odigitis_flebaris_2009 by giannis kle

Ο “Οδηγητής” κυκλοφορεί ξανά το

Σάββατο 7 Μάρτη

Οικονομική εξόρμηση Δεκέμβρης ‘08 – Γενάρης ‘09 Το “καλύψαμε” και συνεχίζουμε! Θέσαμε ένα δύσκολο και μεγάλο στόχο: να συγκεντρώσουμε τα χρήματα που απαιτούνται για τη στέγαση του αρχείου του Κόμματός μας. Ο στόχος αυτής της οικονομικής εξόρμησης ενίσχυσε το πείσμα και την αποφασιστικότητα χιλιάδων μελών και φίλων της ΚΝΕ σε ολόκληρη τη χώρα, να τα καταφέρουν, να ανταποκριθούν, να υπερνικήσουν υπαρκτές αντικειμενικές δυσκολίες. Μπορούμε να αισθανόμαστε περήφανοι και χαρούμενοι που ανταποκριθήκαμε σε αυτό το καθήκον. Αρκετές μέρες πριν την ολοκλήρωση της εξόρμησης, η ΚΝΕ υπερκάλυψε το πανελλαδικό της πλάνο κατά 100,80%. Η υπερκάλυψη αυτή πρέπει να μας οπλίσει με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για το διάστημα που απομένει, με το κουπόνι στο χέρι να μην αφήσουμε κανένα εργάτη, κανένα νέο άνθρωπο που να μην ενισχύσει το Κόμμα μας. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, και το πιο μικρό ποσό έχει τεράστια αξία. Χωρίς δισταγμό απευθυνόμαστε παντού. Τιμάμε έτσι με τον καλύτερο τρόπο το Κόμμα μας, την 90χρονη ιστορία του, το 18ο Συνέδριό του.

Νέοι της υπαίθρου

18 Αμφιθέατρα 3 μήνας μπαίνει

Αφιέρωμα: 18 Συνέδριο ΚΚΕ ο

Πειραιάς

6 νέοι της υπαίθρου 8 αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης 12 νέοι εργαζόμενοι Απολύσεις και κρίση: Η κρίση θέλει…αντεπίθεση!

15 κατάρτιση 16 παιδεία Πρόγραμμα ΠΑΣΟΚ για την παιδεία Πράσινο φως στην πολιτική του κεφαλαίου

18 αμφιθέατρα Τι κίνημα χρειάζεται στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, Αρθρο του Βαγγέλη Μαρούπα, μέλους του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

20 μαθητές ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ: Μύθοι και αλήθειες

21 18ο Συνέδριο

Αττική

32 νέοι στρατευμένοι “Φημολογία” για μείωση της θητείας Σε όφελος του λαού ή των ιμπεριαλιστών;

Κεντρική Μακεδονία Κρήτη ΑΕΙ Αθήνας Αιγαίο

34 νέοι μετανάστες

Θεσσαλία

Αντιμεταναστευτική πολιτική ΕΕ

Ανατολική Μακεδονία – Θράκη Β/Δ Ελλάδα

36 νέες γυναίκες

ΑΕΙ Θεσσαλονίκης

Γυναικεία επιχειρηματικότητα Φύκια για μεταξωτές κορδέλες

Δυτική Μακεδονία

38 αθλητισμός Με αφορμή το Βοτανικό Τσιμέντο να γίνει!

Θεσσαλονίκη ΤΕΙ Θεσσαλονίκης Ανατολική - Στερεά Ελλάδα – Εύβοια ΟΒ “Ριζοσπάστη” ΤΟ Καλλιτεχνών

40 νέες τεχνολογίες Νέες τεχνολογίες και λαϊκό κίνημα

ΟΒ “902” Οργανώσεις Εξωτερικού

Σύνολο

42 πολιτισμός

ΠΟΣΟΣΤΟ

129,28 % 122,76% 121,47% 112,50% 112,49% 111,25% 109,46% 106,53% 92,62% 91,08% 88,08% 85,65% 83,67 % 80,21% 78,52% 64,28% 39,78% 116,60% 82,96% 81,61% 67,36% 100,80% (στοιχεία 3/2/2009)

Προοδευτικοί καλλιτέχνες Στην τέχνη του αγώνα...

Η βάση της εργατικής-λαϊκής αντεπίθεσης, άρθρο του Μάκη Μαΐλη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ Η επικαιρότητα και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού

44 προτάσεις

30 ΕΕ vs νεολαία

46 διεθνή

Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς

ΤΕΙ Λεκανοπεδίου Αθήνα

4 μήνας βγαίνει «Νύχτα και πρωί, ένα με τη γη, χωρίς ανάσα μια, φτάνει πια…»

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ Πελοπόννησος

Η ΚΝΕ στο “Συρμό”

Ευρωπαϊκές ΚΝ “Δεν υπάρχει διαρκής ειρήνη στον καπιταλισμό”

OΔΗΓΗΤΗΣ- Oργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕÈ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βεραντζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800 (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ), Εκτύπωση: Τυποεκδοτική Α.Ε, Λεύκης 134 - Κρυονέρι

Κοπή πίτας του “Οδηγητή” Σάββατο 14 Φλεβάρη στις 6μμ ο “Οδηγητής” κόβει την πίτα του στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους 2). Η Συντακτική Επιτροπή και το δυναμικό του Οδηγητή καλούν φίλους, συντρόφους, συνεργάτες και αναγνώστες να βρεθούμε από κοντά, να συζητήσουμε με κρασάκι και μεζέ (κάθε προσφορά ευπρόσδεκτη) για τον Οδηγητή… και όχι μόνο! Υ.Γ. Οι ερωτευμένοι ας μην ανησυχούν αφού ο Ξενοφώντας θα τους κρατήσει συντροφιά τραγουδώντας επιτυχίες του ερωτικού του ρεπερτορίου! Σας περιμένουμε όλους εκεί..

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

3 ϐ μήνας μπαίνει

Στην πρώτη γραμμή, για την αντεπίθεση!

εκαπέντε μέρες πραγματικού κινήματος ήταν αρκετές για να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων τα παλιά, σκουριασμένα ιδεολογήματα που πλασάρονται σαν νέα. 15 μέρες που οι μικρομεσαίοι αγρότες ήταν στο δρόμο, ήταν αρκετές για να τσαλακώσουν χιλιάδες σελίδες των αστικών και οπορτουνιστικών φυλλάδων κι όλα μαζί τα αφιερώματα των Τεγόπουλων και των Μπομπολαίων για τα “νέα κινήματα”. Δεν είναι και λίγο να βγαίνουν χιλιάδες αγρότες στο δρόμο, να βγαίνουν και νέοι αγρότες που έφαγαν στη μάπα τόσα χρόνια τα παραμύθια για την ΕΕ και βρίσκονται σήμερα φεσωμένοι ως το λαιμό στις τράπεζες. Δεν είναι και λίγο μέσα σ’ αυτόν τον αγώνα να βγαίνουν και συμπεράσματα για το ποια γραμμή χρειάζεται (και) στο αγροτικό κίνημα, γραμμή σύγκρουσης με την ΕΕ και τα μονοπώλια. Να ξεσκεπάζονται και να απαξιώνονται οι ξεπουλημένες ηγεσίες και οι “νέοι” αγροτοπατέρες που στηρίζουν, ξεδιάντροπα και προκλητικά, την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, που “το ’στριψαν” και πάλι την “κατάλληλη στιγμή”. Οσο να ‘ναι μια πίκρα οι αστοί την έχουν. Συμπάσχουν και οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, που λένε και στον κάμπο. Βλέπουν να πλησιάζει και η κρίση, προβλέπουν ότι θα ‘ναι βαθιά και μακρόχρονη κι ο καθένας σπεύδει να συμμαζέψει το δικό του μαγαζί: και δώσ’ του οι απολύσεις, και δώσ’ του τα περί ταξικής ειρήνης που «είναι αναγκαία αυτές τις ώρες» (μήπως χθες δεν μας λέγαν τα ίδια για την καπιταλιστική ανάπτυξη απ’ την οποία δήθεν όλοι θα ωφελούμασταν το ίδιο;) και δώσ’ του οι σεντονάρες για το πολιτικό σύστημα που από κάπου μπάζει και πρέπει να το θωρακίσουμε.

Παίρνουν τα μέτρα τους… …μην τυχόν και τους πάρει ο λαός κατόπι: ιδεολογική τρομοκρατία («έρχονται χιλιάδες απολύσεις», «3 χρόνια λιτότητα», «έρχεται καταιγίδα», και η Δευτέρα Παρουσία αν εκείνοι χάσουν κάτι απ’ τα κέρδη τους), εκλογολογία και καλπονοθευτικοί νόμοι (η δημοκρατία τους σε νέες δόξες, για το καλό μας πάντα), νέα δωράκια στους καπιταλιστές που τους βαφτίσαν «παραγωγική τάξη» (όσο να ‘ναι είναι πολύ παραγωγικό να ρουφάς τον ιδρώτα της μόνης παραγωγικής τάξης, της εργατικής). «Η πολιτεία των αφεντάδων, το δίκιο των αδικητάδων» σε όλο τους το μεγαλείο, που θα ’λεγε κι ο μπαρμπα-Κώστας ο Βάρναλης. Αν αυτό δεν είναι… εθνική στρατηγική της αστικής τάξης τότε τι είναι; Αλλά είπαμε: βολικό το παραμυθάκι της ακυβερνησίας, της ανικανότητας και της δήθεν έλλειψης στρατηγικής, για όλους τους επίδοξους διαχειριστές της αστικής εξουσίας. Το κουτόχορτο είναι απαραίτητο συνοδευτικό για όσους πλασάρουν σαν αλλαγή την πορεία από τη Σκύλα στη Χάρυβδη, από τους “νεοφιλελεύθερους” στους “σοσιαλδημοκράτες” και τούμπαλιν, από τα “κεντροδεξιά” στα “κεντροαριστερά” σενάρια. Κι άμα πάει να βγει και κανείς από το μαντρί της αστικής διαχείρισης και του ευρωμονόδρομου -καμιά ανησυχία: γι’ αυτό είναι οι φίλοι του συστήματος, οι λογής λογής οπορτουνιστές. Να φανταστείτε είναι τόσο ριζοσπαστικές οι προτάσεις τους και τόσο “εναλλακτικός” ο δρόμος που προτείνουν, που εκεί πχ στο υπουργείο παιδείας έχουν κάνει γύρω στις 10 δηλώσεις για το πόσο καλές και χρήσιμες (και ενσωματώσιμες προσθέτουν οι κακεντρεχείς) είναι οι προτάσεις τους για το εξεταστικό. Αφήστε που θέλει ο Ομπάμα να στείλει πακέτο κάτι “τρομοκράτες” από Γκουαντάναμο προς Ελλάδα μεριά και οι υπέρμαχοι της “αλλαγής” βγαίνουν και δηλώνουν ότι πρέπει να βάλουμε… όρους. Θέλει ο οπορτουνιστής να κρυφτεί και το σύστημα δεν τον αφήνει. Αλλά έτσι παιδιά δεν γίνεται δουλιά…

Επικίνδυνα πράγματα… Τόσες κάμερες έστειλαν τα αστικά ΜΜΕ στα μπλόκα, τόσα λινκ με τους νέους αγροτοπατέρες έβγαλαν, κι ούτε ένα πλάνο από τους εργαζομένους και τους ΕΒΕ, από τη νεολαία που βρέθηκε στο πλευρό της μικρομεσαίας αγροτιάς, κάνοντας και δικό τους αγώνα τον αγώνα ενάντια στο ξεκλήρισμα, ενάντια στα μονοπώλια που συγκεντρώνουν (και) τη γη, κατά τας γραφάς της ΚΑΠ. Περίεργα πράγματα… Εξίσου περίεργο και το πώς όλες αυτές οι ευαίσθητες –για τα δημοκρατικά δικαιώματα- ψυχές δεν βρήκαν μισή λέξη να πουν για την τρομοκρατία, τα ΜΑΤ, το φακέλωμα και τις συλλήψεις συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, έξω από τα Jumbo και κατ’ εντολή της εργοδοσίας (έτσι για να μην ξεχνιόμαστε για το ποιον πραγματικά δουλεύει το αστικό κράτος). Πώς και οι αναζητητές των “χαμένων αξιών” της νεολαίας, δεν άκουσαν τίποτα για το νεολαίο συνδικαλιστή που αρνήθηκε την εξαγορά, προσπέρασε και τις απειλές της εργοδοσίας των Jumbo, επέλεξε να κρατήσει αγωνιστική στάση και τη σημαία ψηλά και απολύθηκε για δεύτερη φορά σε διάστημα ενός μήνα; Υπάρχει εξήγηση. Βλέπετε όλοι αυτοί δεν φοράνε κουκούλες, δίνουν τη μάχη πρόσωπο με πρόσωπο. Αυτοί δεν ξεσπάνε στη βιτρίνα, αλλά οργανώνουν τον αγώνα για το δικαίωμα στη δουλιά, κρατώντας τα όπλα της ταξικής αλληλεγγύης και της ταξικής ενότητας, της αταλάντευτης γραμμής ενάντια στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές. Αντεπίθεση… Οσο μεγαλώνει η έγνοια τους για το πώς θα κρυφτεί η πραγματική διέξοδος για την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία, η κοινωνική συμμαχία εργατών-αγροτών-αυτοαπασχολούμενων και νεολαίας, το Λαϊκό Μέτωπο για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, άλλο τόσο μεγαλώνει το πείσμα μας και η μαχητικότητα μας για τη διάδοση της, για να φτάσει σε κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη, σε κάθε νέο και νέα. Με αυτήν την πρόταση, με τον εμπλουτισμό της με τα διδάγματα από την πρώτη προσπάθεια της ανθρωπότητας να οικοδομήσει το σοσιαλισμό-κομμουνισμό, με την αυτοπεποίθηση που μας δίνει το 18ο Συνέδριο του Κόμματος που πραγματοποιείται σε λίγες μέρες, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού-λαϊκού κινήματος, για τη συγκρότηση της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας που θα αμφισβητήσει την εξουσία των μονοπωλίων, θα κατακτήσει τη λαϊκή εξουσία, θα οικοδομήσει το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

4 ϐ μήνας βγαίνει

«Μας είπαν ότι δε θα

Μια ζωή στην ίδια τάξη…

έχει πολύ διάβασμα »

Οι ίδιοι οι μαθητές του ΕΠΑΛ Περάματο ς στο οποίο περιόδε Γραμματέας του ΚΣ υσε το μήνα που μα της ΚΝΕ και βουλευ ς πέρασε ο Γ. Πρωτ τής του ΚΚΕ, ανέφερ γιατί τους έλεγαν ότ ούλης, αν στον “Ο” ότι επέλ ι “δεν θα έχουν πολύ εξαν το δρόμο των διάβασμα”, θα είναι γράμματα”. Αρκετά ΕΠΑΛ πιο εύκολα για αυτο από τα αυτά τα παιδι ύς που “δεν παίρνου ά ήδη εργάζονταν πα (όπως καφετέριες κτ ν τα ρ’ όλο που είναι μαθη λ και μάλιστα με μα τές, σε διάφορες δο ύρη εργασία) για να όμως, ότι «δεν θα έχ υλιές βοηθήσουν τις οικογ ουν πολύ διάβασμα» ένειές τους. Το επιχε τι κρύβει από πίσω; ρεί να ακούγεται ωρ ίρημα, Μήπως, το «δεν θα αίο στα αυτιά πολλών έχεις διάβασμα» πο μα θη δεν χρειάζεται να κο τών σημαίνει στην πρ υ μποπιάσεις για να μορφ αγματικότητα: Δεν θα ωθείς, να γίνεις κάτο σε μορφώνουμε, δουλεύεις με το κεφά χο ς της γνώσης του πως λι κάτω χωρίς να μπ κινείται ο κόσμος, θα ορείς να καταλάβεις από τα πιασάρικα λό ότι σου αξίζει κάτι για κρύβεται μια σκ παραπάνω; Μήπως ληρή ταξική πραγμα που μιλάνε για ακόμ πίσω τικότητα που στηρίζο α περισσότερα παιδι υν και η ΝΔ και το ΠΑ ά στα ΕΠΑΛ και ο ΣΥ κατάργηση) της πρόω ΣΟΚ Ν/ΣΥΡΙΖΑ που ζητάει ρης επαγγελματικής αναβάθμιση (αλλά εκπαίδευσης; όχι

ιά; ebook Λεμον c fa το ς κονομικό φόε λ ε λώντας στο οι Τι το ‘θ μι ok bo ce Fa ι να παραχως του

τή ok πρόκειτα ερμπεργκ ιδρυ ς ότι το Facebo ε ερ O Μαρκ Ζούκ έφ της ιστοσελίδα αν ς, των χρηστών ν ε στο Νταβό ιν νω να έγ μέ ς υ δο κέ πο νι δε εθ υμ ρο πολυ τη βάση οκειμένου οι λες εταιρείες α χρήστες!) πρ ρήσει σε μεγά ρι τις διαφημιστι μύ ν ομ ου ατ ύσ εκ κε 0 δι 15 ει ί εξ με ο να ιθ ς λά (η οποία αρ άς, ώστε αυτέ τους. Πολύ απ έρευνες αγορ και τα κέρδη ρείες σι αι έτ ετ ας ντ σε διενεργήσουν νο ι ιες, αυξά ραχωρήσε άν πα μπ κα να υς σε το ησ νη κές των χρ τών ργκ συμφώ ένη μουσική ημ απ κ. Ζούγκερμπε αγ ν τη ονής τους, το όπως τον τόπο διαμ πληροφορίες, , υς το ο ύλ φ , το ν για διακοπές του Facebook το αν διαλέγου ν, υν ού ιμ οτ πρ οποίους κάνο φαγητό που τύπους με τους ι υς κα το ς α, τη σσ ήσ λα χρ χωρήσει ο βουνό ή θά τα κα ε οτ ήπ σε ιδ κά οτ ορφώ ι παρέα και γενι ιμο για να διαμ ήσ χρ ί ρε ω θε το ε; Α, ναι: η διαφημιστική υ. Πώς το ‘παμ το ” ίλ οφ πρ τικό το “καταναλω τυο… ρία στο διαδίκ θε ευ ελ η υτ απόλ

Το 1998 ο Συνασπισμός με απόφαση της Πολιτικής του Γραμματείας ανακοινώνει ότι θα συμμετέχει στο διάλογο του Αρσένη «ως ένα ακόμη πεδίο αντιπαράθεσης» δηλώνοντας ότι «θα επιδιώξει την ωρίμανση και προώθηση προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών στις ασκούμενες σήμερα πολιτικές που επιδεινώνουν τις κοινωνικές ανισότητες και διαιωνίζουν αδιέξοδα στην προοπτική της χώρας» Το 2004 ο Συνασπισμός δια στόματος του Προέδρου του έλεγε στη Βουλή : «...Και αν ζητάμε την άμεση έναρξη διαλόγου για μια εθνική στρατηγική στην Παιδεία με τους αρμόδιους φορείς και τις πολιτικές δυνάμεις, το ζητάμε για τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου για την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες (...) Μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν συλλογικά όργανα, όπως το ΕΣΥΠ...». Το 2009 ο Αλ. Αλαβάνος Πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει: «Η πρώτη, αν θέλετε, φάση του διάλογου ανάμεσα στα κόμματα θα γίνει την επόμενη βδομάδα κι εμείς φυσικά θα καταθέσουμε και θα υπερασπίσουμε τις απόψεις που έχουμε και θα ακούσουμε, φυσικά, την κάθε σκέψη και την κάθε πρόταση.» Τι ΠΑΣΟΚ, τι ΝΔ... κουβέντα να γίνεται! Αλλά κάτι θα ξέρουν κι εκεί στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οπως ότι σε κάθε “διάλογο” (από μηδενική βάση πάντα...) τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχει η ΕΕ και οι αποφάσεις της. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς στο μάθημα: “ο διάλογος τους είναι μια απάτη” κόβονται εδώ και δέκα χρόνια!

Η “αλλαγή” είναι εδώ! “Λαχανάκια Βρυξελλών” του ΣΥΝ για τους αγρότες Περίσσεψαν για άλλη μια φορά, οι θεατρινισμοί των στελεχών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η “συμπαράστασή” τους στον αγώνα των αγροτών. Ο ΣΥΝ προτείνει στους αγρότες να παλέψουν για «εθνικό σχεδιασμό» που «ασφαλώς θα παίρνει υπ’ όψιν τις διεθνείς τάσεις και τους περιορισμούς της ΚΑΠ». Ποιοι είναι οι περιορισμοί της ΚΑΠ; Ρωτήστε τους χιλιάδες ξεκληρισμένους αγρότες. Δραματική μείωση της παραγωγής, καταστροφή ολόκληρων καλλιεργειών (πχ καπνός) κα. Και αφού “στήριξαν” τον αγώνα με τις θέσεις τους είπαν να το κάνουν και με πράξεις. Οπως ο Π. Πεβερέτος, στέλεχος του ΣΥΝ που αφού δέχτηκε σαν βήμα τα ψίχουλα της κυβέρνησης, μάζεψε το μπλόκο από τον Ισθμό μαζί με τους αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και κατήγγειλε όσους αντέδρασαν στο ξεπούλημα ότι δεν είναι αγρότες (μάλλον θα ήταν “εξωσχολικοί”)! Ενώ ο Κ. Βουκελάτος, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, σε συνεδρίαση του ΔΣ της Ομοσπονδίας ΕΒΕ στην Πάτρα είπε ότι ««το κλείσιμο των δρόμων μου θυμίζει χούντα» και «οι μορφές πάλης που επιλέγουν οι αγρότες είναι φασιστικές». Τελικά, πράγματι: οι άνθρωποι είναι “όμορος χώρος” με το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς μοιράζονται “κοινές αξίες” από τότε που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ξεφούσκωναν τα λάστιχα των αγροτών και τους έστελναν δέκα-δέκα στα αγροτοδικεία...

Το ΠΑΣΟΚ ποτέ δε θα αντιμετώπιζε έτσι τους αγρότες!!!!!!

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

μήνας βγαίνει ϐ 5

μικρεσ

ΑΓΓΕΛΙΕΣ ήν της ΜΑΤ κατ’εντολ θηβών, 1997. Τα σει τα κώ υσ φο ξε Μπλόκο Μικρο ν ΣΟΚ μόλις έχου ΠΑ τέρ. ης ακ ησ τρ ρν ν βέ κυ λάστιχα τω

«Είναι απαράδεκ τη αυτή η εικόνα . Απαράδεκτη εικόνα για μια χώρα δημοκρατ ική, για μια ευ νομούμενη χώρα , να μην μπορού ν να μιλήσουν οι αγρότες μιας περιοχής, της Κρ ήτης ή οποιασδήποτε άλλης πε ριοχής, και να γίνονται τέτοια έκτροπα, με βία, με χημικά, να μην μπορούμε καν να μιλήσουμ ε ανοιχτά, για να λύσουμε τα προβλήματα αυ τού του τόπου. Αυ τό θα πρέπει να τελειώσει. Είναι απαράδεκτη η στ άσ η της κυβέρνησης απέναντι στους αγρότες τη ς χώρας μας». Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Δι εθνούς, θύμα της καταστολής , ξεσπαθώνει κα τά του κράτους της δεξιάς. Βέβα ια κι αυτοί είχαν καλούς δασκάλους (βλ. πάνω).

ενοικιαζεται Αγρότης μετασκευασμένος σε εποχικό εργάτη λόγω απόσυρσης. Είναι μαθημένος στη σκληρή δουλιά αλλά ολίγον τι γκρινιάρης (10 χρόνια μας πήρε να του πάρουμε το χωράφι). Τεφαρίκι πράμα λέμε. Πληροφορίες: ΕΕ, Αγροτική Τράπεζα, Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών

χαριζονται Το αφεντικό τρελάθηκε! Εχω οικοπεδάκι μούρλια στον Ελαιώνα, κατάλληλο για γηπεδάκι και “ήπιες εμπορικές χρήσεις”. Φιλέτο σπέσιαλ με θέα το Σαρωνικό κομπλέ με Εθνική Λυρική για πιο chill-out καταστάσεις. Για τους 10 πρώτους που θα τηλεφωνήσουν δώρο ένα δάσος! Πληροφορίες: ΤΕΔΚΝΑ, ΥΠΕΧΩΔΕ

πωλειται Αγών, αγροτικός λόγω αθεράπευτης κομματικής καψούρας. Οσο-οσο το δίνω. Πληροφορίες: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ

σε ειδα Εξω από τα Τζάμπο. Φορούσες καπαρντίνα και κρατούσες εφημερίδα ανάποδα με δύο τρύπες. Καλά τα συνεννοήθηκες με το διευθυντή αλλά τα παιδιά από το συνδικάτο δεν τα περίμενες! Θα τα ξαναπούμε, στο ίδιο μέρος.

ΡΗΣΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΝΔΡΩΝ Ι love άσυλο! You? στη χώρα μας, «Υπάρχει μία προϋπόθεση, κύριε Πρωθυπουργέ, για να διαφυλαχθεί το άσυλο το αγαπάει όχι Να άσυλο. το αγαπάει να έχουμε που ση κυβέρνη η μία βασική πρόθεση. Και είναι γηση ανήκει εξομολό ερωτική ιστική συγκλον ω παραπάν Η της». καρδιά λεκτικά, να το νοιώθει στην σκληρή κοινωνία Σε μια στον πρόεδρο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκο Αλαβάνο. Που βαδίζουμε άραγε; η ερωτων γιορτή η , χωρίς αγάπη πώς να βρει το δρόμο του το άσυλο; Αχ να γινότανε η 14 Φλεβάρη μάτι. άλλο με άσυλο το δει να τευμένων, να μαλακώσει την καρδιά της κυβέρνησης και να την κάνει Τελικά είχαν δίκιο... Love conquers all… Τι τηλέφωνο έχουν οι κοινωνικές ομάδες; ομάδες ότι δώσαμε «Ηδη σήμερα δέχτηκα τηλεφωνήματα-διαμαρτυρίες από άλλες κοινωνικές κίνημα δεν θέλω αγροτικό το στηρίζω ι πράγματ επειδή εγώ και αγρότες πολλά χρήματα στους δήλωση, σύμφωνα με να δημιουργηθούν τέτοιες εντυπώσεις». Ο Χατζηγάκης, του οποίου και η ή ομάδα από το κοινωνικ πληροφορίες μας, έχει κάνει το τηλέφωνο σκουλαρίκι. Πρώτα τον πήρε μια άλλωστε το ότι γνωστό Είναι κινητό. γραφείο, μετά μια άλλη από το σπίτι, και η τρίτη τον κάλεσε από του. Επίσης υπουργό τον με ί συνομιλε και ό κάθε εργαζόμενος σηκώνει ανά πάσα στιγμή το ακουστικ υπάρχει κι ένα άλλο καλό με τον Τοτό…

Είδα διάλογο και μπήκα

«Θα έπρεπε να υπάρχει, ιδιαίτερα στις συνθήκες κρίσης (σ.σ. συνεννόηση των κοινωνικών δυνάμεων). Αν θέλουν να κάνουμε παρεμβάσεις που θα ενισχύουν τα πιο αδύναμα τμήματα της κοινωνίας και κυρίως τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς, τότε, με οποιονδήποτε είναι σε αυτή την κατεύθυνση, μπορούμε να συνεννοηθούμε και να συνεργαστούμε». Ο ξεπουλημένος (Γ. Παναγόπουλος, πρόεδρος της ΓΣΕΕ) διαλόγους ονειρεύεται. Η δήλωση δε αυτή έγινε αμέσως μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Παιδείας Α. Σπηλιωτόπουλο που είχε ως θέμα το... διάλογο για την παιδεία. Είναι να μην ακούσουν για κοινωνικό διάλογο εκεί στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Πάντως φαίνεται ότι οι κύριοι αυτοί ετοιμάζονται για νέο αίσχος τύπου 2002 όταν μετά από “διάλογο” στήριξαν τον αντεργατικό νόμο Ρέππα διαλύοντας το ασφαλιστικό ενώ λίγο αργότερα προθυμοποιήθηκαν να βγάλουν τα κάστανα απ’ τη φωτιά για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια ιδρύοντας την περίφημη “Ακαδημία” εργατοπατέρων.

6 ϐ νέοι της υπαίθρου

μαζικός και δυναμικός αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών, με τη συνδρομή χιλιάδων τρακτέρ, συγκλόνισε όλη τη χώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία της φτωχής αγροτιάς αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα επιβίωσης και αυτό είναι, κατ’ αρχήν, που τους ώθησε στους δρόμους του αγώνα για να απαιτήσουν άμεσες λύσεις. Με τις κινητοποιήσεις τους κατάφεραν να αναδείξουν τα πολλά και οξυμένα προβλήματα, τις πραγματικές αιτίες που τα γεννούν, ότι ο αγώνας τους είναι δίκαιος. Ολο και περισσότεροι πλέον πείθονται ότι η ρίζα όλων των προβλημάτων της μικρομεσαίας αγροτιάς βρίσκεται στην Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ, που εφαρμόζουν όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και στηρίζουν τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

«Νύχτα και πρωί, ένα με τη γη , χωρίς ανάσα μια, φτάνει πια…» Τα “χρυσά κουτάλια” που έταζαν... Η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης, που βασίζεται στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου(ΠΟΕ) και την ενδιάμεση αναθεώρηση της ΚΑΠ, που ξεκίνησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ολοκλήρωσε η κυβέρνηση της ΝΔ, επιταχύνει την αρνητική πορεία της αγροτικής οικονομίας με οδυνηρές συνέπειες για τους μικρομεσαίους αγρότες, στη διατροφική εξάρτηση του λαού μας, αλλά εξασφαλίζει και προκλητικά κέρδη στους εμποροβιομήχανους. Στα χρόνια που η Ελλάδα βρίσκεται στην ΕΟΚΕΕ και ειδικότερα με τη νέα ΚΑΠ, ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Η αγροτική παραγωγή συρρικνώνεται με γρήγορους ρυθμούς καθώς βασικές καλλιέργειες όπως ο καπνός, τα τεύτλα, το βαμβάκι, η σταφίδα αποδεκατίστηκαν ή μειώθηκαν σημαντικά. Η χώρα μας κατακλύζεται από εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα, ακόμα και σε αυτά που έχει πλεόνασμα, με αποτέλεσμα τα ελληνικά προϊόντα να σαπίζουν στα χωράφια ή στις αποθήκες των αγροτών και όταν πωλούνται οι τιμές να είναι εξευτελιστικές. Ετσι, το αγροτικό εισόδημα εξανεμίζεται (και από την αύξηση του κόστους παραγωγής), η αγροτική απασχόληση μειώνεται με τραγικούς ρυθμούς (δεκάδες χιλιάδες θέσεις το χρόνο), ενώ παράλληλα αυξήθηκε η συγκέντρωση γης και παραγωγής σε λίγα χέρια μεγαλοαγροτών και αγροτοβιομηχάνων.

Θύμα και η νεολαία Ολα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τα γενικότερα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, όπως η διόγκωση της ακρίβειας, η εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας, έχει οδηγήσει σε τραγική κατάσταση τα λαϊκά στρώματα της υπαίθρου και σε δεινή θέση τους νέους. Είναι αυτή η πολιτική που οδηγεί στην ένταση των ταξικών φραγμών στην παιδεία για τα παιδιά των φτωχών λαϊκών οικογενειών, ιδίως από την ύπαιθρο. Με βάση και τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, χωρίς να διευκρινίζεται το ύψος του εισοδήματος, το

ποσοστό των παιδιών με γονέα αγρότη στα ΑΕΙ για το έτος 2005/2006 ήταν μόλις 5%. Το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων παιδιών που εγκαταλείπουν το σχολείο και δουλεύουν από μικρή ηλικία είναι από αγροτικές περιοχές όπως επίσης και το μεγαλύτερο ποσοστό αιτήσεων για το μισθοφορικό στρατό, αφού τα παιδιά των φτωχών αγροτών, βλέποντας τους γονείς τους να ξεκληρίζονται, αναζητούν διέξοδο επιβίωσης στη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Ακόμα και τα παιδιά των μικρομεσαίων αγροτών που θέλουν να ασχοληθούν με τη γεωργία, μη μπορώντας να επιβιώσουν από την αντιαγροτική πολιτική που θέλει αγρότες επιχειρηματίες, διώχνονται από τον τόπο τους. Αυτή είναι η πολιτική της ΕΕ: συγκέντρωση γης-παραγωγής-εμπορίας σε λίγους και συρρίκνωση των μικρομεσαίων αγροτών. Για ποιους νέους λοιπόν μιλάνε; Μόνο για τους νέους επιχειρηματίες. Αυτοί θέλουν να έχουν ζωή, αυτούς ενισχύουν. Το κύριο όμως δεν είναι να ενισχυθεί η αρχική εγκατάσταση του νέου αγρότη, αλλά να του εξασφαλιστεί ένα αξιοπρεπές εισόδημα για να μπορεί να ζήσει στον τόπο που γεννήθηκε. Τέτοιες δυνατότητες δεν δίνει ούτε η ΚΑΠ, ούτε οι αποφάσεις της ΕΕ που έχουν παρθεί στα πλαίσια του ΠΟΕ. Ουσιαστικά προωθείται μια πολιτική όπου θα μείνουν λίγοι, οι πιο μεγάλοι και σύγχρονοι καπιταλιστές και βέβαια θα δυναμώσουν οι μεγαλοεισαγωγείς που θα φέρνουν φθηνότερα προϊόντα και τρόφιμα από τρίτες χώρες. Αυτές είναι πολιτικές που δυναμώνουν το κεφάλαιο, εντείνουν τη διατροφική εξάρτηση, καταδικάζουν σε φτώχεια και ανεργία εκατομμύρια μικρομεσαίους αγρότες.

Μπλόκο στην πολιτική τους Οι μικρομεσαίοι αγρότες και κυρίως οι νέοι, αξιοποιώντας την πολύχρονη πείρα τους, μπορούν με τους αγώνες

τους να αντιπαλέψουν την πολιτική που τους ξεκληρίζει. Για να έχουν όμως οι αγώνες τους ουσιαστικά αποτελέσματα πρέπει να γυρίσουν οριστικά την πλάτη στο δικομματισμό που είναι υπεύθυνος για την εξαθλίωσή τους. Να απαγκιστρωθούν από τη ΝΔ που ως κυβέρνηση κάνει πως αναγνωρίζει το δίκαιο των διεκδικήσεών τους, αλλά αρνείται να τις ικανοποιήσει ανακοινώνοντας μέτρα κοροϊδία, προσφέροντας λίγα ψίχουλα και καλώντας τους να σταματήσουν τον αγώνα. Να ξεσκεπάσουν τη δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ καθώς οι προτάσεις του κινούνται στο πλαίσιο διαχείρισης της ΚΑΠ και δεν θίγουν κανένα από τα πολλά και σκληρά αντιαγροτικά μέτρα που ελήφθησαν και εφαρμόζονται από την κυβέρνηση. Να αντισταθούν στα κόμματα του ευρωμονόδρομου, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθούν να καλλιεργήσουν νέες αυταπάτες και μοιρολατρία στους μικρομεσαίους αγρότες, ότι η ΚΑΠ είναι μονόδρομος και μπορεί να γίνει φιλοαγροτική αν αλλάξει ο διαχειριστής. Συσπειρωμένοι μέσα από τους συλλόγους τους, τις ομοσπονδίες τους και την ΠΑΣΥ, αγωνιστικά μπορούν να διεκδικήσουν λύσεις στα άμεσα και οξυμένα προβλήματα αλλά και ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας που θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού μας, θα σέβεται το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία και θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτών.

Οι νέες και οι νέοι να πάρουν θέση Απαιτείται σήμερα πλατύ κίνημα στήριξης του αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς, ώστε να μην αφήνει κανένα ενδεχόμενο υπονόμευσης και συκοφάντησης του αγώνα τους και να ρίχνει στο κενό τέτοιες προσπάθειες. Οι νέοι και οι νέες της υπαίθρου, η νεολαία συνολικότερα, πρέπει να πάρουν θέση. Πρέπει τα παιδιά των φτωχών αγροτικών οικογενειών να βρεθούν στο πλευρό των γονιών τους, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Να πάρουν θέση, σηκώνοντας ακόμα πιο ψηλά τη σημαία του αγώνα, οι νέοι εργάτες, οι μαθητές και οι φοιτητές, γενικά η νεολαία που ζει και εργάζεται στην ύπαιθρο. Να μαζικοποιήσουν τους αγώνες τους, να ενισχύσουν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, ώστε τα ρυάκια να γίνονται ποτάμι με πρωτοπόρα την εργατική τάξη στο μέτωπο για μια Λαϊκή Οικονομία και Εξουσία, όπου αυτό που θα παράγεται θα είναι κτήμα της πλειοψηφίας και όχι μιας χούφτας πλουτοκρατών. Σωτήρης Παρίσης μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας που θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτών

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

νέοι της υπαίθρου ϐ 7

Η νεολαία στο πλευρό της αγροτιάς! Στα μπλόκα βέβαια η παρουσία της νεολαίας ήταν ούτως ή άλλως έντονη: ειδικά φέτος, σε σχέση με προηγούμενα χρόνια, μεγάλο μέρος των αγροτών ήταν νέοι άνθρωποι που προσπαθούν να μείνουν στα χωράφια τους, με ζοφερές προοπτικές. Ενδεικτικά της κατάστασης είναι όσα δήλωσε στην εκπομπή του “902”, “Ράδιο-Οδηγητής” το Σάββατο 24 Γενάρη ο 35χρονος Ρίζος Μαρούδας, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, στέλεχος της ΠΑΣΥ, από το μπλόκο της Νίκαιας: ακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου Σπουδαστές της Λαϊκής και Παραδοσι των συμπαρίσταται στα μπλόκα των αγρο

Κατά τη διάρκεια των μαχητικών αγροτικών κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος, οι εργαζόμενοι και η νεολαία με έμπρακτη συμπαράσταση παραμέρισαν τον “κοινωνικό αυτοματισμό” που επιστράτευσε η κυβέρνηση, δείχνοντας ότι όπως τα συμφέροντά τους είναι αλληλένδετα με την μικρομεσαία αγροτιά, κοινός πρέπει να είναι και ο αγώνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αλληλεγγύης αυτής, αποτελεί ο σύλλογος σπουδαστών του τμήματος Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής (ΛΠΜ) του ΤΕΙ Ηπείρου που με απόφασή του βρέθηκε στο μπλόκο των αγροτών στο Λούρο Πρέβεζας, την Πέμπτη 29 Γενάρη:

«Η Κομισιόν έχει βγάλει μια έρευνα ότι το 2020 στην Ελλάδα δεν θα υπάρχει νέος αγρότης κάτω των 40 ετών, γιατί δεν θα υπάρχουν οι προοπτικές για να παραμείνει κανείς νέος στην καλλιέργεια, στο χωριό του και στα χωράφια του. Μαζί με όλη την υποβάθμιση που βιώνει η νεολαία στην ύπαιθρο, την πολιτιστική, την αθλητική, σε σχέση με την ψυχαγωγία, τη διασκέδαση και τα μεγάλα αδιέξοδα στην ύπαιθρο σήμερα. Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που βρίσκονται εδώ και αγωνίζονται, θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η αγροτοκαλλιέργεια θα είναι βιώσιμη και για τα επόμενα χρόνια». Οσο για το μέλλον των αγροτικών αγώνων: «Κοιτάξτε να δείτε, οι αγώνες θα συνεχιστούν, δε λύνονται τα προβλήματα με έναν αγώνα και με μια κινητοποίηση. Αυτή η κινητοποίηση σήμερα μπορεί να ανοίξει ένα δρόμο, όμως θα ξαναχρειαστούν αγώνες και αυτό έχει δείξει και η εμπειρία μας ως αγροτικό κίνημα. Αυτή η πολιτική θα υπάρχει όσο θα υπάρχουν πολιτικοί συσχετισμοί και κόμματα που εκφράζουν και στηρίζουν την ΚΑΠ της ΕΕ. Συνεπώς για να ανατραπεί αυτή η πολιτική θα χρειαστούν μακροχρόνιοι αγώνες και αλλαγή των συσχετισμών».

“Αγωνιζόμαστε και τραγουδάμε στο πλευρό των αγροτών” Οι 40 περίπου φοιτητές έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό από το πλήθος αγροτών και κτηνοτρόφων που ήταν συγκεντρωμένοι εκεί. Στο επίκεντρο της κουβέντας βρέθηκε η ανάγκη οργανωμένης αντεπίθεσης του εργατικού κι εν γένει λαϊκού κινήματος απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ που με τη νέα ΚΑΠ συρρικνώνει την αγροτική παραγωγή και το αγροτικό εισόδημα κι επιδεινώνει ανεπανόρθωτα τη θέση του πληθυσμού της περιοχής. Κόντρα στις φωνές του συμβιβασμού, που προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο πως τα προβλήματά του είναι ανεξάρτητα από το σύνολο της πολιτικής αυτής, ο σύλλογος σπουδαστών του ΛΠΜ καλεί σε ανακοίνωση-καταγγελία του κάθε νέο, κάθε εργαζόμενο να βγάλει συμπεράσματα από τις συνέπειες της πολιτικής αυτής και να γυρίσει την πλάτη στις συμβιβασμένες παρατάξεις όπως η ΔΑΠ, η οποία στο ΔΣ του συλλόγου επέμενε πως οι φοιτητές δεν έχουν κανένα λόγο να βρεθούν στο πλευρό των αγροτών και πως πρέπει να ασχολούνται μόνο με τα ζητήματα του ΤΕΙ. Η ιδιαίτερη νεανική ζωντάνια κι αγωνιστικότητα των σπουδαστών εκφράστηκε πέρα από την κουβέντα πάνω στα προβλήματα των αγροτών και κτηνοτρόφων της περιοχής και στο γλέντι που ακολούθησε μέχρι το πρωί. Γρηγόρης Αναγνώστου

Στο πλάι των αγροτών ήταν φυσικά τα παιδιά των αγροτικών περιοχών που βιώνουν στο πετσί τους τα αποτελέσματα της πολιτικής της ΕΕ στον αγροτικό τομέα. Μια από αυτούς τους νέους είναι και η Ολυμπία Σακοράφα, από τον Αμπελώνα Λάρισας, από την οποία πήραν συνέντευξη σύντροφοι από την Ν.Ο Λάρισας της ΚΝΕ:

“Οδηγητής”: Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει η νεολαία που ζει στην ύπαιθρο; Ολυμπία Σακοράφα: Η νεολαία είναι αυτή που πρώτη θα βιώσει την εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Τα χωριά μας ερημώνουν, οι νέοι που τελειώνουν το σχολείο φεύγουν λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν. Δουλιές στην ύπαιθρο δεν υπάρχουν, το αγροτικό εισόδημα όλο και μειώνεται με σκοπό το 2013 να μην υπάρχει μικρομεσαία αγροτιά. Ακόμα και οι νέοι που μένουν, σίγουρα κάνουν και μια δουλιά στην πόλη. Για παράδειγμα, ένας που θα μείνει στον Αμπελώνα για να ασχοληθεί με την αγροτική παραγωγή, προσπαθεί να δουλέψει και στη Λάρισα με σκοπό να συμπληρώσει το εισόδημα, ακόμα και να καλύψει έξοδα του χωραφιού. Η ύπαιθρος έχει ερημώσει. Είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχει προοπτική σήμεΝεολαίοι εκφράζουν την αλληλεγρα να μείνει κάποιος στον τόπο που γεννήθηκε. γύη τους στα μπλόκα των αγροτών “O”: Πώς είναι η κατάσταση σε μια αγροτική οικογένεια; Ο.Σ.: Μια οικογένεια αγροτική δεν έχει μόνο να πληρώσει τα φροντιστήρια των παιδιών, αλλά ταυτόχρονα έχει να πληρώσει φάρμακα για τα χωράφια, το πότισμα, να συντηρήσει μηχανήματα, να πληρώσει εργάτες αν χρειαστεί. Βέβαια όλη η οικογένεια δουλεύει στο χωράφι και αυτό είναι αρκετά επίπονο. Η πολιτική που εφαρμόζεται όλα αυτά τα χρόνια για την αγροτιά, μας σπρώχνει μακριά από την αγροτική παραγωγή αλλά και το χωριό μας.

Ολόκληρη τη συνέντευξη και την ανταπόκριση μπορείτε να τις βρείτε στο site μας: www.odigitis.gr

ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ

ίκοσι τρεις ημέρες διήρκεσε η πρόσφατη φονική επιδρομή του Ισραήλ στη Γάζα, μια από τις μεγαλύτερες και φονικότερες της πολύχρονης περιπέτειας του παλαιστινιακού λαού. Η σύγκρουση έληξε με μονομερή εκατέρωθεν κατάπαυση του πυρός και πίσω της άφησε πάνω από 1.300 νεκρούς και 5.500 τραυματίες, στο μεγαλύτερο μέρος τους γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους. Επιπλέον, η καταστροφή άφησε εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους της Γάζας χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και πόσιμο νερό. Σ’ αυτές τις φριχτές στατιστικές έρχονται να προστεθούν και οι καταγγελίες για χρήση εκ μέρους του Ισραήλ διεθνώς απαγορευμένων ή νέων φονικών όπλων κι εκρηκτικών.

Το έγκλημα δεν τελείωσε Υπό το βλέμμα του ιμπεριαλισμού Ολη αυτή η καταστροφή και το συνεχιζόμενο αιματοκύλισμα του παλαιστινιακού λαού συμβαίνει εδώ και χρόνια κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των ιμπεριαλιστών και της “διεθνούς κοινότητας” που σήμερα υποκριτικά κάνουν γενικόλογες εκκλήσεις για ανθρωπιστική βοήθεια στους πληγέντες. Ταυτόχρονα, προετοιμάζονται για τη μοιρασιά της λείας από την τραγωδία του παλαιστινιακού λαού. Βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται για σταμάτημα της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη και ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, αφού κάτι τέτοιο δε θα εξυπηρετούσε καθόλου τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή. Στις ΗΠΑ, οι “ελπίδες” για τη στάση του νέου Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα (ο οποίος παρέμενε σιωπηλός μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του) γρήγορα διαψεύστηκαν. Η στάση των ΗΠΑ παραμένει η ίδια, ενώ η προσήλωση τους στην “ασφάλεια του Ισραήλ” θεωρείται το ίδιο δεδομένη. Η περιβόητη “αλλαγή” περιορίστηκε στις φραστικές εντυπώσεις και στις αναφορές στα βάσανα του πληθυσμού της Γάζας. Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού η ιμπεριαλιστική ΕΕ επιμένοντας στη λογική της να βάζει στην ίδια μοίρα τον παλαιστινιακό λαό -που δέχτηκε μια πρωτοφανούς αγριότητας επίθεσημε τους Ισραηλινούς δημίους του, σπεύδει μέσα από περιοδείες αξιωματούχων στην περιοχή να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα. Παράλληλα, έχει ήδη εκφράσει την πρόθεσή της να

στείλει ευρωπαϊκή δύναμη “παρατηρητών” στη Γάζα, στο όνομα της “εγγύησης της ειρήνης”.

Ελληνική εμπλοκή Οι αποκαλύψεις για μεταφορά αμερικάνικου οπλισμού προς το Ισραήλ μέσω του ελληνικού λιμανιού του Αστακού, την περίοδο που βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη οι φονικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα συγκλόνισαν τον ελληνικό λαό, αφού πρώτα έκαναν το γύρο του κόσμου προκαλώντας τη διεθνή κατακραυγή. Η κυβέρνηση με περισσή αμηχανία εξαιτίας της λαϊκής κατακραυγής στην Ελλάδα και διεθνώς, προσπάθησε να συγκαλύψει το περιστατικό και να κουκουλώσει τις ευθύνες της, επιχειρώντας να διαψεύσει την έμπρακτη συμμετοχή της στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα, λέγοντας πως «δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα». Κι όμως τους άδειασαν οι… “φίλοι μας οι Αμερικάνοι” που έκαναν λόγο για «προγραμματισμένη διαδικασία» και «μεταφορά όπλων στις αμερικάνικες στρατιωτικές αποθήκες», μέχρι να αναβάλλουν (κι όχι να ματαιώσουν) την επίμαχη μεταφορά, επικαλούμενοι «λόγους ασφαλείας». Από τη μεριά του, την ξαφνική του “ευαισθησία” έσπευσε να διαφημίσει το ΠΑΣΟΚ, δήθεν ενοχλημένο από την φιλοϊμπεριαλιστική στάση της κυβέρνησης, ξεχνώντας, βέβαια, τα δικά του κυβερνητικά χαΐρια, όταν προσέφερε “γη και ύδωρ” στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές που βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία το 1999, αλλά και τις πάμπολλες άλλες διευκολύνσεις που παρείχε στους ιμπεριαλιστές με κάθε ευκαιρία, στο πλαίσιο των “διεθνών υποχρεώσεων της χώρας”.

Συνένοχοι στο έγκλημα Βέβαια, το περιστατικό με τη μεταφορά όπλων δεν είναι παρά άλλο ένα επεισόδιο στο σίριαλ της εμπλοκής της Ελλάδας στα σχέδια των ιμπεριαλιστών στο δόγμα της πρόσδεσής της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Δόγμα το οποίο υπηρετούν με ευλάβεια χρόνια τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις είτε της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έχοντας βαμμένα τα χέρια της με αίμα, βάζει πλάτη και σ’ αυτό το ιμπεριαλιστικό έγκλημα. Μέχρι και στην εκπαίδευση της Ισραηλινής αεροπορίας έχει βοηθήσει μέσα από τις κοινές αεροπορικές ασκήσεις Ελλάδας και Ισραήλ στους ελληνικούς ουρανούς. Την ίδια ώρα κάνει υποκριτικές εκκλήσεις για ανθρωπιστική

βοήθεια στους πληγέντες, ενώ παράλληλα δηλώνει έτοιμη να λάβει μέρος στις μελλοντικές… “ανθρωπιστικές” στρατιωτικές αποστολές της ΕΕ στην περιοχή. Το ΠΑΣΟΚ, συμπαραστέκεται δήθεν στον παλαιστινιακό λαό μπροστά στην τραγωδία που βιώνει. Βέβαια δεν παραλείπει, με δηλώσεις του προέδρου του, Γ. Παπανδρέου, να βάζει στο ίδιο τσουβάλι θύτη και θύμα, καταδικάζοντας «κάθε πράξη βίας», στα πρότυπα των υποκριτικών διακηρύξεων της ΕΕ. Εξάλλου, το ΠΑΣΟΚ είναι δηλωμένος υπερασπιστής του μονόδρομου του ΝΑΤΟ και της ΕΕ τόσο από τις πράξεις του ως κυβέρνηση, όσο και από τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Από τη μεριά του ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει άλλους καημούς. Καταδικάζει, μεν, τη σφαγή στην Παλαιστίνη, αλλά τον στεναχωρεί που η ΕΕ «δε στέκεται στο ύψος των περιστάσεων»!!! Αιτία βέβαια γι’ αυτήν την “ασυνέπεια” της ΕΕ δεν είναι ο ίδιος ο ιμπεριαλιστικός της χαρακτήρας, αλλά κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ που δεν την αφήνουν να γίνει φιλειρηνική... Είναι προφανής η αγωνιώδης προσπάθεια του οπορτουνισμού να αθωώσει στα μάτια του λαού την ΕΕ για την εγκληματική συνενοχή της, αφού την ίδια ώρα που δηλώνει πως συμπαραστέκεται στους λαούς που αγωνίζονται, τάσσεται υπέρ και της ΕΕ, αλλά και της δημιουργίας ευρωστρατού, δηλαδή δύναμης κρούσης του ιμπεριαλιστικού σχηματισμού.

Δικαίωση των Παλαιστινίων η μόνη λύση Παρά την κατάπαυση του πυρός, τα βάσανα του παλαιστινιακού λαού δε σταματάνε. Δεν είναι μόνο οι πληγές των επιδρομών και οι καταστροφές που τους κρατούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, αλλά και η συνεχιζόμενη κατοχή, της πατρίδας τους από το Ισραήλ. Παρά τις διάφορες υποκριτικές εκκλήσεις των ιμπεριαλιστών για “στρογγυλά τραπέζια” και κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους ειρηνευτικούς διαλόγους, καμία ουσιαστική ειρήνη δεν πρόκειται να υπάρξει, όσο ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού παραμένει αδικαίωτος. Μόνη διέξοδος για την ειρήνη στην περιοχή είναι η δικαίωση του αγώνα των Παλαιστινίων με την ίδρυση ενιαίου ανεξάρτητου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ηλίας Μπαλτάς

Αντιιμπεριαλιστικά Μπροστά στο συνεχιζόμενο έγκλημα των ιμπεριαλιστών στην Παλαιστίνη, αλλά και στη νέα προκλητική εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ο ελληνικός λαός και το λαϊκό κίνημα δυνάμωσαν και πρέπει να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο την αλληλεγγύη τους στους Παλαιστίνιους. Απ’ άκρη σ’ άκρη η Ελλάδα σείστηκε από τις δεκάδες εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και την καταδίκη του αμερικάνικου κι ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού και της πολιτικής της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ που θέλουν την Ελλάδα συνένοχη στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα.

Να γίνει ο Αστακός λιμάνι του λαού Aμεση ήταν η αντίδραση του λαϊκού κινήματος από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική θηριωδία των τελευταίων ημερών με τη μεταφορά αμερικάνικων όπλων προς το Ισραήλ μέσω του λιμανιού του Αστακού. Στις 14 Γενάρη ο λαός της περιοχής έδωσε το πρώτο αντιιμπεριαλιστικό “παρών” κι ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, διαδηλώνοντας στον Αστακό και στο λιμάνι – ορμητήριο των ιμπεριαλιστών.

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε και μίλησε η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, σ. Αλέκα Παπαρήγα, υπογραμμίζοντας ότι «όσο εξαρτάται από εμάς, θα δώσουμε παράδειγμα και σε άλλους λαούς. Να βάλουμε κυριολεκτικά και τα κορμιά μας για να μην ηττηθεί ένας λαός, ο οποίος δεν έχει τη δικιά του πατρίδα». Στις 18 Γενάρη η νεολαία έδωσε το δικό της αντιιμπεριαλιστικό ραντεβού στο λιμάνι του θανάτου. Χιλιάδες νέοι από κάθε γωνιά της Ελλάδας ανταποκρίθηκαν στο πανελλαδικό κάλεσμα της ΚΝΕ και έφτασαν στο λιμάνι του Αστακού. Στην κινητοποίηση συμμετείχε και η Προοδευτική Κίνηση Κύπριων Φοιτητών. Πρώτος σταθμός το λιμάνι στο Πλατυγιάλι, το οποίο περικυκλώθηκε από τους διαδηλωτές. Μια ομάδα κατέλαβε το κτήριο του λιμανιού κι ανέβηκε μέχρι την οροφή, απ’ όπου αποκαθήλωσε τη σημαία της ιμπεριαλιστικής ΕΕ κι ανάρτησε στη θέση της αυτή της Παλαιστίνης, ενώ παράλληλα κρέμασε ένα τεράστιο πανό της ΚΝΕ με το σύνθημα «η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί». Το λιμάνι δονήθηκε από τα χειροκροτήματα και τα δυναμικά αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα των διαδηλωτών. Οι διαδήλωση συνεχίστηκε στους δρόμους

Σε κάθε γωνιά της χώρας

Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ και μαζικοί φορείς δυνάμωσαν την αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης με πορείες, διαμαρτυρίες και πολύμορφες εκδηλώσεις ενημέρωσης και κινητοποίησης του λαού ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Ακόμα, μαζικοί φορείς, όπως το ΠΑΜΕ, η ΟΓΕ, η ΕΕΔΥΕ και η ΕΕΔΔΑ, αλλά και κατά τόπους εργατικά κέντρα με ταξικό προσανατολισμό συγκεντρώνουν χρήματα, φάρμακα, κουβέρτες κι άλλα αναγκαία υλικά σε μια προσπάθεια έμπρακτης αλληλεγγύης και ανακούφισης των δοκιμαζόμενων Παλαιστινίων. Η σημαία της ιμπεριαλιστικής ΕΕ φεύγει και στη θέση της οι διαδηλωτές υψώνουν αυτή της δοκιμαζόμενης Παλαιστίνης, ενώ το μεγάλο πανό της ΚΝΕ καλύπτει το κτήριο του λιμανιού του θανάτου.

του Αστακού, όπου ακολούθησε συγκέντρωση με κεντρικό ομιλητή το Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτή του ΚΚΕ σ. Γιάννη Πρωτούλη, ο οποίος τόνισε ότι «ο αγώνας μας, ο αγώνας των λαών, πρέπει να στραφεί ενάντια σε αυτούς τους φονικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τον Ευρωστρατό. Καμιά αυταπάτη δε χωρά». Ακόμα, ο γραμματέας του ΚΣ αναφέρθηκε και στις ευθύνες της κυβέρνησης τόσο με τη νέα της συνενοχή στη μεταφορά των αμερικάνικων όπλων μέσα από ελληνικά λιμάνια, όσο και την κοινή ελληνοισραηλινή αεροπορική άσκηση το καλοκαίρι που μας πέρασε και υπογράμμισε πως «είναι προσβολή για τους αγώνες του λαού μας, τα λι-

μάνια και τα αεροδρόμια της χώρας μας να διαφημίζονται ως ασφαλείς τόποι για να φορτώνεται ο θάνατος». Στη συγκέντρωση εκ μέρους του ΚΣ της κυπριακής ΕΔΟΝ χαιρέτισε ο σ. Χρήστος Χριστόφιας.

Λάρισα Η νεολαία της Λάρισας απάντησε στο νέο ιμπεριαλιστικό έγκλημα στην Παλαιστίνη με πολύμορφες εκδηλώσεις, όπως πορείες, παραστάσεις διαμαρτυρίας, αλλά και εκδήλωση ενημέρωσης του λαού της πόλης με ταμπλό με φωτογραφίες από την Παλαιστίνη κι αναμμένα κεριά.

Πάτρα “Οι μάσκες έπεσαν” στην Πάτρα. Τι κι αν στην Παλαιστίνη συντελούνταν μια από τις μεγαλύτερ ες ανθρωπιστικές καταστροφές των τελευταίων χρόνων; Η δημοτική αρχή της πόλης προχώρησε απτόητη στις φιέσ τες για το “Πατρινό Καρναβάλι”. Η φωτογραφία από πανό της ΚΝΕ που αναρτήθηκε κατά τις εναρκτήριες εκδηλώσε ις του καρναβαλιού, θυμίζοντας την ιμπεριαλιστική θηριωδία .

Τρίπολη

Λονδίνο

Στην Τρίπολη η ΚΝΕ πραγματοποίησε εκδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Στην εκδήλωση προβλήθηκε σχετικό DVD κι ακολούθησε ομιλία. Την εκδήλωση έκλεισε συναυλία νεανικών συγκροτημάτων.

Μπλοκ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συμμετείχ ε σε πορεία αλληλεγγύης στην Παλαιστίν η που έγινε στο Λονδίνο στις 24 Γενάρη.

ε οργή κι αγανάκτηση αντιμετώπισε ο ελληνικός λαός τις πρόσφατες αποκαλύψεις της απροκάλυπτης στήριξης της ελληνικής κυβέρνησης στην αιματοχυσία στην Παλαιστίνη. Πέρα από τη στήριξη των σχετικών θέσεων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ που τσουβάλιαζαν θύτη και θύμα, από την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ και την πάγια στάση τους στο πλευρό των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, η πατρίδα μας έγινε κόμβος μεταφοράς αμερικάνικων όπλων προς το Ισραήλ. Οσο κι αν προσπάθησε η ελληνική κυβέρνηση να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, το περιστατικό της μεταφοράς όπλων από τις ΗΠΑ στο Ισραήλ μέσω του ελληνικού λιμανιού του Αστακού δεν προκάλεσε καμία έκπληξη. Αποτελεί ένα ακόμα επεισόδιο στην τραγωδία της πρόσδεσης της Ελλάδας στο άρμα του αμερικάνικου κι ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού εδώ και δεκαετίες.

Κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ:

χρόνια

στο ιμπεριαλιστικό “κουρμπέτι” “Ειρηνευτές” όπου προστάξει ο ιμπεριαλισμός Η ιμπεριαλιστική περιπέτεια της Ελλάδας ξεκινά από πολύ παλιά και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η χώρα μας, με την υπογραφή της εκάστοτε κυβέρνησης, έχει συμβάλλει με κάθε τρόπο στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών οι οποίοι συνήθως βαφτίζονται “ειρηνευτικές αποστολές”. Με μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις, η Ελλάδα έχει στείλει “ειρηνευτές” σε κάθε γωνιά του κόσμου, από τη διπλανή μας Αλβανία, όπου υπάρχει ελληνική παρουσία από την επέμβαση “της διεθνούς κοινότητας” στις ταραχές του 1997, μέχρι τη μακρινή Αφρίκη και την Απω Ανατολή, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Εκεί Ελληνες αξιωματικοί, στρατιώτες και ειδικοί “εποπτεύουν” την εφαρμογή της ιμπεριαλιστικής “ειρήνης” στο πλευρό είτε του ΝΑΤΟ, είτε της ΕΕ είτε οποιουδήποτε άλλου διεθνούς οργανισμού αναλάβει τέτοιες αποστολές.

“Πρεμιέρα” στην Κορέα Στα μεταπολεμικά χρόνια, η Ελλάδα έκανε πρεμιέρα με τη συμμετοχή της στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κορέα, στέλνοντας Ελληνες στρατιώτες στο πλευρό των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών που υπερασπίζονταν το καθεστώς της Ν. Κορέας (στην οποία μέχρι

Εδώ και χρόνια, η Ελλάδα, με την υπογραφή της εκάστοτε κυβέρνησης συμμετέχει με κάθε τρόπο στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών… και σήμερα οι ΗΠΑ διατηρούν τεράστιες στρατιωτικές δυνάμεις), δήθεν για να τη “σώσουν” από τον “κομμουνιστικό κίνδυνο”. Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι εκατοντάδες Ελληνες στρατιώτες που σκοτώθηκαν στην Απω Ανατολή από το 1950 μέχρι το 1958, δεν έπεσαν “υπέρ πίστεως και πατρίδος”, αλλά πλήρωσαν το τίμημα του εναγκαλισμού της Ελλάδας με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό που πάσχιζε να αποκτήσει τον οικονομικό έλεγχο του Ειρηνικού Ωκεανού.

Βοσνία-Ερζεγοβίνη από το 1995 μέχρι σήμερα Μετά τη διάλυση της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, η τότε ελληνική κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ) στη γραμμή της τότε ΕΟΚ σιγοντάρει τις αιματηρές εξελίξεις που ακολούθησαν με τον πόλεμο στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Με την υπογραφή της συμφωνίας του Ντέιτον και με την κάλυψη του ΟΗΕ αποφασίστηκε να εγκατασταθεί στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ΝΑΤΟϊκή στρατιωτική δύναμη κατοχής, με πρόσχημα τον αφοπλισμό από βαρέα όπλα. Η ελληνική

κυβέρνηση ξεχνά τις διακηρύξεις της που έλεγαν “ούτε ένας φαντάρος στην πρώην Γιουγκοσλαβία” και με τη συμπαράσταση της ΝΔ (τότε αντιπολίτευση) στέλνει στην περιοχή εκστρατευτικό σώμα. Το 2004 η ΝΑΤΟϊκή αποστολή ολοκληρώνει το “θεάρεστο” έργο της και αντικαθίσταται από στρατιωτική αποστολή της ΕΕ, δηλαδή… ευρωστρατού, στην οποία η χώρα μας συμμετέχει μέχρι και σήμερα.

Στο Κόσσοβο με ΝΑΤΟ και ΕΕ Με το τέλος των βομβαρδισμών, στο Κοσσυφοπέδιο οργανώνεται ο ΝΑΤΟϊκός στρατός κατοχής (KFOR) με πρόσχημα τη “διατήρηση της ειρήνης”. Η Ελλάδα συμμετέχει στην KFOR από τη σύστασή της μέχρι και σήμερα. Η ελληνική αποστολή σήμερα αριθμεί πάνω από 600 άντρες (στοιχεία Ιούνη 2008). Ακόμα, η Ελλάδα άμεσα προθυμοποιήθηκε και συμμετέχει στην EULEX, την κατασταλτική δύναμη αστυνομικών, αξιωματικών και δικαστών που έστειλε πέρσι η ΕΕ.

Φυλάγοντας Θερμοπύλες του… Αφγανιστάν! Από την επίσκεψη του Κώστα Καραμανλή στο στρατόπεδο που εδρεύει η ελληνική δύναμη η οποία συμμετέχει στο ΝΑΤΟϊκό στρατό κατοχής, όπου και εξήρε το “έργο” της ελληνικής δύναμης στην εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής “ειρήνης”.

Με την πτώση των Ταλιμπάν και την κατάληψη της Καμπούλ από τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα αναπτύσσεται στη χώρα διεθνής στρατιωτική δύναμη. Από το 2002 η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά στην πολυεθνική δύναμη, βοηθώντας στην… “ανασυγκρότηση” της χώρας όπως απαιτούσαν τα συμφέροντα των διεθνών μονοπωλίων. Η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας την “παράδοση” των προκατόχων της, κρατά κι αυτή τη συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σαν πολύτιμο θησαυρό ανανεώνοντας συνεχώς την υποστήριξή της. Πριν λίγες εβδομάδες, μάλιστα, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και

Αμυνας αποφάσισε συνέχιση της ελληνικής παρουσίας στο Αφγανιστάν.

Η Ελλάδα ορμητήριο του ιμπεριαλισμού Η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ κι άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, καθιστά τη χώρα μας βάση των ιμπεριαλιστών για τις επιθέσεις τους εναντίον των λαών, ακόμα κι όταν η χώρα μας δεν συμμετέχει με στρατεύματα σε κάποιες επιχειρήσεις. Οι ΝΑΤΟϊκές βάσεις στην Ελλάδα, με κυριότερη αυτή της Σούδας στην Κρήτη, αποτελούν “μνημείο” του εναγκαλισμού της ελληνικής αστικής τάξης με τον ιμπεριαλισμό και ταυτόχρονα κομβικής σημασίας “ορμητήρια” για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην ευρύτερη περιοχή. Στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και αλλού οι ΝΑΤΟϊκές βάσεις στην Ελλάδα τέθηκαν σε πολεμική ετοιμότητα και προσέφεραν τα μέγιστα στις επιχειρήσεις.

Κέντρα και στρατηγεία Πέρα από τις ΝΑΤΟϊκές βάσεις-ορμητήρια του ιμπεριαλισμού, στη χώρα μας εδρεύουν πολυεθνικά κέντρα και στρατηγεία ως συνεισφορά της χώρας μας στα σχέδια του ιμπεριαλισμού. Σήμερα στη χώρα μας εδρεύει το Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Στρατηγικών Θαλάσσιων Μεταφορών του ΝΑΤΟ, ενώ στη Θεσσαλονίκη έχει την έδρα του το ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο “χαμηλής ετοιμότητας”. Μάλιστα, λίγους μήνες πριν παρακολουθήσαμε τα εγκαίνια του Κέντρου Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στην Κρήτη. Πρόκειται για έναν κομβικής σημασίας ΝΑ-

ΤΟϊκό μηχανισμό που σχετίζεται άμεσα με τα νέα επιθετικά δόγματα του ΝΑΤΟ. Το μνημόνιο λειτουργίας του ψηφίστηκε τόσο από την κυβέρνηση της ΝΔ, όσο κι από το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ. Το “δωράκι” αυτό της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ κόστισε στον ελληνικό λαό 15 εκατομμύρια ευρώ, ενώ κάθε χρόνο η συντήρησή του προβλέπεται να είναι γύρω στο 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Το συγκεκριμένο κέντρο έχει ήδη γίνει θέατρο διάφορων ΝΑΤΟϊκών ασκήσεων με επίκεντρο την Κρήτη. Επιπλέον, από εκεί απέπλευσε και η ελληνική φρεγάτα που λαμβάνει μέρος στα ιμπεριαλιστικά σχέδια με αφορμή την “καταπολέμηση της πειρατείας” στην Αφρική. Ακόμα, πρόσφατα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από κοινού ψήφισαν στη Βουλή σύμβαση που προβλέπει την ίδρυση ΝΑΤΟικού επιτελείου στη Θεσσαλονίκη και την υποχρέωση να φιλοξενούνται εκεί πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα του ΝΑΤΟ.

Ιμπεριαλιστικές “διευκολύνσεις” Δεν είναι, όμως, μόνο οι βάσεις και τα στρατηγεία του ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα που καθιστούν την χώρα μας “ορμητήριο” σε κάθε νέα ιμπεριαλιστική επίθεση. Οποτε “υπάρξει ανάγκη”, δηλαδή όποτε τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα καλούνται να αιματοκυλήσουν κάποιο λαό στην ευρύτερη περιοχή, ολόκληρη η χώρα μετατρέπεται σε βάση για την επίτευξη των σκοπών τους. Είναι άλλωστε νωπή στις μνήμες μας η στήριξη της κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο ιμπεριαλιστικό αιματοκύλισμα της Γιουγκοσλαβίας το 1999, παρέχοντας στα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα κάθε δυνατή διευκόλυνση από αέρα, στεριά και θάλασσα με τη συγκατάθεση της ΝΔ. Τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα παρε-

Οποτε “υπάρξει ανάγκη”, δηλαδή όποτε τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα καλούνται να αιματοκυλήσουν κάποιο λαό στην ευρύτερη περιοχή, ολόκληρη η χώρα μετατρέπεται σε βάση για την επίτευξη των σκοπών τους… λαύνουν στη Βόρεια Ελλάδα, ενώ τα ελληνικά λιμάνια παραδίνονται στο ΝΑΤΟ. Ιδιαίτερα το λιμάνι της Θεσσαλονίκης μετατρέπεται σε ΝΑΤΟϊκή βάση. Μπροστά στο πρωτοφανούς φρίκης έγκλημα που λαμβάνει χώρα στη γειτονιά μας ο ελληνικός λαός με μπροστάρη το ΚΚΕ αντιστάθηκε στη συμμετοχή της Ελλάδας στο πλευρό του ιμπεριαλισμού οργανώνοντας τον αγώνα του ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Διαδηλώσεις διοργανώνονται σε όλη την Ελλάδα, ενώ σε μια δυναμική κινητοποίηση καταλαμβάνεται το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Ακόμα, εφευρετικοί φιλειρηνιστές αλλάζουν τη σήμανση που παράνομα είχε τοποθετήσει στους δρόμους η ελληνική κυβέρνηση για να διευκολύνει τους επιδρομείς ιμπεριαλιστές και έτσι η παρέλαση των ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων καταλήγει… στη λαχαναγορά, όπου έρχεται αντιμέτωπη με τα γιουχαΐσματα των εργαζόμενων εκεί. Επιπλέον, το 2001, οι ΗΠΑ ξεκινούν τον “πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία”, το νέο μπαμπούλα που χρησιμοποίησαν για να στοχοποιήσουν τους λαούς και να δικαιολογήσουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όσες γωνιές της γης το επιτάσσανε τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους. Τότε, η ελληνική κυβέρνηση παρείχε κάθε διευκόλυνση (π.χ. παράδοση του ελληνικού εναέριου χώρου για τη διέλευση των ΝΑΤΟϊκών αεροπλάνων), ενώ σε πολεμική κινητοποίηση τέθηκαν οι βάσεις της Σούδας και του Ακτιου.

Κίνδυνοι και βάσανα για το λαό Οπως και χτες, έτσι και σήμερα ο ελληνικός λαός και οι λαοί της περιοχής είναι αυτοί που πληρώνουν το τίμημα της πρόσδεσης της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό άρμα. Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ που τόσα βάσανα έχει επιφέρει στο λαό μέχρι σήμερα, εγκυμονεί νέους κινδύνους και για το αύριο. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις εγκαταλείπουν το αμυντικό δόγμα και υιοθετούν τα νέα επιθετικά δόγματα των ιμπεριαλιστών που θέλουν Ελληνες φαντάρους στις πιο μακρινές γωνίες της γης, αλλά και να στρέφονται εναντίον του “εχθρού-λαού” όποτε υπάρχει κίνδυνος αμφισβήτησης της εξουσίας των μονοπωλίων. Οι κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ όσο και οι παλιότερες του ΠΑΣΟΚ υπηρέτησαν με πίστη και συνέπεια την εμπλοκή της χώρας μας στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και τη στήριξη κάθε περιπέτειάς τους στα πέρατα της γης. Ακόμα κι αν κάνουν δήθεν πως τσακώνονται, όταν πρόκειται για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ οι διαφορές τους ως δια μαγείας εξαφανίζονται κι από κοινού στηρίζουν τις επιδιώξεις τους. Από την άλλη, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σταθερά υποστηρίζει την ίδρυση του “ευρωστρατού”, στα πλαίσια της… “Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης”, βάζοντας το λαό να επιλέξει ένα δήθεν καλύτερο ιμπεριαλιστή. Η.Μ.

Το ΚΚΕ σταθερά και με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια αντιπαλεύει την πρόσδεση της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τους σχεδιασμούς τους και τη λογική που θέλει την Ελλάδα “ασφαλή” στην αγκαλιά των Αμερικάνων κι Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Αναλαμβάνει αντιιμπεριαλιστικές πρωτοβουλίες σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, αναδεικνύοντας ότι συμφέρον του ελληνικού λαού είναι να απαιτήσει να σταματήσει η συμμετοχή της χώρας σε κάθε ιμπεριαλιστική περιπέτεια, να επιστρέψουν πίσω τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται στο εξωτερικό και τελικά την αποδέσμευση της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

12 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΑΠΟΛΥΣΕ

ΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

… ι ε λ έ θ η σ ί ρ κ Η

παγκόσμια οικονομική κρίση έρχεται και στην Ελλάδα!», «Επίκεινται απολύσεις λόγω της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας!», «Προβληματισμός στα κυβερνητικά επιτελεία για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και των συνεπειών της στην Ελλάδα!». Η κρίση είναι προ των πυλών, αναμένεται ότι θα είναι βαθιά και θα οδηγήσει σε ακόμα πιο έντονη αντιλαϊκή επίθεση ενάντια στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως η επερχόμενη καπιταλιστική οικονομική κρίση έχει ως αιτία της τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και έχει ήδη επιπτώσεις στις ζωές μας. Διαβάζουμε καθημερινά για εταιρείες που, επικαλούμενες την κρίση, απολύουν εργαζομένους ή εξαγγέλλουν απολύσεις στο άμεσο μέλλον. Κι αν δεν έχουμε διαβάσει, σίγουρα έχουμε ακούσει από κάποιο φίλο μας, την κοπέλα του αδερφού μας, από τον παλιό συμμαθητή που συναντήσαμε τυχαία στο δρόμο για απολύσεις στο τάδε εργοστάσιο, τη δείνα επιχείρηση. Κάποιες φορές μετονομάζουν τις απολύσεις “λήξη συμβάσεων” ή “εθελούσιες αποχωρήσεις”. ΛΑΡΚΟ, ΦΡΙΓΚΟΚΛΑΣ, Αστέρας Βουλιαγμένης, Teleperformance, Jumbo, Βερόπουλος στην Κεφαλλονιά, Ατλάντικ στην Πρέβεζα, ΕΘΝΟΣ, ΣΑΟΣ, Χερουβείμ, Vodafone στην Πάτρα είναι μόνο ορισμένες από τις επιχειρήσεις που τον προηγούμενο ενάμιση μήνα έχουν ήδη απολύσει ή ανακοίνωσαν ότι πρόκειται να απολύσουν εργαζομένους.

αντεπίθεση! Ο φόβος φυλάει τα έρμα... Στόχος των εργοδοτών είναι η τρομοκράτηση των εργαζομένων. Να δημιουργήσουν φόβο και ανασφάλεια, ώστε να αποφύγουν τις αντιδράσεις παντός τύπου. Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι καλούνται σε συμβούλια (“meetings”) και συνελεύσεις όπου τους ζητείται να δείξουν… κατανόηση, να ανεχτούν τις μειώσεις των μισθών, τις καθυστερήσεις στις πληρωμές και ταυτόχρονα να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους. Η επιχείρηση στέλνει e-mail ή αφήνει να διαρρεύσει πως θα ακολουθήσουν απολύσεις και απαιτούν για παράδειγμα να μην απεργήσει κανένας εργαζόμενος γιατί αυτό θα είναι “απώλεια κέρδους” για την επιχείρηση και άρα “απώλεια” για όλους τους εργαζομένους της. Ζητάνε δηλαδή από τους εργαζομένους να συναινέσουν, να σκύψουν το κεφάλι, να κάνουν θυσίες για πολλοστή φορά. Και αυτοί που τα ζητούν όλα αυτά είναι οι καπιταλιστές, η κυβέρνηση της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και συνολικά τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ, της ΠΑΣΚΕ, της Αυτόνομης Παρέμβασης. Είναι άπειρα τα παραδείγματα της σύμφωνης με την εργοδοσία στάσης που έχουν κρατήσει αυτές οι παρατάξεις μπροστά σε απολύσεις, μειώσεις μισθών κ.α. με πρόσχημα την ενίσχυση της επιχείρησης. Είναι σίγουρο ότι το καφάλαιο, χωρίς τη βοήθεια του εργοδοτικούκυβερνητικού συνδικαλισμού, τις ηγεσίες ΓΣΕΕΑΔΕΔΥ, δεν θα μπορούσε να πετσοκόβει, με την ίδια ευκολία, τα εργατικά-λαϊκά διακιώματα. Μήπως τελικά έχουν δίκιο, μήπως πρέπει να χαμηλώσουμε το κεφάλι και να σκεφτούμε (για μία ακόμα φορά) το καλό της επιχείρησης; Φυσικά και όχι! Η εργατική τάξη και οι καπιταλιστές δεν είχαν κι ούτε έχουν κοινά συμφέροντα. Την κρίση τους δεν θα την πληρώσουμε εμείς. Την εργατική τάξη δεν την έκανε συνέταιρο

το κεφάλαιο στα κέρδη του ποτέ. Αντίθετα, έψαχνε και ψάχνει μέσα στα πλαίσια του συστήματος, είτε με κυβερνήσεις νεοφιλελεύθερες, είτε με σοσιαλδημοκρατικές, να καρπώνεται όλο και περισσότερο την υπεραξία της, να αυξάνει τα κέρδη του κλέβοντας τον πλούτο που μόνο οι εργαζόμενοι παράγουν. Τα δικαιώματά μας, κεκτημένα χρόνων δέχονται διαρκή επίθεση. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να κερδίσουν πάλι από εμάς. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να είμαστε εμείς αυτοί που θα χάσουμε πάλι.

Καμμία θυσία για το κεφάλαιο Ποια θα πρέπει να είναι η απάντηση της εργατικής τάξης σε αυτές τις εξελίξεις; Εμείς, οι νέοι εργάτες, μπορούμε να αντιδράσουμε, αλλά πόσο εύκολο είναι αυτό; Εύκολο δεν είναι, ποτέ δεν ήταν εύκολο ο εργάτης να ορθώσει το ανάστημά του μπροστά στον εργοδότη του και να διεκδικήσει. Είναι όμως αναγκαίο! Γιατί οι θυσίες που απαιτεί η ταξική πάλη, ο αγώνας, είναι στην πραγματικότητα πολύ λιγότερες από τις θυσίες που τόσα χρόνια κάνουν οι εργαζόμενοι και που σήμερα, μπροστά στην κρίση καλούνται για μια ακόμα φορά να ξανακάνουν. Η λογική του συμβιβασμού, της ταξικής ειρήνης και συναίνεσης ήταν πάντα δρόμος αδιέξοδος για την εργατική τάξη. Ακόμα περισσότερο στις σημερινές συνθήκες δεν αρκεί η άμυνα, μπας και περάσει κι αυτή η “μπόρα”. Είναι ξεκάθαρο πως η απάντηση χρειάζεται να δοθεί μέσα από τη συλλογική δράση και διεκδίκηση. Οργάνωση στα συνδικάτα και τα σωματεία, ουσιαστική συμμετοχή για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ανάπτυξη αγώνων για να μη χαθεί τίποτε από τα κεκτημένα, να μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας, να μη βρεθεί στο δρόμο χωρίς δουλιά κανένας νέος άνθρωπος, κανένας οικογενειάρχης. Κυρίως δυνάμωμα του

Επίθεση, λοιπόν, με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ για τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

Η επερχόμενη καπιταλιστική οικονομική κρίση έχει ως αιτία τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και έχει ήδη επιπτώσεις στις ζωές μας ταξικού εργατικού κινήματος, δυνάμωμα της ταξικής γραμμής μέσα στο εργατικό κίνημα, γραμμή δηλαδή αντιπαράθεσης με τα μονοπώλια, διεκδίκησης του πλούτου που έχει παραχθεί από τους εργαζομένους και καρπώνονται μια χούφτα καπιταλιστές. Καμία υποχώρηση δε χρειάζεται. Αντίθετα, τώρα είναι η ώρα για ακόμα μεγαλύτερη πίεση και διεκδίκηση. Είναι η ώρα να εγκαταλείψουν οι εργαζόμενοι την άμυνα και να περάσουν στην επίθεση…

Με όπλο την ταξική ενότητα και αλληλεγγύη Ούτε ένας εργαζόμενος, ούτε σε μια επιχείρηση, ούτε ένας “τοπικός” αγώνας, δεν πρέπει σε αυτές τις συνθήκες να μείνει μόνος, να απομονωθεί. Το κλειδί και εδώ είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η αλλαγή των αρνητικών συσχετισμών στο εργατικό κίνημα, το τσάκισμα των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ. Σημαντικό όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της η αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη του ενός συνδικάτου στο άλλο, των εργαζομένων του ενός κλάδου ή της μιας επιχείρησης στους άλλους, των φοιτητών, των σπουδαστών, των μαθητών και η από κοινού διεκδίκηση. Η πάλη γίνεται πιο αποτελεσματική, οι δυνάμεις πολλαπλασιάζονται, η προοπτική του αγώνα γίνεται πιο ορατή. Ετσι έγινε τον τελευταίο μήνα στις περιπτώσεις των απολύσεων συναδέλφων στα “Jumbo” στην Αθήνα, στη “Φριγκοκλάς” στην Κάτω Αχαγιά κα. Εκεί όπου ταξικά συνδικάτα από άλλους κλάδους (οικοδόμοι, επισιτισμός-τουρισμός κα) στάθηκαν στο πλευρό των απολυμένων και του αγώνα που έκαναν μαζί με τα σωματεία τους, όχι μόνο με ανακοινώσεις και καλέσματα, αλλά και με κινητοποιήσεις, αποκλεισμούς, συγκεντρώσεις και πορείες. Αυτή η κοινή δράση, ο προσανατολισμός, η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι που τρομάζουν και το κεφάλαιο και τα τσιράκια του: γι’ αυτό και οι συλλήψεις, η τρομοκρατία, το χτύπημα στις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας έξω από τα καταστήματα των Jumbo. Γι’ αυτό και η τόση λύσσα από την εργοδοσία.

Περνάμε στην επίθεση! Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, ξεχωριστή σημασία έχει η στάση που θα κρατήσει κάθε νέος εργαζόμενος που δέχεται την πίεση και τις απειλές, πολύ περισσότερο μάλιστα αν αυτός ο νέος είναι μέλος του ΚΚΕ ή της ΚΝΕ. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι είναι εύκολο να αναπτύξεις συνδικαλιστική δράση και να διεκδικήσεις, σήμερα που οι πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών έχουν επιλέξει το δρόμο της υποταγής ενώ η επίθεση στα δικαιώματά μας γίνεται όλο και πιο έντονη. Δεν είναι εύκολο, ενώ επικρατεί απαξίωση του οργανωμένου αγώνα, που οδηγεί και σε απαξίωση των συλλογικών διεκδικήσεων, ενώ επικρατεί άγνοια και φόβος, να πείσεις και άλλους νέους να παλέψουν οργανωμένα. Είναι τελικά δύσκολο να παλεύεις για το εμείς και όχι το εγώ, σε πείσμα όσων προσπαθεί από παιδιά

να μας μάθει το σύστημα. Στους χώρους δουλιάς η αντιπαράθεση είναι καθημερινή γι’ αυτό και η στάση καθενός δοκιμάζεται καθημερινά. Αν ο εργαζόμενος επιλέξει τον εκ πρώτης όψεως “εύκολο” δρόμο, συνεργεί στο “δύσκολο” και καθόλου ευχάριστο μέλλον που του ετοιμάζουν. Αν την ώρα που το αφεντικό, ο προϊστάμενος του λέει: «κάτσε υπερωρία», «μείνε απλήρωτος», «μη μιλάς», «μη διεκδικείς», «μην οργανώνεσαι στο σωματείο σου», «μην απεργείς», αυτός υποκύψει, τότε το κόστος δεν θα βαρύνει μόνο αυτόν, τώρα και στο μέλλον, αλλά ταυτόχρονα και όλους τους συναδέλφους του. Αν όμως επιλέξει το δύσκολο δρόμο της αντίστασης, της ανυπακοής, του αγώνα, τότε ο δύσκολος μα και ωραίος αυτός αγώνας θα φέρει αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα και έμπνευση. Θα δώσει θάρρος και προοπτική σε νέους και μεγαλύτερους συναδέλφους. Κουράγιο, δικαίωση και υπερηφάνεια στους συντρόφους του. Οπως η στάση του συντρόφου του Νίκου, πρόσφατα απολυμένου για δεύτερη φορά από τα “Jumbo”. Δεν αποτελεί στ’ αλήθεια έμπνευση η αλύγιστη στάση του να μην υποκύψει ούτε στις απειλές για την ασφάλεια τη δική του και της οικογένειάς του, ούτε στον εκβιασμό, ούτε στο χρηματισμό του με 50.000¤; Δεν αποτελεί έμπνευση η στάση της συντρόφισσας Κατερίνας, του συντρόφου Γιάννη και των συναδέλφων τους που μπήκαν μπροστά στα ΜΑΤ, συγκρούστηκαν με την εργοδοσία, προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας απαιτώντας τα δεδουλευμένα τους, όταν η “κρίση χτύπησε” την πόρτα της “Lannet”; Ο αγώνας των ναυτεργατών για τα δεδουλευμένα τους, ή η επιμονή των εργαζομένων στη “Φριγκοκλάς” που συνεχίζουν ακόμα την κινητοποίησή τους; Η αυτοθυσία των εργαζομένων στον Καρυπίδη στα Γιάννενα που περάσαν ακόμα και τα Χριστούγεννά τους στο εργοστάσιο, μαζί με τις οικογένειές τους και τελικά δικαιώθηκαν; Τέτοιοι πρωτοπόροι εργάτες, μαχητές επέλεξαν την επίθεση και όχι την άμυνα, γι’ αυτό και είναι παράδειγμα και στήριγμα για τους συναδέλφους τους. Οχι άμυνα στην κρίση, όχι “κλείσιμο” προς τα πίσω. Επίθεση, λοιπόν, με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ για τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, της νεολαίας, και των συμμάχων της. Επίθεση για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η κρίση τους άλλωστε αυτό αποδεικνύει: Οσο ο τρόπος παραγωγής θα είναι καπιταλιστικός, κρίσεις θα εμφανίζονται. Μόνο όταν τα μέσα παραγωγής περάσουν στα χέρια της εργατικής τάξης θα πάψουν οι κρίσεις. Και η εργατική τάξη δεν θα μετράει τότε ούτε περικοπές μισθών, ούτε εθελούσιες αποχωρήσες, ούτε απολύσεις. Θα είναι αυτή που θα έχει... απολύσει το φόβο και την υποταγή, και θα ‘χει περάσει στην αντεπίθεση για όλα όσα της ανήκουν! Τατιάνα Βουρδουμπά, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

νέοι εργαζόμενοι ϐ 13

ελείς υν οι εισαγγ αναλαμβάνο υν έξω νο ση χά ω υγ τρ ασμοί αποτ ιούν συγκέν ά και οι εκβι πραγματοπο ια της ορ υ έδ αγ πο σχ ν εξ η τα νω ς, μέ νά λέ γαζο ακίζει ξα Οταν οι απει γγύη των ερ λφοι τους τσ μία. Η αλληλε νταν 2 συνάδε ού ατ κρ και η αστυνο ου τραλώνων όπ από το ΑΤ Πε υ “Jumbo”. το ας σί εργοδο

” στη στημα “Jumbo ι το πολυκατά ι ίε κα λε ς οκ νε απ μέ . Συντονισ λων Αθήνας δέλφου τους τα της ποροϋπαλλή να μα Εμ συ τή υ ος ασ το όγ ατ η λλ Ο Συ ρόσληψ ι σε υποκ μα την επαναπ ματοποιούντα Βάρη με αίτη ποιήσεις πραγ το α. νη άτ κι ικ ς νδ νε νόμε ξικά συ επαναλαμβα λάδα από τα σε όλη την Ελ πολυεθνικής

της ένωστα γραφεία ζική πορεία μα στολής. , τα /1 κα 28 ις ις με στ από τις δυνά ματοποιούν, η αγ εσ πρ ίθ ι επ μο αι δό Οι οικο ου δέχοντ σκευαστών όπ σης των κατα

ηγια ικανοποι ανεργία και ην ί στ ιε α πο τι το άν του εν μων πραγμα ας την πάλη ικάτο οικοδό νδ συ Κλιμακώνοντ το ς . ει στις 15/1 ικές συμβάσ Δ στον Αλιμο, τικές συλλογ είων του ΟΑΕ αφ γρ ν τω η κατάληψ

τρωση λική συγκέν γατοϋπαλλη ερ μμουλη κο ι γά Ο . με ν ρη από τη στις 22 Γενά κ νγ τι Στιγμιότυπο γατική όρ ερ Σπ η της ΚΝΕ στο ν πληρώσει λη για να μη του ΚΚΕ και τος. πά μα ην νή στ κι ν ύ στατού του εργατικο ξη τα νιστές πρωτο ύν ασ αν η, για την τάξη την κρίσ

14 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΑΠΟΛΥΣΕ

ΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

ΚΡΗΤΗ

αθώς το κεφάλαιο λαμβάνει τα μέτρα του εν’ όψει της επερχόμενης καπιταλιστικής κρίσης, οι εργαζόμενοι όλο και πιο συχνά αντικρύζουν το στυγνό πρόσωπο της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Σε μια σειρά χώρων δουλιάς οι εργαζόμενοι δε σκύβουν το κεφάλι, αντιστέκονται και με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές αποσπούν κατακτήσεις και αποκομίζουν πείρα για τις μάχες που έρχονται. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα καταγράφονται στις ανταποκρίσεις που μας έστειλαν οι Οργανώσεις της ΚΝΕ σε Κρήτη και Ιωάννινα. ΙΩΑΝΝΙΝΑ

Ταξική μάχη των εργατών στο εργοστάσιο “Καριπίδης” Οχι μεμονωμένο περιστατικό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στα εργοστάσια, είναι το εργοστάσιο “Καριπίδης” στη βιομηχανική περιοχή (ΒΙΠΕ) Ιωαννίνων. Πάνω από 70 εργαζόμενοι, Ελληνες και μετανάστες παρέμεναν απλήρωτοι για 2 εώς 8 μήνες. Ταυτόχρονα πρέπει να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι εκεί δεν ήταν γραμμένοι σε κάποιο σωματείο και κατά συνέπεια δεν μπορούσαν να βρουν διέξοδο από τα προβλήματά τους. Σε μια τέτοια κατάσταση ήρθε να απαντήσει η συντονισμένη και σταθερή παρέμβαση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στη ΒΙΠΕ Ιωαννίνων, μέσα από περιοδείες στα εργοστάσια και σταθερή περιφρούρηση της κάθε απεργίας. Ετσι λοιπόν αναδείχτηκε η ανάγκη των εργαζομένων να οργανώσουν την πάλη τους στήνοντας επιτροπή αγώνα στο εργοστάσιο, στην οποία συμμετείχαν Ελληνες και μετανάστες, ενώ ταυτόχρονα με τη βοήθεια των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας από τις 19/12, που διήρκησε ένα μήνα. Το ζήτημα αυτό δεν κλείστηκε στο εργοστάσιο αλλά πήρε διαστάσεις και απασχόλησε όλη την τοπική κοινωνία, καθώς έγιναν κινητοποιήσεις στην πόλη, ακόμη και την παραμονή των Χριστουγέννων. Το ΠΑΜΕ και τα ταξικά σωματεία εξέφρασαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των εργαζομένων δίνοντας και υλική και ηθική υποστήριξη. Ταυτόχρονα διοργάνωσαν εκδηλώσεις για θέματα υγιεινής και ασφάλει9 Γενάρη και οι εργάτες στου Καριπίδη πραγματοποιούν πορεία στους δρόμους των Ιωαννίνων. Στο πλευρό τους το ΠΑΜΕ.

ας μέσα στο εργοστάσιο αναπτύσσοντας έτσι πλούσια κουβέντα και προβληματισμό. Παρά την προσπάθεια οπορτουνιστικών δυνάμεων (ΣΥΝ-ΝΑΡ) να αποπροσανατολίσουν τον αγώνα των εργατών από τα πραγματικά τους αιτήματα και παρά τις προσπάθειες των τοπικών αρχόντων να σπιλώσουν την προσπάθειά τους, οι εργαζόμενοι επέλεξαν να αγωνιστούν σε συμπαράταξη με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που στο επίκεντρο έβαζαν πρώτα από όλα τις ανάγκες τους. Η επιλογή αυτή τους επιβεβαίωσε, καθώς πέρα από την κατάκτηση όλων των δεδουλευμένων τους, η θετική πείρα της οργανωμένης πάλης αποτελεί παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς αγώνες. Ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων οργανώθηκε στο σωματείο του και μπορούν πια να παλεύουν από καλύτερη θέση. Τσιαούσης Κυριάκος

Εντείνεται η εργοδοτική τρομοκρατία Διαρκώς έρχονται αντιμέτωποι με την εργοδοτική τρομοκρατία οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι νέοι στην Κρήτη. Ειδικά τα 2 τελευταία χρόνια οι επιχειρήσεις έχουν πάρει πολλά μέτρα προκειμένου να καταπνίξουν την αυξανόμενη δυσαρέσκεια από την αντιλαϊκή πολιτική. Καθημερινά και συγκεκριμένα πριν από απεργίες οι ταξικές δυνάμεις έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με αποκλεισμούς σε διάφορες επιχειρήσεις, ειδικά σε μεγάλα εργοστάσια στην βιομηχανική περιοχή Ηρακλείου. Επιπλέον, πολλοί εργαζόμενοι έχουν καταγγείλει στο ταξικό σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων Ηρακλείου πως τους απείλησαν με απόλυση αν συμμετείχαν σε απεργία του κλάδου τους, αφού φυσικά πρώτα δημιούργησαν κλίμα τρομοκρατίας απολύοντας μερικούς συναδέλφους τους. Ο φόβος τους για τις ταξικές δυνάμεις είναι εμφανής αφού έχουν φτάσει στο σημείο την ημέρα της απεργίας πολλά πολυκαταστήματα όπως ο “Κωτσόβολος”, το “Ζάρα” κτλ, να ανοίγουν μετά τις 11 για να μην παρέμβουν στους εργαζόμενους τα ταξικά συνδικάτα.

Η λύσσα των εργοδοτών να μην σηκώσουν κεφάλι οι εργαζόμενοι εκφράστηκε με την απόλυση 2 νέων εργαζομένων, μελών της ΚΝΕ, από τα καταστήματα “Πλαίσιο” και “Bershka” στο Ηράκλειο επειδή πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων στο χώρο δουλιάς τους και συμμετείχαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι απολύσεις προκάλεσαν την άμεση απάντηση των ταξικών σωματείων του νομού που προχώρησαν σε καθημερινούς αποκλεισμούς των καταστημάτων και κινητοποιήσεις στην πόλη. Χαρακτηριστική ήταν η στάση τόσο του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου όπου έχει την πλειοψηφία η ΠΑΣΚΕ αλλά και της επιθεώρησης εργασίας, που δρώντας ως το μακρύ χέρι της εργοδοσίας σήκωσαν τα χέρια ψηλά! Τέλος, σκληρή ήταν και η αντίδραση της εργοδοσίας στην προσπάθεια που έκανε το ΠΑΜΕ για τη δημιουργία σωματείου τροφίμων και ποτών στα Χανιά. Την ημέρα της ιδρυτικής συνέλευσης, η νέα εργαζόμενη και μέλος του ΚΚΕ που πρωτοστάτησε στη δημιουργία απολύθηκε χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Η απάντηση από πλευράς ταξικών δυνάμεων ήταν άμεση ενώ το σωματείο παρόλο το μένος της εργοδοσίας, στήθηκε έχοντας μάλιστα και μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων. Κατερίνα Μπακέλα 28/1 Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής Γ. Μαυρίκο επισκέπτεται το εργοτάξιο της “ΑΤΤΙΚΑΤ” στα έργα της Εγνατίας οδού. Από τις 23 Γενάρη και για μια σχεδόν εβδομάδα οι εργάτες προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας διεκδικώντας μέτρα υγιεινής και ασφάλειας - αφού η έλλειψη τους οδήγησε στο χαμό του 28χρονου συναδέλφου τους Κωνσταντίνου Σπανού - καθώς και στην καταβολή των δεδουλευμένων τριών μηνών που τους χρωστούσε η εργοδοσία. Με το ΠΑΜΕ στο πλευρό τους οι περισσότεροι από 300 εργάτες του εργοταξίου έδωσαν ένα νικηφόρο αγώνα συσπειρωμένοι στο ταξικό συνδικάτο οικοδόμων Τρικάλων και αψηφώντας τα καλέσματα της πλειοψηφίας του Εργατικού Κέντρου (ΔΑΚΕ) για “κοινωνικό διάλογο”.

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

κατάρτιση ϐ 15

ΙΣ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΥΣΠ

Κάθε ψήφος στήριγμα για το συλλογικό αγώνα

ετά τους σπουδαστές των δημοσίων ΙΕΚ της Αττικής ήρθε και η σειρά των σπουδαστών στα ιδιωτικά να διεξάγουν τις αρχαιρεσίες του Συλλόγου τους. Η μαζική συμμετοχή των σπουδαστών αποτελεί εχέγγυο για την ενίσχυση της πάλης των σπουδαστών. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία οι σπουδαστές ανεβάζουν την οργάνωσή τους, συγκροτούν επιτροπές του συλλόγου μέσα στα ΙΕΚ που αποτελούν τα “μάτια και τα αυτιά” του, τους οργανωτές της πάλης στο χώρο τους. Η άνοδος της οργάνωσης της πάλης αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη μαχητικότερη διεκδίκηση όσων έχουν ανάγκη σήμερα οι σπουδαστές. Προβλήματα που καίνε Ο “Οδηγητής” βρέθηκε στο ΙΕΚ “Ξυνή” μαζί με τα μέλη του συλλόγου που διεξήγαγαν τις εκλογές τους. Σε κάθε “πηγαδάκι” οι σπουδαστές αναδείκνυαν τα προβλήματά τους. Χαρακτηριστικά είναι όσα είπε μια σπουδάστρια: «Είμαι απόφοιτη του ΙΕΚ στην αισθητική και ήρθα ξανά για σεμινάριο γιατί δούλευα 8ωρο με 400 ευρώ και χωρίς ένσημα. Το σεμινάριο κοστίζει 850 ευρώ. Πολλές φορές δυσκολευόμουν να βρω δουλιά γιατί οι εργοδότες θεωρούσαν ότι έχω “πολλά χαρτιά” και θα ζητάω πολλά! Το χειρότερο είναι ότι δεν μου κόλλαγαν ένσημα οπότε είναι σαν να μην έχω προϋπηρεσία και δεν μπορώ ούτε να ανοίξω κάποιο δικό μου χώρο». Μέσα σε λίγα λόγια συμπυκνώνεται η «σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση» που τάζουν οι σχολάρχες. Μια μεγαλύτερη σπουδάστρια είναι στο ΙΕΚ για το -κρατηθείτε- 27ο (!) “χαρ

τί” από ιδιωτικές σχολές, σεμινάρια κλπ. «Μετά από 16 χρόνια δουλιά παίρνω 650 ευρώ μισθό», μας είπε. Ολες οι συζητήσεις όμως κατέληγαν στο «κάτι πρέπει να κάνουμε, όσο δεν παλεύεις, χάνεις!»

Πιο δυνατοί στον αγώνα Οι εκλογές του συλλόγου θα έχουν ολοκληρωθεί λίγο πριν κυκλοφορήσει το φύλλο του “O”. Οι σπουδαστές των ιδιωτικών σχολών όμως θα συνεχίζουν με νέες δυνάμεις και έχοντας εκλέξει το νέο διοικητικό συμβούλιο του μαζικού τους φορέα, τον αγώνα για: nn Ουσιαστική μείωση των διδάκτρων με ταυτόχρονη αναβάθμιση των σπουδών τους nn Δωρεάν χορήγηση συγγραμμάτων nn Κάλυψη εξόδων για αναλώσιμα nn Δωρεάν χορήγηση μειωμένου εισιτηρίου συγκοινωνιών (ΠΑΣΟ) nn Πρακτική άσκηση πάνω στο αντικείμενο σπουδών και με κατοχυρωμένα όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα (4ωρο5ημερο-20ωρο). Απόκτηση επαγγελματικής εμπειρίας μέσα στο χρόνο σπουδών τους

nn Δωρεάν πιστοποίηση με το πέρας των σπουδών nn Κατοχύρωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών σε όλες τις σχολές nn Γενικές συνελεύσεις σπουδαστών μέσα στα ΙΕΚ, συμμετοχή εκπροσώπου των σπουδαστών στη διοίκηση του ΟΕΕΚ nn Σταθερή δουλιά για όλους με πλήρεις αποδοχές nn 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό - 56 ευρώ κατώτερο μεροκάματο – 1.120 ευρώ κατώτερη σύνταξη nn Ουσιαστική προστασία των ανέργων. Επιδότηση με 80% του βασικού μισθού και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, μέχρι να βρουν δουλιά Αμέσως μετά τις εκλογές στο ΙΕΚ Ξυνή είχαμε μια σύντομη συνομιλία με το Βασίλη Πριάγγελο, μέλος του απερχόμενου ΔΣ του ΣΥΣΠΙΣ, για το σύλλογο, τη δράση του και τη σημασία των εκλογών: “Ο”: Ποιους χώρους καλύπτει ο ΣΥΣΠΙΣ; Βασίλης Πριάγγελος: Ο σύλλογος προσπαθεί να συσπειρώσει γύρω του τα παιδιά που φοιτούν σε ιδιωτικά ΙΕΚ, κολλέγια, κέντρα ελευθέρων σπουδών κλπ. Γενικότερα ο σύλλογος αναπτύσσει δράση όπου πληρώνει για να μάθει ο σπουδαστής. “Ο”: Αυτές τις μέρες διεξάγονται οι εκλογές του συλλόγου. Πώς ανταποκρίνονται οι σπουδαστές; Β.Π.: Υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση. Οταν μπαί-

νουμε ως σύλλογος στα ΙΕΚ και μιλάμε με τα παιδιά όλοι έχουν να πουν κάτι αρνητικό για την κατάσταση που βιώνουν εκεί. Πολλά παιδιά είναι απογοητευμένα γιατί αυτά που τους τάζανε οι σχολάρχες έχουν μεγάλη διαφορά με την πραγματικότητα. Σιγά-σιγά τα προβλήματα συσσωρεύονται. Το θετικό είναι ότι όταν βγαίνουμε και μιλάμε στους σπουδαστές, όταν τους λέμε ποιο είναι το πλαίσιό μας ως σύλλογος, τι θέλουμε μέσα από αυτό, κινητοποιούνται και αυτοί, ψηφίζουν, συμμετέχουν στο σύλλογο, γίνονται μέλη του. Στόχος μας μέσα από τις εκλογές είναι να βγει ο σύλλογος ενισχυμένος ολόπλευρα. Οποια κατάκτηση κερδίζει ο σύλλογος δεν είναι μόνο για τα παιδιά που είναι τώρα σπουδαστές αλλά και για τους επόμενους. Κάθε σπουδαστής έχει και τα δικά του προβλήματα αλλά υπάρχουν γενικότερα που μας ακουμπάνε όλους. “Ο”: Μεγάλος αριθμός σπουδαστών εργάζεται παράλληλα. Πώς μπορούν οι εργαζόμενοι σπουδαστές να ενταχθούν στη δράση; Β.Π.: Πολλοί από τους σπουδαστές αναγκάζονται εξαιτίας των ταξικών φραγμών όπως η βάση του 10 να πάνε σε ΙΕΚ. Λογικό είναι όταν μια οικογένεια δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα έξοδα και σε αυτά που ζητάει το ΙΕΚ να χρειαστεί ο σπουδαστής να δουλέψει. Γι’ αυτό και συντασσόμαστε με το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα. Προσπαθούμε οι σπουδαστές να συσπειρώνονται και στα σωματεία τους. Ακόμα κι όταν κάποιος δουλεύει σε κάτι άσχετο με αυτό που σπουδάζει πρέπει να συσπειρωθεί και να ξέρει τα δικαιώματά του στη δουλιά, να διεκδικεί τις ανάγκες του. Δημήτρης Τζόκας

«Στόχος μας μέσα από τις εκλογές είναι να βγει ο σύλλογος ενισχυμένος ολόπλευρα»

16 ϐ παιδεία

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ

ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Πράσινο φώς

υ ο ί α λ α φ ε κ υ ο τ στην πολιτική

κόμα κι αν το ΠΑΣΟΚ δεν είχε κυβερνήσει ποτέ αυτή τη χώρα για να μπορούμε να γνωρίζουμε ότι έχει μεγάλη ευθύνη για την εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθώσεων και των συμφωνιών στην ΕΕ, μελετώντας μόνο το νέο πρόγραμμά του “δημόσια και δωρεάν υψηλής ποιότητας παιδεία για όλους”, μπορεί κανείς να δει ότι σε τίποτα δεν διαφέρει με τη ΝΔ στην αντιεκπαιδευτική-αντιλαϊκή πολιτική. Το επίκεντρο της πολιτικής τους Δεμένo, λοιπόν, πισθάγκωνα στις δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία αποτελεί πιστή αντιγραφή και επέκταση των κατευθύνσεων που έχουν συμφωνηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ, συμφωνεί και υπερθεματίζει σε περαιτέρω: nn ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών για την Παιδεία, ένταση των ταξικών φραγμών nn εξασφάλιση της μεγιστοποίησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου από τις επενδύσεις στο χώρο της εκπαίδευσης nn χειραγώγηση μέσα από τον καθορισμό του περιεχομένου της εκπαίδευσης, που απευθύνεται στην πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και περιορίζεται σε αποσπασματικές πληροφορίες και ληξιπρόθεσμες δεξιότητες. Στοχεύουν, δηλαδή, να επιτελεί το εκπαιδευτικό σύστημα καλύτερα το ρόλο που έχει στο καπιταλισμό, τη διαιώνιση της κυριαρχίας της αστικής τάξης και την αναπαραγωγή της αστικής ιδεολογίας. Ωστόσο, με αυτές του τις προτάσεις, το ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να προσπαθεί να “κλέψει” την εύνοια του κεφαλαίου, από τη ΝΔ, προτείνοντας ακόμα πιο δραστικά-αντιδραστικά μέτρα.

Οικονομικού στραγγαλισμού, συνέχεια... «Στόχος του 5% του ΑΕΠ για την παιδεία και του 2% για την έρευνα στο τέλος της τετραετίας»1. Ενα 5% του ΑΕΠ που εδώ και μια δεκαετία υπόσχονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όπου τσουβαλιάζονται μαζί και οι δαπάνες της λαϊκής οικογένειας, πολύ μακριά από το αίτημα

για 15% απο τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι φανερό (κι από το πρόσφατο παράδειγμα του πακέτου των 28 δις για τις τράπεζες) πως η υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων δεν οφείλεται σε τίποτα άλλο παρά σε επιλογές των κυβερνήσεων, αφού αυτός είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος να οδηγήσουν τα ιδρύματα στην ιδιωτικοποίηση. Στην “παρήγορη αγκαλιά”, δηλαδή, των επιχειρηματιών, οι οποίοι με τον “οβολό” τους θα μπορούν να καθορίζουν το περιεχόμενο της διδασκαλίας και της έρευνας. Εξάλλου, το ζήτημα της χρηματοδότησης δένεται με τον προσανατολισμό αυτής, αν θα καταλήγει για την κάλυψη των αναγκών των φοιτητών (φοιτητική μέριμνα κλπ) κι όχι για να ορθοποδήσει ένας μηχανισμός προώθησης των αναδιαρθρώσεων μέσα στα ιδρύματα, όπως είναι σήμερα.

Ανοιχτά σχολικά προγράμματα– Κλειστά στη μόρφωση «Εθνικό πλαίσιο προγράμματος που θα ανοίγει περιθώρια για δημιουργία και πρωτοβουλίες σε κάθε σχολείο... προσαρμογή του σχολείου σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο», «ανοιχτό σχολείο σε συνεργασία με γονείς και τοπική κοινωνία». Η αποδιοργάνωση του σχολικού προγράμματος είναι ένας διακηρυγμένος στόχος της ΕΕ και εφαρμόζεται ήδη σε πολλές χώρες. Κάθε σχολείο ανάλογα με τις επιχειρήσεις που υπάρχουν γύρω, την τοπική παράδοση και άλλα δεδομένα, διαθέτει επιλογές μαθημάτων σχετικές με αυτά, ενώ ένας ελάχιστος, μόνο, βασικός κορμός διδάσκεται σε όλους τους μαθητές ανεξάρτητα από το που διαμένουν και ποια είναι η χρηματοδότηση του σχολείου. Η “μαθητοκεντρική” αντίληψη οδηγεί ευθεία στην ανισότητα και στην κατηγοριοποίηση σχολείων και μαθητών ανάλογα με τη δυνατότητα που έχουν οι γονείς τους να

τους στείλουν στο “καλό” ή το “κακό” σχολείο. Είναι πλήρως αντιεπιστημονική και αντιεκπαιδευτική, γιατί μοιράζει ένα ξεροκόμματο στοιχειωδών “πληροφοριών” στους μαθητές, ενώ στη διαφοροποιημένη «ευέλικτη ζώνη» του προγράμματος σερβίρονται πασαλείμματα χαζοχαρούμενων δραστηριοτήτων, που μπορεί να απασχολούν ευχάριστα τους μαθητές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν βασική γενική μόρφωση. Το ζήτημα για το ΠΑΣΟΚ και αυτήν την πολιτική είναι το πως θα καταφέρουν να “ανοίξουν τις πόρτες των σχολείων” στις επιχειρήσεις για να συμβάλλουν στην κερδοφορία τους αλλά και να γαλουχήσουν την νεολαία με τις “αξίες” τις επιχειρηματικότητας. Επιπρόσθετα όμως, κι οι γονείς θα μπορούν να έχουν ρόλο, όπως μας λένε. Αναρωτιόμαστε: ο “ρόλος” αυτός μπορεί να φτάσει μέχρι και το να διδάσκουν οι ίδιοι οι γονείς τα παιδιά τους όπως γίνεται ευρέως στις ΗΠΑ με τα προγράμματα “home schooling”, επειδή δεν μπορούν να πληρώνουν τα έξοδα της εκπαίδευσης;

Τεχνολογικό Λύκειο – Μια από τα ίδια με ολίγον από “εκσυγχρονισμό” Το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο συμφωνεί με τη στροφή στην κατάρτιση (που είναι άλλωστε και το βασικό μέλημα της ΕΕ) και την αντικατάσταση της όποιας –κουτσουρεμένης- μόρφωσης παρέχεται σήμερα από δεξιότητες, αλλά υπερθεματίζει στο διπλό ανισότιμο σχολικό δίκτυο. Στο σχολείο, δηλαδή, που έχει ένα ακόμα πιο ισχυρό ταξικό φίλτρο σπρώχνοντας από νωρίς τα παιδιά των εργατικών λαϊκών οικογενειών στην κατάρτιση και τη φθηνή, ευέλικτη συ-

νεχώς επανακαταρτίσιμη, εργασία. Μάλιστα, ακόμα κι αν κάποιο λαϊκό παιδί ξεφύγει προς τον άλλο δρόμο, η “κινητικότητα” που υπόσχονται θα εξασφαλίζει το μονόδρομο προς τα κάτω. Ο μαθητής του Λυκείου θα έχει χρόνο να το ξανασκεφτεί, αφού θα υπάρχει το μέτρο της “οριζόντιας μετακίνησης” και ο “σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού” που θα «σώζει τα παιδιά από επιλογές που οδηγούν σε ματαιότητες» (όπως είναι το αίτημα της πρασινορόζ συμβιβασμένης ηγεσίας της ΟΛΜΕ)! Ματαιότητες τριτοβάθμιων σπουδών που απαιτούν γερή τσέπη!

“Μαζική πρόσβαση”; Μπορεί στα λόγια το ΠΑΣΟΚ να “πουλά” «μαζική πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση» αλλά συμφωνεί με τον πολλαπλασιασμό των εξεταστικών φραγμών που αντικατοπτρίζουν τους ταξικούς φραγμούς μέσα και έξω από το σχολείο και τις σχολές. Προτείνει εξετάσεις σε ορισμένα μαθήματα στη Γ΄ Λυκείου (αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για εξετάσεις και στη Β΄ Λυκείου) που θα οδηγούν σε Εθνικό Απολυτήριο. Με το βαθμό του απολυτηρίου ο απόφοιτος θα φτάνει στην πόρτα του Πανεπιστημίου, στο οποίο, ο ίδιος εκτιμά, ότι υπάρχει πιθανότητα να το δεχτεί

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

με βάση τους όρους εισαγωγής που θα θέτει κάθε σχολή. Στο απολυτήριο αυτό θα περιλαμβάνεται και ένα ποσό από το κράτος το οποίο θα περνά κατευθείαν στη σχολή σαν δίδακτρα φοίτησης, πρόταση με την οποία ξεκαθαρίζει το ΠΑΣΟΚ ότι δεν θα υπάρχει δωρεάν Παιδεία (άραγε άλλα ιδρύματα θα απαιτούν μεγαλύτερα ποσά από το χορηγούμενο κρατικό ποσό του απολυτηρίου;). «Τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ θα θέτουν τους όρους εισαγωγής με βάση το Εθνικό Απολυτήριο, οι οποίοι μπορεί να είναι διαφορετικοί από ίδρυμα σε ίδρυμα». Στο πλαίσιο της “αυτονομίας” και της “αυτοτέλειας” της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (λες και τα ιδρύματα στον καπιταλισμό μπορεί να μην υποτάσσονται στην καπιταλιστική ανάπτυξη) όπου κάθε ίδρυμα κρίνει και επιβιώνει με τα δικά του κριτήρια -πάντα κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά ωστόσο- κινείται αυτό το τραγικό μέτρο που προτείνει το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο συντονιστής του “διαλόγου” της ΝΔ, Γ.Μπαμπινιώτης. Κάτι από Βρετανία σκέφτεται να μας φέρει κι εδώ ο Γ. Παπανδρέου, όπου στις αιτήσεις εισαγωγής και τις συνεντεύξεις των σχολών, ο υποψήφιος οφείλει να αποδείξει ότι “αγαπά το αντικείμενο” προσκομίζοντας στοιχεία ότι έχει προϋπηρεσία, ότι φοίτησε σε “καλό” σχολείο, ότι έχει το τρόπο να βρει το αναγκαίο ποσό για να σπουδάσει από την αρχή μέχρι το τέλος κοκ.

Κατηγοριοποίηση ανάμεσα στα ιδρύματα Το βασικό ζήτημα όμως είναι αλλού... Οτι το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί στις αναδιαρθρώσεις που θα φέρουν κατηγοριοποίηση ανάμεσα στα ιδρύματα, συνεχείς αλλαγές στα προγράμματα σπουδών (ώσπου να ξεχνάς τι σπουδάζεις), διαφορά στη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων ανάλογα με το κατά πόσον το έργο που παράγουν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αλλωστε, η πρόταση τους για “ανταποδοτική χρηματοδότηση” που θα καθορίζεται από συγκεκριμένη επιτροπή (Αρχή Αξιολόγησης και Πιστοποίησης) δεν είναι κάτι νέο, εφαρμόζεται ήδη. Τα ιδιωτικοοικονομικά της κριτήρια δε, έχουν αποκαλυφθεί, ενώ δεν είναι τυχαίο πως στην υπόλοιπη Ευρωπαική Ενωση, όπου έχει προχωρήσει κατά πολύ αυτή η πολιτική, την “Αρχή” αυτή απαρτίζουν οι χορηγοί επιχειρηματίες και άλλα “ευαγή” πρόσωπα που νοιάζονται για το καλό των επενδύσεών τους!

Εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο Εφαρμογή του νόμου-πλαίσιου -που δεν ψήφισε κατά τα άλλα στη Βουλή (!)- προτείνει το ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμά του. Ενώ, προχωρά ακόμα παραπέρα στην κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και διανομή τους μέσω ίντερνετ ή μέσω “ψηφιακού βιβλίου”. Η πρώτη τους έγνοια δεν είναι η τεχνολογική αναβάθμιση της υλικοτεχνικής υποδομής ή η κάλυψη των κενών των βιβλιοθηκών αλλά η υποβάθμιση των σπουδών σε δεξιότητες, σε αφομοίωση σκόρπιων πληροφοριών. Επίσης, συμφωνεί με τη ΝΔ και προτείνει στα ιδρύματα την «άντληση πρόσθετων πόρων από “άλλες” πηγές» (βλ. μεγαλοεπιχειρήσεις). Μάλιστα, προχωρά ένα βήμα παραπέρα, στην κατάργηση της όποιας σημερινής υποτυπώδους “δωρεάν στέγασης και σίτισης”, ομολογώντας πως «θα προωθήσουν τις συμπράξεις με ιδιωτικούς φορείς για παροχή φθηνής φοιτητικής στέγης σε περισσότερους φοιτητές». Το δικαίωμα της δωρεάν φοιτητικής μέριμνας γίνεται μπίζνα για τους επιχειρηματίες... «Δίνουμε τη δυνατότητα μερικής απασχόλησης στους φοιτητές που σπουδάζουν και επιτρέπουμε τη δυνατότητα μερικής φοίτησης για διευκόλυνσή τους». Οι φοιτητές, δηλαδή, θα έχουν το “δικαίωμα” να σερβίρουν ή να βγάζουν φωτοτυπίες για να καταφέρουν να σπουδάσουν, καλύπτοντας και εργασιακές θέσεις των σχολών. Για όσα μαθήματα δε, δεν προλαβαίνουν να παρακολουθήσουν λόγω της “απασχόλησης” τους, θα τους χορηγούνται πιστωτικές μονάδες (αφού σου λέει και να παρακολουθήσεις τα μαθήματα επιστήμονας δεν γίνεσαι)! Υπόσχονται επίσης, πως θα δίνουν το “δικαίωμα” στους φοιτητές να παίρνουν “φοιτητοδάνεια” ώστε να μπορούν να τους ξεπληρώνουν τη “δημόσια δωρεάν Παιδεία” που έχουν φτιάξει. Το πραγματικό δικαίωμα του να καλύπτονται όλες οι ανάγκες των φοιτητών ώστε να μπορούν απρόσκοπτα να αφοσιώνονται στη μελέτη της επιστήμης τους... πάει περίπατο.

Οτι πει το κεφάλαιο... Αφού φτιάχνουν, λοιπόν επιμελώς, το πρόβλημα έρχονται να δώσουν και λύση!

Στιγμιότυπο από παλαιότερη κινητοποίηση φοιτητικών συλλόγων στο οποίο καυτηριάζεται ο “γάμος” ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με κουμπαριά του ΣΕΒ!

Τα κενά της ολόπλευρης μόρφωσης των αποφοίτων, θα μπαλώνονται συνεχώς με προγράμματα “δια βίου μάθησης” όπου κράτος και επιχειρήσεις θα συμπράττουν για να αποκτούν οι εργαζόμενοι πρόσκαιρες δεξιότητες ή και να αλλάζουν συνεχώς δουλιά, ανάλογα με τις εκάστοτε επιλογές του κεφαλαίου. Ενώ σε αυτούς τους τομείς που επιλέγει να επενδύσει το κεφάλαιο θα αναλώνεται και η έρευνα της χώρας. «Θέλουμε τα πανεπιστήμια να μπορούν να ανταγωνιστούν δημιουργικά για να εξασφαλίσουν οικονομικούς πόρους για προγράμματα έρευνας, να συνεργαστούν με επιχειρήσεις», «υποβοηθούμε τη συγκέντρωση και διάθεση επιχειρηματικών κεφαλαίων σε νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες έντασης γνώσης». Και εδώ τα σχόλια περιττεύουν… Μοναδικός στόχος: η έρευνα στην υπηρεσία της κερδοφορίας του κεφαλαίου κι όχι της ικανοποίησης των συνεχώς διευρυμένων κοινωνικών αναγκών.

Καμία αμφιβολία δεν χωράει πια

παιδεία ϐ 17

Tο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία αποτελεί πιστή αντιγραφή και επέκταση των κατευθύνσεων που έχουν συμφωνηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο να τα ντύνουν με νέα φρασεολογία και να τα παρουσιάζουν ως νέα και “εκσυγχρονισμένη” πολιτική. Τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, εκπαιδευτικοί, γονείς και εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβίζονται στους σχεδιασμούς των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Ο μόνος δρόμος γι’ αυτούς είναι να γίνει υπόθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος η ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους, η διεκδίκηση αντιιμπεριαλιστικών και αντιμονοπωλιακών αιτημάτων στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των σύγχρονων αναγκών. Ενας αγώνας που θα ανοίγει δρόμο για ένα άλλο σύστημα το οποίο έχοντας ως στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών λαϊκών αναγκών θα παρέχει μια αποκλειστικά δημόσια δωρεάν και υψηλού επιπέδου παιδεία!

Και για τα δύο αστικά κόμματα, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που εναλλάσσονται στη διαχείριση της εξουσίας, (μαζί και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που προτείνει μικροαλλαγές, συμφωνώντας στην ουσία των αναδιαρθρώσεων) η “γραμμή” είναι κοινή και ακολουθείται κατά γράμμα, όσους “διαλόγους” κι αν μας πλασάρουν. Αλλωστε, χαρακτηριστικό είναι πως η πολιτική μέχρι σήμερα ακολουθεί πιστά τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ (διεθνής Οργανισμός για την Οικονομική ΣυΑλεξάνδρα Λυμπέρη νεργασία & Ανάπτυξη) στις οποίες κατέληξε αξιολογώντας την εκπαίδευση στην Ελλάδα2. Από το 1995, όλοι οι Υπουργοί Παιδείας που ακολούθησαν δεν ξέφυγαν ρούπι από αυτή τη «γραμμή». έρχονται Δεν είναι λοιπόν νέα μέτρα όπως τα 1.Ολα τα αποσπάσματα προ ια, δωρεάν μόσ παρουσιάζουν, είναι παλιά μέτρα που «Δη Κ από το Πρόγραμμα ΠΑΣΟ όλους» συναντούν εμπόδια υπό την πίεση για ία ιδε και υψηλής ποιότητας Πα 40/Data/ του εργατικού και λαϊκού κινήματος F42 00 rtal/gr/0 http://www.pasok.gr/po οι οποίοι, με την συμβολή και του df paideia_programma_full.p ΚΚΕ, δεν παραμυθιάζονται. Γι’ αυτό εκπαιδευτική πολιτική 2.Εκθεση του ΟΟΣΑ για την και αναγκάζονται να τα ξεπλένουν, στην Ελλάδα, 1995: n-athinas.org/omosphttp://www.omosp-goneo DIR__/www/omospathinas/nfblog//__HOME nt/uploads/2008/01/ athinas/nfblog/wp-conte oosa952.doc

Παραπομπές:

18 ϐ αμφιθέατρα

ΟΥ ΣΠΟΥΔΑΖΕΙ

ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ Π ΠΛΑΤΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Τ «Προς την κατεύθυνση αυτή, πρέπει να συμβάλλουμε όλοι στη συγκρότηση ενός νέου -ή εκ νέου έστωοργάνου του φοιτητικού Κινήματος, της ΕΦΕΕ, που θα μπορεί να συμβάλει στην πραγματική προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου» (Απόσπασμα από την πρωτολογία του Γ. Παπανδρέου στη συζήτηση για την Παιδεία στη Βουλή, 23/1/09) «...τάσσεται η Ν.Δ. κι εσείς προσωπικά υπέρ της ανασυγκρότησης των οργάνων του φοιτητικού κινήματος, που φτάνουν από τους φοιτητικούς συλλόγους μέχρι την ΕΦΕΕ;» (Απόσπασμα από τη δευτερολογία του Α. Αλαβάνου στη συζήτηση για την Παιδεία στη Βουλή, 23/1/09)

ο τελευταίο διάστημα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ξαφνικά θυμήθηκαν πως το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα δεν έχει δομές και τους έπιασε ο πόνος για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ. “Λαγός” σ’ αυτή την προσπάθεια ήταν η Αννα Διαμαντοπούλου, υπεύθυνη Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, που μίλησε για την ανάγκη ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ στο δελτίο ειδήσεων του MEGΑ (19/01/09).

Ας θυμηθούμε όμως τα εξής: Το τελευταίο πανσπουδαστικό συνέδριο έγινε το 1995 και από τότε με διάφορες προφάσεις όλες οι άλλες δυνάμεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ, ΣΥΝ) μποϋκοτάρισαν κάθε προσπάθεια σύγκλησης πανσπουδαστικού συνεδρίου και εκλογή νέου ΚΣ της ΕΦΕΕ. Δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο τα κόμματα του ευρωμονόδρομου αν δεν είχαν στο μυαλό τους, ότι μπροστά στην επίθεση που ετοίμαζε το κεφάλαιο και η ΕΕ ενάντια στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, έπρεπε να χτυπηθεί αποφασιστικά και το οργανωμένο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Ακριβώς, γιατί επιδίωκαν οι πολιτικές που συναποφάσιζαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε Σορβόνη, Μπολόνια κλπ. να εφαρμοστούν και στη χώρα μας συναντώντας τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις. Πέρσι, όπως και κάθε χρόνο, μόνο η Πανσπουδαστική έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να ανασυγκροτηθεί η ΕΦΕΕ, ενώ αδιαμφισβήτητο είναι πως την περίοδο που ήταν ορισμένο το πανσπουδαστικό συνέδριο μόνο οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της Πανσπουδαστικής ΚΣ εμφανίστηκαν. Κανένας άλλος από αυτούς που ένα χρόνο μετά “κόπτονται” για την ΕΦΕΕ, ούτε από την ΠΑΣΠ, ούτε από τους ελάχιστους που εκλέγονται με την παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δεν νοιάστηκε τότε να εμφανιστεί. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ είναι, επίσης, κάτι που βολεύει τις άλλες δυνάμεις, που με αυτήν την κατάσταση καταφέρνουν να μην απολογούνται για τα “έργα και τις ημέρες” τους στις σχολές. Με το επιχείρημα ότι: «Εμείς είμαστε ΔΑΠ ΠΑΠΕΙ, δεν ξέρουμε τι κάνει η ΔΑΠ στο Πολυτεχνείο» ή «εμείς είμαστε ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ δεν έχουμε σχέση με την ΠΑΣΠ στο ΑΠΘ» προσπαθούν να εγκλωβίσουν φοιτητές, κρύβοντας το γεγονός ότι παρά τους τακτικισμούς που αναγκάζονται να κάνουν όταν πιέζονται, το κύριο μέλημα τους είναι να βγαίνουν αλώβητα τα κόμματα τους από την αγανάκτηση φοιτητών και σπουδαστών αλλά και να εφαρμοστεί στο σύνολο της η πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ μέσα στα ιδρύματα.

Η διάλυση της ΕΦΕΕ εξυπηρετούσε την πολιτική τους Για τους παραπάνω λόγους όλες οι άλλες δυνάμεις, τα κόμματα των οποίων στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πολιτική του ευρωμονόδρομου, βάζουν εμπόδια στη σύγκληση πανσπουδαστικού συνεδρίου και μάλιστα καλλιεργούν εκφυλιστικά φαινόμενα και στο επίπεδο των συλλόγων (ανυπαρξία ΔΣ που δεν συνεδριάζουν ποτέ, γενικές συνελεύσεις χωρίς απαρτία που παίρνουν αποφάσεις στο όνομα όλων των φοιτητών κοκ). Αυτή η πρακτική δεν αφορά μόνο το φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα. Συνολικά, όλα αυτά τα χρόνια τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου βολεύονταν από αυτήν την κατάσταση, εξυπηρετούνταν από την κυριαρχία της γραμμής της ταξικής συναίνεσης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, από τη διαλυτική κατάσταση του αγροτικού κινήματος και του κινήματος των ΕΒΕ όπως ακριβώς και από τη διαλυτική κατάσταση στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα.

Τι άλλαξε και ξαφνικά οι κ.κ. του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται ως “σωτήρες του κινήματος”; Η απάντηση είναι απλή: βλέπουν την καπιταλιστική κρίση να πλησιάζει τη χώρα μας. Η πολιτική που ακολουθούν, έρχεται να προσθέσει νέα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων για να σωθεί και να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου (εφαρμογή ακόμα πιο σκληρής λιτότητας, αύξηση της ανεργίας, απολύσεις, εργάσιμη βδομάδα των 3 ημερών στις βιομηχανικές ζώνες, επίσπευση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς ανάμεσα τους και στην Παιδεία). Η πολιτική αυτή αναμφίβολα θα προκαλέσει αντιδράσεις και ανάμεσα στους κόλπους του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος. Αλλωστε, δεν μπορούν να μείνουν ανεπηρέαστοι οι φοιτητές και οι σπουδαστές όταν επιδεινώνεται η κατάσταση της εργατικής λαϊκής οικογένειας, από την οποία προέρχεται και η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών που σπουδάζουν. Ο φόβος, λοιπόν, αυτών των αντιδράσεων οδηγεί το σύστημα, το κεφάλαιο και τα κόμματά του να πάρουν προληπτικά μέτρα για να περιφρουρήσουν την εξουσία

τους. Επιδιώκουν, όχι μόνο να μην υπάρξουν αντιδράσεις τέτοιες που θα αμφισβητήσουν την εξουσία των μονοπωλίων, αλλά αντίθετα, πλατιές μάζες να επικροτούν “λύσεις” που δεν θα ξεφεύγουν από τα “εφικτά” πλαίσια αυτού του συστήματος, θα χειροκροτούν την πολιτική τους, που -καμουφλαρισμένη ως λύση- έρχεται να ενισχύσει προς την κατεύθυνση που εξαρχής δημιούργησε τα προβλήματα, προς την ακόμα μεγαλύτερη καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Θέλουν να καταφέρουν να περιορίσουν τις αντιδράσεις μέσα σε ανώδυνα, για την εξουσία και την πολιτική τους, αιτήματα και δράσεις (άντε, το πολύ να σπάσει και καμία βιτρίνα).

Θέλουν κίνημα στα “μέτρα” τους Προβλέποντας, λοιπόν, άνοδο του κινήματος συνολικά αλλά και στους κόλπους της νεολαίας, αξιολογώντας, ταυτόχρονα, και την ανοδική πορεία της Πανσπουδαστικής στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ, ανοίγουν τη σημερινή συζήτηση για την ανάγκη ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ. Δεν τους ενδιαφέρει, όμως, μια οποιαδήποτε ΕΦΕΕ. Επιδιώκουν μια ΕΦΕΕ και μια ΕΣΕΕ που θα προσέρχεται στα τραπέζια των κοινωνικών διαλόγων για να παζαρεύει το πόσα θα χάνουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές, οι οποίοι θα είναι συμμέτοχοι και συνένοχοι τα επόμενα χρόνια στην εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Θέλουν φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα που να είναι “αγωνιστικό”… μόνο μέχρι το σημείο που θα βάζει πλάτη να κυβερνήσει πάλι το ΠΑΣΟΚ -ενδεχόμενα με τη συνδρομή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (άλλωστε πρόσφατα Αλαβάνος και Παπανδρέου τα είπαν σε πολύ καλό κλίμα)- που θα εφαρμόσει τελικά ακριβώς την ίδια πολιτική. Εχθροί και φίλοι του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος Σήμερα κάθε φοιτητής και κάθε σπουδαστής πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να μην αφήσει να παίζονται τέτοιου είδους παιχνίδια στην πλάτη του. Οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για να ανοίξουμε πιο επιτακτικά και πιο πλατιά τη συζήτηση με τη νεολαία που σπουδάζει, για το τι κίνημα χρειάζεται σήμερα στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ. Ενα κίνημα, δηλαδή,

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

που όχι απλά θα έχει δομές ή θα είναι περιφρουρημένο στις κινητοποιήσεις του αλλά θα έχει προσανατολισμό συνολικής ρήξης και ανατροπής, προσανατολισμό αντεπίθεσης. Είναι απαραίτητο για την αποτελεσματικότητα του κινήματος να μην αφήνει αλώβητη τη συνολική πολιτική, αλλά αντίθετα σε κάθε στιγμή να έχει ξεκάθαρο το ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι οι φίλοι του. Από τη μια δηλαδή, να έχει στο στόχαστρό του τους πραγματικούς ενόχους της σημερινής κατάστασης σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των φοιτητών και σπουδαστών, να αμφισβητεί και να συγκρούεται, δηλαδή, με την πολιτική της ΕΕ (η οποία είναι απαραίτητο στήριγμα για το κεφάλαιο και το ελληνικό και το υπόλοιπο ευρωπαϊκό) αλλά και με τα κόμματα που έχουν συνδιαμορφώσει και υπηρετούν την υλοποίηση αυτής της πολιτικής στην Ελλάδα. Από την άλλη, το κίνημα πρέπει να αντιλαμβάνεται έμπρακτα ότι το συμφέρον της πλειοψηφίας των φοιτητών και των σπουδαστών είναι να συνταχτεί στο πλευρό του ταξικού εργατικού κινήματος. Γιατί, αν μη τι άλλο, η πλειοψηφία των φοιτητών και των σπουδαστών κατάγεται από οικογένειες της εργατικής τάξης, ενώ μια ακόμα μεγαλύτερη πλειοψηφία θα ενταχθεί σ’ αυτήν αφού ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Αλλά κυρίως, γιατί η εργατική τάξη είναι η κινητήρια δύναμη της κοινωνίας και χωρίς αυτήν μπροστάρη κανένας αγώνας δεν έχει μέλλον. Ετσι, χρειάζεται ένα κίνημα που δεν θα περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους της σχολής αλλά θα συντάσσεται με το εργατικό λαϊκό κίνημα, θα παίρνει θέση και θα παρεμβαίνει σε θέματα όπως για παράδειγμα η απόλυση, ο εκβιασμός και η προσπάθεια εξαγοράς εργαζόμενου-φοιτητή από την εργοδοσία του “Jumbo” ή οι πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις ή οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στη Μέση Ανατολή και αλλού.

Ενισχύουμε τη γραμμή ρήξης Σήμερα είναι ανάγκη, περισσότερο από ποτέ να διαμορφωθεί διακριτός πόλος σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, με σαφή γραμμή αντιιμπεριαλιστική και αντιμονοπωλιακή. Να διαμορφωθεί ένας πόλος συσπείρωσης που θα αντιπαλεύει την εκφυλιστική κατάσταση στο φοιτητικό και στο σπουδαστικό κίνημα, που θα δρα μέσα στα ΔΣ και τις Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς να εγκλωβίζεται στον εκάστοτε συσχετισμό δύναμης, τον οποίο με δράση θα αντιπαλεύει. Στη διαμόρφωση αυτού του πόλου θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, τα παιδιά που συσπειρώνονται στα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές που αντιλαμβάνονται ότι χρειάζεται να αλλάξει αυτή η κατάσταση σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, θα μπουν μπροστά για να συγκροτήσουν επιτροπές αγώνα. Αυτές οι επιτροπές αγώνα θέλουμε να γίνουν μορφές οργάνωσης και δράσης με συγκεκριμένο προσανατολισμό και αιτήματα, να αποτελέσουν -μαζί με τα ΔΣ που θα υιοθετούν αντίστοιχο πλαίσιο πάλης- τη ραχοκοκκαλιά του πόλου.

αμφιθέατρα ϐ 19

Απαραίτητη η αλλαγή των συσχετισμών Δεν γίνεται οι φοιτητές και οι σπουδαστές να δείξουν άλλο ανοχή σε αυτή την κατάσταση. Δεν πρέπει να ξεγελαστούν στις επικείμενες φοιτητικές-σπουδαστικές εκλογές και να ακούσουν τις σειρήνες των ψευτο-επιχειρημάτων ότι δεν έχουν, για παράδειγμα, σχέση οι φοιτητικές παρατάξεις με τα κόμματα! Αλλωστε, είναι νωπές οι μνήμες: Από τις δηλώσεις των Καραμανλή, Ρουσόπουλου, Στυλιανίδη, που έβλεπαν στην πρωτιά της ΔΑΠ την έγκριση της πολιτικής τους Από την προσδοκία του ΠΑΣΟΚ για άνοδο της ΠΑΣΠ, που θα σημάνει γι’ αυτούς ότι η νεολαία επιζητά απλά την κυβερνητική εναλλαγή ως “διέξοδο“ από «την επίθεση της νεοσυντήρησης και της ΝΔ» (Γ.Παπανδρέου, στην Εθνική Συνδιάσκεψη της ΠΑΣΠ) Από την αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε ότι στηρίζει την ΑΡ.ΕΝ, προσπαθώντας μάταια να μεταφράσει σε υπαρκτά εκλογικά ποσοστά τις δημοσκοπικές φούσκες της περσινής χρονιάς Είναι ανάγκη σε κάθε σύλλογο, σε κάθε τμήμα να γίνει αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της αλλαγής συσχετισμών. Να μην τους δώσει κανένα παιδί λαϊκής οικογένειας συγχωροχάρτι. Να μην επιτρέψουν οι φοιτητές, η ψήφος τους να αποτελέσει άλλοθι για κάποιον από τους δυο εταίρους του δικομματισμού αλλά και για τους επίδοξους ΣΥΝ-εταίρους τους για την προώθηση της αντιεκπαιδευτικής-αντιλαϊκής πολιτικής. Ταυτόχρονα, να απομονώσουν τις δυνάμεις αυτές που ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβερνητικής πολιτικής με τον τυχοδιωκτισμό τους και το χυδαίο αντικομμουνισμό τους (ΕΑΑΚ), που έχει ως ουσιαστικό στόχο να αποτρέψει φοιτητές και σπουδαστές από το να υιοθετήσουν έναν τέτοιο δρόμο συνολικής ρήξης και ανατροπής. Πρέπει και από τις εκλογές να βγουν πιο ισχυροί σύλλογοι, κάτι που σημαίνει αποφασιστική ενίσχυση της μόνης δύναμης που συγκρούεται με την κυρίαρχη πολιτική, δηλαδή, αποφασιστική ενίσχυση της Πανσπουδαστικής. Να εκλεγούν όσο γίνεται περισσότεροι αντιπρόσωποι από την ΠΚΣ για το επόμενο πανσπουδαστικό συνέδριο, της μόνης δύναμης που όλα αυτά τα χρόνια με συνέπεια παλεύει για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού και του σπουδαστικού κινήματος.

Nα διαμορφωθεί διακριτός πόλος σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, με σαφή γραμμή αντιιμπεριαλιστική και αντιμονοπωλιακή

Με το ΚΚΕ

στην αντεπίθεση Με όπλο μας τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου, εντείνουμε τη δουλιά μας ώστε ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι φοιτητών και σπουδαστών να συνταχτεί με τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για αντεπίθεση. Προχωράμε σε συσκέψεις, ανοιχτές εκδηλώσεις. Δεν αφήνουμε αμφιθέατρο και εργαστήριο που δε θα φτάσουμε με τον “Οδηγητή” και το “Ριζοσπάστη” στο χέρι, απευθυνόμαστε στους φοιτητές και στους σπουδαστές και τους καλούμε να καταδικάσουν και με τη δράση τους και με την

ψήφο τους αυτούς που έχουν ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Να ανοίξουν το δρόμο για μια άλλη σελίδα στο φοιτητικό και στο σπουδαστικό κίνημα, που θα το βρει οργανωμένο και πολιτικά περιφρουρημένο απέναντι στην επίθεση που δέχεται και στην πιο έντονη επίθεση που θα δεχτεί. Βαγγέλης Μαρούπας Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

20 ϐ μαθητές

ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ

Μύθοι

έτος συμπληρώνονται τρία χρόνια από την αντικατάσταση των ΤΕΕ από τα ΕΠΑΛ - ΕΠΑΣ, οπότε και θα υπάρξουν οι πρώτοι απόφοιτοι απ’ αυτό το κομμάτι του διπλού ανισότιμου σχολικού δικτύου. Σύμφωνα με άρθρο του καθηγητή ΕΠΑΛ και μέλους του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ, Σάββα Σάββα, στο τεύχος 33 - 34 των Θεμάτων Παιδείας που κυκλοφορεί, οι θέσεις των υπόλοιπων κομμάτων για την ύπαρξη και ενίσχυση της πρόωρης τεχνικής εκπαίδευσης στηρίζονται σε συγκεκριμένους μύθους. Μύθοι οι οποίοι καταρρίπτονται από την ίδια την πραγματικότητα. Να αναφέρουμε κάποια ενδεικτικά στοιχεία:

Ο Γ. Πρωτούλης, γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, η Ε. Παντελάκη, γραμματέας της ΚΟ Πειραιά και ο Σ. Σάββας, μέλος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ συζήτησαν με καθηγητές και το 15μελές του 1ου ΕΠΑΛ Περάματος την πρόταση του Κόμματος για το ενιαίο 12χρονο βασικό υποχρεωτικό σχολείο.

Μύθος 1ος: “Η τεχνική εκπαίδευση μπορεί να αποτελέσει λύση στο πρόβλημα της ανεργίας” Είναι χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα έρευνας του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου που αφορούσαν και τους απόφοιτους του έτους 2000 - 2001 του Β’ Κύκλου των ΤΕΕ ως προς την εργασιακή τους κατάσταση το φθινόπωρο του 2007. Στο χρόνο διεξαγωγής της έρευνας εργαζόταν το 73,4% των αποφοίτων (6,5 χρόνια μετά την αποφοίτηση). Από αυτούς μόνο το 35% εργαζόταν σε θέση σχετική με την ειδικότητα που ακολούθησε στα ΤΕΕ, ενώ το 64,9% έκανε άσχετη δουλιά. Σε αυτά τα 6,5 χρόνια οι απόφοιτοι είχαν αλλάξει 3 - 4 εργασίες, ενώ ο μέσος χρόνος που έμειναν άνεργοι ήταν 31 μήνες, δηλαδή σχεδόν 2,5 χρόνια. Ανασφάλιστοι δήλωσαν το 8%, σε προσωρινή απασχόληση το 28,3% και σε μερική απασχόληση το 13,2%. Συμπέρασμα: Καμία αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης στον καπιταλισμό δεν μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα στη σταθερή εργασία. Το επιχείρημα ότι η πρόωρη τεχνική εκπαίδευση μπορεί να δώσει λύση στην ανεργία, που είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα, είναι μύθος για να παρουσιαστεί σαν αναγκαιότητα το διπλό ανισότιμο σχολικό δίκτυο.

Μύθος 2ος: “Επαγγελματικά δικαιώματα” Τα διαφορετικά επίπεδα και οι τίτλοι πιστοποίησης τάζονται αφιδώς στους μαθητές των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ ως “εισιτήριο” που θα τους εξασφαλίσει εργασία. Η πραγματικότητα είναι πως ο τίτλος του αποφοίτου της δευτεροβάθμιας τεχνικής εκπαίδευσης δεν κατοχυρώνει από μόνος του κανένα ουσιαστικό επαγγελματικό δικαίωμα ή άδεια άσκησης επαγγέλματος. Ετσι, ο μαθητής μαζεύει πιστοποιήσεις πάνω στις πιστοποιήσεις μέσα από “προϋπηρεσία” (δηλαδή τσάμπα εργασία), πρόσθετο δίπλωμα ΙΕΚ κτλ. χωρίς πραγματικό αντίκρισμα.

αλήθειες

Μύθος 3ος: “Ισότιμη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση” Η παραπληροφόρηση των αστικών κομμάτων και των ευρολάγνων δυνάμεων που πραγματικά οργίζει τους μαθητές των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ είναι ότι έχουν ίση δυνατότητα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οικοδομούν ανισότιμα σχολικά δίκτυα και ύστερα μιλούν για ισότητα! Ουσιαστικά, οι μαθητές του ΕΠΑΣ δεν μπορούν να κάνουν καν αίτηση για τις πανελλήνιες. Από την άλλη, όπως αποδεικνύεται και μέσα από τις κατευθύνσεις του προγράμματος σπουδών ακόμα και τις ώρες διδασκαλίας (σε σχέση με το Γενικό Λύκειο) αλλά και τη μοριοδότηση, οι μαθητές των ΕΠΑΛ είναι ξεκάθαρα αδικημένοι μέχρι και στο ότι παρεμποδίζονται στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αλλωστε, σύμφωνα με έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για το 2008 αν και το 61,1% των μαθητών έλεγε πως επιθυμούσε να συνεχίσει τις σπουδές του μόνο το 15,6% τα κατάφερε. Συμπέρασμα: Το διπλό σχολικό δίκτυο είναι ανισότιμο και αποτελεί ενίσχυση των ταξικών φραγμών από τη φύση του αλλιώς δεν θα το χρειαζόταν το σημερινό σύστημα. Τα παιδιά που εκτοπίζονται στην πρόωρη τεχνική εκπαίδευση, προορίζονται εξ ορισμού για να καλύψουν τις ανάγκες του κεφαλαίου για φθηνούς, ευέλικτους και συνεχώς επανακαταρτίσιμους εργαζόμενους.

Μύθος 4ος: “Τα ΕΠΑΛ συνδυάζουν γενική με τεχνική γνώση” Ο μύθος αυτός προκύπτει από την αύξηση των ωρών διδασκαλίας στα αποκαλούμενα μαθήματα “γενικής παιδείας”. Ομως, η σύγχρονη γενική παιδεία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που πλασάρουν. Θέτει ως σκοπό τη σφαιρική μόρφωση κι αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητας του νέου, γι’ αυτό και οφείλει να είναι ενιαία στο περιεχόμενο. Αντίθετα, με το διπλό ανισότιμο σχολικό δίκτυο καταργούνται και τα δύο, και η γενική και η επαγγελματική παιδεία. Με το σημερι-

Το διπλό σχολικό δίκτυο είναι ανισότιμο και αποτελεί ενίσχυση των ταξικών φραγμών από τη φύση του αλλιώς δεν θα το χρειαζόταν το σημερινό σύστημα. νό σύστημα αλλά και τις αναδιαρθρώσεις που προωθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η εκπαίδευση περιορίζεται σε παροχή προγραμμάτων εφήμερης κατάρτισης και επανακατάρτισης. Αυτό δεν έχει που καμία σχέση με τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας αφού η πρόωρη επιλογή και ειδίκευση είναι ανίκανη να εξασφαλίσει εργαζομένους με στέρεο μορφωτικό υπόβαθρο, ικανούς να προσαρμόζονται στις αλλαγές της τεχνολογίας. Η σύγχρονη επαγγελματική ειδίκευση πρέπει να έπεται και να οικοδομείται στα γερά θεμέλια της γενικής μόρφωσης οφείλει να παρέχεται σε όλους τους νέους ως τα 18. Η επιλογή ανάμεσα στην επιστημονική ή την επαγγελματική ειδίκευση πρέπει να γίνεται μετά τα 18 χρόνια.

Απόλυτη σύμπνοια όλων των άλλων κομμάτων Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχοντας συμπράξει στη χάραξη της πολιτικής της ΕΕ για “στροφή στην κατάρτιση” προωθούν όλες αυτές τις αναδιαρθώσεις στην Παιδεία στη χώρα μας, ενώ ο ρόλος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτεται καθαρά στο θέμα αυτό, αφού οι θέσεις του ενσωματώνονται πλήρως στην ευρωλάγνα πολιτική. Θεωρεί ως απαραίτητη προϋπόθεση της υποτιθέμενης “ελεύθερης πρόσβασης” την ταυτόχρονη “ισχυρή τεχνική εκπαίδευση”. Δηλαδή, ότι μπορεί να υπάρξει “ελεύθερη πρόσβαση” μόνο εφ’ όσον ο μεγάλος όγκος των παιδιών των λαϊκών οικογενειών έχει εκδιωχθεί πρώτα προς την πρόωρη τεχνική εκπαίδευση. Οι θέσεις τους συμπλέουν και αλληλοσυμπληρώνονται, αφού στηρίζουν την ενίσχυση των στραγγαλιστικών ταξικών φραγμών που έχει ανάγκη ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.

Η πρόταση του ΚΚΕ επιβεβαιώνεται Κατάργηση του διπλού - παράλληλου σχολικού δικτύου. Ενιαίο υποχρεωτικό δωδεκάχρονο βασικό σχολείο, ένα και μοναδικό για όλους. Βασική εκπαίδευση για όλους την ίδια μέχρι τα 18 ανεξάρτητα από την τσέπη των γονιών τους. Κατάργηση των ΙΕΚ- ΚΕΚ και όλων των μορφών εναλλασσόμενης ψευτο-κατάρτισης και κάθε πιστοποίησης. Ταυτόχρονη δημιουργία δωρεάν δημόσιων επαγγελματικών σχολών μετά το σχολείο, για όσους θέλουν να ακολουθήσουν ένα επάγγελμα που δεν απαιτεί επιστημονική ειδίκευση και ενιαία ανώτατη εκπαίδευση για όλα τα επαγγέλματα που απαιτούν επιστημονική ειδίκευση. Α.Λ

Ολόκληρο το άρθρο στα “Θέματα Παιδείας” που κυκλοφορούν.

ο ι ρ δ έ ν υ Σ Σ Η Σ Ε Θ Ι Π ΑΝΤΕ 18-22 Φλεβάρη

τις 18-22 Φλεβάρη διεξάγεται το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας. Στόχος των κομμουνιστών και κομμουνιστριών είναι το Συνέδριο αυτό, με εφαλτήριο τη θετική-ανοδική πορεία των προηγούμενων χρόνων να γίνει πραγματικά ένα συνέδριο αντεπίθεσης. Επιδιώκουμε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί, να γίνουμε καλύτεροι, να οικοδομήσουμε γερές οργανώσεις, να σφυρηλατήσουμε ισχυρούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε κατάματα τις αδυναμίες μας ώστε το ΚΚΕ να ανταποκριθεί καλύτερα στο ρόλο της πρωτοπορίας, του οργανωτή–εμψυχωτή των εργατικών–λαϊκών αγώνων. Το σύνθημα της αντεπίθεσης απευθύνεται στην εργατική τάξη, στο λαό, στις γυναίκες, στη νεολαία. Καλούμε κάθε αγωνιστή, εργάτη, νεολαίο να μη λείψει από αυτό το κάλεσμα, να αντεπιτεθούμε, να συγκρουστούμε με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις -από καλύτερες θέσεις σήμερα- για τη συγκρότηση του Αντιμονοπωλιακού Αντιιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου, για το σοσιαλισμό. Ενταγμένο στο στόχο της λαϊκής αντεπίθεσης είναι και το δεύτερο θέμα του Συνεδρίου. Ο εμπλουτισμός της αντίληψης του Κόμματος για το σοσιαλισμό, παίρνοντας υπ’ όψιν την εμπειρία της σοσιαλιστικής Οικοδόμησης στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα, είναι σημαντικό όπλο στην καθημερινή πάλη. Η επαναστατική δράση προϋποθέτει την επαναστατική θεωρία. Η 90χρονη πορεία του Κόμματός μας, η εμπιστοσύνη με την οποία αγκαλιάζουν το ΚΚΕ όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι μας οπλίζει με πείσμα και δύναμη για να γίνουμε ακόμα πιο ικανοί, να ενισχύσουμε ολόπλευρα το Κόμμα και να επιταχύνουμε τις θετικές εξελίξεις υπέρ της εργατικής τάξης και της επαναστατικής πάλης. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία του 18ου Συνεδρίου, για να κάνουμε πράξη το σύνθημά του: “ΚΚΕ ισχυρό- 18ο Συνέδριο Αντεπίθεσης”.

Συνέδριο ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

ς ή κ ϊ α λ ς ή κ ι τ α γ ρ Η βάση της ε

ς η σ ε θ ί π ε αντ

λατειές εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, ακόμη και μη ψηφοφόροι του, αναγνωρίζουν ότι η πολιτική του ΚΚΕ επιβεβαιώνεται. Ομως αυτή η πολιτική δεν διαμορφώθηκε σε μία νύχτα, ούτε βάδισε σε έναν εύκολο δρόμο μέχρι να διαμορφωθεί. Προχώρησε σταθερά σε σκληρή διαπάλη με λαθεμένες αντιλήψεις που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία. Εκτισε έτσι την υποδομή για να μπορεί σήμερα το Κόμμα μας, αποφασιστικά, να θέτει το σύνθημα “ΚΚΕ ισχυρό – αντεπίθεση”, σύνθημα του 18ου Συνεδρίου του. Πιο έντονα η θετική πορεία του ΚΚΕ διαφάνηκε στα τέσσερα χρόνια που πέρασαν από το 17ο Συνέδριο, αλλά είναι κι αυτή κρίκος της αλυσίδας που καλύπτει μία 18ετία, από το 13ο Συνέδριο και τη διάσπαση που ακολούθησε λίγους μήνες αργότερα, το 1991, και κυρίως από το 14ο, που ήταν Συνέδριο ανασυγκρότησης του Κόμματος. Στο κατάμεστο γήπεδο του “Σπόρτινγκ” μίλησε η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος σ. Αλέκα Παπαρήγα, στην εκδήλωση των εργατοϋπαλληλικών οργανώσεων της ΚΟΑ. Στο γήπεδο, που αποδείχτηκε πολύ μικρό, συνέρρευσαν μαζικά νέοι αλλά και μεγαλύτεροι εργαζόμενοι και δεκάδες μετανάστες για να μάθουν την αλήθεια για την οικονομική κρίση και να ακούσουν την πρόταση του Κόμματος για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. «Η αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική γραμμή πάλης είναι βασικός όρος για την ανασύνταξη του κινήματος. Πίσω από αυτήν υπάρχει ο βάλτος της υποχώρησης, της αδράνειας, της ενσωμάτωσης» σημείωσε η σ. Αλέκα Παπαρήγα.

Δεν υπάρχει επομένως αμφιβολία ότι η ανάγκη να ανεβεί η ποιοτική δουλιά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, η ανάγκη να ξεπεραστούν οι αδυναμίες που έχουμε, για να ανασυνταχθεί το εργατικό και λαϊκό κίνημα, συνδέεται και με τη βαθιά αφομοίωση της πείρας της 18ετίας που πέρασε.

Επιβεβαιωμένη πολιτική στη βάση της επαναστατικής στρατηγικής Το ΚΚΕ τεκμηρίωσε στο Πρόγραμμά του (15ο Συνέδριο) ότι η επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική, ότι στην Ελλάδα υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό. Εκτίμησε, δηλαδή, ότι ανάμεσα στην αστική και στην εργατική εξουσία δεν υπάρχει άλλη ενδιάμεση. Σε αυτή τη βάση στηρίζεται και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού, αφού καθόλου δεν επαρκεί να μιλάς μόνο για την αναγκαιότητά του. Σε αυτή τη βάση αναπτύσσεται η τακτική δημιουργίας του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ) πάλης και η στρατηγική της λαϊκής εξουσίας, δηλαδή της σοσιαλιστικής για το ΚΚΕ, που την επεξεργάστηκαν παραπέρα το 16ο και το 17ο Συνέδριο. Το γεγονός ότι το Μέτωπο δεν ξεκινάει υποχρεωτικά ως επαναστατικό, αλλά διαμορφώνεται ως τέτοιο στην πορεία, επιδιώκουμε εμείς να γίνει επαναστατικό, σε τίποτα δεν αλλάζει το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης. Δίχως αυτή τη στρατηγική, δεν θα υπήρχε η επιβεβαιωμένη πολιτική του Κόμματος, ενώ θα ακυρωνόταν η στρατηγική του, αν το ΚΚΕ αποδεχόταν τα περί εξαρτημένης Ελλάδας που δεν βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο. Αυτή η αντίληψη σημαίνει απόρριψη του Με-

τώπου ως τακτικής και της ουσίας του, σημαίνει πάλη όχι για τη λαϊκή εξουσία, σημαίνει ρεφορμισμό.

Γραμμή που αλλάζει ριζικά συνειδήσεις Η γραμμή για την οικοδόμηση του ΑΑΔΜ δεν υλοποιείται στη λογική της “κοινής δράσης στο πρόβλημα” (με ποιους άραγε;). Οικοδομείται με την ισχυροποίηση του επαναστατικού ΚΚΕ και στο έδαφος της αντιπαράθεσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Δηλαδή, το Μέτωπο διαμορφώνεται στη γραμμή που φέρνει το αύριο στο σήμερα, συνδέει την τακτική με τη λαϊκή εξουσία (κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής). Αυτή η γραμμή αλλάζει ριζικά συνειδήσεις και αυτό είναι το ζητούμενο. Πρέπει ταυτόχρονα να δούμε και κάτι ακόμα, πολύ ουσιαστικό. Οτι μόνο μία τέτοια πολιτική γραμμή μπορούσε να φέρει αποτελέσματα: Σακάτεψε τους κοινωνικούς διαλόγους, έφθειρε την “κοινωνική συναίνεση” γενικότερα και με την ΕΕ, έδωσε φτερά στις πρωτοποριακές δυνάμεις (κομμουνιστές και συνεπείς συνεργαζόμενους), άπλωσε το κύρος του ΚΚΕ, το κατέστησε τον υπολογίσιμο αντίπαλο της αστικής τάξης. Το γεγονός ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να υιοθετεί φρασεολογία (μόνο) του ΚΚΕ, για να δημαγωγεί, δείχνει από μία άποψη την πίεση που ασκεί η πολιτική του ΚΚΕ. Αυτή η πολιτική δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη σταθερή ιδεολογική επίθεση κατά των κομμάτων του κεφαλαίου (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), χωρίς τον ανειρήνευτο αγώνα κατά του οπορτουνισμού, που κύριος (αλλά όχι και μοναδικός) εκφραστής του είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Τι κίνημα χρειάζεται… Τα παραπάνω αποτελούν το μεδούλι του τι κίνημα χρειάζεται, σε ποιο αυλάκι συγκροτείται η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και η συσπείρωση με τους μικρομεσαίους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους. Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, το συμμαχικό τους κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, είναι πρωτογενείς οντότητες της πελώριας κοινωνικής συμμαχίας που θα συγκροτήσει και θα στηρίξει το Μέτωπο. Τα λαϊκά προβλήματα δεν λύνονται στο έδαφος του καπιταλισμού. Αν λύνονταν, δεν θα χρειαζόταν να αντικατασταθεί ο καπιταλισμός από το σοσιαλισμό. Θα είχε θριαμβεύσει η θεωρία του Μπερνστάιν, πατέρα της σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά αυτή η θεωρία, όπως αποδείχθηκε άπειρες φορές, αποτελεί στήριγμα του καπιταλισμού. Ας δούμε τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα όπου Γης. Μόνο με ένα τέτοιο κίνημα, που συγκρούεται με τη γενική πολιτική γραμμή των μονοπωλίων, μπορείς κατιτί να αποσπάσεις, που όμως κι αυτό μπορεί να χαθεί στην πορεία αν η αντεπίθεση δεν προχωρήσει, για να τα πάρει ο λαός όλα. Ολα, γιατί αυτός τα παράγει και του τα κλέβουν οι έχοντες τα μέσα παραγωγής, που και αυτά η εργατική τάξη τα παράγει.

…για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων Διάφορες πλευρές επιτίθενται κατά του ΚΚΕ με το “επιχείρημα” ότι δεν προχώρησε το Μέτωπο, που το αποδίδουν σε “σεχταρισμό” του Κόμματός μας. Ετσι επιτίθενται και όταν τα εκλογικά ποσοστά του ΚΚΕ είναι στάσιμα, όταν οι δημοσκοπήσεις φέρνουν το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μπροστά! Οταν

αυτό αλλάζει, σιωπούν. Επειδή ωστόσο δεν τους πιάνεις πουθενά, το τροπάρι συνεχίζεται με το πόσο πιο ψηλά θα πήγαινε το ΚΚΕ, αν δεν είχε γραμμή απομόνωσης! Ψηλά, μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ, για να συνεργαστούμε με το ΠΑΣΟΚ και να κάνουμε τη “μεγάλη αριστερά”...! Σε αυτά το ΚΚΕ απάντησε από τη σκοπιά της ταξικής πάλης που την οξύνει, όπως πρέπει να κάνει ένα επαναστατικό κόμμα το οποίο προχωρεί ακριβώς επειδή επεξεργάστηκε τη γραμμή του διδαγμένο από την ελληνική και διεθνή πείρα του κομμουνιστικού κινήματος. Συσπείρωση δυνάμεων με στόχους πάλης που αντιστρατεύονται την υπόκλιση στα κέρδη. Συσπείρωση με άτομα, μάζες, που δεν συμφωνούμε σε όλα, αλλά βρίσκονται σε γραμμή ταξικής πάλης. Συσπείρωση, με πόλεμο στις απόψεις περί “ενότητας ή κοινής δράσης της αριστεράς”. Στη σκέψη του Κόμματος είναι καθαρή η σκληρότητα της ταξικής πάλης, οι συνθήκες γαλέρας που κυριαρχούν στα εργοστάσια και σε άλλους χώρους, το τι προσπάθειες χρειάζονται ακόμη και για να γραφτεί στο σωματείο ο εργάτης. Η πάλη δεν διεξάγεται μόνο κατά της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των δύο μαζί, αλλά και κατά της οικονομικής βάσης τους, κατά των μονοπωλίων. Στόχος πρέπει να είναι η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας τους. Η σημασία της ιδεολογικής παρέμβασης είχε και έχει, λοιπόν, πρωτεύουσα θέση. Διότι το θέμα είναι να αλλάξει η εξουσία, να έρθει η εξουσία άλλης τάξης και όχι να εναλλάσσονται στη σημερινή οι αστικές δυνάμεις, μόνη της η καθεμιά ή με τα συμπληρώματά της. Μάκης Μαΐλης Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Ιδιαίτερα μαζική ήταν η συμμετοχή των φοιτητών και σπουδαστών στις εκδηλώσεις για τις Θέσεις για το Σοσιαλισμό που έγιναν στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Οι φοιτητές στην πλούσια κουβέντα, ανέδειξαν και τα αντιεπιστημονικά μυθεύματα που διαδίδονται στα αμφιθέατρα. (φωτογραφία από την εκδήλωση των Τ.Ο. ΕΜΠ της ΚΝΕ με ομιλητή το Μάκη Μαΐλη)

Εκδηλώσεις της ΚΝΕ για το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ

Πλούσια και γόνιμη συζήτηση Καθώς βαδίζουμε προς τη διεξαγωγή του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας, η προσπάθεια ώστε οι Θέσεις του Συνεδρίου, τα δυο ντοκουμέντα της ΚΕ, να συζητηθούν πλατιά μέσα στη νεολαία, όλο και εντείνεται. Είτε σε αμφιθέατρα, είτε σε γειτονιές, οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές, οι μαθητές ανταποκρινόμενοι μαζικά στο κάλεσμα της ΚΝΕ και του ΚΚΕ συμμετέχουν στις εκδηλώσεις-συζητήσεις για το 18ο Συνέδριο, εμπλουτίζοντας με τους προβληματισμούς τους, την πείρα και τις σκέψεις τους την προσυνεδριακή διαδικασία. Η οικονομική κρίση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ και το σύνθημα της αντεπίθεσης είναι τα θέματα που “πέφτουν” στο τραπέζι για το πρώτο θέμα του Συνεδρίου.

Η συζήτηση φουντώνει στις Θέσεις για το Σοσιαλισμό. Νέοι που δεν έχουν γνωρίσει το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε τον 20ο αιώνα και πολλές φορές ούτε καν τις ανατροπές, διψάνε να ακούσουν τις Θέσεις του Κόμματος για τη νέα κοινωνία κόντρα στη διαστρέβλωση και τον αντικομμουνισμό που σπέρνουν άφθονα αστοί και οπορτουνιστές. Τα χαρακτηριστικά της νέας κοινωνίας, η προσφορά του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα, η οπορτουνιστική μετάλλαξη των ΚΚ στα σοσιαλιστικά κράτη αλλά και ερωτήσεις για το ρόλο του ΚΚ στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα αντανακλούν την αγωνία των νέων για τις συνθήκες εκείνες που θα φέρουν πιο κοντά στο σοσιαλισμό στη χώρα μας.

Εκδήλωση του Εργατικού Τομέα Πειραιά. Στην κατάμεστη αίθουσα από νέους εργαζόμενους, ο Γ. Πρωτούλης, γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ σημείωσε: «Το σύνθημα της αντεπίθεσης το απευθύνουμε πλατιά στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τα παιδιά τους. Τα παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, τα παιδιά των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, τα παιδιά των ανθρώπων του μόχθου με μια κουβέντα. Το απευθύνουμε ως κάλεσμα για να κάνουν και δική τους υπόθεση την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, να συσπειρωθούν μαζί μας στα μέτωπα πάλης, να έρθουν σε συνολική ρήξη με τα κόμματα του κεφαλαίου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, απορρίπτοντας την πολιτική τους που υπηρετεί το κεφάλαιο»

Συνέδριο ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

ς ο τ α μ μ ό Κ υ ο τ ή ικ γ η τ α ρ τ σ η τ ε μ υ ο ν ιώ ο μ ο φ Α Ε

Ν Κ ς η τ ά ικ τ ισ ρ η τ κ α ρ α χ ά ικ τ α τ σ α ν α π ε α τ ε μ υ ο ύ χ Ενισ

π’ όπου κι αν πιάσει κανείς τη σημερινή πραγματικότητα, γίνεται όλο και πιο φανερό πως η ΚΝΕ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα σύνθετα καθήκοντα που με επιμονή η ζωή βάζει μπροστά, χωρίς τη βαθιά αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος, ως όρο για την ισχυροποίηση της ΚΝΕ, ως βάση για τη μαζική πολιτική δράση μέσα στο νεολαιίστικο κίνημα, για το κέρδισμα των νέων, ιδιαίτερα των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων, με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Είναι επιτακτική ανάγκη η ενίσχυση των επαναστατικών χαρακτηριστικών της ΚΝΕ, η διαπαιδαγώγηση μέσα από τις γραμμές της μιας νέας γενιάς κομμουνιστών και λαϊκών αγωνιστών, έτοιμων και αποφασισμένων να δράσουν για την ενίσχυση του ταξικού εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου που θα αμφισβητήσει την εξουσία των μονοπωλίων, θα κατακτήσει τη λαϊκή εξουσία, θα οικοδομήσει το σοσιαλισμό.

Τα εύφλεκτα υλικά συσσωρεύονται Με την οικονομική κρίση να βρίσκεται προ των πυλών, με όλα τα στοιχεία να δείχνουν πως θα είναι βαθιά και μακρόχρονη, με το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης να ανησυχεί για τις “απρόβλεπτες” καταστάσεις και να κηρύττει σε όλους τους τόνους την ταξική ειρήνη και τη συναίνεση, είναι σήμερα, πιο φανερό από χθες, ότι δεν αρκεί ένα κίνημα που να προσπαθεί να σώσει ό,τι σώζεται από τη γενικευμένη επέλαση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι ανακατατάξεις, το ανελέητο κυνήγι του κέρδους που αποτελεί απόλυτο νόμο του καπιταλισμού, η μαζική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων με πρώτη την εργατική δύναμη, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, συσσωρεύουν αντικειμενικά στο διάβα τους εύφλεκτα υλικά για το φούντωμα της ταξικής πάλης. Η αστική τάξη παρά τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, δουλεύει με στρατηγική, βλέπει σε βάθος χρόνου, σχεδιάζει με ορίζοντα για το πώς θα διαιωνίσει το σύστημα της εκμετάλλευσης. Αξιοποιεί την ιδεολογική τρομοκρατία, προσπαθεί να δέσει τις συμμαχίες της, να θωρακίσει -προσαρμόζοντας και στις σημερινές ανάγκες- το πολιτικό της σύστημα και την εξουσία της. Χτυπάει το εργατικό και λαϊκό κίνημα, το κίνημα της νεολαίας και από τα μέσα, με σύμμαχο και αιχμή του δόρατος τον οπορτουνισμό, κολακεύει, αποπροσανατολίζει, εγκλωβίζει. Είναι έτοιμη να στηρίξει κάθε σενάριο αστικής διαχείρισης “κεντροαριστερό” ή “κεντροδεξιό”, έτοιμη να αξιοποιήσει ακόμα και κινήματα και αγώνες που αμφισβητούν τα πάντα εκτός από το κύριο: την εξουσία της, την εξουσία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων.

Προϋπόθεση η βαθιά αφομοίωση της στρατηγικής μας Οι κινητοποιήσεις, οι αγώνες αυτού του διαστήματος που θα πληθαίνουν, πρέπει να συσσωρεύουν επιπλέον πείρα, να βοηθάνε να βγαίνουν συμπεράσματα, να αναδεικνύουν το κύριο: το καθήκον της αντεπίθεσης, καθήκον που σημαίνει την ενίσχυση του ταξικού εργατικού κινήματος, γραμμή ανασύνταξης του εργατικού-λαϊκού κινήματος και σύγκρουσης με τα μονοπώλια και με την πολιτική τους όπως εκφράζεται από τα αστικά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, από τους οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Κίνημα που δεν θα εγκλωβίζεται σε προτάσεις διαχείρισης, και “αντινεοφιλελεύθερα” σενάρια, σε αιτήματα ή γραμμή ενσωματώσιμη από το σύστημα. Αυτή η γραμμή της ρήξης και ανυπακοής στα κόμματα του ευρωμονόδρομου, είναι η μόνη που εγγυάται και κατακτήσεις στο σήμερα και το κυριότερο χαράζει τη διέξοδο, την προοπτική της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Σε συνθήκες όπου η ταξική πάλη θα γεννάει δυνατότητες αλλά και κίνδυνους ενσωμάτωσης για το εργατικό και το νεολαιίστικο κίνημα, η ΚΝΕ, με την αμέριστη καθοδηγητική βοήθεια του Κόμματος, αναλαμβάνει μεγάλο μερίδιο ευθύνης στις πλάτες της. Ευθύνη να πρωτοστατήσει στην οργάνωση του αγώνα της νεολαίας για τα δικαιώματά της στη μόρφωση και τη δουλιά, να συμβάλλει στην επεξεργασία στόχων και αιτημάτων πάλης που συσπείρωνουν τους νέους και τις νέες σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονο-

Η διαχωριστική γραμμή και μέσα στο νεολαιίστικο κίνημα μπαίνει αντικειμενικά στην πάλη κατά των μονοπωλίων και των πολιτικών τους εκφραστών, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου

πωλιακή κατεύθυνση, κατακτώντας καθημερινά τον πρωτοπόρο ρόλο της στην πολιτική ωρίμανση της νεολαίας, προβάλλοντας στη νεολαία την ιδεολογία και την πολιτική, το πρόγραμμα του ΚΚΕ, συμβάλλοντας στην ιδεολογική πάλη στις γραμμές του κινήματος, στο τσάκισμα των αστικών και οπορτουνιστικών αντιλήψεων. Από αυτήν την άποψη οι νέοι κομμουνιστές χρειάζεται να έχουν την ικανότητα να κατανοούν σε βάθος τις εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία και πώς αυτές επιδρούν στα διάφορα τμήματα της νεολαίας, να δίνουν ολοκληρωμένα την αντιπαράθεση με τις αστικές δυνάμεις και τον οπορτουνισμό. Η μαχητική προβολή της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ, η συσπείρωση δυνάμεων σε αντιιμπεριαλιστική-αντιμονοπωλιακή γραμμή, προϋποθέτει τη βαθιά αφομοίωση της στρατηγικής μας από τα στελέχη και τα μέλη της ΚΝΕ.

27 Η βάση για την αντεπίθεση Τα παραπάνω καθήκοντα συνδέονται στενά με την εμβάθυνση και την αφομοίωση της πείρας του Κόμματός μας, ιδιαίτερα της πορείας του από τις αντεπαναστατικές ανατροπές στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ως και τις μέρες μας. Τότε που μέσα σε ένα πρωτόγνωρο πισωγύρισμα του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, όταν η αντεπανάσταση σάρωνε κόμματα, κινήματα, αγωνιστές, όταν οι ιμπεριαλιστές απαιτούσαν “εδώ και τώρα υποταγή”, το Κόμμα μας έδωσε μάχη μέχρις εσχάτων με τον οπορτουνισμό και κατάφερε να σταθεί όρθιο, να διατηρήσει την επαναστατική του φυσιογνωμία. Μέσα σε συνθήκες σκληρής ταξικής αναμέτρησης και αρνητικών συσχετισμών, το Κόμμα μας μπόρεσε να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική, Πρόγραμμα, καθόρισε το χαρακτήρα της επανάστασης ως σοσιαλιστικό, διαμόρφωσε το στόχο για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ, έκανε βήματα στη δουλιά και την παρέμβασή του με οδηγό τη στρατηγική του, βάζοντας τη σφραγίδα του στους αγώνες της εργατικής τάξης, της νεολαίας. Τα βήματα αυτά, βήματα που πρέπει να σταθεροποιηθούν, αποτελούν τη βάση για την αντεπίθεση. Αυτά τα διδάγματα καλείται και η ΚΝΕ να αφομοιώσει βαθιά, με έναν τέτοιο πλατύ ορίζοντα να μπορεί να κρίνει και να βγάζει συμπεράσματα για τη δύναμη που πηγάζει από την ενότητα επαναστατικής θεωρίας και πράξης, ώστε πιο αποφασιστικά, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να προωθεί την πολιτική του Κόμματος στη νεολαία.

Αφομοιώνουμε την αντίληψη του Κόμματος για το σοσιαλισμό Μαζί με τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης στο λαϊκό κίνημα, μαζί με τις συνέπειες των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, παραμένει ενεργή και η επίδραση που ασκεί η νίκη της αντεπανάστασης στην υποχώρηση της επαναστατικής συνείδησης. Ο παράγοντας αυτός ασκεί καταλυτική επίδραση και στη συνείδηση της νεολαίας: η ριζοσπαστικοποίηση “βρίσκει τείχος” και στις ανατροπές, παράλληλα με τον αντικομμουνισμό που δυναμώνει με όλα τα μέσα και τις μορφές από τον ταξικό

αντίπαλο και από τους οπορτουνιστές. Το ντοκουμέντο του Κόμματος για το σοσιαλισμό, η προσπάθεια με βάση την πρώτη απόπειρα της ανθρωπότητας για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, να εμπλουτιστεί η αντίληψή μας για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό, δίνει όπλα, απαντήσεις, μας γεμίζει αυτοπεποίθηση στην προσπάθειά μας για το κέρδισμα της νεολαίας με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Δεν είναι τυχαίο το ενδιαφέρον, η αναζήτηση, τα ερωτήματα της νεολαίας για το σοσιαλισμό που αποτυπώθηκαν και στο πλατύ άνοιγμα που έκανε η Οργάνωσή μας το προηγούμενο διάστημα με τις Θέσεις για το Σοσιαλισμό, σε μια σειρά εκδηλώσεις σε χώρους δουλιάς, γειτονιές, σχολές. Στο βαθμό που οι αποφάσεις του Κόμματος θα αφομοιώνονται από τους νέους κομμουνιστές, θα γίνεται πιο ξεκάθαρο για ποια κοινωνία παλεύουμε, θα υπάρχουν αντικειμενικά περισσότερες δυνατότητες για να πείθουμε και για την ανάγκη πάλης στο σήμερα, για τη διέξοδο που προτείνουμε, για την επαναστατική ανατροπή της αστικής τάξης. «Το νεολαιίστικο κίνημα θα γίνει ορμητικός χείμαρρος στη γενικότερη ταξική πάλη, συστατικό στοιχείο της οικοδόμησης του Μετώπου, στο βαθμό που ενστερνίζεται, με βάση την πείρα, αξίες, ιδανικά για μια νέα οργάνωση της οικονομίας, της κοινωνίας. Στο βαθμό που συσπειρώνεται στον αγώνα για τη Λαϊκή Εξουσία, Οικονομία. Στο βαθμό που έλκεται, άρα και καταβάλλει θυσίες, για την υπόθεση του σοσιαλισμού, της κομμουνιστικής κοινωνίας».1

Μαθαίνουμε να κρίνουμε ταξικά Ενίσχυση των επαναστατικών-κομμουνιστικών χαρακτηριστικών της ΚΝΕ σημαίνει κατάκτηση ταξικής αντίληψης για τις εξελίξεις, τα φαινόμενα, το κίνημα. Χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια για να γίνεται κατανοητό ότι η νεολαία δεν συνιστά ιδιαίτερη τάξη ή στρώμα, αλλά πως «η θέση κάθε νέου και νέας στην κοινωνία, οι δυνατότητές τους προκαθορίζονται από την τάξη που τους γέννησε, από την εξέλιξη της ταξικής διάρθρωσης, και από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης στο κοινωνικό σύστημα»

Η ΚΝΕ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα σύνθετα καθήκοντα που με επιμονή η ζωή βάζει μπροστά, χωρίς τη βαθιά αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος

και πως «το μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας προέρχεται, ανήκει ή προσεγγίζει τη σύγχρονη εργατική τάξη» 1. Σε μια περίοδο που η κολακεία της νεολαίας από τους αστούς και τους οπορτουνιστές “χτυπάει κόκκινο”, που τα ιδεολογήματα για τα δήθεν νέα κινήματα δίνουν και παίρνουν, πατώντας και πάνω στη σχετικά χαμηλή κοινωνική πείρα των νέων, είναι κομβικής σημασίας να κατανοείται ότι η νεολαία και το κίνημα της, λόγω της θέσης της, δεν μπορεί να προβάλει αυτοτελή πρόταση διεξόδου, αλλά πρέπει να πάρει τη δική της θέση ως αναπόσπαστο τμήμα του ΑΑΔΜ. Η ταξική αντίληψη και σκοπιά πρέπει να διαπερνά την καθημερινή δουλιά μας: να δυναμώσει η παρέμβαση στους νέους εργαζομένους, να οικοδομήσει στους κλάδους, στους χώρους της κατάρτισης, να βελτιωθεί η κοινωνική σύνθεση της Οργάνωσης. Από την ίδια αντίληψη ξεπηδάνε και τα καθήκοντα που αφορούν το τμήμα της νεολαίας που βρίσκεται στην εκπαίδευση με την οικοδόμηση του διακριτού αγωνιστικού πόλου σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, με τα βήματα που πρέπει να γίνουν και στο μαθητικό κίνημα. Η διαχωριστική γραμμή και μέσα στο νεολαιίστικο κίνημα μπαίνει αντικειμενικά στην πάλη κατά των μονοπωλίων και των πολιτικών τους εκφραστών, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Πίσω από αυτή έρχεται η ενσωμάτωση, η απογοήτευση, η υποταγή. Ο δρόμος της ρήξης και της ανατροπής που η ΚΝΕ και το ΚΚΕ προβάλλουν, είναι ο μόνος δρόμος που έχει πραγματικά δυναμική, που εμπνέει, που μπορεί να συσπειρώσει στον αγώνα για κατακτήσεις στο σήμερα και άνοιγμα της προοπτικής, της πραγματικής διεξόδου για το λαό και τη νεολαία.

Διαμορφώνουμε μια νέα γενιά επαναστατών Η αφομοίωση των αποφάσεων του Κόμματος και της ΚΝΕ, η ενότητα πρωτοπόρας θεωρίας και πράξης, λόγων και έργων, η κατάκτηση ταξικής αντίληψης, το δυνάμωμα της ιδεολογικής-μορφωτικής δουλιάς στις γραμμές μας και της ιδεολογικής αντιπαράθεσης στις γραμμές του κινήματος, η πλούσια εσωοργανωτική ζωή είναι ο δρόμος και για την εκπλήρωση ενός ακόμα εξαιρετικά σοβαρού καθήκο-

ντος της ΚΝΕ: αυτό της διαπαιδαγώγησης και της προετοιμασίας των μελών της για να αποκτήσουν τον τιμημένο τίτλο του μέλους του Κόμματος, της προετοιμασίας, με τη βοήθεια του Κόμματος, των αυριανών στελεχών του επαναστατικού κινήματος. Η κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση, η καλλιέργεια της επαναστατικής συνείδησης, της διάθεσης για προσφορά που φτάνει ως και την προσωπική θυσία, της αφοβίας μπροστά στον ταξικό αντίπαλο, δεν είναι κάποιο μελλοντικό καθήκον. Είναι καθήκον καθημερινό, σύνθετο μέσα σε συνθήκες υποχώρησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, χτυπήματος και λοιδορίας των επαναστατικών αξιών και της συλλογικότητας. Εχουμε ακόμα πολλά βήματα να κάνουμε. Μπορούμε όμως να είμαστε αισιόδοξοι: οι συνδιασκέψεις που η Οργάνωση μας πραγματοποίησε το προηγούμενο διάστημα, μετέφεραν μια πλούσια πείρα για το τι σημαίνει η δουλιά με αυτούς τους όρους. Το πιο ελπιδοφόρο είναι ότι αναδείχθηκαν τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει στη δουλιά μας στην εργατική νεολαία, στην ενίσχυση των κλαδικών οργανώσεων της ΚΝΕ. Με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, στο λαό και τη νεολαία, που έλκεται από το πραγματικά νέο και ριζοσπαστικό που φέρνει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, με αντεπίθεση και προς τις αδυναμίες μας, γινόμαστε σήμερα πιο ικανοί να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα που η ταξική πάλη βάζει, να σταθούμε στο πλευρό του ΚΚΕ για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού-λαϊκού κινήματος, για τη συγκρότηση της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας που θα αμφισβητήσει την εξουσία των μονοπωλίων, θα κατακτήσει τη λαϊκή εξουσία, θα οικοδομήσει το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Υποσημείωση: 1. “Η δράση του Κόμματος για τα προβλήματα της νεολαίας. Η στήριξη της ΚΝΕ”, Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ

Τάσος Γαλανόπουλος Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Συνέδριο ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

α τ η τ ό ι α κ γ α ν α η ι α κ α τ η τ ό ρ ι α κ ι π ε Η του

ύ ο μ σ ι λ α ι σ σο

ο ΚΚΕ, μπροστά στο 18ο Συνέδριό του, μελετάει την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, του επαναστατικού κινήματος στον 20ο αιώνα, επεξεργάζεται και εμπλουτίζει την αντίληψή του για το σοσιαλισμό. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την ΚΝΕ, τα στελέχη και τα μέλη της, να αφομοιώσουν τις επεξεργασίες του Κόμματος για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό καθώς η πάλη για το σοσιαλισμό δεν αφορά κάποιο μακρινό μέλλον, αλλά καθορίζει τη δράση μας σήμερα.

Η εποχή μας εποχή περάσματος στο σοσιαλισμό

Μόνη διέξοδος και νομοτελειακή προοπτική παραμένει ο σοσιαλισμός

Αλλωστε μερικά χρόνια ύστερα από τις αντεπαναστατικές ανατροπές, εργατικές - λαϊκές ριζοσπαστικές δυνάμεις αρχίζουν να κατανοούν αυτό που επισήμανε το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή. Οτι το καπιταλιστικό σύστημα δεν σηματοδοτεί το τέλος της ιστορίας, ότι οι περίφημες 4 ελευθερίες του Μάαστριχτ θα φέρουν φτώχεια και δυστυχία στους λαούς και στην εργατική τάξη, ότι ο καπιταλισμός εγκυμονεί νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και δεινά. Με δυο λόγια, ότι η αντεπανάσταση και η μεγάλη κοινωνική οπισθοδρόμηση που συντελέστηκε το ’89 - ’91 δεν ακυρώνει το χαρακτήρα της εποχής, ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Με αφορμή την πρόσφατη οικονομική κρίση που πλήττει βασικά κέντρα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, πολλές αστικές και οπορτουνιστικές εφημερίδες θυμήθηκαν το όνομα του Καρλ Μαρξ, ασφαλώς για να διαστρεβλώσουν και να ευνουχίσουν την επαναστατική διδασκαλία του. Παράλληλα, όλο και πιο συχνά προβάλλονται κάθε λογής οπορτουνιστικές θεωρίες για το “σοσιαλισμό με αγορά”, με “πλουραλισμό”, για το “σοσιαλισμό του 21ου αιώνα”. Γι’ αυτό καθίσταται επιτακτική ανάγκη η αφομοίωση της αντίληψης του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, της επιστημονικής μαρξιστικής- λενινιστικής αντίληψης, εμπλουτισμένης με την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Παρακάτω θα παρουσιάσουμε σύντομα μερικές πλευρές που αναδεικνύουν την επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.

Στο Πρόγραμμα του Kόμματος αναφέρεται: «Oι αντεπαναστατικές ανατροπές δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της εποχής. O 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας μιας καινούριας ανόδου του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος και μιας νέας σειράς κοινωνικών επαναστάσεων». Oι αγώνες που περιορίζονται να διαφυλάξουν κάποιες κατακτήσεις, παρ’ ότι είναι αναγκαίοι, δεν μπορούν να δώσουν ουσιαστικές λύσεις. Mόνη διέξοδος και νομοτελειακή προοπτική παραμένει ο σοσιαλισμός, παρά την ήττα κατά το τέλος του 20ου αιώνα. H αναγκαιότητα του σοσιαλισμού αναδύεται από την όξυνση των αντιθέσεων του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Aπορρέει από το γεγονός ότι στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού, που χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία των μονοπωλίων, έχουν ωριμάσει πλήρως οι υλικές προϋποθέσεις που κάνουν αναγκαίο το πέρασμα σε ένα ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα. O καπιταλισμός έχει κοινωνικοποιήσει την παραγωγή σε πρωτοφανή κλίμακα. Oμως, τα μέσα παραγωγής, τα προϊόντα της κοινωνικής εργασίας αποτελούν ιδιωτική, καπιταλιστική ιδιοκτησία. Aυτή η αντίφαση είναι η μήτρα όλων των φαινομένων της κρίσης των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών: Aνεργία και φτώχεια, που παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις όταν εκδηλώνονται οικονομικές κρίσεις, μεγάλος ημερήσιος εργάσιμος χρόνος παρά τη μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, μη ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών για παιδεία - επαγγελ-

ματική ειδίκευση, για πρόληψη και αποκατάσταση της υγείας σύμφωνα με τα σύγχρονα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα, προκλητική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος με συνέπειες στη δημόσια υγεία, στην υγεία των εργαζομένων, μη προστασία από φυσικά φαινόμενα παρά τις σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες, καταστροφές από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, εμπόριο ναρκωτικών και ανθρώπινων οργάνων κλπ.

Η διέξοδος στην ανατροπή του καπιταλισμού Tαυτόχρονα, η βασική αυτή αντίφαση του καπιταλισμού δείχνει και η διέξοδο: Aντιστοίχιση των σχέσεων παραγωγής με το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Kατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας σε όλα τα μέσα παραγωγής, αρχίζοντας από τα συγκεντρωμένα, κοινωνικοποίησή τους, σχεδιασμένη χρησιμοποίησή τους στην κοινωνική παραγωγή με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Kεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας από την επαναστατική εργατική σοσιαλιστική εξουσία, εργατικός έλεγχος. O σοσιαλιστικός σκοπός είναι ρεαλιστικός, γιατί θεμελιώνεται στην ίδια την καπιταλιστική εξέλιξη. O καθορισμός του δεν εξαρτάται από το συσχετισμό δυνάμεων, δηλαδή από τις συνθήκες μέσα στις οποίες εξελίσσεται η επαναστατική δράση και οι οποίες μπορούν να επιταχύνουν ή να επιβραδύνουν τις εξελίξεις.

«Οι αντεπαναστατικές ανατροπές δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της εποχής. (…) Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της ανασύνταξης των επαναστατικών δυνάμεων, της απόκρουσης της επίθεσης του διεθνούς κεφαλαίου, της αποφασιστικής αντεπίθεσης. Θα είναι ο αιώνας μιας καινούργιας ανόδου του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος και μιας νέας σειράς κοινωνικών επαναστάσεων.» (από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ)

Η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού και η σοσιαλιστική επανάσταση H νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης, αρχικά σε μια χώρα ή σε μια ομάδα χωρών, προκύπτει από τη λειτουργία του νόμου της ανισόμετρης οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης του καπιταλισμού. Oι προϋποθέσεις για να τεθεί η σοσιαλιστική επανάσταση στην ημερήσια διάταξη δεν ωριμάζουν ταυτόχρονα σε παγκόσμιο επίπεδο. H ιμπεριαλιστική αλυσίδα θα σπάσει στον πιο αδύναμο κρίκο της. Tο συγκεκριμένο “εθνικό” καθήκον κάθε KK είναι η πραγματοποίηση της σοσιαλιστικής επανάστασης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη χώρα του, ως ένα μέρος της παγκόσμιας επαναστατικής διαδικασίας. Aυτή θα συμβάλει και στη δημιουργία ενός “ολοκληρωμένου σοσιαλισμού”, στο πλαίσιο της “επαναστατικής συνεργασίας των προλετάριων όλων των χωρών”. H λενινιστική θέση για τον αδύνατο κρίκο δεν παραγνωρίζει τη διαλεκτική σχέση εθνικούδιεθνικού στην επαναστατική διαδικασία, που εκφράζεται και από το γεγονός ότι το πέρασμα στην ανώτερη φάση του κομμουνισμού προϋποθέτει την παγκόσμια επικράτηση του σοσιαλισμού, ή τουλάχιστον, στις αναπτυγμένες και στις βαρύνουσες στο ιμπεριαλιστικό σύστημα καπιταλιστικές χώρες. O βαθμός ωρίμανσης των υλικών προϋποθέσεων για το σοσιαλισμό διαφέρει ανάμεσα στις καπιταλιστικές κοινωνίες ως αποτέλεσμα του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού. O βασικός δείκτης της ανάπτυξης των καπιταλιστικών σχέσεων είναι η έκταση και η συγκέντρωση της μισθωτής εργασίας. Στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού η σχετική καπιταλιστική καθυστέρηση μπορεί να τροφοδοτήσει απότομη όξυνση των αντιθέσεων, επομένως και την επαναστατική κρίση, αλλά και τη δυνατότητα νίκης. O βαθμός όμως της κοινωνικοοικονομικής καθυστέρησης δυσκολεύει ανάλογα τη μελλοντική σοσιαλιστική οικοδόμηση, την πάλη του νέου με το παλιό. H ταχύτητα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης επηρεάζεται από αυτό που κληρονομεί. Σε κάθε περίπτωση όμως, το επίπεδο του καπιταλιστικού παρελθόντος που κληρο-

νομεί η επαναστατική - εργατική εξουσία δεν δικαιολογεί την αμφισβήτηση βασικών νομοτελειών της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης. Aυτές έχουν γενική ισχύ σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ανεξάρτητα από τις ιστορικά διαμορφωμένες ιδιαιτερότητές τους που οπωσδήποτε υπήρξαν κατά την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ο αιώνα και σίγουρα θα υπάρξουν στη μελλοντική σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μια κομμουνιστική επανάσταση… Η αστική τάξη γνωρίζει ότι ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος. Γι’ αυτό άλλωστε εξαπολύει συκοφαντική εκστρατεία απέναντι στο σοσιαλισμό, οργανώνει το κυνήγι κομμουνιστικών συμβόλων σε μία σειρά χώρες της Ευρωπαικής Ενωσης, απαγορεύει τη δράση Κομμουνιστικών Νεολαιών όπως στην Τσεχία, προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία, καταδικάζει τις κομμουνιστικές ιδέες με το περίφημο αντικομμουνιστικό μνημόνιο στο συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παράλληλα, αβαντάρει μια σειρά σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές θεωρίες της “μόδας” που προβάλλουν ένα σοσιαλισμό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της αστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας. Είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι όλα αυτά δεν είναι παρά ένα σημάδι που δείχνει ότι η ταξική πάλη συνεχίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχουν προϋποθέσεις για να οξυνθεί, και η αστική τάξη κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις της για να υπερασπιστεί και να θωρακίσει την αστική δημοκρατία της. Δεν μπορεί παρά να θυμηθεί κανείς τα λόγια του Καρλ Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο το 1848 που παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ: «Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη: το φάντασμα του κομμουνισμού. Ολες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μία ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα: ο πάπας και ο τσάρος, ο Μέτερνιχ και ο Γκιζό, οι γάλλοι ριζοσπάστες και οι γερμανοί αστυνομικοί. Ποιο κόμμα δεν έχει κατηγορηθεί σαν κομμουνιστικό από τους αντιπάλους του που

κυβερνούν, ποιο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν στιγμάτισε με τη σειρά του με την κατηγορία του κομμουνισμού τους προοδευτικούς αντιπολιτευόμενους, καθώς και τους αντιδραστικούς αντιπάλους του; Δύο πράγματα βγαίνουν από το γεγονός αυτό: Ο κομμουνισμός αναγνωρίζεται πια από όλες τις ευρωπαικές δυνάμεις σαν μια δύναμη. Είναι καιρός πια οι κομμουνιστές να εκθέσουν μπροστά σε όλο τον κόσμο τις αντιλήψεις τους, τους σκοπούς τους, τις επιδιώξεις τους και να αντιπαραθέσουν στο παραμύθι του κομμουνιστικού φαντάσματος ένα Μανιφέστο του ίδιου του κόμματος…». «…Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπρος σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σε αυτήν τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες τους. Εχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο».(1) Υποσημείωση: Κ.Μαρξ, Φ. Ενγκελς, Διαλεχτά Εργα, τ.1, Το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος Επιμέλεια Κειμένου: ΙΕ του ΚΣ της ΚΝΕ

Τα στελέχη και τα μέλη της ΚΝΕ πρέπει να αφομοιώσουν τις επεξεργασίες του Κόμματος για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό, καθώς η πάλη για το σοσιαλισμό δεν αφορά κάποιο μακρινό μέλλον, αλλά καθορίζει την δράση μας σήμερα.

vsνεολαια ιστερAς

ΚOμμα ΕυρωπαϊκHς Αρ

... μεσα απο τα σπλαχνα της εε

ο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), ιδρύθηκε το 2004 -μέσα από τα σπλάχνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης- με στόχο τον αφοπλισμό του εργατικού και λαϊκού κινήματος, ώστε αυτό να καταστεί ακίνδυνο για την εξουσία των μονοπωλίων, να μην αποκτήσει ταξικό προσανατολισμό και να παραιτηθεί από την ανατροπή του καπιταλισμού και τη σοσιαλιστικήκομμουνιστική προοπτική. Ο οπορτουνιστικός αυτός πολιτικός σχηματισμός, στον οποίο συμμετέχει ο ΣΥΝ, επιδιώκει να αποκαταστήσει στα μάτια των εργαζομένων και των νέων την “αίγλη” της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης του καπιταλισμού, έναντι της νεοφιλελεύθερης κι ας πρόκειται στην ουσία για δύο όψεις του ίδιου εκμεταλλευτικού και βάρβαρου συστήματος.

Ενα ελάχιστο δείγμα Ως τέτοιο κόμμα, το ΚΕΑ πρωτοστάτησε στην αντικομμουνιστική εκστρατεία και προπαγάνδα, πολύ νωρίτερα από τη σύνταξη του αντικομμουνιστικού μνημονίου από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Tαυτόχρονα, δεν προβάλλει καμιά αντίσταση στο ότι αρκετά κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη είναι παράνομα, αποκλείονται από εκλογές κλπ. Την ίδια στιγμή, διακηρύσσεται ανοιχτά από το ΚΕΑ η εχθρότητα προς το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα στην ΕΣΣΔ και την Ευρώπη και μηδενίζεται η προσφορά του. Ο σοσιαλισμός συκοφαντείται από το οπορτουνιστικό ΚΕΑ με τόσο μένος όσο και από τα αστικά κόμματα, ενώ στα υλικά του διακηρύσσει τη σχέση του με το χρεοκοπημένο ρεύμα του ευρωκομμουνισμού. Κραυγαλέα είναι και η προσπάθεια από πλευράς του κόμματος αυτού, να ενσωματώνει τους απεργιακούς και λαϊκούς αγώνες στην πολιτική του ευρωμονόδρομου. Εφτασαν μάλιστα στο σημείο οι ...αριστεροί του ΚΕΑ να συμμετάσχουν και να μιλήσουν σε εκδήλωση στο Βερολίνο (στα μέσα του Γενάρη) με το σύνθημα “Αλληλεγγύη στο Ισραήλ, να σταματήσουμε την τρομοκρατία της Χαμάς”! Συγκεκριμένα στην κατάπτυστη αυτή εκδήλωση το κόμμα της “Αριστεράς” (“Die Linke”), που είναι σήμερα στην προεδρία του ΚΕΑ (Λόταρ Μπίσκι), εκπροσώπησε ο πρόεδρος της Οργάνωσης του Βερολίνου, Κλάους Λέντερερ.

«Σήμερα μια αριστερή, εναλλακτική, αντικαπιταλιστική λύση δεν μπορεί να στηρίζεται στην αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας αλλά και στα θέματα του περιβάλλοντος και εκείνων των δικαιωμάτων των γυναικών και των ομοφυλόφιλων» (Φ. Μπερτινότι, πρώτος πρόεδρος του ΚΕΑ) Στόχος: Η “ταξική ειρήνη” Διακηρυγμένος στόχος του ΚΕΑ, άλλωστε, δια στόματος του ίδιου του τότε προέδρου του, Φάουστο Μπερτινότι (ομιλία του στο 1ο Συνέδριο του ΚΕΑ στην Αθήνα στις 1/11/2005), είναι η «επίτευξη του κοινωνικού και δημοκρατικού συμβιβασμού, μια βάση για την άλλη Ευρώπη». Πρόκειται για την κοινωνική συναίνεση, τον κοινωνικό συμβιβασμό των συγκρουόμενων ταξικών συμφερόντων, την ταξική ειρήνη μεταξύ της εργατικής και της αστικής τάξης. Δηλαδή, για έναν από τους στρατηγικούς στόχους κάθε καπιταλιστή, όλων των αστικών κομμάτων, του αστικού κράτους και κάθε αστικής κυβέρνησης, είτε αυτή είναι νεοφιλελεύθερη, είτε σοσιαλδημοκρατική. Πρόκειται για στόχο που έχει και σήμερα η ΕΕ. Απλώς το ΚΕΑ θεωρεί ότι μια εναλλακτική αριστερά, σε συνεργασία με μια “άλλη” σοσιαλδημοκρατία μπορεί αυτόν το στόχο να τον φέρει καλύτερα σε πέρας, απ’ ότι οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις. Ο ρόλος του ΚΕΑ είναι λοιπόν να ενισχύσει το “πέπλο” που καλύπτει την εκμεταλλευτική φύση του καπιταλιστικού συστήματος, για να στρέψει την πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων μακριά από το αντικειμενικό τους συμφέρον, που είναι η κατάργηση της εκμετάλλευσης. Ετσι στο ίδιο μοτίβο με τον προαναφερθέντα στόχο κινείται και το όραμά τους, που είναι: Μια “συμμετοχική δημοκρατία” «που γεννιέται από την εποικοδομητική διαχείριση των συγκρούσεων, κοινωνικών καθώς και ιδεολογικών» (από την ίδια ομιλία του Φ. Μπερτινότι στην Αθήνα). Βλέπουμε πως ενώ αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν συγκρούσεις (πράγμα ολοφάνερο

στον καθένα), σκόπιμα αυτές δεν αναγνωρίζονται ως ταξικές. Τότε θα έπρεπε να αναγνωρίσουν την ύπαρξη ασυμφιλίωτων τάξεων, ότι σήμερα την εξουσία κατέχει η αστική τάξη σε βάρος της εργατικής. Αντίθετα, για το ΚΕΑ αυτές οι συγκρούσεις πρέπει να διαχειρίζονται εποικοδομητικά, με τέτοιο τρόπο δηλαδή, που να μην αποτελέσουν απειλή για την εξουσία των μονοπωλίων, που να οδηγούν στην ταξική ύπνωση της εργατικής τάξης. Με άλλα λόγια, όραμα των αριστερών ευρωπαίων είναι να αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη από την ιστορική της αποστολή, που δεν είναι άλλη από την ανατροπή του καπιταλισμού, την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση, αυτή του σοσιαλισμού.

Διαχείριση του καπιταλισμού και κοινωνικός μετασχηματισμός Η απουσία κριτικής στον καπιταλισμό από το ΚΕΑ είναι εκκωφαντική. Αντίθετα εκείνο που καταδικάζεται σε όλους τους τόνους είναι η νεοφιλελεύθερη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού. Ετσι, προκειμένου να κρυφτεί η βασική αντίθεση του καπιταλισμού, η αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνικοποίηση της εργασίας και στην ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της, η αντίθεση κεφαλαίουεργασίας, προτάσσονται διάφορες θεωρητικές, αντιεπιστημονικές σοφιστείες, όπως π.χ. ότι η εργατική τάξη δεν είναι μία: υπάρχουν “παραδοσιακές εργατικές τάξεις” και “νέοι εργαζόμενοι”, σαν οι τελευταίοι να μην είναι τμήμα της εργατικής τάξης. Μιλάνε ακόμα για ιστορική αντίθεση δεξιάς - αρι-

O “σύντροφος” του ΣΥΡΙΖΑ, Κλάους Λέντερερ, πρόεδρος του «Die Linke» στο Βερολίνο, μιλώντας σε εκδήλωση με θέμα “Αλληλεγγύη στο Ισραήλ, να σταματήσουμε την τρομοκρατία της Χαμάς”!!!

1998

2006

Τέτοια “Ευρωαριστερά” να τη χαίρονται στο ΣΥΝ! Το 1999 χειροκρότησαν το Σρέντερ και Ντ’ Αλέμα που βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία και το 2006 σαν αμετανόητοι οπορτουνιστές πανηγύρισαν τη νίκη του Πρόντι στην Ιταλία. Από τις “νίκες” της “Ευρωαριστεράς” και τα κατορθώματα της κυβέρνησης Πρόντι (που συμμετείχε και ο πρώτος πρόεδρος του ΚΕΑ Φ. Μπερτινότι): η διατήρηση του ιταλικού στρατού στο Ιράκ, η αύξηση των όριων συνταξιοδότησης και η μείωση των συντάξεων με δημοψήφισμα!

στεράς, για πολιτική αντίθεση κυβέρνησης -αντιπολίτευσης, για μια «νέα διαίρεση που αναπτύσσεται μεταξύ των ανώτερων και των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων», την οποία αποδίδουν στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση. «Το δίλημμα νεοφιλελευθερισμός ή καπιταλιστικός μετασχηματισμός», είναι η «ιστορική πρόκληση για την αριστερά», είχε πει ο Αλέκος Αλαβάνος με αφορμή το 1ο Συνέδριο του ΚΕΑ (Αθήνα, 2005). Αυτή είναι η πρότασή τους: μια άλλη διαχείριση του καπιταλισμού. Αυτό προκύπτει και από τα επίσημα κείμενά τους, όπως είναι και η «Διακήρυξη της Αθήνας» (Οκτώβρης 2005) και η διακήρυξή τους για τις επερχόμενες Ευρωεκλογές, ντοκουμέντα που βρίθουν από προτάσεις διαχείρισης που δεν θίγουν την ουσία της καπιταλιστικής οικονομίας. Από προτάσεις δηλαδή που σε τελευταία ανάλυση αποπροσανατολίζουν και δημιουργούν αυταπάτες για έναν καπιταλισμό, όπου δήθεν «οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη». Σε αυτή τη βάση κριτικάρονται επιμέρους αποφάσεις της ΕΕ και όχι συνολικά η στρατηγική της. Ενδεικτικές οι αυταπάτες για «ένα άμεσο επαναπροσανατολισμό του προϋπολογισμού και των οικονομικών πολιτικών της ΕΕ» και μια «Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δημοκρατικά ελεγχόμενη» και «στην υπηρεσία της απασχόλησης και της ανάπτυξης». Η αριστεροσύνη τους σταματάει εκεί που ξεκινάνε η αγορά και τα καπιταλιστικά κέρδη. Η -με τα λόγια του Οσκαρ Λαφοντέν- (σε συνέδριο του ΚΕΑ) «η λύση βρίσκεται σε ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος που να λειτουργεί παράλληλα με την ελεύθερη αγορά»…

Μέσα από τα “σπλάχνα” της ΕΕ Ολα τα παραπάνω δεν είναι τυχαία. Τι άλλο θα μπορούσε να πρεσβεύει ένα κόμμα που ιδρύθηκε με “φιρμάνι” της ΕΕ, για να λειτουργήσει ως «παράγοντας για την ολοκλήρωση στα πλαίσια της Ενωσης και να συμβάλλει στη δημιουργία ευρωπαϊκής συνείδησης», όπως αναφέρεται στον Κανονισμό της Επιτροπής για τα Ευρωπαϊκά Κόμματα; Το ΚΕΑ από την ίδια του τη φύση δεν αντιτίθεται στον

πυρήνα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της ΕΕ: άλλωστε ο παραπάνω κανονισμός, προϋποθέτει ως όρο για την ίδρυσή των Ευρωπαϊκών Κομμάτων, «να σέβονται τις αρχές της ΕΕ και να το δείχνουν στην πράξη». Τα ευρωπαϊκά κόμματα οφείλουν να δίνουν λόγο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για όποια αλλαγή κάνουν στο πρόγραμμα και το καταστατικό τους, ενώ προβλέπεται και έλεγχος “νομιμοφροσύνης”, ως προς την τήρηση των αρχών της ΕΕ.

Βασικός σκοπός ύπαρξης του ΚΕΑ -όπως και των αστικών κομμάτων- είναι να χτυπηθεί, να σβήσει, να συντριβεί η σοσιαλιστική-κομμουνιστική προοπτική Η δε χρηματοδότηση του ΚΕΑ, από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, αφορά αυστηρά στις δράσεις που προβλέπονται από το καταστατικό του (και φέρουν την υπογραφή της ΕΕ ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν), ενώ η χρήση της χρηματοδότησης ελέγχεται από τους αρμόδιους μηχανισμούς της ΕΕ (Κοινοβούλιο και Ελεγκτικό Συνέδριο). Είναι περισσότερο από προφανές ότι ένα τέτοιο κόμμα ούτε μπορεί ούτε θέλει να παίξει ρόλο αντίστασης στον ιμπεριαλισμό, πόσο μάλλον ανατροπής του, όση αριστερή φρασεολογία κι αν χρησιμοποιήσει. Στην πραγματικότητα, προσφέρει εκτόνωση στη λαϊκή δυσαρέσκεια, που προκαλείται από τις συνεχιζόμενες αντιλαϊκές επιλογές της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών, χωρίς να τις αντιπαλεύει.

“Πρώτοι και καλύτεροι” στον αντικομμουνισμό Μάλιστα, το ΚΕΑ την ίδια στιγμή που δεν ασκεί καμία κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα, υιοθετεί ως θεμελιακή αρχή του την απόρριψη του λεγόμενου “σταλινισμού”. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι αντίθετα, ενδεικτικό ποιοτικό χαρακτηριστικό του κόμματος αυτού,

ως κόμμα που προσπαθεί να ενσωματώσει τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης στα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών. Η καταδίκη του “σταλινισμού” είναι τόσο καίριο ζήτημα για το ΚΕΑ, ώστε να αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή ενός κόμματος σ’ αυτό. Ο Φ. Μπερτινότι, στις 8/1/2005 δήλωσε: «Η απόρριψη του σταλινισμού ανήκει στην πολιτική μας ταυτότητα. Χωρίς αυτή την απόρριψη, πολλοί από εμάς δεν θα ήταν σε αυτό το κόμμα. Σε κάθε περίπτωση, η απόρριψη του σταλινισμού έχει αναγνωριστεί από κάθε κόμμα, το οποίο συμμετείχε στην ίδρυση του ΚΕΑ και είναι ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία του». Δεν είναι παράδοξο για ένα αυτοαποκαλούμενο αριστερό κόμμα να ταυτίζεται με την πιο αντιδραστική, αντικομμουνιστική, “ψυχροπολεμική” αστική προπαγάνδα, να ασπάζεται και να διαδίδει την πιο βρώμικη λάσπη που έχει δεχθεί η πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Δεν είναι παράδοξο γιατί βασικός σκοπός ύπαρξης αυτού του κόμματος είναι να χτυπηθεί, να σβήσει, να συντριβεί η σοσιαλιστική-κομμουνιστική προοπτική από το “οπτικό πεδίο” της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Ετσι, χτυπούν στη συνείδηση της εργατικής τάξης το σοσιαλισμό-κομμουνισμό, την πάλη για μια κοινωνία όπου τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνικοποιημένα και η εργατική τάξη θα έχει την εξουσία μέχρι την οριστική εξάλειψη των τάξεων. Τα παραπάνω ομολογούν και οι υποστηρικτές του ΚΕΑ: «Η απόρριψη του σταλινισμού δεν έχει να κάνει σε τίποτα με το παρελθόν μας, αλλά με το μέλλον μας (...). Αυτό που ριζικά αρνούμαστε, είναι κυρίως η έννοια της εξουσίας, που συσχετίζουμε με τον σταλινισμό». Αυτό που ριζικά αρνούνται είναι η σοσιαλιστική προοπτική, η ύπαρξη της ταξικής πάλης, η οποία εντείνεται από τη στιγμή που η εργατική τάξη θα καταλάβει την εξουσία και θα εντείνονται και οι αντιδράσεις ενάντια στο “ρίζωμα” των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού κλπ.

Εκφυλισμός της έννοιας του διεθνισμού Το ΚΕΑ αποτελεί μια συγκόλληση κομμάτων τα οποία θα πρέπει να είναι υποταγμένα στην εξουσία των μονοπωλίων και τους πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς τους οργανισμούς. Μια συγκόλληση, και μάλιστα σε ενιαίο κόμμα, με ενιαία δομή, με ιεραρχία, όπου παραβιάζονται οι αρχές της αυτοτέλειας και της ισοτιμίας του κάθε κόμματος, υπό τις επιταγές μάλιστα, της ιμπεριαλιστικής ένωσης που ονομάζεται ΕΕ. Χαρακτηριστικό της παραβίασης της αυτοτέλειας των κομμάτων είναι, ότι έχουν πραγματοποιηθεί επεμβάσεις από τον καθοδηγητικό πυρήνα του ΚΕΑ σε κόμματα -μέλη του, πέρα από κάθε έννοια αρχής σεβασμού της ανεξαρτησίας και μη επέμβασης στα εσωτερικά των κομμάτων (για παράδειγμα στο ΚΚ Βοημίας-Μοραβίας για το θέμα της “απόρριψης του σταλινισμού”). Σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση το ΚΚΕ επιδιώκει να προωθηθεί «πιο διακριτή μορφή συνεργασίας με Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα για τον κομμουνιστικό πόλο». Η διακριτή αυτή παρουσία των μαρξιστικών -λενινιστικών κομμάτων θα έχει τη μορφή της κοινής δράσης και της αμοιβαίας υποστήριξης. Δεν θα αναιρεί την ευθύνη του κάθε κόμματος απέναντι στην εργατική τάξη και το κίνημα της κάθε χώρας. Από τα παραπάνω προκύπτει και η εκτίμηση που υπάρχει στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριο: «Η δράση του ΚΕΑ επιβεβαιώνει την πρόβλεψη του Κόμματος ότι αποτελεί μοχλό της επιχείρισης για μετάλλαξη του χαρακτήρα των κομμάτων που διατηρούν τον τίτλο “κομμουνιστικό” ή έχουν κρατήσει στον έναν ή στον άλλο βαθμό, έστω και τυπικά, ορισμένα χαρακτηριστικά. Η συρρίκνωση της επιρροής βασικών κομμάτων του ΚΕΑ, που πρωτοστάτησαν στον ευρωκομμουνισμό και σήμερα αποτελούν ναυαρχίδα του οπορτουνισμού, αποτελεί εύλογη εξέλιξη της συνολικής τους πορείας». Επιμέλεια: ΙΕ του ΚΣ της ΚΝΕ

32 ϐ νέοι στρατευμένοι

ωση “ΦημολογΙα” για μεΙ

της θητεΙας

Ναι στο 9μηνο...

! ς υ ο ρ ό φ ο θ σ ι μ ς όχι στου

αν έτοιμος από καιρό, μετά από μια “βροχή” δημοσιευμάτων που ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβρη, ο Υπουργός Αμυνας Β. Μεϊμαράκης υποστήριξε πρόσφατα σε δηλώσεις του πως η μείωση της θητείας είναι πλέον «θέμα πολιτικής απόφασης». Η κυβέρνηση βέβαια, πιστή στις ΕυρωΝΑΤΟϊκές επιταγές, ξεκαθαρίζει πως το αναγκαίο αυτό μέτρο συνδέεται με τη μετατροπή του στρατού σε μισθοφορικό, με την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση του αριθμού των κάθε λογής μισθοφόρων. Δείχνει έτσι πως όσο αναγκαία και απαραίτητη είναι η μείωση της θητείας για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που στενάζουν από το οικονομικό βάρος της θητείας, άλλο τόσο επικίνδυνη και συμφέρουσα μόνο για την αστική τάξη και τις επιδιώξεις της είναι η μετατροπή του στρατού σε μισθοφορικό.

Κανένας νέος να μη νομιμοποιήσει το μισθοφορικό στρατό και τα ιμπεριαλιστικά δόγματα, κανένας νέος να μην τους χαρίσει την ψήφο του

Προεκλογικά παιχνίδια… Χρόνια τώρα, όλες οι πτυχές της θητείας, από τον τόπο και το σώμα που θα υπηρετήσεις ως τη διάρκεια της, αποτελούν προεκλογικό “χαρτί” στα χέρια των αστικών κόμματων. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παίζουν με την αγωνία και το βραχνά των νέων και των λαϊκών οικογενειών που αντιμετωπίζουν το βαρύ οικονομικό φορτίο της θητείας. Αραγε, νομίζουν πως έχουμε ξεχάσει ότι το 2004 ο τότε Υπουργός, Σ. Σπηλιωτόπουλος, έταζε 11μήνη θητεία από το Γενάρη του 2006 και 6μηνη ως το τέλος του 2008; Εχουμε χορτάσει χρόνια τώρα και από τους δυο πολλά “θα” και εξαγγελίες με σκοπό να αρπάξουν τις ψήφους των φαντάρων και των οικογενειών τους. Κανένας νέος δεν πρέπει να εξαπατηθεί και να τους χαρίσει την ψήφο του με “αντάλλαγμα” τη μείωση της θητείας, πόσο μάλλον όταν πίσω από αυτή τη θητεία κρύβονται μια σειρά αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται με το πρόσχημά της.

Στόχος τους ο μισθοφορικός στρατός Η αστική τάξη και τα κόμματά της στην πραγματικότητα δεν “κόπτονται” για τη διάρκεια της θητείας: στόχος τους, ταξική τους επιλογή είναι η δημιουργία ενός στρατού πρόθυμου να υπερασπίσει τα συμφέροντά της, εντός και εκτός συνόρων. Ηδη το ΥΠΕΘΑ ανακοίνωσε την πρόσληψη 4.000 ΕΠΟΠ, επιπρόσθετα στους 1.300 που προσελήφθησαν πρόσφατα. Σε αυτήν την κατεύθυνση βαδίζει και η φημολογία για κατάργηση της θητείας στο ναυτικό και την αεροπορία, παρά τον πόνο των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που θα χάσουν τα ρουσφέτια των μετατάξεων. Το ναυτικό και η αεροπορία εξάλλου είναι τα σώματα που εμπλέκονται περισσότερο στους ΕυρωΝΑΤΟϊκους σχεδιασμούς γι’ αυτό και τα θέλουν “στεγανοποιημένα” από τη λαϊκή επιρροή. Με δυο λόγια, θέλουν ένα στρατό μισθοφόρων, υποταγμένο στα σχέδια των Ευρωπαίων και ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών, που θα μακελεύει λαούς όπου γης αλλά θα είναι και έτοιμος να καταστείλει τις λαϊκές κινητοποιήσεις εντός της χώρας. Προκλητικό δε, είναι πως παρουσιάζουν και το θεσμό των ΕΠΟΠ σαν “ευκαιρία” και σαν “λύση” στο πρόβλημα της ανεργίας. Είναι

άραγε ευκαιρία οι νέοι των φτωχών λαϊκών οικογενειών να γίνουν κρέας στα κανόνια του ΝΑΤΟ και του Ευρωστρατού, σε ιμπεριαλιστικές αποστολές και πολέμους; Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από το μισθοφορικό στρατό: ίσα- ίσα που αυτός φτιάχνεται εναντίον τους. Αξίζει να σημειώσουμε πως οι “ριζοσπάστες” του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με αρθογραφία τους στην “Αυγή”, έχουν ταχθεί ανοιχτά υπέρ της μετατροπής του στρατού σε μισθοφορικό ενώ το “Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος” δεν βγάζει κουβέντα και κάνει γαργάρα το θέμα του μισθοφορικού στρατού. Στο πλέγμα των αντιδραστικών αλλαγών που προωθούνται, πρέπει να προσθέσουμε και την πρόθεση του ΥΠΕΘΑ να καταργήσει τις αναβολές λόγω σπουδών μετά τα 25 χρόνια, τη στιγμή που ένας μεγάλος αριθμός φοιτητών και σπουδαστών καθυστερούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους όχι από… χόμπι, αλλά γιατί δουλεύουν παράλληλα για να τα βγάλουν πέρα.

Μείωση της θητείας προς όφελος του λαού Η μείωση της θητείας μπορεί και πρέπει να εφαρμοστεί προς όφελος του λαού και της νεολαίας με την πρόσληψη πολιτικού προσωπικού και την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών στα στρατόπεδα και ταυτόχρονα με την εγκατάλειψη του ευρω-ΝΑΤΟϊκού “αποτρεπτικού” δόγματος που προϋποθέτει την ύπαρξη μισθοφορικού στρατού και την αποστολή Ελλήνων στρατιωτών εκτός συνόρων. Απαιτούμε να καταργηθεί ο μισθοφορικός στρατός και να επιστρέψουν οι 2.500 Ελληνες στρατιώτες που βρίσκονται εκτός συνόρων, να

Καλή και αγωνιστική θητεία σε όλους όσοι μπαίνουν το Φλεβάρη. Ραντεβού έξω από τις πύλες των στρατοπέδων στις εξορμήσεις της ΚΝΕ.

μειωθεί η θητεία, να αυξηθεί στο ύψος τουλάχιστον των 300 ευρώ ο μισθός του φαντάρου, να μη φορτώνεται στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών το κόστος της θητείας. Ούτε ευρώ από τη τσέπη του φαντάρου και της οικογένειάς του στη διάρκεια της θητείας. Παράλληλα, πρέπει να εκδημοκρατιστούν οι Ενοπλες Δυνάμεις, να κατοχυρωθούν οι συνδικαλιστικές ελευθερίες των στρατευμένων και να αναβαθμιστούν οι εγκαταστάσεις των συνθηκών διαβίωσης στα στρατόπεδα. Ακόμα, να γίνει ουσιαστική στροφή για πραγματική βασική στρατιωτική εκπαίδευση και ειδίκευση, να υπάρξει μέριμνα και σχεδιασμός για τον ελεύθερο χρόνο και την ψυχαγωγία, τη μόρφωση και τον πολιτισμό σε βάρος της αγγαρείας, του “γόπινγκ”, του καψωνιού. Κανένας νέος να μη νομιμοποιήσει το μισθοφορικό στρατό και τα ιμπεριαλιστικά δόγματα, κανένας νέος να μην τους χαρίσει την ψήφο του. Μείωση της θητείας σε όφελος της νεολαίας και όχι των ιμπεριαλιστών.

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

νέοι στρατευμένοι ϐ 33

Μήνα το μήνα, οι καταγγελίες που φτάνουν “στον τάκο” αλλά και στο “Εγερτήριο” του “902” πληθαίνουν, με αποτέλεσμα πολλές φορές να αργεί η δημοσίευση τους στον “Ο”. Γι’ αυτό και ο “τάκος” θα φιλοξενείται προσωρινά και στην ενότητα “Από μήνα σε μήνα” στο www.odigitis.gr

6 ΣΠ, Κόρινθος Δημοσιεύουμε, όσα “χρωστάμε” από το mail που λάβαμε τον προηγούμενο μήνα από την Κόρινθο, ξεκινώντας από τις συνθήκες διαβίωσης στο στρατόπεδο: «Κτήρια και εγκαταστάσεις τουλάχιστον πεντηκονταετίας. Υγρασία, μούχλα, βρώμα σε όλα τα κτήρια ακόμα και στα μαγειρεία και τα εστιατόρια. (…) Σε κάθε λόχο (200 φαντάροι) αντιστοιχούν 8 (!) τουαλέτες εκ των οποίων οι 2-3 είναι εκτός λειτουργίας. Τα περισσότερα πρωινά το νερό ερχόταν στο στρατόπεδο μετά τις 8- 8:30 και έτσι η προσωπική υγιεινή κάθε φαντάρου... πήγαινε περίπατο. Στα δικαιολογημένα παράπονα για τις άθλιες συνθήκες στις τουαλέτες, η απάντηση της διοίκησης ήταν “Τέτοια ανατροφή έχετε πάρει από το σπίτι σας, τι να κάνουμε…” και μάλιστα προχώρησε και στο...δραστικότατο μέτρο, του “τουαλετοφύλακα” (!) το οποίο προφανώς δεν έλυσε το πρόβλημα. Σε ολόκληρο τάγμα (600 φαντάροι) αντιστοιχούσαν όλες κι όλες 40 ντουζιέρες, εξαιτίας όμως των πεπαλαιωμένων υδραυλικών εγκαταστάσεων, οι ντουζιέρες με ζεστό νερό δεν ξεπερνούσαν τις 8! Ετσι, αρκετές φορές πολλοί φαντάροι, κάτω από την πίεση του συνεχούς “τρεξίματος” αναγκάζονται να κάνουν μπάνιο με κρύο νερό. Το πρωινό ήταν ανεπαρκέστατο, σε κάθε φαντάρο αντιστοιχούσαν 1 βουτυράκι, 1 μαρμελαδίτσα και 2 φέτες ψωμί. Οι μερίδες φαγητού ήταν πολύ μικρές και έτσι αναγκαστικά πέρναγες μια βόλτα από το ΚΨΜ ή την ψησταριά να καταθέσεις τον οβολό σου για να χορτάσεις. Η ιδιωτικοποίηση καλά κρατεί και μέσα στο στρατόπεδο. Οι διοικητές λόχων αλλά και του στρατοπέδου (λες και ήταν manager της επιχείρησης) ανακοίνωσαν στις αναφορές, πως το στρατόπεδο έχει σύμπραξη με την εταιρεία “Laundry System” για το πλύσιμο και σιδέρωμα των ρούχων. Επίσης οι φαντάροι έβαζαν το χέρι στην τσέπη για να πίνουν νερό, αφού το νερό από τις βρύσες δεν ήταν πόσιμο και ιδιωτική εταιρεία εκμεταλλευόταν τα διάσπαρτα στο στρατόπεδο αυτόματα μηχανήματα.» Οσον αφορά περιστατικά παραβίασης των δικαιωμάτων των φαντάρων, η επιστολή συνεχίζει: «Λοχίας “ανακάλυψε” δυο φαντάρους που διέπραξαν το τρομερό παράπτωμα να μιλάνε μεταξύ τους! Τότε για τιμωρία ο λοχίας διέταξε όλο το λόχο να τρέξει για 1 χιλιόμετρο προς τα εστιατόρια στις 3 το μεσημέρι και ύστερα από εξαντλητικό πρόγραμμα στην πρωινή εκπαίδευση. Μάλιστα για “παραδειγματισμό” ο λοχίας έβαλε τους φαντάρους να κάνουν και 2 κύκλους γύρω από τα εστιατόρια υπό συνεχείς φωνές και ατάκες του στυλ “αφού δεν παίρνετε από λόγια θα παίξουμε έτσι”. Το καψώνι αυτό δεν έμεινε αναπάντητο. Στην αναφορά οι φαντάροι κατήγγειλαν το καψώνι και στην κυριολεξία κατά δεκάδες

σφυροκόπησαν το λοχία (στο άκουσμα των καταγγελιών του πέφτανε στυλό και τετράδια και από την τρομάρα του μπέρδευε τα λόγια του) και απαίτησαν μαζικά το σεβασμό στην προσωπικότητά τους. Το αποτέλεσμα ήταν να μπει ο λοχίας στη θέση του και να μην τους ξαναενοχλήσει. Την ίδια τύχη είχε και ο Επιλοχίας του 1ου Λόχου που κατά τη βραδινή αναφορά, επειδή δυο φαντάροι μιλούσαν μεταξύ τους, πίστεψε ότι θα τρομοκρατήσει τους φαντάρους με το αμίμητο “Πέστε όλοι κάτω για κάμψεις ψάρια”. Αρκετοί όμως δεν έπεσαν και κατήγγειλαν στα ίσα και επιτόπου το καψώνι, λέγοντας πως κάμψεις δεν προβλέπονται κατά τη βραδινή αναφορά και πως το καψώνι απαγορεύεται από τον στρατιωτικό κανονισμό (ΣΚ) 20-1. Φαίνεται όμως πως η αποφασιστική και αγωνιστική στάση των φαντάρων να υπερασπιστούν την αξιοπρέπειά τους εξόργισε ακόμα περισσότερο τον υπαξιωματικό που άρχισε να γκαρίζει και να προσβάλει τους φαντάρους με φράσεις του στυλ “Θα σου τρίψω το ΣΚ στη μούρη, οσοι δεν πέφτουν είναι κυρίες” κ.α… Τζάμπα σάλιο. Το επόμενο πρωί φαντάρος βγήκε παραπονούμενος στην αναφορά καταγγέλλοντας το καψώνι και απαιτώντας την άμεση και παραδειγματική τιμωρία του υπαξιωματικού. Το ζήτημα έφτασε στο διοικητή του τάγματος και το αποτέλεσμα ήταν να καταδικαστεί το καψώνι ως «απαράδεκτη ενέργεια και μη προβλεπόμενη από το ΣΚ» και να τιμωρηθεί ο επιλοχίας αυστηρά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τέτοιες συμπεριφορές από αξιωματικούς καταδικάστηκαν στη συνείδηση των φαντάρων. Οι φαντάροι συνειδητοποίησαν πως εκτός από το δρόμο της τυφλής υπακοής υπάρχει και ο δρόμος του αγώνα και της διεκδίκησης ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης στα στρατόπεδα, οτι όταν ένας φαντάρος γνωρίζει τα δικαιώματά του και δεν “πέφτει” βγαίνει κερδισμένος.»

ΚΕΕΜ, Σπάρτη Φαίνεται πως εκεί στο 1ο τάγμα, και συγκεκριμένα στον 3ο λόχο, κάποιοι αξιωματικοί νομίζουν ότι έχουν το ελεύθερο να “καμπανιάζουν” και να “καψωνάρουν” τους φαντάρους, δήθεν στο όνομα της πειθαρχίας. Ετσι ανάμεσα στα άλλα, φαντάρος έφαγε “καμπάνα” επειδή ζήτησε γιατρό (!), ενώ ανθυπολοχαγός έβαλε φαντάρο να “παίρνει” και γελούσε. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση οι φαντάροι πρέπει να ορθώσουν τα ανάστημά τους, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους και βάζοντας στη θέση τους όσους νομίζουν ότι οι φαντάροι δεν έχουν αξιοπρέπεια.

ΕΛΔΥΚ Σε στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, η Διοίκηση ανάρτησε αφίσες με σύνθημα “Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις - Δύναμη αποτροπής σε όλο τον κόσμο”. Φαντάροι βγήκαν διαμαρ-

τυρόμενοι και απαίτησαν να κατέβουν οι συγκεκριμένες αφίσες, πράγμα που έγινε. Το περιστατικό αποδεικνύει πως οι φαντάροι μπορούν και πρέπει να αντιταχθούν στην επιδίωξη για μετατροπή του στρατού σε δύναμη επέμβασης σε όλο τον κόσμο υποταγμένης στα σχέδια των ιμπεριαλιστών.

508 Μ/Κ Τάγμα Προκαλύψεως, Ρίζια Εβρου Δυο φορές μέσα σε μια βδομάδα προσπάθησαν ο ίδιος αξιωματικός πύλης και ο επόπτης να παρακρατήσουν από φαντάρο στην είσοδο του στρατοπέδου το “Ριζοσπάστη” και να απαγορεύσουν το κατακτημένο με αγώνες και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης ανάγνωσης πολιτικής εφημερίδας. Η στάση τους δεν έμεινε αναπάντητη... Στη “σέντρα”, μπροστά σε 200 φαντάρους ο στρατιώτης βγήκε παραπονούμενος, “αναγκάζοντας” με την αποφασιστικότητά του το διοικητή να παραδεχτεί πως “ο κάθε φαντάρος έχει το δικαίωμα να διαβάζει ό,τι θέλει”. Για μια ακόμα φορά η πάλη και ο αγώνας απέναντι σε απαγορεύσεις που έχουν στόχο να κάνουν τους φαντάρους να ξεχάσουν βασικά δικαιώματά τους μέσα και έξω από τα στρατόπεδα φέρνει αποτελέσματα.

Το συγκεκριμένο έγγραφο από το Κέντρο βιολογικών ερευνών του Στρατού πιστοποίει πως το νερό στα μαγειρεία και τα εστιατόρια του στρατοπέδου “Πιπίδη” και στα μαγειρεία του φυλακίου Αγίου Ισίδωρου στη Χίο περιέχουν αρσενικό! Παρομοίως, μαθαίνουμε πως και στο ρυμουλκό “Ηρακλής” το νερό περιέχει βαρέα μέταλλα λόγω των πεπαλαιωμένων σωληνώσεων (επ’ ευκαιρίας το πλοίο έχει και δυο τρύπες). Μέχρι τις “αποκαλύψεις” βέβαια οι φαντάροι έπιναν μολυσμένο νερό ενώ και το φαγητό τους μαγειρευόταν με το ίδιο νερό! Τέτοιες συνθήκες στρατωνισμού επιφυλάσσει η κυβέρνηση για τους φαντάρους τη στιγμή που ξοδεύει δισεκατομμύρια για τους ΕυρωΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς.

34 ϐ νέοι μετανάστες

ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΕ

επίθεση του κεφαλαίου με διάφορους τρόπους σε βάρος των μεταναστών έχει αδιαμφισβήτητα ενταθεί το τελευταίο διάστημα, κάτι που εκφράζεται σε μια σειρά από νέες οδηγίες και αποφάσεις της ΕΕ. Οι αποφάσεις αυτές ακολουθούνται από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ, συνεπώς από ΝΔ, όπως και από το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια επίθεση βαθιά ταξική που στόχο έχει ολόκληρη την εργατική τάξη και όχι για μια “ρατσιστική πολιτική” όπως ισχυρίζονται κάποιοι.

Μέσα στο επόμενο διάστημα με γοργούς ρυθμούς θα ολοκληρωθεί η αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ. Σε αυτά τα πλαίσια το φθινόπωρο του 2008 είχαμε αρνητικές εξελίξεις όπως η συζήτηση και η τελική φάση που κατέληξε το “Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο” στο Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Μέσα σ’ όλα τα άλλα αυτό το Σύμφωνο αποτυπώνει την έντονη προσπάθεια της ΕΕ να ενισχύσει τον κατασταλτικό μηχανισμό σε βάρος των αλλοδαπών. Μ’ αυτή τη λογική προχωρά σε μια σειρά ενέργειες, όπως η φυλάκιση των “παράνομων” αλλοδαπών, η υπονόμευση του πολιτικού ασύλου αλλά και η ενίσχυση των σωμάτων που θα ελέγχουν τα σύνορα, βελτιώνοντας τις λεγόμενες “τεχνικές αποτροπής” εισόδου των μεταναστών και των προσφύγων στα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Στην πυρά οι μετανάστες χωρίς άδεια παραμονής Πιο συγκεκριμένα, για την αντιμετώπιση της “παράνομης”, όπως λένε, μετανάστευσης, όσοι εισέρχονται σε χώρες της ΕΕ και θεωρούνται “παράνομοι”, θα κρατούνται μέχρι 18 μήνες, με απαγόρευση μέχρι και την παραμονή τους στο κράτος-μέλος της ΕΕ που τους απέλασε, για τουλάχιστον 5 χρόνια. Ο αντιδραστικός κατήφορος που έχει πάρει η ΕΕ αλλά και τα αστικά κόμματα της χώρας μας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν έχει τελειωμό. Πόσο χυδαίο είναι να χωρίζουν τους μετανάστες σε “νόμιμους” και “παράνομους”; Που είναι η παρανομία; Οτι στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τη φτώχεια, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους κλπ, αποχωρίζονται την οικογένειά τους, την πατρίδα τους για να πάνε σε μια ξένη χώρα για ένα κομμάτι ψωμί; Και το “καλωσόρισμα” να είναι η φυλάκιση, οι ποινές, οι αυστηρές κυρώσεις, επειδή τους θέλουν τρομοκρατημένους και “ομήρους” στις ορέξεις του κεφαλαίου.

Ενίσχυση του κατασταλτικού μηχανισμού Χαρακτηριστικός είναι και ο ρόλος διάφορων μηχανισμών για την εξυπηρέτηση και των παραπάνω αντιδραστικών σχεδίων. Με αφορμή τη θωράκιση των συνόρων, η κατά τ’ άλλα “δημοκρατική” ΕΕ αξιοποιεί όλα τα αναγκαία μέσα του Frontex ώστε να διευκολυνθεί η σταδιακή μετεξέλιξη όπως αυτή της Europol. Να θυμίσουμε πως ο Frontex δημιουργήθηκε το 2005 ως ένα ακόμα βήμα ενίσχυσης του κατασταλτικού μηχανισμού της ΕΕ και αποτελεί στρατιωτικό-αστυνομικό σώμα με υπερκρατικές εξουσίες. Ο Frontex δρα στα σύνορα της ΕΕ κάνοντας επιχειρήσεις κατά των μεταναστών ενώ συμβάλει ενεργά στην παραπέρα δημιουργία μιας Ευρώπηςφρούριο. Ο χαρακτήρας αυτού του σώματος φαίνεται από το γεγονός πως έχει την ευθύνη συντονισμού επιχειρήσεων αλλά και της αυθαίρετης κρίσης για το ποια περίπτωση ορίζεται “επείγουσα και εξαιρετική” ώστε να “απαιτεί” ανάμειξη ομάδων ταχείας επέμβασης μετά από απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Frontex κι έπειτα από πρόταση του Εκτελεστικού Διευθυντή του Οργανισμού! Ακόμα, τα κράτη-μέλη υποχρεούνται να συνεισφέρουν συνοροφύλακες που συμμετέχουν στις ομάδες και οπλοφορούν με την υποχρέωση να δράσουν “σεβόμενοι την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα”! Ο Θανάσης Παφίλης, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, είχε θέσει τα εξής ερωτήματα παρεμβαίνοντας σε σχετική συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (27 Απρίλη 2007 στο Στρασβούργο): «Αλήθεια, για να αντιμετωπιστούν οι εξαθλιωμένοι μετανάστες ή για να διασωθούν αυτοί που πνίγονται στις θάλασσες, προσπαθώντας να βρουν μια καλύτερη ζωή, απαιτούνται ομάδες ταχείας επέμβασης, άριστα εξοπλισμένες, που θα έχουν δικαίωμα να κάνουν συλλήψεις, που θα οπλοφορούν, που θα έχουν δικαίωμα χρήσης των όπλων

στο όνομα της αυτοάμυνας, που θα χρησιμοποιούν βία, που θα είναι επίλεκτες, που θα έχουν προηγμένο τεχνολογικό εξοπλισμό και που θα δρουν σαν στρατιωτική δύναμη;» Ενώ είχε τονίσει πως: «η έκθεση αποκαλύπτει τον ίδιο το χαρακτήρα της πολιτικής σας, που είναι επιθετικός: φτιάχνετε ομάδες ταχείας επέμβασης για εξωτερικές επεμβάσεις και ομάδες ταχείας επέμβασης, οι οποίες να μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε οποιαδήποτε κρίση υπάρχει, ακόμη και να στραφούν κατά των ίδιων των λαών».

Οδηγίες στην υπηρεσία του κεφαλαίου Στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού συμφώνου για τη μετανάστευση το Δεκέμβρη που μας πέρασε ψηφίστηκαν δύο οδηγίες: για την “μπλε κάρτα” και για την ενιαία άδεια εργασίας και παραμονής. Δύο οδηγίες που έρχονται να επιβεβαιώσουν γι’ ακόμα μια φορά το βαθιά αντεργατικό και αντιμεταναστευτικό πρόσωπο της ΕΕ και αποτελούν ακόμη μια απάντηση σε όσους συνεταίρους της ΕΕ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μας ζαλίζουν τ’ αυτιά για μια τάχα “ανθρωποκεντρική” και “ευαίσθητη” ΕΕ. » Επιλεκτική και ελεγχόμενη μετανάστευση Ενα ακόμα βήμα για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και τη συμπίεση προς τα κάτω των μισθών συνολικά της εργατικής τάξης αποτελεί η λεγόμενη “μπλε κάρτα”. Πρόκειται για προκλητική οδηγία με επαχθείς όρους, καθώς δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να παρακάμπτει την κλαδική σύμβαση και αφήνει τις κυβερνήσεις της ΕΕ να ανοιγοκλείνουν τη “στρόφιγγα” της με-

τανάστευσης, ανάλογα κάθε φορά με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Μια επιπλέον πλευρά είναι πως η “μπλε κάρτα” αφορά εργαζομένους υψηλής ειδίκευσης οι οποίοι θα εισέρχονται σε κράτη-μέλη της ΕΕ μόνο εφ’ όσον έχουν εξασφαλίσει συμβόλαιο εργασίας. Η κάρτα αυτή θα ισχύει 3 χρόνια, ενώ θα υπάρχει και δυνατότητα ανανέωσης 2 ακόμα ετών. Ακόμη η “μπλε κάρτα” δεν θα χορηγείται σε αιτούντες άσυλο ή σε υπηκόους τρίτων χωρών που βρίσκονται στην ΕΕ ως εποχικοί εργάτες. Με λίγα λόγια η ΕΕ θέλει μόνο όσους μετανάστες μπορούν να συμβάλλουν στην κερδοφορία του κεφαλαίου, ενώ ταυτόχρονα κλέβει “εγκεφάλους”, ανθρώπους με υψηλή ειδίκευση, από τρίτες χώρες. » Απόλυση = απέλαση Η δεύτερη οδηγία για την ενιαία άδεια διαμονής και εργασίας ουσιαστικά ταυτίζει τη διαμονή σε ένα κράτος-μέλος της ΕΕ με την εξασφάλιση άδειας εργασίας. Δηλαδή μόνο όποιος έχει εξασφαλισμένη δουλιά θα εισέρχεται “νόμιμα” στην ΕΕ. Αυτό σημαίνει πως οι μετανάστες θα αφήνονται ακόμα μια φορά έρμαια στο έλεος των εργοδοτών, των εκβιασμών και των απειλών από αυτούς, ενώ η απόλυσή τους θα σημαίνει αυτόματα και απέλαση από τη χώρα. Είναι φανερό πως το χτύπημα που δέχονται οι μετανάστες δεν αφορά μόνο αυτούς αλλά συνολικά την εργατική τάξη. ΕΕ και κόμματα του ευρωμονόδρομου ρίχνουν νερό στο μύλο των κερδών του κεφαλαίου επιδιώκοντας να συρρικνώσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, γι’ αυτό και είναι η απάντηση είναι υπόθεση του εργατικού-ταξικού κινήματος.

ΕΕ και κόμματα του ευρωμονόδρομου ρίχνουν νερό στο μύλο των κερδών του κεφαλαίου επιδιώκοντας να συρρικνώσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έδωσαν κοινό αγώνα με το πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης

Με όπλο την ταξική αλληλεγγύη

& ενότητα

συνεχίζουμε

νέοι μετανάστες ϐ 35

Στις φραουλοκαλλιέργειες της Μανωλάδας Ηλείας, χιλιάδες μετανάστες εργάτες γης ξεσηκώνονται, απεργώντας ενάντια στις πραγματικά άθλιες συνθήκες δουλιάς και τα πενιχρά μεροκάματα. Μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, παρ’ όλες τις επιθέσεις και την τρομοκρατία της εργοδοσίας, βρίσκονται από την πρώτη στιγμή στο πλάι του δίκαιου αγώνα τους και μάλιστα από πολύ πριν πάρει τέτοιες διαστάσεις το θέμα. Οταν όλοι οι άλλοι σφύριζαν αδιάφορα, μέλη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ έκαναν εξορμήσεις αναδεικνύοντας τα τεράστια προβλήματα των εργατών γης. Μπροστά στην αποφασιστικότητα των απεργών αλλά και την αλληλεγγύη των υπόλοιπων εργατών, οι μεγαλοαγρότες αναγκάζονται να υποχωρήσουν, αυξάνοντας τα μεροκάματα.

Οι μετανάστες εργάτες στη βιοτεχνία “Lady Fashion”, μετά από πολυήμερες κινητοποιήσεις σπάνε την τρομοκρατία της εργοδοσίας και κατακτούν το δικαίωμα στη δουλιά και τα δεδουλευμένα πολλών μηνών. Στο πλάι τους το ΠΑΜΕ και δεκάδες ταξικά σωματεία.

«Η ανάπτυξη και ισχυροποίηση του ταξικού κινήματος, η άνοδος της οργάνωσης της εργατικής τάξης, η πρόοδος στην ενότητά της είναι αδιανόητα δίχως τη συστηματική κομματική δουλιά στους οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι ζουν στο πετσί τους την πιο άγρια ταξική εκμετάλλευση. Αναπόσπαστο στοιχείο του προγραμματισμού της κομματικής δουλιάς πρέπει να είναι η συμμετοχή των μεταναστών στα σωματεία, στο συνδικαλιστικό κίνημα, η υπεράσπισή τους στο χώρο δουλιάς από την εργοδοτική ασυδοσία, είτε δουλεύουν στις πόλεις, είτε ως εργάτες γης». (Από τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριο του Κόμματος) Το Κόμμα μας αλλά και η ΚΝΕ, όπως αποτυπώνεται και στο παραπάνω απόσπασμα, δίνει μεγάλο βάρος και σημασία στη δουλιά και την οργάνωση των νέων μεταναστών. Η πλούσια πείρα και δράση που απέκτησε και ανέπτυξε το Κόμμα και η Οργάνωση όλο το προηγούμενο διάστημα, συμμετέχοντας και συμβάλλοντας σε μια σειρά από ταξικούς αγώνες των μεταναστών εργαζόμενων, είναι πολύ σημαντική παρακαταθήκη αλλά και “οδηγός” για τη δράση μας από ‘δω και πέρα. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βρέθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα σε χώρους δουλιάς, σε σχολεία, σε γειτονιές αλλά και στέκια μεταναστών. Εδωσαν κοινό αγώνα μαζί με το πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης για όλα όσα τους απασχολούν: για τη νομιμοποίηση, για ίσα δικαιώματα ντόπιων και αλλοδαπών εργατών, για τις συνθήκες δουλιάς, για τις συνθήκες διαβίωσης, κλπ. Αρχή και τέλος αυτής της πραγματικά πλούσιας δράσης είναι η ακλόνητη προσήλωση του Κόμματος στο γεγονός πως ποτέ δεν σταμάτησε να βλέπει την εργατική τάξη ενιαία, δίχως κανένα διαχωρισμό ανάλογα με τη γλώσσα, το χρώμα, την καταγωγή, τη θρησκεία, κλπ. Η ταξική εκμετάλλευση είναι ο κοινός παρονομαστής για όλους τους εργαζομένους, η οποία μάλιστα στους μετανάστες εκφράζεται σε πιο οξυμένη μορφή. Ο κοινός αγώνας, λοιπόν, Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων είναι η μόνη λύση αλλά και απάντηση στη συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών κομμάτων τους (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ). Ανάγκη όμως σήμερα είναι να αποδυναμωθούν και οι δυνάμεις εκείνες που είτε καλλιεργούν το ρατσισμό και την ξενοφοβία είτε αντιμετωπίζουν τους μετανάστες με υποκριτική συμπάθεια και αταξικό “ανθρωπισμό”, ενώ παράλληλα στηρίζουν την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, αποπροσανατολίζοντας έτσι από τη ρίζα του προβλήματος που δεν είναι άλλη από την ταξική εκμετάλλευση. Η επίθεση του κεφαλαίου στην εργατική τάξη, που θα ενταθεί το επόμενο διάστημα και εν όψει οικονομικής κρίσης με κάθε λογής επιχειρήματα, με σκοπό τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος αλλά και τη διάσπαση της εργατικής τάξης, πρέπει να τη βρει ενωμένη σαν μια γροθιά και συσπειρωμένη στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες να βρεθούν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το δίκιο των μεταναστών, γιατί είναι κομμάτι της εργατικής τάξης της χώρας μας. Αννα Ψυχογυιού

Κόμματος στο Τμήμα Μετά από παρέμβαση του λη, πολλοί παραπάΡάλ ρου Πέτ ν Αλλοδαπών στη κκινη κάρτα” και “κό την νω μετανάστες παίρνουν πολιτικό άσυλο.

Το 8ο τριήμερο πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων του 5ου-6ου διαμερίσματος της ΚΟΑ του ΚΚΕ ανοίγει τις πύλες του για να δεχτεί εκατοντάδες μετανάστες και κοινότητες που έρχονται σ’ επαφή με την πολιτική πρόταση του Κόμματος, αποτέλεσμα συστηματικής δουλιάς του προηγούμενου διαστήματος.

νται το Φεστιβάλ ΚΚΕΕκατοντάδες μετανάστες επισκέπτο ονται στο σωματείο γράφ ΚΝΕ, πολλοί απ’ τους οποίους τους.

Η Αχτίδα 5ου-6ου διαμερίσματος της ΚΟΑ του ΚΚΕ, όπως και το ΠΑΜΕ διοργανώνουν μαθή ματα ελληνικής γλώσσας για μετα νάστες στα οποία η συμμετοχή είναι μαζική.

36 ϐ νέες γυναίκες

ΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ

. . . α ι κ ύ Φ

ς έ τ ω ξ α τ ε για μ ς ε λ έ δ ρ ο κ

ίγουρα όλο και κάτι θα ’χετε ακούσει για τα πολυδιαφημισμένα προγράμματα με σκοπό την ενίσχυση της “γυναικείας επιχειρηματικότητας” που προωθεί η ΕΕ και τα οποία στηρίζουν τα αστικά κόμματα στη χώρα μας. Προγράμματα που σκοπό έχουν να καλλιεργήσουν αυταπάτες στις νέες κοπέλες, ότι δηλαδή μπροστά σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν (ανεργία, μερική απασχόληση,

ανύπαρκτες παροχές μητρότητας, κλπ.) μια από τις “λύσεις” που δίνει το σύστημα είναι να γίνουν… “επιχειρηματίες”. Κατά πόσο όμως αυτά τα προγράμματα είναι η διέξοδος που αναζητά η νέα κοπέλα της λαϊκής οικογένειας στα προβλήματα που αντιμετωπίζει και που διογκώνονται καθημερινά και πόσο πατούν πάνω στις ανάγκες της; Ο “Ο” μίλησε για ορισμένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αυτοαπασχολούμενοι, με τη Σόνια Πόθα που διατηρεί μαγαζί με ρούχα στο Περιστέρι.

Απ’ τη μια η ένταση της ανταγωνιστικότητας

θα που αποφάσισε να ανοίξει κατάστημα με είδη ρουχισμού ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο: «Τα περισσότερα καταστήματα λειτουργούν χωρίς προσωπικό γιατί δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα να προσλάβεις κάποιον. Ετσι αναγκάζεσαι να δουλεύεις 9-10 ώρες τη μέρα ενώ την εορταστική περίοδο 12-14 ώρες τη μέρα»! Μια τέτοια γυναίκα δεν δικαιού-

Μέσα στη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς και της ανταγωνιστικότητας η “γυναικεία επιχειρηματικότητα” μοιάζει ανέκδοτο. Διότι η ένταση της ανταγωνιστικότητας που τόσο πασχίζουν να περάσουν και μας παίρνουν τ’ αυτιά οι μπλε και πράσινες κυβερνήσεις, δεν είναι τίποτε άλλο παρά περισσότερα κέρδη για τους καπιταλιστές. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη εκμετάλλευση, φτώχεια, ακρίβεια, απολύσεις, ανασφάλεια για τις γυναίκες και για τους εργαζομένους συνολικότερα. Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο αριθμός γυναικών μικροεπιχειρηματίων στις πόλεις ενώ αντίθετα μειώθηκε ο μέσος όρος ζωής αυτών των επιχειρήσεων. Και δεν φτάνει που κλείνουν τα μικρομάγαζά τους, μένουν και καταχρεωμένες στις τράπεζες. Με λίγα λόγια πως θα αντέξει μια γυναίκα που θα ανοίξει ένα μαγαζί δίπλα στα μονοπώλια και τα μεγαθήρια που έχουν φυτρώσει σε κάθε γωνιά; Η “ισότητα στην επιχειρηματική δραστηριότητα” που κλίνουν σε όλες πτώσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ισότητα στο λουκέτο που μπαίνει λόγω του σκληρού ανταγωνισμού με τα μονοπώλια, γιατί η αντιλαϊκή πολιτική εκφράζεται με την ίδια επιθετικότητα και στους μικρομεσαίους ΕΒΕ (Επαγγελματίες Βιοτέχνες Εμποροι).

Απ’ την άλλη η ανεργία Πολλές φορές τα προγράμματα για τη “γυναικεία επιχειρηματικότητα” πλασάρονται σαν η μόνη και πιο σίγουρη λύση για την ανεργία. Ξεχνούν μάλλον πως οι ΕΒΕ δεν έχουν σταθερό εισόδημα κάθε μήνα και μάλιστα υπάρχουν φορές που δουλεύουν ίσα-ίσα για να βγάλουν τα έξοδά τους όπως θα δούμε και στη συνέχεια. Η περίπτωση να κλείσουν το μικρομάγαζό τους και να βρεθούν από τη μια μέρα στην άλλη άνεργες είναι πολύ μεγάλη. Με τέτοιους τρόπους προσπαθούν να “καταπολεμήσουν” την ανεργία προσπαθώντας επίμονα να συγκαλύψουν το γεγονός πως η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Μάλιστα από αυτά τα περίφημα προγράμματα της ΕΕ ελάχιστοι είναι αυτοί που επωφελούνται με λίγα ψίχουλα. Το μεγάλο κομμάτι στην πίτα το παίρνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις.

Οι δυσκολίες καλά κρατούν Αντε λοιπόν και μια γυναίκα παίρνει την απόφαση να ανοίξει μαγαζί. Τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει είναι θηριώδη, χώρια βέβαια ο αμείλικτος ανταγωνισμός με το μεγάλο κεφάλαιο όπως αναφέραμε και παραπάνω. Το ότι τα χρήματα δεν περισσεύουν δεν τις αφήνει το περιθώριο να προσλάβουν κάποιον υπάλληλο όπως μας λέει η Σόνια Πό-

Μέσα στη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς και της ανταγωνιστικότητας η “γυναικεία επιχειρηματικότητα” μοιάζει ανέκδοτο. ται ούτε τα στοιχειώδη. Ας σκεφτούμε το πιο απλό: ποιος θα της κρατήσει το μαγαζί αν αποφασίσει να κάνει παιδί; Με λίγα λόγια η άδεια λοχείας είναι κάτι ανύπαρκτο. Οι μικρές επιχειρήσεις ουσιαστικά δουλεύουν για να βγάλουν τα λειτουργικά τους έξοδα, μας λέει η Σόνια, ενώ τα μέτρα που παίρνονται είναι ενάντια στις μικρές επιχειρήσεις: «Τις επιχειρήσεις που είναι ενταγμένες στο χρηματιστήριο δεν τις φορολογούν. Ενώ μέχρι τώρα είχαμε το αφορολόγητο μέχρι 10.000 ευρώ (τζίρος) τώρα καταργείται, την ίδια στιγμή που μειώνουν

το συντελεστή φορολογίας στα μεγάλα καταστήματα». Οσο για τα χρήματα με τα οποία επιδοτούν τους νέους “επιχειρηματίες” το “Ειδικό Πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Παρέμβασης” σε διάφορους νομούς της χώρας του ΟΑΕΔ δίνει το “υπέρογκο” ποσό των 12.000 ευρώ, την ίδια στιγμή που για να βάλεις μόνο φώτα στο μαγαζί κοστίζει γύρω στις 2.000 ευρώ, όπως μας είπε η Σόνια. Ταυτόχρονα, γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια κατάργησης της Κυριακής αργίας. Χαρακτηριστικά όσα μας λέει η Σόνια: «Tο δημοτικό συμβούλιο των Λιοσίων (στο οποίο συμμετέχει και ο ΣΥΝ) έβγαλε τα Ανω Λιόσια “τουριστική περιοχή”. Τα επιχειρήματά τους είναι πως επειδή η περιοχή χτυπήθηκε από τους σεισμούς, ανοίγοντας τα μαγαζιά Κυριακή θα βοήσει την ενίσχυση της αγοράς. Στην ουσία όμως δεν θα ενισχυθούν οι μικρές επιχειρήσεις αλλά οι μεγάλες». Τα έξοδα είναι πάρα πολύ μεγάλα ενώ τα έσοδα πολύ μικρά γι’ αυτό όπως μας είπε η Σόνια θα αναγκαστεί να κλείσει το μαγαζί. «Στις μέρες μας όσο παραμένει ανοιχτό ένα μαγαζί τόσο μεγαλώνουν τα χρέη. Αναγκαζόμαστε να βάλουμε λουκέτα γιατί η πολιτική που εφαρμόζεται είναι πολιτική που στηρίζει τα μονοπώλια και σπρώχνει στο γκρεμό τα μικρομάγαζα».

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

νέες γυναίκες ϐ 37

Η “ισότητα στην επιχειρηματική δραστηριότητα” που κλίνουν σε όλες πτώσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ισότητα στο λουκέτο που μπαίνει λόγω του σκληρού ανταγωνισμού με τα μονοπώλια

Η μεγάλη “αλλαγή” Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται μέσα από αυτά τα προγράμματα στον αγροτουρισμό και ιδιαίτερα στη δημιουργία γυναικείων συνεταιρισμών. Μιας και τα προβλήματα των νέων γυναικών στην ύπαιθρο είναι ιδιαίτερα οξυμένα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να τα μπαλώσουν όπως κάνουν συνήθως: πατάνε πάνω σε υπαρκτά προβλήματα που βασανίζουν τη λαϊκή οικογένεια και μοιράζουν φρούδες ελπίδες. Ετσι λοιπόν η ιστορία με τους γυναικείους συνεταιρισμούς ξεκινά από τη δεκαετία του ‘80 με τα τότε επιδοτούμενα προγράμματα της ΕΟΚ για τη δήθεν αλλαγή της θέσης της γυναίκας στην ύπαιθρο. Βέβαια, η απελευθέρωση των αγορών, η εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ έφερε ως αποτέλεσμα τη χρεοκοπία τους. Αργότερα στα τέλη του ’90 ξανακάνουν την εμφάνισή τους αυτή τη φορά, με πρόσχημα την εγκατάλειψη της υπαίθρου. Χαρακτηριστικά για το πόσο αυτά βοήθησαν είναι τα παρακάτω στοιχεία που συγκέντρωσαν μετά από έρευνα οι σύλλογοι της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) Θεσσαλίας για την περιοχή. nn Στην αρχή οι συνεταιρισμοί είχαν κάποια μικρή βοήθεια αλλά έπειτα αφέθηκαν στην τύχη τους. Και για μην ξεχνιόμαστε, επειδή έγιναν “επιχειρήσεις” φορολογούνται δυσβάστακτα. nn Οι περισσότεροι απ’ τους συνεταιρισμούς έχουν πρόβλημα στέγασης και εξοπλισμού. nn Οσο για τα επιχειρήματά τους για αύξηση της απασχόλησης των γυναικών, η ίδια η ζωή τους διαψεύδει. Ο αριθμός των μελών σ’ αυτούς τους συνεταιρισμούς είναι ιδιαίτερα μικρός ενώ φαίνεται σταδιακά να μειώνεται. nn Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι πως οι γυναίκες είτε δουλεύουν ωρομίσθιες

είτε βάζουν κι απ’ την τσέπη τους. Πολλές θεωρούν το εισόδημά τους συμπληρωματικό. Στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Λιβαδίου Ελασσόνας “Ο ΣΟΦΡΑΣ”, το εισόδημα των γυναικών όταν έχουν δουλιά είναι 600-700 ευρώ το μήνα, υπάρχουν όμως και μήνες που δεν έχουν καθόλου εισόδημα. Η χρηματοδότηση που τους προσέφερε ο ΟΑΕΔ και το Υπουργείο Γεωργίας ήταν μόνο για την αρχή. Στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Πορταριάς οι γυναίκες δουλεύουν ωρομίσθιες με 3,5 ευρώ την ώρα, ενώ ο Αγροτουριστικός Συνεταιρισμός Αγχιάλου “ΑΧΕΛΩ” δεν πήρε καμιά οικονομική βοήθεια. Αντίθετα, οι γυναίκες έβαλαν 400 ευρώ από την τσέπη τους η καθεμία. Στον Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό Λίμνης Πλαστήρα οι γυναίκες δουλεύουν από τις 8 το πρωί μέχρι τις 7 το απόγευμα σε όλες τις καιρικές συνθήκες.

Εμμονές με την επιχειρηματικότητα Είναι περιττό να πούμε για τη σύμπλευση των αστικών κομμάτων αλλά και το σιγοντάρισμα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά τη “γυναικεία επιχειρηματικότητα”, στηρίζοντας ο καθένας με τον τρόπο του αυτά τα προγράμματα κοροϊδίας της νέας γυναίκας. Βέβαια, η γενική πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ, την οποία ακολουθούν και τα αστικά κόμματα της χώρας μας, είναι η απελευθέρωση των αγορών. Ετσι τους “μεγάλους δρόμους” που ανοίγονται μπροστά στις αυτοαπασχολούμενες, τους κλείνουν γρήγορα οι μεγαλέμποροι, στους οποίους η ΕΕ έχει εξασφαλίσει και τα προνόμια και τα κίνητρα. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μπορεί να έχουν κάποιες ψευτοδιαφοροποιήσεις διαχειριστικού χαρακτήρα, μα και για τους αυτοαπασχολούμενους υπάρχει ταύτιση. Από την άλλη μεριά ο ΣΥΝ, προσπα-

θεί να εγκλωβίσει τα μεσαία στρώματα στη λογική μιας δήθεν καλύτερης διαχείρισης των προβλημάτων των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ χωρίς να βγάζει άχνα για την εξουσία των μονοπωλίων, ενώ ταυτόχρονα σπέρνει αυταπάτες σχετικά με την ύπαρξη “υγιούς ανταγωνισμού”.

είναι παρά ένας ελιγμός της κυρίαρχης πολιτικής για να πετάει από πάνω της τις ευθύνες για όλα τα προβλήματα των νέων γυναικών και της εργατικής τάξης. Οταν η νέα γυναίκα βλέπει να καταστρατηγούνται τα δικαιώματά της και των εργαζομένων συνολικότερα, όταν η θέση της επιδεινώνεται και για “φάρμακο” μας πλασάρουν φούμαρα περί “γυναικείας επιχειρηματικότητας” και δεν συμμαζεύεται, τότε δεν έχουμε άλλο όπλο από την οργάνωση της πάλης, τη μαζικοποίηση των συνδικάτων και των σωματείων για αλλαγή των συσχετισμών σε ταξική κατεύθυνση, τη συμμετοχή και δραστηριοποίηση μέσα από την ΟΓΕ. Οι ανάγκες των αυτοαπασχολούμενων έρχονται σε σύγκρουση με αυτές των μονοπωλίων και μόνο μέσα από την αντιμονοπωλιακή πάλη με προοπτική τη λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορεί να οργανωθεί η αντίσταση και να υπάρχουν κατακτήσεις. Και αυτήν την ανάγκη εξυπηρετεί η συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Μονόδρομος ο αγώνας Η “γυναικεία επιχειρηματικότητα” μπορεί να ακούγεται ελκυστική σαν όρος αλλά δεν

Α.Ψ.

nn Η φορολογία των ΕΒΕ να γίνεται με βάση τα βιβλία και τα στοιχεία τους. Κατάργηση των εξωλογιστικών προσδιορισμών της φορολογικής βάσης. Κατάργηση της περαίωσης και της συνάφειας. Ατομικό αφορολόγητο όριο τα 15.000 ευρώ και οικογενειακό 30.000, προσαυξημένα κατά 5.000 για κάθε παιδί. nn Φορολογικές ελαφρύνσεις για τα πέντε πρώτα χρόνια της λειτουργίας τους. Κατάργηση των δημοτικών φόρων. nn Δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Πλήρης σύνταξη με τη συμπλήρωση 30 χρόνων ασφάλισης, ανεξαρτήτως ηλικίας. Σύνταξη στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες. Κατώτερη σύνταξη 1.050 ευρώ. Η ασφαλιστική εισφορά να βαρύνει κατά τα 2/3 το κράτος και κατά το 1/3 τον ασφαλισμένο. nn Κατάργηση του κλάδου υγείας του ΟΑΕΕ και κάθε εισφοράς των αυτοαπασχολούμενων και συνταξιούχων. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους μέσα από ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγείας. nn Κατάργηση όλων των νόμων και των ρυθμίσεων που επιτρέπουν την καταλήστευση από τις τράπεζες (πανωτόκια, ανατοκισμός κλπ.). Τα επιτόκια δανεισμού να μην υπερβαίνουν το ύψος του πληθωρισμού. Ειδικό χρηματοδοτικό καθεστώς για υποδομές και εκσυγχρονισμό των ΕΒΕ. nn Να μην απελευθερωθεί το ωράριο να μην καταργηθεί η Κυριακή αργία. Συνεχές-υποχρεωτικό ωράριο καταστημάτων έως 48 ώρες την εβδομάδα με τρία απογεύματα κλειστά. nn Αύξηση της φορολογίας των πολυκαταστημάτων, κατάργηση των κάθε λογής προνομίων που τους έχουν δώσει οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. nn Φθηνά τιμολόγια για την ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες.

38 ϐ αθλητισμός

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΒΟΤΑΝΙΚΟ…

! Ι Ε Ν Ι Γ Α Ν Ο Τ Ν Ε ΙΜ

ΤΣ

ίναι ώρες-ώρες που πραγματικά απορεί κανείς πόσο ξετσίπωτη μπορεί να γίνει η υποταγή απέναντι στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αφορμή μας αυτή τη φορά το πολύκροτο θέμα του νέου γηπέδου του Παναθηναϊκού. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ κατέθεσαν για άλλη μία φορά τα διαπιστευτήριά τους στο κεφάλαιο στηρίζοντας απροκάλυπτα τα αποικιοκρατικά σχέδια των εργολάβων και της ΠΑΕ Παναθηναϊκός στην περιοχή. Απο κοντά και o ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε ένα όργιο κωλοτούμπας που θα ζήλευε και ακροβάτης... Ο,τι πείτε κύριε καπιταλιστή μου...

τημένος ι χρόνια παρα αιώνα. Εδώ κα Ελ υ μοτικές το δη υ ι ρο κα χώ Αποψη του ζες κυβερνήσεις λα γά ινο ασ πρ . από ν λύση στην τύχη του ιμεντοποίηση σα ασάρουν την τσ αρχές. Τώρα πλ

«Υπενθυμίζω ότι περίπου 40 στρέμματα που απαλλοτρίωσε ο Δήμος της Αθήνας και πλήρωσε, τα πλήρωσε παίρνοντας από το Υπουργείο Οικονομικών 31 εκατομμύρια ευρώ. Τα έργα της πρώτης φάσης τα οποία θα εκτελέσει το ΥΠΕΧΩΔΕ αλλά θα πληρώσει το Υπουργείο Οικονομικών, είναι επίσης κάποιες δεκάδες εκατομμύρια. Εκτός αν πιστεύει κάποιος ότι στην κοινωνία που ζούμε γίνονται πράγματα δωρεάν. Δυστυχώς δωρεάν δεν υπάρχει τίποτα.» (15-01-2009: “Απάντηση Δημάρχου Αθηναίων για τη Διπλή Ανάπλαση σε ερώτηση δημοσιογράφου”) Ετσι κυνικά ο δήμος Αθηναίων δικαιολογεί το ξεπούλημα. Πράγματι στην κοινωνία που ζούμε δεν υπάρχει τίποτα δωρεάν. Γι’ αυτό η καπιταλιστική κοινωνία με την οποία ο δήμαρχος Αθηναίων μας ζητά να συμβιβαστούμε θέλει ξερίζωμα συθέμελο. «Εμείς προτείναμε το γήπεδο του Παναθηναϊκού να γίνει στο Βοτανικό με ένα μεγάλο πάρκο και με ήπιες εμπορικές χρήσεις και ενδεχομένως το μέγαρο το Δημοτικό του Δήμου Αθηναίων». (21/1/2009 Γρηγόρης Ψαριανός, βουλευτής ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στον “Αρρένα 89,2”) Γήπεδο, Δημοτικό “Μέγαρο”, “ήπιες εμπορικές χρήσεις”... η οικολογικήφιλοπεριβαλλοντική πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ! Το “Mall” άραγε δεν είναι αρκετά ήπιο;

Το θέμα του γηπέδου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός δεν είναι καινούριο. Εδώ και χρόνια “τρέχουν” τα σχέδια παράδοσης του χώρου στον Ελαιώνα. Το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα αυτόν το μήνα μετά την προσφυγή 131 πολιτών ενάντια στην ανέγερση εμπορικού κέντρου συμφερόντων του μεγαλοκατασκευαστή Μπάμπη Βωβού και την αναστολή των εργασιών που διέταξε κατόπιν το Συμβούλιο της Επικρατείας. Αμεση ήταν η αντίδραση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός αφού το εμπορικό κέντρο (“The Mall”) εντάσσεται στο σχέδιο “Διπλής Ανάπλασης” βάσει του οποίου θα χτιστεί το νέο γήπεδο και έτσι κινδυνεύει η συνέχεια της κατασκευής. Ακολούθησε το θέατρο του παραλόγου με τους εργολάβους να κινδυνολογούν για την απώλεια θέσεων εργασίας (τώρα τους έπιασε ο πόνος για τους εργάτες...) και τα κόμματα του ευρωμονοδρόμου μέσω των παρατάξεών τους στο δήμο Αθήνας να διαγωνίζονται για το ποιος είναι πιο φανατικός υποστηρικτής του γηπέδου. Φυσικά όλοι μαζί κάνουν την πάπια για τους όρους με τους οποίους παραχωρείται η έκταση στον Παναθηναϊκό. Την ίδια στιγμή τα γεγονότα βοούν από μόνα τους. 1) Από που κι ως που είναι υποχρεωμένος ο δήμος της Αθήνας και το δημόσιο να αγοράζει οικόπεδο (με τα λεφτά που πληρώνει ο λαός μέσα από φόρους και δημοτικά τέλη) προκειμένου να το παραχωρήσει για... 100 χρόνια σε ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία; 2) Η δημοτική αρχή υποστηρίζει ότι ο δήμος Αθήνας “δεν χάνει” αφού σε αντάλλαγμα για το 220 στρεμμάτων οικόπεδο στον Ελαιώνα θα πάρει το χώρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας,

έκτασης 16 στρεμμάτων, ο οποίος μάλιστα ήδη ανήκε στο δήμο! 3) Ο δήμαρχος Αθήνας Ν. Κακλαμάνης, η κυβέρνηση και λοιποί παρατρεχάμενοι μιλούν για “διπλή ανάπλαση”, “αναβάθμιση του πρασίνου” κλπ. Την ίδια στιγμή όμως ετοιμάζονται να χτίσουν... δημαρχείο, μουσείο, πάρκινγκ, μαγαζιά, διασκεδαστήρια κλπ. Επίσης, “ξεχνούν” βολικότατα ότι οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για τη διαχρονική υποβάθμιση του χώρου του Ελαιώνα αφού τον έχουν παρατήσει κυριολεκτικά στην τύχη του.

Ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο... Είναι προφανές ότι στο θέμα του γηπέδου εμπλέκονται πολλοί παράγοντες. Η στήριξη των κομμάτων του κεφαλαίου στα μεγαλεπήβολα σχέδια κερδοφορίας των μονοπωλίων είναι, όπως είπαμε, δεδομένη και επιβεβαιωμένη σε πολλές περιπτώσεις (βλέπε Εθνικά Χωροταξικά Σχέδια, παραχωρήσεις παραλιών και ελεύθερων χώρων, αποχαρακτηρισμός δασών κλπ.). Οταν όμως εμπλέκονται και οι μπίζνεσμεν του αθλητισμού το θέμα αποκτά και μια ακόμα διάσταση: τους φιλάθλους. Ετσι, το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης φροντίζει να κάνει ακόμα βαθύτερες υποκλίσεις στους ΠΑΕάρχες αντιμετωπίζοντας τους φιλάθλους των ομάδων σαν δεξαμενή ψήφων. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που χαριστικές ρυθμίσεις έχουν απολαύσει και άλλες μεγάλες ΠΑΕ. Δεν πάει καιρός εξάλλου από τότε που: D Το γήπεδο “Καραϊσκάκης” ξεπουλήθηκε στην ΠΑΕ Ολυμπιακός του Σ. Κόκκαλη, η οποία απέκτησε τη χρήση και την εκμετάλλευσή του για... 49 χρόνια. Στο γήπεδο είχαν

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

αθλητισμός ϐ 39

Μόνο μια λαϊκή εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει τη δημιουργία χώρων πρασίνου και άθλησης στους οποίους θα έχουν πρόσβαση όλοι οι εργαζόμενοι και οι νέοι

δηλωτές κατεβάΠεδίον του Αρεως. Οι δια Κινητοποίηση του ΚΚΕ στο ιακ Κυρ ού άνομης περίφραξης του ζουν τα κάγκελα της παρ

ξεκινήσει ήδη εργασίες οι οποίες καθυστέρησαν... όσο χρειάστηκε, για να υπαχθεί η κατασκευή του στα ολυμπιακά έργα με πολυνομοσχέδιο που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μεταξύ άλλων τη νύφη πλήρωσαν τα σωματεία του στίβου που ξεσπιτώθηκαν από το “Καραϊσκάκης”. D Η ΠΑΕ ΑΕΚ απαλλάχθηκε από τα χρέη της προς μετόχους και δημόσιο σε ποσοστό... 95% μέσω της υπαγωγής της στο “άρθρο 44”. Κάποιες εκτιμήσεις μιλούσαν για “χασούρα” της τάξης των 85 εκατομμυρίων ευρώ για το ελληνικό δημόσιο! D Χαρίστηκαν στην ΠΑΕ Αρης χρέη 12 εκατομμυρίων. Η ΠΑΕ απαλλάχτηκε και από τα χρέη της προς ποδοσφαιριστές! D Μόλις πριν λίγους μήνες δρομολογήθηκε άλλο ένα ξεπούλημα γηπέδου, αυτή τη φορά στην ΠΑΕ Λάρισα. “Οδηγός” του σχεδίου η διαδικασία που ακολουθήθηκε με το “Καραϊσκάκης”. D O πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ συναντούσε τον υπουργό Οικονομίας ζητώντας τη ρύθμιση (βλέπε διαγραφή) των χρεών που της φόρτωσαν οι προηγούμενες διοικήσεις Τα παραπάνω παραδείγματα είναι ενδεικτικά, αφού μόνο από την ίδρυση των ΠΑΕ το 1979 μέχρι τώρα, έχουν μεσολαβήσει αλλεπάλληλα νομοσχέδια “εξυγίανσης” και ειδικές χαριστικές ρυθμίσεις προς πολλές ΠΑΕ. Χαρακτηριστικό της ασυδοσίας των επιχειρηματιών του αθλητισμού και της “υψηλής προστασίας” που απολαμβάνουν από το δικομματισμό είναι και η χρόνια καταπάτηση έκτασης του Πεδίου του Αρεως από τον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο του Μίνωα Κυριακού. Την ίδια ώρα, τα ερασιτεχνικά τμήματα ακόμα και μεγάλων ομάδων όπως αυτά της ερασιτεχνικής ΑΕΚ κινδυνεύουν με κλείσιμο, λόγω έλλειψης χώρων.

“Χοντρό” παιχνίδι με γη, κέρδη και συνειδήσεις Από τα παραπάνω γίνεται ήδη προφανές ότι οι φίλαθλοι των ομάδων δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ. Οι επιχειρηματίες της μπάλας είναι οι ίδιοι που στις επιχειρήσεις τους απολύουν εργαζομένους ή τους εκμεταλλεύονται με μισθούς πείνας (κρίση βλέπετε...). Είναι οι ίδιοι που

Oι φίλαθλοι των ομάδων δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ

λαξ” στηρίζοντας τη μια μέρα την προσφυγή ενάντια στο εμπορικό κέντρο και την επόμενη ζητώντας στη Βουλή την άμεση έναρξη των εργασιών (Αλ. Αλαβάνος, 26/1) ή κάνοντας συναντήσεις με το Βαρδινογιάννη (Αλ. Τσίπρας, 30/1). Τελικά, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε ότι λέει “ναι” στο γήπεδο αλλά “όχι” στο εμπορικό κέντρο, “ναι” στους Βαρδινογιάννη/ Βγενόπουλο αλλά “όχι” στο Βωβό. Κι όμως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είχε το θράσος να εγκαλεί από πάνω το ΚΚΕ χαρακτηρίζοντάς το ως κόμμα ακίνδυνο (μάλλον επειδή έχει ξεκάθαρες θέσεις...) ενώ μοστράρει την “κόντρα” με την ΠΑΕ Παναθηναϊκός ως παράσημο της δικης του “επικινδυνότητας”. Στην πραγματικότητα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνος μόνο για τους σαλτιμπάγκους τους οποίους απειλεί... να αφήσει άνεργους. Για του λόγου το αληθές δείτε τι έγραφε η “Αυγή” στις 27/1/2009: «Δεν έχουμε λόγους να είμαστε αρνητικοί στη γενναία πρωτοβουλία του ιδρύματος Νιάρχου να χρηματοδοτήσει δυο τόσο σημαντικά έργα σε αυτή εδώ την ανυπόφορη πόλη...». Τα 2 έργα στα οποία αναφέρεται η εφημερίδα του Συνασπισμού είναι η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Λυρική Σκηνή τα οποία θα χτιστούν στο χώρο του πρώην ιπποδρόμου (έκτασης 220 στρεμμάτων) στην Καλλιθέα από το ίδρυμα Νιάρχου, κατόπιν συμφωνίας με την κυβέρνηση της ΝΔ και της δημοτικής αρχής υπό τον Ασκούνη (ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ). Ετσι λοιπόν ο οπορτουνισμός (ξανα)δίνει την ευλογία του στην παράδοση των ελεύθερων χώρων και του πολιτισμού στο κεφάλαιο και τους “εθνικούς ευεργέτες”. Για άλλη μια φορά φανερώνεται σε όλο της το μεγαλείο η υποκρισία και η αφερεγγυότητα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πράγμα απολύτως λογικό αφού σαν κόμμα είναι ήξεις/αφήξεις με την εξουσία και την κερδοφορία των μονοπωλίων. Οταν δε αρχίζουν και οι δημοσκοπήσεις να παίρνουν τον κατήφορο...

απαιτούν ακόμα πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας, διάλυση του ασφαλιστικού, 65ωρα κλπ. Οι ΠΑΕ είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομα τους: Ανώνυμες Εταιρείες με σκοπό το κέρδος. Το ποδόσφαιρο, ο αθλητισμός είναι το εμπόρευμα που πουλάνε (πανάκριβα μάλιστα) γεμίζοντας τις τσέπες τους με κέρδη από εισιτήρια, διαφήμιση, τηλεοπτικά δικαιώματα (συχνά κι αυτά ο λαός τα πληρώνει), τζόγο κλπ. Καπηλευόμενοι την ιστορία και τα σύμβολα μεγάλων ποδοσφαιρικών σωματείων, προσπαθούν να αξιοποιήσουν τους οπαδούς των ομάδων για να ενισχύσουν τη θέση τους στους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς, να αποσπάσουν ακόμα μεγαλύτερες κρατικές επιδοτήσεις. Από την άλλη, με τον αθλητισμό παραδομένο στα επιχειρηματικά συμφέροντα, αν για παράδειγμα ένας Αθηναίος φίλαθλος θελήσει να αθληθεί, θα πρέπει ή να πληρώσει 10 ευρώ την ώρα σε κάποιο 5X5 ή να απευθυνθεί σε κάποιο από τα δεκάδες μισο-άστεγα ερασιτεχνικά σωματεία που στοιβάζονται σε ελάχιστους αθλητικούς χώρους! Τον υπόλοιπο καιρό μπορεί να κάνει ελεύθερα περίπατο και να αναπνέει... καθαρό αέρα στα 2 τμ. αστικού πρασίνου που του αναλογούν... Βασική

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: “Τζάμπα μάγκες” στο Βοτανικό!

αρχή του κόμματός μας είναι: “Από δω παν’ κι οι άλλοι!”

Θα αρκούσε ένα απλό τσουβάλιασμα με τα υπόλοιπα κόμματα αν ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ έκανε... λίγο κράτει όταν λανσαρόταν σαν το κόμμα που υπερασπίζεται το δημόσιο χώρο, στέλνοντας τα στελέχη του να στήνονται μπροστά στις κάμερες στις κινητοποιήσεις των κατοίκων. Εν προκειμένω στο θέμα του γηπέδου ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ήταν “και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύ-

Ούτε ένα στρέμμα στο κεφάλαιο! Οσο η γη είναι εμπόρευμα, η χρήση της θα καθορίζεται από τις επιδιώξεις κερδοφορίας των μονοπωλίων. Είναι το ίδιο φαινόμενο όταν αγρότες ξεριζώνονται από τη γη τους και στα χωράφια τους φυτρώνουν ξενοδοχεία και rooms to let ή όταν στα καμένα “αναδασώνονται” συγκροτήματα πολυκατοικιών. Αντίστοιχα τα κόμματα του κεφαλαίου ενδιαφέρονται για τη δημιουργία ελεύθερων χώρων πρασίνου μόνο όταν είναι να αναβαθμιστεί η αξία των γύρω οικοπέδων κι όχι όπου κι όποτε το έχει ανάγκη ο λαός. Μόνο μια λαϊκή εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει τη δημιουργία χώρων πρασίνου και χώρων άθλησης στους οποίους θα έχουν πρόσβαση όλοι οι εργαζόμενοι και οι νέοι με κατάλληλες υποδομές, προσωπικό, γυμναστές κοκ. Με ένα σύστημα μαζικού λαϊκού ερασιτεχνικού αθλητισμού χωρίς τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των μονοπωλίων. Γι’ αυτό το ΚΚΕ και η παράταξη που στηρίζει στο δήμο Αθήνας “Συμπαράταξη για την Αθήνα” τάχθηκαν εξαρχής ενάντια στην εκχώρηση του Ελαιώνα στους μεγαλοεργολάβους και τις Ανώνυμες Εταιρείες (ποδοσφαιρικές και μη). Το ΚΚΕ παραμένει συνεπές στις θέσεις του ότι κανένα γήπεδο, καμία αθλητική εγκατάσταση δεν πρέπει να ανήκει σε επιχειρηματίες. Ο λαός της Αθήνας ανεξαρτήτως ομαδικών προτιμήσεων πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, ώστε ούτε ένα στρέμμα του Ελαιώνα να μην εκχωρηθεί στους επιχειρηματικούς ομίλους. Είναι ζωτική ανάγκη να γίνει χώρος πρασίνου, δημόσιων αθλητικών και πολιτιστικών υποδομών που δεν θα επιβαρύνουν το περιβάλλον. Δ.Τ.

Εμένα μου λες...

40 ϐ νέες τεχνολογίες

ατά τη διάρκεια των τελευταίων κινητοποιήσεων, παράλληλα με την προσπάθεια των εκδοτικών συγκροτημάτων και της εγχώριας σοιαλδημοκρατίας να μιλήσουν για το “νέο, αυθόρμητο, ακηδεμόνευτο κίνημα” και να προβάλλουν τη νεολαία σαν “αυτόνομη κοινωνική κατηγορία”, άνοιξε ξανά η συζήτηση για το ρόλο των νέων τεχνολογιών. Ευρύτατα προβλήθηκε η άποψη ότι η χρήση των νέων τεχνολογιών ήταν ένα από τα “νεανικά” χαρακτηριστικά των κινητοποιήσεων, ότι τάχα διαμορφώθηκε ένας νέος τύπος οργάνωσης: ο “διαδικτυακός”. Ετσι, σύμφωνα με τα κανάλια, οι μαθητικές κινητοποιήσεις “οργανώθηκαν με SMS”, ενώ “η νεολαία διαδηλώνει πλέον μέσω του internet” και το “κίνημα των bloggers” διαμορφώνει “ένα νέο τύπο δημοκρατίας”!

Οι νέες τεχνολογίες

και το λαϊκό κίνημα Βολική υπερπροβολή Ας δούμε, για παράδειγμα τι έγραψε η “Αυγή” στις 11/1/2009: «ο δικτυακός τρόπος οργάνωσης επιτρέπει σε άτομα, ομάδες και οργανώσεις να συμμετάσχουν χωρίς αυστηρές προυποθέσεις, αφήνοντας στα ίδια και στις ίδιες να επιλέγουν το βαθμό και το χρόνο εμπλοκής τους. Σέβεται με άλλα λόγια την αυτονομία τους. Επιπλέον μειώνει τους πόρους και το γραφειοκρατικό χρόνο που χρειάζονται, φέρνοντας τα άτομα, τις ομάδες και τις οργανώσεις πιο κοντά στην απόφαση και τη δράση, βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο να τις επανοικειοποιηθούν». Δεν πρόκειται, βέβαια, για μια “αφελή” υπερπροβολή του ρόλου των νέων τεχνολογιών. Αντίθετα, αποτελεί συνειδητή προσπάθεια να στρέψει το νεολαιίστικο κίνημα σε ακίνδυνους για το σύστημα δρόμους, μακριά από το εργατικό κίνημα. Ας θυμηθούμε, ακόμα, τη “διαδήλωση των bloggers” την περίοδο των καταστροφικών πυρκαγιών το καλοκαίρι του 2007. Εκεί οι διοργανωτές κάλεσαν τον κόσμο να κατέβει στο δρόμο φορώντας μαύρα, απαγορεύοντας παράλληλα τα “πολιτικά συνθήματα”. Οι ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο απυρόβλητο! Γι’ αυτό άλλωστε σύσσωμος ο αστικός τύπος είχε τη διαδήλωση στο πρωτοσέλιδο την ίδια στιγμή που απέκρυπτε τη δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που αποκάλυπταν τις πραγματικές αιτίες της καταστροφής, που δεν ήταν οι αλεπούδες όπως έλεγαν οι οπορτουνιστές ή μόνο περιβαλλοντικοί λόγοι, αλλά η ατομική

Οι νέες τεχνολογίες, χωρίς την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, θα χρησιμοποιούνται για το δυνάμωμα της κατασταλτικής δύναμης του αστικού κράτους ιδιοκτησία πάνω στη γη, οι επιχειρήσεις στα καμένα, το κέρδος.

Η σοσιαλδημοκρατία και η απάτη της συμμετοχικής δημοκρατίας Για το “εκπληκτικά νέο που φέρνουν οι νέες τεχνολογίες” δε μιλάνε μόνο οι οπορτουνιστές. Ας δούμε τι λέει στο Συνέδριο του Global Forum of media Development, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου: «Στην Ευρώπη, συζητούμε πολύ το θέμα του ελλείμματος δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το πώς θα υπάρξει συμμετοχή του πολίτη. […]. Ομως, σήμερα, υπάρχει μια αχτίδα φωτός για τη νεολαία… Είναι η εξέλιξη που υπάρχει στο χώρο της επικοινωνίας… βλέπουμε με το Διαδίκτυο, τον κυβερνοχώρο, τη δυνατότητα, όχι μόνο ενός μονοδιάστατου μηνύματος προς τις μάζες, αλλά την παραγωγή -πιατου μηνύματος από τον ίδιο τον πολίτη, από την ίδια την κοινωνία […] Να δούμε όλη αυτή τη νέα κουλτούρα συνεργασίας μέσα από το Διαδίκτυο, που θα μπορέσει να είναι μια βασική πρακτική δημοκρατικής λειτουργίας των

κυβερνήσεων, να αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα της συμμετοχικής δημοκρατίας, μέσα από το Διαδίκτυο, για να λύσουμε πολλά από τα προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζουμε». Το πρόβλημα, δηλαδή, για τον Παπανδρέου (και κάθε Παπανδρέου) είναι ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς δεν υπάρχει «συμμετοχή του πολίτη»! Πίσω από τη «δυνατότητα της συμμετοχικής δημοκρατίας, μέσα από το Διαδίκτυο» ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συγκαλύπτει ότι η αιτία των σύγχρονων προβλημάτων είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και καλλιεργεί αυταπάτες ότι αν οι πολίτες στείλουν «και τις δικές τους σκέψεις» μέσω του διαδικτύου στην ΕΕ και τις κυβερνήσεις, αυτές είναι διατεθειμένες να λύσουν τα προβλήματά τους. Ομως η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση, ο πόλεμος είναι σύμφυτα με το καπιταλιστικό σύστημα και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει όσο η αστική τάξη είναι στην εξουσία. Αντίστοιχα, η υπεύθυνη παιδείας του ΠΑΣΟΚ, Αννα Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι θα καθιερώσει ηλεκτρονικό... διάλογο για την παιδεία, στα πλαίσια της συμμετοχικής δημοκρατίας. Φυσικά, η θέση του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία παραμένει σταθερά η ιδιωτικοποίησή της στα πλαίσια των αποφάσεων της ΕΕ, όπως ακριβώς και της ΝΔ.

”Καινοτομίες” Ομπάμα Τελευταία προβλήθηκε, άλλωστε, σαν εξαιρετικά καινοτόμα η προεκλογική εκστρατεία του πρόσφατα εκλεγμένου Αμερικανού προέδρου, επειδή σ’ αυτή χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα

το διαδίκτυο. Το γεγονός αυτό αξιοποιήθηκε ως ένα ακόμα επιχείρημα για να προβληθεί η πολιτική του Ομπάμα ως «άλλης μορφής διακυβέρνηση» (Παπανδρέου) και «νέα ελπίδα για την ανθρωπότητα» (“Αυγή”, 5/11/2008). Τι κι αν ακόμα και οι προεκλογικές θέσεις του Ομπάμα ήταν σαφείς, στο τι πολιτική θα ακολουθήσει; Αυτό, άλλωστε επιβεβαιώθηκε κι από τις πρώτες κυβερνητικές πράξεις του Ομπάμα, όπως την ουσιαστική στήριξη της νέας επίθεσης του Ισραήλ εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Τι κι αν έχει ήδη δώσει τα διαπιστευτήριά του στο κεφάλαιο, με αντικομμουνιστική μάλιστα αιχμή λέγοντας ότι στοχεύει στην “αναζωογόνηση του αμερικάνικου στρατού” και στη συγκρότηση “συμμαχίας ενάντια στην τρομοκρατία, ανάλογης με αυτή που νίκησε τον κομμουνισμό”!

Η δημοκρατία είναι ταξική Η χρήση του διαδικτύου δεν σημαίνει ότι ένα πολιτικό κόμμα ή ένας μαζικός φορέας οργανώνεται δημοκρατικά ή όχι. Αυτό καθορίζεται από τον ταξικό τους προσανατολισμό... Αλλωστε, εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι οι περισσότερες ιστοσελίδες αναπαράγουν την αστική ιδεολογία και υιοθετούν τις απόψεις των αστικών ΜΜΕ. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αρκετές, μέσα από τις οποίες προβάλλεται τι συμβαίνει στα εργοστάσια, τις εργατικές γειτονιές, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στις χώρες που επιτίθεται ο ιμπεριαλισμός και οργανώνεται η αντίσταση των λαών. Η ΚΝΕ αξιοποιεί σταθερά το διαδίκτυο διατη-

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

ρώντας μια εξαιρετικά οργανωμένη και πλούσια σε περιεχόμενο ιστοσελίδα. Ωστόσο, θεωρούμε επικίνδυνη την αυταπάτη ότι τάχα μπορεί να γίνει το internet ο κύριος χώρος δράσης αφού σε τελευταία ανάλυση αντανακλάται και εκεί η σύγχρονη πραγματικότητα: η κυριαρχία της αστικής τάξης και της ιδεολογίας της. Και για να αλλάξει αυτό, προϋπόθεση είναι να αλλάξει χέρια η εξουσία.

Νέες τεχνολογίες και “κοινωνία των πολιτών” Στην πραγματικότητα η σκόνη που σήκωσαν με τον τύπο τους οι οπορτουνιστές για το ρόλο του διαδικτύου, δείχνει ότι δανείζονται τις αντιλήψεις τους για το κίνημα από την γερασμένη διεθνή σοσιαλδημοκρατία, που προβάλλει ότι η χρήση των νέων τεχνολογιών μπορεί να ενισχύσει τη συμμετοχικότητα και τη δημοκρατία σε συνθήκες καπιταλιστικής κυριαρχίας. Είναι γνωστό το αστικό ιδεολόγημα για την “Κοινωνία των πολιτών” (ΚτΠ), σύμφωνα με το οποίο το κράτος είναι ένα αταξικό και ουδέτερο μόρφωμα, είναι, όπως λέει o αστός κοινωνιολόγος και θεωρητικός της ΚτΠ Ερνεστ Γκέλνερ, «εγγυητής της ειρήνης και διαιτητής μεταξύ μεγάλων συμφερόντων». Οι θεμελιωτές της ΚτΠ αρνούνται το ρόλο του αστικού κράτους ως οργάνου ταξικής κυριαρχίας και συλλογικού καπιταλιστή και πρόβαλλουν την ουτοπική θέση ότι το αστικό κράτος μπορεί να βελτιωθεί μέσω της ΚτΠ. Με σημαία τους τον “καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο”, προωθούν τον εθελοντισμό στις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, προσπαθούν να πείσουν τράπεζες να χορηγούν δάνεια με χαμηλό επιτόκιο και διαφημίζουν μονοπωλιακούς ομίλους που εξασφαλίζουν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας στους εργαζομένους (πράγμα που θεωρούν κοινωνική προσφορά!). Οι οπαδοί της ΚτΠ ισχυρίζονται ότι οι νέες τεχνολογίες μπορούν να συμβάλλουν στη βελτίωση του καπιταλισμού. Μέσα από αυτές μπορεί να διαμορφωθεί “ένας ενδιάμεσος χώρος ανάμεσα στο κράτος και τον πολίτη, ένα πλέγμα διαδράσεων ανάμεσα σε εθελοντικές οργανώσεις ώστε να παίξουν ρόλο “συμπληρωματικό ως προς την πολιτική κοινωνία”. Ετσι, μέσα από τέτοια ιδεολογήματα, η αστική τάξη προσπαθεί να πείσει ότι ο ιμπεριαλισμός μετατρά-

Στα χέρια της αστικής τάξης, οι νέες τεχνολογίες δεν εξαλείφουν την εκμετάλλευση, αντιθέτως χρησιμοποιούνται για το βάθεμα της πηκε σε “παγκόσμιο χωριό”. Οτι εργάτες και αστοί μπορούν να συμμετέχουν εξ ίσου στην καπιταλιστική εξουσία. Θέλει να δημιουργήσει αυταπάτες για δυνατότητα εκδημοκρατισμού και βελτίωσης του καπιταλισμού, ώστε να διαιωνίσει την κυριαρχία της.

Μέσο καταστολής και χειραγώγησης Οι νέες τεχνολογίες, χωρίς την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, όχι μόνο δεν οδηγούν σε κάποιο εκδημοκρατισμό της κοινωνικής ζωής, αλλά χρησιμοποιούνται για το δυνάμωμα της κατασταλτικής δύναμης του αστικού κράτους, το ηλεκτρονικό φακέλωμα κλπ. Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί έχουν πολλές φορές επεξεργαστεί την αξιοποίηση κεντρικών συστημάτων ηλεκτρονικής πληροφόρησης και παρακολούθησης, μέσω των οποίων δημοσιοποιούνται προσωπικά δεδομένα σε πλήθος μυστικές και φανερές υπηρεσίες (Συνθήκη Σένγκεν). Το διαδίκτυο (ή τα ευρυζωνικά δίκτυα στο μέλλον) χρησιμοποιούνται για την καλύτερη οργάνωση των μονοπωλίων, την διασύνδεση των επιχειρήσεών τους, την καλύτερη πληροφόρησή τους στον ανταγωνισμό στη διεθνή καπιταλιστική αγορά. Ετσι χρησιμοποιούνται υπέρμετρα σε παρασιτικές δραστηριότητες, όπως η διαφήμιση ή αξιοποιούνται από διάφορους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για τους επιθετικούς τους σχεδιασμούς και την υλοποίησή τους για την χειραγώγηση και την τρομοκράτηση των λαών.

Το “τέλος της εκμετάλλευσης” Στο ίδιο βάθρο περί δήθεν “αταξικότητας της σημερινής κοινωνίας” στηρίζεται και το αστικό ιδεολόγημα για τη μεταβιομηχανική κοινωνία και το “τέλος” της εργατικής τάξης. Οι απόψεις αυτές ταυτίζουν τη βιομηχανία με τη μεταποίηση και την εργατική

τάξη με ορισμένες παραδοσιακές ειδικότητες χειρωνακτικής εργασίας. Ετσι, θεωρούν ότι στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις παραγωγής ενέργειας, τηλεπικοινωνιακών ή πληροφοριακών συστημάτων δεν παράγεται υπεραξία, ότι εκεί δεν υπάρχει καπιταλιστική εκμετάλλευση, επειδή οι επιχειρήσεις αυτές παράγουν “άυλο εμπόρευμα, το εμπόρευμα-γνώση”. Ομως, στα χέρια της αστικής τάξης, οι νέες τεχνολογίες δεν εξαλείφουν την εκμετάλλευση, αντιθέτως χρησιμοποιούνται για την αύξησή της. Η ίδια η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών φανερώνει την ανάπτυξη της παραγωγικής δύναμης της εργασίας. Ομως, πχ. η διάρκεια της εργάσιμης μέρας μένει στάσιμη ή αυξάνεται με την εφαρμογή μέτρων όπως το 65ωρο. Ετσι, ενώ μειώνεται το μέρος της εργασιμης μέρας στη διάρκεια του οποίου ο εργάτης αναπαράγει ένα ισοδύναμο της αξίας της εργατικής του δύναμης, ταυτόχρονα αυξάνεται το μέρος της εργάσιμης ημέρας που το διαθέτει δωρεάν στον κεφαλαιοκράτη. Οι νέες τεχνολογίες χρησιμοποιούνται επίσης κι ως ένα τρόπο ελέγχου του εργαζομένου κατά την ώρα εργασίας ώστε να εργάζεται πιο εντατικά. Ακόμα, το κεφάλαιο, με τη μάσκα των “απαιτήσεων της τεχνολογίας” επιβάλλει σκληρότερες εργασιακές σχέσεις, με κύριο χαρακτηριστικό την εργασιακή περιπλάνηση των εργαζομένων μέσα από τη “δια βίου κατάρτιση”.

Το θέμα είναι ποια τάξη κατέχει τα μέσα παραγωγής! Το διαδίκτυο και οι νέες τεχνολογίες ενσωματωμένα στα μέσα παραγωγής, δεν ανατρέπουν τις κεφαλαιοκρατικές σχέσεις στην οργάνωση της κοινωνικής παραγωγής, δεν μεταβάλουν τη σχέση μισθωτής εργασίας-κεφαλαίου. Αντίθετα υποδηλώνουν έναν ανώτερο βαθμό αντίθεσης μεταξύ των δυνατοτήτων της κοινω-

νέες τεχνολογίες ϐ 41

νικής εργασίας και της ατομικής ιδιοποίησης του αποτελέσματος, της αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας. Δηλαδή ενώ οι δυνατότητες που δίνουν οι νέες τεχνολογίες μπορούν σε μαζικό επίπεδο να απελευθερώσουν τη δημιουργικότητα των νέων, να συμβάλλουν στην άνοδο του μορφωτικού, πολιτιστικού επιπέδου, ο περιορισμός τους στα πλαίσια της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής υποτάσσει αυτήν τη χρήση στους στόχους της κερδοφορίας και της ιδεολογικής χειραγώγησης, φτάνοντας και σε σημεία στρέβλωσης (βλέπε: διακίνηση πορνογραφικού υλικού ή ηλεκτρονικά παιχνίδια προσωμοίωσης βγαλμένα από τα επιτελεία του ΝΑΤΟ και της CIA). Μπορούμε να φανταστούμε τι δυναμη απελευθέρωσης μπορούν να γίνουν όταν καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όταν τα μέσα παραγωγής και μαζί με αυτά οι νέες τεχνολογίες και το διαδίκτυο γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία. Για να ανατραπεί όμως ο καπιταλισμός χρειάζεται οργανωμένος και ταξικός αγώνας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, αγώνας για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Μ.Ι.

42 ϐ πολιτισμός

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

Στην τέχνη του αγώνα...

ο τελευταίο διάστημα οι εξελίξεις τρέχουν γοργά… Αντεργατική πολιτική, 65ωρο, οικονομική κρίση, δολοφονικές επιθέσεις της κρατικής καταστολής… Αποκορύφωμα η σφαγή του παλαιστινιακού λαού από την ιμπεριαλιστική επίθεση του Ισραήλ, με τις πλάτες ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ. Το ποτήρι ξεχείλισε, και στο πλευρό του λαϊκού κινήματος βρήκε διέξοδο και δρόμο η αγανάκτηση εκατοντάδων καλλιτεχνών. Συναυλίες αλληλεγγύης, παραστάσεις αφιερωμένες στους αγωνιζόμενους Παλαιστίνιους, καλλιτεχνικά δρώμενα, εξορμήσεις, πορείες, συμμετοχή σε απεργίες… Νέοι καλλιτέχνες συμμετείχαν στους αγώνες και άντλησαν έμπνευση από αυτούς για τα έργα τους.

Τομεακή Οργάνωση καλλιτεχνών της ΚΝΕ Φίλλιπος Παχνιστής, μέλος της Τ.Ο Καλλιτεχνών Η Τομεακή Οργάνωση καλλιτεχνών πήρε την πρωτοβουλία να διοργανώσει μια σειρά εκδηλώσεων αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Πραγματοποιήσαμε μια συναυλία και μια εκδήλωση αφιερωμένη στην αντιστασιακή παλαιστινιακή ποίηση. Από την αρχή -και αυτό είναι που μας ξεχωρίζει από τους άλλους πολιτικούς χώρους- βάλαμε ως Οργάνωση το ζήτημα της δημιουργίας ενός παλαιστινιακού κράτους κυρίαρχου, ανεξάρτητου και βιώσιμου, στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ, χωρίς απλά να ζητάμε γενικά κι αόριστα να σταματήσει η επίθεση. Η απόφαση για τη διοργάνωση των εκδηλώσεων αυτών επιβεβαιώθηκε απόλυτα, αφού πάνω από είκοσι συγκροτήματα, αλλά και πολλοί νέοι ηθοποιοί ανταποκρίθηκαν

στο πλατύ κάλεσμα που απευθύναμε, ενώ σ’ όλο αυτό το διάστημα η Τομεακή Οργάνωση συγκέντρωνε υλικά και φάρμακα που στάλθηκαν στην Παλαιστίνη μαζί με τα έσοδα των δύο εκδηλώσεων, μέσω του ΠΑΜΕ. Γενικά, διαπιστώσαμε πως υπάρχει μια πολύ μεγάλη διάθεση από τους καλλιτέχνες και ιδιαίτερα από τους νέους για να συνδράμουν σ’ αυτήν την προσπάθεια, να βγάλουν τη φωνή τους προς τα έξω, και να καταγγείλουν με κάθε τρόπο αυτό το έγκλημα που συντελείται τόσα χρόνια.

Γιάννης Τσουμπρής, από το συγκρότημα “Παρελθόντες Χρόνου” Δεχτήκαμε με μεγάλη τιμή να συμμετάσχουμε στη συναυλία αλληλεγγύης που διοργάνωσε η ΚΝΕ. Είναι το ελάχιστο που μπορούσαμε να δώσουμε… Πάντα οι καλλιτέχνες είχαν τη δική τους συμβολή στους αγώνες. Ετσι και τώρα σε μια τόσο δύσκολη εποχή, είναι αναγκαίο όλοι μας ν’ αγωνιστούμε για ν’ αλλάξει αυτός ο κόσμος. Ετσι ώστε κάποτε, να μην υπάρχει λόγος να τραγουδάμε για τόσο ζοφερά γεγονότα…

Ρηνιώ Καζάκου, ηθοποιός Αυτό που γίνεται, χρόνια τώρα, στη Γάζα πρέπει να ξεσηκώσει όλο τον κόσμο. Ο,τι γίνεται εκεί μας αφορά όλους. Αν δεν φωνάξουμε τώρα εμείς, δεν θα υπάρχει κανένας να φωνάξει για μας όταν έρθει η σειρά μας, όπως έχει πει και ο Μπρέχτ. Ας χαλάσουμε τα σχέδια των Αμερικανών και των συμμάχων τους και ας αγωνιστούμε για ν’ αφήσουν τους λαούς να ζήσουν ειρηνικά και δημιουργικά.

Με τη στάση και τη δράση τους πολλοί από αυτούς έδωσαν απάντηση. Ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι πρωτοπόρος και στους αγώνες και στην τέχνη. Οφείλει να αντιστέκεται, να βλέπει την κοινωνική κίνηση, να συμβάλλει τόσο με τη στάση του όσο και με την τέχνη του, ώστε να προχωράει ο τροχός της Ιστορίας προς τα μπρος μέχρι να φτάσουμε στο «βασίλειο της ελευθερίας». Τέτοια παραδείγματα είχαμε πολλά το τελευταίο διάστημα. Εκατοντάδες καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των κομμουνιστών, συσπειρώθηκαν μέσα από τους μαζικούς τους φορείς και προχώρησαν σε πλειάδα πρωτοβουλιών. Μερικά παραδείγματα αναφέρουμε κι εδώ…

Σύλλογος Σπουδαστών Σχολών Χορού, Θεάτρου και Κινηματογράφου Γιάννης Γιαραμαζίδης, σπουδαστής του Εθνικού Θεάτρου Πιστεύουμε πως όπως όλοι οι εργαζόμενοι, έτσι και οι καλλιτέχνες έχουν χρέος να καταγγείλουν με κάθε τρόπο την εγκληματική σφαγή του παλαιστινιακού λαού. Ο σύλλογός μας, βγήκε μπροστά από την πρώτη στιγμή παίρνοντας ξεκάθαρη θέση στα γεγονότα. Συγκεντρώσαμε φάρμακα για τους

Παλαιστίνιους και αφού συγκροτήσαμε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αιτημάτων και στόχων πάλης, συμμετείχαμε μετά από απόφαση του συλλόγου στις εργατικές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ αλλά και στην πορεία των καλλιτεχνών προς την ισραηλινή πρεσβεία ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος και Ακροάματος. Η συμμετοχή ήταν πολύ μεγάλη και ήταν ολοφάνερη η διάθεση των νέων ηθοποιών να δράσουν και να συμβάλλουν με κάθε τρόπο σ’ αυτήν την προσπάθεια.

Συναυλία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό από το ΠΑΜΕ Γιώργος Ανδρέου, τραγουδιστής Ολοι οι καλλιτέχνες οφείλουμε, ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη πολιτική μας τοποθέτηση, να μη μένουμε αμέτοχοι μπροστά σε τέτοια ανήκουστα εγκλήματα ενάντια σε έναν ολόκληρο λαό που εδώ και δεκαετίες βρίσκεται υπό κατοχή. Είναι τιμή μου που μου ζητήθηκε να λάβω μέρος στη μεγάλη αυτή συναυλία αλληλεγγύης, όπως και στο παρελθόν ήταν τιμή μου που συμμετείχα σε ανάλογες πρωτοβουλίες μετά την προδοσία του Οτσαλάν ή το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Εναν πόλεμο μπορείς να τον ερμηνεύσεις αλλά όχι να τον δικαιολογήσεις. Πόσο μάλλον έναν πόλεμο ανάμεσα σε μια υπερσύγχρονη πολεμική μηχανή υποστηριζόμενη από τους Αμερικάνους ενάντια σ’ έναν άμαχο και ηρωικό λαό που δεν έχει άλλο όπλο από το θάρρος και τον ηρωισμό του.

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

πολιτισμός ϐ 43

Σας φωνάζω... σας σφίγγω τα χέρια φιλώ το χώμα κάτω απ’ τα σαντάλια σας και σας λέω: σκοτώνομαι για σας, σας χαρίζω το φως των ματιών μου, σας δίνω

Κίνηση για τη συσπείρωση καλλιτεχνών Στράτος Σαραντίδης Η “Κίνηση για τη Συσπείρωση Καλλιτεχνών” ιδρύθηκε στις 11 Ιούνη του 2008, με σκοπό να δημιουργηθεί μια συσπείρωση καλλιτεχνών, η οποία μέσα από συλλογική δράση θα έχει ως στόχο την ανάπτυξη ενός κινήματος ανατροπής των αιτιών που μας οδηγούν σ’ αυτήν την πρωτοφανή πολιτιστική παρακμή. Η “Κίνηση” δεν έχει συνδικαλιστικό αλλά κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα, έρχεται να συσπειρώσει ανθρώπους και δημιουργούς από όλους τους κλάδους πάνω σε ορισμένους άξονες πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής δράσης. Στόχος, η δημιουργία ενός πρωτοπόρου και ριζοσπαστικού κινήματος ανοιχτού σε όλες τις καλλιτεχνικές τάσεις, που να βρίσκεται σε οργανική σύνδεση με το κίνημα της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Εναντιωνόμαστε αποφασιστικά σε κάθε μορφή εμπορευματοποίησης της Τέχνης, στην επιδρομή του μεγάλου κεφαλαίου στον πολιτισμό, στην ταπείνωση και τη χειραγώγηση των καλλιτεχνικών δημιουργών και στην αποξένωσή τους από το κοινό. Στη στοχευμένη έλλειψη καλλιτεχνικής παιδείας και σχετικών υποδομών, στο γενικότερο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Θεωρούμε πως οι καλλιτέχνες είναι οργανικό κομμάτι του λαού. Είμαστε ταξικά αλληλέγγυοι με όλους τους εργαζομένους και μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια προβλήματα. Ξέρουμε πως η βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας των καλλιτεχνών θα είναι αποτέλεσμα του κοινού αγώνα με την εργατική τάξη και όλο το λαό. Ετσι δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε αμέτοχοι μπροστά στα μείζονα πολιτικά ζητήματα της επικαιρότητας όπως οι κινητοποιήσεις μας για το 2% του προϋπολογισμού για τον

πολιτισμό, και η παρέμβασή μας για τη δολοφονία του δεκαεξάχρονου μαθητή τον περασμένο Δεκέμβρη. Στις κινητοποιήσεις αυτές, πραγματοποιήθηκαν πορείες διαμαρτυρίας αλλά και εξορμήσεις κατά τις οποίες μοιράστηκαν σχετικές ανακοινώσεις. Ο κύριος σταθμός όμως ήταν το ιμπεριαλιστικό έγκλημα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό. Η αντίδρασή μας υπήρξε άμεση, και αναλάβαμε μια σειρά πολύμορφων πρωτοβουλιών. Οργανώσαμε πορεία διαμαρτυρίας προς την αμερικάνικη και την ισραηλινή πρεσβεία κατά την οποία μοιράστηκε στον κόσμο η διακήρυξή μας για τη συνεχιζόμενη αυτή γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων. Επίσης, πήραμε την πρωτοβουλία να προτείνουμε στους μαζικούς καλλιτεχνικούς φορείς ολόκληρου του κόσμου να οριστεί η 29η Γενάρη 2009 ως ημέρα δράσης αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Προτείναμε ως πλαίσιο για τις διάφορες κινητοποιήσεις ανά τον κόσμο τη σχετική μας διακήρυξη, ενώ από τη δική μας πλευρά, οργανώσαμε μαζί με το Σύλλογο Σπουδαστών Δραματικών Σχολών και το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών στις 29 του Γενάρη μια σειρά μουσικών, χορευτικών και θεατρικών δρώμενων με θέμα το παλαιστινιακό, στην οδό Ερμού κατά τη διάρκεια των οποίων μιλούσαμε με τους περαστικούς που παρακολουθούσαν, δίνοντάς τους τη διακήρυξη και καλώντας τους να την προσυπογράψουν προκειμένου να σταλεί μαζί με τις υπογραφές στις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τον ΟΗΕ. Ολες οι παραπάνω πρωτοβουλίες μας ήταν ιδιαίτερα μαζικές και συνάντησαν την ευρεία αποδοχή του κόσμου. Είναι πολύ σημαντικό το ότι καταφέραμε να οργανώσουμε άμεσα αυτές τις κινήσεις, οι οποίες έδωσαν ένα ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα κι απέδειξαν περίτρανα ότι οι καλλιτέχνες είναι παρόντες μαζί με την εργατική τάξη και τη νεολαία στον κοινό αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Μάρκος Ηλιάδης

της καρδιάς μου τη ζέστα γιατί η τραγωδία που ζω ειναι το μερίδιό μου απ’ τη δική σας τραγωδία. Σας φωνάζω... σας σφίγγω τα χέρια δεν κιότεψα εδώ μες στην πατρίδα μου μήτε και μάζεψα τους ώμους. Ορθώθηκα μπροστά στους άδικους ορφανός, γυμνός, ξυπόλητος. όρμηξα μες στο θάνατο, τα λάβαρά μου δε χαμήλωσα και τα χορτάρια πάνω στους τάφους των προγόνων μου, τα φύλαξα... Ταουφίκ Ζαγιάντ, Παλαιστίνιος ποιητής

Εφυγε η Αλέκα

Παΐζη…

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ για το θάνατο της Αλέκας Παΐζη

Η ΚΝΕ εκφράζει τα βαθιά της συλλυπητήρια για το χαμό της μεγάλης πρωταγωνίστριας του θεάτρου και της ζωής, συντρόφισσας Αλέκας Παϊζη. Γεννημένη στην Κρήτη, υπηρέτησε το θέατρο για πάνω από 60 χρόνια, ερμηνεύοντας κορυφαίους ρόλους από το 1942 που βγήκε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και μέχρι την τελευταία της πνοή, αφού αυτή την άνοιξη θα μετουσίωνε σκηνικά τον ποιητικό στοχασμό του Γιάννη Ρίτσου, στη «Σονάτα του Σεληνόφωτος». Αγωνίστρια από σπουδάστρια και μετά, βρέθηκε μέσα στην Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής, τυπώνοντας στο σπίτι της τον πρώτο παράνομο «Ριζοσπάστη». Για τη δράση της συνελήφθη από τους Γερμανούς και έμεινε εξόριστη τρία χρόνια στο Τρίκερι και στο Μακρονήσι υπομένοντας σκληρά βασανιστήρια. Το πάθος της για τη ζωή και η αγωνιστική της στάση σαν άνθρωπος και καλλιτέχνης την καθιστούσε δραστήρια και δημιουργική, υπηρετώντας τον άνθρωπο και την τέχνη. Θα τη θυμόμαστε πάντα να απαγγέλλει στίχους των μεγάλων μας ποιητών σε σταθμούς μεγάλων λαϊκών αγώνων. Η θύμηση της φωνής της αυξάνει το πείσμα μας να συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά και αταλάντευτα τον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, όπως έκανε και η ίδια σε όλη της τη ζωή. «Αντιμεθαύριο θα φυτέψουμε το σπόρο εκεί που αποκοιμήθηκε»…

44 ϐ προτάσεις

Κολωνού και Οδυσσέως 14 - Μεταξουργείο

Φλεβάρης ‘09 7/2 Σάββατο

22:30 Γλέντι για τους φαντάρους με τους “Απροβάριστους”

16/2

Είσοδος: 3 ευρώ

Δευτέρα

21:00, Εκδήλωση για το

Γ. Ρίτσο.

8/2 Κυριακή

21:00 “Μικρός λαός και πολεμά…”, Εκδήλωση για την Παλαιστίνη

9/2 Δευτέρα

21.30 Προβολή ταινίας, “Jarhead”

12/2

Πέμπτη

21.30 Προβολή ταινίας, “Λεμονιά”

13/2 Παρασκευή 22.30 Γλέντι

14/2 Σάββατο

21:30 Συναυλία hip hop με τους “Βρώμικα Κόλπα” και τις “3 παραλλαγές”

19/2 Τσικνοπέμπτη 22:30, Γλέντι με τους “Σημεία των Καιρών”

Κυριακή

11.00 Χοροθεατρική διαδραστική παράσταση “Ο Γαργαλιστής” του Δ. Μπασλάμ από την ομάδα χορού της ΚΝΕ 21:00 Συναυλία μαθητικών συγκροτημάτων με τους “Ηomo sapiens” και τους “Dust and bones”

21.30 Προβολή ταινίας, “Κάτω από τις βόμβες”

αλλά και η προσωπική του μαρτυρία. Ενα αριστούργημα που καθηλώνει με την ομορφιά των εικόνων του, που λειτουργούν πολυεπίπεδα, καθιστώντας την ταινία ένα αξέχαστο επίτευγμα. Οπως έλεγε κι ο ίδιος ο σκηνοθέτης: «Συμπεριέλαβα στην ταινία όλα όσα ήξερα. Δεν μετανιώνω που έκανα αυτήν την ταινία. Είχα δύσκολη προϊστορία και ιστορία. Εδώ βρίσκεται το μυστικό της καλής δουλιάς. Να μπορείς να προσφέρεις στον κόσμο κάτι πραγματικά σοβαρό, πραγματικά μεστό νοήματος!»

“Κοραή 4 Προσβάσιμος χώρος”

και βασανίστηκαν σ’ αυτόν. Καθιστά σκηνικό του τον ίδιο το χώρο των βασανιστηρίων με τις χαραγμένες μαρτυρίες των φυλακισμένων σ’ αυτόν, καταγγέλλει τις σύγχρονες, συχνά έμμεσες, μεθόδους τρομοκράτησης και βασανισμού και υμνεί τον αντιστεκόμενο άνθρωπο, σε κάθε προσπάθεια βιασμού και υποταγής της συνείδησης, της ψυχής και της ζωής του. Τα πρόσωπα του έργου είναι μια ανακρίτρια και ένα αγαπημένο ζευγάρι. Το παλικάρι εργάζεται, συντηρώντας τη νεαρή, τυφλή γυναίκα του, που σπουδάζει. Η κοπέλα, πλάσμα που σκέφτεται ελεύθερα, με τα “μάτια” της ψυχής και της συνείδησής της ονειρεύεται έναν κόσμο όμορφο, ανθρώπινο. Τέτοια πλάσματα και τέτοια όνειρα είναι επικίνδυνα για την “αόρατη”, “παγκοσμιοποιημένη” εξουσία της εποχής μας. Με κάθε τρόπο πρέπει να υποταχθούν. Η τρομοκράτηση αρχίζει. Πρώτα από τον άνδρα. Εκείνος συμβιβάζεται, καταντά “συνένοχος” της εφιαλτικής κοινωνικής πραγματικότητας. Η γυναίκα όμως, έγκλειστη σε σκοτεινό μπουντρούμι, με την “όραση” της δυνατής συνείδησής της, μένει ανυπότακτη…

Σκηνοθεσία: Ελεμ Κλίμοφ Λευκορωσία, 1943: Οι Ναζί καταστρέφουν ολοσχερώς 618 χωριά καίγοντας ζωντανούς τους κατοίκους τους, κυρίως γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. 2,2 εκατομμύρια Λευκορώσοι σκοτώθηκαν συνολικά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το αριστούργημα του Ελεμ Κλίμοφ είναι μια συγκλονιστική καταγγελία των χιτλερικών φρικαλεοτήτων. Η ταινία ακολουθεί ένα δωδεκάχρονο αγόρι, το Φλόρια, που όταν ξεθάβει ένα χαμένο όπλο αποφασίζει να καταταχθεί στον Κόκκινο Στρατό ανυπομονώντας να ζήσει σαν στρατιώτης. Το σενάριο είναι του Αντάμοβιτς που είχε υπηρετήσει στο Β’ Παγκόσμιο κι είχε βιώσει την καταστροφική μανία των Ναζί στη Λευκορωσία. Ο Κλίμοφ άντλησε επίσης υλικό από τα παιδικά του χρόνια, όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη του με μια βάρκα μαζί με τη μητέρα του και το βρέφος αδελφό του, κατά τη μάχη του Στάλινγκραντ. Η ταινία αυτή, μια από τις σπουδαιότερες αντιπολεμικές δημιουργίες παγκοσμίως βραβεύτηκε και με το βραβείο «FIPRESCI» στο Φεστιβάλ της Μόσχας το 1985. Ηταν το κύκνειο άσμα του Κλίμοφ,

20/2 Παρασκευή 22:30 Η… Μπουάτ στο Συρμό. Πάρτυ από την ΕΔΟΝ

21/2 Σάββατο

21.30 Συναυλία ροκ με τους “Αυταπάτες”, τους “Carpe Diem” και τους “Τρίζλα”

27/2 Παρασκευή

22.30 Γλέντι Οργάνωσης Σπουδάζουσας, πάρτυ μασκέ

22/2 Κυριακή

22:00 “Το ξένο σώμα”, Παράσταση χορού με αφορμή τα 60 χρόνια του ΝΑΤΟ από την Ομάδα χορού της ΚΝΕ

23/2 Δευτέρα 15/2

26/2 Πέμπτη

“Ελα να δεις”

21.30 Εκδήλωση για τα 66 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ, Προβολή ταινίας “Ο κλοιός”

28/2 Σάββατο

22.00 Συναυλία με τους “Ασπονδοι” και τους “Χαμένα Ονειρα”

της Αιμιλίας Βάλβη Σκηνοθεσία: Ελένη Γεωργοπούλου Δευτέρα και Τρίτη 21.15, τηλ. κρατήσεων: 210-3243581 Τιμές εισιτηρίων 15 ευρώ, φοιτητικό 10ευρώ Οι φίλοι του καλού και ουσιώδους θεάτρου, ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν επισκεφθεί το υπόγειο άντρο βασανιστηρίων της γερμανικής “Γκεστάπο”, στο κτήριο της Κοραή 4, όπου μετά την απελευθέρωση στεγάστηκε το ΕΑΜ και σήμερα η “Εθνική Ασφαλιστική”, ας σπεύσουν να δουν εκεί το έργο “Κοραή 4 - Προσβάσιμος χώρος”. Από αυτόν το συνταρακτικό μνημειακό μουσειακό χώρο είναι εμπνευσμένο το έργο της Αιμιλίας Βάλβη. Ενα έργο υπαινικτικής, σύνθετης γραφής (αφηγηματικής και διαλογικής), που αναδεικνύει την ιστορική και διδακτική αξία του χώρου, “υποκλίνεται” σε όσους φυλακίστηκαν

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

προτάσεις ϐ 45

Rembetika 1-3 Charles Howard, JSP Records Πόσο γνώριμος μας είναι ο ήχος του γρατζουνίσματος της βελόνας του γραμμοφώνου στους παλιούς λαϊκούς δίσκους! Τόσο, που πολλές φορές τον ταυτίζουμε με τα ίδια τα τραγούδια. Μια μυστήρια, νοσταλγική εμμονή... Μέχρι που εμφανίστηκαν τα ρεμπέτικα CD’s του Αγγλου παραγωγού Charles Howard από την εταιρεία “JSP Records” τα οποία μας δείχνουν πώς πραγματικά ακούγονταν αυτές οι φωνές, αυτές οι πενιές! Ισως τα παραπάνω έχουν μια δόση υπερβολής. Ομως, σε σχέση με αυτά που “μας είχαν συνηθίσει” στην αγορά, η δουλιά του Χάουαρντ είναι η καλύτερη από άποψης ποιότητας ήχου. Οι τελευταίες παραγωγές του είναι τρεις πολύ αξιόλογες κασετίνες, που κάθε μια περιέχει πάνω από 80 σπάνια, ψηφιακά επεξεργασμένα και “καθαρισμένα” τραγούδια. Πρόκειται για τα: Rembetika, “Baglamas, Bouzoukis and Bravado” (4 CD, 89 τραγούδια), Rembetika 2, “More of the secret history of Greece’s underground music” (4 CD, 89 τραγούδια) και Rembetika 3, “Vassilis Tsitsanis 19361940” (5 CD, 101 τραγούδια). Οι δύο πρώτες κασετίνες αφορούν το ρεμπέτικο γενικά, από τις πρώτες ηχογραφήσεις των αρχών του αιώνα, τις σμυρναίικες εστουνδιαντίνες, τις ηχογραφήσεις της Aμερικής, τις πρώτες ηχογραφήσεις στην Ελλάδα, την κλασική περίοδο του ρεμπέτικου, μέχρι και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η τρίτη κασετίνα περιέχει τα άπαντα της προπολεμικής δισκογραφίας του Βασίλη Τσιτσάνη, από τα πρώτα βήματά του, μέχρι την αποκρυστάλλωση του δικού του, ιδιαίτερου ύφους παιξίματος και σύνθεσης. Δυστυχώς ο Χάουαρντ, αν και έχει κάνει αξιόλογη δουλιά σε ό,τι αφορά το τεχνικό μέρος της παραγωγής, ολισθαίνει στα πονηρά μονοπάτια της συνήθους προσέγγισης του ρεμπέτικου, χαρακτηρίζοντάς το “τραγούδι του υποκόσμου”. Με αφορμή αυτό ας σημειώσουμε πως η άποψη ετούτη είναι διάχυτη σε πολλές σχετικές παραγωγές, όπως πχ. στην πρόσφατη εκδήλωση περί “ουσιών” στο Μέγαρο Μουσικής... Σε παλιότερες, μαύρες εποχές, η ρετσινιά αυτή χρησιμοποιήθηκε για να χτυπήσει το λαϊκό τραγούδι, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται για λόγους εμπορικούς, μα και για προώθηση συγκεκριμένων προτύπων στη νεολαία. Το ρεμπέτικο δεν είναι βέβαια επαναστατικό τραγούδι, όμως, σε καμία περίπτωση δεν είναι “το τραγούδι των περιθωριακών”, “των πορνείων”, ή “των τεκέδων”. Το “χασικλίδικο” βεβαίως υπάρχει, μιας που το ρεμπέτικο αντανακλά τις συνθήκες ζωής λαϊκών ανθρώπων, σε μια εποχή όπου η έντονη αστικοποίηση δημιουργεί μια εξαθλιωμένη εργατική τάξη. Τα ναρκωτικά ήταν μια πραγματικότητα, την οποία η άρχουσα τάξη, όπως και σήμερα εξάλλου, διατηρούσε σκόπιμα.

«Εχομεν την τιμήν να σας παρακαλέσομεν όπως […] μεριμνήσετε δια την συγκέντρωσιν όλων των εθνικοαπελευθερωτικών τραγουδιών της περιφερείας σας […] εάν σας είναι δυνατόν να μας γνωρίσετε και τον τονισμόν αυτών […] επίσης και τα λόγια -ποιήματα». ΕΛΑΣ / Γενικόν Στρατηγείον / Επιτελείον – Γραφείον ΙΙ / ΑΡΙΘ. 368 – 31/7/1943 Ενας από τους πρώτους που ανταποκρίνεται στη διαταγή του ΕΛΑΣ για τη συγκέντρωση των τραγουδιών της Αντίστασης είναι ο 18χρονος τότε, ΕΠΟΝίτης Δημήτρης Ραβάνης -Ρεντής, που πάνω στο μουσικό μοτίβο της συμφωνίας “1905” του Σοβιετικού συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς γράφει το τραγούδι – θρύλο που ακολουθεί: Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους Γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους Στο κόκκινο λάβαρο πάντα πιστοί στο Κόμμα μας πλάι που μας προσκαλεί (Η σάλπιγγα κράζει και μας προσκαλεί) Συθέμελα ρίχτε παλάτια και θρόνους Βαριές αλυσίδες, πορφύρες και νόμους Ντροπή στον εργάτη, στο σκλάβο ντροπή Στο αίμα αν δεν πνίξει μια τέτοια ζωή Εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες της νέας Ελλάδας να γίνουμε χτίστες Ντροπή για το νέο στη μάχη αν δε ριχτεί Για τη Λαοκρατία την τίμια ζωή Παρίσι και Μόσχα βαθιά τιμημένα Αθήνα, Βαρκελώνη που βάφτηκαν μ’ αίμα Μας στέλνουν μηνύματα στέλνουν κραυγές Εμπρός επαναστάτες, εμπρός κομμουνιστές! (Παντού ο λαός μας κι οι νέοι ξυπνάνε) κι εκδίκηση αίμα στο αίμα ζητάνε για κείνους που πέσαν εκείνοι που ζουν στο αίμα θυμάτων που πάντα θρηνούν. (Ταϋγετος Πάρνων βουνά τιμημένα Ανδρίτσα, Μονοδένδρι που βάφτηκαν μ’ αίμα μας δίνουνε θάρρος μας φέρνουν κραυγές εμπρός επαναστάτες για νίκες λαμπρές!) Παρ’ όλο που τα ποσοστά δεν αποδεικνύουν κάτι, αν εξετάσει κανείς πχ τη δισκογραφία πολλών δημιουργών του ρεμπέτικου, στην προ μεταξικής λογοκρισίας εποχή, θα διαπιστώσει ότι το χασικλίδικο τραγούδι αποτελεί μια μικρή συνιστώσα ανάμεσα σε μια πλειάδα τραγουδιών με ευρύτερο κοινωνικό προβληματισμό, μάγκικων, ερωτικών, ακόμα και εργατικών, τα οποία μάλιστα υπήρξαν τα πρώτα εργατικά τραγούδια της Ελλάδας! Κι όμως δεν είναι τυχαίο το ότι ποτέ δε διοργανώθηκε καμιά εκδήλωση για το εργατικό ρεμπέτικο. Πάντα οι “ειδήμονες” ασχολούνταν με το χασίσι και την πρέζα… Τις κασετίνες αυτές τις συνιστούμε ως μια πλήρη εισαγωγή στο ρεμπέτικο. Μα, και για τους “μυημένους”, αποτελεί μια εξαιρετική προσθήκη στις συλλογές σας. Πάνος Καραγιώργος

Το τραγούδι αυτό μεγάλωσε γενιές ολόκληρες λαϊκών αγωνιστών. Τραγουδήθηκε σε δεκάδες παραλλαγές -μερικές από τις οποίες αναφέρουμε και εδώ- κάποιες φτιαγμένες από τους ίδιους τους αντάρτες (όπως η τελευταία στροφή που τραγουδιόταν από τον ΕΛΑΣ Πελοποννήσου), ενώ μια παραλλαγή του έχει μελοποιήσει ο Μ. Θεοδωράκης στα “Τραγούδια του Αγώνα” κατά τη διάρκεια της χούντας (Οταν χτυπήσεις δυό φορές κι ύστερα τρεις και πάλι δυο Αλέξανδρέ μου). Ο Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής υπήρξε γνωστός για την παροιμιώδη σεμνότητά του. Τηρώντας την παλιά εντολή του Κόμματος ποτέ δεν αποκάλυψε ότι αυτός έγραψε τους στίχους του τραγουδιού. Απέδειξε ότι ο γνήσιος λαϊκός, πρωτοπόρος, επαναστάτης καλλιτέχνης, ο κομμουνιστής καλλιτέχνης, βρίσκεται μέσα στο λαό και παλεύει μαζί του τον ίδιο αγώνα, χρησιμοποιεί το έργο του ως καθημερινό εργαλείο στον αγώνα για την κοινωνική αλλαγή. Πολλοί καλοθελητές ρωτάνε τάχα με αγωνία, “μα πού είναι οι καλλιτέχνες;” Νάτοι! απαντάμε εμείς… Πολεμάνε και τραγουδάνε, όπως οι ΕΠΟΝΙΤΕΣ. Πόσο σπουδαιότερα παραδείγματα μπορούμε άραγε να προβάλλουμε; Φίλιππος Παχνιστής

46 ϐ διεθνή

ΠΟΔΝ

Η νεολαία στο πλευρό της Παλαιστίνης

ιήμερη διεθνή συνάντηση με πολύμορφες εκδηλώσεις αλληλεγγύης στο δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό οργάνωσε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ) στις 10-11 Γενάρη στο Λίβανο. Τη συνάντηση φιλοξένησε η Ενωση Δημοκρατικής Νεολαίας Λιβάνου

Πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων Η συνάντηση της ΠΟΔΝ στο Λίβανο έγινε σε μια χρονική περίοδο που η συγκεκριμένη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη δονούνταν από λαϊκές κινητοποιήσεις και πολύμορφες εκδηλώσεις καταδίκης της ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Η πρώτη μέρα των εκδηλώσεων ξεκίνησε με συνέντευξη τύπου μπροστά στην έδρα του ΟΗΕ στη Βηρυτό, όπου καθημερινά βρίσκονταν πλήθη διαδηλωτών που κατάγγελλαν το βρώμικο ρόλο του οργανισμού στο πλευρό του ιμπεριαλισμού. Ακολούθησε πορεία στην πρεσβεία της Αιγύπτου με αίτημα το άνοιγμα των συνόρων της χώρας με τη Γάζα.

Στον καταυλισμό των Παλαιστίνιων προσφύγων στην Τύρο

Αργότερα, οι αντιπροσωπείες επισκέφτηκαν την Τύρο, στο Νότο του Λιβάνου κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ. Εκεί πραγματοποιήθηκε εκδήλωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό με τη συμμετοχή των διεθνών αντιπροσωπειών, αλλά και τοπικών εκπροσώπων και Λιβανέζων βουλευτών. Οι συμμετέχοντες υπογράμμισαν ότι οι λαοί έχουν κάθε δικαίωμα να αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Η θέση της ΚΝΕ για τη στάση της ΕΕ, η οποία εξισώνει θύτη και θύμα και στηρίζει ουσιαστικά τη συνεχιζόμενη σφαγή του παλαιστινιακού λαού, ακούστηκε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και έτυχε σημαντικής αποδοχής. Οι αντιπροσωπείες των οργανώσεων, στη συνέχεια έφτασαν στον παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό της πόλης. Εκεί είχαν

και συμμετείχαν ακόμα η Επαναστατική Ενωση Νεολαίας Συρίας, η Παλαιστινιακή Δημοκρατική Ενωση Νεολαίας και η ΚΝΕ, την οποία στη συνάντηση αυτή εκπροσώπησε ο σ. Τάσος Γαλανόπουλος, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της Οργάνωσης.

την ευκαιρία να συζητήσουν με τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες και να τονίσουν από κοινού την ένταση του κινήματος αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Την Κυριακή 11 Γενάρη, τελευταία μέρα της διεθνούς συνάντησης, με πρωτοβουλία του Κομμουνιστικού Κόμματος Λιβάνου οργανώθηκε συγκέντρωση έξω από το κτήριο του ΟΗΕ στη Βηρυτό, στην οποία μίλησε ο Καλέντ Χαντάτ, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Λιβάνου. Ο ομιλητής τόνισε ότι οι λαοί έχουν ως μόνο όπλο την αλληλεγγύη τους και πρόσθεσε πως μόνο ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας θα ματαιώσει τα σχέδια των ιμπεριαλιστών για τη “Νέα Μέση Ανατολή” και θα φέρει τη νίκη στον παλαιστινιακό λαό.

Οι συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό τόνισαν ότι οι λαοί έχουν κάθε δικαίωμα να αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό

«Συντονισμένο σχέδιο κατά των Παλαιστίνιων» Στην ανακοίνωση που εξέδωσαν οι οργανώσεις, οι οποίες έλαβαν μέρος στη συνάντηση τονίζεται πως η πρόσφατη επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα «είναι ένα συντονισμένο σχέδιο Ισραήλ - ΗΠΑ - ΕΕ και αραβικών κυβερνήσεων για να σκοτώσουν την παλαιστινιακή υπόθεση. Είναι ένας πόλεμος ενάντια στο όνειρο για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Είναι ένα πραγματικό ολοκαύτωμα ενάντια σε εκατομμύρια ανθρώπους».

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΚΝ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

“Δεν υπάρχει διαρκής ειρήνη στον καπιταλισμό”

ε κοινή τους ανακοίνωση Κομμουνιστικές Νεολαίες απ’ όλη την Ευρώπη καταδικάζουν την καινούρια σφαγή του παλαιστινιακού λαού, αλλά και την υποκριτική στάση της ΕΕ πάνω στο ζήτημα, καλώντας τους νέους της Ευρώπης να δείξουν ενεργά και έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στο δοκιμαζόμενο λαό. «Οι Ευρωπαϊκές ΚΝ καταδικάζουν απερίφραστα την ισραηλινή αεροπορική επίθεση και την εισβολή στρατευμάτων στη Γάζα, που προκάλεσαν νέα σφαγή του παλαιστινιακού λαού. Αυτή η άγρια και αιματηρή επίθεση, η οποία έχει προκαλέσει εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την πλήρη στήριξη και επικύρωση των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προωθούν το σχέδιο για τη Νέα Μέση Ανατολή, το οποίο φέρνει ακόμα περισσότερα κέρδη για τις πολυεθνικές και θάνατο, αίμα, φτώχεια και πείνα για τους λαούς της περιοχής. Καταδικάζουμε την υποκριτική στάση της ΕΕ, η οποία μιλά για ίσες αποστάσεις και αμεροληψία. Παρά τις διακηρύξεις, η ΕΕ έχει πρόσφατα αναβαθμίσει τις επίσημες σχέσεις της με το Ισραήλ ανταμείβοντάς το για τη σφαγή στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Την ίδια στιγμή, εξισώνει την παλαιστινιακή αντίσταση, την οποία θεωρεί τρομοκρατία με την κατοχή, τον πόλεμο. Κράτη-μέλη της ΕΕ συνεχίζουν να εφοδιάζουν το Ισραήλ με στρατιωτικό υλικό, το οποίο χρησιμοποιείται για τη σφαγή στη Γάζα. Αυτός ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν αφορά μόνο τον παλαιστινιακό λαό. Αποτελεί ένα ζήτημα που αφορά όλους τους λαούς που παλεύουν για λαϊκή κυριαρχία και αυτοδιάθεση. Καλούμε τη νεολαία της Ευρώπης, τους νέ-

διεθνή ϐ 47

ους εργάτες, τους μαθητές και τους φοιτητές να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον παλαιστινιακό λαό και να ασκήσουν κάθε πίεση στις κυβερνήσεις των χωρών μας για να καταδικαστεί αυτός ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Προωθούμε και καλούμε σε νεανικές πρωτοβουλίες έμπρακτης και ενεργητικής αλληλεγγύης στις χώρες μας για να σταματήσει αμέσως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στη Γάζα, να αποχωρήσουν αμέσως τα ισραηλινά στρατεύματα από τα κατεχόμενα εδάφη, να σταματήσει ο αποκλεισμός τους, να εξασφαλιστεί η κατεδάφιση του τείχους της ντροπής, να εγκαθιδρυθεί ένα ελεύθερο ανεξάρτητο βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Δεν υπάρχει διαρκής ειρήνη στον καπιταλισμό, μόνος δρόμος γι’ αυτήν είναι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού που θα εξασφαλίσει για τη νεολαία και το λαό έναν κόσμο ειρήνης και αλληλεγγύης». Οι οργανώσεις που συνυπογράφουν την παραπάνω ανακοίνωση είναι οι εξής: Κομμουνιστική Νεολαία Αυστρίας Νεολαία COMAC, Βέλγιο Ενωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Βρετανίας Κίνημα Νέων Κομμουνιστών Γαλλίας Ενωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Γεωργίας Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών Ισπανίας Κομμουνιστική Νεολαία Ισπανίας Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών Καταλονίας Κομμουνιστική Νεολαία Πορτογαλίας Επαναστατική Ενωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Ρωσίας (μπ.) Κομμουνιστική Ενωση Νεολαίας Τσεχίας Νεολαία του Τουρκικού ΚΚ

Τίμησαν Λούξεμπουργκ-Λίμπκνεχτ-Λένιν!

ε μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν και φέτος οι εκδηλώσεις τιμής στους Γερμανούς επαναστάτες Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας των δύο Γερμανών κομμουνιστών ηγετών στις 15 Γενάρη 1919 από τις γερμανικές ακροδεξιές στρατιωτικές ομάδες “Freikorps”, με ανοχή και υποστήριξη από τη γερμανική Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της εποχής, η οποία με λύσσα κατέστειλε τις προσπάθειες που γίνονταν για επανάσταση το Γενάρη του 1919. Στις εκδηλώσεις έλαβε μέρος αντιπροσωπεία του ΚΚΕ αποτελούμενη από τους σ. Στέφανο Λουκά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος και Ηρακλή Τσαβδαρίδη, στέλεχος του Κόμματος. Την ΚΝΕ εκπροσώπησε ο σ. Γιάννης Γκιόκας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτής του ΚΚΕ. Φόρος τιμής στους επαναστάτες Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενων και νεολαίας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Γερμανικού ΚΚ κι άλλων αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων και παρά το τσουχτερό κρύο συμμετείχαν στη διαδήλωση τιμής στους Λούξεμπουργκ, Λίμπκνεχτ και Λένιν προς το Νεκροταφείο των Σοσιαλιστών. Στην κατάληξη της διαδήλωσης, η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, καθώς και αντιπροσωπείες 50 κομμάτων κατέθεσαν λουλούδια στους τάφους των κομμουνιστών ηγετών, καθώς και σ’ αυτούς των ηγετών της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Ακόμα, μετά τη διαδήλωση έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μπρούτζινου μνημείου της Ρόζας Λούξεμπουργκ μπροστά από τα γραφεία της εφημερίδας “Junge Welt”, που βρίσκονται δίπλα στην πλατεία που φέρει το όνομά της. Ας σημειωθεί ότι το μνημείο της Ρ. Λούξεμπουργκ δεν τοποθετήθηκε στην ομώνυμη πλατεία, όπου βρισκόταν πριν τις αντεπαναστατικές ανατροπές, αφού οι δημοτικές αρχές της πόλης το απαγόρευσαν.

Συμπόσιο της “Junge Welt” Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων η εφημερίδα “Junge Welt” διοργάνωσε συμπόσιο με θέμα τις εξελίξεις στην ΕΕ. Εκ μέρους του ΚΚΕ μίλησε ο σ. Στέφανος Λουκάς. Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην εμπειρία του ελληνικού λαού από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΟΚ αρχικά κι έπειτα στην ΕΕ και τη διαχρονική και συνεπή πάλη του ΚΚΕ εντός κι εκτός Ελλάδας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Τόνισε χαρακτηριστικά ότι το ΚΚΕ από τότε που είπε για πρώτη φορά “Οχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων” και αργότερα το “Οχι στο Μάαστριχτ”, δε σταμάτησε στιγμή να αντιπαλεύει την ΕΕ και στο λαϊκό κίνημα και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και στο Ευρωπαϊ-

κό Κοινοβούλιο. Είπε ανοιχτά στον ελληνικό λαό ότι η Ευρώπη ή θα είναι καπιταλιστική ή σοσιαλιστική, τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Επιπλέον, ο Σ. Λουκάς υπογράμμισε τον υπονομευτικό ρόλο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), η θέση του οποίου υπέρ της ΕΕ αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη ενός λαϊκού κινήματος κατά της “ευρωπαϊκής ενοποίησης”.

«Καμία ειρήνη με το ΝΑΤΟ» Στην εκδήλωση που διοργάνωσαν η Σοσιαλιστική Εργατική Νεολαία Γερμανίας (SDAJ) και η εφημερίδα “Junge Welt” με θέμα “Καμία ειρήνη με το ΝΑΤΟ” στις 10 Γενάρη μίλησε εκ μέρους της ΚΝΕ ο σ. Γιάννης Γκιόκας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ και βουλευτής του ΚΚΕ. Στη συζήτηση, οι νέοι αντιιμπεριαλιστές είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν από πρώτο χέρι για τους αγώνες της ελληνικής νεολαίας ενάντια στον ιμπεριαλισμό με αφορμή και τις πρόσφατες μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης και τον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στους αγώνες του λαού και της νεολαίας.

Ραντεβού στις 4 Απρίλη Το αντιιμπεριαλιστικό ραντεβού των οργανώσεων ανανεώθηκε για τις 4 Απρίλη, όταν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο θα “γιορτάζονται” τα 60 χρόνια από την ίδρυση της φονικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Αξίζει να σημειώσουμε ότι όλο αυτό τον καιρό στη Γερμανία η SDAJ πρωταγωνιστεί στις πολύμορφες εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις εναντίον του ΝΑΤΟ. H.M.