οδηγητής 1064 by giannis kle

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΧΩΡΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

9 771791 359004

www.odigitis.gr

ΠΛΟΥΣΙΑ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΕΙΣ

#1064 | ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2019 | 2 ευρώ

ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Κόντρα στο ρεύµα

Με πυξίδα τις ανάγκες της νεολαίας και των εργαζοµένων

Γιατί αυτός ο κόσµος µπορεί να αλλάξει!

Η νεολαία µπορεί να κατακτήσει τη ζωή που έχει ανάγκη,

µε το ΚΚΕ στο δρόµο της ανατροπής!

Η ΕΕ και εμείς (Μέρος 2ο) Συνέντευξη με τον Γιάννη Πρωτούλη και τον Σωτήρη Αβραμόπουλο

Φοιτητικές εκλογές 2019

Άρθρο για τους μαθητές μπροστά στις εκλογές

TO 3 Άρθρο της Συντακτικής Επιτροπής του “Οδηγητή” 4 Σχόλια 6 Ερωτήσεις - απαντήσεις για τις εκλογές και τις θέσεις του

ΚΚΕ

12 Για τη “Συμφωνία των Πρεσπών” 14 Αλληλεγγύη στον λαό της Βενεζουέλας 15 Σχετικά με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τον κατώτατο μισθό

16 Ημερίδα του συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής για την Υγεία και Ασφάλεια των εργαζομένων

17 “Βουλιάζουν” στα προβλήματα οι σπουδαστές των ΑΕΝ, μεσουρανούν οι εφοπλιστές

20 Προσεχώς στην τάξη! 22 Πάμε Γυμνάσιο: 135 χρόνια από τη γέννηση του Κ. Βάρναλη 24 Πολύμορφες δραστηριότητες Συντονιστικών Επιτροπών μαθητών

Καμπάνια Φοιτητικών Συλλόγων του ΑΠΘ για το πρόβλημα της διακίνησης ναρκωτικών

28 Για τις ομάδες “καινοτομίας” και επιχειρηματικότητας στο ΑΠΘ

29 Επιστολή της Επιτροπής Σπουδαστών του ΔΙΕΚ Χαλανδρίου

Συνέντευξη με τον αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Ερασιτεχνών Ποδοσφαιριστών Αχαΐας

31 Άρθρο για τις καινοτομίες στην παραγωγή 32 100 χρόνια από τη δολοφονία του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ

Μαθαίνω για τις φυσικές επιστήμες: Γνωριμία με τη θεωρία της εξέλιξης

35 Επιστολή του Τοντόρ Ζίβκοφ 36 Γράμμα του Ερίκ Καντονά 37 Προσυνεδριακός Διάλογος

Ανακοίνωση της Επιτροπής Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου

Ομιλία του Δ. Κουτσούμπα

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, θα μιλήσει στην εκδήλωση που διοργανώνουν το Τμήμα της ΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά και η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με θέμα “Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια στην εργασιακή ζούγκλα, για σύγχρονα δικαιώματα”. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 6 Φλεβάρη και ώρα 18.30, στο ξενοδοχείο “Novotel” (Μιχαήλ Βόδα 4 - 6).

Δημόσιος Προσυνεδριακός Διάλογος για τις Θέσεις του Κεντρικού Συμβουλίου για το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Στην Επιτροπή έφτασαν συνολικά 148 κείμενα, απ’ τα οποία δημοσιεύθηκαν τα 147. Δεν δημοσιεύθηκε 1 κείμενο που είχε ελλιπή στοιχεία. Τα κείμενα δημοσιεύτηκαν στα τεύχη του “Οδηγητή” των μηνών Νοέμβρη, Δεκέμβρη, Γενάρη και Φλεβάρη. Όλα τα κείμενα που έλαβε η Επιτροπή, μαζί με το κείμενο που δεν δημοσιεύτηκε, αλλά και όσα ενδεχομένως λάβει μέχρι την έναρξη του 12ου Συνεδρίου θα τεθούν υπόψη των αντιπροσώπων του Συνεδρίου. Η Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου, 30 Γενάρη 2019

OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Λεωφόρος Ηρακλείου 145, Νέα Ιωνία, ΤΚ: 14231, Κωδικός: 3995, ISSN 17913594, Τηλ.: 210-2592514, 210-2592517 Fax: 210 5241.526

Πικετοφορίες της ΚΝΕ την Τρίτη 5 Φλεβάρη “Αλληλεγγύη στον λαό της Βενεζουέλας – Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί!” Με αυτό το σύνθημα η ΚΝΕ οργανώνει παραστάσεις διαμαρτυρίας και πικετοφορίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την Τρίτη 5 Φλεβάρη καλώντας τη νεολαία να καταδικάσει αποφασιστικά την ωμή επέμβαση των ΗΠΑ, συμμαχικών τους κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής, του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) και της ΕΕ, στις εσωτερικές εξελίξεις στη Βενεζουέλα. Να εκφραστεί η αλληλεγγύη στον λαό και τη νεολαία της Βενεζουέλας, στον αγώνα τους για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.  Αθήνα, 19:00, Πάρκο Ελευθερίας (στ. Μετρό Μέγαρο Μουσικής)  Θεσαλλονίκη, 19:00, Άγαλμα Βενιζέλου

Οδηγητής



Φλεβάρης 2019

Ριχνόμαστε στη μάχη για να πείσουμε

ακόμα περισσότερους να βαδίσουν με το ΚΚΕ στον δρόμο της ανατροπής!

ε επιτυχία φτάνουμε στο 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας. Η ολοκλήρωση της προσυνεδριακής διαδικασίας, η εσωοργανωτική συζήτηση, ο δημόσιος προσυνεδριακός διάλογος και η διεξαγωγή του ίδιου του Συνεδρίου θα βγάλει την ΚΝΕ ένα βήμα πιο κοντά στους υψηλούς στόχους της Οργάνωσης! Αυτήν την κατάκτηση είναι που τώρα καλούμαστε να τη μετρήσουμε στη δράση, στην προσπάθεια για την ανάπτυξη αγωνιστικών πρωτοβουλιών σε κάθε χώρο νεολαίας και στις εκλογικές αναμετρήσεις του επόμενου διαστήματος που αντικειμενικά θα φουντώσουν και τη συζήτηση σε όλους τους χώρους. Ο στόχος μας δεκάδες χιλιάδες

Απέναντι στο ψεύτικο δίπολο η νεολαία μπορεί να κάνει την αληθινή διαφορά, δυναμώνοντας το ΚΚΕ! Οι κοκορομαχίες Τσίπρα-Μητσοτάκη πυκνώνουν, αλλά δεν μπορούν να κρύψουν ότι και οι δύο βρίσκονται στην ίδια πλευρά: με τους λίγους και τα συμφέροντά τους, με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Είναι απέναντι από τις δίκαιες διεκδικήσεις της νεολαίας, από το δικαίωμα της νεολαίας και του λαού να ζήσει με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής και της επιστήμης και όχι με όρους σύγχρονης σκλαβιάς. Το ΚΚΕ δεν διατυπώνει θέσεις και προτάσεις με βάση το αν αυτές ικανοποιούν μία χούφτα κηφήνες της κοινωνίας, αλλά με βάση τις σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες, με βάση το τι συμφέρει και τι αξίζουν ο εργαζόμενος λαός και τα παιδιά του. Γι’ αυτό πρωτοστατεί, στηρίζει και αναδεικνύει τους δίκαιους αγώνες της νεολαίας για μόρφωση, δουλειά και ζωή με σύγχρονα δικαιώματα. Υπάρχει πλέον μπόλικη πείρα που πρέπει να αξιοποιηθεί για να μην την πατήσει κανείς στην κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ και στην κάλπικη αντιπαράθεσή του με τη ΝΔ. Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά στην οργάνωση του αγώνα ενάντια στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που μετατρέπει την Ελλάδα σε ένα μεγάλο στόχο σε ενδεχόμενο γενικευμένης στρατιωτικής σύγκρουσης ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία. Γι’ αυτήν την ταμπακιέρα, που περιέχεται αυτούσια στη Συμφωνία των Πρεσπών, κατάπιαν τη γλώσσα τους και η κυβέρνηση, και η ΝΔ αλλά και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής. Το επόμενο διάστημα θα αποδειχτεί ακόμα πιο καθαρά αυτό που τόνισε το ΚΚΕ για την αντίθεσή του στη Συμφωνία των Πρεσπών: «η καταδίκη της Συμφωνίας των Πρεσπών έχει νόημα μόνο αν στρέφεται κατά των επικίνδυνων αμερικανικών - ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών, που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κατά του εθνικισμού σε Ελλάδα και FYROM». Θα δούμε πολλές “στρίγκλες” που θα γίνουν αρνάκια για την είσοδο της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ... Αν κι ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει τον θιγμένο όταν ακούει από το ΚΚΕ ότι είναι “ταχυδρόμος του ΝΑΤΟ” έρχεται το ίδιο το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ να τον καρφώσει χαρακτηρίζοντας - σε έγγραφο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα - την

παιδιά εργατικών-λαϊκών οικογενειών να στηρίξουν το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές απαιτεί ολοκληρωμένο σχέδιο παρέμβασης από κάθε ΟΒ, χαρτί και μολύβι για να φτάσει το κάλεσμα για την ενίσχυση του ΚΚΕ παντού. Ήδη από το προηγούμενο φύλλο του “Οδηγητή” αλλά και στο τρέχον τεύχος, η ύλη του με επιχειρήματα και παραδείγματα από όλους τους χώρους της νεολαίας είναι ένα πολύτιμο εφόδιο για να πείσουμε χιλιάδες νέους και νέες σε αυτές τις εκλογές να στηρίξουν το ΚΚΕ!

κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως «αφοσιωμένο εταίρο στην προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας…». Γιατί όταν οι φονιάδες της κυβέρνησης Τραμπ βάζουν στόχο «να διαμορφωθεί μια νέα γενιά ηγετών φίλα προσκείμενη στις Ηνωμένες Πολιτείες» - έτσι αναφέρεται στο ίδιο κείμενο - η νεολαία βάζει τον δικό της στόχο: να αποκαλύπτει τα τσιράκια των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ, να δυναμώσει τον αγώνα με το ΚΚΕ για να ξεκουμπιστούν οι φονιάδες του ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια, που στο πέρασμά τους αφήνουν εθνικισμούς και πολέμους. Το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ χτυπάει λάθος πόρτες αν νομίζει ότι στη νεολαία της χώρας θα βρει “συνένοχο στον φόνο”. Όπως κυνικά αναφέρει η ίδια έκθεση, θα επιστρατευτούν ΜΜΕ και ΜΚΟ (!!!) για να διαμορφωθεί θετικό κλίμα υπέρ των ιμπεριαλιστών ενώ οι δραστηριότητες της αμερικάνικης πρεσβείας πρέπει να «στοχεύουν στη νεολαία, τα κορίτσια (…) αποσκοπώντας να προωθήσουν μια θετική άποψη για τους δεσμούς ΗΠΑ – Ελλάδος…». Ούτε θα δεχτούμε, ούτε θα επιτρέψουμε την πλύση εγκεφάλου των ιμπεριαλιστών στους συμμαθητές και τους συναδέλφους μας. Τον ελληνικό λαό τον χωρίζει αίμα από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Από τις ναπάλμ ενάντια στον ΔΣΕ το 1949, στην αιματοβαμμένη χούντα και τα ξερονήσια για τους αγωνιστές, μέχρι τον βρώμικο ρόλο του ΝΑΤΟ στην τούρκικη εισβολή και κατοχή της Κύπρου και την πασαρέλα των πολεμικών πλοίων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στα λιμάνια όλης της χώρας σήμερα. Η μετατροπή της Ελλά-

δας σε ορμητήριο πολέμου για ΝΑΤΟ-ΗΠΑ θα έχει ακόμα πιο τραγικά αποτελέσματα για τη νεολαία. “Καλά” θα έχει μόνο για τους επιχειρηματικούς κολοσσούς της ενέργειας, των μεταφορών κ.ά. Ξέρουμε ότι τα κόμματα του νέου διπολισμού θα παίξουν τα ρέστα τους το επόμενο διάστημα για να εγκλωβίσουν σε πλαστά διλήμματα, όπως αυτά που “αξιοποίησαν” ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μπροστά στην ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ξέρουν κι αυτοί όμως ότι η ανυπότακτη και συνεπής στάση του ΚΚΕ μπορεί να μετρηθεί με μαχητική συμπόρευση χιλιάδων νέων με το Κόμμα μας. Γι’ αυτό και επιστρατεύουν την επίθεση στο ΚΚΕ καταφέρνοντας να βάζουν… αυτογκόλ αλλά και να μας πεισμώνουν για να πείσουμε ακόμα περισσότερους. Γιατί δεν θα επιτρέψουμε στον ΣΥΡΙΖΑ, στους αποστάτες της ταξικής πάλης που πλέον απολαμβάνουν τις αγκάλες των ΗΠΑ και της ΕΕ, να αξιοποιήσουν την Ιστορία του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος, τους νεκρούς του αγώνα, για να ξεπλύνουν τα σαλιαρίσματά τους με τον Τραμπ. Οι χρυσές σελίδες στην Ιστορία δεν γράφτηκαν ποτέ με την υποταγή, αλλά μόνο με σύγκρουση, ρήξη και το ΚΚΕ μπροστά!

Δεν χάνουμε λεπτό. Ριχνόμαστε όλοι στην μάχη για ισχυρό ΚΚΕ παντού! Συντακτική Επιτροπή του “Οδηγητή”

Όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καταργεί την “ελεύθερη πρόσβαση” στο σχολείο… Η κυβέρνηση έφτασε την “αξιολόγηση” των μαθητών σε άλλα επίπεδα… Τους “μετράει” και τους “αξιολογεί” πλέον στην κυριολεξία! Με Κοινή Υπουργική Απόφαση βάζει χιλιομετρικούς περιορισμούς και εμπόδια στη δωρεάν μετακίνηση των μαθητών από και προς το σχολείο… - Είσαι μαθητής Γυμνασίου και μένεις έως 3 χλμ. μακριά από το σχολείο; Δεν δικαιούσαι δωρεάν μεταφορά! - Είσαι μαθητής Λυκείου και μένεις έως 5 χλμ. μακριά από το σχολείο; Δεν δικαιούσαι δωρεάν μεταφορά! - Είσαι μαθητής Μουσικού ή Καλλιτεχνικού σχολείου, μένεις έως 1,5 χλμ. μακριά από το σχολείο και κουβαλάς ελαφριά όργανα ή εξοπλισμό; Δεν δικαιούσαι δωρεάν μεταφορά! Αφαιρεί ουσιαστικά το δικαίωμα της δωρεάν μεταφοράς στα 2/3 των μαθητών! Μάλιστα, οι μαθητές θα κληθούν να διανύουν καθημερινά χιλιόμετρα, κάτω από διαφορετικές καιρικές συνθήκες, πεζοί ή επιβιβαζόμενοι και μετεπιβιβαζόμενοι σε ένα ή δύο διαφορετικά μέσα αστικής συγκοινωνίας, με αναμονή στις ενδιάμεσες στάσεις, κουβαλώντας ογκώδη αντικείμενα απαραίτητα για την εκπαίδευσή τους, και έχοντας να αντιμετωπίσουν και ένα ωράριο διευρυμένο κατά 10 διδακτικές ώρες εβδομαδιαίως… Αυτή είναι η “αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης” του ΣΥΡΙΖΑ!

Γίνονται τέτοια πράγματα; Αίσθηση έχει προκαλέσει -και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά- η Ολοκληρωμένη Έκθεση (“Integrated Country Strategy”) του αμερικανικού ΥΠΕΞ για την Ελλάδα και τα καθήκοντα της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Η έκθεση δόθηκε τον προηγούμενο μήνα στη δημοσιότητα και κάθε γραμμή της προκαλεί ανατριχίλα. Ξεχωρίζουμε τα εξής: - «Η Ελλάδα είναι αφοσιωμένος εταίρος στην προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ εντός και εκτός της Ελλάδας»… - «Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας και το υπουργείο Άμυνας προσέφερε επιπλέον τοποθεσίες (...) για να υποστηρίξει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην περιοχή»… - «Η Ελλάδα δεσμεύτηκε να επενδύσει σε αναβαθμίσεις αεροσκαφών “F-16” και να συνεχίσει να (…) φιλοξενεί ασκήσεις του ΝΑΤΟ, δαπανώντας πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια από το 2015»… - «Να γίνει η Ελλάδα περιφερειακό κέντρο ελικοπτέρων του ΝΑΤΟ»… - «Οι βελτιωμένες σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και των γειτόνων της θα βελτιώσουν τη σταθερότητα, θα αυξήσουν την οικονομική δραστηριότητα και θα μειώσουν την ευάλωτη θέση στη ρωσική κακοήθη επιρροή»… - «Οι Έλληνες πολίτες να κατανοήσουν τις προτεραιότητες των ΗΠΑ στην περιοχή και να υποστηρίξουν τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας με τις ΗΠΑ, τους οικονομικούς δεσμούς και την πολιτική εμπλοκή. Οι ελληνικές ΜΚΟ και τα ΜΜΕ να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν παραπληροφόρηση»!!!!!!!!!! Εμείς ας σημειώσουμε 3 πράγματα: 1. Αν αυτά τα ομολογούν δημόσια, καθένας μπορεί να φανταστεί τι συζητάνε ιδιαιτέρως… 2. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται και από την έκθεση ότι είναι “έτοιμη για όλα” προκειμένου να υπηρετήσει τα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ… 3. Το γεγονός ότι μετά και τη δημοσιοποίηση της παραπάνω έκθεσης ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πρόβλημα ακόμα και να πει ότι η Συμφωνία των Πρεσπών «είναι αντιιμπεριαλιστική» δείχνει ότι ο Τσίπρας δεν πρέπει να προταθεί για νόμπελ. Για όσκαρ υποκρισίας και πρόκλησης θα ήταν καλύτερο να προταθεί… Υ.Γ.: Πρόσφατα το Facebook δήλωσε ότι κατάργησε 364 σελίδες με αντιΝΑΤΟϊκό περιεχόμενο σε Ρουμανία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία, Γεωργία και Μολδαβία. Ας καταγραφεί και ας το θυμόμαστε σαν παράδειγμα… όλο και σε κάποια αντίστοιχη έκθεση θα προβλεπόταν…

Μία ακόμη καινοτομία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ! Στήνει αγροτοδικεία για τους αγωνιζόμενους αγρότες μέσα σε μια μέρα χωρίς καν να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες! Το σχόλιο του Χριστόφορου Ζαραλίκου στο twitter νομίζουμε πως τα λέει όλα...

Tου Πρέσβη τσαρλατάνοι Ο Γ. Λ. αναγνώστης του Οδηγητή μας έστειλε – τις μέρες ψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών - τα παρακάτω στιχάκια αφιερωμένα όπως μας λέει στο mail «στα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ που λύσσαξαν και έχουν γίνει ΝΑΤΟϊκότεροι των Νατοϊκών»… Οι στίχοι έχουν ως εξής: «Είστε λαγοί, του Πρέσβη τσαρλατάνοι Και κατά βάθος είστε Αμερικάνοι Βάλτε μυαλό στα συριζοτρολάκια Σε λίγο θα τα ντύσουν και ναυτάκια…"

Προεκλογικό δωράκι - σύμπτωση… Την ημέρα που όλα τα κανάλια αναμασούσαν το κυβερνητικό παραμύθι για τον κατώτατο μισθό, η κυβέρνηση έφερε εκπρόθεσμη τροπολογία στη Βουλή, με την οποία ανέβαλε την καταβολή της δόσης για τις τηλεοπτικές άδειες από τους “νταβατζήδες της διαπλοκής”, όπως έλεγε τους καναλάρχες ο Τσίπρας. Μάλιστα, όταν ο βουλευτής του ΚΚΕ, Χρ. Κατσώτης, δικαιολογημένα κατήγγειλε την προκλητική αυτή τροπολογία, ο αναπληρωτής υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Λ. Κρέτσος, κατέφυγε σε γνωστά χρυσαυγίτικα επιχειρήματα, προκειμένου να απαντήσει στο ΚΚΕ. Βέβαια, για να μην αδικήσουμε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τα προεκλογικά δωράκια σε καναλάρχες, τη στιγμή, μάλιστα, που ολοένα και πληθαίνουν τα ΜΜΕ που ή στηρίζουν ή δεν χτυπάνε τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κάτι “νέο”… Το “know-how” το έχει ήδη η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ…

Ήταν δίκαιο και έγινε κρότου-λάμψη! Μετά τη συμμαχία με τον Τραμπ και τη Μέρκελ, νέες δυνάμεις εντάσσονται στην “προοδευτική συμμαχία” του ΣΥΡΙΖΑ… Τα ΜΑΤ!

Με άγρια καταστολή απάντησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στους εκατοντάδες απεργούς εκπαιδευτικούς.

Οδηγητής

Πανικός στο Μαξίμου! Τις προηγούμενες μέρες τα διαδικτυακά τρολ του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν μια λυσσασμένη προσπάθεια να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ και να διαστρεβλώσουν την κρυστάλλινη κριτική του για τη συμφωνία των Πρεσπών. Στον πανικό τους έπεσαν τόσο χαμηλά που είπαν μέχρι ότι το ΚΚΕ καλεί στα εθνικιστικά συλλαλητήρια! Και όταν όλα αυτά απέτυχαν, ανέλαβε ο ίδιος ο Τσίπρας σε ρόλο τρολ από το βήμα της Βουλής, ο οποίος επικαλέστηκε μέχρι και τον… Λένιν και την αυτοδιάθεση των εθνών. Επειδή, όμως, δεν τον διάβαζε καλά όταν ήταν μικρός (αν τον διάβαζε καθόλου…) δεν κατάλαβε ότι ο Λένιν μιλούσε για την αυτοδιάθεση από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα με στόχο τη σοσιαλιστική επανάσταση και όχι για την αυτοδιάθεση εντός των κέντρων αυτών, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Υ.Γ.: Όλος αυτός ο πανικός των ΣΥΡΙΖΑίων ενάντια στο ΚΚΕ έχει την εξήγησή του. Είναι όλοι οι αγνοί αριστεροί άνθρωποι και αγωνιστές, πρώην ψηφοφόροι, στελέχη και εκλεγμένοι με τον ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνουν ανοιχτά σχεδόν σε καθημερινή βάση τη στράτευσή τους με το ΚΚΕ. Τι να κάνουμε, έτσι έχουν τα πράγματα… Οι αριστεροί με το ΚΚΕ και οι ψεκασμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ!



Φλεβάρης 2019

Πολλά σοβαρά ερωτήματα και απαράδεκτη κωλυσιεργία… Ο λόγος για τις σοβαρότατες καταγγελίες του ΚΚΕ σχετικά με τα κρούσματα συνακροάσεων με τρίτους στο τηλεφωνικό κέντρο της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό από τον Δεκέμβρη του 2016. Το πρώτο κρούσμα έγινε στις 30 Νοέμβρη του 2016 και το δεύτερο την Παρασκευή 18 Γενάρη 2019. Από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ είχε καταγγείλει το γεγονός και έκανε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να βρεθεί ποιος κρύβεται από πίσω. Είναι άξιο απορίας, όμως, γιατί οι αρμόδιες αρχές φαίνεται να προσπαθούν να κλείσουν την υπόθεση, μη αξιοποιώντας υπαρκτά στοιχεία και τις δυνατότητες που τους δίνει η τεχνολογία και η θέση τους. Ακόμα και μετά από τις έντονες αντιδράσεις του ΚΚΕ να μην κλείσει η έρευνα και να αποκαλυφθεί η αλήθεια, οι αρμόδιες αρχές πετάνε το μπαλάκι των ευθυνών η μία στην άλλη. Τόσο η καθυστέρηση της υπόθεσης όσο και η αποσιώπηση των καταγγελιών του ΚΚΕ από την κυβέρνηση και άλλους που “κόπτονται” για τη διαφάνεια και την προστασία των δικαιωμάτων είναι απαράδεκτες. Το ζήτημα των υποκλοπών αφορά γενικότερα το απόρρητο των επικοινωνιών και την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων του λαού.

Η ακροδεξιά δεν είναι πλέον μία συνιστώσα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είναι συνιστώσα του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ! Μετά την γνωστή για τον πολύ “προοδευτικό” χαρακτηρισμό των μεταναστών ως “κατσαρίδες”, Κ. Παπακώστα, την ακροδεξιά Μ. Χρυσοβελώνη και την “βασιλικών φρονημάτων” Ε. Κουντουρά, εξέχουσα θέση στην “προοδευτική συμμαχία” του ΣΥΡΙΖΑ καταλαμβάνει πλέον και ο Νίκος Μαραντζίδης, ο οποίος “αποθέωσε” την ΝΑΤΟϊκή Συμφωνία των Πρεσπών. Ποιος είναι ο Μαραντζίδης; Είναι ο καθηγητής του ΠΑΜΑΚ, τρόφιμος των εκπομπών του Πορτοσάλτε, που έκανε καριέρα γράφοντας ότι ήταν “ασήμαντος” ο ρόλος της Αντίστασης στην αντιμετώπιση των Γερμανών στην Κατοχή (1941-1944), ότι κακώς φτιάχτηκε το ΕΑΜ, δικαιολογώντας την ίδρυση των ταγμάτων ασφαλείας! ΣΥΡΙΖΑίοι η κατρακύλα σας δεν έχει τελειωμό...

Απ’ το ίδιο βαρέλι Οι μεταγραφές από το ένα αστικό κόμμα στο άλλο είχαν την τιμητική τους τις προηγούμενες μέρες. Για να μην αδικήσουμε όμως κανένα κόμμα και κανέναν εκλεγμένο βουλευτή ας δούμε τις μεταγραφές από τον Σεπτέμβρη του 2015 μέχρι τώρα… Ποτάμι: Θεοχάρης, Μάρκου, Φωτήλας έχουν προσχωρήσει στην ΝΔ, ενώ οι Μαργιώτας και Αχμέτ έχουν πάει στο ΚΙΝΑΛ (στο ΠΑΣΟΚ τέλος πάντων). Ο βουλευτής Δανέλλης έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ένωση Κεντρώων: Η βουλευτής Μεγαλοιοικονόμου τράβηξε πέρσι προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά, ενώ ο Κατσιαντώνης προς ΝΔ. Ο βουλευτής Καρράς εκλέχτηκε με την Ένωση Κεντρώων, αλλά εδώ και ένα χρόνο κοσμεί την κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. ΑΝΕΛ: Πήραν με οψιόν αγοράς τον Φωκά από την Ένωση Κεντρώων στην πρόσφατη συζήτηση για ψήφο εμπιστοσύνης, ενώ οι βουλευτές τους Κουντουρά, Παπαχριστόπουλος, Κόκκαλης και Ζουράρις έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, έχουν ανεξαρτητοποιηθεί οι Νικολόπουλος και Δ. Καμμένος. Η κυρία “οι μετανάστες είναι σαν τις κατσαρίδες” Παπακώστα εκλέχτηκε με τη ΝΔ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ την υπουργοποίησε και έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στη Χρυσή Αυγή έχουν ανεξαρτητοποιηθεί ο βουλευτής Μίχος και Κουκούτσης, ενώ ο Μπαρμπαρούσης είχε ανεξαρτητοποιηθεί όταν έκανε κάλεσμα για πραξικόπημα που τελικά το μετάνιωσε (πρέπει να φίλησε και σταυρό) και έτσι προσχώρησε ξανά στην Χρυσή Αυγή. Όλοι αυτοί που με άλλους εκλέχτηκαν, σε άλλους κατέληξαν δεν έκαναν και κάτι πολύ δύσκολο. Εδώ που τα λέμε στα βασικά ζητήματα της πολιτικής όλα τα κόμματα εκτός του ΚΚΕ έχουν κάποιες κοινές συνισταμένες: υπερασπίζονται το σύστημα της εκμετάλλευσης, την συμμετοχή της Ελλάδας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Εκ πείρας πλέον καθένας μπορεί να καταλάβει ότι η μόνη ψήφος που ξέρεις τι θα σου βγει είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.

Αλέξη, ο Γιαννάκης ο Βρούτσης θα έρθει;

Όχι, το ρεπό του το κάνει η Αχτσιόγλου

ΜΙΚΡΕΣ αγγελίες ΔΙΑΒΑΣΑ Ένα κείμενο με υπογραφές υπέρ της ΝΑΤΟϊκής συμφωνίας των Πρεσπών. Ανάμεσα στους υπογράφοντες φιγουράρει και γνωστός Λαρισαίος καλλιτέχνης που συνήθως ταυτίζεται με τον “αντιεξουσιαστικό” χώρο. Απ’ ό,τι φαίνεται τα αμερικάνικα drones που έχουν βάση στην πόλη προκαλούν διάφορες παρενέργειες… Υ.Γ.: Μες στην κοιλάδα των Πρεσπών, για χάρη των Αμερικανών!

ΕΙΔΑ Όλα τα κόμματα της Βουλής (και τον ΣΥΡΙΖΑ), πλην ΚΚΕ, να ψηφίζουν ενάντια στην άρση ασυλίας του βουλευτή των ΑΝΕΛ, Κατσίκη, για τις εμετικές δηλώσεις του με τις οποίες παρομοίαζε την ομοφυλοφιλία με την παιδοφιλία. Φαίνεται ότι η τετραετής συνύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ έκανε μέχρι και τον ψεύτικο “δικαιωματισμό” του να πάει περίπατο…

Ερωτήσεις – απαντήσεις

για τις εκλογές και τις θέσεις

του ΚΚΕ

προστά στις εκλογικές μάχες του επόμενου διαστήματος το ΚΚΕ και στο πλευρό του η ΚΝΕ δίνουμε μια μεγάλη μάχη με στόχο χιλιάδες νέοι και νέες να κάνουν εύστοχη επιλογή, να ψηφίσουν με κριτήριο τη ζωή τους και την πείρα τους, αλλά και με το μάτι στραμμένο στην επόμενη μέρα των εκλογών. Σε αυτή την προσπάθεια θα κληθούμε να απαντήσουμε σε συγκεκριμένα ερωτήματα μεταξύ των οποίων είναι και αυτά που ακολουθούν…

Γιατί να ψηφίσω το ΚΚΕ αφού δεν θέλει να κυβερνήσει;

εν υπάρχει κόμμα στον πλανήτη που δεν θέλει να κυβερνήσει, το ερώτημα είναι για το συμφέρον ποιας κοινωνικής δύναμης, στο πλαίσιο ποιας εξουσίας, ποιου συστήματος. Το ΚΚΕ παλεύει η εξουσία να εκφράζει την κοινωνική πλειοψηφία και όχι την μειοψηφία που κάνει κουμάντο σήμερα. Παλεύει οι εργαζόμενοι να συγκροτήσουν τη δικιά τους εξουσία, τη δικιά τους κυβέρνηση. Στην κυβέρνηση της εργατικής – λαϊκής εξουσίας το ΚΚΕ θα παίξει καθοριστικό ρόλο, δηλαδή θα είναι κυβερνητικό κόμμα. Θα πρωτοστατήσει για να οργανωθεί η οικονομία προς όφελος των λαϊκών αναγκών, για να οργανωθεί η συμμετοχή της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και της νεολαίας σε όλη την κοινωνική ζωή, για μια πραγματική, δημοκρατία για τους πολλούς και όχι για τους λίγους. Γι’ αυτό τον σκοπό ιδρύθηκε το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δε συμμετέχει σε καμία κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, γιατί όλες αυτές οι κυβερνήσεις ανεξάρτητα από το πώς αυτοχαρακτηρίζονται (αριστερές, προοδευτικές κ.λπ.) είναι αντικειμενικά όργανα της εξουσίας των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών. Κάθε τέτοια κυβέρνηση, όποιοι και αν τη συγκροτούν, θα ασκήσει αντιλαϊκή πολιτική. Αυτό αποδεικνύει και η εμπειρία από τα 4 χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε στην κυβέρνηση καλλιεργώντας αυταπάτες ότι στο πλαίσιο του συστήματος και της ΕΕ θα ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, θα ανακουφίσει την εργατική τάξη και θα διασφαλίσει τα δικαιώματα της νεολαίας, την ίδια στιγμή που θα προωθεί και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων!

Κατηγορούσε μάλιστα το ΚΚΕ ότι διαπράττει “ιστορικό λάθος” που δεν στηρίζει την “πρώτη φορά αριστερή” κυβέρνηση! Από το “σκίσιμο των μνημονίων” έφτασε να ψηφίσει ένα ακόμα μνημόνιο. Οι νόμοι και των 3 μνημονίων παραμένουν σε απόλυτη ισχύ και σήμερα. Έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου, πέρασε όλα όσα δυσκολεύονταν, λόγω της φθοράς τους, να περάσουν οι προκάτοχοί του, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Έγινε σημαιοφόρος των αμερικανοΝΑΤΟϊκών συμφερόντων στην περιοχή μας. Έσπειρε την απογοήτευση, έστειλε στον καναπέ κόσμο που τα προηγούμενα χρόνια αγωνίστηκε.

Απέναντι σ’ αυτά βρέθηκε μόνο το ΚΚΕ. Καταψήφισε όλους τους αντιλαϊκούς νόμους, μπήκε μπροστά για να οργανωθεί η απάντηση του λαού και της νεολαίας, κράτησε την ελπίδα ζωντανή. Ας σκεφτούμε ποια θα ήταν σήμερα η κατάσταση αν το ΚΚΕ είχε υποκύψει στην πίεση να δώσει στήριξη ή ανοχή στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ: Θα επικρατούσε σιγή νεκροταφείου, τα μνημόνια και οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις θα είχαν “κομμουνιστική” νομιμοποίηση, όπως και η προπαγάνδα που λέει ότι “δεν υπάρχει εναλλακτική”. Θα ήταν πιο ισχυρή η δημαγωγία των ναζί της Χρυσής Αυγής. Άρα η στάση του ΚΚΕ ήταν και είναι η μόνη που υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των παιδιών της. Σε αυτές τις εκλογές οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι που ψηφίζουν για πρώτη φορά μπορούν να κάνουν το βήμα, η ψήφος να μην είναι “μία από τα ίδια”. Μπορούμε να μπούμε σφήνα στο δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Για την πλειοψηφία της νεολαίας το ζήτημα των εκλογών δεν μπορεί να αφορά το αν θα κάθεται στην κυβερνητική καρέκλα ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης. Αυτό που κρίνεται από τη σκοπιά των συμφερόντων της πλειοψηφίας της νεολαίας και του λαού είναι το ποιο κόμμα είναι το αντίπαλο δέος σε αυτήν την πολιτική, μέσα και έξω από τη Βουλή. Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να συμβάλλει και να εμπνεύσει για μαζική συμμετοχή στον αγώνα για σύγχρονα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα.

Οδηγητής



Φλεβάρης 2019

Γιατί το ΚΚΕ συμμετέχει στις ευρωεκλογές αφού διαφωνεί με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ;

κριβώς επειδή το ΚΚΕ είναι η μοναδική συνεπής φωνή αντίθεσης στην ΕΕ και την αντιλαϊκή πολιτική της γιατί παλεύει για αποδέσμευση από την ΕΕ, με κριτήριο τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα, ενταγμένη στην πάλη για εργατική - λαϊκή εξουσία έχει σημασία να έχει ενισχυμένη παρουσία και στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως και στο ελληνικό κοινοβούλιο και στους Δήμους και στις Περιφέρειες παρ’ όλο που διαφωνεί με το σύστημα και το αντιπαλεύει μέσα σε όλα αυτά τα όργανα. Αποτελεί τη φωνή των “από κάτω”, “χαλάει τη σούπα” της συναίνεσης των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων. Το ΚΚΕ δεν έχει δεσμεύσεις στην ΕΕ και το κεφάλαιο, το οποίο πολύ θα ήθελε το ΚΚΕ να μην εκπροσωπείται πουθενά.

Το ΚΚΕ συμμετέχει στις ευρωεκλογές, όπως και σε όλες τις εκλογικές μάχες, επιδιώκοντας την ενίσχυσή του, αξιοποιώντας και την εκλογή ευρωβουλευτών και βουλευτών για την προβολή των συμφερόντων της εργατικής τάξης, της νεολαίας, την ανάδειξη των εργατικών - λαϊκών προβλημάτων, την αποκάλυψη όσων σχεδιάζουν τα επιτελεία του κεφαλαίου, συμβάλλοντας και έτσι στην έγκαιρη και άμεση οργάνωση της πάλης. Στηρίζοντας κάθε προσπάθεια ώστε να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση. Δεν καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι αυτοί οι θεσμοί μπορούν να αλλάξουν υπέρ του λαού. Το ΚΚΕ δεν είναι κόμμα που “άλλα λέει και άλλα κάνει”. Ήταν σημαντική η παρουσία του ΚΚΕ στην Ευ-

ρωβουλή τα προηγούμενα χρόνια. Ανέδειξε τον ταξικό αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ, ότι πρόκειται δηλαδή για ένωση που εκφράζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων, τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι των λαών. Μόνο την τελευταία 5ετία είναι δεκάδες οι παρεμβάσεις των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ για την ανεργία των νέων, τα εργασιακά δικαιώματα, τα προβλήματα των σπουδαστών των ΙΕΚ, για τη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης για τους αγρότες. Αξιοποίησε τη θέση του στο Ευρωκοινοβούλιο για να εναντιωθεί στις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις της ΕΕ, για τον συντονισμό της δράσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων και των εργατικών - λαϊκών κινημάτων στην Ευρώπη.

Γιατί το ΚΚΕ μιλάει για εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση; Δεν θέλει να διοικήσει Δήμους;

υσικά και θέλει και το κάνει ήδη στους Δήμους Πάτρας, Πετρούπολης, Χαϊδαρίου, Καισαριανής και Ικαρίας, ενώ έχει στόχο στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές να κατακτήσει την πρωτιά σε πολλούς περισσότερους. Είτε είναι μειοψηφία είτε πλειοψηφία σε ένα δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο το ΚΚΕ παίζει τον ρόλο της εργατικής-λαϊκής αντιπολίτευσης. Και αυτό γιατί, με βάση τη νομοθεσία μια δημοτική ή περιφερειακή αρχή έχει ως καθήκον να υλοποιεί αποτελεσματικά τον αντιλαϊκό ρόλο που της έχει αναθέσει το αστικό κράτος. Οι δήμαρχοι, οι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι που εκλέχτηκαν στην προηγούμενη θητεία με τη στήριξη του ΚΚΕ δεν πειθάρχησαν σε αυτό, αλλά στάθηκαν

στην πλευρά του λαού και της νεολαίας. Αποκάλυπταν στον λαό όσα προετοίμαζαν σε βάρος του, πάλεψαν και διεκδίκησαν μαζί με τους μαθητές, τους εργαζόμενους, τους άνεργους κάθε περιοχής. Κατέθεσαν προτάσεις για την υλοποίηση αναγκαίων έργων (αντιπλημμυρικών, αντισεισμικών, πρόληψης για τις πυρκαγιές κ.ά.) για την προστασία της ζωής του λαού. Στους Δήμους που το ΚΚΕ άσκησε διοίκηση, οι εργαζόμενοι και η νεολαία είχαν έναν σημαντικό συμπαραστάτη στον αγώνα τους. Ξεχωριστό τέτοιο παράδειγμα ήταν η πορεία από την Πάτρα μέχρι την Αθήνα ενάντια στην ανεργία. Οι κομμουνιστές Δήμαρχοι πρωτοστάτησαν στην οργάνωση κινητοποιήσεων για όλα τα οξυμένα προβλήματα, την ώρα που άλλοι Δήμαρχοι

έπαιρναν “πάνω τους” την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ. Από τη θέση της δημοτικής Αρχής, οι κομμουνιστές αρνήθηκαν να υλοποιήσουν αντιλαϊκά μέτρα, όπως αυξήσεις σε φόρους, αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών, σε απολύσεις εργαζομένων στους Δήμους. Αξιοποίησαν κάθε περιθώριο για να πάρουν μέτρα ανακούφισης του λαού απαλλάσσοντας, για παράδειγμα, τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες από δημοτικά τέλη και τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, προχώρησαν σε παρεμβάσεις βελτίωσης της ποιότητας της ζωής των εργαζόμενων και της νεολαίας, ακόμα και χωρίς την άδεια του κράτους και για τη δράση τους αυτή σύρθηκαν μέχρι και στα δικαστήρια.

Σε ποιο σημείο του πλανήτη γίνονται αυτά που προτείνει το ΚΚΕ;

ε ποιο σημείο του πλανήτη ο καπιταλισμός εξασφαλίζει τα σύγχρονα δικαιώματα της νεολαίας και των λαών, την ειρήνη και τη λαϊκή ευημερία; Πουθενά. Αυτό που σήμερα έχουμε είναι οι 26 πιο πλούσιοι άνθρωποι του πλανήτη να έχουν περισσότερο πλούτο από τον μισό πληθυσμό του. Ο αρνητικός συσχετισμός που επικρατεί σήμερα δεν σημαίνει ότι θα πάψουμε να οραματιζόμαστε και να παλεύουμε για ένα διαφορετικό “αύριο”. Ο δήθεν ρεαλισμός της υποταγής στο σύστημα πάντα έβρισκε χαμένους τους πολλούς και κερδισμένους τους εκμεταλλευτές. Τον συσχετισμό ο λαός έχει τη δύναμη να τον αλλάξει προς όφελος του και σε αυτήν την κατεύθυνση δρουν καθημερινά τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Αυτά που προτείνει το ΚΚΕ, δηλαδή η κοινωνικοποίηση

των μέσων παραγωγής, η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο έχουν γίνει στο παρελθόν, έστω και με αδυναμίες σε χώρες της Ευρώπης και αλλού. Στις χώρες που τον 20ο αιώνα η εργατική τάξη πήρε την εξουσία, αποδείχθηκε ότι υπάρχει και μπορεί να εφαρμοστεί μια ανώτερη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός. Εκεί, όσο αποτελούσε προτεραιότητα η εμβάθυνση των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής, η οικονομία αναπτυσσόταν με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, εξαλείφθηκε μέσα σε λίγα χρόνια ο αναλφαβητισμός, εξαφανίστηκε η ανεργία, κατακτήθηκαν πρωτόγνωρα δικαιώματα στην εργασία και την ασφάλιση, οικοδομήθηκαν συστήματα υγείας και παιδείας που όμοιά τους δεν υπάρχουν σε καμία καπιταλιστική χώρα και ήταν προσβάσιμα για όλον τον λαό και όχι μόνο για

τα γερά “πορτοφόλια”. Η νεολαία αυτών των χωρών ζούσε απαλλαγμένη από όλα όσα σήμερα μας απασχολούν, την αβεβαιότητα για το μέλλον, την ανασφάλεια. Όλα αυτά μπορούν και θα ξαναγίνουν. Για να το πετύχουμε αυτό δεν αρκεί φυσικά μόνο μια ψήφος, ούτε είναι απαραίτητο να συμφωνεί κανείς με το σύνολο της πρότασης εξουσίας του ΚΚΕ για να το ψηφίσει στις εκλογές. Αρκεί η συνεπής του στάση όλα αυτά τα χρόνια προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, το γεγονός ότι οι κομμουνιστές είναι μπροστά σε κάθε αγώνα των εργαζόμενων, της νεολαίας. Όποιος, όμως, θέλει να μείνει ανοιχτό το παράθυρο στο μέλλον, όποιος θέλει να δυναμώσει ο αγώνας για μια καλύτερη κοινωνία, μπροστά στην κάλπη έχει μόνο μια επιλογή: Δυνατό ΚΚΕ!

ΔΗΜΟΤΙΚΈΣ - ΠΈΡΙΦΈΡΈΙΑΚΈΣ ΈΚΛΟΓΈΣ 2019

Με όλες μας τις δυνάμεις

για να εκφραστεί και στην κάλπη

το ρεύμα στήριξης στο ΚΚΕ

τις 19 Μάη θα διεξαχθεί ο Α’ γύρος των εκλογών για την τοπική και περιφερειακή διοίκηση σε όλη την Ελλάδα. Σε αυτήν τη μάχη έχουν ριχτεί ήδη οι δυνάμεις της ΚΝΕ στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές, με στόχο χιλιάδες νέοι και νέες να ενισχύσουν με την ψήφο τους τα ψηφοδέλτια της “Λαϊκής Συσπείρωσης”, τους συν-

με τον Γιάννη Πρωτούλη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιο περιφερειάρχη Αττικής με τη “Λαϊκή Συσπείρωση”

“Οδηγητής”: Στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές θα ψηφίσουν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι για πρώτη φορά. Το ΚΚΕ με ποια κριτήρια καλεί όλους αυτούς να ψηφίσουν τους συνδυασμούς της “Λαϊκής Συσπείρωσης”; Γιάννης Πρωτούλης: Απευθυνόμαστε στους νέους και τις νέες με τη ματιά στραμμένη στην επόμενη μέρα. Για να εκφραστεί σήμερα ένα νεανικό ρεύμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, που θα δυναμώσει τη μαζική μαχητική, ανατρεπτική δράση της νεολαίας στον δρόμο του αγώνα, στα εργατικά σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους, στα σχολεία, στις πόλεις και τα χωριά, παντού. Η συγκλονιστική συμμετοχή που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ φέτος, η συμμετοχή νεολαίας στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, στα αγωνιστικά συλλαλητήρια των αναπληρωτών εκπαιδευτικών και άλλων χώρων, φανερώνουν ότι αυτό το ρεύμα στήριξης του ΚΚΕ είναι υπαρκτό. Με υπομονετική δουλειά θέλουμε να εκφραστεί αυτό το ρεύμα στήριξης και με την ψήφο, με την ενεργή συμμετοχή την επόμενη μέρα. Τα όνειρα και η ελπίδα των

δυασμούς που στηρίζει το ΚΚΕ. Μπροστά σε αυτήν τη μάχη, ο “O” συζήτησε με τον Γιάννη Πρωτούλη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιο περιφερειάρχη Αττικής με τη “Λαϊκή Συσπείρωση” και τον Σωτήρη Αβραμόπουλο, μέλος του ΓΠ της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας και υποψήφιο περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας με τη “Λαϊκή Συσπείρωση”.

νέων δεν έχουν θέση σε αυτό το σύστημα, που μας ματώνει και στην κρίση και στην ανάπτυξή του. Κριτήριο ψήφου είναι να τραβήξουμε μπροστά με το ΚΚΕ, να αλλάξουμε τα πράγματα. Η ψήφος είναι μια πολιτική στάση, που μπορεί να στείλει μήνυμα, ότι τη νεολαία δεν την έχουν στο χέρι. Να δηλώνει την απόφαση να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε συλλογικά για μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα, όπως ταιριάζει στην εποχή μας, στον 21ο αιώνα, και όχι με συνθήκες δουλοκτησίας. Να δηλώνει, ότι συνεργοί στον φόνο δεν θα γίνουμε, συνένοχους δεν θα μας έχουν στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ξεριζώνουν εκατομμύρια λαούς για τα κέρδη των πετρελαιάδων, των εμπόρων όπλων, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών που μετατρέπουν τη χώρα μας σε ένα απέραντο στρατόπεδο του ΝΑΤΟ. Ψήφος στη “Λαϊκή Συσπείρωση” και στο ΚΚΕ σημαίνει πολιτική καταδίκη στους υπεύθυνους για τα προβλήματα και τα αδιέξοδα των νέων ανθρώπων. Καταδίκη του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτέλεσε τον συνεχιστή της αντιλαϊκής πολιτικής των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που επιδιώκουν να αναβαπτιστούν στη λαϊκή συνείδηση, αξιοποιώντας τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Με την ψήφο στο ΚΚΕ ρίχνουμε κόκκινο στο σκοτάδι και τη σαπίλα των χρυσαυγιτών δολοφόνων. Ρίχνουμε λάδι για να ανάψει ο αγώνας ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό που είναι αγώνας ενάντια στις αιτίες που τους τρέφουν, αγώνας για τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμόκομμουνισμό, που τσάκισε τον ναζισμό. Ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ θα στείλει αισιόδοξο μήνυμα στις προσπάθειες που κάνουν Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, κομμουνιστικές και προοδευτικές οργανώσεις νεολαίας σε άλλες χώρες, για να οργανώσουν την εργατική - λαϊκή πάλη. “O”: Διοίκηση στην Περιφέρεια Αττικής ασκεί η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Τι αποτύπωμα αφήνει αυτή η θητεία για τη νεολαία και τους εργαζόμενους της Αττικής; Γ.Π.: Άφησε το αποτύπωμα που αφήνει ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός, ο οπορτουνισμός απ’ όπου κι αν περάσει. Έκανε τα ίδια και χειρότερα με τους προηγούμενους, τους “μνημονιακούς”, με τη διαφορά ότι επιχεί-

ρησε να εμφανίσει τη βαθιά αντιλαϊκή ταξική πολιτική ως “πρώτη φορά αριστερά” με σκοπό να συκοφαντήσει ριζοσπαστικές αριστερές ιδέες, ταυτίζοντάς τες με τις χωματερές που μένουν ενώ θα έφευγαν, τη δουλειά τις Κυριακές, τη χρηματοδότηση με πολλά εκατομμύρια των καπιταλιστών ιδιοκτητών ΠΑΕ, τη στιγμή που με την πρώτη βροχή πνιγόμαστε και το καλοκαίρι καιγόμαστε. Η διοίκησή τους έχει σημαδευτεί από τον κυνισμό και την αλαζονεία τους απέναντι στα εκατοντάδες θύματα των φυσικών καταστροφών, από την έλλειψη υποδομών και σχεδίων. Έφτασαν στο σημείο χωρίς καμία τσίπα να χρησιμοποιήσουν με κακοστημένες φιέστες ακόμα και την ιστορία του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Να στρώνουν κόκκινο χαλί στην Περιφέρεια Αττικής για την υποδοχή του Αμερικανού πρέσβη και να εμφανίζονται και ως συνεχιστές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ! “O”: Τι θα σημάνει για έναν νέο η εκλογή ακόμα περισσότερων περιφερειακών συμβούλων με τη “Λαϊκή Συσπείρωση” στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής; Γ.Π.: Δείτε το παράδειγμα των πέντε κομμουνιστών Δημάρχων, των περιφερειακών και δημοτικών συμβούλων που έχουν εκλεγεί με τη “Λαϊκή Συσπείρωση” σε όλη την Ελλάδα. Είναι το μάτι και το αυτί του λαού σε όλους τους δήμους και τις περιφέρειες. Είναι η φωνή που αποκαλύπτει, ενημερώνει, δυσκολεύει τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών άρχων, αντιπαλεύει τη στρατηγική της ΕΕ. Βοηθά την οργάνωση του λαού και της νεολαίας, στηρίζει στην πράξη και όχι στα λόγια τις διεκδικήσεις τους, είναι το αποκούμπι των συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητών. Οι κομμουνιστές δήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι στους δήμους που άσκησαν διοίκηση, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ανακουφίσουν τη λαϊκή οικογένεια. Η συνεχής δράση τους μέσα στους τόπους δουλειάς, στους εργασιακούς χώρους, στην τοπική και περιφερειακή διοίκηση, στις συνοικίες, στους χώρους μόρφωσης, εκεί που αθλείται και ψυχαγωγείται η νεολαία, είναι η ταυτότητά τους.

Οδηγητής

με τον Σωτήρη Αβραμόπουλο, μέλος του ΓΠ της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας και υποψήφιο περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας με τη “Λαϊκή Συσπείρωση”

“O”: Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών και την ψήφισή της, η Κεντρική Μακεδονία είχε την τιμητική της σε πολλές αναφορές του Πρωθυπουργού και άλλων στελεχών της κυβέρνησης για τον κομβικό ρόλο που πρέπει να παίξει στα Βαλκάνια. Τι σημαίνουν αυτές οι δηλώσεις για τους εργαζόμενους και τη νεολαία της περιοχής; Σωτήρης Αβραμόπουλος: Οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού, τις οποίες συνυπογράφει και η Διοίκηση της Περιφέρειας που πρόσκειται στη ΝΔ, αφορούν βασικά στην ταχύτερη μετατροπή της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας σε “πύλη εισόδου” προς τα Βαλκάνια, επικίνδυνων αμερικανονατοϊκών σχεδιασμών και επιχειρηματικών πλάνων μεγάλων ομίλων στην ενέργεια, στις μεταφορές, στη μεταποίηση, σε άλλους κλάδους. Είναι αυτοί οι σχεδιασμοί και τα συμφέροντα που έφεραν στο προσκήνιο και επιτάχυναν την απαράδεκτη συμφωνία των Πρεσπών. Για τους εργαζόμενους και τη νεολαία αυτές οι δηλώσεις, αυτοί οι σχεδιασμοί, σηματοδοτούν καταρχήν την ένταση επικίνδυνων ανταγωνισμών ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών, οργανισμών, περιφερειακών δυνάμεων, για την οικονομική και γεωστρατηγική κυριαρχία στην περιοχή. Είναι ανταγωνισμοί που μπορούν να πυροδοτήσουν ακόμα και πολεμικές αναμετρήσεις με δραματικά αποτελέσματα για όλους τους λαούς των Βαλκανίων. Σηματοδοτούν ακόμα την ένταση της εκμετάλλευσης, τους μισθούς πείνας, τις φοροαπαλλαγές, τις επιδοτήσεις και τα προνόμια για το κεφάλαιο, δηλαδή τα βασικά προαπαιτούμενα για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων και σε περιφερειακό επίπεδο. Πείρα από την προσπάθεια αναβάθμισης της ελληνικής αστικής τάξης στα Βαλκάνια υπάρχει βέβαια και από την περίοδο ανατροπής των σοσιαλιστικών χωρών και διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας από τους ιμπεριαλιστές (στη δεκαετία του 90), όταν επιχειρηματίες για τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους μετέφεραν (πριμοδοτούμενοι) τις επιχειρήσεις τους στις γειτονικές χώρες, οδηγώντας σε συρρίκνωση την παραγωγική βάση και εργαζόμενους στην ανεργία.



Φλεβάρης 2019

Διοίκηση ως “μάννα εξ ουρανού” προέρχονται από τη “O”: Ποια είναι τα προβλήματα της νεολαίας στην βαριά φορολογία των εργατικών και ευρύτερα λαϊκών περιοχή σας και τι ευθύνες έχει γι’ αυτά η περιφεστρωμάτων στη χώρα μας, σε όλη την ΕΕ ρειακή αρχή; Σ.Α.: Σε μια περιοχή με εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές “O”: Γιατί ένας νέος που ζει στην περιφέρειά σας στα σχολεία και στη μαθητεία, πάνω από 100.000 φοινα στηρίξει στις τοπικές και περιφερειακές εκλοτητές και σπουδαστές σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΙΕΚ, δεκάδες χιλιάδες γές τους συνδυασμούς της “Λαϊκής Συσπείρωσης”; νέους εργαζόμενους στον τουρισμό, στον επισιτισμό, Σ.Α.: Η ενίσχυση των ψηφοδελτίων της “Λαϊκής Συστο εμπόριο, στη μεταποίηση και αλλού, οι ανάγκες σπείρωσης” στους Δήμους της περιοχής και στην πεγια τη στήριξη της νέας γενιάς είναι μεγάλες. ριφέρεια, είναι στόχος που ανταποκρίνεται στα συμΤα προβλήματα είναι πολλά: Υψηλή ανεργία και μιφέροντα της νεολαίας, θα δώσει αέρα και δυναμική σθοί πείνας, μερική και ευέλικτη απασχόληση. Ακόμα στη μάχη για μια καλύτερη ζωή, θα κάνει την πραγτεράστιες ελλείψεις στη σχολική στέγη, σε φοιτητικές ματική διαφορά. Γιατί και έτσι θα ενισχυθεί η φωνή εστίες και σε υποδομές για τη δημιουργική αξιοποίημιας πραγματικής εργατικής-λαϊκής αντιπολίτευσης ση του ελεύθερου χρόνου. Ταυτόχρονα καταγράφονται απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιούν από καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση απαραίτητων έργων, κοινού κράτος - κυβέρνηση, Περιφέρεια, Δήμοι, για όπως το ΜΕΤΡΟ, και τραγική κατάσταση στις αστικές αυξήσεις στους μισθούς, πραγματική στήριξη των συγκοινωνίες, με αποκορύφωμα την κατάσταση στο ανέργων, ενάντια στη φοροληστεία των λαϊκών οικοπολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης. γενειών. Οι ευθύνες της Διοίκησης της Περιφέρειας είναι μεΓιατί και έτσι, θα ενισχυθεί ο αγώνας για ουσιαστιγάλες, καταρχήν, γιατί έχει συνυπογράψει πολιτικά κή μόρφωση και εκπαιδευτικές υποδομές, όλη την αντιλαϊκή πολιτική και τα μέτρα σχολική και φοιτητική στέγη, που να που μας έχουν φέρει έως εδώ. Γιατί Η ενίσχυση των καλύπτουν τις μεγάλες ανάγκες. είναι ταγμένη στην εξυπηρέτηση ψηφοδελτίων της “Λαϊκής Ακόμα για σύγχρονες δωρεάν της μίζερης, για τον λαό και υποδομές αθλητισμού και ποτη νεολαία, καπιταλιστικής Συσπείρωσης” στους Δήμους λιτισμού, για μια δημιουργική ανάπτυξης, που έχει ως προτης περιοχής και στην Περιφέρεια, αξιοποίηση του ελεύθερου απαιτούμενα τα εμπόδια στην πραγματική μόρφωση, είναι στόχος που ανταποκρίνεται στα χρόνου. Θα ενισχυθεί ο αγώτα τσακισμένα δικαιώματα, συμφέροντα της νεολαίας, θα δώσει νας για όλες τις υποδομές που στηρίζουν την προστασία το αντεργατικό μνημονιακό αέρα και δυναμική στη μάχη για της ανθρώπινης ζωής και του πλαίσιο, τα ψίχουλα που κατευθύνονται στην κάλυψη των μια καλύτερη ζωή, θα κάνει την περιβάλλοντος, για αντιπλημμυρική προστασία, αντισεισμική κοινωνικών αναγκών. Ακόμα πραγματική διαφορά και αντιπυρική θωράκιση. γιατί υλοποιεί έναν αναπτυξιακό Με ισχυρό ΚΚΕ και “Λαϊκή Συσπείσχεδιασμό με κριτήριο την καπιταλιρωση” θα μπει πιο δυναμικά στο προσκήνιο στική κερδοφορία, με την ιεράρχηση έργων η δυνατότητα και η προοπτική μιας ανάπτυξης που θα και υποδομών για το κεφάλαιο, που κατευθύνει ψίχουείναι προσανατολισμένη στην κάλυψη των σύγχρονων λα για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και των κοινωνικών αναγκών και όχι στην κερδοφορία των μεαναγκών της νεολαίας. γάλων επιχειρηματικών ομίλων. Που θα μπορέσει μέσα Η πρωτιά στην απορροφητικότητα “αναπτυξιακών” από ένα επιστημονικά επεξεργασμένο σχέδιο να αποκονδυλίων από το ΕΣΠΑ που καταγράφεται τόσο συνογειώσει την παραγωγή στους κλάδους όπου συγκεντρώλικά για τη χώρα μας σε επίπεδο Ε, όσο και για την Πενεται και τώρα σημαντική υποδομή στην περιφέρεια. ριφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας σε επίπεδο Ελλάδας, Που θα εξαλείψει την ανεργία και την ανασφάλεια και βασικά εξυπηρετεί επιχειρηματικούς σχεδιασμούς και θα εξασφαλίσει ένα πολύ ανώτερο επίπεδο ζωής στους μπαλώνει ορισμένες τρύπες με παρεμβάσεις που είναι εργαζόμενους, στους αυτοαπασχολούμενους, στους μισταγόνα στον ωκεανό των μεγάλων αναγκών. Ταυτόκρομεσαίους αγρότες, στη νέα γενιά των εργατικών – χρονα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα λεγόμενα “αναπτυλαϊκών στρωμάτων. ξιακά” ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία παρουσιάζει η

Από εκδήλωση της ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ με τίτλο “Κάνε τη διαφορά με ισχυρό ΚΚΕ παντού. Δώσε δύναμη στη δύναμή σου”, που πραγματοποιήθηκε στις 22 Γενάρη στη Θεσσαλονίκη.

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ &

ΕΜΕΙΣ ΜΕΡΟΣ 2ο

Μας λένε: «Αν αναρωτηθήκατε ποτέ τι ακριβώς κάνει και τι έχει κάνει η ΕΕ για εσάς, ακολουθούν ορισμένα μόνο από τα μέχρι στιγμής επιτεύγματα»… Το 34,8% του πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας, ποσοστό που το 2010 ήταν 27,7%.

το προηγούμενο τεύχος του “Οδηγητή” σχολιάσαμε ένα κομμάτι των όσων γράφονται στο “φαντεζί” έντυπο “Η ΕΕ & Εγώ” που μοιράζεται σε σχολεία και πανεπιστήμια. Σε αυτό το τεύχος συνεχίζουμε τον σχολιασμό, επικεντρώνοντας στο κεφάλαιο με τίτλο “Πώς επηρεάζει η ΕΕ την καθημερινή σας ζωή”, αναδεικνύοντας την πραγματικότητα μέσα από την ίδια τη ζωή του κάθε νέου, που άλλα διαβάζει σε τέτοιου είδους έντυπα και άλλα τελικά βιώνει.

Ας απαντήσουμε εμείς για τα επιτεύγματα της ΕΕ με τα στοιχεία της Εurostat: Το 44% των νέων ηλικίας 15-24 ετών δουλεύουν με προσωρινή απασχόληση, ενώ στις ηλικίες 15-19 ετών το ποσοστό αυτό έχει φτάσει το 59%.

Το 10,2% των νέων εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο.

6,4 εκατομμύρια νέοι 15-29 ετών στην ΕΕ είναι άνεργοι! Στην Ελλάδα, το 36% των νέων είναι άνεργοι, διπλάσιο ποσοστό σε σχέση με το 2009.

Η ΕΕ φτιάχτηκε απ’ τους καπιταλιστές, γι’ αυτούς δουλεύει, γι’ αυτό τα δικαιώματα και η ζωή των λαών είναι στον πάτο.

Μας λένε: «Ασφαλή και εύκολα ταξίδια στην ΕΕ - Ο χώρος Σένγκεν»

ι είναι τελικά αυτός ο “χώρος Σένγκεν”; Είναι τα «εύκολα και ασφαλή ταξίδια στην ΕΕ χωρίς διαβατήριο;» Η ουσία που κρύβεται από πίσω είναι διαφορετική, όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο. Καταρχήν, η κάθε χώρα - μέλος της ΕΕ μπορεί να κάνει οποιονδήποτε έλεγχο στα σύνορά της, να προχωρήσει σε απελάσεις κ.λπ. Τα σύνορα του χώρου Σένγκεν ανοίγουν και κλείνουν ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου για να έχει όποτε και όσους φθηνούς εργαζόμενους χρειάζεται. Σένγκεν, όμως, σημαίνει και κάτι άλλο. Ένα τεράστιο πλέγμα από μηχανισμούς καταστολής που περιλαμβάνει το μαζικό φακέλωμα, τις “τράπεζες πληροφοριών”, την καταγραφή προσωπικών στοιχείων και πολλά άλλα, με σκοπό την καταστολή του εργατικού και λαϊκού κινήματος σε όλη την Ευρώπη. Μάλιστα, αυτό το νομικό οπλοστάσιο συνεχώς ενισχύεται σε όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η Σένγκεν προβλέπει ότι όποιος μετανάστης συλλαμβάνεται χωρίς χαρτιά και διατάσσεται να εγκαταλείψει τη χώρα, καταχωρείται αυτομάτως στο ηλεκτρονικό σύστημα Σένγκεν ως “ανεπιθύμητος”, “επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια” και δεν μπορεί να ταξιδέψει σε κανένα κράτος της ΕΕ. Οι χιλιάδες νεκροί μετανάστες στη Μεσόγειο είναι αποτέλεσμα της συνθήκης Σένγκεν και της συνολικής πολιτικής της ΕΕ για τους πρόσφυγες και μετανάστες, την οποία έχουν εφαρμόσει όλες οι κυβερνήσεις στη χώρα μας. Επιπρόσθετοι έλεγχοι, τείχη και φράκτες μήκους 1.200 χιλιομέτρων έχουν υψωθεί εντός ΕΕ.

Μας λένε για το πρόγραμμα «Εγγυήσεις για τη Νεολαία»

ιαβάζουμε στο φυλλάδιο της ΕΕ ότι «πολλοί νέοι δεν διαθέτουν τις δεξιότητες και τα επαγγελματικά προσόντα που αναζητούν οι εργοδότες… με το πρόγραμμα “Εγγυήσεις για τη Νεολαία” η ΕΕ συμβάλλει στο να εξασφαλιστεί ότι οι νέοι λαμβάνουν κατάρτιση στις δεξιότητες που χρειάζονται οι εργοδότες». Ποια είναι τα “προσόντα” που αναζητούν οι εργοδότες; Όλο και πιο φθηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα για την πλειοψηφία. Και η πολιτική της ΕΕ αυτό ακριβώς εξυπηρετεί. Ο κύριος στόχος της ΕΕ και των προγραμμάτων της για τη νεολαία είναι να διαμορφώσει ένα νέο μοντέλο εργαζομένου-λάστιχο, ο οποίος θα γυρνάει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας του και των κρατών-μελών της ΕΕ σε αναζήτηση δουλειάς μέχρι τα βαθιά γεράματα. Η πολιτική που εφαρμόζει η ΕΕ για τη μόρφωση για την πλειοψηφία των νέων είναι η συνεχής υποβάθμισή της και αντικατάστασή της με την “κατάρτιση”. Αυτό σημαίνει να παίρνουμε σκόρπιες γνώσεις και δεξιότητες και όχι ολοκληρωμένη γνώση, με κριτήριο κάθε φορά τι ανάγκη έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ανά την Ευρώπη. Αυτές οι δεξιότητες όμως έχουν ημερομηνία λήξης, καθώς όταν αλλάξουν οι ανάγκες της αγοράς τους εμείς θα χρειάζεται να πληρώνουμε ψευτοσεμινάρια, προγράμματα κατάρτισης κ.λπ. για να πάρουμε κι άλλες δεξιότητες και προσόντα. Το πρόγραμμα “Εγγυήσεις για τη Νεολαία” εγγυάται ένα ατέλειωτο, ακριβό κυνήγι δεξιοτήτων και πιστοποιητικών. Εγγυάται εργασιακή περιπλάνηση χωρίς τελειωμό, με εναλλαγές ανάμεσα στην ανεργία και την κακοπληρωμένη εργασία. Η εμπειρία από την εφαρμογή της στρατηγικής της ΕΕ, τώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έχει κι άλλες εγγυήσεις για τη νεολαία: Σπουδαστές των σχολών κατάρτισης κάνουν μαθήματα χωρίς βιβλία, κάνουν πρακτική άσκηση χωρίς μισθό στη συντριπτική πλειοψηφία των ειδικοτήτων, οι περισσότερες υποδομές, εργαστήρια κ.λπ. είναι απαρχαιωμένα.

Οδηγητής

Μας λένε: «Χιλιάδες έργα έχουν λάβει χρηματοδότηση από την ΕΕ, τα οποία ωφέλησαν όλες τις χώρες της ΕΕ… από την άποψη της ποιότητας ζωής των πολιτών της, της οικονομικής ανάπτυξης και απασχόλησης.»

ίναι αλήθεια ότι το αστικό κράτος της Ελλάδας, όπως και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ, λαμβάνουν χρηματοδοτήσεις (βλ. ΕΣΠΑ). Μάλιστα, η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση της απορροφητικότητας! Από πού προέρχονται και πού πάνε αυτά τα λεφτά; Γιατί ενώ εκατομμύρια ευρώ περνάνε από τα ταμεία του αστικού κράτους, την ίδια ώρα η φτώχεια και η ανεργία αυξάνονται, οι συντάξεις μειώνονται, τα χρήματα που δαπανώνται στην υγεία και την παιδεία μειώνονται; Η απάντηση δεν είναι ούτε η κακή διαχείριση ούτε ότι “κάποιοι τα τρώνε”. Τα υπέρογκα αυτά ποσά προέρχονται από τους τεράστιους φόρους που πληρώνουν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας και σε όλες τις χώρες της ΕΕ και πηγαίνουν ζεστά-ζεστά στους καπιταλιστές και στις επι-

Στις 26 Μαΐου 2019 είναι προγραμματισμένες οι ευρωεκλογές. Ο κάθε νέος πρέπει να κάνει κριτήριο ψήφου την ίδια τη ζωή του, τις ανάγκες του που δεν χωράνε στα πλαίσια της ΕΕ και του εκμεταλλευτικού συστήματος. Να στηρίξει τη μόνη δύναμη, που αποκάλυψε εξαρχής και συνεχίζει να αποκαλύπτει τον εχθρικό για την πλειοψηφία των νέων χαρακτήρα της ΕΕ, που οργανώνει την πάλη του λαού και της νεολαίας για αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ με τον λαό αφέντη στον τόπο του. Αυτή η δύναμη είναι το ΚΚΕ.



Φλεβάρης 2019

«Τα έργα που λαμβάνουν χρηματοδότηση από την ΕΕ έχουν δημιουργήσει εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, έχουν αναπτύξει χιλιάδες χιλιόμετρα στρατηγικών συνδέσεων στους τομείς των μεταφορών, της ενέργειας και των ευρυζωνικών δικτύων»

χειρήσεις τους! Δεν προορίζονται για τις λαϊκές ανάγκες. Με αυτήν την προϋπόθεση εξάλλου δίνονται από την ΕΕ. Ακόμα και τα έργα που γίνονται, υπηρετούν τις ανάγκες των καπιταλιστών να αυξάνουν τα κέρδη τους. Για παράδειγμα, τους καλύτερους δρόμους, τα δίκτυα μεταφορών, τα χρειάζονται οι καπιταλιστές για να μεταφέρουν τα εμπορεύματά τους πιο γρήγορα από περιοχή σε περιοχή, από χώρα σε χώρα. Και όταν εμείς χρησιμοποιούμε αυτούς τους δρόμους τους πληρώνουμε ξανά και ξανά με διόδια που όλο και ακριβαίνουν. Την ίδια ώρα, τα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά έργα δεν είναι “επιλέξιμα” για χρηματοδότηση από την ΕΕ, όπως κυνικά απάντησε στους ευρωβουλευτές του ΚΚΕ η Κομισιόν μετά τις θανατηφόρες πυρκαγιές στην Αττική.

Το “μνημόνιο των μνημονίων”, η συνθήκη του Μάαστριχτ, αποτελεί την ιδρυτική συνθήκη της ΕΕ. Κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ την έχει αποδεχτεί, μαζί τους και η Ελλάδα, με τις ψήφους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του τότε Συνασπισμού, του προγόνου του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο το ΚΚΕ είπε εξαρχής όχι και καταψήφισε τη συνθήκη του Μάαστριχτ, αποκαλύπτοντας στον λαό τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της συνθήκης και της ίδιας της ΕΕ (ΕΟΚ λεγόταν τότε) και επιβεβαιώνεται μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, θεσπίζονται οι εξής “ελευθερίες” στο πλαίσιο της ΕΕ: Ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων, υπηρεσιών, εμπορευμάτων και ανθρώπων. Ας δούμε

Να τι αποκαλύπτει η έκθεση με τίτλο “Οδηγός ανάλυσης Κόστους-Οφέλους” της ΕΕ για τον αντιλαϊκό της χαρακτήρα: «Είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλ. εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις που δεν φαίνονται “δίκαιες”, αλλά η δικαιοσύνη δεν είναι μέρος της ανάλυσης κόστους-οφέλους». Η ανάγκη, δηλαδή, να προστατευθούν οι κόποι, τα σπίτια και οι ζωές της πλειοψηφίας του λαού δεν χωράει στη λογική της ΕΕ. Για την ΕΕ θεωρείται κόστος και όχι “όφελος” η προστασία της ανθρώπινης ζωής!

τι σημαίνει αυτή η ελευθερία για τους εργαζόμενους και τι σημαίνει για τους εκμεταλλευτές: Αυτές τις περιβόητες 4 ελευθερίες αξιοποιούν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι για να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους όπου τους συμφέρει, όπου δηλαδή έχει φθηνά εργατικά χέρια, αφήνοντας πίσω χιλιάδες απολυμένους. Αυτή την “ελευθερία” αξιοποίησαν πολλοί βιομήχανοι στην Ελλάδα μεταφέροντας τα εργοστάσιά τους σε άλλες χώρες, κυρίως στα Βαλκάνια, με σκοπό να κερδίσουν περισσότερα κέρδη. Μάλιστα, γι’ αυτή τη “μετακόμιση”, η ΕΕ τους χρηματοδοτούσε κιόλας, με τη συμφωνία όλων των αστικών κυβερνήσεων της χώρας.

“ΣΥΜΦΩΝΊΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ”

Ένα σκαλοπάτι πάνω για τα συμφέροντα των δολοφόνων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στα Βαλκάνια

ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία των Πρεσπών, ψηφίστηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο την Παρασκευή 25 Γενάρη. Σε μια συζήτηση στη Βουλή, όπου τα αστικά κόμματα χάλασαν πολύ σάλιο για τα “βαφτίσια” της γειτονικής χώρας πότε με κοροϊδία, πότε με εθνικιστικές κραυγές, το ΚΚΕ αποκάλυψε με επιχειρήματα ότι αυτή

η συμφωνία είναι κακή και για τον ελληνικό λαό και για τον λαό της ΠΓΔΜ. Το βροντερό “ΟΧΙ” του ΚΚΕ στη συμφωνία των Πρεσπών αφορά στην ουσία της και όχι στο δευτερεύον ζήτημα της ονοματολογίας. Ποια είναι όμως αυτή η ουσία με την οποία όλα τα κόμματα πλην ΚΚΕ συμφωνούν;

Ποιοι χαιρέτισαν τη συμφωνία...

Ας δούμε αρχικά όσους εξέφρασαν τη χαρά τους μετά την κύρωση της συμφωνίας από την ελληνική Βουλή (έχει ήδη κυρωθεί από το κοινοβούλιο της γειτονικής χώρας εν μέσω έντονων εκβιασμών και εξαγοράς βουλευτών σύμφωνα με δημοσιεύαματα), ώστε να καταλάβουμε την απάντηση στο κεντρικό ερώτημα που θέσαμε. Ηγέτες της ΕΕ ήταν από τους πρώτους που έστειλαν τα συχαρίκια στον πρωθυπουργό και ανάμεσά τους η ίδια η Μέρκελ που χαρακτήρισε την επικύρωση ως ένα «μικρό αλλά πολύ σημαντικό μήνυμα». Ακολούθησε ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας. Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, ο οποίος είδε πραγματικά τους κόπους του να δικαιώνονται με την επικύρωση, καθώς είχε “μαλλιάσει” η γλώσσα του να μας αναλύει τα “οφέλη” της. Σε πανηγυρικό κλίμα και τα tweets της αμερικάνικης πρεσβείας, όπου περίσσεψαν τα μπράβο. Τέλος η κορυφαία αμερικάνικη αστική εφημερίδα “The New York Times” έγραψε ένα αποκαλυπτικό άρθρο που φωτογραφίζει ακριβώς το περιεχόμενο και τις στοχεύσεις της συμφωνίας λέγοντας ότι αποτελεί «μια νίκη για τη Δύση… μια σπάνια νίκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ».

...και για ποιο λόγο

Αν θέλουμε να επικεντρώσουμε στην καρδιά της συμφωνίας και να καταλάβουμε γιατί χαίρονται όλοι αυτοί, πρέπει να δούμε το άρθρο 2. Σε αυτό αναφέρεται επί λέξη: «1. Το Πρώτο Μέρος (σ.σ. η Ελλάδα) συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην υποψηφιότητα ή την ένταξη του Δευτέρου Μέρους (σ.σ. Β. Μακεδονία), υπό το όνομα και τις ορολογίες του Άρθρου 1 (3) της παρούσας Συμφωνίας, σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς και θεσμούς, όπου το Πρώτο Μέρος είναι μέλος.» Πιο ξεκάθαρο είναι το σημείο 4 του ίδιου άρθρου που λέει: «Ειδικότερα αναφορικά με τις διαδικασίες ένταξης του Δεύτερου μέρους στην ΕΕ και τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), θα εφαρμοσθούν τα ακόλουθα...» Πράγματι η συνέχεια προβλέπει με λεπτομέρειες τη διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ σε αυτούς τους Οργανισμούς.1 Η κυβέρνηση και όσοι υπερασπίζονται τη συμφωνία, αλλά και τα αστικά κόμματα του “ΟΧΙ” όλο αυτό το διάστημα με αποκορύφωμα τις ημέρες ψήφισης επιδό-

Τα γιγαντοπανό που κρέμασε το ΚΚΕ στην Ακρόπολη κατά τη διάρκεια της συζήτησης της Συμφωνίας των Πρεσπών στη Βουλή

θηκαν κυριολεκτικά σε ένα μαραθώνιο για να υποβαθμίσουν το περιεχόμενο αυτών των σημείων. Άλλωστε κυβέρνηση και ΝΔ που προσκυνούν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν μπορούσαν να στήσουν καβγά για αυτήν ακριβώς την ουσία. Η ευρωατλαντική ολοκλήρωση πρέπει να προχωρήσει στα Δυτικά Βαλκάνια γιατί αυτό επιτάσσει ο σκληρός ανταγωνισμός των ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ κυρίως με τη Ρωσία, αλλά και με την Κίνα, γιατί η μεν πρώτη έχει ισχυρά ερείσματα στην περιοχή και η δεύτερη μεθοδικά προσπαθεί να αναβαθμίσει τη θέση της. Η Φεντερίκα Μογκερίνι, ευρωπαία επίτροπος, δήλωσε: «τα Βαλκάνια είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα αγορά για την ΕΕ (...) Αρκεί να δει κανείς τα οικονομικά στοιχεία για να αντιληφθεί (…) τι προοπτικές και δυνατότητες θα υπάρξουν για όλους μας, αν ενσωματώσουμε αυτήν την αγορά των 80 εκατ. ατόμων»! Να τι θέλουν να διασφαλίσουν ΕΕ, ΝΑΤΟ και λοιποί ιμπεριαλιστές από την περιοχή. Όχι την ειρήνη και τη σταθερότητα, όπως ευθαρσώς κοροϊδεύουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αγορές, εργατικό δυναμικό, και πλουτοπαραγωγικές πηγές προς εκμετάλλευση. Οι κυβερνητικοί βουλευτές εξωραΐζοντας την κατάσταση σκέφτηκαν διάφορα παραμύθια, όπως ότι “τώρα βρέθηκε μια καλή, διαλλακτική κυβέρνηση στα Σκόπια και αδράξαμε την ευκαιρία να λύσουμε ένα θέμα που μας ταλαιπωρούσε χρόνια”, ενώ “η ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΕΕ-ΝΑΤΟ είναι επιλογή των γειτόνων και εμείς δεν κάναμε συμφωνία γι’ αυτό”.

Το δεύτερο επιχείρημα είναι μεγάλος μύθος. Ο λαός της γειτονικής χώρας κλήθηκε στις κάλπες τον Σεπτέμβρη του 2018 να ψηφίσει σε δημοψήφισμα με ερώτημα “είστε σύμφωνοι με την ένταξη της χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, με την εφαρμογή της συμφωνίας” και παρά την περατζάδα όλης της “αφρόκρεμας” των ιμπεριαλιστών, το 70% του λαού απείχε! Φυσικά κανείς δε σεβάστηκε το αποτέλεσμα, αντίθετα αυτό “ερμηνεύθηκε” κατά το δοκούν και αναιρέθηκε με πιέσεις, τελεσίγραφα και εκβιασμούς από ΝΑΤΟ-ΕΕ. Ας θέσουμε έναν ακόμα προβληματισμό. Ακόμα κι αν, σύμφωνα με το σκεπτικό τους, ένας λαός -κάτω από την πλάνη και τους εκβιασμούς- επέλεγε τη συμμετοχή σε έναν δολοφονικό ιμπεριαλιστικό οργανισμό, όπως το ΝΑΤΟ, από πού κι ως πού είναι στοιχείο “προοδευτικότητας” και “αριστερής πολιτικής” να τον σπρώχνεις έναν λαό στη φυλακή των ιμπεριαλιστικών ενώσεων; Ψιλά γράμματα για τους Συριζαιους “ταχυδρόμους” των αμερικανοΝΑΤΟϊκών. Τελικά η συμφωνία δεν λύνει κάτι ουσιαστικά, αντίθετα περιπλέκει τα προβλήματα, καθώς πέρα από όσα αναφέραμε εμπεριέχει σπέρματα αλυτρωτισμού. Με την αναφορά σε μακεδονική γλώσσα και μακεδονική ιθαγένεια που εντοπίζονται στο άρθρο 1 του 1ου μέρους της συμφωνίας διατηρούνται σκόπιμα ασάφειες. Θα μπορούσε η γλώσσα και η ιθαγένεια να χαρακτηριστούν εξ’ αρχής με το επίθετο “βορειομακεδο-

Οδηγητής

νικός”, αλλά αυτό δεν γίνεται γιατί οι ΝΑΤΟικοί όταν γράφουν συμφωνίες ξέρουν να αφήνουν παραθυράκια για πάσα χρήση. Δηλαδή για να πυροδοτούν εξελίξεις προς το συμφέρον τους. Όσοι από την αντιπολίτευση, μαζί και οι εθνικιστικές μακεδονομάχοι των συλλαλητηρίων φώναζαν γι’ αυτό το σημείο, πάλι κατάπιναν τη γλώσσα τους όταν το ΚΚΕ τόνιζε ότι και αυτή είναι αμερικανοΝΑΤΟϊκής έμπνευσης τακτική! Επειδή είναι ΝΑΤΟική η συμφωνία εμπεριέχει το σπέρμα του αλυτρωτισμού. Τέτοιες ασάφειες δίνουν τροφή στους αλλητροφοδοτούμενους εθνικισμούς σε Ελλάδα και ΠΓΔΜ και συντηρούν το πολύτιμο για τους ιμπεριαλιστές “διαίρει και βασίλευε” μεταξύ των λαών. Το ΚΚΕ προειδοποιεί ότι στον χώρο της Βαλκανικής οι ιμπεριαλιστές προξένησαν μεγάλα δεινά αναμόχλευσαν και φούσκωσαν εθνικισμούς αξιοποιώντας και τέτοιες ασάφειες και επέβαλλαν αιματηρές αλλαγές συνόρων. Το παράδειγμα του προτεκτοράτου του Κοσόβου και η απόσχιση του από τη Σερβία είναι διδακτικό, γιατί έγινε με αυτόν τον τρόπο υπό την καθοδήγηση των Αμερικάνων και της ΕΕ. Ως επικίνδυνο πρέπει να χαρακτηριστεί και το επιχείρημα ότι “η συμφωνία είναι πρότυπο διευθέτησης και άλλων διεθνών προβλημάτων”, με το οποίο οι ιμπεριαλιστές παραδέχονται ότι έχουν πολλές εκκρεμότητες ακόμα με λαούς που θέλουν να τους βάλουν στη στρούγκα των ενώσεών τους. Σε αυτή την κατεύθυνση ο Αλέξης Τσίπρας κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Κύπρο, συνέδεσε τη συμφωνία των Πρεσπών με το Κυπριακό.

Είναι ωφέλιμο για ένα λαό να εντάσσεται σε οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ

Ας απαντήσουμε με παραδείγματα. Η προκλητικότητα της τούρκικης αστικής τάξης στο Αιγαίο, το γκριζάρισμα, οι συνεχείς αμφισβητήσεις έχουν λυθεί στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ στο οποίο Ελλάδα και Τουρκία είναι σύμμαχοι; Η εισβολή και κατοχή από τους Τούρκους στην Κύπρο συνέβη σε περίοδο που και οι δύο ήμασταν στο ΝΑΤΟ. Αυτό τους απέτρεψε από τα σχέδια τους; Τόσα χρόνια που η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ έχει λυθεί το Κυπριακό; Αντίθετα το πρόβλημα φαίνεται να προχωρά

αρνητικά για ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους με την άδικη λύση της διχοτόμησης. Με την Αλβανία είμαστε επίσης σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. Την εμπόδισε αυτό να εγείρει το αλυτρωτικό ζήτημα της Τσαμουριάς; Εμποδίζεται να προχωρήσει στους σχεδιασμούς για Μεγάλη Αλβανία καταργώντας ουσιαστικά τα σύνορα με το Κόσοβο από 1/1/2019; Επίσης όσο και να θέλουν δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη βαρβαρότητα με την οποία το ΝΑΤΟ και ιδίως Αμερικάνοι και Γερμανοί βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία το 1999 διαμελίζοντάς την οριστικά. Όλη η δεκαετία του ‘90 στον απόηχο των αντεπαναστατικών ανατροπών ήταν μαρτυρική για τους λαούς καθώς σημαδεύτηκε από την προσπάθεια ελέγχου της περιοχής από το ευρωατλαντικό μπλοκ οπότε οι εθνικισμοί, ο πόλεμος και η αλληλοσφαγή των λαών κυριάρχησαν. Οι αλλαγές συνόρων μεθοδεύτηκαν ακριβώς για τις ανάγκες των ιμπεριαλιστών. Κατά “διαβολική” σύμπτωση η συμφωνία κυρώθηκε 20 χρόνια αφού το ΝΑΤΟ έδειξε για τα καλά τα δόντια του στην περιοχή μας. Στην καλοκαιρινή σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2018 έγινε ρητή αναφορά σε πολεμική προετοιμασία ενάντια στη Ρωσία.2 Φυσικά η συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι καθόλου άσχετη με αυτή την εξέλιξη. Γι’ αυτό το ΚΚΕ δεν θα σταματήσει να προειδοποιεί τον ελληνικό λαό ότι η περιοχή μυρίζει μπαρούτι και από αυτή την άποψη πρέπει να πει ένα μεγάλο όχι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να παλέψει για την αποδέσμευση του από ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Περί αυτοπροσδιορισμού

Η κυβέρνηση επανέλαβε πολλές φορές τη θέση ότι “οι γείτονες έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και αυτό είναι διεθνιστικό καθήκον”. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε τον Λένιν για να στηρίξει αυτή τη θέση. Ο αυτοπροσδιορισμός που δεν έχει καμία σχέση με όσα έγραφε ο Λένιν για την αυτοδιάθεση των λαών από τον ζυγό της αποικιοκρατίας είναι ένα κατασκεύασμα των ίδιων των ιμπεριαλιστών. Ο αυτοπροσδιορισμός υποστηρίζει ότι ο χαρακτήρας ενός έθνους δεν έχει αντικειμενική ιστορική βάση και “ό,τι δηλώσεις είσαι”! Το



Φλεβάρης 2019

πρόβλημα ξεκινάει όταν ο ατομικός αυτοπροσδιορισμός γίνεται συλλογικός, δηλαδή όταν κατοχυρώνεται στα διεθνή κείμενα και τότε ξεσπούν διεκδικήσεις εδαφών και μεθοδεύονται αλλαγές συνόρων με τη δικαιολογία προστασίας μειονοτήτων. Η Γιουγκοσλαβία είναι κλασικό παράδειγμα εφαρμογής μιας τέτοιας πολιτικής. Ας προβληματιστούμε με το εξής. Η αστική τάξη της Τουρκίας προσπαθεί να προσεταιριστεί τους Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, να τους καλλιεργήσει τούρκικη εθνική συνείδηση. Αν λοιπόν αρχίζουν να αναγνωρίζονται διεθνώς ως τούρκικη μειονότητα τότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για αμφισβητήσεις συνόρων στη Θράκη.

“NAI” στη φιλία των Λαών! Το ΚΚΕ είναι υπέρ των αμοιβαίων επωφελών σχέσεων μεταξύ των λαών. Θέλει πραγματικά την ειρήνη στην περιοχή μας γι’ αυτό και τάσσεται κατά των ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ και παλεύει για την αποδέσμευση από αυτούς με την εργατική τάξη και τον λαό στην εξουσία. Αποκαλύπτει την εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που είναι εξίσου αντιλαϊκή με την εσωτερική. Τονίζει ότι αποτελεί συνέχεια της προσπάθειας για γεωστρατηγική αναβάθμιση της αστικής τάξης, που μετατρέπει τη χώρα σε ΝΑΤΟικό στρατόπεδο. Το “ΟΧΙ” του ΚΚΕ στη συμφωνία των Πρεσπών είναι πατριωτικό και διεθνιστικό. Γιατί πατριωτισμός είναι ό,τι συμφέρει την εργατική τάξη και τον λαό της χώρας μας και των γειτονικών χωρών. Δεν έχει καμία σχέση με το “ΟΧΙ” των εθνικιστών και των λοιπών αστικών δυνάμεων που υποτάσσονται στο ΝΑΤΟ όσο η κυβέρνηση, που συνάμα σπέρνουν το μίσος μεταξύ των λαών. Εμείς λέμε ένα μεγάλο “ΟΧΙ” σε ΝΑΤΟ-ΕΕ, στον εθνικισμό-αλυτρωτισμό σε Ελλάδα και ΠΓΔΜ. Λέμε ένα μεγάλο «ΝΑΙ» στη φιλία, την αλληλεγγύη και την κοινή πάλη των Λαών! Το κείμενο της συμφωνίας δημοσιεύθηκε ολόκληρο στον κυριακάτικο Τύπο στις 20/1/2019 2 Βλέπε ενδεικτικά, Ριζοσπάστης 13/7/2018, 1415/7/2018 1

Από την μαχητική απάντηση που έδωσαν μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην αμερικάνικη πρεσβεία ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών.

Αλληλεγγύη στον λαό της Βενεζουέλας!

ις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε μια σειρά από ανησυχητικές εξελίξεις στη Βενεζουέλα, όπου βλέπουμε μια ωμή παρέμβαση στις εσωτερικές εξελίξεις στη χώρα εκ μέρους των ΗΠΑ, συμμαχικών τους κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική, του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τι συμβαίνει πραγματικά στη Βενεζουέλα... Στις 23 Γενάρη, ο ηγέτης ενός κράματος αντιδραστικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης, Χουάν Γκουαϊδό, αυτοανακηρύχθηκε “μεταβατικός πρόεδρος”, και δέχθηκε την άμεση -σαν σε συνεννόηση- στήριξη των ΗΠΑ, αστικών κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής που είναι ευρωατλαντικού προσανατολισμού, και κυβερνήσεων της ΕΕ. Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ, σαν έτοιμες από καιρό κάλεσαν τον στρατό σε πραξικόπημα, απειλώντας μέχρι και με ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση! Βρίσκεται, δηλαδή, σε εξέλιξη ακόμη μια ιμπεριαλιστική επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα ενός λαού, με τους γνώριμους θύτες: • Τις ΗΠΑ, την πιο ισχυρή ιμπεριαλιστική δύναμη, που διαχρονικά έχουν ανατρέψει εκλεγμένες κυβερνήσεις που δεν τους ήταν αρεστές, έχουν στηρίξει ακροδεξιές δυνάμεις και φασιστικές χούντες στη Λατινική Αμερική και ολόκληρο τον κόσμο, ή όταν αυτό το σενάριο δεν τους έβγαινε, προχωρούσαν σε ανοιχτές στρατιωτικές επεμβάσεις όπως έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια στη Συρία, στη Λιβύη, το Ιράκ και την Υεμένη, για να επιβάλουν τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντά τους. • Την ιμπεριαλιστική ΕΕ, που όπως είχε κάνει πριν λίγα χρόνια και στην Ουκρανία, έτσι και τώρα αναγνωρίζει ως νόμιμη κυβέρνηση τους εκλεκτούς των ιμπεριαλιστών. Και εδώ έχει μεγάλες ευθύνες για τη στάση της η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που δε βγάζει τσιμουδιά για την επέμβαση των ιμπεριαλιστών στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας. Τη στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει ο καλύτερος σημαιοφόρος της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή, προωθώντας τα σχέδιά τους, ανοίγοντας νέες στρατιωτικές ΝΑΤΟϊκές βάσεις, μπλέκοντας τον λαό μας σε επικίνδυνες περιπέτειες, παίρνοντας τα εύσημα από το State Department και την αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα για τη στάση της. Ευθύνες έχουν και οι άλλες αστικές δυνάμεις στη χώρα μας (όπως η ΝΔ) που φορώντας τον μανδύα της “φιλανθρωπίας” στηρίζουν την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Βενεζουέλα, στο όνομα μάλιστα των εκρηκτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός της χώρας, την ίδια στιγμή που είναι φανατικοί υπερασπιστές του καπιταλιστικού συστήματος, που είναι υπεύθυνο για την κατάσταση και την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει ο λαός αυτής της χώρας και όλοι οι λαοί του κόσμου. • Αστικές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής,

Από διαδήλωση υπέρ της κυβέρνησης Μαδούρο στην Βενεζουέλα.

όπως είναι η νεοεκλεγείσα ακροδεξιά κυβέρνηση του Μπολσονάρο στη Βραζιλία, οι οποίες για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου στηρίζουν ακόμη και φασιστικές δυνάμεις, προάγουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην ήπειρο, σπέρνουν το δηλητήριο του ρατσισμού, του εθνικισμού, του αντικομμουνισμού. Όλοι οι παραπάνω όμως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κάνουν μαθήματα “δημοκρατίας” και “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”: Ασκούν αντιλαϊκή πολιτική και καταστολή απέναντι στους ίδιους τους λαούς τους και είναι υπεύθυνοι για τις σφαγές δεκάδων λαών σε όλη την υδρόγειο! Η κατάσταση στη Βενεζουέλα είναι υπόθεση του λαού της και μόνον αυτού, ο οποίος με τον αγώνα του μπορεί να επιβάλει το δίκιο του!

...και τι κρύβεται από πίσω Οι πραξικοπηματικές ενέργειες στη Βενεζουέλα δεν ήρθαν σαν κεραυνός εν αιθρία. Αποτελούν την επόμενη πράξη της επιδίωξης των ιμπεριαλιστών και των συμμάχων τους μέσα στη Βενεζουέλα, να προωθήσουν στη διακυβέρνηση της χώρας δυνάμεις που θα είναι αρεστές και καλύτερα προσανατολισμένες στα συμφέροντά τους. Γι’ αυτό αμφισβητούν την τρέχουσα σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του εκλεγμένου προέδρου, Νικολά Μαδούρο. Φυσικά, απώτερος στόχος των ΗΠΑ και άλλων πρόθυμων, όπως κυβερνήσεις χωρών της Λατινικής Αμερικής και της ΕΕ, είναι να πατήσουν πιο σταθερά σε μια περιοχή που έχει σημαντικό ορυκτό πλούτο, κοιτάσματα υδρογονανθράκων (δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Βενεζουέλα βρίσκεται στην 5η θέση παγκοσμίως μεταξύ των πετρελαιοπαραγωγών-χωρών) κ.ά. Τα τελευταία χρόνια, σε αυτή την περιοχή έχουν αυξηθεί τα ερείσματα και οι θέσεις ανταγωνιστικών προς αυτούς δυνάμεων όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Τουρκία, το Ιράν, που στηρίζουν τον Μαδούρο και που βλέπουν τους μονοπωλιακούς τους ομίλους να συνάπτουν προνομιακές οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες. Όσον αφορά όμως τον λαό της Βενεζουέλας, αυτό που βιώνει καθημερινά είναι η καπιταλιστική εκμετάλλευ-

ση και η κρίση, βλέπει να μην μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Οι απειλές των ιμπεριαλιστών τον μπλέκουν σε πιο μεγάλους κινδύνους. Οι εξελίξεις δείχνουν για ακόμα μια φορά ότι ο πλούτος μιας χώρας, αντί για παράγοντας ικανοποίησης των αναγκών του λαού, καταλήγει να γίνεται “μήλον της έριδος” μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα πλαίσια ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που σέρνουν τους λαούς όλο και πιο βαθιά σε επικίνδυνα σχέδια.

Αλληλεγγύη στον λαό και τη νεολαία, στους κομμουνιστές της Βενεζουέλας Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, από την πρώτη στιγμή, καταδίκασαν τις στρατιωτικές απειλές και τις πραξικοπηματικές ενέργειες και εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στην εργατική τάξη, τον λαό και τη νεολαία της Βενεζουέλας. Εκφράζουν επίσης τη σταθερή στήριξή τους στο Κομμουνιστικό Κόμμα και την Κομμουνιστική Νεολαία Βενεζουέλας, τις δυνάμεις που μάχονται σταθερά για τα λαϊκά δικαιώματα, για να ζήσει χωρίς εκμετάλλευση και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Άλλωστε, όπως συμβαίνει και σε επίπεδο ΚΚ, έτσι και οι ΚΝ των δύο χωρών, η ΚΝΕ και η ΚΝ Βενεζουέλας έχουν στενές συντροφικές σχέσεις και πολιτικούς δεσμούς, προωθούν από κοινού την πάλη τους στο πλαίσιο των Κομμουνιστικών Νεολαιών διεθνώς. Μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί επισκέψεις αντιπροσωπειών των ΚΣ των δύο Οργανώσεων στις δύο χώρες, αναδεικνύοντας τη σημασία του προλεταριακού διεθνισμού και των ισχυρών πολιτικών δεσμών μεταξύ των νέων κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο, για την ισχυροποίηση της κοινής μας πάλης, για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Νίκος Λεοντίδης, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ

Οδηγητής



Φλεβάρης 2019

Όχι στην κοροϊδία! Εδώ και τώρα κατώτατος μισθός 751 ευρώ και επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων!

ε πολλές τυμπανοκρουσίες και πολλή διαφήμιση από τα περισσότερα αστικά ΜΜΕ ανακοινώθηκε ο νέος κατώτατος μισθός που ισχύει από 1η Φλεβάρη και ανέρχεται στα 650 ευρώ μικτά ανεξάρτητα από την ηλικία του εργαζόμενου. Θυμίζουμε ότι το 2012 ο κατώτατος μισθός ήταν στα 751 ευρώ, όταν και μειώθηκε με νόμο της τότε κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στα 586 και στα 511 για τους κάτω των 25. Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση έλεγε, για να αρπάξει τις ψήφους των εργαζομένων, ότι ο πρώτος νόμος που θα έφερνε στη Βουλή θα ήταν η επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Σήμερα, μετά από 4 χρόνια στη διακυβέρνηση και λίγο πριν τις εκλογές διαμορφώνει τον κατώτατο μισθό 100 ευρώ χαμηλότερα από ότι ήταν το 2012.

Τι κρύβουν πίσω από τα πανηγύρια; • Η κυβέρνηση εφαρμόζει την τακτική “σου παίρνω 10 σου δίνω 1”, αφού μόνο η μείωση του αφορολόγητου που έχει ψηφίσει για το 2020 θα εξανεμίσει το μίσο ποσό από την αύξηση στον κατώτατο μισθό, ενώ μόνο ο φετινός προϋπολογισμός προβλέπει 1 δισ. επιπλέον φόρους! • Για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση (στην πλειοψηφία τους νέοι) ο μέσος μισθός είναι 295 ευρώ καθαρά και η κυβέρνηση πανηγυρίζει για 1 ευρώ αύξηση την ημέρα! • Με αυτό τον τρόπο καθορισμού του κατώτερου μισθού, στην ουσία θα έχουμε συνέχιση και επιτάχυνση της μείωσης του μέσου μισθού, που το 2012 ήταν 1.200 ευρώ και σήμερα είναι κάτω από τα 900 ευρώ. • Μεγάλο μέρος των νέων εργαζομένων εμφανίζονται να αμείβονται με τον κατώτατο μισθό και το τυχόν επιπλέον ποσό στον μισθό τους βαπτίζεται “οικιοθελης παροχή”. Αυτοί οι εργαζόμενοι θα δουν ακόμα μικρότερη ή και καθόλου αύξηση στις αποδοχές τους. • Η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών θα συνοδευτεί με κρατική επιδότηση των εισφορών των εργοδοτών. Τα χρήματα αυτά προκύπτουν από το ξεζούμισμα όλου του λαού. Η κυβέρνηση φρόντισε, δηλαδή, να διασφαλίσει ότι δεν θα επιβαρύνει τη μεγαλοεργοδοσία.

Το κυριότερο: Η κυβέρνηση καθορίζει τον κατώτατο μισθό εφαρμόζοντας τον πιο εμβληματικό αντεργατικό νόμο της κυβέρνησης ΝΔΠΑΣΟΚ, τον νόμο Βρούτση, τον οποίο έλεγε ότι θα καταργούσε και αποκαλούσε “νόμο-δολοφόνο”. Με αυτόν το νόμο καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και ο εκάστοτε υπουργός θα καθορίζει τον κατώτατο μισθό, με βάση την εξασφάλιση των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών. Με αυτό τον νόμο, όπως σήμερα αυξάνεται για μερικά ευρώ ο κατώτατος μισθός, ακόμη πιο εύκολα θα μπορεί να μειωθεί αύριο, αν αυτό υπαγορεύσουν οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου.

Τα 50 ευρώ δεν φτάνουν για να ξεχάσουμε τα “εγκλήματα” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ! • Το 2011 η αναλογία των προσλήψεων πλήρους και μερικής απασχόλησης ήταν περίπου 80% - 20% αντίστοιχα. Το 2017 η αναλογία αυτή γίνεται 45% - 55% δηλαδή πλήρης ανατροπή. Οι εργαζόμενοι με αυτούς τους άθλιους μισθούς ξεπερνούν τις 600.000! • Η κυβέρνηση εφαρμόζει εβδομαδιαίο ωράριο 72 ωρών για τους γιατρούς και απολύσεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών, μέσω του αποκλεισμού τους με τον νέο τρόπο μοριοδότησης. • Στα τέσσερα αυτά χρόνια έχουμε εκτίναξη της εντατικοποίησης, της υπερωριακής απασχόλησης, την αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Με βάση τα στοιχεία του ΣΕΠΕ το 2015 τα δηλωθέντα ατυχήματα ανήλθαν σε 5.930 και τα θανατηφόρα σε 67, ενώ το 2016 τα εργατικά ατυχήματα ανήλθαν σε 6.515 και τα θανατηφόρα σε 72! • Με τον νόμο Κατρούγκαλου πετσόκοψε πάνω από 25% τις συντάξεις που θα πάρουν οι σημερινοί νέοι, άνοιξε τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. • Κατοχύρωσε και διεύρυνε την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. • Ψήφισε τον απεργοκτόνο νόμο Αχτσιόγλου για τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης και του απεργιακού δικαιώματος.

Οι νέοι εργαζόμενοι δεν χρωστούν τίποτα στην κυβέρνηση και την εργοδοσία! Τώρα είναι η ώρα να οργανώσουν ακόμα πιο αποφασιστικά τον αγώνα, μέσα από τα συνδικάτα τους για κατώτατο μισθό 751 ευρώ, για να μη δουλεύει κανένας χωρίς κλαδική σύμβαση εργασίας, για ανθρώπινα ωράρια, για μέτρα προστασίας της υγείας στον χώρο δουλειάς, για το δικαίωμά στην κοινωνική ασφάλιση!

Το ΚΚΕ για τον κατώτατο μισθό

ο ΚΚΕ πάλεψε και συνεχίζει να παλεύει για ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια, για πραγματική ανάκτηση των οικονομικών απωλειών, για ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αν δεν υπήρχαν οι αγώνες των εργαζομένων όλα αυτά τα χρόνια, με την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ, η κυβέρνηση δε θα έδινε ούτε αυτά τα ψίχουλα. Το ΚΚΕ κατέθεσε πρόταση νόμου, 2 φορές, υιοθετώντας την πρόταση 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων, για την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και την κατάργηση του κατάπτυστου νόμου Βρούτση-Αχτσιόγλου. Η πρόταση νόμου απορρίφθηκε πανηγυρικά από την κυβέρνηση και τους συνοδοιπόρους της, αποδεικνύοντας ξανά την προσήλωσή της στο μνημονιακό αντιλαϊκό πλαίσιο. Ανέφεραν προκλητικά ότι θεωρούν τα 751 ευρώ ως “μαξιμαλιστικό” στόχο, ως μη “ρεαλιστικό”!

ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΟΤΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

Η εντατικοποίηση και η δουλειά – “λάστιχο”

εξοντώνει τους εργαζόμενους Μ

ε τη συμμετοχή σωματείων και εργαζομένων στους δήμους της Αττικής, ενδιαφέρουσες ομιλίες και παρεμβάσεις, πραγματοποιήθηκε στις 17 Γενάρη ημερίδα του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής με θέμα την Υγεία και την Ασφάλεια των εργαζομένων. Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή βίντεο που ετοίμασε το Συνδικάτο, υπενθυμίζοντας ορισμένα από τα εργατικά “ατυχήματα” του τελευταίου διαστήματος και τις αντίστοιχες παρεμβάσεις του. Οι εργαζόμενοι κράτησαν ενός λεπτού σιγή για τους δεκάδες συναδέλφους τους που έχασαν τη ζωή τους στο μεροκάματο τα τελευταία χρόνια. Πολλές φορές οι Δήμοι και οι Περιφέρειες παρουσιάζοναι σαν “αντίδοτο” στην ανεργία, μέσω των διαφόρων προγραμμάτων τύπου “κοινωφελούς εργασίας”, ενώ πολλοί μπορεί να φαντάζονται ότι οι συνθήκες δουλειάς σε αυτούς τους χώρους είναι κάπως καλύτεροι από ότι στον ιδιωτικό τομέα. Τα πράγματα βέβαια, όπως αποτυπώθηκε και στην ημερίδα, δεν είναι ακριβώς έτσι. Άλλωστε, σε Δήμους και τις Περιφέρειες εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά, ιδιαίτερα τα χρόνια της κρίσης, μια σειρά από

ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα, μια ακόμα απόδειξη ότι η Τοπική Διοίκηση αποτελεί στην ουσία “προέκταση” του κεντρικού αστικού κράτους. Αυτές οι ανατροπές έχουν διαμορφώσει ένα εργασιακό τοπίο που χαρακτηρίζεται από την εντατικοποίηση και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την καταστρατήγηση του σταθερού εργάσιμου χρόνου, περιορισμό της απαραίτητης ξεκούρασης για τον εργαζόμενο. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τις ελλείψεις προσωπικού, την υποχρηματοδότηση που οδηγεί σε ακατάλληλο εξοπλισμό και έλλειψη σε μέσα προστασίας, φτάνουμε με μαθηματική ακρίβεια στον “μαύρο” απολογισμό των τελευταίων ετών όσον αφορά τα εργατικά ατυχήματα, πολλά από τα οποία ήταν και θανατηφόρα. Στην ημερίδα διατυπώθηκαν οι διεκδικήσεις του Συνδικάτου για την προστασία της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων. * Αναλυτικό ρεπορτάζ από την ημερίδα έχει δημοσιεύσει ο “Ριζοσπάστης” της Πέμπτης 24 Γενάρη, στις σελ. 12-13

ερμή υποδοχή επιφύλαξαν οι εργαζόμενοι στην αντιπροσωπεία του Συνδικάτου Εργαζομένων στις Κατασκευές στην Κωνσταντινούπολη, στους οποίους το Συνδικάτο απένειμε τιμητική πλακέτα. Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο Ερκάν Κίλιτς, οργανωτικός γραμματέας του Συνδικάτου. Όπως κατήγγειλε, στην Τουρκία καταγράφονται 1.300 νεκροί σε “εργατικά ατυχήματα” το χρόνο, ενώ στον κλάδο των Κατασκευών, με 2 εκατ. εργαζόμενους, έχουν καταγραφεί 2.600 νεκροί εργάτες από το 2012 έως το 2017. «Για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση ιδρύσαμε το σωματείο μας», τόνισε και υπενθύμισε τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο εργοτάξιο του νέου αεροδρομίου της Κωνσταντινούπολης που πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος, με 50 νεκρούς σε “ατυχήματα”, ενώ οι κινητοποιήσεις τους αντιμετωπίστηκαν από τις δυνάμεις καταστολής.

Έλα σε επαφή με το συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής! Διεύθυνση: Ιωάν. Χρυσάφη 10 Τ.Κ 16346, Ηλιούπολη Τηλέφωνο: 2109939900, 6980602038 Email: syndikatoota@gmail.com Blog: http://syndikatoota.blogspot.com/

Ένας ακόμα νεκρός εργάτης, θυσία στον βωμό του κέρδους

τις 9 Γενάρη ένας 60χρονος εργάτης σκοτώθηκε ενώ δούλευε σε συνθήκες παγετού, στο εργοτάξιο κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΚ, πέφτοντας από μεγάλο ύψος. Στον χώρο βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή αντιπροσωπείες του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας και της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, του ΚΚΕ και της “Λαϊκής Συσπείρωσης”. Από την πρώτη στιγμή η εταιρεία κατασκευής του έργου επιχείρησε να κουκουλώσει τις ευθύνες της. Πρώτα είπαν ότι δεν δούλευε κανένας στο εργοτάξιο. Μετά είπαν πως ο εργάτης είχε άλλο τομέα δουλειάς και όχι πάνω στον πυλώνα. Όλα αυτά βέβαια κατέρρευσαν όταν το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας ανήρτησε στην ιστοσελίδα του βίντεο που είχε αναρτηθεί τη μέρα του θανάτου του εργάτη στην ιστοσελίδα www.aek1924.gr (για να αφαιρεθεί αργότερα), και το οποίο έδειχνε πλάνα από τις εργασίες στο εργοτάξιο εκείνη τη μέρα. Μάλιστα η ιστοσελίδα ανέφερε ότι “Μπορεί το χιόνι να μην έχει λιώσει εντελώς στο εργοτάξιο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, ωστόσο οι εργασίες προχωρούν κανονικά σήμερα”. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι όταν ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, ενημέρωσε την Επιθεώρηση Εργασίας για τον θάνατο του εργάτη, η απάντηση που πήρε ήταν ότι... «έχουμε μόνο ένα αυτοκίνητο που έχει βγει σε άλλον έλεγχο, όταν γυρίσει θα έρθουμε από εκεί»!

Πάνω από 2.000 εργαζόμενοι έχουν χάσει τη ζωή τους την τελευταία εικοσαετία στους χώρους δουλειάς Ο συνολικός αριθμός των ελέγχων του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) για το 2016 πανελλαδικά αντιστοιχεί μόλις στο

1,74% του αριθμού των χώρων εργασίας

Το 2016 καταγράφηκαν 73 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα, ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2011. Την ίδια χρονιά επιβλήθηκαν οι λιγότερες κυρώσεις από την Επιθεώρηση Εργασίας, κυρίως λόγω της μείωσης του αριθμού των ελέγχων

Την τελευταία πενταετία οι θάνατοι από εργατικά “ατυχήματα” στους ΟΤΑ ξεπέρασαν τους 45

Στην Αττική, λιγότεροι από 50 επιθεωρητές Υγείας και Ασφάλειας καλούνται να ελέγξουν δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, με μόλις 3 - 4 υπηρεσιακά αυτοκίνητα

*Στοιχεία ΣΕΠΕ και Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής

ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ (ΑΕΝ)

“Βουλιάζουν”

στα προβλήματα οι σπουδαστές, μεσουρανούν οι εφοπλιστές Ο

ι σπουδαστές των ΑΕΝ όλης της χώρας έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με ελλείψεις και μια σειρά άλλα εμπόδια στην προσπάθειά τους να μάθουν το αντικείμενό τους, τα οποία είναι αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης των ΑΕΝ, την ώρα που οι εφοπλιστές απολαμβάνουν 56 φοροαπαλλαγές και ελέγχουν περίπου το 20% της παγκόσμιας ναυτιλίας. Μεγάλος βραχνάς για τους σπουδαστές είναι και η εξεύρεση καραβιού για την πραγματοποίηση των εκπαιδευτικών τους ταξιδιών. Η διαδικασία αυτή είναι ατομική υπόθεση του κάθε σπουδαστή, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να παίρνουν απουσίες από τα μαθήματα για να πάνε να “χτυπήσουν” πόρτες ναυτιλιακών εταιρειών. Αλλά και όταν βρεθεί το καράβι, οι σπουδαστές πηγαίνουν εκεί ουσιαστικά απροετοίμαστοι και καλύπτουν την έλλειψη εργαζομένων, που δημιουργεί η συνεχής μείωση των οργανικών θέσεων των πληρωμάτων, κάνουν ουσιαστικά όλη τη “λάντζα” αντί να μαθαίνουν.

Από τους αποφοίτους της ΑΕΝ, ένα πολύ μικρό ποσοστό απορροφάται στα καράβια, ενώ όσοι δεν απορροφούνται δεν έχουν κανένα απολύτως κατοχυρωμένο εργασιακό δικαίωμα στη στεριά. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν διαμορφώσει ολοκληρωμένη πρόταση για Ενιαία, πραγματικά Ανώτατη, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Ναυτική Εκπαίδευση και μετεκπαίδευση, ενταγμένη στο υπουργείο Παιδείας. Διεκδικούν η εύρεση καραβιού για το εκπαιδευτικό ταξίδι να είναι αποκλειστική ευθύνη του υπουργείου Ναυτιλίας και των Διοικήσεων των ΑΕΝ. Οι σπουδαστές να ναυτολογούνται με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και πλήρη δικαιώματα. Αυτή την πρόταση, τα μέλη της ΚΝΕ που σπουδάζουν στις ΑΕΝ, την καταθέτουν στους σπουδαστές, τους καλούν να τη συζητήσουν και να την κάνουν δική τους υπόθεση, να δυναμώσουν τους Συλλόγους τους και να παλέψουν μαζί για τα σύχρονα δικαιώματά τους.

Περιοδεία της ΠΕΜΕΝ στην ΑΕΝ Χανίων Στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού στα Χανιά περιόδευσε στις 28 Γενάρη αντιπροσωπεία της Πανελλήνιας Ένωσης Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΜΕΝ) με επικεφαλής τον πρόεδρό της, Θανάση Ευαγγελάκη, μαζί με συνδικαλιστές από το σωματείο των Ιδιωτικών Υπαλλήλων και του Συλλόγου Εστιακών Φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης. Στη συζήτηση με τους σπουδαστές της ΑΕΝ αναδείχθηκαν οι ελλείψεις και τα τεράστια προβλήματα που υπάρχουν στη ναυτική εκπαίδευση και μετεκπαίδευση. Μέσα από την παρέμβαση του Προέδρου της ΠΕΜΕΝ αναδείχτηκε το σχέδιο που είναι σε εξέλιξη και αφορά τον προσανατολισμό των σπουδαστών προς τις

ιδιωτικές ναυτικές σχολές, όπου πιο άμεσα μπορεί να παρεμβαίνει το εφοπλιστικό κεφάλαιο στο περιεχόμενο της μόρφωσης των σπουδαστών. Συζητήθηκε η ένταση της επίθεσης στα δικαιώματα των ναυτεργατών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τους εφοπλιστές, με επίκεντρο τη διεύρυνση της ανασφάλιστης εργασίας, τη δημιουργία μιας νέας φουρνιάς ναυτεργατών, ουσιαστικά χωρίς δικαιώματα. Ο Θ. Ευαγγελάκης κάλεσε τους σπουδαστές της ΑΕΝ να αγωνιστούν για την επίλυση των οξυμένων προβλημάτων τους, να παλέψουν για ενιαία ναυτική εκπαίδευση και δουλειά με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες.

Από την περιοδεία της ΠΕΜΕΝ στην ΑΕΝ Χανίων.

Περιοδεία της ΚΝΕ και του ΚΚΕ στην ΑΕΝ Ασπροπύργου Στην ΑΕΝ Ασπροπύργου περιόδευσε στις 15 Γενάρη κλιμάκιο της ΚΝΕ, με επικεφαλής τον Νίκο Λάππα, μέλος του Γραφείου του ΚΣ, μαζί με μέλη της ΚΟ Ναυτεργατών της ΚΟΑ του ΚΚΕ. Στη συζήτηση με τους σπουδαστές αναδείχθηκαν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν: Βιβλία δεν τους έχουν μοιραστεί για όλα τα μαθήματα, ο εργαστηριακός εξοπλισμός είναι είτε πλήρως απαρχαιωμένος, όπως οι τόρνοι των έξι δεκαετιών, είτε εξαρτάται από τις δωρεές των εφοπλιστών, όπως οι προσομοιωτές και δεν καλύπτονται οι ανάγκες τους σε σίτιση, στέγαση κλπ. Μιλώντας στους αυριανούς πλοιάρχους και μηχανικούς, ο Ν. Λάππας τους κάλεσε να μελετήσουν την πρόταση του KKE και της ΚΝΕ για τη Ναυτική Εκπαίδευση, η οποία τους μοιράστηκε, και να συζητήσουν με τα μέλη της ΚΝΕ πάνω σε αυτή. Να συσπειρωθούν στον σπουδαστικό τους Σύλλογο, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους στις σπουδές και στο μπάρκο, να δυναμώσουν το ΚΚΕ παντού, με κάθε τρόπο. Οι σπουδαστές έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τις θέσεις της ΚΝΕ, τις άκουσαν προσεκτικά και έκαναν ερωτήσεις, επικεντρώνοντας στο τι είναι αυτό που μπορεί να γίνει σήμερα για να αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα.

Οι τόρνοι στους οποίους καλούνται να ασκηθούν οι σπουδαστές της ΑΕΝ Ασπροπύργου δεν έχουν αντικατασταθεί από τότε που ιδρύθηκε η σχολή, δηλαδή εδώ και 6 δεκαετίες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα του μαθήματος κα την ασφάλεια των σπουδαστών.

Κάψε τα σενάρια και γράψε

το δικό σου!

Κάνε τη διαφορά με ισχυρό ΚΚΕ παντού!

ο 2019 είναι μια ξεχωριστή χρονιά. Είναι μια χρονιά με πολλαπλές εκλογικές μάχες (βουλευτικές εκλογές, ευρωεκλογές, περιφερειακές και δημοτικές εκλογές), όπου για πρώτη φορά θα ψηφίσουν και οι μαθητές 17-18 χρονών, οι μαθητές δηλαδή της Β’ και Γ’ Λυκείου και ΕΠΑΛ. Είναι ένας μεγάλος όγκος νέων ψηφοφόρων (περίπου 100.000), οι οποίοι έχουν την ευκαιρία να αναδείξουν, με την ψήφο τους στο ΚΚΕ, ότι “η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται ούτε προσκυνά!”.

Αφορούν τους μαθητές οι εκλογές; Στις εκλογές και οι μαθητές, όπως και όλος ο λαός, έχουν ένα όπλο, που δεν είναι άσφαιρο! Έχουν την ευκαιρία να καταδικάσουν, να “μαυρίσουν” έμπρακτα τους υπεύθυνους για την αδικία γύρω τους, για την εκρηκτική κατάσταση που βιώνουν στο σχολείο και τη ζωή τους, την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος, δυναμώνοντας το ΚΚΕ, τη μόνη δύναμη που παλεύει με συνέπεια για τα συμφέροντα και τις ανάγκες της νεολαίας. Το κάλεσμα ενίσχυσης του ΚΚΕ αφορά κάθε μαθητή! Γιατί μπορεί ένας μαθητής να λέει ότι «δεν ασχολείται με την πολιτική», αλλά η πολιτική ασχολείται μαζί του! • Τους μαθητές τους απασχολεί ότι στην προσπάθεια να μορφωθούν, να σπουδάσουν, να μάθουν μια τέχνη, οι οικογένειές τους αναγκάζονται να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ (1,63 δισ. ευρώ σπαταλούν κάθε χρόνο σε φροντιστήρια οι εργατικές-λαϊκές οικογένειες σύμφωνα με στοιχεία του ΚΑΝΕΠ-ΓΣΕΕ), με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να βάζει επιπλέον εμπόδια, να “φουσκώνει” -με το νομοσχέδιο που ετοιμάζει για το Λύκειο- κι άλλο τα πορτοφόλια των φροντιστηριαρχών. • Τους μαθητές τους απασχολεί ότι μια σειρά ανάγκες και δικαιώματά τους, όπως ο αθλητισμός, ο πολιτισμός, η ψυχαγωγία, οι διακοπές μετατρέπονται σε πανάκριβα χόμπι για όσους έχουν, χωρίς να εξασφαλίζονται οι αναγκαίες υποδομές και το προσωπικό για να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες, ενώ ό,τι υπάρχει, ρημάζει λόγω της υποχρηματοδότησης. • Τους μαθητές τους απασχολεί η ζωή-λάστιχο, το σχολείο-εξεταστικό κέντρο, η ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον τους, που έχουν διαμορφώσει διαχρονικά οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ,

της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να κατοχυρώνονται και να διευρύνονται τα κέρδη των λίγων, τσακίζοντας τα δικαιώματα της νέας γενιάς και του λαού. • Τους μαθητές τους απασχολεί το γεγονός ότι βλέπουν τους γονείς τους να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, να εξανεμίζονται οι μισθοί τους από τη φοροληστεία. • Τους μαθητές τους απασχολεί και εξοργίζονται με τις εικόνες φρίκης από τους πολέμους, που δολοφονούν λαούς για τα συμφέροντα και τους τσακωμούς των εκμεταλλευτών. Τους έχουν μείνει ανεξίτηλοι στο μυαλό οι χιλιάδες μικροί Αϊλάν, που ξεβράζονται στα νησιά του Αιγαίου… Το έγκλημα αυτό έχει την υπογραφή του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όσων τους στηρίζουν, ανάμεσά τους και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. • Τους μαθητές τους απασχολεί και αγανακτούν εν έτει 2019, τη στιγμή που η επιστήμη και η τεχνολογία σημειώνουν αλματώδη ανάπτυξη, να είμαστε έρμαια ενός χιονιά, μιας ισχυρής βροχής ή μιας πυρκαγιάς… • Τους μαθητές τους απασχολεί ο αυταρχισμός, η τρομοκρατία, η κρατική καταστολή σε όποιον “σηκώνει κεφάλι”, σε όποιον επιλέγει να μην κάτσει στ’ αυγά του και να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες του για τη ζωή και το μέλλον που μας αξίζει! • Τους μαθητές τους απασχολεί η δράση της ναζιστικής-εγκληματικής Χρυσής Αυγής και οι σάπιες ιδέες της. Δεν ανέχονται τον φασισμό και τον ρατσισμό. Για όλα αυτά ψηφίζουμε και παίρνουμε θέση! Για όλα αυτά την πρώτη τους ψήφο οι μαθητές δεν πρέπει να τη χαρίσουν, αλλά να ψηφίσουν ανατρεπτικά, δυναμώνοντας το ΚΚΕ!

Οδηγητής



Φλεβάρης 2019

Θα αλλάξει κάτι στη ζωή των μαθητών μετά τις εκλογές; Την επόμενη μέρα των εκλογών μπορεί να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για τους μαθητές, τη νεολαία και όλο τον λαό, μόνο αν βγει ισχυρό το ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ είναι η φωνή του λαού και της νεολαίας. Όσο περισσότεροι κομμουνιστές εκλεγούν στη Βουλή, στο ευρωκοινοβούλιο, στα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια τόσο πιο δυνατή θα είναι η φωνή μας! Το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που αποκαλύπτει τα σχέδια που ετοιμάζουν εναντίον μας, μας ενημερώνει και παλεύει μαζί μας. Είναι ο πολλαπλασιαστής της δύναμής μας. Όσο πιο δυνατό είναι το ΚΚΕ, τόσο πιο αδύναμος είναι ο αντίπαλός μας, οι εκμεταλλευτές, οι κυβερνήσεις τους, η ΕΕ. Η ψήφος στο ΚΚΕ δε θα μεταλλαχθεί την επόμενη μέρα, όπως η ψήφος στα άλλα κόμματα, αλλά και η αποχή που ο καθένας την ερμηνεύει, όπως θέλει. Η ψήφος στο ΚΚΕ θα κατατεθεί στον αγώνα για να ζήσουμε καλύτερα… Άλλωστε, οι μαθητές έχουν πείρα… Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι πάντα στην πρώτη γραμμή! Με μπροστάρηδες τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, οι μαθητές, με τους μαχητικούς και πολύμορφους αγώνες τους, κατάφεραν: • να καταργήσουν την τράπεζα θεμάτων και να πετύχουν την επαναφορά των επαναληπτικών εξετάσεων, που ήθελε να καταργήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. • να αναγκάσουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει πίσω τη διάταξη για τα μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία, που οδηγούσε στην υποβάθμιση των σπουδών τους. • να πιέσουν την κυβέρνηση να πάρει πίσω το κλείσιμο ειδικοτήτων, τμημάτων, τομέων και κατευθύνσεων σε ΓΕΛ και ΕΠΑΛ όλης της χώρας. • να αναβάλλει η κυβέρνηση να καταθέσει το απαράδεκτο νομοσχέδιό της για το Λύκειο, που κάνει το σχολείο ακόμα πιο εξοντωτικό εξεταστικό κέντρο. Ό,τι έχουν καταφέρει οι μαθητές, με τη δυναμική, ενεργή συμμετοχή τους στον αγώνα το κατέκτησαν! Γι’ αυτό από τον αγώνα για τη ζωή και το μέλλον μας δεν θα απέχουμε… Έχουμε μια ζωή, έχουμε όνειρα, έχουμε επιλογή στον αγώνα για να τα κάνουμε πράξη: Δυνατό ΚΚΕ παντού!

“Μηδενίζουμε” ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, όπως μηδενίζουν αυτοί τη ζωή και τα όνειρά μας! Ψηφίζουμε ΚΚΕ για …ελεύθερη πρόσβαση στη ζωή με σύγχρονα δικαιώματα! Μπροστά στις εκλογές θα ακούσουμε πολλά... Το σκηνικό γνώριμο: Κοροϊδία, υποσχέσεις, ψέματα, εκβιασμοί, τρομοκρατία… Το “έργο” προβλέψιμο: Μας θέλουν θεατές στη γωνία να επιλέγουμε ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Ας αναλογιστούμε όμως: • Το δίλημμα είναι αν θα “εκτελεί” τα δικαιώματά μας ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ ή το πώς θα εξασφαλίσουμε την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας; • Το δίλημμα είναι αν θα είναι σημαιοφόρος του δολοφονικού μηχανισμού του ΝΑΤΟ ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης ή πώς με τους αγώνες μας θα σηκώσουμε ψηλά τη δική μας σημαία, της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και φιλίας των λαών; Ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, ανάμεσα σε όλα τα κόμματα του συστήματος, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των καπιταλιστών, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που απαιτεί τη θυσία των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Γι’ αυτό όλοι μαζί ψηφίζουν και εφαρμόζουν με χέρια και με πόδια μνημόνια, δε βγάζουν άχνα για τις συμφωνίες Τσίπρα-Τραμπ που μετατρέπουν τη χώρα μας σε μία απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση, “μαγνήτη” πολεμικών επιθέσεων, όλοι μαζί έχουν κάνει τη μόρφωση ζήτημα πορτοφολιού. Αυτήν τη σύγκλιση, που έχει κάνει τόσο εύκολες τις μετακινήσεις από το ένα κόμμα στο άλλο, προσπαθούν να κρύψουν με το “στημένο παιχνίδι” τους ανάμεσα σε “προοδευτικούς” και “συντηρητικούς” μοιράζοντας οι ίδιοι τους ρόλους τους… Τα τελευταία χρόνια, όμως, “έχει πέσει και το τελευταίο φύλλο συκής”…  Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη μέρα έναρξης των σχολείων περηφανευόταν ότι τα σχολεία λειτουργούν κανονικά. Αλήθεια, τι είναι κανονικό για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; • Να βάζουν οι μαθητές και οι οικογένειές τους βαθιά το χέρι στην τσέπη ακόμα και για τη λειτουργία των σχολείων; • Να λείπουν βιβλία και καθηγητές ακόμα και 4 μήνες μετά την έναρξη των σχολείων; • Οι καθηγητές να διδάσκουν μαθήματα διαφορετικά της ειδικότητάς τους; Να κάνει Ιστορία ο θεολόγος και Μαθηματικά ο καθηγητής πληροφορικής; • Να βλέπουν με τα κιάλια την ενισχυτική διδασκαλία και πρόσθετη διδακτική στήριξη; • Να καταργούνται για μια ακόμα χρονιά ειδικότητες και τομείς στα ΕΠΑΛ, με τους μαθητές

να αναγκάζονται να αλλάξουν ειδικότητα ή ακόμα και σχολείο; • Για πρώτη χρονιά να καταργούνται τμήματα και κατευθύνσεις στα ΓΕΛ; • Σε πολλά σχολεία να μην υπάρχει θέρμανση; • Σε εργαστήρια των ΕΠΑΛ να υπάρχουν μηχανήματα του 1950, ακόμα και του 1917 (!), ενώ σε κάποιες περιπτώσεις το εργαστήριο να γίνεται … στον πίνακα; • Στα μουσικά σχολεία να μην υπάρχει εργαστηριακός εξοπλισμός και κατάλληλες αίθουσες και τα μουσικά βιβλία να τα πληρώνουν οι μαθητές από την τσέπη τους; • Το άγχος, το τρέξιμο, η παπαγαλία, τα φροντιστήρια και οι σκόρπιες γνώσεις;  ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος ετοιμάζουν ένα σχολείο ακόμα πιο εξοντωτικό εξεταστικό κέντρο. Από τη μία ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζει να διατηρήσει τις πανελλαδικές εξετάσεις και ταυτόχρονα να τις επεκτείνει και σε τοπικό επίπεδο, με τους μαθητές να πρέπει να διανύσουν όχι 1, αλλά 2 (!!!) εξεταστικούς μαραθώνιους και από την άλλη η ΝΔ υπερασπίζεται τις ψυχοφθόρες πανελλαδικές εξετάσεις όπως είναι σήμερα και προτείνει την επαναφορά της βάσης του 10 και της τράπεζας θεμάτων. Στην ίδια κατεύθυνση και το ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ), που πρωτοστάτησε στις πανελλαδικές εξετάσεις σε 28 μαθήματα σε Β’ και Γ’ Λυκείου (νόμος Αρσένη), στις εξετάσεις με τράπεζα θεμάτων από την Α’ Γυμνασίου (νόμος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ 2014), στις φωτοτυπίες αντί για σχολικά βιβλία στα σχολεία (2011) κ.λπ.  Από κοντά και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, το μαντρόσκυλο του συστήματος, στέκεται απέναντι από τους δίκαιους αγώνες των μαθητών για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα. Τη στιγμή που οι μαθητές κάνουν μάθημα με μπουφάν στις τάξεις λόγω της υποχρηματοδότησης της θέρμανσης και λειτουργίας των σχολείων, οι φασίστες της Χ.Α. ζητούν να μη φορολογείται το πετρέλαιο για τα καράβια των εφοπλιστών, έκαναν πάνω από 150 επερωτήσεις στη Βουλή για την αύξηση των προνομίων των εφοπλιστών, όπως ενίσχυση με 6 δισ. ευρώ των ναυτιλιακών εταιρειών, περηφανεύονται που η Ελλάδα δίνει περίπου 4 δισ. ευρώ στο ΝΑΤΟ για να σφαγιάζει λαούς. Οι μαθητές στις διεκδικήσεις και τους αγώνες τους βρήκαν μοναδικό συμπαραστάτη το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Στήριξαν τους αγώνες τους, ανέδειξαν τα δίκαια αιτήματά τους, έδωσαν και δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για να μπει στο προσκήνιο της πάλης “ένα σχολείο που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει”. Ψηφίζουμε και δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού, λοιπόν, για να μπουν μπροστά οι δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων!

! ο ι σ ά ν µ ...γυ 135 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΠΟΙΗΤΗ ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ

“Εγώ ’μαι τέκνο της Ανάγκης κι ώριμο τέκνο της Οργής…”

ης ζωής μου τα δυο μεγάλα σφάλματα τα πλέρωνα εβδομήντα χρόνια. Πρώτο: ζητούσα την αλήθεια σ’ ό,τι μάθαινα· και δεύτερο: την έλεγα στα πλήθη». Έτσι έγραψε σ’ ένα από τα τελευταία του ποιήματα (“Ακροτελεύτιον”) ο επαναστάτης ποιητής Κώστας Βάρναλης κι έτσι έπραξε... Με αφορμή τα 135 χρόνια από τη γέννησή του, που συμπληρώνονται αυτόν τον μήνα, στις

14 Φλεβάρη, του αφιερώνουμε τις σελίδες της στήλης μας “Πάμε Γυμνάσιο”, όχι μόνο ως “χρέος” στον ποιητή, στον οποίο ο “Οδηγητής” χρωστά το όνομά του μα και ως “απάντηση” στην προτροπή του μεγάλου δασκάλου Δημήτρη Γληνού: «Ας δοθούνε πλατιά στους προλετάριους οι στίχοι του και οι στοχασμοί του, που πρέπει να γίνουν χτήμα τους. Να αστράφτουνε μέσα σε κάθε νου, να τους ξέρει κάθε στόμα…».

Κράτησέ το...

Ποιητής των πικραμένων, των φουρκισμένων, των “αβόλευτων”… Ποιος ήταν, όμως, ο Κώστας Βάρναλης; Από πού εμπνεύστηκε το έργο του; Πώς εξελίχθηκε σ’ έναν από τους κορυφαίους ποιητές του 20ου αιώνα; Ο Μενέλαος Λουντέμης, ο “πανανθρώπινος” λογοτέχνης, που με τη δύναμη της γραφής του συνεχίζει να ακουμπά τις καρδιές μας μέχρι σήμερα, μας αποκαλύπτει για τον επιστήθιο φίλο του Κώστα Βάρναλη: «Διάβασα κάπου ότι ως και τα ξεκινήματα του Βάρναλη δεν ήταν απ’ τα συνηθισμένα, ήταν κι αυτά πρωτότυπα. Πήρε την ποίηση λέει για παιχνίδι, ήταν δα από έφηβος “πειραχτήριο”. Πολύ αργότερα… έγινε ο κοινωνικός “ταραξίας” που άρχιζε ν’ απασχολεί πια και τις Αστυνομίες. Το πρώτο του ψευδώνυμο ήταν… Δήμος Τανάλιας. Σαν του το θύμισα κάποτε ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια. - Σώπα… μου λέει. Για να ξέρεις γλύτωσα από χειρότερα…. Στην αρχή ήθελα να το κάνω Σφύρος Δρεπάνης. Αλλά πρόφτασε ένας βλάμης και μου είπε: Κάντο “Τανάλιας” και σώθηκα. Δηλαδή τι σώθηκα… (…)

Η ποίηση του Βάρναλη δε μύριζε ποτέ γάλα. Μύριζε απ’ την αρχή μπαρούτι. (…) Ποιητής καθάριος, λαϊκός. Ποιητής των πικραμένων, των φουρκισμένων, των “αβόλευτων”, είναι ο Βάρναλης. Ένας ποιητής που -για πρώτη φορά στην ιστορία της ποίησής μας- απαγγέλθηκε από εργατικά χείλη, μπήκε στις φτωχογειτονιές, κατέβηκε στα υπόγεια ταβερνάκια…». Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Μικρασιατική καταστροφή, αλλά κυρίως η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση επέδρασαν καταλυτικά στο έργο του Κώστα Βάρναλη. Η επαφή του με την μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία, τις κομμουνιστικές αξίες και ιδανικά ήταν καθοριστική. Είδε τον κόσμο με την προοπτική η εργατική τάξη «ν’ ανανεώσει την ανθρωπότητα και να την οδηγήσει από τους σκοτεινούς αιώνες της “προϊστορίας” της στην αληθινή της ιστορία». Με άλλα λόγια να συντρίψει το σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας και να οικοδομήσει την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, τον σοσιαλισμό.

Ο Κ. Βάρναλης μεταφέρεται μαζί με άλλους εξόριστους στον Άη Στράτη.

Κράτησέ το ...

ο κορυφαίο έργο του Κ. Βάρναλη, “Το φως που καίει”, είναι δημιούργημα της εποχής που συντάραξε όλη την ανθρωπότητα, της Οκτωβριανής Επανάστασης. Στο έργο αυτό ως ερμηνευτής του δίκιου και του αγώνα παρουσιάζεται ο Μώμος, ενώ ο Προμηθέας και ο Χριστός παρουσιάζονται ως εκπρόσωποι του αρχαίου και του νεότερου εκμεταλλευτικού κόσμου. «Πάντα οι νικημένοι έχουνε τ’ άδικο. Και τ’ άβουλο πλήθος πάει ταχτικά με τους νικητές. Ως τώρα η ιστορία του Κόσμου, είναι ιστορία των Νικητών. (…) Οι λαοί πιστεύουνε περισσότερο τ’ αφτιά τους παρά τα μάτια τους. Πιότερο το Μύθο παρά τα γεγονότα. Πιότερο τη φαντασία τους παρά την κρίση τους.(…) ΜΩΜΟΣ: Δεν μπορούνε να σωθούνε οι ψυχές από τίποτα, όσο παραμένει όξω τους η αιτία του Κακού. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: Ποια; ΜΩΜΟΣ: Η ανισότητα». (“Φως που καίει”, 1922)

...

ρία

ύ αγο δι...

το

Ένα τρ

Οδηγητής

µια Ισ

Ποίηση: Κώστας Βάρναλης, Μουσική: Χρήστος Λεοντής

Πρωτοπόρους” για τον “Οδηγητή”: «Έρχεται η Επανάσταση, ο λυτρωμός. Και ανάμεσα στις φωνές, που ζυγώνουνε ρυθμικά, ξεχωρίζει μπροστά, μια πιο βαριά, πιο δυνατή, είναι η φωνή του οδηγητή. Ο Οδηγητής δεν είναι κανένας Μεσσίας, που στάλθηκε από τους Ουρανούς, για να λυτρώσει τους ανθρώπους, δεν είναι παιδί του Μυστηρίου ή της Τύχης, είναι η συνείδηση

Κράτησέ το...

“Ο Οδηγητής”

Λέξεις – κλειδιά:

Δεν είμ’ εγώ σπορά της Τύχης ο πλαστουργός της νιας ζωής Εγώ ’μαι τέκνο της Ανάγκης κι ώριμο τέκνο της Οργής. (…) Δε δίνω λέξεις παρηγόρια, δίνω μαχαίρι σ’ ολουνούς· καθώς το μπήγω μες στο χώμα γίνεται φως, γίνεται νους.

Τέκνο της Ανάγκης = ο πρωτοπόρος που δεν “γεννήθηκε” τυχαία, αλλά από την αναγκαία ιστορική εξέλιξη της ανατροπής του καπιταλισμού

Κι ένα στυλώνει κι ανασταίνει, Το ’να βασίλειο της Δουλειάς, (Ειρήνη! Ειρήνη!) το βασίλειο της Πανανθρώπινης Φιλιάς.

Φλεβάρης 2019

Ο Οδηγητής

Βάρναλης έγινε ο πρώτος Έλληνας ποιητής που κατέβασε την ποίηση από τους “σιντεφένιους πύργους” και την έκανε εμβατήριο εφόδου της επανάστασης, κουβέντα με τον λαό και τη νεολαία, με την ιστορία τους, την εποχή τους και την προοπτική τους… Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του Κ. Βάρναλη είναι ο “Οδηγητής”. Γράφει ο Δ. Γληνός στους “Νέους

Ένας δεν είμαι μα χιλιάδες! Όχι μονάχα οι ζωντανοίκι οι πεθαμένοι μ’ ακλουθάνε σε μιαν αράδα σκοτεινή.



Ώριμο τέκνο της οργής = ο πρωτοπόρος που “γεννήθηκε” από τους αγώνες της εργατικής τάξης ενάντια στους εκμεταλλευτές της Μαχαίρι = η επιστημονική κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού, το επαναστατικό πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Βασίλειο της Δουλειάς, της ειρήνης, της Πανανθρώπινης Φιλιάς = η σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία * Ο συνθέτης της Αντίστασης, Αλέκος Ξένος, μελοποιεί τον “Οδηγητή” για φωνή και πιάνο το 1964. Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, το 1981, κυκλοφόρησε ο μελοποιημένος και ερμηνευμένος από τον Χρήστο Λεοντή “Οδηγητής”, με τη συνοδεία Χορωδίας, που περιλαμβάνεται στον δίσκο “Χρήστος Λεοντής - Θάνος Μικρούτσικος Συναυλίες ‘81”.

του ίδιου του λαού, που ξύπνησε και ξεκίνησε ορμητικά για τον τελειωτικό αγώνα. Είναι η πρωτοπορία της μάζας, που μάχεται και γκρεμίζει το σάπιο κόσμο για να πλαστουργήσει τη Νέα Ζωή…». Ο ίδιος ο ποιητής σε γράμμα του δηλώνει ότι ο “Οδηγητής” είναι ο ίδιος ο Λένιν! Στο πρόσωπό του συμβολίζεται η καταλυτική δύναμη του λαού - δημιουργού της ιστορίας...

Κράτησέ το ...

Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, η ΚΝΕ, ιδρύθηκε το 1968, στα μαύρα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας (1967-1974), με απόφαση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ. Ταυτόχρονα, ξεκινά “σύντροφός” της στη δράση και τους αγώνες και η εφημερίδα της, ο “Οδηγητής”, όργανο του Κεντρικού Συμβουλίου της. Στην προμετωπίδα της εφημερίδας, που έφτανε παράνομα από χέρι σε χέρι σε χιλιάδες νέους εργάτες, μαθητές και σπουδαστές, τέσσερις στίχοι απ’ τον “Οδηγητή” του Κώστα Βάρναλη. Ο “Οδηγητής” δεν επιλέχθηκε τυχαία απ’ την παράνομη τότε ΚΝΕ, που έκανε τα πρώτα της βήματα στο πλάι του ΚΚΕ. Ο “Οδηγητής” του Βάρναλη, η φωνή του Λένιν, αποτύπωνε με τον καλύτερο τρόπο τους σκοπούς ίδρυσης της Οργάνωσής μας. Η ΚΝΕ δεν είναι μια οποιαδήποτε οργάνωση νεολαίας, είναι ο “Οδηγητής” της, η πρωτοπόρα επαναστατική οργάνωση της νεολαίας. Η ΚΝΕ στέκει “Οδηγητής” σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα της νέας γενιάς για τα δικαιώματά της στη μόρφωση, τη δουλειά και τη ζωή, μέχρι την τελική νίκη, την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας.

Το 1959 απονέμεται στον Κ. Βάρναλη το βραβείο Λένιν.

Εξόριστοι στον 'Αη Στράτη. Αναμεσά τους ο Γιάννης Ρίτσος και ο Κώστας Βάρναλης

Η κηδεία του Κ. Βάρναλη μετατράπηκε σε μια μεγάλη πορεία.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ... ΤΑΞΗ

ο “Προσεχώς στην τάξη” συνεχίζει το αφιέρωμα στο βιβλίο “Σύγχρονος κόσμος: Πολίτης και Δημοκρατία” της Β’ Λυκείου. Σε αυτό το τεύχος του περιοδικού μας θα ασχοληθούμε με την ενότητα που έχει τον τίτλο: “Ταυτότητες”. Τι είναι αυτό που κάνει σήμερα έναν μαθητή αυτό που είναι; Τι είναι αυτό που θα τον προσδιορίζει αύριο, που θα έχει τελειώσει το σχολείο και θα έχει μπει στο Πανεπιστήμιο αγωνιώντας να πάρει το πτυχίο ή θα έχει ήδη βγει στην “αγορά εργασίας” και θα ζει με την αγωνία για το πώς θα βρει

μια δουλειά με όσο το δυνατό καλύτερους όρους; Σύμφωνα με το σχολικό βιβλίο, δεν μπορούμε να δώσουμε μια απάντηση με συνοχή σε αυτό το ερώτημα. Όπως γράφεται στο κεφάλαιο 5, «όλοι και όλες έχουμε πολλαπλές ταυτότητες, οι οποίες ενδέχεται συχνά να συγκρούονται». Μάλιστα, οι ταυτότητες αυτές «δεν είναι αναλλοίωτες και σταθερές, αλλά μεταβάλλονται, αναδιαμορφώνονται και ενίοτε αμφισβητούνται, καθώς αλλάζουν οι κοινωνικές συνθήκες»

Τι είναι όμως αυτές οι ταυτότητες;

Είναι όμως έτσι;

Ο ορισμός που δίνει το βιβλίο είναι ο εξής: «Με τον όρο ταυτότητα εννοούμε την αίσθηση του εαυτού που διαμορφώνει ένα άτομο καθώς εντάσσεται στην κοινωνία», για να εξηγήσει στη συνέχεια ότι «η ταυτότητα λοιπόν έχει να κάνει με το αίσθημα ότι ανήκουμε κάπου», κι ότι έχουμε κοινά γνωρίσματα με κάποια άτομα και διαφορετικά από κάποια άλλα.

Στην υποενότητα με τον τίτλο: Οι ταυτότητες από τις προβιομηχανικές κοινωνίες μέχρι τον 21ο αιώνα, διαβάζουμε το εξής: «Στις παραδοσιακές λοιπόν κοινωνίες οι ταυτότητες ήταν εύκολα αναγνωρίσιμες. Ο καθένας γνώριζε ποιος είναι ο άλλος και ποιος είναι ο ίδιος. (...) Ο χωρικός ήταν χωρικός και ο ιππότης ιππότης, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους. Επομένως δεν υπήρχε πρόβλημα ταυτότητας. Το ερώτημα “ποιος είμαι” ήταν μάλλον απίθανο να τεθεί. Αυτό δε σημαίνει ότι το άτομο ήταν ευτυχισμένο με την ταυτότητά του (...). Μπορούμε άραγε να υποστηρίζουμε ότι όλα αυτά εξακολουθούν να ισχύουν και για τον 21ο αιώνα; Μπορούμε σήμερα να μιλάμε για μια ενιαία, προβλέψιμη και σταθερή ταυτότητα; Όχι, είναι η μονολεκτική απάντηση».

Δεν ανακαλύπτει την Αμερική, βέβαια, όποιος λέει ότι ο Λεμπρόν Τζέιμς και η Σακίρα μοιάζουν ως προς το ότι είναι άνθρωποι, πλούσιοι και διάσημοι, αλλά διαφέρουν στο το ότι ο ένας είναι άντρας και η άλλη γυναίκα, ο ένας ψηλός και η άλλη κοντή, ο ένας Αμερικανός και η άλλη Κολομβιανή κ.λπ. Προφανώς, κάτι πιο σημαντικό θέλει να δώσει μια τέτοια θεώρηση περί ταυτοτήτων, σαν κι αυτή που διδάσκονται οι μαθητές στο συγκεκριμένο μάθημα. Τι είναι αυτό, λοιπόν; Το “κλειδί” για να το καταλάβουμε, βρίσκεται σε μια λέξη που περιλαμβάνει ο παραπάνω ορισμός. Από αυτή πρέπει να ξεκινήσουμε για να ξετυλίξουμε το νήμα και να δούμε, τελικά, ότι αυτή η θεώρηση περί ταυτοτήτων δεν είναι τίποτε άλλο από μια αντιδραστική θεωρία, καλά φτιασιδωμένη, ώστε να μοιάζει μοντέρνα και προοδευτική . Η λέξη - κλειδί είναι το “αίσθημα”. Αν το καλοσκεφτούμε, θα δούμε ότι προσδιορίζοντας το βιβλίο την ταυτότητα ως “αίσθηση” ή “αίσθημα”, θέλει τελικά να μας πείσει οτι ο καθένας και η καθεμιά “είναι αυτό που αισθάνεται και σκέφτεται ο ίδιος για τον εαυτό του”. Πως δεν υπάρχει κανένα αντικειμενικό κοινωνικό κριτήριο για να προσδιοριστεί η θέση του ατόμου στην κοινωνία ή για να προσδιορίσει το ίδιο το άτομο τη θέση του σε αυτή.

Ας κόψουμε την βιασύνη του βιβλίου να απαντήσει μονολεκτικά, βάζοντας εμείς κάποια ερωτήματα και δίνοντας τις δικές μας απαντήσεις...

Τι είναι αυτό που άλλαξε από την περίοδο της φεουδαρχίας στην οποία αναφέρεται το παραπάνω απόσπασμα σε σχέση με την σημερινή, καπιταλιστική κοινωνία; Με τις αστικές επαναστάσεις και το πέρασμα από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό έσπασαν τα δεσμά που ένωναν τον δουλοπάροικο – αγρότη (τον χωρικό) με το φέουδο, δηλαδή ένα συγκεκριμένο κομμάτι γης και με τον φεουδάρχη-άρχοντα, που απομυζούσε την παραγωγή του αγρότη και επέβαλε δυσβάσταχτους φόρους. Η καπιταλιστική κοινωνία είναι πολύ πιο σύνθετη από όλες τις προηγούμενες, πιο πολύπλοκη,

αλλάζει συχνά το πλαίσιο των σχέσεων στις οποίες εμπλέκεται ο καθένας. Αυτό που παραμένει σταθερό μέσα σε αυτή τη ρευστότητα, όμως, είναι το εξής: Πλέον ο εργαζόμενος είναι “ελεύθερος” να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία των καπιταλιστών και οι αστοί είναι ελεύθεροι, χωρίς περιορισμούς, να αγοράζουν αυτές τις “υπηρεσίες”.

Υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα σε αυτές τις κοινωνίες; Εδώ σίγουρα μπορούμε να δώσουμε μια ασφαλή μονολεκτική απάντηση. Ναι! Τόσο η φεουδαρχία όσο και ο καπιταλισμός είναι κοινωνίες εκμεταλλευτικές. Τόσο στην πρώτη όσο και στην δεύτερη υπάρχει μια τάξη που εκμεταλλεύεται μια άλλη. Η προσπάθεια του σχολικού βιβλίου να μας πείσει πως δεν υπάρχει κανένα αντικειμενικό κριτήριο για να προσδιοριστεί σήμερα η θέση του κάθε ατόμου στην κοινωνία τελικά συσκοτίζει, την ταξική “ταυτότητα” του καθενός μέσα σε αυτή. Παρουσιάζει την ταξική θέση σαν μια από τις πολλές ταυτότητες που μπορεί να έχει κάποιος. Κρύβει δηλαδή ποιο είναι το βασικό που ενώνει ή χωρίζει τους ανθρώπους σε όλη την γη: Το γεγονός πως ο καθένας ανήκει σε μια τάξη ανάλογα με το αν έχει στα χέρια του μέσα παραγωγής ή όχι. Να λοιπόν τι κοινό έχει ο φεουδάρχης-άρχοντας με τον σημερινό βιομήχανο, εφοπλιστή, μεγαλοεπιχειρηματία. Να τι κοινό έχει ο τότε δουλοπάρικος-αγρότης με τον σημερινό εργαζόμενο. Και οι δυο τελευταίοι αποτελούν την εκμεταλλευόμενη τάξη της κοινωνίας που ανήκουν. Άρα, όπως τότε μπορούσαμε να προσδιορίσουμε σαν βασική την ταξική “ταυτότητα” του χωρικού, έτσι και σήμερα μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με τον εργαζόμενο.

Οδηγητής

Για να ξεκαθαρίσουμε όμως ακόμα περισσότερο τα πράγματα, ας πάρουμε ένα ακόμα απόσπασμα του βιβλίου. Κάτω από τον υπότιτλο: «Σύγκρουση ταυτοτήτων - Πολλαπλές ταυτότητες» ανάμεσα στα άλλα αναφέρεται το εξής: «Ο μικρόκοσμος της καθημερινής ζωής αποτελείται πλέον από πολλαπλές, διαφορετικές μεταξύ τους πραγματικότητες και τα άτομα οφείλουν να κινούνται από τη μια στην άλλη, με διαφορετική κάθε φορά ταυτότητα» Τι μας λέει εδώ το σχολικό βιβλίο; Με χοντροκομμένο και ωμό τρόπο αρνείται ότι η φύση και η κοινωνία αποτελούν ΜΙΑ αντικειμενική πραγματικότητα, στα πλαίσια της οποίας εκδηλώνονται άπειρα φαινόμενα και μιλάει για ΠΟΛΛΕΣ διαφορετικές πραγματικότητες που συνυπάρχουν η μια δίπλα στην άλλη. Σαν να λέμε δηλαδή πως ο κόσμος είναι ένα τεράστιο escape-room με πολλά ξεχωριστά δωμάτια διαφορετικής θεματολογίας και πως ο καθένας από εμάς μπαίνει κάθε φορά σε ένα από αυτά με μια διαφορετική ταυτότητα.

Το παραπάνω απόσπασμα δηλαδή αντιμετωπίζει και τον ίδιο τον άνθρωπο σαν ένα κολλάζ ταυτοτήτων, κατακερματίζοντας τελικά, την κοινωνική οντότητα και την προσωπικότητα του ανθρώπου. Αυτό όμως που δεν μπορεί να μας πει το βιβλίο, με τον τρόπο που παρουσιάζει τα πράγματα, είναι πάνω σε τι ακριβώς κολλάνε οι διάφορες ταυτότητες που συνθέτουν το κολλάζ; Τι γίνεται, όμως, αν δεχτούμε τα παραπάνω και βάλουμε κάποια ακόμα ερωτήματα όπως για παράδειγμα: Ποια είναι η αποστολή του κάθε ατόμου σε κάθε δωμάτιο του escape room και πως μπορεί ο καθένας να την φέρει σε πέρας; Πώς μπορεί να βρει τις λύσεις που αναζητά; Σε μια κοινωνία: • με πολλές πραγματικότητες και ανθρώπους που προσδιορίζουν τις πολλές τους ταυτότητες με βάση τις δικές τους απόψεις ή απόψεις που κυριαρχούν στην κοινωνία, • που προβάλλει πολλές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά πάντα κρύβει την βασική γραμμή που χωρίζει κάθε εκμεταλλευτική κοινωνία, κρύβει, δηλαδή, την ταξική εκμετάλλευση, που η πάλη



Φλεβάρης 2019

για την κατάργησή της μπορεί να ενώσει τη δράση όλου του λαού ανεξάρτητα από την καταγωγή, την θρησκεία, το φύλο ή το χρώμα του δέρματος του καθενός και της καθεμιάς… …ο κάθε άνθρωπος θα βλέπει πολλά να τον χωρίζουν από τον διπλανό του. Τελικά θα διαγράφει τον δικό του μοναχικό και ατομικό δρόμο μέσα σε κάθε διαφορετική πραγματικότητα. Θα βλέπει μπροστά του αδιέξοδα που δεν θα κατανοεί πώς μπορεί να αποδράσει από αυτά. Μέσα στις πολλές πραγματικότητες καθένας και καθεμιά θα στέκεται τελικά μόνος του απέναντι στα προβλήματα, χωρίς να μπορεί να δει και να αμφισβητήσει την αιτία που τα γεννά. Θα νιώθει ανίσχυρος απέναντι σε αυτά. Άλλωστε σύμφωνα με τη «λογική» του βιβλίου, η παρέμβαση της ανθρώπινης δραστηριότητας σε καθεμιά από αυτές τις πολλές και διαφορετικές πραγματικότητες, δεν μπορεί να έχει συγκεκριμένη επίδραση στις άλλες. Άρα όπως λέει το βιβλίο και η δραστηριότητα που αναπτύσσει το άτομο με βάση την ταξική του «ταυτότητα», είναι παντελώς αδιάφορη για το σύνολο της ζωής του ανθρώπου.

Η κατακερματισμένη

προσωπικότητα

δεν συνιστά

ελευθερία!

“Άνθρωπος αυτός ο γίγας”, Μ. Ιλιν - Ε. Σεγκάλ, εκδ. Σύγχρονη Εποχή

υτυχώς, η επιστήμη, έχει δώσει προ πολλού απαντήσεις που ξεκαθαρίζουν μια και καλή πως έχουν τα πράγματα. Σύμφωνα με τη μαρξιστική θεωρία, η κοινωνία δεν είναι ένα απλό άθροισμα ανθρώπων. Ο μαρξισμός προσεγγίζει την κοινωνία ως ένα ενιαίο, οργανωμένο σύστημα ανθρώπινων σχέσεων (οικονομικών, πολιτικών, νομικών, ηθικών κ.λπ.), οι οποίες διαμορφώνονται αντικειμενικά. Ο άνθρωπος με την εργασία του και τη δραστηριότητά του από τη στιγμή που γεννιέται έρχεται σε σχέση τόσο με τη φύση, την οποία μετασχηματίζει για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, όσο και με τους άλλους ανθρώπους, με τους οποίους συνάπτει τις διάφορες σχέσεις στα πλαίσια της εκάστοτε κοινωνίας. Σε αυτή τη βάση, ο μαρξισμός μπόρεσε να προσδιορίσει το κλειδί για την επιστημονική κατανόηση και εξήγησή των κοινωνικών φαινομένων, επικεντρώνοντας στο ποιος κάνει κουμάντο σε κάθε οικονομία. Ο άνθρωπος, λοιπόν, δεν είναι ελεύθερος επειδή μπορεί να μεταπηδά από τη μια στην άλλη ταυτότητα. Η κατακερματισμένη προσωπικότητα δεν συνιστά ελευθερία. Ελευθερία είναι να μπορεί ο άνθρωπος να καθορίζει την περπατησιά του στον κόσμο. Στον κόσμο που με τη δύναμη της γνώσης μπορούμε να τον εξηγήσουμε! Με την οργάνωση του αγώνα μπορούμε να τον αλλάξουμε!

Οι μαθητές δεν κάθονται στ’ αυγά τους! Παλεύουν πολύμορφα για τα δικαιώματά τους!

η στιγμή που το “μεταγραφικό παζάρι” ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος συνεχίζεται, τη στιγμή που επεκτείνεται και με τη “βούλα” η δολοφονική σφραγίδα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή μας, με την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, τη στιγμή που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ “παίζει τα ρέστα της” στην κοροϊδία και την εξαπάτηση του λαού και

Θεσσαλονίκη

της νεολαίας και ετοιμάζει να φέρει το απαράδεκτο νομοσχέδιό της για το Λύκειο, οι μαθητές δε μένουν με σταυρωμένα χέρια. Συνεχίζουν αποφασιστικά και μαχητικά τον αγώνα τους για ζωή με δικαιώματα, για σχολείο που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει! Ήδη Συντονιστικές Επιτροπές, 5μελή και 15μελή ανά την Ελλάδα οργανώνουν πολύμορφες δραστηριότητες για όλα όσα τους απασχολούν και τους προβληματίζουν…

Πρέβεζα

Συντονιστική Επιτροπή μαθητών Θεσσαλονίκης καλεί όλα τα σχολεία, όλα τα 15μελή και 5μελή, μαθητικές πολιτιστικές ομάδες και συγκροτήματα, να πάρουν μια μεγάλη πρωτοβουλία: Να οργανώσουν για πρώτη φορά στην πόλη της Θεσσαλονίκης ένα School Art Festival στις 22 - 23 Φλεβάρη, με σύνθημα: “Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου από τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο”. Αφορμή στάθηκε η συζήτηση που έχει ανοίξει μέσα στα σχολεία και τις τάξεις, η αντίθεση των μαθητών στη ΝΑΤΟϊκή συμφωνία των Πρεσπών, συμφωνία που ανάβει περισσότερο το φιτίλι του πολέμου στην περιοχή μας, που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για τα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στα Βαλκάνια. Όπως αναφέρει η Συντονιστική Επιτροπή μαθητών Θεσσαλονίκης στην ανακοίνωσή της: «Δεν είμαστε αδιάφοροι μπροστά σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Δεν αντέχουμε να βλέπουμε τις εικόνες φρίκης του πολέμου. Δεν ανεχόμαστε τους φασίστες και τις ιδέες τους στα σχολεία και τις γειτονιές μας. Δεν τσιμπάμε στα ψέματα και τα παραμύθια που μας λένε... Τέρμα τα ψέματα που μας λένε πως το ΝΑΤΟ δουλεύει για την ειρήνη και τη σταθερότητα των χωρών. Η αλήθεια είναι μία και εμείς θα τη φωνάξουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε: Η πορεία του ΝΑΤΟ σε όλο τον κόσμο είναι ένας δρόμος φρίκης, που σκορπίζει τον θάνατο απ’ όπου κι αν περάσει! Τον πόνο και τη δυστυχία του πολέμου την έχουμε δει στα μάτια των χιλιάδων προσφυγόπουλων από τη Συρία που είναι στα σχολεία και τις γειτονιές μας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και όλες οι προηγούμενες, έχουν τεράστιες ευθύνες για αυτό το μακελειό. Έχουν μπλέξει για τα καλά τη χώρα μας ακόμα πιο βαθιά στη φρίκη του πολέμου για τα συμφέροντα των λίγων, βάζοντας και τον λαό μας σε μεγάλους κινδύνους. Την ώρα που μας λένε ότι για τα σχολεία μας δεν έχουν λεφτά, έδωσαν δισεκατομμύρια στο ΝΑΤΟ…». Έτσι, λοιπόν, όσοι μαθητές ασχολούνται με τη μουσική, το θέατρο, τον χορό, το σκίτσο, τις ταινίες μικρού μήκους, την ποίηση κ.λπ. έχουν πλέον το δικό τους βήμα! Μέσα από το 1o School Art Festival της Θεσσαλονίκης θα σταλεί ηχηρό μήνυμα ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τα σχέδια της κυβέρνησης, στους φασίστες και το ναζιστικό τους δηλητήριο, ενάντια στον ρατσισμό και εθνικισμό, δυναμώνοντας ταυτόχρονα τον αγώνα για σχολείο και ζωή με δικαιώματα, για την ειρήνη και τη φιλία των λαών!

ι μαθητές της Πρέβεζας έχουν αποδείξει με τους συνεχείς και αταλάντευτους αγώνες τους ότι δεν πρόκειται να κάνουν βήμα πίσω απ’ ό,τι τους αξίζει και τους στερούν! Παίρνοντας τη σκυτάλη από τη μεγάλη πανελλαδική συνάντηση των μαθητών που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβρη στην Αθήνα, συνεχίζουν πολύμορφα τον αγώνα τους, ξεκαθαρίζοντας σε όλους τους τόνους στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να μην τολμήσει να καταθέσει το απαράδεκτο νομοσχέδιό της, που κάνει το σχολείο ακόμα πιο εξοντωτικό εξεταστικό κέντρο, που κοιτάει τους μαθητές και τις οικογένειές τους περισσότερο στην τσέπη, στερώντας τους αναγκαίες γνώσεις. Κοντεύει να τελειώσει η χρονιά και η κυβέρνηση δηλώνει πως με το νομοσχέδιό της θα αλλάξει τον τρόπο εξετάσεων και για τη φετινή Β’ Λυκείου, ενώ βρισκόμαστε ήδη 4 μήνες πριν τις εξετάσεις…! Ενδεικτική είναι η μαχητική κινητοποίηση που πραγματοποίησαν στον δήμαρχο της Πρέβεζας για τα προβλήματα θέρμανσης, καθώς υπάρχουν σχολεία στα οποία δεν υπάρχει καθόλου θέρμανση ή είναι ελλιπής, προβάλλοντας ταυτόχρονα την απαίτηση των μαθητών της Πρέβεζας για δημιουργία και αξιοποίηση -χωρίς να ρημάζουν από την υποχρηματοδότηση- χώρων για άθληση, ψυχαγωγία και διασκέδαση για τη νεολαία. Συγκεκριμένα, απαίτησαν να αναπλαστούν πάρκα, γήπεδα, να φτιαχτεί χώρος για πολύμορφη πολιτιστική δημιουργία, με ευθύνη του δήμου. Παράλληλα, κλιμακώνουν τον αγώνα τους διοργανώνοντας μέσα στον Μάρτη το 3ο School Art Festival, καλώντας τους μαθητές της Πρέβεζας που ασχολούνται με τη μουσική, τον χορό, το graffiti, το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη φωτογραφία να δηλώσουν συμμετοχή, αναδεικνύοντας τα δίκαια αιτήματά τους.

Οδηγητής



Φλεβάρης 2019

Στις φοιτητικές εκλογές δίνουμε απάντηση με όπλο μας την ψήφο μας!

ε μια χρονική περίοδο έντονων πολιτικών εξελίξεων θα διεξαχθούν το επόμενο διάστημα οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές. Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ έχουν ριχτεί στη μάχη μαζί με χιλιάδες αγωνιστές από όλη την Ελλάδα και συγκροτούν ήδη τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ (ΠΚΣ) σε κάθε σύλλογο. Στα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής έχει θέση κάθε φοιτητής που αγωνιά για τις σπουδές και το μέλλον του, που θέλει να παλέψει για μια αξιοπρεπή ζωή.

Με ποια κριτήρια να ψηφίσουμε;

Τι είναι όμως οι φοιτητικές εκλογές

Οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές πραγματοποιούνται κάθε χρόνο και σε αυτές οι φοιτητές θα εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ) του φοιτητικού ή σπουδαστικού τους συλλόγου. Το ΔΣ είναι όργανο του φοιτητικού συλλόγου, είναι εκείνο που ενημερώνει τους φοιτητές για τις εξελίξεις που αφορούν το Πανεπιστήμιο και όχι μόνο, αλλά και αυτό που αναλαμβάνει να διεξάγει τις Γενικές Συνελεύσεις, συνελεύσεις ετών, συγκροτεί αθλητικές και πολιτιστικές ομάδες του συλλόγου, οργανώνει κάθε πρωτοβουλία και διεκδίκηση του συλλόγου. Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν ευκαιρία για τους φοιτητές να στείλουμε πανελλαδικό μήνυμα ότι δε θα δεχτούμε την κοροϊδία της “μεταμνημονιακής εποχής” του ΣΥΡΙΖΑ που συνεπάγεται ανασφάλεια και κακοπληρωμένη δουλειά, ότι δε θα συμβιβαστούμε με αυτά που έχουμε, ότι θέλουμε να δουλέψουμε σε αυτό που σπουδάζουμε με σύγχρονα δικαιώματα. Οι φοιτητικές εκλογές θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό σε τι θέση θα είναι οι φοιτητές την επόμενη μέρα για να διεκδικήσουμε με καλύτερους όρους τη ζωή και το μέλλον που μας αξίζει.

..και γιατί να συμμετέχω στις διεργασίες του συλλόγου μου

.Όλοι οι φοιτητές θέλουμε να σπουδάσουμε, να μάθουμε σε βάθος το αντικείμενό μας, να αποκτήσουμε περισσότερα εφόδια. Για να τα καταφέρουμε όμως, δεν αρκεί η ατομική μας προσπάθεια. Έχουμε κοινά προβλήματα για αυτό χρειάζεται συλλογική δράση και κοινή διεκδίκηση απέναντι σε αυτούς που μας βάζουν εμπόδια. Χρόνια τώρα πλασάρεται και καλλιεργείται η λογική του ατομικού δρόμου. Ας σκεφτούμε όμως, τι κερδίσαμε τόσα χρόνια με το να παλεύουμε μόνοι μας; Τίποτα! Αντιθέτως κερδίζουν καθημερινά οι κυβερνήσεις και οι σχεδιασμοί τους. Οι σύλλογοι είναι οι φοιτητές, τα δικαιώματά τους και οι διεκδικήσεις τους! Το τι διοικητικό συμβούλιο έχει ένας σύλλογος, το αν παίζει τον ρόλο του ή όχι κρίνεται και από τη συμμετοχή στις εκλογές και τις μαζικές διαδικασίες των συλλόγων. Η αποχή μπορεί να είναι μεγάλη, όμως, μετά τις εκλογές δεν θα είναι εκεί για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των φοιτητών, για να ενημερώσει για τις εξελίξεις στο πανεπιστήμιο και στον εργασιακό κλάδο. Συμμετέχουμε στις εκλογές για να εκλέξουμε περισσότερους αγωνιστές στα ΔΣ, για να γίνουμε πιο πολλοί αυτοί που παίρνουμε πάνω μας τη λειτουργία των συλλόγων, το ζωντάνεμα, την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Αυτό φοβούνται, τον οργανωμένο και συλλογικό αγώνα για αυτό και επιτίθενται στο άσυλο. Όπως παίρνουν εκείνοι τα μέτρα τους για να μη συζητούν οι φοιτητές για αυτά που τους προβληματίζουν, έτσι θα πάρουμε και μεις τα δικά μας!

Στις φοιτητικές εκλογές θα ψηφίσουμε για τα δικαιώματά μας! Θα παλέψουμε για τη ζωή, τις σπουδές και το μέλλον που μας αξίζει! Για αυτό: Θέλουμε συλλόγους με εκπροσώπους που θα μάχονται οργανώνοντας τον κοινό αγώνα με τον υπόλοιπο λαό και όχι συλλόγους “φαντάσματα” που δεν θα παίρνουν καμία θέση σε όλες αυτές τις σοβαρές εξελίξεις. Θέλουμε συλλόγους που θα έχουν αιτήματα με βάση τις ανάγκες των φοιτητών και θα διεκδικούν δωρεάν σίτιση, στέγαση και μετακίνηση και όχι συλλόγους που θα συμβιβάζονται με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική που μετατρέπει τις σπουδές μας σε πανάκριβο εμπόρευμα. Θέλουμε συλλόγους που θα αναπτύσσουν κοινή δράση με το εργατικό κίνημα, με κοινά αιτήματα και διεκδικήσεις, και όχι συλλόγους που θα μας προετοιμάζουν για την αυριανή εργασιακή ζούγκλα που θα αντιμετωπίσουμε. Θέλουμε συλλόγους που θα κάνουν συχνά Γενικές Συνελεύσεις και θα παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα και όχι συλλόγους που θα καλλιεργούν την απογοήτευση, τον συμβιβασμό και την άποψη ότι τίποτα δε γίνεται. Θέλουμε ζωντανούς συλλόγους που θα αναπτύσσουν πλούσια αθλητική και πολιτιστική δραστηριότητα. Όμως όλα αυτά δε μπορούμε να τα διεκδικήσουμε όταν πλειοψηφία στα ΔΣ είναι η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, οι παρατάξεις δηλαδή που έβαλαν πλάτη όλα τα προηγούμενα χρόνια να περάσει ανενόχλητη η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ για την ανώτατη εκπαίδευση, που επιτρέπουν σε επιχειρηματικά συμφέροντα να διαμορφώνουν και να παρεμβαίνουν σε προγράμματα σπουδών. Είναι εκείνοι που θέλουν τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, εκείνοι, που όχι μόνο δεν έβγαλαν άχνα για τις τεράστιες ελλείψεις που δημιούργησε η υποχρηματοδότηση στις σχολές, αλλά τη δικαιολόγησαν και τη στήριξαν. Αυτοί θέλουν τους φοιτητές ανοργάνωτους, αδύναμους μπροστά στην πολιτική κυβερνήσεων-ΕΕ που τους στερεί το δικαίωμα στην ολόπλευρη μόρφωση σήμερα και στη δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα αύριο. Αντίστοιχα, ρόλο στη διάλυση του φοιτητικού κινήματος έχουν παίξει και οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ που στην πράξη είναι ενάντια σε κάθε βήμα που δυναμώνει την οργάνωση των φοιτητών. Στις περισσότερες σχολές μάλιστα ακολουθούν την τακτική να μην ορίζουν ονομαστικά καν τους εκπροσώπους τους στα ΔΣ των συλλόγων.

26 Τι σημαίνει ισχυροποίηση της Πανσπουδαστικής ΚΣ

Σημαίνει: Ακόμα περισσότεροι εκλεγμένοι αγωνιστές στα ΔΣ.  Ακόμα περισσότεροι που δρουν με στόχο να αλλάξει η κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα.  Ότι από καλύτερες θέσεις οι φοιτητές με την πάλη τους θα μπορούν να βάζουν εμπόδια στην πολιτική κυβερνήσεων - ΕΕ- μονοπωλίων.  Ότι τους φοιτητές δεν τους έχουν στο χέρι κυβέρνηση και ΝΔ.  Ότι θα βρουν απέναντι τους έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο στα σχέδιά τους που μαυρίζουν τη ζωή και το μέλλον μας.  Ότι θα βρουν απέναντί τους τους συλλόγους και τη κοινή τους πάλη με τους εργαζόμενους και τα σωματεία.  Μαχητική αποφασιστική απάντηση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ. Μαζί έβαλαν την Παιδεία στο µνηµόνιο, εφαρµόζουν και στηρίζουν τους ίδιους αντιλαϊκούς και αντιεκπαιδευτικούς νόµους και κατευθύνσεις της ΕΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, προωθώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ στην Ανώτατη Εκπαίδευση, εντείνει την επίθεση στα µορφωτικά, επαγγελµατικά και εργασιακά µας δικαιώµατα. Γενίκευσε τα δίδακτρα στα µεταπτυχιακά, έβαλε δίδακτρα σε προπτυχιακά, παρέδωσε πλήρως τη µέριµνα και τη λειτουργία των ιδρυµάτων σε µεγαλοεπιχειρηµατίες και εργολάβους, ενίσχυσε τις διαφοροποιήσεις και τη διαµόρφωση φοιτητών και πανεπιστηµίων πολλών ταχυτήτων, αφαιρεί βήµα-βήµα µορφωτικά και επαγγελµατικά δικαιώµατα από τα πτυχία. 

Μπορούν οι φοιτητικές εκλογές να συμβάλλουν ώστε να αλλάξει η κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα Ναι! Για να σκεφτούμε: είναι το ίδιο να υπάρχουν περισσότεροι σύλλογοι που είναι 1η δύναμη η ΠΚΣ και που προσπαθούν να αλλάξουν την κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα με τους συλλόγους που κυριαρχεί ο εκφυλισμός και η ανοργανωσιά και δε κουνιέται φύλλο; Είναι λίγο πράγμα να υπάρχουν περισσότεροι σύλλογοι που στα ΔΣ είναι πλειοψηφία αγωνιστές φοιτητές για να ενημερώνουν, να μπαίνουν μπροστά και να συγκρούονται με την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ; Οι σύλλογοι που συσπειρώνονται στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, παρά τον αρνητικό συσχετισμό, πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης για να αντιστραφεί η χρόνια διαλυτική κατάσταση που επικρατεί στο φοιτητικό κίνημα. Οι εκλεγμένοι με την ΠΚΣ στους συλλόγους που πλειοψηφούν στα ΔΣ μπήκαν μπροστά στην ενημέρωση και στην οργάνωση του αγώνα για τα μεγάλα και μικρά προβλήματα, που απασχολούν και βιώνουν οι φοιτητές. Για να ανέβει η συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις, για να μπορούν οι φοιτητές να εκφράζουν ανοιχτά τους προβληματισμούς τους και να λένε τη γνώμη τους, για να αποτελέσουν οι σύλλογοι όπλα στα χέρια των φοιτητών. Για όλους αυτούς τους λόγους στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές οι φοιτητές έχουν κάθε λόγο να στηρίξουν τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ! Έχουν κάθε λόγο να μη συμβιβαστούν με τη ζωή και το μέλλον που μας ετοιμάζουν. Τα μέλη της ΚΝΕ και χιλιάδες αγωνιστές από όλη την

Ελλάδα θα δώσουν αυτή τη μάχη όχι μόνο ενόψει των φοιτητικών εκλογών, άλλα όπως κάνουν καθημερινά για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που παρουσιάζεται. Για να γίνουμε πιο πολλοί, πιο δυνατοί και να διεκδικήσουμε αυτά που έχουμε ανάγκη: • Επαρκή χρηµατοδότηση των ιδρυµάτων µας στο ύψος των αναγκών. Δωρεάν σπουδές και φοιτητική µέριµνα για όλους. Άµεση πρόσληψη µόνιµου και σταθερού προσωπικού για την εκπαιδευτική διαδικασία και τη λειτουργία των ιδρυµάτων.

• Το πτυχίο µας να είναι πανεπιστηµιακού, ανωτάτου επιπέδου, ενιαίο ανά επιστηµονικό αντικείµενο. Να παίρνουµε όλη την απαραίτητη για το επάγγελµά µας γνώση στο πτυχίο, µε σύγχρονα πανεπιστηµιακά συγγράµµατα, εξοπλισµό και υποδοµές. • Το πτυχίο µας να είναι η µόνη προϋπόθεση για δουλειά, να κατοχυρώνει πλήρη πρόσβαση στο επάγγελµα. Μόνιµη και σταθερή δουλειά στο αντικείµενο που σπουδάσαµε, µε όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά µας δικαιώµατα.

Οδηγητής



Φλεβάρης 2019

ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΑΠΘ

Καμπάνια ενημέρωσης και δράσης για το πρόβλημα της διακίνησης ναρκωτικών

ε μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης και δράσης έχουν προχωρήσει οι φοιτητικοί σύλλογοι Ψυχολογίας, Αγγλικής Φιλολογίας, Γεωλογίας, Φυσικού και ΜΜΕ του ΑΠΘ για το πρόβλημα της διακίνησης ναρκωτικών στους χώρους του Ιδρύματος και για την υπεράσπιση του ασύλου. Στο πλαίσιο της καμπάνιας από τις αρχές Δεκέμβρη οι Φοιτητικοί Σύλλογοι έχουν εκδόσει ψήφισμα το οποίο έχουν ήδη υπογράψει 1500 φοιτητές του ΑΠΘ και αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Υπαρκτό και έντονα αισθητό είναι το πρόβλημα της διακίνησης ναρκωτικών στους χώρους του ΑΠΘ. Είναι γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες η κατάσταση έχει οξυνθεί τόσο μέσα στο Πανεπιστήμιο με τις ναρκωπιάτσες να μεταφέρονται από τη Φιλοσοφική, στο Πολυτεχνείο, στο Αστεροσκοπείο και τούμπαλιν, καθώς και έξω από αυτό. Ως μαγνήτης σε αυτό λειτούργησε η μεταφορά και λειτουργία μέχρι το καλοκαίρι της μονάδας χορήγησης υποκατάστατων του ΟΚΑΝΑ στο ΑΧΕΠΑ, δίπλα στο παιδικό κέντρο του ΑΠΘ πίσω από το Πολυτεχνείο, μέσα στην καρδιά του πανεπιστημιακού ιστού. Την ίδια ώρα οι πολιτικές της σημερινής και των προ-

ηγούμενων κυβερνήσεων με τη χρόνια υποχρηματοδότηση στην παιδεία έχουν ως αποτέλεσμα οι σχολές μας να ρημάζουν (...). Μπροστά σε αυτή την κατάσταση και την επίθεση πατάει και η πάγια στόχευση κυβέρνησης, αντιπολίτευσης, πρυτανικών αρχών να καταργήσουν το άσυλο προκειμένου να κατασυκοφαντήσουν και να βάλουν στο χέρι το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα και να υλοποιήσουν ανενόχλητα τα σχέδια τους. Γύρω από όλα αυτά ανοίγει μια απροποσανατολιστική συζήτηση με στόχο να ταυτίσουν το φοιτητικό κίνημα με τη διακίνηση ναρκωτικών στον χώρο του ΑΠΘ και να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι εμείς οι φοιτητές

Η Νάσια Παλάντζα, Πρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών Ψυχολογίας ΑΠΘ είπε στον “Οδηγητή”:

ο φαινόμενο της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών στο χώρο του ΑΠΘ και η προσπάθεια της κυβέρνησης να ταυτίσει το ζητημα του ναρκεμπορίου με τους αγώνες των φοιτητών, χαρακτηρίζοντάς τους παραβατικούς, δε μας άφησε αμέτοχους. Ανοίγει μια αποπροσανατολιστική συζήτηση με απώτερο στόχο την κατάργηση του ασύλου και το χτύπημα της οργανωμένης διεκδίκησης των φοιτητών. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, ο Σύλλογος Φοιτητών ψυχολογίας του ΑΠΘ μετά από απόφαση της Γενικής του Συνέλευσης πραγματοποίησε εκδήλωση με τίτλο “Αλήθειες και Ψέματα γύρω από τα ζητήματα της χρήσης ναρκωτικών, της απεξάρτησης και της αποποινικοποίησης”. Παρακαταθήκη της εκδήλωσης αυτής είναι και η δημιουργία ομάδας ενημέρωσης για τα ναρκωτικά, η οποία θα πραγματοποιήσει περιοδείες στις υπόλοιπες σχολές του ΑΠΘ. Το επόμενο διάστημα, θα δωθεί συνέχεια στους αγώνες μας με Συνέντευξη Τύπου, συναυλία Φοιτητικών Συλλόγων στα τέλη Φλεβάρη και διοργάνωση αθλητικού τουρνουά ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά στα μέσα Μάρτη. Οι νέοι και οι νέες που σπουδάζουμε έχουμε κάθε δικαίωμα να υπερασπιστούμε το πανεπιστημιακό άσυλο, να παλέψουμε συλλογικά και να διεκδικήσουμε ζωή στο ύψος των αναγκών μας, οργανώνοντας τον αγώνα σε κάθε έτος και τμήμα.

είμαστε υπεύθυνοι για τα προβλήματα και την ανομία στα Πανεπιστήμια και ότι αιτία της διακίνησης ναρκωτικών στο ΑΠΘ είναι το πανεπιστημιακό άσυλο. Ας μας απαντήσουν λοιπόν: Στη Ροτόντα, στη Ναυαρίνου, στην Αριστοτέλους, στον Δενδροπόταμο που δεν υπάρχει άσυλο γιατί το πρόβλημα υπάρχει ακόμη; Οι νέοι και οι νέες που σπουδάζουμε έχουμε και λόγο να υπερασπιστούμε το άσυλο και τα δικαιώματα μας να παλέψουμε συλλογικά και να διεκδικήσουμε. Απαιτούμε: • Καταπολέμηση του εμπορίου ναρκωτικών με εξοντωτικές ποινές στους εμπόρους. • Αύξηση της χρηματοδότησης στο ύψος των αναγκών μας. Ενίσχυση του μόνιμου προσωπικού των ιδρυμάτων με ευθύνη του πανεπιστημίου, χωρίς secutiry και εργολαβίες. • Ενίσχυση των δομών πρόληψης θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης των εξαρτημένων ατόμων, των στενών προγραμμάτων απεξάρτησης. • Αποκατάσταση του φωτισμού και αναβάθμιση των ψυχαγωγικών -πολιτισμικών -αθλητικών υποδομών, των χώρων πρασίνου του Ιδρύματος, για να αποκτήσουν ζωή τα Ιδρύματά μας και εκτός εκπαιδευτικών διαδικασιών ώστε να γίνουν κυψέλες δημιουργίας και δημιουργικής αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου (...)».

Ομάδες “καινοτομίας”

και επιχειρηματικότητας

στο ΑΠΘ

το ΑΠΘ και ειδικότερα στο Πολυτεχνείο υπάρχουν και δραστηριοποιούνται κάποιες ομάδες φοιτητών οι οποίες, κάποιες σε συνεργασία με καθηγητές, ασχολούνται με την πρακτική εφαρμογή της επιστήμης που μαθαίνουν οι φοιτητές. Μελετούν λοιπόν και κατασκευάζουν μηχανοκίνητα μονοθέσια αγωνιστικά αυτοκίνητα, μηχανές, drones, δορυφόρους ακόμα και πυραύλους εκτόξευσης και συμμετέχουν σε ανάλογους διαγωνισμούς.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;

αλήθεια είναι πως ακριβώς λόγω της υποχρηματοδότησης των Ιδρυμάτων, τα εργαστήρια των σχολών υπολείπονται πόρων και προσωπικού ώστε οι προπτυχιακοί φοιτητές να έρχονται σε επαφή με την πρακτική εφαρμογή της επιστήμης τους. Έτσι όσοι φοιτητές θέλουν να ασχοληθούν πραγματικά με κάτι αντίστοιχο, με την κατασκευή δηλαδή μιας ολοκληρωμένης μηχανής, αναγκάζονται να ενταχθούν σε τέτοιες ομάδες. Από την πρώτη στιγμή μαθαίνουν πως το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να διαθέσει υλικοτεχνικό εξοπλισμό, αναλώσιμα και υλικά κατασκευής, ούτε τα απαραίτητα λογισμικά προγράμματα. Έτσι οι φοιτητές πριν ακόμα ξεκινήσουν να μελετούν αυτό που θα κατασκευάσουν πρέπει να αναζητήσουν χορηγούς και σπόνσορες. Υποχρεώνονται να παρακολουθούν σεμινάρια και προγράμματα “χορηγία” επιχειρήσεων προκειμένου να αποκτήσουν κάποιες τεχνικές γνώσεις σε συγκεκριμένα λογισμικά, καθώς και άδεια χρήσης των λογισμικών αυτών. Έτσι οι επιχειρήσεις πετυχαίνουν πολλαπλούς στόχους. Από την μία διαφημίζονται στους παραπάνω διαγωνισμούς, αυξάνοντας την δημοτικότητα άρα και τα κέρδη τους. Από την άλλη καλλιεργούν στους φοιτητές την αντίληψη ότι χωρίς τις επιχειρήσεις τίποτε από αυτά που έφτιαξαν τα παι-

Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο φοιτητής λαμβάνει extra γνώσεις, έρχεται σε επαφή με την πρακτική εφαρμογή, μαθαίνει πώς λειτουργεί γενικά η παραγωγή, αναπτύσσει κριτήριο για το ποια ιδέα είναι καινοτόμα και “μπορεί να πιάσει”, εξασκείται στο να αναζητά μόνος του πόρους για την κατασκευή και διαφήμιση του προϊόντος του, γνωρίζει πώς λειτουργεί η αγορά, εμπλουτίζει συνολικότερα το βιογραφικό του. Η συμμετοχή σε τέτοιες ομάδες είναι εθελοντική και δεν σχετίζεται με το πρόγραμμα σπουδών.

διά δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί, άρα θα πρέπει να είναι χαρούμενοι που βρέθηκε μια επιχείρηση να συνδράμει στην προσπάθεια τους. Έτσι αποκρύπτεται πως οι επιχειρήσεις εκπαιδεύουν έτσι το αυριανό τους προσωπικό στο πολύ εξειδικευμένο λογισμικό τους. Ακόμα μπορεί αυτή η έρευνα που πραγματοποιούν οι φοιτητές να αξιοποιηθεί αυτούσια από την εταιρεία για κάτι που θα κατασκευάσει, έρευνα δηλαδή που θα έχει προκύψει με μηδαμινό κόστος (π.χ. εκτέλεση από τέτοιες ομάδες bussines και industrial plan). Τα αποτελέσματα βέβαια είναι συγκεκριμένα. Οι φοιτητές μπορεί να καταφέρνουν τον στόχο τους, την διεκπεραίωση δηλαδή της κατασκευής, χωρίς ωστόσο να έχουν κατανοήσει τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν, τις αρχές και την θεωρία πάνω στην οποία βασίζονται τα λειτουργικά αυτά, αφού μαθαίνουν να τα χρησιμοποιούν μηχανιστικά, σχεδόν αυτόματα ή το πολύ να προσπαθούν μόνοι τους, μέσω της αυτοδιδασκαλίας, άρα άναρχα, να αποκτούν κάποιες γενικές γνώσεις πάνω σε τόσο συγκεκριμένα και ειδικά ζητήματα. Ακόμα καλλιεργείται ο ανταγωνισμός, η μυστικότητα, καθώς από την μια οι διαγωνισμοί αυτοί έχουν πολύ αυστηρούς όρους και διεθνή αναγνώριση, άρα η κάθε ομάδα θέλει όλη τη “δόξα” για τον εαυτό της. Απαξιώνεται κάθε μορφή συλλογικής διεκδίκησης ώστε να μπορούν όλοι οι φοιτητές με το αντίστοιχο

μεράκι να έχουν πρόσβαση σε τέτοιες υποδομές και να κάνουν αυτό που τους αρέσει. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και με την εύρεση κατασκευαστικών υλικών. Οι φοιτητές ψάχνουν από συνεργείο σε συνεργείο, να βρεθεί κάποιος σπόνσορας ο οποίος θα τροφοδοτήσει την ομάδα με υλικά. Μάλιστα μεγάλο κομμάτι της ομάδας αφορά το marketing, το πώς θα διαφημίσεις το προϊόν σου, ώστε να καλλιεργείται στους φοιτητές ότι δεν έχει σημασία αν αυτό που φτιάχνεις ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού, αλλά το αν τελικά θα πουλήσει. Η ίδια η πείρα δείχνει ότι οι δυνάμεις της ΚΝΕ μπορούν να αξιοποιήσουν τη συμμετοχή τους σε αυτές τις ομάδες για να συζητήσουν πλατιά με τους φοιτητές για το τι σημαίνει ολοκληρωμένος επιστήμονας, για το ότι η γνώση πρέπει να κατοχυρώνεται μέσα στο πτυχίο και με βάση αυτό να βρίσκουμε δουλειά. Να αναδείξουν ποιος είναι ο ρόλος και ο σκοπός των επιχειρήσεων στην Ανώτατη Εκπαίδευση και την έρευνα. Να προβληματίσουν και να κουβεντιάσουμε με ακόμα πιο πολλούς για το ποια καινοτομία μπορεί πραγματικά να εξασφαλίσει την ευημερία και τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, σε ποιο σύστημα και με ποια εξουσία θα μπορεί πραγματικά η επιστήμη μας και η έρευνα να αξιοποιηθεί προς όφελος του λαού. Ιορδάνης Δεδονάκης, ΟΒ Μηχανολόγων ΑΠΘ

Οδηγητής



Φλεβάρης 2019

ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΔΙΕΚ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

Συγκρότησαν Eπιτροπή για την οργάνωση του αγώνα τους! Α

πό τη νεοσύστατη Επιτροπή Σπουδαστών του Δ.ΙΕΚ Χαλανδρίου λάβαμε και δημοσιεύουμε αυτούσια την παρακάτω επιστολή: «Εμείς οι σπουδαστές του Δ.ΙΕΚ Χαλανδρίου, πραγματοποιήσαμε μαζική συνέλευση με παρουσία της πλειοψηφίας των σπουδαστών από κάθε ειδικότητα την Τρίτη 22-1-2019. Συζητήσαμε τα προβλήματα, όλα τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε στο ΙΕΚ μας, που βέβαια αγκαλιάζουν όλους τους σπουδαστές σε κάθε ΙΕΚ. Κουβεντιάσαμε για την πρακτική άσκηση, που γίνεται με τους πιο άθλιους όρους για εμάς και είναι ουσιαστικά απλήρωτη, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα. Είναι άλλη μια ευκαιρία για τα αφεντικά, μιας και “φθηνότεροι” εργαζόμενοι τους βγάζουν τη δουλειά. Καταγγείλαμε τον θεσμό της μαθητείας, που μας πασάρουν σαν πρόοδο τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις και μόνο στόχο έχουν να μας εκμεταλλεύονται. Μιλήσαμε για το ζήτημα των πάσο για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και της εκπωτικής ικανότητας σε μια σειρά χώρους που θέλουμε αυτό να μας δίνει, που παρόλο που κατακτήθηκε τη περσινή χρονιά από τον Σύλλογό μας, τον Σύλλογο Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ Αττικής (ΣΥΣΔΙΕΚ), φέτος δε μας έχει χορηγηθεί ακόμη. Μιλήσαμε για την ανυπαρξία βιβλίων και γενικότερα υλικοτεχνικής υποδομής, που είναι απαραίτητα για να μπορούμε να μαθαίνουμε ολοκληρωμένα την τέ-

Από την συνέλευση των σπουδαστών του ΔΙΕΚ Χαϊδαρίου.

χνη που έχουμε επιλέξει, για να μπορέσουμε αύριο να προσφέρουμε στην κοινωνία. Ταυτόχρονα, σπουδαστές ανέδειξαν ως απαράδεκτο το γεγονός ότι δεν έχουμε συγκεκριμένη ύλη και ότι το μάθημα γίνεται απλώς με μία κατεύθυνση που δίνεται από τον καθηγητή-τρια. Με παρεμβάσεις συναδέλφων δόθηκε έμφαση στο ζήτημα των εξετάσεων πιστοποίησης, όπου πληρώνουμε 100 ευρώ για να αναγνωριστεί το πτυχίο μας. Αρκετοί σπουδαστές απαίτησαν να καταργηθεί ο θεσμός αυτός, που ουσιαστικά είναι μια τράπεζα θεμάτων με 300 ερωτήσεις. Συζητήθηκε το ζήτημα των αναπληρώσεων και της αργοπορημένης έναρξης μαθημάτων κάθε εξάμηνο, το ατέλειωτο τρεχαλιτό που ρίχνουμε μαζί με τους καθηγητές μας, για να προλάβουμε στη συνέχεια να καλύψουμε την ύλη 15 εβδομάδων.

Τέλος, καταγγείλαμε την καθυστέρηση της υπογραφής συμβάσεων για τους καθηγητές μας, καθώς και της πληρωμής τους, με αποτέλεσμα και οι ίδιοι να μην μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. “Ονοματίσαμε” τον υπεύθυνο που συντηρεί αυτήν την κατάσταση στα ΙΕΚ μας, το Υπουργείο Παιδείας, την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεχίζει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων. Από τη συνέλευση προέκυψε 10μελής επιτροπή του ΙΕΚ από 8 ειδικότητες! Καλούμε τους σπουδαστές όλων των ΙΕΚ να προχωρήσουν σε γενικές συνελεύσεις, να γράψουν τη δική τους ανταπόκριση, να ψάξουν να μας βρουν, να φτιάξουν τη δική τους επιτροπή, να βρουν τον ΣΥΣΔΙΕΚ στην πόλη τους, να συνδέσουν ο καθένας τον προσωπικό του αγώνα με τον συλλογικό και να διεκδικήσουμε όλοι μαζί αυτό που μας ανήκει: Τη ζωή με δικαιώματα, τις σύγχρονες ανάγκες μας! Θα τα καταφέρουμε! Ευχαριστούμε τον “Οδηγητή” που μας έδωσε βήμα για να ακουστεί η φωνή μας, όπως δίνει στους σπουδαστές σε όλη την Ελλάδα, στους νέους ανέργους και εργαζόμενους που βιώνουν την εργασιακή ζούγκλα!» Η Επιτροπή Σπουδαστών του Δ.ΙΕΚ Χαλανδρίου

ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΠΘ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΜΑΚ

Μαχητική κινητοποίηση ενάντια στο φασισμό Μ

αχητική κινητοποίηση πραγματοποίησαν στις 29 Γενάρη φοιτητές (μέλη και εκλεγμένοι στα ΔΣ των φοιτητικών συλλόγων) του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ, καταγγέλλοντας τη νέα φασιστική πρόκληση που σημειώθηκε πρόσφατα με τη βεβήλωση - καταστροφή του μνημείου για το εβραϊκό Ολοκαύτωμα που βρίσκεται στο χώρο του ΑΠΘ. Πραγματοποίησαν πορεία που κατέληξε στο εβραϊκό Μνημείο, όπου και αναρτήθηκε πανό που γράφει: “Διαβάτη στάσου εδώ στο μνημείο του εβραϊκού Ολοκαυτώματος. Στο εβραϊκό Ολοκαύτωμα σκοτώθηκαν Εβραίοι, κομμουνιστές, αγωνιστές. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι καταδικάζουν ό, τι πιο σκοτεινό υπάρχει, το φασισμό - ναζισμό. Στεκόμαστε απέναντί τους”. Οι φοιτητές απαίτησαν την αναστήλωση του μνημείου και ανακοίνωσαν ότι θα δώσουν συνέχεια στη δράση τους ενάντια στον φασισμό. Αντίστοιχες αποφάσεις, μετά από κάλεσμα του ΜΑΣ, έχουν πάρει μέχρι στιγμής οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Οικονομικού, Πολιτικών Επιστημών, Νομικής, Ψυχολογίας, Φυσικού, Ιατρικής, Αγγλικής Φιλολογίας, Δημοσιογραφίας & Μέσων Επικοινωνίας, Φαρμακευτικής και Ηλεκτρολόγων – Μηχανολόγων του ΑΠΘ. Το εβραϊκό Μνημείο που βρίσκεται στο ΑΠΘ, στο πάρκο του Αστεροσκοπείου, στήθηκε το 2014, για να θυμίζει ακόμη ένα φρικτό έγκλημα που συντελέστηκε από τους Ναζί κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Στο χώρο που σήμερα βρίσκεται η Πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, μέχρι το τέλος του 1942 βρισκόταν το εβραϊκό νεκροταφείο, όπου θάβονταν για αιώνες οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης. Από το Δεκέμβρη του 1942 μέχρι τον Απρίλη του 1943 οι τάφοι διαλύθηκαν, τα υλικά τους χρησιμοποιήθηκαν σε δρόμους και κτίρια, τα οστά διασκορπίστηκαν. Μετά την Κατοχή το τεράστιο οικόπεδο του νεκροταφείου εκχωρήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για την ανέγερση των κτισμάτων του.

Από την κινητοποίηση των φοιτητών του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ.

Δημοτική Αρχή Πάτρας: συμπαραστάτης στον αγώνα για το δικαίωμα

στην άσκηση και τον αθλητισμό

στην πράξη… και όχι στα λόγια!

Πάτρα είναι ένας από τους πέντε Δήμους της χώρας που στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές αναδείχτηκε κομμουνιστής δήμαρχος, ο Κώστας Πελετίδης. Στις δημοτικές εκλογές ο Κ. Πελετίδης είναι ξανά επικεφαλής του ψηφοδελτίου της “Λαϊκής Συσπείρωσης”. Η δημοτική αρχή αποτέλεσε κυριολεκτικά συμπαραστάτη και φωνή όλων των δίκαιων διεκδικήσεων του πατραϊκού λαού και της νεολαίας, στάθηκε απέναντι από την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ προσπαθώντας μέσα στα ασφυκτικά όρια για την τοπική διοίκηση να συμβάλει στην ανακούφιση των εργαζομένων της πόλης. Σε αυτήν την κατεύθυνση ένα μεγάλο κομμάτι των πεπραγμένων της δημοτικής αρχής Πάτρας αφορούν παρεμβάσεις στον τομέα του αθλητισμού, με γνώμονα όλο και περισσότεροι να μπορούν να αθληθούν, σε καλύτερες και στελεχωμένες υποδομές. Για να δούμε πως περιγράφει στον “Οδηγητή” αυτές τις παρεμβάσεις ο Άγγελος Σκιαδάς, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ερασιτεχνών Ποδοσφαιριστών Αχαΐας.

με τον Άγγελο Σκιαδά, αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Ερασιτεχνών Ποδοσφαιριστών Αχαΐας “Οδηγητής”: Τι είναι ο Σύνδεσμος Ερασιτεχνών Ποδοσφαιριστών Αχαΐας (ΣΕΠΑ) και για ποιους σκοπούς δημιουργήθηκε; Άγγελος Σκιαδάς: Ο ΣΕΠΑ δημιουργήθηκε με στόχο τη συνένωση όλων των ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών του Νομού μας, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας, την ανάπτυξη αθλητικού πνεύματος, ευγενούς άμιλλας και αλληλεγγύης, τη διεκδίκηση υποδομών και οργάνωσης που ανταποκρίνονται στο επίπεδο εξέλιξης της χώρας, προβάλλοντας ταυτόχρονα τον κοινωνικό ρόλο του αθλητισμού με βάση τις παγκόσμιες διαχρονικές αξίες του, που κακοποιούνται βάναυσα, ενάντια στη βία και την εμπορευματοποίηση. “Ο”:Ποια είναι τα προβλήματα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου στην Αχαΐα και σε ποια κατεύθυνση ανέπτυξε δράση η δημοτική αρχή της Πάτρας; Α.Σ: Τα προβλήματα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου

Το γήπεδο στο Πετρωτό είναι μία από τις παρεμβάσεις της Δημοτικής Αρχής Πάτρας στον τομέα του αθλητισμού.

στην Πάτρα και πανελλαδικά είναι τα ίδια. Οφείλονται στην έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης και καμία δημοτική αρχή πριν την τωρινή δεν έσκυψε στα προβλήματα του πατραϊκού λαού και των ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών. Με αποτέλεσμα να παραλάβουν τα λίγα γήπεδα που υπάρχουν κι αυτά παρατημένα, τσιφλίκια μιας ολιγαρχίας παραγόντων που τα λειτουργούσαν προς όφελός τους, κλειστά για τον πατραϊκό λαό. Λόγω της ασφυξίας που επικρατεί στα οικονομικά των ομάδων, κάθε χρόνο βλέπουμε σωματεία να μην κατεβαίνουν στο πρωτάθλημα, είτε να μπαίνουν σε λογική “ανταποδοτικού” αθλητισμού. Με τη δημοτική αρχή Πελετίδη οι διαφορές είναι διακριτές. Από την πρώτη στιγμή μας κάλεσαν όλους τους παράγοντες και αθλητές σε συσκέψεις, να συζητήσουμε τα προβλήματα που μας απασχολούν. Από τις πρώτες κιόλας κινήσεις ήταν να συγκρουστεί με τους μηχανισμούς που θεωρούσαν τα δημοτικά γήπεδα τσιφλίκια τους και μπίζνα, επιβάλλοντας σε όλες τις ακαδημίες που χρησιμοποιούσαν τα δημοτικά γήπεδα το ποσό των 10 ευρώ το μήνα, ενώ στις ιδιωτικές ακαδημίες ξεκινούσαν από 30 ευρώ το κεφάλι. Καθιέρωσε ώρες κοινού που μέχρι τότε δεν υπήρχαν, ώστε να αποκτήσει πρόσβαση ο πατραϊκός λαός στον αθλητισμό. Έχει γίνει σοβαρή προσπάθεια στη βελτίωση των υπο-

δομών, με τη κατασκευή σύγχρονων αποδυτηρίων ανά γήπεδο, την ανακαίνιση των αποδυτηρίων και του περιμετρικού χώρου σε ένα άλλο. Τον Γενάρη του 2019 παραδόθηκε ένα υπερσύγχρονο νέο γήπεδο στο Πετρωτό και έχει εγκριθεί στον προϋπολογισμό η αντικατάσταση του χλοοτάπητα στο γήπεδο του Σαραβαλίου, έχει γίνει επίσης η προετοιμασία για τη δημιουργία γηπέδου με φυσικό χλοοτάπητα στον Ψαθόπυργο. Όλα τα δημοτικά γήπεδα έχουν εξοπλιστεί με φορεία και απινιδωτές, ένα πάγιο αίτημα που είχαμε οι αθλητές για την αντιμετώπιση των ατυχημάτων. Οι κινήσεις που έχουν γίνει είναι πολλές, αλλά η κύρια συνεισφορά της δημοτικής αρχής είναι ότι ηγήθηκε στο να ξεσπάσει ένα κίνημα διεκδίκησης στον αθλητισμό, με άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες, βάζοντας στο κάδρο σαν πρωταγωνιστή των εξελίξεων τον ερασιτέχνη παράγοντα, τους γονείς, τους αθλητές. “Ο”: Παρόλες τις κατακτήσεις, η δημοτική αρχή Πελετίδη δέχεται επίθεση από τα αστικά κόμματα και τους μηχανισμούς τους, γιατί πιστεύεις ότι γίνεται αυτό; Α.Σ.: Είναι ξεκάθαρο πλέον σε όλους μας ότι ο μόνος δρόμος που γεννά κατακτήσεις είναι ο δρόμος του αγώνα και της διεκδίκησης. Τα οργανωμένα συμφέροντα που εμπλέκονται στο ποδόσφαιρο θεωρούν τον ερασιτεχνικό αθλητισμό σαν πεδίο κερδοφορίας. Απόδειξη αυτού είναι ότι φέτος είδαμε παιχνίδια του κυπέλου μας να βρίσκονται σε διαδικτυακές στοιχηματικές εταιρείες, με την κυβέρνηση και την ΕΠΟ να μην έχουν βγάλει άχνα για αυτό το χάλι! Η συμπόρευση του πατραϊκού λαού με τη δημοτική αρχή τούς χαλάει τη σούπα της κερδοφορίας, γι’ αυτό “βγάζουν αφρούς” με κάθε νέα κατάκτηση του λαού μας και προσπαθούν να κάνουν “βρώμικο” μπλοκάρισμα σε οποιαδήποτε βελτίωση. Εμείς σε όλους αυτούς απαντάμε ότι δεν θα τους κάνουμε τη χάρη, θα δώσουμε τον αγώνα μας για έναν αθλητισμό και μία ζωή στο μπόι των σύγχρονων αναγκών μας.

Οδηγητής



Φλεβάρης 2019

Καινοτομίες στην παραγωγή... Μεγάλες δυνατότητες που “εγκλωβίζονται” στο σημερινό σύστημα «Είναι εδώ ένας κόσμος παράξενος...» (Ν. Χικμέτ)

άθε μέρα όλο και πληθαίνουν άρθρα και ρεπορτάζ που ασχολούνται με τις εξελίξεις στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, της αυτοματοποίησης, των δικτύων και της διασυνδεσιμότητας. Άλλα αναλύουν τις τεράστιες δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας για να αμβλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες, ενώ άλλα στέκονται πιο “φοβικά” μπροστά στην ανάπτυξη της τεχνολογίας και προβλέπουν αρνητικές συνέπειες από την εξέλιξη της τεχνολογίας για τους σημερινούς εργαζόμενους...

Η περαιτέρω ανάπτυξη της τεχνολογίας μπορεί “από μόνη της” να φτιάξει ένα καλύτερο κόσμο, να αμβλύνει τις ανισότητες; Η αλήθεια είναι ότι η επιστήμη και η τεχνολογία δεν αναπτύσσονται γενικά και αόριστα, “ουδέτερα”. Εκείνο το στοιχείο που σε κάθε κοινωνία καθορίζει τον προσανατολισμό και τον ρυθμό ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας είναι το κίνητρο της παραγωγής, με ποιο σκοπό οργανώνεται αυτή, και επομένως και οι σχέσεις που διαμορφώνονται κατά την εργασία των ανθρώπων σε αυτή την κοινωνία (σχέσεις παραγωγής). Σήμερα η παραγωγή έχει κίνητρο το κέρδος. Ο ανταγωνισμός των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για μέγιστο κέρδος είναι εκείνος ο παράγοντας που κινεί και ρυθμίζει τα πάντα, τι θα παραχθεί, σε ποια ποσότητα και ποιότητα, για ποιο σκοπό. Για παράδειγμα, ενώ σήμερα η ιατρική και η φαρμακευτική έχουν μετρήσει άλματα, η έρευνα σε αυτούς τους κλάδους δε κατευθύνεται για την εύρεση θεραπειών για σπάνιες παθήσεις, γιατί αυτό δεν επιφέρει κέρδος. Ή αν βρεθεί, οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον κλάδο θα “πατεντάρουν” και θα μοσχοπουλήσουν το φάρμακο. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι είναι εκείνοι που αποφασίζουν σε ποιους επιστημονικούς κλάδους θα γίνει έρευνα, ποιες εφαρμογές θα γίνουν, πώς τα επιστημονικά επιτεύγματα θα ενσωματωθούν στην παραγωγή, πώς θα επηρεάσουν την καθημερινή ζωή όλων μας, με “πυξίδα” πάντα τη διασφάλιση όλο και μεγαλύτερων κερδών. Σήμερα για παράδειγμα η πρόοδος στην ηλεκτρονική και στη μετάδοση πληροφοριών και σημάτων αξιοποιείται για να φτιαχτούν ακόμα πιο φονικά συστήματα, όπλα, συστήματα ελέγχου βλημάτων κ.ά. Ή ακόμα για να δημιουργούνται εμπορεύματα που μετά από 2-3 χρόνια θα είναι άχρηστα, για να αναγκαζόμαστε να αγοράζουμε νέα (η λεγόμενη “ενσωματωμένη αχρήστευση”).

Ή μήπως… φταίει η ανάπτυξη της τεχνολογίας για τις οξυμένες ανισότητες που βλέπουμε γύρω μας; Αν σκύψουμε πάνω από κάθε μεγάλη ή μικρή αδικία και ανισότητα σήμερα, πάνω από κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, θα δούμε ότι τελικά η αιτία

της είναι το γεγονός ότι η κοινωνία μας είναι ουσιαστικά χωρισμένη στα δύο: στην τάξη των παραγωγών του πλούτου και στην τάξη των καπιταλιστών. Η παραγωγή σήμερα πραγματοποιείται από χιλιάδες ανθρώπους που συνεργάζονται για να παράξουν, όμως τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας τα καρπώνονται πολλοί λίγοι άνθρωποι, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και συνολικά οι καπιταλιστές. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σύμφωνα με έκθεση της ΜΚΟ “OXFAM”, οι 26 πιο πλούσιοι άνθρωποι του κόσμου έχουν μεγαλύτερη περιουσία, από ότι τα εισοδήματα του φτωχότερου μισού της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό με την ανάπτυξη της παραγωγής και της επιστήμης βλέπουμε να μεγαλώνει η ψαλίδα μεταξύ του βιοτικού επιπέδου της πλειοψηφίας του πληθυσμού, με το βιοτικό επίπεδο και την ποιότητα ζωής που μπορούν να εξασφαλίσουν οι σύγχρονες δυνατότητες. Για παράδειγμα, σήμερα η ανάπτυξη της αυτοματοποίησης οδηγεί στην ανεργία, στην εντατικοποίηση της δουλειάς και στην ενίσχυση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, επειδή έτσι διασφαλίζεται το μεγαλύτερο κέρδος για τα αφεντικά και δεν οδηγεί στη μείωση του εργάσιμου χρόνου. Επιπλέον, τη στιγμή που η Ελλάδα είναι μια χώρα πλούσια σε ορυκτό πλούτο καθώς επίσης και σε επιστημονικό-εργατικό δυναμικό, που μπορεί να υποστηρίξει την ηλεκτροπαραγωγή και θέρμανση ακόμα και του πιο απομακρυσμένου σημείου της, τα ποσοστά ενεργειακής φτώχειας που παρατηρούνται στη χώρα μας είναι ψηλά. Επομένως, στο σημερινό σύστημα η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, η ικανότητα του αν-

Χαρακτηριστικοί τίτλοι δημοσιευμάτων αστικών ΜΜΕ για την λεγόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση

θρώπου να καινοτομεί, να βελτιώνει την παραγωγή, δεν αξιοποιείται για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, αλλά για να συσσωρεύουν τα επιχειρηματικά μεγαθήρια περισσότερα κέρδη ακόμα και μέσα από την κατασκευή μεγαλύτερων φονικών όπλων, μέσα από την διεξαγωγή πιο καταστροφικών πολέμων.

Μπορούμε σήμερα να ζήσουμε με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγής; Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα όλοι μας να ζήσουμε πολύ καλύτερα. Το ζήτημα είναι να ξεμπερδεύουμε με το κίνητρο του κέρδους στην παραγωγή, να παλέψουμε για την κοινωνία όπου κίνητρο της παραγωγής θα είναι η ικανοποίηση των αναγκών μας. Στον σοσιαλισμό κίνητρο της ενσωμάτωσης της νέας τεχνολογίας στη παραγωγή δεν είναι το κέρδος, αλλά η συνεχής βελτίωσης της ποιότητας ζωής, η μείωση του εργάσιμου χρόνου. Οι κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής, η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ο εργατικός έλεγχος, ο Κεντρικός Σχεδιασμός της οικονομίας επιστημονικά και σε πανεθνική κλίμακα, θέτουν την καινοτομία ως βασικό ζητούμενο της παραγωγής όχι για να κερδίζουν οι λίγοι και να μένουν οι ανάγκες μας στο περιθώριο, αλλά ακριβώς γιατί οι ανάγκες μας είναι στο επίκεντρο της παραγωγής. Η εμπειρία από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ δείχνει ότι οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής μπορούν να δώσουν τεράστια ώθηση στην περαιτέρω ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας που θα τροφοδοτεί μια ανάπτυξη για το σύνολο της κοινωνίας, που θα επιτρέπει τη διευρυμένη ικανοποίηση των αναγκών μας. Για αυτή την κοινωνία αξίζει να παλέψει κάθε νέος! Α.Μ.

ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΚΑΡΛ ΛΙΜΠΚΝΕΧΤ ΚΑΙ ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ

Η Γερμανική Επανάσταση του 1918 ΧΡΟΝΙΚΟ 3-4/11/1918: Οι ναύτες του Κιέλου ξεσηκώνονται. Σχηματίζονται Σοβιέτ στρατιωτών και Σοβιέτ εργατών. Η φλόγα επεκτείνεται σε όλη τη Γερμανία. 9/11/1918: Εκατοντάδες χιλιάδες εξεγερμένοι εργάτες και στρατιώτες κατακλύζουν το κέντρο του Βερολίνου. Η μοναρχία ανατρέπεται και ο αυτοκράτορας εγκαταλείπει τη χώρα. Ο Καρλ Λίμπκνεχτ ανακηρύσσει τη Γερμανία Ελεύθερη Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Σε απάντηση ο σοσιαλδημοκράτης Φρίντριχ Έμπερτ ορίζεται καγκελάριος από τον πρίγκιπα Μαξ. Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1918: Τα τοπικά επαναστατικά Συμβούλια συγκροτούν λαϊκή πολιτοφυλακή, καθαιρούν στρατιωτικούς διοικητές και δημάρχους. 6/12/1918: Η κυβέρνηση στέλνει ένοπλες συμμορίες να αιματοκυλίσουν διαδήλωση στο Βερολίνο και να επιτεθούν στα γραφεία της “Ρότε Φάνε”1. 7-8/12/1918: 150.000 εργάτες, μετά από κάλεσμα των σπαρτακιστών2, διαδηλώνουν στο Βερολίνο. Οι αντεπαναστάτες προσωρινά υποχωρούν. 16-21/12/1918: Παγγερμανικό Συνέδριο των Σοβιέτ των εργατών και των στρατιωτών στο οποίο πλειοψηφούν οι σοσιαλδημοκράτες. Οι σπαρτακιστές οργανώνουν διαδήλωση 250.000 εργατών με αίτημα να περάσει όλη η εξουσία στα Σοβιέτ. 24-25/12/1918: Σφοδρές μάχες μεταξύ επαναστατημένων ναυτών και του στρατού της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης. Χιλιάδες εργάτες παίρνουν μέρος στη μάχη στο πλευρό των ναυτών και αναγκάζουν τον στρατό σε οπισθοχώρηση. 29/12/1918: Ξεκινάει το ιδρυτικό συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (ΚΚΓ). 5-8/1/1919: Πάνω από 500.000 εργάτες διαδηλώνουν στο Βερολίνο. Καταλαμβάνονται δημόσια κτίρια, σιδηροδρομικοί σταθμοί και διευθύνσεις εφημερίδων. 15/1/1919: Οι ηγέτες του ΚΚΓ Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ συλλαμβάνονται και δολοφονούνται από τις παραστρατιωτικές μονάδες που συγκρότησε η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση. 6/2/1919: Το Κεντρικό Συμβούλιο των Σοβιέτ, που ελέγχεται από τους σοσιαλδημοκράτες, αποφασίζει να παραδώσει πλήρως την εξουσία στην αστική εθνοσυνέλευση. Τα Σοβιέτ αυτοδιαλύονται.

Μορφές της επανάστασης Καρλ Λίμπκνεχτ (1871-1919) Είναι ο μόνος βουλευτής του Ράιχσταγκ που καταψηφίζει τις στρατιωτικές πιστώσεις για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρωτοστατεί στη συγκρότηση του “Σπάρτακου”. Καταδικάζεται σε φυλάκιση για 4,5 χρόνια και απελευθερώνεται από την επανάσταση του Νοέμβρη του 1918. Αναλαμβάνει διευθυντής της εφημερίδας “Ρότε Φάνε” και είναι από τους ιδρυτές του ΚΚ Γερμανίας. Δολοφονείται μαζί με τη Λούξεμπουργκ στις 15 Γενάρη 1919.

Ρόζα Λούξεμπουργκ (1871-1919) Συμβάλει στη δημιουργία της ομάδας “Σπάρτακος”. Αναπτύσσει δράση ενάντια στον Α’ ΠΠ. Φυλακίζεται το 1916. Παίζει καθοδηγητικό ρόλο στο ιδρυτικό Συνέδριο του ΚΚΓ. Δολοφονείται στις 15 Γενάρη 1919. «Η ‘‘τάξη’’ σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Αύριο η επανάσταση θα υψωθεί ξανά και βροντώντας τα όπλα της με τις σάλπιγγες να αντηχούν θα αναγγείλει προκαλώντας σας τρόμο: Ich war, ich bin, ich werde sein! ΗΜΟΥΝ, ΕΙΜΑΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ!».4

«Το δικό μας το πλοίο, ακολουθεί το δικό του δρομολόγιο μέχρι τον στόχο. Και αν εμείς δεν θα ζούμε πια όταν αυτός επιτευχθεί, θα ζει το πρόγραμμά μας. Αυτό θα κυριαρχεί στον κόσμο της λυτρωμένης ανθρωπότητας. Παρ’ όλα αυτά!»3

Φραντς Μέρινγκ (1846-1919) Με την έναρξη του Α’ ΠΠ έρχεται σε σύγκρουση με την ηγεσία του ΣΚΓ5 εξαιτίας της σοσιαλσοβινιστικής της θέσης. Το 1916 μετέχει στην ίδρυση και είναι ένας από τους καθοδηγητές της ομάδας “Σπάρτακος”, ενώ διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και στην ίδρυση του ΚΚΓ. Πεθαίνει βαριά άρρωστος στις 28 Γενάρη του 1919.

Βίλχελμ Πικ (1876-1960) Το 1913 καταδικάζει την έγκριση στρατιωτικών δαπανών από τη σοσιαλδημοκρατική ομάδα στο Ράιχσταγκ. Τον Νοέμβρη του 1918 είναι από τους ηγέτες της ομάδας “Σπάρτακος” παίρνοντας ενεργά μέρος στην επανάσταση. Στο ιδρυτικό συνέδριο του ΚΚΓ εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Το 1928 εκλέγεται μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΔ6 και στη συνέχεια του Προεδρείου της. Με την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας το 1949, αναλαμβάνει Πρόεδρός της.

Αυτοί που ηγήθηκαν της αντεπανάστασης Φρίντριχ Έμπερτ (1871-1925) Σοσιαλδημοκράτης ηγέτης ο οποίος στις 9 Νοέμβρη του 1918 διορίζεται από τον πρίγκιπα Μαξ καγκελάριος της Γερμανίας. Όπως θα γράψει αργότερα ο πρίγκιπας για αυτή του την επιλογή: «Στην κατάσταση που δημιουργήθηκε, το μοναδικό πρόσωπο που είναι δυνατόν να γίνει καγκελάριος του Ράιχ είναι ο Έμπερτ. Αυτός θα μπορέσει να στρέψει την επαναστατική ενέργεια στα πλαίσια του νόμιμου εκλογικού αγώνα». «Μισώ την επανάσταση σαν την πανούκλα»7

Γκούσταβ Νόσκε (1868-1946) Σοσιαλδημοκράτης, υπουργός Στρατιωτικών κατά την περίοδο της Επανάστασης. Παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάπνιξη του επαναστατικού κινήματος, αξιοποιώντας και οργανώνοντας διάφορες παραστρατιωτικές ομάδες. Τα Φράικορπς, η μονάδα που δολοφόνησε τους Λίμπκνεχτ και Λούξεμπουργκ, θα αποτελέσουν τον προάγγελο των SS. «Κάποιος πρέπει να βάψει τα χέρια του με αίμα και εγώ δε διστάζω να αναλάβω την ευθύνη»8

Φιλίπ Σάιντεμαν (1865-1939) Μέλος της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του Έμπερτ. Στις 9 Νοέμβρη 1918, ανακηρύσσει τη δημοκρατία και το “τέλος της επανάστασης” για να κατευνάσει την επαναστατική ορμή και να εμποδίσει την παραπέρα ανάπτυξη της επανάστασης. Μετά την ήττα της επανάστασης τίθεται επικεφαλής της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

«Για να σβήσεις το σπίτι σου που καίγεται, θα χρησιμοποιήσεις και βρωμόνερα»

Ο Γερμανός μεγαλοβιομήχανος Ρόμπερτ Μπος αναφερόμενος στην ανάγκη να αναλάβουν την κυβέρνηση οι σοσιαλδημοκράτες ενάντια στην επανάσταση.

Οδηγητής



Φλεβάρης 2019

τις 15 Γενάρη συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη δολοφονία των ηγετών του γερμανικού προλεταριάτου, Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία. Διάφορες εφημερίδες και sites καταπιάστηκαν με αυτή την επέτειο χαρακτηρίζοντας τα γεγονότα της γερμανικής επανάστασης σαν το “τέλος του επαναστατικού ονείρου”, σαν μια τυχοδιωκτική ενέργεια. Μέσα από τα διάφορα αφιερώματα “τιμής” συκοφαντούν την υπόθεση της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας, την υπόθεση για την οποία ο Καρλ Λίμπκνεχτ και η Ρόζα Λούξεμπουργκ έδωσαν τη ζωή τους.

Τι γέννησε τη γερμανική επανάσταση;

έχρι το ξέσπασμα της επανάστασης, 2 εκατομμύρια Γερμανοί είχαν σκοτωθεί στα πεδία των μαχών και μαζί με τους τραυματίες και τους αιχμαλώτους οι απώλειες έφταναν τα 7,5 εκατομμύρια. Η βιομηχανία ήταν κατεστραμμένη, υπήρχε έλλειψη τροφίμων. Το μεροκάματο δεν έφτανε για τη ζωή των εργατικών οικογενειών ενώ ταυτόχρονα οι μεγάλοι γαιοκτήμονες και οι βιομήχανοι, έμποροι και τραπεζίτες συσσώρευαν τεράστια κέρδη από τον πόλεμο. Για την αδυναμία της αστικής τάξης να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση, ο Λένιν έγραψε τον Οκτώβρη του 1918: «Η γερμανική αστική τάξη και η γερμανική κυβέρνηση που συντρίφτηκαν στον πόλεμο και απειλούνται από ένα ισχυρό επαναστατικό κίνημα από τα μέσα, παραδέρνουν αναζητώντας σωτηρία». Πρώτη πράξη της επανάστασης ήταν η εξέγερση στο Κίελο στις 3 Νοέμβρη, η οποία προκλήθηκε από την άρνηση των ναυτών να επιτεθούν στον αγγλικό στόλο, ενώ ο πόλεμος είχε ουσιαστικά κριθεί.

Γιατί ηττήθηκε η επανάσταση στη Γερμανία το 1918;

βασικότερος παράγοντας που επέδρασε αρνητικά στην εξέλιξη της επανάστασης ήταν η μη αυτοτελής ύπαρξη επαναστατικού Κόμματος όλο το προηγούμενο διάστημα. Κόμμα το οποίο θα διαμόρφωνε ισχυρούς δεσμούς και θα προωθούσε το επαναστατικό του Πρόγραμμα μέσα στην εργατική τάξη, στις μονάδες των στρατιωτών. Θα προετοίμαζε δηλαδή κατάλληλα την εργατική τάξη για την τελική σύγκρουση. Αλλά και με το ξέσπασμα της επανάστασης θα προσανατόλιζε τα όργανα και τους θεσμούς της εργατικής εξουσίας που γεννιόνταν σε γραμμή συνολικής σύγκρουσης μέχρι τέλους με την αστική τάξη. Δεν θα έδινε το περιθώριο στη σοσιαλδημοκρατία να τους χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς της αντεπανάστασης. Όπως έλεγε ο Λένιν ήδη από τους πρώτους μήνες του 1918, «Το μεγάλο ατύχημα για την Ευρώπη είναι ότι δεν υπάρχει ένα επαναστατικό κόμμα. Υπάρχουν κόμματα προδοτών τύπου Σάιντεμαν (...) ή λακέδων τύπου Κάουτσκι. Δεν υπάρχει κόμμα επαναστατικό».9

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ και η Οκτωβριανή Επανάσταση

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος

ε πολλά από τα άρθρα αναφέρεται η εναντίωση της Λούξεμπουργκ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χωρίς όμως το επαναστατικό της περιεχόμενο, ότι δηλαδή μονάχα η ανατροπή του καπιταλισμού μπορεί να βάλει οριστικά τέλος στην φρίκη του πολέμου. Στο άρθρο της “Το ξαναχτίσιμο της Διεθνούς”10 αποκαλύπτει τη στοίχιση της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας στις επιδιώξεις της γερμανικής αστικής τάξης στον Α’ ΠΠ και ταυτόχρονα γράφει: «αποτελεσματική εγγύηση της ειρήνης και πραγματικό προστατευτικό τείχος ενάντια στους πολέμους μπορούν να επιτευχθούν αποκλειστικά και μόνο με την ενεργή βούληση του προλεταριάτου να παραμένει πιστό στην ταξική πολιτική του και στη διεθνιστική αλληλεγγύη ενάντια στην ιμπεριαλιστική θύελλα. (….) το πρώτο βήμα σ’ αυτήν την κατεύθυνση είναι η δράση για άμεσο σταμάτημα του πολέμου, καθώς και η διαμόρφωση του μεταπολεμικού κόσμου σύμφωνα με τα κοινά συμφέροντα του διεθνούς προλεταριάτου».

ιάφοροι αρθρογράφοι αξιοποιούν τη διαπάλη του Λένιν με τη Λούξεμπουργκ, που αφορούσε ορισμένες πλευρές τις επαναστατικής πολιτικής, για να παρουσιάσουν ότι η Λούξεμπουργκ ήταν συνολικά ενάντια στην Οκτωβριανή επανάσταση. Η ίδια η Ρόζα Λούξεμπουργκ όμως γράφει: «το σπουδαιότερο πρόβλημα για το σοσιαλισμό (..) δεν είναι τούτη ή εκείνη η λεπτομέρεια τακτικής, άλλα ή ικανότητα του προλεταριάτου για δράση, η ενεργητικότητα των μαζών, η θέληση, γενικά, να πάρουν την εξουσία με τη σοσιαλιστική επανάσταση.(…) Αυτό είναι το ουσιώδες και εκείνο πού παραμένει από την πολιτική των Μπολσεβίκων. Μ’ αυτήν την έννοια θα είναι αιώνια η αξία τους στην ιστορία, γιατί αυτοί ηγήθηκαν του παγκόσμιου προλεταριάτου, κατακτώντας την πολιτική εξουσία και θέτοντας πρακτικά το πρόβλημα της πραγματοποίησης του σοσιαλισμού»11. Την καλύτερη απάντηση για τους διάφορους “υμνητές” της Λούξεμπουργκ, τη δίνει ο Λένιν: «Οι αετοί μπορεί καμιά φορά να πετάξουν και χαμηλότερα από τις κότες, μα οι κότες ποτέ δεν μπορούν να πετάξουν στα ύψη που πετάν οι αετοί... Παρά τα λάθη της, η Ρόζα Λούξεμπουργκ ήταν και παραμένει ένας αετός, και η μνήμη της θα είναι πάντα ιερή για τους κομμουνιστές όλου του κόσμου».

Υποσημειώσεις 1. Η “Ρότε Φάνε” (“Κοκκινη Σημαία”) ήταν εφημερίδα της ομάδας “Σπάρτακος” 2. Ομάδα “Σπάρτακος”: ομάδα από μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος που αντιπολιτεύονταν τη γραμμή του κόμματος γενικά, αλλά κυρίως στο θέμα του πολέμου και συγκροτήθηκε από τους Λίμπκνεχτ και Λούξεμπουργκ το 1916, με την αρχική ονομασία ομάδα “Διεθνής”. Μετεξελίχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας

3. Απόσπασμα από το τελευταίο κείμενο του Καρλ Λίμπκνεχτ στην “Ρότε Φάνε” 4. Απόσπασμα από το τελευταίο κείμενο της Ρ. Λούξεμπουργκ, που γράφτηκε λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία της 5. Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας. Το σημερινό SPD. 6. ΚΔ: Κομμουνιστική Διεθνής

7. Τοποθέτηση του Φρ. Έμπερτ πριν αναλάβει καγκελάριος. 8. Τοποθέτηση του Νόσκε όταν ανέλαβε αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων του Βερολίνου 9. Β.Ι. Λένιν, “Η προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Κάουτσκι”, Άπαντα τ. 37 10. “Ο βασικός εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα”, εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή” 11. Ρόζα Λούξεμπουργκ, “Ρώσικη Επανάσταση”

210 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ

Γνωρίμια με τη θεωρία της εξέλιξης

τις 12 Φλεβάρη 1809 γεννήθηκε ο Κάρολος Δαρβίνος. Με το έργο του “Η καταγωγή των ειδών” θεμελίωσε τη θεωρία της εξέλιξης, που υποστηρίζει την προέλευση από κοινούς προγόνους των διαφόρων ειδών που υπάρχουν σήμερα και εξηγεί την εξέλιξή τους με το μηχανισμό της φυσικής επιλογής: Σύμφωνα με αυτή, επικρατούν πληθυσμιακά οι απόγονοι των διαφόρων ειδών, που τα χαρακτηριστικά τους ευνοούν την προσαρμογή τους στις αλλαγές του περιβάλλοντός τους. Έτσι, για παράδειγμα, τα μαλλιαρά μαμούθ εξελίχτηκαν από ολιγότριχους προγόνους, που μετακινήθηκαν προς το βορρά, καθώς τα ζώα που τύχαινε να γεννηθούν με προδιάθεση για πιο μακρύ και πλούσιο τρίχωμα είχαν αυτόματα πλεονέκτημα στις κρύες περιοχές που ζούσαν, άντεχαν περισσότερο και είχαν συγκριτικά περισσότερους απογόνους στην επόμενη γενιά.

Το ταξίδι στα νησιά Γκαλαπάγκος Στο έργο του αυτό, ο Δαρβίνος κατέγραψε τα συμπεράσματα από τις παρατηρήσεις που έκανε κατά το πολυετές ταξίδι του στα νησιά Γκαλαπάγκος. Παρατήρησε εκεί ότι τα πουλιά από το ένα νησί στο άλλο έμοιαζαν, αλλά δεν ήταν τα ίδια. Αντίστοιχα, πολλά φυτά στα νησιά μοιάζανε με αυτά των κοντινών ηπειρωτικών περιοχών κι ας ανήκαν σε άλλα είδη. Ολες αυτές οι ομοιότητες και οι διαφορές μπορούσαν να εξηγηθούν μόνο αν τα διάφορα είδη είχαν αναπτυχθεί από κοινούς προγόνους, που στο διάβα των χρόνων γίνονταν διαφορετικά μέσα από μικρές μεταβολές. Ανέδειξε έτσι το μηχανισμό της εξέλιξης. Φυσικά, ο άνθρωπος δεν είναι απευθείας απόγονος του πιθήκου, όπως διαστρεβλώνεται συχνά η ιστορία της προέλευσης του ανθρώπου. Οι άνθρωποι και οι πίθηκοι μοιάζουν με διαφορετικά κλαδιά του ίδιου δέντρου. Στα βάθη του παρελθόντος, κάποιοι ανθρωπόμορφοι πίθηκοι ήταν οι κοινοί πρόγονοι και των δύο αυτών ειδών. Ο Δαρβίνος άθελά του - καθότι ο ίδιος ήταν βαθύτατα θρησκευόμενος - κατέστησε περιττό το ρόλο του Θεού στη “δημιουργία” του ανθρώπου. Βέβαια, οι σχετικές ιδεαλιστικές και σκοταδιστικές θεωρήσεις καλά κρατούν έως σήμερα. Στις ΗΠΑ η άποψη περί “δημιουργίας” σε αρκετές περιπτώσεις θεωρείται εφάμιλλη της θεωρίας της εξέλιξης και οι δάσκαλοι υποχρεούνται να διδάσκουν στους μαθητές και τις δύο. Αλλά και στη χώρα μας, έτσι όπως είναι διαρθρωμένη η σχολική ύλη, οι μαθητές σχεδόν ποτέ δε φτάνουν να διδάσκονται τη θεωρία της εξέλιξης.

Μαρξισμός και δαρβινισμός Οι Μαρξ και Ενγκελς εκτιμούσαν βαθύτατα τις ανακαλύψεις του Δαρβίνου. Ο Ενγκελς τόνιζε ότι η θεωρία του Δαρβίνου ήταν για τη βιολογία αυτό που ήταν για την ιστορία η ανακάλυψη από τον Μαρξ των αντικειμενικών νόμων που καθορίζουν την κοινωνική και

οικονομική ανάπτυξη. Οι Μαρξ και Ενγκελς όχι μόνο αποδέχτηκαν τη δαρβινική θεωρία της καταγωγής του ανθρώπου από ζώα-προγόνους, αλλά ερμήνευσαν την ειδοποιό διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα είδη, αναζητώντας στους υλικούς-κοινωνικούς όρους ζωής των πιθηκόμορφων προγόνων του, την εξήγηση της ανωτερότητάς του. Απέδειξαν έτσι ότι η “ανθρωποποίηση” είναι αποτέλεσμα, από ένα σημείο και έπειτα, αλλαγών στον τρόπο ζωής των προγόνων μας, με καθοριστικό το ρόλο της εργασίας, της συνειδητής αλλαγής του φυσικού του περιβάλλοντος από τον κοινωνικό άνθρωπο.

Δαρβινισμός και κοινωνία Αρκετοί σύγχρονοι αστοί κοινωνικοί επιστήμονες, επιδιώκουν να εξηγήσουν τα κοινωνικά φαινόμενα εφαρμόζοντας σε αυτά, με μηχανιστικό τρόπο, στοιχεία της δαρβινικής θεωρίας της φυσικής επιλογής, με επίκεντρο την “επιβίωση του ισχυρότερου”. Αυτό το ρεύμα, που λέγεται κοινωνικός δαρβινισμός, ξεπήδησε τον 19ο αιώνα από την ανάγκη της αστικής τάξης, που είχε πλέον εδραιώσει την κυριαρχία της, να καθυποτάξει την εργατική τάξη, που ζούσε υπό άθλιες συνθήκες. Η πιο αποκρουστική εφαρμογή του ήταν η ευγονική στα ναζι-

στικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, με υποτιθέμενο στόχο την επικράτηση της ανώτερης, άριας φυλής έναντι των “κατώτερων”. Προσπαθούν να παραστήσουν τους κοινωνικούς ανταγωνισμούς σαν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ψυχολογίας του ατόμου, σαν “επιβιώσεις” από τον κόσμο των ζώων, που συνοδεύουν την ανθρωπότητα απ’ την αρχή και που θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πάντα. Παραγνωρίζουν ότι ο άνθρωπος έχει ξεφύγει προ πολλού από το επίπεδο του υπόλοιπου ζωικού βασιλείου και ότι δεν είναι “η φύση του ανθρώπου” που γεννά αυτούς τους ανταγωνισμούς, αλλά η καπιταλιστική κοινωνία που βασίζεται στο κυνήγι του κέρδους. Αυτοί οι ανταγωνισμοί, όπως και η καπιταλιστική κοινωνία, έχουν ιστορικά μεταβατικό χαρακτήρα, δηλαδή θα εκλείψουν με την ανατροπή της και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.

• Φρ. Ένγκελς, “Η διαλεκτική της φύσης”, εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή”

«Αγαπητοί σύντροφοι»…

ις τελευταίες μέρες, στο Διαδίκτυο κυκλοφορεί μια επιστολή, συγγραφέας της οποίας φέρεται να είναι ο ιστορικός ηγέτης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, και του Κομμουνιστικού Κόμματος, Τοντόρ Ζίβκοφ. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η επιστολή έρχεται στο φως 20 χρόνια μετά τη συγγραφή της, σύμφωνα με επιθυμία του ίδιου. Η εγκυρότητα της επιστολής δεν έχει καταστεί δυνατό να διασταυρωθεί, ωστόσο παραθέτουμε με επιφύλαξη εκτενή αποσπάσματά της, καθώς το περιεχόμενό της έχει ενδιαφέρον, μιας και φέρεται ο Τ. Ζίβκοφ να απευθύνεται στο λαό της Βουλγαρίας, καλώντας τον να βγάλει συμπεράσματα με βάση την πείρα του από τα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αλλά και τη ζωή του τις τελευταίες δεκαετίες στον καπιταλισμό.

Ο Τοντρόρ Ζίβκοφ γεννήθηκε στις 7 Σεπτέμβρη 1911 στο φτωχό χωριό Πράβετς της Βουλγαρίας. Το 1929 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Ένωσης Βουλγαρικής Νεολαίας και το 1932 του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το 1954 θα εκλεγεί Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ. Το 1962 θα εκλεγεί πρωθυπουργός και το 1971 Πρόεδρος του Κρατικού Συμβουλίου. Ταυτόχρονα, το 1981, θα εκλεγεί Γενικός Γραμματέας της ΚΕ. Μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές λοιδορήθηκε και φυλακίστηκε, παρά την άσχημη κατάσταση της υγείας του. Έφυγε από τη ζωή στις 5 Αυγούστου 1998.

«Αγαπητοί Βούλγαροι, θα ήθελα να σας αποκαλώ σύντροφοι, γιατί αυτό ήσασταν για μένα…

γαπητοί σύντροφοι, 34 φορές σας απεύθυνα πρωτοχρονιάτικο χαιρετισμό. Ανασκόπησα όσα σας είπα κατά τη διάρκεια αυτών των ετών και αποφάσισα να σας μιλήσω για το μέλλον. Όταν λάβετε αυτό το χαιρετισμό, δεν θα είμαι ανάμεσα στους ζωντανούς. Αλλά αισθάνομαι υποχρεωμένος να κάνω κάτι τελευταίο χρήσιμο για τη χώρα μας. 34 φορές, εγώ και το Κόμμα, απολογούμασταν για όλα όσα κάναμε για σάς κατά τη διάρκεια του έτους. Η ανασκόπηση των χαιρετισμών επισημαίνει το μεγάλο άλμα που πετύχαμε ως λαός γι’ αυτά τα 34 χρόνια.

πληθυσμός της χώρας μας στον πρώτο μου χαιρετισμό ήταν 7 εκατομμύρια και στον τελευταίο ήταν 9 εκατομμύρια. Η οικονομία αναπτύχθηκε 23 φορές. Σκεφτείτε το -όταν διαβάζετε αυτό το μήνυμα θα έχουν περάσει περίπου 30 χρόνια από τότε που η Βουλγαρία εγκατέλειψε το Σοσιαλισμό. Σκεφτείτε αυτά τα 30 χρόνια αν πετύχατε αυτό που καταφέραμε τα τελευταία 34 χρόνια. Έχει αναπτυχθεί η οικονομία 23 φορές; Εμείς το κάναμε, ο λαός το πέτυχε, άρα ήταν δυνατόν.

ιατί δεν συμβαίνει τώρα; Χτίσαμε χιλιάδες νοσοκομεία και σχολεία. Αυξήσαμε σημαντικά το προσδόκιμο ζωής. Γιατί, από το 1989, έχει μειωθεί ξανά; Όταν διαβάζετε αυτό το μήνυμα, μετά από 20 χρόνια, κοιτάξτε πού βρίσκεστε… Φυσικά, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μισούν το Σοσιαλισμό. Θα πουν υπήρχαν στρατόπεδα, καταστείλατε τους ανεπιθύμητους.

Η χώρα με τους περισσότερους κρατούμενους στον κόσμο είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί το 3% του πληθυσμού βρίσκεται στη φυλακή. Πολύ περισσότερο από ό,τι στη Σοσιαλιστική Βουλγαρία. Αλλά δεν είναι η μεγαλύτερη καταστολή. Η μεγαλύτερη καταστολή είναι η κυριαρχία των μεγάλων κεφαλαίων και των εταιρειών που καθορίζουν ποιος θα εργαστεί και πόσο θα πάρει. Αυτή η καταστολή είναι που καταστρέφει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τις φυλακές μας! (…) Και για να σας πω, αγαπητοί συμπατριώτες, στο Σοσιαλισμό δεν φυλακίσαμε αθώους. Οι συγγενείς τους τώρα περηφανεύονται, διότι θα ντρέπονταν για το παρελθόν τους. Η αλήθεια είναι ότι δεν τιμωρήσαμε αθώους. Τιμωρήσαμε εγκληματίες, μεγάλους καπιταλιστές και ολιγάρχες. Αυτούς για τους οποίους είμαι πεπεισμένος πως θα θελήσετε κι εσείς ένα Λαϊκό Δικαστήριο.

γαπητοί φίλοι, πριν φτάσουμε στο Σοσιαλισμό, είχαμε μελετήσει προσεκτικά τον Καπιταλισμό. Είναι πάντα ο ίδιος - ένα σύστημα στο οποίο μικρή ομάδα προνομιούχων παρασιτεί εις βάρος του λαού, ο οποίος λαός εξαντλείται. Μετά από 20 χρόνια, που θα διαβάζετε αυτό το μήνυμα, είμαι βέβαιος ότι το κράτος θα κυριέψουν οι εγκληματίες, αυτοί θα γράψουν τους νόμους, θα σας επιβάλουν φόρους, τέλη, τιμές και όσα άλλα μέσα τους επιτρέπουν. Είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξει μια μικρή ομάδα από υπερ-πλούσιους ανθρώπους που θα κλέβουν αδιάκριτα και δεν θα κρύβονται. Είμαι βέβαιος ότι ο λαός θα υποφέρει, αλλά θα έχει καθηλωθεί από την κυριαρχία, το φόβο και την αβεβαιότητα του αύριο. Ο Καπιταλισμός εξαρχής είναι άδικος, δεν μπορεί να είναι διαφορετικός. Συγκεντρώνει τον πλούτο και μαζί

με αυτόν τη δύναμη και τελικά η εξουσία αποδεικνύεται πηγή πλούτου, ενώ ο άνθρωπος γίνεται σκλάβος. Πάντα έτσι ήταν.

γαπητοί Βούλγαροι, θα σας επιδεικνύουν τον Καπιταλισμό ως καλύτερο από το Σοσιαλισμό μας, ξεγελώντας σας. Πράγματι η Δύση είχε πλεονεκτήματα. Αλλά όχι λόγω του καπιταλισμού. (…) Κάτω από το φόβο του συστήματός μας, οι καπιταλιστές στη Δύση άρχισαν να κάνουν παραχωρήσεις στους εργαζόμενους και έτσι βελτίωσαν την κατάστασή τους. Το σοσιαλιστικό σύστημα βοήθησε τον άνθρωπο στις καπιταλιστικές χώρες να ζήσει καλύτερα.

λλά να ξέρετε πως μετά την καταστροφή του Σοσιαλισμού, θα πάρουν όλα όσα είχαν δώσει στους εργάτες τους. Αυτό το καθεστώς ευημερίας έχει μεγάλο κόστος για τον καπιταλισμό, οπότε θα το αποσυνθέσουν. Χωρίς ανταγωνισμό με το Σοσιαλισμό, οι εταιρείες και οι τοπικές ολιγαρχίες θα πάρουν τα πάντα. (…) Όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, κοιτάξτε γύρω σας. Κοιτάξτε τη Δύση. Είμαι βέβαιος ότι θα δείτε τα συμπτώματα καταστροφής της κοινωνίας τους. Τα 20 χρόνια είναι αρκετά για να δείτε την πραγματική φύση του Καπιταλισμού.

πορείτε, μόνοι σας να το διαπιστώσετε από τις εξελίξεις, την άνοδο των διεθνών εντάσεων, το ξέσπασμα νέων πολεμικών συγκρούσεων - αυτά είναι τα σημάδια του αυξανόμενου άγριου καπιταλισμού... Πάντα έτσι ήταν, δεν μπορούν να κρυφτούν. (…) Το μέλλον είναι δικό σας. Καταφέραμε μια φορά να νικήσουμε τον Καπιταλισμό, όσο ακατόρθωτο κι αν φαινόταν. Ανοικοδομήσαμε τον ευτυχισμένο κόσμο του Σοσιαλισμού. Ο Σοσιαλισμός είναι ο λαός που κατέχει την απόλυτη δύναμη στην κοινωνία. Εάν το θελήσετε ως λαός, μπορείτε να τον αποκτήσετε εκ νέου και κανένα καταπιεστικό καθεστώς δεν μπορεί να σας σταματήσει… Αγαπητοί συμπατριώτες, Αυτό που υπήρχε, εκ νέου θα γίνει… Πιστεύω σε αυτό … Todor Zhivkov, 1998».

Τι δίνει νόημα στο ποδόσφαιρο; Η ενδιαφέρουσα απάντηση

του Ερίκ Καντονά

ι νεότεροι σήμερα μπορεί να μην ξέρουν ποιος ήταν, πότε μεγαλούργησε με την Manchester United και πότε έγινε πρώτο θέμα αφήνοντας το ποδόσφαιρο στο “πικ” της καριέρας του. Ο λόγος για τον Γάλλο ποδοσφαιριστή Ερίκ (Ντανιέλ Πιερ) Καντονά, γεννημένο το 1966, που συνέδεσε το όνομά του με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία σε 5

ο ποδόσφαιρο δίνει νόημα στη ζωή σου. Αλήθεια το πιστεύω αυτό. Αλλά η ζωή σου, η ιστορία σου, η ουσία σου, επίσης δίνουν νόημα στο ποδόσφαιρο. (…) Θέλω να σας πω μια ιστορία που διαμόρφωσε όλα όσα είμαι. Συνέβη πριν καν γεννηθώ. Πρέπει να πάμε πίσω στο 1939, κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου. Ο παππούς (από την πλευρά της μητέρας μου) ήταν από τη Βαρκελώνη και πολέμησε κατά του δικτάτορα Φράνκο μέχρι τέλους. Στο τέλος του πολέμου, ήταν καταζητούμενος και είχε μόνο λίγα λεπτά για να αποδράσει πριν καταλάβει την πόλη ο στρατός των εθνικιστών. Έπρεπε να περάσει τα Πυρηναία όρη με τα πόδια για να φτάσει στη Γαλλία και δεν είχε χρόνο για κανονικούς αποχαιρετισμούς. Αυτό ήταν το τέλος. Ζωή ή θάνατος. Έτσι, λίγο πριν φύγει, πήγε και βρήκε το κορίτσι του, και τη ρώτησε, «είσαι έτοιμη να με ακολουθήσεις;» Ήταν 28 ετών. Εκείνη, 18. Έπρεπε να αφήσει πίσω την οικογένεια, τους φίλους της, τα πάντα. Αλλά του είπε, «Ναι, φυσικά!». Αυτή ήταν η γιαγιά μου.

ζησαν στα στρατόπεδα προσφύγων στη γαλλική ακτογραμμή. Εκεί υπήρχαν πάνω από 100.000 Ισπανοί πρόσφυγες. (…) Η μητέρα μου γεννήθηκε εκεί μετά από λίγα χρόνια και τελικά η οικογένεια μετακόμισε στη Μασσαλία.

υτή η ιστορία τρέχει στο αίμα μου. Με διαμόρφωσε σαν άνθρωπο. Αλλά υπήρχε στο μυαλό μου μόνο σαν όνειρο. (…) Δεν υπήρχε κάτι που μπορούσες να αγγίξεις, να δεις, από εκείνη την εποχή. Αλλά το 2007, η διάσημη ‘Μεξικάνικη Βαλίτσα’ του φωτογράφου Robert Capa βρέθηκε σε ένα σπίτι στο Μέξικο Σίτι. Μέσα στα παλιά κουτιά, υπήρχαν 4.500 αρνητικά από τον Ισπανικό Εμφύλιο, τα οποία αγνοούνταν για πάνω από 60 χρόνια. (…) Ήμουν πολύ περίεργος, κι έτσι όταν έγινε μια έκθεση αυτών των φωτογραφιών στη Νέα Υόρκη, πήγα με τη γυναίκα μου. Οι περισσότερες φωτογραφίες ήταν απλά μικροσκοπικά αρνητικά. (…) Αλλά μερικές φωτογραφίες στη μέση της έκθεσης ήταν τεράστιες. Σχεδόν τρία μέτρα. Οι άνθρωποι στις φωτογραφίες ήταν στο πραγματικό τους μέγεθος (…). Και τότε είδα τον παππού μου. Ήταν αδύνατον, όχι; Αλλά ήταν εκεί, νέος. Ένιωθα πως ήταν αυτός, αλλά δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος γιατί δεν τον είχα δει ποτέ τόσο νέο. Έτσι, όταν η έκθεση ήρθε στη Γαλλία λίγους μήνες μετά, πήρα τη μητέρα μου για να δει τη φωτογραφία. Και ήταν πάλι εκεί, νέος. (…)

μως, αυτή είναι η μισή ιστορία μας. Υπάρχει άλλη μια φωτογραφία που καθορίζει τη ζωή μου. Οι παππούδες του πατέρα μου ήταν επίσης πρόσφυγες. Ήρθαν στη Γαλλία από τη Σαρδηνία για να γλιτώσουν από τη φτώχεια το 1911. Τρία χρόνια μετά, ο προπάππους μου κλήθηκε να υπηρετήσει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εισέπνευσε τόσα αέρια που πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του καπνίζοντας

χρόνια κατέκτησε 4 πρωταθλήματα και δύο νταμπλ. Κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του το 1997. Πρόσφατα ήρθε στην επικαιρότητα μέσω μίας επιστολής του που δημοσιεύτηκε στο “The Players’ Tribune”. Στην επιστολή, αποσπάσματα της οποίας αναδημοσιεύουμε, ο Καντονά κλήθηκε να δώσει την δική του εκδοχή για το νόημα του ποδοσφαίρου…

ευκάλυπτο για να μπορέσει να αναπνεύσει καλύτερα. Ο γιος του, ο παππούς μου, πολέμησε με τους Γάλλους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και όταν επέστρεψε από τον πόλεμο, δούλεψε ως οικοδόμος. Αποταμίευσε αρκετά λεφτά ώστε να αγοράσει ένα κομμάτι γης στο λόφο της Μασσαλίας (…). Το οικόπεδο είχε μια μικρή σπηλιά. Έπρεπε να ζήσουν κάπου όσο ο παππούς μου έχτιζε το σπίτι, άρα τι έκαναν; Απλό. Ζούσαν μέσα στη σπηλιά για δύο χρόνια. Το μόνο που είχαν για να ζεστάνουν τη σπηλιά ήταν ένας φούρνος (…) Υπάρχει μια φωτογραφία από το χειμώνα του 1956 με τους παππούδες και τον πατέρα μου στη σπηλιά, σκεπασμένους με κουβέρτες για να ζεσταθούν. Ο παππούς μου έχτισε το σπίτι σιγά – σιγά και στο τέλος έχτισε κι ένα σπίτι για τους γονείς μου. Αυτό είναι το σπίτι στο οποίο μεγάλωσα. (…)

υτή είναι η οικογένειά μου. Αυτή είναι η ιστορία μου. (…) Όταν με ρωτούν γιατί έπαιξα ποδόσφαιρο με αυτόν τον τρόπο, αυτή είναι η απάντηση. Το ποδόσφαιρο δίνει νόημα στη ζωή, ναι, αλλά και η ζωή δίνει νόημα στο ποδόσφαιρο. (…)

ούμε σε μια εποχή φτώχειας, πολέμου και μετανάστευσης. Υπάρχουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι που δεν μπορούν να αγοράσουν μια μπάλα ποδοσφαίρου από αυτούς που μπορούν να πληρώσουν 200 ευρώ για να παρακολουθήσουν από κοντά ένα ματς της Premier League ή 400 ευρώ το χρόνο για να τη δουν στην τηλεόραση. Το ποδόσφαιρο είναι ένας από τους μεγάλους δασκάλους της ζωής. Μια από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις. Αλλά το τρέχον business model του αγνοεί τεράστιο κομμάτι του κόσμου.

ι φτωχές γειτονιές χρειάζονται το ποδόσφαιρο όσο και το ποδόσφαιρο χρειάζεται τις φτωχές γειτονιές. (…) Με ρωτάνε όλη την ώρα τις ίδιες ερωτήσεις για την καριέρα μου. «Πώς είναι να παίζεις σε αυτή τη Γιουνάιτεντ; Γιατί τα πήγες τόσο καλά;» Ο κόσμος περιμένει κάποια περίπλοκη απάντηση. (…) Αλλά η απάντηση είναι πολύ απλή. Ο Sir Alex Ferguson ήταν εξπέρ σε ένα πράγμα. Κάθε φορά που μπαίναμε στο γήπεδο για ένα ματς, μετά από ώρες και ώρες δουλειάς, μας άφηνε να είμαστε ελεύθεροι. Νιώθαμε απόλυτη ελευθερία να κινηθούμε και να παίξουμε όπως θέλουμε. (…) Άρα αφήστε με παρακαλώ να κάνω αυτή την απλή ερώτηση σε αυτούς που “τρέχουν” το παιχνίδι. Στους παίκτες, τους ατζέντηδες, τους χορηγούς και τις επιτροπές... Τι είναι το ποδόσφαιρο αν όχι ελευθερία; (…)

ώρα ξέρετε την ιστορία μου. Προέρχομαι από μια οικογένεια μεταναστών, επαναστατών, στρατιωτών και εργατών. (…) Όταν αποσύρθηκα από το ποδόσφαιρο στα 30 μου, ξέρετε τι έκανα; Πήγα να ζήσω στην πόλη που έπρεπε να εγκαταλείψουν οι παππούδες μου το 1939. Πήγα να ζήσω στη Βαρκελώνη.

ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ Για τον Πολυχώρο Νεανικής Δημιουργίας των Φοιτητικών Συλλόγων στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

υμφωνώ με τις Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ. Θα ήθελα να επικεντρωθώ στη συμβολή και παρέμβαση της ΚΝΕ στη δημιουργία νέων δρόμων και καναλιών επικοινωνίας μέσω του πολιτισμού και το αθλητισμού με εκατοντάδες νέους στον χώρο των Πανεπιστημίων. Θα ήθελα να αναδείξω την πείρα που βγάζει η Οργάνωση μας από το γεγονός ότι από πέρσι λειτουργεί Πολυχώρος Νεανικής δημιουργίας των Φοιτητικών Συλλόγων στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε από την ανάγκη των εστιακών φοιτητών να περνάνε τις ελεύθερες ώρες τους πιο δημιουργικά, αλλά και χωρίς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Στην πόλη, λόγω και της φύσης της ως Πανεπιστημιούπολης, λειτουργούν αρκετές ομάδες πολιτισμού και αθλητισμού, κυρίως ιδιωτικές και με πανάκριβο κόστος εγγραφής και συμμετοχής. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι στους οποίους δραστηριοποιούνται οι φοιτητές μέλη της ΚΝΕ, πόσο μάλλον οι Σύλλογοι στους οποίους τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής αναδεικνύονται 1η δύναμη, απαιτείται, πραγματικά, να λειτουργούν με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών, είναι ανάγκη να σχεδιάζουν για κάθε πτυχή της ζωής των φοιτητών. Μπήκε, λοιπόν, στο επίκεντρο των Φοιτητικών Συλλόγων, πρώτα και κύρια σε αυτούς με καλύτερο συσχετισμό στο ΔΣ και στη συνεχεία σε όλους, συγκεκριμένο πλαίσιο πάλης και αιτημάτων έτσι ώστε να έχουν όλοι οι φοιτητές του Πανεπιστημίου τη δυνατότητα ενασχόλησης με τον πολιτισμό, ακριβώς γιατί μέσω αυτού ο κάθε νέος μπορεί να ενώσει τις αγωνίες και τις χαρές με τον αγώνα για μόρφωση, δουλειά, ζωή και δύναμη για τη συνέχεια. Δουλεύτηκε πλατιά η άποψη πως είναι σημαντικό να υπάρχει ένας χώρος που οι φοιτητές θα τον αισθάνονται δικό τους, θα τον δημιουργήσουν και θα τον λειτουργήσουν συλλογικά, και εκεί θα μπορούν να ψυχαγωγηθούν, να διασκεδάσουν, να μπορούν να κάνουν κάτι όλοι που τους αρέσει και τους χαλαρώνει από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας αλλά και να μπορούν να έρχονται σε επαφή με πολλά είδη πολιτισμού. Ο Πολυχώρος ανοίγει της πόρτες του για όλους τους φοιτητές είτε έχουν ασχοληθεί με κάποια τέχνη πριν είτε όχι. Αυτή η προσπάθεια βρήκε, όπως ήταν αναμενόμενο, αντίκρισμα σε εκατοντάδες παιδιά. Πρώτα και κύρια σε άλλους αγωνιστές συμφοιτητές μας, που βρισκόμαστε μαζί τους έτσι και αλλιώς στον καθημερινό αγώνα όλων μας για σπουδές χωρίς εμπόδια. Βρήκε, όμως, και ανταπόκριση σε δεκάδες φοιτητές που έχουν όρεξη και διάθεση για τη λειτουργία του Πολυχώρου, που μέχρι τότε δε συμμετείχαν σε κάποια διαδικασία του Συλλόγου τους για διάφορους λόγους. Άλλοι γιατί δε θεωρούσαν πως ο συλλογικός αγώνας μπορεί να έχει αποτέλεσμα, άλλοι γιατί είναι φοιτητές σε Συλλόγους που δε λειτουργούν όπως θα έπρεπε (π.χ. Σύλλογοι με αυτοδυναμία ΔΑΠ), άλλοι γιατί θεωρούσαν πως το να κάνεις το χόμπι σου, να αθλείσαι ή να μαθαίνεις μια τέχνη είναι ατομική επιλογή και ευθύνη, είναι στο χέρι σου, είτε έχεις τη δυνατότητα, είτε όχι . Αυτή η κοινή δραστηριότητα των μελών της ΚΝΕ μαζί με δεκάδες άλλους φοιτητές μέσα στους Συλλόγους για ένα κοινό σκοπό, εν προκειμένω τη λειτουργία ενός Πολυχώρου, εκπαιδεύει και εμάς τους ίδιους και μας κάνει καλύτερους στο να εμπιστευόμαστε παιδιά που μπορεί να μη συμφω-

νούμε σε πολλά μαζί τους, να μην έχουμε ξαναβρεθεί, να χρεώνουμε δουλειά σε πάρα πολλούς δίπλα μας. Ανεβαίνει η απαιτητικότητα στην Οργάνωση για να λύνει καθημερινά ζητήματα, οργάνωσης μιας τέτοιας δραστηριότητας, δημιουργείται αίσθημα ευθύνης στους συντρόφους που έχουν αναλάβει πρακτικές χρεώσεις. Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με ακόμα πιο συγκεκριμένο σχέδιο για την προπαγάνδιση και μαζικοποίηση του Πολυχώρου. Τα ΔΣ των Φοιτητικών Συλλόγων έκαναν ξεναγήσεις στους πρωτοετείς φοιτητές, τους έδειχναν τον Πολυχώρο, μοιράστηκαν ερωτηματολόγια για τα ενδιαφέροντα τους, με βάση τα οποία καθορίστηκαν οι νέες ομάδες. Ανέλαβαν διάφοροι φοιτητές, άλλοι μέλη της ΚΝΕ, άλλοι όχι, χρεώσεις όπως δάσκαλοι σε κάποια ομάδα, υπεύθυνοι για την αφίσα, για την προπαγάνδιση στο ίντερνετ, για την καθαριότητα. Ασχέτως διαφόρων αδυναμιών, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια πως στα μάτια δεκάδων φοιτητών στα Α΄ έτη, ο Σύλλογός τους οργανώνει και συμμετέχει σε μια πολύ όμορφη πρωτοβουλία που καλύπτει μια ανάγκη τους. Αντιλαμβάνονται καλύτερα τη φράση που συχνά χρησιμοποιούμε: “Οι Σύλλογοι είμαστε εμείς, ο ανάγκες μας, τα όνειρά μας”. Με έμπρακτο τρόπο αποδεικνύεται η αντίληψη που έχουμε ως κομμουνιστές για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, ως λαϊκή ανάγκη, ως στοιχείο διαπαιδαγώγησης και της νέας γενιάς. Προφανώς, χρειάζεται καλύτερα να δουλευτεί το διεκδικητικό πλαίσιο των Φοιτητικών Συλλόγων για την αναβάθμιση των υποδομών του Πολυχώρου, αλλά και συνολικά των εγκαταστάσεων του Πανεπιστήμιου και του Δήμου, η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση των φοιτητών. Καλύτερα χρειάζεται να απασχολήσει πως σε κάποια είδη τέχνης, όπως είναι το θέατρο και η λογοτεχνία, πέρα από τα μαθήματα που κάνουμε θα καταφέρουμε οι δραστηριότητες που πραγματοποιούνται να ανοίγουν τους ορίζοντες των φοιτητών που συμμετέχουν και σε πιο προοδευτικά έργα, έργα που αποτελούν και πηγή γνωριμίας με την ιστορία, τους αγώνες του λαού μας, που αποτελούν και πηγή έμπνευσης και δύναμης για τους αγώνες της δικής μας γενιάς. Κωνσταντίνα Θανοπούλου, ΤΟ ΑΕΙ Ιωαννίνων

ρχικά, συμφωνώ με τις Θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας. Τα ζητήματα με τα οποία θα καταπιαστώ έχουν να κάνουν με την αφομοίωση των συντρόφων μαθητών στη ζωή της Οργάνωσης, δηλαδή τη διαδικασία της ομαλής ένταξης ενός νέου μέλους στην ΚΝΕ, το πώς αυτός γίνεται κομμάτι της Οργάνωσης και αντίστροφα, πώς η οργάνωση επηρεάζει όλες τις πτυχές της ζωής και δράσης του, ώστε να γαλουχηθεί ως αγωνιστής, επαναστάτης που με την ενηλικίωσή του μπορεί να πάρει τον τίτλο του μέλους του Κόμματος. Πρώτο ζήτημα είναι η ίδια η στρατολογία ενός μαθητή στην ΚΝΕ. Τα τελευταία χρόνια πήραμε πολλά βιογραφικά μαθητών, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν έξω από τον περίγυρο του Κόμματος. Παρόλο που έχουμε βελτιωθεί σημαντικά στο να εκλαϊκεύουμε την πολιτική μας και να τους εντάσσουμε στην οργανωμένη ζωή, παραμένει ζητούμενο για τον Μαθητικό Τομέα Πάτρας, ο ρυθμός στρατολογίας να αντιστοιχηθεί με το πώς το Τομεακό Όργανο κατακτά τη συλλογική αφομοίωση των μελών. Αυτό εξαρτάται αφενός από την ίδια την αναβάθμιση της συζήτησης στο Τομεακό Γραφείο, πώς μελετιέται συλλογικά η πείρα -θετική ή

αρνητική- που προκύπτει από την καθημερινή προσπάθεια. Αφετέρου υπάρχει η προσωπική ευθύνη του συντρόφου που παίρνει το βιογραφικό, να φέρει το νέο μέλος σε επαφή με την ΟΒ του, αλλά και η ευθύνη της ΟΒ στο πώς θα τον υποδεχθεί ως ομάδα μαθητών που προβληματίζονται, σκέφτονται και αγωνίζονται με κοινό τρόπο και στόχο. Δεύτερο σοβαρό θέμα είναι πώς σταθερά ο μαθητικός καθοδηγητής έχει στο μυαλό του και δρα με βάση το τρίπτυχο: συνεδρίαση ΟΒ – συνδρομή – Οδηγητής. Η ΟΒ που συνεδριάζει σταθερά, με ολοκληρωμένη θεματολογία, που σχεδιάζει και δρα σαν ομάδα, έχει τη δυναμική να αφομοιώσει με μεγάλη ευκολία νέα μέλη. Φυσικά εδώ παίζουν ρόλο πολλοί ακόμα παράγοντες. Πρέπει να παίρνουμε υπόψιν τις ιδιαιτερότητες που έχει κάθε ΟΒ ανάλογα με την ηλικία των συντρόφων, την καταγωγή τους, την οικογενειακή τους κατάσταση, τις άλλες δυσκολίες που τυχόν αντιμετωπίζουν. Για παράδειγμα, στις γυμνασιακές ΟΒ υπάρχουν πολλές φορές περισσότερες δυσκολίες στη συνεδρίαση, όμως με την αξιοποίηση κατάλληλων μορφών, μπορεί να είναι μία ολοκληρωμένη δραστηριότητα, μέσα απ’την οποία κατακτούν τη συλλογική δράση στο διάβασμα, στο παιχνίδι, στον αγώνα, στην προσωπική δυσκολία. Μία τέτοια δραστηριότητα μπορεί να είναι και το διάβασμα του Οδηγητή. Όπου τον ανοίξαμε από την αρχή, έγινε συνήθεια της δουλειάς. Αξιοποιήσαμε το ομαδικό διάβασμα, τη δημιουργία κολλάζ με βάση κάποιο άρθρο, για να γίνει το διάβασμά του θελκτικό για τους συντρόφους. Η παρέμβασή μας στο ίδιο το σχολείο βελτιώνεται στο βαθμό που ό,τι συζητάμε στην ΟΒ απασχολεί και τον περίγυρό μας, διαμορφώνεται ένας πυρήνας παιδιών που δρουν δίπλα στην ΟΒ, παλεύουν για τους στόχους της Οργάνωσης, λένε γνώμη και συνεισφέρουν στην δραστηριότητά μας. Σε αυτό μάς βοήθησαν οι απογευματινές συσκέψεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που φτιάχνοντας στην πλατεία ένα πανό για το σχολείο με ένα σύνθημα της επικαιρότητας, έγιναν συζητήσεις, λύθηκαν απορίες, διαμορφώθηκε σχέδιο δράσης, έγιναν προτάσεις στρατολογίας στην ΚΝΕ. Η δουλειά αυτή είναι αλληλένδετη με την παρέμβαση στο σπίτι και στη γειτονιά, γιατί τα προβλήματα στην οικογένεια και το ευρύτερο περιβάλλον που βιώνει ο μαθητής μας, είναι τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, που προφανώς επηρεάζουν τη στάση του συνολικά. Μόνο με την κοινή παρέμβαση Κόμματος – ΚΝΕ είδαμε αποτελέσματα και μετρήσαμε σοβαρό βήμα στην αφομοίωση. Σε πολλές περιπτώσεις άνοιξε ο δρόμος για την επαφή των γονιών με το Κόμμα, είδαν και οι ίδιοι με άλλο μάτι τη δράση των παιδιών τους, αλλά και την προσωπική τους στάση. Γενικότερα η δράση μας πρέπει να κινείται στον άξονα του συνθήματος “Σκέψου έξω από τα όρια του συστήματος”, παίροντας υπόψιν πως οι μαθητές μας “διψάνε” για γνώση, έχουν βαρεθεί τη μιζέρια του σχολείου, τη “στείρα” πληροφορία. Αξιοποιώντας μορφές και δραστηριότητες που ταιριάζουν

38 σε κάθε ΟΒ, ώστε να γίνεται βίωμα ο τρόπος δράσης, ζωής, προσέγγισης της γνώσης με κομμουνιστικά χαρακτηριστικά. Είτε αυτές περιέχουν παιχνίδι, είτε αφορούν το τραγούδι, τη φωτογραφία, την ποίηση, την εκδρομή. Επίσης, ο αθλητισμός έχει αναδειχθεί σε μόνιμο κανάλι επαφής μας με τους μαθητές, τα τουρνουά έχουν πια καθιερωθεί ως πολυαναμενόμενο ραντεβού. Μπορούμε να εμπλουτίσουμε το περιεχόμενό τους και να προσθέσουμε δραστηριότητες. Να σταθεροποιήσουμε τη δράση μας μέσω του Πολυχώρου Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ, που έδωσε εδαφος στη δημιουργία μουσικών σχημάτων, μικρών παραγωγών για τα Μαθητικά Φεστιβάλ, διαδικασία που ευνόησε το “δέσιμο” των μαθητών ως ομάδα για την επίτευξη ενός στόχου. Χρειάζεται συνδυασμός όλων των παραπάνω για να κερδίσεις τη συνείδηση ενός νέου ανθρώπου, λαμβάνοντας υπόψιν ότι βρίσκεται σε “τρυφερή” ηλικία και οι επιρροές που δέχεται είναι καθημερινές απ’ όλες τις μεριές, οπότε πρέπει να παιδεύουμε καθημερινά το μυαλό μας για το πώς αυτόν τον άνθρωπο θα τον κρατήσουμε, θα τον δυναμώσουμε και θα γίνεται ολοένα και καλύτερος. Με υπομονή, επιμονή και μεράκι για όλα τα μέλη της ΚΝΕ. Αυτός ο τρόπος δουλειάς οδηγεί στη συνολική ανάπτυξη των μαθητικών μας δυνάμεων. Ρόζα Μητροπούλου, ΤΟ Μαθητών Πάτρας της ΚΝΕ

Πείρα και συμπεράσματα από την δράση μας στο ΠαΜακ

προστά στον προσυνεδριακό διάλογο του 12ου Συνεδρίου θέλω να μεταφέρω πείρα από τη δράση μας στα τμήματα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Από την περασμένη χρονιά η Τομεακή Οργάνωση ΠΑΜΑΚ ισχυροποιήθηκε, έδωσε μάχες και έβγαλε συμπεράσματα. Αξίζει να ξεχωρίσουμε την προσπάθεια στα τμήματα ΜΕΤ-ΕΚΠ (μουσικό και ειδικής αγωγής). Στο ΜΕΤ , ένας χώρος όπου είχαμε δυνάμεις, δρούσαμε με μαζικούς όρους, συζητούσαμε με αρκετό κόσμο και έτσι φάνηκαν οι δυνατότητες που υπήρχαν στο να εντάξουμε νέα μέλη στις γραμμές μας. Από την άλλη στο ΕΚΠ ενώ δεν είχαμε τόσες δυνάμεις στον χώρο έγιναν σημαντικά βήματα στη γνωριμία με κόσμο και στην παρέμβαση μας. Με υπομονή και με “δουλειά μυρμηγκιού” χτίσαμε μια υποδομή κόσμου τον οποίο προετοιμάζαμε μέσα από την καθημερινή μας επαφή. Αυτό αποτυπώθηκε μπροστά στις φοιτητικές εκλογές όπου νέα παιδιά οργανώθηκαν στην ΚΝΕ και οικοδομήσαμε την ΟΒ ΕΚΠ. Η σταθερή μας επαφή με ένα νέο , οι σχέσεις εμπιστοσύνης που αποκτάμε μαζί του , η ίδια η στάση ζωής μας μπορούν να τον εμπνεύσουν να οργανωθεί στην ΚΝΕ. Κυρίως, αυτό που χρειάζεται να κρατήσουμε είναι ότι με υπομονή, επιμονή , ακόμα κι αν τα πράγματα φαίνονται στάσιμα στη συνείδησή του εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε λύνοντας ζητήματα που έχει στο μυαλό του ανεξάρτητα του ιδεολογικού του υπόβαθρου ή της πολιτικής του αφετηρίας. Εξάλλου, κάθε νέος σήμερα έχει τη δική του κοσμοαντίληψη και ιδέα η οποία διαμορφώνεται από τις συνθήκες και το περιβάλλον στο οποίο ζει. Από αυτή την πλευρά εμείς οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψιν μας το τι γίνεται στη ζωή ενός νέου με τον οποίο συναναστρεφόμαστε , οφείλουμε ορθά και ξεκάθαρα να ακούσουμε, να

δούμε τι έχει να μας πει. Με αυτά τα κριτήρια δεν πρέπει να απογοητευόμαστε από κάποιο ιδεολόγημα που ακούμε από τον κόσμο όταν διαφωνεί μαζί μας. Αντίθετα γινόμαστε πιο ικανοί στο να επεξεργαζόμαστε αυτά που μας λένε, στο να εμβαθύνουμε τη συζήτηση και στο να λέμε τις θέσεις μας ξεκάθαρα, ολοκληρωμένα με ευνοϊκότερους όρους. Η αντικειμενική πραγματικότητα στην οποία ζει και αποκτά συνείδηση η νεολαία σε συνδυασμό με τη δική μας παρέμβαση είναι αυτά που μπορούν να κάνουν ένα νέο σήμερα να αμφισβητήσει την πραγματικότητα αυτή, να αποκτήσει επαναστατικό κριτήριο, να καταλάβει ότι τα όνειρα και οι ανάγκες μας δεν έχουν θέση σε αυτό το σύστημα. Στο τμήμα της Πληροφορικής υπάρχει πείρα και από τη δράση μας στο κίνημα. Από τον περασμένο Σεπτέμβρη μπροστά στις εγγραφές έγινε προσπάθεια να γνωρίσουμε παιδιά από τον χώρο, αναδείξαμε ζητήματα της σχολής, συζητούσαμε σταθερά μαζί τους. Αξίζει να αναφέρουμε ότι μπροστά στη συνάντηση του ΜΑΣ συγκροτήθηκε Επιτροπή Αγώνα στο τμήμα. Εκεί τα μέλη της ΟΒ ανέδειξαν προβλήματα του τμήματος (π.χ. αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών, μεταφορά μαθημάτων από το προπτυχιακό στο μεταπτυχιακό), συζήτησαν με πολλούς φοιτητές, βγήκε το συμπέρασμα ότι χρειάζεται συσπείρωση και οργάνωση στο τμήμα. Αυτός ο τρόπος δουλειάς όπου το σύνολο της ΟΒ δρα και παρεμβαίνει σε όλο και περισσότερους φοιτητές δείχνει ότι μπορεί να έχει αποτελέσματα στην παρέμβαση μας, εκτιμάμε καλύτερα τις δυνατότητες που υπάρχουν στον χώρο. Για αυτό λοιπόν χρειάζεται να έχουμε καθημερινή παρέμβαση στα αμφιθέατρα, στα μαθήματα, να παίρνουμε όλο και περισσότερες γνώμες και προβληματισμούς από συμφοιτητές μας, δίνοντάς τους να καταλάβουν την ανάγκη οργάνωσης στο τμήμα και στο έτος. Μέσω αυτής της αλληλεπίδρασης με τους συμφοιτητές μας θα διαμορφώνονται πλαίσια πάλης από όλο και περισσότερους, θα πατάνε καλύτερα στον παλμό και τους προβληματισμούς των φοιτητών. Έτσι ένας κόσμος θα πάρει δουλειά πάνω του, θα βοηθήσει στην οργάνωση των φοιτητών στο τμήμα και στην μαζικότερη παρέμβαση, αλλά κυρίως έτσι μπορεί να αποκτήσει κριτήριο αγωνιστικής στάσης. Αντίστοιχα σημαντικές προσπάθειες έγιναν στο τμήμα του ΜΕΤ όπου η παρέμβαση μας κινητοποίησε κόσμο πολύ περισσότερο από τα προηγούμενα χρόνια. Χαρακτηριστική ήταν η συνέλευση που οργανώθηκε από αρκετούς φοιτητές μπροστά στην απάθεια που είχε το ΔΣ του ανεξάρτητου συλλόγου ΜΕΤ για πραγματοποίηση συνέλευσης. Εκεί ακριβώς εκφράστηκε η ανάγκη των φοιτητών για οργάνωση πάνω σε καίρια προβλήματα που απασχολούν το τμήμα όπως έλλειψη καθηγητών στις ειδικεύσεις μουσικών οργάνων, έλλειψη αιθουσών και στούντιο μελέτης. Βέβαια θα πρέπει καλύτερα να εκτιμήσουμε την παρέμβαση μας στις επόμενες συνελεύσεις και να αναδεικνύουμε συνεχώς μέσα από τη γραμμή πάλης μας τον πραγματικό υπαίτιο για όλα αυτά. Εμείς τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ είμαστε αυτοί που με την πρωτοπόρα δράση μας, με πρωτοβουλία στο έτος και στο τμήμα μας , πρέπει και μπορούμε να συσπειρώσουμε όλο και περισσότερο κόσμο στις συλλογικές διαδικασίες, στις διεκδικήσεις για σπουδές με βάση τις ανάγκες μας. Μέσα από όλη αυτή την προσυνεδριακή διαδικασία βγαίνουμε πιο ικανοί με πείρα και συμπεράσματα, πιο εξοπλισμένοι ιδεολογικοπολιτικά. Θεωρώ πως υπάρχουν δυνατότητες στην ΤΟ ΠαΜακ και μπορούμε να πιάσουμε τους στόχους που θέσαμε . Συνεχίζουμε αποφασιστικά τον αγώνα μας με γνώση, τόλμη κι αντοχή για ΚΝΕ γερή και μαζική μπροστά στο 12ο Συνέδριο μας. Θοδωρής Σταϊκόπουλος, μέλος Περιφερειακού Συμβουλίου ΑΕΙ Θεσσαλονίκης

πολιτική αντιπαράθεση που δίνουμε τα μέλη της ΚΝΕ σε όποιο χώρο δρούμε και σε οποιεσδήποτε συνθήκες ήταν πάντα όρος για να δυναμώνουμε σαν οργάνωση. Να ατσαλωνόμαστε εμείς οι ίδιοι, να βγάζουν συμπεράσματα περισσότεροι νέοι άνθρωποι για το σύστημα που ζούμε και να στρατεύ-

ονται στον αγώνα ενάντια σε αυτό. Επομένως σε στιγμές που η πολιτική αντιπαράθεση οξύνεται, η παρέμβασή μας μπορεί να φτάνει ακόμα πιο πλατιά, αλλά και να βαθαίνει. Μορφή που γέννησε ο ίδιος ο αγώνας των μαθητών και η πανελλαδική πείρα επιβεβαιώνει το πόσο ενισχύει την Οργάνωσή του, είναι το συντονιστικό των μαθητών. Δυσκολίες που πρέπει να ξεπεράσουμε και εμφανίστηκαν σε αυτή την προσπάθεια, είναι η καλά σχεδιασμένη δραστηριότητα, που οι ίδιες οι ΟΒ θα μελετάνε, θα αποτιμούν και θα προχωράνε. Όταν ο σχεδιασμός ακουμπά πάνω σε όλους τους συντρόφους, μπορούμε να αποφεύγουμε φαινόμενα αποσπασματικότητας, να ζωντανεύει η παρέμβασή μας, να βελτιώνεται η ποιότητά της. Η λειτουργία της ΟΒ με αναβαθμισμένο περιεχόμενο είναι όρος για να μπορούμε να μετράμε βήματα και με τον περίγυρο της. Έχουμε μετρήσει βήματα στις δυνάμεις μας μέσα στα μαθητικά συμβούλια, ωστόσο πρέπει να μας απασχολήσει πως η παρέμβασή μας εκεί θα δίνει συνέχεια στους αγώνες που ξεσπούν από τα οξυμένα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι μαθητές. Πιο προσεκτικά, λαμβάνοντας υπόψη πολλές παραμέτρους, πρέπει να σκύψουν οι σύντροφοι που καθοδηγούν τις δυνάμεις μας. Για παράδειγμα είναι γνωστό ότι μεγάλο ποσοστό μαθητικών διαρροών είναι από τη μουσουλμανική μειονότητα. Παιδιά ακόμα και γυμνασίου, που αναγκάζονται να αφήσουν τα θρανία για να δουλέψουν στα χωράφια, στα εργοστάσια και συχνά εκτός Ελλάδας. Με τους όρους ζωής των μαθητών που δεν είναι όμοιοι σε όλα τα σχολεία, τα μαθητικά συμβούλια μπορούν και πρέπει να γίνουν στήριγμα, να αγκαλιάζουν τη ζωή των μαθητών σε όλη της την έκφανση, να τα αντιλαμβάνονται οι μαθητές σαν κομμάτι τους και όχι σαν κάτι απόμακρο. Καλύτερα πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε το τρίπτυχο “μαθητής- γονιός- καθηγητής”, καθώς όπου έχει αρχίσει να λειτουργεί έχει ανοίξει δρόμους. Είναι κρίκοι που η συνεργασία τους βοηθάει τη δουλειά μας να γίνεται πιο στοχευμένη, να αποκτά πολλαπλάσια δυναμική, να δημιουργεί κλίμα μέσα στα σχολεία μέσα από κανάλια που από μόνοι μας δεν θα φτάναμε. Ώθηση σε αυτό αποτελεί η πολύμορφη δραστηριότητα που ξεδιπλώνουμε, για παράδειγμα μια ταινία μπορεί να τονώσει την ηθική υπεροχή των κομμουνιστών, που μπορεί να εμπνεύσει ένα νέο άνθρωπο σήμερα να κάνει το βήμα να οργανωθεί στην ΚΝΕ. Ταυτόχρονα σε τέτοιες στιγμές μετράς τι δυνάμεις έχει ο αντίπαλος και πώς δρα. Δεν είναι τυχαίο ότι το ζήτημα σηκώθηκε μέσα από ΜΚΔ, πως ορισμένοι εθνικιστικοί πυρήνες που δρούσαν υπόγεια μέσα στα σχολεία ξεσκεπάστηκαν, αλλά και το πως λειτούργησε προβοκατόρικά η δράση αναρχοαυτόνομων ομάδων. Τη στάση “προοδευτικών” καθηγητών που δεν συμφωνούσαν με τις συγκριμένες καταλήψεις, γιατί οι μαθητές είναι μικροί γι’ αυτά... καθώς και η άλλη όψη του νομίσματος με την ανοχή και παρότρυνση μερίδας άλλων καθηγητών που σφραγίστηκε με την ανακοίνωση της ΔΑΚΕΔΕ. Τα παραπάνω αναπαράγονται από μαθητές και όπως αποδεικνύεται όχι αυθόρμητα, κάτι που δείχνει ότι πρέπει να εξοπλίζονται οι σύντροφοί μας, ώστε ακόμα πιο μαχητικά να απαντιούνται μέσα στα σχολεία τέτοιες λογικές. Επιβεβαιώνεται το κείμενο των θέσεων στην ίδια τη ζωή, ότι δηλαδή μπορεί να μπαίνει φρένο στη δράση των φασιστών, όσο πιο δυνατή ΚΝΕ υπάρχει σε κάθε χώρο. Θετική εμπειρία έχουμε σε αυτό στην περιοχή. Σύντροφοι που έχουν αγωνιστική στάση μέσα στα σχολεία τους, κατοχυρώνονται, έχουν δεσμούς εμπιστοσύνης με τους συμμαθητές τους. Έτσι καταφέραμε μαθητές να καταψηφίζουν εθνικιστικά-πολεμοχαρή αιτήματα μέσα στις γενικές συνελεύσεις και στα μαθητικά συμβούλια, αλλά και να μπαίνουν σχολεία στον αγώνα με περιεχόμενο ριζοσπαστικό, διεκδικητικό. Είναι θετικό δείγμα, που αντανακλά πόσο πιο πολλοί μπορούμε να γίνουμε όλοι εκείνοι οι μαθητές που συμφωνούν με το σύνθημά μας “Όχι στη Συμφωνία των Πρεσπών – Έξω το ΝΑΤΟ απ’ τα Βαλκάνια – Έξω οι φασίστες απ’ τα σχολεία”. Όλο αυτό μπορεί να αποτυπωθεί και στις εκλογικές μά-

Οδηγητής

χες που έρχονται και αφορούν πλέον και τους νέους από 17 χρονών και μεγάλος όγκος τους βρίσκεται στα θρανία. Η αντιπαράθεση που θα δοθεί με ανεβασμένους πολιτικούς όρους και μέσα στα σχολεία μπορεί να μας φέρει σε επαφή με πολλούς παραπάνω νέους, αλλά και να στρατεύσει αποφασιστικά ανθρώπους στο πλευρό μας, να γίνει βήμα να βγάλουν συμπεράσματα από την ίδια τη ζωή τους για το σύστημα που ζούμε και να πάρουν μέρος στην πάλη για την ανατροπή του. Με αισιοδοξία, που πηγάζει από τον καθολικό και πανανθρώπινο σκοπό που παλεύουμε, τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό, βαδίζουμε στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση των εργασιών του 12ου Συνεδρίου της ΚΝΕ. Καλή δύναμη στις μάχες που έρχονται! Άννα Παπαστεφανάκη, μέλος του Γραφείου Περιοχής ΑΜ-Θ

Συμπεράσματα με βάση την παρέμβασή μας στις Εστίες Ηρακλείου

πείρα όλου του προηγούμενου διαστήματος επιβεβαιώνει πως μπορούμε να συνεπάρουμε χιλιάδες νέους με όπλο τις Θέσεις και την πρωτοπόρα δράση μας, νέους που βλέπουν ακόμη διστακτικά τη συμμετόχη σε αγώνες. Βασικό στοιχείο της προσπάθειας είναι να εξασφαλίσουμε ένα μαχητικό και επεξεργασμένο σχέδιο για την οικοδόμηση και την ανασύνταξη του κινήματος σε κάθε χώρο . Αυτό αποδείχθηκε και από τη δράση μας στις φοιτητικές εστίες του Πανεπιστημίου Κρήτης, τόσο πριν όσο και μετά το ξέσπασμα της πυρκαγιάς σε αυτές. Από τον προηγούμενο χρόνο, λαμβάνοντας υπόψη την κοινωνικοταξική προέλευση των εστιακών, θέσαμε ως στόχο να πάρουμε άμεσα μέτρα για την ανάπτυξη των δυνάμεων μας στον χώρο. Ξεκινήσαμε σχεδόν από το μηδέν, γνωρίζοντας ελάχιστους φοιτητές, από το σύνολο των 120. Αρχικά στήσαμε μια ομάδα, η οποία θα έβλεπε πιο μελετημένα και σχεδιασμένα την παρέμβαση, με στόχο τη γνωριμία με τα παιδιά και τη χαρτογράφηση των εστιών. Το ΤΣ μελέτησε τον χώρο, πήραμε υπόψη την ψυχολογία, την καθημερινότητα καθώς και την οικονομική κατάσταση των φοιτητών, διαμορφώσαμε πλαίσια πάλης με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους. Στις πρώτες μας προσπάθειες η ανταπόκριση των παιδιών δεν ήταν η καλύτερη. Πολλές φορές μας έκλειναν την πόρτα. Επικρατούσαν ιδεολογήματα όπως “έξω τα κόμματα και οι παρατάξεις”, “δεν μας ενδιαφέρει η πολιτική”, “τίποτα δεν αλλάζει”. Προς την κατεύθυνση αυτή συνέβαλαν η παρέμβαση της Πρυτανείας και των αναρχοαυτόνομων ομάδων που έσπερναν χαμηλές απαιτήσεις, καλλιεργούσαν τον ατομικό δρόμο, διαβεβαίωναν οι μεν ότι δεν υπάρχουν προβλήματα και οι δε ότι άλλες εστίες έχουν περισσότερα. Δεν το βάλαμε κάτω. Συζητήσαμε ξανά, σχεδιάσαμε την παρέμβασή μας, αξιοποιώντας την παραμικρή διάθεση των φοιτητών για συζήτηση. Η εξόρμηση σταμάτησε να είναι : “πήγαμε, μιλήσαμε για τον Οδηγητή και φύγαμε”. Εξόρμηση σήμαινε συζήτηση με τους φοιτητές για τα οξυμένα προβλήματα, συζήτηση για το τι πρέπει να διεκδικήσουνε. Με επίμονη προσπάθεια και συνεχή μελέτη των προβλημάτων τους, καταφέραμε, μιλώντας άτομο το άτομο με τον Ριζοσπάστη, τον Οδηγητή, τις ανακοινώσεις, να γνωρίσουμε όλους τους φοιτητές των εστιών. Καταφέραμε να ισχυροποιήσουμε προσωπικούς και πολιτικούς δεσμούς μαζί τους, να μάθουμε τις ανησυχίες τους, τα προβλήματα στις σχολές τους .Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ανέβει το κύρος της οργάνωσης και να αυξηθεί η διακίνηση του Οδηγητή. Ξεχωρίσαμε παιδιά πρωτοπόρα και δημιουργήσαμε έναν πιο σταθερό πυρήνα που δρούσαμε μαζί, που έκαναν προσωπική υπόθεση την προσπάθεια διεκδίκησης, βγήκαν εξορμήσεις, συζήτησαν με τους φοιτητές .Έτσι βγήκαν πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα που εκφράστηκαν σε στρατολογία. Όλη η αυτή η προσπάθεια που κάναμε αποτέλεσε τη βάση έτσι ώστε όταν προέκυψε το ζήτημα της πυρκαγιάς, πολλοί φοιτητές να μας εμπιστεύονται, να βάλουν μπροστά τα αιτήματα που ανταποκρινόταν στις σύγχρονες ανάγκες τους . Όπως μπαίνει στις Θέσεις, η στάσιμη εικόνα που φαίνεται να επικρατεί στο κίνημα δεν είναι δεδομένη και παγιωμένη. Συνεχώς γίνονται διεργασίες στις νεανικές συνειδήσεις, οι περισσότερες

βουβές, που δεν εκφράζονται με μαχητικότητα οργάνωσης, συμμετοχή σε αγώνες. Οι ίδιες οι ανάγκες των εστιακών φοιτητών αποτέλεσαν τη βάση για την ανάπτυξη αγωνιστικών διεργασιών, που με τη δική μας παρέμβαση μπορούν να φέρουν κατακτήσεις, να δείξουν τον πραγματικό αντίπαλο. Μετά το ξέσπασμα της πυρκαγιάς οι φοιτητές εμπιστεύτηκαν τους κνίτες εστιακούς, οι οποίοι πρωτοστάτησαν από την αρχή στην οργάνωση του αγώνα. Μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους οργανώσαμε δράσεις αλληλεγγύης, συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης, οι εστιακοί μας δέχτηκαν στις συνελεύσεις τους. Καθώς οργανώνονταν κινητοποιήσεις, Πρυτανεία, κυβέρνηση και άλλες δυνάμεις αποπροσανατόλιζαν τον αγώνα. Τότε επεξεργαστήκαμε μαζί με την Κομματική οργάνωση καλύτερα την επιχειρηματολογία, τα πλαίσια πάλης. Καταφέραμε έτσι να επεξεργαστούμε καλύτερα τη διαπάλη να αποκαλύψουμε τον ρόλο τους. Μόνο τότε, όντας εξοπλισμένοι με επεξεργασμένη επιχειρηματολογία καταφέραμε να επιδράσουμε, να υιοθετηθεί η πρόταση μας στις Γενικές Συνελεύσεις, να ξεφύγουμε από την παγίδα κυβέρνησης-πρυτανείας-ΙΝΕΔΙΒΙΜ, να απομονώσουμε τις δυνάμεις ΑΝΤΑΡΣΥΑ -αναρχικών και με τη μαχητική στάση μας, οι φοιτητές να γυρίσουν την πλάτη στην πρωτοβουλία για τη στέγαση, που φτιάχτηκε από αναρχικούς λίγο καιρό μετά. Φάνηκε λοιπόν πως η θέση μας έχει αντίκτυπο και επηρεάζει, αφού γίνονται συζητήσεις και για την δημιουργία συλλόγου. Επίσης επιβεβαιώνεται, όπως μπαίνει και στις Θέσεις, ότι το πλαίσιο του ΜΑΣ δεν μπορεί να υιοθετηθεί αυτόματα και ενιαία από τους φοιτητές. Οι δυνάμεις τις ΚΝΕ μπολίαζουν αυτή τη γραμμή με όρους διαπάλης , συλλογικής δράσης και διεκδικήσεων με το προσωπικό τους παράδειγμα. Καταλαβαίνουμε έτσι, πως η προετοιμασμένη δουλειά με χαρτί και μολύβι, με καθημερινό και επεξεργασμένο σχέδιο που θα ελέγχεται καθ’ όλη τη διάρκεια μιας μάχης, με ιδιαίτερη ευθύνη των οργάνων θα έχει θετικά αποτελέσματα, θα δυναμώσει την ΚΝΕ ολόπλευρα. Μέσα από όλα αυτά καταφέραμε να βγούμε μπροστά, να έχουν οι φοιτητές κατακτήσεις. Το δικό μας όπλο απέναντι στον ατομικό δρόμο, στην απογοήτευση που καλλιεργεί το σύστημα είναι η ανάπτυξη της ΚΝΕ, η παρουσία μας εκεί που ζει η νεολαία, το βασάνισμα και η συλλογική συζήτηση, η πείρα για το πως αναπτύσσουμε εστίες αντίστασης, πως θα επηρεάζουμε όλο και περισσότερες νεανικές συνειδήσεις . Ελισάνθη Κωστοπούλου, Γραμματέας ΤΣ ΑΕΙ Ηρακλείου

Κάποιες σκέψεις για τις Θέσεις 15 και 16 για το φοιτητικό κίνημα

ι Θέσεις του ΚΣ με βρίσκουν σύμφωνο, είναι επίκαιρες και μας μεταφέρουν την πείρα, την επιρροή των εξελίξεων στη νεολαία και πως εκφράζεται αυτή σε όλους τους χώρους που δρούμε. Παίρνουμε υπόψιν τον αρνητικό συσχετισμό, την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο φοιτητικό κίνημα όπως εκφράζεται με τη διάλυση (π.χ. απομαζικοποίηση των συλλόγων) και την απαξίωση της συλλογικής διεκδίκησης, οι οποίοι είναι παράγοντες που δυσκολεύουν την ανάπτυξη αγώνα. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργούμε ρήγματα που όμως για να χαράζουν δρόμο για την ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος χρειάζονται πιο στέρεα βήματα και προετοιμασμένη δουλειά από τη δική μας πλευρά. Άρα αξίζει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήνουμε ακόμα και το παραμικρό σκίρτημα δράσης να περνάει χωρίς να προσπαθούμε να του δώσουμε προσανατολισμό, να αποκομίσουμε πείρα, να ενισχυθούμε οργανωτικά ως όρος ποιοτικός και αναγκαίος για τη συνέχεια της δράσης. Η πείρα από την παρέμβαση στους συλλόγους του Πολυτεχνείου Κρήτης επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα που έχουμε καταλήξει. Στο ίδρυμα υπάρχουν 7 σύλλογοι, πέντε τμηματικοί, ένας ενιαίος και ο σύλλογος οικοτρόφων εστίας, ο μόνος που συσπειρώνεται με βάση το πλαίσιο του ΜΑΣ. Στους υπόλοιπους συλλόγους του Πολυτεχνείου ο συσχετισμός στα Διοικητικά Συμβούλια είναι αρνητικός (παρά την αύξηση των ψήφων της Πανσπουδαστικής τα τελευταία χρόνια), με απο-



Φλεβάρης 2019

τέλεσμα να μην παίρνονται πρωτοβουλίες οργάνωσης, διεκδίκησης και δράσης των φοιτητών με ευθύνη των δυνάμεων ΔΑΠ-ΕΑΑΚ-ΠΑΣΠ. Σ’ αυτές τις συνθήκες κάναμε την προσπάθεια να σχεδιάσουμε πιο ολοκληρωμένα τη δράση μας, δεν συμβιβαστήκαμε, αλλά βάζοντας μπροστά όλες μας τις δυνάμεις προσπαθήσαμε να οργανώσουμε τον αγώνα. Από την αρχή της χρονιάς απασχόλησε έντονα το οξυμένο ζήτημα της φοιτητικής στέγης και του κόστους σπουδών. Σε αυτή την κατεύθυνση ο σύλλογος Εστίας βγήκε μπροστά και εξέδωσε ανακοίνωση που αναδείκνυε την κατάσταση με τα πολύ υψηλά ενοίκια και την έλλειψη σπιτιών, προσδιορίζοντας τον πραγματικό υπαίτιο στους νεοεισαχθέντες φοιτητές και τις οικογένειές τους, που δεν είναι από μόνο του το AIRBNB αλλά μια συνολικότερη πολιτική που έχει μετατρέψει τη μέριμνα σε ατομική υπόθεση. Επίσης διαμόρφωσε το πλαίσιο πάλης με βάση τις ανάγκες των φοιτητών, σε αντιπαράθεση με όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις. Μπήκε μπροστά στην ενημέρωση στα έτη, στην οργάνωση κινητοποιήσεων. Σε αυτή την κατεύθυνση με πρωτοπόρα δράση άνοιξε η συζήτηση στα έτη όπου και ξεχωρίσαμε τα συγκεκριμένα ζητήματα που ήταν οξυμένα και προσπαθήσαμε να προκαλέσουμε Γενικές Συνελεύσεις στα έτη ώστε να γίνει κτήμα των φοιτητών η οργάνωση της πάλης. Τέτοιο παράδειγμα είναι η παρέμβαση μας στο 1ο έτος ενός τμήματος με περίπου 130 εισακτέους. Μπαίνοντας μπροστά δημιουργήσαμε το έδαφος με το δικό μας πλαίσιο πάλης που άνοιγε ζητήματα. Ανοίξαμε μια συνολική συζήτηση με την καθημερινή παρέμβαση και την κοινή δράση με παιδιά που δεν συμφωνούσαν σε όλα μαζί μας αλλά είχαν διάθεση να αγωνιστούν, έδωσε ώθηση ώστε οι ίδιοι στο έτος τους να βγουν μπροστά κι έτσι να δημιουργηθεί κλίμα, να αγωνιστεί μια σημαντική μερίδα παιδιών. Όλα βέβαια αυτά πάτησαν στην προσπάθεια να επεξεργαστούμε, να σχεδιάσουμε ξεχωριστά πως θα βάλουμε σε κίνηση όλα αυτά τα παιδιά, ποιά είναι τα “ζητήματα-κρίκοι”, πως θα τα αξιοποιήσουμε, πως θα αξιοποιήσουμε τη συζήτηση με τον Οδηγητή και τον Ριζοσπάστη, ώστε να βαθαίνει η συμφωνία και να γινόμαστε πιο πειστικοί στην προσπάθεια που κάνουμε να αυξήσουμε τις χαμηλές απαιτήσεις. Η ΟΒ δημιούργησε τους όρους για να γίνουν βήματα στο επίπεδο του κινήματος. Η ποσοτική αύξηση των φοιτητών που προβληματίσαμε, η βαθύτερη πολιτικοποίηση δημιούργησε τους όρους για δράση. Επομένως, η συσπείρωση πολλών φοιτητών στο ΜΑΣ, παρά τον αρνητικό συσχετισμό στον σύλλογο, ήταν αποτέλεσμα ζύμωσης, επιβεβαιώνει τις θέσεις για την ιδιαίτερη συμβολή των κομμουνιστών στη διαπάλη. Η πείρα που μας άφησε αυτή η προσπάθεια ήταν σημαντική, καθώς η ΟΒ κατέκτησε την εμπειρία τι σημαίνει να δρας με όρους κινήματος. Δεν μείναμε στον περίγυρο που είχαμε αναπτύξει, που συμφωνούσε μαζί μας, είχαμε συνεχώς το μάτι στο πως θα γίνουμε περισσότεροι και πως θα πατήσει αυτό στο έτος ως μορφή οργάνωσης, και όχι απλά να κινητοποιούμαστε χωρίς να παίρνουμε μέτρα για την αύξηση της συμμετοχής του έτους. Άρα τα βήματα που μετράμε στην ισχυροποίηση του κινήματος σχετίζονται με το πόσο περισσότερο ανεβαίνει η συμμετοχή, η οργάνωση των φοιτητών ανά έτος στον σύλλογο, η διαπάλη για τον προσανατολισμό, μέσα από μια διαδικασία αγωνιστικής ανασυγκρότησης αυτών των δομών. Αντίστοιχα πρωτοβουλίες που αναζωογονούν το κίνημα πρέπει να συνδέονται και με άλλες ανάγκες των φοιτητών όπως είναι ο αθλητισμός. Ο σύλλογος Εστιών είχε πάρει μια σημαντική

40 πρωτοβουλία που αποτέλεσε το πιο σημαντικό αθλητικό τουρνουά των τελευταίων χρόνων και απέδειξε ότι για να γίνουν οι σύλλογοι αποκούμπι των φοιτητών πρέπει να ασχολούνται με όλες τις ανάγκες τους. Άλλωστε οι Θέσεις τονίζουν ότι χρειάζεται μαζικότερη και ικανότερη παρέμβαση της ΚΝΕ στους συλλόγους για να αναδείξει τις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών. Το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ να γίνει ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα που έχουν σφυρηλατήσει τα 100 χρόνια του τιμημένου ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της νεολαίας του, για την εργατική εξουσία, τον Σοσιαλισμό! Κωνσταντίνος Κουτσογιαννόπουλος, ΤΟ Πολυτεχνείου Κρήτης

τις Θέσεις του Κεντρικού Συμβουλίου για το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ αναφέρεται «Η ικανότητα στην εκλαΐκευση, στην επεξεργασία της αντιπαράθεσης και των επιχειρημάτων απαιτεί γνώση του χώρου, λαμβάνοντας υπόψη μία σειρά από παράγοντες (…), παρακολούθηση της ιδεολογικής πολιτικής διαπάλης και των εξελίξεων, αφομοίωση και κατανόηση των θέσεων και της πολιτικής του Κόμματος». Το πώς τα όργανα, ιδιαίτερα τα Τομεακά Συμβούλια γίνονται πιο ικανά στο να επεξεργάζονται σε σταθερή βάση εύστοχα επιχειρήματα και συνθήματα, γειωμένα στον κάθε χώρο, χρειάζεται να μας απασχολεί προκειμένου να ερχόμαστε σε επαφή και να επηρεάζουμε περισσότερους νέους, δηλαδή να μετράμε βήματα στο βασικό μας καθήκον. Η αστική τάξη παρεμβαίνει στη νεολαία από πολλά κανάλια, με ιδιαίτερα εξειδικευμένο περιεχόμενο, και άρα η απάντησή μας σε κάθε περίπτωση χρειάζεται καλή επεξεργασία ώστε να είναι εύστοχη, να χτυπάει στην ουσία, να επηρεάζει πλατιά και να καλλιεργεί ταξικό πολιτικό κριτήριο στους νέους και τις νέες που απευθυνόμαστε. Αυτό υπηρετεί η κεντρική προπαγάνδα του Κόμματος, η επεξεργασία της ώστε να πατάει σε κάθε χώρο με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αυτός έχει (σύνθεση, σύνδεση με κλάδους της οικονομίας, πως παρεμβαίνει το σύστημα, με ποια μέσα κ.λπ.) Όταν δουλεύουμε γι' αυτή την αναγκαία επεξεργασία των επιχειρημάτων μας, ειδικά σε επίπεδο παρέμβασης σε έναν ορισμένο χώρο, συχνά ξεχωρίζουμε μεταξύ τους την “κεντρική” πολιτική του Κόμματος και τα μέτωπα που ανοίγει, τα οποία δεν επεξεργαζόμαστε και απλά μεταφέρουμε ως έχουν, από τα “ειδικά” θέματα που μπορεί να εντοπίζουμε στον χώρο, και τα οποία απαντάμε με βάση την πείρα που έχουμε, χωρίς να εξετάζουμε πώς ακριβώς εντάσσονται στα κεντρικά – σε κάθε φάση – ζητήματα της ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης. Το αποτέλεσμα είναι οι δυνάμεις μας πολλές φορές να δυσκολεύονται να ανοίξουν την πολιτική του Κόμματος πλατιά, καθώς δεν βλέπουν πώς αυτή συνδέεται με όσα συζητιούνται από τους νέους στους οποίους παρεμβαίνουν, και ταυτόχρονα οι απαντήσεις που δίνουμε στα “ζητήματα του χώρου” είναι λειψές, δεν μας βοηθούν να μετρήσουμε βήματα στο επίπεδο συμφωνίας με τους νέους που παρεμβαίνουμε, γιατί δεν απαντούν στους συνολικούς προβληματισμούς που τους γεννιούνται. Αυτό που χρειάζεται επομένως να ενισχύσουμε, είναι η ικανότητα των καθοδηγητικών οργάνων να επεξεργάζονται συνολικά την επιχειρηματολογία των οργανώσεων, παίρνοντας υπόψιν όλους τους παράγοντες που μπαίνουν και από τις Θέσεις του ΚΣ. Σε αυτά τα πλαίσια, το μεγαλύτερό μας εφόδιο είναι ο κομματικός τύπος, η συνεπής παρακολού-

θησή του. Στον βαθμό που θα ανεβάζουμε την αξιοποίησή του, πρώτα και κύρια από το στελεχικό δυναμικό της οργάνωσης, πολύ καλύτερα θα κατανοούμε πώς αυτά που αντιμετωπίζουμε εντάσσονται στη συνολική ατζέντα της αστικής τάξης, και θα αξιοποιούμε τις εκτιμήσεις και τις θέσεις του Κόμματος, θα μπορούμε επιθετικά να ανοίγουμε την πολιτική του Κόμματος, να διαδίδουμε το Πρόγραμμά του στη νεολαία των εργατικών-λαϊκών οικογενειών. Πέρα όμως από τα επιχειρήματα και την αντιπαράθεση που επεξεργαζόμαστε, χρειάζεται περισσότερο να μας απασχολεί το πώς αυτά τα αποδίδουμε, με τι συνθήματα και εκφράσεις, με τι μέσα και μορφές. Το να προπαγανδίσουμε εύστοχα τις θέσεις μας δεν είναι απλά θέμα τεχνικό, ποιος θα φτιάξει ένα πανό, ή τι υλικά θα βγάλουμε, αλλά ουσιαστικό, γιατί πρόκειται για το “σημείο επαφής” μας με τη νεολαία μαζικά, για την παρέμβασή μας ακόμα και σε νέους που μπορεί να μην έχουμε προσωπική επαφή. Πρόκειται για το πως ιεραρχούμε τα επιχειρήματά μας, ξεχωρίζουμε το κύριο, το αποδίδουμε σωστά και αυτό χρειάζεται καλή πολιτική συγκρότηση, βαθιά γνώση της πολιτικής του Κόμματος και της επικαιρότητας, ώστε να εξασφαλιστεί ότι η προπαγάνδα θα είναι εύστοχη, ότι θα βοηθάει πραγματικά την παρέμβασή μας σε ένα χώρο, ότι θα δημιουργεί προβληματισμούς και προϋποθέσεις για να υπάρξουν ρήγματα στις συνειδήσεις των νέων. Ένα σύνθημα μπορεί να μας φαίνεται αμελητέο, μπροστά στο περιεχόμενο που θέλουμε να αναπτύξουμε, ωστόσο μια άστοχη επιλογή θα μπορούσε να οδηγήσει στο να απομακρυνθούμε πολύ από το νόημα που θέλουμε να αποδώσουμε. Το σύνθημα “όχι στην συμφωνία των Πρεσπών – Έξω το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια – Έξω οι φασίστες από τα σχολεία” με το οποίο δούλεψαν τα μέλη της ΚΝΕ στα σχολεία με αφορμή την προσπάθεια για εθνικιστικές καταλήψεις σηματοδοτούσε και την υπεροχή των θέσεων μας και παράλληλα ήταν και ο άξονας της αντιπαράθεσής μας με την κυβέρνηση, τη ΝΔ αλλά και τις φασιστικές – εθνικιστικές δυνάμεις που δρουν. Η επικοινωνία της πολιτικής του Κόμματος και των θέσεων της ΚΝΕ, λοιπόν, θα γίνεται πιο εύστοχη, στον βαθμό που επιτυγχάνεται καλύτερη συνεργασία μεταξύ των καθοδηγητικών οργάνων και των αντίστοιχων επιτελείων, όσο στηρίζονται πολιτικά οι σύντροφοι που αναλαμβάνουν αυτή τη χρέωση, όσο μεριμνούμε τόσο για το περιεχόμενο της παρέμβασής μας, όσο και για τις μορφές που αξιοποιούνται για την προβολή του. Συνολικά, πιστεύω ότι η δράση μας τα τελευταία χρόνια και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτή δείχνουν ότι υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας. Είμαι σίγουρη ότι το Συνέδριο θα μας βγάλει ικανότερους ώστε να ανταποκριθούμε στα μεγάλα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας, να ανοίξουμε τον δρόμο για τον κόσμο “στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων”, τον σοσιαλισμό. Μελίνα Ραπτάκη, ΤΟ ΕΜΠ της ΠΟ ΑΕΙ Αττικής της ΚΝΕ

Για την παρέμβασή μας στην κλινική άσκηση της Ιατρικής

τις Θέσεις του Συνεδρίου γίνεται αναφορά στην ανάγκη εξειδικευμένου σχεδίου σε κάθε χώρο. Την τελευταία περίοδο η ΟΒ Ιατρικής στο Ηράκλειο μέτρησε σημαντικά βήματα στην εξειδίκευση της δουλειάς μας στους φοιτητές που βρίσκονται στην περίοδο της κλινικής άσκησης των σπουδών τους. Είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας κατά το οποίο κανονικά αποκτούμε ολοκληρωμένες γνώσεις, αφομοιώνουμε καλύτερα την θεωρητική γνώση με την εφαρμογή της, με την πράξη. Βασικό πρόβλημα για εμάς αποτελεί η απουσία προγράμματος σε κάθε κλινική, με αποτέλεσμα την ανομοιομορφία στις γνώσεις που θα πάρει κάθε φοιτητής, αφού υπεύθυνοι είναι συνήθως οι ειδικευόμενοι, που ακολουθούν το δικό τους πρόγραμμα στην κλινική και σε λίγες περιπτώσεις κάποιοι καθηγητές. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι ελλείψεις γιατρών είναι

τεράστιες, με μεγάλα κενά στη λειτουργία των κλινικών και την εξυπηρέτηση των ασθενών, οπότε ο ειδικευόμενος δε μπορεί να εκπαιδεύσει τους φοιτητές, γιατί απλά δεν προλαβαίνει! Ένα μεγάλο κομμάτι της αποσάθρωσης της όποιας δημόσιας υγείας έρχεται να καλύψει η επιχειρηματική δράση, όπως τα απογευματινά ιατρεία. Είναι, επίσης, έκδηλη η δράση των φαρμακευτικών εταιρειών, που παίρνουν μέρος στη λειτουργία του νοσοκομείου, είτε κάνοντας μαθήματα για μια ασθένεια/σκεύασμα/ουσία, είτε κατά την εξέταση των ασθενών. Η δική μας παρέμβαση, ιδιαίτερα από τον περασμένο Σεπτέμβρη, έχει αποκτήσει νέα χαρακτηριστικά και αναδεικνύει τις νέες δυνατότητες που έχουμε μπροστά μας. Παλεύουμε αφενός για την απόκτηση από τους φοιτητές μιας συλλογικής αντίληψης και δράσης, συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ μας και με το προσωπικό της κλινικής, για το ενιαίο όφελος γιατρών και ασθενών. Αφετέρου για τη διαμόρφωση ενός πιο ολοκληρωμένου πλαισίου πάλης στις κλινικές με κεντρικό σύνθημα “αναβαθμισμένη ιατρική εκπαίδευση στο ύψος των σύγχρονων αναγκών”. Τα αιτήματα χρειάζεται να αναδεικνύουν τις ιδιαίτερες ανάγκες της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Να αξιοποιούμε όλες τις μορφές ώστε να γίνεται φανερή η πιο αποτελεσματική και αναγκαία δράση μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Για παράδειγμα, η ενημέρωση και συλλογή υπογραφών για την κάλυψη των εμβολιασμών των φοιτητών, η κοινή δράση με το σωματείο του ΠΑΓΝΗ όταν κόπηκε η σίτιση στους εφημερεύοντες φοιτητές και η διαμαρτυρία στο διοικητή του νοσοκομείου, η συμμετοχή του συλλόγου στην εκδήλωση του σωματείου για τη μέρα της γυναίκας και την εργατική πρωτομαγιά, η εκδήλωση του συλλόγου για την ειδικότητα και το αντίστοιχο νομοσχέδιο με πρωτοβουλία του ΜΑΣ, που αποτελεί ουσιαστικά την εξειδίκευση στην ιατρική του “μετά το πτυχίο τι;”. Η δική μας δουλειά περιλαμβάνει σχέσεις με όλους τους εργαζόμενους, τους πρακτικάριους του ΤΕΙ και των ΙΕΚ. Ιδιαίτερη διαπάλη έγινε την περσινή χρονιά, στο έδαφος της συζήτησης “ποια θέση έχουν οι φοιτητές ιατρικής στο ενδεχόμενο έλευσης πρυσφύγων και δημιουργία hot spots στην Κρήτη” και “ποιος ο ρόλος και η συμμετοχή του νοσοκομείου σε μια ενδεχόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση, όπου θα έρθουν τραυματίες”. Αποτελούν ζητήματα με τα οποία χρειάζεται να “τριφτούμε” γιατί διαμορφώνουμε κριτήριο στη δράση μας. Η ανησυχία για το πως θα έχουμε καλύτερη επαφή με συναδέλφους σε όλους τους διαφορετικούς χώρους του νοσοκομείου, κυρίως με τους ειδικευόμενους, πως θα σπάσουν διαχρονικές αντιλήψεις που καλλιεργούναι από το σύστημα (ατομική λύση, καριέρα, εξωτερικό, ελιτισμός) αντιμετωπίζονται με την πρωτοπόρα δράση των μελών μας, αξιοποιώντας τις αντίστοιχες εξελίξεις του κλάδου, με πολύμορφο ιδεολογικοπολιτικό και αγωνιστικό σχέδιο. Παράλληλα ήρθαμε αντιμέτωποι με άλλες δυνάμεις που δρουν στο ΠΑΓΝΗ. Η ΔΑΠ υποστηρίζει την εμβάθυνση της ιδιωτικής λειτουργίας, παρακαλεί καθηγητές και γιατρούς «να μας κάνουν ένα μάθημα, όποιο αυτοί πιστεύουν πως θα βοηθήσει», «τι να κάνουμε, θα περάσει κι αυτή η κλινική», καλλιεργεί τον συμβιβασμό και τον ατομικό δρόμο, βάζει εμπόδια στη διεκδίκηση, ζητά την αξιολόγηση των δομών με συκεκριμένα ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Τα ΕΑΑΚ δεν αμφισβητούν την κυβερνητική πολιτική, κάνουν μόκο για τα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσή μας, αξιοποιώντας πιο ευκαιριακά ζητήματα, υπαρκτά μεν, αφήνοντας στην άκρη την αιτία τους. Αδιαφορούν για την οργάνωση των φοιτητών και ο ριζοσπαστισμός τους εξαντλείται στη στοχοποίηση κάποιων καθηγητών και όχι στην αιτία που δημιουργεί τα συμφέροντα. Η δική μας στάση είναι να παρακολουθούμε και να συμμετέχουμε ενεργά στην κλινική μας, να μελετήσουμε, να διαδώσουμε τις θέσεις του ΚΚΕ για την Υγεία, να αποκτούμε καλή εικόνα και κριτήριο, για να επεξεργαστούμε καλύτερα την πρότασή μας, με βάση και τη νέα επιστημονική γνώση για το πως θα αξιοποιηθεί καλύτερα στον σοσιαλισμό. Σήμερα, στον

Οδηγητής

καπιταλισμό, δε μπορούμε να αλλάξουμε το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, ούτε τον προσανατολισμό της επιστήμης, αλλά μπορούμε να αναδείξουμε την κοινωνική χρησιμότητά της και τις προϋποθέσεις που χρειάζονται για ένα σύστημα υγείας-πρόνοιας και ιατρικής εκπαίδευσης προς όφελος της κοινωνίας. Άρα, κατακτούμε τη γνώση και το γενικό υπόβαθρο, γνωρίζοντας ότι μόνο σε ένα άλλο σύστημα θα μπορέσουμε να την αποκτήσουμε ολοκληρωμένα. Η εξειδικευμένη δουλειά στους μελλοντικούς υγειονομικούς, η καλύτερη σύνδεση με τον κλάδο, το πλαίσιο πάλης και η κοινή δράση με το ταξικό εργατικό κίνημα, σε συνδυασμό με τη ζύμωση της πρότασής μας για τον σοσιαλισμό μπορεί να δώσει την προοπτική και τον ρόλο του νέου επιστήμονα γιατρού σήμερα. Μιχαέλα Αβδή, ΟΒ Ιατρικής Ηρακλείου Κρήτης

Η πείρα από την προσπάθεια να απαντήσουμε στα ιδεολογήματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη ΣΤΕΓ TEI Καλαμάτας

ημαντικό ζήτημα που προκύπτει και πρέπει να δουλέψουμε πάνω σε αυτό δίνοντας βάρος είναι η δουλειά με βάση το πρόγραμμα σπουδών κάτι που μπορεί να ανεβάσει το κύρος των δυνάμεων μας και δίνει τη δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με περισσότερους φοιτητές. Με βάση τις επεξεργασίες του Κόμματος μπορούμε να ανοίξουμε την αντιπαράθεση για το τι πτυχίο θέλουμε και για το μέλλον μας μετά το πτυχίο σε αντιπαράθεση με τα ιδεολογήματα των καθηγητών και των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Για παράδειγμα έχουμε πείρα από τη ΣΤΕΓ ΤΕΙ Καλαμάτας που έρχονται πολλά ιδεολογήματα κυρίως για το εργασιακό μέλλον των αποφοίτων. Συγκεκριμένα τόσο ορισμένοι καθηγητές όσο και από τα βιβλία παρουσιάζουν την ΚΑΠ ως “ευαγγέλιο” για τους αγρότες και βάζουν ως στόχο το πώς θα βρουν οι φοιτητές πατέντες για να γίνουν μεγάλοι επιχειρηματίες ή να τις πουλήσουν σε πολυεθνικές του κλάδου. Επίσης, περά από τους καθηγητές, παρεμβαίνουν και άλλοι θεσμοί του αστικού κράτους, για παράδειγμα η περιφέρεια Πελοποννήσου σε συνεργασία με το ΤΕΙ κάνει συνέχεια ημερίδες και σεμινάρια για τον πρωτογενή τομέα καθώς στα σχέδιά της είναι ένας από τους κλάδους που ιεραρχεί για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Ακόμη, η ΠΑΣΠ κάθε χρόνο διοργανώνει ημερίδα για τον πρωτογενή τομέα με κεντρικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΓΕΩΤΕΕ και αυτό που βάζουν σε αυτή την εκδήλωση είναι ότι το μόνο πρόβλημα του τεχνολόγου γεωπόνου σήμερα είναι ότι δεν μπορεί να ενταχθεί στο ΓΕΩΤΕΕ αποκρύπτοντας μάλιστα τα πραγματικά του προβλήματα. Εμείς μέσα από την καθημερινή μας παρέμβαση στα αμφιθέατρα αλλά και μέσα από εκδηλώσεις που έχουμε κάνει για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής προς όφελος του λαού προσπαθήσαμε να απαντήσουμε σε όλα αυτά τα ζητήματα, να αναδείξουμε στους φοιτητές τις αντιφάσεις του συστήματος που στο επίκεντρότου βάζει το κέρδος και όχι την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Αναδείξαμε για παράδειγμα πως γίνεται να υπάρχουν τόσοι γεωπόνοι και η παραγωγή του λαδιού να καταστρέφεται κάθε χρόνο λόγω της έλλειψης δακοκτονίας, πως γίνεται ενώ υπάρχουν τόσοι τεχνολόγοι τροφίμων με ανεπτυγμένα τεχνολογικά μέσα που βγάζουν μεγάλη παράγωγη στο τέλος ο λαός να τρώει υποβαθμισμένης ποιότητας τρόφιμα κ.λπ. Πρέπει να αναδεικνύουμε στους φοιτητές ότι σε έναν άλλο τρόπο παραγωγής που επίκεντρο θα είναι η κάλυψη των αναγκών του λαού και η παραγωγή θα οργανώνεται βάση αυτού, αυτά θα είναι λυμένα. Ακόμα σε συνεργασία με τα αντίστοιχα σωματεία, την Ομοσπονδία Τροφίμων - Ποτών, τους αγροτικούς συλλόγους της περιοχής μας να ανοίξουμε ζητήματα μέσα από περιοδείες, εκδηλώσεις για το τι επικρατεί στους αντίστοιχους χώρους εργασίας. Έχουμε παράδειγμα από την εκδήλωση που είχαμε κάνει μετά τα μπλόκα των αγροτών σε συνεργασία με τον

αγροτικό σύλλογο που συμφοιτητές μας ενθουσιαστήκαν με το πώς στήθηκε ένας τέτοιος αγώνας, με την αντιπαράθεση που δόθηκε και προβληματίστηκαν γύρω από τα ζητήματα που τους έβαζαν καθηγητές. Είδαν πιο καχύποπτα διάφορες “γνώμες” που παρουσιάζουν τεράστια και γρήγορα κέρδη μέσα από την αγροτική παραγωγή. Ακόμα τους λύθηκαν ζητήματα για την οργάνωση των αγώνων, για το πως διαμορφώνεται ένα πλαίσιο, τι διεκδικήσεις πρέπει να έχουμε σήμερα. Μπαίνοντας σε μια διαδικασία να διαβάσουμε τις μελέτες και επεξεργασίες του Κόμματος έχει σαν αποτέλεσμα και την ατσάλωση των δυνάμεων μας, να δίνουμε πιο μαχητικά και αποφασισμένοι τη μάχη. Επίσης μπορούμε να απαντήσουμε καλύτερα στο επιχείρημα που βάζουν αρκετά παιδιά, όταν ανοίγουμε τη κουβέντα της στρατολογίας, ότι “δεν έχουμε χρόνο τώρα, θέλουμε να ασχοληθούμε με το πτυχίο μας”, τονίζοντας ότι αντικειμενικά έχουν συμφέρον να παλέψουν οργανωμένα για την κοινωνία που το πτυχίο τους και η δουλειά τους θα έχουν αντίκρισμα και θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της παραγωγής και της κοινωνίας. Επίσης μπορούμε να απαντήσουμε καλύτερα στο κλασικό επιχείρημα των άλλων δυνάμεων ότι δεν ασχολούμαστε με τα πραγματικά ζητήματα της “σχόλης” και του “πτυχίου” καθώς ξεκάθαρα βάζουμε και ανοίγουμε την αντιπαράθεση με τις επιλογές της καπιταλιστικής ανάπτυξης σήμερα, μπορούμε να προβάλλουμε μαχητικά την υπεροχή του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Κώστας Τσιότσιος, μέλος του Γραφείου του Συμβουλίου Περιοχής Πελοποννήσου της ΚΝΕ

Από την πείρα της παρέμβασης στον Σύλλογο Φοιτητών Μηχανικών Η/Υ Ιωαννίνων

πως φαίνεται και από το σύνθημα του 12ου Συνεδρίου της Οργάνωσής μας, για την οποία μάλιστα φέτος έχουμε και την τιμή να κλείνουμε 50 χρόνια, η ανάγκη για ποσοτική και ποιοτική ανάπτυξη σήμερα φαντάζει πιο επιτακτική από ποτέ. Καθημερινά διεξάγεται ένας πόλεμος συνειδήσεων, τον οποίο ανεξάρτητα από το αν η πλειοψηφία των φοιτητών τον αντιλαμβάνεται, αυτός υπάρχει και μάλιστα εντείνεται. Το θέμα είναι πως εμείς, ως οι αυριανοί εργαζόμενοι και κυρίως ως κομμουνιστές θα παίξουμε καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαπάλη και δεν θα το βάλουμε κάτω. Πως δηλαδή θα ξεπεράσουμε πρώτα και κύρια εμείς οι ίδιοι λογικές απογοήτευσης και συμβιβασμού και παράλληλα με το παράδειγμα μας μέσα στους χώρους δουλειάς, φοίτησης, μαθητείας θα δείξουμε πως υπάρχει κι άλλος δρόμος πέρα από αυτόν που θέλουν να μας δείχνουν. Ένας δρόμος που οι ολοένα και διευρυμένες ανάγκες μας μπαίνουν μπροστά και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα θυμίζει παρελθόν. Θα προσπαθήσω λοιπόν να μεταφέρω μια πείρα για το πώς εμείς προσπαθήσαμε να αναδείξουμε αυτό τον δρόμο στο χώρο μας, προτάσσοντας μπροστά τις δικές μας ανάγκες με θάρρος που προέκυπτε από την ανωτερότητα των ίδιων των θέσεων, των ιδεών και της θεωρίας μας ως κομμουνιστές. Έναν χρόνο περίπου πριν βρισκόμασταν σε μία σχολή που ήμασταν λίγοι. Αυτό όμως δεν αποτέλεσε λόγο για να το βάλουμε κάτω, και αυτό γιατί κατανοούσαμε ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Το μόνο που έλειπε ήταν να το αποδείξουμε. Έτσι λοιπόν δράσαμε με την πεποίθηση πως μπορούμε να κερδίσουμε συνειδήσεις και αξιοποιώντας κάθε ευκαιρία που μας δίνονταν αποκαλύπταμε μέρα με τη μέρα τόσο τα εμπόδια που μας έβαζαν, αυτούς που τα δημιουργούσαν, αλλά και ποιόν συνέφεραν, όσο και τον τρόπο να αντιπαλέψουμε αυτά και το ίδιο το σύστημα που τα γεννά. Ήμασταν μέσα σε κάθε αμφιθέατρο και ξέραμε κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα που απασχολούσε. Δεν αφήναμε ζήτημα για το οποίο να μην έχουμε ολοκληρωμένη θέση και όπου ήταν εφικτό, αντίστοιχη δράση. Τα παιδιά άρχισαν να μας εμπιστεύονται και αυτό μας έδινε όλο και περισσότερη δύναμη για να συνεχίσουμε. Διοργανώσαμε εκδήλωση πάνω στο επιστημονικό μας αντικείμενο μέσο του οποίου σπάσαμε βαθιά ριζωμένα ιδεολο-



Φλεβάρης 2019

γήματα που αναπαρήγαγαν καθηγητές και άλλες αυθεντίες του χώρου, αφήνοντας μας μια καλή βάση παιδιών για τη συνέχεια. Αναδείξαμε τον ρόλο του αυριανού επιστήμονα και το γεγονός πως κάθε νέος που σήμερα πραγματικά αγαπάει και έχει μεράκι γι' αυτό που κάνει, δεν γίνεται να μην παλέψει από σήμερα κιόλας με όλους εκείνους που αύριο μαζί του ως επιστήμονες πλέον θα κληθούν να κάνουν καλύτερο τον κόσμο. Δείξαμε δηλαδή πως πλάι στον ατομικό αγώνα που δίνει ο κάθε νέος σήμερα υπάρχει και ο συλλογικός. Μέσα λοιπόν από αυτή τη διαδικασία βγήκαμε πιο δυνατοί και πιο ικανοί, στο να εξηγούμε πιο κατανοητά τις θέσεις μας, στο να δουλεύουμε με όλο και περισσότερο κόσμο, στο να είμαστε πιο αποκαλυπτικοί για όσα λέμε. Το αποτέλεσμα ήταν εν τέλει και άλλα παιδιά να κάνουν το βήμα και να παραταχθούν στις γραμμές μας και να γίνουμε ακόμη πιο πολλοί. Βέβαια αυτά τα δυο πράγματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, το ένα τροφοδοτεί το άλλο. Μετά από ένα χρόνο λοιπόν, έχουμε καταφέρει περισσότερα παιδιά να μην συμβιβάζονται με τα λίγα, να προβληματίζονται για την υπάρχουσα κατάσταση, άλλα πιο συνειδητά και άλλα λιγότερο να καταλαβαίνουν ποια είναι η αιτία που κρύβεται από πίσω. Αλλάξαμε το συσχετισμό στο Δ.Σ και βγήκαμε πρώτη δύναμη για πρώτη φόρα στην ιστορία του συλλόγου. Καταφέραμε να κάνουμε συνέλευση μετά από τουλάχιστον 5 χρόνια τη στιγμή που όλοι λέγανε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βγει καθώς ο κόσμος δεν ασχολείται πλέον με αυτά. Δημιουργήσαμε αθλητική επιτροπή του συλλόγου και τώρα οργανώνουμε εκδήλωση για όλη την Πολυτεχνική δίνοντας ζωντάνια στον σύλλογο και αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά τη διαφορά μας με όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις του συμβιβασμού και μοιρολατρίας. Όλα αυτά βέβαια δεν θα είχαν γίνει αν, όπως ανέφερα στην αρχή, δεν είχαμε πιστέψει στις δυνάμεις μας και είχαμε εκτιμήσει, προφανώς λανθασμένα, πως επειδή είμαστε λίγοι δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση. Δε σταματάμε όμως εδώ, το επόμενο διάστημα έχουμε πολλές μάχες να δώσουμε με μια από τις βασικότερες για το φοιτητικό κίνημα, τις φοιτητικές εκλογές, όπου πρέπει, και έχουμε ευθύνη, να εκφραστεί στα αποτελέσματά τους, όλη η δουλειά του προηγούμενου διαστήματος. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε πως από ότι φαίνεται δεν θα έχουμε μια ή δυο αλλά τέσσερις επιπλέον εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό λοιπόν που εν τέλει θα πρέπει να μετρήσουμε είναι πόσοι περισσότεροι δεν θα πέσουν στην παγίδα του διπολισμού, πόσοι δεν θα απέχουν εξαιτίας της λογικής του τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δεν γίνεται, πόσοι δηλαδή, θα κάνουν στην άκρη αυταπάτες για το κατά πόσο διαχειρίζεται δίκαια ένα άδικο σύστημα και θα κάνουν το βήμα να στηρίξουν τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, να στηρίξουν δηλαδή τον μοναδικό δίκαιο αγώνα.... τον δικό του αγώνα. Γρηγόρης Μακρής, ΤΟ ΑΕΙ Ιωαννίνων

Για τη δημιουργία Συλλόγου Σπουδαστών ΔΙΕΚ Ιωαννίνων

υμφωνώ με τις Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας. Στις θέσεις αναγράφεται η δυνατότητα που έχουμε σαν οργάνωση στο να μετρήσουμε βήματα στην παρέμβασή μας στις σχόλες κατάρτισης. Από αυτή τη σκοπιά θα ήθελα να μεταφέρω την πείρα που αποκτήσαμε τον τελευταίο χρόνο από την προσπάθεια δημιουργίας Σπουδα-

42 στικού Συλλόγου στο δημόσιο ΙΕΚ Ιωαννίνων. Το Δημόσιο ΙΕΚ Ιωαννίνων, μετά από αρκετά χρόνια, απέκτησε τον δικό του Σύλλογο. Είναι ένα πρώτο βήμα για την οργάνωση των σπουδαστών, για τη διεκδίκηση λύσεων σε οξυμένα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές. Πρωτεργάτες στη δημιουργία του Συλλόγου, που αγκαλιάστηκε από μεγάλο κομμάτι των σπουδαστών, ήταν τα μέλη της ΚΝΕ, που από την αρχή της χρονιάς ανέδειξαν τα οξυμένα προβλήματα που υπάρχουν στο ΙΕΚ, κυρίως λόγω της υποχρηματοδότησής του. Το κυριότερο βήμα στην κατεύθυνση της οργάνωσης των σπουδαστών έγινε όταν υπήρξε προσπάθεια το κάθε ζήτημα που προέκυπτε να μην μένει σε ένα τμήμα, αλλά να ενημερώνονται και τα υπόλοιπα, ώστε από κοινού να διεκδικήσουν τη λύση του. Οργανώθηκαν γι' αυτό το λόγο περιοδείες των μελών της ΚΝΕ στα τμήματα, ενημερώσεις και ανακοινώσεις. Αξιοποιήσαμε την πείρα που υπάρχει στην Κομματική Οργάνωση από την παρέμβαση στο εργατικό κίνημα της πόλης και τη δημιουργία νέων σωματείων και επιτροπών, καλλιεργήσαμε αγωνιστικές διαθέσεις, ξεχώρισαν πρωτοπόροι σπουδαστές που βγήκαν μπροστά. Πέρα από τα γενικά ζητήματα που υπάρχουν στο ΙΕΚ (θέρμανση,πρακτική άσκηση κ.λπ.) αναδείχτηκε το ζήτημα της μετακίνησης σπουδαστών που είχαν πληρώσει πρόστιμα παρότι είχαν πάσο. Για αυτά οργανώθηκαν κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες. Στην προσπάθεια μας να κινητοποιηθούν οι σπουδαστές για τα πάσο που δεν είχαν δοθεί, φάνηκε έντονα η ανάγκη μιας οργανωμένης δομής, βάζοντας επί τάπητος το ζήτημα της δημιουργίας Συλλόγου, αλλά και διενέργειας εκλογών για την ανάδειξη αγωνιστικού Διοικητικού Συμβουλίου. Στη συνέλευση των σπουδαστών συζητήθηκαν προβλήματα που απασχολούσαν κάθε τμήμα ξεχωριστά αλλά και συνολικά το ΙΕΚ, συγκροτήθηκε ψηφοδέλτιο και εφορευτική επιτροπή και αποφασίστηκε ότι η κάλπη θα περάσει από όλα τα τμήματα για να μην χαθεί ούτε μία ψήφος. Πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές, με μαζική συμμετοχή σχεδόν από όλα τα τμήματα του ΙΕΚ και αναδείχτηκε 7μελές αγωνιστικό Διοικητικό Συμβούλιο. Κατά τη θητεία του ΔΣ διοργανώθηκε μετά από επαφή με το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων, μπροστά στην 1η Μάη διήμερο εκδηλώσεων με θέμα τον ρατσισμό-πόλεμο-προσφυγικό, όπου την πρώτη μέρα είχε ομιλία-συζήτηση και την δεύτερη μέρα αγώνας 11x11 με ομάδα προσφύγων από hot-spot της περιοχής. Οι εκδηλώσεις αγκαλιάστηκαν από αρκετούς σπουδαστές. Η παραπέρα δράση του συλλόγου πρέπει να αγγίξει πιο βαθιά προβλήματα των σπουδαστών όπως είναι οι απλήρωτες πρακτικές, η έλλειψη εργαστηρίων, που έχει ως αποτέλεσμα αρκετοί σπουδαστές να πραγματοποιούν τις εργαστηριακές τους ασκήσεις σε χώρους δουλειάς με την ωμή σε πολλές περιπτώσεις εκμετάλλευση και απαξίωση των σπουδαστών, η ελάχιστη θεωρητική κατάρτιση των σπουδαστών πάνω σε κάθε αντικείμενο, αφού υπάρχει έλλειψη βιβλίων και ολοκληρωμένης ύλης. Πέρα όμως από όλες αυτές τις ελλείψεις η κατάρτιση των σπουδαστών συμπεριλαμβάνει με εξαιρετικό τρόπο το πως οι σπουδαστές δεν πρέπει να μην πάνε κόντρα στον εργοδότη για να αναδειχθούν στη δουλειά τους, το να λένε και ευχαριστώ που μπαίνουν σε χώρους δουλειάς απλήρωτοι για πρακτικές, το να ρίχνουν συνεχώς τις απαιτήσεις. Ο Σύλλογος πρέπει να μεριμνήσει για το πως θα απαντηθούν τέτοια ζητήματα σε καθημερινή βάση με κομβικό να είναι η καλύτερη σύνδεση με το εργατικό κίνημα που μπορεί να μεταφέρει τεράστια πείρα στους σπουδαστές για το τι συμβαίνει στους χώρους δου-

λειάς για το πως οι συλλογικές διεκδικήσεις μπορούν να φέρουν πραγματικά δικαιώματα και όχι ευκαιρίες για λίγους. Σε αυτό κρίνεται η παρέμβασή μας καθημερινά. Βέβαια το καθήκον της ΚΝΕ δεν σταματάει εκεί, δεν μας αρκεί οι σπουδαστές να παλεύουν για τα καθημερινά προβλήματά τους το ένα μετά το άλλο. Χρέος μας είναι να αναδείξουμε τον πραγματικό υπαίτιο, να δείχνουμε σε κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα το σύστημα εκείνο που υποχρηματοδοτεί καθημερινά τις σχολές μας, απαξιώνει και οδηγεί στην ανεργία ή την επανακατάρτιση εκατοντάδες σπουδαστές, τον καπιταλισμό. Είναι χρέος μας “να ανοίγουμε τον δρόμο για το πραγματικά σύγχρονο και νέο, για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων”, τον σοσιαλισμό. Νίκος Καλαντζής, ΤΟ Εργατικού Τομέα Ιωαννίνων

Κάποιες πλευρές για την ιδεολογική δουλειά στους μαθητές

υμφωνώ με τις θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριό μας. Θα ήθελα να σταθώ στη θέση 26 για την ιδεολογικοπολιτική δουλειά στην ΚΝΕ και πιο συγκεκριμένα στη δουλειά μας πάνω στους μαθητές. Όπως αναφέρεται και στις θέσεις “από το προηγούμενο Συνέδριο έχουν γίνει αρκετά βήματα. Η γρήγορη όμως ανάπτυξη των μελών και η ανανέωση του στελεχικού δυναμικού στην ΚΝΕ απαιτεί συνεχή επιμονή και προσπάθεια για να διατηρείται ο προσανατολισμός και τα θετικά βήματα που μετριούνται σε κάθε φάση…”. Η τετραετία που πέρασε ήταν πλούσια σε πείρα αλλά και σε γνώση για την Οργάνωσή μας καθώς ήρθαμε σε επαφή με νέες επεξεργασίες του Κόμματός μας για τα 100 χρόνια ΚΚΕ, 50 χρόνια ΚΝΕ, 70 χρόνια από την εποποιία του ΔΣΕ καθώς και τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Με βάση τη δράση μου το τελευταίο διάστημα στους μαθητές θα ήθελα να μεταφέρω μία πείρα από την ιδεολογικοπολιτική μας παρέμβαση στους μαθητές. Με όπλο τις νέες επεξεργασίες του Κόμματός μας κάναμε μια καλή προσπάθεια να θωρακίσουμε ιδεολογικά τις μαθητικές μας δυνάμεις, να έρθουν σε επαφή με την ιστορία του Κόμματος, του εργατικού κινήματος, της Οκτωβριανής επανάστασης καθώς και της οικοδόμησης του Σοσιαλισμού. Η προσπάθεια αυτή αποτυπώθηκε μέσα από συζητήσεις στις ΟΒ πάνω σε άρθρα του Οδηγητή, με διαδραστικά μαθήματα πάνω στις μπροσούρες “Αλήθειες και ψέματα”, μέσα από τις εκδηλώσεις με απόκορύφωμα το ΣΕΦ αλλά και το Φεστιβάλ. Αξιοποιήσαμε τις εκθέσεις, τα θεατρικά ακόμη και ταινίες. Με αυτό τον τρόπο προσπαθήσαμε η επαφή με την ιστορία και την πολιτική μας να μην είναι μια στείρα, ξερή συζήτηση αλλά να προσεγγίζεται με διάφορες μορφές ώστε να θέλει ο μαθητής να μάθει. Είναι σημαντική προϋπόθεση να παίρνουμε υπόψιν την ηλικία του κάθε μαθητή αλλά και τη διάθεση καθώς και τη γενικότερη στάση του απέναντι στο διάβασμα. Όταν ταυτίζεται το ιδεολογικό μάθημα της ΟΒ με αυτό του σχολείου στη μορφή, είναι λογικό ο μαθητής να μην έχει τόσο όρεξη να μάθει γιατί το παρομοιάζει με το σημερινό σχολείο που δεν του αρέσει. Η πείρα μας απέδειξε, ότι η τροφοδότηση και η συνεχής ιδεολογική δουλειά που πατάει στην ζωντανή πείρα, μας άνοιξε τον δρόμο ώστε οι δυνάμεις μας να ανοίξουν την πολιτική μας πρόταση στους συμμαθητές τους. Μέσω αυτής της διαδικασίας και της συζήτησης στην ΟΒ μάθαμε ποια είναι τα κύρια ζητήματα που πρέπει να επιμείνουμε και να τροφοδοτήσουμε τις δυνάμεις μας. Ένα από αυτά είναι αν υπήρχε ελευθερία στον σοσιαλισμό, για τον Στάλιν και για την 9η Μάη που πλέον την διδάσκονται ως τη Μέρα της Ευρώπης και όχι ως την Μέρα Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Ο αντικομμουνισμός που συναντάμε σήμερα στα σχολεία δεν είναι απαραίτητα με τη μορφή του μαθήματος, αξιοποιούν διάφορους τρόπους για να παρέμβουν στη σκέψη του μαθητή. Κάποια από αυτά είναι εκπαιδευτικά προγράμματα, θεατρικές παραστάσεις που ανεβάζει κάθε σχολείο, η αξιοποίηση της θεματικής εβδομάδας στα γυμνάσια που δίνουν βήμα σε

διάφορες ομάδες για να αναπτύξουν διάφορες αντιδραστικές θεωρίες κ.λπ. Σε όλα αυτά τα ζητήματα του αντικομμουνισμού βάζαμε τις δυνάμεις μας να απαντάνε μέσα στην τάξη και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε καλύτερα είναι πως ο μαθητής δεν θα προσπαθεί με μία φράση να την “πει” στον καθηγητή της τάξης αλλά πως μέσα από μία συνεχόμενη δουλειά θα προσπαθήσει να κάνει του συμμαθητές του να βγάλουν συμπεράσματα για το σχολείο και τι τους μαθαίνει καθώς και για τον ρόλο της ΚΝΕ μέσα σε αυτό. Στην παρέμβαση μας μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα ιστορικά σημεία κάθε περιοχής. Σε διάφορες συνοικίες του Πειραιά το Κόμμα μας έχει γράψει Ιστορία, αυτή την ιστορία εμείς πρέπει να την αξιοποιήσουμε καλύτερα μέσα στα σχολεία και να μην αφήνουμε άλλες δυνάμεις να οικειοποιούνται τον αγώνα του λαού που κύριο αιμοδότη είχε το ΚΚΕ. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Μπλόκο της Κοκκινιάς, το οποίο πρέπει να το αναδείξουμε στα σχολεία της Νίκαιας, διότι σήμερα το αναφέρουν χωρίς να μαθαίνουν οι μαθητές για τον ρόλο του ΚΚΕ σε αυτούς τους αγώνες. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα βοηθούσε και η αξιοποίηση των δυνάμεων όσον αφορά καθηγητές για ιστορικούς περιπάτους και επίσκεψη σε αντίστοιχα μουσεία ανά περιοχή. Συνοψίζοντας φαίνεται ότι η παρέμβαση του αντιπάλου αναβαθμίζεται συνεχώς και αξιοποιεί κάθε μορφή για να διαμορφώνει τη σκέψη και τη συνείδηση των μαθητών και γενικότερα της νεολαίας. Αντίστοιχα πρέπει να αναβαθμιστεί και η δική μας καθοδηγητική δουλειά στο πως είμαστε σε θέση να μαθαίνουμε έγκαιρα τα ιδεολογήματα που παράγονται και αναπαράγοναι στο σημερινό σχολείο, να τα επεξεργαζόμαστε και να δίνουμε επιχειρήματα στις μαθητικές μας δυνάμεις. Αυτή η δουλειά δεν πρέπει να γίνεται σε σταθμούς και με όρους καμπάνιας, αντιθέτως πρέπει να είναι συνεχής και σταθερή. Αθηνά Παπαγεωργάκη, ΤΟ Πειραιά

Συμφωνώ με τις θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ για το 12ο Συνέδριο.

στιάζοντας περισσότερο στο κομμάτι των φοιτητών, η αλήθεια είναι ότι οι σχολές -ιδιαίτερα αυτές της πληροφορικής, που είναι και αρκετές εδώ στην περιοχή- είναι ένας λάκκος γεμάτος από ιδεολογήματα του τύπου: “πόσο καλές είναι οι επιχειρήσεις και η ιδιωτική πρωτοβουλία μέσα στις σχολές”, της “αριστείας και της προόδου”, τη “σημασία της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας”. Είναι ένας λάκκος μπουχτισμένος με τις “αξίες” της αγοράς που τάχα συνδέεται με τις σπουδές και τα εντελώς σάπια ιδανικά του καπιταλισμού, τα οποία προσπαθούν να κάνουν το φοιτητή να τα πιστέψει ως δικά του. Σε αυτό το σημείο, υπάρχουν δυο κίνδυνοι για τον κομμουνιστή. Ή θα κάτσει να κοιτάζει απ’ έξω τον λάκκο, με αποτέλεσμα να απομονώνεται ή θα γίνει ένα με αυτόν τον λάκκο. Εδώ λοιπόν, ο ρόλος μας ως κομμουνιστές είναι σύνθετος. Χρειάζεται να εφαρμόσουμε την τακτική “βουτάω μέσα στον λάκκο και βγάζω έξω”. Χρειάζεται να πρωτοστατούμε με τη δράση μας στο να απεγκλωβίζουμε απο αυτόν τον βάλτο κάθε νέο και νέα στη σχολή, να του δείχνουμε τον πραγματικό του αντίπαλο, εκείνον που τον ρίχνει μέσα στον βούρκο καθημερινά. Απο αυτή τη διαδικασία θα τον στρατεύουμε στο πλάι μας, στις γραμμές της ΚΝΕ, στις γραμμές της νέας, πρωτοπόρας και επαναστατικής οργάνωσης. Η ισχυροποίηση του ΜΑΣ μέσα στη σχολή είναι σημαντικός παράγοντας για την ισχυροποίηση του φοιτητικού κινήματος σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Για να μπει φρένο στην υποχώρηση, στην εκφυλιστική κατάσταση που επικρατεί σε φοιτητικούς συλλόγους και οδηγεί στην αδράνεια, στο να μην συμμετέχουν οι φοιτητές στις συλλογικές διαδικασίες ή να αποστρέφονται τον σύλλογο. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι, τελικά δεν δοκιμάζεται οργανωμένα και μαζικά η δύναμη που έχουν οι φοιτητές να αντιπαλέψουν όλη αυτήν την επίθεση που δέχονται οι σπου-

Οδηγητής

δές τους, το πτυχίο τους, τα εργασιακά τους δικαιώματα, η ζωή τους. Εδώ στη Λαμία έχουμε ανοίξει μια δουλειά στο ΑΕΙ και στο ΤΕΙ, μετρώντας βήματα τόσο στην καταξίωση του ΜΑΣ στους φοιτητές όσο και στο πλατύτερο άνοιγμα του περιγύρου μας. Χρειάζεται να κατανοηθεί ακόμα καλύτερα το πλαίσιο πάλης του ΜΑΣ και ο ρόλος των συντρόφων μας μέσα σε αυτό, έτσι ώστε να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στην αντιπαράθεση που υψώνεται. Είναι πολλές οι εξελίξεις που πλέον ξεδιπλώνονται μέσα στους χώρους των σχολών και γι’ αυτό είναι επιτακτικό να εστιάζουμε σε στοχευμένο και συγκεκριμένο σχέδιο παρέμβασης. Είναι μεγάλες οι απαιτήσεις, άρα και μεγάλες οι ευθύνες που πρέπει να σηκώσουν οι δυνάμεις μας μέσα σε αρνητικούς συσχετισμούς στη σχολή και σε αυτήν την κατεύθυνση έχει σημασία η σταθερή και συνεχής πολιτική ατσάλωση. Είναι ανάγκη να καλλιεργηθούν κι άλλο τα αντανακλαστικά μας για να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε αντανακλαστικά και στο φοιτητικό κίνημα. Ο καλός σχεδιασμός της δράσης μας είναι αυτός που αποτρέπει απο τον εφησυχασμό, ξεμπλοκάρει κόσμο και συντρόφους μας που “σκαλώνουν” ή κάνουν πίσω, πάει κόντρα στον συμβιβασμό των φοιτητών με τα λίγα. Όσο οξύνουμε την παρέμβασή μας, τόσο οξύνει την επίθεσή του και ο αντίπαλος. Εδώ, χρειάζεται να είμαστε ικανοί να εμπνέουμε και να συσπειρώνουμε τους φοιτητές να παλέψουν στο πλάι μας, βάζοντας για σημαία τις πραγματικές τους ανάγκες. Να φροντίζουμε στο να εντάσσονται οι επιρροές μας μέσα στον σχεδιασμό μας και να τον νιώθουν και δικό τους. Στο ΑΕΙ και στο ΤΕΙ δρουν πολιτικές δυνάμεις που κατά κύριο λόγο δεν εμφανίζονται και είναι αυτές των τάχα “ανεξάρτητων”. Η “ανεξαρτησία” τους αναπαράγει στη σχολή μέχρι και το “έξω τα κόμματα” - από τα πιο αντιδημοκρατικά και αντιδραστικά πράγματα- προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν τον φοιτητικό σύλλογο και κυρίως να δείξουν σαν εχθρούς των σπουδαστών τους κομμουνιστές, το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Η “κατα μέτωπο” σύγκρουσή μας με αυτές τις δυνάμεις -που προβάλλουν την υποταγή και την ανέχεια, βάζοντας με τη στάση τους πλάτη σε αυτά που εμποδίζουν τον φοιτητή να διεκδικήσει γι' αυτά που αξίζει- και η δική μας δράση και επίθεση ενάντια σε όλη αυτήν την κατάσταση, στην πράξη αποτελούν όρους για να μας αναγνωρίσουν οι φοιτητές ως πρωτοπόρους. Είναι όροι για να εμπιστευτούν και να συστρατευτούν με αυτόν που βλέπουν να δίνει καθημερινά τη μάχη: τον κομμουνιστή, το μέλος της νεολαίας του ΚΚΕ. Τέλος, θέλω να κλείσω με το ότι τα μέλη της ΚΝΕ προορίζονται για να γίνουν μέλη του ΚΚΕ και είναι οι βασικοί τροφοδότες του Κόμματός μας. Έτσι, τα κομματικά μέλη της ΚΝΕ χρειάζεται να μεριμνούν γι’ αυτό και να είναι παράδειγμα στη νεολαία, στους νέους που οργανώνονται στην ΚΝΕ. Γιατί, για να κατακτήσεις αυτόν τον τίτλο, τον τίτλο τους μέλους του ΚΚΕ θέλει προσπάθεια. Γιατί, το να είσαι κομμουνιστής, το να είσαι επαναστάτης είναι στάση ζωής και μάλιστα ζωής μέσα στη μάχη. Δήμητρα Τούντα, ΤΟ Φθιώτιδας

Για τα προγράμματα φορέων στα σχολεία

ρώτα απ’ όλα θα ήθελα να εκφράσω τη συμφωνία μου με τις Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριό μας. Ο προσυνεδριακός διάλογος ως τώρα αλλά και τα βήματα που έκαναν οι μαθητικές οργανώσεις από το προηγούμενο Συνέδριο δείχνουν ότι υπάρχει γόνιμος προβληματισμός για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων. Τα αστικά επιτελεία θα συνεχίσουν να εμπλουτίζουν και να εκσυγχρονίζουν μεθόδους και πολιτική για την αναπαραγωγή των αστικών ιδεολογημάτων μέσω της Εκπαίδευσης σύμφωνα με τις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής. Στη μάχη των ιδεών που θα δίνεται στην τάξη, στα πηγαδάκια, στα μαθητικά όργανα, στις παρέες μας, έχουμε ευθύνη να ρίχνουμε τον σπόρο της

αμφισβήτησης, να καλλιεργούμε ταξικό κριτήριο και να δείχνουμε πως καμία συνταγή στον καπιταλισμό δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στις ανησυχίες μας. Μια εκτεταμένη προσπάθεια που παίρνει και τον ρόλο άρνησης της ανάγκης ανατροπής του συστήματος, γίνεται μέσω διαφόρων προγραμμάτων που παίρνουν μέρος οι σχολικές μονάδες. Μάλιστα με την οδηγία του Υπουργείου Παιδείας γι' αυτονόμηση του σχολείου, η συμμετοχή σε τέτοια προγράμματα αυξάνεται, καθώς η δικτύωση του σχολείου με τοπικούς φορείς, ΜΚΟ, ιδρύματα, εταιρίες περιλαμβάνεται στην αξιολόγηση. Τα διάφορα προγράμματα που καταρτίζονται διαφέρουν ως προς τον σκοπό τους. Το κράτος, η ΕΕ κι άλλοι οργανισμοί αξιοποιούν εκδρομές στο Ευρωκοινοβούλιο, προσομοιώσεις οργάνων λήψης αποφάσεων (Βουλή Εφήβων) προκειμένου να αποκατασταθεί και να εμπεδωθεί η εμπιστοσύνη προς αυτά. Παρουσιάζονται αποκομμένα από την οικονομία που καθορίζει την πολιτική τους, ως θεσμοί που διευθετούν τις διαφορές με διάλογο, ως πυλώνες της Δημοκρατίας. Ακόμη και όταν παίρνουν το λόγο οι μαθητές, όπως σε διαγωνισμούς επιχειρηματολογίας, μερικές φορές οι τοποθετήσεις τους δεσμεύονται από την “ομάδα” όπου βρίσκονται, ώστε να φαίνεται ότι αντιπαρατίθενται οι διαφορετικές πλευρές. Με αυτόν τον τρόπο παρουσιάζεται ότι η αλήθεια δεν έχει αντικειμενικά κριτήρια και ότι κάθε πλευρά μπορεί να έχει σωστά επιχειρήματα. Επιπλέον, με αφορμή την ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού, ορισμένα 15μελή και 5μελή επισκέφτηκαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η πραγματικότητα όμως, ότι η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού επικαλείται μόνο στις διακηρύξεις και στα λόγια, πρέπει να γεννά αγανάκτηση απέναντι στην πραγματική αιτία και να μην αντιμετωπίζεται με ευχολόγια. Κι αυτό διότι διάφοροι φορείς όπως ο ΟΗΕ, θεσμοί της Δικαιοσύνης κ.λπ. δεν στέκουν πάνω από το πρόβλημα χωρίς να υπηρετούν ταξικά συμφέροντα. Εκτός αυτών, αρκετή συζήτηση προκάλεσε πρόσφατα η διάκριση μαθητικής ομάδας σε διαγωνισμό επιχειρηματικότητας που συνδιοργανώνει ο ΣΕΒ με το Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων. Τα όσα δήλωση ο πρόεδρος του ΣΕΒ είναι ενδεικτικά: «μέσω του προγράμματος τα παιδιά θα ανακαλύπτουν τα επαγγέλματα που έχουν ζήτηση καθώς -όπως γνωρίζουμε- το 65% των επιχειρήσεων σήμερα στη χώρα μας δε βρίσκουν στελέχη με τις απαραίτητες γνώσεις. Στόχος μας είναι τα παιδιά να ακολουθούν επαγγέλματα που έχουν ζήτηση και να αποκτούν τις δεξιότητες που έχει ανάγκη η αγορά». Με αυτή τη διαδικασία δηλαδή επιδιώκεται όχι μόνο να αποδεχθούμε ως θεμιτό το κριτήριο του κέρδους που αφήνει τις γειτονιές μας χωρίς αντιπλημμυρική προστασία, όχι μόνο να νιώσουμε τυχεροί για την ευκαιρία που μας δίνουν οι επιχειρηματίες του ΣΕΒ, οι οποίοι θεωρούν “υπερβολή” τα δικαιώματα που είχαμε πριν την κρίση, αλλά και επιδιώκεται να “μπούμε” στα μέτρα τους. Η νεανική επιχειρηματικότητα μπορεί να πάρει και την καθαρή οικονομική μορφή απαλλάσσοντας το κράτος από τις υποχρεώσεις του, όπως συνέβη με start-up του 1ου ΕΠΑΛ Αλιβερίου, όπου μαθητές και καθηγητές βγήκαν στο “ψαχτίρι” για να βρουν χορηγό ώστε να φτιαχτεί εσωτερικός χώρος γυμναστικής! Το τελευταίο μπορεί να πάρει πολλές προεκτάσεις σε μια συζήτηση, γιατί αποτελεί λογική που εμποδίζει την ανάπτυξη αγωνιστικής διεκδίκησης ενός δικαιώματος όλων των μαθητών, όλων των σχολείων και γιατί είναι αμφίβολο αν θα παραμένει αυτός ο χώρος δωρεάν και μετά το σχόλασμα χωρίς να προσφέρεται προς ενοικίαση ή άλλη οικονομική εκμετάλλευση. Κλείνοντας, στον καλύτερο εξοπλισμό των δυνάμεών μας με θέσεις και προτάσεις που αντιπαρατίθενται με το περιεχόμενο όσων ιδεών πλασάρονται από Υπουργούς, ΜΜΕ και φόρουμ αστών κατά καιρούς , ο Οδηγητής και η συζήτηση άρθρων του μέσα στην συνεδρίαση της ΟΒ έχουν να παίξουν καθοριστικό ρόλο. Στάθης Ντόντος, ΤΟ Δυτικών Συνοικιών Αθήνας



Φλεβάρης 2019

Η δράση των μελών της ΚΝΕ στους χώρους Υγείας και Πρόνοιας

ε μεγάλη περηφάνια καλωσορίζουμε την προσυνεδριακή διαδικασία και τον διάλογο του 12ου Συνεδρίου της Οργάνωσης μας, μπροστά στα 100 χρόνια του Κόμματος και τα 50χρονα της ΚΝΕ. Ατσαλώνουμε την οργάνωση μας ιδεολογικοπολιτικά, οικοδομούμε Οργανώσεις Βάσης παντού, για την επαναστατική ανατροπή, την εργατική-λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό στο πλευρό του Κόμματός μας. Συμφωνώ με τις Θέσεις του ΚΣ. Θέτουν με κατανοητή ανάλυση όλα όσα έχει καταφέρει με θυσίες η Οργάνωση, την οικοδόμηση νέων ΟΒ, την πρωτοπόρα στάση των στελεχών και μελών σε κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα, στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, τη στάση ενάντια στην παραίτηση, την υποταγή και τη ναρκοκουλτούρα που επικρατεί, την πλούσια εσωοργανωτική διαδικασία και ζωή, τη στάση μας στις Τέχνες και τον Αθλητισμό υπέρ της εργατικής ταξης σε όλους τους χώρους που ζει και δρα η νεολαία, όπως στους χώρους δουλειάς, σχολεία, ΑΕΙ-ΤΕΙ, στις συνοικίες. Πολλά μέλη της ΚΝΕ με αυτοθυσία και πίστη στον αγώνα μας, στάθηκαν ως μαχητικοί πρωτοπόροι στους χώρους δουλειάς, συγκρούστηκαν με την εργοδοσία μπροστά σε οξυμένα ζητηματα όπως η απληρωσιά, οι απολύσεις, οι μειώσεις και πολιτικοποίησαν την εργατική και συνδικαλιστική πάλη με ταξικό κριτήριο. Η Υγεία και η Πρόνοια έχουν αποδειχθεί κερδοφόροι κλάδοι στα χρόνια της κρίσης μετατρέποντας σε εμπόρευμα το κοινωνικό αγαθό της υγείας, της πρόληψης και της περίθαλψης. Στη Δημόσια Υγεία συγκρουστήκαμε με την υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης μέσω επικουρικών ή εργολαβικών και τη μπίζνα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με εταιρείες π.χ. φαρμακευτικές, υλικών. Η προπαγάνδα της κυβέρνησης για αναβάθμιση και προσλήψεις στο ΕΣΥ, την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας όταν τα ΤΟΜΥ και σχετικές δομές υπολειτουργούν και αντίθετα τα μεγάλα νοσοκομεία δεν στελεχώνονται, έσπασε απο τα καθημερινά χοντρά προβλήματα και τη δράση των νέων κομμουνιστών. Μέσα απο την ΟΕΝΓΕ, σωματεία όπως Θριάσιο, Ευαγγελισμός, ΚΑΤ οργανώθηκε η πάλη για βελτίωση των συνθηκών εργαζομένων και ασθενών, αλλά και η πρόταση μας για Δημόσια-Δωρεάν Υγεία με καθολική ασφάλιση απο τον κρατικό προϋπολογισμό. Η πάλη για υπογραφή κλαδικών συμβάσεων στην Ιδιωτική Υγεία και δομές Πρόνοιας αποτέλεσε τη βάση εφόρμησης στον αγώνα μας. Ήρθαμε σε επαφή με νέο κόσμο, που είναι στο έλεος της κακοπληρωμένης εργασίας, στο μπλοκάκι και στην αλλαγή χώρων εργασίας συχνά (ή και καθημερινά στην πρόνοια), τις υπερωρίες-on call, στην εντατικοποίηση που σπάει ψυχές και κόκκαλα, με ολιστικό αντίκτυπο στη ζωή των νέων ανθρώπων. Αρκετοί νέοι οργανώθηκαν με δική μας παρότρυνση στα σωματεία τους. Λόγω αυτών, η πάλη για συλλογικές συμβάσεις που είναι στην προμετωπίδα του ταξικού κινήματος δεν είναι απλά ένα χαρτί που ζητάει αυξήσεις και επαναφορά δικαιωμάτων. Είναι ουσία της ταξικής πάλης, καθώς τα ζητήματα του μισθού, του ελεύθερου και του χρόνου εργασίας μας φέρουν σε σύγκρουση με την αστική τάξη, δηλαδή την εργοδοσία που θέλει να “στίψει” την εργατική τάξη για την αναιμική της ανάκαμψη. Έχει επίδραση στη ζωή των νέων εργαζομένων, στο να δημιουργήσουν οικογένεια, στις περαιτέρω σπουδές τους. Είναι σημαντικό στην καθημερινή πάλη της γυναίκας με τις δυσκολίες που υπάρχουν, λόγω της διπλής ανισοτιμίας και ταξικής εκμετάλλευσης, στο να δημιουργήσει οικογένεια και να μεγαλώσει

44 παιδιά με βάση και τις δικές της ανάγκες. Τα κέρδη στους ιδιωτικούς ομίλους Υγείας ειναι συνυφασμένα με την υποβάθμιση του δημοσιου συστήματος Υγείας, όπου το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης στρέφει μεγάλη μερίδα λαϊκών στρωμάτων στα ιδιωτικά νοσοκομεία, με συνέπεια να βάζουν το χέρι στην τσέπη και να πλουτίζουν οι κλινικάρχες του Συνδέσμου Ελληνικών Κλινικών, επομένως αποδεικνύεται η ενιαία στρατηγική της αστικής τάξης. Μπορούμε να αναδείξουμε κι άλλο την Υγεία στον σοσιαλισμό και τα επιτεύγματα στον τομέα αυτό. Στη σύγχρονη πραγματικότητα κάτω από την παρέμβαση της ΚΝΕ η εντατικοποίηση στους χωρους εργασίας, η οικονομική κρίση, η πολύπλευρη επίθεση του ταξικού αντιπάλου και το ενδεχόμενο πολέμου, όλα εξαιτίας της ίδιας σάπιας φύσης του καπιταλισμού, κάνει μερίδα νέων να στραφούν προς στην Οργάνωσή μας. Έχουν μετρηθεί και νίκες σε χώρους δουλειάς. Η ΚΝΕ μπροστά σε αυτό το χάος και τη ζούγκλα του καπιταλισμού είναι αποκούμπι αγώνα και δύναμης για τα μέλη της και τους ενεργούς φίλους. Όλοι οι τίμιοι νέοι της εργατικής τάξης και λαϊκών στρωμάτων πρέπει να μπουν στον αγώνα και είναι εν δυνάμει σύντροφοι μας. Γιώργος Τσαραγκλής, ΤΟ Υγείας-Πρόνοιας της ΚΝΕ της ΟΠ Αττικής

Η δράση τροφοδοτεί τη συζήτηση στα όργανα

εωρώ πολύ θετικό το γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι του προβληματισμού και των συμπερασμάτων που διατυπώνονται στις Θέσεις έχουν απασχολήσει όλο το προηγούμενο διάστημα τη συζήτηση στα καθοδηγητικά όργανα της ΚΝΕ. Είναι σημαντικό το σχέδιο που μπαίνει σε κάθε οργάνωση, το πώς βοηθάμε κάθε μέλος της ΚΝΕ να καταξιώνεται στον χώρο του, πώς σχεδιάζουμε στην περιοχή μας ώστε η ΚΝΕ και το Κόμμα να φαίνονται, να δένονται με πολύ κόσμο, να κινητοποιούν. Αυτό απαιτεί ανέβασμα της καθοδηγητικής δουλειάς, να μετρήσουμε βήματα με τον Ριζοσπάστη πρώτα κύρια στις γραμμές μας και ταυτόχρονα άνοιγμα της Οργάνωσης, σκέψη πάνω στον σχεδιασμό. Άλλωστε, το “πιο ικανοί” δεν έχει να κάνει μόνο με τη μελέτη και την αυτομόρφωση αλλά και με την ανάγκη να είμαστε μέσα σε κόσμο, να διευρύνουμε τον κύκλο επιρροής μας συνεχώς. Έτσι αποκτήσαμε πλούσια πείρα σαν Οργάνωση, και μπορούμε να πούμε ότι συζητάμε στα όργανα κυρίως, αλλά και στις ΟΒ, με καλύτερους όρους. Φυσικά σε όλη αυτή τη διαδικασία βοήθησε η προετοιμασία της Οργάνωσης το προηγούμενο διάστημα, ο 5χρονος εορτασμός για τα 100χρονα του Κόμματος, η συζήτηση πάνω στις επεξεργασίες και αποφάσεις του Κόμματος. Επομένως χρειάζεται να μας απασχολήσει ο τρόπος που σχεδιάζουμε, τι ιεραρχούμε κάθε φορά, όσον αφορά τους χώρους παρέμβασης, τον περίγυρο και τη διάταξη όλων των μελών στη μάχη. Χρειάζεται να αξιοποιούμε κάθε σταθμό, να σκεφτόμαστε με προοπτική, με βάση τους στόχους που αποφασίζουμε και τα βήματα που θέλουμε να μετρήσουμε. Για παράδειγμα, η ιεράρχηση στα γυμνάσια ειδικά σε περιοχές που είχαμε λίγες μαθητικές δυνάμεις ήταν επιτακτική ανάγκη. Έτσι καταμερίστηκαν σύντροφοι από τις εδαφικές σε συγκεκριμένα σχολεία, όπου είχαμε έστω μία επιρροή. Η προσπάθεια για άνοιγμα με αφορμή και τις Θέσεις του Συνεδρίου έβγαλε από την εσωστρέφειά τους τις ΟΒ, βγήκαμε εξορμήσεις σε μέρη που έχει “περατζάδα”, γνωρίσαμε μαθητές που πήραν

“Οδηγητή”. Συνέβαλε και ο θετικός απόηχος του Φεστιβάλ. Έτσι με τις νέες γνωριμίες άμεσα επαναπροσδιορίσαμε τον σχεδιασμό μας, μπήκαν σε άμεση προτεραιότητα. Αντίστοιχα μπροστά στις αρχαιρεσίες του επισιτισμού βάλαμε σχέδιο με όλους τους συντρόφους μιας εδαφικής που δουλεύουν στον κλάδο να βγουν εξορμήσεις σε συγκεκριμένα καταστήματα. Έτσι στήθηκε ομάδα οικοδόμησης σε μεγάλο εμπορικό κατάστημα της περιοχής, στο οποίο μετράμε πλέον κάποια βήματα. Δουλειά που βοήθησε στη συζήτηση στην ΟΒ και στο γραφείο της, με συμπεράσματα από την παρέμβασή μας. Βέβαια έχει σημασία πώς σταθεροποιούμε έναν θετικό τρόπο δουλειάς, πώς βάζουμε στόχο για το επόμενο βήμα και δε μένουμε στο να αναπαράγουμε για μήνες στις εισηγήσεις τα θετικά και τις δυσκολίες. Το άνοιγμα της Οργάνωσης βοήθησε συνολικά τον Τομέα στο να έχουμε καλύτερη γνώση του τι συζητιέται, τι λένε άλλες δυνάμεις, πού βρίσκονται, κυρίως όσον αφορά τα σχολεία. Είδαμε πού υπάρχουν μαθητές και γονείς Χρυσαυγίτες. Μπροστά στα συλ/ρια για τη Μακεδονία, αντιμετωπίσαμε καθηγητές που προέτρεπαν τα παιδιά να απέχουν χωρίς απουσία, οι ίδιοι που λυσσάγανε στις μαθητικές κινητοποιήσεις για το νέο λύκειο. Αντιπαρατεθήκαμε με φασίστες που ρίχνανε αντικομμουνισμό. Λέγανε στους μαθητές ότι “έρχονται οι κνίτες και μας πρήζουν”, ότι “η ΚΝΕ δεν κάνει τίποτα, ενώ η ΧΑ παλεύει για τη Μακεδονία”, ότι είμαστε ανθέλληνες, ότι “ο Ρουπακιάς δεν είναι μέλος της ΧΑ”, ότι πρέπει να φύγουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Φάνηκε στην πράξη ότι όσοι αυτοπροσδιορίζονται αναρχικοί και αντιφασίστες δεν μπορούν να απαντήσουν ουσιαστικά στους φασίστες, γιατί περιορίζονται σε ρηχά συνθήματα απαξίωσης, δε λένε κουβέντα για το ΝΑΤΟ, για τους σχεδιασμούς, δεν προετοιμάζουν τον λαό για τις επικίνδυνες εξελίξεις. Όχι μόνο στις κουβέντες τους, αλλά και στα περιοδικά που διακινούν στα σχολεία. Κάναμε προσπάθεια να σπάσουμε την άγνοια των μαθητών για τα ζητήματα που ανοίγονταν, να δώσουμε ταξικό περιεχόμενο στη διάθεσή τους να πάρουν θέση σε ένα από τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα, αντιπαρατεθήκαμε με συγκροτημένες απόψεις υπέρ του ΝΑΤΟ. Φάνηκε η ανάγκη πιο επιτακτικά να διαμορφώσουμε το επόμενο διάστημα σχέδιο δράσης που θα δημιουργεί κριτήρια για τον φασισμό, που θα βάζει σε κίνηση όσους θέλουν να δράσουν. Για παράδειγμα, μαζί με τον περίγυρο να σβήσουμε τα συνθήματα και τις σβάστιγκες, να γράψουμε μαζί συνθήματα υπέρ της φιλίας των λαών, να οργανώσουμε αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, να διακινήσουμε και να συζητήσουμε βιβλία για το πώς ο Κόκκινος Στρατός τσάκισε τον φασισμό. Άλλο ζήτημα του σχεδιασμού, στο οποίο έχουμε πείρα κυρίως στις μαθητικές ΟΒ, είναι το πώς ανοίγουμε το περιεχόμενο που θέλουμε, δηλαδή ποιες πλευρές πιάνουμε και τι μορφές επιλέγουμε. Για παράδειγμα η συζήτηση για τον πόλεμο άνοιξε με διάφορους τρόπους πέρα από τη μορφή της σύσκεψης. Με διακίνηση άρθρων του “Οδηγητή”, με συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες, πρότζεκτ για την Παλαιστίνη, ψηφίσματα στις τάξεις για την Αχεντ Ταμίμι, για τους φοιτητές που πιάστηκαν στο άγαλμα του Τρούμαν, Μαθητικά Φεστιβάλ με σκετς για τον πόλεμο, με αντιφασιστικές συναυλίες, με βίντεο. Βοήθησε επίσης η καμπάνια για την ειρήνη της ΕΕΔΥΕ στα σχολεία, στην οποία συμμετείχαν πολλοί μαθητές. Καλή επιτυχία στο 12ο Συνέδριο μας! Μπορούμε να βγούμε περισσότεροι και ικανότεροι για τον σκοπό μας! Κατερίνα Δημουλά, ΤΟ Νοτίου Τομέα της ΟΠ Αττικής,

Για τη δουλειά μας στις κλαδικές ΟΒ

εμπειρία που μπορούν να δώσουν οι κλαδικές ΟΒ από χώρους εργασίας που απασχολούν νέους εργαζομένους αποτελεί για την οργάνωση βασική προϋπόθεση για να ανοίξει η δουλειά μας σε χιλιάδες νέους, να έρθουμε σε επαφή μαζί τους, να τους εντάξουμε στην οργανωμένη πάλη. Για εμάς αποτελεί σχολείο η επαφή μας με νέους εργαζόμενους, η τριβή μας μέσα από τα σωματεία, η πείρα που αποκτάμε μέσα από το κίνημα στο πως θα γίνουμε κα-

λύτεροι αγωνιστές μέσα στους χώρους δουλειάς. Την προηγούμενη χρονιά δώσαμε πολλές μάχες, ωστόσο πρέπει να σταθούμε στο πώς κερδίζουμε νέους να οργανωθούν στην ΚΝΕ. Αυτό είναι σημαντικό βήμα για εμάς καθώς εμπλουτίζεται η εικόνα του κλάδου, ανοίγει ο κύκλος της ΟΒ σε περισσότερους εργαζόμενους, αυξάνει συνολικότερα τη δυναμική της οργάνωσης. Αυτό που βοήθησε στο να μπορέσουμε να πείσουμε κι άλλους νέους να οργανωθούν στην ΚΝΕ ήταν η επαφή που είχαμε με τους συναδέλφους, το πώς μπορέσαμε να μπούμε στη ζωή τους, πώς καταφέραμε να χτίσουμε μία σχέση εμπιστοσύνης ώστε να τους πείσουμε να κάνουν το βήμα και να οργανωθούν. Αυτή η σχέση βοήθησε και στη συνέχεια στην καλύτερη αφομοίωση των νέων συντρόφων στη δουλειά της ΟΒ. Επίσης, σημαντική μάχη, της οποίας η διεξαγωγή συνέβαλε στο δυνάμωμα της ΟΒ, ήταν οι εκλογές στο κλαδικό Σωματείο των τηλεπικοινωνιών. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η καλή λειτουργία που ανέπτυξε η ΟΒ με την αντίστοιχη κλαδική ΚΟΒ. Η ΟΒ κατάφερε να συσπειρώσει εργαζόμενους από τον χώρο επιρροής της, να ανοίξει την κουβέντα μαζί τους, για ποιο λόγο σήμερα χρειαζόμαστε σωματεία τα οποία να παλεύουν για τα δικαιώματά μας. Βασικό σε αυτή τη μάχη ήταν η ανάδειξη του κάθε μέλους της ΚΝΕ στον εργασιακό του χώρο, το ότι είχαμε δημιουργήσει σχέση εμπιστοσύνης με τους συναδέλφους ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να ανοίξουμε την κουβέντα για τις εκλογές αλλά και για γενικότερη πολιτική κουβέντα. Η πείρα που ανταλλάσσαμε στις κοινές συνεδριάσεις ΟΒ-ΚΟΒ μπόρεσε να μας εξοπλίσει κατάλληλα ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε σε όλους τους συναδέλφους. Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης, εκτός του τριπλασιασμού των ψηφισάντων στο σωματείο και το στίγμα που αφήσαμε, ιδιαίτερα σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, όπου μπήκαμε στο μάτι της εργοδοσίας, ήταν και ότι αναδείχθηκαν και πρωτοπόροι συνάδελφοι που μέχρι εκείνη την ώρα δεν τους γνωρίζαμε. Όλα τα παραπάνω μας τα εξασφάλισε η ομοιογένεια των δυνάμεών μας, δηλαδή ότι όλοι οι σύντροφοι δούλευαν στον ίδιο κλάδο, ότι ήταν περίπου ίδιες ηλικίες, αντιμετώπιζαν ίδιες συνθήκες στον χώρο εργασίας και ίδια καθημερινότητα. Επίσης όπλο μας αποτέλεσε η σταθερή κουβέντα που είχαμε μέσα από τις συνεδριάσεις μας. Βοήθησε και στην καλύτερη αφομοίωση των δυνάμεων μας και στην ανάδειξη στελεχών. Βοήθησαν εξίσου τα ιδεολογικά μαθήματα που κάναμε γύρω από την κοσμοθεωρία μας στο να λύσουμε απορίες και προβληματισμούς που μπορεί να υπήρχαν. Τέλος η συχνή κουβέντα που είχαμε ανατροφοδοτούσε με επιχειρηματολογία, ώστε να είμαστε σε θέση να σταθούμε στα διάφορα ιδεολογήματα που συναντούσαμε. Αυτό που πρέπει να κοιτάμε από εδώ και πέρα είναι το πως εμείς αυτή τη δουλειά που έχουμε αναπτύξει μέχρι τώρα -με όποια λάθη ή αδυναμίες- θα τη συνεχίσουμε. Έχουμε επιμονή στον σκοπό μας. Βαδίζουμε μπροστά με αισιοδοξία, θα νικήσουμε. Ηλίας Κοσμάς, Εργατικός Τομέας Πάτρας

Για την παρέμβασή μας στα μεταπτυχιακά

αιρετίζω το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας, την κορυφαία εσωοργανωτική διαδικασία. Οι Θέσεις του Συνεδρίου με βρίσκουν σύμφωνη και ακόμα πιο έτοιμη για την πλατιά διάδοσή τους. Φαίνεται από τον απλό τρόπο με τον οποίο γράφτηκαν οι Θέσεις, αλλά και από ό,τι παίρνουμε υπόψη την επίδραση των εξελίξεων στη συνείδηση και τρόπο ζωής της νέας γενιάς, η ωρίμανση μας και τα βήματα που μετρήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Η παρέμβασή μας συνολικά θέλουμε να ακουμπάει στη ζωή των φοιτητών, όπου αναπόσπαστο κομμάτι είναι το περιεχόμενο των σπουδών τους. Όπως αναφέρεται στη Θέση 16, «Μας απασχολεί τι και πως διδάσκονται οι φοιτητές, ο προσανατολισμός και χαρακτήρας της έρευνας, που σήμερα είναι υποταγμένα στα μονοπώλια και έρχονται σε σύγκρουση με τον άνθρωπο και τις ανάγκες του», θέλω να σταθώ σε αυτό το κομμάτι διότι η ΑΣΟΕΕ κατέχει ειδικό ρόλο στη σύνδεση επιχειρήσεων με τα προγράμματα σπουδών. Τα μεταπτυχιακά της σχολής

Οδηγητής

μας, πατάνε πάνω στις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς με αποτέλεσμα να αναπροσαρμόζουν και να προσανατολίζουν τα προγράμματα σπουδών στα κέρδη των επιχειρήσεων. Τρανταχτό παράδειγμα σε αυτό είναι τα part time μεταπτυχιακά της ΑΣΟΕΕ, που απευθύνονται μόνο σε εργαζόμενους, με δυσβάσταχτα δίδακτρα τα οποία αποτελούν ένα είδος “πιστοποίησης” και όχι εμβάθυνσης στο επιστημονικό πεδίο. Με άλλα λόγια “παίρνουν” οι μεταπτυχιακοί φοιτητές αυτές τις γνώσεις που χρειάζονται για να μπορέσουν στο μέλλον να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των επιχειρήσεων κι όχι της κοινωνίας. Κόβουν και ράβουν την ύλη που διδασκόμαστε, καταργούν ολόκληρα μαθήματα ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς, με σκοπό να γινόμαστε πιο προσιτοί και ανταγωνιστικοί για την αγορά εργασίας. Ο χαρακτήρας και προσανατολισμός της έρευνας σήμερα είναι υποταγμένα στα μονοπώλια. Η δουλεία μας γίνεται πιο αποτελεσματική στον βαθμό που αντιμετωπίζει ιδεολογικά ζητήματα και του περιεχομένου σπουδών, έτσι μας δίνεται η δυνατότητα να έρθουμε σε προσωπική επαφή με πολλούς περισσότερους συμφοιτητές μας, να βοηθήσουμε και να συσπειρώσουμε παιδιά που είναι κοντά μας. Δίνοντας βέβαια και το προσωπικό μας παράδειγμα σε αυτούς, πως μπορεί να συνδυαστεί η οργανωμένη πάλη μέσα από τις γραμμές μας για ολόπλευρη ενασχόληση με το επιστημονικό μας πεδίο. Σαν κομμουνιστές η παρέμβασή μας χρειάζεται να αναδεικνύει την ανάγκη για ολόπλευρη, καθολική, αντικειμενική σε βάθος μόρφωση, αξιοποίηση της έρευνας προς όφελος της κοινωνίας. Αυτό το πετυχαίνουμε όταν ανοίγουμε μέτωπο με τις συνεργασίες ιδρυμάτων- επιχειρήσεων που αποτελούν μέσο συναίνεσης στην περικοπή μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Να αναδείξουμε την υπεροχή των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής στον τομέα της έρευνας, της εργασιακής αποκατάστασης των αποφοίτων, της γενικότερης μορφωτικής και πολιτιστικής δραστηριότητας των νέων. Σε αυτό το σημείο μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα ντοκουμέντα του Κόμματος, με τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, γνωρίζοντας και την άλλη όψη του νομίσματος. Αναδεικνύοντας τις κατακτήσεις που επιτεύχθηκαν στον τομέα της παιδείας έναν αιώνα πριν!! Στη Σοβιετική Ένωση οι φοιτητές όχι μόνο ΔΕΝ πλήρωναν για τις σπουδές τους αλλά λάμβαναν και κρατικό επίδομα για να είναι προσηλωμένοι σε αυτές. Διότι ήθελαν επιστήμονες με ολόπλευρη μόρφωση για να μπορούν να διοικήσουν και να συμμετέχουν στην παραγωγή με την ολοκλήρωση των σπουδών τους. Με αυτό τον τρόπο δείχνουμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, ένας δρόμος διεκδίκησης και σύγκρουσης με το σημερινό σύστημα, με σκοπό η έρευνα, η επιστήμη να εξασφαλίζουν τις διευρυμένες λαϊκές ανάγκες. Έχουμε τη δύναμη να προχωράμε μπροστά και να βγάζουμε χρήσιμα συμπεράσματα από την πείρα μας στους χώρους παρέμβασής μας. Τέλος θα ήθελα να κλείσω με ένα απόσπασμά από το ποίημα του Ναζίμ Χικμετ, “Θα πάμε στο φεγγάρι” το οποίο με γεμίζει αισιοδοξία. «Θα πάμε στο φεγγάρι κι ακόμα πιο μακριά εκεί που και τα τηλεσκόπια είναι τυφλά μα πότε εδώ πάνω στη γη μας κανένας πια δε θα πεινά; Κανένας άλλον δε θα φοβάται; Κανείς κανένα δε θα υποβαθμίζει; Κανείς ελπίδα δε θα κλέβει κανενός; Κομμουνιστής αν είμαι είναι γιατί έδωσα απάντηση σ’ αυτά» Kαλούς αγώνες! Μάγδα Δρούγκα, ΤΟ ΑΣΟΕΕ της ΠΟ ΑΕΙ Αττικής

Δρούμε πολύμορφα μέσα στα σχολεία μας, κατοχυρώνουμε τον πρωτοπόρο ρόλο της ΚΝΕ!

ρισκόμαστε σε μία πολύ ξεχωριστή περίοδο καθώς διανύουμε τις πρώτες μέρες του 2ου αιώνα ζωής του Kόμματός μας, γιορτάζουμε τα 50 χρόνια της ΚΝΕ και βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν το 12ο Συνέδριό της. Όλο αυτό το διάστημα συνεχίσαμε τον αγώνα μας με αποφασιστικότητα και σιγου-

ριά ότι παλεύουμε για το δίκαιο, για το αναγκαίο. Βάλαμε στόχο να ισχυροποιήσουμε τους πολιτικούς δεσμούς μας με τη νεολαία, να αναδείξουμε τον πρωτοπόρο ρόλο που έχουν τα μέλη και οι φίλοι τις ΚΝΕ στους μαθητικούς αγώνες. Να φτάσουν οι θέσεις μας σε κάθε μαθητή που έχει συμφέρον να τις ξέρει. Να έχουν όλο και πιο πολλοί συμμαθητές μας επαφή με τον “Οδηγητή” και να ξέρουν τι είναι η ΚΝΕ και τι πρεσβεύει. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι αυτοί οι στόχοι όχι μόνο τέθηκαν άλλα έγιναν και μεγάλες προσπάθειες για την υλοποίησή τους. Είναι πολύ σημαντικό ότι σε μια περιοχή όπως τις Μοίρες της Κρήτης και γενικά στην ύπαιθρο όπου η μόνη διασκέδαση που γνωρίζουν οι νέοι είναι οι καφετέριες ενώ για να ασχοληθεί ένας νέος με τον αθλητισμό και τον πολιτισμό πρέπει να δώσει ένα σκασμο λεφτά ή να πηγαινοέρχεται στο Ηράκλειο, εμείς ήμασταν μία διαφορετική φωνή μέσα σε αυτή την αδιάφορη καθημερινότητα. Αναδείξαμε την ανάγκη για δωρεάν αθλητισμό, φέραμε τους μαθητές σε επαφή με το βιβλίο και την τέχνη. Ακόμη, αξιοποιήσαμε τη συνεργασία γονιών, μαθητών, καθηγητών με την προβολή ταινιών και διοργάνωση άλλων δραστηριοτήτων οι οποίες στάθηκαν αφορμή για να φέρουμε κι άλλα παιδιά σε επαφή με την οργάνωση μέσα από συζητήσεις που έγιναν, από το μαθητικό Φεστιβάλ που διοργανώσαμε, τις εκδηλώσεις μας το καλοκαίρι πριν το κεντρικό Φεστιβάλ τον Σεπτέμβρη. Ακόμη ενισχύοντας την παρέμβασή μας μέσα στο μάθημα ανοίξαμε ζητήματα ενάντια στον πόλεμο, αναδείξαμε τη σημασία της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών γράφοντας γράμμα στην παλαιστίνια Αχεντ Ταμίμι, πήραμε θέση και αντιδράσαμε απέναντι στις δολοφονικές επιθέσεις του ΝΑΤΟ. Βάλαμε προβληματισμούς στους συμμαθητές μας για το κατά πόσο εξυπηρετεί τις ανάγκες μας το σχολείο αλλά και γενικότερα το σύστημα που ζούμε. Αποδείχθηκε ότι οι μαθητές αναγνωρίζουν τον πρωτοπόρο μας ρόλο στους αγώνες καθώς στις μαθητικές κινητοποιήσεις εμείς ήμασταν αυτοί τους οποίους συμβουλεύονταν τα 5μελή και 15μελή. Ακόμη το προηγούμενο διάστημα καταφέραμε να μπλοκάρουμε τις φωνές που μας έλεγαν να κλείσουμε το σχολείο με εθνικιστικά αιτήματα που έσπερναν το μίσος μεταξύ των λαών. Όταν μια πολύ μικρή ομάδα μαθητών από το 15μελές θέλησαν να ανταποκριθούν στα ανώνυμα καλέσματα και να κλείσουν το σχολείο τα παιδιά ζήτησαν να ακουστεί και η δίκη μας άποψη στις συνελεύσεις των μαθητικών συμβουλίων. Μιλήσαμε μαθητή τον μαθητή αλλά και πιο μαζικά στις συνελεύσεις των τάξεων και ξεσκεπάσαμε αυτούς που βρίσκονται πίσω από τα καλέσματα αυτά όπως και τον εθνικιστικό χαρακτήρα των κινητοποιήσεων. Έτσι, η συντριπτική πλειοψηφία της γενικής συνέλευσης ψήφισε κατά της κινητοποίησης. Την επόμενη μέρα οι μαθητές έγραψαν μία ανακοίνωση που καταδίκαζε τις προσπάθειες των φασιστών να σπείρουν το δηλητήριό τους στο σχολείο μας. Είχαμε και τη στήριξη των καθηγητών μας οι οποίοι προθυμοποιήθηκαν να διοργανώσουν μια αντιφασιστική εκδήλωση. Έτσι θα πρέπει να δρούμε από εδώ και πέρα, πιο θαρρετά, πιο μαζικά και με περισσότερη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας. Θέτουμε μαχητικό σχέδιο για το επόμενο διάστημα, συνεχίζουμε με ακόμα περισσότερη αγωνιστικότητα και αποφασιστικότητα για να γίνουμε πιο πολλοί και πιο ικανοί! Επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις για να τιμήσουμε στην πράξη τα 50 χρόνια της ΚΝΕ και τα 100 του Κόμματός μας! Ελευθερία Καμπουράκη, ΤΟ Μαθητών Ηρακλείου

Με επιμονή και πρωτοβουλία όλων των μελών μας

υμφωνώ με το σύνολο των Θέσεων του 12ου Συνεδρίου. Θέλω να σταθώ σε ορισμένες πλευρές που αφορούν τη λειτουργία της Οργάνωσης Βάσης και τις δυνατότητες που αναδεικνύονται κάθε φορά σε ένα χώρο που δρα ένα μέλος της ΚΝΕ. Οι συνελεύσεις στις Οργανώσεις Βάσης δεν είναι τυχαία κρίκος στη διάρθρωση και συγκρότηση της Οργάνωσης. Διαπαιδα-



Φλεβάρης 2019

γωγεί την καινούργια, την πιο νέα βάρδια της Οργάνωσης μας σε έναν τρόπο λειτουργίας αναντικατάστατο και επαναστατικό. Έχουν γίνει βήματα ο ρόλος τους να μην εξαντλείται σε πρακτικά ζητήματα. Έχουμε όμως ακόμη δρόμο για αναβάθμιση της συζήτησης μέσα σ’ αυτήν και σχεδιασμό που θα κοιτάει πώς η ΟΒ θα πατήσει πόδι στους χώρους ευθύνης της. Εδώ έρχεται η καλή προετοιμασία του γραμματέα από πριν. Προετοιμασία όμως και από τα ίδια τα μέλη έχοντας διαβάσει την εισήγηση και ξέροντας το θέμα. Χρειάζεται να παιδευτούμε περισσότερο στο πώς η συνεδρίαση θα προκαλεί απορίες, θα λύνει ζητήματα. Είναι προσπάθεια συνεχής και επίμονη για να δυναμώνει μια ΟΒ ιδεολογικά, να μαθαίνει να σχεδιάζει και να βγάζει εις πέρας καθήκοντα και στόχους. Είναι ζήτημα επίσης η ΟΒ να ανησυχεί με ποιον τρόπο το σχέδιο που βάζει θα αγκαλιάζει δημιουργικά τον περίγυρο της: το πώς δηλαδή με πολύμορφες παρεμβάσεις στους χώρους της, πιάνοντας τον παλμό της νεολαίας θα ανοίγει ζητήματα που απασχολούν τους νέους. Κάτι που χρειάζεται να μας προβληματίσει είναι ότι η πρωτοβουλία πολλές φορές δεν είναι δεδομένο στη δραστηριότητα που αναπτύσσουμε στους χώρους που δρούμε. Η πρωτοβουλία είναι ζωτικό ζήτημα για την ανάπτυξη μιας ΟΒ και συνδέεται με τη στρατολογία νέων μελών και το ανέβασμα του κύρους της ΚΝΕ. Είναι σημαντικό πέρα των κεντρικών σταθμών (π.χ Φεστιβάλ, μαθητικά project, εργατικές κινητοποιήσεις) να προκαλούμε τους νέους με το να έχουμε εμείς οι ίδιοι απαιτήσεις από τον χώρο που δουλεύουμε και σπουδάζουμε. Να βλέπουν δηλαδή την απαιτητικότητα και το πείσμα που έχει ένα μέλος της ΚΝΕ για το πώς θα ζήσουν οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους καλύτερα. Εάν δε πασχίζουμε με το προσωπικό μας παράδειγμα να εμπνέει, τότε πάντα πέφτουμε σε έναν τοίχο: Πώς θα στρατολογούμε σταθερά ακόμα και όταν δεν βρισκόμαστε μπροστά σε κεντρικούς σταθμούς; Ενώ την ίδια ώρα όλοι οι χώροι που βρισκόμαστε έχουν προβλήματα, υπάρχουν νέοι που προσπαθούν να καταλάβουν με ποιον τρόπο θα πραγματοποιηθούν αυτά που τους λέμε. Προβλήματα που προκαλούνται από το ίδιο το σύστημα και τις αντιφάσεις του και εμείς χρειάζεται να γίνουμε ικανοί και πιο σίγουροι ότι μπορούμε να τα αρπάζουμε από τα μαλλιά και να προκαλούμε αντιδράσεις που θα βάζουν στόχο την κάθε φορά αστική κυβέρνηση, την Ε.Ε. Το να καλείς έναν νέο σήμερα να παλέψει είναι ανάγκη πρώτα και κύρια να βλέπει το μέλος της ΚΝΕ να έχει απαιτήσεις, να πατάει πόδι στον χώρο του. Γιατί εδώ πρέπει να σκεφτούμε καλά και να μπούμε στο μυαλό του νέου, από τι μπορεί να εμπνευστεί ο νέος αν όχι από εμάς, την ιστορία του Κόμματος και της εργατικής τάξης, την αυτοθυσία των μελών του; Βασικό καθήκον της κάθε ΟΒ είναι να διευρύνει συνεχώς την επιρροή του Κόμματος. Να αποκτούν οι δεσμοί της ΟΒ σταθερότητα και να πολλαπλασιάζει συνεχώς τις δυνάμεις που παλεύουν για τους σκοπούς του Κόμματος. Έχει τη βασική ευθύνη να προετοιμάζει διαρκώς νέα μέλη για το Κόμμα. Είναι ο σκοπός άλλωστε κάθε μέλους της ΚΝΕ. Όταν αυτό το βάζουμε καλά στο μυαλό μας τότε δουλεύουμε με απαιτήσεις με τα νέα μέλη μας με σκοπό να “εφοδιάσουν” αύριο τις ΚΟΒ. Πάνω απ’ όλα όμως να πρωτοστατήσουν στη δουλειά τους, να ξεχωρίσουν σαν αυτοί που θα υπερασπιστούν τα δικαιώματα των συναδέλφων τους, θα τους μάθουν ποια είναι αυτά, θα τους πείσουν ότι τους ανήκουν, θα τους αναδείξουν τη διέξοδο από την εκμετάλλευση. Η απογοήτευση των νέων της γενιάς μας και η δυσκολία να ενταχθούν στην οργανωμένη πάλη, έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την υπεράσπιση του σοσιαλισμού που εμείς “δε γνωρίσαμε”. Έχει να κάνει με τις κατακτήσεις που εμείς δε ζήσαμε. Επομένως πώς θα νιώσουν την ανάγκη να υπερασπιστούν τον

46 σοσιαλισμο-κομμουνισμό, να θεωρούν ότι ο καπιταλισμός δεν είναι νομοτέλεια; Είναι ένας σοβαρός όγκος ιδεολογικής δουλειάς που προσπαθήσαμε να βγάλουμε μέσα από τα ιδεολογικά μαθήματα, από προσωπικό και συλλογικό διάβασμα. Είναι δουλειά όμως που χρειάζεται σχέδιο σε κάθε ΟΒ ώστε να τα αναδεικνύει στον χώρο της και να σπάει την απογοήτευση, να θέτει μπροστά τις κατακτήσεις που είχε η εργατική τάξη στον σοσιαλισμό, την αναγκαιότητα για ανατροπή αυτού του συστήματος έχοντας σήμερα όλες τις υλικές προϋποθέσεις ώστε αυτά να συμβούν. Αισιοδοξία μας αποπνέει ο επαναστατικός χαρακτήρας του Κόμματός μας που με νύχια και με δόντια έμεινε απείραχτος, έμεινε επαναστατικός! Να γίνει μέλημα κάθε μέλους να μελετήσει από ποια κύματα πέρασε η ιστορία του ΚΚΕ μέσα από τα πλούσια συμπεράσματα του Δοκιμίου. «Εμείς παλεύουμε καλύτερα από τους πατεράδες μας. Τα παιδιά μας θα παλεύουν ακόμα καλύτερα και θα νικήσουν!» (Β.Ι. ΛΕΝΙΝ) Δήμητρα Φακίτσα, ΤΟ Ρεθύμνου

Η συμβολή του Στεκιού Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας στη διαπαιδαγώγηση και δράση της Οργάνωσης

ιανύοντας τον τέταρτο χρόνο λειτουργίας του, μπορούμε να εκτιμήσουμε πως το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας έχει συνεισφέρει στην ενίσχυση του μορφωτικού-πολιτιστικού ρεύματος στις γραμμές μας. Η λειτουργία του συμβάλλει και μπορεί να συμβάλλει ακόμα περισσότερο στους στόχους που μπαίνουν από τις Θέσεις του ΚΣ ώστε να γίνουμε πιο πολλοί και πιο ικανοί, να συνεπάρουμε ακόμα περισσότερους νέους στην υπόθεσή μας. Η αναβάθμιση της λειτουργίας του Στεκιού έχει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην αναβάθμιση του κεντρικού Φεστιβάλ. Ως προς την αξιοποίηση νέων μορφών, του καλλιτεχνικού περιεχομένου, στο καθήκον που μπαίνει και στις Θέσεις του ΚΣ, αλλά και στη διαπαιδαγώγηση του δικού μας δυναμικού, στην υποδομή με έμψυχο δυναμικό που θα αξιοποιείται στο Φεστιβάλ, συνολικά στη δουλειά μας στον χώρο του Πολιτισμού. Η αναβάθμιση αυτή δεν έχει ταβάνι, χρειάζεται να μας απασχολεί συνεχώς, να βάζουμε τον πήχη ακόμα πιο ψηλά κάθε φορά. Ένα πολύμορφο πολιτιστικό εργαστήρι Το Στέκι αποτελεί τη “στέγη” των πολιτιστικών ομάδων της ΚΝΕ. Η ύπαρξη των ομάδων καλύπτει την ανάγκη πρώτα και κύρια δημιουργίας υποδομής για την Οργάνωση, ώστε να υποστηρίζονται πολιτιστικές παραγωγές και καλαίσθητες και υψηλού επιπέδου. Ταυτόχρονα καλύπτουν και την ανάγκη των ίδιων των μελών και φίλων της ΚΝΕ να ασχοληθούν με την τέχνη. Η δική μας Τέχνη, η τέχνη μεγάλων προοδευτικών και κομμουνιστών καλλιτεχνών όπως του Ρίτσου, του Βάρναλη, του Μπρεχτ και πολλών ακόμα, στα δικά μας χέρια, που μπορούμε να την κατανοήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος και να την αναδείξουμε αντίστοιχα, μπορεί να αποτελέσει πραγματικό όπλο, “καρφί στο μάτι” του συστήματος της εκμετάλλευσης και της τέχνης του, αλλά και “ξυπνητήρι” που μπορεί να αφυπνίσει τη λαϊκή συνείδηση, οδηγό επαναστατικής δράσης. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της θεατρικής ομάδας που σταθερά λειτουργεί κάθε χρόνο και παρουσιάζει το έργο της στο Φεστιβάλ. Μέσα από τη θεατρική ομάδα αναπτύσσονται αξίες ανεκτίμητες και αναγκαίες στη διαπαιδαγώγηση των νέων κομμουνιστών. Αξίες όπως η συλλογικότητα, η ανιδιοτέ-

λεια, η ανάπτυξη της δημιουργικότητας. Η δράση είναι κοινή, συλλογική, σαν ένας άνθρωπος που όμως απαρτίζεται από μοναδικές διαφορετικές προσωπικότητες όπου η κάθε μία αναδεικνύεται μέσα στο σύνολο. Ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός, η προσωπική ανάδειξη καταπατώντας τους υπόλοιπους, ο “θάνατός σου η ζωή μου” που υπάρχουν σε άλλους θιάσους και ομάδες, δεν χωράνε στη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ. Ένα ξεχωριστό κομμάτι της λειτουργίας του Στεκιού είναι τα καλλιτεχνικά μαθήματα που διοργανώνει, με καλλιτέχνες που με ανιδιοτέλεια διδάσκουν την τέχνη τους. Κάθε χρόνο η συμμετοχή είναι και πιο μεγάλη, αναδεικνύοντας την ανάγκη για ποιοτική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου αλλά και τη στέρηση αυτής της ανάγκης από το σύστημα καθώς για πολλούς νέους δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να πάνε σε ένα ωδείο ή μια σχολή. Το παράδειγμα του μαθήματος της φωνητικής είναι χαρακτηριστικό. Ξεκίνησε ένα τμήμα με 10 μαθητές πριν τρία χρόνια και φέτος οι μαθητές έχουν ξεπεράσει τους 60. Η σταθερή δουλειά, η συγκρότηση του τμήματος σαν ομάδα, η συζήτηση γύρω από κομμουνιστές και προοδευτικούς καλλιτέχνες και οι παραστάσεις στο τέλος της χρονιάς, έχουν παίξει σημαντικό ρόλο. Πλέον έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για τη συγκρότηση χορωδίας, γεγονός που θα συμβάλλει κεντρικά στις παραγωγές της Οργάνωσης και του Κόμματος. Δραστηριότητα μορφωτική-πολιτιστική Το σταθερό πρόγραμμα δραστηριοτήτων, εκδηλώσεων, συναυλιών στο Στέκι είναι αναγκαίο, αναδεικνύοντας πολλές μορφές τέχνης. Βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές ταινιών, αφιερώματα σε καλλιτέχνες, βραδιές κλασσικής μουσικής μέχρι και συζητήσεις για τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό και την ανάγκη δημιουργίας έργου στρατευμένου στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Συναυλίες που αποτελούν μια εναλλακτική πρόταση ψυχαγωγίας κόντρα στην εκτόνωση και την υποκουλτούρα του καπιταλισμού. Αυτή η δραστηριότητα πρέπει να ενισχυθεί, να εντάσσεται στην καθημερινή δράση των Οργανώσεων, να φτάνει στους νέους που θέλουμε να επηρεάσουμε. Κυψέλη ανάδειξης της νεανικής δημιουγίας Το Στέκι είναι χώρος ανάδειξης της νέας δημιουργίας. Είναι πολλοί οι νέοι καλλιτέχνες που κάνουν μεγάλη προσπάθεια να δημιουργήσουν και ψάχνουν τρόπους το έργο τους να προβληθεί, να φτάσει στο κοινό. Και στα πλαίσια αυτού του συστήματος τα εμπόδια είναι τεράστια. Από τους χώρους για πρόβες που τους χρυσοπληρώνουν μέχρι τις μουσικές σκηνές ή θέατρα που οι ίδιοι οι καλλιτέχνες πληρώνουν για να κάνουν μια συναυλία ή μια θεατρική παράσταση. Στο Στέκι δίνεται η δυνατότητα σε κάθε νέο καλλιτέχνη να προβάλλει το έργο του, να κάνει πρόβες. Αυτό αφορά καταρχήν τα ίδια τα μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, τους συντρόφους καλλιτέχνες. Αφορά και νέους δημιουργούς που πολλές φορές η πρώτη τους επαφή με την ΚΝΕ είναι το Στέκι. Έχουν φιλοξενηθεί αρκετές θεατρικές ομάδες, συγκροτήματα, ερασιτεχνικές ομάδες φοιτητών και εργαζομένων, που αξιοποίησαν το Στέκι ως χώρο προβών. Έχει φανεί πως η ύπαρξη του Στεκιού, ο τρόπος λειτουργίας του, η θέση μας για την Τέχνη και τον Πολιτισμό που αναδεικνύεται, ανεβάζει το κύρος της Οργάνωσης και στον χώρο των καλλιτεχνών. Είναι κανάλι επικοινωνίας και χτισίματος δεσμών. Μπορεί να δώσει συνέχεια στο Φεστιβάλ με την πιο σταθερή επαφή με τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν και μέχρι τώρα αποτελούσε το μοναδικό σημείο συνάντησης μαζί τους. Βικτωρία Κούτση, μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ και της Συντακτικής Επιτροπής του Οδηγητή

υμφωνώ με το σύνολο των Θέσεων του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ. Προκειμένου να γίνουμε πιο πολλοί και πιο ικανοί, οι Θέσεις πρέπει να γίνουν κτήμα των ΟΒ. Να κρίνουμε με βάση αυτές τι κάναμε στο διάστημα που μεσολάβησε από το προηγούμενο Συνέδριο και να σχεδιάσουμε ανάλογα τη δράση μας στο εξής. Θα μεταφέρω πείρα από τη δράση των εδαφικών ΟΒ της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Μέσα σε σύνθετες εξελίξεις, που

αφορούν στα πολλαπλά χτυπήματα που δέχεται ο λαός σε διεθνές επίπεδο, μέσα από τον σχεδιασμό της αστικής τάξης για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όσο και μέσα στην ίδια του τη χώρα, πάλι σχετικά με τον σχεδιασμό του κεφαλαίου για φτηνό εργατικό δυναμικό κτλ, ανταποκριθήκαμε προσανατολισμένα στα κύρια καθήκοντα της Οργάνωσης. Στις εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις και εξορμήσεις μας αυτά τα χρόνια ανοίξαμε τη θέση μας για τον ρόλο των ιμπεριαλιστικών ενώσεων (ΕΕ, ΝΑΤΟ) στην περιοχή, κυρίως στηριζόμενοι στα τρέχοντα κάθε φορά ζητήματα (προσφυγικό, συνθήκη των Πρεσπών). Ανοίξαμε αυτού του είδους την κουβέντα τόσο με νέους της εργατικής τάξης που ήδη γνωρίζαμε όσο και με άλλους που γνωρίσαμε στις εξορμήσεις. Πιστεύω ότι μπορούμε καλύτερα να συζητήσουμε για τις αντιθέσεις εντός των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών (π.χ. ευρωσκεπτικισμός). Επιπλέον, είναι αναγκαίο κάθε φορά να καταλήγουμε στην προοπτική των διεθνών σχέσεων μεταξύ των λαών στη μη εκμεταλλευτική, σοσιαλιστική κοινωνία. Θα σταθώ σε μια όψη του παραπάνω ζητήματος: την παρέμβαση μας σε πρόσφυγες και μετανάστες. Οι εδαφικές ΟΒ της γειτονιάς μας, τόσο αυτοτελώς όσο και μέσω της συμμετοχής των μελών τους στα ταξικά σωματεία και στους συλλόγους γυναικών της ΟΓΕ πρωτοστάτησαν στην έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη, όσον αφορά τη φοίτηση των παιδιών των προσφύγων στο σχολείο ή την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό. Στο εξής μπορούμε περισσότερο να προσανατολίσουμε την παρέμβασή μας σε συνομήλικούς μας πρόσφυγες που κατοικούν στην περιοχή, οι οποίοι είναι ως επί το πλείστον νέα ζευγάρια. Αντίστοιχα, να παρέμβουμε πιο εξειδικευμένα σε μετανάστες εργαζομένους, ανέργους, μικρομαγαζάτορες που κατοικούν στην περιοχή, με βάση τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και την πίεση που δέχονται από την αστική τάξη. Ο δεύτερος άξονας που κινήθηκαν οι εδαφικές ΟΒ της Δυτικής Θεσσαλονίκης ήταν η παρέμβαση πάνω στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι στη δουλειά, στη γειτονιά και στο σπίτι. Έχουμε ευθύνη να προτρέψουμε αυτούς τους νέους να κινητοποιηθούν και να παλέψουν μέσα από τα σωματεία τους. Συζητώντας για την πηγή των προβλημάτων και την πρόταση διεξόδου μας, τη συσπείρωση και την προετοιμασία της πάλης για τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία, γνωρίσαμε κόσμο και μιλήσαμε μαζί τους, σε χώρους δουλειάς και σε σχολές μαθητείας. Χρειάζεται η επίμονη προσπάθεια της αύξησης των οργανωμένων μας δυνάμεων με νέους που έχουν συμφέρον να οργανωθούν στην ΚΝΕ. Ένα θετικό παράδειγμα της παραπάνω δουλειάς είναι η παρέμβαση στον φιλικό και οικογενειακό κύκλο των μελών των ΟΒ, όσον αφορά το πώς στηρίζουμε ένα νέο στην απόφαση να γίνει μέλος της ΚΝΕ. Σε όλα τα παραπάνω συμβάλλει η καλύτερη αξιοποίηση τόσο του κομματικού τύπου, όσο και του μαρξιστικού – λενινιστικού βιβλίου. Δηλαδή, τα παραπάνω ανοίγουν δρόμους, αφενός στην εξειδίκευση της συζήτησης και αφετέρου στο ανέβασμα του ιδεολογικού μας επιπέδου. Άννα – Μαρία Παναγιωτοπούλου, ΤΟ Δυτικής Θεσσαλονίκης

Κάποιες σκέψεις για τη ζωή των κλαδικών Οργανώσεων

α ήθελα ξεκινώντας να εκφράσω την πλήρη συμφωνία μου με τις Θέσεις του Κεντρικού Συμβουλίου για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσης. Θα προσπαθήσω να συνεισφέρω στη συζήτηση φέρνοντας μια πείρα από τη δράση μας στον κλάδο του Εμπορίου στη Θεσσαλονίκη και κάποιους συνεπακόλουθους προβληματισμούς. Υπερέχουμε ιδεολογικά, πολιτικά… Το Κόμμα μας είναι το πιο “νέο” Κόμμα στην ελληνική κοινωνία. Η κοσμοθεωρία μας, ο μαρξισμός-λενινισμός, δείχνει τον δρόμο για την εργατική τάξη, την ανατροπή του καπιταλισμού, την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Το Κόμμα μας έχει σύγχρονες επεξεργασίες σχετικά με την ελληνική κα-

Οδηγητής

πιταλιστική οικονομία. Το Πρόγραμμα που ψήφισε το 19ο Συνέδριο του Κόμματος, η απόφαση του 20ου Συνεδρίου αποτελούν τα βασικά όπλα που έχει κάθε μέλος της ΚΝΕ στη μάχη του με το κεφάλαιο και το κράτος του. Συγκεκριμένα, στον κλάδο του Εμπορίου οι επεξεργασίες μας είναι συγκεκριμένες, τόσο από άποψη εκτιμήσεων, όσο και από την άποψη της θέσης του κλάδου στη μελλοντική σοσιαλιστική οικονομία. Ταυτόχρονα, με τις όποιες αδυναμίες, οι δυνάμεις μας έδωσαν σκληρές μάχες με την εργοδοσία σε μια σειρά χώρους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παρέμβαση μας σε αλυσίδα σούπερ μάρκετ στην οποία τυχαίνει να εργάζομαι. Μια εταιρεία αναπτυσσόμενη, με μισθούς στα επίπεδα του κατώτατου, με τις υπερωρίες να είναι κάτι συνηθισμένο και την εντατικοποίηση να πηγαίνει σύννεφο καθώς τα καταστήματα δεν έχουν πόστα και σε αυτό το πλαίσιο οι ειδικότητες είναι τυπικές (δηλώνονται όλοι πωλητές). Η εργοδοσία στον συγκεκριμένο χώρο θορυβήθηκε από την προοπτική αλλαγής του συσχετισμού. Κατέφυγε σε δυσμενή μεταχείριση, έγγραφες επιπλήξεις, απολύσεις, μέχρι και μηνύσεις σε βάρος εργαζομένων! Τα έως τώρα αποτελέσματα δεν επιτρέπουν πανηγυρισμούς και υπεραισιοδοξία. Ωστόσο, η προσπάθεια της εργοδοσίας να μας ξεριζώσει από τον χώρο απέτυχε παταγωδώς, ενώ πολλοί συνάδελφοι έχουν έρθει σε επαφή με το σωματείο και την ΚΝΕ, είδαν με την ίδια τους την πείρα ότι η υποταγή δεν είναι μονόδρομος. Ακόμα περισσότερο, δείξαμε ότι όταν κάποιος παλεύει οργανωμένα, η πάλη του έχει πολλαπλάσια δύναμη, η ίδια η απόλυση δεν είναι αυτονόητη. Φυσικά, έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα από την περιοχή μας. Σε κατάστημα υποδημάτων κάτω από την πίεση του σωματείου καταφέραμε να πάρουμε πίσω την απόλυση συντρόφισσας η οποία απήργησε. Τα μέλη μας σε όποιο χώρο κι αν βρέθηκαν προσπάθησαν να ανοίξουν δρόμους. Αξίζει να αναφερθεί το παράδειγμα μέλους της ΟΒ, εργαζόμενου σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ, εκλεγμένου στο ΔΣ του σωματείου, ο οποίος αξιοποιώντας meeting εργαζομένων που συγκάλεσε η εργοδοσία στο κατάστημά του, ανάδειξε τις συνθήκες εργασίας, την εντατικοποίηση, στοιχείο που οδήγησε σε αύξηση των εργατικών ατυχημάτων στην αλυσίδα. …αλλά πού κολλάμε τελικά; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα μπορούσε να είναι το θέμα πολλών τοποθετήσεων. Θα επικεντρώσω σε κάποια ζητήματα για τις κλαδικές οργανώσεις. Ένας νέος εργαζόμενος σήμερα δέχεται πολλαπλάσια πίεση συγκριτικά με παλιότερα. Πίεση στη μεταβατική φάση της ανεξαρτητοποίησης, οι ανάγκες της επιβίωσης, πολλές φορές από την οικογένεια, πρώτα και κύρια πίεση από τον αντίπαλο, την εργοδοσία. Η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, όπως περιγράφεται στα στοιχεία του συστήματος “Εργάνη” δείχνουν την κατάσταση που αντιμετωπίζει ένας νέος εργαζόμενος. Όλες αυτές οι δυσκολίες “δένουν” στις νεανικές συνειδήσεις με τα ιδεολογήματα που περιγράφονται στη θέση 8. Η πίεση αυτή αγγίζει πολλές φορές τις ίδιες τις δυνάμεις μας, καθώς δε ζούμε κάποια ξεχωριστή καθημερινότητα από τα υπόλοιπα παιδιά της εργατικής τάξης. Το καθήκον της ορμητικής ανάπτυξης είναι αλληλένδετο με το ζήτημα τι κνίτικες οργανώσεις έχουμε, με τι δράση και συγκρότηση. Η καλλιέργεια συντροφικού κλίματος, αμοιβαίας έγνοιας, σε συνδυασμό με την καλλιέργεια αγωνιστικής στάσης απέναντι στις δυσκολίες είναι βασικό ζητούμενο στις κλαδικές οργανώσεις. Είναι βασικό να συνδέει κάθε σύντροφος, κάθε νέος τα προσωπικά του προβλήματα με τις νομοτέλειες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Ας σκεφτούμε για τον κλάδο: μισθοί πείνας, απουσία κλαδικής συλλογικής σύμβασης, εντατικοποίηση, απόφοιτοι που κρεμούν τα πτυχία τους στον τοίχο. Μπορεί ο καπιταλισμός να προσφέρει κάτι άλλο; Και παραπέρα, φτάνει ένα πλαίσιο αιτημάτων να μαχητικοποιήσει συνειδήσεις χωρίς να βαθύνει η κουβέντα γύρω από τους όρους ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών; Το κυριότερο μέρος της λύσης βρίσκεται στην ιδεολογική θωράκιση, τη βελτίωση της επαφής με τον κομματικό τύπο,

τον Ριζοσπάστη, τον Οδηγητή, το κομματικό βιβλίο. Ενίοτε άρθρα με πλούσια πείρα, π.χ. εξελίξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, η παρέμβαση σε χώρους όπως στο εργοτάξιο του Αστέρα Βουλιαγμένης, “πάνε άκλαφτα”, χωρίς να μελετηθούν από οπαδούς, μα και συντρόφους μας. Ταυτόχρονα, αξίζει να συνειδητοποιηθούν οι δυνατότητες που προκύπτουν από την εμβάθυνση στη στρατηγική και τις επεξεργασίες μας, από την παραπέρα αξιοποίηση του πολιτικού βιβλίου. Π.χ. οι εκδόσεις της “Σύγχρονής Εποχής” και η ΚΟΜΕΠ. Πρέπει να συγκρουστούμε με λογικές ότι οι εκδόσεις αυτές είναι για λίγους και μυημένους. Το να πέσει βάρος σε μια τέτοια δουλειά θα δώσει φτερά στους συντρόφους μας. Αυτό είναι δυνατό, με έμπρακτη βοήθεια από τα στελέχη, με συζήτηση, ομαδικό διάβασμα, σύνδεση της μελέτης με την καθημερινή διαπάλη και όχι με ένα στεγνό μοίρασμα ύλης για διάβασμα. Βασίλης Τσιναρίδης, μέλος της ΟΒ Εμπορίου και του ΔΣ της Ενώσης Εμποροϋπαλλήλων ν. Θεσ/νίκης

ύντροφοι, βγαίνουμε από μία εκλογοαπολογιστική διαδικασία που βοήθησε τις Oργανώσεις Bάσεις και τις Tομεακές να εμπλουτίσουν τα γενικά συμπεράσματα που έχει βγάλει η ΚΝΕ με πλούσια πείρα από την καθημερινή πάλη στους χώρους δράσης. Όλο αυτό το διάστημα, η Οργάνωσή μας έχει μετρήσει βήματα στην προσπάθεια κατανόησης, σε αυτό που λέμε καθημερινή “μυρμηγκίσια” δουλεία, με βάθος και περιεχόμενο. Έχουμε, ακόμα, όμως πολύ δρόμο ξεπερνώντας την αρνητική πείρα του παρελθόντος. Πιο συγκεκριμένα, έγινε σημαντική δουλειά στη σταθερή επαφή με τον περίγυρο του κάθε συντρόφου, στο βάθεμα των δεσμών μας με αυτόν τον κόσμο, μέσα από την καθημερινή τριβή με έναν κομμουνιστή, με την προσπάθεια να αναλάβει και αυτός δουλειά είτε στο κίνημα είτε σε μια σειρά μάχες που έδωσε η ΚΝΕ αυτοτελώς όπως η οικονομική εξόρμηση, η μάχη για τη διακίνηση των Θέσεων του 12ου Συνεδρίου, το κεντρικό Φεστιβάλ. Είναι πολλά τα παιδιά που όταν τα γνωρίσαμε ξεκινούσαν από μια μακρινή αφετηρία, όμως μέσα από την καθημερινή προσπάθεια των δυνάμεων μας, εντάχθηκαν στις γραμμές μας. Πρέπει να αποκομίσουμε θετική πείρα από το πως δουλέψαμε με αρκετά παιδιά, προσπαθώντας να τους εξηγήσουμε το τι σημαίνει να είσαι μέλος της ΚΝΕ, όταν εκείνα μας έλεγαν ότι μπορούν να βοηθάνε και απ’ έξω. Πως άρχισε να σπάει αυτό όταν τους δώσαμε Οδηγητές για να διακινήσουν, κουπόνια για την οικονομική εξόρμηση, επιμείναμε να παίρνουν κάθε Σαββατοκύριακο τον Ριζοσπάστη. Πώς, δηλαδή, τους εξοπλίζαμε συνέχεια ώστε να έρχονται μέρα με τη μέρα πιο κοντά μας. Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι στην καθημερινή μας δράση δεν πρέπει να κατανοείται ότι πρέπει να θέσουμε σε ένα παιδί ένα άθροισμα δραστηριοτήτων και επιχειρημάτων για να οργανωθεί στις γραμμές μας, αλλά ως μια δουλειά με συνέχεια. Ένα άλλο συμπέρασμα που βγαίνει από τη δράση μας είναι το πως αυτή η δουλειά πρέπει να γίνεται με συγκεκριμένο ατομικό σχέδιο του κάθε μέλους και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την καλή λειτουργία της Οργάνωσης Βάσης και την εβδομαδιαία συνεδρίαση της. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα το πως η Οργάνωση έδωσε τη μάχη για τη διακίνηση των Θέσεων του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο, πως για παράδειγμα η ΟΒ της Αρχιτεκτονικής είχε συνεδριάσει πιο πριν, έθεσε υψηλούς στόχους, έβαλε συγκεκριμένο σχέδιο, αμέσως ρίχτηκε στη μάχη και κατάφερε να διακινήσει όλα τα φύλλα της σε παιδιά κατά κύριο λόγο από τη σχολή. Αυτό έγινε, όχι μόνο επειδή τα μέλη της ΟΒ αντιλήφθηκαν τη σημασία του συγκεκριμένου φύλλου, αλλά γιατί υπήρχε εξειδικευμένο σχέδιο για τον χώρο της Αρχιτεκτονικής. Οι θέσεις του ΚΣ ήταν μια απάντηση σε όσους φοιτητές μας ρωτάνε καλοπροαίρετα “γιατί δεν ενώνεστε όλες οι “αριστερές” δυνάμεις και τι διαφορές έχετε;” Μπορέσαμε να αναδείξουμε τον ρόλο της ΚΝΕ στο σήμερα, ότι καμιά σχέση δεν έχουμε εμείς με αυτές τις παραφυάδες του κινήματος, γιατί εμείς δεν καλούμε τον κάθε φοιτητή γενικά και αόρι-



Φλεβάρης 2019

στα στον αγώνα, αλλά θέλουμε να τον πάρουμε μαζί μας για να ανατρέψουμε αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, έχουμε τα ίδια όνειρα και τις ιδίες δυσκολίες με τους συμφοιτητές μας γι' αυτό και ζητάμε ανοιχτά τη γνώμη τους. Ένα τρίτο συμπέρασμα είναι, ότι όταν η καθημερινή μας δράση είναι καλά εξειδικευμένη ανά χώρο παίρνοντας υπόψιν το αντικείμενο σπουδών, τα ιδεολογήματα που επικρατούν, αλλά και ποιες είναι η δυνατότητες μας έχουμε αποτελέσματα. Όταν στην αρχιτεκτονική ανοίγαμε τι μαθαίνει ένας αρχιτέκτονας σήμερα, δηλαδή να σχεδιάζει σύγχρονες κατοικίες, καλύπτοντας όχι μόνο τη σύγχρονη ανάγκη για στέγαση, αλλά συνολικότερα τις ανάγκες του ανθρώπου για άθληση, μελέτη, ξεκούραση, συναναστροφή με τον συνάνθρωπο, αλλά εν τέλει καταλήγει να σχεδιάζει βίλες στα νησιά που είναι απλησίαστες για τον λαό. Όλη αυτήν την περίοδο είχαμε βοήθεια από την Κομματική Οργάνωση, που μας βοήθησε πάνω στην εξειδίκευση του Προγράμματος του Κόμματους στον χώρο των κατασκευών. Εμπλουτίσαμε την επιχειρηματολογία μας βάζοντας στο επίκεντρο τον ενιαίο φορέα κατασκευών, δηλαδή ότι οι ανάγκες τις κοινωνίας για έργα υποδομής πρέπει να λύνονται με τον Κεντρικό Σχεδιασμό και όχι με βάση την κερδοφορία των κατασκευαστικών εταιρειών. Επίσης, μέσα από την προσπάθεια για καλύτερη επαφή μας με το ΣΜΤ, γνωρίσαμε ποιες είναι οι ανάγκες του μηχανικού στο σήμερα, τι θα αντιμετωπίσουμε εμείς σαν αυριανοί μηχανικοί άρα και τι πρέπει να διεκδικούμε, όπως η πάλη για ΣΣΕ. Σε όλη αυτήν την καθημερινή μάχη της ΟΒ βοήθησε η μελέτη και αξιοποίηση του Ριζοσπάστη, όταν για παράδειγμα η ΟΒ μαζευόταν το πρωί και διάβαζε κάποιο άρθρο από καθημερινό φύλλο, ήξερε τι έπρεπε να ανοίξει μέσα στη μέρα. Μας βοήθησε, επίσης, να βρούμε παιδιά από κομματικές οικογένειες όταν βγήκαμε εξόρμηση με τον Ριζοσπάστη στα αμφιθέατρα, αλλά και για να πάρουμε στοιχεία για την κατάσταση στον κλάδο των κατασκευών, όπως για την ανάπτυξη του χωροταξικού σχεδιασμού που γίνεται με άξονα τις ανάγκες του κεφαλαίου κάτι που συνεπάγεται την ανάπτυξη των πλειστηριασμών. Σύντροφοι, φαίνεται ότι μέσα σε αυτά τα χρόνια η οργάνωση γίνεται όλο και πιο ώριμη και πιο δυνατή, όμως έχουμε πολύ δουλειά, κόπο και μεράκι για να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες… Αναστασία Παπαδοπούλου, μέλος του Γραφείου του ΠΣ ΑΕΙ Θεσσαλονίκης

Η παρέμβασή μας στις Εστίες

ταν μιλάμε για την παρέμβαση της Οργάνωσης στις εστίες πρέπει να παίρνουμε υπόψιν τις ιδιαίτερες συνθήκες στις οποίες καλούμαστε να παρέμβουμε. Μιλάμε για ένα χώρο στον οποίο μένουν παιδιά τα οποία είναι κοινωνικοταξικά κοντά μας, παιδιά με τα οποία μοιραζόμαστε την ίδια στέγη, έχουμε κοινές ανησυχίες, αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα και μαζί προσπαθούμε να τα αντιπαλέψουμε. Σ’ αυτή την κατεύθυνση λοιπόν προσπαθήσαμε να κινηθούμε και στις εστίες της Ξάνθης. Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει βήματα για την ανασυγκρότηση του Συλλόγου και πλέον η Πανσπουδαστική είναι αυτοδύναμη και οι κομμουνιστές είναι σε μεγάλο βαθμό αναγνωρίσιμοι στους εστιακούς. Αυτό βέβαια είναι μια διαδικασία που πήρε χρόνο για να γίνει, καθώς μιλάμε για έναν Σύλλογο που μέχρι πριν 4 χρόνια δεν έκανε εκλογές. Το γεγονός ότι σε

48 μια μερίδα κόσμου είμαστε αναγνωρίσιμοι και έχουμε συμβάλλει καθοριστικά στο να επαναλειτουργήσει ο Σύλλογος δεν πρέπει να μας εφησυχάζει, ίσα-ίσα πρέπει να μας πεισμώσει έτσι ώστε να συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά σε αυτή την κατεύθυνση. Η βάση για όλα αυτά είναι ο Κνίτης μέσα στο κτίριο που μένει να αποτελεί πόλο συσπείρωσης για τους άλλους εστιακούς, να είναι αυτός που όταν προκύπτει ένα ζήτημα θα βγαίνει μπροστά και θα το αναδεικνύει. Το προηγούμενο διάστημα και με αφορμή ζητήματα που αντιμετωπίζαμε σε διάφορα κτίρια (ζεστό νερό, θέρμανση, φύλαξη, κ.λπ.) καλέσαμε σε συνελεύσεις κτιρίων και είδαμε ότι εκεί που επιμείναμε με έναν κόσμο, ώστε να ανοίξει η κουβέντα για την πηγή αυτών των προβλημάτων και ένας κόσμος που συμμετείχε στην κουβέντα, αργότερα συμμετείχε και στην ίδια τη διαδικασία της συνέλευσης. Είναι λοιπόν κρίσιμο ο εστιακός φοιτητής να νιώσει τη διαδικασία της συνέλευσης δική του και να συμμετέχει ενεργά σε αυτή, και σε αυτό σίγουρα βοηθά η προετοιμασία με συνελεύσεις κτιρίων, έτσι ώστε να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης. Είναι χρέος των κομμουνιστών να διαπαιδαγωγήσουν τη νέα γενιά να συμμετέχει σε συλλογικές διαδικασίες, να καταλάβουν και οι ίδιοι ότι και το ατομικό συμφέρον του καθενός περνάει μέσα από τη συλλογική διεκδίκηση και πάλη. Ακόμα ένα άλλο συστατικό στοιχείο που πρέπει να διαπνέει έναν Σύλλογο οικοτρόφων είναι το κομμάτι της αλληλεγγύης. Κάθε χρόνο που πρωτοετείς φοιτητές κάνουν αίτηση για δωμάτιο τον Σεπτέμβρη και μπαίνουν τέλη Νοέμβρη, πέρα από τις κινητοποιήσεις που καλούμε για το ζήτημα, φροντίζουμε όσο έχουμε τη δυνατότητα να φιλοξενήσουμε παιδιά σε δωμάτια. Ένας Σύλλογος όμως, πέρα από την πολιτική δραστηριότητα, πρέπει να εξετάσει πως θα αποκτήσει και πολιτιστική δραστηριότητα με τη δημιουργία αντίστοιχων ομάδων φοιτητών. Είναι χαρακτηριστικό πως όποτε προσπαθήσαμε να έχουμε τέτοια δραστηριότητα σαν Σύλλογος είδαμε ανταπόκριση από μεγάλη μερίδα φοιτητών. Για παράδειγμα αθλητικό τουρνουά που πραγματοποιήθηκε ενάντια στα ναρκωτικά, ένα ζήτημα που είναι οξυμένο στις εστίες, είχε μεγάλη συμμετοχή από τους ίδιους τους φοιτητές. Η λειτουργία πολιτιστικών και αθλητικών ομάδων πρώτα και κύρια καλύπτει την ανάγκη κάποιων παιδιών να ασχοληθούν με αυτό που τους ενδιαφέρει και που διαφορετικά δεν θα είχαν αυτή τη δυνατότητα λόγω οικονομικού κόστους, έρχεται λοιπόν να καλύψει υπαρκτές ανάγκες και κατ’ επέκταση μέσα από αυτή τη διαδικασία ερχόμαστε σε επαφή με ακόμα περισσότερους φοιτητές. Όπως μπαίνει και από τις Θέσεις του ΚΣ, η ευθύνη για τη λειτουργία των Συλλόγων και κατ’ επέκταση η ανασύνταξη του ίδιου του φοιτητικού κινήματος βαραίνει σε μεγάλο βαθμό τα μέλη της ΚΝΕ. Κόντρα σε δυνάμεις που με τη γραμμή τους καλλιεργούν λογικές ανάθεσης αλλά και ηττοπάθειας στους φοιτητές και θέλουν ένα φοιτητικό κίνημα εκφυλισμένο, αλλά κυρίως κόντρα στην πολιτική όλων των έως τώρα αστικών κυβερνήσεων, που τσακίζει ζωές και δικαιώματα μπροστά στα κέρδη μιας χούφτας παρασίτων, καλούμαστε εμείς, τα μέλη της ΚΝΕ μέσα από τους μαζικούς φορείς που συμμετέχουμε να αντιπαρατεθούμε με όλους αυτούς και να κερδίσουμε συνειδήσεις ανθρώπων οι οποίοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την πρόταση του Κόμματος, την πάλη για τον Σοσιαλισμό. Είναι χρέος μας να κάνουμε πράξη το σύνθημα του Συνεδρίου, να γίνουμε πιο πολλοί αλλά και πιο ικανοί για τις μάχες που έχουμε να δώσουμε. Στέργιος Αλμπανίδης, μέλος του Συμβουλίου της ΟΠ ΑΜΘ

ιαβάζοντας τις Θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ για το 12ο Συνέδριο δηλώνω πως συμφωνώ και ευελπιστώ στην άμεση πραγμάτωσή τους. Είναι γεγονός πως ενώ αρκετοί νέοι/-ες σήμερα έχουν επαναστατικές προθέσεις και ορμητική προδιάθεση, τείνουν να μένουν ανικανοποίητοι από τη σταθερή και σίγουρη πορεία υπό την καθοδήγηση του Κόμματος και απευθύνονται σε ομάδες που σαν έμβλημά τους έχουν την απερίσκεπτη βία και την ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών μέσα στους κόλπους τους. Η Κομμουνιστική Νεολαία απευθύνεται στα άτομα που με ωριμότητα θα διακρίνουν ότι η ανικανότητα οργάνωσης ισοδυναμεί με την απώλεια επαναστατικής προοπτικής. Οι νεαροί επαναστάτες οφείλουν με ιδεολογικό τους λάβαρο τον μαρξισμό-λενινισμό να επενδύσουν στο να γίνουν λαμπρά πρότυπα της τάξης τους, μαθαίνοντας να ζουν ως κομμουνιστές και προετοιμάζονται ώστε να γίνουν οι πρωτεργάτες στις μέλλουσες κοινωνικές αλλαγές. Το αναρχικό ιδεώδες έχει εδραιωθεί στην Ελλάδα ως ένα κίνημα αντιλαϊκό που προωθεί την απάθεια και την αποχαύνωση. Όντας μακριά από κάθε είδους ψυχοτρόπα ουσία, παλεύοντας με πειθαρχία και αντοχή, μα κυρίως με υπομονή απέναντι στις προκλήσεις , όλα τα παραπλανημένα και απογοητευμένα πνεύματα δεν θα μπορέσουν παρά να προσέξουν την αξιοσημείωτη προσήλωση και την έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της ΚΝΕ. Συμμόρφωση στη γραμμή του Κόμματος δεν σημαίνει αφυδάτωση της κριτικής σκέψης μα συνεχής προσπάθεια για να κατορθωθεί η υπέρβαση και η τιθάσευση του χειμαρρώδους συναισθήματος της επαναστατικότητας μετουσιώνοντάς το πρακτικά σε μορφή συντονισμένης πάλης. Ο νέος/-α του ΚΚΕ οφείλει να κατανοήσει πως η τροπή κάποιου σε αναρχικά μορφώματα είναι βραχεία και περιστασιακή. Με το να επιδιώκουμε επαφή και διάλογο, δίχως να απορρίπτουμε κανέναν, μελλοντικά θα υπάρξει αποδοχή των πραγματικά προοδευτικών σκοπών από την πλειονότητα της νεολαίας. Κύριο χαρακτηριστικό του προσηλυτισμού σε μονόφθαλμες ιδέες είναι η συνεχής απαξίωση της λήψεως εξουσίας από τον λαό, η αξίωση της βίας απέναντι σε ό,τι και αν οριστεί φασιστικό, ακόμη και αν πρόκειται για τον βανδαλισμό χώρων εργασίας. Ποιος θα βρεθεί στο πλευρό των σκεπτόμενων όταν αρχίσουν να αμφιβάλλουν, όταν συνειδητοποιήσουν πως αν ο λαός δεν πάρει την εξουσία θα την υφαρπάξει η τάξη των καταπιεστών, πως η καταστροφή χώρων συνάθροισης και συνδικαλισμού των εργατικών δυνάμεων οδηγεί μονάχα στο αδιέξοδο και υπερασπίζεται το ίδιο σύστημα που προκηρύσσει πως εναντιώνεται; Εκ πείρας αναφέρομαι στα παραπάνω και ευχαριστώ ολόθερμα τα μέλη της ΚΝΕ που δεν έχασαν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό μου και με έκαναν να πιστέψω ξανά και έμπρακτα στους στόχους που πλέον μπορώ να ονομάσω και δικούς μου. Με έκαναν να καταλάβω πως ο κομμουνισμός είναι αναγκαιότερος από ποτέ, γιατί σήμερα οι προλετάριοι έχουν μόνο τις αλυσίδες τους να χάσουν. Γιώργος Αποστολάκης, φίλος της ΚΝΕ, μαθητής, Κρήτη

Η παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας

ρχικά θέλω να δηλώσω τη συμφωνία μου με το κείμενο των Θέσεων του ΚΣ για το 12o Συνέδριο και να μεταφέρω μία πείρα από τη δουλειά μας στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και πιο συγκεκριμένα στην πόλη της Αλεξανδρούπολης, μιας πόλης που εκ των πραγμάτων έχει μπει στο μάτι του κυκλώνα. Η συγκεκριμένη περιοχή δεν είναι τυχαίο που μπαίνει στο επίκεντρο μεταξύ άλλων και στρατιωτικά. Η επικείμενη ΝATOϊκή βάση που θα φτιαχτεί στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης έχει στρέψει τα βλέμματα πάνω στην πόλη μας. Από μόνη της αυτή η εξέλιξη απαιτεί αυξημένα αντανακλαστικά, ετοιμότητα των συντρόφων και των φίλων της Οργάνωσης, συνεχή παρακολούθηση των εξελίξεων. Αντιλαμβανόμαστε ότι η συζήτηση γύρω από τις διεθνείς εξελίξεις είναι περίπλοκη και απαιτεί μελέτη για να κατανοηθεί σε βάθος. Η Αλεξανδρούπολη και ολόκληρη η περιοχή μετατρέπεται σε στρατηγικής σημασίας ενεργειακό κόμβο μέσω της δημιουργίας αγωγού φυσικού αερίου (TAP) και του σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) που προγραμματίζουν να φτιάξουν. Όσο θα προχωρούν αυτά τα

σχέδια τόσο περισσότερο ο λαός θα εμπλέκεται στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και αντίστοιχα θα ενταθεί και η παρουσία των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην περιοχή μας. Η συζήτηση γύρω από αυτά τα θέματα, τη μεγάλη εικόνα που λέμε πολλές φορές, χρειάζεται να γίνεται πιο συχνά μέσα στις ΟΒ, να απαντιούνται οι απορίες των συντρόφων. Όλο το προηγούμενο διάστημα η Οργάνωση έδωσε τη μάχη ώστε να φτάσουμε σε πολύ κόσμο με τη θέση του Κόμματος για τον ρόλο του ΝΑΤΟ και τα σχέδια που ήδη θέτει σε εφαρμογή στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων αλλά και συγκεκριμένα στη χώρα μας. Από την αρχή κιόλας φάνηκε πως το βασικότερο που επικρατεί στη νεολαία τόσο σε φοιτητές και μαθητές όσο και σε ντόπιο κόσμο, είναι η άγνοια. Η πλειοψηφία του κόσμου με τον οποίο ερχόμασταν σε επαφή δεν γνώριζε τις εξελίξεις στην πόλη που ζει. Με τη συμβολή του Κόμματος και της ΚΝΕ, μέσω της δράσης των κομμουνιστών στις επιτροπές ειρήνης, με τις δραστηριότητες που σηκώναμε, τα αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια είχαν σαν αποτέλεσμα πολύς κόσμος να γνωρίσει τη θέση μας για τον πόλεμο, για το ΝΑΤΟ και τον ρόλο της κυβέρνησης. Όσο βαθαίναμε τη συζήτηση αντιλαμβανόμασταν ότι στην πλειοψηφία του κόσμου επικρατεί ο φόβος και η ανασφάλεια. Παρόλα αυτά οι πρωτοβουλίες μας αυξήθηκαν με αποτέλεσμα να συσπειρώνεται πλέον μαζί μας κόσμος κάτω από το αίτημα να φύγει το ΝΑΤΟ από τη χώρα μας, καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, κόσμος που πρόσφατα γνώρισε την ΚΝΕ, κόσμος που το προηγούμενο διάστημα δεν είχε αγωνιστικές διαθέσεις που ωστόσο παρακολουθούσε τη δράση μας. Παράλληλα ντόπιος πληθυσμός που έβλεπε και τη στάση που κρατάνε άλλες δυνάμεις, ο δήμαρχος της πόλης που απροκάλυπτα ζητούσε επενδύσεις και συζητούσε με τον Αμερικανό πρέσβη για τη βάση θανάτου που θα στήσουν στην πόλη μας, κατανοούσε πως η μοναδική δύναμη που με συνέπεια τάσσεται με τα συμφέροντα του λαού κόντρα στον πόλεμο, τη φτώχεια, την προσφυγιά είναι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Υπήρχε βέβαια και κόσμος που αντιμετώπιζε θετικά την παρουσία του ΝΑΤΟ στην πόλη αφού είναι “παγκόσμιος οργανισμός και η χώρα πρέπει να τάσσεται στο πλευρό μιας τέτοιας υπερδύναμης”. Η Οργάνωση έκανε προσπάθεια να απαντήσει σε αυτό το ιδεολόγημα με παραδείγματα που ήδη είναι γνωστά και αποδεικνύουν ακριβώς ποιος είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ όπου επιλέγει να στρατοπεδεύσει. Θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στις πρωτοβουλίες που αναπτύξαμε στους μαθητές. Στον μαθητικό διαγωνισμό φτιάξαμε ομάδα που ανέλαβε τη δημιουργία project- vlog με θέμα τον πόλεμο, τη συμμετοχή της χώρας μας σε αυτόν, την εγκατάσταση ΝΑΤΟϊκής βάσης ελικοπτέρων στο λιμάνι της πόλης μας. Το μαθητικό Φεστιβάλ ήταν ο πρώτος σταθμός για να μιλήσουμε μέσα στις τάξεις των σχολείων γι’ αυτό, να έρθουμε πολλές φορές σε αντιπαράθεση με καθηγητές που ανέπτυσσαν φασιστικές και αντιδραστικές κουβέντες μέσα στην ώρα του μαθήματος για να δούμε τελικά ότι πολλοί μαθητές γνώριζαν για τις εξελίξεις. Ήμασταν ωστόσο προετοιμασμένοι γιατί γνωρίζαμε ότι έχουμε να κάνουμε και με παιδιά από οικογένειες στρατιωτικών που ήξεραν ήδη μέσα από το σπίτι τους για όσα γίνονται. Ταυτόχρονα βλέπαμε πως πολλοί μαθητές ήταν υπέρ μιας τέτοιας εγκατάστασης για “να μας προστατέψει από τη γείτονα χώρα”. Οι μαθητικές μας δυνάμεις όμως μπόρεσαν να απαντήσουν στους προβληματισμούς των συμμαθητών τους και σε αυτό συνέβαλε η συζήτηση που προηγήθηκε στις ΟΒ, η βοήθεια του Κόμματος μέσω της παρέμβασης του, η προσπάθεια δηλαδή να κατανοηθεί από την ΟΒ με απλό τρόπο και με παραδείγματα όλο το κουβάρι των εξελίξεων. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα φυσικά η Οργάνωση δυνάμωσε και αναπτύχθηκε. Καταφέραμε να παγιώσουμε έναν τρόπο δουλειάς που ήταν αποτελεσματικός και ξεκινούσε από την καλή συζήτηση και τη διαρκή επαφή με κάθε σύντροφο. Η χρονιά αυτή που η Οργάνωσή μας κλείνει τα 50 της χρόνια μας βρίσκει πιο έτοιμους και ακόμη πιο αποφασισμένους για να κάνουμε πράξη αυτό που θέτει σαν στόχο το Συνέδριό μας! Ζήτω τα 50 χρόνια της ΚΝΕ. Ζήτω το 12o Συνέδριό! Σωτηρία Δευτεραίου, γραμματέας Τομεακού Συμβουλίου Έβρου

Οδηγητής

ε αφορμή τις Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο κρίνεται σκόπιμο και επωφελές, τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τον σχεδιασμό πιο άμεσης και αποτελεσματικής δράσης της ΚΝΕ, να μεταφέρουμε την εμπειρία μας από τους χώρους, όπου ο καθένας μας δραστηριοποιείται. Όσον αφορά τη δική μας πείρα από τη μαθητική κοινότητα, τα αποτελέσματα φαίνονται σίγουρα θετικά, αν λάβουμε υπόψιν μας τα δεδομένα και τη μέχρι τώρα επαφή των μαθητών με την ΚΝΕ. Αφορμή για να έρθει η ΚΝΕ ένα βήμα πιο κοντά με τους μαθητές στα σχολεία στάθηκαν οι εξελίξεις του Οκτώβρη και η πανελλαδική κινητοποίηση των μαθητών, στην οποία ως κομμουνιστές βγήκαμε μπροστά για να οργανώσουμε τον αγώνα μας. Η ανταπόκριση των μαθητών σε αυτήν ήταν άμεση και μαζική παρά τα αθεμελίωτα επιχειρήματα κάποιων πως το νομοσχέδιο αποτελεί μια ανάσα για τους μαθητές και πως κινδυνολογούμε άνευ λόγου και αιτίας. Περιεχόμενο της κινητοποίησής μας αποτέλεσαν πέρα από τις αλλαγές στο Νέο Λύκειο και τα αναρίθμητα προβλήματα των μαθητών των ΕΠΑΛ, οι οποίοι -όντας αγανακτισμένοι – στάθηκαν συνειδητά δίπλα μας. Εμπνεόμενοι από τις δράσεις των μαθητών της Αθήνας και των υπόλοιπων πόλεων συγκροτήσαμε τη Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Λιβαδειάς, συνεδριάσεις της οποίας δεν έχουν πραγματοποιηθεί στον απαιτούμενο βαθμό και αποτελεί ένα στοιχείο προς επίλυση. Άμεση όμως, παρέμβαση της συντονιστικής υπήρξε και στα σχολεία της πόλης μας, δίνοντας απάντηση στο πλαίσιο των φασιστικών καταλήψεων που ανά πόλεις έλαβαν χώρα αναδεικνύοντας την απρόσφορη προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να βρει έδαφος στα σχολεία. Υποστηρίξαμε την αναγκαιότητα να απομονώσουν οι μαθητές τα φασιστικά μορφώματα στα σχολεία και την αξία της συλλογικής δράσης των μαθητών ανεξαρτήτου εθνικότητας για τις πραγματικές ανάγκες. Τέλος, θα ήθελα να εστιάσω και στα ιδεολογήματα που ακούγονται στον χώρο του σχολείου. Αξίζει να επισημάνουμε τη συνεχή υπονόμευση των κατακτήσεων του Σοσιαλισμού με επιχειρήματα που όχι μόνο στην πραγματικότητα δεν ανταποκρίνονται, μα εύκολα αναιρούνται. Η απάντηση δόθηκε και έμπρακτα με την επαφή των μαθητών με τις απόψεις, τα πλαίσια και τις επιδιώξεις της ΚΝΕ, μέσω του “Φεστιβάλ 100 χρόνια ΚΚΕ-50 χρόνια ΚΝΕ”. Μαθητές που μέχρι τότε δεν είχαν επαφή, έκαναν το βήμα να έρθουν στο Φεστιβάλ και να αποκτήσουν ένα επιπλέον δεσμό με την ΚΝΕ. Επόμενο βήμα πρέπει να είναι η αποτελεσματική ανάδειξη της ΚΝΕ και η αναγκαιότητα ύπαρξης και παρέμβασής της στους χώρους των μαθητών και της νεολαίας ευρύτερα. Η ανάδειξη της πάλης μας για έναν πιο δίκαιο κόσμο, για την ανάδειξη των σύγχρονων αναγκών των μαθητών και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που το σχολείο θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ίδιων και όχι της αγοράς. Ελευθερία Ευταξία, μαθήτρια, ΟΒ Λιβαδειάς

Πείρα από την παρέμβασή μας στα μικρά έτη του Μαθηματικού ΕΚΠΑ

υμφωνώ με τις Θέσεις του Συνεδρίου μας. Αποκρυσταλλώνουν την πείρα της οργάνωσης την τελευταία τετραετία, σωστά βάζουν μπροστά ως βασικό καθήκον να περάσει η ΚΝΕ σε φάση ορμητικής ανάπτυξης των δυνάμεών της και της κομμουνιστικής διαπαιδαγωγητικής της ικανότητας. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω μια πείρα από τη δράση μας στα μικρά έτη στο Μαθηματικό του ΕΚΠΑ. Έχουμε μετρήσει κάποια θετικά βήματα συνολικά στη δουλειά μας, τόσο μέσα στον σύλλογο όσο και αυτοτελώς, πράγμα που αποκρυσταλλώθηκε στην αναγνώρισή μας ως πρωτοπόρα δύναμη μέσα στο αμφιθέατρο, στο μεγάλωμα του περιγύρου μας στα μικρά έτη, στις φοιτητικές εκλογές, όπου το ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής βγήκε πρώτο. Παρ’ όλ’ αυτά παραμένει ο στόχος να συγκρουστούμε με αδυναμίες που πάνε πίσω τη δουλειά μας, όπως το ανέβασμα των ρυθμών κυρίως μπροστά σε σταθμούς, που όμως ατονεί στη συνέχεια. Έχουμε θετική πείρα από μάχες που δώσαμε όπου με σχέδιο και έλεγχο από πριν, με τον έγκαιρο εξοπλισμό όλων των συντρόφων με επιχειρήματα και αισιόδοξο κλίμα καταφέραμε να φτάσουμε σε πιο πολλούς, φάνηκαν οι δυνατότητες να ζυμώσουμε τις θέσεις μας σε πολλοί περισσότερους. Χαρακτηριστική είναι

η πείρα μας από τη διακίνηση του “Οδηγητή” του Οκτώβρη, όπου ήρθαμε ξανά σε επαφή με φοιτητές που με δική μας ευθύνη είχαμε απομακρυνθεί, φτάσαμε σε ακόμα περισσότερους που δεν είχαν πάρει ποτέ ξανά “Οδηγητή”, ξεπεράσαμε τα όρια του σταθερού περιγύρου της Οργάνωσης. Μέσα από την αναβαθμισμένη προσπάθεια που κάναμε από την αρχή της χρονιάς μπήκαμε μπροστά στην οργάνωση του αγώνα για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα, όπως είναι η απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από το πτυχίο και το ζήτημα των μετεγγραφέντων φοιτητών. Ταυτόχρονα πιο αποφασιστικά δουλέψαμε περιπτώσεις παιδιών που ξεχώρισαν στο πρώτο έτος, στρατολογήσαμε. Φάνηκε πως η αποσπασματική δουλειά και η τάση να βλέπουμε την εξόρμηση ή την κινητοποίηση διεκπεραιωτικά, πράγμα που μας πήγαινε πίσω, εκφράζουν καθοδηγητική αδυναμία, που όταν ξεπερνιέται ανοίγει τεράστια περιθώρια. Η σύγκρουση με τις αδυναμίες μας αυτές, η πρωτοπόρα δράση στον σύλλογο, η σταθερή δουλειά με τον περίγυρο μας έβγαλε μπροστά, φάνηκαν οι δυνατότητες, έφερε όμως μπροστά νέα καθήκοντα και δυσκολίες. Κερδίζοντας τη μάχη για να οργανωθεί ένας νέος στην ΚΝΕ, η Οργάνωση ήρθε αντιμέτωπη με την ανάγκη να ανεβάσει ρυθμούς, να ζωντανέψει τη ζωή και τη δράση της για να μπορέσει να διαπαιδαγωγήσει τους νέους σύντροφους, να σφυρηλατήσει στα μέλη της επαναστατικά χαρακτηριστικά. Η πιο σταθερή και ζωντανή συνεδρίαση των ΟΒ με πλούσια θεματολογία στο βαθμό που έγινε, μας έβγαλε μπροστά, ενώ η καλλιέργεια σταθερής επαφής των συντρόφων με τον Κομματικό Τύπο όχι μόνο καθοδηγεί στην καθημερινή δράση, αλλά καλλιεργεί και συνολικότερα κριτήριο, γιατί τοποθετούμαστε με αυτό τον τρόπο στο τάδε ζήτημα, από ποιά σκοπιά και με τι κριτήριο το αναλύουμε, δίνει θάρρος στις δυνάμεις μας να μπουν στο αμφιθέατρο και στις παρέες τους και να ζυμώσουν τη γραμμή μας. Σε αυτή την προσπάθεια χρειάζεται το πρωτοπόρο παράδειγμα των στελεχών αλλά και δημιουργικά να βρίσκει η ΟΒ τρόπους να ενισχύει αυτό τον τρόπο δουλειάς. Σε αυτό μας βοήθησε η σταθερή ομαδική μελέτη του “Ριζοσπάστη” με έμφαση σε συγκεκριμένη αρθρογραφία, η συζήτηση και η μελέτη άρθρων με βάση τους προβληματισμούς του κάθε συντρόφου, η ομαδική επίσκεψη στην έκθεση για τα 100χρονα του Κόμματος και η συζήτηση πτυχών της ιστορίας του. Είναι στοίχημα για εμάς πως αυτά τα θετικά βήματα θα στεριώσουν, πως θα αποτελέσουν βάση για το άλμα μπροστά που βάζουν σαν στόχο οι Θέσεις του 12ου Συνεδρίου της ΚΝΕ, η ίδια η πορεία της ταξικής πάλης. Μπροστά σε αυτό το πιο σύνθετο και πιο απαιτητικό καθήκον πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια, κάθε νέος που οργανώνεται στην ΚΝΕ είναι ένα μάθημα για την ΟΒ, το πως με σταθερή και εξειδικευμένη δουλειά με το κάθε παιδί, με το να δένει με την Οργάνωση και να σηκώνει δουλειά στο πλάι της, τελικά έκανε το πιο όμορφο βήμα που μπορεί να κάνει ένας νέος σήμερα. Είναι ζήτημα στο οποίο θα μετρηθούμε πως τελικά κάθε σύντροφος θα οργανώσει άλλον ένα, πως δηλαδή με βοήθεια από την οργάνωση θα δράσει ως καθοδηγητής των νέων γύρω του, θα καθοδηγήσει ένα παιδί στην πρώτη του επαναστατική πράξη, να γίνει μέλος της ΚΝΕ. Η ανανέωση των γραμμών μας είναι ευκαιρία για την Οργάνωση να συγκρουστεί με ζητήματα που εντοπίζουμε και χρονίζουν, όπως το να διαπαιδαγωγούνται τα νέα μέλη στη δουλειά με χαρτί και μολύβι, με σχέδιο εξειδικευμένο για το κάθε παιδί, να αποκτήσουν σταθερή σχέση με τον Κομματικό Τύπο, να δένουν με την ΟΒ τους. Είμαστε σίγουροι οτι το 12ο Συνέδριο θα μας βρεί πιο δυνατούς. Είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας. Είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον. Ζήτω τα 100χρονα του τιμημένου ΚΚΕ. Ζήτω τα 50χρονα της ηρωικής ΚΝΕ. Ηρακλής Ευαγγελινός, ΤΟ ΦΜΣ της ΠΟ ΑΕΙ Αττικής

Πολυμορφία στην παρέμβαση μας

υμφωνώ με τις Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσης μας. Από το σύνθημα κιόλας φαίνεται ποιο είναι το ζητούμενο που έχουμε να λύσουμε. Πως δηλαδή θα μπορέσουμε να γίνουμε πιο πολλοί και πιο ικανοί στην πάλη για τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό.



Φλεβάρης 2019

Οι Θέσεις φανερώνουν την τετραετή πείρα της Οργάνωσης από τις μάχες που έδωσε σε δύσκολες συνθήκες, όπως αυτές διαμορφώθηκαν με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κατά την οποία το Κόμμα κράτησε σταθερά το τιμόνι της επαναστατικής πάλης και επιβεβαιώθηκε για ακόμη μία φορά η θέση μας, ότι καμία κυβέρνηση στον καπιταλισμό δεν μπορεί να διαχειριστεί φιλολαϊκά αυτό το σύστημα, ότι είναι αναγκαία η ανατροπή του. Δεν πρέπει αυτό να το υποτιμάμε, καθώς παραμένει βασικό κομμάτι αντιπαράθεσης και πρέπει σταθερά να είναι στο προσανατολισμό μας. Ακόμα, οι Θέσεις φωτίζουν το πώς η ΚΝΕ ολόπλευρα ως νεολαία του ΚΚΕ αποκτά την ικανότητα να συμβάλλει στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, να συνδέει τις ανησυχίες των νέων με την ανάπτυξη των αγώνων σε αντικαπιταλιστική–αντιμονοπωλιακή γραμμή, στα πλαίσια της κοινωνικής συμμαχία, της πάλης για την εργατική εξουσία. Θα ήθελα να σταθώ στην αξιοποίηση πολύμορφων “δρόμων” για να έρθουμε σε επαφή με περισσότερους νέους. Ζήτημα δηλαδή είναι πως θα παρεμβαίνουμε πολύμορφα στη νεολαία και πιο ειδικά στους μαθητές των λαϊκών οικογενειών. Σε αυτήν την κατεύθυνση χρειάζεται να πάρουμε υπόψη το σύνολο της ζωής, των ενδιαφερόντων που έχουν, αξιοποιώντας εύστοχες και αναβαθμισμένες μορφές στην παρέμβαση μας. Κάποια βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση έχουν γίνει στη Νίκαια, όπως μπροστά στο Φεστιβάλ του Πειραιά αξιοποιήσαμε την ανάγκη και το ενδιαφέρον κάποιων μαθητριών να συμμετέχουν σε χορευτική ομάδα. Αξιοποιώντας αυτό το ενδιαφέρον των μαθητριών μας δόθηκε περισσότερος χρόνος να συζητήσουμε για το περιεχόμενο, το σύνθημα του Φεστιβάλ και για το τι παλεύει η ΚΝΕ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι επιρροές που συμμετείχαν να έρθουν πιο κοντά στην ΚΝΕ, να κρατήσουμε καλύτερη επαφή, να διακινηθεί πλατιά ο “Οδηγητής”. Τα όποια βήματα έχουμε κάνει μέχρι στιγμής είναι ελπιδοφόρα και είχαν απήχηση. Εκτός από τη συμμετοχή του κόσμου σε αυτά, οι πρωτοβουλίες αυτές βοήθησαν, ώστε νέοι να δουν την ΚΝΕ με άλλο μάτι, να αφήσουν προκαταλήψεις που είχαν ακούσει για το ΚΚΕ, να ακούσουν και να συζητήσουν για την πρόταση του Κόμματος. Δεν είναι όμως ζήτημα μόνο η μορφή παρέμβασης που και αυτή έχει τον ρόλο της, αλλά το πώς οργανώνουμε το περιεχόμενο της δράσης μας. Πως δηλαδή με υπομονή και σταθερότητα να γινόμαστε καλύτεροι, να αποκτούμε την ικανότητα να αναδείξουμε την πρόταση μας, τις ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, τις αιτίες για τη σημερινή κατάσταση που βιώνει ένας νέος. Πως τον φέρνουμε σε επαφή με την ιδεολογία μας και τον ταξικό αγώνα. Σε αυτό τον σκοπό υποτάσσουμε τις μορφές που αξιοποιούμε. Έχουμε καλό δυναμικό που πατώντας πάνω στο μεράκι, την κλίση των νέων μπορούμε να αποκτήσουμε σταθερή επαφή, να αναπτύσσουμε κοινή δράση, να “χτίζουμε” συνειδήσεις. Μέσα από αυτή τη δουλειά θα ξεχωρίσουν παιδιά που θα προβληματίζονται και θα έχουν διάθεση να παλέψουν. Όλη αυτή η δραστηριότητα μας γεμίζει νέες ευθύνες, απατήσεις αλλά και αισιοδοξία ότι μπορούμε να γίνουμε πιο πολλοί και πιο ικανοί να ανοίξουμε τον δρόμο για το πραγματικά σύγχρονο και νέο, τον Σοσιαλισμό! Έλενα Φαράκου, ΤΟ Πειραιά

εκινώντας θα ήθελα να εκφράσω τη συμφωνία μου με τις Θέσεις και να επισημάνω ότι πρόκειται για ένα κείμενο το οποίο είναι αρκετά καλογραμμένο, γεγονός που βοηθάει σε σημαντικό βαθμό στην κατανόηση πλευρών που μπαίνουν στις Θέσεις. Στο έδαφος, λοιπόν, ενός νέου πολιτικού σκηνικού, μιας καινούργιας κατάστασης, εξελίξεων και στοιχείων που έχουν

50 εμφανιστεί, είναι απαραίτητη η επεξεργασία ενός σχεδίου δράσης για τις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας που προέρχεται από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, με ταυτόχρονη παρέμβαση στα ανάλογα μέτωπα πάλης. Θα σταθώ σε ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας, αυτό των μαθητών. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο κομμάτι με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Με δεδομένα, λοιπόν, τόσο την απόσταση λόγω ηλικίας που έχει σήμερα η νεολαία από την ταξική πάλη και την άνοδο του επαναστατικού κινήματος, αλλά και την πολυμέτωπη επίδραση του αντιπάλου που εκφράζεται και στα σχολεία, ο σχεδιασμός και η δράση ενός κομμουνιστή πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα δεδομένα αυτά. Όσον αφορά τις μαθητικές κινητοποιήσεις που βρίσκονταν στο προσκήνιο το προηγούμενο διάστημα, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως τα μέλη της ΚΝΕ πρωτοστάτησαν μέσα στα σχολεία τους, μπήκαν μπροστά από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία αναδείχθηκαν ζητήματα όπως το “τι σημαίνει πρόβλημα σήμερα για έναν μαθητή”, “τι σχολείο έχουμε σήμερα ανάγκη”, αλλά και τη συμμετοχή της νεολαίας στο κίνημα και ποιος είναι ο ρόλος του κομμουνιστή μέσα σ’ αυτό. Αναδείχθηκε ότι το σχολείο δεν είναι ξεκομμένο από την άδικη κοινωνία στην οποία ζούμε, γι’ αυτό και στους μαθητές δίνει τόσο γνώση όση είναι απαραίτητη για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές, κρατώντας τους μακριά από την ολόπλευρη μόρφωση που είναι αναγκαία για το σύνολο της ζωής μας. Σημαντική δουλειά που συνέβαλε στην κινητοποίηση μαθητών, είναι η δουλειά μυρμηγκιού, η δουλειά με χαρτί και μολύβι, ο καθημερινός έλεγχος, έτσι ώστε να διαμορφώνεται ένα σχέδιο που θα μπορούσε να πατήσει σε κάθε χώρο ξεχωριστά απαντώντας σε καθημερινά ζητήματα και λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε χώρου. Σίγουρα καθοριστικό ρόλο έπαιξε το άπλωμα της δουλειάς σ’ όλα τα μέλη της ΚΝΕ, δηλαδή πως μέσα από τον σχεδιασμό, καθοριζόταν ο χώρος στον οποίο κάθε μέλος θα χρεωθεί δουλειά και θα αποτελέσει τον χώρο ευθύνης του. Σίγουρα όμως περισσότερα μέλη της ΚΝΕ σε κάθε σχολείο σημαίνει δυνατοί και μαχητικοί αγώνες! Σημαίνει δυνάμωμα και ζωντάνια της μαθητικής κοινότητας. Άρα ζητούμενο είναι πως τα μέλη της ΚΝΕ θα γίνουμε περισσότερα. Από κάθε μάχη ξεχωρίζουν και αναδεικνύονται παιδιά πρωτοπόρα, που μαζί με τα μέλη της ΚΝΕ μπαίνουν μπροστά στην οργάνωση του αγώνα. Συνεπώς, βασικό στοιχείο που πρέπει να μας απασχολεί είναι πως δίνουμε συνέχεια με αυτά τα παιδιά που προσέγγισαν και εμπιστεύτηκαν την ΚΝΕ. Πως με αυτά τα παιδιά θα δημιουργήσουμε μία σχέση εμπιστοσύνης, για να μπορούμε να απαντήσουμε καθημερινούς προβληματισμούς και εμπόδια που δημιουργούνται, επηρεασμένοι από την αντίπαλη ιδεολογία, στο σχολείο, στην οικογένεια, αλλά και γενικότερα στην κοινωνία. Παρά τα θετικά βήματα που έγιναν, σίγουρα, οι δυνατότητες αλλά και οι απαιτήσεις του σήμερα από τη συνολική πορεία και δράση της οργάνωσης ξεπροβάλλει επιτακτικά η ανάγκη για μεγαλύτερη συσπείρωση μαθητών στο πλευρό της ΚΝΕ. Δικό μας καθήκον είναι πως θα γίνουμε πιο πολλοί. Πως όλα αυτά τα παιδιά που ανησυχούν για το παρόν και το μέλλον, θα τους δείξουμε την πραγματική διέξοδο στα προβλήματά τους. Άρα σ’ αυτό το καθήκον είναι ιδιαίτερη η ευθύνη των μελών της ΚΝΕ για να φτιάξουμε γερές και μεγάλες Οργανώσεις σε κάθε σχολείο, τάξη και γενικότερα στους χώρους νεολαίας, γιατί είναι δεδομένο ότι, πιο πολλοί και πιο ικανοί μπορούμε να ανοίξουμε τον δρόμο για το πραγματικά σύγχρονο και νέο, για ένα κόσμο “στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων”, τον Σοσιαλισμό! Νικολίνα Φάσσα, μέλος ΣΠ Αν. Στερεάς Εύβοιας

Για την παρέμβαση μας στα ΕΠΑΛ

υμφωνώ με τις Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο, πιστεύω δείχνουν τα βήματα που έχουμε μετρήσει και βάζουν τις βάσεις, ώστε να ανταποκριθούμε σαν νεολαία του Κόμματος στα γεγονότα, που είναι μπροστά μας είτε είναι ευνοϊκά άμεσα για το επαναστατικό κίνημα, είτε είναι λίγο πιο “μακρόσυρτα” και “ειρηνικά” για κάποιο ακόμα καιρό. Η δουλειά μας στα ΕΠΑΛ αποκτά συνεχώς αυξημένη βαρύτητα για μια σειρά λόγους.Kαταρχάς η κυβέρνηση με την καμπάνια της “ΠΑΜΕ ΕΠΑΛ” έδειξε την κατεύθυνση που υπάρχει να σπρώξει πολλούς μαθητές, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, στα ΕΠΑΛ με σκοπό να δημιουργήσει ένα φθηνό και ευέλικτο δυναμικό, το οποίο θα ανταποκρίνεται καλύτερα στις απαιτήσεις της αγοράς ως άμεσοι εργαζόμενοι στα 18 ή 19, έτοιμοι και “φρέσκοι” για ξεζούμισμα. Αυτό φαίνεται και με τη μείωση εισακτέων που προωθεί από ΕΠΑΛ σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, δηλαδή προωθεί την ανάγκη για έναν πολύ-λειτουργικό εργαζόμενο στο έδαφος αντικειμενικών αλλαγών στην παραγωγική διαδικασία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ιεραρχούμε τα ΕΠΑΛ κατανοώντας, ότι είναι η επόμενη βάρδια της εργατικής τάξης από τη μία, καθώς πολλοί δουλεύουν ήδη και από την άλλη είναι οι αυριανοί αυτοαπασχολούμενοι και σύμμαχοί της. Σε αυτήν τη βάση θα ήθελα να μεταφέρω ορισμένες πλευρές από την πείρα μας στο ΕΠΑΛ Κορυδαλλού στο οποίο, παρόλο που είχαμε λιγοστές δυνάμεις, με καλή συνεργασία μαθητικής και εδαφικής ΟΒ φανήκαμε στον χώρο. Η σταθερή παρουσία μας και το γειωμένο σχέδιο στο ΕΠΑΛ, ακόμη και όταν δεν είχε άμεσα αποτελέσματα, επηρέαζε και δημιουργούσε δυνατότητες. Από αυτήν τη σκοπιά πρέπει να παίρνουμε υπόψιν τις οργανωμένες δυνάμεις μας σε κάθε περιοχή, αλλά και να εξυπηρετούμε το συνολικό σχέδιο που θέλουμε να οικοδομήσουμε στα σχολεία έχοντας επίγνωση ποιες δυνάμεις υπάρχουν και επεμβαίνουν (καθηγητές, σύλλογοι γονέων, δημοτική αρχή κ.λπ.) στις συνειδήσεις των μαθητών. Από μια συνολική δουλειά της Τομεακής Οργάνωσης στήθηκε ΟΒ στον χώρο, αρχικά στα θολά νερά βάλαμε σχέδιο ενημέρωσης και προσπάθειας απόκτησης επαφής και δεσμών σε ένα μεγάλο χώρο σε σχέση με τις οργανωμένες μας δυνάμεις. Το γεγονός ότι τα μέλη της ΚΝΕ στον χώρο δούλευαν μπροστά στις κινητοποιήσεις, ακόμη και αν ήταν λίγους μήνες οργανωμένα, παρεμβαίνοντας για τα ζητήματα που απασχολούν, όπως το νομοσχέδιο που στην ουσία έβγαζε εκτός “ανταγωνισμού” πολλούς μαθητές και τησυνολική αγανάκτηση που βιώνουν στα σπίτια τους, τελικά επηρέασε κατεβάζοντας μπλοκ στο συλλαλητήριο. Αυτό μας βοήθησε να κάνουμε το 15μελες οργανωτή της πάλης με συνεχείς αποφάσεις για τα ζητήματα που απασχολούν τους μαθητές, όπως το γεγονός ότι πολλοί δουλεύουν και αντιμετωπίζουν την ανασφάλεια της εργασιακής προοπτικής και της μαθητείας, μας βοήθησε να κατέβει το σχολείο στην απεργία της COSCO, ώστε να δουν από πρώτο χέρι τι αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και να συνδέσουν τον αγώνα των μαθητών με αυτούς που δίνει το ταξικό κίνημα και τέλος να συμμετάσχουν οι μαθητές στη 2η πανελλαδική συνάντηση στην Αθήνα μετά από συζήτηση και απόφαση . Αυτό το γεγονός μας δείχνει ότι όσο “ησυχία” και να φαίνεται σε ένα σχολείο ή σε μια περιοχή υπάρχουν οι δυνατότητες, υπάρχουν σκέψεις, προβληματισμοί και διεργασίες στους μαθητές που βιώνοντας τα σημερινά αδιέξοδα του συστήματος προσπαθούν να εκφραστούν και να αντιδράσουν . Το ζήτημα είναι απαντήσουμε και εμείς στους προβληματισμούς τους και να τους δείξουμε τη διέξοδο μας, ότι δηλαδή σήμερα υπάρχουν και γεννιούνται νέες δυνατότητες για την ανάπτυξη της τεχνικής-επαγγελματικής εκπαίδευσης, οι οποίες όμως μπορούν να πραγματωθούν μόνο σε μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει το μικρόβιο του κέρδους και θα κινείται με σκοπό την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αυτό μπορεί να ζυμώνεται μόνο μέσα από τη συλλογική πάλη προσπαθώντας συνεχώς να εκλαικεύουμε την πρόταση του Κόμματος στους μαθητές. Η μπροσούρα της μαθητικής επιτροπής “Τι σχολείο έχουμε ανάγκη σήμερα;” αλλά και οι μπροσούρες “Αλήθειες και Ψέματα για τον Σοσιαλισμό” εφόσον τις αξιοποιούμε βοηθούν και δίνουν άλλη δυναμική στη δράση μας. Ένα επιπλέον συμπέρασμα είναι ότι η ύπαρξη της ΚΝΕ και η ύπαρξη ΟΒ ακόμη και με αρκετές αδυναμίες δίνει άλλες δυνατότητες και δυναμική στο μαθητικό κίνημα, κάνει τα απαραίτητα

“μαθήματα” συλλογικότητας, αλληλεγγύης, συντροφικότητας και τιμιότητας που θα χρειαστούν σε κάθε μαθητή σαν αυριανό εργαζόμενο αλλά κύρια σαν μελλοντικό επαναστάτη έχοντας καθαρό ότι τις μάχες θα τις δώσουμε όχι μόνο με αυτούς που είναι σήμερα στο πλάι μας αλλά και με αυτούς που είναι “αδιάφοροι” ακόμη και μαχητικά απέναντι μας προς στιγμήν. Από αυτή τη βάση συμφωνώ ιδιαίτερα με τις Θέσεις στα σημεία που αναλύει τις συνειδήσεις ανά τμήμα νεολαίας, δείχνοντας τα βήματα που έχουμε μετρήσει όχι μόνο ως προς τους στόχους και τη δράση, αλλά και στην ανάλυση και εξειδίκευση σε όλους τους χώρους βοηθώντας έτσι την οργάνωση να βλέπει τη “μεγάλη εικόνα” , να ξεπερνάει εμπόδια των καιρών να γίνεται τελικά ικανότερη μπροστά στη ρεβάνς, που οι εξελίξεις δείχνουν ότι δεν είναι και τόσο μακριά. Χρόνης Φιφλής, ΤΟ Πειραιά

Για την παρέμβαση μας στα ΙΕΚ

α ΙΕΚ δεν μπορεί παρά να μας αφορούν. Είναι χώροι όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός νέων εργατικής-λαϊκής καταγωγής που πρόκειται να συνδεθούν άμεσα με την εργασία. Η εκπαίδευση στα ΙΕΚ γίνεται με τα ελάχιστα μέσα με στόχο τη δημιουργία καταρτισμένου μεν, φτηνού δε εργατικού δυναμικού γεγονός που αποδεικνύει ότι η πολλών ταχυτήτων εκπαίδευση εξυπηρετεί την ανάγκη του κεφαλαίου για πολλών ταχυτήτων εργαζόμενους. Επιπλέον τα ΙΕΚ τροφοδοτούν την αγορά με όχι απλώς φτηνό αλλά τσάμπα εργατικό δυναμικό αφού μόλις οι 7 από τις 52 ειδικότητες δικαιούνται αμοιβή στην πρακτική άσκηση (η οποία είναι 6μηνη και 8ωρη ) και ταυτόχρονα μειώνουν τους δείκτες της ανεργίας αφού οι απλήρωτοι πρακτικάριοι διαγράφονται από τον ΟΑΕΔ. Τα προβλήματα στα ΙΕΚ είναι πολλά και λίγο πολύ γνωστά. Απουσία συγκεκριμένης ύλης και βιβλίων, καθυστέρηση στην έναρξη των εξαμήνων,ελλείψεις σε εργαστήρια,πρώτες ύλες κ.λπ. Όσον αφορά τους σπουδαστές που επιλέγουν τα ΙΕΚ, αν και γνωρίζουμε περιπτώσεις μόνο από το ΙΕΚ που δραστηριοποιούμαστε μια γενίκευση, αν και κάπως αυθαίρετη, μπορεί να μας δώσει μια κάποια εικόνα, αν σκεφτεί κανείς τα αντικειμενικά κίνητρα μιας τέτοιας επιλογής. Μια κατηγορία σπουδαστών είναι άτομα που στο παρελθόν μπήκαν σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ και είτε για διάφορους λόγους -και οικονομικούς– δεν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους, είτε τις ολοκλήρωσαν και δεν μπορούν να αποκατασταθούν επαγγελματικά στον κλάδο τους ή θέλουν να έχουν μια επιπλέον κατάρτιση σχετική με τις σπουδές τους. Αυτοί είναι στην πλειοψηφία τους οι ηλικιακά μεγαλύτεροι. Έπειτα, υπάρχουν παιδιά που πέτυχαν σε κάποια σχολή στην επαρχία αλλά για οικονομικούς λόγους δεν μπορούν να την παρακολουθήσουν και τέλος μεγάλο μέρος, ίσως και το μεγαλύτερο, αποτελείται από παιδιά που είτε δεν έδωσαν καθόλου πανελλήνιες είτε έδωσαν και απέτυχαν. Επί της ουσίας τα ΙΕΚ συγκεντρώνουν όλους αυτούς που “ περίσσεψαν ” .Αυτό, σαν γεγονός μπορεί να μας οδηγήσει σε κάποια συμπεράσματα για το πώς αντιλαμβάνονται οι σπουδαστές τους εαυτούς τους, να μας βοηθήσει να τους προσεγγίσουμε καλύτερα- πιο αποτελεσματικά. Φαίνεται λοιπόν πως μεγάλο μέρος των σπουδαστών πιέζεται από την ανάγκη εύρεσης εργασίας κάπως καλύτερης αυτής του ανειδίκευτου και ταυτόχρονα θεωρεί πως ατομικά δεν τα έχει καταφέρει, πως απέτυχε εκεί που άλλοι έχουν πετύχει. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν χαμηλότερες απαιτήσεις, να νιώθουν μειονεκτικά. Έτσι πιο εύκολα θα “εκβιαστούν” και θα υποχωρήσουν. Την ίδια στιγμή αντιλαμβάνονται το ΙΕΚ σαν ένα χώρο που θα τους παρέχει ένα χαρτί για λίγο καλύτερους όρους εργασίας και όχι ως χώρο που θα τους μορφώσει και θα τους ανοίξει ορίζοντες, με αποτέλεσμα να αδιαφορούν για την ποιότητα της γνώσης που τους παρέχει, για το πως γενικά αυτό λειτουργεί και εν τέλη να “ απενεργοποιούνται ”. Σημαντικό ακόμα στοιχείο αποτελεί το γεγονός πως αρκετά παιδιά ήδη εργάζονται, έχουν πείρα σε σχέση με το τι σημαίνει εργασία στα χρόνια της κρίσης, τι σημαίνει να αντιμετωπίζεις έναν εργοδότη, τι σημαίνει να πουλάς ό, τι πολυτιμότερο έχεις, τον χρόνο της ζωής σου και την αρτιμέ-

Οδηγητής

λεια σου, για ψίχουλα. Το κομμάτι της εργασίας αποτελεί βασικό πυλώνα γύρω από τον οποίο μπορούμε να ανοίγουμε συζητήσεις με τους σπουδαστές. Απ΄τη μία γιατί είναι ένα θέμα που έχουν πείρα και μπορούν να συμβάλουν στην κουβέντα και από την άλλη γιατί είναι γεγονός πως ακόμα κι αν λύνονταν τα προβλήματα στα ΙΕΚ σε υποδομές, υλικά κ.λπ., δεν θα άλλαζε σε τίποτα το εργασιακό χάος που θα έχουν να αντιμετωπίσουν. Το θέμα λοιπόν δεν είναι ότι δεν υπάρχουν π.χ. βιβλία αλλά το γιατί δεν υπάρχουν. Οι ελλείψεις μπορεί να αποτελέσουν επιχείρημα για το πώς λειτουργεί το σύστημα αλλά δεν αποτελούν την ουσία του προβλήματος. Τέλος, φαίνεται πως ενώ οι σπουδαστές είναι πρόθυμοι να εκφράσουν τα παράπονα και αδιέξοδά τους όσον αφορά τη δουλειά, γνωρίζοντας πως μιλούν με μέλη της ΚΝΕ, είναι πολύ μακριά απ΄το να καταλαβαίνουν την ανάγκη να μπουν οι ίδιοι στη δράση. Προκύπτει από τις συζητήσεις πως αντιλαμβάνονται τις κινητοποιήσεις σε ένα χώρο εργασίας σαν κάτι που μπορεί να συμβεί έξω από αυτούς, χωρίς την συμμετοχή των ίδιων και των συναδέλφων τους, πως είναι καταδικασμένες να αποτύχουν και πως αν συμμετέχουν θα υποστούν τις συνέπειες. Από την άλλη, από προτάσεις που κάναμε για οργάνωση σε σωματείο, μέσα από την κουβέντα γινόταν φανερό πως δεν γνωρίζουν τι είναι ένα σωματείο, τι ρόλο παίζει για τους εργαζόμενους, τι συμφέρον έχουν οι ίδιοι να οργανωθούν. Αναδεικνύεται λοιπόν ποια πρέπει να είναι η δική μας παρέμβαση και που πρέπει να στοχεύει. Στην ενεργοποίηση, στην απόλυτη σήμερα όσο ποτέ ανάγκη να πάρει η όλο διευρυνόμενη εργατική τάξη τη ζωή της στα χέρια της, να αποκτήσει συνείδηση, να οδηγηθεί στην πράξη. Ο δρόμος που προτείνουμε, και δεν πρέπει να το ξεχνάμε,είναι δύσκολος και κοπιαστικός. Όμως έχει προορισμό! Γράψαμε ιστορία!Συνεχίζουμε! Θα νικήσουμε! Ήβη Γελανδαλή, ΟΒ Κερατσινίου-Δραπετσώνας

Για την ιδεολογική αντιπαράθεση στο ΤΕΙ Πάτρας

πό το 11ο Συνέδριο, είχε μπει ξεκάθαρα το καθήκον να μετρήσουμε βήματα στο ανέβασμα της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης στους χώρους δράσης μας, καθώς οι συνθήκες που καλούμαστε να δράσουμε είναι όλο και πιο σύνθετες. Όντως, όλο το προηγούμενο διάστημα, συνολικά η Οργάνωσή μας ήρθε αντιμέτωπη με μια σειρά εξελίξεις και νέα στοιχεία στην αντιπαράθεση για τη σημερινή γενιά ΚΝιτών. Ένα από αυτά ήταν το ζήτημα για τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Από την αρχή ξεκαθαρίστηκε ότι το θέμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι σύνθετο και μπορούμε να πούμε πως για πρώτη φορά φέτος προσπαθήσαμε να το ανοίξουμε τόσο ολοκληρωμένα, δηλαδή ότι ο λαός δεν έχει συμφέρον από την εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, δεν πρέπει να διαλέξει πλευρά καπιταλιστή, καθώς και για ποια συμφέροντα διεξάγεται ο πόλεμος. Από την άλλη όμως χρειαζόταν να ανοίξουμε πιο ξεκάθαρα την πλευρά ότι από την στιγμή που ο πόλεμος είναι νομοτέλεια του καπιταλισμού, όταν αυτός ξεσπάσει, ποια είναι η αγωνιστική στάση για τη νεολαία; Επίσης, οι διαπραγματεύσεις των κυβερνήσεων Ελλάδας-ΠΓΔΜ ήταν ζήτημα που απασχόλησε μεγάλο κομμάτι σπουδαστών. Αργήσαμε να καταλάβουμε ότι ο κόσμος επηρεάζεται από το κλίμα που καλλιεργεί η κυβέρνηση, καθώς όταν ανοίξαμε πιο αποφασιστικά την θέση μας, επιμείναμε στο γιατί η χώρα μας πρέπει να είναι εκτός ΝΑΤΟ, ερχόταν μεν γενική συμφωνία, ότι είναι δολοφόνοι κ.λπ, αλλά από την άλλη ότι σε αυτή την φάση δεν πρέπει να βρεθούμε εκτός ΝΑΤΟ, γιατί θα μείνουμε τελείως μόνοι μας. Έπρεπε να είμαστε πιο αποδεικτικοί σε σχέση με το ότι σε όποια συμμαχία τέτοιου χαρακτήρα και να είμαστε, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να είμαστε σίγουροι ότι θα είμαστε ασφαλείς, ότι μόνο στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό που οι λαοί θα κάνουν κουμάντο στην οικονομία της κάθε χώρας δεν θα έχουμε πολέμους-κρίσεις-φτώχεια. Ο στόχος της κυβέρνησης για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας είναι στόχος του κεφαλαίου που επιδιώκει να τον κάνει και στόχο της νεολαίας. Για παράδειγμα, αυτό

που έχει σήμερα ανάγκη το κεφάλαιο είναι ένα φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς βέβαια ολοκληρωμένη γνώση, αλλά με την δυνατότητα να προσαρμόζεται στην αγορά εργασίας, χωρίς να έχει απαιτήσεις από τα αφεντικά. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι σήμερα το νομοσχέδιο για τη λεγόμενη Πανεπιστημιοποίηση των ΤΕΙ, κάτι που θα το αντιμετωπίσουμε ακόμα πιο έντονα το επόμενο διάστημα. Υπάρχουν δύο βασικά ιδεολογήματα που έχουν καλλιεργηθεί στους σπουδαστές. Ένα κομμάτι έχει στο μυαλό του ότι εμείς πρέπει να μείνουμε όπως είμαστε σαν ΤΕΙ, γιατί η αγορά χρειάζεται περισσότερους ΤΕΙτζήδες παρά απόφοιτους ΑΕΙ, εμείς έχουμε περισσότερα εργαστήρια και μαθαίνουμε “στην πράξη”. Το συγκεκριμένο επιχείρημα αναπαράγεται και από διοικητικούς, καθώς και μόνιμους καθηγητές του ΤΕΙ. Το άλλο κομμάτι σπουδαστών τσιμπάει στο τυράκι της “ανωτατοποίησης”, ότι θα αναβαθμιστούμε, θα έχουμε περισσότερα επαγγελματικά δικαιώματα, κάτι που καλλιεργείται και από ωρομίσθιους καθηγητές, οι οποίοι με τη σειρά τους προσδοκούν σε μία καλύτερη εργασιακή προοπτική σε περίπτωση αναβάθμισης του Ιδρύματος. Από την δική μας πλευρά, χρειάζεται να έχουμε την δυνατότητα να ανοίγουμε την πρόταση του Κόμματος για την σύγχρονη Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση. Να αναδεικνύουμε ότι έχουμε ανάγκες για αναβαθμισμένη, ολόπλευρη μόρφωση, γιατί οι ίδιες οι δυνατότητες που έχει σήμερα η κοινωνία είναι τέτοιες, αλλά έρχονται σε αντίθεση με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Σωστά μπαίνει ότι καθημερινά χρειάζεται να εξετάζουμε τι βήματα μετράμε, πώς ανοίγουμε την συζήτηση με τους σπουδαστές, τι μας έρχεται από αυτούς, πώς απαντάμε. Έτσι θα μπορέσουμε να είμαστε πιο προετοιμασμένοι, γιατί όταν έρθει το νομοσχέδιο δεν θα χρειάζεται μόνο γενική συμφωνία με τους σπουδαστές, αλλά από κοινού να μπούμε σε δράση, κάτι που δεν είναι εύκολο παίρνοντας υπόψη τι καλλιεργείται σε έναν νέο σήμερα. Πώς όμως μπορούμε να πετύχουμε όλα αυτά; Αρκεί απλώς να διαβάζουμε άρθρα, π.χ. για την πανεπιστημιοποίηση, να κάνουμε “καλές” συζητήσεις ή “καλές” ανακοινώσεις; Χρειάζονται κι αυτά, όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι στο επίκεντρο πρέπει να είναι η ΟΒ. Αυτή είναι που θα αποφασίσει και θα οργανώσει τη δουλειά στο χώρο της, είτε για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είτε για οτιδήποτε άλλο νομοσχέδιο και ιδεολόγημα. Μέσα από την ζωντανή συζήτηση στις συνεδριάσεις των ΟΒ και την μεταφορά πείρας, θα είμαστε σε θέση να αντιπαρατεθούμε ολόπλευρα. Οι ΟΒ είναι αυτές που θα οργανώσουν τι θα ανοίξουμε, πώς θα το ανοίξουμε και σε πόσους θα φτάσουμε. Οι προτάσεις μας είναι αυτές που έχουν υπεροχή και μας φέρνουν σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με τον αντίπαλο, γιατί εξυπηρετούν τα συμφέροντα των παιδιών της εργατικής τάξης. Γι΄ αυτό το λόγο στο ΤΕΙ, όπου το συντριπτικό ποσοστό των σπουδαστών έχει συμφέρον να είναι μαζί μας, θα κάνουμε πραγματικά άλματα στα αποτελέσματα της δράσης μας, αν οργανώσουμε την δουλειά με επίκεντρο τη συζήτηση στην ΟΒ. Θανάσης Γεωργαντής, ΤΟ ΤΕΙ Πάτρας της ΚΝΕ

Για την παρέμβασή μας σε Γυμνάσια

ον χρόνο που πέρασε μίλησα σε πολλά παιδιά για το πως ο καπιταλισμός σαπίζει και το ότι δεν είναι σωστό να μας εκμεταλλεύονται τα αφεντικά. Μετά από πολλές ερωτήσεις και απαντήσεις για το τι είναι ο καπιταλισμός ή αν μας εκμεταλλεύονται αφού κέρδισαν την περιουσία τους με σκληρή δουλειά, ξεχώρισαν κάποιοι συμμαθητές μου. Ο καθένας από αυτούς με διαφορετικές προσωπικότητες, από διαφορετικές οικογένειες, άρα και επιρροές από το σπίτι του, διαφορετικές απόψεις. Όλοι αυτοί όμως στους οποίους μίλαγα έχουν ένα κοινό: δεν θέλουν να ζουν σε έναν τέτοιο άδικο κόσμο. Μετά από πολλές συζητήσεις κατάφερα να πείσω μερικούς από αυτούς για τον ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στους πολέμους, ότι αυτοί τους ξεκινάνε, γίνονται για τα συμφέροντά τους και δεν είναι η μόνη ελπίδα της χώρας μας να σωθεί από την Τουρκία, όπως έλεγε ο πατέρας ενός συμμαθητή μου σε αυτόν. Πλέον, μετά από την παρέμβαση στο σχολείο μου με βάση το σχέδιο που βά-



Φλεβάρης 2019

ζαμε στην ΟΒ υπάρχουν παιδιά που βλέπουν τα πράγματα με διαφορετικό μάτι και κάποια άλλα έχουν ξεχωρίσει περισσότερο. Όπως π.χ. ένας συμμαθητής μου που τσακώθηκε με τους γονείς του για να έρθει στο Φεστιβάλ μας τον Σεπτέμβρη και τώρα είμαστε ένα βήμα πριν οργανωθεί στην ΚΝΕ. Με τη βοήθεια του “Οδηγητή”, των εκδηλώσεων που κάναμε και με πολύ κουβέντα, είναι πλέον ταξικά συνειδητοποιημένος. Ξεκινήσαμε από τα κοινωνικοοικονομικά συστήματα, πως αλλάζουν, πως προχωρούν οι κοινωνίες, για να καταλήξουμε στο γιατί πρέπει να αλλάξει η δική μας κοινωνία σήμερα. Και φυσικά για τον ρόλο της ΚΝΕ σε αυτήν την υπόθεση, και πως μόνο μέσα από την ΚΝΕ, παλεύουμε οργανωμένα ενάντια στην αστική τάξη και τις συμμαχίες της. Στέλιος Γκιλάκης, μαθητής Γυμνασίου, ΟΒ Μελισσίων – Βριλησσίων

λα τα τελευταία χρόνια και σε όλη τη θητεία της η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει αποδείξει ότι είναι πολύτιμη για το κεφάλαιο, τόσο για τα μέτρα που πέρασε και περνάει όσο και για την συνεισφορά της στην καλλιέργεια χαμηλών απαιτήσεων στον λαό, κλίμα αναμονής και κάνοντας συστηματική προσπάθεια να επιδράσει στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας αξιοποιώντας ένα “προοδευτικό” προφίλ, χρησιμοποιώντας το και για ανοιχτή πολεμική στο Κόμμα και κατηγορώντας το ότι είναι οπισθοδρομικό. Σε αυτή την κατεύθυνση αξιοποίησε ζητήματα όπως την νομιμοποίηση της φαρμακευτικής κάνναβης, την ανακοίνωση ίδρυσης χώρων εποπτευόμενης χρήσης, συνολικά την πολιτική μείωσης της βλάβης όσον αφορά τα ναρκωτικά αποπροσανατολίζοντας και συσκοτίζοντας από τις αιτίες τέτοιων κοινωνικών φαινομένων, την ίδια τη ρίζα τους που βρίσκεται στον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, δείχνοντας για λύση σε όλα τα προβλήματα αυτά την ατομική επιλογή, τον ατομικό δρόμο, αποκόπτοντάς τα από την κοινωνική τους υπόσταση. Τέτοια ζητήματα και οι αντιλήψεις τους γι’ αυτά αξιοποιούνται για να χτίζουν συνειδήσεις στα μέτρα τους, επιδρούν στην ίδια την προσωπικότητα ενός νέου σήμερα, διαμορφώνουν στάση ζωής. Είδαμε όλο το προηγούμενο διάστημα συστηματικά να γίνεται τέτοια προσπάθεια με την συζήτηση για τη φαρμακευτική και κλωστική κάνναβη αλλά και με τους χώρους εποπτευόμενης χρήσης. Για παράδειγμα με την ανάδειξη ζητημάτων ελευθερίας με όλη την επιχειρηματολογία τους γύρω από το ζήτημα της αυτοδιάθεσης του σώματος, ακόμα και για το δικαίωμα ενός ασθενή να μπορεί να έχει πρόσβαση στην κάνναβη αν ο ίδιος θεωρεί ότι τον θεραπεύει. Απόψεις στην ουσία τους βαθιά συντηρητικές. Προκύπτει έτσι και η μεγαλύτερη απαίτηση από εμάς να προβληματίσουμε τη νεολαία, να σκεφτεί, είναι πραγματικά ελεύθερη; Είναι ελεύθερος ένας νέος σήμερα να δουλέψει; Είναι ελεύθερος να σπουδάσει χωρίς να επιβαρύνεται η οικογένεια του με υπέρογκα ποσά, είναι τα νέα ζευγάρια ελεύθερα να κάνουν οικογένεια όταν είναι άνεργοι ή δουλεύουν με ελαστικές μορφές εργασίας; Και άλλα τόσα παραδείγματα που φέρνει η ίδια η ζωή καθημερινά. Στην πραγματικότητα, σου δίνουν σαν μόνη επιλογή το να αποκοπείς από την κοινωνία, εφόσον σου στερούν το δικαίωμα στη ζωή. Να σκεφτεί ποιος έχει συμφέρον από μια νεολαία ναρκωμένη, συγχυσμένη, που διεκδικεί το δικαίωμά της στον αυτοπροσδιορισμό, εγκλωβισμένη σε κάλπικα διλήμματα αντί να διεκδικεί την πραγματική ελευθερία που μπορεί αντικειμενικά να έχει με βάση την ανάπτυξη της κοινωνίας σήμερα, της παραγωγής, τα επιτεύγματα της επιστήμης.

52 Φάνηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια ότι πέρα από όλες τις εξελίξεις που συζητάμε καθημερινά στην οικονομία και σε διεθνές επίπεδο, η κυβέρνηση τέτοια ζητήματα όπως την νομιμοποίηση της κάνναβης, την νομιμοποίηση γενικά της χρήσης στη συνείδηση της νεολαίας την έχει υψηλά στην ατζέντα της. Αυτό ανεβάζει τις απαιτήσεις της δικής μας δουλειάς προκειμένου να αποκαλύπτουμε τα πραγματικά αίτια, τις πραγματικές λύσεις, την δική μας πρόταση και λογική. Έχει σημασία μέσα και από τέτοια ζητήματα να ανοίγουμε την συζήτηση, να προβληματίζουμε, να καλλιεργούμε κριτήριο ακόμα και σε ένα κόσμο ευρύτερο που μπορεί να μη συμφωνεί σε όλα μαζί μας, αλλά να βοηθήσουμε να αποκτήσει την ικανότητα να σκέφτεται και λίγο πιο πέρα από αυτό που του πλασσάρουν αλλά και ποια θα ήταν η πραγματική πρόοδος που θα μπορούσε να βιώνει ο λαός με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν στην κοινωνία σήμερα. Είναι θέματα που αγγίζουν τη νεολαία, προβληματίζουν και πρέπει απέναντι στην σάπια πολιτική να αντιπαραθέσουμε το πραγματικά νέο. Υπάρχει πλούσια πείρα τα προηγούμενα χρόνια από τις συζητήσεις που άνοιξαν και φορείς όπως το ΕΣΥΝ, η ΟΓΕ στα σχολεία στα πλαίσια της θεματικής εβδομάδας. Στο Μενίδι συγκεκριμένα σε μια σειρά σχολείων φάνηκε το ενδιαφέρον των μαθητών, η ανάγκη τους να κουβεντιάσουν ολόπλευρα, να κατανοήσουν βαθύτερα πλευρές της πραγματικότητας που ζούνε χωρίς να χρειάζεται να αποστηθίσουν απλά. Με πλούσια συζήτηση, συμμετοχή, ερωτήσεις. Το πόσο εντύπωση τους κάνει η έννοια της ισοτιμίας, αντιπαραθετικά με την δική τους κάλπικη ισότητα. Πως κατανοούν κατευθείαν και συμφωνούν ότι όντως το λογικό είναι αυτός που έχει διαφορετικές ανάγκες να ικανοποιείται με βάση αυτές και όχι με βάση μια ισότητα από την οποία βγαίνει και χαμένος. Ειδικά σε περιοχές όπως το Μενίδι, όπου ζούν παιδιά εργατικών λαϊκών οικογενειών, που βιώνουν από πρώτο χέρι μια άσχημη κατάσταση που απορρέει από τον ίδιο τον καπιταλισμό και σχετίζεται με παράνομες δραστηριότητες που αποφέρουν υπέρογκα κέρδη και κρύβουν μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αποτελεί στοίχημα ειδικά σε χώρους που το πρόβλημα είναι οξυμένο, το πως εμείς παρεμβαίνουμε, αντιπαραθέτουμε την δική μας άποψη για την αγωνιστική στάση ζωής που πρέπει κάθε νέος να έχει σήμερα. Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, η μάχη που δίνουν οι κομμουνιστές για τα σύγχρονα δικαιώματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας μπορούν να εμπνεύσουν χιλιάδες νέους. Να ακολουθήσουν το δρόμο του αγώνα και όχι της υποταγής, της μαστούρας και της μίζερης ζωής. Σελήνη Καπερώνη, μέλος της Επιτροπής κατά των ναρκωτικών του ΚΣ της ΚΝΕ

ιώνουμε τον κίνδυνο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου για τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων ενέργειας στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο, με την Ελλάδα να αποτελεί βασικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ για τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξυπηρετεί με νύχια και με δόντια το κεφάλαιο και μέσω των χρηματοδοτήσεών της για την αναβάθμιση του εξοπλισμού του ΝΑΤΟ, ενώ παράλληλα όπως η ίδια υποστηρίζει, δεν βρήκε τα αναγκαία κονδύλια για τα αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα στη Μάνδρα και στο Μάτι αντίστοιχα. Ένα άλλο θέμα που μας απασχολεί είναι και οι προσπάθειες ένταξης στο ΝΑΤΟ της ΠΓΔΜ, κατόπιν εντολής των ΗΠΑ και του ίδιου του ΝΑΤΟ. Υπήρξαν αρκετές αντιδράσεις των ακροδεξιών της Χρυσής Αυγής, καθώς και της εκκλησίας με αφορμή την ονομασία Μακεδονία. Η ναζιστική-εγκληματική οργάνωση της Χρυσής

Αυγής προσπάθησε να παρέμβει στα σχολεία με κύριο πάτημα το ανιστόρητο σύνθημα “η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική” την ελληνικότητα της Μακεδονίας, οργανώνοντας πανελλαδικές καταλήψεις και κινητοποιήσεις. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά πως όλα αυτά γίνονται για την στρατολόγηση νέων που θα διασπείρουν την σαπίλα του φασισμού και θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να διαψεύσουν και να ρίξουν λάσπη στα μάτια των μαθητών για όσα αφορά τον πραγματικό εχθρό του φασισμού, αυτούς που τον συνέτριψαν το 1945. Τους κομμουνιστές. Δίπλα στους φασίστες στέκονται και μία σειρά άλλοι μηχανισμοί με παρόμοιους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένων κάποιων καθηγητών. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε στα Λύκεια της περιοχής μας να εξισώνεται ο φασισμός με τον κομμουνισμό, να αναπαράγεται αυτή η θεωρία των δύο άκρων. Ταυτίζουν δηλαδή ό,τι πιο σάπιο, απάνθρωπο και βρώμικο υπάρχει με ό,τι πιο σύγχρονο, όμορφο και ωραίο. Μας λένε ότι είμαστε λίγοι και παλεύουμε δίχως νόημα για κάτι πεθαμένο. Μας λένε ότι όσοι είναι μαρξιστές πρέπει να αλλάξουν αμέσως ιδεολογία και ότι ο σοσιαλισμός έχει πολλά λάθη. Όμως δεν είναι έτσι. Τους ακούμε επίσης να περιγράφουν τον Σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, παρέχοντας δωρεάν περίθαλψη και εκπαίδευση ανεξαρτήτως καταγωγής, φύλου, χρώματος, με εργαζόμενους με σταθερή εργασία, φυσιολογικά ωράρια και εργασιακά δικαιώματα, ως κάτι καθαρά θεωρητικό και ουτοπικό. Ξεχνούν όμως τι έγινε πριν 100 χρόνια. Με θράσος ακόμη τολμούν να αποκαλούν τους κομμουνιστές φασίστες, χρησιμοποιώντας παραδείγματα όπως ότι θέλουμε ο εργάτης να λαμβάνει τον ίδιο μισθό με έναν γιατρό που θέλει να προοδεύσει. Ξεχνούν όμως ότι μιλάμε για ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο που έχει ως κέντρο τον άνθρωπο. Ξεχνούν πως ο λαός στη σοσιαλιστική κοινωνία απαλλάσσεται από διακρίσεις και θα μπορεί να ασχοληθεί με οτιδήποτε θέλει χωρίς να περιορίζεται σε βασικές ανάγκες για να μπορεί να ανταπεξέλθει. Προσπαθούν, ιδιαίτερα σήμερα με κάθε τρόπο να κοιμήσουν την νεολαία, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι μέσω του συλλογικού αγώνα, με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, δίνονται μάχες και κατακτιούνται δικαιώματα. Τους πικραίνει βαθιά, γιατί ξέρουν ότι ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός αποτελεί το μοναδικό σύστημα που δεν υπάρχει η ανάπτυξη των λίγων εις βάρος του λαού, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο για την δικιά τους καλοπέραση, για την ανάπτυξη του κεφαλαίου. Γι’ αυτό τον λόγο έχει πολύ μεγάλη σημασία η δική μας στάση, η ετοιμότητά μας και η ικανότητά μας να αντικρούουμε τέτοια ιδεολογήματα. Η συνεχής μόρφωση είναι το όπλο μας σε αυτή τη μάχη. Δε πρέπει να μένουμε άπραγοι, αλλά αντιθέτως να μπαίνουμε μπροστά και να απαντάμε σε αυτές τις μπούρδες των αστών. Οι μαθητές ακούν. Κερδίζουμε αρκετούς αγώνες. Φέρνουμε τους νέους πιο κοντά στο τι θα πει σοσιαλισμός, προβληματίζοντάς τους, δημιουργώντας τους απορίες, όπως γιατί δεν έχουμε σήμερα σοσιαλισμό, αφού είναι το μόνο σύστημα που μας συμφέρει. Σήμερα, πιο πολύ από ποτέ, νιώθουμε την επικαιρότητα και την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, σε αντίθεση με το σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά, εξαθλίωση, τον καπιταλισμό. Για όλα αυτά και πολλά περισσότερα, παλεύουμε για ισχυρή ΚΝΕ και ισχυρό ΚΚΕ και στα σχολεία, στον αγώνα για σύγχρονα δικαιώματα στη μόρφωση και στη ζωή! Θωμάς Καραγιάννης, ΟΒ Μαθητών Αγρινίου

Για τη δράση μας στο ΔΙΕΚ ΠΑΤΡΑΣ

τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση είναι χώρος που κατά πλειοψηφία “μαζεύει” παιδιά της εργατικής τάξης. Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές στο ΙΕΚ είναι απαράδεκτη και αποτελεί κομμάτι της επίθεσης της αστικής τάξης στην νέα βάρδια της εργατικής τάξης. Οι περισσότεροι νέοι σπουδαστές του ΔΙΕΚ είναι παιδιά που το αστικό σχολείο τους έμαθε ότι “αυτοί δεν παίρνουν τα γράμματα”. Αυτοί οι μαθητές πηγαίνουν στο ΔΙΕΚ για να πάρουν ένα χαρτί και να βγουν στην δουλειά. Έρχονται αντιμέτωποι με απαράδεκτες συνθήκες μαθήματος, δεν υπάρχουν συγγράμματα που να καλύπτουν το αντικείμενο σπουδών, τα μαθήματα γίνονται σε χώρους ακατάλληλους, χωρίς την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή και πολλές φορές

χωρίς καν θέρμανση. Είναι άξιο συζήτησης τόσο το περιεχόμενο των μαθημάτων όσο και το γεγονός ότι για να καταφέρουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους πρέπει να κάνουν πρακτική, η οποία είναι απλήρωτη για να έχουν μετά την δυνατότητα να δώσουν εξετάσεις πιστοποίησης στον ΕΟΠΠΕΠ όπου το ποσοστό επιτυχίας είναι περίπου 20% από το σύνολο των εγεγραμμένων. Όλα αυτά στοχεύουν στο να θεωρούν τα παιδιά ως κανονικότητα τις άθλιες συνθήκες φοίτησης και σε συνέχεια την δουλειά και την ζωή με ελάχιστα έως καθόλου δικαιώματα. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση τα μέλη της ΚΝΕ πρωτοστάτησαν στην λειτουργία και δράση του Συλλόγου σπουδαστών ΔΙΕΚ απέναντι στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Πριν 2 χρόνια συγκροτήθηκαν νέες δομές του Συλλόγου, οι τριμελείς επιτροπές ανά τμήμα. Μέσω των τριμελών οι σπουδαστές μπορούν να εξειδικεύουν τα αιτήματα τους, περισσότερα παιδιά να αντιδρούν και να πρωτοστατούν στον αγώνα, προβληματίζονται για την αιτία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Με αυτό τον τρόπο έχουμε κόσμο που μαθαίνει και “τρίβεται” με την συλλογική πάλη. Αξίζει να αναφέρουμε ότι αυτό ξεκίνησε από τα τμήματα που είχαμε παρέμβαση και στην συνέχεια ‘άπλωσε’ και στα υπόλοιπα τμήματα, καλλιεργώντας την συμφωνία απέναντι στο αίτημα που απασχολούσε όλους τους σπουδαστές του ΔΙΕΚ που ήταν το κόστος των φωτοτυπιών. Επίσης στην προσπάθεια που κάνουμε για Συλλόγους που θα ασχολούνται με όλο το εύρος των προβληματισμών που έχουν οι νέοι, το Διοικητικό Συμβούλιο πήρε πρωτοβουλία για την διοργάνωση αθλητικού τουρνουά που αγκαλιάστηκε από τους σπουδαστές αφού υπήρχε μεγάλη συμμετοχή σε αυτό. H μεγάλη συμμετοχή ανέδειξε και επιβεβαίωσε την ανάγκη που έχει η νεολαία για αθλητισμό και πως αυτή δεν καλύπτεται σε αυτό το σύστημα. Το τουρνουά καθιέρωσε τον Σύλλογο στα μάτια των σπουδαστών, τα τριμελή ανέλαβαν την διοργάνωση του, είχαμε κόσμο σε κίνηση, αναδείχθηκε ακόμα και στους συντρόφους η δύναμη που μπορεί να έχει ένας μαζικός φορέας. Η παρέμβαση της ΚΝΕ στο ΔΙΕΚ έρχεται αντιμέτωπη με το γεγονός ότι η νεολαία δεν έχει εμπειρίες από συλλογικές διαδικασίες, υπάρχει άγνοια για το τι είναι Σύλλογος και ποιος είναι ο ρόλος του. Οι δικές μας δυνάμεις μέσα από την παρέμβασή μας μαθαίνουν πως να λειτουργούν και να συνεργάζονται με κόσμο που δεν υπάρχει μεγάλο επίπεδο συμφωνίας, αφού συνήθως είναι η πρώτη φορά που είναι εκλεγμένοι σε μαζικό φορέα. Επίσης μας δυσκολεύει το γεγονός ότι η Διεύθυνση λειτουργώντας ως το μακρύ χέρι της κυβέρνησης στον χώρο προσπαθεί να σαμποτάρει την δράση του Συλλόγου. Έχει φανεί ωστόσο ότι, στον βαθμό που εμείς επιμένουμε να αποκαλύπτουμε τον ρόλο της κυβέρνησης και των διευθυντών του ΔΙΕΚ στους σπουδαστές ξεπερνάμε τις παραπάνω δυσκολίες. Μας βοηθά το γεγονός ότι μέσω των τριμελών μπορούμε να εξειδικεύουμε τα αιτήματα ανά τμήμα, αφού εκεί εκφράζονται τα άμεσα προβλήματα των σπουδαστών και τους βοηθά να κινητοποιηθούν απέναντι σε αυτά. Συμπερασματικά: Η παρέμβαση της ΚΝΕ στα σχολεία της Πάτρας δημιουργεί έναν απόηχο που δεν είναι άμεσα μετρήσιμος, ωστόσο αυτό στο ΔΙΕΚ εκφράζεται και στο ότι οι σπουδαστές έχουν αντανακλαστικά απέναντι στον διευθυντή και στον ρόλο του, αλλά και στο ότι η συγκρότηση των τριμελών πάτησε πάνω στην πείρα που έχουν οι σπουδαστές από τα πενταμελή και το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων. Η δράση μας στο ΔΙΕΚ λειτουργεί ως σχολείο τόσο για τις δικές μας δυνάμεις που μαθαίνουν να πρωτοστατούν στο κίνημα να δρουν με νέους και νέες που δεν έχουν πείρα από αγώνες, όσο και για τον κόσμο που για την πλειοψηφία του, η δράση του Συλλόγου είναι η τελευταία ευκαιρία να έρθουν σε επαφή μαζικό φορέα, να μάθουν να διεκδικούν συλλογικά, πριν μπουν σε χώρο εργασίας. Η αφομοίωση και ανάπτυξη των δικών μας δυνάμεων, είναι “δεμένη” με την δράση μας στον Σύλλογο, είναι αυτή μας η δράση που ανοίγει δρόμο για την αυτοτελή μας παρέμβαση. Η διοργάνωση του τουρνουά ανέδειξε την ορθότητα της θέσης μας για Συλλόγους που ασχολούνται με όλα τα ενδιαφέροντα των μελών του. Η παρέμβαση των σωματείων ανά ειδικότητα θα βοηθήσει τους σπουδαστές να έρθουν σε άμεση επαφή με το σω-

Οδηγητής

ματείο του κλάδου τους. Υπάρχει θετική πείρα με το τοπικό σωματείο του επισιτισμού που εξέδωσε ειδική ανακοίνωση και επισκέφτηκε τα αντίστοιχα τμήματα. Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος, Εργατικός Τομέας Πάτρας

Η ψυχολογία των εφήβων ως καθοριστική παράμετρος για την παρέμβασή μας

στόχος “…να συνεπάρουμε χιλιάδες” σημαίνει μαζική “έφοδο” από πλευράς μας στη συνείδηση των νέων. Πράγμα που προϋποθέτει να υπολογίζουμε την ψυχολογία της πλειοψηφίας στον κάθε χώρο παρέμβασης τη στιγμή που προσπαθούμε οι βουβές διεργασίες που σίγουρα γίνονται, να αποτυπώνονται ολοένα και περισσότερο σε συμπόρευση με τη γραμμή μας, ακόμη κι αν δεν υπάρχει πλήρης συμφωνία με τις θέσεις μας ή και γνώση τους απ’ όλες τις πλευρές. Αυτό τι σημαίνει στην πράξη για την παρέμβασή μας σε ένα σχολείο διαμορφωμένο από την αστική τάξη για τους δικούς της στόχους; Ότι ακόμη και ένας ΚΝίτης να είναι μέσα σε αυτό, ο σχεδιασμός της ΟΒ-η δράση της ΚΝΕ σε αυτό το σχολείο- να είναι τέτοια που όντως να εμπνέει την πλειοψηφία των μαθητών. Ο στόχος όμως να καλλιεργούμε αξίες και πρότυπη στάση ζωής, να είμαστε οργανωτές των αγώνων στα σχολεία δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά είναι σχέση αμφίδρομη με τους μαθητές. Άρα ζήτημα που πρέπει να απασχολεί τόσο σε επίπεδο ΟΒ όσο και σε επίπεδο Τομέα είναι το ποιοί παράγοντες, με τι τρόπο επιδρούν στη συνείδηση των μαθητών στα σχολεία και το πώς αποτυπώνονται στη ζωή της οργάνωσης. Όπως το τι κατάσταση επικρατεί στο σπίτι, τις οικογενειακές σχέσεις, πάνω στις οποίες επιδρούν τα ενδεχόμενα εργασίας ή ανεργίας των γονιών, οι εργασιακές σχέσεις, ακόμη και το τι συμβαίνει με τη σύνταξη των παππούδων αφού πλέον πολλά νοικοκυριά στηρίζονταν σε αυτές. Όπως την αντικειμενική κατάσταση στα σχολεία αλλά και το πώς την εκλαμβάνουν, την ερμηνεύουν οι ίδιοι οι μαθητές. Το σημερινό σχολείο γίνεται διαρκώς χειρότερο και απεχθές. Ενώ θα μπορούσε να καλλιεργεί αξίες, δίψα για να γνωρίσουν τον κόσμο, να τους μαθαίνει πώς να μαθαίνουν, αντιθέτως καλλιεργεί το άγχος, τον ανταγωνισμό, τον ατομικό δρόμο. Οι μαθητές δεν μαθαίνουν πώς μέσα από τη συνεργασία και τη συλλογική προσπάθεια μπορείς να καταφέρεις περισσότερα, δεν διδάσκονται τους αγώνες και τις κατακτήσεις του λαού μας. Τους είναι βαρετό το σχολείο με τα τυποποιημένα αναλυτικά προγράμματα διδασκαλίας στα οποία καταφεύγει ο καθηγητής, καθώς και κάτι ιδιαίτερο ή πρωτότυπο να θέλει να κάνει δεν του το επιτρέπουν οι συγκεκριμένες οδηγίες από το Υπ. Παιδείας, η ύλη και ο περιορισμένος χρόνος που διαθέτει. Παράγοντες όπως το γεγονός ότι οι ίδιοι οι μαθητές μπορεί να χρειαστεί να δουλέψουν είτε η κατάσταση που διαμορφώνεται στα Πανεπιστήμια ή σε οποιονδήποτε άλλο χώρο επιδρούν στο πώς φαντάζονται γενικά τον εαυτό τους. Δηλαδή τα όνειρά τους. Για παράδειγμα το ότι μπήκε “απαγορευτικό” γι’ αυτούς στη σχολή που θέλουν να περάσουν αν αυτή “κατατάσσεται” στην κατηγορία των κόκκινων σχολών μετά την απόφαση της κυβέρνησης για τον διαχωρισμό τους. Άλλοι καθοριστικοί είναι τα χόμπι και τα ενδιαφέροντά τους. Πόσο αρνητικά επηρεάζεται ένας έφηβος όταν σταματάει το άθλημα που του αρέσει λόγω περιορισμένου χρόνου αφού όλη τη βδομάδα την περνάει στα φροντιστήρια; Ή μια μικρή χορεύτρια όταν σταματάει το χορό λόγω των διδάκτρων στις πανάκριβες σχολές χορού; Όλα αυτά και πολλά ακόμη αναδεικνύουν τους ταξικούς φραγμούς που συναντούν οι μαθητές και η οικογένειές τους στο σχολείο και που σίγουρα επιδρούν στον τρόπο που σκέφτονται και στο τι σκέφτονται. Αποτελούν παράλληλα όμως και τη βάση για να κατανοήσουν τη διέξοδο της ΚΝΕ και του ΚΚΕ καθώς είναι η μόνη που πατά σε αυτή την πραγματικότητα που βιώνουν και απαντά στις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους. Το “δεν καταλαβαίνουν” και το “δεν ενδιαφέρονται” σπάνια υπάρχει. Τις περισσότερες φορές μάλιστα οι μαθητές έχουν γνώμη γι’ αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Ζητήματα όπως ο αθλητισμός, ο πολιτισμός και η διασκέδαση, η διαμόρφωση της κοινωνίας, τα ναρκωτικά, η διαφορετικότητα και η περιθωριοποίηση –που συνήθως έστω σε θεωρητικό επίπεδο καταδικάζουν- απασχολούν τους εφήβους

και έχουν άποψη γι’ αυτά. Συνήθως όμως μένουν στην αναγνώριση μιας κατάστασης. Εκεί που κρίνονται οι μαθητικές Οργανώσεις και ο κάθε ΚΝίτης στο σχολείο του είναι στο κατά πόσο και με τι τρόπους αναδεικνύουμε και απαντάμε σε ερωτήματα που ούτως ή άλλως δημιουργούν έναν προβληματισμό, πόσο μάλλον στους εφήβους που είναι σε μια φάση διαρκούς αμφισβήτησης. Όπως π.χ. γιατί γίνονται πόλεμοι κι αν είναι στη φύση του ανθρώπου. Αρχικά σε μια κουβέντα μπορεί να φαίνεται μια “αδιαφορία”, μετά να εκφράζεται αγανάκτηση, ή και σαν διαβασμένοι από καιρό να λένε “ότι και να κάνουμε, δεν θα πετύχουμε κάτι”, “όλο θα πηγαίνουμε στο χειρότερο”. Όσο όμως επιμένουμε αποδεικνύεται πώς νέα παιδιά που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους ψάχνονται, αναζητούν, έχουν μια “επαναστατικότητα”. Άρα ξεπηδά η ανάγκη να υπολογίζουμε τα παραπάνω στην ψυχολογία των μαθητών και να αξιοποιούμε με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη τις διαθέσεις τους. Το γεγονός ότι αναζητούν τρόπους και διεξόδους έκφρασης σε αθλητικές και πολιτιστικές ομάδες στα πλαίσια των σχολείων και έξω από αυτά είναι χαρακτηριστικό και της ανάγκης που υπάρχει να παράξουν κάποιου είδους “έργο”. Άρα οφείλουμε να “τρυπώνουμε” περισσότερο σε πλευρές της ζωής των μαθητών όπου και θα παρέμβουμε μάλλον με πιο δημιουργικούς τρόπους, αλλά και θα συμβάλει στην πιο αποφασιστική δράση και διάθεση για προσφορά εμάς και των συντρόφων μας. Κωνσταντίνα Λυμπριτάκη Χριστοφοράτου, ΤΟ Πειραιά

“Συλλογικότητα- Γνώση-Δράση”

ΚΝΕ είναι η μοναδική ζωντανή δύναμη στην νεολαία που αγωνίζεται οργανωμένα και μαχητικά ενάντια στη χειροτέρευση της ζωής μας. Είναι αυτή που εμπνέει και συσπειρώνει γύρω της ευρύτερες νεανικές δυνάμεις για το άνοιγμα του δρόμου, την επαναστατική ανατροπή για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων, τον σοσιαλισμό. Αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε διαβάζοντας και κατανοώντας την κοσμοθεωρία μας, γνωρίζοντας πολύ καλά τον κάθε χώρο, τα προβλήματά του και το επίπεδο συνείδησης που παρεμβαίνει. Για παράδειγμα η στήλη του Οδηγητή “Πάμε γυμνάσιο...” είναι ένα βασικό στήριγμα για τα μέλη της ΚΝΕ, για μαθητές Γυμνασίου, για το πως κάθε μήνα μπορούμε να μαθαίνουμε περισσότερα και γινόμαστε καλύτεροι. Το ίδιο το σχολείο μας δίνει τη δυνατότητα να ανοίξουμε τη συζήτηση μέσα στην τάξη για τις αξίες, τα ιδανικά και την ιστορία του Κόμματος. Για παράδειγμα σε εργασία στην έκθεση της Β’ Γυμνασίου με θέμα: “Ποιά είναι η σημαντικότερη προσωπικότητα που γνωρίζετε”, όταν ένα μέλος της ΚΝΕ γράφει για τον Νίκο Μπελογιάννη και καταφέρνει από την εργασία αυτή οι συμμαθητές του να προβληματιστούν αλλά και να μάθουν ότι ήταν κομμουνιστής, δεν είναι μικρό πράγμα. Τέτοια παραδείγματα πρέπει να γίνουν περισσότερα. Γι’ αυτό είναι σημαντική η μελέτη και το διάβασμα, έτσι ώστε να μπορεί κάθε ΚΝίτης να ανοίγει τέτοιες συζητήσεις στην τάξη για να δημιουργεί τέτοιους προβληματισμούς. Είναι πολύ σημαντικό να αποκτήσουμε αυτήν την ικανότητα για εύστοχη δράση και επικοινωνία, ώστε να δίνουμε πιο δουλεμένα την πολιτική του Κόμματος, τους στόχους για τους οποίους αγωνίζεται, να αξιοποιούμε γεγονότα που μπορούν να δώσουν απαντήσεις, λύσεις, τροφή για σκέψη και προβληματισμό στην νεολαία των λαϊκών στρωμάτων. Πιο πειστικά να δίνουμε το κίνητρο για να παλέψουν και να ξεσηκωθούν οι χιλιάδες νέοι που είναι κοντά μας στις συνθήκες ζωής, παιδείας και δουλειάς. Η αποτελεσματικότητά μας όμως εξαρτάται κυρίως από το αν κάθε μέλος της ΚΝΕ καταξιώνεται στο σχολείο του, στη γειτονιά του ως πρωτοπόρος αγωνιστής που αγωνίζεται για το Πρόγραμμα του Κόμματος, για τις θέσεις και τους στόχους της ΚΝΕ. Όχι μόνο ως προπαγανδιστής αλλα και ως πόλος συσπείρωσης και οργάνωσης. Έτσι θα γίνουμε ακόμη πιο αποτελεσματικοί, θα ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο που μας βάζει το σύστημα, θα καταφέρουμε να προβληματίσουμε και να βάλουμε σε σκέψεις πιο πολλούς μαθητές, θα απαντάμε σε κάθε ερώτηση και απορία των συμμαθητών μας για το σχολείο και τη ζωή τους και θα τους αποδεικνύουμε πως το σημερινό σύστημα πρέπει να ανατραπεί. Δεν φτάνει μόνο αυτό όμως, πρέπει να σκεφτούμε παραπάνω τρόπους και μορφές με βάση τι ενδιαφέρει τους μαθητές. Για παράδειγμα τα μαθητικά Φεστιβάλ, εκδηλώσεις μουσικές,



Φλεβάρης 2019

χορευτικές, αθλητικές ομάδες είναι μορφές που μέχρι στιγμής φαίνεται ότι αρέσουν στους συμμαθητές μας γι’ αυτό και σε αυτές τις δραστηριότητες είναι που έχουμε και τη μεγαλύτερη συμμετοχή. Για να γίνει αυτό, απαραίτητο είναι να ρωτάμε τους συντρόφους αλλά και τους συμμαθητές μας τι τους απασχολεί και τι τους ενδιαφέρει και πάνω εκεί να σκεφτόμαστε τι δραστηριότητα θα βάλουμε, τι μορφή θα αξιοποιήσουμε, γιατί αυτοί είναι που ξέρουν το χώρο τους καλύτερα, το σχολείο τους. Μόνο έτσι θα πλησιάσουμε περισσότερους μαθητές, θα καταφέρουμε να τους φέρουμε πιο κοντά στην Οργάνωση για να μάθουν για ποιό σκοπό αγωνίζεται η ΚΝΕ. Έτσι θα κάνουμε πράξη το σύνθημα του Συνεδρίου μας “Πιο πολλοί και πιο ικανοί, ανοίγουμε το δρόμο για το πραγματικά σύγχρονο και νέο, για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων, τον Σοσιαλισμό”. Χριστίνα Μακρυγεώργου, μαθήτρια, ΤΟ Μαθητων Πάτρας

“Ζωντανή” μαθητική ΟΒ όρος για την ανάπτυξη στους μαθητές

ε όλη αυτήν την περίοδο πριν φτάσουμε στο Συνέδριο έχουμε προχωρήσει στον απολογισμό και τον σχεδιασμό της δράσης μας, καθώς και στην εκλογή νέων οργάνων. Με τα νέα όργανα που προέκυψαν πρέπει να μπούμε δυνατά στον αγώνα, με σκοπό να κάνουμε πραγματικότητα αυτό που λέει το σύνθημα του Συνεδρίου μας “πιο πολλοί και πιο ικανοί, ανοίγουμε τον δρόμο για το πραγματικά σύγχρονο και νέο, για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων”. Ένα βασικό ζήτημα που απασχόλησε τις Τομεακές Συνδιασκέψεις είναι πώς θα ανεβάσουμε τους ρυθμούς στρατολογίας νέων μελών, πώς θα διαμορφώσουμε ένα σχέδιο με σκοπό να έρθουμε πιο κοντά με παιδιά ώστε να οργανωθούν στην ΚΝΕ και ταυτόχρονα πώς θα αφομοιωθούν καλύτερα οι νέοι σύντροφοι, πώς τα οργανωμένα μέλη μας θα “δυναμώνουν” από την ίδια τη ζωή της οργάνωσης, τη δράση της, το σχεδιασμό της. Καταρχάς πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, σε τι συνθήκες δρούμε, ότι υπάρχει αρνητικός συσχετισμός, ότι η νεολαία ακούει πως όλα τα κόμματα είναι το ίδιο, πολύς κόσμος λέει ότι δε βγαίνει τίποτα με τους αγώνες. Από το σχολείο κιόλας ένα παιδί διαπαιδαγωγείται στον ανταγωνισμό, στην ατομική λύση. Όλα αυτά μας δείχνουν τη σκληρή δουλεία που έχουμε να κάνουμε με σκοπό να κερδίσουμε τη συνείδηση των νέων ανθρώπων. Αυτό δεν πρέπει να μας απογοητεύει αλλά να αυξάνουμε τις απαιτήσεις μας από τη μια ότι πρέπει να γίνουμε πιο ικανοί και από την άλλη ότι σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να μπαίνουν πιο πολλοί, δεν περισσεύει κανένας. Η ένταξη ενός νέου στην ΚΝΕ είναι μια διαδικασία που δεν αφορά μόνο το γράψιμο του βιογραφικού σημειώματος αλλά απαιτεί επιμονή από εμάς και σχέδιο πρώτα και κύρια στην ίδια την OΒ που παλεύει ένα άτομο. Η πείρα από την μαθητική ΟΒ φανερώνει ότι μέσα από την συνεχή επιμονή με άτομα, με την εμπλοκή στη δράση, όπως για παράδειγμα οι ομαδικές εργασίες στο σχολείο, η συμμετοχή και οργάνωση των μαθητικών κινητοποιήσεων, η διακίνηση και το διάβασμα του “Οδηγητή”, η καλοκαιρινή μας δραστηριότητα ενάντια στα ναρκωτικά, τα αθλητικά τουρνουά κ.α. βοήθησαν στο να κάνουν το βήμα. Είναι πολύ σωστό αυτό που λέμε ότι τις επιρροές της ΟΒ πρέπει να τις βλέπουμε σαν μια ΟΒ δίπλα στην ΟΒ να χρεώνονται δουλειά από τα Φεστιβάλ, μέχρι να παρουσιάσουν μια εργασία κ.ά. να συμμετέχουν σταθερά δίπλα σε μια Οργάνωση που αναπτύσσει πλούσια δραστηριότητα. Έτσι είδαμε πως κάποια παιδιά που είχαν αρχικά δισταγμούς στο να μπουν στη ΚΝΕ πολλά ζητήματα τα έλυσαν με

54 την ατομική κουβέντα μαζί με την ένταξη τους στο σχεδιασμό της Ο.Β. Φαίνεται ότι όσο πιο ζωντανή, δραστήρια είναι μια Οργάνωση Βάσης τόσο περισσότερο αναπτύσσει τον περίγυρό της, παλεύει περισσότερα παιδιά για τη στρατολογία. Ένα άλλο ζήτημα που θέλω να σταθώ είναι οι μαθητικές κινητοποιήσεις, η δράση και η συμβολή της ΚΝΕ μέσα σε αυτές. Μια καλή δουλειά είχε ξεκινήσει από την αρχή της σχολικής χρονιάς με την κατάληψη σε ένα σχολείο για το ζήτημα της μετακίνησης. Παράλληλα έγινε καλή προσπάθεια με τις μαθητικές εκλογές, που εκλέχτηκαν σύντροφοι και φίλοι της ΚΝΕ στα μαθητικά συμβούλια. Στις 29/10 μέσα από τον ίδιο το σχεδιασμό της ΟΒ μαθητών για το πώς θα κινηθούμε και τη θαρρετή συζήτηση σε συνελεύσεις σχολείων είχαμε μια καλή συμμετοχή στη μαθητική πορεία. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα συντρόφων που βγήκαν μπροστά σε σχολεία που υπάρχουν συγκεντρωμένες δυνάμεις της Χρυσής Αυγής, που μέσα στη Σπάρτη σε μεγάλο σχολικό συγκρότημα οργανώθηκαν Γενικές Συνελεύσεις, οι μαθητές περιφρούρησαν την κατάληψή τους. Επίσης, ξεχωρίζει η προσπάθεια συντρόφων και φίλων της ΚΝΕ για να γνωρίσουμε προέδρους και μέλη 15μελών που δεν γνωρίζαμε, να μοιράσουν σε όλα τα σχολεία το κάλεσμα για την πορεία στις 29/10. Το συμπέρασμα που βγαίνει από αυτό είναι πόσο ουσιαστική και καθοριστικής σημασίας είναι η ύπαρξη μελών της ΚΝΕ σε κάθε χώρο. Η πρωτοπόρα δράση μας σε κάθε χώρο μπορεί να διαπαιδαγωγεί τους νέους που είναι δίπλα μας. Μπροστά στο 12ο Συνέδριό μας επιτακτική ανάγκη είναι να αυξήσουμε τις δυνάμεις μας χωρίς εφησυχασμό! Μαριάννα Μοίρα, μέλος του Γραφείου του Συμβουλίου Περιοχής Πελοποννήσου της ΚΝΕ

Πλευρές για την οικοδόμηση στα σχολεία βάσει της εμπειρίας των μαθητικών ΟΒ της Ηλείας

ι Θέσεις του KΣ είναι πλήρεις, αντικατοπτρίζουν ορθά και ικανοποιητικά τη δράση μας την προηγούμενη τετραετία και τα βασικά καθήκοντα που απορρέουν από εδώ και πέρα. Τα συμπεράσματα που βγαίνουν, δείχνουν την ιδεολογική και πολιτική ωριμότητα της Οργάνωσής μας, δείχνουν τι δυνατότητες έχουμε. Και σε αυτές τις δυνατότητες θέλω να σταθώ και συγκεκριμένα στους δρόμους που ανοίγονται για την γερή οικοδόμηση της ΚΝΕ στους μαθητές, στα σχολεία. Ο απολογισμός της δράσης της Οργάνωσής μας στην Ηλεία ανέδειξε τα θετικά βήματα που έχουμε κάνει στην ανάπτυξη στους μαθητές. Φάνηκε ότι οι στόχοι που βάζαμε ήταν κατώτεροι των περιστάσεων και των δυνατοτήτων μας, καθώς μπορούσαμε σίγουρα να πετύχουμε πολύ περισσότερα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν αντιμετωπίσαμε και δεν αντιμετωπίζουμε ακόμα δυσκολίες, οι οποίες μας κρατάνε πίσω. Σημαντικό βήμα αποτέλεσε η καλύτερη εξειδίκευση της ιδεολογικοπολιτικής μας παρέμβασης, λαμβάνοντας υπόψη τον χώρο στον οποίο παρεμβαίνουμε. Δηλαδή σε ποιους απευθυνόμαστε, τα προβλήματά τους, τις ανησυχίες τους, τα ενδιαφέροντά τους, τους στόχους τους. Π.χ. με έναν μαθητή του Γυμνασίου συζητάμε για το σχολείο εξεταστικό-κέντρο, για τα ατελείωτα φροντιστήρια, για το ότι ο μισθός των γονιών του δεν φτάνει ούτε για ένα μικρό χαρτζιλίκι. Με έναν μαθητή της Γ΄ Λυκείου συζητάμε για τις Πανελλήνιες, για το Πανεπιστήμιο, για την ακριβοπληρωμένη μόρφωση, σίτιση και στέγαση που τον περιμένει όταν περάσει στην σχολή του. Οι μαθητικές κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν το προ-

ηγούμενο διάστημα με αιχμή αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία, αλλά και οξυμένα προβλήματα του σχολείου, όπως η έλλειψη καθηγητών, μας έδωσαν νέες δυνατότητες να βρεθούμε και να μιλήσουμε με καινούργιο κόσμο, να διευρύνουμε τον κύκλο παρέμβασής μας. Μάλιστα μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις ξεχωρίσαμε και τα παιδιά αυτά που είναι μπροστάρηδες, πρωτοπόροι στο σχολείο τους, αυτοί που καταλαβαίνουν πιο εύκολα από τους υπόλοιπους γιατί αξίζει να αγωνιστείς. Τα παιδιά αυτά έκαναν πιο γρήγορα το βήμα να γίνουν σύντροφοί μας και τώρα πια με την βοήθεια της ΟΒ, κινητοποιούν αρκετό κόσμο στα σχολεία τους, έχουν καταξιωθεί στο χώρο δράσης τους ως πρωτοπόροι κομμουνιστές. Πάντα πρέπει να ψάχνουμε τους πιο πρωτοπόρους νέους του χώρου δράσης μας. Επίσης, “όπλο” στην προσπάθειά μας αυτή αποτέλεσαν σταθμοί της ιδεολογικοπολιτικής μας παρέμβασης, όπως τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση, καθώς και τα 100 χρόνια δράσης του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ. Οι εκδηλώσεις που έγιναν με αφορμή τους σταθμούς αυτούς, το κεντρικό Φεστιβάλ “100 χρόνια ΚΚΕ – 50 χρόνια ΚΝΕ” και οι προφεστιβαλικές που έγιναν σε μικρότερες πόλεις, αγκαλιάστηκαν από μεγάλο κομμάτι νέων και κυρίως μαθητών. Ειδικά σε επαρχιακές πόλεις, όπου στους μαθητές δεν δίνεται καθόλου εύκολα η δυνατότητα να παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν σε μία ποιοτική εκδήλωση και με πολιτιστικά χαρακτηριστικά, οι εκδηλώσεις που αναπτύχθηκαν από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ τους έδωσαν την δυνατότητα να δουν και να ακούσουν κάτι διαφορετικό, να μάθουν και να εμπνευστούν από την δράση και την ιστορία του Κόμματός μας, από τον σοσιαλισμό–κομμουνισμό, να εκφράσουν τις πολιτικές και πολιτιστικές τους ανησυχίες με τη συμμετοχή τους σε αυτές και στο τέλος να οδηγηθούν στην απόφαση να παλέψουν για ένα καλύτερο μέλλον μέσα από την ΚΝΕ. Η Οργάνωσή μας, όμως, πρέπει να μετρήσει ακόμα βήματα στο να αποτελέσει η οικοδόμηση σε ένα χώρο δράσης μας, υπόθεση όλης της ΟΒ, όλων των μελών, όχι μόνο των στελεχών. Όλοι μας βοηθάμε για να πείσουμε έναν νέο να παλέψει μέσα από την ΚΝΕ και να μην φοβόμαστε να βοηθήσουμε σε αυτή την προσπάθεια. Τις περισσότερες φορές ο φόβος οφείλεται σε κενά που αφορούν την πολιτική μας θέση και πρόταση και εδώ αναδεικνύεται το πόσο σημαντική είναι η καλή μελέτη του “Οδηγητή” και του “Ριζοσπάστη”, του κομματικού μας τύπου για την οικοδόμηση. Δεν πρέπει όμως να φτάνουμε και στον αντίποδα, να πιστεύουμε δηλαδή ότι χρειάζεται να γνωρίζουμε ολόκληρη την κοσμοθεωρία μας για να πείσουμε ένα νέο παιδί να οργανωθεί στην ΚΝΕ. Τέτοιου είδους ατέλειες της παρέμβασής μας πρέπει να αποτελούν έναυσμα της προσπάθειας διόρθωσής τους, με καλύτερη μελέτη και διακίνηση του κομματικού τύπου και όχι με φόβο ανεπάρκειας, ο οποίος τελικά θα μας κρατήσει πίσω από τις ανάγκες και τις δυνατότητές μας. Είμαι αισιόδοξος για τις μέρες που έρχονται, καθώς πιστεύω, βλέποντας το επίπεδο των δυνάμεων μας, ότι είμαστε ικανοί για πολλά περισσότερα, τα οποία θα γίνουν και πράξη και είμαι σίγουρος ότι στο επόμενο Συνέδριό μας, θα συζητάμε με ακόμα καλύτερους όρους, πιο δυνατοί. Βησσαρίων Πολύδωρος, ΤΟ Ηλείας

υμφωνώ με το κείμενο των θέσεων του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω μια πείρα από τη δράση μας στα σχολεία. Στα σχολεία όπου δεν επικρατεί η “κανονικότητα” όπως μας λένε, αλλά αντίθετα ερχόμαστε αντιμέτωποι με ελλείψεις και ολοένα και περισσότερα εμπόδια για τη μόρφωσή μας. Την ίδια στιγμή οι αντιλήψεις που κυριαρχούν και προωθούνται από καθηγητές και διευθυντές είναι το “όχι κόμματα”, “να είστε πολιτικοποιημένοι και όχι κομματικοποιημένοι”, ενόψει και των εκλογών, αλλά και ότι η επιχειρηματικότητα θα μειώσει την ανεργία, ότι όποιος είναι ικανός και άξιος θα ξεχωρίσει από τους άλλους και θα έχει ευκαιρίες να πετύχει στη ζωή του. Αυτή η αυταπάτη ειδικά υπάρχει και καλλιεργείται, αποθεώνοντας τον ατομικό δρόμο. Ακόμα, υπάρχει η αντίληψη ότι η Ελλάδα δεν συμμετέχει στον πόλεμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι μια καθηγήτρια αναφερόμενη στα αντικρουόμενα συμφέροντα Αμερικής-Κί-

νας και στα πυρηνικά όπλα που διαθέτουν, υποστήριξε ότι η Ελλάδα ευτυχώς δεν έχει καμία εμπλοκή. Απαντήσαμε ότι η κυβέρνηση προετοιμάζει τη βάση στον Άραξο για αποθήκευση πυρηνικών όπλων καθώς και πολλές άλλες ακριβώς για συμμετοχή στον πόλεμο, παρέχοντας διευκολύνσεις, πράγμα που οδήγησε σε υπεκφυγές από μέρους της. Με αυτό τον τρόπο και με άλλα παραδείγματα, κάναμε βήματα στη συνείδηση των μαθητών. Αποδεικνύεται έτσι ότι είναι σημαντικό να ανοίγουμε αντιπαράθεση στο μάθημα ώστε να σπάει ο ρόλος - αυθεντία του καθηγητή. Με αφορμή και το αντιπολεμικό συλλαλητήριο φοιτητών και μαθητών, που αφορούσε στην πυραυλική επίθεση στη Συρία με το πρόσχημα των χημικών, μετά από ενημέρωση για το ρόλο του ΝΑΤΟ, για τη σημασία και τον κίνδυνο που διατρέχουμε ως μέλος του και για την αυταρχική στάση απέναντι στο συλλαλητήριο, ανταλλάξαμε απόψεις και τελικά πήραμε απόφαση στήριξης των δύο φοιτητών που υπέστησαν άδικες κατηγορίες, αλλά και καταδίκης του ΝΑΤΟ ως μηχανισμού που δεν διασφαλίζει την ειρήνη και τη σταθερότητα, αλλά μετατρέπει τη χώρα σε ορμητήριο. Επίσης, αξιοποιώντας το μάθημα της ερευνητικής εργασίας που υπάρχει στα Λύκεια, με συγκεκριμένο θέμα τη γυναίκα, επιλέξαμε ως ομάδα να αναδείξουμε την δράση των γυναικών στο ΕΑΜ και αργότερα στο ΔΣΕ. Μιλήσαμε για τις ηρωικές μορφές της Ηλέκτρας Αποστόλου, της Διαμάντως Κουμπάκη και της Ηρώς Κωνσταντοπούλου, ΕΠΟΝίτισσας που ήταν μάλιστα και στην ηλικία μας όταν εκτελέστηκε από τους Γερμανούς, δίνοντας μας την ευκαιρία να απαντήσουμε στο “είμαστε πολύ μικροί για να αγωνιστούμε”, και προκαλώντας δέος στις μαθήτριες με τις θυσίες που έκαναν αυτές οι γυναίκες. Από αυτά συμπεραίνουμε ότι έχουμε τρόπους να προσεγγίσουμε και να πείσουμε τόσο για την επικαιρότητα όσο και για ιστορικά ζητήματα, και να εμπνεύσουμε παιδιά με τους λαϊκούς αγώνες. Είναι μια απαραίτητη διαδικασία που καλλιεργεί την αγωνιστική διάθεση ενάντια στα νομοσχέδια της κυβέρνησης για την Παιδεία, καθώς αντλούμε πείρα για την περιφρούρηση των αγώνων μας τόσο από διευθυντές με τις γνωστές απειλές τους, όσο και από τις αναρχοαυτόνομες ομάδες που έδρασαν στο μαθητικό συλλαλητήριο του Οκτώβρη για να φοβίσουν και να διαλύσουν την πορεία. Οι μαθητές προχωρούν οργανωμένα και άφοβα και στους αγώνες που έρχονται. Θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές! Ζήτω τα 50 χρόνια της ΚΝΕ! Ζήτω τα 100 χρόνια του ΚΚΕ! Έλλη Ψαρούλη, μαθήτρια, ΤΟ Πειραιά

Σχέδιο δράσης που ενισχύει τις δυνατότητες της ΟΒ

α ήθελα να παραθέσω κάποιες σκέψεις μου, για το πώς με ευθύνη του Τομεακού Συμβουλίου διαμορφώνεται ένα σχέδιο παρέμβασης που μπορεί να δώσει ώθηση στη δουλειά της ΟΒ. Συγκεκριμένα, κατά την γνώμη μου απαιτείται: 1)Σχέδιο που θα λαμβάνει υπόψη του που απευθυνόμαστε, τι απασχολεί τον χώρο που παρεμβαίνουν οι δυνάμεις μας, που θα αξιοποιεί μορφές που θα κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Για παράδειγμα η δουλειά που ανοίξαμε μπροστά στη μαθητική εκδήλωση για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που πραγματοποιήσαμε σε μία συνοικία ήταν μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Αρχικά ήταν εύστοχο το ίδιο το περιεχόμενό της, καθώς το δίπολο ειρήνη-πόλεμος αποκομμένο από την ταξική του ουσία προπαγανδίζεται κατά κόρον από σχολικά βιβλία, καθηγητές και το αστικό σχολείο. Ήταν εύστοχο για μια περιοχή με μεγάλο όγκο οργανωμένων δυνάμεων της Χρυσής Αυγής που προβάλλουν αλυτρωτικές και εθνικιστικές θέσεις. Τέλος ήταν εύστοχο γιατί αποτέλεσε την απάντηση-παρέμβαση της Οργάνωσης σε μία περίοδο, όπου βρισκόταν σε έξαρση η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση στο Αιγαίο, ενώ λίγο μόλις καιρό πριν είχε πραγματοποιηθεί η πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία. Φάνηκε η ανάγκη, ο σχεδιασμός της οργάνωσης να συνδέεται σταθερά με τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις, τα μέτωπα αντιπαράθεσης που ανοίγει συνολικά το Κόμμα, εφόσον η κεντρική πολιτική διαπάλη είναι αυτή που διαμορφώνει κριτήριο και στάση στη νεολαία. Δεν είναι τυχαίο ότι μπροστά στο άνοιγμά μας για την εκδήλωση συναντήσαμε όλα τα επιχειρήματα που προπαγάνδιζαν τα αστικά επιτελεία από το ότι

Οδηγητής

“σήμερα έχουν αλλάξει οι εποχές και δεν γίνονται πόλεμοι”, ότι “όσο είμαστε στο ΝΑΤΟ δεν κινδυνεύουμε από κανέναν”. Πρέπει συνολικά ο σχεδιασμός μας, να δίνει ώθηση ώστε να ενισχύεται η πολιτική συζήτηση και η προβολή της πρότασης του Κόμματος. Ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής, πρέπει η όξυνση της αντιπαράθεσης σε ζητήματα περί “δίκαιης ανάπτυξης” που ανοίγει η κυβέρνηση, να αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας δουλειάς. Να αντιτάξουμε τη δική μας θέση αξιοποιώντας όμως και ζωντανά παραδείγματα: τι σημαίνει στην περιοχή της Αρτέμιδας και των Σπάτων τα τελευταία χρόνια να γίνονται μεγάλες καπιταλιστικές επενδύσεις, όπως το αεροδρόμιο, το εκπτωτικό χωριό, η αττική οδός, ξενοδοχεία, όμως αυτό δεν συνοδεύεται από βελτίωση των όρων ζωής της εργατικής τάξης; Γιατί το αεροδρόμιο και το εμπορικό πάρκο συνυπάρχουν με την έλλειψη υποδομών, χώρων άθλησης, πολιτισμού και ψυχαγωγίας για τους εργαζόμενους και τη νεολαία της περιοχής, συνυπάρχουν με την έλλειψη σχολικών κτιρίων πλήρως εξοπλισμένων, που θα στεγάζουν το ολοένα αυξανόμενο αριθμό μαθητών στην περιοχή, συνυπάρχουν με τους άθλιους όρους εργασίας; Υπάρχουν παραδείγματα μαθητών, οι οποίοι στηρίζουν το Κόμμα, τρέφουν όμως αυταπάτες σχετικά με τον χαρακτήρα της ανάπτυξης, θεωρούν ότι επενδύοντας στις σπουδές τους, θα εξασφαλίσουν μελλοντικά ένα καλό μισθό. Είναι λάθος, κατά τη γνώμη μου, να απαντάμε ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει, ξεκινώντας τη κουβέντα από μία βάση καταστροφολογίας, αλλά πρέπει να επιμείνουμε στο γεγονός ότι η Υγεία, η Παιδεία, η στέγη, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, η ψυχαγωγία, οι διακοπές, οι ανάγκες συνολικά του σύγχρονου ανθρώπου δεν μπορούν να ικανοποιηθούν απλά από έναν μισθό, αλλά σχετίζονται συνολικά με τον τρόπο οργάνωσης της παραγωγής και δεν μπορούν να εξασφαλιστούν από κάποιες αυξήσεις και επιμέρους παροχές. 2)Σχέδιο που θα βάζει στο επίκεντρο την καλύτερη αξιοποίηση και διακίνηση του “Οδηγητή”. Ο “Οδηγητής” αποδείχθηκε ο πιο σίγουρος και αποτελεσματικός τρόπος παρέμβασης στα σχολεία της περιοχής. Η σταθερή εξόρμηση με το όργανο του ΚΣ λειτούργησε βοηθητικά στη γνωριμία με νέους μαθητές, την βελτίωση πολιτικών δεσμών φανέρωσε ότι μεγάλος όγκος παιδιών παρακολουθεί την ΚΝΕ, την δραστηριότητά της. Η σταθερή επαφή με τον “Οδηγητή” έδρασε καταλυτικά στο να καταλήξουν περιπτώσεις στρατολογίας. Ο “Οδηγητής” βοήθησε όμως και την παρέμβαση της ΟΒ στο κίνημα. Ο “Οδηγητής” ήταν αυτός που έβαλε πρώτος την θέση της ΚΝΕ για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις αλλαγές στο λύκειο μέσα στο σχολείο, που εξόπλισε τις δυνάμεις μας ώστε να ανοίξουν την αντιπαράθεση, την συζήτηση στα 15μελή. Δεν είναι τυχαίο ότι η καλή συμμετοχή στο μαθητικό συλλαλητήριο της 29ης Οκτώβρη ήρθε έπειτα από μια εβδομάδα πανεξόρμησης με τον “Οδηγητή” στα σχολεία, συζήτησης με δεκάδες μαθητές και ανεβασμένης διακίνησης του φύλλου 3)Σχέδιο που θα συνδέεται με γενικότερους στόχους οικοδόμησης και στρατολογίας. Η δραστηριότητα μας δε πρέπει να εξετάζεται μόνο με αριθμητικά στοιχεία, αλλά και με ποιοτικούς δείκτες, δηλαδή αν κάναμε προσπάθεια να ενισχύσουμε την πολιτική συζήτηση, να εμβαθύνουμε το επίπεδο συμφωνίας του κύκλου επιρροής με το πρόγραμμα του Κόμματος, αν προετοιμάσαμε καινούργιους νέους για ένταξη στην ΚΝΕ, αν στρατολογήσαμε. Υπάρχει θετική πείρα και μπροστά στο μαθητικό συλλαλητηρίου της 29ης Οκτώβρη που πετύχαμε αυτή η παρέμβασή μας στο κίνημα να συνδυαστεί με ενίσχυση της πολιτικής συζήτησης, στην ανάδειξη της σύνδεσης των μεμονωμένων προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία, με τη γενικότερη πολιτική που υποβαθμίζει την ζωή των μαθητών, αυτή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, της ΕΕ, και του κεφαλαίου. Πετύχαμε αυτή η δουλειά να συνοδευτεί με άνοδο της διακίνησης του “Οδηγητή”, με χρέωση δουλειάς φίλων της Οργάνωσης στα 15μελή συμβούλια και με νέες στρατολογίες. Νίκος Σμυρνιούδης, ΤΟ Μεσογείων-Λαυρεωτικής της ΟΠ Αττικής της ΚΝΕ

Η δουλειά μας στην τάξη

υμφωνώ με τις θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο. Τη χρονιά που μας πέρασε, η οποία σημάδεψε τα 100 χρόνια του Κόμματος και τα 50 της ΚΝΕ, παρατηρήθηκε μεγάλη αλλαγή στη

δράση μας. Η συνεχής μελέτη του “Οδηγητή”, τα μαθήματα και οι συζητήσεις που έγιναν μας βοήθησαν στο να βελτιώσουμε την επιχειρηματολογία μας, να ανοίγουμε πιο εύκολα αντιπαραθέσεις στο πλαίσιο των μαθημάτων και να γίνουμε πιο ικανοί να απαντάμε στα ζητήματα που τίθενται. Έτσι, βάζοντας κυρίως μπροστά συγκεκριμένα προβλήματα του σχολείου όπως οι ελλείψεις καθηγητών, οι κτιριακές υποδομές, καθώς και το νέο νομοσχέδιο πολλοί μαθητές, ακόμα και αυτοί οι οποίοι δεν συμφωνούσαν με την ΚΝΕ, κατέβηκαν σε κινητοποιήσεις. Έχοντας ανοίξει συζητήσεις από την αρχή της χρονιάς για το Νέο Λύκειο, όχι μόνο για το σύστημα που θα υπάρξει αλλά και για το σχολείο που έχουμε πραγματικά ανάγκη, γνωρίσαμε πολλά παιδιά τα οποία μας εμπιστεύτηκαν και αναγνώρισαν τη δράση μας στο χώρο του σχολείου. Μάλιστα πολλοί μαθητές, τη στιγμή που τα σχολικά βιβλία ταυτίζουν τον κομμουνισμό με τον φασισμό, μετά από τις παρεμβάσεις μας μέσα στην τάξη ενδιαφέρθηκαν να ενημερωθούν για το πως λειτουργεί ο σοσιαλισμός και ανοίχτηκαν γόνιμες συζητήσεις τόσο την ώρα του μαθήματος όσο και στα διαλείμματα. Παρ’ όλα αυτά, ήρθαμε αντιμέτωποι με μαθητές οι οποίοι, επηρεασμένοι από άλλους παράγοντες κρατούσαν μια τελείως αρνητική στάση, και μαθητές που στην αρχή αντιδρούσαν έντονα, χωρίς όμως να γνωρίζουν από ότι καταλάβαμε μέσω των συζητήσεων μας, μερικοί από τους οποίους άλλαξαν τη γνώμη και γνώρισαν καλύτερα την Οργάνωσή μας. Όσον αφορά τα φεστιβάλ, η συμμετοχή η δική μας ήταν πολύ βασική διότι πολλοί φίλοι μας παραβρέθηκαν στο χώρο του φεστιβάλ ή συμμετείχαν σε αυτό, και αργότερα ήρθαν με δική τους πρωτοβουλία σε άλλες εκδηλώσεις μας. Συγχρόνως, τα νέα παιδιά που αποφάσισαν να οργανωθούν στην ΚΝΕ έδωσαν ώθηση στην οργάνωση ώστε να ανοιχτεί πιο πολύ η δράση μας στο σχολικό χώρο. Συμπερασματικά, όχι μόνο αποκτήσαμε καλύτερη εικόνα για τις άλλες δυνάμεις σε αυτόν, αλλά δημιουργήθηκε ένα κλίμα αποδοχής και αναγνώρισης από τους μαθητές, οι οποίοι στήριξαν και την συμμετοχή του σχολείου μας μέσα από τα 5μελή και 15μελή στη μαθητική κινητοποίηση, διότι γνώριζαν πως θα βοηθήσουμε ενεργά στην επίλυση των σχολικών προβλημάτων. Στόχος μας λοιπόν είναι να αυξήσουμε τη δράση μας, να αγωνιστούμε με ακόμα περισσότερη τόλμη και αντοχή για να μπορέσουμε να ανοίξουμε τον δρόμο για τον σοσιαλισμό! Και όπως έλεγε κι ο μεγάλος Τούρκος κομμουνιστής ποιητής Ναζίμ Χικμέτ: «Την ορμή μας την έχουμε από τους αιώνες... Θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές» Καλυψώ Βαΐτση, ΟΒ μαθητών Νίκαιας της ΚΝΕ

φορμώμενη από τις κατατοπιστικότατες Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας, θα ήθελα να συμβάλλω κι εγώ όσο μπορώ σ’αυτό τον διάλογο διατυπώνοντας κάποιες σκέψεις και φέρνοντας πείρα από τη σχολή Νοσηλευτικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Η Νοσηλευτική αποτελεί έναν χώρο που τελευταία κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στο παιχνίδι της εμπορευματοποίησης, ξεκινώντας από τον “μαραθώνιο” διαπραγματεύσεων της Διοίκησης με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για τη μεταφορά του τμήματος Νοσηλευτικής στο κτίριο των Αδελφών Νοσοκόμων στον Ευαγγελισμό με χορηγία, και καταλήγοντας στα πρότυπα “ολιστικής φροντίδας ασθενούς” και τα σεμινάρια επαγγελματικής αποκατάστασης σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Ανάμεσα σε όλα αυτά,θα ήθελα να εστιάσω από τη δική μου πλευρά σ’ ένα ζήτημα που θεωρώ ζωτικής σημασίας. Στην εργασιακή προοπτική ενός νοσηλευτή μέσα από τα μάτια της διοίκησης και του καθηγητικού προσωπικού της σχολής μας, τι μας λένε μέσα στα αμφιθέατρα,τι μας παροτρύνουν να κάνουμε. Αλλά και φυσικά,πώς οι φοιτητές τοποθετούνται απέναντι σε όλα αυτά. Υπάρχουν βέβαια,αρκετά τέτοια παραδείγματα,θα επικεντρωθώ όμως στα τρία βασικότερα, σε εκείνα δηλαδή που και ακούγονται συχνότερα,και προβληματίζουν περισσότερο τους φοιτητές. “Με ένα πτυχίο δεν μπορείτε να βρείτε δουλειά,πρέπει να είστε ανταγωνιστικοί,και η συνεχής κατάρτιση είναι το μοναδικό σας όπλο”: Η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών συμφωνεί με αυτή τη λογική. Από τη μεριά μας, αρχικά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είμαστε ενάντια στη γνώση καθ’αυτή, καθώς ένας καλός επιστήμονας χρειάζεται συνεχή εκπαίδευση ώστε να αντα-



Φλεβάρης 2019

πεξέλθει ολοκληρωμένα και επικαιροποιημένα σ’αυτό που κάνει. Είμαστε όμως ενάντια στη μεταφορά γνώσης από το προπτυχιακό στο μεταπτυχιακό και στην επιβολή διδάκτρων που ακολουθούν μάλιστα κι αυξητική πορεία,τη στιγμή που μαθήματα σαν τα Οικονομικά της Υγείας καταλαμβάνουν 3 ώρες στο πρόγραμμα από το 2ο κιόλας εξάμηνο! Η πραγματικότητα όμως του χώρου εργασίας,όσο ζοφερή κι αν είναι στην παρούσα στιγμή, δεν έχει καμία ευαισθησία για το πόσα μεταπτυχιακά έχει κάποιος ή σε πόσα σεμινάρια έχει συμμετάσχει, αλλά για το πόσο καιρό θα αντέξει σε μια κλινική με αναλογία νοσηλευτών-ασθενών 1:40, χρησιμοποιώντας όσο λιγότερα υλικά γίνεται (όπου υπάρχουν,φυσικά). “Στο εξωτερικό (συνήθως Μ.Βρετανία, Σουηδία, Ολλανδία, κλπ.) γίνονται πολλές προσλήψεις ελλήνων νοσηλευτών, εκεί να πάτε.”: Και πάλι, δεν είναι λίγα τα παιδιά που το σκέφτονται, κι ακόμα περισσότερο,πολλά που αναγκάζονται. Η αλήθεια είναι πως μπορεί σε κάποιες από αυτές τις χώρες να μοιάζουν ή να υπάρχουν προσωρινά καλύτερες εργασιακές συνθήκες σε σχέση με την Ελλάδα, όμως ακόμα κι εκεί ισχύει η ουσία ότι δεν μπορείς να ασκήσεις το επάγγελμά σου ολοκληρωμένα, ή αν θέλετε με όρους που ακούγονται στη Σχολή μας, να ασκήσεις τη Νοσηλευτική σαν επιστήμη. “Εσείς είστε νοσηλευτές Πανεπιστημίου, αλλά πλέον όλοι έχουν εξισωθεί.”: Το θετικό είναι πως μεγάλο ποσοστό των φοιτητών δε φαίνεται να επηρεάζεται από τη χολή που χύνουν στην κυριολεξία καθηγητές και διοίκηση σχετικά με τους ΤΕ και ΔΕ νοσηλευτές. Χρειάζεται να γίνονται καλές συζητήσεις, ενόψει κιόλας της σύστασης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, να εξηγούμε στους φοιτητές πως ο λόγος που μετά το πτυχίο δε βρίσκουμε δουλειά δεν είναι επειδή μας παίρνουν τις θέσεις οι “κακοί” συνάδελφοι τεχνολογικής ή διετούς εκπαίδευσης,αλλά οφείλεται στο γεγονός πως δε γίνονται προσλήψεις. Γενικά, υπάρχουν πολλά προβλήματα στη σχολή μας, όπως και σε κάθε σχολή άλλωστε. Το ζητούμενο εδώ είναι το πώς θα καταφέρουμε να αναδείξουμε ποιος φταίει, πώς θα καταφέρουμε να συσπειρώσουμε περισσότερο κόσμο δίπλα μας, στις γραμμές της ΚΝΕ και του Κόμματος, που έκλεισαν 50 και 100 χρόνια ζωής αντίστοιχα. Πώς, μπαίνοντας στο δεύτερο αιώνα, θα καταφέρουμε η φωνή μας να ηχήσει δυνατότερη, να φτάσει σε περισσότερους ανθρώπους. Είναι ένα θετικό βήμα το γεγονός πως οι σπουδαστές της σχολής μας ανέδειξαν πρώτο και με αυτοδυναμία το ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής ΚΣ στις περασμένες φοιτητικές εκλογές, όμως δεν επαναπαυόμαστε. Γιατί σαν κομμουνιστές, είναι ευθύνη μας να ξεσκεπάσουμε το καπιταλισμό, να αποκαλύψουμε το πραγματικό πρόσωπο του συστήματος, να αναστήσουμε το κίνημα, και πάνω απ’όλα, να δώσουμε απλόχερα την ελπίδα. Ελπίδα στους νέους ανθρώπους πρωτίστως, πως υπάρχει διέξοδος, πως μπορούν και πρέπει να ζήσουν καλύτερα. Δέσποινα Βασιλείου, ΟΒ Νοσηλευτικής ΕΚΠΑ

Για την δουλειά μας στις Φοιτητικές Εστίες

ραγματοποιούμε φέτος, την κορυφαία έσωοργανωτική διαδικασία της Οργάνωση μας. Μια διαδικασία που αναμφισβήτητα θα μας βγάλει πιο δυνατούς, εντοπίζοντας τις αδυναμίες αλλά και κρατώντας τα θετικά βήματα του προηγούμενου διαστήματος. Αντλούμε δύναμη και πείρα για να ανταπεξέλθουμε στα σύνθετα καθήκοντα που έχουμε ως μέλη και στελέχη της ΚΝΕ. Η διαδικασία του Συνεδρίου πρέπει να αφήσει αποτύπωμα πλατιά στην νεολαία. Το επόμενο διάστημα πρέπει να φροντίσουμε να φτάσουμε σε ακόμα περισσότερους, να διαβαστούν οι θέσεις πλατιά να ανοίξει η συζήτηση σε κάθε σχολή, σε κάθε αμφιθέατρο, με ακόμα καλύτερους όρους. Συμφωνώντας με τις Θέσεις, θα ήθελα να αναφέρω λίγα πράγματα για την δουλειά μας στις εστίες. Στις

56 εστίες του ΕΜΠ είμαστε αυτοδύναμοι. Επίσης δρουν κάποιες δυνάμεις των ΕΑΑΚ αδύναμα, ΠΑΣΠ – ΔΑΠ που παρεμβαίνουν μέσω FACEBOOK, αλλά και αναρχικοί μέσω στεκιών και καταλήψεων δωματίων. Πολλές φορές, στο όνομα του ανεξάρτητου, όλοι μαζί, επιτίθενται στις δυνάμεις μας, στον Σύλλογο, για να χτυπήσουν την πρωτοπόρα δράση, το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, να βάλουν εμπόδια στον οργανωμένο αγώνα. Όσο η δική μας δουλειά ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις, τόσο δεν θα βρίσκουν πάτημα τέτοιες ενέργειες! Στις εστίες ζουν κατά κύριο λόγο τα πιο φτωχά παιδιά του Πολυτεχνείου. Τα βασικά ιδεολογήματα που κυριαρχούν είναι του ατομικού δρόμου, του μικρότερου κακού, του τίποτα δεν αλλάζει. Αυξημένη φαίνεται το τελευταίο διάστημα και η χρήση ναρκωτικών. Από τις θέσεις του ΚΣ μπαίνει ως βασικό καθήκον της οργάνωσης μας: “Να συναντηθούμε και να συνεπάρουμε χιλιάδες νέους και νέες, περισσότερους από ότι έχουμε καταφέρει ως τώρα, με όπλα τις πρωτοπόρες ιδέες και θέσεις μας, την πρωτοπόρα δράση για την οργάνωση της πάλης για ό,τι αφορά την νέα γενιά” Σε αυτή την κατεύθυνση έχουμε πολλά βήματα να μετρήσουμε και στις εστίες. Αναμφίβολα η κατάσταση δεν είναι όπως σε άλλους Συλλόγους, αλλά δεν ταυτίζεται και με τις δυνατότητες που υπάρχουν. Το προηγούμενο διάστημα, καταφέραμε ο Σύλλογος να πρωτοστατήσει για κάθε ζήτημα που προέκυπτε. Με σχετικά μαζικές συνελεύσεις, δυναμικές κινητοποιήσεις, μαζί με Συλλόγους από το Πανελλαδικό Συντονιστικό, αλλά και πλάι στους εργαζόμενους, ανοίξαμε δυναμικά το μέτωπο με την κυβερνητική πολιτική, με την υποχρηματοδότηση και τους εργολάβους. Έχοντας και προωθημένες κατακτήσεις, όπως η σίτιση τον Αύγουστο για όσους παρέμειναν στις εστίες. Σημαντική παρακαταθήκη και οι πολιτιστικές ομάδες. Πρέπει να δούμε το επόμενο διάστημα πως θα αναβαθμιστεί η λειτουργία τους, θα ανέβει η συμμετοχή και η διεκδίκηση πόρων. Πρέπει να μας απασχολήσει όμως, πως ταυτόχρονα μένει ένα μεγάλο κομμάτι των εστιακών που δεν έχουμε καταφέρει να φτάσουμε. Μένουμε σε ένα στενό κύκλο. Υπάρχουν δυνατότητες να αποκτήσουμε δεσμούς με όλους τους εστιακούς (τους έχουμε όλη μέρα δίπλα μας), να ζυμώσουμε πλατιά το πλαίσιο πάλης του Συλλόγου, να αγκαλιάζεται μαζικά ο σχεδιασμός μας. Να αποτυπωθεί στις συνειδήσεις των εστιακών ότι κύριος υπαίτιος της κατάστασης είναι η αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που στις εστίες σημαίνει υποχρηματοδότηση και επιχειρηματική λειτουργία, για να βγαίνουν οι μπίζνες και να θησαυρίζουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι εργολάβοι. Να υιοθετηθεί η αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση πάλης. Είναι ένας στόχος που απαιτεί συνεχής προσπάθεια. Δεν είναι “μια και έξω”, ούτε θα γίνεται ενιαία. Ο αντίπαλος παρεμβαίνει από πολλά κανάλια και μπορεί να αποπροσανατολίζει, να κερδίζει συνειδήσεις, ειδικά όταν ατονεί η δική μας παρέμβαση. Τέλος, στην θέση 16 αναφέρεται: “Τα όποια θετικά βήματα συντελούνται σε επίπεδο συλλόγου δεν θα έχουν συνέχεια, εάν δεν αναπτυχθεί η ΚΝΕ οργανωτικά” Είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μας το πώς περισσότεροι εστιακοί θα έρχονται πιο κοντά με τις θέσεις μας, πως θα μετρήσουμε βήματα στη στρατολογία νέων δυνάμεων. Μόνο με δυνατή ΚΝΕ, θα έχουν συνέχεια τα όποια θετικά βήματα, μόνο έτσι θα μετράμε συνεχώς άνοδο της οργανωμένης-συλλογικής πάλης, θα βρίσκει προσανατολισμό και ουσιαστικό περιεχόμενο η όποια αγανάκτηση προκύπτει από τα προβλήματα που υπάρχουν. Μετρήσαμε βήματα με διάφορες εκδηλώσεις, με εξορμήσεις Οδηγητή και Ριζοσπάστη που πρέπει να μονιμοποιηθούν. Δώσαμε δεκάδες οδηγητές με τις θέσεις, συναντηθήκαμε με παιδιά που πρώτη φορά έρχονται σε επαφή με αυτές. Κλείνοντας, πρέπει να αναφερθούμε στο γεγονός πως οι εστίες αποτελούν έναν πολύ σύνθετο κομμά-

τι της δουλειάς μας, με πολλούς συντρόφους από διαφορετικούς χώρους και φοιτητές αντίστοιχα. Η καθοδηγητική δουλειά των ΟΒ και του οργάνου συνολικά, είναι αναπόσπαστο κομμάτι. Έχουμε να μετρήσουμε πολλά βήματα σε αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει το επόμενο διάστημα ως ΤΟ να βοηθήσουμε παραπάνω. Ευελπιστούμε μέσα από το Συνέδριο της Οργάνωσης μας, να βγούμε πιο δυνατοί, ώστε να μετρήσουμε βήματα στην οργάνωση νέων δυνάμεων, στη συσπείρωση περισσότερων γύρω από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Να αποτελέσει ο Σύλλογος Οικοτρόφων των Νέων Εστιών, πρότυπο λειτουργίας και δράσης. Θα τα καταφέρουμε! ΖΗΤΩ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ! ΖΗΤΩ ΤΟ 12ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΝΕ! Γιώργος Βιτζηλαίος, ΤΟ ΕΜΠ, πρόεδρος του Συλλόγου Οικοτρόφων ΝΦΕ-ΕΜΠ

Για τη δουλειά μας στους μαθητές

ατ’ αρχάς εκφράζω τη συμφωνία μου με το κείμενο των θέσεων του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας. Θεωρώ πως εύστοχα αποκρυσταλλώνεται μέσα από αυτό η πείρα που η οργάνωση απέκτησε το διάστημα από το προηγούμενο Συνέδριο μέχρι σήμερα. Σε πολύ σωστή κατεύθυνση είναι η ιεράρχηση στο χώρο του σχολείου, όπως μπαίνει και από τις Θέσεις, ενώ η ηλικία βοηθά σημαντικά στη διαμόρφωση κριτηρίου, στάσης ζωής, να χτιστεί η συνείδηση με ταξικό πρόσημο. Οι μαθητές έρχονται με την πρόσφατη πείρα από τα πολύ επιτυχημένα μαθητικά συλλαλητήρια στις 29/10 που επιβεβαιώνουν τις μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν. Αυτό που αδιαμφισβήτητα φαίνεται είναι ότι οι μαθητές διαμορφώνουν μία ορισμένη άποψη για την επικαιρότητα μέσα κυρίως από ΜΚΔ αλλά και από συζητήσεις με τον περίγυρο, υπάρχει δηλαδή μία πηγή προβληματισμού αναφορικά με φλέγοντα κατά καιρούς ζητήματα. Εδώ λοιπόν έγκειται η δική μας ευθύνη για τη σκοπιά από την οποία εξετάζουν την όποια είδηση. Την ίδια στιγμή καλλιεργείται στα σχολεία τόσο έντονα το απολιτίκ, το “έξω τα κόμματα” που αποπροσανατολίζει μια δουλειά και μας δημιουργεί την εντύπωση ότι οι μαθητές δε συζητούν. Πρέπει να χτυπήσουμε αυτό το ρεύμα -που εμφανίζεται και στα πανεπιστήμια και στους χώρους δουλειάς πολύ στοχευμένα- τονίζοντας στους μαθητές ότι η πολιτική ασχολείται με τις ζωές τους όταν μειώνονται μισθοί των γονιών τους, όταν κατεβαίνουν αντιδραστικά νομοσχέδια από τη Βουλή που κάνουν το σχολείο και τη γνώση “προϊόν” για λίγους, όταν διδάσκεται στα σχολεία μέσα από μαθήματα η αστική προπαγάνδα (επίτροπος ΕΕ στο 2ο ΓΕΛ Καισαριανής εκθειάζει την ΕΕ λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές), όταν διαστρεβλώνεται η ιστορία. Οι μαθητές από το δημοτικό ακόμα έρχονται αντιμέτωποι με το ανταγωνιστικό κλίμα που καλλιεργείται στα σχολεία -και θα ενταθεί με το νέο νομοσχέδιο- με τη δημιουργία μαθητών πολλών ταχυτήτων, με σοβαρή επίδραση ιδεολογημάτων όπως “ο καλός δε χάνεται” κ.λπ., πράγμα που επηρεάζει τις συνειδήσεις τους. Έρχονται τελικά αντιμέτωποι με ένα σχολείο που προσφέρει ημιμάθεια, και που μέσα στο οποίο ο μαθητής δεν μπορεί να αναπτύξει τις κλίσεις του, να προβληματιστεί δημιουργικά. Πρέπει να μετρήσουμε βήματα στο πώς θα κατοχυρωθεί η παρουσία της ΚΝΕ συνολικά στους χώρους των σχολείων και στο πώς θα ανοίγει καλύτερα η αντιπαράθεση μέσα σε αυτά. Χρειάζεται η καθημερινή μας παρουσία έξω από τα σχολεία για να κερδίζουμε έδαφος σχετικά με το τι ανοίγει στο χώρο, τι συζητούν τα παιδιά. Σ’ αυτό θα βοηθήσουν οι εκδηλώσεις με κριτήριο πάντα τι απασχολεί τους μαθητές, τι ιδεολογήματα αναπαράγονται, όπου το κάνουμε αυτό βοηθάει να βγουν συμπεράσματα, ανεβαίνει η ιδεολογικοπολιτική θωράκιση. Θεματολογία που πρέπει να ανοίγει είναι: ΕΕ, ΝΑΤΟ, πόλεμος, προσφυγιά, ελευθερία στον καπιταλισμό και στο σοσιαλισμό, ναρκωτικά. Αντίστοιχο ρόλο παίζουν και εκδηλώσεις τέτοιας μορφής. Δείκτη αποτελεί η διακίνηση του “Οδηγητή”, αποτελεί όπλο ιδεολογικής και πολιτικής ισχυροποίησης της οργάνωσης που φέρνει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη γερών δεσμών με τους μαθητές. Χρειάζεται περισσότερη επιμονή και συνεχή έγνοια για τη διακίνηση και τη μελέτη του. Για το άνοιγμα της αντιπαράθεσης στα σχολεία το Α και το Ω είναι η συζήτηση στις ΟΒ που πρέπει να παίρνει τέτοια

χαρακτηριστικά που να προβληματίζει τους μαθητές, να τους δίνει ερεθίσματα και να τους ωθεί σε περαιτέρω μελέτη σ’ αυτό καταλυτικό ρόλο παίζουν η πλούσια συζήτηση, να έρχεται πείρα, να βγαίνουν συμπεράσματα, αλλά και η συζήτηση ορισμένων άρθρων σε τακτικές συνεδριάσεις όπως π.χ. το “προσεχώς στην τάξη” του “Ο” ώστε πιο θαρρετά μα ανοίγει η κουβέντα και την ώρα του μαθήματος. Να προχωρήσει η δουλειά με τη δημιουργία πολιτιστικών ομάδων στα σχολεία με πρωτοβουλία των 15μελων, καθώς η ενασχόληση των παιδιών μέσα σε αυτές θα συντελέσει στον προβληματισμό μέσα από διάφορες μορφές τέχνης, θα καταστήσει εύληπτη την κοσμοθεωρία μας, οι μαθητές θα αποκτήσουν ερεθίσματα, θα γνωρίσουν τη στρατευμένη τέχνη στο δρόμο του αγώνα. Στα γυμνάσια λόγω του νεαρού της ηλικίας χρειάζεται πρωτοβουλία, ευρηματικότητα και εξειδίκευση στο τι ανοίγουμε. Να αξιοποιηθεί το “πάμε γυμνάσιο” του “Ο” που αποτελεί πηγή θεματικών όπως ιστορικά ντοκουμέντα, αφιερώματα σε κομμουνιστές ποιητές και δημιουργούς και σε αγώνες του Κόμματος. Σε αυτές τις ηλικίες να επικεντρωθούμε σε αξίες που θέλουμε να γνωρίσουν τα παιδιά όπως αυτή της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, που σιγά-σιγά και με δική μας επιμονή θα λειτουργήσουν ως κριτήριο με βάση το οποίο θα μαθαίνουν τα παιδιά να ερμηνεύουν τον κόσμο. Μαρίτα Χρόνη, ΤΟ Ανατολικών της ΟΠ Αττικής

ρχικά θα ήθελα να εκφράσω τη συμφωνία μου με τις θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ για το 12ο Συνέδριο. Με τη συμπλήρωση των 100 χρόνων ζωής και δράσης του Κόμματός μας, τα 50 χρόνια της Οργάνωσής μας και με στόχο το σύνθημα του Συνεδρίου μας βάζουμε γερές βάσεις για το πραγματικά σύγχρονο και νέο, το σοσιαλισμό–κομμουνισμό. Πολύ εύστοχα και σωστά οι θέσεις βγάζουν συμπεράσματα από την πείρα που απέκτησε η Οργάνωσή μας από το προηγούμενο Συνέδριο έως και σήμερα. Μέσα σε αυτές τις δύσκολες και σύνθετες συνθήκες που δράσαμε, καταφέραμε να μετρήσουμε βήματα προς τα μπρος. Θα ήθελα να σταθώ στη Θέση 12 που αναφέρεται στην παρέμβασή μας στις επαγγελματικές σχολές, συγκεκριμένα για τα Δημόσια ΙΕΚ. Για άλλη μια χρονιά, από την 1η μέρα έναρξης των ΙΕΚ όλοι οι σπουδαστές αντιμετωπίσαμε την τραγική κατάσταση μέσα στις σχολές. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ΙΕΚ ξεκίνησαν 20 μέρες μετά από την κανονική ημέρα έναρξης λόγω της καθυστέρησης ορισμού των εκπαιδευτών μας από το Υπουργείο Παιδείας, ενώ τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά είναι πολλά όπως ανυπαρξία βιβλίων - στην καλύτερη περίπτωση φωτοτυπίες που “χαριστικά” μας βγάζουν τα ΙΕΚ, ελλείψεις σε υλικά και αναλώσιμα αναγκαία για διάφορες ειδικότητες, ανύπαρκτα ή απαρχαιωμένα εργαστήρια, μη έκδοση του πάσο για τις μετακινήσεις μας, καθηγητές ωρομίσθιοι, 6μηνη πρακτική άσκηση τζάμπα και ανασφάλιστη, έλλειψη μέτρων υγιεινής για τους σπουδαστές, τους εκπαιδευτές κ.λπ. Όλα αυτά μαρτυρούν την αντικειμενική πραγματικότητα που βιώνουν οι σπουδαστές των ΔΙΕΚ κόντρα στην “εικονική” πραγματικότητα που θέλουν να παρουσιάσουν η κυβέρνηση, οι διοικήσεις των ΙΕΚ! Για όλα αυτά από την πρώτη στιγμή τα μέλη της ΚΝΕ πρωτοστατούμε μέσα στους χώρους και κάνουμε σημαντική προσπάθεια για την οργάνωση των σπουδαστών, για την διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας. Ιδιαίτερη σημασία και σημαντικό “όπλο” στη δράση μας είναι ο Σύλλογος Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ Αττικής, με πολύτιμη πείρα όλα τα προηγούμενα χρόνια με την πρωτοπόρα δράση των μελών και φίλων της ΚΝΕ, άλλων αγωνιστών σπουδαστών. Με ανακοινώσεις στα τμήματα, με την πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων, τη συγκρότηση Επιτροπών του Συλλόγου όπως στα Δ ΙΕΚ Αιγάλεω και Χαϊδαρίου, τη συμμετοχή σε απεργιακές συγκεντρώσεις πλάι στους εργαζόμενους, τη διοργάνωση κινητοποιήσεων όπως για το πάσο όπου καταφέραμε πέρσι να πάρουμε αλλά και για τη μη διαγραφή των σπουδαστών από τα μητρώα του ΟΑΕΔ όπου επίσης αρκετοί συνάδελφοί μας δεν διαγράφηκαν τελικά, αλλά και την πραγματοποίηση εκδηλώσεων μέσα στις σχολές, αναδεικνύουμε την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας των σπουδαστών των ΙΕΚ, για να ενωθούν οι ανησυχίες του καθενός, ώστε συλλογικά και οργανωμένα να διεκδικήσουμε αυτό που μας αξίζει.

Οδηγητής

Σε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες αρκετοί συνάδελφοι πήραν μέρος, συνέβαλαν καθοριστικά ώστε να ακουστούν οι διεκδικήσεις μας, γίνανε μέλη του Συλλόγου. Από αυτήν τη σκοπιά συμφωνώ με τις θέσεις για την ανάγκη ύπαρξης Συλλόγου αλλά και συγκρότησης εκεί που δεν υπάρχει. Είναι σημαντική κατάκτηση, γιατί δίνει τη δυνατότητα στους σπουδαστές να διεκδικούν με καλύτερους όρους τις σύγχρονες ανάγκες τους. Σημαντική πλευρά στην παρέμβασή μας μέσα στις σχολές ήταν η ενημέρωση- συζήτηση που οργάνωσε ο Σύλλογος μέσα στα ΙΕΚ από κοινού και με εκπροσώπους σωματείων όπως του Ε/Σ – Τουρισμού, του ΣΕΤΗΠ κ.λπ. για την πρακτική άσκηση των σπουδαστών, τις ΣΣΕ, τις συνθήκες στους χώρους δουλειάς. Το ενδιαφέρον των σπουδαστών ήταν και παραμένει μεγάλο, ενώ και οι διεκδικήσεις του Συλλόγου, των σωματείων είχαν σημαντική απήχηση, γιατί πολλοί ήδη δουλεύουν ή κάνουν πρακτική ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι σε λίγους μήνες θα βρεθούμε κατά πάσα πιθανότητα σαν πρακτικάριοι κάπου. Ήταν έντονη η αγανάκτηση των σπουδαστών για τους όρους της πρακτικής, αλλά συγχρόνως και η άγνοια για στοιχειώδη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, την ύπαρξη σωματείων και την κοινή δράση που μπορούμε να αναπτύξουμε για να διεκδικήσουμε από κοινού πρακτική άσκηση με βάση την ειδικότητά μας, με εποπτεία από αρμόδιο φορέα, 6ωρη 5μερη 35ωρη, κατώτερο μισθό τα 751€, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Τέλος, για τη θέση 19 και το ζήτημα της πάλης ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά συμφωνώ ότι έγιναν προσπάθειες και μπορούμε ακόμη περισσότερο να παρέμβουμε. Την ίδια ώρα κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα αποποινικοποιούν την κάνναβη, προβάλλουν το διαχωρισμό “σκληρών”- “μαλακών” ναρκωτικών κ.λπ. Ο στόχος τους είναι να αλλοιώσουν τη συνείδηση των νέων, να τους αποξενώσουν, πέρα από τις καταστροφές σε βασικές λειτουργίες του εγκεφάλου. Το επόμενο διάστημα ο Σύλλογος Σπουδαστών θα μπορούσε να συμβάλει παίρνοντας πρωτοβουλία με τη διοργάνωση αθλητικού τουρνουά, πολιτιστικών εκδηλώσεων αλλά και με από κοινού δράσεις με το ΕΣΥΝ. Προχωράμε με αισιοδοξία και πίστη για να κάνουμε πράξη του σύνθημα του 12ου Συνεδρίου μας: «Πιο πολλοί και πιο ικανοί, ανοίγουμε τον δρόμο για το πραγματικά σύγχρονο και νέο, για έναν κόσμο “στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων”, τον Σοσιαλισμό»! ΖΗΤΩ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ! ΖΗΤΩ ΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΝΕ! ΖΗΤΩ ΤΟ 12ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΝΕ! Κώστας Ευθύμερος, σπουδαστής ΔΙΕΚ Περιστερίου, ΟΒ ΔΙΕΚ της Δυτικής Αττικής

ι θέσεις του ΚΣ θέτουν τα βασικά σημεία για την ιδεολογική δουλειά, τα βήματα που μετρήσαμε το προηγούμενο διάστημα και χρειάζεται να γενικεύσουμε-σταθεροποιήσουμε αλλά και αδυναμίες που πρέπει να “κοντραριστούμε”. Η αποτίμηση των παραπάνω γίνεται σωστά με οδηγό ένα βασικό ζήτημα. Το κατά πόσο κατακτιέται ενιαία από τα όργανα και κατά επέκταση την οργάνωση η πεποίθηση ότι η ιδεολογική δουλειά δεν είναι ένα αποκομμένο κομμάτι που αφορά μόνο μαθήματα, διαλέξεις και συζητήσεις. Ότι δηλαδή η εμβάθυνση στη θεωρία του μαρξισμού-λενινισμού, η κατανόηση των σύγχρονων επεξεργασιών του Κόμματος, των βασικών συμπερασμάτων από την ιστορία του ΔΚΚ δεν αποτελεί απλά “συσσώρευση γνώσεων” αλλά ένα επαναστατικό οδηγό δράσης, ο οποίος είναι βάση της συζήτησης, του σχεδίου και της παρέμβασης της οργάνωσης για να υλοποιήσουμε το σύνθημα του Συνεδρίου μας “πιο πολλοί και πιο ικανοί” Το παραπάνω ενισχύεται από όλο τον πολύμορφο εορτασμό για τα 100χρονά του ΚΚΕ. Όλη αυτή η προσπάθεια βελτίωσε την επαφή μας με τα διδάγματα της ταξικής πάλης, με τα θεωρητικά συμπεράσματα από την ιστορία του Κόμματος ενώ αποτέλεσε ταυτόχρονα και πηγή έμπνευσης για επαναστατική δράση και μαχητική στάση ζωής. Ένα σημαντικό κομμάτι που αναδείχθηκε είναι ακριβώς ότι η ιδεολογική επάρκεια του Κόμματος και των μελών του σε κάθε φάση είναι το στοιχείο που δένεται και καθορίζει την πρακτική ικανότητα, την υλοποίηση των σύνθετων καθηκόντων που και αυτά βέβαια με τη σειρά τους έχουν ειδικές απαιτήσεις. Χαρακτηριστικά είναι τα θέματα που αφορούν και λιγότερο γνω-

στές πλευρές, από την μαχητική πείρα των μπολσεβίκων στην Οκτωβριανή επανάσταση, οι στιγμές από την ηρωική δράση της ΟΚΝΕ, τα πρώτα χρόνια της ΚΝΕ στην παρανομία. Κάτω από αυτό το πρίσμα μπορούμε ουσιαστικά να προχωράμε στόχους, να βελτιώνουμε τις αδυναμίες. Να αποκτά ζωντάνια η συζήτηση της ΟΒ ξεφεύγοντας από ένα τυπικό έλεγχο, σε πόσους μιλήσαμε, χωρίς να απασχολεί η ουσία της συζήτησης, τι αντιμετωπίζουμε και που δυσκολευόμαστε. Ακόμη να γινόμαστε πιο ικανοί στη εξειδίκευση και εκλαΐκευση ανά χώρο παρέμβασης που έχει σαν προϋπόθεση τη συνεχή προσπάθεια αφομοίωσης των θέσεων μας. Να γινόμαστε πιο αποτελεσματικοί στην κόντρα με την κυρίαρχη αντίληψη, εντοπίζοντας πως αυτή εκφράζεται σε κάθε τομέα δράση, σε κάθε κομμάτι νεολαίας. Επομένως αποτελεί κύριο καθήκον το πως ενισχύεται συλλογικά και ατομικά η σχέση μας με τη θεωρία μας, η επαφή μας με το μαρξιστικό βιβλίο, με την αξιοποίηση του επαναστατικού κομματικού τύπου. Η διακηρυκτική προώθηση δεν αρκεί από μόνη της, όπου χρειάζεται πρέπει να επαναφέρεται η αξία της μελέτης, του διαβάσματος κ.λπ. Αυτή η κατεύθυνση ωστόσο πρέπει να τίθεται “επί τάπητος” από τα όργανα καταλήγοντας σε συγκεκριμένα μέτρα , είναι πλευρά ώστε να είναι πραγματικά επιτελεία μάχης και εξειδίκευσης. Μέτρα που π.χ. αφορούν το πόσοι είναι συνδρομητές στην ΚΟΜΕΠ, πόσοι θα γίνουν, ξεκινώντας από τα στελέχη του οργάνου, αλλά και πιο δημιουργικά, όπως ποια άρθρα της ΚΟΜΕΠ θα συζητηθούν στα ΤΣ και τις ΟΒ ως βασικό στήριγμα στην πιο εύστοχη διαπάλη. Αντίστοιχα σημαντικό είναι, εκτός από το να σημειώνεται να γίνεται προσπάθεια να εξισορροπηθεί το γεγονός ότι ένα κομμάτι του δυναμικού μας καθώς οργανώθηκε πρόσφατα δεν έχει γνωρίσει ουσιαστικά τις θέσεις μας για την καπιταλιστική κρίση, για την μη συμμετοχή του ΚΚ σε αστική κυβέρνηση, για τις αιτίες της αντεπανάστασης. Υπάρχουν θετικά στοιχεία από οργανώσεις που πιο σταθερά αξιοποιούν και επαναφέρουν επεξεργασίες, εκδόσεις όπως του ΚΣ “Αλήθειες και Ψέματα για τον Σοσιαλισμό”, οργανώνοντας πιο συστηματικά βιβλιοπαρουσιάσεις, θεματικές εκδηλώσεις κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση η ιδεολογική δουλειά εκτός από σταθερότητα που πρέπει να τη χαρακτηρίζει πρέπει να έχει και το στοιχείο της επαναληπτικότητας. Βέβαια όσον αφορά την πρώτη επαφή των νέων συντρόφων με πτυχές της κοσμοθεωρίας μας, της αντίληψης μας, έχουμε ένα σημαντικό βήμα το προηγούμενο διάστημα, που είναι η δημιουργία συστήματος εσωκομματικής μόρφωσης για τα νέα μέλη. Η ουσιαστική ενασχόληση των οργάνων με την προετοιμασία και υλοποίηση ειδικά αυτών των σχολών μπορεί να διασφαλίσει την επιτυχία τους. Σε αντίθετη περίπτωση εγκυμονείται ο κίνδυνος για ανάποδα αποτελέσματα, όπως δείχνει και η αρνητική πείρα με την δυσκολία ολοκλήρωσης του ενιαίου προγράμματος στους μαθητές, με απόρροια να διαμορφώνεται η εντύπωση σε ορισμένους συντρόφους ότι έτσι κι αλλιώς δεν ολοκληρώνουμε τους κύκλους μαθημάτων. Χαρακτηριστικά είναι τα θετικά δείγματά από την αξιοποίηση του “Ριζοσπάστη” και του “Οδηγητή”. Τέτοιο δείγμα είναι όταν αποτελούν στοιχείο δράσης των ΟΒ στήλες του “Οδηγητή” όπως με “το προσεχώς στην τάξη” που είναι στήριγμα για την παρέμβαση των μαθητών μέσα στο σχολείο. Όπως επίσης και οι δρόμοι που ανοίγονται για την παρέμβαση μας, για να γνωρίσουμε νέο κόσμο ακόμη και σε χώρους που δεν υπάρχει κομμουνιστής μέσω της μαζικής εξόρμησης με τον “Ριζοσπάστη”, ειδικά προκρίνοντας και κάποιο πιο ειδικό άρθρο ανάλογα τον χώρο. Η θετική μας συμβολή στην διακίνηση του “Ριζοσπάστη” στις γειτονιές στο πλάι του Κόμματος, ιδιαίτερα σε μεγαλύτερες ηλικίες, δεν πρέπει να επισκιάζει ένα βασικό μερίδιο που αφορά την ΚΝΕ και είναι η διεύρυνση περισσότερων νέων αναγνωστών του “Ριζοσπάστη” ιδιαίτερα από τη νεολαία. Δικαιωμένοι για την επιλογή μας, θα παλέψουμε στο πλάι του Κόμματος μέχρι την νίκη. Παναγιώτης Κεσκετζής, μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ

Ορισμένες σκέψεις για τη διαπάλη μας με τη θεωρία των “δύο άκρων”

επονομαζόμενη θεωρία των “δύο άκρων” αποτελεί το κορυφαίο ιδεολογικό όπλο της αστικής τάξης διεθνώς. Πρόκειται για την επιτηδευμένη προσπάθεια να ταυτιστεί



Φλεβάρης 2019

η κομμουνιστική ιδεολογία και τα σοσιαλιστικά κράτη με τον φασιστικό όλεθρο. Τη θεωρία αυτή τη διδασκόμαστε σε σχολεία και πανεπιστήμια και όλοι έχουμε βρεθεί απέναντί της σε συζητήσεις μας μέσα στη νεολαία. Η Θέση 8 του ΚΣ αναφέρει εύστοχα τι απαντάμε στα σχετικά ζητήματα της ελευθερίας (σελ. 16) και της δημοκρατίας (σελ. 18). Ξεκινώντας από τη Θέση 8, θα ήθελα να συμβάλλω με τρεις επιπλέον σκέψεις επάνω στο συγκεκριμένο αυτό ιδεολόγημα. Πρώτον, θα βοηθούσε να αναλογιστούμε το πότε και πως ενισχύθηκε και γιγαντώθηκε αυτή η θεωρία αμέσως μετά τον Β’ ΠΠ. Η ανάδειξη και προβολή της θεωρίας των “δύο άκρων” από την αμερικανική μεταπολεμική ιδεολογική προπαγάνδα απαντούσε σε συγκεκριμένη ανάγκη, να μετατραπεί γρήγορα ο πολεμικός αντιγερμανισμός σε αντικομμουνισμό/αντισοβιετισμό. Στις ΗΠΑ του μακαρθισμού και των ρατσιστικών διακρίσεων η θεωρία αυτή γνώρισε ιδιαίτερη προώθηση με συνεχόμενες εκδόσεις πολιτικών συγγραμμάτων αλλά και λογοτεχνημάτων, που προβάλλονται έως και σήμερα. Οι βασικοί αρχιτέκτονές της ήταν πολιτικοί επιστήμονες με καταγωγή από την Ευρώπη, που συνεργάστηκαν με τον στρατό (Φρίντριχ) και την κυβέρνηση (Μπρεζίνσκι) των ΗΠΑ, που ανεβοκατέβαζε χούντες σε Λατινική Αμερική, Ασία και Ευρώπη. Η θεωρία γνώριζε πάντα ιδιαίτερη άνθιση σε περιόδους κρίσης και επίθεσης σε λαϊκές κατακτήσεις, ώστε να ανακόψει ιδεολογικά έστω και την πιθανότητα ταξικής συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης. Στην ΕΕ της “Λευκής Βίβλου” και της ευελφάλειας, της φτώχειας και της εκμετάλλευσης έχει δε περίοπτη θέση, είναι επίσημη πολιτική ιδεολογία, απαραίτητο ιδεολογικό συμπλήρωμα των αντιλαϊκών πολιτικών που εντείνονται τα τελευταία χρόνια. Δεύτερον, η θεωρία των “δύο άκρων” βάζει ουσιαστικά στο στόχαστρό της μόνο τον κομμουνισμό και όχι τον φασισμό. Ο καθένας μπορεί να παρατηρήσει πόσο χώρο αφιερώνουν στη σταλινολογία, ενώ περνούν στα γρήγορα μια κλεφτή αναφορά στον Χίτλερ. Η εναντίωση τους στον φασισμό είναι υποκριτική και γίνεται μόνο και μόνο για να διευκολύνει την επιχειρηματολογία τους. Οι αστοί αναλυτές γνωρίζουν ότι στο θυμικό του λαού οι κομμουνιστές έχουν κερδίσει το σεβασμό και την αναγνώριση που ποτέ δεν είχαν και ούτε θα έχουν οι φασίστες. Αυτό είναι που τους ενοχλεί. Η θεωρία των “δύο άκρων” όχι μόνο δεν στοχεύει κατά του φασισμού αλλά ουσιαστικά του δίνει χέρι βοηθείας. Γιατί τι άλλο εκτός από χέρι βοηθείας μπορεί να χαρακτηριστεί το να μπαίνουν δίπλα-δίπλα οι φασίστες με έννοιες όπως “ριζοσπαστισμός”, “λαϊκή αντίδραση” και “λαϊκό κίνημα”; Και πάλι οι αστοί αναλυτές δεν είναι πλανεμένοι. Ξέρουν ότι το δόγμα της ΤΙΝΑ (“δεν υπάρχει εναλλακτική”) προκαλεί και θα προκαλέσει και άλλες αντιδράσεις στους λαούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα στις πιο αδύναμες χώρες. Και δεν έχουν κανένα πρόβλημα οι αστικές κυβερνήσεις να συνεργάζονται με φασιστικές (Ουκρανία) ή ημιφασιστικές κυβερνήσεις (Πολωνία, Ουγγαρία). Τρίτον, η θεωρία των “δύο άκρων” κάθε άλλο παρά κατά της βίας είναι όπως υποκριτικά υποστηρίζει. Ή μάλλον είναι μόνο κατά της λαϊκής βίας. Και έτσι, ενώ από τη μία η έννοια “φασισμός” τραβιέται από τα μαλλιά για να συμπεριλάβει οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση ξεφεύγει έστω και λίγο από τα καθιερωμένα της ταξικής ειρήνης, από την άλλη οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η υποστήριξη πολέμων, η ανελέητη εκμετάλλευση των προσφύγων ξεφεύγει από τις περισπούδαστες θεωρίες περί βίαιων καθεστώτων. Κλείνοντας, θα ήθελα να σημειώσω ότι έχουμε πολλά να μελετήσουμε για τον σοσιαλισμό του 20ου αιώνα, χτίζο-

58 ντας πάνω στις αποφάσεις των Συνεδρίων του ΚΚΕ και στα συμπεράσματα που βγαίνουν από τη μελέτη της ιστορίας, μέσω των Δοκιμίων και άλλων εκδόσεων. Είναι μια μεγάλη προσπάθεια που συνεχίζεται. Έχουμε εντοπίσει και θα εντοπίσουμε λάθη και αδυναμίες, τα διδάγματα των οποίων ενσωματώνουμε στο σήμερα. Το μόνο σίγουρο, όμως, είναι ένα: δεν θα ζητήσουμε συγγνώμη από τους αστούς για την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Καλή επιτυχία στο 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ! Φώτης Μπρέγιαννης, ΤΟ Δυτικής Ευρώπης

ς μαθητής Γενικού Λυκείου της Καισαριανής και μέλος της μαθητικής ΟΒ, θέλω να μεταφέρω όσα απασχόλησαν τον τελευταίο καιρό τους μαθητές και την πείρα μας από τη μαθητική ΟΒ της Καισαριανής. Η μαθητική ΟΒ της Καισαριανής τον τελευταίο χρόνο έχει πραγματοποιήσει βήματα ως προς την ορθότερη λειτουργία της κι έχει αυξήσει τον αριθμό των μελών της. Βοήθησε σε αυτό ότι αυξήθηκαν οι συναντήσεις της ΟΒ, με αποτέλεσμα όλοι οι σύντροφοι να ενημερώνονται για ζητήματα που έχουν εμφανιστεί και να συζητάνε καλύτερα πάνω σε αυτά. Για εμένα, όμως, το σημαντικότερο που έχει πετύχει η ΟΒ το τελευταίο διάστημα είναι η δημιουργία του αισθήματος της ομαδικότητας και της συλλογικότητας μεταξύ των μελών της. Προχωράμε δυναμικά με στόχο τη δημιουργία ΟΒ σε γυμνάσια και σε ΕΠΑΛ. Μαζί όμως με την ανάπτυξη της ΟΒ παρουσιάζονται και αδυναμίες τις οποίες καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, όπως είναι η χαμηλή διακίνηση του “Οδηγητή”. Η πιο σημαντική αδυναμία, όμως, είναι το κατά πόσο επιμένουμε στα ζητήματα που θέτουμε σε 5μελή και 15μελή είτε αυτά αφορούν μία μαθητική πορεία για το εκάστοτε νομοσχέδιο Παιδείας είτε αφορά τις ίδιες τις δραστηριότητες του σχολείου, τις σχολικές ομάδες κ.λπ. Παραιτούμαστε εύκολα λόγω της στάσης των συμμαθητών μας. Εκεί η ΟΒ προσπαθεί να επενδύσει στην επιμονή και υπομονή των μελών της. Σήμερα όλοι ακούμε τις κλασσικές ατάκες από τους συμμαθητές μας “ο κόσμος δεν αλλάζει”, “έξω τα κόμματα από τα σχολεία”, “έξω οι πολιτικές ιδέες”, “όλοι ίδιοι είστε” και “αυτό που στηρίζεις είναι μια ουτοπία”. Αυτά τα ακούγαμε, τα ακούμε και θα τα ακούμε, δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν αυτές οι φράσεις ούτε να μας απογοητεύουν. Με αυτές διαμορφώνει η κοινωνία τις σκέψεις των μελών της. Εμείς, όμως, πώς απαντάμε; Μπορεί με τη συζήτηση να μην κερδίσουμε άμεσα τον συνομιλητή μας, όμως, μπορεί να κερδίσουμε τον διπλανό που μας ακούει και παρακολουθεί τη συζήτηση. Δεν είναι λίγα τα παιδιά που μας είπαν “έξω τα κόμματα και οι πολιτικές απόψεις” και “όλοι ίδιοι είστε”. Στα παιδιά αυτά απαντάμε πως δεν μπορείς να επιμείνεις να φύγουν τα Κόμματά και οι πολιτικές, ειδικά αν ψηφίζεις και ειδικά όταν η ίδια η κυβέρνηση αποτελείται από κόμματα τα οποία παρεμβαίνουν πολιτικά στα σχολεία είτε μέσω νομοσχέδιων, πολιτικών στάσεων είτε μέσω των περιεχομένων των βιβλίων. Κάποιοι μαθητές βάζουν τους πάντες σε ένα σακί και λένε ότι όλοι είναι ίδιοι. Πώς μπορείς να εξισώνεις αυτόν που χτυπά και κυνηγά τους μετανάστες, με αυτούς που τους στηρίζουν και διαδηλώνουν γι' αυτούς; Πώς εξισώνεις αυτούς που κόβουν τις συντάξεις και τους μισθούς, με αυτούς που βγαίνουν στους δρόμους μαζί σου και διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον; Τέλος, πολλές φορές μας λένε πως αυτό που διεκδικούμε

είναι μια ουτοπία. Μπροστά σε αυτό θέλουμε όλοι οι συμμαθητές μας να μελετήσουν και να συζητήσουμε τη μπροσούρα που έχει η Οργάνωσή μας για το “Τι σχολείο έχουμε ανάγκη σήμερα”, αξιοποιώντας ταυτόχρονα και στοιχεία που μπορούμε να βρούμε στον “Οδηγητή”, τον “Ριζοσπάστη”, σε βιβλία που συγκεντρώνουν την ιδεολογία μας. Στα σχολεία της Καισαριανής μιλήσαμε για τις προσπάθειες για κινητοποιήσεις με εθνικιστικά αιτήματα και εξηγήσαμε την άποψη μας για τη Συνθήκη των Πρεσπών. Πως σκοπός της κυβέρνησης είναι να δώσει εδάφη στο ΝΑΤΟ για να φτιάξει και άλλες βάσεις στα Βαλκάνια. Πως τις πορείες αυτές τις κινούσαν και οι φασίστες, που δε βγάζουν μιλιά για το ΝΑΤΟ, που πρέπει να απομονωθούν σε κάθε γειτονιά. Δεύτερον, πραγματοποιήθηκε μια ενημέρωση από έναν επίτροπο της ΕΕ που αποσκοπούσε στη συμμετοχή των μαθητών στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Εκεί όλα τα μέλη δείξαμε ετοιμότητα έχοντας προετοιμαστεί και μελετήσει σχετικά με το ζήτημα. Ο επίτροπος δεν συζήτησε, παρουσίασε τη λειτουργία της ΕΕ, μιλώντας για ειρήνη, αλληλεγγύη και ισότητα. Τον ρωτήσαμε πώς γίνεται να υπάρχει ειρήνη όταν η ΕΕ στηρίζει ενεργά το ΝΑΤΟ που σκοτώνει παιδιά στην Αφρική, αλληλεγγύη, όταν αφήνει τους μετανάστες στην καλύτερη περίπτωση σε hotspots ή στη χειρότερη στον πάτο του Αιγαίου, ισότητα, όταν στη χώρα μας οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι πληρώνουν ελάχιστους φόρους στο κράτος ενώ του λαού του πίνουν το αίμα; Η απάντηση του επίτροπου ήταν: «Η ΕΕ θέτει ένα πλαίσιο, μετά ευθύνονται τα κράτη-μέλη». Καταλήγοντας, θέλω να επισημάνω τη σωστή δουλειά που έχει γίνει στις μαθητικές ΟΒ, όμως και την ανάγκη της συνεχούς βελτίωσής τους. Βαδίζουμε στον νέο αιώνα του Κόμματός μας, με το κεφάλι ψηλά και προχωράμε δυναμικά προς το 12ο Συνέδριό μας. Έχουμε πίσω μας έναν αιώνα γεμάτο ιστορία και αγώνες. Γράψαμε ιστορία, συνεχίζουμε, θα νικήσουμε! Πέτρος Γκιώνης, μαθητής 2ου ΓΕΛ Καισαριανής ΤΟ Ανατολικών της ΟΠ Αττικής

ιάβασα τις Θέσεις και συμφωνώ με αυτές στο συνολό τους. Θέλω ομως να αναφερθώ σε ορισμένα ζητήματα. Αρχικά στο θέμα του αθλητισμού, όπου ο κάθε νέος εχει την ανάγκη να αθληθεί είτε ατομικά είτε μέσα από συλλόγους αντιμετωπίζοντας όμως πολλά προβλήματα όπως τo οικονομικό, οι υποδομές, οι λιγοστές εγκαταστάσεις, αναγκάζοντάς τον να σπαταλάει ώρες μετακίνησης. Όπως βλέπουμε και στο καινούργιο αθλητικό νομοσχέδιο, δίνεται η ελευθερία πώλησης διατροφικών συμπληρωμάτων χώρις κανέναν έλεγχο των σκευασμάτων. Αυτό το νομοσχέδιο προβλέπει ακόμα την υποβάθμιση της πανεπιστημιακής κοινότητας και τις ειδικότητες των ΣΕΦΑΑ/ΤΕΦΑΑ, με αποτέλεσμα την ισοβάθμιση του πτυχίου με τα ιδιωτικά ΙΕΚ. Μπορεί αυτο να ακούγεται βολικό σε κάποιους συμμαθητές μας, εφόσον σπουδάζουμε σε ΙΕΚ, όμως πρέπει να τους δείξουμε τις παγιδες αυτού του νομοσχεδίου και ποιους πραγματικά βολεύει. Όταν για παράδειγμα υποβαθμίζει το πτυχίο των ΤΕΦΑΑ και το κάνει ισάξιο με το δικό μας, αντί να αναβαθμίζει τις σπουδές των ΙΕΚ με τετράχρονη μαθητεία, ώστε το επίπεδο της μόρφωσής μας να ανεβεί και να γίνει ισότιμο του πανεπιστημίου. Αυτό λοιπόν οδηγεί τον νέο στην αγκαλιά των ιδιωτικών ΙΕΚ και σε αμφιβόλου ποιότητας ακριβά και ταχύρυθμα σεμινάρια. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κάνω μία πρόταση που αφορά τον εμπλουτισμό του “Οδηγητή” με περισσότερο υλικό για τον αθλητισμό πάνω σε μια ποικιλία αθλημάτων, καθώς τα τελευταία χρόνια εχει σημειωθεί άνοδος στον πληθυσμό που ασχολείται ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά με την άθληση και πλέον εχει γίνει αναγκαία στην καθημερινότητα τών νέων. Ενα άλλο θέμα είναι αυτό των ΙΕΚ και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές τους. Μέσα από τη δική μου είκονα, τα προβλήματα που διακρίνω στο ιδιωτικό ΙΕΚ που φοιτώ, είναι αρχικά η υποχρέωση ενός φοιτητή να πληρώνει τα δίδακτρα χωρίς καθηστέρηση αλλιώς του απαγορεύεται η είσοδος για εξετάσεις προόδου και ακόμα πιο αυστηρά για τις εξετάσεις του εξαμήνου.

Για τον ίδιο λόγο μπορεί να υπάρξει καθηστέρηση μιας βεβαίωσης σπουδών μέχρι την εξόφληση των διδάκτρων του μήνα. Δεν μας παρέχονται βιβλία παρά μόνο κωδικοί για να μπούμε στο διαδίκτυο και να τα διαβάσουμε ηλεκτρονικά μέσα από μία οθόνη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά που δεν έχουν ίντερνετ στο σπίτι τους ή δέν τους βολεύει αυτός ο τρόπος διαβάσματος, να πληρώνουν κάθε εξάμηνο από την τσέπη τους την εκτύπωση των βιβλίων τους. Να σημειωθεί ότι πολλά από τα βιβλία περιέχουν ορθογραφικά ακόμα και συντακτικά λάθη τα οποία δεν βγάζουν νόημα. Υπάρχει μεγάλη ποσότητα έλλειψης υλικών σε πολλούς τομείς. Στη δική μου ειδικότητα της προπονητικής για παράδειγμα, στο μάθημα πρώτες βοήθειες και περίδεση, υπάρχει έλλειψη στα υλικά της περιδεσης (ελαστικός επίδεσμος, tape, κ.λπ.) Με αυτόν τον τρόπο ή μένουμε πίσω στο μάθημα της περίδεσης μέχρι να έρθουν τα υλικά ή τα πληρώνουν από την τσέπη τους οι καθηγητές ή ακόμα και εμείς. Ακόμα ένα ζήτημα είναι αυτό της μεταφοράς και της μη αναγνωρισιμότητας του πάσου, που είναι σημαντικό για όλους τους φοιτητές και κυρίως αυτούς που μένουν σε μακρινές περιοχές, και αναγκάζονται να πληρώνουν καθημερινά το εισιτήριο ώστε να πάνε στο μάθημά τους. Όλα αυτά τα προβλήματα είναι βασικά για μία σχολή η οποία θεωρείται από τις καλύτερες της Ευρώπης και αυτό το βλέπουν πολύ καθαρά οι φοιτητές της, οι οποίοι δουλεύουν όλη μέρα, αυτοί και οι γονείς τους, για να πληρώνουν τα δίδακτρά της. Αρκεί κι εμείς ως μέλη της ΚΝΕ να τους ωθήσουμε στο να τα αντιλαμβάνονται καλύτερα. Τέλος να αναφερθώ σε ένα κομμάτι των Φεστιβάλ των τελευταίων χρόνων, όπου εορτάστηκαν τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση, τα 50 χρόνια της ΚΝΕ και τα 100 χρόνια του Κόμματος, στα οποία σημειώθηκε ικανοποιητική αύξηση του ενδιαφέροντος και της γνωριμίας νέων με την ιδεολογία του Κόμματος. Αυτό φάνηκε όχι μόνο μέσα από το Φεστιβάλ αλλά και από άλλες εκδηλώσεις του Κόμματος, μέσα από εκθέσεις, προβολές ταινιών και θεατρικών παραστάσεων. Η νεολαία ενδιαφέρθηκε και έμαθε καλύτερα την ιστορία του Κόμματος. Αναφέρομαι όμως κυρίως στο Φεστιβάλ όχι μόνο γιατί είναι το μεγαλύτερο πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός για τη νεολαία της Ελλάδας, αλλά και γιατί ήρθαν σε επαφή με αυτό πολλόι φίλοι μου και γνωστά μου πρόσωπα, τα οποία είχαν τις καλύτερες εντυπώσεις ανεξάρτητα από το αν είχαν σχέση με το Κόμμα. Τους εντυπωσίασε ο τεράστιος χώρος διαμορφωμένος αποκλειστικά από μέλη και φίλους της ΚΝΕ και του Κόμματος χωρίς κανένα χορηγό και το πολύμορφο πρόγραμμά του. Παρασκευή Αγόρου, ΟΒ Κατάρτισης Αττικής

Οι νέοι δεν χωράμε στις σάπιες ιδέες του καπιταλισμού

ι θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας επιβεβαιώνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι το πιο προοδευτικό και πιο σπουδαίο κίνητρο για τη νεολαία είναι να παλέψει για την ανατροπή αυτού του συστήματος στο πλευρό της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και να βάλει τις βάσεις για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας του σοσιαλισμού- κομμουνισμού, για την κοινωνική απελευθέρωση. Η προσπάθεια του αστικού κράτους να εγκλωβίζει τις συνειδήσεις των νέων στα δίχτυα του, είναι κάτι που σήμερα το συναντάμε με πολλές εκφράσεις και σε μεγάλο βαθμό μέσα στις σχολές μας, εμείς η σπουδάζουσα νεολαία, είτε αυτό αποτυπώνεται με τη μορφή μαθημάτων στα προγράμματα σπουδών, είτε αυτό έχει αντανάκλαση στις αντιλήψεις που προωθούνται για το μέλλον των νέων. Πιο συγκεκριμένα, μια τάση που συναντάμε στα τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής, είναι ότι το μέλλον των φοιτητών θα είναι τελείως διαφορετικό από την ταξική τους καταγωγή. Σήμερα ένας νέος που σπουδάζει καλείται να παρακολουθεί σεμινάρια που δεν καλύπτονται από τα προγράμματα σπουδών ούτως ώστε να θεωρηθεί πιο “επαρκής” για την αγορά εργασίας, να κυνηγά πιστοποιήσεις και μεταπτυχιακά με το τέλος των σπουδών του. Δεν είναι μόνο τα ξενόγλωσσα τμήματα της Φιλοσοφικής αυτά που καλλιεργούν τις αντιλήψεις ότι ο νέος σήμερα μπορεί να εξελιχθεί και να μεταπηδήσει κοινωνική τάξη. Σε αυτά τα τμήμα-

Οδηγητής

τα, προσπαθούν να πείσουν τους φοιτητές ότι είναι πιο ευνοημένοι σε σχέση με τους άλλους, ότι ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους φοιτητές καθώς η ειδίκευση σε μία συγκεκριμένη γλώσσα τους παρέχει τη δυνατότητα να ασχοληθούν και ν’ απορροφηθούν σε πρεσβείες, στο διπλωματικό σώμα, έχουν τη δυνατότητα να βρουν πιο εύκολα δουλειά στο εξωτερικό. Ο ατομικός δρόμος ενισχύεται με κάθε τρόπο καθώς είναι θέμα του καθενός πως θα διαχειριστεί το μέλλον του, το πως θα προσπαθήσει κατά τη διάρκεια που είναι φοιτητής να δουλεύει προκειμενου ν’αποκτήσει εμπειρία, πως θα φανεί “αλληλέγγυος” συμμετέχοντας σε εθελοντικά προγράμματα, καθώς όλα μπορούν να συμβάλλουν στο να χτίσει μια γερή καριέρα πάνω στο αντικείμενό του και να γίνει πιο ανταγωνιστικός. Οι παραπάνω πλευρές παρουσιάζονται με ταυτίσεις ή αναντιστοιχίες και στα υπόλοιπα τμήματα της σχολής μας. Πιο συγκεκριμένα, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην ύπαρξη του τμήματος του ΦΠΨ, στο οποίο το πρόγραμμα σπουδών και των τριών κατευθύνσεων (Φιλοσοφίας–Παιδαγωγικής–Ψυχολογίας) είναι πλήρως εναρμονισμένο με την κυρίαρχη αστική ιδεολογία, όπως βέβαια συμβαίνει και στα υπόλοιπα. Τα κριτήρια που προωθούνται σε αυτό το τμήμα είναι τελείως διαφορετικά από την ουσιαστική συνεισφορά που αυτές οι επιστήμες μπορούν να έχουν στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης και κοινωνίας. Η σπουδαιότητα του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού, αποτυπώνεται επιδερμικά, χωρίς ουσία και βάθος, ενώ σε πολλά μαθήματα, φιλοσοφικά ρεύματα και αντιλήψεις εξετάζονται εν κενώ. Στην κατεύθυνση της Παιδαγωγικής, δεν είναι λίγα τα μαθήματα, ειδικά τα τελευταία χρόνια που υπάρχουν σε αυτά αντιδραστικές πλευρές αξιολόγησης και επιχειρηματικότητας, και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τις επιταγές του καπιταλισμού και το πώς ο παιδαγωγός στην ουσία καλείται σήμερα να προωθήσει με τη διδασκαλία του, τη διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος. Ουσιαστικά ζητήματα, που δεν ενυπάρχουν μόνο στο προπτυχιακό, αλλά και στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, π.χ. πως μια φιλοσοφική σκεψη στέκεται στη βάση της διαμόρφωσης μίας επιχείρησης - εταιρείας και πως με κριτήριο τη συγκεκριμένη φιλοσοφία μπορεί να ν’ αποκτήσει μια εταιρεία κέρδος και να γίνει πιο ανταγωνιστική. Άρα ένας φοιτητής της φιλοσοφίας με βάση την επιστήμη του μπορεί να διευθύνει μια επιχείρηση, να θεωρηθεί ικανός ώστε να συμμετέχει στο παζάρι των ανταγωνισμών που ενυπάρχει στην καπιταλιστική οικονομία. Η βάση υπαρκτών ζητημάτων στα προγράμματα σπουδών της σχολής σε συνδυασμό με την επιθυμία του κεφαλαίου να διδάσκεται ό,τι εκείνο χρειάζεται προκειμένου να “θεσμοθετείται” μέσα σε αυτά, είναι η βασική και πιο επικίνδυνη διάσταση για το πως ένας νέος σήμερα καλείται να ακολουθήσει τον ατομικό δρόμο και να υιοθετήσει αντίστοιχο τρόπο σκέψης και στάση ζωής. Η επιλογή του αστικού κράτους να μη μεριμνά για το μέλλον των φοιτητών και πιο συγκεκριμένα για το πως το πτυχίο θα αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για το μέλλον του αποφοίτου, αποδεικνύει με τον πιο χαραακτηριστικό τρόπο ότι η νεολαία δεν χωρά σε αυτό το σύστημα και πως ο δρόμος του αγώνα και της συλλογικής διεκδίκησης είναι μόνο εκείνος που μπορεί να κάνει τα όνειρα πραγματικότητα, που μπορεί να κάνει την επιστήμη και έναν νέο επιστήμονα ικανό να εξελιχθεί προς όφελος του λαού και της κοινωνίας του, μέχρι την τελική νίκη. Ηλιάνα Βασιλείου, ΤΟ Φιλοσοφικής ΕΚΠΑ

ΚΝΕ, νεολαία πάντα νέα, ώριμη και ρωμαλέα, στο διάβα πλέον των αιώνων!

αιρετίζω το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ στις εργασίες του οποίου θα ήθελα να συμβάλλω από την σκοπιά ενός νέου επιστήμονα μετανάστη, ο οποίος αποφάσισε επαναπατριζόμενος να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και να συστρατευτεί έτσι στον αγώνα για μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία του αύριο στο σήμερα, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Ως απόφοιτος Μηχανικός Η/Υ βρέθηκα προ οκταετίας στον καπιταλιστικό “παράδεισο” της Δύσης, και δη στις Κάτω Χώρες. Μέρος και εγώ ενός σύγχρονου ρεύματος μετανάστευσης

βίωσα πολλές από τις εκφάνσεις της “διεθνικής” εργασιακής εκμετάλλευσης του κεφαλαίου. Ανισοτιμίες μεταξύ Ολλανδογενών και μη εργατών, χαοτικές διαφορές στις απολαβές εργατών και μεγαλοστελεχών ή σε σχέση με τα υπερκέρδη των μετόχων, εντατικά ωράρια, εργασία το Σαββατοκύριακο. Η νεανική ζέση για δημιουργία να γίνεται βορά στο καπιταλιστικό κέρδος σε μια “φαντεζί” start-up εταιρεία ή να παίρνει τη μορφή ενός αξεσουάρ πολυτελείας σε ένα υπερ-πατενταρισμένο προϊόν με πεπερασμένο –συνειδητά– χρόνο ζωής. Εκτός εργασίας δε, ένα υψηλό κόστος διαβίωσης, ένας συγκαλυμμένος ή πρόδηλος ρατσισμός, ναρκο-τουρισμός, σεξο-τουρισμός, και κυρίως ένα κοινωνικό κράτος υπό διάλυση είναι μερικά μόνο “παραδείσια κάλλη”. Πυρήνας των Θέσεων αποτελούν οι τρόποι ενδυνάμωσης της ΚΝΕ στις διάφορες στοχεύσεις του πρωτοπόρου ρόλου της. Ανατρέχοντας στις Θέσεις παρατήρησα μια απουσία αναφοράς στα περί μετανάστευσης πέρα από μια επιγραμματική μνεία στη Θέση 2. Η προηγούμενη σταχυολόγησή μου αποσκοπεί κυρίως στην αποδόμηση της ειδυλλιακής εικόνας με την οποία προβάλλεται ενίοτε ως πανάκεια η μετανάστευση. Ένα μεγάλο μέρος νέων, πράγματι σκέφτεται ή έχει πάρει ήδη τον δρόμο της ξενιτιάς. Οι Επιτροπές Αγώνα Μεταναστών που δραστηριοποιούνται ήδη στο εξωτερικό θα πρέπει να αναδείξουν αναλογικά την πραγματική διάσταση ανά χώρα υποδοχής, να τείνουν χέρι βοηθείας και να αποτελέσουν έτσι φάρο αλληλεγγύης και πυρήνα οργάνωσης και συσπείρωσης γύρω από την ΚΝΕ. Πρωτίστως όμως, πρέπει να ενισχυθούν ώστε να εντείνουν τη δράση τους απέναντι σε ένα κύμα κοσμοπολίτικου αναχωρητισμού, αριβισμού, αλλοτρίωσης ή και παραίτησης διεκδίκησης αξιοπρεπών όρων διαβίωσης και εργασίας. Απαιτείται συνεργασία με το εκάστοτε ντόπιο εργατικό κίνημα (Θέση 34) μπολιάζοντάς το με τον κατάλληλο ιδεολογικό προσανατολισμό και αγωνιστικό πνεύμα. Παράλληλα θα πρέπει οι νέοι αυτοί, οι περισσότεροι εξ αυτών υψηλά ειδικευμένοι εργάτες σε κλάδους στρατηγικής σημασίας, να μην αφεθούν στις σειρήνες της αστικής τάξης για ενσωμάτωση μέσω της επιστολικής ψήφου ή τις εθνικιστικές κορόνες για μια Ελλάδα που διαπρέπει στο εξωτερικό και βάλλεται από προαιώνιους και μη εχθρούς στα πάτρια εδάφη, ή μιας παλιννόστησης νεοφιλελεύθερης κοπής για μια Ελλάδα των ευκαιριών (βλ. π.χ. εγχείρημα “Γυρίζουμε”), ή ακίνδυνων για το σύστημα οπορτουνιστικών οργανώσεων και δράσεων. Θα πρέπει στο πνεύμα των Θέσεων 52 και 70 του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΕ να αναζητηθούν αφενός τρόποι δημιουργικής παρέμβασης, αφετέρου αυτό να στοχεύει σε μια διεθνιστική προλεταριακή αφύπνιση και ταξική συμπόρευση με το συντονισμένο διεθνώς εργατικό κίνημα (βλ. ΠΦΝΦ, ΠΟΔΝ, ΠΣΟ). Τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας η ΚΝΕ οφείλει να συνεχίζει να πρωτοστατεί στη ριζοσπαστικοποίηση των νέων ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Μια τέτοια δημιουργική παρέμβαση που οριοθετήθηκε παραπάνω θα μπορούσε να αποτελέσει η διοργάνωση εκδηλώσεων και συζητήσεων (Θέση 6) πάνω στο περιεχόμενο των εκδόσεων “Αλήθειες και Ψέματα” (Θέση 24). Προσωπικά θεωρώ καταπληκτικό τον βαθμό εκλαΐκευσης, εμβάθυνσης και συμπύκνωσης που επιτυγχάνουν για έναν νέο που αναζητά διέξοδο από το καπιταλιστικό αδιέξοδο. Αυτές οι συζητήσεις θα μπορούσαν να οργανωθούν κατά παραγωγικούς κλάδους και περιοχή και θα μπορούσαν να καλέσουν τους συμμετέχοντες ακόμη και σε μια δημιουργική εξειδίκευση και αναστοχασμό του πως φαντάζονται οι ίδιοι το περιεχόμενο της Θέσης 5 ή το πως νιώθουν το σύνθημα “Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία!”. Tο αναγκαίο όσο ποτέ όραμα για μια άλλη κοινωνία μπορεί να συμπαρασύρει τις καρδιές των νέων που ασφυκτιούν και απελπίζονται μέσα στον καπιταλιστικό ζόφο. Η πεποίθηση αυτή πηγάζει από τη βεβαιότητα ότι μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, στην πάλη για την κοινωνία του σοσιαλισμούκομμουνισμού, μπορεί ο καθένας να βρει μια αστείρευτη πηγή για μελέτη, δημιουργικότητα και συλλογική ανάταση. Στα πλαίσια των δραστηριοτήτων στους χώρους νεολαίας και στο πλαίσιο εορτασμού των 100 χρόνων θα μπορούσε να διορ-



Φλεβάρης 2019

γανωθεί για παράδειγμα ένα σεμινάριο ανάπτυξης διαδικτυακών εφαρμογών. Σκοπός του η αποτύπωση σε ένα διαδραστικό χάρτη σημείων συνυφασμένων με την ιστορία του Κόμματος και του εργατικού κινήματος ανά περιοχή (Θέσεις 21 και 26). Το σεμινάριο θα αξιοποιεί αφενός τις νέες τεχνολογίες (Θέση 28) αλλά και θα αναδεικνύει τις δυνατότητές τους εκτός πλαισίου καπιταλιστικής κερδοφορίας (Θέση 1). Η πρωτοπορία του όμως αφορά κυρίως τον διεπιστημονικό του χαρακτήρα σύμφωνα με τον οποίο το συνολικό αποτέλεσμα θα είναι καρπός συνεργασίας μεταξύ σχολών/κλάδων (Θέση 16). Τα όποια συμπεράσματά του δε θα συνδράμουν μόνο στο πλαίσιο της Θέσης 10, αλλά θα μπορούσε ακόμη και ως διαγωνισμός άμιλλας μεταξύ των ΤΟ να αναδειχθούν νικήτριες υλοποιήσεις σε τεχνικό, καλλιτεχνικό αλλά και ιδεολογικό κομμάτι στα πλαίσια των Φεστιβάλ (Θέση 29). Οι δυναμικές που μπορούν να εξαχθούν είναι αναντίρρητα αναρίθμητες, απλά και μόνο γιατί ανοίγοντας το δρόμο για το πραγματικά σύγχρονο και νέο, τα πάντα είναι εφικτά! Νίκος Λαρίσης, φίλος της ΚΝΕ, Ολλανδία

Για τη δουλειά μας στους μαθητές της Κεφαλονιάς

ατά βάση η Οργάνωση της Κεφαλονιάς προσανατολίζει την παρέμβασή της στους μαθητές, πολλοί από τους οποίους, όμως, από τον Μάη έως τον Οκτώβρη απασχολούνται ως κανονικοί εργαζόμενοι, με πλήρες ωράριο, σε οικογενειακές και μη επιχειρήσεις, με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για την επίδοσή τους στο σχολείο, μιας και οι τελευταίοι μήνες της σχολικής χρονιάς “τυχαίνει” να συμπίπτουν με την έναρξη της θερινής σεζόν. Από πολύ μικροί, λοιπόν, συμβιβάζονται με τη λογική των μειωμένων δικαιωμάτων και απαιτήσεων, όπως είναι το δικαίωμα στην απρόσκοπτη μόρφωση, στην ξεκούραση και την ξεγνοιασιά που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει τη ζωή τους σε αυτήν την ηλικία. Ιδεολογήματα, όπως το “δεν μπορώ να λείψω από τη δουλειά, γιατί θα κρεμάσω το αφεντικό” ή “δεν μπορώ να απαιτώ να φεύγω στην ώρα μου, γιατί δεν βγαίνει η δουλειά” είναι πολύ συχνά σε εργαζόμενους μαθητές, οι οποίοι συνήθως έχουν άγνοια των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Τους καλοκαιρινούς μήνες, επομένως, το νησί μετατρέπεται σε ένα μεγάλο “κάτεργο”, όπου παλιοί και νέοι εργαζόμενοι, μαθητές και πρακτικάριοι, δουλεύουν ήλιο με ήλιο, ενώ οι αυξημένοι αριθμοί στις αφίξεις τουριστών κάθε χρόνο μαρτυρούν και τις αυξήσεις στα κέρδη των μεγαλοξενοδόχων και μεγαλοεπιχειρηματιών του τόπου. Όλο το υπόλοιπο διάστημα, οι μαθητές φεύγουν από τη χλιδή και την “τεσσάρων αστέρων” εξυπηρέτηση των τουριστών και ξαναγυρίζουν στην πραγματικότητα της καθημερινότητάς τους, με τις άπειρες ελλείψεις στα σχολεία, στην υγεία, στους χώρους άθλησης κ.λπ. Εδώ και πολύ καιρό οι σύντροφοι εκπαιδευτικοί, προτάσσουν τα ζητήματα αυτά και έχουν καταξιωθεί τόσο στους εκπαιδευτικούς του νησιού, όσο και στους μαθητές και τους γονείς τους, που έχουν βρει έναν σταθερό σύμμαχο στο πλευρό τους. Προσπαθήσαμε, λοιπόν, σαν Οργάνωση, να αξιοποιήσουμε την απήχηση αυτή στην τοπική κοινωνία του νησιού μας και να παροτρύνουμε και τους μαθητές να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις που κατά καιρούς οργανώνονταν. Κατά την περσινή χρονιά, οι μαθητές ανταποκρίθηκαν στα κάλεσματα για τα οξυμένα κτηριακά προβλήματα των σχολείων, τα οποία δεν έχουν ακόμη επισκευασθεί από τους σεισμούς του

60 2014. Οι μαθητές μας πρότειναν στα 15μελή συμβούλια των σχολείων τους να φτιάξουν Συντονιστικό, το οποίο συστάθηκε και έλαβε ενεργό ρόλο στις κινητοποιήσεις των μαθητών. Συμμετείχαν μαζί με τους καθηγητές και τον συνδικαλιστικό φορέα τους, την ΕΛΜΕ-ΚΙ, σε κινητοποιήσεις και συναντήσεις με τους αρμόδιους φορείς της Περιφέρειας, του Δήμου και της Δευτεροβάθμιας, προτάσσοντας τα αιτήματά τους για ανέγερση καινούριων σχολικών μονάδων. Έκαναν παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο και έφτιαξαν και βίντεο για να προβληθούν τα αιτήματά τους. Στα πλαίσια των φετινών κινητοποιήσεων, αποφασίσαμε να προσδώσουμε πιο ποιοτικά χαρακτηριστικά στη δουλειά μας με αυτά τα παιδιά. Από την πρώτη στιγμή, λοιπόν, αποφασίσαμε να δουλέψουμε με σχέδιο και οργανωμένα για να μετρήσουμε ποιοτικά βήματα στην οργάνωση των μαθητών. Κανονίσαμε συναντήσεις μαζί με τους συντρόφους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι εξήγησαν στους μαθητές μας τι προβλέπει ο νέος νόμος για την Παιδεία και τους έλυσαν απορίες. Στη συνέχεια, από κοινού με τους καθηγητές, οι μαθητές συζήτησαν για τα σχολεία τους, εκτίμησαν τις δυνάμεις του αντιπάλου και οργάνωσαν τη δική τους παρέμβαση. Μοίρασαν αρμοδιότητες και ανέλαβαν να ενημερώσουν τους συμμαθητές τους για το νομοσχέδιο και για τις επικείμενες κινητοποιήσεις. Στόχος εξ΄ αρχής ήταν να ξαναμπεί σε δράση το Συντονιστικό και να συμμετάσχουν σε αυτό και μαθητές από άλλα σχολεία του νησιού. Παράλληλα, οι καθηγητές κανόνισαν συναντήσεις με Συλλόγους Γονέων για να τους ενημερώσουν για το “Νέο Σχολείο”. Η δουλειά αυτή μας έβγαλε μπροστά. Οι κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν ήταν πιο μαζικές από ποτέ, αφού το κάλεσμα στην κινητοποίηση το έκανε το ίδιο το Συντονιστικό των μαθητών, οι ίδιοι οι μαθητές, πηγαίνοντας από σχολείο σε σχολείο, εξηγώντας και ενημερώνοντας τους υπόλοιπους συμμαθητές τους. Οι κινητοποιήσεις αυτές είχαν όμως και καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά από τις προηγούμενες, γιατί χάρη στον συντονισμό μας πετύχαμε να ανοίγουμε ενιαία γραμμή, πετύχαμε όλα τα σχολεία που κατέβηκαν στην κινητοποίηση να υιοθετήσουν τα αιτήματά μας, ενώ για πρώτη φορά μαζί με τους μαθητές, ειδικότερα των Γυμνασίων, κινητοποιήθηκαν οι Σύλλογοι Γονέων και οι γονείς κατέβηκαν στο πλευρό των παιδιών τους να φωνάξουν και αυτοί για τα δίκαια αιτήματά τους. Ο τρόπος αυτός δουλειάς ήταν για όλους μας ένα μάθημα για το τι μπορούμε να πετύχουμε όταν δουλεύουμε οργανωμένα και συντονισμένα, μαζί με την ΚΟ μπροστά σε βασικούς σταθμούς, αλλά και όχι μόνο. Έχουμε, ωστόσο, πολλή δουλειά να κάνουμε, κυρίως καθοδηγητική, για να μπορέσουν οι μικροί μας σύντροφοι μαθητές να υιοθετήσουν έναν τέτοιο τρόπο δουλειάς, να μπορούν να βγαίνουν όλοι με θάρρος μπροστά σαν “ηγέτες” της τάξης και του σχολείου τους και να καλούν τους συμμαθητές τους να τους ακολουθήσουν. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να μάθουμε όλοι, πόσο μάλλον οι μαθητές μας, πώς να συνδυάζουμε αυτήν την κινηματική δουλειά με την οργανωτική για να μπορεί να αποκρυσταλλώνεται η δράση και η προσπάθειά μας αυτή, να φέρνει όλο και περισσότερους νέους στο πλευρό μας, στις γραμμές της ΚΝΕ. Αγγελική Γαρμπή, ΤΟ Κεφαλονιάς - Ιθάκης

υμφωνώ με τις θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ. Η πείρα από την δουλειά στους μαθητές στον Νομό Xανίων όλη την προηγούμενη τετραετία δείχνει ότι μετράμε βήματα σε θετική κατεύθυνση για ισχυρή και βαθιά ριζωμένη ΚΝΕ παντού.

Ένα από τα βασικά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στην καθοδηγητική μας δουλειά είναι πώς κατορθώνουμε να παρεμβαίνουμε στο σύνολο της ζωής των μαθητών, στο τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι ενός μαθητή, στα ιδιαίτερα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές στην καθημερινότητά τους σε πόλη και χωριό. Ζητήματα που συναντήσαμε και ανοίξαμε για παράδειγμα στην ύπαιθρο, όπου οι μαθητές βρίσκονται ταυτόχρονα στο μεροκάματο, θεωρούν τους εαυτούς τους μαθητές δεύτερης κατηγορίας, έχουν επιπρόσθετες δυσκολίες στην πρόσβαση στον αθλητισμό και στον πολιτισμο σε σχέση με τους μαθητές στην πόλη. Με την αποφασιστική συμβολή των μελών της ΚΝΕ συζητήσαμε γιατί είναι ανάγκη και όχι πολυτέλεια σήμερα, στον 21ο αιώνα, να έχουμε στο χωριό πρόσβαση σε αθλητικές εγκαταστάσεις και πολιτιστικά δρώμενα, να υπάρχει δωρεάν και ασφαλής μεταφορά των μαθητών όλες τις ώρες της ημέρας, δωρεάν γεύμα για τους μαθητές, μπήκε λοιπόν στο διεκδικητικό πλαίσιο των μαθητών η ανάγκη για χρηματοδότηση από το κράτος, ανέβηκε συνολικά το κύρος της ΚΝΕ στην συνείδηση των μαθητών. Με την αποφασιστική συμβολή των μελών της ΚΝΕ, ολόκληρα σχολεία δεν συμβιβάστηκαν με την γραμμή του υπουργείου και των τοπικών αρχών να κάνουν μάθημα σε container στον 21ο αιώνα. Στον αγώνα αυτό έδωσε ώθηση η προσπάθειά μας να συνδεθεί ο αγώνας με την κατάσταση που βίωναν τα παιδιά στο σπίτι τους. Αναδείχτηκε η φοροληστεία του αστικού κράτους στους εργαζόμενους, στους φτωχούς αγρότες. Έτσι πιο εύστοχα απαντάμε στο επιχείρημα «το κράτος δεν έχει λεφτά». Όταν οι δυνάμεις της ΚΝΕ έβαλαν το “τι σχολείο έχουμε ανάγκη σήμερα” στο επίκεντρο της συζήτησης, καταφέραμε να συσπειρώσουμε δεκάδες μαθητές με αιχμή αυτό το σύνθημα. Αυτοί οι δεκάδες μαθητές, με τις δυνάμεις της ΚΝΕ να πρωτοστατούν, είναι αυτοί που σήμερα δίνουν απάντηση στο υπουργείο και τα σχέδιά του. Η καλή συζήτηση και η πρωτοπόρα δράση που άρχισε από τις ΟΒ της ΚΝΕ πλάι σε αυτούς τους μαθητές που κινητοποιήθηκαν βοήθησε να σπάει στην πράξη το επιχείρημα ότι η Σ.Ε. είναι της ΚΝΕ. 5μελη και 15μελη συμβούλια με την παρέμβαση της Σ.Ε. καταδίκασαν τις φασιστικές φωνές και τα εθνικιστικά συλλαλητήρια μέσα στα σχολεία. Αποτέλεσμα αυτής της παρέμβασης ήταν όπου είχε γίνει κατάληψη χωρίς την σύμφωνη γνώμη των μαθητών μέσα από συνέλευση, οι μαθητές που συσπειρώνονται στην Σ.Ε. πλάι στην ΚΝΕ, να αλλάξουν τα αιτήματα και να συζητήσουν με τους συμμαθητές τους για τις ελλείψεις καθηγητών, τα προβλήματα στα κτηριακά και το νέο νομοσχέδιο. Με την αποφασιστική παρέμβαση της Σ.Ε. απομονώθηκαν φασιστικές φωνές σε συγκεκριμένο Γυμνάσιο στην πόλη, που εμπόδιζαν να γίνουν μαθήματα σε παιδιά από την Αλβανία για να μάθουν την μητρική τους γλώσσα. Με απόφαση που πάρθηκε μέσα από συνέλευση του σχολείου και από τους γονείς και τους καθηγητές, αγκάλιασαν τα παιδιά αυτά, τα καλωσόρισαν στο σχολείο τους. Σε αυτήν την απόφαση βοήθησε η εξόρμηση που έκανε η Σ.Ε. στο σχολείο αυτό, με ανακοίνωση που έβγαλε ενάντια στον φασισμό. Η προσπάθεια αυτή στηρίχτηκε από τα σωματεία των εργαζομένων. Το γεγονός ότι τα μέλη της ΚΝΕ κινητοποίησαμε με το πλαίσιο αιτημάτων μας δεκάδες μαθητές, αντικειμενικά αύξησε τις απαιτήσεις στα όργανα και τις ΟΒ για σχεδιασμένη δουλειά ανά σχολείο, με στοχο η πολύμορφη πολιτική, μορφωτική, πολιτιστική δραστηριότητα να αγκαλιάζει το σύνολο των μαθητών σε σχολείο και γειτονιά. Πρέπει να μας απασχολήσει πώς θα σχεδιάζεται αυτή η δραστηριότητα σταθερά από τα όργανα και τις ΟΒ, και όχι πριν από έναν σταθμό. Μέσα από όλη αυτήν την παρέμβαση στόχος είναι να υπάρχει δυνατή ΚΝΕ σε κάθε σχολείο, να αναπτύσσει πολύμορφη δραστηριότητα που θα αγκαλιάζει το σύνολο της μαθητικής κοινότητας. Για παράδειγμα τα τουρνουά που πραγματοποιήσαμε σε όλη την προφεστιβαλική δραστηριότητα το καλοκαίρι, αλλά και πριν το μαθητικό Φεστιβάλ με θέμα την πάλη ενάντια στον φασισμό, έδωσαν τη δυνατότητα να ανοίξουμε σε δεκάδες μαθητές την θέση μας για το πώς αντιμετωπίζεται ο φασισμός, από πού πηγάζει καθώς και τον ρόλο που παίζει μέσα στα σχολεία η ναζιστική Χ.Α. Η επιτυχία των μαθητικών Φεστιβάλ στον νομό έδωσε την ευκαρία να συναντηθούμε με

εκατοντάδες μαθητές, να ανοίξουμε ζητήματα με πολύμορφη δραστηριότητα, κάτι στο οποίο συνέβαλε και ο πανελλαδικός μαθητικός διαγωνισμός της ΚΝΕ. Τα ερωτηματολόγια που διακινήσαμε έξω από τα σχολεία φάνηκε ότι βοήθησαν να ανοίξουμε την κουβέντα για τον ρόλο του ΝΑΤΟ, καθώς φάνηκε ότι μεγάλη μερίδα των μαθητών συμφωνούσαν με την άποψη ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας δολοφονικος οργανισμος . Το επόμενο διάστημα χρειάζεται με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις μας για ισχυροποίηση της ΚΝΕ σε κάθε σχολείο, να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών και της κληρονομιάς που έχει αφήσει το Κόμμα μας όλα αυτά τα χρόνια. Να γίνουμε πιο πολλοί και πιο ικανοί για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων μας, για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Καλή επιτυχία στις εργασίες του 12ου Συνεδρίου της ΚΝΕ. Δημήτρης Δανιάς, ΟΠ Κρήτης

Κάποια ιδιαίτερα ζητήματα παρέμβασης στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης

ρχικά θα ήθελα να δηλώσω τη συμφωνία μου με το κείμενο των Θέσεων του 12ου Συνεδρίου. Πιο συγκεκριμένα θα ήθελα να μεταφέρω μία πείρα και κάποιες σκέψεις από την παρέμβασή μας στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης. Η ίδια η γεωγραφική θέση της ΑΜ-Θ αλλά και ο ορυκτός πλούτος που υπάρχει συντελούν εκ των πραγμάτων στο να μπαίνει στο “μάτι του κυκλώνα” ανταγωνισμών ιμπεριαλιστικών κρατών. Όμως αυτός ο κόμβος μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων που ετοιμάζουν για την περιοχή φαίνεται ότι θα περιπλέξει τον λαό και τη νεολαία της περιοχής σε περισσότερες περιπέτειες αντί να αποτελέσει λύση στα προβλήματα κάλυψης βασικών αναγκών που σήμερα βιώνουν. Περνάει ο αγωγός φυσικού αερίου (ΤΑΠ), ετοιμάζεται προβλήτα υγροποιημένου αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη στη μεταφορά του οποίου και οι Έλληνες εφοπλιστές θα έχουν μερίδιο, γίνεται εξόρυξη πετρελαίου στον Πρίνο Θάσου, σχεδιάζουν τη δημιουργία σιδηροδρομικής Εγνατίας και ταυτόχρονα με όλα αυτά η περιφέρεια ΑΜ-Θ είναι από τις πιο φτωχές της ΕΕ και οι νομοί Ροδόπης και Ξάνθης οι δύο πιο φτωχοί νομοί της Ελλάδας. Η νεολαία της περιοχής μπορεί εύκολα να κατανοήσει τις οξυμένες αντιθέσεις που υπάρχουν σήμερα, τις ζει, μπορεί και από τη δικιά μας δράση να βγάλει συμπεράσματα για τον χαρακτήρα αυτής της κοινωνίας, να δει τη διέξοδο. Μπορεί ένας νέος της περιοχής να βγάλει συμπεράσματα βλέποντας τον αγωγό ΤΑΠ να περνάει 100 μέτρα από το σπίτι του και αυτός να μην έχει θέρμανση, να γίνεται εξόρυξη πετρελαίου στη Θάσο και ταυτόχρονα να μην υπάρχει θέρμανση στα σχολεία του νησιού. Μπορεί να κατανοήσει ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας σταθερότητας βλέποντας πρόσφυγες να περιπλανιούνται μέσα στις πόλεις και να διασχίζουν την Εγνατία. Στο βαθμό που τέτοια ζητήματα αποτελούσαν αντικείμενο επεξεργασίας στο πώς τα αναδεικνύουμε, για παράδειγμα στα μαθητικά Φεστιβάλ, στα κεντρικά Φεστιβάλ, σε εκδηλώσεις στα ΑΕΙ, μετράμε και έναν κόσμο που περιστοίχισε την Οργάνωση, μετράμε βήματα στην οικοδόμηση. Ταυτόχρονα δεν μπορούμε να αποσπαστούμε και από το ότι το περίπου 23% του πληθυσμού της περιοχής ανήκει στη μουσουλμανική μειονότητα και κύρια στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης. Η παρέμβαση σε αυτό το κομμάτι του πληθυσμού δεν μπορεί να αποσπαστεί από την ανάδειξη ζητημάτων που αναφέρθηκαν και παραπάνω, ζητήματα δηλαδή διεκδίκησης μέσα στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, σε συλλόγους, ωστόσο υπάρχουν ιδιομορφίες που οφείλουμε πολύ καλύτερα να λαμβάνουμε υπόψη. Για παράδειγμα, είναι πολύ μεγάλη η σχολική διαρροή από αυτό το κομμάτι του πληθυσμού, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα ένα μεγάλο κομμάτι νεολαίας να εργάζεται σε χειρωνακτικές εργασίες. Είναι πολλοί οι νέοι οι οποίοι απασχολούνται σε εποχιακές δουλειές του εξωτερικού, κυρίως στα ναυπηγεία της

Οδηγητής

Γερμανίας, σε θερμοκήπια της Ολλανδίας, στη Σκανδιναβία, σε άθλιες συνθήκες αλλά με ό,τι συνεπάγεται αυτό και στην αντίληψη που μπορεί να δημιουργείται σε κάποιους ότι «αν είναι κάποιος καλός τα καταφέρνει». Είναι επίσης αρκετά τα παιδιά που σπουδάζουν με υποτροφίες σε Πανεπιστήμια της Τουρκίας. Τα ποσοστά ανεργίας των νέων στην ύπαιθρο είναι τεράστια. Στην μέχρι τώρα παρέμβασή μας φάνηκε ότι πέρα από οικονομικές διεκδικήσεις, πολύ πιο αποτελεσματικά μπορούμε να παρέμβουμε προβάλλοντας και άλλα αιτήματα, όπως ενάντια σε οποιοδήποτε θρησκευτικό διαχωρισμό, ζητήματα αλληλεγγύης με άλλους λαούς της περιοχής. Ήταν πολύ θετικό για παράδειγμα ότι προσανατολίσαμε τα μαθητικά Φεστιβάλ στο ζήτημα της αλληλεγγύης στην Άχεντ Ταμίμι και στον Παλαιστινιακό λαό, ενός λαού δηλαδή που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι. Κέντρισε το ενδιαφέρον αρκετών μαθητών από τη μουσουλμανική μειονότητα. Μπορούμε να μετρήσουμε και άλλα βήματα αναδεικνύοντας καλύτερα ζητήματα που αφορούν την ανάγκη ιδιαίτερης μέριμνας και βοήθειας που πρέπει να υπάρχει στην εκμάθησή της ελληνικής γλώσσας, καθώς μιλάμε για ένα κομμάτι του πληθυσμού που μιλά και άλλες γλώσσες (Πομάκικα, Τούρκικα) και αυτό με τις ιδιαίτερες συνθήκες που υπάρχουν εκ των πραγμάτων τους δυσκολεύει, ευθύνεται για το μεγάλο ποσοστό σχολικών διαρροών όπως και για τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όποια παιδιά καταφέρνουν και περνούν σε κάποιο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Στον βαθμό που τέτοια ζητήματα θα ανοίγονται, θα συζητιούνται και θα γίνονται στοιχεία διεκδίκησης με τους νέους αυτών των περιοχών, θα μετράμε και βήματα στην παρέμβασή μας. Απαιτεί όμως σταθερό προσανατολισμό και συνεχόμενο σχέδιο γιατί όπως είναι λογικό και με τις ιδιομορφίες που υπάρχουν στην περιοχή, παρεμβαίνουν και αρκετοί μηχανισμοί στο συγκεκριμένο κομμάτι του πληθυσμού, που βέβαια δεν είναι καθόλου αμελητέο. Χρόνο με τον χρόνο η ωρίμανση στο σύνολο της Οργάνωσής μας, που είναι αποτέλεσμα της συνεχόμενης και ουσιαστικής δουλειάς κατανόησης με τη στρατηγική και τις επεξεργασίες του Κόμματος έχει σαν αποτέλεσμα από καλύτερες βάσεις να μπορούμε να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε την παρέμβασή μας σε ζητήματα που έχουν συγκεκριμένες ιδιομορφίες, όπως το παραπάνω. Είμαι πεισμένος ότι το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας θα μας βγάλει πιο δυνατούς, πιο ατσαλωμένους και θα δώσει ώθηση σε κάθε Κνίτη και Κνίτισσα με μεγαλύτερη ορμή να βάλει στη ζωή το ίδιο το σύνθημα του Συνεδρίου μας. Ζήτω το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας. Ηλίας Αργυρόπουλος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, γραμματέας του ΣΠ ΑΜΘ

Από την πείρα του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Πάτρας:

ο προηγούμενο διάστημα σημαδεύτηκε από μεγάλες κινητοποιήσεις των μαθητών πανελλαδικά αλλά και στην Πάτρα. Οι κινητοποιήσεις έγιναν με αφορμή το νέο νομοσχέδιο για την Παιδεία που θέλει να καταθέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, που κάνει το σχολείο χειρότερο. Ως πρόεδρος του Συντονιστικού της Πάτρας θα ήθελα να μεταφέρω την πείρα μου από τη δουλειά που κάναμε για να οργανώσουμε τον αγώνα μας. Το συντονιστικό συνεδρίαζε από την πρώτη στιγμή που έμαθε πως θα κατατεθεί αυτό το απαράδεκτο νομοσχέδιο και προετοίμασε τον αγώνα των μαθητών απέναντι σε αυτό. Από τη στιγμή που μάθαμε γι’ αυτό, μαζί με τα δεκάδες προβλήματα στα σχολεία μας, παρεμβήκαμε με αντιπροσωπεία μαθητών στον διευθυντή της δευτεροβάθμιας στην Πάτρα. Ήταν σημαντικό ότι από τα τέλη του Σεπτέμβρη αρχίσαμε να συγκεντρώνουμε αιτήματα από κάθε σχολείο της Πάτρας, γιατί τα προβλήματα ήταν πάρα πολλά και οι μαθητές αντιδρούσαν, οργανώνοντας με πολλές μορφές των αγώνα τους. Η δράση και η συζήτηση στο Συντονιστικό, μετά από την

πρώτη παρέμβαση στη δευτεροβάθμια, βοήθησε στο να οργανωθεί καλύτερα η πορεία των μαθητών την πανελλαδική ημέρα δράσης ενάντια στο νομοσχέδιο στις 29/10. Σχεδόν όλα τα σχολεία της Πάτρας έκλεισαν και εκατοντάδες μαθητές κατέβηκαν στους δρόμους για να δηλώσουν ότι δε δέχονται να πηγαίνουν τόσα λεφτά στο ΝΑΤΟ και στους πολεμικούς σχεδιασμούς και να μην μπορούν από την άλλη οι μαθητές να παίρνουν δωρεάν και ολοκληρωμένα τη μόρφωση που τους αξίζει. Μετά την πορεία ακολούθησε η εκλογή του νέου Συντονιστικού και το σχέδιο δράσης του. Αυτή ήταν μονάχα η αρχή. Συνεδριάζαμε σταθερά, κάθε βδομάδα και συζητούσαμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε στο σχολείο και για το πως μπορούμε να τα λύσουμε. Π.χ. σε πολλά σχολεία της Πάτρας αντιμετωπίσαμε τον εκφοβισμό διευθυντών-αστυνομίας που από τη μία έλεγαν ότι αν κινητοποιηθούμε θα χάσουμε εκδρομές, από την άλλη πήγαν να συλλάβουν μέλος της ΚΝΕ έξω από τα ΕΠΑΛ της Πάτρας τη στιγμή που μιλούσε με μαθητές του σχολείου. Οι μαθητές δεν τσίμπησαν στον εκφοβισμό και αποδοκίμασαν την προσπάθεια αυτή. Αντίστοιχα καταλήψεις συνεχίστηκαν σε όλη την Πάτρα παρά τον εκφοβισμό των διευθυντών. Τα παραδείγματα αυτά μας δείχνουν πόσο μας φοβούνται αυτοί που μας στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση και ότι όταν οι μαθητές οργανώνουν τον αγώνα τους, μπορούμε να φέρουμε πολύ κόσμο με το μέρος μας και να παλέψει στο πλευρό μας για το σχολείο που μας αξίζει, για ένα σχολείο που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει. Όταν τα 5μελή και τα 15μελή παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και δε συζητάνε μόνο για την ενίσχυση της πενθήμερης, μπορούν πραγματικά να παίξουν τον ρόλο της οργάνωσης των μαθητών. Μέσα από τη δράση του Συντονιστικού οι μαθητές καταφέραμε να σπάσουμε στα περισσότερα σχολεία τη δράση της ναζιστικής ΧΑ, που καλούσε τα σχολεία να κλείσουν για το Μακεδονικό. Ήταν δύσκολη η δουλειά μας γιατί οι φασίστες, που καπηλεύονται τον πατριωτισμό, καλούσαν τα παιδιά να "σώσουν" την πατρίδα τους από τους "κακούς ξένους", χρησιμοποίησαν διάφορα επιχειρήματα, αλλά και το επικίνδυνο εθνικιστικό και ανιστόρητο σύνθημα "η Μακεδονία είναι ελληνική". Ακόμα και από την πρώτη συνεδρίαση του ΣΑΣΠ τέθηκε το ζήτημα από τους μαθητές ότι "δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε τους φασίστες", και ότι "πρέπει να το αποτρέψουμε". Κουβεντιάσαμε για το τι είναι η Μακεδονία, ποιο κομμάτι ανήκει στην Ελλάδα, πως χωρίστηκε, τι κρύβουν πίσω από αυτό οι κυβερνήσεις; Φτάσαμε να κουβεντιάζουμε και για το ποιος είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Αυτή η δουλειά μας είχε ως αποτέλεσμα να προλάβουμε τη δράση της ΧΑ και αντί να υπάρχουν σημαίες με το αστέρι της Βεργίνας έξω από τα σχολεία, να κρέμονται πανό με συνθήματα "Καμία αλλαγή συνόρων. Έξω οι φασίστες από τα σχολεία", έπειτα από τις συνεδριάσεις των 15 μελών και 5 μελών συμβουλίων. Η ΚΝΕ μπήκε μπροστά, στήριξε τον αγώνα μας, όπως στηρίζει όλους τους αγώνες της νεολαίας, των μαθητών, των φοιτητών, των εργατών και βάζει μπροστά τις πραγματικές ανάγκες της νεολαίας με σκοπό να εκπληρωθούν στο σήμερα, κόντρα στα σχέδια των κυβερνήσεων που μας θέλουν φτηνούς εργάτες για να καλύψουν τις ανάγκες των αφεντικών που θέλουν μόνο την κερδοφορία τους, πατώντας πάνω στα δικαιώματα και τα όνειρά μας. Όλοι οι μαθητές πρέπει να παλέψουν στο πλευρό της ΚΝΕ, να κάνουν το βήμα, να μη φοβηθούν δηλαδή να πάνε ένα βήμα παραπέρα τον αγώνα τους, για μια κοινωνία που θα βάζει στόχο να γίνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα, για την κοινωνία που θα φτιάξει σχολείο πάνω στις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών. Κώστας Αλεξανδρόπουλος, Μαθητικός Τομέας Πάτρας και πρόεδρος του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Πάτρας

Η εμπειρία από την πάλη στην Κύπρο

αιρετίζω τον προσυνεδριακό διάλογο του 12ου Συνεδρίου της Οργάνωσης μας, της ΚΝΕ. Η διαδικασία αυτή συμπίπτει με την κορύφωση των εορτασμών των 100 χρόνων από



Φλεβάρης 2019

την ίδρυση του Κόμματός μας του ΚΚΕ. Σύντροφοι, μέσα από το άρθρο αυτό θα ήθελα να δηλώσω πως συμφωνώ με το σύνολο των Θέσεων που δημοσιεύτηκαν, αλλά και να μοιραστώ την πείρα που προκύπτει μέσα από την παρέμβαση σε τόπους όπου ζει, εργάζεται και σπουδάζει η νεολαία. Σημαντικός αριθμός σπουδαστών με καταγωγή από την Ελλάδα προέρχεται από τμήματα της αστικής τάξης, όμως δεν είναι μικρός ο αριθμός εκείνων των παιδιών που προέρχεται από την εργατική τάξη και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που εκείνοι και οι οικογένειες τους κάνουν θυσίες για να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Εμείς έχουμε σαν στόχο να φέρουμε τους νέους που προέρχονται από εργατικές- λαϊκές οικογένειες κοντά μας, ανεξάρτητα από τη χώρα που προέρχονται. Να αναδείξουμε τον πραγματικό εχθρό, που δεν είναι άλλος από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Η δυσκολία παρέμβασης στους φοιτητές δεν οφείλεται αποκλειστικά στον παραπάνω παράγοντα, οφείλεται και στο γεγονός πως το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε παρακμή, με τις δυνάμεις της ενσωμάτωσης να κατέχουν την πλειοψηφία στους περισσότερους χώρους σπουδών. Σαν αποτέλεσμα τα παραπάνω έχουν την ένταση του κοινωνικού διαλόγου, καθώς και την περαιτέρω ενσωμάτωση της νεολαίας. Σαν στόχο έως το επόμενο Συνέδριο μπορούμε να ορίσουμε το δυνάμωμα των Οργανώσεών μας και της παρέμβασης που γίνεται, να μην υπάρχει νέος φοιτητής - εργαζόμενος - στρατιώτης, που να μην ενημερώνεται για τις δράσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, να διακινείται σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα ο "Οδηγητής" και τέλος να συγκρουστούμε με τις δυνάμεις εκείνες που καλλιεργούν την ηττοπάθεια και οδηγούν το κίνημα σε καθίζηση. Να δείξουμε πως υπάρχει άλλος δρόμος, πως ο διάλογος με τους εκμεταλλευτές ποτέ δεν ωφέλησε τον λαό, να δείξουμε πως η μόνη λύση είναι η πάλη για τον νέο κόσμο τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Γιώργος Παπασκυριανός, ΟΒ ΚΝΕ Κύπρου

Πείρα από την παρέμβαση του αντιπάλου στις σχολές της Κομοτηνής και η απάντηση από τις δυνάμεις της ΚΝΕ!

ΤΟ Ροδόπης έκανε προσπάθεια να απαντήσει σε ζητήματα διαπάλης που ανοίγουν μέσα στις σχολές, αναδεικνύοντας την υπεροχή των θέσεων και της πολιτικής του Κόμματος. Στη Νομική, έχοντας εικόνα από το τι διδάσκονται οι φοιτητές στα μαθήματα, όπως για τις αξίες της ΕΕ μέσα από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, αλλά και ευρύτερα για ζητήματα ελευθερίας και δημοκρατίας, στο κεντρικό Φεστιβάλ αναδείξαμε τον πραγματικό χαρακτήρα του Δικαίου στον καπιταλισμό και τον ρόλο του Συντάγματος σε αντιπαράθεση με την πραγματική ελευθερία και Δημοκρατία που θα γεννήσουν οι κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής. Με αφορμή, επίσης τα εγκώμια για την ΕΕ, η ΟΒ της Νομικής και του Οικονομικού σε εκδήλωση πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο έκανε μια μικρή αναδρομή σε όλες τις καταδικαστικές αποφάσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ απέναντι σε διεκδικήσεις εργαζομένων, αποκαλύπτοντας πως κάθε αντεργατικός-αντιλαϊκός νόμος φέρει την υπογραφή της, σπέρνοντας έτσι την αμφιβολία σε παραπάνω φοιτητές για τις υποτιθέμενες αξίες της ΕΕ. Αντίστοιχα, θετική πείρα έρχεται και από τα ΤΕΦΑΑ, μια σχολή στην οποία εντοπίζονται φαινόμενα όπως το doping και τα ναρκωτικά, ο οπαδισμός στο ποδόσφαιρο, ενώ παράλληλα καλλιεργούνται και ο ατομικός δρόμος ως λύση στην επαγγελματική αποκατάσταση, η λογική της καριέρας. Με βάση αυτά έγινε προσπάθεια από την ΟΒ να συζητήσει με κόσμο πλευρές των

62 θέσεων του Κόμματος, όπως η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και η δυσκολία στην πρόσβαση σε αυτόν από παιδιά εργατικής και λαϊκής καταγωγής, αξιοποιώντας την μπροσούρα του Τμήματος Αθλητισμού της ΚΕ, εξειδικεύοντάς στο ποδόσφαιρο. Αναδείξαμε, έτσι τη σχέση ανάμεσα στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και στην ανάπτυξη του φαινομένου του χουλιγκανισμού-οπαδισμού, προτάσσοντας την ανάγκη απαλλαγής από την εμπλοκή επιχειρηματικών συμφερόντων και ΠΑΕ από το ποδόσφαιρό, αυτούς οι οποίοι αναπαράγουν και ενισχύουν τον χουλιγκανισμό. Άνοιξε, έτσι μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ των φοιτητών, αφού είχε προηγηθεί η προβολή βίντεο που επιμελήθηκαν μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, κάτι το οποίο βοήθησε να παρακολουθήσει περισσότερος κόσμος την εκδήλωση. Η αστική τάξη για να εγκλωβίζει τις συνειδήσεις των νέων, επενδύοντας κυρίως στην παρεχόμενη Εκπαίδευση όλων των βαθμίδων, βγάζει στο προσκήνιο ιδέες και θεωρίες ανιστόρητες και αναχρονιστικές, όπως θεωρίες περί αυτοπροσδιορισμού, ανάγοντας τον υποκειμενισμό σε επιστημονικό κριτήριο. Είδαμε σε Νομική και Κοινωνική Διοίκηση να προβάλλεται η αναχρονιστική και αντιεπιστημονική θεωρία περί ύπαρξης κοινωνικού φύλου με αφορμή το σχετικό νομοσχέδιο. Τα ιδεολογήματα αυτά αναπαράχθηκαν από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού στη Νομική (ΕΑΑΚ, αναρχικοί), ενώ η Κοινωνική Διοίκηση λόγω και της φύσης της ως ανθρωπιστική επιστήμη γεννά αυτή τη συζήτηση και με την παρέμβαση ορισμένων καθηγητών, αντιστρέφοντας ουσιαστικά την πραγματικότητα, παρουσιάζοντας την αντικειμενικότητα στη φύση και στην κοινωνία ως ατομική επιλογή! Οι δυνάμεις μας, κυρίως στη Νομική κατάφεραν με την αξιοποίηση του "Ριζοσπάστη" και της ΚΟΜΕΠ να αφομοιώσουν οι ίδιες πρώτα και κύρια τη θέση του Κόμματος, ανοίγοντας το ζήτημα πρώτοι χωρίς να περιμένουν να “το βάλει κάποιος φοιτητής ή να ρωτήσει τι λέμε και εμείς”. Καταφέραμε, λοιπόν, την περίοδο που συζητιόνταν έντονα το θέμα αυτό, λόγω και της παρέμβασης του οπορτουνισμού, να κερδίσουμε φοιτητές, να πείσουμε για τη θέση μας, να αυξήσουμε την διακίνηση του "Ριζοσπάστη" και του "Οδηγητή". Στις σχολές της Κομοτηνής οι δυνάμεις της ΚΝΕ από την αρχή σχεδόν της χρονιάς βγήκαμε μπροστά, με σχέδιο σε κάθε σχολή οργάνωσης του αγώνα κόντρα στα σχέδια της κυβέρνησης για την περαιτέρω υποβάθμιση της αξίας του πτυχίου μας, καταφέρνοντας στην Κοινωνική Διοίκηση και στα ΤΕΦΑΑ, να ανοίξει πλατιά στους φοιτητές το ζήτημα της ουσιαστικής αναβάθμισης των σπουδών μας, πτυχίο με αξία και ταυτόχρονα μοναδική προϋπόθεση για να δουλέψουμε πάνω στο αντικείμενο που σπουδάσαμε. Στην Κοινωνική Διοίκηση, ο Σύλλογος, ο οποίος είναι ο μοναδικός στην Κομοτηνή που δρα πρωτοπόρα, πέτυχε να μην πεταχτεί ούτε ένας φοιτητής από την κατεύθυνση της Κοινωνικής Εργασίας, δείχνοντας έτσι τον δρόμο για το πώς πρέπει να δρα ένας Σύλλογος, την ευθύνη των κομμουνιστών μέσα σε αυτόν και ειδικά εκεί που έχουμε εκλεγμένα μέλη σε ΔΣ. Τελευταία εξέλιξη είχαμε επίσης με τις εξαγγελίες του Υπουργού Παιδείας για άνοιγμα 4ης Νομικής σχολής στην Πάτρα, που είναι ενταγμένη στη συνολική πολιτική υποβάθμισης του πτυχίου των νομικών, του διαχωρισμού του από την απόκτηση εργασίας, καθιστώντας το απλό εισιτήριο για έναν ατέρμονο κύκλο εξετάσεων και σεμιναρίων. Τα μέλη της ΚΝΕ στη Νομική από την 1η στιγμή με την παρέμβαση τους, κύρια στα 1α έτη, ανέδειξαν το κάλπικο δίλημμα γύρω από το ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε άλλη μία Νομική, δείχνοντας την ίδια στιγμή τον δρόμο που πρέπει να διαλέξουν οι φοιτητές, οργανώνοντας τον αγώνα τους για κατάργηση όλων των εξετάσεων μετά το πτυχίο που αποτελούν εμπόδιο για ένα νέο νομικό να ασκήσει το επάγγελμά του.

Με όπλα τις Θέσεις και τις αποφάσεις μας, να κάνουμε ακόμα πιο αποφασιστικά βήματα στην οικοδόμηση γερών ΟΒ σε όλες τις σχολές, ιεραρχώντας τα πρώτα έτη. Αρχοντούλα Τσικνή, μέλος του ΣΠ ΑΜΘ

Η παρέμβαση της ΚΝΕ στους μαθητές της Άρτας

ετρώντας 100 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματός μας και 50 χρόνια από την ίδρυση της ΚΝΕ ερχόμαστε να συζητήσουμε πως θα βγούμε πιο δυνατοί μέσα από το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσης. Θα σταθώ στη δουλειά μας στους μαθητές της Άρτας, όπου από το προηγούμενο Συνέδριο έχουμε ιδιαίτερη ανάπτυξη δυνάμεων. Αυτό που μας βοήθησε στο να αναπτύξουμε τη δουλειά μας εκεί ήταν ότι εντοπίσαμε πόσο ουσιαστική είναι η στήριξη αυτών των παιδιών. Έτσι το πρώτο πράγμα που προσπαθήσαμε να λύσουμε είναι όλοι οι σύντροφοί μας στις μαθητικές Οργανώσεις να κατανοήσουν τους στόχους που θέτουμε, που θέλουμε να ιεραρχήσουμε, ποιος είναι ο τρόπος που δουλεύουμε και τι ζητήματα πρέπει να λύσουμε. Στόχος ήταν να έχουμε ένα κοινό τρόπο δουλειάς και αντίληψης πάνω στο τι πάμε κάθε φορά να κάνουμε. Να υπάρχει καλή οργάνωση και καλός έλεγχος με αίσθημα ευθύνης και πρωτοβουλίας. Συγκεντρώνοντας και γενικεύοντας την πείρα μας. Η πείρα δείχνει ότι δεν αρκούν οι ατάκες στους μαθητές ή μόνο να προκαλούμε τον ενθουσιασμό τους χωρίς να υπάρχει ουσία. Οι μαθητές αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητά τους από τις πιέσεις που δέχονται στο σχολείο τους και από τις εντάσεις που μπορεί να αντιμετωπίζουν στο σπίτι τους κυρίως λόγω οικονομικών δυσκολιών. Οπότε οι δεσμοί που θέλουμε να αποκτήσουμε είναι δεσμοί εμπιστοσύνης και για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να μας νιώσουν ουσιαστικά εκεί. Θα πρέπει να ξέρουμε το κάθε μέλος και φίλος της ΚΝΕ τι αντιμετωπίζει, πόσο τον επηρεάζει, τι τον προβληματίζει, τι έχει περάσει μέχρι τώρα στη ζωή του, ποιες είναι οι παρέες του, τι προσδοκίες έχει για το μέλλον του προκειμένου να τον βοηθήσουμε, να τον στηρίξουμε, να τον καθοδηγήσουμε, να του δώσουμε να καταλάβει για ποιο λόγο και από που προέρχεται αυτή η σύγχυση στη ζωή του. Για να μπορέσει και αυτός να πατήσει γερά στα πόδια του, να βγει μπροστά και να παλέψει για τη ζωή του και όχι να τον κυριεύσει ο φόβος και η απογοήτευση. Θεωρούμε μεγάλη νίκη ότι κερδίσαμε παιδιά, που άλλαξαν στάση σε κρίσιμα ζητήματα, όπως π.χ. η ανοχή στα ναρκωτικά. Με τη στάση των συντρόφων μας, τη σταθερότητα στην ιδεολογία και στη στάση ζωής τους, με καθημερινή επαφή και ένα μεγάλο διάστημα σαν επιρροές δίπλα τους και βλέποντας ότι δυναμικά βγαίνουν μπροστά, καταφέραμε να κερδίσουμε αυτά τα παιδιά. Συνειδητά να απορρίψουν τον τρόπο που αντιμετώπιζαν τη ζωή τους και να παλέψουν για την ουσιαστική αλλαγή. Οι μαθητές είναι από τα πιο ενεργά κομμάτια της κοινωνίας μας και αυτό τους βοηθά να κοινωνικοποιούνται εύκολα και να γνωρίζουν κόσμο, να μπαίνουν σε πολλές παρέες, να έχουν αρκετές δραστηριότητες. Επειδή έχουν μεγάλη ευκολία να το κάνουν αυτό θα πρέπει να δημιουργούμε γερούς δεσμούς με τους συντρόφους και τους φίλους της ΚΝΕ. Αυτό που μας βοήθησε να αναπτύξουμε ουσιαστικούς δεσμούς με τους μαθητές και να κάνουμε βήματα στην ανάπτυξη της Οργάνωσης ήταν το γεγονός ότι ήρθαμε σε επαφή πρώτα με το κάθε παιδί, με σκοπό να αποκτήσουμε την εμπιστοσύνη του, να νιώσει ότι ενδιαφερόμαστε γι’ αυτόν και για τις ανησυχίες του, ότι είμαστε δίπλα του και για τα προβλήματα και για τις επιτυχίες του. Προσπαθήσαμε κάθε μέλος μας να νιώθει την ανάγκη να μοιραστεί μαζί μας ό, τι συμβαίνει στη ζωή του. Να ζητά, και ως ένα βαθμό να απαιτεί, την καθοδήγησή μας. Στόχος αυτής της προσπάθειας ήταν να αναπτύξουμε το αίσθημα συντροφικότητας ανάμεσα στα μέλη μας και στον τρόπο λειτουργιάς μας. Αυτό δεν ήταν εύκολο να το πετύχουμε και ιδιαίτερα το πρώτο διάστημα, είχαμε μια λάθος προσέγγιση. Κάποιες φορές ο τρόπος ήταν μονότονος και άγαρμπος, διότι το περιεχόμενο της συζήτησης έμενε σε ένα “στεγνό” σχέδιο δράσης χωρίς να αγγίζουμε καμιά άλλη πτυχή της ζωής τους. Αυτό είχε ως

αποτέλεσμα πολλές φορές να εκφράζεται κούραση. Κατανοήσαμε ότι δε φτάνει να μένουμε μόνο στο γενικό, αλλά να δώσουμε στήριξη στις δυνάμεις μας να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Έτσι πήραμε πρωτοβουλίες όπως το να φέρουμε σε επαφή τα παιδιά με τα Λαϊκά Φροντιστήρια του Εργατικού Κέντρου γνωρίσαμε και στηρίξαμε γονείς συντρόφων και φίλων μας στους χώρους δουλειάς τους. Μπροστά στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της Οργάνωσης όλοι οι σύντροφοι έδωσαν από το υστέρημά τους προκειμένου να έρθουν όλα τα παιδιά, σύντροφοι και φίλοι που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα. Ήταν κινήσεις που συνέβαλαν στο να γίνει αντιληπτό τι σημαίνει συντροφικότητα και αλληλεγγύη, ποιος είναι ο χαρακτήρας της ΚΝΕ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλά από αυτά τα παιδιά να πατήσουν στα πόδια τους, να καταλάβουν γιατί πρέπει να παλέψουν στη ζωή τους, να ανοιχτούν στην παρέα τους, να τους οργανώσουν και να είναι εκεί, μπροστά στους αγώνες ακόμα και αν είχαν τόσα προβλήματα. Λαμπρίνα Τσιμπλοκούκου, μέλος του ΣΠ Ηπείρου-Κέρκυρας-Λευκάδας

Να ανταποκριθούμε στον ρόλο μας

συμπλήρωση 50 χρόνων από τη δημιουργία της ΚΝΕ, η αγωνιστική, ηρωική και συχνά δύσκολη, αλλά και περίπλοκη πορεία των προηγούμενων γενιών για την οικοδόμηση, διατήρηση και ανάπτυξή της “βαραίνει” στις πλάτες όλων μας. Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί ουσιαστική κατανόηση της κατάστασης που βρισκόμαστε, των συνθηκών και των απαιτήσεών της. Δεν βοηθούν τα μεγάλα λόγια, η απόκρυψη των σοβαρών αδυναμιών μας, η υπερπροβολή των θετικών μας βημάτων. Λειτουργούμε σε συνθήκες (ιδιαίτερα στην επαρχία) όπου αποτελούμε ως ιδεολογία, πολιτική και οργανωμένη δύναμη μια μικρή μειοψηφία στη νέα γενιά. Μετρημένοι “στα δάκτυλα” στις μεγάλες πόλεις και συνήθως “ανύπαρκτοι” στα χωριά. Ένα ελάχιστο κομμάτι νέων συμμετέχει με σταθερότητα στο λαϊκό κίνημα και τους φορείς του ή έχει σε εκτίμηση την οργανωμένη πάλη ως μέσο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της. Η κατάσταση αυτή δεν είναι “μοιραία”, ούτε φυσικά μη ανατρέψιμη. Έχουμε πολλά να διδαχτούμε από όσους συνέβαλαν στη δημιουργία και την τεράστια ανάπτυξη της ΚΝΕ μετά τη δικτατορία, αλλά και από όσους συνέβαλαν στο “ξαναστήσιμό” της μετά το 1991! Ορισμένες σκέψεις με βάση τα παραπάνω: 1. Να κολυμπήσουμε παντού στα βαθιά νερά της επαφής μας με τη νέα γενιά. Στη δουλειά, στη γειτονία, στο σχολείο, στη σχολή. Ένα πλατύ άνοιγμα για μικρά και μεγάλα ζητήματα που την απασχολούν. “Τίποτε το ανθρώπινο να μην μας είναι ξένο”. Χωρίς υποτίμηση, χωρίς αφ’ υψηλού καθοδήγηση, χωρίς να περιμένουμε αυτοί να έλθουν σε εμάς, αλλά εμείς με όσες δυνάμεις έχουμε να είμαστε κοντά τους στις αγωνίες, στις ανησυχίες τους, χωρίς το άγχος μήπως “ενσωματωθούμε” αλλά με σιγουριά και πίστη στην ιδεολογία μας. 2. Να βελτιώσουμε αποφασιστικά τη λειτουργία μας όσον αφορά το περιεχόμενο αλλά και το κλίμα στην Οργάνωση. Με συντροφικότητα, με συλλογικότητα, με νεανική ζωντάνια και πρωτοβουλία ώστε το κάθε μέλος να αισθάνεται πραγματικά την Οργάνωση ως το δεύτερο σπίτι του, ως το αποκούμπι για τις δυσκολίες της ζωής του, ως το σχολείο δημιουργίας των αγωνιστών-κομμουνιστών του μέλλοντος. Ιδιαίτερη προσοχή στη συμπεριφορά των στελεχών απέναντι στα μέλη (όχι πολυξερισμός, φαινόμενα αφ’ υψηλού καθοδήγησης κ.ά.), καθώς και ιδιαίτερη στήριξη των μελών μας από μέρους τους σε κρίσιμες καμπές της ζωής τους (π.χ τέλος σπουδών, στρατός, επαγγελματική αποκατάσταση). Η ιδεολογική δουλειά να αποκτήσει ζωντάνια, πολυμορφία και να έχει ως επίκεντρο την αγάπη για το βιβλίο, τα έντυπά μας, τη μελέτη γενικότερα. Παλιές εποχές στην επαρχία έλεγαν χαρακτηριστικά για κάποιον που διάβαζε πολύ: “Αυτός είναι κομμουνιστής.” Τώρα; 3. Ο τομέας του αθλητισμού είναι ένα προνομιακό πεδίο παρέμβασής μας. Η άρχουσα τάξη διαχρονικά έκανε πολύμορφη παρέμβαση σ’αυτόν αλλά και μέσω αυτού. Χιλιάδες νέοι είναι αθλητές και εκατοντάδες χιλιάδες είναι φίλαθλοι. Η πρόσβαση

Οδηγητής

στο πολυπληθές αυτό κομμάτι απαιτεί πρώτιστα θέληση, σχέδιο και κυρίως θάρρος και αυτοπεποίθηση. Άλλωστε υπάρχει παράδοση παρέμβασής μας από τα πρώτα βήματα του ΚΚΕ. Να αξιοποιήσουμε αθλητές, προπονητές ή διοικητικούς “παράγοντες” που είναι στις γραμμές μας ή στο πλάι μας. Η επιρροή τους είναι σημαντική (και μέσω του προσωπικού τους παραδείγματος) σε μεγάλα κομμάτια της νεολαίας. Η διεκδίκηση π.χ. χώρων και μέσων άθλησης μπορεί να ενεργοποιήσει κομμάτια της νεολαίας ως πρωτόλεια μορφή συλλογικά οργανωμένης αντίδρασης, ως βήμα να περάσει ένα κομμάτι της νέας γενιάς από το “εγώ” στο συλλογικό “εμείς” της αγωνιστικής διεκδίκησης. 4. Πολλές χιλιάδες νέων, που δεν συμμετέχουν στον φοιτητικό σύλλογο ή σωματείο, έχουν μεγάλη συμμετοχή σε μια σειρά πολιτιστικούς συλλόγους περιοχών, σε χορευτικά, μουσικά, θεατρικά κ.ά. σχήματα. Είναι και εδώ ένα προνομιακό πεδίο δράσης μας. Να συμμετέχουμε χωρίς υποτίμηση. Να γνωριστούμε έτσι με νέο κόσμο. Να μπούμε μπροστά στον σωστό προσανατολισμό τους. Ας μην ξεχνάμε π.χ. ότι σε μια σειρά τέτοιους φορείς η “παράδοση” στρέφεται σε άλλα κανάλια…Να οδηγήσουμε σε διεκδικητικό πλαίσιο από μέρους τους. 5. Η δύναμη του προσωπικού παραδείγματος μετρά ακόμη στη νεολαία. Ας μην το υποτιμήσουμε, ακόμη και αν η κριτική των πολλών μας φαίνεται ή είναι άδικη. Ως νέοι κομμουνιστές ας φροντίσουμε (και εδώ η συμβολή της ΟΒ είναι καθοριστική) να είμαστε σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής υποδείγματα. Στην πολύπλευρη κοινωνική δράση, στο καθημερινό ανεβασμένο ιδεολογικό-πολιτικό μας επίπεδο, στην αγωνιστικότητα, στην αλληλεγγύη, στην ανιδιοτέλεια, στη συλλογικότητα, στη σεμνότητα, στη σταθερότητα, στην πραγματικά αγωνιστική στάση με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια σε κάθε δυσκολία της ζωής μας. Αντώνης Χατζηκώστας, φίλος ΚΝΕ, Βέροια

Για την αστική επίθεση μέσα από τα σχολικά βιβλία και για ένα αντιμάθημα

ρωταρχικό καθήκον αποτελεί το ζήτημα της διαπαιδαγώγησης, να μπαίνουν οι βάσεις για διαμόρφωση κριτηρίου, στάσης ζωής ώστε να υπερασπίζονται την εργατική τάξη και τον λαό... και αυτό γιατί οι μαθητές δέχονται επεξεργασμένη ιδεολογική επίθεση από το αστικό κράτος, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.» Θα ήθελα να σταθώ στο συγκεκριμένο κομμάτι των Θέσεων του Συνεδρίου με κάποια παραδείγματα ιδεολογικής επίθεσης μέσα από τα βιβλία των φιλολογικών μαθημάτων. Αυτό γιατί τα βιβλία θεωρούνται αυθεντίες και ένας σύντροφος μαθητής δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει στην τάξη τα όσα γράφονται .Πιο συγκεκριμένα το μάθημα της λογοτεχνίας, που θεωρητικά φαντάζει ακίνδυνο, διοχετεύει πλευρές της αστικής ιδεολογίας κυρίως με τον αποχρωματισμό κομμουνιστών ποιητών -Ρίτσος, Βάρναλης – ή με την απουσία τους – Αγγουλές. Με άλλα λόγια ο ποιητής Γ.Ρίτσος απογυμνώνεται από το ιδεολογικό του υπόβαθρο, δεν αναφέρεται πουθενά ούτε στο σχολικό βιβλίο ούτε στο βιβλίο του εκπαιδευτικού πως ήταν κομμουνιστής. Αντίθετα εμφανίζεται στα βιβλία Α, Β, Γ Γυμνασίου ως βαθιά θρησκευόμενος ή/και ως φυσιολάτρης και στοργικός πατέρας. Παράλληλα ο Βάρναλης είναι ένας “κλασικός φιλόλογος και μεταφραστής” και ο Μπρεχτ ένας “δημοκρατικός διανοούμενος καλλιτέχνης”. Πουθενά δεν υπάρχουν δηλαδή τα μακρονησιώτικα και οι εξορίες και γενικότερα όλα όσα ενέπνευσαν τους παραπάνω δημιουργούς, τα οποία ταιριάζουν στην κομματική τους ταυτότητα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως εξειδικεύεται ένα “έξω το ΚΚΕ από τα βιβλία”. Στα ίδια όμως βιβλία έχουν επιλεχθεί αποσπάσματα αντικομμουνιστικά με ένα πνεύμα κοσμοπολιτισμού όπως αυτό του Καραγάτση “ένας Ρώσος συνταγματάρχης στη Λάρισα”. Ταυτόχρονα και στα βιβλία της ιστορίας κυριαρχούν η αποσπασματικότητα και ο αντικομμουνισμός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποσματικότητας η μισή σελίδα τηλεγραφήματος για τον “εμφύλιο” στην οποία αποσιωπάται ο ηρωϊκός ρόλος του ΔΣΕ, ενώ η όλη δομή του κειμένου οδηγεί τους μαθητές στο συμπέρασμα πως για τις αρνητικές συνέπειές του ευθύνονται οι αριστεροί

και οι δεξιοί που διαφωνούσαν. Επιπρόσθετα το ειδικό κεφάλαιο “η κατάρρευση των λαϊκών δημοκρατιών” διοχετεύει αντιεπιστημονική, αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Εκεί τα παιδιά διδάσκονται πως “το σύστημα έπεσε γιατί ήταν καταπιεστικό” και πως “η πτώση έφερε το θετικό αποτέλεσμα της δημιουργίας της ΕΕ”. Ο Ι. Στάλιν έχει υποστεί τη μεγαλύτερη λασπολογία, αφού σε πηγή αναφέρεται πως οι πράκτορές του εκτέλεσαν αυτόν που σταμάτησε πρώτος να τον χειροκροτάει (!) σε μια εκδήλωση. Πουθενά προφανώς δεν αναφέρονται τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού ή οι 20.000.000 νεκροί του Κόκκινου Στρατού. Τέλος, τα βιβλία της γλώσσας διδάσκουν τη μητρική ως δεύτερη ξένη γλώσσα, δηλαδή περιορίζεται το στοιχείο της δημιουργίας και πλέον η γνώση επικεντρώνεται στα απαραίτητα για μια στοιχειώδη επικοινωνία στην καθημερινότητα. Στα βιβλία με άλλα λόγια απουσιάζουν τα λογοτεχνικά ή δοκιμιακά κείμενα, αφού τη θέση τους έχουν καταλάβει διαφημιστικά φυλλάδια και συνταγές μαγειρικής. Φυσικά φαίνεται και εδώ ξεκάθαρα ότι τα “απαραίτητα” σε αυτήν την καπιταλιστική κοινωνία είναι η εξασφάλιση του κέρδους. Έτσι τα παιδιά μαθαίνουν τον διαφημιστικό λόγο και έχουν σαν εργασία να φτιάξουν τις δικές τους διαφημίσεις ώστε να προσεγγίσουν πελάτες. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πώς στα βιβλία Νεοελληνικής Γλώσσας Γ΄ γυμνασίου και λυκείου υπάρχει ειδικό μακροσκελές κεφάλαιο για την ΕΕ, με κείμενα που την παρουσιάζουν ως νομοτέλεια και ως μια οικογένεια που οι λαοί ζουν ειρηνικά. Φαίνεται πως τα παραπάνω αποτελούν πλευρές της αστικής ιδεολογίας που επιδρούν στις δυνάμεις μας. Γι' αυτό οι μαθητικοί καθοδηγητές πρέπει να τα εντοπίζουμε, ώστε να προετοιμάζουμε στοχευμένη επιχειρηματολογία και δράση. Μια μικρή πείρα ανταπάντησης στην αστική προπαγάνδα που λασπολογεί το Κόμμα στους νέους μαθητές αποκτήσαμε με το ανέβασμα θεατρικής παράστασης από μαθητές του λαϊκού φροντιστηρίου Πετρούπολης. Στην παράσταση έγινε αναφορά στα γεγονότα του Σικάγο 1886, της Θεσσαλονίκης 1936 και της Καισαριανης 1944. Οι μαθητές κατάλαβαν επιτέλους τον λόγο που κλείνουν τα σχολεία την 1η Μάη και πως για το 8ωρο χύθηκε αίμα, κατάλαβαν πως ο στρατευμένος ποιητής Γ.Ρίτσος εμπνεύστηκε από το εξώφυλλο του “Ριζοσπάστη” για να γράψει τον Επιτάφιο και συγκινήθηκαν κατά την ανάγνωση των τελευταίων σημειωμάτων των 200 της Καισαριανής. Ήταν μια μικρή προσπάθεια αντεπίθεσης στην αστική ιδεολογία που είχε αποτελέσματα και δείχνει πως τέτοιες δραστηριότητες που λειτουργούν ως αντιμαθήματα εμπνέουν τους νέους και συμβάλλουν στην οικοδόμηση δεσμών. Αγγελική Κυριαζή, ΤΟ Δυτικών Συνοικιών Αττικής

α ήθελα να σταθώ σε ζητήματα που αφορούν την καθοδηγητική μας δουλειά στους μαθητές και πως μέσα από αυτή παίρνει σάρκα και οστά το ότι η ΚΝΕ είναι σχολείο διαπαιδαγώγησης νέων κομμουνιστών. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι έχουμε καταφέρει η παρέμβασή μας στα σχολεία τα προηγούμενα χρόνια, από το προηγούμενο Συνέδριο της Οργάνωσής μας, να αναβαθμιστεί, με πολύμορφο σχέδιο παρέμβασης σε αυτές τις ηλικίες, με βάση το τι απασχολεί και προβληματίζει έναν μαθητή. Αυτό το σχέδιο έχει ως αποτέλεσμα τη μεγάλη ανάπτυξη στους μαθητές και για την ΟΠ μας, ιδιαίτερα το τελευταίο δίχρονο. Αυτό μας έφερε αντιμέτωπους στο να αναμετρηθούμε με νέες προκλήσεις και απαιτήσεις όσον αφορά την καθοδηγητική μας δουλειά. Κάθε παιδί είναι διαφορετική προσωπικότητα, με διαφορετικά ενδιαφέροντα, κατ’ επέκταση είναι και διαφορετικό το τι το ενέπνευσε να οργανωθεί στην ΚΝΕ, αυτή είναι μια πλευρά της πείρας που έχει αποκτήσει η ΟΠ. Εκεί όμως, ξεκινά και η δική μας ετοιμότητα από πλευράς μαθητικών καθοδηγητών στο κατά πόσο με γρηγοράδα και ενθουσιασμό, αυτό το πρώτο πράγμα που ενέπνευσε έναν μαθητή, θα το κρατήσουμε, θα το ενισχύσουμε, σταθερά θα το πάμε ένα βήμα παραπέρα. Ένα παιδί που οργανώθηκε στη φωτιά των μαθητικών κινητοποιήσεων, σε περίοδο έντονης δράσης και συζήτησης, δε μπορεί να ακολουθήσει περίοδος ηρεμίας και στασιμότητας. Αυτό κάποιες φορές μπορεί να μας ξεφεύγει. Στην Πρέβεζα μετά τις 29



Φλεβάρης 2019

Οκτώβρη δώσαμε συνέχεια στη δραστηριότητα συνολικά στα σχολεία αλλά και σε κάθε ένα ξεχωριστά και είχαμε αποτελέσματα. Εκτιμάμε ότι η ανάπτυξη στα γυμνάσια αποτελεί παρακαταθήκη για τη συνέχειά μας, μιας και τροφοδοτούνται τόσο οι λυκειακές όσο και οι ΟΒ των ΕΠΑΛ. Όμως ο ενθουσιασμός στις ηλικίες αυτές δε φτάνει. Χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα για τους συντρόφους μαθητές στα γυμνάσια που πολλές φορές υστερούμε. Μπροστά στο αντικειμενικά νεαρό της ηλικίας τους, εμείς καλούμαστε στο εξής σοβαρό, όπως μπαίνει και στη θέση 12 των Θέσεων: “Σε αυτές τις ηλικίες πρωταρχικό καθήκον αποτελεί το ζήτημα της διαπαιδαγώγησης, να μπαίνουν οι βάσεις για διαμόρφωση κριτηρίου, στάσης ζωής, ώστε να υπερασπίζονται την εργατική τάξη, τους συμμαθητές τους, να καλλιεργείται ταξικό κριτήριο, να μαθαίνουν να λειτουργούν συλλογικά, να έρχονται σε επαφή με τις αξίες και τα ιδανικά του Κόμματος και της ΚΝΕ, να σφυρηλατούνται στοιχεία της προσωπικότητας, το θάρρος, η τόλμη, η υπευθυνότητα.” Καλούμαστε να βρούμε τους τρόπους ώστε να ξεδιπλωθούν τα παραπάνω. Για παράδειγμα η συζήτηση ζητημάτων Ιστορίας του Κόμματος, προσωπικοτήτων του κομμουνιστικού κινήματος, που ανδρώθηκαν μέσα από τις γραμμές του Κόμματος και της νεολαίας του, αποτελούν παράδειγμα κόντρα στα σάπια πρότυπα που προβάλει ο καπιταλισμός. Για παράδειγμα, οι ιστορικοί περίπατοι που πραγματοποιήσαμε κατά τόπους και το τοπικό μαθητικό διήμερο που έγινε για πρώτη φορά φέτος, συνέβαλλαν σε αυτή την κατεύθυνση. Προκάλεσαν θαυμασμό στο πώς παιδιά της δικής τους ηλικίας τα έβαλαν με τους “δυνατούς” και νίκησαν, αψηφώντας φόβο και τρομοκρατία. Αντίστοιχα η σημερινή στάση που κρατάει ένας μαθητής στο σχολείο του, στην τάξη του, απέναντι σε διευθυντές - καθηγητές, να είναι ο φάρος του δίκαιου, τον κάνει όχι μόνο ασυμβίβαστο, τον κάνει ηγέτη. Έτσι καλλιεργούμε στις δυνάμεις μας να θέλουν να μαθαίνουν συνέχεια όλο και περισσότερα, να είναι ανήσυχα πνεύματα. Η άλλη πλευρά σχετίζεται με τον τρόπο λειτουργίας. Ένα παιδί που αποφάσισε ότι θέλει να αλλάξει τον κόσμο μέχρι το να φτάσει στο σημείο να ενταχτεί στη ζωή, δράση και λειτουργία της ΟΒ του, έχει απόσταση. Πολλές φορές διακατέχει την καθοδηγητική μας δουλειά έλλειψη υπομονής και επιμονής με τους νέους συντρόφους. Ας σκεφτούμε ότι συνολικά το σύστημα κάνει προσπάθεια με πολλούς τρόπους να προβάλει την ατομικότητα και έρχεται η Οργάνωση να κάνει πράξη το αντιδιαμετρικά αντίθετο, τη συλλογικότητα και ομαδικότητα για έναν κοινό στόχο. Πώς όμως γίνεται κτήμα αυτό; έχει να κάνει με το ότι η ΟΒ είναι γροθιά ενωμένη, ομάδα, μέσα στο σχολείο, ο ένας σύντροφος στηρίζει τον άλλο, τον βοηθάει και ας είναι ο καθένας τόσο διαφορετικός. Η πείρα έχει δείξει ότι όταν οι σύντροφοι μαθητές μετρούν οι ίδιοι αποτελέσματα στην ανάπτυξη, τότε υπάρχει καλύτερη συγκρότηση, η ΟΒ μαζεύεται, αποφασίζει, δρα από κοινού. Γι’ αυτό χρειάζεται ολόπλευρη στήριξη καθοδηγητικά στο να καταφέρουν οι ίδιοι να συζητάνε για να εντάξουν παιδιά στην ΚΝΕ, να στηρίζουν οι ίδιοι τον νέο σύντροφο, να συμβάλλουν στην ομαλή ένταξη στη ζωή της Οργάνωσης, στη μετέπειτα εξέλιξη ακόμα και ανάδειξη των μελών της ΚΝΕ. Όταν εστιάσουμε σε αυτά, τα αποτελέσματα φανερώνονται στη συνέχεια της ΚΝίτικης ζωής των συντρόφων. Το να έχουμε σήμερα συντρόφους μαθητές, στελέχη της οργάνωσης, προήλθε από τη σταθερή στήριξη από όταν ήταν στο γυμνάσιο. Να μας απασχολήσει, τέλος, να αφιερώνεται ποιοτικός και όχι ποσοτικός χρόνος σε όλα τα μέλη της ΚΝΕ και να αναπτύσσεται αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στην καθοδήγηση και το μέλος της Οργάνωσης. Να γνωρίζει την καθημερινότητά του, την οικογένειά του, τι τον απασχολεί,

64 τι ενδιαφέροντα έχει, για να μπορέσει να αναπτυχθεί γνήσια συντροφική σχέση και όχι μια στεγνή, τυπική σχέση. Ζήνα Μαλεζά, μέλος του ΓΠ Ηπείρου – Κέρκυρας – Λευκάδας

προστά στο 12ο Συνέδριο θα ήθελα να αναφέρω τους αγώνες που έχουμε κάνει τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, στο τμήμα μου αλλά και στο σχολείο μου. Πιο συγκεκριμένα, στο σχολείο μου κατορθώσαμε φέτος να γίνει προεκλογική γενική συνέλευση, όπου συμμετείχαν πάνω από 200 μαθητές. Εκλέχτηκαν αρκετοί αγωνιστές στα 5μελή και τα 15μελή του σχολείου. Επίσης, έχουμε μετρήσει πολλά θετικά βήματα στη διακίνηση του “Οδηγητή”, κυρίως στην τάξη μου αλλά και σε όλο το σχολείο. Δίνουμε σε πολλά παιδιά “Οδηγητή”, τους ενημερώνουμε για τις πολιτικές εξελίξεις, συζητάμε για πολλά άρθρα και αναλύουμε τη θέση μας στις ερωτήσεις που μας θέτουνε, ακόμη και σε παιδιά της Γ΄ Λυκείου που έχουν κάποιες επιφυλάξεις, αλλά σου λένε ότι το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που παλεύει. Έτσι, με αυτό τον τρόπο έχουμε καταφέρει να δυναμώσει και να μεγαλώσει η ΟΒ των λυκείων, προσπαθώντας να κάνουμε πράξη το σύνθημα του Συνεδρίου μας: “Πιο πολλοί και πιο ικανοί, ανοίγουμε τον δρόμο για το πραγματικά σύγχρονο και νέο, για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων, τον σοσιαλισμό”. Ακόμη, κάναμε παρέμβαση ορισμένοι μαθητές του σχολείου στη Β’βάθμια Εκπαίδευση για τα προβλήματα, απ΄την αρχή της σχολικής χρονιάς, και μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής και αγωνιστές μαθητές γράψαμε αντιφασιστικά συνθήματα στον χώρο του σχολείου. Μαζί με άλλους μαθητές πρωτοστατήσαμε ενάντια στην προσπάθεια για κινητοποιήσεις με εθνικιστικά συνθήματα, μπήκαμε μπροστά για κάθε πρόβλημα που είχε το σχολείο μας (π.χ. θέρμανση). Επίσης στο τμήμα μου από την αρχή της χρονιάς αναδείξαμε το σοβαρό πρόβλημα που έχει συμμαθητής μας με ειδικές ανάγκες. Κάναμε γενική συνέλευση, γίναμε μια γροθιά και μετά από την απόφαση που πήραμε ως τμήμα πραγματοποιήσαμε διάφορες κινητοποιήσεις στη Β΄βάθμια Εκπαίδευση όπου βγήκαμε νικητές και καθημερινά τον στηρίζουν τρεις καθηγητές παράλληλης στήριξης τον συμμαθητή μας. Επιπλέον, το 5μελές έχει αναφέρει διάφορα ζητήματα που απασχολούν τους μαθητές, όπως είναι το νέο Νομοσχέδιο που προωθεί τόσο το υπουργείο όσο και η κυβέρνηση για το Νέο Λύκειο Γαβρόγλου. Πήραμε την πρωτοβουλία να συγκεντρώσουμε ρούχα και τρόφιμα για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που βρίσκονται στο hotspot στη Φιλιππιάδα. Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω το μεγάλο κατόρθωμα που κατάφερε το μαθητικό κίνημα και η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Πρέβεζας μετά από τις πολύμορφες δραστηριότητες και τις μαζικές μαθητικές κινητοποιήσεις καταφέραμε στην Πρέβεζα να διακινούνται δωρεάν τα ξενόγλωσσα βιβλία. Συνεχίζουμε και θα νικήσουμε!! Ζήτω το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ!!! Τρύφωνας Μπομποτσάρης, μαθητής, ΤΟ Πρέβεζας

Για την παρέμβαση μας στη ΣΔΟ Λάρισας

ο κείμενο των Θέσεων του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσης με βρίσκει σύμφωνη. Θα ήθελα να αποτυπώσω μια πείρα από την παρέμβασή μας στον χώρο του ΤΕΙ Λάρισας, ειδικότερα στη σχολή της ΣΔΟ. Την περίοδο που διεξάγεται το Συνέδριο της Οργάνωσης, αλλά και όλη η προσυνεδριακή διαδικασία βγαίνουμε από σημαντικές μάχες στο ΤΕΙ που μας εξοπλίζουν με πλούσια πείρα, αποτελούν όμως και έδαφος για να δράσουμε το επόμενο διάστημα. Οι

εξελίξεις σε όλες τις σχολές του ΤΕΙ, ειδικότερα εκεί που παρεμβαίναμε σχεδιασμένα την προηγούμενη περίοδο, επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση των Θέσεων του ΚΣ ότι εκεί που τα πράγματα φαίνονται στατικά, εκεί είναι που γίνονται αθόρυβες διαδικασίες στα μυαλά των σπουδαστών που μπορούν να εκφραστούν σε αγωνιστική δράση με τη δική μας παρέμβαση και καθοδήγηση. Από την αρχή της χρονιάς δεν αφήσαμε κανένα πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι σπουδαστές, μικρότερο ή μεγαλύτερο να πέσει κάτω. Αναδείξαμε προβλήματα που είχαν να κάνουν με τη σίτιση των σπουδαστών αφού δεκάδες από αυτούς δεν είχαν πρόσβαση στη Λέσχη του Ιδρύματος με το πρόσχημα ότι “δεν φτάνει η χρηματοδότηση για να δικαιούνται όλοι οι σπουδαστές σίτιση”!! Ακόμη, συγκροτήθηκε επιτροπή αγώνα στο β΄έτος του τμήματος της Λογιστικής, η οποία διεκδικούσε να προσληφθούν άμεσα καθηγητές προκειμένου να ξεκινήσουν κανονικά τα μαθήματα του εξαμήνου, να καλυφθούν τα κενά και οι ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό. Ειδικότερα μπροστά στο Νομοσχέδιο Γαβρόγλου για τη συγχώνευση του ΤΕΙ Θεσσαλίας με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας αποκτήσαμε πείρα από μαζικές διαδικασίες, κάτι που στο ΤΕΙ Λάρισας δεν ήταν δεδομένο, αν πάρουμε υπόψιν μας τη διαλυτική κατάσταση που επικρατούσε εδώ και χρόνια σε όλους τους σπουδαστικούς συλλόγους με ευθύνη της ΔΑΠ. Έγιναν μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, οι σπουδαστές πήραν την κατάσταση στα χέρια τους! Αξιοποιώντας το πλαίσιο πάλης μας, ανοίξαμε την αντιπαράθεση τόσο με τη ΔΑΠ όσο και με τους αυτοαποκαλούμενους αναρχικούς που από κοινού σιγόνταραν τον εκφυλισμό των κινητοποιήσεων. Μπορούμε να γίνουμε ακόμη πιο αποδεικτικοί σε σχέση με το πλαίσιο πάλης μας. Με καλύτερους όρους να αναλύουμε την αντιδραστικότητα του νομοσχεδίου, αξιοποιώντας επεξεργασίες του Κόμματός μας, ολόπλευρα τη θέση του για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Γιατί είναι απόλυτα λογικό αυτό που σε εμάς μοιάζει δεδομένο, ότι δηλαδή είναι ένα νομοσχέδιο προσαρμοσμένο στις ανάγκες του κεφαλαίου, που υποβαθμίζει τις σπουδές μας σήμερα και τη δουλειά μας αύριο. Στους σπουδαστές που απευθυνόμαστε θα μοιάζει ξένο όσο δεν αναλύουμε αυτές τις πλευρές, δεν προβάλλουμε αιτήματα αιχμής που μπορούν να προβληματίσουν. Αν δεν συνδέουμε δηλαδή στην επιχειρηματολογία μας το τι συμβαίνει στους κλάδους που αύριο θα εργαστούν οι σπουδαστές, ποιο είναι το κίνητρο σήμερα στην παραγωγή, πως προκύπτει αυτό κ.λπ. Εκεί αποσκοπούσε και η πετυχημένη εκδήλωση που από κοινού πραγματοποιήσαν οι Σύλλογοι, που με την παρέμβασή μας μπήκαν σε δράση από κοινού με εκλεγμένους συνδικαλιστές από τους κλάδους που αποτελούν αντικείμενο σπουδών στο ΤΕΙ. Η υπεροχή που κερδίσαμε μέσα από αυτές τις μαζικές διαδικασίες, μας έφερε σε επαφή με δεκάδες σπουδαστές που μας έδειξαν εμπιστοσύνη στον αγώνα. Πολλά παιδιά εξέφρασαν την επιθυμία να γνωρίσουν καλύτερα τι είναι η ΚΝΕ, για ποιο σκοπό παλεύει, με διάθεση να δράσουν στο πλευρό μας. Άμεσα πρέπει να συγκρουστούμε με την απογοήτευση που ως έναν βαθμό έχει καλλιεργηθεί σε κομμάτι σπουδαστών δεδομένου ότι το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε, να συγκρουστούμε δηλαδή με τη λογική ”δεν καταφέραμε τίποτα με τους αγώνες μας”. Το γεγονός ότι το εργατικό κίνημα, πόσο μάλλον το φοιτητικό, βρίσκεται σε υποχώρηση δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε με τον αγώνα μας να αποσπάσουμε κατακτήσεις, μικρότερες ή μεγαλύτερες. Δεν σημαίνει πως ο κομμουνιστής είτε ο αγώνας έχει κέρδος είτε όχι, αξιοποιεί το πλαίσιο πάλης, τις γενικότερες εξελίξεις, διεκδικεί ριζικότερες αλλαγές. Τους αγώνες δηλαδή του προηγούμενου διαστήματος δεν τους κάναμε για την “τιμή των όπλων” αντίθετα, τώρα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να δράσουμε από καλύτερη θέση μέσα από τις δομές που τα μέλη της ΚΝΕ πρωτοστάτησαν για να συγκροτηθούν, όπως είναι η Επιτροπή Αγώνα, ή αντίστοιχα οι πολιτιστικές ομάδες που συγκροτήθηκαν στον Σύλλογο Εστιακών Φοιτητών του ΤΕΙ και συμμετέχουν σπουδαστές από όλες τις σχολές, θέτοντας στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες μας, αξιοποιώντας μορφές που θα φωτίζουν γιατί αυτές δεν καλύπτονται, αλλά και που τελικά μπορούν να βρουν διέξοδο οι σπουδαστές. Άλλωστε για εμάς

αφετηρία και σκοπός της δράσης μας είναι η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Αυτός ο τρόπος δουλειάς χρειάζεται να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά και πιο επεξεργασμένο σχέδιο. Πρέπει δηλαδή να επιμείνουμε στον καλύτερο εξοπλισμό μας, στην ενίσχυση της ιδεολογικής και πολιτικής δουλειάς στις γραμμές μας, όπως ορθά διαπιστώνεται στις Θέσεις του ΚΣ. Είναι θετικό ότι σε αυτές τις συνθήκες δράσης, οι ΟΒ ολοκλήρωσαν τα ιδεολογικά μαθήματα για τα ζητήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης με ζωντανή συζήτηση γύρω από αυτά. Βοηθήθηκαν, μετέφεραν τη συζήτηση με παιδιά στον χώρο δράσης. Έχουμε ωστόσο πολλά περιθώρια στην αξιοποίηση των σύγχρονων επεξεργασιών του Κόμματός μας, του κομματικού τύπου ώστε να μπορούμε με καλύτερους όρους να προσεγγίζουμε τον σκοπό μας, όπως προστάζει και το σύνθημα του Συνεδρίου μας! Αγγέλα Τσιάτσιου, ΣΠ Θεσσαλίας

H πείρα μας από τη δράση στη ΣΕΥΠ Λάρισας

πείρα μας στον χώρο φέτος είναι πλούσια και πηγάζει από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, με αφορμή το νομοσχέδιο Γαβρόγλου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, που ουσιαστικά εξαφάνισε από τον χάρτη ένα ολόκληρο τμήμα της σχολής (Ιατρικά Εργαστήρια). Αυτό κατέστησε τη ΣΕΥΠ, σχολή έντονων διαμαρτυριών. Τα αιτήματα που διαμορφώσαμε στην πρώτη γενική συνέλευση (που πραγματοποιήθηκε έπειτα από 5 χρόνια πλήρους αδράνειας) του συλλόγου πατούσαν στο πλαίσιο πάλης του ΜΑΣ και προέκυψαν από την ανάγκη των φοιτητών να σπουδάσουν στο αντικείμενό τους χωρίς περικοπές στα δικαιώματά τους. Δεν κατέστη από την αρχή κατανοητός ο ρόλος του νομοσχεδίου, η γενικότερη εικόνα και η σχέση του με την ΕΕ και τα τοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Αυτό προέκυψε αργότερα από την ίδια την ανάγκη των φοιτητών να αναζητήσουν την αλήθεια, αφού μέσω των κινητοποιήσεων κατάλαβαν τη διπροσωπία κυβέρνησης, Περιφέρειας, Δήμου και Διοικήσεων των Ιδρυμάτων που πετούσαν ο ένας το μπαλάκι στον άλλον, χωρίς κανένας από αυτούς να μας δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις. Έτσι αναδείξαμε τη συλλογικότητα ως μοναδικό μέτρο διεκδήκησης των αιτημάτων μας. Οι σπουδαστές ξεκινούσαν από το μηδέν, αφού δεν γνώριζε κανένας από συλλογικές διαδικασιές. Σταθήκαμε δυνατοί στο να οργανώσουμε τον συλλογικό αγώνα προσδίδοντάς του μαχητικά χαρακτηριστικά, παρά τη μηδαμινή δυναμική που είχαμε στη σχολή. Από την αρχή μπορέσαμε να απαντήσουμε σε προβληματισμούς που έβαζαν οι φοιτητές σε σχέση με τις αντιλήψεις των καθηγητών που προσπαθούσαν να μας κατευθύνουν στη διεκδήκηση ενός και μοναδικού αιτήματος (να μην κλείσουν τα Ιατρικά Εργαστήρια), αφού τα υπόλοιπα όπως έλεγαν λύνονταν και αργότερα. Ή ακόμη βάλαμε στην άκρη αντιλήψεις φοιτητών που έλεγαν ότι με τους αγώνες δεν καταφέρνουμε τίποτα και εξέφραζαν περισσότερο συντεχνιακά προβλήματα που βασιζόταν στη διαμάχη των Ιατρικών Εργαστηρίων του ΤΕΙ με το τμήμα της Βιοχημείας του Πανεπιστημίου στον χώρο εργασίας. Αυτό μας έδωσε έναυσμα να ξεκινήσουμε τη συζήτηση για το τι γίνεται μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου με τρανταχτό παράδειγμα το ΠΑΔΑ, που ξεκίνησε να λειτουργεί φέτος με τεράστιες ελλείψεις σε καθηγητές και με υπεράριθμα εργαστήρια, που έρχονται ως αποτέλεσμα του πετσοκόμματος της κρατικής χρηματοδότησης στα Ιδρύματα. Με βάση αυτό διοργανώσαμε μαζί με άλλους Φοιτικούς Συλλόγους του ΤΕΙ εκδήλωση με θέμα “εργασιακή προοπτική και μετά το πτυχίο τι;” με ομιλητές από κλαδικά σωματεία σχετικά με τις σχολές του ΤΕΙ και φοιτητή από το ΠΑΔΑ, στην οποία συμμετείχαν περίπου 250 σπουδαστές. Σε αυτά τα πλαίσια διευρύναμε τη συζήτηση στην ανάγκη να υπάρχει ένας ζωντανός σύλλογος που να είναι όπλο των φοιτητών. Έτσι γεννήθηκε το αίτημα της καθαίρεσης του ΔΣ του Συλλόγου, που με ευθύνη της ΔΑΠ δεν είχε συγκροτηθεί ποτέ και επομένως αδρανοποιούσε ολόκληρο τον Σύλλογο. Η ανάγκη αυτή φάνηκε και από το ότι για την καθαίρεση ψήφισαν ομόφωνα 150 σπουδαστές (διπλάσιοι από τους ψηφίσαντες

Οδηγητής

των τελευταίων εκλογών), ενώ η παρέμβαση της τελευταίας στιγμής που προσπάθησε να κάνει η ΔΑΠ δεν έπιασε τόπο. Κατά συνέπεια, άρχισε να συζητιέται και η εκλογή ενός ΔΣ που να ανταποκρίνεται και να διεκδηκεί το πλαίσιο αιτημάτων των φοιτητών. Διοργανώθηκαν άμεσα εκλογές από τις οποίες φάνηκε το κύρος που είχαμε αποκτήσει σαν αγωνιστές το προηογύμενο διάστημα. Το ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής ΚΣ αναδείχθηκε με απόλυτη αυτοδυναμία και για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο Σύλλογος πέρασε στα χέρια στων σπουδαστών. Από αυτό βγάζουμε πλούσια συμπεράσματα. Είδαμε και το προηγούμενο διάστημα ότι παρά τη μικρή δυναμική μας στον χώρο αν ενεργήσουμε μάχιμα και με σωστό σχεδιασμό, καταστούμε κατανοητό στους σπουδαστές πως μέσω των αγώνων καταφέρνεις να αλλάξεις τη ζωή σου προς το καλύτερο. Αυτό που δείχνει η πείρα μας είναι πως πάντα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, να ενημερωνόμαστε για τις εξελίξεις και να διαμορφώνουμε κριτήριο με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας, χωρίς συμβιβασμό. Έτσι, λοιπόν, σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να διεκδηκούμε στη ΣΕΥΠ. Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη... ίσα-ίσα τώρα ξεκινούν όλα. Όλα τα άρθρα του νομοσχεδίου θα αρχίσουν να εφαρμόζονται σε βάρος μας το επόμενο διάστημα. Το θέμα είναι να μην τα παρατάμε. ‘Οσο θα υπάρχει δυναμικός σύλλογος θα υπάρχει και κίνημα. Το επόμενο διάστημα έχουμε να αντιμετωπίσουμε περικοπές σε προσωπικό, υποδομές και υλικοτεχνικό εξοπλισμό και θα μας βρουν μπροστά τους. Αναστασία Χατζηβασίλη, ΤΟ ΑΕΙ-ΤΕΙ Λάρισας

Από την παρέμβαση στο μαθητικό κίνημα Ιωαννίνων – Σκέψη για την απάντηση των 17άρηδων στις εκλογές

ρχικά να δηλώσω τη συμφωνία μου με τις Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας. Θα ήθελα να μεταφέρω την πείρα των μαθητικών Οργανώσεων των Ιωαννίνων, καθώς και τα συμπεράσματα που βγάλαμε από την προσπάθειά μας να γίνουμε περισσότεροι και ικανότεροι, αλλά και να πρωτοστατήσουμε στον αγώνα για να μπλοκαριστεί το νομοσχέδιο για το Νέο Λύκειο. Από την αρχή της χρονιάς, μετά το κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας για μαζικό ξεσηκωμό ενάντια στην κυβέρνηση, τα μέλη της ΚΝΕ, μαζί με άλλους συμμαθητές μας από τα σχολεία πρωτοστατήσαμε, μέσα από τα 15μελή στα οποία εκλεχτήκαμε, στην ενημέρωση των μαθητών και την οργάνωση της απάντησης του μαθητικού κινήματος της πόλης μας. Κόντρα σε όλα όσα ακούγαμε και την τρομοκρατία που δεχθήκαμε, πραγματοποιήσαμε τη μεγαλύτερη μαθητική πορεία που έχει γίνει στα Γιάννενα τα τελευταία 5 χρόνια, στην οποία συμμετείχαν μαθητές από 16 σχολεία της πόλης. Βασικό αποτέλεσμα του αγώνα μας είναι η ίδρυση της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Ιωαννίνων που μέχρι στιγμής έχει συμβάλλει στον σκοπό της, συνενώνει τους αγωνιστές μαθητές από κάθε σχολείο και ήδη προετοιμάζει τη μαζική απάντηση απέναντι στην κυβέρνηση όποτε τολμήσει να φέρει το νομοσχέδιο στη Βουλή. Σε αυτόν τον αγώνα είχαμε συμμάχους αλλά κι εχθρούς. Μας συμπαραστάθηκαν έμπρακτα η Ένωση Γονέων, το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων, ταξικά εργατικά σωματεία και φοιτητικοί σύλλογοι της πόλης. Ήρθαμε όμως και αντιμέτωποι με ένα ενορχηστρωμένο σχέδιο για να κάτσουμε στ’ αυγά μας. Σαν ένας άνθρωπος η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τα τοπικά στελέχη της εκπαίδευσης (η πλειοψηφία ΝΔ) και μερίδα καθηγητών προσπάθησαν να μας πείσουν πως δεν βγαίνει τίποτα. Όλο αυτόν τον καιρό και πόσο μάλλον από εδώ και πέρα, όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές, θα φέρνουν τους μαθητές σε διλήμματα και αδιέξοδα για να σταματήσουν να παλεύουν για τη ζωή που τους αξίζει. Προσπαθούν να μας πείσουν πως οι αγώνες δεν βγάζουν πουθενά γιατί αυτή η ζωή είναι μονόδρομος, πως αυτό το σάπιο σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια κι εκμετάλλευση δεν μπορεί να αλλάξει και πως το να σκεφτόμαστε κάτι καλύτερο είναι ουτοπία. Ταυτόχρονα όμως οι ίδιοι θα πουλάνε και ελπίδες στους μαθητές για ένα καλύτερο μέλλον με ένα καλύτερο σχολείο. Δεν θα τους πιστέψουμε όμως! Έχουμε πείρα! Τους είδαμε

όλα αυτά τα χρόνια πως τα σχολεία που θέλουν είναι για τους λίγους, καθώς μόνο όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνει φροντιστήριο μπορεί και να πετύχει. Το σχολείο που θέλουν αυτοί είναι άδικο για τους πολλούς και παράδεισος για τους λίγους. Αυτό που θέλει το σημερινό σχολείο είναι να μας προετοιμάσει για αυριανούς εργαζόμενους που θα μας χρησιμοποιούν όμως όπως μας χρειάζονται για το σάπιο σύστημά τους. Θέλουν την όρεξη και το μεράκι που θα έχουμε για τη δουλειά μας για να αυξάνουν τα κέρδη τους. Οι μαθητές δεν το θέλουμε αυτό το σχολείο και αγωνιζόμαστε. Ωστόσο, οι ίδιοι οι δήμαρχοι, οι διευθυντές της Β’ Βάθμιας μας αντιμετώπισαν με αδιαφορία και ο κύριος Υπουργός στην Αθήνα φοβήθηκε από το “κύμα” των μαθητών που ξεσηκώθηκε. Το να στεκόμαστε αγωνιστικά και όχι παθητικά στα σχεδιά τους είναι ο φόβος τους, ο χειρότερος εφιάλτης τους. Κάνουν τεράστια προσπάθεια να μας πείσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ πως ο ένας είναι καλύτερος από τον άλλον. Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει τον εαυτό του πιο προοδευτικό σε σχέση με τη συντηρητική ΝΔ. Είναι όμως προοδευτικό πολλοί συμμαθητές μας να μην έχουν ρέυμα στο σπίτι τους, γυρνώντας την κοινωνία του 21ου αιώνα 200 χρόνια πίσω; Μήπως πρόοδος είναι να δίνονται δις ευρώ σε όπλα και να σκοτώνονται λαοί, να γεμίζει η Μεσόγειος νεκρά παιδιά και την ίδια στιγμή να μην υπάρχει φράγκο για βιβλία, πετρέλαιο και υποδομές στα σχολεία μας; Είναι προοδευτικό να κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι οι δολοφόνοι του Πάυλου Φύσσα και να συνεχίζουν την εγκληματική τους δουλειά; Είναι μήπως τόσο προοδευτικό να βάζεις δύο πανελλαδικές εξετάσεις “διώχνοντας” τους μαθητές από το σχολείο; Όλα αυτά δεν είναι πρόοδος αλλά γυρνούν την κοινωνία μας πολλά χρόνια πίσω. Οι μαθητές δεν τρώμε κουτόχορτο! Δεν μπαίνουμε στα διλήμματά σας! Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από αυτό που μας αξίζει. Έχουμε επιλογή, δεν είναι όλοι το ίδιο. Ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι στο πλευρό μας όλα αυτά τα χρόνια και στηρίζουν τον αγώνα μας. Η φωνή μας είναι η φωνή του ΚΚΕ. Θα ψηφίσουμε ΚΚΕ γιατί έτσι δίνουμε δύναμη στους δικούς μας αγώνες. Γιατί αυτό που ζούμε σήμερα δεν έχουμε πλέον κανέναν προβληματισμό για το αν πρέπει να αλλάξει. Θα αλλάξει και είμαστε σίγουροι για αυτό γιατί εμείς θα το αλλάξουμε! Τα όνειρά μας δεν χωράνε στο σάπιο σύστημά τους. Είμαι βέβαιη πως ανήκω σε μία Οργάνωση, στην επαναστατική Οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ, που θα ριχτεί στη μάχη για τους αγώνες του μέλλοντος. Γιατί ο 21ος αιώνας, είναι σημαντικός αιώνας. Είναι ο αιώνας της επανάστασης. Ειρήνη Κωσταδήμα, μαθήτρια, ΟΒ 4ου ΓΕΛ Ιωαννίνων

ισερχόμενοι στον δεύτερο αιώνα ζωής και δράσης του ΚΚΕ και της νεολαίας του της ΚΝΕ, η οποία συμπλήρωσε τα 50 χρόνια της, είμαστε βέβαιοι ότι με όπλο τις Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο θα γίνουμε πιο ικανοί στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού. Η δράση των κομμουνιστών στον χώρο των Πανεπιστημίων, ο οποίος αποτελεί κύριο χώρο δράσης και έκφρασης των φοιτητών, είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ, τη στιγμή που η αστική τάξη και η κυρίαρχη ιδεολογία της, με κύριο εκφραστή τον ΣΥΡΙΖΑ, επιδρά στη νεολαία και καλλιεργεί στις συνειδήσεις τις απόψεις του αιώνιου καπιταλισμού, της ατομικής λύσης και των μειωμένων απαιτήσεων. Στα ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης, με αφορμή το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τον αθλητισμό, ξέσπασε μια πρωτοφανής κινητοποίηση των φοιτητών για τα δεδομένα του Συλλόγου και της σχολής. Η κυβέρνηση με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο υποβαθμίζει το πτυχίο του επιστήμονα γυμναστή εξισώνοντάς το με πτυχία ιδιωτικών σχολών και ΙΕΚ, εισάγει τον ρόλο του “εκπαιδευτή” ο οποίος θα κατέχει σκόρπιες γνώσεις από τις εκάστοτε ιδιωτικές σχολές και καταργεί ουσιαστικά τον ρόλο του γυμναστή επιστήμονα. Εμείς προχωρήσαμε άμεσα σε συνέλευση του Α΄ έτους και σε κινητοποίηση στην πρυτανεία του ΑΠΘ με αιτήματα την κατάργηση του νομοσχεδίου και τη συνολική αναβάθμιση των σπουδών μας. Η σταθερή παρουσία μας στη σχολή από την αρχή της χρονιάς ακόμα και με αδυναμίες στην παρέμβασή μας και



Φλεβάρης 2019

στην ολόπλευρη προπαγάνδα των θέσεων του Κόμματος για τον αθλητισμό, μας καθιέρωσε στα μάτια των φοιτητών ως τη μόνη δύναμη που είναι σταθερή και πρωτοπόρα στον αγώνα. Το συγκεκριμένο γεγονός μας διδάσκει ότι η αντίληψη πως η καθημερινή δουλειά που κάνουμε, οι ατομικές συζητήσεις με τους φοιτητές, η γενικότερη επαφή μας με τον κόσμο, δεν έχουν αντίκρισμα, ότι ο κόσμος δεν βγάζει συμπεράσματα, σκέψεις που κάθε σύντροφος έχει κάνει κάποια στιγμή, είναι λανθασμένες και επιπόλαιες. Διότι σε χρονικές περιόδους που η συμμετοχή και το ενδιαφέρον των φοιτητών αυξάνονται, η παρέμβαση που έχουμε κάνει όλο το προηγούμενο διάστημα σε περιόδους “ηρεμίας” αφήνει αποτύπωμα στις συνειδήσεις φοιτητών, οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις μας αναζητούν. Κάτι που συνέβη ως ένα βαθμό και στα ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης με αφορμή το νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Στις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν επικράτησε η γραμμή ορισμένων δυνάμεων φιλικά προσκείμενων στη ΔΑΠ, γραμμή που χαρακτηρίζει τη λογική του μικρότερου κακού με αίτημα την τροποποίηση ορισμένων άρθρων του νομοσχεδίου. Αντιπαλέψαμε αυτή τη λογική και προσπαθήσαμε να καλλιεργήσουμε τον δρόμο της σύγκρουσης, με επίκεντρο τις σπουδές, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών. Μια ακόμη παράμετρος της παρέμβασής μας αποτελεί και ο τρόπος με τον οποίο δρούμε κάτω από αρνητικές για εμάς συνθήκες και πως ατσαλωνόμαστε και γινόμαστε ικανότεροι στη δουλειά μας μέσα από τέτοιες καταστάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι συνελεύσεις του Συλλόγου στις οποίες μειοψηφήσαν οι θέσεις μας. Παρ΄ όλα αυτά με την τριβή που είχαμε με τους φοιτητές και στις συνελεύσεις αλλά και ατομικά ξεχωρίσαμε ορισμένα παιδιά που συμφωνούν μαζί μας και είναι πρόθυμα να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους, αυξήσαμε τον περίγυρό μας στη σχολή και συνεχίζουμε από καλύτερες θέσεις τον αγώνα. Ενδεικτικό είναι και το γεγονός ότι στην τελευταία κινητοποίηση καταφέραμε να ακουστούν τα δικά μας συνθήματα κάτι που στις προηγούμενες κινητοποιήσεις δεν είχε συμβεί. Επομένως, είναι σημαντικό να μην μας διακατέχει απογοήτευση και να παρεκκλίνουμε από τις θέσεις μας ακόμα και αν η πλειοψηφία των φοιτητών δεν συμφωνεί μαζί μας αλλά να αναζητούμε συνεχώς τρόπους βελτίωσης της δράσης μας, πως θα πατήσουν πιο αποτελεσματικά οι θέσεις μας στον χώρο με εξειδικευμένο πλαίσιο πάλης. Το ζήτημα επομένως της ιδεολογικής διαπάλης και της συνολικής δράσης μας είναι μαραθώνιος και όχι “εκατοστάρι” αφού στο μυαλό μας πρέπει να βρίσκεται πάντα η εκτίμηση των αρνητικών συμπερασμάτων, χαρακτηριστικά που καθορίζουν μια επαναστατική οργάνωση. Έπειτα από κάποιο διάστημα, η συμμετοχή των φοιτητών ατόνησε και η αγανάκτηση που υπήρχε ξεφούσκωσε. Η συγκεκριμένη κατάσταση δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε εκπτώσεις από τη δράση μας αλλά αντίθετα είναι “πάσα” για εμάς ώστε να αποδείξουμε στους φοιτητές ότι ο δρόμος που ακολούθησαν, δηλαδή ο δρόμος των χαμηλότερων απαιτήσεων, της λογικής “αν μας δώσουν έστω και κάτι είναι κέρδος”, οδήγησε τον Σύλλογο και τους φοιτητές στην κατάσταση που υπήρχε εδώ και τόσα χρόνια, στον εφησυχασμό και στην αποχή από συλλογικές διαδικασίες. Όλη η παρέμβασή μας πρέπει να αναδεικνύει την ανωτερότητα της διεκδίκησης και του αγώνα ενάντια στην αποχή, στον ατομικό δρόμο και στη μιζέρια. Ότι πλέον οι φοιτητές έχουν πείρα από τη συγκεκριμένη κατεύθυνση και το που τους έβγαλε. Τώρα είναι αναγκαίο να συγκρουστούν με όλες αυτές τις αντιλήψεις και να βάλουν στο στόχαστρο τις πραγματικές τους ανάγκες, για πτυχίο μοναδική προϋπόθεση για την εύρεση εργασίας, για συνολική αναβάθμιση των σπουδών τους. Αιτήματα ρεαλιστικά στο σήμερα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των φοι-

66 τητών. Μόνο με αυτή την κατεύθυνση οι φοιτητές θα μετρήσουν βήματα και θα δουν αντίκρισμα και προοπτική στον αγώνα τους. Αποστόλης Δελλής, ΤΟ Υγείας ΑΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας

Η υπεροχή της πρότασής μας στην πάλη με τον οπορτουνισμό μπορεί να κερδίσει μαζικά νέους

ίναι αρκετά τα παιδιά στους χώρους παρέμβασής μας, που έχοντας απλώς κάποια “αριστερά” αντανακλαστικά και κάποια προοδευτικότητα στον τρόπο σκέψης τους εγκλωβίζονται στην παγίδα του οπορτουνισμού και από εκεί που ήθελαν να παλέψουν για κάτι καλύτερο στον σάπιο κόσμο που ζούμε, καταλήγουν στο να περιορίζεται η προσπάθειά τους να παλέψουν γι΄αυτόν τον καλύτερο κόσμο. Αυτή η παγίδα είναι αρκετά επικίνδυνη γιατί συνδυάζει, από τη μία μια επαναστατική και κάποιες φορές υπερεπαναστατική ρητορική, αλλά και από την άλλη αιτήματα που μοιάζουν ίσως πιο “απτά”, πιο “εφικτά” στα μάτια κάποιου. Είναι γνωστό ότι οι δυνάμεις του οπορτουνισμού συχνά επιδιώκουν να προβάλλουν ένα προφίλ μαχητικό και ριζοσπαστικό, μάλιστα “ακομμάτιστο και ανεξάρτητο»” και πως επικαλούνται την “ενότητα όλων των αριστερών” σε διάφορα μέτωπα, όπως το αντιφασιστικό, επικρίνοντάς μας μάλιστα για τη μη συμμετοχή μας σε αυτά, αποπροσανατολίζοντας έναν κόσμο. Αυτόν, λοιπόν, τον νεό κόσμο που φέρει αγωνιστική διάθεση, που βλέπει την αδικία γύρω του και θέλει να αντισταθεί σε αυτήν την κατάσταση που τον πλήττει, μπορούμε και οφείλουμε να του αναδείξουμε το γιατί η πολιτική κατεύθυνση των οργανωμένων δυνάμεων του οπορτουνισμού είναι αδιέξοδη και μπαίνει ανάχωμα στην ανασύνταξη του λαϊκού-εργατικού κινήματος με βάση την κάλυψη των σύχρονων αναγκών, καθώς και το γιατί η μόνη πραγματική διέξοδος είναι αυτή που προτείνει το Κόμμα μας. Πρέπει να επιμείνουμε στο ότι μια οργάνωση δεν καθίσταται επαναστατική επειδή απλά αυτοαποκαλείται έτσι ή αρέσκεται στον αντικαπιταλιστικό λόγο ή επειδή προβαίνει σε κινητοποιήσεις εκτόνωσης της δυσαρέσκειας ή σε μερικά σόου επίδειξης μαχητικότητας για το θεαθήναι. Πρέπει επίσης να προβληματίσουμε γύρω από το τι παρουσιάζουν οι δυνάμεις αυτές ως “εφικτό” και “ρεαλιστικό” σήμερα, να αποκαλύψουμε ότι δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από αυταπάτη το να ελπίζεις πως κάποια αστική κυβέρνηση, ακόμα κι αν θέλει να προβάλει φιλολαϊκό πρόσωπο, μπορεί να αποτελέσει λύση για τα προβλήματα του λαού, αφού η φύση της είναι τέτοια ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των ιμπερεαλιστών και μόνον αυτά. Σημαντικό είναι να τονίζουμε πως η ενότητα που επικαλούνται οι κατ’επίφαση ακομμάτιστοι και ανεξάρτητοι είναι το αντι-ΚΚΕ αίσθημα. Αυτό ήταν ήδη εμφανές σε συνελεύσεις σχολών, αλλά φαίνεται πως το αντικομμουνιστικό αίσθημα εντείνεται και η ενότητα αυτή διευρύνεται με ΠΑΣΠίτες, ΔΑΠίτες, μέλη της ΣΣΠ και αναρχικούς όπως πρόσφατα είδαμε στις εκλογές της ΦΕΑ καθώς και σε πρωτοβουλία στήριξης των αστέγων δικαιούχων φοιτητών στις ΝΕΕΜΠ. Η προσωπική μου πείρα επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Έχοντας συνείδηση της ταξικής μου καταγωγής και βιώνοντας τους φραγμούς που αυτή μου έβαζε σε πολλές πτυχές της ζωής μου (σπουδές, αθλητισμός, πολιτισμός), ήξερα ότι όφειλα να παλέψω για την αλλαγή αυτής της κατάστασης. Έχοντας αδύναμο πολιτικό κριτήριο και παρασυρόμενη από την αγωνιστική τους φυσιογνωμία έπεσα κι εγώ στην παγίδα του οπορτουνισμού. Ωστόσο, δε με ενέπνευσαν πραγματικά ποτέ

και δεν πίστεψα πως όντως μπορεί και πρέπει αυτός ο κόσμος να αλλάξει ριζικά. Η επαφή μου με αυτές τις δυνάμεις με οδήγησε στο κυνήγι μικρών νικών και οι απαιτήσεις μου οριοθετήθηκαν από αυτό το ταβάνι που αυτοί ονομάζουν “εφικτό”. ΄Οπως ήταν αναμενόμενο πολύ γρήγορα οδηγήθηκα στην απογοήτευση και την παραίτηση. Καθ’ όλη αυτή τη διάρκεια παρακολουθούσα τη δράση της ΚΝΕ και αν αρχικά δεν καταλάβαινα καλά τις στρατηγικές διαφορές, αναγνώριζα την αγωνιστική συνέπεια των μελών σε κάθε μικρό και μεγάλο που εμφανιζόταν είτε στη σχολή, είτε στις εστίες είτε σε κεντρικότερα ζητήματα. Οι συστηματικές συζητήσεις με μέλη της Οργάνωσης, η επιμονή που επέδειξαν, η επαφή με τον κομματικό τύπο που με προμήθευαν, η παρακολούθηση εκδηλώσεων με έκαναν να προβληματίζομαι έντονα, να ξεδιαλύνω σιγά σιγά ουσιαστικά ζητήματα της στρατηγικής και μέρα με τη μέρα να συνειδητοποιώ ότι ο μόνος δρόμος για τον κόσμο που ονειρευόμουν είναι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Όταν παρακολούθησα τη δράση της Οργάνωσης και συμπορεύτηκα μαζί της, κατάφερα αυτό που δεν είχα καταφέρει: να εμπνευστώ, να παλέψω για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, να αντιληφθώ ποιο είναι το χρέος μου απέναντι στην τάξη μου, να εμπιστευτώ απόλυτα την Οργάνωση και να νιώσω δυνατή μέσα από αυτό. Κι αυτό πιθανόν να μην είχε επιτευχθεί εάν οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισες με τους οποίους ερχόμουν σε επαφή δεν έδειχναν επιμονή, ζήλο, δε με βοηθούσαν στην κατανόηση της πρότασης του Κόμματος και δε με ενέπνεαν με τα προσωπικά τους παραδείγματα. Αυτή την ευγνωμοσύνη προς τα ΚΝίτικα μέλη, τώρα όντας κι εγώ οργανωμένο μέλος, την αντιλαμβάνομαι ως καθήκον να συστρατευτούν μαζί μας όλα τα παιδιά που έχουν αντικειμενικό όφελος από την πρότασή μας, ακόμα κι αυτά που έχουν αποπροσανατολιστεί και δεν έχουν αντιληφθεί πως η θέση τους είναι στην ΚΝΕ. Δήμητρα Τριανταφύλλου, ΟΒ Μηχανολόγων Μηχανικών ΕΜΠ

Ένωσης Γονέων, μικρής μερίδας καθηγητών και του Εργατικού Κέντρου. Παρ’ όλο που στην άλλη πλευρά υπάρχουν καθηγητές που επιρρεάζουν τους συμμαθητές μας με τη σκέψη πως οι αγώνες δεν βγάζουν πουθενά, δεν γίνεται να καταφέρουμε κάτι, εμείς είδαμε πως καταφέραμε κάτι και μας άκουσαν. Ορισμένα σχολεία της πόλης ήταν κάθετα αντίθετα στην ιδέα του αγώνα και της πορείας. Όσα παιδιά από αυτά ήθελαν να κατέβουν στον δρόμο, ορισμένοι συμμαθητές τους αλλά και ορισμένοι καθηγητές ήταν εμπόδιο. Το σχολείο που πηγαίνω είναι ένα από αυτά. Δυστυχώς στο 15μελές δεν έχουμε τον συσχετισμό οι αγωνιστές και γι’ αυτό δεν ανήκουμε στη ΣΕ. Είμαστε μαθητές όμως που παλεύουμε και θα παλέψουμε να μάθουν όλο και περισσότεροι συμμαθητές μας ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης της Συντονιστικής, τι έχει σκοπό και γιατί χρειάζεται να υπάρχει. Είναι ξεκάθαρο σε αρκετούς πως είναι απαραίτητος ένας συντονισμός. Με τους συμμαθητές μου που συζητήσαμε, που ήταν μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα, διαπιστώσαμε πως υπάρχουν κι άλλοι που θέλουν να αγωνιστούν, που προβληματίζονται και απλά δεν ξέρουν το πώς και δεν πιστεύουν πως μπορεί να πετύχει. Μάθαμε όμως να συζητάμε μέσα στα σχολεία μας, να απαντάμε σε προβληματισμούς και να γεννιούνται νέοι. Κύριος στόχος μας ήταν να συντονίσουμε ακόμη περισσότερους μαθητές, να μιλήσουμε και για την Οργάνωσή μας, να γίνουμε περισσότεροι οι επαναστάτες. Τελικά, η διαδρομή για κάποιον που έχει μάθει να αγωνίζεται μαζί μας, για να γίνει επαναστάτης στην ομάδα μας είναι πιο εύκολη. Οι συμμαθητές μας έκαναν ένα βήμα, συνειδητοποίησαν πως πρέπει οργανωμένα να αγωνιστούμε για να φτιάξουμε “ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων”. Ελευθερία Αγγελοπούλου, μαθήτρια, ΟΒ 4ου ΓΕΛ Ιωαννίνων

Σκέψεις για το δυνάμωμα των Συντονιστικών Επιτροπών – Η πείρα των Ιωαννίνων

Καθοδήγηση μαθητικών ΟΒ για να παρεμβαίνουν στα μαθητικά συμβούλια– Η πείρα της ΟΠ Ηπείρου – Κέρκυρας – Λευκάδας

αιρετίζω το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ και δηλώνω τη συμφωνία μου με τις θέσεις του ΚΣ. Είμαι μέλος της ΚΝΕ και μέλος της νεοσύστατης Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Ιωαννίνων και θα ήθελα να μεταφέρω την πείρα μας αλλά και την προσωπική μου εμπειρία. Αν και μαθήτρια της Γ’ Λυκείου που γνώριζα πως το νομοσχέδιο δε θα με αγγίξει, δεν μπόρεσα να κάτσω με σταυρωμένα τα χέρια, δεν ήθελα να καθίσω. Ήθελα να κατέβω στον δρόμο, να φωνάξω συνθήματα, να φωνάξουν όλοι οι μαθητές, να μας ακούσει ο κόσμος, να ξεσηκωθούμε περισσότεροι, να περάσουμε το μήνυμα πως έχουμε φωνή και διεκδικούμε ένα καλύτερο σχολείο, φτιαγμένο για τις ανάγκες μας. Σαν Κνίτες προφανώς πρωτοστατήσαμε στα σχολεία μας και μαζί με τους συμμαθητές μας που συμφωνούμε πρωτοστατίσαμε για να δημιουργήσουμε στον απόηχο της μαθητικής μας πορείας τη Συντονιστική Επιτροπή και από τότε προσπαθούμε να την κρατήσουμε καλά οργανωμένη. Πιο οργανωμένη Συντονιστική Επιτροπή σημαίνει κατά τη γνώμη μου: 1) Τακτικότερες συνεδριάσεις. Όχι μόνο μπροστά σε κάποιο κεντρικό σταθμό, όπως μια μαθητική πορεία, αλλά κάθε δύο βδομάδες βάζοντας στο επίκεντρο όλη τη ζωή μας, κάνοντας πιο βαθιές συζητήσεις όπως για τη φύση του σημερινού σχολείου, την επίθεση στα δικαιώματά μας, τι μας περιμένει μετά το Λύκειο κ.ά. Με αυτόν τον τρόπο κάθε μαθητής θα καταλαβαίνει πως αγκαλιάζεται κάθε πτυχή της ζωής του. Ο καθένας θα έχει θέση και άποψη μέσα στη Συντονιστική Επιτροπή. 2) Αύξηση των δράσεών της γύρω από την επίλυση προβλημάτων που αφορούν την καθημερινότητά μας. 3) Δραστηριότητες που θα προσεγγίσουν περισσότερους μαθητές, και άλλα 15μελή, όπως συναυλίες, αθλητικά τουρνουά κ.ά. Στη ΣΕ υπάρχουν παιδιά σχεδόν από κάθε σχολείο της πόλης και έτσι οι συζητήσεις μας, οι αποφάσεις μας και ό,τι σχετίζεται με το ν/σ αλλά και τις υπόλοιπες ΣΕ από άλλες πόλεις, καταφέραμε να το ακούνε μαθητές που μέσα τους έχουν όρεξη και διάθεση να αγωνιστούν. Σε αυτό τον δρόμο είχαμε τη στήριξη της

φείλουμε μπροστά στο Συνέδριο της Οργάνωσής μας να εξετάσουμε τα προηγούμενα χρόνια τι κάναμε καλύτερα και μετράμε τέτοια οργανωτική ανάπτυξη στους μαθητές, να οδηγηθούμε στα σωστά συμπεράσματα, να καθορίσουμε τους στόχους μας. Αναπτύσσαμε σταθερά τις μαθητικές μας δυνάμεις, υπήρχαν περισσότεροι ΚΝίτες μαθητές κάθε Σεπτέμβρη στα σχολεία. Δεν μεταφραζόταν όμως αυτόματα σε βήματα στο δυνάμωμα του μαθητικού κινήματος. Αντιληφθήκαμε πως πρέπει να αλλάξει η δική μας βοήθεια. Συγκεκριμένα ξεχωρίζω τα εξής: 1) Στήριξη μαθητικών καθοδηγητών. Συλλογικά εντοπίζαμε στα καθοδηγητικά Όργανα πως δεν υπήρχε ενιαία αντίληψη γύρω από το μαθητικό κίνημα. Πήραμε μέτρα με ακτιφ στελεχών, ανταλλαγή πείρας, ιδεών, οδηγούμασταν σε συμπεράσματα, εκπαιδευόμασταν να δουλεύουμε με αυτά, να τα βάζουμε στη ζωή. Το βασικό βέβαια το οποίο κάναμε είναι να επιλέξουμε συγκεκριμένα σχολεία σε κάθε πόλη και στηρίξαμε τη δουλειά μας, δοκιμάσαμε πράγματα με σκοπό να αποκτήσουμε πείρα, να οδηγηθούμε σε νέα συμπεράσματα. Αυτό ήταν πραγματική στήριξη, ιδεολογική – πολιτική βοήθεια προς τους μαθητικούς καθοδηγητές. 2) Σταθεροποίηση της λειτουργίας ΟΒ. Μας βοήθησε εκτός του προφανούς στο δέσιμο της ΟΒ, να νιώσουν ως ομάδα, να έχουμε εικόνα κ.λπ. Συζητώντας πιο βαθιά, πιο ανοιχτά, ίσως πιο ελεύθερα μέσα στη μαθητική ΟΒ, μπορούμε να αντιληφθούμε πως σε κάθε σχολείο απασχολεί μια γκάμα ζητημάτων. Κάποια τα θεωρούν προβλήματα και άλλα όχι τόσο, κάποια άδικα και άλλα όχι. 3) Στήριξη μαθητών με σκοπό να “ηγηθούν” στα σχολεία τους, να αναπτύξουν πρωτοπόρα δράση με τους συμμαθητές τους, να πάρουν πάνω τους την ανάπτυξη της Οργάνωσης. Μας βοήθησε, εκτός του ότι απέκτησαν κοινωνική πείρα, στην αφομοίωσή τους. Για να τα πετύχουμε αναπτύξαμε πρωτοπόρα δράση μέσα στα σχολεία. Με δυνάμωμα των ΟΒ, σχέδιο αγωνιστικής παρέμβασης στα μαθητικά συμβούλια και κορύφωση σε κεντρι-

Οδηγητής

κές πρωτοβουλίες της Οργάνωσης. Όσο απλώνεται και σταθεροποιείται τέτοια δουλειά, τόσο θα εκπαιδεύει τους μαθητές να σκέφτονται, να κάνουν δική τους υπόθεση την παρέμβαση στο σχολείο, στα 15μελή. Βαθαίνοντας τα ΤΣ και οι ΟΒ σε αυτή την αντίληψη γίνονται πιο ικανά. Βέβαια, προϋποθέτει σταθερότητα στη στρατολογία, δηλαδή να γινόμαστε πιο πολλοί. Στα Γιάννενα αυτή η δουλειά αποκρυσταλλώθηκε με ανάπτυξη στους μαθητές. Θαρρετά ξεπεράσαμε αντιλήψεις για το ποιος είναι έτοιμος, ποιος κάνει κ.λπ. Η ανάπτυξη, το δυνάμωμα της ΚΝΕ έφερε νέα ώθηση στο ίδιο το μαθητικό κίνημα. Αποτελέσματα αυτής της δουλειάς είναι η μεγαλύτερη μαθητική πορεία των τελευταίων χρόνων, οι αποφάσεις περισσότερων 15μελών, η ίδρυση της Συντονιστικής Επιτροπής, η δημιουργία ΟΒ σε σχολείο που δεν είχαμε κανέναν. Παραμένουν βέβαια συγχύσεις που πρέπει με πείσμα να ξεπεράσουμε, να βαθύνει η αντίληψή μας γύρω από τα μαθητικά συμβούλια και τον τρόπο λειτουργίας τους. Η ολόπλευρη στήριξη των εκλεγμένων για να κοντράρονται, να δείχνουν το διαφορετικό, να κατοχυρώνουν τη δική μας οπτική στην πράξη, είναι το πιο καθοριστικό καθοδηγητικό μέτρο που πρέπει να πάρουμε όπου έχουμε έστω έναν μαθητή. Αυτό γιατί ο συσχετισμός κρίνεται στο σύνολο του σχολείου και όχι στενά στα πλαίσια ενός 15μελούς. Είναι λάθος η αντίληψη που λέει “αν δεν πάνε καλά οι εκλογές δεν μπορώ να κάνω τίποτα, δεν μπορώ να παρέμβω”. Αρχικά, ο συσχετισμός εξαρτάται και από το πως δώσαμε τη μάχη των εκλογών. Αν πριν ακόμα ανακοινωθούν οι εκλογές η ΟΒ μαζεύτηκε, συζήτησαν όλα τα μέλη πως θα βάλουν υποψηφιότητα, πως θα οργανωθεί ο “προεκλογικός αγώνας”, ποια παιδιά θα βάλουν υποψηφιότητα μαζί μας για να είμαστε σίγουρα 8/15, Έτσι, ίσως να έχουμε τον αριθμητικό συσχετισμό σε ένα 15μελές. Ο συσχετισμός όμως δεν είναι αριθμοί και πόσο μάλλον δεν είναι στάσιμος. Οι αποφάσεις ενός 15μελούς αποτελούν “εργαλείο” για να γίνει κάτι γνωστό σε ολόκληρο το σχολείο. Για παράδειγμα στα περισσότερα 15μελή Λυκείων εκλέγονται παιδιά από τη Γ’ Λυκείου. Φέτος, που είναι χρονιά ν/σ που τσακίζει την Α’ και Β’ Λυκείου, δηλαδή τα 2/3 κάθε Λυκείου τι έπρεπε να πούμε; Δεν αφορά το 15μελές, δεν μας ακούνε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα; Ή να σκεφτούμε πως αφορά τα 2/3 του σχολείου και με πολυμορφία να προκαλέσουμε κίνηση και να πιέσουμε το 15μελές να αποφασίσει; Με έναν τέτοιο τρόπο δουλειάς, έχουμε ή δεν έχουμε την πλειοψηφία του 15μελούς, θα καταφέρουμε να παρέμβουμε στο σύνολο του σχολείου και εν τέλει να διαμορφώνουμε εμείς τον συσχετισμό. Πρέπει να ανοίξουμε κόντρα μέσα στο σχολείο, κόντρα επιχειρημάτων, ειδικά με συγκεκριμένους εκλεγμένους. Μόνο έτσι θα βγούμε μπροστά και θα εκφραστούν μαζί μας τα παιδιά που δεν συμφωνούν. Αν από τώρα αρχίσουμε να παρεμβαίνουμε έτσι, του χρόνου θα έχουμε σίγουρα έναν διαμορφωμένο περίγυρο σε κάθε σχολείο, μια ομάδα παιδιών που θα έχουν κριτήριο για το πως πρέπει να είναι το 15μελές, ποιοι να εκλεγούν κ.λπ. Με αυτές τις σκέψεις πιστεύω πως θα συνεχίσουμε τα καλά βήματα της Οργάνωσής μας. Χωρίς μεγάλα λόγια, αλλά με μεθοδικότητα, σχέδιο για περισσότερους και δουλειά με τα συλλογικά μας συμπεράσματά μας σε κάθε φάση, θα κάνουμε πράξη το σύνθημα του Συνεδρίου μας. Αλέξης Κατσαρός, μέλος του Γραφείου Περιοχής Ηπείρου – Κέρκυρας – Λευκάδας

ι Oργανώσεις μας στα ΑΕΙ καθημερινά κρίνονται στο κατά πόσο καταφέρνουν στον χώρο ευθύνης τους να χτίζουν τη συμφωνία τους και να διαπαιδαγωγούν όσο το δυνατόν περισσότερους. Βασικό εργαλείο στη δουλειά μας αυτή είναι οι Φοιτητικοί Σύλλογοι. Στην ΤΟ του ΑΕΙ Ιωαννίνων έχουμε καταφέρει να διαπερνά την πλειοψηφία της Oργάνωσης η αγωνία για οργάνωση της πάλης για κάθε οξυμένο πρόβλημα, δε μας λείπει δηλαδή η μαχητικότητα, αλλά και η σταθερή έγνοια να αναπτύσσουμε κοινή δράση με κόσμο, να του χρεώνουμε σε ένα βαθμό δουλειά. Πάνω σε αυτά τα βήματα που έχουμε να μετρήσουμε κυρίως όμως είναι στο

πως ανοίγουμε κάθε θέμα, πως πολιτικοποιούμε την πάλη, πως δηλαδή δουλεύουμε όπως λέμε με πλαίσιο πάλης εξειδικευμένα ανά κλάδο, ανά χώρο και ανά θέμα. Σωστά εντοπίζεται ότι πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε την καλλιέργεια της αντικαπιταλιστικής σκέψης ως εξής: προκύπτει ένα πρόβλημα, το ανοίγουμε μαζικά, τσιμπάμε πρωτοπόρους, οργανώνουμε τη δράση με κόσμο και με τον κόσμο αυτό συζητάμε το ποιος φταίει. Όσο σωστά και αποδεικτικά κι αν καταφέρουμε να το κάνουμε αυτό, να αναδείξουμε δηλαδή τον ένοχο, από μόνο του δεν αρκεί. Γιατί έτσι μπορεί να καταλήξουμε να έχουμε και τα ανάποδα αποτελέσματα από αυτά που θέλουμε. Να εντείνεται δηλαδή η λογική της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, της αποθέωσης του ανίκητου αντιπάλου. Ορισμένα στοιχεία για το πώς παρεμβαίνουμε στους φοιτητές είναι τα εξής: 1. Σηκώνω το πρόβλημα και αναδεικνύω αποδεικτικά (παίρνοντας διαζύγιο με τη γενικότητα) τον ένοχο 2. Δουλεύω με ριζοσπαστικά αιτήματα που αναδεικνύουν τις σύγχρονες ανάγκες. Ριζοσπαστικό αίτημα δεν είναι το αίτημα που πάει τη συμφωνία “στον Θεό” αλλά ούτε και αυτό που “μπορεί” να δώσει ο αντίπαλος. Είναι το συνεκτικό πλαίσιο αιτημάτων που από τη μια δίνει τη βάση για προβληματισμό ως προς το εάν υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες, αλλά και από την άλλη σε εκείνη τη φάση δεν ενσωματώνεται. Αυτή η δουλειά λύνει στο μυαλό των δυνάμεών μας το τι σημαίνει “δουλεύω με το πρόγραμμα του ΚΚΕ”. Αυτό είναι το κλειδί με το οποίο μπορούμε να ξεκλειδώσουμε τη συζήτηση για τις σύγχρονες δυνατότητες. Θέλει όμως πολλή σκέψη αλλά και τριβή από το στελεχικό δυναμικό, με πρωτόβουλο πνεύμα και χωρίς αναμονή μόνο των κεντρικών κατευθύνσεων, με αξιοποίηση εκδόσεων της Σύγχρονης Εποχής, οι οποίες αν μπουν στη ζωή μπορούν να μας εφοδιάσουν μέχρι και με διεκδικήσεις για το σήμερα (π.χ. “Οκτωβριανή επανάσταση και Παιδεία”). Τα υλικά αυτά είναι όπλα για τις Οργανώσεις μας στα ΑΕΙ, μιας και αυτή η συζήτηση για τις δυνατότητες μπορεί ακόμα και συγκριτικά με άλλους χώρους να ανοίξει με πολύ πιο ευνοϊκές όρους στα ΑΕΙ, πρέπει να γίνει για εμάς ρουτίνα. Αυτή η δουλειά πρέπει να ανοίξει επιπλέον επειδή οι ΦΣ δεν αποτελούν μόνο όργανα πάλης για τους όρους σπουδών, αλλά επειδή έχουν ως αποστολή τους την πάλη για να διαμορφώνονται ολοκληρωμένοι επιστήμονες με κατανόηση του κοινωνικού τους ρόλου. Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό στις γραμμές μας εντείνοντας μια δουλειά που έχουμε κάνει προσπάθεια να στήσουμε σε σχέση με τα προγράμματα σπουδών και τον κλάδο. Διαμορφώνοντας πλαίσιο πάλης, διεκδικήσεις που δεν αφορούν μόνο το αν θα κοπεί ένα μάθημα ή αν θα προχωρήσει μια αντιδραστική αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών, αλλά αναδεικνύοντας ανά χώρο και ανά κλάδο το γεγονός ότι το αστικό Πανεπιστήμιο δεν παίζει τον πραγματικό κοινωνικό ρόλο του, που είναι να υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και να συμβάλλει στην ανάπτυξη με σκοπό την κάλυψή τους. Γίνεται να μην ανοίγει σταθερά, και όχι μόνο στον περίγυρο αλλά πλατιά με διάφορες μορφές στις σχολές Υγείας το πώς συγκροτείται η πρόληψη στον καπιταλισμό και ως αποτέλεσμα αυτού σε αυτό τον άξονα συγκροτούνται και τα προγράμματα σπουδών; Αν δεν αναδείξουμε ότι ακόμα και μέσα από τη διδασκαλία απαξιώνεται η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ή διδάσκεται με όρους κόστους-οφέλους μιας και τα κέρδη είναι στη διάγνωση και τη θεραπεία, ή ότι ακόμα και αυτά που μαθαίνει ο νέος γιατρός δε θα μπορεί να τα εφαρμόσει λόγω των DRGs, θα έχουμε αφήσει αναξιοποίητα βασικά μας όπλα (με αντίστοιχα παραδείγματα και σε άλλες σχολές). Προφανώς όλα τα παραπάνω δεν αρκούν ώστε να χτίζεται η συμφωνία αν δε συνδυάζεται με την επίμονη προσπάθεια να επιλέγουμε τις κατάλληλες μορφές πάλης, να δίνουμε τον τόνο για μεγαλύτερη συμμετοχή σε αυτές. Χρειάζεται με καθαρό μυαλό να σκύβουμε πάνω από τις μορφές πάλης που θα επιλέγουμε, όχι μόνο με βάση τις διαθέσεις αλλά με και με βάση το πώς εκπαιδεύουμε μια πρωτοπορία μέσα στις σχολές, πως χτίζουμε την αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική, αλλά και τη στάση των άλλων δυνάμεων και τον συσχετισμό. Γιάννης Ιωαννίδης, ΣΠ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας της ΚΝΕ



Φλεβάρης 2019

Για τη δουλειά στον Σύλλογο Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών

περσινή χρονιά ήταν χρονιά αυξημένων απαιτήσεων, καθώς έπρεπε να βάλουμε στη δράση τα συμπεράσματα από το 20ο Συνέδριο του Κόμματός μας. Θα αναφερθώ στον χώρο της σχολής των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πάτρας, όσον αφορά στο κομμάτι παρέμβασης στο κίνημα. Το άνοιγμα με τη θέση μας για τον πόλεμο, με κορύφωση το αντιπολεμικό συλλαλητήριο ανέδειξε τις δυνατότητες και τη δυναμική των θέσεών μας, καταφέραμε να κατεβάσουμε αρκετούς φοιτητές του Συλλόγου μας στον δρόμο. Στον Σύλλογο της σχολής μας πλειοψηφούσαν εκείνο το διάστημα οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, με αρνητικά αποτελέσματα στις συλλογικές διαδικασίες της σχολής, στη σταθερότητα των συνελεύσεων, στην ετοιμότητα του Συλλόγου να παίρνει αγωνιστικές αποφάσεις. Η παρέμβασή μας μπροστά στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο μάς έδωσε παραπέρα ώθηση στην προσπάθειά για αλλαγή συσχετισμών στον Σύλλογο, που είχε σαν αποτέλεσμα στις τελευταίες φοιτητικές εκλογές να πλειοψηφήσει το ψηφοδέλτιο της ΠΚΣ. Μας έβγαλε μπροστά ότι είχαμε ενισχύσει τη διαπάλη στα έτη και μάλιστα κάναμε προσπάθεια να την εξειδικεύουμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντιπαράθεσή μας με τη ΔΑΠ όσον αφορά στο δικαίωμα για δωρεάν σπουδές, σε αντίθεση με τα δίδακτρα που έχουν επιβληθεί στα μεταπτυχιακά προγράμματα της σχολής. Για να ενισχύσουμε την επιχειρηματολογία ανά έτος οργανώσαμε μικροσυσκέψεις με φίλους της ΚΝΕ, τους εξοπλίσαμε, αλλά συνάμα τους εμπιστευτήκαμε. Όλη αυτή η δουλειά μας έβγαλε μπροστά, γιατί όχι μόνο τα βάλαμε με τις άλλες δυνάμεις, αλλά συγκρουστήκαμε και με την αποχή. Η φετινή ακαδημαϊκή χρονιά είναι πιο απαιτητική για μας, καθώς πρέπει σαν πρώτη δύναμη να ζωντανέψουμε τον Σύλλογο. Και τι εννοούμε ζωντάνια; Να αρχίσουν να λειτουργούν οι δομές που έχουν στηθεί, αλλά και να δημιουργούνται νέες. Να γίνει ο Σύλλογος το αποκούμπι του κάθε φοιτητή και το ΜΑΣ η δύναμη που τον αναζωογονεί. Ωστόσο, παρόλες τις εκτιμήσεις μας, σημειώνονται πάλι κάποιες καθυστερήσεις ανάλογες με τις περσινές. Βέβαια, έχουμε καταφέρει οι συνδικαλιστές του χώρου να έχουν αντανακλαστικά για οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο ζήτημα προκύπτει. Έχουμε καταφέρει να είμαστε αναγνωρισμένοι σαν καταξιωμένοι αγωνιστές στο πρώτο έτος, να είμαστε αυτοί που εμπιστεύονται στα προβλήματά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το θέμα για τους μετεγγραφέντες στο οποίο ηγηθήκαμε κατευθείαν κάνοντας κινητοποίηση. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι από το γεγονός ότι δεν καταφέραμε να στήσουμε καινούριες δομές. Το τελευταίο διάστημα είναι στην επικαιρότητα το αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης περί συγχωνεύσεων. Καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό να ανοίξει η κουβέντα για το ποια θα είναι η απάντηση των φοιτητών, αλλά και πώς θα δράσουμε το επόμενο διάστημα. Ήρθαμε σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού που προσπαθούν με κάθε τρόπο να συσκοτίσουν στις συνειδήσεις των φοιτητών όχι μόνο ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλός τους, αλλά και για ποιο πράγμα πρέπει να παλέψουμε. Λέμε γενικά και αόριστα ότι αυτός ο χώρος είναι συντεχνιακός; Όχι, δεν το λέμε απλά για να το πούμε. Είναι συντεχνιακός και φάνηκε στο ζήτημα των συγχωνεύσεων. Από τη μία υπερασπίζονται τον χαρακτήρα του και καλά δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστημίου και συνάμα

68 καλούν τον φοιτητή να διεκδικεί κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Βάζοντας τους μηχανικούς διαφορετικών ειδικοτήτων στο κυνήγι διεκδίκησης επιπλέον επαγγελματικών δικαιωμάτων και όχι στην κατοχύρωση του πτυχίου ως μοναδικής προϋπόθεσης για εύρεση εργασίας. Λες και τα ελλιπή επαγγελματικά διακαιώματα φταίνε για την ανεργία και τις εργασιακές σχέσεις που παραπέμπουν στον Μεσαίωνα. Την πρώτη Νοέμβρη, παρά την προσπάθειά τους να βάλουν εμπόδιο στην οργάνωση του αγώνα, στο να γίνει ο Σύλλογός μας μέρος του πανελλαδικού αγώνα χιλιάδων φοιτητών, οι οποίοι διαδήλωναν τόσο για τα ειδικά προβλήματα της σχολής τους, όσο και όλοι μαζί ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης, το πρώτο έτος κινητοποιήθηκε μαζί μας. Στις 17 Νοέμβρη δουλέψαμε παραδειγματικά. Ο καθένας μας έδωσε τη μάχη όπως πρέπει να παρεμβαίνει ο κομμουνιστής στο κίνημα. Αναδείξαμε ποια είναι η πραγματική ενότητα. Η μοναδική πραγματική ενότητα που μπορεί να υπάρξει είναι αυτή της εργατικής τάξης μαζί με την αυριανή βάρδιά της, που τμήμα της είναι και οι σημερινοί φοιτητές. Αυτό δεν έμεινε μόνο στα λόγια αλλά έγινε πράξη με τον συντονισμό των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων, με το Συντονιστικό των Μαθητών, με σωματεία εργαζομένων, με το Εργατικό Κέντρο της Πάτρας, την Επιτροπή Ειρήνης, καθώς και τη Δημοτική Αρχή. Περισσότερο θα μπορούσαμε να επιμείνουμε στο να υιοθετηθεί στην πράξη το αίτημα για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών. Εξηγούσαμε τι φέρνει το νομοσχέδιο με τις κατηγοριοποιήσεις των πτυχίων, οι οποίες ενισχύονται με τις κατηγοριοποιήσεις των αποφοίτων στο ΤΕΕ, αλλά δεν “ζυμώναμε” τι θα πει ουσιαστική αναβάθμιση. Πρέπει το επόμενο διάστημα να πρωτοστατήσουμε στην οργάνωση του αγώνα με τη δημιουργία δομών, έτσι ώστε να συνεχιστεί η ισχυροποίηση του Συλλόγου. Να συσπειρώνεται έμπρακτα στο ΜΑΣ, που παλεύει σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Συμφωνώ με τις Θέσεις του ΚΣ. Η χρονιά αυτή, μπροστά και στις πολλαπλές εκλογικές μάχες, μπορεί να μας βγάλει πιο δυνατούς, ώστε να ανταπεξέλθουμε ακόμα καλύτερα στον υποδειγματικό ρόλο που πρέπει να παίζουμε ως πρώτη δύναμη στον Σύλλογο. Θανάσης Μπακαλάκος, ΤΟ ΑΕΙ Πάτρας και Πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών

Η συμβολή της πολιτιστικής δουλειάς

τέχνη είναι ένας ξεχωριστός τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος προσπαθεί να κατανοεί την πραγματικότητα, δίπλα στη θεωρητική μελέτη και τη δράση, χωρίς να είναι ένα πράγμα αυτόνομο. Συμβάλλει στη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας με ολόπλευρο τρόπο και για την ΚΝΕ πρέπει να συνδέεται πάνω από όλα με την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση. Για να παλέψει η εργατική τάξη χρειάζεται σίγουρα τη γνώση και την πρακτική δράση, χρειάζεται όμως και την έμπνευση για αυτή την πάλη, το βαθύ αίσθημα ότι αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να αφιερώσει τη ζωή του κάθε παιδί της λαϊκής οικογένειας. Ο πολιτισμός έχει βαθιά και πολύ πλατιά ιδεολογική και πολιτική επίδραση, δεν είναι απλά ένα συμπληρωματικό ή ελκυστικό μέσο. Αυτό ο αντίπαλος το ξέρει πολύ καλά. Είτε με απροκάλυπτο είτε με συγκαλυμμένο τρόπο προβάλλει μέσα από την καλλιτεχνική παραγωγή ιδεολογήματα όπως την ατομική και αυθόρμητη δράση χωρίς οργάνωση και σχέ-

διο, ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να οργανώσει τη ζωή του παρά μόνο με καταπιεστές και καταπιεζόμενους, τη διαφορετικότητα και την αυτοδιάθεση του σώματος, ζητήματα για τη θέση της γυναίκας, το μεταναστευτικό – προσφυγικό, το bullying. Είναι χαρακτηριστικές και παρεμβάσεις ιδρυμάτων, όπως μαθητικά φεστιβάλ του Ιδρύματος Ωνάση, τεράστιων επιχειρήσεων του θεάματος, συνδεδεμένες με άλλα τμήματα του κεφαλαίου, που μπαίνουν μπροστά και διαπαιδαγωγούν ενεργά με πολλούς και καλοσχεδιασμένους τρόπους τη νεολαία. Υπάρχουν οι Δήμοι, η εκκλησία, άλλες πολιτικές δυνάμεις, που έχουν διαφόρων ειδών δραστηριότητες γύρω από τον πολιτισμό. Ταυτόχρονα καλλιεργεί μαζικά την υποκουλτούρα, βομβαρδίζοντας τη νεολαία με παραγωγές χωρίς ποιότητα, που αποδυναμώνουν τη σκέψη και το αισθητικό κριτήριο, με σκοπό τη μαζική εκτόνωση με ιδιαίτερο τον ρόλο της κινηματογραφικής και τηλεοπτικής παραγωγής. Στοχεύει στους νέους καλλιτέχνες, ώστε να μην ξεφύγουν από την παραγωγή έργου για το σύστημα βομβαρδίζοντας ιδεολογικά αυτό τον χώρο. Η αντιεπιστημονική προσέγγιση της τέχνης, σαν κάτι έξω από την κοινωνία, η διαστρέβλωση ρευμάτων και καλλιτεχνών, τα ναρκωτικά, οι αντιεπιστημονικές θεωρίες για τη γυναίκα, το κοινωνικό φύλο, η προβολή του ατομικού δρόμου. Αυτά μπορούν να εμπλουτίσουν την παρεμβαση μας σαν Οργάνωση. Να πάμε κόντρα στην υποκατάσταση της γνώσης, με όπλο μας τη γενικότερη καλλιέργεια, στοιχείο που πάντα χαρακτήριζε τους κομμουνιστές. Όχι για να ξεκόβουμε από τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, αλλά για να έχουμε ακόμα περισσότερους τρόπους να παρέμβουμε ουσιαστικά στη συνείδησή τους. Η δραστηριότητα της Οργάνωσης στον πολιτισμό ειναι σημαντικό να εξετάζεται και να συγκεντρώνεται από τα Όργανα της ΚΝΕ, γιατί έτσι καλύτερα παρουσιάζονται και αξιοποιούνται οι δυνατότητες για παρέμβαση. Προβάλλει η ευθύνη για αξιοποίηση όλων των μέσων στη διαπαιδαγώγηση των νέων επαναστατών. Κόντρα σε λογικές ότι η μόρφωση δεν είναι για όλους, επιδιώκουμε να γινόμαστε πιο πολύπλευροι. Να σκεφτούμε ότι αξία της τέχνης είναι και η ικανότητα να διδάξει την επαναστατική ιδεολογία και την επαναστατική πρακτική. Και υπάρχει τέτοια τέχνη. Βασικό λοιπόν είναι η γνωριμία της ΚΝΕ και του περίγυρού της με τη στρατευμένη στην ιδεολογία μας τέχνη, με τους δημιουργούς που συντάχθηκαν με τα κομμουνιστικά ιδανικά, ιδιαίτερα με τους λογοτέχνες, μέσα από την παρακολούθηση και αξιοποίηση της δραστηριότητας του Κόμματος, των παραγωγών μας. Ταυτόχρονα, να παρακολουθούμε την προοδευτική προσπάθεια για δημιουργία, όπως και την υψηλής αισθητικής καλλιτεχνική παραγωγή όπου υπάρχει. Υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη για δημιουργία δικής μας τέχνης της σημερινής εποχής. Η προσπάθεια το Φεστιβάλ να αναβαθμίζεται ως η κορυφαία δραστηριότητα της ΚΝΕ, αλλά και η ύπαρξη των Στεκιών Πολιτισμού έχει δώσει ώθηση. Αντίστοιχα, θετική είναι η πείρα των πολιτιστικών ομάδων και παραγωγών της ΚΝΕ, που μπορούν να πολλαπλασιαστούν. Να παρεμβαίνουμε με την οργάνωση αισθητικά αξιόλογων δραστηριοτήτων που αληθινά θα ικανοποιούν και θα διαπαιδαγωγούν αυτούς που συμμετέχουν ή παρακολουθούν. Να δώσουμε βάρος στους δικούς μας καλλιτέχνες. Να παρακολουθούμε το έργο τους, να γίνονται παρατηρήσεις με συντροφικότητα, να τους ενισχύουμε με την κοσμοθεωρία μας. Να καλλιεργείται πρακτικά η συμμετοχή τους σε παραγωγές που οργανώνουμε με το περιεχόμενο που θέλουμε, ότι είναι ευθύνη τους να υπάρχουν αυτές. Να συνδεθούμε με νέους αξιόλογους καλλιτέχνες, με παρέμβαση που θα βάζει στο επίκεντρο την αξιοποίησή τους. Να δοκιμάσουμε περισσότερες εκδηλώσεις, με περισσότερα θέματα, μέσα από τα Στέκια και άλλους χώρους. Να διαπεράσει την προσπάθεια που κάνουμε στο κίνημα, ιδιαίτερα τις κεντρικές δομές, που συγκεντρώνουν εκατοντάδες νέους, ως ανάγκη της νεολαίας. Να αξιοποιούμε περισσότερο τις δυνατότητες. Έχουμε μέλη

και φίλους της ΚΝΕ που ασχολούνται με κάποιο είδος τέχνης και έχουν ένα επίπεδο σε αυτό, που κάνουν αξιόλογα πράγματα, άλλους που αντιλαμβάνονται την ανάγκη για δουλειά μέσα από το μέτωπο του πολιτισμού και δείχνουν μια τάση να το αξιοποιούν. Πρέπει να τους βοηθήσουμε να αποκτούν γνώση και γνώμη, να οργανώσουμε με καλύτερους όρους το πώς θα συμβάλλουν. Έχουμε επεξεργασίες γύρω από την τέχνη, που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τον κόσμο που παρακολουθεί τη δραστηριότητά μας, ιδιαίτερα στις Σχολές Καλών Τεχνών, στις Φιλοσοφικές, στις Αρχιτεκτονικές και αλλού. Σε μια εποχή που “Αυτό που δεν άλλαξε για πολύ καιρό, φαίνεται αδύνατον να αλλάξει” όπως έγραψε ο Μπρεχτ, χρειάζεται να είμαστε σε θέση να χρησιμοποιούμε τα όπλα που μας δίνουν υπεροχή. Βαγγελιώ Νικολάου, μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ

Ξεπέρασμα των αδυναμιών και προβλημάτων της οργανωτικής ανάπτυξης σε κάθε περίπτωση

ι Θέσεις του 12ου Συνεδρίου της ΚΝΕ εγκαίρως επεσήμαναν τις αδυναμίες και ελλείψεις στον τομέα της οργανωτικής ανάπτυξης και λειτουργίας των Οργανώσεων Βάσης, με άμεσο το καθήκον να αντιμετωπιστούν και να ξεπεραστούν. O εντοπισμός αυτών των προβλημάτων και τα αναγκαία μέτρα για το ξεπέρασμά τους αφορούν στη βελτίωση της οργανωτικής λειτουργίας, σε όλη την κλίμακα της νεολαίας και στη λειτουργία και τη δουλειά των OB, στην ενίσχυση της ιδεολογικής δουλειάς, στην όσο γίνεται πλατύτερη σύνδεσή με τις μάζες της νεολαίας και την επίμονη δουλειά στους κύκλους της πολιτικής μας επιρροής, στη συστηματικότερη οργάνωση διακίνησης του “Οδηγητή” και των εκδόσεών μας και την ανάπτυξη της οικονομικής δουλειάς με σταθερά χαρακτηριστικά. Στο διάστημα που μεσολάβησε, από το 11ο στο 12ο Συνέδριο, έγιναν μερικά μικρά αλλά ασθενικά θετικά βήματα βελτίωσης σε ό, τι αφορά την οικοδόμηση και λειτουργία των εργατικοπαραγωγικών ΟΒ, όμως εξακολουθεί να υπάρχει ένα πνεύμα υποτίμησης της επίμονης προσπάθειας που πρέπει να καταβάλλουμε για την προσέλκυση και ένταξη νέων συντρόφων στις γραμμές της Οργάνωσης και για τη σωστή σύνδεση της μαζικής και οργανωτικής δουλειάς, όπως και φαινόμενα χαλάρωσης σε ό, τι αφορά την δυνατότητα να μπορούν οι κομμουνιστές νεολαίοι να συνδέονται με τις μάζες της εργατικής νεολαίας και έλλειψη ανάπτυξης ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των ΟΒ και των μη οργανωμένων φίλων της νεολαίας στις γραμμές μας. Στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν με την ένταση της ιδεολογικής προπαγάνδας των οπορτουνιστικών οργανώσεων στην νεολαία, την ιδεολογία της τάχα ελεύθερης ναρκοκουλτούρας που οδηγεί μόνο στην αυτοκαταστροφή και τον φασισμό να δυναμώνει ανάμεσα στους νέους και τις νέες χάρη στην δημαγωγία του ψευτοπατριωτισμού του, προβάλλει η ανάγκη να γίνει πιό συστηματική δουλειά με υπομονή για να απαλλαγεί η εργατική νεολαία από κάθε πνεύμα αστικήςδιάβρωσης και να αναπτύξει μια εργατικού τύπου ένωση με τις Οργανώσεις Βάσης και τους οργανωμένους νέους σε αυτές, σε κάθε τόπο δουλειάς και περιοχής χάρη στην ανάπτυξη της εσωτερικής λειτουργίας τους, όσο και της μαζικής δράσης τους ανάμεσα στις εργατικές μάζες της νεολαίας, να απαλλαγεί απο κάθε επίπεδο μικροαστικής χαλάρωσης και να δυναμώσει το πνεύμα της επαγρύπνησης ενάντια στις αστικές ιδέες που επιθυμούν να διαβρώσουν την αγωνιστική συνείδηση της νεολαίας. Προϋπόθεση για την ισχυροποίηση της συγκρότησης των Οργανώσεων Βάσης σε εργατικοπαραγωγικούς τομείς ικανών να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις όποιες δυσκολίες και δοκιμασίες είναι η ενίσχυση της οργανωτικής ενότητας στις γραμμές των εργατικοπαραγωγικών ΟΒ μέσα από την παραπέρα εξύψωση του επιπέδου των οργανωμένων νεολαίων, όσο και εκείνων που βρίσκονται κοντά στο κόμμα και την νεολαία. Κόντρα σε κάθε περίπτωση αντιμαρξιστικής διάβρωσης να διατηρήσουμε

Οδηγητής

την δυνατότητα του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού να μπορεί να συνεχίζει μαζί με την δική μας προσπάθεια να προσφέρειτην υγιή εργατική κριτική και αυτοκριτική σε όλα τα επίπεδα των οργάνων των ΟΒ, συλλογικά και ατομικά, γιατί αποτελεί αναντικατάστατο όπλο για τον εντοπισμό και το ξεπέρασμα των λαθών, των αδυναμιών και των ελλείψεων και είναι το μοναδικό πράγμα μέσα στις οργανώσεις που μπορεί και δυναμώνει τη μαχητική ικανότητα των μελών σε κάθε περίπτωση στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους, όσο σκληρά και απαιτητικά κι αν είναι. Θα πρέπει οι οργανώσεις βάσης μας και τα μέλη της νεολαίας να προσανατολιστούν, ακόμα πιο αποφασιστικά, και να ξανοιχτούν στους εργατικούς χώρους, στα συνδικάτα και στις εργατικές συνοικίες, να πιάνουν τον παλμό των εξελίξεων και, ζώντας τα προβλήματα και τις ανάγκες των νεολαίων εργαζομένων, να πρωτοστατούν στη συσπείρωση και την οργάνωση της πάλης τους, διευκολύνοντας την προσέλκυσή τους στους εργατικούς αγώνες και τη σύνδεσή τους με το κομμουνιστικό κίνημα, που για τους ιδίους υπάρχει. Αναντικατάστατος παραμένει ορόλος στην προβολή και διάδοση της κουλτούρας της κομμουνιστικής νεολαίας, στον εξοπλισμό των μελών και τη σύνδεσή μας με τους εργαζόμενους, διαδραματίζει ο “Οδηγητής”. Kάθε νεολαίος όπως και φίλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας πρέπει να μελετά ουσιαστικά την αρθρογραφία του Οδηγητή σε σύνδεση με την Οργάνωση Βάσης που ανήκει για να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αγώνα και να συμβάλλει στη βελτίωση του “Οδηγητή” σαν συλλογικό καθοδηγητή και οργανωτή. Δεν πρέπει να σταματήσουν μπροστά σε κανένα εμπόδιο οι προσπάθειες για τη συνεχή βελτίωση του “Οδηγητή”, να ξεπεραστούν επιτυχώς οι αδυναμίες και οι ελλείψεις του και να ανεβάσουμε το επίπεδο της σημερινής στάθμης με τον εμπλουτισμό του με περισσότερα άρθρα ιδεολογικού και πρακτικού περιεχομένου και αντιπαράθεσης στα αστικά καιοπορτουνιστικάρεύματα. Η ΚΝΕ, αναπτύσσοντας τη δράση της κατάφερε να συνδεθεί με νέους εργαζόμενους, να διευρύνει τον κύκλο της ιδεολογικοπολιτικής της επιρροής και να φέρει πιό κοντά νέους συντρόφους στις εργατικοπαραγωγικές Οργανώσεις Βάσης της. Το πώς θα αναπτυχθεί παραπέρα σε σχέση με τα ζητούμενα της ταξικής πάλης είναι ένα θέμα που αφορά ολόκληρη την εργατική νεολαία. Μία μάχη που οι κομμουνιστές νεολαίοι πρέπει να κερδίσουν απέναντι στον ταξικό εχθρό. Όμως, εμείς ξέρουμε πως ποτέ τους δε λύγισαν οι κομμουνιστές. Γειά χαρά! Μιλτιάδης Βισαξής

Κάποιες σκέψεις για την παρέμβασή μας στους μαθητές

α ήθελα να αναφερθώ στο πως στηρίζουμε τις μαθητικές ΟΒ με βάση τη δουλειά που θέλουμε να κάνουν οι σύντροφοι στα σχολεία τους αλλά και την ευθύνη που έχουν στο μαθητικό κίνημα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι σύντροφοι στα μαθητικά συμβούλια. Ωστόσο, η επιμονή και η βοήθειά μας, πολλές φορές μόνο σε αυτούς, χωρίς βέβαια να εξαντλούμε τα περιθώρια, ίσως έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Να μην καταφέρνουμε όλοι οι σύντροφοι να δώσουμε με τον ίδιο τρόπο μάχες που έχουμε μπροστά μας κάθε φορά, αφήνοντας στην ουσία ένα μεγάλο κομμάτι των συντρόφων εκτός του σχεδιασμού, συνεχίζει να τροφοδοτείται και μια κατάσταση, να είναι δηλαδή λίγοι στα όργανα του μαθητικού κινήματος συγκριτικά με το σύνολο των δυνάμεών μας και της ανάγκης που υπάρχει. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι σε σχολεία που πέρυσι σύντροφοι έπαιζαν σημαντκό ρόλο στα μαθητικά συμβούλια, φέτος δεν καταφέραμε να παρεμβαίνουμε με τον ίδιο τρόπο. Ενώ είχαμε δυνάμεις σε αυτά τα σχολεία η βοήθεια προς το σύνολο των συντρόφων δεν ήταν τέτοια που να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να βγουν μπροστά κι άλλοι σύντροφοι, με αποτέλεσμα φέτος να μείνουμε έξω απο αυτά τα συμβούλια.

Δεν πρέπει να φεύγει από τον προσανατολισμό το σύνολο της ΟΒ να συμμετέχει σε ένα σχεδιασμό που θα ανοίγουμε με τις κατάλληλες διαμορφώσεις βέβαια, ανά περίπτωση. Να μην μένουμε σε μία λογική απλά “πόσα σχολεία θα πάρουν απόφαση για κάποιο ζήτημα που ανοίγουν οι μαθητές”. Να μεριμνήσουμε πως σε σχολεία που υπάρχει ένα πιο πρόσφορο έδαφος με βάση και τις δυνάμεις μας, θα εκμεταλλευτούμε αυτό το πλεονέκτημα έτσι ώστε μαθητές που συμμετέχουν μαζικά σε κινητοποιήσεις και άλλες δραστηριότητες, θα βοηθιούνται να βγάζουν σταθερα συμπεράσματα, να δένονται όλο και περισσότερο με την Οργάνωση, να παίρνουν την απόφαση όλο και περισσότεροι να συμμετέχουν στην πρωτοπορία της νεολαίας, την ΚΝΕ. Φέτος για παράδειγμα, μπροστά και στο νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για το εξεταστικό λύκειο, που κουβεντιάσαμε με τους συντρόφους, έγινε κατανοήτο τόσο το τι περιλαμβάνει ακριβώς το νομοσχέδιο όσο και για ποιο λόγο είναι σε αντιδραστική κατεύθυνση. Οι σύντροφοι πήραν ώθηση και θάρρος και κατάφεραν να απευθυνθούν στις παρέες τους και ανεξάρτητα με το ποιος είναι στο 15μελές και ποιος όχι, να ανοίξει η κουβέντα στο σχολείο τους και να συζητηθεί το συγκεκριμένο ζήτημα. Οι αναλύσεις και οι επεξεργασίες τους Κόμματός μας γύρω από το ζήτημα της Παιδείας, μας δίνει τη δυνατότητα να εξοπλίσουμε τις δυνάμεις μας με τέτοιο τρόπο που και οι ίδιοι να κατανοούν πολύ καλύτερα κάποια πράγματα αλλά και να τους βοηθάει στην τελική να ανοίγονται στον περίγυρο τους με μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Όπως ανέφερα και παραπάνω όταν κάνουμε μια τέτοια δουλειά με τους συντρόφους και τους παρέχουμε τέτοιου είδους βοήθεια, είναι αυτόματα σαν να πολλαπλασιάζεται η δυνατότητα να επηρεάσουμε πολύ περισσότερο κόσμο και μάλιστα με πολύ καλύτερους όρους. Με αυτό τον τρόπο θα κατοχυρώνονται κιόλας οι σύντροφοί μας ως πρωτοπόροι στα σχολεία τους. Έτσι δηλαδή θα συμμετέχουν ακόμα περισσότεροι και πιο σταθερά σε 15μελή και 5μελή. Αυτή η δουλειά είναι που μπορεί να συμβάλλει στο να συζητιέται πολύ περισσότερο και με πολλούς περισσότερους το περιεχόμενο που βάζουμε για το σημερινό σχολείο, για την Εκπαίδευση και την κοινωνία που ζούμε τελικά. Να μη μένουμε δηλαδή σε μια κουβέντα μόνο με τα μέλη τους 15μελούς εκεί που είμαστε μέσα και να αρκούμαστε στην απόφαση που θα παρθεί, αλλά να προσπαθούμε πως αυτή η απόφαση θα γίνει κτήμα της πλειοψηφίας των μαθητών μέσα στο σχολείο. Έτσι θα διαπαιδαγωγούνται και οι ίδιοι οι σύντροφοι μαθητές στο να γίνουν οι πρωτοπόροι στα σχολεία τους, στο να ξεσηκώνουν τους συμμαθητές τους για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα. Επίσης ένα άλλο θέμα που θα ήθελα να αναφερθώ γιατί με προβληματίζει, έχει να κάνει με την πολυμορφία που πρέπει να έχει η παρέμβασή μας. Κι αυτό το σκέφτομαι ακόμα πιο έντονα γιατί βλέπω πολλά παιδιά να συμμετέχουν με μεγάλη όρεξη σε παραλληλες δραστηριότητες μέσα στα σχολεία αλλά και σε ομάδες που υπάρχουν όπως κινηματογραφικές, θεατρικές, αθλητικές κ.ά. Εκτός του ότι φυσικά τέτοιες δραστηριότητες αποτελούν ανάγκη σήμερα για τον άνθρωπο, πόσο μάλλον για έναν μαθητή, πιστεύω ότι ενισχύεται το ενδιαφέρον των μαθητών και εκφράζεται η απέχθειά τους για το σημερινό σχολείο. Απέχθεια που δένεται με την απογοήτευση και την παραίτηση που καλλιεργείται όσον αφορά τη δυνατότητα να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Ένα βήμα σίγουρα θα μπορούσε να είναι να συμμετάσχουν πιο οργανωμένα και σχεδιασμένα οι δυνάμεις μας σε αυτές τις ομάδες αξιοποιώντας και τα ενδιαφέροντα των συντρόφων και γιατί όχι να δημιουργήσουμε όπου δεν υπάρχουν. Ωστόσο θεωρώ ότι πρέπει να μας προβληματίσει και να παιδευτούμε στο πως θα αξιοποιήσουμε τέτοιες μορφές γιατί πραγματικά μπορούν να μας ανοίξουν δρόμους και να αναβαθμίσουν την παρέμβασή μας Μιχάλης Βεργίτσης, ΤΟ Πειραιά

ο τελευταίο διάστημα οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, εξελίξεις που δεν αφήνουν ανεπηρέαστους τους σπουδαστές στο ΤΕΙ και τις οικογένειές τους. Συγκεκριμένα, στο χώρο



Φλεβάρης 2019

της ΣΕΥΠ, που συνδέεται άμεσα με τον σημαντικό κλάδο της Yγείας, οι σπουδαστές έρχονται από το πρώτο κιόλας έτος σε επαφή με τις συνθήκες που επικρατούν στα νοσοκομεία. Όλο το προηγούμενο διάστημα ήρθαμε αντιμέτωποι με ζητήματα όπως αυτό του πολέμου με ερωτήσεις όπως τι είναι το ΝΑΤΟ, πως συμμετέχει η Ελλάδα στον πόλεμο. Απαντούσαμε σε όλα τα ερωτήματα αλλά αδύναμα ανοίγαμε την δική μας θέση για το τι στάση πρέπει να κρατήσουμε σε μία κατάσταση πολέμου. Το μακεδονικό ζήτημα είναι ένα θέμα που συζητάμε ακόμη και τώρα, αναλύοντας την θέση μας και τι πραγματικά κρύβεται πίσω από το ζήτημα του ονόματος. Όλη αυτή η δράση σε συνδυασμό με το έντονο αντιΔΑΠ κλίμα που επικρατεί είχαν ως αποτέλεσμα περισσότεροι φοιτητές να ψηφίσουν ΠΚΣ στις εκλογές. Παρ’ όλη την άνοδο και την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν οι σπουδαστές δεν καταφέραμε να κρατήσουμε συστηματική επαφή μαζί τους. Ένα μείζον ζήτημα που απασχολεί ιδιαίτερα το τελευταίο καιρό τους σπουδαστές είναι αυτό της πανεπιστημιοποίησης. Ένα ζήτημα που έχει ανησυχήσει αρκετά τους φοιτητές της Αισθητικής. Με κύριο θέμα την συγχώνευση, αλλά και όλα τα θέματα που υπάρχουν με ελλείψεις σε εργαστηριακό εξοπλισμό, με την απουσία μόνιμων καθηγητών αφού έχουμε μόνο 1!, τον άθλιο τρόπο με τον οποίο γίνονται τα μαθήματα (120 φοιτητές σε αίθουσες που χωρούν 30) αλλά και το γεγονός ότι τα μαθήματα φέτος ξεκίνησαν αρχές Δεκέμβρη με μεγάλο κίνδυνο να χάσουμε το εξάμηνο, προχωρήσαμε σε συνελεύσεις. Συζητήσαμε ποιος φταίει για την όλη τη κατάσταση και τι μέτρα πρέπει να πάρουμε ώστε ο αγώνας να έχει αποτέλεσμα με βασικό την καλύτερη οργάνωσή μας, άρα τη δημιουργία επιτροπής της συνέλευσης. Πρόταση που οι περισσότεροι φοιτητές είδαν θετικά καθώς αντιλήφθηκαν πως μόνο όταν κάτι γίνεται οργανωμένα θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, αλλά συναντήσαμε πάλι αντιδράσεις. Σε όλη αυτή την προσπάθεια ήρθαμε αντιμέτωποι με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού στη σχολή μας, που προσπαθούσαν να εκφυλίσουν τις διαδικασίες του Συλλόγου. Έπειτα πραγματοποιήθηκε “ενημέρωση” από το Σύλλογο Αισθητικών Βορείου Ελλάδος οι οποίοι ενώ έκαναν ξεκάθαρο ότι η πανεπιστημιοποίηση δεν γίνεται για δικό μας συμφέρον μας προέτρεπαν να συμβιβαστούμε με τους εκπροσώπους που ήδη έχουμε (ΔΑΠ). Φάνηκε ξεκάθαρα ποιος είναι ο ρόλος αυτού του Συλλόγου και το αίσθημα συμβιβασμού και υποταγής που προσπάθησαν να περάσουν πράγμα που αντιλήφθηκαν οι σπουδαστές. Δεν χάσαμε όμως την ελπίδα μας στον αγώνα μας. Έτσι, στην επόμενη συνέλευση η βοήθεια στην δημιουργία πλαισίου από φοιτήτριες ήταν ακόμα μεγαλύτερη με αποτέλεσμα οι επιρροές μας να αρχίζουν να αυξάνονται. Βλέποντας την έντονη κινητικότητα και αγανάκτηση των φοιτητών μπήκε στο παιχνίδι και η ΔΑΠ. Μας έφερε στην συνέλευση την Πρόεδρο του τμήματος θέλοντας να δημιουργήσει αίσθημα εφησυχασμού λέγοντάς μας πως όλοι αγωνιούν για το τμήμα και είναι μαζί μας. Έγινε κι άλλη κινητοποίηση στον Πρύτανη με μεγαλύτερη συμμετοχή, όπου η ΔΑΠ προέβαλε το παράδειγμα του ΠΔΑ, μας καλούσε δηλαδή να συμφωνήσουμε με τις συγχωνεύσεις, αφού “δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο”. Μέσα από όλη αυτή την πορεία με μαχητικότητα προβάλλαμε ποιος φταίει για την όλη κατάσταση, όλοι αυτοί που τσακίζουν τις οικογένειές μας, όλοι αυτοί που δεν θέλουν να δώσουν λεφτά για την Παιδεία και πως ένας αγώνας για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να είναι οργανωμένος και να έχει ένα συγκεκριμένο στόχο. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τον αγώνα μας ούτε στα ΕΑΑΚ καθώς φάνηκε ότι δεν μπορούν οι αγώνες τους να έχουν αποτέλεσμα και πως το μόνο που θέλουν είναι να μπαχαλεύουν την οποιαδήποτε προσπάθεια οργάνωσης πάει να

70 γίνει, απογοητεύοντας τους σπουδαστές, αλλά ούτε προφανώς στις δυνάμεις της ΔΑΠ. Όλη αυτή η κατάσταση μας έφερε σε επαφή και κοινή δράση με αρκετούς φοιτητές. Με αφορμή τα προβλήματα στη σχολή μας ανοίξαμε ζητήματα όπως ποιος φταίει για την κατάσταση γενικά στην κοινωνία μας και ποια λύση προτείνει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, το ζήτημα των ναρκωτικών. Είναι αναγκαίο να πούμε ότι χρειάζεται να δούμε πιο οργανωμένα πως θα έρθουμε σε ποιο στενή επαφή με τον κόσμο που γνωρίσαμε και να συζητήσουμε μαζί του για την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Με οδηγό μας τα 100 χρόνια του Κόμματος και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ, καθώς και μπροστά στο 12ο Συνέδριο, χρειάζεται με οργάνωση και μαχητικότητα να ξεχωρίσουμε στους χώρους μας καθώς οι εξελίξεις το απαιτούν. Ελένη Πλάντζου, ΟΒ ΣΕΥΠ ΤΕΙ Θεσσαλονίκης

αταρχάς συμφωνώ απόλυτα με το σύνολο των Θέσεων του 12ου Συνεδρίου. Επίσης είναι πολύ θετικό πως είναι ιδιαίτερα “ευκολοδιάβαστες” για κάθε νέο. Είναι σημαντική η προσπάθεια που γίνεται στις Θέσεις να απαντήσουμε σε βάθος ζητήματα που επιδρούν και συναντάμε στην νεολαία. Η πείρα δείχνει πως, όπου ξεκινάμε από αυτό που ζει ο νέος σήμερα, αποκαλύπτουμε την ουσία του και καταλήγουμε στην ολοκληρωμένη πρότασή μας για τον σοσιαλισμό, φαίνεται να εξελίσσεται η σκέψη και ο προβληματισμός του, η συμφωνία με το Κόμμα, παρά την άγνοια για ορισμένα ζητήματα. Βοηθιέται δηλαδή η σκέψη του νέου στο να βγάζει πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Φυσικά αυτή η διαδικασία δεν είναι ευθύγραμμη αφού την ίδια στιγμή που ο νέος κάνει ένα βήμα μπροστά στην συνείδησή του, χρειάζεται αυτό να κατοχυρώνεται, να ξεπερνάει και άλλους ενδοιασμούς που καλλιεργεί έντεχνα το σύστημα. Από το σύνολο των Θέσεων πιο συγκεκριμένα θα ήθελα να σταθώ σε κάποιες σκέψεις για την παρέμβασή μας ως κομμουνιστές στους φοιτητικούς συλλόγους με βάση την προσπάθεια για την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικούς κινήματος. Φυσικά στην προσπάθεία μας αυτή, μπαίνουν εμπόδιο πολλοί παράγοντες, με καθοριστικούς βέβαια εκείνους που αφορούν τη γενικότερη υποχώρηση του εργατικού, λαϊκού κινήματος, συνολικά τον αρνητικό συσχετισμό. Βασική προϋπόθεση σε αυτή την μάχη, είναι η ενίσχυση της ιδεολογικής-πολιτικής και οργανωτικής δουλειάς της ΚΝΕ, όλων των καθοδηγητικών οργάνων και των ΟΒ. Η γενίκευση της πείρας, η ιδεολογική θωράκιση, και ο σχεδιασμός της δουλειάς, με σωστή συλλογική λειτουργία όλων των οργάνων. Η πρωτοπόρα δράση των μελών και στελεχών της ΚΝΕ μέσα στους μαζικούς φορείς είναι καθοριστικός στην κατεύθυνση της βελτίωση της λειτουργίας, της μαζικοποίησης των συλλόγων, στην εξασφάλιση του προσανατολισμού. Σε καμία περίπτωση οι προσπάθειές μας δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικές αν δεν οξύνουμε συνεχώς τα αντακλαστικά μας και δεν εφοδιάζουμε συνεχώς τις δυνάμεις μας για να καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε στην οξυμένη ιδεολογικοπολιτική διαπάλη που διεξάγεται, που έχει στόχο απο την πλευρά της αστικής τάξης το μυαλό και τη στάση της νεολαίας. Η πείρα μας απο την προσπάθεια για την αλλαγή του συσχευτισμού στο Σύλλογο της Ψυχολογίας στο Ρέθυμνο αποδεικνύει ότι η δουλειά μας αυτή ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμένης δράσης όπου η ΟΒ επεξεργαζόταν και πρωτοστατούσε σε κάθε τι, “μικρό ή μεγαλό” συνέβαινε στον χώρο. Η λογική

μας για το πως θα πρέπει να λειτουργούν οι σύλλογοι, έγινε αντικείμενο καθημερινής συζήτησης, προσπαθώντας να εντάσσονται σε αυτή την προσπάθεια όλοι οι φοιτητές του τμήματος. Σε αυτή όμως την καθημερινή προσπάθεια ο κάθε σύντροφος είχε ξεχωριστή “αποστολή” στο έτος του με στόχο την δημιουργία εστιών αντίστασης και διεκδίκησης και το βάθεμα των ιδεολογικοπολιτικών του δεσμών με το έτος του. Είχαμε καλή εικόνα του χώρου, από ιδεολογήματα, προπαγάνδα καθηγητών, άλλων δυνάμεων, πράγμα που μας βοήθησε στην όξυνση της αντιπαράθεσης με καλύτερους όρους. Καταφέραμε η Επιτροπή Αγώνα που είχε συγκροτηθεί μπροστά στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος να μην αντικαθιστά τον ρόλο του Συλλόγου αλλά αντιθέτως να ζωντανεύει την πλούσια, δημιουργική λειτουργία του Συλλόγου, με τα μέλη και τους φίλους της ΟΒ να μπαίνουν μπροστά. Συμβάλαμε οι φοιτητές μέσα από τη δική τους πείρα να βγάλουν συμπεράσματα για το τι αγώνας χρειάζεται σήμερα, για το ρόλο των άλλων δυνάμεων, αποδεικνύοντας στην πράξη την ανάγκη αλλαγής των συσχετισμών ως μια αγωνιστική διαδικασία. Οι ανακοινώσεις της Επιτροπής Αγώνα για το κάθε ζήτημα αλλά για την στάση των άλλων δυνάμεων σε ψηφίσματα, στα ΔΣ, ήρθε σαν ανάγκη για ενημέρωση των φοιτητών για τις εξελίξεις και κάλεσμα προς αυτούς να πρωτοστατήσουν στην προσπάθειά μας ο Σύλλογος να αποτελέσει αποκούμπι για τον κάθε φοιτητή, να ανέβει στις συνειδήσεις τους το κύρος των συλλογικών διαδικασιών του Συλλόγου, της ΓΣ. Καταφέραμε μέσα από πλαίσιο πάλης που πρωθούσαν τα μέλη της ΚΝΕ κι ένα σημαντικό κομμάτι φοιτητών που συμμετείχε μαχητικά στις διαδικασίες, να συμμετέχει ένα ολόκληρο έτος στην απεργία που είχε προκηρυχθεί με τη συμμετοχή του Συλλόγου. Σε βάθος χρόνου ξεδιπλώσαμε ένα πλέγμα πρωτοβουλιών με επίκεντρο τους προβληματισμούς, δίνοντας απάντηση στις αγωνίες που ζει η πλειοψηφία των νέων σήμερα, τη σύνδεσή τους με τον αγώνα για σύγχρονα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά και στη ζωή. Παράδειγμα είναι η εκδήλωση του Συλλόγου ενάντια στα ναρκωτικά, η ημερίδα του Συλλόγου για την επαγγελματική αποκατάσταση του αποφοίτου, κάνοντας τον Σύλλογο Ψυχολογίας τον πρώτο στο ΑΕΙ Ρεθύμνου που συνδέει με διεκδικητικό πλαίσιο το πρόγραμμα σπουδών με τις συνθήκες εργασίας στον χώρο δουλειάς. Λόγω αυτής της δουλειάς καταφέραμε να διευρύνουμε τον κύκλο των παιδιών που είχαμε στο πλάι μας. Παιδιά με τα οποία εξασφαλίζαμε την κοινή δράση. Αυτό μας άνοιξε δυνατότητες μαζικής δουλειάς, συναναστροφής με την πλειοψηφία των φοιτητών, αναγνωριστήκαμε σαν οργανωτές του αγώνα, σαν οι αγωνιστές που θα πρέπει να είναι στο ΔΣ. Είναι λοιπόν σημαντικό το πώς κατανοείται η παρέμβασή μας για την ανασύνταξη του κινήματος που αφορά σύνθετη πολύπλευρη δουλειά που θα περνάει μέσα απο την πρωτοπόρα αποφασιστική δράση των κομμουνιστών. Σε αυτή την προσπάθεια είναι καθοριστική η ικανότητά μας να παρακολουθούμε και να παρεμβαίνουμε στην πορεία των διεργασιών που προκαλούμε. Τζόνι Γκιολίκου, ΟΠ Κρήτης

α ήθελα να σταθώ στην τοποθέτησή μου στη θέση 8 των Θέσεων. Για το δίπολο δημοκρατία-φασισμός που αναπαράγεται μαζικά από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από καθηγητές ή συνολικά σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις. Φαίνεται πως πιάνει σε μεγάλο μέρος φοιτητών και καθηγητών και εντείνεται ιδιαίτερα τώρα, στην προεκλογική περίοδο. Πολλοί είναι αυτοί που δηλώνουν ότι θα στηρίξουν ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τουλάχιστον μάχεται τις ακρότητες της Νέας Δημοκρατίας, ενώ αποτελεί, λένε, τη μοναδική ρεαλιστική λύση στην άνοδο της Χρυσής Αυγής. Έτσι πολλές είναι οι φωνές που επιδίδονται σε επιθέσεις φιλίας προς το Κόμμα και τους συνδυασμούς του, π.χ. συνεργασία προκειμένου να μην εκλεχθεί χρυσαυγίτης ή δεξιός υποψήφιος, ιδιαίτερα σε δήμους όπου η Λαϊκή Συσπείρωση έχει χαμηλά ποσοστά, ή πίεση εν όψει του δεύτερου γύρου εκλογών στο να στηρίξουμε τον ανεξάρτητο ή σοσιαλδημοκράτη υποψήφιο, ώστε να μην βγει κάποιος ακραίος. Σε επίπεδο

ευρωεκλογών αντίστοιχα έχουμε τη συγκρότηση του λεγόμενου αντιφασιστικού-αντιδεξιού μετώπου, στο οποίο πρωτοστατεί το ΚΕΑ (Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς) στο οποίο συμμετέχουν και οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Σκόπιμα αποκρύπτουν την ουσία του φασισμού. Πρέπει να γίνει κτήμα του καθενός το γεγονός ότι καμία διαφορά δεν φέρει ο φασισμός με τον καπιταλισμό ως προς την οικονομική βάση, τις σχέσεις παραγωγής, αφού μιλάμε για το ίδιο ακριβώς σύστημα που φέρει αλλαγές μόνο στο πολιτικό εποικοδόμημα, στη ρητορική. Καμία μορφή αστικής διακυβέρνησης δε μπορεί να αποτελέσει απάντηση στο φασισμό, παρά μόνο η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, του μόνου κόμματος που μάχεται για το τσάκισμα του συστήματος που γεννά το φασισμό. Ας δούμε όμως τόσο ιστορικά όσο και σύγχρονα παραδείγματα που αποτελούν την απάντηση στο βρώμικο ρόλο που έχει παίξει η σοσιαλδημοκρατία στο ξέπλυμα των φασιστών. Ξεχνάει μάλλον εύκολα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το ρόλο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας στις προλεταριακές επαναστάσεις του 1918-23, όπου πρωτοστάτησε στην εκκαθάριση χιλιάδων κομμουνιστών και απέρριψε την πρόταση του γερμανικού ΚΚ για κήρυξη πανεργατικής απεργίας όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, υποστηρίζοντας πως ο Χίτλερ εκλέχθηκε από το λαό. Ξεχνάει πως μια σειρά ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, συνεργάστηκε με τον Χίτλερ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και άλλες τόσες την δεκαετία του '90 συναίνεσαν στη ΝΑΤΟική επέμβαση στην ενιαία Γιουγκοσλαβία και το διαμελισμό της. Ας μην ξεχνάμε τέλος το ρόλο για τον οποίο διαμορφώθηκαν τα “κοινωνικά” κράτη ιστορικά, ακριβώς για να αποτελέσουν αντίβαρο στα σοσιαλιστικά κράτη, για να ενσωματώσουν λαϊκές συνειδήσεις, δίνοντας προσωρινές παροχές, κάνοντας δημόσιες μια σειρά υπηρεσιών, πράγματι απαλύνοντας μερικώς και προσωρινώς το λαό από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, ωστόσο έδωσαν την ψευδαίσθηση ότι μπορεί πράγματι ο καπιταλισμός, ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που λειτουργεί με βασικό νόμο και άξονα το κέρδος, να μπορεί να μετασχηματιστεί, να λειτουργεί προς όφελος του λαού. Φυσικά η ιστορία διέψευσε τον κάθε σοσιαλδημοκράτη, που είδε τη χώρα του να επανέρχεται πάλι προς μια πιο νεοφιλελεύθερη – έτσι την λένε οι ίδιοι - διαχείριση του αστικού συστήματος, αφού σε κάθε περίπτωση τα “κοινωνικά” κράτη, ούτε μπορούν να καλύψουν τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, αλλά ούτε και να ανταπεξέλθουν στο διεθνή ανταγωνισμό. Η νέα γενιά δεν πρέπει να δώσει καμία άφεση στη σοσιαλδημοκρατία! Δεν ξεχνάμε τη βρώμικη δουλεία που επιτέλεσε και επιτελεί στην ενσωμάτωση συνειδήσεων, στην καλλιέργεια αυταπατών, στην υλοποίηση βρώμικης πολιτικής και στο πέρασμα αντιλαϊκών μέτρων στο όνομα μιας δήθεν πιο φιλολαϊκής πολιτικής, που μπορεί δήθεν να περνάει μέτρα, αλλά δίνει και κάτι στο λαό. Ας δούμε όμως και σύγχρονα παραδείγματα. Μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ που μπροστά στην ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών μιλούσε για την προσπάθεια ακροδεξιών στοιχείων να εισέλθουν στη Βουλή, να καταλύσουν τη δημοκρατία, την ίδια στιγμή που τα ακροδεξιά στοιχεία βρίσκονται εκλεγμένα μέσα στην ίδια τη Βουλή, κάθονται στα έδρανα του Κοινοβουλίου, έχουν την ανοχή του αστικού πολιτικού συστήματος και των μηχανισμών του (αστυνομία, κανάλια κ.λπ). Μιλάμε για τον “δημοκρατικό” ΣΥΡΙΖΑ, που έπνιξε στα χημικά εκπαιδευτικούς, φοιτητές, εργαζόμενους, που διεκδικούν τα αυτονόητα, αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες, αξιοπρεπείς σπουδές και συνθήκες διαβίωσης. Τέλος αν και δεκάδες είναι τα παραδείγματα, μιλάμε για τον “δημοκρατικό” ΣΥΡΙΖΑ , που λίγα χρόνια πριν “αγωνιούσε” για τον λαό της Παλαιστίνης, ενώ στο σήμερα μιλάει για τον φίλο Νετανάχιου, συνεργάζεται με κόμματα όπως το DieLinke, που δίνουν άφεση στην ισραηλινή παράνομη κατοχή, που συντελείται σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ που πριν λίγα χρόνια μιλούσε για τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ και σήμερα μιλάει για τον διαβολικά καλό Τραμπ, την ίδια ώρα φτιάχνονται νέες στρατιωτικές-βάσεις ορμητήρια πολέμου στην Ελλάδα. Ο λαός και η νεολαία έχει την ιστορική πείρα να βγάλει συ-

Οδηγητής

μπεράσματα. Δυναμώνουμε το ΚΚΕ σε κάθε εκλογική μάχη, σε κάθε σχολείο, Πανεπιστήμιο, γειτονία, χώρο δουλειάς, καθώς αποτελεί τη μόνη ουσιαστικά δύναμη που μάχεται το φασισμό από τη ρίζα του. Ας μην ξεχνάμε κιόλας, μιας που σκόπιμα αποκρύπτεται από τους διάφορους αντικομμουνιστές που δρουν στο Πάντειο, πως το μοναδικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα που τσάκισε το φασισμό ήταν και θα είναι ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός, ακριβώς γιατί θα τσακίσει κάθε μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Θέλει λοιπόν καλή μελέτη της ιστορίας, βαθιά αφομοίωση της ουσίας του φασισμού,’ ως της πιο απροκάλυπτης και ωμής μορφής του καπιταλισμού, ώστε μέσα από την παρέμβαση των κομμουνιστών να συνειδητοποιήσει ο λαός το μόνο δρόμο για το χτύπημά του, το τσάκισμα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας. Γεωργία Σαμπαζιώτη, ΤΟ Παντείου

Για την αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις στο ΑΕΙ Ιωαννίνων

αντιπαράθεση με τη ΔΑΠ μέσα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων έχει ανέβει, και όσο εμείς είχαμε και έχουμε συγκεκριμένη δράση για κάθε ζήτημα, τόσο ερχόμαστε σε σύγκρουση και με τις θέσεις και με τις πρακτικές τους. Θα φέρω συγκεκριμένα παραδείγματα. Όταν επί 3 χρόνια ανοίγαμε την κουβέντα για την αφαίρεση της παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία μας βάζοντας συγκεκριμένη δραστηριότητα στο Σύλλογο (κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις), ερχόμασταν αντιμέτωποι με επιχειρήματα του τύπου «μην κινδυνολογείτε, δεν είναι έτσι». Παρά τις αδυναμίες μας να απαντήσουμε ολοκληρωμένα, αποδείξαμε ότι η τροπολογία του Υπουργείου οδηγεί σε πλήρη απόσπαση πτυχίου-επαγγέλματος, να κυνηγάς σεμινάρια, πιστοποιήσεις, μεταπτυχιακά. Να είσαι ένας φοιτητής-πελάτης σε ένα Πανεπιστήμιο-Σούπερ Μάρκετ γνώσης. Αποκαλύψαμε με σωστό τρόπο ότι η ΔΑΠ ταυτίζεται με την κυβέρνηση πάνω σ’ αυτά που έλεγε και σ’ αυτά που πρότεινε. Συγκρουστήκαμε βάζοντας μπροστά το σύνθημα για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών, ολοκληρωμένη μόρφωση, το πτυχίο να αποτελεί μοναδική προϋπόθεση για δουλειά. Ακόμη, κοντράραμε την αναχρονιστική θεωρία της ΔΑΠ για διδασκαλία διαφορετικών επιστημονικών αντικειμένων από έναν επιστήμονα, ειδικά στις Φυσικομαθηματικές Σχολές. Σε σχέση με τα ζητήματα των ελλείψεων με τις οποίες ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι (π.χ. ποδιές στο ΒΕΤ, εργαστηριακός εξοπλισμός στην Ιατρική, ανακαινίσεις στο Ι/Α κα), στους αγώνες που δίναμε, κύρια λύση κατά την ΔΑΠ ήταν αυτή της άμεσης σύνδεσης του Πανεπιστημίου με επιχειρηματίες για να λύσουν το πρόβλημα, καθώς το κράτος ‘’δεν έχει λεφτά’’. Πέρα από την προσπάθεια απόδειξης ότι το κράτος δίνει αλλού τα όποια λεφτά έχει από τη φορολογία των γονιών μας, έχει άλλες προτεραιότητες, αποκαλύψαμε κι εδώ τον ρόλο που παίζουν οι επιχειρήσεις μέσα στις σχολές. Ότι αυτός είναι ο λόγος των προβλημάτων που μας οδηγούν να μαθαίνουμε λίγα και καλά, κομμένα και ραμμένα δηλαδή πάνω στα κέρδη των εργολάβων. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τεράστια προβλήματα πάνω στη μετακίνηση, τις εστίες, τη λέσχη, όπου κάνουν κουμάντο μεγαλοεπιχειρηματίες. Σε σχέση με την πρόταση της ΔΑΠ για ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων αξιοποίησαμε παραδείγματα πανεπιστημίων του εξωτερικού, δεν μείναμε μόνο στο ότι και στο εξωτερικό τα ίδια συμβαίνουν. Αποδείξαμε και με νούμερα την υποστελέχωση των όποιων δημόσιων Πανεπιστημίων του εξωτερικού και ότι τα ‘’καλά’’ είναι για αυτούς που τα έχουν, βγήκαμε καλύτερα μπροστά. Ακόμη, όταν ταυτίσαμε τη θέση της ΝΔ με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ για τα ΑΕΙ, τότε οξύνθηκε η διαπάλη. Έχουμε όμως ακόμα αρκετή δουλειά να κάνουμε σε αυτό το ζήτημα. Για τον πόλεμο και το ΝΑΤΟ, χαρακτηριστικό είναι ότι σε διάφορες δραστηριότητες και κινητοποιήσεις η ΔΑΠ όχι απλά



Φλεβάρης 2019

απουσίαζε, αλλά στήριζε τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Σημαντικό είναι πως οι οργανωμένες δυνάμεις μας είχαν ξεκάθαρη τη θέση της ΔΑΠ για το ρόλο του ΝΑΤΟ στη χώρα και στην περιοχή και σωστά την ταυτίσαμε με την κυβέρνηση. Ακόμα, για το ‘’Μακεδονικό’’, τους ξεμπροστιάσαμε τόσο για τις εθνικιστικές τους αντιλήψεις όσο και για το ότι ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στήνουν κάλπικο καβγά, ενώ ουσιαστικά συμφωνούν με την ένταξη της γείτονος στο ΝΑΤΟ και την περαιτέρω εδραίωσή του στα Βαλκάνια. Τους ξεμπροστιάσαμε όταν ακόμη σε ψηφίσματα για αντιφασιστική μέρα δράσης δεν καταψήφιζαν τη ΧΑ. Σχετικά με τις οπορτουνιστικές δυνάμεις κάθε φύσεως που δρουν στο Πανεπιστήμιο σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή κινητοποίηση έφταναν μέχρι το ότι φταίει ο Υπουργός, ο Πρύτανης, φτάνοντας πολλές φορές σε επιχειρήματα του τύπου «μας θέλουν άχρηστους και αμόρφωτους», παραχάρασσαν τη στάση και τη θέση του ΚΚΕ. Στους μεγάλους αγώνες του εργατικού κινήματος ήταν απέναντι, ακόμα κι όταν δινόταν η μάχη στο Market In. Δώσαμε μάχη με τις θεωρίες περί ‘’καπελώματος του αγώνα’’, καθώς ανοιχτήκαμε σε κόσμο δίνοντας την πραγματική γραμμή που αρμόζει σε έναν φοιτητικό σύλλογο: τη συμπόρευση του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος ενάντια στη μεγαλοεργοδοσία. Είναι αυτοί που χαιρέτισαν την ήττα της ‘’πολεμοκάπηλης Χίλαρι’’ από τον Τράμπ, με ωμό αντικομμουνισμό στάθηκαν απέναντι στα αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια. Είναι αυτοί που μιλούν για ύπαρξη μακεδονικού έθνους και γλώσσας στο όνομα της ‘’αυτοδιάθεσης των λαών’’, ρίχνοντας νερό στον μύλο και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά τελικά και στα επικίνδυνα σχέδια των ΝΑΤΟ-ΕΕΗΠΑ, που πολλές φορές έχουν αξιοποιήσει υπαρκτά και ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα για να σπείρουν εθνικισμό και πόλεμο. Αποκαλύψαμε τη θέση τους για τον πόλεμο, η οποία περιέχει πασιφιστικά στοιχεία μη παίρνοντας υπόψη τους αγώνες του λαού στο παρελθόν, θέση που είναι επικίνδυνη και αντικομμουνιστική, καθώς διαστρεβλώνουν αυτά που λέει το ΚΚΕ. Σωστά κατευθύναμε την όξυνση της αντιπαράθεσης κατά κύριο λόγο με τη ΔΑΠ, όμως χρειάζεται περισσότερη εμβάθυνση αποκαλύπτοντας πολύ καλύτερα τη θέση της πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν τη νεολαία. Κάποιες φορές με τους οπορτουνιστές αναλωνόμαστε περισσότερο, χάνοντας την ουσία. Όσο πιο δραστήριοι είμαστε με επεξεργασμένο σχέδιο ανά χώρο τόσο θα γεννάται η αντιπαράθεση με την κυρίαρχη ιδεολογία, από όποιον και όπως και αν εκφράζεται. Η πείρα αυτό δείχνει κι από αυτό θα βγαίνουμε καλύτερα μπροστά για να κερδίσουμε συνειδήσεις, ειδικά τώρα που λυσσασμένα θα πέσουν πάνω στη νεολαία μπροστά στις εκλογικές αναμετρήσεις που έρχονται.

• Την αξιοποίηση εκδηλώσεων της ΚΟ όπως π.χ. το θεατρικό “10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο” με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μεγάλη Σοσιαλιστική Οκτωβριανή Επανάσταση Πιο πρόσφατα οργανώσαμε παρουσίαση των Θέσεων του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο για μαθητές όπου η συζήτηση άνοιξε ευρύτερα και στράφηκε προς το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το Λύκειο και συνολικά για τον ρόλο του σχολείου σήμερα. Ότι το σχολείο που έχουμε σήμερα είναι χάλια και ετοιμάζονται να το κάνουν χειρότερο, θέλουν να γίνουμε παπαγάλοι και να βάζουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μπορέσουμε να σπουδάσουμε. Μέσω αυτής της διαδικασίας αποδείχτηκε πως υπάρχουν δυνατότητες, βασιζόμενοι στο τρίπτυχο “Συλλογικότητα – Γνώση – Δράση”, όπως αναφέρεται και στις Θέσεις, για ανάπτυξη στα Γυμνάσια. Αυτό που μας απασχολεί είναι πως οι νέες συντρόφισσές μας θα αφομοιωθούν, πως θα γίνουμε πιο ικανοί να απαντάμε το κάθετί και κυρίως πως θα ενισχύσουμε την παρουσία στα 15μελή. Πρέπει με μαεστρία αναγνωρίζοντας τις διαθέσεις κάθε φορά να ξεκινάμε από το μικρό ζήτημα που απασχολεί στο σχολείο, όπως η θέρμανση, και μέσω αυτού να αναδεικνύουμε ποιος φταίει. Γιατί η κυβέρνηση επιλέγει να δίνει δις στο ΝΑΤΟ και όχι στα σχολεία; Γιατί την ώρα που το δικό μας σχολείο είναι έτσι, υπάρχουν άλλα με πισίνες και αστεροσκοπεία; Να δημιουργούμε συνεχώς ρήξη στις συνειδήσεις των νέων για το σύστημα που ζούμε και αν μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα σε ένα σύστημα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον Σοσιαλισμό. Στη μια πόλη της περιοχής, όπου αντίστοιχα είχαμε λίγες δυνάμεις, πιάσαμε επαφή με μαθητές, όταν ρίξαμε βάρος σε πρωτοβουλίες γύρω από τον αθλητισμό (που λείπει από την πόλη αν δεν πληρώσεις) κάνοντας το 1ο τουρνουά ποδοσφαίρου ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά. Εκεί συμμετείχαν 40 μαθητές, διασκέδασαν, απάντησαν σε ερωτηματολόγια, προβληματίστηκαν αν τα ναρκωτικά είναι “ελευθερία”. Το κυριότερο όμως ήταν ότι αναγνωριστήκαμε στα μάτια τους, καθώς η νικήτρια ομάδα (τα παιδιά της ομάδας δεν ήξεραν την ΚΝΕ μέχρι το τουρνουά) ήρθε μαζί μας στο 1ο Μαθητικό Διήμερο της ΟΠ το καλοκαίρι, στο νησάκι Βίδο στην Κέρκυρα. Εκεί, ενώ στην αρχή ένιωθαν “ξένοι” σοκαρίστηκαν από την ξενάγηση, καθώς έμαθαν για τις συνθήκες κράτησης των νεαρών ανήλικων αγωνιστών, αλλά και από τη συλλογικότητα με την οποία δρούσαμε γενικά μεταξύ μας, σήμερα, τα μέλη της ΚΝΕ. Έτσι όμως αποκτήσαμε επικοινωνία με αυτά τα παιδιά, με αποτέλεσμα σήμερα να ρωτάνε για τις θέσεις της ΚΝΕ για το σχολείο, το νόμο Γαβρόγλου και να συζητάνε με συμμαθητές τους γι’ αυτά τα θέματα. Με έναν τέτοιο τρόπο δουλειάς φαίνεται πως υπάρχουν δυνατότητες να κάνουμε πράξη το σύνθημα “πιο πολλοί, πιο ικανοί, για ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων”.

Μιχάλης Μουστόγιαννης ΤΟ ΑΕΙ Ιωαννίνων

Κατερίνα Δήμα, μέλος του ΣΠ Ηπείρου – Κέρκυρας – Λευκάδας

Από την πείρα οικοδόμησης σε Γυμνάσια

ρχικά, να δηλώσω τη συμφωνία μου με τις Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας. Θα αναφερθώ όσο πιο συνοπτικά γίνεται στην πείρα που βγαίνει από την προσπάθεια για οικοδόμηση μαθητικής ΟΒ σε ένα Γυμνάσιο της ΟΠ μας, καθώς και τα καθήκοντα που προκύπτουν από εδώ και μπρος. Στη συγκεκριμένη περιοχή για πολλά χρόνια δεν υπήρχε οργάνωση μαθητών. Η κατάσταση άρχισε να αλλάζει όταν ξεκινήσαμε να βάζουμε ένα πολύμορφο πρόγραμμα δραστηριοτήτων. Τέτοια δραστηριότητα που μας “άνοιξε πόρτες” ήταν η εξής: • Η διεξαγωγή του 26ου αντιιμπεριαλιστικού διημέρου στα Γιάννενα • Η οργάνωση συζητήσεων, συσκέψεων με μαθητές με διάφορα θέματα (π.χ. εκδήλωση με τίτλο “Γιατί αυτός ο κόσμος που ζούμε είναι άδικος”) και προσανατολισμένες στην ανάπτυξη δραστηριότητας γύρω από ένα θέμα (π.χ. την παρουσία του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, τη συμφωνία των Πρεσπών, την απάντηση στην προσπάθεια κινητοποιήσεων με εθνικιστικά συνθήματα)

www.odigitis.gr

Νέα μορφή

Νέα ορμή