#1029

# 1029 | ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2015 | 2 ευρώ

2 ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ | 21-22 Νοέμβρη

14

8

«Η εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ο αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ» Η ΚΕ του ΚΚΕ πραγματοποιεί ημερίδα το Σάββατο 21 και την Κυριακή 22 Νοέμβρη στην Αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα: «Η εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ο αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ». Στην ημερίδα θα υπάρχει πλούσιο πρόγραμμα εισηγήσεων και παρεμβάσεων. Το Σάββατο μετά το τέλος των παρεμβάσεων θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα (20.15-21.30), με θέμα: «Το εργατικό-επαναστατικό τραγούδι στο μεσοπόλεμο 1918-1935». Στην αίθουσα της Κεντρικής Επιτροπής θα λειτουργεί έκθεση ντοκουμέντων και φωτογραφικό υλικό από το αρχείο του ΚΚΕ για την ιστορική περίοδο 1870-1935, με τίτλο: «Πρώτα βήματα, πρώτες μάχες».

Κομμουνιστική Επιθεώρηση κυκλοφορεί το τεύχος 6/2015 Αναλυτικά τα περιεχόμενα του τεύχους:

25

17

3 Άρθρο της Ζ. Χαχάμη, μέλους του γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

5

Ανακοίνωση του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ. Μηνύματα οργανώσεων νεολαίας από όλο τον κόσμο

8 ΕΕ και ΝΑΤΟ κάνουν τη Μεσόγειο θάλασσα νεκρών Όχι στους πολέμους των ιμπεριαλιστών

10 «Έφτασαν ντυμένοι “φίλοι”...»

12 41 Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή ο

«Την ορμή μας την έχουμε από τους αιώνες... Θα βγούμε νικητές και ας είναι οι θυσίες μας βαριές»

14 Η επιτυχία της απεργίας στις 12 Νοέμβρη

είναι υπόθεση κάθε νέου εργαζόμενου και ανέργου

15 Με αγώνες έχει γίνει η ασφάλιση, δεν είναι για παζάρια και για διάλυση

16 Είναι η ώρα να δυναμώσουμε την οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση παντού στις σχολές και τους χώρους δουλειάς

17 Βούλιαξε η Ελλάδα! Η φωνή των μαθητών ακούστηκε δυνατά παντού!

19 ΕΠΑΛ: οδύσσεια δίχως τέλος για τους μαθητές 20 97 χρόνια ΚΚΕ 22 Η σίτιση και η στέγαση είναι δικαίωμά μας

23 Κόντρα στον συμβιβασμό, παλεύουμε για τη ζωή και τις σπουδές που έχουμε ανάγκη

25

Η φυσική αγωγή στην εκπαίδευση και οι θέσεις του ΚΚΕ

26 Βιβλιοπαρουσίαση: Ο Λένιν τον Οκτώβρη 28 Το χρονικό του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου 29 42 χρόνια από την εξέγερσητου Πολυτεχνείου

Πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για τους σημερινούς αγώνες

32 Πειθαρχικός Ουλαμός Καλπακίου

Ιδεολογία-Πολιτική  Ελένης Μπέλλου: Η ταξική πάλη στην Ελλάδα στο φόντο του διεθνούς συσχετισμού  Χρήστου Μπαλωμένου: Πλευρές της αντιπαράθεσης για τη λειτουργία του αστικού κράτους 97 Χρόνια ΚΚΕ  ∆ημήτρη Γόντικα: Για τις φυλακές Κέρκυρας  Στέφανου Λουκά: Για τις φυλακές Αίγινας Ιστορία  Γρηγόρη ∆ελημάρη: Τα “Ιουλιανά” ως πείρα αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος Βιβλιοπαρουσίαση

Απ' την ιστορία της δράσης της ΟΚΝΕ στους στρατευμένους νέους

 «Ευρωκομμουνισμός: Θεωρία και στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου»

34 Σχετικά με τη δίκη της Χρυσής Αυγής 35 Στρατιωτική άσκηση στο 523 Τάγμα ΠΖ Κοζά-

Νικητές του 2ου Πανελλαδικού μαθητικού διαγωνισμού συλλογικής ερευνητικής εργασίας της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”

νης. Να μην περάσουν οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί για το λαό και τη νεολαία

36 Προτάσεις: "Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17" 37 Στέκι Πολιτσιμού και Νεανικής Δημιουργίας

της ΚΝΕ

38

Καρλ Μαρξ–Φρίντριχ Ένγκελς, Για τον Αναρχισμό: Η πάλη με τον μπακουνισμό την περίοδο της Α΄Διεθνούς – ΠΡΟΛΟΓΟΣ (τελευταίο μέρος)

και έχει κατακτηθεί με αγώνες. Ούτε σκέψη να μας το πάρουν.

OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βερανζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800 (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού: 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ).

Στο 1ο θέμα, με τίτλο: Ναρκωτικά: «Είναι ελευθερία να ψάχνεις τη φυγή;», νικητές αναδείχτηκαν οι μαθητές από την Τρίπολη. Στο 2ο θέμα, με τίτλο: Εμπνεόμαστε από την ποίηση και τη λογοτεχνία, νικήτρια ομάδα αναδείχτηκε η ομάδα από την Ελασσόνα. Στο 3ο θέμα, με τίτλο: Ο τόπος μου, από το χθες στο σήμερα, νικητές αναδείχθηκαν οι μαθητές από τα Γυμνάσια Ιωαννίνων. Στο 4ο θέμα, με τίτλο: Η “μαγεία” της επιστήμης και της τεχνολογίας… νικητές αναδείχθηκαν μαθητές από το 5ο - 6ο Γυμνάσιο Σερρών και Γυμνάσιο Αγ. Πνεύματος Σερρών. Τα θέματα του 3ου Πανελλαδικού διαγωνισμού θα ανακοινωθούν μέσα στο Νοέμβρη.

Αγόρασέ τον Διάβασέ τον Διάδωσέ τον!

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

3

Πώς εδώθε να βγούμε; - Όχι ένας ένας! Όλοι μαζί και μοναχός κανένας! Σα φτάσ’ η έσχατη ανάγκη να σωθείς, ενωμένος Λαός θα σηκωθείς.

Κώστας Βάρναλης

Θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές…

Στόχος τους η συνεχής χρεοκοπία του λαού και της νεολαίας…

Το σύστημά τους γεννάει κρισεις, πολέμους και προσφυγιά

Σ’ αυτό το σκοπό χιλιάδες τραγουδήσαμε, γι’ αυτό το σκοπό χιλιάδες συζητήσαμε, γίναμε πιο δυνατοί, πιο αποφασισμένοι, θα τα καταφέρουμε. Είμαστε αισιόδοξοι… το ξέρουμε - το βλέπουμε: μέρα με τη μέρα τούτο το σύστημα γερνάει, τούτο το σύστημα σαπίζει μα εμείς συγκεντρωνόμαστε, δυναμώνουμε, αντιστεκόμαστε, οργανώνουμε την τελική επίθεση. Η νιότη και ο λαός μας μπορούν να γίνουν ένα, γροθιά που θα τρίξει, θα τσακίσει, θα πετάξει τα σάπια θεμέλια του βάρβαρου συστήματος. Για τους σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν… ετοιμαζόμαστε, παλεύουμε ακούραστα κάθε μέρα, ανάβουμε εστίες αντίστασης σε κάθε χώρο δουλειάς, μόρφωσης, σε κάθε γειτονιά. Οργανώνουμε σχέδιο για να χτυπήσουμε, καθυστερήσουμε, δυσκολέψουμε τον αντίπαλο. Μαθαίνουμε, διδασκόμαστε τις αρετές της συλλογικότητας, του αγώνα, της αλληλεγγύης. Αυτό είναι το σχολείο μας, η πάλη της τάξης μας με την γριά, ριζωμένη τάξη των αστών. Για να υπάρξει τόλμη εκεί που υπάρχει φόβος, για να φωτίσει η ελπίδα εκεί που “τίποτα δεν γίνεται”, για να υπάρξει αντοχή, στόχος και προσανατολισμός στον καθημερινό αγώνα, για να προβάλει το καινοτόμο μέσα στο σκοτάδι: η κοινωνία του μέλλοντος, της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με σύγχρονα δικαιώματα, ο σοσιαλισμός. Το αστικό πολιτικό σύστημα αλλάζει πρόσωπα για να καλύψει την ασχήμια του, αλλάζει ονόματα, πρόσωπα, κυβερνήσεις, βαφτίζει νέο το παλιό. Η αστική τάξη θέλει με κάθε τρόπο να εξασφαλίσει την εξουσία της, για να την έχει πρέπει να κλέβει τον πλούτο από τον εργάτη, για να το κάνει πρέπει να έχει το δικό της κράτος και νόμους.

Όλοι μαζί, παλιοί και νέοι, αριστεροί και δεξιοί, εθνικιστές και μη, φωνάζουν: Κέρδη! κέρδη! Δώστε κέρδη στους εφοπλιστές, τραπεζίτες, βιομήχανους. Ο καθένας με το δικό του τρόπο, την δικιά του “ιδέα”, τους δικούς του φίλους και συμμάχους παλεύει να ταΐσει με κέρδη, επενδυτικά προγράμματα, ευνοϊκούς όρους επιχειρηματικότητας τους καπιταλιστές. Κέρδη για τους λίγους δηλαδή, και φτώχεια και χρεοκοπία για το λαό και τα παιδιά του. Οι παλιοί της εκπρόσωποι έφερναν μεταρρυθμίσεις, οι νέοι ισοδύναμα, οι παλιοί μας έλεγαν ότι “όλοι μαζί τα φάγαμε”, οι νέοι μας λένε να τρώμε γεμιστά με τις πενταροδεκάρες. Όλοι μαζί βαφτίζουν εθνικό πατριωτικό καθήκον την ανάπτυξη, την επιχειρηματικότητα. Όλοι μαζί αποσιωπούν ότι το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους τσακίζει τις δικές μας ζωές. Γι’ αυτούς τα δικαιώματά μας, η υγεία, η ασφάλιση, η παιδεία, ο μισθός είναι κόστος. Η ανάπτυξή τους δεν θα ανοίξει σχολεία, νοσοκομεία, δεν θα αντιμετωπίσει την ανεργία, δεν θα πάρει πίσω τα αβάσταχτα χαράτσια και τους φόρους.

Αυτό το κυνήγι των κερδών τους σκοτώνει το λαό της Συρίας και τον οδηγεί στην προσφυγιά. Για άλλη μια φορά η ευλογία για τους λαούς γίνεται κατάρα. Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, οι υδρογονάνθρακες αντί να εξασφαλίζουν μία καλύτερη ζωή για τους λαούς γίνονται πεδίο αντιπαραθέσεων, που οδηγούν σε πολέμους και ανθρωποσφαγές. ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία έχουν βγάλει τα μαχαίρια για το ποιος θα αρπάξει τη λεία βουτώντας τους λαούς της Μέσης Ανατολής στο αίμα. Γι’ αυτό η Μεσόγειος και το Αιγαίο έχουν μετατραπεί σε θάλασσες νεκρών ανθρώπων και παιδιών. Οι ίδιοι οι φονιάδες χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους φόνους τους και ετοιμάζουν νέα απάνθρωπα σχέδια, στα οποία πρωταγωνιστεί και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτό αποδεικνύουν και οι αποφάσεις της ΕΕ –στο όνομα της οποίας πίνει νερό ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα πλην ΚΚΕ. Διοχετεύουν τζάμπα εργάτες σε χώρες της ΕΕ με τους εκμεταλλευτές να τρίβουν τα χέρια τους και την ίδια στιγμή ενισχύουν τα σύνορα με δυνάμεις καταστολής και σχεδιάζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων, σε χώρες όπως η Ελλάδα.

Οι φόβοι τους είναι η δύναμή μας, οι αδυναμίες τους είναι η ευκαιρία μας για να τους τσακίσουμε. Ο ανυποχώρητος αγώνας, που ενώνει τον λαό και τη νεολαία ενάντια στους καπιταλιστές και το σύστημά τους, που δυναμώνει την συζήτηση για το πώς θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας, σε ποια κοινωνία, με ποια εξουσία, είναι μονόδρομος για να χτίσουμε το μέλλον μας

Η ίδια πολιτική που ξεριζώνει τους πρόσφυγες, οδηγεί και τις οικογένειές μας όλο και πιο βαθιά στη χρεοκοπία.

Τρέμουν στην ιδέα να σηκώσει ο λαός το ανάστημά του! Είναι όμως όλα προαποφασισμένα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα; Όταν ο πραγματικός αντίπαλος, η εξουσία του κεφαλαίου, η ΕΕ που τη στηρίζει και οι κυβερνήσεις τους, φαντάζει παντοδύναμος, πρέπει να σκεφτούμε: τι είναι αυτό που φοβάται; Το ομολογεί ο ίδιος δείχνοντας το μεγαλύτερο φόβο του: «Χρειάζεται να επιτευχθεί κοινωνική συναίνεση». Έχει και δεύτερη απάντηση για αυτούς που μπορεί να τον αμφισβητήσουν: «Εάν δεν υπάρξει κοινωνική συναίνεση θα χρεοκοπήσουμε». Και η συγκυβέρνηση πάει ένα βήμα πιο πέρα και κουνάει το δάχτυλο στο λαό ότι «αφού ψήφισες, πρέπει να δεχτείς και τα μέτρα». Ο αντίπαλος είναι παντοδύναμος όσο ο λαός και η νεολαία τον αφήνουν να προχωράει τον σχεδιασμό του ανενόχλητος. Είναι ενόχληση γι’ αυτόν οι εργαζόμενοι, οι μαθητές, οι φοιτητές να συζητούν, να οργανώνονται να απαιτούν όλοι μαζί μισθό, βιβλία, καθηγητές, ασφάλιση. Παλιότερα έστελνε εισαγγελείς έξω από τα σχολεία σήμερα βάζει τους διευθυντές των σχολείων να ντυθούν φίλοι των μαθητών και να τους συμβουλέψουν να μην κινητοποιούνται. Βγάζουν αφρούς στη σκέψη και μόνο ότι οι εργάτες, ο λαός και η νεολαία ενωμένοι μπορούν να ξεμπερδεύουν με το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Βαφτίζουν προνομιούχους όσους έχουν σύνταξη και μισθό, καλούν το λαό να αποφασίσει από ποιον θα κλέψουν το ισοδύναμο. Ξαμολάνε τη φασιστική ΧΑ για να μπολιάσει συνειδήσεις με τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τον πρωτόγονο

4

αντικομμουνισμό. Φοβούνται την δύναμη του αγώνα που τα βάζει με τους εκμεταλλευτές, το κράτος και τα κόμματά τους. Παλιά καλούσαν το λαό να ρίξει δεξιές κυβερνήσεις, μετά να παλέψει ενάντια στο μνημόνιο, αυτό έγινε στη συνέχεια αγώνας για τη διαπραγμάτευση και τώρα αγώνας για την καλύτερη εφαρμογή του μνημονίου. Σκιάζονται τον σπόρο της αμφισβήτησης της εξουσίας τους που μπορεί να προκύψει μέσα στον καθημερινό αγώνα, γι’ αυτό γεννοβολάνε κόμματα που ανακαλύπτουν κάθε τόσο δήθεν νέα στάδια και δήθεν νέους δρόμους, που όλοι βέβαια μέσα από κυβέρνηση θα φέρουν το σοσιαλισμό ενώ πουθενά και ποτέ δεν έχουν επιβεβαιωθεί τέτοιες απόψεις. Το μόνο που κάνουν είναι να μεταθέτουν τον αγώνα για το σοσιαλισμό στη Δευτέρα Παρουσία. Τρομάζουν στην ιδέα ότι η αγανάκτηση, η οργή μπορεί να συνδυαστεί με τις πιο πρωτοπόρες και καινοτόμες ιδέες του ΚΚΕ.

Έχουμε τεράστια δύναμη που δεν έχουμε ακόμα δοκιμάσει Οι φόβοι τους είναι η δύναμή μας, οι αδυναμίες τους είναι η ευκαιρία μας για να τους τσακίσουμε. Ο καθημερινός, ανυποχώρητος αγώνας παντού, που ενώνει τον λαό και τη νεολαία ενάντια στους καπιταλιστές και το σύστημά τους, που δυναμώνει την συζήτηση για το πώς θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας, σε ποια κοινωνία, με ποια εξουσία είναι μονόδρομος για να χτίσουμε το μέλλον μας. Αυτός ο αγώνας μπορεί να έχει αποτελέσματα, αυτή είναι η δύναμη του λαού μας που δε τη δοκίμασε ακόμη. Είναι δύσκολο; Ναι είναι. Όπως κάθε μάχη και κάθε αγώνας. Το δύσκολο όμως δεν είναι

Συνεχίζουμε…

Οι ευθύνες για την ΚΝΕ ανεβαίνουν. Ο καθένας μας και όλοι μαζί θα συμβάλουμε στην μαχητική ανάπτυξη των κινημάτων της νεολαίας, στην αναβάθμιση της λειτουργίας, της συζήτησης, της παρέμβασης των ΟΒ σε κάθε χώρο νεολαίας, στην υλοποίηση των στόχων οικοδόμησης που έχουμε αποφασίσει

να ζητάς το βιβλίο που σου κλέβουν από το χέρι αλλά να μένεις αμόρφωτος, δύσκολο δεν είναι να παλεύεις για μόνιμη και σταθερή δουλειά αλλά να ζήσεις με 5μηνα, δύσκολο δεν είναι να απαιτήσεις να καταργηθούν τα χαράτσια αλλά να σου παίρνουν το σπίτι οι τράπεζες, δύσκολο δεν είναι να διεκδικείς κοινωνική ασφάλιση, αλλά να κάνεις οικογένεια και να μην έχεις βιβλιάριο υγείας, το δύσκολο δεν είναι να στέκεσαι αλληλέγγυος στους πρόσφυγες και να διεκδικείς και για τα δικά τους συμφέροντα, δύσκολο είναι να συνηθίσεις τις αποτρόπαιες εικόνες μικρών πνιγμένων παιδιών.

Σε θέσεις μάχης διεκδικούμε το μέλλον που μας αξίζει! Οι όποιοι προβληματισμοί, δισταγμοί, διαφωνίες μπορούν να λύνονται μόνο μέσα από την οργανωμένη δράση στο σύλλογο, το σωματείο, την επιτροπή αγώνα. Η απάθεια,

η απογοήτευση, ο φόβος είναι τα όπλα του συστήματος για να τσακίζει τη ζωή και το μέλλον μας. Δεν θα τους κάνουμε την χάρη. Μέσα από τις μάχες που έχουμε μπροστά μας, την οργάνωση του αγώνα και της αντίστασης, της απεργιακής μάχης στις 12 Νοέμβρη, της καθημερινής ζύμωσης και της διαπάλης σε κάθε χώρο νεολαίας επιδιώκουμε να διαμορφώνεται και να ενισχύεται μια νεολαιίστικη πρωτοπόρα δύναμη συμβολής στον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, που αντεπεξέρχεται σε όλες τις καμπές της ταξικής πάλης. Να ανεβαίνει ο βαθμός οργάνωσης και συνείδησης των νέων των εργατικών λαϊκών οικογενειών, να ενισχύεται με τη συμμετοχή της νεολαίας στη λαϊκή συμμαχία ρήξης και ανατροπής των μονοπωλίων και της εξουσίας τους.

Έχουμε στόχους, απαιτήσεις, δυνατότητες που αποφασίσαμε στο 11ο Συνέδριό μας. Οι ευθύνες για την ΚΝΕ ανεβαίνουν. Ο καθένας μας και όλοι μαζί θα συμβάλουμε στην μαχητική ανάπτυξη των κινημάτων της νεολαίας, στην αναβάθμιση της λειτουργίας, της συζήτησης, της παρέμβασης των ΟΒ σε κάθε χώρο νεολαίας, στην υλοποίηση των στόχων οικοδόμησης που έχουμε αποφασίσει. Η νεολαία του ΚΚΕ δίνει το παρών στο κάλεσμα της εποχής της, για να βάλει και η δική μας η γενιά την υπογραφή της στις λεωφόρους του μέλλοντος. Με το λαό για το σοσιαλισμό. Η αστική τάξη μπορεί να έχει τον συσχετισμό αλλά οι νόμοι της κοινωνίας είναι απόλυτοι και είναι με το μέρος μας. Η αστική τάξη μπορεί να έχει το κράτος και τα κόμματά της αλλά εμείς έχουμε το Κόμμα μας, το ΚΚΕ. Που όχι μόνο ακούραστα παλεύει για τα συμφέροντα του λαού μας, μα δυναμώνει όλο και πιο πολύ. Με επεξεργασίες, εκτιμήσεις, ντοκουμέντα θωρακίζει τις γραμμές του, το λαό για τις μάχες που έρχονται, για τις μέρες που δεν ζήσαμε ακόμη… Η αστική τάξη μπορεί να ξαναγράφει την δικιά της ιστορία, εμείς όμως σε τούτο δω τον τόπο έχουμε γράψει την δική μας ιστορία. Η σφραγίδα του ΚΚΕ έχει μπει ανεξίτηλα πάνω στους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες για να δει ο λαός μας καλύτερες μέρες, για να ξεμπερδεύουμε με το σάπιο και γερασμένο εκμεταλλευτικό σύστημα. Ζωή Χαχάμη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

5

Ανακοίνωση του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ Πραγματοποιήθηκε η 9η Σύνοδος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και εξέλεξε νέο Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ τον σ. Νίκο Αμπατιέλο, μέχρι τώρα μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ. Ο απερχόμενος Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Χιώνης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής αναλαμβάνει νέα καθήκοντα στη δουλειά του Κόμματος. Ο σ. Νίκος Αμπατιέλος είναι 29 χρόνων, απόφοιτος του Τμήματος Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά. Μεγάλωσε στον Πειραιά και οργανώθηκε στην ΚΝΕ το 2001. Είναι μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ από το 9ο Συνέδριο της ΚΝΕ, το 2006, και μέλος του Γραφείου του ΚΣ από το 2011. Αθήνα, 27 Οκτώβρη 2015

Ο σ. Νίκος Αμπατιέλος

Μηνύματα οργανώσεων νεολαίας από όλον τον κόσμο Με αφορμή την εκλογή νέου Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ κομμουνιστικές νεολαίες και άλλες οργανώσεις νεολαίας στείλανε συγχαρητήρια μηνύματα στην ΚΝΕ και στον σύντροφο Νίκο Αμπατιέλο. Επιστολές και συγχαρητήρια μηνύματα στείλανε: ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, ο Γενικός Γραμματέας του ΚΣ της ΕΔΟΝ (Κύπρος), η Κομμουνιστική Νεολαία Παλαιστίνης, η Νεολαία Ουγγρικού Εργατικού Κόμματος, η Δημοκρατική Ομοσπονδία Φοιτητών Πακιστάν, η Ομοσπονδία Κομμουνιστικής Νεολαίας (Μεξικό), η Σοσιαλιστική Ένωση Νεολαίας Σρι Λάνκα καθώς και η Ένωση Νεολαίας του Μπαγκλαντές (νεολαία του ΚΚ Μπαγκλαντές).

Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών Αγαπητοί Σύντροφοι, Σύντροφε Νίκο Αμπατιέλο, εκ μέρους της ΠΟΔΝ, σου απευθύνω τα θερμά μας συγχαρητήρια για την εκλογή σου στη θέση του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ. Επίσης, σου ευχόμαστε καλή δύναμη και επιτυχία στα νέα σου καθήκοντα και στους αγώνες σας, όπως επίσης και να φέρετε εις πέρας τους στόχους που έχετε θέσει ως ΚΝΕ, για τα δίκαια της ελληνικής νεολαίας. Συντροφικά, Νικόλας Παπαδημητρίου, Πρόεδρος ΠΟΔΝ. Κομμουνιστική Νεολαία Παλαιστίνης Ευχόμαστε στον σύντροφο Ν. Αμπατιέλο να έχει κάθε επιτυχία στα νέα του καθήκοντα. Συντροφικοί χαιρετισμοί, Κομμουνιστική Νεολαία Παλαιστίνης

Ομοσπονδία Κομμουνιστικής Νεολαίας (Μεξικό) Ενιαία Δημοκρατική Οργάνωση Νεολαίας Σύντροφε Νίκο, εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ και εμένα προσωπικά, θα ήθελα να σου μεταφέρω τα θερμά μας συγχαρητήρια για την εκλογή σου στο πόστο του Γραμματέα του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, καθώς επίσης και τις συντροφικές μας ευχές για κάθε επιτυχία σε όλους τους επερχόμενους αγώνες της ΚΝΕ. Γνωρίζουμε ότι οι συνθήκες μέσα στις οποίες καλείσαι να αναλάβεις νέα καθήκοντα είναι δύσκολες και απαιτητικές. Με τις συνεχείς επιθέσεις που δέχεται η νεολαία και ο λαός της Ελλάδας, μέσα από τις αντιλαϊκές πολιτικές που επιβάλλονται, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη για οργάνωση και λαϊκή αντεπίθεση. Είμαστε σίγουροι ότι θα συμβάλεις και εσύ, όπως και οι προκάτοχοί σου, έχοντας ως φάρο τη συλλογικότητα, στην προσπάθεια ώστε η ΚΝΕ να γίνει πιο γερή και μαζική, συνεχίζοντας έτσι την ιστορική πορεία της Κομμουνιστικής Νεολαίας για αντίσταση ενάντια στους εκμεταλλευτές του λαού και για υπεράσπιση των συμφερόντων της νεολαίας και των εργαζομένων. Ως ΕΔΟΝ θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε δίπλα στους αγώνες της ΚΝΕ, ενδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο τις σχέσεις μας. Οι συντροφικοί και αδελφικοί δεσμοί ανάμεσα στις Οργανώσεις μας μάς καθιστούν για χρόνια συνοδοιπόρους στους αγώνες του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος νεολαίας, με κοινό μας στόχο τη δημιουργία του κόσμου της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της αλληλεγγύης και του σοσιαλισμού. Συντροφικά, Χρήστος Χριστόφιας, ΓΓ του ΚΣ της ΕΔΟΝ.

Αξιότιμοι σύντροφοι, λάβαμε την είδηση του Γραφείου Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ για την εκλογή του νέου Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, συντρόφου Νίκου Αμπατιέλου. Χαιρόμαστε για τη σημαντική ευθύνη που αναλαμβάνει ο σύντροφος και αποστέλλουμε τα συγχαρητήριά μας και τους αδελφικούς και συντροφικούς μας χαιρετισμούς, όπως επίσης χαιρόμαστε που μαθαίνουμε πως ο σύντροφος Θοδωρής Χιώνης αναλαμβάνει νέα καθήκοντα στην ηγεσία του ΚΚΕ. Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικής Νεολαίας (Μεξικό) - FJC

Σοσιαλιστική Ένωση Νεολαίας Σρι Λάνκα Αγαπητέ σύντροφε, ευχόμαστε όλο το θάρρος και την αποφασιστικότητα στο σύντροφο Νίκο και στην ΚΝΕ ώστε να οδηγήσουν την πάλη στο σοσιαλιστικό μέλλον! Εθνική Επιτροπή της Σοσιαλιστικής Ένωσης Νεολαίας Σρι Λάνκα (SYU)

Ένωση Νεολαίας του Μπαγκλαντές (νεολαία του ΚΚ Μπαγκλαντές) Νεολαία Ουγγρικού Εργατικού Κόμματος Αγαπητοί σύντροφοι, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την πληροφορία και θα θέλαμε να ευχηθούμε τα καλύτερα για τον νέο Γραμματέα του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, τον σύντροφο Ν. Αμπατιέλο. Θα θέλαμε να ευχηθούμε επιτυχίες για τη συνέχεια στον σύντροφο Θοδωρή Χιώνη που τώρα πια έχει αναλάβει νέα καθήκοντα στη δουλειά του ΚΚΕ. Εκ μέρους των Ούγγρων Κομμουνιστών, η οργάνωσή μας στέλνει θερμά χαιρετίσματα και πολλές ευχές για την πάλη της ΚΝΕ και ελπίζουμε στο μέλλον οι σχέσεις μας να ισχυροποιηθούν ακόμη περισσότερο. Πολλά χαιρετίσματα από τη Βουδαπέστη, Kristof Filemon εκ μέρους του Αριστερού Μετώπου Νεολαίας (νεολαία του Ουγγρικού Εργατικού Κόμματος)

Αγαπητοί σύντροφοι, επαναστατικοί χαιρετισμοί από την Ένωση Νεολαίας του Μπαγκλαντές (ΒΥU). Συγχαίρουμε το νεοεκλεγέντα Γραμματέα του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ Νίκο Αμπατιέλο και του ευχόμαστε επιτυχία σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Με θερμές ευχές, Hafiz Adnan Riad Γενικός Γραμματέας BYU Δημοκρατική Ομοσπονδία Φοιτητών Πακιστάν Αγαπητέ σύντροφε Νίκο, παίρνουμε την ευκαιρία να σε συγχαρούμε και να σου ευχηθούμε κάθε επιτυχία στο νέο σου καθήκον. Ελπίζουμε ότι θα συνεχίσετε την πάλη προς την οριστική νίκη με ανανεωμένο σθένος και ζήλο.

Waqas A. Zaheer, Γενικός Γραμματέας της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Φοιτητών Πακιστάν

6

Αγωνιστική... απεργοσπασία Λυτοί και δεμένοι έχουν μπει στο παιχνίδι σε σωματεία και σχολές για να εμποδίσουν την επιτυχία της γενικής απεργίας στις 12 Νοέμβρη: Στην Συνεδρίαση του Γενικού συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ οι "Παρεμβάσεις" (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ψήφισαν λευκό στην απεργία με τη δικαιολογία ότι... “δεν αρκεί”. Στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Πειραιά την καταψήφισαν ως "άσφαιρη τουφεκιά" και αντιπρότειναν γενικά και αόριστα έναν “παρατεταμένο αγώνα”. Στους φοιτητικούς συλλόγους ορισμένα παραδείγματα είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικά: ΔΑΠ και ΠΑΣΠ θεωρούν πως δεν υπάρχει λόγος ούτε καν να συνεδριάσουν οι σύλλογοι. ΑΡΕΝ και ΕΑΑΚ θεωρούν την απεργία "εκτός πραγματικότητας", ενώ αλλού είπαν αρχικά πως συμφωνούν αλλά ξέχασαν να βάλουν τις κινητοποιήσεις και την απεργία στο πλαίσιο της γενικής συνέλευσης!!! Το συμπέρασμα ποιο πρέπει να είναι; Γυρίζουμε την πλάτη σε αυτούς που μας πουλάνε παραμύθια. Μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι οργανώνουμε την επιτυχία της απεργίας!

Η φωτογραφία δεν είναι φώτοσοπ, ούτε είναι πριν από μία δεκαετία. Όπως μπορείτε να δείτε, ο Γιώργος Κατρούγκαλος ήταν ομιλητής σε εκδήλωση των ΕΑΑΚ (στην Κομοτηνή συγκεκριμένα), λίγο πριν εκλεγεί ευρωβουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ. Στράφι δεν πήγε βέβαια η εκδήλωση. (Και) από την αφίσα της εκδήλωσης εμπνεύστηκε ο Κατρούγκαλος και είπε να φέρει τα “πάνω-κάτω”. Στο ασφαλιστικό όμως...

ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΜΕΙΝΕΙΣ!

ΜΙΚΡΕΣ

ΑΓΓΕΛΙΕΣ Σε είδα

Σε βαρύγδουπα σποτάκια να λες ότι εσύ και η παρέα σου θα αλλάξετε την... ιστορία την 1η Νοέμβρη. Τελικά όλος αυτός ο χαμός για να μας ζητήσεις 5 ευρώ το μήνα για να μας “ενημερώνεις” ρε Γιάνη;

Σας θυμάμαι Όταν ο Αλογοσκούφης και οι υπόλοιποι έκαναν τις “ανακεφαλαιοποιήσεις” να φωνάζετε “στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες”. Τώρα τους δίνετε 14 δισ. και με τη μορφή του... κατεπείγοντος. Τι έγινε ΣΥΡΙΖΑίοι; Ξαφνικά έγιναν καλοί οι τραπεζίτες;

...το άσπρο-μαύρο στην Παιδεία... Ακούγοντας τις δηλώσεις των κυβερνητικών παραγόντων σχετικά με την κατάσταση στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, οι μαθητές μάλλον θα πρέπει να αναρωτιούνται σε ποιας χώρα τα σχολεία αναφέρονται. Και εξηγούμαστε: Πριν το άνοιγμα των σχολείων ο πρώην υπουργός Παιδείας, Μπαλτάς, έλεγε ότι στις 11 Σεπτέμβρη δεν θα υπάρχουν κενά από καθηγητές στα σχολεία. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν έγινε και ούτε θα μπορούσε, αφού εκείνη τη μέρα έληγαν οι αιτήσεις για τους αναπληρωτές. Αργότερα ο νέος υπουργός, Φίλης, έλεγε ότι στις 15/10 τα κενά θα έχουν καλυφθεί. Ούτε αυτό έγινε, αφού, ενώ την περσινή χρονιά στη Δευτεροβάθμια Γενική Εκπαίδευση εργάστηκαν 3.560 αναπληρωτές, μέχρι τώρα έχουν προσληφθεί 2.107, δηλαδή 1.453 λιγότεροι. Η κατάσταση είναι ακόμη πιο τραγική αν αναλογιστεί κανείς ότι τα τελευταία 6 χρόνια έχουν αποχωρήσει 17.500 καθηγητές και έχουν διοριστεί περίπου 1.000, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Τα παραπάνω μεταφράζονται σε χαμένες ώρες μαθημάτων και σε μια γενικότερη αποδιοργάνωση της λειτουργίας του δημόσιου σχολείου, καθώς, εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση, μέχρι να μάθει ο μαθητής τον καθηγητή και το αντίστροφο η χρονιά θα κοντεύει να τελειώσει. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στα σχολεία ειδικής αγωγής, όπου υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη για ειδική σχέση μαθητή-εκπαιδευτικού. Ας αφήσουν, λοιπόν, την κοροϊδία γιατί οι μαθητές δεν τρώνε κουτόχορτο.

Να γιατί είναι μαντρόσκυλα του συστήματος Τη βρώμικη δουλειά του συστήματος έχουν αναλάβει και πάλι οι φασίστες:  Κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου επέλεξαν να κάνουν αντιπολίτευση στο ΚΚΕ με χυδαίες επιθέσεις.  Κατά τη συζήτηση για το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ οι χρυσαυγίτες επέλεξαν και πάλι την επίθεση στο ΚΚΕ (αφού πρώτα είχαν δώσει τα εύσημα στην κυβέρνηση για το νομοσχέδιο και αφού τρεις μέρες πριν είχαν καταθέσει άλλη μια ερώτηση υπέρ των φαρμακοβιομηχάνων).  Την ώρα που οι τραπεζίτες ετοιμάζονται να βγάλουν στο σφυρί τα σπίτια του κοσμάκη ο αρχηγός των ναζί αφιερώνει μια ολόκληρη ομιλία για να επιτεθεί στο ΚΚΕ και στους πρόσφυγες, χύνοντας πάλι το ρατσιστικό του δηλητήριο.  Όταν οι μαθητές βγαίνουν στο δρόμο, αντιδρώντας στην άθλια κατάσταση που βιώνουν, τα φασιστο-site επιτίθενται στην ΚΝΕ γιατί... “υποκινεί τις κινητοποιήσεις”, οι οποίες, όπως λένε, γίνονται γιατί οι μαθητές θέλουν να χάνουν μάθημα!!! Φαίνεται, λοιπόν, ότι πίσω από τη δημαγωγία και τις φωνές για τις κάμερες, οι φασίστες στην πράξη κάνουν το παν για να περνάνε αδιαμαρτύρητα τα μέτρα κυβέρνησης - δανειστών και επιτίθενται στο ΚΚΕ που οργανώνει την αντίσταση του λαού και της νεολαίας. Γι’ αυτό είναι τα μαντρόσκυλα του συστήματος...

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

7

Τι τους ενώνει; Η συζήτηση του νομοσχεδίου που αφορούσε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών στη Βουλή ήταν άκρως αποκαλυπτική:  Η ΝΔ συμφωνώντας πλήρως με το ΣΥΡΙΖΑ, αποφάνθηκε ότι είναι «αναγκαία μια νέα ανακεφαλαιοποίηση», παρά το «νέο μεγάλο κόστος για τους φορολογούμενους», και προέτρεψε την κυβέρνηση «να προχωρήσει το ταχύτερο δυνατό με ισχυρή παρουσία ιδιωτών, ώστε οι τράπεζες να επιτελέσουν και τον διαμεσολαβητικό τους ρόλο στη λειτουργία της οικονομίας». Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ...  Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής... “επιτέθηκαν” στην κυβέρνηση λέγοντας ότι με την ανικανότητά της οδήγησε «και τις τράπεζες στην ολοκληρωτική καταστροφή» και κατέθεσαν προτάσεις για τη βελτίωση της εισπραξιμότητας των "κόκκινων" δανείων και τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος!  Η Ένωση Κεντρώων δεν έχασε την ευκαιρία να "σερβίρει" και ένα νέο αντιλαϊκό μέτρο. Τώρα ο "λεβέντης" πρότεινε να κόβονται 200 ευρώ από τις συντάξεις άνω των 1.000 ευρώ «για να μετατρέπονται σε ομόλογα ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα»! Τι αποδεικνύεται; Όταν χρειάζεται, όλοι τους – πλην ΚΚΕ - ενώνουν τις δυνάμεις τους για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου...

Πού τις σκέφτονται αυτές τις σοφίες;;;; Δεν είναι μυστικό ότι η λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ κρέμεται από μία κλωστή λόγω της τεράστιας υποχρηματοδότησης των σχολών. Την ίδια στιγμή που η κάνουλα συνεχώς κλείνει για τα ιδρύματα, έχει ανοίξει η όρεξη σε διάφορους να πουν την "καινοτομία" τους (για να μην πούμε καμία άλλη κουβέντα). Πρώτος "λαγός" ήταν ο πρύτανης του ΑΠΘ που δήλωσε ότι είναι μία λύση η επιβολή διδάκτρων στα Πανεπιστήμια. Τη σκυτάλη λίγες μέρες μετά πήρε ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης που δήλωσε ότι μπορούν να μπουν δίδακτρα της τάξης των 500 ευρώ το χρόνο. Μα καλά, πώς και δεν τους πήρανε κι αυτούς σε καμιά επιτροπή σοφών με τέτοιες... "σοφίες" που προτείνουν; Λεφτά στα ιδρύματα πρέπει να δοθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να κόψει το λαιμό της η κυβέρνηση και να βρει. Ας μην διέγραφαν τα χρέη του ΟΣΕ, ας μην χάριζαν πρόστιμα και χρέη σε μεγαλοεπιχειρηματίες, ας φορολογούσαν τους βιομηχάνους και τους εφοπλιστές. Γιατί η επιβολή διδάκτρων δε θα οδηγήσει μόνο τους φοιτητές και τις οικογένειές τους να πληρώνουν ένα μηνιάτικο παραπάνω για τις σπουδές. Θα οδηγήσει χιλιάδες φοιτητές εκτός ιδρυμάτων…

Ισοδύναμα τέλος...

Τσακωμένοι με την πραγματικότητα, εμπαθείς με το ΚΚΕ ή και τα δύο; Με αφορμή την κατάθεση τροπολογίας από το ΚΚΕ για την κατάργηση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση ορισμένοι εξυπνάκηδες νόμιζαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να πουν ότι το ΚΚΕ υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πλουσίων, καθώς -σύμφωνα με την αφήγηση της συγκυβέρνησης- η επιβολή του ΦΠΑ στην εκπαίδευση πλήττει την ελίτ που στέλνει τα παιδιά της στα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία. Τους ενημερώνουμε, αν δεν ξέρουν, ότι: - Ιδιωτική εκπαίδευση θεωρείται ο παιδικός σταθμός, που οι γονείς κάνουν τεράστιες θυσίες για να στείλουν το παιδί τους καθώς οι δημόσιοι δε φτάνουν ούτε για ζήτω.

-Ιδιωτική εκπαίδευση θεωρείται το φροντιστήριο για το σχολείο, όπως και τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, που επίσης παρακολουθεί η πλειοψηφία των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.

- Ιδιωτική εκπαίδευση θεωρείται και το ωδείο που μπορεί να στείλει ένας γονιός το παιδί του για να μάθει μουσική… Αν σε όλα αυτά βλέπουν ότι πάνε μόνο τα πλουσιόπαιδα τότε το πρόβλημά τους είναι όντως πολύυυυυ μεγάλο…

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε στις εκλογές με τη δέσμευση ότι θα βρει "ισοδύναμα", για να ανακουφίσει τα λαϊκά νοικοκυριά από τα μέτρα που ήδη είχε ψηφίσει. Βέβαια, κάθε "ισοδύναμο" που εμφανιζόταν, ήταν το ίδιο ή και χειρότερο από το αρχικό μέτρο. Έπρεπε, για παράδειγμα, να επιλέξουμε αν θα πληρώνουμε ΦΠΑ 23% στα φροντιστήρια, ή αν θα ακριβύνει το βοδινό κρέας... Άλλες εναλλακτικές (π.χ. να πληρώσουν εφοπλιστές, βιομήχανοι κ.λπ.) προφανώς δεν υπήρχαν. Και βέβαια, το πράγμα όλο και περισσότερο βρωμάει ότι τελικά θα υλοποιηθούν και αυτά που προβλέπονται στο μνημόνιο και αυτά που έχουν εμφανιστεί ως ισοδύναμα! Τώρα το τροπάρι άλλαξε: «Τα περιθώρια της διαπραγμάτευσης είναι ασφυκτικά μικρά, με τους δανειστές να έχουν το πεπόνι και το μαχαίρι, με την κυβέρνηση να έχει δεσμευτεί ότι θα υλοποιήσει το πρόγραμμα και με τους πολίτες να το έχουν υπόψη τους όταν την ψήφισαν» (Κυριακάτικη Αυγή, 1 Νοέμβρη). Μετάφραση: “Ξεχάστε τα ισοδύναμα και ας προσέχατε τι ψηφίζατε”. Άλλη μια θεατρική παράσταση της Syriza Productions έριξε αυλαία...

8

ΕΕ και ΝΑΤΟ κάνουν τη Μεσόγειο θάλασσα νεκρών Όχι στους πολέμους των ιμπεριαλιστών

Δ

“

ύο νέα ναυάγια με 22 νεκρούς σε Ρόδο και Κάλυμνο”, “Δύο ναυάγια σε Σάμο και Φαρμοκονήσι - 13 πρόσφυγες αγνοούμενοι”, “Ανείπωτη τραγωδία στο Αιγαίο - 16 νεκροί και δεκάδες αγνοούμενοι” είναι μερικοί από τους καθημερινούς, πλέον, τίτλους ειδήσεων. Το έγκλημα που εξελίσσεται στο Αιγαίο τους τελευταίους μήνες έχει υπεύθυνους. Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ έχουν μετατρέψει το Αιγαίο σε νεκροταφείο. Αλλά ακόμα και για όσους καταφέρουν να φτάσουν σε ένα από τα νησιά του Αιγαίου, η ΕΕ με τις αποφάσεις της και τη σύμφωνη γνώμη τη συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δημιουργήσει μία άθλια

πραγματικότητα. Οι πρόσφυγες έχοντας ξεριζωθεί από την πατρίδα τους έρχονται αντιμέτωποι με το καταναγκαστικό εγκλωβισμό τους στη χώρα, με νέα εμπόδια προκειμένου να φτάσουν στη χώρα προορισμού τους. Την ίδια στιγμή, ο λαός και η νεολαία έχουν σταθεί αλληλέγγυοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία στους πρόσφυγες που αναζητούν σανίδα σωτηρίας. Η αλληλεγγύη σε αρκετές περιπτώσεις ξεπέρασε κάθε προσδοκία προς τους ανθρώπους αυτούς που έφυγαν από τα σπίτια τους, ελπίζοντας σε μια ζωή χωρίς βόμβες, αεροπορικές επιδρομές και καθημερινές εκατόμβες νεκρών.

Ο καπιταλισμός γεννάει κρίσεις– πολέμους – προσφυγιά

καθεστώτα” (π.χ. Λιβύη), τώρα είναι οι τζιχαντιστές και το τέρας του “Ισλαμικού Κράτους”, την ίδια στιγμή που σε όλες τις περιπτώσεις το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ τους εξόπλισαν, τους χρηματοδότησαν και τους εκπαίδευσαν. Αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα δεν μπορούν και δεν θα το λύσουν. Επομένως, όλοι σήμερα είναι σε θέση -ή δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς- να πουν ότι οι πρόσφυγες εγκαταλείπουν τις χώρες τους εξαιτίας του πολέμου, όμως κανείς εκτός από το ΚΚΕ δεν μιλάει για την πραγματική αιτία που τους δημιουργεί. Και αυτή δεν είναι άλλη από το κυνήγι του καπιταλι-

Το προσφυγικό ρεύμα έχει διογκωθεί ως αποτέλεσμα του συνεχιζόμενου πόλεμου στη Συρία και αλλού. Η ευρύτερη περιοχή μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, Μαύρης Θάλασσας και Μέσης Ανατολής, η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, “τραβά” σήμερα σαν μαγνήτης εκατοντάδες πολεμικά αεροπλάνα και πλοία και παντός τύπου πολεμικά μέσα. Στρατιωτικά σώματα δεκάδων χωρών, εντός και εκτός ΝΑΤΟ, πηγαινοέρχονται στα στρατιωτικά γυμνάσια και κάποια από αυτά ήδη χρησιμοποιούνται σε Συρία, Ιράκ, Ουκρανία κ.λπ. Όλα αυτά αποτελούν μονάχα την “κορυφή του παγόβουνου” των έντονων και επικίνδυνων για τους λαούς ανταγωνισμών των αστικών τάξεων διαφορετικών χωρών.

γωνισμοί οδήγησαν στη ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία στις 30 Σεπτέμβρη. Η ρωσική επέμβαση εκδηλώνεται μετά απ' αυτή των ΗΠΑ, ΕΕ, Τουρκίας κ.ά. δυνάμεων που εκτιλύσσεται απ' το 2011. Η Ρωσία διεκδικεί σημαντική θέση στην περιοχή, υπερασπίζεται με στρατιωτικά μέσα παλιές και νέες διεκδικήσεις της. Εγκληματικές ευθύνες έχουν η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που έχουν οργανώσει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή αξιοποιώντας κάθε φορά κάθε είδους προσχήματα για να τις “αιτιολογήσουν” πιο πριν τα “αυταρχικά

“Να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ...” Οι ανταγωνισμοί αυτοί για τον έλεγχο των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των ενεργειακών δρόμων, με δυο λόγια για το καπιταλιστικό κέρδος, είναι που οδηγούν αναπόφευκτα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Αυτοί οι ανταγωνισμοί είναι που έχουν ανάψει τη φωτιά του πολέμου στη Μ. Ανατολή, τη Συρία, τη Λιβύη αλλά και σε άλλες χώρες (Ουκρανία και αλλού). Τέτοιοι αντα-

Οι αποφάσεις της Συνόδου επιβεβαιώνουν ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής, με την ενίσχυση της υπηρεσίας φύλαξης συνόρων της ΕΕ και αυστηρότερη διαλογή των απελπισμένων προσφύγων.

στικού κέρδους. Για τα κέρδη των λίγων σφάζονται οι λαοί, ξεριζώνονται από τις πατρίδες τους για να βρουν τόπο να σταθούν. Κανένας λαός δε βγαίνει ωφελημένος από το κυνήγι κέρδους των λίγων.

Αποφάσεις της ΕΕ για τους πρόσφυγες. Αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα δεν μπορούν και δε θέλουν να το λύσουν Στις 25 Οκτώβρη η ΕΕ διοργάνωσε μίνι Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες για το προσφυγικό ζήτημα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφώνησε στη δημιουργία 100.000 θέσεων υποδοχής προσφύγων στα Βαλκάνια, εκ των οποίων οι 50.000 στην Ελλάδα. Δεσμεύτηκε ότι έως το τέλος του 2015 θα δημιουργήσει 30.000 νέες θέσεις φιλοξενίας προσφύγων (7.000 σε νησιά και 23.000 σε Αττική και Βόρεια Ελλάδα) , ενώ θα υπάρξουν άλλες 20.000 θέσεις με επιδότηση ενοικίου από τον ΟΗΕ και την ΕΕ. Δε μιλάμε για προσωρινή κατάσταση, αλλά για μετατροπή της χώρας σε χώρα λειτουργίας τεράστιων καταυλισμών, σταθμό καταναγκαστικής συγκέντρωσης 50.000 -για αρχή- εγκλωβισμένων προσφύγων που θέλουν να πάνε σε άλλες χώρες. Ταυτόχρονα, έως το τέλος του έτους, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να έχουν στηθεί 5 κέντρα καταγραφής και διαλογής

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

(hot spots) σε νησιά του Αιγαίου. Οι αποφάσεις της μίνι Συνόδου επικεντρώνουν στη διατήρηση εκτός της ΕΕ, με κάθε τρόπο, του μεγαλύτερου όγκου των προσφύγων και μεταναστών. Αυτό το σκοπό εξυπηρετεί η ένταση της καταστολής στα σύνορα, η ενίσχυση του Frontex που πλέον αναλαμβάνει ρόλο ελέγχου των προσφύγων και στα θαλάσσια και στα χερσαία σύνορα της Ελλάδας με ΠΓΔΜ και Αλβανία, ώστε να ελέγχεται η ροή προσφύγων με προορισμό τις βόρειες χώρες της ΕΕ. Ενώ προβλέπεται ακόμα και η χρήση των Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης στα χερσαία σύνορα της Ελλάδας, ώστε να εμποδιστεί η ανεξέλεγκτη είσοδος των προσφύγων. Συγκεκριμένα, στο κείμενο 17 σημείων που αποφασίστηκε αναφέρεται ρητά: «Θέλουμε (σ.σ. η ΕΕ) να αποθαρρύνουμε την κίνηση προσφύγων από τα σύνορα της μιας χώρας σε μια άλλη. Η πολιτική της κίνησης προσφύγων χωρίς να ενημερώνεται η γειτονική χώρα δεν είναι αποδεκτή και αυτό πρέπει να το εφαρμόζουν όλες οι χώρες σε όλη τη διαδρομή». Οι αποφάσεις αυτές εμπεριέχουν σοβαρούς κινδύνους αύξησης των νεκρών μεταναστών στα σύνορα της ΕΕ και εγκλωβισμού ενός μεγάλου αριθμού τους στην Ελλάδα, παρά τη θέλησή τους. Πολλοί πρόσφυγες θα αναγκαστούν να επιλέξουν ακόμα πιο ριψοκίνδυνα και πανάκριβα δρομολόγια για να μπουν στη χώρα. Εκεί οδηγούν και οι αποφάσεις που αποδέχτηκε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ενώ ακόμα η ρύθμιση της προσφυγικής ροής στοχεύει στη διαλογή των προσφύγων ανάλογα με τις δυνατότητες αξιοποίησής τους σαν φτηνό εργατικό δυναμικό στις χώρες προορισμού. Για παράδειγμα, οι αστικές τάξεις της Γερμανίας, της Γαλλίας και άλλων χωρών πρωτοστατούν στην απορρόφηση προσφύγων γιατί βλέπουν ότι ένα κομμάτι προσφύγων μπορεί να τους χρησιμεύσει ως φτηνό εργατικό δυναμικό. Πρόσφατες είναι οι δηλώσεις Γερμανών βιομηχάνων, που απηύθυναν πρόσκληση για 500.000 πρόσφυγες το χρόνο για κάποια χρόνια.

Ρεσιτάλ υποκρισίας και εμπαιγμού από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, σε πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για το προσφυγικό, έδωσε ένα πραγματικό ρεσιτάλ υποκρισίας. Για το επίπεδο συζήτησης στην ΕΕ είπε πως...«καταδεικνύει την αδυναμία της Ευρώπης να υπερασπιστεί τις αξίες της». Όταν ο Αλ. Τσίπρας μιλάει για την Ευρώπη εννοεί την ΕΕ και αυτή προσπαθεί συνολικά να εξωραΐσει, την οποία παραλίγο να εμφανίσει ως φιλανθρωπική οργάνωση που έκανε κάποια λάθη και πρέπει να επανέλθει στον «ίσιο δρόμο», στις «αξίες της». Όμως οι αξίες της ΕΕ -όσο και αν προσπαθεί η συγκυβέρνηση αυτό να το κρύψει- δεν είναι άλλες από την άθλια πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν σήμερα ο λαός και η νεολαία. Γιατί οι αξίες της ΕΕ δεν είναι άλλες από την

εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον άγριο ανταγωνισμό για τα κέρδη των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Γι’ αυτό και η ΕΕ μαζί με το ΝΑΤΟ έχουν οργανώσει ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στο Αφγανιστάν, στη Συρία. Είναι ακόμα προκλητική η προσπάθεια εξωραϊσμού των αποφάσεων της Συνόδου από την πλευρά της κυβέρνησης, που λέει ότι αποτράπηκε η δημιουργία ενός "υπερστρατοπέδου" 50.000 προσφύγων στην Ελλάδα. Η αλήθεια όμως είναι ότι 50.000 πρόσφυγες θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα όχι σε ένα αλλά... σε περισσότερα από ένα στρατόπεδα! Μάλιστα, σύμφωνα με την τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή αυτό αποτελεί επίτευγμα της ελληνικής κυβέρνησης. Η υποκρισία της ελληνικής κυβέρνησης αποτυπώθηκε και στις στις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Ν. Κοτζιά: «Δεν είναι δυνατό τρίτες χώρες όπως η Ελλάδα να πληρώνουν επιλογές άλλων. Εμείς ούτε θέλαμε, ούτε συμβάλαμε, ούτε επιδιώξαμε πόλεμο στη Λιβύη ή στη Συρία. Θεωρώ άδικο να πληρώνουν κύρια οι χώρες που δεν συμμετείχαν στις αιτίες του μεταναστευτικού ρεύματος»! Και αυτά την ίδια στιγμή που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, από την “πρώτη φορά αριστερά” ακόμα, διεκδικεί ενεργό ρόλο στην υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, στοχεύοντας στην αναβάθμιση της θέσης της ελληνικής αστικής τάξης. Πάει πολύ λοιπόν, ο πρωθυπουργός να παριστάνει τον “αθώο”! Είναι αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, που υιοθέτησε ένα προς ένα τα προσχήματα των ιμπεριαλιστών για τις επεμβάσεις τους. Σήμερα υιοθετεί το άλλοθι των ιμπεριαλιστών για τις νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που ετοιμάζονται να εξαπολύσουν με πρόσχημα, τώρα, τους τζιχαντιστές. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει την παραχώρηση στρατιωτικών βάσεων, υποσχέθηκε να κατασκευαστούν καινούργιες (βλ. δηλώσεις Καμμένου για νέα ΝΑΤΟϊκή βάση στην Κάρπαθο), να επεκταθεί η βάση της Σούδας. Αποφάσισε την ίδρυση Πολυεθνικής Μονάδας Διοίκησης και Ελέγχου του ΝΑΤΟ στην Κρήτη. Τα δάκρυά τους είναι υποκριτικά. Στηρίζουν τους φονιάδες αλλά “λυπούνται” για τους φόνους τους.

9

Οι προτάσεις του ΚΚΕ Η αύξηση της προσφυγικής ροής τους τελευταίους μήνες, σε συνδυασμό με την εγκληματική πολιτική της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης απέναντί τους, έχουν δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα κυρίως στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αλλά και στην Αθήνα και στα βόρεια σύνορα της χώρας. Οικογένειες με μικρά παιδιά στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο, δεν έχουν πού να κοιμηθούν, τι να φάνε, δίνουν μάχη για ένα εισιτήριο πλοίου κ.λπ. Η κατάσταση αυτή εγκυμονεί φυσικά πολλούς κινδύνους και για την υγεία τόσο των προσφυγών όσο και των κατοίκων, ενώ τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται όσο μπαίνουμε στο χειμώνα. Το ΚΚΕ καλεί το λαό, το εργατικό-λαϊκό κίνημα να δυναμώσει την αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και μετανάστες, να διεκδικήσει: Να σταματήσουν τώρα οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι ΕΕ-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Να βάλουν οι λαοί τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις στοχεύοντας στο ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, που γεννά πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά.  Κατάργηση του Frontex και υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τις διακρατικές λυκοσυμμαχίες τους που μόνο δεινά προκαλούν στους λαούς. Κατάργηση του Κανονισμού του Δουβλίνου και διευκόλυνση της ασφαλούς και απευθείας μετακίνησης των προσφύγων και μεταναστών στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους.  Γενναία ενίσχυση των υποδομών και του προσωπικού που σχετίζεται με τη διάσωση, ειδικά τους χειμερινούς μήνες.  Δημιουργία αξιοπρεπών και υγιεινών, προσωρινών χώρων υποδοχής, καταγραφής και φιλοξενίας, με ευθύνη των ελληνικών αρχών και όχι των διάφορων ΜΚΟ που λυμαίνονται τον τομέα της αλληλεγγύης.

Μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σήκωσαν στην Ακρόπολη δύο μεγάλα πανό σε ένδειξη αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Με την ενέργεια αυτή απεύθυναν κάλεσμα στους λαούς να δυναμώσουν την πάλη τους με στόχο να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Συρία. Να σταματήσει τώρα το έγκλημα, να εκφραστεί η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και να παρθούν όλα τα μέτρα ώστε να στηριχθούν. Οι δρόμοι να είναι ανοιχτοί ώστε να φτάσουν στον προορισμό τους.

Δυναμώνει η αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και μετανάστες σε κάθε μεριά της χώρας Η έμπρακτη λαϊκή αλληλεγγύη που οργανώνεται σε κάθε μεριά της χώρας από το ΠΑΜΕ, το ΜΑΣ και άλλους φορείς της Λαϊκής Συμμαχίας, ταξικά συνδικάτα και Λαϊκές Επιτροπές σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνούν κάθε προσδοκία. Από την πρώτη στιγμή, πλήθος κόσμου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και βρέθηκε στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών. Καθημερινά σχεδόν συγκεντρώνονται και παραδίδονται τρόφιμα, ρούχα, κουβέρτες και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Για παράδειγμα απρόσμενη ήταν η ανταπόκριση των φοιτητών, των καθαριστριών και των καθηγητών στο κάλεσμα του ΜΑΣ στα τμήματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Μυτιλήνη για συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες. Ενώ ακόμα, οργανώνονται και άλλες δράσεις (π.χ. η δημιουργία παιδότοπου για τα προσφυγόπουλα από το Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χίου). Η ίδια η στάση του λαού και της νεολαίας, όπως η συγκινητική εικόνα των γιαγιάδων στη Μυτιλήνη, που έδιναν με το μπιμπερό το γάλα στο βρέφος προσφυγόπουλο, αποτελεί απάντηση σε αυτούς που υποδαυλίζουν το μίσος, τη διαίρεση και αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες σαν εχθρό, στους Χρυσαυγίτες που θέλουν τους πρόσφυγες να θαλασσοπνίγονται. Είναι απάντηση στις απαράδεκτες δηλώσεις του δημάρχου Γαλατσίου, που απαιτεί να απομακρυνθούν οι πρόσφυγες από το Ολυμπιακό Γυμναστήριο Γαλατσίου καθώς και στις δηλώσεις του προέδρου της ΚΕΔΕ κ. Πατούλη, ότι τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις τις πλήρωσε ο ελληνικός λαός και δεν μπορούν να αξιοποιούνται για την προσωρινή φιλοξενία των προσφύγων.

10

«Έφτασαν ντυμένοι “φίλοι”...»

Χ

ωρίς καμιά ολιγωρία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αμέσως μετά τις εκλογές συνεχίζει με συνέπεια το έργο που είχε ξεκινήσει πριν. Έργο με κεντρικό σενάριο την εξυπηρέτηση των στρατηγικών επιλογών της εγχώριας αστικής τάξης και των ξένων συμμάχων της. Βασικός στόχος της αστικής τάξης στην Ελλάδα είναι από τη μία η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας σε συνθήκες που υπάρχουν εκτιμήσεις για ενδεχόμενο νέας κρίσης και από την άλλη η γεωστρατηγική αναβάθμιση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Στόχοι αδιαίρετοι για την αστική τάξη της χώρας. Γι’ αυτό και το “έργο” αυτό παίζεται παράλληλα σε δύο σκηνές.

Στη σκηνή του εσωτερικού της χώρας...

Οι επιλογές της αστικής τάξης στηρίζονται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ με την προσήλωσή της στην εφαρμογή του 3ου μνημονίου και την προσπάθεια διευθέτησης του χρέους. Στόχος που ακόμα και αν επιτευχθεί δε θα είναι προς όφελος των νέων, των εργαζομένων, των ανέργων αφού όποια κονδύλια απελευθερωθούν από την εξυπηρέτηση του χρέους θα αξιοποιηθούν για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, με έξτρα επιχορηγήσεις και ενισχύσεις. Στη διαπραγμάτευση για τη διευθέτηση του χρέους η κυβέρνηση επιδιώκει τη στήριξη των ΗΠΑ, ενώ ακόμα και τα “ανταλλάγματα” που υπόσχεται η συγκυβέρνηση στους “εταίρους” της είναι βαριά για τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

εξυπηρέτηση του χρέους, ενώ οι ΗΠΑ αξιοποιούν αυτή τη συμμαχία στους ανταγωνισμούς του αμερικάνικου κεφαλαίου με την Ευρωζώνη (ιδιαίτερα τη Γερμανία), καθώς και στις αντιθέσεις που οξύνονται γύρω από τα στρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ, τη Διατλαντική και τη Διειρηνική Συμμαχία. Η αμερικανική κυβέρνηση αξιοποιεί την Ελλάδα σαν μοχλό πίεσης σ’ αυτούς τους ανταγωνισμούς, για το δικό της συμφέρον και η κυβέρνηση αναλαμβάνει πρόθυμα αυτό το ρόλο, για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου. Ο λαός και η νεολαία είναι έξω από το κάδρο των ανταγωνισμών αυτών, αυτοί όμως θα λουστούν τις συνέπειές του. Την ίδια στιγμή, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διατηρεί επαφές με Βουλγαρία και Ρωσία για τα ενεργειακά ζητήματα, αφήνει ανοιχτή τη συζήτηση για τον αγωγό φυσικού αερίου TAP (Ελλάδα- ΒουλγαρίαΡουμανία) και για το φυσικό αέριο που έρχεται από τη Ρωσία.

Στη σκηνή του εξωτερικού της χώρας...

Ο στόχος της αστικής τάξης για τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση στηρίζεται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την επιδίωξη να αποκτήσει το εγχώριο κεφάλαιο μερίδιο στον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και ενεργειακών πόρων. Το στόχο αυτό προσπαθεί να τον εξυπηρετήσει η κυβέρνηση αξιοποιώντας τη γεωστρατηγική θέση της χώρας στις συναντήσεις, εκδηλώσεις κ.ά που πραγματοποιούν στελέχη της. Πρόσφατη εξάλλου είναι η επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ, ενώ μέσα στο Νοέμβρη προγραμματίζεται επίσκεψη του Τζον Κέρι (ΥΠΕΞ των ΗΠΑ) στην Ελλάδα. Οι τοποθετήσεις των στελεχών της κυβέρνησης καθώς και των “συνομιλητών” τους το προηγούμενο διάστημα είναι αποκαλυπτικές για το τι εξυπηρετούν πραγματικά τα παζάρια που γίνονται... Ας δούμε μερικά παραδείγματα...

«...αμέτρητες φορές οι εχθροί μου τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας...»

1. Συναντήσεις με τη Βικτόρια Νούλαντ, βοηθό υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, με τον Αλ. Τσίπρα και τον Ν. Κοτζιά

Ακόμα η κυβέρνηση διατηρεί την επαφή και τη στήριξή της από τις ΗΠΑ προκειμένου να αναβαθμίσει το ρόλο της Ελλάδας ως “ισχυρού συμμάχου του ΝΑΤΟ”. Αυτό φανερώνουν και οι δηλώσεις της Βικτόρια Νούλαντ, αμέσως

μετά τις συναντήσεις που είχε:  «Τα θέματα που συζητήσαμε με την κυβέρνηση ήταν, προφανώς, σχετικά με την πρόοδο και τις προσπάθειες που κάνει τώρα η Ελλάδα να εφαρμόσει το πρόγραμμα οικονομικής μεταρρύθμισης, και την ισχυρή στήριξη των ΗΠΑ στις προσπάθειες αυτές.»  «Μιλήσαμε επίσης για την ενεργειακή ασφάλεια και τον αγωγό TAP (σ.σ.: αγωγός μεταφοράς αζέρικου αερίου), το κίνητρο για το οποίο μιλάμε, να πηγαίνει από εκεί (σ.σ.: τη Β. Ελλάδα) μέχρι τη Βουλγαρία». Για το περιεχόμενο της αναμενόμενης επίσκεψης του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Τζον Κέρι, είπε: «Όταν έρθει, θα είναι για να επιδείξει την ισχυρή επένδυση και υποστήριξή μας γι’ αυτήν τη διμερή σχέση. Για να μιλήσει για τα οικονομικά θέματα, για να μιλήσει για τα θέματα περιφερειακής ασφάλειας, για να μιλήσει για τη δουλειά που κάνουμε μαζί σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τη Συρία, κ.λπ. Και επίσης ενδιαφέρεται πολύ για τις ευκαιρίες ενεργειακής ασφάλειας εδώ». Στελέχη της κυβέρνησης διατηρούν στενή διασύνδεση με τις ΗΠΑ και με τη Γαλλία στο επίπεδο της ΕΕ, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη στήριξή τους στην διαπραγμάτευση για την

Στην πρόσφατη επίσκεψη της Βικτόρια Νούλαντ στην Ελλάδα αποτυπώθηκε η στήριξη των ΗΠΑ στους στόχους της κυβέρνησης για την αναβάθμιση του ρόλου της χώρας ως “ισχυρούς συμμάχους του ΝΑΤΟ”.

2. Διεθνής Διάσκεψη με θέμα “θρησκευτικός και πολιτιστικός πλουραλισμός και ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή” πραγματοποιήθηκε με ευθύνη του ΥΠΕΞ 19-20/10 στην Αθήνα:

Ούτε τα προσχήματα με βάση τον τίτλο της Διάσκεψης δεν κράτησε η κυβέρνηση, αφού ο Υπουργός Εξωτερικών έσπευσε να δώσει άλλοθι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ δηλώνοντας: «Συμφωνήσαμε (...) να υπάρξει πολιτική λύση στη σύγκρουση της Συρίας, να στηριχθεί το κράτος του Ιράκ και να μην υπάρχει κανένας δισταγμός στην πάλη ενάντια στην τρομοκρατία και τον εξτρεμισμό». Υιοθέτησε, δηλαδή, όλα τα προσχήματα περί πάλης κατά της τρομοκρατίας που αξιοποιούν οι ιμπεριαλιστές για να αιματοκυλήσουν τους λαούς. Και για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση για το τι εννοούσε ο υπουργός, όταν είπε «να μην υπάρχει κανένας δισταγμός», η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από καιρό έχει ξεκάθαρη στάση, αφού έχει υποσχεθεί την παραχώρηση στρατιωτικών βάσεων, την κατασκευή καινούργιων (βλ. δηλώσεις Καμμένου για νέα ΝΑΤΟϊκή βάση στην Κάρπαθο) κ.λπ. Με άλλα λόγια, για άλλη μια φορά, δια στόματος του Υπουργού Εξωτερικών, η κυβέρνηση δηλώνει την ετοιμότητα και την αμέριστη στήριξή της στα γεράκια του πολέμου. Για τα “ανταλλάγματα”, στα οποία προσβλέπει η κυβέρνηση, είναι χαρακτηριστική ακόμα η “Δήλωση της προεδρίας” της Διάσκεψης που αναφέραμε σύμφωνα με την οποία «οι συζητήσεις της Ολομέλειας επικεντρώθηκαν επίσης σε τρόπους για την αποκατάσταση των κατεστραμμένων υποδομών». Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι όμως ό,τι έγινε μετά από αυτή...

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

 Δυο μέρες μετά, ο υφυπουργός Εξωτερικών Δ. Μάρδας (αρμόδιος για τις Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις) υποδέχτηκε στο υπουργείο εκπροσώπους όλων των φορέων του εγχώριου κατασκευαστικού κλάδου να συζητήσουν για τη “στήριξη της εξωστρέφειας” των κατασκευαστικών επιχειρήσεων. Με μεγάλη κυνικότητα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δουλεύει προκειμένου μια χούφτα παράσιτα να κάνουν επενδύσεις πάνω στα κουφάρια των λαών που θα δημιουργούν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.  Ενώ μια μέρα νωρίτερα, ο γγ Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Γ. Τσίπρας, σε επίσκεψή του στο Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών Τροφίμων ανέπτυξε τις “προωθούμενες από το ΥΠΕΞ υπηρεσίες ενίσχυσης της ελληνικής επιχειρηματικής εξωστρέφειας”. Ταυτόχρονα, τα στελέχη της κυβέρνησης αξιοποιούν τη γεωγραφική θέση της Ελλάδας ως εμπορικού και ενεργειακού κόμβου. Χαρακτηριστική για την περίφημη γεωγραφική θέση της χώρας είναι παλιότερη τοποθέτηση του ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά: «Aυτό, πρώτον, μας δίνει μια μακρόχρονη ειδίκευση στο διεθνές σύστημα και δεύτερον, μας κάνει χρήσιμους σε όλο αυτό το σύστημα». Η ουσία είναι ότι η γεωγραφική θέση της χώρας έχει “διαφημιστεί” από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τη σημερινή ως ορμητήριο θανάτου για τους λαούς (βλ. βάσεις ΝΑΤΟ). Το κυριότερο όμως είναι ότι ακόμα και αν η Ελλάδα μετατραπεί σε εμπορικό ή ενεργειακό κόμβο, δε θα ωφεληθεί η νεολαία και ο λαός. Μια χούφτα μονοπώλια θα ωφεληθούν για την κερδοφορία τους. Οποιοσδήποτε τέτοιος “κόμβος” στον καπιταλισμό γίνεται και “κόμβος” αντιθέσεων για τον έλεγχό του, για το ποια μονοπώλια ή καπιταλιστικά κράτη θα ωφελούνται, θα έχουν το πάνω χέρι. Το παράδειγμα της Ουκρανίας είναι ενδεικτικό: Η επέμβαση ΗΠΑ-ΕΕ στα πλαίσια του ανταγωνισμού με τη Ρωσία για τον έλεγχο αυτού του “ενεργειακού κόμβου” έχει πνίξει τον ουκρανικό λαό στο αίμα.

Διεθνής Διάσκεψη με θέμα “θρησκευτικός και πολιτιστικός πλουραλισμός και ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή”.

“...Και τα δώρα τους άλλα δεν ήταν παρά μόνο σίδερο και φωτιά” Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει μεγάλες ευθύνες για τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται στην περιοχή για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και ενεργειακών πόρων. Ανταγωνισμούς που εκφράζονται ανάμεσα στις ΗΠΑ-ΕΕ–ΝΑΤΟ και τη Ρωσία και αποτελούν τη βάση νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων με βαριές συνέπειες για τους λαούς, ενίσχυση μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων. Σήμερα, οι μονοπωλιακοί όμιλοι και τα καπιταλιστικά κράτη τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα ωφεληθεί σε φάση ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας και συμφωνούν στο τσάκισμα των δικαιωμάτων μας, μας καταδικάζουν στην ανεργία, στην εργασιακή περιπλάνηση. Αύριο, ό,τι δε λύσουν με συμφωνίες θα το λύσουν με τα όπλα βουτώντας τους λαούς στο αίμα. Οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να χύνουν το αίμα τους για τα συμφέροντα των λίγων, των εκμεταλλευτών. Η δική μας σημαία είναι η σημαία του αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για την εργατική λαϊκή εξουσία.

11

Το “Παλαιστινιακό” χρονίζει και η καταστολή κλιμακώνεται

Ιδιαίτερα ανησυχητικές είναι οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης αυτή την περίοδο. Με τα φώτα των ιμπεριαλιστικών κέντρων να είναι στραμμένα το τελευταίο διάστημα προς τη Συρία, στο φόντο των εξελίξεων στην περιοχή που “μυρίζουν μπαρούτι”, η καταστολή και η τρομοκρατία από πλευράς του Ισραηλινού κράτους έχει ενταθεί, με θύμα πάντα τον παλαιστινιακό λαό. Χαρακτηριστικά, μέσα στον Οκτώβρη τα θύματα της τρομοκρατίας των κατοχικών δυνάμεων του ισραηλινού κράτους πλησιάζουν τα 60, ανάμεσα στα οποία πολλοί νέοι, έφηβοι, ακόμα και βρέφη. Η κατάσταση αυτή, οι θάνατοι, οι τραυματισμοί, οι συλλήψεις, οι κατεδαφίσεις, στα πλαίσια της εντεινόμενης καταστολής, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για τους Παλαιστίνιους, αλλά η σκληρή πραγματικότητα που θέλει τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις να προσπαθούν να εδραιώσουν τη θέση τους, δημιουργώντας νέα τετελεσμένα και εποικισμούς στην περιοχή. Βέβαια οι θηριωδίες αυτές του Ισραηλινού κράτους, που πραγματοποιούνται στα πλαίσια των ανταγωνισμών των μονοπωλίων της περιοχής για το “μοίρασμα της πίτας” των δρόμων του πετρελαίου, έχουν την ενεργή στήριξη των ιμπεριαλιστικών κέντρων της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η λογική της τήρησης ίσων αποστάσεων απέναντι στο θύτη και το θύμα, που διαπερνά άλλωστε και όλα τα ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με το ζήτημα, είναι εκείνη που υπονομεύει κάθε προσπάθεια για ανεξάρτητο, κυρίαρχο, βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος. Μοναδικός δρόμος για την προοπτική της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου, βιώσιμου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους με τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ, επιστροφή των προσφύγων και απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων είναι η αυτοτελής πάλη του Παλαιστινιακού λαού στην πατρίδα του και η διεθνής αλληλεγγύη των λαών. Στο δρόμο αυτής της αλληλεγγύης καλεί και πρωτοστατεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας:  Στα μέσα Οκτώβρη, αντιπροσωπία του ΚΚΕ που συμμετείχε στην Αποστολή των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων επισκέφτηκε την Ραμάλα της Παλαιστίνης.  Το κείμενο των κοινών δράσεων που ψηφίστηκε στην πρόσφατη 17η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών Κομμάτων που πραγματοποιήθηκε τέλος Οκτώβρη βάζει σαν βασικό άξονα την ανάπτυξη δράσεων αλληλεγγύης «με τον παλαιστινιακό λαό, και όλους τους λαούς που αντιμετωπίζουν ιμπεριαλιστικές απειλές, επεμβάσεις και κατοχή, την ισραηλινή επιθετικότητα».  Η ΚΝΕ διατηρεί διμερείς σχέσεις με Οργανώσεις Νεολαίας στην Παλαιστίνη, όπως με την Κομμουνιστική Νεολαία Παλαιστίνης.  Η ΚΝΕ διατηρεί σχέσεις αλληλεγγύης επίσης με την Γενική Ένωση Παλαιστίνιων Φοιτητών, θέλοντας να εκφράσει την αλληλεγγύη της σε όσους φοιτητές από την Παλαιστίνη σπουδάζουν στη χώρα μας. Οι οργανώσεις της ΚΝΕ και του ΚΚΕ πρωτοστατούν σε πρωτοβουλίες που λαμβάνονται από την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), σε κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις-συζητήσεις για την έκφραση της αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Πρόσφατα μάλιστα, κατατέθηκε από τις δυνάμεις τους ΜΑΣ σε φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, ψήφισμα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως όλες οι προηγούμενες, δίνει την αμέριστη στήριξή της στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών αξιοποιώντας τη γεωγραφική θέση της Ελλάδας. Στη βάση της Σούδας για παράδειγμα, έχουν πραγματοποιηθεί στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ.

Επιμέλεια κειμένων: Στέλλα Δήμου Όλια Φιλέρη

12

«Την ορµή µας την έχουµε από τους αιώνες... Θα βγούµε νικητές και ας είναι οι θυσίες µας βαριές»

Μ

ε μεγάλη επιτυχία αν και αργότερα σε σχέση με τα καθιερωμένα, ολοκληρώθηκε και φέτος η πορεία του 41ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-"Οδηγητή", με τις κεντρικές εκδηλώσεις στο Πάρκο Τρίτση στο Ίλιον. Ο χώρος του κεντρικού Φεστιβάλ γέμισε από χιλιάδες νέους, μαθητές, σπουδαστές, εργαζόμενους και λαϊκούς ανθρώπους κάθε ηλικίας, καθόλο το τριήμερο των εκδηλώσεων στις 8-9-10 Οκτώβρη, ενώ κυριολεκτικά το πάρκο βούλιαξε στην κεντρική πολιτική συγκέντρωση το βράδυ του Σαββάτου. Μέσα από το 41ο Φεστιβάλ ανανεώθηκαν και επιβεβαιώθηκαν οι αγωνιστικοί δεσμοί του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με τους χιλιάδες νέους και νέες, που συμμετείχαν στις πολύμορφες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ στην Αθήνα

αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Το 41ο Φεστιβάλ είχε τη δική του ξεχωριστή αξία, καθώς ήταν το πρώτο Φεστιβάλ που ήταν ενταγμένο στον εορτασμό των 100 χρόνων του ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ, και ήταν αφιερωμένο στους τιμημένους νεκρούς του αγώνα, τους αλύγιστους της ταξικής πάλης. Από την τεράστια αυτή επιτυχία αντλούμε αισιοδοξία για το μέλλον, συνεχίζουμε με την ορμή που έχουμε από τους αιώνες για νέους αγώνες και διεκδίκησης που έχουμε μπροστά μας και είμαστε πεισμένοι ότι θα βγούμε νικητές και ας είναι οι θυσίες μας βαριές. Ακολουθεί ένα μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα με τις καλύτερες στιγμές από τις εκδηλώσεις, τα αφιερώματα και τους χώρους του 41ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-"Οδηγητή".

Κορυφαία στιγμή του 41ου Φεστιβάλ ήταν η πολιτική συγκέντρωση. Ο χώρος της κεντρικής σκηνής γέμισε νέους και νέες με κόκκινες σημαίες στα χέρια, που ξεσήκωναν το πάρκο με τα συνθήματά τους. Στη συγκέντρωση μίλησε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ενώ χαιρετισμό απεύθυνε ο Θοδωρής Χιώνης.

Κατάμεστος ο χώρος της διεθνούπολης για μια ακόμα χρονιά, με 20 Κομμουνιστικές Νεολαίες και Αντιιμπεριαλιστικές Οργανώσεις από όλο τον κόσμο. Μεγάλη ανταπόκριση είχε και η συζήτηση που έλαβε χώρα στην Διεθνούπολη: ««Who is the world?»

- NATO: Το οπλισμένο χέρι του ευρωαμερικανικού ιμπεριαλισμού κατά των λαών».

Πραγματικό «κέντρο» του Φεστιβάλ αποτέλεσε η κεντρική έκθεση για τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, με υλικό από το αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ. Χιλιάδες νέων αλλά και μεγαλύτερων πέρασαν από την έκθεση. Με μεγάλη συγκίνηση και σεβασμό γνώρισαν ορισμένες από τις ηρωικότερες σελίδες της ιστορίας του ΚΚΕ.

Όπως κάθε χρονιά, καταξιωμένοι καλλιτέχνες αλλά και νέοι δημιουργοί «ανέβηκαν» στις σκηνές του Φεστιβάλ, οι οποίες τραντάχτηκαν από τη συμμετοχή και τον παλμό του κοινού που χόρευε και τραγουδούσε.

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

13

Πλήθος νέων συγκέντρωσε και το μαθητικό στέκι με το πρόγραμμά του, που ήταν πλούσιο σε συζητήσεις, εκδηλώσεις, συναυλίες και άλλες δραστηριότητες. Ξεχώρισε η συζήτηση που έγινε με τον εκπαιδευτικό Ανδρέα Καργόπουλο για το «Τι μαθαίνουμε τελικά στο σχολείο». Πολλές ερωτήσεις και προβληματισμοί τέθηκαν σε μια ουσιαστική συζήτηση στην οποία συμμετείχαν μαθητές και γονείς, βγάζοντας συμπεράσματα για το τι διδάσκεται στο σχολείο σήμερα.

Στο Στέκι του Πολιτισμού παρουσιάστηκε το CD- παραγωγή της ΚΝΕ «Χείμαρροι γινήκαμε για μια νέα ζωή». Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει επανεκτελέσεις και διασκευές τραγουδιών της Χορωδίας των γυναικείων φυλακών Αβέρωφ. Ακολούθησε χοροθεατρική παράσταση από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ βασισμένη σε ντοκουμέντα και μαρτυρίες από τη ζωή των γυναικών στις φυλακές. Στο Φεστιβάλ έγιναν πραγματικά ανάρπαστα τόσο το cd της ΚΝΕ όσο και το Λεύκωμα του ΚΣ της Οργάνωσης με εφημερίδες από τις φυλακές και τις εξορίες

Άρρηκτα συνδεδεμένο με την πάλη κατά των ναρκωτικών είναι το Φεστιβάλ ΚΝΕ-»Οδηγητή», για αυτό και ιδιαίτερη θέση είχαν και φέτος οι Θεραπευτικές Κοινότητες και τα Προγράμματα απεξάρτησης και επανένταξης. Στο χώρο διεξαγόταν όλο το τριήμερο ευρηματικό Quiz με ερωτήσεις γνώσεων που αφορούσαν την σημερινή κατάσταση όσον αφορά την εξάπλωση των ναρκωτικών στη νεολαία, τις συνέπειες που έχει αυτή, την στάση των κυβερνήσεων και των πολιτικών φορέων αλλά και τη μαχητική θέση του ΚΚΕ στο ζήτημα.

Ξεχωριστή θέση στο Φεστιβάλ είχαν οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Στο εργατικό στέκι οργανώθηκε συζήτηση για τις αιτίες τους προσφυγικού ρεύματος με συμμετοχή πλήθους νέων και εργαζομένων. Επίσης στο εργατικό στέκι, συλλέγονταν τρόφιμα και είδη ρουχισμού για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ενώ, στο μαθητικό στέκι νέοι καλλιτέχνες φιλοτέχνησαν ένα γκράφιτι με θέμα την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες.

Διαγωνισμός Αφίσας και Φωτογραφίας

Ο διαγωνισμός αφίσας και φωτογραφίας που είχαν προκηρύξει η Επιτροπή Φεστιβάλ του ΚΣ της ΚΝΕ και η Συντακτική Επιτροπή του “Οδηγητή” για το 41ο Φεστιβάλ ΚΝΕ Οδηγητή ολοκληρώθηκε. Για δεύτερη χρονιά, φωτογράφοι και γραφίστες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΚΝΕ και συμμετείχαν με τα έργα τους με θέμα “Απ’ τα μπουντρούμια και την εξορία, η νέα του κόσμου ξεκινά Ιστορία”. Στο φύλλο αυτό, δημοσιεύουμε τις καλύτερες φωτογραφίες από τόπους μαρτυρίου, φυλακές και εξορίες. Όλες οι φωτογραφίες καθώς και οι αφίσες έχουν αναρτηθεί στο efestival.kne.gr. Όλοι οι συμμετέχοντες στο Διαγωνισμό θα παραλάβουν τα αναμνηστικά τους σε ειδική εκδήλωση που θα γίνει τον Δεκέμβρη στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ.

1. ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ Η Κίτρινη Αποθήκη στον Βόλο, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως χώρος βασανιστηρίων αγωνιστών στην Κατοχή, από την Γκεστάπο και τον Εθνικό Αγροτικό Σύνδεσμο Αντικομμουνιστικής Δράσης (ΕΑΣΑΔ).

2. ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΑΪΛΗΣ O σύρτης της καγκελόπορτας που οδηγεί στους θαλάμους απομόνωσης των φυλακών της Γυάρου.

3. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ Κόκκινα γαρύφαλλα στον τοίχο των εκτελέσεων στο νησάκι Λαζαρέτο.

4. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ Το Κοινό Οστεοφυλάκιο του Αγίου Μηνά, όπου βρίσκονται τα οστά των πολιτικών εξορίστων που πέθαναν στον Άη – Στράτη.

14

Η επιτυχία της απεργίας στις 12 Νοέμβρη είναι υπόθεση κάθε νέου εργαζόμενου και ανέργου

Λ

ίγες μόνο μέρες μας χωρίζουν από την κρίσιμη απεργιακή μάχη της 12ης Νοέμβρη και τα μέλη της ΚΝΕ παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία της. Για να δοθεί μια πρώτη δυναμική απεργιακή απάντηση στην κυβέρνηση, το “κουαρτέτο” και την εργοδοσία, που έχουν βάλει στο στόχαστρο κάθε εργασιακό και ασφαλιστικό δικαίωμα, αλλά και ό,τι έχει απομείνει από το εισόδημα των οικογενειών μας. Ξεχωριστή σημασία έχει να είναι δυναμική η συμμετοχή της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, των νέων ανέργων, των σπουδαστών στις σχολές μαθητείας και κατάρτισης. Μεγάλο τμήμα των νέων εργαζομένων και ανέργων αντιλαμβάνεται την απεργία ως κάτι που αφορά κάποιους άλλους (τους δημόσιους υπάλληΤι είναι και ποιους αφορά η απεργία; Η απεργία είναι το πιο δυναμικό (στις σημερινές συνθήκες) όπλο που έχουν οι εργαζόμενοι για να διεκδικούν τα αιτήματά τους. Χρησιμοποιείται με τη σύγχρονη μορφή της εδώ και σχεδόν δύο αιώνες, από τότε που εμφανίστηκε το εργατικό κίνημα. Τη μέρα της απεργίας, οι εργαζόμενοι αρνούνται να πιάσουν δουλειά, η παραγωγή σταματάει και ο εργοδότης χάνει το κέρδος της ημέρας, αφού αυτό προκύπτει αποκλειστικά από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Έτσι, οι εργαζόμενοι ασκούν πίεση για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Την απεργία την αποφασίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Αυτό μπορεί να γίνει με γενική συνέλευση ή με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του συνδικάτου, όταν πρόκειται για απεργία σε ένα μεμονωμένο χώρο δουλειάς ή κλάδο. Η απεργία της 12ης Νοέμβρη είναι γενική και πανελλαδική, δεν είναι για κάποιους εργαζόμενους σε μεμονωμένους κλάδους ή κάποια σωματεία. Αφορά τους πάντες, όπου και αν δουλεύουν, με οποιαδήποτε σχέση εργασίας είτε είναι μόνιμοι, είτε συμβασιούχοι, είτε δουλεύουν με πρόγραμμα απασχόλησης, είτε κάνουν την πρακτική τους. Απεργία σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θυσιάζουν το μεροκάματο για να πετύχουν το σκοπό τους. Δεν γίνεται ούτε με ρεπό, ούτε με άδεια, ούτε δηλώνοντας ασθένεια. Η απεργία αφορά και τους ανέργους, που αν και δεν απεργούν, κατεβαίνουν εκείνη τη μέρα στο δρόμο οργανωμένα, με τις επιτροπές τους, μαζί με τους εργαζόμενους, γιατί μόνο μαζί μπορούν να παλέψουν για μέτρα προστασίας, για αξιοπρεπές επίδομα ανεργίας, για το δικαίωμα στη δουλειά.

λους, τα μέσα μεταφοράς κλπ) και όχι τους ίδιους και τους συναδέλφους τους. Πολλοί άνεργοι θεωρούν ότι αφορά μόνο όσους δουλεύουν. Επιπλέον υπάρχει, όπως πάντα, ο φόβος της απόλυσης, που ισχύει αλλά μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την αλληλεγγύη και την ενότητα των εργαζομένων, ακόμα υπάρχει η απογοήτευση, η άποψη ότι “τίποτα δεν βγαίνει με τους αγώνες”.

Η επιτυχία της απεργίας μπορεί να αποτελέσει γροθιά στο κλίμα της ανοχής, της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας. Στην προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να δείξει ότι έχει την εργατική - λαϊκή συναίνεση και ανοχή, λέγοντάς στο λαό ότι “αυτά ψηφίσατε στις εκλογές” Ενοχλούνται τα αφεντικά από την απεργία; Πολλοί θεωρούν ότι “τα αφεντικά δεν ανησυχούν από τις απεργίες”. Η αλήθεια είναι ότι πάντα προσπαθούσαν να χτυπήσουν τις απεργίες, αφού εκτός από την οικονομική ζημιά που τους προκαλούν, φοβούνται την οργάνωση των εργατών, τη συνειδητοποίηση της δύναμής τους. Χρησιμοποιούν απεργοσπάστες, καλούν την αστυνομία, απειλούν με απόλυση όποιον απεργήσει, καταφεύγουν μέχρι και στα δικαστήρια. Όλα αυτά οι εργαζόμενοι μπορούν να τα αντιμετωπίσουν αντιπαραβάλλοντας την οργάνωσή τους, την αλληλεγγύη και την πίστη στο δίκιο του αγώνα τους. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν χρησιμοποιηθεί πολλές μορφές: για παράδειγμα, οι απεργιακές φρουρές ώστε να μην μπουν οι απεργοσπάστες ή οι δυνάμεις καταστολής, τα απεργιακά ταμεία, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν και να αντέξουν οι απεργοί και οι οικογένειές τους όσο διαρκεί η απεργία κλπ. Προφανώς, όσο πιο μεγάλη είναι η συμμετοχή στην απεργία, αλλά και όσο πιο εύστοχο είναι το περιεχόμενό της, τόσο μεγαλύτερη είναι και η αποτελεσματικότητά της. Όμως, το όφελος ενός αγώνα, άρα και μιας απεργίας, δεν μετριέται μόνο με το τι αφήνει “στο χέ-

ρι”. Η απεργία, έτσι κι αλλιώς, είναι σχολείο οργάνωσης, συλλογικότητας και αλληλεγγύης για τους εργαζόμενους, που μπορεί να τους διδάξει πόσο μεγάλη είναι η δύναμή τους όταν αποφασίσουν να τη χρησιμοποιήσουν. Ότι το κέρδος το δημιουργούν οι ίδιοι με τη δουλειά τους και όχι ο επιχειρηματίας με το “ρίσκο” του, την “εφευρετικότητα” του κλπ. Ότι οι καπιταλιστές χωρίς τους εργάτες δεν μπορούν να παράγουν τίποτα, ότι είναι άχρηστα παράσιτα που πλουτίζουν από τη δουλειά των άλλων.

Αρκεί μόνο μια απεργία; Χρειάζονται πολλά περισσότερα από έναν απεργιακό αγώνα για να υποστεί ρωγμές η αντιλαϊκή πολιτική. Όμως, η συνειδητοποίηση αυτής της ανάγκης πρέπει να αποτελέσει ένα επιπλέον κίνητρο για να συμμετέχει κανείς και όχι άλλοθι για ν’ απέχει από την απεργία. Άλλωστε, μια καλά οργανωμένη απεργιακή μάχη μπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς αγώνες. Η επιτυχία της απεργίας στις 12 Νοέμβρη μπορεί να δώσει ώθηση για να δημιουργηθούν νέες εστίες αντίστασης. Να υπάρξουν καινούργιες δυνάμεις που θα αναλάβουν μερίδιο ευθύνης στην ανασύνταξη του κινήματος, στο δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας που μπορεί να ανοίξει το δρόμο της ανατροπής. Η επιτυχία

της απεργίας μπορεί να αποτελέσει γροθιά στο κλίμα της ανοχής, της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας. Στην προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να δείξει ότι έχει την εργατική - λαϊκή συναίνεση και ανοχή, λέγοντάς στο λαό ότι “αυτά ψηφίσατε στις εκλογές”.

Ώρα να δοκιμάσουμε την πραγματική μας δύναμη Κάποιοι λένε ότι οι αγώνες όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης δοκιμάστηκαν και δεν έφεραν αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που κυρίως δοκιμάστηκε τα τελευταία χρόνια είναι η αδράνεια, η αποχή από τους αγώνες. Οι περισσότεροι αγώνες που έγιναν δεν ήταν όσο μαζικοί θα έπρεπε. Το κυριότερο είναι ότι ο προσανατολισμός που κυριάρχησε έφτανε μέχρι τον ψευδεπίγραφο διαχωρισμό μνημονικών και αντιμνημονιακών, νεοφιλελεύθερων και αντινεοφιλελεύθερων κ.ο.κ., αφήνοντας στο απυρόβλητο τον πραγματικό ένοχο για όσα ζούμε. Δοκιμάστηκε η εναπόθεση των ελπίδων στην κάλπη, η αναμονή κάποιου σωτήρα, η επιλογή του “μικρότερου κακού”. Αυτό που πραγματικά δεν έχει δοκιμαστεί είναι οι αγώνες που θα συγκρούονται με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και όλα τα κόμματά του, την ΕΕ, με σκοπό την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και όχι για να ανεβοκατεβάζουν “χαλίφηδες”. Αγώνες που θα βάζουν στο στόχαστρο το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα. Αυτό, τελικά, που όντως δεν έχει δοκιμαστεί είναι η πραγματική μας δύναμη. Γι΄αυτό και η επιτυχία της απεργίας στις 12 Νοέμβρη είναι υπόθεση όλων μας! Παντελής Καλαβρέζος

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

15

Με αγώνες έχει γίνει η ασφάλιση, δεν είναι για παζάρια και για διάλυση

Η

κοινωνική ασφάλιση είναι μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των εργαζομένων. Ασφαλιστικό δεν είναι μόνο η σύνταξη, όπως μπορεί να νομίζουν πολλοί. Είναι η προστασία της υγείας τόσο κατά τον εργάσιμο βίο όσο και μετά, οι παροχές υγείας-πρόνοιας, η προστασία της μητρότητας, η προστασία από τον επαγγελματικό κίνδυνο. Χάρη στην κοινωνική ασφάλιση μπορεί κάποιος να κάνει μια εξέταση δωρεάν ή με μικρή συμμετοχή, να προμηθευτεί τα φάρμακα που χρειάζεται, να πληρωθεί για όσες μέρες κάποιο πρόβλημα υγείας δεν του επιτρέπει να πάει στη δουλειά κλπ. Ασφαλιστικό είναι και η προστασία της μητρότητας, με τα επιδόματα κυοφορίας και λοχείας που παρέχει το ΙΚΑ και άλλα Ασφαλιστικά Ταμεία.

Όλα τα παραπάνω δεν δωρίστηκαν στην εργατική τάξη από κανέναν. Κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες τον προηγούμενο αιώνα, όπως ήταν για παράδειγμα η ηρωική απεργία των καπνεργατών στην Θεσσαλονίκη το Μάη του 1936. Επιπλέον οι παραπάνω παροχές στηρίζονται σε πόρους που έχουν προκύψει από τον ιδρώτα των ίδιων εργαζομένων. Αυτές οι παροχές έως σήμερα ίσχυαν, σε γενικές γραμμές, ανεξάρτητα από το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών που πληρώνει ο κάθε εργαζόμενος, ακόμα και για τους ανέργους. Το ασφαλιστικό σύστημα είχε δηλαδή, σε ένα βαθμό και παρά τις ανατροπές που έχουν περάσει ως τώρα, αναδιανεμητικό χαρακτήρα.

“ Ό,τι πληρώνεις παίρνεις”, το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ για την ασφάλιση Με τη σύναψη του 3ου μνημονίου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβε συγκεκριμένες δεσμεύσεις, όχι μόνο για τις περικοπές στις συντάξεις, αλλά κυρίως υιοθέτησε τις βασικές αρχές του νέου ασφαλιστικού μοντέλου, που θα χαρακτηρίζεται από “στενότερη σύνδεση εισφορών-παροχών”. Ουσιαστικά καταργούν τον όποιο χαρακτήρα αναδιανομής διατηρεί ακόμα η Κοινωνική Ασφάλιση και καθιερώνουν το λεγόμενο ανταποδοτικό μοντέλο που συνοψίζεται στην αρχή “ό,τι πληρώνεις παίρνεις”. Η δικαιολογία που χρησιμοποιούν είναι ότι “το σύστημα ήταν σπάταλο και άδικο”. Για τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, όμως, δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι, οι εισφορές των οποίων παρακρατούνται έτσι κι αλλιώς από το μισθό τους, ούτε οι συνταξιούχοι, το 56% των οποίων παίρνει σύνταξη κάτω από 800 ευρώ μεικτά. Φταίνε οι καπιταλιστές που δεν πληρώνουν τις εισφορές τους, οι οποίες μάλιστα συνέχεια μειώνονται (και μέσα στην κρίση), το τζογάρισμα των χρημάτων των Ταμείων με κυβερνητικές αποφάσεις, η δέσμευσή τους για να δοθούν επιδοτήσεις σε βιομήχανους, εφοπλιστές κλπ, ή για να πληρωθούν οι δόσεις στους “δανειστές”. Βέβαια, το σύστημα που υπήρχε μέχρι τώρα δεν κάλυπτε τις πραγματικές ανάγκες. Όμως, τώρα επιδιώκουν να ισοπεδώσουν τα πάντα, να κάνουν την ασφάλιση, την υγεία και την πρόνοια ατομική υπόθεση του καθενός, ανάλογα με την τσέπη του.

Καταργούν κάθε υποχρέωση του κράτους Σύμφωνα με την κυβερνητική “Αυγή”: «Το κατώτερο εγγυημένο εισόδημα θα είναι η

κάτω. Αυτό πρακτικά σημαίνει κατάργηση μιας σειράς δικαιωμάτων (πχ εφάπαξ, καλύτερες παροχές υγείας, κατασκηνώσεις κλπ) που έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι δεκάδων κλάδων και τα παιδιά τους και που τα έχουν χρυσοπληρώσει με τις εισφορές τους. Ταυτόχρονα, η κρατική επιχορήγηση προς τα ταμεία παγώνει έως το 2021 ενώ ήταν ήδη μειωμένη το 2015 κατά 40% σε σχέση με το 2009. Ο δραστικός περιορισμός της συμμετοχής του κράτους, ανοίγει το δρόμο για παραπέρα περικοπές παροχών σε όλα τα Ταμεία.

Η επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση είναι αιτία πολέμου

Το μπλοκ των εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 22 Οκτώβρη.

κρατική χρηματοδότηση για τις συντάξεις και παράλληλα θα δίνεται αντί των προνοιακών επιδομάτων, που θα καταργηθούν διά παντός». Στο νέο σύστημα ο ασφαλισμένος ξέρει μόνο τι θα πληρώνει, δεν ξέρει όμως τι θα λάβει ως παροχές ή ποιο θα είναι το ύψος της σύνταξης αν φτάσει ποτέ ως εκεί. Το κράτος θα χρηματοδοτεί μόνο το “κατώτερο εγγυημένο εισόδημα” της πείνας και μόνο μετά το 67ο έτος της ηλικίας. Από εκεί και πέρα ρόλο αναλαμβάνουν τα κοράκια των ασφαλιστικών εταιρειών που αντιμετωπίζουν την ασφάλιση ως πεδίο κερδοφορίας. Ταυτόχρονα, η κατάργηση “δια παντός” των προνοιακών επιδομάτων σημαίνει ακόμα μεγαλύτερες απώλειες στο εισόδημα των φτωχών οικογενειών. Τα μέτρα αυτά δεν αφορούν μόνο τους συνταξιούχους και όσους πλησιάζουν στη συ-

νταξιοδότηση. Χτυπάνε ιδιαίτερα τους νέους, αφού με την ανεργία, τα διάφορα προγράμματα τύπου “voucher” όπου δουλεύουν χωρίς συντάξιμο ένσημο, τα 4ωρα, την εκ περιτροπής και την ανασφάλιστη εργασία που επικρατεί κανένας δε θα έχει 40 χρόνια δουλειάς για να βγει στη σύνταξη πριν τα 67, ή όπου θα έχει φτάσει το όριο συνταξιοδότησης μέχρι τότε, αφού θα επανακαθορίζεται συνεχώς με βάση το προσδόκιμο ζωής.

Όλοι σε ένα ταμείο και οι παροχές στον πάτο Τα μέτρα περιλαμβάνουν ακόμα την παραπέρα ενοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων, που θα περιλαμβάνει και την “ενοποίηση” εισφορών και παροχών με σύγκλιση προς τα

Η επίθεση που έχει εξαπολύσει η αστική τάξη στην κοινωνική ασφάλιση μας αφορά όλους, και πρώτα τους νέους εργαζόμενους, άνεργους, σπουδαστές. Ισοδυναμεί με παραπέρα πτώση της τιμής της εργατικής μας δύναμης, κάτι που είναι προϋπόθεση για να ανακάμψουν τα κέρδη τους. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει υιοθετήσει ένα προς ένα όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις για να επιτεθούν στην ασφάλιση και ετοιμάζεται να διαλύσει ότι έχει απομείνει από αυτή. Μας θέλουν να δουλεύουμε χωρίς δικαιώματα, μέσα στην ανασφάλεια, χωρίς να ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Γι’ αυτό πρέπει να σημάνει συναγερμός. Στους χώρους δουλειάς, στις σχολές να ανοίξει η συζήτηση, να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις. Η υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, η διεύρυνση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων στο ύψος των σύγχρονων αναγκών να γίνει βασική αιχμή της απεργίας στις 12 Νοέμβρη, μαζί με τα αιτήματα για αξιοπρεπή μισθό, ωράρια, προστασία των ανέργων, της λαϊκής κατοικίας από τους πλειστηριασμούς. Όλοι στον αγώνα!

16

Είναι η ώρα να δυναμώσουμε την οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση παντού στις σχολές και τους χώρους δουλειάς

Τ

α παλιότερα αντιλαϊκά μέτρα, μαζί με τα νέα, διαμορφώνουν για τους σπουδαστές των Δημοσίων ΙΕΚ ένα πλαίσιο παλιών προβλημάτων που οξύνονται καθώς και νέων που αντικειμενικά θα

βάλουν νέα εμπόδια στις σπουδές τους. Στα πλαίσια αυτά, ο "Οδηγητής" συζήτησε με τον Σπύρο Κακαβούλη, πρόεδρο του Συλλόγου Δημοσίων ΙΕΚ Αθήνας.

λες ειδικότητες. Επίσης, δεν έχουμε πρόσβαση σε δωρεάν βιβλία, για να μελετήσουμε οι καθηγητές μάς στέλνουν στο προσωπικό μας email σημειώσεις της θεωρίας ή αναγκαζόμαστε να αγοράσουμε βιβλία του ΕΠΑΛ με δικά μας χρήματα. Προβλήματα που δεν θα εξαλειφθούν φέτος, αφού η παραπέρα υποχρηματοδότηση θα τα εντείνει. "Ο": Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες και τα αιτήματα πάλης του Συλλόγου για το επόμενο διάστημα;

με τον Σπύρο Κακαβούλη, πρόεδρο του Συλλόγου Δημοσίων ΙΕΚ Αθήνας

Οδηγητής: Ποια είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται για τους σπουδαστές στα δημόσια ΙΕΚ τη φετινή χρονιά; Σπύρος Κακαβούλης: Η κατάσταση αναμένεται να είναι ακόμα χειρότερη απ' ότι πέρσι δεδομένης της αύξησης των εισακτέων σπουδαστών στις σχολές, το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι με βάση τις υπάρχουσες ελλείψεις σε υποδομές, τα 30άρια τμήματα μπορεί να γίνουν 35άρια. Επίσης, το γεγονός ότι παραμένουν ακόμα κλειστά τα δημόσια ΙΕΚ, φανερώνει τα εκρηκτικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε τη νέα χρονιά, με κύρια ευθύνη της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, οι αιτήσεις για ωρομίσθιους καθηγητές ξεκίνησαν στις 21/10/2015 και έληξαν στις 04/11/2015 με αποτέλεσμα τα ΔΙΕΚ να μην μπορούν να λειτουργήσουν πριν από τα μέσα Νοέμβρη! Τα προβλήματα ήταν πολύ οξυμένα τις προηγούμενες χρονιές καθώς είχαμε σοβαρές ελλείψεις υλικοτεχνικής υποδομής που οδηγούσαν, για παράδειγμα, στα τμήματα τεχνικών ηλεκτρονικών υπολογιστών να κάθονται 8 άτομα πάνω από έναν παλμογράφο για να μάθουν πώς λειτουργεί, σε τμήματα φυσιοθεραπευτών 30 άτομα να έχουν μόνο 2 κρεβάτια για το εργαστήριο. Παρόμοια είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται και σε άλ-

Σ.Κ.: Το βασικό με το άνοιγμα των σχολών είναι όλοι οι σπουδαστές, ιδιαίτερα μάλιστα οι νέοι, να γνωρίσουν το Σύλλογο και να πάρουν μέρος στις δραστηριότητες που θα αναπτύξουμε, να νιώσουν το Σύλλογο στήριγμα στις καθημερινές τους ανάγκες και ανησυχίες. Από την πρώτη μέρα θα καλέσουμε τους σπουδαστές να ορίσουν εκπροσώπους ανά τμήμα, για να έχουν στην ευθύνη τους την ενημέρωση, την οργάνωση των διεκδικήσεων και της συλλογικής δραστηριότητας των σπουδαστών. Να είναι αυτοί που θα αναλάβουν και την διοργάνωση των εκλογών του Συλλόγου μας μέσα στα ΙΕΚ τους. Να μπούνε μπροστά για να αναζωογονηθεί ο σύλλογος και να αναλάβουν πρωτοπόρα αγωνιστική δράση. Δράση που να είναι δεμένη και με τα αιτήματα πάλης μας. Γιατί έχουμε δικαίωμα να μάθουμε, έχουμε δικαίωμα να κάνουμε πρακτική, έχουμε δικαίωμα να δουλέψουμε, έχουμε δικαίωμα να πληρωνόμαστε ώστε να ζούμε μια αξιοπρεπή ζωή. Γιατί δικαιούμαστε χρηματοδότηση για όλες τις σχολές μας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Για σύγχρονα

εργαστήρια, υποδομές, βιβλία. Για να καλυφθούν άμεσα τα κενά σε εκπαιδευτικούς. Ούτε ένα ευρώ από τις τσέπες μας για αναλώσιμα και υλικά. Όλοι οι σπουδαστές να μπορούν να κάνουν πρακτική άσκηση και αυτή να είναι οργανικά ενταγμένη στη μάθηση. Να αποτελεί, δηλαδή, διαδικασία για να μάθουμε την τέχνη μας και όχι να αξιοποιούνται οι πρακτικάριοι από τους εργοδότες σαν τσάμπα εργατικά χέρια. Για όλη τη διάρκεια της πρακτικής, να υπάρχει ασφάλιση και πληρωμή με βάση την κλαδική συλλογική σύμβαση. Επίσης θέλουμε όλη η δράση του Συλλόγου να διαπεραστεί και από το εφημεριδάκι μας «δΙΕΚδικήσεις», που θα κυκλοφορήσει μέσα Νοέμβρη, να μπορέσει ο σπουδαστής να ερθεί και από εκεί σε επαφή με το σύλλογό μας, με τα αιτήματα πάλης μας, με το ζωντανό περιεχόμενο από ανταποκρίσεις από πρακτικές και από άλλα ΙΕΚ.

"Ο": Πώς μπορούν να απαντήσουν οι σπουδαστές στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται; Σ.Κ.: Το ζήτημα είναι εμείς οι νέοι, οι αυριανοί εργαζόμενοι, να ανεβάσουμε τον πήχη των απαιτήσεων, να μην δεχθούμε αυτή την κατάσταση που επικρατεί σήμερα σαν να είναι δεδομένη. Ούτε ήταν πάντα έτσι, ούτε θα είναι για μια ζωή. Δεν πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς δικαιώματα. Ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε τη δύναμή μας. Είναι η ώρα να δυναμώσουμε την οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση παντού στις σχολές και τους χώρους δουλειάς. Χρειάζεται οργάνωση, κινητοποίηση, δράση μέσα από τον σύλλογο στα ΙΕΚ, μέσα από τα σωματεία στους χώρους δουλειάς. Η πιο κρίσιμη μάχη που έχουμε μπροστά μας, είναι η απεργία της 12ης Νοέμβρη. Η οργάνωσή της και η επιτυχία της πρέπει να περάσει μέσα από το κάθε ΙΕΚ, να γίνει υπόθεση του κάθε σπουδαστή. Κανείς να μη λυγίσει, με εμπιστοσύνη στη δύναμή του να προχωρήσει στο πλάι του Συλλόγου, να τον μαζικοποιήσει, να γίνει τα μάτια και τα αυτιά του συλλόγου σε κάθε ΙΕΚ. Είμαστε η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης, ήδη την αποτελούμε, είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε με οργάνωση και αγώνα στο πλευρό των ταξικών συνδικάτων για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης που βιώνουμε. Πιο μαχητικά και μαζικά, μαζί με τα σωματεία, το ΠΑΜΕ, που παλεύουν για τα συμφέροντα των εργαζομένων, κόντρα στις απαιτήσεις των εκμεταλλευτών, τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τις κυβερνήσεις που την στηρίζουν.

17

Βούλιαξε η Ελλάδα! Η φωνή των μαθητών ακούστηκε δυνατά παντού!

Χ

ιλιάδες μαθητές από όλη την Ελλάδα, πλημμυρίζοντας τους δρόμους στις 2 Νοέμβρη, έστειλαν ένα βροντερό μήνυμα ότι είναι αποφασισμένοι να μη συμβιβαστούν με όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν μέσα και έξω από το σχολείο τους. Ότι δε θα συμβιβαστούν με τη ζωή που τους έχουν ετοιμάσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυβερνήσεις της. Δε θα κάτσουν στ’ αυγά τους, θα παλέψουν για το σχολείο και τη ζωή που τους αξίζει! Συζήτηση, συλλογική δράση, συντονισμός, πρωτοβουλίες, κινητοποιήσεις... Έτσι έκαναν ποδαρικό στη νέα χρονιά χιλιάδες μαθητές από εκατοντάδες σχολεία σε όλη την Ελλάδα, κορυφώνοντας τον αγώνα τους στις πορείες της 2 Νοέμβρη, που ήταν από τις μεγαλύτερες και πιο δυναμικές των τελευταίων χρόνων.

Ακόμα και στον Άρη βρήκανε νερό και δεν υπάρχει σάλιο μας λεν για το σχολειό! Σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα. Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να ζούμε πολύ καλύτερα. Όμως το σημερινό σύστημα δεν έχει κριτήριο το πώς θα ικανοποιούμε τις σύγχρονες ανάγκες μας, αλλά το πώς μια χούφτα βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες θα μεγαλώνουν τα κέρδη τους από τη δουλειά εκατομμυρίων εργαζομένων. Την ώρα που η ανθρώπινη γνώση συνεχώς διευρύνεται, κατακτά νέα πράγματα, ανακαλύπτει, προχωρά, αυτήν τη γνώση σε όλους εμάς τη δίνουν με το σταγονόμετρο. Θέλουν να είμαστε τόσο δημιουργικοί, τόσο εφευρετικοί όσο χρειάζεται για να είμαστε χρήσιμοι για το σύστημα. Γιατί στόχος

του σημερινού σχολείου είναι να ετοιμάσει τους αυριανούς εργαζόμενους, όπως τους χρειάζεται το εκμεταλλευτικό σύστημα, να διδάξει τη διαιώνιση του σημερινού σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Αυτή την πολιτική ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που υπερασπίζονται το σύστημα της εκμετάλλευσης, που είναι άδικο για τους πολλούς και παραδεισένιο για τους λίγους.

Στο σάπιο σύστημά σας, σάπια κι η παιδεία, εμείς ονειρευόμαστε μια άλλη κοινωνία! Οι μαθητές όμως δε συμβιβάζονται με αυτή την κατάσταση. Βγαίνουν στο δρόμο γιατί δεν αντέχουν άλλο να πηγαίνουν σ’ ένα σχολείο που δε μορφώνει πραγματικά και ολοκληρωμέ-

να, αλλά δίνει σκόρπιες γνώσεις, SOS για τις πανελλήνιες… Δε δέχονται να πληρώνουν οι γονείς τους ένα σκασμό λεφτά για φροντιστήρια, ιδιαίτερα, ακόμα και για την ίδια τη λειτουργία των σχολείων τους. Δεν κλείνουν τα μάτια όταν όλο και περισσότεροι συμμαθητές τους εγκαταλείπουν το σχολείο, δουλεύουν από τα 13, υποσιτίζονται επειδή στο σπίτι πλέον δεν φτάνουν τα χρήματα ούτε για το φαΐ. Παλεύουν γιατί το μέλλον που τους έχουν ετοιμάσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι διάφορες κυβερνήσεις που τη στηρίζουν είναι αυτό της ανασφάλειας, της ανεργίας, της κακοπληρωμένης δουλειάς χωρίς δικαιώματα.

Σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει… Οι μαθητές έχουν ανάγκη από ένα σχολείο που θα μορφώνει πολύπλευρα και ουσιαστικά όλα τα παιδιά το ίδιο, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς με βάση την καταγωγή ή τη θρησκεία, που δεν θα κοιτάει τις οικογένειες στην τσέπη. Ένα σχολείο που θα μαθαίνει στους μαθητές την αλήθεια, να κατανοούν τι συμβαίνει γύρω τους στη φύση και την κοινωνία. Που θα τους βοηθάει να αναπτύσσουν τα ενδιαφέροντα και τις κλίσεις τους και να αντιμετωπίζουν δημιουργικά τη ζωή και τη δουλειά τους, όποιο επάγγελμα κι αν επιλέξουν. Θα τους κάνει ικανούς να παρακολουθούν την εξέλιξη της τεχνικής και της επιστήμης. Έχουν ανάγκη ένα σχολείο που θα βλέπει τον κάθε μαθητή ως μία νέα προσωπικότητα που ωριμάζοντας θα μπορεί να συμβάλει στην πρόοδο της κοινωνίας με τη δουλειά του. Γι’ αυτό και το σχολείο αυτό θα παρέχει δωρεάν

2 Νοέμβρη έγινε χαμός... 12 Νοέμβρη θα γίνει πανικός! Μαθητές από κάθε γωνιά της Ελλάδας έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα: "Ρεαλισμός δεν είναι να κάτσουμε στ' αυγά μας, είναι να παλέψουμε τα δικαιώματά μας"!

ό,τι χρειάζεται ένας μαθητής για να αποκτήσει ολόπλευρη μόρφωση, βιβλία, υποδομές, εργαστήρια, και θα λαμβάνει υπόψη του τις ανάγκες των μαθητών για πρόσβαση στον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Έχουν ανάγκη από το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο. Ένα σχολείο που θα αναγνωρίζει την ανάγκη της κοινωνίας να έχει τεχνίτες και τεχνικούς, δίνοντας στέρεη και ολόπλευρη γνώση για να μπορούν να παρακολουθούν την εξέλιξη της τεχνικής και να συμμετέχουν σ’ αυτή. Οι μαθητές παλεύουν για το σχολείο που έχουν ανάγκη και για το σύνολο της ζωής τους, για να μπορούν όχι απλά να ονειρεύονται, αλλά για να μπορέσουν να ζήσουν όπως ονειρεύονται και όπως τους αξίζει τον 21ο αιώνα.

Στο δρόμο του αγώνα και της ανατροπής, μαζί με το λαό και κάθε μαθητής! Σε αυτό τον αγώνα δεν είναι μόνοι τους. Μαζί τους έχουν τους γονείς τους, τους εργαζόμενους, τους αγωνιστές εκπαιδευτικούς που νοιάζονται πραγματικά για τη μόρφωση και το μέλλον των μαθητών, τους φοιτητές και όλους όσους αγωνίζονται σήμερα ενάντια στην πολιτική που τσακίζει το δικαίωμα όλου του λαού και των παιδιών του στη μόρφωση, τη δουλειά και τη ζωή με δικαιώματα. Δυναμώνοντας τον αγώνα τους, οι μαθητές θα ενώσουν τη φωνή τους με όλο το λαό στην απεργία στις 12 Νοέμβρη, γιατί, όπως βροντοφώναξαν και οι ίδιοι οι μαθητές στις πορείες τους, «στις 12 του μήνα θα γίνει πανικός, όλοι στο δρόμο ξεσηκωμός!».



18

εις σ ί ρ τών κ η ο θ π α α τ μ Αν

Καλαμάτα

Τέλη Σεπτεμβρίου ξεκίνησαν καταλήψεις στα περισσότερα Λύκεια της πόλης. Πρώτο ξεκίνησε το 4ο ΕΠΑΛ, που αντιμετωπίζει σοβαρό κτηριακό πρόβλημα. Στο σχολείο μας αρχίσαμε να συζητάμε, γιατί κι εμείς έχουμε ελλείψεις σε καθηγητές μουσικής. Κάναμε γενική συνέλευση και προχωρήσαμε σε κατάληψη. Μια ομάδα παιδιών αναλάβαμε να συναντήσουμε τους συμμαθητές μας από το 4ο ΕΠΑΛ. Εκεί ήρθαν παιδιά και από άλλα σχολεία που είχαν αρχίσει κατάληψη. Στη συζήτηση που κάναμε, καταλάβαμε ότι σε όλα τα σχολεία υπάρχουν παρόμοια προβλήματα. Αποφασίσαμε εμείς που ήμασταν εκεί να πάμε και σε άλλα σχολεία να ενημερώσουμε τους συμμαθητές μας για τις κινητοποιήσεις μας και να οργανώσουμε κοινές δράσεις με τα υπόλοιπα σχολεία της πόλης. Οργανώσαμε μαζί με την ένωση γονέων παράσταση διαμαρτυρίας στη δευτεροβάθμια διεύθυνση και πορεία που κατέληξε στο Δημαρχείο. Μετά από αυτό κανονίσαμε την πρώτη συνάντηση για τη δημιουργία συντονιστικού. Με απόφαση του Μουσικού σχολείου Καλαμάτας καλέσαμε σε δεύτερη συνάντηση του συντονιστικού σχολείων Καλαμάτας, όπου αποφασίσαμε να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους μαθητές του 4ου ΕΠΑΛ που άνοιξε μετά από εισαγγελική παρέμβαση. Φτιάξαμε κοινό κείμενο αλληλεγγύης τα εξής σχολεία: 1ο, 2ο, 4ο, 5ο, 6ο Λύκειο, Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο, 2ο και 4ο ΕΠΑΛ και αποφασίσαμε να κάνουμε πορεία και συναυλία το Σάββατο 17 Οκτωβρίου. Το κείμενο που φτιάξαμε το διαβάσαμε στην προσευχή σε 3 Λύκεια, το μοιράσαμε σε φροντιστήρια και καλούσαμε 5μελή και 15μελή να πάρουν απόφαση συμμετοχής στην πορεία και τη συναυλία. Ταυτόχρονα η συντονιστική επιτροπή επισκεπτόταν σχολεία που δεν είχαν πάρει απόφαση για να συμμετέχουν και αυτά στην πορεία στις 17 Οκτώβρη. Πριν την πορεία φτιάξαμε το πανό μας και τα συνθήματα για την πορεία. Στη συναυλία το συντονιστικό ανακοίνωσε την κινητοποίηση για τις 2 Νοέμβρη. Αρχίσαμε ο καθένας στο σχολείο του να συζητάμε και να παίρνουμε αποφάσεις για συμμετοχή στην πορεία στις 2 Νοέμβρη. Σκεφτήκαμε ότι για να το μάθουν περισσότερα παιδιά θα πρέπει να κάνουμε κάτι τη μέρα τις παρέλασης. Φτιάξαμε ένα τεράστιο πανό σε μια πλατεία που συχνάζουν πολλοί μαθητές. Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου κρεμάσαμε το πανό στο κέντρο της πόλης. Αυτό βοήθησε την επόμενη μέρα να πάρουν απόφαση και τα περισσότερα Γυμνάσια. Μέχρι τελευταία στιγμή παλέψαμε για να πάρουν απόφαση όλα τα σχολεία τις πόλης μας. Έτσι, φτάσαμε στη μεγάλη κινητοποίηση στις 2 Νοέμβρη να συμμετέχουν στη μαθητική πορεία στο κέντρο της Καλαμάτας εκατοντάδες μαθητές στέλνοντας μήνυμα ότι δε θα κάτσουμε στ’ αυγά μας, αλλά θα διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας! Στον ίδιο δρόμο συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά μπροστά στην απεργία στις 12 Νοέμβρη, μαζί με τους γονείς μας και όλο το λαό. Νίκος Κουφαλάκος, μέλος 15μελούς Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας

Θεσσαλονίκη

Οι μαθητές της Θεσσαλονίκης κόντρα στις εισαγγελικές παρεμβάσεις, κόντρα στους εκβιασμούς, όχι μόνο δεν τα παρατήσανε, αλλά συμμετείχαν μαχητικά στις μαθητικές πορείες στις 2 Νοέμβρη.

Λαμία

Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε και στη Λαμία με τεράστιες ελλείψεις και προβλήματα. Σχολεία ξεκίνησαν χωρίς καθηγητές, ενώ ακόμα και σήμερα βιβλία δεν έχουν δει όλοι οι μαθητές (ειδικά στα ΕΠΑΛ). Οι εγκαταστάσεις κάθε χρόνο είναι χειρότερες και όλο και πιο επικίνδυνες. Στο 5ο Λύκειο προχώρησαν σε συγχωνεύσεις τμημάτων στη Β’ Λυκείου. Οι μαθητές σε όλα αυτά δεν μπορούσαμε να μείνουμε θεατές. Μέσα από συνέλευση οργανώσαμε κινητοποίηση στη δευτεροβάθμια διεύθυνση, όπου στάλθηκε αντιπροσωπία για να αναφέρει τα προβλήματα και να διεκδικήσει άμεσες προσλήψεις καθηγητών. Στη συνέχεια, όλα τα Λύκεια και ΕΠΑΛ της πόλης προχωρήσαμε σε κινητοποιήσεις και καταλήψεις διεκδικώντας όλα αυτά που χρειαζόμαστε, ένα καλύτερο σχολείο. Απέναντι στον αγώνα μας από τη πρώτη στιγμή βρέθηκαν οι διευθυντές των σχολείων λέγοντας πως όλα λειτουργούν καλά και δεν υπάρχουν προβλήματα. Αφού είδαν λοιπόν ότι δεν τρώμε τα ψέματά τους, προχώρησαν στο επόμενο βήμα, την καταστολή των κινητοποιήσεων. Άλλωστε στη Λαμία είναι γνωστή αυτή η πρακτική και από τα προηγούμενα δύο χρόνια όπου προχώρησαν σε συλλήψεις και μαθητοδικεία συμμαθητών μας του 1ου ΕΠΑΛ. Έτσι κι αυτή τη φορά εισαγγελέας και αστυνομία άρχισαν να γυρνάνε τα σχολεία της πόλης μες τα μεσάνυχτα και καλούσαν να ανοίξουμε τα σχολεία, αλλιώς θα μας συλλάβουν. Αλλά δε σταμάτησαν εκεί, στο 2ο ΕΠΑΛ προχώρησαν σε προσαγωγές συμμαθητών μας. Όπως είχε συμβεί και τα προηγούμενα χρόνια, έγινε σαφές πως δεν τρομοκρατούμαστε. Οι μαθητές του 2ου ΕΠΑΛ συνέχισαν την κατάληψη, οπού και πάλι ο εισαγγελέας δεν άργησε να ξαναεμφανιστεί και να προσαγάγει μαθητές. Μάλιστα τους είπε πως είναι η τελευταία φορά που τους αφήνουν και αν ξαναγίνει θα τους σύρουν στα δικαστήρια. Προσπαθούν να μας φοβίσουν, προχωρώντας ακόμα και σε προσαγωγές και συλλήψεις. Όμως δεν τρομάξαμε. Συζητήσαμε, κάναμε γενικές συνελεύσεις και πήραμε αποφάσεις στα σχολεία μπροστά και στις πανελλαδικές κινητοποιήσεις στις 2 Νοέμβρη, καλώντας σε συλλαλητήριο στο κέντρο της πόλης. Αυτό ήταν η αρχή, το επόμενο διάστημα συνεχίζουμε τον αγώνα μας κόντρα στον αυταρχισμό και την τρομοκρατία για να κερδίσουμε το σχολείο που μας αξίζει, το σχολείο που θα μας μορφώνει και δε θα μας εξοντώνει! Μαθητής από 5ο ΓΕΛ Λαμίας

Άλιμος - Αθήνα

Από την αρχή της χρονιάς προβλήματα τα οποία η κυβέρνηση δεν έχει φροντίσει να λυθούν, κάνουν πιο έντονα την εμφάνισή τους προκαλώντας αντιδράσεις από γονείς και μαθητές. Προβλήματα, όπως οι μεταφορές των παιδιών (από και προς το σχολείο) και η σίτιση, είναι μόνο κάποια, αφού υπάρχει θέμα και με την πιστοποίηση των μουσικών γνώσεων, που το υπουργείο δεν μας δίνει όταν τελειώνουμε το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Οι μαθητές των Μουσικών Σχολείων αντιμετωπίζουμε επίσης σοβαρό θέμα με τις μουσικές σπουδές. Το πρόγραμμα ΕΣΠΑ σταμάτησε τη χρηματοδότηση στα μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία με αποτέλεσμα να μη γίνουν προσλήψεις καθηγητών μουσικής για τα μαθήματά μας. Λόγω όλων αυτών των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε εμείς και οι οικογένειές μας, όλα τα μουσικά σχολεία της Αττικής αποφασίσαμε τη δημιουργία συντονιστικού για να οργανώσουμε καλύτερα τον αγώνα μας. Η πρώτη απόφαση που πήρε το συντονιστικό ήταν η συμμετοχή των σχολείων μας στο συλλαλητήριο στις 2 Νοεμβρίου. Το 15μελές του σχολείου μας, αφού συνεδρίασε, πέρασε από τμήμα σε τμήμα και συγκάλεσε γενική συνέλευση όλου του σχολείου για να αποφασίσουμε, αν θα πάρουμε μέρος στην κινητοποίηση. Στη γενική συνέλευση τονίστηκε ότι όλες αυτές οι ελλείψεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε πρέπει να μας βγάλουν στο δρόμο. Με ψήφισμα αποφασίσαμε ότι το σχολείο μας θα έμενε κλειστό και να μην μπουν οι απουσίες. Μάλιστα, αποφασίσαμε να μαζέψουμε παρουσίες όλων όσων θα συμμετέχουν στην πορεία, έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή από όλους τους μαθητές. Έτσι καταφέραμε να βγάλουμε ομόφωνη απόφαση για τη συμμετοχή του σχολείου μας στις 2 Νοέμβρη στην κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας. Τη μέρα της πορείας, στις 2 Νοέμβρη, μαζευτήκαμε το πρωί στο σχολείο και αφού φτιάξαμε το πανό μας, κατεβήκαμε στην κινητοποίηση στα Προπύλαια με τη συνοδεία μάλιστα και του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. Ήμασταν χιλιάδες, μπορούμε να γίνουμε περισσότεροι… Σιμώνη Κοτσικόνα, μαθήτρια Μουσικού Σχολείου Αλίμου

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

19

ΕΠΑΛ: Οδύσσεια δίχως τέλος για τους μαθητές

Τ

ελειώνοντας το Γυμνάσιο αποφάσισες να πας σε ΕΠΑΛ. Έκατσες κάτω, έψαξες με βάση την ειδικότητα που ήθελες, πού είναι το πιο κοντινό ΕΠΑΛ. Αν δεν είσαι από το κέντρο της Αθήνας ή κοντά στην Καλλιθέα, μάλλον κατάλαβες ότι την πάτησες και το κοντινότερο ΕΠΑΛ είναι αρκετά μακριά! Κάπως έτσι είναι η κατάσταση σε όλη την Ελλάδα. Λες δε βαριέσαι… Αρκεί να μάθω μια τέχνη, να πάρω και ένα χαρτί και βλέπουμε. Ξεκινώντας όμως το σχολείο κατάλαβες ότι αφού τελείωσες τα 9 υποχρεωτικά χρόνια εκπαίδευσης μάλλον τα υπόλοιπα 3 δεν έχουν σκοπό να σου τα χαρίσουν έτσι, χωρίς εμπόδια. Κάθε χρόνο περιμένεις τα βιβλία της ειδικότητας να έρθουν μετά από ένα μήνα, τουλάχιστον. Περιμένεις πότε θα προσλάβει και πάλι το υπουργείο ωρομίσθιους καθηγητές για να μπαλώσει τα κενά και ενώ έχουν ήδη ξεκινήσει τα μαθήματα. Θα δεις τα ίδια απαρχαιώμενα εργαστήρια και όταν ρωτήσεις γιατί, θα σου δώσουν την ίδια απάντηση: «Δεν υπάρχουν λεφτά, τι να κάνουμε»… Και την ίδια ώρα να σου ζητάνε να πληρώνεις για ρόμπες, κολλητήρια, βιβλία Αγγλικών κ.ά.

Επιλογή ειδικότητας: κι αν σου κάτσει;

Παράλληλα είδες ότι πολύ εύκολα γίνεται να καταργηθεί η ειδικότητα την οποία κοντεύεις να τελειώσεις, άρα πάμε πάλι από την αρχή. Αναγκάζεσαι να αλλάξεις ειδικότητα και μετά από λίγο καιρό να μάθεις ότι η παλιά σου ειδικότητα ξαναλειτουργεί! Τα εμπόδια συνεχίζονται, αφού φέτος κανένας ΕΠΑΛίτης δεν θα μπορεί να δώσει εξετάσεις για εισαγωγή σε Πανεπιστήμια αλλά μόνο σε ΤΕΙ. Λένε μάλιστα ότι αν θες να περάσεις στο Πανεπιστήμιο θα πρέπει να δώσεις πανελλαδικές εξετάσεις με τους όρους και τις προϋποθέσεις του Γενικού Λυκείου, χωρίς όμως αυτό να εξασφαλίζεται από το περιεχόμενο και το πρόγραμμα των μαθημάτων στα ΕΠΑΛ.

Τρίτο μνημόνιο: Να δεις τι σου χω για μετά...

Φέτος με την υπογραφή του 3ου μνημονίου από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μεγαλώνει η υποχρηματοδότηση, συνεχίζονται οι ελλείψεις σε καθηγητές, υποδομές, ενώ παραμένουν τα πολυμελή τμήματα. Το 3ο μνημόνιο έρχεται να ενισχύσει και να βάλει προς υλοποίηση την κεντρική στρατηγική ΕΕ και κυβερνήσεων, που είναι η υλοποίηση του στόχου της ανάπτυξης δεξιοτήτων και ικανοτήτων χρήσιμων για το σύστημα της εκμετάλλευσης. Την ένταση των ταξικών φραγμών, την ευέλικτη προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες του ανταγωνισμού των επιχειρήσεων, και όταν αυτοί μιλάνε για «ανταγωνιστικότητα», οι μαθητές των ΕΠΑΛ και οι εργαζόμενοι πρέπει να καταλαβαίνουν ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση για να διασφαλίζεται το μέγιστο δυνατό κέρδος για τις επιχειρήσεις. Με το 4ο έτος μαθητείας μάλιστα, που όπως αναφέρεται μέχρι το 2017 οι ΕΠΑΛίτες θα πρέπει να έχουν καλύψει το 33% των θέσεων μαθητείας, οι σπουδαστές θα δουλεύουν σε κάποια επιχείρηση με 9€ (μεικτά) μεροκάματο από τον ΟΑΕΔ -χωρίς ο επιχειρηματίας να δίνει ούτε 1 ευρώ! Παρουσιάζουν τη μαθητεία ως λύση για την ανεργία των νέων. Η αλήθεια όμως είναι ότι με την μαθητεία εξασφαλίζεται στις επιχειρήσεις εργατικό δυναμικό που χρειάζονται με το ελάχιστο για αυτούς κόστος. Με λίγα λόγια, στο όνομα του «είσαι στη διαδικασία που ακόμα μαθαίνεις» οι μαθητές δουλεύουν τζάμπα για τα αφεντικά. Και μόλις τελειώσει ο χρόνος μαθητείας, πετάνε το μαθητή στην ανεργία και παίρνουν τον επόμενο.

Παλεύουμε βάζοντας στο στόχαστρο του αγώνα τον πραγματικό ένοχο…

Για αυτή την κατάσταση υπάρχουν υπεύθυνοι. Είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυβερνήσεις που τη στηρίζουν, όπως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που αποδεικνύεται γνήσιος συνεχιστής αυτής της πολιτικής για χάρη των πλουσίων. Δε δίνουν δεκάρα για τις ανάγκες μας. Για αυτούς το μόνο κριτήριο είναι να μεγαλώνουν τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Γι’ αυτό μας θέλουν μισομορφωμένους, φθηνούς, χωρίς δικαιώματα, με το κεφάλι σκυφτό για να είμαστε το καλό «γρανάζι» αύριο. Γι’ αυτό και λένε μην αγωνιστείς, μη διεκδικήσεις.

Έχουμε δίκιο που αμφισβητούμε το σύστημα. Άδικο και εκμεταλλευτικό για τους πολλούς. Δίκαιο και παραδεισένιο για τους λίγους. Η μόνη λύση είναι να παλέψουμε για ό,τι μας ανήκει. Ας αφήσουν την καραμέλα πως «η χώρα είναι υπερχρεωμένη» και ότι πρέπει όλοι να κάνουμε θυσίες και υπομονή μέχρι να έρθει η ανάπτυξη! Για τις ελλείψεις και την υποχρηματοδότηση δεν φταίει ότι δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά πού επιλέγεται να τα δώσουν. Χαρακτηριστικά, οι μεγαλοβιομήχανοι απολαμβάνουν πακέτο στήριξης 35 δισ. ευρώ μέσω του 3ου μνημονίου και οι ελληνικές τράπεζες μόνο την πενταετία 2010-2015 έλαβαν 250 δισ. ευρώ στήριξη. Αυτό που φταίει είναι ότι ο πλούτος που παράγεται από τους πολλούς, πάει στους λίγους. Φταίει το ίδιο το σύστημα που έχει όνομα και λέγεται καπιταλισμός.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι μονόδρομος. Οι μαθητές των ΕΠΑΛ να βάλουν μπροστά τις δικές τους ανάγκες! Μονόδρομος είναι ο πολύμορφος, οργανωμένος αγώνας με αντοχή και διάρκεια. Δε θα γίνουν οι Επαλίτες πιόνια στα σχέδιά τους. Να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους! Στα τσακίδια τα μνημόνιά τους. Στα τσακίδια οι νόμοι τους για το «Νέο Επαγγελματικό Λύκειο».

- Το υπουργείο και η κυβέρνηση να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση για να λειτουργήσουν κανονικά τα σχολεία μας. Να αντιμετωπιστούν τα κενά, οι ελλείψεις σε καθηγητές, βιβλία, να δοθούν λεφτά για αναλώσιμα, υποδομές και ό,τι άλλο χρειάζεται για να λειτουργήσουν τα σχολεία μας. Ούτε 1 ευρώ από την τσέπη των γονιών μας για τη μόρφωσή μας. Να δοθεί δωρεάν το βιβλίο των Αγγλικών.

- Απαιτούμε μάθημα σε ανθρώπινες συνθήκες, με κανονικές τάξεις και πίνακες, θέρμανση για το χειμώνα. Κάθε τμήμα να έχει 20 μαθητές για να μπορεί να γίνεται μάθημα. Σύγχρονα εργαστήρια για να μπορούμε να παρακολουθούμε την ειδικότητά μας, χωρίς την εμπλοκή ιδιωτών και εταιρειών.

- Δωρεάν και ασφαλής μεταφορά για όλους τους μαθητές, όλες τις ώρες της μέρας. Ένα γεύμα για όλους τους μαθητές.

- Σε κάθε περιοχή να υπάρχουν όλες οι ειδικότητες των ΕΠΑΛ. Κάθε νέος να έχει πρόσβαση στην ειδικότητα που επιλέγει χωρίς να χρειάζεται να τρέχει στην άλλη άκρη του κόσμου.

- Η πρακτική άσκηση στα ΕΠΑΛ να είναι ενταγμένη στη μάθηση. Πτυχίο στα 3 χρόνια. Να καταργηθεί το έτος μαθητείας που είναι τσάμπα εργασία για τα αφεντικά. Να είναι το απολυτήριο η μοναδική προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά.

- Να μπορούμε να δίνουμε εισαγωγικές εξετάσεις για ΑΕΙ-ΤΕΙ όσες φορές θέλουμε και να κρατάμε βαθμολογία στα μαθήματα που επιθυμούμε. Να εξασφαλιστεί για όλους τους σπουδαστές η δυνατότητα πρόσβασης στα ΑΕΙ. Καμία αύξηση των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων στα νυχτερινά ΕΠΑΛ.

- Καμία ποινικοποίηση των αγώνων που αποφασίζουν οι μαθητές. Να καταργηθεί άμεσα η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Μαθητική επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ

97

ΧΡΟΝΙΑ 1918 - 2015

22

Η σίτιση και η στέγαση είναι δικαίωμά μας και έχει κατακτηθεί με αγώνες. Ούτε σκέψη να μας το πάρουν

Η

κατάσταση στη φοιτητική μέριμνα είναι απελπιστική. Αποτέλεσμα της πολιτικής υποχρηματοδότησης που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Φοιτητική Εστία Αθηνών (ΦΕΑ), όπου δεν είναι δεδομένα ούτε τα στοιχειώδη για να ζήσει ένας φοιτητής. Ενάντια λοιπόν σε αυτήν την κατάσταση οι οικότροφοι φοιτητές το τελευταίο διάστημα πήραν μια σειρά από αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Ο “Οδηγητής” συζήτησε με τον πρόεδρο του φοιτητικού συλλόγου των οικότροφων φοιτητών της ΦΕΑ, Στέλιο Σπαντιδάκη, και μεταφέρει τις συνθήκες που επικρατούν, τα διδάγματα από τη δράση των φοιτητών και την συνέχεια που θα δώσουν στον αγώνα τους. Από την κινητοποίηση των οικοτρόφων φοιτητών της ΦΕΑ στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ.

υπάρχει καν εστιατόριο. Στην Εστία της Χαλκίδας φέτος μπήκε 200 ευρώ ενοίκιο, κάτι που φαίνεται να είναι γενική κατεύθυνση με αφορμή την υποχρηματοδότηση. Αυτό απασχολεί πολλούς φοιτητές και έχουμε συζητήσει κατά καιρούς πού οδηγείται η κατάσταση. Η υποχρηματοδότηση της Παιδείας από κυβέρνηση και ΕΕ και το μπάσιμο των επιχειρήσεων μέσα στις σχολές, μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα για τις Εστίες: ή λουκέτο ή ιδιωτικοποίηση. Αν συμβεί αυτό πολλοί από εμάς θα αναγκαστούμε να φύγουμε και να παρατήσουμε τις σπουδές μας.

Με τον πρόεδρο του Συλλόγου Οικοτρόφων της ΦΕΑ Οδηγητής: Αρχικά θα θέλαμε μια περιγραφή της κατάστασης που βιώνουν οι οικότροφοι στις Εστίες. Στέλιος Σπαντιδάκης: Πανελλαδικά, μόνο ένα μικρό κομμάτι φοιτητών από όσους έχουν ανάγκη μένουν σε Εστία. Οι “τυχεροί” το πρώτο που αντικρίζουν είναι μια κατάσταση διάλυσης. Για παράδειγμα η ΦΕΑ είναι ένα κτήριο του ‘70, με μια ανακαίνιση του ‘90. Σάπιες και τρύπιες σωληνώσεις στο δίκτυο του νερού, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πόσιμο νερό. Μούχλα σε διαδρόμους, δωμάτια, στις κοινόχρηστες τουαλέτες και τα ντους. Ένα πλυντήριο σε κάθε όροφο όπου μένουν 38 παιδιά, το οποίο μάλιστα χαλάει συχνά, ενώ ορισμένοι όροφοι δεν έχουν καθόλου. Φέτος υπήρχαν πρωτοετείς που τους έδιναν παλιά και σκισμένα στρώματα. Αυτά είναι μόνο τα πιο βασικά. Και στις άλλες εστίες η κατάσταση είναι πάνω κάτω η ίδια. Πάρα πολλές εστίες στην Ελλάδα δεν έχουν θέρμανση ή ζεστό νερό. Μεγάλο ζήτημα είναι η σίτιση. Στη ΦΕΑ σιτίζονται 30 από του 240 φοιτητές, σε άλλες δεν

“Ο”: Το τελευταίο διάστημα υπήρχε μια κορύφωση στις κινητοποιήσεις του συλλόγου σας. Πες μας λίγα λόγια για τη δουλειά που κάνατε και τι αντιμετωπίσατε. Σ.Σ.: Οι φετινές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν όταν στις 21 Σεπτέμβρη ανακοινώθηκε ότι οι οικότροφοι της ΑΣΟΕΕ δεν θα σιτίζονται στο εστιατόριο. Την ίδια μέρα το ΔΣ του συλλόγου κάλεσε σε έκτακτη συνέλευση και αποφασίσαμε την επόμενη μέρα να κινητοποιηθούμε στην ΑΣΟΕΕ. Καταθέσαμε τα αιτήματά μας στην πρυτανεία, η απάντηση όμως που πήραμε ήταν ότι «το υπουργείο δεν δίνει φράγκο». Με νέα συνέλευση του συλλόγου, όπου ενημερώσαμε και τους υπόλοιπους οικότροφους της εστίας, αποφασίσαμε να κάνουμε κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας. Το υπουργείο με τη σειρά του πέταξε το μπαλάκι στο Ίδρυμα Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης (ΙΝΕΔΙΒΙΜ), λέγοντας πως εκείνο δεν διαχειρίζεται σωστά τα κονδύλια για τη φοιτητική μέριμνα. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν μάθαμε ότι δεν δίνονται οι 50 χιλιάδες ευρώ για να έχουμε φαγητό στην Εστία, ενώ την ίδια ώρα η ΑΣΟΕΕ δίνει 10,5 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει ερευνητικό κέντρο για τον ΟΤΕ και το ΙΝΕΔΙΒΙΜ δίνει κάτι δεκάδες χιλιάδες ευρώ για διαγωνισμούς καινοτομίας και επι-

χειρηματικότητας, για να έρθει οποιαδήποτε επιχείρηση να πάρει τζάμπα τα μυαλά των νέων. Η αποκορύφωση ήταν η κατάληψη στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ που κάτσαμε όλη μέρα. Όταν ήρθαν πάρα πολλοί φοιτητικοί σύλλογοι το ίδιο βράδυ και έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους πήραμε ένα μάθημα ζωής. Εκείνο το βράδυ φύγαμε με χαμόγελα, πήραμε όλοι δύναμη, καταλάβαμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας, και πήραμε δεσμεύσεις από το ΙΝΕΔΙΒΙΜ, που με συνεχή πίεση μεταφράστηκαν σε νέα πλυντήρια, στρώματα και εμφιαλωμένο νερό για όσο διάστημα χρειαστεί, που αν δεν έχει ούτε αυτά ένα σπίτι, η κατάσταση είναι τριτοκοσμική. Όσο για τη σίτισή μας κινήθηκαν κάποιες διαδικασίες αλλά μπαίνουν ακόμα εμπόδια από την ΑΣΟΕΕ. Όλη αυτή η πορεία οδήγησε τους φοιτητές να καταλάβουν, μέσα από τη ζωή τους, ότι μόνο με αγώνα μπορούμε να πετύχουμε και το παραμικρό. Έγινε υπόθεση περισσότερων φοιτητών και με μπροστάρη το ΔΣ, οργανώσαμε συνελεύσεις και εξορμήσεις, βάλαμε ένα σχέδιο δράσης του συλλόγου. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν έπεσαν από τον ουρανό. Έχουμε τεράστια δύναμη όταν αγωνιζόμαστε όλοι οι φοιτητές, με τους εργαζόμενους γονείς μας ενωμένοι ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο. Μπορούμε να βάλουμε μπλόκο στην πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, μπορούμε να φέρουμε τον κόσμο τούμπα, να κατακτήσουμε τις σπουδές και το μέλλον που μας αξίζει. “Ο”: Τι συμπεράσματα έχετε βγάλει και τι δραστηριότητα ετοιμάζουν οι εστιακοί φοιτητές για τη συνέχεια; Σ.Σ.: Όταν κάναμε κοινή κινητοποίηση στο υπουργείο και όταν κάναμε κατάληψη στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ, είδαμε τόσο πολύ κόσμο να αγκαλιάζει αυτή την κίνησή μας, τόσους πολλούς συλλόγους να παίρνουν αποφάσεις στήριξης και αλληλεγγύης, που καταλάβαμε ότι δεν

είμαστε μόνοι μας στον αγώνα. Έτσι αποφασίσαμε να συντονιστούμε με τους φοιτητές της ΦΕΠΑ και των Νέων Φοιτητικών Εστιών του ΕΜΠ, φτιάχνοντας μια επιτροπή η οποία θα συντονίζει τη δράση, θα κάνει προτάσεις, μιας και τα προβλήματα που συναντάμε όλοι στις Εστίες και οι αιτίες που τα γεννούν είναι ίδιες. Θέλουμε το επόμενο διάστημα να φτιάξουμε ένα κέντρο το οποίο θα συντονίζει όλους τους οικότροφους στην Ελλάδα. Αυτό μπορεί να δώσει άλλη πνοή και στους εστιακούς συλλόγους αλλά και γενικότερα στο φοιτητικό κίνημα. Όσο για τη συνέχεια, μέσα από γενική συνέλευση αποφασίσαμε ότι θα προχωρήσουμε σε εξορμήσεις για ενημέρωση όλων των φοιτητών μέσα στην Εστία, θα κάνουμε κουβέντα για το πώς μπορεί σήμερα να κατακτήσεις τη ζωή που σου αξίζει, τι κίνημα χρειάζεται σήμερα για να είναι νικηφόρο, τι πλαίσιο πάλης πρέπει να έχει. Και ανάλογα με τις εξελίξεις που θα έχουμε θα συζητήσουμε σε επόμενη συνέλευση πώς θα προχωρήσουμε. Τα προβλήματα άλλωστε, ειδικά η σίτιση των φοιτητών, παραμένουν. Με τη συντονιστική Επιτροπή των Εστιών θα προχωρήσουμε σε κοινές εξορμήσεις, σε κοινές κινητοποιήσεις με τους συλλόγους των οικότροφων, έτσι ώστε να κάνουμε ευρέως γνωστή και την κατάσταση που υπάρχει στη φοιτητική στέγαση και τις κατευθύνσεις που υπάρχουν για την Παιδεία, να αναδείξουμε τι προσανατολισμό πρέπει να έχει σήμερα το κίνημα. Δηλαδή να μη γίνεται ούτε υποστηρικτής της οποιασδήποτε “δεξιάς” ή “αριστερής” κυβέρνησης, ούτε να στέλνει τον κόσμο στο σπίτι του και τον κάθε οικότροφο φοιτητή μέσα στο δωμάτιό του να κλαίει τη μοίρα του. Θέλουμε με ψηλά το κεφάλι να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε δυσκολία, μ’ αυτή τη στάση παίρνουμε μαθήματα ζωής.

Συνέντευξη: Νίκος Κωνστάντιος

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

23

Κόντρα στον συμβιβασμό,

παλεύουμε για τη ζωή και τις σπουδές που έχουμε ανάγκη

Σ

ε κάθε σχολή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, σε κάθε αμφιθέατρο και εργαστήριο, οι φοιτητές και οι σπουδαστές καθημερινά δίνουν μια πραγματική μάχη. Από τη μία οι ανάγκες τους για γνώση, για καλύτερη ποιότητα σπουδών, για καθηγητές, σύγχρονες αίθουσες και εργαστήρια, για ποιοτικό ελεύθερο χρόνο γεμάτο ασχολίες χωρίς οικονομικούς φραγμούς, και πάνω από όλα για δουλειά με δικαιώματα στο αντικείμενο που σπουδάζουν. Από την άλλη τα εμπόδια και τα τείχη που υψώνονται συνεχώς μπροστά τους: ελλείψεις καθηγητών, εργαστήρια που πληρώνεις μέχρι και το χάρακα και το διαβήτη, ελεύθερος χρόνος που απαιτεί πολλά ευρώ και κυρίως δουλειά με...δόσεις σε άσχετο αντικείμενο με αυτό που σπούδασαν, απληρωσιά, ανεργία και κυνηγητό σε πανάκριβα σεμινάρια και πιστοποιητικά καθώς όλο και περισσότερα προγράμματα σπουδών αλλάζουν, μεταφέροντας τη γνώση εκτός πτυχίου. Αυτή η κατάσταση πολλούς τους κάνει να αγανακτούν, ακόμη περισσότερους τους εξοργίζει, όλοι όμως αναρωτιούνται: "μήπως δεν γίνεται αλλιώς;" Οι σπουδαστές και οι φοιτητές να βάλουν μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες τους Σήμερα, το 2015, η ίδια η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης έχει δημιουργήσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, ώστε η νεολαία να ζήσει με πολύ καλύτερους όρους από τις προηγούμενες γενιές. Οι νέοι που σπουδάζουν σήμερα έχουν ανάγκη και δικαιούνται να αποκτούν πλήρη γνώση γύρω από το επιστημονικό τους αντικείμενο, να διδάσκονται όλες τις νέες τεχνολογικές ανακαλύψεις και καινοτομίες. Έχουν ανάγκη να διδάσκονται το αντικείμενο σπουδών τους σε εργαστήρια με σύγχρονη τεχνολογια. Να έχουν πλήρη πρόσβαση σε βιβλία και ό,τι άλλο υλικό χρειάζονται για τη μελέτη τους. Χρειάζονται προσωπικό που θα μπορεί να καλύψει τις πάγιες ανάγκες των τμημάτων τους. Έχουν ανάγκη να μην πληρώνουν εκατοντάδες ευρώ για τη σίτιση και τη στέγασή τους, να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε πολιτισμό και αθλητισμό. Πάνω από όλα όμως, έχουν ανάγκη αυτό που σπουδάζουν, να μπορούν να το εφαρμόσουν στην πράξη, να μπορούν να βρουν δουλειά με βάση το πτυχίο τους. Εργασία που θα τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή και όχι με μισθό-χαρτζιλίκι που δεν θα φτάνει ούτε για τα βασικά. Ποιο είναι το παράδοξο; Ότι την ίδια ώρα που τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι εξασφαλισμένο, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες. Στη χώρα μας σήμερα υπάρχει αναξιοποίητο επιστημονικό δυναμικό που θα μπορούσε να καλύψει τις κενές διδακτικές θέσεις στις σχολές, υπάρχει εργατικό δυναμικό που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για το χτίσιμο νέων εστιών ή νέων εστιατορίων. Υπάρχουν οι τεράστιες ανάγκες του ελληνικού λαού για

περισσότερους γιατρούς και νοσηλευτές στα νοσοκομεία, περισσότερους δασκάλους και καθηγητές στα σχολεία, περισσότερους μηχανικούς που θα φτιάξουν μεγάλα έργα. Ας σκεφτεί κάθε φοιτητής και σπουδαστής ότι πριν 60 ή 70 χρόνια: Στην ΕΣΣΔ ο δείκτης ανεργίας μηδενίστηκε από το 1936, στη Μόσχα δεν υπήρχε φοιτητής από άλλη πόλη που να χρειάζεται να πληρώνει νοίκι κ.ά.

Εμπόδιο στην κάλυψη των αναγκών μας είναι τα μονοπώλια, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις τους Άρα, αφού υπάρχουν όλες αυτές οι δυνατότητες, τι μπαίνει εμπόδιο και η κατάσταση στις σπουδές και τη ζωή μας γίνεται όλο και χειρότερη; Το πραγματικό εμπόδιο είναι πως οι σπουδές

και το μέλλον των αποφοίτων καθορίζονται από την ανάγκη μιας χούφτας επιχειρηματιών για κερδοφορία. Και για να το καταλάβει κανείς αυτό αρκεί μία μικρή αναδρομή σε όλες τις κατευθύνσεις της ΕΕ για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Τι αναφέρεται; Ότι υπάρχει ανάγκη σύνδεσης των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ με την καπιταλιστική αγορά. Τι σημαίνει όμως αυτό για ένα νέο φοιτητή; Σημαίνει αντί για επιστημονική γνώση, μάζεμα αποσπασματικών δεξιοτήτων που χρειάζεται η καπιταλιστική αγορά. Σημαίνει αντί για έρευνα στην υπηρεσία των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών, έρευνα στην υπηρεσία της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Σημαίνει καλή επιστημονική μόρφωση για λίγους και εκλεκτούς. Σημαίνει μεγαλύτερη σύνδεση με αυτό που επικρατεί σήμερα στην αγορά εργασίας, δηλαδή μισθοί-χαρτζιλίκι, περιπλάνηση

μεταξύ 5μηνής δουλειάς και ανεργίας χωρίς ένσημα και υγειονομική κάλυψη. Ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο χτίζουν από κοινού ΕΕ-κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια. Και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις την σκυτάλη παρέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που μέρα με την μέρα αποδεικνύεται ότι είναι άξιος συνεχιστής τους. Και τα γεγονότα, "δυστυχώς" για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μιλούν από μόνα τους και στους χώρους των Πανεπιστημίων:  Προχώρησε σε νέο κούρεμα αποθεματικών των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ με ΠΝΠ σε συνέχεια του κουρέματος των αποθεματικών της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.  Στους ήδη μειωμένους προϋπολογισμούς των ΑΕΙ και ΤΕΙ, προσθέτει επιπλέον μείωση 20%.  Μεταφέρει όλα τα ταμειακά διαθέσιμα των σχολών μας σε κοινό λογαριασμό για να τα δίνει στους δανειστές, δίνοντας έτσι το τελειωτικό χτύπημα στις σχολές μας, που ήδη λειτουργούν με το 20% του προϋπολογισμού του 2011.  Αποδέχεται τις κατευθύνσεις της ΕΕ για την Ανώτατη Εκπαίδευση, αναγνωρίζοντας έτσι όλους τους αντιδραστικούς νόμους που μετατρέπουν την μόρφωσή μας σε πανάκριβο εμπόρευμα και τους φοιτητές σε πελάτες. Ενώ δεν μένει εκεί, ετοιμάζει νέο "κοινωνικό" διάλογο έχοντας στα σκαριά νέο Νόμο-πλαίσιο και σχέδιο Αθηνά 2. Αν σε αυτά προσθέσουμε το 3ο μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τότε ο κάθε φοιτητής μπορεί αβίαστα να βγάλει συμπέρασμα, ότι αυτή η κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες επιτίθενται για λογαριασμό των μονοπωλίων στο λαό και τη νεολαία. Και για αυτό έχουμε πολλά γεγονότα που μιλούν από μόνα τους:



24  Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ την ώρα που καλεί τους φοιτητές να δείξουν "κατανόηση" γιατί τα ταμεία είναι άδεια δίνει απλόχερα 10,5 εκ. ευρώ για εργαστηριακά κτήρια που θα αξιοποιούνται από τον ΟΤΕ Α.Ε. σε συνεργασία με την ΑΣΟΕΕ και 30 εκ. ευρώ για έρευνα προς όφελος διάφορων επιχειρήσεων (ΑΕΙ Πάτρας).  Την ώρα που η υφυπουργός Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ μας ζητάει να την λυπηθούμε γιατί το κράτος είναι "υπερχρεωμένο", χαρίζει 9 δισ. ευρώ ως φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές.  Την ώρα που συνεχίζει την πολιτική υποχρηματοδότησης των σπουδών μας, χαρίζει στην εταιρεία ΟΣΕ Α.Ε. 400.000.000 ευρώ !!! Αυτά τα παραδείγματα πρέπει να προβληματίσουν κάθε νέο που μπορεί να σκέφτεται "ας δώσουμε λίγο χρόνο". Είναι τρανές αποδείξεις ότι για άλλη μια φορά ετοιμάζεται επίθεση στα μόνιμα "θύματα", δηλαδή τις ανάγκες, τις δικές μας και των οικογενειών μας, για να θησαυρίσουν οι μόνιμα κερδισμένοι σε αυτό το σύστημα, δηλαδή οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές.

Οι δυνάμεις του συμβιβασμού και των αυταπατών έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης Με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του στις σπουδές και τη δουλειά πρέπει να παλέψει ένας νέος σήμερα, κάνοντας στην άκρη όσους από διαφορετικούς δρόμους εμποδίζουν αυτόν τον αγώνα του. Από την μία οι παρατάξεις που τάσσονται ανοιχτά με την αντιλαϊκή πολιτική, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ. Για χρόνια έχουν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην καλλιέργεια του συμβιβασμού και της ανοχής στους φοιτητές απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα. Η ΔΑΠ μάλιστα πηγαίνει ένα βήμα πιο μπροστά, αφού είναι ο κύριος εκφραστής αυτής της πολιτικής με κάθε κυβέρνηση και με ΝΔ και με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και τώρα με ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτό φαίνεται με "πράξεις και όχι με λόγια" μέσα από τις ίδιες της προτάσεις της. Η ΔΑΠ για κάθε εστία που κλείνει ή υπολειτουργεί προτείνει την κατασκευή άλλης με ΣΔΙΤ (συμμετοχή δηλαδή ιδιωτών),

Οι φοιτητές και σπουδαστές έχουμε επιλογή την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος την αλλαγή των συσχετισμών κάνοντας στην άκρη τις δυνάμεις του συμβιβασμού και των αυταπατών άρα και με ενοίκιο. Για κάθε εργαστήριο που υπολειτουργεί ή θα κλείσει προτείνει τη δημιουργία άλλου με "εξ ολοκλήρου ή μερική χρηματοδότηση ιδιωτών". Προτείνει εδώ και μια δεκαετία, πριν ακόμα από την ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις την "ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων". Από την άλλη οι μόνιμοι υπονομευτές του αγώνα των φοιτητών για τις σπουδές και τη ζωή που έχουν ανάγκη. Θέλουν αγώνες που θα κρύβουν τον ένοχο και θα καλλιεργούν αυταπάτες. Οι ομάδες που έχουν αναλάβει εργολαβικά την καλλιέργεια αυταπατών στους σπουδαστές, τον αποπροσανατολισμό του κινήματος, οι ομάδες των ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΕΑΑΚ/ΑΡΕΝ. Αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια σκαρφίστηκαν κάθετι πιθανό και απίθανο για να κρύψουν την πραγματική αιτία των προβλημάτων των φοιτητών ("φταίνε τα golden boys", "φταίει το μνημόνιο", "φταίει η κατοχή της Γερμανίας και της Μέρκελ", "φταίει η δεξιά και η χούντα του Σαμαρά"), αφού υπερασπίστηκαν με πάθος την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (συλλαλητήρια υποστήριξης της διαπραγμάτευσης τον Φλεβάρη 2015 -ανακοινώσεις όπως «αυτή η χρονιά θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη» (ΕΑΑΚ Νομική Αθήνας)- αφού πανηγύρισαν με τον Τσίπρα για το κάλπικο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα παρέχοντας το "αριστερό" άλλοθι στο δημοψήφισμα απάτη, τώρα κάνουν ό,τι μπορούν για να μην κουνηθεί φύλλο σε όλες τις σχολές. Ακόμη και σήμερα δεν σταματούν να σπέρνουν αυταπάτες για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ρόλο του λέγοντας πως «είναι δύναμη που προτείνει λιγότερο "βαρύ" μνημόνιο» (ανακοίνωση ΕΑΑΚ στην Πάτρα, Οκτώβρης 2015). Υπονομεύουν τους αγώνες που έχουν προσανατολισμό ρήξης και ανατροπής. Για αυτό λύσσαξαν απέναντι στο κάλεσμα

του ΠΑΜΕ και του ΜΑΣ για συμμετοχή στην απεργία, καταψήφιζαν ή ψήφιζαν λευκό στην πλειοψηφία των σχολών πανελλαδικά για την απεργία στις 12/11 λέγοντας ότι είναι "τουφεκιά στον αέρα". Όμως ξαφνικά, μια εβδομάδα μετά, όταν οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) πιέστηκαν από τις αποφάσεις εκατοντάδων σωματείων, μαζικών φορέων και φοιτητικών συλλόγων, τότε θυμήθηκαν την απεργία, αποδεικνύοντας ότι λειτουργούν τυχοδιωκτικά και διασπαστικά απέναντι στις δυνάμεις της ρήξης και της ανατροπής. Τυφλωμένοι από τον αντικομμουνισμό τους, έφτασαν μέχρι το σημείο να καταψηφίζουν τη διεξαγωγή Γενικών Συνελεύσεων, μαζί με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ. Έφτασαν μέχρι το απαράδεκτο σημείο να σκίζουν πανό φοιτητικών συλλόγων που καλούσαν σε απεργία, να καταγγέλλουν αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων ως παράνομες. Η γραμμή τους αντικειμενικά οδηγεί σε ενσωμάτωση στο σύστημα. Όσες επαναστατικές κραυγές και αν βγάζουν, το μεταβατικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οδηγεί αντικειμενικά σε αστική διαχείριση και αφοπλίζει το λαό, καθώς τον καλεί να παλέψει κάτω από ξένη σημαία.

Αγώνας τώρα για τις σπουδές και τη ζωή που έχουμε ανάγκη Στη νέα γενιά δεν ταιριάζει ο συμβιβασμός με τα προβλήματα. Τώρα χρειάζεται να ανοίξει αποφασιστική συζήτηση για το τι φοιτητικό κίνημα έχουμε ανάγκη! Με αγώνες μαζικούς, δυναμικούς και αποφασιστικούς, που στοχεύουν στον πραγματικό ένοχο για όσα ζούμε, δηλαδή τους επιχειρηματικούς ομίλους και το σύστημά τους, και όχι αγώνες που κάθε φορά κρύβουν τον ένοχο. Αγώνες

και φοιτητικοί σύλλογοι που αντιστέκονται, δεν προσκυνάνε, ούτε χειροκροτούν την αντιλαϊκή πολιτική και τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτό που πραγματικά δεν έχει δοκιμαστεί είναι η πραγματική μας δύναμη, η πάλη λαού και νεολαίας σε συμμαχία, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Τώρα είναι ώρα να πάρουμε πίσω όσα στέρησαν από τις σπουδές και τη ζωή μας τόσα χρόνια, απαιτώντας επιστροφή των "κουρεμένων" αποθεματικών των σχολών μας και επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να διεκδικήσουμε τις σπουδές και τη ζωή που έχουμε ανάγκη, για ολοκληρωμένη μόρφωση χωρίς εμπόδια, για δουλειά σταθερή με δικαιώματα. Οι φοιτητές και σπουδαστές έχουμε επιλογή την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος την αλλαγή των συσχετισμών, κάνοντας στην άκρη τις δυνάμεις του συμβιβασμού και των αυταπατών. Δεν στριμώχνουμε τις σπουδές και τη ζωή μας στα μέτρα τους! Σε κάθε σχολή, έτος και εργαστήριο, να συζητήσουν να δράσουν για το ποια είναι η απάντηση στην ενιαία επίθεση κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου, Ενώνουμε τη φωνή μας με τους γονείς και τους παππούδες μας στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 12 Νοέμβρη με το ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα. Τιμάμε τον ξεσηκωμό του λαού και της νεολαίας το Νοέμβρη του ‘73 συμμετέχοντας και οργανώνοντας τις αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις στις 17 Νοέμβρη, διδασκόμαστε από την πάλη του λαού και της νεολαίας αντλώντας δύναμη και διδάγματα για το σήμερα. Σε κάθε σύλλογο, σε κάθε έτος και τμήμα να συζητηθεί η πρόταση του ΜΑΣ για Πανελλαδική συνάντηση στις 22 Νοέμβρη, να αποφασίσει την συμπόρευση και την κοινή δράση, το κοινό πλαίσιο αιτημάτων σε αντιμονοπωλιακή και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Τίποτα δεν γίνεται αν μένεις θεατής, όλα ανατρέπονται αν ξεσηκωθείς! Σγούρος Θανάσης μέλος της ΚΕΟΕ της ΚΝΕ

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

25

“Η ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ”

Τ

ις προηγούμενες μέρες δόθηκε στη δημοσίευση, έκδοση του ΚΚΕ με θέμα “Η Φυσική αγωγή στην εκπαίδευση- οι Θέσεις του ΚΚΕ”. Η έκδοση της μπροσούρας είναι ο πρώτος σταθμός στη δράση που θα αναπτύξουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ για τον αθλητισμό αλλά και για να δυναμώσει η διεκδίκηση του δικαιώματος στον αθλητισμό. Με αφορμή την έκδοση ο “Οδηγητής” συζήτησε με τον Θοδωρή Λιάππη, υπεύθυνο του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στης Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Με τον Θοδωρή Λιάππη, υπεύθυνο του τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στης Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

“Οδηγητής”: Για ποιο λόγο προχωράει το ΚΚΕ στην έκδοση μια μπροσούρας με τις Θέσεις του ειδικά για το ζήτημα της Φυσικής Αγωγής στην Εκπαίδευση; Ποια είναι τα βασικά σημεία της αντίληψής του στο συγκεκριμένο ζήτημα; Θοδωρής Λιάππης: Ο πρώτος λόγος είναι ότι δίνουμε βάρος στην εκπαίδευση διότι σ αυτές τις ηλικίες διαμορφώνεται η προσωπικότητα, χτίζονται χαρακτήρες, στάσεις για γεγονότα ή ζητήματα που αφορούν την νέα γενιά. Μπορεί κάτω από προϋποθέσεις η άσκηση να γίνει τρόπος ζωής στον νέο άνθρωπο πράγμα που θα θωρακίσει την υγεία του. Ο δεύτερος είναι ότι δεν συμβιβαζόμαστε με το ότι ο αθλητισμός και γενικότερα η φυσική αγωγή αποτελούν πολυτέλεια στα χρόνια της κρίσης και ότι από δικαίωμα και ανάγκη για όλους έχει γίνει ένα εμπόρευμα που θα το αγοράζει όποιος έχει. Όσο αφορά την αντίληψή μας, βασίζεται στο ότι η συνεχής σωματική κίνηση είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής του ανθρώπου, αφού συνδέεται µε την αναπαραγωγή των φυσικών του δυνάμεων, την υγείας του, την ικανοποίηση των αναγκών του. Η Φ.Α. αφορά τη διαμόρφωση όρων και προϋποθέσεων ώστε οργανώνοντας µε συστηματικό τρόπο

την ενασχόληση µε τη σωµατική κίνηση να εξασφαλίζεται ποιότητα ζωής για τον άνθρωπο. Απ’ αυτή την οργανωμένη παρέμβαση και την μαζική ενασχόληση της νεολαίας προκύπτουν πολλαπλά οφέλη, που αφορούν την πρακτική καθημερινότητα, την ισορροπημένη ανάπτυξη της προσωπικότητας, την παραγωγική δραστηριότητα (κινήσεις που έχουν να κάνουν µε τον χειρισµό εργαλείων, μεταφορά βαρών, κινήσεις δεξιοτεχνίας κα), καθώς και την ενίσχυση της συλλογικότητας, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της άµιλλας ανάµεσα στους αυριανούς εργαζόμενους.

“Ο”: Ποιον αφορά αυτό το ζήτημα της Φυσικής Αγωγής, και γιατί; Θ.Λ.: Αφορά όλο τον λαό αλλά κυρίως την νεολαία. Ο νέος και η νέα που αποκτά ενεργητική στάση απέναντι στην άσκηση για την υγεία και ταυτόχρονα μαθαίνει να γυμνάζεται σωστά, έχει τις περισσότερες πιθανότητες να συνεχίσει να γυμνάζεται και μετά το σχολείο. Βέβαια αυτό εξαρτάται από τις κοινωνικές συνθήκες, πρώτα απ’ όλα, από το εύρος του μη εργάσιμου χρόνου και την ύπαρξη κοινωνικών υποδομών. Μέσα από τον αθλητισμό μαθαίνει ο άνθρωπος, με βιωματικό τρόπο,

Απ’ αυτή την οργανωμένη παρέμβαση και την μαζική ενασχόληση της νεολαίας προκύπτουν πολλαπλά οφέλη ενίσχυση της συλλογικότητας, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της άµιλλας.

να αγωνίζεται, δηλαδή να βάζει στόχους και να τους κατακτά. Μέσα από τον αθλητισμό ο άνθρωπος γίνεται ενεργητικός και δραστήριος. Η συστηματική άσκηση, η οργανωμένη σωματική δραστηριότητα ακονίζει την σκέψη, ευνοεί την διάθεση και την βούληση. Ο νέος άνθρωπος μπορεί να δει από πρώτο χέρι τα αποτελέσματα της συλλογικής και οργανωμένης δουλειάς, την ανάπτυξη των ατομικών του ικανοτήτων και την προσφορά τους στην συλλογική προσπάθεια. Αυτή η ιδιότητα μεταφέρεται γενικά στη ζωή του και έτσι έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει και κοινωνικά δραστήριος.

των νέων ανθρώπων σε αθλητικές υποδομές, αφού η πολιτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις κοιτάει την νεολαία στη τσέπη. Η προσπάθεια αυτή συνδυάζεται με την οργάνωση ημερίδων στις οποίες παρουσιάζονται ομαδικά και ατομικά αθλήματα, διεξάγονται τουρνουά και αθλητικά camp.

“Ο”: Το ΚΚΕ έχει συγκεκριμένες διεκδικήσεις στον Αθλητισμό και τη Φυσική Αγωγή, οι οποίες είναι συγκεντρωμένες και στην μπροσούρα. Με βάση αυτές ποια θα είναι η δράση που θα αναπτύξει το επόμενο διάστημα;

Μέσα από τον αθλητισμό μαθαίνει ο άνθρωπος, με βιωματικό τρόπο, να αγωνίζεται, δηλαδή να βάζει στόχους και να τους κατακτά.

Θ.Λ.: Έχει ήδη ξεκινήσει μια δραστηριότητα με σταθμούς, όπως το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που προσπαθεί να συνδυάσει την επαφή με τις θέσεις, την αντίληψη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για το δικαίωμα στην Φυσική Αγωγή και τον αθλητισμό, με την συμμετοχή της νεολαίας σε σωματικές δραστηριότητες. Mε σύνθημα “ο αθλητισμός είναι δικαίωμα και όχι πολυτέλεια”, προβάλλουμε άμεσες διεκδικήσεις και αιτήματα, παρεμβαίνοντας σε μια πραγματικότητα που εμποδίζει την πρόσβαση

Πέμπτη 19 Νοέμβρη Αίθουσα εκδηλώσεων ΕΣΗΕΑ Εκδήλωση-Παρουσίαση της έκδοσης απ' τον

Δημήτρη Κουτσούμπα ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

26

98 χρόνια

Βιβλιοπαρουσίαση:

Ο Λένιν τον Οκτώβρη

από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση

Φ

έτος, στις 7 Νοέμβρη (25 Οκτώβρη με το παλιό ημερολόγιο) συμπληρώνονται τα 98 χρόνια από τη νίκη της μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης του 1917 στη Ρωσία. Με αφορμή αυτή την ιστορική επέτειο παρουσιάζουμε το βιβλίο του Λάσζλο Γκιούρκο “Ο Λένιν τον Οκτώβρη”, το οποίο απευθύνεται στον αναγνώστη που θέλει να γνωρίσει, το μεγαλύτερο γεγονός του 20ου αιώνα.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα και το βιβλίο Ο Λάσζλο Γκιούρκο υπήρξε ιστορικός, συγγραφέας, δημοσιογράφος, σκηνοθέτης και σεναριογράφος στην ουγγρική τηλεόραση. Η έκδοση αυτή αποτελεί μία σημαντική προσπάθεια του συγγραφέα να διασταυρώσει πηγές, να καταγράψει την αλήθεια, αξιοποιώντας τη δημοσιογραφική γραφή, την αφηγηματική δύναμη των ντοκιμαντέρ, την κινηματογραφική ροή των γεγονότων. Δεν περιορίζεται σε μια “ακαδημαϊκού τύπου παρουσίαση των γεγονότων”. Με γλαφυρό λογοτεχνικό ύφος παρουσιάζει τα βασικά σημεία πάλης των μπολσεβίκων και του επαναστατικού κινήματος στη Ρωσία. Στηρίζεται σε πρωτότυπες πηγές, καθώς και σε αρκετές μαρτυρίες πρωταγωνιστών της εποχής, για να αναπαραστήσει το κλίμα και τη γενικότερη ατμόσφαιρα των γεγονότων. Η γραφή και η ιστορικότητά του βιβλίου διευκολύνουν και τον πιο άπειρο αναγνώστη. Όμως παράλληλα αναδεικνύονται μέσα από τα ιστορικά γεγονότα πολύ σημαντικά ζητήματα της επαναστατικής θεωρίας και δράσης, όπως η διαλεκτική σχέση Κόμματος και εργατικών-λαϊκών μαζών, ο ρόλος της ηγετικής προσωπικότητας στο επαναστατικό κίνημα, η διαλεκτική σχέση επιστημονικής γνώσης και πείρας από τον ταξικό αγώνα κ.ά.

Το βιβλίο “Ο Λένιν τον Οκτώβρη” δίνει μια θαυμάσια περιγραφή των συνθήκων μέσα στις οποίες συντελέστηκε η επανάσταση. Για παράδειγμα στο κεφάλαιο “Η γέννηση της επανάστασης” περιγράφεται πώς ο πόλεμος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση επαναστατικής κατάστασης το Φλεβάρη του 1917, οξύνοντας τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας που έχανε τον πόλεμο. Ξεσήκωσε την εργατική τάξη που μέτραγε αφόρητες θυσίες για την ενίσχυση του μετώπου, συνένωσε και συσπείρωσε στο μέτωπο τα εκατομμύρια της σκόρπιας αγροτιάς. Ακόμα και η ίδια η διοίκηση του ρώσικου στρατού φυλλοροούσε μπροστά στις αλλεπάλληλες ήττες, δυσανασχετώντας για τη διακυβέρνηση του Τσάρου. Αναδεικνύεται πώς απότομα αλλάζει η αντικειμενική κατάσταση, οι διαθέσεις των μαζών, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «πεπειραμένοι επαναστάτες ομολόγησαν πως ούτε στα όνειρά τους δε φαντάστηκαν ότι η επανάσταση ήταν ζήτημα βδομάδων, ημερών, ωρών». Όλο το βιβλίο το διαπερνά η μορφή, η σκέψη και η δράση του Λένιν, αλλά όχι με το συνηθισμένο τρόπο πολλών βιογραφιών. Ο συγγραφέας προσπαθεί να δείξει όλες τις πλευρές της ζωής και δράσης του Λένιν, την αλληλεπίδρασή του με όλα τα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωσή του, αλλά και

τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της Ρωσίας, που σωστά αντιλήφθηκε και ανέλυσε επιστημονικά. Έχει ιδιαίτερη αξία ο αναγνώστης να δώσει βάση σε αυτά τα χαρακτηριστικά του Λένιν, που τον ανέδειξαν ηγέτη της επανάστασης, καθώς έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα αστικά κριτήρια, όπου προβάλλεται η ρητορική ικανότητα και το επικοινωνιακό προφίλ. Ο Λένιν δεν έδινε βάρος στις πομπώδης φράσεις, αλλά στη στέρεα επιστημονική ανάλυση των γεγονότων. Δεν τον ενδιάφερε να εντυπωσιάσει, να ενθουσιάσει το λαό, αλλά να καλλιεργήσει τη λογική, την επιστημονική σκέψη. Ο συγγραφέας δίνει την ατμόσφαιρα της επαναστατημένης Ρωσίας και το πώς ο Λένιν κινήθηκε στο ζήτημα της επικοινωνίας με τις μάζες: «Δεν ήταν ρήτορας. Ούτε με την έννοια που ισχύει για τους περισσότερους ηγέτες της επανάστασης. Ο ρήτορας σε κάθε επανάσταση έχει έναν ιδιαίτερο ρόλο. Το πλήθος διψάει το ίδιο για συνθήματα όπως και για νερό. Στην αγράμματη Ρωσία είχαν ξεχωριστό ρόλο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, αντί να διαβάσουν την εφημερίδα το πρωί, πήγαιναν ν’ ακούσουν τις νέες ομιλίες. (...) Το αναστατωμένο πλήθος έπεφτε σε έκσταση και ζητωκραύγαζε. Μόνο που, γυρνώντας στο σπίτι, το πλήθος θυμόταν μόνο τον ενθουσιασμό του. Το γιατί είχε ενθουσιαστεί, δεν μπορούσε να το θυμάται πια. (…) Κι έμενε μέσα τους μια σύγχυση, η σύγχυση του ακατανόητου. Και οι ίδιοι οι ρήτορες δεν καταλάβαιναν τον εαυτό τους. Ο Λένιν ποτέ δε ρητόρευε. Όταν πήγαινε πάνω-κάτω στην εξέδρα καθώς εξηγούσε, ήταν ο παιδαγωγός που μιλούσε στους μαθητές του, όπως και στα γραπτά του. Ο δάσκαλος. Δεν ήταν κρύος και απόμακρος, το πάθος τον συνέπαιρνε, αλλά ήταν από τους λίγους που ακόμα και παθια-

σμένοι δεν επιδρούσαν στα πάθη, αλλά στο λογικό.» Στο βιβλίο φαίνεται η ιδιαίτερη συμβολή του Λένιν στο ζήτημα της σωστής εκτίμησης, της αντικειμενικής κατάστασης, του ταξικού συσχετισμού, στην διαμόρφωση της επαναστατικής πολιτικής των Μπολσεβίκων. Σε αυτή τη διαδικασία ήρθε σε ρήξη με το παρελθόν, ακόμα και με θέσεις που ο ίδιος είχε διατυπώσει, ήρθε σε αντιπαράθεση ακόμα και με συντρόφους του.

Οι εξελίξεις στη Ρωσία από το Φλεβάρη του 1917… Η κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη Ρωσία του Φλεβάρη, αλλά και μετέπειτα μέχρι τον Οκτώβρη ήταν πολύ σύνθετη. Η αστική τάξη, ως κυρίαρχη κοινωνική δύναμη, μόλις είχε πάρει την πολιτική εξουσία. Μέσω της επανάστασης ανέτρεψε τον Τσάρο και εγκαθίδρυσε τη δική της αστική εξουσία, που διαχειριζόταν η “Προσωρινή Επαναστατική Κυβέρνηση”. Όμως ούτε αυτή η κυβέρνηση κατάφερε να λύσει τα βασικά προβλήματα που βασάνιζαν τις εργατικές, λαϊκές μάζες και αποτυπώνονταν στο σύνθημα “ψωμί, ειρήνη, γη”. Επίσης δεν κατάφερε να καταπνίξει την

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

εξεγερμένη εργατική τάξη και αγροτιά, την οργάνωσή τους στα σοβιέτ, παρόλο που σε αυτά κυριαρχούσαν όλο αυτό το διάστημα οι μενσεβίκοι και ο μικροαστικός συμβιβασμός. Ο Λένιν είχε βαθιά επίγνωση αυτών των αντιθέσεων και δούλευε ακατάπαυστα για το πλήρη διαχωρισμό της εργατικής τάξης από την αστική τάξη, για να αποσύρουν οι μάζες την εμπιστοσύνη τους στην “Προσωρινή Κυβέρνηση”. Ιδιαίτερη σημασία έχει η πολιτική επεξεργασία του Λένιν, όταν με την ανατροπή του Τσάρου όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Ρωσίας, από τους καντέτους μέχρι τους μενσεβίκους, βρέθηκαν να αυτοχαρακτηρίζονται ως “επαναστατική δημοκρατία”. Αναφέρει ο Γκιούρκο στο βιβλίο του: «Ποτέ δεν υπήρξε μια τόσο δοξασμένη εποχή στη Ρωσία·το έθνος βρίσκεται στη μέθη της νικηφόρας επανάστασης, η αστική τάξη δοξάζει το λαό, οι ηγέτες των εργατών στηρίζουν την αστική κυριαρχία, βασιλεύει η ειρήνη και η κατανόηση. Σα να ήταν παραμύθι. Στην επανάσταση χέρι-χέρι πορεύεται όλη η χώρα, οι συνταγματάρχες με τους φαντάρους, οι βιομήχανοι ζάχαρης με τους εργάτες μετάλλου, οι τσιφλικάδες με τους μεροκαματιάρηδες γης. Στη μια πλευρά ο τσάρος, μερικές δεκάδες πολιτικοί, μερικές χιλιάδες αστυνομικοί – από την άλλη όλο το έθνος, η Ρωσία των 100 εκατομμυρίων. Η επανάσταση συνένωσε όλο το έθνος. Η επανάσταση έκανε πραγματικότητα το αιώνιο όνειρο της ανθρωπότητας, την ενότητα, όπου ζουν όλοι ειρηνικά και με αλληλοκατανόηση. Η ενότητα είναι ιερή, είναι η σημαία και το ενέχυρο της Ρωσίας και της επανάστασης. “Ας ξεχάσουμε τις διαφορές που χωρίζουν τα διάφορα κόμματα, τις τάξεις και τις εθνότητες”, έλεγε η διακήρυξη των νομιμόφρονων δημοκρατών. Το κυριότερο σύνθημα τώρα είναι “οργάνωση κι ενότητα”, οργάνωση κι ενότητα απέναντι στον ξένο εχθρό, απέναντι στις εσωτερικές δυσκολίες.» Στο βιβλίο αναδεικνύεται ότι η επεξεργασία της επαναστατικής πολιτικής δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς προσκρούει στις διαθέσεις των καπιταλιστών, αλλά και πλήθους μικροαστικών δυνάμεων που μεταφέρονται μέσα στις γραμμές της πρωτοπορίας. Ο Λένιν με τις “Θέσεις του Απρίλη” άλλαξε την προγενέστερη στρατηγική των μπολσεβίκων, επανεξοπλίζοντας στρατηγικά το Κόμμα των Μπολσεβίκων. Έτσι, ο προηγούμενος στρατηγικός στόχος της “δημοκρατικής δικτατορίας του προλεταριάτου και της αγροτιάς” εγκαταλείφθηκε. Ο Λένιν έθεσε επιτακτικά την αντιστοίχιση της δράσης του Κόμματος των Μπολσεβίκων με το στόχο της εργατικής εξουσίας. Αυτές οι θέσεις και επεξεργασίες του Λένιν αποτυπώθηκαν και στο έργο του “Κράτος και Επανάσταση”, οι ιδέες του οποίου μετατράπηκαν άμεσα σε “υλική δύναμη” για το τσάκισμα του παλιού κράτους και για τη συγκρότηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας. Αναφέρει ο Γκιούρκο στο βιβλίο του: «Γιατί ένας επαναστάτης ηγέτης, μέσα στο

χάος της επανάστασης, αφιερώνει τόσο χρόνο για τη λύση ενός θεωρητικού ζητήματος; Γιατί δε συγκεντρώνει όλη την προσοχή του στη μάχη; Μόνο που το Κράτος κι επανάσταση, όπως και όλα τα γραπτά του Λένιν, είναι και πολεμικό γραπτό. Η θεωρητική επεξεργασία των άμεσων πρακτικών καθηκόντων. Ο υπότιτλος του γαλάζιου τετραδίου: “Τα καθήκοντα της προλεταριακής επανάστασης σχετικά με το κράτος.” Αυτό απασχολούσε τον Λένιν.»

10 του Οκτώβρη που γύρισε στη Ρωσία. Στο βιβλίο παρατίθεται το γράμμα που έστειλε ο Λένιν προς την ΚΕ, την Επιτροπή Πετρούπολης, την Επιτροπή της Μόσχας και τους μπολσεβίκους αντιπροσώπους των σοβιέτ, αφού προηγουμένως η ΚΕ είχε απορρίψει κάθε του πρόταση που έστελνε από την Φινλανδία:«Αν δεν πάρουμε τώρα της εξουσία, αν “περιμένουμε”, αν φλυαρούμε στην Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή, αν μας ικανοποιεί η “πάλη για το όργανο” (το σοβιέτ), η “πάλη για το συνέδριο” αυτό σημαίνει ότι προδίδουμε την επανάσταση. (...)»

Επαναστάτες μπροστά από τα χειμερινά ανάκτορα (1917).

…στην προλεταριακή επανάσταση του Οκτώβρη του 1917 Στο βιβλίο αναδεικνύονται πετυχημένα οι διαθέσεις και η δραστηριότητα των εξεγερμένων εργατικών και λαϊκών μαζών, αυτό που έγκαιρα και αντικειμενικά πρέπει να αντιληφθεί η συνειδητή πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το Κόμμα, για να το οδηγήσει σε επαναστατική, ανατρεπτική πάλη. Και οι μάζες μόνες τους δεν μπορούν να το κατακτήσουν, αλλά και το Κόμμα δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία αυτών των διαθέσεων, την κατάλληλη στιγμή να τις μετατρέψει σε επαναστατική πράξη. Από τα μέσα του Σεπτέμβρη, όσο ακόμα βρισκόταν στη Φινλανδία, επικηρυγμένος από την “Προσωρινή Κυβέρνηση”, ο Λένιν βλέποντας ότι οι μπολσεβίκοι έχουν πλέον την πλειοψηφία στα σοβιέτ της Μόσχας και της Πετρούπολης αποφάσισε ότι είχε έρθει η στιγμή της ένοπλης εξέγερσης. Ο Γκιούρκο περιγράφει αναλυτικά όλο το χρονικό της προσπάθειας του Λένιν να πείσει την ΚΕ των μπολσεβίκων να δώσει το σύνθημα και να ηγηθεί της σύγκρουσης, όσο βρισκόταν στη Φινλανδία, αλλά και από τις

27

Ο Οκτώβρης άνοιξε το δρόμο για το μέλλον! Η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν ένα τεράστιο βήμα της κοινωνικής ανάπτυξης που τελικά δεν ολοκληρώθηκε. Ο σοσιαλισμός απέδειξε την ανωτερότητα του στην πράξη από τον καπιταλισμό. Οι νέοι και οι νέες στη σοσιαλιστική κοινωνία έζησαν μια ανώτερη ζωή με δικαιώματα. Ήταν εξασφαλισμένα για όλους τους εργαζόμενους, για όλους τους νέους η μόρφωση, η υγεία, η δουλειά, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός σε υψηλό επίπεδο. Είχε αντιμετωπιστεί η ανεργία από τη δεκαετία του 1930 κι αυτό μόνο μία σοσιαλιστική κοινωνία μπορεί να το εξασφάλιζε και μπορεί να το εξασφαλίσει και σήμερα. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση σε μία πορεία όμως αποδυναμώθηκε, δεν άντεξε στην πάλη της με το παλιό. Ο καπιταλισμός ηττήθηκε στη Ρωσία το 1917, αλλά δεν “πέθανε”. Στην πορεία οικοδόμησης της νέας κοινωνίας επανήλθε ύπουλα, υπονόμευσε σταδιακά τα θεμέλια του σοσιαλισμού και οδήγησε στις αντεπαναστατικές ανατροπές της περιόδου 1990-91. Είμαστε πεισμένοι ότι ο 21ος αιώνας είναι αιώνας νέων εξεγέρσεων και σοσιαλιστικών επαναστάσεων, νέων “εφόδων στον ουρανό”. Όπως λέει και ο συγγραφέας του βιβλίου: «Είναι σκληρή νομοτέλεια, αλλά η νίκη γεννιέται μέσα από αλλεπάλληλες ήττες. Κάθε ηττημένη επανάσταση γίνεται σχολείο για την επόμενη. Ο θάνατος δεκάδων χιλιάδων και η δυστυχία εκατομμυρίων είναι το τίμημα. Όμως η ήττα δεν αυξάνει μόνο το φόβο, αλλά και το μίσος. Η μάζα που ηττήθηκε μπορεί να σκύψει το σβέρκο της, να πετάξει τα όπλα της, να γονατίσει, επειδή θέλει να ζήσει. Αλλά δεν ξεχνάει. Η επανάσταση είναι η μεγαλύτερη μέθη της ανθρωπότητας. Αυτός που τη γεύτηκε μια φορά δεν ξεχνάει ποτέ τη γεύση της.»

Ψάξ’ το ...παραπάνω

 Β.Ι. Λένιν «Οι θέσεις του Απρίλη»  Β.Ι. Λένιν «Κράτος και επανάσταση»  «Οκτώβρης 1917. Η πορεία των μπολσεβίκων προς την νίκη»

28

Το χρονικό του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου

Τετάρτη 14 Νοέμβρη Το πρωί στο Πολυτεχνείο πραγματοποιείται φοιτητική συγκέντρωση με αίτημα να δοθεί άδεια για την πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων. Ταυτόχρονα πραγματοποιείται παμφοιτητική συγκέντρωση στη Νομική.

14.00: Ακούγεται πως στο Πολυτεχνείο γίνονται επεισόδια και οι φοιτητές από τη Νομική κατηφορίζουν προς την Πατησίων, όπου έχουν ξεκινήσει οι γενικές συνελεύσεις. Υπάρχει αναβρασμός αλλά όχι επεισόδια. Η αστυνομία έχει πάρει θέση γύρω από το κτήριο.

18.00: Τελειώνουν οι γενικές συνελεύσεις ενώ έξω από το Πολυτεχνείο έχει αρχίσει να μαζεύεται κόσμος. Φτάνει εισαγγελέας ο οποίος απειλεί με μηνύσεις αν το πλήθος δεν διαλυθεί.

19.00: Μέσα στο Πολυτεχνείο παραμένουν περίπου 800 φοιτητές. Η κατάληψη ξεκινά.

21.00: Χιλιάδες κόσμου έχουν μαζευτεί γύρω απ’ το Πολυτεχνείο, μέσα είναι περίπου 1.500 άτομα. Μερικοί αποχώρησαν (κυρίως του Ρήγα Φεραίου) είτε επειδή διαφώνησαν με την παραμονή είτε για άλλους λόγους. Η ανάγκη συντονισμού είναι επιτακτική. Έτσι συγκροτείται 13μελής Συντονιστική Επιτροπή (ΣΕ) από αντιπροσώπους των σχολών. 8-9 πρόσκεινται στην Αντι–ΕΦΕΕ (ΚΝΕ) και οι υπόλοιποι στο Ρήγα Φεραίο και τους αριστεριστές.

22.00: Η ΣΕ φτιάχνει έναν πρώτο ασθενικό πομπό, φροντίζει για τις προμήθειες, την περιφρούρηση των πυλών, ενώ έχει στον έλεγχό της και τα μεγάφωνα. Τυπώνονται χιλιάδες προκηρύξεις και κολλούνται αφίσες. Οι χιλιάδες λαού που είναι συγκεντρωμένοι έξω απ’ το Πολυτεχνείο παραμένουν μέχρι τη 1 τα ξημερώματα.

Πέμπτη 15 Νοέμβρη Αν και το πρωί ο ενθουσιασμός έχει εξασθενήσει τις επόμενες ώρες το κλίμα αντιστρέφε-

ται, μετά από την κατεύθυνση των δυνάμεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Η ΚΟΑ, σωστά και έγκαιρα, καλεί όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία της Αθήνας σε συμπαράσταση και αγωνιστική κινητοποίηση. Η λαϊκή συμπαράσταση ανακάμπτει απότομα. Ο κόσμος που αρχίζει να συγκεντρώνεται στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο συγκρούεται με την αστυνομία που δεν τον αφήνει να ενωθεί με τους φοιτητές. Γυναίκες, άντρες και παιδιά μαζεύονται έξω απ’ το Πολυτεχνείο. Το μεσημέρι πολλοί μαθητές και εργαζόμενοι, αφού σχόλασαν μαζεύονται τριγύρω. Η οργανωτικότητα και ο ενθουσιασμός φουντώνουν. Δημιουργείται πιο ισχυρός πομπός, με αποτέλεσμα η φωνή των φοιτητών να ακούγεται πιο μακριά. Κόσμος συνεχίζει να έρχεται. Το απόγευμα 300 φοιτητές απ’ την Πάτρα σπάνε τον κλοιό της αστυνομίας και καταφέρνουν να μπουν μέσα στο Πολυτεχνείο από τη Στουρνάρη. Τα συνθήματα που ακούγονται είναι αντιχουντικά, ενώ αποκαλύπτουν το ρόλο των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ. Αργά το βράδυ εκλέγεται νέα 32μελής ΣΕ, στην οποία 7 είναι απ’ την Αντι – ΕΦΕΕ, 8 απ’ το Ρήγα Φεραίο και οι υπόλοιποι είναι ανένταχτοι ή αριστεριστές.

Παρασκευή 16 Νοέμβρη Παρασκευή πρωί και η αλληλεγγύη του κόσμου κορυφώνεται, ενώ σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα οι φοιτητές προχωρούν σε καταλήψεις στα Πανεπιστήμια.

12.00: Η ΣΕ δέχεται επίσκεψη από μέλη της επιτροπής Μεγαρέων αγροτών.

15.30: Η νέα ΣΕ, μετά την πρώτη της συνεδρίαση, καταλήγει στη διακήρυξη όπου προσδιορίζεται ο χαρακτήρας της κινητοποίησης ως αντιφασιστικός – αντιιμπεριαλιστικός και απαιτείται η άμεση πτώση της χούντας, καθώς και η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας. Κατεβαίνουν τη λεωφόρο Αλεξάνδρας διαδηλωτές κατευθυνόμενοι προς το Πολυτεχνείο. Ο κόσμος που έχει πυκνώσει στο κέντρο της Αθήνας φτάνει τις 150.000. Η λαϊκή συμπαράσταση είναι κατά πολύ μαζικότερη απ' ότι τις προηγούμενες μέρες τόσο γύρω από το Πολυτεχνείο όσο και σε άλλες γειτονιές της Αθήνας. Ο σταθμός των φοιτητών δίνει το στίγμα με συνθήματα όπως: “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία”, “Λαϊκή Κυριαρχία – Εθνική Ανεξαρτησία”, “Κάτω η χούντα”, “Έξω οι Αμερικάνοι”, “Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος λαός”. Αν και από το μεσημέρι διαδίδεται πως το

βράδυ η αστυνομία θα χτυπήσει, η ΣΕ δεν παίρνει μέτρα για οργανωμένη έξοδο από το Πολυτεχνείο.

18.30: Στα Χαυτεία χτυπιούνται διαδηλωτές από την αστυνομία. Οι συγκρούσεις γενικεύονται. Η αστυνομία εκτός από δακρυγόνα ρίχνει και πυρά…

19.00: Απ’ τα μεγάφωνα ακούγεται το όνομα του πρώτου νεκρού αγοριού. Η ατμόσφαιρα αποπνικτική απ’ τα δακρυγόνα. Στην πλατεία Βάθης διαδηλωτές σωριάζονται νεκροί. Τα μεγάφωνα προσπαθούν να κρατήσουν ψηλά το ηθικό του κόσμου. Το Δημαρχείο έχει ήδη καταληφθεί, ενώ ο λαός επιτίθεται στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Μέσα κι έξω απ’ το Πολυτεχνείο υπάρχουν νεκροί και τραυματίες. Η ΣΕ στήνει οδοφράγματα και αυτοσχέδιο νοσοκομείο για όσους έχουν τραυματιστεί.

Σάββατο 17 Νοέμβρη 01.45: Η ατμόσφαιρα εκρηκτική. Τα πρώτα τανκς έχουν αρχίσει να κυκλώνουν το Πολυτεχνείο, ενώ έχουν καταφτάσει ΛΟΚατζήδες και στρατιώτες. Πλέον κάθε προσπάθεια αναίμακτης εξόδου απ’ το Πολυτεχνείο είναι μάταιη.

02.00: Τρία τανκς βρίσκονται έξω απ’ την πύλη του Πολυτεχνείου. Οι φοιτητές φωνάζουν «μην πυροβολείτε, είμαστε αδέλφια σας», «ο στρατός είναι λαϊκός». Καθώς οι πυροβολισμοί συνεχίζονται, οι φοιτητές τραγουδούν τον εθνικό ύμνο.

03.00: Μετά από εντολή, ένα τανκ πέφτει πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου, στην οποία κρατιούνται φοιτητές. Αστυνομικοί και ΛΟΚατζήδες εισβάλλουν στο χώρο και χτυπούν τους φοιτητές. Αρκετοί καταφέρνουν να ξεφύγουν με τη βοήθεια ορισμένων φαντάρων.

05.00: Η μετάδοση του παράνομου σταθμού συνεχίζεται.

11.00: Η χούντα επιβάλλει στρατιωτικό νόμο, οι διαδηλώσεις όμως συνεχίζονται όλο το Σαββατοκύριακο.

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

42 χρόνια

29

από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για τους σημερινούς αγώνες

42

χρόνια πέρασαν απ’ την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του ’73 που ήταν η κορυφαία στιγμή της αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της νεολαίας στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας (1967-74). Απ’ τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου και απ’ όλη την ιστορία της αντιδικτατο-

Ποιοι και γιατί επέβαλαν τη δικτατορία Η διακυβέρνηση της χώρας την 21η Απριλίου 1967 πέρασε απ’ το αστικό πολιτικό προσωπικό στους συνταγματάρχες. Το πραξικόπημα έγινε στο όνομα του “κομμουνιστικού κινδύνου”. Τέτοιος άμεσος κίνδυνος βέβαια δεν υπήρχε τότε για το αστικό σύστημα, αποδείχθηκε όμως πως ο αντικομουνισμός είναι πάντοτε προπομπός γενικότερων αντιλαϊκών σχεδίων, έχει στο στόχαστρο όλο τον λαό. Οι λόγοι που επέβαλαν τη δικτατορία ήταν η εξυπηρέτηση εσωτερικών αναγκών του συστήματος, καθώς υπήρχαν οξυμένες αντιθέσεις ανάμεσα σε αστικά κόμματα και το Παλάτι, που ήταν μέρος του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και η στήριξη των επιδιώξεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το Κυπριακό. Η επιβολή της Δικτατορίας δεν ήταν έργο ορισμένων “ακραίων”, μια “εκτροπή” αλλά ενέργεια επιβεβλημένη -σ’ εκείνες τις συνθήκες- από τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Η εξουσία δεν άλλαξε χέρια, αυτό που άλλαξε ήταν η μορφή άσκησής της. Η χούντα ήταν μια ανοιχτή δικτατορία του κεφαλαίου. Η 7χρονη διακυβέρνηση της Χούντας ήταν ένα καθεστώς τρόμου -με εξορίες, βασανιστήρια, φυλακές, εκτελέσεις- που υπεράσπιζε την εξουσία των μονοπωλίων. Απ’ την πρώτη μέρα έγιναν χιλιάδες συλλήψεις, χύθηκε το πρώτο αίμα. Τουλάχιστον δύο ήταν οι νεκροί

την 21η Απριλίου, ο 15χρονος Βασίλης Πεσλής και η Μαρία Καλαβρού. Ο κυνισμός και η απανθρωπιά των Χουντικών αποτυπώνονται στα λόγια του δολοφόνου της 24χρονής κοπέλας: «Βγάζω το πιστόλι και “μπαμ” πυροβολώ την παλιό… γιατί με μούντζωσε. Καλά της έκανα…»

Η “ψυχή” της Χούντας για το μεγάλο κεφάλαιο Η Χούντα στήριξε πολύμορφα την πλουτοκρατία, ενίσχυσε την κερδοφορία του κεφαλαίου ενώ εντάθηκε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τσακίστηκε το εργατικό κίνημα με τον βούρδουλα της καταστολής. Απ’ τα πρώτα μέτρα της δικτατορίας ήταν η διάλυση των εργατικών οργανώσεων, των συνδικάτων. Η απεριόριστη στήριξη που έδωσε η Χούντα στα μονοπώλια αποτυπώνεται με εμφατικό τρόπο στην ομιλία του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στους εφοπλιστές στις 19 Μάρτη ’68. Απαντώντας στα αιτήματα των εφοπλιστών ο Παπαδόπουλος είπε: «Θα σας παράσχω το παν». “Παρακαλώντας” τους δε να σηκώσουν ελληνική σημαία στα πλοία τους, προσέφερε ως και την ψυχή του στο εφοπλιστικό κεφάλαιο: «Και εγώ, εάν δεν ημπορώ να σας δώσω ψυχάς άλλας, πλην της ιδικής μου και των συνεργατών μου, τας οποίας σας προσφέρω εκ προοιμίου, θα σας προσφέρω οποιανδήποτε άλλην υλικήν συμπαράστασιν ζητήσετε δια να θεμελιώσετε το μεγαλείον της μεγάλης Ελλάδος, να

ρικής πάλης αντλούμε πείρα και διδάγματα, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε για να δυναμώσουμε τον αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά χούντες και φασισμό, φτώχεια κι ανεργία, πολέμους και δυστυχία, για την ανατροπή του καπιταλισμού, για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. κυματίζη η κυανόλευκος εις τα πέρατα της οικουμένης». Ο Γ. Παπαδόπουλος στη συνέχεια, για μια ακόμη φορά φρόντισε να ξεκαθαρίσει στους εφοπλιστές πως θα τους κάνει όλα τα χατίρια: «Έλθετε προς ημάς και πέστε μας τι θέλετε. Εκ προοιμίου σας βεβαιώ, ότι η κυβέρνησης θα σας το δώση.» Βέβαια η σχέση μεταξύ Χούντας κεφαλαίου ήταν αμοιβαία. Έτσι διάφοροι μεγαλοκαπιταλιστές ανταπέδωσαν με “θερμές” δηλώσεις για το καθεστώς, όπως ο Στρατής Ανδρεάδης, εφοπλιστής και τραπεζίτης, που δήλωνε τον Ιούνη του ’67 πως «Στην Ελλάδα βασιλεύει τώρα η τάξη και η γαλήνη». Ή ο εφοπλιστής Α. Χανδρής που τηλεγραφούσε στον Παπαδόπουλο τον Ιούνη του ’68: «Τίθεμαι εις την διάθεσιν της Εθνικής Κυβερνήσεως ίνα συμπράξω, εν τω μέτρω των δυνάμεών μου, δια την πραγματοποίησιν των οροματισμών της Εθνικής Επαναστάσεως».

Η αντίδραση κινήματος

του

λαϊκού

Παρ’ ότι η φημολογία για προετοιμαζόμενο πραξικόπημα ήταν έντονη αρκετούς μήνες πριν την 21η Απρίλη και ενώ είχε καταγγελθεί η ύπαρξη χούντας στο στρατό δεν υπήρχε καμιά προετοιμασία αντίστασης. Η ηγεσία του Κόμματος έξω από την Ελλάδα και κυρίως στο εσωτερικό, καθώς και της ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) βρέθηκαν απροετοίμαστες και τα περισσότερα ηγετικά στελέχη πιάστηκαν από την πρώτη μέρα. Με την κήρυξη

H Δικτατορία στήριξε πολύμορφα την πλουτοκρατία. (Στις φωτογραφίες, ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος με τον μεγαλοκαπιταλιστή Τομ Πάππας.

του πραξικοπήματος δεν υπήρξε καμιά αντίδραση, μόνο ορισμένες περιορισμένες και αυθόρμητες αντιδράσεις. Είναι χαρακτηριστικό πως η “Αυγή”, η εφημερίδα της ΕΔΑ στην οποία κυριαρχούσαν οι οπορτουνιστικές δυνάμεις που επεδίωκαν τη διάλυση του ΚΚΕ, τυπωνόταν τη μέρα που έγινε το πραξικόπημα με τίτλο στο κύριο άρθρο της “Γιατί δε θα γίνει δικτατορία”. Ενδεικτικά είναι όσα έλεγαν κορυφαία στελέχη της ΕΔΑ σε αχτίφ της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ) στις 20 Απρίλη 1967, μια μέρα ακριβώς πριν την επιβολή της Δικτατορίας: «Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές

30

Υλικά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από την περίοδο της παρανομίας και της αντιδικτατορικής πάλης.

(σ.σ. ήταν προγραμματισμένες για τον Μάη), τόσο μειώνεται ο κίνδυνος για δικτατορία! (…) Δεν πρέπει να συζητάμε με τα μέλη και τους οπαδούς μας όλο για δικτατορίες και τέτοια πράγματα γιατί τους αποπροσανατολίζουμε και τους τρομοκρατούμε (…)». Το εργατικό-λαϊκό κίνημα βρέθηκε σ’ αυτή την τραγική κατάσταση γιατί το ΚΚΕ, η πρωτοπορία της εργατικής τάξης, δεν δρούσε με Οργανώσεις του στην Ελλάδα. Η ευθυγράμμιση της πολιτικής του Κόμματος στην 6η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1956) με τη δεξιά οπορτουνιστική στροφή του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ οδήγησε ανάμεσα σε άλλα και στη διάλυση των κομματικών οργανώσεων στην Ελλάδα (8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ), όξυνε τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στην πρώτη γραμμή του αντιδικτατορικού αγώνα Τον πρώτο καιρό, όταν κυριαρχούσε ακόμα ο φόβος και η ηττοπάθεια, καθοριστική σημασία για το σπάσιμο αυτού του κλίματος, για να πάρει κουράγιο ο λαός είχε η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών απέναντι στους ανακριτές, τους δεσμοφύλακες, τους βασανιστές. Σημαντικό ρόλο επίσης έπαιξε ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ, η “Φωνή της Αλήθειας”, που ελλείψει ακόμα των Οργανώσεων του ΚΚΕ συνέβαλλε στην καθοδήγηση των σκόρπιων

κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Η ουσιαστική οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα και η ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος ακολούθησε την πορεία της ανασυγκρότησης του ΚΚΕ, της δημιουργίας και της ενδυνάμωσης των παράνομων οργανώσεών του. Όσο ενισχύεται το ΚΚΕ, τόσο δυναμώνει και το κίνημα. Τον Ιούνη του ’67 ανασυγκροτείται η Κομματική Οργάνωση Αθήνας ενώ την ίδια περίοδο συγκροτείται και η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης. Στα πρώτα τους βήματα οι Οργανώσεις του ΚΚΕ οργανώνουν ορισμένες αντιδικτατορικές ενέργειες όπως αναγραφή συνθημάτων, πέταγμα προκηρύξεων, ανάρτηση πανό κ.ά., που δίνουν κουράγιο στον λαό, σπάνε το κλίμα της ηττοπάθειας και της υποταγής. Για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνη του ’67 στη μάντρα του Αρχηγείου του Γ’ Σώματος Στρατού γράφτηκε το σύνθημα “Κάτω η Χούντα” ενώ με κόκκινη μπογιά δέσποζε η υπογραφή του λαού μας “ΚΚΕ”, τον επόμενο μήνα γράφτηκαν συνθήματα σε όλο το μήκος της Εγνατίας Οδού. Η ΚΟΑ τον Σεπτέμβρη του ’67 έβγαλε την παράνομη εφημερίδα “Αδούλωτη Αθήνα”. Στο φύλλο του Νοέμβρη του ’67 καταγράφεται η αντιδικτατορική δράση στις γειτονιές της Αθήνας: «Χιλιάδες τρυκ και προκηρύξεις με αντιδικτατορικά συνθήματα ρίχτηκαν στο Περιστέρι, στη Νέα Ιωνία, στα Λιόσια, την Πετρούπολη, το Ηράκλειο, τα Πατήσια,

καθώς και στο κέντρο και σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας. (…) Στην πλατεία του Δημαρχείου Αθήνας αναρτήθηκε πανό με το σύνθημα “Ζήτω τα 50χρονα της Σοβιετικής Ένωσης.”»

Η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ και η ίδρυση της ΚΝΕ Ο αγώνας αυτός πάτησε σε καλύτερες βάσεις και πήρε νέα ορμή μετά τη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Φλεβάρη του ’68, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Βουδαπέστη. Η υποβόσκουσα κρίση στο Κόμμα εκδηλώθηκε ανοιχτά και κορυφώθηκε με τη σύγκρουση δύο γραμμών μέσα στην Ολομέλεια. Η μία γραμμή, αυτή που τελικά επικράτησε, τασσόταν υπέρ της ύπαρξης ενός κομμουνιστικού κόμματος, με τις αρχές οργάνωσης και λειτουργίας ενός επαναστατικού εργατικού κόμματος νέου τύπου και η άλλη επιθυμούσε την αναθεώρηση αυτών των αρχών, τη διάλυση στην ουσία του ΚΚΕ. Με την οριστική ρήξη στη 12η Ολομέλεια και την αποχώρηση της αναθεωρητικής ομάδας από το Κόμμα, προχώρησε ουσιαστικά η ανασυγκρότηση του Κόμματος, η δημιουργία παράνομων Κομματικών Οργανώσεων, η επανέκδοση του παράνομου “Ριζοσπάστη”. Παρά τις αντιφάσεις της, η 12η Ολομέλεια μπόρεσε να δει και να αντιμετωπίσει το κομματικό οργανωτικό-πολιτικό πρόβλημα, άφησε παρακαταθήκη ισχυρά κομμουνιστικά αντανακλαστικά. Η 12η Ολομέλεια έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, στην άνοδο του αντιδικτατορικού αγώνα. Ένα ακόμα σημαντικό θεμέλιο για την αντεπίθεση του Κόμματος μπήκε με την απόφαση ίδρυσης της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, τον Σεπτέμβρη του ’68. Η δημιουργία της ΚΝΕ μέσα στα δύσκολα χρόνια των διώξεων και της παρανομίας, ήταν απόφαση αναγκαία, ιστορικά δικαιωμένη και τολμηρή.

Η άνοδος και η κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα

Ο παράνομος τύπος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καθοδήγηση του αντιδικτατορικού αγώνα. Απ’ το 1968, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ με παράνομο μηχανισμό φρόντιζαν να τυπώνονται και να διακινούνται πλατιά ο "Ριζοσπάστης" και ο "Οδηγητής" ενώ στην Αθήνα η ΚΟΑ έβγαζε την "Αδούλωτη Αθήνα".

Μετά τη 12η Ολομέλεια, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ιδρύονται οι αντιδικτατορικές οργανώσεις: Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση (ΕΣΑΚ), η Αντιδικτατορική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας

(Αντί-ΕΦΕΕ) και η Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής νεολαίας Ελλάδας (ΜΟΔΝΕ). Νωρίτερα είχε δημιουργηθεί το Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο (ΠΑΜ) και το ΠΑΜ Νέων. Στις αρχές του ’68 σημειώνονται και οι πρώτες εργατικές κινητοποιήσεις με οικονομικά αιτήματα. Τέτοιες ήταν η απεργία των τυπογράφων της εφημερίδας “Ακρόπολις” τον Φλεβάρη του ’68 και αρκετές διαμαρτυρίες και στάσεις εργασίας που έγιναν παραμονές του Πάσχα του ’68 λόγω της άρνησης πολλών εργοδοτών (απ’ τον “αέρα” που τους έδινε η Χούντα) να καταβάλλουν το δώρο του Πάσχα. Μεγάλη ήταν η κινητοποίηση των δυνάμεων του ΚΚΕ την Πρωτομαγιά του ’68. Οι τοίχοι γέμισαν συνθήματα: “Ζήτω η εργατική Πρωτομαγιά”, “Κάτω η Χούντα” κ.ά. Χιλιάδες προκηρύξεις και τρικ του ΚΚΕ ρίχτηκαν σε κεντρικούς δρόμους, σε εργοστάσια και σε γιαπιά. Ο “Ριζοσπάστης”, η “Αδούλωτη Αθήνα” μοιράστηκαν από χέρι σε χέρι σε χιλιάδες εργαζόμενους ενώ φύλλα τους τοιχοκολλήθηκαν έξω από εργοστάσια, στάσεις λεωφορείων. Σε διάφορα κτήρια υψώθηκαν πανό μεγάλων διαστάσεων με τα συνθήματα “Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά”, “Ζήτω το κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ”. Στα τέλη του 1971 και καθώς εξελισσόταν διεθνής καπιταλιστική οικονομική κρίση (η λεγόμενη “πετρελαϊκή”) ο αντιδικτατορικός αγώνας αρχίζει να βαθαίνει περισσότερο, να πολιτικοποιείται σιγά-σιγά. Ιδιαίτερα το 1973 υπάρχουν αντιδράσεις απ’ την εργατική τάξη. Στην πρώτη γραμμή μπαίνουν διεκδικήσεις για τα μεροκάματα, τα ωράρια, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Οργανώνονται απεργίες στους τυπογράφους της Αθήνας, τους αλιεργάτες της Καβάλας, τους τεχνικούς της “Ολυμπιακής”, στη ΔΕΗ κ.ά. Κινητοποιήσεις οργανώνονται απ’ τους φοιτητές-σπουδαστές. Απ’ το 1972 ξεκινούν κινητοποιήσεις με αιχμή το αίτημα της διεξαγωγής γνήσιων σπουδαστικών εκλογών. Το 1973 με αφορμή τον “καταστατικό χάρτη” της Ανώτατης Παιδείας που προωθούσε η χούντα οι αγώνες κλιμακώνονται. Τον Φλεβάρη οι φοιτητές καταλαμβάνουν τη Νομική για δύο μέρες. Μέσα στους μήνες Μάρτη-Απρίλη γίνονται καταλήψεις στην Ιατρική, ξανά στη Νομική, διάφορες κινητοποιήσεις σε άλλες σχολές της Αθήνας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης. Αγωνιστικές κινητοποιήσεις οργανώνονται και από τους αγρότες, γίνονται συλλαλητήρια εναντίον των απαλλοτριώσεων γης που

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

εφαρμόζονταν για την εξυπηρέτηση των μονοπωλίων. Παράλληλα πραγματοποιούνται και εκδηλώσεις με καθαρά πολιτικό-αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Τέτοιες μέρες κινητοποίησης του λαού ήταν η 28η Οκτώβρη του ’72, η επέτειος του πραξικοπήματος το ’73, η Πρωτομαγιά του ’73, η νυχτερινή διαδήλωση μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης Μαρκεζίνη. Μέσα απ’ αυτή τη διαδρομή φτάνουμε στον Νοέμβρη του ’73 και την κατάληψη του Πολυτεχνείου που δεν ήρθε σαν ξέσπασμα, σαν

Αμερικανοί υποστηρικτές της εμπνεύστηκαν το “πείραμα Μαρκεζίνη” για να νομιμοποιήσουν τη δικτατορία, στελέχη του προβοκατόρικα λεγόμενου “ΚΚΕ Εσωτερικού” (πρόγονος του Συνασπισμού, που αποτελεί τον κορμό του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ), που δημιούργησε η αναθεωρητική ομάδα που αποχώρησε απ’ το Κόμμα μετά τη 12η Ολομέλεια, δε δίστασαν να καλέσουν σε συμμετοχή στις “εκλογές” που οργάνωσαν οι δικτάτορες. Γι’ αυτό και το σύστημα, από τα αστικά πολιτικά κόμματα ως και τη χούντα, στήριξε

Η περίοδος του αντιδικτατορικού αγώνα επιβεβαίωσε την ανάγκη να υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα και Κομμουνιστική Νεολαία κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, με γερές οργανώσεις πρώτα απ’ όλα στην εργατική τάξη

“κεραυνός εν αιθρία”, αλλά ήταν το επιστέγασμα και η κορύφωση όλης της προηγούμενης αγωνιστικής πορείας του λαού και της νεολαίας.

Η ιδεολογική διαπάλη

τους αναθεωρητές. Η χούντα για παράδειγμα το 1968 μετέφερε 70 νέους κρατουμένους απ’ το Λακκί της Λέρου στον Ωρωπό για να τους απομονώσει απ’ τους έμπειρους αγωνιστές που στην πλειοψηφία τους είχαν ταχθεί υπέρ των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας. Η ιστορική πείρα επιβεβαιώνει τον επιζήμιο και επικίνδυνο για την εργατική τάξη ρόλο του οπορτουνισμού όπως και τη βαθύτατη αλληλεπίδρασή του με την αστική ιδεολογία.

Η ανάπτυξη του αντιδικτατορικού αγώνα βέβαια δεν προέκυψε μόνο απ’ το ανέβασμα των μορφών πάλης, αλλά και με την όξυνση της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης. Είχε μεγάλη σημασία για να προχωρήσει το κίνημα μπροστά, να ηττηθούν οι απόψεις Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου που ήθελαν συμβιβασμό με τη χούντα στη Το απόγευμα της Τετάρτης 14 Νοέμβρη ξελογική του μικρότερου κακού, του ρεαλισμού κινά η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Φτιάχνετης υποταγής. ται ο πρώτος ραδιοφωνικός πομπός, αρκετός Μέσα και έξω από την Ελλάδα, στις φυκόσμος μαζεύελακές και τα ται γύρω απ’ το στρατόπεδα, Πολυτεχνείο ως ακόμα και μέτο βράδυ. σα στις οικοΤην επόμενη γένειες αγωνιμέρα η Κομστών, ανάμεσα ματική Οργάστο ΚΚΕ και νωση Αθήνας στους οπορκαλεί τους τουνιστές διεεργαζόμενους ξαγόταν σκληκαι τους νέους ρή ιδεολογική να κατέβουν πάλη. Τότε μαζικά στο τις θέσεις των Πολυτεχνείο. οπορτουνιστών Από εκείνη υιοθέτησαν και τη στιγμή, η τα αστικά κόμματα, χτυπώκατάληψη του ντας από κοινού Πολυτεχνείου το Κόμμα, γιατί καθώς ενώνεται ενοχλούσε ότι με το εργατικόη εργατική τάξη λαϊκό κίνημα και το Κόμμα αποκτά χαρακτήρα παλτης έμπαιναν λαϊκού ξεσηστον αγώνα κακωμού. Δίπλα τά της χούντας στο σύνθημα με αυτοτελή “Ψωμί-Παιδείαπαρουσία και Ελευθερία” δυπολιτική. Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, το πρωί της 16ης Νονάμωναν και τα Όταν μάλιέμβρη του ’73 που καλεί την «εργατική τάξη και το λαό “Έξω οι ΗΠΑ, στα το 1973 η να εκδηλώσει ακόμα πιο μαζικά την συμπαράσταση και έξω το ΝΑΤΟ” χούντα και οι βοήθειά του στους φοιτητές».

31

στην ανοιχτή και “Κάτω η δικτατορία, την Χούντα”. Το κατάργηση του μήνυμα ήταν Κοινοβουλίου, πολιτικό, ανανα αξιοποιεί τρεπτικό, αντιιφασιστικές-ναμπεριαλιστικό. ζιστικές οργαΟ ρόλος του νώσεις, όπως τη ΚΚΕ και της Χρυσή Αυγή. ΚΝΕ, παρά τις Κάθε μορφή ελλείψεις που ή μεταμφίεση παρουσιάστητης αστικής καν, ήταν σηεξουσίας εξυμαντικός και πηρετεί κάθε πολλές φορές φορά την ενίκαθοριστικός. σχυση της κερΗ 16η Νοέμβρη ήταν η δοφορίας των μέρα της κομονοπωλίων, τη ρύφωσης της διαιώνιση της εξέγερσης. Οι μισθωτής σκλαφοιτητές της βιάς και εκμεΘεσσαλονίκης τάλλευσης. Γι’ και της Πάτρας αυτό η εργαπροχωρούν τική τάξη και και αυτοί σε το κίνημά της καταλήψεις. δεν πρέπει να Στην Αθήνα, παγιδεύεται Το φύλλο του “Οδηγητή” που κυκλοφόρησε μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. χιλιάδες λαού στα σενάρια κατεβαίνουν διαχείρισης με πυκνά και της αστικής μεγάλα μπλοκ στο Πολυτεχνείο. Οι οικοδόμοι εξουσίας, στην εναλλαγή των κομμάτων, και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν τα μαχητιστον έναν ή τον άλλο πολιτικό σχηματικότερα μπλοκ. Περίπου 150.000 λαού είναι σμό, αλλά να παλεύει για την κατάκτηση στους δρόμους. Η αστυνομία χτυπά τον λαό της εξουσίας, για να αλλάξει η τάξη που χωρίς να μπορεί να διαλύσει τις διαδηλώσεις. βρίσκεται στην εξουσία. Αργά το απόγευμα πέφτουν οι πρώτοι νεκροί. Ξημερώματα της 17ης Νοέμβρη τα τανκ Η περίοδος του αντιδικτατορικού αγώκυκλώνουν το Πολυτεχνείο. Στις 3 το πρωί να επιβεβαίωσε την ανάγκη να υπάρχει ένα απ’ τα τανκ πέφτει πάνω στην πύλη του Κομμουνιστικό Κόμμα και Κομμουνιστική Πολυτεχνείου. Η θυσία δεν πήγε χαμένη: Νεολαία κάτω από οποιεσδήποτε συνθήάνοιξε ο δρόμος για την κατάρρευση της κες, με γερές οργανώσεις πρώτα απ’ όλα δικτατορίας, χιλιάδες νέοι και νέες απ’ το στην εργατική τάξη. Επιβεβαίωσε την παράδειγμα του Πολυτεχνείου διαπαιδαύπαρξη ισχυρού ΚΚΕ και γερής ΚΝΕ ως γωγήθηκαν με τα ιδανικά του αγώνα, της έναν απαραίτητο όρο για την ανασύνταξη οργανωμένης απειθαρχίας και ανυπακοτου εργατικού κινήματος. Αποδείχθηκε πως ής. χωρίς ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα, χωρίς Είμαστε περήφανοι για τα στελέχη και τα αταλάντευτη πάλη με τον οπορτουνισμό, δεν μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τα μέλη της Αντιμπορεί να υπάρξει κίνημα νικηφόρο, που να ΕΦΕΕ, που πήραν μέρος στην αντιδικτατορική μπορεί να βάλει φραγμό και να ανατρέψει τα πάλη, που έμειναν όρθιοι στα κρατητήρια της σχέδια σε βάρος του λαού. Ασφάλειας, δεν λύγισαν από τα βασανιστήρια Αποδείχθηκε πως κανένας αντιδραστιστο ΕΑΤ-ΕΣΑ, στη Μπουμπουλίνας, στις φυλακός μηχανισμός, όσο κι αν εμφανίζεται κές, τις εξορίες και τα στρατοδικεία, σε κάθε παντοδύναμος και αιώνιος, δεν μπορεί να τόπο μαρτυρίου. αναμετρηθεί με την υπεροχή του οργανωμένου εργατικού-λαϊκού κινήματος. Οφείλουμε να μελετάμε την ιστορία του Ορισμένα συμπεράσματα εργατικού-λαϊκού κινήματος στη χώρα μας, Η επιλογή της αστικής τάξης να αξιοποινα γνωρίζουμε την ιστορία του Κόμματος. ήσει ως διαχειριστή της εξουσίας της τους Να αφομοιώνουμε την ιστορική πείρα, συνταγματάρχες ή και προηγουμένως τον να διδασκόμαστε τόσο απ’ τα λάθη και τις φασίστα Ι. Μεταξά φανερώνει ότι διαχροστραβοτιμονιές όσο και από τις νίκες και τις νικά η αστική εξουσία συχνά εναλλάσσει, επιτυχίες του κινήματος. Να διαδίδουμε την μεταμφιέζει τις μορφές διαχείρισής της, ιστορική αλήθεια στη νεολαία, που η αστιπροκειμένου να την ενισχύσει και να τη θωκή τάξη και τα στηρίγματά της πασχίζουν ρακίσει, για να αντιμετωπίσει δυσκολίες λόγω να τη δηλητηριάσουν με την ψευτιά. Να εσωτερικών αντιθέσεων ή για να επιτύχει τη προετοιμαζόμαστε και να προετοιμάζουμε χειραγώγηση των λαϊκών μαζών. Έτσι αξιοποιτους νέους και τις νέες για να είναι έτοιμοι εί διάφορες εναλλακτικές λύσεις και σχήμαιδεολογικά, οργανωτικά για τις μάχες που τα, εναλλάσσει το μαστίγιο της καταστολής με έχουμε μπροστά μας. το καρότο των αυταπατών και των ψεύτικων ελπίδων. Δε διστάζει όμως να φτάσει και

32

Πειθαρχικός όυλαμός καλΠακιόυ

Απ’ την ιστορία της δράσης της ΟΚΝΕ στους στρατευμένους νέους

Τ

ο Καλπάκι βρίσκεται περίπου 30 χμ. από τα ελληνο-αλβανικά σύνορα και κατοικείται από 600 περίπου κατοίκους. Έξω απ’ αυτό το μικρό χωριό, που πριν το 1940 ήταν σχεδόν ακατοίκητο, το αστικό κράτος εγκατέστησε στα 1924 τον “Πειθαρχικό Ουλαμό Καλπακίου”, μια στρατιωτική μονάδα με αποστολή τον “σωφρονισμό” των απείθαρχων φαντάρων. Πολύ σύντομα, στο Καλπάκι άρχισαν να στέλνονται και κομμουνιστές φαντάροι και ναύτες, μέλη και στελέχη της ΟΚΝΕ, για να “αναμορφωθούν” - να τσακιστούν δηλαδή σωματικά και ψυχικά.

Η δράση της ΟΚΝΕ στους στρατευμένους νέους Η ΟΚΝΕ, μέσω των στρατευμένων μελών της και όχι μόνο, δρούσε με Πυρήνες της στις στρατιωτικές μονάδες. Οι κομμουνιστές στρατευμένοι οργάνωναν τον αγώνα μέσα στα στρατόπεδα για την καλυτέρευση του συσσιτίου, για την αύξηση του μισθού του φαντάρου, για βελτίωση της κατάστασης στις στρατώνες, για κατάργηση των πειθαρχικών ποινών, ενάντια στον αυταρχισμό, τις αυθαιρεσίες κ.ά. Ταυτόχρονα, διαπαιδαγωγούσαν ταξικά τους φτωχούς φαντάρους ώστε να μη στρέψουν τα όπλα τους ενάντια στην δική τους τάξη, να μη χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Μια εικόνα αυτής της δράσης έδινε ο Ριζοσπάστης, τον Ιούλη του ‘30: «Μέσα στο στρατό δουλεύουν πυρήνες κομμουνιστικοί, διανέμονται προκηρύξεις, μοιράζεται ο “Φαντάρος”, ο “Τηλεγραφητής και Σκαπανέας”, ο “Κόκκινος Ναύτης, ο “Κόκκινος Φαντάρος της Καβάλας”, ο “Κόκκινος Σκαπανέας” του Βόλου. Μέσα στη στρατώνα όχι μια φορά υπό την καθοδήγηση των κομμουνιστών οι φαντάροι ξεσηκώθηκαν ενάντια στη μιλιταριστική κατάσταση».1

Ο Πειθαρχικός Ουλαμός Καλπακίου Το αστικό κράτος, φυσικά, δε θα μπορούσε να μη λάβει τα μέτρα του ενάντια στη δράση των κομμουνιστών. Συνολικά άλλωστε την ίδια περίοδο, το αστικό κράτος λάμβανε νομοθετικά-κατασταλτικά μέτρα ενάντια στο ΚΚΕ. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Το 1927, συστάθηκε η Επιτροπή “για την καταπολέ-

μηση του κομμουνισμού εις τα σχολεία” και η “Επιτροπή καταπολέμησης του κομμουνισμού”, που σαν πρώτο μέτρο αποφάσισε την “εκκαθάριση των δημόσιων υπηρεσιών από τα κομμουνιστικά στοιχεία”. Ένα χρόνο μετά, ψηφίστηκε το περιβόητο Ιδιώνυμο, βάσει του οποίου διώχτηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν χιλιάδες κομμουνιστές και αγωνιστές. Το Καλπάκι υπήρξε τμήμα αυτού του κατασταλτικού μηχανισμού. Η ίδρυση του “Πειθαρχικού Ουλαμού” τοποθετείται στα 1924. Αρχικά εκεί στέλνονταν οι “απλώς απείθαρχοι”, γρήγορα όμως – τουλάχιστον απ’ την επόμενη χρονιά, άρχισαν να εξορίζονται εκεί κομμουνιστές φαντάροι και ναύτες. Εκατοντάδες ήταν όσοι βασανίστηκαν απάνθρωπα στο Καλπάκι ως και το 1934, οπότε έπαψε να λειτουργεί. Ο “Πειθαρχικός Ουλαμός” στην πραγματικότητα ήταν ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας και ταυτόχρονα βασανισμού. Για την τοποθεσία που επιλέχθηκε να εγκατασταθεί, έγραφε χαρακτηριστικά ο Ριζοσπάστης, το Γενάρη του ‘29: «Ο Πειθαρχικός Ουλαμός δεν μένει μόνιμα στο ίδιο μέρος. Το καλοκαίρι (Απρίλης – Νοέμβρης) περνά στην τοποθεσία “ΠόρκοΣέρμπο” (...) Αφθονία σε λύκους, τσακάλια, αγριογούρουνα και αρκούδες, κρύβουνται στα σκοτεινά δάση. Απάτητες κορφές και κάθετες πλαγιές, άγριοι βοργιάδες, συχνές καλοκαιρινές νεροποντές, παγωμένες νύχτες και ανυπόφερτα λιοπύρια. Απέραντοι βάλτοι στις όχθες του ποταμού, σύννεφα και κουνούπια που έχουν συνέπεια μια χρόνια βαριά ελονοσία. (...) Η χειμερινή διαμονή (Δεκέμβρης – Απρίλης) είναι το Καλπάκι, τοποθεσία στο βορειοανατολικό βάθος βαλτώδικης πεδινής έχτασης (...)»2.

Τα μαρτύρια Η πρώτη επιστολή φαντάρων του Καλπακίου, που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη τον Οκτώβρη του ‘26, είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατούσε σ’ αυτό τον “τάφο των ζωντανών”, όπως τον αποκάλεσαν: «Υποφέρουμε εδώ τα πάνδεινα. Μάς βάζουν και κάνουμε τις πιο βαριές, αφάνταστα βαριές δουλειές. Άμα αποστάσει κανείς πάνου στις δουλειές αυτές ο βούρδουλας πέφτει αλύπητα πάνου στην πλάτη του. Μας έχουν κάτου από τρύπια τσαντήρια και μένουμε. Και μάς δέρνουν, μάς σέρνουν για το παραμικρό εμάς τους φαντάρους. Πεινούμε. Μάς δίνουν με το δράμι και τρώμε. Έχουμε ψειριάσει. Μάς δίνουν 1 πλάκα σαπούνι τον μήνα μικρή, 30 δράμια. Η πείνα και η βαριά δουλειά κάνουν πολλούς από μας να πεθαίνουν κι άλλοι φθισικοί να χάνονται».3 Οι εξόριστοι του Καλπακίου στεγάζονταν το καλοκαίρι σε μικρά αντίσκηνα ανά 6-7, τα οποία τα διαπερνούσε το νερό της βροχής. Το χειμώνα έμεναν μέσα σε δυο στάβλους, ο ένας πάνω στον άλλο, στην υγρασία και το τσουχτερό κρύο.

Η δουλειά ήταν πολύωρη και εξαντλητική, από τα χαράματα ως τη νύχτα. Οι φαντάροι έκοβαν και κουβαλούσαν ξύλα, έσπαγαν χαλίκι, έφτιαχναν ασβεστοκάμινα, άνοιγαν και έστρωναν δρόμους. Ταυτόχρονα, το ξύλο έπεφτε αλύπητο μαζί με άλλα “εξειδικευμένα” βασανιστήρια, όπως η άσκοπη δουλειά. Έν’ απ’ αυτά ήταν το “πότισμα” των τηλεγραφόξυλων, πως ο Διοικητής του Ουλαμού Χρ. Παπαχρήστου έλεγε πως «όταν βγάλουν κλαδιά κι ανθίσουν, τότε θα γίνει ο κομμουνισμός στην Ελλάδα». Παρόμοιας έμπνευσης ήταν και το σκάψιμο λάκκων - τάφων, στους οποίους ο Παπαχρήστου διέταζε τους φαντάρους να ξαπλώσουν για να «ιδεί αν χωράνε» και έπειτα τους σκέπαζαν και σκάβανε άλλους. Άλλες φορές τους έδεναν στα δέντρα και τους μαστιγώνανε. Πλάι σ’ αυτά, η πείνα, η δίψα, οι αρρώστιες. Η δουλειά ακόμα και με 39-40 πυρετό. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, πέθανε ο κομμουνιστής φαντάρος Γιώργος Τρανουδάκης, το 1927.

“Στων φρουρών το πείσμα” στάθηκαν ορθοί

Εξόριστος φαντάρος στο Καλπάκι, υπό το βλέμμα του φρουρού, κουβαλά άσκοπα αγκωνάρια απ' το ένα μέρος στο άλλο. (Η φωτογραφία – ντοκουμέντο της μαρτυρικής ζωής των κομμουνιστών φαντάρων στο Καλπάκι, δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη, τον Γενάρη του '29).

Η κτηνώδης βία δεν μπόρεσε να κάμψει το ηθικό των κομμουνιστών φαντάρων και ναυτών, την πίστη τους στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού. Να τα λόγια, με τα οποία χαιρέτισαν οι φαντάροι του Καλπακίου το Ενωτικό Πανεργατικό Συνέδριο, το Γενάρη του ‘29: «Γυμνοί σχεδόν, μέσα στην αφάνταστη παγωνιά, που μας περιζώνει, γεμάτοι πληγές από τα ξεπαγιάσματα, το ξύλο, τη βρώμα, λυγισμένοι σωματικώς, αγνοώντας αν θα κατορθώσωμε να γυρίσωμε ποτέ ζωντανοί, μα αλύγιστοι ηθικώς, πιστοί μέχρι θανάτου στη πάλη της τάξης μας, νιώθουμε επιταχτική την ανάγκη να σας στείλωμε το χαιρετισμό μας αυτό, που δεν ξέρομε αν θα φτάσει στα χέρια σας».4 Γι’ αυτό και σε διάφορες περιπτώσεις εξεγέρθηκαν, αντιστάθηκαν στους δημίους τους. Έτσι έγινε το Σεπτέμβρη του ‘30. Οι φαντάροι αρνήθηκαν να δουλέψουν παραπάνω από 4 ώρες την μέρα, αρνήθηκαν να εξοντωθούν. Τότε, ο Διοικητής του Καλπακίου επιτέθηκε σ’ έναν απ’ τους συντρόφους και στη συνέχεια τον φυλάκισαν. Την επόμενη μέρα, οι υπόλοιποι φαντάροι αρνήθηκαν ξανά να πάνε για δουλειά και απαίτησαν την αποφυλάκιση του συντρόφου. Η Διοίκηση απάντησε με νέα επίθεση και την προφυλάκιση άλλων 6 κομμουνιστών.

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

“Καλπάκι”, σκίτσο του Δημήτρη Μεγαλίδη. Απεικονίζει το εξαντλητικό καψώνι του ποτίσματος των τηλεγραφόξυλων.

Προκύπτει αντικειμενικά το ερώτημα: Πώς άντεξαν νέοι άνθρωποι τέτοια μαρτύρια; Από που πήγαζε το σθένος τους; Η απάντηση έρχεται πάλι απ’ τους ίδιους. Έγραψε ο Μάρκος Μαρκοβίτης, που όπως θα δούμε αργότερα καταδικάστηκε σε θάνατο από το στρατοδικείο: «Εμείς είμαστε όλοι εφτά, χωρίς όπλα... Μα δεν είμαστε μόνοι. Πίσω μας (...) σ’ όλο τον κόσμο, αισθανόμαστε την πνοή εκατομμυρίων προλεταρίων, που μας παραστέκουν. Μα κι αν είμαστε μακρυά εμείς, είμαστε ένα κομμάτι από την παντοδύναμη αυτή μάζα. Χίλιες φορές όχι. Το θέλημα των δημίων μας δε θα γίνει. Ούτε λεπτό παραπάνω δουλειά».5

Η δίκη των 7 κομμουνιστών φαντάρων Για τα παραπάνω γεγονότα, οι 7 φαντάροι του Καλπακίου φυλακίστηκαν στις φυλακές Ακραίου και δικάστηκαν στις 29 Νοέμβρη του ‘30 κατηγορούμενοι “επί ανυποταξία και βιαιοπραγία κατ’ ανωτέρου εκ προμελέτης”. Το Στρατοδικείο Ιωαννίνων τους καταδίκασε στις εξής ποινές: Οι Μάρκος Μαρκοβίτης και Γιάννης Πανούσης καταδικάστηκαν σε θάνατο, οι Δημήτρης Βλαντάς και Κώστας Γαμβέτας σε ισόβια δεσμά, οι Α. Αδαμόπουλος και Σ. Τσακίρης σε 7 χρόνια φυλακή και ο Β. Κορδέλης σε φυλάκιση 2 ετών. Την ώρα που διαβαζόταν η απόφαση, τη στιγμή που έφτασαν στο σημείο της καταδίκης των δυο συντρόφων σε θάνατο, οι κομμουνιστές φαντάροι με θάρρος, απάντησαν τραγουδώντας τον Ύμνο της Διεθνούς. Η δημοσιοποίηση της απόφασης του Στρατοδικείου προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις της εργατικής τάξης, πνευματικών ανθρώπων. Οι εργατικές οργανώσεις, οι φοιτητές απάντησαν με συγκεντρώσεις και διαμαρ-

τυρίες. Διανοούμενοι όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Δημήτρης Γληνός, ο Νίκος Καζαντζάκης, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, η Λιλίκα Νάκου, ο Νίκος Κατηφόρης, ο Κώστας Παρορίτης και άλλοι υπέγραψαν έκκληση για τη σωτηρία των 7 φαντάρων και για την κατάργηση του Καλπακίου. Οι αντιδράσεις ξεπέρασαν τα σύνορα της χώρας. Η Κομμουνιστική Διεθνής Νέων, η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία εξέδωσαν ανακοινώσεις με τις οποίες καλούσαν σε οργάνωση αγώνων για να εμποδιστεί η δολοφονία των επαναστατών φαντάρων. Στη Νέα Υόρκη και τη Μασσαλία, οι Έλληνες εργάτες οργάνωσαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Ακόμα, ο Άλμπερτ Άινσταιν υπέγραψε επιστολή διαμαρτυρίας στον Ελ. Βενιζέλο.

«Αν πέσουμε, θα πέσουμε τίμια, ταξικά τίμια, σαν επαναστάτες» Μέχρι και τις 12 Γενάρη του 1931, όταν και δικάστηκε η έφεση των “7” στο αναθεωρητικό στρατοδικείο στην Αθήνα, οι κομμουνιστές φαντάροι απευθύνθηκαν με επιστολές τους στην εργατική τάξη. Σε μια απ’ αυτές, με ημερομηνία 7 Δεκέμβρη 1930, γραμμένη στο Τμήμα Μεταγωγών, έγραφαν: «Το κράτος των εκμεταλλευτών με τα όργανά του φαντάστηκε πως θα μπορούσε να λυγίσει την επαναστατικότητά μας, πως θα τσάκιζε ηθικά και σωματικά τους νέους κομμουνιστές (...) στο κάτεργο του Καλπακίου. Μα οι δοκιμασίες (...) όχι μόνο δεν μας κλόνισαν, αλλά μας εμψυχώσανε με το πιο θανάσιμο ταξικό μίσος, μας ατσάλωσαν την ταξική μας συνείδηση. (...) Η εξοντωτική τους διάθεση δεν μας τρομάζει. (...) Προβάλλει επιταχτικό το καθήκον σε κάθε εργάτη, αγρότη φαντάρο και ναύτη, σε κάθε εκμεταλλευόμενο να πυκνώσει τις γραμμές του ΚΚ και

με εκατονταπλασιασμένες τις δυνάμεις να σαρώσουμε κάθε φασιστικό μέτρο, να βαδίσουμε στο γκρέμισμα του καπιταλισμού στην προλεταριακή επανάσταση (...)».6 Μερικές μέρες μετά έλεγαν στον αντιπρόσωπο της Εργατικής Βοήθειας που τους επισκέφθηκε: «Διακηρύξτε στην εργατική τάξη πως τα κεφάλια μας δεν τα λογαριάζουμε καθόλου. Ας πέσουμε, γιατί αν γίνει αυτό, θα πέσουμε τίμια, ταξικά τίμια, σαν επαναστάτες κομμουνιστές που κάναμε το καθήκον μας».7

Ψηλά τη σημαία του ΚΚΕ «Με το κεφάλι ψηλά, υπερήφανα, χωρίς λιποψυχία ή ψυχική κούραση, προσέρχονται υπό ισχυράν συνοδείαν οι κατηγορούμενοι», έγραφε η εφημερίδα Εσπερινή, για την είσοδο των 7 κομμουνιστών στην αίθουσα του αναθεωρητικού στρατοδικείου. Πράγματι, έγραφε ο Ριζοσπάστης, «οι σύντροφοί μας χωρίς να δείχνουν ούτε το ελάχιστο σημείο που να μαρτυράει για φόβο μπαίνουν στην αίθουσα σταθερά και γελαστά».8 Ο καταδικασμένος σε θάνατο Μάρκος Μαρκοβίτης δήλωσε στον Ριζοσπάστη: “Είμαστε κομμουνιστές, μέλη της ηρωικής ΟΚΝΕ, αγωνιστήκαμε με πείσμα, με θυσίες στο στρατό για τη διαφώτιση των συναδέλφων μας, για τα ζητήματά τους, ενάντια στο προετοιμαζόμενο αντισοβιετικό πόλεμο. Και τώρα δεν θα κάνουμε τίποτα άλλο παρά να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία του Κομμουνιστικού Κόμματος, της επανάστασης”.9 Ακριβώς αυτό έπραξαν με τη στάση τους οι 7 ΟΚΝίτες. Είναι χαρακτηριστικά τα εξής σημεία απ’ τις απολογίες τους: «Μάθαμε, κύριοι στρατοδίκες, το χειρισμό του όπλου στο στρατό. Τον μάθαμε,

33

όπως μας λέγαν, για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας. Μα πόσο ψέμα είναι αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Στην εξέγερση των φτωχών χωρικών του Μαλεβιζίου της Κρήτης ενάντια στην καταπίεση μας στείλαν με τα όπλα για να εμποδίσουμε τους χωριάτες να μπουν στην πόλη. Πήγαμε. Και σε λίγο αντικρύζαμε τους πατεράδες μας άοπλους να κατέρχονται στην πόλη για να υπερασπιστούν αυτή τη ζωή τους. Οι αξιωματικοί μας είπαν: Να, αυτοί είναι εχθροί του καθεστώτος. Ποιοι; Οι πατεράδες μας. (...) Εγώ σαν κομμουνιστής που ήξερα πια να εξηγώ όλα αυτά τα γεγονότα όφειλα να τα πω και στους άλλους φτωχούς φαντάρους. Και τους είπα πως ο στρατός ο αστικός είναι ένα μέσο καταπίεσης ενάντια στους εργάτες και φτωχούς αγρότες, για να χτυπάει τους αγώνες τους, για καινούργιους πολέμους.»10 (Δημήτρης Βλαντάς). «Εμείς έχουμε υποχρέωση μπροστά σ’ αυτό το μακελειό που έρχεται να διαφωτίσουμε τους φαντάρους και να τους πούμε πως όταν αύριο εκραγεί [σ.σ. ο νέος πόλεμος ενάντια στην ΕΣΣΔ] το καθήκον τους είναι να συναδελφωθούν με τον κόκκινο στρατό της Σοβιετικής Ένωσης, να τον υποστηρίξουν, να χτυπήσουν την δική τους κεφαλαιοκρατία.»11 (Μάρκος Μαρκοβίτης). Η κινητοποίηση της εργατικής τάξης, που συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της δίκης, κατόρθωσε να σώσει τους καταδικασμένους σε θάνατο φαντάρους, καθώς οι ποινές τους μετατράπηκαν σε φυλακίσεις λίγων ετών. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1934, οι αγώνες αυτοί και η σθεναρή στάση των κομμουνιστών φαντάρων, οδήγησαν στην κατάργηση του Πειθαρχικού Ουλαμού Καλπακίου.

Πολύτιμη παρακαταθήκη Η αλύγιστη στάση των κομμουνιστών φαντάρων, η λεβέντικη στάση που κράτησαν απέναντι στους δημίους τους και στα στρατοδικεία είναι μια απ’ τις σημαντικότερες σελίδες της ιστορίας της ΟΚΝΕ, πολύτιμη παρακαταθήκη για τους νέους κομμουνιστές. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, που οι αντιθέσεις των καπιταλιστικών κρατών οξύνονται, που οι πολεμικές συγκρούσεις στην περιοχή μας εντείνονται. Η νεολαία της εργατικής τάξης, οφείλει να εμπνευστεί απ’ την στάση των ηρωικών ΟΚΝιτών, και να μη δεχθεί να γίνει κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών, να μη χύσει το αίμα της “για τ’ αφέντη το φαΐ”. Στρατής Δουνιάς Παραπομπές 1. Ριζοσπάστης, 18-7-1930, σ. 1 2. Ριζοσπάστης, 22-1-1929, σ.1-2 3. Ριζοσπάστης, 7-10-1926, σ. 2 4. Ριζοσπάστης, 5-2-1929, σ. 1 5. Πρωτοπόροι, 1-1931 [Αρχείο ΚΕ του ΚΚΕ] 6. Ριζοσπάστης, 9-12-1930, σ. 1 7. Ριζοσπάστης, 20-12-1930, σ. 1, 2 8. Ριζοσπάστης, 13-1-1931, σ. 1 9. Ο.π.

10. Ριζοσπάστης, 15-1-1931, σ. 1 11. Ριζοσπάστης, 15-1-1931, σ. 2

34

Σχετικά με τη δίκη της “Χρυσής Αυγής”

Οι δικηγόροι (πολιτική αγωγή) των κομμουνιστών εργατών που χτυπήθηκαν με δολοφονικό τρόπο από “τάγματα εφόδου” της “Χρυσής Αυγής” το Σεπτέμβρη του 2013 στο Πέραμα, λίγες μέρες πριν τη στυγερή δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από το χρυσαυγίτη Ρουπακιά, δίνουν τη μάχη να αποκαλυφθεί και μέσα στη δικαστική αίθουσα ο εγκληματικός χαρακτήρας αυτής της οργάνωσης, που πηγάζει από τη ναζιστική “ιδεολογία” της και να καταδικαστούν όχι μόνο οι φυσικοί αυτουργοί των εγκλημάτων αλλά και η ηγετική ομάδα που τα καθοδήγησε. Στον αγώνα αυτό, έχουν να αντιμετωπίσουν τα εμπόδια που προσπαθεί να ορθώσει η υπεράσπιση των χρυσαυγιτών, καθώς και εμπόδια που θέτει το ίδιο το δικαστήριο και το υπουργείο Δικαιοσύνης, όπως η αποβολή της πολιτικής αγωγής κατά το μέρος που στρέφεται κατά της ηγεσίας, η υποβάθμιση της σημασίας της δίκης με τη διεξαγωγή της σε απομακρυσμένο και ακατάλληλο χώρο στις φυλακές Κορυδαλλού, η άρνηση τήρησης μαγνητοφωνημένων πρακτικών κ.λπ. Φυσικά, δεν υπάρχουν αυταπάτες για τα όρια της αστικής δικαιοσύνης, ούτε ψευδαισθήσεις ότι η ναζιστική δράση μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από αυτήν. Την αποστολή αυτή μπορεί να φέρει σε πέρας μόνο το εργατικό κίνημα, η Λαϊκή Συμμαχία στην πάλη για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννάει και θρέφει το φασισμό και το ναζισμό. Ωστόσο, η συγκεκριμένη δίκη μπορεί να αξιοποιηθεί από το κίνημα, ώστε να γίνει αντιληπτός από πιο πλατιά τμήματα εργαζομένων, φτωχών αυτοαπασχολούμενων και νεολαίας ο πραγματικός χαρακτήρας της “Χρυσής Αυγής” και του ναζισμού-φασισμού, ως μιας βαθειά αντιδραστικής, ρατσιστικής και χυδαίας αντικομμουνιστικής δύναμης στην υπηρεσία του καπιταλιστικού συστήματος, με κρυφές ή φανερές σχέσεις με την αστική τάξη και το κράτος της. Το υλικό της δικογραφίας και αυτό

που έρχεται στη δημοσιότητα με την ευκαιρία της δίκης περιέχει πλούσια και αναμφισβήτητα στοιχεία, που δείχνουν την προσήλωσή της στο ναζισμό και τα σύμβολά του, τον εγκληματικό τρόπο οργάνωσης και δράσης της, ανάλογο με αυτόν των χιτλερικών “ταγμάτων εφόδου”. Είναι χαρακτηριστικό π.χ. το βίντεο με τον πυρηνάρχη Νίκαιας και κατηγορούμενο Πατέλη, ο οποίος προετοιμάζει επίθεση του “τάγματος εφόδου“, με την προτροπή «ό,τι κινείται σφάζεται», περιμένοντας την έγκριση της ηγεσίας. Η στοχοποίηση κομμουνιστών και πρωτοπόρων εργατών, αντιφασιστών και μεταναστών, οι πολύμορφες δοσοληψίες της και εκτελέσεις συμβολαίων με εργολάβους, εφοπλιστές κ.λπ., η ανοχή ή και συνεργασία με τμήματα του κρατικού μηχανισμού, καταρρίπτουν την αυτοπροβολή της ως δήθεν “αντισυστημικής” οργάνωσης. Η αποκάλυψη της “Χρυσής Αυγής” έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα, που εντείνει τη δημαγωγία της μέσα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, εκμεταλλευόμενη το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα και την οι-

Η

δίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της “Χρυσής Αυγής” συμπληρώνει ήδη έξι μήνες διάρκειας, αλλά ουσιαστικά μόλις πριν λίγες βδομάδες ξεκίνησε η κύρια ακροαματική διαδικασία, με την εξέταση μαρτύρων. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική, θα μπορούσε να ειπωθεί και ιστορική, δίκη, που θα κρίνει τρεις κακουργηματικές υποθέσεις (δολοφονία Φύσσα, δολοφονική επίθεση στους κομμουνιστές εργάτες του Περάματος καθώς και στους Αιγύπτιους αλιεργάτες στο Κερατσίνι), οι οποίες συσχετίζονται με 60 ακόμη δικογραφίες της εγκληματικής δράσης της οργάνωσης (δολοφονία του Πακιστανού μετανάστη Λουκμάν στα Πετράλωνα, χτύπημα στο κοινωνικό στέκι “Αντίπνοια” στην ίδια περιοχή, όπως και στο “Συνεργείο” στην Ηλιούπολη, επίθεση κατά αντιφασίστα μαθητή στο Π. Φάληρο, σε απεργούς εργάτες και μαθητές στο Λαγκαδά, στο εκλογικό περίπτερο του ΚΚΕ στην Αγ. Παρασκευή κ.λπ.). Εκτός από τις κατηγορίες για τα τρία κακουργήματα, όλοι οι 68 συνολικά κατηγορούμενοι αντιμετωπίζουν και την κατηγορία για «ένταξη σε εγκληματική οργάνωση», η δε ηγεσία και για «διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης».

κονομική καπιταλιστική κρίση. Άλλωστε σε όλη την Ευρώπη, με το ίδιο λίπασμα καλλιεργείται το έδαφος όπου φυτρώνουν και αναπτύσσονται ρατσιστικές, ναζιστικές-φασιστικές και εθνικιστικές δυνάμεις, με την “ευγενική χορηγία” της ίδιας της ΕΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, που, προκλητικά και ανιστόρητα, εξισώνουν το ναζισμό με τον κομμουνισμό, καλλιεργούν τη θεωρία “των δύο άκρων”, αποενοχοποιούν τα ναζιστικά εγκλήματα. Στη χώρα μας, σοβαρές ευθύνες για την ενίσχυση του εγκληματικού ναζιστικού αυτού μορφώματος έχουν τα αστικά πολιτικά κόμματα, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, με την ανοχή που έδειξαν – και συνεχίζουν να δείχνουν- απέναντί της. Ας θυμηθούμε τις φανερές και υπόγειες διασυνδέσεις βουλευτών και στελεχών της ΝΔ και άλλων κομμάτων μαζί τους (π.χ. Μπαλτάκος), αλλά και τις “δημοκρατικές ευαισθησίες” της σημερινής κυβέρνησης, με τη στάση της πρώην προέδρου της βουλής, την προθυμία των υπουργών της να απαντούν σε ερωτήσεις βουλευτών των ναζί, την προκλητική

προβολή τους από την κρατική τηλεόραση, δημάρχους που συνεχίζουν να τους καλούν σε επετειακές εκδηλώσεις κ.λπ. Δεν πρέπει να ξενίζει, ούτε να δημιουργεί εφησυχασμό η σημερινή δικαστική δίωξή της. Κι αυτό γιατί την ίδια ώρα που η ηγεσία της είναι υπόδικη για σοβαρά κακουργήματα, είναι παράλληλα φανερή η πολύμορφη στήριξή της από επιχειρηματίες, καθώς και τμήματα του κρατικού μηχανισμού και μάλιστα του κατασταλτικού πυρήνα του, όπως έδειξαν και τα υψηλά ποσοστά της “Χρυσής Αυγής” στα εκλογικά τμήματα που ψήφισαν αστυνομικοί και άλλοι ένστολοι. Άλλωστε, είναι αποκαλυπτικό το ιστορικό παράδειγμα του Χίτλερ, που φυλακίστηκε προσωρινά μετά το γνωστό αποτυχημένο “πραξικόπημα της μπυραρίας” στο Μόναχο το 1923, λίγα χρόνια όμως αργότερα αγκαλιάστηκε και αναγορεύτηκε σε αρχηγό από το σύνολο της αστικής τάξης της Γερμανίας και όχι μόνο. Αλλά και σήμερα που τυπικά τα ναζιστικά-φασιστικά κόμματα είναι απαγορευμένα σε χώρες, όπως στη Γερμανία και αλλού, αυτό δεν τα εμποδίζει στην πράξη να λειτουργούν και να δραστηριοποιούνται, κάτω από διάφορους μανδύες. Η ιστορική εμπειρία στην Ευρώπη και στη χώρα μας διδάσκει ότι η αστική τάξη και το σύστημά της αμολάνε ή μαζεύουν τα ναζιστικά και φασιστικά μαντρόσκυλά τους, τα αγριεύουν, τα εξημερώνουν ή τα τιμωρούν κατά περίπτωση, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, παίρνοντας φυσικά υπόψη κάθε φορά και τις διαθέσεις των λαϊκών μαζών. Το εργατικό κίνημα, η Λαϊκή Συμμαχία είναι οι μόνοι που, στον αγώνα για την οριστική απαλλαγή της ανθρωπότητας από τον καπιταλιστικό ζυγό και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μπορούν να οδηγήσουν το ναζισμό και το φασισμό εκεί που πραγματικά ανήκουν: Στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας! Α.Α.–Λ.Κ.

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

35

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΟ 523 ΤΑΓΜΑ ΠΖ ΚΟΖΑΝΗΣ

Να μην περάσουν οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί για το λαό και τη νεολαία

Π

ριν λίγες μέρες έγινε γνωστή η διεξαγωγή άσκησης του Ελληνικού Στρατού στο 523ο Τάγμα Πεζικού στην Κοζάνη, με σενάριο την ανακατάληψη ενός εργοστασίου από το στρατό. Απ’ όσα έχουν δημοσιοποιηθεί, φαίνεται πως στην άσκηση συμμετείχαν ακόμα και απλοί φαντάροι.

Επικίνδυνοι σχεδιασμοί με το λαό στο στόχαστρο Η άσκηση αυτή δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά ασκήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, στις οποίες εκπαιδεύονται τα ελληνικά ένοπλα σώματα στην καταστολή πλήθους, στην καταστολή διαδηλώσεων και διαμαρτυριών του λαού. Άλλωστε, κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πως πριν από λίγους μήνες ο Υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επέβαλε τα capital controls, άφηνε να εννοηθεί σε δηλώσεις του πως αν χρειαστεί ο στρατός είναι έτοιμος να παρέμβει για να εξασφαλίσει την “εσωτερική ασφάλεια”. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπλέκει την χώρα όλο και πιο βαθιά στην δίνη των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Από κανέναν δεν πρέπει να διαφεύγει πως σήμερα δυναμώνει ο κίνδυνος πιο γενικευμένων περιφερειακών συγκρούσεων, ακόμη κι ενός γενικότερου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η εμπλοκή της Ρωσίας για τα δικά της συμφέροντα στη σύρραξη στη Συρία σηματοδοτεί την παραπέρα όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή.

Η κυβέρνηση έχει ευθύνη γιατί συμμετέχει ενεργά σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Με τις προτάσεις της προς το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ για δημιουργία και επέκταση στρατιωτικών ΝΑΤΟϊκών βάσεων σε νησιά, όπως Κρήτη, Κάρπαθο, Λέρο, που καμιά κυβέρνηση δεν είχε διατυπώσει τις τελευταίες δεκαετίες, εμπλέκει το λαό σε επικίνδυνους δρόμους. Από τη μια η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της οδηγούν το λαό και τη νεολαία να χύσουν το αίμα τους για να αναβαθμίσει το γεωπολιτικό της ρόλο και να διασφαλίσει μερίδιο στους ντόπιους μονοπωλιακούς ομίλους από την “πίτα” των αγορών και της ενέργειας. Από την άλλη, προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν με την βία τον “εχθρό λαό”, όσο αυτός κλιμακώνει τις αντιδράσεις του και τον αγώνα του ενάντια στην βάρβαρη πολιτική που του τσακίζει την ζωή. Οι παραπάνω εξελίξεις ανοίγουν την όρεξη της φασιστικής-ναζιστικής Χρυσής Αυγής, των υμνητών του Χίτλερ, που υποστηρίζει την ανάμειξη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας στην πολιτική ζωή με επιδίωξη να στρέφονται αυτά τα σώματα ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό. Γι΄ αυτό συκοφαντεί με ψέματα και αισχρό αντικομμουνισμό το ΚΚΕ και τους λαϊκούς αγώνες.

Η θέση των Ενόπλων Δυνάμεων δεν είναι απέναντι στο λαό που αγωνίζεται, είναι μαζί του Οι φαντάροι, τα στρατευμένα παιδιά του λαού, οι άντρες και οι γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από αυτές τις εξελίξεις. Η αποστολή τους πρέπει να είναι αποκλειστικά η διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ, ΕΕ που μας εμπλέκουν συνεχώς σε πολέμους ενάντια σε άλλους λαούς της περιοχής, που γεννούν φτώχεια, δυστυχία και τεράστια κύματα προσφύγων. Δεν έχουνε κανένα συμφέρον από το να σταθούν ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό. Έχουν κάθε συμφέρον να συμπορευτούν με τον αγώνα του λαού μας για διέξοδο από την κρίση προς όφελός του. Κανένας να μην εμποδίσει όσους αντιστέκονται στη σφαγή των λαϊκών δικαιωμάτων στην υγεία, στην παιδεία, στη σταθερή δουλειά, στο μισθό και την σύνταξη. Οι φαντάροι, οι υπαξιωματικοί και αξιω-

Για τη στήλη “Στον Τάκο” επικοινωνείτε μαζί μας στο mail@odigitis.gr Φωτογραφίες από την στρατιωτική άσκηση που πραγματοποιήθηκε στις 15 Οκτωβρίου από την 30η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία. Σύμφωνα με όσα δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα του ΓΕΣ, η άσκηση επικεντρώθηκε “στην αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών και αγώνα σε αστικό ιστό”.

ματικοί δεν ταυτίζονται με τον κατασταλτικό χαρακτήρα των σωμάτων στα οποία υπηρετούν. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι παιδιά λαϊκών οικογενειών που τα βγάζουν δύσκολα πέρα. Κανένας να μην δεχτεί να γίνει αυτός που θα χτυπήσει τους γονείς του, τα αδέρφια του, να μην στραφεί ενάντια στους ομοίους του εργαζόμενους, φοιτητές, αυτοαπασχολούμενους, γυναίκες που αγωνίζονται και γι’ αυτόν και για την οικογένειά του. Η θέση τους δεν είναι απέναντι στο λαό που διεκδικεί και αγωνίζεται, είναι μαζί του. Να απομονώσουν τη ναζιστική Χρυσή Αυγή που ενώ δημαγωγεί για τα προβλήματα των φαντάρων και του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, υποστηρίζει όλη την αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει τα δικαιώματά τους, υποστηρίζει τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στους πολεμικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ενάντια σε άλλους λαούς. Το δίκιο του λαού να γίνει δύναμη για αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, για διαγραφή του χρέους με το λαό κυρίαρχο. Με τη δική του διακυβέρνησηεξουσία να κάνει τον πλούτο, που υπάρχει και παράγεται στην πατρίδα μας, λαϊκή περιουσία.

36

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ “Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17”

«Έ

Φωτογραφία από την παράσταση: "Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17".

Τις συναντήσαμε, λίγο πριν ανέβει η παράσταση. Πολλή δουλειά, άγχος για να είναι όλα έτοιμα. Το πιο σημαντικό όμως που κατέκτησαν, όπως μας είπε η Φαίδρα, είναι ο τρόπος που δούλεψαν και συνεχίζουν να δουλεύουν γι' αυτήν την παράσταση. «Δεν υπήρχε μονάδα. Τέσσερα διαφορετικά άτομα δημιούργησαν έναν άνθρωπο και είναι τεράστια ανακούφιση να ξέρεις ότι δεν υπάρχει ένας που επιδιώκει να υπερτερήσει του συνόλου. Μοιραζόμασταν, ανταλλάσσαμε απόψεις στην έρευνα της γραμμής της ύπαρξης της παράστασης, του σώματος, της υποκριτικής, του λόγου, της μουσικής». Ψάχνοντας για παραδείγματα του τρόπου δουλειάς που μας περιέγραψε η Φαίδρα, η Θαλασσιά σημειώνει τα εξής: «Η έρευνα για το έργο έγινε απ' όλους μας και όχι μόνο σε αυτή καθεαυτή την ιστορία, αλλά και στην ίδια τη δομή του έργου μας. Συζητήσαμε όλοι μαζί τους άξονες της ιστορίας και καταλήξαμε στο βασικό πυρήνα. Συζητήσαμε και τη μορφή που θέλαμε να δώσουμε στην παράσταση, για να προβάλουμε καλύτερα το περιεχόμενο που θέλαμε να αναδείξουμε. Ακόμα και το κείμενο της παράστασης δεν το πήγα ολοκληρωμένο στα παιδιά, αλλά συζητούσαμε ξεχωριστά κομμάτι-κομμάτι της ιστορίας».

"Συνομιλία" με το νέο άνθρωπο εκείνης της εποχής Πώς όμως ξεκίνησαν όλα αυτά; Μας λέει η Ηλιάνα: «Από το Επί Κολωνώ προσφέρθηκε η θεατρική σκηνή του Black box. Στην αναζήτηση του τι έργο μπορούμε να ανεβάσουμε, σίγουρα μας συγκινούσε και μας ενδιέφερε η ιδέα να είναι πολιτικό... Μέσα από τη συζήτηση, καταλήξαμε ότι ίσως θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον να ασχοληθούμε με έναν άνθρωπο που δεν είναι γνωστός. Έτσι σκέφτηκα την πολύ κα-

λή φίλη και συναγωνίστρια της γιαγιάς μου, την ΕΠΟΝίτισσα Αθηνά Χατζηεσμέρ από τον Ταύρο, για την οποία έχω ακούσει πολλές ιστορίες. Αρχίζουμε να ψάχνουμε για την Αθηνά και παράλληλα να σκεφτόμαστε πώς θέλουμε να αποδοθεί η ιστορία. Νομίζω πως ο κοινός παρονομαστής στον οποίο καταλήξαμε και ο βασικός πυλώνας της παράστασης είναι ότι δεν μας ενδιέφερε να αποδώσουμε ρεαλιστικά την ιστορία της, δηλαδή να περιγράψουμε τις τελευταίες στιγμές της μέσα στα κρατητήρια, αλλά να αντιμετωπίσουμε αυτό το χαρακτήρα ως αφορμή για να μιλήσουμε για το νέο άνθρωπο που αποφασίζει να επαναστατήσει και να διεκδικήσει τη ζωή του μέχρι τέλος. Επίσης, ένα ακόμα γεγονός που με συγκινεί είναι ότι αυτή η ιστορία εκτυλίσσεται στον Ταύρο, σε μια γειτονιά γνωστή μας. Μέσα στο έργο αναφέρονται οδοί, δρόμοι της Καλλιθέας, του Ταύρου, περιστατικά που όλοι κάπου έχουμε ακούσει. Με κινητοποιεί πάρα πολύ η σκέψη ότι οι θεατές ακούγοντας το κείμενο θα έρθουν σε επαφή με ένα κομμάτι της Ιστορίας που είναι σχετικά πρόσφατο και κοντινό τους». Ρωτάμε, αν, μέσα από την παράσταση, επιδιώκουν να απευθυνθούν σε νεότερους κυρίως ανθρώπους. Η Ηλιάνα το επιβεβαιώνει. «Από την αρχή αυτής της δουλειάς θέλουμε να εκφράσουμε την ανάγκη συνομιλίας ενός νέου ανθρώπου του τότε, ενός αιώνια νέου ανθρώπου, με ένα νέο του σήμερα. Αυτός ήταν ο βασικός στόχος της παράστασης. Αυτήν την ιστορία θέλουμε να την κοινωνήσουμε στους νέους ανθρώπους».

Ποια ήταν η Αθηνά Η Θαλασσιά μάς μιλά για τη ζωή και τη δράση της Αθηνάς.

ρχεται η απελευθέρωση, σιμώνει! Και τότε στα γαλάζια ταμπελάκια των δρόμων θα μπουν τα ονόματα των δικών μας ηρώων. Οδός Ηλέκτρας Αποστόλου, οδός Ναπολέοντα Σουκατζίδη, οδός Γιάννη Ιωακειμίδη, ετών 17. Και σαν περάσει λίγος καιρός ακόμη, θ' αλλάξουν κι αυτά μαζί μ' ολάκερο τον κόσμο. Ανάγκη για ήρωες δε θα υπάρχει πια. Τα παιδιά θα παίζουν μπάλα στη συμβολή των δρόμων ευτυχίας και λαού». Από το Σάββατο 14 Νοέμβρη έως την Κυριακή, 17 Γενάρη, στη Σκηνή Black Box του θεάτρου Επί Κολωνώ θα ανέβει η θεατρική παράσταση "Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17 ". Συζητήσαμε με τρία μέλη από τη νεανική θεατρική ομάδα και πιο συγκεκριμένα με την Ηλιάνα Μαυρομάτη, που υποδύεται την Αθηνά, την Θαλασσιά Αντωνοπούλου, που έγραψε το κείμενο, και την Φαίδρα Σούτου που επιμελείται την κίνηση. Ο μουσικός της ομάδας, που έγραψε και την πρωτότυπη μουσική της παράστασης, είναι ο Ισίδωρος Πάτερος. «Η Αθηνά ήταν μαθήτρια, ταυτόχρονα δούλευε ως ράφτρα και ζούσε με την οικογένειά της στα προσφυγικά, στην περιοχή των Νέων Σφαγείων. Δέκα μέρες πριν την απελευθέρωση, στα 17 της χρόνια, και αφού βασανίστηκε για να καταδώσει τους συναγωνιστές της, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Επομένως η προσωπικότητα της Αθηνάς δομείται σε αυτό το τρίπτυχο: Παιδί προσφύγων, εργάτρια και μαθήτρια. Να σημειώσουμε ακόμα ότι συμμετείχε στο πρώτο ιδρυτικό τμηματικό διοικητικό συμβούλιο της ΕΠΟΝ Ταύρου και μαζί με την Μάρω Λουλούδη (γιαγιά της Ηλιάνας) ήταν υπεύθυνη για την καθοδήγηση των Αετόπουλων της περιοχής. (…) Αυτός είναι εντέλει ο ουσιαστικά νέος άνθρωπος. Αυτός που με τη νιότη του παλεύει για τη νιότη του κόσμου, του νέου κόσμου, της νέας κοινωνίας. Το βασικό ερώτημα που διαπνέει όλο το έργο είναι ίσως η πρώτη σκέψη που κάνουμε όταν διαβάζουμε ή ακούμε για τις ιστορίες αγωνιστών όπως η Αθηνά: Γιατί προτίμησαν να πεθάνουν; Μα δεν προτίμησαν ποτέ να πεθάνουν. Προτίμησαν τη ζωή. Αγάπησαν τη ζωή. Και γι' αυτό τους σκότωσαν». Πάνω στην κουβέντα μας λένε ότι αρχικά δεν είχαν στοιχεία για την Αθηνά αλλά κατάφεραν να βρουν. Η Φαίδρα μάς λέει για ένα βιβλίο που διάβασαν κι αναφέρεται στους ΕΠΟΝίτες. Η Ηλιάνα μάς αναφέρει για μια θεία της Αθηνάς που τη συνάντησαν και τους έδωσε κάποια στοιχεία. Παράλληλα, μας μιλά για την έρευνα και τη μελέτη γενικά της εποχής, της δράσης της ΕΠΟΝ και άλλων σημαντικών γεγονότων της εποχής. Η Θαλασσιά μάς εξιστορεί τη γνωριμία και τη συνέντευξη που πήραν από την παλαίμαχη αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης Γιάννα Τρικαλινού. Συνθέτοντας με αυτόν τον τρόπο την προ-

σωπικότητα της Αθηνάς, ήθελαν να καταδείξουν, όπως μας λέει η Ηλιάνα, «ότι ήταν ένας χαρακτήρας με αντιφάσεις, με ρωγμές, ένας κανονικός άνθρωπος, δηλαδή. Δεν θέλαμε να φανεί ότι ήταν γεννημένη ηρωίδα. Και νομίζω ότι το έχουμε πετύχει. Χωρίς, βέβαια, να ξεχνάμε την ταξική θέση της Αθηνάς και τη σκοπιά από την οποία έβλεπε τα πράγματα, διαφορετικά θα έπρεπε να διαλέξουμε ένα παιδί το οποίο δεν ήταν οργανωμένο, αλλά πήρε κάποιες αυτόβουλες πρωτοβουλίες. Διαλέξαμε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, που ήταν οργανωμένο σε μια συγκεκριμένη οργάνωση». Και τι αποζητούν να μείνει στο θεατή; Και οι τρεις είναι κάθετες. Δε θέλουν μια παράσταση μουσειακή, ούτε ένα σκέτο μάθημα, αλλά ούτε και μια στείρα σύνδεση "όπως και τότε, έτσι και τώρα". Θέλουν η παράσταση να δώσει την αφορμή σε ένα νέο σήμερα να ψάξει, να μάθει τι έγινε. «Θα θέλαμε να υπάρχει συζήτηση μετά από τις παραστάσεις, όπως επίσης, αφού ολοκληρωθούν οι παραστάσεις στο θέατρο, να πάμε σε εργατικά κέντρα, γειτονιές, φοιτητικούς συλλόγους, δήμους», σημειώνει η Ηλιάνα. *το κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από το "Ριζοσπάστη", 4/11/15

Πρόγραμμα παραστάσεων Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή στις 20.15 Σάββατο στις 19.00 και 21.30 Κυριακή στις 19.00

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

37

Στους χώρους του κάθε μέρα “κάτι τρέχει”...

ΤΗΣ ΚΝΕ

Κ

αθημερινή είναι πλέον η δραστηριότητα στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας. Καλλιτεχνικές ομάδες, ομάδες δουλειάς που έχουν αναλάβει δραστηριότητες της οργάνωσης έχουν βρει στέγη. Οι χώροι του Στεκιού φιλοξενούν εκδηλώσεις αλλά και την προετοιμασία τους, ενώ ήδη καλλιτεχνικές ομάδες αξιοποιούν τους χώρους του για τις πρόβες τους ή ομάδες νέων καλλιτεχνών μόλις “γεννιούνται” μέσα στο Στέκι. Ο “Οδηγητής” βρέθηκε στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ, για να καταγράψει κάποιες από τις δραστηριότητες που πραγματοποιούνται αυτό το διάστημα. Συζητήσαμε με την Ελεάνα Γρηγορίου σκηνοθέτρια της παιδικής θεατρικής ομάδας καθώς και ηθοποιό σε θεατρική ομάδα νέων καλλιτεχνών.

Πρόγραμμα μαθημάτων και προβών. Δευτέρα: 17:00-20:00 μάθημα μπουζούκι Τρίτη: 17:00-19:00 μάθημα κιθάρας 19:00-21:00 συγκρότημα της ΚΝΕ Τετάρτη: 17:00-19:00 λαϊκό-ρεμπέτικο σχήμα της ΚΝΕ 18:00-21:00 θεατρική ομάδα 17:00-19:00 ομάδα εικαστικών Πέμπτη: 17:00-19:00 ροκ συγκρότημα 19:00-21:00 σύγχρονος χορός Παρασκευή: 18:00-21:00 “Παίζω και δημιουργώ” δραστηριότητες για παιδιά προσχολικής ηλικίας

Φιλόξενος χώρος για ομάδες νέων καλλιτεχνών Στο Στέκι όπως ήδη είπαμε φιλοξενούνται πρόβες θεατρικών ομάδων νέων καλλιτεχνών. Μια από αυτές τις ομάδες έχει ξεκινήσει τις πρόβες της για να ανεβάσει το έργο της Θαλασσιάς Αντωνοπούλου “Η μοναδική και ασυνήθιστη ιστορία του Ευτύχη ή τα Ευτύχεια”. Όπως μας λέει η Ελεάνα, ηθοποιός της θεατρικής ομάδας: «Το έργο πραγματεύεται το πρόβλημα της ανεργίας. Είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση, με μουσική που φτιάχτηκε ακριβώς για αυτό το έργο. Στόχος μας είναι το έργο να μη παρουσιαστεί μόνο στο θέατρο αλλά να μπορούμε να το παρουσιάσουμε και σε ένα χώρο δουλειάς, σε εκδηλώσεις σωματείων και όπου αλλού μας καλέσουν. Ο ήρωας του έργου, ο Ευτύχης, περνάει διάφορες περιπέτειες μένοντας άνεργος, όπου

Σάββατο: 12:00-14:30 παραδοσιακό μουσικό σχήμα 17:00-21:00 μάθημα φωνητικής και ορθοφωνίας Κυριακή: μαθήματα παραδοσιακών χορών (τα μαθήματα γίνονται στην οδό Κάνιγγος 27, 5ος όροφος, αιθ. ένωσης λογιστών) 14:30-16:00 νέο τμήμα 16:00-17:30 χορευτική ομάδα 18:00 πρόβα θεατρικής παιδικής ομάδας και παιδικής ομάδας χορωδίας  Το στούντιο για άλλα μουσικά συγκροτήματα θα λειτουργεί Τετάρτη 19:00-22:00, Παρασκευή 17:00-22:00, Σάββατο, Κυριακή 10:0013:00 και 17:00-22:00 έπειτα από επικοινωνία.  Η βιβλιοθήκη και η αίθουσα σεμιναρίων λειτουργεί όλες τις ώρες έπειτα από επικοινωνία. Στοιχεία επικοινωνίας και για εγγραφές: Τροίας 36, πλησίον ΗΣΑΠ Βικτώρια, 2108823674, steki@kne.gr

Το στούντιο μουσικής στο Στέκι.

Μια από τις εκδηλώσεις που έχουνε πραγματοποιηθεί στο Στέκι.

προσπαθεί μάταια τα προβλήματα που συναντάει να τα λύσει μόνος του. Θέλουμε, μέσα από το έργο, να βάλουμε τον προβληματισμό το κατά πόσο ο ατομικός δρόμος μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο στις μέρες μας και το κατά πόσο αυτός μπορεί να κάνει τη ζωή του καλύτερη. Το θέμα της ανεργίας είναι μεγάλο πρόβλημα στη χώρα μας και θέλουμε να αναδείξουμε πλευρές όπως του γιατί υπάρχει ανεργία σήμερα, πως γίνεται να εξαλειφθεί και τι μπορούμε να κάνουμε». Το χώρο του στεκιού μπορούν να αξιοποιήσουν και άλλες καλλιτεχνικές ομάδες έπειτα από επικοινωνία.

Παιδική θεατρική ομάδα και ομάδα παιδικής χορωδίας Τα πρώτα τους βήματα κάνουν στο χώρο του Στεκιού η παιδική θεατρική ομάδα και

ομάδα χορωδίας. «Πρώτη “αποστολή” για να φέρουμε σε πέρας σαν θεατρική ομάδα είναι να ανεβάσουμε το έργο της Άλκης Ζέη, “Το καπλάνι της βιτρίνας”», μας είπε η Ελεάνα, η σκηνοθέτρια της θεατρικής ομάδας και συνεχίζει «Μέσα από αυτή τη προσπάθεια, τα παιδιά θέλουμε να έρθουν σε μια πρώτη επαφή με διάφορες ασκήσεις και με θεατρικά παιχνίδια. Θέλουμε το έργο να παρουσιαστεί στο 42ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή. Ευελπιστούμε, αν και εφόσον είναι έτοιμο πιο νωρίς να το παρουσιάσουμε και αλλού. Μόλις ξεκινήσαμε την ομάδα αυτή και η συμμετοχή είναι ανοιχτή, αναμένουμε να αγκαλιαστεί το επόμενο διάστημα και από περισσότερα παιδιά τέτοιας ηλικίας.» Οι πρόβες της θεατρικής ομάδας γίνονται 2 φορές το μήνα και τις άλλες 2 φορές τα παιδιά συμμετέχουν στην ομάδα χορωδίας, που απευθύνεται στις ίδιες ηλικίες.

38

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ - ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ

Για τον Αναρχισμό

Η πάλη με τον μπακουνισμό την περίοδο της Α΄Διεθνούς - ΠΡΟΛΟΓΟΣ (τελευταίο μέρος)

Σ

ε προηγούμενα φύλλα του “Οδηγητή” προχωρήσαμε στη δημοσίευση του Προλόγου της νέας έκδοσης της “Σύγχρονης Εποχής”, με τίτλο “Για τον Αναρχισμό. Η πάλη με τον μπακουνισμό την περίοδο της Α΄Διεθνούς”. Στόχος της αναδημοσίευσης του προλόγου είναι να συμβάλει στη διάδοση της έκδοσης. Συνεχίζουμε έτσι αυτό το μήνα με το τελευταίο μέρος απ’ τον πρόλογο, τον οποίο έχει επιμεληθεί η Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η

Α΄ Διεθνής, υπό το βάρος της απουσίας ιδεολογικής ενότητας, οδηγήθηκε σε αποδιάρθρωση μετά από την Κομμούνα του Παρισιού. Την περίοδο μετά από την Κομμούνα εντάθηκαν οι διώξεις στα μέλη της Διεθνούς. «Πιο επικίνδυνη, όμως, για τη Διεθνή από τις αστυνομικές αυτές διώξεις ήταν η εσωτερική κρίση…»1 Η κρίση αυτή εκδηλώθηκε όχι μόνο στα τμήματα της Διεθνούς στη Γαλλία, αλλά και στα τμήματά της στις κυριότερες χώρες. Στη Γερμανία εντάθηκε η διαπάλη των οπαδών του Μαρξ με τους λασαλιστές. Στις ΗΠΑ η Εθνική Ένωση των Εργατών ξέπεσε γρήγορα. Στην Αγγλία, που ήταν κύριο στήριγμα της Διεθνούς μετά από την Κομμούνα, η κατάσταση αντιστράφηκε, οι οπορτουνιστές συνδικαλιστές ηγέτες διαφώνησαν με τη στήριξη που είχε δώσει ο Μαρξ στην Κομμούνα και παραιτήθηκαν από το Γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς, ενώ άλλοι ίδρυσαν τη Βρετανική Ομοσπονδία της Διεθνούς Ένωσης Εργατών, ώστε να διακόψουν την άμεση επαφή του Γενικού Συμβουλίου με τα βρετανικά τρέιντ γιούνιονς. Επίσης, οι Εκάριους και Χέιλς, που κατείχαν διαδοχικά τη θέση του Γενικού Γραμματέα της Διεθνούς, διέκοψαν τις σχέσεις τους με τον Μαρξ.2 Στις 17-23 Σεπτέμβρη 1871 η Διεθνής έκανε γενική συνδιάσκεψη στο Λονδίνο, αντί του προγραμματισμένου συνεδρίου της που ήταν να γίνει στο Μάιντς της Γερμανίας. Η συνδι-

Οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς.

άσκεψη του Λονδίνου πήρε αποφάσεις στην κατεύθυνση ίδρυσης σε κάθε χώρα κόμματος της εργατικής τάξης ως αποφασιστικής προϋπόθεσης για τη νίκη της προλεταριακής επανάστασης. Επίσης, κάλεσε τα τμήματα της Διεθνούς να ενισχύσουν τη δράση τους στα συνδικάτα, στις γυναίκες και στις αγροτικές περιοχές. Οι μπακουνιστές πραγματοποίησαν ξεχωριστό συνέδριο στη Σόνσβιλ της Ελβετίας το Νοέμβρη του 1871 και κυκλοφόρησαν την “Εγκύκλιο του Σόνσβιλ”. Σε απάντηση, οι Μαρξ και Ένγκελς κυκλοφόρησαν στις 5 Μάρτη 1872 εγκύκλιο με τίτλο “Φανταστικές διασπάσεις της Διεθνούς”.

Το Συνέδριο της Χάγης

Τ

ο 5ο Συνέδριο της Διεθνούς άρχισε τις εργασίες του στις 2 Σεπτέμβρη 1872 στη Χάγη. Ήταν το πρώτο συνέδριο που πήραν προσωπικά μέρος οι Μαρξ και Ένγκελς. Από την αρχή φάνηκε η διάσπαση μεταξύ μαρξιστών και μπακουνιστών, δίχως όμως να είναι και ξεκάθαρος ο διαχωρισμός των παρατάξεων, αφού στον Μαρξ εναντιώθηκαν και οι Άγγλοι τρεϊντγιουνιονιστές, όπως ο Εκάριους, και άλλα τρία μέλη του Γενικού Συμβουλίου (όχι από ιδεολογική συμφωνία με τον Μπακούνιν). Στο συνέδριο, που το μποϊκόταραν οι μπακουνικοί της Ιταλίας, δεν πήρε μέρος ο Μπακούνιν και εκπροσωπήθηκε από τον Γκιγιόμ.

Το συνέδριο ασχολήθηκε με 4 θέματα: Το ρόλο και τα δικαιώματα του Γενικού Συμβουλίου, την έδρα της Διεθνούς Ένωσης Εργατών, την πολιτική γραμμή της Διεθνούς και την κατάσταση της Συμμαχίας του Μπακούνιν. Σχετικά με τη δικαιοδοσία του Γενικού Συμβουλίου, οι μπακουνιστές επέμεναν σε μια ακραία τοπική αυτονομία των τμημάτων της Διεθνούς και πρότειναν τον περιορισμό του Γενικού Συμβουλίου σε ρόλο γραφείου αλληλογραφίας και συλλογής στατιστικών στοιχείων. Αντιτάσσονταν στην πρόταση του Μαρξ το Γενικό Συμβούλιο να εφαρμόζει τις αποφάσεις των συνεδρίων, ενώ ορισμένοι υποστήριζαν την πλήρη κατάργηση του Γενικού Συμβουλίου. Οι μαρξιστές, από την άλλη, επέμεναν στην ανάγκη πολιτικής γραμμής και γενικής διεθνούς πειθαρχίας. Γεγονός είναι ότι τα προηγούμενα χρόνια το Γενικό Συμβούλιο είχε παίξει κυρίως το ρόλο ενός θεωρητικού κέντρου και όχι ρόλο άμεσης καθοδήγησης των τμημάτων της Διεθνούς στις διάφορες χώρες. Τελικά, με ψήφους 40 υπέρ, 4 κατά και 11 λευκά, το συνέδριο υποστήριξε την άποψη του Μαρξ.3 Όμως και οι αποφάσεις που ψηφίστηκαν εν τέλει δεν έγινε κατορθωτό να εφαρμοστούν στην πράξη. Το Σχέδιο Απόφασης για το ζήτημα της πολιτικής πάλης έλεγε: «Στον αγώνα ενάντια στις ενωμένες δυνάμεις των κατεχουσών τάξεων, το προλεταριάτο δεν μπορεί να δράσει παρά ως τάξη και να οργανώσει τις δυνάμεις του σ’ ένα ανεξάρτητο πολιτικό κόμμα, που να αντιπολιτεύεται όλα τα παλιά πολιτικά κόμματα, τα δημιουργημένα από τις κατέχουσες τάξεις. Το πολιτικό κόμμα ως οργάνωση του προλεταριάτου χρειάζεται για το θρίαμβο της κοινωνικής επανάστασης και πρώτα-πρώτα για την επίτευξη του τελικού της σκοπού –την κατάργηση των τάξεων.»4 Η απόφαση εγκρίθηκε με 29 ψήφους υπέρ, 5 κατά και 9 αποχές. Στο ζήτημα της έδρας της Διεθνούς υπήρξαν

διάφορες προτάσεις, όπως για τη Βαρκελώνη και τις Βρυξέλλες. Τελικά εγκρίθηκε η πρόταση του Ένγκελς, με ψήφους 30 υπέρ, 14 κατά και 13 λευκά: Να μεταφερθεί η έδρα του Γενικού Συμβουλίου στη Νέα Υόρκη. Η συζήτηση, οι συμφωνίες και οι διαφωνίες για την έδρα είχαν πολιτική διάσταση, αν και αντιτάχτηκαν στη μεταφορά της έδρας και αντιπρόσωποι που δεν κινούνταν από πολιτική διαφωνία, όπως ο Ζόργκε, ο οποίος τελικά ψήφισε υπέρ της μεταφοράς της στη Νέα Υόρκη, ενώ ο ίδιος εκλέχτηκε νέος γραμματέας του Γενικού Συμβουλίου. Τα υπόλοιπα μέλη του Γενικού Συμβουλίου ήταν επίσης κάτοικοι των ΗΠΑ. Μετά από αυτήν την απόφαση οι μπλανκιστές, δηλώνοντας ότι “η Διεθνής είχε χαθεί”, εγκατέλειψαν επιδεικτικά το συνέδριο και δεν ξαναπήραν μέρος στις εργασίες του. Η αιτιολόγηση της μεταφοράς της έδρας ήταν οι δύσκολες συνθήκες της Ευρώπης, η προσπάθεια για απόσπαση της Διεθνούς από την επιρροή του μπακουνισμού και η ελπίδα να αποκτήσει μεγαλύτερους δεσμούς με τη νεαρή εργατική τάξη των ΗΠΑ. Το συνέδριο ψήφισε υπέρ της διαγραφής του Μπακούνιν και του Γκιγιόμ, αναγνωρίζοντας ότι στο πλαίσιο της Διεθνούς είχαν δημιουργήσει μια ξεχωριστή μυστική οργάνωση,

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2015

που μέσω διάφορων εθνικών μυστικών κλικών επιδίωκε να κυριαρχήσει στη Διεθνή.

όσο μπορούσε και ο Ένγκελς έως το θάνατό του το 1895. Παράλληλα με τη δράση των συνεπών μαρξιστών και επαναστατών εργατών, ήταν έντονη η επιρροή του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού. Η Β΄Διεθνής διαλύθηκε, αφού κατά την έκρηξη του Α΄Παγκόσμιου Πολέμου τον Αύγουστο του 1914 τα κόμματαμέλη της πρόδωσαν τις προηγούμενες διακηρύξεις τους και οι ηγέτες τους, τασσόμενοι με το μέρος της αστικής τάξης των χωρών τους, πήραν μέρος σε αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Εξαίρεση υπήρξε το Κόμμα των Μπολσεβίκων του Λένιν, ο Καρλ Λίμπκνεχτ, η Ρόζα Λούξεμπουργκ και μια ομάδα Σέρβων σοσιαλιστών. Η Επανάσταση του Οκτώβρη του 1917 στη Ρωσία και η δράση του Κόμματος των Μπολσεβίκων υπήρξε έμπρακτη επιβεβαίωση του επαναστατικού μαρξισμού ενάντια στις διάφορες αναρχικές θεωρίες και ενάντια στη συμβιβαστική έως προδοτική πολιτική της σοσιαλδημοκρατίας. Καρπός της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης υπήρξε η ανάπτυξη Κομμουνιστικών Κομμάτων και η ίδρυση της Γ΄Διεθνούς (1919-1943).

Έ

να χρόνο μετά από το Συνέδριο της Χάγης, ο Ένγκελς, σε γράμμα του προς τον Μπέμπελ, στις 20 Ιούνη 1873, έκανε την εξής αποτίμηση για τη Χάγη: «Φυσικά, κάθε κομματική καθοδήγηση θέλει να βλέπει επιτυχίες και αυτό είναι καλό. Υπάρχουν όμως περιστάσεις που πρέπει να έχει κανείς θάρρος να θυσιάζει την επιτυχία της στιγμής για πιο σπουδαία πράγματα. Ιδιαίτερα ένα κόμμα σαν το δικό μας, που η τελική επιτυχία του είναι απόλυτα βέβαιη και που στην εποχή που ζούμε και μπρος στα μάτια μας έχει αναπτυχθεί τόσο τεράστια, καθόλου δε χρειάζεται πάντα και οπωσδήποτε την επιτυχία της στιγμής. Πάρτε για παράδειγμα τη Διεθνή. Ύστερα από την Κομμούνα είχε τεράστια επιτυχία. Οι κατακεραυνωμένοι αστοί τής απέδιδαν παντοδυναμία. Η μεγάλη μάζα των μελών της πίστευε πως αυτό θα συνεχιστεί αιώνια. Εμείς ξέραμε πολύ καλά ότι η φούσκα θα έπρεπε να σκάσει. Όλο το σκυλολόι κόλλησε πάνω της. Οι αιρετικοί που είχε μέσα της αποθρασύνθηκαν, καταχράστηκαν τη Διεθνή, με την ελπίδα πως θα τους επιτρέπονταν οι πιο μεγάλες κουταμάρες και χυδαιότητες. Εμείς δεν το ανεχτήκαμε αυτό. Ξέροντας καλά ότι κάποτε η φούσκα θα έσκαζε οπωσδήποτε, δεν έμπαινε για μας ζήτημα να αναβάλουμε την καταστροφή, αλλά να φροντίσουμε η Διεθνής να βγει από αυτήν καθαρή και ανόθευτη. Στη Χάγη έσκασε η φούσκα και ξέρετε ότι τα περισσότερα από τα μέλη του συνεδρίου τράβηξαν για το σπίτι τους με το βαρύ αίσθημα της απογοήτευσης. Και όμως σχεδόν όλοι αυτοί οι απογοητευμένοι, που φαντάζονταν να βρουν στη Διεθνή το ιδανικό της γενικής αδερφοσύνης και συμφιλίωσης, είχαν στην πατρίδα τους πολύ πιο άγριο καβγά από κείνον που ξέσπασε στη Χάγη! Τώρα οι αιρετικοί καβγατζήδες κηρύττουν τη συμφιλίωση και μας διαβάλλουν σαν ανυπόφορους και δικτάτορες! Και αν είχαμε εμφανιστεί συμφιλιωτικοί στη Χάγη, αν είχαμε κρύψει το ξέσπασμα της διάσπασης, ποια θα ήταν η συνέπεια; Οι αιρετικοί, ιδιαίτερα οι μπακουνικοί, θα είχαν ακόμα ένα χρόνο καιρό μπροστά τους να κάνουν πολύ μεγαλύτερες κουταμάρες και ανομίες στο όνομα της Διεθνούς. Οι εργάτες των πιο αναπτυγμένων χωρών θα γύριζαν τις πλάτες τους με αηδία. Η φούσκα δε θα έσκαζε, θα ζάρωνε σιγά-σιγά, τρυπημένη από βελονιές, και το επόμενο συνέδριο, που θα έφερνε οπωσδήποτε την κρίση, θα γινόταν ένα σκάνδαλο των πιο χυδαίων προσωπικοτήτων, γιατί η αρχή είχε εγκαταλειφτεί στη Χάγη! Και τότε η Διεθνής θα καταστρεφόταν με την “ενότητα”! Αντί γι’ αυτό, εμείς τώρα ξεφορτωθήκαμε τα σάπια στοιχεία.»5 Τελικά, η Διεθνής διαλύθηκε και τυπικά τον Ιούλη του 1876, με απόφαση του συνεδρίου που έγινε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.

Λ

ίγες μέρες μετά από το Συνέδριο της Χάγης, οι αναρχικές δυνάμεις οργάνωσαν συνέδριο (15-17 Σεπτέμβρη 1872) στο Σεντ Ιμιέ της Ελβετίας, όπου πήραν μέρος

39

Οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς στο Συνέδριο της Χάγης (1872).

αντιπρόσωποι από τις Ισπανία, Ιταλία, Ελβετία, Γαλλία και ΗΠΑ. Οι αναρχικοί, διαφωνώντας με τις αποφάσεις του Συνεδρίου της Χάγης, εμφανίζονταν ως οι πραγματικοί συνεχιστές της Διεθνούς Ένωσης Εργατών. Ακολούθως, εντάθηκε η πάλη ανάμεσα στις δύο Διεθνείς, ενώ στην μπακουνική Διεθνή προσχώρησαν οι Ομοσπονδίες του Βελγίου και της Ολλανδίας. Ο Ένγκελς, μαζί με τον Λαφάργκ, δημοσίευσαν την μπροσούρα με τίτλο Η Συμμαχία της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας και η Διεθνής Ένωση Εργατών, ενώ οι αναρχικοί δημοσίευσαν μπροσούρα με τίτλο Μια συνομωσία ενάντια στη Διεθνή Ένωση Εργατών, γραμμένη από τον Μπακούνιν. Μετά από το συνέδριο του Σεντ Ιμιέ, οι μπακουνικοί πραγματοποίησαν διεθνείς συνελεύσεις: Γενεύη 1873, Βρυξέλλες 1874, Βέρνη 1876, Βερλιέ 1877. Ο Μπακούνιν πέθανε σε ηλικία 62 ετών, τον Ιούλη του 1876, ενώ το Δελτίο τους, Bulletin de la Federation Jurassienne, συνέχισε να βγαίνει μέχρι το Μάρτη του 1878. Σε συνέδριο που έγινε τον Ιούλη του 1881 στο Λονδίνο, συγκροτήθηκε η λεγόμενη “Μαύρη Διεθνής” («International Working People’s Association»), η επίδραση της οποίας πήρε μεγαλύτερη έκταση στις ΗΠΑ. Αρκετοί εκπρόσωποι της “Μαύρης Διεθνούς” κατέφυγαν στις ΗΠΑ, ανάμεσά τους και ο κύριος εκπρόσωπός της, ο Γερμανός Γιόχαν Μολ, εκδότης της εφημερίδας Ελευθερία. Οι αναρχικοί και αναρχοσυνδικαλιστές στις ΗΠΑ ανέπτυξαν δράση στις βιομηχανικές περιοχές του Πίτσμπουργκ και του Σικάγο, ενώ δέχτηκαν σοβαρό πλήγμα μετά από τα γεγονότα της πλατείας Χάιμαρκετ του Σικάγο (Μάης 1886). Συνέχεια των παραδόσεων του αναρχοσυνδικαλισμού στις ΗΠΑ υπήρξε και η οργάνωση “Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου” (IWW), η οποία, παρά την άρνησή της για πολιτική πάλη, μετά από την Οκτωβριανή Επανάσταση προσέγγισε την

Κομμουνιστική Διεθνή και ορισμένοι από τους ηγέτες της, όπως ο Ουίλιαμ Φόστερ και ο Μπιγκ Μπιλ Χέιγουντ, εντάχτηκαν στο κομμουνιστικό κίνημα. Οι αναρχοσυνδικαλιστικές οργανώσεις και η δράση τους είχαν έκταση στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα στη Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία. Ο Λένιν στις αρχές του 20ού αιώνα εξηγούσε πως οι απεργίες είναι “σχολείο πολέμου”, αλλά «δεν είναι ο ίδιος ο πόλεμος»6, δηλαδή ότι δεν αρκεί η απεργιακή πάλη και η συνδικαλιστική οργάνωση για την ανατροπή του καπιταλισμού. Η κριτική αυτή αφορά και το ρεύμα του αναρχοσυνδικαλισμού ή του λεγόμενου επαναστατικού συνδικαλισμού, το οποίο, όσον αφορά το περιεχόμενό του, είχε αρκετές ομοιότητες με τον “οικονομισμό”. Έτσι, ο αναρχοσυνδικαλισμός κατέληγε να χαρακτηρίζεται από “αναρχική πλαδαρότητα” στην οργάνωση, να τον διακρίνει παράλογη αντιπάθεια στην πολιτική, να προκαλεί νευρικό εξερεθισμό στους εργάτες αντί ν’ αποτελεί “σταθερό φρούριο ταξικής οργάνωσης”, να περιλαμβάνει μικροαστικά ατομικιστικά χαρακτηριστικά στα ιδανικά του, καθώς και χαρακτηριστικά προυντονικής θεωρίας7.

Σ

τα χρόνια που ακολούθησαν μετά από τη διάλυση της Α΄Διεθνούς, συγκροτήθηκαν διάφορα εργατικά και σοσιαλιστικά κόμματα, αντιπρόσωποι αυτών των κομμάτων συνήλθαν στις 14 Ιούλη 1889, στο Παρίσι, σε δύο διαφορετικά συνέδρια, τα οποία κατέληξαν σε δύο διαφορετικές διεθνείς οργανώσεις που συνενώθηκαν μετά από ένα χρόνο και έτσι έχουμε την ίδρυση της Β΄Διεθνούς. Βασικό κόμμα της Β΄Διεθνούς υπήρξε το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το πρόγραμμα του οποίου –“Πρόγραμμα της Ερφούρτης”– αποτέλεσε πρότυπο και για τα άλλα κόμματα. Στη Β΄Διεθνή έδρασε

Η

σημασία των κειμένων της Συλλογής έγκειται όχι μόνο στη γνωριμία με τις εξελίξεις εκείνης της περιόδου, αλλά και στην εξαγωγή συμπερασμάτων που αφορούν τις μετέπειτα περιόδους, καθώς και τη σημερινή. Προσφέρονται για τη γνωριμία με τις σύνθετες συνθήκες δράσης του πολιτικού επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξης και της χάραξης επαναστατικής πολιτικής γραμμής πάλης.

Παραπομπές 1. Ου. Ζ. Φόστερ, Ιστορία των Τριών Διεθνών, σελ. 120, εκδ. Γνώσεις 2. ο.π. σελ. 121 3. ο.π. σελ. 124 4. ο.π. σελ. 125 5. Κ. Μαρξ - Φ. Ένγκελς, Διαλεχτά έργα, τόμ.

2, σελ. 558 6. Β. Ι. Λένιν, “Για τις απεργίες”, Άπαντα, τόμ.

4, σελ. 302, εκδ. Σύγχρονη Εποχή 7. Β. Ι. Λένιν, “Πρόλογος στην μπροσούρα του Βοΐνοφ”, Άπαντα, τόμ. 16, σελ. 202, εκδ. Σύγχρονη Εποχή

11

www.odigitis.gr