#1032 by giannis kle

Τιμάμε τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ

3ος Πανελλαδικός Διαγωνισμός

Ρεπορτάζ του “Οδηγητή”

συλλογικής ερευνητικής εργασίας της ΚΝΕ και του "Οδηγητή"

σε ΕΠΑΛ της Αττικής

# 1032 | ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2016 | 2 ευρώ

ΤΟΝ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣΕΕΚΕΦΑΛΑΙΟΥ...

... ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟν ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!

*Ευχαριστούμε τον Κωνσταντίνο Ρουγγέρη για την παραχώρηση του σκίτσου που αξιοποιήσαμε στο εξώφυλλο του “Οδηγητή”.

Κομμουνιστική Επιθεώρηση

Κυκλοφορεί το τεύχος 1/2016 Αναλυτικά τα περιεχόμενα του τεύχους:  Ελισαίου Βαγενά: Η στρατιωτικο-πολιτική εξίσωση στη Συρία

 Κείµενο του Τµήµατος για την Ισοτιµία των Γυναικών της ΚΕ του ΚΚΕ: Για το Σύµφωνο Συµβίωσης

70 ΧΡΟΝΙΑ

 Βασίλη Όψιµου: Οι εξελίξεις στη Νέα ∆ηµοκρατία, στο φόντο της αναµόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήµατος

ΑΠΟ ΤΗΝ Ι∆ΡΥΣΗ ΤΟΥ

∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ

Η ΑΣΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑ∆ΑΣ

3 Ούτε βήμα πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες μας! 28 Με αφορμή τη συζήτηση στα ΔΣ των φοιτητικών συλλόγων για την απεργία στις 4 Φλεβάρη 4 Σχόλια 29 Παλεύουμε για αγωνιστική ανασυγκρότηση των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων 6 Πανεργατική απεργία 4ης Φλεβάρη Ηχηρή εργατική - λαϊκή απάντηση 30 Ανακοίνωση του ΕΣΥΝ για την πανελλαδική καμπάνια: «Σκληρά» και «μαλακά» ναρκωτικά – 7 Συνεχίζουμε – κλιμακώνουμε τον αγώνα! Αυτή

είναι η μόνη απάντηση στην πολιτική κυβέρνησης– ΕΕ – κεφαλαίου!

Σπουδαστές Δημοσίων ΙΕΚ: Δυναμώνουμε τους Συλλόγους μας, παλεύουμε για σπουδές και δουλειά με δικαιώματα

ου και της Γκράβας

17 Συνέντευξη με την ηθοποιό Ελένη Γερασιμίδου – Παρουσίαση του βιβλίου «Το Σχολείο»

Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί... φτωχότεροι

20 Φλεβάρης 1976 – Φλεβάρης 2016: 40 χρόνια

στρο του κεφαλαίου

 Κομματικά Ντοκουμέντα

902.gr To portal του ΚΚΕ

31 Βιβλιοπαρουσίαση: Η εμφάνιση της εργατικής

τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ο αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ

33 Χαιρετισμός του σ. Νίκου Αμπατιέλου στο 18

10 Οι μικρομεσαίοι αγρότες δίνουν αγώνα επιβίωσης Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΟΝ 12 Ρίχνουμε άκυρο στο στημένο τους διάλογο! Δια- 34 Προσφυγικό – Μεταναστευτικό: Έγκλημα 14 Ρεπορτάζ του «Ο» στα ΕΠΑΛ της Σιβιτανιδεί-

 Εύης Γεωργιάδου: Η υγεία και ασφάλεια των εργαζοµένων στο στόχα-

Μύθοι και πραγματικότητα

λέγουμε τον δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης!

 Κείµενο της Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ για τις νέες γυναίκες και τα νέα ζευγάρια: Οι αλύγιστες της ταξικής πάλης

διαρκείας με θύματα του λαούς και θύτες τους ιμπεριαλιστές

35 Νομοσχέδιο το Υπουργείου Εθνικής Άμυνας

«Ρύθμιση θεμάτων μεταθέσεων οπλιτών, μέριμνας προσωπικού και άλλες διατάξεις»

Μια διαφορετική γνωριμία με το άθλημα της πυγμαχίας...

37 Πίσω από το περιτύλιγμα των λεγόμενων “ατομικών δικαιωμάτων”...

από το Α’ Συνέδριο της ΚΝΕ

38 Για τη θεατρική παράσταση «πού’ ναι η μάνα σου μωρή;» 22 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ Θεατρική ομάδα της ΚΝΕ: Πολύτιμη συμβο25 Προσεχώς στην τάξη... Δημοκρατία και ελευ- 39 λή στον αγώνα από το δικό της μετερίζι

ε καθημερινή και συνεχή ειδησεογραφία, ανταποκρίσεις, σχολιασμό, φωτορεπορτάζ, βίντεο και ζωντανές μεταδόσεις το portal του ΚΚΕ βρίσκεται στην καρδία των εξελίξεων.

Πάμε σινεμά...

ΚΝΕ καλεί τους μικρούς της φίλους να παρακολουθήσουμε όλοι μαζί την ταινία: “Το αγόρι και ο κόσμος”, την Κυριακή 28 Φλεβάρη, στις 11:30, στον κινηματογράφο Studio new star art cinema (Σπάρτης και Σταυροπούλου 33, Πλατεία Αμερικής). Η πολυβραβευμένη ταινία κινουμένων σχεδίων καταφέρνει χωρίς διαλόγους αλλά μέσα από εκπληκτικές εικόνες και χρώματα που θυμίζουν παιδικές ζωγραφιές και με τη συνοδεία καθηλωτικής μουσικής να μαγεύει μικρούς και μεγάλους. Είσοδος ελεύθερη!

θερία στον καπιταλισμό (μέρος 2ο)

26 Το ενιαία δωδεκάχρονο σχολείο, το σχολείο των λαϊκών αναγκών και απαιτήσεων της εποχής

OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βερανζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800 (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού: 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ).

Αγόρασέ τον Διάβασέ τον Διάδωσέ τον!

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Ούτε βήμα πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες μας!

ι εργάτες, ο λαός, η νεολαία έδειξαν τη δύναμή τους στην μεγάλη απεργία στις 4 του μήνα. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η περαιτέρω κλιμάκωση του αγώνα. Για να μην κατατεθεί καν στη Βουλή το αντιασφαλιστικό έκτρωμα, για να γενικευτεί η πάλη ενάντια στο σύνολο της ταξικής αντιλαϊκής επίθεσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που θέλει να διαμορφώσει ένα μέλλον χωρίς δικαιώματα για τη νεολαία. Τα πρώτα μηνύματα από το νέο γύρο της διαπραγμάτευσης που ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα, επιβεβαιώνουν ότι το εύρος της επίθεσης που εξαπολύεται σε βάρος του λαού και της νεολαίας ξεπερνάει κατά πολύ την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που προτείνει η κυβέρνηση.

Η ΚΝΕ το προηγούμενο διάστημα πραγματοποίησε ένα μεγάλο άνοιγμα με εκατοντάδες εξορμήσεις και περιοδείες στους χώρους που ζει, σπουδάζει, δουλεύει η νεολαία. Τα μέλη και οι φίλοι της έδρασαν πρωτοπόρα σε κάθε χώρο για την ενημέρωση, τη συζήτηση, την οργάνωση, τον προσανατολισμό του αγώνα. Μέσα από αυτή τη δράση επικοινωνήσαμε και συμπορευτήκαμε με χιλιάδες νέους και νέες. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ένα: Ότι η νεολαία, ιδιαίτερα οι νέες και οι νέους εργαζόμενοι, οι νέες και οι νέοι των εργατικών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που σπουδάζουν στα ΕΠΑΛ, στα ΤΕΙ, στις σχολές μαθητείας και κατάρτισης, στα σχολεία μπορούν να δώσουν σημαντική δυναμική στη φάση αντεπίθεσης που πρέπει να περάσει το εργατικό – λαϊκό κίνημα. Γιατί οι νέοι και οι νέες δεν μπορούν να ζήσουν μέσα στην αβεβαιότητα, μέσα στην ανασφάλεια για το μέλλον, χωρίς δικαιώματα που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες. Γιατί το μέλλον των νέων δεν μπορεί να είναι οι ουρές της ανεργίας, οι ακριβές σπουδές, η δουλειά χωρίς δικαιώματα, η περιπλάνηση.

«Για το καλό μου, για το καλό μου ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου» Την ίδια ώρα όλοι μιλούν εξ’ ονόματος της νέας γενιάς. Όλοι δήθεν θέλουν να τη σώσουν. Η κυβέρνηση, οι υπουργοί της, η ΕΕ, οι επιχειρηματικοί όμιλοι κάνουν το μαύρο άσπρο. “Για το καλό μας” τσακίζουν την κοινωνική ασφάλιση στο όνομα της βιωσιμότητάς της. “Για το καλό μας” επιβάλλουν και εκσυγχρονίζουν την εργασιακή ζούγκλα στο όνομα της “ανάπτυξης”. “Για το καλό μας” γενικεύουν τα 5μηνα προγράμματα και την τζάμπα εργασία – μαθητεία στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας.

Η νεολαία όμως μπορεί και πρέπει να βάλει στην αιχμή των διεκδικήσεών της τις δικές της ανάγκες. Για ολόπλευρη μόρφωση, επαγγελματικές και πανεπιστημιακές σπουδές υψηλού επιπέδου που δεν είναι εμπόρευμα, που δεν είναι κομμένες

και ραμμένες στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, για φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Για σταθερή δουλειά και ωράρια για όλους και όχι ανεργία, 5μηνα προγράμματα ανακύκλωσής της, τζάμπα μαθητεία και πρακτική, πρόγραμμα και ωράρια “λάστιχο”. Για να δουλεύουν όλοι οι νέοι με συλλογική σύμβαση, με ασφάλιση, με μισθό πάνω από 751 ευρώ χωρίς τον άθλιο μισθολογικό διαχωρισμό σε άνω και κάτω των 25 ετών. Όλοι οι νέοι και οι νέες να έχουν πλήρη, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Το ότι αυτά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα το αποδεικνύουν δύο έρευνες του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος. Σύμφωνα με την έκθεση Oxfam οι 62 πιο πλούσιοι άνθρωποι στον κόσμο έχουν σήμερα τόσο πλούτο, όσο το 50% του πληθυσμού της γης! Επίσης, υπάρχει τεράστια τεχνολογική εξέλιξη και άνοδος της παραγωγικότητας, που ενώ θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση του εργάσιμου χρόνου και αύξηση των μισθών, οδηγεί, σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, σε απώλεια 7 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας παγκόσμια! Όσοι νέοι και νέες προβληματίζονται για το αν οι αγώνες έχουν αποτέλεσμα, μπορούν να σκεφτούν το εξής: Ότι οι αγώνες για τις σύγχρονες ανάγκες στη μόρφωση, τη δουλειά, τη ζωή θα έχουν αποτέλεσμα στο βαθμό που θα συγκρούονται με την παραπάνω αντίφαση. Με την αντίφαση από τη μια να υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες και από την άλλη όχι απλά να μην καλύπτονται, αλλά γυρνάμε αιώνες πίσω. Και η αντίφαση αυτή υπάρχει και στη χώρα μας. Και έχει όνομα: καπιταλισμός. Είναι το σύστημα που γεννά φτώχεια, κρίσεις, πολέμους, ξεριζωμό, προσφυγιά. Που δέχεται μόνο όσους πρόσφυγες και μετανάστες χρειάζεται για φτηνό εργατικό δυναμικό και τους υπόλοιπους τους καταστέλλει, τους στοιβάζει σε “hot spots”, τους επιστρέφει πίσω στην κόλαση.

Μόνιμος στόχος ο εγκλωβισμός της νεολαίας στη σημερινή βαρβαρότητα Το σύστημα αποφάσισε να στήσει νέο κάλπικο δίπολο ανάμεσα στον “νεοφιλελευθερισμό” της ΝΔ και την “αριστερά”» του ΣΥΡΙΖΑ για να κρυφτεί η στρατηγική σύμπλευση αυτών των κομμάτων στο χτύπημα των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας, προς όφελος των κερδών των καπιταλιστών. Φυσικά, αυτά τα κόμματα έχουν διαφορές στα σημεία και σε μορφές διαχείρισης του συστήματος, διαφορές που μπορούν όμως να γεφυρώνονται, όπως αποδείχτηκε και από την ψήφιση του 3ου μνημονίου. Πρόσφατο επίσης παράδειγμα των προηγούμενων ημερών είναι η δήθεν οξυμένη διαμάχη τους με αφορμή το ασφαλιστικό τη στιγμή που συμφωνούν στο ξήλωμα της κοινωνικής ασφάλισης και στο ράψιμο της ιδιωτικής.

Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να φυσήξει αέρας αντεπίθεσης Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ θα εντείνουμε την επαφή, την επικοινωνία με τους χιλιάδες νέους και νέες που βιώνουν την αδικία και την εκμετάλλευση αυτού του βάρβαρου συστήματος. Θα εντείνουμε την πρωτοπόρα δράση μέσα στους συλλογικούς φορείς της νεολαίας για να φουντώσει η συζήτηση και να κλιμακωθεί ο αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση, την ΕΕ, τους επιχειρηματικούς ομίλους που είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για το τσάκισμα των δικαιωμάτων μας. Για να κλιμακωθεί ο αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες. Νίκος Σταματόπουλος Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

4 Κανείς να μην τσιμπήσει στο δίπολο που στήνουν Τώρα που το παλιό ψεύτικο δίπολο “μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί” έχει πλέον ξεθωριάσει, αφού και οι αντιμνημονιακοί έγιναν μνημονιακοί, το σύστημα πλασάρει στο λαό το νέο ψεύτικο δίπολο, ανάμεσα στους “προοδευτικούς” και τους “νεοφιλελεύθερους”, τους “λαϊκιστές” και τους “υπεύθυνους”, τους “αριστερούς” και τους “δεξιούς”, με επίκεντρο βέβαια το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Αρκετά καθαρά το είπε ο Βούτσης του ΣΥΡΙΖΑ: «Η τελική επιλογή του κόσμου της ΝΔ (σ.σ. εννοεί τον Κ. Μητσοτάκη) διαμορφώνει συνθήκες πιο σημαντικού ξεκαθαρίσματος των πολιτικών απόψεων άρα και μιας “υγιούς” πόλωσης». Βέβαια εδώ υπάρχουν κάποια παράδοξα: Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει μέτρα που στη δική του φρασεολογία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν “ακραία νεοφιλελεύθερα”, από την άλλη η ΝΔ αντιπολιτεύεται από αστικές θέσεις, αλλά συμφωνεί στην ουσία των μέτρων και είναι έτοιμη να παράσχει (ξανά) συναίνεση όποτε χρειαστεί. Το συμπέρασμα είναι ένα: Κανείς να μην τσιμπήσει!

Ποιος διασπάει;

Τους βγάζουν λάδι… για ακόμα μια φορά! Από τις τόσες τοποθετήσεις των στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη ψήφισης του ασφαλιστικού, ξεχώρισε αυτό που είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάσος Αθανασίου «πρέπει όμως από τον πρωθυπουργό Σημίτη και τον Τάσο Γιαννίτση (σ.σ. υπουργός εργασίας το 2001) να ζητήσουμε συγγνώμη διότι από τότε είχαν καταλάβει ότι το ασφαλιστικό καταρρέει, ότι τα Ταμεία καταρρέουν, και έπρεπε να κάνουμε κάτι». O νόμος Γιαννίτση ήταν ένας αντι-ασφαλιστικός νόμος το 2001 που θα έφερνε μια ώρα αρχύτερα τα μέτρα που έχουν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και αυτά που τώρα πάει να ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο νόμος αυτός αποσύρθηκε λόγω των μεγάλων εργατικών κινητοποιήσεων. Τι θέλει να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτό που είπε ο βουλευτής του; Θέλει από τη μια να αθωώσει όσους τόσα χρόνια είχαν γδάρει το λαό (γι’ αυτό και τους έχει στείλει ο λαός στο περιθώριο) και από την άλλη να δεχτεί ο λαός ότι τσάμπα ξεσηκώνεται. Άλλη μια υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ: προσπαθεί να βγάλει από τη ναφθαλίνη μέχρι και το Σημίτη...

“Λύσσαξαν” στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την απάντηση του ΚΚΕ στην επιστολή τους με την οποία καλούσαν το ΚΚΕ, τη ΛΑΕ, κάποιες άλλες οργανώσεις της “εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς” και μια αντι-ΚΚΕ ιστοσελίδα (!) σε συνάντηση αντιπροσωπειών για το συντονισμό τους στις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό. Η απάντηση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, με κρυστάλλινο τρόπο αναφέρει πως το ΚΚΕ και όλα τα κόμματα μετέχουν στα όργανα και στις γραμμές του κινήματος μέσω των μελών τους, ότι εκεί μπορούν να συναντηθούν οι πάντες με βάση την ταξική τους θέση και όχι το τι ψηφίζουν, να διεξαχθεί συζήτηση και διαπάλη για την οργάνωση του αγώνα και πως οι συναντήσεις “κορυφών” δεν εξυπηρετούν το κίνημα, αλλά, αντίθετα, το υποκαθιστούν. Εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ όμως το βιολί τους. Αφού έκαναν τελικά τη συνάντηση στην οποία προσήλθαν η... ιστοσελίδα, μια πρώην συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ και κάνα-δυο άλλοι απίθανοι, άρχισαν πάλι τα γνωστά περί “διασπαστικού ΚΚΕ” κ.λπ. Έλα όμως που η πραγματικότητα είναι πεισματάρα. Γιατί στις 26 Γενάρη, μέρα συζήτησης στη Βουλή για το ασφαλιστικό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρέθηκε στην θλιβερή παραμάζωξη της ΑΔΕΔΥ που με το ζόρι συγκίνησε 150 άτομα, την ώρα που με το ΠΑΜΕ διαδήλωναν χιλιάδες εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι και νέοι. Ποιος διασπάει, λοιπόν, το κίνημα;

Ο ΣΥΡΙΖΑ νομοθετεί, τα κοράκια πανηγυρίζουν

χωρίς σχόλια...

«Δεν πιστεύουμε ότι η λύση είναι ο πυλώνας της ιδιωτικής ασφάλισης. Είναι η λογική που λέει ότι αυτοί που θα επιβιώσουν, θα είναι αυτοί που έχουν την οικονομική δυνατότητα». Αυτά είπε ο Πρωθυπουργός στη συζήτηση για το ασφαλιστικό στη Βουλή, διαφωνώντας (δήθεν) με την πρόταση της ΝΔ και του Ποταμιού για ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης. Τρεις μέρες μετά, όμως, όλοι μαζί (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, Ένωση Κεντρώων) ψήφισαν την ενσωμάτωση στο ελληνικό δίκαιο ευρωπαϊκής οδηγίας που αφορά την επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης και τη δημιουργία ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς. Μάλιστα, η Μ. Αντωνάκη, γενική διευθύντρια της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, μιλώντας στη Βουλή είπε: «Η ασφαλιστική αγορά την οποία εκπροσωπούμε, οι εταιρείες δηλαδή, είναι σύμφωνες με το σχέδιο νόμου», και αποκάλυψε: «Εξάλλου μετείχαμε στη νομοπαρασκευαστική Επιτροπή» και γι’ αυτό «δεν έχουμε να καταθέσουμε κάποια ειδική παρατήρηση»! Όσες παπάτζες και αν πουν για να μας πείσουν ότι είναι διαφορετικοί από τους προηγούμενους, η αλήθεια βγάζει μάτι: Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διαλύει ό,τι απέμεινε από την κοινωνική ασφάλιση και τα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης ετοιμάζονται για τρελές μπίζνες!

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Το έχουμε ξαναδεί το έργο Το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανεβάσει το σίκουελ του γνωστού έργου, σύμφωνα με το οποίο στη διαπραγμάτευση υπάρχει το κακό ΔΝΤ που προτείνει τα πιο σκληρά μέτρα, η πιο διαλλακτική ΕΕ και η κυβέρνηση που παλεύει για το καλό του λαού. Βέβαια, πριν λίγους μήνες το ΔΝΤ ήταν το καλό, που αντιλαμβανόταν την ανάγκη για ελάφρυνση του χρέους, αλλά... έχει ο καιρός γυρίσματα. Το παραμυθάκι αυτό βέβαια δεν εξηγεί το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος ενός ευρωπαϊκού θεσμού, όπως είναι ο ESM, ήταν αυτός που ανακοίνωσε τη διευρυμένη ατζέντα της διαπραγμάτευσης. Επιβεβαίωσε ότι τίποτα δε μένει έξω από τη σαρωτική επίθεση, η οποία δε σταματάει στο ασφαλιστικό, αλλά επεκτείνεται στο φορολογικό, στα εργασιακά (ομαδικές απολύσεις, lock out, περιορισμός συνδικαλιστικών ελευθεριών κ.λπ.), στους πλειστηριασμούς και πάει λέγοντας. Στην πραγματικότητα, όλα τα θέματα της διαπραγμάτευσης αποτελούν στρατηγικής σημασίας αναδιαρθρώσεις για το κεφάλαιο. Και όλοι τους μοιράζονται τον στόχο της ανάπτυξης των κερδών του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από διαφορές που μπορεί να προκύπτουν στο “μείγμα”. Ας αφήσουν, λοιπόν, το θέατρο.

Πολλές “τυχαίες” δηλώσεις...

ΜΙΚΡΕΣ

ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ

Κάθε μέρα να ασκείτε “αντικειμενική ενημέρωση” και, κυρίως, να ελέγχετε και να στριμώχνετε την κυβέρνηση. Μην κουράζεστε εκεί στην ΕΡΤ, μετονομαστείτε σε left.gr να ξεμπερδεύουμε...

ΣΕ ΑΚΟΥΣΑ Να λες ότι αυξάνεις την τιμή του εισιτηρίου στα ΜΜΜ για να πληρώσουν οι έχοντες, που παίρνουν το λεωφορείο για να πηγαίνουν βόλτα. Σπίρτζη, μήπως να μειώσεις και τα τέλη κυκλοφορίας στις λιμουζίνες για να δείξεις περισσότερη “ταξική μεροληψία”;

Βουλευτές, στελέχη και “επιφανείς” του ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν όλο το προηγούμενο διάστημα με αφορμή το διάλογο για την Παιδεία και έκαναν διάφορες δηλώσεις. Βγήκε “τυχαία” ο Τριανταφυλλίδης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και μίλησε για δίδακτρα στα σχολεία. Βγήκε “τυχαία” ο Στέφος, επίσης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μίλησε για σχολεία που δεν έχουν παιδιά και άρα πρέπει να κλείσουν. Βγήκε “τυχαία” ο Λιάκος, πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία και μίλησε για δημιουργία εμπορικών κέντρων, κινηματογράφων και εστιατορίων στην Πανεπιστημιούπολη. Μετά από κάθε τέτοια δήλωση βγαίνει άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ (ή της κυβέρνησης) και διαψεύδει ότι αυτά είναι σκέψεις της κυβέρνησης, ότι είναι τάχα δηλώσεις μεμονωμένων ατόμων, λίγο πολύ ότι είναι “τυχαίες” δηλώσεις. Ας πούμε ότι είναι έτσι. Πώς και δεν έτυχε όμως να κάνει κανείς τους δήλωση για την ανάγκη δημόσιας και δωρεάν παιδείας, ολόπλευρης μόρφωσης, αύξησης της κρατικής χρηματοδότησης κ.λπ.; Μήπως όλοι αυτοί εντελώς “τυχαία” λειτουργούν ως λαγοί για πράγματα που σχεδιάζονται;

Μάθημα μας κάνουν οι αγωνιστές και όχι απεργοσπάστες καθηγητές… … λέει ένα σύνθημα και στην πρόσφατη απεργία κάποιοι καθηγητές βάλθηκαν να το ξανακάνουν επίκαιρο. Ενώ η απεργία είναι σε εξέλιξη καταφτάνουν στον «Οδηγητή» δεκάδες καταγγελίες μαθητών για καθηγητές και διευθυντές – στην πλειοψηφία τους μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ - που έκαναν τα πάντα για να μη συμμετέχουν οι μαθητές σε απεργιακές διαδηλώσεις. Αναφέρουμε ορισμένα περιστατικά:  Πριν την απεργία τρομοκρατούσαν τους μαθητές ότι αν κάνουν κατάληψη θα χάσουν τις εκδρομές. Υπήρχε σχολείο που οι απεργοσπάστες καθηγητές έφτασαν να πουν ότι αν κάνουν κατάληψη οι μαθητές θα αποκλειστεί η ομάδα τους από το σχολικό πρωτάθλημα!!!!##*%*##@

Θα δικαιωθούν ... οι βιομήχανοι!! «Η σημερινή κυβέρνηση εξελέγη υποσχόμενη στον ελληνικό λαό πολιτική ανανέωση, δικαιοσύνη, ανάπτυξη. Τα αιτήματα αυτά ζητούν δικαίωση...», τόνισε σε άρθρο του στην εφημερίδα “Αυγή” με τίτλο “Ένα χρόνο Αριστερά” ... ο Θ. Φέσσας Πρόεδρος του ΣΕΒ (Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων)! Βέβαια, παρακάτω στο άρθρο του, ο πρόεδρος των βιομηχάνων κάνει λιανά ποια είναι τα αιτήματα που ζητούν δικαίωση, όπως η εφαρμογή της «επώδυνης συμφωνίας» η οποία είναι «απαραίτητη προϋπόθεση παραμονής μας στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ», «φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον», «ευκαιρίες» για επενδύσεις, «μεγαλύτερη τόλμη» στην εφαρμογή του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων, «γενναίες αποφάσεις» για τις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις, όπως το ασφαλιστικό (...) με το βλέμμα στραμμένο στην ανάπτυξη» και άλλα πολλά. Όλα αυτά όμως, είναι αιτήματα εχθρικά προς το λαό και τη νεολαία, άμεσα συνδεδεμένα με τις ανάγκες των βιομήχανων για να βρεθούν σε τροχιά ανάπτυξης των κερδών τους πατώντας πάνω στα τσακισμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ίσως τα αιτήματα του κυρίου Φέσσα να αποτελούν μια περίληψη ενός μελλοντικού άρθρου με τίτλο “Δύο χρόνια Αριστερά” που θα διαβάσουμε στην “Αυγή” σε κάνα χρόνο...

 Άλλου έλεγαν στα παιδιά ότι θέλουν να μπουν μέσα στο σχολείο να καταγράψουν τους απεργούς καθηγητές και ότι «η κατάληψη βοηθάει τους απεργοσπάστες». Στη συνέχεια οι «αγωνισταράδες» κλείδωναν τις πόρτες στο προαύλιο για να μη κατέβουν στην απεργιακή πορεία οι μαθητές…  Υπήρξε περίπτωση που καθηγητής ΣΥΡΙΖΑίος κοιμήθηκε μέσα στο σχολείο το βράδυ πριν την απεργία για να μην το καταλάβουν το πρωί οι μαθητές! (Ε! Θέλει θυσίες η στήριξη της κυβέρνησης…)  Σε άλλο σχολείο κλήθηκε διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης προκειμένου να νταντέψει τους μαθητές τη μέρα της απεργίας ότι «με τις καταλήψεις δεν είστε ανταγωνιστικοί και χάνετε έτσι από τους μαθητές της υπόλοιπης Ευρώπη»!!!  Εξυπνάκηδες καθηγητές πήγαν τα σχολεία «περίπατο» τη μέρα της απεργίας  Άλλοι καθηγητές άλλαξαν το ωρολόγιο πρόγραμμα (!!!) των σχολείων και έλεγαν στους μαθητές ότι τα μαθήματα θα ξεκινήσουν στις 10:00… Για άλλη μια φορά το παράδειγμα έδωσαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών καθώς και χιλιάδες μαθητές που συμμετείχαν στις απεργιακές διαδηλώσεις. Ξυδάκι λοιπόν για τους απεργοσπάστες… ΥΓ: πολύτιμη συμβολή στο έργο των ΣΥΡΙΖΑίων είχαν και κάτι θλιβεροί τύποι- καθηγητές προσκείμενοι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ - που την ώρα που συνέβαιναν αυτά έλεγαν στους μαθητές ότι «με μία μέρα απεργίας δε βγαίνει κάτι» σιγοντάρωντας ουσιαστικά την ελεεινή προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ως γνωστόν «ότι κατέκτησαν οι εργαζόμενοι το κατέκτησαν με απεργοσπασία»…

Πανεργατική αΠεργια 4ης Φλεβαρή

Ηχηρή εργατική - λαϊκή απάντηση

τις 4 Φλεβάρη, δεκάδες χιλιάδες απεργοί εργάτες και εργάτριες, άνεργοι, μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές, αυτοαπασχολούμενοι, μισθωτοί επιστήμονες, συνταξιούχοι πήραν μέρος στις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις που οργάνωσε το ΠΑΜΕ σε 76 πόλεις της χώρας, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα: Πάρτε πίσω το νόμο λαιμητόμο! Σε πολλές από αυτές τις συγκεντρώσεις, μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές βρέθηκαν με τα τρακτέρ τους και οι φτωχοί αγρότες που δίνουν αγώνα επιβίωσης. Η μεγάλη συμμετοχή στην απεργία και στις συγκεντρώσεις αποτέλεσε μια πρώτη ηχηρή απάντηση στο σχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που ισοπεδώνει την Κοινωνική Ασφάλιση προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, δημιουργεί προϋποθέσεις για κλιμάκωση του αγώνα με νέα απεργία αν η κυβέρνηση τολμήσει να φέρει το νόμο στη Βουλή.

ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Ήταν μόνο η αρχή! Ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και κεντρικός ομιλητής της απεργιακής συγκέντρωσης σημείωσε μεταξύ άλλων: «Στέλνουμε μήνυμα προς την κυβέρνηση, αυτά που έχετε στα χαρτιά να τα πάρετε πίσω, μην τολμήσετε και τα φέρετε στη βουλή. Κάνουμε κάλεσμα στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, δεν τελειώσαμε σήμερα. Να μην κοπάσουν οι κινητοποιήσεις, οι γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, οι στάσεις εργασίας, οι κλαδικές απεργίες. Να νιώθουν την ανάσα μας κάθε μέρα. Κάθε μέρα να μπαίνουν στον αγώνα και στην οργάνωσή του και νέοι εργαζόμενοι. Κλιμακώνουμε με νέο απεργιακό μέτωπο με ανεβασμένες μορφές πάλης. Σήμερα είναι η αρχή! (…). Δεν χάνουμε ούτε λεπτό, δεν παρασυρόμαστε από την παρελκυστική τακτική της κυβέρνησης που στόχο έχει να κουράσει, να απογοητεύσει. Εμείς δεν κουραζόμαστε. Χωρίς χάσιμο χρόνου ενημερώνουμε όσους εργαζόμενους δεν πρόλαβαν να μάθουν, με σχέδιο να μην μείνει κλάδος που δεν θα βγει στον αγώνα, να μην μείνει σωματείο σύλλογος, επιτροπή αγώνα που δεν θα πάρει απόφαση για νέα ακόμα πιο μεγάλη πιο μαζική απεργία αν τολμήσουν και το φέρουν στη Βουλή(…). Τα μεγάλα συμφέροντα δεν παραιτούνται! Έχουν άμεσο και ζωτικό συμφέρον από τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Τα μέτρα για αυτούς σημαίνουν νέο πλούτο, αύξηση της κερδοφορίας! Για εμάς όμως είναι ακόμα μεγαλύτερη δυστυχία, ανέχεια, ζωή χωρίς δικαιώματα, μηδαμινή προστασία της υγείας, της προνοίας! Έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε!» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Από την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στον Πειραιά με ιδιαίτερα μαζική παρουσία μαθητών.

Δ. Κουτσούμπας: “Να αποσυρθεί εδώ και τώρα το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο-έκτρωμα”

την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας και έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Η μεγάλη επιτυχία της πανελλαδικής γενικής πανεργατικής απεργίας, τα μεγάλα συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις της χώρας, τα αγωνιστικά μπλόκα της αγροτιάς, η συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων, επιστημόνων, νέων και γυναικών των λαϊκών οικογενειών στέλνουν ένα μήνυμα: Δεν πάει άλλο. Να αποσυρθεί εδώ και τώρα το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο-έκτρωμα. Να καταργηθούν οι αντεργατικοί - αντιλαϊκοί νόμοι. Κλιμακώνουμε, συνεχίζουμε μέχρι την τελική νίκη. Με εργατική ενότητα, με την εργατική πρωτοπορία, με κοινωνική λαϊκή συμμαχία όλων των εργαζομένων σε όποιον κλάδο κι αν ανήκουν. Με προσανατολισμό ενάντια στα μονοπώλια που μας εκμεταλλεύονται, ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που κατρακυλά τη ζωή του εργαζόμενου όλο και πιο κάτω. Για να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, για να πάρουμε τις ζωές μας. Καλή επιτυχία, καλή δύναμη σε όλους και όλες».

Η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα στην οποία συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδων διαδηλωτών και κατέλαβε απόσταση 2 χιλιομέτρων από την Ομόνοια μέχρι τις στήλες του Ολυμπίου Διός.

ΑΘΗΝΑ

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Συνεχίζουμε – κλιμακώνουμε τον αγώνα! Αυτή είναι η μόνη απάντηση στην πολιτική κυβέρνησης–ΕΕ–κεφαλαίου!

λο το προηγούμενο διάστημα εργαζόμενοι από όλους τους κλάδους, άνεργοι, νέοι βρέθηκαν στο δρόμο, πολιόρκησαν καθημερινά το Υπουργείο Εργασίας απαιτώντας από την κυβέρνηση να πάρει πίσω το νομοσχέδιο που βάζει ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Ταυτόχρονα, η φτωχή αγροτιά δίνει έναν μεγάλο αγώνα επιβίωσης στα μπλόκα του αγώνα. Στο δρόμο βρέθηκαν και χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι, μισθωτοί επιστήμονες, εργαζόμενοι με «μπλοκάκι», συνταξιούχοι κ.λπ. Όλα αυτά τα ρυάκια ενώθηκαν σε ένα μεγάλο αγωνιστικό ποτάμι την Πέμπτη 4 Φλεβάρη, μέρα πανεργατικής-πανυπαλληλικής απεργίας. Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα.

Το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό είναι παραγγελία του κεφαλαίου Το αντιασφαλιστικό σχέδιο της κυβέρνησης είναι κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, της ΕΕ. Υλοποιεί ένα πάγιο αίτημά τους: να τελειώνει ο κοινωνικός χαρακτήρας της Ασφάλισης, να μετατραπεί σε ατομική υπόθεση. Για να γίνει πιο ανταγωνιστική η καπιταλιστική οικονομία, για να έρθουν “επενδύσεις” κι αναπτυξιακοί νόμοι, βασική προϋπόθεση είναι να αποσπάσουν οι επιχειρηματίες νέα προνόμια. Να εξοικονομηθεί κρατικό χρήμα για νέες επενδύσεις και φοροαπαλλαγές. Συνεπώς, για τους πλουτοκράτες, το κοινωνικόασφαλιστικό σύστημα είναι ένα αχρείαστο βαρίδι. Παράλληλα, τμήματα του κεφαλαίου -οι ασφαλιστικές εταιρείες, μεγαλέμποροι Υγείας- καραδοκούν στη γωνία, για να αρπάξουν τη λεία από τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος. Γι’ αυτούς τους λόγους οι εργοδοτικές ενώσεις συναίνεσαν στο σχέδιο της κυβέρνησης.

Το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι ταξικό και όχι λογιστικό Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει σημαία της μεταρρύθμισης τη βιωσιμότητα του συστήματος. Στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων απαντά πως “δεν υπάρχουν χρήματα”. Απειλεί ότι αν δεν περάσει το νομοσχέδιο, σε λίγα χρόνια δεν θα μπορούν να καταβάλλονται συντάξεις, αφού “τα ταμεία είναι άδεια”. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναμασά ό,τι έλεγαν και οι προηγούμενοι κάθε φορά που ήθελαν να περάσουν έναν αντιασφαλιστικό νόμο. Όμως η επίκληση γενικά της “βιωσιμότητας των Ταμείων” ως ένα πρόβλη-

μα “εισροών και εκροών” στο σύστημα, η ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έχουν την ίδια απογύμνωση από το ταξικό της περιεχόμενο “ταξική μεροληψία” έχει σκοπό να βγει λάδι το κεφάλαιο και το Η κυβέρνηση κάνει προσπάθεια να εμφααστικό κράτος. νιστεί ως υπέρμαχος του “αναδιανεμητικού” Αν τα Ταμεία είναι άδεια, ευθύνεται η εργοχαρακτήρα της ασφάλισης και διατυμπανίδοσία και το κράτος που χρωστάνε σε αυτά ζει με θράσος ότι τα μέτρα που φέρνει είναι πάνω από 100δισ. Ευθύνονται οι κυβερνήσεις μεροληπτικά υπέρ των “αδυνάτων”. Σ την που έπαιζαν τα αποθεματικά στο χρηματιπραγματικότητα προσπαθούν να θεσπίσουν στήριο, που τα έδιναν ως επιδοτήσεις στους ένα σύστημα που ενώ επιβάλλει υπέρογκες καπιταλιστές για να κάνουν τις επενδύσεις υποχρεωτικές εισφορές στους πάντες, δίνει τους, που έκαναν το PSI και τις ανακεφαλαιστο τέλος του εργάσιμου βίου μια “ελάχιοποιήσεις των τραπεζών, που την περίοδο στη προστασία”, δηλαδή συντάξεις πτωχοτης κρίσης μείωσαν κατά 5% τις εργοδοτικές κομείου. Η αναδιανομή του ΣΥΡΙΖΑ είναι εισφορές στα ταμεία, που έριξαν με νόμο το μοιρασιά του κόστους μεταξύ φτωχών και βασικό μισθό στα 586 ευρώ μεικτά. Ευθύνοπάμφτωχων. Το κεφάλαιο και τα κέρδη νται οι εργοδότες που απασχολούν του δεν περιλαμβάνονται στην ανασφάλιστους εργαζόμενους ή εξίσωση. τους ασφαλίζουν για μία μέΜόνη Είναι αστείο και ταυτόχρορα και τους έχουν να δουαπάντηση στο ερώνα προκλητικό να προσπαλεύουν πενθήμερο, που έχουν ρίξει τους μισθούς τημα «που θα βρεθούν θεί η κυβέρνηση να οριοθετηθεί απέναντι στη ΝΔ (άρα και τις εισφορές) τα λεφτά» είναι: Να πληκαταγγέλλοντάς την για στον πάτο, όπως επίσης ευθύνεται και το κράτος ρώσει το κεφάλαιο και “ταξικό μίσος” απέναντι στις συντάξεις, ενώ το που δεν πραγματοποιεί το αστικό κράτος! δικό της σχέδιο είναι τάχα ελέγχους. Για την τεράστια “ταξικά μεροληπτικό” υπέρ ανεργία που έχει ζημιώσει τα των αδυνάτων. Η αλήθεια είναι ασφαλιστικά Ταμεία λόγω της ότι η σημερινή κυβέρνηση επεκτείμείωσης των ασφαλιστικών εισφορών νει την ταξική πολιτική των προηγούμενων, ευθύνονται πάλι οι καπιταλιστές που κάνουν σε βάρος των εργαζομένων, των ανέργων, τις απολύσεις, που κλείνουν τις επιχειρήσεις των συνταξιούχων. Γι’ αυτό νομιμοποιεί τις τους ή τις μεταφέρουν στο εξωτερικό για να 11 μειώσεις στις συντάξεις που έχουν γίνει μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό ρίχνει ακόμα πιο κάτω τις συντάξεις για τους μελλοντικούς Οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι οι ερδικαιούχους, ενώ με την ενοποίηση όλων γαζόμενοι, που πάντα πλήρωναν υποχρετων ταμείων σε ένα περιορίζει στο ελάχιστο ωτικά τις εισφορές τους, οι οποίες αφαιτις παροχές. Άρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ρούνται από το μισθό που παίρνουν “στο έχει ταξική μεροληψία. Είναι υπέρ των εκμεχέρι”, άρα δεν πρέπει να είναι αυτοί που ταλλευτών. θα πληρώσουν τα σπασμένα. Μόνη απάΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συμφωνούν στην ουσία, ντηση στο ερώτημα “που θα βρεθούν τα στην κατάργηση του όποιου αναδιανεμητιλεφτά” είναι: Να πληρώσει το κεφάλαιο κού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, και το αστικό κράτος!

στις μειώσεις των συντάξεων, στις ενοποιήσεις των Ταμείων. Οι καβγάδες τους γίνονται μόνο για να εμπεδωθεί το νέο δίπολο που προσπαθούν να στήσουν, για να κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία ότι ο ένας αποτελεί εναλλακτική του άλλου. Όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης καταδικάζουν το νομοσχέδιο στα λόγια, αλλά στην πράξη περιορίζονται σε μια διαμαρτυρία ή θέλουν να ισχυροποιήσουν την αντιπολιτευτική τους θέση απέναντι στην κυβέρνηση. Παρεμβαίνουν στο κίνημα όχι για την υπεράσπιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, αλλά με γραμμή που έχει ως θέσφατο την κερδοφορία του κεφαλαίου, γραμμή εχθρική για τη νεολαία. Γι αυτό και πρέπει να απομονωθούν, να οξυνθεί η διαπάλη με τη γραμμή τους.

Και εντελώς τυχαία: Ιδιωτική ασφάλιση! Άλλο ένα ζήτημα στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί εναγωνίως να διαφοροποιηθεί από τη ΝΔ είναι αυτό της ιδιωτικής ασφάλισης, με την οποία υποτίθεται ότι διαφωνεί και δεν τη θεωρεί λύση, αφού “οι αδύνατοι δεν θα μπορούν να πληρώσουν”. Εδώ, όμως, τα γεγονότα βγάζουν μάτι. Την ώρα που διαλύουν τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση ψήφισαν στη Βουλή νόμο που ενσωματώνει στο ελληνικό Δίκαιο το νέο ευρωενωσιακό πλαίσιο για την αγορά ασφάλισης “Solvency II” (“Φερεγγυότητα ΙΙ”), που αντικαθιστά το προηγούμενο. Η συγκεκριμένη οδηγία της ΕΕ αφορά την ασφάλιση πραγμάτων, αλλά και την ασφάλιση προσώπων. Αφορά, δηλαδή, εξίσου την ασφάλιση για συντάξεις, Πρόνοια και Υγεία. Με βάση την εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου στόχοι της οδηγίας είναι η μεγέθυνση του μεριδίου της ιδιωτικής ασφάλισης και η δημιουργία ενιαίας ευρωπαϊκής ασφαλιστικής αγοράς.

8 Εδώ φυσικά οι μικροδιαφορές πήγαν περίπατο, αφού το νομοσχέδιο ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση της εισηγήτριας της ΝΔ, Αν. Ασημακοπούλου, που μίλησε για «μεταφορά του κράτους στον ιδιωτικό τομέα, που εμείς στηρίζουμε». Κολακευτικά λόγια για το νομοσχέδιο είπαν και εκπρόσωποι των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.

Ασφαλιστικό: Ενταγμένο στη συνολική επίθεση στο παρόν και το μέλλον της νεολαίας Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν μπορεί να βελτιωθεί, να τροποποιηθεί. Το ένα και μοναδικό ταμείο, ο νέος τρόπος υπολογισμού των συντάξεων, οι αυξήσεις εισφορών κ.λπ. είναι μηχανισμός που οδηγεί στην πλήρη ισοπέδωση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης. Η τακτική των δυνάμεων (ηγεσίες επιστημονικών φορέων, “σχήματα” αγροτών, ορισμένες εργατικές ομοσπονδίες) που έχουν μπει στη διαδικασία των “βελτιώσεων”, που έχουν αρχίσει παζάρια για “να εξαιρεθεί ο κλάδος τους” είναι επιζήμια και συντεχνιακή, βοηθάει τελικά την κυβέρνηση. Κυρίως αδυνατίζει και υπονομεύει το κύριο μέτωπο

Από τις περιοδείες της ΟΠ Αττικής της ΚΝΕ στα ΙΕΚ Γκράβας και Περιστερίου.

πάλης που είναι να μη φτάσει στη βουλή το νομοσχέδιο, να το πάρουν πίσω. Το νομοσχέδιο είναι ενταγμένο σε συγκεκριμένη στρατηγική κατεύθυνση η οποία δεν αλλάζει, όποια τροπολογία και

αν έρθει. Το κεφάλαιο και το κράτος τους δεν πρόκειται να παραιτηθούν από την προσπάθεια να επιβάλουν τους κατώτερους δυνατούς όρους ασφάλισης και συνταξιοδότησης, να τα μετατρέψουν από κοινωνικά δικαιώματα σε

ατομική ευθύνη. Μετά το ασφαλιστικό σειρά έχει η περαιτέρω μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, όπως τη λέει το κουαρτέτο κ.ά.Όλα τα μέτρα μαζί αποσκοπούν στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Έτσι και οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση ενός σύγχρονου και ολοκληρωμένου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και σύνταξης (δωρεάν υγεία, πρόνοια με τις απαραίτητες κρατικές υποδομές, ανθρώπινο δυναμικό και μέσα, αξιοπρεπείς συντάξεις και όχι δουλειά μέχρι τα γεράματα). Αυτός ο αγώνας πρέπει να πάει μαζί με τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, αξιοπρεπείς μισθούς και μεροκάματα, κατοχυρωμένα δικαιώματα μέσα από συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μέτρα προστασίας για τους ανέργους. Για το δυνάμωμα αυτού του αγώνα δίνουν όλες τους τις δυνάμεις και τα μέλη της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα. Με εκατοντάδες περιοδείες σε χώρους δουλειάς και κατάρτισης, συσκέψεις, με κουβέντα άνθρωπο τον άνθρωπο καλούν κάθε νέο να μη δεχτεί να καταργηθούν δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα, όπως είναι η κοινωνική ασφάλιση. Να κάνουν τον αγώνα ενάντια στο νόμο-λαιμητόμο της κυβέρνησης δική τους υπόθεση.

Μισθωτοί επιστήμονες με “μπλοκάκι”

Ασφαλιστικές εισφορές 38,5% για σύνταξη πείνας στα 67

ε πολλούς κλάδους όπου απασχολούνται πτυχιούχοι επιστήμονες, το Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών (ΔΠΥ ή “μπλοκάκι”) είναι κυρίαρχη μορφή απασχόλησης. Ολοένα και συχνότερα την τελευταία 15ετία, το “μπλοκάκι” γίνεται όπλο στα χέρια της εργοδοσίας, για να συγκαλύπτει σχέσεις πραγματικής μισθωτής εργασίας, δηλαδή με σταθερό ποσό μηνιαίου μισθού, μοναδικό εργοδότη, συμβατικό ωράριο και εποπτεία της εργασίας τους απ’ τον εργοδότη. Πρόκειται δηλαδή για κανονικούς μισθωτούς που τυπικά θεωρού-

νται αυτοαπασχολούμενοι. Το “μπλοκάκι” συνοψίζει με κραυγαλέο τρόπο τις ελαστικές σχέσεις και την κινητικότητα στην αγορά εργασίας. “Λύνει” τα χέρια της εργοδοσίας από μια σειρά υποχρεώσεις και δεσμεύσεις (“κόστος” ασφάλισης του μισθωτού, αποζημίωση απόλυσης, άδειες με αμοιβή, ωράριο απασχόλησης και υπερωρίες). Την τελευταία δεκαετία, το “μπλοκάκι” εμφανίζεται εκτεταμένα στους μηχανικούς, στα ΜΜΕ, στον κλάδο της Υγείας, στους δικηγόρους, στους λογιστές, ακόμα και στον κλάδο της Εκπαίδευσης.

Τι προβλέπει το σχέδιο της κυβέρνησης

απ’ το 38,5% για τους μισθωτούς με ΔΠΥ. Το επιχείρημα είναι διάτρητο, αφού βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του εργοδότη να μεταφέρει το 13,5% στο μισθό του εργαζόμενου. Φυσικά, η εξαγγελία αυτή αποτελεί και επίσημη κυβερνητική παραδοχή ότι η εξαρτημένη εργασία θα συνεχίσει να κρύβεται πίσω από το ΔΠΥ. Ακόμα, λέει πως με το νέο τρόπο υπολογισμού των εισφορών, αυτές θα μειωθούν για τα χαμηλότερα εισοδήματα. Ακόμα και για τις περιπτώσεις, όμως, που κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει, η τωρινή μείωση των εισφορών μεταφράζεται σε τεράστια πτώση της σύνταξης. Δεν πρόκειται για μείωση της ασφαλιστικής επιβάρυνσης, αλλά για μεταφορά της στο μέλλον. Είναι, επίσης, ψέμα πως το κυβερνητικό νομοσχέδιο “χτυπά τα μεγάλα ψάρια”. Πρώτον, υπάρχει “ταβάνι” στις εισφορές και το κυριότερο, η μεγάλη μάζα των κερδών του κεφαλαίου φαίνεται ως εταιρικό κέρδος όχι

Οι μισθωτοί επιστήμονες που εργάζονται με το απαράδεκτο “μπλοκάκι” είναι από τα κύρια θύματα του σχεδίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Το σχέδιο οδηγεί σε τεράστιες περικοπές συντάξεων για την πλειοψηφία των εργαζομένων με ΔΠΥ, αυτοαπασχολούμενων ή μισθωτών. Για τους νεότερους ασφαλισμένους οδηγεί σε μια μείωση που ξεκινά απ’ το 30-40% της σύνταξης όπως είναι σήμερα διαμορφωμένη. Στο σκέλος των εισφορών προβλέπεται η αντικατάσταση του σημερινού άθλιου συστήματος των ασφαλιστικών κλάσεων με ένα σύστημα “φορολόγησης”. Η ασφαλιστική επιβάρυνση του μισθωτού με ΔΠΥ διαμορφώνεται στο 38,5% του φορολογητέου εισοδήματος. Ένας μισθωτός με ΔΠΥ, των 1.300 ευρώ μηνιαίως, θα πληρώνει 583

ευρώ ασφάλιστρα κάθε μήνα. Όσον αφορά τους άνεργους με “μπλοκάκι” ή χωρίς δουλειά αυτοαπασχολούμενους που έχουν μηδενικό εισόδημα, το σχέδιο προβλέπει ελάχιστο ποσό εισφορών 2.800 ευρώ ετησίως. Όχι απλά καλείται να καταβάλει εισφορές ο άνεργος, αλλά το ελάχιστο ύψος τους μειώνει αναλογικά και δραστικά το ύψος της σύνταξης. Βέβαια, η κυβέρνηση έχει εναλλακτική πρόταση για όσους δεν αντέχουν να πληρώνουν τις δυσβάσταχτες εισφορές: Την έξωση απ’ την αγορά εργασίας, με την αναστολή της επαγγελματικής ιδιότητας. Έτσι επιταχύνει τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και σπρώχνει στη μαύρη εργασία, κάνοντας με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τον εργαζόμενο φθηνότερο.

Ψέμα πάνω στο ψέμα Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως θα υποχρεώσει τους εργοδότες να καταβάλουν το 13,5%

ως ατομικό εισόδημα και δεν υπόκειται σε ασφαλιστικές εισφορές. Για όλους τους παραπάνω λόγους η πλειοψηφία των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων πρέπει, σε κόντρα με τις πλειοψηφίες των “επιστημονικών φορέων” που παζαρεύουν με την κυβέρνηση με γνώμονα τα συμφέροντα των μεγαλο-επιχειρηματιών του κάθε κλάδου, να απαιτήσουν και να επιβάλουν γενικές συνελεύσεις παντού. Να οργανώσουν την πάλη τους μέσα από Επιτροπές Αγώνα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους. Να μην επιτρέψουν στους ιδιοκτήτες μεγάλων τεχνικών γραφείων, στους μεγαλοδικηγόρους κ.λπ. να καθοδηγήσουν τη δίκαιη αγανάκτησή τους. Να επιλέξουν το δρόμο της συμμαχίας με την εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία, για να μην έρθει στη Βουλή το σχέδιο της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό.

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

ΣπουδαΣτέΣ δημοΣίων ίέΚ

Δυναμώνουμε τους Συλλόγους μας, παλεύουμε για σπουδές και δουλειά με δικαιώματα

πό τη μέρα που άνοιξαν τα δημόσια ΙΕΚ οι δυνάμεις της ΚΝΕ έχουν πραγματοποιήσει εκατοντάδες περιοδείες, εξορμήσεις, συσκέψεις με σκοπό να ανοίξει στους σπουδαστές η κουβέντα για το χαρακτήρα των μέτρων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Για την ανάγκη να οργανωθεί ο αγώνας ενάντια σε αυτά τα μέτρα, αλλά και στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων που βιώνουν οι σπουδαστές στις σχολές τους και στην πρακτική. Ταυτόχρονα έχουν πραγματοποιηθεί δεΥπάρχουν δυνατότητες για να μετρηθούν βήματα Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από την παρέμβαση της ΚΝΕ στους χώρους κατάρτισης είναι ότι υπάρχει από τη μεριά των σπουδαστών αυξημένος προβληματισμός και διάθεση για αγώνα, ενδιαφέρον για να ακούσουν την άποψη της ΚΝΕ για τις εξελίξεις, για το “τι πρέπει να γίνει”. Πολλοί είναι οι σπουδαστές που κατανοούν την τεράστια σημασία που έχει για τους ίδιους το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, ότι είναι και δική τους υπόθεση να την υπερασπιστούν. Αυτό εκφράστηκε και στις αποφάσεις συμμετοχής στην απεργία της 4ης Φλεβάρη που ήταν αισθητά περισσότερες από άλλες φορές. Υπάρχει λοιπόν το έδαφος για να μετρηθούν το επόμενο διάστημα ακόμα περισσότερα βήματα. Είναι η ώρα να δυναμώσουμε την οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση παντού, στις σχολές και τους χώρους δουλειάς.

κάδες περιοδείες σε κάθε ειδικότητα από τα αντίστοιχα σωματεία του ΠΑΜΕ, που καλούν τους σπουδαστές να οργανωθούν στο σωματείο τους, να παλέψουν μαζί με τους συναδέλφους τους. Από όλη αυτή τη δραστηριότητα έχει προκύψει μια πολύ πλούσια πείρα που μπορεί να αξιοποιηθεί το επόμενο διάστημα στην κατεύθυνση της οργάνωσης της πάλης, με επίκεντρο τη μάχη για να μην περάσει το νομοσχέδιο-λαιμητόμος για το ασφαλιστικό.

Απέναντι στο σύστημα και την εργοδοσία που θέλουν τους σπουδαστές ανοργάνωτους, να διδαχθούμε το μάθημα της οργάνωσης και του αγώνα, της αλληλεγγύης, της δύναμης που έχουν οι σπουδαστές και οι εργαζόμενοι όταν είναι µια γροθιά Να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης των σπουδαστών Για να γίνουν τα παραπάνω χρειάζονται δυνατοί, αγωνιστικοί σύλλογοι σπουδαστών με πόδια σε κάθε σχολή, μαζικές Γενικές Συνελεύσεις σε κάθε τμήμα, ειδικότητα, τάξη. Εκλογή εκπροσώπων για την οργάνωση του αγώνα, των διεκδικήσεων, της δραστηριότητας. Σε κάθε ΙΕΚ, η κάθε τάξη να ορίσει έναν εκπρόσωπο ώστε να μαζεύονται οι εκπρόσωποι όλων των τάξεων της σχολής και να έχουν στην ευθύνη τους την ενημέρωση, την οργάνωση των διεκδικήσεων και της συλλογικής δραστηριότητας των σπουδαστών. Αυτοί να οργανώσουν

τις εκλογές για το σύλλογό τους το επόμενο διάστημα. Να αλλάξει η άσχημη κατάσταση που θέλει τις εκλογές στους χώρους της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης απαξιωμένες με λίγες σχολές και τμήματα να έχουν εκλεγμένα όργανα. Να ξεπεραστούν τα εμπόδια που βάζει μερίδα διευθυντών και καθηγητών. Απέναντι στο σύστημα και την εργοδοσία που θέλουν τους σπουδαστές ανοργάνωτους για να είναι ευάλωτοι σε πιέσεις και εκβιασμούς, να διδαχθούμε το μάθημα της οργάνωσης και του αγώνα, της αλληλεγγύης, της δύναμης που έχουν οι σπουδαστές και οι εργαζόμενοι όταν είναι µια γροθιά. Όταν απορρίπτουν την αυταπάτη του ατομικού “βολέματος”.

Όλοι στον αγώνα!

ι πλευρές που αφορούν την καθημερινή ζωή του σπουδαστή, η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση, στα εργασιακά δικαιώματα, είναι βάση για συζήτηση σε κάθε ειδικότητα, σε κάθε επαγγελματική σχολή. Βήμα για να συντονιστεί η οργανωμένη, συλλογική διεκδίκηση όλων των νέων στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση. Με δυνατούς συλλόγους σπουδαστών, με περισσότερους πρακτικάριους οργανωμένους στα σωματεία τους μπορεί να δυναμώσει ο αγώνας για:  Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη μας. Δωρεάν βιβλία σε όλους τους σπουδαστές και όχι μάθημα από φωτοτυπίες.  Σύγχρονα εργαστήρια χωρίς την εμπλοκή εταιρειών και ιδιωτών. Μείωση των μαθητών ανά τάξη και εργαστήριο.  Το πτυχίο να είναι η μόνη προϋπόθεση για δουλειά.  Βιβλιάριο υγείας σε όλους τους σπουδαστές στην τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση για όλη τη διάρκεια των σπουδών τους.  Πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για τους σπουδαστές που κάνουν πρακτική, με συντάξιμα ένσημα.  “Ο τζάμπας πέθανε”. Δεν είμαστε τζάμπα εργαζόμενοι για όλες τις δουλειές. Κανένας εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ, κανένας εργαζόμενος κάτω από 751 ευρώ. Κατάργηση του άθλιου μισθολογικού διαχωρισμού των εργαζομένων με βάση την ηλικία σε άνω και κάτω των 25 ετών. Παντελής Καλαβρέζος

Οι μικρομεσαίοι αγρότες δίνουν αγώνα επιβίωσης

δώ και 2 εβδομάδες οι αγρότες με τα τρακτέρ τους βρίσκονται στους δρόμους του αγώνα. Όπως οι ίδιοι λένε δίνουν έναν αγώνα επιβίωσης, καθώς η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ οδηγεί τους μικρούς και μεσαίους αγρότες σε αφανισμό. Η καρδιά των αγροτικών μπλόκων χτυπάει στη Νίκαια της Λάρισας, στο μεγαλύτερο μπλόκο που έχει στηθεί μέχρι τώρα. Καθ’ όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων δεκάδες εργατικά σωματεία, φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι, σύλλογοι γυναικών με όλους τους τρόπους έχουν δείξει την αλληλεγγύη τους στον αγώνα που δίνουν οι μικρομεσαίοι αγρότες. Ο λόγος;

“Οδηγητής”: Οι αγρότες ανά την Ελλάδα είναι ήδη στη δεύτερη εβδομάδα κινητοποιήσεων. Τι είναι αυτό που ώθησε τους μικρομεσαίους αγρότες σε κινητοποιήσεις; Ποια είναι τα αιτήματα της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των μπλόκων; Στέργιος Τσικριτσής: Η επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση παίρνοντας την σκυτάλη από τους προηγούμενους δεν θα μπορούσε να αφήσει απ’ έξω τους αγρότες. Τα μέτρα που περνά η κυβέρνηση είναι ταφόπλακα που θα οδηγήσει σε αφανισμό των μικρομεσαίων αγροτών. Αυτά τα μέτρα είναι μέσα στο 3ο μνημόνιο που ψήφισαν 222 βουλευτές. Ταυτόχρονα η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζεται μέσω της ΚΑΠ επιβάλλει έμμεσους και άμεσους περιορισμούς της αγροτικής και κτη-

Ο αντίπαλος είναι κοινός, είναι τα μονοπώλια, η ΕΕ και η κυβερνητική πολιτική. Τη στιγμή που οι αγρότες βρίσκονταν στα μπλόκα η κυβέρνηση κάνοντας copy paste τις μεθόδους των προηγούμενων κυβερνήσεων έχει ξεκινήσει μία επίθεση λάσπης ενάντια στους αγρότες, την ίδια στιγμή που αρνείται να δώσει απαντήσεις στα δίκαια αιτήματα των αγροτών. Για τις αγροτικές κινητοποιήσεις, τις διεκδικήσεις της αγροτιάς, αλλά και τη συμμετοχή νέων αγροτών στα μπλόκα ο “Οδηγητής” συζήτησε με το Στέργιο Τσικριτσή, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων νομού Λάρισας και πρόεδρο του Αγροτικού Συλλόγου Τυρνάβου.

Η κυβέρνηση εφαρμόζει την τακτική του διαίρει και βασίλευε ρίχνοντας λάσπη στους αγρότες για να δημιουργήσει αντιπαλότητες με άλλα λαϊκά στρώματα

νοτροφικής παραγωγής. Η νέα ΚΑΠ της ΕΕ 2015 – 2020 περικόπτει τις επιδοτήσεις/ενισχύσεις, σταδιακά μέχρι το 2019, και οι περικοπές θα φτάσουν συνολικά στο 60%. Ταυτόχρονα στο κυβερνητικό σχέδιο για το ασφαλιστικό, σε ό,τι αφορά τους μικρομεσαίους αγρότες, προβλέπεται σταδιακή αύξηση του συντελεστή των ασφαλιστικών εισφορών του σημερινού ΟΓΑ κι από το 7% που είναι σήμερα σχεδόν θα τριπλασιαστεί και θα φτάσει στο 20% το 2019. Επιπλέον, αυξάνεται η εισφορά για Υγεία από το 2,5% στο 6,95%, ενώ θα υπάρ-

χει και εισφορά 0,5% για την Αγροτική Εστία, με αποτέλεσμα η συνολική επιβάρυνση για σύνταξη – Υγεία να είναι 27,45%. Αυτό σημαίνει ότι από 753 ευρώ το χρόνο που πληρώνει σήμερα ο αγρότης, ο οποίος είναι ασφαλισμένος στην 1η κατηγορία, το 2019 θα πληρώνει 1.544 ευρώ. Το συνολικό ποσό εισφορών για την αγροτική οικογένεια θα πολλαπλασιάζεται, αν πρέπει να ασφαλιστεί στον ΟΓΑ η γυναίκα αγρότισσα και άλλα ενήλικα μέλη της. Επίσης, για το κόστος παραγωγής, στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου ήδη έχει αυξηθεί ο ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια από 13% σε 23% και καταργείται η επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης αγροτικού πετρελαίου. Εμείς απορρίπτουμε όλα αυτά τα μέτρα και ζητάμε:  Να μην γίνει καμία αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές για τον ΟΓΑ. ‘Οταν τις σημερινές ασφαλιστικές εισφορές δεν μπορεί να τις πληρώσει το 50% των αγροτών, είναι φανερό ότι πολλοί περισσότεροι δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν τις υπερδιπλάσιες εισφορές.  Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία – Πρόνοια για όλους με ευθύνη του κράτους. Δεν πρέπει να πληρώνει ο κόσμος για την υγεία, αρκετά πληρώνει. Να καταργηθεί η ιδιωτική υγεία, τα “μαύρα” και τα “φακελάκια”. Δωρεάν φάρμακο. Να σφραγιστούν όλα τα βιβλιάρια Υγείας των αγροτών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.  Να ανακληθεί το σημερινό όριο συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια. Συνταξιοδότηση στα 60 χρόνια για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες. Γιατί ο ηλικιωμένος αγρότης δεν μπορεί να κάνει τη σκληρή δουλειά που απαιτεί το αγροτικό επάγγελμα κι αν σήμερα το κάνουν πολλοί, αναγκάζονται επειδή με την εξευτελιστική σύνταξη που παίρνουν δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα αναγκαία για την επιβίωση.  Συντάξεις αξιοπρέπειας. Σήμερα η μέση

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με το Στέργιο Τσικριτσή, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων νομού Λάρισας και πρόεδρο του Αγροτικού Συλλόγου Τυρνάβου. αγροτική σύνταξη κινείται στα 400 – 450 ευρώ και στα ίδια περίπου πλαίσια θα κινηθεί με τα νέα μέτρα, παρά το γεγονός ότι σχεδόν τριπλασιάζονται οι εισφορές στον ΟΓΑ. Όμως, με τόσο μικρή σύνταξη δεν μπορεί κανείς να ζήσει στο χωριό με αξιοπρέπεια.  Φορολογία στο πραγματικό εισόδημα, κατάργηση των τεκμηρίων. Αφορολόγητο οικογενειακό εισόδημα 30.000€ προσαυξημένο με 5.000€ για κάθε παιδί. Προοδευτική φορολόγηση στο επιπλέον εισόδημα, για τους μεγαλοαγρότες και τους επιχειρηματίες στο 45%. Κατάργηση των λογιστικών βιβλίων σε φτωχούς αγρότες με τζίρο ως 40.000€  Κανένας άμεσος ή έμμεσος φόρος στην αμπελοκαλλιέργεια, καμία επιπλέον φορολόγηση στο κρασί και το τσίπουρο.  Αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως στους εφοπλιστές-άμεση μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος κατά 50% για τους μικρομε-

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Επιδιώκουμε ο αγώνας μας να συντονίζεται με τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα, να δυναμώσει η κοινωνική συμμαχία με εργάτες, υπαλλήλους, αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, κινήματα γυναικών, συνταξιούχων και τα πυρά μας να στρέφονται ενάντια στον κοινό εχθρό, που στυγνά μας εκμεταλλεύεται, τα μονοπώλια και τα κόμματα που το υπηρετούν

Είναι αναγκασμένος να παλέψει αποφασιστικά, με νύχια και με δόντια για την επιβίωσή του. Γι’ αυτό βρίσκεται μαζικά στα μπλόκα του αγώνα. Γίνεται κατανοητό ότι με την ΚΑΠ που εφαρμόζεται, ουσιαστικά μεγαλώνουν οι περιορισμοί στην παραγωγή, κάτι που οδηγεί στην εξόντωσή τους. Οι μικρομεσαίοι αγρότες στοχεύουν στην επιβίωσή τους, αλλά και να δίνουν προοπτική στον αγώνα τους, για να πάψουν να φυτοζωούν. “O”: Ποια γραμμή μπορεί να δώσει ελπίδα, προοπτική στον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς;

σαίους αγρότες, όπως έχουν οι βιομήχανοι, στους οποίους τάζουν νέες μειώσεις στην τιμή του ρεύματος.  Κατάργηση του ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια, τις ζωοτροφές, αλλά και στα τρόφιμα, στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στις υπηρεσίες. “O”: Πώς προετοιμάστηκαν αυτές οι κινητοποιήσεις; Σ.Τ: Οι κινητοποιήσεις προετοιμάστηκαν από καιρό πριν. Σε κάθε χωριό και κάθε αγροτικό σύλλογο έγιναν συσκέψεις, συνελεύσεις με στόχο να καθοριστούν τα αιτήματα και οι μορφές πάλης. Στη Θεσσαλία υπάρχει υποδομή στο συνδικαλιστικό κίνημα με την λειτουργία και δράση δεκάδων αγροτικών συλλόγων και των ομοσπονδιών, που παίζουν σημαντικό ρόλο και σηματοδοτούν σημαντικές εξελίξεις και σε πανελλαδικό επίπεδο. Έγιναν κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια στις κεντρικές πλατείες των χωριών και επαρχιακών πόλεων. Αυτή η προσπάθεια αγκάλιασε χιλιάδες συναδέλφους μας σε κάθε χωριό, ξεκαθαρίστηκαν οι στόχοι και συνέβαλε στην μαζική κινητοποίηση αγροτών, από τις μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων. Έχει σημασία ότι το οργανωμένο αγροτικό κίνημα δεν σταμάτησε να συζητά μέσα από συλλογικές διαδικασίες.

“O”: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί με διάφορους τρόπους να αμαυρώσει τις κινητοποιήσεις, με διάφορες δηλώσεις στελεχών της όπως ότι οι αγρότες “ζύγι-

ζαν πέτρες για να παίρνουν επιδοτήσεις”, “είναι φοροφυγάδες” κ.τ.λ. Τι απαντάτε; Στην πράξη τι σημαίνει για τους φτωχούς μικρομεσαίους αγρότες η πολιτική που προωθούν κυβέρνηση-ΕΕ;

Σ.Τ: Επιδιώκουμε ο αγώνας μας να συντονίζεται με τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα, να δυναμώσει η κοινωνική συμμαχία με εργάτες,

υπαλλήλους, αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, κινήματα γυναικών, συνταξιούχων και τα πυρά μας να στρέφονται ενάντια στον κοινό εχθρό, που στυγνά μας εκμεταλλεύεται, τα μονοπώλια και τα κόμματα που το υπηρετούν. Η οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας μπορεί σήμερα να ανακόψει το ξερίζωμα των μικρομεσαίων αγροτών αλλά και να ανοίξει ο δρόμος για παραγωγή σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού. Δεν χωρά κανένας “διάλογος” με την κυβέρνηση, από τη στιγμή που δεν παίρνει πίσω το ασφαλιστικό, δεν καταργεί τα τεκμήρια διαβίωσης σαν ελάχιστη προϋπόθεση για να ανοίξει η συζήτηση. Η συμμετοχή στο “διάλογο” δίνει πάτημα στην κυβέρνηση, οδηγεί σε εκτόνωση των αντιδράσεων σε αυτές τις συνθήκες.

Σ.Τ: Η κυβέρνηση εφαρμόζει την τακτική του διαίρει και βασίλευε ρίχνοντας λάσπη στους αγρότες για να δημιουργήσει αντιπαλότητες με άλλα λαϊκά στρώματα. Είναι γεγονός ότι όπως λέμε και στον Τύρναβο “εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι”. Είναι απαράδεκτο αυτό από την πλευρά της κυβέρνησης. Παίρνουν όμως μαζική απάντηση από την συμμετοχή λαϊκών στρωμάτων στα μπλόκα που έρχονται κάθε μέρα για συμπαράσταση, αλλά και την κοινή κάθοδο στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

“O”: Ένα στοιχείο που ξεχωρίζει στις κινητοποιήσεις είναι η συμμετοχή νέων σε ηλικία αγροτών. Μπορεί να το δει κανείς σε όλα τα μπλόκα και στο μπλόκο της Νίκαιας. Είναι κάτι ιδιαίτερο που βγάζει τους νέους αγρότες στο δρόμο; Σ.Τ: Η καπιταλιστική κρίση, η όξυνση της ανεργίας οδήγησε αρκετούς νέους ανθρώπους στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή και σήμερα βλέπουν να γκρεμίζονται τα όνειρά τους. Αυτός ο νέος κόσμος που δεν βρίσκει δουλειά στις πόλεις, καταλαβαίνει με αυτές τις πολιτικές που εφαρμόζονται ότι χάνεται και η προοπτική που έχει στο χωριό.

Από τη σύσκεψη της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των μπλόκων στη Νίκαια.

Αλληλεγγύη από το σύλλογο οικοτρόφων του ΤΕΙ Θεσσαλίας στους αγρότες του μπλόκου της Νίκαιας Το Σάββατο 30 Γενάρη αντιπροσωπεία από τον Σύλλογο Εστιακών φοιτητών / φοιτητριών του ΤΕΙ Θεσσαλίας επισκέφτηκε το μπλόκο της Νίκαιας για να εκφράσει την αλληλεγγύη του Συλλόγου στους αγωνιζόμενους αγρότες. Όπως δήλωσαν τα μέλη του Συλλόγου: «Οι μικρομεσαίοι αγρότες, όπως κι εμείς, δίνουν ένα δίκαιο αγώνα. Η αιτία που βγαίνουν οι εργάτες, οι αγρότες, όλος ο λαός στο δρόμο είναι η ίδια αιτία που γεννά τα προβλήματα στις σπουδές μας και μας προετοιμάζει ένα αβέβαιο μέλλον. Είναι η πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ που ματώνει τον λαό για να κερδίζει η πλουτοκρατία. Αυτή η πολιτική γκρεμίζει την κοινωνική ασφάλιση, καταληστεύει τα ασφαλιστικά ταμεία, εκτινάσσει την φορολογία στα ύψη και “κουρεύει” τα αποθεματικά των σχολών μας, μειώνει τους προϋπολογισμούς των ιδρυμάτων. Ξέραμε ότι η πλειοψηφία των μικρομεσαίων αγροτών είναι στο δρόμο, αλλά μόλις είδαμε πάνω από 2.500 τρακτέρ από όλη τη Θεσσαλία και τους αγρότες από κάθε χωριό να είναι συγκροτημένοι στον δικό τους αγροτικό Σύλλογο, καταλάβαμε ότι μόνο ο κοινός οργανωμένος αγώνας και η ενότητα όλων στα αιτήματά τους είναι που τους δίνει τη δύναμη να μην κάνουν πίσω. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας στην πανεργατική απεργία, όπου όλος ο λαός θα απαιτήσει να πάρει πίσω η κυβέρνηση τα σχέδιά της για το ασφαλιστικό».

ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΑΚΥΡΟ στο στημένο τους διάλογο! Διαλέγουμε τον δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης!

ους τελευταίους δυο μήνες “τρέχει” ο διάλογος που διοργανώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ για την Παιδεία. Στόχος τους είναι μέχρι τον Απρίλη να έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία του διαλόγου και να παρουσιαστούν τα συμπεράσματα που θα προκύψουν και θα αποτελέσουν τη βάση για το “νομοθετικό έργο” της κυβέρνησης στην Παιδεία. Οι αλλαγές δε θα σταματήσουν το επόμενο εξάμηνο, αφού και η ίδια η κυβέρνηση λέει ότι τα σχέδιά της για το χώρο της Παιδείας έχουν ορίζοντα 2 τετραετιών. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι διάφορες κυβερνήσεις φέρνουν στο

Πού στοχεύουν οι αλλαγές που προωθούνται στην εκπαίδευση; Το σχολείο σήμερα, όπως και κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα από το νηπιαγωγείο μέχρι τις ανώτατες σπουδές, είναι ένας θεσμός μηχανισμός που έχει χτιστεί στη βάση αυτού του συστήματος που ζούμε. Δηλαδή έχει διαμορφωθεί με βάση τις αρχές, τις αξίες, τα κίνητρα και τους στόχους του καπιταλιστικού συστήματος, που είναι ένα σύστημα άδικο για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας αφού βασίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων από μια χούφτα καπιταλιστές. Άλλωστε το λένε και οι ίδιοι: «Κάθε εκπαιδευτικό σύστημα… μεταδίδει τις αρχές και τις αξίες του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος κι έτσι λειτουργεί ως παράγοντας αναπαραγωγής του» (απόσπασμα από το βιβλίο της Πολιτικής Παιδείας Β’ Λυκείου). Με αυτήν την έννοια, το ενδιαφέρον της κυβέρνησης για το σχολείο και τις αλλαγές που απαιτούνται για να “κάνουν τη δουλειά τους” οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες δεν είναι ψεύτικο. Θέλουν να προετοιμάσουν τους αυριανούς εργαζόμενους να είναι αποδοτικοί,

αποτελεσματικοί και υπάκουοι, ώστε χωρίς αμφισβήτηση οι εκμεταλλευτές να κλέβουν τη δουλειά και τον ιδρώτα τους για να αυξάνουν περισσότερο τα κέρδη τους. Αυτός είναι ο στόχος του αστικού σχολείου και με βάση αυτόν διαμορφώνεται, εξελίσσεται και προσαρμόζεται χρόνο με το χρόνο. Αυτό το επιβεβαιώνουν οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΟΣΑ και άλλων οργανισμών που εξυπηρετούν τους καπιταλιστές. Σε τι ωφελεί τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών να αντιμετωπίζονται σαν πελάτες και να παίρνουν αποσπασματικές, σκόρπιες γνώσεις, την ώρα που έχει συσσωρευτεί τεράστιος πλούτος γνώσεων, και η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν εκτοξευτεί; Ποιον ωφελεί οι νέες γενιές να μη γνωρίζουν πώς πραγματικά κινείται ο κόσμος γύρω τους, πώς εξελίσσεται η κοινωνία, ώστε να αντιλαμβάνονται ολοκληρωμένα τη φύση και την κοινωνία, για να μπορούν να συμβάλουν στην πρόοδό της; Αυτά δεν είναι στους στόχους των καπιταλιστών, γι’ αυτό και οι κατευθύνσεις για το σχολείο κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση. Οι μαθητές να μαθαίνουν μόνο όσα

τραπέζι μεταρρυθμίσεις για την Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Το ίδιο κάνει και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Παρουσιάζονται διάφορες ερμηνείες για αυτό. Κάποιοι λένε ότι κάθε Υπουργός Παιδείας “που σέβεται τον εαυτό του” φέρνει ένα νομοσχέδιο για την Παιδεία για να μείνει στην ιστορία… Άλλοι λένε ότι αυτές οι αλλαγές αφορούν στο πώς θα “αποκτήσουμε παιδεία” σαν λαός, γιατί υποστηρίζουν ότι στην έλλειψη παιδείας οφείλονται όλα τα προβλήματα που ζούμε... Για ποιούς λόγους τελικά προωθούνται αλλαγές στην εκπαίδευση; Τι όφελος θα έχουν οι μαθήτες και οι οικογένειές τους;

Φωτογραφίες από τις διαμαρτυρίες που πραγματοποίησε το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών κι άλλοι φορείς στην πρώτη δημόσια συζήτηση για τον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία.

χρειάζονται οι μεγαλοεπιχειρήσεις για να κερδίζουν. Να μαθαίνουν τόσα, όσα χρειάζεται για να είναι χρήσιμοι, δημιουργικοί και εφευρετικοί στη δουλειά για να εξασφαλίζουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη τα αφεντικά. Την ίδια ώρα βέβαια, χρειάζονται και ικανό επιστημονικό δυναμικό που θα αξιοποιεί τις σύγχρονες δυνατότητες της τεχνολογίας και της επιστήμης για να βελτιώνουν τις δυνατότητες της παραγωγής με στόχο τη μεγαλύτερη κερδοφορία τους. Για να πετύχουν τους στόχους που θέτουν, τα διάφορα επιτελεία της αστικής τάξης σχεδιάζουν, πειραματίζονται, αξιολογούν, επανασχεδιάζουν και επεξεργάζονται συνεχώς το πώς η εκπαίδευση θα μπορέσει να συμβάλει ώστε να ικανοποιούνται οι ορέξεις των εκμεταλλευτών για όλο και περισσότερα κέρδη. Χαρακτηριστι-

κοί είναι οι διάφοροι διαγωνισμοί που πραγματοποιούνται και αξιολογούν τα εκπαιδευτικά συστήματα των διαφόρων χωρών, οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, αλλά εξετάζουν την αποδοτικότητα με βάση τα δικά τους κριτήρια.

Τι ρόλο παίζει ο διάλογος της κυβέρνησης για την Παιδεία; Στην ίδια κατεύθυνση αξιοποιείται και ο διάλογος που έχει ξεκινήσει για άλλη μια φορά στη χώρα μας, με στόχο να προχωρήσουν, όσο πιο γρήγορα γίνεται, αλλαγές που έχουν καθυστερήσει, με βάση τους στόχους των εκμεταλλευτών. Οι διάφορες προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι από βουλευτές, πανεπιστημιακούς και άλλους καλοθελητές είναι απο-

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Αυτός ο διάλογος λοιπόν έχει αξία μόνο για την κυβέρνηση, τους καπιταλιστές και το κράτος τους προκειμένου να προχωρήσουν οι στόχοι τους. Στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού και των παιδιών του. καλυπτικές για τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του διαλόγου. Για παράδειγμα, η πρόταση για αυτονομία και αποκέντρωση των σχολικών μονάδων είναι ένα ζήτημα που συνδέεται άμεσα με τη χρηματοδότηση των σχολείων. Σε αυτήν τη λογική κινείται η πρόταση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τριανταφυλλίδη για δίδακτρα. Μπορεί να είναι τραβηγμένο σαν άποψη -ακόμα και αν ο Υπουργός αρνήθηκε ότι είναι στη σκέψη της κυβέρνησης- είναι όμως στις θέσεις του διαλόγου ότι πρέπει το σχολείο να είναι υπεύθυνο για τα οικονομικά του. Δηλαδή, κάθε σχολείο πρέπει να βρίσκει πόρους μέσα από χορηγούς και ιδιώτες. Άλλο παράδειγμα είναι η πρόταση για αλλαγή στα σχολικά βιβλία. Προς ποια κατεύθυνση; Προς την κατεύθυνση που ορίζει το 3ο Μνημόνιο. Ακόμη, ακούμε για την ανάγκη περισσότεροι μαθητές να στρέφονται στην πρώιμη τεχνικοεπαγγελματική κατάρτιση έναντι των Ενιαίων Λυκείων, με διεύρυνση της μαθητείας, προκειμένου να βγαίνει πιο γρήγορα περισσότερο εργατικό δυναμικό με συγκεκριμένες δεξιότητες που θα μπορεί να είναι πιο εκμεταλλεύσιμο από τα αφεντικά. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τις ανάγκες των μαθητών για ολόπλευρη ενιαία μόρφωση, δημόσια και δωρεάν χωρίς ταξικούς ή άλλους φραγμούς; Τι σχέση έχουν με την ανάγκη των μαθητών και κάθε νέου ανθρώπου για δουλειά και ζωή με δικαιώματα; Καμία σχέση δεν έχουν. Είναι όμως προτάσεις αξιοποιήσιμες από τη μεριά της αστικής τάξης που έχει διαφορετικό κριτήριο για το ρόλο που πρέπει να παίζει το σχολείο. Άλλωστε είναι προτάσεις που αφορούν ζητήματα για τα οποία γίνεται κριτική στο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα από τους οργανισμούς των αστών. Για παράδειγμα, γίνεται κριτική στο ότι ακόμα είναι περισσότεροι οι μαθητές που επιλέγουν να συνεχίσουν στο

Ενιαίο Λύκειο και όχι στα ΕΠΑΛ. Γίνεται κριτική στο ότι δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα στην Ελλάδα η αυτονομία των σχολείων τόσο από την άποψη της χρηματοδότησης όσο και από την άποψη της διαμόρφωσης του αναλυτικού προγράμματος των μαθημάτων. Δηλαδή κάθε σχολείο να διαμορφώνει μόνο του πρόγραμμα μαθημάτων, με βάση τοπικούς, οικονομικούς και άλλους παράγοντες, πράγμα που θα οδηγήσει στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. Δηλαδή, ανάλογα με το πού μένεις και ποιος χρηματοδοτεί, θα παίρνεις και την αντίστοιχη μόρφωση. Αυτό είναι το “Νέο Σχολείο” που οραματίζονται, την ώρα που οι μαθητές αντιμετωπίζουν τεράστια εμπόδια στην προσπάθειά τους να μορφωθούν. Μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για την Παιδεία, κλείσιμο και συγχωνεύσεις σχολείων, αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, ελλείψεις σε καθηγητές, τα βιβλία να φτάνουν γύρω στα Χριστούγεννα, εφαρμογή της μαθητείας, δηλαδή τζάμπα δουλειά για τα αφεντικά. Αυτός ο διάλογος λοιπόν έχει αξία μόνο για την κυβέρνηση, τους καπιταλιστές και το κράτος τους προκειμένου να προχωρήσουν οι στόχοι τους. Στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού και των παιδιών του. Την ίδια ώρα ο διάλογος-κοροϊδία αξιοποιείται προπαγανδιστικά από την κυβέρνηση, παρουσιάζεται ως μια “διαφανής δημοκρατική διαδικασία”, όπου δήθεν όλοι μπορούν να προτείνουν, να συμβάλουν με τη γνώμη τους προκειμένου οι αλλαγές που προωθούνται και που χτυπάνε ακόμα περισσότερο το δικαίωμα στη μόρφωση, να γίνουν πιο εύκολα αποδεκτές. Θέλουν την επόμενη μέρα να πουν ότι τα νέα μέτρα που θα κάνουν το σχολείο ακόμα χειρότερο είναι αποτέλεσμα της συμφωνίας, της συναίνεσης όλης της κοινωνίας.

Ο διάλογος μπορεί να γίνεται μόνο ανάμεσα σε ίσους... Όχι μ' αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την άθλια κατάσταση που ζούμε καθημερινά στα σχολεία και τα σπίτια μας, δηλαδή την κυβέρνηση, το Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων κ.λπ. Οι μαθητές στο μόνο “διάλογο” που καλούν είναι με τους συμμαθητές τους για να συζητήσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τα αιτήματά τους, τις πρωτοβουλίες που θα πάρουν κ.λπ. Εδώ φωτογραφία από παλιότερη συνέλευση του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων της Αθήνας.

Οι μαθητές με το λαό να σταθούν απέναντι στους στημένους διαλόγους Απέναντι στο στημένο διάλογό τους, οι μαθητές μαζί με τους φοιτητές, τους εργαζόμενους γονείς τους, τους εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται και όλο το λαό πρέπει να χτίσουν την αντεπίθεσή τους. Μπορούμε να βάλουμε φρένο στα σχέδια της κυβέρνησης που στόχο έχουν το ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα στο δικαίωμα στη μόρφωση. Μπορούμε να βάλουμε φρένο στη συνολική επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση ενάντια στη νέα γενιά, γενικεύοντας ένα μέλλον μέσα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, όπως κάνει για παράδειγμα με όσα ετοιμάζει για το Ασφαλιστικό, που είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης που δέχεται η νεολαία και ο λαός. Να δώσουμε απάντηση σε όλους αυτούς που προσπαθούν να τσακίσουν δικαιώματα που κατέκτησε ο λαός με σκληρούς αγώνες όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κανένας μαθητής να μη συμβιβαστεί με όσα του στερούν και όσα του ετοιμάζουν. Με συλλογικό, οργανωμένο αγώνα οι μαθητές μαζί με το λαό να παλέψουν για ένα σχολείο που θα είναι δωρεάν για όλους και θα μορφώνονται όλοι το ίδιο. Ένα σχολείο που θα έχει στο επίκεντρο τον ίδιο το μαθητή, τις ανάγκες του, τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και τις κλίσεις του, καθώς και το πώς θα μορφώνεται ολοκληρωμένα, θα διαπαιδαγωγείται ολόπλευρα ώστε να συμβάλει στην πρόοδο της κοινωνίας. Ένα σχολείο που θα διαπαιδαγωγεί τις νέες γενιές με τις αξίες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, της προσφοράς και της συμβολής του καθενός για έναν καλύτερο κόσμο. Που θα εξασφαλίζει την ενεργητική συμμετοχή όλων των μαθητών στο σχολείο.

Ένα σχολείο με σύγχρονες υποδομές, βιβλία, καθηγητές και εργαστήρια που θα βοηθούν τους μαθητές να κατανοούν καλύτερα όσα διδάσκονται. Ένα σχολείο ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, ώστε μετά την ολοκλήρωσή του να μπορεί κάθε νέος είτε να ακολουθήσει επαγγελματική εκπαίδευση, μέσα από δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές, είτε να προχωρήσει στην ανώτατη εκπαίδευση που θα είναι ενιαία δημόσια και δωρεάν και θα παρέχει υψηλού επιπέδου πανεπιστημιακή μόρφωση για όλους τους φοιτητές. Το ΚΚΕ επεξεργάστηκε την πρότασή του για αυτό το σχολείο, η οποία δημοσιεύτηκε αυτό το μήνα. Είναι μία πρόταση που απαντάει στις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών και αξίζει να μελετηθεί και να γίνει αντικείμενο συζήτησης σε κάθε τάξη και σε κάθε σχολείο. Αυτό το σχολείο που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών και του λαού, κανένας διάλογος με τους υπηρέτες των εκμεταλλευτών δεν μπορεί να το κάνει πραγματικότητα. Αυτό το σχολείο μπορεί να γίνει πραγματικότητα γιατί υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για αυτό. Δυνατότητες που σήμερα δεν αξιοποιούνται με κριτήριο το πώς θα ικανοποιούνται οι ανάγκες του λαού για μόρφωση, υγεία, δουλειά, ασφάλιση, καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Αξιοποιούνται προς όφελος μιας χούφτας καπιταλιστών, γιατί αυτοί έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Αυτό μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει. Με τον ανυποχώρητο αγώνα των μαθητών, των φοιτητών, της νέας γενιάς συνολικά μαζί με όλο το λαό που δε συμβιβάζεται με την ημιμάθεια, την ανεργία και την κακοπληρωμένη δουλειά, τη φτώχεια.

Φωτεινή Παγούνη, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

ΡεποΡτάζ του “οδηγητη” στά επάλ τησ σιβιτάνιδειου κάι τησ γκΡάβάσ

ΕΠΑΛ: Δε συμβιβαζόμαστε με τα τεράστια προβλήματα που βιώνουμε! Η μόνη μας επιλογή είναι ο δρόμος του αγώνα

τα προηγούμενα τρία φύλλα ο “Οδηγητής” είχε αφιέρωμα στα ΕΠΑΛ για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές, για τις κινητοποιήσεις που έκαναν το προηγούμενο διάστημα, τα εμπόδια και τις δυσκολίες που συνάντησαν, αλλά και για την θέση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης με βάση τις λαϊκές ανάγκες.

Αυτό το μήνα, λίγο πριν την απεργία της 4ης Φλεβάρη, ο “Οδηγητής” βρέθηκε στη Σιβιτανίδειο και την Γκράβα, τα δύο μεγαλύτερα συγκροτήματα σχολείων στην Αττική, όπου συγκεντρώνονται εκατοντάδες μαθητές από πολλές περιοχές. Συζήτησε με μαθητές των ΕΠΑΛ για την κατάσταση που βιώνουν μέσα και έξω από το σχολείο, για τους αγώνες τους αλλά και για το πώς θα συνεχίσουν.

Γιατί σε ΕΠΑΛ;

τα ΕΠΑΛ συναντάει κανείς εκατοντάδες μαθητές οι οποίοι, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο ο καθένας αποφάσισε να πάει, έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς. Την αγάπη τους για την ειδικότητα που αποφάσισαν να μάθουν, την προσδοκία τους πως το χαρτί που θα πάρουν τελειώνοντας θα τους βοηθήσει να βρουν μια δουλειά μετά. Όπως μας είπε ο Κώστας από τη Σιβιτανίδειο: «Από δω μπορώ να πάρω ένα χαρτί επιπλέον, μια ειδικότητα και πού ξέρεις... μπορεί κάτι να κάτσει μετά..» ενώ ο Αλέξης συμπλήρωσε: «Ήρθα καθαρά για την ειδικότητα, ήθελα να περάσω Χαλκίδα. Οπότε ήταν το μόνο σχολείο που μπορούσε να μου δώσει μια ειδικότητα για να έχω μια βάση». Ενώ ακόμα οι οικονομικές δυσκολίες στην οικογένεια φαίνεται πως είναι ένας βασικός λόγος που πολλά παιδιά επιλέγουν το ΕΠΑΛ. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Νίκου από τη Σιβιτανίδειο, που όπως μας είπε ο ίδιος: «Είχα περάσει στο ΤΕΙ μηχανολογίας στην Κοζάνη και δεν μπορούσα να πάω, ήταν πολλά τα έξοδα. Οπότε, ήρθα εδώ να κάνω αυτή την ειδικότητα στο ΕΠΑΛ».

Τα προβλήματα πολλά, οι ελλείψεις τεράστιες, οι υποδομές σε άθλια κατάσταση

ι μαθητές ξεκινώντας με όρεξη και μεράκι κατάλαβαν με το “καλημέρα” ότι τα τρία χρόνια στο ΕΠΑΛ δεν θα είναι... στρωμένα με ροδοπέταλα. Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές ενδεικτικά αναφέρουμε μόνο μερικά από όσα μας είπαν... Όσον αφορά τις υποδομές στη Σιβιτανίδειο, όπως μας είπε η Μαριάννα: «Πριν από 2-3 μήνες βγαίνουμε διάλειμμα και στο τσακ προλάβαμε μην πέσει ο σοβάς πάνω μας. Έχουμε μια τάξη η οποία βρίσκεται ακριβώς κάτω από τις τουαλέτες, οι σωλήνες φαίνονται μέσα στην τάξη, κάποιες από αυτές είναι σάπιες, τρέχουν νερά.». Αντίστοιχα, στην Γκράβα όπως μας είπε ο Γιώργος: «Στο εργαστήριο της πληροφορικής, όταν βρέχει στάζει από τα παράθυρα και υπάρχουν υπολογιστές που χαλάνε». Ενώ η Μ. λέει πως: «Στην ειδικότητα επειδή χωριζόμαστε, αναγκαζόμαστε να κάνουμε μάθημα έξω στο προαύλιο γιατί δεν έχουμε πού αλλού να πάμε». Για την κατάσταση στα εργαστήρια όπως μας είπε ο Νίκος από τη Σιβιτανίδειο: «έχουμε μηχανήματα (σ.σ. μηχανολογίας) του προπερασμένου αιώνα.

Το πιο παλιό μας μηχάνημα είναι του 1917. Αυτά που δουλεύουμε είναι του 1950, έχουμε 50 μηχανήματα και δουλεύουν τα 3. Οι γνώσεις που παίρνουμε είναι 40-50 χρόνια πίσω». Ενώ για το περιεχόμενο των βιβλίων ο Κώστας συμπληρώνει: «Σε ένα μάθημα, για παράδειγμα, στο βιβλίο λέει “θα βγει σε λίγους μήνες το ίντερνετ” και έχουμε 2016...». Αντίστοιχα, στην Γκράβα όπως μας είπε ο Φ.: «Λείπουν πράγματα και στα εργαστήρια. Κάνουμε μάθημα ή με ένα παλιό πράγμα ή με ένα χαλασμένο-σάπιο. Ή κάνουμε για παράδειγμα, εργαστήριο στον πίνακα!». Ενώ ακόμα το βάρος της κάλυψης βασικών αναγκών πέφτει πάνω στους μαθητές, είτε αυτό σημαίνει πως βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν ό,τι δεν παρέχει το σχολείο είτε αυτό σημαίνει πως βάζουν “ένα χεράκι” στις υποδομές... Από τη μία, βιβλία, υλικά σχεδίου, αναλώσιμα εργαστηρίων κ.ά. καλούνται να τα αγοράσουν οι μαθητές. Για παράδειγμα, μας είπε ο Θοδωρής από τη Σιβιτανίδειο: «Είχα πάρει μια πινακίδα (σ.σ. για το σχέδιο) 50 ευρώ, στην Α΄ Λυκείου. Τη χρησιμοποίησα μόνο μια φορά». Από την άλλη, οι μαθητές καλούνται να επιδιορθώσουν μόνοι τους τις υποδομές, αν θέλουν να κάνουν εργαστήριο, αφού όπως μας είπε ο Νίκος από την Σιβιτανίδειο: «Το χρόνο, όλο το 3ο ΕΠΑΛ παίρνει περίπου 10.000 ευρώ για όλα τα τμήματα, για τις πρώτες ύλες των τμημάτων και ό,τι άλλο χρειάζεται. Στα μηχανουργεία της μηχανολογίας από αυτά φτάνουν 200-300 ευρώ το χρόνο. Φανταστείτε λοιπόν, με 300 ευρώ... όχι εξαρτήματα, όχι αναλώσιμα, τίποτα!».

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Ακούμε κατά καιρούς από καθηγητές, διευθυντές ότι “οι μαθητές των ΕΠΑΛ είναι τυχεροί και προνομιούχοι”. Οι μαθητές απαντούν...

Από τη συζήτηση με τους μαθητές στη Σιβιτανίδειο.

πως μας είπε ο Γιώργος Β. από την Γκράβα: «Σου λένε ότι θα πάρεις το χαρτί και θα μπορείς κατευθείαν να βρεις δουλειά. Αυτό που δε σου λένε είναι η δουλειά με τι όρους θα είναι. Ακόμα, το “έτος μαθητείας” σου το παρουσιάζουν σαν πολύ καλό. Όμως δε σου λένε ότι θα σε πάρει ο άλλος για 9 μήνες και ότι τον επόμενο χρόνο θα σε διώξει, αφού θα μπορεί να πάρει τον επόμενο... Σου λένε ότι αν είσαι καλός και δείχνεις ότι έχεις ενδιαφέρον για τη δουλειά σου ο άλλος μετά θα σε κρατήσει μόνιμα. Αν σκεφτούμε όμως πόσοι απόφοιτοι βγαίνουν κάθε χρόνο από τα ΕΠΑΛ, δε βγαίνει... Γιατί να σε κρατήσει ο άλλος; Σε ένα χρόνο θα σκεφτεί ότι θα πάρει τον άλλο να τον πληρώσει με τα επιδοτούμενα προγράμματα.»

«Aκόμα περισσότερο δυσκολέυεται αυτός που δουλεύει»

κόμα περισσότερο δυσκολεύει η κατάσταση για τους μαθητές που αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με το ΕΠΑΛ για να τα βγάλουν πέρα, για να συμβάλουν στο οικογενειακό εισόδημα και απ’ ότι φαίνεται αυτοί οι μαθητές δεν είναι λίγοι... Αλλά για το τι πραγματικά αντιμετωπίζουν αυτοί οι μαθητές είναι χαρακτηριστικό αυτό που μας είπε η Μ. από τη Γκράβα: «Αυτά τα παιδιά κάνουν πολλές απουσίες, γιατί προτιμούν να κοιμηθούν τις δύο πρώτες ώρες και να έρθουν μετά...». Ενώ αντίστοιχα στη Σιβιτανίδειο μας είπε ο Φάνης: «Αν κάποιος ειδικά δουλεύει μέχρι τις 4 το πρωί –και τέτοιες περιπτώσεις έχουμε στην τάξη μου- ουσιαστικά ο άλλος φεύγει από το σχολείο και έχει σε τρεις ώρες να πάει στη δουλειά, να γυρίσει το πρωί και μετά από λίγες ώρες να έχει πάλι μάθημα. Προσπαθεί να παρακολουθήσει στο μάθημα αλλά δε γίνεται...».

Η αλληλεγγύη και η διεκδίκηση τα όπλα των μαθητών!

έσα σε αυτήν την κατάσταση οι μαθητές κάνουν μεγάλη προσπάθεια να μάθουν την ειδικότητα που αποφάσισαν. Πώς όμως να μάθεις όταν δεν σου δίνονται ούτε τα βασικά; Οι ίδιοι οι μαθητές ξέρουν πως έχουν τα δικά τους όπλα για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των μαθητών. Όπως μας είπε ο Νίκος από τη Σιβιτανίδειο: «βοηθάει ο ένας τον άλλο. Ας πούμε, εγώ που λόγω της δουλειάς μου είχα δύο φόρμες, έφερα τη μία δώρο σε ένα φίλο που δεν είχε τα 10 ευρώ να πάρει μια φόρμα. Εκείνος μου έδωσε υλικά για το σχέδιο...Κάπως έτσι πάει..» Ταυτόχρονα, υπάρχει προβληματισμός για το αν και πώς μπορούν να λυθούν όλα αυτά που αντιμετωπίζουν. Όπως μας λέει και ο Κώστας Χ. από τη Σιβιτανίδειο: «Συγκρούονται δύο λογικές. Η μία λέει: “τι να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα, να συμβιβαστούμε, να δούμε κάπως να βγάλουμε τη χρονιά” και έτσι δε λύνεται το πρόβλημα. Και η άλλη λογική είναι, οι μαθητές μαζί μέσα από τα 5μελή τους, τα 15μελή τους να διεκδικήσουν. Σε αυτήν την κατεύθυνση υπάρχει φόβος από μερικά παιδιά. Το να λες “να αποφασίσουμε όλοι μαζί να πάμε και να δηλώσουμε την απόφασή μας ότι εμείς δεν πληρώνουμε, να βρεθούν από αλλού τα λεφτά κ.λπ.», θέλει υπομονή και επιμονή. Θέλει δύναμη».

νώ αντίστοιχα, ο Κώστας Χ. από τη Σιβιτανίδειο λέει: «Μια φορά ο διευθυντής έγραφε στον πίνακα πάνω νούμερα, στοιχεία κ.λπ. Έλεγε ότι “είστε τυχεροί εσείς, σε σχέση με τα ιδιωτικά ΙΕΚ, γιατί εσείς μαθαίνετε τα ίδια πράγματα αλλά δεν πληρώνετε”. Πράγμα, που όταν βγαίνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και λέει “60 ευρώ το μήνα, 600 ευρώ το χρόνο για το σχολείο” , δεν είναι και σίγουρο... Αλλά πέρα από αυτό, παντού υπάρχει αυτό, είτε εσύ είσαι δικηγόρος, είτε τεχνίτης προσπαθούν να σε πείσουν ότι είσαι ο καλύτερος, τυχερός και οι άλλοι δεν... Δηλαδή, να σε βάλουν σε μια “κόντρα” με τους άλλους. Συν πως ό,τι και να γίνει, με ό,τι χαρτί και να πάρεις, όταν ξέρεις, πως όταν βγεις στην αγορά υπάρχει μια άσχημη κατάσταση για όλους τους εργαζόμενους, δε σημαίνει ότι επειδή εσύ τελείωσες ένα ΕΠΑΛ θα τη γλιτώσεις.»



16 Τι ήταν όμως αυτό που τους έκανε να μην συμβιβαστούν, να μην “κάτσουν στα αυγά τους”;

ι μαθητές το προηγούμενο διάστημα στην οξυμένη κατάσταση που βιώνουν απάντησαν με αγωνιστικές κινητοποιήσεις, με αρκετές πρωτοβουλίες για την οργάνωσή τους, τη μαζικοποίησή τους. Όπως μας είπε η Μ. από την Γκράβα: «θέλουμε να δείξουμε ότι αυτό που έχουν αποφασίσει για τους μαθητές δε μας αρέσει και δεν το δεχόμαστε, να μην τους διευκολύνουμε σε αυτά που θέλουν να κάνουν στο μέλλον ή τώρα.»

Συνάντησαν πολλά εμπόδια και δυσκολίες Όπως χαρακτηριστικά μας είπε ο Κώστας Χ. από τη Σιβιτανίδειο: «Μπροστά στις 2 Νοέμβρη υπήρχαν καθηγητές που μας έλεγαν “όποιος θέλει να πάει κάτω, αλλά οι καταλήψεις είναι παράνομες, οι αγώνες δεν έχουν και καμιά αξία, δε θα αλλάξει κάτι, και όποιος θέλει εγώ εδώ είμαι να το συζητήσουμε”. Λες και το θέμα της υποχρηματοδότησης ή το ασφαλιστικό, θα το συζητήσουμε με τον διευθυντή και θα το λύσουμε. Υπάρχει φόβος σε παιδιά και πίεση με τις απουσίες. Χρειάζεται σήμερα να καταλάβει ο άλλος ότι το ελάχιστο που έχει να κάνει, είναι να κατέβει και να δηλώσει τη διαφωνία του ανοιχτά. Γιατί εδώ και πέντε χρόνια, το δοκιμάσαμε να κάτσουμε στον καναπέ μας, να περιμένουμε να γίνουν εκλογές, να ψηφίζουμε μπας και γίνει κάτι διαφορετικό. Το θέμα είναι να δοκιμάσουμε αυτό που δεν δοκιμάσαμε. Και την επόμενη Πέμπτη (σ.σ. 4 Φλεβάρη) που είναι και η απεργία όσο πιο πολλοί κατέβουμε, τόσο το καλύτερο. Αλλά και μετά από αυτή το θέμα είναι να συνεχίσουμε, να συζητήσουμε με περισσότερους συμμαθητές μας, να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας και με άλλους τρόπους και μορφές».

Πανό του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων στο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας.

Συντονισμένα μέσα από τα 5μελη και τα 15μελη να στρέψουμε τον αγώνα μας εκεί που πραγματικά τους πονάει! Τα προβλήματα στα ΕΠΑΛ έχουν κοινή αιτία. Γι’ αυτά υπάρχουν υπεύθυνοι. Είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυβερνήσεις που τη στηρίζουν. Τέτοια είναι και η τωρινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που αποδεικνύεται γνήσιος συνεχιστής αυτής της πολιτικής για χάρη των πλουσίων. Δε δίνουν δεκάρα για τις ανάγκες μας. Γι’ αυτούς το μόνο κριτήριο είναι να μεγαλώνουν τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Γι’ αυτό μας θέλουν μισομορφωμένους, φθηνούς, χωρίς δικαιώματα, με το κεφάλι σκυφτό, για να είμαστε το καλό ‘’γρανάζι’’ αύριο. Γι’ αυτό και λένε «μην αγωνιστείς, μη διεκδικήσεις». Λύση δεν είναι ο συμβιβασμός! Τίποτα δεν αλλάζει αν μένεις θεατής. Η μόνη λύση μπροστά στο μέλλον και στη ζωή που μας ετοιμάζουν είναι να καταθέσουμε τα δικά μας όνειρα,

Όμως δεν το έβαλαν κάτω... ...και είχαν αποτελέσματα, για παράδειγμα όπως μας είπε ο Νίκος από τη Σιβιτανίδειο: «Τώρα έχουν αρχίσει τα παιδιά να συζητάνε περισσότερο. Από εκεί που τρέχαμε 3 παιδιά από το 15μελές να συζητήσουμε, να ενημερώσουμε, τώρα υπάρχουν παιδιά που έχουν έρθει και λένε “ξέρεις κάτι; Πες μου πώς μπορώ να βοηθήσω”. Αυτό είναι ένα από τα θετικά.».

«Να μην αφήνουμε περιθώρια να νομίζουν ότι οι μαθητές τα τρώνε όλα, τα καταπίνουν αμάσητα, ότι δεν αγωνίζονται και συμφωνούν με την πολιτική που εφαρμόζουν.» Ενώ, για το πώς θα συνεχίσουν είναι χαρακτηριστικά όσα μας είπε ο Άρης από την Γκράβα: «Συζητάμε με τους συμμαθητές μας για όλα αυτά που έρχονται, για το αν θα δουλέψουμε και με τι όρους, με τι ασφάλιση. Είναι ένα πλαίσιο που πρέπει να συνεχίζουμε να παλεύουμε. Διότι αργά ή γρήγορα, είτε σήμερα εδώ, είτε αύριο εργαζόμενοι ή άνεργοι, σίγουρα η ζωή μας θα είναι δύσκολη και θα δυσκολεύει ολοένα και περισσότερο, που σημαίνει ότι θα πρέπει να οργανωθούμε. Να έχουμε και 5μελή και 15μελή που θα λειτουργούν, θα συζητάνε, θα κάνουν εκδηλώσεις, θα κάνουν κινητοποιήσεις, θα συμμετέχουν μαζί με τους εργαζόμενους. Συζητάμε πώς μπορούμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, να κλιμακώνουμε, να γινόμαστε ικανότεροι στο να απαντάμε σε όλα αυτά που έρχονται. Να μην αφήνουμε περιθώρια να νομίζουν ότι οι μαθητές τα τρώνε όλα, τα καταπίνουν αμάσητα, ότι δεν αγωνίζονται και συμφωνούν με την πολιτική που εφαρμόζουν.» Και συμπλήρωσε ο Γιώργος Β.: «Ουσιαστικά είναι η απεργία που προετοιμάζουμε. Ήδη έχει συζητηθεί σε κάποια 5μελή το πλαίσιο του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων, κάνουμε εξορμήσεις στα δίπλα σχολεία, γιατί δεν αφορά μόνο τα ΕΠΑΛ, αλλά και τα γενικά. Πηγαίνουμε κάθε πρωί με το υλικό του Συντονιστικού, προσπαθούμε να συζητήσουμε με περισσότερους, ώστε να γίνουμε και πιο δυνατοί, να κατεβαίνουν περισσότεροι και πιο συντονισμένα. Υπάρχουν ήδη κάποιες αποφάσεις από 5μελή για συμμετοχή στις 4 Φλεβάρη, προσπαθούμε να πάρουν αποφάσεις σε περισσότερα και στο 15μελές.» Ενώ με το τέλος της συζήτησης στην Γκράβα, στο ίδιο “πηγαδάκι” που είχαμε κάνει, οι μαθητές συνέχισαν να συζητάνε μεταξύ τους. Δεν έχασαν χρόνο! Έβαλαν το σχέδιό τους και οργάνωσαν την επόμενη μέρα. Μοίρασαν το υλικό του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων μεταξύ τους, έφτιαξαν ομάδες και έδωσαν το ραντεβού για το επόμενο πρωί, 8 παρά δέκα! Χωρισμένοι στις πύλες το σχολείων για να προλάβουν να συζητήσουν με τους συμμαθητές τους, να τους καλέσουν να πάρουν αποφάσεις και να κατέβουν στις 4 Φλεβάρη στο δρόμο! Επιμέλεια κειμένων: Στέλλα Δήμου

τις δικές μας διεκδικήσεις, τη μόρφωση και τη ζωή που μας αξίζει! Συντονισμένα όλοι οι σπουδαστές των ΕΠΑΛ, μέσα από τα 5μελη και τα 15μελη τους να στρέψουμε τον αγώνα μας εκεί που πραγματικά τους πονάει. Οι αγώνες μπορούν να έχουν αποτέλεσμα, όταν είναι μαζικοί και οργανωμένοι, με διάφορες μορφές πάλης. Όταν στρέφονται ενάντια στους πλούσιους και την εξουσία τους. Όταν δεν είναι μια τουφεκιά στον αέρα, αλλά έχουν αντοχή και διάρκεια. Όταν έρχονται σε επαφή με τους αγωνιστές εργάτες. Κανένα παιδί λαϊκής οικογένειας, κανένας σπουδαστής ΕΠΑΛ δε πρέπει να ανεχθεί αυτή τη κατάσταση, την περιπλάνηση από ειδικότητα σε ειδικότητα, το να περνά από τόσα εμπόδια και όλα αυτά για να καταλήξει να προσφέρει τζάμπα εργασία στα αφεντικά με το έτος της μαθητείας και στη συνέχεια ως φθηνός εργάτης. Ξεσηκωμός τώρα για τις ανάγκες μας απέναντι στα κέρδη τους!

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Πρωτοβουλία με ιδιαίτερη αξία ο πανελλαδικός μαθητικός διαγωνισμός της ΚΝΕ και του Οδηγητή

3ος πανελλαδικός μαθητικός διαγωνισμός ήδη “τρέχει”, οι ομάδες έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή και στέλνουν τις περιλήψεις τους, το ψάξιμο για κάθε ομάδα έχει ξεκινήσει και μπαίνουμε πλέον στην τελευταία φάση. Μέχρι τις 17 Απρίλη θα πρέπει οι πάνω από 170 ομάδες που έχουν συγκροτηθεί να στείλουν τις εργασίες τους! Ο Οδηγητής με αφορμή τον 3ο πανελλαδικό μαθητικό διαγωνισμό συλλογικής ερευνητικής εργασίας συζήτησε με την ηθοποιό Ελένη Γερασιμίδου, που μας κάνει την τιμή να συμμετέχει και στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΟΥ

“Οδηγητής”: Πώς σας φαίνεται η πρωτοβουλία της ΚΝΕ και του Οδηγητή; Ελένη Γερασιμίδου: Νομίζω ότι αξίζει πάρα πολύ τον κόπο και τέτοια πρέπει να γίνονται ακόμα πιο συχνά από την ΚΝΕ. Πάντα οι κομμουνιστές ήταν πρωτοπορία και στον πολιτισμό και πρέπει να εξακολουθήσουν να είναι. Και τα θέματα είναι ενδιαφέροντα και μου φαίνεται ότι θα έχουμε ευχάριστες εκπλήξεις από τις συμμετοχές και από το περιεχόμενό τους και από την καλλιτεχνική τους αξία. Έτσι πιστεύω. Και από τις εργασίες των προηγούμενων διαγωνισμών της ΚΝΕ και του Οδηγητή φαίνεται ότι οι μαθητές που συμμετέχουν κάνουν πολύ καλές δουλειές…

Το Σχολείο

ΑΡΚΑΝΤΙ ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ ΓΚΑΙΝΤΤΑΡ

σοβιετικός συγγραφέας Αρκάντι Πέτροβιτς Γκαινττάρ (1904-1941), διακρίθηκε ιδιαίτερα στην εφηβική λογοτεχνία. Μέσα από τα βιβλία του κατάφερε να μιλήσει για την συντροφικότητα, την επαναστατική φλόγα και την έμπνευση των στρατιωτών στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Η αντοχή και όλες οι αρετές που αναπτύσσουν οι ήρωες των βιβλίων του πηγάζουν από τον σκοπό για τον οποίο παλεύουν και πολεμούν, μια κοινωνία χωρίς πολέμους, εκμετάλλευση και αδικία. Το 1930 κυκλοφορεί το βιβλίο του “Το Σχολείο”. Βασικός ήρωας είναι ο 15χρονος μαθητής Μπόρις Γκόρικοφ. Ο Μπόρις φοιτά στη δευτέρα τάξη του Τεχνικού Γυμνασίου. Ζει στο Αρζαμάς, μια μικρή πόλη της τσαρικής Ρωσίας, όπου η ζωή λιμνάζει σαν τα στάσιμα νερά… Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας βιώνει στο πετσί της την καταπίεση, την φτώχεια και την εκμετάλλευση. Το ίδιο και ο 15χρονος Μπόρις.

“O”: Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στις μαθητικές ομάδες που συμμετέχουν;

Ε.Γ.: Θα τους παρότρυνα να ασχοληθούν με

Ε.Γ.: Να ασχοληθούν, να ψάξουν πάρα πολύ πάνω στο θέμα που θα διαλέξουν. Να είναι τεκμηριωμένη η δουλειά που θα κάνουνε, οποιαδήποτε δουλειά. Είτε αυτό είναι ένα λογοτεχνικό κείμενο, είτε ένα θεατρικό. Όλα αυτά που έχουν να κάνουν με τους αγώνες των λαών και του δικού μας λαού πρέπει να τα κατέχουμε. Έτσι θα μπορούμε να μεταδώσουμε και όλη την “ατμόσφαιρα”. Βλέποντας ένα θεατρικό έργο που αναφέρεται σε μία πολύ συγκεκριμένη εποχή, π.χ. την περίοδο των διώξεων των αγωνιστών στην Ελλάδα, δε θέλω να βλέπω μόνο την πλευρά τη στενά-

Η καθημερινότητά του στο σχολείο είναι βαρετή, χωρίς ενδιαφέρον. Κάνει γαλλικά, θρησκευτικά, γεωγραφία… και έχει ιδιαίτερα χαμηλούς βαθμούς στα περισσότερα μαθήματα, ακόμη και στη ζωγραφική. Κάθε πρωί στο σχολείο έπρεπε να υμνούν και να ευχαριστούν τον Τσάρο για τα “αγαθά” που τους παρείχε και όπως τους έλεγαν “έπρεπε” να νιώθουν ευγνώμονες. Ο Μπόρις τα καλοκαίρια έπαιζε με τους φίλους του ναυμαχία στο ποτάμι, διάβαζε περιπετειώδη μυθιστορήματα κι ονειρευόταν να γίνει ναυτικός. Είχε δίψα να μαθαίνει, να γνωρίζει νέα πράγματα, να ανακαλύπτει την αλήθεια για όσα συνέβαιναν: «Μαμά, πες μου τι έγινε το 1905. Γιατί οι άλλοι γονείς μιλάνε στα παιδιά τους γι’ αυτό; Ο Φέντκα ξέρει τόσα ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά εγώ δεν ξέρω τίποτα». Ζητούσε πληροφορίες για την επανάσταση του 1905 στη Ρωσία που αποτέλεσε πολύτιμη εμπειρία. Έφτασε ο καιρός που η ζωή του αναστατώνεται από συγκλονιστικά γεγονότα… Η επανάσταση και ο ξεσηκωμός δεν αφήνουν κανέναν στην κοινωνία και το σχολείο αδιάφορο, ούτε τον ίδιο τον Μπόρις! Πρόκειται για την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης

του σοσιαλισμού που σημάδεψε ολόκληρο τον 20ο αιώνα. Ο πατέρας του και ο δάσκαλός του είχαν προσχωρήσει στους μπολσεβίκους. Έτσι βρίσκει αφορμή κι εκείνος και έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με το κομμουνιστικό κόμμα. Ο Μπόρις λέει χαρακτηριστικά: «Στη λέσχη των μπολσεβίκων περνούσα όλο τον ελεύθερο χρόνο μου. Στην αρχή πήγα από περιέργεια (…), μετά μπήκα στον χορό, με ξεκούνησαν! Όπως οι φλούδες της πατάτας φεύγουν με το κοφτερό μαχαίρι, έτσι όλες οι αηδίες που είχαν γεμίσει το κεφάλι μου έφευγαν». Οργανώθηκε για να παλέψει να γίνει πραγματικότητα το “λαμπρό βασίλειο του σοσιαλισμού”, που όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μπόρις «…αυτό το λαμπρό βασίλειο δεν το είχε κατακτήσει κανείς ακόμη. Κανένα ανθρώπινο πόδι δεν είχε μέχρι τώρα πατήσει τα μυστικά του». Μέσα από το βιβλίο “Σχολείο” ακολουθούμε λοιπόν τα καθημερινά βήματα, τη δράση του 15χρονου Μπόρις, τις δυσκολίες που συναντά, την πείρα που αποκτά, πώς βιώνει τις δοκιμασίες μαζί με άλλους συνομηλίκους συντρόφους του μαχητές, πώς αποκτά και ο ίδιος πείρα και πώς ωριμάζει μέσα από όλα αυτά. Ακολουθούμε τα χνάρια του 15χρονου

“O”: Αν θεωρητικά είχατε μία ομάδα μαθητών, ποιο θέμα θα την παροτρύνατε να διαλέξει για να συμμετέχει στον πανελλαδικό διαγωνισμό της ΚΝΕ και του Οδηγητή;

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

το θέμα “Γεγονότα που άλλαξαν την Ιστορία του κόσμου” και σαν δεύτερη επιλογή το θέμα “Έργα τέχνης ενάντια στο φασισμό και τον πόλεμο”. Χωρίς να υποτιμάω προφανώς τα άλλα θέματα.

χωρη. Το σημαντικότερο είναι το τι γινόταν. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, τι δύναμη υπάρχει ώστε μέσα σε όλη αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα που είχε διαμορφώσει η άρχουσα τάξη για τους αγωνιστές, οι αγωνιστές βρίσκανε το κουράγιο να κάνουνε πράγματα που δείχνουν πώς θα είναι η ζωή σε μια καλύτερη κοινωνία. Αυτό απαιτεί πολύ μεγάλη μελέτη της Ιστορίας και των συνθηκών. Να μπεις μέσα στο “κλίμα”… Πώς γεννήθηκαν τα έργα δηλαδή… Αυτό που έχω πει κι άλλη φορά, με αφορμή διάφορα έργα από τις περιόδους που ο λαός μας έγραψε λαμπρές σελίδες στο βιβλίο της Ιστορίας, όπως είναι η περίοδος 1940-1949 στην Ελλάδα, οι καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν από τους αγώνες του λαού εκείνη την εποχή και ως αντίδωρο έδωσαν μεγάλα έργα. Ήταν αμφίδρομη η σχέση τους με τους αγώνες και επωφελής για όλους μας σε πολύ δύσκολες συνθήκες…

Η κριτική επιτροπή του 3ου Πανελλαδικού Μαθητικού Διαγωνισμού της ΚΝΕ και του Οδηγητή  Ελένη Γερασιμίδου, ηθοποιός  Κυριάκος Ιωαννίδης, υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ  Στέλλα Δήμου, αρχισυντάκτρια του Οδηγητή  Φωτεινή Παγούνη, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Μπόρις που αρχίζει να γνωρίζει την πιο συναρπαστική, την αληθινή ζωή και το πιο μεγάλο, το πραγματικό Σχολείο.... Μαθητική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ

Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί… φτωχότεροι * Στοιχεία από την έκθεση της Oxfam International, που δηµοσιοποιήθηκε λίγες µέρες πριν την συνάντηση του Παγκόσµιου Οικονοµικού Φόρουµ του Νταβός.

Οι

πιο πλούσιοι άνθρωποι

στον κόσµο έχουν σήµερα τόσο πλούτο, όσο το

50%

του πληθυσµού

της γης!

α στοιχεία από την έκθεση της Oxfam International μαζί με την έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, με τίτλο “το μέλλον των θέσεων εργασίας” είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά για τη φύση του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, του καπιταλισμού. Επιβεβαιώνουν ότι αυτό το σύστημα, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, φέρνει κέρδη για τους λίγους ενώ για τους πολλούς σημαίνει εκμετάλλευση, ανεργία, φτώχεια.

“4η Βιομηχανική Επανάσταση”: Κέρδη για το κεφάλαιο-φτώχεια και ανεργία για το λαό

44%

έχει αυξηθεί ο πλούτος των 62 πλουσιότερων ανθρώπων

41%

έχει µειωθεί ο πλούτος των φτωχότερων 3,5 δισ.

από το 2010

ανθρώπων από το 2010

188 201 “κορυφαίων επιχειρήσεων” σε σύνολο

έχουν παρουσία σε τουλάχιστον µια

χώρα - φορολογικό παράδεισο «Κοιτάζω αυτό το σύστηµα, και επιφανειακά µου φαίνεται γνώριµο, αλλά όχι και ο µηχανισµός του! Υπάρχουν αυτοί οι λίγοι επάνω και οι πολλοί άλλοι κάτω, και οι επάνω φωνάζουν στους κάτω: ελάτε επάνω για να είµαστε όλοι επάνω, αλλά όταν κοιτάξεις προσεκτικά βλέπεις κάτι κρυµµένο ανάµεσα σε αυτούς επάνω και στους άλλους κάτω. Κάτι που µοιάζει µε δρόµο, αλλά δεν είναι δρόµος. Είναι µια σανίδα. Τώρα φαίνεται ολοκάθαρα. Είναι η σανίδα µιας τραµπάλας. Όλο αυτό το σύστηµα είναι µια κούνια µε δύο άκρες που εξαρτώνται η µία από την άλλη. Και αυτοί επάνω κάθονται επάνω, επειδή οι άλλοι κάθονται κάτω και µόνο όσο θα κάθονται οι άλλοι κάτω. Οι επάνω δεν θα κάθονταν πια επάνω, αν οι κάτω άφηναν τη θέση τους κι ανέβαιναν.» Μπ. Μπρεχτ, απόσπασµα από το θεατρικό έργο «Η Αγία Ιωάννα των σφαγείων»

Στην 46η διοργάνωση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, που πραγματοποιήθηκε στο Νταβός της Ελβετίας στις 20-23 Γενάρη, μια πολύ “ενδιαφέρουσα” έρευνα έγινε το επίκεντρο συζήτησης ανάμεσα σε διευθυντές μονοπωλιακών ομίλων, καπιταλιστές και στα πολιτικά τους “παπαγαλάκια”, που πήραν μέρος στις συζητήσεις. Η έρευνα αυτή με τίτλο “το μέλλον των θέσεων εργασίας” έγινε εκ μέρους του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και συμμετείχαν στελέχη επιχειρήσεων από 9 διαφορετικούς κλάδους της βιομηχανίας, σε 15 διεθνείς οικονομίες, που απασχολούν 1,9 δισ. εργαζομένων, αριθμό που αντιστοιχεί περίπου στο 65% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Η έρευνα έλαβε υπόψη της στοιχεία από οικονομίες χωρών, όπως η Αυστραλία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Γαλλία, η Ινδία, η Γερμανία, το Μεξικό, η Νότια Αφρική, η Ιταλία, η Μεγάλη Βρετανία, οι ΗΠΑ, αλλά και χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και του Αραβικού Συνδέσμου. Σύμφωνα με το πόρισμα της έρευνας, μόνο σε αυτές τις οικονομίες, έως το 2020 αναμένεται να υπάρξει απώλεια 7,1 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, με την πλειοψηφία να αντιστοιχεί σε κλάδους υγειονομικής περίθαλψης λόγω ανάπτυξης της τηλεϊατρικής και χρησιμοποίησης νέων τεχνολογιών με αυτοματοποιημένα μηχανήματα, στην Ενέργεια και τον χρηματοπιστωτικό κλάδο. Μάλιστα, σύμφωνα με προβλέψεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) αναμένεται αύξηση της παγκόσμιας ανεργίας, που θα αγγίξει τα 11 εκ. έως το 2020. Πυρήνας των συζητήσεων στο Φόρουμ του Νταβός ήταν εκτός των άλλων, η “4η Βιομηχανική Επανάσταση”, δηλαδή η αυτοματοποιημένη διαδικασία της παραγωγής, στην οποία θα εισαχθούν καινοτομίες όπως η ρομποτική, η νανοτεχνολογία, η γενετική, η βιοτεχνολογία αλλά και η διαβόητη “τεχνητή νοημοσύνη”, η οποία περιλαμβάνει από οχήματα χωρίς οδηγό μέχρι… “έξυπνα σπίτια”.

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Το μέλλον της νεολαίας δεν μπορεί να είναι η ανεργία, η δουλειά χωρίς δικαιώματα, η φτώχεια!

Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να ζήσουμε αλλιώς! Ανάπτυξη για ποιον; Τα ίδια αυτά επιτεύγματα στην επιστήμη και την τεχνική δεν είναι τίποτα άλλο παρά αποτέλεσμα της βασικής παραγωγικής δύναμης, δηλαδή της ανθρώπινης εργασίας. Δηλαδή, την ίδια στιγμή που εκατομμύρια εργαζόμενοι, επιστήμονες εργάζονται, σχεδιάζουν και παράγουν το “νέο”, το “καινοτόμο” για την παραγωγή, το αποτέλεσμα της εργασίας τους γυρνάει... “μπούμεραγκ”. Εύλογα κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί καλοπροαίρετα: είναι μονόδρομος αυτή η επιλογή; Δηλαδή η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης να δρα εις βάρος των εργαζομένων, να χειροτερεύει τους όρους ζωής της εργατικής τάξης; Σ’ αυτό το σύστημα, με τους καπιταλιστές να κρατάνε στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας, ναι. Ακριβώς επειδή η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής ανήκει στους λίγους, στο κεφάλαιο, τα αποτελέσματα αυτής της ανάπτυξης τα ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές. Κι αυτό γιατί στον καπιταλισμό είναι νομοτέλεια η αδιάκοπη επαναστατικοποίηση των μέσων παραγωγής, δηλαδή η εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην παραγωγή, να πραγματοποιούνται άλματα στην εφαρμογή νέων μεθόδων, στην αξιοποίηση καινοτομιών κ.λπ. Οι καπιταλιστές επιδιώκουν να αυξάνουν την παραγωγικότητα της εργασίας. Δηλαδή, να μειώνουν τον αναγκαίο χρόνο για την παραγωγή εμπορευμάτων, να κάνουν πιο γρήγορη την παροχή υπηρεσιών με αποτέλεσμα την αύξηση των περιθωρίων του κέρδους. Όμως, επειδή όλα αυτά γίνονται με μοναδικό κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος δεν οδηγούν σε αντίστοιχο κοινωνικό όφελος. Στον καπιταλισμό η εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην παραγωγική διαδικασία γίνεται σε βάρος της εργατικής τάξης. Δηλαδή, η εισαγωγή πιο σύγχρονων μέσων παραγωγής, εκτοπίζει μέρος της “ζωντανής εργασίας” απ’ την παραγωγή, γεγονός που οδηγεί στην αύξηση της ανεργίας, την ένταση της εκμετάλλευσης και την αύξηση των ελαστικών εργασιακών

Τα επιτεύγματα της επιστήμης, οι τεχνολογικές καινοτομίες, η ίδια η εξέλιξη της παραγωγής θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν μείωση του εργάσιμου χρόνου, να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες δουλειάς για όλους τους εργαζόμενους, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην κατοχύρωση νέων εργατικών και μισθολογικών δικαιωμάτων με βάση τις σύγχρονες εργατικές ανάγκες

σχέσεων. Αντίστοιχα, ενώ μπορούν με βάση την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης να βελτιώνονται οι συνθήκες δουλειάς σήμερα, είναι καθημερινό φαινόμενο στις βιομηχανίες τα εργατικά ατυχήματα, ακόμα και θανατηφόρα. Αυτό που τελικά συμβαίνει, είναι πως στον καπιταλισμό η οποιαδήποτε ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, το οτιδήποτε νέο, αντί να αξιοποιείται για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, αξιοποιείται προς όφελος αυτών που ελέγχουν την παραγωγή και την οικονομία, δηλαδή προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων. Βέβαια και χωρίς την εν λόγω έρευνα, τα στοιχεία για τη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας είναι αποκαλυπτικά. Ενδεικτικά, από τα 7,5 δισεκατομμύρια του πληθυσμού της γης, τουλάχιστον το 1/4 στερείται την ικανοποίηση στοιχειωδών αναγκών, όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό.

Μπορεί να γίνει διαφορετικά; Ας σκεφτούμε... Η εξέλιξη της επιστήμης, της τεχνολογίας και της ίδιας της παραγωγής αποκαλύπτουν ότι υπάρχει αντικειμενικά η δυνατότητα ώστε η ανθρωπότητα να ζήσει καλύτερα. Η ίδια η ανάπτυξη του καπιταλισμού έχει διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για μια ανώτερη ζωή. Έχει διαμορφώσει

τους υλικούς όρους για την επικράτηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού– κομμουνισμού. Τα επιτεύγματα της επιστήμης, οι τεχνολογικές καινοτομίες, η ίδια η εξέλιξη της παραγωγής θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν μείωση του εργάσιμου χρόνου, να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες δουλειάς για όλους τους εργαζόμενους, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην κατοχύρωση νέων εργατικών και μισθολογικών δικαιωμάτων με βάση τις σύγχρονες εργατικές ανάγκες. Όμως, ενσωματώνονται αντιδραστικά στην καπιταλιστική παραγωγή, υποτάσσονται στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Όσο κυριαρχούν οι εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, η καπιταλιστική ιδιοκτησία, η αναρχία στην παραγωγή και ο ανελέητος ανταγωνισμός των επιχειρηματικών ομίλων η νεολαία, οι εργαζόμενοι θα μοιράζονται την ανεργία, την κακοπληρωμένη δουλειά. Σε κάθε τομέα της ζωής της νεολαίας εκδηλώνεται η αντίφαση από τη μια να υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες να ζήσουμε καλύτερα και από την άλλη να μην καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες. Η αιτία βρίσκεται στον πυρήνα της καπιταλιστικής παραγωγής. Εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται, αλλά το προϊόν αυτής της εργασίας το καρπώνονται μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Όσο αναπτύσσεται η καπιταλιστική παραγωγή,

τόσο πιο οξυμένα εκδηλώνεται αυτή η αντίθεση. Παρά τα ψέματα, τις στρεβλές αντιλήψεις, τις αυταπάτες, την “βιτρίνα” που δημιουργεί ο καπιταλισμός για τον τρόπο που λειτουργεί και αναπτύσσεται, στην πραγματικότητα η παραγωγή θα μπορούσε να συνεχίζει κανονικά στα χέρια της εργατικής τάξης χωρίς την ύπαρξη κανενός καπιταλιστή. Με την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, όπου δεν θα υπάρχει καμιάς μορφής ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οι παραγωγικές δυνατότητες θα αναπτύσσονται απρόσκοπτα. Η παραγωγικότητα της εργασίας θα αυξάνεται σαν αποτέλεσμα της εξέλιξης των παραγωγικών δυνάμεων, μόνο που τότε αντί να γυρίζει σαν κέρδος στους κεφαλαιοκράτες, όπως γίνεται σήμερα, θα μειώνει τον εργάσιμο χρόνο και θα επιτρέπει σε κάθε εργαζόμενο άνθρωπο να έχει καλύτερη ποιότητα ζωής, με περισσότερο ελεύθερο χρόνο, ώστε να αναπτύσσει ολόπλευρα τις δεξιότητές του, να συμμετέχει στην άσκηση και στον έλεγχο της εργατικής-λαϊκής εξουσίας. Στο σοσιαλισμό σκοπός της παραγωγής είναι η ικανοποίηση των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών που συνεχώς διευρύνονται μέσα από τη σχεδιασμένη παραγωγή. Μέσω του κεντρικού σχεδιασμού θα τεθούν στην υπηρεσία του ανθρώπου και των αναγκών του οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας, ό,τι έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη δραστηριότητα σε επιστήμη, πολιτισμό που μπορούν να διασφαλίσουν ένα ανώτερο επίπεδο ζωής, πνευματικής ανάπτυξης και καλλιέργειας. Για να εξαλειφθεί η ανεργία και η εργασιακή ανασφάλεια. Σ’ αυτές τις συνθήκες θα πραγματοποιηθεί η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της νεολαίας στην μόρφωση, τη δουλειά για όλους, συνολικά στη ζωή. Για αυτή την κοινωνία παλεύει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σήμερα, για αυτή την κοινωνία έχουν συμφέρον να αγωνιστούν οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο.

ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1976 – ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2016

40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ Α΄ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΝΕ «Ερχόμαστε από πολύ μακριά… Τραβάμε πολύ μακριά»

έτος το Φλεβάρη η Οργάνωσή μας έχει μία σημαντική επέτειο. Συμπληρώνονται 40 χρόνια από την διεξαγωγή του Α’ Συνεδρίου της ΚΝΕ που πραγματοποιήθηκε στις 18-22 Φλεβάρη 1976 στο γήπεδο του Σπόρτινγκ. Το Α’ Συνέδριο της ΚΝΕ αποτέλεσε σταθμό τόσο για την Οργά-

νωσή μας αφού ήταν «το πρώτο συνέδριο κομμουνιστικής οργάνωσης νεολαίας στη χώρα μας μετά από 40 χρόνια, από τότε που έγινε το τελευταίο συνέδριο της ΟΚΝΕ (…) μετά από σχεδόν 30 χρόνια παρανομίας κι ανελέητων διωγμών του προοδευτικού και κομμουνιστικού κινήματος» (Οδηγητής, 20/2/1976).

Πριν το 1976…

νει σε προσυνεδριακή διαδικασία (29/6/1975), οι οργανώσεις της ΚΝΕ αξιοποιώντας δεκάδες τρόπους και πραγματοποιώντας εκατοντάδες εκδηλώσεις οργανώνουν πλατύ άνοιγμα μπροστά στο Α’ Συνέδριο. Συζητήσεις, εκδηλώσεις, μικρά φεστιβάλ, έντυπα που εκδόθηκαν με την ευθύνη καθοδηγητικών οργάνων της ΚΝΕ (π.χ. ο “Νέος Μαχητής” που εκδόθηκε με ευθύνη του Νομαρχιακού Συμβουλίου Ηλείας της ΚΝΕ προς τιμήν του Συνεδρίου), εφημερίδες τοίχου, συναυλίες, γλέντια, εκθέσεις αφίσας και άλλων υλικών. Αυτή η δραστηριότητα ξεπερνάει τα σύνορα και αγκαλιάζει την ελληνική νεολαία που ζει στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Τα βλέμματα της νεολαίας ήταν στραμμένα πάνω στο Α’ Πανελλαδικό Συνέδριο της ΚΝΕ. Παράλληλα με κάλεσμα του Κεντρικού Συμβουλίου οργανώνεται οικονομική εξόρμηση προς τιμήν του Συνεδρίου, ενώ οργανώνεται και άμιλλα στρατολογίας. Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση του ΚΣ (29/6/1975): «Προκηρύσσεται άμιλλα ανάμεσα στις οργανώσεις. Οι οργανώσεις με τα καλύτερα αποτελέσματα θα τιμηθούν με ειδικά βραβεία στο Συνέδριο. Η άμιλλα προκηρύσσεται στα εξής σημεία: α) Στρατολογία νέων μελών, β) Στρατολογία νέων εργατών, γ) Στρατολογία νέων κοριτσιών».

Μπορεί το Α’ Συνέδριο να πραγματοποιήθηκε το 1976 αλλά η ΚΝΕ ιδρύθηκε 8 χρόνια πριν. Συγκεκριμένα, με απόφαση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, το Σεπτέμβρη του 1968 ιδρύεται η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας. Η ΚΝΕ ιδρύθηκε στις συνθήκες της παρανομίας που είχε επιβληθεί από τη χούντα των συνταγματαρχών (1967-1974). Η απόφαση για την ίδρυση της ΚΝΕ ήταν τολμηρή αλλά δικαιώθηκε από τη ζωή. Η ίδρυση της ΚΝΕ ήρθε να καλύψει το κενό που υπήρχε από την πολύχρονη απουσία οργάνωσης νεολαίας του ΚΚΕ. Η ΚΝΕ συγκροτώντας παράνομες οργανώσεις μαζί με το Κόμμα σήκωσαν το βάρος της οργάνωσης της αντιδικτατορικής πάλης από κάθε μετερίζι. Μέσα από τα μπουντρούμια της ασφάλειας, την αλύγιστη στάση στα ξερονήσια και στις φυλακές, μέσα από την ασίγαστη παράνομη συνωμοτική δουλειά, την κυκλοφορία και τη διακίνηση

Εξώφυλλα του Οδηγητή.

του Ριζοσπάστη και του Οδηγητή, μέσα από τη δράση για την ανασύνταξη του εργατικού και φοιτητικού κινήματος συνέβαλαν καθοριστικά στον αγώνα ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το 1974 με την κατάρρευση της δικτατορίας το ΚΚΕ και η ΚΝΕ επιβάλλουν de facto τη νόμιμη δράση τους. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βγαίνουν από την περίοδο της παρανομίας με τεράστιο κύρος στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Σε αυτές τις συνθήκες η ΚΝΕ οδηγείται στο Α΄ Συνέδριό της το 1976, που αποτέλεσε γεγονός με μεγάλη απήχηση τόσο στη νεολαία της χώρας μας όσο και διεθνώς.

Η προετοιμασία του Α΄ Πανελλαδικού Συνεδρίου της ΚΝΕ Από την μέρα που δημοσιεύθηκε η ανακοίνωση του ΚΣ που κάνει γνωστό ότι η ΚΝΕ μπαί-

Το σύνθημα της άμιλλας είναι “Κάθε Κνίτης κι ένας τουλάχιστον εργάτης μέχρι το Συνέδριο”». Οι θέσεις του ΚΣ και το προτεινόμενο καταστατικό της ΚΝΕ δημοσιεύθηκαν σε έκτακτο φύλλο του Οδηγητή στις 27/10/1975. Ο Οδηγητής εκείνης της περιόδου με τη σειρά του αναλαμβάνοντας κομβικό ρόλο στην προπαγάνδα, τη διαφώτιση και την προετοιμασία του Συνεδρίου οργανώνει διαγωνισμό αφίσας, μονόπρακτου έργου, ποίησης και ζωγραφικής προς τιμήν του Συνεδρίου, φιλοξενεί πλούσια αρθρογραφία και ανταποκρίσεις από την προσυνεδριακή δουλειά των οργανώσεων, φιλοξενεί συνεντεύξεις αγωνιστών από την ΟΚΝΕ και την περίοδο 1940-1949, αναδεικνύει την πείρα της ΚΝΕ ως οργάνωσης νεολαίας του ΚΚΕ από το 1968 μέχρι τότε μέσα από πλευρές για την παράνομη δράση της Οργάνωσης μέσα και έξω από τις φυλακές. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον διαγωνισμό πήραν μέρος εκατοντάδες νέοι και νέες από κάθε γωνιά της Ελλάδας και από το εξωτερικό, ενώ τιμητικά συμμετείχαν ο Γιάννης Ρίτσος και ο λογοτέχνης Ζήσης Σκάρος. Μπροστά στην προετοιμασία του Α’ Συνεδρίου και προς τιμήν των 7χρονων της ΚΝΕ και του Οδηγητή διοργανώνεται και το πρώτο φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή. Όλη αυτή η πλούσια δράση κορυφώνεται όπως είναι αντικειμενικό, τις μέρες του Συνεδρίου, το Φλεβάρη του 1976. Στην έναρξη του συνεδρίου συμμετείχαν ανάμεσα σ’ άλλους ο μεγάλος ποιητής του λαού μας, Γιάννης Ρίτσος, η παιδαγωγός Ρόζα Ιμβριώτη, η ποιήτρια Έλλη Αλεξίου, ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης και πλήθος προσωπικοτήτων από το χώρο των επιστημών, του πολιτισμού, του αθλητισμού καθώς και βετεράνοι κομμουνιστές. Τις εργασίες του Α΄ Συνεδρίου παρακολούθησαν 28 αντιπροσωπείες Κομμουνιστικών κι άλλων οργανώσεων νεολαίας από όλον

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1976 – ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2016

τον κόσμο, ενώ άλλες 15 οργανώσεις από το εξωτερικό έστειλαν χαιρετιστήρια μηνύματα στην ΚΝΕ. Οι εργασίες του Συνεδρίου έκλεισαν με ανοιχτή συγκέντρωση νεολαίας στις 22 Φλεβάρη στο Γήπεδο του Πανιωνίου όπου δεκάδες χιλιάδες νέοι με τη συμμετοχή τους τίμησαν το Α’ Πανελλαδικό Συνέδριο της ΚΝΕ αλλά και προς τιμήν των 33 χρόνων από την ίδρυση της ΕΠΟΝ.

«Ερχόμαστε από πολύ μακριά…»

«…Τραβάμε πολύ μακριά!» … γιατί είμαστε η οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ. Είμαστε επαναστατική οργάνωση εθελοντών που καθοδηγείται ολόπλευρα από το ΚΚΕ και παλεύουμε για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κομμουνιστικής κοινωνίας, στην οποία θα καταργηθεί κάθε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κάθε μορφή ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, θα διασφαλιστεί ένα ανώτερο επίπεδο ζωής και δικαιωμάτων. Οι νέοι και οι νέες θα μπορούν να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους, με ισότητα δυνατοτήτων και δικαιωμάτων, να αναπτύσσουν ολόπλευρα την προσωπικότητά τους, να αξιοποιούν τις ικανότητες και να συμμετέχουν πρωτοπόρα στην οικοδόμηση της νέας, της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας. Η ΚΝΕ στην οργάνωση, λειτουργία και δράση της καθοδηγείται από την κοσμοθεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού και τον προλεταριακό διεθνισμό, από το Πρόγραμμα, την πολιτική, τις θέσεις και τις επεξεργασίες του ΚΚΕ. Εμπνέεται από την πρώτη ιστορικά απόπειρα δημιουργίας εργατικής εξουσίας με την Παρισινή Κομμούνα το 1871. Πολύ περισσότερο από την νικηφόρα Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Διδάσκεται από αυτήν την προσπάθεια, από τη θετική κι αρνητική πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ου αιώνα και πρώτα από όλα στην ΕΣΣΔ (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών). Στηρίζεται στα διδάγματα των ταξικών αγώνων στην Ελλάδα, τους ηρωικούς αγώνες των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ την περίοδο της κατοχής και του Δεκέμβρη του 1944 και ιδιαίτερα στον κορυφαίο αγώνα του ΔΣΕ την περίοδο του 1946-1949. Η ΚΝΕ καλλιεργεί πλατιά και μαζικά στη νεολαία αξίες, πρότυπα που συγκρούονται

Φωτογραφία από τη συγκέντρωση στο γήπεδο του Πανιωνίου προς τιμήν του Α΄ Συνεδρίου της ΚΝΕ, όπως δημοσιεύθηκε στον Οδηγητή της εποχής.

με τη σήψη που γεννά ο καπιταλισμός. Τα στελέχη και τα μέλη της ΚΝΕ με το παράδειγμά τους καλλιεργούν την αγωνιστική-μαχητική ανυπότακτη στάση ζωής. Η ΚΝΕ διαδίδει πλατιά την κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού και φροντίζει αδιάκοπα για την αφομοίωσή της από τα μέλη της. Αντιπαλεύει κάθε εκδήλωση φασισμού, ναζισμού, εθνικισμού, σοβινισμού, ρατσισμού, ταυτίζει τον πατριωτισμό με τον ταξικό αγώνα. Διδασκόμαστε από τους μεγάλους ταξικούς αγώνες στην Ελλάδα. Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από τη συγκλονιστική 100χρονη πορεία του ΚΚΕ, που και “με τους καλόκαιρους και με τις μπόρες” κράτησε ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης, τη σημαία του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Η ΚΝΕ στη δίνη της αντεπανάστασης (1989-1991) άντεξε γιατί άντεξε το Κόμμα μας. Κόντρα στον καιρό το ΚΚΕ κράτησε ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης με σκοπό την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά, τη μόρφωση, τον αθλητισμό ,τον πολιτισμό. Τον αγώνα για το σοσιαλισμό. Η μελέτη, η γνώση και η αφομοίωση της Ιστορίας του ΚΚΕ και των συμπερασμάτων που απορρέουν από αυτήν, η μελέτη και αφομοίωση της θεωρίας μας, του μαρξισμού-λενινισμού, η ενίσχυση του μορφωτικού ρεύματος στην ΚΝΕ είναι όροι για να προετοιμαζόμαστε θεωρητικά, πολιτικά και οργανωτικά για τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας. Για να ανταποκριθούμε σε όλες τις καμπές της ταξικής πάλης και μέχρι την τελική νίκη!

Τιμάμε στην πράξη τα 100χρονα του ΚΚΕ και τα 50χρονα της ΚΝΕ, με στόχο να ανεβάσουμε την Οργάνωσή μας πιο ψηλά. Να κάνουμε την ΚΝΕ πιο γερή και μαζική οργάνωση.

*Τα στοιχεία για την προετοιμασία του Α’ Πανελλαδικού Συνεδρίου της ΚΝΕ αντλήθηκαν από το αρχείο του «Οδηγητή».

Το εξώφυλλο των θέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ για το Α’ Πανελλαδικό Συνέδριο της ΚΝΕ (αρχείο Οδηγητή).

40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ Α’ ΣΥΝΕ∆ΡΙΟ ΤΗΣ ΚΝΕ «Ερχόµαστε από πολύ µακριά… Τραβάµε πολύ µακριά»

Η ΚΝΕ είναι συνεχιστής της ηρωικής ΟΚΝΕ (Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας, 1922 – 1943), κληρονόμος των μαχητικών παραδόσεων της ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων) και της ΔΝ (Δημοκρατική Νεολαία) του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1946-1949), της αγωνιστικής δράσης των νεολαίων κομμουνιστών κάτω από άλλες συνθήκες σε μαζικές πολιτικές οργανώσεις, όπως η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη (ΔΝΛ). Η ΚΝΕ στη 48χρονη μέχρι σήμερα πορεία της έχει βάλει τη σφραγίδα της στην αγωνιστική διαπαιδαγώγηση, την οργάνωση και την πάλη των νέων στη χώρα μας.

70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Ι∆ΡΥΣΗ ΤΟΥ

∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ

ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑ∆ΑΣ

χρόνια συμπληρώνονται φέτος απ’ όταν ο Όλυμπος “άστραψε και πάλι”. Απ’ όταν ο λαός μας σήκωσε πάλι τα όπλα με τα οποία αντιπάλεψε τους ξένους και ντόπιους φασίστες στην κατοχή και ανέβηκε πάλι στο βουνό “για το δίκιο και τη λευτεριά”. Για πολλούς νέους και νέες ακόμα και τ’ αρχικά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μπορεί να αποτελούν ένα άγνωστο αρκτικόλεξο. Γι’ άλλους μια ιστορία του παππού ή της γιαγιάς. Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία του ΔΣΕ δεν είναι ευρύτερα γνωστή στη νεολαία, έχει συκοφαντηθεί. Οι εκδηλώσεις που θα πραγματοποιήσει φέτος το Κόμμα μας ενόψει της συμπλήρωσης των 100 χρόνων του και μ’ αφορμή τα 70 χρόνια του ΔΣΕ θα μας δώσουν τη δυνατότητα να γνωρίσουμε καλύτερα την αγωνιστική ιστορία του λαού μας και συγκεκριμένα την εποποιία του ΔΣΕ στα 1946-49. Ο “Οδηγητής” μ’ αυτόν το στόχο -την πρώτη γνωριμία με την ιστορία και τη δράση του ΔΣΕ- ξεκινά απ’ αυτό το μήνα αφιέρωμα στα 70 χρόνια του ΔΣΕ.

“Υποταγή ή νέος ξεσηκωμός” Μετά την απελευθέρωση της χώρας απ’ την ξένη φασιστική κατοχή, το Κόμμα και το εργατικό – λαϊκό κίνημα βρέθηκε μπροστά στο αμείλικτο δίλημμα: Υποταγή ή ένας νέος ξεσηκωμός. Επέλεξε, έστω με καθυστερήσεις, να βαδίσει το δρόμο της σύγκρουσης και όχι αυτόν της υποταγής και της ταπείνωσης. Δεν πέρασε πολύς καιρός απ’ το διώξιμο των κατακτητών και η αστική τάξη θέλησε ν’ αφοπλίσει τον ΕΛΑΣ, να ενισχύσει τη θέση της σε βάρος του λαού, που στην πλειοψηφία του παρέμενε στο πλευρό του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Η σύγκρουση του Δεκέμβρη στην Αθήνα και τον Πειραιά ανέδειξε με μεγαλύτερη οξύτητα την αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, που αντικειμενικά διαπερνούσε την ελληνική κοινωνία και στα χρόνια της κατοχής. Ακολούθησε ένα όργιο τρομοκρατίας σε βάρος του εργατικού – λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ. Ένα χρόνο μετά την απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας (Φλεβάρης ‘45) είχαν γίνει: 1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632

70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Ι∆ΡΥΣΗ ΤΟΥ

∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ

ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑ∆ΑΣ

βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών. Η αστική τάξη προκειμένου να υποδουλώσει ή να εξοντώσει το μεγάλο ΕΑΜικό κίνημα, προκειμένου να στερεώσει την αντιλαϊκή της εξουσία ήταν αδίστακτη. Για να το πετύχει, χρησιμοποίησε κυριολεκτικά όλα τα μέσα, με κύριο όπλο τη δολοφονική βία και την ωμή μαζική τρομοκρατία.

Η πρώτη ένοπλη απάντηση Στα τέλη του 1945 - αρχές του 1946, καταδιωκόμενοι αγωνιστές ανεβαίνουν και πάλι στα βουνά, σχηματίζοντας τις πρώτες ολιγομελείς ανταρτοομάδες. Ξεκινάνε οι πρώτες

συγκρούσεις και επιθέσεις ανταρτών κυρίως σε σταθμούς Χωροφυλακής, από τους οποίους εφοδιάζονται οπλισμό και πυρομαχικά. Απ’ αυτά τα χτυπήματα, πιο εμβληματικό ήταν το χτύπημα στο Σταθμό της Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο, καθώς έγινε μια μέρα πριν τις προγραμματισμένες βουλευτικές εκλογές, στις 30 Μάρτη του ‘46. Στις εκλογές το ΚΚΕ και το ΕΑΜ καλούσαν σε αποχή, καθώς γίνονταν σε συνθήκες βίας και νοθείας. Το χτύπημα αποφασίστηκε σε σύσκεψη καταδιωκόμενων αγωνιστών της περιοχής. Έτσι και έγινε. Τη νύχτα της 30ης προς 31η Μάρτη, τριάντα περίπου αγωνιστές χτύπησαν το Σταθμό της Χωροφυλακής. Η μάχη αυτή θεωρήθηκε αργότερα η πρώτη μάχη του ΔΣΕ.

“ΣΚΛΑΒΟΙ ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ”

ίναι Σαββατοκύριακο 30-31 του Μάρτη 1946. Στο Λιτόχωρο βρίσκονται 17 αντάρτες και γίνονται 33 με άλλους 16 που έρχονται από τα γύρω βουνά. Στις 30 του Μάρτη όλα είναι έτοιμα για την επιχείρηση. «Φτάνει πια νά ’μαστε κρυμμένοι στις σπηλιές. Πρέπει να ξεμπουκάρουμε να τιμωρήσουμε τους δολοφόνους. Πολεμήσαμε για τη λευτεριά χρόνια ολάκερα, σκλάβοι δε θα ζήσουμε. Λεύτεροι θα πεθάνουμε». Αυτά λέει στους 33 ένας παλιός αντάρτης. (Απ’ την μπροσούρα “Ο ΔΣΕ μπροστά, πάντα μπροστά”, που εκδόθηκε στην Ελεύθερη Ελλάδα το 1948).

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Η συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών Με τον καιρό πλήθυναν οι καταδιωκόμενοι αντάρτες στους ορεινούς όγκους της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας, της Θράκης, της Ηπείρου, της Πελοποννήσου αλλά και σε μερικά νησιά (Κρήτη, Μυτιλήνη, Σάμο, Ικαρία, Κεφαλλονιά). Δημιουργήθηκε η ανάγκη συντονισμού της δράσης των σκόρπιων ομάδων με ανώτερη μορφή διοίκησης, καταμερισμό της εδαφικής παρουσίας, επικοινωνία και ανάληψη μεγαλύτερης δράσης. Έτσι δημιουργήθηκαν τα Συγκροτήματα, με δύναμη 50-150 ανδρών και αργότερα σε ορισμένες περιοχές Αρχηγεία (στον Όλυμπο, τον Κίσσαβο, τα

Πιέρια, το Γράμμο, τα Χάσια, τον Έβρο, τη Ρούμελη και την Ήπειρο). Αντικειμενικά όμως τόσο η αύξηση του δυναμικού των ανταρτών όσο και η ανάγκη ενιαίας καθοδήγησης του αγώνα επέβαλλαν την συγκρότηση ενιαίου πανελλαδικού στρατιωτικού–καθοδηγητικού κέντρου. Έτσι, στις 28 Οκτώβρη του ‘46 σε σύσκεψη καπεταναίων των διάφορων αντάρτικων ομάδων αποφασίστηκε η συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών. Αυτή ήταν και η ιδρυτική πράξη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Το όνομα αυτό πήρε ο νέος αντάρτικος στρατός, με την υπ’ αριθμόν 19 απόφαση του Γενικού Αρχηγείου στις 27 Δεκέμβρη του 1946.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΑΝΤΑΡΤΩΝ Γενικό Αρχηγείο Ανταρτών Επιτελικό Γραφείο Αριθμός Πρωτοκόλλου 1

συχνή δίωξη των αγωνιστών του δημοκρατικού λαού από τον αγγλόδουλο μοναρχοφασισμό και τα όργανά του, που ανάγκασαν χιλιάδες δημοκράτες να βγουν στο βουνό για να υπερασπιστούν τη ζωή τους, οδήγησαν στη σημερινή ανάπτυξη του αντάρτικου κινήματος. Έχοντας υπόψη ότι είναι ώριμη πια η ανάγκη της δημιουργίας συντονιστικού οργάνου για τον συντονισμό και την καθοδήγηση του όλου αντάρτικου αγώνα. Αποφασίζουμε τη δημιουργία του ΓΕΝΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΑΝΤΑΡΤΩΝ στο οποίο θα υπάγονται τα Αρχηγεία των ανταρτών Μακεδονίας, Θεσσαλίας, Ηπείρου και Ρούμελης.

Σταθμός Διοίκησης Γενικού Αρχηγείου 28 Οκτώβρη 1946

Βιβλιάριο μαχητή του ΔΣΕ

Ορισμένα Συμπεράσματα Η τρίχρονη ένοπλη πάλη του ΔΣΕ (1946 1949) αποτελεί μια αθάνατη εποποιία του εργατικού - λαϊκού κινήματος της χώρας μας, με μπροστάρη, καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ. Αναμφίβολα είναι η κορυφαία περίοδος της ταξικής πάλης κατά τον 20ό αιώνα. Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν πέρα για πέρα δίκαιος και αναγκαίος. Ηταν αντιιμπεριαλιστικός, πατριωτικός και διεθνιστικός. Από τη μία αντιπαρατέθηκε η ένοπλη μαζική λαϊκή πάλη και από την άλλη η ένοπλη αστική κρατική βία, που διηύθυναν κυβερνήσεις “δεξιών” και “φιλελεύθερων” κομμάτων, με τη συστράτευση των καπιταλιστικών δυνάμεων και με την καθοριστική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια και στήριξη των ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας, που επιδίωκαν να διασφαλίσουν το βάρβαρο εκμεταλλευτικό τους καπιταλιστικό σύστημα και να προσδέσουν τη χώρα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Η πολεμική αναμέτρηση ήταν σκληρή και χρόνο με το χρόνο γινόταν όλο και πιο άνιση σε βάρος των ταξικών - λαϊκών δυνάμεων. Το “δόγμα Τρούμαν” και το “σχέδιο Μάρσαλ” συντέλεσαν αποφασιστικά στη νίκη της αστικής τάξης. Οι αμερικανικές βόμβες “Ναπάλμ” πρωτοχρησιμοποιήθηκαν και δοκιμάστηκαν κατά των μαχητών του ΔΣΕ. Ο ΔΣΕ μπορεί να ηττήθηκε στρατιωτικά, όμως παρά τις θηριωδίες, τη μισαλλοδοξία

και το αντικομμουνιστικό μένος του μετεμφυλιακού αστικού κράτους, που εκδηλώθηκε με την άγρια τρομοκρατία των εκτελέσεων, των μαζικών διώξεων, των φυλακών και των εξοριών, δεν κατόρθωσαν να σβήσουν το μεγαλείο της πάλης του, την ηθική και πολιτική του ανωτερότητα και υπεροχή. Γι’ αυτό και οι μηχανισμοί της αστικής εξουσίας δεν σταμάτησαν ποτέ να διαστρεβλώνουν και να συκοφαντούν τον αγώνα του ΔΣΕ και το ΚΚΕ. Τη δική του συμβολή σε αυτήν την επιχείρηση είχε και έχει ο οπορτουνισμός, που χαρακτηρίζει μάταιες τις θυσίες και τυχοδιωκτισμό την ένοπλη λαϊκή πάλη. Κανένας αγώνας του εργατικού - λαϊκού κινήματος και των κομμουνιστών δεν πήγε χαμένος και καμιά θυσία δεν είναι μάταιη. Αυτό διδάσκει η Ιστορία των λαών και του επαναστατικού κινήματος. Μέσα από τις μικρές και μεγάλες νίκες, τις οδυνηρές ήττες και τα προσωρινά πισωγυρίσματα, το επαναστατικό κίνημα της εργατικής τάξης διδάσκεται, ανασυντάσσεται και προχωρά, γίνεται πιο ικανό και ισχυρό στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και με περισσότερη ορμή εφορμά για τη νίκη των λαών, το σοσιαλισμό. Ο αγώνας του ΔΣΕ τίμησε τους προηγούμενους αγώνες του λαϊκού κινήματος και κυρίως ενέπνευσε τους αγώνες των επόμενων γενιών. Συνεχίζει και να εμπνέει και να διδάσκει.

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΜΑΧΗΤΗ ΤΟΥ ΔΣΕ

70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Ι∆ΡΥΣΗ ΤΟΥ

όρκος του μαχητή του ΔΣΕ μεταδόθηκε για πρώτη φορά από τον ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ραδιοφωνικό σταθμό του ΔΣΕ, στις 25 Οκτώβρη 1947: ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑ∆ΑΣ «Εγώ, παιδί του λαού της Ελλάδας και μαχητής του ΔΣΕ, ορκίζομαι να πολεμήσω με το όπλο στο χέρι, να χύσω το αίμα μου και να δώσω και την ίδια μου τη ζωή για να διώξω απ’ τα χώματα της Πατρίδας μου και τον τελευταίο ξένο καταχτητή. Για να εξαφανίσω κάθε ίχνος φασισμού. Για να εξασφαλίσω και να υπερασπίσω την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας μου. Για να εξασφαλίσω και να υπερασπίσω τη Δημοκρατία, την τιμή, την εργασία, την περιουσία και πρόοδο του λαού μας. Ορκίζομαι να ‘μαι καλός, γενναίος και πειθαρχικός στρατιώτης, να εκτελώ όλες τις διαταγές των ανωτέρων μου, να τηρώ όλες τις διατάξεις του κανονισμού και να κρατώ τα μυστικά του ΔΣΕ. Ορκίζομαι να ‘μαι υπόδειγμα καλής συμπεριφοράς προς τον λαό, φορέας και εμψυχωτής στη λαϊκή ενότητα και συμφιλίωση και να αποφεύγω κάθε πράξη που θα με εκθέτει και θα με ατιμάζει σαν άτομο και μαχητή. Ιδανικό μου έχω τη λεύτερη και ισχυρή Δημοκρατική Ελλάδα και την πρόοδο και ευημερία του λαού. Και στην υπηρεσία του ιδανικού μου θέτω το όπλο μου και τη ζωή μου. Αν ποτέ φανώ επίορκος και από κακή πρόθεση παραβώ τον όρκο μου, ας πέσει πάνω μου αμείλικτο το τιμωρό χέρι της Πατρίδας και το μίσος και η καταφρόνια του λαού μου».

Εκδήλωση τιμής του ΚΚΕ στη Φλώρινα

Η μάχη της Φλώρινας Η μάχη της Φλώρινας (11-13 Φλεβάρη 1949) ήταν μια από τις πιο δύσκολες και πολύνεκρες μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ, προκειμένου να καταλάβει μια πολύ καλά οχυρωμένη πόλη με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, που διέθεταν άφθονο πολεμικό υλικό. Ο αστικός στρατός είχε έγκαιρα αντιληφθεί τις προθέσεις του ΔΣΕ από τη συγκέντρωση μεγάλων δυνάμεών του στην περιοχή και τις εντατικές ασκήσεις του με πραγματικά πυρά. Το γεγονός ότι ο αστικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτή τη μάχη και έχοντας το συσχετισμό δύναμης υπέρ του, έκανε εξαρχής αυτή την πολεμική σύγκρουση άνιση σε βάρος του ΔΣΕ, εφόσον ο ΔΣΕ είχε χάσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε μειονεκτική θέση από το ξεκίνημά της. ‘Ομως οι μαχητές και οι μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας πολέμησαν και σε αυτή τη μάχη με άφθαστο ηρωισμό και

αυτοθυσία, έχοντας συναίσθηση του καθήκοντος και της αποστολής τους. Όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, επιχείρησαν μέσα σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες, με κύριο όπλο την αλύγιστη θέληση και την αφοσίωση στο δίκιο του αγώνα τους, με τη γενναιότητά τους να ανατρέψουν τον άνισο συσχετισμό δύναμης και να κάνουν κατορθωτό το ακατόρθωτο. Και στη μάχη της Φλώρινας, παρά την ήττα και τις πολύ μεγάλες απώλειες (πάνω από 800 ήταν οι νεκροί και πάνω από 1.000 οι τραυματίες), αναδείχθηκαν περίτρανα η ηθικοπολιτική ανωτερότητα και το ακατάβλητο σθένος του ΔΣΕ. Μετά το τέλος των επιχειρήσεων, ο αστικός στρατός διέπραξε ένα μεγάλο ανοσιούργημα. Μάζεψε τους νεκρούς μαχητές του ΔΣΕ μαζί με πολλούς τραυματίες και όλους μαζί, ζωντανούς και νεκρούς, τους παράχωσε με μπουλντόζες σε ένα λάκκο που άνοιξε σε χωράφι στη νοτιοανατολική πλευρά της πόλης, στην περιοχή Άγιος Γεώργιος.

Το ΚΚΕ, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, πραγματοποιεί εκδήλωση τιμής και μνήμης στη Φλώρινα, την Κυριακή 14 Φλεβάρη και ώρα 11.00 το πρωί, στην κεντρική πλατεία της πόλης. Θα ακολουθήσει πορεία στο χώρο όπου βρίσκεται ο κοινός τάφος των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ που έπεσαν στη μάχη της Φλώρινας και θα γίνουν αποκαλυπτήρια μνημείου. Στις εκδηλώσεις θα παρευρεθεί και θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Στο χώρο του κοινού τάφου των μαχητών

και μαχητριών του ΔΣΕ, που πέρασε στην ιδιοκτησία του ΚΚΕ το Σεπτέμβρη του 2009, στήθηκε μνημείο αντάξιο της θυσίας τους. Με τη σημαντική οικονομική συμβολή πολλών αγωνιστών του ΔΣΕ, των απογόνων τους, καθώς και φίλων του Κόμματος, έγινε δυνατό να διαμορφωθεί ο χώρος και να ανεγερθεί μνημείο που να αναδεικνύει και να τιμά τη μεγάλη θυσία των τιμημένων νεκρών μας. Το μνημείο που δεσπόζει στο κέντρο του χώρου, είναι έργο του Μέμου Μακρή, του οποίου τα δικαιώματα παραχώρησε η κόρη του, Κλειώ Μακρή. Η κατασκευή και τοποθέτησή του έγινε με την καθοριστική συμβολή συντρόφων και φίλων του ΚΚΕ από την Ουγγαρία.

“ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΑΠΟ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟΥΣ”

τις 5-6 Οκτώβρη του 1996, με αφορμή τα 50 χρόνια του ΔΣΕ, ο Ριζοσπάστης βρέθηκε στην Φλώρινα, στον χώρο που θάφτηκαν νεκροί και ζωντανοί μαχητές του ΔΣΕ. Ένας κάτοικος που είχε σπίτι δίπλα στον τάφο, πλησίασε και είπε τα εξής: «Με λένε Χρήστο. Να σας δείξω πού είναι. Ήμουν μόνο 2,5 χρονών όταν έγινε. Ξέρω μόνο πως εδώ, από κάτω, βρίσκονται οι δικοί μου. Το’ μάθα πολλά χρόνια αργότερα, όταν μια μέρα –έβρεχε- ήρθε και έστησε μια σκηνή ένας άνθρωπος. Τρεις μέρες ήταν συνέχεια μεθυσμένος. Φοβήθηκαν η γυναίκα και τα παιδιά. Πήγα να δω ποιος είναι. «Μη φοβάσαι» μου είπε. «Ήρθα από την Αυστραλία. Έχω τρία αδέλφια εδώ, από κάτω. Υποσχέθηκα πριν πεθάνω, να έρθω να κοιμηθώ στον τάφο τους. Έτσι έμαθα πού ακριβώς είναι θαμμένοι κι οι δικοί μου. Ήμουν μικρός τότε. Θυμάμαι μόνο που τους έφερναν με τα κάρα, σαν τα ζώα. Νεκρούς και τραυματίες από όλα τα γύρω τα βουνά. Είχαν ανοίξει ένα λάκκο και τους πετούσαν μέσα. Νέα παιδιά τα περισσότερα. Ήταν γεμάτος ο τόπος από σκοτωμένους».

(Ριζοσπάστης, 15-10-1996)

ΑΙΝΟΡ Χ 07 ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΜΑΧΗΤΗ ΤΟΥ ΔΣΕ ΥΟΤ ΗΣΥΡ∆Ι ΝΗΤ ΟΠΑ

ΥΟΚΙΤΑΡΚΟΜΗ∆

έγομαι ΣΑ∆ΑΛΛΕ ΥΟΤΑ ΡΤΣ Σεραφείμ Φλώρος - Κούτσικος. Γεννήθηκα το 1930 στο χωριό

Παλιούρι Καρδίτσας. Σε ηλικία 17 χρόνων, το 1947, κατατάχτηκα στο Αρχηγείο Αγράφων του ΔΣΕ. (...) Στις 11 Φλεβάρη 1949, το τμήμα μας ξεκίνησε από τη Βίγλα προς Φλώρινα. Στις 12.2.1949 άρχισε η μάχη. Με Πάντζερ - Φάους κάναμε το πρώτο χτύπημα. Το τμήμα στρατού υποχώρησε. Εμείς μπήκαμε μέσα στην πόλη από την πλευρά της Γεωργικής Σχολής. Αφού κάναμε οδομαχίες επί 2-3 ώρες, πήραμε διαταγή να οπισθοχωρήσουμε μέσα σε συνθήκες σκληρής παγωνιάς και στα χιόνια. Ο στρατός έκανε αντεπίθεση, το τμήμα μας εγκλωβίστηκε, είχαμε πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Εγώ τραυματίστηκα βαριά στο αριστερό πόδι και δεν μπορούσα να περπατήσω. Η ομάδα τραυματιοφορέων με βοήθησε και με έβαλε πάνω στο άλογο, εγώ, όμως, έπεσα από το άλογο και έμεινα εκεί 24 ώρες. Με βρήκαν 2 φαντάροι και ο υπολοχαγός Βυζάντιος του Α2. Ο υπολοχαγός Βυζάντιος τράβηξε αμέσως το πιστόλι του να με πυροβολήσει. Τότε, ένας στρατιώτης, Γκίζας Αλέκος, από τα Φάρσαλα, εμπόδισε τον υπολοχαγό Βυζάντιο να με πυροβολήσει λέγοντάς του: «Μικρό παιδί είναι, τραυματίας, μην το κάνεις αυτό». Ένας από τους φαντάρους μου είπε ότι ο υπολοχαγός Βυζάντιος εκτέλεσε 52 τραυματισμένους εκείνη την ημέρα (...)» (Η μαρτυρία δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη στις 27 Νοέμβρη 2009)

*Οι φωτογραφίες που αξιοποιούνται στο αφιέρωμα προέρχονται από το αρχείο του ΚΚΕ

Στο επόμενο φύλλο του “Οδηγητή”: Μαρτυρίες μαχητών και μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας

Διάβασε:  Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Β’ τόμος (1949-1968), Σύγχρονη Εποχή, 2011 σ. 188-199  Νίκος Κυρίτσης, Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας: Ίδρυση – Μονάδες – Αξιωματικοί – Δυνάμεις – Απώλειες – Κοινωνική σύνθεση, Σύγχρονη Εποχή, 2012

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Δημοκρατία και ελευθερία στον καπιταλισμό

Μέρος 2ο

ελευθερία είναι μια έννοια πολυσυζητημένη, αλλά και με συγχύσεις για το τι πραγματικά σημαίνει. Συνήθως γίνεται κατανοητή ως η «έλλειψη περιορισμών», «να είμαι ελεύθερος να σκέφτομαι και να κάνω ό, τι θέλω». Οι σκέψεις αυτές έχουν βάση, όμως αν θέλει κάποιος να δει το θέμα πιο συνολικά, θα δει πως στην πραγματικότητα ελευθερία σημαίνει γνώση. Γνώση του «πώς» και του «γιατί» συμβαίνουν τα πράγματα στη φύση και την

κοινωνία και άρα γνωρίζοντας πώς θα τα αλλάξουμε. Ας σκεφτούμε απλά πως ένας άνθρωπος όσα λιγότερα ξέρει, τόσο πιο περιορισμένα, δηλαδή ανελεύθερα, σκέφτεται και δρα. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος δεν ήταν πάντα «ελεύθερος» να πετάει, αλλά μπορεί σήμερα να πετάξει γνωρίζοντας και χρησιμοποιώντας τους νόμους της φυσικής ώστε να φτιάχνει αεροπλάνα και διαστημόπλοια κλπ.

“Ελευθερία σκέψης... το δηλητηριασμένο μήλο στο “παραμύθι” του καπιταλισμού”

μια φορά σε κάμποσα χρόνια ποιο μέλος της κυρίαρχης τάξης θα τσαλαπατά, θα καταπνίγει το λαό στη βουλή - να ποια είναι η αληθινή ουσία του αστικού κοινοβουλευτισμού όχι μόνο στις κοινοβουλευτικές - συνταγματικές μοναρχίες, αλλά και στις πιο δημοκρατικές δημοκρατίες». Μπορεί λοιπόν σήμερα να υπάρχουν πολλά κόμματα των καπιταλιστών, να έχουν μεταξύ τους ακόμα και επιμέρους διαφορές, όμως στο βασικό συμφωνούν. Δηλαδή συμφωνούν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για το λαό πέρα από τον καπιταλισμό, δηλαδή ότι οι εργάτες και τα παιδιά τους πρέπει να συνεχίσουν να ζουν στη φτώχεια και την ανέχεια για να συνεχίζουν να κερδίζουν από τον ιδρώτα τους μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Γι’ αυτό όσο και “ελεύθερα” να γίνονται οι αστικές εκλογές ή τα δημοψηφίσματα θα είναι στην υπηρεσία των καπιταλιστών. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ο λαός, με μπροστάρη το ΚΚΕ, στη χώρα μας αμφισβήτησε την εξουσία των αστών, ενώθηκαν εναντίον του όλα τα αστικά κόμματα και το κράτος για να τον τσακίσουν. Από το 1946 έως το 1974 που το ΚΚΕ ήταν στην παρανομία, που οι

ηλικία μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, ανθρώπους που θα ασπάζονται τα ιδανικά και τις αξίες του, την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα κ.ά. Να μεγαλώνουν και να Μια από τις πιο “κλισέ” φράσεις που ακούθεωρούν αυτονόητη την εξουσία του. Έτσι ο γονται είναι ότι ο κάθε ένας “ελεύθερα” και εργάτης δεν βλέπει αυθόρμητα πως μπορεί να μόνος του διαμορφώνει την άποψή του. Πόσο υπάρξει μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση αν“ελεύθερα” διαμορφώνει την άποψή θρώπου από άνθρωπο, που ο ίδιος του ένας νέος που από την θα απολαμβάνει τα αποτελέπρώτη μέρα που γεννήσματα της δουλειάς του. θηκε μαθαίνει ότι ο Βέβαια, στον καπικόσμος δεν αλλάταλισμό δεν είναι Ας σκεφτούμε, πόσο ελεύζει, ότι δεν είναι μόνο η θερος είναι ένας νέος άνεργος ανελεύθερη εφικτή μια άλλη σκέψη, αλλά ολόκοινωνία; Όταν σήμερα να κάνει οικογένεια, να πάει κληρη η ζωή των μαθαίνει από και των διακοπές ή ακόμα και να πάει σε ένα εργατών μικρός να κοιπαιδιών τους. Ας τά την “πάρτη” θέατρο όταν συνήθως δεν έχει λεφτά σκεφτούμε, πόσο του, να βλέπει ελεύθερος είναι ούτε για τον καφέ; Αντίθετα, ο γιος ένας ως εμπόδιο και νέος άνεργος ανταγωνιστή τον του βιομήχανου είναι ελεύθερος σήμερα να κάνει οισυμμαθητή του; κογένεια, να πάει δινα κάνει ό, τι θέλει… Πόσο ελεύθερα ένας ακοπές ή ακόμα και να μαθητής αντιλαμβάπάει σε ένα θέατρο όταν νεται την κοινωνία γύρω συνήθως δεν έχει λεφτά ούτε του, όταν διδάσκεται ότι ο για τον καφέ; Αντίθείδιος και η οικογένειά του επιβιώνουν τα, ο γιος του βιομήχανου είναι χάρη στη δουλειά που “δίνει” ο καπιταλιστής ελεύθερος να κάνει ό, τι θέλει… και όχι όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα, δηλαδή πως οι καπιταλιστές ζουν μέσα Ο κάθε νέος σήμερα στη χλιδή από τη δουλειά των εργατών; Πόσο διαμορφώνει ελεύθερα “ελεύθερα” διαμορφώνει γνώμη για τον σοτην άποψή του για την σιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα, όταν πολιτική και από τις πρώτες τάξεις μαθαίνει διαστρεβλωτα κόμματα; μένη την Ιστορία, ποτίζεται με αντικομμουνιστικές υστερίες; Η απάντηση είναι ορθά κοφτά Άλλωστε το βιβλίο της Πολιτικής Παιδείας Β’ όχι. Οι πολιτικές ιδέες διαμορΛυκείου παραδέχεται ότι: “το άτομο από πολύ φώνονται στο έδαφος των εκνωρίς μαθαίνει τις αξίες και τους κανόνες της μεταλλευτικών σχέσεων στην κοινωνίας” και συνεχίζει: “Γενικά, μαθαίνει παραγωγή και στην οικονομία. τον τρόπο σκέψης, αίσθησης, συμπεριφοράς Σήμερα μπορεί να δημιουρκαι δράσης της κοινωνίας, γιατί αυτά ακριβώς γείται η ψευδαίσθηση της περιμένει η κοινωνία από το άτομο”. ελευθερίας επειδή μπορεί Η συνείδηση που διαμορφώνει ένας νέος να ψηφίσει όποιο κόμμα σήμερα διαμορφώνεται από το πλαίσιο στο θέλει για κυβέρνηση. Η οποίο ζει. Το πλαίσιο αυτό έχει ως βάση τις πραγματικότητα όμως εκμεταλλευτικές σχέσεις που υπάρχουν στην είναι, όπως έλεγε και οικονομία, δηλαδή την εκμετάλλευση της ο μεγάλος επαναεργατικής τάξης από τους κεφαλαιοκράτες. Ο στάτης Λένιν: «Ν’ καπιταλισμός διαπαιδαγωγεί από πολύ μικρή αποφασίζεις

κομμουνιστές εκτελούνταν, εξορίζονταν και φυλακίζονταν, αυτό γινόταν με τη σύμφωνη γνώμη δεξιών και κεντρώων κυβερνήσεων και κομμάτων, είτε είχαμε αστική δημοκρατία, είτε ανοιχτή δικτατορία (όπως π.χ. η χούντα των συνταγματαρχών τα χρόνια 1967-1974).

Ελεύθερος σήμερα είναι ο άνθρωπος που αγωνίζεται συνειδητά για την ανατροπή του καπιταλισμού! Σήμερα θα σκεφτόμαστε και θα δρούμε ελεύθερα, δηλαδή ανεξάρτητα από τους καπιταλιστές, τις ιδέες τους και την εξουσία τους, όσο συνειδητοποιούμε την άδικη και εκμεταλλευτική φύση αυτή της κοινωνίας και στο βαθμό που αυτό το μετατρέπουμε σε οργανωμένο και συνειδητό αγώνα για να την ανατρέψουμε. Η απελευθέρωση του ανθρώπου θα έρθει όταν καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όταν οργανωθεί όλη την κοινωνία με βάση τις ανάγκες των πολλών που σήμερα υποφέρουν, στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο, το σχολείο των λαϊκών αναγκών και απαιτήσεων της εποχής

ημοσιεύτηκε η έκδοση του ΚΚΕ με τη νέα πρότασή του για το σχολείο. Ένα σχολείο ενιαίο, 12χρονο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, σύγχρονης γενικής παιδείας, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, τις κοινωνικές δυνατότητες και απαιτήσεις της εποχής μας. Επιδίωξη είναι να αποτελέσει βάση για την πιο πλατιά συζήτηση μέσα στο λαό, με τη συμμετοχή νέων ανθρώπων, εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών και φοιτητών, της εργατικής τάξης στο σύνολό της. Ο “Οδηγητής” συζήτησε με τον Κυριάκο Ιωαννίδη, υπεύθυνο του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

“Οδηγητής”: Γιατί το ΚΚΕ προχώρησε στην έκδοση μπροσούρας με την πρότασή του για το σχολείο; Ποιους αφορά αυτή η πρόταση; Κυριάκος Ιωαννίδης: Το ΚΚΕ ήδη από το τέλος της δεκαετίας του ‘90 κατέθεσε την πρότασή του για το ενιαίο 12χρονο σχολείο βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Τώρα πια μετράμε 17 χρόνια από τότε και το Κόμμα μας έχει επεξεργαστεί νέο πρόγραμμα που ψηφίστηκε στο 19o Συνέδριο του Κόμματος, έχουμε προχωρήσει ως Κόμμα συλλογικά σε ορισμένα συμπεράσματα για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στο 18o Συνέδριο -μάλιστα στην απόφαση του 18oυ Συνεδρίου βάζουμε το θέμα της μελέτης πτυχών του εποικοδομήματος, όπως είναι και η εκπαίδευση. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι από το 1999 κι έπειτα έχουν προχωρήσει και αρκετές αλλαγές στο ίδιο το σχολείο και την εκπαίδευση. Αλλαγές που έχουν να κάνουν με σχολικά βιβλία, αναλυτικά προγράμματα, με το ζήτημα της δομής του σχολείου, με το ζήτημα του Λυκείου, ο νόμος

Αρβανιτόπουλου το 2013 και φυσικά από τότε έχουν μεσολαβήσει τουλάχιστον 4 κυβερνητικοί διάλογοι για την παιδεία. Και εδώ θέλει μια προσοχή: Οι διάλογοι για την παιδεία δεν έχουν μόνο επικοινωνιακό χαρακτήρα. Έχουν και αυτό, έχουν δηλαδή και την προσπάθεια να υπάρχει μια συναίνεση από την πλευρά του λαϊκού κινήματος, αλλά υπάρχει και το αντικειμενικό στοιχείο, ότι μια σειρά αλλαγές που μπορεί να έχουν προχωρήσει, μια σειρά νόμοι, δεν έχουν φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Για παράδειγμα ο νόμος του Αρσένη του ‘97-’98, ο νόμος του Aρβανιτόπουλου το 2013 και μια σειρά άλλες αλλαγές που αφορούσαν ουσιαστικά στην αλλαγή του συσχετισμού ανάμεσα σε γενικό και επαγγελματικό λύκειο, την ανάγκη δηλαδή στην Ελλάδα να στραφεί ένα μέρος των παιδιών σε δομές επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, πρώιμης λέμε εμείς, από τα 15 τους χρόνια. Αυτό το θέμα λοιπόν, ενώ έχουν ψηφιστεί 3 νόμοι και υλοποιούνται, δεν έχει προχωρήσει σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βλέπεις λοιπόν ότι στα πλαίσια του διαλόγου μπαίνει ένας τέτοιος προβλημα-

τισμός, όπως επίσης το ζήτημα των αναλυτικών προγραμμάτων, των σχολικών βιβλίων που μπήκαν στην υποχρεωτική εκπαίδευση, στο Δημοτικό και Γυμνάσιο το 2006-07, που και αυτά προβληματίζουν για το τι έχουν αφήσει πίσω τους, τι τρόπο σκέψης έχουν αφήσει στα παιδιά, αν είναι αυτό που θέλει το σύστημα τώρα. Όλα αυτά σχετίζονται και με ένα επίπεδο προβληματισμού που υπάρχει σήμερα στις λαϊκές μάζες. Δηλαδή ένας γονιός, κάθε Σεπτέμβρη που πηγαίνει το παιδί του στο σχολείο πέρα από τα βασικά ζητήματα που έχει να λύσει, που μέσα στην κρίση αυτά πολλαπλασιάζονται και οξύνονται, έχει και ένα επιπλέον άγχος και αγωνία: Γιατί, ενώ το παιδί μου διαβάζει παραπάνω, τρέχει σε φροντιστήρια, δεν αποκτάει ολοκληρωμένη μόρφωση; Γιατί ενώ περνάει σε ένα πανεπιστήμιο ή σε ένα ΤΕΙ, αυτή η μόρφωση τελικά να μην αντιστοιχεί σε πρόσβαση σε δουλειά με δικαιώματα; Ή σε επίπεδο Δημοτικού ή Γυμνασίου, γιατί ο γονιός να αναγκάζεται να κάνει έναν δεύτερο δάσκαλο μέσα στο σπίτι; Γιατί υπάρχει αυτό το φόρτωμα ύλης σε παιδιά Δημοτικού; Αυτά τα ζητήματα προσπαθούμε να τα απαντήσουμε στο κείμενό μας με τίτλο “ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο της σύγχρονης γενικής παιδείας”. Είναι ένα κείμενο το οποίο απευθύνεται στο γονιό, στον εκπαιδευτικό, στον μαθητή και φυσικά στον αυριανό εκπαιδευτικό, τον φοιτητή των παιδαγωγικών σχολών, στον φοιτητή αυτών που λέμε των καθηγητικών σχολών, φιλόλογο, μαθηματικό, φυσικό κ.ο.κ. Το κείμενο αυτό έχει ουσιαστικά τρία μέρη:

Η θέση του ΚΚΕ για το ενιαίο δωδεκάχρονο υποχρεωτικό σχολείο μπόρεσε να επιδράσει σε αγώνες που αναπτύχθηκαν στους χώρους της παιδείας, ώστε η πάλη για καλύτερες συνθήκες εργασίας για τους εκπαιδευτικούς, για ζητήματα υποδομών και ελλείψεων στα σχολεία να συνδυάζεται με πλευρές του περιεχομένου των σπουδών, για ένα σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει.

 Το πρώτο μέρος ασχολείται με το πώς οι εξελίξεις, οι αλλαγές στην οικονομία επιδρούν στην εκπαίδευση.  Το δεύτερο, με το πώς βλέπουμε εμείς το σχολείο στο σοσιαλισμό.  Και το τρίτο μέρος αφορά πιο συγκεκριμένα στο περιεχόμενο, το γνωστικό και το διαπαιδαγωγητικό, του σχολείου για το οποίο μιλάμε εμείς.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τον Κυριάκο Ιωαννίδη, υπεύθυνο του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ Όλα αυτά φυσικά -ειδικά το τελευταίο μέρος- είναι κάποιες αρχές, κάποιες βασικές κατευθύνσεις, οι οποίες και μέσα από τη συζήτηση πλατιά με κόσμο, μπορούν να εμπλουτιστούν και αν θέλετε μπορεί να αποτελέσει περιεχόμενο της καθημερινής δουλειάς του εκπαιδευτικού, του αυριανού εκπαιδευτικού, του φοιτητή που προβληματίζεται. Γιατί ο φοιτητής αυτών των σχολών δέχεται πάρα πολύ μεγάλη προπαγάνδα και μέσα στις σπουδές, μια προπαγάνδα και ιδεολογική με ζητήματα, όπως η επιχειρηματικότητα ή ζητήματα που έχουν να κάνουν με αντικομμουνισμό, με διαστρέβλωση της ιστορίας, με τη μεθοδολογία της επιστήμης κ.λπ. “Ο”: Ποιες είναι οι βασικές πλευρές της πρότασης του ΚΚΕ για το σχολείο; Κ.Ι.: Εμείς μιλάμε για ένα σχολείο, ενιαίο, 12χρονο, σύγχρονης γενικής παιδείας. Ας τα πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Αυτό το σχολείο είναι ενιαίο, δηλαδή δε διαφοροποιεί το πρόγραμμα

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

σπουδών ανάλογα με την μετέπειτα επαγγελματική επιλογή. Δίνει ολόπλευρη μόρφωση σε όλα τα παιδιά και αυτή η ολόπλευρη μόρφωση κατά τη γνώμη μας αποτελεί τη γερή βάση προκειμένου να αναπτύσσονται οι κλίσεις, τα ταλέντα που αντικειμενικά μπορεί να υπάρχουν, τα οποία στο πρόγραμμά μας τα βλέπουμε ενταγμένα και μέσα από τη διδασκαλία ειδικών προαιρετικών μαθημάτων, αλλά και μέσα από τις δομές αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου. Το ενιαίο σχολείο δίνει απάντηση στην ανάγκη σήμερα ο εργαζόμενος να έχει και πολυμέρεια, να είναι πολύπλευρος σαν εργαζόμενος. Και οι ίδιες οι εξελίξεις στον καπιταλισμό το απαιτούν. Αν διαβάσουμε διάφορες εκθέσεις από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που προσπαθούν να αποτιμήσουν αντικειμενικά την εξέλιξη μέσα στην παραγωγή, λένε ότι οι ικανότητες του εργαζόμενου σήμερα απαιτούν ολοένα και πιο πολύ να συνεργάζεται μ’ άλλους, να έχει μια ισχυρή υποδομή γνώσεων ώστε να μπορεί μετά να πηγαίνει από εργασία σε εργασία, να μπορεί να μετακινείται σ’ ένα σχετικά κοινό πλαίσιο, όχι από επάγγελμα σε επάγγελμα. Στον καπιταλισμό όμως η αντίληψη για την κινητικότητα συνδέεται με το σφαγιασμό των δικαιωμάτων, με την πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης, με περισσότερη εκμετάλλευση με λίγα λόγια. Στο σοσιαλισμό, από την άλλη, ένα τέτοιο σχολείο δίνει τη δυνατότητα και τη θεωρητική υποδομή στο μαθητή να μπορεί, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, να έχει τη δυνατότητα κάποια στιγμή να προχωρήσει και σε άλλο επάγγελμα, να κάνει και πράγματα που τον ενδιαφέρουν πιο πολύ, να έχει ολοένα και μεγαλύτερη αντίληψη για το σύνολο της παραγωγικής διαδικασίας. Τέλος, ενιαίο σχολείο σημαίνει ότι οι απόφοιτοί του έχουν πάρει όλες εκείνες τις γνώσεις που θα τους βοηθήσουν να πάρουν μέρος ενεργά στις δομές εξουσίας του εργατικού κράτους, γιατί ο σοσιαλισμός δεν είναι μια κοινωνία η οποία χτίζεται αυθόρμητα, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο υποκειμενικός παράγοντας, η εργατική τάξη, το Κόμμα της και φυσικά οι δομές άσκησης της εξουσίας σε κάθε επίπεδο, άρα η ενεργή συμμετοχή του λαού και της νεολαίας και φυσικά των εργαζομένων συνολικότερα. Επίσης μιλάμε για δωδεκάχρονο υποχρεωτικό σχολείο. Θεωρούμε ότι η σημερινή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά μέχρι τα 18 να μην παρατάνε τα θρανία, να παίρνουν σύγχρονη γενική παιδεία. Τέλος, λέμε σύγχρονη γενική παιδεία. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα δίνεται με επιστημονικότητα η γνώση, ξεμπερδεύουμε με όλους αυτούς τους ανορθολογισμούς που υπάρχουν σήμερα στο ελληνικό αστικό εκπαιδευτικό σύστημα. Οι επιστήμες θα συνεργάζονται μεταξύ τους, θα δίνεται έμφαση στην υλική δραστηριότητα, στο πείραμα, στην παρατήρηση, κάτι που απαιτεί βέβαια εκτεταμένο δίκτυο πειραματικών εργαστηρίων στα σχολεία όλης της χώρας, ανεξαρτήτου ηλικίας που εκπαιδεύουν. Δεν μπορείς σήμερα να παρακολουθήσεις και να βγάλεις συμπεράσματα για τη δομή της ύλης μέσα από

Στην έκδοση του ΚΚΕ με τη νέα πρότασή του για το σχολείο τονίζεται και η μεγάλη προσφορά των επιτευγμάτων της σοσιαλιστικής εκπαιδευτικής πείρας. Η ταχύτατη, ριζική εξάλειψη της τρομερής κληρονομιάς του αναλφαβητισμού, σε συνδυασμό με την άνοδο του γενικού επιπέδου μόρφωσης και ειδίκευσης και ο εκμηδενισμός της ανεργίας αποτελούν μοναδικά σοσιαλιστικά επιτεύγματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τη σημασία που έδιναν στην ΕΣΣΔ για την παιδεία του λαού ήταν η επιστολή που έστειλε ο Λένιν στον Στάλιν για τη μείωση του εξοπλιστικού προγράμματος του στόλου, προκειμένου να ενισχυθεί ο προϋπολογισμός του υπουργείου Παιδείας. Και όλα αυτά, ενώ μαινόταν η ιμπεριαλιστική επίθεση κατά του σοβιετικού κράτους...

ένα βιβλίο, ούτε μέσα από ένα computer, αν δε δεις το ζωντανό πείραμα. Επίσης, σύγχρονη γενική παιδεία σημαίνει σύνδεση θεωρίας και πράξης. Ένα ζήτημα, που δεν αφορά μόνο τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Δεν εννοούμε δηλαδή μόνο στην ηλικία των 16-17 να έχει επαφή με την παραγωγή -όχι βέβαια με τη μορφή της μαθητείας που υπάρχει σήμερα- για να μπορεί να καταλάβει πώς δημιουργείται ο πλούτος και να μπορεί να καταλάβει ο αυριανός εργαζόμενος τη θέση του μέσα στην παραγωγική διαδικασία. Δεν είναι μόνο αυτό. Από μικρά τα παιδιά πρέπει να μπαίνουν σε αυτή την δραστηριότητα. Στο κείμενο για το σχολείο δίνουμε ορισμένες πλευρές που μπορεί και αυτές να εμπλουτιστούν. Τι σημαίνει σχολείο θεωρίας και πράξης για ένα παιδί πρώτης, δευτέρας, τρίτης δημοτικού; Σημαίνει σχολικός κήπος,

δημιουργία, σημαίνει αργότερα πρώτες κατασκευές και τελικά, όταν πας στην ηλικία των 16, οργανωμένες επισκέψεις σε παραγωγικές μονάδες. Είναι στοιχεία τα οποία διακρίνουν και τη δική μας αντίληψη για το σχολείο από αυτήν που υπάρχει σήμερα. “Ο”: Είναι ρεαλιστική αυτή η πρόταση σήμερα; Κ.Ι.: Είναι ρεαλιστική σε όλα της τα επίπεδα. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων σήμερα, ακόμα και μέσα στην κρίση, έχει δώσει τη δυνατότητα οι άνθρωποι να δουλεύουν λιγότερο, άρα με αυτήν την έννοια η επέκταση στα 12 χρόνια είναι ρεαλιστική. Δεύτερον, η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων απαιτεί εργαζόμενο ο οποίος θα έχει πολύπλευρη μόρφωση σαν υποδομή για να

ανταποκρίνεται στην εξέλιξη των σύγχρονων εργαλείων. Δε θα ξέρει μόνο τι και πώς, θα ξέρει και το γιατί. Είναι μια πρόταση γειωμένη στις ανάγκες σήμερα, που μπολιάζει και με αιτήματα για το χαρακτήρα που πρέπει να έχει το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο και σήμερα, ώστε να δημιουργούν κριτήριο σε ένα κόσμο για να αντιστέκεται απέναντι σε αντιδραστικές αλλαγές, στις κυβερνητικές παρεμβάσεις κ.λπ. Όμως λείπει το βασικό, η λύση του πολιτικού προβλήματος. Το ζήτημα δηλαδή της πολιτικής εξουσίας, γι’ αυτό και εμείς ξεκαθαρίζουμε ότι η πρότασή μας είναι μια πρόταση για το σχολείο του σοσιαλισμού, είναι μια πρόταση που προϋποθέτει αλλαγή τάξης στην εξουσία, αλλαγή κριτηρίου κίνησης της ίδιας της κοινωνίας. Μια κοινωνία που κινείται με βάση το κέρδος δεν μπορεί να σου δώσει τέτοιο σχολείο, μια κοινωνία όμως που κινείται με βάση την ικανοποίηση των ολοένα και πιο εξελιγμένων λαϊκών αναγκών μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την υλοποίηση αυτού του σχολείου. Κρατώντας αυτό σαν πυρήνα μπορούμε να δούμε και την ευθύνη που έχουν οι σημερινοί και αυριανοί επιστήμονες να σκύψουν και να μελετήσουν το κείμενο αυτό. Να ανοίξουν μια συζήτηση στα αμφιθέατρα, στις σχολές πάνω στο περιεχόμενο και εξειδικεύοντας με βάση την πείρα που υπάρχει μέσα από το περιεχόμενο σπουδών των αντίστοιχων Πανεπιστημιακών τμημάτων, για αυτά που λέγονται για την παιδαγωγική, για την εκπαίδευση, για το ίδιο το σχολείο, για την σχέση του με την οικονομία για τη σχέση του με την κοινωνία. Ανοίγει μια συζήτηση, δίνει τη δυνατότητα και φυσικά στο δρόμο μπορεί να εμπλουτιστεί η συζήτηση αυτή, να γίνει και πιο γειωμένη με το επίπεδο προβληματισμού ενός κόσμου που ασφυκτιά, έχει την αγωνία του, έχει όμως και ένα μεράκι, γιατί υπάρχει και αυτό στους φοιτητές, να διδάξουν με κριτήριο το να δώσουν όσο το δυνατό περισσότερη μόρφωση, διαπαιδαγώγηση στους μαθητές. Με αυτή την έννοια λοιπόν νομίζουμε ότι μπορεί να συμβάλει και σε αυτή τη διαδικασία.

Με αφορμή την συζήτηση στα ΔΣ των φοιτητικών συλλόγων

για την απεργία στις 4 Φλεβάρη

κοινωνική ασφάλιση αποτελεί τη μεγαλύτερη κατάκτηση των εργαζομένων κατά τον 20ο αιώνα. Κατακτήθηκε με αγώνες και δεν περιλαμβάνει μόνο τη σύνταξη και το πότε θα την πάρει ένας εργαζόμενος. Περιλαμβάνει μια σειρά από ζητήματα που αφορούν και επηρεάζουν άμεσα το εργασιακό μέλλον των σημερινών φοιτητών και σπουδαστών. Αφορά τα μέτρα ασφαλείας στην εργασία, τις ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνει ένας εργαζόμενος, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που καλύπτει τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους. Από αυτά και μόνο καταλαβαίνει κανείς γιατί αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής των νέων και κατά πόσο πρέπει ή όχι ένας φοιτητής-σπουδαστής να αγωνιστεί και να διεκδικήσει το ασφαλιστικό να έρθει στα μέτρα των σύγχρονων λαϊκών αναγκών του και όχι να διαλυθεί για να ενισχυθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Όλο το προηγούμενο διάστημα το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών έδωσε σκληρή μάχη για να δοθεί αγωνιστική απάντηση στην πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. Βρήκαν όμως μπροστά τους όλες τις άλλες δυνάμεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καλλιέργησαν τον συμβιβασμό και την απογοήτευση στους φοιτητές και τους σπουδαστές. ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ: αποπροσανατολισμός και αναμονή αντί για διεκδικήσεις και αγώνα ΔΑΠ-ΠΑΣΠ: Επιθετικά για τις ανάγκες του κεφαλαίου...

 «Αν δεν κηρύξει η ΓΣΕΕ απεργία δεν πάμε ούτε καν σε συνέλευση», επίσης «το κίνημα δεν είναι σε φάση για να κατεβαίνουμε κάθε μέρα στο δρόμο» (Ηλεκτρολόγοι ΕΜΠ)

καναν ό,τι μπορούσαν για να μην πραγματοποιηθούν Διοικητικά Συμβούλια και συνελεύσεις στους συλλόγους, εν όψει της απεργίας στις 4 Φλεβάρη. Σε πολλές σχολές δεν εμφανίστηκαν καν οι αντιπρόσωποί τους να τοποθετηθούν πάνω στο ζήτημα. Όπου όμως εμφανίστηκαν ήταν αποκαλυπτικές οι απαντήσεις που έδωσαν, όταν κληθήκαν από τους εκλεγμένους της Πανσπουδαστικής ΚΣ να πάρουν απόφαση καταδίκης του αντιασφαλιστικού εκτρώματος και συμμετοχής στην απεργία. Συγκεκριμένα η ΔΑΠ:

ε χίλιες δύο δικαιολογίες καταψήφισαν και εμπόδισαν την απεργία στις 4 του Φλεβάρη, υπονομεύοντας στην πράξη την ανάγκη να οργανωθεί ξεσηκωμός ενάντια στο νόμο-λαιμητόμο της κυβέρνησης για την κοινωνική ασφάλιση. Στα Διοικητικά Συμβούλια των συλλόγων είπαν:

 «Να περιμένουμε, μπορεί να κηρύξει η ΑΔΕΔΥ απεργία» (Πολιτικό Νομικής)  «Να περιμένουμε την ΑΔΕΔΥ» (Μαθηματικό)  «Δεν πάμε με κομματικούς φορείς που δε συσπειρώνουν» (Οικονομικό Νομικής)

 «Τα αιτήματα αυτά είναι ουτοπικά. Λύση είναι η σύνδεση με την αγορά και η χρηματοδότηση από την ιδιωτική επιχειρηματικότητα» (Νομική ΕΚΠΑ)

 «Δεν συμφωνούμε με το αίτημα για πρακτική άσκηση ενταγμένη στο πρόγραμμα σπουδών με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, η πρακτική άσκηση πρέπει να καταργηθεί πλήρως» (Νομική ΕΚΠΑ)

 «Η ιδιωτική ασφάλιση είναι πολύ καλή, έχει καλές υπηρεσίες» (Ναυπηγοί ΕΜΠ)

 «Η ΑΔΕΔΥ καλεί;» (Φυσικό ΕΚΠΑ)

 «Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν είναι καλό γιατί αυξάνει τις εισφορές των εργοδοτών» (Ναυπηγοί ΕΜΠ)  «Έχουμε άλλα προβλήματα» (τα άλλα προβλήματα ήταν ότι είχε βγει ο Μητσοτάκης και όχι ο Μεϊμαράκης) (Πάντειος) ΠΑΣΠ:  «Το ασφαλιστικό θέλει κάποιες μεταρρυθμίσεις, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς» (Ναυπηγοί ΕΜΠ)  «Το ασφαλιστικό δεν αγγίζει τους φοιτητές» (Χημικοί μηχανικοί ΕΜΠ) Είναι λογικό για τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ να υποστηρίζουν φανατικά την αντιλαϊκή πολιτική από όπου και αν αυτή προέρχεται. Μόνη τους έγνοια είναι να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών και να κρατήσουν “ήσυχους” τους φοιτητές Γι’ αυτό άλλωστε τον Αύγουστο η ΔΑΠ πανηγύριζε με την ψήφιση του 3ου μνημονίου, που κομμάτι του είναι και το ασφαλιστικό. Γι’ αυτό οι προτάσεις της ΟΝΝΕΔ για το ασφαλιστικό συμβαδίζουν απόλυτα με την πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση: «Το ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να γίνει κεφαλαιοποιητικό», «Πρέπει να συνάψουμε ένα νέο συμβόλαιο εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών, του κράτους και της ιδιωτικής ασφάλισης», «να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη να προστατεύουμε τις συντάξεις μας». Θέλουν η ασφάλιση να γίνει ατομική υπόθεση, για όποιον βαστάει η τσέπη του. Γι’ αυτό αυτές οι δυνάμεις, ούτε λίγο ούτε πολύ, γίνονται οι καλύτεροι "πλασιέ" των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και των συμφερόντων τους.

Μέχρι χθες σφιχταγκαλιάζονταν με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν και οι δύο τους πρωτοστάτες στην απάτη της "αριστερής" Κυβέρνησης, που συμπληρώνοντας τον ένα χρόνο φέρνει το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο συνεχίζοντας από εκεί που το άφησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Τα ΕΑΑΚ πολεμούν την ενότητα των φοιτητών με τους εργαζόμενους, τα ταξικά σωματεία και το ΠΑΜΕ. Τώρα θέλουν να σύρουν το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα πίσω από τις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και περιμένουν να δουν πότε θα καλέσει σε καμιά συγκέντρωση φιάσκο, για να χειροκροτήσουν την κυβερνητική πολιτική. Η γραμμή τους οδηγεί στην αναμονή, στην απογοήτευση και στον συμβιβασμό με την σημερινή κατάσταση. Αυτό ακριβώς δηλαδή που θέλει η κυβέρνηση και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.

πό τη στάση που κράτησαν αυτές οι δυνάμεις κατά την προετοιμασία της απεργίας στις 4 Φλεβάρη βγαίνουν πολύτιμα συμπεράσματα για τους φοιτητές και τους σπουδαστές που προβληματίζονται. Βγαίνουν συμπεράσματα που οδηγούν στην καταδίκη αυτών των δυνάμεων και δείχνουν ποιον πρέπει οι φοιτητές τώρα να αφήσουν και με ποιον πρέπει να συμπαραταχθούν. Ο αγώνας για καλύτερη ζωή, για πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για ολοκληρωμένη επιστημονική μόρφωση, για μόνιμη και σταθερή δουλειά στο αντικείμενο σπουδών που να ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες της νεολαίας μπορεί και πρέπει να βγει στο προσκήνιο ισχυροποιώντας το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, τη λαϊκή συμμαχία ρήξης και ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, τη γραμμή της ανατροπής των μονοπωλίων.

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Παλεύουμε για αγωνιστική ανασυγκρότηση των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων

διαλυτική κατάσταση που επικρατεί στο φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα έχει ως αποτέλεσμα οι φοιτητές να νιώθουν τις συλλογικές διαδικασίες σαν κάτι ξένο, δεν νιώθουν την ανάγκη να συμμετέχουν. Οι δυνάμεις που χρόνια έχουν το πάνω χέρι στα όργανα των φοιτητικών-σπουδαστικών συλλόγων έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για αυτήν την κατάσταση. Πολλοί είναι οι φοιτητές που αναρωτιούνται «μήπως τελικά οι αγώνες δεν έχουν αποτελέσματα, αφού όσοι έγιναν δεν αναχαίτισαν την επίθεση». Είναι όμως επιτακτική η ανάγκη να βρεθούν ενωμένοι απέναντι στην επίθεση που δέχονται σήμερα. Να αναπτυχθούν αγώνες αντίστοιχοι της επίθεσης που εξαπέλυσε το καπιταλιστικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του. Αντίστοιχοι από άποψη συμμετοχής και μαζικότητας, από άποψη διάρκειας και προσανατολισμού. Να διεκδικήσουν οι φοιτητές-σπουδαστές όσα τους “έκλεψε” η αντιλαϊκή πολιτική τα τελευταία χρόνια, διεκδικώντας σύγχρονα δικαιώματα στις σπουδές και στο μέλλον τους. Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) δρα σε αυτήν την κατεύθυνση.

Από την ιδρυτική σύσκεψη του ΜΑΣ στις 6 Νοέμβρη το 2009 στην AULA της Φιλοσοφικής Αθήνας.

Ποιοι συμμετέχουν σε αυτό; Τι είναι το ΜΑΣ; Το ΜΑΣ αποτελεί πόλο συσπείρωσης φοιτητών και σπουδαστών στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με την πολιτική των μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους, με την πολιτική της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Ιδρύθηκε στις 6 Νοέμβρη του 2009 μέσα από την πανελλαδική σύσκεψη που έγινε στην Φιλοσοφική Αθήνας με τη συμμετοχή 110 Επιτροπών Αγώνα και 17 Συλλόγων από ΑΕΙ και ΤΕΙ. Το ΜΑΣ δεν είναι ούτε κόμμα, ούτε παράταξη, δεν παίρνει μέρος σε εκλογές. Σκοπός του είναι να ανεβαίνουν οι συλλογικοί αγώνες για τα συμφέροντα των νέων από λαϊκές οικογένειες, να μαζικοποιείται η συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων, η αλλαγή των συσχετισμών προς όφελος των λαϊκών διεκδικήσεων. Είναι κομμάτι της Λαϊκής Συμμαχίας, δρα δηλαδή σε κοινή κατεύθυνση με το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, την Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση ΕΒΕ, την Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση και την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, ενάντια στον κοινό αντίπαλο το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους.

Για ποιο λόγο δημιουργήθηκε το ΜΑΣ; Στην ιδρυτική διακήρυξη του ΜΑΣ το Νοέμβρη του 2009 έγραφε: «Η διαλυτική κατάσταση στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα είναι εμπόδιο, δε βοηθά στο να δίνουμε οι φοιτητές και οι σπουδαστές απάντηση αντίστοιχη με την επίθεση που δεχόμαστε.» Η χρόνια εκφυλιστική κατάσταση, η επικράτηση της γραμμής του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας έχει οδηγήσει συλλόγους να “διεκδικούν” συμμετοχή στη διαμόρφωση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων των κυβερνήσεων, να αγκαλιάζουν Νόμους-Πλαίσια που έβαζαν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις πιο βαθιά στην εκπαίδευση, που διέλυαν τα προγράμματα σπουδών μαζί με τα δικαιώματα των αυριανών εργαζομένων. Τέτοιοι σύλλογοι που προτείνουν μικροαλλαγές και φτιασιδώματα στην αντιλαϊκή πολιτική μόνο ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών μπορεί να κινούνται. Σέρνουν τους φοιτητές πίσω από συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες θέλουν τους φοιτητές και τους σπουδαστές χειροκροτητές της αντιλαϊκής πολιτικής. Η ανάγκη να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, να συγκροτηθεί ένας πόλος σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική οδήγησε στην ίδρυση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών. Μπροστά στην ανάγκη αυτή η ΚΝΕ πήρε μαζί με τους αγωνιστές φοιτητές την πρωτοβουλία να συγκροτήσει το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ συμμετέχουν και δρουν στο φοιτητικό κίνημα μέσω των οργανωμένων μελών τους, μέσω των μελών που εκλέγονται σε φοιτητικά όργανα, δίνοντας μάχη για την καλύτερη οργάνωσή του, το περιεχόμενο και την κατεύθυνση στην οποία παλεύει.

Στην 6η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΜΑΣ, που πραγματοποιήθηκε στις 22 Νοέμβρη του 2015, συμμετείχαν 54 φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι και 154 επιτροπές αγώνα από 54 πόλεις όλης της Ελλάδας. Είναι τα πιο δραστήρια κομμάτια του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος, που παλεύουν για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών των φοιτητών-σπουδαστών που προέρχονται από εργατικές, λαϊκές οικογένειες. Στο ΜΑΣ συμμετέχουν δηλαδή Φοιτητικοί και Σπουδαστικοί Σύλλογοι, Σύλλογοι οικότροφων φοιτητών, επιτροπές αγώνα σχολών, επιτροπές ετών, εξαμήνων, εργαστηρίων, εκλεγμένοι αντιπρόσωποι σε Διοικητικά Συμβούλια και συνδικαλιστικά όργανα και μεμονωμένοι συνδικαλιστές φοιτητές και σπουδαστές. Το ΜΑΣ αποτελεί στήριγμα για τους νέους στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ και παλεύει για να λυθεί κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που μπαίνει εμπόδιο στις σπουδές ενός νέου από λαϊκή οικογένεια.

Πού έχει βοηθήσει το ΜΑΣ; Το ΜΑΣ βάζει με την καθημερινή του δράση εμπόδια στην εφαρμογή της αντιλαϊκής επίθεσης που δέχεται η νεολαία. Παλεύει για να μπλοκάρει την πολιτική ΕΕ και κυβέρνησης που βαραίνει τις πλάτες των φοιτητών, από ζητήματα που αφορούν τις σπουδές μέχρι οποιαδήποτε άλλη πλευρά της ζωής. Αποκαλύπτει τον πραγματικό αντίπαλο των φοιτητών-σπουδαστών: την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών αγωνίζεται ώστε η επιστήμη, η έρευνα να υπηρετήσει τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους και όχι τα κέρδη των εκμεταλλευτών. Μπαίνει μπροστά στην οργάνωση της πάλης των φοιτητών και σπουδαστών. Πρωτοστάτησε στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στις αναδιαρθρώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση (π.χ. νόμος-πλαίσιο 2011, 2013, σχέδιο “Αθηνά”). Ανέπτυξε κοινή δράση με τα ταξικά σωματεία στο δρόμο, αλλά και στα αμφιθέατρα, αναπτύσσοντας κοινές πρωτοβουλίες ενημέρωσης και δράσης. Στάθηκε δίπλα στους εργαζόμενους φοιτητές. Παλεύει για να απομονωθούν οι ναζί. Πρωτοστατεί ώστε να σπάσουν οι αυταπάτες που καλλιεργούνται με τον διάλογο για την δήθεν “αναβάθμιση” της παιδείας, έτσι ώστε κανένας φοιτητής μην γίνει συνένοχος σε νέες αντιλαϊκές διαρθρώσεις στις σπουδές μας. Ήταν πρώτο εκεί που κινδύνευαν να μείνουν φοιτητές έξω από τις Νέες Φοιτητικές Εστίες ΕΜΠ, όταν κόπηκε η σίτιση στη ΦΕΑ, όταν ζήτησαν ενοίκιο στις Φοιτητικές Εστίες Χαλκίδας. Δεκάδες σύλλογοι που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ ανέπτυξαν δράση για κάθε πλευρά της ζωής ενός νέου, πλευρές όπως ο αθλητισμός ή το θέατρο που σήμερα θεωρούνται απλησίαστη πολυτέλεια. Τέτοια παραδείγματα είναι οι σύλλογοι των ΤΕΙ Πάτρας, των Τουρκικών σπουδών και άλλοι, που με πρωτοπόρους τους σπουδαστές και τους φοιτητές που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ δημιούργησαν επιτροπές αθλητισμού, μουσικής, επιτροπή για φεστιβάλ συλλόγου, έφτιαξαν σχέδιο δράσης με διεκδικήσεις για το κάθε θέμα και οργάνωσαν πλούσια δραστηριότητα με τουρνουά, παρουσιάσεις, παραστάσεις κ.λπ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ:

“Σκληρά” και “μαλακά” ναρκωτικά —μύθοι και πραγματικότητα

ο Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ) προετοιμάζει για το επόμενο διάστημα πανελλαδική καμπάνια με τίτλο «“σκληρά” και “μαλακά” ναρκωτικά – μύθοι και πραγματικότητα» και σύνθημα: “Λέμε ΟΧΙ σε όλα τα ναρκωτικά, στο διαχωρισμό σε “σκληρά” και “μαλακά”, στη νομιμοποίηση της κάνναβης”. Στα πλαίσια της καμπάνιας τα παραρτήματα του ΕΣΥΝ σε όλη την Ελλάδα θα αναπτύξουν μια πολύμορφη δραστηριότητα που θα περιλαμβάνει συναντήσεις με συλλόγους γονέων, εκπαιδευτικών, 15μελή μαθητών, πολιτιστικούς-αθλητικούς φορείς, συσκέψεις, αλλά και πολιτιστικές-

αθλητικές δραστηριότητες. Μέσα από όλη αυτή τη δραστηριότητα, ο στόχος είναι η ενημέρωση της νέας γενιάς σχετικά με τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό των ναρκωτικών σε “σκληρά” και “μαλακά”. Αυτό το στόχο εξυπηρετεί και η παρακάτω ανακοίνωση που έχει βγάλει το ΕΣΥΝ για την προετοιμασία της καμπάνιας.

Σου λένε: «το χασίς είναι ακίνδυνο» Να ξέρεις ότι η κάνναβη ως ψυχοτρόπος ουσία δεν είναι απαλλαγμένη από κινδύνους. Η δραστική ουσία της κάνναβης συγκεντρώνεται στα εγκεφαλικά κύτταρα και παραμένει εκεί για αρκετές ημέρες. Επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου προκαλώντας μείωση των αντανακλαστικών, διαταραχές στη μνήμη, στην κρίση, στην αντίληψη του χρόνου και των αποστάσεων, παθητικότητα, λήθαργο. Δυσχεραίνει τη μάθηση και τις εκπαιδευτικές επιδόσεις. Σε μακροχρόνια χρήση μειώνεται η άμυνα του οργανισμού σε λοιμώξεις και η ικανότητα για τεκνοποίηση. Προκαλείται το λεγόμενο “σύνδρομο έλλειψης κινήτρων” κατά το οποίο ο χρήστης αδυνατεί να βάλει στόχους ακόμα και για την καθημερινή του ζωή. Έχει σχετιστεί με σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές, όπως ψυχωσικά επεισόδια, σχιζοφρένεια και κατάθλιψη.

Σου λένε: «η κάνναβη είναι φυσικό προϊόν και δε βλάπτει» Μάθε πως δεν έχει αποδειχθεί ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Στην κάνναβη έχουν βρεθεί πάνω από 400 χημικές ουσίες, ενώ σήμερα το 80% της ποσότητας που καταναλώνεται στην Ευρώπη είναι βιομηχανικά κατασκευασμένη σε βιοχημικά θερμοκήπια και “ποτισμένη” με χημικές ουσίες. Ο καπνός της κάνναβης περιέχει 50-70% περισσότερα καρκινογόνα συστατικά από τα τσιγάρα της νικοτίνης.

Σου λένε: «είναι μαγκιά» Σκέψου, πόσο μαγκιά είναι κάποιοι να πλουτίζουν από τη μαστούρα σου; Πόσο μαγκιά είναι αν είσαι δέσμιος της ουσίας και υποχείριο των εμπόρων της; Πόσο μαγκιά είναι να επιλέγεις να ναρκώνεις το μυαλό σου και να μην αντιδράς σε ό,τι συνθλίβει τη ζωή και τα όνειρά σου;

Σου λένε: «ένα τσιγαριλίκι είναι το ίδιο με το να πίνεις αλκοόλ» Σκέψου ότι η κατάχρηση αλκοόλ είναι επικίνδυνη και οδηγεί σε εξάρτηση. Γιατί όμως θα πρέπει να τα συγκρίνεις και να αναζητήσεις τη “μαγική δύναμη”, όταν μπορείς με τους φίλους και τον κοινωνικό σου περίγυρο να χαρείς όρθιος τη ζωή; Μάθε ότι οι περισσότερες από 400 χημικές ουσίες που περιέχονται στην κάνναβη, όταν καπνίζεται μετατρέπονται σε περισσότερες από 2000 και προσβάλλουν κάθε σύστημα του σώματός μας (αναπνευστικό, ανοσοποιητικό, αναπαραγωγικό). Το αλκοόλ αποβάλλεται από το σώμα σε μερικές ώρες, ενώ η δραστική ουσία της κάνναβης (THC) παραμένει για βδομάδες.

Κ Σου λένε: «το χασίς δεν προκαλεί εξάρτηση, όποτε θες το κόβεις» Όμως το χασίς δημιουργεί ψυχολογική εξάρτηση, που οδηγεί σε επαναλαμβανόμενη συχνή χρήση. Δημιουργεί την ανάγκη για λήψη όλο και μεγαλύτερης ποσότητας για να έχει τα ίδια αποτελέσματα. Έτσι, είναι περισσότερο πιθανό να οδηγηθεί ο χρήστης κάνναβης στη χρήση άλλων εξαρτησιογόνων ουσιών. Τα στοιχεία δείχνουν ότι 1 στους 6 εφήβους που δοκιμάζουν κάνναβη αναπτύσσουν εξάρτηση από αυτή (στοιχεία από το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για τα Ναρκωτικά). Σήμερα, από τους χρήστες εξαρτησιογόνων που ζητούν θεραπεία, 1 στους 4 στη χώρα μας και 1 στους 3 στην Ε.Ε. δηλώνουν ως κύρια ουσία την κάνναβη. Επιπλέον, στην Ευρώπη η κάνναβη είναι η ουσία για την οποία ζητούν θεραπεία όσοι έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα, δηλαδή για 8 στα 10 άτομα κάτω των 20 ετών.

άποιοι ισχυρίζονται ότι με τη νομιμοποίηση της κάνναβης θα μειωθεί η χρήση. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα των ναρκωτικών έχει αιτίες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, ψυχολογικές που είναι οι ίδιες για όλες τις ουσίες. Η ζήτηση των εξαρτησιογόνων ουσιών δεν καθορίζεται από τα αν αυτές είναι παράνομες ή νόμιμες, αλλά από το εύφορο έδαφος που διαμορφώνουν οι αιτίες που τη γεννούν. Μπορεί να μειωθεί μέσα από την πρόληψη, την πάλη για κοινωνική δικαιοσύνη αλλά και την προσπάθεια του καθένα να μείνει όρθιος και καθαρός. Όλα τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι όπου νομιμοποιήθηκε η χρήση της κάνναβης, μειώθηκε η ηλικία έναρξης της χρήσης, αυξήθηκε η χρήση όλων των ναρκωτικών, αυξήθηκαν οι αιτήσεις για θεραπεία από εξάρτηση στην κάνναβη (με βάση τις ετήσιες εκθέσεις της Διεθνούς Επιτροπής για τα Ναρκωτικά INCB). Το μοντέλο που δοκιμάστηκε στην Ολλανδία, με την ελεγχόμενη πώληση κάνναβης στα “coffee shops” αύξησε τον αριθμό των εξαρτημένων από όλα τα ναρκωτικά και το ποσοστό των νέων που πειραματίζονται με την κάνναβη εκτινάχθηκε στο 44%.

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:

Η εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ο αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ

ΚΕ του ΚΚΕ, μπροστά στα 100 χρόνια ζωής και δράσης του Κόμματος προχώρησε σε διοργάνωση ημερίδας, με θέμα «Η εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ο αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ», το Σάββατο 21 και την Κυριακή 22 Νοέμβρη. Οι εισηγήσεις και οι παρεμβάσεις της ημερίδας περιλαμβάνονται στην νέα έκδοση της Σύγχρονης Εποχής.

Συγκεκριμένα η έκδοση περιλαμβάνει:  Κεντρική εισήγηση: “Οι σκοποί, οι ιδέες και η στρατηγική του ΚΚΕ δεν ειναι σημαία ευκαιρίας”, Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ  “Η σχέση του Κόμματος με την εργατική τάξη. Ζητήματα στρατηγικής και τακτικής στην οργάνωση των αγώνων και του κινήματος”, Γιάννης Πρωτούλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ  “Η οικοδόμηση του Κόμματος στην εργατική τάξη, βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση της στρατηγικής του”, Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ  “Εργατικό κίνημα και ιμπεριαλιστικός πόλεμος”, Γιώργος Πέρρος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ  Εισήγηση 2η μέρα: “Η καπιταλιστική οικονομική κρίση και οι ταξικοί αγώνες. Η πείρα και τα συμπεράσματα”, Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπέυθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ  “Διαπάλη με το οπορτουνιστικό ρεύμα σε συνθήκες κρίσης”, Γρηγόρης Λιονής, μέλος του τμήματος οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ  “Η καπιταλιστική οικονομική κρίση, ένα μεγάλο μάθημα για τη νεολαία”, Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ Το εξώφυλλο της έκδοσης.

ο ΚΚΕ μελετά με ταξικότητα και επιστημονικότητα την ιστορική πορεία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και διεθνώς, αλλά και την σύγχρονη πείρα την ταξικής πάλης. Το ζήτημα αυτό είναι κρίσιμης σημασίας αφού είναι προϋπόθεση για την διαμόρφωση σήμερα μιας ισχυρής επαναστατικής πρωτοπορίας που θα είναι εφοδιασμένη με τα πολιτικά-ιδεολογικά συμπεράσματα, τα δικά της “όπλα”, που δυναμώνουν σήμερα την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού. Είναι προϋπόθεση για να προβάλλουμε ακόμα πιο πειστικά και εύστοχα την επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, την δυνατότητα οικοδόμησης μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όπως ανέφερε στο άνοιγμα της ημερίδας ο Γιάννης Πρωτουλης, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος της ΚΕ για την ΕργατικήΣυνδικαλιστική δουλειά: «Δεν φιλοδοξούμε να το εξαντλήσουμε αυτές τις δύο μέρες.

Επιδίωξή μας είναι να προβληματίσουμε και να δώσουμε τροφή για μεγαλύτερη μελέτη και εμβάθυνση στα ζητήματα της στρατηγικής μας. Η κεντρική εισήγηση, οι ομιλίες και οι παρεμβάσεις επιδιώκουν να φωτίσουν πλευρές ενός ευρύτερου συνόλου που είναι το θέμα των εργασιών μας». Ορισμένα από τα κεντρικά ζητήματα που θίγονται στις παρεμβάσεις:

Εμφάνιση και ανάπτυξη της εργατικής τάξης, ίδρυση του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) Όπως επισημαίνεται και από τις παρεμβάσεις: «Το καπιταλιστικό σύστημα [...] γεννάει και διευρύνει ποσοτικά και ποιοτικά και το νεκροθάφτη του, την εργατική τάξη. Αυτή είναι η τάξη που από τη θέση της στην παραγωγή και την κοινωνική εξέλιξη έχει την ιστορική ευθύνη ν’ απαλλάξει την ανθρωπότητα από την καπιταλιστική βαρβαρότητα».

Καθώς ο καπιταλισμός αναπτύσσεται η εργατική τάξη μεγαλώνει, και μεγαλώνει και ο ρόλος της, σε αντίθεση με αυτά που λένε οι αστικές και οπορτουνιστικές θεωρίες για την εξαφάνισή της. Βασική προϋπόθεση σήμερα για την κοινωνική πρόοδο και την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών-λαϊκών αναγκών είναι η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με την κατάκτηση από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Για να μπορέσει να κατακτήσει η εργατική τάξη την θέση αυτή, χρειάζεται η συνειδητή καθοδήγηση με την επαναστατική θεωρία και δράση του ΚΚ νέου τύπου, της οργανωμένης και συνειδητής πρωτοπορίας της. Το 1918 στο φως της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης, 28 σύνεδροι εργάτες και 7 φοιτητές ίδρυσαν το ΣΕΚΕ που μετέπειτα ονομάστηκε σε ΚΚΕ. Η ίδρυσή του ήρθε σαν

ώριμη ανάγκη η εργατική τάξη στην Ελλάδα να αποκτήσει τη συνειδητή οργανωμένη πρωτοπορία της. Στην Ελλάδα του 1918 είχαν ήδη επικρατήσει οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, υπήρχε συγκροτημένη αστική εξουσία-κράτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ιδρυτικό ψήφισμα του Συνεδρίου καθιέρωσε ως θεμελιακές αρχές την πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας και τη μεταβολή της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας σε κοινωνία κομμουνιστική. (Το ΚΚΕ. Επίσημα Κείμενα, τομ. Α’, σελ 5-6). Στα ιδρυτικά του ντοκουμέντα έδωσε πολιτικό περιεχόμενο στην πάλη κατά της ταξικής εκμετάλλευσης, έδρασε για το σωστό προσανατολισμο των εργατικών αγώνων, διατύπωσε συγκεκριμένες θέσεις και διεκδικήσεις για την εργατική τάξη, την αγροτιά, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα πρόβαλλε ευρύτερες ριζοσπαστικές, επαναστατικές ιδέες

σε συνθήκες κυριαρχίας των πιο σκοταδιστικών αντιλήψεων (π.χ. κατάργηση νόμων που περιορίζουν τα δικαιώματα της γυναίκας, αποδέσμευση του κράτους από την εκκλησία κ.ά.). Το ΚΚΕ, μαζί με τις ηρωικές στιγμές μεγάλων αγώνων, δεν απόφυγε και τις παρεκκλίσεις σε ορισμένες περιόδους. Οι περισότερες απέρρεαν και από το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, αναπόσπαστο τμήμα του οποίου ήταν το ΚΚΕ. Το Κόμμα μας έχει βγάλει συμπεράσματα και διδάγματα, διαθέτει επαναστατικό Πρόγραμμα, στο οπλοστάσιό του υπάρχει συσσωρευμένη πείρα ως προϊόν συλλογικής κριτικής επεξεργασίας, παρακολουθεί και μελετά τις σύγχρονες εξελίξεις στην Ελλάδα και διεθνώς, τα νέα επιστημονικα και τεχνολογικά δεδομένα, επιδιώκει να κατακτά σε κάθε φαση την μεγαλύτερη δυνατή πρόβλεψη.

Οικοδόμηση στην εργατική τάξη - βασικό καθήκον του ΚΚΕ και της ΚΝΕ Το ζήτημα της οικοδόμησης και της στρατολογίας στην εργατική τάξη δεν είναι καινούργιο, ουσιαστικά διαπερνά το κομμουνιστικό κίνημα και το Κόμμα μας από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του. Όχι τυχαία καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του λενινιστικού θεωρητικού έργου. Το “πώς”, το “πού”, με “ποιες αρχές” και για “ποιο σκοπόo”συγκροτείται το ΚΚ αποτελεί θεμελιακό ζήτημα. Το ΚΚΕ σε ολόκληρη την ιστορική του δι-

αδρομή, παρόλο που έκανε στρατηγικής σημασίας λάθη, δεν αναίρεσε ποτέ τον χαρακτήρα του ως συνειδητή πρωτοπορία της εργατικής τάξης, δεν αναθεώρησε ποτέ τον επαναστατικό ρόλο της εργατικής τάξης ως κοινωνικής πρωτοπορίας που θα ανατρέψει τον καπιταλισμό, ρόλος που προκύπτει από την ίδια της θέσης της στην παραγωγή. Πάντα είχε στο επίκεντρο την προσπάθεια για οικοδόμηση γερών κομματικών οργανώσεων στην εργατική τάξη. Είναι χαρακτηριστικά τα αποσπάσματα από την ΚΟΜΕΠ του 1932 (περιλαμβάνονται στην νέα έκδοση): «...για την καλυτέρευση της σύνθεσης του Κόμματός μας, οφείλουμε να αναπτύξουμε την δραστηριότητά μας για να μπάσουμε περισσότερους εργάτες βιομηχανίας, ν’ αναπτύξουμε τις προλεταριακές βάσεις του Κόμματος και να τις πολλαπλασιάσουμε. Η σύνθεση του Κόμματος είναι ένας σπουδαίος παράγοντας για την ορθή μπολσεβίκικη γραμμή του, για την περιφρούρησή του από τις οπορτουνιστικές παρεκκλίσεις. (...) Στροφή προς τα εργοστάσια. Οργάνωση της πάλης των εργατών για τα ζητήματά τους, χτύπημα και ξεκλήρισμα κάθε αντεπαναστατικής οργάνωσης απ’ τα εργοστάσια, πλατιά στρατολογία εργατών, να ποια πρέπει να είναι τα καθήκοντά μας για το βγάλσιμο του Κόμματός μας απ’ την καθυστέρησή του και για την καλυτέρευση της κοινωνικής του σύνθεσης». (σελ. 51 παρούσας έκδοσης). Σήμερα η οικοδόμηση του Κόμματος στην εργατική τάξη, αποτελεί βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση της στρατηγικής του. Από

εδώ προκύπτει το βασικό καθήκον της οικοδόμησης στους κλάδους της σύγχρονης βιομηχανίας, από τις βιομηχανίες του μετάλλου και της ενέργειας μέχρι τις τηλεπικοινωνίες, ιεραρχώντας τις μεγάλες επιχειρήσεις, χώρους νευραλγικής σημασίας για την ανασύνταξηαντεπίθεση του εργατικού κινήματος, για την πορεία της ταξικής πάλης συνολικότερα στην χώρας μας. Σε αυτά τα πλαίσια έχει ιδιαίτερη σημασία η οικοδόμηση στην νέα βάρδια της εργατικής τάξης, είτε δουλεύει είτε ακόμα καταρτίζεται, αλλά και στις γυναίκες των εργατικών λαϊκών στρωμάτων.

Οι όροι της ιδεολογικής και πολιτικής αντεπίθεσης Όπως επισημάνθηκε αρκετές φορές στις παρεμβάσεις, η καπιταλιστική κρίση “φωτίζει” πιο καθαρά τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος, όπου σκοπός και κίνητρο της παραγωγής είναι το κέρδος και όχι οι κοινωνικές ανάγκες. Καμία, βέβαια, φάση της κοινωνικής και οικονομικής εξέλιξης δεν αρκεί προκειμένου η εργατική τάξη να συνειδητοποιήσει από μόνη της την ιστορική της αποστολή, να καταργήσει δηλαδή την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η ταξική συνείδηση της εργατικής τάξης διαμορφώνεται και αναπτύσσεται στην πορεία της ταξικής πάλης. Η αστική τάξη έχει πάρει και παίρνει συνεχώς τα μέτρα της προκειμένου να αποτρέψει το όποιο ενδεχόμενο ριζοσπασιτικοποίησης της εργατικής τάξη και της νεολαίας της. Στον αντίποδα το ΚΚΕ και η ΚΝΕ χρειάζεται, στηριγμένοι στο Πρόγραμμα, στις σύγχρονες επεξεργασίες μας, στην μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία να προχωρήσουμε σε μεγάλης κλίμακας ιδεολογικοπολιτική αντεπίθεση, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του ταξικού πολέμου που διεξάγεται. Μπορούμε και πρέπει να φωτίσουμε την πραγματική αιτία της αντιλαϊκης επίθεσης, να προβάλουμε την ιστορικη επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, να φέρουμε στο επίκεντρο της ιδεολογικής πάλης τις αιτίες της νίκης της

αντεπανάστασης στον 20ο αιώνα και τις ασύγκριτες λαϊκές κατακτήσεις του σοσιαλισμού παρά τα λάθη και τις αδυναμίες. Η διαπάλη σήμερα πρέπει να εστιάζει στη διάλυση των αυταπατών για κοινοβουλευτικο δρόμο προς το σοσιαλισμό, στην ανάγκη επαναστατικού τσακίσματος του αστικού κράτους, στην προετοιμασία και κλιμάκωση της ταξικής πάλης σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Η παρέμβαση αυτή είναι δυσκολη και πρέπει να λάβει υπόψη της και την παρέμβαση του ρεφορμισμού και οπορτουνισμού στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Επικεντρώνουν σε δυο βασικά ζητήματα: Πρώτον στην ερμηνεία των αιτιών της κρίσης και δεύτερον, στη διέξοδο από αυτήν. Η δράση του συσκοτίζει και μπερδεύει, βάζει εμπόδια στην πολιτικοποίηση της πάλης. Το πιο κρίσιμο ζήτημα είναι ο προσανατολισμός της ταξικής πάλης ώστε να σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη, το κράτος της, και όχι μόνο τους πολιτικούς εκφραστές της, την εκάστοτε αστική κυβέρνηση. Το περιεχόμενο, το πλαίσιο πάλης να βοηθά ώστε να διευρύνονται και να ατσαλώνονται πρωτοπόρες δυνάμεις που αμφισβητούν το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Να βοηθά να ωριμάζει, να βαθαίνει, να εδραιώνεται η αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση της πάλης. Το καθήκον μας ως κομμουνιστές είναι να οργανώσουμε την ταξική πάλη του προλεταριάτου, να καθοδηγήσουμε αυτήν την παλη, σκοπός της οποίας είναι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το προλεταριάτο. Γι’ αυτό βάζουμε ως συγκεκριμένα καθήκοντα την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την οργανωτική, ποιοτική και ποσοτική ανάπτυξη του Κόμματος, καθήκοντα που δεν μπορουν παρά να πατήσουν παράλληλα, αφού η ανασύνταξη του κινήματος σημαίνει πολιτικοποίηση της πάλης και απαιτεί ισχυρό Κόμμα, και η ισχυροποίηση του Κόμματος θα έρθει απο τους πρωτοπόρους αγωνιστές και την πείρα που συσσωρεύουμε μέσα από τους αγώνες.

Το ΚΚΕ μελετά με ταξικότητα και επιστημονικότητα την ιστορική πορεία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και διεθνώς, αλλά και την σύγχρονη πείρα την ταξικής πάλης. Το ζήτημα αυτό είναι κρίσιμης σημασίας αφού είναι προϋπόθεση για την διαμόρφωση σήμερα μιας ισχυρής επαναστατικής πρωτοπορίας

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Χαιρετισμός του σ. Νίκου Αμπατιέλου στο 18ο Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΟΝ

τις 2-4 Γενάρη, πραγματοποιήθηκε το 18ο Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΟΝ, με τίτλο “Οργάνωση-Αντεπίθεση παντού με την ΕΔΟΝ για το δίκιο του λαού”, στη λήξη του οποίου εκλέχθηκε το νέο ΚΣ της ΕΔΟΝ, ενώ Γενικός Γραμματέας του ΚΣ επανεκλέχθηκε ο Χρήστος Χριστόφιας. Η αντιπροσωπεία της ΚΝΕ, που επισκέφτηκε την Κύπρο για να συμμετάσχει στο Συνέδριο, αποτελούταν από τους Νίκο Αμπατιέλο, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και Άρη Ευαγγελίδη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ. Η αντιπροσωπεία της ΚΝΕ, καθόλη τη διάρκεια του Συνεδρίου είχε συναντήσεις με την ηγεσία της ΕΔΟΝ και με άλλες Οργανώσεις που συμμετείχαν στο Συνέδριο, κατά τη διάρκεια του οποίου πραγματοποιήθηκε επίσης διεθνές σεμινάριο με τίτλο “70 χρόνια Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών: Οι προκλήσεις της Ομοσπονδίας σήμερα”. Ακολουθεί παρακάτω ολόκληρος ο χαιρετισμός του σ. Νίκου Αμπατιέλου στο 18ο Συνέδριο της ΕΔΟΝ.

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, Εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, μεταφέρουμε στους αντιπροσώπους του 18ου Παγκύπριου Συνεδρίου της ΕΔΟΝ θερμούς χαιρετισμούς από τους νεολαίους κομμουνιστές στην Ελλάδα. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών σε όλη την Κύπρο. Επαναλαμβάνουμε για ακόμη μια φορά τη θέση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, με μία και μόνη κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, κοινή πατρίδα των Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του. Στεκόμαστε στο πλάι του κυπριακού λαού και των παιδιών του, στην πάλη τους για να ανοίξει ο δρόμος για λύση του κυπριακού προβλήματος που θα ακυρώνει τις συνέπειες της εισβολής και της κατοχής και θα αποκλείει συνομοσπονδιακές, διχοτομικές περιπέτειες. Συντρόφισσες και σύντροφοι, Οι εξελίξεις στη γειτονιά μας αλλά και διεθνώς μυρίζουν μπαρούτι. Τα γεγονότα του τελευταίου διαστήματος δεν μπορούν να αφήνουν ούτε την ελληνική ούτε την κυπριακή νεολαία αδιάφορες. Η επέμβαση στη Συρία από ΗΠΑ, ΕΕ, Τουρκία και μοναρχίες του Κόλπου που εκτυλίσσεται από το 2011, η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας από τον περασμένο Σεπτέμβρη, η μετατροπή της Μεσογείου σε θάλασσα νεκρών προσφυγόπουλων, η αντιπαράθεση Ρωσίας-Τουρκίας μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, η στήριξη της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ με αποστολή πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών της συμμαχίας, οι πολύνεκρες εγκληματικές επιθέσεις, όπως αυτή στο Παρίσι, σηματοδοτούν την πα-

Η θέση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη, με μία και μόνη κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, κοινή πατρίδα των Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του

ραπέρα όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ο κίνδυνος να πνιγεί η Ανατολική Μεσόγειος στο αίμα είναι μεγάλος. Στην ευρύτερη περιοχή συγκρούονται ιμπεριαλιστικά κέντρα και δυνάμεις για τον έλεγχο και το ξαναμοίρασμα εδαφών και αγορών, ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων. Η αστική τάξη κάθε χώρας μπλέκεται σε αυτόν το διαρκή ανταγωνισμό ανάλογα με τα συμφέροντά της και την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική της δύναμη, εμπλοκή που οξύνθηκε σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. Είναι η “μήτρα” του καπιταλισμού, που γεννά κρίσεις, πολέμους, προσφυγιά και φτώχεια για τους πολλούς, για να κερδίζουν οι εκμεταλλευτές. Στη χώρα μας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παράλληλα με τον πόλεμο που έχει κηρύξει στο εσωτερικό απέναντι στο λαό (3ο μνημόνιο, Ασφαλιστικό, φοροαφαίμαξη κ.λπ.), ακολουθεί το δρόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων και στην εξωτερική πολιτική, υπηρετώντας τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης για την αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή, συμμετέχει στις προετοιμασίες πολέμου, ιδιαίτερα μέσω διευκολύνσεων που μπορούν να παρέχουν σε μία επέμβαση στην περιοχή οι ΝΑΤΟϊκές βάσεις, όπως αυτή της Σούδας, ενώ

η κυβέρνηση έχει προτείνει και τη δημιουργία νέας βάσης στο Αιγαίο. Την ίδια στιγμή, όπως και σε άλλες χώρες, γίνεται προσπάθεια από το σύστημα να δηλητηριαστεί η νεολαία με την ξενοφοβία, το ρατσισμό, ώστε να συρθεί στη συνέχεια στη σφαγή για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των συμμάχων τους. Οι εξελίξεις δείχνουν ξεκάθαρα το ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, των κυβερνήσεων και των κομμάτων που τα στηρίζουν. Δείχνουν ότι οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον από τη συμμετοχή των χωρών τους στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Γι' αυτό βροντοφωνάζουμε: Καμία εμπλοκή στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς! Με πίστη στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού και της διεθνιστικής αλληλεγγύης προσπαθούμε να βρισκόμαστε μαζί με τους λαούς και τις νεολαίες που δοκιμάζονται από τη στρατηγική των μονοπωλίων και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η κοινή δράση ενάντια στον καπιταλισμό, που βρίσκεται στο ανώτατό του στάδιο, τον ιμπεριαλισμό, έχει όλο και μεγαλύτερη σημασία. Πολύ περισσότερο σήμερα, με τις πάρα πολύ επικίνδυνες εξελίξεις στη γειτονιά μας, είναι αναγκαία η ανάπτυξη της ταξικής φιλίας και αλληλεγγύης των λαών της Ελλάδας, της Κύ-

πρου, της Τουρκίας, των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Οι νέοι των χωρών μας μπορούν να είναι μια μαχητική δύναμη, που θα δυναμώσουν τη λαϊκή πάλη και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να χύσουν το αίμα τους στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ετοιμάζονται. Πιστεύουμε ότι αντικειμενικά μεγαλώνουν οι ευθύνες για τους κομμουνιστές, για τους αγωνιστές, ώστε να μη χύσουν το αίμα τους οι λαοί, ιδιαίτερα οι νέοι, για τα συμφέροντα του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή. Συντρόφισσες και σύντροφοι, Πριν από λίγες μέρες έκλεισε ένας χρόνος από το 11ο Συνέδριο της ΚΝΕ με σύνθημα: “Πρωτοπόρα νεολαία του ΚΚΕ, μαχητικά στο δρόμο για το σοσιαλιστικό αύριο, χωρίς κρίσεις, πολέμους, εκμετάλλευση”. Οι στόχοι που βάλαμε είναι υψηλοί και ιδιαίτερα απαιτητικοί, καθώς το 2018, χρονιά διεξαγωγής του 12ου Συνεδρίου της ΚΝΕ, είναι και χρονιά συμπλήρωσης 100 χρόνων ζωής, δράσης και θυσιών του ΚΚΕ αλλά και των 50 χρόνων της ΚΝΕ. Σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες και εμπόδια... Όμως, πιστεύουμε ότι ο σημερινός συσχετισμός δεν μπορεί και δε θα είναι αναλλοίωτος. Δίνουμε στην πάλη προοπτική. Αναδεικνύουμε τις πραγματικές δυνατότητες που έχει σήμερα η κοινωνία του 21ου αιώνα από τον πλούτο που βγαίνει με μόχθο και αίμα, από τα χέρια και το μυαλό της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων όλου του κόσμου. Η μόνη ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση είναι αυτή για μια άλλη κοινωνία, το σοσιαλισμόκομμουνισμό. Κι αυτήν την εξέλιξη δεν μπορεί τίποτα και κανείς να τη σταματήσει. Οι νέοι και οι νέες τις δικές μας μεγάλες μάχες δεν τις έχουμε δώσει ακόμα. Με αυτές τις σκέψεις, ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις εργασίες του 18ου Παγκύπριου Συνεδρίου της ΕΔΟΝ και οι αποφάσεις του να αποτελέσουν όπλο στην πάλη της νεολαίας της Κύπρου για τη ζωή που της αξίζει».

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

Έγκλημα διαρκείας με θύματα

τους λαούς και θύτες τους ιμπεριαλιστές

υνεχίζεται και εντείνεται το δράμα χιλιάδων ανθρώπων, ανάμεσά τους και πολλών παιδιών, που στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν από τους πολέμους και τη φτώχεια εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους αναζητώντας τη ζωή σε χώρες της Ευρώπης. Σταθμός στη διαδρομή εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών είναι η Ελλάδα και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Ακόμα και μέσα στο Γενάρη ο αριθμός των προσφύγων και μεταναστών που έφτασαν στην Ελλάδα έφτασε τους 52.000 (στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης). Παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες ο αριθμός αυτός είναι σχεδόν ίδιος με τον αντίστοιχο αριθμό των προσφύγων και μεταναστών που πέρασαν από την Τουρκία στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2015. Μόνο τον τελευταίο μήνα πάνω από 250 πρόσφυγες και μετανάστες πνίγηκαν στα νερά του Αιγαίου. Αμείωτη η υποκρισία της κυβέρνησης Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδέχεται τη συνδιαχείριση του Αιγαίου με την Τουρκία με αφορμή το προσφυγικό-μεταναστευτικό και χύνει “κροκοδείλια δάκρυα” για το γεγονός ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε αποθήκη ψυχών, την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός έχει υπογράψει και έχει συμφωνήσει με όλες τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες προβλέπουν τη λειτουργία των κέντρων καταγραφής στα νησιά και την παραμονή 50.000 μεταναστών στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση με βήμα ταχύ προχωρά και στη δημιουργία 5 hot spots (τα λεγόμενα “κέντρα υποδοχής προσφύγων και μεταναστών”) στα νησιά Χίο, Λέρο, Σάμο, Μυτιλήνη, Κω. Μαζί με τα hot spot θα λειτουργήσουν και δύο “κέντρα μετεγκατάστασης” σε δύο στρατόπεδα στη Σίνδο (περιοχή Κεντρικής Μακεδονίας) και στο Σχιστό (στην περιοχή του Περάματος). Αυτός είναι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης. Έτσι τα νησιά και ολόκληρη η χώρα θα μετατραπούν σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων. Από αυτούς τους χώρους-κάτεργα οι ξεριζωμένοι είτε θα απελαύνονται, θα επιστρέφουν δηλαδή από εκεί από όπου έφυγαν γιατί δεν μπορούσαν να ζήσουν, είτε θα περιμένουν πότε θα χρειάζεται το κεφάλαιο φτηνό εργα-

τικό δυναμικό για να προωθούνται σε χώρες της ΕΕ. Να γιατί το επόμενο διάστημα ένα μεγάλο μέρος των ξεριζωμένων θα εγκλωβιστεί χωρίς τη θέλησή του στη χώρα μας με την ευθύνη να βαραίνει αποκλειστικά την ΕΕ και την κυβέρνηση. Αυτά τα μέτρα στρέφονται τόσο ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, όσο και ενάντια στον ελληνικό λαό. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη στάση της και τις αποφάσεις της ΕΕ που έχει συνυπογράψει, έχει νομιμοποιήσει τις – μόνο στο όνομα – Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και το δουλεμπόριo. Οι ΜΚΟ ουσιαστικά λύνουν και δένουν στα νησιά του Αιγαίου που είναι πύλες εισόδου προσφύγων και μεταναστών, καταλαμβάνοντας χώρους, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Μοιράζουν τα νησιά μεταξύ τους σε κομμάτια για τα οποία διαγκωνίζονται, ξεπλένοντας χρήμα εκμεταλλευόμενοι την τεράστια ανεργία στους νησιώτες, αλλά και τη διάθεση για προσφορά και αλληλεγγύη. Η παλιότερη αλλά και η πρόσφατη πείρα αποδεικνύει ότι οι ΜΚΟ είναι οργανώσεις – “βιτρίνες”, μέσα στις οποίες δρουν μυστικές υπηρεσίες και υπηρεσίες ασφαλείας, κρατικές ή ιδιωτικές.

Να σταματήσει τώρα το έγκλημα! “Αλληλεγγύη” από τη μία και “συμφωνίες” και παζάρια με ΕΕ-ΝΑΤΟ από την άλλη είναι έννοιες ασυμβίβαστες, όσο κι αν η κυβέρ-

νηση σκούζει ότι κάνει και τα δύο. Εδώ και τώρα να σταματήσει το έγκλημα σε βάρος των λαών! Δε θέλουμε οι θάλασσές μας να γίνονται υγρά νεκροταφεία! Δε θέλουμε η χώρα μας να μετατρέπεται σε αποθήκη ψυχών!  Εδώ και τώρα να διασφαλιστεί η ασφαλής και απευθείας μεταφορά των προσφύγων από τις γειτονικές τους χώρες στις χώρες τελικού προορισμού τους.

 Να αντιμετωπιστούν τα εγκληματικά κυκλώματα των δουλεμπόρων.  Να αυξηθούν τα μέσα και το προσωπικό διάσωσης.  Να σταματήσει η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία και αλλού. Οι λαοί έχουν συμφέρον να παλέψουν μαζί ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά!

“Συνθήκη Σένγκεν”: δεν καταργεί αλλά επεκτείνει τους ελέγχους Το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί η συζήτηση σχετικά με το ενδεχόμενο “εξόδου της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν”. Όλη η συζήτηση για τη συνθήκη Σένγκεν διεξάγεται την στιγμή που οι αίτιες των προσφυγικών ροών συνεχίζονται, μαζί με τις απαιτήσεις για πιο άγρια μέτρα καταστολής σε βάρος των προσφύγων-μεταναστών. Η “συνθήκη Σένγκεν” σε καμία των περιπτώσεων δεν εξασφαλίζει τα “ανοιχτά σύνορα”. Τα σύνορα ανοιγοκλείνουν με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτό αποδεικνύουν οι φράχτες, τα τείχη, η βαρβαρότητα των κατασχέσεων σε πρόσφυγες που γίνονται σήμερα, με πλήρη ισχύ της Σένγκεν, στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, τη Σλοβενία, τη Σουηδία, τη Δανία. Αυτό μαρτυρά και η ενεργοποίηση σε βάρος της Ελλάδας των άρθρων 19 και 26 της Σένγκεν, που προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με τα οποία είναι δυνατή η παράταση των εσωτερικών ελέγχων μέχρι και δύο χρόνια, με την επίκληση της φύλαξης των “ευρωπαϊκών συνόρων”. Τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο και τα άλλα κόμματα που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο έχουν μεγάλες ευθύνες, γιατί υπηρετούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ενώ σκόπιμα κρύβουν το πραγματικό, αντιδραστικό περιεχόμενo της Σένγκεν, ισχυριζόμενοι ότι αυτή σημαίνει “ανοικτά σύνορα, χωρίς διαβατήριο”. Όπως επισημαίνεται και σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ (29/1/2016) για τη συζήτηση γύρω από την “έξοδο της Ελλάδας από τη Σένγκεν”: «Το ΚΚΕ αποκάλυψε από την πρώτη στιγμή τεκμηριωμένα ότι η κατάργηση των διαβατηριακών ελέγχων ήταν το προπαγανδιστικό πυροτέχνημα της ΕΕ για το πέρασμα της Σένγκεν. Η Σένγκεν δεν καταργεί τους ελέγχους, αντίθετα τους επεκτείνει με διαρκείς, ηλεκτρονικούς, βιομετρικούς ελέγχους στοιχείων που συνοδεύονται από ένα τεράστιο πλέγμα κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ. Πρόκειται για οργανωμένο μηχανισμό καταστολής της ΕΕ που θεριεύει τα κυκλώματα των διακινητών, στα νύχια των οποίων πέφτουν χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να μην παγιδευτούν στην προπαγάνδα της συγκυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της αστικής αντιπολίτευσης. Η ΕΕ είναι φυλακή των λαών όπως και οι διάφοροι μηχανισμοί της, η Σένγκεν, το Δουβλίνο, η FRONTEX κ.ά. Να διεκδικήσουν άμεσα μέτρα απευθείας μεταφοράς των προσφύγων στις χώρες προορισμού τους. Πάνω από όλα να παλέψουν για να εξαλειφθούν οι αιτίες που γεννούν κι οξύνουν το δράμα των προσφύγων»

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Nομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Ρύθμιση θεμάτων μεταθέσεων οπλιτών, μέριμνας προσωπικού και άλλες διατάξεις»

Παραμένουν άλυτα τα σοβαρά προβλήματα των στρατιωτών και του μόνιμου προσωπικού

ο νομοσχέδιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που υπερψηφίστηκε στη βουλή είναι καθαρά διαχειριστικού τύπου. Οι όποιες μικροβελτιώσεις που περιέχει δεν επηρεάζουν τη γενική εικόνα, που είναι, από τη μια τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι φαντάροι (από τη σίτιση, τη διαμονή έως και οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών τους για μετακινήσεις κ.ά.) και από την άλλη το ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις συνεχίζουν να υπηρετούν το δόγμα του ΝΑΤΟ. Για τους λόγους αυτούς το ΚΚΕ καταψήφισε το νομοσχέδιο επί της αρχής, ενώ υπερψήφισε ορισμένες διατάξεις οι οποίες αντιμετωπίζουν επιμέρους αιτήματα του προσωπικού, χωρίς σε καμία περίπτω-

ση να δίνουν λύση στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι στρατιώτες στη θητεία τους και οι στρατιωτικοί γενικότερα. Το ν/σ του ΥΕΘΑ εντάσσει σε νόμο τη συνολική διαδικασία μεταθέσεων οπλιτών η οποία μέχρι σήμερα καθοριζόταν από εγκυκλίους που εκδίδονταν κατά καιρούς. Ουσιαστικά όμως δεν την αλλάζει. Το σύστημα μοριοδότησης του κάθε στρατιώτη που προβλέπει δεν αναιρεί την δυνατότητα ρουσφετολογικών και “βυσματικών” μεταθέσεων, αφού τελικά οι μεταθέσεις θα υλοποιούνται με απόφαση του εκάστοτε υπουργού ή και των κάθε φορά ανώτατων και ανώτερων αξιωματικών.

Τεράστια υποκρισία της κυβέρνησης

χρεώσεων” (εκτός συνόρων). Στα πλαίσια αυτού του δόγματος χωράνε και υλοποιούνται όλοι οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί. Σύμφωνα µε απόφαση του ΝΑΤΟ τα κράτη-μέλη πρέπει να διαθέτουν το 40% των εθνικών δυνάμεων στις μονάδες Ταχείας Επέμβασης του ΝΑΤΟ, με πρόβλεψη το 8% της δύναμης αυτής να έχει την ικανότητα σταθερής συμμετοχής σε πολεμικές επιχειρήσεις. Αυτός ο προσανατολισμός δημιουργεί Ένοπλες Δυνάμεις δυο ταχυτήτων. Από την μια αυτές που είναι προσανατολισμένες για διάθεση υποστήριξης των σχεδίων του ΝΑΤΟ και στηρίζονται με χρηματοδότηση, στελέχωση, υποδομές, προσωπικό. Από την άλλη αυτές που δεν εντάσσονται (τουλάχιστον άμεσα) σε αυτό το σχεδιασμό, στις οποίες υπηρετούν την θητεία τους η συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτών, των οποίων η διαβίωση διαρκώς υποβαθμίζεται, αναγκάζονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στα βάρη της θητείας. Οι διαφορές ανάμεσα στις δυο κατηγορίες είναι τεράστιες. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα συνεχίσουν την πάλη ώστε το κράτος να αναλαμβάνει εξ’ ολοκλή-

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κομπάζει πως “επιτέλους” υπάρχει ένας νόμος που δίνει δίκαιη λύση στα προβλήματα των στρατιωτών και του μόνιμου προσωπικού, απέρριψε και τις τρεις τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ, και που είναι μέτρα που πραγματικά μπορούν να δώσουν ανάσα στους νέους των εργατικών-λαϊκών οικογενειών που υπηρετούν την θητεία τους. Οι τροπολογίες του ΚΚΕ προβλέπουν: Την πλήρη ασφαλιστική, ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή κάλυψη των στρατιωτών και προστατευόμενων μελών των οικογενειών τους, για όσο διάστημα υπηρετούν την θητεία τους, καθώς και για έξι μήνες αφού απολυθούν. Η ρύθμιση αυτή γίνεται ακόμα πιο επιτακτική στις σημερινές συνθήκες, όπου πολλοί οπλίτες, οι οικογένειές τους και τα προστατευόμενα μέλη τους, πριν την κατάταξή τους στις ΕΔ, αλλά και μετά την ολοκλήρωση της θητείας τους, είναι ανασφάλιστοι. Ο χρόνος της στρατιωτικής θητείας να υπολογίζεται ως συντάξιμος χρόνος ασφάλισης και να βαρύνει αποκλειστικά το κράτος και τους εργοδότες. Η χρονική περίοδος της στρατιωτικής θητείας είναι μια περίοδος κατά την οποία οι οπλίτες βρίσκονται αναγκαστικά εκτός εργασίας. Αποτελεί ένα πρόσθετο εμπόδιο στη συγκέντρωση των απαραίτητων ημερών ασφάλισης για τη συνταξιοδότηση.

Η υπηρεσία να αναλαμβάνει τα βασικά έξοδα διαβίωσης των οπλιτών, τα έξοδα μετακίνησης, ένδυσης, αγοράς διαφόρων διακριτικών, ειδών καθαριότητας κ.ά. Αναλαμβάνει να τους παρέχει πρόσβαση σε πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες εντός κι εκτός στρατοπέδων, προκειμένου να αναβαθμιστεί ουσιαστικά και να αποκτήσει περιεχόμενο ο ελεύθερος χρόνος των οπλιτών. Η στάση της κυβέρνησης με την απόρριψη των τροπολογιών του ΚΚΕ δείχνει την τεράστια υποκρισία της, αποδεικνύει πως βρίσκεται στον ίδιο αντιλαϊκό κατήφορο με τις προηγούμενες. Την ίδια ώρα που έδωσε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ μόνο στο 2015 για την ενίσχυση και την συντήρηση των ΝΑΤΟϊκών εξοπλισμών, αρνείται να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα που περιλαμβάνονται σε αυτές τις τροπολογίες και που αποτελούν αιτήματα των ίδιων των στρατιωτών.

Ένοπλες δυνάμεις δύο ταχυτήτων για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και όλες οι προηγούμενες, εφαρμόζει πιστά τις ΝΑΤΟϊκές αποφάσεις σε ότι αφορά το αμυντικό δόγμα και τις δομές διοίκησης και διάρθρωσης των ενόπλων δυνάμεων. Το στρατιωτικό δόγμα από “αμυντικό” και µε αποστολή την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας έχει αλλάξει σε “αποτρεπτικό αµυντικό” και µε “αποστολές εθνικών υπο-

Για τη στήλη “Στον Τάκο” επικοινωνείτε μαζί μας στο mail@odigitis.gr

ρου το κόστος της ασφάλισης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των στρατιωτών και των οικογενειών τους, για να καλυφθούν οι ανάγκες της αξιοπρεπούς διαβίωσης των οπλιτών τόσο κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας, όσο και κατά την έξοδο ή την άδειά τους. Αυτό να αφορά τη σίτιση, την ένδυση, τις μετακινήσεις τους. Επίσης να αφορά στην αναβάθμιση του ελεύθερου χρόνου τους εντός και εκτός στρατοπέδων με χορηγίες εισιτηρίων για θέατρο, κινηματογράφο, αθλητικές διοργανώσεις κ.α. Ταυτόχρονα να δυναμώσει ο αγώνας όλου του λαού, των στρατιωτών των αξιωματικών και υπαξιωματικών, ώστε οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας να μη διατεθούν στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Να κλείσουν τώρα όλες οι Αμερικανό-ΝΑΤΟϊκές βάσεις. Να μη δοθεί καμία διευκόλυνση, καμία υποδομή της χώρας ως ορμητήριο για επιθέσεις στη Συρία ή σε άλλες χώρες. Να γίνει πράξη το λαϊκό σύνθημα “Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών”.

Μία διαφορετική γνωριμία με το άθλημα της πυγμαχίας…

λο το προηγούμενο διάστημα η ΚΝΕ και το ΚΚΕ έχουν κάνει μια σημαντική προσπάθεια γνωριμίας με τα μαχητικά αθλήματα, μέσα από αθλητικά camp, επιδείξεις και άλλα. Ο “Οδηγητής” συζήτησε με τον Νίκο Τσούκα, προπονητή και διακεκριμένο αθλητή πυγμαχίας, ο οποίος βοήθησε να φωτιστούν ορισμένες πλευρές σε σχέση με τα μαχητικά αθλήματα και ειδικότερα το άθλημα της πυγμαχίας.

ΜΕ ΤΟ ΝΙΚΟ ΤΣΟΥΚΑ προπονητή και διακεκριμένο πυγμαχίας.

αθλητή Επίδειξη Πυγμαχίας στο 40ό Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή.

“Οδηγητής”: Ποια τα οφέλη, σωματικά και πνευματικά, για έναν νέο άνθρωπο που ασκείται; Τι προσφέρει σε ένα νέο η ενασχόληση με την πυγμαχία; Νίκος Τσούκας: Η σωματική άσκηση και κατ’ επέκταση και ο αθλητισμός είναι μια φυσική λειτουργία του ανθρώπου. Είναι αναπόσπαστο μέρος της βιολογίας του ανθρώπου και θα πρέπει να την εντάσσουμε καθημερινά στη ζωή μας. Αν το έχουμε αυτό στο μυαλό μας μπορούμε να καταλάβουμε γιατί πρέπει να αθλείται κανείς ή να κάνει σωματική άσκηση. Μέσω αυτής προλαμβάνουμε διάφορες ασθένειες, προλαμβάνουμε διάφορες καταστάσεις που μπορεί να είναι στο μέλλον επιζήμιες όχι μόνο για τον άνθρωπο αλλά και για την κοινωνία. Μαθαίνουμε να είμαστε πειθαρχημένοι, να έχουμε αυτοσυγκέντρωση, αυτοέλεγχο, κοινωνικοποιούμαστε. Αυτά μας βοηθούν και στην υπόλοιπη ζωή μας. Μαζί με όλα αυτά τα οφέλη, στην πυγμαχία ειδικά μαθαίνεις να λαμβάνεις πολύ γρήγορες αποφάσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, κλάσματα του δευτερολέπτου, που πρέπει να είναι ορθές και να συντονίζονται με το υπόλοιπο σώμα. Γι’ αυτό λέμε ότι παίζεται με το μυαλό και όχι με τα χέρια. Επειδή είναι ατομικό άθλημα, αποκτάς το αίσθημα της ατομικής ευθύνης. Αν για διάφορους λόγους χάσεις, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σου. Αυτό σε κάνει πιο υπεύθυνο σαν άνθρωπο. Κάθεσαι, βάζεις τα πράγματα κάτω και βλέπεις ποιοι είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν την επίδοσή σου. Αντικειμενικά βέβαια πάντα κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει. Αυτό λοιπόν που πρέπει να καλλιεργείται στην πυγμαχία είναι η διάθεση να αγωνίζεσαι, να παλεύεις, να αποκτάς θάρρος, σεβασμό προς τον συναθλητή σου. “Ο”: Στις σημερινές συνθήκες, ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νέος που αποφασίζει να ασχοληθεί με την πυγμαχία; Ν.Τ.: Είναι τέτοια τα προβλήματα της καθημερι-

νότητας που δεν επιτρέπουν εύκολα σε ένα νέο να προσεγγίσει τον αθλητισμό. Ο ελεύθερος χρόνος είναι τόσο περιορισμένος, η πίεση που δέχεται ένας νέος είναι τόσο μεγάλη, παράγοντες που του αφήνουν πολύ μικρό περιθώριο να σκεφτεί τον αθλητισμό. Αυτό έχει να κάνει με την κοινωνία στην οποία ζούμε και δε μπορούμε να το παραβλέψουμε. Δεν υπάρχουν υλικοτεχνικές υποδομές που να είναι δημόσιες, ώστε να υπάρχει δωρεάν πρόσβαση στο άθλημα της πυγμαχίας. Οι περισσότεροι αθλητικοί σύλλογοι είναι ιδιωτικοί και το κόστος είναι υψηλό. Ξεκινώντας από τον εξοπλισμό που τον επωμίζεται ο ίδιος ο αθλητής και είναι απαραίτητος για την ασφάλεια και την προπόνησή του. Είναι φανερό ότι και η πυγμαχία και τα υπόλοιπα αθλήματα δεν είναι στον προσανατολισμό της κοινωνίας, του κράτους. Δεν καλλιεργείται από το σχολείο το αίσθημα του ανθρώπου να ασκείται ή να ασχολείται και με ένα άθλημα. Στην καπιταλιστική κοινωνία, στην οποία ζούμε, ο αθλητισμός είναι και αυτός εμπόρευμα. Μπορεί δηλαδή η πυγμαχία να έχει μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχής σε παιδιά λαϊκών συνοικιών, ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί ένα παιδί να “προχωρήσει” και να εξελιχθεί σε επίπεδο, ας πούμε, αθλητισμού υψηλών επιδόσεων. Ένα παιδί που θα ξεκινήσει την πυγμαχία και πιθανώς να έχει μια κλίση στο άθλημα, δε μπορεί να συνεχίσει για οικονομικούς λόγους. Ή μπορεί, αν αντέχει οικονομικά, να φτάσει μέχρι ένα επίπεδο όπου θα ακούσει διάφορες "σειρήνες". Αναβολικά, χορηγοί και διάφοροι τέτοιοι παράγοντες, παρουσιάζονται σαν μονόδρομος για να "εξελιχθείς" στην πυγμαχία. Ένα άλλο στοιχείο της κοινωνίας που δεν είναι καθόλου ξεκομμένο, για να μιλάμε ανοιχτά,

είναι ότι ο χώρος των μαχητικών αθλημάτων εμπεριέχει διάφορους “περίεργους”. Στοιχεία που έχουν φασίζουσα λογική και νοοτροπία, μέχρι μπράβους, ανθρώπους της νύχτας κ.λπ. Για πολύ κόσμο αυτό λειτουργεί και αποτρεπτικά. Όμως δε θα πρέπει ο κόσμος να φρενάρει εκεί. Πρέπει να μην χαριστεί το άθλημα σε κανέναν από αυτούς, και να προσεγγιστεί από άλλους ανθρώπους. “Ο”: Έχεις συμμετάσχει σε αθλητικά campus της ΚΝΕ και σε άλλες αθλητικές δραστηριότητες που έχει αναπτύξει η ΚΝΕ όλο το προηγούμενο διάστημα. Πως θα μας περιέγραφες αυτήν την εμπειρία; Ν.Τ.: Τα έχω παρακολουθήσει όλα, και στο κεντρικό φεστιβάλ και σε άλλες επιδείξεις. Έκανε πάρα πολύ καλά η ΚΝΕ που μπήκε στον χώρο όλων των μαχητικών αθλημάτων και

προσπαθεί να προσανατολίσει, πολύ σωστά, και τον κόσμο να προσεγγίσει αυτά τα αθλήματα. Γιατί όλα αυτά τα αθλήματα θα πρέπει να τα προσεγγίζει όλος ο κόσμος. Αυτές οι δραστηριότητες πρέπει να συνεχιστούν το επόμενο διάστημα. Πολύ σημαντικός παράγοντας ήταν η ημερίδα που έκανε το ΚΚΕ για τη Φυσική Αγωγή, που προσέγγισε μια σειρά από ανθρώπους που ασχολούνται με τον αθλητισμό και έβαλε κάποιους άξονες στο πως θα πρέπει να είναι η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισμός κατά τη γνώμη του ΚΚΕ. Η φυσική αγωγή και ο χώρος των μαχητικών αθλημάτων βοηθάει ποικιλοτρόπως στην δράση σας για να αλλάξετε την κοινωνία. Τα μαχητικά αθλήματα είναι αθλήματα που πρέπει να τα έχει σε πολύ υψηλή και περίοπτη θέση και η ΚΝΕ και συνολικά η εργατική τάξη κατά τη γνώμη μου, όπως και τα είχε σε άλλες κοινωνίες. Συνέντευξη: Νίκος Κωνστάντιος

Από παλιότερο διήμερο γνωριμίας με τα μαχητικά αθλήματα στην Πετρούπολη.

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Πίσω από το περιτύλιγμα των λεγόμενων “ατομικών δικαιωμάτων”…

ε αφορμή την ψήφιση νέου νόμου για την επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης (Σ.Σ.) και στα ομόφυλα ζευγάρια συνεχίζει η συζήτηση γύρω από το ζήτημα της προστασίας των “ατομικών” και “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”. Λίγες μέρες μετά την ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή για τη νέα ρύθμιση για το Σ.Σ. όπου ανάμεσα σε άλλα έκανε λόγο και για κατοχύρωση “ανθρώπινων δικαιωμάτων”, για “ισότητα απέναντι στο νόμο” και “απέναντι στη ζωή και το θάνατο”, ήρθαν στη δημοσιότητα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (www.statistics.gr) που αναφέρουν πως το 2009 το ποσοστό των

γυναικών στην Ελλάδα ηλικίας 15 ετών και άνω που έκαναν μαστογραφία και τεστ ΠΑΠ είναι μικρότερο του 50% και του 70% αντίστοιχα. Για τέτοια “ισότητα” δικαιωμάτων μιλάνε οι κυβερνήσεις, η Ε.Ε, τα μονοπώλια. Να στερούνται χιλιάδες γυναίκες την πρόληψη σε δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας. Αν και είναι τουλάχιστον υποκριτικό να ακούμε για υπεράσπιση δικαιωμάτων από κόμματα που ευθύνονται για τον σφαγιασμό κοινωνικών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με σκληρούς ταξικούς αγώνες, έχει αξία να σταθούμε στο τι περιεχόμενο δίνεται στην έννοια “δικαίωμα” στον καπιταλισμό.

Ανατροπές σε βάρος των γυναικών στο όνομα του “ατομικού δικαιώματος”

τηθούν από το δικαίωμά τους στο μειωμένο ωράριο.

Για την “αυτοδιάθεση του σώματος”

Και χτύπημα στο δικαιώμα της μητρότητας με το ίδιο σκεπτικό…

Ένα άλλο επιχείρημα που αξιοποιείται συχνά-πυκνά είναι αυτό που κάνει λόγο για το “δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματος”. Είναι επιχείρημα που δικαιολογεί την σαπίλα του συστήματος και ό,τι γεννάει αυτό δημιουργώντας ανοχή σε φαινόμενα όπως η χρήση ναρκωτικών αλλά και η πορνεία, αφού σύμφωνα με το συγκεκριμένο επιχείρημα η πορνεία βαφτίζεται “δικαίωμα” των γυναικών να διαθέτουν το σώμα τους “όπως θέλουν”. Και όλα αυτά την ώρα που δημοσιεύονται στοιχεία που δείχνουν πως από το 2008 μέχρι το 2015 τα ποσοστά των γυναικών που εκπορνεύονται στην χώρα μας (με το μεγαλύτερο αριθμό από αυτές να είναι Ελληνίδες, και χωρίς να συνυπολογίζονται οι γυναίκες που πέφτουν θύματα trafficking) έχουν τριπλασιαστεί! Την ίδια ώρα στην Ιαπωνία λειτουργούν τα λεγόμενα joshi-kosei osanpo ραντεβού (“σχολικές βόλτες” στα Ιαπωνικά) που λειτουργούν σαν “βιτρίνα” για την εκπόρνευση μαθητριών, οι οποίες στα επί πληρωμή “ρα-

Στο όνομα λοιπόν της ισότητας των δύο φύλων έχουν ανατραπεί κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, που σχετίζονταν και με την προστασία της μητρότητας, όπως η κατάργηση της απαγόρευσης της νυχτερινής εργασίας των γυναικών σε βιομηχανικούς κλάδους, η εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών προς τα πάνω. Μάλιστα στο όνομα του να “διευκολύνουμε τη γυναίκα που έχει οικογένεια να ανταποκριθεί και στην εργασία της”, παρουσιάστηκαν σαν “δικαίωμα” η μερική απασχόληση, τα ελαστικά ωράρια εργασίας και η προσωρινή δουλειά, που πρώτα εφαρμόστηκαν στις γυναίκες πριν επεκταθούν όχι μόνο στη νέα γενιά αλλά και συνολικά στους εργαζόμενους. Το 2014 επιχειρηματικοί κολοσσοί όπως η “Apple”, “Facebook” παρουσίασαν σαν “δικαίωμα” την κρυοσυντήρηση ωαρίων. “Οι έξυπνες γυναίκες καταψύχουν”, “Κατάψυξε τα ωάριά σου, απελευθέρωσε την καριέρα σου”, αυτά είναι λίγα μόνο από τα σλόγκαν που αξιοποιήθηκαν για να διαφημίσουν στις εργαζόμενες την υποταγή της μητρότητας στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Μάλιστα βάφτισαν το πρόγραμμα, “κοινωνική παροχή” της εταιρείας προς τις εργαζόμενες δίνοντάς τους παχυλές επιδοτήσεις γι’ αυτή τη διαδικασία. Δεν είναι τυχαίο ότι η κρυοσυντήρηση ωαρίων συνδέθηκε με μια σειρά έρευνες που κατέληγαν στο συμπέρασμα πως οι εργαζόμενες είναι πιο παραγωγικές όταν δεν έχουν οικογένεια ή έχουν λυμένα βασικά προβλήματα που απορρέουν από αυτή. Δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις στην Ελλάδα που εργοδότες καλούν τις εργαζόμενες να υπογράψουν διαβεβαίωση ότι δε θα μείνουν έγκυες για όσο διάστημα εργάζονται στις επιχειρήσεις τους. Επίσης όλο και πληθαίνουν οι περιπτώσεις εγκύων που απολύονται από την εργασία τους ή οι περιπτώσεις με νέες μητέρες που μετά την επιστροφή τους από την άδεια τοκετού, λοχείας, εκβιάζονται από την καπιταλιστική εργοδοσία να παραι-

Τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας προωθείται σαν μοντέρνος ο επικίνδυνος για τις μητέρες και τα νεογνά “τοκετός στο σπίτι”. Μάλιστα το επίδομα τοκετού που έπαιρναν τα νέα ζευγάρια για τα πρώτα έξοδα φροντίδας του βρέφους καταργήθηκε από τον Αύγουστο του 2012 με Υπουργική Απόφαση και πλέον το δικαιούνται μόνο οι γυναίκες που γεννούν στο σπίτι τους! Με λίγα λόγια παρουσιάζουν στις νέες κοπέλες σαν δικαίωμα το να γεννάνε στο σπίτι τους όπως οι γιαγιάδες τους πριν από 60 και 70 χρόνια. Η αλήθεια που θέλουν να κρύψουν είναι πως το δικαίωμα της προστασίας της μητρότητας στον καπιταλισμό θεωρείται και αντιμετωπίζεται σαν κόστος. Ακόμα πιο αντιδραστικό είναι το περιεχόμενο του “ατομικού δικαιώματος” που προβάλλεται στις νέες και τους νέους.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ήταν και πάντα είναι μπροστά στην υπεράσπιση και τη διεκδίκηση κοινωνικών δικαιωμάτων

υτά είναι κάποια μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα που αποδεικνύουν την προσπάθεια διαστρέβλωσης του περιεχομένου του δικαιώματος στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Είναι πολύ βολικό για το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο να διαμορφώνονται πλαστές διαχωριστικές γραμμές με βάση την ατομική “διαφορετική ταυτότητα”, την ατομική επιλογή μορφής συμβίωσης, ικανοποίησης της σεξουαλικότητας. Κάθε φορά πίσω από το “περιτύλιγμα” του ατομικού δικαιώματος κρύβεται ότι όσο επικρατεί η ατομική – καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, κοινωνικά δικαιώματα δεν μπορούν να ικανοποιηθούν με βάση τις ανάγκες του λαού και τις δυνατότητες που υπάρχουν. Άλλωστε, οι ανάγκες, τα δικαιώματα έχουν ιστορικό, κοινωνικό περιεχόμενο, με βάση τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες οργάνωσης της κοινωνίας. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ήταν και πάντα είναι μπροστά στην υπεράσπιση και τη διεκδίκηση κοινωνικών δικαιωμάτων που αφορούν την εργατική τάξη και το λαό χωρίς να βάζει διαχωρισμούς ανάλογα με το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την φυλή ή τη θρησκεία. Για μας η μόνη διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία είναι η ταξική που διαχωρίζει το κεφάλαιο από τους εργάτες. Η συμμετοχή στη συλλογική, κοινωνική δράση για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών όχι μόνο δε βάζει φραγμό στην ανάπτυξη της προσωπικότητας καθενός και καθεμιάς, αντίθετα την αναπτύσσει σε ανώτερο επίπεδο, με το μπόλιασμα των αξιών της συλλογικότητας, της πάλης για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.

ντεβού” με τους ενήλικες άντρες πρέπει να φοράνε τις σχολικές τους ποδιές… Στην Ατλάντα των ΗΠΑ πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε η ίδρυση ιδιωτικού σχολείου για LGBTQ μαθητές που απευθύνεται σε ηλικίες από το νηπιαγωγείο μέχρι και το Λύκειο. Και σε αυτή την περίπτωση στο όνομα της υπεράσπισης του δικαιώματος στη διαφορετικότητα ενισχύουν τον στιγματισμό και την κατηγοριοποίηση των μαθητών προσθέτοντας και νέα κριτήρια διάκρισης

Ψαξ΄ τ παραπανω  Ριζοσπάστης 24/1, «Με σημαία τα “ατομικά δικαιώματα” καταργούν τα κοινωνικά δικαιώματα και τροφοδοτούν νέες διακρίσεις» της Βιβής Δάγκα, υπεύθυνης του τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Ισοτιμία και την Χειραφέτηση της Γυναίκας.

Για τη θεατρική παράσταση

«Πού ‘ναι η μάνα σου μωρή;»

«Τ

ο βιβλίο μου πίστευα πως ήθελα να το γράψω για πολλούς λόγους: Σαν μνημόσυνο για τους σκοτωμένους μου, σαν σιωπηλό μοιρολόι, σαν κλάμα που στάλαζε γραμμή από την ψυχή μου, σαν ξέσπασμα στο παράπονο γιατί αναγκάστηκα να περάσω τόσο φοβερά παιδικά χρόνια και να ζήσω τρέχοντας κι όχι αργά και φυσιολογικά (...) Σαν γέλιο πικρό και ειρωνικό στους θύτες, όταν και όποτε προσπαθούνε και αποτολμούνε να βγούνε θύματα. Τελικά, πίστεψα πως είχα υποχρέωση να το γράψω σαν ελάχιστη ανταπόδοση στην πολύτιμη και συνάμα βαριά κληρονομιά που μου αφήσανε οι σκοτωμένοι μου γονείς και τ’ αδέρφια μου».

Αυτά σημειώνει η Δήμητρα Σ. Πέτρουλα στο βιβλίο “Πού ’ναι η μάνα σου μωρή;”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή”. Πριν ακριβώς 70 χρόνια, ένα πρωινό του Γενάρη του ‘46, στα 3,5 χρόνια της γίνεται αυτόπτης μάρτυρας των σφαγών πολλών μελών της οικογένειάς της από τους Χίτες. Μέσα στους νεκρούς η μητέρα της και οι αδερφές της. Ζει 2 μερόνυχτα μαζί με τους νεκρούς. Δολοφονείται ο πατέρας της στις φυλακές της Σπάρτης, σκοτώνεται ο αδερφός της, μαχητής του ΔΣΕ, και πολλά χρόνια αργότερα δολοφονείται ο ανιψιός της Σωτήρης, το 1965. Τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, το χάδι της μάνας της που ακόμα της λείπει, αλλά και ο όρκος που της έδωσε: Να κρατήσει ψηλά το όνομα της οικογένειάς τους. Η απότομη ενηλικίωση και συνειδητοποίηση τι σημαίνουν οι λέξεις “αυτοί” και “οι δικοί μας”. Αυτό το βιβλίο απέδωσε θεατρικά η Σοφία Αδαμίδου, που σημειώνει: «Αυτό που μοιράστηκε η Δήμητρα Πέτρουλα καταθέτοντας την προσωπική της μαρτυρία είχε και τη βαρύτητα του ιστορικού ντοκουμέντου, αφού όλα τα γεγονότα και τα πρόσωπα που μνημονεύονται είναι υπαρκτά, ενώ ο κατάλογος των 42 νεκρών μελών της οικογένειας Πέτρουλα δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Από την άλλη η Δήμητρα Πέτρουλα δεν έγραψε λογοτεχνία, ξεκλείδωσε την ψυχή της και κοινώνησε το ξέσπασμα, το παράπονο, αλλά και την περηφάνια, την αξιοπρέπεια, το θάρρος και την πίστη σε αρχές και αξίες. Μια υπέρτερη ακόμη αξία του βιβλίου είναι ότι όλα αυτά που περιγράφει είναι ιδωμένα με τα μάτια ενός μικρού παιδιού που δεν είχε μάθει ακόμη να συλλαβίζει τον κόσμο και έπρεπε να έρθει αντιμέτωπο με τις πιο σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες...» Ο “Οδηγητής” μίλησε με τη Δήμητρα Πέτρουλα για το έργο, για την ανάγκη να το δουν νέοι άνθρωποι... «Ως το ’74 μίλαγε μόνο η φωνή των “νικητών”. Παραχάραξαν πάρα πολύ την ιστορία του λαού μας. Στα σχολεία ακόμα και τώρα δε διδάσκεται η

Εθνική Αντίσταση, γιατί θα είναι υποχρεωμένοι να φανερώσουν τον πολύτιμο ρόλο που έπαιξε το ΚΚΕ, με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, το ΕΛΑΝ, την ΕΠΟΝ στην αντίσταση κατά των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων φασιστών. Επίσης θα ήταν υποχρεωμένοι να φανερώσουν ότι ο πράκτορας των Άγγλων, ο Γρίβας Διγενής, ήταν αρχηγός των “Χ”, των Χιτών δηλαδή και ότι ο Παπαδόγγονας δημιούργησε τα τάγματα ασφαλείας. Και το κυριότερο, θα ήταν υποχρεωμένοι να φανερώσουνε τί πέρασαν όλοι αυτοί που πολεμήσανε και αντισταθήκανε στους Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους φασίστες. Φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις, βασανιστήρια... Από το ’74 και μετά άρχισε να μιλά και η φωνή των “νικημένων”. Είχε γίνει όμως από το ’47 ως το ’74 τέτοια πλύση εγκεφάλου, που δυστυχώς ελάχιστος κόσμος έφριξε απ’ αυτά που περιγράφανε οι κομμουνιστές. Τι περάσανε και

πώς τους πλήρωσε η πατρίδα, επειδή τολμήσανε να αντισταθούνε στους Γερμανούς, τους Εγγλέζους και τους Αμερικάνους. Το δικό μου το βιβλίο είναι ένα κομμάτι της ιστορίας της πατρίδας μας. Περιγράφει ακριβώς πώς και γιατί άρχισε ο Εμφύλιος, όπως επίσης πώς φερόντουσαν στα παιδιά των αγωνιστών. Σήμερα με το ξεσπίτωμα των Σύριων, Ιρακινών, Αφγανών και άλλων λόγω του πολέμου στις πατρίδες τους, πόσα μικρά παιδάκια, αν δεν πνιγούνε στο Αιγαίο, αναρωτιούνται όπως κι εγώ: «Γιατί;». Καλό θα ήταν και χρήσιμο οι νέοι μας να διαβάζουνε βιβλία αγωνιστών και το δικό μου, για να μάθουνε τις αλήθειες που οι κυβερνήσεις μας επιμελώς τις κρύβουνε ακόμα και τώρα. Τάχα ξέρουνε ότι πρώτη φορά οι μπόμπες Ναπάλμ δοκιμάστηκαν στην Ελλάδα μας; Στο Βίτσι και το Γράμμο ενάντια στο λαό μας που ήθελε να πάρει τη ζωή στα χέρια του;».

Το βιβλίο «Πού ‘ναι η μάνα σου μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.

Το πρόγραμμα των παραστάσεων Αυτό το αξιόλογο έργο, που αγγίζει μια πλευρά της ιστορίας που τόσο προσπαθούν να αγνοήσουν, να αποκρύψουν και να διαστρεβλώσουν ανεβαίνει στη σκηνή LAB του θεάτρου “Σημείο” (Χαρ. Τρικούπη 10, Καλλιθέα, τηλέφωνο: 210922 9579), κάθε Παρασκευή - Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00. Ερμηνεύει η Βέρα Κρούσκα. Μαζί της οι ηθοποιοί Ορνέλα Λούτη και Αγάπη Παπαθανασιάδου. Γενική είσοδος 12 ευρώ, φοιτητικό - συνταξιούχοι 10 ευρώ, 8 ευρώ στις ομαδικές κρατήσεις άνω των 40 ατόμων και ελεύθερη είσοδος στους ανέργους. Ακόμα την Τρίτη 16 και την Τετάρτη 17 Φλεβάρη, στις 21.00, ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο της Μυτιλήνης.

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2016

Θεατρική ομαδα τής κΝε:

Πολύτιμη συμβολή στον αγώνα από το δικό της μετερίζι

θεατρική ομάδα της ΚΝΕ από τα πρώτα χρόνια κιόλας της ύπαρξής της έχει συμβάλει ώστε περισσότεροι νέοι και νέες να έρχονται σε επαφή με την τέχνη και τον πολιτισμό, με έργα μεγάλων συγγραφέων που μέσα από το έργο τους επέλεξαν να αφυπνίσουν συνειδήσεις, που απέκτησαν κοινό βηματισμό με το λαό. Ο “Οδηγητής” συζήτησε με την Ήρα Ρόκου, σκηνοθέτρια της ομάδας. με την Ήρα Ρόκου, σκηνοθέτρια της θεατρικής ομάδας της ΚΝΕ

“Οδηγητής”: Λίγα λόγια για τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ: από πότε λειτουργεί, ποιος είναι ο στόχος, τι παραγωγές έχει κάνει τα προηγούμενα χρόνια; Ήρα Ρόκου: Συνολικά η ΚΝΕ ασχολείται με το ερασιτεχνικό θέατρο και “ανεβάζει” παραγωγές, κύρια στα πλαίσια του Φεστιβάλ, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ύπαρξής της. Έτσι και σήμερα υπάρχει η θεατρική ομάδα της ΚΝΕ. Υπάρχει ένα αξιόλογο δυναμικό το οποίο, όπως είναι φυσικό, με τα χρόνια ανανεώνεται. Μέσα από τη θεατρική ομάδα επιδιώκουμε οι νέοι εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές, που στις σημερινές συνθήκες σπάνια έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν το χρόνο τους δημιουργικά και να έρθουν σε επαφή με την τέχνη και τον πολιτισμό, να μπορούν να το κάνουν και ταυτόχρονα να δημιουργούν οι ίδιοι, να ανακαλύπτουν δηλαδή και δικά τους ταλέντα. Σημαντικό κομμάτι επίσης των στόχων μας είναι να έρθουν οι νέοι σε επαφή με μουσική, κείμενα μεγάλων κομμουνιστών καλλιτεχνών, αλλά και με την προοδευτική τέχνη που μπορεί να δημιουργείται σήμερα, σε αντίθεση με τη σαπίλα που μας προβάλλει το σύστημα. Έτσι τα προηγούμενα χρόνια η θεατρική της ΚΝΕ ασχολήθηκε με κείμενα των Σεβαστίκογλου, Σω, Μπρεχτ, Ρίτσου, Βάρναλη, Μαγιακόφσκι, κ.ά.

“Ο”: Εδώ και ένα χρόνο λειτουργεί το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής δημιουργίας της ΚΝΕ. Πώς έχει συμβάλει το Στέκι στην ίδια τη λειτουργία τόσο της θεατρικής ομάδας όσο και των άλλων καλλιτεχνικών ομάδων της ΚΝΕ; Η. Ρ.: Πέρα από την υποδομή, που είναι πολύ σημαντική, καθώς υπάρχει ένας χώρος, κατάλληλα φτιαγμένος για να μπορείς με αφοσίωση να “ασκηθείς”, η μεγαλύτερη συμβολή του στεκιού, είναι το ότι έχει φέρει σε επαφή διάφορους νέους, μέλη και φίλους της ΚΝΕ, με τις διάφορες ομάδες της ΚΝΕ. Με το συγκρότημα, το λαϊκορεμπέτικο σχήμα, την ομάδα παραδοσιακών χορών, τη θεατρική ομάδα. Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτές οι ομάδες συζητούν, ανταλλάσσουν απόψεις ή από κοινού ετοιμάζουν κάτι. Πραγματικά είναι μια κυψέλη δημιουργίας. Είναι χα-

ρακτηριστικό πως μπροστά στις ετοιμασίες για το 41ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, το Στέκι ήταν γεμάτο κόσμο, τραγούδια, χορούς, φωνές. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τις ερασιτεχνικές ομάδες της ΚΝΕ. Μαθητικά συγκροτήματα έχουν βρει “στέγη” στο studio του στεκιού, όπου κάνουν πρόβα και ηχογραφούν ή ακόμα επαγγελματικές ομάδες νέων ηθοποιών, που μέσα σε αυτές τις συνθήκες προσπαθούν να δημιουργήσουν. Η ύπαρξη ενός τέτοιου χώρου, πέρα από το γεγονός ότι μας εξασφαλίζει σταθερότητα στις πρόβες της θεατρικής ομάδας, μας δίνει και τη δυνατότητα να έχουμε τόσο δικές μας παραγωγές όσο και να συμβάλλουμε σε παραγωγές και εκδηλώσεις που προετοιμάζουν οι Οργανώσεις της ΚΝΕ. Για παράδειγμα, η θεατρική ομάδα πέρυσι ανέβασε την παιδική παράσταση “Ντενεκεδούπολη”, το θεατρικό “πέρα από τον ίσκιο των κυπαρισσιών” που πήγε σε πολλές περιοχές, ενώ παράλληλα έχει συμβάλει σε πολλές εκδηλώσεις, όπως τη μεγάλη εκδήλωση που έγινε πριν λίγο καιρό στο ΣΕΦ για τα 97 χρόνια του Κόμματος. Όλη αυτή η προσπάθεια που γίνεται έχει ως αποτέλεσμα η ίδια η θε-

ατρική ομάδα να έχει καλύτερες παραγωγές και ταυτόχρονα οι Οργανώσεις της ΚΝΕ να οργανώσουν εκδηλώσεις αισθητικά και ποιοτικά ανεβασμένες.

“Ο”: Η θεατρική ομάδα της ΚΝΕ έχει συμμετάσχει σε πολλές εκδηλώσεις της Οργάνωσης και του Κόμματος. Πως συνέβαλε σε αυτές; Η. Ρ.: Ο πολιτισμός πάντα για το Κόμμα και την ΚΝΕ ήταν ένα μέτωπο ξεχωριστής σημασίας. Τα τελευταία χρόνια οι παραστάσεις, οι εκδηλώσεις που κάνουμε γίνονται όλο και καλύτερες, πιο μεστές, πιο στοχευμένες. Για να γίνει αυτό, πέρα από τις επεξεργασίες της σύγχρονης διαπάλης που κάνουμε σαν Κόμμα, πέρα από τη μελέτη της ιστορίας μας κ.λπ., χρειάζεται να υπάρχει και το ανάλογο ανθρώπινο δυναμικό, για να τις στηρίξει. Σε αυτά οι ομάδες της ΚΝΕ έχουν σημαντική συμβολή, αλλά και το ανάποδο, καθώς η πείρα, που αποκτά κανείς από τη συμμετοχή σε μια εκδήλωση τέτοιου βεληνεκούς, βοηθάει

να προχωρήσεις και καλλιτεχνικά τη δουλειά σου. Επιπλέον, επειδή στη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ γίνεται προσπάθεια στο μέτρο του δυνατού να εξασκήσουμε τα εκφραστικά μας μέσα, μπορούμε με καλύτερους όρους να αποδίδουμε αυτό που θέλουμε.

“Ο” Τι ετοιμάζει η θεατρική ομάδα για τη νέα χρονιά; Η. Ρ.: Η χρονιά 2016 είναι για το Κόμμα μας χρονιά αφιερωμένη στο ΔΣΕ. Έτσι η θεατρική ομάδα της ΚΝΕ δε θα μπορούσε να μείνει έξω από αυτή τη θεματολογία και φέτος θα ασχοληθεί με το θέατρο του βουνού. Το θέατρο δηλαδή, που παιζόταν στα βουνά, μέσα “στη φωτιά της μάχης”, προκειμένου να αναπτερώσει το ηθικό των ανταρτών, να δώσει κουράγιο, αλλά και να ψυχαγωγήσει. Τις περισσότερες φορές το έργο γραφόταν και παιζόταν από τους ίδιους τους αντάρτες και όπως είναι φυσικό η θεματολογία του είναι τέτοια. Συνέντευξη: Στέλλα Δήμου