1041 by giannis kle

HASTA LA VICTORIA SIEMPRE !

# 1041 | ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2016 | 2 ευρώ

Κομμουνιστική Επιθεώρηση Κυκλοφορεί το τεύχος 6/2016

Αναλυτικά τα περιεχόμενα του τεύχους:

 Κείμενο του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Εκτιμήσεις για την πορεία της διεθνούς και εγχώριας οικονομίας  Χρήστου Αγγελόπουλου

Ο κλάδος του επισιτισμού σήμερα  Τηλέμαχου Λουγγή

Σχετικά με το λαϊκό κίνημα στο Βυζάντιο (Α' μέρος)  Για την εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στο Τρίκερι  Σ.Ι. Βαβίλοφ

Ο Λένιν και τα φιλοσοφικά προβλήματα της σύγχρονης Φυσικής

 Κομματικά Ντοκουμέντα

στην Καλαμάτα

3 Άρθρο του Άρη Ευαγγελίδη, μέλους του Γρα- 23 Προσεχώς στην τάξη... φείου του ΚΣ της ΚΝΕ 24 Πάμε...γυμνάσιο...! 18 Δεκέμβρη – 6 Συνέντευξη με τον Ελισαίο Βαγενά, μέλος Παγκόσμια μέρα μετανάστη της ΚΕ του ΚΚΕ 26 Μόνιμη έγνοια μας είναι η αλληλεγγύη 8 Οικονομική Εξόρμηση Νοέμβρης-Δεκέμ- σε όσους έχουν ανάγκη! βρης 2016: Κερδίζουμε τη μάχη φτάνοντας σε ακόμα 27 Αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία περισσότερους!

στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ

10 Φιντέλ Κάστρο: Ο Comandante που έδει- 29 Φοιτητικές-Σπουδαστικές Εστίες: ξε με τη ζωή του ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος!

Η εγκατάλειψη στρώνει τον δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις. Θα το αφήσουμε έτσι;

13 Με αφορμή τη δίκη της Χρυσής Αυγής: 31 Δεκέμβρης του ’44: Κρίσιμη ταξική σύφονιάδες εργατών, ρουφιάνοι αφεντικών αυτή είναι η συμμορία των χρυσαυγιτών

14 Πίσω από τους θριαμβευτικούς τίτλους

για την επίσκεψη Ομπάμα

γκρουση

33 Φεστιβάλ Βιβλίου Δεκέμβρη 2016: «Οι

ιδέες γίνονται υλική δύναμη όταν κατακτήσουν τις μάζες» Καρλ Μαρξ

15 Οbamacare...Αλλά για ποιoν; 34 Πρόταση αυτομόρφωσης για τις γιορτές: Η γνώση είναι δύναμη για να αλλάξουμε τον 16 Ερωτήσεις-Απαντήσεις με αφορμή τις μα- κόσμο! θητικές κινητοποιήσεις: Η νέα γενιά έχει ιδανικά! Ούτε ξεπουλιέται, ούτε προσκυνά! 36 Οι σπουδαστές στις σχολές Εμπορικού Ναυτικού να χαράξουν τη δική τους ρότα για 18 23 Δεκέμβρη School Art Festival: Οι μα- την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους σε θητές αγωνίζονται, δημιουργούν και τραγουδούν για τα όνειρα και τις ανάγκες τους!

στεριά και θάλασσα

ΚΝΕ σε όλους τους χώρους, πολύτιμο εφόδιο για τη συνέχεια!

(ΔΣΕ)”

37 Πρόταση θεατρικών παραστάσεων 19 Και όταν τελειώσεις το ΕΠΑΛ; 38 ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: “Η συμμετοχή των 20 Η πείρα που αποκτάμε από τη δράση της γυναικών στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας

Πρόγραμμα Δεκέμβρη 4/12/2016

12.00 Γλέντι για την οικονομική εξόρμηση 6/12/2016

18.00 Προβολή ταινίας “Ο αληθινός φασισμός” 8/12/2016

19.30 Παρουσίαση της έκδοσης “Η εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20 ο αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ”, από τον Βασίλη Μπίζα, μέλος της ΕΠ Πελοποννήσου του ΚΚΕ. 10/12/2016

19.00 Προβολή ταινίας “ Έλα να δεις”. 18-20/12/2016

Έκθεση βιβλίου-Μπαζάρ δημιουργιών από την ομάδα ντεκουπάζ. 23/12/2016

18.00 Αφιέρωμα: “Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους”. 28/12/2016

Γιορτινό φεστιβάλ για τους μικρούς μας φίλους.

7o Χριστουγεννιάτικο Φεστιβάλ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για παιδιά Στην Αθήνα, Παρασκευή 23 Δεκέμβρη, στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ 17.00-18.30

Γιορτινό εργαστήρι χειροτεχνίας - facepainting! 18.30-19.00 Διαδραστικό παιχνίδι “Καλικαντζαρο…ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ!” 19.00-20.00 “Πινόκιο!”, παράσταση κουκλοθεάτρου από τον θίασο ΚΟΥ-ΚΛΟ Θέατρο Κρήτης, με την τεχνική blacklight 20.00-21.00 Μουσικοκινητικά παιχνίδια και πάρτι

Η χριστουγεννιάτικη γιορτή στην Θεσσαλονίκη OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βερανζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800 (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού: 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ).

Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ Κεντρικής Μακεδονίας στις 30 Δεκέμβρη, μετά τις 6 μμ θα ανοίξουν τις πόρτες της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων του δημαρχείου Θεσσαλονίκης με πολλές πολλές εκπλήξεις για τους μικρούς μας φίλους. Κατασκευές, παιχνίδια, χορός και τραγούδι είναι η καλύτερη συνταγή για ένα αξέχαστο απόγευμα.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

«Άρχισα την επανάσταση με 82 άτομα. Θα το ξανάκανα, ακόμη και με 10 ή 15 και με ακλόνητη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν έχεις πίστη και σχέδιο δράσης» Φιντέλ Κάστρο

ροφανώς και ο ιστορικός ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης δεν εννοούσε πως την επανάσταση την πραγματοποίησαν μόνο οι 82 ηρωικοί επαναστάτες που αποβιβάστηκαν από το πλοιάριο “Γκράνμα” στις 2 Δεκέμβρη του 1956 στις ακτές της Κούβας. Την πραγματοποίησαν οι χιλιάδες αντάρτες, η πλατιά πλειοψηφία των εργατών, των αγροτών, των γυναικών και των νέων, που συσπειρώθηκαν κάτω από την ηγεσία του Φιντέλ Κάστρο, του Τσε Γκεβάρα και άλλων επαναστατών, για να ανατρέψουν την δικτατορία των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων (κυρίως αμερικάνικων) που δυνάστευαν τον Κουβανικό λαό. Ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο, αν μπορούσε να ακούσει αυτές τις μέρες τις άναρθρες κραυγές, την χολή και τον αντικομμουνισμό που εξαπολύουν οι απανταχού εκπρόσωποι της αστικής τάξης (από αρχηγούς ιμπεριαλιστικών

κρατών μέχρι νανίσκους τύπου ΟΝΝΕΔ, Τζήμερου, Πρετεντέρη κ.λπ.) θα ένιωθε τιμή και περηφάνια. Γιατί ήταν μισητός στους αστούς όλου του κόσμου, αλλά αγαπητός στους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές, αφού απέδειξε πως ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος, πως ο σοσιαλισμός είναι ρεαλιστικός, αναγκαίος και επίκαιρος. Η Κουβανική Επανάσταση είχε τεράστιες κατακτήσεις, δέχθηκε την διεθνιστική αλληλεγγύη από την ΕΣΣΔ, αλλά και την στήριξε μέχρι τέλους. Όσες φορές και να γράψουν στους τίτλους των άρθρων τους την φράση “ο τελευταίος επαναστάτης” για να συσκοτίσουν το όραμα για μια άλλη κοινωνία, δεν μπορούν να σβήσουν από την μνήμη των λαών την προσφορά του. Θα συνεχίζει να ζει μέσα από τους αγώνες μας για την νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμόκομμουνισμό!

Καταστρώνουμε το δικό μας σχέδιο δράσης για την ανατροπή! Η εκλογοαπολογιστική διαδικασία που ολοκληρώνεται αυτή την περίοδο σε όλη την ΚΝΕ, βγάζει την Οργάνωσή μας ένα μπόι ψηλότερα. Μέσα από την πλούσια συζήτηση στις οργανώσεις της ΚΝΕ, έχουμε ζυγίσει τα θετικά βήματα αλλά και τις ελλείψεις μας, έχουμε κατευθύνσεις και σχέδιο για να προχωρήσουμε αποφασιστικά στην υλοποίηση των αποφάσεών μας. Το δυναμικό της Οργάνωσης, έχουμε συναίσθηση της συνθετότητας της περιόδου στην οποία δρούμε και των ανεβασμένων απαιτήσεων από την δική μας ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση στους χώρους που δραστηριοποιείται, μορφώνεται και δουλεύει η νεολαία. Ταυτόχρονα, μέσα από αυτή την διαδικασία αναδείχθηκαν και νέες δυνατότητες να κερδίζει έδαφος η γραμμή πάλης που συγκρούεται με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, περισσότεροι νέοι να εντάσσονται στις γραμμές της ΚΝΕ. Συνεχίζουμε με πίστη και ορμή που θεμελιώνονται στην επαναστατική θεωρία μας και στις επεξεργασίες του Κόμματός μας. Βάζουμε υψηλούς στόχους με ορίζοντα το 2018, χρονιά συμπλήρωσης των 100 χρόνων ζωής του ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ. Σταθμός έλεγχου των στόχων μας αποτελεί το 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ, την άνοιξη του 2017.

Η επίθεση της αστικής τάξης εντείνεται σε όλα τα μέτωπα Δυναμώνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην Ανατολική Μεσόγειο

και τα Βαλκάνια, ιδιαίτερα ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσία. Σε περιφερειακό επίπεδο, οι αναδυόμενοι “παίχτες”, όπως η Τουρκία, διεκδικούν επιθετικά μεγαλύτερο ζωτικό χώρο για την κερδοφορία των μονοπωλίων τους, ενώ επιβεβαιώνεται με τραγικό τρόπο ότι η διχοτόμηση της Κύπρου είναι στο σχεδιασμό ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων. Σε αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι παρασέρνει το λαό μας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η ιστορική αλλά και η σύγχρονη πείρα δείχνουν πως όσο το κεφάλαιο διεθνώς δυσκολεύεται να περάσει σε φάση ορμητικής ανάπτυξης τόσο δυναμώνει για τους λαούς ο κίνδυνος περιφερειακών πολεμικών συγκρούσεων ή ακόμα και ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ακόμα και αν ο καπιταλισμός περάσει σε φάση ανάπτυξης αυτό δεν θα είναι προς όφελος των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το 2017 προβλέπει πάνω από 2,5%

ανάπτυξη, η οποία συνοδεύεται με νέα μέτρα περικοπών των κοινωνικών δαπανών και φοροληστείας ύψους 4 δισ. ευρώ. Αντίστοιχα το νέο “τυράκι” που προσπαθούν να στήσουν για να πείσουν το λαό να δεχτεί νέες θυσίες για την κερδοφορία των μονοπωλίων, αυτό της μείωσης του χρέους, προϋποθέτει 4ο μνημόνιο και συνέχιση της επίθεσης στη ζωή και τα δικαιώματα της νεολαίας και του λαού. Όλα τα παραπάνω βέβαια συνιστούν απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό δείχνουν και οι απανωτές παρεμβάσεις του ΣΕΒ τον προηγούμενο μήνα που ζητά: απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μεγαλύτερη φορολογία για το λαό κ.ά.

Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας στις 8 Δεκέμβρη Μπροστά μας έχουμε την ψήφιση από την κυβέρνηση των νέων μέτρων στα ερ-

γασιακά για την παραπέρα ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας. Κατοχυρώνουν και επεκτείνουν έτσι τη δουλειά λάστιχο, με τσακισμένους μισθούς, ωράρια, ασφάλιση. Έτσι υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου. Τα μέτρα αυτά βάζουν στο στόχαστρο ειδικά τα δικαιώματα της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, όσων νέων ήδη δουλεύουν ή θα βγουν στο μέλλον στην παραγωγή. Είναι χαρακτηριστικό πως τα νέα μέτρα θεσμοθετούν τον “υποκατώτατο μισθό” για τους νεοπροσλαμβανόμενους, δηλαδή ακόμα πιο κάτω από το μισθό εξαθλίωσης των 586€. Χρειάζεται να σημάνει συναγερμός, τα μέτρα αφορούν όλους τους νέους, είτε δουλεύουν είτε όχι. Υπάρχει πείρα από την οργάνωση των μεγάλων μαθητικών και φοιτητικών συλλαλητηρίων στις 3 και 7 Νοέμβρη αντίστοιχα. Να ανάψει η συζήτηση και η οργάνωση της πάλης στα μαθητικά συμβούλια, τα 15μελή, τα 5μελή, στους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, στις επιτροπές αγώνα, στις σχολές της κατάρτισης. Να παρθούν αποφάσεις παντού. Στις 8 Δεκέμβρη μπορούμε να στείλουμε μαχητική και νεολαιίστικη απάντηση στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Μαζί με τους εργαζόμενους, με το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, απαντάμε: ÂÂΔεν δεχόμαστε τα μέτρα τους! ÂÂΔιεκδικούμε πίσω όλα όσα μας πήραν τα προηγούμενα χρόνια! ÂÂΠαλεύουμε για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας! Άρης Ευαγγελίδης Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

4 Τα χαρακτηριστικά του Χρυσαυγίτη

Τελευταίος επαναστάτης; Πολύ θα το θέλατε…

 Γίνεται πόλεμος, φεύγουν γυναικόπαιδα από τις πατρίδες τους, φτάνουν στη χώρα μας, μένουν σε αντίσκηνα είτε βρέξει είτε χιονίσει, κι ο Χρυσαυγίτης πάει, όπως στη Χίο, να πετάξει κοτρόνια και μολότοφ στις σκηνές που μένουν. Τόσο μάγκας…  Ο Χρυσαυγίτης δε χάνει λεπτό να πανηγυρίσει για την εκλογή στη θέση της προεδρίας των ΗΠΑ ενός μεγαλοκαπιταλιστή, δισεκατομμυριούχου, του Ντόναλντ Τραμπ. Τόσο αντιπλουτοκράτης…  Γίνεται η δίκη για τη Χρυσή Αυγή, για εγκλήματα, δολοφονία, απόπειρες ανθρωποκτονιών, για εμπλοκή σε κυκλώματα κι αυτός λέει ότι όλα αυτά είναι σκευωρία. Του δείχνεις ό,τι πιο αδιάσειστο στοιχείο υπάρχει που αποδεικνύει την εμπλοκή της ηγεσίας και σου απαντάει για τον Στάλιν, τον εμφύλιο, τον Άρη, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, το ΚΚΕ, τους Εβραίους που ίδρυσαν το ΚΚΕ κ.τ.λ… Τόσο τυφλωμένος αντικομμουνιστής…  Αναπαράγει κάθε παπάτζα που βρίσκει με αφορμή τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, αναρωτιέται “πώς έγινε πλούσιος ο γιος του Φιντέλ”, αλλά δεν έχει αναρωτηθεί πώς έγινε εκατομμυριούχος και πιο πλούσιος αρχηγός “κόμματος”, ο πρόεδρος της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής… Τόσο τρόμπας…  Παριστάνει τον αδικημένο, που τον διώκει το κράτος και το σύστημα και την ίδια στιγμή αγκαλιάζεται και προστατεύεται από τα ΜΑΤ… Τόσο αντισυστημικός…

Με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, πέρα από την ανοιχτή πρόκληση όσων μιλούσαν για “δικτάτορα”, εξελίχτηκε και η πιο ύπουλη επίθεση, με πιο “αριστερή” χροιά. Για παράδειγμα, η φιλοκυβερνητική “Εφημερίδα των Συντακτών” μίλησε για τον “τελευταίο επαναστάτη”. Συνειδητά θέλουν να περάσουν το μήνυμα ότι ο λογαριασμός ανάμεσα στους καταπιεστές και τους καταπιεσμένους έχει κλείσει. Τους συστήνουμε “να αλλάξουν το πλευρό που κοιμούνται”. Ο λογαριασμός παραμένει ανοιχτός και θα τον κλείσει η εργατική τάξη μία και καλή, νικώντας τους εκμεταλλευτές της. Σε αυτόν τον αγώνα ζει ο Φιντέλ, και τα ιδανικά της Κουβανικής Επανάστασης. Ή όπως το είπε πιο παλιά ο ποιητής:

ιάδες! «Ένας δεν είμαι, μα χιλ Όχι μονάχα οι ζωντανοί άνε υθ λο ακ κι οι πεθαμένοι μ’ σε μιαν αράδα σκοτεινή. ιάδες Μα κι όσοι αγέννητοι, χιλ ούν άπλαστοι ακόμη με βλογ αθιά τους κι όλοι ακουμπάνε τα σπ . απάνω μου και τα λυγούν ρια Δεν δίνω λέξεις παρηγό · δίνω μαχαίρι σ’ ολουνούς ο χώμα καθώς το μπήγω μες στ υς» γίνεται φως, γίνεται νο

“Αναρχικοί”;

«Σαρώνονται και δεν ξέρουν πού να κρυφτούν κατεστημένα κέντρα»... Ήταν ο σχολιασμός της «Ισκρα», ιστοσελίδα της Λαϊκής Ενότητας, για την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ...

Αγώνας δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας... «Και δίνουμε και εμείς από τη μακρινή Ελλάδα, τον δικό μας αγώνα για τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια». Αυτή είναι μια μικρή πρόταση που ξεχωρίσαμε από την επικήδεια ομιλία του Τσίπρα στην Αβάνα, για τον Φιντέλ Κάστρο. Δεν πέσαμε από τα σύννεφα από την καπηλεία του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, μετά τις θυσίες των κομμουνιστών στην Ελλάδα, μετά τους εξόριστους, μετά την Καισαριανή, σειρά πήρε η Κουβανική Επανάσταση και ο Φιντέλ, που αξιοποιείται από τον ΣΥΡΙΖΑ σαν πλυντήριο για να ξεπλύνει τις αμέτρητες αμαρτίες του. Όμως η πραγματικότητα τους εκθέτει άσχημα εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Λίγες ώρες μετά τον επικήδειο στην Κούβα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφερνε στη Βουλή για ψήφιση τροπολογία που απελευθερώνει τη δράση των ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας...κοινώς των ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ που εμπορεύονται την ανάγκη για δουλειά χιλιάδων ανέργων. Ας αφήσει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ τα “hasta la victoria siempre” και ας εγκαινιάσει τα “hasta la mnimonia siempre”...

Κάποιοι με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμα ΔΕΝ είπαν κουβέντα:  Για το γεγονός ότι ετοιμάζεται ένταση των πολεμικών σχεδιασμών των ΗΠΑ-ΝΑΤΟΕΕ στην περιοχή μας.  Για το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι χωμένη σε αυτούς τους σχεδιασμούς, μπλέκοντας τη νεολαία της χώρας μας σε μεγάλους κινδύνους.  Για το γεγονός ότι η συζήτηση γύρω από τη διευθέτηση του χρέους, που επανήλθε και με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμα, έχει σαν στόχο τελικά ο λαός να δεχτεί να πληρώσει ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος. Αλλά την ίδια στιγμή κατάφεραν να κάνουν γνωστή την παρουσία τους με εμετικά αντιΚΚΕ συνθήματα, τέτοια που σε μπερδεύουν αν τα έχουν γράψει “αναρχικοί” ή φασίστες. Αυτό έκανε μία ομάδα με την επωνυμία “αναρχικοί/αναρχικές” ανήμερα της 17ης Νοέμβρη, λερώνοντας με τέτοια συνθήματα τον χώρο του ΕΜΠ στην Αθήνα. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν, και δεν είναι και η πρώτη φορά που τρώνε τα μούτρα τους. Αν νομίζουν ότι έτσι τρομοκρατούν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ γελιούνται. Αν πάλι νομίζουν ότι με 2-3 αντικρατικά συνθήματα καμουφλάρουν τον ρόλο τους στην υπηρεσία του συστήματος πάλι γελιούνται… Τους έχουν πάρει χαμπάρι κι οι πέτρες…

ΜΙΚΡΕΣ αγγελίες ΔΕΝ ΕΙΔΑ Διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα την ανακοίνωση της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ για το Πολυτεχνείο και δεν είδα πουθενά, έστω για τα μάτια του κόσμου, τις λέξεις ΗΠΑ ή ΝΑΤΟ. Μάλλον στη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ εμπνεύστηκαν από τον τίτλο της σειράς “η λέξη που δε λες”…

ΣΕ ΑΚΟΥΣΑ Με το που ανέλαβες υπουργός Παιδείας να λες ότι προέρχεσαι από τη ρήξη με το “ιερατείο του ΚΚΕ”. Ξέχασες να πεις ότι το πραγματικό ιερατείο (αυτό με τα πετραχήλια, τα λιβανιστήρια, τα χρυσοκέντητα άμφια) σε όρισε υπουργό. Άξιος ο μισθός σου, πριν τον πάρεις…

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

Οι μάγοι με τα δώρα... Κληρώνει το πρωτοχρονιάτικο σε λίγες μέρες, αλλά τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές και λοιπά “αναξιοπαθούντα” στρώματα της κοινωνίας δεν έχουν και καμιά μεγάλη ανάγκη. Ας είναι καλά τα παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ, που φρόντισαν και φέτος για τα χριστουγεννιάτικα δωράκια τους, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού για το 2017: 6,4 δισ. ζεστό χρήμα, νέες φοροαπαλλαγές, επιπλέον έκπτωση 20,4 εκ. ευρώ στις επιχειρήσεις που θα ενταχθούν στον νέο αναπτυξιακό νόμο κ.λπ. Όλα αυτά την ώρα που η φοροληστεία σε βάρος του λαού θα ενταθεί με μέτρα ύψους 4 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 3,1 δισ. ευρώ είναι επιπλέον φόροι και τα 960 εκ. ευρώ από περικοπές δαπανών σε Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια… Και μ’ αυτόν τον προϋπολογισμό, λοιπόν, άλλος πληρώνει, άλλος χορταίνει!

Καλά κάνει και τους τρομάζει Με αφορμή τον θάνατο του εμβληματικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, βγήκαν διάφοροι, όπως η ΟΝΝΕΔ και άλλοι σεσημασμένοι, και δε δίστασαν να μιλήσουν για “δικτάτορα Φιντέλ”, “ανελεύθερο καθεστώς” κ.λπ. Καταλαβαίνουμε ότι στο πρόσωπο του Φιντέλ βλέπουν τη δυνατότητα των λαών να τα βάλουν στα ίσα με τους εκμεταλλευτές και να νικήσουν. Αυτό για τους αστούς και τους υπερασπιστές τους είναι αμφισβήτηση της “δημοκρατίας”, δηλαδή της δικτατορίας τους. Της δικτατορίας του κεφαλαίου που στην Ελλάδα:  Έχει οδηγήσει 240.000 παιδιά να μην έχουν φαγητό στο σπίτι τους να φάνε, αφού κανένας στην οικογένεια δεν έχει εισόδημα.  Έχει πετάξει 50% των νέων και συνολικά 1,1 εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία.  Οι λαϊκές οικογένειες δίνουν από την τσέπη τους 1,4 δισ. ευρώ για να μπορέσουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν. Καλά κάνουν και φοβούνται. Ο τροχός της ιστορίας θα κυλήσει προς τα μπρος και το σύστημα και τα προνόμιά τους θα γίνουν παρελθόν...

Από το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του Πολυτεχνείου.

Δεν τους έχει μείνει ίχνος τσίπας… Πώς θα μπορούσε να περιγράψει κάποιος την αστυνομοκρατούμενη Αθήνα τις μέρες επίσκεψης του Ομπάμα με την κυβέρνηση να έχει απαγορεύσει μέχρι και στους καστανάδες να είναι στο κέντρο; Διαβάζουμε στην “Αυγή” στις 16 Νοέμβρη: «Με Δεκαπενταύγουστο έμοιαζε χτες η Αθήνα, πριν ξεκινήσουν οι απογευματινές συγκεντρώσεις (...). Ο πρόεδρος Ομπάμα έφερε καλοκαίρι και μας γλίτωσε από λίγο καυσαέριο (...). Για εμάς τους πεζούς, τους πεζούς του κέντρου, ήταν μια μέρα απόλαυσης, για πολλούς όμως ήταν μια μέρα ταλαιπωρίας. Το μόνο θετικό; Όποιος ήθελε παρκάρισμα έβρισκε. Στα Εξάρχεια πάντως ελάχιστοι τόλμησαν να αφήσουν τα αυτοκίνητά τους κάτω από το ύψος της Καλλιδρομίου. Η Αθήνα του χτες, άδεια, όμορφη και υπό επιτήρηση, θα παραμείνει έτσι και σήμερα»…

Συγκοινωνούντα δοχεία... Με αφορμή τις δηλώσεις του ΣΕΒ, με τις οποίες επανέφερε τις απαιτήσεις του για “ομαδικές απολύσεις”, επέκταση της “εκ περιτροπής εργασίας”, κ.λπ. και τη δήθεν αντίδραση της κυβέρνησης που τάχα εξεπλάγη, αν και έχει συμφωνήσει σε όλα, μας ήρθε στο μυαλό ένα hit των 90s που περιγράφει ακριβώς τη σχέση ΣΕΒ-κυβέρνησης...

ι ι μόνο ο ε τ σ είμα ει. κόσμο ή μας ενών ν ο τ ...Σ αυτ σχέση που η ς βιώνει εις ι ,τ ό Ζω ών αν κρυ ις ω μ έ ρ τ ζε ου μοιά πόσο μ ηρώνεις πλ με συμ δακρύσω αν ... κλαις ραγίσω ν ξηγήσω α ε ς υ ο α σ π σ πώς να θε μου

Οι και καλά προβληματισμένοι της Αυγής (aka ΣΥΡΙΖΑ)... «Η έλλειψη μαζικότητας ισχύει πλέον για κάθε μορφή διεκδίκησης. Οι πορείες και συγκεντρώσεις έχουν εκφυλιστεί (εκτός από τους στρατευμένους μάχιμους του ΚΚΕ). Οι απεργίες αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές για τα συμφέροντα των εργαζομένων, προκαλούν δυσφορία στους ήδη ταλαιπωρημένους πολίτες». Αυτά έγραφε η κυβερνητική εφημερίδα, “Αυγή”, στις 24 Νοέμβρη και συνόδευε μάλιστα τις -καθόλου αθώες- διαπιστώσεις της με μια σειρά προτάσεις για διεκδίκηση όπως: συλλογή υπογραφών μέσω facebook, συμμετοχή στις ΜΚΟ και άλλα… “εξτρεμιστικά”. Δε σχολιάζουμε το δεύτερο... Ας αφήσουν τα σάπια εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ για τα περί “μαζικότητας”. Όλο το ζήτημα για αυτούς είναι αυτό της “ΜΗ-διεκδίκησης” γιατί μπροστά η κυβέρνηση έχει “πλούσιο μενού”... τον περιορισμό των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργατών, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τη θέσπιση “υπο-κατώτατου” μισθού κ.λπ. Και όλα αυτά “όπως κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της” ξέρει ότι πρέπει να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις αντιδράσεις. Αυτό είναι το ζήτημα. Υ.Γ.: Ας αφήσουν, λοιπόν, τα της “μαζικότητας” να απασχολήσουν αυτούς που πραγματικά τους νοιάζει. Τις πάνω από 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις που συμμετείχαν στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ, τους χιλιάδες εργαζομένους, μαθητές, φοιτητές που βρίσκονται στο δρόμο... Και θα συνεχίσουν! Χωνέψτε το λοιπόν και καλή όρεξη!

Να δυναμώσει η κοινή πάλη των λαών ενάντια στον καπιταλισμό, τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

ꌃꔃ鴃锃鴃ꐃ锃ꔃ鸃霃 με τον Ελισαίο Βαγενά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ

“Οδηγητής”: Τι εκφράζουν οι δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν με τις οποίες κατ’ επανάληψη αμφισβητεί τη συνθήκη της Λωζάνης και ουσιαστικά τα σύνορα που υπάρχουν στην περιοχή μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια; Πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση με τις προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο; Ελισαίος Βαγενάς: Αν αναλογιστεί κανείς πως η συνθήκη της Λωζάνης καθορίζει τα σύγχρονα σύνορα της Τουρκίας, κι αυτά αμφισβητούνται από την ίδια την πολιτική ηγεσία της, τότε μπορεί να καταλάβει το πόσο σημαντική είναι αυτή η εξέλιξη. Βεβαίως, αυτή η εξέλιξη δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία, με την έννοια ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια η αστική τάξη της Τουρκίας έχει “γκριζάρει” με τις διεκδικήσεις της ολόκληρο το Αιγαίο. Κάνει συστηματικές παραβιάσεις με πολεμικά αεροπλάνα και πλοία σ’ αυτήν την περιοχή. Απειλεί την Ελλάδα με “casus belli”, δηλαδή με πόλεμο, σε περίπτωση που αυτή εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας. Κι όλα αυτά συμβαίνουν όταν η Τουρκία εδώ και 4 δεκαετίες έχει καταλάβει και κατέχει με στρατεύματα το 40% της Κύπρου. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στις οποίες έχει ενταχθεί η χώρα μας, οι στενές “στρατηγικές” σχέσεις που έχει με τις ΗΠΑ, καθόλου δεν διασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια του ελληνικού λαού και των άλλων λαών της πε-

ριοχής. Το αντίθετο συμβαίνει: Η “σύμμαχος” Τουρκία προβάλλει τις συγκεκριμένες διεκδικήσεις, όπως κι άλλες, σε βάρος της Συρίας, του Ιράκ με τη στήριξη και τις πλάτες των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Ας μην ξεχνούμε πως η αστική τάξη της Τουρκίας εδώ και χρόνια, με τον λεγόμενο “νεο-οθωμανισμό” επιδιώκει να αξιοποιήσει τόσο την πολιτικό-στρατιωτική ισχύ της, όσο και τη θρησκεία, τις μειονότητες σε άλλες χώρες, για να διευρύνει τις θέσεις της, το «στρατηγικό βάθος», που έλεγε ο πρώην υπουργός εξωτερικών της Α. Νταβούτογλου, ή «τα σύνορα της καρδιάς του», που λέει τώρα ο Ερντογάν. Αυτά, βέβαια, δεν συμβαίνουν τυχαία. Το σύνθημα που φωνάζουμε στις κινητοποιήσεις, πως “οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν και με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν” αποτυπώνει μέσα σε 10 λέξεις την ουσία των εξελίξεων. Διεξάγεται σφοδρή διαπάλη για τις πρώτες ύλες, όπως είναι τα κοιτάσματα ενέργειας, οι δρόμοι μεταφοράς τους, το πώς θα διαμορφωθούν τα μερίδια των αγορών. Εδώ συγκρούονται μεγάλα και ξένα προς τους λαούς συμφέροντα. Αναμετριούνται μεγάλες εταιρείες, με προϋπολογισμούς όσο ολάκερες χώρες, δηλαδή, μονοπώλια,

ο τελευταίο διάστημα όλο και πιο συχνά έρχονται σε πρώτο πλάνο οι εξελίξεις στην περιοχή μας. Οι συνεχείς προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν, το Kυπριακό πρόβλημα και οι διαπραγματεύσεις γύρω από αυτό απασχολούν τους νέους και τις νέες της χώρας μας. Για αυτές τις εξελίξεις αλλά και για τις θέσεις και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ, ο “Οδηγητής” συζήτησε με τον Ελισαίο Βαγενά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του Κόμματος.

που έχουν την πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική στήριξη ολόκληρων κρατών. Κι όπως τα βουβάλια όταν συγκρούονται στο βάλτο λιώνουν τα βατράχια, έτσι και τώρα βλέπουμε να πέφτουν θύματα αυτών των εξελίξεων ολόκληροι λαοί. Εκατομμύρια τα καραβάνια των προσφύγων από τη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη κι αλλού. Οι δηλώσεις Ερντογάν δείχνουν πως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το αμέσως επόμενο διάστημα να οξυνθεί παραπέρα η διαπάλη για το Αιγαίο, για τον φυσικό πλούτο που αυτό κρύβει. Για το ποια μονοπώλια θα τον βάλουν στο χέρι και ποια θα παραμεριστούν. Το ΚΚΕ προειδοποιεί το λαό για μια τέτοια πιθανή εξέλιξη, μα δεν αρκείται μόνο σ’ αυτό. Θέτουμε μια σειρά από στόχους πάλης, ώστε η χώρα κι ο λαός μας να μην εμπλακεί σε ιμπεριαλιστικά σχέδια, να αποδεσμευτεί με εργατική εξουσία από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Μελετώντας την μεγάλη ιστορική πείρα του Κόμματος σημειώνουμε πως το ΚΚΕ, σε κάθε περίπτωση, οποιαδήποτε μορφή κι αν πάρει η συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, θα πρέπει να είναι έτοιμο να ηγηθεί στην αυτοτελή ορ-

Ο πόλεμος γεννιέται πάνω στο έδαφος της σύγκρουσης των διαφορετικών οικονομικών συμφερόντων, που διαπερνάνε ολόκληρο το σύστημα του καπιταλισμού. Ένα σύστημα που βάζει ως “ακρογωνιαίο λίθο” του την κερδοφορία εκείνων που κατέχουν τα μέσα παραγωγής

γάνωση της εργατικής - λαϊκής αντίστασης, ώστε αυτή να συνδεθεί με την πάλη για την ήττα της αστικής τάξης, τόσο της εγχώριας όσο και της ξένης ως εισβολέα.

“Ο”: Αρκετοί νέοι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στο Κυπριακό. Πολλοί έχουμε μόνο ως άκουσμα την εισβολή το ’74, την κατοχή κ.λπ. Ποια είναι η εκτίμηση του ΚΚΕ για τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό και ποια η θέση του; Ε.Β.: Η νέα γενιά πρέπει να έχει υπόψη της πως οι εξελίξεις στο Κυπριακό φέρουν πάντα τη σφραγίδα ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και έχουν ιδιαίτερη ευθύνη οι αστικές τάξεις της Βρετανίας, της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Κύπρου για τη δημιουργία, τη διατήρηση και την όξυνση του Κυπριακού προβλήματος, από κοινού, βέβαια, με την ισχυρή εμπλοκή και τις ευθύνες των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Δεν πρέπει να αγνοούμε πως υπάρχουν σχεδιασμοί κι αντικρουόμενα συμφέροντα για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, καθώς και για την αξιοποίηση της στρατηγικής γεωγραφικής θέσης της Κύπρου, στην οποία υπάρχουν βρετανικές στρατιωτικές βάσεις, δηλαδή ΝΑΤΟϊκές βάσεις, που διαδραματίζουν και σήμερα αυξημένο ρόλο στην περιοχή, στις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επιχειρήσεις. Η αστική τάξη της Τουρκίας αξιοποίησε το πρόσχημα που της έδωσε η ελληνική χούντα, που οργάνωσε πραξικόπημα στην Κύπρο, για να επέμβει και να

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

•

Το 40% της Κύπρου που καττέχει με στρατεύματα η Τουρκία εδώ και 4 δεκαετίες μετά την εισβολή, το 1974

βάλει και στρατιωτικά “πόδι” στην Κύπρο. Όλα αυτά τα χρόνια η τουρκική επιμονή στη διατήρηση της κατοχής βρήκε υποστηρικτές σε ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ όχι μόνο δεν συνέβαλε στην επίλυση του Κυπριακού, αλλά στην ενδυνάμωση των τουρκικών διεκδικήσεων. Στο πλαίσιο αυτό διαχρονικά υποβαθμίστηκε η αξία της λαϊκής πάλης, καλλιεργήθηκαν ψεύτικες ελπίδες για το ρόλο των ΗΠΑ και της ΕΕ, αποδυναμώθηκε ο διεθνής χαρακτήρας του προβλήματος, ενώ η εναλλακτική λύση που προβλήθηκε εγκλωβίστηκε στη λογική της “διζωνικότητας” και των “δύο κρατών”, λύση που διαμορφώθηκε κάτω από την τουρκική πίεση. Τέτοια ήταν κι η λύση που “μαγειρεύουν” αυτήν την περίοδο, όπως ήταν το σχέδιο Ανάν το 2004, που δεν ήταν ούτε δίκαιο, ούτε βιώσιμο και η προώθησή του ενέπλεκε τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας σε νέες περιπέτειες. Να σημειωθεί πως το ΚΚΕ ήταν η

μοναδική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που καταδίκασε αποφασιστικά και καθαρά το συνομοσπονδιακό, διχοτομικό “σχέδιο Ανάν” και στήριξε το ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχετικό δημοψήφισμα τον Απρίλη του 2004. Στις σημερινές συνθήκες το Κόμμα μας δήλωσε με σαφήνεια πως τάσσεται υπέρ μιας Κύπρου ενιαίας, ανεξάρτητης, με μία και μόνη κυριαρχία, μια ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με το λαό αφέντη. Η θέση αυτή του ΚΚΕ για ένα και όχι δύο κράτη, δηλαδή για Κύπρο ενιαία, αντιπαλεύει τον εθνικισμό και την γκετοποίηση, που προκαλούν η “διζωνικότητα” και τα δύο “συνιστώντα κράτη”, και εκφράζει την αναγκαιότητα της ενιαίας οργάνωσης και της κοινής πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών, ενάντια στην αστική τάξη, ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ.

Το ΚΚΕ τάσσεται υπέρ μιας Κύπρου ενιαίας, ανεξάρτητης, με μία και μόνη κυριαρχία, μια ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με το λαό αφέντη

“Ο”: Γιατί το ΚΚΕ επιμένει στη συζήτηση με τους εργαζόμενους και τη νεολαία στην ανάδειξη αυτών των εξελίξεων, ενώ στη χώρα μας -όπως κάποιοι λένε- έχουμε πολύ πιο σοβαρά προβλήματα, όπως η ανεργία, η κρίση, τα μνημόνια κ.λπ.; Με ποια κριτήρια πρέπει να εξετάζονται οι εξελίξεις; Ε.Β.: Μα η ανεργία, η κρίση και τα μνημόνια, δηλαδή η κατάσταση της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα και τα προβλήματα που βιώνουν εργαζόμενοι και νεολαία εξαιτίας τους, έχουν την πιο στενή σχέση με τις διεθνείς εξελίξεις, τα διεθνή ζητήματα. Η χώρα μας είναι ένα “κομμάτι του παζλ” ή, πιο εύστοχα, “ένας κρίκος στην αλυσίδα” της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας. Αυτά που βιώνει ο άνεργος σαφώς και συνδέονται με τις διεθνείς εξελίξεις, δεν είναι δύο ξεχωριστά ζητήματα. Έπειτα, εμείς οι κομμουνιστές, που στηριζόμαστε στις αναλύσεις μας, στη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα, και συγκεκριμένα με βίαια μέσα! Ο πόλεμος γεννιέται πάνω στο έδαφος της σύγκρουσης των διαφορετικών οικονομικών συμφερόντων, που διαπερνάνε ολόκληρο το σύστημα του καπιταλισμού. Ένα σύστημα που

βάζει ως “ακρογωνιαίο λίθο” του την κερδοφορία εκείνων που κατέχουν τα μέσα παραγωγής. Τα μονοπώλια και η εξουσία τους γεννούν τόσο την οικονομική κρίση, όσο και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο! Επιπλέον, ας σκεφτούμε: τι κινεί την Ιστορία προς τα μπρος; Αυτό που την κινεί δεν είναι άλλο από την πάλη των τάξεων. Κι αυτή η πάλη διεξάγεται σε διεθνές επίπεδο. Είναι σαν να στεκόμαστε μπροστά σ’ ένα δέντρο και να πρέπει να κάνουμε κάποια βήματα προς τα πίσω για να δούμε ολόκληρο το δάσος. Αν δεν δούμε όλο το “δάσος” των περιφερειακών και διεθνών εξελίξεων υπάρχει ο κίνδυνος να λαθέψουμε. Όταν έχουμε τη συνολική γνώση, τότε θα δούμε πως η επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος των δικαιωμάτων δεν διεξάγεται μόνο στη χώρα μας, ή στον “φτωχό Νότο”, αλλά και στον “χλιδάτο Βορρά” και παραπέρα, είναι δηλαδή διεθνής. Συμπερασματικά, ανάλογη πρέπει να είναι κι η απάντηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Πρέπει να δυναμώσει η κοινή πάλη των λαών ενάντια στον καπιταλισμό και στα μονοπώλια, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και για τη μόνη εναλλακτική λύση για τους λαούς, τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία. Συνέντευξη: Στέλλα Δήμου

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ ΕΞΌΡΜΗΣΗ ΝΟΈΜΒΡΗΣ- ΔΕΚΈΜΒΡΗΣ 2016:

Κερδίζουμε τη μάχη φτάνοντας σε ακόμα περισσότερους!

λοκληρώθηκε ο πρώτος μήνας της Οικονομικής Εξόρμησης που προκήρυξε το Κόμμα μας για τους μήνες Νοέμβρη και Δεκέμβρη με την ΚΝΕ να έχει φτάσει στο 54,27% του πλάνου της. Τα πρώτα “μηνύματα” από την προσπάθεια που έχει γίνει είναι θετικά και μας επιτρέπουν να είμαστε αισιόδοξοι αλλά και απαιτητικοί από τους εαυτούς μας για τη συνέχεια! Έχουμε δρόμο μπροστά μας! Θα εκμεταλλευτούμε όλο το χρόνο που μένει για να απευθυνθούμε σε ακόμα περισσότερους, για να πάρουμε ακόμα περισσότερες πρωτοβουλίες. Στα μισά του δρόμου όμως, αυτό που σίγουρα επιβεβαιώνεται για άλλη μια χρονιά είναι πως το σύνθημα “λιγότερα από πολύ περισσότερους” είναι οδηγός οργάνωσης της δουλειάς για την Οργάνωση Βάσης, παρέμβασης και δράσης. Αποτελεί την “εγγύηση” για την επιτυχίας της μάχης!

Όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα δεν είναι λίγα

Η πλούσια συζήτηση είναι όρος για τη συνέχεια

Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η εξόρμηση συνεδρίασαν τα καθοδηγητικά όργανα και οι Οργανώσεις Βάσης της ΚΝΕ. Μπήκαν οι βάσεις για το πως θα δοθεί η μάχη, πλάι και μέσα στην πολύμορφη και πολύπλευρη δραστηριότητα της Οργάνωσης. Η επιτυχία της οικονομικής εξόρμησης είναι όρος για να ανταποκρίνεται η Οργάνωση σε όλες τις πρωτοβουλίες, στους καθημερινούς αγώνες. Έτσι τέθηκαν και οι στόχοι: τα πλάνα των Οργανώσεων, το ατομικό πλάνο κάθε συντρόφου, που θα απευθυνθεί ο καθένας. Μαζί με το στόχο συζητήθηκαν και οι στόχοι από “κλείσιμο” σε “κλείσιμο”. Μπήκε άμιλλα μεταξύ των Οργανώσεων αλλά και των συντρόφων. Γρήγοραγρήγορα, “χρεώθηκαν” μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, τα νέα κουπόνια ενίσχυσης του Κόμματος και κάπως έτσι ξεκίνησε η οικονομική εξόρμηση... Το πρώτο βήμα είχε κιόλας γίνει!

Χωρίς καθυστερήσεις τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ ρίχτηκαν στη μάχη, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα: Με το κουπόνι στο χέρι οργανώθηκαν πλατιές εξορμήσεις σε χώρους όπου μορφώνονται, σπουδάζουν, δουλεύουν, ζουν οι νέοι και οι νέες. Με θάρρος, στη συζήτηση για τις εξελίξεις, για όλα όσα απασχολούν και προβληματίζουν τους νέους αλλά και για τη στάση που πρέπει να κρατήσουν, τα μέλη της ΚΝΕ τους κάλεσαν να στηρίξουν και οικονομικά το ΚΚΕ. Συζήτησαν για την ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης του ΚΚΕ, ώστε να ενισχύεται η πολιτική του παρέμβαση, η δράση του, η οργάνωση της πάλης χωρίς να μπαίνουν εμπόδια από οικονομικές δυσκολίες. Αυτή η συζήτηση δημιούργησε ερωτήματα, προβληματισμούς. Έφερε ταυτόχρονα και τα πρώτα αποτελέσματα. Έτσι, για παράδειγμα, μετά από αντίστοιχη συζή-

Ανεβάζουμε τον πήχη των απαιτήσεων. Επιδιώκουμε υπερκάλυψη του στόχου που μπαίνει από “κλείσιμο” σε “κλείσιμο”

τηση, εργαζόμενοι σε χώρο εστίασης στη Θεσσαλονίκη έδωσαν τα φιλοδωρήματά τους για την ενίσχυση του Κόμματος. Η συζήτηση με αυτό το περιεχόμενο είναι το στέρεο έδαφος για τη συνέχεια ακόμα και εκεί που δεν υπήρχε άμεση ανταπόκριση. Εξάλλου, η οικονομική στήριξη του Κόμματος αποτελεί βήμα για κάθε νέο που απευθυνόμαστε που δε γίνεται μεμιάς. Η οικονομική στήριξη από έναν άνθρωπο, σημαίνει πριν από όλα, ότι θέλει να ενισχύσει τον αγώνα, ακόμα και αν ο ίδιος δεν έχει πειστεί ακόμα να κάνει το βήμα με τη συμμετοχή του. Αυτό απαιτεί συνέχεια, υπομονή, απαιτεί συστηματική παρέμβαση. Η επιμονή στη συζήτηση όμως είναι ο πρώτος όρος για την επιτυχία της μάχης, για να εξασφαλίσουμε την υπερκάλυψη του πλάνου. Να φτάσουμε ακόμα πιο πλατιά με κάθε τρόπο χωρίς να “τσιγγουνευτούμε” το χρόνο, μέσα από εξορμήσεις σε χώρους μόρφωσης, δουλειάς, με την κουβέντα άνθρωπο - τον άνθρωπο, μέσα από συσκέψεις.

Πρωτοβουλίες που να ενισχύουν την απεύθυνση με το κουπόνι Όλες οι Οργανώσεις πήραν πρωτοβουλίες στα πλαίσια της οικονομικής εξόρμησης, οι οποίες παράλληλα συνέβαλλαν στην πολιτική παρέμβαση του Κόμματος. Εκδόθηκαν όμορφα ημερολόγια, τετράδια, αναμνηστικά και άλλα υλικά με περιεχόμενο επηρεασμένο από μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης, από την ιστορία του Κόμματος μας και του Διεθνούς Κομμουνιστικού κινήματος. Οργανώθηκαν εκδηλώσεις με αφορμή ιστορικές επετείους, θεματικές γύρω από διάφορα ζητήματα, στα πλαίσια και της οικονομικής εξόρμησης. Οργανώθηκαν προβολές ταινιών, ακόμα και θεατρικών παραστάσεων, οι οποίες παράλληλα με την ενίσχυση του Κόμματος ήταν και μια “ανάσα” για τους νέους των εργατικών-λαϊκών οικογενειών. Πραγματοποιήθηκαν γλέντια, τα οποία αποτέλεσαν και “ανάπαυλα” από τις

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

καθημερινές μάχες που δίνουμε. Στο λίγο χρόνο που μένει, υπάρχουν ακόμα πολλά περιθώρια ώστε να πληθύνουν οι πρωτοβουλίες των Οργανώσεων, να φτάσουμε με κάθε τρόπο σε ακόμα περισσότερους νέους και νέες.

Με την άμιλλα να φτάσουμε όλοι μαζί ακόμα πιο ψηλά! Ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο της οικονομικής εξόρμησης αποτελεί αυτό της άμιλλας. Η επαναστατική άμιλλα ανάμεσα στις Οργανώσεις είναι άλλη μια μορφή που ενισχύει τη μαχητικότητα και την αυταπάρνηση για να επιτύχουμε ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Ενισχύει την ενεργητική συμβολή των μελών και των φίλων του Κόμματος. Μέσα από τις σελίδες του “Οδηγητή”, η Οργάνωση Περιοχής(ΟΠ) Στερεάς–Εύβοιας κάλεσε σε άμιλλα την ΟΠ Πελοποννήσου, μέσα από το “Ριζοσπάστη”, η ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας την ΟΠ Αττικής, η Τομεακή Οργάνωση ΑΕΙ Πάτρας κάλεσε σε άμιλλα την Περιφερειακή Οργάνωση ΑΕΙ Αθήνας... Οι επιστολές-“προκλήσεις” των Οργανώσεων μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας, οι απαντήσεις, τα “πειράγματα” στα γραφεία των Οργανώσεων καλλιεργούν μαχητικό κλίμα, αποφασιστικότητα, πείσμα να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για όσο το δυνατό μεγαλύτερα επιτεύγματα! Πιάνουμε το “νήμα” από αυτή τη μακρά παράδοση του κομμουνιστικού κινήματος και συνεχίζουμε με την πεποίθηση πως θα τα καταφέρουμε!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Ποσοστό

Εξωτερικό

99,28%

Αν. Στερεά - Εύβοια

85,5%

Πελοπόννησος

85,2%

Δυτική Ελλάδα

69,33%

Αττική

51,5%

Κεντρική Μακεδονία

51,5%

Αιγαίο

51%

Ήπειρος

50,3%

Κρήτη

50,05%

Αν. Μακεδονία - Θράκη Θεσσαλία Δυτική Μακεδονία

49,2% 42% 38,8%

ΚΝΕ

54,27%

Τα ποσοστά κάλυψης των πλάνων των Οργανώσεων Περιοχής στο πέμπτο “κλείσιμο” της Οικονομικής Εξόρμησης. Στοιχεία από 28/11/2016.

Η οργάνωση της άμιλλας στην Οργάνωση Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ

Οργάνωση Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του Κόμματός μας αλλά και του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ. Με πείσμα και φέτος δίνουμε τη μάχη για την υπερκάλυψη του πλάνου μας, για να βγει το ΚΚΕ πολλαπλά ενισχυμένο, από καλύτερες θέσεις να συνεχίσουμε την πάλη απέναντι στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά φτώχεια, κρίσεις και πολέμους, για να οργανώσουμε καλύτερα τη λαϊκή αντεπίθεση, την πάλη μας για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Πάνω από μήνα έχουμε ριχτεί στη μάχη, με το κουπόνι στο χέρι σε κάθε χώρο νεολαίας. Τα μέλη του Συμβουλίου Περιοχής Αττικής κηρύξαμε άμιλλα ανάμεσα στις ΟΒ ανά τομέα ευθύνης: Μαθητές, έδαφος, κλάδοι, ΑΕΙ, ΤΕΙ και Κατάρτιση. Αντίστοιχα και στους τρεις πρωτοπόρους συντρόφους, με κριτήριο από πόσους νέους πήρε οικονομική ενίσχυση αλλά και το ποσοστό κάλυψης του πλάνου του κάθε συντρόφου. Συζητήσαμε ακόμα και αποφασίσαμε τα βραβεία της άμιλλας: - Όλες οι πρώτες ΟΒ από κάθε τομέα δουλειάς (μαθητές, έδαφος, κλάδοι κ.λπ.) θα πάνε εκδρομή στον ιστορικό χώρο των Καλαβρύτων. - Για τις ΟΒ που θα βρεθούν στη δεύτερη θέση τα βραβεία θα είναι τα εξής: 1) Όλα τα μέλη της δεύτερης μαθητικής ΟΒ θα πάρουν δώρο το DVD “Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, Ν. Μπελογιάννης”, 2) Όλα τα μέλη της δεύτερης ΟΒ στα ΑΕΙ - ΤΕΙ θα πάρουν το DVD “Ο θίασος”, 3) Όλα τα μέλη της δεύτερης ΟΒ από την κατάρτιση θα πάρουν δώρο CD για το λαϊκό - ρεμπέτικο του αγώνα, 4) Για τη δεύτερη εδαφική ΟΒ το βραβείο είναι η κάλυψη όλων των εξόδων για την πραγματοποίηση μιας εκδήλωσης στην περιοχή της. -Σε όλες τις ΟΒ που θα βρεθούν την τρίτη θέση από κάθε τομέα δουλειά θα βραβευτούν με ένα αναμνηστικό για την Οκτωβριανή Επανάσταση. Επίσης, πήραμε την πρωτοβουλία ενόψει και του εορτασμού για τα 100 χρόνια από τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, γεγονός που έβαλε τη σφραγίδα του σε ολόκληρο τον 20ο αιώνα, να τυπώσουμε τετράδια με εξώφυλλα που αποθανατίζουν μεγάλες στιγμές της Σοσιαλιστικής Επανάστασης αλλά και τον ίδιο Β.Ι. Λένιν, καθοδηγητή του κόμματος των Μπολσεβίκων, κρατώντας “οδηγό” τα λόγια του ίδιου: «Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ότι ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε». Συνεχίζουμε! Απευθυνόμαστε πλατιά στα παιδιά της εργατικής τάξης με το κουπόνι στο χέρι, αλλά και με άλλες πρωτοβουλίες που παίρνουν οι ΟΒ, ώστε να ενισχύσουμε το Κόμμα μας, να γίνουμε πιο ισχυροί στην πάλη μας για “το νέο κόσμο το σοσιαλισμό-κομμουνισμό”.

Τα εξώφυλλα των τετραδίων που τύπωσε η ΟΠ Αττικής ενόψει της οικονομικής εξόρμησης.

Απάντηση της Οργάνωσης Περιοχής Πελοποννήσου της ΚΝΕ

ημοσιεύουμε αποσπάσματα από την απόφαση της 2ης Συνδιάσκεψης της Οργάνωσης Περιοχής Πελοποννήσου της ΚΝΕ που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, με την οποία αποδέχεται το κάλεσμα σε άμιλλα της ΟΠ Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας που δημοσιεύτηκε στον “Οδηγητή” το μήνα Νοέμβρη: “Με χαρά διαβάσαμε στον “Οδηγητή” του Νοεμβρίου ότι η ΟΠ Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας μας κάλεσε σε άμιλλα μπροστά στην Οικονομική Εξόρμηση. Η αλήθεια είναι ότι είναι μια θαρραλέα για αυτούς απόφαση -αν οι σύντροφοι το σκέφτηκαν καλά-. (...) Η ΚΝΕ πάει μπροστά με τη συλλογικότητα. Μόνο αν το κάθε μέλος, η κάθε ΟΒ πιάσει και υπερκαλύψει το πλάνο της, θα υπερκαλύψει και το πλάνο του, το Κεντρικό Συμβούλιο. Είναι προφανές ότι θα “σηκώσουμε το γάντι” και θα δεχτούμε την πρόκληση, παρά το κατά 20% αυξημένο φετινό μας πλάνο. Να ξέρουν όμως ότι ακόμα δεν τα έχουμε βάλει για τα καλά σε κίνηση τα μεγάλα μας “χαρτιά”. Δηλαδή, τη δουλειά με τον κόσμο που έχει “δεσμούς αίματος” με το ΚΚΕ σε αυτό τον τόπο, την αυτοθυσία των στελεχών και τη “μωραϊτικη πονηριά” τους να σκαρφίζονται τρόπους να δουλέψουν με πολύ περισσότερο κόσμο. Με την σημερινή απόφαση της Συνδιάσκεψής μας, τα βάζουμε όλα σε πλήρη κίνηση. Μέσα από αυτή την άμιλλα ελπίζουμε να καταφέρουμε μεγάλη υπερκάλυψη και στις δύο Οργανώσεις Περιοχής. Όσο καλύτερα κυλήσει αυτή η μάχη της “παλιάς Ελλάδας” τόσο θα ωφεληθεί συνολικά η Οργάνωσή μας. Όλα τα στελέχη και τα πρωτοπόρα μέλη της ΚΝΕ που ανήκουν στο σώμα της σημερινής Συνδιάσκεψης είναι αποφασισμένα: Θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό σε αυτό τον στόχο, ήδη κάποιοι από εμάς ανεβάσαμε τα πλάνα μας. Στο τέλος ας νικήσει ο καλύτερος. Προτείνουμε, ως βραβείο, η Οργάνωση που θα νικήσει να επιλέξει αντιπροσωπεία πρωτοπόρων συντρόφων και να οργανωθεί από τους δεύτερους διήμερη φιλοξενία τους και ξενάγηση. Εμείς δεσμευόμαστε για όμορφες περιηγήσεις, καλό κρασί, καλομαγειρεμένο αγριογούρουνο και όλα τα καλά. Καλή δύναμη σύντροφοι.”

Φιντέλ Κάστρο

Ο Comandante που έδειξε με τη ζωή του ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος!

είδηση του θανάτου του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, με μήνυμα που μεταδόθηκε από τον Πρόεδρο της Κούβας και αδερφό του, Ραούλ Κάστρο, όπως είναι λογικό προκάλεσε θλίψη παγκοσμίως, σε κάθε νέο και νέα που παλεύει για μία καλύτερη ζωή. Σε κάθε νέα και νέο που παλεύει γι’ αυτό που μοιάζει αδύνατο, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το παράδειγμα του Φιντέλ αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη στον σημερινό μας

Ποιος ήταν όμως ο Φιντέλ Κάστρο; Η ζωή του δεμένη με τα ιδανικά και τους σκοπούς της Επανάστασης

Φιντέλ Κάστρο γεννήθηκε στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου 1926 και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Από φοιτητής συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα στην Κούβα, που είχε την ανοιχτή στήριξη και των ΗΠΑ. Στις 26 Ιούλη του 1953, επικεφαλής ομάδας επαναστατών επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει το λαό του νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται, όμως η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα. Μπροστά στους κατηγόρους του, στις 6 Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο λέει: «Όσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα 'ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανένα, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιό-

τητες. Μα δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση. Στις 15 Μάη του 1955, ο Κάστρο αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, από τις τάξεις της οποίας βγήκαν όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της Κουβανικής Επανάστασης, όπως ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα και o Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Οι επαναστάτες ξεκίνησαν το αντάρτικο στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ο επαναστατικός στρατός που συγκροτήθηκε "ακούμπησε" στη συστηματική πολιτικό-στρατιωτική προετοιμασία, που είχε ξεκινήσει το κίνημα της 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φ. Παις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές. Βασίστηκε στη δράση των οργανωμένων δυνάμεων στις πόλεις, στην παράνομη δουλειά που ανέπτυσσαν

οι κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στην αγροτιά και τη νεολαία. Αυτή η προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχή έκβαση της επαναστατικής πάλης. Αυτές ήταν και οι κύριες δυνάμεις που προχώρησαν στην ενοποίησή τους στις Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις, που οδήγησαν στην επανασύσταση του ΚΚ Κούβας το 1965. Την 1η Γενάρη του 1959 ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από ένα μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα, τον οποίο στήριζαν οι ΗΠΑ. Η Κουβανική Επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών. 2 χρόνια και 4 μήνες μετά την Επανάσταση, ο κουβανικός λαός, με την καθοδήγηση της ηγεσίας του και του ίδιου του Κάστρο, αναχαιτίζει στον Κόλπο των Χοίρων στην παραλία Χιρόν, την εισβολή και απόβαση 1.400 μισθοφόρων που έστειλε η αμερικανική κυβέρνηση. Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των μισθοφόρων της CIA), ο Φιντέλ Κάστρο, ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης. Για δεκαετίες ο Φιντέλ Κάστρο, από τη θέση του προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του ΚΚ Κούβας, καθοδήγησε την πάλη του λαού της χώρας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και περικύκλωσης, ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες το 1989-1991.

(Από την Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον θάνατο του ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο)

Μήνυμα του ΚΣ της ΚΝΕ στην Ένωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Κούβας

υντρόφισσες και σύντροφοι της Ένωσης Κομμουνιστικής Νεολαίας Κούβας, σας μεταφέρουμε τα ειλικρινή συλλυπητήρια των μελών και των φίλων της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ) για το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο. Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε τον μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη, κουβανό επαναστάτη Φιντέλ Κάστρο, που αποτέλεσε για δεκαετίες πηγή έμπνευσης για τους αγώνες της νεολαίας σε όλο τον κόσμο, και φυσικά και στην Ελλάδα. Ολόκληρες γενιές αγωνιστών διαπαιδαγωγήθηκαν με το παράδειγμά του. Ιδιαίτερα στις πολύ δύσκολες συνθήκες που διαμορφώθηκαν για το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές 1989-1991, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ συνέχισαν να παίρνουν κουράγιο από τις κατακτήσεις της Κουβανικής Επανάστασης, από την αποφασιστική στάση του κουβανικού λαού και του Φιντέλ απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Συνεχίζουμε τον αγώνα που ο σύντροφος Φιντέλ έδωσε για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Οι μεγάλες στιγμές, όπως η πρωτοχρονιά του 1959 με τον λαϊκό επαναστατικό στρατό να μπαίνει θριαμβευτής στην Αβάνα, ή όπως ο Απρίλης του 1961 με τον κουβανικό λαό να αποκρούει την επέμβαση των μισθοφόρων της CIA στον Κόλπο των Χοίρων, μας συντροφεύουν σε αυτό τον αγώνα, αποτελούν πηγή έμπνευσης για εμάς. Δείχνουν ότι το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης δεν είναι ούτε ανίκητο, ούτε αιώνιο. Ο Φιντέλ ζει στους σύγχρονους αγώνες των λαών και της νεολαίας ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, για την οριστική νίκη του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Με συντροφικούς χαιρετισμούς, το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ 26.11.2016

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

«Μιλούν για επαναστάτες χωρίς αιτία. Αλλά μου φαίνεται ότι ήμουν επαναστάτης με πολλές αιτίες κι ευχαριστώ τη ζωή που συνέχισα πάντοτε να είμαι επαναστάτης, ακόμη και σήμερα, και ίσως με περισσότερους λόγους, γιατί έχω περισσότερες ιδέες, περισσότερη πείρα, επειδή έχω μάθει πολλά από την ίδια μου την πάλη, γιατί καταλαβαίνω πολύ καλύτερα τούτη τη γη που γεννηθήκαμε και τούτο τον κόσμο στον οποίο ζούμε.» Από ομιλία του Φ. Κάστρο στους φοιτητές του πανεπιστημίου της Αβάνας 17/11/2005

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, παραβρέθηκαν στην πρεβεία της Κούβας για να εκφράσουν τα συλλυπητήρια εκ μέρους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αντίστοιχα, για το θάνατο του συντρόφου Φιντέλ.

«Είναι δίκαιο να αγωνιζόμαστε γι’ αυτό, πρέπει να προσφέρουμε όλες τις δυνάμεις μας σ’ αυτόν τον αγώνα, όλες μας τις προσπάθειες, όλο το χρόνο μας ώστε να μπορέσουμε να πούμε με τη φωνή εκατομμυρίων ή εκατοντάδων ή χιλιάδων εκατομμυρίων: Άξιζε τον κόπο που γεννηθήκαμε! Άξιζε τον κόπο που ζήσαμε!» Από ομιλία του Φ. Κάστρο στους φοιτητές του πανεπιστημίου της Αβάνας 17/11/2005

Πώς έγινα κομμουνιστής…

καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε ποιος πραγματικά ήταν ο ιστορικός ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης είναι να τον γνωρίσουμε, εκτός από τη ζωή και τις πράξεις του, και μέσα από τα ίδια τα λόγια του… Γι’ αυτό λοιπόν, παραθέτουμε αποσπάσματα από απαντήσεις που έδωσε ο ίδιος σε ερωτήσεις φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κονσεψιόν, στην Χιλή, στις 18 Νοέμβρη 1971. «Ήμουν γιός ενός γαιοκτήμονα –αυτό ήταν ένας λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Μορφώθηκα σε θρησκευτικά σχολεία όπου πήγαιναν τα παιδιά των πλουσίων –ένας ακόμα λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Ζούσα στην Κούβα, όπου όλες οι ταινίες, οι εκδόσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν “Made in USA”– ένας τρίτος λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Σπούδασα σ’ ένα πανεπιστήμιο όπου από 15.000 φοιτητές, μόνο τριάντα ήταν αντιιμπεριαλιστές κι εγώ ήμουν ένας από εκείνους τους τριάντα στο τέλος. Όταν

μπήκα στο πανεπιστήμιο, μπήκα ως γιος γαιοκτήμονα –και για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, ήμουν πολιτικά αγράμματος! (...) Μου έδωσαν (σ.σ. οι κομμουνιστές) ένα μεγάλο, βαρύ, διαβολεμένο, πληχτικό και ανυπόφορο διδακτικό βιβλίο που προσπαθούσε να εξηγήσει την πολιτική οικονομία. Κι’ αυτό το ανυπόφορο βιβλίο παρουσιάζει τις κρίσεις της υπερπαραγωγής και άλλα τέτοια προβλήματα σαν τα πιο φυσικά στον κόσμο. Εξηγούσε πως στη Βρετανία, όταν υπήρχε αφθονία κάρβουνου, υπήρχαν εργάτες που δεν είχαν καθόλου, γιατί σύμφωνα με τους αδυσώπητους φυσικούς και αμετάβλητους νόμους της ιστορίας, της κοινωνίας και της φύσης, παρουσιάζονται αναπόφευκτα κρίσεις υπερπαραγωγής και όταν παρουσιάζονται, φέρνουν ανεργία και πείνα. Δηλαδή, όταν υπάρχει πολύ κάρβουνο, οι εργάτες κρυώνουν και πεινούν! Έτσι, εκείνος ο γιος του γαιοκτήμονα,

που είχε μορφωθεί σε αστικά σχολεία και σύμφωνα με την αμερικανική προπαγάνδα, άρχισε να σκέπτεται ότι κάτι έφταιγε σ’ αυτό το σύστημα, κάτι δεν έβγαζε νόημα… (…) Λοιπόν, μια μέρα, έπεσε στα χέρια μου ένα αντίγραφο του Κομμουνιστικού Μανιφέστου –του ξακουστού Κομμουνιστικού Μανιφέστου!– και διάβασα μερικά πράγματα που δεν ξέχασα ποτέ… Τι φράσεις, τι αλήθειες! Και βλέπαμε εκείνα τα πράγματα κάθε μέρα! Ένιωθα σαν μικρό ζώο που γεννήθηκε σ’ ένα δάσος το οποίο δεν καταλάβαινε. Τότε, εντελώς ξαφνικά, βρίσκει ένα χάρτη εκείνου του δάσους –μια περιγραφή, μια γεωγραφία εκείνου του δάσους και όλων μέσα σ’ αυτό. Τότε ήταν που βρήκα τον προσανατολισμό μου. Ρίξτε μια ματιά τώρα και δείτε αν οι ιδέες του Μαρξ δεν ήταν δίκαιες, σωστές κι εμπνευσμένες. Αν δεν είχαμε βασίσει τον αγώνα μας σ’ αυτές, δεν θα ήμασταν εδώ τώρα! Δεν θα ήμασταν εδώ!

Λοιπόν, ήμουν κομμουνιστής; Όχι. Ήμουν ένας άνθρωπος που ήταν αρκετά τυχερός να ανακαλύψει μια πολιτική θεωρία, ένας άνθρωπος που πιάστηκε στη δίνη της πολιτικής κρίσης της Κούβας πολύ καιρό πριν γίνει ολοκληρωμένος κομμουνιστής. Συνέχισα να εξελίσσομαι. Έπειτα, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ιμπεριαλισμό πιο χειροπιαστά απ’ ότι τον είχα γνωρίσει από το βιβλίο του Λένιν. Τον γνώρισα στην Κούβα, σε απόσταση μόνο 150 χιλιομέτρων από αυτόν. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ιμπεριαλισμό –τον χειρότερο και πιο επιθετικό απ’ όλους… Και πιστεύω ότι η ζωή μου έδωσε μια καλύτερη κατανόηση της πραγματικότητας. Μ’ έκανε περισσότερο επαναστάτη, περισσότερο σοσιαλιστή, περισσότερο κομμουνιστή.» Το κείμενο περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Η Επαναστατική Κούβα”, Τέρενς Κάνον, 1987, Εκδόσεις Χοσέ Μαρτί

H συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση είναι υπόθεση κάθε εργαζομένου!

προσπάθεια δεκάδων Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων το προηγούμενο διάστημα να ανοίξουν τη συζήτηση για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στους χώρους δουλειάς μέσα από συνελεύσεις και περιοδείες αξιοποιώντας κάθε τρόπο, αποτελεί στέρεο έδαφος για τη συνέχεια. Είχε ως αποτέλεσμα το επιτυχημένο συλλαλητήριο στις 17 Οκτώβρη. Ταυτόχρονα πολύτιμη παρακαταθήκη αποτελεί η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ που επιβεβαίωσε την προσπάθεια που κάνουν πάνω από 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις πανελλαδικά για να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο.

Η πείρα του Συνδικάτου Τηλεπικοινωνιών Αττικής αποτελεί παρακαταθήκη για τη συνέχεια Το προηγούμενο διάστημα οι σωματειακές επιτροπές του Συνδικάτου Τηλεπικοινωνιών Αττικής (ΣΕΤΗΠ) μέσα στον όμιλο του ΟΤΕ, με σχέδιο ανά κτήριο και τμήμα εργαζομένων, οργάνωσαν από την πρώτη στιγμή συζητήσεις καλώντας τους εργαζόμενους να κάνουν δική τους υπόθεση την επιτυχία του συλλαλητηρίου στις 17 Οκτώβρη και την οργάνωση της Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΤΗΠ. Προσπάθησαν να φτάσει πλατιά στους εργαζόμενους το διεκδικητικό πλαίσιο του Σωματείου, που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ. Οι συσκέψεις ήταν μαζικές, αγκαλιάστηκαν και προετοιμάστηκαν από τους εργαζόμενους. Στο διοικητικό μέγαρο του ΟΤΕ για πρώτη φορά έγινε σωματειακή σύσκεψη του ΣΕΤΗΠ. Τα μέλη της ΚΝΕ στον όμιλο ΟΤΕ, που δρουν μέσα από τις σωματειακές επιτροπές, μπήκαν μπροστά στην οργάνωση και κινητοποίηση των εργαζομένων για το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στους χώρους δουλειάς, από τα στοιχειώδη ζητήματα υγιεινής του χώρου μέχρι τις απολύσεις συναδέλφων. Η εργοδοσία μπροστά σε αυτή την προσπάθεια έφτασε στο σημείο να απαγορεύσει τη διακίνηση του Ριζοσπάστη μέσα στον χώρο. Η ΟΜΕ-ΟΤΕ, από τους βασικούς πυλώνες της ΓΣΕΕ και στην οποία πλειοψηφούν οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ (Νέα Δημοκρατία) και της ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ), εκτός από τη σταθερή υπονόμευση των αγώνων, προσπαθεί να στοιχίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων πίσω από αυτά της εργοδοσίας. Η ανακοίνωσή της πως «οι ανταγωνιστές του δεν

αφήνουν τον ΟΤΕ να αναπτυχθεί, ενώ έχει ρίξει χρήματα για επενδύσεις» είναι μνημείο εργοδοτικής υποταγής και στήριξης, καλώντας τους εργαζόμενους να κάνουν ουσιαστικά δική τους υπόθεση την ανάπτυξη του ΟΤΕ! Απέναντι στην προσπάθεια του εργοδοτικού συνδικαλισμού βρίσκεται η δουλειά των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών εργαζομένων που έχει ως αποτέλεσμα περισσότεροι νέοι εργαζόμενοι να μάθουν για το σωματείο, την αξία να γίνουν μέλη του, να δράσουν συλλογικά για τα δικαιώματά τους, αλλά και να αποκαλυφθεί ο ρόλος της εργοδοσίας, να πάρουνε κουράγιο και θάρρος, να σπάνε στην πράξη οι λογικές περί αναποτελεσματικότητας των αγώνων.

θώς και τη συμμετοχή τους στην απεργία της 8ης Δεκέμβρη, με το επιχείρημα ότι «η απεργία είναι ατομική υπόθεση του κάθε εργαζομένου»! Απέναντι σ’ αυτή την εξέλιξη, οι δυνάμεις του ΣΕΤΗΠ μέσα στο χώρο πήρανε την πρωτοβουλία να μαζέψουν υπογραφές για την πραγματοποίηση Γενικής Συνέλευσης καλώντας τους εργαζομένους να σπάσουνε στην πράξη τον φόβο και την τρομοκρατία που η εργοδοσία ήθελε να επιβάλει. Έτσι κι έγινε... Οργανώθηκε συζήτηση με τους εργαζομένους μέσα στο χώρο και εν ώρα εργασίας. Αυτή η προσπάθεια αποτελεί παρακαταθήκη για τον τρόπο και τις μορφές που μπορούν οι εργαζόμενοι να αξιοποιήσουν για να οργανώσουν τον αγώνα τους.

Η εργοδοσία παίρνει τα μέτρα της...

Οι δυνάμεις του οπορτουνισμού πρωτοστατούν στην υπονόμευση της απεργίας, προκαλώντας με τη στάση τους σύγχυση στους εργαζομένους

Στην εταιρεία πληροφορικής “Unify” η εργοδοσία έδωσε στους εργαζομένους να υπογράψουν κείμενο όπου αναφέρεται η «απαγόρευση της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης μέσα στο χώρο δουλειάς». Το επιχειρησιακό σωματείο, στο οποίο την πλειοψηφία έχουν άνθρωποι της εργοδοσίας, μπροστά σε αυτή τη σοβαρή εξέλιξη, αρνήθηκε να καλέσει Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, να οργανώσει τη συζήτηση μπροστά στα νέα μέτρα που έρχονται σε βάρος τους, κα-

Το σωματείο της Wind-VictusVodafone (όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις του οπορτουνισμού) κάλεσε τους εργαζόμενους σε απεργία στις 24 Νοέμβρη, ημέρα που είχε προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ απεργία για το Δημόσιο! Οι παραπάνω μεθοδεύσεις ενισχύουν μέσα στους εργαζομένους τη λογι-

Τις επόμενες μέρες ριχνόμαστε με μαχητικότητα και αποφασιστικότητα για την επιτυχία της απεργίας στις 8 Δεκέμβρη

κή του συντεχνιασμού, αποκόπτουν τα προβλήματα που επικρατούν μέσα σε κάθε χώρο από τα συνολικά προβλήματα που βιώνει σήμερα κάθε εργαζόμενος στον κλάδο, αλλά και η εργατική τάξη στο σύνολό της. Βοηθούν τελικά την κυβέρνηση και την εργοδοσία, προκαλούν σύγχυση και διασπούν την ενιαία απάντηση που πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι. Με τη στάση τους αυτές οι δυνάμεις αποκρύπτουν την ταξική αιτία των προβλημάτων, ότι η επίθεση κυβέρνησης-εργοδοσίας είναι ενιαία στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και με ιδιαίτερη σφοδρότητα απέναντι στους νέους εργαζόμενους που είναι τα πρώτα θύματα της “ευελιξίας” -η οποία φέτος έφτασε στο 62% στο σύνολο των προσλήψεων- της μαύρης ανασφάλιστης δουλειάς και της ανεργίας. Η πλειοψηφία στον κλάδο μας ζει και εργάζεται με αυτούς τους όρους και μάλιστα στους νέους θα εφαρμοστούν τα νέα μέτρα από εδώ και στο εξής... Τις επόμενες μέρες ριχνόμαστε με μαχητικότητα και αποφασιστικότητα για την επιτυχία της απεργίας στις 8 Δεκέμβρη. Μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αποτελέσει η απεργία την απάντηση της εργατικής τάξης απέναντι στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, των ενώσεών τους και των πολιτικών τους εκπροσώπων, ώστε να βάλουν οι εργαζόμενοι τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Αντώνης Δήμτσας, Γραμματέας της Τ.Ο. Τηλεπικοινωνιών της Ο.Π. Αττικής και μέλος της Εργατικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

ΜΕ ΑΦΟΡΜΉ ΤΉ ΔΊΚΉ ΤΉΣ ΧΡΥΣΉΣ ΑΥΓΉΣ

Φονιάδες εργατών, ρουφιάνοι αφεντικών αυτή είναι η συμμορία των χρυσαυγιτών

τις 20 Απρίλη του 2015 ξεκίνησε η δίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης “Χρυσή Αυγή”, που με μεγάλες διακοπές συνεχίζεται έως σήμερα. Δικάζονται 68 κατηγορούμενοι από τους οποίους οι 66 κατηγορούνται για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση. Στις 31\10\2016 ξεκίνησε η εξέταση της υπόθεσης σχετικά με την επίθεση τάγματος εφόδου της ΧΑ σε μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ το Σεπτέμβριο του 2013, κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης των τελευταίων. Πρώτος μάρτυρας που εξετάστηκε ήταν το στέλεχος του ΚΚΕ και πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής, Σωτήρης Πουλικόγιαννης. Με μια κατάθεση-καταπέλτη ανέδειξε τόσο την αγριότητα της επίθεσης, όσο και τον εγκληματικό χαρακτήρα της ΧΑ που προκύπτει από την ναζιστική ιδεολογία της.

Η επίθεση Τα μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ δέχτηκαν την άνανδρη επίθεση το βράδυ της 12ης Σεπτέμβρη από ένα τάγμα εφόδου 50 περίπου χρυσαυγιτών που είχαν συγκεντρωθεί με εντολή των ανωτέρων τους για να χτυπήσουν στοχευμένα τους κομμουνιστές συνδικαλιστές. Επιδίωξη και προσδοκία τους να καταφέρουν ένα γερό χτύπημα στους πρωτοπόρους αγωνιστές της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος, να τρομοκρατήσουν και να κάμψουν τη δράση του πρωτοπόρου σωματείου. Αρχικά βγήκαν σχηματισμένοι σε δύο ομάδες από τα στενά της περιοχής φωνάζοντας: «Η Χρυσή Αυγή κάνει κουμά-

ντο εδώ στο λιμάνι. Εσείς τελειώσατε!» Η επίθεση ήταν ολιγόλεπτη, άρχισε και τελείωσε με σύνθημα, ενώ χρησιμοποιήθηκαν από πέτρες μέχρι ρόπαλα που είχαν προσαρμοσμένα μεταλλικά ελάσματα. Όπως ανέφεραν και άλλοι μάρτυρες χτυπούσαν “ψηλά”, κοντά στο κεφάλι. Είχαν ξεκάθαρο στόχο την ανθρωποκτονία. «Μας επιτέθηκαν για να μας σκοτώσουν, όλα μα όλα τα χτυπήματα σημάδευαν στα κεφάλια (...)» αναφέρεται σε μια από τις καταθέσεις. 9 από τα 17 άτομα που δέχθηκαν την επίθεση τραυματίστηκαν σοβαρά και μεταφέρθηκαν στο Θριάσιο. Οι χρυσαυγίτες μόλις διατάχθηκαν να αποχωρήσουν, χάθηκαν στα γύρω στενά.

Εξαιρετικά αποκαλυπτική η άρση του απορρήτου σε τηλέφωνα χρυσαυγιτών: ÂÂ12/9 (πριν την επίθεση) - Λαγός προς Πατέλη: «Παρεμπιπτόντως τα κομμούνια θα φάνε χοντρό πέσιμο σήμερα. Μάζεψε ο Τάσος καμιά 30αριά και πάνε από εκεί.» ÂÂ12/9 23:57 - Λαγός προς Δεβελέκο: «Βγήκαμε και τους μακελέψαμε, τους τρέχουνε τώρα.» ÂÂ13/9 σε μήνυμα που ανταλάσσουν χρυσαυγίτες, αυτοχαρακτηρίζονται επαινετικά “Freikorps”. Αυτή ακριβώς είναι η ουσία!

HΞΕΡΕΣ ότι;??

α Freikorps ήταν τάγματα εφόδου που συγκροτήθηκαν τη δεκαετία του ‘20 στη Γερμανία, υποστηριζόμενα μάλιστα από τους Σοσιαλδημοκράτες, ως παραστρατιωτικές οργανώσεις με στόχο να χτυπούν απεργίες, κυρίως τους κομμουνιστές και άλλους προοδευτικούς αγωνιστές. Εκεί μέσα ανδρώθηκαν και εκπαιδεύτηκαν οι ναζιστικές δυνάμεις της χιτλερικής εξουσίας που τη δεκαετία του ‘30 υπηρέτησαν την καπιταλιστική εξουσία τσακίζοντας τους εργάτες. Οι χρυσαυγίτες επιτελούν την ίδια λειτουργία σήμερα. Όλες οι επιθέσεις που έχουν εξαπολύσει, το σύνολο της δράσης τους και η δομή της οργάνωσής τους σχεδόν αντιγράφουν τις πρακτικές των Γερμανών Ναζί και των Ιταλών Φασιστών, που αξιοποίησε ιστορικά το καπιταλιστικό σύστημα για να τσακίσει το εργατικό κίνημα.

Από την κινητοποίηση του ΠΑΜΕ τη μέρα της δίκης.

Σταθερά υπέρ του κεφαλαίου Καμία επίθεση των ναζιστών της ΧΑ δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλογη ενέργεια κάποιων παρανοϊκών. Και οι ίδιοι ομολογούν το ιδεολογικό φορτίο των πράξεών τους. Άλλωστε πρόσφατη είναι η κυνική δήλωση του αρχηγού τους, με την οποία ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας Φύσσα. Για να κατανοήσουμε ουσιαστικά τα κίνητρα της επίθεσης στους κομμουνιστές-συνδικαλιστές πρέπει να παρακολουθήσουμε την προσπάθειά τους να παρέμβουν στη Ζώνη του Περάματος, έναν χώρο με χιλιάδες εργαζόμενους και μεγάλα ποσοστά ανεργίας. Ωστόσο, έχει δυνατό σωματείο που πάντα με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές πρωτοστατούσε για τα δικαιώματα των εργαζομένων σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις τις εργοδοσίας. Γι’ αυτό και είναι καρφί στο μάτι της! Αδιαμφισβήτητα είχε και έχει στον προσανατολισμό της να ξεμπλέξει μαζί του και δεν θα μπορούσαν οι εργολάβοι να βρούν καλύτερο σύμμαχο από τους ναζί της ΧΑ. Καταθέτει χαρακτηριστικά ο Σ. Πουλικόγιαννης: «Λειτούργησαν κατ’ εντολή μεγαλοεργολάβων μέσα από τη Ζώνη. Πάρα πολλά χρόνια, οι μεγαλοεργολάβοι(...), προσπαθούσαν να λειτουργήσουν τη ζώνη μονοπωλιακά, να βγάλουν τους συνδικαλιστές από τη μέση το έχουν πει επανειλημμένως. Θέλουν σωματείο που να το κάνουν ό, τι θέλουν, να μην υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις, να μην γίνονται απεργίες, να μην υπάρχει υγιεινή και ασφάλεια. Μιλάμε για τεράστια ποσά που παίζονται εκεί, μια μέση δουλειά είναι της τάξεως του εκατομμυρίου».

Συνεχίζοντας την κατάθεση ανέφερε: «Ξεκίνησαν το 2008 μια βιομηχανία μηνύσεων, το 2012 μπήκε στο παιχνίδι η Χρυσή Αυγή. Υπάρχει η ομιλία του Λαγού στον κ. Φυντάνη στο Πέραμα, στο Εnigma ότι μετά τους αλιεργάτες που θα δίνουν λογαριασμό σειρά έχει η Ζώνη. 8/8/2013, 12 το μεσημέρι(...) ήλθαν στη καντίνα Λαγός, Παναγιώταρος, Μίχος, με 40-50 φουσκωτούς και 15 εργαζόμενους, και έκαναν συνάντηση, την οποία πρόβαλαν στο site: «Οι λακέδες, το απόστημα του ΠΑΜΕ θα σβήσει», είπε ο Λαγός. Αργότερα μάθαμε ότι οι 15 ήθελαν να κάνουν σωματείο. Έχω μια πηγή που (...) μου είπε ότι σε ένα μαγαζί στη Συγγρού βρέθηκαν με πέντε εργολάβους, Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και Λαγός. Ανέθεσαν στη Χρυσή Αυγή να εξαφανιστούμε από το λιμάνι με κάθε τρόπο. Τους έδωσαν και ρευστό 300-400.000 ευρώ.» Η ΧΑ επιβεβαίωσε τον ιστορικό κανόνα ότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι αστική ιδεολογία, βαθιά αντιδραστική, το μαστίγιο του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη, το κίνημα και το Κόμμα της. Η δίκη αυτή μπορεί να αξιοποιηθεί από το εργατικό-λαϊκό κίνημα για την αποκάλυψη του ναζιστικού και ρατσιστικού χαρακτήρα της οργάνωσης, της εγκληματικής δράσης της και των διασυνδέσεων που έχει με επιχειρηματικά συμφέροντα και τον κρατικό μηχανισμό. Μπορεί τελικά να αναδείξει τη βαθιά συστημική φυσιογνωμία της ενισχύοντας έτσι τα αντανακλαστικά του λαού και της νεολαίας, ώστε να μην βρίσκουν τόπο να σταθούν οι φασίστες της ΧΑ!

Πίσω από τους θριαμβευτικούς τίτλους για την επίσκεψη Ομπάμα

ατά την επίσκεψη του απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ στην Αθήνα Μπ. Ομπάμα ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά, από την ομιλία του Α. Τσίπρα στο Ζάππειο για το πώς «κατά την θητεία του Ομπάμα άλλαξε η εικόνα των ΗΠΑ» μέχρι τίτλους εφημερίδων όπως “Ωδή στην Δημοκρατία”, “Τώρα ελάφρυνση του χρέους”, “Αμφισβητείται το γερμανικό δόγμα” κ.ά. Η πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη των εκατομμυρίων ανέργων και αυτών που «δουλεύουν χωρίς να μπορούν να ξεφύγουν από τα όρια της φτώχειας», όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ήρθε για να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της στην περιοχή. Μέσα στο γενικότερο κλίμα της διθυραμβικής υποδοχής που προσπάθησε να καλλιεργήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το πραγματικό περιεχόμενο της επίσκεψης Ομπάμα απέχει πολύ από αυτά που κυριάρχησαν στις ειδήσεις. Τα γεωπολιτικά ζητήματα κυριάρχησαν στη συζήτηση Παρά το γεγονός ότι αστικά κόμματα αλλά και ΜΜΕ εστίασαν στα όσα ειπώθηκαν για το ζήτημα του χρέους, ο ίδιος ο Μπ. Ομπάμα ήταν σαφής σχετικά με το τι συζητήθηκε: «Συζητήσαμε με τον πρωθυπουργό τις σοβαρές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε ως σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ». Ποιες μπορεί να είναι αυτές οι προκλήσεις; ÂÂΕίναι η συνέχιση της συμμετοχής της Ελλάδας στα σχέδια των ΗΠΑΝΑΤΟ-ΕΕ. Η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε και τα συγχαρητήρια για τη συμμετοχή της Ελλάδας στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια. Ενδεικτική είναι και η δήλωση του Ομπάμα: «Δράττομαι της ευκαιρίας να συγχαρώ την Ελλάδα, γιατί είναι μία από τις πέντε μόνο χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ που συνεχίζει να δαπανά 2% του ΑΕΠ της για την άμυνα». ÂÂΕίναι η συνέχιση στην παροχή διευκολύνσεων, εδαφών και βάσεων, όπως η βάση της Σούδας, στο ΝΑΤΟ για να εξαπολύει πολέμους. Ενδεικτικές είναι και οι δηλώσεις του νέου πρέσβη των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ, που ανέφερε στην “Καθημερινή”: «Η βάση της Σούδας είναι ένα σημαντικό μέρος της εξίσωσης. Για αυτό μία από τις πρώτες κινήσεις μου όταν ήρθα στην Ελλάδα ήταν να μεταβώ στη βάση όπου διαπίστωσα πόσο αποτελεσματικά συνεργαζόμαστε με τους Έλληνες στρατιωτικούς». ÂÂΕίναι η συνέχιση της παραμονής

του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, του οποίου η παρουσία φυσικά δεν οφείλεται στις προσφυγικές ροές αλλά στον ανταγωνισμό με την ιμπεριαλιστική Ρωσία. Για αυτό μόνο ως υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί η δήλωση του Προέδρου των ΗΠΑ για τις «δημοκρατίες που βοηθούν τους ανθρώπους που είναι σε ανάγκη, τους πρόσφυγες» την στιγμή που οι ΗΠΑ, μαζί με την ΕΕ με τους πολέμους τους, δημιουργούν τα καραβάνια των προσφύγων. ÂÂΕίναι οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό που βρίσκονται σε εξέλιξη και ενδιαφέρουν τις ΗΠΑ καθώς η επίλυσή του με βάση το διχοτομικό σχέδιο που συζητείται «ανοίγει οικονομικές ευκαιρίες, πρωτίστως στον ενεργειακό τομέα» σύμφωνα πάλι με δηλώσεις του Τζέφρι Πάιατ. Ως προκλήσεις εννοούν την κλιμάκωση της κόντρας ανάμεσα σε ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, καπιταλιστικά κράτη και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και του Αιγαίου. Σε αυτές τις κόντρες παίρνει μέρος και η αστική τάξη της Ελλάδας θέλοντας την αναβάθμιση της θέσης της, ενώ ο Πρόεδρος των ΗΠΑ επιδιώκει την εξασφάλιση των συμφερόντων των αμερικανικών μονοπωλίων. Σε αυτά τα πλαίσια αποκτά ξεχωριστή σημασία η δήλωση του Ομπάμα: «Βλέπουμε τι συμβαίνει όταν ξεσπούν ανταγωνισμοί του τύπου ο θάνατός σου η ζωή μου. Και ο εικοστός αιώνας ήταν ένας αιώνας αιματοχυσίας για την Ευρώπη», καθώς δείχνει τους κινδύνους που υπάρχουν για τους λαούς.

Για το ζήτημα του χρέους Για να κατανοήσει κανείς ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από τη διευθέτηση του χρέους οφείλει να γνωρίζει ότι το χρέος δημιουργήθηκε από τις κρατικές επιχορηγήσεις στους επιχειρηματίες, τις φοροαπαλλαγές, τις κρατικές ενισχύσεις για επενδύσεις αλλά και τις πολεμικές δαπάνες στο ΝΑΤΟ. Άρα, είτε εφαρμοστεί η λύση που προτείνουν οι ΗΠΑ (και ασπάζεται και η ελληνική κυβέρνηση ), είτε η λύση που προτείνει η Γερμανία έχουμε ένα δεδομένο: ότι ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει με απανωτές θυσίες ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος αλλά δημιουργήθηκε από την πολύμορφη κρατική στήριξη σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Άλλωστε και ο ίδιος ο Ομπάμα συνέδεσε τη διευθέτηση του χρέους με τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, δηλαδή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αφού δήλωσε: «(...) όσο η Ελλάδα συνεχίζει να κάνει τα επώ-

δυνα βήματα στις μεταρρυθμίσεις (...) οι Έλληνες πολίτες θα έχουν έναν φίλο και σύμμαχο στις ΗΠΑ (...). Χωρίς αμφιβολία, η Ελλάδα έπρεπε να κάνει βήματα για να μεταρρυθμίσει την οικονομία της και θέλω να συγχαρώ την ελληνική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Τσίπρα και τον ελληνικό λαό για τα δύσκολα και επώδυνα βήματα που έχουν κάνει». Τζίφος, λοιπόν, οι διακηρύξεις της κυβέρνησης που παρουσιάζουν ως φιλολαϊκή την ελάφρυνση του χρέους. Όταν οι εκμεταλλευτές και οι άνθρωποί τους μιλάνε για “μεταρρυθμίσεις” ο λαός πρέπει να “κουμπώνεται”. Με βάση όλα τα παραπάνω, μπορεί ένας νέος να καταλάβει γιατί πανηγύριζαν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα για την επίσκεψη Ομπάμα και για τις επαφές που είχε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, γιατί διαφήμισαν μια άλλη εικόνα από την επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ.

Όσα συζήτησε Ο Μπάρακ Ομπάμα με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και άλλους δεν έχουν καμία σχέση με τα δικαιωμάτα και τις ανάγκες μας.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

Obamacare… Αλλά για ποιον;

υβέρνηση, αστικά κόμματα και αστικός τύπος επί δύο μέρες επεδίωκαν να φιλοτεχνήσουν ένα φιλολαϊκό προφίλ στον Ομπάμα. Πρώτο βιολί ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ενώ και η κρατική τηλεόραση δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα. Για παράδειγμα, στην προσπάθεια εξωραϊσμού της πολιτικής της κυβέρνησης των ΗΠΑ,

ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Πάνος Χαρίτος ρώτησε τον Μπ.Ομπάμα πώς κατάφερε και «πριν 8 χρόνια που αναλάβατε την προεδρεία των ΗΠΑ το ποσοστό ανεργίας ήταν 6%, μετά από 2 χρόνια είχε φτάσει στο 11% και σήμερα το αφήσατε στο 5%, το χαμηλότερο εδώ και πολύ καιρό στις ΗΠΑ. (…)». Για να δούμε όμως… αυτή είναι η εικόνα στις ΗΠΑ;

Το know-how για να κουκουλώνεις την ανεργία… Όντως σήμερα στις ΗΠΑ υπολογίζεται επισήμως στο 5%. Όμως, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, τα αστικά ΜΜΕ και τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης που αποθέωσαν την πολιτική Ομπάμα αποσιωπούν ότι την ίδια στιγμή:  Το 28% των Αμερικανών ηλικίας μεταξύ 16 και 67 ετών (περίπου 48.500.000 άτομα) δεν συμπεριλαμβάνονται πλέον στο ενεργό εργατικό δυναμικό και δεν συνυπολογίζονται στους ανέργους, είτε για λόγους υγείας, είτε επειδή αναζητούν εργασία πάνω από δύο χρόνια ή επειδή σταμάτησαν από απόγνωση να ψάχνουν για οποιαδήποτε δουλειά.  Το ποσοστό του ενεργού εργατικού δυναμικού σήμερα μετριέται στο 62% του συνολικού πληθυσμού, το οποίο θεωρείται το χαμηλότερο από τη δεκαετία του '60.

$ $

Παράδεισος για λίγους σημαίνει κόλαση για τους πολλούς…

Πανάκριβο “εμπόρευμα” και η Υγεία

Είναι χαρακτηριστικό, λένε οικονομικοί αναλυτές, πως το 1% των πλουσιότερων Αμερικανών είδε τα πλούτη του να αυξάνονται από 15% το 2003, στο 22% το 2013 (στοιχεία του Quarterly Journal of Economics το Μάη του 2016)... Άρα η πολιτική Ομπάμα υπηρέτησε το συμφέρον των λίγων, του κεφαλαίου, της αστικής τάξης απαιτώντας τις θυσίες του λαού. Παράλληλα, η συνεχής αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή στερεί πόρους για τη χρηματοδότηση βασικών λαϊκών αναγκών σε Υγεία, Εκπαίδευση, βασικές υποδομές.

Το περιβόητο πρόγραμμα της κυβέρνησης Ομπάμα για τη βελτίωση των υπηρεσιών Ασφάλισης και Υγείας, το λεγόμενο Obamacare, υποτίθεται πως έδωσε Ασφάλιση σε δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανούς που ήταν “εκτός”.  Το σύστημα δεν αφορά δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, αλλά στην ουσία προγράμματα για επισκέψεις σε γιατρούς, φάρμακα και διαγνωστικές εξετάσεις, με μια σχετική “έκπτωση” για συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων με μικρά εισοδήματα.  Δεν είναι λίγοι οι ασφαλισμένοι στο Obamacare που πληρώνουν μερικές δεκάδες δολάρια κάθε φορά που θα χρειαστεί να επισκεφθούν γιατρό.  Μηνιαίως το κόστος για τους πάσχοντες από χρόνια νοσήματα ξεκινά από 300 δολάρια για φάρμακα, αναλώσιμα και διαγνωστικές εξετάσεις.  Ως το τέλος του χρόνου, τα ασφάλιστρα για τις απολύτως βασικές ανάγκες αναμένεται πως θα αυξηθούν κατά 22%.

Ακόμη και η τελευταία μελέτη του ιδρύματος “Brookings”, που πρόσκειται στους Δημοκρατικούς, καταγράφει πως:  Το 95% των λαϊκών νοικοκυριών στις ΗΠΑ είδαν στην πραγματικότητα μείωση και όχι αύξηση των εισοδημάτων τους στη διάρκεια των δύο προεδρικών θητειών του Μπαράκ Ομπάμα. Και τα καταιγιστικά στοιχεία για την πραγματική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν τελειωμό:  Τουλάχιστον 46.700.000 Αμερικανοί είναι τόσο φτωχοί που εξαρτούν την καθημερινή βασική τους σίτιση από τα κουπόνια που δίνουν (υπό αυστηρές προϋποθέσεις...) οι υπηρεσίες πρόνοιας. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και περίπου 16.000.000 φτωχοί ανήλικοι, δηλαδή το 20% του παιδικού και νεανικού πληθυσμού!  Εκατομμύρια νεαροί Αμερικανοί καταχρεώθηκαν στις τράπεζες για να κατακτήσουν ένα πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης και παλεύουν να βρουν μία οποιαδήποτε θέση εργασίας για να ξεχρεώσουν. Όσοι γεννήθηκαν μεταξύ 1985 και 1996 και έχουν την τύχη να εργάζονται, έχουν 20% λιγότερες αποδοχές απ' ότι οι συνομήλικοί τους μία γενιά πριν...  Το ποσοστό οικογενειών δίχως ούτε έναν εργαζόμενο από 17,8% που ήταν το 2008, πήγε στο 19,7% το 2015.  Επί Ομπάμα, ο αριθμός των Αμερικανών που ζουν κάτω από το επίπεδο φτώχειας αυξήθηκε τουλάχιστον 3,5%.  Το μέσο οικογενειακό εισόδημα τα τελευταία μόλις τρία χρόνια έπεσε τουλάχιστον 2,3%.  Την ίδια ώρα, διευρύνονται οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, χωρίς σταθερό ημερήσιο και εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας.

Στο διάστημα των δύο θητειών του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα που το αμερικανικό κεφάλαιο μπήκε σε ρυθμούς αναιμικής ανάκαμψης τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:  Δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί δεν επωφελήθηκαν ούτε στο ελάχιστο,  Αντίθετα με τα μονοπώλια που συνέχισαν να ανελίσσονται στον χάρτη του κέρδους, ειδικά αυτά που δραστηριοποιήθηκαν σε τομείς όπως οι υπηρεσίες Υγείας, οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, Τράπεζες και άλλοι Χρηματοπιστωτικοί Οργανισμοί, Φαρμακοβιομηχανίες, Εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο Διαδίκτυο κ.λπ.

Απέναντι σε αυτήν τη μεγάλη εικόνα των ΗΠΑ υπάρχει άλλος δρόμος! Εκατομμύρια Αμερικανοί από τη μία που ζουν στην ανασφάλεια, την ανεργία, στα όρια της φτώχειας και μια χούφτα μονοπώλια απ’ την άλλη καρπώνονται τον πλούτο. Αυτή η εικόνα έχει όνομα και λέγεται “καπιταλισμός”. Το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης που όση “χρυσόσκονη” και αν του ρίξουν, η μαυρίλα του αποτυπώνεται στη ζωή του λαού και της νεολαίας. Απέναντι σ’ αυτό το σύστημα οι νέοι και οι νέες έχουμε κάθε λόγο να ορθώσουμε το ανάστημα μας, να παλέψουμε για την ανατροπή του, για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.

Ερωτήσεις – Απαντήσεις με αφορμή τις μαθητικές κινητοποιήσεις

Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΕΧΕΙ ΙΔΑΝΙΚΑ! ΟΥΤΕ ΞΕΠΟΥΛΙΕΤΑΙ, ΟΥΤΕ ΠΡΟΣΚΥΝΑ!

πό την αρχή της χρονιάς οι μαθητές απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ όλη την Ελλάδα δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια, δε “μάσησαν” στα ψέματα της κυβέρνησης, δεν τσίμπησαν από την αλλαγή του υπουργού Παιδείας και πλημμυρίζοντας τους δρόμους έδωσαν μαζική μαχητική απάντηση διεκδικώντας το σχολείο και τη ζωή που τους αξίζει!

Μέσα σ’ αυτούς τους δύο μήνες μαθητικών κινητοποιήσεων και έντονης δραστηριότητας στα σχολεία, οι μαθητές άκουσαν πολλά, άνοιξε η συζήτηση και ο προβληματισμός για μια σειρά ζητήματα. Ο “Οδηγητής” δίνει, λοιπόν, τον λόγο στους ίδιους τους μαθητές να απαντήσουν και να μεταφέρουν με ζωντάνια τι επικρατεί στα σχολεία τους.

Γιατί βγήκαν οι μαθητές στο δρόμο; Η κυβέρνηση και ο υπουργός Παιδείας ισχυρίζονταν ότι το νέο σχολικό έτος θα άρχιζε χωρίς προβλήματα, χωρίς ούτε ένα κενό σε καθηγητές και βιβλία. Αυτό, φυσικά, ήρθε σε αντίθεση με την πραγματικότητα. Μπαίνοντας στα σχολεία, αλλά ακόμη και σήμερα, δυο μήνες μετά, διαπιστώνουμε τις ελλείψεις σε καθηγητές, σε υλικοτεχνική υποστήριξη, ακόμη και σε σχολικές υποδομές. Την ίδια στιγμή το σχολείο έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο εξεταστικό κέντρο. Τρέχουμε από το πρωί ως το βράδυ στα φροντιστήρια, παπαγαλίζουμε εκατοντάδες πράγματα χωρίς να παίρνουμε ουσιαστική, στέρεα γνώση. Επιπλέον, τα νομοσχέδια που η κυβέρνηση θέλει να περάσει στην εκπαίδευση θα κάνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Παράλληλα καταργούνται κι άλλες ειδικότητες στα ΕΠΑΛ, ενώ το σχολείο θα γίνει δύο ταχυτήτων, θα χωρίζει τους μαθητές ανάλογα με τα χρήματα που διαθέτουν, με άλλα λόγια θα γίνει πιο ανταγωνιστικό και άνισο. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τη γενικότερη κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά στο σπίτι, με γονείς άνεργους και κακοπληρωμένους, μας έβγαλαν στον δρόμο στις 7 Νοέμβρη φωνάζοντας ότι η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται ούτε προσκυνά! Είναι τουλάχιστον θράσος να ισχυρίζονται ότι όλα γίνονται για το καλό των μαθητών την ίδια στιγμή που έχουν βάλει και την εκπαίδευση στο μνημόνιο! Ταυτόχρονα η κυβέρνηση μάς έχει αποδείξει ότι με ευλάβεια ακολουθεί το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων. Μας στερούν το σχολείο που έχουμε πραγματικά ανάγκη, γι’ αυτό κι εμείς τους απαντήσαμε βγαίνοντας στον δρόμο, παλεύοντας για τα αυτονόητα δικαιώματά μας. Δεν τους χαρίζουμε τα όνειρά μας! Αυτά μας κινητοποίησαν στις 7 Νοέμβρη και πλημμυρίσαμε τους δρόμους όλης της χώρας, δίνοντας απάντηση σε όλους αυτούς που μας θέλουν υποταγμένους! Αυτά είναι που γεννούν την ανάγκη να συνεχίσουμε τον αγώνα μας ακόμα πιο δυναμικά! Ξανθή Πλίτση, μέλος 5μελούς 1ου ΓΕΛ Συκεών Θεσσαλονίκης

Πώς οργανώνονται οι πρωτοβουλίες, οι κινητοποιήσεις των μαθητών; Τι είναι τα Συντονιστικά των σχολείων που έχουν συγκροτηθεί; Τι ρόλο παίζουν και πώς λειτουργούν; Για να γίνουν αγώνες χρειάζεται οργάνωση! Για παράδειγμα στα σχολεία του δήμου μας, από την αρχή της χρονιάς, υπήρξαν πολλά προβλήματα, με ένα από τα σημαντικότερα να είναι η κατάργηση ειδικοτήτων στο ΕΠΑΛ της περιοχής. Απευθείας τα Λύκεια της περιοχής ήρθαμε σε επαφή με το ΕΠΑΛ για να οργανώσουμε από κοινού τη δράση μας. Μέσα από τη συζήτηση, φάνηκαν κι άλλα προβλήματα που έχει ο καθένας στο σχολείο του (κτιριακά, εργαστήρια, καθαριότητα, ρεύμα, βιβλία των αγγλικών κ.ά.), αλλά και τα πιο γενικά προβλήματα της παιδείας και της ζωής μας. Καταλήξαμε λοιπόν σε τρία πράγματα: ÂÂΟ αγώνας μας πρέπει να έχει διάφορες μορφές, δηλαδή πορείες, καταλήψεις, κλεισίματα δρόμων κ.ά. ÂÂΚάθε πρόβλημα που υπάρχει σε ένα σχολείο, σε μία τάξη, είναι πρόβλημα όλων μας. ÂÂΑπαιτείται οργάνωση και συντονισμός των μαθητών σε κάθε περιοχή, γιατί αυτό είναι που φοβούνται πιο πολύ απ’ όλα οι κυβερνήσεις, οι υπουργοί, οι διευθυντές και όλοι όσοι θέλουν να μας πείσουν να αποδεχτούμε με σταυρωμένα τα χέρια την άσχημη κατάσταση στο σχολείο και τη ζωή μας συνολικά. Με βάση τα παραπάνω προχώρησαν τρία Λύκεια της περιοχής σε καταλήψεις, στηρίζοντας και τα αιτήματα του ΕΠΑΛ. Ταυτόχρονα, σε κάθε σχολείο μαζεύονταν τα 15μελή, γίνονταν γενικές συνελεύσεις που ενημέρωναν και έπαιρναν αποφάσεις για τη συνέχεια του αγώνα. Κάπως έτσι, μέσα από συζητήσεις μαθητών στα σχολεία, στις πορείες, στις καταλήψεις δημιουργείται η ανάγκη και η διάθεση για να φτιάξουμε συντονιστικά ανά περιοχή ή και Δήμο, όπως κάναμε κι εμείς. Δεν μείναμε όμως εκεί... Έτσι συγκροτήθηκε και η Συντονιστική επιτροπή μαθητών Αθήνας. Με αυτόν τον τρόπο απλώνεται η δράση μας σε όλο και περισσότερα σχολεία, γινόμαστε όλο και πιο δυνατοί. Τέλος, η ανάγκη ενός μαθητή δεν είναι μόνο τα βιβλία και οι καθηγητές, αλλά και να μπορεί να αθληθεί δωρεάν, να μπορεί να κάνει την “τρέλα” του με την τέχνη χωρίς να είναι αναγκασμένος να πληρώνει. Με λίγα λόγια, δε συντονιζόμαστε μόνο για τις πορείες αλλά για να δώσουμε παλμό στην καθημερινότητά μας! Πάνος Συρίγος, αντιπρόεδρος 15μελούς 2ου ΓΕΛ Ηλιούπολης

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

Η μεγάλη πανελλαδική μαθητική κινητοποίηση στις 7 Νοέμβρη ήταν ένα «εθιμοτυπικό» ξέσπασμα; Το συλλαλητήριο της 7ης Νοέμβρη σε καμία περίπτωση δεν ήταν μια “εθιμοτυπική” εκδήλωση... Από την αρχή της χρονιάς έχει ξεκινήσει η συζήτηση μέσα στα σχολεία μεταξύ μαθητών, αλλά και καθηγητών. Κάποιοι καθηγητές και διευθυντές, βέβαια, έκαναν τα πάντα για να κινητοποιηθούν όσο λιγότερα παιδιά γίνεται, όμως δεν τα κατάφεραν. Τη φετινή χρονιά για αρκετά παιδιά ήταν η πρώτη μας φορά που διαμαρτυρηθήκαμε στο υπουργείο Παιδείας τον Οκτώβρη. Βρεθήκαμε εκεί, λόγω της κατάστασης που επικρατεί στα σχολεία μας, με τις συγχωνεύσεις ειδικοτήτων, τις ελλείψεις καθηγητών και βιβλίων, αλλά και την απαράδεκτη πληρωμή των βιβλίων των αγγλικών! Από τότε, δεκάδες μαθητές έχουμε δώσει το “παρών” σε όλες τις κινητοποιήσεις, μέχρι σήμερα. Οργανωμένα και τα τρία σχολεία της περιοχής του Ταύρου (3ο ΕΠΑΛ Ταύρου, 1ο ΓΕΛ, 1ο Γυμνάσιο) συντονιστήκαμε για να παλέψουμε ενωμένοι για τα δικαιώματά μας! Στο υπουργείο Παιδείας στις 21/10, στη μαθητική πορεία στις 7/11, στην απεργία στις 24/11 και βέβαια θα είμαστε και στην πανεργατική απεργία στις 8/12 ενώνοντας τη φωνή μας με όλους τους εργαζόμενους γιατί όλοι βιώνουμε τα ίδια προβλήματα, είμαστε όλοι ένα, μια φωνή! Το συλλαλητήριο της 7ης Νοέμβρη ήταν πραγματικά όμορφο, ουσιώδες και αναγκαίο, όμως εμείς δε σκοπεύουμε να σταματήσουμε... Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για καλύτερη παιδεία και κοινωνία! Νομίζω είναι σαφές ότι δεν είναι ένα έθιμο! Γεράσιμος Πάντσιος, μέλος 15μελούς 3ου ΕΠΑΛ Ταύρου

Με αφορμή την έναρξη του προγράμματος για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων, πώς υποδέχεστε τα παιδιά των προσφύγων στα σχολεία σας; Η Συντονιστική Επιτροπή μαθητών Πειραιά καλεί όλα τα 5μελη και 15μελή, όλους τους μαθητές να καλωσορίσουν και να αγκαλιάσουν τα προσφυγόπουλα. Να αποδοκιμάσουν και να απομονώσουν ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιδράσεις που στοχοποιούν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αντίπαλός μας είναι η πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ που δημιουργούν πολέμους με θύματα τους λαούς και όχι οι πρόσφυγες. Γι’ αυτό καταγγέλλουμε τις δυνάμεις της Χρυσής Αυγής που προσπάθησαν να χύσουν το ρατσιστικό δηλητήριό τους μέσα στα σχολεία μας. ∆είχνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας, με πρωτοβουλίες, συναυλίες, συλλογή γραφικής ύλης κ.λπ. Ταυτόχρονα, όμως, με την έµπρακτη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, διεκδικούμε άµεσα µέτρα φιλοξενίας και εκπαίδευσης των ανήλικων προσφυγόπουλων που βρίσκονται εγκλωβισµένα στη χώρα µας παρά τη θέλησή τους. Άμεση κρατική παρέμβαση και αξιοποίηση δημόσιων δομών για:  την υγειονομική περίθαλψη, τον εμβολιασμό,  την εκπαίδευση, τη σίτιση, τη µεταφορά, τη διερμηνεία νοµική αρωγή των ανήλικων προσφύγων  κατάλληλες προϋποθέσεις για µια ουσιαστική εκπαιδευτική διαδικασία τόσο στους χώρους φιλοξενίας, όσο και στα σχολεία που θα υποδεχτούν προσφυγόπουλα.  Παλεύουμε μαζί με τα προσφυγόπουλα ενάντια στον πόλεμο! Οι πρόσφυγες δε φταίνε για το χάλι στα σχολειά, φταίνε η κυβέρνηση και τ’ αφεντικά! Συντονιστική Επιτροπή μαθητών Πειραιά

Πολλοί συμμαθητές σας αναρωτιούνται αν μπορεί να αλλάξει κάτι μέσα από τους αγώνες. Τι έχετε να πείτε εσείς γι’ αυτό; Το σίγουρο είναι πως δε θ’ αλλάξει τίποτα αν οι μαθητές σκύψουν το κεφάλι και δεν αγωνιστούν γι’ αυτά που τους αξίζουν. Και είναι φανερό πως τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι μαθητές προβληματίζονται, αμφισβητούν, αντιστέκονται. Ανοίγει ο δρόμος για μεγαλύτερους αγώνες. Εμείς οι ίδιοι έχουμε αποδείξει ότι μόνο με οργανωμένο, μαζικό, δυναμικό αγώνα κατακτάμε αυτά που μας αξίζουν, όπως έγινε και με τη σίτιση και τη μεταφορά για τους μαθητές του μουσικού σχολείου στην πόλη μας. Γι’ αυτό κι έτσι θα συνεχίσουμε... Θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε τον αγώνα μας, να συζητάμε, τα 15μελή και 5μελή να γίνονται όργανα αγώνα. Για παράδειγμα, αυτό το διάστημα το Μουσικό Σχολείο Καλαμάτας βγάζει σχολική εφημερίδα, αλλά φτιάχνει και ομάδα χορού και θεάτρου. Ήδη έχει φτιαχτεί η συντακτική επιτροπή της εφημερίδας, γίνεται διαγωνισμός για το λογότυπο και αποφασίστηκε και το όνομά της, “Φάλτσα Νότα”. Αυτή η προσπάθεια που γίνεται στο Μουσικό θέλουμε να γίνει και στα υπόλοιπα σχολεία της πόλης. Γιατί, όλα τα παραπάνω, οι τρόποι δηλαδή που έχουμε κατακτήσει να συζητάμε, συλλογικά να οργανώνουμε τον αγώνα μας, το σύνολο της ζωής μας μέσα κι έξω απ’ το σχολείο, για μας είναι κέρδος, γιατί μπορούν να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο τον αγώνα μας, να προβληματίσουν και να δραστηριοποιήσουν ακόμα περισσότερους συμμαθητές μας. Δεν σταματάμε, η απάντηση σε όσους μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι είναι ο συλλογικός αγώνας. Νικόλας Κουφαλάκος, πρόεδρος 15μελους του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας

23 Δεκέμβρη

School Art

Festival

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ “Οδηγητής”: Γιατί αποφασίσατε να πάρετε αυτή την πρωτοβουλία; Αθηνά, 2ο ΓΕΛ Αγ. Δημητρίου: Ως Συντονιστική Επιτροπή μαθητών της Αθήνας αποφασίσαμε να πάρουμε αυτή την πρωτοβουλία για να διεκδικήσουμε και μ’ αυτόν τον τρόπο -μέσα από την τέχνη- τα δικαιώματά μας, να κάνουμε γνωστά τα αιτήματά μας, την ίδια την ύπαρξη της Συντονιστικής Επιτροπής. Γιατί η ζωή των μαθητών δεν είναι μόνο το διάβασμα... Είναι και οι αγώνες για το σχολείο και τη ζωή που μας αξίζει, η διασκέδαση, η ψυχαγωγία κ.ά. Μαρίνα, 14 ΓΕΛ Περιστερίου: Επίσης, θεωρούμε ότι αυτή η πρωτοβουλία θα βοηθήσει πολύ να έρθουμε σε επαφή με περισσότερους μαθητές, περισσότερα σχολεία, να γνωρίσουν κι άλλα παιδιά τα αιτήματά μας, να ενδιαφερθούν για τους αγώνες, να συμμετέχουν μαζί μας. Η αλήθεια είναι ότι το τραγούδι, το θέατρο, η τέχνη γενικά μπορούν να βοηθήσουν σ’ αυτή την κατεύθυνση. ο

“Ο”: Τι είναι το “School Art Festival”; Τι στόχο έχει; Τι διαφορετικό έχει από άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις; Γιώργος, 2ο ΕΠΑΛ Γκράβας: Αυτό το Φεστιβάλ το διαφορετικό που έχει είναι ότι θα είναι από μαθητές για μαθητές! Ότι παράλληλα προβάλλει πως αξιοποιώντας και άλλες μορφές αγωνιζόμα-

ι, α τ ν ο ίζ ν ω γ α ς έ τ η Οι μαθ ν ύ ο δ υ ο γ α ρ τ ι α κ ν ύ ο γ δημιουρ ! ς υ ο τ ς ε κ γ ά ν α ις τ ι για τα όνειρα κα

Συντονιστική Επιτροπή μαθητών Αθήνας, λίγο πριν “φύγει” το 2016, οργανώνει το μεγαλύτερο πάρτυ, τη μεγαλύτερη γιορτή δημιουργίας από μαθητές για μαθητές: το “School Art Festival”! Καλώντας να συμμετάσχουν και να δώσουν μαζικό “παρών” τα σχολεία όλης της Αθήνας και του Πειραιά, επιδιώκει να “κλείσει” τη χρονιά με τον πιο αισιόδοξο, δυναμικό και μαχητικό “τόνο”... Να αποδείξει και μ’ αυτό τον τρόπο ότι οι μαθητές δεν το βάζουν κάτω, διεκδικούν τη ζωή και το μέλλον που τους αξίζει, δρουν συλλογικά παντού... Ο “Οδηγητής” βρέθηκε στη συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής και συζήτησε για την πρωτοβουλία αυτή με τα μέλη της. στε συλλογικά. Ο στόχος του είναι να δώσει βήμα σε όλα τα παιδιά που ασχολούνται με πολιτιστικές δραστηριότητες να εκφράσουν τα ενδιαφέροντά τους, την τέχνη τους. Γκουζάλ, 13 ΓΕΛ Περιστερίου: Το “School Art Festival” θέλουμε να καθιερωθεί, να μην είναι κάτι που θα γίνει μία φορά και δε θα ξαναγίνει ποτέ. Παράλληλα, μέσω αυτής της δραστηριότητας θέλουμε να αναδεικνύουμε διάφορα θέματα. Για παράδειγμα, φέτος, υπάρχει διάθεση να ασχοληθούμε περισσότερο με το προσφυγικό. Θέλουμε να εκφράσουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες, να δείξουμε ότι η καλύτερη αλληλεγγύη είναι και η συμμετοχή στον αγώνα. ο

Πάνος, 2ο ΓΕΛ Ηλιούπολης: Επίσης, προσπαθούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να κάνουν την τέχνη που θέλουν, που τους στερεί το σχολείο και η κατάσταση όπως είναι, που αναγκάζονται να πληρώνουν. Μπορούν να έρθουν όλοι οι μα-

θητές, να εκτονωθούν, να κάνουν αυτό που τους αρέσει, να διασκεδάσουν, να περάσουν καλά, χωρίς να δώσουν ούτε ένα ευρώ!

“Ο”: Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στους συμμαθητές σας που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη; Γιατί να συμμετάσχουν στο “School Art Festival”;

“Ο”: Τα μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία θα συμμετάσχουν; Τι ρόλο θα παίξουν στην πραγματοποίηση αυτής της πρωτοβουλίας;

Αθηνά, 2ο ΓΕΛ Αγ. Δημητρίου: Ότι είμαστε όλοι μαζί! Όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες και παλεύουμε για τα ίδια πράγματα: Για καλύτερη παιδεία, μια ζωή με δικαιώματα, για το σχολείο που μας αξίζει, για να έχουμε πρόσβαση στον αθλητισμό, στον πολιτισμό... Όλοι μαζί, λοιπόν, θα δημιουργήσουμε κάτι όμορφο, το οποίο θα βοηθήσει τον αγώνα μας, θα μας δώσει αισιοδοξία και ελπίδα ότι όλα μπορούν να γίνουν με συλλογικότητα, ομαδική προσπάθεια. Καλούμε, λοιπόν, όσα παιδιά και όσες ομάδες θέλουν να πάρουν μέρος, να δηλώσουν συμμετοχή. Σας περιμένουμε όλους στις 23 Δεκέμβρη και σίγουρα θα περάσουμε καλά!

Γιώργος, 27ο ΓΕΛ Αθηνών: Τα μουσικά σχολεία θα παίξουν καθοριστικό ρόλο. Έχουμε ήδη απευθυνθεί και θα απευθυνθούμε τις επόμενες μέρες σε περισσότερα. Με τη μουσική και την τέχνη τους θα δώσουν ζωντάνια σ’ αυτή την πρωτοβουλία. Βαγγέλης, 3ο ΓΕΛ Κηφισιάς: Άλλωστε, παρ’ ότι μπορεί να είμαστε σε διαφορετικά σχολεία, άλλος σε Μουσικό, άλλος σε Γενικό ή σε ΕΠΑΛ, τα προβλήματα που έχουμε και αφορούν τις ζωές μας, το μέλλον μας είναι κοινά, δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε και πρέπει όλοι μαζί να αγωνιστούμε.

Γιώργος, 27ο ΓΕΛ Αθηνών: Επίσης, θέλουμε να στείλουμε μήνυμα κατά του ρατσισμού και του φασισμού, να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες μέσα απ’ αυτό το φεστιβάλ, να πούμε στους συμμαθητές μας να συνεχίσουν τους αγώνες. Τα αιτήματά μας είναι όμορφα και θα τα αναδείξουμε και μέσα απ’ την τέχνη. Πιστεύουμε πως η τέχνη μπορεί να γίνει εργαλείο το οποίο θα βοηθήσει τον αγώνα μας, θα του δώσει μια άλλη χροιά... Άγγελος, 16ο ΓΕΛ Αθηνών: Σκοπός μας είναι να δείξουμε ότι δεν είμαστε μόνοι, είμαστε όλοι μαζί... Θέλουμε αυτή η πρωτοβουλία να είναι παράδειγμα, να πάρει έκταση όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σ’ όλη την Ελλάδα. Μέσω αυτής της πρωτοβουλίας να δείξουμε ότι πρέπει να συνεχίσουμε να κινητοποιούμαστε, να το παλέψουμε όλοι μαζί, ενωμένοι.

Και όταν τελειώσεις το ΕΠΑΛ;

ι μαθητές των ΕΠΑΛ έδωσαν μαχητικό “παρών” στο μεγάλο μαθητικό συλλαλητήριο στις 7 Νοέμβρη και σε πολλές ακόμα αγωνιστικές δραστηριότητες που οργάνωσαν, γιατί δε συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση που κάνει τη ζωή αυτών και των οικογενειών τους ακόμα πιο δύσκολη. Βιώνουν από πρώτο χέρι όλα τα δεινά του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος που λέγεται καπιταλισμός. Η πλειοψηφία των μαθητών στα ΕΠΑΛ προέρχεται από φτωχές οικογένειες, πολλοί από αυτούς προέρχονται από άλλη χώρα και μάλιστα ένα μεγάλο ποσοστό δουλεύει παράλληλα με το σχολείο για να μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Επίσης, με βάση τα στοιχεία ΕΡΓΑΝΗ, για το μήνα Σεπτέμβρη του 2016, οι αποχωρήσεις σε σχέση με τις προσλήψεις ήταν 14.599 περισσότερες για τις ηλικίες 15-24 χρονών. Αλλά και εκεί που γίνονται προσλήψεις, με τι όρους γίνονται; Επικρατεί η μαύρη, ανασφάλιστη εργασία, που έχει γίνει πλέον κανόνας, τα voucher, τα 5μηνα. Άρα, αυτό που συναντά σήμερα ένας νέος όταν τελειώσει το σχολείο (είτε Γενικό είτε ΕΠΑΛ) είναι η ανεργία, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η μισή δουλειά-μισή ζωή.

Υπεύθυνοι δεν είναι οι μαθητές… είναι το σάπιο σύστημα, ο καπιταλισμός! Το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα έχει μοναδικό κριτήριο το κέρδος. Για να το πετύχει αυτό προσπαθεί να κόψει ό,τι παραπάνω μπορεί από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού. Γι’ αυτό βλέπουμε τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να συνεχίζει το έργο των προηγούμενων, από τη μια να παίρνει μέτρα τα οποία ρίχνουν κι άλλο τον κατώτατο μισθό, να καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας κ.λπ. Από την άλλη, δίνει ζεστό χρήμα σε επιχειρηματίες και εφοπλιστές στο όνομα της ανάκαμψης και ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας. Τα μέτρα που συζητάνε αυτό το διάστημα προμηνύουν ουσιαστικά ένα 4ο μνημόνιο!!

“Γρήγορη αποκατάσταση”... στην ανεργία! Η επιλογή να πάει κάποιος σε ΕΠΑΛ φαίνεται ότι διαφέρει από μαθητή σε μαθητή. Κάποιοι το επιλέγουν διότι τους αρέσει μια ειδικότητα, άλλοι διότι θεωρούν ότι είναι πιο εύκολο από το Γενικό Λύκειο και κάποιοι άλλοι για να μάθουν γρήγορα μια τέχνη και να δουλέψουν. Όποιο σκεπτικό και να έχει ο καθένας, πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει μία και μοναδική σκέψη: “με το πτυχίο που θα αποκτήσω μετά το τέλος του ΕΠΑΛ θα μπορέσω να βρω γρήγορα μια δουλειά ώστε να μπορώ να εξασφαλίσω τα απαραίτητα για να ζήσω”. Το μύθο αυτής της “γρήγορης αποκατάστασης” ενισχύουν το υπουργείο, διευθυντές και κάποιοι καθηγητές, όταν παρουσιάζουν ότι είναι πιο εύκολο να βρεις δου-

λειά μετά το ΕΠΑΛ παρά αν σπουδάσεις, διότι δήθεν η εμπειρία που αποκτάς ήδη μέσα από το σχολείο σε κάνει έτοιμο σε “γενικές γραμμές” να εργαστείς σε ένα χώρο. Αντίστοιχα ακόμα λένε, πως “αν είσαι καλός σε αυτό που κάνεις μπορεί να σε κρατήσουν στη δουλειά μετά τη μαθητεία”. Παρουσιάζουν δηλαδή τα ΕΠΑΛ ως διέξοδο απέναντι στην ανεργία που τσακίζει κόκκαλα στους νέους. Ισχύει, όμως, αυτό; Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες νέοι με πτυχίο ΕΠΑΛ που βρίσκονται στις ουρές της ανεργίας. Το ίδιο ισχύει και για νέους που τελειώνουν Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ, επιστήμονες με μεταπτυχιακά, διδακτορικά. Η ανεργία στους νέους έως 25 χρονών ανέρχεται στο 60%, δηλαδή 1 στους 2 σήμερα δεν έχει δουλειά.

Μόνος δρόμος ο οργανωμένος και συλλογικός αγώνας! Απέναντι σε όλα αυτά, οι μαθητές πρέπει να σηκώσουν το ανάστημά τους, να μη συμβιβαστούν με τη σημερινή κατάσταση, να μη σκύψουν το κεφάλι. Σήμερα τον 21ο αιώνα υπάρχουν οι δυνατότητες να ζήσουμε καλύτερα, να διεκδικήσουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, να παλέψουμε για ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα και ουσιαστικά. Που θα μας ετοιμάζει ώστε να βγούμε στην παραγωγή με όσα περισσότερα εφόδια γίνεται και να τα αξιοποιούμε προς όφελος της κοινωνίας και όχι για να πλουτίζουν οι λίγοι. Σε αυτό τον αγώνα οι μαθητές από τα ΕΠΑΛ δεν είναι μόνοι τους. Μπορούν να παλέψουν στο πλάι των εργατών, των γονιών τους, των φοιτητών, των συμμαθητών τους γιατί μπορεί τα προβλήματα να διαφέρουν αλλά έχουν κοινή αιτία. Έχουμε κοινό αντίπαλο τους εκμεταλλευτές, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Η μαζική συμμετοχή στην απεργία στις 8 Δεκέμβρη μαζί με τα ταξικά σωματεία και συνδικάτα, με τους αγωνιστές καθηγητές, μαζί με όλο το λαό που δέχεται σήμερα την επίθεση, μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα, μια δυναμική απάντηση!

Η πείρα που αποκτάμε από τη δράση της ΚΝΕ σε όλους τους χώ

ε φάση ολοκλήρωσης μπαίνει η εκλογοαπολογιστική διαδικασία στην ΚΝΕ με την πραγματοποίηση των συνδιασκέψεων των Οργανώσεων Περιοχής. Η μέχρι τώρα συζήτηση, η πολύτιμη πείρα που μεταφέρεται, η κριτική και αυτοκριτική στη δράση μας αποτελεί όντως ένα όπλο για τη συνέχεια. Αποτυπώνει τα βήματα που έχει μετρήσει η Οργάνωσή μας από το 11ο Συνέδριό της μέχρι σήμερα. Με στόχο να μεταφέρου-

με τη μαχητική συζήτηση που γίνεται στις Οργανώσεις αυτήν την περίοδο ο “Οδηγητής” δημοσιεύει αποσπάσματα από τοποθετήσεις μελών της ΚΝΕ σε Τομεακές συνδιασκέψεις και σε συνδιασκέψεις Περιφερειακών Οργανώσεων που αφορούν τη δράση της ΚΝΕ σε διάφορους χώρους νεολαίας, γνωρίζοντας ότι όσα “χωράνε” στις σελίδες του “Ο” είναι πραγματικά πολύ λίγα σε σχέση με την πλούσια δράση της Οργάνωσής μας!

Η νέα βάρδια εργαζομένων ό,τι στερείται σε πείρα, με την παρέμβαση της ΚΝΕ μπορεί να το κερδίσει σε μαχητικότητα και ταξικό μίσος

την περιοχή μας εργάζονται χιλιάδες νέοι, είτε στον επισιτισμό είτε στα ξενοδοχεία. Η νεολαία του χώρου αυτού δέχτηκε από πολύ νωρίς τις αρνητικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στους όρους ζωής της και στην συνείδησή της. Δέχτηκε την επίδραση των επιχειρημάτων του ταξικού εχθρού στην συνείδησή της (από τα αφεντικά, τα ΜΜΕ, την κυβερνητική προπαγάνδα αλλά και από τις σχολές κατάρτισης με ειδικότητες που σχετίζονται με τον κλάδο). Αντικειμενικά οι νέοι εργαζόμενοι έχουν μικρή έως καθόλου πείρα από συμμετοχή στους ταξικούς αγώνες αλλά ακόμα-ακόμα και από τα ίδια τα δικαιώματά τους. Αυτό πρέπει να παίρνε-

ται υπόψη από την δράση μας. Ανοίξαμε το ζήτημα των ΣΣΕ, με αφορμή την πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ και άλλων εργατικών οργανώσεων για κατάθεση σχετικού νομοσχεδίου στην βουλή και ορίστηκαν δύο συσκέψεις στην περιοχή. Στην πορεία καταλάβαμε ότι αυτές οι δύο συσκέψεις δεν μπορούσαν να έχουν το ίδιο περιεχόμενο αφού στην μία θα συμμετείχαν αποκλειστικά νέοι εργαζόμενοι. Εκεί συζητήθηκαν διαφορετικά θέματα αφού οι συνάδελφοι ρωτούσαν τι είναι οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τι είναι το σωματείο. Έπρεπε δηλαδή να γίνει κουβέντα για την αλφαβήτα του αγώνα, όταν αντίστοιχα στην άλλη σύσκεψη μπορεί να συζητούσαμε για παράδειγμα

το ζήτημα της κατάργησης του ΕΦΑΠΑΞ στους ξενοδοχοϋπάλληλους. Την ίδια προσαρμογή έπρεπε να κάνουμε και στα ΙΕΚ. Προετοιμάσαμε 7σέλιδο υλικό γνωριμίας που εξηγούσε τι είναι το ΠΑΜΕ, την σημασία της οργανωμένης πάλης. Το υλικό στην πράξη φάνηκε ότι αφορούσε όλους τους νέους εργαζόμενους του κλάδου. Η νέα βάρδια εργαζομένων μπορεί να μην έχει την πείρα του παρελθόντος, αλλά από την αρχή κιόλας της εργασιακής της ζωής αντιμετωπίζει την εργασιακή ζούγκλα. Σε μεγάλο βαθμό δεν κουβαλάει τις αντιλήψεις, των παλιότερων γενεών για καλύτερες μέρες μέσα από κυβερνητικές αλλαγές, είτε μέσα από επιλογές “καριέρας”. Ό,τι στερείται σε πείρα, μέσα από την παρέμβαση της ΚΝΕ μπορεί να το κερδίσει σε μαχητικότητα και ταξικό μίσος. Η πείρα της Οργάνωσής μας αποδεικνύει ότι μέσα από την παρέμβασή μας, ακόμα και τη δουλειά μπροστά σε “σταθμούς”,

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

υς χώρους, πολύτιμο εφόδιο για τη συνέχεια! μπορούν να βγαίνουν πολιτικά συμπεράσματα. Προϋπόθεση είναι να βαθαίνει η συζήτηση για το ποιος έχει σήμερα τον πλούτο στα χέρια του και ποιος τελικά τον παράγει. Για το αν μπορούν τελικά οι εργάτες να γίνουν κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν. Αξιοποιήσαμε το παράδειγμα του τουρισμού σήμερα, που δείχνει ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη όχι μόνο δεν φέρνει ευημερία για τους εργαζόμενούς του αλλά ακόμα πιο πέρα, δεν καλύπτει και την ανάγκη του λαού για αναψυχή. Προβάλαμε το γεγονός ότι στην ΕΣΣΔ, στο σοσιαλισμό, οι διακοπές ήταν εξασφαλισμένο, αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα για όλους. Οι συνάδελφοί μας δεν είναι όλοι ίδιοι. Στον κλάδο μας δουλεύουν φοιτητές, μόνιμοι και περιστασιακοί εργαζόμενοι, μετανάστες, εργαζόμενες μητέρες, ακόμα και μαθητές. Διαμορφώναμε σχέδιο για πώς θα συζητήσουμε συγκεκριμένα με τους συναδέλφους μας. Συζητήσαμε για το γυναικείο ζήτημα, που αποδείχτηκε ότι απασχολούσε τις νέες γυναίκες. Ιδιαίτερα οι κοπέλες που προέρχονται από την επαρχία εμπνέονταν από τη θέση του ΚΚΕ. Αντίστοιχα μας απασχόλησε το ζήτημα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, καθώς σε πολλά ξενοδοχεία εργάζονται μετανάστες. Μπήκε η ανάγκη με οργανωμένη δουλειά να απομονωθούν οι ρατσιστικές, φασιστικές απόψεις, για να μη σπείρουν το φόβο στους μετανάστες συναδέλφους μας. Αξιοποιήσαμε επετείους μέσα στους εργασιακούς χώρους, όπως την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Προβάλαμε στους νέους εργαζόμενους στιγμές της ταξικής πάλης που δεν γνώριζαν ή γνώριζαν διαστρεβλωμένα, αξιοποιώντας και την πείρα συναδέλφων μας που είχαν ζήσει σε σοσιαλιστικές χώρες. Σταθερά αξιοποιούσαμε το “Ριζο-

σπάστη”, τον “Οδηγητή”. Καταφέραμε να περνάνε τις πύλες των ξενοδοχείων. Διακινούσαμε 8 φύλλα στον χώρο δουλειάς, κάτι που μας έφερε πιο κοντά με τους νέους εργαζομένους. Αποτέλεσμα ήταν νέοι συνάδελφοι να κάνουν το βήμα, να οργανωθούν στην ΚΝΕ και πολύ περισσότεροι να είναι δίπλα μας. Αυτή η μάχη δίνεται και από κάθε σύντροφο ξεχωριστά που με την ατομική του δράση, την στάση του στο χώρο δουλειάς, τον τρόπο ζωής του είναι παράδειγμα για τους νέους εργαζόμενους. Η μάχη για την ισχυροποίηση και τη ανασύνταξη του εργατικού κινήματος είναι συλλογική αλλά είναι και ατομική υπόθεση του καθενός μας. Μας έβλεπε η πρωινή βάρδια στους χώρους που δουλεύαμε και ζούσαμε συγχρόνως, να σηκωνόμαστε από τις 6 το πρωί για να πάμε εξόρμηση σε κάποιο άλλο ξενοδοχείο του νομού. Δείχναμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στον συνάδελφό μας, στα προβλήματα που είχε μέσα και έξω από το χώρο δουλειάς, τον υπερασπιστήκαμε μπροστά στον εργοδότη πάνω και στο μικρότερο ζήτημα που προέκυπτε. Έτσι ανεβαίνει το κύρος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στους χώρους δουλειάς. Γι’ αυτό άλλωστε αναγνωριζόμαστε ως πρωτοπόροι στον αγώνα ακόμα και από νέους που δε συμφωνούν σε όλα μαζί μας. Η κοσμοθεωρία μας διδάσκει ότι το πραγματικά καινοτόμο υπάρχει εκεί που αναπτύσσεται η ταξική πάλη, εκεί που αναπτύσσεται η συνειδητή δράση για την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Το παρόν και το μέλλον της νεολαίας συνδέεται με την εξέλιξη της ταξικής πάλης. Β.Α.

Οι στόχοι οικοδόμησης του Κόμματος και ανασύνταξης του εργατικού κινήματος είναι κοινοί και για τις κλαδικές και για τις εδαφικές Οργανώσεις. Και όσον αφορά τον προσανατολισμό που έχουμε, πρέπει να καταφέρουμε καλό συντονισμό των εδαφικών και των κλαδικών Οργανώσεων

Πώς μία εδαφική ΟΒ μπορεί να παρέμβει σε νέους εργαζόμενους;

να σημαντικό ζήτημα που απασχολεί τις εδαφικές ΟΒ είναι η παρέμβασή τους στους κλάδους που απασχολούν νεολαία στην περιοχή τους. Η ΟΒ στην οποία ανήκω ιεραρχεί τον κλάδο του Επισιτισμού-Τουρισμού. Την ίδια ώρα που οι ρυθμοί ανάπτυξης και κερδοφορίας των ομίλων του κλάδου διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα, εντείνεται η εκμετάλλευση και η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι του κλάδου. Η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία, τα 4ωρα εφαρμόζονται από το 1990. Οι “εξτρατζήδες” είναι “κανόνας” από τις αρχές του ‘80. Βλέπουμε επιχειρησιακές συμβάσεις μεγάλων αλυσίδων εστίασης να βάζουν ρήτρες απαγόρευσης απασχόλησης σε άλλη εταιρεία εστίασης για 2 χρόνια αν για οποιοδήποτε λόγο κάποια στιγμή λυθεί η συνεργασία. Μειώσεις μισθών, μαύρη και απλήρωτη εργασία και η λίστα όλο και μεγαλώνει. Ποιος είναι, λοιπόν, ο ρόλος μιας εδαφικής ΟΒ; Πρώτα και κύρια οφείλουμε να καταλάβουμε ότι οι στόχοι οικοδόμησης του Κόμματος και ανασύνταξης του εργατικού κινήματος είναι κοινοί και για τις κλαδικές και για τις εδαφικές Οργανώσεις. Και όσον αφορά τον προσανατολισμό που έχουμε, πρέπει να καταφέρουμε καλό συντονισμό των εδαφικών και των κλαδικών οργανώσεων. Στην ΟΒ μας και με αφορμή τις εκλογές του αντίστοιχου κλαδικού συνδικάτου ορίσαμε υπεύθυνο στην ΟΒ, σύντρο-

φο που ήταν κι εργαζόμενος στον αντίστοιχο κλάδο. Έγινε καταγραφή των χώρων εστίασης που υπάρχουν στην περιοχή: πόσοι είναι, πόσους εργαζόμενους περίπου απασχολούν, τι ηλικίες απασχολούνται, ποια είναι τα ωράρια των εργαζομένων. Δηλαδή όλα όσα είναι απαραίτητα για να έχουμε μία πρώτη “εικόνα”. Οργανώσαμε σχέδιο εξορμήσεων, εξασφαλίστηκε η συχνή επαφή και συνεργασία με την αντίστοιχη κλαδική οργάνωση, δράσαμε από κοινού. Ιεραρχήσαμε συγκεκριμένους χώρους στους οποίους είχαμε παρέμβαση και δεσμούς με τους εργαζόμενους. Προσπαθήσαμε να ξεχωρίσουμε ποια ιδεολογήματα κυριαρχούσαν σε κάθε χώρο αλλά και όσο είναι δυνατόν, σε κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά και πώς θα παρέμβουμε για να τα αντιμετωπίσουμε και να άρουμε επιφυλάξεις και δισταγμούς που ήταν αντικειμενικό να συναντήσουμε. Μέσα σε διάστημα μόλις 3 εβδομάδων είχαμε 20 εγγραφές στο συνδικάτο και 20 ψηφίσαντες στις αρχαιρεσίες του συνδικάτου. Η παρέμβασή μας όμως δεν τελείωσε εκεί. Συνεχίσαμε να δουλεύουμε σταθερά από κοινού με την κλαδική οργάνωση. Καταφέραμε νέοι εργαζόμενοι του κλάδου να συμμετέχουν σε γενικές συνελεύσεις του Συνδικάτου, μετρήσαμε τις πρώτες συμμετοχές σε απεργίες. Ξεχώρισαν νέοι εργαζόμενοι, πιο πρωτοπόροι, που πλέον δρουν δίπλα στην ΟΒ. Μ.Μ.

22 Ο σοσιαλισμός δεν είναι κάτι το απραγματοποίητο και αυτό πρέπει να το μάθει κάθε νέος!

άν οι μαθητές ή ο οποιοσδήποτε μας λέει πως υπάρχουν χειρότερες καταστάσεις από αυτές που ζούμε τώρα, πως πρέπει να συμβιβαστούμε στα μέτρα που βγάζουν, πως και να θέλαμε να κάνουμε κάτι δεν μπορούμε, πρέπει να τους διαψεύσουμε. Ναι μεν ίσως να υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις σε κάποιους τομείς (π.χ. στην Παιδεία), αλλά αυτά που έχουμε δεν μας τα πρόσφερε κανείς απλόχερα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, της εργατικής τάξης, απαίτησαν το 8ωρο, δωρεάν παιδεία και περίθαλψη με αγώνες όπου κάποιοι έχασαν ακόμα και την ζωή τους. Ακόμα και αν υπάρχουν χειρότερες καταστάσεις πρέπει να θυμίζουμε και τις καλύτερες οι οποίες υπήρχαν στην Σοβιετική Ένωση. Εμπειρικά, έχοντας την οικογένεια μου

που είχε ζήσει τις εποχές εκείνες (η καταγωγή μας είναι από το Ουζμπεκιστάν), μπόρεσα και μπορεί οποιοσδήποτε να διακρίνει πως ούτε να συγκρίνουμε δεν μπορούμε εκείνη την εποχή με το σήμερα, με τη δήθεν “αριστερά” ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Γιατί σήμερα τα αυτονόητα είναι πια απρόσιτα για εμάς. Στη Σοβιετική Ένωση ήταν κατοχυρωμένα για όλους η δωρεάν παιδεία, ο δωρεάν αθλητισμός με τεράστιες υποδομές για κάθε άθλημα, δωρεάν πανεπιστήμια – ινστιτούτα, δωρεάν περίθαλψη, το να παίρνεις άδεια όταν είσαι άρρωστος. Ακόμα και η καθημερινότητα ήταν πολύ πλούσια, η ψυχαγωγία με ιστορικές εκδηλώσεις, μουσεία, όπερα. Αυτή τη ζωή αναπολούν οι δικοί μου από προσωπικές εμπειρίες, αλλά το σύστημα τους “έμαθε” να σκύβουν το κε-

Κάθε μέρα κερδίζουμε σε πείρα και ετοιμότητα, νικάμε την απογοήτευση και συνεχίζουμε

ίναι γνωστά τα ιδεολογήματα που επικρατούν στους χώρους των ΑΕΙ. Ένα από αυτά είναι η λογική του “ατομικού δρόμου” που καλλιεργείται και με πολύ πρακτικό τρόπο εκφράζεται στο κυνήγι συνεχών πιστοποιήσεων από τους φοιτητές. Το ότι κάποιος συμμετέχει σε κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι τον ευχαριστεί η συγκεκριμένη κατάσταση ή ότι είναι ντε φάκτο κερδισμένος από την αστική ιδεολογία. Υπάρχουν, εννοείται, φοιτητές που συμμετέχουν σε σεμινάρια κ.ά. επειδή θεωρούν τον ανταγωνισμό και την επιχειρηματική δράση ως μοναδικούς παράγοντες προόδου γενικά, αλλά και της ατομικής τους πορείας. Ωστόσο υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα παιδιών που προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να κερ-

δίσουν γνώση και εμπειρία που δεν παρέχονται στο πρόγραμμα σπουδών. Νέοι με γνήσιο ενδιαφέρον για το αντικείμενό τους. Από εμάς απαιτείται να αξιοποιούμε αυτό το ενδιαφέρον που δείχνουν για να αναδεικνύεται η αναγκαιότητα του δρόμου ανάπτυξης για τον οποίο παλεύει το ΚΚΕ. Να αναρωτηθούν πώς αξιοποιείται όλη αυτή η έρευνα και η γνώση που παράγεται; Πώς θα ωφελεί αυτό συνολικά την κοινωνία στο τώρα; Σε ποιες συνθήκες μπορεί αυτό να γίνει πραγματικότητα; Τι εφόδια δίνονται σε έναν νέο επιστήμονα από το αστικό πανεπιστήμιο; Βλέπουμε ακόμα έντονα την άποψη που λέει “έξω η πολιτική από τις σχολές”. Βέβαια πολιτική, και μάλιστα με ταξικό πρόσημο, είναι και το να αναζητού-

φάλι, να αποδέχονται την κατάσταση και να ναι μοιρολάτρες. Το σύστημα συνέχεια προσπαθεί να μας βάλει την ιδέα πως ο κομμουνισμός είναι ακραίος σαν το φασισμό, βάζοντάς μας μέχρι και στην ίδια κατηγορία. Από οποιοδήποτε κοινωνικό θέμα κι αν το πιάσουμε, για παράδειγμα τώρα με το προσφυγικό, βλέπουμε τις τεράστιες διαφορές. Στη Σοβιετική Ένωση οι πρόσφυγες όχι μόνο είχαν ίσα δικαιώματα με όλους, τους προσέφεραν σπίτια και εργασία, δωρεάν εκπαίδευση και περίθαλψη, αλλά το θέμα ήταν και ποιους άφηναν να έρθουν. Υποδέχτηκαν ακόμα και πρόσφυγες από λαούς που είχαν κάνει φασιστικές προπαγάνδες στην πρώην Σοβιετική Ένωση, όπως από την Γερμανία (αιχμάλωτους από το ’41-’42), αλλά και Τατάρους της Κριμαίας, που μας λένε δήθεν μέσω αντικομμουνιστικής προπαγάνδας (όπως στο νικητήριο τραγούδι της Eurovision) ότι ζούσαν σε άθλιες

συνθήκες, ενώ τους είχαν δώσει όλα τα παραπάνω. Και μάλιστα είχαν δώσει ίσα δικαιώματα (εκτός της εκλογής). Με αυτό το ζωντανό παράδειγμα μπορούμε να εμπνεύσουμε τους νέους, πως ο σοσιαλισμός δεν είναι κάτι το μη πραγματοποιήσιμο. Μέσω αυτού του επιχειρήματος πείστηκα η ίδια να ψάξω για αυτή την ιδεολογία και να καταφέρω να οργανωθώ, όχι μόνο βλέποντας το παρελθόν αλλά και το παρόν, που είδα τόσους ανθρώπους αποφασισμένους. Σε αυτό βοήθησε πολύ η τελευταία δουλειά των Δυτικών με τις εκδηλώσεις. Οι άνθρωποι μέσω των εκδηλώσεων, του φεστιβάλ, του διημέρου, βλέπουν ένα σύνολο αποφασισμένο για την ανατροπή του συστήματος. Μια ΚΝΕ ενωμένη και δυνατή και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε και να εμπνέουμε.

νται χορηγοί για να λειτουργήσουν εργαστήρια, το να μένουν φοιτητές έξω από τις εστίες, ακόμα και το περιεχόμενο των μαθημάτων. Είναι πολιτική που έχει στόχο να ενσωματωθούν οι φοιτητές και να νομιμοποιήσουν στη συνείδησή τους τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Γι’ αυτό και ήταν και είναι “μέσα” στις σχολές και δεν ενοχλεί. Αυτή η πολιτική που ενοχλεί και θέλει η αστική τάξη και τα διάφορα επιτελεία να την ξεριζώσει, είναι η πολιτική του ΚΚΕ και οι θέσεις της ΚΝΕ που παλεύουν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Άρα, κάθε θέση είναι πολιτική θέση, οπότε και το κάθε παιδί που ερχόμαστε σε επαφή καλείται να επιλέξει μια τέτοια θέση, ανεξάρτητα αν το συνειδητοποιεί ή όχι. Πέρα από τα παραπάνω, στον κάθε νέο εκφράζεται με συγκεκριμένο τρόπο αυτό που τον εμποδίζει να έρθει σε συμφωνία με την πολιτική του ΚΚΕ. Γι’ αυτό και χρει-

άζεται συγκεκριμένο σχέδιο από εμάς. Να μπορούμε δηλαδή να απαντήσουμε για τον καθένα που βρίσκεται στον περίγυρό μας, γιατί έχει συμφέρον από την πρότασή του ΚΚΕ. Συνταγή δεν υπάρχει, αλλά είναι αντικειμενικό ότι ο κάθε νέος εργατικής – λαϊκής οικογένειας έχει συμφέρον και μπορεί να πειστεί ότι ο καπιταλισμός μπορεί και πρέπει να ανατραπεί, ότι το μέλλον είναι ο Σοσιαλισμός-Κομμουνισμός και ότι πρέπει και ο ίδιος να αγωνιστεί σε αυτήν την κατεύθυνση. Έχουμε δυνατότητες μπροστά στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ να κερδίσουμε περισσότερες συνειδήσεις. Από την εργατική τάξη και την αυριανή της βάρδια, αντλούμε τη δύναμή μας. Κάθε μέρα κερδίζουμε σε πείρα και ετοιμότητα, νικάμε την απογοήτευση και συνεχίζουμε!

Γκουζάλ Τουλιαγκάνοβα Μαθήτρια, Περιφερειακή Οργάνωση Δυτικής Αθήνας

Αλεξάνδρα Δήμα Τ.Ο. Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ...

ις επόμενες μέρες, στο μάθημα της ιστορίας της Γ΄ γυμνασίου θα διδαχθεί το κεφάλαιο για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτό το άρθρο παρουσιάζουμε κάποια ερωτήματα που μπορούν να δώσουν τροφή για σκέψη και προβληματισμό για όσα συμβαίνουν σήμερα γύρω μας, για τις πολεμικές συγκρούσεις στην περιοχή μας. Ποιες είναι οι αιτίες των ιμπεριαλιστικών πολέμων; Στο βιβλίο διαβάζουμε: «Η έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου ήταν αποτέλεσμα της ταυτόχρονης δράσης τριών κυρίως παραγόντων: του ιμπεριαλισμού, του εθνικισμού και του μιλιταρισμού.» Η πραγματική αιτία των πολέμων βρίσκεται μέσα στο άδικο και εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Πυρήνας του καπιταλισμού είναι η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από μια χούφτα “σύγχρονους βασιλιάδες”, που δεν είναι άλλοι από τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Από την τάξη δηλαδή των καπιταλιστών, που πλουτίζουν από τον ιδρώτα και τον κόπο εκατομμυρίων εργαζομένων. Οι εκμεταλλευτές του λαού βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό μεταξύ τους για να μοιράσουν τις σφαίρες επιρροής τους, να επεκταθούν σε νέες αγορές και να εκμεταλλευτούν ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους. Οι όποιες συμμαχίες μπορεί προσωρινά να φτιάχνουν (π.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ) μοιάζουν πραγματικά με συμμαχίες ανάμεσα σε ληστές. Από κοινού οργανώνουν τη ληστεία των λαών, αλλά μεταξύ τους τσακώνονται διαρκώς για τη λεία. Αυτοί οι ανταγωνισμοί οξύνονται ιδιαίτερα στον ιμπεριαλισμό, που δεν είναι η επεκτατική πολιτική, όπως παρουσιάζεται, αλλά το στάδιο του καπιταλισμού στο οποίο κυριαρχούν τα μονοπώλια, δηλαδή οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις που συγκεντρώνουν μεγάλο μερίδιο παραγωγής και κεφαλαίου. Όταν πια δεν μπορούν να συμβιβάσουν τις διαφορές τους σε συνόδους, υπουργικά συμβούλια κ.ά., τον λόγο έχουν τα

όπλα. Στέλνουν τον λαό, την εργατική τάξη και τα παιδιά της να γίνουν “κρέας στα κανόνια τους”, για να μοιραστεί ανάλογα με την ισχύ κάθε ιμπεριαλιστικού κράτους ο πλούτος που έχουν απομυζήσει από την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε το 1914 εξαιτίας του οξυμένου ανταγωνισμού ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη για το ξαναμοίρασμα πρώτων υλών και αγορών. Αποτέλεσε τη σύγκρουση της συμμαχίας των “κεντρικών δυνάμεων” με επικεφαλής τις Γερμανία-Αυστροουγγαρία και της “Αντάντ” με επικεφαλής τις Αγγλία-Γαλλία. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Λένιν: «Αυτή η γοργή ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Γερμανία ήταν η ανάπτυξη ενός νεαρού και ισχυρού άρπαγα, που παρουσιάστηκε ανάμεσα στις ευρωπαϊκές δυνάμεις και είπε: “Εσείς καταστρέψατε την Ολλανδία, συντρίψατε τη Γαλλία, πήρατε στα χέρια σας τον μισό κόσμο – κάντε τον κόπο να μας δώσετε το ανάλογο μερίδιο!”». Η εθνικιστική φρενίτιδα και ο μιλιταρισμός είναι στοιχεία που καλλιεργούνται για να συρθούν οι λαοί στη φρίκη του πόλεμου, και όχι οι αιτίες που τον προκαλούν.

Τελείωσαν οι πόλεμοι; Πολλοί, μεταξύ αυτών και ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ουίλσον, χαρακτήρισαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως τον πόλεμο «που θα τερματίσει τους πολέμους». Η πραγματικότητα τους διέψευσε, διότι οι αιτίες που γέννησαν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν εξαλείφθηκαν με την λήξη του. Οι ίδιες αιτίες γέννησαν και τον Β΄ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο που ακολούθησε. Όσο υπάρχει καπιταλισμός, θα υπάρχουν ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι.

Σήμερα βλέπουμε και ακούμε για τους πολέμους που γίνονται σε όλο τον κόσμο και στην γειτονιά μας. Ο πόλεμος στη Συρία, οι στρατιές προσφύγων είναι το αποτέλεσμα της σκληρής κόντρας μονοπωλίων, καπιταλιστικών κρατών, και ιμπεριαλιστικών συμμαχιών για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στα πετρέλαια, το φυσικό αέριο και τους ενεργειακούς δρόμους στην περιοχή. Τεράστιες ευθύνες έχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που πασχίζει να αναβαθμίσει τη θέση της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή, μέσα από την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, την ενίσχυση των αμερικανικών βάσεων και τη βαθύτερη συμμετοχή της χώρας μας στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών. Τέτοιες εξελίξεις δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους για το λαό και την νεολαία.

HΞΕΡΕΣ ότι;??

στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Ανθρώπινες Απώλειες  8,52 εκ. στρατιώτες νεκροί (21,18 εκ. τραυματίες)  948 χιλιάδες άμαχοι (στις συγκρούσεις)  5,89 εκ. άμαχοι (από την πείνα, τις αρρώστιες)

Κέρδη μονοπωλίων την περίοδο του πολέμου:  Αγγλικά: αύξησή κερδών κατά 4 δισ. λίρες στερλίνες  Αμερικάνικα: αύξηση εσόδων κατά 4,8 δισ. δολάρια

Τι μπορούμε να κάνουμε; Οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να συρθούν πίσω από τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών. Ο εχθρός τους δεν είναι ο ξένος εργάτης, αλλά η αστική τάξη σε κάθε χώρα, που εκμεταλλεύεται τον λαό και την νεολαία τόσο σε καιρό ειρήνης, όσο και σε καιρό πολέμου. Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η νεολαία πρέπει να κάνουν δική τους υπόθεση το σταμάτημα του πολέμου βάζοντας στο στόχαστρο τον κοινό αντίπαλο των λαών, τον καπιταλισμό, που γεννά πολέμους και προσφυγιά. Παράδειγμα της δύναμης του οργανωμένου λαού είναι η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία. Την περίοδο εκείνη η Ρωσία συμμετείχε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκατομμύρια Ρώσων εργατών και αγροτών καταδικάζονταν στην δυστυχία και το θάνατο. Ο λαός της Ρωσίας βγήκε από τον πόλεμο κατακτώντας την εξουσία. Με την πρωτοπόρα δράση και καθοδήγηση των Μπολσεβίκων και του Λένιν, μετέτρεψε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε πάλη για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Ψάξ΄ τ

παραπανω

“Ο Α΄ Παγκοσμιος πολεμος και η προϊστορια του”, Έρνο Γκοντός

! ο ι σ ά ν

! ο ι 18 Δεκέμβρη - Παγκόσμια μέρα μετανάστη μ σ υ ά γ ν . . µ . υ γ . .. Λαθεμένο μού φαινόταν

πάντα τ’ όνομα που μας δίναν: “Μετανάστες”...

ε αφορμή την παγκόσμια μέρα μεταναστών στις 18 Δεκέμβρη είναι ευκαιρία να ανοίξουμε τη συζήτηση σε κάθε τάξη και σχολείο, να αναλογιστούμε γιατί εκατομμύρια άνθρωποι κάθε χρόνο αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις πατρίδες τους, ποιοι ευθύνονται, αν θα υπάρχει πάντα μετανάστευση και προσφυγιά κ.ά. Σκεφτήκαμε να απαντήσουμε σ’ όλα αυτά τα ερωτήματα κάπως διαφορε-

Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν: “Μετανάστες”.

Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο, δε φύγαμε γιατί το θέλαμε, λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.

Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.

Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία.

Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά στα σύνορα,

προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ’ ερωτήσεις κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα

ν’ απαρνιόμαστε,

χωρίς να συχωράμε τίποτ’ απ’ όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.

Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ’ εδώ τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ’ τα στρατόπεδά τους. Εμείς οι ίδιοι

μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας, περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα, μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει. Όμως κανένας μας δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμα. Μπέρτολτ Μπρεχτ

τικά... Να δώσουμε τον λόγο σ’ έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του 20ου αιώνα, τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο οποίος μέσα απ’ το ποίημά του «Για τον όρο “Μετανάστες”» -που μάλιστα τυχαίνει να είναι και στο σχολικό βιβλίο των Κειμένων της Β’ Γυμνασίου- θα μας βοηθήσει να προσεγγίσουμε καλύτερα την πραγματικότητα, να δώσουμε απαντήσεις με κριτήριο το δικό μας συμφέρον.

Το ποίημα αυτό ο Μπ. Μπρεχτ (1898-1956), ο μεγάλος αυτός κομμουνιστής δημιουργός, το έγραψε το 1937, λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όταν και ο ίδιος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα του για να ξεφύγει από το ναζιστικό χιτλερικό καθεστώς, από τις σφαγές και τα απάνθρωπα βασανιστήρια. Άλλωστε ο Μπρεχτ είχε ανοίξει από πολύ νωρίς λογαριασμούς με το ναζιστικό κόμμα. Τα βιβλία του καίγονταν δημόσια από τη ναζιστική νεολαία μαζί με τα έργα δεκάδων άλλων προοδευτικών συγγραφέων, οι παραστάσεις των έργων του διαλύονταν από την αστυνομία, ο ίδιος ήταν στη ναζιστική “μαύρη” λίστα κ.λπ. Έτσι, πήρε το δρόμο της δεκαπεντάχρονης εξορίας, «αλλάζοντας χώρες πιο συχνά κι απ’ τα παπούτσια». Γι’ αυτό στο ποίημά του αποτυπώνει γλαφυρά το δράμα των προσφύγων και μεταναστών, είτε αυτοί ήταν -όπως στα χρόνια του Μπρεχτ- πρωτοπόροι κομμουνιστές που εξορίστηκαν απ’ τις πατρίδες τους, είτε είναι σήμερα άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν απ’ τη βαρβαρότητα που ζουν αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Περιγράφει παραστατικά τα βιώματα και τα συναισθήματά τους, πυροδοτεί τον προβληματισμό, στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα ενάντια στο σύστημα που γεννά φτώχεια, ανεργία, πολέμους και προσφυγιά, μήνυμα μαχητικότητας και αισιοδοξίας. Εξάλλου, παραφράζοντας μια φράση του ίδιου του Μπρεχτ, σκοπός του πάντα ήταν να “ξυπνήσει” στον αναγνώστη ή τον θεατή την επιθυμία να καταλάβει την κοινωνία στην οποία ζει και να πάρει μέρος στην αλλαγή της...

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016



Γιατί ο Μπρεχτ θεωρεί λανθασμένο τον όρο “μετανάστες”;

Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν αφήνουν τα σπίτια και τις πατρίδες τους γιατί το θέλουν. Οι χιλιάδες πρόσφυγες που φτάνουν καθημερινά στη χώρα μας ξεριζωμένοι απ’ τις πατρίδες τους, τα χιλιάδες προσφυγόπουλα που θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο αναζητώντας μια καλύτερη ζωή μακριά από τον πόλεμο και τους βομβαρδισμούς, δεν έρχονται στη χώρα μας οικειοθελώς. Αναγκάζονται... Είναι στη φύση αυτού του άδικου συστήματος που ζούμε, του καπιταλισμού, που δουλεύει για να εξασφαλίζει τα κέρδη των λίγων βασανίζοντας τους πολλούς, να γεννά μαζικά κύματα προσφύγων από χώρες που εκδηλώνονται ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και οικονομικών μεταναστών από χώρες που μαστίζονται από την ανεργία και τη φτώχεια. Είναι στη φύση του να τσακίζει τους λαούς, να αξιοποιεί τους μετανάστες ως φτηνό εργατικό δυναμικό με ελάχιστα δικαιώματα, για να αυξάνει την κερδοφορία των εκμεταλλευτών και να αφαιρεί κατακτήσεις και δικαιώματα για το σύνολο των εργαζομένων και της νεολαίας.



Τίποτα δεν ξεχνάμε, τίποτα δε συγχωρούμε...

Ο Μπρεχτ περιγράφει τη ζωή των προσφύγων και μεταναστών. Χρησιμοποιεί το ρήμα “απομένουμε” επισημαίνοντας εύστοχα τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται χωρίς τη θέλησή τους, “ασύχαστοι”, όμως, χωρίς δηλαδή να επαναπαύονται, χωρίς να αποδέχονται τη μοίρα τους. Τίποτα δεν ξεχνάνε, τίποτα δε συγχωρούν απ’ όσα έγιναν... Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ξεχάσει τη φρίκη του πολέμου που έζησε και τον ανάγκασε να φύγει απ’ την πατρίδα του. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ξεχάσει τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση και τη δυστυχία, που τον ανάγκασαν να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή σε άλλη χώρα... Και φυσικά κανένας μας δεν μπορεί να μένει αδρανής και παθητικός απέναντι στα “εγκλήματα” που διεξάγονται γύρω του, να δίνει “συγχωροχάρτια” σε όσους ευθύνονται για όλα αυτά: σ' αυτούς που εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους και πλουτίζουν από τη δουλειά τους, τις κυβερνήσεις και τις ενώσεις τους, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ που είναι οι πολεμικές τους μηχανές.

HΞΕΡΕΣ ότι;??

Στη χώρα μας λειτουργούν ΝΑΤΟϊκές βάσεις στη Σούδα της Κρήτης και αλλού, απ’ όπου περνούν και ανεφοδιάζονται ΝΑΤΟϊκά πλοία και αεροπλάνα για να πάνε να βομβαρδίσουν γειτονικούς λαούς. Μάλιστα, η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρότεινε να παραχωρήσει κι άλλα σημεία της χώρας, όπως την Κάρπαθο για να δημιουργηθούν και νέες ΝΑΤΟϊκές βάσεις θανάτου...



Η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμα...

Αν και γίνεται προσπάθεια να μην “κουνιέται φύλλο”, να επικρατήσει η “σιωπή”, αντηχούν δυνατά τα “ουρλιαχτά” των καταπιεσμένων και όλων εκείνων που αντιστέκονται στη βαρβαρότητα. Η ίδια η παρουσία των προσφύγων και των μεταναστών φανερώνει την ασχήμια, το απάνθρωπο πρόσωπο του σημερινού συστήματος. Ο Μπρεχτ, όμως, ξεκαθαρίζει ότι «η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμα», προετοιμάζοντάς μας ουσιαστικά «για τους σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν»... Την τελευταία λέξη θα την πουν οι λαοί, που αργά ή γρήγορα θα συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, θα γκρεμίσουν το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και θα οικοδομήσουν τη δική τους κοινωνία, την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Γιατί όπως έλεγε και ο ίδιος ο Μπρεχτ στον “Κύκλο με την κιμωλία”: «...Κάποτε αλλάζουν οι καιροί. Και οι ελπίδες των λαών ξεσπάνε...»

Ένα τραγούδι... μια ιστορία! Oxford town - Bob Dylan Το “Oxford town” είναι ένα αντιρατσιστικό τραγούδι, που γράφτηκε από τον Bob Dylan το 1963 για τον James Meredith, τον πρώτο μαύρο φοιτητή που έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Μισισιπή, στα περίχωρα της Οξφόρδης. Ο Bob Dylan σε αυτό το κομμάτι περιγράφει τις ταραχές που ξέσπασαν στην Οξφόρδη, όταν φασίστες -με επικεφαλής τον ίδιο τον κυβερνήτη της πολιτείας- δεν άφηναν τον φοιτητή να μπει στις αίθουσες του Πανεπιστημίου επειδή ήταν μαύρος. Ιδιαίτερα επικριτικοί οι στίχοι του αναφέρουν: «He went to Oxford Town / Guns and clubs followed him down / All because his face was brown» = «Πήγε στην Οξφόρδη/ όπλα και ρόπαλα τον ακολουθούσαν/ επειδή το πρόσωπό του ήταν καφέ...», στηλιτεύοντας αυτές τις ρατσιστικές αντιδράσεις και στέλνοντας μήνυμα ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό.

Για μας είναι ξεκάθαρο: Με όλους τους μαθητές, όλους τους εργαζόμενους, Έλληνες, μετανάστες και πρόσφυγες που ζουν στη χώρα μας, δε μας χωρίζει τίποτα. Αντίθετα μοιραζόμαστε τα ίδια βάσανα, τις ίδιες αγωνίες, μας ενώνουν τα όνειρα και οι ανάγκες μας. Γι’ αυτό καταδικάζουμε τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Απομονώνουμε τους φασίστες εγκληματίες της Χρυσής Αυγής που καλλιεργούν το μίσος μεταξύ μας. Κάνουν πλάτες στα αφεντικά και παρουσιάζουν για εχθρό μας τον μετανάστη φίλο, γείτονα, συμμαθητή και τον κυνηγημένο πρόσφυγα. Όμως δεν μας κλέβει αυτός το ψωμί απ’ το τραπέζι. Δεν είναι αυτοί η αιτία για την κατάσταση στη ζωή και το σχολείο μας, δεν μας εμποδίζουν αυτοί να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Οι καταπιεσμένοι έχουν ένα κοινό σύνθημα: την αλληλεγγύη, τον κοινό αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας.

Η προσφυγιά και η μετανάστευση δίκαια αποτελούν πηγή έμπνευσης για κάθε μορφή τέχνης. Άλλωστε, σκοπός της τέχνης είναι να βοηθά τον άνθρωπο να μάθει να σκέφτεται, να κρίνει και να συγκρίνει, να συνειδητοποιεί ότι η μοίρα του βρίσκεται στα δικά του χέρια. Εδώ παρουσιάζουμε ορισμένα γκράφιτι με αυτό το θέμα.

Μόνιμη έγνοια μας είναι η αλληλεγγύη σε όσους έχουν ανάγκη!

ο τελευταίο διάστημα αρκετά προσφυγόπουλα, μικρά παιδιά, που μαζί με τις οικογένειές τους, ξεριζώθηκαν από τις χώρες και τα σπίτια τους λόγω του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ξεκίνησαν μαθήματα σε δημοτικά σχολεία σε διάφορες περιοχές της χώρας. Προσπαθούν να κάνουν μια νέα αρχή, να χτίσουν μια καινούργια ζωή. Εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές υποδεχόμαστε τους πρόσφυγες μαθητές, τους καλωσορίζουμε στις γειτονιές και στα σχολεία μας, τους βοηθάμε σε ό, τι χρειαστεί. Είναι παιδιά που έχουν τα ίδια όνειρα με εμάς για έναν κόσμο όμορφο και δίκαιο. Τίποτα δεν υπάρχει που να μας χωρίζει από αυτούς! Κι όχι μόνο από τα προσφυγόπουλα! Έγνοια μας πρέπει να είναι κάθε ένας που υποφέρει, κάθε παιδί που του κλέβουν τη ζωή που δικαιούται. Δίνουμε το χέρι σε όποιον έχει ανάγκη, σε κάθε παιδί που τα βρίσκει σκούρα με την κατάσταση στο σπίτι του, που δεν έχει να φάει ένα κουλούρι, που οι γονείς του είναι άνεργοι και δεν μπορούν να ζεσταθούν τον χειμώνα. Όλοι εμείς πρέπει να είμαστε ενωμένοι σαν γροθιά. Να είμαστε μια ομάδα. Να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας ο ένας στον άλλον.

Αλληλεγγύη σημαίνει αλληλοβοήθεια ανάμεσα σε αυτούς που έχουν κάτι κοινό. Που μαζί ζουν, μαζί ελπίζουν, μαζί αγωνίζονται. Μαζί ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον χωρίς φτώχεια, αδικία και πολέμους. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζονται ή να κάνουν την ίδια δουλειά, να ζουν στην ίδια γειτονιά, ούτε καν στην ίδια χώρα. Αρκεί να έχουν κοινά όνειρα ή κοινούς στόχους. Αλληλεγγύη δεν είναι η βοήθεια που δίνεται μόνο μια φορά. Γίνεται μόνιμη έγνοια αυτών που την προσφέρουν, μέχρι να ορθοποδήσει ο αδύναμος που τη χρειάζεται. Συνήθως δίνεται από πολλούς μαζί σε πολλούς μαζί. Κανείς δεν περιμένει αντάλλαγμα. Το μοναδικό – αλλά πολύ σημαντικό – κέρδος είναι το δυνάμωμα της ομάδας.

Η παιδική θεατρική ομάδα παραδίδει ένα πρώτο μέρος της βοήθειας, που συγκεντρώθηκε στον “Μικρόκοσμο” του 42ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή, στην άτυπη δομή του Ελληνικού. Η ανταπόκριση των μαθητών-επισκεπτών του “Μικρόκοσμου” στο κάλεσμα αλληλεγγύης ήταν αξιόλογη: Συνολικά συγκεντρώθηκαν 510 τετράδια, 650 ξυλομπογιές, 830 μολύβια, 300 μαρκαδόροι, 520 στιλό και άλλα σχολικά είδη. Ανάμεσα σε όσα παρέδωσαν ήταν και ένα βότσαλο που είχε φιλοτεχνήσει μία μικρή επισκέπτρια του “Μικρόκοσμου” γράφοντας πάνω τον στίχο του Γιάννη Ρίτσου “Το όνειρο κάθε παιδιού είναι η ειρήνη”...

Η αλληλεγγύη δεν έχει καμία σχέση με την ελεημοσύνη Δεν δίνεται σε κάποιον ατομικά, μόνο για την προσωρινή του ανακούφιση. Αντίθετα, του δείχνει πώς να παλέψει για να λυθούν τα προβλήματά του μια και καλή, του ανοίγει τον δρόμο για τον συλλογικό αγώνα. Δεν δίνεται σε κάποιον που θεωρείται κατώτερος, ούτε από λύπηση. Η αλληλεγγύη εκδηλώνεται ανάμεσα σε ίσους. Βοηθούν ο ένας τον άλλον για να μην αδυνατίσει η δύναμη που έχουν όλοι μαζί, σαν ομάδα. Αν κάποιοι από αυτούς είναι αδύναμοι, επειδή αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες δυσκολίες, χάνουν όλοι μαζί. Αν όμως οι αδύναμοι καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα, τότε κερδίζουν όλοι. Γιατί, αν έχουν λιγότερα προβλήματα, πιο γρήγορα θα ξαναπάρουν τη θέση τους πλάι στους άλλους. Η αλληλεγγύη βοηθά τους ανθρώπους να ονειρευτούν ένα καλύτερο μέλλον! Να αγωνιστούν για να φτιάξουν έναν άλλο, καλύτερο κόσμο! ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ!

Ελληνόπουλα και προσφυγόπουλα πιάσαν γερά τα χέρια και στήσανε χορό στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων ΜΟΖΑ, στον Βόλο. Μέλη εργατικών σωματείων του Βόλου και του Συλλόγου Γυναικών Μαγνησίας μαζί με τα παιδιά τους, έκαναν πράξη το “γαϊτανάκι” αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αντίθετα, έχουν όλοι ίσα δικαιώματα στο όνειρο και στη μάθηση.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

Αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ

Τομεακή Οργάνωση ΑΕΙ-ΤΕΙ Πάτρας της ΚΝΕ διοργανώνει μια σειρά από εκδηλώσεις και δραστηριότητες στις σχολές, με αφορμή την νέα έκδοση του “Οδηγητή” και της “Σύγχρονης Εποχής” με τίτλο “Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία!” Οι δραστηριότητες αυτές, που θα πραγματοποιηθούν σχεδόν σε κάθε σχολή της πόλης, βοηθούν ώστε να ανοίξει η κου-

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τον Γιάννη Αποστολόπουλο, μέλος του ΣΠ Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ

“Οδηγητής”: Δεν είναι η πρώτη φορά που οι οργανώσεις των ΑΕΙ και ΤΕΙ της Πάτρας διοργανώνουν τέτοιες εκδηλώσεις. Πέρσι την ίδια περίοδο είχαν γίνει με μεγάλη επιτυχία αντίστοιχες στα περισσότερα τμήματα. Ποια είναι η πείρα που έχετε αποκτήσει από αυτές τις παρεμβάσεις της Οργάνωσης; Γιάννης Αποστολόπουλος: Η ενασχόληση με το επιστημονικό αντικείμενο του κάθε χώρου ενθουσιάζει τις δυνάμεις της ΚΝΕ. Είναι κάτι καινούργιο και συμβάλλει όχι μόνο στην παρέμβαση της Οργάνωσης στη νεολαία, αλλά και στην καλύτερη αφομοίωση πλευρών του προγράμματος του Κόμματος, στην σύνδεσή του με το αντικείμενο που σπουδάζει ο καθένας και την εξειδίκευσή του ανά κλάδο. Η προετοιμασία τέτοιων μορφών παρέμβασης απαιτεί την καλή προετοιμασία πρώτα από όλα στο επίπεδο της ΟΒ. Από την παρέμβαση αυτή, αναδεικνύ-

ονται τα αδιέξοδα του συστήματος όχι μόνο γενικά, αλλά το πώς αυτά εκφράζονται στον κάθε κλάδο. Αποκαλύπτεται τι εμπόδια βάζει ο σημερινός καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, συγκεκριμένα στην υγεία, στις νέες τεχνολογίες, στην εκπαίδευση και αλλού. Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται η ανωτερότητα του σοσιαλισμού, ανωτερότητα που προκύπτει από το γεγονός ότι μπορεί να δώσει λύση σε αυτά τα αδιέξοδα. Η δουλειά αυτή συμβάλλει και στη διαμόρφωση εξειδικευμένων αιτημάτων πάλης και διεκδικήσεων ανά χώρο. Μπορεί να αποτελέσει μια αρχή στην καλύτερη σύνδεση των συλλόγων με τα αντίστοιχα σωματεία που υπάρχουν στους χώρους δουλειάς των αποφοίτων, να ενώνεται η πάλη εργαζομένων και φοιτητών. Δεν είναι λίγες οι εκδηλώσεις που έγιναν σε επίπεδο συλλόγων, στις οποίες ήταν καλεσμένα και σωματεία και μεταφέρθηκε πείρα από τους χώρους δουλειάς. Χρειάζεται βέβαια να συνεχιστεί αυτό και με άλλες μορφές. Ο προβληματισμός στους νέους και στις νέες που έρχονται σε επαφή με αυτή τη δραστηριότητα ανεβαίνει. Διευκολύνεται η διείσδυση των επαναστατικών ιδεών του ΚΚΕ σε τμήματα της νεολαίας που έχουν ως ένα βαθμό άγνοια πάνω σε τέτοια ζητήματα και μπορεί να διαμορφώσει προϋποθέσεις για ανέβασμα της συμμετοχής στην πάλη. “Ο”: Οι εκδηλώσεις κατά κύριο λόγο ανοίγουν τη συζήτηση για το επιστημονικό αντικείμενο, το εργασιακό μέλλον των αποφοίτων κ.ά. Τι προετοιμασία κάνουν οι Οργανώσεις των ΑΕΙ-ΤΕΙ για την επιτυχία τους; Υπάρχει ανταπόκριση από τους φοιτητές και τους σπουδαστές; Γ.Α.: Οι Οργανώσεις Βάσης συζητάνε και διαμορφώνουν σχέδιο παρέμβασης. Το

βέντα γύρω από τα ζητήματα της γνώσης, του ρόλου του επιστήμονα, καθώς και το μέλλον που επιφυλάσσεται για τους νέους απόφοιτους. Ο “Οδηγητής” συζήτησε με τον Γιάννη Αποστολόπουλο, μέλος του ΣΠ Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ, για να αναδείξει τις δυνατότητες αυτής της δραστηριότητας αλλά και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η προετοιμασία για τις εκδηλώσεις. σχέδιο αυτό, πέρα από εκδηλώσεις και μορφές που βοηθάνε στην επικοινωνία με ευρύτερα τμήματα φοιτητών, πρέπει να λαμβάνει υπόψη τι εξυπηρετεί σε κάθε χώρο. Δεν φτάνει μόνο να αναδεικνύεις την δική σου πρόταση γενικά, αλλά αυτή χρειάζεται να αντιπαραβάλλεται στην ήδη διαμορφωμένη κατάσταση σε κάθε κλάδο, με τρόπο ώστε να απαντάει στα σύγχρονα ερωτήματα και εμπόδια που βάζει το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό απαιτεί καλή προετοιμασία, συζήτηση, ορισμένες φορές χρειάζεται και η δοκιμή, γιατί δεν θα είναι πάντα όλα εύστοχα. Για παράδειγμα, σε κλάδους που καταπιάνονται με τις νέες τεχνολογίες εγείρονται ζητήματα που αφορούν τους όρους εργασίας των νέων επιστημόνων, ζητήματα που αφορούν τα αποτελέσματα της έρευνας και από ποιον αξιοποιούνται, ενώ στον κατασκευαστικό κλάδο το ζήτημα είναι πιο ξεκάθαρο και αφορά την ανεργία των νέων μηχανικών (που ορισμένες φορές αγγίζει το 80%). Άρα, το τι θα αξιοποιήσει η κάθε ΟΒ σαν αιχμή για να ξεδιπλώσει τη δράση της δεν μπορεί να είναι το ίδιο σε κάθε σχολή. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί την ενιαία αντιπαράθεση που δίνει η ΚΝΕ παντού και εστιάζει στην αιτία της επίθεσης όπως και αν αυτή εκφράζεται σε κάθε χώρο. Φαίνεται και από την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων ότι η προσπάθεια αυτή βρίσκει ανταπόκριση. Δεν είναι λίγοι οι φοιτητές που ενδιαφέρθηκαν να

ακούσουν τόσο την κατάσταση που αφορά τον κλάδο τους, όσο και το πώς θα μπορούσαν να είναι αλλιώς τα πράγματα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ενδιαφέρθηκαν να ενταχθούν και να συμβάλλουν με το δικό τους τρόπο σε αυτή την προσπάθεια, ψάχνοντας στοιχεία, βοηθώντας στην προπαγάνδιση των εκδηλώσεων και πολλά άλλα. Πρόσφατα μια φοιτήτρια σχεδίασε την πρόσκληση για την αντίστοιχη εκδήλωση που οργανώνει η ΟΒ, κάνοντας ένα δικό της σκίτσο. Η εντυπωσιακή σε ορισμένες περιπτώσεις συμμετοχή στις εκδηλώσεις δείχνει ότι υπάρχει πολύ μεγάλο κομμάτι φοιτητών και σπουδαστών που προβληματίζεται έντονα γύρω από τα ζητήματα που αφορούν το επάγγελμά τους, είναι άλλωστε λογικό να απασχολεί την πλειοψηφία των φοιτητών το ερώτημα: «μετά το πτυχίο τι;». “Ο”: Ένα κομμάτι της προετοιμασίας είναι και οι ομάδες εργασίας που συγκροτούνται μέσα στις ΟΒ της ΚΝΕ. Πώς συμβάλλουν αυτές οι ομάδες; Τι αναλαμβάνουν; Γ.Α.: Οι ομάδες εργασίας είναι μια από τις πολλές μορφές συλλογικής δράσης. Η ΟΒ καθορίζει τους άξονες γύρω από τους οποίους θέλει να παρέμβει στο χώρο ευθύνης της, λαμβάνοντας υπόψην τον κλάδο και την κατάστασή του, τα βασικά

Από την παρέμβαση αυτή, αναδεικνύονται τα αδιέξοδα του συστήματος όχι μόνο γενικά, αλλά το πώς αυτά εκφράζονται στον κάθε κλάδο. Αποκαλύπτεται τι εμπόδια βάζει ο σημερινός καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, συγκεκριμένα στην υγεία, στις νέες τεχνολογίες, στην εκπαίδευση και αλλού

ιδεολογήματα του αντιπάλου που κυριαρχούν στον χώρο. Αφού καθοριστεί αυτό δημιουργούνται οι ομάδες εργασίας, που αποτελούνται από μέλη και φίλους της Οργάνωσης. Κάθε ομάδα εργασίας αναλαμβάνει ένα κομμάτι της δουλειάς. Η κάθε ομάδα ψάχνει στοιχεία, διαβάζει, μελετά πάνω σε αυτό που θα της ανατεθεί από την ΟΒ. Μπορεί μια ομάδα να αναλάβει ζητήματα που αφορούν μορφές προπαγάνδας, άλλη ομάδα να ετοιμάσει μια παρουσίαση για την εκδήλωση κ.ο.κ. Οι ομάδες εργασίας και η καλή λειτουργία τους εξασφαλίζει πλούσιο υλικό που μπορεί η ΟΒ να συζητήσει σε επόμενη συνεδρίασή της, να το επεξεργαστεί. Με αυτόν τον τρόπο η ΟΒ αποκτά πιο εμπλουτισμένη γνώση του χώρου της, εξοπλίζεται με επιχειρήματα, ενώ παράλληλα συμμετέχουν και φοιτητές που έχουν το μεράκι να ψάξουν και να μάθουν για την επιστήμη τους, για το πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί με τρόπο που να ωφελεί άμεσα ολόκληρη την κοινωνία. “Ο”: Πώς συμβάλλουν αυτές οι εκδηλώσεις στην ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση που διεξάγεται μέσα στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ; Γ.Α.: Είναι σημαντικό οι δυνάμεις της ΚΝΕ να συνειδητοποιούν ότι με αυτήν

τους την προσπάθεια, ανοίγει η ουσιαστική αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία, ιδεολογία που καλλιεργείται μέσα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ με καλά μεθοδευμένο και συστηματικό τρόπο. Με αυτά τα ιδεολογήματα δηλαδή που εμποδίζουν σήμερα έναν νέο άνθρωπο να σκεφτεί έξω από τα όρια αυτού του συστήματος. Το τελευταίο διάστημα έχει φουντώσει από μέρους των κυβερνήσεων, της ΕΕ, αλλά και πολλών καθηγητών- κυρίως αυτών που είναι οι ίδιοι μέτοχοι εταιρειώνη συζήτηση γύρω από αυτό που ονομάζουν “Σύγχρονο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο”. Στα μάτια πολλών φοιτητών μπορεί να φαντάζει κάτι ωραίο, καινοτόμο, αναβαθμισμένο. Το σύγχρονο ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σύγχρονης ευρωπαϊκής (και όχι μόνο) αγοράς, της αγοράς που ζητάει ευέλικτο και φθηνότερο εξειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό. Γι’ αυτό και διασπά τη γνώση, διαμορφώνοντας ένα Πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί σαν κέντρο διανομής πιστοποιητικών, ενταγμένο σε ένα συνολικότερο σύστημα πιστοποιήσεων, σεμιναρίων, προγραμμάτων που θα πρέπει να περάσει, πληρώνοντας πάντα, ένας νέος επιστήμονας, προκειμένου να βρει δουλειά, να συμπληρώσει τον “ατομικό φάκελο

προσόντων” του, να γίνει πιο ανταγωνιστικός απέναντι στον διπλανό του. Με τη στενότερη σύνδεση με τις επιχειρήσεις επιτυγχάνεται η πιο άμεση σχέση της κάθε εταιρείας με το πρόγραμμα σπουδών και την έρευνα που διεξάγεται στους κόλπους του Πανεπιστημίου. Αυτό αντικειμενικά δεν συμφέρει τον νέο επιστήμονα, γιατί ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο δεν μπορεί και δεν θέλει να προσφέρει ολοκληρωμένη μόρφωση, σφαιρική γνώση του αντικειμένου. Προσφέρει όση γνώση χρειάζεται η αγορά σε κάθε φάση και μάλιστα όχι δωρεάν, αφού παρέα με όλες αυτές τις αλλαγές, στο όνομα της υποχρηματοδότησης και της οικονομικής αυτονομίας των ιδρυμάτων, γενικεύονται τα δίδακτρα σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Η νεανική επιχειρηματικότητα, η ανταγωνιστικότητα, η αναμονή για την ανάπτυξη, ο ατομικός δρόμος είναι έννοιες που πρέπει να απομυθοποιούνται και να απορρίπτονται στη σκέψη του φοιτητή της λαϊκής οικογένειας. Δεν αποτελούν και δεν αποτέλεσαν ποτέ λύση στο ζήτημα της ανεργίας, στο ζήτημα των εξευτελιστικών μισθών που γενικεύονται χωρίς διακρίσεις σε κάθε εργαζόμενο. Εδώ συζητάνε για εφαρμογή του “υποκατώτατου μισθού” που θα ισχύει για νέους χωρίς προϋπηρεσία... δηλαδή για όλους. Ποια ατομική λύση μπορεί να δώσει απάντηση σε αυτό; Τα αποτελέσματα αυτής της οικονομίας τα βλέπουμε και έγιναν ακριβώς στο όνομα της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας. Έχουμε άνεργους γιατρούς και από την άλλη ελλείψεις σε νοσοκομεία, έχουμε άνεργους μηχανικούς και από την άλλη δεν υπάρχουν ποιοτικές υποδομές για την παιδεία, την υγεία, τον αθλητισμό. Έχουμε άνεργους παιδαγωγούς, αλλά συνολικά υπάρχουν περισσότερα από 30.000 κενά στα σχολεία. Όσοι λοιπόν σήμερα μιλάνε στο όνομα της ανάπτυξης, της παραγωγικής ανασυγκρότησης και όπως αλλιώς βαφτίζουν την καπιταλιστική κερδοφορία, όσοι μιλάνε για το “Σύγχρονο Ευρωπαϊκό Πα-

νεπιστήμιο” της αγοράς σκόπιμα εξαπατούν τους φοιτητές. Είναι οι παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ. Διεξάγουν μια ύπουλη προσπάθεια, για να αποκρύψουν τι έρχονται να εξυπηρετήσουν μια σειρά διαρθρωτικές αλλαγές (οι οποίες μάλιστα αποτελούν δικές τους προτάσεις), που ήδη έχουν αρχίσει να υλοποιούνται σε αυτή την κατεύθυνση από την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ και τώρα υλοποιούνται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Διεξάγουν σοβαρό αγώνα στην κατεύθυνση της γρηγορότερης υλοποίησης αυτών των αλλαγών, στο όνομα μάλιστα του ρεαλισμού. Είναι λογικό από μέρους τους, αφού αυτές οι δυνάμεις υπερασπίζονται με κάθε τρόπο, όπως και οι κυβερνήσεις, την ΕΈ, τα επιχειρηματικά συμφέροντα, που έβαλαν στο μάτι την Παιδεία για να αυξήσουν τα ήδη αμύθητα κέρδη τους. Από την άλλη, όσοι τάζουν εύκολες λύσεις στα παραπάνω προβλήματα με κυβερνητικές αλλαγές, με αγώνα γενικά και αόριστα χωρίς χαρακτηριστικά ρήξης με το κεφάλαιο και τις ενώσεις του ή, ακόμα χειρότερα, με αγώνα συντεχνιακό, που περιορίζεται μόνο στη λογική “εγώ να βρω δουλειά και να έχω δικαιώματα και ισχυρό πτυχίο και οι άλλοι ας πνιγούν”, για άλλη μια φορά επιδιώκουν να εγκλωβίσουν την δικαιολογημένη αγανάκτηση σε λύσεις ήδη δοκιμασμένες και αποτυχημένες. Τέτοιες δυνάμεις είναι τα ΕΑΑΚ, η ΑΡΕΝ. Πολεμάνε την οικονομία εκείνη που μπορεί να εξασφαλίσει μόρφωση υψηλού επιπέδου, επιστήμονες ολοκληρωμένους που δουλεύουν για την ευημερία της κοινωνίας. Πολεμάνε την κοινωνία εκείνη που τα κλειδιά της οικονομίας θα τα έχει ο ίδιος ο λαός και γι’ αυτό θα μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες του, να σχεδιάζει την έρευνα προς όφελός του, να αναπτύσσει σχεδιασμένα τις παραγωγικές δυνάμεις, χωρίς να μπαίνει εμπόδιο το αιώνιο κυνήγι κέρδους. Η κοινωνία αυτή δεν είναι άλλη από το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό και είναι αυτή η κοινωνία για την οποία έχει συμφέρον να παλέψει κάθε φοιτητής και σπουδαστής. Συνέντευξη: Νίκος Κωνστάντιος

Είναι σημαντικό οι δυνάμεις της ΚΝΕ να συνειδητοποιούν ότι με αυτήν τους την προσπάθεια, ανοίγει η ουσιαστική αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία, ιδεολογία που καλλιεργείται μέσα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ με καλά μεθοδευμένο και συστηματικό τρόπο

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

ΦΟΙΤΗΤΙΚΈΣ-ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΈΣ ΈΣΤΙΈΣ

Η εγκατάλειψη στρώνει το δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις

; ι σ τ έ ε μ υ ο σ ή Θα το αφ

“

άθε χρόνο και χειρότερα”... Έτσι μπορεί να περιγράψει κανείς την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για τη στέγαση φοιτητών και σπουδαστών που φοιτούν μακριά από τον τόπο τους. Στους 150 χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές εκτός του μόνιμου τόπου κατοικίας τους, μόλις το 9% καταφέρνει να έχει πρόσβαση σε ένα δωμάτιο εστίας, παρά το γεγονός ότι πολλοί περισσότεροι πληρούν τα κριτήρια που τίθενται. Αυτοί οι “τυχεροί” που καταφέρνουν να έχουν ένα δωμάτιο σε φοιτητική ή σπουδαστική εστία έρχονται αντιμέτωποι με άθλιες συνθήκες.

Οι εστίες έχουν μείνει κατά πολύ πίσω από τον 21ο αιώνα

Οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες, ανήκουν στη σημερινή και στις προηγούμενες κυβερνήσεις

Οι μεγαλύτερες εστίες στην Ελλάδα, η Φοιτητική Εστία Πανεπιστημίου Αθηνών (ΦΕΠΑ), η ΦΕ Θεσσαλονίκης, η ΦΕ Πάτρας, η ΦΕ του ΕΜΠ και η Σπουδαστική Εστία Ιωαννίνων, που στεγάζουν από 500 ως 1500 φοιτητές και σπουδαστές έχουν κατασκευαστεί την δεκαετία του ’70 ή νωρίτερα, και έχουν περάσει ελάχιστη ή καθόλου συντήρηση και καμία προσαρμογή στις σημερινές ανάγκες των φοιτητών. Οι περισσότερες δεν έχουν καθόλου θέρμανση, έχουν παλιό και ασυντήρητο σύστημα ύδρευσης με αποτέλεσμα το νερό να μην είναι κατάλληλο σε πολλές περιπτώσεις ούτε για μπάνιο, ενώ λόγω υγρασίας ή παλαιότητας φεύγουν ακόμα και οι σοβάδες από τους τοίχους και τα ταβάνια. Μέσα σε αυτά τα βασικά προβλήματα προστίθενται και άλλα που δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο τη ζωή των φοιτητών. Δεν είναι λίγες οι Εστίες που βρίσκονται σε σημείο μακριά από τη σχολή και την πόλη και η μετακίνηση είναι είτε πανάκριβη είτε ανύπαρκτη. Ενώ σχεδόν σε όλες υπάρχει πρόβλεψη για χώρους αναψυχής, άθλησης και άλλων δραστηριοτήτων, αναγκαίες για τη ζωή ενός νέου, αυτοί οι χώροι είτε είναι κατεστραμμένοι λόγω εγκατάλειψης, είτε έχουν μετατραπεί σε αποθήκες. Όλα τα παραπάνω προβλήματα επιβεβαιώνουν την έλλειψη της κρατικής μέριμνας και την ανάγκη χρηματοδότησης για να μπορούν όλοι οι φοιτητές να σπουδάζουν απρόσκοπτα.

Ο κατάλογος των προβλημάτων είναι ατελείωτος. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια και η σημερινή. Η λογική της επιχειρηματικής δραστηριότητας, της οικονομικής αυτονομίας των ιδρυμάτων και των εστιών έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται η χρηματοδότησή τους, να δημιουργούνται τεράστια κενά και ελλείψεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τα λεγόμενά της, συνεχίζει την ίδια ακριβώς πολιτική από εκεί που την άφησαν οι προηγούμενες. Η γενική κατεύθυνση είναι η διαχείριση των εστιών να περάσει απευθείας στα Ιδρύματα, τα οποία αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρότατες ελλείψεις λόγω της συνεχούς μείωσης των προϋπολογισμών τους. Ακόμα και τώρα, που η διαχείριση των Εστιών είναι υπό το Ίδρυμα Νεότητας και Δια Βίου Μάθησης (ΙΝΕΔΙΒΙΜ), το Υπουργείο Παιδείας χρωστάει στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ 7 εκατομμύρια. Στο πρόβλημα αυτό η λύση που προωθείται, με τη συμφωνία και στήριξη των πρυτανικών αρχών των ιδρυμάτων, είναι η επιβολή ενοικίου στους οικότροφους ή η παραχώρηση των εστιών σε ιδιώτες που επίσης επιβάλλουν ενοίκιο, όπως έχει ήδη γίνει με την Εστία Δροσοπούλου του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Με άλλα λόγια να περάσει το κόστος στις πλάτες των φοιτητών και ταυτόχρονα να υπάρχει νέο πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Αυτά αποτελούν κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως περιγράφονταν αναλυτικά στην τελευταία Έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ανώτατη εκπαίδευση, όπως

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ο ΑΠΘ διαθέτει τέσσερα κτήρια φοιτητικών εστιών που φιλοξενούν 1.489 άτομα καλύπτοντας πολύ μικρό ποσοστό φοιτητών (2%) του Πανεπιστημίου. Η χρηματοδότηση που δινόταν για τη συντήρηση των κτηρίων έχει μειωθεί στο μισό (από 7.000 σε 3.500) με αποτέλεσμα η κατάσταση των κτηρίων να χειροτερεύει. Σχεδόν σε όλα τα κτήρια υπάρχουν μουχλιασμένοι τοίχοι, κατεστραμμένες τουαλέτες, ντουζιέρες και ταβάνια έτοιμα να πέσουν. Οι ανελκυστήρες λόγω έλλειψης συντήρησης δε λειτουργούν όλοι. Ακόμη λόγω ανύπαρκτης φύλαξης υπήρξε περιστατικό κλοπής σε δωμάτιο της Α' εστίας όπως και έντονη είναι η διακίνηση και χρήση ναρκωτικών. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση οι πρωτοετείς φοιτητές καλούνται να πληρώσουν το χαράτσι των 105 ευρώ για να πάρουν το κλειδί όπως ορίζεται από τον κανονισμό αλλά και τα 5 ευρώ κάθε μήνα. Οι αιτήσεις κάθε χρόνο ξεπερνούν τις 400 και οι φοιτητές που παίρνουν δωμάτιο ως το τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς είναι το πολύ 280 δηλαδή πάνω από 100 φοιτητές πρωτοετείς ή άλλων ετών και μεταπτυχιακοί αναγκάζονται να πληρώνουν νοίκι ή δε συνεχίζουν τις σπουδές τους. Ακόμη για τους φοιτητές μεγαλύτερων εξαμήνων, που στην πλειοψηφία τους είναι εργαζόμενοι φοιτητές, η απόφαση της υπεύθυνης επιτροπής των εστιών στην τελευταία της συνεδρίαση ήταν “καμία παράταση δε χωράει, να τηρηθεί ο κανονισμός”.

Υγρασία στους διαδρόμους στις φοιτητικές εστίες Θεσσαλονίκης.



30 γίνεται στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού όπου κατά κανόνα ένα μεγάλο τμήμα φοιτητών αναγκάζεται να πάρει φοιτητικά δάνεια για να ανταπεξέλθει.

Τι πραγματικά χρειάζεται ένας νέος σήμερα Τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες των νέων που θέλουν να σπουδάσουν. Σήμερα είναι ανάγκη όλοι οι φοιτητές και σπουδαστές που σπουδάζουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους να έχουν δωρεάν στέγαση και εξασφαλισμένη δωρεάν σίτιση. Υπάρχει ανάγκη για σύγχρονες εστίες που θα πληρούν όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας στην κατασκευή τους, και θα καλύπτουν όλες τις ανάγκες των σημερινών φοιτητών για να μπορούν να σπουδάζουν απρόσκοπτα, που θα έχουν ελεύθερους χώρους άθλησης, πολιτισμού, αναψυχής. Που θα έχουν όλο το απαραίτητο προσωπικό για τη φύλαξη, την καθαριότητα, την συντήρηση και τη λειτουργία της Εστίας. Τέτοιες υποδομές αν και είναι εφικτές σήμερα, δε βρίσκονται στον προσανατολισμό της κυβέρνησης γιατί αποτελούν εμπόδιο στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Δεν μπορούν όμως

να λείπουν από τις διεκδικήσεις των φοιτητών και σπουδαστών. Όλοι οι οικότροφοι φοιτητές και σπουδαστές, μέσα από τους συλλόγους τους και σε συντονισμό με τους άλλους συλλόγους οικότροφων, να διεκδικήσουν: ÂÂΝα δοθούν τώρα τα απαραίτητα κονδύλια από το κράτος για να πάρουν ανάσα οι απαξιωμένες υπάρχουσες δομές και να εξασφαλιστεί η κάλυψη όλων των πάγιων εξόδων. ÂÂΜηνιαίο επίδομα ενοικίου σε όσους σπουδάζουν μακριά από τις πόλεις τους και δεν τους δέχτηκαν στις εστίες. ÂÂΓια τους φοιτητές που έκαναν αίτηση και δεν πήραν δωμάτιο να νοικιαστούν δωμάτια σε ξενοδοχεία άμεσα. ÂÂΑπαγόρευση του μέτρου διακοπής ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ σε όλους τους φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από το σπίτι τους. ÂÂΟύτε σκέψη για ιδιωτικοποίηση, ξεπούλημα, επιβολή ενοικίων στις ήδη υπάρχουσες εστίες.

ΑΘΗΝΑ

τη ΦΕΠΑ υπάρχουν τέσσερα κτήρια Α',Β',Γ',Δ' όπου μένουν 1.000 φοιτητές του ΕΚΠΑ. Κάθε χρόνο οι αιτήσεις των πρωτοετών ξεπερνούν τις 300 ενώ δέχονται τους μισούς. Τα κτήρια Α', Γ', Δ' ανακαινίστηκαν με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες, έτσι ώστε να βρίσκονται σε μία καλή κατάσταση. Ωστόσο, υπάρχουν ζητήματα με τη θέρμανση και το ζεστό νερό που είναι για λίγες ώρες μόνο. Το κτίριο Β' είναι έτοιμο να πέσει στα κεφάλια των φοιτητών, αφού πέφτουν σοβάδες λόγω υγρασίας. Υπάρχουν μόνο κοινόχρηστες τουαλέτες ενώ η αποχέτευση πλημμυρίζει συνέχεια (κι όλα αυτά εν έτει 2016!!). Επίσης, τα πλυντήρια που κατακτήθηκαν μετά από κινητοποιήσεις της Επιτροπής Αγώνα Εστιακών έχουν καταστραφεί, με αποτέλεσμα οι φοιτητές να πληρώνουν από την τσέπη τους. Όσον αφορά το εστιατόριο που βρίσκεται μέσα στην εστία κάθε χρόνο κινδυνεύει να κλείσει, καθώς το ΙΝΕΔΙΒΙΜ δεν έχει πληρώσει τους προμηθευτές, έτσι η σίτιση των οικότροφων κρέμεται από μια κλωστή, ενώ ήδη οι φοιτητές που έχουν περάσει το 7ο έτος δεν σιτίζονται. Τέλος η φύλαξη, που έχει ήδη δοθεί σε ιδιωτική εταιρεία, είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ο δρόμος που πηγαίνει στις εστίες δεν έχει φώτα, με αποτέλεσμα κάθε μήνα να έχουμε κλοπές αλλά και επιθέσεις σε φοιτητές.

Σήμερα είναι ανάγκη όλοι οι φοιτητές και σπουδαστές που σπουδάζουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους να έχουν δωρεάν στέγαση και εξασφαλισμένη δωρεάν σίτιση

ÂÂΑνέγερση νέων εστιών με βάση τις ανάγκες στέγασης.

ΠΑΤΡΑ

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

άθε χρόνο πετάνε έξω από τις εστίες εκατοντάδες παιδιά. Φέτος ο αριθμός αυτός έφτασε τους 200. Μας ζητάνε να πληρώσουμε κάθε μήνα το χαράτσι των 45 ευρώ και αν αυτό δε γίνει μας τρομοκρατούν ότι θα μας πετάξουν έξω από τα δωμάτιά μας, ότι τα χρωστούμενα θα πάνε στην εφορία ή ότι δε θα μας δώσουν πτυχίο. Την ίδια ώρα, η διαβίωσή μας στις εστίες είναι δύσκολη. Το ζεστό νερό και η θέρμανση είναι μόνο ελάχιστες ώρες την ημέρα. Οι κουζίνες των κτηρίων είναι ρημαγμένες και δεν μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε. Τα πλυντήρια είναι πολύ λίγα και υπό διάλυση. Συντήρηση των κτηρίων δεν έχει γίνει σχεδόν ποτέ, ούτε καν μετά τους σεισμούς που είχαμε πρόσφατα στη περιοχή. Το προηγούμενο διάστημα η Επιτροπή Αγώνα Εστιακών πραγματοποίησε μια σειρά κινητοποιήσεων και μέσα από αυτές καταφέραμε να μπουν αρκετά παιδιά σε δωμάτια και να νοικιαστούν ξενοδοχεία για ακόμα περισσότερα. Συνεχίζουμε έτσι ώστε όλοι οι φοιτητές να έχουν δωμάτιο και κανένας να μην πληρώνει. Πήραμε πρωτοβουλίες για το σύνολο της ζωής των εστιακών φοιτητών, όπως προβολές ταινιών, αθλητικά τουρνουά. Συζητήσαμε για το πολύ έντονο πρόβλημα των ναρκωτικών. Συζητήσαμε για το πώς οι εξελίξεις επηρεάζουν τη νεολαία και τι στάση πρέπει να κρατήσουμε. Όλα τα παραπάνω οδήγησαν στο να ξεπεραστεί η διαλυτική κατάσταση στον σύλλογο των εστιακών, και παρά τα εμπόδια που συναντάμε στις σπουδές μας να ζωντανέψει η καθημερινότητα στην εστία.

την εστία του Πανεπιστημίου Πατρών, το ζήτημα της στέγασης οξύνεται χρόνο με το χρόνο, καθώς οι αιτήσεις πρωτοετών φοιτητών είναι ολοένα και περισσότερες. Συγκεκριμένα, οι αιτήσεις στην αρχή της χρονιάς ήταν σχεδόν 300, την στιγμή που διαθέσιμο δωμάτιο δεν υπήρχε ούτε ένα, με αποτέλεσμα να μείνουν “άστεγοι” όσοι δεν πήραν προσωρινά μία από τις 130 θέσεις σε ξενοδοχεία της Πάτρας, που μισθώθηκαν μετά από κινητποποιήσεις του Συλλόγου Οικότροφων. Όσον αφορά στους “τυχερούς” που κατάφεραν να πάρουν επιτέλους δωμάτιο στην εστία αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν συνθήκες διαβίωσης οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν αρμόζουν σε φοιτητές του 21ου αιώνα. Οι κυριολεκτικά σαπισμένες υποδομές, ειδικά στους κοινόχρηστους χώρους υγιεινής και τα δωμάτια, τα δυόμιση εγκαταλελειμμένα κτήρια που δεν επισκευάστηκαν ποτέ μετά τον σεισμό του 2008, καθώς και το πλήθος αδέσποτων ζώων, συνθέτουν ένα τριτοκοσμικό σκηνικό. Την ίδια στιγμή, η υποχρηματοδότηση φανερώνεται με τον πιο σκληρό τρόπο. Για μια ακόμη χρονιά οι φοιτητές ήρθαν αντιμέτωποι με τεράστιες ελλείψεις όπως το πετρέλαιο και κατά συνέπεια το ζεστό νερό και τη θέρμανση, ή και με την προβληματική λειτουργία του εστιατορίου. Το μάρμαρο όμως εκτός από τους φοιτητές, το πληρώνουν και οι εργαζόμενοι της εστίας (συντήρηση, καθαριότητα, μάγειρες), οι οποίοι εκτός από ανεπαρκείς αριθμητικά, είναι και απλήρωτοι για αρκετούς μήνες.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

∆εκέμβρης του ’44: Κρίσιμη

ταξική

σύγκρουση

ταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα. ΕΑΜ” είναι το σύνθημα γραμμένο πάνω στο πανό που κρατούν μαυροφορεμένες κοπέλες μπροστά από το κτήριο της Βουλής στο Σύνταγμα, στις 4 Δεκέμβρη 1944. Ποια είναι τα γεγονότα όμως που κρύβονται πίσω από την φωτογραφία; Για τα Δεκεμβριανά έχουν γραφτεί τόνοι λάσπης, από αστούς και οπορτουνιστές πολιτικούς και δημοσιογράφους. Κάποιοι αποκαλούν τη στάση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ μία “επιλογή εθνικού διχασμού”, άλλοι ως έναν “ακατανόητο τυχοδιωκτισμό του ΚΚΕ”, προσπαθώντας να αποκρύψουν την αξία του, τα συμπεράσματα τα οποία βγαίνουν για τη στάση του ΚΚΕ και του εργατικού-λαϊκού κινήματος.

Το Δεκέμβρη του '44 ο λαός της Αθήνας αντιμετώπισε σε άνισο αγώνα την ενωμένη δύναμη των εγγλέζικων στρατευμάτων, των ντόπιων στρατιωτικών και ένοπλων αστικών δυνάμεων, τάγματα ασφαλείας, ορεινή ταξιαρχία, χύτες, αστυνομία και άλλες ομάδες συνεργατών των Γερμανών που εξόπλισαν οι αστικές δυνάμεις και οι Εγγλέζοι. Ο Δεκέμβρης του ‘44 ήταν μια κρίσιμη ταξική σύγκρουση για να ξεκαθαρίσει το ανοιχτό, άλυτο ζήτημα, που ήταν κυρίαρχο μετά την απελευθέρωση: το ζήτημα της εξουσίας. Ποια τάξη θα κυριαρχούσε; Οι κεφαλαιοκράτες ή η εργατική τάξη με τους συμμάχούς της, ο λαός που απελευθέρωσε την Ελλάδα από την ξένη ιμπεριαλιστική κατοχή;

Τα γεγονότα

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, το ΕΑΜ και το ΚΚΕ κάλεσαν το λαό της Αθήνας και του Πειραιά σε συλλαλητήριο στις 3 του Δεκέμβρη στην πλατεία Συντάγματος. Χιλιάδες λαού συμμετείχαν σε μια τεράστια ειρηνική πορεία, προκειμένου να παρεμποδίσουν τα σχέδια της ελληνικής πλουτοκρατίας που στηριζόταν στους Άγγλους ιμπεριαλιστές. Η ειρηνική διαδήλωση χτυπήθηκε με τα όπλα. 30 νεκροί και πάνω από 100 τραυματίες ήταν ο αιματηρός απολογισμός της εγκληματικής αυτής ενέργειας της αντίδρασης. Στις 4 του Δεκέμβρη, η Αθήνα και ο Πειραιάς σηκώθηκαν στο πόδι, για να κηδέψουν τα θύματα της μονόπλευρης, από τη μεριά της άρχουσας τάξης, ένοπλης βίας και να απαιτήσουν την άμεση παραίτηση της κυβέρνησης. Και αυτή η διαδήλωση χτυπήθηκε με τα όπλα.

“

Στις 12 του Οκτώβρη 1944 απελευθερώθηκε η Αθήνα από το γερμανικό ιμπεριαλιστικό ζυγό. Είχε προϋπάρκαι πώς εξελίχθηκαν ξει συμφωνία Άγγλων-Γερμανών με την ήττα και την υποχώρηση των τελευταίων να μη χτυπηθούν οι δυνάμεις τους. Στις 30 του Οκτώβρη, ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη, ενώ στις 3 του Νοέμβρη 1944, τα τελευταία χιτλερικά τμήματα εγκατέλειψαν οριστικά την Ελλάδα. Στις 18 του Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα η κυβέρνηση “Εθνικής Ενότητας” (συμμετείχαν ως υπουργοί και στελέχη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ), συνοδευόμενη από τον Βρετανό στρατηγό Σκόμπι. Ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, στο λόγο που εκφώνησε κατά την άφιξή του μίλησε για «λαοκρατία», ενώ ο ίδιος είχε ζητήσει επίμονα από τον Τσόρτσιλ να «αποστείλει επιβλητικές δυνάμεις» στην Ελλάδα «διότι τα πολιτικά μέσα διά την αντιμετώπισιν της κρισίμου καταστάσεως δεν ήσαν πλέον επαρκή». Ο αστικός πολιτικός κόσμος, η άρχουσα τάξη και οι Άγγλοι ζητούσαν επίμονα τη διάλυση του ΕΛΑΣ και της Λαϊκής Πολιτοφυλακής και επέμειναν στη διατήρηση των ένοπλων σωμάτων της άρχουσας τάξης. Την 1η του Δεκέμβρη, ο Σκόμπι κοινοποίησε στον ΕΛΑΣ προκήρυξη, που καθόριζε ημερομηνία έναρξης της αποστράτευσης των ανταρτικών δυνάμεων την 10η του Δεκέμβρη. Ταυτόχρονα, ο Γ. Παπανδρέου συγκαλούσε την κυβέρνηση, χωρίς τους υπουργούς του ΕΑΜ, κι αποφάσιζε την άμεση διάλυση της Λαϊκής Πολιτοφυλακής σε πολλές περιφέρειες της χώρας. Την ίδια μέρα παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση οι υπουργοί του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.

Στις 33 μέρες που διήρκησαν οι μάχες στην Αθήνα και στον Πειραιά το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ έγραψαν μερικές ακόμα λαμπρές σελίδες Ιστορίας. Δεκάδες μάχες δόθηκαν παλικαρίσια και πολλές από αυτές ήταν νικηφόρες. “Όλοι στις επάλξεις του αγώνα. Όλοι στα οδοφράγματα” ήταν το διάγγελμα της ΚΕ του ΕΛΑΣ

32 Η επικαιρότητα των διδαγμάτων Πολλές φορές μπαίνει το ερώτημα αν μπο-

ρούσε το Κόμμα μας να καταλάβει την εξουσία τις μέρες της απελευθέρωσης της Αθήνας (12 Οκτώβρη 1944), την περίοδο δηλαδή που είχαν διαμορφωθεί συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. Στην εισαγωγή της έκδοσης του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ “Δεκέμβρης του ’44. Κρίσιμη ταξική σύγκρουση” αναφέρεται: «Παρ’ ότι η ιστορία δεν γράφεται με υποθετικά σχήματα, η κατάκτηση της εργατικής εξουσίας προϋπέθετε διαχωρισμό των ΕΑΜικών δυνάμεων από τους πολιτικούς και στρατιωτικούς στόχους των «συμμάχων» και της κυβέρνησης Παπανδρέου, γεγονός που θα όξυνε πολύ περισσότερο την ταξική πάλη. Προϋπέθετε ακόμα αναδιάταξη των συμμαχιών μέσα στο ΕΑΜ – ΕΛΑΣ σε βάση επαναστατική και μετατροπή των φύτρων εξουσίας (Λαϊκός στρατός, λαϊκή δικαιοσύνη) σε όργανα της επαναστατικής δράσης. Ακόμα: Έπρεπε να προετοιμαστεί το Κόμμα και ισχυρές λαϊκές δυνάμεις για την εφαρμογή σχεδίου κατάληψης της Αθήνας, μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Αυτό σε αντίστοιχη δράση και συγκέντρωση δυνάμεων για την κατάληψη και άλλων κέντρων της χώρας, ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης.» Το ΚΚΕ, παρά την τεράστια προσφορά του και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, δεν κατάφερε να διαμορφώσει στρατηγική μετατροπής του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα σε πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Τα προβλήματα στρατηγικής αφορούσαν συνολικά το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα της περιόδου, μέρος του οποίου ήταν το ΚΚΕ. Στα χρόνια της Κατοχής γινόταν λόγος για “λαϊκή δημοκρατία-λαοκρατία” και “δημοκρατική επανάσταση”, ως ένα στάδιο πριν την επαναστατική εργατική εξουσία, που είχε χαρακτηριστικά ενός εκδημοκρατισμένου αστικού καθεστώτος. Αποτέλεσμα αυτής της προβληματικής στρατηγικής του ΚΚΕ, που έθετε ουσιαστικά ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στην αστική και την εργατική εξουσία, ήταν και η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, γεγονός που αποτελούσε εγκλωβισμό στην αστική πολιτική, στόχος της οποίας ήταν το τσάκισμα του λαϊκού κινήματος ώστε να εδραιωθεί η αστική εξουσία. Αποδείχθηκε και με αυτόν τον τρόπο ότι η συμμετοχή των κομμουνιστών σε μια αστική κυβέρνηση (δηλαδή σε οποιαδήποτε κυβέρνηση σχηματίζεται στο πλαίσιο του καπιταλισμού, όποια ονομασία κι αν έχει) αφοπλίζει το εργατικό κίνημα, εξασθενεί μέχρι και μηδενίζει την ικανότητα του Κόμματος να οργανώνει την ταξική πάλη ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου. Η εργατική τάξη δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την αστική κρατική μηχανή για να συγκροτήσει τη δική της εξουσία. Επιβεβαιώθηκε ότι ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό δεν υπάρχει ενδιάμεσο σύστημα άρα και ενδιάμεση εξουσία. Ο χαρακτήρας της θα είναι ή αστικός ή εργατικός. Ανεξάρτητα από την τελική έκβαση των μαχών του Δεκέμβρη, από τις αδυναμίες και τις ελλείψεις στη στρατηγική του ΚΚΕ που εκφράστηκαν σε αυτήν την περίοδο, η ηρωική πάλη του λαού και της νεολαίας τον Δεκέμβρη του 1944 κατατάσσεται στις μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Αποτέλεσε πολύτιμη παρακαταθήκη για την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας, τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1946-1949). Σήμερα που η επίθεση στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα κλιμακώνεται, σήμερα που τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν στην περιοχή μας, πρέπει να μπει επί τάπητος η συζήτηση για το τι ρόλο πρέπει να παίξει το εργατικό λαϊκό κίνημα, “προς τα πού πάνε τα πράγματα”, να δυναμώσει η συζήτηση-αποκάλυψη του χαρακτήρα των εξελίξεων. Η συμβολή και ο πρωτοπόρος ρόλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την οργάνωση της πάλης, η ικανότητα του Κομμουνιστικού Κόμματος να διαμορφώνει επαναστατική στρατηγική κάτω από όλες τις συνθήκες, είναι καθοριστικοί παράγοντες.

του Δεκέμβρη ’44

Η σύγκρουση γενικεύεται Η διαταγή που στάλθηκε στο στρατηγό Σκόμπι στις 5/12/1944 δεν άφηνε περιθώρια παρανοήσεων: «Είσθε υπεύθυνος για την τήρηση της τάξεως στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη... Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη, όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση». Στις 33 μέρες που διήρκησαν οι μάχες στην Αθήνα και στον Πειραιά το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ έγραψαν μερικές ακόμα λαμπρές σελίδες Ιστορίας. Δεκάδες μάχες δόθηκαν παλικαρίσια και πολλές από αυτές ήταν νικηφόρες. “Όλοι στις επάλξεις του αγώνα. Όλοι στα οδοφράγματα” ήταν το διάγγελμα της ΚΕ του ΕΛΑΣ. Στις επιχειρήσεις του Δεκέμβρη από τη μεριά της αστικής τάξης πήραν μέρος η 3η Ορεινή Ταξιαρχία (2.500), ο Ιερός Λόχος (500), η Χωροφυλακή (3.000), άλλοι ένοπλοι σχηματισμοί δοσίλογων καθώς και τα λαομίσητα Τάγματα Αφαλείας. Στη μάχη κατά του λαού επιστρατεύτηκαν επίσης 60 χιλιάδες αγγλικού στρατού με 80 αεροπλάνα, 200 τανκς και πολλά πυροβόλα, ενώ μονάδες του αγγλικού στόλου με τα πυροβόλα τους κανονιοβολούσαν την πρωτεύουσα και ταυτόχρονα εξασφάλιζαν τον εφοδιασμό των στρατευμάτων. Τις εχθρικές αυτές δυνάμεις τις αντιμετώπισαν, τις πρώτες κρίσιμες μέρες, το Α΄ Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ, 6.400 περίπου άνδρες με ελαφρά όπλα και 3.500 άνδρες της 2ης Μεραρχίας. Οι μαχητές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μαζί με τον ένοπλο αγώνα διοργάνωναν διαδηλώσεις και συλλαλητήρια, έστηναν οδοφράγματα, έκαναν σαμποτάζ, άνοιγαν αντιαρματικές τάφρους, μετέφεραν τραυματίες και τρόφιμα. «Πίσω από κάθε μαχητή παραμόνευε και ένας άμαχος για να πάρει τη θέση του. Το Σύνταγμα των Ανατολικών Συνοικιών, που είχε τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη 1.300 μαχητές, είχε απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες οκτακόσιους! Και στην τελευταία μέρα του Δεκέμβρη βρέθηκε με δύναμη 1.800! Εκείνο που δημιουργούσε ένα τεχνικό διαχωρισμό ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και το λαό ήταν η έλλειψη όπλων. Αν υπήρχαν όσα όπλα ζητούσε ο λαός, τότε το ΙΙ Σύνταγμα θα μεταβαλλότανε σε Στρατιά!» (από την μπροσούρα “Οι Ανατολικές Συνοικίες το Δεκέμβρη του 1944”) Στα μέσα Δεκέμβρη ο ΕΛΑΣ περιόρισε τον αντίπαλο ανάμεσα στην Ομόνοια, το Σύνταγμα και το Κολωνάκι, στη “Σκομπία”, όπως την ονόμασε ο λαός. Δεν έγινε όμως δυνατό να συγκεντρωθούν δυνάμεις του ΕΛΑΣ στο βασικό μέτωπο της Αθήνας, καθώς βασικές δυνάμεις του βρέθηκαν σε δευτερεύουσα αποστολή στην Ήπειρο πολεμώντας τον ΕΔΕΣ. Δεν υπήρχε σχέδιο από το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα ώστε η ένοπλη πάλη να τραβήξει μέχρι τέλους, να πάρει χαρακτηριστικά πάλης για την εξουσία. Έτσι στις 5 Γενάρη 1945 άρχισε η υποχώρηση του ΕΛΑΣ και χιλιάδων αγωνιστών για να ακολουθήσει η απαράδεκτη συμφωνία της Βάρκιζας αλλά και η κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ο αιώνα, η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ.

“Θα την φτιάξουμε πάλι την Αθήνα μας, έλα λοιπόν μην κάνεις έτσι. Θα την πάρουμε. Θα χτίσουμε τη σοσιαλιστική Αθήνα. Σκούπισε τα μάτια σου και κείνα τα γράμματα θα τα γράψουμε. Ναι τ' ορκιζόμαστε, μπάρμπα Στάθη Κόκκινα, κατακόκκινα, ναι, στη βρυσούλα σου και σ' όλες τις μάντρες, σ' όλους τους τοίχους, σ' όλο τον ουρανό ΚΚΕ, ΚΚΕ. Σκούπισε τα μάτια σου. ΚΚΕ. Τ' ορκιζόμαστε”. Γ. Ρίτσος

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΒΙΒΛΊΟΥ ΔΕΚΈΜΒΡΗ 2016

«Οι ιδέες γίνονται υλική δύναμη όταν κατακτήσουν τις μάζες» Καρλ Μαρξ

ι Οργανώσεις Περιοχής Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ διοργανώνουν Φεστιβάλ βιβλίου μέσα στο Δεκέμβρη με τίτλο: «Οι ιδέες γίνονται υλική δύναμη όταν κατακτήσουν τις μάζες» (Καρλ Μαρξ). Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, θα λειτουργεί έκθεση βιβλίου με τίτλους της “Σύγχρονης Εποχής”, από την Παρασκευή 9 Δεκέμβρη ως την Παρασκευή 23 Δεκέμβρη και από την Τρίτη 27 Δεκέμβρη έως την Πέμπτη 29 Δεκέμβρη. Οι ώρες λειτουργίας θα είναι: 17.30-21.00 (καθημερινές) και 10.00 -13.00 (Σαββατοκύριακα) στα γραφεία της ΚΟΑ στην Ομόνοια (Βερανζέρου και Κοτοπούλη) και στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ (Τροίας 36, κοντά στην πλατεία Βικτωρίας). Το Φεστιβάλ αποτελεί συνέχεια αντίστοιχων πρωτοβουλιών, όπως είναι οι Εβδομάδες Βιβλίου, που είχαν πραγματοποιηθεί τον περσινό Δεκέμβρη και τον Απρίλη.

Ένα προοδευτικό βιβλίο μπορεί να αποτελέσει ένα ιδιαίτερο “όπλο” στα χέρια κάθε νέου και νέας

ενίσχυση του μορφωτικού ρεύματος στα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, συνολικότερα στη νεολαία, είναι στοιχείο σταθερό στον προσανατολισμό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Η αγάπη για το διάβασμα, για το λογοτεχνικό βιβλίο, για το πολιτικό βιβλίο που εκδίδει η “Σύγχρονη Εποχή”, για τη μελέτη του έργου των κλασικών Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, αλλά και των σύγχρονων επεξεργασιών του ΚΚΕ, είναι όρος για να ατσαλωθούμε απέναντι στις σύνθετες συνθήκες που ζούμε. Η επαφή με το διάβασμα θέτει σε κίνηση την ανθρώπινη σκέψη, τη διευρύνει, την οξύνει, καλλιεργεί κριτήριο. Αυτό το βιβλίο γεμίζει τον νέο με συναισθήματα, με ιδέες, αξίες, θετικά πρότυπα. Ένα βιβλίο που δεν αποτυπώνει απλά την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, αλλά και την ερμηνεύει, συμβάλλει ώστε κάθε νέος, κάθε άνθρωπος να την κατανοήσει, αποτελεί μια πηγή απαραίτητης γνώσης για να την αλλάξει. Είναι στοιχείο που μπορεί να συμβάλλει ώστε να δυναμώνει η αμφισβήτηση απέναντι σε αυτό που παρουσιάζεται ως κυρίαρχο σήμερα, να δυναμώνει τελικά το ίδιο το ρεύμα της ανατροπής του σάπιου αυτού συστήματος, του καπιταλισμού. Σε αυτό το πλαίσιο οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ παίρνουν μια σειρά πρωτοβουλιών με εκθέσεις βιβλίου, βιβλιοπαρουσιάσεις, συζητήσεις που απλώνονται σε όλους τους χώρους δουλειάς, μόρφωσης, στις εργατικές-λαϊκές γειτονιές. Στο ίδιο πλαίσιο είναι και το Φεστιβάλ Βιβλίου που πραγματοποιούν οι Οργανώσεις Περιοχής Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ τις μέρες λίγο πριν τις γιορτές και κατά τη διάρκεια αυτών. Αποτελεί μια πολλή καλή ευκαιρία ώστε κάθε νέος να εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη του, αλλά και να κάνει ένα όμορφο δώρο σε φίλους και γνωστούς.

Εκδηλώσεις στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ Παράλληλα με το Φεστιβάλ Βιβλίου θα πραγματοποιηθούν πολύμορφες πολιτιστικές και μορφωτικές δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους, στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ. Παρακάτω δίνεται ολόκληρο το πρόγραμμα: ÂÂΠαρασκευή 9/12, 7.00 μ.μ.: Eγκαίνια του Φεστιβάλ Βιβλίου. Θα ακολουθήσει πολιτιστικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα. ÂÂΣάββατο 10/12, 11.00 π.μ.: “Γνωριμία με το παραμύθι” - “Παίζω και δημιουργώ με τα παραμύθια οδηγό”. ÂÂΣάββατο 10/12, 7.00 μ.μ.: διαδραστική βιβλιοπαρουσίαση για μαθητές: “Πώς γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν οι θεοί και οι θεές” του Ε. Γιαροσλάβσκι. ÂÂΚυριακή 11/12, 7.30μ.μ.: “Ποίηση σε ντο δίεση ελάσσονα για ηθοποιό και πιάνο”. Παρουσίαση του ποιητικού έργου του Γ. Ρίτσου “Η Σονάτα του Σεληνόφωτος”, παράλληλη ερμηνεία στο πιάνο του έργου “Σονάτα του Σεληνόφωτος” του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν. ÂÂΤρίτη 13/12, 7.00 μ.μ.: Η σημασία της μελέτης της μαρξιστικής πολιτικής Οικονομίας. Μια συζήτηση με αφορμή την έκδοση: “Βασικές αρχές της Πολιτικής Οικονομίας” του Λ.Σεγκάλ. ÂÂΠαρασκευή 16/12, 7.30 μ.μ.: βιβλιοπαρουσίαση της νέας έκδοσης της “Σύγχρονης Εποχής”, “Το Γυναικείο Ζήτημα από την πρωτόγονη κοινωνία στη σύγχρονη εποχή” της Α.Μ. Κόλοντάι. ÂÂΣάββατο 17/12, 11.00 π.μ.: διαδραστική βιβλιοπαρουσίαση “Ο άνθρωπος αυτός ο γίγας”. ÂÂΚυριακή 18/12, 7.00 μ.μ.: βιβλιοπαρουσίαση “Κόκκινος Τράγος” του Κ. Παρορίτη. Προβολή της ταινίας “Fullmetaljacket” του St. Kubrik. ÂÂΤετάρτη 21/12 Λαϊκή βραδιά από λαϊκό-ρεμπέτικο συγκρότημα της ΚΝΕ . ÂÂΤρίτη 27/12, 7.00 μ.μ.: βιβλιοπαρουσίαση “H εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ο αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ” υλικά της διημερίδας της ΚΕ του ΚΚΕ. Προβολή του ντοκιμαντέρ “Ludlow - Οι έλληνες στους πολέμους του άνθρακα” του Λ.Βαρδαρού. ÂÂΤετάρτη 28/12, 7.00 μ.μ.: βιβλιοπαρουσίαση “Το σχολείο” του A.Π. Γκαϊντάρ.

 Η γνώση είναι δύναμη

Πρόταση αυτομόρφωσης για τις γιορτές

Η γνώση είναι δύναμη για να αλλάξουμε τον κόσμο!

τα βιβλιοπωλεία της “Σύγχρονης Εποχής” υπάρχει ένα πλήθος νέων, αλλά και παλαιότερων εκδόσεων που μπορούν να δώσουν απαντήσεις σε πολλά κρίσιμα ερωτήματα και προβληματισμούς που έχει ένας νέος άνθρωπος σήμερα, που γεννιούνται μέσα στις σύνθετες συνθήκες που ζούμε. Με όπλο τη γνώση, το διάβασμα, μπορούν να εξηγηθούν πλευρές της κοινωνικής ζωής, των τρεχουσών εξελίξεων που με μια πρώτη ματιά φαντάζουν ακατανόητες, ανεξήγητες. Η επικαιρότητα του μαρξιστικού βιβλίου, είτε είναι θεωρητικό, πολιτικό, ιστορικό ακόμα και λογοτεχνικό,

βρίσκεται και στο ότι μπορεί να δώσει εργαλεία και μέθοδο για να βρούμε απαντήσεις στα σύγχρονα ζητήματα, να απαντήσουμε στην ιδεολογική και πολιτική επίθεση της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Είναι σε θέση να δώσει την ουσία-αιτία των φαινομένων που μας περιβάλλουν αλλά και ποια πρέπει να είναι η στάση του λαού και τις νεολαίας απέναντι σε αυτά. Μελετάμε την ιστορία του λαού μας και του ηρωικού ΚΚΕ - Ανεβάζουμε τον πήχη μπροστά στα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ και τα 50 της ΚΝΕ!

“ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ” Συλλογή κειμένων Εγγραφα από το Αρχείο του ΚΚΕ Επιμέλεια: Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ Πρόκειται για μια έκδοση προς τιμήν των 70 χρόνων από την έναρξη του αγώνα του ΔΣΕ, που μέσα από μια σημαντική συλλογή ντοκουμέντων και κειμένων από το Αρχείο του Κόμματος - κάποια από τα οποία βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας - φωτίζει βασικές πλευρές που αφορούν τη συγκρότηση και δράση του ΔΣΕ, καθώς και τη στρατηγική του στόχευση, συμβάλλει στο να δοθεί απάντηση στην αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία, παλιότερη και “σύγχρονη”, που στόχο έχουν να συσκοτίσουν την αντικειμενική πραγματικότητα και την ιστορική αλήθεια, να υποτάξουν την εργατική τάξη στα κελεύσματα του κεφαλαίου. Η έκδοση περιλαμβάνει τη Διακήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για τα 70χρονα του ΔΣΕ, καθώς και αρχειακό και φωτογραφικό υλικό.

“Φωτογραφίζοντας τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας” Την άνοιξη του 2014 η Τάνια Μουσούρη και ο Αλέξης Χατζής δώρισαν στο Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ το αρχείο (σε πρωτότυπα φωτογραφικά φιλμ) του Απόστολου Μουσούρη, οπερατέρ του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ο οποίος, έχοντας πάρει μέρος ως κινηματογραφιστής στις μάχες του Γράμμου (1948, 1949) και του Βίτσι (1949), αποτύπωσε εικόνες ανεκτίμητης αξίας, που αποτελούν ντοκουμέντα ιστορικά, αδιαμφισβήτητα και αδιάβλητα. Ο Απόστολος Μουσούρης μάς παραδίδει εικόνες από την καθημερινότητα των ανθρώπων στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας, λεπτομέρειες από τη ζωή των μαχητών του ΔΣΕ, καταγραφές μαχών, στιγμιότυπα από την εκπαίδευση, έως και τοπογραφικής αξίας φωτοαποτυπώσεις, έτσι που ο σημερινός νέος αγωνιστής να μπορεί να προσεγγίσει όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά στιγμές από την ιστορία της ένοπλης εκείνης ταξικής σύγκρουσης της περιόδου 1946-49, να γνωρίσει την καθημερινότητα της ζωής και της δράσης των μαχητών και μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

“23+ Παθιασμένα ψέματα για τον ένοπλο λαϊκό αγώνα 1941-1949” Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ Μια έκδοση-απάντηση στην αντικομμουνιστική ιστορική διαστρέβλωση με αφορμή τα 70 χρόνια του ΔΣΕ. Όπως τονίζει και το Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ: «Κάθε εργάτης και εργάτρια, κάθε νέα και νέος, που αρχίζει τη ζωή μέσα στη ζούγκλα όπου κυριαρχεί το δίκιο του εκμεταλλευτή, μπορεί και έχει κάθε συμφέρον να αντιληφθεί, με τη συμβολή του ΚΚΕ, την αιτία και το στόχο της ιδεολογικής επίθεσης των άμεσων ή των έμμεσων απολογητών της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Επιδιώκουν να χτυπήσουν την ταξική πάλη σήμερα, προκειμένου να περάσει δίχως κινδύνους για την καπιταλιστική εξουσία η στρατηγική του κεφαλαίου».

“Οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες του Μάη του ‘36” Υλικά της Διημερίδας της ΚO Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ (13 - 14 Μάη 2016) Μελετώντας κανείς τα υλικά που περιλαμβάνονται στην έκδοση, θα έχει τη δυνατότητα να διαπιστώσει ότι ο ματωμένος Μάης του ‘36 ήταν μια ταξική σύγκρουση, ένας μεγάλος σταθμός στην Ιστορία των ταξικών αγώνων, ο μεγαλύτερος που είχε ζήσει μέχρι τότε το εργατικό και το κομμουνιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Τα διδάγματα και τα συμπεράσματα αυτών των εργατικών-λαϊκών αγώνων φωτίζουν το δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσει ο λαός στην πάλη του ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους.



Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016



Εκδόσεις που συμβάλλουν στον προβληματισμό, την αναζήτηση

“Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία!”

Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία!

Εκδοση του “Οδηγητή” και της “Σύγχρονης Εποχής” που επιμελήθηκε η Ιδεολογική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ σε συνεργασία με το Τμήμα Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ Η παρούσα συλλογή κειμένων επιδιώκουμε να αναδείξει ότι, για το επαναστατικό εργατικό κίνημα, το ζήτημα της μόρφωσης, όπως και της επιστημονικής γνώσης, είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας, τόσο για την ικανότητα διεξαγωγής του αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, όσο και για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Ακόμα, επιδιώκουμε να τονίσει τη στενή σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στην κομμουνιστική ιδεολογία και στην επιστημονική γνώση, μιας και ο μαρξισμός-λενινισμός δεν είναι απλά μια θεωρία για το πώς θα μπορούσε να είναι η κοινωνία, αλλά στηρίζεται στην επιστήμη, στη γνώση των νόμων κίνησης της ανθρώπινης κοινωνίας. Αυτά τα ζητήματα φωτίζονται μέσα από την επιλογή μιας σειράς κειμένων, που αφορούν από τους θεμελιωτές της θεωρίας μας, όπως οι Φ. Ένγκελς και Β. Ι. Λένιν, άλλους κομμουνιστές διανοητές και επαναστάτες, όπως ο Τσε Γκεβάρα και ο Ι. Β. Στάλιν, αλλά και προοδευτικούς ριζοσπάστες επιστήμονες, όπως ο Ά. Αϊνστάιν. Επιπρόσθετα, ανάμεσα στα ιδεολογικά, πολιτικά και επιστημονικά κείμενα παρεμβάλλονται και έργα μεγάλων κομμουνιστών καλλιτεχνών, όπως του Μπέρτολτ Μπρεχτ και του Ναζίμ Χικμέτ, που με την βαθιά τους γραφή δίνουν σημαντικές πλευρές αυτών των ζητημάτων. Συλλογή κειµένων για νέους

Σύγχρονη Εποχή

Η στρατευμένη τέχνη “όπλο” στον αγώνα για να “γενούνε τα σκοτάδια λάμψη”!

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ “Για για να γενούνε τα σκοτάδια λάμψη” Επιστημονικό Συνέδριο της ΚΕ του ΚΚΕ, 13 14.06.2015 Ένα Συνέδριο και μια έκδοση που φιλοδοξούν συλλογικά ν’ αναπληρώσουν την 20χρονη σχεδόν απουσία μελέτης και μετάφρασης του έργου του Ναζίμ Χικμέτ στη χώρα μας. Στην έκδοση περιλαμβάνονται, μεταφρασμένα από τα τουρκικά και από άλλες γλώσσες, κομμάτια από το έργο του Ναζίμ Χικμέτ που ήταν άγνωστα μέχρι σήμερα στη χώρα μας. Κυρίως από το έργο του Ανθρώπινα Τοπία της Πατρίδας μου. Επίσης, στην έκδοση περιέχονται στοιχεία για όλα τα είδη τέχνης, με τα οποία ασχολήθηκε ο Χικμέτ - ποίηση, παραμύθι, κινηματογράφος, θέατρο κ.ά.

“Ο κόκκινος Τράγος”, Κώστας Παρορίτης Ο “Κόκκινος Τράγος”, γραμμένος για τα χρόνια του εθνικού διχασμού και του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, δεν είναι ένα ακόμα αντιπολεμικό μυθιστόρημα. Ο Κώστας Παρορίτης, ως εισηγητής και βασικός εκπρόσωπος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στην Ελλάδα, διακηρύσσει την ανάγκη η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να μην μπουν κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης, η οποία τους ρίχνει στον πόλεμο και τους κάνει βορά στα κανόνια της για να εξυπηρετήσει τα δικά της ταξικά συμφέροντα. Η πείνα, τα βάσανα και οι καημοί του λαού της Αθήνας αποτυπώνονται με ρεαλισμό στις σελίδες του βιβλίου.

“Βασικές αρχές Πολιτικής Οικονομίας”, Λ. Σεγκάλ Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε στα ρωσικά το 1934 στην ΕΣΣΔ. Η πρώτη μετάφραση του βιβλίου στα ελληνικά έγινε μόλις 2 χρόνια αργότερα, το 1936, για να κυκλοφορήσει ως ειδική έκδοση του “Ριζοσπάστη” σε τέσσερα τεύχη. Αυτή η επανέκδοση έχει διττό στόχο. Από τη μια, συμβάλλει στη διατήρηση και στη μελέτη ενός βασικού εγχειριδίου Πολιτικής Οικονομίας, το οποίο αξιοποιήθηκε σε σημαντικό βαθμό στις πρώτες δεκαετίες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ, ενώ, από την άλλη, μπορεί να συμβάλλει στην πρώτη επαφή με τη μαρξιστική Πολιτική Οικονομία.

“Η εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ο αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ” Υλικά της Διημερίδας της ΚΕ του ΚΚΕ Αθήνα, 21 - 22 Νοέμβρη 2015 Το ΚΚΕ μελετά με ταξικότητα και επιστημονικότητα, ενσωματώνει ό,τι πιο ζωντανό και αληθινό από την Ιστορία του, από την οποία αντλεί και συνειδητοποιεί συμπεράσματα γενικότερης σημασίας. Έτσι, προσπαθεί να φωτίζει την πραγματική αιτία της σταθερής αντιλαϊκής επίθεσης του κεφαλαίου, να διαλύει τις αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού, να προβάλλει την ιστορική επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.



Προτάσεις για το θέμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου

Σήμερα, που οι φωτιές του ιμπεριαλιστικού πολέμου ανάβουν όπου Γης, η ανάγκη να βγει η εργατική τάξη στο προσκήνιο και να επιτελέσει τον ιστορικό της ρόλο να πάρει στα χέρια της την εξουσία και να οικοδομήσει τη νέα, τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία, απαλλαγμένη από οποιαδήποτε μορφή εκμετάλλευσης γίνεται επιτακτικότερη από ποτέ. Τρείς εκδόσεις της “Σύγχρονης Εποχής” που αναδεικνύουν τον πραγματικό χαρακτήρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και την στάση των κομμουνιστών και του εργατικού λαϊκού κινήματος: ÂÂ“Το ΚΚΕ στον ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940 - 1941. Οι αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Τα τρία Γράμματα του Ν. Ζαχαριάδη. Η θέση της «Παλιάς Κεντρικής Επιτροπής»”, από το Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ ÂÂ“Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η προϊστορία του (1870 - 1918)”, του Έρνο Γκόντος ÂÂ “Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση”, Β.Ι. Λένιν. Συλλογή Κειμένων ÂÂ“Ο βασικός εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα”, κείμενα των Γερμανών κομμουνιστών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο



Επιλογές από τα κλασσικά έργα του Μαρξισμού-Λενινισμού

ÂÂΒ.Ι. Λένιν “Σοσιαλισμός και θρησκεία” ÂÂΚ. Μάρξ, Φ. Ένγκελς “Για τον Αναρχισμό. Η πάλη με τον Μπακουνισμό την περίοδο της Α’ Διεθνούς” ÂÂΒ.Ι. Λένιν “Για το κράτος”

Οι σπουδαστές στις σχολές Εμπορικού Ναυτικού να χαράξουν τη δική τους ρότα για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους σε στεριά και θάλασσα

ην ίδια στιγμή που οι Έλληνες εφοπλιστές είναι πρώτοι στην παγκόσμια κατάταξη, ο κλάδος της ναυτιλίας αποτελεί πεδίο τεράστιας κερδοφορίας συνολικά για το κεφάλαιο, οι σπουδαστές στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού (ΑΕΝ) βιώνουν μια εκρηκτική κατάσταση στις σχολές τους. Το “θαύμα της ελληνόκτητης ναυτιλίας” είναι μύθος για τους πολλούς Ο ελληνόκτητος στόλος κατέχει την πρώτη θέση στην παγκόσμια ναυτιλία ενώ ταυτόχρονα αποτελεί το 50% της ευρωπαϊκής. Είναι μάλιστα ενταγμένος στον στρατηγικό σχεδιασμό των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων ως το 4ο όπλο του ΝΑΤΟ. Οι Έλληνες εφοπλιστές αξιοποιούν την ισχυρή τους θέση στις διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές για να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Η σύμπλευση της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και των προηγούμενων, με τους εφοπλιστές ενισχύει την εκμετάλλευση των ναυτεργατών ενώ ταυτόχρονα δίνει στους εφοπλιστές ακόμα περισσότερα προνόμια, φοροαπαλλαγές κ.ά. Διαμορφώνουν φθηνό εργατικό δυναμικό στα καράβια, με σκόρπιες και αναλώσιμες γνώσεις, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα. Η κερδοφορία των εφοπλιστών είναι αποτέλεσμα της βαθιάς εκμετάλλευσης των ναυτεργατών και των προνομίων που είχαν και έχουν οι εφοπλιστές.

Η κατάσταση στις ΑΕΝ είναι εκρηκτική Η κατάσταση στις σχολές και τα καράβια κάθε χρόνο είναι και χειρότερη. Υποβαθμισμένες σχολές, ελλείψεις σε εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό, εγκαταστάσεις, αναχρονιστικό πρόγραμμα σπουδών, απαρχαιωμένα εργαστήρια, ασφυκτικός έλεγχος από τη διοίκηση του λιμενικού σώματος είναι ορισμένα από αυτά. Κάθε χρόνο σπουδαστές από τις ΑΕΝ περιπλανώνται από εταιρεία σε εταιρεία και στα διάφορα δουλεμπορικά γραφεία ευρέσεως εργασίας για να βρουν πλοίο να κάνουν το εκπαιδευτικό τους ταξίδι, που είναι απαραί-

τητη προϋπόθεση για να πάρουν το πτυχίο τους. Εκατοντάδες σπουδαστές αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος των σπουδών τους και εγκαταλείπουν τη σχολή. Ακόμα και μετά το πτυχίο η κατάσταση είναι εκρηκτική, αφού η εύρεση καραβιού για τους ναυτεργάτες είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, υπάρχει μεγάλο ποσοστό ανεργίας, ενώ ο μέσος όρος διάρκειας δουλειάς για τους ναυτεργάτες είναι 5,5 μήνες το χρόνο.

Κανένας συμβιβασμός! Δεν πρέπει οι νέοι σπουδαστές να συμβιβαστούν με την κατάσταση στις σπουδές, τη ζωή και τη δουλειά τους. Δεν είναι αντικειμενική. Φταίει η ιδιοκτησία των καραβιών από τους εφοπλιστές. Φταίει το γεγονός ότι από τη δουλειά 150.000 ναυτεργατών στα ελληνόκτητα καράβια σε ετήσια βάση, παράγεται ένας τεράστιος πλούτος δισεκατομμυρίων που καρπώνεται το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Στην οργάνωση βρίσκεται η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα Θέλουν υποτακτικούς σπουδαστές οι εφοπλιστές. Μένουμε ανυπότακτοι, ορ-

γανωνόμαστε και διεκδικούμε τις σύγχρονες ανάγκες μας. Οι δυνάμεις της ΚΝΕ, μέλη και φίλοι, να μπουν ακόμα πιο αποφασιστικά στη μάχη και να συμβάλλουν στην οργάνωση των σπουδαστών μέσα από τους σπουδαστικούς συλλόγους των ακαδημιών, στη συλλογική διεκδίκηση και πάλη για τα δικαιώματά τους. Για να συζητάνε οι σπουδαστές συλλογικά, μαζικά και οργανωμένα, να μπαίνουν στον αγώνα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Δημιουργούμε σε κάθε ΑΕΝ επιτροπές αγώνα ανά ειδικότητα (πλοιάρχων, μηχανικών), ακόμα και ανά τμήμα. Επιτροπές που θα αναλάβουν την ενημέρωση, την οργάνωση και την κινητοποίηση των σπουδαστών. Επιτροπές που θα συμβάλλουν ώστε να συγκροτείται αγωνιστικός σπουδαστικός σύλλογος σε κάθε ΑΕΝ, εκλεγμένος από τους ίδιους τους σπουδαστές, μέσα από συλλογικές διαδικασίες, κόντρα με τους εφοπλιστές, τις διοικήσεις και τους μηχανισμούς τους στις σχολές και τα καράβια.

Πείρα από την ΑΕΝ Ασπροπύργου Το προηγούμενο διάστημα οι εφοπλιστές, το Υπουργείο Ναυτιλίας και οι μηχανισμοί τους στη σχολή έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να ανακόψουν την προσπάθεια των σπουδαστών να παλέψουν για τα προβλήματά τους, να οργανώσουν τον αγώνα τους και να

Από παλιότερη περιοδεία του σωματείου ΠΕΜΕΝ (Πανελλήνια Ένωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού). Η σταθερή και πρωτοπόρα παρέμβαση των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μέσα από τα σωματεία και τους συλλόγους είναι όρος για την αγωνιστική ανάταση των σπουδαστών στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού.

προχωρήσουν στις σπουδαστικές εκλογές για την ανάδειξη αγωνιστικού διοικητικού συμβουλίου. Οι δυνάμεις όμως της ΚΝΕ στο χώρο, μαζί με άλλους σπουδαστές που θέλανε να αγωνιστούν για να αλλάξει η κατάσταση, οργανώθηκαν, συγκρότησαν επιτροπή αγώνα, κατάρτισαν το πλαίσιο και τις διεκδικήσεις τους, ανέλαβαν την ενημέρωση των σπουδαστών για όλα τα προβλήματα που ξεσπούσαν και ξεσπάνε. Ανέδειξαν την ανάγκη ύπαρξης ενεργού σπουδαστικού συλλόγου και διεξαγωγής σπουδαστικών εκλογών. Κατάφεραν να οργανώσουν τους σπουδαστές, να συμμετάσχουν εκατοντάδες σπουδαστές στις γενικές συνελεύσεις, να πραγματοποιηθούν σπουδαστικές εκλογές και σήμερα η ΑΕΝ να έχει ένα αγωνιστικό διοικητικό συμβούλιο που παλεύει για τα δικαιώματα των σπουδαστών, ενημερώνει και κινητοποιεί δυνάμεις.

Με επίμονη δουλειά μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα Οι δυνάμεις των Κομματικών Οργανώσεων των Ναυτεργατών και οι δυνάμεις της ΚΝΕ στην ΑΕΝ Ασπροπύργου χρόνια δρουν στο χώρο, προσπαθούν να επιδράσουν στη συνείδηση των σπουδαστών και των ναυτεργατών. Αυτή η χρόνια δουλειά είναι που απέδωσε καρπούς, η δουλειά με το “Ριζοσπάστη” και τον “Οδηγητή”, η παρέμβαση των μελών της ΚΝΕ μέσα από την επιτροπή αγώνα και τον σύλλογο. Η παρέμβαση της ΚΝΕ στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού, συνολικά στους νέους από τη ναυτική εκπαίδευση και τους ναυτεργάτες, έχει μεγάλη σημασία για την πορεία του Κόμματος στον κλάδο τα επόμενα χρόνια. Είναι όρος για την ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε η επέτειος των 100 χρόνων του ΚΚΕ και 50 χρόνων της ΚΝΕ να μας βρει με γερούς δεσμούς με νέους σπουδαστές από τις ΑΕΝ αλλά και πολλαπλάσιες δυνάμεις στους νέους ναυτεργάτες στα καράβια. Τόνια Γαρδούνη μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

Πρόταση θεατρικών παραστάσεων

ήμερα πολλοί μπορεί να θεωρούν το θέατρο ως περιττή πολυτέλεια, όμως η αλήθεια είναι πως ο πολιτισμός, η επαφή με όλες τις μορφές της Τέχνης είναι ανάγκη και δικαίωμα για όλους τους νέους και τις νέες. Οι μέρες λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων αποτελούν πάντα μια καλή “ευκαιρία” για μια θεατρική παράσταση. Παρουσιάζουμε λοιπόν, την πρόταση μας με επιλεγμένα έργα από την Αθήνα και την Πάτρα τα οποία μπορούν να προβληματίσουν, να εμπνεύσουν, να αποτελέσουν τροφή για συζήτηση.

ΑΘΗΝΑ

ΠΑΤΡΑ

«Πού είναι η μάνα σου μωρή»

«Μικροαστοί» του Μαξίμ Γκόρκι

ο αυτοβιογραφικό έργο της Δήμητρας Πέτρουλα «Πού είναι η μάνα σου μωρή» σε θεατρική διασκευή Σοφίας Αδαμίδου, σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια Ένκε Φεζολλάρι, και με τη Βέρα Κρούσκα, συνεχίζει για δεύτερη χρονιά την πετυχημένη πορεία του στον Πολυχώρο «VAULT» (Μελενίκου 26). Οι θεατές αντιμέτωποι με την Ιστορία, παρακολουθούν την ιστορία ενός παιδιού που επέζησε από τις σφαγές των Χιτών και κατέγραψε όλες τις θηριωδίες τους. Την ιστορία μιας γυναίκας που έζησε την αγριότητα και την ωμότητα ενός σκληρού πολέμου. Μιας γυναίκας που ενηλικιώθηκε βίαια και αποτρόπαια ζώντας τις 31 σφαγές των δικών της ανθρώπων από ντόπιους Χίτες, πρώην συνεργάτες των ναζί και μετέπειτα διώκτες των κομμουνιστών που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση. Εκείνο το κρύο πρωινό του Γενάρη του 1946, λίγα μέτρα έξω από το σπίτι τους, δολοφονούνται ομαδικά τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Πέτρουλα, από τις ένοπλες συμμορίες της «Χ». Το τρίχρονο κοριτσάκι της οικογένειας που επέζησε της σφαγής κατέγραψε αργότερα τα φοβερά εκείνα γεγονότα της εξόντωσης της μάνας της, των αδελφών της, των άλλων συγγενών της, σαν μνημόσυνο για τους σκοτωμένους, σαν σιωπηλό μοιρολόι, σαν κλάμα που σταλάζει όμως από την ψυχή της ελπίδα, σαν ξέσπασμα στο παράπονο γιατί αναγκάστηκε να περάσει τόσο δύσκολα παιδικά χρόνια και να ζήσει «τρέχοντας» κι όχι αργά και φυσιολογικά. Τα σκηνικά - κοστούμια είναι της Χριστίνας Κωστέα. Οι φωτισμοί της Ελίζας Αλεξανδροπούλου. Φωτογραφίες: Σωτηρία Ψαρού, Κική Παπαδοπούλου. Παίζουν επίσης: Αγάπη Παπαθανασιάδου, Ορνέλα Λούτη.

Κώστας Καζάκος, καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου, σκηνοθετεί τους «Μικροαστούς» του Μ. Γκόρκι στην Κεντρική Σκηνή, στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων», από 3 Δεκέμβρη. Πρόκειται για ένα έργο ρεαλιστικό και ταυτόχρονα αλληγορικό. «Τα δικαιώματα δεν σου τα δίνουν, τα δικαιώματα τα παίρνεις μόνος σου...», γράφει ο Γκόρκι το 1901. Οι ήρωες είναι πρόσωπα της καθημερινής ζωής, αλλά και σύμβολα. Ταξικές δυνάμεις της κοινωνίας σε αντίθεση και σύγκρουση. Από τη μια πλευρά οι μικροαστοί, περιχαρακωμένοι, πνιγμένοι στις προκαταλήψεις, αμέτοχοι, αντιδραστικοί, με μοναδική τους έννοια το προσωπικό τους συμφέρον και την καλοπέραση. Κι από την άλλη ένας ολόκληρος κόσμος αρχίζει να αφυπνίζεται, διεκδικώντας μία καλύτερη ζωή. Συντελεστές: Μετάφραση: Λυκούργος Καλλέργης, Προσαρμογή - Σκηνοθεσία: Κώστας Καζάκος, Σκηνικά - κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου, Μουσική: Σοφία Καμαγιάννη, Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος, Βοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Αλεξανδράκη. Διανομή: Κώστας Καζάκος, Μελίνα Βαμβακά, Αλμπέρτο Φάις, Κοραλία Καράντη, Αντώνης Καραστεργίου, Διονύσης Βούλτσος, Γεωργία Σωτηριανάκου, Βίκυ Μαραγκάκη, Φάνης Δίπλας, Γεράσιμος Ντάβαρης, Ήρα Ρόκου, Ιωάννα Στεφανάτου, Περικλής Βασιλόπουλος.

«Παιχνίδι του Έρωτα και της Τύχης» του Μαριβό

«Φόρτυ ½ (μύησις)» στο θέατρο «Από Κοινού»

Ελένη Γερασιμίδου παρουσιάζει στο θέατρο Από Κοινού (Ευπατριδών 4) τη νέα σατυρική performance, με τίτλο Φόρτυ ½ (μύησις). Εμπνευσμένο από την performance της Σέρβας εικαστικού στο ΜοΜΑ της Νέας Υόρκης, με τον τίτλο «Μαρίνα Αμπράμοβιτς: Η Καλλιτέχνης Είναι Εδώ», η οποία καθόταν, για όσες ώρες ήταν ανοιχτό το μουσείο, σιωπηλή και ακίνητη πίσω από ένα τραπέζι και το κοινό μπορούσε να καθίσει απέναντί της όσο επιθυμούσε και να κάνει ό,τι θέλει... μια άλλη Βαλκάνια περφόρμερ, γνωστή και ως... Yelena Yerasimovic, εμφανίζεται στη σκηνή για να προκαλέσει αντιδράσεις, αναρωτήσεις, ανησυχίες, αγανάκτηση - ευχαρίστηση και πολύ γέλιο, με τη συμμετοχή του κοινού που καλείται να κάτσει απέναντί της! Μην το χάσετε. Παίζουν: Η ίδια: Ελένη Γερασιμίδου, Alter ego: Αντώνης Ξένος, Το Άλλο (βουβό): Αγγελική Ξένου. Κείμενα: Ελένη Γερασιμίδου. Σκηνοθεσία: Αγγελική Ξένου. Εικαστική Επιμέλεια: Κώστας Βελινόπουλος. Επιμέλεια βίντεο: Κώστας Σταματόπουλος. Μουσική Επιμέλεια: trikouvertes (Αλεξάνδρα Μπότη - Χριστίνα Τζάκσον - Αγγελική Ξένου).

πό το «Άρμα Θέσπιδος» το «Παιχνίδι του Έρωτα και της Τύχης», που θα ανέβει στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» από 29 Οκτώβρη έως 20 Νοέμβρη. Θα ακολουθήσει περιοδεία στην ευρύτερη περιοχή Αχαΐας - Ηλείας κ.λπ. Θα δοθούν δωρεάν παραστάσεις σε νοσοκομεία, ιδρύματα, φυλακές. Μια κωμωδία παρεξηγήσεων και εναλλαγής ρόλων... Ένα παιχνίδι μεταμφιέσεων που κινεί επιδέξια ο Οργκόν, πατέρας της Σύλβια, που σκοπεύει να παντρευτεί τον Ντοράντ. Για να μάθει ποιος στ’ αλήθεια είναι ο Ντοράντ, ζητάει άδεια από τον πατέρα της να αλλάξει θέση με την υπηρέτριά της Λιζέτ, όταν εκείνος τους επισκεφθεί. Ο πατέρας της συμφωνεί, γνωρίζοντας πως και ο Ντοράντ σκοπεύει να κάνει το ίδιο ακριβώς παιχνίδι. Θα παρουσιαστεί ως υπηρέτης και ο υπηρέτης του Αρλεκίνος θα μεταμφιεστεί σε Ντοράντ... Συντελεστές: Μετάφραση: Γιάννης Βαρβέρης, Σκηνοθεσία - Διασκευή: Χρήστος Στρέπκος, Σκηνικά - κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου, Κίνηση: Μαριμίλλη Ασημακοπούλου, Φωτισμός: Νίκος Σωτηρόπουλος Παίζουν: Γιάννης Τσάκωνας, Βασίλης Κόκκαλης, Ελένη Καλαντζοπούλου, Κατερίνα Κολλυροπούλου.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

“Η συμμετοχή των γυναικών στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ)”

έκδοση “Η συμμετοχή των γυναικών στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ)” αποτελεί μια συλλογική εργασία του Τμήματος Γυναικών της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για την ισοτιμία της γυναίκας, προς τιμήν των 70 χρόνων από την έναρξη του αγώνα του ΔΣΕ. Εντάσσεται στη συνολική προσπάθεια, μπροστά στον εορτασμό των 100χρονων του ΚΚΕ, να φωτιστεί η συμβολή του ΚΚΕ στη γυναικεία συμμετοχή στον κοινωνικό και πολιτικό αγώνα, στις μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, τον 20ο αιώνα. Ο σκοπός της παρούσας έκδοσης είναι μέσα από το αρχειακό και φωτογραφικό υλικό, τις βιβλιογραφικές πηγές, η αναγνώστρια και ο αναγνώστης να έρθουν σε επαφή με την εξελικτική πορεία και με πλευρές της γυναικείας συμμετοχής στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, που άλλες πάλεψαν με το όπλο στο χέρι, άλλες στις υγειονομικές υπηρεσίες, άλλες σε διάφορες υπηρεσίες στα μετόπισθεν, στους λαϊκούς θεσμούς.

Η γυναίκα στο ΔΣΕ Το γεγονός ότι υπήρχε σχετική καθυστέρηση στο να βγουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα για το θέμα της γυναικείας συμμετοχής τόσο στο ΔΣΕ, όσο και στην προηγούμενη περίοδο ’40-45, στα Δεκεμβριανά, αντανακλά ότι κάθε υποχώρηση του εργατικού κινήματος, ο συνακόλουθος αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων, επιδρά αρνητικά και στην αφομοίωση της μαρξιστικής-λενινιστικής αντίληψης για το γυναικείο ζήτημα. Η παρούσα έκδοση βέβαια δεν έχει χαρακτήρα δοκιμίου ιστορίας. Παρουσιάζονται ορισμένα ενδεικτικά “στιγμιότυπα” της “γυναίκας ως ανεκτίμητο παράγοντα στη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας”. Επιδίωξη είναι να αναδειχτεί ποιες ήταν

“ Αδελφές μου της ελπίδας, Ω, γυναίκες γενναίες, Έχετε κλείσει συμφωνία ενάντια στο θάνατο, Ω, αθάνατες αγαπημένες μου, Παίζετε τη ζωή σας Για να θριαμβεύσει η ζωή” Γράμμος, Ιούνης 1949 Paul Elyar

οι κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις, το υπόβαθρο της στράτευσης των γυναικών, όπως και πως επέδρασε αυτή η στράτευση στη συνείδηση τόσο των μαχητριών του ΔΣΕ, όσο και στη συνείδηση των μαχητών του. Πώς δηλαδή άλλαξε και η στάση των ανδρών απέναντι στη συμμετοχή της γυναίκας στην κοινωνική και πολιτική δράση, στην ένοπλη ταξική αναμέτρηση. Αυτή η πορεία συνδεόταν και με την προσπάθεια να αντιμετωπιστούν τα εμπόδια στην ταξική και πολιτική αφύπνιση των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων γυναικών, οι αντιδραστικές αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνική ζωή και δράση, που κυριαρχούσαν και σε πλατιές εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Η “μεταμόρφωση” των γυναικών, που η πλειοψηφία τους ήταν 17-20 χρονών κορίτσια, δεν ήρθε μόνο ως αντίδραση στις άθλιες συνθήκες που τις είχε καταδικάσει να ζουν η κρατική πολιτική δεκαετιών. Ούτε δικαιολογείται από την επιτακτική αναγκαιότητα της γυναικείας συμμετοχής, λόγω και του προβλήματος των εφεδρειών. Δεν έφτανε από μόνος του - παρά το ρόλο που έπαιξε αναμφίβολα - ο απόηχος της αγωνιστικής πνοής που είχαν εμφυσήσει

το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και η ΕΠΟΝ. Για τη “μεταμόρφωση” τόσων γυναικών ήταν αναντικατάστατη η επίμονη, οργανωμένη “ειδική” δουλειά του ΚΚΕ και κατ’ επέκταση των επιτελείων του ΔΣΕ στις γυναίκες. Κύριος στόχος ήταν η αντιμετώπιση των ιδιαίτερων προβλημάτων και αναγκών των μαχητριών του ΔΣΕ, λόγω της θέσης τους στην αναπαραγωγική διαδικασία, αλλά και της ανισότιμης θέσης τους στην καπιταλιστική κοινωνία. Εκτός από την εθελοντική στράτευση των γυναικών, που γινόταν από δοκιμασμένες και ατσαλωμένες μαχήτριες, με νόμο της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης προβλεπόταν και το μέτρο της επιστράτευσης ορισμένων ηλικιών γυναικών από τις απελευθερωμένες περιοχές. Απέφευγαν να στρατολογούν παντρεμένες γυναίκες. Ο νόμος 7 προέβλεπε ειδική μέριμνα για τις γυναίκες. Μόνο με την δική τους θέληση και ύστερα από δικό τους αίτημα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε μάχιμες θέσεις. Η επιστράτευση ανταποκρινόταν και εξέφραζε την επιβολή της εξουσίας του ΔΣΕ στις απελευθερωμένες περιοχές. Αντιστοιχούσε στον υποχρεωτικό

χαρακτήρα της στράτευσης σε κάθε κράτος που συγκροτεί το στρατό του. Βεβαίως η επιστράτευση εκπλήρωνε την επιτακτική ανάγκη του ΔΣΕ να λύσει το πρόβλημα των εφεδρειών. Ταυτόχρονα εξέφραζε και την πεποίθηση ότι οι επιστρατευμένες γυναίκες, όπως και οι άνδρες, ήταν δυνατόν να κερδηθούν με τους σκοπούς του αγώνα του ΔΣΕ.

Πως παρουσιάζεται η γυναικεία συμμετοχή στο ΔΣΕ από τους αντιπάλους του; Η αστική προπαγάνδα, από τότε ως σήμερα, χρησιμοποιεί το ζήτημα της “βίαιης επιστράτευσης” προκειμένου να συκοφαντήσει την ένοπλη λαϊκή πάλη, την εθελοντική, ανιδιοτελή, ηρωική δράση των μαχητριών και των μαχητών του ΔΣΕ. Ευρύτερος στόχος της είναι να υπερασπιστεί την αστική εξουσία και βία ως νόμιμο δικαίωμα, σε αντίθεση με το δικαίωμα που αντλεί ο λαός από το δίκιο του αγώνα του. Παρουσιάζει τη συμμετοχή των γυναικών στο ΔΣΕ ως αναγκαστική, από φόβο, και όχι ως αποτέλεσμα της συνειδητής θέλησης και δράσης, της συ-

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΝΕΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ

πό μακριά είδαμε μια ομάδα κοριτσιών.(...) Είχε χιονοθύελλα «... και έκανε τσουχτερό κρύο(...) Ήταν περίπου 55-60 κοριτσάκια ηλικίας 10-13 χρόνων, ντυμένα με χαλασμένα παλτουδάκια και αντί για παπούτσια είχαν δεμένα με πανιά τα ποδαράκια τους (...) Γιατί δεν μας αφήνετε να πολεμήσουμε; Το ένα έλεγε “εμένα μου σκότωσαν τη μητέρα μου μπροστά στα μάτια μου”. Το άλλο μιλούσε για τους δύο σκοτωμένους γονείς του(...) χτυπούσαν τα ποδαράκια τους με πείσμα. Τι να κάνουμε; Οργανώσαμε ένα μικρό λόχο δίπλα μας και τα εκπαιδεύσαμε τηλεφωνήτριες. Ορισμένες από αυτές τις κοπελούδες ... το ’σκασαν και πήγαν σε μάχιμα τμήματα. Φυσικά κι εκεί δεν τις αφήσαμε να πολεμήσουν.»1

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2016

νείδησης του χρέους. Ουσιαστικά υποβαθμίζουν το στοιχείο της διαδικασίας που βοηθούσε στην πολιτική και ταξική τους αφύπνιση, στη συνειδητοποίηση των στρατευμένων γυναικών. Τα διάφορα ρεύματα της αναθεώρησης της ιστορίας αξιοποιούν και τον αντικομμουνισμό της τότε εποχής που αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Υπουργού Τύπου Μ. Αιλιανού το 1948: «συμμορίτισσες που ξέχασαν την αποστολή τους, το φύλο τους, και ζώσθηκαν με φυσεκλίκια όχι για να υπερασπιστούνε τη Θρησκεία, την Πατρίδα και την Οικογένεια, αλλά για να σπείρουνε το θάνατο, αντί να θερμάνουνε το σπέρμα της δημιουργίας, και ξεριζώνουν τα παιδιά από την αγκαλιά της μάνας τους.» Στον Τύπο της εποχής αναπαράγονταν επίσης χαρακτηρισμοί για τις μαχήτριες, όπως “φανατισμένες ύαινες”, ακόμα και πορνογραφικά σκίτσα με σεξουαλικά υπονοούμενα για τις μαχήτριες. Από την άλλη, ιδιαίτερα το νέο κύμα αναθεώρησης της ιστορίας, παρουσιάζει ως κριτήριο της ιστορικής αλήθειας προσωπικές μαρτυρίες, πραγματικές ή κατασκευασμένες. Αναφέρονται γενικά στη συμμετοχή του γυναικείου φύλου, χωρίς ταξικά χαρακτηριστικά, σε κάθε ιστορική στιγμή. Για πα-

ράδειγμα, αναφέρονται απαξιωτικά στο ρόλο των μαχητριών, προσδίδοντας και την εικόνα του θύματος σε πολλές. Ταυτόχρονα, τοποθετούν σε περίοπτη θέση την… προσφορά της γυναίκας της “εθνικοφροσύνης”, με εκφραστές τη βασίλισσα Φρειδερίκη, τις “εντεταλμένες κυρίες” του εράνου “Πρόνοια Βορείων Επαρχιών της Ελλάδος”, που ήταν κυρίως γόνοι αστικών οικογενειών (τραπεζιτών κ.ά.). Η θεώρηση αυτή, μιλά για “χρησιμοποίηση” των γυναικών από το ΚΚΕ, όποτε ήταν “δύσκολες οι καταστάσεις”, δηλαδή “κατά πώς βόλευε το ΚΚΕ”.

Ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων ο ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ Η δράση των γυναικών, όπως και των ανδρών του ΔΣΕ, η άφοβη στάση τους απέναντι σε ένα υπέρτερο στρατιωτικά και χωρίς καμία ηθική αναστολή ταξικό αντίπαλο, δεν θα υπήρχε, δεν θα μπορούσε να αναδειχθεί με όρους βίας και καταναγκασμού. Το φαινόμενο της μαζικής εθελοντικής γυναικείας συμμετοχής στα μάχιμα τμήματα του ΔΣΕ ήταν και είναι από τα πιο χαρακτηριστικά στην παγκόσμια πολεμική ιστορία.

ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΤΩΧΟΚΟΣΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ

δερφέ μου Διαμαντή, Είμαι πολύ καλά. Δεν ξέρω αν έμαθες που είμαι. Βρίσκομαι αγαπημένε μου αδερφέ στο ΔΣ και θέλω να σου γράψω λίγα από τη ζωή μου. Περνώ πολύ καλά και είμαι υπερήφανη γιατί βρίσκομαι εδώ και αγωνίζομαι για το συμφέρον του ελληνικού λαού… Εδώ αδερφέ μου δεν είναι όπως μας τα παρουσίασαν. Εγώ βλέπω με τα μάτια μου πόσο ισχυρός είναι ο ΔΣ. Σήμερα που σου γράφω είναι Πρωτοχρονιά και θυμούμαι πώς περνούσαμε στο σπίτι. Με πιάνει το παράπονο όταν σκέφτομαι ότι εσύ είσαι στο στρατό που πληρώνουν οι αμερικανοί και πολεμάς την αδερφή σου και τ’ άλλα αδέρφια σου. Δεν το βλέπεις Διαμαντή μου ποιος έχει δίκιο και που είναι η θέση σου; Εδώ που είναι ο φτωχόκοσμος πρέπει να είμαστε και εμείς. Έλα λοιπόν αδερφέ μου. Έλα να μαστε μαζί. Σε χαιρετώ με αδερφική αγάπη, η αδερφή σου.»2

«…

(γράμμα μαχήτριας στον αδερφό της που είναι στον αστικό στρατό)

“ΣΩΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ”

«Σ

ας γράφουμε εμείς οι μαχήτριες της 107ης Ταξιαρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Σας γράφουμε εσάς μανάδες και γυναίκες και αδελφές των στρατιωτών που ντύθηκαν στο χακί στο μοναρχοφασιστικό στρατό, για να σας πούμε μια μεγάλη αλήθεια, που ίσως να μην τη καταλάβατε ακόμα. Τα παιδιά σας... κινδυνεύουν εκεί που βρίσκονται… Ο θάνατος κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους. Οι πουλημένοι στους Αμερικάνους επιστρατεύσανε τα παιδιά σας είτε στρατιώτες είτε μάηδες και δυο χρόνια τώρα τα ρίχνουν ενάντια μας, τα ρίχνουν απάνω στα πολυβόλα μας και στα κανόνια μας και στις νάρκες μας. Έτσι τα παιδιά σας πέφτουν στη σφαγή. Ξέρετε πόσα έχουν σκοτωθεί και τραυματισθεί ως τα σήμερα; Πάνω από 73.000 απ’ όλη την Ελλάδα. Μόνο στο Γράμμο χάθηκαν ή τραυματίστηκαν πάνω από 25.000 παιδιά σας. Και κάθε μέρα χάνονται κι άλλα κι άλλα. Οι μοναρχοφασίστες δεν τα λογαριάζουν γιατί δεν είναι δικά τους. Τα δικά τους δεν τα στέλνουνε στο πόλεμο ή πληρώνουνε λίρες και δεν πάνε στο Στρατό. Μανάδες, αδελφές, γυναίκες Σώστε τα παιδιά σας από το θάνατο. Μιλήστε τους, γράψτε τους να φύγουν, αν θέλουν να παραδοθούν σε μας, θα τα κρατήσουμε στην ελεύθερη περιοχή μας χωρίς να πολεμάνε πια και θα τα περιποιηθούμε σαν αδέλφια μας. Έχουμε 5.000 τέτοιους αιχμαλώτους εμείς εδώ, στα δικά μας χωριά. Έχουνε γίνει οι καλύτεροι φίλοι μας. Αν δεν θέλουν να ‘ρθουν σε μας, ας έρθουν σε σας, στα σπίτια σας, μέσα στην αγκαλιά σας κι ας κρυφτούν. Γυναίκες, Ετοιμάζουν και νέα επιστράτευση 70.000 στρατιωτών. Ξεσηκωθείτε. Διαμαρτυρηθείτε. Μην αφήσετε τα παιδιά σας να πάνε στο στρατό των φασιστών. Τα περιμένει ο θάνατος. Πηγαίνετε στους στρατώνες και δώστε τους να καταλάβουν ότι πρέπει να φύγουν αμέσως από κει μέσα… Οι μαχήτριες της 107ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ.»3 (γράμμα μαχητριών του ΔΣΕ προς τις γυναίκες, μητέρες και αδελφές των στρατευμένων στον αστικό στρατό) Παραπομπές 1. Βασίλης Γ. Μπαρτζιώτας, “Ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας”, σελ. 80, εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή”, Αθήνα, 1981 2. Αρχείο ΚΚΕ, Έγγραφο 361663: Ραδιοφωνικός Σταθμός “Ελεύθερη Ελλάδα”, 21.1.1949: Γράμμα μαχήτριας προς τον αδελφό της, φαντάρο του εθνικού στρατού 3. Αρχείο ΚΚΕ, Έγγραφο 156959: Γράμμα μαχητριών 107ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ προς τις μητέρες, γυναίκες και αδελφές των φαντάρων και Μάυδων

70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Ι∆ΡΥΣΗ ΤΟΥ

∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ

ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑ∆ΑΣ