odigitis_dekembris_2008 by giannis kle

Ο “Οδηγητής” κυκλοφορεί ξανά το

Σάββατο 10 Γενάρη

Οικονομία

3 μήνας μπαίνει

Νέοι εργαζόμενοι

4 μήνας βγαίνει 6 18o Συνέδριο ΚΚΕ Συνέντευξη με το Γιάννη Πρωτούλη, γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ

9 οικονομική Εξόρμηση ΚΚΕ

34 νέοι στρατευμένοι “Βύσμα” στο στρατό: Η αξιοπρέπεια και ο αγώνας είναι η μαγκιά!

Ενταγμένη στους στόχους της αντεπίθεσης!

36 νέοι μετανάστες

10 οικονομία

Μετανάστες στα σχολεία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ: Αριστούχοι στην υπηρεσία του κεφαλαίου

Αλλος πληρώνει... Αλλος χορταίνει! Η κρίση, τα μονοπώλια και οι “κρατικοποιήσεις”

14 αμφιθέατρα Καμπάνια συζήτησης και δράσης με τους σπουδαστές των ΤΕΙ Φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη

16 μαθητές ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ: Σχολεία “πρώτης κατηγορίας” για την κερδοφορία του κεφαλαίου

20 κατάρτιση Από τη δράση της ΚΝΕ στους χώρους ΟΑΕΔ στη Λάρισα Νυχτερινοί μαθητές: Πλατιά εξόρμηση της ΚΝΕ

24 νέοι εργαζόμενοι Τα καθήκοντα του εργατικού κινήματος μπροστά στην οικονομική κρίση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ: Ολοι μαζί για το 65ωρο

28 οδηγητής

πό τα μέσα του Νοέμβρη, ο “Οδηγητής” ξεκίνησε τις ραδιοφωνικές του “εξορμήσεις” μέσα από τη συχνότητα του “902 αριστερά στα FM”. Κάθε Σάββατο 2-3 το μεσημέρι, η δράση της ΚΝΕ και οτιδήποτε απασχολεί τη νεολαία, είτε εντός είτε εκτός της “επικαιρότητας” των αστικών δελτίων ειδήσεων, φιλοξενείται στη ραδιοφωνική εκπομπή του περιοδικού της ΚΝΕ. Ρεπορτάζ, νεολαιίστικα θέματα, σχόλια, ειδήσεις, καταγγελίες και ζωντανές συνδέσεις. Η αγωνιστική δραστηριότητα σε χώρους δουλιάς, σχολές και σχολεία, είναι η “ύλη” της εκπομπής. Ηδη η εκπομπή έχει φιλοξενήσει αφιέρωμα στα 35 χρόνια από το Πολυτεχνείο, ρεπορτάζ από τις μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις, συζητήσεις για την καμπάνια του ΚΚΕ στα ΤΕΙ και για τη στάση του εργατικού κινήματος απέναντι στην οικονομική κρίση. Και επειδή ο “Οδηγητής” είναι και δική σου υπόθεση, δική σου υπόθεση είναι και η… εκπομπή του. Καθημερινά στο mail του “Οδηγητή” (mail@odigitis.gr), στα τηλέφωνα του περιοδικού και του σταθμού, περιμένουμε τις δικές σου ειδήσεις, σχόλια, ρεπορτάζ. Κάθε Σάββατό, λοιπόν, συντονιστείτε στον “902” γιατί “η αλήθεια γράφεται με κόκκινο” αλλά ακούγεται κιόλας! Σύντομα, το αρχείο των εκπομπών του “Ράδιο-Οδηγητή” θα είναι διαθέσιμο και στο www.odigitis.gr

38 νέα ζευγάρια Παιδικά παιχνίδια: Μέσο χειραγώγησης ή μέσο διαπαιδαγώγησης;

40 περιβάλλον “Πράσινη” οικονομία-Ανανεώσιμη… κερδοφορία

42 όχι σε όλα τα ναρκωτικά Ενάντια στην ψεύτικη ζωή της φυγής και της μοιρολατρίας

44 νέες τεχνολογίες Blogs: Εργαλείο ή υποκατάστατο της συλλογικής πάλης;

46 ιστορία Δεκέμβρης ‘44

Τα υλικά της ΚΝΕ στην παρανομία (1968-1974): Μελετάμε, διδασκόμαστε, εμπνεόμαστε!

48 πολιτισμός

30 90 χρόνια ΚΚΕ

50 προτάσεις

Εκθεση για την 90χρονη εκδοτική δραστηριότητα του ΚΚΕ

Η ΚΝΕ στο “Συρμό”

32 35 χρόνια Πολυτεχνείο

52 διεθνή

Κρατάμε ψηλά τις σημαίες του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα!

7 συνάντηση ευρωπαϊκών ΚΝ Εκδήλωση ΚΝΕ – ΕΔΟΝ Εκλογές στις ΗΠΑ

Αντικομμουνισμός στο θέατρο

OΔΗΓΗΤΗΣ- Oργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕÈ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βεραντζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800 (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ), Εκτύπωση: Τυποεκδοτική Α.Ε, Λεύκης 134 - Κρυονέρι

Εκδήλωση – Συζήτηση του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών Για την οικονομική κρίση 15 Δεκέμβρη, 18.00 Το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών διοργανώνει εκδήλωση - συζήτηση αφιερωμένη στα 90 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ με θέμα: “Καπιταλιστική Οικονομική Κρίση: Η αντιπαράθεση μαρξισμού - λενινισμού με αστικές και οπορτουνιστικές θεωρίες και πολιτικές”. Η εκδήλωση πραγματοποιείται τη Δευτέρα, 15 Δεκέμβρη 2008, ώρα 18.00, στην Αίθουσα της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας, Θεμιστοκλέους 2 και Πανεπιστημίου.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

3 ϐ μήνας μπαίνει

Ο μεγαλύτερος θησαυρός,

η γροθιά σου!

Οταν οι εργάτες Περπατούν στην πολύβουη λεωφόρο Με τα χέρια χωμένα στις φαρδιές τσέπες της φόρμας, είναι γιατί τα χέρια ντρέπονται και κρύβονταιδεν έχουν δουλιά. Μα τότε, Ο εργάτης θα βρει, Μέσα στις φαρδιές άδειες τσέπες της φόρμας Το μεγαλύτερο θησαυρό του, Τη γροθιά του. Δ. Ρεντής, Η γροθιά

Οι μάγοι με τα δώρα… Κληρώνει το πρωτοχρονιάτικο σε λίγες μέρες, αλλά τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές και λοιπά “αναξιοπαθούντα” στρώματα της κοινωνίας δεν έχουν και καμιά μεγάλη ανάγκη. Ας είναι καλά τα παιδιά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που φρόντισαν και φέτος για τα χριστουγεννιάτικα δωράκια τύπου 28 δισ. ζεστό χρήμα στις τράπεζες, τύπου (ενός ακόμα) αντιλαϊκού προϋπολογισμού, τύπου 65ωρου70ωρου και διάσπασης του εργάσιμου χρόνου σε “παραγωγικό” και “παθητικό”. Ας είναι καλά και οι οπορτουνιστές που -άγιες μέρες που έρχονται- είπαν να μην κακοκαρδίσουν το κεφάλαιο και βγήκαν να δηλώσουν ότι “τους καλύπτουν” τα οράματα των μεγαλοτραπεζιτών για τις δημόσιες τράπεζες,

λίγο μετά που ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο το όραμα για εργάσιμο χρόνο-λάστιχο. Τόσο ριζοσπαστικές είναι οι προτάσεις τους, τόσο φιλολαϊκές και αριστερές. Τόσο αληθοφανή είναι και τα παραμύθια τους, ότι «όλοι χαμένοι βγαίνουμε από την κρίση». Κι επειδή από παραμύθια έχουν χορτάσει η εργατική τάξη και η νεολαία υπάρχει πάντα και το μαστίγιο. Δώσ’ του λοιπόν αναλύσεις για την κρίση, δώσ’ του ρεπορτάζ για τις χιλιάδες απολύσεις που έρχονται, δώσ’ του ρεπορτάζ για τον κόσμο που δεν θα έχει μία για να βγάλει τις γιορτές. Δεν τους έπιασε ο πόνος για τον κοσμάκη. Σάμπως τα περασμένα Χριστούγεννα ήταν καλύτερα για την εργατική τάξη και τη νεολαία; Μήπως όλα αυτά τα χρόνια την κερδοφορία του κεφαλαίου, τα οράματα της ΕΕ και της ΟΝΕ, δεν τα πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και η νεολαία, αυτοί που σήμερα καλούνται να πληρώσουν και την κρίση; Οχι, δεν τους έπιασε ο πόνος. Κηρύγματα υποταγής δίνουν οι άνθρωποι των μονοπωλίων, ζητώντας από τους εργαζόμενους και τη νεολαία να σκύψουν κι άλλο το κεφάλι, να κάνουν κι άλλες θυσίες για την πλουτοκρατία. Δεν θα πάρουμε! Δικό τους δημιούργημα είναι η κρίση, αυτού του συστήματος που ακούει στο όνομα καπιταλισμός, όπου όλα όσα παράγει ο κόσμος της δουλιάς, τα καρπώνονται μια χούφτα πλουτοκράτες. Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία! …και ο δικός μας μονόδρομος Μονόδρομος για τους εργαζόμενους και τη νεολαία δεν είναι, δεν μπορούν να είναι, τα νέα πακέτα για το κεφάλαιο, τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που φέρνουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Μονόδρομος δεν είναι η ενσωμάτωση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος στο πλαίσιο της “ταξικής ειρήνης” και της “συναίνεσης”, η μοιρολατρία και ο συμβιβασμός, λογικές που συστηματικά καλλιεργούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, οι οπορτουνιστές, κίνδυνοι που πάντα υπάρχουν σε τέτοιες συνθήκες. Μονόδρομος είναι η ανασύνταξη του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, η μαχητική προβολή των αιτημάτων για να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος και να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι, να παγώσουν τα δάνεια για τους άνεργους, να καταργηθούν τα επιτόκια, να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Για να καταργηθούν τα τροφεία στους δημοτικούς σταθμούς, τα δίδακτρα στα ΙΕΚ, για την αύξηση του μισθών και την αύξηση των δαπανών για Υγεία-Παιδεία,

για να μην εφαρμοστούν τα μέτρα για την περαιτέρω ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου, για τις ανατροπές στο Ασφαλιστικό. Το κυριότερο, μονόδρομος για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μονόδρομος για τη νεολαία είναι η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Γι’ αυτό και πρέπει σήμερα να διαμορφώνουμε τους όρους της λαϊκής συμμαχίας, της συμμαχίας της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των μικροαστικών στρωμάτων, της πόλης και της υπαίθρου, της νεολαίας. Του Λαϊκού Μετώπου που θα αμφισβητήσει και τελικά θα καταργήσει την εξουσία των μονοπωλίων, για μια άλλη εξουσία και οικονομία, για τον σοσιαλισμό. Με αποφασιστικότητα στις μάχες που έρχονται… Αυτός είναι ο στόχος μας. Γι’ αυτό και το επόμενο διάστημα, δίνουμε με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με ακόμη μεγαλύτερη αισιοδοξία τον καλύτερό μας εαυτό στις μάχες που έρχονται: nn Στην πανεργατική απεργία της 10ης Δεκέμβρη, ώστε χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές, νέοι από τους χώρους της κατάρτισης, να βρεθούν στο δρόμο με το ταξικό εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ. nn Στο μεγάλο άνοιγμα, τη συζήτηση, τη μελέτη των Θέσεων της ΚΕ του Κόμματός μας για το 18ο Συνέδριο, των Θέσεων για το σοσιαλισμό, που αποτελούν όπλο για το Κόμμα μας και την Οργάνωσή μας, συνολικά για την εργατική τάξη και τη νεολαία. nn Στη μάχη με το κουπόνι για να είναι η Οικονομική Εξόρμηση προς τιμήν του 18ου Συνεδρίου και για την κατασκευή του κτηρίου που θα στεγάσει το ιστορικό αρχείο του Κόμματος, απόλυτα πετυχημένη. Με την άμιλλα και τα κόκκινα μεροκάματα, με τα αγωνιστικά κάλαντα, άτομο το άτομο καλούμε τον κάθε νέο και νέα, τον κάθε εργαζόμενο να συμβάλλουν. nn Στην πανεξόρμηση με τον “Οδηγητή” που τον επόμενο μήνα συμπληρώνει ένα χρόνο αυτοτελούς κυκλοφορίας και που επιβεβαιώνει τον αναντικατάστατο ρόλο του στο πλευρό των Οργανώσεων της ΚΝΕ. Με την αισιοδοξία λοιπόν που πηγάζει από τα βήματα που το Κόμμα και η Οργάνωσή μας έχουν κάνει όλο το προηγούμενο διάστημα, δίνουμε τη μάχη μέχρι την ώρα που ο εργάτης να βρει, μέσα στις φαρδιές άδειες τσέπες της φόρμας, το μεγαλύτερο θησαυρό του, τη γροθιά του!

Εργο του Gabriel Valentin απ’ την έκθεση Εικαστικών για τα 90χρονα του ΚΚΕ

4 ϐ μήνας βγαίνει

ψαρώσει”… Κανείς να μην “ ιτρέπουν τη στιγμή, δεν επ

αυτή όπως υπάρχουν 07 οι της ΝΔ «Οι συγκυρίες, το Μάρτη του 20 αν εγ έλ τά Αυ ας. . ς» ία ς ού Εθνική Αμυν μείωση της θητε μαράκη, υπουργ εϊ σιευΜ μο η δη έλ ά γγ ιρ Βα από μια σε σα δια στόματος μέ αι ετ ίν φα μείωση της από ό,τι φημολογείται η Οι “συγκυρίες” σι έτ ι κα α ορ ήγ πολύ γρ ς σκοπιμότητας μάτων, άλλαξαν ση της εκλογική τη ζή συ ι τη ό απ βαια ριό…) κρύβοντα θητείας. Πίσω βέ υλευτής στο χω βο ο να κε υν γή λο (β τρου ίας, θέ του εν λόγω μέ μείωση της θητε Με “καρότο” τη α. των μισθοφόερ ύ ότ μο ικ ιθ ντ αρ μα υ τα ση α αύξηση το νέ τη τού. , τά ωχ υλ ι του Ευρωστρα περάσουν στα μο νια του ΝΑΤΟ κα νό ία, κα βλ α βι στ σε ” α ος οδ ατ ες ευρώ έξ άδ λι ρων, του “κρέ χι τα ν να τα στ εμπόδιο α και δεν έφ τουν άλλο ένα Παράλληλα, λες θέ οσ πρ α, ιμ σκέφτονται αναλώσ ουδάσουν, αφού σίτιση, στέγαση, σπ να ν ιώ νε γε ών οικο παιδιά των λαϊκ γω σπουδών. τη τις αναβολές λό ν ου υ με “τυράκι” ήσ ργ να κατα στη “φάκα” πο ί τε τό ασ πι ρα ν στ ό μη ικ σθοφορ Κανένας νέος να μοποιήσει το μι μι νο να ει πά ς ία μείωση της θητε τικά δόγματα! ισ αλ ρι πε ιμ τα ι κα

Από ‘δω ο Θανασάκης. Εχει περάσει επιτυχώς 2 κρίσεις, 9 προϋπολογισμούς και 4 ασφαλιστικά!

Αγωνισταράδες… «Εχει έρθει η ώρα όπου όλοι οι φοιτητές θα πρέπει να ενταχθούν αχρωμάτιστα κάτω από μια σημαία ενός κοινού αγώνα, αυτού των ΤΕΙ. Ολοι πρέπει επιτέλους να κατανοήσουν πως πιο πολλά είναι αυτά που μας ενώνουν, με στόχο την Πανεπιστημιοποίησή μας, παρά αυτά που μας χωρίζουν». Κάτω από ένα τέτοιο κείμενο καλούσαν οι ΔΑΠίτες του ΤΕΙ Καβάλας τους σπουδαστές να υπογράψουν! Το νέο φρούτο λοιπόν μετά την “ανωτατοποίηση”, λέγεται “Πανεπιστημιοποίηση”. Αλλαγή στην αλλαγή της ταμπέλας του ΤΕΙ, δηλαδή και πίσω από την ταμπέλα τα προβλήματα να οξύνονται και να διογκώνονται… και συ, που είσαι σπουδαστής, εργαζόμενος και συνεχώς στο τρέξιμο και στην εκμετάλλευση να έχεις πει και το ναι σε όλα αυτά. Αυτός κι αν είναι αγώνας! Οσο για τους σπουδαστές: όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι είναι πιο πολλά εκείνα που τους χωρίζουν με την πολιτική του κεφαλαίου και τους εκφραστές της, εντός και εκτός σχολών…

Ρε το η... Θανασάκ

Τελικά πόσο επικίνδυνο κόμμα είναι ο Συνασπισμός; Στο νυχτερινό σχολείο του Κορυδαλλού ο διευθυντής τύπωσε και μοίρασε στους μαθητές το βιογραφικό σημείωμα του Π. Λαφαζάνη, βουλευτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια εκδήλωσης για το... Πολυτεχνείο. Πρόκειται για τον ίδιο διευθυντή που παρεμποδίζει συστηματικά την παρέμβαση της ΚΝΕ απαγορεύοντας στα μέλη της Οργάνωσης να κάνουν εξόρμηση με τον “Οδηγητή”! Καθόλου τυχαία η επιλεκτική ευαισθησία του διευθυντή. Αποδεικνύεται και πάλι πώς μοναδικό μέλημά τους είναι να μην έρθουν σε επαφή οι εργαζόμενοι μαθητές με την επαναστατική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και να οδηγηθεί η δυσφορία τους στη “ζεστη” και φιλική (για το κεφάλαιο) αγκαλιά του οπορτουνισμού. Την καλύτερη απάντηση όμως έδωσαν οι ίδιοι οι μαθητές που κατήγγειλαν την ψήφιση του 65ωρου εκ μέρους του ΣΥΝ τρίβοντας στα μούτρα των οπορτουνιστών τα καλέσματα υποταγής.

Ελεος! «Η φορολογική συνείδηση είναι κοινωνική συνείδηση, ξεκινάει από τον καθένα, μας ωφελεί όλους» μας λέει ξεδιάντροπα σε διαφήμισή του το Υπουργείο Οικονομικών. Μάλλον όταν λένε ότι είμαστε σε περίοδο κρίσης εννοούν ότι ο κοσμάκης παθαίνει συνεχώς “κρίση” με αυτά που ακούει! Γιατί, όσο να ‘ναι, μια κρίση την παθαίνει κανείς όταν ακούει πως η φορολογική πολιτική που στηρίζει η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ μας “ωφελεί όλους”! Πόσο μάλλον μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού που ρίχνει νέα φορολογικά βάρη (7,4 δισ. ευρώ επιπλέον) στις πλάτες των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς και ελαφρύνει ακόμα περισσότερο τη θέση των επιχειρηματιών.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

μήνας βγαίνει ϐ 5

Ανασφάλιστος ή… επιχειρηματίας;

Εκδήλωση με θέμα την “ανάπτυξη της επιχειρηματικής συνείδησης στους νέους” πραγματοποίησαν τα δημόσια ΙΕΚ Αγ. Αναργύρων και Περιστερίου με τη συμμετοχή της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, του δήμου Περιστερίου και εκπροσώπων επιχειρήσεων όπως η DHI (ναι-ναι αυτή που αντιμετωπίζει την καράφλα…). Τη στιγμή που χιλιάδες σπουδαστές δουλεύουν ανασφάλιστοι και με τους χειρότερους όρους, πληρώνουν δίδακτρα και μαθαίνουν με σημειώσεις δεκαετίας και βάλε (τις οποίες πληρώνουν κιόλας), οι παραπάνω φορείς ανέλαβαν να μάθουν στους σπουδαστές πώς να γίνουν… καλοί επιχειρηματίες! Μάλιστα, οι διευθύνσεις των 2 ΙΕΚ έκαναν υποχρεωτική την παρακολούθηση της εν λόγω εκδήλωσης όταν από την άλλη απαγορεύουν στους σπουδαστές να κάνουν γενικές συνελεύσεις μέσα στις σχολές τους. Αμεση όμως ήταν η παρέμβαση του Συλλόγου Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ (ΣΥΣΔΙΕΚ) που πραγματοποίησε κινητοποίηση διεκδικώντας το δικαίωμα των σπουδαστών στη μόρφωση και στη δουλιά. Μετά την παρέμβαση του συλλόγου μάλιστα, πολλοί σπουδαστές αποχώρησαν από την εκδήλωση αναγνωρίζοντας τον εμπαιγμό που γίνεται σε βάρος τους ενώ την επόμενη μέρα έγινε στο ΙΕΚ Αγ. Αναργύρων Γενική Συνέλευση και κινητοποίηση με βάση το πλαίσιο αιτημάτων του συλλόγου. Οι σπουδαστές καταλαβαίνουν ότι τα δικαιώματά τους δεν είναι “τρίχες”…

μεροκάΑσχημα είναι 3 άδα; ματα την εβδομ

Τα βόδια τι σας φταίγανε; Η νεολαία ΠΑΣΟΚ στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου περιγράφει σε αφίσες και υλικά ότι σοσιαλισμός είναι: «αν έχεις μια αγελάδα να στην πάρει το κράτος και να σου δίνει μετά λίγο γάλα». Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε ότι την αγελάδα την παίρνει σήμερα το καπιταλιστικό σύστημα και μπορούν να ρωτήσουν τους ξεκληρισμένους αγρότες. Δεύτερον, θυμόμαστε και το “σοσιαλισμό” του ΠΑΣΟΚ που όχι μόνο έπαιρνε την αγελάδα αλλά χρεώνε και τους εργάτες στις τράπεζες για να πάρουν λίγο γάλα. ίλη Οπως γίνεται σήμερα επί ν Αγιο Βασ α να Γράμμα στο Φέτος θα ήθελ λη ΝΔ –και αυτή σοσιαλιστιΑγιε Βασί . ων, υ νν μο γέ ε ου έν στ ημ ρι Αγαπ το δώρο Χ υ, μο ό κή θα είναι… σθ θέ μι τρέλαιο ρμου φέρεις το ι 30 λίτρα πε κα υ ίο νε δα υν να καίω το τη δόση του ογίσει. Φτάνο ολ υπ λό ω έχ ρα. Ημουν κα μανσης. Τα όλεπτα τη μέ ερ ς υτ ρε ώ δε 2 32 ιά δουλ καλοριφέρ θόμουνα στη Κα . ν ιά τα ον Ο . χρ ες τη ρί υπερω παιδί όλη και δε ζήταγα ού ρα ργ μέ ου τη μι νω δη παραπά μος και δε νι ρό φ να α ου ήμ ιξίματ είχε απεργίες υ που έχει σφ ο αφεντικό μο στ υ. Για το μα ος λη ίρ όβ τζ σα πρ ε 0,5% ο εσ έπ ί ατ γι α ναι σε τόσο τώρα τελευταί υ Βασίλη, εί μο ιε , άγ ς, ει ασχολεί, λέει να καταλάβ ρα θα μας απ τώ ς υ μα πο να ση εί δύσκολη θέ και δεν μπορ τη βδομάδα μου καλέ ή υχ ψ η μόνο 2 μέρες ει Τον πονά ς. μα νεις. ρο δώ κο μας διευ λύ δώσει το σου ζητάω να τό αυ ΄ γι ιε μου άγ

Απάντηση από τον Αγιο Βασίλη Αγαπητέ φίλε. Αν και δεν υπάρχω, αποφάσισα να σου απαντήσω. Σε ενημερώνω ότι φέτος τα Χριστούγεννα δε θα παραδώσω κανένα δώρο λόγω συμμετοχής μου στην απεργία που έχει κηρύξει το συνδικάτο. Σε συμβουλεύω να κάνεις το ίδιο. Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Πόσο συμφωνείτε με την παρακάτω πρόταση: “Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία” Συμφωνώ απόλυτα Μάλλον συμφωνώ Μάλλον διαφωνώ Διαφωνώ ΔΞ/ΔΑ Τέτοιες (βλέπε πάνω) απίστευτες ερωτήσεις είχε το ερωτηματολόγιο που διακινούσε η εταιρεία “Κοσμοκάρ” στους εργαζομένους προκειμένου «να αξιολογήσουν την εταιρεία τους ως χώρο εργασίας». Με τέτοια ερωτηματολόγια πάνε να πείσουν τους εργαζομένους ότι εργάτες και ιδιοκτήτες είναι “συνεργάτες” για το “κοινό καλό” της επιχείρησης, ότι οι λύσεις δίνονται με “ειλικρινή” συνεννόηση με την εργοδοσία και -προς θεού- όχι με οργάνωση και αγώνα. Μάλιστα, την έρευνα αυτή διοργανώνει το ελληνικό παράρτημα της πολυεθνικής Great Place to Work Institute, η οποία διακηρύττει μέσω του site της ότι «οι καλοί εργοδότες που δημιουργούν το καλύτερο δυνατό εργασιακό περιβάλλον ενισχύουν την ικανότητα της επιχείρησης να επιτύχει καλά οικονομικά αποτελέσματα», καθώς και ότι «το κέρδος γίνεται αντιληπτό ως μέσο βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων»! Ακόμα δηλαδή και τα όποια μέτρα βελτίωσης του εργασιακού περιβάλλοντος και των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας λαμβάνονται απλά για τη μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλιάς, για να βγάζει περισσότερα κέρδη το κεφάλαιο. Ευχαριστούμε, αλλά από τέτοιες “καλοσύνες” δεν θα πάρουμε… ΥΓ. Αλήθεια, έχουμε την απορία: στο λογικό αίτημα για κατώτατο μισθό 1.400 ευρώ και 5ημερο-7ωρο-35ωρο τι “ξεκάθαρη απάντηση” έδωσε η διοίκηση;

Κάλεσμα αντεπίθεσης

ενάντια στα κηρύγματα υποταγής

ε μια περίοδο όπου τα κηρύγματα υποταγής με πρόσχημα την οικονομική κρίση πολλαπλασιάζονται, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πραγματοποιούν ένα μεγάλο, μαχητικό άνοιγμα με τις Θέσεις της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο και για το Σοσιαλισμό, προβάλλοντας την πολιτική πρόταση διεξόδου του Κόμματος και την ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, για να περάσει στην αντεπίθεση. Για όλα τα παραπάνω, ο “Ο” μίλησε με το σ. Γιάννη Πρωτούλη, γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτή του ΚΚΕ.

με το Γιάννη Πρωτούλη, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτή του ΚΚΕ

«Να αναδειχθούν οι αιτίες της κρίσης, τα καθήκοντα της εργατικής τάξης» “Ο”: Ολοι σήμερα μιλάνε για την καπιταλιστική κρίση. Τι σηματοδοτεί αυτή η περίοδος; Γιάννης Πρωτούλης:Κάθε πολιτική δύναμη που μιλάει για την κρίση, εκφράζει τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπεί, και κατά συνέπεια εκφράζει τη στρατηγική της,

κό πως το τελευταίο διάστημα, με διαφορά 1-2 ημερών, στη Βουλή η ΝΔ με τη σιωπηρή αποδοχή του ΠΑΣΟΚ αλλά και όλων των υπολοίπων ψήφιζε τα 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες, και στην Ευρωβουλή, η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, ψήφιζαν το 65ωρο. Αυτό έχει ξεχωριστό συμβολισμό γιατί δείχνει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο πάνε να αντιμετωπίσουν την κρίση που είναι δικό τους δημιούργημα. Δίνοντας από τη μια χρήμα για να ενισχυθεί το κεφάλαιο και εντείνοντας την εκμετάλλευση

αυτή η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων “golden boys”, αλλά το πιο χαρακτηριστικό προϊόν του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής την πολιτική της. Γι’ αυτό τα κόμματα της πλουτοκρατίας, όπως και ο οπορτουνισμός, θέλουν να κρύψουν ότι αυτή η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων “golden boys”, αλλά το πιο χαρακτηριστικό προϊόν του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Ο στόχος τους είναι να μην ενοχοποιηθεί το ίδιο το σύστημα στα μάτια του κόσμου και όχι μόνο να βγούνε από την κρίση αλώβητοι οι καπιταλιστές αλλά πολύ περισσότερο να πληρώσουν το μάρμαρο της κρίσης η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Γιατί ο καπιταλισμός για να ξεπεράσει την κρίση του, ένα δρόμο μονάχα έχει: την καταστροφή τεράστιων παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη και κύρια δύναμη την εργατική. Αυτό σημαίνει χιλιάδες απολύσεις, συγχωνεύσεις, συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, φτώχεια, έξαρση της ανεργίας, αφαίρεση δικαιωμάτων. Είναι χαρακτηριστι-

της εργατικής δύναμης από την άλλη. Γι’ αυτό μιλάει και το ΚΚΕ για την κρίση. Γιατί είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, και μέσα σε αυτήν την περίοδο, θέλουμε να αναδειχθούν οι αιτίες της κρίσης αλλά και τα καθήκοντα της εργατικής τάξης, τα καθήκοντα των κομμουνιστών. Συνθηματικά το λέμε: «πλήρωσες τα κέρδη τους, να μην πληρώσεις και την κρίση τους». Πολύ περισσότερο θέλουμε να αναδειχθεί το ποια είναι η κοινωνία που δεν θα έχουμε κρίσεις: η σοσιαλιστική κοινωνία, ο σοσιαλισμός. “Ο”: Ωστόσο πολλοί λένε ότι είναι μια περίοδος που πρέπει να κάνουμε όλοι λίγο κράτει, ότι όλοι βγαίνουμε χαμένοι και πρέπει να παλέψουμε για να βγούμε από την κρίση… Γ.Π.: Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος σε μια τέτοια

περίοδο να περάσει, ιδιαίτερα στο νεολαιίστικο κίνημα, η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία, ο συμβιβασμός, ο οπορτουνισμός, η παραίτηση. Αυτή τη λογική θέλουμε με κάθε τρόπο να σπάσουμε. Γι’ αυτό προβάλλουμε μια σειρά από άμεσες διεκδικήσεις και βέβαια μέσα από αυτές, όχι μόνο δεν θα παραιτηθούμε αλλά θα εντείνουμε τον αγώνα μας για να καλλιεργείται στον κόσμο, ιδιαίτερα τώρα, η διέξοδος, η κοινωνική συμμαχία που είναι πραγματικά ο δρόμος για να βγούμε από την κρίση μια και καλή. Να καλλιεργείται η ανάγκη, ο αγώνας αυτός να πολιτικοποιείται και πολιτικοποίηση σημαίνει να αρχίσει να βλέπει μια άλλη εξουσία, μια εξουσία όπου τα μέσα παραγωγής δεν θα ‘ναι στα χέρια των καπιταλιστών. Μα είναι δυνατόν, όλο το προηγούμενο διάστημα να μας λένε πως δεν υπάρχουν λεφτά και μέσα σε μια μέρα να βρίσκουν 28 δισ. για τις τράπεζες; Το θησαυρό του Μίδα ανακάλυψαν; Γι’ αυτό το ΚΚΕ μιλάει για οργάνωση της λαϊκής πάλης, ανασύνταξη του κινήματος. Τώρα είναι η ευκαιρία να προβληθούν οι διεκδικήσεις μας, με κριτήριο τις ανάγκες μας και τον τεράστιο, αμύθητο πλούτο που παράγει η εργατική τάξη. Πρέπει να υπάρχει ένα έντονο κίνημα αλληλεγγύης στους απολυμένους, για να μην απολυθούν εργαζόμενοι και πολύ περισσότερο να επαναπροσληφθούν. Να παγώσουν τα δάνεια για τους ανέργους, να καταργηθούν τα επιτόκια, να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Να παλέψουν τα νέα ζευγάρια να μην πληρώνουν τροφεία στους δημοτικούς σταθμούς. Να παλέψουν οι σπουδαστές των ΙΕΚ να μην πληρώνουν δίδακτρα. Να παλέψουν οι εργαζόμενοι συνολικά για την αύξηση του μισθού τους, να μην επιτρέψουν να εφαρμοστεί το

7 Να δείξουμε στα παιδιά της εργατικής τάξης που είναι η συντριπτική πλειοψηφία, την ταξική τους θέση, ότι το συμφέρον τους είναι στο πλευρό του Κόμματος της εργατικής τάξης

65ωρο και η διαίρεση του εργάσιμου χρόνου σε “ενεργό” και “ανενεργό”. Αυτή είναι λοιπόν η μεγάλη αντιπαράθεση που πρέπει να ανοίξει μέσα στο εργατικό κίνημα και στο κίνημα της νεολαίας, συνολικά στην κοινωνία. Είναι από τη μια μεριά τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που όσα λένε για την κρίση είναι κήρυγμα υποταγής και απ’ την άλλη όσα λέει το ΚΚΕ που είναι κάλεσμα αντεπίθεσης.

«Το 18ο Συνέδριο αποτελεί όπλο συνολικά για την εργατική τάξη» “Ο”: Ολα αυτά περιγράφονται με ένα τρόπο και στις Θέσεις για το 18ο Συνέδριο. Τι μπορούμε να πούμε ότι σηματοδοτεί το Συνέδριο για το Κόμμα μας, αλλά και για τη νεολαία γενικότερα; Γ.Π.: Το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας είναι Συνέδριο αντεπίθεσης, Συνέδριο που δείχνει τα βήματα ωρίμανσης που έχει κάνει το Κόμμα μας, ιδιαίτερα μετά τη δύσκολη περίοδο της δεκαετίας του ’90. Αποτελεί πολύ μεγάλο όπλο όχι μόνο για τους κομμουνιστές, αλλά και για την εργατική τάξη, τη νεολαία, συνολικά τους ανθρώπους του μόχθου. Να σημειώσουμε ορισμένα βήματα του Κόμματός μας, τα οποία και αποτελούν μεγάλο εφόδιο για την ΚΝΕ: Είναι πολύ μεγάλο όπλο η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος για τη νεολαία, που έγινε με απόφαση του 17ου Συνεδρίου, στην εξειδίκευση, στην καλή γνώση της κατάστασης των νέων ανθρώπων, και

των τμημάτων της νεολαίας, στην εξειδίκευση αιτημάτων, στόχων, στην καλύτερη παρέμβαση για όλα τα προβλήματα των νέων. Αυτές οι Θέσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης ήταν εφόδιο για τις Θέσεις του 9ου Συνεδρίου της ΚΝΕ. Τα αποτελέσματα είναι πλέον ορατά. Και στην αύξηση της επιρροής του Κόμματός μας στη νεολαία, αλλά πολύ περισσότερο στους στόχους και στον προσανατολισμό των νέων ανθρώπων που αγωνίζονται. Θέλουμε να επισημάνουμε ότι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για όλα τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, όχι μόνο να μελετήσουν βαθιά τις Θέσεις για το 18ο Συνέδριο και το Ντοκουμέντο του Σοσιαλισμού, αλλά να πουν και γνώμη. Χρειάζεται ιδεολογική-πολιτική θωράκιση για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις σύνθετες συνθήκες της ταξικής πάλης και πολύ περισσότερο στις συνθήκες που θα δημιουργηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα. Ο στόχος που είχαμε για ισχυροποίηση της ΚΝΕ, ωρίμανση των επαναστατικών της χαρακτηριστικών, περνάει μέσα και από αυτήν την προσπάθεια. Καθήκον σοβαρό που βάζει και το 18ο Συνέδριο είναι να οικοδομήσουμε στην πρωτοπόρα τάξη, την εργατική τάξη, την τάξη εκείνη που μπορεί να τραβήξει μπροστά, στην κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Για την ΚΝΕ αυτό σημαίνει να δυναμώσουμε την προσπάθεια οικοδόμησης στην εργαζόμενη νεολαία, στους μισθωτούς επιστήμονες που γυρνάνε σε δουλιές του ποδαριού, στις επαγ-

γελματικές σχολές, στα ΤΕΙ, στα ΙΕΚ, στους ΟΑΕΔ. Χρέος επίσης και καθήκον που σηματοδοτεί το 18ο Συνέδριο, όπου υπάρχει και ο απολογισμός και η αυτοκριτική που κάνουμε, είναι να βελτιώσουμε την ικανότητά μας στην οργάνωση των μαζών, στην οργάνωση της νεολαίας, γύρω απ’ τα αιτήματα, τις διεκδικήσεις, τη ζωή της, και βέβαια μαζί με αυτό, να βελτιώσουμε και την ικανότητα να πολιτικοποιούμε αυτόν τον κόσμο. Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που βγήκαν στο φως της επικαιρότητας το προηγούμενο διάστημα. Το 75% συνολικά των εργαζόμενων, ιδίως των νέων, στον ιδιωτικό τομέα, είναι ασυνδικάλιστοι, είναι έξω από τα σωματεία τους. Αυτό πρέπει να βελτιωθεί. Οπως επίσης, δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με την ιδέα το φοιτητικό κίνημα, να βρίσκεται σε διαλυτική κατάσταση, χωρίς όργανα, χωρίς δομή, με τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών και σπουδαστών μακριά και έξω από τις διεργασίες, τον αγώνα για πράγματα που ήδη τους αφαιρούν. Δεν μπορεί να υπάρχει λύση προοδευτική, ριζοσπαστική, δεν μπορεί να υπάρξει δυνατότητα ανασύνταξης του λαϊκού, εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να έχουν ισχυρή παρέμβαση και επιρροή στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία και βέβαια με το να περνάει

και να καλλιεργείται ο κοινωνικός εταιρισμός και ο συμβιβασμός. “Ο”: Αυτήν την περίοδο οι Οργανώσεις της ΚΝΕ πραγματοποιούν και τις Συνδιασκέψεις τους. Κάποια πρώτα συμπεράσματα; Γ.Π.: Η ΚΝΕ προχωράει σε Συνδιασκέψεις, και μάλιστα με επιτυχία. Η πλούσια εσωοργανωτική ζωή για την εκλογή νέων οργάνων, για την ουσιαστική συζήτηση και τον απολογισμό από το 9ο Συνέδριο, την ουσιαστική συζήτηση πάνω στις Θέσεις του 18ου Συνεδρίου, και το Ντοκουμέντο του Σοσιαλισμού, συνδυάζεται με μια αποφασιστική, δυναμική και μαχητική προσπάθεια οργάνωσης της λαϊκής-νεολαιίστικης πάλης, μέσα σε χώρους δουλιάς, στις σχολές, στα σχολεία και στις γειτονιές. Αυτή η ικανότητα της ΚΝΕ σήμερα, να συνδυάζει τέτοια δύσκολα, πολλαπλά καθήκοντα με τέτοια σοβαρότητα και μαχητικότητα, φανερώνει και τα βήματα ωρίμανσης της ΚΝΕ. Με το 18ο, Συνέδριο τα βήματα αυτά μπορούν όχι μόνο να πολλαπλασιαστούν, αλλά να αποτελέσουν το έναυσμα για μια πολύ πιο γρήγορη ανάπτυξη της ΚΝΕ το επόμενο διάστημα. Για μια πολύ πιο μαχητική προσπάθεια των μελών των Οργανώσεών μας, να αυξήσουν την πολιτική

Συγκέντρωση στα ΤΕΙ Αθήνας στο πλαίσιο της καμπάνιας του ΚΚΕ στα ΤΕΙ

επιρροή του ΚΚΕ στη νεολαία αλλά και να στρατεύσουν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των νέων ανθρώπων, στον κοινό αγώνα με τους κομμουνιστές.

«Να κάνουμε τις επαγγελματικές σχολές, σχολειά ταξικού αγώνα» “Ο”: Αυτήν την περίοδο πραγματοποιείται και ένα μεγάλο άνοιγμα στα ΤΕΙ, τα νυχτερινά σχολεία, στην κατάρτιση, σε μια σειρά δηλαδή από χώρους όπου ζει και δουλεύει παράλληλα η νέα βάρδια της εργατικής τάξης. Τι εμπειρία έρχεται από τους χώρους αυτούς; Γ.Π.: Είναι χώροι που πρώτα και κύρια λείπει η Οργάνωση. Είναι χώροι που και αυτοκριτικά συζητούσαμε και στο 9ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας, ότι έχουμε σοβαρή αδυναμία. Σοβαρή αδυναμία από την άποψη της ουσιαστικής πολιτικής παρέμβασης, της ανάδειξης αιτημάτων – ζητημάτων και πολύ περισσότερο της ανάδειξης και της θέσης του Κόμματός μας, της θέσης της ΚΝΕ, για το πώς βλέπουμε εμείς την επαγγελματική εκπαίδευση. Αυτό που επιδιώκεται σήμερα να κυριαρχεί σε αυτούς τους χώρους, είναι η εκπαίδευση στην εκμετάλλευση. Να μάθουν να είναι φτηνοί, υπάκουοι, συναινετικοί, ευέλικτοι. Γι’ αυτό και επιδιώκουν το νέο κόσμο που περνάει μέσα απ’ αυτές τις σχολές, να τον μπολιάσουν με αυτή τη λογική, ότι δεν άξιζε για τίποτα παραπάνω, και κατά συνέπεια ότι στη δουλιά δεν έχει το δικαίωμα να διεκδικεί. Υπάρχει καμιά αυταπάτη ότι μέσα σε αυτές τις σχολές διδάσκουν τα δικαιώματα, ακόμα και αυτά τα κουτσουρεμένα που έχουν απομείνει; Αυτό που τους λένε, συνοψίζοντάς το σε μια φράση, είναι να πηγαίνεις στον εργοδότη μόλις τελειώσεις από δω και να του λες: «δου-

λεύω πολύ και ζητάω λίγα». Αυτό κυριαρχεί μέσα στις σχολές. Πολύ περισσότερο όμως ιεραρχούμε τους χώρους της επαγγελματικής εκπαίδευσης γιατί θέλουμε να οικοδομήσουμε ΚΝΕ γερή και μαζική. Να δείξουμε στα παιδιά της εργατικής τάξης που είναι η συντριπτική πλειοψηφία, την ταξική τους θέση, ότι το συμφέρον τους είναι στο πλευρό του Κόμματος της εργατικής τάξης, και ότι δεν έχουν κανένα συμφέρον από τις πολιτικές δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, από την ΕΕ, από τους απολογητές του συστήματος. Θέλουμε να κερδίσουμε αυτά τα παιδιά με την πολιτική του ΚΚΕ, κόντρα σε αυτό που προσπαθούν να επιβάλλουν, να είναι οι επαγγελματικές σχολές χώρος εκπαίδευσης στην εκμετάλλευση. Εμείς θέλουμε να τις κάνουμε σχολειά ταξικού αγώνα.

«Τρέμουν το ενδεχόμενο οι καταπιεσμένοι να πάρουν το δρόμο για την εξουσία» “Ο”: Εκτυλίσσεται μια επίθεση στο Κόμμα και την ΚΝΕ με βάση και τις Θέσεις της ΚΕ για το σοσιαλισμό. Ενα σχόλιο για τον αντικομμουνισμό που φαίνεται ότι δυναμώνει αυτό το διάστημα… Γ.Π.: Τους ενοχλεί πάρα πολύ που το ΚΚΕ, όχι μόνο πιστεύει και κηρύσσει μέσα από τις θέσεις του αλλά προβάλλει, προπαγανδίζει, ζυμώνει στον κόσμο τη σοσιαλιστική επανάσταση. Αυτό είναι που τους τρομάζει και ξεθάβουν παλιές προπαγανδιστικές εκστρατείες, την περιβόητη σταλινολογία, όλη την αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Ολοι αυτοί ένα πράγμα έχουν στόχο και το λένε κιόλας στην αρθρογραφία τους: τους πειράζει πάρα πολύ που το ΚΚΕ όλο το προηγούμενο διάστημα πρόβαλλε στον κόσμο την 90χρονη ιστορία του, τα επιτεύγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης . Θέλουν οι κομμουνιστές να απαρνηθούν το σο-

σιαλισμό που οικοδομήθηκε τον 20ο αιώνα. Εμείς όχι μόνο δεν τον απαρνιόμαστε, όπως δεν απαρνήθηκαν και οι προηγούμενες γενιές την Παρισινή Κομμούνα, αλλά πολύ περισσότερο προβάλλουμε τα τεράστια επιτεύγματα για την ανθρωπότητα που πήγαν μπροστά τον τροχό της ιστορίας. Προβάλλουμε την οικοδόμηση του σοσιαλισμού η οποία επιτεύχθηκε εκείνη την περίοδο, που τους τρομάζει, γιατί τότε κοινωνικοποιήθηκαν τα μέσα παραγωγής, καταργήθηκε η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Αυτό είναι κατά κύριο λόγο που τους πειράζει. Ορισμένοι λένε μάλιστα ότι το ΚΚΕ είναι υπέρμαχος της ταξικής βίας. Η αλήθεια είναι ότι στην ιστορία της, η ανθρωπότητα προχώρησε στην κοινωνική της εξέλιξη με τη βία. Και ιδιαίτερα οι αστοί που σήμερα το παίζουν πασιφιστές και οπαδοί της μη βίας, πρέπει να βγουν και να πουν τι έγινε στη Γαλλική Επανάσταση. Πρέπει να βγουν και να πουν τι έγινε το 1789, με τι μαχαίρι και φωτιά προχώρησαν οι ίδιοι οι αστοί την κοινωνική εξέλιξη. Πώς αντιμετώπισε η ίδια η αστική τάξη το προηγούμενο κοινωνικό σύστημα και τους ανθρώπους του. Ετσι προχωράει η κοινωνική εξέλιξη. Η ταξική πάλη έχει μέσα της τα συστατικά της βίας. Διαφορετικά να βγουν να καταδικάσουν κι αυτοί το Ροβεσπιέρο, τους Ιακωβίνους, τις αστικές επαναστάσεις και πολύ περισσότερο να βγουν να καταδικάσουν τον Κολοκωτρώνη που έλεγε φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους. Αλλά δεν τους απασχολεί γενικά κι αόριστα η βία. Τους απασχολεί και τρέμουν μπροστά στο ενδεχόμενο οι καταπιεσμένοι να πάρουν το δρόμο για την εξουσία. Αυτό είναι που τους τρομάζει. Αλλωστε, η ιστορία έχει αποδείξει ότι όποτε η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η νεολαία, έπαιρναν το δρόμο της αμφισβήτησης του αστικού πολιτικού συστήματος, η αστική τάξη το αντιμετώπιζε με πρωτόγνωρη βία και βαρβαρότητα. Είναι πολύ φτωχό το οπλοστάσιο της αστικής τάξης και του

οπορτουνισμού. Είναι πολύ φτωχό, γιατί τόσα χρόνια μετά αντιγράφουν χρεωκοπημένες θεωρίες του Μπερνστάιν, του Κάουτσκι, του Τρότσκι. Οτι ο σοσιαλισμός ήταν ανώριμος στη Ρωσία, ότι δεν μπορεί να γίνει επανάσταση σε μια χώρα. Και γι’ αυτό είναι και φθηνό το οπλοστάσιό τους, γιατί τουλάχιστον όλοι εκείνοι ήταν οι αυθεντικοί, ενώ οι σημερινοί αναμασάνε αυτά που είπανε οι πρωτοπόροι οπορτουνιστές και ριψάσπιδες του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Πολύ περισσότερο αυτήν την επίθεση εμείς οι νέοι κομμουνιστές την περιμέναμε, γιατί ξέρουμε τι είναι εκείνο που τους φοβίζει. Γι’ αυτό και είναι πολύ μεγάλη η προσπάθεια που κάνει η ΚΝΕ εκτιμώντας το σοσιαλισμό του 20ου αιώνα, κρίνοντάς τον με βαθιά και ουσιαστική μελέτη και με μεγάλο εφόδιο τις αναλύσεις του Κόμματός μας, να προβάλλει την αναγκαιότητα του σοσιαλισμούκομμουνισμού. Κι επειδή αυτή είναι η λέξη που όσο καμία άλλη έχει λασπωθεί και λερωθεί σε αυτόν τον κόσμο, είναι πολύ μεγάλη η συνεισφορά και η συμβολή μας και πρέπει να τη συνεχίσουμε για να διαμορφωθεί μια αντίληψη στον κόσμο για το τι είναι ο σοσιαλισμός, αυτό για το οποίο παλεύουμε. Συνέντευξη: Τάσος Γαλανόπουλος

Τους ενοχλεί πάρα πολύ που το ΚΚΕ, όχι μόνο πιστεύει και κηρύσσει μέσα από τις θέσεις του αλλά προβάλλει, προπαγανδίζει, ζυμώνει στον κόσμο τη σοσιαλιστική επανάσταση

η σ η μ ρ ό ξ ε ή ικ μ ο ν ο Οικ ...ενταγμένη στους στόχους της αντεπίθεσης!

εκίνησε τη Δευτέρα 1η Δεκέμβρη η δίμηνη οικονομική εξόρμηση (Δεκέμβρης ’08-Γενάρης ’09) και οι δυνάμεις της ΚΝΕ έχουν ήδη ανταποκριθεί στο κάλεσμα στράτευσης που έχει απευθύνει πλατιά η ΚΕ του ΚΚΕ για την επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης που διοργανώνεται προς τιμήν του 18ου Συνεδρίου του Kόμματος. Ενθαρρυντικά είναι τα πρώτα μηνύματα, καθώς η ΚΝΕ είχε καλύψει τις δύο πρώτες μέρες το 23,71% του πλάνου της. Η επιτυχία της οικονομικής εξόρμησης έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Αποκτά διαστάσεις πρόκλησης για όλους μας, να αφιερώσουμε αυτήν την επιτυχία στα 90 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματός μας και να βαδίσουμε με την αισιοδοξία που θα μας δώσει η πραγματοποίηση του 18ου Συνεδρίου το Φλεβάρη. Αυξημένες απαιτήσεις δημιουργεί και ο στόχος αυτής της οικονομικής εξόρμησης. Οπως έχει ήδη γίνει γνωστό, μεγάλο μέρος των χρημάτων θα διατεθεί για τη δημιουργία του κτηρίου το οποίο θα στεγάσει το ιστορικό αρχείο του ΚΚΕ, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η διάσωσή του και να γίνει δυνατή η ολόπλευρη αξιοποίησή του.

Ενας σπουδαίος στόχος Το 1994 το πολύτιμο αρχείο του ΚΚΕ “βυθίστηκε” στα λασπόνερα της πλημμύρας που χτύπησε το κτήριο της Κεντρικής Επιτροπής στον Περισσό. Η απόφαση όμως του Κόμματος ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσουμε να καταστραφούν οι πολύτιμες “αποδείξεις της ιστορίας μας”, ιστορίας ενός αιώνα του εργατικού και λαϊκού κινήματος, και ότι θα το σώσουμε με κάθε τίμημα και κόστος, βρήκε μεγάλη ανταπόκριση. Η συναίσθηση της ευθύνης για τη διάσωσή του, όπλισε με πείσμα και αποφασιστικότητα χιλιάδες μέλη και φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ, που ρίχτηκαν στη μάχη της σωτηρίας του και εργάστηκαν για την αποκατάστασή του. Τώρα έφτασε η ώρα, αυτός ο “θησαυρός”

να αποκτήσει το δικό του σπίτι, να στεγαστεί σε ειδικό κτήριο. Ενα κτήριο που θα πληροί όλες τις απαραίτητες και σύγχρονες προδιαγραφές.

Υπόθεση όλων μας... Η εκπλήρωση αυτού του στόχου αφορά κάθε προοδευτικό άνθρωπο, κάθε νέο. Αφορά συνολικά το λαό. Η νεολαία έχει πολλά να κερδίσει από την επίτευξή του. Για πρώτη φορά θα υπάρξει ένας χώρος που θα στεγάσει τη ζωντανή ιστορία των αγώνων του λαού μας, την ηρωική ιστορία του ΚΚΕ. Ενας χώρος όπου η νεολαία θα μπορεί να έρθει σε επαφή με την πραγματική ιστορία του τόπου μας. Απευθυνόμαστε με αισιοδοξία σε όλους εκείνους με τους οποίους αγωνιστήκαμε μαζί, συναντηθήκαμε στους δρόμους, στις

Για πρώτη φορά θα υπάρξει ένας χώρος που θα στεγάζει τη ζωντανή ιστορία των αγώνων του λαού μας, την ηρωική ιστορία του ΚΚΕ. Η νεολαία έχει πολλά να κερδίσει από την επίτευξη αυτού του στόχου

Η μακέτα του νέου κτιρίου Αρχείων της ΚΕ του ΚΚΕ, όπως την ετοίμασε η ειδική ομάδα που έχει συσταθεί για την κατασκευή του

εκδηλώσεις εορτασμού των 90 χρόνων του Κόμματός μας, στο Φεστιβάλ, στις εκδηλώσεις παρουσίασης των Θέσεων για το 18ο Συνέδριο. Σε όλους εκείνους με τους οποίους έχουμε ανοίξει διάλογο για τις πολιτικές εξελίξεις, τις Θέσεις και τις προτάσεις του Κόμματος. Με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία, οργανώνουμε τη συζήτηση στις οργανώσεις, παίρνουμε μέτρα για τον καλύτερο εξοπλισμό των δυνάμεών μας, αξιοποιούμε την άμιλλα μεταξύ των Οργανώσεων ως ένα μεγάλο και ηθικό κίνητρο, αντάξιο του σκοπού για τον οποίο γίνεται η εξόρμηση, έχοντας πάντα ως προτεραιότητα το μάζεμα συνδρομών, τη χρέωση και αξιοποίηση της πολιτικής επιρροής της οργάνωσης, τα κόκκινα μεροκάματα. Θα απευθυνθούμε παντού. Θα ανοίξουμε συζήτηση στη δουλιά, στο σχολείο και τις σχολές, στην καφετέρια, στη γειτονιά. Θα απευθύνουμε κάλεσμα ενίσχυσης στην παρέα μας, στον οικογενειακό μας κύκλο, στους συναδέλφους μας. Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που αντιλαμβάνονται ως χρέος τους, να συμβάλουν απ’ το υστέρημά τους για την επίτευξη αυτού του στόχου. Χρέος δικό μας

να τους βρούμε. Τώρα, μπροστά και στην πλατιά συζήτηση για τις Θέσεις του 18ου Συνεδρίου, να καλέσουμε όλους εκείνους με τους οποίους μας δένουν ακατάλυτοι δεσμοί σφυρηλατημένοι στο καμίνι της πάλης για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν το λαό. Η επιτυχία της μάχης της Οικονομικής Εξόρμησης θα είναι επιτυχία και για την εργατική τάξη, για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, γιατί η όποια δύναμη δίνουν στο ΚΚΕ επιστρέφει σ’ αυτούς πολλαπλάσια, δίνει ώθηση στην υπόθεση υπεράσπισης των συμφερόντων τους. Ολοι στη μάχη λοιπόν, ούτε λεπτό χαμένο, πλατιά στο λαό με το κουπόνι και τον “Οδηγητή” στο χέρι και με τη βεβαιότητα ότι αν δουλέψουμε όπως ξέρουμε και όπως αρμόζει σ’ αυτήν την μάχη, θα την κερδίσουμε. Σωτήρης Παρίσης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

10 ϐ οικονομία

.. ι. ε ν ώ ρ η λ π ς ο λ λ Α Αλλος χορταίνει!

πως και κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, τέτοιες μέρες παρουσιάζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση ο κρατικός προϋπολογισμός. Ο φετινός συνεχίζει στο γνωστό μοτίβο: σφιχτό ζωνάρι για τη λαϊκή οικογένεια - “χουβαρντιλίκι” στο κεφάλαιο. “Περσι-

Στην ευρωενωσιακή πεπατημένη Ως γνωστόν ο προϋπολογισμός είναι ο ετήσιος λογαριασμός εσόδων και εξόδων του κράτους. Περιλαμβάνει βασικές κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής όπως η φορολογία, τα μισθολογικά των δημοσίων υπαλλήλων, η κρατική επιχορήγηση σε διάφορους κλάδους (Υγεία, Παιδεία κ.λ.π.). Στα πλαίσια του καπιταλισμού αποτελεί εργαλείο αναδιανομής του εισοδήματος προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Ωστόσο ο ρόλος του προϋπολογισμού σαν εργαλείο διαχείρισης έχει περιοριστεί δραστικά τα τελευταία χρόνια αφού βασικές δημοσιονομικές κατευθύνσεις χαράσσονται σε ευρωενωσιακό επίπεδο. Για παράδειγμα το σύμφωνο σταθερότητας επιβάλλει περιορισμό του ελλείμματος στο 3%, μείωση των δημοσίων δαπανών κ.λ.π. Πάνω σε αυτές τις βάσεις καταρτίστηκε και ο προϋπολογισμός του 2009.

Τι προβλέπει ο φετινός προϋπολογισμός; Φόροι: Προβλέπεται φέτος να φτάσουν στα 60,9 δισ. ευρώ, χρήματα που θα προέλθουν κατά κύριο λόγο από το χαράτσωμα των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αυξημένα κατά 10% αναμένεται να είναι τα έσοδα από τους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ, ειδικός φόρος κατανάλωσης καυσίμων κ.λ.π.). Σημειωτέον ότι η έμμεση φορολογία είναι η πλέον άδικη και αντιλαϊκή αφού ακόμα και για τα είδη ανάγκης τόσο ο καπιταλιστής και ο μεγαλοεισοδηματίας όσο και ο εργαζόμενος πληρώνουν τον ίδιο φόρο. Ωστόσο, και μέσω των άμεσων φόρων το μεγαλύτερο χαράτσι θα πληρώσουν πάλι τα φτωχά λαϊκά στρώματα είτε μέσα από φόρους εισοδήματος‚ είτε από τους φόρους περιουσίας. Κι αυτό γιατί διαδοχικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μείωσαν τους φορολογικούς συντελεστές για το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ με τον ενιαίο φόρο ακίνητης περιουσίας επιβαρύνονται οι μικροϊδιοκτήτες ακινήτων.

Μολύβι-χαρτί και αρχίστε την αφαίρεση (από την τσέπη σας):

7,1 δισ. ευρώ αναμένεται να είναι η αύξηση των φορολογικών εσόδων σε σχέση με πέρυσι.

34,2 δισ. ευρώ αναμένεται να φτάσει η επιβάρυνση από τους έμμεσους φόρους. 26,7 δισ. ευρώ προβλέπονται να είναι τα έσοδα από τους άμεσους φόρους.

Μποναμάδες στο κεφάλαιο Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι “πού θα πάνε αυτά τα λεφτά;”. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα δίνει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) που αποτελεί μέρος του προϋπολογισμού. Πρόκειται για τα κονδύλια που πηγαίνουν σε αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε “δημόσια έργα”. Σήμερα βέβαια κάθε άλλο παρά δημόσια είναι αφού στη μεγάλη τους πλειοψηφία παραδίδονται βορά στο κεφάλαιο μέσω π.χ. των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Οι “δημόσιες” επενδύσεις με αυτόν τον τρόπο καθόλου δεν αναιρούν τη χρόνια υποχρηματοδότηση τομέων όπως η Υγεία, η Παιδεία κ.λ.π. που στενάζουν υπό το βάρος τεράστιων προβλημάτων. Ισα-ίσα που λειτουργούν για να διεισδύσουν ακόμα περισσότερο τα μονοπώλια σε τέτοιους κρίσιμους κλάδους, επιταχύνοντας παράλληλα τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ΠΔΕ προβλεπόταν αρχικά να είναι μικρότερο αλλά αυξήθηκε μετά από απαίτηση των βιομηχάνων και των μεγαλοκατασκευαστών για “στήριξη της πραγματικής οικονομίας”.

8,8 δισ. ευρώ θα διατεθούν στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων Οι προβλέψεις του προϋπολογισμού 2,7% αύξηση του ΑΕΠ Αν και διατυπώνονται σοβαρές ενστάσεις για το κατά πόσο θα υλοποιηθεί αυτή η πρόβλεψη για το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2009

νά ξινά σταφύλια”, ίσως σκέφτεστε ήδη. Ωστόσο φέτος ίσως αξίζει περισσότερο μια πιο κοντινή ματιά. Κι αυτό γιατί ο προϋπολογισμός ως κατ’ εξοχήν εργαλείο άσκησης οικονομικής πολιτικής εκφράζει τις επιδιώξεις του ελληνικού κεφαλαίου, για την αντιμετώπιση της κρίσης που ζυγώνει απειλητικά.

(ΑΕΠ), αυτό δεν αναιρεί την ουσία. Οτι είτε λίγο πάνω είτε λίγο κάτω η ανάπτυξη αυτή βασίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, τη χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων και εν τέλει καταλήγει και πάλι στις τσέπες των καπιταλιστών. 7,5% ανεργία Επίσης “μαγική εικόνα”. Πριν από λίγους μήνες η κυβέρνηση καμάρωνε που αντιμετώπισε την ανεργία. Τώρα ανακαλύπτει ότι το πρόβλημα υπάρχει και μάλιστα ότι η διεθνής

οι “μεταρρυθμίσεις” που υπόσχονται είναι ακόμα περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, ακόμα μεγαλύτερη επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, λιγότερες “δαπάνες” για τις ανάγκες των εργαζομένων οικονομική κρίση το οξύνει, βάζοντας ως στόχο να παραμείνει στα φετινά επίπεδα. Πώς θα γίνει αυτό; Με επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ημιαπασχόλησηςημιανεργίας και φυσικά με την “επιδότηση εργασίας” που χαρίζει τζάμπα εργάτες στο κεφάλαιο μέσω των διαφόρων προγραμμάτων του ΟΑΕΔ. Φυσικά τα επιδόματα ανεργίας θα κινηθούν στα γνωστά επίπεδα της ελεημοσύνης. Είπαμε. Στην κρίση δεν μπορούμε να έχουμε παράλογες απαιτήσεις… 3% πληθωρισμός Ποντάρουν, στη μείωση των τιμών των καυσίμων. Αλλά φευ… Και οι πέτρες πλέον ξέρουν ότι το άδειασμα της τσέπης του λαϊκού καταναλωτή γίνεται με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς από αυτό που δείχνουν οι εκάστοτε δείκτες…

2% έλλειμμα Σταθερά στο δρόμο της λιτότητας που υπαγορεύει η ΕΕ και το “Σύμφωνο Σταθερότητας” επιδιώκεται η περαιτέρω μείωση του ελλείμματος. Το χιλιοειπωμένο, όμως, επιχείρημα ότι “δεν κάνουμε κοινωνική πολιτική με δανεικά” ξεχνιέται πολύ γρήγορα όταν έχουν να εισπράξουν οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες…

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

Δαπάνες ή αλλιώς “καβούρια στην τσέπη” Παιδεία: 7,16% του προϋπολογισμού Για άλλη μια χρονιά ο προϋπολογισμός για την Παιδεία μειώνεται ελαφρά, ως ποσοστό του κρατικού προϋπολογισμού. Τη στιγμή που εκατοντάδες σχολεία στοιβάζονται σε ακατάλληλους χώρους, δεκάδες τμήματα ΤΕΙ δεν έχουν να πληρώσουν ούτε το ρεύμα και τα συγγράμματα περικόπτονται, είναι σαφής η επιλογή της κυβέρνησης να δέσει τη θηλιά της υποχρηματοδότησης γύρω από την παιδεία. Επιδιώκουν με αυτόν τον τρόπο να επιταχύνουν την ιδιωτικοποίηση, να πιέσουν τα ιδρύματα να καταφύγουν στους ιδιώτες “χορηγούς” υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κοινωνική Ασφάλιση: 2,6 δισ. ευρώ για το ΙΚΑ Ούτε για το 17% των προϋπολογισμένων αναγκών του μεγαλύτερου ασφαλιστικού φορέα της χώρας θα φτάνει η κρατική χρηματοδότηση. Και αυτό σε μια περίοδο όπου χάρη στο τζογάρισμα των αποθεματικών στο χρηματιστήριο (κοινή πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για να μην ξεχνιόμαστε) εκατομμύρια ασφαλισμένοι βλέπουν τα λεφτά τους να κάνουν φτερά. Ηδη πολλά ταμεία δυσκολεύονται να πληρώσουν φάρμακα και συντάξεις. Ο προϋπολογισμός εξασφαλίζει την ασφυξία των ασφαλιστικών ταμείων. Μισθοί: Αύξηση 3,5% Η στα όρια του πληθωρισμού όπως επιτάσσουν οι ανάγκες της “ανταγωνιστικότητας” της ελληνικής οικονομίας. Θέμα προτεραιοτήτων I Κονδύλι για συγγράμματα ΤΕΙ από τον κρατικό προϋπολογισμό: 150.000 ευρώ h Φρεγάτα στη Σομαλία: 8,3 εκατ ευρώ! I Δαπάνες για σχολικό αθλητισμό στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση: 954.000 ευρώ

οικονομία ϐ 11

h Αποστολές εξωτερικού για υπηρεσία ΝΑΤΟ: 23,3 εκατ.

Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ

ευρώ I ΔΗΠΕΘΕ: 3,2 εκατ. ευ-

κόψε κάτι!

ρώ h “Μέγαρα” μουσικής Αθήνας και Θεσσαλονίκης: 15,4

εκατ. ευρώ Το επιχείρημα “δεν υπάρχουν λεφτά” πάλιωσε πλέον. Χρήματα υπάρχουν και είναι πολλά όμως δεν προορίζονται για τις ανάγκες της νεολαίας και των εργαζομένων και αυτό είναι συνειδητή πολιτική επιλογή. Αντίθετα‚ για τις αμυντικές δαπάνες που κατευθύνονται στα ταμεία των ΝΑΤΟικών “συμμάχων” και τα πολυεθνικά μονοπώλια του πολέμου ούτε η τωρινή κυβέρνηση, ούτε οι προηγούμενες τσιγκουνεύονται. Οπως επίσης δεν τσιγκουνεύονται ούτε ευρώ για τα “μέγαρα” τη στιγμή που η ερασιτεχνική πολιτιστική δημιουργία στενάζει υπό το βάρος της εμπορευματοποίησης.

Απλά ανεφάρμοστος ή αντιλαϊκός; Πολύ μελάνι χύθηκε σχετικά με το αν ο προϋπολογισμός είναι ανεφάρμοστος ή όχι. Προφανώς τα αστικά ΜΜΕ σκόπιμα εστίασαν τη συζήτηση σ’ αυτό το θέμα προκειμένου να αποπροσανατολίσουν από την ουσία. Το δε ΠΑΣΟΚ πίσω από αυτό το επιχείρημα συγκαλύπτει την πλήρη συμπόρευσή του με τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις του προϋπολογισμού. Εξάλλου τα ίδια έκανε και η ΝΔ ως αντιπολίτευση όταν κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ για “δημιουργική λογιστική”. Η ουσία όμως για την εργατική τάξη είναι αλλού. Στο ότι καλείται να πληρώσει την επιβράδυνση της ανάπτυξης όπως τόσο καιρό πλήρωνε τη διατήρησή της σε υψηλούς ρυθμούς. Στο ότι για άλλη μια φορά θα κληθεί να καταβάλλει υπέρογκα χαράτσια και να συμβιβαστεί με ανύπαρκτες δαπάνες για την κοινωνική πολιτική. Απόδειξη ότι όπως η καπιταλιστική ανάπτυξη έτσι και η

καπιταλιστική κρίση φορτώνεται τελικά στις δικές τους πλάτες. «Πρέπει να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις για να βγούμε από την κρίση» επαναλαμβάνουν εν χορώ τα ευρωενωσιακά διευθυντήρια, οι κεφαλαιοκράτες και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Δε χωρά καμία αυταπάτη: οι “μεταρρυθμίσεις” που υπόσχονται είναι ακόμα περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, ακόμα μεγαλύτερη επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, λιγότερες “δαπάνες” για τις ανάγκες των εργαζομένων.

Να προ-υπολογίσουμε μόνο τις δικές μας ανάγκες! Στον αντίποδα όλων αυτών βρίσκεται η πρόταση του ΚΚΕ. Πρόταση που δε λογαριάζει τίποτε άλλο παρά μόνο αυτό που έχει ανάγκη ο εργαζόμενος και ο νέος άνθρωπος σήμερα. Πρόταση που απαιτεί ρήξη με την ΕΕ και τις κατευθύνσεις της καθώς και με τα κέρδη των μονοπωλίων. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζομένους να εγκαταλείψουν μαζικά τα κόμματα που πολλάκις έχουν δώσει τα διαπιστευτήριά τους σε αυτήν την πολιτική και να ενισχύσουν το ΚΚΕ. Χρειάζεται σήμερα να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και τους μαζικούς φορείς

και να διεκδικήσουν: nn 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό. nn Αποκλειστικά δημόσια και αποκλειστικά δωρεάν Υγεία, Παιδεία και Κοινωνική Ασφάλιση. nn Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 60 και 55 χρόνια (55 και 50 αντίστοιχα για τα ΒΑΕ) με αύξηση στα 1.120 ευρώ της κατώτατης σύνταξης. nn Κατάργηση του ΦΠΑ για τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. nn Κατάργηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα και το πετρέλαιο θέρμανσης για τα αγροτικά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση. nn 15.000 ευρώ ατομικό αφορολόγητο όριο. Αφορολόγητο όριο 30.000 ευρώ για την οικογένεια, προσαυξημένο κατά 5.000 για κάθε παιδί. Τα χρήματα που καμώνονται πως δεν υπάρχουν, τα βρίσκουν για το κεφάλαιο. Τα χρήματα για την πολιτική που προτείνει το ΚΚΕ μπορούν να βρεθούν χτυπώντας τα αστρονομικά κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου! Δημήτρης Τζόκας

Τα χρήματα για την πολιτική που προτείνει το ΚΚΕ μπορούν να βρεθούν χτυπώντας τα αστρονομικά κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου!

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ ενάντια στην ακρίβεια

12 ϐ οικονομία

Η κρίση, τα μονοπώλια και οι “κρατικοποιήσεις”

ολύς λόγος γίνεται τελευταία για το ζήτημα της οικονομικής κρίσης. Αστοί διανοητές, κάθε λογής απολογητές του συστήματος προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη και το λαό, είτε μιλώντας για την κρίση σαν αποτέλεσμα κάποιων “λανθασμένων” κινήσεων, κάποιων ακραίων συμπεριφορών και κακοδιαχείρησης και όχι ως φαινόμενο σύμφυτο με το καπιταλιστικό σύστημα, είτε μιλώντας για μέτρα που δήθεν θα εξαλείψουν τη δυνατότητα επανεμφάνισης της κρίσης. Κυρίαρχο ρόλο σε αυτές τις αναλύσεις παίζουν οι φωνές της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού που μιλάνε για την επιλογή του “κεϋνσιανισμού” και των εκτεταμένων “κρατικοποιήσεων”, σαν μέσο για να βγει ο καπιταλισμός από την κρίση και δήθεν μαζί

Για ποιο κράτος μιλάνε; Για να εξετάσουμε τι κρύβεται πίσω από τις συγκεκριμένες προτάσεις πρέπει πρώτα να απαντήσουμε στο ερώτημα: Τι ρόλο παίζει το κράτος; Το κράτος είναι όργανο κυριαρχίας μιας τάξης πάνω σε μια άλλη. Στον καπιταλισμό είναι όργανο κυριαρχίας της αστικής τάξης πάνω στην εργατική. Επομένως το κράτος, αντίθετα με όσα λένε οπορτουνιστές και λοιποί καλοθελητές, δεν στέκεται ποτέ πάνω και έξω από την ταξική πάλη, αντίθετα την υπηρετεί προς όφελος της κυρίαρχης τάξης. Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, η δύναμη του αστικού κράτους συνενώνεται ολοένα και πιο σφιχτά με τη δράση των μονοπωλίων, τάση η οποία είναι αντικειμενική. Αυτή η συνένωση κράτους-μονοπωλίων στην εποχή του ιμπεριαλισμού είναι ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός (ΚΜΚ). Η αναγκαιότητα του ΚΜΚ προκύπτει από το γεγονός ότι στον ιμπεριαλισμό, τα μονοπώλια παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην οικονομία και σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής. Αλλά το μονοπώλιο έχει την τάση για κυριαρχία, κι αυτό σημαίνει ότι επιδιώκει να αντιμετωπίσει με

κάθε μέσο τους ανταγωνιστές του. Το γεγονός αυτό αφ’ ενός οξύνει στο έπακρο τις αντιθέσεις ανάμεσα στις διαφορετικές μερίδες της αστικής τάξης, αφ’ ετέρου οξύνει τις ταξικές αντιθέσεις ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη βασικά, και, βεβαίως ανάμεσα στα μονοπώλια και το λαό, συνολικότερα. Οπως έλεγε ο Λένιν «...τα μονοπώλια, ξεπηδώντας από τον ελεύθερο ανταγωνισμό, δεν τον καταργούν, μα υπάρχουν πάνω σ’ αυτόν και δίπλα σ’ αυτόν, γεννώντας έτσι μια σειρά εξαιρετικά οξείες και βίαιες αντιθέσεις, προστριβές, συγκρούσεις» ¹.

Γιατί είναι αναγκαία η ανάμιξη του κράτους; Οι αστικές τάξεις των διαφόρων χωρών στα πλαίσια των οξυμένων μεταξύ τους αντιθέσεων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και στον ένα ή τον άλλο βαθμό ανταγωνίζονται η μια την άλλη για τη διασφάλιση και διεύρυνση των συμφερόντων τους, ενώ οι αντιθέσεις αυτές γίνονται ορατές σε κάθε ξεχωριστή χώρα αλλά και διεθνώς. Την ίδια στιγμή όμως που σ’ όλες τις σφαίρες της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής κυριαρχεί ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός, η αστική τάξη είναι ενωμένη σα μια γροθιά για τη διατήρηση και λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος και ιδιαίτερα απέναντι στην εργατική τάξη, την πρωτοπορία της, δηλαδή το Κόμμα της, το συνεπές αντιμονοπωλιακόαντιϊμπεριαλιστικό κίνημα. Η αναγκαιότητα των κρατικών παρεμβάσεων

του και η εργατική τάξη. Τα μέτρα αυτά και όσα άλλα υιοθετούνται από τις αστικές κυβερνήσεις έχουν διπλό στόχο: από τη μια τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης προς όφελος του συστήματος απέναντι και στον υπαρκτό κίνδυνο να γίνει η κατάσταση ακόμη χειρότερη, λόγω της άναρχης παραγωγής για τη συσσώρευση του κεφαλαίου. Από την άλλη να απομακρύνουν τους εργαζόμενους από την αξιοποίηση της συγκυρίας, να πάρουν ενεργότερο μέρος στην ταξική πάλη, να προσεγγίσουν την πολιτική της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, του ΚΚΕ, να βάλουν στο στόχαστρό τους το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος.

Κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός σημαίνει ρυθμίσεις στην οικονομία, αλλά και σ’ ολόκληρη την κοινωνική ζωή προς όφελος των μονοπωλίων οφείλεται ακριβώς στην υπέρμετρη όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και των κινδύνων που προκύπτουν απ’ αυτούς, για το ίδιο το κεφάλαιο, τη συσσώρευση και αναπαραγωγή του, επιδιώκοντας τη διευκόλυνση της μεγέθυνσής του, αλλά και την αποτροπή καταστροφής τμημάτων του, λόγω του ανταγωνισμού, ή ακόμη και παρεμβάσεων άμβλυνσης των συνεπειών για το ίδιο το κεφάλαιο από την οικονομική κρίση. Αυτές οι επιδιώξεις καθιστούν αναγκαία την ολοένα και μεγαλύτερη ανάμειξη του κράτους στην οικονομία και σε όλη την κοινωνική ζωή σε σχέση με τον προμονοπωλιακό καπιταλισμό, την περίοδο εκείνη όπου τα μονοπώλια δεν έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στην παραγωγή. Η άποψη που αντιμετωπίζει τον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό σαν την ενασχόληση του κράτους αποκλειστικά με την επιχειρηματική δραστηριότητα είναι λαθεμένη. Κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός σημαίνει ρυθμίσεις στην οικονομία, αλλά και σ’ ολόκληρη την

κοινωνική ζωή προς όφελος των μονοπωλίων. Η ολομέτωπη επίθεση στην εργατική τάξη, οι ρυθμίσεις και “μεταρρυθμίσεις” που καταργούν μια σειρά από εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (π.χ. ωράριο, μισθοί, ασφαλιστικό, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας κοκ), είναι μερικά μόνο από τα “καθήκοντα” του αστικού κράτους, καθήκοντα που το αστικό κράτος ως ο συλλογικός εκφραστής των καπιταλιστών υλοποιεί απαρέγκλιτα, ανεξάρτητα απ’ το αν έχει το ίδιο στα χέρια του καπιταλιστικές επιχειρήσεις ή όχι.

Κράτος, συλλογικός καπιταλιστής Το κράτος, βέβαια, πάντα διατηρεί σχετική αυτοτέλεια απέναντι στα ξεχωριστά μονοπώλια. Στα πλαίσια του καταμερισμού εργασίας μια μερίδα της αστικής τάξης είναι επιφορτισμένη με τις κρατικές υποθέσεις και την πολιτική. Γι’ αυτό και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις, όπου το αστικό κράτος, εκπροσωπώντας τα γενικά κα-

Το αστικό κράτος, παρεμβαίνει ανάλογα με τις συνθήκες είτε με κρατικοποιήσεις είτε με ιδιωτικοποιήσεις με στόχο τη διαφύλαξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

πιταλιστικά συμφέροντα, έρχεται ακόμα και σε αντίθεση με ορισμένες μερίδες του κεφαλαίου. Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ το 1995 απαγόρευσαν προγραμματισμένες επενδύσεις αμερικανικών επιχειρήσεων στο Ιράν. Στην Ελλάδα, κατά την περίοδο 1975-‘77, έγιναν μια σειρά κρατικοποιήσεις από την κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία έθεσε στην κρατική ιδιοκτησία την “Ολυμπιακή”, τις αστικές συγκοινωνίες (ΕΑΣ), τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο (ΗΣΑΠ), τον όμιλο Ανδρεάδη (Εμπορική Τράπεζα και 17 άλλες επιχειρήσεις, τις οποίες έλεγχε,

Πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη τον Οκτώβρη του ‘76, που αναφέρεται στις αντιδράσεις των βιομηχάνων στο ενδεχόμενο κρατικοποίησης των επιχειρήσεων του Ανδρεάδη

π.χ. Ναυπηγεία Ελευσίνας), που συνάντησαν την αντίδραση ισχυρών κύκλων της άρχουσας τάξης. Η τότε ηγεσία του ΣΕΒ κατηγόρησε μάλιστα την κυβέρνηση για “σοσιαλμανία”! Βεβαίως, και η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακολούθησε ανάλογη τακτική με άλλη διαδικασία, αυτή της δημιουργίας του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ), για να διατηρήσει και να εξυγιάνει, υποτίθεται, τις προβληματικές επιχειρήσεις, προκειμένου να μην αυξηθεί η ανεργία. Ετσι, κοινωνικοποίησε τις ζημιές (τις πλήρωσε ο κρατικός προϋπολογισμός) και ωφελήθηκε συνολικά η αστική τάξη. Η πορεία αυτή καθόλου δεν εμπόδισε τις μετέπειτα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τη σημερινή της ΝΔ να προχωρήσουν σε εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις των πρώην ΔΕΚΟ, όταν οι ανάγκες του κεφαλαίου το επιτάσσουν. Καθόλου επίσης δεν εμπόδισε και τις υπάρχου-

ελάχιστο ούτε τη φύση του συστήματος, ούτε του αστικού κράτους, ούτε την πολιτική που ακολουθείται. Το ίδιο λανθασμένη και παραπλανητική είναι η άποψη που λέει ή υπονοεί ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις παύει να υφίσταται ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός. Αν για παράδειγμα το κεφάλαιο απαιτεί κρατικοποίηση επιχειρήσεων, γιατί αυτό είναι το γενικό του συμφέρον, αυτό θα υλοποιηθεί. Ετσι και στη χώρα μας επιλέγεται το ένα ή το άλλο ανάλογα με τις συνθήκες με το τι κάθε φορά βοηθά στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, την απρόσκοπτη λειτουργία του. Το γεγονός π.χ. ότι χάρισαν στο τραπεζικό κεφάλαιο των 28 δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, δείχνει ξεκάθαρα το ρόλο του αστικού κράτους και των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων και μάλιστα σε συνθήκες επερχόμενης κρίσης. Αντίστοιχα, σε άλλες συνθήκες η κρατικοποίηση κάποιων μεγάλων τραπεζών, όπως π.χ. λέει ο ΣΥΝ, κι όπως έχει γίνει και στο παρελθόν, δεν θα άλλαζε σε τίποτα τη λειτουργία τους με παράμετρο την κερδοφορία, δεν θα τις έκανε να ξεφύγουν ρούπι από τη λειτουργία του συστήματος.

Με το ΚΚΕ για την ανατροπή! Οι προτάσεις επομένως, με αφορμή την κρίση, είτε περί κρατικοποίησης (παρέμβαση του κράτους, το λεγόμενο κεϋνσιανό μοντέλο περάσματος υπό κρατικό έλεγχο τραπεζών, ενεργότερη κρατική παρέμβαση, κρατική χρηματοδότηση κ.λπ.) ή ακόμα και ιδιωτικοποίησης παραγωγικών μονάδων (τραπεζών, τμημάτων της βιομηχανίας κ.λπ.), αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος και έχουν ως στόχο τη διαφύλαξη της κερδοφορίας του καπιταλιστικού συστήματος. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απολύτως από καμία από τις δύο επιλογές. Πρόκειται για ένα δίλημμα που δεν πρέπει να τους αφορά.

Η αναγκαιότητά των κρατικών παρεμβάσεων οφείλεται ακριβώς στην υπέρμετρη όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και των κινδύνων που προκύπτουν απ’ αυτούς, για το ίδιο το κεφάλαιο, τη συσσώρευση και αναπαραγωγή του σες κρατικές επιχειρήσεις να λειτουργούν ως καπιταλιστικές, με σκοπό το κέρδος και με την αντίστοιχη προσπάθεια για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης σε αυτές (βλέπε ελαστικές μορφές εργασίας, προγράμματα Stage σε δημόσιο τομέα κοκ).

Με κρατικοποιήσεις ή χωρίς, πάλι καπιταλισμός είναι Το μονοπωλιακό κεφάλαιο, επομένως, ανάλογα με τις ανάγκες του, μπορεί να ζητά την ενίσχυση του κρατικού τομέα της οικονομίας ή την ιδιωτικοποίησή του. Το ότι στην παρούσα φάση απαιτεί από τον κρατικό μηχανισμό “ζεστό χρήμα” και παρεμβάσεις, δεν αλλάζει στο

οικονομία ϐ 13

Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη με αποφασιστικότητα στα κόμματα του κεφαλαίου και τα δεκανίκια τους. Να απορρίψουν τις προτάσεις που γίνονται από τη σκοπιά της εξυπηρέτησης των αστικών συμφερόντων ενώ πλασάρονται ως “λαϊκές”, να συστρατευθούν με το ΚΚΕ στο δρόμο για την ανατροπή αυτής της εξουσίας. Το σύστημα αυτό δεν ρυθμίζεται, απορυθμίζεται μια και καλή, δηλαδή μονάχα ανατρέπεται. Επιμέλεια: ΙΕ του ΚΣ της ΚΝΕ Υποσημειώσεις: 1. Απαντα Β.Ι.Λένιν, τ.27, σελ.392

Oι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας (ενέργεια, μεταφορές, ταχυδρομεία, νερό, ορυκτός πλούτος, λιμάνια, κλπ.) πρέπει να κοινωνικοποιηθούν, να γίνουν λαϊκή περιουσία. Φωτογραφίες από κινητοποιήσεις ενάντια στο ξεπούλημα του ΟΣΕ, της ΔΕΗ, των λιμανιών και της Ολυμπιακής

14 ϐ αμφιθέατρα

ΤΕΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΤΩΝ

“Ο δικός μας μονόδρομος απέναντι στο μονόδρομο του κεφαλαίου”

α δραστηριόο μήνα αυτό ολοκληρώνεται η πλούσι σε το Κόμμα τητα που ανακοίνωσε και πραγματοποίη σης και δράμας στο πλαίσιο της Καμπάνιας συζήτη αυτό το φύλλο σης με τους σπουδαστές των ΤΕΙ. Σε

Απευθυνόμαστε στα παιδιά της εργατικής τάξης και του λαού “Ο”: Ποιόν στόχο εξυπηρετούσε αυτό το προσανατολισμένο άνοιγμα στους σπουδαστές των ΤΕΙ; Νίκος Καλούτσης: Θεωρούμε υποχρέωσή μας να απευθυνθούμε στα παιδιά που προσπαθούν να σπουδάσουν στα ΤΕΙ γιατί είναι παιδιά τα οποία, στην πλειονότητά τους, προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα, την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά και που εντάσσονται στην εργατική τάξη, ήδη από τα πρώτα έτη των σπουδών. Πολλές φορές το ποσοστό των παιδιών που δουλεύουν ξεπερνά το 50% ανάλογα και με το αντικείμενο της σχολής. Με αυτήν την έννοια, οι σπουδαστές των ΤΕΙ καλούνται να υπηρετήσουν, από νωρίς, τις νέες εργασιακές σχέσεις, τις 65 ώρες δουλιάς που ψήφισαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, ...όλα όσα τους επιφυλάσσουν ως συνέπεια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται και στη χώρα μας και συνολικότερα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

… τα βαφτίσια μας μαράνανε! “Ο”: Υπάρχει αυτό το διάστημα μια φημολογία εκ μέρους της κυβέρνησης περι “Πανεπιστημιοποίησης” των ΤΕΙ. Πείτε μας λίγο γι’ αυτό το θέμα.

Νίκου Καλούτση, μέλος αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη του , στο “Ράδιο-Οδηγητή” του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ συμπεράσματα αλλά και με τον οποίο μιλήσαμε για τα θετικά θεί η προσπάθεια αυτή. την ανάγκη να συνεχιστεί και να εντα

Για να βρίσκουμε όλοι δουλιά πρέπει να υπάρχει σχεδιασμός της οικονομίας, με βάση τις κοινωνικές ανάγκες που θα αξιοποιούν τον πλούτο της χώρας μας

Ν.Κ: Οι παλαιότεροι θα θυμούνται πως το ΠΑΣΟΚ είχε προβάλλει το 1982 και την ίδρυση των ΤΕΙ σαν συνέχεια των παλιών ΚΑΤΕΕ και του μικρού Πολυτεχνείου. Κάθε φορά βρίσκουν ένα σλόγκαν, ένα σύνθημα-απάτη, και το λέω με κάθε αίσθηση ευθύνης, για να καλύπτουν χρονίζοντα προβλήματα. Να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Μπροστά σε όλη αυτήν την εκρηκτικότητα των προβλημάτων …τα βαφτίσια μας μαράνανε! Δηλαδή τι θα αλλάξει αν ονομαστούν Πανεπιστήμια ή Τεχνολογικά Πανεπιστήμια ή οτιδήποτε άλλο; Τι άλλαξε άλλωστε με την ανωτατοποίηση; Τώρα πια οι σπουδαστές έχουν τη δική τους εμπειρία. Η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ο προϋπολογισμός προβλέπει τα ίδια, όσον αφορά στο σκέλος της επιχορήγησης, κάτι που σημαίνει πως τα προβλήματα θα συνεχίσουν να είναι τα ίδια και θα χειροτερεύουν. Δε θα έχουν εργαστήρια, θα έχουν απλήρωτους -στην πλειοψηφία τους- ωρομίσθιους καθηγητές των οποίων οι συμβάσεις καθυστερούν να ανανεωθούν, λειψές υποδομές, ανεπαρκές

περιεχόμενο, αντικείμενα σπουδών που οδηγούν απευθείας στην ανεργία. Επιπλέον, οι σπουδαστές καλούνται μαζί με τους καθηγητές τους να αποφασίσουν τι θα κάνουν αν θα αλλάξουν το τμήμα, αν θα φτιάξουν πιο “ελκυστικούς” τίτλους! Με όχημα την ανωτατοποίηση, σπρώχτηκαν προς τα κάτω τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ και τώρα με τα Τεχνολογικά Πανεπιστήμια, βάζουν άλλο ένα δόλωμα για να σύρουν πίσω από αυτήν την αυταπάτη όλο το σπουδαστικό κίνημα. Εχουν ευθύνη συγκεκριμένες δυνάμεις, κυρίως βέβαια, οι δυνάμεις τους δικομματισμού, που έχουν και την πλειοψηφία στο αντίστοιχο συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών. Αλλά και οι δυνάμεις του Συνασπισμού, που όχι μόνο δεν απαντούν, αλλά δεν μπορούν και να αντιπαρατεθούν ολοκληρωμένα σ’ αυτήν την πολιτική. Νομίζω, όμως, ότι οι σπουδαστές έχουν πολύ πιο πλούσια εμπειρία σήμερα, για να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Πρέπει να διεκδικήσουν μαζί με τους φοιτητές Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση και αποκλειστικά δημόσιες επαγγελματικές σχολές υψηλού επιπέδου, προκειμένου να σπουδάζουν τα επαγγέλματα που δεν χρειάζεται να κατέχεις ένα επιστημονικό αντικείμενο για να τα ασκείς.

Για να βρίσκουμε όλοι δουλιά πρέπει να υπάρχει σχεδιασμός της οικονομίας Οι σπουδαστές στα ΤΕΙ, ιδιαίτερα στα περιφερειακά, όπου τα προβλήματα είναι ακόμα πιο οξυμμένα, απαξιώνουν γρήγορα και οι ίδιοι το αντικείμενο των σπουδών τους γιατί πολύ γρήγορα διαπιστώνουν την έλλειψη εργασιακής προοπτικής. Στη Φλώρινα, για παράδειγμα, σε ένα τμήμα που σχετίζεται με τη ζωική-φυτική παραγωγή, με την αγροτική παραγωγή, φέτος μπήκαν δέκα παιδιά. Αυτό οφείλεται στο αν το τμήμα είναι καλό ή κακό; Σχετίζεται με την προοπτική που υπάρχει. Και τι προοπτική βλέπουν τα παιδιά σήμερα στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής; Τις συνέπειες της νέας ΚΑΠ και της πολιτικής της ΕΕ. Αρα πολύ γρήγορα ψάχνουν να βρουν άλλες λύσεις. Να ξαναδώσουν, να βρουν δουλιά. Ορισμένα παιδιά τσιμπάνε στην προπαγάνδα των ΚΕΣ, τα οποία εμπορεύονται τις ελπίδες των νέων ανθρώπων, μαζί με την αβανταδόρικη πολιτική της κυβέρνησης που ιδιαίτερα για το κεφάλαιο, αναπτύσσει κερδοσκοπική δραστηριότητα στον τομέα της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Χρειάζεται εδώ να γίνει κτήμα των σπουδαστών η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Για να βρίσκουμε όλοι δουλιά πρέπει να υπάρχει σχεδιασμός της οικονομίας, με βάση τις κοινωνικές ανάγκες που θα αξιοποιούν τον πλούτο της χώρας μας.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

Πλατύ κάλεσμα συστράτευσης με το ΚΚΕ

«Να γίνουν τα ΤΕΙ “κάστρα” αγώνα»

αλα, Καρδίτσα, Χαλκίδα, Λαμία, Κοζάνη, Γρεβενά, Φλώρινα, Αρτα, Τρίκ Σέρρες, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Κιλκίς, ντεύξεις Τύπου βουλευτών και ή… Πολλές δεκάδες περιοδείες και συνε Καλαμάτα, Πύργος, Ηράκλειο και Αττικ ΤΕΙ της χώρας, στις περισσότερες Ελλάδας πραγματοποιήθηκαν σε όλα τα στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος ης με τους σπουδαστές των ΤΕΙ σιο της Καμπάνιας συζήτησης και δράσ σχολές, εξάμηνα και μαθήματα στο πλαί ΚΚΕ και Γραμματέας του ΚΣ ς τόνισε ο Γ. Πρωτούλης, βουλευτής του αλλά και το προσωπικό των σχολών. Οπω ο νέος κόσμος που θα είναι ς αυτό σας: «βασικός στόχος είναι Λάρι ΤΕΙ στο του ες οδεί περι τις από της ΚΝΕ σε μια ς, λαϊκός αγωνιστής για ι στο πλευρό του ΚΚΕ, μαχητής, αγωνιστή είνα να ς τάξη ς τική εργα της ια βάρδ η αυριανή τα συμφέροντα του τόπου μας».

Θέλει ανατροπή της ίδιας της πολιτικής εξουσίας, για να περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αυτός δεν είναι εύκολος δρόμος, αλλά είναι ο μοναδικός

Δεν είναι εύκολος δρόμος, αλλά είναι ο μόνος δρόμος “Ο”: Ποια είναι η ανταπόκριση των σπουδαστών στο κάλεσμα των κομμουνιστών για συστράτευση στον αγώνα αυτό; Ν.Κ: Τα μηνύματα που λαμβάνουμε είναι σαφώς θετικά. Το πρώτο συμπέρασμα που βγάζουμε είναι ότι όχι μόνο άξιζε αυτή η προσπάθεια αλλά χρειάζεται να ενταθεί και να δώσουμε συνέχεια σε αυτήν την επικοινωνία που είχαμε με αυτά τα παιδιά, γιατί είναι καθήκον μας να τους πούμε, πως υπάρχει άλλος δρόμος που απαιτεί και τη “δική σου” συμμετοχή. Εκείνο που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι χρειάζεται σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ, των μονοπωλίων. Θέλει ανατροπή της ίδιας της πολιτικής εξουσίας, για να περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αυτός δεν είναι εύκολος δρόμος, αλλά είναι ο μοναδικός. Είναι ο δικός μας μονόδρομος απέναντι σ’ αυτόν του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εξελίσσεται όλα αυτά τα χρόνια και στην πατρίδα μας Αλεξάνδρα Λυμπέρη

αμφιθέατρα ϐ 15

16 ϐ μαθητές

ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ

ς” ία ρ ο γ τη α κ ς τη ώ ρ π “ ία ε λ ο Σχ υ ίο α λ α φ ε κ υ το ία ρ ο φ ο δ ρ ε κ ν για τη

μεγάλη πρεμούρα της κυβέρνησης το τελευταίο διάστημα να σπρώξει με όποιο τρόπο μπορεί το μαθητόκοσμο προς τα ΕΠΑΛΕΠΑΣ, δε μπορεί παρά να προκαλεί ανησυχία για τη σκοπιμότητά της. Τι τους έπιασε άραγε και έκαναν ολόκληρη διαφημιστική καμπάνια για «τα σχολεία του μέλλοντος» όπως αποκαλούν τα σχολεία της «επαγγελματικής εκπαίδευσης»; Για να δούμε.... Για το “καλό” σου… Από το Μάρτη του 2001 και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη Στοκχόλμη, η Ευρωπαϊκή Ενωση ασχολήθηκε ακόμα πιο επιμελώς με το θέμα της κατάρτισης, ορίζοντας στόχους που να τη φέρνουν πιο κοντά στο διακηρυγμένο (από τη Διακήρυξη της Λισαβόνας) στόχο: «η ΕΕ να γίνει η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης ανά την υφήλιο…». Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής εντάσσονται και οι διαρκείς προσπάθειες των κυβερνήσεων της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ (το οποίο άλλωστε ίδρυσε τα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια-ΤΕΕ) να αυξήσουν το ρόλο

των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑΣ, να σπρώξουν ακόμα περισσότερους μαθητές από όσους επιλέγουν το Ενιαίο Λύκειο. Μάλιστα, ο στόχος που έχουν θέσει σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι το 70% των μαθητών να πηγαίνουν στην τεχνική εκπαίδευση και μόλις το 30% στην γενική. Το γιατί τους ενδιαφέρει οι μαθητές να στρέφονται στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, το εξήγησε με απόλυτη ειλικρίνεια ο ίδιος Υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης σε πρόσφατη ομιλία του στην ημερίδα “Ευαισθητοποίηση – ενημέρωση του κοινωνικού συνόλου για το ρόλο της ΤΕΕ”: «Υπάρχουν περιφερειακές βιομηχανικές ζώνες στις οποίες το κόστος παραγωγής αυξάνεται ραγδαία επειδή οι εργοδότες χρειάζεται ν’ ακριβοπληρώσουν μεταγραφόμενα στελέχη από τα μεγάλα αστικά κέντρα, κάτι το οποίο δεν τους επιτρέπει να είναι ανταγωνιστικοί με τις μεγάλες βιομηχανίες ή τις άλλες εταιρείες που λειτουργούν σ’ αυτά τα αστικά κέντρα. Ερχεται λοιπόν σε αυτήν την κατάσταση το επαγγελματικό σχολείο, η επαγγελματική σχολή, να καταρτίσει, να προετοιμάσει τα απαιτούμενα στελέχη, δείχνοντάς τους έναν άλλο δρόμο διαφορετικό από αυτόν της εισαγωγής και μόνο στα Πανεπιστήμια ή στα ΤΕΙ». Επειδή λοιπόν οι εργοδότες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι βιομήχανοι, δεν μπορούν να πληρώνουν πολλά για εργατικό δυναμικό -“στελέχη” τα λέμε τώρα- χρειάζονται τέτοιους εργάτες, που και να μπορούν να βγάλουν τη δουλιά αλλά και να μην κοστίζουν

ακριβά! Με απλά λόγια: φθηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους, αυτό βγάζουν τα ΕΠΑΛ και τα ΕΠΑΣ!

ξιοτήτων και επιχειρηματικότητας λέγεται το χαρτί που που θα πιστοποιεί πόσο καλά κατέχουν οι μαθητές αυτά τα “ταλέντα”!

Πιστοποιητικά “καλού” εργάτη

Πρόβα στην εκμετάλλευση

Με άξονα αυτούς τους στόχους, η κυβέρνηση κοιτάζει να διορθώσει τις “στρεβλώσεις” της “μεταρρύθμισης” (έτσι το λέμε τώρα) που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ στα ΤΕΕ και να φέρει “διορθωτικά” νέες ρυθμίσεις που κινούνται βέβαια στην ίδια κατεύθυνση και έχουν στόχο να επιδεινώσουν την ήδη δεινή θέση των μαθητών και των οικογενειών τους. Ο υφυπουργός Ανδρέας Λυκουρέτζος, στην ίδια ημερίδα αποκάλυψε τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης: «Θεωρούμε ότι σύντομα οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ θα ακολουθούν πρόγραμμα πρακτικής εξάσκησης και βεβαίως θα εκπονούν πτυχιακή εργασία, ώστε να πιστοποιούνται οι γνώσεις τους στο επαγγελματικό αντικείμενό τους, οι γνώσεις τους στην πληροφορική, οι γνώσεις τους στην επιχειρηματικότητα και σε μία ξένη γλώσσα». Δηλαδή τα βασικά για να βγαίνει η δουλιά: λίγο κομπιούτερ, λίγο Αγγλικά, λίγο να μάθεις να σκέφτεσαι σαν αφεντικό για να νιώθεις τον πόνο του όταν σου δίνει κάποια ψίχουλα από τον πλούτο που του παράγεις... και να ένας “καλός εργάτης” που θα συμβάλει στην ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης και πάνω από όλα δε θα διεκδικεί όσα παράγει. Το μενού έχει και “πατεντάρισμα”: πιστοποιητικό δε-

«Προκύπτει η μεγάλη ανάγκη διασύνδεσης των ειδικοτήτων στις οποίες εκπαιδεύονται οι μαθήτριες και οι μαθητές μας με την αγορά εργασίας (…) Προκύπτει η διαρκής συνεργασία με τις τοπικές αγορές με την κάθε περιοχή και την ενδεχόμενη νέα μεγάλη επένδυση στη συγκεκριμένη περιοχή». Οπου ο υφυπουργός λέει για ανάγκη διασύνδεσης με τις επιχειρήσεις, εννοεί σχολεία κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των εταιρειών. Οπου λένε “συνεργασία”, εννοούν, στο όνομα της πρακτικής που θα έπρεπε να είναι κατοχυρωμένη με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, να προσφέρουν τσάμπα, φρέσκο εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις. Και σα να μη φτάνει αυτό το “πρώτης” τάξεως δώρο για το κεφάλαιο επιπλέον “καλούν” μέσω της υποχρηματοδότησης και των τεράστιων ελλείψεων υποδομών τις επιχειρήσεις να κάνουν και μέσα στα σχολεία κερδοφόρες “μπίζνες”.

Να δεις τι σου ‘χω για μετά Από το Μάη ήδη η κυβέρνηση ψήφισε δέσμη μέτρων που αποτελούσαν όπως φαίνεται την πρώτη φάση της επίθεσης στα δικαιώματα των μαθητών:

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

nn Με νομοθετική ρύθμιση για την εισαγωγή των υποψηφίων από τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, το υπουργείο βάζει τους μαθητές να επιλέξουν ανάμεσα στο αν θέλουν να πάρουν μόνο το χαρτί της ειδικότητας, αν θέλουν να μπουν στα ΤΕΙ με την ποσόστωση ή θα παλέψουν για μια θέση στα ΑΕΙ και θα κάνουν τις κατευθύνσεις του Γενικού Λυκείου. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, καθιερώνεται η κατηγοριοποίηση των μαθητών και η καταδίκη τους στις εξετάσεις αφού θα εξετάζονται σε πράγματα που δεν διδάσκονται! Ακόμα και αυτούς τους μαθητές που θέλουν να πάρουν πτυχίο επιπέδου 3 τους υποχρεώνουν να ξεπαραδιαστούν σε κάποιο ΙΕΚ, βάση της ευρωπαϊκής οδηγίας 36/05, για να μπορούν να πάρουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. nn Για να κατοχυρωθεί στη συνείδηση του μαθητή η αντίληψη ότι “δε παίρνει τα γράμματα” ώστε μόνος του να καταδικάζει τον εαυτό του στο μέλλον που η πολιτική τους θέλει να του επιβάλλει η κυβέρνηση ψήφισε και εφαρμόζει από το Μάη το Προεδρικό Διάταγμα για την “αξιολόγηση του μαθητή

πιο κοντά στη συνολική λύση του προβλήματος. Η πρόταση που προβάλουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είναι κρυστάλλινη στο θέμα των ΕΠΑΛΕΠΑΣ, διαφέρει πλήρως από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το διαχωρισμό των σχολείων, στοχεύει στην αιτία του προβλήματος. Είναι δικαίωμα όλων να πηγαίνουν σε ένα ενιαίο σχολείο, 12χρονο, υποχρεωτικό για όλους μέχρι τα 18 χρόνια, δημόσιο και δωρεάν. Γι’ αυτό το ΚΚΕ και η ΚΝΕ προβάλλουν την κατάργηση του αναχρονιστικού και αντεπιστημονικού διαχωρισμού τεχνικού και γενικού σχολείου. Ολοι οι μαθητές ανεξάρτητα από την ταξική τους καταγωγή και την τσέπη των γονιών τους έχουν δικαίωμα και πρέπει να αποκτούν τις ίδιες γνώσεις ως τα 18. Κανένας δεν πρέπει να αναγκάζεται να δουλέψει πριν από αυτήν την ηλικία. Η επιλογή για επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να γίνεται μετά την ολοκλήρωση της βασικής εκπαίδευσης στο ενιαίο σχολείο, στα πλαίσια ενός δικτύου δημόσιων και δωρεάν

Από το Μάη ήδη η κυβέρνηση ψήφισε δέσμη μέτρων που αποτελούσαν όπως φαίνεται την πρώτη φάση της επίθεσης στα δικαιώματα των μαθητών των ΕΠΑΛ”. Το τεστ αυτό της “διαγνωστικής αξιολόγησης” που πραγματοποιείται πιλοτικά στην πρώτη τάξη του ΕΠΑΛ έχει ως μόνο στόχο να αποδείξει στους μαθητές ότι “δεν αξίζουν” ούτε για το ΕΠΑΛ σπρώχνοντάς τους “εθελοντικά” στα ΕΠΑΣ και στις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ. nn Ταυτόχρονα με αυτό το μέτρο, ψηφίστηκε και ο “φάκελος του μαθητή”. Εκεί χωράνε όλα. Από τις επιδόσεις μέχρι τη διαγωγή του μαθητή που θα τον συνοδεύουν από το στρατό μέχρι τον εργοδότη. Βέβαια, υπάρχει και το “τυρί στη φάκα” της συγκεκριμένης ρύθμισης αφού η κυβέρνηση προβάλει πως αυτός ο φάκελος θα λειτουργεί ως “κουτί παραπόνων” όπου ο μαθητής θα μπορεί “να λέει τον πόνο του” για τα προβλήματά του στο σχολείο. Ο φάκελος δεν έχει άλλο στόχο παρά να ενσωματώσει μέσω του “διαλόγου” κάθε φωνή που εναντιώνεται, να αποδυναμώσει το ρόλο των μαθητικών συμβουλίων αποτρέποντας τους μαθητές από το να ακολουθήσουν τη “λύση” που τρέμουν η κυβέρνηση και οι συνοδοιπόροι της: αυτή της αγωνιστικής διεκδίκησης για ένα σχολείο στο οποίο δε θα χωρούν επιχειρηματίες και ιδιωτικοοικονομική δραστηριότητα, για ένα σχολείο όπου δε πληρώνουν οι μαθητές για τα εργαλεία, τα βιβλία τους, όπου θα κατοχυρώνονται τα δικαιώματά τους στη μόρφωση.

Πέρνα στην αντεπίθεση! Ο αγώνας σήμερα των μαθητών για πλήρη κάλυψη των αναγκών από τον κρατικό προϋπολογισμό, κατοχυρωμένη πρακτική άσκηση στα εργαστήρια του σχολείου ή σε δημόσιους φορείς με αμοιβή ανειδίκευτου εργάτη και ασφάλιση, σταθερή δουλιά με πλήρη εργασιακά δικαιώματα για όλους πρέπει να φέρνει

επαγγελματικών σχολών που θα παρέχουν επαγγελματική ειδίκευση για τα επαγγέλματα που δε χρειάζονται πανεπιστημιακή εκπαίδευση, κάτι που προϋποθέτει την κατάργηση των διαφόρων ΙΕΚ, ΚΕΣ, ΚΕΚ κτλ. Η πρόταση αυτή του Κομμουνιστικού Κόμματος απαιτεί ανειρήνευτη πάλη με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης που επιβάλλουν την ύπαρξη των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, τους ταξικούς φραγμούς στην Παιδεία, τη δουλιά χωρίς δικαιώματα, τους φθηνούς, ευέλικτους και συνεχώς επανακαταρτίσιμους εργαζομένους, ήδη από τα 15 τους χρόνια. Απαιτεί τη συστράτευση για μια λαϊκή Παιδεία στο πλαίσιο της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας.

μαθητές ϐ 17

Είναι δικαίωμα όλων να πηγαίνουν σε ένα ενιαίο σχολείο, 12χρονο, υποχρεωτικό για όλους μέχρι τα 18 χρόνια, δημόσιο και δωρεάν. Ολοι μαζί! (εναντίον σου…) Για όλες αυτές τις εξελίξεις στην ήδη επιβαρυμένη κατάσταση που βιώνουν οι μαθητές των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, η “κριτική” που κάνει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση μέσω της βουλευτή του Χρύσας Αράπογλου είναι πως «δεν έγινε καθόλου διαφήμιση-γνωστοποίηση των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ στην κοινή γνώμη και κυρίως σε γονείς και μαθητές με αποτέλεσμα κατά την περσινή χρονιά να υπάρχει αισθητή μείωση του μαθητικού δυναμικού που προτίμησε την τεχνική εκπαίδευση»! Από κοντά και οι οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ που κόπτονται επίσης για τη διατήρηση και ενδυνάμωση του θεσμού των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ και άρα του αναχρονιστικού διαχωρισμού τεχνικής και γενικής εκπαίδευσης. Μάλιστα, σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στην “Αυγή” ο Θέμης Κοτσιφάκης, ΓΓ του ΔΣ της ΟΛΜΕ, εκπρόσωπος της παράταξης τους ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζει τη βαθιά στεναχώρια του γιατί περισσότεροι μαθητές δεν ακολουθούν αυτό το δρόμο: «αναπόφευκτη συνέπεια αυτής της πολιτικής συνεχούς απαξίωσης της ΤΕΕ είναι και η

συνεχής μείωση του μαθητικού πληθυσμού τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα το ποσοστό των μαθητών που επιλέγουν την ΤΕΕ να εμφανίζεται ιστορικά το μικρότερο κατά την τελευταία 20ετία σε σχέση με το αντίστοιχο όσων ακολουθούν το δρόμο του Γενικού Λυκείου»! Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει και το “ριζοσπαστικό” αίτημα της «αναβάθμισης των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ»! Δεν είναι, δηλαδή, μόνο υπέρμαχοι του διαχωρισμού της βασικής εκπαίδευσης αλλά θέλουν και να αυξήσουν τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ το “κύρος” τους ανάμεσα στη λαϊκή οικογένεια. Να μπορούν, εν ολίγοις, να “ψαρεύουν” περισσότερους μαθητές… Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ πλασάρει το ψευτο-αίτημα της «ελεύθερης πρόσβασης των αποφοίτων όλων των τύπων λυκείων σε ΑΕΙ/ ΤΕΙ» ή όπως το λέει η συμβιβασμένη ηγεσία της ΟΛΜΕ «Βελτίωση της δυνατότητας πρόσβασης των αποφοίτων ΕΠΑΛ στην ανώτατη εκπαίδευση» ενώ ξέρουν πως τα ΕΠΑΛ και τα ΕΠΑΣ έχουν φτιαχτεί ακριβώς για να βγάζουν μια ώρα αρχύτερα εργαζόμενους από τα σχολεία.

ς και γονείς του ΕΠΑΛ μιλώντας πρόσφατα σε εκπαιδευτικού Η Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αϊκό και πρέπει να παλλ είναι είας Παιδ της λημα ε πως το πρόβ και του ΓΕΛ Ευδήλου στην Ικαρία τόνισ την κοινωνία. υπάρξει ενημέρωση και δράση σε όλη

Αλεξάνδρα Λυμπέρη

Ο Γιάννης Πρωτούλης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ σε μια από τις δεκάδες περιοδείες της Οργ άνωσης σε χώρους κατάρτισης.

18 ϐ παιδεία

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟποιΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Στην υποβάθμιση και την ιδιωτικοποίηση

απαντάμε με αγώνες

ο “εκπαιδευτικό Μάαστριχτ”, η διαδικασία της Μπολόνια, κλείνει, φέτος, 10 χρόνια ζωής από τη μέρα που η Ευρωπαϊκή Ενωση έθεσε ως στόχο να λειτουργούν τα πανεπιστήμια σαν επιχειρήσεις. Φοιτητές αλλά και μαθητές των χωρών της Ευρώπης που βιώνουν τις συνέπειες της εφαρμογής της Μπολόνια αλλά και των συνολικότερων εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων “γιόρτασαν” όπως άρμοζε την επέτειο αυτής της πολιτικής. Της ευχήθηκαν χρόνια λίγα! Στο Βέλγιο φοιτητές συνεχίζουν την καμπάνια συλλογής υπογραφών ενάντια στα υπέρογκα δίδακτρα που χρειάζεται να πληρώνουν για τις σπουδές τους, στην Ισπανία φοιτητές διατράνωσαν την

αντίθεσή τους στην εφαρμογή της διακήρυξης της Μπολόνια διεκδικώντας δημόσια και δωρεάν παιδεία. Στην Ιταλία οι κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο της υποβάθμισης και της ιδιωτικοποίησης 133/2008 συνεχίζονται και ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, ενώ στη Γερμανία οι μαθητές “σήκωσαν κεφάλι” απαιτώντας ένα καλύτερο σχολείο. Σε αυτό το φύλλο του “Οδηγητή” φιλοξενούμε άρθρο της μαθήτριας σ.Ειρήνης Ζαρογιάννη που φοιτά σε σχολείο της Στουτγκάρδης, ενώ αναδημοσιεύουμε και τη συνέντευξη που έδωσε στον “902-Αριστερά στα FM” και στην εκπομπή του “Ράδιο-Οδηγητή” ο σ.Χρήστος Ξυπολιάς, Γραμματέας της ΟΒ Βόρειας Ιταλίας της ΚΝΕ.

ΙΤΑΛΙΑ

Οχι στο νόμο 133/2008! “O”: Τι είναι αυτό που κατεβάζει τόσους χιλιάδες Ιταλούς φοιτητές στο δρόμο; Χρήστος Ξυπολιάς: Kινητοποιήσεις με την μαζικότητα αυτών του τελευταίου μήνα, είχαν να φανούν 30 χρόνια περίπου στην Ιταλία. Είναι ο νέος νόμος, ο ν.133, ο οποίος κινείται στις προσταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και έρχεται να κάνει μεγάλες περικοπές στη χρηματοδότηση για την παιδεία. Κόβουν από τα πανεπιστήμια 1,5 δισ. ευρώ για τα επόμενα πέντε χρόνια και 7,8 δισ. από τον προϋπολογισμό για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Αλλωστε, η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων προέρχεται κατά 40% από το κράτος και 60% από επιχειρήσεις. Με αυτό το νόμο, που έρχεται να επισφραγίσει την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης αφού αποτελεί συνέχεια της διαρκούς μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης, η τριτοβάθμια εκπαίδευση περνά ουσιαστικά και νομικά, στα χέρια των επιχειρήσεων.

Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και είναι τρανταχτά. Στο Τορίνο για παράδειγμα, η General Motors έχει αγοράσει ένα μέρος του Πολυτεχνείου του Τορίνο, όπου έχει φτιάξει στην ουσία τα γραφεία της. Προσλαμβάνει δηλαδή, κατευθείαν ερευνητές από το πανεπιστήμιο και τους βάζει να δουλεύουν με 6μηνα και ετήσια συμβόλαια. Οπως φαίνεται, προσπαθούν να κρατήσουν δέκα πανεπιστήμια, την ελίτ, για τα “παιδιά” τους. Ο νόμος πιάνει και τη δευτεροβάθμια αλλά και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ουσιαστικά, κόβουν τις ώρες διδασκαλίας στα σχολεία. Επιδιώκουν να φτιάξουν διαφορετικές τάξεις για τα παιδιά των μεταναστών. Προσπαθούν να περικόψουν τους καθηγητές, να αυξήσουν τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη και να μειώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση από τα 18 στα 14 χρόνια. Ακολουθούν, συνολικά, τις ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που θέλουν παιδεία για λίγους, και τον μεγάλο όγκο να μην μπορεί να σπουδάσει, να είναι φθηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό. “O”: Με ποιο τρόπο αναδεικνύουν οι φοιτητές τα αιτήματά τους; Χ.Ξ: Στην Ιταλία υπάρχει το πολύ σημαντικό πρόβλημα ότι δεν υπάρχει άσυλο στα πανεπιστήμια.

Ετσι, είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις μια κατάληψη. Εδώ, για να κάνεις μια αφισοκόλληση χρειάζεται να πάρεις άδεια, κατά κάποιον τρόπο! Ομως, με το κλίμα που υπάρχει τώρα, σε κάποια πανεπιστήμια, έχει σπάσει αυτό το πράγμα. Τα μαθήματα γίνονται κανονικά αλλά το βράδυ πραγματοποιούνται εκδηλώσεις, συζητήσεις, συνελεύσεις κ.τ.λ. Αλλωστε, οι ίδιοι οι φοιτητές που πληρώνουν χίλια και δύο χιλιάδες ευρώ δίδακτρα το χρόνο, δυσανασχετούν στην κατάληψη γενικώς. Ακόμα, γίνονται μαθήματα από καθηγητές σε πλατείες, ανοιχτά σε όλους. Υπάρχει επίσης, παρέμβαση από τους φοιτητές σε χώρους δουλιάς. Στο Τορίνο συγκεκριμένα, υπάρχει συμπόρευση με τους εργάτες της FIAT. Οχι φυσικά με την ηγεσία του συνδικάτου αλλά με τη βάση αφού στην Ιταλία δεν υπάρχουν συνδικάτα που να έχουν ταξικό προσανατολισμό. Στη Ρώμη, υπάρχει συμπόρευση με τους εργάτες της Alitalia, που βρίσκονται αυτές τις μέρες σε κινητοποιήσεις, αλλά πάλι μόνο με τη βάση αφού, για παράδειγμα, η ηγεσία του συνδικάτου της Alitalia υπέγραψε σύμβαση που έλεγε πως δεν μπορεί να γίνει καμία πρόσληψη εργαζομένου, ο οποίος να έχει έστω και έναν συγγενή άρρωστο! “O”: Ο ρόλος του σοσιαλδημοκρατικού “Δημοκρατικού Κόμματος” και των οπορτουνιστικών δυνάμεων ποιος είναι; Χ.Ξ: Αυτοί θέλουν να ρίξουν την ευθύνη στον “κακό” Μπερλουσκόνι και την “κακιά

δεξιά”. Το “Δημοκρατικό Κόμμα” είχε προσπαθήσει, μάλιστα, να καλέσει σε δημοψήφισμα το οποίο, όμως, δεν έθιγε την ουσία του προβλήματος, ούτε τα βασικά μέρη του νόμου τα οποία στοχεύουν στην ιδιωτικοποίηση και την υποβάθμιση. Ειδικά στις αρχές των κινητοποιήσεων, αυτή ήταν μια πολύ επικίνδυνη κίνηση αφού μπορούσε να είχε στείλει πολύ κόσμο στο σπίτι του. Υπάρχουν, επίσης, κάποιες φοιτητικές παρατάξεις τις οποίες καθοδηγεί το “Δημοκρατικό Κόμμα”, αλλά αυτές δεν έχουν μεγάλη απήχηση στη νεολαία. Γενικά, οι Ιταλοί φοιτητές δεν έχουν εμπιστοσύνη σε κανένα κόμμα. Ούτε στην “Κομμουνιστική Επανίδρυση” έχουν εμπιστοσύνη η οποία, άλλωστε, συμμετείχε στον κεντροαριστερό συνασπισμό της κυβέρνησης Πρόντι. “O”: Ποιος είναι ο ρόλος των δυνάμεων της ΚΝΕ στην Ιταλία; Χ.Ξ: Οι δυνάμεις της ΚΝΕ που βρίσκονται στην Ιταλία παρεμβαίνουμε αναδεικνύοντας τη ρίζα των προβλημάτων, τους πραγματικούς υπαίτιους, που για μας είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης η οποία θέλει να διευκολύνει τα μονοπώλια. Πήραμε μια πρωτοβουλία στη Ρώμη ως ΚΝΕ Ιταλίας. Φτιάξαμε το δικό μας πανό που κατέδειξε την ευθύνη της ΕΕ και των βιομηχάνων στα προβλήματα, κάτι που ακόμα δεν ακούγεται έντονα στην Ιταλία.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

παιδεία ϐ 19

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

100.000 μαθητές σε σχολική απεργία! Σ

τη Γερμανία το εκπαιδευτικό σύστημα χωρίζεται σε 3 ταχύτητες. Στα Gymnasium τα οποία κατά κόρον απαρτίζονται από μαθητές που μετέπειτα συνεχίζουν στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, στα Realschϋle όπου ένα κομμάτι συνεχίζει σε θέσεις μαθητείας (επαγγελματικές σχολές) και τα Hauptschϋle που ουσιαστικά παράγουν ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό. Η επιλογή, σε ποιο σχολείο θα πάει ο κάθε μαθητής γίνεται στην τέταρτη τάξη του Δημοτικού! Γίνεται δήθεν με κριτήρια επίδοσης, ουσιαστικά όμως γίνεται με κριτήριο το αν η τσέπη των γονιών μπορεί να αντέξει να στηρίξει τα παιδιά να φτάσουν ως το πανεπιστήμιο,

«Είμαστε εδώ, φωνάζουμε δυνατά, γιατί μας κλέβουνε την παιδεία» Στις 12 Νοέμβρη ξεκίνησε σε όλη την επικράτεια της Γερμανίας μια σχολική απεργία, ενάντια στην εκπαιδευτική υποβάθμιση και υποχρηματοδότηση. Η “σχολική απεργία” οργανώθηκε από την επιτροπή αγώνα σχολείων (Schϋleraktionskomitee) που υπάρχει εδώ και δύο χρόνια και απαρτίζεται από μαθητές και μαθήτριες που αγωνίζονται για καλύτερη παιδεία. Προσπαθώντας να παρακινήσουμε και άλλους μαθητές, μαζευτήκαμε νωρίς το πρωί μπροστά στα σχολεία και εξορμήσαμε από τάξη σε τάξη, τονίζοντας πόσο σημαντικό είναι να παλεύεις για τα δικαιώματά σου. Χρησιμοποιούσαμε, μάλιστα γι’ αυτό και τον στίχο του Μπρέχτ: «Οποιος παλεύει μπορεί να κερδίσει, όποιος δεν παλεύει έχει ήδη χάσει»! Μετά ξεχυθήκαμε στους δρόμους για να εκφράσουμε την οργή μας με συνθήματα όπως: «Είμαστε εδώ, φωνάζουμε δυνατά, γιατί μας κλέβουνε την παιδεία»! Στη Στουτγκάρδη περισσότεροι από 8.000 μαθητές σε 36 σχολεία βρέθηκαν σε “απεργία”. Μάλιστα οι μαθητές παρά τις προσπάθειες εκφοβισμού από τους διευθυντές μια μέρα πριν, δεν αποθαρρύνθηκαν. «Σύμφωνα με το άρθρο 8 του κανονισμού έχει καθένας

αφού μιλάμε για παιδιά δέκα χρονών. Οπως αναφέρουν οι Γερμανοί μαθητές στο αγωνιστικό πλαίσιό τους: «η κατάσταση γίνεται κάθε μέρα και χειρότερη παράλληλα με το άγχος και τη πίεση των εξετάσεων. Οι τάξεις γίνονται όλο και μεγαλύτερες επειδή δεν έχουμε καθηγητές. Ολοι γνωρίζουν πια πως η καλή παιδεία εξαρτάται όλο και περισσότερο από το πορτοφόλι των γονιών μας. Συχνά χρειάζεται να αγοράζουμε τα βιβλία μας, λόγω του σχεδίου υποχρηματοδότησης, ενώ οι μαθητές χρειάζονται και φροντιστήρια που δεν μπορούν όμως όλοι να πληρώσουν. Αυτό αυξάνει την επιρροή των εταιρειών στην εκπαίδευσή μας μέσα από χορηγίες

το δικαίωμα να διαδηλώσει. Ζούμε στον 21ο αιώνα και έχουμε το δικαίωμα ελευθερίας του λόγου κάθε στιγμή» μας είπε ένας μαθητής του τεχνικού σχολείου. Στο Βερολίνο 10.000 μαθητές και μαθήτριες, 6.000 στο Αμβούργο, 7.000 στη Βρέμη, και στο Μπραουνσφαιγκ 8.500! Στο Κιελ, στο Ρόστοκ και στο Μόναχο απήργησαν από το μάθημα γύρω στους 5.000 μαθητές, στο Ολντενμπουργκ, 4.000. Στο Χεσσεν, στο Κάσελ και στη Φρανκφούρτη ήταν περίπου 10.000. Ακόμα και η ομοσπονδία καθηγητών (GEW) στήριξε την απεργία. Σύμφωνα με την GEW απήργησαν περισσότεροι από χίλιοι καθηγητές.

Περισσότερα χρήματα για την παιδεία Οι μαθητές διεκδικούμε περισσότερα χρήματα για την παιδεία. Γιατί να τα δίνουν

για την κατασκευή μαχητικών αεροσκαφών (τύπου Eurofighters) που κοστίζουν 20 εκατ. ευρώ; Πλέον οι μαθητές δεν πιστεύουμε την κυβέρνηση που μας λέει τόσο καιρό πως δεν υπάρχουν χρήματα. Δεν μπορεί τα χρήματα που έδωσαν στις τράπεζες να εμφανίστηκαν δια μαγείας! Και τι γίνεται τώρα με τις ελλείψεις στα σχολεία μας, μερικά εκ των οποίων δεν έχουν χρήματα ούτε για σαπούνι, ούτε καν, για χαρτί υγείας; Ακουσα μια μητέρα να λέει: «Είναι αδιανόητο να πρέπει να παίρνουν οι μαθητές χαρτί από το σπίτι»! Οι μαθητές απαιτούν την πρόσληψη περισσότερων καθηγητών καθώς και το να γίνεται μάθημα σε μικρότερες αριθμητικά τάξεις. Διεκδικούν επίσης, την κατάργηση των διδάκτρων και της πολυδιάσπασης των σχολείων. «Η παιδεία είναι δικαίωμά μας και δεν μπορεί να εξαρτάται από το πορτοφόλι των

γονιών μας. Τα βιβλία πρέπει να παρέχονται από το κράτος. Αλλωστε, δεν μπορεί ο καθένας μας να πληρώνει την ακριβή “φροντιστηριακή βοήθεια” που είναι όμως απαραίτητη όταν ένας δάσκαλος στο σχολείο είναι φορτωμένος με 35 παιδιά και δεν μπορεί να ασχοληθεί με τον καθένα ξεχωριστά. Γιατί να μην μπορούμε τουλάχιστον να έχουμε δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία όταν την χρειαζόμαστε;» είπε ένας μαθητής του Realschϋle. Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε σχολικές επιτροπές σε όλα τα σχολεία για να δυναμώσει έτσι ο αγώνας. Ειρήνη Ζαρογιάννη, μέλος της Ν.Ο Γερμανίας της ΚΝΕ

«Η παιδεία είναι δικαίωμα μας και δεν μπορεί να εξαρτάται από το πορτοφόλι των γονιών μας»

Είτε με σοσιαλδημοκρατικές είτε με νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, είτε με κυβέρνηση συμμαχίας και των δύο εκφραστών του συστήματος, η πολιτική τους είναι η ίδια, εφαρμόζεται με τον ίδιο τρόπο έχει την ίδια προέλευση, την Ευρωπαική Ενωση και τα ίδια θύματα, τα παιδιά της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, όλο το λαό. Τα παραδείγματα που μας έρχονται από τις χώρες της Ευρώπης δείχνουν πως οι φοιτητές και οι μαθητές δεν ανέχονται άλλο αυτήν την πολιτική, απαιτούν και αγωνίζονται για ένα άλλο σχολείο, για μια άλλη παιδεία, χωρίς ταξικούς φραγμούς, χωρίς ιδιωτικοοικονομική λειτουργία, για δημόσια και δωρεάν μόρφωση για τα παιδιά του λαού. Α.Λ.

20 ϐ κατάρτιση

ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ ΟΑΕ

Από τη δράση της ΚΝΕ

στους χώρους ΟΑΕΔ στη Λάρισα τις 5 του Νοέμβρη η Οργάνωσή μας με επικεφαλής το γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτή του Κόμματος, Γιάννη Πρωτούλη, πραγματοποίησε περιοδεία στον ΟΑΕΔ της Λάρισας. Στα πλαίσια ανάπτυξης της πολιτικής δράσης της ΚΝΕ με στόχο την ενημέρωση για τις πρωτοβουλίες και τις θέσεις του Κόμματος, είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή, να μιλήσουμε, να ακού-

Πραγματοποιήθηκαν επισκέψεις στα μαθήματα και επί τόπου συζήτηση με τους μαθητές και τους καθηγητές τους. Ολη τη συζήτηση που ακολούθησε καθώς και το κλίμα που συνάντησε η Οργάνωσή μας στον ΟΑΕΔ προσπαθούμε σήμερα να μεταφέρουμε μέσα από τον “Οδηγητή”, όχι απλά ως υποχρέωση προς τους εκατοντάδες μαθητές με τους οποίους μιλήσαμε και μας ζήτησαν επίμονα να δημοσιοποιήσουμε με κάθε τρόπο τις άθλιες συνθήκες σπουδών και κυρίως εργασίας τους, αλλά και ως κάλεσμα προς τις Οργανώσεις της ΚΝΕ για άμεση δράση, ένταση της πολιτικής μας παρέμβασης σε αυτούς τους χώρους. Η κατάσταση που συνα-

ΙΑΣ 'Ή ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΘΗΤΕ

ργανισμός

ΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ;

ΚΕΝΤΡΑ ΥΠΕΡeΚ

πασχόλησης

ργατικού

υναμικού

ντήσαμε επιβεβαίωσε από όλες τις απόψεις τις θέσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ γύρω από την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην επαγγελματική εκπαίδευση και κυρίως γύρω από τις άθλιες συνθήκες ζωής, σπουδών και εργασίας που αφορούν χιλιάδες νέους στη χώρα μας. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, γνωρίζοντας από πριν τι θα πούμε σε αυτά τα παιδιά, οι “υπεύθυνοι” του ΟΑΕΔ μας προετοίμασαν και την ανάλογη “υποδοχή” με ξήλωμα αφισών, απειλές για αστυνομία κλπ. Μόνο με την παρέμβαση βουλευτή και την αποφασιστικότητα των δυνάμεών μας καταφέραμε να μιλήσουμε με τα παιδιά, σε πείσμα των κάθε λογής “υπευθύνων” του ΟΑΕΔ, που ακόμη και σήμερα διαχειρίζονται τις σχολές ως επιχείρηση, θεωρώντας τις εργοτάξιο παραγωγής τζάμπα εργατικού δυναμικού.

Επίθεση στο μυαλό των μαθητών και των γονιών τους

ΙΑΣ ΤΟΥ ΟΑΕΔ ν ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΘΗΤΕ ωγής φτηνών εργατικών χεριώ Μηχανισμός παραγ

Ποιον εξυπηρετεί ο θεσμός της μαθητεία

ς;

Τους εργαζόμενους; Προφανώς όχι. Η σχέση ΟΑΕΔ-επιχειρήσεων είναι ξεκάθαρη . Άλλωστε ο ίδιος ο ΟΑΕΔ σε ρόλο δουλεμπο ρικού γραφείου διαλαλεί το εμπόρευμ α του, στις επιχειρήσεις.

Από το site του ΟΑΕΔ:

Ç..σας προτείνουμε τους μαθητές μας, παιδιά με όρεξη για δουλειά, για να τους απασχολήσετε στις θέσεις, που ικανοποιούν τις ανάγκες της επιχείρησ ής σαςÈ. Με επιδοτούμενο κατά 6œ το ήδη πετσοκομ μένο μεροκάματο και με σειρά από φορολογικ οι επιχειρήσεις βρίσκουν τσάμπα εργατικά ές ελαφρύνεις, χεριά στο όνομα της πρακτικής, για να πλουτίζουν. Δε σε θεωρούν εργάτη, παρ' όλο που εργάζεσαι! Η απάντηση της Υφυπουργού Απασχόλη σης και Κοινωνικής Προστασίας, κ. Σοφία Καλαντζάκου σε ερώτηση του ΚΚΕ, για τις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ είναι χαρακτηριστική: ÇÉ καθότι οι μαθητές δεν θεωρούνται εργαζόμενοι, αλλά πρακτικά ασκούμεν οι στο πλαίσιο της εκπαίδευσής τους και δεν προσφέρουν κύρια εργασία, αλλά παρίστανται ως βοηθοί, επιτηρούμενοι από ειδικούς τεχνίτες και προϊστάμενους συνεργείων, αποκτώντας σταδιακά δεξιότητες È. Μη θεωρείς αυτήν την κατάσταση, προσωριν ή! Το μέλλον που σου φτιάχνουν, πατάει πάνω στην εμπειρία σου στη μαθητεία. Θέλουν φτηνό εργατικό δυναμικό, εργάτες χωρίς δικαιώματα. Θέλουν την εργατική τάξη μισομορφωμένη -μισοειδικευόμενη, για να την έχουν πιο εύκολα του χεριού τους. Τελείωνε μια για πάντα με τη μπλε και πράσινη επιλογή! Μη παραμυθιάζεσαι από τα ωραία λόγια του ΣΥΝ. Ύψωσε ανάστημα στις εθνικιστικ

ές και ρατσιστικές θέσεις του ΛΑΟΣ. Έλα μαζί μας και διεκδίκησε: n Επαγγελματική εκπαίδευση ενιαία, δημόσια και δωρεάν μετά το 12χρονο Υποχρεωτι κό Σχολείο n Ολοκληρωμένη μόρφωση, όχι κατάρτιση . Όχι στον κατακερματισμό των ειδικοτήτω ν n Αναβάθμιση της υλικοτεχνικής υποδομής (Δωρεάν σύγχρονα συγγράμματα, εξοπλισμέ να εργαστήρια κοκ). Διορισμός μόνιμου, επιμορφωμένου προσωπικού εκπαιδευτικού προσωπικού. Να μπει τέρμα στο αίσχος των ωρομισθίων. n Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Μετά το πέρας της μαθητείας, να προσλαμβ άνονται σε δουλειές αντίστοιχες με την ειδικότητά τους. n Οι ώρες της πρακτικής να πληρώνον ται και να ασφαλίζονται με βάση τις Συλλογικέ ς Συμβάσεις. n 6ωρο με αποδοχές 8ωρου. n Να μην αξιοποιούνται οι μαθητές σε δουλειές άσχετες με την πρακτική τους. n Ίσα δικαιώματα στη δουλειά και στην ασφάλιση, για όλους τους μετανάστες μαθητές.

ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ!

Τα 28 δισεκατομμύρια œ για την ενίσχυση των τραπεζών, τα βρήκαν σε μια μέρα. Για τους μισθούς μας, για τη μόρφωση μας, για την υγεία, μας λένε πως η οικονομία δεν αντέχει.

ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΤΗ ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ

ΜΑΣ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ!

ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ!

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΣΤΡΙΜΩΧΝΟΥΝ! Δυνάμωσε το Κόμμα σου, το Κόμμα της

Οργανώσου στην ΚΝΕ!

εργατικής τάξης.

ΚΝΕ www.kne.gr | kne@kne.gr

Στις σχολές του ΟΕΑΔ φοιτούν παιδιά εργατών και φτωχών λαϊκών οικογενειών της Λάρισας καθώς και ξεκληρισμένων ή μικρών αγροτών από την ύπαιθρο. Στο σύνολό τους είναι παιδιά που είτε άμεσα είτε έμμεσα συμβάλλουν στο εισόδημα της οικογένειάς τους από τα πολύ μικρά τους χρόνια. Στην πλειοψηφία τους, βρέθηκαν εκεί ως αποτέλεσμα ταξικού ξεκαθαρίσματος ήδη από τα θρανία των πρώτων τάξεων του γυμνασίου. Πάνω σε αυτήν την αναμφισβήτητη πραγματικότητα καθημερινά πραγματοποιείται στα μυαλά και την ψυχή

σουμε τα προβλήματα και τις ανησυχίες των μαθητών του ΟΑΕΔ και πολύ περισσότερο να ανοίξουμε μαζί τους μια συζήτηση γύρω από το ζήτημα: Ποιοι έχουν την ευθύνη για την κατάσταση που βιώνουν καθημερινά, τι προτείνει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ γι’ αυτά τα προβλήματα, πώς βλέπουμε εμείς το μέλλον τους στις σημερινές συνθήκες.

τη δική τους και των γονιών τους μια επίθεση άνευ προηγουμένου ώστε να παρουσιαστεί η πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω.

Ας πάρουμε ορισμένα ιδεολογήματα με τα οποία δηλητηριάζουν μαθητές και γονείς: Ιδεολόγημα 1ο: «Στον ΟΑΕΔ βρίσκονται οι αποτυχημένοι του σχολείου», «τα παιδιά που δεν παίρνανε τα γράμματα, οι αδύνατοι ή και τεμπέληδες μαθητές, οι κουμπούρες», «τα παιδιά που δεν ήθελαν τέλος πάντων να γίνουν και επιστήμονες, βρε αδερφέ!». Ετσι παρουσιάζεται ο ταξικός διαχωρισμός που συντελείται χρόνια τώρα στην εκπαίδευση. Ετσι αθωώνεται το αίσχος της ιδιωτικής παραπαιδείας, το κόστος της οποίας δεν αντέ-

τες», «τα προσέχουμε τα παιδιά, εποπτεύουμε τους εργοδότες για να μην πέσουν σε κακά χέρια». Με αυτόν τον τρόπο ταΐζουν κουτόχορτο τους μαθητές και καθησυχάζουν τους γονείς που δικαιολογημένα αγωνιούν για το μέλλον των παιδιών τους. Κρύβουν όμως ότι εδώ μιλάμε για αδίκημα του… κοινού ποινικού δικαίου! Μιλάμε για παιδική εργασία καραμπινάτη και του χειρίστου είδους! Κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι μια κοινωνία δεν χρειάζεται τεχνίτες όμως ποιοι είναι αυτοί που καθορίζουν τις ανάγκες της κοινωνίας, το τι θα μάθει, ποιος θα μάθει, πόσο θα μάθει, σε τι αντικείμενο; Πόσο, ποιος και για ποιον θα εργαστεί; Από ποια ηλικία και μετά πρέπει να γίνεται αυτό; Ποιος διόρισε την κυβέρνηση και τον ΟΑΕΔ δουλέμπορους σε γαλέρα; Με βάση ποια λογική ο ΟΑΕΔ από οργανισμός απασχόλησης έγινε και οργανισμός δουλε-

Αποτυχημένοι και κουμπούρες είναι αυτοί και το σύστημά τους, οι μηχανισμοί τους. Χρεοκοπημένη είναι η καπιταλιστική τους οικονομία! χουν πολλές λαϊκές οικογένειες, έτσι κρύβουν το χαρακτήρα του σημερινού σχολείου των σκόρπιων γνώσεων που κυρίως γεννά απέχθεια στο μαθητή παρά δίψα για μάθηση. Παρουσιάζουν τον ταξικό διαχωρισμό στο σχολείο σαν αποτέλεσμα διαχωρισμού με βάση την “ευφυία”, τις “απαιτήσεις” και τα “όνειρα”. Οσοι παρατάνε το σχολείο πρόωρα παρουσιάζονται σαν μαθητές “χαμηλής ευφυίας”, “χαμηλών απαιτήσεων” και “χαμηλών ονείρων”!! Ιδεολόγημα 2ο: Κυβέρνηση και διευθυντές λένε: «εμείς αυτά τα παιδιά δεν τα πετάμε, τους μαθαίνουμε μια τέχνη», «σήμερα είναι προοδευτικό και σύγχρονο όλοι να καταρτίζονται», «χρειάζονται και οι τεχνί-

μπορίου εργατικού δυναμικού και μάλιστα παιδικού εργατικού δυναμικού; Για ποια εποπτεία μιλάνε οι κύριοι όταν και οι πέτρες γνωρίζουν πια με τι συνθήκες κακοπληρωμής και ανασφάλειας εργάζονται ακόμη και οι κανονικοί εργαζόμενοι στην χώρα μας, πόσο μάλλον τα 14χρονα και 15χρονα παιδιά που δωρίζονται στον κάθε εργοδότη από τον ΟΑΕΔ; Στον καπιταλισμό η εκπαίδευση, η κατανομή και η χρήση του εργατικού δυναμικού γίνεται με βάση τις ανάγκες συνολικά του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι μόνο με την ταξική πάλη και τον αγώνα διαπραγματεύονται και κατακτούν έστω και προσωρινά καλύτερους όρους. Ποιοι είναι οι κύριοι που εξαπατούν τους μαθητές ότι με την εποπτεία (που όπως

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

κατάρτιση ϐ 21

Από τη συζήτηση του κλιμακίου της ΚΝΕ με τους σπουδαστές του ΟΑΕΔ Λάρισας

Δεν πρόκειται για τζάμπα εργασία, είναι πληρωμένη εργασία αλλά, με μαγικό τρόπο, αυτός που πληρώνεται τελικά είναι ο εργοδότης! θα δούμε παρακάτω ούτε αυτή υπάρχει) θα εξασφαλίσουν δικαιώματα και όρους δουλιάς σε ανυπεράσπιστα παιδιά που πετιούνται σαν μαστοράντζα στα νύχια του κάθε εργοδότη; Αυτά τα ιδεολογήματα τους τα γυρίζουμε πίσω! Πρέπει να αποκρουστούν από τον κάθε μαθητή και γονιό. Η δράση της ΚΝΕ χρειάζεται να αποκαλύπτει με πειστικό τρόπο την ανάγκη να μην πέσει κανείς μαθητής σε αυτές τις παγίδες. Αποτυχημένοι και κουμπούρες είναι αυτοί και το σύστημα τους, οι μηχανισμοί τους. Χρεοκοπημένη είναι η καπιταλιστική τους οικονομία! Αυτοί δεν παίρνουν τα “γράμματα”, αυτοί δεν έχουν καμιά επαφή με τις λαϊκές ανάγκες!

Η κύρια επίθεση γίνεται στη ζωή! Οι μαθητές του ΟΑΕΔ δέχτηκαν με ενθουσιασμό το κλιμάκιο της Οργάνωσής μας. Μέσα στο κατάμεστο αμφιθέατρο καταγγείλανε ανοιχτά τις άθλιες συνθήκες εργασίας, κατά την πρακτική τους άσκηση. «Τα ξέρετε και δεν μιλάτε!» φωνάζανε στους διευθυντές τους. «Υπάρχει καθηγήτρια που είναι ταυτόχρονα και ιδιοκτήτρια κομμωτηρίου και μας παίρνει από το μάθημα στη δούλεψη της με 15-20 ευρώ την εβδομάδα!» καταγγείλανε οι κομμώτριες του ΟΑΕΔ. «Δουλεύουμε με 20-30 ευρώ την εβδομάδα για 1012 ώρες την ημέρα!» ήταν το κοινό στοιχείο των καταγγελιών στο σύνολο των ειδικοτήτων της μαθητείας του ΟΑΕΔ. «Οι εργοδότες δεν πληρώνουν ούτε τα προβλεπόμενα!», μας είπαν ωρομίσθιοι καθηγητές που εργάζονται σε καθεστώς ανασφάλειας. Για τους μαθητές του Α’ εξαμήνου ο νόμος που ψήφισαν ΝΔ-

ΠΑΣΟΚ προβλέπει 15 ευρώ μεροκάματο (τα 6 ευρώ να προέρχονται από επιδότηση του ΟΑΕΔ απευθείας στον εργοδότη και τα 9 από τον ίδιο). Είναι κατανοητό ότι όταν ο εργοδότης δίνει 15-20 ευρώ την εβδομάδα βγάζει κέρδος ακόμη και από την επιδότηση! Δεν πρόκειται για τζάμπα εργασία, είναι πληρωμένη εργασία αλλά, με μαγικό τρόπο, αυτός που πληρώνεται τελικά είναι ο εργοδότης! «Θα σου δουλεύουν 10-12 ωρίτσες και θα σου δίνω και κατιτίς για τον κόπο» λέει στην πράξη ο ΟΑΕΔ στον κάθε εργοδότη! Σαν να μην έφταναν αυτά, πάγια τακτική των εργοδοτών είναι να εναλλάσσουν συνεχώς το προσωπικό για να παίρνουν διαρκώς μαθητές Α’ εξαμήνου. (βλέπετε όσο μεγαλώνουν τα παιδιά “κοστίζουν” περισσότερο άσε που έχουν και… απαιτήσεις!). Αυτή είναι η εργασιακή πραγματικότητα! Κανένας έλεγχος δεν υπάρχει από κανέναν οργανισμό του ΟΑΕΔ γι’ αυτά τα ζητήματα! Η οργή των μαθητών ξεχειλίζει και είναι αποφασισμένοι να μην ανεχτούν άλλο αυτές τις συνθήκες. Η ΚΝΕ μια υπόσχεση μπορεί να τους δώσει. Οτι δεν θα υπάρξει πόλη και νομός της χώρας που δεν θα μπει μπροστά, που δεν θα αναδείξει τα ζητήματα αυτά, που δεν θα πρωτοστατήσει ώστε να γίνουν αντικείμενο συλλογικής διεκδίκησης και αγώνα. Ρόλο μπορούν να παίξουν και όλα τα ταξικά Εργατικά Κέντρα-ομοσπονδίες και σωματεία, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κατά κλάδο.

Χρειάζεται άμεσα οι Οργανώσεις μας να προσανατολίσουν τη δουλιά τους ιεραρχώντας τον ΟΑΕΔ. Ειδικά οι εργατικές οργανώσεις της ΚΝΕ πρέπει να μπουν στην πρώτη γραμμή. Είναι ο χώρος όπου προετοιμάζεται και διαπαιδαγωγείται ένα σημαντικό κομμάτι της νέας βάρδιας της τάξης μας. Δυο δρόμοι υπάρχουν: να αφήσουμε την κυβέρνηση και τους εργοδότες να τη διαμορφώσουν σαν φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό, που από τα 15 του χρόνια θα κλαίει τη μοίρα του με σκυμμένο το κεφάλι ή να μπούμε μπροστά και να διαπαιδαγωγήσουμε στις αξίες και τα ιδανικά της εργατικής τάξης, στην ταξική πάλη, στον αγώνα και στη διεκδίκηση, στο μίσος απέναντι στην εκμετάλλευση και τη μοιρολατρία.

Το επόμενο διάστημα να δράσουμε παντού ώστε: nn Να στηθούνε σε κάθε ΟΑΕΔ σύλλογοι και όργανα, ικανά να παίξουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάδειξη των ζητημάτων, την ενεργοποίηση των μαθητών. nn Να εντείνουμε την παρουσία της ΚΝΕ, με την προκήρυξη και τον “Οδηγητή” στο χέρι, να μπούμε μπροστά στην ενημέρωση των μαθητών αποκρούοντας τα ιδεολογήματα που τους σερβίρουν. Να καλλιεργήσουμε την ιδέα του αγώνα, της ρήξης με αυτήν την πολιτική. Να απαντήσουμε στην πράξη για το αν “αλλάζουν ή δεν αλλάζουν τα πράγματα”, να προωθήσουμε την πολιτική του Κόμματος, τη συζήτηση για την ανάγκη ριζικών αλλαγών στην οικονομία και την πολιτική. Να κάνουμε

λιανά, με επιχειρήματα και παραδείγματα την πρότασή μας για το 12χρονο σχολείο και τις μεταλυκειακές επαγγελματικές σχολές υψηλού επιπέδου που προτείνουμε. nn Να βάλουμε στόχο που θα ελέγχεται από όλα τα αντίστοιχα καθοδηγητικά όργανα για την μαζική στρατολόγηση νέων δυνάμεων και την οικοδόμηση ΟΒ σε όλους τους χώρους ΟΑΕΔ.

Να καλέσουμε σε συσπείρωση και πάλη για τα παρακάτω ζητήματα: nn Επαγγελματική εκπαίδευση, ενιαία, δημόσια και δωρεάν μετά το 12χρονο Υποχρεωτικό Σχολείο. nn Ολοκληρωμένη μόρφωση και όχι κατάρτιση. Οχι στον κατακερματισμό της γνώσης. nn Αναβάθμιση της υλικοτεχνικής υποδομής με δωρεάν σύγχρονα συγγράμματα, εξοπλισμένα εργαστήρια. Διορισμούς μόνιμου και καλά εκπαιδευμένου διδακτικού προσωπικού. Τέρμα στο αίσχος των ωρομίσθιων. nn Μόνιμη και σταθερή δουλιά για όλους. Μετά το πέρας της μαθητείας να προσλαμβάνονται σε μόνιμη δουλιά με βάση το αντικείμενό τους. Οι ώρες της πρακτικής να πληρώνονται και να ασφαλίζονται με βάση τη συλλογική σύμβαση. 6ωρο με αποδοχές 8ώρου. Να μην αξιοποιούνται σε δουλιές άσχετες με το αντικείμενό τους. nn Ισα δικαιώματα σε δουλιά και ασφάλιση για όλους τους μετανάστες μαθητές. Κορίτσας Γιώργος, μέλος του ΚΣ, γραμματέας του ΣΠ Θεσσαλίας της ΚΝΕ

22 ϐ κατάρτιση

Πλατιά εξόρμηση της

ΚΝΕ

o τελευταίο διάστημα, οργανώσαμε πλατιά εξόρμηση στους απογευματινούς και νυχτερινούς μαθητές της Αθήνας. Διαμορφώσαμε ένα πιο ολοκληρωμένο σχέδιο πολιτικής παρέμβασης και οργάνωσης των νυχτερινών μαθητών, με βάση και τις αποφάσεις του Κόμματος για τη δουλιά στην εργαζόμενη νεολαία.

Κυριαρχεί η ανάγκη της επιβίωσης Είναι προφανές ότι στη νυχτερινή εκπαίδευση στρέφονται όλοι εκείνοι οι νέοι που οι ταξικοί φραγμοί τους πέταξαν έξω από τα πρωινά σχολεία. Νέοι που προέρχονται από φτωχές λαϊκές οικογένειες, όπου η ανάγκη για το μεροκάματο ιεραρχείται. Ταυτόχρονα, η απόφαση να τελειώσει κάποιος το σχολείο, δείχνει ότι δεν έχει παραιτηθεί από τις απαιτήσεις για τη ζωή του. Στα νυχτερινά σχολεία συναντήσαμε νέους εργάτες, στην πλειοψηφία τους 25-30 χρόνων. Δεν πρόκειται λοιπόν για μαθητές, αλλά για εργαζομένους που η ανάγκη να έχουν ένα “χαρτί” στα χέρια τους ώστε να διεκδικούν καλύτερο μεροκάματο, τους έφερε στο νυχτερινό σχολείο. Οι συνθήκες εγκατάλειψης που κυριαρχούν στα νυχτερινά σχολεία, αποτελούν ένα καθημερινό εμπόδιο στην προσπάθεια του νέου εργαζομένου να αποφοιτήσει. Τα ωράρια των μαθημάτων, η έλλειψη καθηγητών, η τραγική απουσία εργαστηριακών εγκαταστάσεων και εξοπλισμού, είναι μόνο αυτά που φαίνονται με την πρώτη ματιά. Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι ο μονόδρομος δουλιά-σχολείο, σχολείο-δουλιά και μάλιστα με τους χειρότερους όρους. Οι νυχτερινοί μαθητές αποτελούν σήμερα το πιο φτηνό εργατικό δυναμικό για την εργοδοσία, που το χρησιμοποιεί με τη νομιμοποίηση του κράτους.

Αλλωστε, οι μεταρρυθμίσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν στόχο η νυχτερινή εκπαίδευση και η κατάρτιση να παίζουν αυτό το ρόλο. Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι νυχτερινοί μαθητές δουλεύουν στην πλειοψηφία τους ανασφάλιστοι, με μεροκάματα πείνας, χωρίς φυσικά να τηρείται καμία συλλογική σύμβαση ή ωράριο, χωρίς να αναγνωρίζεται κανένα δικαίωμα. Δουλεύουν στην οικοδομή, σε συνεργεία, σε εργοστάσια, σε μεγάλα νοσοκομεία, σε εταιρείες.

Βήματα στην οργάνωση της πάλης Ολο το προηγούμενο διάστημα, η αγανάκτηση για τις συνθήκες δουλιάς και μόρφωσης, οδήγησε τους νυχτερινούς μαθητές σε κινητοποίηση. Ομως, η έλλειψη οργάνωσης περιόρισε τους αγώνες σε αιτήματα στενά γύρω από τις συνθήκες του κάθε σχολείου, αλλά και σε μορφές που περιορίζονταν στην κατάληψη. Από τη συζήτηση που άνοιξε, έγινε κατανοητή η ανάγκη οργάνωσης του αγώνα, και η συγκρότηση συντονιστικού οργάνου των νυχτερινών και απογευματινών σχολείων. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Πρωτοστάτησαν οι δυνάμεις της ΚΝΕ, καλώντας τα σχολεία τους σε γενική συνέλευση, προκειμένου να συζητήσουν για τα αιτήματά τους, να υιοθετήσουν το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ ενώ ξεκίνησε και μια παρέμβαση

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΙ

σε όλα τα σχολεία με εξορμήσεις και περιοδείες. Αυτή η προσπάθεια είχε ως αποτέλεσμα να ανοίξει η συζήτηση γύρω από τα πραγματικά προβλήματα των νέων και να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο αιτημάτων για τη νυχτερινή εκπαίδευση, βασισμένο στο πλαίσιο του ΠΑΜΕ αλλά και με αιτήματα που έχουν να κάνουν με τις συνθήκες φοίτησης. Αυτό που έδωσε ώθηση, ήταν ότι κάτω και από τη δική μας παρέμβαση, οι νυχτερινοί μαθητές κατανόησαν καλύτερα την κύρια ιδιότητά τους και αυτό που τους ενώνει. Οτι είναι δηλαδή εργάτες που οι ανάγκες τους ταυτίζονται με όλους τους εργαζόμενους. Οτι στήριγμά τους είναι το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα. Οτι τα αιτήματά τους για 6ωρη δουλιά με αποδοχές 8ωρου και η άδεια την περίοδο των

Οι εργαζόμενοι νυχτερινοί μαθητές μπορούν να αποτελέσουν δύναμη για το εργατικό κίνημα εξετάσεων, αποτελούν διεκδικήσεις και του εργατικού κινήματος. Οτι μόνο μέσα από αυτό το δρόμο οι αγώνες έχουν αποτέλεσμα. Είναι ευθύνη του ταξικού κινήματος το πώς οργανωμένα θα εντάξει στους κόλπους του τους εργαζόμενους νυχτερινούς μαθητές. Να οργανωθούν στα συνδικάτα, να διαπαιδαγωγηθούν με τα ιδανικά της τάξης τους. Οι νέοι αυτοί μπορούν να αποτελέσουν δύναμη για το εργατικό κίνημα και μέσα στους χώρους δουλιάς αλλά και ως τμήμα της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, που μπορεί να έχει τη δική του συμβολή στην πάλη της τάξης μας ενάντια στην πλουτοκρατία και τους εκφραστές της.

ΜΑΘΗΤΕΣ

Η οικοδόμηση γερών ΟΒ, συμβολή στην παρέμβαση στην εργατική νεολαία Ιδιαίτερη ευθύνη έχουμε εμείς, η ΚΝΕ, ώστε η παρέμβασή μας να δίνει ώθηση στην οργάνωση των νυχτερινών μαθητών, να ανεβάζει τις απαιτήσεις των νέων, να εμπνέει την ανάγκη διεκδίκησης και σύγκρουσης. Να εμψυχώνει, να εντάσσει στις γραμμές της τους πρωτοπόρους. Ο νυχτερινός μαθητής, από την ίδια τη θέση του μπορεί καλύτερα να κατανοήσει το ρόλο του. Μπορεί να αντιληφθεί ευκολότερα την ανάγκη οργάνωσης στην ΚΝΕ ως μια συνειδητή απόφαση πάλης για την ανατροπή της κοινωνίας της εκμετάλλευσης, στο πλευρό του ΚΚΕ. Αυτοί οι νέοι αποτελούν δύναμη για το Κόμμα και την ΚΝΕ. Γερές οργανώσεις στους νυχτερινούς μαθητές, σημαίνει ενίσχυση των εργατικών κλαδικών οργανώσεων. Γι’ αυτό η οικοδόμηση της ΚΝΕ στους νυχτερινούς μαθητές είναι υπόθεση κοινού σχεδιασμού και δράσης της κλαδικής οργάνωσης με τη συνοικιακή. Χρειάζεται να απασχολεί κάθε όργανο, από το Γραφείο Περιοχής ως την ΟΒ, που έχει στην περιοχή της νυχτερινό-απογευματινό σχολείο, το πώς θα ενισχύεται ο προσανατολισμός στην εργαζόμενη νεολαία και για τη συνοικιακή οργάνωση, με στόχο να αποκτά περιεχόμενο, να αποκτά πείρα από τη δράση της, να συμβάλλει ουσιαστικά στην ισχυροποίηση της ΚΝΕ στην εργατική νεολαία. Αθηνά Τσάμη Μέλος του Γραφείου του ΣΠ της Οργάνωσης Αθήνας

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

κατάρτιση ϐ 23

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

Περιοδεία του ΚΚΕ στο Γενικό Εσπερινό Λύκειο Ηρακλείου Πλούσια η πείρα που αποκόμισε η Οργάνωση μετά την περιοδεία που πραγματοποιήθηκε στο Γενικό Εσπερινό Λύκειο Ηρακλείου με επικεφαλής το βουλευτή του Κόμματος Σ. Χαλβατζή. Στο Λύκειο αυτό φοιτούν 40 μαθητές από 20 μέχρι και 40 ετών. Η υποδοχή που μας επιφύλαξαν ήταν θερμή. Με το που μας είδαν ήρθαν αμέσως και μας μίλησαν, μας είπαν για τα προβλήματά τους. Κυρίαρχο ζήτημα οι ταξικοί φραγμοί που τους εμποδίζουν να μορφωθούν και η ανασφάλιστη εργασία. Χαρακτηριστικά ένας μαθητής μας είπε ότι τους έκοψαν την ενισχυτική τα Σάββατα με το πρόσχημα ότι δεν είναι απαραίτητη για να μην πληρώνουν στους καθηγητές υπερωρίες! Ο σ. Χαλβατζής στην ομιλία του ανέφερε τις ευθύνες τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ που με την αντιλαϊκή πολιτική που έχουν ακολουθήσει, έχουν αναγκάσει ένα σημαντικό κομμάτι μαθητών να εγκαταλείπουν το σχολείο και να βγαίνουν στην παραγωγή. Επιπλέον σημείωσε πως «...η διαφορά του ΚΚΕ από τα άλλα κόμματα που έχουν έρθει και σας έχουν μιλήσει είναι πως εμείς δεν τάζουμε λύσεις ούτε ερχόμαστε εθιμοτυπι-

κά, σας μιλάμε ξεκάθαρα για συντονισμένο αγώνα με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τους υπόλοιπους μαθητές και φοιτητές, με τους κομμουνιστές στο πλάι σας...». Αποκαλυπτική ήταν και η συζήτηση με τους καθηγητές. Χαρακτηριστικά αναφέρουν «...οι ίδιοι οι μαθητές μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε όταν γνωρίζουμε πως υπάρχουν μαθητές που κάνουν 1 ώρα δρόμο για να έρθουν, που δεν δέχονται να χάσουν ώρα μάθημα ακόμα και αυτοί που λόγω ελαστικού ωραρίου δουλεύουν πολλές ώρες...». Παράδειγμα αποτελεί το κομμάτι των καθηγητών που, παίζοντας το ρόλο που θα πρέπει να έχει κάθε εκπαιδευτικός, συμβουλεύουν τους μαθητές τους για τα εργασιακά τους δικαιώματα. Μάλιστα μια καθηγήτρια έδινε Μαρξ στα παιδιά για να διαβάζουν! Φεύγοντας, τα παιδιά μας έδωσαν την υπόσχεση πως θα συνεχίζουν να αγωνίζονται γι’ αυτά που έχουν πραγματικά ανάγκη, δίνοντάς μας ραντεβού για την αντιιμπεριαλιστική πορεία του Πολυτεχνείου.

«Πρέπει να αποφασίσουμε δουλιά ή σχολείο» Μια μικρή γεύση για τον καθημερινό αγώνα που δίνουν οι νυχτερινοί μαθητές μας έδωσε ο Γιάννης, μαθητής σε νυχτερινή ΕΠΑΣ, τον οποίο συναντήσαμε στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 27/11: «Παλεύουμε για 6ωρη εργασία με αποδοχές 8ωρου. Οι νυχτερινοί μαθητές πολλές φορές δεν μπορούμε να πηγαίνουμε στο σχολείο λόγω της δουλιάς. Πρέπει να αποφασίσουμε ή δουλιά ή σχολείο. Πολλοί εγκαταλείπουν το σχολείο γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Εγώ για παράδειγμα δουλεύω 8:00 με 16:00 και η σχολή μου αρχίζει στις 16:30 με αποτέλεσμα πολλές φορές να χάνω την πρώτη ώρα. Επειδή δεν μπορώ να βρω δουλιά στην ειδικότητα μου, δουλεύω σε μαγαζί με ρούχα».

Κυρίαρχο ζήτημα οι ταξικοί φραγμοί και η ανασφάλιστη εργασία

Κατερίνα Μπακέλα

ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΙΕΚ ΑΘΗΝΑΣ

Ψηφίζουν για τις ανάγκες τους! Σε εξέλιξη βρίσκονται από την 1η του μηνός οι εκλογές του συλλόγου σπουδαστών δημοσίων ΙΕΚ (ΣΥΣΔΙΕΚ) Αθήνας οι οποίες θα διεξάγονται μέχρι και τις 12 Δεκέμβρη. Οι εκλογές του συλλόγου αποτελούν σημαντικό σταθμό για την οργάνωση της πάλης των σπουδαστών. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο σύλλογος “ριζώνει” μέσα στα ΙΕΚ, ενισχύει το ρόλο του σαν αποκούμπι των σπουδαστών που θέλουν να παλέψουν για τις σύγχρονες ανάγκες τους. Οπως τονίζει η ανακοίνωση του ΣΥΣΔΙΕΚ για τις εκλογές: «Ο Σύλλογος σπουδαστών δημοσίων ΙΕΚ (ΣΥΣΔΙΕΚ) είναι ο συλλογικός φορέας όλων των σπουδαστών. Εκπληρώνει την ανάγκη των σπουδαστών να εκφράσουν συλλογικά και οργανωμένα τις ανησυχίες τους και τους προβληματισμούς τους. Με τη συμμετοχή όλων των σπουδαστών ο Σύλλογος δραστηριοποιείται, παίρνει πρωτοβουλίες, καταθέτει προτάσεις διεκδίκησης για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή μας». Παράλληλα με τις εκλογές, τα μέλη του συλλόγου καλούν στην απεργία της 10ης Δεκέμβρη, ενώ ταυτόχρονα σε πολλά ΙΕΚ πραγματοποιούνται γενικές συνελεύσεις και δημιουργούνται επιτροπές. Ηδη το προηγούμενο διάστημα ο σύλλογος συντόνισε περισσότερο τα βήματά του με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ οργανώνοντας περιοδείες και εξορμήσεις μαζί με τα ταξικά συνδικάτα. Είναι ένα κάλεσμα στο οποίο οι σπουδαστές ανταποκρίνονται θερμά αφού στη συντριπτική τους πλειοψηφία εργάζονται πα-

ράλληλα με τις σπουδές τους και μάλιστα με τους χειρότερους όρους.

11 και 12 Δεκέμβρη: ΟΑΕΔ Γαλατσίου, Αμα-

Ισχυρός σύλλογος σημαίνει πάνω από όλα μαζικοποίηση και ενδυνάμωση του αγώνα για: nn Κατάργηση των διδάκτρων nn Δωρεάν συγγράμματα και αναλώσιμα nn Χορήγηση ΠΑΣΟ nn Πρακτική άσκηση πάνω στο αντικείμενο σπουδών με κατοχυρωμένα όλα τα εργασιακά ασφαλιστικά δικαιώματα (4ωρο-5ημερο20ωρο) nn Δωρεάν πιστοποίηση nn Κατοχύρωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων (Γενικές Συνελεύσεις μέσα στα ΙΕΚ, συμμετοχή εκπροσώπου των σπουδαστών στη διοίκηση του ΟΕΕΚ) nn Κανένας αποκλεισμός των ΑμΕΑ nn Ισα δικαιώματα για τους μετανάστες σπουδαστές.

12 Δεκέμβρη:

Τις επόμενες μέρες θα διεξαχθούν εκλογές στα παρακάτω δημόσια ΙΕΚ:

8 Δεκέμβρη: Ν. Ιωνίας, Χαϊδαρίου 8 και 9 Δεκέμβρη : Χαλανδρίου,

Αργυρούπολης, Κορωπίου, Αγ. Στεφάνου, 1ο Πειραιά (πρώην ΣΚΥΠ), Κερατσινίου 9 Δεκέμβρη: Μεγάρων

9 και 11 Δεκέμβρη: Ν. Σμύρνης, Αιγάλεω 11 Δεκέμβρη: Μαρκόπουλου

ρουσίου, Κόκκινου Μύλου, Κορυδαλλού, Ρέντη, Περάματος ΟΑΕΔ Κηφισιάς, ΟΑΕΔ Μοσχάτου, ΟΑΕΔ Αιγάλεω, Ελευσίνας

Οι εκλογές του συλλόγου αποτελούν σημαντικό σταθμό για την οργάνωση της πάλης των σπουδαστών

24 ϐ νέοι εργαζόμενοι

το εργατικο κινημα Μ

ΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ό, χ ω τ φ ο τ ι ε ρ έ φ α ι «Εκείνο που ενδ

η φτώχεια Εκείνο που ενδιαφέρει τον πλούσιο, είναι

δεν μας ενδιαφέρει»

ο ΚΚΕ σε ένα από τα προεκλογικά του συνθήματα τον προηγούμενο χρόνο, ανέφερε πως “έρχονται τα χειρότερα”. Υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον πως τα χειρότερα είναι κοντά; Είναι φανερό ότι η πλειοψηφία του κόσμου αντιλαμβάνεται ως κρίση, τη σταθερή επιδείνωση στη ζωή του. Χρειάζεται ωστόσο να ανοίξει μια συζήτηση ιδιαίτερα στους νέους εργάτες για το χαρακτήρα της κρίσης και για τα χαρακτηριστικά της. Είναι αναγκαία μια τέτοια συζήτηση ώστε να βγουν συμπεράσματα από την πορεία των αναδιαρθρώσεων και της εξέλιξης της αντεργατικής επίθεσης τα τελευταία χρόνια. Συμπεράσματα που είναι χρήσιμα για να αναδειχτούν οι ευθύνες των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, οι αντιλήψεις εξωραϊσμού της ΕΕ, ο ρόλος της συνθήκης του Μάαστριχτ κ.ο.κ.

Προϊόντα της κρίσης; Ας σκεφτούμε. Είναι προϊόντα της κρίσης: n Το 65ωρο που ψηφίστηκε και η σταθερή επιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου που είναι μόνιμη απαίτηση της πλουτοκρατίας; n Οι σταθερά πενιχρές αυξήσεις στους μισθούς που κυμαίνονται από 79 λεπτά ως 1€ αύξηση τα τελευταία χρόνια; n Η ανασφάλιστη-μαύρη εργασία που χτυπάει κυρίως τη ζωή της εργατικής νεολαίας; n Οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι που άνθησαν από τη δεκαετία του ’90; n Η προσφορά δωρεάν εργασίας στις επιχειρήσεις, από μαθητές του ΟΑΕΔ; n Η ακρίβεια, η αύξηση του ΦΠΑ; Αν προσπαθήσουμε να απαριθμήσουμε τέτοια παραδείγματα θα βρούμε δεκάδες. Προφανώς δεν είναι της στιγμής, να μετρήσουμε τις αναλογίες στο κοκτέιλ κρίση-αναδιαρθρώσεις, αλλά χρειάζεται να έχουμε ως βάση πως οι μελλοντικές συνέπειες της κρίσης στη χώρα μας, θα οξύνουν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό την αρνητική κατάσταση που έχουν φέρει οι αναδιαρθρώσεις στη ζωή της εργατικής οικογένειας. Η κρίση θα έρθει και στη χώρα μας, γιατί πάει πακέτο με το σύστημα που την τρέφει. Και αυτό θα γίνει ανεξάρτητα από το τι θέλει το εργατικό κίνημα ή οι καπιταλιστές. Από κει και πέρα ανοίγει νέο μέτωπο στην αρένα της ταξικής πάλης για το ποιος θα κερδίσει από την κρίση, αν θα βγει το λαϊκό κίνημα ενισχυμένο ή θα πέσει ακόμα πιο χαμηλά.

Ο εργάτης θα κληθεί να ελαττώσει κι άλλο τις απαιτήσεις του στον ήδη χαμηλωμένο πήχη ικανοποίησης των αναγκών του Καμία θυσία για την πλουτοκρατία Ο κ. Αλογοσκούφης σε μια από τις συνεντεύξεις του διατύπωσε την άποψη πως «η ψυχολογία του κόσμου είναι πολύ σημαντικό ζήτημα στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης»! Δε μας ανέφερε όμως, πως η ψυχολογία του κόσμου θα ήταν πολύ καλύτερη αν είχε 1400€ βασικό μισθό, αν δεν πλήρωνε την υγεία και την παιδεία, αν αν αν.. Αντιθέτως μετατρέπεται ένα πολιτικό ζήτημα σε ζήτημα ψυχολογίας, με σαφή στόχο την ενσωμάτωση των διεκδικήσεων της εργατικής τάξης στα όρια των διεκδικήσεων του κεφαλαίου. Σε αυτή τη λογική κινείται και το πρόωρο πρωτοχρονιάτικο λαχείο των 28 δισ που κέρδισαν χωρίς κόπο οι τράπεζες, ώστε να μην πέσει η ψυχολογία τους και να μας μαδήσουν στη συνέχεια με αναπτερωμένο το ηθικό! Συγχρόνως ανάμεσα στις παραπολιτικές και ψυχολογικές προσεγγίσεις, φανερώνονται και νέες μαθηματικοκοινωνικες εξισώσεις. Μας λένε: «Στην κρίση μπαίνουμε μαζί αλλά θα την πληρώσετε εσείς. Την κερδοφορία μας που την πραγματοποιείτε εσείς, θα την αποσπάσουμε και θα την ιδιοποιηθούμε εμείς.» Ακόμα και σε ένα στημένο παιχνίδι, οι κανόνες είναι πιο δίκαιοι απ’ ότι στην παραπάνω εξίσω-

ση. Η παραπάνω εξίσωση μεταβάλλεται όταν μπει σε δράση, ο παραγωγός του πλούτου, η εργατική τάξη. Εξίσου σημαντικές και αναγκαίες παράμετροι είναι η μη σπατάλη άλλου χρόνου και παράλληλα να κατανοηθεί από την εργατική τάξη ότι δε χωρούν συμβιβασμοί, υποχωρήσεις, μοιρολατρία. Οι εργαζόμενοι ήδη έχουν πληρώσει αρκετά. Πληρώνουν σταθερά την καπιταλιστική ανάπτυξη, πλήρωσαν την ΕΟΚ, τη σύγκλιση για τη νομισματική ένωση, τους δείκτες της Λισαβόνας. Ηρθε η ώρα να ταρακουνηθούν και να τους στριμώξουμε. Να γίνει κτήμα απ’ όλο και περισσότερους εργαζόμενους το σύνθημα “να πληρώσουν τα μονοπώλια την κρίση τους”. Ο Μπέρναρντ Σω έγραφε πως «εκείνο που ενδιαφέρει το φτωχό, είναι η φτώχεια. Εκείνο που ενδιαφέρει τον πλούσιο, δεν μας ενδιαφέρει».

Η τρομοκρατημένη συνείδηση είναι ο στόχος Το ότι φέρνουν με τα λόγια την κρίση πριν την ώρα της, φανερώνει τη στόχευσή τους. Από τη μια οι δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη πως «δεν υπάρχουν ιερά και απαραβίαστα κεκτημένα», από την άλλη η έμμεση παραίνεση του κ. Καραμανλή να ξεχάσουμε τα δικαιώματα μας αλλά και η συμπερασματική άποψη του κ. Αλογοσκούφη ότι «σε περιόδους κρίσης, οι εργαζόμενοι αποδέχονται με μεγαλύτερη ευκολία τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις», αναδεικνύουν την ανάγκη καλύτερης προετοιμασίας της εργατικής τάξης, στον πόλεμο που θα δεχτεί.

Ο στόχος της πλουτοκρατίας στη δεδομένη χρονική στιγμή είναι σαφής! Καλλιέργεια φόβου, τρομοκρατία, δημιουργία ανασφάλειας, πρώτα και κύρια μέσα στην πηγή άντλησης της κερδοφορίας τους: στις φάμπρικες και στους εργασιακούς χώρους. Η ανάπτυξη της τρομοκρατίας και των πιέσεων στοχεύει ιδιαίτερα στο τμήμα της εργατικής τάξης που είναι πιο άπειρο και αδοκίμαστο. Ενας νέος εργάτης, όταν του ανακοινωθεί π.χ. από το λογιστήριο της εταιρείας που εργάζεται, πως ενδεχομένως μπορεί να υπάρξει πρόβλημα ρευστότητας και να καθυστερήσει λίγο η μισθοδοσία ή ότι υπάρχει πρόβλημα με το δώρο Χριστουγέννων ή πως τον επόμενο μήνα μπορεί να μην “έχουμε δουλιά”, με ποιόν τρόπο θα αντιδράσει; Είναι πουθενά γραμμένο πως σε συνθήκες πίεσης, ο εργαζόμενος θα επιλέξει το δρόμο της σύγκρουσης; Δημιουργούνται προϋποθέσεις αγώνα αλλά να πάρουμε υπ’ όψιν μας ότι αυτές θα συνυπάρχουν με πιέσεις που θα αυξάνονται και ο χαρακτήρας τους θα ποικίλει. Ο εργάτης θα κληθεί να ελαττώσει κι άλλο τις απαιτήσεις του στον ήδη χαμηλωμένο πήχη ικανοποίησης των αναγκών του. Θα πρέπει να δοθεί μάχη με το συμβιβασμό, διότι δεν έχει πάτο.

Να μη γίνει η γενιά μας, γενιά χωρίς δικαιώματα Νέα καθήκοντα και αλλαγή ρυθμών πηγάζουν από τις εξελίξεις. Νέα καθήκοντα για την ΚΝΕ, για την ανάπτυξη της δράσης μας, εκεί που μαστιγώνεται η εργατική νεολαία. Χρειάζε-

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

νέοι εργαζόμενοι ϐ 25

Πλούσια δράση εων ταξικών δυνάμ των

Οσο βλέπει την κρίση να πλησιάζει, η εργοδοσία αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο προχωρώντας σε απολύσεις συνδικαλιστών προκειμένου να αποτρέψει τους εργαζομένους από το να υπερασπίζονται συλλογικά τα δικαιώματά τους. Ενα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αφορά και το εστιατόριο Butcher’s στο Γκάζι. Οπως μας δήλωσε ο υπό απόλυση εργαζόμενος: «Πρόκειται για μια καθαρά τρομοκρατική απόλυση που στόχο έχει να τρομοκρατήσει τους εργαζομένους, να τους δώσει να καταλάβουν ότι πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι και να δεχόμαστε άκριτα κάθε επιλογή της εργοδοσίας και του κεφαλαίου. Είχαμε κινητοποιηθεί για να πληρωνόμαστε κανονικά τις προσαυξήσεις, τα νυχτερινά, τις Κυριακές, τα επιδόματά, τις άδειές μας. Μια μικρή κατάκτησή μας ήταν η ασφαλιστική μας κάλυψη αφού μέχρι πρόσφατα πλήρωνε το 100% της εισφοράς ο εργαζόμενος, με αποτέλεσμα ο εργοδότης να μη δίνει ούτε ένα ευρώ στο ΙΚΑ.» Μετά από παρέμβαση του ταξικού συνδικάτου επισιτισμού-τουρισμού Ν. Αττικής, η εργοδοσία αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόλυση.

ται να πιάσουμε καλύτερα το σφυγμό του νέου εργάτη και να παρέμβουμε δυναμικά, ώστε να μην περάσει στο μυαλό του, η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία. Προφανώς ούτε σωτήρες και ειδικοί είμαστε, ούτε κρατάμε το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Πολύ περισσότερο δεν κρατάμε για το μπόι μας τον ρολό του “από μηχανής θεού”. Αυτόν τον ρόλο τον χαρίζουμε στους “εν-Σαββατοκύριακο” μελετητές του Μαρξ. Το αντίδοτο στο φόβο δεν είναι η προτροπή “μη φοβάσαι” ή η εύκολη απάντηση “δεν έχεις να χάσεις κάτι”. Ανεξαρτήτως αν εμπεριέχει την αλήθεια η τελευταία απάντηση, ο καθένας έχει λόγο να ανησυχεί για το αν θα χάσει τα ένσημά του, αν θα πέσει ο ήδη πενιχρός μισθός του, αν θα χάσει τη δουλιά του κ.ο.κ. Στην κρίση του συστήματος δεν υπάρχει συνυπευθυνότητα ανάμεσα σε εργοδοσία και εργάτες. Νέα καθήκοντα και ευθύνες έχουν και οι νέοι εργάτες. Την ευθύνη της οργάνωσης και της συνειδητής δράσης. Την ευθύνη να πεταχτεί από την καμπούρα μας, το βάρος που πάνε να μας φορτώσουν. Την ευθύνη να σπάσει μέσα στους εργασιακούς χώρους, η “σιωπή των αμνών”, που θέλουν να μας επιβάλλουν. Η ευθύνη να απαντηθεί επιθετικά και με μαζικούς ορούς η επίθεση συνολικά στη ζωή μας.

Στην κρίση του συστήματος δεν υπάρχει συνυπευθυνότητα ανάμεσα σε εργοδοσία και εργάτες.

Το μοναδικό αντίδοτο στο φόβο, είναι η ατσάλινη συλλογική δράση των εργατών. Η οργάνωση της εργατικής νεολαίας στα σωματεία, η υπεράσπιση των κεκτημένων, η ανάδειξη νέων αιτημάτων που θα απαντήσουν στις ανάγκες μας, που θα μας βγάλουν από τη συνεχόμενη και παρατεταμένη κρίση. Πιο αποφασιστικά να απαντήσουμε στην παραφιλολογία που αναπαράγεται για το χαρακτήρα της κρίσης. Εκεί που οι τραπεζικοί και οι επιχειρηματικοί όμιλοι σχεδιάζουν και οι θέσεις όλων των άλλων κόμματων μπαίνουν σε καρμπόν. Εκεί, που το ΠΑΣΟΚ τα βρίσκει με το ΣΕΒ, εκεί που ο Βγενόπουλος καλύπτει σε περιεχόμενο το Δραγασάκη, εκεί που η λύση στην κρίση κατά το ΛΑΟΣ, είναι η αγορά αγελάδας από την κάθε οικογένεια. Ο μόνος δρόμος για να μην πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι είναι να οργανωθούν στα σωματεία τους, να δυναμώσει ο συντονισμός και η αλληλεγγύη. Απαιτείται απειθαρχία και ρήξη με την πολιτική και την ιδεολογία της πλουτοκρατίας, σύγχρονα αιτήματα με επίκεντρο την ικανοποίηση των αναγκών μας. Χρειάζεται ενίσχυση της μόνης πολιτικής δύναμης που μπορεί να εγγυηθεί πως θα παλέψει σε αυτήν την κατεύθυνση. Χρειάζεται ανάπτυξη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στους κλάδους, να μπουν ποδάρια στους εργασιακούς χώρους, στους χώρους κατάρτισης. Θανάσης Γκώγκος Μέλος του Γραφείου του ΚΣ

Σε πικετοφορίες και εξορμήσεις προχώρησε το ΠΑΜΕ το Σάββατο 15 Νοέμβρη, φέρνοντας το μήνυμα της αντίστασης και της οργάνωσης απέναντι στην πολιτική που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στην πλάτη του λαού. Στο “στόχαστρο” μπήκαν οι λαϊκές και τα σούπερ-μάρκετ των λαϊκών συνοικιών της Αθήνας. Εκεί που οι εργαζόμενοι νιώθουν τα ευρώ του μισθού ή της σύνταξής τους όλο και πιο λίγα μπροστά στην καλπάζουσα ακρίβεια στα είδη λαϊκής κατανάλωσης. Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ έγινε ανάρπαστη καλώντας τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στην πανεργατική απεργία στις 10 Δεκέμβρη. Μαζικά και επιτυχημένα ήταν τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ της 27ης Νοέμβρη σε 60 πόλεις της χώρας. Η επιτυχία αυτή στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας μπροστά στην απεργία της 10ης Δεκέμβρη και αποτελεί επιστέγασμα της πλούσιας δράσης που αναπτύσσει καθημερινά το ΠΑΜΕ στους τόπους δουλιάς. Στη συγκέντρωση της Αθήνας ξεχώρισε η δυναμική παρουσία των μεταναστών εργατών.

10 ΔΕΚΕΜΒΡΗ:

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ-ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ Με εφόδιο τη θετική πείρα της απεργίας της 21ης Οκτώβρη και των συλλαλητηρίων της 27ης Νοέμβρη το ΠΑΜΕ μπαίνει στην πρώτη γραμμή για να γίνει η 10η Δεκέμβρη μια πρώτη δυναμική απάντηση των εργαζομένων. Οι απαιτήσεις είναι αυξημένες αφού η τρομοκρατία εντείνεται τόσο ιδεολογικά όσο και μέσα στους τόπους δουλιάς καλώντας τους εργαζόμενους να ρίξουν τις απαιτήσεις τους. Στο “κόλπο” και οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που προτάσσουν αιτήματα που δεν ξεφεύγουν από τη σοσιαλδημοκρατική συνταγή διαχείρισης της κρίσης προς όφελος τους κεφαλαίου. Στον αντίποδα το ΠΑΜΕ τονίζει ότι τώρα περισσότερο από ποτέ είναι η στιγμή για να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι ακόμα πιο επιθετικά το σύνολο των αναγκών τους. Σε αυτήν την κατεύθυνση το ΠΑΜΕ καλεί ενόψει της απεργίας τους εργαζόμενους να οργανώσουν τον αγώνα μέσα στους τόπους δουλιάς, υιοθετώντας το πλαίσιο πάλης που προβάλλει, δημιουργώντας απεργιακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα, να πάρουν στα χέρια τους την περιφρούρηση της απεργίας. Στην πρώτη γραμμή μπαίνουν τα αιτήματα για: n Απόκρουση των απολύσεων που πληθαίνουν n Μισθούς και συντάξεις στο ύψος των σημερινών αναγκών n Υπεράσπιση των ασφαλιστικών ταμείων που δεινοπαθούν από το τζογάρισμα των αποθεματικών τους στα χρηματιστήρια

26 ϐ νέοι εργαζόμενοι Οι προτάσεις των Υπουργών Απασχόλησης

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

Ολοι μαζί για το 65ωρο «Τι είναι μια εργάσιμη ημέρα; (…) Πόσο μπορεί να παραταθεί η εργάσιμη ημέρα πέρα από το χρόνο εργασίας που είναι αναγκαίος για την αναπαραγωγή της ίδιας της εργατικής δύναμης; Σ’ αυτά τα ερωτήματα το κεφάλαιο απαντάει: η εργάσιμη ημέρα αριθμεί καθημερινά 24 ώρες, εκτός από λίγες ώρες ανάπαυσης, που χωρίς αυτές η εργατική δύναμη είναι απολύτως ανίκανη να επαναλάβει την υπηρεσία της. (…) Το κεφάλαιο όμως, με το απεριόριστο τυφλό πάθος του και την πείνα δράκου για υπερεργασία, σπάει όχι μόνο τα ηθικά, μα και τα φυσικά ανώτατα όρια της εργάσιμης ημέρας» Καρλ Μαρξ, Το Κεφάλαιο, τ. 1

Καρλ Μαρξ, όταν έγραφε το “Κεφάλαιο” δεν είχε υπ’όψιν του την Ευρωπαϊκή Ενωση, ούτε το 65ωρο. Ηξερε καλά όμως τη “δίψα” του κεφαλαίου για ολοένα και μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και εκτίναξη των καπιταλιστικών κερδών. Η επιμήκυνση της εργάσιμης μέρας και η διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου είναι δοκιμασμένες συνταγές για το κεφάλαιο, αιώνες τώρα. Στην υπηρεσία της μεγέθυνσης των καπιταλιστικών κερδών, η Ευρωπαϊκή Ενωση προσπαθεί με κάθε τρόπο να αυξήσει το χρόνο εργασίας, να απελευθερώσει το ωράριο, να καταργήσει την Κυριακή-αργία. Πρωτεργάτες σε αυτήν την υπόθεση, της δουλιάς μέχρι τελικής πτώσης, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ολοι τους ψήφισαν στις 5 Νοέμβρη την “Εκθεση Σέρκας” που προβλέπει χρόνο εργασίας 13 ώρες τη μέρα, κάτι που στην πενθήμερη εργασία σημαίνει 65 ώρες!

Η “υπόθεση 65ωρο” ξεκινάει βέβαια από πιο παλιά και συγκεκριμένα από την οδηγία 2003/88/ΕΚ για την οποία έχουμε κάνει λόγο σε προηγούμενα φύλλα του “Ο”. Την κατάπτυστη αυτή οδηγία ήρθε να τροποποιήσει προς το χειρότερο η νέα πρόταση οδηγίας της Κομισιόν. Τα βασικά της σημεία αποκρυσταλλώθηκαν στη σύνοδο των υπουργών απασχόλησης της ΕΕ τον περασμένο Ιούνη και είναι τα εξής: n Σπάσιμο του χρόνου εφημερίας σε “ενεργή” και “ανενεργή” περίοδο. Η “ενεργή” περίοδος, δηλαδή ο χρόνος κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα λογαριάζεται ως εργάσιμος χρόνος. Αντίθετα, η “ανενεργή” περίοδος της εφημερίας, ο χρόνος δηλαδή κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα παραμένει σε επιφυλακή για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα θεωρείται χρόνος ξεκούρασης, επομένως δε θα πληρώνεται, εκτός από την περίπτωση που η εθνική νομοθεσία ή οι “κοινωνικοί εταίροι” αποφασίσουν διαφορετικά. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως π.χ. για ένα φορτωτή σε μια αποθήκη, το διάστημα κατά το οποίο δεν έρχονται φορτηγά (αλλά μένει στην επιχείρηση σε επιφυλακή) θα θεωρείται ανενεργός χρόνος και δε θα πληρώνεται! n “Ρήτρα αυτοεξαίρεσης”: (γνωστή και ως ρήτρα “opt out”), στη βάση της οποίας ο εργοδότης αποκτά το δικαίωμα με ατομικές διαπραγματεύσεις να απασχολεί τον εργαζόμενο περισσότερες από 48 -κατά μέσο όροώρες τη βδομάδα. Θα μπορεί έτσι να διαμορφώνει ωράρια εργασίας που θα ξεπερνούν τις 65 ώρες εβδομαδιαία αφού, το μόνο που θα τον δεσμεύει είναι να δίνει στον εργαζόμενο ένα συνεχές 11ωρο ανάπαυσης το 24ωρο, ανάμεσα σε δυο περιόδους εργασίας. n Καθιέρωση του 12μηνου ως περιόδου αναφοράς για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Ο εργοδότης θα μπορεί κατά τη διάρκεια ενός χρόνου να εναλλάσσει περιόδους υπεραπασχόλησης και υποαπασχόλησης για τον εργαζόμενο. Θα έχει το δικαίωμα, δηλαδή, μέσω της διευθέτησης να τον ξεζουμίζει για μήνες με 13ωρα τη μέρα, και το υπόλοιπο διάστημα να τον υποαπασχολεί ή να του δίνει άδεια, έχοντας καταργήσει το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας.

“Εκθεση Σέρκας”: Αλλα λόγια-ίδια ουσία Προφανώς και οι ευρωπαίοι κεφαλαιοκράτες αλλά και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους ήξεραν καλά ότι τόσο ακραία αντεργατικά μέτρα δεν μπορούσαν παρά να προκαλέσουν αντιδράσεις. Ετσι, ο ισπανός “σοσιαλιστής” (αλά ΠΑΣΟΚ) Αλεχάντρο Σέρκας ανέλαβε τον εξωραϊσμό της εν λόγω πρότασης-οδηγίας παρουσιάζοντας την ομώνυμη έκθεση. H έκθεση αυτή περιλαμβάνει επιμέρους τροποποιήσεις στην οδηγία προκειμένου να σωθεί το κύριο: ο αντεργατικός της πυρήνας. Εξάλλου, το πέρασμα αντιλαϊκών μέτρων σε “δόσεις” αποτελεί γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδο.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

ΤΙ ΠΡΟΒΛΈΠΕΙ Η ΈΚΘΕΣΗ ΣΈΡΚΑΣ;

Εν ολίγοις….

Για να διαπιστώσει κανείς τον αντεργατικό χαρακτήρα της έκθεσης δε χρειάζεται παρά να της ρίξει μια ματιά. Ιδού μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

Δηλαδή

«(…) βάσει συλλογικών συμβάσεων ή άλλων συμφωνιών μεταξύ των κοινωνικών εταίρων ή μέσω νομοθετικών ή κανονιστικών διατάξεων, οι ανενεργές περίοδοι εφημερίας μπορούν να υπολογίζονται με ειδικό τρόπο (…)» (Τροπολογία 7)

Παραμένει ο διαχωρισμός του χρόνου εργασίας σε “ενεργό” και “ανενεργό” ώστε σε μια προοπτική ο δεύτερος να μην πληρώνεται. Ηδη ανοίγει η Κερκόπορτα αφού λένε ξεκάθαρα ότι η ανενεργή περίοδος μπορεί να υπολογίζεται με “ειδικό τρόπο”!!!

«Μολονότι, κατά γενική αρχή, η μέγιστη εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση ανέρχεται το πολύ σε 48 ώρες και στην πράξη, οι εργαζόμενοι στην Ενωση προσφέρουν επιπλέον εργασία μόνον κατ’ εξαίρεση, τα κράτη μέλη μπορούν να αποφασίσουν να μην εφαρμόζεται το άρθρο 6 [σ.σ. το άρθρο 6 ορίζει ως μέγιστο χρόνο εργασίας το 7ήμερο τις 48 ώρες] κατά τη διάρκεια μεταβατικής περιόδου η οποία θα λήξει 36 μήνες μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας 2005/…/….» (Τροπολογία 12)

Δεν καταργείται το “opt-out” αλλά διατηρείται για 36, σε πρώτη φάση, μήνες χωρίς καμία εγγύηση ότι μετά θα καταργηθεί. Το πόσο “ριζοσπαστική” είναι αυτή η τροποποίηση φαίνεται και από το ότι η ίδια η Κομισιόν πρότεινε τη διατήρηση του “opt-out” για 3 χρόνια και κατόπιν την επαναδιαπραγμάτευσή του.

«Ο εργοδότης δεν ζητά από τον εργαζόμενο να εργασθεί περισσότερες από 48 ώρες ανά επταήμερο, διάρκεια που υπολογίζεται ως ο μέσος όρος της κατά το άρθρο 16 στοιχείο β’ περιόδου αναφοράς, εκτός αν ο εργαζόμενος συναινεί για την παροχή της εργασίας αυτής. Η ισχύς της συμφωνίας αυτής δεν μπορεί να υπερβαίνει τους έξι μήνες και είναι ανανεώσιμη» (Τροπολογία 13)

Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι από την “έκθεση Σέρκας” όπως ψηφίστηκε στην επιτροπή απασχόλησης και κοινωνικών υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου με τις ψήφους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτή τη μορφή η οδηγία θα εισαχθεί στην ολομέλεια του κοινοβουλίου και θα οδεύσει σιγά-σιγά προς τους χώρους δουλιάς. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζοντας την έκθεση αυτή, στήριξαν το “δικαίωμα” των καπιταλιστών να τσακίζουν τους εργαζομένους μέχρι και 13 ώρες την ημέρα, χωρίς μάλιστα να πληρώνονται τις υπερωρίες (31,32 ευρώ για 13 ώρες δουλιά πώς σας φαίνεται;) με αντάλλαγμα την ισχύ των μέτρων για 3 (και… βλέπουμε) χρόνια! Διακρίνει κανείς τίποτα θετικό σε όλα αυτά; Κάποια υποχώρηση του κεφαλαίου, κάποια νίκη των εργατών; Στο φανταστικό κόσμο του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, όλα αυτά είναι φιλολαϊκά…

ΚΚΕ: Να τιμωρηθούν οι δυνάμεις της ευρωυποταγής Το KKE καλεί τους εργαζόμενους να ξεσηκωθούν. Να μην ανεχτούν καμία θυσία, για να ξεπεράσει η πλουτοκρατία την καπιταλιστική κρίση. Να τιμωρήσουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Να βάλουν στη γωνία τις δυνάμεις της ευρωυποταγής, που με την οπορτουνιστική πολιτική τους “βάζουν πλάτη” στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, διευκολύνουν την επίθεσή του ενάντια στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Να εμπιστευτούν και να ενισχύσουν το KKE και τη δύναμή τους. Συσπειρωμένοι γύρω από το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, να περάσουν στην αντεπίθεση, ματαιώνοντας τα σχέδια των ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε βάρος τους, διεκδικώντας την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, 7ωρο-35ωρο5ήμερο. Οι εργαζόμενοι να μην αποδεχτούν την εφαρμογή αυτής της αντεργατικής οδηγίας.

πίεση που ασκήθηκε από τα συνδικάτα”. Δεν ζουν σε άλλο κόσμο, απλά είναι οπορτουνιστές. Για την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι νίκη και “ρήγμα” στο 65ωρο το γεγονός πως θα ισχύσει για 3 χρόνια αρχικά και μετά… βλέπουμε! (να θυμίσουμε πως το ίδιο ακριβώς πρότεινε και η Κομισιόν το 2005). Θριαμβολογούν επίσης, επειδή «ολόκληρη η περίοδος εφημερίας, συμπεριλαμβανόμενης και της ανενεργής, θεωρείται χρόνος εργασίας» όπως προβλέπει η “Εκθεση Σέρκας”. Κρύβουν όμως πως η αποδοχή του σπασίματος του χρόνου εργασίας σε “ενεργό” και “ανενεργό” είναι ήδη μια σημαντική κατάκτηση για το κεφάλαιο. Τι μένει; Σε λίγο καιρό, κάτω από τις κατάλληλες προϋποθέσεις, να εξασφαλίσει με μια νέα ρύθμιση να μην πληρώνει τον “ανενεργό” χρόνο. Κολλημένοι με την πλάτη στον τοίχο για το νέο αντεργατικό έκτρωμα που ψήφισαν και ξεχνώντας πως στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί, άρχισαν να ψελλίζουν πάλι

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στήριξαν το “δικαίωμα” των καπιταλιστών να τσακίζουν τους εργαζομένους ως και 13 ώρες την ημέρα Το 65ωρο έχει τη σφραγίδα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Για να το θέσουμε αλλιώς ο εργοδότης μπορεί να εκβιάζει τον εργαζόμενο να δουλεύει πέραν των 48 ωρών (ολόκληρη στρατιά ανέργων υπάρχει από πίσω) για ένα εξάμηνο… Μετά να κάνει το ίδιο και πάει λέγοντας. Υπ’ όψιν ότι το 48ωρο για το οποίο κάνει λόγω η ΕΕ είναι νόθο. Υπολογίζεται δηλαδή βάσει διευθέτησης σε 12μηνη περίοδο αναφοράς όπως περιγράψαμε παραπάνω και καθόλου δεν διασφαλίζει το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας. Tο κεφάλαιο μπορεί να εναλλάσσει το 13ωρο, με το 4ωρο ως και την ανεργία. Ο Μαρξ σημείωνε πως αν η εργάσιμη μέρα πάψει να έχει ένα καθορισμένο όριο ωρών τότε το κεφάλαιο: «Μπορεί να εκμηδενίζει κάθε κανονικότητα στην απασχόληση και, απόλυτα σύμφωνα με την ευκολία, την αυθαιρεσία και το συμφέρον της στιγμής, να εναλλάσσει την πιο τρομερή υπερβολική εργασία με τη σχετική ή ολοκληρωτική ανεργία». Η αναπλήρωση της εργατικής δύναμης δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε ένα χρόνο, αλλά μέσα σε ένα 24ωρο. Η εργατική δύναμη που δεν αναπληρώνεται, καταστρέφεται και φθείρεται η εργατική δύναμη, η υγεία του εργαζομένου.

νέοι εργαζόμενοι ϐ 27

Ο Συνασπισμός δια μέσου του ευρωβουλευτή του Δ. Παπαδημούλη όχι μόνο στήριξε αλλά έπαιξε και πρωταγωνιστικό ρόλο στην ψήφιση της εν λόγω “Εκθεσης” καθώς ήταν και ο κεντρικός εισηγητής της GUE/NGL (ομάδα της αριστεράς) στη συγκεκριμένη συζήτηση και πρότεινε την υπερψήφισή της. Δεν προκαλεί καμιά εντύπωση η στάση του ΣΥΝ. Ολα αυτά τα χρόνια στηρίζει την ΕΕ με κάθε τρόπο. Μην ξεχνάμε και το πρόσφατο κατόρθωμα του Δ. Παπαδημούλη: εγκαλεί τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γιατί «η εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας γίνεται με απαράδεκτη βραδυπορία και επιλεκτικά κριτήρια από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές»! Ετσι λοιπόν, όχι μόνο ψήφισαν το 65ωρο αλλά το πανηγύρισαν κιόλας! «Πρώτο ρήγμα στο ελαστικό 65ωρο» είδε η “Αυγή” (6/11), ενώ ο Α. Καλύβης, επικεφαλής της συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ μίλησε για “τα πρώτα θετικά αποτελέσματα από την ισχυρή

χυδαία ψέματα και διάφορα περί “σταλινικών μεθόδων”. Ισχυρίζονται πως “έδωσαν” τη μάχη των τροπολογιών για να μην περάσει “ατόφια” η οδηγία. Οι τροπολογίες του ΣΥΝ τίποτε όμως δεν αλλάζουν στον αντεργατικό χαρακτήρα της “Εκθεσης” σε αντίθεση με τις τροπολογίες του Γιώργου Τούσσα, ευρωβουλευτή του ΚΚΕ όπως αυτή για το 35ωρο: «…ο χρόνος εργασίας να μην υπερβαίνει, ανά επταήμερο, τις 35 ώρες.» Προφανώς, η τροπολογία του ΚΚΕ είναι “μαξιμαλιστική”, “ανεδαφική” κτλ. Το ΚΚΕ, καταψήφισε την “Εκθεση” στο σύνολό της, ακριβώς γιατί οι τροπολογίες που ψηφίστηκαν δεν είχαν τίποτα φιλολαϊκό, ενώ ο ΣΥΝ θριαμβολογούσε. Αυτή είναι η λογική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: το κίνημα να διαπραγματεύεται με το κεφάλαιο πόσα θα χάσει και όταν του πετάνε κάνενα κόκαλο να γλύφει και το χέρι του αφεντικού. Κανένα ψέμα των οπορτουνιστών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κρύψει τον αντεργατικό τους ρόλο.

Σ. Δ. – Δ. Τ. Διαβάστε ακόμα: Ο Καρλ Μαρξ για τον εργάσιμο χρόνο, Εκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ

28 ϐ οδηγητής

Μελετάμε, διδασκ

ο μήνα αυτό συμπληρώνεται ένας χρόνος από μια σημαντική, για την εφημερίδα μας στιγμή: την επάνοδο στη φυσική –αυτοτελή– μορφή κυκλοφορίας του “Οδηγητή”, κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα, στα περίπτερα και φυσικά στις Οργανώσεις της ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα. Η αυτοτελής κυκλοφορία του “Ο”, έπειτα από 8 χρόνια κυκλοφορίας μαζί με το “Ριζοσπάστη”, έδειξε ότι υπάρχουν πραγματικά μεγάλες δυνατότητες για τη διακίνηση και την αξιοποίησή του, δυνατότητες που ακόμα δεν έχουμε εξαντλήσει ώστε η φωνή της Οργάνωσής μας να φτάσει παντού όπου ζει, σπουδάζει και εργάζεται η νεολαία.

Με αφορμή λοιπόν τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την αυτοτελή κυκλοφορία του, και προς τιμήν των 40 χρόνων της ΚΝΕ και των 90 χρόνων του Κόμματός μας που συμπληρώθηκαν φέτος, πήραμε την απόφαση μαζί με το φύλλο που κρατάτε στα χέρια σας να δώσουμε σε όλους τους αναγνώστες, συντρόφους και φίλους, ορισμένα σπάνια και πολύτιμα ντοκουμέντα. Πρόκειται για τα περιεχόμενα της έκδοσης “Παράνομα υλικά της ΚΝΕ (1968-1974)” (1ος –παράνομος– τόμος του “Ο”) που κυκλοφόρησε μετά την πτώση της δικτατορίας. Με επίμονη και υπομονετική δουλιά συντρόφων, ψηφιοποιήθηκαν όλα τα περιεχόμενα του τόμου και με μεράκι δημιουργήθηκε ένα καλοφτιαγμένο και πρακτικό CD, το οποίο αξίζει κανείς να “ψαχουλέψει” αλλά και να κρατήσει στο αρχείο του για μελλοντική αναζήτηση. Τα υλικά που περιέχονται σε αυτό, είναι: nn τα 44 φύλλα του “Οδηγητή” που κυκλοφόρησαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας nn αφίσες, τρικ και άλλες εκδόσεις, όπως το πρώτο Καταστατικό της ΚΝΕ, τα υλικά της Γ’ Συνόδου του ΚΣ το 1973, το περιοδικό “Νέα

Φρουρά” (που έβγαινε στις φυλακές), προκηρύξεις και ανακοινώσεις αυτής της περιόδου. Τα υλικά αυτά, εκτός απ’ το ότι αξίζει να μελετηθούν, μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν από τις Οργανώσεις, π.χ. για τη δημιουργία υλικών, για την προβολή της δράσης της ΚΝΕ στα πρώτα δύσκολα βήματά της, για να έρθει η νεολαία σε επαφή με την ιστορία, την προσφορά και πρωτοπόρα δράση της ΚΝΕ.

Ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες… “Ξεφυλλίζοντας” κανείς τις σελίδες του “Οδηγητή” αυτής της περιόδου, πραγματικά εντυπωσιάζεται από την πλούσια ειδησεογραφία και το ρεπορτάζ, από τις αποκαλύψεις-καταγγελίες για τις χουντικές διώξεις και βασανιστήρια, τις ανταποκρίσεις από τους χώρους της νεολαίας, από τους αγώνες του κινήματός της. Τα 44 αυτά φύλλα αποτελούν έναν καθρέφτη της πρωτοπόρας δράσης της ΚΝΕ στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας, των δεσμών της Οργάνωσής μας με τη νεολαία, από τις πρώτες κιόλας στιγμές ύπαρξης και

δράσης της. Ακόμα μεγαλύτερη αξία αποκτά το υλικό αυτό αν αναλογιστεί κανείς πως κάθε είδηση, κάθε στοιχείο συγκεντρωνόταν μέσα σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, τότε που «όλα τα σκιαζε η φοβέρα». Η θεματολογία βέβαια του “Ο” δεν περιοριζόταν μόνο στην ενημέρωση. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε περίοδο παρανομίας, μπορεί κανείς να διαβάσει θεωρητική αρθρογραφία για ζητήματα ιστορίας, ιδεολογικο-πολιτικής διαπάλης με τον οπορτουνισμό και όχι μόνο, πρακτική καθοδήγηση για ζητήματα περιφρούρησης και δράσης, για ζητήματα αξιών, στάσης ζωής. Πολυτέλεια δεν θεωρήθηκαν ούτε τα ζητήματα τέχνης και πολιτισμού, οι διεθνείς ειδήσεις. Εκτός από τα φύλλα του “Ο”, στο CD μπορεί κανείς να δει δεκάδες αφίσες, τρικ, καθώς και προκηρύξεις και ανακοινώσεις. Σκαρφιζόμενοι αμέτρητες πατέντες, οι σύντροφοι κατάφερναν να τα τυπώνουν και να τα διακινούν, καλώντας στην ανατροπή της δικτατορίας, στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία.

Οι αναγνώστες μπορούν κυριολεκτ ικά να …ξεφυλλίσουν τον “Οδηγητή”, χρησιμοποιώντας το “πον τίκι”, ενώ η μετάβαση σε οποιοδήποτε φύλλο και χρονολογία είναι άμεση.

βαση ί ένα κλικ, με το οποίο γίνεται η μετά Για το διάβασμα των φύλλων, αρκε στο αντίστοιχο αρχείο “PDF”.

Για την ανάγνωση των αρχείων PDF, απαραίτητη είναι η εγκατάσταση του Adobe Acrobat Reader, το οποίο μπορείτε να το βρείτε δωρεάν στο διαδίκτυο. Για την ταχύτερη λειτουργία του προγράμματος, σας προτείνουμε να αντιγράψετε τα περιεχόμενα του CD στο σκληρό σας δίσκο και να το εκτελείτε από εκεί.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

οδηγητής ϐ 29

Ενθετο CD με τα υλικα της ΚΝΕ στην παρανομΙα (1968-1974)

κόμαστε, εμπνεόμαστε Η αξία του επαναστατικού τύπου Χρήσιμα διδάγματα και για το σήμερα Ολα τα παραπάνω, δεν έχουν απλά “μουσειακή” αξία. Πρώτον, φωτίζουν με τον καλύτερο τρόπο τη ζωή και τη δράση των πρώτων χρόνων της Οργάνωσης, δίνουν πολύτιμα στοιχεία και πληροφορίες για την περίοδο εκείνη, τα προβλήματα, τις μορφές δράσης. Δεύτερον, αποτελούν χρήσιμο παράδειγμα και οδηγό για το σήμερα, για τις αντικειμενικές, αλλά και τις όχι και τόσο …αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Τα έντυπα αυτά γράφτηκαν και διακινήθηκαν με αγώνες, θυσίες και αίμα, φωτίζουν έξι χρόνια από τη ζωή του λαού μας, αποτελούν μια από τις πιο ηρωικές σελίδες στην ιστορία της ΚΝΕ. Αποτέλεσαν κυριολεκτικά το «φως που καίει» στο σκοτάδι της δικτατορίας. Σήμερα αποτελούν πολύτιμο ντοκουμέντο, αλλά και την καλύτερη απάντηση, για το ρόλο που διαδραμάτισε η ΚΝΕ και το ΚΚΕ στην οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στη Χούντα, για την αξία της οργανωμένης πάλης. Επιπλέον, θέλουμε και με την έκδοση αυτού του CD, να συμβάλλουμε στην εκδοτική δραστηριότητα του ΚΚΕ αυτήν την περίοδο (Λεύκωμα για τα 90χρονα του ΚΚΕ, Λεύκωμα “Ριζοσπάστη” 1918-2008, Προγραμματικά Ντοκουμένα, Πρακτικά της 12ης Ολομέλειας), προς τιμήν των 90χρονων του Κόμματός μας. Μέσα από τα ίδια τα υλικά άλλωστε, αναδεικνύεται η ανάγκη μελέτης όχι μόνο της περιόδου της δικτατορίας, αλλά και της συνολικής ιστορίας του λαϊκού κινήματος.

«Μέσα από τις γραμμές του παράνομου “Οδηγητή”, από τις γραμμές και τα σκίτσα των προκηρύξεων και των τρυκ, που κυκλοφορούσαν στην εποχή της βαθιάς παρανομίας, ακούς, βλέπεις, νιώθεις και μαθαίνεις...»

Η μελέτη των ντοκουμέντων αυτών, φωτίζει με τον καλύτερο τρόπο την ίδια την αξία του επαναστατικού τύπου, την ανάγκη μια επαναστατική οργάνωση να έχει το δικό της όργανο, τη δική της φωνή, που για την ΚΝΕ είναι το “όργανο του Κεντρικού Συμβουλίου της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας”, ο “Οδηγητής”. Οπως χαρακτηριστικά σημείωνε ο Λένιν: «Μας χρειάζεται κατά πρώτο λόγο μια εφημερίδα. Χωρίς αυτή είναι αδύνατο να διεξάγεται συστηματική, βασισμένη σε αρχές και ολόπλευρη προπαγάνδα…»1. Συνεχίζοντας όμως για το ρόλο που έχει η εφημερίδα, έλεγε ότι: «η εφημερίδα δεν είναι μόνο συλλογικός προπαγανδιστής και συλλογικός διαφωτιστής, μα και συλλογικός οργανωτής»1. Ο ρόλος του “Οδηγητή” είναι επίσης πολλαπλός: να ενημερώνει, να εξοπλίζει με επιχειρήματα και να συμβάλλει στη μόρφωση και διαπαιδαγώγηση των μελών και φίλων της ΚΝΕ. Ο Λένιν, δίνοντας ιδιαίτερη βάση στο ζήτημα της εκλαΐκευσης του κομματικού τύπου, σημείωνε ότι: «Η εκλαΐκευση (…) απέχει πάρα πολύ απ’ τον εκχυδαϊσμό και από το αγοραίο. Ο εκλαϊκευτής συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη σε βαθιές σκέψεις, σε βαθιά μελέτη, ξεκινώντας από τα πιο παλιά και πασίγνωστα δεδομένα, δείχνοντας με απλούς συλλογισμούς ή με εύστοχα παραδείγματα τα κύρια συμπεράσματα που βγαίνουν απ’ αυτά τα δεδομένα και θέτοντας μπροστά στο σκεπτόμενο αναγνώστη ολοένα και νέα ζητήματα. Ο εκλαϊκευτής συγγραφέας δεν προϋποθέτει αναγνώστη που να μη σκέφτεται και να μη θέλει ή να μην μπορεί να σκεφτεί, απεναντίας προϋποθέτει ότι ο μη ανεπτυγμένος αναγνώστης έχει σοβαρή πρόθεση να δουλέψει με το μυαλό και τον βοηθάει να κάνει αυτή τη σοβαρή και δύσκολη δουλιά, τον οδηγεί, βοηθώντας τον να κάνει τα πρώτα βήματα και μαθαίνοντάς τον να τραβήξει παραπέρα μόνος του»2. Παραπομπές 1. Β.Ι.Λένιν, “Από πού ν’ αρχίσουμε”, Απαντα, τομ. 5ος, σελ. 9,11, εκδόσεις ΣΕ 2. Β.Ι.Λένιν, “Για το περιοδικό Σβόμποντα”, Απαντα, τομ. 5ος, σελ. 364-365, εκδόσεις ΣΕ Ξενοφώντας Φλώρος

Διώξεις του επαναστατικού τύπου σε παρανομία και …νομιμότητα Ο επαναστατικός τύπος ήταν πάντα “καρφί στο μάτι” της αστικής τάξης. Ο “Ριζοσπάστης”, το όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, είχε αμέτρητες διώξεις στην ιστορία του, απαγορεύσεις κυκλοφορίας, καταστροφές γραφείων, τρομοκρατία, φυλακίσεις και δολοφονίες συντακτών, ενώ έχει τεθεί στην παρανομία πολλές φορές. Από τους δημοσιογράφους του, αναδείχθηκαν πολλές ηρωικές-μαρτυρικές μορφές, όπως ο Κώστας Βιδάλης, που δολοφονήθηκε με άγρια βασανιστήρια σε δημοσιογραφική αποστολή στη Θεσσαλία, το 1945. Οι διώξεις όμως δεν περιορίζονται στα χρόνια της παρανομίας… Ακόμα και τα τελευταία χρόνια, δεν είναι λίγες οι μηνύσεις, οι αγωγές, τα εξώδικα, με τα οποία κυβερνητικά συνήθως στελέχη (βλ. Ε. Γιαννόπουλο & Θ. Πάγκαλο) αξιώνουν εξοντωτικά πρόστιμα, προσπαθώντας να φιμώσουν τη φωνή του, αποδεικνύοντας τα όρια της αστικής ελευθερίας…

Κώστας Βιδάλης

30 ϐ 90 χρόνια ΚΚΕ

Εκδοτική δραστηριότητα του ΚΚΕ

Φάρος για τη λαϊκή ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ια ξεχωριστή έκθεση για την ενενηντάχρονη εκδοτική δραστηριότητα του ΚΚΕ πραγματοποιείται στο βιβλιοπωλείο της “Σύγχρονης Εποχής”. Η πρωτοβουλία αυτή επικεντρώνεται περισσότερο στις εκδόσεις βιβλίων και όχι στον κομματικό τύπο ο πλούτος του οποίου θα μπορούσε πραγματικά ν’ αποτελέσει το θέμα μιας άλλης έκθεσης! Μέσα από σπάνια βιβλία που εκδόθηκαν σε όλη την 90χρονη πορεία του ΚΚΕ, αναδεικνύεται η τεράστια προσφορά του

Αδιάκοπη εκδοτική δραστηριότητα Από το “Εκδοτικό τμήμα του ΣΕΚΕ” και το “Σοσιαλιστικό Βιβλιοπωλείο” των πρώτων χρόνων του Κόμματος, μέχρι το “Λαϊκό Βιβλιοπωλείο” και τις “Εκδόσεις Ριζοσπάστη” της δεκαετίας του ‘30. Από τις εκδόσεις της ΚΟΑ και τα “Νέα Βιβλία” στα χρόνια της Κατοχής, μέχρι την εκδοτική προσπάθεια στα χρόνια της παρανομίας και του ηρωικού αγώνα του ΔΣΕ, όταν το εκδοτικό “Ελεύθερη Ελλάδα” εξέδιδε βιβλία του ΚΚΕ και του ΔΣΕ σε περιοχές εκτός Ελλάδας (κυρίως στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας και στο Μποροβίτσι της Βουλγαρίας). Ολα αυτά τα χρόνια και κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, οι κομμουνιστές δεν σταμάτησαν ποτέ τον αγώνα για μόρφωση, το Κόμμα μας δεν σταμάτησε να εκδίδει βιβλία-όπλα, απαραίτητα για την ιδεολογικοπολιτική πάλη, τη διάδοση του

μαρξισμού-λενινισμού και τη γενικότερη άνοδο του μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου του λαού. Το εκδοτικό “Νέα Ελλάδα” συνέχισε την εκδοτική δραστηριότητα στα χρόνια 1949-1954 για να το διαδεχθούν οι “Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις”. Το 1956 με τη δεξιά οπορτουνιστική στροφή του 20ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ και με τις αρνητικές της επιδράσεις σε όλα τα Κομμουνιστικά Κόμματα μεταξύ των οποίων και του ΚΚΕ, σταμάτησε η έκδοση πολλών έργων ενώ ορισμένα αποσύρθηκαν όπως το “Οικονομικά προβλήματα του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ” του Ι.Β Στάλιν. Μετά τη 12η ολομέλεια του 1968 και την ήττα του οπορτουνιστικού ρεύματος που δρούσε στις γραμμές του Κόμματος, εμφανίζεται ξανά το λογότυπο της “Νέας Ελλάδας” και στη συνέχεια, των εκδόσεων “Νέα βιβλία”. Το 1973, με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, ιδρύθηκε εκδοτικό με έδρα την

Κόμματός μας σε αυτόν τον τόσο σπουδαίο τομέα της προαγωγής του πολιτισμού και του μαρξισμού-λενινισμού μέσα από κάθε λογής προοδευτικό βιβλίο. Ολη η πορεία του Κόμματος στο χώρο της εκδοτικής δραστηριότητας ακολουθεί τους σταθμούς της ηρωικής ενενηντάχρονης πορείας του. Από τη νομιμότητα στην παρανομία, από τον ένοπλο αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ στην πολιτική προσφυγιά, από την αντιδικτατορική πάλη στις σημερινές συνθήκες…

Αθήνα. Ο πρώτος τίτλος που εξέδωσε ήταν το “Ο Λενινισμός και η Σύγχρονη Εποχή” απ’ όπου δόθηκε και ο τίτλος “Σύγχρονη Εποχή” στο εκδοτικό. Η “Σύγχρονη Εποχή” έχει εκδώσει μέχρι σήμερα πάνω από 1.500 τίτλους όλων των κατηγοριών, που αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό μέρος από την τεράστια εκδοτική δραστηριότητα όλων αυτών των χρόνων η οποία αριθμεί εδώ κι 90 χρόνια, χιλιάδες εκδόσεων.

ακολούθησε τον εμφύλιο. Τέλος, είναι απαραίτητο να αναφέρουμε τις ειδικές στρατιωτικές εκδόσεις για τους μαχητές του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, εκδόσεις αφιερωμένες σε ιστορικά θέματα όπως οι νίκες του Κόκκινου Στρατού στον Μεγάλο Πατριωτικό πόλεμο αλλά και καθαρά στρατιωτικές, σχετικές με τη στρατιωτική εκπαίδευση και δράση.

Αγώνας για ολόπλευρη μόρφωση

Η επαναστατική θεωρία εκπληρώνεται από την επαναστατική δράση αλλά και η δράση βρίσκει στη θεωρία έναν αναντικατάστατο οδηγό για την αποτελεσματικότητά της. Το ΚΚΕ ποτέ δεν εγκατέλειψε τη θεμελιώδη αυτή μαρξιστική θέση για τη δράση των κομμουνιστών, πάντα αγωνιζόταν για να συνδυάζει δημιουργικά την πρωτοπόρα θεωρία με την πρωτοπόρα δράση. Η διάδοση του μαρξισμού-λενινισμού, του προοδευτικού

Οι εκδόσεις του Κόμματος ποτέ δεν περιορίστηκαν αποκλειστικά στον ιδεολογικό και πολιτικό τομέα, αντιθέτως αγκάλιασαν ένα ευρύτατο φάσμα αντικειμένων. Ο,τι πιο προοδευτικό είχε να δείξει η ανθρώπινη σκέψη στην Επιστήμη, την Τέχνη και τα Γράμματα προκαλούσε πάντα το δημιουργικό ενδιαφέρον των κομμουνιστών. Τα πιο πρωτοπόρα δείγματα της ελληνικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας βρήκαν βήμα τόσο στα εκδοτικά του Κόμματος όσο και στις σελίδες του “Ριζοσπάστη” και του κομματικού τύπου γενικότερα, όπως συνέβη με τον “Επιτάφιο” του Γιάννη Ρίτσου και το “Ημερολόγιο της Πηνελόπης” του Κώστα Βάρναλη. Η εκδοτική προσπάθεια αγκάλιασε όλους τους τομείς της επιστήμης από την Φιλοσοφία και την Κοινωνιολογία, μέχρι την Παιδαγωγική και την Ψυχολογία. Οι παιδικές εκδόσεις βρίσκονταν πάντα στο προσκήνιο, ενώ ξεχωριστή θέση είχαν πάντα οι εκδόσεις των σχολικών βιβλίων για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών που βρίσκονταν στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας αλλά και στις Λαϊκές Δημοκρατίες της ανατολικής Ευρώπης κατά την περίοδο που

Πρωτοπόροι στον αγώνα για τη μόρφωση και τη λαϊκή εξουσία

Εκδοση του ΔΣΕ με τίτλο “Τρία χρόνια Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας”, στην αγγλική γλώσσα

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

Ολα αυτά τα χρόνια και κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες το Κόμμα μας δεν σταμάτησε να εκδίδει βιβλία-όπλα, απαραίτητα για την ιδεολογικοπολιτική πάλη βιβλίου γενικότερα υπήρξε μόνιμη μέριμνα του Κόμματός μας ανεξάρτητα από τις συνθήκες παρανομίας μέσα στις οποίες δρούσε, ανεξάρτητα από το συνεχές κυνήγι μαγισσών και τις εξορίες στα ξερονήσια που με μιας μετατρέπονταν σε μελίσσια της μόρφωσης! Το μεγαλύτερο μέρος των κομματικών εκδόσεων δημιουργήθηκε μέσα σε απίστευτες συνθήκες, κυριολεκτικά μέσα στη φωτιά της μάχης. Αυτοσχέδια τυπογραφεία που λειτουργούσαν με μανιβέλες, πετάλια ή νερόμυλους (!) σε υπόγεια της πόλης ή σε σπηλιές βουνών σε απόσταση αναπνοής από τα πεδία των μαχών, παράνομες μπροσούρες του Κόμματος καμουφλαρισμένες από διαφημιστικές ρεκλάμες της εποχής, ή το εξώφυλλο της Αγίας Γραφής… Χιλιάδες συνιστώσες μιας τιτάνιας προσπάθειας για την άνοδο του μορφωτικού επιπέδου του λαού, που εκείνη την περίοδο ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του απολύτως αναλφάβητος. Ολα αυτά δείχνουν με τον πιο πειστικό τρόπο την αστείρευτη δύναμη, το ασίγαστο πείσμα των κομμουνιστών για συνεχή μόρφωση και προκοπή ενάντια στις δυνάμεις της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού. Η έκθεση αυτή παρά τη μικρή της έκταση έρχεται να καλύψει ένα ακόμα κενό στις γνώσεις μας για την ιστορία του ΚΚΕ, αποτελεί ένα ιδανικό έναυσμα για περαιτέρω μελέτη αυτού τόσο ενδιαφέροντος κομματιού της ιστορίας του Κόμματος αλλά και όλου του λαού μας. Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για τους επισκέπτες τις ώρες λειτουργίας του βιβλιοπωλείου της “Σύγχρονης Εποχής” στην οδό Μαυροκορδάτου στο κέντρο της Αθήνας μέχρι και τις 19 του μήνα. Διαβάστε επίσης: “Μικρό χρονικό για την ενενηντάχρονη εκδοτική δραστηριότητα του ΚΚΕ”, Κομμουνιστική επιθεώρηση τεύχος 6/2008. Μάρκος Ηλιάδης

“Ο Λενινισμός και η Σύγχρονη Εποχή”. Μεταφράστηκε στην εξορία, τυπώθηκε το 1973 στη Θεσσαλονίκη και κυκλοφόρησε παράνομα στην Ελλάδα. Από το βιβλίο αυτό πήρε το όνομά του το εκδοτικό του Κόμματος «Σύγχρονη Εποχή»

90 χρόνια ΚΚΕ ϐ 31

Εκδηλώσεις για τα 90χρονα Το τελευταίο διάστημα, μετά από εκατοντάδες πολύμορφες εκδηλώσεις και δραστηριότητες που κράτησαν ένα χρόνο, το Κόμμα μας, η ΚΝΕ, οι φίλοι και οι οπαδοί τους, τίμησαν την αλύγιστη και ηρωική πορεία όλων αυτών των δεκαετιών, μια πορεία που σε καμιά περίπτωση δεν παίρνει στο σήμερα το χαρακτήρα μουσειακής ανάμνησης. Τίποτα δεν τέλειωσε… Τα ενενηντάχρονα του ΚΚΕ δεν μπαίνουν στο μουσείο, είναι οδηγός τιμής, δίδαγμα στον αγώνα μας για να γίνουμε καλύτεροι στον αγώνα για το σοσιαλισμό.

Εκθεση φωτογραφίας και αρχείου για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ

Οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να μετατρέψουν τις θυσίες των χιλιάδων συντρόφων τους σε νοσταλγία για ένα ηρωικό παρελθόν που έφυγε ανεπιστρεπτί. Ολες οι εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σ’ αυτό το διάστημα δεν είχαν το χαρακτήρα μνημόσυνου, απεναντίας αποτέλεσαν για το λαό και τη νεολαία ένα σπουδαίο εφαλτήριο για προβληματισμό και δράση. Συνέδεσαν δημιουργικά τη μακρόχρονη ιστορία του ΚΚΕ με την πάλη και τα καθήκοντα του κινήματος στο σήμερα.

μέχρι τις 20.00. Ανταπόκριση καθώς και περισσότερες φωτογραφίες από την έκθεση μπορείτε να βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση του “Ο” www.odigitis.gr και στην ενότητα “Από μήνα σε μήνα”.

Το ταξίδι στην ιστορία συνεχίζεται… Η συναρπαστική ιστορία του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος, μέσα από φωτογραφίες, αντικείμενα και σπάνια ντοκουμέντα συνεχίζει το ταξίδι της στη Θεσσαλονίκη, αφού άνοιξε τις πύλες της για πάνω από δώδεκα χιλιάδες επισκέπτες στην Αθήνα. Ηδη από τις 19 του Νοέμβρη που άνοιξαν οι πόρτες της έκθεσης για το λαό της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας, χιλιάδες είναι οι επισκέπτες που με θαυμασμό και συγκίνηση “έσκυψαν” πάνω από τις πιο ηρωικές στιγμές της ιστορίας. Νεολαία, εργαζόμενοι, παλιοί αγωνιστές, κομματικές και κνίτικες οργανώσεις δίνουν μαζικά το “παρών”, γνωρίζουν την ιστορία του Κόμματος μακριά από τους διαστρεβλωτικούς φακούς της αστικής προπαγάνδας, βγάζουν απαραίτητα συμπεράσματα για τους σημερινούς αγώνες. Η έκθεση θα παραμείνει ως τις 19 του μήνα στο περίπτερο 10 της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης καθημερινά από τις 10.00

Εκθεση τριακοσίων εικαστικών καλλιτεχνών για τα 90χρονα του ΚΚΕ Τεράστια ήταν η επιτυχία της έκθεσης των τριακοσίων εικαστικών καλλιτεχνών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΚΚΕ. Πάνω από τέσσερις χιλιάδες επισκέπτες πέρασαν από το χώρο “Τεχνόπολη” στο Γκάζι για να θαυμάσουν ένα πραγματικά ξεχωριστό θέαμα. Ανθρωποι κάθε ηλικίας, νεολαίοι που πάνε κόντρα στο ρεύμα και την πολιτιστική κατάντια της εποχής μας, εργαζόμενοι, ηλικιωμένοι περιηγήθηκαν στις αίθουσες της έκθεσης όπου παρουσιάστηκαν 600 έργα κάθε μορφής εικαστικής έκφρασης από τη ζωγραφική και τη γλυπτική μέχρι την κεραμική και τη φωτογραφία.

h t j Νότες εμπνευσμένες από το λαϊκό αγώνα… Τρία σπουδαία συμφωνικά κομμάτια εμπνευσμένα από τις κορυφαίες στιγμές του επαναστατικού κινήματος παρουσίασε στις 14 του Νοέμβρη στην αίθουσα συνεδρίων της Κεντρικής Επιτροπής στον Περισσό, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Βύρωνα Φιδετζή. Μέσα από τα έργα “Ελεγεία και θρήνος για το θάνατο του Βασίλη Ζάνου” του Μίκη Θεοδωράκη, “Ο Διγενής δεν πέθανε” του Αλέκου Ξένου, και την Ενδέκατη Συμφωνία-“Ετος 1905” του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ξεπήδησαν νότες εμπνευσμέ-

νες από το μεγαλείο της θυσίας των λαϊκών αγωνιστών όπου γης, των αγωνιστών που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για το όραμα της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το όραμα του νέου σοσιαλιστικού κόσμου της λευτεριάς και της λαϊκής εξουσίας. Τη συγκλονιστική αυτή συναυλία παρακολούθησε πλήθος κόσμου που πραγματικά “καθηλώθηκε” μπροστά σ’ αυτήν την ξεχωριστή εμπειρία, ενώ ανάμεσα στους θεατές βρίσκονταν και ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης καθώς και η οικογένεια του συνθέτη Αλέκου Ξένου.

ΚΡΑΤΆΜΕ ΨΗΛΆ ΤΙΣ ΣΗΜΑΊΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΎ ΑΓΏΝΑ!

α χρόνι ΕΧΝΕΙΟ ΠΟΛΥΤ

Nοέμβρης

00 1973-2

ιλιάδες ήταν και φέτος οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές, οι μαθητές που τίμησαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου όπως της αρμόζει: αγωνιστικά, κρατώντας ψηλά τις σημαίες του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Κέντρο των εκδηλώσεων, το ιστορικό κτήριο του ΕΜΠ στην Αθήνα που από το πρωί της 15ης Νοέμβρη “ντύθηκε” ξανά με τα συνθήματα: “έξω αι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ”. Μαζικότατες όμως ήταν και οι εκδηλώσεις σε δεκάδες ακόμα πόλεις της Ελλάδας.

εχνείου «Το νόημα της εξέγερσης του Πολυτ «καμιά εκφράζεται σήμερα στο σύνθημα θυσία για την πλουτοκρατία»

Θυμόμαστε και αγωνιζόμαστε: Καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου, χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας συνέρρευσαν στο κτήριο του Πολυτεχνείου για να αφήσουν ένα λουλούδι στο μνημείο των νεκρών της εξέγερσης. Μαζί οι αντιστασιακοί με τα παιδιά στις πλάτες των γονιών τους, μ’ ένα λουλούδι στο χέρι και ένα κομμάτι χαρτί με τα αδικαίωτα συνθήματα: “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία”. Δεν μπορούμε λοιπόν παρά να είμαστε αισιόδοξοι ότι τα μηνύματα του Πολυτεχνείου εξακολου-

θούν να εμπνέουν, παρά τις μεθοδικές προσπάθειες διαστρέβλωσης από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργούν τα αστικά ΜΜΕ, η αστυνομία και οι “γνωστοί-άγνωστοι”.

“Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία” Καμία θυσία για την πλουτοκρατία! Για τη μαζικότητα και το δυναμισμό της ξεχώρισε η παρουσία της ΚΝΕ και του ΚΚΕ που καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου κα-

λούσαν το λαό να συνεχίσει στο δρόμο του Πολυτεχνείου. Οπως τόνιζε το μήνυμα της ΚΕ του ΚΚΕ για το Πολυτεχνείο: «Το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου εκφράζεται σήμερα στο σύνθημα “καμιά θυσία για την πλουτοκρατία”. Ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, αντεπίθεση, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής». Η εικόνα των μπλοκ του Κόμματος και της ΚΝΕ, πλημμυρισμένων από κόσμο (και… τη βροχή!) την ημέρα της πορείας αποδεικνύουν

ότι αυτό είναι το μήνυμα που μεταλαμπαδεύει τη φλόγα του Πολυτεχνείου στους σημερινούς αγώνες. Απέναντι στις σειρήνες της υποταγής και της ενσωμάτωσης ακούγεται κρυστάλλινη η φωνή του Πολυτεχνείου μετά από τα 35 χρόνια που έχουν περάσει: “Καμία θυσία για την πλουτοκρατία, όταν ο λαός θέλει μπορεί!”

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ τα νιάτα σέρνουνε χορό. Της Επιστήμης τα παιδιά και τραγουδάν τη Λευτεριά. Εδώ της νιότης ο άξιος νους, που χτίζει θέατρα, ναούς, σκεδιάζει ιδέες και μηχανές και δένει το αύριο με το χτες, Εδώ Πολυτεχνείου κραυγή καλούν το Χρέος κι η Τιμή Βασίλης Ρώτας, “Εδώ Πολυτεχνείο”

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

πολυτεχνείο ϐ 33

ΔΗΛΏΣΕΙΣ λίγο πριν την πορεία του πολυτεχνείου

καταρρακτώδης βροχή δεν πτόησε τους χιλιάδες διαδηλωτές που αντάμωσαν κάτω από τα πανό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αλλά και των μαζικών φορέων, του ΠΑΜΕ, του ΣΑΣΑ, της ΟΓΕ κλπ. Ενδεικτικές είναι οι παρακάτω δηλώσεις που συλλέξαμε λίγο πριν την έναρξη της πορείας: Εκδήλωση της ΚΝΕ

«35 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο τα διδάγματά του αποτελούν φάρο για το σπουδαστικό-φοιτητικό κίνημα και γι’ αυτό οι άλλες δυνάμεις φοβούνται αυτά που μας διδάσκει, όταν ο λαός παλεύει με τους σπουδαστές μαζικά κι ενιαία όχι μόνο νόμους καταργεί, όχι φρένο μπορεί να βάλει στις επιθέσεις του κεφαλαίου, όχι χούντες ανατρέπει αλλά “φέρνει ανάποδα το ντουνιά”». Θανάσης, Σύλλογος Οικότροφων Εστίας ΤΕΙ Χαλκίδας

«Ειδικά σήμερα που υπάρχει καπιταλιστική κρίση τα μηνύματα του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, χρειάζεται να είμαστε κάθε μέρα στο ποδάρι. Στους χώρους δουλιάς δεν υπάρχει δημοκρατία, οι μισθοί είναι μισθοί πείνας. Η νεολαία πρέπει να σηκώσει κεφάλι. Σύνθημά μας: “λαϊκή αντεπίθεση”». Βασίλης, νέος δικηγόρος

«Είναι μέρα μνήμης και τιμής. Το μήνυμα του Πολυτεχνείου δεν έχει σβήσει, είναι ακόμα επίκαιρο. Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία δεν είναι ακόμα δεδομένα για όλους. Γι’ αυτό στο δρόμο που χάραξαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, πρέπει να κινηθεί ένα οργανωμένο φοιτητικό κίνημα. Για μας τους Κύπριους το Πολυτεχνείο υπενθυμίζει και καταδεικνύει τους υπεύθυνους του δίδυμου εγκλήματος πραξικόπημα-εισβολή, που συντελέστηκε στην Κύπρο». Γιώργος Βασιλείου, μέλος Φοιτητικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ

«Είμαστε εδώ για να συνεχίσουμε τους αγώνες του Πολυτεχνείου. Τα αιτήματα είναι επίκαιρα, τα ίδια με σήμερα. Εμπνεόμαστε και τιμάμε τους αγωνιστές του τότε και συνεχίζουμε τον αγώνα». Τάσος, Σιβιτανίδειος

«Τα νοήματα του Νοέμβρη είναι επίκαιρα όσο ποτέ. Τα αιτήματα για Ψωμί-ΠαιδείαΕλευθερία αμφισβητούνται σήμερα περισσότερο και χρειάζεται συνεχή επαγρύπνηση για την κατοχύρωσή τους. Η συμμετοχή μας στο Πολυτεχνείο έχει διττή σημασία: τιμή στους αγώνες του ’73 και ερέθισμα, κάλεσμα στους αγώνες του σήμερα». Θοδωρής, Φιλοσοφική 2ο έτος

Σε ανύποπτο χρόνο είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε με τον αγωνιστή Μπάμπη Γκολέμα, για τη ζωή του οποίου έχει γυριστεί και η γνωστή ταινία “Τα Πέτρινα Χρόνια”. Τα λόγια του συνοψίζουν τους λόγους για τους οποίους κι εμείς σήμερα συνεχίζουμε στο δρόμο που χάραξαν τέτοιοι αγωνιστές: «και σήμερα είναι “Πέτρινα Χρόνια” και γι’ αυτό, είτε το θέλουν είτε όχι, Πολυτεχνεία θα ξαναγίνουν». Μπάμπης Γκολέμας, αντιστασιακός «Το Πολυτεχνείο δεν είναι μνημόσυνο, είναι ο αγώνας για το μέλλον. Πρέπει όλοι οι μαθητές να παλέψουμε και να απαιτήσουμε αυτά που μας ανήκουν». Χάρης, μαθητής 1ο Λύκειο Πεύκης

Περισσότερες ανταποκρίσεις και φωτογραφίες θα βρείτε στο www.odigtis.gr στην ενότητα “Απο μήνα σε μήνα”

Η αίθουσα του κτηρίου Γκίνη αποδείχτηκε πολύ μικρή για να χωρέσει τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, η οποία γέμισε ασφυκτικά. Την εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στα 40χρονα της ΚΝΕ άνοιξε ο παλαίμαχος αγωνιστής Μπάμπης Γκολέμας διαβάζοντας ένα ποίημα που έγραψε στην εξορία όταν έγινε γνωστή η βράβευση με Νόμπελ του ποιητή Πάμπλο Νερούντα. Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο κεντρικός ομιλητής Γιάννης Γκιόκας, μέλος του γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτής του ΚΚΕ που υπογράμμισε την αναντικατάστατη συμβολή της ΚΝΕ στην αντιδικτατορική πάλη και στο κίνημα της νεολαίας γενικότερα. Ιδιαίτερα διδάγματα προσφέρουν οι ίδιες οι συνθήκες ίδρυσης της ΚΝΕ. Οπως τόνισε χαρακτηριστικά ο ομιλητής: «Η ΚΝΕ δε συνάντησε μόνο την αντίδραση της χούντας και των μηχανισμών της. Συνάντησε και την αντίδραση όλων εκείνων των οπορτουνιστικών δυνάμεων που είχαν καταδικαστεί από το

Κόμμα και είχαν αποχωρήσει απ’ αυτό το Φλεβάρη του 1968 με την απόφαση της 12ης Ολομέλειας. Το κύριο επιχείρημα τους ήταν ότι η ίδρυση της ΚΝΕ θα στένευε και θα διασπούσε την ενότητα των αντιδικτατορικών δυνάμεων, ό,τι δεν ήταν αναγκαία η ύπαρξη Κομμουνιστικής Νεολαίας. Οτι η ίδια η ζωή πολύ σύντομα θα την απορρίψει. Η πραγματικότητα όμως ήρθε πολύ γρήγορα να διαψεύσει όλους εκείνους που είχαν προβλέψει την αποτυχία. Η ανάπτυξη της ΚΝΕ μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες των διώξεων και της παρανομίας απέδειξε περίτρανα ότι η ύπαρξη πρωτοπόρας οργάνωσης νεολαίας με επαναστατικά χαρακτηριστικά, που καθοδηγείται από πρωτοπόρα θεωρία και πολιτική μπορεί όχι μόνο να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει τον αγώνα πλατιών δυνάμεων της νεολαίας για τα δικαιώματά της αλλά και να συμβάλλει στο να κατακτιέται βαθύτερος ταξικός και αντιιμπεριαλιστικός προσανατολισμός αυτού του αγώνα».

Ξεχωριστή στιγμή στο τριήμερο αποτέλεσε η κατάθεση στεφανιών εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΚΣ της ΚΝΕ με επικεφαλής τους Δημήτρη Αρβανιτάκη, μέλος του ΠΓ του Κόμματος και Γιάννη Πρωτούλη γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτή του Κόμματος. Με το Πολυτεχνείο να σείεται από τα συνθήματα των μελών και των φίλων της ΚΝΕ, ο Δημήτρης Αρβανιτάκης δήλωσε ότι: «Το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι αντεπίθεση με ισχυρό ΚΚΕ για τη νίκη. Την κρίση να πληρώσει η αστική τάξη. Να ηττηθούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και όλα τα κόμματα του ευρωμονοδρόμου». Ο Γιάννης Πρωτούλης πρόσθεσε «35 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο το δίλημμα παραμένει επίκαιρο: ή με τα μονοπώλια ή με το λαό».

Σχετικά με τη σημαία του Πολυτεχνείου Αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση η ματοβαμμένη με το αίμα των παιδιών του λαού σημαία της εξέγερσης να παραμένει στα γραφεία του φοιτητικού παρακλαδιού του ΠΑΣΟΚ. Είναι ύβρις απέναντι στη θυσία του ’73 να εμφανίζεται σαν κληρονόμος των ιδανικών της εξέγερσης, το κόμμα που άνοιξε τα ελληνικά σύνορα για να περάσουν οι ΝΑΤΟϊ-

κοί φονιάδες το ’98, που έστειλε στρατεύματα στο Κόσοβο και το Αφγανιστάν και έβαλε τη χώρα μας στους τυχοδιωκτισμούς του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας”. Δυστυχώς για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το αίμα των ηρώων του Πολυτεχνείου έχει γράψει με ανεξίτηλα γράμματα “Έξω το ΝΑΤΟ” και αυτό είναι ένα στίγμα που δεν μπορούν να βγάλουν από πάνω τους. Αμεσα να επιστραφεί η σημαία στο ίδρυμα του ΕΜΠ όπου και ανήκει.

34 ϐ νέοι στρατευμένοι

“ΒΥσμα” στο στρατΟ

Η αξιοπρέπεια και ο αγώνας είναι η μαγκιά! ολλές φορές, πριν ακόμα οι νέοι πάνε στο στρατό, οι οικογένειές τους αρχίζουν να αναζητούν μια “άκρη” που θα “φροντίσει” για τη θητεία του παιδιού. Χρόνια τώρα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δήμαρχοι, βουλευ-

Μαθήματα υποταγής Επιδίωξη του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του από το Νηπιαγωγείο… ως τους χώρους δουλιάς είναι να εθίσουν τη νεολαία στην υποταγή, να απομακρύνουν τους νέους από την οργανωμένη και συλλογική διεκδίκηση, ώστε αυτοί να συνεχίζουν ανενόχλητοι την αντιλαϊκή τους επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να προβάλλουν την ατομική λύση, πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάς την “πάρτη” σου. Ο στρατός δεν θα μπορούσε να λείψει από αυτήν την προσπάθεια. Ο στρατός θα επιχειρήσει τη λογική “σκύψε το κεφάλι και κοίτα τον εαυτό σου” να στην κάνει θεωρία, στάση ζωής. Να μη διεκδικείς, να κάθεσαι στ’ αυγά σου. Σκέψου για παράδειγμα: πόσες φορές σου ανέλυσαν τις ποινές, τις τιμωρίες και πόσες τα δικαιώματά σου από τη μέρα που μπήκες στο στρατό; Κοίτα την “πάρτη” σου, σου λένε λοιπόν, και σε βάζουν να παρακαλάς και να γλείφεις κατουρημένες ποδιές, εσύ και όλη σου η οικογένεια, μήπως και είσαι ένας από τους… λίγους που θα καταφέρουν να έχουν “βύσμα”. Δεν σου λένε πως όσο αναζητάς στο “βύσμα” τη διέξοδο από τα όποια προβλήματα και δεν παλεύεις για τη λύση τους, τα προβλήματα θα μένουν εκεί, θα διογκώνονται, θα σε “κυνηγάνε” και, κάποια στιγμή, θα σε “πιάσουν”.

Η συλλογική διεκδίκηση έδωσε και δίνει κατακτήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι κάθε λογής “πάροχοι βύσματος” θέλουν να κρύψουν πως όλες οι μέχρι τώρα κατακτήσεις, μέσα και έξω από τα στρατόπεδα, ήταν αποτελέσματα συλλογικών, μαζικών αγώνων. Οι φαντάροι πρέπει να γνωρίζουν πως κανείς δεν τους χάρισε το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης στην ενημέρωση και τις εφημερίδες, της ελεύθερης άσκησης των λατρευτικών καθηκόντων, της διαφύλαξης της προσωπικής αξιοπρέ-

τές, αξιωματικοί αλλά και… παπάδες “φροντίζουν” για μετατάξεις, μεταθέσεις, άδειες, ειδικότητες ακόμα και εξόδους, οργανώνουν ένα όργιο συναλλαγής και ρουσφετιού με αντικείμενο τη στρατιωτική θητεία.

πειας χωρίς καψώνια, χωρίς βρισιές. Ολα αυτά, αλλά και καθημερινές, μικρές κατακτήσεις κερδήθηκαν με αγώνες και θυσίες. Κάποιοι βγήκαν μπροστά με τον κίνδυνο της “καμπάνας” και τότε ακολούθησαν και οι υπόλοιποι. Οταν οι φαντάροι βγαίνουν μπροστά ενωμένοι τότε δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Η ζωή στα στρατόπεδα θα βελτιώνεται με τον αγώνα και τη συναδελφική αλληλεγγύη κι όχι με “βύσμα” και παρακάλια.

Το “βύσμα” αφαιρεί δικαιώματα απ’ τους πολλούς και τα δίνει σε λίγους και υποταγμένους

Οι μέρες της θητείες μπορεί να ‘ναι και… δημιουργικές. Αυτό αποδεικνύουν τα σκίτσα που έφτιαξε ο Γιώργος μέσα στο στρατόπεδο στη Λήμνο και έστειλε στον “Ο”.

δημιουργήσει. Αυτό που θέλουν από σένα, είναι να σε εξαγοράσουν αλλά και να σε βάλουν στο λούκι πως δεν πρέπει να μιλάς, δεν πρέπει να διεκδικείς, αλλά να στηρίζεσαι σε αυτούς για να σε βολέψουν αύριο–μεθαύριο σε κανένα πρόγραμμα stage, σε καμιά θέση μερικής απασχόλησης. Με αντάλλαγμα, τα ψίχουλα που δήθεν σου εξασφαλίζει το “βύσμα” τους, θα χτυπάνε τα δικαιώματά σου και όλου του λαού και κάποια στιγμή θα σε πάρει και σένα η μπάλα. Γιατί πώς να τους “βολέψουν” όλους; Αλλωστε αυτοί που πρέπει να βολευτούν πρώτα και κύρια, είναι οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές, το μεγάλο κεφάλαιο. Για σένα, αν βρεθεί κανένα περίσσευμα. Ετσι, θέλουν τη νεολαία: υποταγμένη και υπάκουη, αυτός είναι ο στόχος τους. Γι’ αυτό και καλλιεργούν την ψεύτικη εντύπωση πως όλοι βάζουν “βύσμα”, για να αθωώσουν την πολιτική τους, για να απαλύνουν τις τύψεις όλων όσων πέφτουν στην παγίδα τους.

«Και ήρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί μου»

Μαγκιά η αξιοπρέπεια!

Οι κομματάρχες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δήθεν νοιάζονται για σένα και θέλουν να σε “βολέψουν”, να πέσεις στα “μαλακά”. Προσπαθούν να σε εξαγοράσουν εκμεταλλευόμενοι και το γεγονός πως πράγματι η θητεία δεν είναι μια εύκολη περίοδος: μακριά από φίλους και συγγενείς, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, με τεράστιες οικονομικές δυσκολίες. Από κοντά και ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ με τον πρόεδρό του, Αλέξη Τσίπρα, να δηλώνει πως έβαλε ένα φίλο του ΠΑΣΟΚο να τον βολέψει και ότι εκμεταλλεύτηκε και τη βουλευτική υποψηφιότητα του για να “περάσει καλά” όταν ήταν φαντάρος. Είναι δυνατόν όλοι αυτοί να θέλουν το καλό σου; Είναι οι ίδιοι που ψηφίζουν το ένα μετά το άλλο τα αντιλαϊκά μέτρα, είναι οι ίδιοι που χάρισαν 28 δισ. στις τράπεζες και για σένα δεν έχουν μία, είναι οι ίδιοι που θέλουν να δουλεύεις 65 ώρες την εβδομάδα. Στη θητεία θα σε “αγαπήσουν”; Τα προβλήματα αυτοί τα έχουν

Λέμε ξεκάθαρα: μαγκιά δεν είναι να βάζεις “βύσμα”, μαγκιά είναι να αντιμετωπίσεις και τη θητεία, όπως και όλη σου τη ζωή, με το κεφάλι ψηλά! Κόντρα στην κατάσταση που δημιουργεί το “βύσμα”, των ελάχιστων βολεμένων και της πλειοψηφίας που σηκώνει όλα τα βάρη, οι φαντάροι πρέπει να απαντήσουν με οργάνωση σε μαχητικές, δραστήριες επιτροπές για όλα τα προβλήματα και με συναδελφική αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη μεταξύ των φαντάρων είναι η καλύτερη εγγύηση για μια καλή θητεία και όχι το “περνάω και μόνος μου καλά”. Πώς μπορεί να περνά καλά ένας “βυσματούχος” όταν είναι δακτυλοδεικτούμενος και όταν δεν μπορεί να έχει το σεβασμό των συναδέλφων του; Οι φαντάροι πάντα απομόνωναν και πρέπει να απομονώνουν τους “βυσματούχους”, δείχνοντας έτσι πως τα όποια “προνόμια” νομίζει πως έχει εξασφαλίσει θα του στερήσουν τη φιλία και την παρέα των συναδέλφων.

Η αξιοπρέπεια και η συλλογική πάλη είναι η εγγύηση για μια καλή θητεία αλλά και για ολόκληρη τη ζωή μας. Και σ’ αυτόν τον αγώνα κανένας φαντάρος δεν είναι μόνος! Εχει σύμμαχο, συμπαραστάτη την ΚΝΕ και το ΚΚΕ που έχουν αποδείξει έμπρακτα, δεκαετίες τώρα, ότι δεν μασάνε ούτε τα λόγια τους ούτε τα έργα τους, έξω και μέσα στα στρατόπεδα.

Η αξιοπρέπεια και η συλλογική πάλη είναι η εγγύηση για καλή θητεία αλλά και για ολόκληρη τη ζωή μας

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

νέοι στρατευμένοι ϐ 35

“Εγερτήριο” στον «902 Αριστερά στα FM» Κάθε Κυριακή στις 22.00 Τη δική τους “φωνή” απέκτησαν οι νέοι στρατευμένοι στη συχνότητα του «902». Το “Εγερτήριο” είναι μια εκπομπή αφιερωμένη στους νέους στρατευμένους αλλά και σε όσους απολύθηκαν κι έχουν πολλά να διηγηθούν, σε όσους δεν έχουν πάει στρατό - αλλά πρόκειται - και θέλουν να μάθουν περισσότερα. Εκπομπή με νέα από τα στρατόπεδα κι όλα όσα αφορούν τη θητεία. Ενα ζωντανό βήμα καταγγελίας για κάθε κρούσμα αυταρχισμού, “βύσματος”, καταπάτησης δικαιωμάτων, μείωσης της αξιοπρέπειας των στρατευμένων. Το “Εγερτήριο” αποκαλύπτει και στέλνει στον... τάκο κάθε ΕυρωΝΑΤΟϊκή εντολή που απαιτεί στρατιωτάκια υπάκουα κι αμίλητα, εκτός συνόρων να εκτελούν “άνευ αντιλογίας τας

διαταγάς την”. Συζητά για τη θητεία, τα ζόρια της, τα στραβά και τα ανάποδά της, τα αστεία της. Στο μικρόφωνο “συνυπηρετούν” ο Θωμάς Γεώργας κι ο Κώστας Λαυρέντζος. Για να ενημερωθείτε για τη συχνότητα του “902” στην περιοχή που υπηρετείτε, επισκεφθείτε το www.902.gr Πολλές είναι οι καταγγελίες που φτάνουν στη στήλη μας. Αυτό το μήνα, θα δημοσιεύσουμε δυο e-mail που μας έστειλαν φαντάροι από Κέντρα Εκπαίδευσης, που μπήκαν με τη σειρά του Νοέμβρη.

ΚΕΥΠ, Λαμία Από την πρώτη στιγμή της θητείας τους οι νεοσύλλεκτοι αντιμετώπισαν προβλήματα όσον αφορά τις συνθήκες διαβίωσης στο κέντρο. Οι μερίδες του φαγητού είναι πολύ μικρές, μία τουαλέτα αντιστοιχεί για 25 στρατιώτες, ενώ το ζεστό νερό φθάνει μόνο για περίπου 100 στρατιώτες από τους 650 του κέντρου. Στα παράπονα των στρατιωτών η απάντηση των αξιωματικών ήταν ότι φταίνε οι ίδιοι οι στρατιώτες που μπήκαν πολλοί το Νοέμβρη! Δεν λείπουν βέβαια ο αυταρχισμός, τα καψώνια και οι απειλές. ΥΕΑ με εντολή των αξιωματικών έκαναν άνω κάτω ένα θάλαμο πατώντας με τις αρβύλες τις κουβέρτες και τα στρώματα τιμωρώντας συλλογικά τη διμοιρία για το παράπτωμα ενός φαντάρου. Ταυτόχρονα, στην άρνηση στρατιώτη με σοβαρό πρόβλημα υγείας στην σπονδυλική στήλη (Ι4) να εκτελέσει βαριά χειρωνακτική εργασία, ανώτερος αξιωματικός τον απείλησε ότι θα πάρει δυσμενή μετάθεση και θα κακοπεράσει στο κέντρο. Τα εθνικιστικά τραγούδια από μερίδα αξιωματικών και η απαγόρευση των πολιτικών εφημερίδων αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα, σε συνδυασμό με την παραχάραξη της ιστορίας. Χαρακτηριστικά, αξιωματικός σε ομιλία του για την ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων ανέφερε ότι οι Ελληνες πάντα πολεμούσαν αλλόθρησκους (λες και οι Γερμανοί και Βούλγαροι φασίστες ήταν Μουσουλμάνοι), ενώ δεν βρήκε να πει μισή κουβέντα για το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ .

ΚΕΜΧ, Ναύπλιο Παρά τη…μπόρα, οι φαντάροι βρέθηκαν για άλλη μια φορά στη πρώτη γραμμή στην αντιιμπεριαλιστική πορεία του Πολυτεχνείου βροντοφωνάζοντας «Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλιά»

Εκατοντάδες φαντάροι και οι συγγενείς τους, πήραν το “φύλλο πορείας” της ΚΝΕ στο ΚΕΤΘ Αυλώνα παρά τις προσπάθειες της αστυνομίας να παρακωλύσει την εξόρμηση, εκτελώντας εντολές “από μέσα” (σ.σ. προφανώς εννοώντας τη Διοίκηση του ΚΕΤΘ)

Τέλη Νοέμβρη και 600 νεοσύλλεκτοι πρέπει να κάνουν αγώνα δρόμου για να προλάβουν ζεστό νερό σε περίπου 40 ντουζιέρες του 1ου και 3ου λόχου, και μάλιστα εξωτερικές... Αλλιώς, βολεύονται με το παγωμένο νερό σε εκείνες του 2ου, όπου οι θερμοσίφωνες έχουν τραβήξει υγρασία και δεν ανάβουν λόγω κινδύνου ηλεκτροπληξίας. Στην ομιλία για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ακούσαμε για την «αντίδραση της φοιτητιώσας νεολαίας ως πρωτοπορία, απέναντι σε μερικούς επίορκους αξιωματικούς, με συνθήματα για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, αρχές που διαπότισαν τις μετέπειτα κυβερνήσεις», ενώ σε αντίστοιχη εκδήλωση για τη γιορτή των Ενόπλων Δυνάμεων μάθαμε ότι «η εσωτερική διχόνοια μας στέρησε τους καρπούς της νίκης στη Μικρά Ασία το 1922», ότι «ο Ελληνας στην Αλβανία νίκησε τους εισβολείς με τη βοήθεια του Χριστού και της Παναγίας», και το αμίμητο «την περίοδο ‘40-’45 μερικοί από τους μαχητές της Αλβανίας μαζί με μερίδα πολιτών έφτιαξαν μερικές αντιστασιακές οργανώσεις που έκαναν την εθνική Αντίσταση». Ειδικά το τελευταίο προξένησε γέλια αλλά και οργισμένα σχόλια από φαντάρους που αναρωτιόντουσαν «πόσο πια θα φτιάξουν στα μέτρα τους την ιστορία;», «πού είναι το ΕΑΜ;», «γιατί δε γίνεται κουβέντα για το ποιος πραγματικά αντιστάθηκε στους κατακτητές;» Και σαν “δωράκι ορκωμοσίας” ήρθε η διαταγή προς τους φαντάρους που έφευγαν με άδεια ότι στην επιστροφή “Απαγορεύονται οι εφημερίδες στο στρατόπεδο”. Βέβαια εννοείται ότι οι αθλητικές περνάνε μια χαρά...

ΚΕEΜ, Σπάρτη Τις απόψεις του... “εξέφρασε” ο λοχαγός Μπρομίδας σε φαντάρο για την επέτειο του Πολυτεχνείου, λέγοντας ότι « ...στις 17 Νοέμβρη ο στρατός δεν γιορτάζει, όπως ο υπόλοιπος λαός, αλλά θυμάται... ». Αραγε οι απόψεις αυτές εκφράζουν και το ΓΕΣ;

Εξόρμηση της ΚΝΕ σε 18 κέντρα εκπαίδευσης Μ’ ένα διαφορετικό “φύλλο πορείας” εφοδίασαν τα μέλη της ΚΝΕ, χιλιάδες νέους στρατευμένους μετά την ορκωμοσία τους, αλλά και τους συγγενείς και τους φίλους τους, σε 18 κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων σε όλη τη χώρα. Οι φαντάροι αλλά και οι γονείς τους διάβασαν με ενδιαφέρον την ανακοίνωση της ΚΝΕ. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: «Η ΚΝΕ σου εύχεται καλή δύναμη και καλή αγωνιστική θητεία. Πάνω απ’ όλα να ξέρεις ότι η θητεία δεν είναι 12 χαμένοι μήνες από τη ζωή σου, μην πέφτεις στην παγίδα τους. Ετσι θέλουν να σκέφτεσαι για να οδηγείσαι σε αδιέξοδα, να μη μιλάς, να μη διεκδικείς. Ψηλά το κεφάλι!»

36 ϐ νέοι μετανάστες

ΜετανΑστες στα σχολε

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ αριστούχοι

ια

στην υπηρεσία του κεφαλαίου ο 6,7% των μαθητών που βρίσκονται στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας είναι αλλοδαποί μαθητές. Παρά τα “μεγάλα” λόγια που ακούμε κάθε τόσο από τις εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις, πότε ΝΔ και πότε ΠΑΣΟΚ, η προσαρμογή αυτών των παιδιών στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και ο αριθμός όσων εγκαταλείπουν τη βασική εκπαίδευση απέχουν πολύ από όλα όσα δικαιού-

νται αυτά τα παιδιά. Στο άρθρο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε ορισμένα απ’ τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά των μεταναστών με τη βοήθεια συζητήσεων που κάναμε με το Δημήτρη Νομικό, δάσκαλο στο σχολείο της Φωκίωνος Νέγρη 131, καθώς και με δύο Αλβανούς μαθητές τον Τόνυ που πηγαίνει στην Γ’ Λυκείου στο 40ο σχολείο της Γκράβας και τον Θανάση, μαθητή επίσης της Γ’ Λυκείου στο 4ο ΤΕΕ Πατησίων.

Περί διαπολιτισμικής εκπαίδευσης

νομικό» μας λέει ο Τόνυ. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι οικονομικές δυσκολίες των μεταναστών δεν αφήνουν ανεπηρέαστα τα παιδιά τους. «Εγώ δεν δουλεύω, αλλά ξέρω πολλά παιδιά που δουλεύουν το πρωί και πηγαίνουν σε νυχτερινό σχολείο» λέει ο Τόνυ και συνεχίζει: «Η μητέρα μου εργάζεται ως οικιακή βοηθός και ο πατέρας μου σ’ ένα σέρβις αυτοκινήτων. Ο πατέρας μου

θα περιοριστεί ασφυκτικά, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς… Οταν του ζητήσαμε να μας περιγράψει το πρόγραμμα μιας καθημερινής όταν δούλευε, μας είπε: «Ξύπναγα 7 το πρωί για να πάω σχολείο, επειδή ήταν μισή ώρα από το σπίτι μου. Εκανα το 7ωρο στο σχολείο, γύριζα σπίτι 2.30. Μόλις που προλάβαινα να φάω και έφευγα για τη δουλιά στις 3. Κατά τις 7-8 το βράδυ γυρνούσα σπίτι να διαβάσω».

Οταν ούτε καν ένας στους δύο μετανάστες δεν έχει άδεια παραμονής, χιλιάδες παιδιά εξαρτώνται απ’ το καθεστώς διαμονής των γονιών τους.

Αναμφισβήτητα κανένας μαθητής δεν πρέπει να δουλεύει. Πόσοι όμως είναι οι μαθητές που εγκαταλείπουν το σχολείο; Με βάση όλα τα παραπάνω προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες μαθητές, αλλά και σύμφωνα με στοιχεία1 οι μαθητές που συνεχίζουν στο Λύκειο είναι μόλις οι μισοί απ’ αυτούς που πηγαίνουν στο Γυμνάσιο! Η ευθύνη γι’ αυτήν την κατάσταση βαραίνει αποκλειστικά τα κόμματα της πλουτοκρατίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που ακολουθώντας πιστά τις κατευθύνσεις τις ΕΕ κάνουν ότι περνά απ’ το χέρι τους για να κρατούν “όμηρους” τους μετανάστες και να προσφέρουν φθηνή εργατική δύναμη στους επιχειρηματίες.

Τι κι αν η ΕΕ βάφτισε το 2007 «ευρωπαϊκό έτος ίσων ευκαιριών» και το 2008 «ευρωπαϊκό έτος διαπολιτισμικού διαλόγου». Τι κι αν ξεστομίζουν παχιά λόγια πως «η αντιμετώπιση, οι γνώσεις και οι δεξιότητες με τις οποίες πρέπει να εφοδιάζει η εκπαίδευση τους ανθρώπους με στόχο την προσωπική τους ολοκλήρωση και εξέλιξη, την ενεργό δράση τους στην κοινωνία, την κοινωνική ένταξη» υποστηρίζοντας πως «Το πρόγραμμα για τη διά βίου μάθηση και ειδικά οι ενέργειες (…) Leonardo da Vinci (επαγγελματική κατάρτιση) (…) καθώς και το πρόγραμμα Νεολαία, υποστηρίζουν σχέδια διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, ένταξης μεταναστών μαθητών στα σχολεία και κοινωνικής ένταξης μειονεκτούντων νέων». Το μόνο που κάνουν είναι να καλλιεργούν αυταπάτες. Πατώντας πάνω σε υπαρκτά προβλήματα, όπως αυτά που αντιμετωπίζουν τα παιδιά των μεταναστών, τα οποία η ίδια η πολιτική τούς έχει δημιουργήσει, προτείνουν ορισμένες φορές υποκριτικά και άλλες προκλητικά μέτρα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κρατική χρηματοδότηση και αληθινή μέριμνα για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, γιατί το πρόβλημα της διαπολιτισμικότητας δεν έχει να κάνει με την αποδοχή του “διαφορετικού”. Αφορά την αλληλεγγύη και την κοινή πάλη για ίσα δικαιώματα των παιδιών των μεταναστών με τους Ελληνες μαθητές κι όχι ίσες ευκαιρίες που μας τσαμπουνάνε τα πολύχρωμα πολιτικά παπαγαλάκια τους.

Προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά των μεταναστών nn Τα παιδιά των μεταναστών που κάθονται στα θρανία των ελληνικών δημόσιων σχολείων, είναι αρκετές φορές παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε άλλες χώρες και που συνήθως δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα. Παιδιά που καλούνται κάπως “βίαια” να μπουν στην εκπαιδευτική διαδικασία μιας και αυτό γίνεται χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία και βοήθεια. Χαρακτηριστικά όσα μας λέει ο Τόνυ: «Ηρθα στην Ελλάδα και παρακολούθησα κατευθείαν την Πέμπτη δημοτικού.

Ηταν πολύ δύσκολο να προσαρμοστώ. Ακόμα βέβαια έχω δυσκολίες, υπάρχουν λέξεις που δεν καταλαβαίνω και τώρα που ζω εδώ 7 χρόνια». Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πως τα παιδιά που έρχονται από μικρότερη ηλικία εδώ δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα μάθησης, αλλά ο Θανάσης, που ζει από 2 μηνών στην Ελλάδα, μας διαψεύδει: «Υπήρχε πρόβλημα γιατί οι γονείς μου έπρεπε να μάθουν αναγκαστικά κι εκείνοι ελληνικά. Ο,τι έκανα, το έκανα μόνος μου δεν είχα κάποια βοήθεια από κάποιον άλλο, όπως έχουν άλλα παιδιά». nn Η πλειοψηφία των οικογενειών των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται στη χώρα μας βρίσκονται σε μια διαρκή αβεβαιότητα, με το συνεχή φόβο της απέλασης να κρέμεται πάνω απ’ το κεφάλι τους. Οταν ούτε καν ένας στους δύο μετανάστες δεν έχει άδεια παραμονής, χιλιάδες παιδιά εξαρτώνται απ’ το καθεστώς διαμονής των γονιών τους. «Το παιδί ότι ακούει στην οικογένεια το μεταφέρει μέσα στην τάξη» μας λέει ο Δημήτρης. «Η λέξη κάρτα που ακούει συνέχεια μέσα στο σπίτι, σημαίνει για το παιδί πως η οικογένεια πρέπει να βρει λεφτά για να την πάρει. Στην τάξη αποτυπώνεται η αγωνία για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, πώς θα επιβιώσουν». Η επιλογή των αστικών κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΕΕ, να αφήνουν τους μετανάστες στο καθεστώς της παρανομίας, εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο σκοπό: να είναι υποταγμένοι, φοβισμένοι, να δουλεύουν χωρίς δικαιώματα. Και βέβαια δεν τους ενοχλεί καθόλου τα παιδιά των μεταναστών, ως η επόμενη φουρνιά της εργατικής τάξης, να σκέφτονται μοιρολατρικά και συμβιβασμένα από μικρή κιόλας ηλικία. nn «Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το οικο-

στην Αλβανία είχε σπουδάσει μάγειρας και η μητέρα μου χημικός. Δεν βρίσκουν δουλιά πάνω στο αντικείμενό τους». Ο Θανάσης δούλευε στο παρελθόν και θα ξεκινήσει πάλι για οικονομικούς λόγους. Παρ’ όλο που ξέρει πως ο ελεύθερός χρόνος του και για διάβασμα και για άλλες δραστηριότητες

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

τα κόμματα της πλουτοκρατίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ακολουθώντας πιστά τις κατευθύνσεις τις ΕΕ θέλουν τα παιδιά των μεταναστών από μικρή ηλικία να σκέφτονται μοιρολατρικά και συμβιβασμένα

νέοι μετανάστες ϐ 37

Το ΚΚΕ πάντα στο πλευρό των μεταναστών θα συνεχίσει να διεκδικεί: μέριμνα για τη διδασκαλία της μητρικής o Ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο-δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά, με ειδική εξασφάλιση όλων των προϋποθέΔωρεάν τους. πατρίδας γλώσσας των παιδιών των μεταναστών και την ιστορία της πρώτης τικών μέσων, χώρους διαβάσμαεκπαιδευ άλλων και βιβλίων σεων για την ανεμπόδιστη φοίτησή τους, όπως σίτιση, παροχή η της ελληνικής γλώσσας. εκμάθησ στην και ουν συμβάλλ θα που τών τος. Πολύγλωσσα δημόσια κέντρα στήριξης των μετανασ των διαδικασιών χορήγησης και ανανέωσης o Νομιμοποίηση των μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα. Απλοποίηση νσης και γραφειοκρατίας. Επανένωση των των αδειών παραμονής και εργασίας, με κατάργηση κάθε οικονομικής επιβάρυ οικογενειών. α με τις ανάγκες τους. o Πλήρη-σταθερή εργασία, ίσα δικαιώματα Ελλήνων και μεταναστών σύμφων

Με μια ματιά2

Μόνη λύση: ο ταξικός κι ενιαίος αγώνας Διεκδικούμε «ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο μέσα στο οποίο θα αναπτύσσεται η προσωπικότητα του παιδιού» μας λέει ο Δημήτρης. «Παράλληλα τα παιδιά των μεταναστών είναι απαραίτητο να παρακολουθούν μαθήματα της μητρικής τους γλώσσας και της ιστορίας της χώρας καταγωγής τους, κάτι που πρέπει κι αυτό να γίνεται μέσα στο δημόσιο και δωρεάν σχολείο». Είναι χαρακτηριστικό πως στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της ΕΕ τα παιδιά των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων, που πήγαιναν σε κοινά σχολεία με τα υπόλοιπα παιδιά, διδάσκονταν τη μητρική τους γλώσσα και δέχονταν ισάξια μεταχείριση με τα υπόλοιπα παιδιά. Παράλληλα απαιτείται όλοι οι μετανάστες εργάτες κι εργάτριες να συμμετέχουν ενεργά στα συνδικάτα τους, να αναπτύξουν την πάλη για κάθε τους πρόβλημα, να βοηθήσουν στην αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα σε κατεύθυνση ταξική. Αλλωστε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες, όπως βέβαια και οι Ελληνες εργαζόμενοι, στην παιδεία, στην υγεία, στις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες, αλλά και τα ιδιαίτερα προβλήματα των μεταναστών (άδειες παραμονής, κ.λ.π.) είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και έχουν τις ρίζες τους βαθιά στην ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία. Χρειάζεται ταξική ενότητα Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων γιατί μέσα από την ενότητα και την κοινή πάλη θα ενισχυθεί ο αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού, κατά των εκμεταλλευτών, κατά του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Αννα Ψυχογυιού

Παραπομπές: 1,2 Μετανάστευση στην Ελλάδα και Εκπαίδευση: Αποτίμηση της υπάρχουσας κατάστασης Προκλήσεις και Προοπτικές βελτίωσης, Πρόγραμμα 5 Εμπειρογνωμοσύνη ΙΜΕΠΟ

69.880 αλλοδαποί μαθητές έχουν γεννηθεί στην Αλβανία, 10.292 στην Ελλάδα, 2.873 στη Βουλγαρία, 2.130 στη Γεωργία,

2.035 στη Ρωσία, 1.488 στην Ουκρανία και 1.143 στη Ρουμανία.

1/3 των αλλοδαπών μαθητών μένουν στην Ελλάδα πάνω από 7 χρόνια, ενώ τα 2/3 από 1 έως 6 χρόνια. Το 13,23% των αλλοδαπών μαθητών στο δημοτικό σχολείο αποφοιτά σε μεγαλύετρη ηλικία από αυτή των 12 ετών που είναι το κανονικό, ενώ το 5,2% των αγοριών (αλλοδαπών μαθητών) δεν συνεχίζουν το Γυμνάσιο. Το

Ο μέσος όρος των επιδόσεων των μεταναστών μαθητών που ζουν στη χώρα μας, στο Γυμνάσιο είναι

14, στην Α’ Λυκείου 15,2, στη Β’ Λυκείου 13,5 και στη Γ’ Λυκείου 12,3.

Σύσκεψη μεταναστών στη Ν.Ιωνία ηΟ “Ο” την Παρασκευή 21 Νοέμβρη βρέθ σαν κάλε που εψη σύσκ νη χημέ επιτυ κε στην της οι κομματικές και οι κνίτικες οργανώσεις μετα των Νέας Ιωνίας για τα προβλήματα καναστών. Τους μετανάστες λωσόρισε ο σύντροφος Νίκος Λέος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, ο οποίος τόνισε πως: «Εμείς βλέπουμε τους μετανάστες σαν ένα τμήμα της εργατικής τάξης, σαν εργάτες όπως είμαστε κι εμείς». Φαινόταν στα πρόσωπά τους καθώς κουνούσαν καταφατικά το κεφάλι όταν ο σύντροφος εξηγούσε το διεκδικητικό πλαίσιο του Κόμματος, πόσο όλα αυτά που διεκδικεί το Κόμμα σήμερα πατάνε πάνω στις ανάγκες τους. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην καπιταλιστική κρίση, ενώ ιδιαίτερη αναφορά έκανε

α στους νικηφόρους αγώνες στη Μανωλάδ τους ντας καλώ ion Ηλείας και στη Lady Fash . Τέμετανάστες να βγάλουν συμπεράσματα να ες νάστ μετα τους ς όλου λος παρότρυνε

ό γίνουν μέλη των σωματείων, ενώ αγωνιστικ στις ήριο αλητ συλλ το για αν έδωσ ραντεβού του 27 Νοέμβρη μαζί με τις ταξικές δυνάμεις ΠΑΜΕ.

38 ϐ νέα ζευγάρια

ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Μέσο χειραγώγησης ή μέσο διαπαιδαγώγησης

να ρώσικο λαϊκό ρητό λέει: «Στις επιστήμες ανάμεσα τις πονηρές/ είναι και μια πολύ απλή: απ’ τα παιχνίδια των παιδιών αν θέλεις δες/ την κάθε χώρα τι απασχολεί». Αυτήν την περίοδο εν’ όψει Χριστουγέννων οι διαφημίσεις των παιδικών παιχνιδιών δίνουν και παίρνουν. Σ’ αυτό

Τα παιχνίδια των επιχειρήσεων Ο χώρος του παιχνιδιού είναι από τους πιο προσοδοφόρους για τις επιχειρήσεις. Πέντε μόλις πολυεθνικές, οι “Hasbro” (Μονόπολη, Ταμπού, Πλέισκουλ, Τζι Αϊ Τζο, κ.ά.), “Mattel” (Μπάρμπι, Φίσερ Πράις, Ούνο, κ.ά.), “Lego”, “Playmobil”, “AS Company” παράγουν και προωθούν το 90% των παιχνιδιών που υπάρχουν στις προθήκες των καταστημάτων και το 100% αυτών που διαφημίζονται από την τηλεόραση. - Ανοδο σημείωσαν τα κέρδη της Mattel (της μεγαλύτερης εταιρείας παιδικών παιχνιδιών) το β’ τρίμηνο του 2007. Εφτασαν τα 43,1 εκ. δολάρια από 37,4 εκ. δολάρια. - Hasbro: αύξηση πωλήσεων κατά 34%, καθαρά κέρδη 32,9 εκ. δολάρια για το α’ τρίμηνο του 2007. - AS COMPANY: αύξηση κατά 102% στα καθαρά κέρδη της, (στα 2,43 από 1,2 εκ. ευρώ). Μιλάμε για μια ολόκληρη βιομηχανία που απαρτίζεται από επιτελεία (διαφημιστές, ψυχολόγοι, κ.λ.π.) που δουλεύουν νυχθημερόν με σκοπό το κέρδος και τη χειραγώγηση των παιδιών, φτιάχνοντας παιχνίδια που έρχονται σε αντίθεση με το ρόλο που πρέπει να παίζει το παιχνίδι στη ζωή του παιδιού, όπως θα δούμε και στη συνέχεια. Αλλωστε όταν μπαίνει το κέρδος στη μέση, το κεφάλαιο δεν χαμπαριάζει ακόμη κι αν πρόκειται για τις ευαίσθητες ψυχές των παιδιών.

Δεν είναι απλή υπόθεση «Η σχέση του παιδιού με το παιχνίδι είναι απαραίτητη», μας λέει ο Σ. Μπακλέζος. Το παιχνίδι αποτελεί μέσο διαπαιδαγώγησης, αφού είναι βασικό ώστε το παιδί να αναπτύξει τις δεξιότητές του, για την ψυχική του υγεία, για να γνωρίσει τον εαυτό του αλλά και για τη σωματική του ανάπτυξη. «Το παιχνίδι εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού»,

αλλά σε κάθε ηλικία έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Αλλο το παιχνίδι στην προσχολική ηλικία, άλλο στη σχολική, στην εφηβεία, μέχρι και την ενηλικίωση. Οπως μας λέει ο παιδοψυχίατρος: «Μέχρι τα 3 του χρόνια το παιδί παίζει μόνο του. Πρέπει να το βοηθάμε να εξερευνά το χώρο, να του δίνουμε τη δυνατότητα της κινητικότητας, της αφής, του χώρου, για να μπορέσει να κατανοήσει τις ανάγκες του. Πρέπει να παίζουμε με τα παιδιά, να τους αφιερώνουμε χρόνο και να διασφαλίζουμε τις συνθήκες που παίζουν». Σε ηλικία περίπου 3,5 ετών ξεκινά η κοινωνικοποίηση που βοηθά το παιδί να δημιουργήσει φιλίες, να μάθει να λειτουργεί σε μια ομάδα, να γίνει υπεύθυνο. Ο Σ. Μπακλέζος μας λέει πως το ομαδικό παιχνίδι βοηθά το παιδί «Ωστε να μάθει τους κανόνες και τα συναισθήματα, να αναγνωρίζει τα θέλω του άλλου, να μοιράζεται, να διαπραγματεύεται». Μάλιστα όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, το παιχνίδι είναι απαραίτητο και κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας, καθώς το να βάζεις ένα παιδί να κάθεται για έξι ώρες δεν είναι ότι καλύτερο αφού έχει ανάγκη να κινηθεί και να χαλα-

το φύλλο του “Ο” θα ασχοληθούμε με το ρόλο που παίζουν τα παιχνίδια στη ζωή ενός παιδιού αλλά και τι ρόλο θέλει το καπιταλιστικό σύστημα να παίξουν. Για το θέμα αυτό μιλήσαμε με τον παιδοψυχίατρο Στάθη Μπακλέζο.

ρώσει. Ο παιδοψυχίατρος μας λέει σχετικά μ’ αυτό: «Το παιχνίδι είναι δημιουργικότητα και φαντασία. Το σχολείο και συνολικά η εκπαίδευση έτσι όπως είναι οργανωμένα, δεν βοηθάνε, στο να αναπτύξουν τα παιδιά όλες τις ικανότητές τους».

«Το παιχνίδι είναι για το παιδί ο δρόμος για την κατανόηση του κόσμου, στον οποίο ζουν και καλούνται να τον αλλάξουν...» Μαξίμ Γκόρκι

Καθρέφτης της κοινωνίας Είναι γεγονός πως το καπιταλιστικό σύστημα μετατρέπει το παιχνίδι σε εμπόρευμα και σε μέσο ανάπτυξης της ανταγωνιστικότητας και της επιθετικότητας. Εκτός του ότι ορισμένα παιχνίδια είναι επικίνδυνα για τα παιδιά, αποτελούν και μέσο χειραγώγησης του ανθρώπου από μικρή κιόλας ηλικία. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από τις οδηγίες επιτραπέζιου παιχνιδιού για παιδιά 10 ετών και πάνω: «Στο παιχνίδι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα: δολοφονίες, κατασκοπία, άσκηση βέτο, κ.α. Η σύγκρουση είναι συναρπαστική και μόνο ένα όργιο μπορεί να αποτελέσει ανάπαυλα στις εχθροπραξίες». Στα περισσότερα παιχνίδια που κυκλοφορούν τα παιδιά διδάσκονται τη βία, τον ανταγωνισμό, το νόμο του ισχυρού. Ιδιαίτερη θέση σ’ αυτές τις κατηγορίες έχουν μια σειρά από pc games αλλά και παιχνίδια πολέμου. Ο Σ. Μπακλέζος

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

10ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΓΕ

ία απ’το 10 Φωτογραφ

ς ΟΓΕ συνέδριο τη

Με αυτό το σύνθημα στις 14-16 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε το 10ο συνέδριο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος (ΟΓΕ). Στο συνέδριο συμμετείχαν πάνω από 400 γυναίκες απ’ όλη τη χώρα, ενώ ιδιαίτερη ήταν κι η παρουσία εκπρόσωπων μαζικών φορέων και αντιπροσωπειών απ’ όλες τις περιφερειακές οργανώσεις της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών.

μας λέει πως: «Η βία των παιχνιδιών σαφώς μπορεί να επηρεάσει, γιατί το παιδί μιμείται, δεν έχει το φίλτρο της συνειδητοποίησης, το πόσο το βλάπτει αυτό που βλέπει, όπως οι μεγάλοι. Το γεγονός είναι πως ζούμε σε μια κοινωνία που βασίζεται στην ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα, στην οποία το κέρδος υποθάλπει τη βία. Οφείλουμε να προστατέψουμε τα παιδιά». Κάποιες άλλες πτυχές που έχουν να κάνουν άμεσα με τη διαδικασία του παιχνιδιού είναι η αλλαγή του προγράμματος στην εκπαίδευση, με την οποία επιδιώκεται από μικρές ηλικίες μόνο η ανάπτυξη δεξιοτήτων και όχι παράλληλα και της κριτικής σκέψης. Κάτι που προκαλεί άγχος στους γονείς ώστε να έχουν τα παιδιά τους όσα περισσότερα εφόδια γίνεται, με αποτέλεσμα να μειώνεται δραματικά ο ελεύθερος χρόνος που έχουν για παιχνίδι, παρ’ όλο που αποτελεί κύρια δραστηριότητα του παιδιού. Ο Σοβιετικός παιδαγωγός Α.Σ.Μακάρενκο έγραφε για τα παιδικά παιχνίδια: «Το παιχνίδι έχει μεγάλη σημασία στη ζωή του παιδιού, την ίδια σημασία που έχει για τον ενήλικο η δραστηριότητα, η δουλιά, η απασχόληση. Οπως είναι το παιδί στο παιχνίδι, έτσι σε μεγάλο βαθμό θα είναι και στη δουλιά, όταν μεγαλώσει. Γι’ αυτό η διάπλαση της μελλοντικής προσωπικότητας συντελείται πρώτα απ’ όλα στο παιχνίδι...». Κάτι βέβαια που όχι μόνο το γνωρίζει πολύ καλά αλλά και το αξιοποιεί η αστική τάξη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως μέσα από τα παιχνίδια προσπαθούν να διαμορφώσουν την προσωπικότητα του παιδιού, έτσι ώστε να είναι ηττοπαθή και συμβιβασμένα, κάτι που θα τα ακολουθεί για όλη τους τη ζωή, συνεπώς και στη δουλιά τους. Τι καλύτερο για το κεφάλαιο από εργαζομένους με σκυμμένο το κεφάλι;

νέα ζευγάρια ϐ 39

«Ο ιμπεριαλισμός στοχεύει τη ζωή. Κάνε τη δύναμή σου ανατροπή» Η ΟΓΕ αποτελεί το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα στη χώρα μας που γνωρίζει πολύ καλά όχι μόνο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, αλλά και που οφείλονται αυτά. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από την ομιλία μιας νεαρής κοπέλας από τη Σάμο στο συνέδριο: «Εν ολίγοις οι καπιταλιστές θέλουν τη νέα γυναίκα ματαιόδοξη, υποταγμένη στα σχέδιά τους για αύξηση των κερδών τους, όπως κι αν εκφράζονται αυτά, και τελικά χωρίς αξιοπρέπεια. Τη θέλουν όπως κι ολόκληρη την εργατική τάξη, να έχει σκυμμένο το κεφάλι. Να της φταίει ο πατέρας, ο αδερφός ή ο δεσμός της για τη ζωή της (γιατί αν μάζευε τις κάλτσες του θα ήταν καλύτερα!) χωρίς να αντιλαμβάνεται τη διπλή καταπίεση της γυναίκας στον καπιταλισμό». Πολλές κι ενδιαφέρουσες ήταν οι τοποθετήσεις αγωνιστριών που μετέφεραν εμπειρία αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες. Ορισμένα αποσπάσματα, με πολύ ενδιαφέροντα παραδείγματα και στοιχεία,

Να πάρουμε τα μέτρα μας Ο καπιταλισμός δεν θα πάψει να βλέπει τα παιχνίδια σαν εμπόρευμα για τη μέγιστη κερδοφορία των μονοπωλίων και σαν μέσο χειραγώγησης των ανθρώπων από μικρή κιόλας ηλικία. Γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους. Από τη μια υπάρχει η ατομική ευθύνη, δηλαδή το πώς οι νέοι γονείς πρέπει να διαμορφώσουν κριτήριο για το τι παιχνίδια αγοράζουν στα παιδιά τους για τη ψυχαγωγία και διαπαιδαγώγησή τους. Από την άλλη, η κοινωνία μας θέλει τους εργαζομένους, τους γονείς να δουλεύουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ με αποτέλεσμα να μην έχουν κουράγιο και χρόνο να παίξουν δημιουργικά με τα παιδιά τους και πολλές φορές να μη δίνουν και την απαιτούμενη σημασία στο παιχνίδι των παιδιών τους. Η απάντηση σε όλα αυτά πρέπει να είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση από μικρές κιόλας ηλικίες, η γνωριμία του παιδιού με το συλλογικό παιχνίδι, η ανάγκη για δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, παράλληλα με την ανάγκη διεκδίκησης από τους γονείς, τους εργαζομένους γενικότερα για κατακτήσεις με βάση τις ανάγκες τους και κατ’ επέκταση των παιδιών τους. Ζητήματα που απαιτούν οργανωμένη πάλη, ένταξη στα ταξικά σωματεία και συνδικάτα, συστράτευση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για μια άλλη κοινωνία, εκεί όπου τα παιδιά θα είναι “προνομιούχα τάξη”, το σοσιαλισμό–κομμουνισμό.

Πηγές: Ριζοσπάστης 31/12/2006 Α.Ψ.

αναφέρουμε παρακάτω: • Το ένα τέταρτο των εγκύων γυναικών, στον αναπτυσσόμενο κόσμο, δε δέχονται ούτε μια επίσκεψη για προγεννητική φροντίδα από εκπαιδευμένο υγειονομικό προσωπικό. • 500.000 γυναίκες κάθε χρόνο πεθαίνουν εξαιτίας της εγκυμοσύνης ή επιπλοκών κατά τον τοκετό. • Πάνω από 20% του γυναικείου εργατικού δυναμικού 15-29 ετών είναι άνεργες. • Στο σύνολο των ανέργων, 1 στους 4 είναι γυναίκες 15-29 ετών. • Το 13% των εργαζόμενων γυναικών ηλικίας 15-29 ετών εργάζονται με ημιαπασχόληση. Από αυτές, το 66% έχει επιλέξει την ημιαπασχόληση απλά επειδή δεν μπορεί να βρεί δουλιά με πλήρες ωράριο. • «Το πρώτο σοκ το πάθαμε με τις πρώτες εξετάσεις που πρέπει να κάνει αρχικά η έγκυος (πρωτόκολλο εξετάσεων) που κοστίζουν 500€ και αν αποφασίσεις να πας μέσω του ασφαλιστικού φορέα (π.χ. ΙΚΑ) για το ραντεβού και τα αποτελέσματα περιμένεις 3-

4 μήνες. Κάτι ανέφικτο αφού έχει περάσει το πρώτο κρίσιμο τρίμηνο και αν διαπιστωθεί πρόβλημα στην κύηση είναι πια πολύ αργά», τόνισε μια νεαρή μητέρα μιλώντας στο συνέδριο της ΟΓΕ. Ως κύριο καθήκον της ΟΓΕ για το επόμενο διάστημα, αναδείχθηκε η μαζικοποίηση των συλλόγων και των ομάδων, η σταθερή παρέμβαση και πλούσια δράση για ζητήματα που αφορούν τις γυναίκες, καθώς και η ενίσχυση της οργάνωσης της πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που πλήττει ιδιαίτερα τις γυναίκες. Στο συνέδριο επισημάνθηκε η ανάγκη καλύτερης και αποτελεσματικότερης συνεργασίας με το ταξικό-εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα για προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες μέσα στους τόπους δουλιάς. Ιδιαίτερα τονίστηκε η ανάγκη συσπείρωσης στην ΟΓΕ ακόμα περισσότερων γυναικών μεταναστριών, αγροτισσών.

“Προνομιούχα τάξη” στο σοσιαλισμό

την ΕΣΣΔ το κράτος μεριμνούσε για τα παιδιά πριν ακόμα γεννηθούν μιας και υπήρχαν συμβουλευτικά κέντρα για τις γυναίκες και τα παιδιά, υπηρεσίες για τα νήπια, νηπιαγωγεία που υπηρετούσαν τις ανάγκες όλων των μανάδων και των παιδιών χωρίς καμιά εξαίρεση. Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης τα παιδιά μάθαιναν να αγαπούν τη φύση, με συχνές εκδρομές σε ποτάμια, δάση, κ.λ.π. κάθε παιδικός σταθμός είχε ενυδρείο, ζωάκια, φυτά ενώ εκεί τα παιδιά είχαν μια πρώτη επαφή με τις τέχνες και τη μουσική. Βέβαια μεγάλη σημασία είχε η σωματική αγωγή του παιδιού μέσα από τον αθλητισμό. Ιδιαίτερο βάρος έδιναν στην οργάνωση του ελεύθερου χρόνου με παιχνίδια κατασκευών και άλλα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Αυτά είναι μερικά από τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού που έγιναν πραγματικότητα γιατί υπήρχε κεντρικός σχεδιασμός με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και κατ’ επέκταση και των παιδιών τους.

40 ϐ περιβάλλον

“ΠΡΑΣΙΝΗ” ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ανανεώσιμη… κερδοφορία ι διαφαινόμενες κλιματικές αλλαγές, η τάση υπερθέρμανσης του πλανήτη που ως ένα βαθμό είναι αποτέλεσμα της άναρχης ανάπτυξης με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, της εμπορευματοποίησης της γης και της ενέργειας, αξιοποιούνται από διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, για να αναπτυχθεί μια νέα αγορά εμπορευμάτων τεχνολογίας εξοικονόμησης ενέργειας, καθώς και το εμπόριο ρύπων…» Από τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριο

Η παραπάνω επισήμανση που υπάρχει στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριο του Κόμματος, συμπυκνώνει με χαρακτηριστικό τρόπο, το νέο μεγάλο φαγοπότι που στήνουν τα τελευταία χρόνια πολυεθνικές, “χορηγοί” και ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις ανά τον κόσμο και που ακούει στο όνομα “πράσινη οικονομία”. Πτυχές του ζητήματος, ειδικά σε ό,τι αφορά τον τομέα της ενέργειας, εξετάζουμε στο άρθρο αυτό.

Επιχείρηση αποπροσανατολισμού… Εκείνοι που με “μεγάλη έγνοια” μιλάνε τα τελευταία χρόνια για την παγκόσμια αλλαγή του κλίματος για την οποία δήθεν φταίνε εξίσου οι λαοί και οι καπιταλιστές, αποκρύπτουν συνειδητά ποιος είναι ο πραγματικός υπαίτιος αυτής της κατάστασης. Αποπροσανατολίζουν από την ουσία του προβλήματος, αλλά και την πραγματική λύση. Ολοι αυτοί οι αυτόκλητοι υπερασπιστές του περιβάλλοντος, κυβερνήσεις, κόμματα του ευρωμονόδρομου, πάσης φύσεως οπορτουνιστές και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), έχουν πολλά να πούνε για το περιβάλλον που κινδυνεύει. Δεν βρίσκουν, όμως, να πουν μια κουβέντα για τον πραγματικό υπαίτιο των περιβαλλοντικών καταστροφών: για την άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη που γίνεται με απόλυτο κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτή ευθύνεται πρώτα και κύρια για την καταστροφή του φυσικού μας πλούτου, την εμπορευματοποίηση δασών και ακτών, την καταλήστευση των ενεργειακών πόρων κάθε χώρας, τη μόλυνση του περιβάλλοντος αλλά και για την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Απώτερος σκοπός, η εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα περιοχών πλούσιων σε φυσικούς πόρους, για τον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων.

Είναι πολλά τα λεφτά… Η καταλήστευση των φυσικών πόρων και η εξάντληση των ενεργειακών αποθεμάτων λειτουργούν ανασταλτικά στην κερδοφορία του κεφαλαίου και η ανάγκη για ενεργειακή απεξάρτηση μεγαλώνει συνεχώς. Μέσα σε όλο αυτό το πλέγμα των αντιφάσεων, πλευρές όπως η στροφή προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) δημιουργούν ένα νέο πρόσφορο έδαφος για κερδοφορία. Στην πραγματικότητα η πολυδιαφημισμένη “πράσινη οικονομία”, δεν έχει να κάνει με τα προβλήματα του περιβάλλοντος, αλλά με την ανάγκη των μονοπωλίων να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Στην πράξη σημαίνει, όπως πολύ ωμά και κυνικά περιέγραφε τον Οκτώβρη του 2007, το “Οικονομικό Δελτίο” της “ALPHA BANK” (οι τραπεζίτες φημίζονται

που έχουν εφαρμοσει όλα αυτά τα χρόνια και τη μετακύλιση των ευθυνών στους πολίτες. Η πολιτική αυτή ακολουθείται πιστά στη χώρα μας και διαφημίζεται με φιέστες όπως αυτή με θέμα την “πράσινη επιχειρηματικότητα” που συνδιοργάνωσε το Υπουργείο Εξωτερικών με το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών, τον περασμένο Ιούλη. Φυσικά και το ΠΑΣΟΚ από κοντά, χέρι-χέρι με τη ΝΔ διαφημίζει τη “νέα” αυτή πολιτική.

Μια παλιά ιστορία… Βέβαια, όσο “καινοτόμες” κι αν παρουσιάζονται σήμερα οι προτάσεις αυτές, η πραγματικότητα είναι πως πρόκειται για μια παλιά ιστορία. Ειδικά το έντονο ενδιαφέρον για τις ΑΠΕ εκδηλώθηκε ήδη από τις πρώτες ενεργειακές κρίσεις, οι οποίες έλαβαν χώρα

Οι αυτόκλητοι υπερασπιστές του περιβάλλοντος δεν βρίσκουν να πουν μια κουβέντα για τον πραγματικό υπαίτιο των περιβαλλοντικών καταστροφών εξάλλου για τις “περιβαλλοντικές” ανησυχίες τους…), ότι πρέπει να πάψει το περιβάλλον να θεωρείται δημόσιο αγαθό και να παραδοθούν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας του στην αγορά, δηλαδή στο μεγάλο κεφάλαιο, για να το... σώσει! Η νέα επέλαση των μονοπωλίων πάνω στο περιβάλλον με σκοπό την κερδοφορία με ό,τι αυτό συνεπάγεται (επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, κατεδάφιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στην ενέργεια, καταστροφή του περιβάλλοντος, ακριβή ενέργεια για το λαό), καλύπτεται με πράσινο φιλοπεριβαλλοντικό μανδύα ο οποίος αποσκοπεί στην αθώωση της περιβαλλοντοκτόνας πολιτικής,

το 1972 και 1979. Χαρακτηριστικά είναι και τα όσα προβλέπει το πρωτόκολλο του Κιότο, σχεδόν 20 χρόνια μετά, που με πρόσχημα τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, δημιούργησε μια νέα καπιταλιστική αγορά του εμπορίου ρύπων, όπου αντί για την εφαρμογή αντιρρυπαντικής τεχνολογίας στις βιομηχανίες, δίνεται η δυνατότητα εξαγοράς δικαιωμάτων για να ρυπαίνουν ακόμη περισσότερο. Ακόμη, αποφασίστηκε να δοθούν κρατικές επιδοτήσεις στους μονοπωλιακούς ομίλους για εφαρμογές της λεγόμενης “πράσινης οικονομίας”.

Παράλληλα, η “Λευκή Βίβλος”, το Μάη του 1998, θέσπισε ως στόχο το διπλασιασμό του ποσοστού συμμετοχής των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας στο ισοζύγιο της ΕΕ, από το σημερινό επίπεδο του 6% στο 12% για το έτος 2010. Απαίτησε την καθιέρωση μέτρων φορολογικής και οικονομικής φύσεως, δηλαδή φορολογικά και χρηματοδοτικά κίνητρα και ελαφρύνσεις που θα δοθούν στις εταιρείες, αλλά και στους ιδιώτες, προκειμένου να χρησιμοποιούν “πράσινη” ενέργεια για τις ανάγκες τους. Δεν θέλει και πολύ φαντασία για να σκεφτεί κανείς πως το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω μέτρων ήταν να ανοίξει ο δρόμος για νέες επικερδείς και δήθεν “οικολο-

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

περιβάλλον ϐ 41

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας αποτελούν για το κεφάλαιο ένα νέο πεδίο κερδοφορίας

πάνε πακέτο με τις αναλύσεις για τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας: η ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από τις ορυκτές πηγές ενέργειας, από 50% που ήταν το 2000 αναμένεται να φτάσει στο 70% το 2020. Μαζί επομένως με τα αμύθητα κέρδη που χαρίζονται στους ιδιώτες οι οποίοι επενδύουν στο παρθένο έδαφος με ευνοϊκές πάντα ρυθμίσεις, πηγαίνει και η ανάγκη της ΕΕ να αναβαθμίσει τη θέση της σε σχέση με τις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και στον τομέα της Ενέργειας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως η ΕΕ παραιτείται και από το παιχνίδι των αγωγών, την προσπάθεια να ελέγξει ενεργειακές και συνολικότερα πλουτοπαραγωγικές πηγές. Δεν είναι π.χ. τυχαία η στάση που κράτησε στην πρόσφατη σύρραξη Γεωργίας-Ρωσίας, η οποία κρύβει τους ανταγωνισμούς για τον έλεγχο των πηγών και των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου μεταξύ των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας που επιφυλάσσει νέα δεινά για τους λαούς της περιοχής. Στα πλαίσια αυτά, δεν είναι διόλου απίθανο στο μέλλον να δούμε ακόμα και ιμπεριαλιστιγικές” μπίζνες. Τα ευνοϊκά οικονομικά και φορολογικά κίνητρα που δόθηκαν στα πλαίσια αυτά βοήθησαν το κεφάλαιο να επενδύσει στην “πράσινη” οικονομία, χωρίς κανένα σχεδιασμό και χωρίς φυσικά να λαμβάνει υπ’ όψιν τις λαϊκές ανάγκες, την ανάγκη για καλύτερο περιβάλλον.

“Πράσινη”… μάσα Η χώρα μας και το ελληνικό κεφάλαιο, δεν θα μπορούσαν βέβαια να μείνουν έξω από αυτό τον τρελό χορό των δισεκατομμυρίων. Με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και τα ευνοϊκά φορολογικά και οικονομικά κίνητρα που δόθηκαν στους ιδιώτες, το ενδιαφέρον για επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και ιδιαίτερα στον τομέα της αιολικής αυξήθηκε. Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε επένδυση για κατασκευή αιολικών πάρκων χρηματοδοτείται κατά 70% είτε από κονδύλια των ανάλογων προγραμμάτων της ΕΕ (ΚΠΣ), δηλαδή λεφτά που έχουν πληρώσει οι λαοί της Ευρώπης, είτε από κρατικά κονδύλια μέσω του νέου αναπτυξιακού νόμου. Μόνο το 30% της επένδυσης προέρχεται από κεφάλαια των ιδιωτών. Επιπλέον, στο όνομα της “πράσινης οικονομίας” χωροθετήθηκαν αιολικά πάρκα, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς προηγούμενη μελέτη, τόσο των περιβαλλοντικών επιπτώσεων όσο και των επιπτώσεων στους ανθρώπους. Οπως κάθε νέος επενδυτικός τομέας για το κεφάλαιο έτσι και στην περίπτωση αυτή, η ενέργεια που θα παράγεται από τις ΑΠΕ θα είναι ακριβότερη για το λαό και θα αποφέρει τεράστια κέρδη για το κεφάλαιο. Μετά απ’ όλα αυτά δεν είναι τυχαίο ότι το φαγοπότι για το κεφάλαιο και σ’ αυτόν τον τομέα έχει ήδη αρχίσει. Αλλά και πέρα από τις ΑΠΕ, για ποια φιλοπεριβαλλοντική πολιτική μιλάνε οι πολιτικοί εκπρόσωποι των πολυεθνικών, οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όταν την ίδια ώρα που χαριεντίζονται σε “γκαλά” για την προστασία του περιβάλλοντος, ψηφίζουν δασοκτόνους νόμους που οπλίζουν το χέρι των εμπρηστών, ξεπουλάνε τις ακτές και τους ελεύθερους χώρους, επιτρέπουν στις

Για φθηνή και “καθαρή” ενέργεια χρειάζεται να δημιουργηθεί αποκλειστικά κρατικός, ενιαίος, εθνικός φορέας ενέργειας, στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας βιομηχανίες να μολύνουν τα ποτάμια, το νερό και τους υδροφόρους ορίζοντες, όπως στην περίπτωση του Ασωπού, αδιαφορώντας για τις ολέθριες συνέπειες στην υγεία των κατοίκων;

κές επεμβάσεις ή θερμά επεισόδια ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με το πρόσχημα της… προστασίας του περιβάλλοντος

Ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις σε “πράσινο” φόντο

Στα χέρια της εργατικής τάξης η λύση!

«Σε όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να προσθέσουμε και (…) την πρωτοποριακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης η οποία έχει προχωρήσει σε σημαντικές μονομερείς δεσμεύσεις για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, μέχρι το 2020». Αυτά έλεγε η Υπουργός Εξωτερικών τον περασμένο Ιούλη, στη σχετική ημερίδα που αναφέραμε και παραπάνω, εκθειάζοντας τις φιλοπεριβαλλοντικές τάχα επιδόσεις της ΕΕ. Οι τιμητές της ΕΕ και του ευρωμονόδρομου λένε και εδώ τη μισή αλήθεια. Στην πραγματικότητα, για την προώθηση της λεγόμενης “πράσινης οικονομίας”, πρωτοστατεί ή προσπαθεί να πρωτοστατήσει η ΕΕ, ακριβώς γιατί υστερεί σημαντικά έναντι των ΗΠΑ αλλά και της Ρωσίας, στον έλεγχο των πηγών και των οδών μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου... Χαρακτηριστικά είναι και τα στοιχεία που

Το συμπέρασμα είναι πως όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν πως όλοι –λαοί και καπιταλιστές- “βράζουμε στο ίδιο καζάνι”, το ζήτημα του περιβάλλοντος είναι καθαρά ταξικό. Από τη μια βρίσκεται η εργατική τάξη και η νεολαία που θέλουν ένα περιβάλλον καθαρό του οποίου τα αγαθά να τα απολαμβάνουν όλοι, διότι είναι ο χώρος μέσα στον οποίο ζουν, εργάζονται και αναζωογονούνται και από την άλλη το κεφάλαιο, το οποίο επιδι-

ώκει την καταλήστευση του περιβάλλοντος με μοναδικό γνώμονα το κέρδος. Οι ίδιες οι συνέπειες από την καταστροφή του περιβάλλοντος, πλήττουν πρώτα από όλα τα φτωχά λαϊκά στρώματα και για το λόγο αυτό θα πρέπει αυτά να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, διεκδικώντας το δικαίωμα σε καθαρό περιβάλλον. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον τομέα της ενέργειας η αποτροπή του ξεπουλήματος των ενεργειακών πόρων στους ιδιώτες είναι πρώτα απ’ όλα δική τους υπόθεση: Η μοναδική λύση για φθηνή και “καθαρή” ενέργεια, αλλά και για την αξιοποίηση των ΑΠΕ είναι η λειτουργία ενός αποκλειστικά κρατικού, ενιαίου, εθνικόυ φορέα ενέργειας, στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας που θα αξιοποιεί όλα τα επιστημονικά δεδομένα, την τεχνογνωσία και το επιστημονικό δυναμικό, ώστε να σχεδιάζει και να υλοποιεί, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες αλλά και την προστασία του φυσικού μας πλούτου. Δραγώζη Ελένη Δασολόγος, msc Εφαρμοσμένη Γεωπληροφορική και Διαχείριση Φυσικού Περιβάλλοντος και Κινδύνου

Πηγές: Θεσμικό πλαίσιο για τις ΑΠΕ ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας), www.rae.gr ΚΑΠΕ: Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, www.cres.gr

Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών έχουν ως ένα από τα πρώτα θύματα το περιβάλλον

42 ϐ όχι σε όλα τα ναρκωτικά

Ενάντια στην ψεύτικη ζωή της

φυγής και της μοιρολατρίας!

λοι μας βομβαρδιζόμαστε ασταμάτητα από τα κανάλια και τους “αρμόδιους φορείς” για την «ανίκητη επιδημία των ναρκωτικών», τη «μάστιγα του εικοστού αιώνα, που καταστρέφει τη νεολαία μας». Είναι εμφανής η προσπάθεια που καταβάλουν τόσο επίμονα αλλά κι επιτηδευμένα όλοι οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των δικαιωμάτων της νεολαίας, για να την προστατέψουν τάχα από τη “λευκή απειλή”.

Το ζήτημα είναι πως πέρα από τις απλές διαπιστώσεις και μια μονότονη επαναλαμβανόμενη περιγραφή της κατάστασης «που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης», κανένα ουσιαστικό μέτρο, καμιά κεντρικά σχεδιασμένη πολιτική πρωτοβουλία δεν έχει ληφθεί σ’ ελληνικό και διεθνές επίπεδο, στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης του πραγματικά τόσο επικίνδυνου προβλήματος.

Τα στοιχεία το λένε…

Η τοξικομανία δεν είναι ασθένεια γενετικά καθορισμένη,είναι ένα πρόβλημα ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό, έχει κοινωνικά αίτια.

Στα παραπάνω συνηγορεί μεταξύ άλλων και η πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (ΕΚΠΝΤ) για το 2008, σύμφωνα με την οποία μόνο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης πάνω από 8.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από τα ναρκωτικά, με την υπερβολική δόση ν’ αποτελεί τη συνηθέστερη αιτία θανάτου. Πάνω από δύο εκατομμύρια χρήστες στην Ευρωπαϊκή Ενωση κινδυνεύουν με κοινωνικό αποκλεισμό και περιθωριοποίηση, ενώ στον ίδιο αριθμό περίπου ανέρχονται και οι χρήστες ηρωίνης οι οποίοι αυξάνονται με ιδιαίτερα ανησυχητικούς ρυθμούς. Αυτά και πολλά άλλα στοιχεία της έκθεσης έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ της ζοφερής πραγματικότητας των ναρκωτικών. Τα ίδια τα στοιχεία που παρουσιάζουν, αποδεικνύουν για άλλη μία φορά τη μεγάλη αλήθεια: Τα ναρκωτικά, η

τοξικομανία αποτελεί όπλο στα χέρια της άρχουσας τάξης προκειμένου να χειραγωγεί τις νεανικές συνειδήσεις.

Η τοξικομανία δεν είναι αρρώστια Δεκάδες είναι τα ιδεολογήματα της αστικής προπαγάνδας που στοχεύουν στο ν’ αποκρύψουν την πραγματική αιτία του προβλήματος, να νομιμοποιήσουν στη λαϊκή συνείδηση τη χρήση των ναρκωτικών. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό κερδίζουν έδαφος ιδεολογήματα που υποστηρίζουν πως η τοξικομανία οφείλεται σε βιολογικούς (!) παράγοντες, ότι υπάρχει σε ορισμένους ανθρώπους μια εκ γενετής επιρρέπεια προς τα ναρκωτικά, βασισμένη σε δικές τους φυσικές αδυναμίες. Είναι χαρακτηριστική άλλωστε η χρησιμοποίηση του όρου “χρόνια υποτροπιάζουσα νόσος” προκειμένου να ταυτιστεί η τοξικομανία με κάποια ανίατη ασθένεια. Η τοξικομανία δεν είναι ασθένεια γενετικά καθορισμένη. Είναι πρόβλημα κοινωνικό, ιστορικό, πολιτικό. Εμφανίζεται σε ιστορικά καθορισμένες συνθήκες, στον καπιταλισμό. Εχει κοινωνικά αίτια. Μιλώντας περί ασθένειας και μάλιστα υποτροπιάζουσας, αρνούνται κατ’ αρχάς τη δυνατότητα στους τοξικομανείς να αποτοξινωθούν. Το πιο βασικό όμως είναι ότι αθωώνουν το σύστημα που γεννά τα αδιέξοδα που οδηγούν στα ναρκωτικά. Αθωώνουν τον καπιταλισμό.

Το δικαίωμα στην υποταγή… το μόνο δικαίωμα που θέλουνε να έχουμε Σύμφωνα με μια άλλη εξ ίσου “πρωτοποριακή” άποψη, η στροφή στην τοξικομανία θα έπρεπε να αποτελεί καθαρά προσωπικό ζήτημα στα πλαίσια της ελευθερίας του ατόμου… Αραγε σε μια “ομαλή δημοκρατική κοινωνία” όπως η δική μας, δεν έχουμε το δικαίωμα να είμαστε τοξικομανείς, να χρησιμοποιούμε το σώμα μας όπως θέλουμε; Δεν είναι φασιστική η απαγόρευση σε κάποιον να δοκιμάσει τα ναρκωτικά ιδίως όταν είναι ενήλικος και άρα υπεύθυνος για τις πράξεις του; Τέτοιου τύπου επιχειρήματα εκφράζουν συγκαλυμμένα τη βαθιά συντηρητική λογική των οπαδών της νομιμοποίησης των ναρκωτικών, όσο κι αν προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το ελκυστικό και φιλελεύθερο προσωπείο τους. Η εξάρτηση σημαίνει την άρνηση οποιασδήποτε έννοιας ελευθερίας, είναι η προϋπόθεση για την ολοκληρωτική υποταγή, η ίδια η επιλογή της χρήσης είναι ανελεύθερη αφού σε αυτήν οδηγούν τα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστούμε τη νομιμοποίηση της αδράνειας, της μοιρολατρίας, της υποταγής και της περιθωριοποίησης; Πώς είναι δυνατόν να συμφωνήσουμε ποτέ με αυτούς που σκίζουν τα ιμάτιά τους υπερασπίζοντας το δικαίωμα στην αυτοκαταστροφή και την αθλιότητα την ίδια στιγμή που σφυρίζουν αδιάφορα για τα καταπατημένα δικαιώματα στη δουλιά και στην

Από το περίπτερο του ΚΕΘΕΑ στο Φεστιβάλ ΚΚΕ-ΚΝΕ

υγεία, στην παιδεία, στον αθλητισμό και τον ελεύθερο και δημιουργικό χρόνο από την απόλυτη κυριαρχία της δικτατορίας των μονοπωλίων;

Η παγίδα του διαχωρισμού Η αυταπάτη του διαχωρισμού των ναρκωτικών ανάμεσα σε “σκληρά” και “μαλακά” είναι μια αντίληψη βαθιά αντιδραστική. Πρόκειται για έναν εντελώς ψεύτικο διαχωρισμό. Κατ’ αρχάς είναι αποδεδειγμένο πως στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι χρήστες ξεκινούν από τα λεγόμενα “μαλακά” για να καταλήξουν στα λεγόμενα “σκληρά”. Αλλωστε η σύγχρονη τάση είναι η πολυτοξικομανία, η παράλληλη δηλαδή χρήση πολλών ναρκωτικών ουσιών τοξικών και μη. Το ζήτημα άλλωστε δεν είναι απλά να μην πεθαίνουν οι νέοι από τα ναρκωτικά. Το πραγματικό δίλημμα δεν είναι θάνατος ή ζωή εξαρτημένη. Η κοινωνία έχει ανάγκη από νέους με ξάστερη σκέψη, δραστήριους, που θα διεκδικούν, θα αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα και θα παλεύουν να την αλλάξουν. Τα ναρκωτικά “μαλακά” και “σκληρά” αποτελούν φυγή από την πραγματικότητα. Επηρεάζουν την κοινωνική συνείδηση. Το ουσιαστικό ζήτημα με τις εξαρτησιογόνες ουσίες είναι η δημιουργία συγκεκριμένων ψυχοκοινωνικών σχέσεων και συμπεριφορών. Πέρα από τη σωματική ζημιά υπάρχει και η ηθική και κοινωνική, η υποκατάσταση της πραγματικής ζωής με τον τεχνητό κόσμο των ναρκωτικών.

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

Η πραγματική ρίζα του προβλήματος Γιατί όμως πραγματικά στρέφονται οι νέοι στα ναρκωτικά; Η χρήση είναι η απόπειρα φυγής από την πραγματικότητα στην πιο καταστρεπτική της μορφή, είναι η κατασκευή ενός τεχνητού κόσμου απαλλαγμένου από όλα τα δυσάρεστα στοιχεία της πραγματικότητας. Ο νέος άνθρωπος στρέφεται στα ναρκωτικά ψάχνοντας ένα παράθυρο ανάμεσα στα χιλιάδες αδιέξοδα που του έχουν επιφυλαχθεί στον καπιταλισμό, ψάχνοντας μια ψεύτικη διέξοδο ανάμεσα στην ανεργία, την αποξένωση, την ισοπέδωση των ανθρώπινων σχέσεων από τον αλύγιστο νόμο του κέρδους… Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι τοξικομανείς στη συντριπτική τους πλειοψηφία προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα, είναι άνεργοι για χρόνια ή έχουν αφήσει πρόωρα το σχολείο. Οι αιτίες της τοξικομανίας είναι πριν απ’ όλα κοινωνικές, η χρήση των ναρκωτικών είναι ένα φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλισμό και την εκμεταλλευτική του φύση. Για όλα τα παραπάνω θα μας πείσει μια σύντομη ιστορική αναδρομή…

κές συνθήκες η χρήση ήταν σημάδι αδυναμίας του πολιτισμού, αδυναμίας κατανόησης της αντικειμενικής πραγματικότητας. Η τοξικομανία με τη μαζική μορφή της εποχής μας εμφανίζεται πρώτη φορά τον 19ο αιώνα μαζί με τον καπιταλισμό, όταν για πρώτη φορά αναφέρεται η μαζική χρήση ναρκωτικών ουσιών από τμήματα της νεογέννητης τότε εργατικής τάξης προκειμένου ν’ αντέξουν στις απάνθρωπες συνθήκες ζωής κι εργασίας στα βιομηχανικά κέντρα και στα γκέτο. Οι σημαντικότεροι σταθμοί στην εξάπλωση των ναρκωτικών συμβαδίζουν απόλυτα με την πορεία του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.

Τελικά από πού μας ήρθαν τα ναρκωτικά;

Η εξάρτηση σημαίνει την άρνηση οποιασδήποτε έννοιας ελευθερίας, την ολοκληρωτική υποταγή. Η ίδια η επιλογή της χρήσης είναι ανελεύθερη αφού σε αυτήν οδηγούν τα αδιέξοδα του καπιταλισμού

Τα ναρκωτικά είναι ένα ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο άρρηκτα δεμένο με την εμφάνιση του καπιταλισμού στο ιστορικό προσκήνιο. Η θέση αυτή που επιβεβαιώνεται από την ίδια την ιστορία, συστηματικά αποκρύπτεται από τους κάθε λογής αστούς κονδυλοφόρους προκειμένου ν΄ αποπροσανατολιστεί ο λαός, να χάσει την ουσία του προβλήματος και ν’ αναζητήσει τις ρίζες του σε ανώδυνες εκδοχές που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι πως η χρήση ναρκωτικών υπήρχε και σε πρωτόγονες και αρχαίες κοινωνίες, αλλά και πάλι δεν είχε το σημερινό μαζικό χαρακτήρα. Η χρήση των ουσιών αυτών εντασσόταν σ’ ένα γενικότερο πολιτιστικό πλαίσιο και είχε κυρίως τελετουργικό χαρακτήρα, αποτελούσε στοιχείο κοινωνικής σχέσης και όχι αποκοπής από την κοινωνία. Ακόμα όμως και σ’ αυτές τις τόσο διαφορετι-

Το 1805 παράγεται η μορφίνη προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία των οπιομανών με αποτέλεσμα χιλιάδες νέους εξαρτημένους από την ουσία αυτή, ενώ την ίδια χρονιά και κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων παρατηρείται ραγδαία εξάπλωση της χρήσης ναρκωτικών στα γαλλικά στρατεύματα. 1839-1842: Η Μεγάλη Βρετανία κηρύσσει και τελικά κερδίζει τον περίφημο “Πόλεμο του οπίου” ενάντια στην Κίνα με βασικό στόχο το ελεύθερο εμπόριο του οπίου που διεξαγόταν κυρίως από τους Βρετανούς και που η κινεζική κυβέρνηση το είχε κηρύξει παράνομο καταστρέφοντας βρετανικά φορτία. Τη βρετανική νίκη ακολούθησαν η συνθήκη του Nan Κing το 1842 με βάση την οποία η Κίνα

μετατράπηκε σε βρετανική ημιαποικία, το Χονγκ-Κονγκ παραχωρήθηκε στη Βρετανία και εκατομμύρια Κινέζοι έπεσαν στη φρίκη της τοξικομανίας για να μη διαταραχθεί το εμπόριο του οπίου! Το 1856 παράγεται η κοκαΐνη για τη φαρμακευτική αντιμετώπιση των μορφινομανών με αποτέλεσμα χιλιάδες νέους εξαρτημένους από την κοκαΐνη, ενώ το 1898 η εταιρεία Bayer παράγει την ηρωίνη επίσης για να βοηθήσει τους μορφινομανείς για να καταλήξουμε τελικά στο ήδη γνωστό αποτέλεσμα. Το 1943 η εταιρεία Hoechst στη χιτλερική Γερμανία παράγει τη μεθαδόνη για να “γλιτώσει” αυτή τη φορά τους ηρωινομανείς (!) με το γνωστό αποτέλεσμα των προηγούμενων αντίστοιχων ενεργειών, τη μαζική δηλαδή εξάρτηση από τη μεθαδόνη. Φτάνουμε, λοιπόν, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ ενάντια στο Βιετνάμ στα χρόνια 1958-1974, και στη μαζική εξάπλωση της τοξικομανίας στους Αμερικάνους στρατιώτες προκειμένου να μπορέσουν ν’ αντέξουν στις φρικαλεότητες που οι ίδιοι είχαν προκαλέσει. Ολα τα παραπάνω αποδεικνύουν περίτρανα την άμεση σύνδεση της εξάπλωσης των ναρκωτικών με τον καπιταλισμό, με τα μεγάλα μονοπώλια της φαρμακοβιομηχανίας και το σύνολο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής.

Αγώνας για μια ζωή ελεύθερη από τα ναρκωτικά Τα διάφορα σοφίσματα της άρχουσας τάξης για την υπεράσπιση των ναρκωτικών, πραγματικά δεν έχουν τελειωμό. Τα ναρκωτικά είναι γι’ αυτούς ένα από τα πολλά όπλα που έχουν να επιδείξουν απέναντι στη νεολαία και το μαζικό της κίνημα. Το σημαντικό όμως είναι το τι έχει ν’ αντιτάξει ο λαός και η νεολαία απέναντι στην επίθεση των ναρκωτικών. Να ακολουθήσουν συνειδητά την αισιόδοξη και ανυπότακτη στάση ζωής ενάντια στις λογικές της υποταγής, της μιζέριας και της φυγής. Να αγωνιστούν οργανωμένα για να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αξίζει, μια ζωή ελεύθερη από τον καπιταλισμό και όλες του τις συνέπειες.

όχι σε όλα τα ναρκωτικά ϐ 43

Για την ΚΝΕ, ο αγώνας ενάντια στα ναρκωτικά είναι αναπόσπαστο στοιχείο του αγώνα για τη χειραφέτηση του λαού και της νεολαίας. Γι’ αυτό επιδιώκει όλο και λιγότεροι νέοι να πέφτουν στα ναρκωτικά αλλά και ολοένα και περισσότεροι νέοι που ζουν τον εφιάλτη να απερξατώνται και να επανεντάσσονται. Απαραίτητη προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω είναι η μαζική λαϊκή πάλη ενάντια στο σύνολο των απολογητών αυτής της πολιτικής, της άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκφραστών που στο όνομα του κέρδους και της ολοένα και μεγαλύτερης εκμετάλλευσης καταστρατηγούν κάθε δικαίωμα στη μόρφωση, τη δουλιά και τη ζωή. Ο ανυποχώρητος αγώνας που θα συνδυάζει την πάλη του σήμερα με την πάλη για την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας, της μοναδικής που θα μπορεί ν’ αντιμετωπίσει ολόπλευρα και οριστικά όλες τις καταστροφικές εκφάνσεις της κληρονομιάς του καπιταλισμού. Για να γεννηθεί ένας νέος κόσμος ελεύθερος από την εκμετάλλευση, τον πόλεμο, τα ναρκωτικά και τη δυστυχία, για το δικό μας μέλλον το σοσιαλισμό. Μ.Η.

44 ϐ νέες τεχνολογίες

BLOGS

Εργαλείο ή υποκατάστατο της

χι και τόσο πρόσφατο, αλλά ωστόσο ραγδαία εξελισσόμενο φαινόμενο στη χώρα μας είναι η δημιουργία δικτυακών ημερολογίων, των περίφημων blogs. Σε μια εποχή που ο ελεύθερος χρόνος λιγοστεύει και η ανάγκη για έκφραση και δημιουργία δεν βρίσκει εύκολα διέξοδο, δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότεροι άνθρωποι και ιδιαίτερα νέοι, εκμεταλλεύονται αυτήν την καινούρια δυνατότητα που τους προσφέρει -στο βαθμό που τους προσφέρει- η σύγχρονη τεχνολογία. Η δημιουργία και η διαχείριση ενός blog από τον χρήστη του προσφέρει τη δυνατότητα εύκολα και χωρίς εξεζητημένες γνώσεις να διατηρεί και να ενημερώνει μια άρτια κατασκευασμένη και εύκολα προσβάσιμη ιστοσελίδα, δηλαδή κατά κάποιο τρόπο ένα δικό του μέσο ενημέρωσης. Πάνω σε αυτή τη δυνατότητα ξεδιπλώνεται και μια ολόκληρη φιλολογία που μιλάει για κάτι το “ριζικά νέο”, για την “κοινωνία των πολιτών” και τη “δημοκρατία των blogs”. Είναι όμως έτσι; Κατά τη γνώμη μας καθόλου…

Δέσμιο του συστήματος που το έφτιαξε Οπως έχουμε ξαναπεί μέσα από τις σελίδες του “Ο”, όσο το διαδίκτυο λειτουργεί και αναπτύσσεται μέσα σε συνθήκες ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, δηλαδή μέσα στον καπιταλισμό, ελάχιστες από τις δυνατότητες για πραγματική απελευθέρωση της έκφρασης και της δημιουργικότητας μπορούν να υπάρξουν. Κι αυτό, γιατί παρ’ όλο που το διαδίκτυο γεμίζει από το περιεχόμενο που “ανεβάζουν” καθημερινά εκατομμύρια χρήστες του, η σχετική τεχνολογία αλλά ουσιαστικά και τα κυριότερα από τα αποτελέσματα ή τα παρεπόμενά της ανήκουν και διατίθενται από τις μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο διαδίκτυο. Τους

τις ιστοσελίδες που έχουν ανεβάσει σε διάφορους χώρους “κοινωνικής δικτύωσης” οι υποψήφιοι προς πρόσληψη στην επιχείρησή τους.

Ολοταχώς για “αποπολιτικοποίηση” Η αστική τάξη, βέβαια, πάντα υποδεχόταν με ενθουσιασμό την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών τόσο στην παραγωγή όσο και στην καθημερινή ζωή από τη δική της, όμως, σκοπιά. Στην αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας, η αστική τάξη αντί να βλέπει π.χ. για την παραγωγή, την ευκαιρία για μείωση των ωρών εργασίας και βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, έβλεπε και βλέπει την ευκαιρία για μεγαλύτερα κέρδη, για νέες μορφές ελαστικοποίησης της εργασίας

η κύρια αντιπαράθεση είναι αυτή που δίνεται στους χώρους δουλιάς, τα αμφιθέατρα, τους δρόμους, όπου ζει κι εργάζεται ο λαός και η νεολαία όρους και τις προϋποθέσεις αυτών των κολοσσών πρέπει να αποδεχτεί ο υποψήφιος χρήστης για να συμμετέχει στην “ψηφιακή δημοκρατία” τους, και οι όροι αυτοί κάθε άλλο παρά δημοκρατικοί (πόσο μάλλον ανατρεπτικοί) είναι. Δεν είναι τυχαίο πως όλες αυτές οι δραστηριότητες στο διαδίκτυο και τα προσωπικά δεδομένα που αποθηκεύονται καθιστούν τους χρήστες ευάλωτους στα συμφέροντα της τάδε ή της δείνα επιχείρησης που δε διστάζει να τα χρησιμοποιήσει αναλόγως ή να τα παρέχει σε τρίτους, από διαφημιστές μέχρι κρατικούς και κατασταλτικούς οργανισμούς. Εξάλλου, μπορεί η έκφραση τυπικά να επιτρέπεται, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι δεν… τιμωρείται. Το τελευταίο διάστημα άλλωστε μεγαλώνει η λίστα των χωρών της -δημοκρατικής κατά τα άλλα- ΕΕ όπου ψηφίζονται νόμοι για την παρακολούθηση των διαδικτυακών δραστηριοτήτων. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η Γερμανία και η δυνατότητα του κράτους να τοποθετεί ειδικούς ιούς στους υπολογιστές για την παρακολούθηση της κίνησής τους μέσα στο διαδίκτυο. Ας μην πάμε μακρυά: πολλοί είναι οι εργαζόμενοι στον όμορφο καπιταλιστικό κόσμο που έχουν χάσει τις δουλιές τους εξαιτίας όσων έχουν γράψει στο blog τους, ενώ πολλοί είναι και οι εργοδότες που παραδέχονται ότι εξετάζουν

με “προοδευτικό” περιτύλιγμα (π.χ. τηλε-εργασία, μερική απασχόληση κ.λπ.), όπως επίσης και μια ευκαιρία να μιλά για “εξαφάνιση” της εργατικής τάξης και κατά συνέπεια για το τέλος της ταξικής πάλης. Ετσι και στην “έκρηξη” της επικοινωνίας μέσω του διαδικτύου η αστική τάξη και οι παρατρεχάμενοί της βλέπουν μια πολύ καλή ευκαιρία για να αποπροσανατολίσουν και να σπείρουν πάλι τα γνωστά ιδεολογήματα περί του τέλους της συλλογικής διεκδίκησης, ως παρωχημένης, στην “εποχής της πληροφορίας” όπου δήθεν καταργείται η ανάγκη οργανωμένης πολιτικής δράσης. Αστοί πολιτικοί, ΜΜΕ, οπορτουνιστές, όλοι μαζί αποθεώνουν την ατομική παρέμβαση σ’ ένα πεδίο παράλληλο στην κοι-

νωνία και κάνουν λόγο για “την κοινωνία και δημοσιογραφία των πολιτών”. Πολύ βολική αντίληψη για τα συμφέροντά τους: πολίτης ο Λάτσης, πολίτης κι ο Θανασάκης που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Ανοίχτε κι οι δυο από ένα blog και ως εκ θαύματος γίνατε ίσοι! Αυτή η συνειδητά αταξική ματιά που θέλουν να περάσουν κρύβεται και πίσω από τα περίφημα “κινήματα των bloggers”, αυτά τα νέα φρούτα στο οπλοστάσιο της χειραγώγησης και παραπλάνησης. Δεν είναι τυχαίο πως τα “κινήματα” αυτά (αλήθεια είδε κανείς κίνημα και μάλιστα ανατρεπτικό που να μην είναι βαθιά ριζωμένο σε χώρους που ζει, εργάζεται, δημιουργεί ο λαός και η νεολαία; που να διεκδικεί δια… αλληλογραφίας;), χαίρουν τόσο μεγαλύτερης προβολής από τα αστικά ΜΜΕ, όσο πιο αταξικά και απολιτίκ είναι… Το θέμα λοιπόν δεν είναι το μέσο, όπως μας λένε εκείνοι που πανηγυρίζουν για τους νέους “ορίζοντες δημοκρατίας” που ανοίγονται. Ας μην πάμε μακριά: μια ματιά στην “μπλογκόσφαιρα” αρκεί για να το διαπιστώσει κανείς αυτό. Υπάρχουν, για παράδειγμα, χιλιάδες ελληνόφωνα blogs, ελάχιστα όμως είναι αυτά που δεν ακο-

Εργο του Θ. Μπερούτσου

Οδηγητής ϐ Νοέμβρης 2008

νέες τεχνολογίες ϐ 45

“θα τους τα πω ένα χεράκι”… Αλλά τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη δημοκρατία;

Το “παιχνίδι” παίζεται στο περιεχόμενο

λουθούν την πεπατημένη των αστικών ΜΜΕ. Θα έλεγε κανείς ότι κάθε άλλο παρά ανατρέπουν τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Αντίθετα, τα διατηρούν και τα αναπαράγουν, αφού σε μεγάλο βαθμό αποτελούν “καθρέφτη” της κοινωνίας και ιδιαίτερα εκείνου του κομματιού της που έχει πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες και το χρόνο να ασχοληθεί με αυτές.

Ο “πόλεμος των ψευδωνύμων” Μια ακόμα πτυχή της ηλεκτρονικής αυτής “επανάστασης” είναι και η ανωνυμία την οποία έχουν το ελεύθερο να επιλέξουν οι χρήστες του διαδικτύου, χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα. Η δυνατότητα αυτή λειτουργεί συνήθως σαν ένα επιπλέον “κίνητρο” για την εμπέδωση αυτής της καινούριου τύπου “ελευθερίας έκφρασης”. Το ένα βέβαια ζήτημα είναι το πόσο “ανώνυμη” είναι τελικά αυτή η ανωνυμία, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν το πλήθος ηλεκτρονικών ιχνών που αφήνει ο καθένας μας στο πέρασμά του από το διαδίκτυο. Ωστόσο, ούτε αυτό είναι το μοναδικό ή το κύριο πρόβλημα. Πίσω από τα διάφορα ψευδώνυμα μπορεί να κρύβεται ο οποιοσδήποτε, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που χρήστες δημιουργούν μια σειρά από διαφορετικά ψευδώνυμα-“χαρακτήρες”. Αυτό το γεγονός υποβαθμίζει την όποια επικοινωνία, αλλά ακόμα κι αν κάποιος τη χρησιμοποιεί καλοπροαίρετα, αφήνει να υπάρχουν γύρω από αυτόν και τους σκοπούς του, συγχύσεις και παρανοήσεις. Το περιεχόμενο της επικοινωνίας που υπάρχει έτσι, αλλοιώνεται και από αυτό το χαρακτηριστικό των blogs και όχι μόνο. Αποξενώνει τον χρήστη, περνάει την αντίληψη ότι δεν μπορούμε να λέμε τα πράγματα στο φως του ήλιου, παίρνοντας και την ευθύνη των όσων λέμε, αλλά πως είναι καλύτερα ή ίσως πιο ανώδυνα να τα λέμε κρυμμένοι πίσω από διάφορα προσωπεία. Την αντίληψη π.χ. ότι μπορεί στη δουλιά να σκύβω το κεφάλι, αλλά μετά στο blog μου,

Βέβαια, οι διάφοροι κίνδυνοι που υπάρχουν από τη δραστηριότητα στο διαδίκτυο και οι δυσκολίες, δεν σημαίνουν ότι πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων τις δυνατότητες που δίνουν και τα μέσα αυτά. Ετσι κι αλλιώς, οι εργαζόμενοι και η νεολαία χρησιμοποιούν όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους προκειμένου να σπάσουν τον αποκλεισμό των κυρίαρχων ΜΜΕ και την ιδεολογική και πολιτική χειραγώγηση που αυτά επιχειρούν. Η συλλογική και στοχοπροσηλωμένη αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας και των καινούριων δυνατοτήτων μπορούν να φανούν εξαιρετικά χρήσιμες. Οπως ένα ταξικά προσανατολισμένο σωματείο ή ένας μαζικός φορέας εκδίδουν μια εφημερίδα, έτσι, με τον ίδιο συλλογικό τρόπο θα μπορούσαν να αναπτύξουν και να ενημερώνουν συχνά τη δική τους ιστοσελίδα ή blog για να προβάλλουν καθημερινά όσα συμβαίνουν στους χώρους δουλιάς ή τα αμφιθέατρα, αλλά και ν’ αναδείξουν όσα συμβαίνουν στον υπόλοιπο κόσμο στις περιοχές όπου ο ιμπεριαλισμός δείχνει το απάνθρωπο πρόσωπό του. Το ζήτημα εξάλλου δεν είναι ο τρόπος που θα χρησιμοποιήσουν, αν θα είναι εφημερίδα ή ιστοσελίδα, αλλά το περιεχόμενο με τον οποίο θα γεμίσουν αυτές τις (χάρτινες ή ηλεκτρονικές) σελίδες.

Εργαλείο, όχι υποκατάστατο Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι η κύρια αντιπαράθεση είναι αυτή που δίνεται στους χώρους δουλιάς, τα αμφιθέατρα, τους δρόμους, όπου ζει κι εργάζεται ο λαός και η νεολαία. Εκεί είναι που γίνεται ή όχι η πραγματική ρήξη και η ανατροπή, η αντιπαράθεση με την αστική τάξη και τους ανθρώπους της. Για να είναι αποτελεσματικό εργαλείο το διαδίκτυο, το περιεχόμενο που “ανεβαίνει” σε μια ιστοσελίδα αυτά πρέπει να αντικατοπτρίζει. Το διαδίκτυο και η ατομική -από τον καναπέπαρέμβαση σε αυτό δεν πρέπει να θεωρείται κύριος χώρος δράσης, όπως σιγοντάρεται από την κυρίαρχη ιδεολογία. Ηλίας Μπαλτάς

thites.gr

www.ma

Στην “έκρηξη” της επικοινωνίας μέσω του διαδικτύου η αστική τάξη και οι παρατρεχάμενοί της βλέπουν μια καλή ευκαιρία για να σπείρουν πάλι τα γνωστά ιδεολογήματα περί του τέλους της συλλογικής διεκδίκησης, ως παρωχημένης

ε καιρούς που το μαθητικό κίνημα και οι αγώνες του που απλώνονται σ’ όλη την Ελλάδα είτε λασποσλογούνται, είτε αποσιωπώνται τελείως από τα αστικά ΜΜΕ, μόνο αξιέπαινη μπορεί να χαρακτηριστεί η προσπάθεια του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων (ΣΑΣ) να στήσει το δικό του χώρο στο διαδίκτυο. Η ιστοσελίδα-blog του ΣΑΣ που βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.mathites.gr είναι ένα ακόμα όπλο στα χέρια του συντονιστικού για να διαδώσει τις θέσεις του, τη λογική του και τα αιτήματά του για το μαθητικό κίνημα, να αναδείξει τη δραστηριότητά του. Στην ιστοσελίδα που ανανεώνεται τακτικά μπορεί κανείς να βρει τις τελευταίες δραστηριότητες των μαθητών, να έρθει σε επαφή με τις θέσεις του Συντονιστικού και τη δράση του. Πέρα από τα κείμενα, τα αιτήματα και τις θέσεις του ΣΑΣ στην ιστοσελίδα του μπορεί κανείς να βρει κι ένα αρκετά πλούσιο υλικό που αφορά τις δραστηριότητες του μαθητικού κινήματος, όπως είναι οπτικό υλικό (φωτογραφίες, βίντεο) από τις μαθητικές κινητοποιήσεις, αλλά και ανταποκρίσεις από τις αγωνιστικές δραστηριότητες των μαθητών σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Ακόμα, χρήσιμο στοιχείο της ιστοσελίδας (όπως και κάθε ιστοσελίδας) είναι η δυνατότητα να έρθει ο καθένας σε επαφή με το Συντονιστικό και ιδιαίτερα μαθητές ακόμα και από το πιο απομακρυσμένο σχολείο που έχουν διάθεση να αγωνιστούν και να συντονιστούν με τους συμμαθητές τους σε όλη την Ελλάδα.

προτείνεις κάποιον Αν θέλεις κι εσύ να rnet, στείλε μας ένα ενδιαφέροντα χώρο στο inte e-mail στο: odigitis@kne.gr

46 ϐ ιστορία

«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας

διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»

4 4 ‘ Σ Η Ρ ΔΕΚΈΜΒ

4 Δεκέμβρη ’44: Ο λαός διατρανώνει τη θέλησή του. Δεν θα παραδοθεί αμαχητί σε κανένα κατακτητή

ο Δεκέμβρη του ’44, ύστερα από τέσσερα χρόνια ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα, ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά κράτησε ξανά τα ίδια όπλα τα οποία με ηρωισμό είχε κερδίσει από τους Γερμανούς και Ιταλούς φασίστες. Αυτή τη φορά απέναντι στους Αγγλους ιμπεριαλιστές και τα ντόπια όργανά τους. Η πείρα της αναμέτρησης αυτής είναι πολύτιμη για το λαϊκό κίνημα. Σε αυτές τις σελίδες, θα “δούμε” πως φτάσαμε στο Δεκέμβρη, τα γεγονότα της “μάχης της Αθήνας” και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την κορυφαία αυτή στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας.

Πώς φτάσαμε στο Δεκέμβρη

Το ζήτημα της εξουσίας

Στις 12 Οκτώβρη του 1944, η Αθήνα απελευθερώνεται. Η σκληρή και ηρωική αντίσταση του λαού μας, μέσα από τις γραμμές του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ), του Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ) και την Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ) είχε αποδώσει καρπούς. Στις 18 του ίδιου μήνα, έφτασε στην Αθήνα η κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” (στην οποία συμμετείχαν στελέχη του ΕΑΜ και του ΚΚΕ) συνοδευόμενη από το Βρετανό στρατηγό Σκόμπι. Η κυβέρνηση αυτή, ήταν προϊόν των υποχωρήσεων του ΕΑΜ στις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, στο όνομα της “εθνικής ενότητας”. Οι Εγγλέζοι, βέβαια, ήδη από το 1943, (δύο ολόκληρα χρόνια πριν τελειώσει ο πόλεμος) “ενδιαφέρονταν” για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, όπως αποδεικνύεται από μια σειρά ντοκουμέντα.1 Η ένοπλη σύγκρουση του Δεκέμβρη δεν ήταν μια “αιφνίδια” εξέλιξη αλλά μια επιλογή των Αγγλων ιμπεριαλιστών ώστε να αποτρέψουν το ενδεχόμενο της κατάληψης της εξουσίας από την εργατική τάξη. Ο Τσόρτσιλ στα απομνημονεύματά του είναι αποκαλυπτικός, αποδεικνύοντας ποιος και γιατί επεδίωκε τη σύγκρουση: «Η μάχη που διήρκεσε έξι εβδομάδες... έγινε για να καταλάβωμε την Αθήνα και, όπως θα δείξη η συνέχεια των γεγονότων, να απαλλάξωμε την Ελλάδα από τον κομμουνιστικό ζυγό.»2

Η απελευθέρωση της χώρας έθετε επιτακτικά το ζήτημα της εξουσίας. Ποια τάξη θα κυριαρχούσε; Η αστική τάξη που είχε τη στήριξη του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού ή η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της που οργανωμένοι στο ΕΑΜ απελευθέρωσαν την Ελλάδα; Την εποχή εκείνη, ο συσχετισμός δυνάμεων ήταν συντριπτικά υπέρ της εργατικής τάξης. Η πλειοψηφία του λαού ήταν οργανωμένη στο ΕΑΜ, στην ΕΠΟΝ και την Εθνική Αλληλεγγύη. Το ΚΚΕ, ως καθοδηγητής της τιτάνιας απελευθερωτικής πάλης του λαού, είχε χιλιάδες μέλη και πλατιά αποδοχή στην κοινωνία. Οι ίδιοι, οι απλοί άνθρωποι, ανεξάρτητα από το πόσο πετυχημένα έθετε το ΚΚΕ το ζήτημα της εξουσίας, δεν πάλευαν για να “επιστρέψουν” στα χρόνια της 4ης Αυγούστου, ούτε στα χρόνια πριν απ’ αυτή. Ακριβώς επειδή το ΕΑΜ καλούσε σε δράση για καλύτερες μέρες, μπορούσε και η πάλη του κατά των κατακτητών να είναι πιο αποφασιστική, πιο μαζική, πιο ουσιαστική, να συνεπαίρνει χιλιάδες εργάτες, αγρότες και τη νεολαία. Το ίδιο το αναγεννησιακό έργο του ΕΑΜ, τα φύτρα της λαϊκής εξουσίας με τη λαϊκή αυτοδιοίκηση, τα λαϊκά δικαστήρια, το λαϊκό στρατό, την ανάπτυξη της εκπαίδευσης κτλ. δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για την ήττα της αστικής τάξης. Ουσιαστικά σ’ όλη την πορεία του εθνικοα-

πελευθερωτικού αγώνα αντικειμενικά κρινόταν και το “ποιος – ποιον”. Η εργατική τάξη της Ελλάδας, όλος ο λαός της, δεν είχε μόνο να αντιμετωπίσει τον ξένο ιμπεριαλιστή κατακτητή αλλά και την ντόπια άρχουσα τάξη. Η πάλη ανάμεσα στην άρχουσα τάξη της Ελλάδας από τη μια πλευρά και στην εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα από την άλλη, διεξαγόταν ασίγαστα.

Η απελευθέρωση της χώρας έθετε επιτακτικά το ζήτημα της εξουσίας. Ποια τάξη θα κυριαρχούσε; Η πρώτη βδομάδα του Δεκέμβρη Με την άφιξή τους στην Ελλάδα, οι Αγγλοι έθεσαν επίμονα το ζήτημα της διάλυσης του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής και τη διατήρηση των πραιτοριανών σωμάτων της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου. Την 1η Δεκέμβρη, ο Σκόμπι κοινοποίησε στον ΕΛΑΣ τελεσίγραφο που καθόριζε τη 10η Δεκέμβρη ως ημερομηνία αποστράτευσης των αντάρτικων οργανώσεων. Ταυτόχρονα, ο Γ. Παπανδρέου συγκάλεσε την κυβέρνηση, εν αγνοία των υπουρ-

γών του ΕΑΜ, του ΚΚΕ και της ΠΕΕΑ και αποφάσιζε τη διάλυση της Εθνικής Πολιτοφυλακής σε πολλές περιφέρειες της χώρας. Το ΕΑΜ αποχώρησε από την κυβέρνηση και κάλεσε το λαό σε συλλαλητήριο. Τα μεσάνυχτα του Σαββάτου 2 Δεκέμβρη, ο Γ. Παπανδρέου απαγόρευσε το συλλαλητήριο με την πρόφαση πως ήταν η απαρχή «σειράς επαναστατικών πράξεων αι οποίαι απέβλεπαν εις κατάλυσιν του κράτους»3. Κυριακή 3 Δεκέμβρη, η Αθήνα πλημμύρισε από χιλιάδες λαού. Λαϊκοί χείμαρροι κατέκλυσαν το Σύνταγμα βροντοφωνάζοντας “Οχι άλλη κατοχή”, “Λαοκρατία”, “Κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας”. Τη στιγμή που οι μάζες συγκεντρώνονταν μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, ο Αγγέλος Εβερτ, διευθυντής της αστυνομίας Αθηνών (θέση που είχε και στην κατοχή) έδωσε την εντολή να ματοκυλιστεί το άοπλο πλήθος. Οι δολοφονικές επιθέσεις δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την πραγματοποίηση του συλλαλητηρίου. 21 νεκροί και 140 τραυματίες ήταν ο ματοβαμμένος απολογισμός του λαού μας. Το βράδυ της ίδιας μέρας σκότωσαν άλλους 7 αγωνιστές που τοιχοκολλούσαν έντυπα του ΕΑΜ ενώ εγγλέζικα τεθωρακισμένα κύκλωσαν και αφόπλισαν το 2ο Σύνταγμα της ΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Την επομένη, ο “Ριζοσπάστης” στην προμετωπίδα του έγραφε: «Ολοι σήμερα στην κηδεία των θυμάτων στις 11 το πρωί στη Μητρόπολη. Εμπρός για παλλαϊκή απεργία! Κανένας να μη πιάση δουλειά!». Και πράγματι παρά το δολοφονικό χτύπημα της 3ης Δεκέμβρη, κανείς δεν έπιασε δουλιά, η Αθήνα και ο Πειραιάς σηκώθηκαν στο πόδι για να κηδέψουν τα θύματά τους. Η Αθήνα ζει συγκλονιστικές στιγμές. Οταν η πένθιμη πομπή έφτασε στο Σύνταγμα, οι διαδηλωτές γονάτισαν. Ορκίστηκαν στη μνήμη των νεκρών, τραγουδώντας το “πένθιμο εμβατήριο”. Το σύνθημα στο πανώ είναι ξεκάθαρο «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα». Η αντίδραση χτυπά ξανά το λαό καθώς γυρνά από το νεκροταφείο. 40 νεκροί και 70 τραυματίες προστίθενται στον αιματηρό απολογισμό. Ο λαός είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί τα δίκια του, να μη δεχτεί άλλη κατοχή αλλά και οι ιμπεριαλιστές και η ντόπια αστική τάξη είναι αποφασισμένοι να τσακίσουν τη λαϊκή αντίσταση, με όλα τα μέσα. Η πολεμική σύγκρουση στην Αθήνα ξεκινά.

Η μάχη της Αθήνας Στις 5 Δεκέμβρη, οι Αγγλοι προχωρούν σε ανοιχτές εχθροπραξίες, φρουρώντας τα δημόσια κτήρια και εισβάλοντας στο Πολυτεχνείο που περιφρουρούσε ο “Λόχος Μπάιρον” των σπουδαστών του ΕΛΑΣ. Η διαταγή του Τσόρτσιλ προς το Σκόμπι ήταν σαφής: «…πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη... Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη, όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση».4 Συνολικά 60.000 Εγγλέζοι στρατιώτες, 80 αεροπλάνα, και 200 τανκς επιστρατεύονται για να λυγίσουν την αντίσταση του αδούλωτου Αθηναϊκού λαού. Στο πλάι των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών, πολέμησαν η 3η Ορεινή Ταξιαρχία, ο Ιερός Λόχος, η Χωροφυλακή και άλλοι σχημα-

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

Η μάχη του Δεκέμβρη, όπως και κάθε ήττα και νίκη του λαϊκού κινήματος αξιοποιείται ως χρήσιμη εμπειρία για τη σημερινή πάλη του λαού. τισμοί δωσίλογων, συνολικά πάνω από 6.000 άντρες. Η αστική τάξη δε δίστασε να ρίξει στη μάχη ακόμα και τους “Γερμανοτσολιάδες”, τα Τάγματα Ασφαλείας. «Χρησιμοποιήσαμε 12.000 [άντρες από τα τάγματα ασφαλείας]… Τους ντύσαμε και τους εξοπλίσαμε αφού τους πήραμε από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως»5 θα ομολογήσει αρκετά χρόνια μετά ο Λέων Σπαής, υπουργός τότε των Στρατιωτικών. Απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις με το σύγχρονο οπλισμό, ο ΕΛΑΣ παρέταξε 10.000 έως 16.000 άντρες με ελαφρά όπλα. Πλάι τους όμως είχαν όλο το λαό της Αθήνας. Οι κύριες δυνάμεις του ΕΛΑΣ βρίσκονταν στην Ηπειρο σε επιχειρήσεις ενάντια στον προδοτικό ΕΔΕΣ, καθώς δεν είχε προβλεφθεί η περίπτωση μιας σύγκρουσης μέσα στην Αθήνα. Οι μαχητές του ΕΛΑΣ έδιναν τη μάχη σκληρά, τετράγωνο το τετράγωνο. Ο ΕΛΑΣ κυριαρχούσε στις συνοικίες και οι Εγγλέζοι είχαν περιχαρακωθεί στο κέντρο της Αθήνας. Οι επιθέσεις του ΕΛΑΣ έφεραν σε δύσκολη θέση τους Αγγλους που στις 11 Δεκέμβρη σκέφτονταν να αποχωρήσουν από το κέντρο. Ο ΕΛΑΣ συνεχίζει με αυταπάρνηση και στις 17-20 Δεκέμβρη προχώρησε σε γενικευμένη αντεπίθεση. Στην Κηφισιά απέναντι σε δυνάμεις τεθωρακισμένων καταφέρνει καίριο χτύπημα στους Αγγλους.

Ο Τσόρτσιλ στην Αθήνα. Η υποχώρηση του ΕΛΑΣ Τα Χριστούγεννα, ο Τσορτσιλ φτάνει μαζί με τον υπουργό εξωτερικών Ηντεν αιφνίδια στην Αθήνα. Είχε προηγηθεί η διεθνής κατακραυγή της αγγλικής επέμβασης στην Ελλάδα αλλά και η “συμβουλή” του στρατάρχη Αλεξάντερ στον Τσόρτσιλ, ότι το ελληνικό ζήτημα θα λυθεί με πολιτικά μέσα καθώς οι αγγλικές δυνάμεις δεν επαρκούσαν για να καταλάβουν όλη την ηπει-

ρωτική Ελλάδα. Οι Αγγλοι καλούν σε σύσκεψη αντιπροσώπους του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της κυβέρνησης Παπανδρέου. Η σύσκεψη δεν καταλήγει πουθενά. Στις 31 Δεκέμβρη, οι Αγγλοι βρίσκουν στο πρόσωπο του Αρχιεπίσκοπου Δαμασκηνού, τον αντικαταστάτη του Γ. Παπανδρέου, που είχε παίξει ήδη το βρώμικο ρόλο του. Η συμβουλή που τηλεγράφησε στις 22 Σεπτέμβρη στον Τσόρτσιλ είχε υλοποιηθεί: «Μόνον η άμεσος παρουσία επιβλητικών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και μέχρι των τουρκικών ακτών ημπορεί να μεταβάλει την κατάστασιν».6 Στις 27 Δεκέμβρη, οι Εγγλέζοι εξαπολύουν γενική επίθεση. Δίνονται σκληρές μάχες. Παρά το μαχητικό φρόνημα του λαού και των μαχητών του ΕΛΑΣ, οι Αγγλοι έχουν συντριπτική υπεροχή. Ο ΕΛΑΣ με σοβαρές απώλειες και χωρίς εφεδρείες υποχωρεί από την Αθήνα και συγκεντρώνει τις δυνάμεις του στη Θεσσαλία. Στις 11 Γενάρη υπογράφεται ανακωχή.

Συμπεράσματα και διδάγματα Η μάχη του Δεκέμβρη, όπως και κάθε ήττα και νίκη του λαϊκού κινήματος αξιοποιείται ως χρήσιμη εμπειρία για τη σημερινή πάλη του λαού. Κόντρα στη λαθολογία αστών και οπορτουνιστών το Κόμμα βγάζει πολύτιμα συμπεράσματα από την τιτάνια μάχη που δόθηκε το Δεκέμβρη του ’44 και στη συνέχεια από την τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τις κορυφαίες ταξικές συγκρούσεις στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από

τα λάθη που έγιναν κατά την προετοιμασία και τη διεξαγωγή τους. Στις Θέσεις της ΚΕ για τα 60χρονα της Αντιφασιστικής νίκης σημειώνεται πως: «Ηταν, επίσης, αναγκαίο να μελετηθεί η τακτική του αντιπάλου (Εγγλέζων και των εγχώριων αστικών δυνάμεων) και να προσαρμοστεί ανάλογα η στρατηγική του ΚΚΕ. Εφ’ όσον ο ταξικός αντίπαλος προετοιμαζόταν για την “επόμενη μέρα του πολέμου”, για τις μεταπολεμικές πολιτικές εξελίξεις, έπρεπε να κάνει το ίδιο από τη δική του σκοπιά και ο λαϊκός παράγοντας. Το ΚΚΕ έδωσε στον αγώνα χιλιάδες από τα καλύτερα παιδιά του. Δημιούργησε πρότυπα στάσης ζωής μέσα από ένα μαζικό ηρωισμό, που κλόνισε το αστικό πολιτικό σύστημα και οδήγησε τα αστικά κόμματα σε απομαζικοποίηση και ανυποληψία. Δεν μπόρεσε, ωστόσο, να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας. Υπέταξε την πάλη γι’ αυτήν στις εθνικοαπελευθερωτικές επιδιώξεις και τότε ακόμη που οι συνθήκες επέβαλαν, ιδίως μετά το 1943, να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εξουσίας ως αποτελέσματος της αντιστασιακής πάλης και επάθλου του λαϊκού αγώνα. Ετσι, οδηγήθηκε στην υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο εγγλέζικο στρατηγείο της Μ. Ανατολής (5 Ιούλη 1943) και αργότερα στις συμφωνίες του Λιβάνου (20 Μάη 1944) και της Καζέρτας (26 Σεπτέμβρη 1944), για να διατηρήσει και να διευρύνει την “εθνική ενότητα”. Και δε διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις μιας πορείας που θα είχε μεγάλες πιθανότητες να οδηγήσει στη νίκη». Στρατής Δουνιάς

ιστορία ϐ 47 Σημειώσεις

1. Τον Αύγουστο του 1943, για παράδειγμα, ο στρατάρχης Σματς προειδοποιούσε τον Τσόρτσιλ ότι «θα επακολουθήσει χάος μετά από τη συμμαχική κατοχή, εκτός εάν μια δυνατή πυγμή συγκρατήσει επί τόπου τα πράγματα. Εάν αφεθή απεριόριστος ελευθερία στους λαούς αυτούς [τους Βαλκανικούς] ενδέχεται να έχουμε ένα κύμα ταραχών και ευρείας κλίμακος επιβολήν του κομμουνισμού, επί όλων των περιοχών αυτών της Ευρώπης» βλ. Κ. Πυρομάγλου, Ο Δούρειος Ιππος, Δωδώνη, σ. 143-144 2. Ουίνστον Τσόρτσιλ, 2ος Παγκόσμιος πόλεμος, Ελληνική μορφωτική εστία, τ. ΣΤ’ σ. 352. 3. Γ. Παπανδρέου, Κείμενα, τ. β` «Η απελευθέρωσις της Ελλάδος», Μπίρης, σ. 211 4. Γ. Ανδρικόπουλος, 1944 Κρίσιμη Χρονιά, Διογένης, τ. Β’, σ. 201 5. Αρθρο του Λ. Σπάη στα Πολιτικά Θέματα, 4.12.74 6. Γ. Παπανδρέου, ο.π., σ. 147

Αυτή ήταν η περήφανη απάντηση του λαού της Αθήνας. Δεν θα παραδώσει τα όπλα που με το αίμα του κέρδισε.

Ψαξ’ το

Ο “Ριζοσπάστης” καλεί τον Αθηναϊκό λαό στο συλλαλητήριο

Οι Αγγλοι κατέλαβαν την Ακρόπολη και πολυβολούσαν από εκεί το λαό της Αθήνας. Προηγουμένως, από την Ακρόπολη είχε αποχωρήσει ο ΕΛΑΣ αφού είχε αποσπάσει την δέσμευση των Αγγλων ότι δεν θα καταλάβουν το μνημείο

παραπάνω...

Σε δύο σελίδες λίγα μπορεί να γράψει κανείς, αφού για την κατανόηση της ιστορικής στιγμής, λ.χ. του Δεκέμβρη του ’44 είναι απαραίτητη η γνώση της ιστορικής περιόδου, των γεγονότων που προηγούνται και ακολουθούν. Γι’ αυτό και μπορείτε να ανατρέξετε στο Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1918-1949, έργου του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του Κόμματος. Ακόμα, διαβάστε: o Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ «Για τα 60χρονα της Αντιφασιστικής νίκης των λαών» o Χρήστος Θεοχαράτος, Χαρίλαος Φλωράκης και λαϊκό κίνημα, Τυποεκδοτική o Λεύκωμα για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ αλλά και τον Ριζοσπάστη για την περίοδο 1941-44.

48 ϐ πολιτισμός

ον τελευταίο καιρό αυξάνονται αισθητά οι πολιτικές παραστάσεις. Το γεγονός αυτό θα μας χαροποιούσε αν το περιεχόμενό τους ήταν προοδευτικό και κοντά στην ιστορική αλήθεια. Αλλωστε, το κριτήριο για να χαρακτηριστεί ένα έργο προοδευτικό δεν είναι ο γενικότερος πολιτικός προβληματισμός από μόνος του αλλά η συγκεκριμένη πολιτική του στάση. Παρακολουθήσαμε λοιπόν τρεις από αυτές τις παραστάσεις για τις οποίες πιστεύουμε πως υπάρχουν αρκετά “συζητήσιμα” σημεία…

“Βερολίνο 1989” Η πρώτη παράσταση αναφέρεται στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας την περίοδο της ανατροπής του σοσιαλισμού. Το έργο διαδραματίζεται στο γραφείο ενός “σταλινικού γραφειοκράτη” που ανακρίνει ένα θύμα της “κομμουνιστικής τυραννίας”, στα εγκαταλελειμμένα πια γραφεία της Στάζι. Ο ανακριτής είναι ο μόνος “καθεστωτικός” που έχει απομείνει, συμβολίζοντας έτσι την “ιστορική” τάχα ήττα του σοσιαλισμού. Ο κρατούμενος είναι ένας παράνομος που κατηγορείται ότι διαφθείρει τη νεολαία με υλικά της καπιταλιστικής προπαγάνδας, όπως ταξιδιωτικοί οδηγοί για απαγορευμένους προορισμούς π.χ. το Παρίσι, απαγορευμένα αστικά βιβλία και δίσκοι των Beatles! Τα υλικά αυτά επηρεάζουν αποφασιστικά ένα νέο που ψάχνει την “ελευθερία”, ο οποίος φυλακίστηκε επειδή διαφώνησε με τον καθηγητή της λογοτεχνίας!

Και η λασπολογία συνεχίζεται… Ο ανακριτής είναι ένας πράκτορας της Στάζι που έχει ως στόχο ζωής την υπεράσπιση της “κομματικής δικτατορίας”, ένα αδίστακτο όργανο που δε δίστασε να στείλει στη Σιβηρία τον καλύτερό του φίλο για να του κλέψει τη μικρή του κόρη και να την μετατρέψει σε ιδανικό στέλεχος του Κόμματος πηγαίνοντάς τη συνεχώς σε στρατιωτικές παρελάσεις! Δυστυχώς για τον ίδιο το κορίτσι διεφθάρη κι αυτό από τα παράνομα υλικά για ν’ αρχίσει να ονειρεύεται τις φωτεινές επιγραφές, τους ουρανοξύστες, και τα τεράστια αποθέματα Κόκα-Κόλα της “ελεύθερης” Δύσης… Κι αν νομίζετε πως η γραφικότητα του αντικομμουνισμού έχει όρια είστε μάλλον γελασμένοι… Το απίστευτο είναι πως τελικά ο ανακριτής διαπιστώνει κατά τη διάρκεια της ανάκρισης πως και ο ίδιος έχει πέσει θύμα του καθεστώτος που με τόση αυταπάρνηση υπηρέτησε (!) κι έτσι οι δύο ήρωες εξυψώνονται ως θύματα μιας “αδυσώπητης τυραννίας”, «που αποδεικνύεται επικίνδυνη ακόμα και γι’ αυτούς που τη δημιούργησαν».Το τελικό συμπέρασμα; Αλλοι δύο ήρωες στο Πάνθεον των θυμάτων του κομμουνισμού!

“Rock ‘n‘ Roll” Ενα ακόμα αντικομμουνιστικό έργο του Τομ Στόπαρντ, για τα πολιτικά γεγονότα από

το 1968 ως το 1991 μέσα από την επιρροή που άσκησε σε αυτά το κίνημα της Ροκ… Το 1968 είναι η χρονιά του γαλλικού Μάη και των μεγάλων λαϊκών κινημάτων παγκοσμίως. Είναι όμως και η χρονιά που σημαδεύτηκε από την απόπειρα ανατροπής του σοσιαλισμού στην Τσεχοσλοβακία, από την οπορτουνιστική ομάδα που δρούσε στο Κομμουνιστικό Κόμμα με την ολόπλευρη βοήθεια του αγγλοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού, μια απόπειρα που έμεινε γνωστή ως «Η “Ανοιξη” της Πράγας». Το 1968 ο Γιαν, ένας Τσεχοσλοβάκος φοιτητής λάτρης της ροκ, εγκαταλείπει τις σπουδές του στην Αγγλία «για να υπερασπιστεί τη μουσική και τις ιδέες του από το σοβιετικό οδοστρωτήρα», για να έρθει έτσι σε σύγκρουση με τον καθηγητή του, ένα “σκληροπυρηνικό” κομμουνιστή. Η πάλη για την ελευθερία ταυτίζεται με την πάλη ενάντια στη “στυγνή καταπίεση” του σοσιαλισμού στην καλλιτεχνική δημιουργία και ειδικά στο ροκ.

Αντικομμουνισμός απ’ τα παλιά… Ολοι οι χαρακτήρες της παράστασης επιδίδονται σε μια απίστευτη αντικομουνιστική υστερία, αναπαράγοντας εβδομήντα χρόνια αντικομμουνιστικής προπαγάνδας του τύπου: «Η τέχνη στενάζει κάτω από αυτή τη σοσιαλιστική λογοκρισία…Η Τσεχοσλοβακία βρίσκεται κάτω από τον πλήρη έλεγχο της Σοβιετικής Ενωσης, μιας χώρας που δεν έχει εξασφαλίσει στο λαό της παρά μόνο μια ζωή μέσα στην τυραννία…». Ακόμα και η πρωτοφανής καταπολέμηση του αναλφαβητισμού στη Σοβιετική Ενωση οφείλεται στο δικτατορικό της χαρακτήρα αφού «αν το πορνό δεν ήταν απαγορευμένο δε θα εξαντλούνταν σ’ ένα βράδυ οι ποιητικές συλλογές του Μαγιακόφσκι». Φτάνοντας στις αντεπαναστατικές ανατροπές του ‘91, ο σοσιαλισμός “καταρρέει” κάτω από το βάρος των εγκλημάτων που διέπραξε σε βάρος της ανθρωπότητας, και το “τέλος της Ιστορίας” προβάλλει αμείλικτο. Μέχρι και ο σκληροπυρηνικός καθηγητής λυγίζει τελικά, νιώθοντας ότι έχει αφιερώσει τη ζωή του σ’ ένα ψέμα, επηρεασμένος και από τα λόγια ενός “πρωτοπόρου νεαρού” που βεβαιώνει πως «ο καπιταλισμός δεν

ανατρέπεται νομοτελειακά αλλά προσαρμόζεται» και πως «η λύση δε βρίσκεται στη δικτατορία μιας επαναστατικής ελίτ αλλά στον ευρωκομμουνισμό που συνεχώς κερδίζει έδαφος».

Αφήστε ελεύθερη την Τέχνη! Για να καταλάβουμε τι σημαίνει τελικά “ανεξάρτητη τέχνη”, αρκεί να τονιστεί ότι ο Στόπαρντ είναι εδώ και χρόνια μέλος της “Επιτροπής για τον ελεύθερο κόσμο ” μιας οργάνωσης που σύμφωνα με την ιδρυτική της διακήρυξη δημιουργήθηκε «για να προστατέψει τον μη κομμουνιστικό κόσμο από τη συνεχώς διευρυνόμενη απειλή του κόκκινου ολοκληρωτισμού, με την έκδοση εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων και άλλων προπαγανδιστικών μέσων». Είναι τυχαίο άραγε το γεγονός ότι πρόεδρος της επιτροπής αυτής, είναι ο επί σειρά ετών υπουργός άμυνας των ΗΠΑ και πασίγνωστο γεράκι του ΝΑΤΟϊκού σφαγείου Ντόναλντ Ράμσφελντ; Ας αφήσουν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι “ανεξάρτητοι” τις κραυγές για τις κομμουνιστικές “δικτατορίες”,

τις χώρες στις οποίες για πρώτη φορά στην ιστορία αναπτύχθηκε τόσο μαζικά κάθε μορφή τέχνης μακρυά από τη λογική της υποταγής στο κέρδος. Αν πράγματι κόπτονται τόσο για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα και «το ανελέητο κυνήγι της ροκ από τον κομμουνισμό» ας γράψουν ένα θεατρικό για τα ιεροεξεταστικού τύπου μέτρα των Αμερικάνων που απαγορεύουν “ανατρεπτικά” κομμάτια όπως το “Knocking on heavens door” των Guns and Roses και το “Rock the Casbah” των Clash…

Οι αστοί τρέμουν μπροστά στη σοσιαλιστική προοπτική, τη συκοφαντούν με κάθε τρόπο και μέσω της τέχνης. Ν.Ράμσφελντ και Τ.Στόπαρντ: μέλη της “Επιτροπής για τον ελεύθερο κόσμο”, γνωστής για την αντικομμουνιστική της δραστηριότητα. Ειδικότητα του δεύτερου, το αντικομμουνιστικό θέατρο...

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

Η ίδια η ιστορία δείχνει πως καμιά προλεταριακή επανάσταση δεν πέτυχε παρά μόνο όταν επικεφαλής της βρισκόταν ένα συγκροτημένο επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα, ικανό να καθοδηγήσει τη λαϊκή πάλη.

“Το Μανιφέστο του κομμουνιστικού κινήματος” Η τελευταία παράσταση που θα μας απασχολήσει είναι η θεατρική απόδοση του “Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος” των Μαρξ και Ενγκελς. Πρέπει να τονίσουμε πως η δραματοποίηση του “Μανιφέστου” είναι οπωσδήποτε ένα εγχείρημα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και απαιτητικό. Ωστόσο υπάρχουν δύο πολύ σημαντικά στοιχεία της παράστασης που δε γίνεται να διαφύγουν της προσοχής μας.

Αγώνας ή υποταγή; Κατ’ αρχάς είναι χαρακτηριστικό το ότι ενώ το κείμενο έχει διατηρηθεί κατά γράμμα, το “πνεύμα” στο οποίο κινείται έχει διαστρεβλωθεί πολύ έντονα αφού είναι διάχυτη μια ατμόσφαιρα παθητικότητας και μοιρολατρίας. Οι εργάτες παρουσιάζονται σαν αξιολύπητα θύματα της ταξικής εκμετάλλευσης, σαν μοιρολάτρες και ανίδεοι που τίποτα δεν μπορούν να κάνουν για ν’ απαλλαχθούν απ’ τα δεινά τους παρά μόνο να καταριούνται κλαίγοντας τον καπιταλισμό. Κανείς δεν αρνείται βέβαια τις άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης της εργατικής τάξης διαχρονικά στον καπιταλισμό, πόσο μάλλον την περίοδο της αυγής του. Το θέμα όμως είναι πως η ατυχής αυτή επιλογή στη μορφή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το περιεχόμενο. Το “Μανιφέστο” είναι ένα σάλπισμα προς την εργατική τάξη για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας, ένα αγωνιστικό κάλεσμα για την ολοκληρωτική ανατροπή του καπιταλισμού, και όχι ένα μοιρολατρικό ξέσπασμα παρμένο από τους συναισθηματικούς αφορισμούς των ουτοπικών σοσιαλιστών που προηγήθηκαν του Μαρξ.

Του Κομμουνιστικού Κινήματος… Κι όμως δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος αλλά για ένα θεμελιώδες ζήτημα ιδεολογικής αντιπαράθεσης με τον οπορτουνισμό που κρατάει ήδη από την εποχή του Μαρξ… Είναι αδιάκοπη η προσπάθεια των οπορτουνιστών να αντισταθούν στην οργάνωση και την πολιτική συγκρότηση της εργατικής τάξης αφού κάτι τέτοιο αποτελεί όρο για να παλέψει προκειμένου να καταλάβει την εξουσία. Γι’ αυτό αντιστέκονταν πάντα στη δημι-

ουργία ενός Κομμουνιστικού Κόμματος, με συγκεκριμένη ιδεολογική και πολιτική οργάνωση. Πάντα αμφισβητούσαν με χιλιάδες αυθαίρετα ιδεολογήματα την ιστορικά επιβεβαιωμένη ανάγκη ύπαρξης ενός Κομμουνιστικού Κόμματος με επαναστατικά χαρακτηριστικά που, πρωτοπορώντας μέσα στο κίνημα, θα εμπνεύσει και θα καθοδηγήσει την πάλη της εργατικής τάξης για την πλήρη ανατροπή της αστικής εξουσίας. Πάντα μιλούσαν για μια χαλαρή και υποτυπώδη οργάνωση των εργατών, για μια μεγάλη οικογένεια “προοδευτικών” που στο όνομα της “ενότητας” θα αγκαλιάζει τους πάντες ανεξάρτητα από το ιδεολογικό τους υπόβαθρο και το επίπεδο του ριζοσπαστισμού τους. Στο πρόγραμμα λοιπόν της παράστασης διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Ούτε το Κόμμα (με τη λενινιστική έννοια) ούτε τα συνδικάτα δεν ήταν για τους Μαρξ και Ενγκελς κομβικό σημείο της προλεταριακής συγκρότησης και της επανάστασης». «Πάντα αντιτίθονταν σε κάθε σεχταριστική οργάνωση που υπέσκαπτε την αληθινή ένωση του προλεταριάτου, αφού σύμφωνα με το Μανιφέστο οι κομμουνιστές όχι μόνο δε βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τα άλλα κόμματα (δηλαδή τις άλλες τάσεις) αλλά συνεργάζονται μαζί τους παντού και πάντα».

Η αλήθεια όμως παίζεται παίζεται σε άλλο θέατρο… Στην πραγματικότητα ο Μαρξ κι ο Ενγκελς όχι μόνο δεν ήταν ενάντια στην ύπαρξη ενός δομημένου κομμουνιστικού κόμματος αυτοτελούς ιδεολογικά και οργανωτικά, απεναντίας αγωνίστηκαν για τη δημιουργία του. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια γίνεται μια συνειδητή προσπάθεια για να έρθει ο Μαρξ σε αντιπαράθεση με το Λένιν, για να φανεί πως ο Μαρξ δεν υποστήριζε την ύπαρξη ενός τέτοιου κόμματος αλλά διεθνείς εργατικές ενώσεις με χαλαρή οργανωτική δομή. Η αλήθεια όμως αλλού βρίσκεται αφού η θεωρία του Λένιν για το Κόμμα όχι μόνο δεν έρχεται σε αντίθεση με το Μαρξ και τον Ενγκελς, αλλά αποτελεί επιστροφή και παραπέρα ανάπτυξη της κομματικής τους θεωρίας. Σε πολλά έργα και γράμματα και ιδιαίτερα στα Σχόλια για το πρόγραμμα του γερμανικού εργατικού κόμματος, στο εγκύκλιο

πολιτισμός ϐ 49

. αση.. τάφρ ε μ η ύ νο στ ισμο Χαμέοπορτουν του

γράμμα προς τους Μπέμπελ, Λίμπκνεχτ και Μπράκε το Σεπτέμβρη του 1879, στην κριτική του Ενγκελς για το σοσιαλδημοκρατικό σχέδιο προγράμματος το 1891, οι κλασσικοί ανέπτυξαν τις αντιλήψεις τους για το επαναστατικό κόμμα, που με την πολιτική του στοχεύει στην προετοιμασία του προλεταριάτου για την κατάληψη της εξουσίας. Σ’ αυτά και σε πολλά άλλα κείμενα οι Μαρξ και Ενγκελς επεξεργάζονται την κομματική τους θεωρία την οποία εμπλούτισε και προχώρησε παραπέρα ο Λένιν την εποχή του ιμπεριαλισμού δημιουργώντας το κόμμα των Μπολσεβίκων το οποίο αποτέλεσε κοσμοϊστορικό βήμα στην πάλη της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Τελικά, αυτό που πραγματικά φοβούνται αστοί και οπορτουνιστές είναι ακριβώς αυτή η ιστορική επιβεβαίωση του Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος των Μαρξ και Ενγκελς. Τους τρομάζει το γεγονός ότι η ίδια η Ιστορία δείχνει πως καμιά προλεταριακή επανάσταση δεν πέτυχε παρά μόνο όταν επικεφαλής της βρισκόταν ένα συγκροτημένο επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα, ικανό να καθοδηγήσει τη λαϊκή πάλη.

Αντί για επίλογο… Είναι ολοφάνερος ο τρόμος των αστών και των οπορτουνιστών μπροστά στη σοσιαλιστική προοπτική. Είναι αναμενόμενη η χρήση εκ μέρους τους, κάθε μέσου και προφανώς και της Τέχνης για να συκοφαντήσουν το σοσιαλισμό και την ανεκτίμητη προσφορά του. Για να σπείρουν αυταπάτες για τον επαναστατικό ρόλο της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας της, του Κομμουνιστικού Κόμματος στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού. Δεν μπορούμε ν’ αρνηθούμε πως όλα τα έργα ήταν καλοστημένα. Η σκηνοθεσία υπηρέτησε τα

κείμενα με έξυπνα ευρήματα, οι ηθοποιοί ανταποκρίθηκαν στους ρόλους τους με επιτυχία, ενώ οι αισθητικές επιλογές ήταν γενικά πετυχημένες. Ομως ένα τόσο γελοίο περιεχόμενο δε σώζεται από καμία μορφή. Ας υπερασπιστούμε λοιπόν το σοσιαλισμό με ανώτερη τέχνη, που θα πει και αλήθεια στο περιεχόμενο και άριστη μορφή. Αυτή ήταν η τέχνη του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, αυτή θα είναι και η τέχνη που εμείς θα φέρουμε ξανά στις ζωές μας. Μ.Η.

Το Μανιφέστο είναι ένα σάλπισμα προς την εργατική τάξη για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας και την ολοκληρωτική ανατροπή του καπιταλισμού.

50 ϐ προτάσεις

Εισιτήριο: 3 ευρώ

υνεχίζεται και αυτό το μήνα το πολιτιστικό ταξίδι του “Συρμού” μέσα από ένα πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων που όπως πάντα προβάλλει την “άλλη” πρόταση της ΚΝΕ για κάθε πτυχή του πολιτισμού.

Δεκέμβρης Σάββατο 6/12 22.30 Λαϊκό γλέντι

Κυριακή 7/12 22.00

Συναυλία “Απλά Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας” με τους “Σημεία των καιρών”

Δευτέρα 15/12 22.00

Συναυλία με τους “Fare Play” και τους “Εκτελούνται Εργα”

Σάββατο

Παρασκευή

Γλέντι Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας

Disco party

20/12 22.30

Κυριακή 21/12 18.30

Τρίτη 16/12 21.00

Παρουσίαση του προγράμματος του 902. Το ανανεωμένο πρόγραμμα του “άλλου” ραδιοφώνου που πάντα πήγαινε κόντρα στο ρεύμα της εμπορευματοποίησης και της ισοπέδωσης. Θα τραγουδήσουν: Μάνος Ξυδούς, “Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό” και οι “Street Dog Band”, θα ακολουθήσει λαϊκό γλέντι.

“Δρυός τόποι” - Παιδικό Οικολογικό Διαδραστικό Θέατρο “Το Τραγούδι του Ηλιου” της Λέτας Κουτσοχέρα. 21.00 “Δρυός τόποι” - Χοροθέατρο : σύντομη διάλεξη της Αννας Λάζου με οπτικοακουστικά μέσα με θέμα: “Σύγχρονες κοινωνικές και εκπαιδευτικές χρήσεις του χοροθεάτρου” και παράσταση σύγχρονου χορού σε χορογραφία Σόνιας Μηχανού.

26/12 22.30

Σάββατο 27/12 22.00

Κρητικό παραδοσιακό γλέντι με τους “Γυάλα”

Κυριακή 28/12 21.30

Παράσταση σύγχρονου χορού “Serendipiti”

Δευτέρα 29/12 21.30

Παράσταση σύγχρονου χορού “Serendipiti”

“Το αμάρτημα της μητρός μου” Το κλασικό αυτό έργο του Γεώργιου Βιζυηνού που συγκίνησε τόσο κριτικούς και θεατές την περσινή χρονιά, ανεβαίνει και φέτος στο “Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν” (Υπόγειο-Πεσμαζόγλου 5) σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη. “Το αμάρτημα της μητρός μου” είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας στον τομέα του ηθογραφικού διηγήματος. Με έντονο το αυτοβιογραφικό και το ψυχογραφικό στοιχείο, ο Γ. Βιζυηνός μας μεταφέρει στα παιδικά του χρόνια και στις εξομολογήσεις της μητέρας του προς τον ίδιο, σχετικά με τον θάνατο της μικρής της κόρης. Η παράσταση με το λιτό της σκηνικό, τις ιδιαίτερα εκφραστικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών αλλά και τις μουσικές παρεμβάσεις αποτελεί μια εξαίρετη απόδοση αυτού του κλασικού πια διηγήματος. (Εισιτήριο 22 ευρώ, φοιτητικό 15, νέοι κάτω των 25 ετών, 10).

“Εχθροί εξ αίματος”

Πέμπτη 11/12 21.30

Πέμπτη

Δευτέρα

Τρίτη

Προβολή ταινίας “13 Τριαντάφυλλα”

Συναυλία έντεχνης μουσικής με τους “Ωδική βοήθεια”

Συναυλία έντεχνης μουσικής με τους “Υπεραστικούς”

18/12 21.30

Βιβλιοπαρουσίαση – Προβολή της ταινίας “Για ποιον χτυπάει η καμπάνα” του Ερνεστ Χέμινγουέι

22/12 22.00

Τετάρτη Τρίτη 23/12 21.00

Αφιέρωμα στον Φ.Γ. Λόρκα από την θεατρική ομάδα “Εκφραση”

Παρασκευή 12/12 22.30

Party οργάνωσης ΤΕΙ Λεκανοπεδίου

Τετάρτη 24/12 22.30

Λαϊκό γλέντι Παραμονής Χριστουγέννων με τη Σούλα Βαζούρα

Σάββατο 13/12 22.00

Ροκ συναυλία με τους “Κυνηγοί Ονείρων”

Κυριακή 14/12 21.30

Χοροθέατρο από τους “Δρυός Τόποι” του ΠΟΦΠΑ, “Αν είμαι εδώ, μπορώ να είμαι εκεί;”

30/12 22.00

Παρασκευή 19/12 22.30

Γλέντι Οργάνωσης Αθήνας

Πέμπτη 25/12 22.30

Λαϊκό γλέντι

31/12

Λαϊκό γλέντι Παραμονής Πρωτοχρονιάς με το Χρήστο Μαρκέτη

Ο Αρκάς μελαγχολεί, αναρωτιέται και “παίζει” με το αιώνιο μυστήριο του θανάτου σε μια παράσταση πρωτότυπη και γεμάτη απ’ το δαιμόνιο χιούμορ του. Το λεπτό έντερο, το παχύ έντερο, το νεφρό “φιλοσοφούν” κωμικά για το νόημα της ζωής, αλληλοβοηθιούνται αλλά και μαλώνουν μπροστά στον κοινό κίνδυνο του θανάτου. Συνωμοσίες, ίντριγκες και σατανικά σχέδια εκδίκησης ανάμεσα στα όργανα ενός ετοιμοθάνατου σώματος με αλκοολικό εγκέφαλο (!) δίνουν και παίρνουν σ’ ένα ξεκαρδιστικό αγώνα επιβίωσης! Το γνωστό και τόσο αγαπητό χιούμορ του Αρκά για πρώτη φορά στο θέατρο, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (Αντισθένους 7 και Θαρύτου, Φιξ). (Εισιτήριο 20 ευρώ, φοιτητικό 15).

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

κινηματογράφος Συνεχίζεται μέχρι το τέλος του μήνα το πλούσιο και ξεχωριστό πρόγραμμα της “New Star” στον κινηματογράφο “Αφαία” στην Καλλιθέα. Κάθε εβδομάδα από Πέμπτη ως Κυριακή διεξάγονται φεστιβάλ ταινιών σε ειδικά αφιερώματα (ανά θέμα, σκηνοθέτη, ή χώρα). Καθημερινά προβάλλονται τέσσερις ως έξι ταινίες πολλές από τις οποίες σε πρώτη πανελλήνια προβολή, ενώ το ημερήσιο εισιτήριο ανέρχεται στα 7 ευρώ. Από τις τελευταίες ενότητες λοιπόν του προγράμματος στην “Αφαία” ξεχωρίζουν το φεστιβάλ αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό (11-14 Δεκέμβρη), το φεστιβάλ ταινιών για τους μετανάστες (18-21 Δεκέμβρη), καθώς και το εκτενές αφιέρωμα στα πενηντάχρονα της Κουβανικής Επανάστασης (25-28 Δεκέμβρη). Τα παραπάνω προγράμματα περιλαμβάνουν τόσο κλασσικές δημιουργίες όπως το “Η δικιά μου Γιάφα” του Ροβήρου Μανθούλη, το “America America” του Ελία Καζάν, και το “Αδερφέ μου Φιντέλ” του Σαντιάγκο Αλβαρέζ όσο και νεώτερες ταινίες όπως το “Το αλάτι αυτής της θάλασσας” της Αννα Μαρία Χασίρ, το “Κάτω από το ίδιο φεγγάρι” της Πατρίτσια Ρίγκεν και το “Στιγμές με το Φιντέλ” της Ρεμπέκα Τσάβες.

ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ Αφιέρωμα στη Μελαμπιανή παρέα και στο Γιώργη Τρουλλινό

Μια εξαιρετική δουλιά πάνω στην κρητική μουσική και συγκεκριμένα στο τραγούδι από τις Μέλαμπες, μια περιοχή της Κρήτης με ξεχωριστή μουσική παράδοση, έφτασε στα χέρια μας από τις μουσικές εκδόσεις “ΣΕΙΣΤΡΟΝ”. Το μελαμπιανό παραδοσιακό τραγούδι είναι από τα πιο όμορφα της Κρήτης. Πατώντας πάνω στην κρητική παράδοση, προχωρά παραπέρα εντάσσοντας στοιχεία που δεν συναντάς εύκολα σε άλλες περιοχές του νησιού, όπως για παράδειγμα την αλληλοδιαδοχή στις μαντινάδες, μια λυρικότητα και ένα έντονο δραματικό στοιχείο στη μελωδία, καθώς και τη ζωντανή συμμετοχή της παρέας με την αλληλοδιαδοχή ανάμεσα στον τραγουδιστή και το κοινό. Η έκδοση αυτή είναι στην ουσία ένα αφιέρωμα στο Γιώργη Τρουλλινό, έναν από τους σπουδαιότερους λαϊκούς τραγουδιστές της Κρήτης.

Κομμουνιστής, μέλος του ΕΑΜ στην Εθνική Αντίσταση, μαχητής του ΔΣΕ, δολοφονήθηκε στην προσπάθειά του να βοηθήσει τον Καπετάν Ποδιά -έναν από τους αρχηγούς του Δημοκρατικού Στρατού Κρήτης- να διαφύγει από τους διώκτες του. Ετσι χάθηκε ένας ηρωικός αγωνιστής αλλά κι ένας σπουδαίος λαϊκός μουσικός και τραγουδιστής. Ο δίσκος περιέχει σπάνιο υλικό από ηχογραφήσεις που έκανε ο Γιώργης Τρουλλινός στο Ηράκλειο μαζί με το Θανάση Σκορδαλό, τον Κώστα Φωτάκη (λυράρη),το Βαγγέλη Πετράκη (λαούτο) και την παρέα τους. Με πολύ μεγάλη προσπάθεια έγινε δυνατή η διάσωση και η αξιοποίηση αυτού του σπάνιου υλικού, προκειμένου να περάσει στους νεότερους και να έρθουν έτσι σε επαφή με τη Μελαμπιανή παράδοση. Για να γνωρίσουν μέσα από αυτήν την τεράστια αξία της λαϊκής τέχνης, το ακούραστο εργαστήρι της λαϊκής ψυχής, ενάντια στα ευτελή εμπορεύματα της σύγχρονης καλλιτεχνικής παραγωγής των πολυεθνικών που μας κατακλύζουν. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το ότι, ακόμη και τώρα, στην εποχή της ολοκληρωτικής κυριαρχίας των μεγάλων μονοπωλίων της μουσικής βιομηχανίας και της πολιτιστικής κατρακύλας που βιώνουμε καθημερινά γύρω μας, υπάρχουν τέτοιες προσπάθειες που προέρχονται κυριολεκτικά από “παρέες” ανθρώπων που έχουν κρατήσει το μεράκι και την πραγματική αγάπη για την Τέχνη. Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, αξίζουν την ολόπλευρη στήριξή μας, για να συνεχίσουν.

Ε ν α τρ α γ ο ύ δ ι

προτάσεις ϐ 51

.. .μ ια ισ τ ο ρ ία

ο 1970 ήταν μια ταραγμένη χρονιά για τις ΗΠΑ. Σε όλη τη χώρα ένα πρωτοφανές σε μαζικότητα και μαχητικότητα κίνημα ειρήνης είχε ξεδιπλωθεί, απαιτώντας τον άμεσο τερματισμό της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στο Βιετνάμ. Εκείνη τη χρονιά οι Βlack Sabbath, θα κυκλοφορήσουν το θρυλικό τους άλμπουμ “Paranoid”. Το πρώτο τραγούδι του δίσκου έκανε πάταγο. Ο τίτλος του: “War pigs” (“Tα γουρούνια του πολέμου”)

“War Pigs” – Black Sabbath Generals gathered in their masses Just like witches at black masses Evil minds that plot destruction Sorcerers of death’s construction In the fields the bodies burning As the war machine keeps turning Death and hatred to mankind Poisoning their brainwashed minds

Στρατηγοί μαζεμένοι στις συγκεντρώσεις τους Ακριβώς όπως οι μάγισσες στις συνάξεις τους Αρρωστα μυαλά που σχεδιάζουν την καταστροφή Μάγοι της κατασκευής θανάτων Στα πεδία των μαχών καίγονται τα πτώματα Ετσι όπως η πολεμική μηχανή συνεχίζει Θάνατος και έχθρα στην ανθρωπότητα Δηλητηριάζοντας τα χειραγωγημένα μυαλά τους

Ο αρχικός τίτλος του τραγουδιού ήταν “Walpurgis”, σε στίχους του Ozzy Osbourne και η θεματολογία του είχε σχέση με τη μαγεία, πήρε όμως την τελική μορφή του κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων επηρεασμένο από τη φρίκη του πολέμου. Μάλιστα, και το ίδιο το άλμπουμ προοριζόταν να ονομαστεί “War Pigs”, αλλά η εταιρία το ονόμασε “Paranoid” φοβούμενη τις αντιδράσεις της φιλοπόλεμης μερίδας. Politicians hide themselves away Οι πολιτικοί κρύβονται μακριά They only started the war Αρχισαν μόνο τον πόλεμο Why should they go out to fight? Γιατί να βγουν να πολεμήσουν They leave that role to the poor Αφήνουν αυτό τον ρόλο στους φτωχούς Τime will tell them they are powered minds Ο χρόνος θα δείξει πόσο υπερφίαλοι είναι Making war just for fun Κάνοντας πόλεμο για διασκέδαση Treating people just like pawns in chess Μεταχειρίζονται τους ανθρώπους σαν πιόνια Wait till their judgement day comes Περιμένετε να έρθει η Μέρα της Κρίσης τους Τραγούδια όπως αυτό μας κάνουν να θυμόμαστε πάντα τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού. Τώρα με τις αμερικάνικες εκλογές και το μύθο του Ομπάμα να μας τριβελίζει το μυαλό καθημερινά, έχει τεράστια σημασία να μην έχουμε αυταπάτες για το αν θα αλλάξει κάτι…

Now in darkness, world stops turning As the war machine keeps burning No more war pigs of the power!

Τώρα στο σκοτάδι, ο κόσμος σταματά Καθώς η πολεμική μηχανή συνεχίζει να καίει Οχι άλλα γουρούνια του πολέμου στην εξουσία! Φίλιππος Παχνιστής

ς ικές σα Για τις δ σεις, ή ρ αρατη π , ις ε ψ ε σκέ . στείλτ εις κλπ is.gr it ig d προτάσ o ail@ m ο τ σ e - mail

52 ϐ διεθνή

ευρωπαϊκων Κ

7η συναντηση ν Νεολαιων (ΚΝ )

ομμουνιστικω

«Ας παλέψουμε για την κοινωνική αλλαγή στην Ευρώπη για το σοσιαλισμό»

την 7η Συνάντηση των Ευρωπαικών ΚΝ, που έγινε 1-2 Νοέμβρη στη Βαρκελώνη, οι κομμουνιστικές νεολαίες της Ευρώπης έκαναν ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Η συνάντηση κατέληξε σε μια κοινή διακήρυξη που απευθύνεται σε όλους τους νέους της Ευρώπης, καλώντας τους να υπερψηφίσουν τα ψηφοδέλτια των ΚΚ σε κάθε χώρα. Παράλληλα, οι ΚΝ για πρώτη φορά αποφάσισαν κοινές πανευρωπαϊκές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις που θα πραγματοποιήσουν το επόμενο διάστημα είτε αυτοτελώς ως ΚΝ της Ευρώπης, είτε μέσα από το διεθνές αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και την ΠΟΔΝ.

Με σύνθημα «Ας παλέψουμε για την κοινωνική αλλαγή στην Ευρώπη για το σοσιαλισμό» οι Ευρωπαΐκές ΚΝ στην κοινή τους ανακοίνωση δηλώνουν: «Οι εξελίξεις που συμβαίνουν τα τελευταία

«Οι εξελίξεις που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια αποτελούν επιβεβαίωση του ιμπεριαλιστικού και αντιδημοκρατικού χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης» χρόνια αποτελούν επιβεβαίωση του ιμπεριαλιστικού και αντιδημοκρατικού χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αυτή της Λισαβόνας, ο λεγόμενος εκσυγχρονισμός της εργατικής νομοθεσίας, η οδηγία Μπολκενστάιν, η επέκταση του εργάσιμου χρόνου στις 65 ώρες, είναι μερικά από τα παραδείγματα που δικαιολογούν την πεποίθησή μας ότι οι πολιτικές της ΕΕ στοχεύουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αποτελούν μια προσπάθεια η οποία δεν παίρνει υπ’ όψιν της τα συμφέροντα των εργατών και της νεολαίας που αναγκάζονται να είναι είτε άνεργοι ή να δουλεύουν μέσα στην ανασφάλεια χωρίς δικαιώματα και συγκεκριμένο ωράριο χωρίς συλλογικές συμβάσεις και κοινωνική ασφάλιση. Οι μαθητές υποχρεώνονται να πληρώνουν για τη βασική εκπαίδευση ή να ευχαριστούν χορηγούς για να τους μάθουν μόνο ότι εξυπηρετεί

τα συμφέροντά τους (ανταγωνισμός, επιχειρηματικότητα κ.λ.π.). Τους μαθαίνουν το μάθημα ότι ο κόσμος δεν αλλάζει. Η Διαδικασία της Μπολόνια στοχεύει επίσης στο να παράγονται απόφοιτοι–νέοι εργάτες, φτηνοί, ευέλικτοι και συμβιβασμένοι με ακριβοπληρωμένα αλλά δίχως αξία πτυχία. Το γεγονός ότι οι χώρες της ΕΕ πραγματοποιούν αντικομμουνιστικές επιθέσεις και πολιτικές που εξισώνουν τον κομμουνισμό με ολοκληρωτικά και φασιστικά καθεστώτα αποτελεί μια επίθεση που στοχεύει τους κομμουνιστές, γιατί αυτοί είναι η δύναμη της αντίστασης και της πραγματικής διεξόδου.

Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο Αυτές οι επιθέσεις στην εργατική τάξη πραγματοποιούνται στο πλαίσιο μιας σημαντικής κρίσης του καπιταλισμού. Η κρίση είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής υπερπαραγωγής και δεν είναι μόνο χρηματοπιστωτική αλλά είναι κρίση στην πραγματική οικονομία. Ολος ο πλούτος που παράγεται, όλες οι αυξανόμενες δυνατότητες ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας προς όφελος της εργατικής τάξης, συγκεντρώνονται ως κέρδη στα χέρια της ολιγαρχίας. Η κρίση φέρνει στην επιφάνεια για άλλη μια φορά την επίδραση του καπιταλισμού, αποκαλύπτει την εκμεταλλευτική του φύση και αναιρεί όλη τη φιλολογία η οποία είχε αναπτυχθεί από τη δεκαετία του ’90 και προέβλεπε ότι δήθεν ο καπιταλισμός θα άνοιγε το δρόμο για την ευημερία και την πρόοδο όλων. Αποδεικνύεται ότι ούτε η νεοφιλελεύθερη, ούτε η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του καπιταλισμού δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα των λαών. Η κρίση επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά την ορθότητα της ανάλυσης του Μαρξ αλλά και του Λένιν για

τον ιμπεριαλισμό. Η κρίση δεν σημαίνει ότι ο καπιταλισμός ως κοινωνικό σύστημα πνέει τα λοίσθια, αλλά αντίθετα ότι χρειάζεται η επαγρύπνηση των εργατών και των κομμουνιστών γιατί με αυτήν την κρίση η επίθεση στα δικαιώματα των εργατών θα ενταθεί. Σε όλη την Ευρώπη το μήνυμα πρέπει να είναι καθαρό: για την κρίση οι μόνοι που πρέπει να πληρώσουν είναι οι καπιταλιστές. Εχουν συγκεντρώσει τεράστια κέρδη όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα κάνουμε καμιά θυσία για τα κέρδη τους. Δεν θα μειώσουμε τα αιτήματά μας και τους αγώνες μας κι έχουμε πολλούς λόγους γι’ αυτό. Οι επιπτώσεις της κρίσης εκτός από οικονομικές θα είναι επίσης και στρατιωτικές. Οι ιμπεριαλιστές θα γίνουν πιο επιθετικοί και ανελέητοι. Οι τελευταίοι ενδοϊμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί εκφράζονται με πολέμους, αποσχίσεις, κατοχή, βάσεις, αντιπυραυλικές ασπίδες κι άλλες μορφές ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε όλο τον κόσμο. Αυτά είναι απλά μερικά παραδείγματα που αντανακλούν τις αλυσιδωτές αντιδράσεις με οδυνηρές επιπτώσεις για τους λαούς. Από τη στιγμή που ο ιμπεριαλισμός εκφράζεται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τη Ρωσία σε διάφορα επίπεδα, ο ρόλος των κομμουνιστών είναι ο συνεχής αγώνας που αναδεικνύει την ανάγκη για το σοσιαλισμό. Η εργατική τάξη μαζί με τους κομμουνιστές θα ‘ναι στην πρώτη γραμμή της πάλης για το σοσιαλισμό, όπου οι λαοί θα απολαύσουν τη συγκεντρωμένη παραγωγή τους, η ανάπτυξη θα βασίζεται στην ισότητα κυρίαρχων κρατών και οι λαοί θα είναι οι κύριοι του μέλλοντός τους χωρίς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Το κοινωνικοοικονομικό σύστημα του σοσιαλισμού προβλέπει και διασφαλίζει όλες τις ανάγκες μας, σε ένα κόσμο που δεν θα

πρέπει να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας και κανείς δε θα περισσεύει.

Με τα ΚΚ στις ευρωεκλογές Εμπνεόμαστε από το “όχι’ του Ιρλανδικού λαού και της νεολαίας. Το ιρλανδικό μήνυμα παράλληλα με το Γαλλικό και Ολλανδικό αποδεικνύει ότι οι λαοί δεν εμπιστεύονται την ΕΕ και δεν εγκρίνουν τις πολιτικές της. Καλούμε όλους τους νέους να στηρίξουν και να ενισχύσουν στις επερχόμενες ευρωεκλογές τα ψηφοδέλτια των κομμουνιστών και των συμμάχων τους, καταδικάζοντας την ΕΕ και τις πολιτικές της. Καλούμε επίσης όλη τη νεολαία να καταδικάσει τα 60 χρόνια ιμπεριαλιστικών πολέμων κι επεμβάσεων του ΝΑΤΟ. Ο μόνος δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας είναι αυτός των δικαιωμάτων και των αιτημάτων μας.

«Είμαστε αισιόδοξοι ότι ο τροχός της ιστορίας θα γυρίσει και πάλι φέρνοντας τη σοσιαλιστική κοινωνία» Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός Είμαστε πολύ πιο έμπειροι μέσα από την πρώτη προσπάθεια σοσιαλιστικής οικοδόμησης στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που απέδειξε ότι παρά τις αδυναμίες της είναι ασύγκριτα και κατά πολύ ανώτερη από τον καπιταλισμό. Είμαστε αισιόδοξοι ότι ο τροχός της ιστορίας θα γυρίσει και πάλι, φέρνοντας τη σοσιαλιστική κοινωνία. Το μέλλον μπορεί να είναι το μέλλον των αναγκών μας, το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός.»

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

διεθνή ϐ 53

ΠΟΔΝ Αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονται Η 7η Συνάντηση Ευρωπαϊκών Κομμουνιστικών Νεολαιών απέστειλε μηνύματα αλληλεγγύης και αμέριστης στήριξης στους λαούς και τη νεολαία που αγωνίζονται αυτήν την περίοδο. Αλληλεγγύη στη Σοσιαλιστική Κούβα, στους λαούς της Παλαιστίνης, της Βενεζουέλας, της Κολομβίας, της Βολιβίας, της Κύπρου, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, του Καύκασου, των Βαλκανίων, της Κορέας, της Συρίας, της Δυτικής Σαχάρας. Οι ΚΝ της Ευρώπης εκφράζουν ακόμα τη βαθιά αλληλεγγύη τους στους 5 Κουβανούς ήρωες, στην ΚΝ Τσεχίας, στην ΚΝ Κολομβίας και στη διωκόμενη αγωνίστρια Ρεμέδιος Γκαρσία.

Κοινές πρωτοβουλίες Η συνάντηση των ΚΝ της Ευρώπης για πρώτη φορά φέτος κατέληξε σε μια σειρά κοινών πρωτοβουλιών: n Κοινή δράση στην εργαζόμενη νεολαία, ενάντια στην ευρωενωσιακή εφαρμογή του 65ωρου, της “ευελφάλειας” και των νέων ευρω-αντεργατικών μέτρων και οργάνωση κοινής ευρωπαϊκής συνάντησης γι’ αυτά τα ζητήματα. n Καμπάνια ενάντια στα 60χρονα του ΝΑΤΟ με δραστηριότητες στα πανεπιστήμια με τίτλο “Το ΝΑΤΟ έξω από τα πανεπιστήμια”. Οι δραστηριότητες θα καταγγέλλουν τις συμφωνίες ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και κρατικά Πανεπιστήμια για έρευνα που προωθεί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. n Δράση ενάντια στον αντικομμουνισμό, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για την ΚΕΝ Τσεχίας, ιδιαίτερα εν’ όψει της Τσέχικης Προεδρίας στην ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2009. n Πρωτοβουλίες αλληλεγγύης με την πάλη της νεολαίας και του λαού της Κολομβίας.

Οι οργανώσεις νεολαίας που συμμετείχαν Κομμουνιστική Νεολαία Βρετανίας Νεολαία Comac - Βέλγιο Εργατική Σοσιαλιστική Νεολαία Γερμανίας Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας Connolly Youth Movement - Ιρλανδία Κομμουνιστική Νεολαία Iσπανίας Κολεκτίβες νέων Κομμουνιστών Ισπανίας Κομμουνιστική Νεολαία Καταλονίας Νέοι Κομμουνιστές Καταλονίας Ενιαία Δημοκρατική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΔΟΝ) - Κύπρος Κομμουνιστική Νεολαία Πορτογαλίας Επαναστατική Κομμουνιστική Νεολαία Ρωσίας Νεολαία Τούρκικου Κομμουνιστικού Κόμματος Κομμουνιστική Ενωση Νεολαίας Τσεχίας Στη συνάντηση παραβρέθηκε και χαιρέτισε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ)

Αλληλεγγύη

στην αγωνιζόμενη Παλαιστίνη

ο “παρών” της αγωνιστικής αλληλεγγύης στον επί δεκαετίες αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης έδωσε για άλλη μια φορά η ΠΟΔΝ με την αποστολή αλληλεγγύης στις 18 - 22 Νοέμβρη. Στην αποστολή συμμετείχε και ο πρόεδρος της ΠΟΔΝ, Τιάγκο Βιέιρα, ενώ εκ μέρους της ΚΝΕ συμμετείχε ο σ. Γιάννης Γκιόκας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ και βουλευτής του ΚΚΕ. Η αποστολή αλληλεγγύης της ΠΟΔΝ παρά τις πολλαπλές δυσκολίες που αντιμετώπισε (π.χ. στον εκπρόσωπο της ΚΝ Γαλλίας δεν επιτράπηκε η είσοδος στο Ισραήλ) έφτασε στην πολύπαθη περιοχή και είχε συνάντηση με Παλαιστινιακές νεολαιίστικες οργανώσεις, την Ενωση Παλαιστινίων Φοιτητών και τους συλλόγους φοιτητών στα πανεπιστήμια της Μπεϊρζίτ και της Βηθλεέμ, τα οποία επισκέφτηκε. Ακόμα, η αποστολή παραβρέθηκε σε λαϊκές κινητοποιήσεις στην περιοχή. Μέσα από τις συναντήσεις της, η αποστολή της ΠΟΔΝ είχε την ευκαιρία να ενημερωθεί για τις εξελίξεις στο Παλαιστινιακό. Ιδιαίτερα αναδείχτηκε μέσα από συζητήσεις η συνεχιζόμενη επιθετικότητα του Ισραήλ με τις πλάτες των ΗΠΑ. Αναδείχτηκε επίσης η στάση της “διεθνούς κοινότητας” που επιμένοντας να ταυτίζει το θύτη με το θύμα μόνο ουδέτερη δεν είναι μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση, λειτουργώντας μονομερώς υπερ του Ισραήλ. Ιδιαίτερα από τις συζητήσεις αναδείχτηκε το θέμα των ισραηλινών εποικισμών αλλά και της επέκτασης του τείχους που χτίζει το Ισραήλ στην περιοχή. Οι εποικισμοί και το τείχος

πέρα από τον προφανή στόχο που έχουν να δημιουργήσουν τετελεσμένα υπέρ του Ισραήλ, στραγγαλίζουν καθημερινά τους παλαιστινιακούς πληθυσμούς. Το, μήκους 650 χιλιομέτρων, τσιμεντένιο τείχος στη Δυτική Οχθη χωρίζει τους ισραηλινούς οικισμούς από τους παλαιστινιακούς, έχοντας παραλύσει την οικονομία της χώρας, με τα τεράστια προβλήματα της μετακίνησης για τους κατοίκους και της περικύκλωσης των παλαιστινιακών εδαφών. Ενδεικτικό της ασφυκτικής κατάστασης που έχει δημιουργηθεί είναι το γεγονός ότι μέχρι και οι Παλαιστίνιοι μαθητές δυσκολεύονται καθημερινά να πάνε μέχρι το σχολείο τους, αφού αυτό εξαρτάται από τις διαθέσεις των ισραηλινών φυλακίων… Σχετικά με την αποστολή της ΠΟΔΝ στην Παλαιστίνη, ο σ. Γιάννης Γκιόκας που εκπροσώπησε την ΚΝΕ στην αποστολή δήλωσε: «Η αποστολή της ΠΟΔΝ στην Παλαιστίνη της δίνει τη δυνατότητα να ενημερωθεί καλύτερα για την κατάσταση στην περιοχή και να ενισχύσει τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και στήριξης στον παλαιστινιακό λαό και νεολαία. Δίνει επίσης στην ΠΟΔΝ τη δυνατότητα να μεταφέρει την πείρα από όλη αυτή τη δραστηριότητα στις οργανώσεις – μέλη της, έτσι ώστε η καθεμιά στη χώρα της, να οργανώσει την ενημέρωση και την κινητοποίηση της νεολαίας για την υπόθεση του παλαιστινιακού λαού.» Η.Μ.

Το τείχος που χτίζει το Ισραήλ στη Δυτική Οχθη, προσαρτά de facto το 50% των εδαφών της Δ. Οχθης και προκαλεί καθημερινά αμέτρητες δυσκολίες στους Παλαιστίνιους, καταδικάζοντάς τους στην ανεργία και τη φτώχεια

54 ϐ διεθνή

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΝΕ – ΕΔΟΝ

Δυο οργανώσεις

μια γροθιά

φιερωμένη στους δύο κορυφαίους ποιητές του ελληνικού και του κυπριακού λαού, τον Κώστα Βάρναλη και το Θεοδόση Πιερίδη ήταν η μεγάλη εκδήλωση που διοργάνωσαν από κοινού η ΚΝΕ και η Ενιαία Δημοκρατική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΔΟΝ) στις 28 Νοέμβρη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Η εκδήλωση τίμησε τα 40 χρόνια από την ίδρυση της ΚΝΕ και τα 65 χρόνια από την ίδρυση της Ανορθωτικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΑΟΝ), της οποίας συνέχεια αποτελεί η ΕΔΟΝ. Στην εκδήλωση χαιρέτησαν ο σ. Γιάννης Πρωτούλης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ και ο σ. Χρίστος

Κοινός αγώνας ΚΝΕ και ΕΔΟΝ Το αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα του Πάντειου γέμισε ασφυκτικά από νέους, μέλη και φίλους της ΚΝΕ και της ΕΔΟΝ. Στην είσοδο δέσποζαν οι αφίσες και οι σημαίες των δύο οργανώσεων. Παράλληλα, η έκθεση αφιερωμάτων που είχε στηθεί, ταξίδευε τους επισκέπτες στη μακρόχρονη πορεία αγώνων των Ελλήνων και Κυπρίων εργαζομένων. Την εκδήλωση άνοιξε ένα σύντομο βίντεο από την ιστορική πορεία της ΚΝΕ και της ΕΔΟΝ. Οι εικόνες από κοινές κινητοποιήσεις και πορείες του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, από αντικατοχικές διαδηλώσεις στην Κύπρο που πλημμύρισαν την αίθουσα ανέδειξαν τους αγώνες των δύο οργανώσεων σε Ελλάδα, Κύπρο και στο διεθνές αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.

«Σταθερά στο πλευρό της Κύπρου» Αυτούς τους κοινούς στόχους και αγώνες της ΚΝΕ και της ΕΔΟΝ υπογράμμισε και στο χαιρετισμό του ο σ. Γιάννης Πρωτούλης. «Σήμερα θέλουμε να σας δώσουμε μια υπόσχεση του ΚΣ της ΚΝΕ, όλων των ΚΝιτών και ΚΝιτισσών: ότι θα δυναμώσουμε πολύ περισσότερο τον κοινό μας αγώνα για δίκαιη λύση του Κυπριακού, ιδιαίτερα αυτήν την κρίσιμη περίοδο. Για μια Κύπρο χωρίς κατοχή, ανεξάρτητη, αποστρατιωτικοποιημένη, διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία», τόνισε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ και συμπλήρωσε πως «τώρα είναι που χρειάζεται η πιο δυνατή αλληλεγγύη, γιατί τώρα η υπόθεση του Κυπριακού βρίσκεται σε καλά χέρια!». Επιπλέον, ο σ. Γ. Πρωτούλης αναφέρθηκε στην επικαιρότητα και την ανάγκη της πάλης για το σοσιαλισμό. «Το φάντασμα των εκατομμυρίων νεκρών προλετάριων, το φάντασμα του κομμουνισμού δεν έπαψε ποτέ να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη και τον κόσμο.[...] Ο σοσιαλισμός είναι η τελική λύση και στις κρίσεις του ιμπεριαλισμού, τους πολέμους, την κατοχή, τα βάσανα των λαών και των εθνών», τόνισε, ενώ σημείωσε: «Ξέρουμε πως δεν είμαστε μόνοι μας. Οι

θυσίες των κομμουνιστών σε Ελλάδα και Κύπρο δεν πήγαν χαμένες. Ο σπόρος που έσπειραν είναι εδώ».

“Εκδήλωση–πράξη αντίστασης” Από τη μεριά του, ο σ. Χρίστος Χριστοφίδης στο χαιρετισμό του εκ μέρους του ΚΣ της ΕΔΟΝ χαρακτήρισε την εκδήλωση στο Πάντειο ως μια πράξη αντίστασης σε μια εποχή, όπου η εμπορευματοποίηση των πάντων έχει ισοπεδώσει την πολιτιστική δημιουργία. Ο Γραμματέας του ΚΣ της ΕΔΟΝ ευχαρίστησε τον ελληνικό λαό για τη συμπαράστασή του στον αγώνα του λαού της Κύπρου, ενώ υπογράμμισε πως: «Ιδιαίτερα μας συγκινεί η συνεχής στήριξη και αλληλεγγύη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, της αδελφής μας Οργάνωσης στην Ελλάδα. Με συντροφιά τους αθάνατους στίχους του Κώστα Βάρναλη και του Θεοδόση Πιερίδη, συντροφιά με τη δύναμη της γνήσιας πολιτιστικής δημιουργίας, συνεχίζουμε τον αγώνα για ελευθερία, για δημοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη και σοσιαλισμό».

Πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα Ο ενθουσιασμός και τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα που έσεισαν την αίθουσα κατά τη διάρκεια των χαιρετιστήριων ομιλιών έδωσαν αμέσως μετά, τη θέση τους στο έργο των δύο μεγάλων ποιητών, του Κώστα Βάρναλη και του Θεοδόση Πιερίδη. Η ζωή και το έργο των δύο ποιητών, άρρηκτα δεμένα με το λαϊκό-εργατικό κίνημα, τους σκοπούς και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης ζωντάνεψε μέσα από το αξιόλογο καλλιτεχνικό πρόγραμμα της εκδήλωσης. Το ταξίδι στη διαδρομή της ζωής των Κώστα Βάρναλη και Θεοδόση Πιερίδη έντυσαν απαγγελίες από το έργο των δύο ποιητών. Το αμφιθέατρο πλημμύρισε από συγκίνηση στο άκουσμα των στίχων από τον “Οχτώβρη”, “Το φως που καίει” και το “Τραγούδι του Λαού”, του Βάρναλη και την “Κυπριακή Συμφωνία”, την “Πρωτομαγιά” και το “Τι λένε οι στρατιώτες μεταξύ τους” του Θεοδόση Πιε-

Χριστοφίδης, Γραμματέας του ΚΣ της ΕΔΟΝ. Ακόμα, στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο σ. Μπάμπης Χαραλάμπους, Κύπριος βουλευτής του ΚΚΕ, ο σ. Γιάννης Γκιόκας, βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος του γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, καθώς και ο σ. Ανδρέας Νικολάου μέλος της Γραμματείας του παραρτήματος του ΑΚΕΛ στην Ελλάδα. Η μαζική και γεμάτη παλμό εκδήλωση υπογράμμισε για άλλη μια φορά τις αδελφικές σχέσεις και την ενότητα των δύο οργανώσεων νεολαίας, τους κοινούς τους στόχους και αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για το σοσιαλισμό.

ρίδη. Από κοντά και οι μελωδίες του Μιχάλη Χριστοδουλίδη, του Μάριου Τόκα, του Μίκη Θεοδωράκη και του Λουκά Θάνου δεμένα με τους στίχους των μεγάλων ποιητών. Στο τέλος της εκδήλωσης οι νέοι και οι νέες που παραβρέθηκαν έδωσαν υπόσχεση συνέχισης του κοινού τους αγώνα, βροντοφωνάζοντας το σύνθημα “το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός”.

Το κατάμεστο αμφιθέατρο σείστηκε από τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα των νέων που είχαν συγκεντρωθεί

«Λογαριάσατε λάθος με το νου σας εμπόροι δε μετριέται πατρίδα λευτεριά με τον πήχη κι αν μικρός είναι ο τόπος και το θέλει και μπορεί τον ασήκωτο βράχο να τον φάει με το νύχι. Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει χίλια χρόνια αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι» (από το «Λογαριάσατε Λάθος»), του Θεοδόση Πιερίδη

Οδηγητής ϐ Δεκέμβρης 2008

διεθνή ϐ 55

ΕκλογΕς στις ΗΠΑ

Δεν “αλλάζει” ο Μανωλιός εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ και μάλιστα με το σύνθημα της “αλλαγής” (κάτι μας θυμίζει…) πυροδότησε κύματα ενθουσιασμού και συγκίνησης σ’ όλο τα φάσμα του αστικού πολιτικού κόσμου και στους απανταχού οπορτουνιστές. Και πώς να μη χαίρονται, άλλωστε, αφού στο πρόσωπο του “μεσσία” Ομπάμα ο ιμπεριαλισμός βρήκε την εγγύηση πως τα πράγματα μετά τον Μπους θα παραμείνουν τα ίδια…

“Ελπίδα” για το σύστημά τους Στη χώρα μας, δεν ήταν λίγα τα “βαρελότα” που έσκασαν λογής – λογής “προοδευτικοί και δημοκράτες”, αγκαλιά με τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ. Η ΝΔ βλέπει πως η εκλογή του Ομπάμα «θα αλλάξει την προδιάθεση των πολιτών απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες», ενώ στο πρόσωπό του βλέπει ένα δυνατό στήριγμα του συστήματος κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Από τη μεριά του, το ΠΑΣΟΚ στο πρόσωπο του Μπάρακ Ομπάμα και στο «αδελφό» του «Δημοκρατικό Κόμμα» βλέπει να παίρνουν σάρκα και οστά οι «ιδέες της σοσιαλδημοκρατίας»! Από κοντά κι ο οπορτουνιστής παρατρεχάμενός των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βλέπει (για άλλη μια φορά μετά την εκλογή Κλίντον) στην εκλογή Ομπάμα «μια νέα ελπίδα» να γεννιέται μετά την εκλογή του «πρώτου Αφροαμερικάνου προέδρου» στην ιστορία των ΗΠΑ. Παρόμοια, βέβαια, λέγανε στην Ελλάδα και τα τρία κόμματα το 1992 όταν πανηγυρικά εξελέγη ο (επίσης “Δημοκρατικός”) Μπιλ Κλίντον.

της οικονομικής κρίσης, κι έτσι δεν προκαλεί έκπληξη ότι το επιτελείο που επέλεξε να τον πλαισιώσει αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από τους παλιούς “αρχιτέκτονες” της πολιτικής Κλίντον, ενώ από κοινού με τους κατά τ’ άλλα αντιπάλους του επεξεργάστηκε θέσεις για διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Οσο για την εικόνα του “φιλειρηνιστή”, την οποία διαρκώς προβάλλουν τα διεθνή ΜΜΕ… είναι πραγματικά να γελάει κανείς. Η περιβόητη “αντίθεσή” του στην ιμπεριαλιστική κατοχή του Ιράκ, η οποία τόσο διαφημίστηκε, εξαντλείται στην απλή μείωση των αμερικάνικων στρατευμάτων στην περιοχή, μόνο και μόνο για να μεταφερθούν στο… Αφγανιστάν (!), χώρα στην οποία η συνεχιζόμενη ιμπεριαλιστική κατοχή γίνεται πλέον (επίσημα και δια στόματος Ομπάμα) η πρώτη προτεραιότητα της καινούριας κυβέρνησης. Εξάλλου, για ποια κυβέρνηση μιλάμε, όταν ακόμα κι ο Υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης Μπους παραμένει στη θέση του, διορισμένος από τον ίδιο τον Ομπάμα.

Το χρίσμα και το χρήμα Οταν το ίδιο πλασάρεται… “διαφορετικό” Το παραμύθι είχε απ’ όλα: λίγο από “αλλαγή”, λίγο από το “αμερικάνικο όνειρό του “νέου κι αυτοδημιούργητου”, λίγο από ευαισθησία που μετά από αιώνες καταπίεσης εκλέγεται πρόεδρος στις ΗΠΑ ένας αφροαμερικάνος και τώρα ξαφνικά έπιασε την αμερικάνικη ελίτ ο πόνος για τα προβλήματα των αφροαμερικανών. Βέβαια, ο Μπάρακ Ομπάμα δεν είναι περισσότερο αφροαμερικάνος από τον Κόλιν Πάουελ ή την Κοντολίζα Ράις, τα “γεράκια” της αμερικάνικης διπλωματίας, ούτε βέβαια η “αλλαγή” που υποσχόταν είναι μεγαλύτερη από αυτή που υποσχέθηκε το 1992 ο χασάπης της Γιουγκοσλαβίας, Μπιλ Κλίντον.

Ιμπεριαλισμός, με άλλα ονόματα Ο νέος αμερικάνος πρόεδρος εκλέχτηκε με τη σημαία της “αλλαγής”, με το προφίλ του μεταρρυθμιστή και του “ειρηνιστή”, αυτό βέβαια, μόνο στο… περιτύλιγμα, αφού ανεξάρτητα από το πιο από τα δύο μεγάλα αμερικάνικα κόμματα κυβερνά, ελάχιστα αλλάζει η πολιτική των ΗΠΑ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Το ίδιο το πρόγραμμα με το οποίο εξελέγη ο Ομπάμα μόνο “φιλολαϊκότερο” δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ο νέος Αμερικάνος πρόεδρος υποσχέθηκε με κάθε μέσο να στηρίξει το σύστημα στον καιρό

Και πως είναι δυνατόν να αλλάξει η πολιτική των ΗΠΑ ή του “Δημοκρατικού Κόμματος”, όταν ακόμα και η κούρσα για την προεδρία περνά, όπως συνηθίζεται στις ΗΠΑ, μέσα από τα επιτελεία της αμερικάνικης αστικής τάξης; Ανάμεσα στους μεγάλους χορηγούς της προεδρικής καμπάνιας του Ομπάμα (που ήταν από τις ακριβότερες στην αμερικάνικη πολιτική ιστορία) φιγουράρουν τα πιο ισχυρά οικονομικά “καρτέλ” της Αμερικής, όπως οι (εκ των “πρωταγωνιστών” της κρίσης) Goldman Sachs, Lehman Brothers, JP Morgan. Μάλιστα, όπως συνηθίζεται στις ΗΠΑ, πολλοί από τους μεγάλους χρηματοδότες του Μπάρακ Ομπάμα, χρηματοδοτούσαν παράλληλα και τον ανθυποψήφιό του, το “ρεπουμπλικάνο” ΜακΚέιν, με μόνη διαφορά τα ποσά που “επενδύουν” σε κάθε υποψήφιο.

Κρίση και σωτήρες Στις μέρες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, πολλοί είναι αυτοί που αναζητούν το “σωτήρα” τους. H αστική τάξη των ΗΠΑ σίγουρα βρήκε το δικό της, αφού με τη σημαία της “αλλαγής”, του “διαφορετικού” και του “ειρηνιστή” εκλέχτηκε τελικά άλλος ένας Aμερικάνος πρόεδρος που με ευλάβεια θα υπηρετήσει τα συμφέροντά της. Η.Μ.

nn «Προσδοκούμε όλοι σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών, σε μια καλή συνεργα Ευρωπασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, μια αποδοτική συνεργασία με όλη την ϊκή Ενωση και βεβαίως ως ελληνική κυβέρνηση» Ντόρα Μπαγονιάννη I “Αλλαγή” ο Ομπάμα, “αλλαγή” και η Ντόρα! nn «Αν εκλεγεί ο Μπάρακ Ομπάμα, όπως και σε όλο τον κόσμο θα αλλάξει την προδιάθεση των πολιτών απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει σήμερα ένα έντονα αντιαμερικανικό κλίμα, που είναι ακόμη πιο έντονο στην Ελλάδα. Και όταν έχεις έναν τόσο δημοφιλή Πρόεδρο, η δημοφιλία του οποίου ανάμεσα στους Ελληνες αγγίζει το 80%, αλλάζει σίγουρα και η προδιάθεση της κοινής γνώμης συνολικά απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες». Νίκος Καραχάλιος – Γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού ΝΔ I Λίφτινγκ στον ιμπεριαλισμό, μπας και τον “αγαπήσουν” οι λαοί…! nn «Ως εκφραστές του προοδευτικού πολιτικού κόσμου, είμαστε στο πλευρό του Μπάρακ Ομπάμα και του Δημοκρατικού Κόμματος στη μάχη για την Προεδρεία των ΗΠΑ, και έχουμε πολλά σχέδια για ακόμη στενότερη συνεργασία.» Γ. Παπανδρέου (2/11/2008) I Προφανώς συνεργασία ανάλογη με αυτή των…προοδευτικών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας επί διακυβέρνησης Κλίντον…! nn «Είναι θετικό ότι ένας Αφροαμερικάνος γίνεται Πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι θετικό ότι υπάρχει ελπίδα και στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο.» Αλέκος Αλαβάνος (5/11/2008) I Ειδικότης μας οι αυταπάτες...