απολογία του στην πρώτη δίκη, τελείωσε με τα παρακάτω λόγια: «Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές, που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω». Ο Νίκος Μπελογιάννης, απέναντι στις κατηγορίες για “κατασκοπεία” και “ξενοκίνητους πράκτορες” πρόταξε το γνήσιο πατριωτισμό της εργατικής τάξης και του Κόμματός της: «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας (…) Ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο (…) και, όταν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας». «Πάμε για καθαρό αέρα…» Παρά τις αντιδράσεις συνδικάτων, εργαζομένων, κομμάτων, επιστημονικών φορέων από όλο τον κόσμο και πολλών επιφανών προσωπικοτήτων, όπως ο Πάμπλο Πικάσο, ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Ναζίμ Χικμέτ, ο Πάμπλο Νερούντα και πολλών άλλων, η εκτέλεση του Μπελογιάννη και 3 ακόμα καταδικασμένων σε θάνατο (Ηλίας Αργυριάδης, Νίκος Καλούμενος και Δημήτρης Μπάτσης) δεν μπόρεσε να αποτραπεί. Στην εκτέλεση των τεσσάρων κομμουνιστών επέμεναν οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία, το Παλάτι και οι ηγεσίες των αστικών κομμάτων. Έτσι, ξημερώματα Κυριακής 30 Μάρτη 1952, ο Μπελογιάννης και οι τρεις σύντροφοί του, αφού τους πήραν κρυφά απ’ τις φυλακές της Καλλιθέας, πήραν το δρόμο για το “συνήθη τόπο” των εκτελέσεων, στο Γουδί, πίσω απ’ το νοσοκομείο “Σωτηρία”. Ατρόμαχτος και την ύστατη ώρα, ο Μπελογιάννης, όταν τον σηκώνουν μες τη νύχτα οι δεσμοφύλακες, είπε: «Πάμε για καθαρό αέρα…». 4 το πρωί, υπό το φως των προβολέων των στρατιωτικών αυτοκινήτων, έγινε η εκτέλεση. Λίγες ώρες αργότερα, οι νεκροί θάφτηκαν στο



«Το ΚΚΕ έχει ρίζες στο λαό ποτισμένες με αίμα και δεν εξοντώνεται ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα» Γ΄ Νεκροταφείο, όπου το πρωί κατέφθασε πλήθος κόσμου, για να αφήσει ένα κόκκινο γαρίφαλο, φωνάζοντας συνθήματα κατά των δολοφόνων. Το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ, τιμώντας τη θυσία του Μπελογιάννη, αποφάσισε μεταξύ άλλων να ξεκινήσει στο όνομά του στρατολογία μελών, σημειώνοντας πως «Η νέα στρατιά των Κουκουέδων πρέπει σ’ όλα να ‘ναι άξια του Μπελογιάννη». Αποφάσισε ακόμα, να δοθεί το όνομα του Μπελογιάννη στην Κεντρική Κομματική Σχολή, αλλά και στην πλατεία Ομόνοιας της Αθήνας, στην Αμαλιάδα και στην πιο ψηλή κορφή του βουνού Γκόλιο στο Γράμμο «και αυτήν την θέληση του λαού θα την κυρώσει αύριο η λαϊκή εξουσία». Το ΚΚΕ γεννά Μπελογιάννηδες Ο Νίκος Μπελογιάννης, κάνοντας το καθήκον του ως το τέλος, μη γνωρίζοντας συμβιβασμό και υποχώρηση, πήρε τη θέση του στην πρώτη γραμμή της ατέλειωτης γενιάς των ηρώων μας. Ολόρθος, στητός, με το χαμόγελο της νίκης της ελπίδας. Η δράση του, το παράδειγμά του, μένει πολύτιμη παρακαταθήκη για τις νέες γενιές των κομμουνιστών. Ο Μπελογιάννης, με όλη του τη δράση, συμβόλιζε και εκπροσωπούσε επάξια την αταλάντευτη οργανωμένη παρουσία και δράση του ΚΚΕ σε όλες τις συνθήκες και με όλες τις μορφές πάλης. Οι Μπελογιάννηδες γεννήθηκαν γιατί υπήρχε το ΚΚΕ, απ’ αυτό γεννήθηκαν. Αν σε εκείνες τις συνθήκες, το ΚΚΕ είχε υποχωρήσει μπροστά στις δυσκολίες, είχε παραιτηθεί από το καθήκον της ύπαρξης Κομματικών Οργανώσεων, πρώτα

και κύρια στην εργατική τάξη και σε οποιεσδήποτε συνθήκες, δε θα είχαν γεννηθεί οι χιλιάδες και χιλιάδες ήρωες, που έδωσαν τα πάντα για την εργατική τάξη, για το λαό. Η κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση, η συντροφικότητα, η αδιάκοπη προσπάθεια για ολόπλευρη μελέτη και διάβασμα, η κομματική ζωή και δράση είναι που γέννησε και γεννά αγωνιστές αφοσιωμένους ως το τέλος, αποφασισμένους και αταλάντευτους. Όπως το 'γραψε και ο Μπελογιάννης, εκείνο που μπορεί και “μεταμορφώνει” κάθε εργάτη και εργάτρια, κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια σε ήρωα, σε παλικάρι είναι η βαθιά αγάπη στην εργατική τάξη, η πίστη στο Κόμμα της: «Αντλείς όμως απέραντες δυνάμεις από την πίστη σου στο Κόμμα και τη νίκη». Ο Μπελογιάννης έδειξε ακόμα με την ίδια του την πράξη, πως οι κομμουνιστές πρέπει να είναι πολύπλευροι, να συνδυάζουν τη θεωρητική με την πρακτική δουλειά. Να κατακτούν τη γνώση βάζοντάς τη στη δοκιμασία της επαναστατικής πράξης, να κατακτούν συνεχώς νέες γνώσεις. Ο κομμουνιστής ήρωας Νίκος Μπελογιάννης και το παράδειγμά του δε ζει μονάχα στην καρδιά και το νου μας, δεν είναι μονάχα πηγή έμπνευσης για κάθε νέο κομμουνιστή και νέα κομμουνίστρια, αλλά είναι και οδηγός για την καθημερινή δράση: να είμαστε ακλόνητοι, ανυποχώρητοι μέχρι το τέλος, να τα δίνουμε όλα για τη νίκη της εργατικής τάξης. Στρατής Δουνιάς

Φωτογραφία από διαδήλωση στην Πράγα για την ακύρωση της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του

Αποσπάσματα από άρθρο του Νίκου Ζαχαριάδη στον παράνομο “Ριζοσπάστη” (Απρίλης 1952)

«Ο Μπελογιάννης έζησε και πάλεψε σαν ένας σεμνός και δημιουργικός, αφανής αγωνιστής, που πάντα όλα όσα είχε τά ‘δινε, δίχως καμιά επιφύλαξη, χωρίς καμιά επίδειξη, για το λαό, στο κίνημα. Η πιο καλή και άξια τίμηση στη μνήμη του είναι να φωτιζόμαστε απ’ τη ζωή και το παράδειγμά του. (…) Και απ’ τη στιγμή που διάλεξε ο Μπελογιάννης το δρόμο της τιμής, του χρέους, του αγώνα, όλα τ’ άλλα μπαίνουν στη μπάντα. Απ’ τα πρώτα κιόλας βήματα γνώρισε δυσκολίες, στερήσεις, όλη την αδυσώπητη απαιτητικότητα, που έχει ο αγώνας, τη σκληρότητα του εχθρού, την υποχρέωση να ‘σαι έτοιμος για όλα, να τα δίνεις όλα και όταν αυτό χρειάζεται, και τη ζωή σου ακόμα. Ολοκληρωτικό δόσιμο που δε γνώρισε πότε δισταγμό, ταλάντευση, υποχώρηση, τέτοια είναι η ζωή του Μπελογιάννη. (…) Είχε πάντα στραμμένο το αυτί προς τη φωνή, τον πόνο, τον αναστεναγμό του λαού. Ήξερε να ακούει τη γνώμη και τη κρίση του, να τον διδάσκει, μα και να διδάσκεται από αυτόν. (…) Κομματική ακεραιότητα, συνδυασμένη με προσεχτικό αδερφικό ενδιαφέρον για το στέλεχος, το μέλος, τον απλό άνθρωπο, που χρειαζόταν ενθάρρυνση, συμπαράσταση, βοήθεια. Καλός κουκουές και γι’ αυτό ακριβώς πρώτ’ απ’ όλα άνθρωπος. Σε όλη του την κομματική ζωή και ιδιαίτερα ύστερα από την υποχώρησή μας, ο Μπελογιάννης πάλεψε αμείλιχτα και αδιάλλαχτα για την κομματική γραμμή, για την ενότητα του κόμματος. Ήταν αδυσώπητος ενάντια στους λιπόψυχους, στους λιποτάχτες, στους συνθηκολόγους, στους οπορτουνιστές, ενάντια σε όλους τους κρυφούς και φανερούς εχθρούς του λαού και του κόμματος. Μ’ αυτούς ο Μπελογιάννης δεν είχε υποχωρήσεις, δε γνώριζε συμβιβασμούς. (…) Δεν μπορεί να υπάρχει πιο ευγενικιά φιλοδοξία για κανένα νέο και νέα, για κανένα παιδί της πατρίδας μας από το να σταθεί αντάξιος με τον Μπελογιάννη αγωνιστής του λαού. Το ίδιο αποφασιστικός, σταθερός, ατρόμαχτος. Λαμπάδα που καίει πάντα στητή, μόνο για το λαό και ως το τέλος. Μεγάλη καρδιά που αγκαλιάζει όλο το λαό και όλο τον κόσμο, που τους δίνει όλη του την αγάπη. Μυαλό και μάτι που μετρά σωστά, υπολογίζει στέρεα και δρα σίγουρα. Αγωνιστής που για την υπόθεση του λαού τα δίνει όλα και για τους εχθρούς του λαού δεν ξέρει συμβιβασμό και υποχώρηση. Καθοδηγητής και πολέμαρχος, που είναι αμείλιχτος στη λιποταξία, στην ταλάντευση, στη συνθηκολόγηση, στην προδοσία. Οργανωτής, που χτίζει ατράνταχτα τη γερή παράνομη κομματική οργάνωση, πρωταρχική προϋπόθεση για τη νίκη.

Σκίτσο του Πικάσο

Κουκουές και μπροστάρης. Αυτό τα λέει όλα».

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

Η Επανάσταση του 1821

π’ το Δημοτικό ακόμα μαθαίνουμε πως η Επανάσταση του 1821 οδήγησε στη δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Ταυτόχρονα όμως σήμανε και την μετάβαση από ένα κοινωνικόοικονομικό σύστημα σ’ ένα άλλο, απ’ τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Αποδεικνύεται έτσι – και γι’ αυτό ελάχιστα μαθαίνουμε στο σχολείο πως

κανένα αντιδραστικό σύστημα, ακόμα και όταν όλα τα “σκιάζει η φοβέρα κι η σκλαβιά”, δεν είναι ανίκητο και αιώνιο. Η επαναστατική πάλη των λαών μπορεί να το γκρεμίσει -έτσι έγινε και το 1821!

Τι ήταν η Ελληνική Επανάσταση; Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 είναι το ιστορικό γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Με τη δημιουργία του έθνους-κράτους, ουσιαστικά μιλάμε και για την κυριαρχία του καπιταλισμού στον ελλαδικό χώρο. Τότε δηλαδή πραγματοποιήθηκε ένα βήμα μπροστά στην κοινωνική εξέλιξη, με το πέρασμα από μια κατώτερη κοινωνική βαθμίδα σε μια ανώτερη, από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Η Ελληνική Επανάσταση ήταν στην ουσία της αστική επανάσταση, που σε εκείνη τη φάση ήταν ώριμο αλλά και αναγκαίο να πραγματοποιηθεί, προκειμένου να πάρει την εξουσία η αστική τάξη της Ελλάδας, που είχε διαμορφωθεί μέσα από την ανάπτυξη της ναυσιπλοΐας και του εμπορίου την προηγούμενη περίοδο. Η ανάπτυξη των καπιταλιστικών σχέσεων εμποδιζόταν από το φεουδαρχικό καθεστώς που επέβαλλε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, γι’ αυτό και σε εκείνη τη φάση ήταν προοδευτικό για την κοινωνική εξέλιξη να σπάσουν τα δεσμά της φεουδαρχίας και να συγκροτηθεί κράτος-έθνος στον ελλαδικό χώρο.

Ο χαρακτήρας της Ελληνικής Επανάστασης του ’21 λοιπόν ήταν κοινωνικός-ταξικός, και ως προς αυτό δε διέφερε από αντίστοιχες αστικές επαναστάσεις της εποχής. Σε όλη την Ευρώπη εκείνη την εποχή ξεσπούσαν αστικές επαναστάσεις με βάση το ιδεολογικό υπόβαθρο της Γαλλικής Επανάστασης. Δηλαδή επαναστάσεις που έβαζαν στόχο να φύγουν οι φεουδάρχες και να πάρει την εξουσία η ανερχόμενη αστική τάξη. Αυτόν τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ελληνικής Επανάστασης συσκοτίζει η αστική τάξη (και μέσα από τα σχολικά βιβλία), αξιοποιώντας το γεγονός ότι το ξεπερασμένο φεουδαρχικό σύστημα λειτουργούσε στο πλαίσιο της Οθωμανικής κυριαρχίας. Κρύβει την ουσία της που ήταν να πάρει η αστική τάξη την εξουσία, και προτάσσει τη μορφή της που ήταν να αποτιναχθεί ο Οθωμανικός ζυγός, παρουσιάζοντάς την ως μία εξέγερση των Ελλήνων γενικά ενάντια στους Τούρκους γενικά. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να αποκρύψει την πορεία και τις νομοτέλειες της κοινωνικής εξέλιξης προκειμένου να κρύψει τον χαρακτήρα της δικής μας εποχής, που είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Με βάση αυτό γίνεται και η παραχάραξη των ιστορικών γεγονότων που καθόρισαν την έναρξη αλλά και την έκβαση της Ελληνικής Επανάστασης.

 Οι δυνάμεις της Επανάστασης

Ξυλογραφία του Α. Τάσσου εμπνευσμένη απ' την Επανάσταση του 1821

Αντικειμενικά, με βάση το επίπεδο ανάπτυξης της κοινωνίας, η αστική τάξη ήταν αυτή που ανέλαβε την προετοιμασία και την οργάνωση της Επανάστασης γιατί ήταν αυτή η τάξη που έφερνε τις νέες σχέσεις στην παραγωγή. Ιδιαίτερα οι έμποροι ήταν αυτοί που συγκρότησαν επαναστατικές οργανώσεις με σημαντικότερη τη Φιλική Εταιρεία. Στη Φιλική Εταιρεία μυήθηκαν έμποροι, τραπεζίτες, καραβοκύρηδες, βιοτέχνες αλλά και κοτζαμπάσηδες. Αυτά ήταν και τα τμήματα της αστικής τάξης που πρωτοστάτησαν στην Επανάσταση, ενώ ως κινητήριες δυνάμεις πήραν

Η άποψη του Παλαιών Πατρών Γερμανού (κατά την αστική ιστοριογραφία ηγέτη της Ελληνικής Επανάστασης) ήταν: «Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου»!!! Δηλαδή, να αφήσουν τους Οθωμανούς να τσακίσουν την αστική τάξη και τις επαναστατικές δυνάμεις.

μέρος οι πλατιές μάζες της αγροτιάς καθώς και η μικρή ακόμα αριθμητικά εργατική τάξη (ναύτες, τεχνίτες κ.ά.). Στην πορεία της Επανάστασης συμμετείχαν και τμήματα της παλιάς άρχουσας τάξης. Τέτοια τμήματα ήταν οι Φαναριώτες και οι κοτζαμπάσηδες. Στο προηγούμενο καθεστώς, και οι δυο διέθεταν προνόμια και είχαν υλικές απολαβές από τον ρόλο τους. Γι’ αυτό και κατά την προετοιμασία της Επανάστασης δεν είχαν εξ αρχής θετική στάση. Στην πορεία όμως συμμετείχαν ενεργά προκειμένου να μπορούν να διεκδικήσουν ρόλο στη νέα κατάσταση που θα διαμορφωνόταν με τη νικηφόρα έκβαση της Επανάστασης, στη νέα εξουσία. Γενικότερα κανένα σχεδόν τμήμα της αστικής τάξης ή των προνομιούχων του οθωμα-

νικού καθεστώτος δεν κράτησε ενιαία στάση. Ακόμα και στις δυνάμεις της Επανάστασης υπήρχαν συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις με βάση τα ταξικά και τα επιμέρους συμφέροντα, ενώ επιδρούσαν και οι διεθνείς συνθήκες. Για παράδειγμα, το εφοπλιστικό κεφάλαιο που είχε ιδιαίτερους δεσμούς με την Αγγλία, επηρεαζόταν από τη στάση της που ήταν ενάντια στο χτύπημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτές οι αντιπαραθέσεις εκφράστηκαν και αργότερα, όταν ήρθε η ώρα της σύστασης του ελληνικού κράτους, οδηγώντας ακόμα και σε εμφύλιο πόλεμο (18231825).



 Η στάση της Εκκλησίας απέναντι στην Επανάσταση

 Τι δείχνουν τα ιστορικά γεγονότα; Από τα ιστορικά γεγονότα αναδεικνύεται ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν γενικά και αόριστα “εθνική υπόθεση”, και ακόμα περισσότερο καταρρίπτεται ο ισχυρισμός ότι η Εκκλησία πρωτοστάτησε ως βασικός καθοδηγητής και εμπνευστής. Αντίθετα αποδεικνύεται ότι η στάση κάθε κοινωνικής δύναμης απέναντι στην Επανάσταση καθορίστηκε πρώτα και κύρια από τη θέση που κατείχε στο προηγούμενο κοινωνικό σύστημα και από τη θέση που ήθελε να διασφαλίσει στο νέο, και όχι από τη γλώσσα, τη θρησκεία ή την εθνικότητα. Καθορίστηκε δηλαδή από την ταξική του θέση και τα προνόμια που απολάμβανε ή όχι. Οι δυνάμεις που εξυπηρετούσαν την κοινωνική πρόοδο τράβηξαν μπροστά, κήρυξαν την Επανάσταση κόντρα στον Οθωμανικό φεουδαρχικό ζυγό και στους Έλληνες αξιωματούχους που τον στήριζαν καθώς και την ηγεσία της Εκκλησίας, και νίκησαν το παλιό κάνοντας ένα βήμα στην κοινωνική εξέλιξη.

Μας λένε ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ήταν αυτός που ύψωσε τη σημαία του αγώνα την 25η Μαρτίου με τις ευλογίες της Εκκλησίας στη Μονή της Αγίας Λαύρας. Ποια είναι η πραγματικότητα; Ότι ο ίδιος όπως και οι περισσότεροι κοτζαμπάσηδες τάχθηκαν απέναντι στην προσπάθεια που γινόταν για να οργανωθεί και να ξεσπάσει η Επανάσταση. Την ώρα που ο Παπαφλέσσας, σταλμένος από τη Φιλική Εταιρεία, όργωνε την Πελοπόννησο μαζί με το Θ. Κολοκοτρώνη, τον Αναγνωσταρά, τον Κεφάλα, το Νικηταρά και τον Π. Καρατζά για να προετοιμάσει τις δυνάμεις για την Επανάσταση, οι Έλληνες αξιωματούχοι του Οθωμανικού κράτους και η Εκκλησία στέκονταν απέναντι. Μάλιστα επειδή υπήρχε φόβος να προδώσουν την προετοιμασία που γινόταν, αφού ήδη οι Τούρκοι είχαν θορυβηθεί, ο Παπαφλέσσας οργάνωσε χτύπημα των Τούρκων την 15η Μάρτη στο δρόμο ΚαλαβρύτωνΤριπολιτσάς προκειμένου να επισπεύσει την έναρξη των συγκρούσεων. Έτσι στις 21 Μάρτη η σημαία της Επανάστασης υψώθηκε στην Πάτρα από τον Π. Καρατζά, ενώ στην Καλαμάτα την 24η Μάρτη. Τι έκαναν όμως αυτοί που μέχρι τότε ήταν στραμμένοι ενάντια στην Επανάσταση; Στις 24 Μάρτη μπήκαν στην Πάτρα ο Ζαΐμης, ο Λόντος, ο Ρούφος, ο Χαραλάμπης, ο Δεσπότης Γερμανός και άλλοι (αυτοί που στα σχολικά βιβλία παρουσιάζονται ως ηγέτες της Επανάστασης). Αυτοί, βλέποντας πού οδηγούν τα γεγονότα, σχημάτισαν μεταξύ τους το “Αχαϊκόν Διευθυντήριον”, συγκεντρώνοντας στα χέρια τους όλες τις εξουσίες. Ο Καρατζάς, που ήταν και ο πραγματικός ηγέτης της Επανάστασης στην Πάτρα, σκοτώθηκε από τους πατρινούς κοτζαμπάσηδες, προκειμένου να μην τους μπει εμπόδιο στο μοίρασμα της εξουσίας, αφού εκείνος αναγνωριζόταν από τον λαό της Πάτρας.

Όσο και αν παραχαράσσεται η ιστορία των κοινωνιών, όσο και αν αποκρύπτονται οι νομοτέλειες και συγκαλύπτεται η σημασία της ταξικής πάλης στην κοινωνική εξέλιξη, ο χαρακτήρας της εποχής που ζούμε δεν αλλάζει. Όπως τότε έπρεπε να τσακιστεί το φεουδαρχικό σύστημα για να αναπτυχθούν οι προοδευτικές για την εποχή καπιταλιστικές σχέσεις, έτσι και σήμερα είναι αναγκαίο και επίκαιρο να τσακιστεί το καπιταλιστικό σύστημα για να μπορέσει η κοινωνία να προχωρήσει, να προοδεύσει με το χτίσιμο των νέων, προοδευτικών σοσιαλιστικών σχέσεων. Όπως τότε, στην περίπτωση της Ελληνικής Επανάστασης, ήταν η εποχή των αστικών επαναστάσεων για να προχωρήσει η κοινωνία προς τα μπρος, έτσι και σήμερα είναι αναγκαία η σοσιαλιστική επανάσταση για να ανατραπεί το σάπιο πλέον καπιταλιστικό σύστημα και να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός. Αυτό δεν αλλάζει ούτε αναιρείται από τις ανατροπές στα σοσιαλιστικά κράτη την περίοδο 1989-1991. Όπως δεν άλλαξε όταν η Γαλλική Επανάσταση που στόχο είχε το πέρασμα από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό δεν κέρδισε μεμιάς.

Ξυλογραφία του Α. Τάσσου εμπνευσμένη απ' την Επανάσταση του 1821



Πιο ξεκάθαρα απέναντι στις επαναστατικές δυνάμεις στάθηκε η ηγεσία της Εκκλησίας. Αφόρισε την Επανάσταση, χαρακτηρίζοντάς την “αχαριστία” απέναντι στην “ευεργέτιδα” βασιλεία. Αυτή η στάση της Ιεραρχίας προέκυπτε από τον ρόλο και τα προνόμια που είχε στα πλαίσια του Οθωμανικού καθεστώτος. Η εκκλησία είχε μετατραπεί σε αναπόσπαστο τμήμα των οθωμανικών φεουδαρχικών δομών εξουσίας, αναλαμβάνοντας συγκεκριμένα διοικητικά καθήκοντα, εξουσίες και αρμοδιότητες. Μεταξύ των καθηκόντων της εκκλησίας ήταν και να κρατάει υπάκουους και “σε τάξη” τους χριστιανικούς πληθυσμούς. Βέβαια μεγάλο μέρος του κατώτατου κλήρου έπαιξε αντίθετο ρόλο, ενισχύοντας τις επαναστατικές δυνάμεις.

Ποια είναι η αλήθεια για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης;

Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της κοινωνίας

Το σύγχρονο δίδαγμα Η Επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι ένας λαός που είναι αποφασισμένος και έχει το δίκιο με το μέρος του, μπορεί να αντιμετωπίσει και να νικήσει αντιπάλους που φαντάζουν πανίσχυροι και ανίκητοι. Διδάσκει πάνω απ’ όλα ότι οι επαναστάσεις αποτελούν το όχημα της κοινωνικής προόδου και εξέλιξης, κινούν την ιστορία προς τα μπρος, ανατρέποντας τις ιστορικά ξεπερασμένες κοινωνικές τάξεις. Διδάσκει ότι κανένα σύστημα, ούτε το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα, είναι αιώνιο. Η επαναστατική πάλη των λαών για μία νέα κοινωνία μπορεί να το γκρεμίσει. Σήμερα η εργατική τάξη είναι αυτή που έχει τον προοδευτικό ρόλο στην κοινωνική εξέλιξη, γιατί είναι αυτή η τάξη που μπορεί με την πάλη της και την οικοδόμηση της δικής

της εξουσίας να φέρει “το νέο” στην ανθρώπινη ιστορία. Να συντρίψει το ξεπερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να χτίσει την κοινωνία που κριτήριο θα έχει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει αξία για κάθε νέο άνθρωπο που δε συμβιβάζεται με το παρόν και το μέλλον που του έχουν ετοιμάσει, να μάθει, να συζητήσει, να διδαχθεί από την ανθρώπινη ιστορία. Γι’ αυτόν τον λόγο αξίζει μέσα στις σχολικές αίθουσες, μέσα στις σχολικές γιορτές να πούμε την αλήθεια για την Ελληνική Επανάσταση και τη σημασία της. Να φωτίσουμε όλες αυτές τις πλευρές που η κυρίαρχη τάξη σήμερα κρύβει, αλλά για εμάς είναι πολύτιμο δίδαγμα.

Ψάξ’ το

παραπάνω... n Ο Καρλ Μαρξ, στην “Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας”, έγραψε: ««Σε μια ορισμένη βαθμίδα της εξέλιξής τους, οι υλικές παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας έρχονται σε αντίφαση με τις υπάρχουσες παραγωγικές σχέσεις ή -πράγμα που αποτελεί μονάχα τη νομική γι’ αυτό έκφραση- με τις σχέσεις ιδιοκτησίας, μέσα στις οποίες έχουν κινηθεί ως τώρα. Από τις μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων οι σχέσεις αυτές μεταβάλλονται σε δεσμά τους. Τότε έρχεται μια εποχή κοινωνικής επανάστασης».

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών: Παλεύει με σταθερότητα ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά

ο Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (EΣΥΝ) είναι ο παλιότερος φορέας στην Ελλάδα που από το 1980 μελετάει το φαινόμενο της τοξικοεξάρτησης, αγωνίζεται σταθερά και με συνέπεια ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά. Το ΕΣΥΝ απλώνει τη δράση του σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, μέσα από τα τοπικά του παραρτήματα. Ο κύριος σκοπός του είναι ο αγώνας για την πρωτογενή πρόληψη (πριν εμφανιστεί το πρόβλημα). Πώς δηλαδή θα λιγοστεύει χρόνο με το χρόνο ο αριθμός των νέων που ξεκινούν να δοκιμάζουν ή να κάνουν χρήση ναρκωτικών. Στις θέσεις του ΕΣΥΝ σημειώνεται: «Θεωρούμε πως τόσο η χρήση όσο και η εξάρτηση από ψυχότροπες ουσίες είναι ένα πολυπαραγοντικό κοινωνικό φαινόμενο που αντιμετωπίζεται μόνο στο βαθμό που ανατρέπονται οι

Ένα μικρό αφιέρωμα στην δράση του ΕΣΥΝ τα προηγούμενα χρόνια Σε αυτές τις κατευθύνσεις το ΕΣΥΝ, σε συνεργασία με άλλους φορείς, τα προηγούμενα χρόνια πήρε μια σειρά σημαντικές πρωτοβουλίες με στόχο να αναδειχτούν οι αιτίες του προβλήματος της τοξικοεξάρτησης, να αναδειχτεί η δράση που αναπτύσσεται ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά και με ιδιαίτερη φροντίδα αυτή η δραστηριότητα να απλωθεί σε όλη την Ελλάδα με τη συμμετοχή νέων, μαθητών, σπουδαστών. Κάποιες από τις πρωτοβουλίες που έχει πάρει το ΕΣΥΝ: Α. Στο επίπεδο της έρευνας. Μελετάει τις εξελίξεις πάνω στο θέμα της παραγωγής, διακίνησης και χρήσης των ναρκωτικών με την ιδιαίτερη συμβολή του επιστημονικού του δυναμικού, μέλη του φορέα και άλλων συνεργαζόμενων, γιατρούς, κοινωνιολόγους, ψυχολόγους. Μια ιδιαίτερα αξιόλογη προσπάθεια ήταν η “Χάρτα Πρωτογενούς Πρόληψης της ουσιοεξάρτησης” που έφτιαξε από κοινού το ΕΣΥΝ με τον Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών. Παρουσιάστηκε στις 27 Μαρτίου του 2013, σε μια περίοδο που οι παράγοντες που έχουν υψηλή συνάφεια με τα ναρκωτικά είχαν επιδεινωθεί (όπως η ανεργία και η σχολική διαρροή), εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα πρόληψης, με συγκεκριμένες προτάσεις που βασίζεται σε επιστημονικά κριτήρια. Β. Στο επίπεδο της ανάπτυξης του πανελλαδικού αντιναρκωτικού κινήματος. Αναπτύσσει δραστηριότητες διεκδικητικού χαρακτήρα ενάντια στη σημερινή αντιναρκωτική πολιτική που στο επίκεντρό της δεν έχει

την πρόληψη αλλά τη διαχείριση, τη μείωση της βλάβης και την καταπολέμηση των συμπτωμάτων του φαινομένου. Για παράδειγμα, με αγώνες χρόνων και το ΕΣΥΝ μπροστάρη στη Λειβαδιά, σε συνεργασία με το τοπικό κέντρο πρόληψης, μετά από δεκάδες διαβήματα και παραστάσεις σε όλους τους αρμόδιους εμπλεκόμενους φορείς, δόθηκε άδεια από τη διεύθυνση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για την καθιέρωση προγραμμάτων πρόληψης σε όλα τα γυμνάσια του νομού. Αντίστοιχα στην Αθήνα αναπτύχθηκε πλούσια δραστηριότητα, με παραστάσεις διαμαρτυρίας ενάντια στο σχέδιο Καμίνη για τη δημιουργία κέντρων “υγιούς” χρήσης στο σταθμό Λαρίσης. Γ. Στο επίπεδο της συνεισφοράς του ίδιου του φορέα στην πρόληψη. Το ΕΣΥΝ οργανώνει δραστηριότητες, ενημερώσεις σε σχολεία, ιδιαίτερα σε ΕΠΑΛ και νυχτερινά. Οργανώνει εκδηλώσεις σε συνεργασία με αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, που κορυφώνονται κάθε χρόνο την 26η Ιούνη, παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών. - Για παράδειγμα στην Κέρκυρα, τον Ιούνη του 2014 οργανώθηκε το 5ο Πρωτάθλημα Ακαδημιών ποδοσφαίρου με σύνθημα “Το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση, είναι χαρά… κόκκινη κάρτα στα ναρκωτικά” με 108 αγώνες, διάφορες επιδείξεις και συζητήσεις με τη συμμετοχή 8 σωματείων, 26 τμημάτων σχολείων και 340 αθλητών. Επίσης οργανώνεται κάθε χρόνο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου με μεγάλη ανταπόκριση από τον κερκυραϊκό λαό. - Αντίστοιχες πολύμορφες δραστηριότητες αναπτύχθηκαν και σε άλλες περιοχές της χώρας (Αθήνα, Χανιά) με συνεργασία των παραρτημάτων του ΕΣΥΝ με αθλητικά σωματεία, με συλλόγους γυναικών της ΟΓΕ, με σχολικές ομάδες (θεατρικές, χορευτικές κ.τ.λ.), με ημερίδες κ.ά.

αιτίες που το δημιουργούν και το αναπαράγουν. Ωστόσο ο τοξικομανής, ως μεμονωμένη περίπτωση, μπορεί, εάν και εφόσον το θέλει και είναι αποφασισμένος, να “γίνει καλά”! Είμαστε υπέρ της δημιουργίας ενός δημόσιου και ενιαίου φορέα παροχής υπηρεσιών απεξάρτησης. Οι υπηρεσίες αυτές θα πρέπει να είναι τόσες, όσες έχει ανάγκη η χώρα, και να είναι αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν! Τα ναρκωτικά δεν είναι υπόθεση των “ειδικών”. Ως μείζον κοινωνικό πρόβλημα ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ. Για το λόγο αυτό το ΕΣΥΝ παλεύει για την ανάπτυξη ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος, που σε συνεργασία με το μαζικό λαϊκό και νεολαιΐστικο κίνημα δίνει τη μάχη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, για κοινωνία ελεύθερη από ναρκωτικά!...»

Σε εξέλιξη οι εκλογικές διαδικασίες των παραρτημάτων του ΕΣΥΝ

- Στις 25 Απρίλη θα διεξαχθεί το πανελλαδικό Συνέδριο για την ανάδειξη της Εκτελεστικής Επιτροπής και της Γραμματείας του ΕΣΥΝ.

Το τελευταίο διάστημα έχουν ξεκινήσει οι εκλογικές διαδικασίες των τοπικών παραρτημάτων πανελλαδικά για την ανάδειξη Διοικητικών Συμβουλίων.

Η ενδυνάμωση του ΕΣΥΝ με νέα μέλη, η σύνδεσή του με τους φορείς του ευρύτερου λαϊκού κινήματος, με μαθητικά συμβούλια, με συλλόγους γονέων, με φοιτητικούς-σπουδαστικούς συλλόγους, με εργατικά σωματεία και με φορείς του αθλητισμού και του πολιτισμού θα συμβάλει στην ανάπτυξη του αντιναρκωτικού κινήματος.

- Η εκλογοαπολογιστική συνέλευση του παραρτήματος της Αθήνας θα γίνει την Τετάρτη 18 Μαρτίου στις 19.00, στην αίθουσα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λογιστών (Κάνιγγος 27)

Το ΕΣΥΝ αναπτύσσει σταθερά δραστηριότητα σε όλη την Ελλάδα με στόχο την ενημέρωση για το πρόβλημα των ναρκωτικών. Πάνω: φωτογραφία από το φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου που διοργάνωσε το ΕΣΥΝ στη Κέρκυρα Κάτω: Από εκδήλωση ενημέρωσης μαθητών και γονιών που διοργάνωσε το παράρτημα του ΕΣΥΝ στο Βύρωνα και η Ένωση Γονέων και κηδεμόνων Καισαριανής

Η ΚΕ του ΚΚΕ τιμά τον κομμουνιστή χαράκτη Α. Τάσσο «Το χέρι μου ξεκινά από την καρδιά μου»

ΚΕ του ΚΚΕ πραγματοποιεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στον κομμουνιστή χαράκτη Α. Τάσσο με τίτλο «Το χέρι μου ξεκινά από την καρδιά μου», με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του το 2014 και 30 χρόνων από το θάνατό του το 2015. Τη Δευτέρα 23 Μάρτη (19:00) θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στην αίθουσα συνεδρίων στη έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό. Για τη ζωή και την προσφορά του Τάσσου θα μιλήσει η σ. Έλένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΈ του ΚΚΈ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού. Το έργο του θα παρουσιάσει η Ειρήνη Οράτη, πρόεδρος της Εταιρείας Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος και ιστορικός τέχνης. Θα χαιρετίσει επίσης σπουδάστρια της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ θα προβληθεί η ταινία “Α. Τάσσος” του Τάκη Παπαγιαννίδη. Ακόμα, η ΚΈ του ΚΚΈ σε συνεργασία με την “Έταιρεία Έικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος” θα διοργανώσουν έκθεση έργων του Τάσσου που θα εγκαινιαστεί στις 20 Μάρτη (19.30). Ο Τάσσος Αλέβιζος γεννήθηκε στην Λευκοχώρα Μεσσηνίας στις 25 Μάρτη του 1914. Το 1919 η οικογένειά του έρχεται στην Αθήνα και εγκαθίσταται στο Δουργούτι (σήμερινός Νέος Κόσμος), όπου το 1922 βρίσκουν καταφύγιο πολλοί μικρασιάτες πρόσφυγες. Ο πόνος, η βιοπάλη τον σημαδεύουν. Από παιδάκι ακόμα αποφασίζει: «Θα γίνω ζωγράφος». Παραμονές της Πρωτομαγιάς του 1930, ο Τάσσος συλλαμβάνεται από την αστυνομία “προληπτικά”. Μετά από μιάμιση μέρα παραδίδεται στον πατέρα του, με τη σύσταση να συμμορφωθεί. «Και συμμορφώθηκα. Την άλλη μέρα κιόλας έγινα μέλος της ΟΚΝΕ...», ανέφερε. Στη συνέχεια γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Το 1930, σε ηλικία 16 ετών γίνεται δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών. Διδάσκεται ζωγραφική από τον Παρθένη και χαρακτική από τον μαρξιστή και αισθητικά ριζοσπαστικό Γιώργο Κεφαλληνό. Στο περιοδικό της ΟΚΝΕ “Νέοι Πρωτοπόροι” κάνει τα πρώτα του βήματα ως εικαστικός, όπως και πολλοί άλλοι εικαστικοί της γενιάς του. Μέσα από τις σελίδες του περιοδικού και για την ανάγκη της εικονογράφησής του, δημιουργείται η βάση στην οποία πάτησε η τέχνη της επόμενης περιόδου, της Αντίστασης. Εκεί δημοσιεύει και το άρθρο του “Ξυλογραφία: Η Τέχνη των μαζών”. Ήδη από τα πρώτα έργα του είναι ολοφάνερη η κοινωνική και πολιτική διάστασή τους. Αποδίδει θέματα από την σκληρή καθημερινότητα και τους αγώνες της εργατικής τάξης.

Τα πρώτα βήματα

Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου ο Τάσσος συμμετέχει στην ομάδα των εικαστικών - επίλεκτων μαθητών του Γ. Κεφαλληνού. Συμμετέχει στο ΕΑΜ Καλλιτεχνών, που είχε και εικαστικό τμήμα, και ορίζεται πρώτος Γραμματέας του. Κάτω από την καθοδήγηση της Ηλέκτρας Αποστόλου φιλοτεχνεί χαρακτικά για τις οργανώσεις του ΕΑΜ και τη Διαφωτιστική Επιτροπή του ΚΚΕ. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στη συνεισφορά του Τάσσου κι άλλων αγωνιστών εικαστικών στον παράνομο Τύπο. «Δουλεύαμε πλάι στα παράνομα τυπογραφεία, φτιάχνοντας σε ξύλο και λινόλεουμ τις μήτρες για τις αφίσες και τα συνθήματα των αντιστασιακών οργανώσεων». Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τρεις σημαντικές εκδόσεις, στις οποίες συμμετείχε με έργα του ο

Αταλάντευτα στρατευμένος

Ο χαράκτης Τάσσος Αλεβίζος

Τάσσος. Στις 25 Μάρτη 1943 κυκλοφορεί το λεύκωμα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Η επεξεργασία της έκδοσης γίνεται στο ατελιέ του Μ. Μακρή. Για το λεύκωμα δημιουργούν επίσης ξυλογραφίες οι Β. Κατράκη, Λ. Μαγγιώρου, Γ. Βελισσαρίδης. Το Μάρτη του 1945 κυκλοφορεί από εικαστικούς και λογοτέχνες λεύκωμα με τίτλο “Για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά”. Την Πρωτομαγιά του 1945, μέρα τιμής για τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στην Καισαριανή, τυπώνεται λεύκωμα με τίτλο “Θυσιαστήριο της Λευτεριάς”. Το 1945 ιδρύεται από το ΚΚΕ η εκδοτική εταιρεία “Τα Νέα Βιβλία”. Ο Τάσσος αναλαμβάνει καλλιτεχνικός υπεύθυνος. Τα χρόνια αυτά δίνουν ώθηση στην καλλιτεχνική παραγωγή για να αποτυπώσει αυτές τις ιστορικές στιγμές. Ηρωικές μορφές, μάχες, τα μπλόκα, οι εκτελέσεις, οι μεγάλες διαδηλώσεις -η μεγαλειώδης δράση του λαού, του ΕΑΜ, του ΚΚΕ αποτυπώνονται σε πλήθος έργων. Κατά τη δεκαετία Εμπνέεται από τα βιώματά του, τα του 1960 η θειστορικά βιώματα ματογραφία του άρχισε να επικετου λαού μας

ντρώνεται στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής με σταδιακή εγκατάλειψη του χρώματος και στροφή στο ασπρόμαυρο. Στη διάρκεια της δικτατορίας ξαναγυρνά στα γεγονότα που τον συγκλόνισαν. Φιλοτεχνεί έργα κοινωνικής διαμαρτυρίας. Σε σκληρά κομμάτια ξύλου -από σφενδάμι και κελεμπέκι (ξύλα που συνήθως χρησιμοποιούσε), χαράζει μορφές και σύνολα. Η Αντίσταση, το Πολυτεχνείο, η Κύπρος συναντιούνται και κυριεύουν θεματικά τη δουλειά του αυτών των χρόνων. Tο 1978 με αφορμή την σύγκληση του 10ου Συνεδρίου του ΚΚΕ -του πρώτου νόμιμου μετά Έργο αφιερωμένο στο 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1978) το 1945- ο Τάσσος κυκλοφόρησε το λεύκωμα “Δέκα επιλογές από την ποίηση του Γ. Ρίτσου” και τη “Χαρακτική” του. Συμμετείχε και στήριξε τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ΚΝΕ–Οδηγητή. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταμετρηθεί το εικαστικό έργο του Α. Τάσσου. Εικονογράφησε περισσότερα από 100 βιβλία. Φιλοτέχνησε πάνω από 120 γραμματόσημα, αποσπώντας βραβεία και διακρίσεις για 90 απ' αυτά. Έργο του, προσφορά στο Κόμμα είναι, και το τεράστιο ψηφιδωτό που κοσμεί το φουαγιέ του κτηρίου της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό αλλά και το λογότυπο του ΚΚΕ. Το μεγάλο έργο του Α. Τάσσου, που εξέφρασε τους μεγάλους και ηρωικούς αγώνες, το μόχθο τα όνειρα του λαού μας, μπορούν να γνωρίσουν οι νέες και οι νέες συμμετέχοντας στην εκδήλωση και την έκθεση που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ.

Έκθεση έργων του Α. Τάσσου

Το μπλόκο της Δραπετσώνας

Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα" του Δήμου Αθηναίων Ηρακλειδών 66, Θησείο (Μετρό Κεραμεικός) Διάρκεια ΄Έκθεσης: 20 Μάρτη έως 5 Απρίλη 2015 Ώρες λειτουργίας: Τρίτη -Σάββατο: 10.00-20.00, Κυριακή : 10.00-14.00.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2015

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΚΘΕΣΗ

"Πέντε Γυναίκες Εικαστικοί με Σημείο Συνάντησης τον Άνθρωπο" Αίθουσα Τέχνης “Αέναον” (Νεόφυτου Βάμβα 5)

έκθεση των πέντε εικαστικών (Εύα Μελά, Ουρανία Βολονάκη, Μαργαρίτα Σπηλιωτάκη, Ματίνα Σταυροπούλου και Κατερίνα Χατζή), σε επιμέλεια της Ντόρας Ηλιοπούλου – Ρογκάν, έχει στο επίκεντρο και σαν συνδετικό κρίκο μεταξύ των πέντε ζωγράφων τον Άν-

θρωπο. Η καθεμιά εικαστικός προσεγγίζει τον άνθρωπο από διαφορετική οπτική και με την προσωπική της “γραφή”: βιωματική, υπαρξιακή, κοινωνική, ψυχολογική, μέχρι και μεταφυσική. Αποκρυπτογραφούν και οι πέντε ζωγράφοι τη βιωματική πάλη του ανθρώπου, την όποια δράση ή αντίδρασή του στο κοινωνικό περιβάλλον, τις όποιες μεταφυσικές ανησυχίες, πανάκεια στη σκληρή πραγματικότητα, στην ένδεια, στις κοινωνικές ανισότητες. Μετανάστες, ανθρώπινα ράκη, εργάτες, εργαλεία και συναφή εξαρτήματα απεικονίζουν ή και υποβάλλουν τη μεθοδευμένη κοινωνική και ψυχολογική αποδυνάμωση του σύγχρονου ανθρώπου.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 17 Μάρτη 2015 και οι ώρες λειτουργίας της γκαλερί "Αέναον" είναι: Τετάρτη - Σάββατο: 11.00 π.μ. - 4.00 μ.μ. Τρίτη - Πέμπτη - Παρασκευή: 11.00 π.μ. - 3.00 μ.μ. και 6.00 μ.μ. - 9.00 μ.μ. και Κυριακή: 11.00 π.μ. - 3.00 μ.μ.

ΘΕΑΤΡΟ "5 ½ ιστορίες για την κρίση" Θέατρο “Τζένη Καρέζη” (Ακαδημίας 3)

φανταστικές ιστορίες βασισμένες σε πραγματικά δημοσιεύματα εφημερίδων την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Ένας μάγος, κάποιες μυστηριώδεις καλοντυμένες γυναίκες μέσα σε μια κρεαταγορά, μια ρευματοκλοπή, μια καμηλοπάρδαλη που περισσεύει σ’ έναν ζωολογικό κήπο, ένας άστεγος που ζει σ’ ένα νεκροταφείο. Όλα αυτά κάπου ή κάποτε, σ’ έναν παράξενο κόσμο που δεν μπορεί παρά κάποτε να αλλάξει. Όλα τα παραπάνω κι ακόμα περισσότερα θα ξετυλιχθούν μπροστά μας στη θεατρική παράσταση "5 ½ ιστορίες για την κρίση", της ομάδας “ΑντίχειραΣ”. Πρόκειται για τους Θαλασσιά Αντωνοπούλου, Αντώνη Γουγή, Ελίνα Καπετάνου, Ήρα Ρόκου, Γιώργο Τσαγκαράκη και Βιβή Φιλιππίδου, στο πρώτο τους έργο.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

ο περιοδικό "Φωνή Λογοτεχνών", έκδοση της "Αγωνιστικής Παράταξης Ελλήνων Λογοτεχνών - Συνεργαζόμενοι", ανακοινώνει την προκήρυξη ποιητικού διαγωνισμού για νέους έως 35 ετών, αθλοθετούμενου από τον παλαίμαχο αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, σπουδαίο λογοτέχνη και πρώην γεν. γραμματέα της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Φίλιππο Μαυρογιώργη. Οι διαγωνιζόμενοι παίρνουν μέρος με ένα αδημοσίευτο ποίημα έως 50 στίχους με θέμα την ειρήνη, σε 3 δακτυλογραφημένα αντίτυπα, με ψευδώνυμο. Επί του φακέλου αποστολής θα αναγράφονται μόνο το ψευδώνυμο και ο παραλήπτης. Εντός δε του φακέλου, εκτός των 3 αντιτύπων, ο κάθε διαγωνιζόμενος θα συμπεριλάβει σε μικρότερο, κλειστό φάκελο τα πραγματικά του στοιχεία, με τηλέφωνο επικοινωνίας.

Τελευταία ημερομηνία αποστολής ορίζεται η 31η Μάρτη 2015 (βάσει σφραγίδας ταχυδρομείου) στη διεύθυνση του περιοδικού: Παπαφλέσσα 3, ΤΚ 18863, Πέραμα (τηλ. επικοινωνίας 210.4411.117 και 6974.719.704).

Κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στις 21.00, στο θέατρο "Τζένη Καρέζη". Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ και 5 ευρώ για άνεργους (με την κάρτα του ΟΑΕΔ) και φοιτητές. Σκηνοθεσία: Θαλασσιά Αντωνοπούλου, Σύλληψη-Κείμενο: Ομάδα ΑντίχειραΣ, Μουσική: Βιβή Φιλιππίδου, Επιμέλεια κίνησης/ χορογραφίες: Όλγα Σπυράκη, Σκηνικά: Αλέξης Γκούμας, Βαγγελιώ Νικολάου, Κουστούμια: Ματίνα Μπουκουβάλα, Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου.

“ Ένα περιστέρι” (1958). Έργο του Τάσσου

www.odigitis.gr

Αγόρασέ τον Διάβασέ τον Διάδωσέ τον