odigitis_aprilis_2009 by giannis kle

Ο “Οδηγητής” κυκλοφορεί ξανά το

Σάββατο 2 Μάη

Παρουσιάση Βιβλίου “Γράμμος

Στα βήματα του ΔΣΕ” Στις 7 Απρίλη παρουσιάζεται από τις εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή” ο ιστορικός-ταξιδιωτικός οδηγός “Γράμμος. Στα βήματα του ΔΣΕ”. Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Θανάσης Λεκάτης, δημοσιογράφος του “Ριζοσπάστη”. Το βιβλίο μας “ξεναγεί” στον τόπο που κορυφώθηκε η πάλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Κάθε σπιθαμή του Γράμμου, κάθε κορυφή, κάθε κάλυκας, κάθε θραύσμα οβίδας και μια σελίδα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Η εκδήλωση θα γίνει στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (Γεναδίου 8) στις 7 το απόγευμα.

6 ΕΕ vs Νεολαία

Νέοι εργαζόμενοι

Αφιέρωμα: 100 χρόνια Γιάννης Ρίτσος

3 μήνας μπαίνει

Κομμουνιστική Επιθεώρηση Τεύχος 2/2009

4 μήνας βγαίνει 6 ΕΕ vs Νεολαία Η ΕΕ χειρότερη γίνεται, φιλολαϊκή ΟΧΙ! Ανυπακοή και απειθαρχία με ισχυρό ΚΚΕ Συνέντευξη με την Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ

10 Μαθητές “Ανοιξη της Ευρώπης”. “Χειμώνας” στις νεανικές συνειδήσεις...

12 Αμφιθέατρα Ο “Ο” μιλά με εργαζόμενους φοιτητές-σπουδαστές Μη στριμώχνεσαι στα μέτρα τους-ελα μαζί μας στην αντεπίθεση! Συνέντευξη με τον Κώστα Μπορμπότη, γραμματέα της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ

19 Νέοι εργαζόμενοι Αφιέρωμα: Πρωτομαγιά-10 χρόνια ΠΑΜΕ Συνέντευξη με τον Δήμο Κουμπούρη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και της ΕΓ του ΠΑΜΕ

30 Νέοι μετανάστες Μονόδρομος η οργάνωση της πάλης

34 Νέοι στρατευμένοι ΓΕΣ και επαγγελματικός προσανατολισμός Μας κάνουν φτωχούς και άνεργους, μας θέλουν και φονιάδες

36 Οχι σε όλα τα ναρκωτικά Εθνικό Σχέδιο Δράσης Εξάρτηση-υποταγή και με το νόμο

38 Αθλητισμός Γυμναστές στον ιδιωτικό τομέα Ανασφάλεια και μισθοί πείνας… για “ζέσταμα”

40 Προτάσεις

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης με πλούσια ύλη και θεματολογία. Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει τις εισηγήσεις και τις τελικές ομιλίες της ΚΕ του ΚΚΕ για τα δυο θέματα του 18ου Συνεδρίου και αφιέρωμα στην 8η Μάρτη. Αναλυτικά, η ύλη του τεύχους: 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ Εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 18ο Συνέδριο, για το Πρώτο Θέμα Εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 18ο Συνέδριο, για το Δεύτερο Θέμα Τελική ομιλία εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, στο Πρώτο Θέμα Τελική ομιλία εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, στο Δεύτερο Θέμα

Η ΚΝΕ στο “Συρμό”

43 Διεθνή 50 χρόνια από την Κουβανική Επανάσταση Μέχρι τη νίκη! Για Πάντα!

47 Αντιιμπεριαλιστική πάλη 60 χρόνια ΝΑΤΟ Να διαλύσουν οι λαοί τη φονική μηχανή

32 Νέες γυναίκες Η “ισότητα” ως εργαλείο ενσωμάτωσης

Αφιέρωμα στην 8η Μάρτη Β. Ι. Λένιν: Λόγος στο 1ο Πανρωσικό Συνέδριο των εργατριών, 19 του Νοέμβρη 1918 Β. Ι. Λένιν: Η σοβιετική εξουσία και η θέση της γυναίκας Ιδεολογία - Πολιτική Τάσου Τραβασάρου: Πλευρές της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης σε τμήματα της νεολαίας Σοσιαλισμός Αϊτέκ Σονέρ Αλπάν: Η επικαιρότητα της πάλης ενάντια στον αντισοβιετισμό μετά από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Χρειαζόμαστε τον Οκτώβρη; Διαλέξεις Κείμενο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ: Η εμπορευματική παραγωγή και ο σοσιαλισμός

OΔΗΓΗΤΗΣ- Oργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕÈ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βεραντζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800 (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ), Εκτύπωση: Τυποεκδοτική Α.Ε, Λεύκης 134 - Κρυονέρι

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

3 ϐ μήνας μπαίνει

ό α λ ο τ ια γ ς ο μ ό ρ δ ς ο λ λ ά ι ε χ ρ Υπά

! ή π ο ρ τ α ν α , η ξ ή ρ , Ανυπακοή Η ΚΝΕ, στο πλευρό του Κόμματος, ρίχνεται με αποφασιστικότητα στη μάχη για την υλοποίηση των αποφάσεων του 18ου Συνεδρίου. Η Οργάνωση μας έχει δυνατότητα να συμβάλλει στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην προοπτική της αντεπίθεσης που χαράζει το ΚΚΕ. Η ανάγκη να τραβηχτούν στη δράση νέες εργατικές μάζες, να πλαισιώσουν τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ, καθορίζει και ένα βασικό καθήκον για την ΚΝΕ: να ενισχυθεί ακόμα παραπέρα η δράση της Οργάνωσης στην εργατική νεολαία, στους χώρους κατάρτισης, στα παιδιά των φτωχών-λαϊκών οικογενειών.

Ενταση της παρέμβασης για την ανάπτυξη της πάλης Παράλληλα χρειάζεται να ενταθεί η μαζική ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση μέσα στη νεολαία με στόχο να γίνεται πιο καθαρό ότι σήμερα στην ελληνική κοινωνία, αντικειμενικά συγκρούονται δυο δρόμοι. Ο ένας είναι ο δρόμος που γνωρίζουμε, που ζει ο νέος άνθρωπος καθημερινά, στη δουλιά, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο. Είναι ο δρόμος που συμφέρει το κεφάλαιο, ο δρόμος της βαθύτερης ενσωμάτωσης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτό το δρόμο στηρίζουν οι δυνάμεις του ερωμονόδρομου, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ως κόμματα του κεφαλαίου, αλλά και ο ΣΥΝ και ο ΛΑΟΣ ως δεκανίκια διαχείρισης του αστικού πολιτικού συστήματος. Ο άλλος δρόμος είναι αυτός της ρήξης και της ανατροπής, της αποδέσμευσης από την ΕΕ, της ανατροπής της εξουσίας των καπιταλιστών. Είναι ο δρόμος της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης, με τη φτωχή αγροτιά,

τους ΕΒΕ, τα άλλα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, ο δρόμος του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Μετώπου Πάλης, της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών λαϊκών αναγκών. Ο δρόμος που δείχνει το ΚΚΕ και που περνάει μέσα από την ισχυροποίηση του Κόμματος. Η εξέλιξη αυτής της σύγκρουσης ανάμεσα στις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου από τη μια και της ρήξης και της ανατροπής από την άλλη, καθορίζει και το μέλλον της νέας γενιάς, των παιδιών των εργατοϋπαλλήλων, των λαϊκών στρωμάτων, των νέων που ήδη βρίσκονται στην παραγωγή. Οι εξελίξεις με την οικονομική κρίση κάνουν πιο επιτακτική την ανάγκη να ξεπεράσει η νεολαία αναστολές, προκαταλήψεις, φόβο ή αδιαφορία και να ενταχθεί στην οργανωμένη πάλη. Υπάρχει η δυνατότητα σήμερα να αποτρέψουμε τις αρνητικές εξελίξεις για τη ζωή μας που φέρνει η οικονομική κρίση, το νέο κύμα επίθεσης σε βάρος της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας που φέρνουν τα μέτρα που παίρνει το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του για να αντιμετωπίσουν την κρίση. Πολύ περισσότερο υπάρχει η δυνατότητα να ανοίγεται η προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης που έχει σήμερα ανάγκη ο λαός μας, η εργατική τάξη.

Η κρίση απαιτεί εργατική αντεπίθεση! Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, οι διαχειριστές του συστήματος και στη χώρα μας, ανησυχούν μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο να μην μπορέσουν να ελέγξουν

τις εξελίξεις από τις επιπτώσεις της κρίσης, ως προς την πολιτική σταθερότητα του αστικού συστήματος. Ο κίνδυνος της οικονομικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης για τους καπιταλιστές είναι ελπίδα για την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία. Η κρίση απαιτεί εργατική αντεπίθεση, ένταση της ταξικής πάλης. Αυτό το μήνυμα πρέπει να μεταφέρει η ΚΝΕ στη νεολαία. Ταυτόχρονα να συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις της ώστε να εντάσσονται οι νέοι εργάτες στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, να οργανώνονται στους τόπους δουλιάς, να συμβάλλει ώστε το φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα να συνταχθεί με το εργατικό, οι μαθητές με τους εργαζόμενους γονείς τους. Να οικοδομήσουμε γερές οργανώσεις της ΚΝΕ στους χώρους δουλιάς, τα σχολεία, τις σχολές. Κάθε μέλος της ΚΝΕ να ανεβάσει τη δράση του, να μελετήσει και να αφομοιώσει τις αποφάσεις του Συνεδρίου, τη στρατηγική μας αντίληψη για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό, να αναδειχτεί θαρρετά σε οργανωτή των νέων στο χώρο που κινείται, ιδιαίτερα στους εργασιακούς χώρους. Να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία της εργοδοσίας, την ένταση του αντικομμουνισμού από τα ΜΜΕ και τους εκπροσώπους του συστήματος, μέχρι και τον καθηγητή στη σχολική τάξη. Την προσπάθεια του οπορτουνισμού να καπηλευτεί τους αγώνες της νεολαίας, να απομακρύνει το ερ-

γατικό-λαϊκό και το νεολαιίστικο κίνημα από την πάλη ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων, να το στρέψει σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια διαχείρισης. Αυτή η δράση αντικειμενικά συμβαδίζει με την προεκλογική δουλιά μπροστά στις Ευρωεκλογές. Η νεολαία έχει ένα ακόμα όπλο στο χέρι της, την ψήφο στο ΚΚΕ. Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις Ευρωεκλογές, μπορεί να δώσει ένα πλήγμα στη λογική του ευρωμονόδρομου. Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει πραγματική αντίσταση στις συνέπειες της κρίσης. Σημαίνει στήριγμα στο λαό για την αντεπίθεση που πρέπει να κάνει. Η νεανική ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος που στηρίζει το πιο ελπιδοφόρο μέλλον για τη νέα γενιά. Το μέλλον της ρήξης και της ανατροπής! Παναγιώτης Παπαγεωργόπουλος Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ Γραμματέας της ΟΠ Αθήνας της ΚΝΕ

4 ϐ μήνας βγαίνει

μισμα… ύ ο ζ ε ξ ια γ του Ευκαιρία υς φοιτητές τε σχετικά το

α του Εμείς κόμμ ρομου; δ ό ν ο μ ω ρ υ ε ς Α-πα-πα! όταν ο σημερινό τα γραφής απ’

δείγμα . Αλαβάνος, ως ιά έχουν δώσει του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ ς δα Εντάξει, τα παιδ μά Ο ής ικ ν πάραυτα εφαρ ινοβουλευτ ωτήσεις του τη ερ ές πρόεδρος της Κο δή ωτ ει αν επ απ λά Σ. Αλ ζητούσε με νώριση των ΚΕ ευρωβουλευτής ίας για την αναγ ηγ γνείας δεν έχει οδ λα ής ρω ικ ευ οτ ς ιν μού και τη ισ μογή της κο υν το ορ ατακεραυοπ υ βαρέλι το ο σημείο να “κ στ σε τα έφ ως γνωστόν το ΖΑ ΣΥΡΙ η στην κυτής Αχαΐας του κή αντιπολίτευσ δι να μο η πάτο, ο βουλευ «τ α γι ιχειρησιακό ρνηση (μιλάμε ο γρήγορα το επ πι ά ωρ οχ νώνει” την κυβέ πρ ν δε τη δια βίου αστεία) επειδή περιοχή, δηλαδή ην στ ” ς βέρνηση», όχι ση θη μά ν προς δόξα τη α τη “δια βίου ατικών γνώσεω σμ πα σχέδιο της ΕΕ γι οι , οσ τα απ αρ γι ελόχ νεχές κυνή στε πως τα κουρ κατάρτιση, το συ ων! Φανταζόμα κατάρτιση, σε ρή ην ει στ ιχ ών επ στ ν τω δα ση των σπου κερδοφορίας ευ λλ τά εράς” και με στ εκ ρι α ι η άγρι ος ήρθε;) “α οι (π ” ής τικ μισθοί πείνας κα ασ σπ ουμε τη ροζ όραμα της “ριζο είς που εντάσσ εμ με αί φτ εντάσσονται στο λα “προς θεού” πης”. Κατά τ’ άλ ου... Κάτι που ομ δρ νό της “άλλης Ευρώ μο ρω κόμματα του ευ “αριστερά” στα ιδιά! δεν είναι τα πα

ρη ενημερώσε τόν μεγαλύτε καλούσαμε να κατά το δυνα τή ην αυ στ κή τε «Θα σας παρα νι λε άλ ευγε ς και να συμβ τό…». Με την αυ οό Βι σμ ι νι κα ω αγ κό ιδρύματός σα ο δι Εμπορι ουδαστών στ που έστειλε το ΕΑ υ ΕΒ πο α τύ εί β συμμετοχή σπ ίο ρα λτ “Β δε νοδεύεται το στήμια για τα προτροπή συ τι τόση ευγέών στα πανεπι ην ος Αθ πρ ιο ία ήρ ολ ητ ιβ φ ελ ιμ αμ ά Επ μι κό κα μηχανι διαγωνιστούν ν μείνει καλούνται να Και για να μη . α οί ς” τέ οπ τη ην οι φ στ για αιρία»! Με γασίας καταστεί ευκ να της φετινής ερ ί ι μα ρε ο θέ π μ το , η ια νε κρίσ νόδρομου κα ν του ευρωμο ναι το εξής: «η ω εί άτ ς οτέ μμ υπ τη κο ν οι ν τη φ ν τω οι ού ρά ακαώς επιθυμ ρος μεγάλη χα στήμια που δι λούνται να δυο λόγια -π πι κα νε ς πα τέ α τη στ οι φ ών τους οράς- οι αγ ς τη ουν τους ς των παρατάξε κε ύψ ές θα… στ ν στις ανάγ στ τω λι μά τα πι ρυ ιδ κα ν πώς οι . Βέβαια, ταγή τω ριο-μεθαύριο ι τους για το αύ άλ φ υς κε το ς το ν ού αιρία: για στύψου τους εαυτ καταστεί ευκ δηλαδή και να , ί υς ρε νο ο π μέ μ ζο η εργα κρίσ κό και λαϊκό στε άδικοι, η για το εργατι ι μα α εί κ ν α τί μη ρα να κ για λουτο στε μια τέτοια την κρίση η π λά φανταζόμα ει Αλ σ . η ρώ εσ λη π ίθ να … αντεπ ριους του ΕΒΕΑ εράσει στην κίνημα να π ο από τους κύ εί β ρα β ι ρε θα πά απάντηση δεν

Το “μεγάλο ξαναγράψιμο” της ιστορίας Αν βλαστη πιάνετε σ μάτε κάθε φορά που τα ασμό της χέρια σας το λογα ΔΕΗ και β ρ λέπετε εκ ιτα έρμα είνα τα “τέλη για τηλεόρασ η”, η ΝΕ την κρατική Τ τώρα σ ακόμη λό ας δίνει γο. Αναφ ένα ερόμαστε λιάδες ευ φυσικά σ ρώ που δ τα χ απ διαφημισ μένη σειρ ανά εσχάτως στη ιν πολυά να παραπ της “Μεγ οιή άλ αντικειμε σει την ιστορία με η Αλλαγή” για νική έγκυρη δ ήθεν και Πράγματι “ματιά”. , από την ο τίτλος τη πρώτη εκ π ς καθώς, πραγματο ομπή δικαιώνετα γές” στην ι ποιεί “με ιστορική γάλες αλλ αλήθεια: κομμουν αφτήνια, χ ισμός κα υ ι παραχά βγάζει μά ραξη της δαίος αντιτι, “εξαφ ισ τορίας πο ά ν κουβέντα ιση” των υ για το πο ταγματασ ιοι συνερ τακτητές γάστηκαν φαλητών, και ποιοι με σ αντίστασ ης πληρώ ήκωσαν το κύριο τους κανοντας β φυσικά μ αρύ φόρο βάρος της ετά χαρά αίματος κ ς φιλοξεν και των “ αι ία όλων μετανοημ τω ν“ έ νων” που λογήσουν έσπευσαν πρώην” το ΚΚΕ. να Ισω τα λεφτά της η ανισ ς βέβαια και να λασποτόρητη εκ τα αξίζει έχει να ζ ηλέ πομ ταινίες επ ψει τίποτα σε επίπ πή: άλλωστε δεν ιστημονικ εδο ποιό τητας απ ής φαντα ό σίας.

Αχάριστη κι αλήτισσα…

υ ουμισό το να ο λ λ ά ο ν “τ νη μά στόλισα την εργαζόμε : α ν την ή μ ν ασμένο ηκαν για τέφερα Τον περ αλλυντικά, με ρό, ενδιαφέρθ π (μια φομε κ στ-πα ο μετ ρανού” ρεάν τε ήρια στ ύφωμα ω ιτ δ ισ ε ε μ ν αποκορ . Κι υ” εά με δωρ “ωραίου φύλο είναι) και -το ών υ ας ν-γυναικ υγεία το νο και πολύ σ ηλικίας αντρώ ματικότητα, ρό πραγ όρια ερά το χ είναι πια σμάτων που π σαν τα α ω τ ίσ η τ ξ ε ό α ισ ν ν η ν ώ ω ί λ υ τ ϊκ ό α αν α πο κάδων λ εκείνες ν να ην ώρα όμως: τ βαίωση των δε ν “αχάριστο”, ηκα ιβε ν, κατέβ σαν ο υ ο α ίσ ίκ ρ α προς επ ν υ υν τη γυ α πανηγ ριγράφο στις πλατείες ν ύν ξεχυθο ροπή... ουν. Ντ σ ή γ ρ ε απ

Και θα τους πω: δεν συναινούμε κύριοι του ΣΕΒ

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

μήνας βγαίνει ϐ 5

5 λεπτά μετά

5’ μετά...

μικρεσ

ΑΓΓΕΛΙΕΣ Λοιπόν, παιδιά, εδώ υπογράφουμε;

Ο κ ι τ σ ι ε λ κ πο

Η κυβέρνηση έχει σχέδιο!

της κυβέρνησης υ λένε ότι τα νέα μέτρα Για τους κακεντρεχείς πο χο την καταστοστό ατικότητας έχουν ως για την πάταξη της εγκλημ ντα είμαστε;), ο χού (τι λέτε ρε παιδιά στη ς ατο ήμ κιν ύ κο λαϊ του λή σχέδιο: γματικό -μεγαλεπήβολο“Ο” αποκαλύπτει το πρα “διαον Οι κάμερες θα χρησιμοποιηθούν για το νέο τηλεπαιχνίδι μετά ούν λεγ καλύτεροι διαδηλωτές θα επι υ δηλωτή έχεις ταλέντο”. Οι όπο ικά τελ στα ρία και θα προκριθούν διαπό διαδικτυακή ψηφοφο από τό ηγη κυν κατηγορίες: κατοστάρι θα διαγωνιστούν στις εξής μίας. στα δακρυγόνα άνευ λιποθυ α τητ μοιρία ΜΑΤ, ανθεκτικό α μας ον Επειδή ο καύσωνας χτυπάει όλο και πιο συχνά τη χώρ εγμα των διαιών αυξάνονται, το κατάβρ και τα ποσοστά θερμοπληξ το περιβάλλον ένα φτηνό και φιλικό προς δηλωτών με νερό αποτελεί ληψης. τα κλιματιστικά) τρόπο πρό (ξέρουμε άλλωστε τι κάνουν κόον Το μέτρο της περιύβρισης αρχής εντάσσεται στο συνολι ων βαρ βάρ των ύ και ραφιναρίσματος ιιστ τερο πλαίσιο εξευρωπαϊσμο Υβρ . μας τες ριώ μη πολλούς συμπατ όνα ηθών που διακατέχουν ακό εικ την υν έτο εκθ επείς χειρονομίες κοί χαρακτηρισμοί και απρ ηνικό τουριπλήττοντας καίρια τον ελλ ικό τερ της χώρας μας στο εξω συνήθεια της απαγορευθεί η πρωτόγονη σμό. Σε επόμενη φάση θα οπίρουνου. παϊδακοφαγίας άνευ μαχαιρ δρόον Τέλος οι αστυνομικοί-καμικάζι που θα περιπολούν τους ο έργ στό γνω φαντασμαγορικά εφέ στο κτι μους θα προσθέσουν νέα λλα ενα μία ς κουλοφόρων παρέχοντα ίδια αστυνομία VS αστυν... κου τα και ίδια τα ν ράστηκαν να βλέπου κή πρόταση σε όσους κου στην τηλεόραση.

1 :

2 :

3 :

4 :

ΠΡΟΕΔΡΕ

άλλαξέ τα όλα! Πιστός στις υποσχέσεις του για απο χώρηση από το Ιράκ ο Ομπάμα (ξέρετε εκείνος που η εκλογή του «γεννούσε ελπίδες» που έλεγε κι η “Αυγή”) προχωράει ακάθεκτος στην απόσυρση στρα τευμάτων από τη χώρα (εδώ και καιρό άλλωστε πολλ οί σταμάτησαν να μετράνε τους νεκρούς...). Μικρή λεπτ ομέρεια: την ίδια στιγμή 4.000 Αμερικάνοι μισθοφό ροι ετοιμάζονται να προστεθούν στον ΝΑΤΟϊκό κατο χικό στρατό του Αφγανιστάν. Από το Ιρακ στο Αφγ ανιστάν... δεν είναι και μικρή “αλλαγή” έτσι;

νένας λόγος ανησυχίας… Καλά το καταλάβατε: κα

ζητειται “Σημείο απόκλισης” μεταξύ ΓΣΕΕ και βιομηχάνων. Δεν μπορεί, ένα έστω θα υπάρχει!

ζητουνται Εργάτες που να δέχονται δουλιά σε “οικογενειακό” περιβάλλον, 3 ως 4 μέρες τη βδομάδα με μειωμένους μισθούς και χωρίς να αντιδρούν. Αν τους βρείτε να τους απαγάγετε, τα λύτρα θα πληρωθούν από τον κ. Μυλωνά.

διενεργουνται Τεστ-κοπώσεως για βουλευτές, υπουργούς, στελέχη της κυβέρνησης. Ειδικές τιμές για πρωθυπουργούς. Εξαιρούνται κουρασμένοι από το δούλεμα εργαζόμενοι…

ΠΑΡΕΧΟΝΤΑΙ Συνεδρίες αντικομμουνιστικής συμβουλευτικής από τον Ph.D Theo Pangalow, απόφοιτο του Baroufologist department of Paris’ Laspologi College.

ΒΡΕΘΗΚΕ “Ενωτικό εγχείρημα”, ημίαιμο ΣΥΡΙΖΑ διασταυρωμένο με αντιεξουσιασμό. Ζητείται επειγόντως ανάδοχη οικογένεια μιας και δεν αντέχει πολύ μακριά από το φυσικό του περιβάλλον.

vsνεολαια

Η ΕΕ χειρότερη γίνεται, φιλολαϊκή ΟΧΙ! Ανυπακοή και απειθαρχία με ισχυρό ΚΚΕ

Γ η ξ υ ε τ ν Ε ν υ Σ “Ο”: Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε η Εκτακτη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ για τα μέτρα που προτίθενται να πάρουν μπροστά στην οικονομική κρίση. Τι συμπεράσματα βγαίνουν από αυτή τη διαδικασία; Τι έχουν να περιμένουν οι λαοί της ΕΕ; Ελένη Μπέλλου: Για κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ καθώς και για τα διακρατικά κοινοτικά επιτελεία, κάθε μέτρο διαχείρισης της οικονομικής κρίσης είναι “δίκοπο μαχαίρι” πολύ περισσότερο ακονισμένο απ’ ό,τι για ένα καπιταλιστικό κράτος εκτός ΕΕ. Και επιτρέψτε μου να το εξηγήσω: Οποιαδήποτε αστική διακυβέρνηση, σε περίοδο οικονομικής κρίσης είναι υποχρεωμένη να κάνει αυτό που σε άλλη φάση γίνεται σε έκταση από την ίδια τη λειτουργία της αγοράς. Δηλαδή είναι υποχρεωμένη να κάνει κάποιες επενδύσεις, όταν αυτές θεαματικά μειώνονται, να σπρώξει τις επιχειρήσεις προς το δανεισμό. Αυτά είναι τα περίφημα κρατικά “πακέτα” κάποιων δισ. ευρώ ή δολαρίων που ακούτε ότι ήδη έχουν δρομολογηθεί από τις κυβερνήσεις. Οπως καταλαβαίνετε, όμως, μεγάλο μέρος αυτών των “πακέτων” είτε είναι χρήμα δανεισμένο από το μέλλον, δηλαδή θα το πληρώσουν οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι σε 3-5 ή 10 χρόνια με πρόσθετη φορολογία, είτε είναι ήδη πληθωριστικό, κόβεται χρήμα και διατίθεται από τις κεντρικές τράπεζες χωρίς να έχει αντίκρυσμα σε παραγωγή προϊόντων. Κάπως τραβηγμένα θα έλεγα να φανταστείτε την καπιταλιστική οικονομία σαν έναν αθλητή που του δίνουν αναβολικά για να φθάσουν στα άκρα οι επιδόσεις του τελείως

Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

συγκυριακά, χωρίς να ανταποκρίνονται στις πραγματικές του δυνάμεις. Ετσι είναι και η καπιταλιστική υπερπαραγωγή, αλλά και τα φάρμακα για την αντιμετώπιση της παραγωγικής συρρίκνωσης. Ο διπλός πονοκέφαλος των κοινοτικών επιτελείων, ιδιαίτερα της Ευρωζώνης, είναι ότι οποιοδήποτε πακέτο διαχείρισης της κρίσης, επομένως και οι μελλοντικές πληθωριστικές του συνέπειες, μπορεί να τινάξει στον αέρα το ευρώ. Γιατί, όπως γνωρίζετε, το ευρώ είναι κοινό νόμισμα διαφορετικών εθνικών οικονομιών, οι οποίες ούτε το ίδιο μέγεθος έχουν, ούτε τις ίδιες αναλογίες μεταξύ των κλάδων της βιομηχανίας και των τομέων της οικονομίας, ούτε με τις ίδιες αναλογίες περνούν την οικονομική κρίση. Αυτή η βαθιά ανισομετρία αποτυπώνεται και στο διαφορετικό ύψος του δημοσίου χρέους ή των ελλειμμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό/απολογισμό του κάθε κράτους-μέλους της ευρωζώνης. Το συμπέρασμα από την Εκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ είναι ότι σχοινοβατούν προσπαθώντας να ισορροπήσουν ανάμεσα στην ανεξέλεγκτη αύξηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και στη χρηματοδότηση (άμεσα ή έμμεσα) κάποιων επενδύσεων ή καλύτερα στη διάσωση κάποιων μονοπωλίων, τραπεζικών ή βιομηχανικών. Αυτό το νόημα έχει η κατεύθυνση του να επανέλθει στο 2009 μια ορισμένη ανοχή του ελλείμματος στο 3% του Συμφώνου Σταθερότητας το 2010. Το κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ βλέπει τις ανάγκες και τους κινδύνους από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου στα δικά του όρια. Για παράδειγμα, η Βρετανία η οποία δεν συμμετέχει στην Ευρωζώνη, που τα κεφάλαια και τα συμφέροντά της είναι περισσότερο συνδεδεμένα με εκείνα των ΗΠΑ, με

ια τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης οξύνονται μέσα στους κόλπους της ΕΕ και την απάντηση που πρέπει να δώσουν η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία, αποδυναμώνοντας τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, οργανώνοντας τον αγώνα τους και προβάλλοντας τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, ο “Οδηγητής” μίλησε με τη σ. Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

τις υπάρχουσες δομές και ρυθμίσεις μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Παγκόσμιας Τράπεζας (ΠΤ), λέει «δώστε και άλλο χρήμα», όχι μόνο μέσα στα όρια της κάθε εθνικής οικονομίας αλλά και σε άλλες εθνικές οικονομίες καθώς και στο ΔΝΤ. Η Γερμανία, η ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης, δεν είναι διατεθειμένη να πληρώσει για την κρίση των άλλων οικονομιών. Δεν διακινδυνεύει να δει το ευρώ αποδυναμωμένο, πληθωριστικό. Αντίθετα, βλέπει στην κρίση, όπως και η Γαλλία, την ευκαιρία να μεγαλώσει το μερίδιο στη διεθνή αγορά χρηματικού κεφαλαίου σε βάρος του δολαρίου. Το πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι η ΕΕ και πολύ περισσότερο η ευρωζώνη δεν είναι τόσο ενιαία και τόσο παντοδύναμη όσο την παρουσιάζουν στους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους των κρατών-μελών της, προκειμένου να τους υποχρεώσουν να σκύψουν το κεφάλι στην αντιλαϊκή στρατηγική της, στις πολιτικές της (π.χ. για την παιδεία, για τις εργασιακές σχέσεις, για την αγροτική πολιτική κ.λπ.), στους κατασταλτικούς μηχανισμούς της (ευρωαστυνομία, ευρωστρατός, Σένγκεν, ευρωδικαστήριο κ.λπ.). Η “ενότητα” της ΕΕ εξαντλείται στις πολιτικές έντασης της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, όπως είναι π.χ. να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης, να παγώσουν ή να μειωθούν μισθοί και ημερομίσθια στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης με διάφορες μεθόδους: να γενικευθούν μορφές ανασφάλιστης εργασίας όπως τα stage, να υιοθετηθεί ο λεγόμενος “νεκρός” χρόνος εργασίας, να γενικευθεί με τη συναίνεση των εργαζομένων ο περιορισμός της εργάσιμης εβδομάδας σε 3 ημέρες με ανάλογη μείωση του μισθού κ.λπ.

Οταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζουν ότι το ευρώ θωρακίζει την ελληνική οικονομία, λένε αλήθεια όσον αφορά τους κεφαλαιοκράτες της Ελλάδας. Δεν λένε αλήθεια από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών

“Ο”: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν ότι αν η χώρα μας δεν βρισκόταν στην ευρωζώνη η οικονομία δεν θα άντεχε σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, ότι το ευρώ είναι η ασπίδα μας. Υπάρχει αλήθεια σε αυτό; Ε.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι το ευρώ συγκριτικά με τη δραχμή ήταν ασπίδα για το πιο ισχυρό τμήμα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, π.χ. αυτό που εκπροσωπεί ο Λάτσης που κατέχει θέση μεταξύ των 500 μεγαλύτερων καπιταλιστών στον κόσμο. Δεν είναι αλήθεια ότι θωρακίζει την ελληνική οικονομία από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών. Μην ξεχνάτε ότι καπιταλιστική παραγωγή σημαίνει παραγωγή με κίνητρο το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζοντας ότι το ευρώ δίνει σχετικά μεγαλύτερη θωράκιση στην ελληνική οικονομία, λένε αλήθεια όσον αφορά τους κεφαλαιοκράτες της Ελλάδας. Δεν λένε αλήθεια όσον αφορά τις υποδομές για εγχώρια παραγωγή που θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις κοινωνικές ανάγκες. Π.χ. με την ένταξη στην ΕΟΚ και στη συνέχεια στην Ευρωζώνη συρρικνώθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό η κτηνοτροφική παραγωγή, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας κατανάλωσης σε βοδινό και χοιρινό κρέας να γίνεται από αντίστοιχες εισαγωγές. Αλλά και στη γεωργική παραγωγή υπάρχει το “παράδοξο” να εισάγονται λάδια, οπωροκηπευτικά και άλλα προϊόντα. Το ευρώ διευκόλυνε την εξαγωγή κεφαλαίων από την Ελλάδα και επέφερε μεγάλη αύξηση εισαγωγής εμπορευμάτων και ανατιμήσεων που σε τελική ανάλυση επέδρασαν αρνητικά στο βιοτικό επίπεδο της λαϊκής πλειοψηφίας.

Η άποψη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή είναι μια αποπροσανατολιστική, κλασική “σοσιαλδημοκρατική” αντίληψη ότι ο καπιταλισμός μεταρρυθμίζεται μέσω μιας “αριστερής” διακυβέρνησης, χωρίς ν’ ανατραπεί η οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων “Ο”: Δυνάμεις όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν πως η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, να γίνει πιο φιλολαϊκή. Μπορεί να γίνει αυτό; Είναι μονόδρομος για το λαό η σημερινή προοπτική μέσα από την ΕΕ; Ε.Μ.: Η άποψη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει πιο φιλολαϊκή είναι στην ίδια βάση με την άποψή ότι ο καπιταλισμός μπορεί να μεταρρυθμιστεί προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας, να γίνει “πιο ανθρώπινος”. Είναι παρόμοια με τα συνθήματα «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη», «το περιβάλλον πάνω από τα κέρδη». Με άλλα λόγια, είναι μια ουτοπική, αποπροσανατολιστική, κλασική “σοσιαλδημοκρατική” αντίληψη ότι ο καπιταλισμός μεταρρυθμίζεται μέσω μιας “αριστερής” διακυβέρνησης, χωρίς ν’ ανατραπεί η οικονομική κυριαρχία της μεγάλης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, των μονοπωλίων και οι μηχανισμοί της πολιτικής εξουσίας τους. Το επικίνδυνο αυτής της άποψης είναι ακριβώς ο ουτοπικός και αποπροσανατολιστικός χαρακτήρας της. Είναι μια ύπουλη έκφραση του ταξικού εχθρού. Με αυτήν την έννοια θέλει ιδιαίτερο μέτωπο αντιμετώπισης,

αποκάλυψης. Είναι μια μορφή αναχώματος προς την ταξική πολιτική συνειδητοποίηση, προς την ταξική μάχιμη στάση ζωής, ιδιαίτερα όσον αφορά νεότερες ηλικίες που εκ των πραγμάτων δεν έχουν εργασιακή πείρα, άμεσες εμπειρίες από την ταξική εκμετάλλευση, πείρα από την ταξική πάλη, έστω και στη μορφή της οικονομικής διεκδίκησης για καλύτερο μισθό, ασφάλιση, ωράριο, συνθήκες εργασίας και άλλα. Μονόδρομος για κάθε λαό, όχι μόνο τον ελληνικό, είναι ο δρόμος της απειθαρχίας, της ρήξης με την ΕΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου στη χώρα του. Ο απεγκλωβισμός από κάθε κόμμα ή συμμαχία κομμάτων που με “αριστερά” συνθήματα, ακόμη και με σοσιαλιστικά στολίδια πλασάρει για λαϊκή παραπλάνηση τις δήθεν εξωραϊσμένες εκδοχές του καπιταλισμού, μεταξύ αυτών και των ενώσεών του, όπως της ΕΕ.

“Ο”: Το ΚΚΕ επιμένει να καταγγέλλει την πολιτική της ΕΕ και μάλιστα βάζει και την ανάγκη για αποδέσμευση της χώρας μας. Είναι όμως ρεαλιστικό αυτό το αίτημα; Υπάρχει σήμερα άλλος δρόμος; Ε.Μ.: Ρεαλιστικό είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλεργατική, φιλολαϊκή πολιτική μέσα στο ιμπεριαλιστικό κέντρο, την ΕΕ. Επομένως, η ρεαλιστικότητα της αποδέσμευσης από την ΕΕ σχετίζεται με την αναγκαιότητα και την προοπτική ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Σχετίζεται με το μέτωπο πάλης για τη λαϊκή εξουσία, για να γίνουν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής κοινωνική ιδιοκτησία, να οργανωθεί η κοινωνική παραγωγή κεντρικά σχεδιασμένα με στόχο τη διευρυμένη κοινωνική ευημερία. Η ρεαλιστικότητα είναι στοιχείο της πάλης, της σύγκρουσης, της ρήξης. Στοιχείο της πάλης είναι και να απεμπλακούν περισσότερες δυνάμεις από διλήμματα-παγίδες, όπως και αυτό του δήθεν μονόδρομου της ΕΕ, της δήθεν συνεκτικότητας και παντοδυναμίας της.

Κοντεύει μια δεκαετία από τη λειτουργία του ευρώ. Η ζωή επιβεβαίωσε τις προβλέψεις και εκτιμήσεις του ΚΚΕ. Το μερίδιο των μισθωτών εργαζομένων στην πίτα του παραγόμενου πλούτου έγινε μικρότερο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις χώρες του σκληρού πυρήνα της ΕΕ. Η ανισομετρία βάθυνε. Το εργατικό κίνημα, το κίνημα των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις, το μαθητικό, το φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα θα κάνουν τη ρεαλιστικότητα πιο φανερή, πιο αυταπόδεικτη όταν αξιοποιήσουν τις αντιθέσεις μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών-μελών της ΕΕ. Οπου κι αν σπάσει η αλυσίδα της ΕΕ θα είναι παράγοντας αποσταθεροποίησης της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας που στρέφεται ενάντια στους λαούς.

“Ο”: Ποιο είναι το κριτήριο με το οποίο καλούμε το λαό να ψηφίσει στις ευρωεκλογές; Γιατί να ψηφίσει κάποιος ΚΚΕ; Ε.Μ.: Κριτήριο είναι η απόρριψη, η αποδυνάμωση των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα μας που ενεργητικά στηρίζουν την αντιλαϊκή, ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ. Οπως στις εθνικές έτσι και στις ευρωεκλογές τα δυο αστικά κόμματα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να βγουν περισσότερο αποδυναμωμένα. Ψηφίζοντας στις ευρωεκλογές είναι σαν να ψηφίζεις για κυβέρνηση στην Ελλάδα. Αν και τα δυο κόμματα βγουν πιο αδύναμα, δύσκολα θα προχωρήσουν σε νέα αντιλαϊκά, αντεργατικά μέτρα, ενώ νέες δυνάμεις θα ενθαρρυνθούν, θα μπουν στην πάλη με στόχο τη λαϊκή εξουσία. Ομως οι νέοι και οι νέες δεν πρέπει να εγκλωβισθούν σε δήθεν εναλλακτικές επιλογές ψήφου, προς το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ή το ΛΑΟΣ ή τους Οικολόγους. Πρέπει να ψηφίσουν το ΚΚΕ που το γνωρίζουν για τη σταθερότητα, τη συνέπεια λόγων και έργων στην υπεράσπιση των αιτημάτων της νεολαίας που προέρχεται ή ανήκει στην εργατική

τάξη, στη μικρομεσαία αγροτιά, στους ελεύθερους επαγγελματίες των πόλεων. Ψηφίζοντας ΚΚΕ παίρνουν το μέλλον στα χέρια τους. Δίνουν προοπτική στη διεκδίκησή τους για μόρφωση -τεχνική ή επιστημονική ειδίκευση με ταυτόχρονη επαγγελματική κατοχύρωση- για εργασία και συνθήκες ζωής με ελεύθερο χρόνο, με υποδομές για μη επαγγελματική αθλητική, πολιτιστική δημιουργία, για κοινωνική πρόνοια στα νέα ζευγάρια. Το σημερινό επίπεδο της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες, με την προϋπόθεση ότι θα αλλάξουν οι οικονομικές και συνολικά οι κοινωνικές σχέσεις. Δεν ισχυριζόμαστε ότι στις 7 Ιούνη θα γίνει αυτή η ανατροπή. Μπορεί όμως να δώσει μια μεγάλη ώθηση και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, που είναι ανοικτή η νέα αντιλαϊκή επίθεση και επιδείνωση. Τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς θυσία. Ο κάθε νέος και νέα σήμερα μπορούν να κάνουν μια “θυσία”: να πουν όχι στο ρουσφέτι, που έτσι κι αλλιώς δεν δίνει λύση στην ανάγκη για σταθερή δουλιά. Να μη στηρίξουν μια νέα ανώδυνη εναλλαγή από τη ΝΔ προς το ΠΑΣΟΚ όπως έγινε πριν πέντε χρόνια από το ΠΑΣΟΚ προς τη ΝΔ. Οι νέοι και οι νέες μπορεί να μη θυμούνται το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, αλλά πρέπει να μάθουν, να κρίνουν, να απορρίψουν. Το ΠΑΣΟΚ έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη όπως η ΝΔ έβαλε την Ελλάδα στην ΕΕ. Και τα δυο κόμματα υπηρέτησαν και υπηρετούν τις ιδιωτικοποιήσεις, όπως σε άλλες φάσεις έκαναν και κάνουν κρατικοποιήσεις για να εξυγιάνουν τα μονοπώλια, αφού συγκεντρώθηκε αμύθητος πλούτος σε λίγα χέρια. Σήμερα η ΝΔ ουσιαστικά παγώνει τους μισθούς στο δημόσιο, όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 1980. Ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει ότι οι νέοι, οι εργατικές και λαϊκές οικογένειες παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους, οργανώνονται, παλεύουν για το σήμερα και το αύριο.

Ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει ότι οι νέοι, οι εργατικές και λαϊκές οικογένειες παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους, οργανώνονται, παλεύουν για το σήμερα και το αύριο

vsνεολαια

Ρήξη και αποδέσμευση

από την ΕΕ!

ο ξέσπασμα μιας βαθιάς κρίσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας είναι γεγονός. Διαψεύδει πολλούς εκπροσώπους του διεθνούς κεφαλαίου, που μιλούσαν για τη δυναμική της καπιταλιστικής ανάπτυξης ή των περιφερειακών καπιταλιστικών ενώσεων. Βγάζει απότομα στην επιφάνεια τις ανησυχίες των εκπροσώπων του κεφαλαίου για τις συνέπειες της κρίσης στην πολιτική σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος αλλά και τους ανταγωνισμούς μεταξύ των κεφαλαιοκρατών. Η οικονομική κρίση οφείλεται στη βασική αντίθεση του καπιταλισμού. Την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της. Ο καπιταλισμός έχει ως σύμφυτα χαρακτηριστικά του: την αναρχία

της καπιταλιστικής παραγωγής, την ανισομετρία, τη δυσαναλογία ανάμεσα σε τομείς και κλάδους της παραγωγής. Η παρούσα κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου, κρίση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής ο οποίος έχει κίνητρο το καπιταλιστικό κέρδος. Παράλληλα, η παρούσα κρίση έχει ως χαρακτηριστικό της το στοιχείο του συγχρονισμού της σε μια σειρά χώρες, αλλά και το γεγονός ότι πλήττει τα βασικά κέντρα του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Η οικονομική κρίση ρίχνει “φως” σε μια σειρά παραπλανητικά ιδεολογήματα, που αφορούσαν την ίδια την ΕΕ, ως προωθημένη καπιταλιστική ένωση, ιδεολογήματα που το ΚΚΕ έγκαιρα είχε αποκαλύψει στους εργαζόμενους.

Ο μύθος της «αειφόρου ανάπτυξης»

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις εγγενείς αντιφάσεις του. Η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης γίνεται ακόμα πιο επιθετική ενάντια στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα

Η ΕΕ αποτελεί μια προωθημένη καπιταλιστική ένωση, μια μορφή συμμαχίας καπιταλιστικών κρατών για την ενίσχυση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στο διεθνή ανταγωνισμό, για την όξυνση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και τη θωράκιση της δικτατορίας του κεφαλαίου απέναντι στο κομμουνιστικό κίνημα. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια καλλιεργούσαν το μύθο ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ θα εξασφάλιζε στον εργαζόμενο λαό την αποφυγή των κρίσεων. Στην πραγματικότητα εξασφάλισε την κερδοφορία του κεφαλαίου. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 με την υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ, απαίτησαν τη συναίνεση σε μια σειρά γενικευμένες αναδιαρθρώσεις που στόχο είχαν τη μείωση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης, το βάθεμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης μέσα από την καθήλωση των μισθών, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τη φτηνότερη εργασία των μεταναστών και των γυναικών, την παραπέρα προώθηση της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης, της παιδείας, της υγείας, την “απελευθέρωση” των αγορών

κ.λπ. Ανάλογα μέτρα πάρθηκαν σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Η οικονομική κρίση ήρθε σε συνέχεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ως αποτέλεσμα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Τα κράτη μέλη της ΕΕ επεξεργάζονται και προωθούν τώρα μέτρα για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Τα «μέτρα αντιμετώπισης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και χρεών», οι δείκτες της ΕΕ, το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι εργαλεία για την ένταση της επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη. Το κεφάλαιο επιχειρεί σε συνθήκες οικονομικής κρίσης να ρίξει απότομα την τιμή της εργατικής δύναμης: η όξυνση της επίθεσης σε βάρος της εργατικής τάξης δεν έχει απλά το χαρακτήρα της κλιμάκωσης από τη σκοπιά του κεφαλαίου, αλλά προωθείται σαν πελώριο κύμα μέτρων που ξεσπάει μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Τα κράτη-μέλη της και στις τελευταίες συνόδους κορυφής της ΕΕ συμφώνησαν σε μέτρα ενάντια στην εργατική τάξη που κινούνται σε αυτήν την κατεύθυνση.

Ο μύθος της «σύγκλισης» και της «κοινοτικής αλληλεγγύης» Οι υποστηρικτές της ΕΕ, νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες αλλά και “νεοαριστεροί” ισχυρίζονταν ότι στα πλαίσια της ΕΕ μπορεί να επιτευχθεί «η σύγκλιση του επιπέδου οικονομικής ανάπτυξης των κρατών μελών» μέσω και της περίφημης «κοινοτικής αλληλεγγύης». Κρύβουν ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο πλαίσιο της ΕΕ ποτέ δεν ξεπεράστηκαν και σε συνθήκες κρίσης οξύνονται παραπέρα. Η διαδικασία είναι σύνθετη. Οι εσωτερικές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις της ΕΕ διαπλέκονται με τις αντιθέσεις με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Γι’ αυτό παρατηρούνται διαφοροποιήσεις μελών-κρατών της ΕΕ σε σχέση με τη στάση τους απέναντι σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η οικονομική κρίση που διανύουμε ήρθε να επιβεβαιώσει το συμπέρασμα που έβγαλε ο Λένιν σχεδόν έναν αιώνα πριν: «Στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι αδύνατη μια ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη των διάφορων οικονομιών και κρατών»1. Η οικονομική κρίση θα ενισχύσει την τάση ανακατάταξης στον

παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες και θα ενισχύσει έτσι τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις τόσο ανάμεσα στην ΕΕ και τρίτες χώρες όσο και ανάμεσα στα κράτη-μέλη της ΕΕ. Σε αυτές τις συνθήκες αναδεικνύεται ακόμα πιο καθαρά η αυταπάτη και το ψέμα της περίφημης «κοινοτικής αλληλεγγύης». Το ζητούμενο για κάθε καπιταλιστική χώρα είναι να βγει η ίδια με ενισχυμένες θέσεις μέσα από την οικονομική κρίση ή να διατηρήσει, να μη χάσει θέσεις που έχει κατακτήσει. Αλλά αυτός ο στόχος του κεφαλαίου αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Ο μύθος της «δημοκρατικής Ευρώπης» Η ΕΕ ως ιμπεριαλιστικός οργανισμός εξυπηρετεί τη θωράκιση της δικτατορίας των μονοπωλίων απέναντι στο εργατικό κίνημα. Γι’ αυτό και έχει διαμορφώσει εδώ και χρόνια ένα αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής των λαϊκών κινημάτων θα ενταθεί. Με πρόσχημα την “τρομοκρατία” ποινικοποιείται και διώκεται η ριζοσπαστική αγωνιστική δράση.

Στα πλαίσια της κρίσης η ΕΕ ενισχύει τον αντικομμουνισμό. Ηδη σε μια σειρά χώρες της ΕΕ απαγορεύεται και διώκεται η δράση κομμουνιστικών κομμάτων ή κομμουνιστικών νεολαιών. Φωτό από κινητοποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ενάντια στην απαγόρευση της ΚΝ Τσεχίας

Το κεφάλαιο επιχειρεί σε συνθήκες οικονομικής κρίσης να ρίξει απότομα την τιμή της εργατικής δύναμης: τα κράτη μέλη της και στις τελευταίες συνόδους κορυφής της ΕΕ συμφώνησαν σε μέτρα ενάντια στην εργατική τάξη

Σε αυτά τα πλαίσια η ΕΕ ενισχύει τον αντικομμουνισμό. Σε μια σειρά χώρες της ΕΕ απαγορεύεται και διώκεται η δράση κομμουνιστικών κομμάτων ή κομμουνιστικών νεολαιών (π.χ. Τσεχία, Βαλτικές χώρες). Πληθαίνουν οι προσπάθειες και οι πρωτοβουλίες από τα όργανα της ΕΕ για καταδίκη του κομμουνισμού, για εξίσωσή του με το φασισμό, στα πλαίσια της προσπάθειας να ξαναγραφτεί η ιστορία. Οι πρόσφατες πρωτοβουλίες της τσέχικης προεδρίας που κινούνται στην παραπάνω κατεύθυνση, εν μέσω οικονομικής κρίσης, δεν είναι τυχαίες. Δείχνουν τις γενικότερες ανησυχίες του κεφαλαίου για ενδεχόμενο αδυναμίας του να μπορέσει να ελέγξει τις πολιτικές εξελίξεις.

Ο μύθος της «άλλης Ευρώπης» Η ΕΕ δεν αλλάζει προς όφελος των λαών. Είναι ένωση του κεφαλαίου. Αλλωστε οικοδομήθηκε από κοινού από τους νεοφιλελεύθερους, τους σοσιαλδημοκράτες και τους “νεοαριστερούς” ως τέτοια. Ο καπιταλισμός στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και δεν “εξανθρωπίζεται”. Η εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία των φιλελεύθερων με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα παντού στην Ευρώπη έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις συνεργασίας με τη συμμετοχή δυνάμεων του ονομαζόμενου “Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς”, στο

οποίο συμμετέχει και ο ΣΥΝ, σε μια σειρά μεγάλες χώρες της ΕΕ, συνέχισαν την προώθηση των καπιταλιστικών ευρωενωσιακών μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς. Είναι κάλπικος και αποπροσανατολιστικός ο ισχυρισμός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι η “λύση” στην καπιταλιστική κρίση μπορεί να είναι να «αλλάξει το σύμφωνο σταθερότητας» και να «ελεγχθεί η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα μέσω μιας οικονομικής διακυβέρνησης». Αυτή η άποψη καλλιεργεί τη σύγχυση γιατί η κρίση δεν οφείλεται στο «νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης», ούτε σε πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων που δήθεν άφησαν «ανεξέλεγκτη την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», αλλά οφείλεται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που τα κόμματα του κεφαλαίου υπηρετούν. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις εγγενείς

των προβλημάτων, να μπουν στη δράση ορμητικά νέες εργατικές και λαϊκές μάζες. Το ζητούμενο είναι η πάλη να εξελιχθεί ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου. Να μην περιορίζεται σε μια πολιτική αποτροπής ή σε μια πολιτική αμφίβολης άμυνας. Να προωθηθεί η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Να ισχυροποιηθεί το ΚΚΕ, να αποκτά ο καθημερινός αγώνας προοπτική, τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Είναι σήμερα ρεαλιστική και αναγκαία όσο ποτέ η θέση του ΚΚΕ για την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η Ελλάδα διαθέτει σήμερα ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής. Κυρίως διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση, διαθέτει πλουτοπαραγωγικές πηγές, έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να εξασφαλίσει επάρκεια στα είδη διατροφής. Είναι επίκαιρη και αναγκαία σήμερα η

Είναι σήμερα ρεαλιστική και αναγκαία όσο ποτέ η θέση του ΚΚΕ για την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση αντιφάσεις του. Η ΕΕ δεν μπορεί να αλλάξει και να γίνει φιλολαϊκή. Μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η ΕΕ γίνεται ακόμα πιο επιθετική ενάντια στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα.

Για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης σε συνθήκες οικονομικής κρίσης Υπάρχουν προϋποθέσεις, το επόμενο διάστημα κάτω από την εκρηκτική διάσταση

κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής στους τομείς της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, του ορυκτού πλούτου, των ορυχείων, της βιομηχανίας, των μεταφορών, της ύδρευσης, του τραπεζικού συστήματος, του εξωτερικού εμπορίου της λαϊκής στέγης της έρευνας και δημοκρατικής πληροφόρησης κ.λπ. Απαιτείται αποκλειστικά δημόσιο, καθολικό ενιαίο, δωρεάν σύστημα εκπαίδευσης, Υγείας, Ασφάλισης. Χρειάζεται ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς. Χρειάζεται η ένταξη του κοινωνικοποιημένου και του

συνεταιριστικού τομέα σε ένα κεντρικό οικονομικό μηχανισμό σχεδιασμού και διεύθυνσης, που θα λειτουργεί με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Η λαϊκή εξουσία προωθεί διακρατικές-εμπορικές συμφωνίες με βάση το αμοιβαίο όφελος. Μια τέτοια προοπτική προϋποθέτει ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Η ανατροπή του καπιταλισμού ξεκινάει στην αρχή σε μία χώρα ή σε μία ομάδα χωρών και ύστερα ακολουθούν και οι υπόλοιπες. Οι εξελίξεις δεν συγχρονίζονται ταυτόχρονα σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Το επαναστατικό εργατικό κίνημα κάθε χώρας πρέπει να έχει τη διεθνιστική συμβολή του ανατρέποντας την αστική τάξη της χώρας του. Οι θέσεις των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων που καλλιεργούν την άποψη ότι δήθεν η λαϊκή εξουσία στην Ελλάδα θα είναι μόνη ή δεν θα είναι σε θέση να χειριστεί τις υποθέσεις του ελληνικού λαού είναι επικίνδυνη για τα λαϊκά στρώματα και παραπλανητική. Στην πραγματικότητα η αστική τάξη έχει κάθε λόγο να φοβάται μια λαϊκή εξουσία. Η πρόταση του ΚΚΕ συμφέρει και υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Αλλωστε, η λαϊκή εξουσία επειδή θα στηρίζεται στο λαό και στην κινητοποίησή του θα είναι μια εξουσία πανίσχυρη. Επιμέλεια: Ιδεολογική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ Παραπομπές 1. Λένιν, Β. Ι. Απαντα, Σύγχρονη Εποχή τ. 26, σελ. 361-362

10 ϐ μαθητές

“ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ”

“Χειμώνας”

στις νεανικές συνειδήσεις

το να φέρει «τη νεολαία πιο κοντά στην Ευρωπαϊκή Ενωση»1 αποσκοπεί η ετήσια καμπάνια “Ανοιξη της Ευρώπης” που διοργανώνει το “European Schoolnet”, ένας ακόμα μηχανισμός της ΕΕ, για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Για 7η χρονιά φέτος διεξάγεται από τις 25 Μάρτη έως τις 9 Μάη 2009 σε δεκάδες σχολεία. Στην αντιδραστική αυτή δραστηριότητα τα προηγούμενα χρόνια περιλαμβά-

νονταν θεματικές που στόχευαν στην εξοικείωση των συμμετεχόντων μαθητών με το αντιλαϊκό Ευρωσύνταγμα (2005) και τον εορτασμό των 50 χρόνων από την ίδρυση της λυκοσυμμαχίας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου (2007), η πολιτική της οποίας επέφερε στους λαούς της Ευρώπης μόνο ανασφάλεια, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αντεργατικούς και αντιεκπαιδευτικούς νόμους, επιδείνωση συνολικά της θέσης τους.

“Στοίχημα” ότι είναι ενάντια στα συμφέροντά σου;

Επιδιώκουν να εξωραΐσουν την πολιτική της ΕΕ και να καλλιεργήσουν αποδοχή στα κόμματα που την υλοποιούν και την στηρίζουν στη χώρα μας.

Με τη δραστηριότητα αυτή η ΕΕ επιδιώκει να ενσωματώσει στη διδακτέα ύλη της διδασκαλίας θέματα «σχετικά με τα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, τις πολιτικές τους και τις τελευταίες εξελίξεις της ΕΕ» 1. Επιδιώκουν έτσι, να εξωραΐσουν την πολιτική της ΕΕ και να καλλιεργήσουν αποδοχή στα κόμματα που την υλοποιούν και τη στηρίζουν στη χώρα μας, αποκρύπτοντας, φυσικά, τις συνέπειες της πολιτικής αυτής στην εργατική τάξη και το λαό. Δεν πρόκειται να αναφέρουν, δηλαδή, στους μαθητές πως η πολιτική της ΕΕ έχει ως αποτέλεσμα 1 στους 6 Ευρωπαίους μαθητές να μην ολοκληρώνουν το Γυμνάσιο, 4,7 εκατ. νέοι να είναι άνεργοι, 5,1 εκατ. να δουλεύουν με μερική απασχόληση, 5,4 εκατ. να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κ.ο.κ. Χαρακτηριστικό είναι το “διδακτικό” παιχνίδι που ετοίμασαν με τίτλο «στοίχημα στην ΕΕ» 1. Το παιχνίδι έχει διπλό ρόλο όπως όλες οι δραστηριότητες της καμπάνιας. Από τη μία να συνηθίσουν οι μαθητές τις χαριτωμένες αλλά αντι-παιδαγωγικές και αντι-επιστημονικές μεθόδους που προτείνει η ΕΕ (τύπου online games και διαγωνισμοι) και από την άλλη να αποκομίσουν οι μαθητές μια παραπλανητική εικόνα για την ίδια την ΕΕ και τη στρατηγική της. Εξοργιστικό είναι για παράδειγμα, το γεγονός, ότι παρουσιάζεται στο εν λόγω παιχνίδι σαν θετική εξέλιξη η συνθήκη του Μάαστριχτ, το πιο αντιδραστικό, δηλαδή, γέννημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Φυσικά κρύβουν ότι έφερε ιλιγγιώδη κέρδη στους κεφαλαιοκράτες και μόνο ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση στους λαούς. Κρύβουν ότι οι σημερινές

συνθήκες ζωής της νεολαίας και του λαού είναι αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας των κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ (στην Ελλάδα με τις ψήφους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ).

“Δημιουργικό” πνεύμα στην εκμετάλλευση Το φετινό θέμα της καμπάνιας είναι «η δημιουργικότητα και η καινοτομία». Ο ίδιος ο Jan Figel, ευρωπαίος επίτροπος, αρμόδιος για την εκπαίδευση, την κατάρτιση, τον πολιτισμό και τη νεολαία, τονίζει πως: «η Ευρώπη έχει ανάγκη να ενισχύσει την ικανότητά της για δημιουργικότητα και καινοτομία για κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους» 1. Επιπλέον, αναφέρουν πως «η δημιουργικότητα και η καινοτομία συνεισφέρουν τόσο στην οικονομική ανάπτυξη όσο και στην κοινωνική και ατομική ευημερία» 2. Καλή και δημιουργική ιδέα για το σημερινό σύστημα είναι αυτή που αποφέρει κέρδος, άρα δημιουργική και καινοτόμα ιδέα για την ΕΕ είναι και τα μέτρα που προτείνει η ίδια για απασχόληση των εργαζομένων μόνο τρεις μέρες την εβδομάδα (“μερική ανεργία”) ώστε να μη χρειάζεται να τους πληρώνει ο καπιταλιστής προσπαθώντας να διατηρήσει τα κέρδη του εν μέσω κρίσης. Αυτή, όμως, η ιδέα είναι ενάντια στις κοινωνικές ανάγκες. Κάθε άλλο παρά “κοινωνική” και “ατομική” ευημερία επιφέρει (εκτός αν είσαι καπιταλιστής)! Η καμπάνια, λοιπόν, στα σχολεία έρχεται να προστεθεί στο συνολικότερο στόχο της ΕΕ να προωθηθούν οι αξίες της επιχειρηματικότητας και ανταγωνιστικότητας στις εύπλαστες συνειδήσεις των νέων ανθρώπων. Με δεδομένο φυσικά, ότι μηδαμινό ποσοστό των μαθητών πρόκειται να γίνουν μεγαλοεπι-

χειρηματίες, γίνεται κατανοητό πως αυτό που επιδιώκουν είναι να καλλιεργηθεί στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών η επιχειρηματική νοοτροπία. Να μάθουν δηλαδή, να σκέφτονται το συμφέρον του καπιταλιστή σαν δικό τους, παρ’ όλο που αυτά τα δύο είναι αντικρουόμενα, αφού όσο κερδοφορεί ο καπιταλιστής τόσο επιδεινώνεται η θέση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Ενδεικτικό είναι, άλλωστε, πως τα περισσότερα σχολεία που έχουν δηλώσει συμμετοχή είναι ΕΠΑΛ και Γυμνάσια της επαρχίας, όπου διαμορφώνεται η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης… Αλλωστε, οι ίδιοι ομολογούν πως το έτος «δημιουργικότητας και καινοτομίας» συμπεριλαμβάνεται στο γενικότερο πλέγμα υλοποίησης των αποφάσεων της στρατηγικής της Λισαβόνας και του στόχου να γίνει η ΕΕ, ξεπερνώντας τις ΗΠΑ, η πιο «ανταγωνιστική οικονομία» στο κόσμο πατώντας, φυσικά, στις πλάτες των εργαζομένων2.

Να γίνει έτος της λαϊκής αντεπίθεσης Αυτή η δραστηριότητα πρέπει να βρει την πρέπουσα απάντηση από τις οργανώσεις της ΚΝΕ και τους αγωνιστές μαθητές. Κανείς να μη συμμετέχει σε αυτήν την αντιδραστική πρωτοβουλία. Να αποκαλυφθεί στους μαθητές το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ, αυτό που έφερε τεράστια κέρδη στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τεράστια φτώχεια στους λαούς. Οταν αυτοί προσπαθούν να πείσουν ότι ο

λαός μας έχει μέλλον μόνο στην ΕΕ των μονοπωλίων, τα μέλη της ΚΝΕ έχουν χρέος να αναδείξουν ότι ο λαός μας θα δει άσπρη μέρα μόνο όταν η εργατική τάξη πάρει την εξουσία στα χέρια της, όταν βάλει τα εργοστάσια, τις παραγωγικές μονάδες, να δουλεύουν για να ικανοποιούνται οι κοινωνικές ανάγκες κι όχι η ανάγκη των κεφαλαιοκρατών για κέρδη. Οταν αυτοί «στο έτος των ευρωπαϊκών εκλογών» ελπίζουν να ενισχύσουν «τη δημιουργικότητα για το ευρωπαϊκό μέλλον»1, εμείς απαντάμε πως στο “έτος των ευρωεκλογών” χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ στο κίνημα και στην κάλπη για ένα “μέλλον” καλύτερο για τους λαούς της Ευρώπης και χειρότερο για την αστική τάξη. Η πρώτη ψήφος μας θα είναι ΚΚΕ. Γιατί με ισχυρό ΚΚΕ θα πάρουν απάντηση όσοι παραμύθιασαν το λαό μας για να ενταχθεί η χώρα μας στην ΕΕ, θα τιμωρηθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που συμφωνούν και υλοποιούν αυτήν την πολιτική, θα απομονωθεί το ρατσιστικό ΛΑΟΣ που ζητά ακόμα πιο αντιδραστικά μέτρα υπέρ του κεφαλαίου και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που το “παίζει σε διπλό ταμπλό” σπέρνοντας αυταπάτες ότι η ΕΕ των μονοπωλίων μπορεί να γίνει καλύτερη για τους λαούς. Α.Λ

Παραπομπές: 1. www.springday2009.net 2. http://create2009.europa.eu/

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

μαθητές ϐ 11

ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΑΠΑΝΤΆΜΕ ΜΕ ΌΠΛΟ ΤΙΣ ΑΠΟΦΆΣΕΙΣ ΤΟΥ 18

ΟΥ

Στις ανακρίβειες, στις αντιεπιστημονικές απόψεις, στην αποσιώπηση του ρόλου του λαϊκού παράγοντα στα ιστορικά γεγονότα και τη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας που συντελείται στην εκπαίδευση και ιδιαίτερα στα σχολεία -με πρώτη ευθύνη των κυβερνήσεων που εγκρίνουν το περιεχόμενο των σχολικών εγχειριδίων- προστίθενται όλο και περισσότερα περιστατικά αντικομμουνιστικών ύβρεων και επιθέσεων στο σοσιαλισμό μέσα στις σχολικές αίθουσες. Τα παραδείγματα που έρχονται στην επιφάνεια πιο έντονα το τελευταίο διάστημα πρέπει να σημάνουν καμπανάκι στις κομματικές και ΚΝίτικες οργανώσεις ώστε να αποκαλύπτονται άμεσα οι στόχοι. Ο αντικομμουνισμός αφορά και το μαθητικό κίνημα και το

λαϊκό κίνημα, αφού αποδεδειγμένα αποτελεί προάγγελο ακόμα πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων που έχουν ήδη στο μανίκι τους ΕΕ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Χαρακτηριστικό, είναι το παράδειγμα συντρόφισσας μαθήτριας της Γ’ τάξης στο 4ο Γυμνάσιο Πτολεμαΐδας, η οποία ήρθε αντιμέτωπη με τον καθηγητή της σε μάθημα Ιστορίας, ο οποίος αναπαράγοντας τους αντικομμουνιστικούς ισχυρισμούς που περιλαμβάνονται στην ύλη προσπάθησε να εξισώσει το σοσιαλισμό με το ναζισμό. Η στάση της συντρόφισσας ήταν αυτή που αρμόζει σε ένα μέλος της ΚΝΕ. Αρνήθηκε να δεχτεί ένα τέτοιο “μάθημα” λέγοντας ότι αυτά που υποστηρίζει ο καθηγητής είναι αντιεπιστημονικά και καλλιεργούν τον αντικομμουνισμό στους

ΣΥΝΕΔΡΊΟΥ

μαθητές. Τόνισε, μάλιστα, πως εκείνη την περίοδο λάμβανε χώρα η σοσιαλιστική οικοδόμηση και υπήρχε σύγκρουση τάξεων για την εξουσία. Οπως τόνισε η μαθήτρια Κωνσταντίνα Τζιφρή στον “Οδηγητή”: «Σκοπός τους είναι να γεμίσουν τα φρέσκα μυαλά μας με σάπιες ιδέες, σαν το σύστημά τους. Χρέος μας είναι να αντισταθούμε. Να αναδείξουμε τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού όπως η κατάργηση της εκμετάλλευσης, η εξάλειψη του αναλφαβητισμού, της ανεργίας, της ανασφάλειας, η επίτευξη των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης εκβιομηχάνισης κ.λπ. προς όφελος του λαού. Τον κορυφαίο ρόλο του Κόκκινου Στρατού στη νίκη ενάντια στο φασισμό κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο». Παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα τον προηγούμενο μήνα στο 5ο Λύκειο Αιγάλεω.

Οι μαθητές έπρεπε να επιχειρηματολογήσουν σε έκθεση με το εξής θέμα: «Οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι υπήρξαν η κύρια αιτία της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού, αφού τα ψέματα πάνω στα οποία στηριζόταν η προπαγάνδα του δεν άντεξαν»! Στην αντισοσιαλιστική αυτή αρλούμπα την οποία κλήθηκαν να υποστηρίξουν οι μαθητές, απάντησαν με ανακοίνωση, εξόρμηση και κινητοποίηση οι οργανώσεις της ΚΝΕ στην περιοχή αναδεικνύοντας την προσφορά του σοσιαλισμού στο σοβιετικό λαό και την ανθρωπότητα. Ανακοίνωση-καταγγελία εξέδωσε και ο σύλλογος γονέων στην οποία η διεύθυνση του σχολείου απάντησε με επιστολή, που υπογράφουν 30 στους 36 καθηγητές, προς τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ισχυριζόμενοι πως παρεμποδίζεται το “διδακτικό” τους έργο! Στις σημερινές συνθήκες, λοιπόν, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης όπου ο αντικομμουνισμός, ως προσπάθεια παρεμπόδισης της ριζοσπαστικοποίησης της συνείδησης του λαού και της νεολαίας θα εντείνεται, τα μέλη και οι οργανώσεις της ΚΝΕ με όπλο την απόφαση του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας και τις εκτιμήσεις για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ οφείλουν να αντικρούουν τέτοιου είδους περιστατικά, φωτίζοντας τη σοσιαλιστική διέξοδο, τη μόνη διέξοδο από τη βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση του καπιταλιστικού συστήματος.

«Σκοπός τους είναι να γεμίσουν τα φρέσκα μυαλά μας με σάπιες ιδέες, σαν το σύστημά τους. Χρέος μας είναι να αντισταθούμε»

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ Γ. ΡΙΤΣΟΥ

ΕΚΔΗΛΏΣΕΙΣ ΤΙΜΉΣ

ΣΤΟ ΈΡΓΟ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΉ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΉ «Να μη βολευόμαστε με λιγότερο ουρανό», να πολεμάμε «για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι». Αυτά μας δίδαξε ο Γ. Ρίτσος, ο οποίος μέσα στους στίχους του ανέδειξε τις πιο ηρωικές στιγμές του λαού μας, τα σπουδαία ιδανικά και οράματα της εργατικής τάξης, τις έγνοιες των απλών ανθρώπων. Για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του κομμουνιστή ποιητή, απονέμοντας τιμή στο μεγαλειώδες έργο και την παραδειγματική στάση ζωής του τα Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων καλούν κάθε σχολείο να πραγματοποιήσει εκδήλωση μπροστά στην 1η Μάη αφιερωμένη στο Γ. Ρίτσο, «να τιμήσουν μέσα από πολύμορφες πρωτοβουλίες τον ποιητή της Ρωμιοσύνης, αναδεικνύοντας τις πηγές της έμπνευσής του και το μεγαλείο του έργου του»

όπως αναφέρει σε πρόσφατη ανακοίνωσή του το ΣΑΣΑ. Καλεί τα 15μελή να ζητήσουν τις σχολικές ώρες για να παρουσιάσουν τις εκδηλώσεις που θα έχουν προετοιμάσει μαζί με τους συμμαθητές τους. Τα μέλη της ΚΝΕ έχουν χρέος να πρωτοστατήσουν δημιουργικά σε αυτές τις πρωτοβουλίες αναδεικνύοντας το παράδειγμα του ποιητή που συνέδεσε τη ζωή και τη δράση του με το ηρωικό μας Κόμμα καθώς και τα επαναστατικά μηνύματα που εκπορεύονται από το πλούσιο έργο του.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ – ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ

ε πολύμορφες πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις και συσκέψεις, ξεδιπλώθηκε το μήνα που μας πέρασε, η δραστηριότητα της ΚΝΕ και του ΚΚΕ σε σχολές και χώρους δουλιάς για την ανάδειξη των αιτιών της καπιταλιστικής κρίσης και για να φτάσει παντού το κάλεσμα του Κόμματος για αντεπίθεση. Ετσι κι αλλιώς η καπιταλιστική κρίση αγγίζει τους φοιτητές και σπουδαστές που έρχονται αντιμέτωποι με το -ακόμα πιο αποφασιστικό στο όνομα της κρίσης- σάρωμα των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων ώστε να διαμορφώνεται μέσα από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ μια στρατιά φθηνών, ευέλικτων και συνεχώς επανακαταρτίσιμων εργαζόμενων που θα εξυπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην παιδεία, η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας των ιδρυμάτων, αλλά και συνολικά η πίεση που δέχεται η λαϊκή οικογένεια, αποτελούν στοιχεία αυτής της επίθεσης. Για το θέμα αυτό ο “Οδηγητής” μίλησε με εργαζόμενους φοιτητές-σπουδαστές, παιδιά λαϊκών οικογενειών που αντιπαλεύουν την εντεινόμενη επίθεση της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της ενάντια σε εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα. Μέλη του ταξικού τους σωματείου και του φοιτητικού-σπουδαστικού συλλόγου αλλά και των επιτροπών αγώνα που έχουν στηθεί στις σχολές τους, οργανώνουν τον αγώνα τους, διεκδικούν τις σύγχρονες ανάγκες τους σε μόρφωση-δουλιά-ζωή με δικαιώματα. Βάζουν πλάτη για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον για τους εργαζομένους, τη νεολαία.

Η δουλιά προσωρινή, η ανασφάλεια μόνιμη...

Νίκος Καμπουρούδης τελειόφοιτος στη ΣΤΕΦ ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης, εργαζόμενος στον τομέα του επισιτισμού

Ορέστης Γερογιάννης 2ο έτος Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας, πρόσφατα απολυμένος από καφέ-εστιατόριο Οσο προχωρούν οι αναδιαρθρώσεις που στηρίζουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όλο και περισσότεροι φοιτητές θα αναγκάζονται να εργάζονται με λιγότερα δικαιώματα, να σκύβουν περισσότερο το κεφάλι για να ξεπληρώσουν τα συγγράμματα, τις σημειώσεις, τα αναλώσιμα. Οι ταξικοί φραγμοί οξύνονται. Αποκλειόμαστε όλο και περισσότερο με αυτόν τον τρόπο από την κατάκτηση της επιστημονικής γνώσης και τελικά και μετά το πτυχίο θα μας περιμένει μια δουλιά χωρίς εργασιακά δικαιώματα θα υπάρχει συνεχής επανακατάρτιση -μπαλώματα πληροφοριών- για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Για παράδειγμα, εμένα με απέλυσαν από την τελευταία μου δουλιά, γιατί δεν δέχτηκα να πληρώσω από την τσέπη μου την μπλούζα εργασίας. Με απείλησε μάλιστα ο εργοδότης πως αν δεν αποσύρω την καταγγελία που του είχα κάνει δεν θα μου έδινε την αποζημίωση και δεν θα μπορούσα να βρω δουλιά πουθενά. Πρόσθεσε, φυσικά, ότι «διαφορετικά υπάρχουν κι άλλοι τρόποι»... Βέβαια, εγώ δε μπορούσα να δεχτώ κάτι τέτοιο. Σε όλη αυτήν την επίθεση οι εργαζόμενοι φοιτητές μπορούν και πρέπει να βρουν αποκούμπι στην οργάνωσή τους σε επιτροπές αγώνα. Να οργανώσουν μέσα από αυτές την αντεπίθεσή τους για τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες ενάντια σε αυτήν την πολιτική. Η μαγιά υπάρχει κι έχει ξεκινήσει ήδη μια τέτοια προσπάθεια που αγκαλιάζεται από φοιτητές και στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας από τις δυνάμεις της ΚΝΕ. Μέσα στην επιτροπή αγώνα και με αρκετούς εργαζόμενους φοιτητές πήραμε απόφαση και συμμετείχαμε στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 17 Μάρτη και στην απεργία στις 2 Απρίλη.

Εμενα στις εστίες αλλά επειδή δεν είχα περάσει κάποια μαθήματα στη σχολή με διώξανε. Είναι και λογικό όταν παρέχουν μόνο 300 δωμάτια για πάνω από 10.000 σπουδαστές! Οπότε για να βγάζω τα έξοδα δουλεύω είτε delivery, είτε σε καφετέρια. Σε αυτές τις δουλιές εργάζονται μόνο φοιτητές και σπουδαστές. Στην αρχή είναι εύκολο να δουλεύεις και να παρακολουθείς, μετά από κάποιο σημείο όμως, πρέπει να διαλέξεις γιατί η κούραση είναι μεγάλη, ειδικά στα ΤΕΙ που έχουμε υποχρεωτικά εργαστήρια και πρέπει να ξυπνήσεις το πρωί. Εργασία και σχολή δεν πάνε πακέτο. Είναι αδύνατο γιατί δεν προλαβαίνεις να ξεκουραστείς. Ομως, τα έξοδα τρέχουν… Στη σχολή μας ζητάνε να πληρώσουμε όλο και περισσότερα για να βγάζουμε σημειώσεις, φωτοτυπίες. Εχω και μια αδερφή που σπουδάζει στο Ρέθυμνο, ο πατέρας μου τώρα πήρε σύνταξη και δούλευε μέχρι πριν λίγο για να τα βγάζουμε πέρα. Μια κατάσταση δηλαδή που αφορά και το μεγαλύτερο μέρος των παιδιών που μένουν μακριά από το σπίτι τους αλλά και παιδιά που μένουν ακόμα σπίτι τους. Σε αυτές τις δουλιές οι περισσότεροι είναι ανασφάλιστοι και υπάρχει ο φόβος της απόλυσης που εμποδίζει την οργάνωση και τη διεκδίκηση. Ομως δε γίνεται κι αλλιώς, πρέπει να παλέψεις για τα δικαιώματά σου. Πρέπει να παλέψεις για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, για δωρεάν εστίες που να πληρούν τις ανάγκες μας, για να εκπληρωθούν όλες οι αναγκαίες συνθήκες ώστε να μπορούμε να σπουδάζουμε απερίσπαστοι, ώστε να μπορούμε να αφοσιωθούμε στη μόρφωση και την επιστήμη μας, για εργασιακά δικαιώματα, ασφάλιση, μισθούς που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του λαού. Πρέπει να παλέψεις τελικά για ένα άλλο σύστημα που δεν θα λειτουργεί με βάση το κέρδος, γιατί απ’ το κέρδος ξεκινάνε όλα.

ύ στο ταξικό σωματείο σου: εσ κι υ ψο γρά ιά υλ δο στη ρα μέ η ώτ Από την πρ ›› www.hwu.gr Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού, Τουρισμού, Ξενοδοχείων και Συναφών Επαγγελμάτων Ν.Αττικής ›› www.eelp.gr Ενωση Επαγγελματιών Λογιστών Πρωτευούσης ›› www.setip.gr Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Ν.Αττικής

«με αφορμή την απόλυσή μου είδαν περισσότεροι ότι υπάρχουν δυνάμεις που παλεύουν για τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Οι δυνάμεις του Κόμματος, της ΚΝΕ, του ΠΑΜΕ»

Κλαίρη Κωτσαδάμ τελειόφοιτη στο Οικονομικό Νομικής πρόσφατα απολυμένη από τη “Lifo” Εχω ξεκινήσει να δουλεύω απ’ όταν πήγαινα στο νυχτερινό λύκειο. Οταν το κράτος δεν θέλει να σου παρέχει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία που δικαιούσαι κι ο μισθός του γονιού δε φτάνει, σε αναγκάζουν να βγεις στην αγορά εργασίας με ότι όρους σου προσφέρει η εργοδοσία. Υστερα, παλεύεις με ένα χαρτί παραπάνω, αν εν τω μεταξύ δεν έχεις παρατήσει τη σχολή. Πάντως, δεν αλλάζει το καθεστώς και αφού πάρεις το πτυχίο σου. Με τα μέτρα και την πολιτική που προωθείται από την ΕΕ, την ελαστική απασχόληση, τα stage… η ανασφάλεια κυριαρχεί. Εχω κάνει διάφορες δουλιές κατά καιρούς, κυρίως σε ασφαλιστικά γραφεία, ενώ προσπαθούσα όσο μπορώ να παρακολουθώ και τη σχολή. Η τελευταία δουλιά μου ήταν βοηθός λογιστή στη “Lifo”. Δουλιά 8ώρου, αλλά με σύμβαση χαμηλότερη από το βασικό μισθό. Η απόλυση μου ανακοινώθηκε πριν δυο εβδομάδες. Μάλιστα, η επιχείρηση επικαλέστηκε την οικονομική κρίση παρ’ όλο που είναι γνωστό ότι το προηγούμενο διάστημα ανακοίνωσε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου. Ευτυχώς, ανήκω στην “Ενωση Επαγγελματιών Λογιστών Πρωτευούσης” όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Το σωματείο, λοιπόν, στέκεται δίπλα μου, οργανώνει κινητοποιήσεις ενάντια στην απόλυσή μου, την οποία εγώ δεν δέχομαι και το ζήτημα είναι εν εξελίξει. Εμείς, οι εργαζόμενοι, και οι φοιτητές στο πλάι τους, σε μέτωπο με τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να κάνουμε πίσω από κανένα δικαίωμά μας. Εχουμε ως μόνη λύση να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής της πλουτοκρατίας και της ΕΕ και να διαμορφώσουμε το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Βήμα το βήμα, οι εργαζόμενοι θα πρέπει όλοι να γράφονται στα σωματεία τους, να μην υποχωρούν σε πιέσεις του κεφαλαίου, να στηρίζουν το ΠΑΜΕ που διεκδικεί την πραγματοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Η δουλιά που κάνει η ΚΝΕ και η Πανσπουδαστική στη σχολή είναι επίσης σημαντική για να γνωρίζουν τα παιδιά τι τους περιμένει. Γιατί μας κάνουν να πιστεύουμε ότι θα γίνουμε διευθυντές, “στελεχάρες”, όταν πάρουμε πτυχίο, πράγμα που δεν ισχύει στην αγορά. Εχει σημασία ακόμα, στις φοιτητικές εκλογές να μαυρίσουμε τα τσιράκια της εργοδοσίας και τα φερέφωνά τους που υποστηρίζουν αυτήν την πολιτική. Να ενδυναμωθεί η Πανσπουδαστική για να γίνει ένα βήμα ακόμα προς ένα καλύτερο αύριο για την οργάνωση του κινήματος.

Μήτσος Ανδριώτης Θανάσης Φατούρος 4ο έτος Λογιστικής ΑΣΟΕΕ εργαζόμενος στον τομέα των τηλεπικοινωνιών Συμμετέχω στην επιτροπή αγώνα που έχει συσταθεί στην ΑΣΟΕΕ. Θεωρώ ότι είναι μια θετική προσπάθεια γιατί υπάρχει ανάγκη για συζήτηση και προβληματισμό αλλά και αντίστοιχη δράση ανάμεσα στους φοιτητές γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα. Αν υπολογίσουμε ότι οι 3ήμιση ώρες που δουλεύω στον ΟΤΕ με δυσκολεύουν, με απομακρύνουν από τη σχολή σκέφτομαι ότι αν εφαρμοστούν όλα τα μέτρα που ετοιμάζουν στην παιδεία, τότε θα πρέπει να ψάξω για μια κανονική δουλιά ή και δεύτερη και αυτό θα ήταν μάλλον απαγορευτικό για να καταφέρω να σπουδάσω. Ο μεγαλύτερος αδερφός μου, για παράδειγμα, που σπουδάζει στο ΤΕΙ Χαλκίδας αν δεν είχε καταφέρει να μπει στην εστία, δεν θα μπορούσε να μείνει εκεί, θα αναγκαζόταν να πηγαινοέρχεται. Ωστόσο, δουλεύει και αυτός 12ωρο για 30 ευρώ! Εγώ είμαι πιο “τυχερός”... Δούλευα για ένα χρόνο με σύμβαση στον ΟΤΕ για 430 ευρώ, 5ήμερο για 3ήμιση ώρες. Πάντως, οι εργασιακές συνθήκες στον ΟΤΕ για τους φοιτητές, που κατά κύριο λόγο απασχολούνται σε αυτές τις θέσεις, δυσκολεύουν. Υπάρχει μεγαλύτερη πίεση, όπως, άλλωστε, ασκεί και κάθε επιχείρηση για να μεγιστοποιήσει το κέρδος της, πιο αυστηρός έλεγχος, παρακολουθούνται τα τηλεφωνήματα που κάνεις με πελάτες για να σε ελέγξουν. Ακόμα κι αν είναι μόνο για 3ήμιση ώρες, είναι αρκετά ψυχοφθόρα η δουλιά της πώλησης. Μια ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους εργαζομένους για το ποιος θα κάνει τις περισσότερες πωλήσεις, μια οι μεθόδοι “μάρκετινγκ” που διδάσκονται και στις σχολές, το πως θα κοροϊδέψεις τον άλλον για να βγάλει ο εργοδότης κέρδος… συνειδητοποιείς ότι το κέρδος δεν έχει ηθική. Οι φοιτητές γυρίζουν σκασμένοι σπίτι τους. Βέβαια, σήμερα είναι κι άλλα ζητήματα που σε αποθαρρύνουν από το να παρακολουθήσεις, να είσαι επιμελής, ακόμα κι αν σου μένει χρόνος από τη δουλιά. Για παράδειγμα, το ότι έπρεπε στη Γ’ Λυκείου να επιλέξω μια σχολή που θα μου εξασφάλιζε πιο σίγουρα “επαγγελματική αποκατάσταση” κι όχι αυτό που πραγματικά με ενδιέφερε, έχει κι αυτό τη σημασία του.

Από την εκδήλωση στο ΤΕΙ Πάτρας στις 19/3, με ομιλητή το μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Γιάννη Πρωτούλη, με θέμα “Τα πραγματικά αίτια της καπιταλιστικής κρίσης και η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ”.

τεταρτοετής στην Κοινωνιολογία Παντείου, πρόσφατα απολυμένος από τα“Everest” της Δάφνης Επιασα μια δουλιά στα “Everest”, για να βοηθήσω την οικογένειά μου, όπου όμως μετά από δύο μήνες, μου ζήτησαν να «σταματήσουμε τη συνεργασία μας» γιατί όπως μου είπαν «δεν ήμουν αρκετά γρήγορος» και η επιχείρηση «είχε ανάγκη από όσο το δυνατόν λιγότερο και όσο το δυνατόν πιο παραγωγικό δυναμικό». Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, ότι στο μαγαζί υπήρχε από πριν μια περιρρέουσα φημολογία για ενδεχόμενες απολύσεις με στόχο να τρομοκρατούνται οι εργαζόμενοι και να μη διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Με αφορμή την απόλυσή μου, όμως, περισσότεροι συνάδελφοι και συμφοιτητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν δυνάμεις που παλεύουν για τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Οι δυνάμεις του Κόμματος, της ΚΝΕ, του ΠΑΜΕ. Θετικό βήμα είναι, ότι -παρά τη στάση των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ που καταψήφισαν ψήφισμα ενάντια στην απόλυσή μου που πρότεινε η ΠΚΣ στο ΔΣ- ενημερώθηκαν οι φοιτητές της σχολής για το ποια είναι η κατάσταση στους χώρους εργασίας. Φωτίστηκε η ανάγκη για συμπόρευση του φοιτητικού με το εργατικό κίνημα σε ένα προσανατολισμό σύγκρουσης με την πολιτική της ΕΕ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου αλλά και απομόνωσης των δυνάμεών τους στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα. Η αναγκαιότητα, δηλαδή, του να υπάρξει οργάνωση και συσπείρωση των εργαζόμενων φοιτητών και σπουδαστών για τις ανάγκες μας σε μόρφωση-δουλιά-ζωή. Υπάρχει σε αυτήν την κατεύθυνση, μικρή, ακόμα, αλλά ουσιαστική πρόθεση περαιτέρω ενδυνάμωσης της Πανσπουδαστικής, κάτι που θα αποτελέσει ένα ηχηρό μήνυμα καταδίκης αυτής της κατάστασης και μια νέα αρχή για την ανατροπή της μέσα από την οργάνωση της πάλης των φοιτητών και σπουδαστών. Συνέντευξη: Αλεξάνδρα Λυμπέρη

ΙΑ ΤΗΣ ΠΚΣ

ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤ

ώδεκα χιλιάδες πεντακόσιοι ήταν οι νέοι που στήριξαν στις προηγούμενες εκλογές επωνύμως και με τη δράση τους τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής στις σχολές της Ελλάδας. Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν και επιβάλλουν ακόμα περισσότεροι να είναι αυτοί που φέτος θα στηρίξουν τη Πανσπουδαστική και το πλαίσιο πάλης της. Με τη διακήρυξη της ΠΚΣ στο χέρι, λοιπόν, να φτάσουμε σε κάθε φοιτητή και σπουδαστή που πλήττεται από την κυρίαρχη πολιτική και τα κόμματα που την εφαρμόζουν, κάθε νέο που θέλει να

διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες του μέσα από ένα οργανωμένο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, που θα παίρνει τη θέση του στο πλευρό του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ο “Οδηγητής” μίλησε με φοιτητές και σπουδαστές από σχολές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης που συσπειρώνονται για πρώτη φορά στα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής και για το λόγο που τους ώθησε να κάνουν αυτό το βήμα.

Γιώργος Ευταξίας, 2ο έτος, Φυσικό Αθήνας

Για παράδειγμα, ψήφισαν με τους καθηγητές χωρίς να το ξέρουν οι σπουδαστές, την αλλαγή του προγράμματος σπουδών και χάθηκαν ακόμα και μαθήματα που είχαμε περάσει. Συνειδητοποίησα ότι πρέπει ο καθένας μας να συλλογιστεί τι τον περιμένει αύριο μετά τη σχολή, στη δουλιά. Οργανώθηκα πρόσφατα στην ΚΝΕ, γιατί είδα ότι ο μόνος δρόμος για να αλλάξουν τα πράγματα είναι να αγωνιστείς για μια άλλη κοινωνία. Η ΚΝΕ είναι η μόνη δύναμη που δεν κρύβει τα προβλήματα. Σου λέει ότι πρέπει να αγωνιστείς, πρέπει να πάρεις την υπόθεση στα χέρια σου, δε γίνεται αλλιώς. Για αυτό και θα είμαι και στο ψηφοδέλτιο της ΠΚΣ για να δυναμώσει αυτός ο αγώνας.

«Είμαι για πρώτη χρονιά στο ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής, βήμα που ήρθε μετά από πολιτική ωρίμανση στην οποία καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος και η συζήτηση και πολιτική ζύμωση με τα μέλη της ΚΝΕ στη σχολή μου. Στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη συμμετείχα στα συλλαλητήρια του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ και διαπίστωσα ότι έχουν τον σωστό προσανατολισμό. Εχουν ξεκάθαρο ποιος είναι ο σωστός αντίπαλος, ποια η κυρίαρχη πολιτική κι αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφασή μου. Θεωρώ, επίσης, θετική την πρωτοβουλία της ΠΚΣ και της ΚΝΕ να δημιουργηθεί στη σχολή μια Επιτροπή Αγώνα. Στο βαθμό, που θα συμμετέχουν περισσότεροι φοιτητές, θα ανοίγεται αυτή η πρωτοβουλία στον κόσμο, θα μπορεί να συσπειρώνει σε μια

κοινή γραμμή πάλης. Περισσότεροι θα μπορούν να συσπειρώνονται και να οργανώνουν την πάλη τους σε αυτή την κατεύθυνση. Είμαι στο ψηφοδέλτιο της ΠΚΣ γιατί όταν ανήκεις ή προσεγγίζεις μια τάξη, την εργατική, που πλήττεται από αυτήν την πολιτική οφείλεις να πάρεις θέση, να ξεσηκωθείς.»

Γιώργος Μαστρογιάννης, 3ο έτος, ΣΔΟ Βιβλιοθηκονομίας ΤΕΙ Θεσσαλονίκης Τα πρώτα χρόνια που δεν ήξερα τι λέει κάθε παράταξη είχα μπεί λόγω ενός φίλου μου στο ψηφοδέλτιο της ΔΑΠ, χωρίς να το πολύ-καταλάβω. Σύντομα κατάλαβα ότι μας είχαν για να μαζεύουμε κόσμο για τα πάρτυ της ΔΑΠ, για να βγάζουν λεφτά τα “κεφάλια” και να μαζεύουμε ψήφους, για να είναι η ΔΑΠ η πιο δυνατή παράταξη και να βοηθά να εφαρμοστεί η πολιτική της ΝΔ και μέσα στη σχολή.

τα κόμματα που στηρίζουν αυτή την πολιτική εντείνεται η επίθεση στα δικαιώματά μας με σκοπό να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Θέλουν την καπιταλιστική κρίση να την πληρώσουμε εμείς, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι εργαζόμενοι. Από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε στο πανεπιστήμιο νιώσαμε στο πετσί μας τις συνέπειες των κατευθύνσεων της Μπολόνια, την εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο. Πρέπει να απαντήσουμε σε αυτήν την επίθεση με αποφασιστική αντεπίθεση. Ενα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η περαιτέρω ισχυροποίηση της Πανσπουδαστικής, η οργάνωση της πάλης με γνώμονα τις ανάγκες μας τις οποίες αυτό το σύστημα και αυτή η πολιτική δεν θέλει και δεν μπορεί να καλύψει.

Σόνια Θεοφυλάκτου, 1ο έτος, ΣΕΜΦΕ ΕΜΠ Τόσο από την ΕΕ, το κεφάλαιο όσο κι από

Από την κινητοποίηση φοιτητικών συλλόγων και επιτροπών αγώνα φοιτητών από σχολές της Πάτρας στο Ρίο στη Σύνοδο Προέδρων των ΤΕΙ όπου συμμετείχε και η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας

Σημαντική ήταν η συμμετοχή Επιτροπών Αγώνα φοιτητών και σπουδαστών στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα στις 17 Μάρτη. Στιγμιότυπο από τα συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα.

Στιγμιότυπο από τη πρόσφατη σύσκεψη της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας με εργαζόμενους φοιτητές

ΜΕ ΙΣΧΥΡΗ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ

Οι φοιτητές να στείλουν

ηχηρό μήνυμα αντεπίθεσης

ια την ανάγκη ανασύνταξης του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος, της συμπόρευσής του με το εργατικό ταξικό κίνημα, το ρόλο που μπορεί να παίξει σε αυτήν την κατεύθυνση η ισχυροποίηση της ΠΚΣ στις επικείμενες φοιτητικές-σπουδαστικές εκλο-

“O”: Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες που παίρνει αυτό το διάστημα η Οργάνωση; Κώστας Μπορμπότης: Τις τελευταίες εβδομάδες οι οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ξεδίπλωσαν ένα ευρύ και πλούσιο πρόγραμμα πολιτικής παρέμβασης με δεκάδες εκδηλώσεις και περιοδείες σε όλες τις σχολές της Αθήνας, το οποίο θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Στο κέντρο αυτής της δραστηριότητας βρίσκεται το κάλεσμα που απευθύνουμε προς όλους τους φοιτητές και σπουδαστές για την ανάγκη να οργανώσουν την πάλη τους, να πολιτικοποιήσουν των αγώνα τους, να δυναμώσουν το ΚΚΕ με την ψήφο τους στις ευρωεκλογές, να δυναμώσουν την Πανσπουδαστική στις επερχόμενες φοιτητικές εκλογές, να στείλουν ηχηρό μήνυμα Αντεπίθεσης.

“O”: Πολλοί όμως ισχυρίζονται ότι σε συνθήκες κρίσης δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από τη “συναίνεση”… Κ.Μ..: Υπάρχει δρόμος για το λαό, για τους φοιτητές να μην πληρώσουν τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης, να αποκρούσουν και να ανατρέψουν τα αντιλαϊκά μέτρα που μαζί ετοίμασαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ. Ο δρόμος αυτός περνάει από την ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, από το ανέβασμα της οργάνωσης και της συσπείρωσης ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό στους χώρους δουλιάς, στις σχολές, παντού. Περνάει μέσα από την αναζωογόνηση του φοιτητικού κινήματος, την απομόνωση των παρατάξεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ στα Πανεπιστήμια, που προωθούν τη

γραμμή της υποταγής στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και που συνακόλουθα ευθύνονται για τη διάλυση του φοιτητικού κινήματος, των οργάνων του, της ΕΦΕΕ.

“O”: Ο ρόλος των δυνάμεων της ΚΝΕ σε αυτήν την προσπάθεια ποιος είναι; Κ.Μ.: Οι δυνάμεις της ΚΝΕ πρωτοστατούν στην προσπάθεια ανασύνταξης του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις. Υπάρχει ήδη πείρα από τη σύσταση και τα πρώτα βήματα Επιτροπών Αγώνα στις σχολές η οποία είναι ενθαρρυντική. Φαίνεται ότι όλη αυτή η προσπάθεια μπορεί να επιδράσει θετικά σε ευρύτερες μάζες φοιτητών, να διαμορφώσει ένα ισχυρό ριζοσπαστικό ρεύμα φοιτητών και σπουδαστών που θα παλεύουν με σταθερότητα ενάντια στα κόμματα του ευρωμονόδρομου, θα οργανώνουν τον αγώνα ενάντια στην -ετερόκλητη σε κάθε σχολή- συμπαιγνία του συμβιβασμού που κυριαρχεί στα περισσότερα ΔΣ των φοιτητικών-σπουδαστικών συλλόγων, στην αμορφία που κυριαρχεί στα όργανα του κινήματος, που από πίσω της προσπαθούν να κρυφτούν οι παρατάξεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και όλες οι αποχρώσεις του οπορτουνισμού. Στις συνεδριάσεις των Επιτροπών Αγώνα συζητήθηκε το πλαίσιο πάλης, ορίστηκε πρόγραμμα δράσης και πρωτοβουλιών, έγιναν παρεμβάσεις για διάφορα ζητήματα (π.χ. σίτιση), οργανώθηκε η πλατιά διάδοση όλων αυτών σε όλους τους φοιτητές κάθε σχολής. Ιδιαίτερα θετικό είναι ότι οι Επιτροπές Αγώνα οργάνωσαν το κάλεσμα της συμμετοχής των εργαζόμενων φοιτητών στην πανεργατική απεργία που έγινε στις 2 Απρίλη, δούλεψαν για μαζική συμμετοχή των φοιτητών

Η ΚΝΕ και η Πανσπουδαστική από την αρχή μίλησαν για τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, απαντούν με αιτήματα και στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών

γές, αλλά και η ενίσχυση του ΚΚΕ στις ερχόμενες ευρωεκλογές μιλήσαμε με τον Κώστα Μπορμπότη, Γραμματέα της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας.

με το ΠΑΜΕ, προγραμμάτισαν εξορμήσεις σε χώρους που εργάζονται φοιτητές. Η πείρα από το εργατικό κίνημα βοήθησε αρκετά, όπως για παράδειγμα στην ΑΣΟΕΕ, όπου στην ιδρυτική συνεδρίαση της Επιτροπής Αγώνα στέλεχος του ΠΑΜΕ από το νεοσυσταθέν σωματείο εργαζομένων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα μετέφερε αντίστοιχη πείρα από την προσπάθεια των εργαζομένων για τη σύσταση κλαδικού σωματείου.

“O”: Στις 13 Μάη γιατί οι φοιτητές και οι σπουδαστές να στηρίξουν την ΠΚΣ; Κ.Μ.: Στις φοιτητικές εκλογές οι φοιτητές θα ψηφίσουν για όλα. Είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που καταλαβαίνουν ότι το δίλημμα που μπαίνει μπροστά τους είναι η υποταγή στο κεφάλαιο ή η αντεπίθεση. Η πλειοψηφία των φοιτητών ανήκει σε λαϊκές οικογένειες που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα κι ακόμη περισσότερο με την κρίση. Ηδη είναι πολλά τα παραδείγματα φοιτητών που στην οικογένειά τους υπάρχει απόλυση, είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που αναγκάζονται να ψάξουν για δουλειά παράλληλα με τις

σπουδές. Οι δυνάμεις της ΚΝΕ και της Πανσπουδαστικής στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ τόσα χρόνια επίμονα αποκαλύπτουν ότι για την κατάσταση που ζουν οι φοιτητές και οι οικογένειές τους φταίνε η ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Είναι η μόνη δύναμη που μίλησε από την αρχή για τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, απαντά με αιτήματα και στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών. Είναι η μόνη δύναμη που πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης, στην αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής, που δουλεύει για τη συμπόρευση του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος με το ταξικό εργατικό κίνημα. Η αποφασιστική ενίσχυση της Πανσπουδαστικής στις φοιτητικές εκλογές, η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, θα είναι βήμα στην ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος, θα είναι στοιχείο που θα μαρτυρά ότι από καλύτερες θέσεις οι φοιτητές μπορούν να οργανώσουν την αντεπίθεση.

ΔΑΠ

ΠΑΣΠ

Μην τους δώσεις δύναμη για να σου αφαιρούν δικαιώματα ΠΑΣΠ: Αντικομμουνισμός και προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής

ΔΑΠ: Γνήσια εκπρόσωπος των συμφερόντων του κεφαλαίου «Το αποτέλεσμα των εκλογών θα επισφραγίσει καταληκτικά την εφαρμογή και συνέχιση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» ομολογεί η ΔΑΠ στην πρώτη ανακοίνωση που έβγαλε μετά την ανακοίνωση της ημερομηνίας των φοιτητικών-σπουδαστικών εκλογών. Τι μας λέει δηλαδή; Οτι στήριξη της παράταξης της ΝΔ σημαίνει ισχυροποίηση της προσπάθειάς τους να εφαρμόσουν την πολιτική της ΕΕ, να προχωρήσουν την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, να εφαρμόσουν τη διαδικασία της Μπολόνια... Κι όλα αυτά γιατί, σήμερα σε συνθήκες κρίσης, περισσότερο από ποτέ, αποδεικνύεται ότι η κερδοφορία του κεφαλαίου απαιτεί και μια στρατιά ευέλικτων εργαζoμένων, που θα δέχονται αγόγγυστα κάθε κατάργηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, που θα είναι παραγωγικοί και αποτελεσματικοί αλλά δεν θα κοστίζουν πολύ. Στηρίζοντας αυτήν την πολιτική της ΕΕ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ η ΔΑΠ επιτελεί το ρόλο της μέσα στο φοιτητικό κίνημα. Ειδικά τώρα, μπροστά στις ευρωεκλογές, πιο έντονα αναπαράγει και καλλιεργεί την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, επιδιώκοντας να συμβάλει από τη σκοπιά της στη διεύρυνση της διάθεσης για “συναίνεση” και ταξική συμφιλίωση. Επιδιώκει να μην αναπτυχθούν αγώνες και διεκδικήσεις των φοιτητών και των εργαζομένων ενάντια στην προσπάθεια να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης. Λασπολογούν τους αγώνες βασιζόμενοι στο άλλοθι που τους παρέχουν οι προβοκατόρικες πρακτικές αριστερίστικων και οπορτουνιστικών δυνάμεων. Οι πρακτικές αυτές, βέβαια, καμία σχέση δεν έχουν με τους

αγώνες του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος. Κατηγορούν μάλιστα, στο όνομα αυτών, τους αγώνες των φοιτητών ως υπαίτιους για την κατάσταση της Παιδείας για να κρύψουν ότι η πολιτική που υπερασπίζονται είναι αυτή που εξαρχής δημιούργησε τα προβλήματα. Το πανεπιστήμιο που θέλει η ΔΑΠ είναι αυτό που κάνει έρευνα για το ΝΑΤΟ και τις επιχειρήσεις. Οι συνειδήσεις που θέλει η ΔΑΠ είναι οι υποταγμένες και οι εξαρτημένες όπως αποκαλύπτουν σε αφίσα στα ΤΕΙ με σλόγκαν: «Συνδέσου από την αρχή σωστά» πλάι σε φωτογραφίες από βύσματα! Οι σύλλογοι που θέλει η ΔΑΠ είναι αυτοί που συμμετέχουν στα στημένα τραπέζια των διαλόγων για να τζογάρουν πόσα θα χάσουν από τα δικαιώματά τους. Τα ΔΣ που θέλει η ΔΑΠ είναι αυτά που διοργανώνουν συνέδριο στο όνομα του συλλόγου με καλεσμένους τους κυβερνητικούς βουλευτές, τον αντιπρόεδρο του ΣΕΒ και τον Αμερικάνο πρόξενο, για την «παγκόσμια οικονομική κρίση και τις διεθνείς αλλαγές από την εκλογή Ομπάμα» όπως στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Η ΔΑΠ θέλει ένα κίνημα χειροκροτητή της πολιτικής του κεφαλαίου που θα διαχειρίζεται τα προβλήματα προσφέροντας “το λιγότερο κακό” μέσα στην ανασφάλεια που δημιουργεί η κατάργηση κάθε εργασιακού και μορφωτικού δικαιώματος της νεολαίας και του λαού. Για το λόγο αυτό οι φοιτητές-σπουδαστές, ιδίως απ’ τις λαϊκές οικογένειες, πρέπει να τη “μαυρίσουν”.

Το ΠΑΣΟΚ, υπηρετώντας πιστά τις εντολές της ΕΕ και της αστικής τάξης, είναι το κόμμα που πρώτο νομοθέτησε την ελαστική εργασία την οποία σήμερα η ΝΔ διευρύνει. Είναι το κόμμα που πρώτο νομοθέτησε την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και τη συνολική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που σήμερα προωθούν στο δημόσιο ΕΕ και ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ πρώτο μίλησε για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Σήμερα, η Α. Διαμαντοπούλου ομολογεί εκ μέρους του κόμματός της ότι οι συνέπειες της κρίσης πρέπει να μοιραστούν “δίκαια” ανάμεσα στα μονοπώλια που τόσα χρόνια κερδοφορούν και στους εργαζομένους που τόσα χρόνια πληρώνουν το μάρμαρο της κερδοφορίας λέγοντας πως: «με δεδομένη την κρίση και την πραγματική δυσκολία πολλών επιχειρήσεων πρέπει να γίνει σαφές ότι είναι και δίκαιο και εφικτό το κόστος της κρίσης να επιμεριστεί τουλάχιστον δίκαια». Το ΠΑΣΟΚ παρά τα σλόγκαν τύπου «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι το κόμμα που έχει ιδιωτικοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος της λαϊκής περιουσίας, έχει εφαρμόσει και στηρίξει όλη την αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική, έχει στήσει αγροτοδικεία και μαθητοδικεία. Ενώ, λοιπόν, η πολιτική του ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει και είναι tale quale με αυτήν της

ΝΔ πάντα ενάντια στα συμφέροντα λαού και νεολαίας …η ΠΑΣΠ ακόμα κάνει τον χαμαιλέοντα! Είναι ψέμα ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αλλάξει και να πάρει “αριστερή στροφή”. Η ΠΑΣΠ παρά το “αγωνιστικό λούκ” που επιδιώκει να λανσάρει είναι και παραμένει μια δύναμη ενάντια στους αγώνες. Μια παράταξη που εγκλωβίζει συνειδήσεις στη δικομματική εναλλαγή. Μια παράταξη που στις τμηματικές συνελεύσεις στηρίζει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς είναι τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα με τη ΝΔ αν καταφέρουν για, ακόμα μια φορά, να ενσωματώσουν την αγανάκτηση που κυριαρχεί στη νεολαία και το λαό και να μη μετατραπεί σε οργανωμένο αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Για να κρατήσουν εγκλωβισμένη τη λαϊκή αγανάκτηση και να χτίσουν τείχη ανάμεσα στο λαϊκό κόσμο και το ΚΚΕ, έχουν πάρει εργολαβία τον αντικομμουνισμό σφυρίζοντας στις ίδιες νότες με την επιχειρούμενη αντικομμουνιστική εκστρατεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το ξαναγράψιμο της ιστορίας στο πλαίσιο που συμφέρει τη διατήρηση της εξουσίας της αστικής τάξης. Αναμασούν, όποτε στριμώχνονται από τις θέσεις της ΚΝΕ και της ΠΚΣ, την ίδια αντικομμουνιστική φρασεολογία, τα ίδια

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (ΑΡΕΝ)

ΕΑΑΚ

Απομόνωσέ τους για να δυναμώσει ο αγώνας σου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (ΑΡΕΝ): Ο τρίτος σωματοφύλακας της Ευρωπαϊκής Ενωσης

επιχειρήματα που σκαρφιζόταν ο Χίτλερ και ο Γκέμπελς ενάντια στη σοσιαλιστική οικοδόμηση για να κρατάνε τους λαούς υποταγμένους και μακριά από τέτοια οράματα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα μιας από τις πολλές ανακοινώσεις της ΠΑΣΠ στο Πανεπιστήμιο Κέρκυρας που αποκαλεί τα μέλη της ΚΝΕ «φασίστες», «προβοκάτορες», «τραμπούκους και δήθεν αγωνιστές» επειδή δεν επέτρεψαν να διεξαχθεί μια σύγκλητος που θα έπαιρνε απόφαση κατάργησης της παροχής δωρεάν αναλώσιμων για τους φοιτητές! Η ΠΑΣΠ, λοιπόν, είναι η απόδειξη ότι ο αντικομμουνισμός, το ψευτο-αριστερό “αγωνιστιλίκι” και η προώθηση των αντιεκπαιδευτικών και αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων πηγαίνουν πακέτο.

Οτι όνομα κι αν διαλέγουν να φορέσουν, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις του στο φοιτητικό κίνημα, δεν αλλάζουν τον οπορτουνιστικό ρόλο. Θα είναι πάντα αυτοί που θα πασχίζουν να αναβαπτίσουν σαν “φιλολαϊκή” την ΕΕ εγκλωβίζοντας τις διεκδικήσεις στα “εφικτά” και επιτρεπτά όρια της πολιτικής της. Θα είναι πάντα αυτοί που θα μιλάνε εξ ονόματος της νεολαίας και των αγώνων της, ενώ ταυτόχρονα ψηφίζουν την ελαστική και μερική απασχόληση (αρκεί να υπάρχει “πλαφόν” στην εκμετάλλευση), στηρίζουν τις περικοπές των μισθών μέσα από αυξήσεις-ψίχουλα, έχουν ψηφίσει τη Λευκή Βίβλο, το Μάαστριχτ. Θα είναι πάντα αυτοί που θα συμπράττουν με τις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στο όνομα της δήθεν ενότητας την ώρα που θα συκοφαντούν και θα λασπολογούν κάθε ριζοσπαστικό κάλεσμα αγώνα του ΠΑΜΕ ενάντια στο σύνολο αυτής της πολιτικής για τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Στην ΠΟΣΔΕΠ, άλλωστε, μοιράζονται πια το προ-

εδρείο με τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ συμφωνώντας να προωθήσουν την Μπολόνια, την αξιολόγηση, την κατάργηση του ασύλου, το νόμο-πλαίσιο, να συμμετέχουν στο στημένο διάλογο. Οι καθηγητές του ΣΥΝ άλλωστε μας έχουν συνηθίσει σε “κινήσεις των 1000” για την υπεράσπιση του νόμου-πλαισίου. Είναι πάντα αυτοί που αυτοονομάζονται «κόμμα της γενιάς του άρθρου 16» ενώ στηρίζουν τη λειτουργία των ΚΕΣ με έξι επερωτήσεις στο Ευρωκοινοβούλιο για την αναγνώριση τους. Αυτοί είναι που ψήφισαν έκθεση «σχετικά με τα πανεπιστήμια και την ανωτάτη εκπαίδευση στον ευρωπαϊκό χώρο της γνώσης» (2001/2174(ΙΝΙ), τελικό Α50183/2002) που αναφέρει μεταξύ άλλων πως: «πρέπει να επιταχυνθεί και να ενδυναμωθεί η διαδικασία της Μπολόνια». Είναι αυτοί που προσπάθησαν να βάλουν “κουκούλα” στο κίνημα της νεολαίας ακολουθώντας προβοκατόρικους σχεδιασμούς, για να αποτρέψουν τους νέους από το να βλέπουν τον πραγματικό εχθρό, την πολιτική ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και κεφαλαίου. Είναι πάντα αυτοί που θα κραυγάζουν όχι στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων ενώ στις πλάτες του κινήματος θα επιχειρηματολογούν για την ανάγκη να υπάρχει και «ιδιωτική πρωτοβουλία», ώστε να στηθεί η εκπαίδευση με γνώμονα το συμφέρον των επιχειρηματιών και «να παράγει γνώση που να αξιοποιείται, να πουλιέται ακριβά στην αγορά εργασίας και ταυτόχρονα ο χ ή ο ψ επιχειρηματίας να ξέρει ότι αυτό που θα επιτύχει εδώ δε θα το βρει αλλού» (Τσίπρας, Αthens Voice, τ.212). Πρόσφατα, μάλιστα, πρόσθεσαν πως πρέπει να γίνει η παιδεία «όχημα για να ξεπεραστεί η κρίση» όπως είπε στη Θεσσαλονίκη ο κ. Τσίπρας. Να προσαρμοστεί, δηλαδή, η παιδεία στην κατεύθυνση διάσωσης του κεφαλαίου συμφωνώντας στην ουσία με την επιχειρηματολογία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία που θα λειτουργεί σαν μοχλός καπιταλιστικής ανάπτυξης!

ΕΑΑΚ: ουρά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Είναι οι τηλεαστέρες του κινήματος για τους οποίους η μάζα των φοιτητών και των εργαζομένων μαθαίνει μόνο είτε μέσα από τις αστικές φυλλάδες και ιδίως την “Ελευθεροτυπία”, είτε μέσα από τα κανάλια στα γνωστά στημένα “συγκρουσιακά” σκηνικά ολίγον δευτερολέπτων με τα ΜΑΤ. Οι προβοκατόρικες πρακτικές που υιοθετούν αποτελούν ένα

άλλοθι για να νομιμοποιείται στη συνείδηση της νεολαίας η κυρίαρχη πολιτική σαν αναγκαία πολιτική για να μπει, όπως λένε, τέλος σε αυτά τα φαινόμενα. Είναι ουρά του ΣΥΝ γιατί υιοθετούν και αναπαράγουν όλη την γκάμα της επιχειρηματολογίας του από την αναγόρευση των κινητοποιήσεων σε εξέγερση, μέχρι τα συνθήματα «να πέσει η δεξιά» και την αντι-ΠΑΜΕ και αντι-ΚΚΕ φρασεολογία. Γι’ αυτό δεν θέλησαν να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις και να πάρουν απόφαση για συμμετοχή στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 17 Νοέμβρη, γι’ αυτό σέρνονται σε κινητοποιήσεις που καλούν οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ σε ΓΣΕΕ και ΠΟΣΔΕΠ, γι’ αυτό αρνούνται να καταγγείλουν την πολιτική της ΕΕ. Γι’ αυτό κυκλοφορούν ανακοινώσεις ενάντια στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ και αρνούνται να καταγγείλουν την αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ. Χρησιμοποιούν, πλέον, την καραμέλα της “εξέγερσης” σα νέο επιχείρημα πίσω από το οποίο κρύβονται για να μην παίρνουν θέση στα ΔΣ ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Παλαιστίνη, ενάντια στην εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο και την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, ενάντια στην απόλυση του φοιτητή-εργαζομένου στα “Jumbo”. Θέλουν βλέπετε να μιλούν για τα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά αρνούνται να πάρουν θέση για τη συνεπή στάση που κρατησε απέναντι στις προσπάθειες τρομοκράτησης και εξαγοράς ο απολυμένος κομμουνιστής εργαζόμενος στα “Jumbo”. Είναι οι πρώτοι που προσπαθούν να σαμποτάρουν τις πρωτοβουλίες της ΚΝΕ και τη σύσταση Επιτροπών Αγώνα για οργάνωση του αγώνα με μόνιμα, αντιμονοπωλιακά και αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά ενάντια στο σύνολο αυτής της πολιτικής. Γιατί όσο εχθρεύονται την ΚΝΕ άλλο τόσο εχθρεύονται την οργάνωση του αγώνα και την προσπάθεια να μπει τέλος στη διαλυτική κατάσταση του κινήματος. Αποτελούν μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΝ την πέμπτη φάλαγγα μέσα στο φοιτητικό κίνημα, την οποία χρησιμοποιεί η αστική τάξη για να το οδηγήσει σε ανώδυνα για την εξουσία της κανάλια, δηλαδή, σε πρόσκαιρα ξεσπάσματα οργής κι όχι σε οργανωμένο ριζοσπαστικό αγώνα για την ανατροπή της. Α.Λ.

18 ϐ αμφιθέατρα

χρΟνια ΠροοδευτικΗ

ΚΙνηση ΦοιτητΩν

ς»

η σ ω ν έ ν α π ε ς η τ ιά ν ε γ η ε «Να γίνουμ

έτος συμπληρώνονται 35 χρόνια από την ίδρυση της Προοδευτικής Κίνησης Φοιτητών, της παράταξης του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ στο κυπριακό φοιτητικό κίνημα. Η Προοδευτική ιδρύθηκε το 1974 στην Αθήνα και σήμερα είναι η ισχυρότερη παράταξη στο κυπριακό φοιτητικό κίνημα, το οποίο υπάρχει και δραστηριοποιείται τόσο στην Κύπρο, όσο και στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν Κύπριοι φοιτητές. Για την ιστορία της Προοδευτικής και τα καθήκοντα που βάζει μπροστά της, ο “Ο” μίλησε με το σ. Κωνσταντίνο Στυλιανού, μέλος της Κεντρικής Γραμματείας της ΕΔΟΝ.

“Ο”: Η Προοδευτική κίνηση φοιτητών συμπληρώνει φέτος 35 χρόνια από την ίδρυσή της. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει μέσα από αυτήν την πορεία; Κωνσταντίνος Στυλιανού: Το βασικό που κρατάμε από την 35χρονη πορεία είναι η σημασία του μαζικού πολιτικού αγώνα, η σημασία που έχει ο αντικατοχικός αγώνας, ο οποίος παντρεύτηκε με τον αγώνα ενάντια στο σοβινισμό και τον εθνικισμό. Είναι μια πορεία γεμάτη αγώνες, αλλά και κατακτήσεις για τους φοιτητές και τη νεολαία. Αυτό που κρατάμε είναι το μεγάλο ταξίδι μέσα από το οποίο βγαίνουν άνθρωποι αξιόλογοι και ετοιμοπόλεμοι για τους αγώνες που έρχονται.

Γέννημα της ανάγκης ενάντια στα σχέδια του ιμπεριαλισμού

λαμβανόμαστε ότι τα ζητήματα στον καπιταλισμό δεν έχουν να κάνουν μόνο με το ποιος βρίσκεται στην πολιτική εξουσία. Βλέπουμε την εκλογή του σ. Δημήτρη Χριστόφια ως μια ευνοϊκή εξέλιξη για την Κύπρο και το λαό μας, αλλά και για τις φοιτητικές διεκδικήσεις και τη συνέχεια των αγώνων μας. Ενας ακόμη άξονας, ο οποίος αποτελεί υψηλή προτεραιότητα της δράσης μας, είναι η φοιτητική δημιουργία και ο πολιτισμός. Μέσα από την Προοδευτική οργανώθηκε και αναπτύχθηκε ένα ολόκληρο κίνημα πολιτιστικής δημιουργίας. Θεωρούμε τον πολιτισμό και ως μέσο αντίστασης σε όλα αυτά τα σάπια που χτυπάνε στο πιο ευαίσθητο μέρος του ανθρώπου, το μυαλό, αλλά και ως τρόπο δημιουργικής έκφρασης για τους νέους.

Κ.Σ.: Ο βασικότερος άξονας της δράσης της Προοδευτικής είναι ο αντικατοχικός. Η Προοδευτική ήταν γέννημα των γεγονότων του 1974 που έφεραν το διαμελισμό της Κύπρου. Γεννήθηκε ως ανάγκη έκφρασης των δημοκρατικών, προοδευτικών ανθρώπων ενάντια σε όλα αυτά που δημιούργησαν το κυπριακό πρόβλημα, σε αυτούς που ενορχήστρωσαν και σχεδίασαν τη διχοτόμηση του νησιού, το ΝΑΤΟ, τη CIA, τον ιμπεριαλισμό γενικότερα. Παράλληλα, ήταν η απάντηση στον εθνικισμό και το σοβινισμό που λειτούργησαν σαν το δεξί χέρι του ιμπεριαλισμού στην υλοποίηση των σχεδίων στην Κύπρο.

“Ο”: Σήμερα, 35 χρόνια μετά, ποια καθήκοντα βάζει μπροστά της η Προοδευτική; Κ.Σ.: Από το ύψος των 35 χρόνων η Προοδευτική κοιτάζει με περηφάνια το παρελθόν, αλλά και με αισιοδοξία το μέλλον. Μπροστά μας έχουμε μια προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού, που με τη διακυβέρνηση του σ. Δημήτρη Χριστόφια βρίσκεται στα καλύτερα δυνατά χέρια. Μπροστά μας έχουμε μακρύ και δύσκολο αγώνα, γιατί στόχος δεν είναι μια οποιαδήποτε λύση, αλλά μια δίκαιη λύση του Κυπριακού. Το σημαντικότερο από τα καθήκοντα που βάζουμε μπροστά μας, είναι να ανταποκριθούμε στην ευθύνη ώστε να είμαστε η γενιά της επανένωσης.

Με νέα ορμή στους αγώνες

Στον αγώνα για προοδευτική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση

Κ.Σ.: Πέρα, όμως από τον αντικατοχικό αγώνα, υπάρχει και ο αγώνας για τις φοιτητικές διεκδικήσεις. Το κυπριακό φοιτητικό κίνημα μετρά πολλές νίκες, ωστόσο υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να γίνουν. Πρόσφατα, έγινε ένα σημαντικό βήμα με την παρουσία στην κυπριακή κυβέρνηση του μέχρι πρόσφατα ηγέτη του ΑΚΕΛ, σ. Δημήτρη Χριστόφια. Αυτό για την Προοδευτική δεν σημαίνει τέρμα των διεκδικήσεων, γιατί αντι-

Κ.Σ.: Πέρα από αυτά, συνεχίζουμε τον αγώνα για τις φοιτητικές διεκδικήσεις. Υπάρχει μπροστά μας η προσπάθεια ολοκλήρωσης της πιο ριζοσπαστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που έχει γνωρίσει η Κύπρος. Βλέπουμε στην υπόλοιπη Ευρώπη να γίνονται

υποχωρήσεις στον τομέα της δημόσιας παιδείας και το κίνημα να βρίσκεται σε αμυντική θέση, προσπαθώντας να αναχαιτίσει τις επιθέσεις εναντίον του. Στην Κύπρο, αντίθετα, συντελείται μια προοδευτική μεταρρύθμιση προς τη σωστή κατεύθυνση, η οποία όμως σήμερα βρίσκει πολέμιους τους πολιτικούς χώρους του “παλιού κατεστημένου” που έχουν αρπαχτεί από τα κεκτημένα τους και τρέμουν στην ιδέα της αλλαγής. Εμείς είμαστε αποφασισμένοι: αλλαγές θα γίνουν με στόχο τη δημιουργία ανθρώπων σκεπτόμενων μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, με κριτική άποψη, με αγωνιστική διάθεση, που πάνω τους θα μπορεί να στηριχτεί μια πραγματική κοινωνική αλλαγή. “Ο”: Το κυπριακό φοιτητικό κίνημα γεννήθηκε και δρα σε μεγάλο μέρος του εκτός Κύπρου. Μεγάλος αριθμός Κύπριων φοιτητών υπάρχει στην Ελλάδα. Πώς δρα η Προοδευτική σε αυτές τις συνθήκες; Κ.Σ.: Μια και φιλοξενούμαστε στις σελίδες του “Ο” οφείλουμε να πούμε ότι η Προοδευτική στην Ελλάδα πολύ δύσκολα θα μπο-

ρούσε να γεννηθεί και να αντρωθεί αν δεν υπήρχε η αδερφική σχέση και συνεργασία με την ΚΝΕ και την Πανσπουδαστική. Η Προοδευτική στην Ελλάδα αναπτύσσει δράση στο κυπριακό φοιτητικό κίνημα ως τέτοιο, αλλά δεν μένουμε αμέτοχοι στις εξελίξεις στο ελληνικό φοιτητικό κίνημα, αντίληψη που έχουν άλλες κυπριακές φοιτητικές παρατάξεις. Η Προοδευτική συμμετέχει με τις δυνάμεις της σε γενικές συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, πάντα με το πλαίσιο της Πανσπουδαστικής. Αναπτύσσουμε πολυποίκιλη δράση και δραστηριότητα στην κατεύθυνση των αγώνων του ελληνικού φοιτητικού κινήματος για ενιαία ανώτατη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Και η εκτίμησή μας είναι ότι έχουμε κερδίσει πολλά από αυτή τη συμμετοχή, εμπειρίες που χρησιμεύουν και στον αγώνα μας στην Κύπρο. Συνέντευξη: Ηλίας Μπαλτάς

20 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

! η ν ι κ κ ό κ α τ α κ ι Εργατική κα

δώ και 123 χρόνια η εργατική Πρωτομαγιά αποτελεί σημείο αναφοράς για την εργατική τάξη. Μέσα από αυτή μπορεί κανείς να δει όλη την ιστορία του εργατικού κινήματος, τους πόθους και τις διεκδικήσεις της τάξης στην οποία η ιστορία ανέθεσε το καθήκον να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από την

Η γέννηση της Πρωτομαγιάς στις ΗΠΑ 1η Μάη 1886. Αυτή τη μέρα επέλεξε στο ιδρυτικό της συνέδριο η αμερικάνικη ομοσπονδία εργασίας (AFL) ως μέρα πανεργατικής κινητοποίησης για τη διεκδίκηση του 8ώρου. Ηδη αρκετούς μήνες πριν η εργατική τάξη βρίσκεται σε αναβρασμό: απεργίες, διαδηλώσεις, “το τραγούδι του 8ώρου” αντηχεί παντού: «Οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες δουλιά/ κι οχτώ ώρες για ό,τι θέλει ο καθένας από μας!». Στο Σικάγο 80.000 εργάτες λευκοί και νέγροι, αμερικανοί και μετανάστες βαδίζουν μαζί με τις οικογένειες και τα παιδιά τους. Η αστική τάξη -ανήμπορη να ανακόψει την επιτυχία της απεργίας- αντιδρά λυσσασμένα. Καθώς η απεργία συνεχίζεται, η αστυνομία δολοφονεί 6 απεργούς έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ. Το επόμενο βράδυ πραγμα-

εκμετάλλευση. Μέσα σε αυτό το διάστημα τα συνθήματα στα ματωμένα πλακάτ του Σικάγο έγιναν κατακτήσεις για να φτάσουν σήμερα και πάλι να αμφισβητούνται από το κεφάλαιο στην αχόρταγη δίψα του για κέρδη. Μια ματιά στην ιστορία και το μήνυμα της Πρωτομαγιάς είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη.

τοποιείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Χέιμαρκετ. Η συγκέντρωση έχει σχεδόν τελειώσει όταν σημειώνεται έκρηξη βόμβας, έργο προβοκατόρων. Η αστυνομία εξαπολύει τυφλή επίθεση πυροβολώντας στο συγκεντρωμένο πλήθος. Πολλοί εργάτες σκοτώνονται ή τραυματίζονται. Το αστικό κράτος ολοκληρώνει το έγκλημα εκτελώντας τους Πάρσονς, Ενγκελ, Σπάις και Φίσερ, μετά από μια στημένη δίκη. Μπροστά στην αγχόνη ο Σπάις δηλώνει: «θα έρθει μια μέρα που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που πνίγετε σήμερα». Και όντως οι θυσίες δεν πήγαν χαμένες: 185.000 από τους απεργούς της Πρωτομαγιάς κατακτούν το επόμενο διάστημα το 8ωρο. Για άλλους 200.000 εργάτες το ωράριο μειώνεται από 12 σε 10 και 9 ώρες την ημέρα.

Γκραβούρα στην οποία απεικονίζονται τα αιματηρά γεγονότα στην πλατεία Χέιμαρκετ.

Από το Σικάγο σε όλο τον κόσμο! Εργατική Πρωτομαγιά. Πράγα, 1890

Πηγές » Χρήστου Τσιντζιλώνη, “ΟΚΝΕ 1922-1943, Λενινιστικό μαχητικό σχολείο των νέων”, εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή” » Ουίλλιαμ Φόστερ, “Ιστορία του παγκόσμιου συνδικαλιστικού κινήματος”, τόμος Α, εκδόσεις “εταιρεία ελληνικού βιβλίου” » Γιώργου Μαυρίκου, “Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα 1918-1948”, “ΣΕ” » Φίλιπ Φόκνερ, “Εργατική Πρωτομαγιά 1886-1896”, ΣΕ » Ρίτσαρντ Μπόγερ - Χέρμπερτ Μορέ, “Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ”, ΣΕ » Συλλογικό, “Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ, τόμος Α 1918-1948”, ΣΕ » “Εργατική Πρωτομαγιά, οι πρώτοι γιορτασμοί στην Ελλάδα”, αφιέρωμα στο “Ριζοσπάστη”, 29/4/2007 » Αρχείο του “Οδηγητή”

Τα συγκλονιστικά γεγονότα του Σικάγο δεν ξεχάστηκαν. Το 1888, η AFL ορίζει εκ νέου την Πρωτομαγιά του 1890 ως ημέρα δράσης για το 8ωρο. Στο ιδρυτικό συνέδριο της Β’ Διεθνούς τον Ιούλη του 1889 οι 391 αντιπρόσωποι μετά από αμερικανο-γαλλική πρόταση υιοθετούν την 1η Μάη ως μέρα διε-

θνούς πάλης και εκδηλώσεων των εργατών σε όλο τον κόσμο. Ο αγώνας για το 8ωρο είχε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του. Οι εργάτες όμως είχαν ήδη κερδίσει κάτι πολύ σημαντικό: μια μέρα που σταματούσαν την παραγωγή, νέκρωναν τα εργοτάξια και αντάμωναν για να τιμήσουν την τάξη τους.

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

νέοι εργαζόμενοι ϐ 21

Η εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα Οι πρώτοι εορτασμοί Την ίδια περίοδο στην Ελλάδα η εργατική τάξη μόλις αρχίζει να σχηματίζεται και να οργανώνεται. Ο πρώτος εορτασμός της Πρωτομαγιάς διοργανώνεται το 1893 στο Παναθηναϊκό στάδιο από τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη παρουσία 2.000 εργαζομένων. Την επόμενη χρονιά ο εορτασμός γίνεται και πάλι στο Καλλιμάρμαρο. Στο ψήφισμα που εγκρίνεται από τη συγκέντρωση περιλαμβάνονται τα αιτήματα: «Την Κυριακή να κλείωνται τα καταστήματα καθ’ όλην την ημέραν και οι εργάται ν’ αναπαύονται. Οι εργάται να εργάζονται επί 8 ώρας την ημέραν και ν’ απαγορευθεί η εργασία εις τους ανηλίκους. Να απονέμεται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς συντήρησιν εαυτών και της οικογενείας των».

Πρωτομαγιά 1919: Κάτω από τα κόκκινα λάβαρα του ΣΕΚΕ! Η ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ) -μετέπειτα ΚΚΕτο Νοέμβρη του 1918 και της ΓΣΕΕ ένα περίπου μήνα νωρίτερα, αποτέλεσε ορόσημο για την εργατική τάξη στην Ελλάδα, που είχε ήδη μεγαλώσει. Η διάδοση του επιστημονικού σοσιαλισμού και το παράδειγμα της μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης εμπνέουν και συγκινούν. Ετσι, η Πρωτομαγιά του 1919 γιορτάζεται σε όλη τη χώρα κάτω από τις σημαίες του ΣΕΚΕ και της ΓΣΕΕ. Στην Αθήνα και τον Πειραιά η κυβέρνηση Βενιζέλου απαγορεύει τις συγκεντρώσεις, ωστόσο η ΓΣΕΕ αγνοεί την απαγόρευση και πραγματοποιεί εκδηλώσεις. Στην προκήρυξη για την Πρωτομαγιά του 1919 το ΣΕΚΕ επισήμαινε: «Είναι η ημέρα της διεθνούς μας εορτής η οποία είναι κερδισμένη με την θέλησιν και την δύναμιν των εργατών όλου του κόσμου δια να είναι δι’ όλους τους καταπιεζομένους, δι’ όλους τους προλεταρίους του κόσμου ημέρα κοινής χαράς και κοινών ελπίδων, ημέρα μεγάλη και ιερά, όσον καμιά άλλη μέρα. Αυτή είναι η πρώτη Μαΐου, αυτή είναι η ημέρα μας».

1924: Η πρώτη ματωμένη Πρωτομαγιά Οι αστικές δυνάμεις προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να σβήσουν το ταξικό μήνυμα της Πρωτομαγιάς που ήδη καταξιωνόταν στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Ετσι, το 1924 η κυβέρνηση του “σοσιαλιστή” Αλέξανδρου Παπαναστασίου ορίζει την 1η Μάη ως “μέρα Δημοκρατίας” και καλεί σε κυβερνητικές συγκεντρώσεις, απαγορεύοντας παράλληλα

τον εορτασμό της κόκκινης Πρωτομαγιάς. Το ΣΕΚΕ αψηφά και πάλι την απαγόρευση και καλεί σε εργατικές εκδηλώσεις. Στην Αθήνα η συγκέντρωση πραγματοποιείται στην Πλατεία Κοτζιά. Η αστυνομία διαλύει βίαια τη συγκέντρωση στέλνοντας το μήνυμα της αστικής δημοκρατίας. Ο 24χρονος εργάτης Σωτήρης Παρασκευαΐδης, μέλος της ΟΚΝΕ δολοφονείται μπροστά στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας και η ελληνική Πρωτομαγιά αποκτά τον πρώτο της μάρτυρα.

Ο Μάης του ’36 στη Θεσσαλονίκη Αξέχαστος στη μνήμη της εργατιάς θα μείνει ο ματωμένος Μάης του ’36 στη Θεσσαλονίκη. Από τις 29 Απρίλη 40.000 καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, του Βόλου, της Ξάνθης, της Δράμας και της Καβάλας απεργούν διεκδικώντας την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Τους απεργούς στηρίζει η Ενωτική ΓΣΕΕ που δημιουργήθηκε μετά το 4ο Συνέδριο-παρωδία της ΓΣΕΕ όπου αποκλείστηκαν τα ταξικά συνδικάτα. Μέσα σε λίγες μέρες η απεργία παίρνει χαρακτηριστικά γενικού ξεσηκωμού αφού στο πλευρό των εργατών σπεύδουν τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η καταστολή από την κυβέρνηση του Μεταξά που οδηγούσε τη χώρα στο φασισμό είναι βίαιη με αποτέλεσμα τη σφαγή της 9ης Μάη όπου πέφτουν οι πρώτοι νεκροί. Σε πολλές περιπτώσεις όμως ο στρατός αδελφώνεται με τους εργάτες. Οι καπνέμποροι υποχωρούν και δέχονται τις περισσότερες οικονομικές διεκδικήσεις των απεργών.

1944: η θυσία της Καισαριανής Το 1944 οι ναζί πανικόβλητοι από την ορμή του ΕΑΜικού κινήματος και της κομμουνιστικής πρωτοπορίας του βάφουν την εργατική Πρωτομαγιά στο αίμα των κομμουνιστών, εκτελώντας 200 στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Με την παλικαριά τους οι 200 ήρωες πετυχαίνουν μια συντριπτική ηθική νίκη που εμπνέει όλο τον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό. Την προηγούμενη της εκτέλεσης οι μελλοθάνατοι χορεύουν και τραγουδούν στα κελιά τους για τη λευτεριά. Τα σημειώματα που πετούν από τα καμιόνια που τους μεταφέρουν στον τόπο της θυσίας δείχνουν το μεγαλείο του λαϊκού ηρωισμού: «Πεθαίνω για τα ιδανικά που έμαθε να αγαπάμε η Κομμουνιστική Νεολαία. Πείτε στους δικούς μου ότι πεθαίνω και να ‘ναι περήφανοι για μένα. Αποστόλης Καλόφας» «Δε σας ξέχασα ποτέ. Για σας και τον Ελληνικό Λαό έδωσα και τη ζωή μου. Σήμερα 1 του Μάη 1944, σας φιλώ για τελευταία φορά. Αποστόλης Βαγενάς». Ασβεστο θα μείνει και το παράδειγμα του

Ο πρώτος νεκρός του Μάη του ’36, αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης. Η φωτογραφία δημοσιεύεται πρωτοσέλιδη στο “Ριζοσπάστη”.

Στιγμιότυπο από την πρωτομαγιά του ‘46, στο Παναθηναϊκό στάδιο. Διακρίνονται οι Μήτσος Παπαρήγας και Νίκος Ζαχαριάδης

Εργο του χαράκτη Τάσσου. Πρωτομαγιά 1944, Καισαριανή

λογιστή Ναπολέοντα Σουκατζίδη που αρνήθηκε να αντικατασταθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα από άλλο συναγωνιστή του, προτιμώντας έναν τίμιο θάνατο από μια ξετσίπωτη συναλλαγή με τον εχθρό.

1946: Με τα όπλα των ιμπεριαλιστών στραμμένα στην εργατιά Η Πρωτομαγιά του 1946 θα γιορταστεί στο Παναθηναϊκό στάδιο και θα είναι η τελευταία “ελεύθερη” για πολλά χρόνια. Σε εισαγωγικά, γιατί ήδη έχει εξαπολυθεί ο μονομερής εμφύλιος εναντίον του λαϊκού κινήματος που στρέφεται με πρωτοφανή βιαιότητα εναντίον των συνδικαλιστών και περιλαμβάνει δολοφονίες, φυλακίσεις κ.λπ. Οι ταξικές δυνάμεις του Εργατικού Αντιφασιστικού Συνδέσμου (ΕΡΓΑΣ) στο ιστορικό 8ο συνέδριο της ΓΣΕΕ έχουν κατακτήσει την πλειοψηφία με 71% σαρώνοντας τους εργατοκάπηλους “Μακρήδες” που υπό την καθοδήγηση των αγγλοαμερικάνων προσπαθούσαν να διαβρώσουν το εργατικό κίνημα. Η τεράστια συμμετοχή του λαού φανερώνει τους πόθους του για τη δικαίωση των ιδανικών για τα οποία τόσα χρόνια αγωνίστηκε. Δημήτρης Τζόκας

Δεν είναι αργία, είναι ΑΠΕΡΓΙΑ Το παραπάνω μικρό ιστορικό αποδεικνύει γιατί η Πρωτομαγιά είναι μέρα ιερή για κάθε άνθρωπο του μόχθου αλλά και γιατί με τόση λύσσα πολεμιέται από την αστική τάξη για να την ξεδοντιάσει και να την κάνει “αργία” και “μέρα των λουλουδιών”. Πολλές ακόμα Πρωτομαγιές άφησαν το δικό τους στίγμα: από τη δεκαετία του’50 της αντίδρασης και της ημιπαρανομίας και από το σκοτάδι της χούντας στη μεταπολίτευση της ΕΟΚ και της οικονομικής κρίσης, κάθε γιορτασμός είχε τη σφραγίδα των εργατών και των κομμουνιστών. Και φέτος όπου η καπιταλιστική κρίση ξημερώνει δύσκολες μέρες για τους εργαζόμενους, θα ξαναπιάσουμε αυτό το κόκκινο νήμα βουλιάζοντας τις πλατείες στις Πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, για να περάσει η εργατική τάξη, ο λαός, η νεολαία, στην αντεπίθεση!

22 ϐ νέοι εργαζόμενοι τις 3 του Απρίλη συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΜΕ. Τότε 1.500 συνδικαλιστές ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της επιτροπής ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος προχώρησαν σε αυτήν την απόφαση η οποία έβαλε τη σφραγίδα της στις μετέπειτα εξελίξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα. Για την εμπειρία αυτής της 10χρονης πια πορείας αλλά και για τη σημερινή πραγματικότητα, ο “Ο” μίλησε με το Δήμο Κουμπούρη, μέλος της εκτελεστικής γραμματείας του ΠΑΜΕ και της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Με εφόδιο την πείρα για ρωμαλέο

ταξικό

εργατικό κίνημα

με τον Δήμο Κουμπούρη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και της ΕΓ του ΠΑΜΕ “O”: Αν και μετά από 10 χρόνια αυτό είναι μάλλον γνωστό ας ξεκινήσουμε με το τι είναι ακριβώς το ΠΑΜΕ. Δήμος Κουμπούρης: Το ΠΑΜΕ είναι πανελλαδικό συντονιστικό όργανο του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η δομή του αποτελείται από την εκτελεστική γραμματεία και τις γραμματείες κατά νομούς. Συντονίζει τη δράση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων: των ομοσπονδιών, των εργατικών κέντρων, των συνδικάτων, των επιτροπών αγώνα που υπάρχουν στους χώρους δουλιάς. Τα πόδια του είναι τα σωματεία, είναι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που υπάρχουν στους χώρους δουλιάς σε ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Το ΠΑΜΕ βέβαια δεν

που υπηρετούν αυτή ακριβώς τη λογική, με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που δρουν σήμερα στα όργανα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι κίνημα που έρχεται σε αντίθεση με τα μονοπώλια, με τον ιμπεριαλισμό. “Ο”: Ποιες ανάγκες ήρθε να υπηρετήσει η ίδρυση του ΠΑΜΕ; Δ.Κ.: Η εργατική τάξη πάντα ήταν σε ασίγαστη σύγκρουση με το κεφάλαιο αλλά σήμερα οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες. Οι ανάγκες ξεκινάνε από την ίδια την επιθετικότητα, από την ίδια τη λογική του κεφαλαίου που εφαρμόζει ακόμα πιο προωθημένες μορφές για την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Η λογική της ανταγωνιστικότητας, της ανάπτυξης με

«Το ότι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα και η εργατική τάξη σηκώνουν κεφάλι, το ότι υπάρχει κίνημα που αντιστέκεται, που διεκδικεί, που αμφισβητεί το κεφάλαιο είναι ένα μεγάλο επίτευγμα»

Πρόσφατη κατάληψη του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εμπορίου

έπεσε από τον ουρανό. Στηρίχτηκε πάνω στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που δρα πολλά χρόνια, σχεδόν από τη γέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας. Η εμπειρία αυτή αξιοποιήθηκε από το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο για να γίνουν βήματα παραπέρα που να πάνε μαζί με τις ανάγκες της σημερινής εποχής: για να υπάρξει ένα κίνημα με αυτοτελή δράση, με ταξική κατεύθυνση, ταξικό προσανατολισμό, ενάντια στις αιτίες που προκαλούν τη σημερινή κατάσταση στα προβλήματα και γενικότερα στη ζωή των εργαζομένων. Είναι κίνημα το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους στόχους και τις επιδιώξεις των βιομηχάνων, της αστικής τάξης, με τις πολιτικές δυνάμεις

όχημα το κεφάλαιο, η λογική της Ευρωπαϊκής Ενωσης απαιτούν ακόμα μεγαλύτερες θυσίες και ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Αυτή ακριβώς η ανάγκη γέννησε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Να δημιουργηθεί αντίποδας, αντίβαρο σε αυτές τις επιδιώξεις του κεφαλαίου και κίνημα τέτοιο που θα μπορέσει να αποκρούσει απ’ τη μια μεριά την επιθετικότητά του και απ’ την άλλη να υπάρξουν κατακτήσεις για την εργατική τάξη, οι οποίες θα δώσουν λύσεις στα προβλήματα. Οι κατακτήσεις αυτές σήμερα δεν μπορεί να κερδηθούν από οποιοδήποτε κίνημα. Πρέπει αυτό το κίνημα να είναι σαφώς προσανατολισμένο ενάντια στα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην αστική

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

Από την ιδρυτική συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ στην αίθουσα συνεδρίων του ΣΕΦ τον Απρίλη του 1999

τάξη, ενάντια σε όλες αυτές τις δυνάμεις που ανέφερα και προηγουμένως. Να διεκδικεί με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης και όχι του κεφαλαίου, που διεκδικούν οι άλλες δυνάμεις, και από την άλλη μεριά να εμφυσάει στους εργαζομένους ότι δε θα μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματά τους αν δεν έρθουν σε γενικότερη ρήξη με τις πολιτικές του κεφαλαίου, εάν δεν υπάρξουν ανατροπές σε αυτές τις πολιτικές κι αν δεν οικοδομηθεί μια κοινωνία που τελικά θα καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. “Ο”: Ποιους σταθμούς θα ξεχωρίζατε σε αυτή τη δεκάχρονη διαδρομή; Δ.Κ.: Τους σταθμούς πρέπει να τους δει κάποιος δεμένους με τον προσανατολισμό και την προοπτική που δίνει το ΠΑΜΕ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν είναι δηλαδή μόνο οι μορφές αγώνων και η διάρκεια που μας ξεχωρίζουν απ’ τις άλλες δυνάμεις, που κι αυτές έχουν τη σημασία τους, αλλά είναι κυρίως ο προσανατολισμός. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να οικοδομηθεί μια κοινωνία δίκαιη, που θα λύνει τα προβλήματα των εργαζομένων, με όχημα την ανάπτυξη του κεφαλαίου, με την ανταγωνιστικότητά του και όλα τα άλλα που το κεφάλαιο έχει εφεύρει για να δυναμώνει την εκμετάλλευσή του απέναντι στην εργατική τάξη. Σταθμός για μας είναι η ίδια η ίδρυση του ΠΑΜΕ. Σταθμός είναι ότι το

ΠΑΜΕ κατάφερε αυτά τα χρόνια να ξεχωρίσει με τον προσανατολισμό του μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, δηλαδή ποιον έχεις σύμμαχο και με ποιον συγκρούεσαι. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο εκπροσωπεί την εργατική τάξη και φυσικά δουλεύει για τη συμμαχία της με τα άλλα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από τις πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου: τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς επαγγελματίες, τη φτωχή μικρομεσαία αγροτιά. Σημαντικό ζήτημα για το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο είναι το πλαίσιο αιτημάτων του το οποίο βασίζεται

Οι εργαζόμενοι δε θα μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματα τους αν δεν έρθουν σε γενικότερη ρήξη με τις πολιτικές του κεφαλαίου πρώτα απ’ όλα στη διαφορά που υπάρχει με τις άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις και είναι βασική διαφορά να διεκδικεί με βάση τις πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης. Πλούτος υπάρχει μέσα στην κοινωνία. Ο πλούτος παράγεται όλος από την εργατική τάξη και ανήκει σε αυτή. Το ότι σήμερα αυτός ο πλούτος δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες των εργαζομένων που υποφέρουν είναι ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων και αυτό το συσχετισμό δυνάμεων θέλει να αλλάξει το ΠΑΜΕ. Επομένως, αιτήματα, προσανατολισμός, δράση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου μέσα στην εργατική τάξη με απεργίες, με καταλήψεις, με στάσεις εργασίας και άλλες μορφές αγωνιστικών κινητοποιήσεων είναι σημαντικοί σταθμοί. Επίσης, σημαντικός σταθμός είναι η οργάνωση της εργατικής τάξης: να οργανωθεί στα σωματεία της, τα οποία πρέπει να έχουν ταξικό προσανατολισμό, να αναπτύσσουν την αλληλεγγύη τους, να ξεφεύγουν από το συντεχνιασμό, να αναπτύσσουν τη δράση τους για όλη την εργατική τάξη, για τη συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Ξεχωριστή είναι η δράση του Αφίσα της ΠΣΟ για την παγκόσμια κινητοποίηση της 1ης Απρίλης ενάντια στην εκμετάλλευση

ΠΑΜΕ για τη νεολαία, για τις γυναίκες, για τους μετανάστες, για τα δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές, δημοκρατικές ελευθερίες. Ξεχωριστή είναι η δράση του ενάντια στον πόλεμο. Εχουμε στείλει αντιπροσωπείες αλληλεγγύης πάρα πολλές φορές σε όλο τον κόσμο ενώ και στη χώρα μας έχουμε πρωτοστατήσει στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Συνολικά όλο το πλαίσιο του ΠΑΜΕ εκφράζει μια άλλη λογική που είναι στον αντίποδα της δράσης του κεφαλαίου, των πολυεθνικών και του ιμπεριαλισμού. “Ο”: Το ΠΑΜΕ συμμετέχει στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ΠΣΟ). Τι δράση αναπτύσσει μέσα από τις γραμμές της; Δ.Κ.: Το ΠΑΜΕ είναι μέρος του παγκόσμιου ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και υπάρχουν δραστηριότητες οι οποίες, απ’ την ίδρυσή του ακόμα, δίνουν αυτό το στίγμα. Με επισκέψεις στην Παλαιστίνη, με διαμαρτυρίες στο εξωτερικό, στη Γένοβα, στο Λίβανο, σε πολλές άλλες περιοχές του κόσμου. Αυτές οι προσπάθειες συνεχίζονται ακόμα περισσότερο. Θέλουμε το επόμενο διάστημα να δυναμώσει η αλληλεγγύη και η πάλη της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο. Ο αγώνας είναι κοινός. Η ΠΣΟ είναι η παγκόσμια συνδικαλιστική οργάνωση που έχει ταξικό προσανατολισμό. Το ΠΑΜΕ βοηθάει βάζοντας πρώτα απ’ όλα το λιθάρι στην ίδια μας τη χώρα, κάνοντας προσπάθεια να οργανώσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα σε αυτή τη βάση. “Ο”: Ποια είναι τα καθήκοντα που βάζει μπροστά στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα η οικονομική κρίση; Δ.Κ.: Ο αγώνας που έγινε μέχρι σήμερα, ο προσανατολισμός, η προσπάθεια του ΠΑΜΕ έχουν πολλά θετικά στοιχεία τα οποία πρέπει να αξιοποιηθούν αλλά πρέπει να πούμε ότι η προηγούμενη πείρα, η προηγούμενη δράση, οι προηγούμενες ενέργειες, όλη η δραστηριότητα δε φτάνει για το σήμερα. Σήμερα χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για να ανταποκριθούμε στις δύσκολες εποχές που έχουμε μπροστά μας και κυριότερα για

νέοι εργαζόμενοι ϐ 23

να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα προβλήματα που προκύπτουν από την καπιταλιστική κρίση. Τα προβλήματα είναι πολλά: η ανεργία, η φτώχεια, ο δανεισμός. Εχουμε κάνει μεγάλες προσπάθειες να ανακληθούν απολύσεις, να επαναπροσληφθούν εργαζόμενοι οι οποίοι απολύονται και διώκονται, να σπάσουμε την τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς για να μπορεί ο εργαζόμενος να εκφραστεί. Πραγματοποιήσαμε πρόσφατα συλλαλητήρια πανελλαδικά που είχαν επιτυχία. Μπροστά μας έχουμε την απεργία στις 2 του Απρίλη (σ.σ. η συνέντευξη πάρθηκε λίγες μέρες πριν από την κυκλοφορία του φύλλου). Είναι σημαντικό ζήτημα να υπάρχει ξεσηκωμός, να απεργήσουν οι εργαζόμενοι, να δημιουργηθούν επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλιάς, απεργιακές επιτροπές, να περιφρουρηθούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις και το δικαίωμα των εργαζομένων στο να απεργεί, να αποκρούσουμε την εργοδοτική τρομοκρατία και τον αποπροσανατολισμό των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Από τη μεριά των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων που υπηρετούν το κεφάλαιο γίνεται προσπάθεια να φορτωθεί η κρίση στις πλάτες της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Είναι αυτοί που όλα τα χρόνια προπαγάνδιζαν ότι η ανάπτυξη θα δώσει λύσεις. Η ανάπτυξη έδωσε όμως μόνο κέρδη και υπερκέρδη, την πλήρωσαν, δηλαδή, οι εργαζόμενοι. “Ο”: Πώς θα αποτιμούσατε με λίγα λόγια αυτή τη δεκάχρονη διαδρομή; Δ.Κ.: Και σε απήχηση και σε αποτελέσματα σαφώς έχουν γίνει βήματα. Αυτό εκφράζεται στη συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις, στις διαδηλώσεις, στα συλλαλητήρια. Ας σκεφτεί κανείς πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν δεν υπήρχε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας να διεκδικεί. Αν είχε ακολουθήσει, δηλαδή, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα το δρόμο που ακολουθούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες: το δρόμο των κοινωνικών διαλόγων, της υποταγής. Το ότι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα και η εργατική τάξη σηκώνουν κεφάλι, το ότι υπάρχει κίνημα που αντιστέκεται, που διεκδικεί, που αμφισβητεί σήμερα το κεφάλαιο είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, που οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στη δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Γιορτάζουμε τα 10 χρόνια με αισιοδοξία. Ξέρουμε ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, ότι πρέπει να ξεπεράσουμε και δικές μας μεγάλες αδυναμίες, αλλά είμαστε πεισμένοι ότι αυτός είναι ο δρόμος. Συνέντευξη: Δημήτρης Τζόκας

26 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

η σ α τ ίσ τ ν α η ι ε σ ώ ιζ Να ρ ! Σ ΙΑ Λ Υ Ο Δ Σ Υ Ο Π Ο Τ Σ Υ Ο ΣΤ

ι εξελίξεις και αυτό το μήνα απέδειξαν ότι τα μονοπώλια και οι βαστάζοι τους κινούνται βάσει σχεδίου έτσι ώστε να φορτώσουν την κρίση στις πλάτες του λαού. Αυτό που είναι κρίσιμο να κατανοηθεί για τους εργαζομένους είναι ότι τα μέτρα “σωτηρίας” δεν είναι ούτε παροδικά, ούτε αναγκαία όπως με μια φωνή λένε η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι εργοδότες, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ηρθαν για να μείνουν και να δώσουν ένα γερό χτύπημα σε ότι έχει απομείνει από τα εργασιακά δικαιώματα με πρόσχημα την κρίση. Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης (που ακόμη δεν έχουμε δει στην πραγματική της έκταση) η επίθεση του κεφαλαίου θα είναι μανιασμένη. Ολοι στο κόλπο... Η ΕΕ ομολογεί ότι «τα μέτρα που λαμβάνονται προς υποστήριξη της ανάκαμψης μπορούν επίσης να διαμορφωθούν κατά τρόπον ώστε να βοηθήσουν την ΕΕ να οικοδομήσει ισχυρότερη οικονομία για το μέλλον». Σε απλή μετάφραση η ΕΕ κοιτάζει πώς θα ενισχύσει τη θέση της στους διεθνείς συσχετισμούς χτυπώντας αλύπητα κάθε κεκτημένο δικαίωμα των εργαζομένων. Νωπή είναι ακόμα η μελάνη στην απόφαση του Ευρωδικαστηρίου που τινάζει στον αέρα την ασφάλιση χιλιάδων γυναικών. Σ’ αυτή τη γραμμή η κυβέρνηση της ΝΔ ανακοίνωσε μηδενικές αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους και επιδόματα φτώχιας, δίνοντας το σύνθημα για καθήλωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα. Εδωσε πλήρη κάλυψη στα 4ημερα του μεγαλοβιομήχανου Μυλωνά κλείνοντας το μάτι σε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία. Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ που κάνει ανέξοδη κριτική στηρίζοντας τις ίδιες θέσεις και προτείνει να απαλλάσσονται οι εργοδότες από τις ασφαλιστικές εισφορές. Θλιβεροί κομπάρσοι στο αντεργατικό τσίρκο οι ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ.

Ουτε μια ώρα χαμένη στην οργάνωση της πάλης Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εμπιστευτούν τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που τους τελευταίους μήνες βρίσκουν “σημεία σύγκλισης” με τους βιομήχανους. Μπορούν όμως να ακουμπήσουν στο ΠΑΜΕ, να το ενισχύσουν στη δράση του συμμετέχοντας μαζικά και ενεργά στα συνδικάτα, στις επιτροπές αγώνα μέσα στους χώρους δουλιάς. Ηδη τα ταξικά συνδικάτα κινούνται σε αυτήν την κατεύθυνση και σε νέους χώρους δουλιάς

καταγράφονται κάποια πρώτα-έστω και εμβρυακά- βήματα:

»Πετρούπολη, Αθήνα Σωματειακή επιτροπή του συνδικάτου επισιτισμού-τουρισμού ξενοδοχείων συγκροτήθηκε στην Πετρούπολη. Μέλη του συνδικάτου μαζί με άλλους πρωτοπόρους εργαζομένους προχώρησαν σε σύσκεψη, διαπιστώνοντας την ανάγκη δημιουργίας επιτροπής του σωματείου στους χώρους επισιτισμού της Πετρούπολης, όπου δουλεύουν δεκάδες νέοι εργαζόμενοι σε καφετέριες, μπαρ, εστιατόρια κ.λπ. Η επιθετικότητα των εργοδοτών στον κλάδο εκφράζεται ποικιλοτρόπως: με απολύσεις, ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, με την πρόσφατη κατάργηση των βαρέων-ανθυγιεινών σε πολλές ειδικότητες. Η σωματειακή επιτροπή έβγαλε ανακοίνωση με την οποία οργανώθηκαν οι εξορμήσεις εν’ όψει της απεργίας στης 2 Απρίλη.

»HOL Σε συγκρότηση σωματειακής επιτροπής στη HOL προχώρησαν τα μέλη του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων στις Τηλεπικοινωνίες και την Πληροφορική (ΣΕΤΗΠ Ν. Αττικής). Η σταθερή παρέμβαση του συνδικάτου μέσα στην επιχείρηση αλλά και με εξορμήσεις, απεργιακές φρουρές κ.λπ. δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε να γίνει αυτό το βήμα. Ανοιξε η συζήτηση με εργαζομένους για ζητήματα υπερωριών, εντατικοποίησης, αλλά και για θέματα υγιεινής και ασφάλειας. Και σε αυτή την περίπτωση σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι συσκέψεις.

Οι εργαζόμενοι μπορούν να ακουμπήσουν στο ΠΑΜΕ, να το ενισχύσουν στη δράση του συμμετέχοντας μαζικά και ενεργά στα συνδικάτα, στις επιτροπές αγώνα μέσα στους χώρους δουλιάς

»Teleperformance Χώρο-πιλότο στην εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στις εργασιακές σχέσεις αποτελεί ο πολυεθνικός κολοσσός στις υπηρεσίες τηλεφωνικών κέντρων Teleperformance. Η επιχείρηση δουλεύει με τρεις εταιρείες μισθοδοσίας οι οποίες συνάπτουν συμβάσεις δίμηνης και τρίμηνης διάρκειας με τους εργαζομένους. Μόλις ο εργαζόμενος πλησιάσει τον απαιτούμενο χρόνο για να μετατραπεί η σύμβαση του σε αορίστου η επιχείρηση απλά τους μεταφέρει σε άλλη εταιρεία με αποτέλεσμα ελάχιστοι από τους χιλιάδες εργαζομένους να δουλεύουν με σύμβαση αορίστου χρόνου. Υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν στην επιχείρηση 3 και 4 χρόνια με καθεστώς διμήνου! Επίσης, η εταιρεία προσλαμβάνει υπαλλήλους ως “υπαλλήλους γραφείου”, ώστε να απαλλάσσεται από τα επιδόματα οθόνης-υπολογιστή πράγμα που για τον εργαζόμενο σημαίνει μείον 300 ευρώ στο μισθό του! Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η επιχείρηση εφαρμόζει ουσιαστικά και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Σε μέρες όπου οι δουλιές είναι πεσμένες και οι κλήσεις μειωμένες διώχνει τους υπαλλήλους στις 5 ή 6 ώρες και τους βάζει να υπογράφουν χαρτί με το οποίο “συμφωνούν” να μειωθεί αντίστοιχα το μεροκάματό τους! Περιττό να αναφέρουμε ότι η εργατική

νομοθεσία για τα απαιτούμενα διαλείμματα καταστρατηγείται συστηματικά... Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε σύσταση σωματειακής επιτροπής του ΣΕΤΗΠ μέσα στην επιχείρηση ώστε να οργανώσει τους εργαζομένους, να τους εγγράψει στο σωματείο και να διεκδικήσουν λύσεις στα οξυμένα προβλήματα με βάση το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ.

Να γίνουν πιο αποφασιστικά βήματα Το επόμενο διάστημα, πατώντας πάνω σ’ αυτά τα βήματα χρειάζεται να συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά, ώστε όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι να κάνουν την απογοήτευση και την αγανάκτησή τους, συμμετοχή και δράση. Να οργανώσουμε ακόμη καλύτερα την αντίσταση σ’ αυτή την πολιτική, καθώς αυτό που κρίνει το αποτέλεσμα είναι ο συσχετισμός δύναμης και η δράση πρώτα απ’ όλα του ταξικού εργατικού κινήματος. Δεν χρειάζονται αυταπάτες, αυτό που χρειάζεται είναι να απομονώσουμε τη λογική της συναίνεσης, να ενισχύσουμε το ΠΑΜΕ και το δέσιμο του με περισσότερους τόπους δουλιάς. Χωρίς ταλαντεύσεις να συνεχίσουμε στην αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική γραμμή πάλης, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης που υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

κατάρτιση ϐ 27

ολλές φορές μέσα από τις στήλες του “Οδηγητή” έχουμε αναφερθεί στα οξυμμένα προβλήματα που βιώνουν οι σπουδαστές στους χώρους κατάρτισης (ΙΕΚ, σχολές μαθητείας ΟΑΕΔ κ.λπ.), προβλήματα που πραγματικά φτάνουν στο απροχώρητο. Το ελπιδοφόρο είναι ότι όλο και πληθαίνουν οι χώροι στους οποίους η οργάνωση των σπουδαστών κάνει βήματα προς τα εμπρός. Οι δυσκολίες δε λείπουν. Γίνεται όμως ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι αυτός είναι και ο μόνος δρόμος που μπορεί να δημιουργήσει αντίβαρο στα προβλήματα, να βγάλει τους σπουδαστές στην αντεπίθεση για όλα όσα σήμερα δικαιούνται.

ση... τη άκ ν α γ α η ει ν τά φ δε η, υσ τε Δε βοηθάει η απογοή

! Υ Ο Τ Ν Α Π Σ Α Ν Ω Γ Α Σ Ο Ν ΟΡΓΑΝΩΜΕ ΙΕΚ ΟΑΕΔ Καλαμακίου: ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα

Οργανώνουμε να ενημερωθούν όλοι, να ξανασυσπειρωθεί όλη η επιτροπή και να μπούμε πάλι στη διεκδίκηση για όλα τα προβλήματα, μικρά και μεγάλα

Ο “Οδηγητής” βρέθηκε στο ΙΕΚ του ΟΑΕΔ στο Καλαμάκι. Τα προβλήματα πολλά: δίδακτρα, χαράτσια για φωτοτυπίες και εργαλεία, εργαστηριακά μαθήματα σε ακατάλληλες αίθουσες, ελλιπής εξοπλισμός. Χαρακτηριστικό είναι ότι σπουδαστές του τμήματος τεχνολογίας δικτύων κάνουν μάθημα με Windows 98, σε υπολογιστές που όχι απλά δεν έχουν ίντερνετ αλλά δεν είναι καν συνδεδεμένοι σε δίκτυο μεταξύ τους! Τα μαθήματα γίνονται σε αίθουσες χωρίς θέρμανση τη στιγμή που το ΙΕΚ διαθέτει τμήμα… θερμοϋδραυλικών! Τις ελπίδες που καλλιεργούν οι σχολάρχες για «σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση» και υψηλού επιπέδου ειδίκευση διαδέχεται η απογοήτευση που γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν οι σπουδαστές βγαίνουν στην αγορά εργασίας και βλέπουν ότι τους αντιμετωπίζουν ως φτηνά εργατικά χέρια. Συχνά ακούς από τα χείλη τους ότι το ΙΕΚ «τελικά δεν σου προσφέρει και τίποτα»... Συναντήσαμε παιδιά που έχουν ήδη στα χέρια τους 2 και 3 διπλώματα από ΙΕΚ αλλά γυρνούν για να “επανακαταρτιστούν” ψάχνοντας απασχόληση με κάποιους καλύτερους όρους.

“Ο”: Πώς συνέχισε τη δραστηριότητά της η επιτροπή; Σ.Π.: Η επιτροπή προχώραγε σταθερά. Βέβαια σε κάποιο διάστημα που μεσολάβησε η πρόοδος όπου είχαμε και λίγα προβλήματα με το να διαβάσουμε, να περάσουμε το εξάμηνο υπήρξε μια στασιμότητα. Στην απεργία στις 12 Δεκέμβρη προσπαθήσαμε να κάνουμε κατάληψη, ώστε να κατέβουμε στην πορεία με το ΠΑΜΕ και να μας δοθεί η δυνατότητα να πούμε και κάποια συνθήματα. Ο διευθυντής έκανε τα πάντα εκείνη τη μέρα για να το αποτρέψει. Κατέβηκε και είπε στους σπουδαστές ότι θα γίνει αναπλήρωση. Εμείς συμφωνήσαμε. Μετά άλλαξε γνώμη γιατί είδε ότι θα φεύγαμε. Στο τέλος, όταν είδε ότι είμαστε αποφασισμένοι και δεν έπιαναν τόπο αυτά που έλεγε είπε ότι θα μας “χάριζε” αυτή τη μέρα για να κάνουμε την πορεία. Βέβαια, εμείς αυτό δεν το δεχτήκαμε γιατί θέλαμε να αναπληρωθεί το μάθημα. Κάναμε πορεία για να έχουμε καλύτερο μάθημα, όχι για να το χάσουμε.

Η επιτροπή, όργανο του αγώνα των σπουδαστών Ενας από αυτούς είναι ο Στέφανος Πρώιος, γραμματέας του ΣΥΣΔΙΕΚ και μέλος της επιτροπής του συλλόγου στο ΙΕΚ. Μαζί του συζητήσαμε για τα προβλήματα αλλά και τα αιτήματα που σιγά-σιγά αρχίζουν να διεκδικούν οι σπουδαστές μέσα από την επιτροπή τους.

με το Στέφανο Πρώιο, γραμματέα του ΣΥΣΔΙΕΚ “Ο”: Πώς ξεκίνησε η συγκρότηση της επιτροπής; Στέφανος Πρώιος: Στην αρχή είχαν έρθει 2-3 παιδιά από το σύλλογο και μας ενημέρωσαν για κάποια πράγματα. Μας είπαν τι δικαιώματα μπορούμε να έχουμε, πράγματα που εμείς ούτε καν τα ξέραμε. Διαβάσαμε την ανακοίνωση κι αμέσως εγώ και πολλά παιδιά καταλάβαμε ότι αυτά τα πράγματα τα δικαιούμαστε. Προσπαθήσαμε λοιπόν να κάνουμε κάποιες κινήσεις ώστε να τα αποκτήσουμε. Το πρώτο πράγμα που μας έκαιγε όλους ήταν οι φωτοτυπίες, γιατί ήταν κάτι που το πληρώναμε κάθε εξάμηνο και δεν ξέραμε καν ότι τις δικαιούμασταν δωρεάν. Κάναμε επιτροπή, υπήρχε κάποια συσπείρωση από τα παιδιά, ανεβήκαμε στο διευθυντή και διαμαρτυρηθήκαμε. Στην αρχή μας τα μάσαγε. Οταν έβλεπε όμως ότι ξεσηκωνόμασταν και ήμασταν και πιο πολλοί άρχισε να αλλάζει στάση.

“Ο”: Πώς προχωράτε από εδώ και πέρα; Σ.Π.: Τώρα φροντίζουμε να ενημερωθούν όλοι, να ξανασυσπειρωθεί η επιτροπή και να συνεχίσουμε τη διεκδίκηση για όλα τα προβλήματα, μικρά και μεγάλα. Μερικά τμήματα εξακολουθούν να μην παίρνουν δωρεάν τις φωτοτυπίες. Αυτό σαν πρώτη κίνηση. Από εκεί και πέρα σίγουρα θα ξανασυναντηθούμε. Η έλλειψη πολιτιστικών, αθλητικών κ.λπ.

δραστηριοτήτων είναι ένα θέμα γιατί όσο να ‘ναι είμαστε 2 χρόνια μέσα στη σχολή. Μια που μπήκες, μία ώσπου να καταλάβεις πώς είναι τα πράγματα, έχει περάσει ένα εξάμηνο. Αυτομάτως μετά έχεις ενάμιση χρόνο μέχρι να φύγεις. Δηλαδή δεν έχεις πολλά περιθώρια να κινητοποιηθείς και αυτοί ποντάρουν σε αυτό. Εμείς θέλουμε να τους δείξουμε πως αυτό δεν ισχύει, πως ό,τι μπορούμε, θα το κάνουμε. Γι ‘αυτό το λόγο ίσως αποφασίσουμε να οργανώσουμε κάποια εκδρομή. Το θέμα είναι να υπάρξει δράση, να κινητοποιηθεί η επιτροπή. “O”: Το ότι η πλειοψηφία των σπουδαστών δουλεύει παίζει κάποιο ρόλο; Σ.Π.: Οι περισσότεροι δουλεύουν το πρωί και έρχονται μετά κατευθείαν στη σχολή. Πολλές φορές ο σπουδαστής δεν έχει το κουράγιο να αντιδράσει. Είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιος δουλιά πάνω στο αντικείμενο που σπουδάζει. Από το τμήμα μου που έχει 25 παιδιά, 3 δουλεύουν σε παραπλήσιο αντικείμενο. Ολοι δουλεύουν διανομείς, σερβιτόροι κ.λπ. Εκεί τα προβλήματα είναι γνωστά: αμοιβές 600-700 ευρώ το μήνα, ανασφάλιστοι κ.λπ. Στο τελευταίο μάζεμα της επιτροπής κάναμε μία πρώτη συζήτηση για την απεργία στις 2 Απρίλη. Οργανώνουμε τη συμμετοχή μας με το ΠΑΜΕ.

28 ϐ κατάρτιση

ημαντικός πλούτος αποτυπώνεται στις ανταποκρίσεις και τα άρθρα που μας έστειλαν Οργανώσεις της ΚΝΕ από όλη την Ελλάδα. Οπως έχουμε επισημάνει συχνά ο χώρος του “O” αποδεικνύεται μικρός. Για να διαβάσετε ολόκληρες τις ανταποκρίσεις δεν έχετε παρά να κάνετε μια επίσκεψη στο www.odigitis. gr στην ενότητα “από μήνα σε μήνα”.

από όλη την Ελλάδα

Κατερίνη Συγκρότηση συλλόγου σπουδαστών Πατώντας πάνω στα οξυμένα προβλήματα των σπουδαστών των ΙΕΚ (δίδακτρα, έλλειψη βιβλίων, ζητήματα υποδομών κ.λπ.) οι ΚΝίτες και άλλοι πρωτοπόροι σπουδαστές ανέδειξαν την ανάγκη δημιουργίας συλλόγου που θα εκφράζει αγωνιστικά τις ανάγκες και τα συμφέροντα των σπουδαστών. Η επιτροπή αγώνα για τη δημιουργία συλλόγου συνέταξε σχετικό κείμενο με βάση το οποίο συγκεντρώθηκε ο αναγκαίος αριθμός υπογραφών και η συγκρότηση του συλλόγου βρίσκεται στην τελική ευθεία.

Θεσσαλονίκη

Αγρίνιο

Εκλογές του Συλλόγου Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ (ΣΥΣΔΙΕΚ)

Παρέμβαση στις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ

Με 1.018 σπουδαστές να ψηφίζουν στις εκλογές του συλλόγου και αυξημένες συμμετοχές στο αγωνιστικό ψηφοδέλτιο ολοκληρώθηκαν το μήνα που μας πέρασε οι εκλογές στο ΣΥΣΔΙΕΚ Θεσσαλονίκης. Φέτος η συμμετοχή στις εκλογές ξεπέρασε κάθε προηγούμενο παρά τις απόπειρες τρομοκράτησης εκ μέρους των διευθυντών σε ΙΕΚ όπως της Τριανδρίας και του Ευόσμου. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση στον ΟΕΕΚ με μεγαλύτερη μαζικότητα. Το επόμενο διάστημα η δουλιά επικεντρώνεται στο να στηθούν επιτροπές του συλλόγου σε κάθε ΙΕΚ που θα εξειδικεύουν τη δράση του και θα βοηθούν σε καλύτερη συνεννόηση με το ΔΣ. Με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα οργανώνεται το άνοιγμα στους εργαζομένους σπουδαστές, που αποτελούν και την πλειοψηφία, ώστε να οργανωθούν στα σωματεία τους, να μπουν στη δράση και να γίνει ο σύλλογος το όργανο που θα συσπειρώνει κάθε σπουδαστή γύρω από το πλαίσιο πάλης του με όρους μαζικού κινήματος.

Ακόμα πιο ουσιαστικά οργανώνει την παρέμβαση της στις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ του Αγρινίου η τοπική οργάνωση της ΚΝΕ. Πρόκειται για χώρο όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός νέων από αγροτικές οικογένειες που η ΚΑΠ και οι αντιαγροτικές πολιτικές των κυβερνήσεων έχει οδηγήσει στο να κυνηγούν ένα “χαρτί” κατάρτισης για μια παραπάνω “ευκαιρία”. Εδώ και 3 χρόνια το ταξικό Εργατικό Κέντρο Αγρινίου έχει σταθερή παρουσία στο χώρο, πράγμα που έχει φέρει ήδη κάποια πρώτα αποτελέσματα. Από τις σχολές του ΟΑΕΔ έχουν καταγραφεί 110 νέες εγγραφές στο συνδικάτο οικοδόμων και 70 στο συνδικάτο ιδιωτικών υπαλλήλων. Σταθερό προσανατολισμό στο χώρο είχε και η ΚΝΕ με αποτέλεσμα να συγκροτηθεί ΟΒ. Το βάρος τώρα πέφτει στην πραγματοποίηση συσκέψεων έτσι ώστε η παρέμβαση να γίνεται πιο αποτελεσματική, να μπαίνουν στη δράση οι ίδιοι οι μαθητές.

Ξεπέρασε κάθε προηγούμενο η συμμετοχή στις εκλογές του ΣΥΣΔΙΕΚ Θεσσαλονίκης

Λάρισα Καθημερινή παρέμβαση της ΚΝΕ Αντίστοιχα προβλήματα βιώνουν και οι μαθητές της Λάρισας. Απλήρωτη δουλιά στο τμήμα κομμωτικής, αμοιβές ύψους 1 ευρώ την ώρα στο τμήμα υδραυλικών κ.λπ. Η τρομοκρατία από πλευράς εργοδοτών και καθηγητών φτάνει σε σημείο οι τελευταίοι να παρεμβαίνουν στις εκλογές των 7μελών συμβουλίων των μαθητών. Πολύ θετική ανταπόκριση βρίσκει στους σπουδαστές η σταθερή παρουσία του Εργατικού Κέντρου Λάρισας που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ. Πρώτο μέλημα και της ΚΝΕ είναι να προσανατολίσει τους εργαζόμενους μαθητές να γραφτούν μαζικά στα σωματεία του κλάδου τους. Ηδη γίνονται βήματα σε αυτή την κατεύθυνση. Στο τμήμα των υδραυλικών, όπου πραγματοποιήθηκε περιοδεία του συνδικάτου οικοδόμων, πολλοί σπουδαστές γράφτηκαν στο συνδικάτο, αλλά και πήραν μέρος στις αρχαιρεσίες των οικοδόμων που έγιναν το Μάρτη και μάλιστα πρωτοπόρα παιδιά εκλέχτηκαν στο Γενικό Συμβούλιο του Συνδικάτου. Σημαντικό “όπλο” στη δράση της Οργάνωσης ο “Οδηγητής”, που διακινείται μέσα στις σχολές όλο και πιο μαζικά με αφορμή κάθε φορά τα περιεχόμενά του, τα θέματα που ανοίγει. Πλέον και οι ίδιοι οι μαθητές περιμένουν τους ΚNίτες και τις ΚNίτισες, συζητούν μαζί τους για τα ζητήματα που προκύπτουν και αγοράζουν τον “Οδηγητή” για να ενημερωθούν.

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

Πάτρα Σύννεφο η κοροϊδία Εξω από χώρους κατάρτισης και συγκεκριμένα του ΟΑΕΔ βρήκε και ο προηγούμενος μήνας την ΤΟ Εργατικού Πάτρας της ΚΝΕ. Η κοροϊδία και η εκμετάλλευση πάει σύννεφο αφού διάφοροι εργοδότες της διεύθυνσης απασχολούν τους σπουδαστές με 200 ευρώ το μήνα (κι αυτά από τον ΟΑΕΔ) για τα 2 χρόνια που διαρκεί η πρακτική τους. Και η τρομοκρατία δεν πάει πίσω με τους διευθυντές να προσπαθούν να πείσουν τους μαθητές να είναι ευχαριστημένοι από πάνω που σε καιρούς κρίσης υπάρχει ο ΟΑΕΔ να τους δίνει δουλιά με τους άθλιους αυτούς όρους. Θέλουν τους μαθητές υποταγμένους, να μην διεκδικούν, αφού αν διωχτούν από τη δουλιά κινδυνεύουν να μην πάρουν κι αυτό ακόμα το “χαρτί” της κατάρτισης. Στις παρεμβάσεις της η ΚΝΕ τόνισε την ανάγκη να δοθεί δυναμική απάντηση σε κυβέρνηση, σχολάρχες και αφεντικά με αφετηρία την απεργία στις 2 του Απρίλη.

Ηράκλειο Δίμηνη καμπάνια της ΤΟ Εργαζομένων σε χώρους κατάρτισης Δουλιά απ’ τα χαράματα για ένα μεροκάματο πείνας, αποκαμωμένοι το απόγευμα στη σχολή με τα ρούχα της δουλιάς. Ετσι συνοψίζεται σε μία πρόταση η ζωή των σπουδαστών στις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ στο Ηράκλειο. Η κατάσταση μόνο ως δουλεμπόριο μπορεί να περιγραφεί. Αρκεί να αναφέρουμε ότι όταν οι μαθητές δίνουν εξετάσεις οι εργοδότες τους δίνουν διορία και περιμένουν έξω από την αίθουσα για να τους ξαναπάρουν στη δουλιά! Στα δημόσια ΙΕΚ του νομού η εικόνα είναι η... γνώριμη: διαδρομή δουλιά (ανασφάλιστη)-σχολή, ακατάλληλες αίθουσες, ακατάλληλα κτήρια, χωρίς βιβλία και επαρκή εξοπλισμό. Κι όλα αυτά με το αζημίωτο αφού οι σπουδαστές πληρώνουν δίδακτρα, χαράτσια για πιστοποίηση κ.λπ. Πολλές φορές τα μαθήματα διεξάγονται μόνο χάρη στο φιλότιμο κάποιων καθηγητών αφού δεν υπάρχουν κατευθύνσεις ή ύλη για τη διδασκαλία τους, ούτε καν έλεγχος για το αν πραγματοποιούνται! Σε αντάλλαγμα οι καθηγητές δουλεύουν σε καθεστώς ανασφάλειας ωρομίσθιοι ή συμβασιούχοι. Κόντρα στο κλίμα της μιζέριας οι σπουδαστές με ενδιαφέρον και ενθουσιασμό προχωράνε στην ίδρυση συλλόγου σπουδαστών δημοσίων ΙΕΚ Ηρακλείου. Η προσπάθεια προχωράει, το καταστατικό διαμορφώνεται και σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί η πρώτη συνέλευση.

κατάρτιση ϐ 29

Μέλημα της ΚΝΕ είναι να προσανατολίσει τους εργαζόμενους μαθητές να γραφτούν μαζικά στα σωματεία του κλάδου τους

ΚΝΕ Οι ανάγκες των σπουδαστών είναι σε ριζικά αντίθετο δρόμο! Σε κάθε σπουδαστή πρέπει να γίνει καθαρό ότι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο, υπάρχουν συγκεκριμένοι υπεύθυνοι αλλά και συγκεκριμένοι που βγαίνουν ωφελημένοι. Υπεύθυνοι είναι η ΕΕ και τα κόμματα της, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που τόσα χρόνια κυβερνούν εφαρμόζοντας πιστά τις οδηγίες της. Υπεύθυνοι είναι και αυτοί που την αθωώνουν και προσπαθούν να μας πείσουν ότι μπορεί να γίνει καλύτερη και φιλολαϊκή: ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ. Οι ίδιοι οι σπουδαστές συχνά περιγράφουν τις σχολές τους σαν “χάος”, νιώθουν στο πετσί τους την κοροϊδία. Το χάος όμως και η κοροϊδία υπάρχουν γιατί αυτόν ακριβώς το ρόλο θέλουν για την κατάρτιση: να δίνει γνώσεις μίας χρήσης, να καλλιεργεί στους νέους μειωμένες απαιτήσεις ώστε πιο εύκολα να δέχονται την εκμετάλλευση. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΕ θέλει ακόμα περισσότεροι νέοι να στρέφονται στην κατάρτιση. Ωφελημένοι δεν είναι άλλοι παρά οι βιομήχανοι, οι εργοδότες, τα μονοπώλια που θέλουν τέτοιο εργατικό δυναμικό για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους. Οι νέοι στους χώρους της κατάρτισης έχουν πείρα, είναι εργαζόμενοι, παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας. Οι ανάγκες τους στη μόρφωση, τη δουλιά, τη ζωή είναι στο “αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας” σε σχέση με όλους τους παραπάνω. Η πείρα δείχνει ότι όπου αναπτύσσονται αγώνες φέρνουν αποτελέσματα έστω και σε μικρά πλην ουσιαστικά ζητήματα. Φυσικά αυτό σήμερα δεν αρκεί. Πιο μαχητικά πρέπει οι σπουδαστές να μπουν στον αγώνα μέσα από τα συνδικάτα τους, τους συλλόγους, τις επιτροπές τους διεκδικώντας δημόσιες δωρεάν μεταλυκειακές σχολές που να παρέχουν υψηλού επιπέδου επαγγελματική μόρφωση, και δουλιά με μισθούς, ασφάλιση, δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους. Σε αυτό τον αγώνα θα βρουν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στο πλάι τους ακόμα πιο αποφασιστικά και δυναμικά. Δ.Τ.

30 ϐ νέοι μετανάστες

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

Μονόδρομος

η οργάνωση της πάλης

ε την καπιταλιστική κρίση να δηλώνει “παρών” και με τις εκτιμήσεις να μιλάνε για μια κρίση με μεγάλο βάθος και διάρκεια, η αστική τάξη παίρνει τα μέτρα της. Η επίθεση σε όλα τα μέτωπα εντείνεται ώστε ΕΕ και αστικά κόμματα, να πείσουν πως οι εργαζόμενοι πρέπει να σφίξουν ακόμα περισσότερο το ζωνάρι, να σκύψουν το κεφάλι, να κάνουν “υπομονή” και υποχωρήσεις. Τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης θα βιώσει πολύ πιο έντονα το πιο άγρια εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης, οι μετανάστες. Παράλληλα, όπως όλα δείχνουν, οι μετανάστες θα αξιοποιηθούν πιο έντονα και σαν “δούρειος ίππος” για τη διάσπαση της εργατικής τάξης.

“Διαίρει και βασίλευε” Με πρόσχημα την οικονομική κρίση, η επίθεση στα δικαιώματα της εργατικής τάξης εντείνεται. Οι απολύσεις, η ελαστικοποίηση των ωραρίων, οι περικοπές αδειών κ.τ.λ. δίνουν και παίρνουν με μόνο στόχο τη διασφάλιση των κερδών του κεφαλαίου. Σε αυτές τις συνθήκες, αντικειμενικά ο πιο εύκολος στόχος για να ρίξουν το φταίξιμο για τα οξυμένα προβλήματα, είναι οι μετανάστες εργαζόμενοι. Μια σειρά από ιδεολογήματα που έχουν χρησιμοποιηθεί από το καπιταλιστικό σύστημα όπως ότι «οι μετανάστες φταίνε για την ανεργία», «οι μετανάστες παίρνουν τις δουλιές», «ρίχνουν τα μεροκάματα», κ.λπ. θα οξυνθούν. Ολα αυτά θα γίνουν στην προσπάθεια του κεφαλαίου και των κομμάτων που το υπηρετούν, να κρύψουν ότι ο πραγματικός ένοχος για την οικονομική κρίση δεν είναι άλλος από το ίδιο το σύστημα, ο καπιταλισμός.

Ας μας απαντήσουν: οι μετανάστες είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ελληνες εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες και που θα οξυνθούν το επόμενο διάστημα; Οι μετανάστες επιλέγουν να δουλεύουν με απάνθρωπα ωράρια, χωρίς ασφάλιση, με το φόβο της απέλασης, με αμοιβές πολύ χαμηλότερες από τους ντόπιους εργαζομένους (ακόμα και από επίσημα στοιχεία, οι “νόμιμοι” όπως λένε μετανάστες αμείβονται με 5-20% χαμηλότερους μισθούς); Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, την ΕΕ με την αντιμεταναστευτική πολιτική που χαράζει, το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΛΑΟΣ που τη σιγοντάρουν. Ολοι αυτοί δημιουργούν γόνιμο έδαφος ώστε οι μετανάστες να είναι πιο ευάλωτοι σε υποχωρήσεις, ώστε το μεγάλο κεφάλαιο ν’ αυγατίσει τα κέρδη του, να μη χάσει ούτε ένα ευρώ από

Oι αστικές κυβερνήσεις καλώντας τους εργαζομένους να σκύψουν το κεφάλι και να κάνουν εκπτώσεις στα δικαιώματά τους, ξέρουν πολύ καλά πως τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης θα τις νιώσουν στο πετσί τους πολύ πιο έντονα οι μετανάστες εργάτες την επικείμενη οικονομική κρίση. Να βγει περισσότερο ενισχυμένο, χτυπώντας τους μετανάστες, όπως και συνολικά την εργατική τάξη.

Παραπλανητικές “λύσεις” Η επίθεση αυτή βέβαια δεν είναι “πρωτοτυπία” της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Στην Αυστραλία ο υπουργός μετανάστευσης γερουσιαστής Κρις Εβανς δήλωσε πρόσφατα πως: «Πρώτο μέλημα της κυβέρνησης Ραντ είναι να εξασφαλίσει εργασία σε όλους τους

Αυστραλούς σε μια περίοδο που η οικονομία της χώρας αντιμετωπίζει προβλήματα»1. Μάλιστα, ταυτιζόμενη με τα αντιμεταναστευτικά σχέδια της κυβέρνησης, η Σάρα Μπάροους, πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών (μήπως εργοδοτών;) της Αυστραλίας δήλωσε πως: «Η Αυστραλία έχει χτιστεί από μετανάστες, αλλά στην παρούσα οικονομική κατάσταση θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί αν είναι να εξασφαλίσουμε εργασία σε όλους»2. Ακόμα πιο αποκαλυπτικό στοιχείο του βρώμικου ρόλου που παίζει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός και η σοσιαλδημοκρατία, είναι το παράδειγμα της Αγγλίας. Εκεί, στα τέλη Γενάρη η γαλλική πετρελαϊκή επιχείρηση Total υπέγραψε σύμβαση με την ιταλική IREM για την κατασκευή νέας μονάδας στο διυλιστήριο του Κίλινχολμ της ανατολικής Αγγλίας. Η σύμβαση αυτή προέβλεπε την πρόσληψη 300 Πορτογάλων και Ιταλών εργαζόμενων. Με αφορμή το γεγονός αυτό πραγματοποιήθηκαν απεργίες των ντόπιων εργαζομένων με το αντιδραστικό και διασπαστικό

Στιγμιότυπο από τη διαδήλωση στις 9/3/09, που διοργάνωσε η Ενωση Εργαζομένων Μεταναστών από το Μπαγκλαντές, την οποία στήριξε η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ.

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

νέοι μετανάστες ϐ 31

«Για τις εφημερίδες, κάθε απεργός ήταν ξένος και κάθε ξένος ήταν κομμουνιστής...» Για να καταλάβει κανείς πόσο “σύγχρονη” είναι αυτή η σκουριά περί των μεταναστών που διακινούν δεξιά κι αριστερά με ύφος δέκα καρδιναλίων οι πράσινοι, γαλάζιοι και ροζ άνθρωποι των μονοπωλίων και της ΕΕ, αρκεί να ρίξει μια ματιά στο εξαιρετικά διδακτικό βιβλίο “Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ” (εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή”). Εκεί, ανάμεσα στα άλλα, ο αναγνώστης θα βρει και το παρακάτω απόσπασμα που αναφέρεται στην περίοδο μετά την κρίση του 1883-1885 στις ΗΠΑ:

«…Οι μόνοι που έδειξαν την απαιτούμενη προσοχή στους εργάτες και τους μετανάστες ήταν οι δημοσιογράφοι, με τις συνεχείς κατηγορίες τους, ιδιαίτερα σε περιόδους απεργιών και ταραχών. Η “κοκκινοφοβία”, νέα και ήδη παλιά, είχε εξελιχθεί σε επιστήμη. Την έλλειψη τεκμηρίων αντιστάθμιζε η βιαιότητα των κατηγοριών. Για τις εφημερίδες, κάθε απεργός ήταν ξένος και κάθε ξένος ήταν κομμουνιστής, αναρχικός, σοσιαλιστής ή μηδενιστής. Καθημερινά εκφραζόταν απ’ τον τύπο απειλές προς την εργατική τάξη. Αντιπροσωπευτικά είναι δυο αποσπάσματα του 1885. Οπως γράφει η Νιου Γιορκ Τρίμπιουν: “Αυτά τα κτηνώδη πλάσματα δεν καταλαβαίνουν άλλη λογική, από τη βία και μάλιστα τόση που να τη θυμούνται για πολλές γενιές”. Η Σικάγο Τάιμς, αναφερόμενη στην απεργία στο Γκρέιτ Λέικς, γράφει: “Σ’ αυτούς τους συνδικαλισμένους ναύτες πρέπει να ριχτούν χειροβομβίδες… ώστε να πάρουν ένα καλό μάθημα και οι άλλοι απεργοί να συνετιστούν βλέποντας την κατάληξή τους.” Ο Χάρι Μπάρναρντ έγραφε για τον τύπο του Σικάγου και τη μεταχείριση που επιφύλαξε στους αλλοδαπούς: «Αν κάποιος άνεργος είχε ξενικό όνομα τον έλεγαν “απόβρασμα της Ευρώπης”. Αν είναι Αμε-

για την εργατική τάξη σύνθημα «βρετανικές δουλιές σε Βρετανούς εργαζομένους»! Σημειώστε πως το σύνθημα πρωτοπλάσαρε ο… σοσιαλιστής πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν μιλώντας το φθινόπωρο του 2007 σε συνέδριο του κόμματός του. Για να ’ρθουμε όμως και στα δικά μας, σε ημερίδα που συνδιοργάνωσε το Γενάρη το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής πολιτικής (ΙΜΕΠΟ) μαζί με την πρεσβεία των ΗΠΑ (προφανώς στα πλαίσια της εξαγωγής “τεχνογνωσίας”) ο πρόεδρος του ΙΜΕΠΟ, Αλ. Ζαβός, παρουσιάζοντας τις επιπτώσεις της μετανάστευσης στη χώρα μας σημείωσε πως με την αύξηση των “παράνομων” μεταναστών θα μειωθούν οι μισθοί των Ελλήνων εργαζομένων αλλά και των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται στη χώρα μας. Βέβαια, ο πρόεδρος δεν μας είπε ποιος θέλει τους χιλιάδες αυτούς εργαζομένους στην παρανομία και ποιον βολεύει η κατάσταση αυτή. Ενώ ο υπουργός εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος βρήκε τη λύση (που αλλού;) στην εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ και πιο συγκεκριμένα στο πρόσφατο σύμφωνο της ΕΕ για τη μετανάστευση και το άσυλο, ώστε, όπως είπε, η μετανάστευση να είναι «προσαρμοσμένη στην κατάσταση της αγοράς εργασίας των κρατών μελών»,3 δηλαδή στις ανάγκες του κεφαλαίου.

κάρτα”, το “Ευρωπαϊκό σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο”, η ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών. Ολα αυτά τα μέτρα δεν έχουν καμία σχέση με το “ενδιαφέρον” για τους ντόπιους εργαζόμενους της εκάστοτε χώρας, αλλά μόνο με την εξασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αλλωστε, πότε νοιάστηκε το κεφάλαιο για τους εργαζομένους είτε Ελληνες είτε μετανάστες για να νοιαστεί τώρα; Το επιχείρημα να επιστρέψουν οι μετανάστες στις πατρίδες τους για να βρουν οι ντόπιοι εργαζόμενοι δουλιά είναι αποπροσανατολιστικό και επικίνδυνο. Τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ήδη ξεκινήσει να παίρνονται για να “σωθούμε” απ’ την οικονομική κρίση έχουν αντίκτυπο συνολικά στην εργατική τάξη, στους Ελληνες και στους μετανάστες. Εξάλλου, οι αστικές κυβερνήσεις καλώντας τους εργαζομένους να σκύψουν το κεφάλι και να κάνουν εκπτώσεις στα δικαιώματά τους, ξέρουν πολύ καλά πως τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης θα τις νιώσουν στο πετσί τους πολύ πιο έντονα οι μετανάστες εργάτες. Κι αυτό γιατί ως το πιο άγρια εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης είναι πιο ευάλωτοι από τους υπόλοιπους εργαζομένους μιας και έχουν να αντιμετωπίσουν μια σειρά από ιδιαίτερα προβλήματα (παραμονή στη χώρα κ.λπ.). Είναι οι ίδιοι αυτοί θιασώτες του ευρωμονόδρομου που έχουν δημιουργήσει την ανασφάλεια στους μετανάστες για να είναι πιο εύκολα και βαθιά εκμεταλλευόμενοι.

Στόχος η εργατική τάξη Οπως φαίνεται κι απ’ τα παραπάνω υπάρχει πολύ συγκεκριμένος σχεδιασμός για τους μετανάστες, στα μέτρα και στα σταθμά του κεφαλαίου και με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ που υλοποιούν πιστά τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Σ’ αυτή τη λογική γίνεται και η ολοκλήρωση της αντιδραστικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ με μια σειρά από μέτρα και οδηγίες όπως η “μπλε

Μονόδρομος η κοινή πάλη Ολα αυτά βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαία. Από τη μια πασχίζουν να αποπροσανατολίσουν για τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης και από την άλλη να διασπάσουν την ενότητα της εργατικής τά-

ρικανός, χαρακτηριζόταν ζητιάνος, αλήτης και ακαμάτης. Οι δυσαρεστημένοι εργάτες δεν είχαν δήθεν πραγματικά παράπονα, αλλά πάντα έπεφταν θύματα ξένων ταραχοποιών ή Αμερικανών απατεώνων. Η λύση ήταν ξεκάθαρη: απέλαση των αποβρασμάτων και των δημαγωγών, πάταξη της ντόπιας αναταραχής, αν χρειάζεται με την αβίαστη χρησιμοποίηση των πολυβόλων και της αγχόνης…» Οι στήλες της Τρίμπιουν και της Τάιμς ήταν γεμάτες καθημερινά με σκληρές και απάνθρωπες επιθέσεις ενάντια σους γεννημένους εκτός Αμερικής. Ο “κομμουνιστής” ήταν πάντα “γερμανός κομμουνιστής”. Οι απεργίες και οι εργατικές διαδηλώσεις ήταν όχλος, αποτελούμενος από ξένα κατακάθια, μεθυσμένους Γερμανούς, αγράμματους Βοημούς, άξεστους Πολωνούς και άγριους Ρώσους. Τους διέφευγε τελείως το γεγονός ότι οι ξένοι και γενικά η εργατική τάξη έβγαζαν τη δουλιά όλης της χώρας. Εργάζονταν δώδεκα και δεκατέσσερις ώρες την ημέρα μπροστά στην υψικάμινο και

στο σιδηρουργείο (…) Το γεγονός ότι η εργατική τάξη αποτελούσε τη σπονδυλική στήλη της χώρας, περνούσε απαρατήρητο».

Σκίτσο από αμερικανική εφημερίδα του 19ου αιώνα. “Ωρα να σταματήσετε να συμπεριφέρεστε ως υπόνομος για τον κόσμο”, “προτρέπει” τους μετανάστες!

Υπάρχει πολύ συγκεκριμένος σχεδιασμός για τους μετανάστες, στα μέτρα και στα σταθμά του κεφαλαίου και με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ που υλοποιούν πιστά τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ξης, να υπονομεύσουν την προοπτική ενός κινήματος ταξικά προσανατολισμένου που θα στρέφεται ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης, των μονοπωλίων. Κι όμως: στα χτυπήματα που θα δεχθούν στη ζωή και στη δουλιά οι εργαζόμενοι το επόμενο διάστημα η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι η οργάνωση της πάλης Ελλήνων και μεταναστών εργατών, η συσπείρωση στα συνδικάτα και τα σωματεία με στόχο την αλλαγή των συσχετισμών σε ταξική κατεύθυνση. Μετανάστες και Ελληνες εργάτες πρέπει να βγουν πιο δυνατοί, πιο ώριμοι και πιο έμπειροι πολιτικά από την οικονομική

κρίση. Ο δρόμος που έχουν να επιλέξουν είναι αυτός της αντεπίθεσης κι όχι του συμβιβασμού και της συναίνεσης. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες πρέπει να παίξουν καθοριστικό ρόλο για την οργάνωση της πάλης Ελλήνων και μεταναστών εργατών. Αννα Ψυχογυιού Παραπομπές 1, 2 «Ελεύθερος Τύπος», 24/2/2009, “Στοπ” στους μετανάστες λόγω οικονομικής κρίσης 3 «Ριζοσπάστης», 27/1/2009, “Με το νόμο της… προσφοράς και της ζήτησης”

32 ϐ νέες γυναίκες

Η ΕΝΩΣΗ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚ

Η “ισότητα”

ως εργαλείο ενσωμάτωσης

ολλές είναι οι φορές που έχουμε ακούσει μέσα από αποφάσεις και οδηγίες, τόσο από την ΕΕ όσο και από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου στη χώρα μας, για την “ισότητα” των δυο φύλων. Μια “ισότητα” όμως που έχει ως στόχο το ξερίζωμα θεμελιωδών δικαιωμάτων αντρών και γυναικών αλλά και την αξιοποίηση των γυναικών για την εφαρμογή αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, όπως θα δούμε και παρακάτω. Με καρότο την “ισότητα” Δεν είναι τυχαίο πως από την ΕΕ και από τα κόμματα που τη στηρίζουν χρησιμοποιείται ο όρος “ισότητα” και όχι ισοτιμία. Αυτό συμβαίνει γιατί η ισοτιμία σημαίνει ίσα κοινωνικά δικαιώματα και έχει να κάνει με τις ιδιαιτερότητες του κάθε φύλου, όπως για παράδειγμα η μητρότητα για τις γυναίκες. Η ΕΕ ως ιμπεριαλιστικός μηχανισμός που υπηρετεί τα κέρδη μιας χούφτας πλουτοκρατών δεν θα μπορούσε να αναγνωρίσει κάποια ιδιαιτερότητα αν αυτή αποτελεί “κόστος” για το κεφάλαιο. Στο όνομα λοιπόν της “ισότητας” έχουν παρθεί μια σειρά από αντιλαϊκά μέτρα, όπως η πρόσφατη απόφαση του Ευρωδικαστηρίου (26/3/2009) για την εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών εργαζομένων στο ελληνικό δημό-

Η «ισότητα ευκαιριών» στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος είναι ουσιαστικά η συγκάλυψη της ύπαρξης της ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης των γυναικών. σιο. Πρόκειται για χτύπημα στην καρδιά της κοινωνικής ασφάλισης, μιας και η δημόσια κοινωνική ασφάλιση υπαλλήλων στο δημόσιο γίνεται “επαγγελματική”. Με αυτόν τον τρόπο η ευθύνη του κράτους παύει να υπάρχει και μεταφέρεται στα όργανα της ΕΕ. Δηλαδή η ΕΕ θα καθορίζει τις παροχές, τα όρια συνταξιοδότησης, το ύψος των συντάξεων, κ.λπ. ενώ οι αρχές του εθνικού κράτους παύουν να έχουν κάποια δικαιοδοσία. Ταυτόχρονα, αυξάνονται από 5 έως 17 χρόνια τα όρια συνταξιοδότησης για περισσότερες από 100.000 εργαζόμενες γυναίκες. Βέβαια, αυτή η απόφαση έρχεται να πατήσει πάνω σε μια σειρά αντιασφαλιστικούς νόμους που έχουν ψηφίσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια υπό τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ανακοίνωση του γραφείου τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ: «Οι εργαζόμενες στο δημόσιο τομέα πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Αν αποφασιστικά είχαν ξεσηκωθεί όταν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αύξαναν τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα εξισώνοντάς τα με αυτά των ανδρών, τώρα από καλύτερες θέσεις όλες οι γυναίκες θα έδιναν τη μάχη για τα δικαιώματά τους». Με πρόσχημα λοιπόν την «αρχή ισότητας» μεταξύ αντρών και γυναικών εργαζομένων έρ-

χονται να φορτώσουν κι άλλα βάρη στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών αδιαφορώντας για το αν οι γυναίκες έχουν βιολογικές διαφορές σε σχέση με τους άντρες που επιβάλλουν την 5ετή διαφορά στην ηλικία συνταξιοδότησης. Εξάλλου με βάση τον πλούτο που παράγεται όχι μόνο τα όρια ηλικίας θα έπρεπε να μειωθούν αλλά και οι αποδοχές των εργαζομένων να αυξηθούν.

“Χρυσώνουν” το χάπι Η αποπροσανατολιστική λογική της ΕΕ είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, καθώς προσπαθεί να συγκαλύψει μια σειρά από αντεργατικά μέτρα που πρόκειται να πάρει. Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τακτικής είναι και η πολιτική που χαράζουν για τις γυναίκες. Λίγο πολύ θα σας είναι γνωστό το σύνθημα «ίσες ευκαιρίες» για άντρες και γυναίκες. Τι εννοούν όμως όταν λένε «ίσες ευκαιρίες»; Ας δούμε ορισμένα από τα μέτρα που εφαρμόζουν: «Συνεχής κατάρτιση» σαν “λύση” για τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των γυναικών. Στην ουσία θέλουν μισοκαταρτισμένους εργαζομένους που να μεταβαίνουν από επάγγελμα σε επάγγελμα ανάλογα πάντοτε, με τις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου. Τζάμπα ερ-

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

νέες γυναίκες ϐ 33

στοιχεία: Ορισμένα ενδιαφέροντα Για την Ελλάδα ►► ►► ►►

►►

είναι άνεργες νται στην αγορά εργασίας 1 στις 4 γυναίκες που βρίσκο είναι γυναίκες 6 στους 10 νέους ανέργους λούμενους είναι γυναίκες 6 στους 10 μερικώς απασχο αίκες είναι 21,8% σχόλησης για τις νέες γυν απα ής ριν σω προ ό οστ Το ποσ (στοιχεία ΕΣΥΕ 2007)

, είναι μερικώς απαστην Ευρώπη, το 1/3 δηλαδή ών αικ γυν των % 31,4 Το ►► % των αντρών βάση και σχολούμενες έναντι του 7,7 εργάζονται σε προσωρινή των γυναικών υπαλλήλων ►► Το 14,9% φτάνει το 13,8% λούμενες στους άντρες το ποσοστό δία είναι μερικώς απασχο των γυναικών στην Ολλαν ς κυβερικέ αστ ►► Το 74,7% οι ν μοντέλο που εκθειάζου (να ποιο είναι το ολλανδικό ο νήσεις της χώρας μας) μηνο 2006) (στοιχεία Eurostat 2 Εξά

Για την ΕΕ

γάτες για το κεφάλαιο και ανασφάλεια, μισή ζωή, δίχως δικαιώματα για τους εργαζομένους. Η «συνεχής κατάρτιση» για τις γυναίκες, υποτάσσεται και στην ενίσχυση της μερικής απασχόλησης που έχει βάλει στόχο η ΕΕ μέχρι το 2010. «Ιση εκπροσώπηση στη λήψη αποφάσεων» γιατί όπως λένε «η έμμονη υποεκπροσώπηση των γυναικών στην κοινωνία των πολιτών, την πολιτική ζωή και την ανώτερη δημόσια διοίκηση αποτελεί δημοκρατικό έλλειμμα». Η ουσία δεν είναι πόσες γυναίκες συμμετέχουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων αλλά αυτές οι γυναίκες σε ποια τάξη ανήκουν και συνεπώς ποιανού συμφέροντα εξυπηρετούν. Δεν απαλύνει τον πόνο της εργαζόμενης αν είναι γυναίκα αυτή που στηρίζει και προωθεί αντιλαϊκά μέτρα. «Ευαισθητοποίηση» ώστε να εξαλειφθούν τα στερεότυπα του φύλου. Μα τα στερεότυπα γεννιούνται και αναπαράγονται από τον ίδιο τον καπιταλισμό ανάλογα με τις ανάγκες που έχει κάθε φορά. Ευαισθητοποίηση ποιανού; Των εργοδοτών που αναγκάζουν εργαζόμενες γυναίκες να υπογράψουν πως δεν θα τεκνοποιήσουν το χρονικό διάστημα που θα δουλεύουν στην επιχείρησή τους; «Καταπολέμηση των διαφορών στις αμοιβές των δυο φύλων» που μάλιστα εντάσσεται και στο επίκεντρο, όπως

λένε, της εκστρατείας στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας. Οπως δήλωσε και ο Επίτροπος αρμόδιος για τις ίσες ευκαιρίες Βλαντιμίρ Σπίλντα: «Η εκστρατεία μας θα κάνει γνωστό γιατί οι αμοιβές των γυναικών στην Ευρώπη εξακολουθούν να είναι τόσο χαμηλότερες σε σχέση με τις αμοιβές των ανδρών». Προσπαθούν να κρύψουν πως στο βωμό του κέρδους ο καπιταλισμός αμείβει με λιγότερα χρήματα ορισμένα κομμάτια της εργατικής τάξης, από τη μια γιατί θέλει φτηνούς εργαζομένους και από την άλλη για να μπορεί να τους αξιοποιεί για να ρίχνει την τιμή της εργατικής δύναμης της υπόλοιπης εργατικής τάξης. Η «ισότητα ευκαιριών» στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος είναι ουσιαστικά η συγκάλυψη της ύπαρξης της ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης των γυναικών. Με όχημα την “ισότητα” και τις “ίσες ευκαιρίες” των δυο φύλων χρησιμοποιούν τις γυναίκες και ιδιαίτερα τις νέες κοπέλες για να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος ολόκληρης της εργατικής τάξης.

Αντιδραστικά μέτρα με ελκυστικό περιτύλιγμα Παλιότερα, όταν ο καπιταλισμός είχε ανάγκη από περισσότερα εργατικά χέρια έβγαλε μαζικά τις γυναίκες στην παραγωγή. Αργότερα και με βάση πάντα τις ανάγκες του κεφαλαίου, με την προώθηση μιας σειράς

καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (μερική απασχόληση, ελαστικοποίηση των ωραρίων, κ.λπ.) έριξε το σύνθημα πως οι γυναίκες πρέπει ναι μεν να εργάζονται αλλά και να είναι δίπλα στα παιδιά τους. Η μερική απασχόληση εμφανίστηκε σαν καλή “λύση” για… όλους: λιγότερα δικαιώματα για τους εργαζομένους και περισσότερα κέρδη στις τσέπες του κεφαλαίου. Σ’ αυτή τη λογική η ΕΕ προωθεί μέτρα όπως είναι και «ο συγκερασμός επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής» για τις γυναίκες. Βέβαια, η συγκεκριμένη κατεύθυνση πατάει πάνω σε προβλήματα που έχουν προκαλέσει η εμπορευματοποίηση της υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας. Ετσι καλλιεργούν θεωρίες πως είναι καλύτερο η γυναίκα να δουλεύει 4-5 ώρες αν δεν έχει που να αφήσει το παιδί της (βλέπε τεράστιες ελλείψεις σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά). Τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι νέες γυναίκες έχουν στο επίκεντρο τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, το ότι η μητρότητα δεν αναγνωρίζεται ως κοινωνικός ρόλος.

Ανυπακοή-απειθαρχία στην ΕΕ Η ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου θα εφαρμόσουν ακόμα πιο αντιδραστικά μέτρα το επόμενο διάστημα στο όνομα... της “ισότητας”, που θα πάρουν πίσω ακόμα περισσότερα κατακτημένα δικαιώματα των γυναικών, με μόνο στόχο την υπεράσπιση των κερδών των μονοπωλίων. Η ΕΕ είναι ιμπερι-

Η “ισότητα” που προωθείται από την ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου σημαίνει όξυνση της ανισοτιμίας των δυο φύλων. αλιστικός μηχανισμός που εξυπηρετεί τα κέρδη και την εξουσία των μονοπωλίων, δεν μπορεί να αλλάξει και να γίνει ΕΕ των εργαζομένων. Οι εργαζόμενες γυναίκες δεν πρέπει να ξεγελαστούν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αλλά και από το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΛΑΟΣ που προσπαθούν να εξαπατήσουν την εργατική τάξη συνολικά και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ωραιοποιώντας την ΕΕ και στηρίζοντας την πολιτική της. Αντίθετα χρειάζεται να ισχυροποιήσουν το ΚΚΕ με την ψήφο τους στις επικείμενες ευρωεκλογές. Να πυκνώσουν τις γραμμές του ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, να αμφισβητήσουν την εξουσία των μονοπωλίων, να συμβάλλουν στη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Μετώπου, που θα ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος και θα βάλει τα θεμέλια για τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία. Α.Ψ.

34 ϐ νέοι στρατευμένοι

νατολισμOς”

ΓΕΣ και “ΕπαγγελματικOς προσα

ΟΥς

ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΦΤΩΧΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓ

Σ Ε Δ Α Ι Ν Ο Φ Ι Α Κ Ν Υ Ο Λ Ε Θ Σ ΜΑ

πό τη στιγμή της ίδρυσης των μισθοφορικών σωμάτων (ΕΠΟΠ, ΟΒΑ, ΕΦΥΕΣ), οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προωθούν και διαφημίζουν με κάθε τρόπο σαν “λύση” στα προβλήματα της ανεργίας και της ερήμωσης της επαρχίας τη συμμετοχή των νέων στα μισθοφορικά σώματα δηλαδή στο μακέλεμα λαών ανά τον κόσμο, το οποίο ονομάζουν “δουλιά” και “ευκαιρία απασχόλησης”. Στα επιχειρήματά τους, προστέθηκε και η μείωση της θητείας με στόχο να συνδεθεί με την αύξηση του αριθμού των μισθοφόρων, ώστε να νομιμοποιηθεί ο μισθοφορικός στρατός στα μάτια της νεολαίας. Οι προσπάθειες αυτές, οι οποίες γίνονται με πολλούς τρόπους, όπως συμμετοχή του ΓΕΣ σε εκθέσεις για την εκπαίδευση, επισκέψεις σε σχολεία, διαφημιστικές καταχωρήσεις, φυλλάδια, αφίσες, προβολή από τα ΜΜΕ, πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα με στόχο να πιαστούν στο “δόκανο” όσο το δυνατόν περισσότεροι νέοι.

Πρόκληση για τη νεολαία Είναι πράγματι κοροϊδία στα μούτρα της νεολαίας και ξετσιπωσιά, εκείνοι που ευθύνονται για τα προβλήματά της, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να προσφέρουν τάχα λύσεις σαν ευεργέτες που “κόπτονται” δήθεν για την ανεργία και την ερήμωση της επαρχίας. Η ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στηρίζουν με τα “μπούνια” τη νέα επίθεση του κεφαλαίου στα εργασιακά δικαιώματα με πρόσχημα την οικονομική κρίση, παίρνουν μέτρα και ψηφίζουν νόμους που χτυπάνε το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλιά με δικαιώματα. Την ίδια ώρα όμως, διαφημίζουν τη «σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση», τον «πολύ καλό μισθό» και την «πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη» των μισθοφόρων. Εκμεταλλεύονται το φόβο και την αγωνία των παιδιών της λαϊκής οικογένειας μπροστά στην ανεργία, τις απολύσεις και την τρομοκρατία στους χώρους

δουλιάς. Με αυτόν τον τρόπο πλασάρουν σαν “διέξοδο” τη μετατροπή των νέων, μέσω της συμμετοχής τους στα μισθοφορικά σώματα, σε θύτες και συνενόχους των ιμπεριαλιστικών σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των επιδιώξεων της ελληνικής άρχουσας τάξης και ταυτόχρονα σε θύματα των ίδιων σχεδίων.

Σκορπίζουν με κάθε τρόπο το δηλητήριο Η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων αξιοποιεί κάθε δυνατό τρόπο ώστε να προωθήσει το μισθοφορικό στρατό στη νεολαία, ειδικά στις μικρές ηλικίες. Ετσι, εκδίδει “Ενημερωτικό φυλλάδιο επαγγελματικού προσανατολισμού” για τις στρατιωτικές σχολές και τους επαγγελματίες οπλίτες (ΕΠΟΠ) και αντίστοιχο DVD που περιλαμβάνει βίντεο για τις στρατιωτικές σχολές και φωτογραφίες από την εκπαίδευση των ΕΠΟΠ. Εδώ και πολλά χρόνια συμμετέχει σε “Εκθεση για την εκπαίδευση” που διοργανώνεται από το Υπουργείο Παιδείας, το Δήμο Αθηναίων και τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, όπου πανεπιστήμια, κολέγια, ΙΕΚ κ.λπ., διαφημίζουν την “πραμάτεια” τους. Ταυτόχρονα, όλο και πιο συχνές είναι οι επισκέψεις στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων σε σχολεία αλλά και οι επισκέψεις σχολείων σε στρατόπεδα στα πλαίσια του “Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού”. Οι επισκέψεις αυτές, σύμφωνα με την επίσημη πριν μερικά χρόνια εκδοχή του

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προωθούν και διαφημίζουν με κάθε τρόπο τη συμμετοχή των νέων στα μισθοφορικά σώματα.

ΓΕΣ, γίνονται για «παροχή οδηγιών προς τους νέους που πρόκειται να στρατευτούν και παράλληλη ενημέρωση για την κοινωνική προσφορά των Ενόπλων Δυνάμεων, τις Στρατιωτικές Σχολές, το θεσμό των ΕΠΟΠ και ΟΒΑ στα πλαίσια του επαγγελματικού προσανατολισμού». Για παράδειγμα, το μήνα που πέρασε, στέλεχος των ΕΔ επισκέφθηκε το Πειραματικό Λύκειο Αθηνών ενώ το 1ο Γυμνάσιο Ελευσίνας επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις της Σχολής Πυροβολικού για «επαγγελματικό προσανατολισμό». Αντίστοιχες επισκέψεις έχουν γίνει και παλιότερα π.χ. των Γυμνασίων του Ναυπλίου στο Κέντρο Εκπαίδευσης Μηχανικού κ.α. Ακόμα, ιλουστρασιόν φυλλάδια και αφίσες κατακλύζουν τα στρατόπεδα και όχι μόνο, διαφημίζοντας τα μισθοφορικά σώματα.

Τίνος είναι ο στρατός; Στα φυλλάδια του ΓΕΣ που θυμίζουν ταινίες με το Σταλόνε και το Σβαρτζενέγκερ μιλάνε για «Προβολή της παρουσίας της χώρας διεθνώς στις ειρηνευτικές αποστολές». Ετσι, διαφημίζει το ΓΕΣ, την υποχρεωτική συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές των Οπλιτών Βραχείας Ανακατάταξης (ΟΒΑ) και τη συμπληρώνει με το “καρότο” των αυξημένων αποδοχών. Οι λεγόμενες ειρηνευτικές αποστολές είναι αποστολές του θανάτου, είναι στρατοί κατοχής. Το μόνο πράγμα που προσπαθούν να διασφαλίσουν είναι ότι οι κατεχόμενοι λαοί δεν θα ξεσηκωθούν, δεν θα πολεμήσουν ενάντια στους κατακτητές οι οποίοι ισοπεδώνουν πρώτα τις χώρες τους και στήνουν ανδρείκελα της αρεσκείας τους να κυβερνάνε. Στη συνέ-

χεια αυτοί οι στρατοί κατοχής φωνάζουν τα αφεντικά τους, τους κεφαλαιοκράτες, για να κάνουν μπίζνες σε νέες αγορές και να βγάλουν αμύθητα κέρδη. Αυτό είναι το “ειρηνευτικό έργο” τους. Οσο για την προβολή της παρουσίας της χώρας, σημαίνει καλύτερη θέση για τους Ελληνες πλουτοκράτες στο μοίρασμα της πίτας. Οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες και τα παιδιά τους δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με την πλουτοκρατία. Για κανένα χρηματικό αντάλλαγμα δεν πρέπει οι νέοι να μετατραπούν σε φονιάδες, σε όργανα κατοχικών στρατευμάτων. Είναι και προσωπική ευθύνη του κάθε νέου να μην πάρει μέρος σ’ αυτό το παιχνίδι. Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει από τη στιγμή που θα συμμετάσχεις σε κατοχικό στρατό, ακόμα κι αν είσαι σε βοηθητική υπηρεσία. Μιλάνε ακόμα για «μείωση της ανεργίας» και για «σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση». Στην πραγματικότητα ακόμα και αυτή η “δήθεν” «ευκαιρία για άμεση λύση της επαγγελματικής αποκατάστασης» που προβάλει το ΓΕΣ , η σίγουρη “δουλιά” είναι και αυτή προσωρινή: 3 χρόνια διαρκεί η θητεία των ΟΒΑ. Οσο για τη «μείωση της ανεργίας» ας ρωτήσουν τους ΕΦΥΕΣ, τους “part-time” μισθοφόρους που καλούνται να υπηρετήσουν από 1 ως 4 μήνες το χρόνο, που τους θέλουν και συνενόχους στα σχέδια τους αλλά και να ψάχνουν για 2-3 δουλιές ώστε να καλύπτουν το χρόνο που δεν θα υπηρετούν ως μισθοφόροι. Βολεύει πάρα πολύ το σύστημα να έχει τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης συνηθισμένη ότι η ζωή της θα είναι χωρισμένη σε τρίμηνα και τετράμηνα που θα τα κάνουν όλα: Και ολίγον αγρότης και ολίγον σερβιτόρος και ολίγον μισθοφόρος και ολίγον ταμείο ανεργίας για να μη διεκδικεί μόνιμη

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

νέοι στρατευμένοι ϐ 35

21ο ΣΠ, Πλάτη Εβρου

Τρίτη αυτοκτονία στις ΕΔ μέσα στο 2009

Αλλος ένας νέος, 20 ετών, που υπηρετούσε στη Ρόδο, προστέθηκε στη λίστα των αυτοκτονιών στο στράτευμα, τον προηγούμενο μήνα. Για άλλη μια φόρα και με τον πλέον τραγικό τρόπο αποδεικνύεται η απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα στρατόπεδα. Η διόγκωση των προβλημάτων της λαϊκής οικογένειας, η ανασφάλεια της ανεργίας μετά τη θητεία, οι απαράδεκτες συνθήκες στρατωνισμού, η παντελής έλλειψη ψυχαγωγικών-μορφωτικών-αθλητικών δραστηριοτήτων, τα καψώνια και οι προσβολές, η αδιαφορία του στρατού για φαντάρους που χρειάζονται ψυχολογική στήριξη, είναι οι αιτίες που οπλίζουν το χέρι των αυτοχείρων, που τους ωθούν στην αυτοκτονία. Αυτός ο στρατός είναι δημιούργημα των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που έχουν σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί στα στρατόπεδα. Πολιτική και στρατιωτική ηγεσία πρέπει να νιώσουν τη δύναμη του λαού και της νεολαίας. Πρέπει να ενταθεί η πάλη και η διεκδίκηση μέσα και έξω από τα στρατόπεδα, ώστε να πληρώσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τις βαριές τους ευθύνες, για να μη χαθεί άλλος νέος.

και σταθερή δουλιά με δικαιώματα. Οσο για τον «πολύ καλό μισθό» που ευαγγελίζονται, δεν φτάνει σε καμιά περίπτωση για να καλύψει τις ανάγκες της νεολαίας… 860 ευρώ είναι ο βασικός μισθός του ΕΠΟΠ και φτάνει τα 1.000 ευρώ με τα επιδόματα.

Γίνε οπλίτης Βραχείας Ανακατάταξης Εξασφαλίζεις... • Άμεση Επαγγελματική Απασχ όληση • Ικανοποιητικές Αποδοχές • Υγειονομική Περίθαλψη - Ασφάλιση • Δυνατότητα συμμετοχής σε Ειρηνευτικές Αποστολές με Τριπλάσιες Αποδοχές • Πριμοδότηση για Κατάτα ξη ως ΕΠ.ΟΠ. • Επαγγελματική Εμπειρ ία με Εξειδίκευση

Ταξική πάλη, η μόνη “σίγουρη” επιλογή Οι νέοι που βιώνουν την ανασφάλεια, τη θηλιά της ανεργίας, την ερήμωση του τόπου τους, δεν πρέπει να παρασυρθούν. Τα στοιχεία δείχνουν πως η πλειοψηφία των ΕΠΟΠ είναι απόφοιτοι ΤΕΕ (41%, στοιχεία 2003) και κατάγονται από αγροτικές περιοχές (22% Μακεδονία, 15% Θεσσαλία, στοιχεία 2003). Οι πολιτικές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πετάξαν αυτούς τους νέους έξω από το σχολείο, τους καταδικάζουν στη φτώχεια και την ανεργία, την εσωτερική μετανάστευση, στο ξεκλήρισμα. Τώρα ξαφνικά τους αγάπησαν; Η μόνη “σίγουρη” επιλογή, που έχει η νεολαία απέναντι σε αυτούς που της λένε να σκύψει το κεφάλι και να τα βρει με τον εργοδότη γιατί «έχουμε κρίση», να μη διεκδικεί, να “ψαχτεί” για μισθοφόρος είναι η συλλογική πάλη, η οργάνωση στα ταξικά σωματεία, με το ΠΑΜΕ και την ΠΑΣΥ. Να συμβάλλει ο καθένας με το δικό του τρόπο και την προσφορά του στην ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος. Δεν είναι καθήκον άλλων, είναι άμεσο καθήκον του κάθε νέου που χτυπιέται από αυτήν την πολιτική, που έχει την τσέπη του άδεια και το μέλλον του αβέβαιο. Η νεολαία πρέπει να παλέψει για τη ζωή που της αξίζει, για σταθερή δουλιά με δικαιώματα και όχι να βολεύεται σε δήθεν λύσεις. Ταυτόχρονα, να παλέψει για κατάργηση όλων των μισθοφορικών σωμάτων και την επιστροφή όλων των ελληνικών τμημάτων των ΕΔ που βρίσκονται έξω από τα σύνορα της χώρας.

Μάθε για τον θεσµό τωδνήΟ.λΒ.ωΑσε δ

Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί να απευθυνθείς: • Στη Μονάδα σου • Στο Στρατολογικό γραφείο της περιοχής σου • Και στην ιστοσελίδα του Στρατού Ξηράς www.army.gr

ΕΦΕΔΡΩΝ ΥΨΗΛΗΣ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ

Εκμεταλεύσου

την ευκαιρία... είναι

στο χέρι σου

ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ

Φυλάκιο Μ. Δερείου, Εβρος Οι στρατιώτες στέλνονται σε περίπολα περίπου 15 χιλιομέτρων τη μέρα με ελάχιστο φαγητό, πολλές φορές χωρίς πρωινό και σε δύσβατα μέρη χωρίς φακό και rackal. Σημειώτεον ότι στην περιοχή το νερό δεν πίνεται και μετά από έντονη αντίδρασή τους οι φαντάροι κατάφεραν να τους χορηγείται δωρεάν ένα μεγάλο μπουκάλι την ημέρα στον καθένα.

συμμετοχή στο θεσμό

(ΕΦ.Υ.ΕΣ.)

μείνε

Τον προηγούμενο μήνα μας έγραψαν από τη Χίο για την αντιμετώπιση των φαντάρων σαν “πελατεία”. Αυτό το μήνα μας γράφουν απ’ τον Εβρο πώς οι φαντάροι γίνονται πελάτες του ΚΤΕΛ και των ταξί. «Στο 21ο ΣΠ στην Πλάτη ακόμη και η έξοδος είναι ένα πολύπλοκο και πολυέξοδο σπορ. Από το στρατόπεδο για την Ορεστιάδα ναυλώνεται λεωφορείο από το ΚΤΕΛ το οποίο και κοστίζει 5 ευρώ αν πάρεις το εισιτήριο από το ΚΨΜ, τώρα αν τυχόν κάποιος φαντάρος δεν προλάβει και βγάλει εισιτήριο μέσα στο λεωφορείο ως εκ θαύματος κοστίζει 6 ευρώ χωρίς καμιά εξήγηση και λογική. Το λεωφορείο όμως ναυλώνεται Σαββατοκύριακο και την υπόλοιπη βδομάδα, η μετακίνηση από την Πλάτη στην Ορεστιάδα με ταξί είναι απαγορευτική αφού στοιχίζει 80 ευρώ μετ’ επιστροφής! Σαν να μην φτάνει αυτό, υπάρχουν στελέχη που νομίζουν ότι είναι αστεία η όλη αυτή η κατάσταση. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα ενός ΕΠΟΠ ΔΝΕΑ ο οποίος γνωρίζοντας την κατάσταση καθυστέρησε τα εξοδόχαρτα τόσο ώστε να χάσει ένας ολόκληρος λόχος το λεωφορείο. Το τραγελαφικό στην υπόθεση είναι ότι το στρατόπεδο διαθέτει λεωφορείο που μπορεί να εξυπηρετήσει την κίνηση για Ορεστιάδα και να απαλλάξει τους στρατιώτες από το μεγάλο κόστος της μετακίνησής τους. Ομως γιατί να χαλάσουμε τη μόνιμη πελατεία του ΚΤΕΛ;»

όπο στο τ

σου...

Στρατόπεδο Χατζηπεντή, Κουφόβουνο Εβρου Από πολλές μονάδες του στρατοπέδου καταγγέλθηκε ότι οι φαντάροι υποχρεώνονταν στην πρωινή γυμναστική να συμμετάσχουν φορώντας αρβύλες (ενώ τους έχουν χορηγηθεί αθλητικά παπούτσια) και τραγουδώντας επί το πλείστον “τουρκοφαγικά” τραγούδια. Μετά την έντονη αντίδραση των φαντάρων και την καταγγελία της Επιτροπής Στρατευμένων της 50 Μ/Κ ΤΑΞ, οι φαντάροι πλέον γυμνάζονται κανονικά με αθλητικά παπούτσια και τα εθνικιστικά τραγούδια και συνθήματα κόπηκαν “μαχαίρι”.

36 ϐ όχι σε όλα τα ναρκωτικά

Σ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗ

ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ (μέρος Α’)

Εξάρτηση-υποταγή

ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ…

το προηγούμενο φύλλο προσπαθήσαμε ν’ αναδείξουμε τους βασικούς και βαθιά αντιδραστικούς άξονες πάνω στους οποίους κινείται η πολιτική της ΕΕ στο πρόβλημα της τοξικομανίας. Είναι γνωστό ότι η πολιτική αυτή σε όλους τους τομείς συνδιαμορφώνεται από τα κράτη που την απαρτίζουν για να εφαρμοστεί κατόπιν στις εθνικές τους νομοθεσίες. Ως εκ τούτου, μια σύντομη παρουσίαση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης Κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΔΝ)

για την περίοδο 2005-2012, θα πείσει πολύ περισσότερο για το περιεχόμενο και τους πραγματικούς σκοπούς, των πρωτοβουλιών αυτών για την αντιμετώπιση του τόσο σοβαρού προβλήματος. Ξεκινάμε το μήνα αυτό την παρουσίαση του αντιδραστικού σχεδίου, παρουσιάζοντας τα σημεία που αφορούν την πρόληψη, τα υποκατάστατα και την εμπορευματοποίηση του προβλήματος.

Ας μιλήσουν τα στοιχεία…

νηση με ένα ακόμα Εθνικό Σχέδιο Δράσης, (έχουν προηγηθεί αντίστοιχες ενέργειες από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ) μια προσπάθεια δηλαδή για το συντονισμό της δράσης όλων των εμπλεκόμενων φορέων στο ζήτημα των ναρκωτικών, που υποτίθεται πως ήδη οδηγεί «…στην πρώτη ολοκληρωμένη προσπάθεια που γίνεται στη χώρα μας για τη χάραξη εθνικής βιώσιμης και στοχευμένης πολιτικής για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών ουσιών στη χώρα μας».1 Ωστόσο, πίσω από αυτά τα μεγάλα λόγια, το ΕΣΔΝ δεν έχει να δείξει, παρά δύο πράγμα-

Σχετικά με τη ζοφερότητα της κατάστασης που επικρατεί, χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία που δίνει η ετήσια έκθεση του ΟΗΕ για το 2008: Το εμπόριο της κάνναβης, αυξάνεται ανεξέλεγκτα κυρίως στην Ασία και την Αφρική. Οι ΗΠΑ ταλανίζονται από την κατάχρηση των συνταγογραφούμενων υποκατάστατων, που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, ενώ η Ευρώπη παραμένει η μεγαλύτερη αγορά ναρκωτικών με πάνω από 2.000.000 χρήστες οπιούχων μόνο στην ανατολική

Ευρώπη. Με βάση αυτά και πολλά άλλα παρόμοια στοιχεία, η έκθεση καταλήγει όπως είναι φυσικό στο συμπέρασμα πως «η πρόοδος που έχει συντελεστεί στην πρόληψη της χρήσης ναρκωτικών μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια, μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον μέτρια»…

Και κάπου εκεί έρχεται η “Πολιτεία”… Αυτό το τόσο τραγικό τοπίο που προφανώς έχει τις αντίστοιχες προεκτάσεις και στην Ελλάδα, έρχεται ν’ αντιμετωπίσει η κυβέρ-

τα: Την απόλυτη υποταγή στην ΕΕ και την υιοθέτηση μιας σειράς επικίνδυνων και αντιδραστικών μέτρων που απορρέουν ακριβώς από το γεγονός αυτό. Μέτρων που στοχεύουν στη διαιώνιση και όχι στην οριστική λύση του προβλήματος και που εφαρμόζονται με την ίδια έμφαση απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

EΕ “über alles”… «Η στρατηγική του Σχεδίου Δράσης ακολουθεί τις κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών ουσιών καθώς και τις συστάσεις της διακομματικής επιτροπής της Βουλής…»2 Η απόλυτη εναρμόνιση της εθνικής πολιτικής με τις ευρωενωσιακές επιταγές δεν είναι λοιπόν τίποτε άλλο παρά μια συνειδητή πολιτική επιλογή. Μια επιλογή που με πολύ έντεχνο τρόπο και ωραία λόγια παρουσιάζεται σαν αναγκαία και αυτονόητη για κάποιον που θέλει ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την τοξικομανία. Ψάχνοντας ωστόσο με προσοχή στις σελίδες του ΕΣΔΝ θα συναντήσουμε αρκετούς λόγους για να το χαρακτηρίσουμε τουλάχιστον ως

Το ΕΣΔΝ είναι πλήρως προσαρμοσμένο στις κατευθύνσεις της ΕΕ και προάγει μέτρα που διαιωνίζουν αντί ν’ αντιμετωπίζουν οριστικά το πρόβλημα της τοξικομανίας Στιγμιότυπο από το τουρνουά μπάσκετ που οργάνωσε η ΟΒ Σιβιτανιδείου της ΚΝΕ, τον περασμένο Απρίλη, με τη συμμετοχή νέων από το στεγνό πρόγραμμα απεξάρτησης “Θησέας”.

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

όχι σε όλα τα ναρκωτικά ϐ 37

Κάθε προσπάθεια αποτοξίνωσης με υποκατάστατα είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία ένα επικίνδυνο κατασκεύασμα που παρά την έντεχνη φρασεολογία του δεν μπορεί να κρύψει την απόλυτη προσαρμογή του στη ναρκοκουλτούρα και στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Οταν η πρόληψη ισοπεδώνεται… Το λογικό και αναμενόμενο είναι πως ένα τόσο φιλόδοξο σχέδιο όπως αυτό, θα έδινε το μεγαλύτερο βάρος του στην πρόληψη, κάτι που ενισχύεται άλλωστε και απ’ το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει ένα απ’ τα χαμηλότερα ποσοστά εισόδου στα ναρκωτικά στην Ευρώπη. Και πράγματι, γίνεται εκτενής αναφορά στη σημασία της πρόληψης, καθώς και στην ανάγκη για την επέκτασή της. Ομως, αρκετά σημεία που ξεφεύγουν από τις όμορφες και προσεγμένες διατυπώσεις, αλλά κυρίως τα ίδια τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι τώρα πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, δεν αφήνουν καμιά αυταπάτη για την κραυγαλέα ασυνέπεια λόγων και έργων που χαρακτηρίζει όλους τους πολιτικούς υποστηρικτές του ΕΣΔΝ. Ανάμεσα σε άλλα, λοιπόν, προτείνονται σαν αναγκαία τα ακόλουθα μέτρα: Κινητοποίηση του εθελοντικού τομέα Καμπάνια από τα ΜΜΕ Ενταξη των κέντρων πρόληψης στο ΕΣΥ3 Ολα τα παραπάνω μέτρα δείχνουν ξεκάθαρα την απαξίωση της υποχρέωσης του κράτους για τη δημιουργία δημόσιων και δωρεάν δομών πρόνοιας, καθώς και την παγιωμένη αντίληψη πως πρόνοια σημαίνει μόνο ενημέρωση και ευαισθητοποίηση. Γι’ αυτό άλλωστε τα πάντα ανάγονται στον εθελοντισμό και τα ΜΜΕ, ενώ η συνολική προσπάθεια θα μπορούσε να στραφεί προς πραγματικά σημαντικούς στόχους όπως η στήριξη και επέκταση των κέντρων πρόληψης, που εδώ και χρόνια βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους κατάρρευσης εξαιτίας της συνεχούς υποχρηματοδότησής τους. Υπενθιμίζουμε πως οι εργαζόμενοι των κέντρων πρόληψης βρίσκονται σε κλίμα εργασιακής ομηρίας, ενώ συχνά όντας απλήρωτοι για πολλούς μήνες, αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους με αποτέλεσμα τα κέντρα να αποστελεχώνονται και να υπολειτουργούν. Είναι απίστευτο το να σκέφτεται κανείς να διαθέσει ακόμα και ένα ευρώ για τη δημιουργία ενημερωτικών εκπομπών και ιστοσελίδων, τη στιγμή που το Υπουργείο Υγείας μαζί με την ΚΕΔΚΕ χρωστούν στα κέντρα πρόλη-

» » »

ψης πάνω από οκτώ εκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο, η απαξίωση των δομών πρόληψης δεν είναι καθόλου τυχαία και συνδέεται άμεσα με την προωθούμενη ενσωμάτωσή τους στο ΕΣΥ, με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποχρηματοδότησή τους. Επίσης είναι πολύ ανησυχητικό το ενδεχόμενο τα κέντρα πρόληψης να παίξουν το ρόλο των μονάδων ψυχολογικής στήριξης δίπλα στα προγράμματα υποκατάστασης, τα οποία όπως θα δούμε παρακάτω πρόκειται να ενταχθούν επίσης στο ΕΣΥ.

Σημασία έχει να μη γίνει καν η αρχή… Το πιο σημαντικό ωστόσο, είναι ότι σε καμιά περίπτωση δε δίνεται έμφαση στη σημασία της πρωτογενούς πρόληψης, της προσπάθειας δηλαδή για την εξάλειψη όλων των αιτιών που δημιουργούν και συντηρούν το πρόβλημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΕΣΔΝ εντοπίζει τα αίτια της τοξικοεξάρτησης, «στο άνοιγμα των συνόρων, στην εντατικοποίηση του μεταναστευτικού ρεύματος και στη διάδοση του καταναλωτικού τρόπου ζωής»…(!!) Είναι δυνατόν οι συντάκτες ενός τέτοιου κειμένου να μη γνωρίζουν ότι, όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, τα πρώτα και κύρια αίτια της τοξικομανίας είναι σύμφυτα με τον ίδιο τον καπιταλισμό και δεν είναι άλλα από την ανεργία, τη φτώχεια, και τους ταξικούς φραγμούς σε κάθε έκφανση της ζωής; Κι εκτός αυτού, είναι δυνατόν να ισχυρίζεται κάποιος πως πριν 40 χρόνια για παράδειγμα που δεν υπήρχε τόσο έντονο το μεταναστευτικό ρεύμα στη χώρα μας, δεν υπήρχε και η τοξικομανία; Είναι τυχαίο το ότι το 80% των αστέγων της ΕΕ είναι τοξικομανείς;4 Είναι τυχαίο το ότι πάνω από το 65% των τοξικομανών είναι άνεργοι; Κι όμως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι άγνωστο στους συντάκτες του ΕΣΔΝ που έντεχνα και προσεκτικά τα αποσιωπούν για να δημιουργήσουν αυταπάτες για τα αίτια που γεννούν την τοξικοεξάρτηση.

Βλέποντας παντού νέες αγορές… Το εμπόριο των ναρκωτικών είναι ένας από τους πιο προσοδοφόρους τομείς της επιχειρηματικής δραστηριότητας παγκοσμίως, αφού όπως έχουμε αναφέρει ξανά, τα ετήσια κέρδη ξεπερνούν ετησίως τα 400 δις. δολάρια, απ’ τα οποία το 80% περίπου ξεπλένεται για να χρησιμοποιηθεί νόμιμα στις διεθνείς κεφαλαιαγορές και το χρηματοπιστωτικό σύ-

στημα.5 Ετσι, είναι φυσικό η ευρωπαϊκή αλλά και η ελληνική νομοθεσία να είναι έτσι διαμορφωμένες, ώστε να διευκολύνουν την κερδοφορία τόσο από τη διακίνηση των ναρκωτικών, όσο και από τη θεραπεία των εξαρτημένων. Η ιδιωτικοποίηση λοιπόν είναι μια απ’ τις κυριότερες μέριμνες του ΕΣΔΝ, το οποίο συνεχίζει στον ίδιο δρόμο του προηγούμενου σχεδίου δράσης του ΠΑΣΟΚ, που άνοιγε για πρώτη φορά την πόρτα της ιδιωτικοποίησης των θεραπευτικών δομών. «…παροχή κινήτρων για την ανάπτυξη της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στο χώρο των ναρκωτικών»6. «Προτείνεται η σύσταση εθνικής επιτροπής αποτελούμενης από εκπροσώπους της επιστημονικής και επιχειρηματικής κοινότητας (…) για το συντονισμό των δράσεων στην εφαρμογή και τελική αξιολόγηση του ΕΣΔ»7. Αραγε πόσο πιο κυνικά θα μπορούσε να ειπωθεί; Μετά την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης, σειρά έχει στο όνομα πάντα του εκσυγχρονισμού και του “υγιούς” ανταγωνισμού, ο ανθρώπινος πόνος των χρηστών και των οικογενειών τους.

Μισή λύση, μισή ζωή… Η εξάλειψη της τοξικομανίας, θα σήμαινε την εξαφάνιση μιας τεράστιας αγοράς, αλλά και την αποδέσμευση ενός πολύ μεγάλου κομματιού της νεολαίας από τον ψεύτικο κόσμο των ναρκωτικών. Ετσι, η πιο συμφέρουσα λύση που μπορεί να δώσει το κεφάλαιο είναι η διαιώνιση του προβλήματος με διάφορα “καλοπροαίρετα” μέτρα… Στη λογική αυτή εντάσσεται και η απελευθέρωση των προγραμμάτων υποκατάστασης που τείνουν να γίνουν η κύρια μορφή αντιμετώπισης, αφού με βάση το ΕΣΔΝ, τα προγράμματα αυτά σε όλη τη χώρα αυξάνονται από 18 σε 36 και συνδέονται σταδιακά με τα “στεγνά”. Μπορεί τα υποκατάστατα να πλασάρονται σαν η πιο βιώσιμη λύση, ωστόσο η πραγματικότητα βρίσκεται πολύ μακριά. Δεν είναι τυχαίο ότι η διεθνής πείρα δείχνει το πόσο αναποτελεσματικά και επικίνδυνα είναι αυτά τα προγράμματα (ποσοστό επιτυχίας περίπου 10%), σε αντίθεση με τα “στεγνά” και “κλειστά” που κατάργησαν το μύθο πως ο τοξικομανής δεν θεραπεύεται (πάνω από 70% επιτυχία). Εξάλλου, τα υποκατάστατα είναι επίσης

εξαρτησιογόνα και θανατηφόρα, κάτι που αποδεικνύεται από τον τεράστιο αριθμό των θανάτων από υπερβολική δόση μεθαδόνης και άλλων υποκατάστατων. Για παράδειγμα, ο αριθμός των θανάτων από μεθαδόνη στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 390% στο διάστημα 1994-2002. Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να διευκρινίσουμε πως τα υποκατάστατα έχουν δράση μόνο απέναντι στην ηρωίνη και όχι στην πολυτοξικομανία -παράλληλη χρήση διαφόρων ουσιών- που έχει επικρατήσει σχεδόν απόλυτα στην εποχή μας. Ετσι, κάθε προσπάθεια αποτοξίνωσης με υποκατάστατα (μεθαδόνη, βουπενοφρίνη κ.τλ.) είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία. Ωστόσο, το σημαντικότερο ίσως αρνητικό στοιχείο των υποκατάστατων είναι το εξής: Η μεσοβέζικη και αποσπασματική αντιμετώπιση ενός αδυσώπητου κοινωνικού προβλήματος η λύση του οποίου δεν είναι δυνατόν ν’ αναζητηθεί σε τέτοια διαχειριστικά μέτρα, αλλά μόνο στις δυνατότητες για την ολόπλευρη αντιμετώπισή του, που θα οδηγήσει τελικά σε μια ζωή εντελώς ελεύθερη από κάθε εξάρτηση. Καμιά θεραπεία δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική αν οδηγεί σε μια καινούρια περιθωριοποίηση του τοξικομανούς, έστω και “θεσμοθετημένη”, αν οδηγεί απλά σε μια ομαλοποίηση της συμπεριφοράς του στο πλαίσιο πάντα της πολιτικής της “μείωσης της βλάβης”… Κάπου εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της προσπάθειάς μας, για την κριτική του ΕΣΔΝ. Ωστόσο, το κείμενο αυτό έχει όπως είπαμε τόσα αντιδραστικά σημεία- (προσπάθεια για την ιατρικοποίηση της τοξικομανίας, πλήρης αδιαφορία για τη διαδικασία της κοινωνικής επανένταξης κ.ά.)- που πραγματικά απαιτείται πολύς χώρος. Θα επανέλθουμε λοιπόν στο θέμα τον επόμενο μήνα, παρουσιάζοντας κι αυτές τις πτυχές. Μάρκος Ηλιάδης

Παραπομπές: 1-4 και 6-7. Εθνικό Σχέδιο Δράσης κατά των Ναρκωτικών 5. Ευρωπαϊκό Κέντρο Παρακολούθησης Τοξικομανίας και Ναρκωτικών (ΕΚΠΤΝ), 2003

38 ϐ αθλητισμός

κo τομeα

Γυμναστeς στον ιδιωτι

Προπονούν ανασφάλιστοι & με μισθούς πείνας

Α η ξ υ ε τ ν Ε ν Συ “Ο”: Πού μπορεί να δουλέψει σήμερα κάποιος ως γυμναστής και ποιες εργασιακές σχέσεις συναντάει; Νίκος Γαρδίκης: Η εργασιακή προοπτική ενός γυμναστή με το που βγαίνει απ’ τη σχολή, δεν έχει καμία σχέση με ό,τι έχει ονειρευτεί. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει κλαδική σύμβαση που να διασφαλίζει κάποιον κατώτερο μισθό, ασφάλιση και ωράρια. Στον ιδιωτικό τομέα εκτός εκπαίδευσης δηλαδή- μπορεί να βρει δουλιά σε αθλητικά σωματεία, γυμναστήρια και Δήμους. Στα αθλητικά σωματεία η πλειοψηφία των γυμναστών δεν υπογράφουν κανενός είδους σύμβαση. Ως επακόλουθο δεν υπάρχει κατώτερο όριο στην αμοιβή, δεν υπάρχει ασφάλιση. Το πρώτο που του λένε είναι: “θα σου δίνουμε 100 ευρώ το μήνα, για 2 ώρες την ημέρα”, ενώ αυτά τα χρήματα που παίρνουν θεωρούνται σαν οδοιπορικά. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο μισθός. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει κανένα όριο στο πόσες ώρες μια προπονήτρια θα είναι μέσα στην πισίνα, να κολυμπάει μαζί με τα παιδιά, κάτι που έχει επιπτώσεις στην υγεία της. Σε επόμενο στάδιο, αν κάποιος προπονητής είναι πιο “τυχερός” υπάρχουν τα ιδιωτικά συμφωνητικά. Αυτά πάλι δεν έχουν σχέση με σύμβαση κάποιου κλάδου, αλλά τουλάχιστον κάπου φαίνεται το τι παίρνεις, οπότε μπορείς να βασιστείς και να διεκδικήσεις αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης. Σε ελάχιστες περιπτώσεις ορισμένοι προπονητές έχουν κάποια σύμβαση (μερικής απασχόλησης), σε αντιστοιχία με τον κατώτερο μισθό του ανειδίκευτου εργάτη, ανάλογα βέβαια και με τις ώρες που θα δουλέψουν. Τουλάχι-

ν και οι γυμναστές-προπονητές θα έπρεπε να έχουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του μαζικού-λαϊκού αθλητισμού, η κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι γυμναστές στον ιδιωτικό τομέα απέχουν “έτη φωτός” από τις πραγματικές ανάγκες κάθε εργαζόμενου και είναι ενδεικτικά του προσανατολισμού που υπάρχει και στο συγκεκριμένο τομέα. Γι’ αυτά, και για τη δράση των εργαζομένων και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στον κλάδο, μιλήσαμε με το Νίκο Γαρδίκη, γυμναστή και πρόεδρο του σωματείου Γυμναστών-Προπονητών Νομού Αττικής.

στον σε αυτές τις περιπτώσεις έχουν ασφάλιση, δύσκολα όμως πάλι συμπληρώνουν τα απαιτούμενα ένσημα. Το πρόβλημα είναι ότι στο χώρο του αθλητικού σωματείου, δεν υπάρχει επί της ουσίας καμία εξασφάλιση. Μόνο όπου έχουμε πιέσει εμείς, μόνο όπου οι συνάδελφοι έχουν ζητήσει τη βοήθεια του σωματείου, ο καθένας μόνος του δεν έχει καταφέρει τίποτα. Αμα μόνος σου σηκώσεις και λίγο παραπάνω κεφάλι, σου λένε να φύγεις.

“Ο”: Τι γίνεται στα γυμναστήρια και στους Δήμους; Ν.Γ.: Στα γυμναστήρια η κατάσταση για έναν γυμναστή δεν διαφέρει από έναν εμποροϋπάλληλο: αμείβεται σαν πωλητής. Η λογική είναι τα ιδιωτικά συμφωνητικά. Οσοι δουλεύουν 8ωρο παίρνουν τον κατώτερο μισθό του ανειδίκευτου εργάτη. Τις περισσότερες φορές αμείβονται με την ώρα, 2,5 με 3,5 ευρώ, ενώ τα ένσημα που κολλιούνται είναι αντίστοιχα. Καλύτερα δηλαδή να δουλέψεις σερβιτόρος… Πολλοί συνάδελφοι προσπαθούν να δουλέψουν στο μαζικό αθλητισμό, εντασσόμενοι με σύμβαση σε 4μηνα ή 8μηνα προγράμματα κάποιου Δήμου ή της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ). Τουλάχιστον έτσι εξασφαλίζεις τα ένσημά σου για το διάστημα που δουλεύεις, το οποίο βέβαια είναι προσωρινό.

“Ο”: Πώς καταφέρνει τελικά ένας γυμναστής να βγάλει τα προς το ζην; Ν.Γ.: Στο χώρο μας κυριαρχεί η μαύρη εργασία και η πολυεργασία. Υπάρχουν γυμναστές που για να βγάλουν έστω ένα μικρό μισθό δουλεύουν 2 ώρες σε ένα γυμναστήριο, 2 σε ένα άλλο, χωρίς καθόλου συμβάσεις, ένσημα κ.τ.λ. Αντίστοιχα ένας προπονητής που δουλεύει σε 2 και 3 σωματεία, φαινομενικά δουλεύει 6-7 ώρες, αλλά φεύγει από το σπίτι του στις 9 το πρωί και γυρίζει στις 11 το βράδυ. Αυτή είναι η εικόνα ενός γυμναστή σήμερα, για κάποιον που θέλει να επιβιώσει δουλεύοντας πάνω στο αντικείμενό του στον ιδιωτικό τομέα. Με αυτές τις σχέσεις εργασίας φυσικά δεν υπάρχουν πληρωμένες άδειες, ενώ και το επίδομα ανεργίας του ΟΑΕΔ θεωρείται “πολυτέλεια”. Ακόμα και αν έχεις δουλέψει, πολύ σπάνια είναι με πλήρες ωράριο, και έτσι

δεν μαζεύεις τον απαραίτητο αριθμό ενσήμων. Ολα τα παραπάνω έχουν κάνει την ετεροαπασχόληση πολύ διαδεδομένη. Ενας συνάδελφος για να μαζέψει τα αναγκαία ένσημα, αναγκάζεται να κάνει και μια δεύτερη δουλιά, 4ωρη, 8ωρη, συνήθως στο εμπόριο ή στον επισιτισμό. Υπάρχει φυσικά και ένα μεγάλο κομμάτι συναδέλφων που λόγω της κατάστασης εγκαταλείπουν εντελώς αυτό που σπούδασαν.

“Ο”: Πώς σχετίζεται η πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο θέμα του αθλητισμού με την κατάσταση που επικρατεί; Ν.Γ.: Τα αθλητικά σωματεία για παράδειγμα (των οποίων οι παράγοντες δεν είναι συνήθως επιχειρηματίες), δεν παίρνουν τα απαιτούμενα χρήματα

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

αθλητισμός ϐ 39

Οι σχέσεις εργασίας για τους γυμναστές της δημόσιας εκπαίδευσης Ο κλάδος των γυμναστών έχει και το σκέλος της δημόσιας εκπαίδευσης, στο οποίο στρέφονται πολλοί γυμναστές μιας και μοιάζει ότι παρέχει εργασιακή ασφάλεια. Τα πράγματα βέβαια δεν είναι ακριβώς έτσι… Κατ’ αρχάς η πιθανότητα για μια μόνιμη θέση σε σχολείο είναι μόνο θεωρητική: φέτος διαγωνίστηκαν στον ΑΣΕΠ 10-12.000 απόφοιτοι ΤΕΦΑΑ για …48 θέσεις! Αντίστοιχη ήταν η αναλογία και πριν από 3 χρόνια για 72 θέσεις… Η μείωση των προσλήψεων μέσω ΑΣΕΠ, καλύπτεται με τις παράλληλες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις που έχουν ήδη επιβληθεί στους γυμναστές της δημόσιας εκπαίδευσης. Στόχος είναι η δημιουργία καθηγητών πολλών ταχυτήτων στα σχολεία, κατεύθυνση που υπάρχει και για τις άλλες ειδικότητες. Ετσι, υπάρχουν ταυτοχρόνως: μόνιμοι γυμναστές, αναπληρωτές γυμναστές, ωρομίσθιοι γυμναστές, γυμναστές στα ολοήμερα, γυμναστές σε αθλητικά λύκεια… Δηλαδή μόνο για τους γυμναστές υπάρχουν 4-5 διαφορετικές συμβάσεις, που όλες πλην των μονίμων είναι ιδιωτικού δικαίου. Σε όλους αυτούς τάζουν μόρια για τη μονιμοποίησή τους, που για να τα πάρουν και για να συμπληρώσουν ώρες δουλεύουν σε 2-3 σχολεία ταυτόχρονα ως ωρομίσθιοι, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που τα σχολεία βρίσκονται σε διαφορετικές πόλεις! Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την απαξίωση του επαγγέλματος και την εντατικοποίηση της δουλιάς για τους γυμναστές. Σαν συμπέρασμα, η κάλυψη των κενών για το μάθημα της γυμναστικής επιτυγχάνεται με την ελάττωση των θέσεων μόνιμης εργασίας, υπέρ των συμβασιούχων. Παράλληλα, για να καλύψουν κενά διδασκαλίας άλλων μαθημάτων και να συμπληρώσουν και τις δικές τους ώρες, οι γυμναστές καλούνται να διδάξουν και άλλα μαθήματα, άσχετα με το αντικείμενό τους και φυσικά χωρίς καμία σχετική εκπαίδευση!

από τη ΓΓΑ, και για να γλιτώσουν έξοδα, μειώνουν και από τους προπονητές. Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος. Αν διεκδικήσεις κάτι παραπάνω, σε βάζουν “προ των ευθυνών σου”, σε καλούν π.χ. σε μια συνέλευση με τους γονείς των παιδιών και σου λένε ότι δεν έχει λεφτά το σωματείο. Υπάρχει μια λογική ότι “είμαστε μια οικογένεια”. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση όμως ο προπονητής, εκτός από το μεράκι που έχει, προσπαθεί να επιβιώσει, δεν το κάνει για χόμπι. Ενα άλλο θέμα είναι με τους συμβασιούχους γυμναστές στους Δήμους. Το Προεδρικό διάταγμα που προβλέπει ότι κάποιος που συνάπτει συνεχόμενες συμβάσεις πρέπει να μονιμοποιηθεί, έχει γυρίσει από την ανάποδη: ακριβώς για να μην ισχύσει αυτό και να μην μονιμοποιηθεί ο γυμναστής, τον κρατάνε π.χ. για δύο 8μηνα και μετά δεν του ανανεώνουν τη σύμβαση, τη διακόπτουν για ένα διάστημα.

“Ο”: Πόσο έχει βοηθήσει η ύπαρξη σωματείου με ταξικό προσανατολισμό στο χώρο; Ν.Γ.: Το σωματείο, που συμμετέχει στο ΠΑΜΕ, ιδρύθηκε επίσημα στις αρχές του 2005, ενώ προηγουμένως δεν υπήρχε κανένα σωματείο που να ασχολείται με τα εργασιακά δικαιώματα των γυμναστών. Οι

συνάδελφοι βρίσκονταν “ξεκρέμαστοι”, να παλεύουν μόνοι τους να υπογράψουν ιδιωτικά συμφωνητικά. Το σωματείο διεκδικεί την υπογραφή κλαδικής σύμβασης μεταξύ του σωματείου και της Ενωσης Γυμναστηριούχων για τον κατώτερο μισθό, τον ανώτερο αριθμό ωρών εργασίας, την ασφάλιση κ.τ.λ. Αυτά τα χρόνια έχει γίνει σοβαρή προσπάθεια να αναπτυχθεί στους συναδέλφους, ενώ έχει ραγδαία αύξηση της μαζικότητάς του. Το σωματείο ουσιαστικά είναι υπόθεση των ίδιων των μελών του. Αλλωστε κανείς με το που τελειώνει τη σχολή δεν έρχεται να γραφτεί από μόνος του: ΔΑΠ και ΠΑΣΠ που μαζί κυριαρχούν στα ΤΕΦΑΑ όλης της χώρας έχουν βάλει το χεράκι τους στην καλλιέργεια συγκεκριμένης στάσης ζωής από νωρίς… Οι κατευθύνσεις που βάζουμε είναι τέτοιες που έχουν φέρει αποτελέσματα. Τα προβλήματα του κλάδου δεν μπορούν βέβαια να λυθούν αυτόματα, έχουν όμως φέρει περισσότερους κοντά στο σωματείο, οι συνάδελφοι το έχουν δει δίπλα τους. Με βάση αυτά είχαμε και αρκετές μικρές νίκες. Στην Ηλιούπολη για παράδειγμα πήγαν να απολύσουν 3 συναδέλφους με τη μέθοδο της μη ανανέωσης της σύμβασης και τελικά καταφέραμε και τους ανανέωσαν τις συμβάσεις. Αντίστοιχη περίπτωση υπήρχε στην Πετρούπολη και οι γυμναστές εκεί βρήκαν στήριξη και στο σωματείο των εργαζομένων του Δήμου που είναι και εκείνο σε ταξική

κατεύθυνση. Επίσης, στο Κερατσίνι ήθελαν να ανανεώσουν τις συμβάσεις με χειρότερους όρους εργασίας, χωρίς τελικά να το καταφέρουν. Αλλού ήθελαν να διώξουν συνάδελφο από γυμναστήριο χωρίς να πληρώσουν αποζημίωση. Με την πίεση του σωματείου ο συνάδελφος πήρε την αποζημίωση. Ακόμα, στα “Joe Weider” μια συναδέλφισσα που είχε απολυθεί κατάφερε να πάρει πίσω και τα δεδουλευμένα που της χρωστάγανε και την αποζημίωση. Ολα αυτά δεν έγιναν με θαύματα. Το σωματείο ό,τι έχει λύσει έως σήμερα το έχει λύσει γιατί αξιοποιεί τη μαζικότητα και αποφασιστικότητα των μελών του. Δεν λύθηκαν από έναν και δύο. Οι κατευθύνσεις που έχει το σωματείο μέσα από το ΠΑΜΕ, η ταξική ουσιαστικά πορεία του, πετυχαίνει μικρές και στοχεύει σε μεγάλες νίκες. Μέρα με τη μέρα το σωματείο μεγαλώνει και ανάλογα πετυχαίνει για την υπεράσπιση των συναδέλφων και για καλύτερες εργασιακές σχέσεις. Ειδικά τώρα, μέσα σε αυτές τις συνθήκες της κρίσης που προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους να βάλουν νερό στο κρασί τους, ουσιαστικά το μήνυμα που στέλνουν τα ταξικά σωματεία είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να κάνουν ούτε βήμα πίσω από τις ανάγκες τους!

Το σωματείο ό,τι έχει λύσει έως σήμερα το έχει λύσει γιατί αξιοποιεί τη μαζικότητα και αποφασιστικότητα των μελών του. Με τις κατευθύνσεις που έχει το σωματείο μέσα από το ΠΑΜΕ, η ταξική του πορεία, πετυχαίνει μικρές και στοχεύει σε μεγάλες νίκες

“Ο”: Ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος του γυμναστή; Ν.Γ.: Ο αθλητισμός θα έπρεπε να είναι στην υπηρεσία του εργαζόμενου και των παιδιών του, και όχι στην υπηρεσία της κάθε πολυεθνικής. Εχουμε μέλη του σωματείου που σπούδασαν και δούλεψαν στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που οικοδομούσαν σοσιαλισμό. Η κατάσταση που μας περιγράφουν ακούγεται σαν “όνειρο θερινής νυκτός” για ένα γυμναστή στην Ελλάδα. Ο ρόλος του γυμναστή στη λαϊκή εξουσία είναι αυτός: υπηρέτης των υπολοίπων εργαζομένων, να ανταποκριθεί στην ανάγκη του εργαζόμενου για αθλητισμό, για υγεία, για βελτίωση των συνθηκών ζωής των υπολοίπων εργαζομένων.

Συνέντευξη: Ξενοφώντας Φλώρος

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Επικοινωνήστε με το σωματείο Γυμναστών-Προπο νητών στα τηλέφω να: 6947401566, 6948 379187

40 ϐ πολιτισμός

Αφιέρωμα στην ιστορία του το αφιέρωμα αυτό, που θα φιλοξενήσουμε τους επομένους μήνες στις σελίδες του “Πολιτισμού” θα γίνει μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν πιο ικανοποιητικά ορισμένες βασικές πτυχές της ιστορίας του ρεμπέτικου τραγουδιού. Θα ξεκινήσουμε από την εμφάνισή του και τις ιστορικές και κοινωνικοπολιτικές του ρίζες, συνεχίζοντας με την παρουσίαση των σπουδαιότερων εκπροσώπων του.

Σύντομη αναδρομή του αστικού λαϊκού τραγουδιού Με την άνοδο της ελληνικής αστικής τάξης, τέλη 18ου αιώνα, αναπτύχθηκαν εμπορευματικά κέντρα-λιμάνια γύρω από το Αιγαίο, όπως αυτά της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης, της Ερμούπολης, της Θεσσαλονίκης κ.α., που υπήρξαν πολιτισμικά χωνευτήρια της Ανατολικής Μεσογείου. Ιδιαίτερα η Σμύρνη, αποτελούσε το πλέον κοσμοπολίτικο κέντρο της ευρύτερης περιοχής, όπου η συνύπαρξη του δυτικοευρωπαϊκού στοιχείου με το τουρκικό, ελληνικό, αρμένικο κ.λπ. είχε πλούσια μουσική έκφραση. Σμυρνιοί λόγιοι και λαϊκοί μουσικοί επεξεργάστηκαν δυτικές μουσικές φόρμες, αφού οι ορχήστρες καλούνταν να ικανοποιήσουν ένα ευρύτατο ακροατήριο. Μπορούσαν να εκτελέσουν με την ίδια άνεση γύφτικους χαβάδες, αιγαιοπελαγίτικους καρσιλαμάδες και γερμανικά βαλς. Στα τέλη του 19ου αιώνα, αρχικά σε Σμύρνη και Κωσταντινούπολη, εμφανίστηκε το “Καφέ Αμάν”1. Σ’ αυτό το κλίμα γεννήθηκε το “Σμυρναίικο μινόρε”2 και οι “Σμυρναίικες Εστουδιαντίνες”3. Αμέσως μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, οι Βαυαροί αρνήθηκαν κλήρο γης και συμμετοχή στη διοίκηση στους “μάγκες”4, οι οποίοι περιθωριοποιήθηκαν στα αστικά κέντρα και σε πολλές περιπτώσεις πέρασαν στην παρανομία. Με το αρματωλίκι, το “ακριτικό τραγούδι” αποτέλεσε την αρχή για τη γένεση του “κλέφτικου τραγουδιού”, το οποίο με τη σειρά του, μέσα από την αστι-

κοποίηση του μάγκα, μας έδωσε την αστική προφορική παράδοση και τις αδέσποτες μελωδίες που συνθέτουν το “μάγκικο τραγούδι”. Οι πρώτες ηχογραφήσεις έγιναν στη Σμύρνη, ενώ από τη δεκαετία του ‘20 ηχογραφήθηκαν στην Αμερική τα πρώτα ελληνικά τραγούδια, κυρίως δημοτικά, αργότερα Σμυρναίικα και μάγκικα. Αυτό επέδρασε καταλυτικά στους μουσικούς κύκλους της Ελλάδας, ενώ το 1924 άρχισαν και οι εγχώριες ηχογραφήσεις. Με τη μικρασιατική καταστροφή, οι πρόσφυγες στα νησιά και την ηπειρωτική Ελλάδα, κύρια στο λιμάνι του Πειραιά, συνυπήρχαν και αλληλεπιδρούσαν με την ντόπια μαγκιά. Οι Σμυρνιοί μουσικοί αναγκάστηκαν τότε να υιοθετήσουν τη θεματολογία και την αργκώ του μάγκικου τραγουδιού, δημιουργώντας τη Σμυρναίικη σκηνή. Το “πειραιώτικο ρεμπέτικο”5 προήλθε από τη σύντηξη του μάγκικου τραγουδιού και της Σμυρναίικης μουσικής παράδοσης, στις αρχές τις δεκαετίας του ‘30, με αδιαμφισβήτητο εκπρόσωπο το Μάρκο Βαμβακάρη. Το μπουζούκι επικράτησε ως το κατ’ εξοχήν όργανο της λαϊκής ορχήστρας, παρ’ όλο που ήταν ένα όργανο στιγματισμένο, ταυτισμένο με το περιθώριο. Οι Σμυρνιοί μαέστροι αναγκάστηκαν να το συμπεριλάβουν στις ενορχηστρώσεις τους, έως ότου αυτές χαθούν τελείως - το οριστικό πλήγμα στα “σαντουροβιόλια” έδωσε η λογοκρισία της δικτατορίας του Μεταξά το 1936, οπότε και κρίθηκαν ως “ανατολίτικα”. Ταυτόχρονα, σηματοδοτείται το τέλος του πειραιώτικου ρεμπέτικου, που έδωσε τη θέση του στην “Αθηναϊκή σκηνή”, με πρωταγωνιστή το Βασίλη Τσιτσάνη. Τα χρόνια μετά την Κατοχή τα μοτίβα του λαϊκού τραγουδιού ήταν πιο “βαριά”, αντανακλώντας τη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα της εποχής. Παράλληλα, οι δισκογραφικές εταιρείες αποκτούσαν ολοένα μεγαλύτερη ισχύ, κάτι που αποτέλεσε την αρχή του τέλους για το ρεμπέτικο. Χειραγωγούσαν την παραγωγή και μετατόπιζαν το βάρος από τους δημιουργούς στους ερμηνευτές, μια κατάσταση που παγιώθηκε στην περίπτωση του

ρεμπέτικου

Η καταγωγή και η ιστορία του ρεμπέτικου είναι πράγματι ένα ζήτημα ιδιαίτερα σύνθετο και κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί πάνω σ’ αυτό πολλές διαφορετικές απόψεις. Ωστόσο πιστεύουμε πως μια απόπειρα ερμηνείας όπως αυτή που επιχειρούμε εδώ, έχοντας απόλυτη συνείδηση των δυσκολιών και του περίπλοκου χαρακτήρα της, είναι κάτι που αξίζει τον κόπο προκειμένου αφ’ ενός να προβληθεί μια πολύ σημαντική πτυχή του λαϊκού πολιτισμού της πατρίδας μας, και αφ’ ετέρου, να δοθεί ένα καλό έρεισμα σε όποιον ενδιαφέρεται γι’ αυτό το είδος μουσικής.

Στέλιου Καζαντζίδη, μετά το 1952. Από τα τέλη της δεκαετίας του ‘50 το “παλιό” λαϊκό τραγούδι ανέκαμψε με επανεκτελέσεις/διασκευές κλασικών τραγουδιών, την υιοθέτηση λαϊκών στοιχείων στην έντεχνη μουσική, το ενδιαφέρον που προκαλεί το ρεμπέτικο μετεμφυλιακά σε λόγιους κύκλους κ.λπ. Τη δεκαετία του ‘60 καθιερώθηκε το “λαϊκό τραγούδι”6, το οποίο διατήρησε σχέσεις με το ρεμπέτικο, όμως σταδιακά εκφυλίστηκε. Δυστυχώς η “χρυσή περίοδος” του λαϊκού τραγουδιού έχει περάσει εδώ και πολλά χρόνια, με το λαϊκό τραγούδι ν’ αποκτά σταδιακά ένα όλο και πιο επιφανειακό κι εκχυδαϊσμένο περιεχόμενο, εντασσόμενο κι αυτό στη μαζική παραγωγή υποκουλτούρας των πολυεθνικών. Ωστόσο, η ανάγκη για γνήσια λαϊκή δημιουργία παραμένει πάντα αναλλοίωτη, και είναι αρκετές οι προσπάθειες που γίνονται προς αυτήν την κατεύθυνση, προσπάθειες που αξίζει κανείς να τις αναζητήσει και να τις στηρίξει. Πάνος Καραγιώργος

5. Ο όρος “ρεμπέτικο” επικράτησε μετεμφυλιακά, από τους τότε μελετητές του λαϊκού τραγουδιού. Καθιερώθηκε συμβατικά περιγράφοντας το λαϊκό τραγούδι περίπου από τη δεκαετία του ‘60.

Παραπομπές: 1. Καφενές με πάλκο που δημιούργησε η αναγκαιότητα της αστικοποίησης, προάγγελος των μουσικών κέντρων. 2. Μουσικό σχήμα το οποίο συγκερνά τον ανατολίτικο αμανέ με δυτικούς μουσικούς τρόπους. 3. Ορχήστρες συνοδευόμενες από χορωδίες, με επιρροές από την ανατολίτικη μουσική μα και τις δυτικές μαντολινάτες. 4. Αντάρτες προερχόμενοι από αγροτικά στρώματα. Η μάγκα ή μαγκία αποτελούσε δομική μονάδα του άτακτου στρατού, την οποία απάρτιζαν οι μάγκες και διοικούσε ο μαγκιώρος (από το “major”, όπως και τους αποκαλούσαν Αγγλοι αξιωματικοί).

“Μάρκος Βαμβακάρης - Αυτοβιογραφία”, Αγγελική Βέλλου Κάιλ, Παπαζήσης

6. Ατυχής, “οξύμωρος” όρος. Καθιερώθηκε συμβατικά για να ξεχωρίζει το λαϊκό τραγούδι της εποχής εκείνης.

Πηγές-προτεινόμενη βιβλιογραφία “Ρεμπέτικη ανθολογία” (τόμοι Ι-ΙV), Τάσος Σχορέλης, Πλέθρον “Ρεμπέτικα τραγούδια”, Ηλίας Πετρόπουλος, Κέδρος “Η ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού” (DVD), Κώστας Φέρρης, VICTORY MUSIC “Αγγέλα Παπάζογλου - Τα χαϊρια μας εδώ”, Γιώργης Παπάζογλου, Ταμείον Θράκης “Γιάννης Παπαϊωάννου: Ντρόμπρα και σταράτα”, Κώστας Χατζηδουλής, Κάκτος

“Βασίλης Τσιτσάνης - Η ζωή μου και το έργο μου”, Κώστας Χατζηδουλής, Νεφέλη “Η Κλίκα”, διαδικτυακό περιοδικό για το λαϊκό τραγούδι “Ρεμπέτικο Φόρουμ”, Φόρουμ συζήτησης για το λαϊκό τραγούδι

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

προτάσεις ϐ 41

“30 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΔΑΡΑΣ”

“Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι” Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι Νύχτωσε και στο Γεντί Κι όμως ένα παλικάρι Δεν μπορεί να κοιμηθεί Το τραγούδι αυτό -ένα από τα κορυφαία ίσως ζεϊμπέκικα μαζί με το “Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας” του Μάνου Λοΐζου, και το “Της γερακίνας γιος” του Βασίλη Τσιτσάνη- γράφτηκε από τον Απόστολο Καλδάρα στα χρόνια του Εμφυλίου, όταν ένα βράδυ στη Θεσσαλονίκη είδε σε ένα παράθυρο του Γεντί Κουλέ έναν πολιτικό κρατούμενο.

Ο Απόστολος Καλδάρας (1922-1990) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς λαϊκούς συνθέτες και στιχουργούς, με διαχρονικές κι αναγνωρίσιμες επιτυχίες. Ενα αντιπροσωπευτικό δείγμα της δισκογραφίας του είναι δύο δίσκοι, αρχικά των 33 στροφών που κυκλοφορούν πλέον και σε CD’s, από τη “MINOS-EMI”. Πρόκειται για ηχογραφήσεις της πρώιμής του δισκογραφίας, μεταγενέστερες διασκευές κι άλλες πιο πρόσφατες επιτυχίες, με τις χρυσές φωνές των λαϊκών πάλκων Γρηγόρη Μπιθικώτση, Στέλιο Καζαντζίδη, Στράτο Παγιουμτζή, Βίκυ Μοσχολιού, Ρένα Ντάλλια και πολλών άλλων.

Αραγε τι περιμένει Απ’ το βράδυ ως το πρωί Στο στενό το παραθύρι Που φωτίζει το κελί Ο ίδιος ο Καλδάρας αναγκάστηκε να λογοκρίνει μόνος του το τραγούδι του προκειμένου ν’ αποφύγει την απαγόρευση εκείνη την εποχή. Το τραγούδι φυσικά δεν ηχογραφήθηκε τότε αλλά κι όταν ηχογραφήθηκε αργότερα, είχε αλλαγές στην πρώτη και δεύτερη στροφή, ενώ μια ολόκληρη στροφή έλειπε. Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει Μα διπλό είναι το κλειδί Τι έχει κάνει και το ‘ρίξαν Το παιδί στη φυλακή Ο ίδιος ο Καλδάρας, αποκατέστησε την αλήθεια σε μια συνέντευξή του στο βιβλίο “Το κοινωνικό λαϊκό τραγούδι” (εκδ. “Οδηγητής”) στην οποία δίνει ολόκληρο το τραγούδι… Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει Με βαρύ αναστεναγμό Ας μπορούσα να μαντέψω Της καρδιάς του τον καημό. «Iσως κάποιοι πουν πως ξεχωρίζω το “Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι”. Oχι. Αυτό το αγαπώ γιατί είναι ζωντανό. Δε μου έδωσε κάποιος το στίχο να βάλω τη μελωδία εγώ. Το έζησα τότε με τις συλλήψεις του 1945 μετά τους Γερμανούς, όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος. Ημουν στη Θεσσαλονίκη φοιτητής. Εργαζόμουν για να εξοικονομήσω τα προς το ζην, σ’ ένα κέντρο, μ’ ένα φίλο, του οποίου το σπίτι ήταν στην Ακρόπολη κάτω από το Γεντί Κουλέ. Πηγαίναμε συχνά στο σπίτι αυτό. Τότε μαζεύανε όλους τους αριστερούς στο Γεντί Κουλέ. Ενα σούρουπο φεύγοντας από το σπίτι αυτό, και βλέποντας τη σιλουέτα του Γεντί Κουλέ, αυτό μου μίλησε, μου έδωσε την ιδέα. Γι’ αυτό και πριν είπα: Νύχτωσε και στο Γεντί /το σκοτάδι είναι βαθύ/ κι όμως ένα παλικάρι/ δεν μπορεί να κοιμηθεί./ Αραγε τι περιμένει /όλη νύχτα ως το πρωί/ στο στενό το παραθύρι που φωτίζει το κελί; όχι “με κερί” αυτά μας τα ‘κανε η λογοκρισία αργότερα). Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει/ μα διπλό είναι το κλειδί/ τι έχει κάνει και το ρίξαν / το παιδί στη φυλακή; Θέλω να πω ότι αυτό το τραγούδι το αγαπώ πολύ, γιατί είναι ζωντανό για μένα».

“Το Κορίτσι Ταξιδιώτης” Σκηνοθεσία: Perry Ogden Το “Pavee Lackeen” (Το Κορίτσι Ταξιδιώτης) διηγείται την ιστορία της Γουίνι, ενός δεκάχρονου κοριτσιού από την Ιρλανδία που ζει με τη μητέρα της και τ’ αδέλφια της στον καταυλισμό μιας υποβαθμισμένης βιομηχανικής περιοχής του Δουβλίνου. Είναι “Ταξιδιώτες”, δηλαδή ένα είδος Ιρλανδών τσιγγάνων που ζουν σα νομάδες κι αντιμετωπίζουν το ρατσισμό και την κοινωνική αποξένωση από την “οργανωμένη κοινωνία”. Η ταινία παρακολουθεί τη ζωή μερικών εβδομάδων της Γουίνι, που παλεύει να βρει την ταυτότητά της σαν νεαρή “ταξιδιώτισσα” στη σύγχρονη Ιρλανδία. Περνάει το χρόνο της περιπλανώμενη ανάμεσα στα μαγαζιά, κλέβοντας στο Δουβλίνο, ενώ η μητέρα της, Ρόζι, παλεύει να τα φέρει βόλτα η οικογένεια μέσα στην τοπική κοινωνία. Το “Pavee Lackeen” παρουσιάζει ένα τολμηρό πορτρέτο μιας περιθωριοποιημένης κοινωνίας, που ζει τριτοκοσμικά σε μια σύγχρονη και σύμφωνα και με την Ευρωπαϊκή Ενωση «ευημερούσα χώρα, που ζει το οικονομικό θαύμα», όπως η Ιρλανδία… Από 19 Μάρτη στους κινηματογράφους

“Η Επανάσταση των γαρυφάλλων” Της Maria De Medeiros Στην Πορτογαλία, τη νύχτα της 24ης προς την 25η Απριλίου του 1974, το ραδιόφωνο αναμεταδίδει ένα απαγορευμένο τραγούδι, την “Grοndola”. Θα μπορούσε ίσως να είναι απλά η επαναστατική πράξη ενός δημοσιογράφου. Στην περίπτωση αυτή η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε λογική εκτίμηση. Το τραγούδι αυτό αποτέλεσε το σύνθημα του στρατιωτικού κινήματος που οργάνωσε το Κίνημα Ενόπλων Δυνάμεων και που έμελλε να αλλάξει το μέλλον της μικρής αυτής χώρας. Το κίνημα αυτό παρά τη συμμετοχή του στρατού δεν ήταν ένα συνηθισμένο πραξικόπημα αλλά μια πραγματική λαϊκή επανάσταση, στην οποία συμμετείχαν πολλές λαϊκές και ριζοσπαστικές οργανώσεις καθώς και το ΚΚ Πορτογαλίας. Από την αρχή βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των αγώνων και των ριζοσπαστικών αλλαγών, όπως η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, ο τερματισμός της αποικιοκρατικής παρουσίας στην Αφρική, και τα μέτρα κατά των μονοπωλίων και των μεγαλογαιοκτημόνων προς όφελος των εργατών και των φτωχών αγροτών. Στις τρεις το πρωί, οι επαναστάτες παρελαύνουν στη Λισσαβόνα. Μέσα σε 24 ώρες, η πιο παλιά δικτατορία της Ευρώπης που είχε ήδη συμπληρώσει σαράντα δύο χρόνια ζωής, ανατρέπεται… Από 23 Απρίλη στους κινηματογράφους

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

διεθνή ϐ 43

44 ϐ διεθνή χρoνια ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Μέχρι τη νίκη! Για Πάντα!

έτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την πρωτοχρονιά του 1959, όταν οι Κουβανοί επαναστάτες με αρχηγό τον κομμουνιστή επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα έμπαιναν θριαμβευτές στην Αβάνα, την οποία λίγες μέρες πριν είχε εγκαταλείψει κυνηγημένος ο δικτάτορας Μπατίστα. Τις επόμενες μέρες η Αβάνα υποδεχόταν τον επικεφαλής των επαναστατών, Φιντέλ Κάστρο Ρους, που έφτανε στην πόλη για να αναλάβει την ηγεσία της πρώτης επαναστατικής κυβέρνησης της Κούβας. Το 1961, ο Φιντέλ Κάστρο διακηρύσσει το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης. Σήμερα, 50 χρόνια μετά, ο κουβανικός λαός με τους αγώνες του έχει καταφέρει πολλά για τα οποία αξίζει να περηφανεύεται και συνεχίζει να οικοδομεί το σοσιαλισμό, παρά τα αμέτρητα εμπόδια, τις “τρικλοποδιές” και προσπάθειες υπονόμευσης από τον ιμπεριαλισμό παρά το δολοφονικό αποκλεισμό που του έχει επιβληθεί από τις ΗΠΑ. Το αναμφισβήτητο δικαίωμα στη ζωή, τη δουλιά, τη μόρφωση, την υγεία είναι μόνο ένα μέρος των επιτευγμάτων που πέτυχε ο κουβανικός λαός με την επανάστασή του, κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚ Κούβας. Από την πρώτη στιγμή της επανάστασης η Κούβα δέχτηκε τη διεθνιστική βοήθεια και υποστήριξη της ΕΣΣΔ και των χωρών της σοσιαλιστικής κοινότητας στον αγώνα για να σταθεί στα πόδια της. Ανάλογη διεθνιστική βοήθεια προσφέρει η Κούβα, παρά τις δύσκολες συνθήκες, σε πολλές χώρες του λεγόμενου “Τρίτου Κόσμου” μέχρι και σήμερα, με τη συμμετοχή χιλιάδων Κουβανών επιστημόνων που εκπαιδεύτηκαν στην Κούβα σε προγράμματα παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και καταπολέμησης του αναλφαβητισμού. Με αφορμή την 50η επέτειο από τη νίκη της κουβανικής επανάστασης η Κούβα ετοιμάζεται να φιλοξενήσει αυτό το καλοκαίρι τις πολύμορφες αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις της ΠΟΔΝ, καθώς και μπριγάδες αλληλεγγύης. Η ΚΝΕ δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη σημαντική εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης. Στα επόμενα φύλλα του “Ο” θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε σημαντικές στιγμές της ιστορίας της Κούβας και του αγώνα του λαού της για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεών του, την υπεράσπιση του σοσιαλισμού, κόντρα στις λυσσαλέες προσπάθειες του ιμπεριαλισμού να κάμψει το ηθικό του.

ΠΟΔΝ

“Θα νικήσουμε τον ιμπεριαλισμό”

ις σημαντικότερες διεθνείς αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις της νεολαίας διοργανώνει το φετινό καλοκαίρι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ) στην Κούβα, κάτω από το σύνθημα “Θα νικήσουμε τον ιμπεριαλισμό”. Το 2009 συμπληρώνονται τα 60 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, της φονικής πολεμικής μηχανής των ιμπεριαλιστών που πάνω από μισό αιώνα σπέρνει τον όλεθρο και την καταστροφή στους λαούς. Από την άλλη μεριά, όμως, συμπληρώνονται τα 50 χρόνια από τη νίκη της κουβανικής επανάστασης, η οποία παραμένει ζωντανή και συνεχίζεται παρά τις προσπάθειες του ιμπεριαλισμού, αποτελώντας φωτεινό παράδειγμα για τους λαούς του κόσμου, αφού δείχνει πως ο ιμπεριαλισμός μόνο ανίκητος δεν είναι. Πολύμορφες εκδηλώσεις και σεμινάρια θα λάβουν χώρα στην Αβάνα στις 28-30 Ιούλη, ενώ τις ημέρες πριν και μετά το τριήμερο των αντιιμπεριαλιστικών εκδηλώσεων θα διοργανωθούν 10ήμερες μπριγάδες εθελοντικής εργασίας από τις διεθνείς οργανώσεις που θα λάβουν μέρος. Οι αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις νεολαίας απ’ όλο τον κόσμο, θα έχουν έτσι την ευκαιρία έτσι να βρεθούν και να δουλέψουν δίπλα στον κουβανικό λαό, να γνωρίσουν τις κατακτήσεις του, αλλά και να συζητήσουν, να ανταλλάξουν πολύτιμη εμπειρία από τους αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για να ανοίξουν νέοι δρόμοι για τους λαούς σε όλο τον κόσμο.

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

«Αυτό που θα δείτε στην Κούβα είναι ένας λαός χαρούμενος, με διάθεση να συνεχίσει την επανάσταση, έχοντας πίστη στη νίκη της»

ΚΝΕ

Μπριγάδα της ΚΝΕ στην Κούβα

Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη

Επάνω: από την περσινή μπριγάδα στην Κούβα, που έγινε προς τιμή των 40 χρόνων της ΚΝΕ

Διαγωνισμός καλλιτεχνικής αφίσας Μ ε αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη νίκη της κουβανικής επανάστασης, η ΚΝΕ καλεί νέους καλλιτέχνες, φοιτητές Σχολής Καλών Τεχνών και σπουδαστές γραφιστικής να συμμετέχουν στο διαγωνισμό καλλιτεχνικής αφίσας με θέμα την επέτειο της νίκης του κουβανικού λαού. Οι αφίσες θα κριθούν από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αβάνας και οι καλύτερες 20 θα εκδοθούν σε σχετικό λεύκωμα. Οσοι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για το διαγωνισμό και να δηλώσουν συμμετοχή μπορούν να επικοινωνήσουν με την ΚΝΕ στα τηλέφωνα 2102592321 και 2102592611, στην ταχυδρομική διεύθυνση: λεωφόρος Ηρακλείου 145, ΤΚ 14231, Νέα Ιωνία, αλλά και ηλεκτρονικά μέσα από την ιστοσελίδα της ΚΝΕ (www.kne.gr) και στο email kne@kne.gr.

Εκδηλωσεις

Και φέτος στην υπηρεσία της Επανάστασης! Ο προλεταριακός διεθνισμός και η διεθνιστική αλληλεγγύη κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες είναι συστατικό γνώρισμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης και δράσης τους. Οπως και προηγούμενες χρονιές, έτσι και φέτος η ΚΝΕ διοργανώνει μπριγάδα εθελοντικής εργασίας στη σοσιαλιστική Κούβα, τιμώντας έτσι και τα 50 χρόνια της κουβανικής επανάστασης. Οι μπριγάδες εθελοντικής εργασίας δεν είναι δραστηριότητα άγνωστη στην ΚΝΕ. Η πρώτη μπριγάδα αλληλεγγύης της ΚΝΕ έγινε στη Νικαράγουα το 1985, ενώ η Κούβα αποτέλεσε προορισμό των ΚΝίτικων μπριγάδων για πρώτη φορά το 1993. Η πιο πρόσφατη μπριγάδα της ΚΝΕ επισκέφτηκε την Κούβα το καλοκαίρι που μας πέρασε. ΚΝίτες και ΚΝίτισσες βοήθησαν σε διάφορες γεωργικές εργασίες, εκφράζοντας και έμπρακτα την αμέριστη αλληλεγγύη της Οργάνωσης στη σοσιαλιστική Κούβα και το λαό της, που βρίσκεται στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ. Φέτος οι μπριγάδες αλληλεγγύης της ΚΝΕ θα γίνουν στο διάστημα 17-27 Ιούλη και 31 Ιούλη–10 Αυγούστου. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στις οργανώσεις της ΚΝΕ και στα τηλέφωνα 2102592307 και 6978812934.

διεθνή ϐ 45

στη σοσιαλιστική Κούβα και το λαό της

αποφασιστικότητα του κουβανικού λαού να μην κάνει βήμα πίσω από τις κατακτήσεις του και να υπερασπιστεί το σοσιαλισμό στην πατρίδα του είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν από πρώτο χέρι οι εκατοντάδες νέοι που βρέθηκαν στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης στη σοσιαλιστική Κούβα που διοργάνωσε η ΚΝΕ στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα. Στην Αθήνα διοργανώθηκαν εκδηλώσεις στις 18/3 στο ΤΕΙ Αθήνας και στις 19/3 στη Νομική σχολή με καλεσμένο τον επιτετραμένο της πρεσβείας της Κούβας στην Αθήνα, Χοσέ Κάλα. Στις 30 Μάρτη διοργανώθηκε μεγάλη εκδήλωση στη Λάρισα με προσκεκλημένο τον Κουβανό πρέσβη στην Αθήνα Ερμές Ερέρα Ερνάντες. Οι νέοι που βρέθηκαν στις εκδηλώσεις, μέσα από την πλούσια συζήτηση που έγινε, είχαν την ευκαιρία να μάθουν, έτσι, από πρώτο χέρι τους αγώνες του λαού της Κούβας, αλλά και τις πρωτόγνωρες κατακτήσεις του μέσα στα 50 χρόνια που πέρασαν από την κουβανική επανάσταση.

Η εξουσία στο λαό Εκτενής ήταν και η αναφορά του Κουβανού επιτετραμένου στο πολιτικό σύστημα της Κούβας, ως μια απάντηση στις αιτιάσεις των ιμπεριαλιστών για “έλλειμμα δημοκρατίας” στο Νησί της Επανάστασης. «Η δημοκρατία στην Κούβα αναπτύσσεται από κάτω προς τα πάνω. Στη χώρα μας δεν υπάρχει κάποιο κόμμα που δίνει το χρίσμα στους υποψήφιους για τα δημόσια αξιώματα, αλλά είναι οι ίδιοι οι πολίτες που στις συνελεύσεις τους προτείνουν και ψηφίζουν τους αντιπροσώπους τους σε όλα τα επίπεδα της εξουσίας», ανέφερε ο Χοσέ Κάλα.

Λευτεριά στους 5 Κουβανούς πατριώτες! Τέλος, ιδιαίτερη μνεία έγινε στην υπόθεση των 5 Κουβανών πατριωτών, οι οποίοι κρατούνται εδώ και πάνω από 10 χρόνια στις φυλακές των ΗΠΑ με χαλκευμένες κατηγορίες περί “κατασκοπείας”. «Η διαδικασία για την απελευθέρωση των 5 Κουβανών δεν είναι τόσο μια δικαστική διαδικασία, αλλά μια πολιτική διαδικασία», ανέφερε σχετικά ο Κουβανός αξιωματούχος. «Για παράδειγμα, ο τόπος που διεξήχθησαν οι δίκες στις ΗΠΑ, οι δικαστικές αρχές και οι ένορκοι επιλέχθηκαν με τέτοια κριτήρια. Για παράδειγμα, είδαμε ότι οι δικαστές και νομικοί που επιλέχθηκαν ήταν άνθρωποι που είχαν σχέση με την αμερικανοκουβανική μαφία

του Μαϊάμι», συνέχισε και κάλεσε τους νέους της Ελλάδας να δείξουν με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των 5 Κουβανών να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Οργανώνοντας τη λαϊκή δικαιοσύνη Τη στιγμή που στη χώρα μας γίνεται όλο και περισσότερο φανερός ο ταξικός ρόλος της δικαιοσύνης στο αστικό πολιτικό σύστημα, με εισαγγελείς και δικαστές να καταδιώκουν τους αγωνιστές προσπαθώντας να κάμψουν τους αγώνες του λαού, οι νέοι στην Αθήνα είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τον τρόπο που λειτουργεί η δικαιοσύνη στην Κούβα. Ο επιτετραμένος της πρεσβείας της Κούβας, Χοσέ Κάλα, ανέλυσε ενδελεχώς την πορεία και τη σημερινή δομή του συστήματος απονομής της λαϊκής δικαιοσύνης στην Κούβα, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που οργανώθηκε στη Νομική σχολή της Αθήνας. «Οι δικαστές στην Κούβα είναι επαγγελματίες, επιστήμονες του Δικαίου, αλλά και μη-επαγγελματίες, πολίτες που είναι παραδείγματα στη ζωή και τη δουλιά τους. Οι επαγγελματίες δικαστές έχουν τη γνώση των νόμων, ενώ οι μη-επαγγελματίες δικαστές, εργαζόμενοι, φέρνουν στην απονομή δικαιοσύνης την πείρα από την άσκηση του επαγγέλματός τους και την καθημερινή ζωή. Ετσι στην εκδίκαση της υπόθεσης υπάρχει και το κριτήριο το νομικό, αλλά και το κοινωνικό κριτήριο. Παράλληλα σε κάθε διάδικο είναι εξασφαλισμένο το δικαίωμα της υπεράσπισης. Μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ένα σύστημα απονομής δικαιοσύνης το οποίο πραγματικά υπερασπίζεται το συμφέρον του λαού.» Ακόμα σημαντική πτυχή της οργάνωσης της δικαιοσύνης στην Κούβα είναι η λογοδοσία των δικαστών κάθε βαθμίδας στα όργανα, τα οποία τους εξέλεξαν.

«Ελάτε να συζητήσετε με την Κουβανική νεολαία» Κλείνοντας την εισαγωγική του ομιλία στην εκδήλωση της ΚΝΕ, ο Χοσέ Κάλα, απεύθυνε κάλεσμα στους νέους να επισκεφτούν την Κούβα και να γνωρίσουν από κοντά τη νεολαία της: «Σας προσκαλώ, όσους αποφασίσουν να έρθουν στην Κούβα ως μέρος των διεθνών μπριγάδων να συζητήσουν με την κουβανική νεολαία. Αυτό που θα δείτε είναι ένας λαός χαρούμενος, με διάθεση να συνεχίσει την επανάσταση, έχοντας πίστη στη νίκη της». Η.Μ.

46 ϐ διεθνή

ροφορIα της ΕΕ

αυ ΑντικομμουνιστικH στ

Αλλάζουν το παρελθόν

για να σταματήσουν το μέλλον!

νήσιο τέκνο των μονοπωλίων και του καπιταλισμού, η Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσα από αποφάσεις και σχεδιασμούς, δε θα μπορούσε παρά να υπερασπίζεται και να διασώζει την εξουσία της, ειδικά στις περιόδους της κρίσης του, όταν σε όλο της το μεγαλείο φανερώνεται η σαπίλα και η παρακμή του. Ετσι, με πρωτοβουλία της τσέχικης προεδρίας, η ΕΕ συνεχίζει στο δρόμο που άνοιξε το 2005 το “αντικομμουνιστικό μνημόνιο” του Συμβουλίου της Ευρώπης. Μετά από διάφορες “ζυμώσεις” στο εσωτερικό του Ευρωκοινοβούλιου και της Ευρωπαϊκής

Επιτροπής, στις 25 Μάρτη κατατέθηκαν από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ομάδα όπου συμμετέχει η ΝΔ), τους Σοσιαλιστές (όπου συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ), την Ενωση για την Ευρώπη των Εθνών, τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους ψηφίσματα και στα οποία κοινός τόπος είναι ο χυδαίος αντικομμουνισμός και η εξίσωση του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα με το φασισμό που τέθηκαν στην ολομέλεια της Ευρωβουλής στις 2 Απρίλη.

Στόχος το λαϊκό κίνημα Η νέα αντικομμουνιστική επίθεση από την ΕΕ έχει σκοπό να ξαναγραφτεί η ιστορία σύμφωνα με τις σύγχρονες επιταγές του κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεριζωθεί από τη συνείδηση των ανθρώπων η αναμφισβήτητη προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος, ενώ παράλληλα να παγιωθεί η «κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα» που υπαγορεύει το μονόδρομο της ΕΕ. Ηδη σε μια σειρά από χώρες, η Ευρωπαϊκή “δημοκρατία” τους έχει απαγορεύσει δια ροπάλου ακόμα και την παραμικρή αναφορά στην κομμουνιστική ιδεολογία, τα σύμβολά της και κομμουνιστικά κόμματα και οργανώσεις (δες Τσεχία, Βαλτικές χώρες και αλλού), ενώ παράλληλα στις ίδιες χώρες οι συνεργάτες των Γερμανών ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου τιμώνται σαν ήρωες. Γιατί, αυτό που ενοχλεί τους ιμπεριαλιστές δεν είναι οι «εκατόμβες θυμάτων του κομμουνισμού» ή «η παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων» που παρουσιάζει η γκεμπελική τους προπαγάνδα. Είναι το γεγονός ότι οι λαοί πήραν την τύχη τους στα χέρια τους, τσακίζοντας την εξουσία

των καπιταλιστών και χτίζοντας τη δική τους εξουσία. Στο στόχαστρο της ΕΕ δεν μπαίνουν μόνο οι κομμουνιστές, αλλά το εργατικό και λαϊκό κίνημα, στο οποίο προσπαθούν να απαγορεύσουν την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό και την προοπτική της οικοδόμησης μιας άλλης κοινωνίας: της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής.

Καθήκον η αντίσταση Μπροστά σ’ αυτήν τη μνημειώδη προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, η οποία προαναγγέλει ταυτόχρονα επίθεση και στα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα των λαών, δεν πρέπει να μείνει κανένας δημοκρατικός και προοδευτικός άνθρωπος αδιάφορος, χωρίς να αντιδράσει και να οργανώσει τον αγώνα του μπροστά και στις νέες αυτές μεθοδεύσεις. Για τους κομμουνιστές, ένα πράγμα είναι σίγουρο, δεν πρόκειται να σκύψουν το κεφάλι και να υπογράψουν δήλωση μετανοίας στον ιμπεριαλισμό. Αντίθετα, θα συνεχίσουν να παλεύουν για την ανατροπή του, για να ανοίξει η προοπτική του σοσιαλισμού για τους λαούς.

19ο Συνέδριο SDAJ ”Δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους!” Πραγματοποιήθηκαν στις 1415 Μάρτη οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (SDAJ), στο Ανόβερο της Γερμανίας με την εκλογή του νέου ΚΣ της Οργάνωσης και του σ. Μπιορν Σμιτ στη θέση του Γραμματέα. Εκ μέρους της ΚΝΕ παραβρέθηκαν στο συνέδριο οι σ. Αννα Γρηγοριάδου και Αντώνης Καλύβας, μέλη του ΚΣ και ο Μιχάλης Γεωργίου, στέλεχος της Οργάνωσης Γερμανίας της ΚΝΕ. Στην ομιλία του ο Μπιορν Σμιτ, έκανε μία πολιτική ανάλυση της σημερινής κατάστασης αναδεικνύοντας το γεγονός ότι η εργατική τάξη και οι καπιταλιστές δεν έχουν κοινά συμφέροντα.. Ακόμα, τονίστηκε πως η καπιταλιστική κρίση έχει ως αιτία της τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και την υπερσυσσώρευση κερδών στα χέρια λίγων. Υπογραμμίστηκε, επιπλέον, ότι η εργατική τάξη δεν πρέπει να κάνει καμιά θυσία για το κεφάλαιο, αλλά να περάσει στην

αντεπίθεση με όπλο την ταξική ενότητα και αλληλεγγύη. Μιλώντας εκ μέρους της ΚΝΕ, η σ. Αννα Γρηγοριάδου, χαιρέτισε το συνέδριο τονίζοντας πως αυτό αποτελεί έρεισμα για δυνάμωμα της συνεργασίας μεταξύ των οργανώσεων και δίνει τη δύναμη για δυνατότερους αγώνες. Παράλληλα, ανέδειξε τη λειτουργία του γερμανικού κόμματος “Αριστερά” (Die Linke), το οποίο παίζει τον ίδιο ρόλο με το δικό μας Συνασπισμό και προβάλλει σαν λύση μία καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού. Η ομιλία χειροκροτήθηκε θερμά, αναδεικνύοντας το σημαντικό ρόλο που παίζει η πολιτική του ΚΚΕ σε διεθνές επίπεδο και τη δημιουργική επίδραση που έχει στις οργανώσεις άλλων χωρών. Το συνέδριο της SDAJ προγραμμάτισε για το επόμενο διάστημα δύο σημαντικές καμπάνιες. Η πρώτη είναι ενάντια στη στρατιωτικοποίηση και την αστυνόμευση στη Γερμανία και η δεύτερη θέτει ως βασικό άξονα της δουλιάς της οργάνωσης την εκπαίδευση και το σχολείο. Το τελευταίο εξάμηνο έχουν πραγματοποιηθεί στη Γερμανία πολλές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες για το σχολικό σύστημα, το οποίο και θεωρείται το πιο ταξικό στην Ευρώπη.

Σεμινάριο της ΠΟΔΝ για την εκπαίδευση

Παράλληλα με το συνέδριο της SDAJ πραγματοποιήθηκε στο Ανόβερο στις 13 Μάρτη διεθνές σεμινάριο της Επιτροπής Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής (CENA) της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ) με θέμα την εκπαίδευση. Στο σεμινάριο συμμετείχαν η ΚΝΕ, η SDAJ, η Ελεύθερη Γερμανική Νεολαία (FDJ), η ΚΝ Πορτογαλίας, η ΚΝ Αυστρίας, η Ενωση Νέων Κομμουνιστών Ισπανίας, οι Κολλεκτίβες Νέων Κομμουνιστών Ισπανίας και η Ομοσπονδία Κομμουνιστικής Νεολαίας Ιταλίας. Στο σεμινάριο έγινε συζήτηση και ανταλλάχτηκε εμπειρία από τους τομείς της δευτεροβάθμιας, της επαγγελματικής και της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης σε κάθε χώρα. Τα συμπεράσματα ήταν ενδιαφέροντα. Η πολιτική της ΕΕ με τη στρατηγική της Λισαβόνας είναι ενιαία για όλα τα κράτη της και αφορά στην αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης με στόχο την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων στο πλαίσιό της. Υπήρξε η εκτίμηση ότι θα συνεχιστούν οι αντιδράσεις μαθητών και φοιτητών, με την ενεργή παρέμβαση των οργανώσεων στις χώρες τους. Επιπλέον, αναδείχτηκε η αναγκαιότητα συντονισμού της δράσης απέναντι στον κοινό εχθρό και στις κοινές κατευθύνσεις του. Μιχάλης Γεωργίου

Οδηγητής ϐ Απρίλης 2009

αντιιμπεριαλιστική πάλη ϐ 47

60 χρόνια ΝΑΤΟ

Να διαλύσουν οι λαοί τη φονική μηχανή ΑθΗνα Μαζική αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση Χιλιάδες εργαζομένων και νεολαίας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) και βρέθηκαν στις 20 Μάρτη στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση και πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία. Στην κινητοποίηση συμμετείχε το ΠΑΜΕ, πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τη ΓΓ της ΚΕ σ. Αλέκα Παπαρήγα, ενώ χαιρετισμό απεύθυνε ο Ντραγκομίρ Βουσίτσεβιτς, μέλος του ΔΣ του “Φόρουμ του Βελιγραδίου για έναν κόσμο των ίσων”. Παράλληλα αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις και πορείες οργάνωσαν οι κατά τόπους Επιτροπές Ειρήνης σε μια σειρά πόλεις της Ελλάδας. Στο χαιρετισμό του ο Ν. Βουσίτσεβιτς, με αφορμή τα 10 χρόνια από τις αιματηρές επιδρομές του ΝΑΤΟ στην τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Γιουγκοσλαβίας, αναφέρθηκε στους αγώνες του ελληνικού λαού, ο οποίος όρθωσε το ανάστημά του στους ιμπεριαλιστές, για να υπερασπιστεί τον ηρωικό αγώνα του λαού της Γιουγκοσλαβίας ενάντια στο ΝΑΤΟϊκό εισβολέα. Την κεντρική ομιλία της εκδήλωσης εκφώνησε η Γραμματέας της ΕΕΔΥΕ και βουλευτής του ΚΚΕ σ. Βέρα Νικολαΐδου, η οποία υπογράμμισε ότι απάντηση στο “μαύρο μέτωπο” των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι ένα μεγάλο φιλειρηνικό αντιιμπεριαλιστικό λαϊκό μέτωπο, ενώ κλείνοντας υπογράμμισε ότι: «οι ιμπεριαλιστές δεν είναι παντοδύναμοι. Το μαρτυρά αυτό η καπιταλιστική κρίση, η αντίσταση των λαών σε Ιράκ - Αφγανιστάν, τα βήματα των λαών της Νότιας Αμερικής, το ηρωικό παράδειγμα της σοσιαλιστικής Κούβας».

ΣτρασβοYργο

Βελιγρaδι

Παρεμποδίζουν τις διαδηλώσεις

Ανεξίτηλα τα σημάδια του ΝΑΤΟϊκού εγκλήματος Δέκα χρόνια μετά τους ανηλεείς βομβαρδισμούς της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας από τους ΝΑΤΟϊκούς φονιάδες διοργανώθηκε στο Βελιγράδι, που ισοπεδώθηκε τις 78 μέρες των βομβαρδισμών, η διεθνής διάσκεψη του “Φόρουμ του Βελιγραδίου για έναν κόσμο των ίσων”. Στη διάσκεψη συμμετείχε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, σ. Αλέκα Παπαρήγα, καθώς και αντιιμπεριαλιστικά κινημάτα και φορείς από 45 χώρες. Επίσης, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης με την πρόεδρό του Σοκόρο Γκόμες, και το γενικό γραμματέα του και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, σ. Θανάση Παφίλη και τον εκτελεστικό γραμματέα Ηρακλή Τσαβδαρίδη. Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ παρενέβη στη Η αφίσα του Παγκόσμιου Συμβούλιου Ειρήνης για την καμπάνια του ενάντια στο ΝΑΤΟ

διεθνή συνδιάσκεψη με τοποθέτηση της σ. Αλέκας Παπαρήγα, η οποία μεταξύ άλλων τόνισε την ανάγκη «να δυναμώσει η πάλη για την αναγνώριση του δικαιώματος κάθε λαού να μπορεί να επιλέγει ο ίδιος το δρόμο της δικής του ανάπτυξης. Ενα δικαίωμα, που μπορεί να κατοχυρώσει μια άλλου είδους ανάπτυξη, προς όφελος του λαού, έξω από τις ιμπεριαλιστικές οργανώσεις, με ανοιχτή την προοπτική της οικοδόμησης της νέας σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας, που αποτελεί και τη μοναδική πραγματική εναλλακτική λύση για τους λαούς.» Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, ακόμα, είχε συναντήσεις με Σέρβους αξιωματούχους, αντιπροσωπείες Κομμουνιστικών Κομμάτων της Σερβίας, ενώ επισκέφτηκε και σημεία της πόλης που ισοπεδώθηκαν από τους βομβαρδισμούς.

Αγωνιστικά ετοιμάζονται να “υποδεχτούν” τα γενέθλια του ΝΑΤΟ αντιιμπεριαλιστές και φιλειρηνιστές απ’ όλη την Ευρώπη, κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής (3-4 Απρίλη) της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στο Στρασβούργο. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η ΠΣΕ έχει προγραμματίσει τη διοργάνωση διεθνούς σεμινάριου για τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ, ενώ για το Σάββατο 4 Απρίλη είναι προγραμματισμένη πορεία διαμαρτυρίας με τη συμμετοχή οργανώσεων και φορέων απ’ όλη την Ευρώπη, ανάμεσά τους και φορείς από την Ελλάδα, όπως η ΕΕΔΥΕ και η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ. Οι γαλλικές αρχές, ωστόσο, επιτελώντας τον ταξικό τους ρόλο δεν φαίνονται διατεθειμένες να επιτρέψουν την ομαλή διεξαγωγή των κινητοποιήσεων ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής της συμμαχίας και του ίδιου του ΝΑΤΟ. Όπως καταγγέλλει με ερώτησή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ σ. Θανάσης Παφίλης: «οι γαλλικές Αρχές παρεμποδίζουν με κάθε τρόπο την ομαλή διεξαγωγή αυτών των διαδηλώσεων, σκοπεύοντας να μετατρέψουν το κέντρο του Στρασβούργου σε απαγορευμένη ζώνη και να οδηγήσουν τους διαδηλωτές και τις πορείες σε έρημες περιοχές έξω από την πόλη. Ενεργοποιούν τη δυνατότητα που τους δίνεται από τη Συνθήκη του Σένγκεν να παρεμποδίσουν την ελεύθερη κυκλοφορία, προκειμένου να εμποδίσουν διαδηλωτές από άλλες χώρες εκτός Γαλλίας ακόμα και να πλησιάσουν το Στρασβούργο και κινητοποιούν σημαντικές δυνάμεις στρατού και αστυνομίας για την αντιμετώπιση των διαδηλωτών». H.M.

Η ΚΝΕ στις κινητοποιήσεις του Βελιγραδίου Αντιπροσωπεία της ΚΝΕ, μαζί με τους ελληνικούς φορείς που συμμετείχαν στο “Φόρουμ του Βελιγραδίου” έδωσαν το δυναμικό παρόν στην κινητοποίηση που διοργανώθηκε στην πλατεία Ελευθερίας της πόλης με την αφορμή των 10 χρόνων από τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς. Ακόμα, η αντιπροσωπεία της ΚΝΕ είχε συνάντηση με την Ενωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Γιουγκοσλαβίας (SKOJ), η οποία βρίσκεται σε διαρκές κυνηγητό από τη σέρβικη κυβέρνηση, με πιο πρόσφατο κρούσμα την έξωση της οργάνωσης από τα γραφεία της στο Βελιγράδι.