odigitis_martis_2009 by giannis kle

Ο “Οδηγητής” κυκλοφορεί ξανά το

Σάββατο 4 Απρίλη

Αποφάσεις του

18ου Συνεδρίου ΚΚΕ Κυκλοφορούν με τον Κυριακάτικο “Ριζοσπάστη”, τις δυο πρώτες Κυριακές του Μάρτη οι αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας. Συγκεκριμένα, στις 8 Μάρτη ο Κυριακάτικος “Ριζοσπάστης” θα κυκλοφορήσει με την πολιτική απόφαση του Συνεδρίου για τα καθήκοντα του Κόμματος ως το 19ο Συνέδριο, ενώ στις 15 Μάρτη θα συνοδεύεται με την πολιτική απόφαση για το σοσιαλισμό. Οι δυο αυτές Κυριακές, θα ‘ναι μέρες πανεξόρμησης για όλα τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ και του Κόμματος. Το μήνυμα της Αντεπίθεσης πρέπει να φτάσει παντού! Οι αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου πρέπει να φτάσουν σε κάθε νέο, σε κάθε σπίτι, να μελετηθούν πλατιά. Σε αυτή τη μάχη, πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις!

18ο Συνέδριο

Νέες γυναίκες

Αφιέρωμα: Φοιτητικές-Σπουδαστικές Εκλογές

3 μήνας μπαίνει 4 μήνας βγαίνει 6 18ο Συνέδριο Στην πρώτη γραμμή για να φτάσει το σύνθημα της αντεπίθεσης παντού! Διεθνής διάσταση του 18ου Συνέδριου: “Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!”

38 νέοι στρατευμένοι

10 νέοι εργαζόμενοι

Δεύτερη γενιά προλετάριοι χωρίς πατρίδα

Στην εντατική δικαιώματα εργαζομένων και παροχές υγείας Οικονομική κρίση: Ιδεολογήματα-παγίδες με στόχο την υποταγή του λαού Κινητοποιήσεις στα “Jumbo”: Με τα δικαιώματα των εργατών… ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ!

17 κατάρτιση Να σημάνει ξεσηκωμός στα ΙΕΚ

18 μαθητές Η αμαρτωλή ιστορία των διαλόγων: Δούρειος ίππος για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις Σχολεία-κέντρα αγώνα… Ορμητήρια για να βγούμε στην Αντεπίθεση!

21 αφιέρωμα φοιτητικές εκλογές 29 ΕΕ vs νεολαία Ευρωπαϊκή Ενωση: Εμπόδιο στο δρόμο του λαού

32 ιδεολογία Ο Β. Ι. Λένιν για το σύνθημα των “Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης”

35 νέες γυναίκες Πάλη για τη γυναικεία ισοτιμία: Αναγκαία και επίκαιρη όσο ποτέ

Στάσου ανυπότακτος!

“Το τσάι της ΕΠΟΝ” Στη καθιερωμένη εκδήλωση της, για την επέτειο ίδρυσης της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων (ΕΠΟΝ) καλεί τα μέλη και τους φίλους της η Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ). Φέτος, η ΠΕΑΦΕ γιορτάζει τα 66 χρόνια της ΕΠΟΝ και η εκδήλωση είναι αφιερωμένη στο βετεράνο ΕΠΟΝίτη δημοσιογράφο και επίτιμο πρόεδρο της ΠΕΑΦΕ, Νίκο Καραντηνό. Είναι η πρώτη χρονιά που η γιορτή θα πραγματοποιήθει χωρίς τον σύντροφο Νίκο. Το “τσάι της ΕΠΟΝ”, θα δοθεί στο ξενοδοχείο “Τιτάνια” την Κυριακή 8 Μάρτη στις 5 το απόγευμα και θα περιλαμβάνει πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

40 νέοι μετανάστες 42 αθλητισμός Αθλητικές υποδομές στο δήμο Αθηναίων Μόνο για επιχειρηματίες…

44 όχι σε όλα τα ναρκωτικά Ναρκωκουλτούρα... made in EU!

46 ιστορία Με αφορμή την ταινία “Κατίν”: “Ξαναζεσταμένη” ναζιστική προπαγάνδα

49 προτάσεις Η ΚΝΕ στο “Συρμό”

52 πολιτισμός Πολιτιστικές ομάδες της ΚΝΕ Κόντρα στην υποκουλτούρα και τη σαπίλα του καπιταλισμού

54 διεθνή Συνέντευξη με την KN Πορτογαλίας “Οι κομμουνιστές αποτελούν παράδειγμα και κερδίζουν συνειδήσεις”

OΔΗΓΗΤΗΣ- Oργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕÈ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βεραντζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800 (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ), Εκτύπωση: Τυποεκδοτική Α.Ε, Λεύκης 134 - Κρυονέρι

Κομμουνιστική Επιθεώρηση Τεύχος 2/2009 Κυκλοφορεί το νέο τεύχος της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης με πλούσια ύλη και θεματολογία. Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει τις εισηγήσεις και τις τελικές ομιλίες της ΚΕ του ΚΚΕ για τα δυο θέματα του 18ου Συνεδρίου και αφιέρωμα στην 8η Μάρτη. Αναλυτικά, η ύλη του τεύχους: 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ Εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 18ο Συνέδριο, για το Πρώτο Θέμα Εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 18ο Συνέδριο, για το Δεύτερο Θέμα Τελική ομιλία εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, στο Πρώτο Θέμα Τελική ομιλία εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, στο Δεύτερο Θέμα Αφιέρωμα στην 8η Μάρτη Β. Ι. Λένιν: Λόγος στο 1ο Πανρωσικό Συνέδριο των εργατριών, 19 του Νοέμβρη 1918 Β. Ι. Λένιν: Η σοβιετική εξουσία και η θέση της γυναίκας Ιδεολογία - Πολιτική Τάσου Τραβασάρου: Πλευρές της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης σε τμήματα της νεολαίας Σοσιαλισμός Αϊτέκ Σονέρ Αλπάν: Η επικαιρότητα της πάλης ενάντια στον αντισοβιετισμό μετά από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Χρειαζόμαστε τον Οκτώβρη; Διαλέξεις Κείμενο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ: Η εμπορευματική παραγωγή και ο σοσιαλισμός

Οδηγητής ϐ Mάρτης 2009

3 ϐ μήνας μπαίνει

Κι άσε να λένε οι δειλοί και οι προσκυνημένοι… «Ενωθήκαμε ύστερα από ελεύθερα παρμένη απόφαση για να πολεμήσουμε τους εχθρούς κι όχι για να πέσουμε στο γειτονικό βάλτο, που οι κάτοικοί του απ’ την αρχή μας κατέκριναν, γιατί ξεχωρίσαμε σε ιδιαίτερη ομάδα και διαλέξαμε το δρόμο του αγώνα, αντί το δρόμο της συμφιλίωσης». (Τι να κάνουμε;, Β. Ι. Λένιν) Είμαστε ένα μπόι ψηλότερα από χθες. Το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας, που αποτελεί πλέον γεγονός, η συζήτηση, τα ντοκουμέντα και οι ίδιες οι αποφάσεις του επιβεβαιώνουν την εκτίμηση αυτή, η οποία δεν είναι ούτε γενική κι αόριστη ούτε φιλάρεσκη. Βασίζεται στη δουλιά που έκανε το Κόμμα μας και η ΚΝΕ όλο το προηγούμενο διάστημα, όλα τα προηγούμενα χρόνια, στην κατεύθυνση επίλυσης του βασικού προβλήματος που εντόπιζε και το προηγούμενο Συνέδριό μας. Είμαστε σήμερα πιο ικανοί να δουλεύουμε με βάση τη στρατηγική μας, εξειδικεύοντας σε όλα τα μέτωπα, δίνοντας βάρος –από νέες, κατακτημένες θέσεις- στη δουλιά στην εργατική τάξη, στη νεολαία, στις γυναίκες. Προβάλλουμε πιο μαχητικά-αποτελεσματικά στο μαζικό κίνημα τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που έχουν ανάγκη η εργατική τάξη, ο λαός, η νεολαία, το δρόμο του αντιιμπεριαλιστικούαντιμονοπωλιακού Μετώπου πάλης, το δρόμο της ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων, το δρόμο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Είμαστε σήμερα πιο ώριμοι να συνδυάζουμε και να συνδέουμε τα καθήκοντα αυτά με την ιδεολογική αντεπίθεση, εκεί όπου η κοσμοθεωρία μας υπερέχει κατά κράτος των αστικών, ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών ιδεολογημάτων που σπεύδουν να καλύψουν τη σαπίλα του συστήματος της εκμετάλλευσης. Η συζήτηση για τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, ο εμπλουτισμός της αντίληψής μας για το σοσιαλισμό, η συζήτηση που προηγήθηκε στο Κόμμα και στην ΚΝΕ, αλλά και με φίλους και οπαδούς, επιβεβαιώσε την ωριμότητα αυτή, άνοιξε ορίζοντες, εξόπλισε, έδωσε αυτοπεποίθηση για ακόμα πιο μαζική, διαφωτιστική προβολή της πρότασης εξουσίας, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Το κυριότερο, έδειξε με τον πιο καθαρό τρόπο ότι η ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας είναι όρος για την επαναστατική πρακτική δράση στο σήμερα. Για όλους αυτούς τους λόγους, βγαίνουμε από το Συνέδριο πιο ώριμοι και ατσαλωμένοι, πιο έτοιμοι ιδεολογικά και πολιτικά, πιο αποφασισμένοι

να ανταποκριθούμε στα μεγάλα, ιστορικά, καθήκοντα που η ζωή βάζει μπροστά στους κομμουνιστές.

Να βρεθούμε στο ύψος των ιστορικών καθηκόντων Η οικονομική κρίση, κρίση υπερσυσσώρευσης του καπιταλιστικού συστήματος είναι εδώ, φαίνεται ότι θα είναι βαθιά και μακρόχρονη. Προκαλεί τριγμούς στο πολιτικό σύστημα της άρχουσας τάξης, που δυσκολεύεται να πείσει όπως παλιότερα. Προδιαγράφονται αντικειμενικά εξελίξεις-προϋποθέσεις για μια νέα άνοδο της ταξικής πάλης, του επαναστατικού κινήματος, αλλά και κατακόρυφης ανόδου της αντίδρασης, της προσπάθειας το εργατικό κίνημα να υποταχθεί, να ενσωματωθεί. Από δω και οι ιστορικές ευθύνες να ανέβουμε ακόμα ψηλότερα, να ανοίξουμε πόλεμο στις αδυναμίες μας. Στοχοπροσηλωμένοι στην εργατική τάξη, στα παιδιά της εργατικής-λαϊκής οικογένειας που βιώνουν από τα πρώτα κιόλας βήματα τι σημαίνει ταξική εκμετάλλευση στο χώρο δουλιάς, στις πρακτικές του χώρου της κατάρτισης, στα νυχτερινά. Στους νέους της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων που νοιώθουν τι σημαίνουν ταξικοί φραγμοί, τι σημαίνουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Οικοδομώντας ένα γερό δίχτυ ΟΒ στους χώρους που δουλεύει η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, στην κατάρτιση, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια. Εμπλουτίζοντας και αναζωογονώντας τη συζήτηση και τη δράση της ΟΒ, μελετώντας σε βάθος τα προβλήματα του κάθε χώρου και κλάδου, γενικεύοντας την πείρα, διαμορφώνοντας αιτήματα-κρίκους με βάση τις λαϊκές ανάγκες, προβάλλοντας πιο μαχητικά τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που έχουν ανάγκη ο λαός και η νεολαία. Προβάλλοντας ακόμα πιο μαχητικά, αποφασιστικά, επιθετικά τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε. Διαπαιδαγωγώντας μια νέα γενιά πρωτοπόρων, κομμουνιστών ατσαλωμένων στην ταξική πάλη, έτοιμων να τραβήξουν ορμητικά στον αγώνα για μια άλλη κοινωνία τους νέους της εργατικής τάξης και των φτωχών-λαϊκών στρωμάτων, πρωτοστατώντας στην αναζωογόνηση σωματείων και συλλόγων στην ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, οργανώνοντας τον αγωνιστικό πόλο σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, σε γραμμή σύγκρουσης με την ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, με την εξουσία των μονοπωλίων. Με σταθερό μέτωπο, επιθετικά, αταλάντευτα, τσακίζοντας τον οπορτουνισμό, τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας, της εν-

σωμάτωσης και της υποταγής, το δηλητήριο που χύνει στο εργατικό και στο νεολαιίστικο κίνημα. Κάθε μέρα, κάθε ώρα σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση. Αναπτύσσοντας αποφασιστικά την ιδεολογική δουλιά ως στοιχείο της καθημερινής καθοδηγητικής δουλιάς, ως αναπόσπαστο στοιχείο της παρέμβασης μας στο μαζικό κίνημα. Αξιοποιώντας ολόπλευρα τον “Ριζοσπάστη”, την ΚΟΜΕΠ, τον “Οδηγητή”, το μαρξιστικό βιβλίο, διαμορφώνοντας μορφωτικό ρεύμα. Ξεσκεπάζοντας τα αστικά και οπορτουνιστικά παραμύθια που ανθούν με αφορμή την οικονομική κρίση: ότι δήθεν είναι ζήτημα διαχείρισης και όχι αναπόφευκτο αποτέλεσμα του καπιταλιστικού συστήματος, ότι η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα οφελούν όλους και άρα οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν επιπλέον θυσίες. Αναδεικνύοντας τις αξεπέραστες αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος ως στοιχείο που προβάλλει την αναγκαιότητα ανατροπής του, ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, κοινωνικοποίησης των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Λύσσα και μένος από τον ταξικό αντίπαλο. Λύσσα και μένος που σε τέτοιες συνθήκες οικονομικής και πολιτικής κρίσης, υπάρχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα ασυμβίβαστο, αταλάντευτο, πρωτοπόρο, πιο ικανό να συσπειρώσει στη

γραμμή της ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων, έτοιμο να δώσει όλες του τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, για την αντεπίθεση. Ξεχείλισε ο τύπος και τα τηλεπαράθυρα τους από αντικομμουνισμό, πτωματολογία, ψέμα και διαστρέβλωση. Ξεχείλισε από τις εκκλήσεις των κομμάτων του ευρωμονόδρομου για «συναίνεση», “συνεργασία”, “κατανόηση”, με δυο λόγια υποταγή. Από αναλύσεις ψευτοαριστερές και ψευτοεπαναστατικές, από την “κουκούλα” που βάλθηκαν εργολαβικά και με το στανιό να φορέσουν στο λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα. Από την προβολή των κάθε λογής οπορτουνιστών, των κάθε λογής πρόθυμων να υπηρετήσουν φτιασιδώνοντας το καπιταλιστικό σύστημα. Κραυγές αγωνίας -όλες τους- για τη διάσωση ενός συστήματος που σάπισε πια ολοκληρωτικά…

4 ϐ μήνας βγαίνει Ενα “τυράκι” για τον αντικομμουνισμό! Ετσι για να μην ξεχνιόμαστε, η διπλανή κάρτα από γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι γνώσεων που αναπαράγει τα αντικομμουνιστικά παραμύθια των Ναζί, επιβεβαιώνει το πόσο πολυπλόκαμη είναι η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, στην προσπάθειά της να να δηλητηριάσει τα νεανικά μυαλά από πολύ μικρή ηλικία, να τους μάθει να φοβούνται τους “κόκκινους”, να θεωρούν δεδομένο πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει, να πιστεύουν πως ο σοσιαλισμόςκομμουνισμός είναι κάτι το εγκληματικό. Για να παίξουμε και εμείς το παιχνίδι τους, ας τους προτείνουμε μερικές ερωτήσεις: - Ποιος δολοφόνησε σε λίγα δευτερόλεπτα, 200.000 Γιαπωνέζους με τη ρίψη των ατομικών βομβών σε Χιροσίμα – Ναγκασάκι; - Ποιος έριξε πάνω από 400.000 βόμβες Ναπάλμ στο Βιετνάμ με δεκάδες χιλιάδες θύματα; - Ποιος σφαγιάζει στις μέρες μας ολόκληρους λαούς στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και την Παλαιστίνη; Εχουμε ακόμα πολλές ερωτήσεις να προτείνουμε. Κρατήστε όμως την απάντηση για τις παραπάνω, σε περίπτωση που (χλωμούς σας κόβουμε) σας πέσει καμιά σχετική ερώτηση:

Στο “ΠΛΑΙΣΙΟ” της εργοδοσίας και της

…εκπαίδευσης

Οπως μας ενημέρωσαν μιας και αργούνε κάπως τα μέτρα γα την παιδεία (βλέπετε κάποιοι ανεγκέφαλοι βάζουν εμπό δια), η εργοδοσία σε κάποια από τα κατα στήματα “ΠΛΑΙΣΙΟ” είπε να κάνει πρώτ η την αρχή για την εκπαίδευση των νέων εργαζόμενων... Και τι άλλο μπορεί να σκεφτότανε ένας “αγνός” εργοδότης, με βαθιά αισθήματα για την εκπαίδευση, από το να βάλει μικρόφωνο πάνω στο σακάκι ή στη μπλούζα των εργαζομέ νων, για να τους μαγνητοφωνήσει και να χρησιμοποιήσει (λέει) το μαγνητοφ ωνημένο υλικό για να “εκπαιδεύσει” νέους εργαζομένους! Βέβαια, στο όνομ α της δημοκρατίας (για την οποία δουλεύει το κεφάλαιο), επιτρέπεται ο εργαζόμε νος και να αρνηθεί το μέτρο αυτό. Με τη μόνη διαφορά ότι, όταν θα συνομιλε ί με κόσμο και πελάτες, ο υπεύθυνος θα μπορεί να καταγράφει, με το δικό του μικροφωνάκι φυσικά, τη συνομιλία και τη συμπεριφορά του/της υπαλλήλου του κάθε τμήματος. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα τα λαμπρά αυτά μυαλά να συμμετάσχουν και στον ανοικτό διάλογο για την παιδεία. Είμα στε δε σίγουροι ότι η κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου θα κάνο υν ό,τι περνάει από τα χεράκια τους για να διαδοθούν παντού αυτές οι “λαμπρές ” ιδέες. Κατά τα άλλα πρέπει να υπενθυμίσουμ ε σε όσους πιστεύουν ότι τα εργατικά δικαιώματα θα τα βάλουνε στα “πλαίσια” της κάθε πολυεθνικής, ότι είναι γελασμένοι. Οι εργάτες έχουν δικό τους ταξικ ό-διεκδικητικό “πλαίσιο” με το ΠΑΜΕ.

“Μαχαίρι”…

ενόχους και τα αίτια της Αρθρο μαθήτριας που αναδείκνυε τους κε αιφνίδια από την κόπη ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Γάζα ας αν και είχε πεερίδ εφημ ικής υπεύθυνη καθηγήτρια της σχολ ής ομάδας με την ακτικ συντ τικής μαθη ράσει από την έγκριση της ων. Η είδηση που έφτασε πρόφαση ότι ξεπερνούσε… το όριο λέξε ο ς αποδεικνύει για ακόμα στον “Οδηγητή” από το 3 Λύκειο Καλλιθέα τία” τελειώνει όταν τo θέμα μια φορά ότι η υποτιθέμενη “δημοκρα τική της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του “καίει” και έρχεται σε ρήξη με την πολι πούμε στους μαθητές του κεφαλαίου. Το μόνο που μπορούμε να ερίδα υπάρχει τέτοιους εφημ σχολείου είναι πως αν στη σχολική αίρι πέφτει” (για να το “μαχ τι ύν είδους λογοκρισία, ας φανταστο ) σε θέματα που παίρνουν πούμε στη δημοσιογραφική ορολογία και της νεολαίας στα κατά θέση υπέρ των συμφερόντων του λαού ” έντυπα και κανάλια των τα άλλα “ανεξάρτητα” και “αντικειμενικά μεγαλοεπιχειρηματιών.

Ο βασιλιάς καρνάβαλος είναι εδώ!

αστικού λοιπόν, ζητούμε τη σύγκληση Πανσπουδ «Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ερά το σταθ που Συμβουλίου της ΕΦΕΕ. Είναι κάτι Συνεδρίου για την ανάδειξη Κεντρικού απουδ Πανσ σε ις τάξε και σήμερα όλες τις παρα ζητάμε όλα αυτά τα χρόνια (…) καλούμε από οι δελφ συνά ς, Απλώ νο. κανένα προαπαιτούμε στικό Συνέδριο. Δε θέτουμε κανένα όρο, υμε και πότε να έρθουμε». έρθο να πού όλες τις νεολαίες, πείτε μας ) (Δ. Παπανικολάου, πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, όλες τις και στις διαφορετικές ιδέες, καλούμε τική πολι ική ορετ διαφ «Με σεβασμό στη ητες, ιμότ πίσω το παρελθόν και τις πολιτικές σκοπ φοιτητικές παρατάξεις να αφήσουμε γίνει θα Αυτό στην επανασύσταση της ΕΦΕΕ (…). και να προχωρήσουμε εδώ και τώρα ές ητικ φοιτ νες χόμε δρίου αμέσως μετά τις επερ με τη διενέργεια Πανσπουδαστικού Συνε εκλογές…» ΑΕΙ, 3/3/2009) (Νικηφόρος Μιχάλης, Γραμματέας ΠΑΣΠ ύα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που έχουν καταφέρει να διαλ τέκν άξια Τα . κακό Μην πάει ο νους σας στο ο χρόν κάθε που ιά παιδ τα , ΕΣΕΕ την ΕΦΕΕ και την σουν εδώ και μια δεκαετία (και βάλε) δεν , όνου υ βρίσκονται σε κάποιο κλαμπ της Μυκ τις μέρες του Πανσπουδαστικού Συνεδρίο φαλίσουν εξασ να και ν ήσου πλαν παρα να ύν παθο έπαθαν ούτε παράκρουση, ούτε απλά προσ αι! χίζετ συνε ι κομμάτων τους. Απλά το καρναβάλ συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική των

Keep walking… «Τέλος μας ευχαρίστησε και είπε ότι θα προσπαθήσει να κάνει το καλύτερο δυνατό για την παιδεία… Μετά λοιπόν από αυτήν την εξύμνηση της δημοκρατίας και του διαλόγου, δίστασε να απαντήσει στο ερώτημα: “για πόσο ηλίθιους μας περνάτε;” Ολα λοιπόν τα παραπάνω, συνοψίζονται στο σύνθημα: ο διάλογος τους είναι κοροϊδία – νόμος είναι η δωρεάν παιδεία!» Το παραπάνω είναι ένα μικρό, αλλά ενδεικτικό απόσπασμα από τις εντυπώσεις που άφησε η πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Παιδείας στο 16ο Λύκειο Αθηνών στα πλαίσια του περίφημου διαλόγου για την Παιδεία, όπως μας τις μετέφερε η Κατερίνα, μαθήτρια στο συγκεκριμένο σχολείο. Οπως καταλαβαίνετε ο διάλογος για την Παιδεία προχωρά από επιτυχία σε επιτυχία… Υ.Γ.1 Θυμηθείτε τις παραπάνω παρατηρήσεις της μαθήτριας την επόμενη φορά που τα στελέχη της κυβέρνησης ΝΔ (όπως κι αυτά του ΠΑΣΟΚ νωρίτερα) θα μιλούν για τη νεολαία που δήθεν στηρίζει τις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις. Υ.Γ.2 Σημειωτέον ότι η στάση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για το διάλογο έγινε μέσα σε ένα μήνα από «όχι υπό προϋποθέσεις», «ναι υπό προϋποθέσεις»… Αυτά παθαίνεις όταν είσαι τόσο καλός μαθητής του συστήματος…

Οδηγητής ϐ Φλεβάρης 2009

μήνας βγαίνει ϐ 5

Κίνδυνος ατυχημάτων… Τα πανώ του ΛΑΟΣ με σύνθημα “ΛΑΟΣ ρήξη και ανατροπή” (;!) πρέπει να αποσυρθούν άμεσα. Πέρα από λογοκλοπή και χυδαία προσπάθεια διαστρέβλωσης των συνθημάτων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πρέπει να αποσυρθούν και για λόγους ασφαλείας των διερχόμενων οδηγών. Βλέπετε είναι τόση η “ρήξη” και η “ανατροπή” του αντικομμουνιστικού και αντιδραστικού μορφώματος που κάθε δυο μέρες παρακαλάει να στηρίξει είτε το γαλάζιο είτε τον πράσινο πυλώνα της αστικής εξουσίας, είτε και τους δύο, που οι οδηγοί κινδυνεύουν να τρακάρουν από τα γέλια…

Ρε συ Φώτη… Μήπως το παρακάναμε λίγο με τα σχόλια για το Συνέδριο του ΚΚΕ;

Μα κάπου εδώ το είχα το επιχείρημα…

Ααααχ! Τρελαίνομαι για «αποκαλύψεις»…

Καθαρή Δευτέρα, βρώμικες δουλιές

Τη στιγμή που το ναυάγιο του Sea Diam ond σαπίζει στο βυθό της Σαντορίνης, αποτελώντας τοξική βόμβα μεγατόνων καταστρέψει το περιβάλλον του νησιού, που απειλεί να τοπικές αρχές και αστυνομία του νησι ού βλέπουν ως μόνους εχθρούς του περι αντιιμπεριαλιστές. βάλλοντος τους… Τέτοια δε, είναι η έγνοια τους (για το περι βάλλον πάντα) ώστε το απόγευμα της Καθα ράς Δευτέρας, συλλάβανε την Μαργαρί μέλος της επιτροπής πολιτών για την τα Ρουσσάκη, Ειρήνη, με την κατηγορία της… “ρύπ ανσης του περιβάλλοντος”! Το αντιπεριβ έγκλημα της φιλειρηνίστριας ήταν ότι μοίρ αλλοντικό δήθεν αζε προκηρύξεις και φέιγ βολάν που καλο ύσαν το λαό του νησιού να αντιδράσει και στην επίσκεψη αμερικάνικου ΝΑΤΟϊκού να αντισταθεί πολεμικού πλοίου στο νησί τους! Προφ ανώς στην εγκληματική δράση της συγκεκριμένη προστίθεται και η συμμετοχή της στην ς γυναίκας, επιτροπή αγώνα των κατοίκων της Σαντ ορίνης για την ανέλκυση του Sea Diam Είναι γνωστό άλλωστε εδώ και χρόνια, ond. ότι για τις ελληνικές κυβερνήσεις και τους τοπικούς άρχοντες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η συμμετοχ στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς είνα ή της Ελλάδας ι το “οξυγόνο” που αναπνέει η ελληνική πλουτοκρατία και γι’ αυτό πρέπει το σχετ να προστατεύεται και κάθε αντιιμπεριαλισ ικό “οικοσύστημα” τική δραστηριότητα να καταστέλλεται ακόμ α και με τις πιο αστείες δικαιολογίες.

Κάνει την ανεργία… αόρατη Μάθημα πρώτο: δεν αγωνιζόμαστε… Φαίνεται πως το δικαίωμα στην “εξέγερση”, πόσο μάλλον στον αγώνα δεν το ‘χουν όλοι. Δεν πάει να είσαι και 15χρονος… Αμα δεν φοράς κουκούλα και δεν έχεις και τις πλάτες του Τεγόπουλου, μαύρο φίδι που σε έφαγε… Για τους μαθητές του 1ου ΓΕΛ Λάρισας ο λόγος, που αφού διευθυντάδες και ορισμένοι καθηγητές προσπάθησαν να τους τιμωρήσουν για τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, κόβοντας τους την πενταήμερη, προχώρησαν σε κινητοποίηση διεκδικώντας το δικαίωμα στην εκδρομή. Ω του θαύματος “το κράτος λειτούργησε” και οι μαθητές δέχτηκαν την επίθεση αστυνομικών, ασφαλιτών και λοιπών μπουμπουκιών, παίρνοντας από πρώτο χέρι ένα “μάθημα δημοκρατίας”. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά τα τραγικά που εξοργίζουν για το πώς αντιμετωπίζονται οι δίκαιοι αγώνες των μαθητών με ανακοίνωση της η Ενωση Αστυνομικών Λάρισας επιχείρησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα στους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και την τοπική κοινότητα που στάθηκαν στο πλευρό των μαθητών, χρησιμοποιώντας το γελοίο και ανυπόστατο επιχείρημα ότι ανάμεσα στους μαθητές υπήρχαν και «δέκα κουκουλοφόροι» η πάταξη των οποίων επέβαλε την εισβολή της αστυνομίας! Δεν λέμε, ολοκληρωμένο το μάθημα: και για το ρόλο του αστικού κράτους και των μηχανισμών του και για τον ποιον εξυπηρετούν οι “εξεγέρσεις” της κουκούλας κι εκείνοι που χαϊδεύουν τα αυτιά των κουκουλοφόρων.

Κόντρα σε όσους μιλάνε για απολύσεις, αναγκαστικές άδειες και πάει λέγοντας, κόντρα σε όλες τις “Κασσάνδρες” που λένε ότι το κεφάλαιο, η ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου σχεδιάζουν τη “νύφη” να πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι υπάρχει μια εφημερίδα που μειώνει την ανεργία! Ναι, ναι… σωστά μαντέψατε! Η “Απογευματινή” έχει καταφέρει μέσα σε μονάχα 2 μήνες να προσλάβει 152.701 άτομα (σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, συγχωρέστε μας αν ξεχάσαμε και κανέναν) στο Δημόσιο αλλά και σε “ευκαιρίες απασχόλησης”. Αφήστε λοιπόν τις ουρές στον ΟΑΕΔ, τις αγγελίες και πάνω από όλα αφήστε τους αγώνες για σταθερή δουλιά με δικαιώματα, αγοράστε μια “Απογευματινή”, φυσικά ξαναψηφίστε ΝΔ και περιμένετε το διορισμό σας…

Συνέδριο ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

ι ε σ ά τ φ α ν ια γ ή μ μ α Στην πρώτη γρ ! ύ ο τ ν α π ς η σ ε θ ί π ε τ ν α ς η τ α μ η θ ν ύ το σ

ν κάτι αναγνωρίζει ο κόσμος στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ είναι το ότι παλεύουν για

τα λαϊκά προβλήματα μικρά ή μεγάλα, προσπαθούν να κινητοποιήσουν το λαό για την επίλυσή τους. Στην προσπάθεια αυτή δεν είναι λίγοι εκείνοι που καλοπροαίρετα μας λένε: «καλά κάνετε, χρειάζεται αγώνας, αλλά αυτά που λέτε μπορούν να γίνουν; Ποιος θα τα κάνει; Είναι ισχυροί, έχουν την εξουσία, πώς θα τα βάλουμε μαζί τους; Τι πρέπει να γίνει;»

Τα παραπάνω ερωτήματα τα συναντήσαμε στην προσπάθεια που κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα να συζητήσουμε την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ με όπλο τις Θέσεις της ΚΕ του Κόμματός μας για το 18ο Συνέδριο. Πολύ περισσότερο συναντάμε αυτά τα ερωτήματα σήμερα που η οικονομική κρίση αξιοποιείται απο την αστική τάξη και τα κόμματά της προκειμένου να “πείσουν” τη νεολαία να “συναινέσει”, δηλαδή να σκύψει ευλαβικά το κεφάλι και να μη διεκδικεί. Να δεχτεί ως φυσιολογική εξέλιξη και κοινωνική ανάγκη την απόλυση, την περικοπή μισθού, την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία. Ολα αυτά τη στιγμή που μια χούφτα επιχειρηματίες πλουτίζουν ακόμα περισσότερο, εξασφαλίζουν ακόμα περισσότερα κέρδη από τον ολοένα και αυξανόμενο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Πλούτος που υπό άλλες προϋποθέσεις φτάνει και παραφτάνει έτσι ώστε η χώρα να ακολουθήσει μια πορεία κοινωνικής ανάπτυξης χωρίς κρίσεις και καταστροφή των παραγωγικών της δυνάμεων, ιδιαίτερα των εργαζομένων. Τα ερωτήματα αυτά δεν δείχνουν μόνο την έντονη ανησυχία και τον προβληματισμό που έχουν οι νέοι άνθρωποι για το μέλλον τους. Φανερώνουν και την αδυναμία της άρχουσας τάξης και των μηχανισμών της να πείθουν, να κερδίζουν με την ίδια ευκολία όπως παλιά. Δείχνουν τη δυνατότητα να περάσει στην επίθεση σήμερα το εργατικό-λαϊκό κίνημα,

να προβάλει αιτήματα και διεκδικήσεις αξιοποιώντας την πείρα του, κόντρα στις αξιώσεις και στις επιταγές της ΕΕ των μονοπωλίων, των κομμάτων που τις στηρίζουν και των κυβερνήσεων που τις εφαρμόζουν.

Γνωρίζουν και ανησυχούν… Η μάχη θα ‘ναι σκληρή. Αυτό που φοβάται το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι είναι η μαζικότητα της αντίστασης απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνουν και κυρίως ο προσανατολισμός και το περιεχόμενο ενός αγώνα που δεν θα στρέφεται ενάντια σε μορφές διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος αλλά ενάντια στην ίδια την εξουσία των μονοπωλίων. Γνωρίζουν και ανησυχούν. Γνωρίζουν ότι σε αυτές τις συνθήκες δημιουργούνται προϋποθέσεις για μια νέα άνοδο της ταξικής πάλης και προσπαθούν να προλάβουν τα χειρότερα. Ετσι, όπως οι βασιλιάδες παλιότερα χρησιμοποιούσαν τους γελωτοποιούς της αυλής τους για να διασκεδάσουν τον κόσμο που υπέφερε, έτσι και σήμερα τα μονοπώλια αναθέτουν στα κόμματα που τα υπηρετούν να ξεγελάσουν το λαό και τη νεολαία, να καθυστερήσουν την οργάνωσή τους σε ένα μαζικό και ρωμαλέο κίνημα που δεν θα αποκρούσει μόνο την επίθεση, αλλά θα ‘ρθει σε ευθεία ρήξη και σύγκρουση με τα μονοπώλια, την πολιτική τους, την αστική εξουσία. Σ’ αυτήν την προ-

Αυτό που φοβάται το κεφάλαιο είναι ο προσανατολισμός και το περιεχόμενο ενός αγώνα που δεν θα στρέφεται ενάντια σε μορφές διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος αλλά ενάντια στην ίδια την εξουσία των μονοπωλίων

σπάθεια παραπλάνησης ο οπορτουνισμός, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΕΑ, έχουν αντικειμενικά την τιμητική τους. Ιδιαίτερα ανησυχούν για το ενδεχόμενο ένταξης σε έναν τέτοιο αγώνα της νέας βάρδιας των εργαζομένων, της νεολαίας συνολικά. Στοχεύουν να αξιοποιήσουν την χαμηλή πολιτική τους πείρα και να τους οδηγήσουν σε ανώδυνες για το σύστημα διεξόδους. Σε αυτά τα πλαίσια δεν αξιοποιούν μόνο τον οπορτουνισμό, που οδηγεί στο να χαθεί πολύτιμος χρόνος αναμένοντας να εξανθρωπιστεί ο καπιταλισμός, δημιουργώντας φρούδες ελπίδες για δήθεν εύκολες λύσεις. Αξιοποιούν και θα αξιοποιήσουν μηχανισμούς παρεμπόδισης της ριζοσπαστικοποίησης της συνείδησης, προβοκατόρικους μηχανισμούς και βέβαια τον ωμό αντικομμουνισμό, το ψέμα, τη συκοφαντία. Τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη και η προσπάθειά τους να φορέσουν κουκούλα στους χιλιάδες νέους και μεγαλύτερους που κατέβηκαν στο δρόμο, επιβεβαιώνουν την εκτίμηση αυτή.

Γινόμαστε πιο ικανοί… Σ’ αυτήν την κρίσιμη φάση οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι έτοιμες, παραταγμένες στο πεδίο της μάχης, στην πρώτη γραμμή, οπλισμένες με τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου, σημαίνοντας το σύνθημα της αντεπίθεσης σε όλα τα μέτωπα. Ιδιαίτερα για τις Οργανώσεις της ΚΝΕ η ετοιμότητα τους θα κριθεί το επόμενο διάστημα στα εξής σημεία : » Στην ικανότητά τους, ιδιαίτερα των στελεχών, να αφομοιώσουν τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου και να πρωτοστατήσουν στο να γίνουν κτήμα των ΟΒ. Αφομοίωση ώστε να προωθείται η πολιτική του Κόμματος, η πρόταση διεξόδου, οι επεξεργασμένες θέσεις να εξειδικεύονται ανά χώρο, να συνδέονται με ζητήματα της επικαιρότητας που απασχολούν τη νεολαία. Στόχος μέσα από την καθημερινή τριβή να υιοθετούνται στόχοι πάλης και αιτημάτα που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες των νέων, που ωθούν σε συμμετοχή στον αγώ-

7 Σ’ αυτήν την κρίσιμη φάση οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι έτοιμες, στην πρώτη γραμμή, οπλισμένες με τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου, σημαίνοντας το σύνθημα της αντεπίθεσης σε όλα τα μέτωπα να, που χαράσσουν κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής με την εξουσία των μονοπωλίων. Η συζήτηση για την κρίση, το χαρακτήρα της, πρέπει να προβάλλει τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ. » Στην ικανότητά τους να συνδέονται πλατιά με μάζες νεολαίας, ιδιαίτερα σε χώρους που ζει, εργάζεται και μορφώνεται η νεολαία που προέρχεται από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Βασική προϋπόθεση γι’ αυτό είναι το δυνάμωμα της ιδεολογικής αντιπαράθεσης με τα αστικά ιδεολογήματα, το χτίσιμο ισχυρών ιδεολογικών και πολιτικών δεσμών. Χρειάζεται εδώ να κάνουμε θαρραλέα βήματα στην υλοποίηση των αποφάσεων που πήραμε στην εκλογοαπολογιστική διαδικασία για την ιδεολογική δουλιά στις ΟΒ. Η προσπάθεια αυτή θα δώσει ξεχωριστή ώθηση, θα δείξει στην πράξη την υπεροχή που έχουμε απέναντι στις ξεπερασμένες θεωρίες της άρχουσας τάξης και των οπορτουνιστών, απομυθοποιώντας τα περί ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας, ότι δηλαδή το κέρδος για τον επιχειρηματία είναι εξίσου κέρδος και για τον εργαζόμενο, το νέο της λαϊκής οικογένειας. » Η πρωτοπορία δεν κρίνεται μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη. Η ικανότητα αυτή λοιπόν θα κρίνεται στο κατά πόσο οι νέοι κομμουνιστές οργανώνουν καθημερινά την εξόρμηση, μιλάνε με όλο τον κόσμο, έχουν επιμονή, δεν βιάζονται για γρήγορα αποτελέσματα, δείχνουν εμπιστοσύνη, γνωρίζουν τα προβλήματα κάθε χώρου και μπαίνουν μπροστά δίχως δισταγμό για να οργανώσουν τον αγώνα εμπνέοντας πίστη και ενθουσιασμό, ξεπερνώντας την τρομοκρατία του εργοδότη, του διευθυντή, του καθηγητή.

» Στην αξιοποίηση της αρθρογραφίας, των ντοκουμέντων και υλικών του Κόμματος, του “Ριζοσπάστη” και του “Οδηγητή”, τόσο για τον εξοπλισμό των δυνάμεών μας όσο και για τη διαφώτιση της νεολαίας με την προβολή των θέσεών μας, την αξιοποίηση συνθημάτων για εύστοχη προπαγάνδα. Χρειάζεται να κατανοηθεί ότι για να είμαστε αποτελεσματικοί η ενασχόληση με το διάβασμα είναι μονόδρομος. Δεν είναι θέμα χρόνου. Είναι απαράβατος όρος για να μπορεί η πρωτοπορία να εκτελεί τα καθήκοντά της απέναντι στη νεολαία. » Στην προβολή της αντίληψης μας για το σοσιαλισμό, των συμπερασμάτων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αφορά ιδιαίτερα την προβολή των επιτευγμάτων που είχε για τον άνθρωπο και ειδικά για τη νεολαία, η πρώτη προσπάθεια να οικοδομηθεί μια κοινωνία που στόχευε στην ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων, της νεολαίας. Ο ταξικός αντίπαλος δεν μπορεί να κρύψει ότι υπάρχει ιστορικό προηγούμενο όπου 50 χρόνια πριν ανάγκες όπως ο ελεύθερος χρόνος, ο αθλητισμός-πολιτισμός, η εκπαίδευση, η υγεία, η ψυχαγωγία, οι διακοπές, ικανοποιούνταν για όλους τους νέους δωρεάν, δίχως εξαίρεση. Το 2009, στη χώρα μας, αποτελούν πολυτέλεια για τους λίγους. » Στη συνεργασία και το συντονισμό με τις δυνάμεις του Κόμματος, με τις αντίστοιχες ΚΟΒ. Η στήριξη και η βοήθεια του Κόμματος είναι πολύτιμη, αφορά τη σοβαρή προσπάθεια να βάλουμε στη ζωή μας τις αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τη νεολαία. Η επιτυχία της παρέμβασής μας το επόμενο διάστημα εξαρτάται από τη σχέση αυτή.

» Στην υλοποίηση των στόχων οικοδόμησης που έχουν οι ΟΒ στο χώρο τους. Η ορμητική ανάπτυξη των γραμμών μας, ιδιαίτερα στους χώρους που ιεραρχούμε με βάση τα κοινωνικοταξικά κριτήρια, θα εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις και τη δυνατότητα σε νέους και νέες να έρθουν σε επαφή με τις αξίες και τα ιδανικά του αγώνα, με την πολιτική του ΚΚΕ. Θα αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη στην προσπάθεια που κάνει το Κόμμα να βελτιώσει την παρέμβασή του στην εργατική τάξη, να οικοδομήσει γερές οργανώσεις στους χώρους δουλιάς.

Κρινόμαστε στις μάχες που έρχονται… Θα κριθούμε πολύ σύντομα. Εχουμε μπροστά μας τη μάχη των συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ στις 17 Μάρτη, την απεργία στις 2 Απρίλη, τις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές. Ιδιαίτερα η μάχη των φοιτητικών εκλογών διεξάγεται ταυτόχρονα με την προσπάθεια δημιουργίας διακριτού πόλου σε ΑΕΙ-ΤΕΙ που θα συγκρούεται σε πανελλαδικό επίπεδο με την πολιτική της ΕΕ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, θα φέρνει σε επαφή και συνεργασία το φοιτητικό κίνημα με το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι πολιτική μάχη, αφού χρειάζεται η σπουδάζουσα νεολαία που στην πλειοψηφία της προέρχεται από λαϊκές οικογένειες να κρίνει με βάση την μέχρι τώρα πείρα της ίδιας αλλά και της οικογένειάς της και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Οι παρατάξεις των δυο κομμάτων εξουσίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πρέπει να υποστούν ήττα. Να μην επιτρέψουμε όσο περνάει απ’ το χέρι μας, να χρησιμοποιηθεί η ψήφος των νέων των λαϊκών οικογενειών, για μια νέα ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα τους. Ιδιαίτερο μέτωπο χρειάζεται απέναντι στις δυνάμεις του οπορτουνισμού που με “αριστερό” προσωπείο στηρίζουν την ταξική συνεργασία και συναίνεση, δέχονται τα εύσημα από την αστική τάξη αφού προβάλλουν

σαν λύση χρεωκοπημένες μεταρρυθμίσεις και κρατικές παρεμβάσεις στα πλαίσια του καπιταλισμού (τύπου Ομπάμα, τον οποίο φαίνεται ότι έχουν για πρότυπο). Φτιασιδώνουν την ΕΕ, προσπαθώντας να πείσουν ότι μπορεί ν’ αλλάξει και από ένωση του κεφαλαίου να γίνει ένωση υπέρ των λαών.

Υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης… Υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία σήμερα ώστε οι νέοι άνθρωποι να στείλουν σαφές μήνυμα καταδίκης όχι μόνο απέναντι στα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά παίρνοντας υπ’ όψιν τη ζωή τους να συγκρουστούν συνολικά με την πηγή των προβλημάτων: την εξουσία των μονοπωλίων. Σήμερα είμαστε πιο ώριμοι και ικανοί να βαθύνουμε τη συζήτηση. Δεν μας αρκεί να αναγνωριζόμαστε πλατιά απ’ τη νεολαία και το λαό ως πρωτοπόροι στη μάχη για τα λαϊκά προβλήματα. Το 18ο Συνέδριο έδειξε ότι φιλοδοξία μας είναι η δουλιά των ΟΒ να τεκμηριώνει με επάρκεια ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης για το λαό. Να πείθει για την ανάγκη σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, να εμπνέει για να στρατεύονται ολοένα και περισσότερα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας σ’ αυτήν την πάλη, φωτίζοντας ακόμα καλύτερα την αντίληψή μας για το σοσιαλισμό. Ολοι λοιπόν στη μάχη, χωρίς καθυστερήσεις, για να βάλουμε στη ζωή τις αποφάσεις που πήραμε! Θοδωρής Λιάππης Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Το 18ο Συνέδριο έδειξε ότι φιλοδοξία μας είναι η δουλιά των ΟΒ να τεκμηριώνει με επάρκεια ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης για το λαό

Συνέδριο ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ου

η του 18 Διεθνης διαστασ

Συνεδριου

ν ω λ ό ι ο ι ρ ά τ «Προλε » ! ε τ ί ε θ ω ν ε των χωρών

προλεταριακός διεθνισμός αποτελεί συστατικό στοιχείο της φυσιογνωμίας του ΚΚΕ και διατρέχει κάθε πτυχή της 90χρονης δράσης του. Στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος η διεθνής πτυχή ήταν αρκετά σημαντική και διακριτή, αποτέλεσμα και του κύρους που απολαμβάνει το Κόμμα στο διεθνές κομμουνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. 90 αντιπροσωπείες από κομμουνιστικά κι εργατικά κόμματα και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα από 72 χώρες του κόσμου βρέθηκαν εκείνες τις ημέρες στην Αθήνα για να παρακολουθήσουν τις εργασίες του Συνεδρίου. Παράλληλα, οι αντιπροσωπείες των κομμάτων και των κινημάτων συμμετείχαν στις 12 εκδηλώσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης που διοργανώθηκαν στα πλαίσια του 18ου Συνέδριου του ΚΚΕ στην Αθήνα, αλλά και “εκτός των τειχών” της πρωτεύουσας, στην Πάτρα, τη Λάρισα και τη Χαλκίδα. Τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος επεφύλαξαν θερμή συντροφική

υποδοχή στους εκπροσώπους των κομμουνιστικών, εργατικών κόμματων κι εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν από πρώτο χέρι πτυχές των λαϊκών αγώνων σε κάθε γωνιά της γης. Οι ομιλητές-αντιπρόσωποι των κομμάτων και των κινημάτων υπογράμμισαν τις στενές σχέσεις των κομμάτων τους με το ΚΚΕ και τη σημαντική θέση που κατέχει το ΚΚΕ στο διεθνές επαναστατικό κίνημα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις διεθνείς αντιπροσωπείες είχαν και οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό, πράγμα που τονίστηκε σε πολλές από τις τοποθετήσεις των αντιπροσώπων. Ακόμα, κοινό σημείο των τοποθετήσεων ήταν η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού και οι αγώνες των κομμουνιστών και του λαϊκού κινήματος σε κάθε χώρα, ώστε να μη σηκώσουν οι εργαζόμενοι το βάρος της κρίσης που δημιούργησε το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Αντιπροσωπείες από 90 κομμουνιστικά κι εργατικά κόμματα κι εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα παρακολούθησαν τις εργασίες του 18ου Συνέδριου

Κλειστό γήπεδο “Απόλλωνα”

“Πλημμύρισε” από αλληλεγγύη Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις εκδηλώσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης είχε η εκδήλωση που έγινε στο κλειστό γήπεδο του “Απόλλωνα” στις 18 Φλεβάρη και συμμετείχαν οι αντιπροσωπείες από τα κόμματα: Κόμμα Βούλγαρων Κομμουνιστών, ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό), ΚΚ Ισραήλ, ΚΚ Τουρκίας, Κόμμα του Λαού της Παλαιστίνης, ΑΚΕΛ και το ΚΚ Κούβας.

«Εκφράζουμε μαχητικά την αλληλεγγύη μας» Την εκδήλωση άνοιξε εκ μέρους του ΚΚΕ ο σ. Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ. Στην ομιλία του ο σ. Δ. Αρβανιτάκης τόνισε πως με αυτήν την εκδήλωση το ΚΚΕ εκφράζει μαχητικά την αλληλεγγύη του στους λαούς που καταπιέζονται και καταδιώκονται από την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Ακόμα, τόνισε την ανάγκη συντονισμού και τη χάραξη κοινής στρατηγικής των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων διεθνώς ενάντια στον

ιμπεριαλισμό, για το σοσιαλισμό.

«Πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ και ΕΕ» Θερμή ήταν η υποδοχή που επιφύλαξαν οι παρευρισκόμενοι στο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας, σ. Κεμάλ Οκουγιάν. Ο Τούρκος ομιλητής σημείωσε ότι το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ «αναλαμβάνει κρίσιμα καθήκοντα και πιστεύουμε ακράδαντα ότι το ΚΚΕ θα μπορέσει επιτυχώς να ανταποκριθεί σε αυτά». Επίσης, ο σ. Κεμάλ Οκουγιάν σημείωσε πως «για να μπορέσουν οι εργαζόμενες μάζες να πάρουν θέση ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, είναι αναγκαίο να ξεπεράσουμε φαινόμενα εκφυλισμού και οπορτουνισμού και να ξεμπροστιάσουμε την αποκαλούμενη αριστερά, η οποία δεν αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και της ΕΕ».

Καισαριανή Πειραιάς

Καθήκον η αντίσταση μπροστά στην κρίση Θερμή υποδοχή επιφύλαξε στις διεθνείς αντιπροσωπείες η γεμάτη κόσμο αίθουσα εκδηλώσεων της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ. Στην εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης συμμετείχαν τα κόμματα: Πορτογαλικό ΚΚ, ΚΚ Ρώσικης Ομοσπονδίας, Νοτιοαφρικάνικο ΚΚ, ΚΚ Ινδίας, ΚΚ Βραζιλίας, κόμμα Τουντέχ (Ιράν) και ΚΚ Βουλγαρίας. Την εκδήλωση άνοιξε εκ μέρους του ΚΚΕ η σ. Ελπίδα Παντελάκη, μέλος της ΚΕ και γραμματέας της ΚΟΠ, σημειώνοντας τα αυξημένα καθήκοντα του διεθνούς κομμουνιστικού κι αντιιμπεριαλιστικού κινήματος μπροστά στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση αναφέρθηκε και ο σ. Αντζελο Αλβες, μέλος του ΠΓ του Πορτογαλικού ΚΚ, υπογραμμίζοντας πως η παρούσα συγκυρία κάνει «ακόμα πιο αναγκαίο για τα κομμουνιστικά και επαναστατικά κόμματα να γίνουν πιο δυνατά και να εντείνουν τη

«Σημαντικές στιγμές για την Κύπρο» Ο σ. Αντρος Κυπριανός, ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ αναφέρθηκε στους πολύχρονους αδερφικούς δεσμούς που ενώνουν το ΑΚΕΛ με το ΚΚΕ και την ευχαρίστησή του που το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό ως ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ γίνεται με αφορμή το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Ακόμα, ο σ. Αντρος Κυπριανού δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην πορεία του κυπριακού ζητήματος και στην εκλογή του σ. Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία, όπως τόνισε, αποτελεί μεγάλη επιτυχία του ΑΚΕΛ και του κυπριακού λαού.

Μήνυμα αντίστασης από τη φωτιά του πολέμου Από τη φλεγόμενη Μέση Ανατολή μίλησαν στην εκδήλωση εκπρόσωποι του ΚΚ Ισραήλ και του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης. Ο σ. Μοχάμαντ Ναφάα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Ισραήλ τόνισε πως οι κυβερνώντες στο Ισραήλ συνεργάζονται επικίνδυνα με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και κάλεσε σε ένταση της αλληλεγγύης στους λαούς της Μ. Ανατολής υπογραμμίζοντας ότι: «ο αγώνας ενάντια στην επιθετικότητα του Ισραήλ είναι αγωνιστικό και ανθρώπινο καθήκον». Από τη μεριά του, εκ μέρους του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης ο σ. Χάνα Αμίρε, μέλος του ΠΓ, τόνισε ότι ο παλαιστινιακός λαός εκτιμά ιδιαίτερα την αλληλεγγύη του ΚΚΕ και όλου του ελληνικού λαού για τον αγώνα τους ενάντια στην κατοχή. Ακόμα, ανέφερε ότι ιδιαίτερα σημαντικό ήταν το γεγονός ότι

διεθνιστική τους συνεργασία». Νότα αισιοδοξίας έφερε από τη Λατινική Αμερική, ο εκπρόσωπος του ΚΚ Βραζιλίας, ο οποίος ανέφερε ότι «τα σημάδια της αντίστασης συνεχίζουν να εντείνονται παίρνοντας προοδευτική μορφή και αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό». Εκ μέρους του Νοτιοαφρικάνικου ΚΚ, ο Κρίστοφερ Τσεπ Ματλάκο, μέλος του ΠΓ, τόνισε ότι το ΚΚΕ με τις θέσεις του και τις επεξεργασίες που έχουν γίνει από αδελφά κόμματα «συμβάλλουν σημαντικά στην κοινή έκφραση των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων και των δυνάμεων της εργατικής τάξης διεθνώς για την επεξεργασία των καθηκόντων τους για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και για το μέλλον του προλεταριάτου και την κοινωνική του απελευθέρωση».

η πρώτη επίσκεψη αλληλεγγύης τις μέρες της βάρβαρης ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα ήταν αυτή της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ με επικεφαλής τη σ. Αλέκα Παπαρήγα.

«Επίκαιρες οι ιδέες μας» Η τελευταία τοποθέτηση ήταν αυτή του επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΚΚ Κούβας, σ. Φερνάντο Ραμίρες, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ. «Σήμερα δικαιωνόμαστε», είπε ο Φ. Ραμίρες, «για την επικαιρότητα των ιδεών μας για την ανάγκη αλλαγής του κόσμου» και συνέχισε λέγοντας: «ο κόσμος σήμερα είναι πιο άδικος και άνισος από ποτέ. Ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν είναι λύση στα προβλήματα της ανθρωπότητας, είναι η αιτία που τα προκαλεί». Ο Κουβανός ομιλητής δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει το ΚΚΕ και τον ελληνικό λαό για τη σταθερή αλληλεγγύη στη Σοσιαλιστική Κούβα και το λαό της -ο οποίος φέτος γιορτάζει τα 50 χρόνια από την επανάστασή του- και ιδιαίτερα για τη στήριξη στη διεθνή καμπάνια για την απελευθέρωση των 5 Κουβανών πατριωτών.

Με υψωμένες τις γροθιές Η εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης συνεχίστηκε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα, στο οποίο η Σύλβια Καπερνάρου ερμήνευσε επαναστατικά τραγούδια. Στο κλείσιμο της εκδήλωσης οι παρευρισκόμενοι και οι διεθνείς αντιπροσωπείες τραγούδησαν με μια φωνή τη Διεθνή και όλο το στάδιο έγινε μια δυνατή, υψωμένη γροθιά…

Πολύτιμη ανταλλαγή πείρας Δυναμικό διεθνιστικό “παρών” έδωσαν οι εργαζόμενοι και η νεολαία της Καισαριανής στο δημαρχείο της πόλης. Εκεί διοργανώθηκε εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης στην οποία συμμετείχαν τα κόμματα: Κόμμα Εργατών Κορέας, Ιορδανικό ΚΚ, Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας, ΚΚ Λαών της Ισπανίας, Εργατικό Κόμμα Ιρλανδίας, Ρουμάνικο ΚΚ και Κόμμα Λαού της Παλαιστίνης. Οσοι βρέθηκαν στο δημαρχείο της Καισαριανής ταξιδέψαν στους αγώνες των λαών από χώρες τόσο μακρινές όσο η ΛΔ Κορέας, όπου ο λαός αντιμετωπίζει τις καθημερινές απειλές και προκλήσεις του αμερικάνικού ιμπεριαλισμού. Ταξίδεψαν στις εμπειρίες των λαών που βιώνουν τα “καλά” της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην Αν. Ευρώπη, στον αγώνα των λαών που ζουν στην ιμπεριαλιστική ΕΕ και αυτών που ζουν στη “φλεγόμενη” περιοχή της Μ. Ανατολής. «Οι κομμουνιστές όλων των χωρών εκτιμούν τη δουλιά του ΚΚΕ στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, της ξεκάθαρης τοποθέτησής του στην κομμουνιστική κατεύθυνση», τόνισε ο σ. Β. Τιούλκιν Α’ Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΕΚ Ρωσίας, αναφερόμενος στη συμβολή του ΚΚΕ στην υπόθεση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στις δοκιμασίες που περνά ο λαός της χώρας του ύστερα από την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ των Λαών της Ισπανίας, σ. Καρμέλο Σουάρες χαιρέτησε το 18ο Συνέδριο, το οποίο τόνισε ότι «δείχνει την ιστορική υπεροχή των επαναστατικών ιδε-

ών» και αναφέρθηκε στον αγώνα των λαών στις χώρες της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, «στο στόμα του λύκου», όπως είπε χαρακτηριστικά. Από τη μεριά του, ο σ. Τζον Λόουρι, ΓΓ της ΚΕ του Εργατικού Κόμματος Ιρλανδίας, σημείωσε ότι οι θέσεις του Συνεδρίου και για τα δύο θέματα «είναι επίκαιρες και αναγκαίες, αν θέλουμε την επίτευξη του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της καπιταλιστικής κοινωνίας». Ιδιαίτερο τόνο έδωσαν και οι παρεμβάσεις των εκπροσώπων κόμματων της περιοχής της Μ. Ανατολής. Στις τοποθετήσεις τους τονίστηκε η εκτίμηση των λαών των αραβικών χωρών στη «σταθερότητα του ΚΚΕ στη στήριξη του αγώνα τους για χειραφέτηση και δημοκρατία», όπως είπε χαρακτηριστικά ο σ. Μουνίρ Χαμάρνεχ, ΓΓ της ΚΕ του Ιορδανικού ΚΚ. Ο σ. Ακέλ Τακάζ, εκ μέρους του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης αναφέρθηκε για άλλη μια φορά στη συγκινητική αλληλεγγύη των Ελλήνων κομμουνιστών και του ελληνικού λαού στους Παλαιστίνιους και τη σημασία της επίσκεψης της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στη φλεγόμενη Παλαιστίνη τις μέρες της πρόσφατης ισραηλινής επιδρομής.

Εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης στη Λάρισα 19 Φλεβάρη Μέσα σε κλίμα έντονου ενθουσιασμού πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα την Πέμπτη ιστικών ου Κομμουν εκδήλωση προς τιμήν του 18 Συνεδρίου του ΚΚΕ, παρουσία αντιπροσωπειών Κομμάτων από διάφορες χώρες. από κομΗ αίθουσα του “Χατζηγιάννειου” Πνευματικού Κέντρου ήταν ασφυκτικά γεμάτη παρατετα με καν, υποδέχτη οποίοι οι ΚΝΕ, μουνιστές, φίλους και οπαδούς του Κόμματος και της ξένων των ωπείες αντιπροσ τις τα συνθήμα ά ριαλιστικ μένα χειροκροτήματα και συνεχή αντιιμπε Βενεζουέλας, ΚΚ Κ.Κ. Η εκδήλωση περιλάμβανε ομιλίες από εκπροσώπους από τα: ΚΚ του Παναμά και Λαού του Κόμμα νίας, Μακεδο ΚΚ , Καναδά ΚΚ Βραζιλίας, Γαλλικό ΚΚ, με τραγούδια Μπάαθ Αραβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Συρίας. Η εκδήλωση επενδύθηκε μουσικά . επαναστατικά - διεθνιστικά από το συγκρότημα του μουσικοσυνθέτη Δ. Φωτιάδη της παγκόσμιας Μέσα από τις ομιλίες των εκπροσώπων των κομμάτων τονίστηκε ο χαρακτήρας και η ανάγκη σμό καπιταλι τον από οικονομικής κρίσης ως περιοδικό φαινόμενο αναπόσπαστο πόλου. ιστικού κομμουν του ρότηση ανασυγκ για συντονισμό δράσης σε παγκόσμιο επίπεδο και οπορκάθε με ση σύγκρου στική αποφασι στην α Επίσης δόθηκε από όλους ιδιαίτερη βαρύτητ ώστε έτσι κίνημα, εργατικό ιο παγκόσμ στο στιγμή τη αυτή τουνιστικό ιδεολόγημα που υπάρχει πιο ακόμα νίκες νέες σε ι οδηγήσε το θα που τολισμό προσανα ταξικό αυτό να αποκτήσει ισχυρό λαμπρές στον 21ο αιώνα. Κωνσταντίνος Αναγνώστου

10 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΜΕΙΑΚΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ

ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟ ΙΣ ΣΕ ΙΗ Ο Π ΤΟ Η Ν ΚΙ Σ ΤΙ Ε ΑΦΟΡΜΗ

“Στην εντατική” δικαιώματα εργαζομένων και παροχές υγείας

κατάθεση του νομοσχεδίου για το ιατρικό μισθολόγιο που βρίσκεται ήδη στη βουλή και οι κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν από τους νοσοκομειακούς γιατρούς έφεραν στο προσκήνιο το ζήτημα της υγείας. Πρόκειται για ένα θέμα με πολλές πλευρές αφού αφορά τόσο τους εργαζομένους στο χώρο της υγείας όσο και το επίπεδο των παροχών υγείας προς το λαό ενώ σημαντική παράμετρο αποτελεί η επιχειρηματική δράση στον τομέα της υγείας.

Ξεχαρβαλώνουν το ωράριο των γιατρών Το νομοσχέδιο για το ιατρικό μισθολόγιο αφορά πολύ περισσότερα από όσα δηλώνει το όνομα του. Με αυτό επιχειρείται να εφαρμοστεί η αντιδραστική διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Οπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο υπουργός υγείας Δ. Αβραμόπουλος, με το νέο νόμο το ωράριο των ιατρών προσαρμόζεται στο κοινοτικό σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 76/2005 που ενσωματώνει τη σχετική ευρωενωσιακή νομοθεσία. Οι οδηγίες που διευθετούν το χρόνο εργασίας, θα έχουν ξεχωριστή επίδραση στη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων, προσδιορίζοντας κατά μέσο όρο 48 ώρες εβδομαδιαίας δουλιάς για τους ειδικευμένους γιατρούς και 58 ώρες για τους ειδικευόμενους. Επίσης, προβλέπει υποχρεωτική ανάπαυση 11 ωρών μέσα στο 24ωρο. Δηλαδή, 78 ώρες δουλιά τη βδομάδα (13 Χ 6 μέρες=78 ώρες). Διάταξη που αναιρεί την ίδια την οδηγία για 48 και 58 ώρες. Με άλλα λόγια, η οδηγία δίνει το δικαίωμα στο νοσοκομείο να κατανέμει (διευθετεί), σύμφωνα τάχα με τις λειτουργικές του ανάγκες, τις ώρες εργασίας των γιατρών μέσα στο 24ωρο μέχρι και 13 ώρες δουλιάς (13 ώρες δουλιάς + 11 ώρες ανάπαυσης = 24 ώρες) αλλά ο μέσος όρος εργασίας (υπολογιζόμενος στους 4 μήνες για τους ειδικευμένους και στον ένα χρόνο για τους ειδικευόμενους) να φτάσει ως σύνολο του εβδομαδιαίου χρόνου στις 48 και 58 ώρες αντίστοιχα.

Διαιωνίζονται οι ελλείψεις προσωπικού Παραπέρα το νομοσχέδιο κάνει λόγο για πρόσληψη 2.000 γιατρών και 5.500 νοσηλευτών τη στιγμή που η ίδια η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ) στο συνέδριό της είχε προσδιορίσει τις κενές οργανικές θέσεις στις 7.500 και αυτό με βάση παλιούς οργανισμούς που δεν ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες, ενώ τα κενά σε νοσηλευτικό προσωπικό είναι ακόμα μεγαλύτερα αγγίζοντας τις 25.000! Με το νομοσχέδιο που

κατέθεσε ο υπουργός υγείας παραβίασε ακόμα και αυτά που έχει συμφωνήσει παλιότερα με την πλειοψηφία της ΟΕΝΓΕ ενώ ο ίδιος έχει ομολογήσει ότι για να αποφορτιστούν τα νοσοκομεία απαιτούνται τουλάχιστον 18.000 νοσηλευτές. Ετσι και με το νέο νομοσχέδιο θα διατηρηθεί το άθλιο καθεστώς των υπερβολικών εφημεριών (3 την εβδομάδα) θέτοντας σε κίνδυνο ασθενείς και εργαζόμενους.

θήκης φτάνει τα 1.567 ευρώ, κάτω και από τα 1600 ευρώ που διεκδικεί η ΟΕΝΓΕ*. Εν ολίγοις το νέο νομοσχέδιο αποτελεί συνέχεια της πολιτικής υποβάθμισης της δημόσιας υγείας μέσω και του χτυπήματος των δικαιωμάτων των εργαζομένων που χρόνια ακολουθείται από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Νέο μισθολόγιο: άνθρακες ο θησαυρός

Απέναντι στην οδηγία αναπτύχθηκαν απεργιακές κινητοποιήσεις από τους γιατρούς με αιτήματα όμως που δεν θίγουν τον πυρήνα της ασκούμενης πολιτικής υπό το βάρος της κυριαρχίας των συμβιβασμένων δυνάμεων στην ΟΕΝΓΕ. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων η ΟΕΝΓΕ περιόρισε τα αιτήματα στην εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης εργασίας που είχε υπογράψει με το υπουργείο υγείας

Τέλος το καθαυτό μισθολογικό κομμάτι του νομοσχεδίου προβλέπει αυξήσεις τις τάξης του 21,2%... εκ πρώτης όψεως. Κι αυτό γιατί αν υπολογίσει κανείς την αύξηση του μισθού σε ετήσια βάση την περίοδο 2001-2009 προκύπτει ότι αυτή είναι μόλις 4,8%. Ετσι, ο μισθός του ειδικευόμενου μαζί με το νοσοκομειακό επίδομα και το επίδομα βιβλιο-

Βαριές οι ευθύνες της πλειοψηφίας της ΟΕΝΓΕ

οι κενές οργανικές θέσεις προσδιορίζονται σήμερα στις 7,500 ενώ τα κενά σε νοσηλευτικό προσωπικό φτάνουν τις 25,000 (μην επιτυγχάνοντας ούτε αυτά) κάνοντας γαργάρα το θέμα της διευθέτησης. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΟΕΝΓΕ με τις ψήφους των συνδικαλιστικών παρατάξεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αποδέχτηκαν τα βασικά σημεία του νομοσχεδίου. Υπονομευτικό ρόλο έπαιξαν και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) που κατά τις διαπραγματεύσεις για τη συλλογική σύμβαση εργασίας είχαν αποδεχτεί κατ’ ουσίαν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. *

Βλ. “Ριζοσπάστη” 22/2/2009 όπου και σχετικοί πίνακες.

ΚΚΕ Υγεία στην υπηρεσία του λαού Στον αντίποδα αυτής της λογικής κινείται το ΚΚΕ και η παράταξη που στηρίζει στο χώρο των νοσοκομειακών γιατρών, η ΔΗΠΑΚ. Εξαρχής απέρριψαν τη διευθέτηση και κάθε νόμο που την εφαρμόζει καλώντας τους γιατρούς να οργανώσουν τον αγώνα τους και να διεκδικήσουν:

» » »

Μαζικές προσλήψεις σε όλες τις μονάδες υγείας-πρόνοιας μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων για την πλήρη κάλυψη των αναγκών. Γιατροί πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης με κατώτερο βασικό μισθό 1.700 ευρώ. Οχι στη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, 6ωρο-5ήμερο-30ωρο με μία εφημερία την εβδομάδα για τους γιατρούς. Αποκλειστικά δημόσιο, ενιαίο, δωρεάν, καθολικό σύστημα υγείας- πρόνοιας, αναπτυγμένο σε όλες τις βαθμίδες. Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο της υγείας και της πρόνοιας. Οι αυτοαπασχολούμενοι γιατροί και επιστήμονες υγείας μπορούν να απορροφηθούν από το δημόσιο λαϊκό σύστημα υγείας. Μόνο ένα τέτοιο σύστημα υγείας θα καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών μεριμνώντας για τους όρους εργασίας των εργαζομένων σε αυτό.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

νέοι εργαζόμενοι ϐ 11

Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο της υγείας και της πρόνοιας. Οι αυτοαπασχολούμενοι γιατροί και επιστήμονες υγείας μπορούν να απορροφηθούν από το δημόσιο λαϊκό σύστημα υγείας

Για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι νέοι γιατροί αλλά και γενικότερα για την κατάσταση στο χώρο της υγείας μιλήσαμε με την Αγαθή Σιναπίδου, νέα γιατρό η οποία μας μετέφερε από πρώτο χέρι την αγωνία του νέου γιατρού:

ΣυνΕντευξη “O”: Τι αντιμετωπίζει ο γιατρός μόλις βγαίνει από τη σχολή; Αγαθή Σιναπίδου: Ουσιαστικά όταν βγαίνεις από τη σχολή είσαι γιατρός, έχεις άδεια ασκήσεως επαγγέλματος αλλά δεν έχεις καμία εξειδικεύμενη γνώση. Δηλαδή, στην πράξη δεν μπορείς να δουλέψεις. Το μόνο που σου κατοχυρώνουν οι γνώσεις που έχεις είναι οι πρώτες βοήθειες, τα επείγοντα περιστατικά κ.λπ. Δεν μπορείς να αναλάβεις έναν ασθενή. Εχει τόσο αναπτυχθεί πια η γνώση στην ιατρική που δεν νοείται κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά χωρίς να είναι ειδικευμένος. Τώρα το ζήτημα είναι ότι δηλώνεις ειδικότητα η οποία έχει φτάσει να έχει αναμονή κατά μέσο όρο 4 με 5 χρόνια παντού, είτε στην Αθήνα είτε στην επαρχία. Και σου μένουν αυτά τα 4 ή 5 χρόνια στο ενδιάμεσο, πράγμα δραματικό γιατί κόβουν ουσιαστικά τις σπουδές στη μέση αφού δεν μπορείς να ασχοληθείς και στον ιδιωτικό τομέα με κάποιες αξιώσεις. Το αγροτικό σου καλύπτει ένα χρόνο. Πλέον όμως ακόμα και για να κάνεις αγροτικό περιμένεις κατά μέσο όρο ένα χρόνο μέχρι να μπορέσεις να βρεις θέση.

“Ο”: Αυτά τα 4-5 χρόνια πώς τα βγάζει πέρα ο γιατρός;

με χάλια μισθούς, δελτία παροχής κ.λπ. Ουσιαστικά όλο αυτό το θέμα με τους γιατρούς που είναι στην αναμονή εξυπηρετεί την ιδιωτική υγεία γιατί όλοι αυτοί που περιμένουν, που είναι στην ουρά πάνε και δουλεύουν με τρεις κι εξήντα στον κάθε ιδιώτη.

“O”: Ποια είναι η κατάσταση όσον αφορά τις ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία; Α.Σ.: Εγώ δεν έχω δουλέψει στο δημόσιο. Εχω δουλέψει μόνο ως αγροτικός γιατρός στην Κεφαλλονιά. Ο ρόλος του αγροτικού γιατρού είναι να παράσχει τις πρώτες βοήθειες, να κάνει γενική ιατρική κ.λπ. και πάντα υπό την επίβλεψη κάποιου ειδικευμένου. Στην αρχή προβλέπονται κάποιοι μήνες εκπαίδευσης. Οταν όμως είχα πάει στην Κεφαλλονιά για να κάνω αγροτικό ήταν τέτοια η κατάσταση του νοσοκομείου που και με είχαν βάλει να εφημερεύω μόνη μου σε ολόκληρο το νοσοκομείο στην παθολογική σε όλο το νομό με ένα μήνα κλινική πείρα. Σήμερα κατά μέσο όρο ο ειδικευόμενος κάνει 7 με 8 εφημερίες το μήνα, πράγμα απάνθρωπο. Αυτό γιατί υπάρχουν και γιατροί

Α.Σ.: Η πλειοψηφία αυτών που δεν έχουν ακόμη ειδικότητα, είναι είτε άνεργοι είτε κάνουν δουλιές του ποδαριού. Οι δουλιές που κάνουν στην αναμονή οι γιατροί είναι σε γήπεδα ποδοσφαίρου 5Χ5, οι οποίοι είναι ανασφάλιστοι και πληρώνονται με 5 ευρώ την ώρα, εφημερίες σε ιδιωτικά νοσοκομεία οι οποίες πληρώνονται οι 18ωρες που κάνεις την καθημερινή γύρω στα 47,5 με 50 ευρώ και οι 24ωρες το πολύ 100 ευρώ. Πολλοί απασχολούνται σε κέντρα αισθητικής σε... αποτριχώσεις

Στιγμιότυπο από πρόσφατη κινητοποίηση εργαζόμενων στο χώρο της υγείας

που κάνουν 10 και 11 εφημερίες αναλόγως το μήνα. Αυτό από την πλευρά των γιατρών. Από την πλευρά των νοσηλευτών υπάρχουν παραδείγματα σε απεργίες όπου δεν μπορούν να απεργήσουν γιατί το προσωπικό είναι ίσα-ίσα το προσωπικό ασφαλείας! Αυτό που λέει η προπαγάνδα της αστικής τάξης και μέσα στο πανεπιστήμιο είναι ότι υπάρχει πληθώρα γιατρών, ότι φταίει η στραβή νοοτροπία του Ελληνα που πάνε όλοι και σπουδάζουνε γιατροί. Κι όμως αυτή τη στιγμή υπάρχουν τεράστια κενά. Κι όχι μόνο αυτό. Δεν υπάρχουν γιατροί εργασίας σε καμία επιχείρηση, δεν υπάρχουν γιατροί σε σχολεία ή σε χώρους συνάθροισης. Δεν υπάρχουν οικογενειακοί γιατροί. Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στην Ελλάδα δεν υπάρχει καθόλου. Αν κάποιος θέλει να κάνει κάποιες προληπτικές εξετάσεις ή να παρακολουθήσει την υγεία του τακτικά και όχι να νοσηλευτεί δεν υπάρχει κάποιο μέρος που να μπορεί να απευθυνθεί. Το μόνο που υπάρχει είναι το ΙΚΑ που διαθέτει ιατρεία που δέχονται εξωτερικούς ασθενείς για προληπτικούς λόγους και τα αγροτικά ιατρεία στην επαρχία. Με αυτόν τον τρόπο επιβαρύνονται και τα νοσοκομεία.

“O”: Αυτές οι ελλείψεις τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν στην περίθαλψη του ασθενούς; Α.Σ.: Ενας γιατρός που είναι εξαντλημένος επειδή π.χ. έχει κάνει σερί μια-δυο εφημερίες ή επειδή από το φόρτο εργασίας που έχει στο δημόσιο νοσοκομείο είναι πτώμα στην εφημερία του δεν θα έχει την ψυχραιμία, το μυαλό να αντιμετωπίσει ένα επείγον περιστατικό που θα του έρθει. Του μειώνεται στο ελάχιστο ο ελεύθερος χρόνος τον οποίο θα μπορούσε να διαθέσει στο διάβασμα, στο να βελτιώσει τις γνώσεις του. Συν ότι τα 4 χρόνια που περιμένεις για να μπεις στην ειδικότητα ουσιαστικά σε καταστρέφουν επιστημονικά. Αν δεν βρεις να κάνεις κάτι σχετικό με το αντικείμενό σου ή κάποια σχετική δουλιά, μετά από 4 χρόνια έχεις αδρανοποιηθεί ως προς αυτά που μάθαινες. Δημήτρης Τζόκας

12 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Ιδεολογήματα- παγίδες με στόχο την υποταγή του λαού

ίναι κοινό μυστικό ότι διανύουμε μέρες οικονομικής κρίσης. Σαν να μην έφταναν τα αντιλαϊκά σχέδια και μέτρα που προωθούνται εξαιτίας της, κινδυνεύουμε να πάθουμε και... παράκρουση με τις φιλοσοφημένες ερμηνείες και συνταγές που ακούμε καθημερινά. Καπιταλιστές, κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονοδρόμου, οπορτουνιστές και ξεπουλημένοι συνδικαλιστές πρωτοστατούν με κοινό σκοπό: να εξυπηρετήσουν το χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα.

Φταίνε (ακόμα) οι κακοί τραπεζίτες «Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση σε συνδυασμό με χρόνιες αδυναμίες της ελληνικής Οικονομίας και τις παθογένειες της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής έχουν προκαλέσει περιβάλλον εργασιακής ανασφάλειας και ανησυχίας στους εργαζόμενους με αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλες τις παραγωγικές τάξεις». (Επιστολή της ΓΣΕΕ προς το ΣΕΒ, 11/2/09) «Την κρίση την έφεραν τα τοξικά ομόλογα, οι τοξικές πολιτικές, οι οποίες οδήγησαν σε κατάρρευση το χρηματοπιστωτικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών». (Αλέκος Αλαβάνος) Αμετανόητοι προσπαθούν να χρεώσουν την κρίση στην απληστία των τραπεζιτών και των “Golden Boys” αθωώνοντας τον καπιταλισμό. Τι κι αν η πραγματικότητα έχει ήδη διαψεύσει αυτήν την ερμηνεία με την κρίση να επεκτείνεται γρήγορα στην αυτοκινητοβιομηχανία, τις κατασκευές και άλλους μεγάλους κλάδους της μεταποίησης. Τι κι αν η κρίση γεννιέται στην παραγωγή; Τι κι αν η κερδοσκοπία είναι αλληλένδετη με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής που κινείται με βάση το ατομικό κέρδος; Αν η πραγματικότητα δε βολεύει... τόσο το χειρότερο γι’ αυτή.

Ζητείται “μοντέλο” (διαχείρισης) για γεροντοπαλίκαρο (καπιταλισμός) «Αμετανόητα συνεχίζουν να προσεγγίζουν την έξοδο απ’ την κρίση με τη χρεοκοπημένη συνταγή του άκρατου φιλελευθερισμού που δημιούργησε την κρίση». (δελτίο τύπου ΓΣΕΕ, 11/2/09) «Είναι μια κρίση, η οποία (...) δείχνει ένα πράγμα: την κατάρρευση του μεταπολεμικού και ειδικά μετά τη δεκαετία του ’70 μοντέλου, στο οποίο στηρίχθηκε αυτή η καπιταλιστική επέκταση και η περίοδος των παχιών

αγελάδων». (Αλ. Αλαβάνος) Γνωστή πλέον η συνταγή. Αντί να χρεώσουμε την κρίση στον καπιταλισμό, στους ίδιους τους νόμους της λειτουργίας του, τη χρεώνουμε σε μια μορφή διαχείρισής του, τη νεοφιλελεύθερη. Τι δε λένε; Οτι ο καπιταλισμός κινείται με βάση το ατομικό κέρδος. Οτι το κεφάλαιο πάντα επιδιώκει να ελαχιστοποιεί το εργατικό “κόστος” μειώνοντας αναπόφευκτα την καταναλωτική δύναμη του εργαζόμενου, ότι επενδύει άναρχα εκεί που αναμένεται να υπάρξει η μέγιστη κερδοφορία. Αυτοί είναι νόμοι του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που δεν αναιρούνται με την αλλαγή του μείγματος διαχείρισης. Ιστορικά εξάλλου είναι γνωστό ότι κανένα μοντέλο διαχείρισης δεν απάλλαξε τον καπιταλισμό από τις κρίσεις του μηδέ του κεϋνσιανού εξαιρουμένου...

Λίγο ιδιώτες, λίγο κράτος και... η κρίση «Δεν επιλέγουμε τις δράσεις μας ούτε με ακραίες κρατικίστικες αντιλήψεις ούτε με νεοφιλελεύθερες εμμονές». (Κ. Καραμανλής «Απαιτείται ένα κράτος, που εποπτεύει και ρυθμίζει τις αγορές, ένα κράτος δικαίου, ένα ισχυρό κράτος, επιτελικό και αποκεντρωμένο, ένα κράτος που κάνει επιλογές, όχι σπατάλες». (Γ. Παπανδρέου) «Οφείλουμε να επεξεργαστούμε μια νέα αντίληψη για τις σχέσεις ανάμεσα στο κοινωνικό, το κρατικό και το ιδιωτικό, στο δημόσιο και την αγορά, μια αντίληψη που δε θα εκλαμβάνει την κρατικοποίηση ως πανάκεια (...) θα διευρύνει διαρκώς μια αποεμπορευματοποιημένη και συνάμα αποκρατικοποιημένη δημόσια σφαίρα αγαθών και αξιών». (Πρόγραμμα ΣΥΝ) Τώρα που το κεφάλαιο είδε τα ζόρια αυτά που μέχρι πρότινος παρουσιαζόταν ως ιερά και όσια: η “απελευθέρωση των αγορών”,

Η καπιταλιστική συνταγή για τη “θεραπεία” της κρίσης είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων για να μπούμε σε μια ακόμα βαθύτερη!

το “λιγότερο κράτος” είναι ξανά συζητήσιμα. Δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις φαίνονται να συμπλέουν. Στα πλαίσια του καπιταλισμού, στην κρατικομονοπωλιακή του βαθμίδα ανάπτυξης που βρίσκεται σήμερα, το κράτος αποτελεί εκφραστή των συλλογικών συμφερόντων του κεφαλαίου. Στην πραγματικότητα το αστικό κράτος δεν σταματά ποτέ να αναμειγνύεται στην οικονομία. Ο στόχος είναι σαφής: να περιοριστούν οι επιπτώσεις της κρίσης στα μονοπώλια και την κερδοφορία τους και ο “λογαριασμός” να πάει στο γνωστό “τραπέζι”: αυτό των εργαζομένων. Τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων με κρατικό χρήμα, τη συμμετοχή του κράτους στα μετοχικά τους πακέτα πληρώνει εν τέλει και πάλι ο λαός μέσω φόρων κλπ. Επειτα, μια κρατική επιχείρηση στα χέρια του αστικού κράτους μπορεί κάλλιστα να λειτουργεί με κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά. Αλλοι πάλι, όπως ο ΣΥΝ, ψάχνουν να βρουν πως στα πλαίσια του καπιταλισμού θα φτιάξουν ένα σύστημα που...

δεν θα είναι ακριβώς καπιταλισμός αλλά κάτι ενδιάμεσο. Θα ψάχνουν για πολύ ακόμα. Σε κάθε περίπτωση οι “πειραματισμοί” με δοκιμασμένα μίγματα κρατικής παρέμβασης σε συνθήκες απελευθέρωσης των αγορών αναδεικνύουν ένα πράγμα: ότι οι καπιταλισμός έχει μπλέξει άσχημα στις αντιφάσεις του.

“Πραγματική” κοροϊδία «Οι τράπεζες δεν επιτελούν το ρόλο τους, ως παρόχων ρευστότητας προς την πραγματική οικονομία». (Ο Γ. Παπανδρέου ρωτά τον Πρωθυπουργό γιατί δεν ασκεί μια πολιτική δεσμευτική για τις τράπεζες, ώστε να δι-

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

νέοι εργαζόμενοι ϐ 13

Μικρό λεξικό της οικονομικής κρίσης Για να μη σας πιάσουν αδιάβαστους στην οικονομική κρίση ο “Οδηγητής” σας προσφέρει ένα μικρό λεξικό της οικονομικής κρίσης για να διαβάζετε ανάμεσα στις γραμμές των “σχεδίων εξόδου από την κρίση”, Δημοσιονομική πειθαρχία, η = κοινωνική πολιτική τέλος π.χ. «η δημοσιονομική πειθαρχία δεν πρέπει να χαλαρώσει» = για σας δεν έχει φράγκο, συνώνυμο: “σφίξε κι άλλο το ζωνάρι” Μέτρα κοινωνικής συνοχής, τα = επιδόματα κοροϊδία. π.χ. “Τα μέτρα για την οικονομική κρίση δε θα αποβούν σε βάρος της κοινωνικής συνοχής” = “θα δώσουμε κανά ψιλό για να μη λιμοκτονεί πολύς κόσμος στους δρόμους και μας πάρουν με τις πέτρες”, συνώνυμο: “μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης” Δίχτυ προστασίας, το = είναι η ανεργία αλλά με άλλο όνομα. π.χ. απολύονται 10 εργάτες αλλά αντί να πάνε κατευθείαν στην ουρά του ΟΑΕΔ πάνε για σεμινάριο επανακατάρτισης όπου τους δίνουν και χαρτζιλίκι. Και μετά στην ουρά του ΟΑΕΔ... Συνώνυμο: “ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης”. Σημ. στις “ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης” κατά μαγικό τρόπο οι εργάτες (μέσω εισφορών στον ΟΑΕΔ) πληρώνουν τον επιχειρηματία για να απασχολεί εργαζομένους. Γι’ αυτό όταν μιλάμε για “δίχτυ προστασίας” δεν πρέπει να μπερδευόμαστε: αυτός που προστατεύεται είναι ο εργοδότης... Κοινωνική συναίνεση, η = συμφωνία μεταξύ εκμεταλλευομένων και εκμεταλλευτών υπό την προϋπόθεση ότι χαμένοι θα βγουν οι πρώτοι. Αν κάποιος έμαθε εργάτες να κατακτούν δικαιώματα με “κοινωνική συναίνεση” ας μας ενημερώσει. Συνώνυμο: διάλογος-απάτη

ασφαλιστεί η ομαλή και σταθερή ροή χρήματος προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά») «Η κυβέρνηση ανέλαβε την ευθύνη για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας». (Κ. Καραμανλής) Μεγάλος καημός για την “πραγματική οικονομία”. Τι μας λένε με λίγα λόγια; Οτι καλώς δίνονται τα δισεκατομμύρια στις τράπεζες αρκεί οι τράπεζες να μην τα κρατήσουν για την πάρτη τους αλλά να τα δώσουν στο λαό... με τόκο. Διέξοδος από την κρίση με... δανεικά! Το γεγονός ότι κάπως έτσι ξέσπασε η κρίση δεν φαίνεται να τους πολυαπασχολεί. Το κεφάλαιο έχει ανάγκη από ρευστό προκειμένου να τονωθεί η αγοραστική δύναμη του λαού και να κινηθεί η παραγωγή παραπέμποντας στο μέλλον τον κίνδυνο της αδυναμίας εξυπηρέτησης των δανείων όπως έγινε στις ΗΠΑ με τα στεγαστικά δάνεια. Η καπιταλιστική συνταγή για τη “θεραπεία” της κρίσης είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων για να μπούμε σε μια ακόμα βαθύτερη!

Πράσινα άλογα «Βασικό στοιχείο στον αναπτυξιακό άξονα του Σχεδίου μας είναι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων. Μεταξύ άλλων, προωθούμε διαδικασίες “μιας στάσης” για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων και στηρίζουμε την “πράσινη επιχειρηματικότητα”». (Κ. Καραμανλής) «Μιλάμε για αλλαγή του αναπτυξιακού προτύπου, για μια νέα οικονομία, με αιχμή την “πράσινη” ανάπτυξη». (Γιώργος Παπανδρέου)

Το πράσινο... φοριέται πολύ τώρα τελευταία. Τώρα μας λένε ότι η πράσινη ανάπτυξη θα μας σώσει και από την κρίση. Πρόκειται βέβαια για απάτη ολκής ενώ ως στρατηγική δεν είναι καθόλου καινούργια. Ηδη από τις αρχές της δεκαετίας η “στρατηγική της Λισαβόνας”

Η εργατική τάξη πρέπει να αντιμετωπίσει τα καλέσματα για συναίνεση και κοινωνικό διάλογο όπως τα καλέσματα του λύκου προς τα πρόβατα για... δείπνο προέβλεπε την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο όνομα της μείωσης της ενεργειακής εξάρτησης από τις χώρες που διαθέτουν αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η περίφημη “πράσινη οικονομία” δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια νέα αγορά στην οποία τα μονοπώλια επιδιώκουν να βρουν διέξοδο για τα υπερσυσσωρευμένα τους κεφάλαια. Δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του λαού. Οι πράσινες “μπίζνες” είναι και αυτές “μπίζνες”. Υπακούν στην επιδίωξη του κεφαλαίου να μεγιστοποιεί τα κέρδη του, επιδίωξη η οποία γεννά και τα περιβαλλοντικά προβλήματα.

Συναινέστε γιατί χάνονται! «Απέναντι στη σημερινή πρωτοφανή κρίση δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε κοινωνικοί ανταγωνιστές. Πρέπει να λειτουργήσουμε όχι απλώς ως κοινωνικοί εταίροι αλλά ως κοινωνικοί συνεταίροι». (Δημήτρης Δασκαλόπουλος, πρόεδρος ΣΕΒ μετά τη συνάντηση με τη ΓΣΕΕ18/2)) «Εμείς σε οποιαδήποτε πρόσκληση, η οποία θα κατατείνει στο να εξευρεθούν λύσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας των απολύσεων, των συμπεριφορών που πλήττουν τη μισθωτή εργασία πάντα θα ανταποκρινόμεθα». (Γ Παναγόπουλος, πρόεδρος ΓΣΕΕ μετά την ίδια συνάντηση) «Η χώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν αντέχει ανταγωνισμούς, πλειοδοσίες. Η χώρα δεν αντέχει μετωπικές συγκρούσεις. Η χώρα δεν αντέχει επιπολαιότητες». (Κ. Καραμανλής) Εδώ είναι όλο το ζουμί! Η κατακλείδα όλων των υπερασπιστών του καπιταλιστικού συστήματος, ο φανερός και ομολογημένος πόθος τους. Με λίγα λόγια ζητάνε να βάλουν ξανά οι εργαζόμενοι το κεφάλι τους στον ντορβά και να “μοιραστούν” με το κεφάλαιο τις συνέπειες της κρίσης. Λες και τόσα χρόνια το κεφάλαιο μοιράστηκε έστω και ένα ευρώ από τα κέρδη, λες και φταίνε εξίσου εργάτες και καπιταλιστές για το ξέσπασμα της κρίσης. Το κεφάλαιο ισχυρίζεται ότι εργάτες και καπιταλιστές είμαστε στην ίδια βάρκα, «η ανασφάλεια ή και η αγωνία της επιβίωσης δεν κάνει διάκριση μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ.

Κι όμως κανένας καπιταλιστής δε στέκεται στην ουρά της ανεργίας, δε ζει με το άγχος αν θα μπορέσει να σπουδάσει το παιδί του, να πληρώσει το νοίκι και τους λογαριασμούς. Τόσα χρόνια οι πολυδιαφημισμένοι «υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης» πληρώθηκαν από τους εργαζομένους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, διάλυση του ασφαλιστικού, με δυσβάσταχτη επιβάρυνση για υγεία-παιδεία κ.λπ. Ουσιαστικά η θέση της εργατικής τάξης επιδεινώθηκε, η τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης έπεσε ακόμα περισσότερο. Αυτή τη φορά δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να τους ξανακάνουν τη χάρη. Από την κρίση θα ωφεληθούν είτε οι εργαζόμενοι είτε το κεφάλαιο. Η εργατική τάξη πρέπει να αντιμετωπίσει τα καλέσματα για συναίνεση και κοινωνικό διάλογο όπως τα καλέσματα του λύκου προς τα πρόβατα για... δείπνο. Οι εργαζόμενοι έχουν το δικό τους δρόμο. Το δρόμο της αντεπίθεσης στον οποίο τους καλεί το ΚΚΕ. Καμία θυσία δεν χρωστά η εργατική τάξη για να ξελασπώσει ο καπιταλισμός από την κρίση του. Οργανωμένη και συσπειρωμένη σε ταξική γραμμή μπορεί να αποκρούσει την αντεργατική λαίλαπα που της ετοιμάζει η ΕΕ και τα κόμματα που τη στηρίζουν. Δ.Τ. Σημείωση: τα αποσπάσματα είναι από την προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την οικονομία, στις 12/2, εκτός από όπου σημειώνεται διαφορετικά.

14 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΑ “JUMBO”

Με τα δικαιώματα των εργατών… ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ

κόμα και για μισή ώρα να ανοίξει κανείς την τηλεόρασή του είναι μάλλον δύσκολο να μην πέσει σε μια διαφήμιση του “Jumbo”, της ευλογημένης αυτής αλυσίδας πολυκαταστημάτων που αποτελεί “κομμάτι της ζωής μας” και που ο πελάτης ξέρει ότι “δεν θα μας γδάρουν”. Ωστόσο η πραγματικότητα πίσω από τη διαφήμιση είναι τελείως

Ο Νίκος Νικολόπουλος απολύθηκε 2 φορές για τη συνδικαλιστική του δράση μέσα από τις γραμμές του ΣΕΑ στους εργαζομένους του καταστήματος της Βάρης όπου εργαζόταν. Τη 2η απόλυσή του ακολούθησε η απόπειρα εξαγοράς του και οι απειλές ενάντια στη ζωή του ίδιου και της οικογένειάς του. Ο εργαζόμενος όμως έτριψε στα μούτρα της εργοδοσίας τα αργύρια της εξαγοράς και αψήφησε τις απειλές εναντίον του, δίνοντας ένα φωτεινό παράδειγμα ταξικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας. Αφήνουμε όμως καλύτερα τον ίδιο να αφηγηθεί τα γεγονότα παρουσιάζοντας εκτενή αποσπάσματα από τη συνέντευξη που έδωσε στον “902 Αριστερά στα FM” στις 24 Φλεβάρη:

«Εδώ ο συνδικαλισμός απαγορεύεται…» «Η πρώτη απόλυση έγινε στα μέσα του Δεκέμβρη λίγο μετά την απεργία στις 10/12. Οταν ενημέρωσα το διευθυντή του καταστήματος ότι θα απεργήσω μου το ξεκαθάρισε και μου είπε: “να ξέρεις

ότι αύριο-μεθαύριο είσαι απολυμένος”. Επειδή ήθελε να παραδειγματίσει και τους υπόλοιπους εργαζομένους μέσα στο κατάστημα, τους μάζεψε και τους είπε “μετά τις τελευταίες ημέρες και με όσα έχουν γίνει να ξέρετε ότι κάποιοι θα φύγουνε”. “Και να ξέρετε”, είπε, “ότι πολλοί από εδώ μέσα αν ακολουθήσετε το συγκεκριμένο παράδειγμα θα απολυθείτε”. (…) Εγώ μίλησα στους εργαζομένους. Τους λέω “κοιτάξτε να δείτε, δουλεύουμε για 600 και 700 ευρώ. Φυσικά και τα έχουμε ανάγκη αλλά είναι πολύ λίγα ώστε να μας απειλούν ότι θα χάσουμε και τη δουλιά μας και να ζούμε με το άγχος και το φόβο ότι δεν θα κάνουμε και γιορτές στο τέλος του μήνα”. Τους κάλεσα να γραφτούν στο σωματείο, να μη δέχονται τις απειλές και να μη φοβούνται όταν τους απειλεί ο κάθε διευθυντής. Εκείνη τη στιγμή ο διευθυντής ωρυόμενος μου είπε “κοίτα να δεις φιλαράκο, ο συνδικαλισμός εδώ μέσα απαγορεύεται, πέρασε έξω”. Στη συνέχεια ακολούθησαν κινητοποιήσεις από το σωματείο στο κατάστημα ενημερώνοντας τους καταναλωτές για να συμπαρασταθούν. Η πίεση που ασκήσαμε ήταν τέτοια που

διαφορετική αφού η τρομοκρατία αποτελεί “κομμάτι της ζωής” των εργαζομένων τους οποίους γδέρνει η εργοδοσία. Σε αυτήν την επιχείρηση εδώ και 2 μήνες ο σύλλογος εμποροϋπαλλήλων Αθήνας (ΣΕΑ) μαζί με τα ταξικά συνδικάτα στο πλευρό του δίνουν έναν παλικαρίσιο αγώνα για την ανάκληση της απόλυσης του εργαζόμενου φοιτητή Νίκου Νικολόπουλου.

ανάγκασε την επιχείρηση τις επόμενες ημέρες να ακυρώσει την απόλυση».

Δεύτερη απόλυση και μαφιόζικοι εκβιασμοί «Ακολούθησαν ωράρια εξαντλητικά, δηλαδή από τις 5:30 και τις 6 το πρωί όπου άνοιγα το κατάστημα εγώ και ο προϊστάμενος, και διάφορα καψώνια καθημερινά. Αυτό κατέληξε στις 7 Γενάρη να είναι το αυτοκίνητό μου κλεισμένο από ένα άλλο στο πάρκινγκ του καταστήματος. Οταν προσπάθησα να δω ποιος είναι, βγήκε ο επινοικιαστής -ή ιδιοκτήτης, δεν είμαι σίγουρος- της καφετέριας του καταστήματος. Αυτός με διάφορα κόλπα με τράβηξε σε μία αποθήκη. Εγώ πήγα προκειμένου να πάρει αυτός τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και να φύγω επιτέλους. Με το που πλησίασα στην αποθήκη με έσπρωξαν 2 άντρες, με έβαλαν μέσα και κλείσανε την πόρτα. (…) Στη συνέχεια αυτός μου είπε “μου έχουνε δώσει από δίπλα” (εννοώντας τα “Jumbo” και μια εταιρεία που έχει μέσα, την “Benetton”), “πάρε 50.000 ευρώ”. Και μου βγάζει πάνω στο τραπέζι 10.000 ευρώ σε μετρητά και μια επιταγή. Μου είπε “μια υπογραφή σου ζητάω, τίποτε άλλο” (ενν. στο

χαρτί της παραίτησης). Εξ αρχής δεν υπήρχε περίπτωση. Τον παππού μου τον είχαν χρόνια στη Μακρόνησο και πάλι του ζητάγανε “μια υπογραφή”. Αυτή η υπογραφή του εργάτη που σηκώνει κεφάλι είναι πολύ πολύτιμη. Με το που αρνήθηκα ο κύριος αυτός και οι υπόλοιποι με πλησίασαν και άρχισαν να μου λένε πληροφορίες για την οικογένειά μου, που μένουμε, τι δουλιά κάνουν οι δικοί μου, ότι χρωστάμε. “Πάρτα γιατί εδώ θα γίνει κακό”, μου είπαν. “Για να καταλάβεις” μου είπε, “τι εννοούμε: θα απολυθείς, είναι το μόνο σίγουρο, θα κάνεις τις κινητοποιήσεις σου με το σωματείο για να γυρίσεις στη δουλιά, εμείς όσο καιρό θα κάνετε τις κινητοποιήσεις θα είμαστε ήσυχοι, και μετά από ένα-δύο μήνες που θα έχει λήξει αυτή η ιστορία να ξέρεις π.χ. ότι θα γίνει ένα τροχαίο κάπου”».

“Τυφλή” στην εργοδοτική ασυδοσία η δικαιοσύνη «Αυτό το καταγγείλαμε με τον επικεφαλής του ΠΑΜΕ, το συνάδελφο Γιάννη Κομνηνό και με βουλευτή του ΚΚΕ στον εισαγγελέα. Ακολούθησε και γραπτή μήνυση αφού ο ίδιος αυτός που με απείλησε το παραδέχτηκε παρουσία όλων αυτών που ήταν στην κινητοποίηση που έγινε μια-δυο μέρες μετά τη δεύτερη απόλυση μου, μπροστά, δηλαδή, σε δεκάδες συναδέλφους και δεκάδες συνδικαλιστές και στελέχη σωματείων από το ΠΑΜΕ. Από πλευράς της δικαιοσύνης δεν κουνήθηκε φύλλο! (…)»

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

Βρώμικος ο ρόλος της δικαιοσύνης Η σπουδή των αστυνομικών αρχών να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις τρομοκρατώντας και συλλαμβάνοντας διαδηλωτές “βγάζει μάτι”, συγκρινόμενη με την αδράνεια που δείχνουν για τις πολύ συγκεκριμένες καταγγελίες των ταξικών δυνάμεων σχετικά με τους εκβιασμούς και τις απειλές που δέχτηκε ο απολυμένος εργαζόμενος. Η εργοδοσία όμως δεν έμεινε εκεί. Κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα σε βάρος ταξικών σωματείων και συνδικαλιστών. Με αυτά ζητεί: την απαγόρευση των κινητοποιήσεων με τη λήψη και των ανάλογων κατασταλτικών μέτρων, την επιβολή κράτησης μέχρι ενός χρόνου και προστίμου 6.000 ευρώ σε περίπτωση που οι εγκαλούμενοι δεν συμμορφωθούν, την καταβολή ως εγγύησης 100.000 (!) ευρώ και την έκδοση προσωρινής διαταγής που να απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δραστηριότητα ώσπου να εκδικαστεί η προσφυγή. Παράλληλα, η εργοδοσία έστησε φάμπρικα μηνύσεων (39 τον αριθμό) σε βάρος αγωνιστών επιδιώκοντας την ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων. Ωστόσο η άμεση απάντηση των ταξικών δυνάμεων και η κατακραυγή για τις αξιώσεις της εργοδοσίας ανάγκασαν το δικαστήριο να απορρίψει την αίτηση προσωρινής διαταγής. Κι όμως η εργοδοσία λίγες μόλις μέρες μετά κατέθεσε νέα αίτηση με το ίδιο ουσιαστικά περιεχόμενο η οποία δικάστηκε με “προτίμηση” (πράγμα αρκετά σπάνιο για “κοινούς θνητούς”) για να απορριφθεί και πάλι. Τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ της τρομοκράτησης η ωμή παρέμβαση στο πλευρό της εργοδοσίας του (γνωστού και μη εξαιρετέου) εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά. Ο εν λόγω κύριος κατά παραγγελία του ΣΕΛΠΕ διαβίβασε έγγραφο στην ηγεσία της αστυνομίας και του υπουργείου δικαιοσύνης με το οποίο αφ’ ενός χαρακτηρίζει ως “εγκλήματα” τις κινητοποιήσεις και αφ’ ετέρου ζητά την εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας σε βάρος των “πρωταιτίων” σε περίπτωση επανάληψης της “έκνομης δραστηριότητας”, όπως χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις. Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι αστυνομία και δικαιοσύνη αποτελούν κομμάτι της εξουσίας του κεφαλαίου, προστάτες της κερδοφορίας του και της σταθερότητας του καπιταλιστικού συστήματος και άρα θέσει αντιπάλους της εργατικής τάξης.

Mέσα από αυτήν την αναμέτρηση νέες δυνάμεις πλαισιώνουν τα ταξικά συνδικάτα, εκφράζεται η συμπαράσταση των καταναλωτών και του λαού

νέοι εργαζόμενοι ϐ 15

Κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στο κατάστημα του “JUMBO” στη Λάρισα

Οι εργαζόμενοι να μην αφήσουν την εργοδοσία σε χλωρό κλαρί! Οι ιδιοκτήτες του “Jumbo”, οι ενώσεις των καπιταλιστών, τα κόμματά τους και το αστικό κράτος έχουν συσπειρωθεί σε κοινό μέτωπο ενάντια στους εργαζομένους και το ταξικό τους κίνημα. Αυτό που ενοχλεί είναι ότι μέσα από αυτήν την αναμέτρηση νέες δυνάμεις πλαισιώνουν τα ταξικά συνδικάτα, εκφράζεται η συμπαράσταση των καταναλωτών και του λαού. Αυτό το κύμα αλληλεγγύης πρέπει να ενισχυθεί και να σαρώσει την εργοδοτική τρομοκρατία.

C Υπόθεση όλης της εργατικής τάξης Χαρακτηριστικά όσα μας δήλωσε ο γραμματέας του συνδικάτου εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική (ΣΕΤΗΠ) Ν. Αττικής Γ. Λιόκαρης κατά την κινητοποίηση στο κατάστημα του “Jumbo” στα Πευκάκια στις 6/2: «Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα που κάνει το σωματείο για τον απολυμένο στο “Jumbo”. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο αγώνας των εργαζομένων είναι κοινός, όλοι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα. Η απάντηση είναι μία: στον ταξικό πόλο, όλοι οι εργαζόμενοι μέσα στα σωματεία τους να δυναμώσουμε την πάλη, να πάρουμε πίσω όχι απλά τις απολύσεις και όλα αυτά τα μέτρα που μας ετοιμάζουν αλλά να βγούμε διεκδικητικά να απαιτήσουμε όλα όσα χρειάζονται οι εργαζόμενοι για τις σύγχρονες ανάγκες τους».

C Κινητοποιήσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας Οι κινητοποιήσεις με συντονισμένους και επαναλαμβανόμενους αποκλεισμούς καταστημάτων ξεδιπλώθηκαν από τα ταξικά συνδικάτα σε όλες σχεδόν τις πόλεις όπου λειτουργούν καταστήματα των “Jumbo”. Η παρακάτω ανταπόκριση που μας έστειλε η Αννα Μαρία Σίσκου από την πόλη των Ιωαννίνων θα μπορούσε να αφορά οποιαδήποτε σχεδόν πόλη: «Κάθε Σάββατο και για ενάμιση μήνα το σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έδιναν αγωνιστικό ραντεβού έξω από το κατάστημα του “Jumbo” στα Ιωάννινα. Η ανταπόκριση των Γιαννιωτών στο κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων ήταν θετική, γεγονός που δείχνει ότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι θα μπορούσε ο καθένας να είναι στη θέση του απολυμένου και καταδικάζει την ασυδοσία του κεφαλαίου, που μπροστά στο κέρδος δεν υπολογίζει ούτε τα δικαιώματα των εργατών που χρόνια τώρα έχουν κατοχυρωθεί με αίμα και αγώνες, ούτε και την αξιοπρέπεια του εργαζομένου. Προφανώς όλο αυτό το θετικό και αγωνιστικό κλίμα έγινε αντιληπτό και από τους υπεύθυνους του καταστήματος, που κάλεσαν τις αστυνομικές δυνάμεις για να σταματήσουν την κινητοποίηση. Δε δίστασαν να φωτογραφίσουν τους διαδηλωτές και

να συλλάβουν τέσσερις συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Το γεγονός όμως πήρε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς ακολούθησε κινητοποίηση στο κέντρο της πόλης και έξω από το αστυνομικό μέγαρο.»

C Οι εργαζόμενοι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους Θετικά είναι τα μηνύματα από τους χώρους δουλιάς στον κλάδο του εμπορίου. Οπως μας μετέφεραν μέλη της επιτροπής νέων του ΣΕΑ, από την απόλυση του Νίκου Νικολόπουλου έχει συνεδριάσει 2 φορές η επιτροπή νέων του σωματείου. Από τη συζήτηση φάνηκε ότι η απόλυση και οι κινητοποιήσεις συζητιούνται έντονα μέσα στους χώρους δουλιάς. Η στάση του Νίκου Νικολόπουλου αποτέλεσε παράδειγμα για πολλούς εργαζομένους που ξεπερνώντας δισταγμούς συμπλήρωσαν την αίτηση εγγραφής στο σωματείο. Επιπλέον, οι κινητοποιήσεις στις οποίες η επιτροπή νέων πρωτοστάτησε αποτέλεσαν για πολλούς ένα πρώτο μάθημα στην ταξική πάλη, αφού νέοι εργαζόμενοι είδαν στην πράξη ότι οι οργανωμένοι αγώνες φέρνουν αποτέλεσμα.

Η ταυτότητα των Jumbo Κέρδη: 83 εκατομμύρια ευρώ το 2008, έχουν σχεδόν 5πλασιαστεί μέσα σε μια 5ετία Εργαζόμενοι: περίπου 2.500 με διάφορες εργασιακές σχέσεις Αριθμός καταστημάτων: 44 εκ των οποίων 2 σε Κύπρο και 1 στη Βουλγαρία Ιδιοκτήτης: Απόστολος-Ευάγγελος Βακάκης με ποσοστό 57,8% των μετοχών του ομίλου

Δ.Τ.

16 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΕΡΓΙΑ 2 ΑΠΡΙΛΗ

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΠΑΜΕ 17 ΜΑΡΤΗ–ΑΠ

Να ηχήσει παντού

! ς η σ ε θ ί π ε τ ν α ς η τ το μήνυμα

οικονομική κρίση αγκαλιάζει πλέον και την ελληνική οικονομία. Το βάθος της απρόβλεπτο, όπως και η ακριβής διάρκεια της. Το σίγουρο είναι ότι ήδη λαμβάνονται μέτρα έτσι ώστε το καπιταλιστικό σύστημα να βγει από αυτή αλώβητο εις βάρος του λαού. Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι αξίζει να βάλουν στη ζυγαριά τη στρατηγική που εκπονεί το κεφάλαιο και τα κόμματά του και την πείρα που έχουν συσσσωρεύσει ώστε να προγραμματίσουν τα επόμενα αγωνιστικά βήματά τους στο πλευρό του ΠΑΜΕ.

Η γραμμή των εργοδοτών Οι εργοδότες κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τη “συναίνεση” και την ίδια ώρα εξαπολύουν πόλεμο ενάντια στις εργατικές κατακτήσεις. Oπως παραδέχτηκε ο πρόεδρος του ΣΕΛΠΕ (μεγαλέμποροι λιανικής) Θ. Βάρδας, οι απολύσεις «είναι κάτι το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε διότι θα γίνει». Αντίστοιχα ο ΣΕΒ διατηρεί αδιάλλακτη στάση στις εργατικές διεκδικήσεις και ακόμα πιο σφιχτή πολιτική παροχών χαρακτηρίζοντας τις «κατασταλτικό φάρμακο στις επιμέρους κοινωνικές διεκδικήσεις». Την ίδια στιγμή αξιώνει (μεταξύ άλλων)1: n “Ζεστό χρήμα” μέσω διαφόρων προγραμμάτων, επιδοτήσεων κλπ. n Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών ή επιχορήγηση των ασφαλιστικών εισφορών από το κράτος n Απαλλαγές από φόρους n Νέα αντιασφαλιστικά μέτρα n Απελευθέρωση των αγορών n Προώθηση των ΣΔΙΤ Ακόμα πιο επιθετικοί εμφανίζονται οι εργοδότες της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης που καλούν σε διάλογο “από μηδενική βάση” για τη συλλογική σύμβαση του 2009 θέτοντας υπό αμφισβήτηση όλα τα κεκτημένα δικαιώματα των εργατών της ζώνης. Πέρα όμως από τις διακηρύξεις οι εργοδότες προχωρούν ακάθεκτοι στην υλοποίηση των σχεδίων τους. Οι απολύσεις πυκνώνουν όλο και περισσότερο

ενώ πολλές επιχειρήσεις αναστέλλουν την παραγωγή, δίνουν υποχρεωτικές άδειες και διαθεσιμότητες και εφαρμόζουν στην πράξη την εργασία εκ περιτροπής. Είναι προφανές ότι απέναντι στην κρίση η γραμμή του κεφαλαίου είναι μία: να φορτωσούν το κόστος με κάθε τρόπο στις πλάτες των εργαζομένων.

Κόμματα του ευρωμονοδρόμου: βαστάζοι των εργοδοτών Τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, σε κοινή γραμμή πλεύσης, στηρίζουν με κάθε τρόπο τις απαιτήσεις της εργοδοσίας. Η ΝΔ ως κυβέρνηση έχει δώσει σαφές στίγμα στήριξης των μονοπωλίων με τα προκλητικά πακέτα προς τους τραπεζίτες, τα αντεργατικά μέτρα που έχει ήδη πάρει όπως το ασφαλιστικό, ενώ η “δημοσιονομική πειθαρχία” που επιτάσσει η ΕΕ για τη μείωση των ελλειμμάτων θα σημάνει ακόμα πιο σκληρή λιτότητα για τους εργαζoμένους. Το ΠΑΣΟΚ έχοντας υπηρετήσει με επιτυχία τα μονοπώλια ως κυβέρνηση, πλειοδοτεί ώστε να παρουσιαστεί σαν καταλληλότερος διαχειριστής αυτής της πολιτικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι η “εκ περιτροπής εργασία” με εργάσιμη εβδομάδα 3 και 4 ημερών είχε θεσμοθετηθεί από το ΠΑΣΟΚ πολύ πριν τη ζητήσει ο κ. Μίχαλος, καθώς και ότι η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών που επανέρχεται ξανά και ξανά ως πρόταση από την αξιωματική αντιπολίτευση κατέχει περίοπτη θέση στα αιτήματα του ΣΕΒ.

Το σύστημα διαθέτει και τα μαξιλαράκια του, τους ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ. Οι μεν οπορτουνιστές προβάλλουν ανεδαφικές προτάσεις συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, “ξεχνούν” βολικότατα τη στήριξη τους στο Μάαστριχτ-λυδία λίθο των αναδιαρθρώσεων και συσκοτίζουν το χαρακτήρα της κρίσης. Το δε ΛΑΟΣ χύνει το δηλητήριο του ρατσισμού και του εθνικισμού στρέφοντας τον εργαζόμενο ενάντια στον εργαζόμενο και δεν παραλείπει να δηλώνει την ετοιμότητά του να παίξει στο κυβερνητικό παιχνίδι διαχείρισης της αντιλαϊκης πολιτικής. Τέλος, οι “γενίτσαροι” βρίσκονται και μέσα στο εργατικό κίνημα και για την ακρίβεια στις ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Τη στιγμή που το κεφάλαιο επελαύνει, αυτοί στήνουν ξανά διαλόγους-απάτη, καλλιεργούν τον “κοινωνικό εταιρισμό” οδηγώντας μετά βεβαιότητας τους εργαζομένους στην υποταγή. Η δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ μετά τη συνάντηση με τη ΓΣΕΕ μιλά από μόνη της: «νομίζω σήμερα, βρήκαμε πολλά σημεία σύγκλισης και κανένα σημείο ουσιαστικής διαφωνίας»…

Σάλπισμα ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ από το ΠΑΜΕ Το μπλοκ που συγκροτούν όλοι οι παραπάνω απέναντι στην εργατική τάξη μοιάζει εκ πρώτης όψεως τρομακτικό. Κι όμως το μπλοκ αυτό φτιάχνεται επειδή ακριβώς η εργατική τάξη έχει τόσο μεγάλη δύναμη. Μπροστά στην κρίση οι εργαζόμενοι έχουν το δικό τους μονό-

δρομο: τη σύγκρουση. Η κρίση πρέπει να βρει τους εργαζομένους ενωμένους γιατί ακριβώς ενιαία είναι και η επίθεση. Με ισχυρά συνδικάτα πρώτα απ’ όλα στους κλάδους που θα συσπειρώνουν τους εργαζομένους και θα βασίζονται στη δράση τους ανεξάρτητα από το αν ο εργαζόμενος είναι Ελληνας ή μετανάστης, άντρας ή γυναίκα, αορίστου ή ορισμένου χρόνου διορισμένος, μόνιμος ή συμβασιούχος. Με αιτήματα που δεν θα κάνουν “εκπτώσεις” εξαιτίας της κρίσης αλλά θα διεκδικούν όσα σήμερα έχει ανάγκη ο εργαζόμενος που είναι και ο μοναδικός παραγωγός του πλούτου,Θα βάζουν στην πρώτη γραμμή την απόκρουση και την ανάκληση των απολύσεων, την προστασία των ανέργων, τη στήριξη του εργατικού εισοδήματος, των ταμείων, των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, το δικαίωμα στην υγεία και την πρόνοια. Με λίγα λόγια χρειάζεται αντεπίθεση και ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ενδυνάμωση του ΠΑΜΕ που αποτελεί τον ταξικό πόλο στο εργατικό κίνημα. Τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 17 Μάρτη και η πανελλαδική-πανεργατική απεργία στις 2 Απρίλη αποτελούν συνέχεια της πλούσιας δράσης που έχουν αναπτύξει οι ταξικές ομοσπονδίες και θα μας βρουν όλους επί ποδός πολέμου! Βλ. Επιστολή του προέδρου του ΣΕΒ προς τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, 3/2/2009 1

Δ.Τ.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

κατάρτιση ϐ 17

Να σημάνει

ς ό μ ω κ η ξεσ

ΚΝΕ τα τελευταία χρόνια έχει αποκομίσει πολύτιμη πείρα από τη δράση της στους χώρους κατάρτισης. Οι νέοι που σπουδάζουν σε αυτούς τους χώρους είτε έχουν μπει ήδη στην παραγωγή, είτε θα καταλήξουν σύντομα σε αυτή καθώς προέρχονται από εργατικές-λαϊκές οικογένειες. Το κομμάτι αυτό της νεολαίας βιώνει στο πετσί του από πρώτο χέρι και από νωρίς τους ταξικούς φραγμούς (βάση του 10, πανάκριβη παραπαιδεία) και τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που περνούν στην παιδεία, τις εργασιακές σχέσεις, την κοινωνική ασφάλιση. Είναι καθήκον μας, λοιπόν, να ιεραρχήσουμε την παρέμβασή μας σε αυτούς τους χώρους.

Δεν περνάει η προσπάθεια φίμωσης της ΚΝΕ Στελέχη της διοίκησης του ΟΑΕΔ Λαμίας προσπάθησαν τον προηγούμενο μήνα, να φιμώσουν την ΚΝΕ, σε εξόρμηση με τον “Οδηγητή” για την ενημέρωση των μαθητευόμενων. Συγκεκριμένα, στελέχη της διοίκησης έδωσαν εντολή στο “σεκιουριτά”, όχι μόνο να μην αφήσει τα μέλη της ΚΝΕ να μπουν στο χώρο, αλλά και να μην αφήσει τα παιδιά που ήθελαν να πάρουν τον “Οδηγητή” να τον βάλουν μέσα, με το πρόσχημα ότι δεν είναι επιτρεπτό να μπαίνουν πολιτικές εφημερίδες στο χώρο! «Μετά όμως και από την αποφασιστική απάντηση των μελών της ΚΝΕ, αλλά και του κόσμου που ήθελε να τον διαβάσει, ο “Οδηγητής” μπήκε κανονικά και δόθηκε μια πρώτη απάντηση στη “δημοκρατία” που θέλουν να περάσουν στη νέα γενιά, την οποία θέλουν υποταγμένη στη λογική του “κάτσε στ’ αυγά σου, κοίτα την πάρτη σου και μην αγωνίζεσαι” (…) Η ΚΝΕ θα δώσει όλες της τις δυνάμεις, σε όλους τους χώρους για την ανάπτυξη αγώνων τέτοιων που θα έχουν ως στόχο την ανατροπή του συστήματος και δεν θα αφήσουμε κανένα εργαζόμενο, μαθητή και σπουδαστή να μη μάθει την πολιτική πρόταση του Κόμματος και της ΚΝΕ» υπογραμμίζει το Νομαρχιακό Συμβούλιο Φθιώτιδας της ΚΝΕ σε ανακοίνωσή του.

στα ΙΕΚ

Εργάτες αλλά και σπουδαστές Η ανάγκη της αστικής τάξης για φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό καλύπτεται και με τη λειτουργία και προώθηση όλων αυτών των σχολών αμφιβόλου ποιότητας (ΙΕΚ, ΕΠΑΣ, ΚΕΣ κτλ.) που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Αλλωστε είναι και διακηρυγμένος στόχος της ΕΕ (Συνθήκη Λισσαβόνας) η ακόμα μεγαλύτερη στροφή των νέων στην κατάρτιση. Αυτόν το στόχο, της παραγωγής φτηνών εργατών, υπηρετούν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (βλέπε διγλωσσία για τα ΚΕΣ) και το ΛΑΟΣ που ακολουθούν πιστά τον ευρωμονόδρομο. Το κύριο που πρέπει να κρατήσουμε είναι η ταξική προέλευση των νέων σε αυτούς τους χώρους. Ο χώρος της κατάρτισης είναι ένας από τους βασικούς χώρους που σπουδάζει η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, νέοι που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ταυτόχρονα και εργαζόμενοι. Η ίδια η φύση των σχολών αυτών, μειώνει στο ελάχιστο τις απαιτήσεις για ουσιαστική μόρφωση και δουλιά με δικαιώματα, είναι έτσι κι αλλιώς λουκούμι στον εκάστοτε βιομήχανο ή εργοδότη, πόσο μάλλον σε περιόδους που το σάπιο αυτό, εκμεταλλευτικό σύστημα περνάει κρίση. Σε περιόδους που τα αστικά κόμματα πάνε χέρι-χέρι με τους Συνδέσμους των Βιομηχάνων και με το συνοδοιπόρο τους οπορτουνισμό, που τέτοιες ώρες τους είναι ακόμα πιο χρήσιμος και ζητάνε να πληρώσει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα την κρίση των καπιταλιστών.

Οργανώνουμε την πάλη

Σημαντική ήταν η συμμετοχή των σπουδαστών στις εκλογές του Συλλόγου Σπουδαστών Ιδιωτικών Σχολών, που ολοκληρώθηκαν τον προηγούμενο μήνα. Μάλιστα για πρώτη φορά, έσπασε η τρομοκρατία των σχολαρχών και οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν μέσα στις σχολές

Ετσι λοιπόν, το επόμενο διάστημα με οδηγό και δύναμη τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του Κόμματος έχουμε καθήκον να βροντοφωνάξουμε σε όλους τους τόνους το σύνθημα της Αντεπίθεσης μέσα στους χώρους κατάρτισης, να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας. Οι σπουδαστές των ΙΕΚ έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την πρόταση

εξουσίας του ΚΚΕ, από τη θέση του για Δημόσιες και Δωρεάν επαγγελματικές σχολές, έχουν ρόλο στην προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Μπροστά στο συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 17 Μάρτη και την απεργία στις 2 Απρίλη να υπάρξει ξεσηκωμός μέσα στα ΙΕΚ! Υπάρχει πρόσφορο έδαφος για να ανοίξει η κουβέντα με τους νέους σπουδαστές, τους νέους εργαζομένους ότι μπροστά στην κρίση δυο γραμμές, δυο δρόμοι ανάπτυξης υπάρχουν. Απ’ τη μια ο δρόμος της υποταγής και της συναίνεσης, της συμμετοχής στους ξεπουλημένους διαλόγους, που θα βγάλει το εργατικό κίνημα ακόμα πιο λαβωμένο κι απ’ την άλλη ο δρόμος της αντεπίθεσης, της ρήξης με την αστική τάξη και τα μονοπώλια. Ο δρόμος αυτός δίνει προοπτική στο κίνημα, καλλιεργεί στη συνείδηση της εργατική τάξης ότι χρειάζεται αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας, Λαϊκή εξουσία και οικονομία στην υπηρεσία των αναγκών της εργατικής τάξης και του λαού.

Το επόμενο διάστημα: n Να συμβάλλουμε ως νέοι κομμουνιστές, ώστε να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης των νέων. Να διευρύνουμε και να σταθεροποιήσουμε τις επιτροπές αγώνα του ΣΥΣΔΙΕΚ και του ΣΥΣΠΙΣ μέσα στις σχολές. n Να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις στις Γενικές Συνελεύσεις μέσα στις σχολές για συμμετοχή στα συλλαλητήρια στις 17 Μάρτη και την απεργία στις 2 Απρίλη. Να κατέβουν οι σπουδαστές στους δρόμους μαζί με τις ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ. Να είναι κλειστά τα Δημόσια ΙΕΚ την ημέρα της απεργίας, αντίστοιχα να απέχουν από τα μαθήματα οι σπουδαστές των ιδιωτικών σχολών. n Να βαθύνει ακόμα περισσότερο η δουλιά και η συμπόρευση με τα ταξικά εργατικά σωματεία.

18 ϐ μαθητές ν διαλΟγων

Η αμαρτωλΗ ιστορΙα τω

Δούρειος ίππος

ς έ ικ τ ισ λ α ιτ π α κ ις τ ια γ αναδιαρθρώσεις

ια γρήγορη ματιά στην ιστορία των τελευταίων χρόνων οδηγεί στο συμπέρασμα πως η παγίδα του “διαλόγου” χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις αποκλειστικά σαν “δούρειος ίππος” με τον οποίο επιδιώκουν να αποσπάσουν τη λαϊκή νομιμοποίηση για να εφαρμόζεται κατά γράμμα το σύνολο της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που τα κόμματα του κεφαλαίου έχουν συμφωνήσει σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην πραγματικότητα και σήμερα η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μας ζητούν να βάλουμε εθελοντικά το κεφάλι μας στην μέγγενη των αναδιαρθρώσεων. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βρίσκονται διαχρονικά απέναντι και προειδοποιούν χρόνια τώρα το λαό και τη νεολαία πως δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για άλλη αναμονή, για άλλες αυταπάτες. Καλούν το λαϊκό και μαθητικό κίνημα να ακολουθήσει αποφασιστικά το μονόδρομο της οργάνωσης της αντεπίθεσής του.

Οι μαθητές μέσα από τις μαχητικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις (’91-’92) διεκδικούν αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% και κατάργηση των δημοσίων και ιδιωτικών ΙΕΚ, απαιτώντας την κατάργηση του “πολυνομοσχεδίου” και των αντιδραστικών προεδρικών διαταγμάτων που συν τις άλλοις επιχειρούν να καταργήσουν τα 15μελή. Η κυβέρνηση της ΝΔ με υπουργό παιδείας το Γ. Σουφλιά το 1991 προχωρά σε “εθνικό διάλογο για την παιδεία” ξεκινώντας από «μηδενική βάση». Δημοκρατικό περιτύλιγμα δίνουν τα ερωτηματολόγια που αποστέλλονται για να συμπληρωθούν από εκπαιδευτικούς και γονείς. Η κυβέρνηση υπόσχεται αύξηση των δαπανών για την παιδεία αλλά και ότι θα σταματήσουν οι διώξεις εναντίον μαθητών και καθηγητών. Αφήνει ανοιχτό το θέμα της ιδιωτικοποίησης των ΑΕΙ. Στις 15/12/92 ο Γ. Σουφλιάς βλέπει τις καταλήψεις ως «ελαχιστότατες περιπτώσεις με ελάχιστα παιδιά και αιτήματα γενικά και αόριστα» οι οποίοι είναι υποκινούμενοι καθώς «θέτουν αιτήματα που ούτε ξέρουν, ούτε πρέπει να τους προβληματίζουν». Η σχολική χρονιά ’93-’94 ξεκινά με κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Αποδείχτηκε και τότε στην πράξη πως η εναλλαγή των κομμάτων ΝΔΠΑΣΟΚ στην εξουσία δεν διαταράσσει ούτε στο ελάχιστο την πορεία υλοποίησης των αναδιαρθρώσεων. Χαρακτηριστική μάλιστα η παρθενική συνέντευξη του υπουργού Παιδείας του ΠΑΣΟΚ Δ. Φατούρου, που δηλώνει ότι ο νόμος της ΝΔ για την επαγγελματική κατάρτιση (ΙΕΚ) δε θα καταργηθεί, απλώς θα γίνουν “βελτιώσεις” πάνω σε αυτό.

Το φθινόπωρο του 1998 το μαθητικό κίνημα εμφανίζεται και πάλι μαζικό και δυνατό, αναδεικνύει τη μαχητική και ενεργητική αντίσταση των μαθητών στα νέα μέτρα της κυβέρνησης με αιχμή την ανατροπή του ν. 2525/97 και του ν. 2640/98 για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την αξιολόγηση και τα ΤΕΕ αντίστοιχα. Αντιπαρατίθεται με τον πυρήνα των αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία και τις οδηγίες της ΕΕ που στοχεύουν στη μαζική διαρροή μαθητών από το Λύκειο και τον προσανατολισμό τους σε μια αποσπασματική επαγγελματική κατάρτιση που θα παράγει άμεσα φθηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους. Διεκδικούν μια άλλη παιδεία. Οι μαθητές διεκδικούν το δικαίωμα όλων στη μόρφωση, στην απόκτηση εφοδίων στη ζωή, το δικαίωμα να ολοκληρώνουν τη 12χρονη εκπαίδευση. Ωριμάζει το αίτημα μέσα στο μαθητικό κίνημα για το ενιαίο δημόσιο δωρεάν 12χρονο σχολείο. Το Δεκέμβρη του 1998 το ΕΣΥΠ οργανώνει διάλογο παρ’ όλο που ήδη από το καλοκαίρι του 1998 ο Γ. Αρσένης δηλώνει πως το υπουργείο Παιδείας θα εμμείνει στη μέχρι τότε πολιτική του, ακολουθώντας ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς, χρησιμοποιώντας το “πρωθυπουργικό” επιχείρημα, ότι «αυτήν την πολιτική στηρίζει ο ελληνικός λαός έχοντας ψηφίσει τη σημερινή κυβέρνηση». Αντίστοιχα, σημείωσε ότι «ο διάλογος διαρκείας είναι ένα άλλοθι για να μη γίνει τίποτε». Και τότε, για να παρουσιάσουν τα μέτρα ως “προοδευτικά” αξιοποιήθηκε η παγίδα της ελεύθερης πρόσβασης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ με τη γνωστή δημαγωγία: «μία θέση στα ΑΕΙ για το κάθε παιδί».

H παγίδα του “διαλόγου” δεν είναι σημερινή ανακάλυψη της κυβέρνησης της ΝΔ. Χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις χρόνια τώρα σαν “δούρειος ίππος” με τον οποίο επιδιώκουν να αποσπάσουν τη λαϊκή νομιμοποίηση Ο “διάλογος” δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο το πακέτο των αναδιαρθρώσεων και που είχαν ως αποτέλεσμα την εφαρμογή των μέτρων που οδήγησαν στη μαζική εγκατάλειψη του ενιαίου λυκείου και τη στροφή στα ΤΕΕ, τη δημιουργία νέων τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ χωρίς επιστημονικό αντικείμενο, την ενίσχυση του ρόλου σχολείου ως εξεταστικού κέντρου, τη γιγάντωση της παραπαιδείας. Το ποσοστό των μαθητών στην επαγγελματική εκπαίδευση αυξήθηκε στο 45% από το 20% που ήταν. Οι οικογένειες κατέληξαν να δίνουν περισσότερα χρήματα για τα φροντιστήρια απ’ όσα δίνει το ίδιο το κράτος για την παιδεία. Η ζωή των μαθητών έγινε λάστιχο. Ο “διάλογος του 1998” ήταν κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της αστικής δημοκρατίας αφού όσοι διάλεξαν τη συνέχιση του μαθητικού αγώνα στέλνονται μαζικά στα δικαστήρια της χώρας που μετατράπηκαν σε μαθητοδικεία.

Στις 21 Γενάρη 2005, επί των υπουργικών ημερών της Μαριέττας Γιαννάκου και επί κυβερνήσεως ΝΔ, ξεκινάει ο νέος “εθνικός διάλογος” για την παιδεία στα πλαίσια του ΕΣΥΠ με τη συμμετοχή όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων (πλην του ΚΚΕ). Στις 13/01/05 η υπουργός παιδείας δηλώνει

πως «ο εθνικός διάλογος για την Παιδεία θα αρχίσει ουσιαστικά από τις διεθνείς δεσμεύσεις που έχει αναλάβει, προ πολλών ετών, η χώρα μας και όπου δεν έχουν γίνει τα αναγκαία βήματα που θα έπρεπε να έχουν γίνει». Επιβεβαίωσε φυσικά, για μια ακόμα φορά, ότι στόχος του διαλόγου είναι η εξασφάλιση συναίνεσης στην προσυμφωνημένη -σε επίπεδο ΕΕ- πορεία εμπορευματοποίησης της παιδείας και υποταγής της στις ανάγκες της αγοράς μέσα από την προώθηση της κατάρτισης και της ακόμα πιο ταξικής παιδείας των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που υπαγορεύει η Μπολόνια. Στόχος της κυβέρνησης ήταν η εφαρμογή του νόμου-πλαισίου για τα ΑΕΙ, η αξιολόγηση, το σπάσιμο σε 2 κύκλους σπουδών, η λειτουργία των πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ο εθνικός διάλογος τότε και όσοι συμμετείχαν σ’ αυτόν (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ΛΑΟΣ, ΓΣΕΕ, ΟΛΜΕ κτλ), νομιμοποίησε και επιβεβαίωσε τις κυβερνητικές επιλογές τη στιγμή που το φοιτητικό κίνημα αρνήθηκε κάθε συμμετοχή στο διάλογο διαλέγοντας το δρόμο του αγώνα!

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

μαθητές ϐ 19

ΟΣ

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑ

Συζητούν γιατί συμφωνούν

στην ουσία των αναδιαρθρώσεων Τόσο οι κυβερνήσεις της ΝΔ (1991, 2005, 2009) όσο και του ΠΑΣΟΚ (1998) διοργανώνουν χρόνια τώρα “εθνικούς διαλόγους” με στόχο τη νομιμοποίηση των αντιδραστικών αλλαγών στη λαϊκή συνείδηση, την καλλιέργεια αυταπατών και αναμονής στην πιθανότητα “διόρθωσης” των αντιλαϊκών μέτρων ή οποιασδήποτε βελτίωσης της κατάστασης, χωρίς συνολική

σύγκρουση με αυτήν την πολιτική και τους εκφραστές της. Η προπαγάνδα τους έχει ως στόχο να παγιωθεί η αντίληψη ότι η παιδεία και η εκπαίδευση είναι υπόθεση εθνική και όχι ταξική και κατά συνέπεια δεν χρειάζεται συνεχείς αντιπαραθέσεις αλλά συναίνεση και συμβιβασμό. Αποκρύπτεται η σύγκρουση που προκύπτει από τα αντιτιθέμενα ταξικά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των κομμάτων που το υπηρετούν, από τη μια, και των παιδιών της εργατικής λαϊκής οικογένειας από τη άλλη.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν δοκιμαστεί επανειλημμένα στην προώθηση αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην παιδεία είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, στο πλαίσιο πάντα

Ο ΣΥΝ το 1998 με απόφαση της Πολιτικής του Γραμματείας ανακοινώνει ότι θα συμμετέχει στο διάλογο του Αρσένη «ως ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης», δηλώνοντας ότι «θα επιδιώξει την ωρίμανση και προώθηση προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών στις ασκούμενες μέχρι τώρα πολιτικές που επιδεινώνουν τις κοινωνικές ανισότητες και διαιωνίζουν αδιέξοδα στην προοπτική της χώρας». Με δηλώσεις του ο Ν. Κωνσταντόπουλος, καλούσε την κυβέρνηση «να αναλάβει τις ευθύνες της και να προχωρήσει, τώρα, σε άμεσες διορθωτικές κινήσεις», υπενθυμίζοντας ότι έχει διατυπώσει «συγκεκριμένη δέσμη προτάσεων για τη διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση και την προώθηση μιας ουσιαστικής μεταρρύθμισης, με σημείο-κλειδί τη μη διεξαγωγή των εξετάσεων στη Β’ Λυκείου και τον ανοιχτό διάλογο για αναστολή και διόρθωση λανθασμένων επιλογών». Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, δηλαδή, αντί κατάργησης του Ν. 2525/97 πρότεινε απλώς, την αναστολή της εφαρμογής του και διόρθωση λανθασμένων επιλογών, λες και οι όποιες επιμέρους επιλογές, δεν γίνονται με βάση τον κεντρικό στόχο της αντιμεταρρύθμισης επί το αντιδραστικότερο, που παραμένει και δεν μπορεί να διορθωθεί.

ΚΚΕ

Το 2004, δια στόματος του Αλ. Αλαβάνου, έλεγε στη Βουλή: «Και αν ζητάμε την άμεση έναρξη διαλόγου για μια εθνική στρατηγική στην παιδεία με τους αρμόδιους φορείς και τις πολιτικές δυνάμεις, το ζητάμε για τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου για την εκπαίδευση σε όλες τις

Ασυζητητί για τα λαϊκά συμφέροντα Το ΚΚΕ ποτέ δεν νομιμοποίησε με τη συμμετοχή του τους διάλογους. Οι στημένοι διάλογοι -όπως αυτός που επιχειρεί να πραγματοποιήσει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ- έχουν ως στόχο να προετοιμάσουν προαποφασισμένες επιλογές που έχουν γίνει στα πλαίσια της ΕΕ. Δεν είναι τυχαία η συμφωνία των κομμάτων του “ευρωμονόδρομου” σ’ αυτή την κατεύθυνση με βάση τις θέσεις που έχουν ανακοινώσει με αφορμή το εξεταστικό. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συζήτησης στη Βουλή για την παιδεία, το ΚΚΕ τοποθετήθηκε δημό-

σια στην πρόταση διαλόγου που κατέθεσε η κυβέρνηση. Κατέθεσε την πρότασή του συνολικά για την εκπαίδευση, στο πλαίσιο της οποίας στεκόμαστε και στο σύστημα πρόσβασης από ένα ενιαίο 12χρονο σχολείο γενικής μόρφωσης σε μια ενιαία ανώτατη αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, πρωτοστατεί διαχρονικά με όλες του τις δυνάμεις ώστε να γίνει υπόθεση του εργατικού και του ευρύτερου λαϊκού κινήματος η πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, η αντεπίθεση του λαού και της νεολαίας.

αποφάσεων που έχουν συμφωνήσει στην Ευρωπαϊκή Ενωση με βάση τους στόχους και τα κριτήρια που θέτουν οι Σύνοδοι της Λισσαβόνας και της Μπολόνια. Οι αναδιαρθρώσεις έχουν σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση των ταξικών φίλτρων στην εκπαίδευση, την ενίσχυση του διαχωρισμού γενικής-τεχνικής εκπαίδευσης, την ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Ως κυβερνήσεις προχωρούν διαδοχικά σε αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, ψηφίζουν από κοινού τα νομοσχέδια και η κριτική τους εστιάζει στον τρόπο εφαρμογής τους καθώς οι θέσεις τους δεν διαφέρουν επί της ουσίας. Τους ενώνει το γεγονός ότι στηρίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου οπότε παραμερίζουν τους “δικομματικούς διαξιφισμούς” όταν το απαιτούν οι περιστάσεις για να προχωρήσει η πολιτική του κεφαλαίου.

βαθμίδες. Μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν συλλογικά όργανα». Στο “διάλογο” που έγινε επί υπουργίας Μ. Γιαννάκου για το νόμο πλαίσιο ο ΣΥΝ συμμετείχε, υποστηρίζοντας ότι θέλει να “μεταφέρει” τα αιτήματα των διαδηλωτών φοιτητών -ως αυτόκλητος εκπρόσωπος ενός κινήματος που ωστόσο ποτέ δεν νομιμοποίησε το “διάλογο”- και εκ των υστέρων αποχώρησε. Μάλιστα, πρότεινε έναν αντι-νόμο πλαίσιο, φτυστό εντούτοις, στα κύρια σημεία με το νόμο-πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης και της υποβάθμισης που εφαρμόζεται σήμερα. Σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, λεει ότι «έγινε μια προσπάθεια για διάλογο πριν από τρία χρόνια από μηδενική βάση με την κ. Γιαννάκου και τον κ. Βερέμη, στην οποία συμμετείχαμε και εμείς μέχρι να καταλάβουμε την κοροϊδία»! Επειδή όμως πέρασαν τρία χρόνια και θεωρούν ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου τελικά θα πάνε και πάλι στο διάλογο, γιατί όπως τόνισε πρόσφατα ο Αλ. Αλαβάνος «θα πάμε στο διάλογο υπό προϋποθέσεις». Αν υπογραμμίζουμε τη διγλωσσία τους είναι γιατί αυτή υπονομεύει το λαϊκό κίνημα. Σπέρνουν αυταπάτες πως με μερικές διαχειριστικές μικροδιορθώσεις στα πλαίσια της αστικής πολιτικής, μπορούν οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες να βελτιώσουν στο ελάχιστο τη θέση τους, αποτελούν ανάχωμα στο να μπολιάζεται στο λαό η διέξοδος που θα διαμορφωθεί με τη συνολική ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου. Αλεξάνδρα Λυμπέρη

20 ϐ μαθητές

ΘΕΣΣΑΛΙΑ «Θέλουμε το μαθητικό κίνημα να έχει τη δική του οργάνωση. Να διεξάγονται γενικές συνελεύσεις, μαζικές διαδικασίες στα σχολεία. Εκεί να αναπτύσσεται συζήτηση γύρω από τα προβλήματα του σχολείου και της παιδείας, για τους στόχους πάλης, για τις μορφές αγώνα, για τις πρωτοβουλίες και πώς θα τις οργανώσουν. Θέλουμε μάζες μαθητών να προβληματίζονται, να συμμετέχουν στις μαζικές διαδικασίες και από την αντιπαράθεση που αντικειμενικά θα αναπτύσσεται, να πείθονται για την ορθότητα των θέσεών μας». Απόσπασμα από τη διευρημένη Συνόδο του ΚΣ της ΚΝΕ για τη δουλειά στο μαθητικό κίνημα

Πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες Στο 2ο Λύκειο Λάρισας, μετά από πλούσια συζήτηση για το έγκλημα που συντελείται από τους ιμπεριαλιστές στην Παλαιστίνη, το 15μελές και τα 5μελή αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν εκδήλωση αλληλεγγύης την ώρα της γενικής τους συνέλευσης. Η εκδήλωση προετοιμάστηκε από ομάδες μαθητών που με μεράκι και ζωντάνια δούλεψαν το περιεχόμενο. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία και πέρασε το μήνυμά της μέσα από προβολές video, έκθεση φωτογραφίας, χαιρετισμούς του προέδρου του 15μελους και των καθηγητών, μαθητικά συγκροτήματα που έκλεισαν μουσικά την εκδήλωση. Στην κεντρική ομιλία της εκδήλωσης, η Ραφαέλα, μέλος του 15μελούς του σχολείου και μέλος της ΚΝΕ τόνισε μεταξύ άλλων: «Η εκδήλωση αυτή να γίνει παράδειγμα και για τα άλλα σχολεία στην πόλη μας και σε όλη την Ελλάδα! Τα δάκρυα δεν φτάνουν, είναι η ώρα να μιλήσουν οι λαοί. Η οργή μας… να γίνει οργανωμένος αγώνας, στους τόπους δουλιάς, στους χώρους εκπαίδευσης στα σχολεία, στις γειτονιές, να γίνει φωνή αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης!» (ολόκληρη η ομιλία, στο odigitis.gr). Η ανθρωπιστική βοήθεια που συγκεντρώθηκε από τους μαθητές παραδόθηκε στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας για να σταλεί στα παιδιά της Παλαιστίνης, μετά από συνάντηση αντιπροσωπείας του 15μελούς με τη διοίκηση του Κέντρου. Στο Βόλο, σε λύκειο της Νέας Ιωνίας πραγματοποιήθηκε παρόμοια προετοιμασία για την πραγματοποίηση εκδήλωσης. Υπήρξαν και άλλες πρωτοβουλίες και με τη βοήθεια εκπαιδευτικών, όπως στο 7ο Γυμνάσιο Λάρισας όπου μέσα στο μάθημα διαβάστηκαν κείμενα, άρθρα για τη Παλαιστίνη, άνοιξε κουβέντα και για την πολιτική Ομπάμα. Στο 10ο Λύκειο Λάρισας προβλήθηκε στη τάξη ταινία. Στο 1ο Λύκειο Λάρισας το 15μελές αντέδρασε στην προσπάθεια καταστολής και συκοφάντησης του αγώνα των μαθητών για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για το δικαίωμά

Σχολεία-ορμητήρια αγώνα…

ι διπλανές γραμμές παρμένες από την απόφαση της διευρυμένης συνόδου του ΚΣ της ΚΝΕ για τη δράση της οργάνωσής μας στο μαθητικό κίνημα πρέπει να δώσουν τον τόνο για τη δυναμική συνέχεια του αγώνα, της μάχης των ιδεών που διεξάγεται στα σχολεία. Από τις αρχές του νέου έτους οι ΚΝίτικες μαθητικές οργανώσεις της Θεσσαλίας πρωτοστάτησαν στο να ξεδιπλωθούν πλούσιες αγωνιστικές πρωτοβουλίες μέσα από συλλογικές αποφάσεις μαθητικών συμβουλίων και συντονιστικών.

τους να πάνε εκδρομή. Εβγαλε ανακοίνωσηκαταγγελία ενάντια στην επίθεση που δέχτηκαν συμμαθητές τους από άνδρες της ασφάλειας, βράδυ στο χώρο του σχολείου την ώρα που επιχειρούσαν να υλοποιήσουν τη συλλογική απόφαση που είχαν πάρει για κατάληψη, επειδή η διεύθυνση του σχολείου τους στέρησε την εκδρομή λόγω των περασμένων κινητοποιήσεων. Ενημέρωσαν τους συμμαθητές τους, κάλεσαν σε αγώνα, κάλεσαν γονείς και καθηγητές να καταδικάσουν το συμβάν, να πάρουν θέση στο πλάι τους. Επίσης, τα συντονιστικά Τρικάλων και Λάρισας έστειλαν με ανακοινώσεις τους μήνυμα συμπαράστασης στους αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς. Συνεχίζοντας αγωνιστικά έχουμε μπροστά μας τον εορτασμό του Κιλελέρ στο πλευρό της αγωνιζόμενης αγροτιάς και τα Φεστιβάλ των συντονιστικών (που έχουν γίνει θεσμός) με τη συμμετοχή και άλλων φορέων.

Πρωτοπόρος ρόλος της ΚΝΕ Ολες αυτές οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες και οι μορφές πάλης χρειάζεται να δένονται και με την αυτοτελή παρέμβαση της ΚΝΕ. Να μπολιάζεται η πολιτική του ΚΚΕ, η εναλλακτική του πρόταση, η προοπτική του σοσιαλισμού στη συνείδηση του μαθητή που παλεύει για τα προβλήματα που συναντά μπροστά του καθημερινά. Γι’ αυτό οι μέχρι τώρα επιτυχημένες προσπάθειες για εκδηλώσεις των μαθητικών ΟΒ πρέπει να αποτελέσουν φάρο για τη συνέχεια. Οπως η σύσκεψη με πολλούς μαθητές, μέλη και φίλους της ΚΝΕ στα Τρίκαλα για τις θέσεις του Συνεδρίου του Κόμματος ή η εκδήλωση των μαθητικών οργανώσεων της Λάρισας για την ιστορική διαδρομή της ΚΝΕ με προβολή ντοκουμέντων και αφηγήσεις. Πρωτοβουλίες που προβλημάτισαν, συγκίνησαν έδωσαν το έναυσμα για να ανοίξει πλατιά κουβέντα στις παρέες. Στη Καρδίτσα οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες που εξόρμησαν στα σχολεία με ανακοινώσεις για τις αγροτικές κινητοποιήσεις συνάντησαν τον ενθουσιασμό και την ανταπόκριση των μαθητών. Συνεχίζουμε σε όλες τις πόλεις την πολι-

Εκδηλώσεις αλληλεγγύης, συλλογή ανθρωπιστικής βοήθειας για τη Γάζα, κινητοποιήσεις, ανακοινώσεις συμπαράστασης στον αγώνα των αγροτών… κομμάτια από τον πολύμορφο αγώνα των μαθητών της Θεσσαλίας στον οποίο πρωτοστατούν οι κομμουνιστές μαθητές

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης που οργάνωσε το 2ο ΓΕΛ Λάρισας

τική παρέμβαση μέσα και έξω από τα σχολεία. Οι μαθητικές οργανώσεις βάσης χρειάζεται να διοργανώσουν εκδηλώσεις, συσκέψεις τέτοιες που να ξεδιπλώνουν σε όλο και περισσότερο κόσμο (άνθρωπο τον άνθρωπο), την πρότασή μας για την πλατιά λαϊκή συμμαχία ενάντια στη κρίση του καπιταλισμού, για την ανατροπή του. Πρωτοβουλίες τέτοιες που θα αναδεικνύουν την ιστορία και το πρωτοπόρο ρόλο του Κόμματός μας μπροστά στην

ιδεολογική διαπάλη που γίνεται μέσα και έξω από τις σχολικές αίθουσες. Πρωτοβουλίες που θα φέρουν ορμητική ανάπτυξη στις γραμμές της ΚΝΕ και θα σαλπίζουν το σύνθημα της Αντεπίθεσης με το ΚΚΕ! Αχιλλέας Σίμος Μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας της ΚΝΕ

ταπόκριση σύ την αν ε ι κ ς α μ ροφορία Στείλε ή την πλη ιο λ ό χ σ το ξη και τη σου, ου στην τά βουλίων σ ή ζω τη από ών συμ ν μαθητικ digiδράση τω : mail@o ” Ο “ υ το il α στο e-ma ερισσότερ αζήτησε π ό τη π α ις ε ίσ tis.gr. Αν ταποκρ ν α ν ι α κ υ ία ο υμβ λίω στοιχε θητικών σ α μ ν τω η η δράσ ιεύθυνσ τρονική δ στην ηλεκ ν ενότητα σ itis.gr, τη ig d .o w ww ”. α σε μήνα “Από μήν

Ν” ΤΩΝ ΑΕΙ-ΤΕΙ

Η ΚΡΙΣΗ “ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩ

Να μην την πληρώσει

ο λαός και τα παιδιά του! Αμεσες επιπτώσεις στη ζωή των σπουδαστών και φοιτητών Επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα Εδώ και δεκαετίες, σε περιόδους που οι “οικονομικοί δείκτες” ευημερούσαν για το κεφάλαιο, οι αναδιαρθρώσεις στα εργασιακά προχωρούσαν (διευθέτηση χρόνου εργασίας, ασφαλιστικές “μεταρρυθμίσεις”, “ευελφάλεια” κοκ.) σε βάρος των δικαιωμάτων και των αναγκών του λαού και της νεολαίας. Τώρα, με πρόσχημα την κρίση, η επίθεση εντείνεται, π.χ. με τους βιομήχανους να απαιτούν την εφαρμογή νόμου του ΠΑΣΟΚ που προβλέπει εργάσιμη εβδομάδα τριών ημερών με αντίστοιχη μείωση αποδοχών, με απολύσεις, με μειώσεις μισθών. Αυτή θα είναι η εργασιακή προοπτική για τους απόφοιτους των ΑΕΙ και ΤΕΙ αν δεν συμβάλλουν, σε συμπόρευση με το ταξικό εργατικό κίνημα, να μπει φρένο σήμερα σ’ αυτές τις εξελίξεις και ν’ ανοίξει ο δρόμος για αντεπίθεση, για έναν άλλο δρόμο οικονομικής ανάπτυξης που θα βάζει στο επίκεντρο του τις κοινωνικές ανάγκες. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με τους καπιταλιστές. Η αλήθεια αυτή πρέπει να αποκαλυφθεί κόντρα σε όσους υλοποιώντας τις αναδιαρθρώσεις στην παιδεία, στοχεύουν σε φθηνούς, ευέλικτους και επανακαταρτίσιμους εργαζομένους που θα δέχονται αδιαμαρτύρητα τις συμφωνίες των συμβιβασμένων της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ, για να ξεπεράσουν δήθεν όλοι μαζί την κρίση, λες και έχουν μοιραστεί ποτέ τα κέρδη τους οι μεγαλοβιομήχανοι και οι εφοπλιστές με τους εργαζομένους.

Εντείνεται η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία

Η διαπάλη για το χαρακτήρα της κρίσης συνδέεται άμεσα με το ποιος θα πληρώσει το κόστος της

Η κρίση θα ακουμπήσει και την ίδια τη λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η λιτότητα θα αγγίξει τα ιδρύματα κάτι που σημαίνει ότι και σε αναζήτηση χορηγών θα προχωρήσουν και σε περικοπές των πενιχρών, ούτως ή άλλως, κονδυλίων για τη φοιτητική μέριμνα (σίτιση, στέγαση κτλ.). Μοχλός θα είναι η διαδικασία της αξιολόγησης την οποία στηρίζουν και προωθούν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Συνολικά το κόστος σπουδών ανεβαίνει, με το χτύπημα του δικαιώματος στη δωρεάν παιδεία, με ολοένα και περισσότερους φοιτητές και σπουδαστές να αναγκάζονται να δουλέψουν, ενώ η εφαρμογή του νόμου-πλαισίου επιβαρύνει και θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, όπως διαπίστω-

σαν πρόσφατα και οι φοιτητές-σπουδαστές με την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων. Μάλιστα ως λύση στα προβλήματα που αποτρέπουν ένα ποσοστό φοιτητών και σπουδαστών να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, παρουσιάζονται οι ανταποδοτικές υποτροφίες που εφαρμόζονται π.χ. στο ΑΠΘ και τα φοιτητικά δάνεια που προτείνει το ΠΑΣΟΚ, προτάσεις δηλαδή που ξεκάθαρα προωθούν τη μαύρη εργασία και δεσμεύουν οικονομικά τους φοιτητές για μια ζωή.

Δυο δρόμοι σε σύγκρουση, ένας ο μονόδρομος για το λαό Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση οι φοιτητές και οι σπουδαστές πρέπει να πάρουν θέση και με τη δράση τους και με την ψήφο τους. Δυο βασικές γραμμές συγκρούονται: από τη μια αυτή που πρεσβεύουν τα κόμματα του κεφαλαίου και οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου εντός και εκτός ΑΕΙ-ΤΕΙ, η γραμμή ενσωμάτωσης, υποχώρησης και ταξικής συναίνεσης. Από την άλλη η γραμμή που προβάλουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, η παράταξη της ΠΚΣ, η γραμμή αντεπίθεσης του κινήματος, η γραμμή της ρήξης και της ανατροπής, που λέει ότι δεν πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι για την κρίση του κεφαλαίου. Οι δυνάμεις της ΚΝΕ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, οι φοιτητές και οι σπουδαστές που συσπειρώνονται στην Πανσπουδαστική παλεύουν για την οργάνωση του κινήματος, για τη διαμόρφωση διακριτού πόλου σε γραμμή αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και της πολιτικής της ΕΕ, σε συμμαχία με το ταξικό εργατικό κίνημα, το κίνημα των φτωχών και μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές να πάρουν υπ’ όψιν τους ότι ειδικά σε περίοδο κρίσης πρέπει να οργανώσουν τον αγώνα τους, να ξεπεράσουν τη διαλυτική κατάσταση στους συλλόγους με τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα. Να μη συγχωρέσουν τις πολιτικές δυνάμεις που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση. Να εμπιστευτούν το ΚΚΕ, την ΚΝΕ, να στηρίξουν την Πανσπουδαστική στις επικείμενες εκλογές. Με τη δράση τους και την ψήφο τους να στείλουν σαφές μήνυμα αντεπίθεσης. Βαγγέλης Μαρούπας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

γιατί ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ

;

Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού αποδεικνύει ανάμεσα στα άλλα ότι οι φοιτητές και οι σπουδαστές δεν ζουν σε… γυάλα, όπως προβάλλουν διάφοροι καλοθελητές. Αντίθετα, ένα μεγάλο κομμάτι ανήκει σε εργατικές και λαϊκές οικογένειες, αντιλαμβάνεται το δίλημμα που μπαίνει σήμερα: ή την υποταγή στο κεφάλαιο ή την αντεπίθεση, την οργάνωση και ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του. Οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές που θα διεξαχθούν το επόμενο διάστημα δεν είναι ούτε αυτές κλεισμένες στα στενά όρια των ιδρυμάτων, όπως θα τις παρουσιάσουν πρώτα και κύρια οι παρατάξεις που στηρίζονται από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Οι ίδιοι δηλαδή που την επομένη της αναμέτρησης θα βγάζουν από τα αποτελέσματα τα “ευρύτερα” πολιτικά συμπεράσματα σε σχέση με τη στάση των νέων κτλ. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές, θα ψηφίσουν για όλα και ιδίως τα παιδιά των λαϊκών και εργατικών οικογενειών, έχουν έναν παραπάνω λόγο να ψηφίσουν Πανσπουδαστική, ως τη μόνη δύναμη που:

» Αποκαλύπτει

τη σχέση παιδείας-οικονομίας, το γεγονός ότι τα ιδρύματα ήταν και είναι αναπόσπαστα δεμένα με την οικονομία, κι άρα βασικό ζήτημα είναι τι και ποιον υπηρετεί η οικονομία. Αποκάλυψε από την αρχή την πραγματική ρίζα της κρίσης και ότι σε αυτές τις συνθήκες μπαίνει ακόμα πιο επιτακτικά για τους φοιτητές και σπουδαστές, το δίλημμα προσαρμογή ή ρήξη. Απαντά στην πράξη και ξεκάθαρα -χωρίς μισόλογα ή επιλογές σε “μορφές” διαχείρισης, δηλαδή αν θα πληρώσουμε

ΤEI – ΠΟΡΕΙΑ

μονομιάς ή με δόσεις- με το βασικό σύνθημα για αντεπίθεση! » Προβάλλει τα αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών και σπουδαστών, ιδίως των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, για μόρφωση-δουλιά-ζωή. Οχι γενικόλογα και ανέξοδα συνθήματα, αλλά στόχους πάλης και καθημερινής δράσης με προοπτική. Αφορούν και τον προσανατολισμό της παιδείας, της επιστήμης και της έρευνας στην υπηρεσία των αναγκών των εργαζομένων και του λαού απέναντι στην υποταγή στα κέρδη του κεφαλαίου. » Αντιπαρατίθεται με την πολιτική της ΕΕ και της πλουτοκρατίας που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ, με κάθε παραλλαγή της που προωθούν τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου η οποία δεν αλλάζει την ουσία της. Αποκαλύπτει τη δημαγωγία τους, στέκεται απέναντι σε κάθε μηχανισμό χειραγώγησης και προώθησης των μέτρων, όπως ο στημένος διάλογος και η αξιολόγηση. Ενάντια σε κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στην παιδεία, τους νόμους και τις κατευθύνσεις του Μάαστριχτ, της Μπολόνια, της Λισσαβόνας. Βρίσκεται σταθερά στην αντίπερα όχθη από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, μαζί με τους λαούς που αγωνίζονται. » Αναδεικνύει και πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης των φοιτητών και σπουδαστών, στην αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής. Μέσα από επιτροπές αγώνα και διακριτή συσπείρωση σε πανελλαδικό επίπεδο, απαντώντας και στη διαλυτική κα-

τάσταση που έχουν επιφέρει όλες οι άλλες παρατάξεις στους συλλόγους, ενημερώνει και προειδοποιεί για τις συνέπειες των μέτρων που σχεδιάζονται από την κυβέρνηση και την ΕΕ, καλεί έγκαιρα σε οργάνωση της απάντησης. Για το λόγο αυτό συναντά την οργανωμένη επίθεση όλων των υπόλοιπων παρατάξεων οι οποίες είτε την κατηγορούν για κινδυνολογία, είτε μιλάνε για “αποπροσανατολισμό”. » Αντιπαρατίθεται και αποκαλύπτει το συμβιβασμό και τον τυχοδιωκτισμό των υπόλοιπων δυνάμεων, αλλά και τα μισόλογα και την υποκρισία τους που αποδεικνύονται πιο ανάγλυφα στη διαφορά λόγων και πράξεων. Για παράδειγμα, όλες οι άλλες παρατάξεις χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την ΕΦΕΕ και στην πράξη κάθε χρόνο από το 1997 τορπιλίζουν τη συγκρότηση του νέου ΚΣ. Οι αντιπρόσωποι της Πανσπουδαστικής είναι οι μόνοι που είναι κάθε φορά στις θέσεις τους. » Είναι η μοναδική παράταξη στο χώρο των ΑΕΙ και ΤΕΙ που προβάλλει ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Την αγωνιστική στάση απέναντι στην εξαγορά, το ρουσφέτι και το σκύψιμο του κεφαλιού. Την ανυπότακτη ζωή απέναντι στη ναρκοκουλτούρα. Τον πολιτισμό απέναντι στα υποπροϊόντα και τα τηλεσκουπίδια. » Είναι η μοναδική δύναμη που βροντοφωνάζει ότι οι φοιτητές και οι σπουδαστές πρέπει να ενωθούν με το ταξικό εργατικό κίνημα στην αντεπίθεση. Οτι το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα πρέπει να ακολουθήσει ως το ορμητικό ποτάμι της ανατροπής και του χτισίματος της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας. Εγγύηση για κάθε φοιτητή και σπουδαστή που θέλει να στηρίξει την Πανσπουδαστική είναι οι δυνάμεις της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Εστω κι αν δε συμφωνεί σε όλα, μπορεί να είναι βέβαιος ότι η ψήφος του δεν θα “μεταλλαχτεί”,

ότι βασίζεται σε στέρεα θεμέλια. Ιδιαίτερα όλοι όσοι θα ακολουθήσουν το δρόμο της συνεργασίας με τους νέους κομμουνιστές στα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής, μπορούν να είναι σίγουροι ότι θα αποτελέσει σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Για όλους τους παραπάνω λόγους, οι οποίοι στεριώνονται από δεκάδες επιχειρήματα και αποδείξεις, τόσο σε κεντρικό επίπεδο όσο και από την εμπειρία σε κάθε σχολή, καλούμε τον κάθε ένα φοιτητή και σπουδαστή να υπερψηφίσει την Πανσπουδαστική. Να συμμετέχει ενεργά, στηρίζοντας τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, δίνοντας όλες του τις δυνάμεις για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης και τη σημαντική ενίσχυση της Πανσπουδαστικής.

ψήφοι873

ΠΚΣ

AEI – ΠΟΡΕΙΑ ΠΚΣ

ψήφοι

2004 4.760 2005 5.07 7 2006 6.00 8 2007 7.20 9 2008 7.688

12. 2004 14.565 5 0 0 2 14.651 6 0 0 2 14.621 2007 16.104 2008

-ΤΕΙ

ΑΛΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΕ ΑΕΙ

Αποδυνάμωσε

όσους χτυπάνε τα δικαιώματά σου!

τις ερχόμενες εκλογές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, οι φοιτητές και σπουδαστές έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να τιμωρήσουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τους εκπροσώπους τους στις σχολές. Να τους τιμωρήσουν για την πολιτική που ακολουθούν, ψηφίζουν και στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια. Για την οικονομική κρίση αλλά και τα μέτρα που φέρνουν που έχουν ως κοινό στόχο να πληρώσει ο λαός. Οι φοιτητές-σπουδαστές πρέπει να σκεφτούν ότι ενώ όλα τα κόμματα της ευρωυποταγής μιλάνε για την οικονομική κρίση, ταυτόχρονα κρύβουν ότι είναι κρίση του καπιταλισμού. Κρύβουν το χαρακτήρα της ΕΕ ως ιμπεριαλιστικής ένωσης, κρύβουν τα τεράστια κέρδη του κεφαλαίου από το μόχθο των εργατών, κέρδη που με τσάκισμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων θέλουν να διατηρήσουν και για το 2009. Να αναδειχθούν τα κριτήρια Οπως σε κάθε τέτοιου είδους αναμέτρηση, οι υπόλοιπες παρατάξεις, ακολουθώντας πιστά τις μεθόδους των κομμάτων τους, παλεύουν να υφαρπάξουν την ψήφο, προσπαθώντας να καλύψουν τη στάση τους όλο το προηγούμενο διάστημα, ελπίζοντας ότι οι φοιτητές-σπουδαστές έχουν μνήμη… χρυσόψαρου. Για παράδειγμα, η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ “θυμήθηκε” τώρα τη σφαγή στην Παλαιστίνη, βγάζοντας μάλιστα και αφίσα, 1,5 μήνα μετά! Την περίοδο της σφαγής, τότε που χρειαζόταν να κορυφωθεί η αλληλεγγύη και η καταδίκη των ιμπεριαλιστών Ευρωπαίων και λοιπών, έκαναν τα πάντα για να βγει λάδι η ΕΕ και μας κατηγορούσαν για …ψηφοθηρία. Ομως οι φοιτητές και σπουδαστές δεν έχουν ξεχάσει. Ιδίως τα παιδιά από λαϊκές οικογένειες, θα πρέπει με βάση τις ανάγκες τους να κρίνουν την κάθε παράταξη. Βασικά ζητήματα αποτελούν:

»Η στάση που κρατάει κάθε παράταξη για

την κρίση. Τόσο για τις αιτίες όσο, κυρίως, για το ποιος καλείται να φορτωθεί το “ξεπέρασμά” της. »Η στάση απέναντι στην πολιτική ΕΕ-κεφαλαίου, τα συγκεκριμένα μέτρα και τους νόμους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση τους φοιτητές και σπουδαστές, υποθηκεύοντας το παρόν και το μέλλον τους. »Το ζήτημα της οργάνωσης και του προσανατολισμού του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος, τους συμμάχους του. »Οι θέσεις και τα αιτήματα που διατυπώνει καθώς και η στάση ζωής που προβάλλει κάθε οργανωμένη παράταξη, τα οποία είναι συνδεδεμένα. Το πώς απαντά πάνω σε αυτά τα ζητήματα κάθε οργανωμένο σχήμα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ έχει και συγκεκριμένη αντανάκλαση σε κάθε σχολή. Διαφοροποιήσεις για λόγους τακτικής

σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν «άλλη παράταξη εδώ και άλλη στο τάδε ίδρυμα». Επιχειρήματα του τύπου «εμείς είμαστε ΔΑΠ και όχι ΝΔ» ή «άλλο το ΠΑΣΟΚ, άλλο η ΠΑΣΠ», απλά χρησιμοποιούνται για να θολώσουν τα νερά, είναι αστεία και διαψεύδονται κάθε χρόνο από τις δηλώσεις των αρχηγών των συγκεκριμένων κομμάτων για τις φοιτητικές εκλογές.

Να καταδικαστούν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ Μαύρο στη ΔΑΠ… …την παράταξη της ΝΔ, της κυβέρνησης που συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Η παράταξη των βιομηχάνων, ως άλλος κυβερνητικός εκπρόσωπος διαλαλεί ότι για την κρίση φταίνε τα “golden

boys”, οι “κακοί” και όχι οι “καλοί” τραπεζίτες, καλώντας σε «υπευθυνότητα» και «συναίνεση» για να μπορεί η κυβέρνησή τους να συνεχίσει το αντιλαϊκό έργο της. Καμία διεκδίκηση και νέες θυσίες δηλαδή, «για να πάει μπροστά η οικονομία» (βλέπε 28 δισ. στις τράπεζες, υποχρεωτική 3ήμερη εργασία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις). Εξάλλου όλα τα προηγούμενα χρόνια, όπως και τώρα, προωθούσε στις σχολές τις “αξίες” της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της υπόκλισης στην κερδοφορία των επιχειρηματιών. Αυτά τα βασικά συστατικά της καπιταλιστικής οικονομίας που δημιουργεί τις κρίσεις, προσπαθεί να κάνει αξίες ζωής των φοιτητών και σπουδαστών. Γι’ αυτό προσφέρει πλήρη στήριξη σε όλες τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου, σε οτιδήποτε προσφέρει νέα κέρδη στην πλουτοκρατία (π.χ. κολλέγια). Παράδειγμα στήριξης με όλα τα μέσα της αντιλαϊκής πολιτικής αποτελεί το θέμα των συγγραμμάτων. Οταν η Πανσπουδαστική προειδοποιούσε για κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, η ΔΑΠ μίλαγε για “κινδυνολογία”, μπλόκαρε κάθε αγωνιστική απάντηση (όπως εξάλλου, με τα δικά τους επιχειρήματα, έκαναν τόσο η ΠΑΣΠ, όσο και ΕΑΑΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ). Στη φετινή εξεταστική, όταν το θέμα “έβγαζε μάτι”, άρχισαν να μιλάνε για…κακή εφαρμογή του νόμου-πλαισίου! Είναι αμετανόητοι υπερασπιστές των συμφερόντων του κεφαλαίου! Για το λόγο αυτό έχουν πρωτοστατήσει και στη διάλυση του φοιτητικού κινήματος, των συλλόγων, των ΔΣ. Μεταφράζουν την πρωτιά στις εκλογές σε δήλωση στήριξης των αντιδραστικών μέτρων της κυβέρνησης από όλη τη σπουδάζουσα νεολαία. Ταυτόχρονα, είναι πρώτοι (μαζί με την ΠΑΣΠ) στην εξαγορά, στους μηχανισμούς ρουσφετιών και διαφθοράς στα ιδρύματα, σε αγαστή συνεργασία με μεγαλοκαθηγητάδες. Καλλιεργούν με αυτόν τον τρόπο τον τύπο

του νέου ανθρώπου που απαιτεί το κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκπρόσωποί του: χειραγωγημένο, με σκυμμένο το κεφάλι.

Μαύρο στην ΠΑΣΠ… …που ονειρεύεται την κυβερνητική “κουτάλα” για το κόμμα της, το ΠΑΣΟΚ, για να εφαρμόσει τα ίδια ακριβώς μέτρα. Οι θέσεις τους, αλλά και η εμπειρία απ’ όταν κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύουν ότι οι αντιπολιτευτικές “κορώνες” για την “υπεράσπιση” των ΑΕΙΤΕΙ είναι κούφιες. Οσο κούφια είναι και τα τσιτάτα του Γ. Παπανδρέου για “σοσιαλισμό ή βαρβαρότητα”, την ώρα που παρουσίαζε τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για τη στήριξη του κε-

Οι φοιτητές και σπουδαστές έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να τιμωρήσουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τους εκπροσώπους τους στις σχολές

φαλαίου… Ολα για την κουτάλα! Και βέβαια ο αντικομμουνισμός, με στόχο να ορθώσει η ηγεσία τους τείχη ανάμεσα σε λαϊκά παιδιά που βλέπουν το ρόλο του ΠΑΣΟΚ και ξέρουν ότι δεν αλλάζει, που προσανατολίζονται στην Πανσπουδαστική, εκτιμούν τη συνέπεια, τις θέσεις, τη δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Αυτοί οι νέοι και οι νέες δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από το ΠΑΣΟΚ, όπως και από τη ΝΔ. Σε σχέση με την κρίση, όπως ακριβώς και η “αδερφή” τους παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, “καταριούνται” σε όλες τις πτώσεις το νεοφιλελευθερισμό, για να κρύψουν όσο γίνεται ότι φταίει ο καπιταλισμός και ταυτόχρονα να πείσουν ότι υπάρχει και καλύτερη (δήθεν πιο “ανθρώπινη”, αν και χρεωκοπημένη) διαχείρισή του. Εχουν δώσει διαπιστευτήρια υποστήριξης της ΕΕ και των κατευθύνσεών της. Οι διάφορες δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου σε σχέση με τα δάνεια αντί της δωρεάν παιδείας, το άρθρο 16, το internet αντί των δωρεάν συγγραμμάτων, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία. Δεν ξεχνάμε ότι η πρώτη οδηγία της ΕΕ για τα κολέγια (89/48) συντάχτηκε από τη Βάσω Παπανδρέου. Οι θέσεις αυτές είναι και η ραχοκοκαλιά της σημερινής πρότασής τους. Μαζί με τη ΔΑΠ έχουν την κύρια ευθύνη για τη διάλυση του κινήματος, των συλλόγων και των ΔΣ, κατάσταση που διευκολύνει τις κυβερνήσεις τους να προωθούν τα αντιδραστικά μέτρα με λιγότερα εμπόδια, χωρίς να αποκαλύπτονται στα μάτια των φοιτητών. Ταυτόχρονα, συναγωνίζεται τη ΔΑΠ στην εξαγορά και τη διαφθορά, με σημειώσεις, βαθμολογίες, εκβιασμούς και ρουσφέτια.

Να απομονωθούν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΕΑΑΚ Να μην πέσουν οι φοιτητές στις παγίδες της παράταξης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (“Αριστερή Ενότητα”, αν δεν αλλάξουν και φέτος ονομασία

για να λανσάρουν… νέο ξεκίνημα!). Πίσω από τις κορώνες “αριστεροσύνης” κρύβεται το αποκρουστικό πρόσωπο του οπορτουνισμού, η πλήρης στήριξη της ΕΕ και της στρατηγικής του κεφαλαίου με πασπάλισμα “ανθρωπιάς”. Γι’ αυτό σε σχέση με την κρίση ταυτίζεται πλήρως με το ΠΑΣΟΚ, προσδοκώντας μερίδιο από την…κουτάλα, κατηγορώντας το «νεοφιλελευθερισμό», το «υπάρχον μοντέλο διακυβέρνησης». Δεν θα αφήσουμε να ξεχαστούν οι αλλεπάλληλες ερωτήσεις του Αλαβάνου στην Ευρωβουλή για την κατοχύρωση των κολλεγίων, οι δηλώσεις Τσίπρα ότι ο ΣΥΝ «δεν είναι εχθρικός στα ιδιωτικά ΑΕΙ», τα καλέσματά του για αλλαγές στην παιδεία «ώστε να μη φεύγει ο επιχειρηματίας στο εξωτερικό», την επερώτηση του Ψαριανού για εφαρμογή του νόμου για τα συγγράμματα, τα σημεία για τη βελτίωση -κι όχι την ανατροπή- του νόμου-πλαισίου που κατέθεσε στη διάρκεια των κινητοποιήσεων το 2006 σύμφωνα με την πάγια λογική «αν δεν θεωρούσαμε ότι μπορεί να μεταρρυθμιστεί, δεν θα προτείναμε τις μεταρρυθμίσεις» όπως δήλωσε και τελευταία ο Δραγασάκης για τον καπιταλισμό και άλλα πολλά. Χαρακτηριστική της διγλωσσίας του, που θα αξιοποιήσει η παράταξή του στα ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι η στάση του για το στημένο διάλογο για την παιδεία, που συγκλίνει πλήρως με τη ΝΔ και το ΠΑ-

Μιλάνε για την οικονομική κρίση, ταυτόχρονα κρύβουν ότι είναι κρίση του καπιταλισμού. Κρύβουν το χαρακτήρα της ΕΕ ως ιμπεριαλιστικής ένωσης ΣΟΚ. Ανήμπορος να πει ένα ξεκάθαρο όχι (ως “θεσμικό” κόμμα που διεκδικεί καρέκλες), ξεκίνησε με ένα «όχι υπό προϋποθέσεις», για να καταλήξει σε ένα «ναι» υπό…λιγότερες προϋποθέσεις. Ενας καλός διάλογος είναι εφικτός κατά το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ! Αλλά και στις κινητοποιήσεις μετά τη δολοφονία του μαθητή, αφού δεν κατάφερε να φορέσει κουκούλα στη νεολαία που αγωνίζεται, να κρύψει στόχους και αιτήματα πίσω από ένα θολό αντικυβερνητισμό, έφτασε να αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας κάθε μορφή βίας. Απέδειξε ότι αποτελεί ζημιά για το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα. Η “ελευθεριακή”, δημαγωγική του λογική δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάζει και τη στάση ζωής που προβάλλει, όπως ακριβώς και τα ΕΑΑΚ, για παράδειγμα στο ζήτημα των ναρκωτικών. Κατά τα άλλα …”αντισυστημικοί”! Επεσαν οι μάσκες των…”ανεξάρτητων” σχημάτων των ΕΑΑΚ: Είναι η ουρά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποδεικνύεται από όλη τους την τακτική στο φοιτητικό κίνημα φέτος. Δεκάδες παραδείγματα από τις Γενικές Συνελεύσεις τους αποκαλύπτουν. Τα… Τσιπράκια με τους τυχοδιωκτισμούς τους δίνουν ολό-

πλευρη στήριξη στην τακτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, καλύπτοντας ουσιαστικά τις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ στη διάλυση του φοιτητικού κινήματος και των συλλόγων. Η κατάσταση αυτή τους βολεύει, καθώς με τα διάφορα παραμαζώματα των συνδικαλιστών τους τα οποία βαφτίζονται, από γνωστές αστικές φυλλάδες, “οργανωτές” των αγώνων σε περιόδους αγωνιστικών ανατάσεων, μπορούν -αν και με ελάχιστη επιρροή στους φοιτητές και σπουδαστές- να ξεδιπλώνουν την τακτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, π.χ. εξασφαλίζοντας ακροατήριο στους ξεπουλημένους της ΓΣΕΕ σε κάθε απεργία. Μαζί με την παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παίρνουν βραβείο αντικομμουνισμού, φτάνοντας στο σημείο να αναπαράγουν τη μαύρη προπαγάνδα ιμπεριαλιστικών οργανισμών (π.χ. Κατίν κ.ο.κ.). Κατά τα άλλα οι θέσεις τους ταιριάζουν γάντι στην πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου, όπως η θέση τους για “Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση” που σημαίνει, όπως λένε οι ίδιοι, να μαθαίνεις στα ιδρύματα “γενικά πράγματα” (λίγο από εδώ και λίγο από εκεί που λέει και η ΕΕ) και μετά την ειδίκευση να σου τη δίνει ο εργοδότης! Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που τα πάνε μια χαρά με μεγαλοκαθηγητάδες και μεγαλοεργολάβους, ιδίως στα Πολυτεχνεία. Ούτε επίσης ότι η “επαναστατικότητά” τους γίνεται… καπνός, όταν διαπραγματεύονται π.χ. με τη διοίκηση του ΕΜΠ για το «μέχρι πότε έχουμε περιθώριο να λήξουμε την κατάληψη για να μη χαθεί η εξεταστική». Οι κατά τα άλλα… “εξεγερμένοι”!

ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΤΟ Σ Α Μ Ν ΛΟ ΕΛ Μ ΤΟ ΤΕΙ:

ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

νομικής με από πρώτο χέρι τις συνέπειες της οικο ζού , ειες γέν οικο ές ατικ εργ από διά παι τους πλειοψηφία εργασιι σπουδαστές των ΤΕΙ, στην συντριπτική ς μας νέα βάρη. Το παρόν μας είναι η δικέ τις και μας ιών γον των τες πλά στις που μεταφέρουν “γαλέρας”! κρίσης και των πολιτικών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ ιος αντέξει στις συνθήκες σύγχρονης όπο και τιχο λάσ ρια ωρά με οι, λιστ και 600 ευρώ, ανασφά σμούς, ακή ανασφάλεια, οι μισθοί των 500 μας μονόδρομο, αλλάζοντας τους συσχετι δικό το υμε έγο επιλ , ίου αλα κεφ του ρο. Απέναντι στο μονόδρομο Το μέλλον μας το σχεδιάζουν χειρότε τας στην αντεπίθεση! οργανώνοντας τον αγώνα μας, περνών

! ή π ο ρ τ α ν α η ξ ή Οργάνωση-ρ

Στα ΤΕΙ της ΕΕ Ηδη οι εργοδότες άρχισαν τις απολύσεις. Σε πολλούς από εμάς είπαν πως δεν χρειαζόμαστε στη δουλιά για όλη την εβδομάδα. Βιώνουμε από πρώτο χέρι τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση. Ολοι γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει να μην έχεις βιβλία και να προσπαθείς να σπουδάσεις! Ολοι γνωρίζουμε εξίσου καλά τι σημαίνει να μην έχεις καθηγητές, αίθουσες και υλικά ώστε να μπορείς να κάνεις το εργαστήριο σου και να βολοδέρνεις από διάδρομο σε διάδρομο ελπίζοντας ότι στην επόμενη πόρτα που θα ανοίξεις θα μπορείς να κάνεις μάθημα. Ολοι μας λίγο ή πολύ έχουμε βάλει το χέρι μας στην τσέπη για βιβλία, για υλικά, για σίτιση και στέγαση. Οι περισσότεροι από εμάς (το 60%) δουλεύουμε, για να τα βγάλουμε πέρα, για να μπορούμε να σπουδάσουμε, πολλοί δεν τελειώνουμε καν τις σπουδές αφού «δεν βγαίνει η οικογένεια». Κάνουμε τις πρακτικές σε συνθήκες σκλαβοπάζαρου.

Οι εκλογές πρέπει να πάρουν τα χαρακτηριστικά αναμέτρησης με την κυρίαρχη πολιτική

Για όλα αυτά δεν φταίει το κακό το ριζικό μας... Τα ΤΕΙ αποτελούν τον πιλότο για τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, είναι τα πιο υποβαθμισμένα ιδρύματα που προσφέρουν μια εφήμερη κατάρτιση και κάποιες πρακτικές δεξιότητες για να βγαίνουν από αυτά οι εργάτες που θέλουν οι βιομήχανοι και τα αφεντικά, για να μας ξεζουμίζουν και να τα κονομάνε περισσότερο. Εχουμε χορτάσει από τα παραμύθια και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Το ΠΑΣΟΚ μας βάφτισε “ανώτατους”, ίδρυσε σαν σύγχρονος Μαυρογιαλούρος «ΤΕΙ σε κάθε χωριό», η ΝΔ μας έταξε μεταπτυχιακά και πώς θα γίνουμε Πανεπιστήμια. Μας μιλάνε και οι δύο για επαγγελματικά δικαιώματα την ώρα που με την κοινοτική οδηγία 36/05 θα μας καταπιούν τα κολλέγια, την ώρα που η ανεργία καλπάζει. Θέλουν να μετατρέψουν τα ΤΕΙ σε παραμάγαζα των εταιρειών. Με το νόμο-πλαίσιο που ψήφισε η ΝΔ εντάθηκε η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία

των ΤΕΙ, περιορίστηκαν ακόμη περισσότερο τα συγγράμματα που παίρναμε δωρεάν. Τα προγράμματα σπουδών αλλάζουν κάθε 3 χρόνια, μαζί με την αξιολόγηση που ξεκίνησε θέλουν να μας υποτάξουν ακόμη περισσότερο στις ορέξεις των εργοδοτών, μπροστά στην κρίση ετοιμάζουν νέα μέτρα με δήθεν διάλογους. Αυτή είναι η πολιτική της ΕΕ που όλα τα κόμματα εκτός του ΚΚΕ υπηρετούν. Είδαμε όλα αυτά τα χρόνια που κατέληξαν! Δεν θα αφήσουμε να μας τη φέρουν ξανά!

Αντιπαλεύουμε τη διαλυτική κατάσταση Αγανακτούμε με τη σαπίλα και τη διαφθορά στα ΤΕΙ, που ενισχύονται από τους νόμους της επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων, αλλά και από τις παρατάξεις της υποταγής με συναλλαγές, ρουσφέτια και εκβιασμούς. Αντιπαλεύουμε τη διαλυτική κατάσταση που έχουν φέρει οι άλλες παρατάξεις στο σπουδαστικό κίνημα.

ΔΑΠ και ΠΑΣΠ θέλουν τους σπουδαστές απαθείς στη γωνία και το σπουδαστικό κίνημα χειροκροτητή της πολιτικής που τα κόμματά τους υλοποιούν. Κίνημα “μπαλάκι” του δικομματισμού, δεξαμενή ψήφων, πότε στο ένα και πότε στο άλλο κόμμα. Ταυτόχρονα, όμως το θέλουν και μηχανισμό υποταγής στην κυρίαρχη ιδεολογία και λογική που έτσι κι αλλιώς πρεσβεύουν και τα δυο κόμματα. Γι’ αυτό δεν λειτουργούν τα ΔΣ, δεν γίνονται συνελεύσεις, φακελώνουν σπουδαστές, αλλοιώνουν εκλογικούς καταλόγους, οργιάζει η νοθεία. Eχουν χέρι βοηθείας, την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και τα ΕΑΑΚ. Οι δυνάμεις αυτές θέλουν κίνημα ελεγχόμενο που να λειτουργεί σαν βαλβίδα εκτόνωσης για το ριζοσπαστικό κομμάτι των σπουδαστών. Η συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ με τις κατευθύνσεις της ΕΕ είναι δεδομένη. Η παράταξη των ΕΑΑΚ παίζει ξεκάθαρα το ρόλο του νεροκουβαλητή του. Αποτελούν το ανάχωμα που έχει ανάγκη κάθε φορά ο δικομματισμός σε στιγμές όξυνσης των αγώνων.

Nα γίνει το σπουδαστικό κίνημα μέρος της στρατιάς της αντεπίθεσης των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην εξουσία των μονοπωλίων

Αλλάζουμε τους συσχετισμούς Υψώνουμε το ανάστημά μας, περνάμε στην αντεπίθεση αλλάζοντας αποφασιστικά τους συσχετισμούς σε κάθε σχολή, κάθε ίδρυμα, πανελλαδικά. Οι εκλογές πρέπει να πάρουν τα χαρακτηριστικά αναμέτρησης με την κυρίαρχη πολιτική, χαρακτηριστικά καταδίκης των μέτρων που παίρνονται, να είναι μήνυμα-απάντηση από μια γενιά που τη θέλουν χωρίς δικαιώματα. Χρειάζεται να πάρουν απάντηση τα κόμματα της πλουτοκρατίας και οι παρατάξεις τους στις σχολές, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και οι κάθε λογής οπορτουνιστές που χρόνια τώρα παίζουν το ρόλο του “τραυματιοφορέα” στη σοσιαλδημοκρατία. Να απαιτήσουμε να μην εφαρμοστεί η οδηγία για τα ΚΕΣ, να καταργηθούν όλοι οι αντιλαϊκοί νόμοι ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας μέσα στα ΤΕΙ, πτυχία με αξία, δουλιά με δικαιώματα, Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση. Σε κάθε σχολή γεμίζουμε τις κάλπες με γαρύφαλλα, τρομάζουμε αυτούς που στριμώχνουν κάθε μέρα τη ζωή μας.

Στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής Ολα τα προηγούμενα χρόνια η ΠΚΣ με πρωτεργάτες τους κομμουνιστές αντιπάλεψε αυτή την πολιτική, ήταν ο εμψυχωτής-οργανωτής των αγώνων για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Οταν όλοι καλλιεργούσαν αυταπάτες εμείς καλούσαμε στο δρόμο της ρήξης με αυτήν την πολιτική. Υπάρχει εμπειρία από τις επιτροπές αγώνα, το Πανελλαδικό Συντονιστικό που συσπείρωσαν χιλιάδες σπουδαστές στην πάλη με αιτήματα για τις σπουδές μας,

τη δουλιά μας, ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση όπως στην Παλαιστίνη. Οταν τον προηγούμενο Δεκέμβρη οι οπορτουνιστές συκοφαντούσαν κάθε έννοια οργανωμένου αγώνα, δίνοντας άλλοθι στη συκοφάντηση του, οι κομμουνιστές έδιναν μάχη για ένα κίνημα μαζικό, οργανωμένο, περιφρουρημένο. Απέναντι στη διάλυση που επιβάλλουν όλοι οι άλλοι παλεύουμε για συλλόγους δυνατούς, μαζικούς στηρίγματα του κάθε σπουδαστή. Ανοίγουμε το δρόμο για μια άλλη σελίδα στο φοιτητικό κίνημα. Ανοίγουμε το δρόμο για να διαμορφωθεί διακριτός πόλος σε ΑΕΙ–ΤΕΙ με σαφή αντιιμπεριαλιστική-αντιμονοπωλιακή γραμμή. Για την κοινή δράση με το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Για να γίνει το σπουδαστικό κίνημα μέρος της στρατιάς της αντεπίθεσης των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην εξουσία των μονοπωλίων. Σ’ αυτήν τη βάση συγκροτούμε μαζικές επιτροπές αγώνα που θέλουμε να γίνουν μορφές οργάνωσης και δράσης με συγκεκριμένο προσανατολισμό και αιτήματα, να αποτελέσουν μαζί με τα ΔΣ και τους σπουδαστικούς συλλόγους που θα υιοθετούν αντίστοιχο πλαίσιο τη ραχοκοκαλιά του πόλου. Οι σπουδαστές, παιδιά των λαϊκών οικογενειών ένα σύνθημα πρέπει να έχουν: Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία. Οργάνωσηρήξη-ανατροπή. Εχουμε τη δύναμη, δεν μας φοβίζουν, μας φοβούνται. Με τον πήχη ψηλά να κάνουμε αυτές τις εκλογές το εφαλτήριο για την αντεπίθεση! Γιάννης Παντελίδης, Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, Γραμματέας της ΝΟ ΤΕΙ Θεσσαλονίκης

Πριν μας τα πάρουν όλα, παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας! Με αυτό το σύνθημα το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πραγματοποίησαν το προηγούμενο διάστημα πανελλαδική καμπάνια συζήτησης και δράσης στα ΤΕΙ όλης της χώρας. Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για τον αγώνα που δίνουν οι σπουδαστές με μπροστάρηδες τους νέους κομμουνιστές για την αλλαγή των συσχετισμών και την οργάνωση του αγώνα, με τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα σε κάθε ίδρυμα και πανελλαδικά, με τη διαμόρφωση ενός διακριτού πόλου στο σπουδαστικό κίνημα σε αντιιμπεριαλιστική-αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης. Μέσα από δεκάδες περιοδείες, εξορμήσεις, συναντήσεις αλλά και αγωνιστικές πρωτοβουλίες το Κόμμα μας άνοιξε μια πλατιά συζήτηση με τους σπουδαστές αλλά και τους εργαζομένους, τους εκπαιδευτικούς στα ιδρύματα, αφουγκράστηκε προβληματισμούς και αγωνιστικές διαθέσεις, απέκτησε καλύτερα γνώση των πιεστικών προβλημάτων που γεννά η αντιλαϊκή πολιτική στα ΤΕΙ. Ανέδειξε τις ολοκληρωμένες προτάσεις του γι’ αυτά τα άμεσα προβλήματα αλλά και τη συνολικότερη πρότασή του για την επαγγελματική εκπαίδευση στα πλαίσια μιας άλλης -λαϊκής- οικονομίας, κεντρικά σχεδιασμένης και με κοινωνικοποιημένα τα βασικά μέσα παραγωγής. Μίλησε για τη ρίζα των προβλημάτων των σπουδαστών, για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, για το γενικό πολιτικό περιεχόμενο που πρέπει να πάρει ο αγώνας των σπουδαστών, περιεχόμενο ρήξης και σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους εκφραστές του, με την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Με αγωνιστικές πρωτοβουλίες, έβαλε σπόρους, διαμόρφωσε προϋποθέσεις, ανέδειξε τον άλλο δρόμο ανάπτυξης και το μονόδρομο των σπουδαστών -στη μεγάλη τους πλειοψηφία παιδιά της εργατικής τάξης, των λαϊκών οικογενειών- το μονόδρομο της οργάνωσης, της ρήξης και της ανατροπής. Η εμπειρία αυτή αποτελεί σημαντικό εφόδιο στην -πολιτικού χαρακτήρα- μάχη που έχουμε μπροστά μας.

τροπΗς

ΠΟλος ρΗξης και ανα

Οι ριζοσπαστικές δυνάμεις

να πρωτοστατήσουν

Η επίθεση που προετοιμάζουν ενάντια στα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας μπροστά στην οικονομική κρίση, πρέπει να σημάνει για το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα το αποφασιστικό ξεπέρασμα της διαλυτικής του κατάστασης, η οποία διατηρούνταν χρόνια τώρα με τη συμβολή των συμβιβασμένων δυνάμεων. Την ώρα, λοιπόν, που εντείνεται η επίθεση του κεφαλαίου πρέπει οι φετινές φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, να γίνουν εφαλτήριο στην προσπάθεια για την οργάνωση ενός κινήματος που θα έχει προσανατολισμό συνολικής ρήξης και ανατροπής με την πολιτική της ΕΕ και θα συντάσσεται στο πλευρό του ταξικού εργατικού κινήματος. Ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός που επικρατεί στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, μπορεί και πρέπει να ανατραπεί. Τα μέλη της ΚΝΕ, τα παιδιά που συσπειρώνονται στα ψηφοδέλτια της ΠΚΣ, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι με τα ψηφοδέλτια της ΠΚΣ καθώς και σπουδαστές που καταλαβαίνουν ότι η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, θα πρωτοστατήσουν στη συγκρότηση επιτροπών αγώνα σε κάθε σύλλογο, στη διαμόρφωση μιας διακριτής δύναμης ανατροπής σε πανελλαδικό επίπεδο. Ηδη σε κάποιους συλλόγους έχουν γίνει τα πρώτα βήματα.

Εγγύηση για την οργάνωση του κινήματος η ενίσχυση της ΠΚΣ Η Πανσπουδαστική ΚΣ όλα αυτά τα χρόνια έχει δώσει μεγάλες μάχες για να προετοιμάσει το έδαφος, αναδεικνύοντας έγκαιρα την στρατηγική της ΕΕ και των μονοπωλίων στον τομέα της παιδείας, τις ευθύνες των κόμματων του ευρωμονόδρομου και των παρατάξεών τους στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, την ουσία της πολιτικής που εφαρμόζεται. Κατήγγειλε στη νεολαία την επιχειρηματική δραστηριότητα ως βασικό άξονα αυτής της πολίτικης, την ώρα που όλες οι άλλες παρατάξεις σιωπούσαν. Εχει πρωτοστατήσει στην πάλη κόντρα στον ιμπεριαλισμό αναδεικνύοντας το ρόλο

ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΠΚΣ

του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στις σφαγές των λαών. Ολα αυτά τα χρόνια οι δυνάμεις της ΠΚΣ αποτελούν εγγύηση για τον προσανατολισμό του αγώνα. Στις κινητοποιήσεις για το άρθρο 16 και το νόμο-πλαίσιο, όπως και στα πρόσφατα γεγονότα μετά τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου, ήταν καθοριστική η σφραγίδα των δυνάμεων της ΚΝΕ και της ΠΚΣ για να μην εκφυλιστεί αυτός ο αγώνας σε ρηχά αντιδεξιά συνθήματα, σε πόλεμο φθοράς υπουργών και κυβερνήσεων. Η αποφασιστική ενίσχυση της ΠΚΣ στις ερχόμενες εκλογές θα δώσει νέα δυναμική και ώθηση στην προσπάθεια συγκρότησης ενός δυνατού ριζοσπαστικού πόλου σε

gr www.pks.

Στην ανανεωμένη ιστοσελίδα της Πανσπουδαστικής θα βρείτε το link της σελίδας όπου για μια ακόμη φορά η ΠΚΣ θα αναρτήσει όλα τα αποτελέσματα των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών του 2009 ανά σχολή και πανελλαδικά. Η πρωτοβουλία αυτή της Πανσπουδαστικής έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς είναι η μονή δύναμη που δεν “μαγειρεύει” τα εκλογικά της ποσοστά, ανακοινώνοντας μάλιστα τα αποτελέσματα ακόμα και σε σχολές που δεν έχει δικό της ψηφοδέλτιο. Αντίστοιχα, οι άλλες δυνάμεις φανερώνοντας για ακόμα μια φορά πως θέλουν το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα στα “μέτρα” τους, χειραγωγημένο και ενσωματωμένο, αρνούνται να ανακοινώσουν τα πραγματικά αποτελέσματα επιδιώκοντας με κάθε τρόπο να παρουσιάσουν πως σημείωσαν άνοδο. Ακόμα και απ’ αυτό το στοιχείο οι φοιτητές και σπουδαστές μπορούν να κρίνουν ποιος είναι ο ρόλος των άλλων δυνάμεων. Σε κάθε περίπτωση, για να ξέρουμε και φέτος τι ψηφίσαμε επισκεπτόμαστε την ιστοσελίδα www.pks.gr όπου μπορείτε να βρείτε επίσης πλούσιο υλικό ανακοινώσεων, δελτίων τύπου, αφίσες κι αφισσέτα της Πανσπουδαστικής, video κ.α.

ΑΕΙ και ΤΕΙ. Θα δυναμώσει τις δυνάμεις που αποφασιστικά δίνουν μάχη για τα συμφέροντα των παιδιών των λαϊκών οικογενειών. Θα δώσει μήνυμα ξεσηκωμού σε όλους τους φοιτητές και σπουδαστές που αγανακτούν με τη σημερινή κατάσταση αλλά για κάποιο λόγο δεν έχουν κάνει ακόμα το βήμα, ώστε να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να οργανώσουν την πάλη τους με συλλογικό τρόπο στο πλαίσιο των κοινών συμφερόντων τους με άλλους φοιτητές και σπουδαστές κόντρα στην πολιτική ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με αιτήματα σε αντιιμπεριαλιστική-αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Ατυπη Σύνοδος Κορυφής των 27 μελών της ΕΕ με θέμα την οικονομική κρίση, ανέδειξε για μια ακόμη φορά τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Οι αρχηγοί των κρατών και οι κυβερνήσεις που συμμετείχαν τελικά συμφώνησαν στους στόχους και τα μέ-

τρα που θα λάβουν για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αυτό επιτεύχθηκε εστιάζοντας στο κοινό σημείο για τη στήριξη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Συμφώνησαν λοιπόν, σε ένα και βασικό στόχο. Πως θα πρέπει να δράσουν «με συντονισμένο τρόπο, εντός του πλαισίου της ενιαίας αγοράς και της ΟΝΕ». Διακήρυξαν λοιπόν την εμπιστοσύνη τους στους πυλώνες του εποικοδομήματος και ότι σε κάθε περίπτωση οφείλουν να φυλάξουν ως κόρη οφθαλμού την ιμπεριαλιστική ένωση, την ΕΕ. Τα μέτρα στα οποία συμφώνησαν για την αντιμετώπιση της κρίσης (ενίσχυση και διασφάλιση των τραπεζών, ενίσχυση της αυτοκινητοβιομηχανίας κ.τ.λ.) αποδεικνύουν πως είναι πολύ στενά τα όρια της διαχείρισης είτε είναι σοσιαλδημοκρατική είτε νεοφιλελεύθερη. Κατέληξαν ότι είναι αναγκαία η διασφάλιση και ενίσχυση του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του μετακυλώντας τα βάρη στους εργαζομένους, οι οποίοι καλούνται για μια φορά ακόμα να “βγάλουν το φίδι απο την τρύπα”. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως οποιαδήποτε μορφή διαχείρισης της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να παρέμβει, να αμβλύνει ή να αποφύγει τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, ότι οι λαοί δεν έχουν τίποτα καλό να περιμένουν από την ιμπεριαλιστική ένωση που λέγεται ΕΕ. Σε συνθήκες κρίσεις, πιο επιτακτικά ο λαός να δείξει απειθαρχία και ανυπακοή στην ΕΕ και την πολιτική της, να περάσει στην αντεπίθεση, να ισχυροποιήσει το Κόμμα του, το ΚΚΕ. Ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές του Ιούνη σημαίνει ένα ηχηρό όχι στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, ένα θαρραλέο μήνυμα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.

vsνεολαια ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Εμπόδιο

στο δρόμο του λαού 28 χρόνια μετά… 28 χρόνια μετά την πλήρη ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ (τότε ΕΟΚ) αξίζει να θυμηθούμε το τι ξεστόμιζαν απο κοινού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για να πείσουν το λαό πως η πλήρης ένταξη στην ΕΕ αποτελεί για αυτόν όαση ελπίδας και προοπτικής! Τι απο αυτά επιβεβαιώθηκε άραγε; ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό για να πείσουν πως η ΕΕ ήταν ο μόνος δρόμος, ότι θα έχουμε «ωφελήματα» και «οφέλη», ότι «διασφαλίζει το δημοκρατικό μας πολίτευμα», ότι θα «βελτιωθεί η ζωή μας», ότι όποιος αντιπαλεύει αυτή την προοπτική είναι απομονωμένος. Αργότερα, ισχυρίζονταν όπως κάνουν και σήμερα, πως το ευρώ είναι η ασπίδα των χωρών που τις σώζει από την χρεωκοπία, πως θα διασφαλίζονται οι χαμηλές τιμές στα προϊόντα, οι θέσεις εργασίας. Τι έλεγε τότε το ΚΚΕ; Οτι λέει και σήμερα! Οτι οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν τίποτα να περιμένουν απο την ΕΕ, πως αντίθετα θα φέρει νέα βάσανα, επέλαση στα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού. Οχι γιατί έχει ή είχε μαντικές ικανότητες το Κόμμα. Αλλά γιατί η ΕΕ από γεννησιμιού της ήταν και είναι μια ιμπεριαλιστική ένωση, ένωση του κεφαλαίου. Αυτό, λοιπόν, που δεν μας ξεκαθάρισαν οι ευρωλάγνες δυνάμεις είναι πως όλα όσα έταζαν δεν απευθύνονταν στην πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας, δεν αφορούσαν τις δικές τους ανάγκες αλλά το κεφάλαιο και την κερδοφορία του.

Η στρατηγική της ΕΕ ενάντια στο λαό και τη νεολαία Τα ιδεολογήματα αυτά, έχουν σε σημαντικό βαθμό ξεθωριάσει τα τελευταία χρόνια. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι και νέοι καταλαβαίνουν πως πλήττονται από την πολιτική της ΕΕ. Απο την πολιτική, για να είμαστε ακριβείς, που συμφωνούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι αστικές κυβερνήσεις των κρατών-μελών και ύστερα ενιαία εφαρμόζουν στις χώρες τους. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς όταν βιώνουν καθημερινά τις συνέπειες του Μααστριχτ, της Λευκής και Πράσινης Βίβλου για εργασία και παιδεία, της οδηγίας Μπολκεστάιν, των διακηρύξεων της Μπολόνια και της Λισαβόνας, της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής,

των ευρωτρομονόμων και των αντιμεταναστευτικών νόμων; Κι ενώ αυτή η πολιτική, εξυπηρετώντας πλήρως τη στρατηγική του κεφαλαίου και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ιδιωτικοποίηση κάθε τομέα, την περικοπή μισθών, την αύξηση των ορίων ηλικίας, την κατάργηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τα βαριά χαράτσια που στήνουν στη γωνιά λαό και νεολαία... ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μιλούν ακόμα για την “προστασία” που μας παρέχει τάχα η ευρωζώνη.

Η πλουτοκρατία είναι που νιώθει ασφαλής εντός της Ενωσης γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να υπάρξει πιο φιλολαϊκή ΕΕ

“Ασπίδα το ευρώ” για ποιον; Πόσες φορές ακούσαμε αυτό το διάστημα πως το «ευρώ είναι η ασπίδα μας», «πως αν δεν είμασταν στην ΕΕ θα είχαμε φαληρίσει», πως «πρέπει να ανάψουμε κεράκι στο όνομα του Σημίτη που μας έβαλε στο ευρώ» κοκ; Αραγε οι χιλιάδες απολυμένοι σε όλη την Ευρώπη, οι 123 δολοφονημένοι σε “εργατικά ατυχήματα” Ελληνες εργάτες μόνο του 2008, οι άνεργοι -τα καταγεγραμμένα ποσοστά των οποίων αυξάνονται καθημερινά-, οι διωκόμενοι συνδικαλιστές και αγωνιστές εργαζόμενοι και νεολαίοι, οι εξαθλιωμένοι, παράνομοι και υπό δίωξη μετανάστες να συμμερίζονται αυτήν την “ασφάλεια”; Οι σπουδαστές και φοιτητές που δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος της “δημόσιας δωρεάν παιδείας” που έχει καταντήσει κατάρτιση με εφήμερες πληροφορίες, οι εργαζόμενες γυναίκες που αναγκάζονται να κρύψουν ότι είναι έγκυες για να μη χάσουν τη δουλιά τους άραγε να νιώθουν προστατευμένοι από την “ασπίδα της ΕΕ”; Η αλήθεια είναι μια. Η ΕΕ προασπίζει μόνο την αστική τάξη για τη διαφύλαξη της εξουσίας της οποίας ιδρύει ευρωστρατούς ταχείας επέμβασης, θεσπίζει ευρωτρομονόμους ενάντια σε κάθε έναν που, όπως ευθαρσώς λένε, διαταρράσσει την οικονομική ανάπτυξη (βλέπε απεργίες, κινητοποιήσεις), εντείνει την αντικομμουνιστική επίθεση ξαναγράφοντας την ιστορία και ποινικοποιώντας κομμουνιστές και αγωνιστές. Η πλουτοκρατία είναι που νιώθει ασφαλής εντός της Ενωσης γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να υπάρξει πιο φιλολαϊκή

ΕΕ, πως αυτή μπορεί να γίνεται καλύτερη μόνο για τα μονοπώλια και χειρότερη για τους λαούς. Κι αν ένα μηδαμινό μερίδιο από αυτά τα υπερκέρδη έφτασε με έμμεσο ή άμεσο τρόπο στο λαό, αυτό σε καμία περίπτωση δεν φτάνει ούτε στο ελάχιστο να καλύψει όσα έχασε όλα αυτά τα χρόνια. Αντίθετα, αξιοποίηθηκαν ως μέσο χειραγώγησης και για το πέρασμα των αναδιαρθρώσεων σαν καταπραϋντικό για τεράστιες πληγές, μόνο και μόνο για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων. Αλλωστε τα περιβόητα “κονδύλια” της ΕΕ δεν είναι παρά χρήματα των λαών, χρήματα που στο πολλαπλάσιο τα έχουμε πληρώσει, ενώ μεγάλο μερίδιο από αυτά τα κονδύλια πηγαίνει απευθείας σε τσέπες μονοπωλιακών ομίλων (π.χ. πολυεθνικές κατασκευαστικές).

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Εργολαβία στην αθώωση της ΕΕ! Θα μπορούσαμε να γράψουμε σελίδες ολόκληρες για το πόσο έχει επιδεινωθεί η θέση της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας από την πολιτική της ΕΕ που συμφωνούν, υιοθετούν και υλοποιούν στη χώρα μας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αξίζει ωστόσο να σταθούμε στο ρόλο του οπορτουνισμού, στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖ, που έχει πάρει εργολαβία τη συνεχή αθώωση της ΕΕ. Τολμούν μάλιστα να λένε ότι «είναι προοδευτικό ότι ενισχύει την ευρωπαϊκή ενοποίηση» (Γ.Γεωργάτος, υποψήφιος για το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, Αυγή 4/3/09)! Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όπου βρεθεί κι όπου σταθεί,

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει εργολαβία την συνεχή αθώωση της ΕΕ. Τολμούν μάλιστα να λένε ότι «είναι προοδευτικό ότι ενισχύει την ευρωπαϊκή ενοποίηση»!

από τα βουλευτικά έδρανα μέχρι τα σωματεία και τα συμβούλια κάνει το παν για να αθωώσει την ΕΕ στα μάτια του λαού, να αποπροσανατολίσει από τη συνολική καταδίκη αυτής της πολιτικής, να εγκλωβίσει συνειδήσεις στο ότι, δήθεν, με άλλη διαχείριση θα αλλάξει η ιμπεριαλιστική ΕΕ. Φοβάται σαν το διάολο το λιβάνι ακόμα και να υπογράψει αιτήματα σε φοιτητικούς συλλόγους και πλαίσια πάλης που αναφέρουν με αρνητικό χαρακτηρισμό την ΕΕ των μονοπωλίων! Τολμούν να ισχυρίζονται ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με τα συμφέροντα του λαού όταν είναι αυτοί που ζητούσαν να αναγνωριστούν τα ΚΕΣ και να εφαρμοστεί η οδηγία 89/48, που ψήφισαν αποχή σε έκθεση για την Πράσινη Βίβλο (11/7/2007), που αρνήθηκαν να καταψηφίσουν την Ευρωσυνθήκη. Οταν είναι αυτοί που ψήφισαν το Μααστριχτ, που ψήφισαν πρόσφατα το 65ωρο. Οταν ήταν αυτοί πλάι στους γαλαζοπράσινους αγροτοπατέρες που δεν έλεγαν κουβέντα ενάντια στην ΚΑΠ στις πρόσφατες κινητοποιήσεις των αγροτών. Οταν

έβγαλαν για ακόμα μια φορά λάδι την ΕΕ και την διαχρονική πολιτική της ισχυριζόμενοι σε όλους τους τόνους ότι μόνο κάποιοι “κυρίαρχοι κύκλοι” ευθύνονται για τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού, για να αναφέρουμε μόνο κάποια από πιο επίκαιρα καμώματα τους. Και ενώ είναι υπόλογοι απέναντι στο λαό και τη νεολαία έχοντας συμβάλλει τα μέγιστα για να επιδεινωθεί η θέση τους παριστάνοντας ότι το κάνουν «για το καλό μας», έρχονται να καταγγείλουν το ΚΚΕ ως «ευρωφοβικό», λες και οι λαοί της Ευρώπης ταυτίζονται με την ένωση των μονοπωλίων !

Ρήξη με την ΕΕ για τα λαϊκά συμφέροντα Είναι σαφές από την ίδια την πραγματικότητα πως αγώνας χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ δεν μπορεί να γίνει επικίνδυνος για το κεφάλαιο, να έχει αποτελέσματα για την εργατική τάξη, το λαό, τη νεολαία. Ακριβώς, επειδή το γνωρίζουν αυτό οι “ευρω-λάγνοι” πασχίζουν να μείνει αλώβητη στις συνειδήσεις του λαού η αναγκαιότητα ύπαρξης της ΕΕ. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή προειδοποίησε και επαληθεύτηκε για το

ρόλο της ΕΕ ως ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Εχει συμβάλλει καθοριστικά στο να τσαλακωθεί στις συνειδήσεις της εργατιάς κάθε ψευτοεπιχείρημα που σκοπό έχει να εγκλωβίσει σε αυτόν το δήθεν μονόδρομο για τη χώρα. Το ΚΚΕ παλεύει για την ανάπτυξη της μαζικής οργανωμένης εργατικής λαϊκής πάλης, για τη διαμόρφωση της συμμαχίας της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων απέναντι στις επιλογές του κεφαλαίου και των μηχανισμών του ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, «την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής στους τομείς της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, του ορυκτού πλούτου, των ορυχείων, της βιομηχανίας, των μεταφορών, της ύδρευσης, του τραπεζικού συστήματος, του εξωτερικού εμπορίου, της λαϊκής στέγης, της έρευνας και δημοκρατικής πληροφόρησης κ.α. Για να διαμορφωθεί ένα αποκλειστικά δημόσιο, καθολικό, ενιαίο, δωρεάν σύστημα Εκπαίδευσης, Υγείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης. Χρειάζεται ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών σε κλάδους που η συγκέντρωση είναι

μικρή. Τόσο ο κοινωνικοποιημένος, όσο και ο συνεταιριστικός τομέας της λαϊκής οικονομίας πρέπει να ενταχθεί σε έναν κεντρικό πανεθνικό οικονομικό μηχανισμό σχεδιασμού και διεύθυνσης, ταυτόχρονα με τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο στη διεύθυνση της κάθε παραγωγικής μονάδας και υπηρεσίας, σε κάθε όργανο διοίκησης»*. Αυτός ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, ο πραγματικός μονόδρομος για το λαό και τη νεολαία συγκρούεται αναπόφευκτα με το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ΕΕ αποτελεί εμπόδιο για τους λαούς που πρέπει να ξεπεραστεί για να ανοίξει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης. Αυτός ο δρόμος είναι διεθνιστικός καθώς αποδυναμώνοντας την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση ανοίγει ο δρόμος για πραγματική Ευρώπη των λαών, της ειρήνης και της συνεργασίας που δεν μπορεί να υπάρξει μέσα από την ΕΕ. Α. Λ.

Στις ερχόμενες ευρωεκλογές

ισχυροποιούμε το ΚΚΕ Εξώφυλλα από τεύχη του “Οδηγητή” του 1981 που καλούσαν το λαό να παλέψει για την αποδέσμευση από την ΕΕ των μονοπωλίων

Οι επερχόμενες ευρωεκλογές πρέπει να αξιοποιηθούν για να δοθεί ένα ηχηρό χαστούκι στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που συναποφασίζουν και υλοποιούν την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ, που έχουν τεράστιες ευθύνες για τα προβλήματα του λαού και της νεολαίας. Στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που “ξελασπώνει” την ΕΕ, ρίχνει στάχτη στα μάτια του λαού για να μη βλέπει πως η λύση των προβλημάτων του βρίσκεται μακριά από την ΕΕ. Στο ΛΑΟΣ που δημαγωγεί στηρίζοντας όμως σε κάθε σημείο και στο σύνολό της την ίδια πολιτική. Να ενισχυθεί το ΚΚΕ ώστε οι ευρωεκλογές «να σημάνουν αγγελτήριο σάλπισμα ενός κινήματος ικανού να παραμερίσει τους εκβιασμούς, τους μηχανισμούς της μοιρολατρίας και απογοήτευσης, για να ανοίξει τον ελπιδοφόρο δρόμο για ρήξεις και ανατροπές προς το συμφέρον του λαού»*. Ο δρόμος της αντίστασης, της ανυπακοής, της απειθαρχίας, της ρήξης, της διεθνιστικής δράσης και αλληλεγγύης είναι ο ρεαλιστικός και ελπιδοφόρος για τους λαούς δρόμος. *Αποσπάσματα από τη διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τις Ευρωεκλογές του Ιούνη 2009

Η ΕΕ αποτελεί εμπόδιο για τους λαούς που πρέπει να ξεπεραστεί για να ανοίξει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού

32 ϐ ιδεολογία

Ο Β. Ι. Λένιν

Για το σύνθημα των “Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης”

ον Αύγουστο του 1915, ο Λένιν γράφει το έργο του “Για το σύνθημα των Ενωμένων πολιτειών της Ευρώπης”. Είχε διαμορφωθεί ο καπιταλισμός, ως μονοπωλιακός καπιταλισμός… Τα ξεχωριστά γνωρίσματα του ιμπεριαλισμού, ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, είχαν εκδηλωθεί: η συγκέντρωση της παραγωγής οδήγησε σε ανάπτυξη των μονοπωλίων και σε αποφασιστική κυριαρχία τους στην οικονομική ζωή, η σύμφυση του βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου στο χρηματιστικό κεφάλαιο, η εξαγωγή κεφαλαίων είχε γίνει χαρακτηριστική σε σχέση με την εξαγωγή εμπορευμάτων, ο ανταγωνισμός των καπιταλιστών για τις αγορές οδηγεί σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους κ.λπ. Το μονοπώλιο είναι η εποχή των οξύτατων αντιθέσεων και ασφαλώς της όξυνσης της αντίθεσης μεταξύ κεφαλαίου-εργασίας. Το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ένα χρόνο πριν, αποτελούσε την πιο αδιαμφισβήτητη απόδειξη της πάλης ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη για την κατάκτηση νέων σφαιρών επιρροής, για το ξαναμοίρασμα των αγορών. Οι νέες και πρωτόγνωρες συνθήκες απαιτούσαν για τη σωστή καθοδήγηση του επαναστατικού κινήματος «να γίνει κατανοητό το βασικό οικονομικό πρόβλημα, που χωρίς τη μελέτη του δεν μπορεί να καταλάβει κανείς τίποτε από την εκτίμηση του σύγχρονου πολέμου και της σύγχρονης πολιτικής: το πρόβλημα της οικονομικής ουσίας του ιμπεριαλισμού»1. Η διαπάλη με τον οπορτουνισμό της Β’ Διεθνούς Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι αντιπάλευαν την οπορτουνιστική γραμμή της χρεοκοπημένης Β’ Διεθνούς, που πρόδωσε το προλεταριάτο και επιδίωκαν να μετατρέψουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε προλεταριακή επανάσταση. Ο Λένιν από το 1908 είχε αρχίσει να μελετά και να ανακαλύπτει τον παρασιτισμό και το σάπισμα του καπιταλισμού. Το 1916 στο έργο του “Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού” έδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι η παραμονή της σοσιαλιστικής επανάστασης. Απέναντί του, βρίσκονταν οι χρεοκοπημένοι ηγέτες της Β’ Διεθνούς που στήριζαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο όνομα της “υπεράσπισης της πατρίδας”, ψήφιζαν τις πολεμικές πιστώσεις και συμμετείχαν σε αστικές κυβερνήσεις. Ακόμα οι “κεντριστές”, οι οπαδοί του Κάουτσκι που προωθούσαν μια πολιτική συμβιβασμού με τους ανοιχτούς σοσιαλσωβινιστές δημιουργούσαν αυταπάτες για το ρόλο τους, ενώ

«Oι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες είτε είναι αντιδραστικές» Β. Ι. Λένιν παράλληλα επιδίδονταν σε αντιδραστικά οπορτουνιστικά ονειροπολήματα για “ειρηνικό καπιταλισμό” ή για το ότι μπορεί να υπάρχει παγκόσμια ειρήνη στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού κλπ. Η θεωρητική συζήτηση για τη δημιουργία μιας ένωσης ευρωπαϊκών χωρών είχε ήδη ξεκινήσει στους κόλπους των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων από τις αρχές του 20ου αιώνα. Σε αυτά τα πλαίσια, δυνάμεις της Β’ Διεθνούς, ανάμεσα στους οποίους και ο Τρότσκι, πρόβαλλαν το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης σαν άμεσο πολιτικό στόχο για το επαναστατικό κίνημα.

Η οικονομική ουσία του ιμπεριαλισμού Ο Λένιν υπογραμμίζει ότι το ζήτημα των Ενωμένων πολιτειών της Ευρώπης δεν μπορεί να εξετάζεται μόνο πολιτικά, ότι «μένει ακόμη ένα σπουδαιότατο ζήτημα, το ζήτημα του οικονομικού περιεχομένου και της οικονομικής σημασίας αυτού του συνθήματος3». Από αυτήν την άποψη εξηγεί ο Λένιν πρέπει να αποσαφηνιστούν οι οικονομικοί όροι του ιμπεριαλισμού όπως είναι η κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου, η εξαγωγή κεφαλαίων των καπιταλιστικών κρατών που γίνεται χαρακτηριστική, η πάλη για το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των αγορών ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες. Ετσι, ο Λένιν καταλήγει στο

σπουδαίο συμπέρασμα ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες είτε είναι αντιδραστικές4». Στη συνέχεια, ο Λένιν αναλύει τη διάρθρωση του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος της εποχής. Δίνει μια ζωντανή εικόνα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε όλο τον πλανήτη για τις αγορές, όπως εξελίσσονταν εκείνη την εποχή. Ξετινάζει τα οπορτουνιστικά ονειροπολήματα για “ειρηνικό” ιμπεριαλισμό δείχνοντας την πραγματική εικόνα. Αναδεικνύει το ρόλο των καπιταλιστικών κρατών και των αστικών κυβερνήσεων στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Διατυπώνει το συμπέρασμα ότι: «Ο πόλεμος δεν αντιφάσκει στις βάσεις τις ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά είναι η άμεση και αναπόφευκτη ανάπτυξη αυτών των βάσεων». Ο Λένιν εξηγεί ότι η καταλήστευση δισεκατομμυρίων εργατών από τους κεφαλαιοκράτες είναι αναγκαιότητα στον καπιταλισμό, και επομένως οι διακηρύξεις των οπορτουνιστών ότι το διεθνές κεφάλαιο μπορεί να αλλάξει πολιτική, ότι μπορεί να παραιτηθεί από τις “σφαίρες επιρροής” είναι επικίνδυνη αυταπάτη. «Το να σκέφτεται κανείς έτσι, σημαίνει ότι κατεβαίνει στο επίπεδο ενός παπά, που κάθε Κυριακή κηρύσσει στους πλούσιους το μεγαλείο του χριστιανισμού και τους συμβουλεύει να δωρίζουν στους φτω-

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

ιδεολογία ϐ 33

Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα καλό να περιμένουν από το κεφάλαιο. Η ΕΕ δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Απάντηση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ που προβάλει το ΚΚΕ χούς… αν όχι μερικά δισεκατομμύρια ακόμα τουλάχιστον μερικές εκατοντάδες ρούβλια το χρόνο7». Συμφωνία για το μοίρασμα των αγορών: να τι είναι στον καπιταλισμό, σύμφωνα με τονΛένιν, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.

Ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης Ο καπιταλισμός χαρακτηρίζεται από ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αναρχία στην παραγωγή. Η ανισόμετρη ανάπτυξη ανάμεσα σε επιχειρήσεις, κλάδους, ξεχωριστές καπιταλιστικές χώρες είναι αναπόφευκτη στον καπιταλισμό. Ο συσχετισμός δυνάμεων ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες δεν μπορεί να μείνει στατικός. Οταν αυτός ο συσχετισμός ανατραπεί, τότε έρχεται η ώρα για το ξαναμοίρασμα των αγορών, που γίνεται σύμφωνα με τη δύναμη που έχει το κάθε καπιταλιστικό κράτος τη δεδομένη στιγμή. «Για να ελεγχθεί η πραγματική δύναμη του κάθε καπιταλιστικού κράτους, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει άλλο μέσο εκτός από τον πόλεμο8». Ετσι, ο Λένιν διατυπώνει το νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης, ο οποίος αποτελεί απόλυτο νόμο του καπιταλισμού. «Στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι αδύνατη μια ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη των διαφόρων οικονομιών και των διαφόρων κρατών. Στις συνθήκες του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρχουν άλλα μέσα για την αποκατάσταση από καιρό σε καιρό της παραβιασμένης ισορροπίας, εκτός από τις κρίσεις της βιομηχανίας και τους πολέμους στην πολιτική9». Ο Λένιν επισημαίνει ότι στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, μπορούν να σχηματιστούν συμφωνίες ανάμεσα σε ορισμένους καπιταλιστές ή καπιταλιστικά κράτη. Επομένως, ο ρόλος των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης θα ήταν να αποτελέσουν μια προσωρινή συμμαχία των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, για την προώθηση των κοινών τους συμφερόντων απέναντι στους

ανταγωνιστές, «για να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστεμένες αποικίες ενάντια στην Ιαπωνία και την Αμερική10», για να οργανώσουν την αντίδραση ώστε «να παρεμποδιστεί η πιο γρήγορη ανάπτυξη της Αμερικής11». Ενας ακόμα πιο κρίσιμος στόχος για το συνασπισμένο ευρωπαϊκό κεφάλαιο είναι να διαφυλάξει τα κέρδη του από την άνοδο της επαναστατικής πάλης της εργατικής τάξης, να «πνίξει το σοσιαλισμό στην Ευρώπη12».

Για τη δυνατότητα νίκης της επανάστασης σε μια χώρα Ο Λένιν καταλήγει στο συμπέρασμα πως το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης είναι λαθεμένο. Οι επαναστάτες, πιστοί στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού, θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης με το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών του κόσμου, σύνθημα το οποίο αναφέρεται στην εποχή «που η πλήρης νίκη του κομμουνισμού θα οδηγήσει στην οριστική εξαφάνιση κάθε κράτους, μαζί και του δημοκρατικού13». Ομως, το σύνθημα αυτό δε θα μπορούσε να έχει αυτοτελή αξία από μόνο του πρώτον γιατί συγχωνεύεται με το σοσιαλισμό και δεύτερον γιατί «θα μπορούσε να προκαλέσει τη λαθεμένη ερμηνεία ότι είναι αδύνατη η νίκη του σοσιαλισμού σε μία μόνη χώρα14». Στο σημείο αυτό, ο Λένιν κάνει μια μεγάλης σημασίας ανάλυση για τη στρατηγική των επαναστατικών εργατικών κομμάτων: η ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη των καπιταλιστικών κρατών οδηγεί στο να μην εκδηλώνεται η σοσιαλιστική επανάσταση ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες. Γι’ αυτό στην αρχή ο σοσιαλισμός νικάει σε λίγες ή και σε μία μόνο καπιταλιστική χώρα και αργότερα νικάει και στις υπόλοιπες. Ο Λένιν υπογραμμίζει ότι: «Το νικηφόρο προλεταριάτο αυτής της χώρας, απαλλοτριώνο-

ντας τους καπιταλιστές και οργανώνοντας στη χώρα του τη σοσιαλιστική παραγωγή, θα ορθωνόταν ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο, παίρνοντας μαζί του τις καταπιεζόμενες τάξεις των άλλων χωρών, ξεσηκώνοντας στις χώρες αυτές εξεγέρσεις ενάντια στους καπιταλιστές, δρώντας σε περίπτωση ανάγκης ακόμα και με στρατιωτική δύναμη ενάντια στις εκμεταλλεύτριες τάξεις και τα κράτη τους15». Οι μπολσεβίκοι τελικά υιοθέτησαν τις θέσεις του Λένιν και δεν αποδέχτηκαν το σύνθημα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση σήμερα Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μία διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση με στόχο την ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, την ένταση της εκμετάλλευσης και καταλήστευσης των εργαζομένων, την καταστολή του εργατικού και επαναστατικού κινήματος. Σήμερα οι οπορτουνιστές προσπαθούν να αποτελέσουν το “αριστερό” άλλοθι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σπέρνοντας αυταπάτες για το “μονόδρομο της ΕΕ”, την “ΕΕ των λαών”, για “ΕΕ χωρίς στρατιωτικές επεμβάσεις, εγγυητή της ειρήνης, αντίπαλο δέος στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό”. Ο Λένιν στην εποχή του αποκαλούσε τους ηγέτες της Β’ Διεθνούς που είχαν προδώσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και επέμεναν στη δυνατότητα εξανθρωπισμού του καπιταλισμού μέσα από το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης «οπορτουνιστές που δρουν από κοινού με την ιμπεριαλιστική αστική τάξη ακριβώς στην κατεύθυνση της δημιουργίας μιας ιμπερια-

λιστικής Ευρώπης (…) μερίδα μικροαστών που έχει εξαγοραστεί με χρήματα από τα ιμπεριαλιστικά υπερκέρδη και έχει μετατραπεί σε μαντρόσκυλο του καπιταλισμού, σε διαφθορέα του εργατικού κινήματος16». Σήμερα σύγχρονα οπορτουνιστικά ρεύματα όπως το Κόμμα της Ευρωπαικής Αριστεράς σημάνουν την οργανική συγχώνευσή τους με δομές της ΕΕ, με κρατικούς μηχανισμούς των κρατών μελών. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα καλό να περιμένουν από το κεφάλαιο. Η ΕΕ δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Απάντηση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ που προβάλει το ΚΚΕ. Απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι σοσιαλισμός, η επαναστατική εργατική εξουσία, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, η κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής, ο παραγωγικός συνεταιρισμός της φτωχής αγροτιάς.

Σημειώσεις 1.Β. Ι. Λένιν, Ο ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, Σύγχρονη Εποχή, σ. 8 2 – 15. Β. Ι. Λένιν, “Για το σύνθημα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης” στα Απαντα Λένιν, Σύγχρονη Εποχή, τόμος 26, σ. 359-363 16. Β. Ι. Λένιν, “Ο ιμπεριαλισμός και η διάσπαση του σοσιαλισμού” στα Απαντα Λένιν, Σύγχρονη Εποχή, τόμος 23, σελ. 110

Επιμέλεια κειμένου: Ιδεολογική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ

Αριστερά, φωτογραφία από την υπογράφη της συνθήκης της Ρώμης. Τότε, ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα Χάλυβα (ΕΚΑΧ), πρόδρομος της ΕΟΚ και της σημερινής ΕΕ. Πρώτη προσπάθεια των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών μετά το Β’ Παγκοσμιο Πόλεμο για τη δημιουργία μιας διακρατικής ιμπεριαλιστικής ένωσης. Σήμερα, η ΕΕ παίζει ενεργό ρόλο στο μοίρασμα της ιμπεριαλιστικής λείας με μόνιμους χαμένους τους λαούς...

34 ϐ ιδεολογία

Νεες εκδοσεις της “Συγχρονης Εποχης”

Για τη μάχη των ιδεών!

μάχη των ιδεών είναι προϋπόθεση οργάνωσης των εργατικών, των λαϊκών μαζών. H ιδεολογική αντεπίθεση παίζει σήμερα, περισσότερο από πριν, ρόλο οργανωτικού παράγοντα στην αφύπνιση λαϊκών μαζών, πριν απ’ όλα εργατοϋπαλλήλων, μισθωτών, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, της νεολαίας. Ανάλογες απαιτήσεις αφο-

ρούν στο αγροτικό κίνημα, ιδιαίτερα στους μικρομεσαίους αγρότες και γενικότερα στους αυτοαπασχολούμενους.» (Από την Εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 18ο Συνέδριο). Στην ανάγκη της ανάπτυξης της ιδεολογικής αντεπίθεσης, “απαντάνε” οι νέες εκδόσεις της “Σύγχρονης Εποχής” που θα παρουσιάσουμε σύντομα στις παρακάτω γραμμές.

Β. Ι. Λένιν Παρατηρήσεις στο βιβλίο του Ν.Ι. Μπουχάριν “Η οικονομία της μεταβατικής περιόδου” Η έκδοση περιλαμβάνει τις σημειώσεις που έκανε ο Β.Ι. Λένιν στο βιβλίο του Ν.Ι. Μπουχάριν “Η οικονομία της μεταβατικής περιόδου”, όπου αντανακλώνται όλες οι λαθεμένες αντιλήψεις του συγγραφέα για τους δρόμους μετάβασης στο σοσιαλισμό. Ο Ν.Ι. Μπουχάριν ισχυριζόταν πως η οικονομία της μεταβατικής περιόδου και του σοσιαλιστικού συστήματος δεν γνωρίζει αντικειμενικές νομοτέλειες και ότι αυτές αναπτύσσονται κατά βούληση του προλεταριακού κράτους. Δηλαδή σύμφωνα με το Ν.Ι. Μπουχάριν, μετά τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης παύει δήθεν να υφίσταται η ανάγκη μελέτης των οικονομικών νομοτελειών ανάπτυξης της κοινωνίας και γι’ αυτό εκλείπει και η πολιτική οικονομία. Ο Μπουχάριν διατυπώνοντας την εσφαλμένη θεωρία του

Ι.Β. Στάλιν Η δεξιά παρέκκλιση στο ΚΚ (Μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ Στη μπροσούρα αυτή δημοσιεύεται ομιλία του Στάλιν που εκφωνήθηκε στην Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής και της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής του ΚΚ(Μπ.) της ΕΣΣΔ στις 22 Απρίλη 1929. Η ομιλία αυτή έγινε σε μια περίοδο που το ΚΚ(Μπ.) προσανατολίζεται στο ξεπέρασμα της ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική) και στην ανάπτυξη του κινήματος της κολεκτιβοποίησης στη γη, της εκβιομηχάνισής της και της εξάλειψης των κουλάκων (καπιταλιστών γης) ως τάξη, την άνοδο της σοσιαλιστικής εκβιομηχάνισής της χώρας μέσα στο σχεδιασμό του Πρώτου Πεντάχρονου Πλάνου, πολιτική που χαρακτηρίστηκε ως «πολιτική επίθεσης του σοσιαλισμού στον καπιταλισμό». Σχετική απόφαση είχε παρθεί από το 15ο Συνέδριο του ΚΚ (Μπ.) το 1927 που εξάγγειλε

Εκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ Από το 17ο ως το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ Η συλλογή αυτή, που εκδόθηκε εν όψει του 18ου Συνεδρίου του Κόμματος είναι απαραίτητο βοήθημα για τους κομμουνιστές και όσους ενδιαφέρονται να έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της πολιτικής του ΚΚΕ όπως εκφράστηκε στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα στα ντοκουμέντα των καθοδηγητικών οργάνων. Στη συλλογή μπορούν να βρουν με χρονολογική σειρά όλες τις δημοσιευμένες αποφάσεις, εισηγήσεις, διακηρύξεις, μηνύματα, ανακοινώσεις, επιστολές και χαιρετιστήρια της ΚΕ, του Πολιτικού Γραφείου και της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ,

“εξωοικονομικού εξαναγκασμού”, τασσόταν συγχρόνως υπέρ της αποδέσμευσης από οποιεσδήποτε κατευθυντήριες αρχές στον τομέα της οικονομικής πολιτικής. Το κύριο ελάττωμα του βιβλίου του Μπουχάριν συνίσταται στο ότι βασίζεται σε λανθασμένη μεθοδολογία, στην αφηρημένη-σχολαστική προσέγγιση της κοινωνικής ζωής. Στις σημειώσεις του ο Λένιν κατέκρινε δριμύτατα την ανοιχτή προπαγάνδιση της βουλησιαρχίας, επέκρινε το συγγραφέα για απομάκρυνση από το μαρξιστικό ορισμό της πολιτικής οικονομίας, υπογράμμιζε την αναγκαιότητα γνώσης των αντικειμενικών οικονομικών νομοτελειών και μετά την ανατροπή του καπιταλισμού. Ο Λένιν υποστήριζε ότι η πολιτική οικονομία, ως επιστήμη, για τους οικονομικούς νόμους ανάπτυξης της κοινωνίας, θα διατηρηθεί και στον κομμουνισμό. Να σημειώσουμε, πως το κείμενο της μπροσούρας δεν περιλαμβάνεται στην έκδοση των “Απάντων” του Β. Ι. Λένιν.

την κολεκτιβοποίηση της αγροτικής οικονομίας. Η «πολιτική επίθεσης του σοσιαλισμού», συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση των καπιταλιστών που ωφελήθηκαν από τη ΝΕΠ, κυρίως των κουλάκων και την αντίδραση μεσαίων και καθυστερημένων φτωχών αγροτών που επηρεάζονταν από αυτούς. Αυτή η κοινωνική αντίδραση εκφράστηκε και μέσα στις γραμμές του ΚΚ(Μπ.), στην Κεντρική Επιτροπή του και στο Πολιτικό του Γραφείο, μέλη του οποίου ήταν οι Μπουχάριν, Τόμσκι και Ρίκοφ που συγκρότησαν οπορτουνιστική φράξια που υποστήριζε τη συνέχιση της πολιτικής της ΝΕΠ επ’ αόριστον. Η έκδοση αυτή αποτελεί συνέχεια στην έκδοση σειράς κειμένων της περιόδου της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που έχει ξεκινήσει η “Σύγχρονη Εποχή”.

από 22/02/2005 έως 02/10/2008 καθώς και την Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης (29-30/10/2005) με θέμα “Η δράση του Κόμματος για τα προβλήματα της νεολαίας. Η στήριξη της ΚΝΕ”. Η έκδοση συμπεριλαμβάνει δύο Παραρτήματα. Στο “Παράρτημα Ι” περιλαμβάνονται ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου της ΚΕ και άλλα υλικά από τις διεθνείς και περιφερειακές συναντήσεις Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που φιλοξένησε το ΚΚΕ στην Αθήνα. Στο “Παράρτημα ΙΙ” υπάρχουν ντοκουμέντα τα οποία δεν περιλαμβάνονται στη συλλογή “Από το 16ο ως το 17ο Συνέδριο” γιατί δημοσιοποιήθηκαν μετά την έκδοσή της. Κυκλοφορεί από την “Σύγχρονη Εποχή”.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

νέες γυναίκες ϐ 35

ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΙΣΟΤΙΜΙΑ

Αναγκαία

& επίκαιρη

όσο ποτέ

ταξική εκμετάλλευ«Η απελευθέρωση της γυναίκας από την πραγματοποιηθεί εφ’ ση και τη διπλή καταπίεση μπορεί να στα μέσα παραγωγής, όσον καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία ο. Δηλαδή, εφ’ όσον η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπ εκμεταλλευτικές σχέανατραπούν οι κοινωνικές-οικονομικές τουλάχιστον της πρωσεις, ως αποτέλεσμα συνειδητής δράσης μαζική μαχητική δράση τοπορίας της εργατικής τάξης, με τη της». της εργατικής τάξης και των συμμάχων Απόσπασμα από τη Διάλεξη του ΠΓ

της ΚΕ για το γυναικείο ζήτημα (ΚΟΜΕΠ τεύχος 1/2006)

οτιμία όχι μόνο δεν ών συνεχίζει να είναι επίκαιρη. Η ανισ αικ γυν των η τησ αφέ χειρ τη και α τιμί η , αγώνας και η συζήτηση για την ισο ι νέες μορφές. Τιμώντας την 8 Μάρτη ρνε παί και ι αίνε βαθ α ίθετ αντ ά αλλ ι, ρίζονται κάποιο κινήματος έχει σταματήσει να υπάρχει όπως ισχυ κινήματος στο πλευρό του εργατικού είου αικ γυν του μές στιγ ς άλε μεγ ι ουσιάζε πολύτιμη διεθνή μέρα της γυναίκας, ο “Ο” παρ ιστορίας του τόπου μας που αποτελούν της ίδες σελ ς πρέ Λαμ . νες αγώ ούς λαϊκ α σε μεγάλους αλλά και τη δράση των γυναικών μέσ ονται. παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχ

Κλάρα Τσέτκιν:

η μεγάλη συνεπής επαναστάτρια

Κλάρα Τσέτκιν γεννήθηκε στις 5 Ιούλη του 1857 στο Βίντεραου της Σαξωνίας. Ακολούθησε τα βήματα του πατέρα της σπουδάζοντας δασκάλα. Στο διδασκαλείο διευθύντρια ήταν μια από τις πιο γνωστές φεμινίστριες της εποχής εκείνης, η Αυγούστα Σμιθ, από την οποία επηρεάστηκε ιδεολογικοπολιτικά. Πιο σημαντική όμως ήταν η επίδραση που είχε το σοσιαλιστικό κίνημα στη Γερμανία και οι Ρώσοι πολιτικοί πρόσφυγες που γνώρισε στα φοιτητικά της χρόνια. Το 1881 γίνεται μέλος του τότε παράνομου γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Ενα χρόνο αργότερα αναγκάζεται να φύγει για την Ελβετία κι έπειτα φεύγει από ’κει για τη Γαλλία όπου περνά δύσκολα χρόνια η ίδια και η οικογένειά της. Η Κλάρα υποχρεώνεται να κουβαλά όλα τα οικογενειακά βάρη, μιας και ο άντρας της είχε προσβληθεί από ανίατη ασθένεια. Παρ’ όλες τις δυσκολίες ποτέ δεν έκανε πίσω από τα επαναστατικά της καθήκοντα ενώ πήρε μέρος και στο ιδρυτικό συνέδριο της Β’ Διεθνούς. Το 1890 επέστρεψε στη Γερμανία, όπου το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της ανέθεσε την ευθύνη για τη γυναικεία κομματική δουλιά, ενώ της εμπιστεύτηκε τη διεύθυνση της γυναικεί-

ας σοσιαλιστικής Επιθεώρησης “Die Gleichheit” (Η Ισότητα) που αυτοπροσδιοριζόταν ως «όργανο των συμφερόντων των εργατριών». Η Κλάρα Τσέτκιν υπήρξε θερμή υποστηρίκτρια της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης και της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Στο τρίτο συνέδριο της Κομιντέρν εκλέχτηκε μέλος του Προεδρείου της Εκτελεστικής Επιτροπής και καθοδηγούσε τη διεθνή γυναικεία γραμματεία της. Είχε γράψει αρκετά βιβλία και μπροσούρες, αλλά και πολλά άρθρα σε έντυπα του γερμανικού και διεθνούς επαναστατικού κινήματος. Εφυγε από τη ζωή στις 20 Ιούνη του 1933 σε ηλικία 76 ετών. Ο “Ριζοσπάστης” (22/6/1933) τότε έγραφε: «Χωρίς υπερβολή -αναγγέλλοντας το θάνατό της- μπορούμε να πούμε πως πέθανε η μεγαλύτερη επαναστάτρια του αιώνα μας... Μονάχα εκείνοι που θα ασχοληθούν με την ιστορία της γερμανικής και παγκόσμιας επανάστασης του προλεταριάτου θα μπορέσουν να ‘χουν ακέρaια την εικόνα αυτής της κολοσσιαίας φυσιογνωμίας... Οι προλετάριοι όλου του κόσμου χάνουν στο πρόσωπο της Τσέτκιν έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς καθοδηγητές του αγώνα τους». Αυτή ήταν η μεγάλη επαναστάτρια Κλάρα Τσέτκιν που με τη ζωή και το έργο της πάντα θα παραδειγματίζει, θα διδάσκει και θα εμπνέει.

36 ϐ νέες γυναίκες

Μέρα δεμένη με την ιστορία του εργατικού κινήματος Η διεθνής μέρα της γυναίκας έχει βαθιά τις ρίζες της στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Στις 8 Μάρτη 1857 εργάτριες στα ραφτάδικα και στα υφαντουργεία στη Νέα Υόρκη ξεσηκώνονται, απεργούν, διαδηλώνουν. Ο αγώνας αυτός γίνεται στο πλαίσιο μεγάλων εργατικών αγώνων εκείνης της εποχής. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς και μείωση των ωρών εργασίας. Οι γυναίκες εκείνη την εποχή δουλεύουν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί είναι σημαντικά χαμηλότεροι από αυτούς των ανδρών. Ετσι, στα αιτήματα των εργατριών της Νέας Υόρκης συμπεριλαμβάνονται η μείωση των ωρών εργασίας στις 10 ώρες και η εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών. Οι εργοστασιάρχες απαντούν με ομαδικές απολύσεις και τρομοκρατία. Παρ’ όλα αυτά οι διαδηλώσεις εκείνης της μέρας χαρακτηρίζονται από το μέγεθος και τη μαχητικότητά τους. Η αστυνομία, κατ’ εντολήν της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, ματοκυλά τις διαδηλώσεις. Το 1910 η Β’ διεθνής Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη με πρωτοβουλία των πρωτοπόρων γυναικών, ύστερα από πρόταση της κομμουνίστριας Κλάρας Τσέτκιν καθιέρωσε τη μέρα της 8ης Μάρτη ως Διεθνή Μέρα της Γυναίκας κάτω από δυο βασικά συνθήματα: την πάλη για τα δικαιώματά της γυναίκας και την πάλη για ειρήνη. Αντίθετα λοιπόν μ’ αυτό που προσπαθούν να μας παρουσιάσουν, η διεθνής μέρα της γυναίκας είναι δεμένη με την ιστορία του εργατικού κινήματος.

Οι βάσεις για την οργάνωση των γυναικών Το ΚΚΕ από τις προγραμματικές του αρχές δέχτηκε τις γυναίκες στις γραμμές του, παγίωσε «το δικαίωμα της ψηφοφορίας και της εκλογής στους άντρες και γυναίκες». Παράλληλα πρόβαλε

Σταθμός στο ανέβασμα της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης των Ελληνίδων και στην ανάπτυξη του γυναικείου κινήματος ήταν ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του λαού μας, η περίοδος της εθνικής αντίστασης ως στόχο πάλης την «πλήρη αστική, πολιτική, οικονομική εξίσωση των γυναικών προς τους άντρες. Κατάργηση όλων των νόμων, που περιορίζουν τα δικαιώματα της γυναίκας…». Ετσι με την ίδρυση του ΣΕΚΕ (έπειτα ΚΚΕ) μπήκαν οι βάσεις για τη γυναικεία οργάνωση, εμφανίστηκαν οι πρώτοι όμιλοι σοσιαλιστριών γυναικών με αιτήματα όπως οικονομική, πολιτική, κοινωνική ισοτιμία. Στις εκλογές του Νοέμβρη του 1920 το νεαρό τότε κόμμα της εργατικής τάξης αναδεικνύει την ανάγκη η γυναίκα στην Ελλάδα να αποκτήσει πολιτικά δικαιώματα και η προεκλογική εξόρμηση των εργατών κι εργατριών γίνεται μεταξύ άλλων με το σύνθημα «σφυρί, δρεπάνι και ψήφο στο φουστάνι». Αιτήματα των γυναικών της εργατικής τάξης γίνονται αιτήματα του εργατικού κινήματος, αναδεικνύεται η σύνδεση του αγώνα για την απελευθέρωση και χειραφέτηση της γυναίκας με την πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση και χειραφέτηση της εργατικής τάξης. Με την καθοδήγηση του ΚΚΕ γίνονται μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις καπνεργατών και καπνεργατριών στην Καβάλα, στον Πειραιά, το Αγρίνιο και τη Θάσο. Το 1924 δολοφονείται η καπνεργάτρια της Καβάλας Μαρία Χουσιάδου. Στις απεργίες των εργατών το 1926, στις μαχητικές διαδηλώσεις πέφτει η καπνεργάτρια Βασιλική Γεωργαντίλη. Στα γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη δολοφονείται η εργάτρια Ασπασία Καρανικόλα. Οι εργάτριες και οι αγρότισσες πλάι στο εργατικό και αγροτικό κίνημα διεκδικούν την κατάργηση της νυχτερινής εργασίας, την ίδρυση γυναικολογικών τμημάτων στους δήμους και τις κοινότητες και πληρωμένη 100% άδεια πριν και μετά τον τοκετό.

Σύμβολα αυτοθυσίας και προσφοράς Σταθμός στο ανέβασμα της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης των Ελληνίδων και στην ανάπτυξη του γυναικείου κινήματος ήταν ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του λαού μας, η περίοδος της Εθνικής Αντίστασης και έπειτα ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας οι γυναίκες συμμετέχουν τόσο μαζικά στους αγώνες του λαού μας. Στον παλλαϊκό συναγερμό που σάλπισε το ΕΑΜ ενάντια στον ξένο κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του, χιλιάδες γυναίκες συνέβαλαν με τη μαχητική τους παρουσία. Πήραν μέρος σε όλους τους τομείς του αγώνα ενώ στάθηκαν με περηφάνια στον ένοπλο και πολιτικό αγώνα. Η απόφαση της ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ τον Απρίλη του 1945 αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο μακροχρόνιος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας έβγαλε στο πολιτικό προσκήνιο, καινούριο προοδευτικό παράγοντα, τη μαζική πολιτική δράση της γυναίκας. Η συμμετοχή της γυναίκας σ’ όλες τις εκδηλώσεις του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα -απεργίες, συλλαλητήρια, σαμποτάζ, ανταρτοπόλεμος- ανέβασε σε ανώτερο βαθμό τη δραστηριότητα και τη μαχητικότητα του έθνους». Στο τετράχρονο αγώνα του λαού μας οι γυναίκες έγραψαν λαμπρές σελίδες γεμάτες με θυσίες και ηρωισμό. Εργάτριες, αγρότισσες, νοικοκυρές, νέες κοπέλες, γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, διανοούμενες, τα ‘δωσαν όλα στον αγώνα, ακόμα και τη ζωή τους. Οι γυναίκες της αντίστασης, απλές γυναίκες της καθημερινότητας, στάθηκαν θαρραλέες στις φυλακές, στο εκτελεστικό απόσπασμα, χωρίς φόβο μπροστά στο θάνατο, σαρώνοντας αντιλήψεις που έλεγαν πως η

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

γυναίκα είναι κατώτερη απ’ τον άντρα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας, οι γυναίκες ψήφισαν το 1944 την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης. Με διάταγμα της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), της λεγόμενης κυβέρνησης του βουνού, δόθηκε το δικαίωμα στις γυναίκες να εκλέγουν και να εκλέγονται στο Εθνικό Συμβούλιο αλλά και να συμμετέχουν στη διοίκηση των οργάνων της Αυτοδιοίκησης, να παίρνουν μέρος στη σύνθεση των δικαστηρίων ως ισότιμες με τους άντρες και ως δικαστές. Το διάταγμα ανέφερε χαρακτηριστικά: «οι γυναίκες της Ελλάδας πήραν ενεργό μέρος στον αγώνα εναντίον του φασισμού, κερδίζοντας μονάχες τους το δικαίωμα να έχουν γνώμη και να διαχειρίζονται τα κοινά».

Οι μαχήτριες του ΔΣΕ Αργότερα στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, οι γυναίκες έδωσαν και πάλι το παρόν. Στα μάχιμα τμήματα του λαϊκού στρατού έδρασαν πάνω από 8.000 γυναίκες, περίπου το 30% του συνόλου των μαχητών του. Οι γυναίκες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί ξεπερνούσαν τις 700. Στη Σχολή Αξιωματικών φοίτησαν δεκάδες γυναίκες που επέστρεψαν στα τμήματα ως διμοιρίτισσες και πολιτικοί επίτροποι λόχων. Πολλές τιμήθηκαν με διακρίσεις ανδρείας. Αλλες γυναίκες δούλεψαν στα μετόπισθεν, έδωσαν καθημερινά το δικό τους αγώνα: με κίνδυνο της ζωής τους μετέφεραν πολεμοφόδια, τρόφιμα στους μαχητές του Γράμμου, έσωσαν χωριά από την πείνα, αλλά εξασφάλιζαν και το ψωμί του αντάρτη.

Μορφές γυναικείων οργανώσεων Το πρώτο συνέδριο της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΟΓ) γίνεται το Μάη του 1946. Μάλιστα κατά τη διάρκεια των δυο χρόνων που λειτούργησε, συσπείρωσε 200.000 γυναίκες στις γραμμές της. Σ’ αυτό το διάστημα δραστηριοποιήθηκε για τη χειρα-

φέτηση της γυναίκας και το δικαίωμα ψήφου. Υστερα από ειδικό διάταγμα διαλύθηκε και στις 25 Οκτώβρη του 1948 δημιουργήθηκε η Πανελλαδική Δημοκρατική Ενωση Γυναικών (ΠΔΕΓ) μετά από πλατιά σύσκεψη. Το Δεκέμβρη του 1948 αντιπροσωπεία της ΠΔΕΓ συμμετέχει στο 2ο Συνέδριο της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Οργάνωσης Γυναικών (ΠΔΟΓ) όπου αντιπροσωπεύονταν 80.000.000 οργανωμένα μέλη σε όλο τον κόσμο! Μετά την ήττα του ΔΣΕ, η ΠΔΕΓ συνέχισε τη δράση της στις σοσιαλιστικές χώρες, σε νέες πλέον συνθήκες, βοηθώντας στην οργάνωση της πολιτικής ζωής των πολιτικών προσφύγων. Στην Ελλάδα η αστική τάξη βάζει τα δυνατά της για να πάρει πίσω ότι δικαιώματα είχαν κερδίσει οι γυναίκες. Παράλληλα, επειδή τη χρειάζεται στην παραγωγή την αναγκάζει να δουλέψει με τους χειρότερους όρους. Οι προσπάθειες για δημιουργία γυναικείων οργανώσεων δεν σταματούν. Ετσι το 1964 ιδρύεται η Πανελλαδική Ενωση Γυναικών (ΠΕΓ). Το 1967 η χούντα απαγορεύει το συνδικαλισμό και τη δράση των μαζικών φορέων. Το ΚΚΕ μετά τη 12η Ολομέλεια (1948) δημιουργεί κομματικές οργανώσεις στην Ελλάδα, ενώ βάζει στα πρώτα καθήκοντα την ανάγκη ειδικής δουλιάς στις γυναίκες συμμετέχοντας στον αντιδικτατορι κό αγώνα. Μετά τη μεταπολίτευση οι κομμουνίστριες βοηθούν αποφασιστικά στην ίδρυση νέων οργανώσεων, συμμετέχουν στα συνδικάτα και στους ταξικούς αγώνες. Ετσι στις γειτονιές δημιουργούνται πυρήνες γυναικείων συλλόγων, ενώ μετά τα Παγκόσμιο Συνέδριο Γυναικών (Βερολίνο 1975) δημιουργούν τη συντονιστική επιτροπή τους. Τον Απρίλη του 1976 ιδρύεται η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ). Από τότε μέχρι τις μέρες μας η ΟΓΕ αγωνίζεται σταθερά για τα δικαιώματα των γυναικών.

νέες γυναίκες ϐ 37

Μέρα αγώνα για τις γυναίκες της εργατικής τάξης Η 8η Μάρτη λοιπόν δεν είναι μια “μέρα για τη γυναίκα” γενικά και αόριστα. Είναι μέρα τιμής κι αγώνα για τις γυναίκες της εργατικής τάξης. Βέβαια, γίνεται πολύ μεγάλη προσπάθεια από την αστική τάξη και τα κόμματα που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της, να θαφτεί κάθε μήνυμα αντίστασης, να ξεχάσουμε ή να μη μάθουμε ποτέ για τον ηρωικό αγώνα των εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης. Το μήνυμα αυτής της μέρας, δεν είναι το τρελό ξεφάντωμα γυναικοπαρέων στα μπουζούκια, με τους άντρες να πλένουν τα πιάτα… Οι νέες γυναίκες της εργατικής τάξης έχουν χρέος στον εαυτό τους και στην τάξη τους να δώσουν απάντηση με την ένταξή τους στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, την ΟΓΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Η αποφασιστική συμμετοχή στην οργανωμένη πάλη θα δώσει απάντηση σε όσους ειδικά τώρα μπροστά στη κρίση καλούν πρώτα απ’ όλους τις νέες γυναίκες της εργατικής τάξης να σκύψουν ακόμα περισσότερο το κεφάλι. Αννα Ψυχογυιού

Οι νέες γυναίκες της εργατικής τάξης έχουν χρέος στον εαυτό τους και στην τάξη τους να δώσουν απάντηση με την ένταξή τους στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, την ΟΓΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ

«Για την πραγματική ισοτιμία…» ιηθεί εκδήλωση στο “ΣυρΤην Κυριακή 8 Μάρτη θα πραγματοπο μέρα της γυναίκας. Από τις εργάμό”, στις 21.00 με αφορμή τη διεθνή ο αγώνας για την αληθινή χειρατριες της Νέας Υόρκης μέχρι σήμερα, την ενίσχυση της ταξικής πάλης. φέτηση της γυναίκας περνά μέσα από αι να είναι ιδιαίτερα πλούσιο με Το πρόγραμμα της εκδήλωσης αναμένετ και τραγούδια πολιτικά κείμενα, μαρτυρίες γυναικών αλλά

38 ϐ νέοι στρατευμένοι

Στάσου

! ς ο τ κ α τ ό Ανυπ

σκέψη μας λοιπόν είναι όλοι στο Στρατό, όλοι πιο μικροί. Γιατί αν έχεις πάρει το master, ΡΗD, πού να ακούσεις τώρα τον λοχία; Η πώς να μπορέσεις να είσαι πειθαρχημένος κλπ.;». Η δήλωση ανήκει στο Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Αυτό που ξέχασε να μας πει ο κ. Υπουργός είναι σε ποιον λοχία θέλει να υπάκουμε; Το ζήτημα είναι τι λέει και τι “προστάζει” ο λοχίας: όπου λοχία εμείς βάζουμε το σύστημα, το αστικό εκμεταλλευτικό κράτος και το στρατό του. Μάλλον κι ο υπουργός κάτι τέτοιο σκέφτεται γι’ αυτό και τους πιάνει πρεμούρα για την πειθαρχία. Την πειθαρχία, όμως, τη γεννά το περιεχόμενο της διαταγής και όχι το μορφωτικό επίπεδο. Εξάλλου η πλειοψηφία στο στρατό δεν είναι κάτοχοι master. Στόχος; Η νομιμοποίήση των μισθοφόρων Με συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση, ο Β. Μεϊμαράκης επιβεβαίωσε όσα “διέρρεαν” τόσο καιρό και αναλυτικά γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο. Επιβεβαίωσε πως θα συνεχιστεί και θα εντατικοποιηθεί η πολιτική της κυβέρνησης, που στηρίζει και το ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια των ΕυρωΝΑΤΟϊκών κατευθύνσεων για ολόενα και μεγαλύτερη στελέχωση των Ενόπλων Δυνάμεων από επαγγελματίες οπλίτες δηλαδή από μισθοφόρους που θα είναι πιστοί και υπάκουοι στις εντολές κάθε “λοχία” των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Θέλουν τους νέους να στρατεύονται σε μικρή ηλικία, ώστε να είναι εύκολο θύμα για την υλοποίηση των σχεδιασμών για αύξηση του μισθοφορικού στρατού. Παρουσιάζουν στους νέους σαν “διέξοδο” στην ανεργία και τις απολύσεις, το να γίνουν μισθοφόροι, όργανα και θύματα ταυτόχρονα του ιμπεριαλισμού.

Στα σχέδια αυτά, εντάσσεται και η δραστική μείωση των αναβολών, την ίδια ώρα που οι μισοί σπουδαστές και το 25% των φοιτητών εργάζεται για να τα βγάλει πέρα. Στην πραγματικότητα, ωθούν τους νέους να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους. Την ίδια στιγμή, μαζί με αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές στη θητεία, η κυβέρνηση αφήνει να “αιωρείται” το ενδεχόμενο της μείωσης της θητείας. Στόχος τους, πέρα από όποια προεκλογικά οφέλη, είναι να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση της νεολαίας και των οικογενειών τους ο μισθοφορικός στρατός. Να συνδεθούν οι προσλήψεις των ΕΠΟΠ με τη μείωση της θητείας και την καλη ζωή στη θητεία. Υπάρχουν χιλιάδες φαντάροι αλλά και αξιωματικοί που μπορούν να επιβεβειώσουν τη συνολική χειροτέρευση της θητειας από τότε που μπήκαν οι ΕΠΟΠ και μετά, πράγμα βέβαια για το οποίο δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι ΕΠΟΠ. Ο λαός και η νεολαία πρέπει να καταδικά-

σουν τα σχέδια της κυβέρνησης που προωθούνται με τη συμφωνία του ΠΑΣΟΚ αλλά και τη συνενοχή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που είναι υπέρ του μισθοφορικού στρατού αλλά και του Ευρωστρατού. Να παλέψουν για ένα στρατό προσανατολισμένο να εξασφαλίζει την εθνική κυριαρχία, για να επιστρέψουν όλα τα τμήματα από το εξωτερικό. Να παλέψουν ώστε να μη συνδεθει η αναγκαία μείωση της θητείας με άυξηση των μισθοφόρων. Αντίθετα να απαίτησουν την κατάργηση του μισθοφορικού στρατού.

Μόνος δρόμος η διεκδίκηση Και πράγματι, οι “σειρές” δεν μάσησαν και δεν περιμένουν να τους πέσει από τον ουρανό το “δώρο” της κυβέρνησης. Αντίθετα, οργανώνουν την πάλη τους για τα δικαιώματά τους μέσα και έξω από τα στρατοπέδα. Πολλά είναι τα τηλεφωνήματα και τα e-mail που έφτασαν αυτό το μήνα στον “Ο” αλλά και στο “Εγερτήριο” του 902. Οι φαντάροι και

οι Επιτροπές τους επιβεβαιώνουν βγαίνοντας “στον τάκο” πως μόνος δρόμος είναι η διεκδίκηση και ότι ζημιωμένος βγαίνει αυτός που δεν μιλάει, που “καταπίνει” προσβολές και αυταρχικά μέτρα. Η λογική «κάτσε στα αβγά σου» ή «σώπα μην σε βάλουν στο μάτι» όπως μας γράφουν φαντάροι από την 12η ΕΜΑ του Δορίσκου Φερρών δεν οδηγούν πουθένα. (Βρείτε όλα όσα μας γράφουν στην ενότητα “Από μήνα σε μήνα” στο www.odigitis.gr) Η διεκδίκηση είναι ο μόνος δρόμος τόσο για να σπάσεις τη τρομοκρατία όσο και για να διασφαλίσεις τα δικαιώματα σου και να κερδίσεις νέα. Οπως μας γράφουν και φαντάροι από τη Χίο: «Καλούμε κάθε φαντάρο και κάθε νεολαίο γέννημα θρέμμα της εργατικής τάξης όχι μόνο να μην σκύψει το κεφάλι αλλά να συγκρουστεί ενάντια σ’ αυτή την κατάσταση που τον θέλει “προβλεπόμενο”, ώστε να μην αποτελεί απειλή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.»

Οι φαντάροι χαιρετίζουν το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ Στον “Οδηγητή” φτάσανε και δυο επιστολές από φαντάρους που υπηρετούν σε μονάδες της παραμεθωρίου και χαιρετίζουν το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Μας γράφουν χαρακτηριστικά: «Ως Ελληνες στρατιώτες νιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε το ΚΚΕ για την αμετακίνητη στάση του και τη συνεχή δράση του για να μη βγει ούτε ένας φαντάρος έξω από τα σύνορά μας. Σε μια περίοδο που ο λεγόμενος “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” εντείνεται, οι υποχρεώσεις προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ αυξάνονται και ο στρατός γίνεται εργαλείο καταστολής του λαϊκού και εργατικού κινήματος, νιώθουμε ότι στο ΚΚΕ θα βρούμε την υποστήριξη και συμπαράσταση που χρειαζόμαστε για να υψώσουμε το ανάστημα μας και να αρνηθούμε κάθε συμμετοχή μας σε τέτοιου είδους σχέδια.»

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

νέοι στρατευμένοι ϐ 39

Μπροστά στις φοιτητικές–σπουδαστικές εκλογές, οι φαντάροι που σπουδάζουν, να απαιτήσουν την άδεια που δικαιούνται για να ψηφίσουν στις φοιτητικές εκλογές και να καταγγείλουν κάθε φαινόμενο εξαγοράς από ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που εμπορεύονται άδειες και εξαγοράζουν ψήφους με τις πλάτες των διοικήσεων. Οι στρατευμένοι φοιτητές να στηρίξουν και αυτοί την Πανσπουδαστική ΚΣ

503 ΤΠ/ΠΕΣ, Λεπτή Ορεστιάδας 30 Μ/Κ ΤΑΞ, Λαγός Ορεστιάδας Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι μέρος της “διακόσμησης” του ΚΨΜ στο 503 ΤΠ/ΠΕΣ στη Λεπτή Ορεστιάδας και της 30 Μ/Κ ΤΑΞ στο Λαγό Ορεστιάδας. Τι να πρωτοπεί κανείς. Για τη “βαρβαρότητα”, την “υπανάπτυξη” και τα “κτηνώδη ένστικτα” του τουρκικού λαού; Για την “πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια”; Η για τη “Θράκη όλη” και την “Πόλη”; Η συγκεκριμένη διακόσμηση όπως και αντίστοιχα τραγούδια ή “μαθήματα ιστορίας” από διαφόρους αξιωματικούς έχουν στόχο να δηλητηριάσουν τις νεανικές συνειδήσεις, να κρύψουν τον πραγματικό ένοχο για τα προβλήματα των νέων στρατευμένων μέσα και έξω από τα στρατόπεδα και να δημιουργήσουν ένα σατανικό εχθρό που δήθεν επιβουλεύεται την πατρίδα μας. Πλάι στον εθνικισμό δεν διστάζουν να διαδώσουν και το ρατσισμό και τις θεωρίες τους για “κατώτερα” και “ανώτερα” έθνη. Οι νέοι στρατευμένοι πρέπει αποφασιστικά και μαχητικά να αντιπαλέψουν τον εθνικισμό μέσα στα στρατόπεδα. Ολα αυτά είναι απαγορευμένα και κανείς δεν έχει δικαίωμα να διαδίδει τον εθνικισμό και τον ρατσισμό μέσα στο στράτευμα. Εχθρός του ελληνικού λαού και όλων των λαών δεν είναι οι υπόλοιποι λαοί είναι ο ιμπεριαλισμός.

563 Νιγρίτα Σερρών Φαντάρος μας καταγγέλλει πως το στρατόπεδο έχει ελάχιστο προσωπικό και έτσι οι φαντάροι “λιώνουν” στις υπηρεσίες. Οι έξοδοι είναι σχεδόν κομμένοι και οι φαντάροι βγαίνουν έξω μόνο με “υπηρεσιακά”. Ακόμα, στο ΚΨΜ πολλά προϊόντα έχουν αυξημένες τιμές, όπως του περιπτέρου και όχι τις τιμές που ισχύουν στα στρατόπεδα.

Χίος Φαντάροι από μονάδες της Χίου, μας έστειλαν την παρακάτω επιστολή, με την οποία καυτηριάζουν την υποχρηματοδότηση των μονάδων αλλά και την αισχροκέρδεια σε βάρος των φαντάρων. Δημοσιεύουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα. Ολόκληρη η επιστολή στο www.odigitis.gr. «Καθότι ο στρατός στη σημερινή του μορφή προσπαθεί να σου περάσει τη λογική του βύσματος, της λούφας, της εύκολης λύσης, και του σεβασμού μέσω της τρομοκρατίας και της υποταγής (…) Εμείς σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι και παλεύουμε να κατακτήσουμε τα αυτονόητα, “τα προβλεπόμενα”. Σήμερα εν έτη 2009 στην Ελλάδα της ανάπτυξης για λίγους, οι πολιτικοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προτιμούν να δίνουν λεφτά για πολεμικούς εξοπλισμούς αντί να παρέχουν τα βασικά στους φαντάρους που ζουν στις μονάδες. Αυτό το φαινόμενο συνδέεται και με την αισχροκέρδεια όπου κάποιοι που μας έχουν βάλει να ορκιστούμε ως πιστοί και φιλότιμοι στρατιώτες κι αυτοί είναι οι πρώτοι που εκμεταλλεύονται τα παιδιά της εργατικής τάξης για να βγάλουν τα προς το ευ ζήν. Πιο συγκεκριμένα, σχεδόν σε όλες της μονάδες τις ημέρες που έχει όσπρια το πρόγραμμα του στρατού, ψήνουν σουβλάκια και ενώ το ένα καλαμάκι κοστίζει 0,15€, το πουλάνε 0,75€ και όταν το βάζουνε σε ψωμί το πουλάνε 1,80 €. Σε μια μονάδα το ΚΨΜ πούλαγε και Hot Dog, όπου το λουκάνικο έκανε 0,45 € και το πουλούσαν 0,90€, το σταμάτησαν όμως, γιατί μείωσε τις πωλήσεις στα σουβλάκια. Ταυτόχρονα, δεν έδιναν το πρόγευμα στους φαντάρους της ίδιας μονάδας, το οποίο προβλέπεται. Το φαινόμενο της αισχροκέρδειας δεν σταματά εδώ, αφού σε άλλη μονάδα ενώ στις αρχές χορηγούσαν ένα μεγάλο μπουκάλι νερό σε κάθε φαντάρο, όπως προβλέπεται από την ταξιαρχία, διότι το νερό της Χίου δεν είναι πόσιμο, σταδιακά κόπηκε παρ’ όλο που στο ΚΨΜ πωλείται κανονικά. Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι τυχαία, αφού η υποχρηματοδότηση θερίζει τις μονάδες. Γνωρίζοντας την ποιότητα του φαγητού,

αντί να προσπαθήσουν να την κάνουν καλύτερη, εκμεταλλεύονται την τσέπη του φαντάρου, για να επιβιώσουν τις μονάδες και το προσωπικό τους όφελος. Αυτού του είδους τη θητεία μας καλούνε να εκπληρώσουμε. Μια θητεία στηριγμένη στην αισχροκέρδεια, στο συμβιβασμό, στην υποταγή, στην τρομοκρατία και στην παραίτηση από κάθε είδους αγώνα για μια καλύτερη ζωή. Πάνω σ’ αυτή τη ζωή μας “σκληραγωγούν” και θέλουν να ακολουθήσουμε και μετά τη θητεία μας. Εμείς καλούμε κάθε φαντάρο και κάθε νεολαίο γέννημα θρέμμα της εργατικής τάξης όχι μόνο να μην σκύψει το κεφάλι αλλά να συγκρουστεί ενάντια σ’ αυτή την κατάσταση που τον θέλει “προβλεπόμενο”, ώστε να μην αποτελεί απειλή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.»

Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, Πειραιάς «Χτύπα μια κανάτα στα μπαμ!» (δηλαδή πιες με το ζόρι ένα λίτρο νερό πριν το φαγητό), «πιστόλα» επιτόπου άλματα και «σουτ» στον αέρα, φαγητό με το ζόρι μέσα από τις γαβάθες σερβιρίσματος, ειρωνείες και προσβολές… Μερικά μόνο από τα καψώνια που γίνονται σε καθημερινή βάση σε βάρος των πρωτοετών Ναυτικών Δοκίμων της ΣΝΔ μπροστά στους ναύτες που υπηρετούν στη μονάδα. Τα καψώνια γίνονται από δόκιμους μεγαλύτερων τάξεων (κατά κανόνα τεταρτοετείς), αλλά βέβαια όλα αυτά είναι γνωστά και… “πατροπαράδοτα”, άρα ουσιαστικά αποδεκτά από τη διοίκηση της σχολής. Τη στιγμή που το καψώνι θεωρητικά απαγορεύεται στο στρατό, οι μελλοντικοί αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων, από το πρώτο έτος της σταδιοδρομίας τους εκπαιδεύονται ακριβώς σε αυτό, στο καψώνι, στη στέρηση της αξιόπρεπειας, στην τυφλή υποταγή στις εντολές των ανωτέρων, όποιες και αν είναι αυτές. Καμιά έκπληξη, τέτοιο στρατό έχει ανάγκη η αστική τάξη, τέτοια ακριβώς “εκπαίδευση” παίρνουν τα στελέχη του.

40 ϐ νέοι μετανάστες

ι ο ι ρ ά τ ε λ ο ρ π ς Δεύτερης γενιά

α δ ί ρ τ α π ς ί χωρ

έσμιοι του φόβου της απέλασης, της απόλυσης, της τρομοκρατίας, δουλεύοντας ήλιο με ήλιο για ένα κομμάτι ψωμί, βιώνοντας την πιο άγρια εκμετάλλευση. Η ζωή για τους εκαντοντάδες χιλιάδες μετανάστες που ζουν στη χώρα μας προδιαγράφει και το μέλλον των παιδιών τους, της δεύτερης γενιάς μεταναστών. Πρόκειται για περίπου 200.000 παιδιά που έχουν μεγαλώσει ή έχουν γεννηθεί

στην Ελλάδα, που έχουν πάει σχολείο, που μιλούν ελληνικά -πολλές φορές ως μόνη γλώσσα- μα που παρ’ όλα αυτά δεν έχουν κανένα χαρτί που να τους αναγνωρίζει πως είναι Ελληνες πολίτες. Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η δεύτερη γενιά μεταναστών μιλήσαμε με τον 26χρονο Ερμάλ που δουλεύει ως ηλεκτρολόγος και τον 21χρονο άνεργο Μαρσέλ, από την Αλβανία.

Για το αστικό κράτος, μια ολόκληρη γενιά που κατά βάση έχει γεννηθεί ή έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην Ελλάδα… δεν υπάρχει Μόνη “σιγουριά”… η μόνιμη ανασφάλεια Λίγους μήνες πριν, το Υπουργείο Εσωτερικών πρότεινε να δίνεται η δυνατότητα για ένταξη στο καθεστώς του «επί μακρόν διαμένοντος» στα παιδιά των μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, εξαιρώντας ουσιαστικά τα παιδιά που αν και δεν γεννήθηκαν στη χώρα μας, μεγάλωσαν και μεγαλώνουν εδώ. Ετσι κι αλλιώς η ρύθμιση αυτή δεν ικανοποιεί ούτε στο ελάχιστο το πάγιο αίτημα των μεταναστευτικών οργανώσεων που ζητούν να δίνεται στα παιδιά αυτά η ελληνική ιθαγένεια.

Ας σημειωθεί εδώ ότι και μόνο για να υποβληθεί αίτηση για την απόκτηση της ιθαγένειας, χρειάζεται οι γονείς των παιδιών να μένουν στη χώρα “νόμιμα” τουλάχιστον για μια δεκαετία. Αν αναλογιστεί κανείς πως η αντιμεταναστευτική πολιτική ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ οδηγεί τον ένα στους δυο μετανάστες να μην έχει άδεια παραμονής, εύκολα φαίνεται πως η ιθαγένεια φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός… Είναι χαρακτηριστικό πως ο Κώδικας Ελληνικής Ιθαγένειας του 2004 δεν αναγνωρίζει, όπως και οι προηγούμενοι, το δικαίωμα της ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι πως το δικαίωμα αυτό μπορούν να το διεκδικήσουν μόνο όταν ενηλικιωθούν, καταβάλλοντας το υπέρογκο παράβολο ύψους 1.500 ευρώ και με την προϋπόθεση πως μπορούν να αποδείξουν ότι γεννήθηκαν στην Ελλάδα κι ότι κατοικούν συνέχεια εδώ. Ομως τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα από μετανάστες χωρών εκτός ΕΕ, δεν έχουν καν τη δυνατότητα να εγγραφούν στο δημοτολόγιο του δήμου όπου διαμένουν, κι ως εκ τούτου δεν μπορούν να πάρουν καν πιστοποιητικό γέννησης και επομένως να αποδείξουν ότι έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα! Σημειωτέον ότι τυχόν απόρριψη του αιτήματος δεν αιτιολογείται, ενώ ενδέχεται η απορριπτική απάντηση να έρθει ακόμα και μετά από 5 χρόνια! Ούτε λίγο, ούτε πολύ, για το αστικό κράτος, μια ολόκληρη γενιά

που κατά βάση έχει γεννηθεί ή έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην Ελλάδα… δεν υπάρχει! Για την ακρίβεια δεν υπάρχει σε ό,τι αφορά τα όποια δικαιώματα έχουν όσοι είναι πολιτογραφημένοι. Γιατί κατά τ’ άλλα αυτή η κατάσταση της “ανυπαρξίας” και της διαρκούς αβεβαιότητας και φόβου που ζουν οι χιλιάδες αυτοί νέοι είναι “ό,τι πρέπει” για το κεφάλαιο και τους εργοδότες.

Χωρίς πατρίδα… «Επαρκή γνώση της ελληνικής γλώσσας και γνώση στοιχείων της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού». Αυτή είναι μια ακόμα προϋπόθεση για να εξασφαλίσει κάποιος ακόμα και το καθεστώς του «επί μακρός διαμένοντος». Πέρα απ’ το ότι είναι προφανές ότι πρόκειται για μια άκρως υποκειμενική προϋπόθεση που επιδέχεται διαφορετικών εκτιμήσεων, αναδεικνύει εμμέσως μια πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η δεύτερη γενιά μεταναστών: τα παιδιά αυτά που από το αστικό κράτος θεωρούνται προφανώς “παρείσακτοι”, στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν γνωρίζουν καν άλλη πατρίδα πέρα από την Ελλάδα, εδώ όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Εξάλλου, αν και όπως μας λέει ο Ερμάλ «είναι πολύ βασικό να διδάσκεται η γλώσσα της πατρίδας και η ιστορία του τόπου του μετανάστη», καθώς είναι απαραίτητο να μαθαίνουν για τις ρίζες τους. Παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει καμία σχετική μέριμνα μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα. Υπάρχουν περιπτώσεις που τα παιδιά δεν γνωρίζουν καν που πέφτει η χώρα τους στο χάρτη, πόσο μάλλον να γνωρίζουν τη γλώσσα ή να επιθυμούν να επιστρέψουν στην πατρίδα των γονιών τους!

Στο κατόπι της άδειας, με το φόβο της απέλασης Αλλά και μετά την ενηλικίωση τα προβλήματα συνεχίζονται... Ουσιαστικά αντιμετωπίζονται σαν οικονομικοί μετανάστες που πρέπει να αποκτήσουν την πολυπόθητη άδεια παραμονής γιατί αλλιώς τους περιμένει ξανά και ξανά η απέλαση. Από τη στιγμή λοιπόν που τελειώσουν το σχολείο, αν δεν έχουν ήδη ξεκινήσει να δουλεύουν παράλληλα μ’ αυτό (κάτι που είναι σύνηθες φαινόμενο) πρέπει να καταθέσουν 150 ένσημα για να βγάλουν άδεια παραμονής, ενώ για ανανέωση της άδειας 300 ένσημα. Αν σκεφτεί κανείς πως σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ (βλέπε “Ριζοσπάστη”, 24/8/2008) οι Ελληνες εργαζόμενοι κολλάνε κατά μέσο όρο κοντά στα 120 ένσημα το χρόνο, καταλαβαίνουμε τις τεράστιες δυσκολίες που έχουν οι μετανάστες στο να τα καταθέσουν. Εξάλλου ποιος εργοδότης θα ασφαλίσει, θα δώσει ένσημα, θα, θα, θα… όταν θέλει όλο και περισσότερο να αυγατίσει τα κέρδη του με το πετσόκομμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, πόσο μάλλον των μεταναστών που είναι και το πιο εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης; Μάλιστα, η αίτηση για άδεια διάρκειας 1 έτους κοστίζει 150 ευρώ, για 2 έτη 300 ευρώ κοκ, ενώ για άδεια μακράς διάρκειας ή μόνιμης παραμονής το κόστος αγγίζει τα 900 ευρώ! Ακόμα περισσότερο στενεύουν τα περιθώρια, αφού την άδεια μακράς διάρκειας δικαιούνται μόνο όσοι μετανάστες διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα για 5 συνεχόμενα χρόνια. Οπως μας λέει ο Μαρσέλ: «Υπάρχουν περιπτώσεις που μετανάστες έχουν καταθέσει τα χαρτιά για άδεια παραμονής κι όταν την παίρνουν στα χέρια τους έχει ήδη λήξει. Ασε που για

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

να πάει ένας μετανάστης να καταθέσει τα χαρτιά του πρέπει να χάσει δυο μέρες τουλάχιστον απ’ τη δουλιά του, δυο τουλάχιστον μεροκάματα». Ουσιαστικά οι δυσκολίες ακόμη και γι’ αυτήν την άδεια παραμονής είναι τόσες πολλές, που με μαθηματική ακρίβεια κι αυτή η γενιά καλείται να βρίσκεται μια ζωή με το φόβο της απέλασης, στο κυνήγι μιας άδειας. Αυτή είναι η κατά τα άλλα “φιλομεταναστευτική” πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Με τη σφραγίδα της ΕΕ… Ολο αυτό το αίσχος για τα παιδιά των μεταναστών βασίζεται στην αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, που στηρίζουν τόσο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όσο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό πως η κοινοτική οδηγία που ψηφίστηκε στην Ευρωβουλή τον Ιούνη που μας πέρασε (με τη σύμφωνη γνώμη των ευρωβουλευτών της ΝΔ) επιβάλλει 18μηνη περίοδο κράτησης των μεταναστών, οι οποίοι χαρακτηρίζονται “παράνομοι” από τις αρχές των κρατών-μελών καθώς και πενταετή απαγόρευση επανόδου στο κράτος που τους απέλασε. Ακόμα προβλέπει πως μπορούν να τίθενται υπό κράτηση ακόμα και παιδιά αλλά για μικρότερη χρονική περίοδο! Στηρίζοντας σαφώς αυτή την πολιτική, που άλλωστε εφάρμοσε και ως κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ κάνει κριτική στην κυβέρνηση κατηγορώντας την πως δεν εφαρμόζει τις επιταγές της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ! Για παράδειγμα‚ σε ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ‚ Σταύρου Λαμπρινίδη και Μαριλένας Κοππά‚ για τα μέτρα της κυβέρνησης για την ελληνική ιθαγένεια προς την ευρωπαϊκή επιτροπή, η επιτροπή ερωτάται «αν θεωρεί ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση ανταποκρίνεται στις επιταγές που έχει θεσπίσει η ΕΕ για την πολιτική προστασίας των

παιδιών και τα συμφέροντα του παιδιού»! Τέλος‚ οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύουν με κάθε ευκαιρία πως βλέπουν τους μετανάστες σαν κάτι ξεκομμένο απ’ την υπόλοιπη εργατική τάξη, κάτι σαν… προστατευόμενο είδος, προτείνοντας επί της ουσίας μια άλλη διαχείριση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Είναι ενδεικτικό πως σε πρόσφατη ερώτησή του στην ευρωπαϊκή επιτροπή ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης επιλέγει να σχολιάσει δυο σημεία του νόμου 3731/2008 της ΝΔ για τα παιδιά των μεταναστών, αφήνοντας στο απυρόβλητο την ουσία της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Μάλιστα‚ ο ΣΥΝ συμφωνεί με το σκέλος που αφορά παιδιά μεταναστών όταν μεγαλώνουν στη χώρα και πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία να αποκτούν το καθεστώς του «επί μακρόν διαμένοντος», κάτι που όπως είπαμε έρχεται σε αντίθεση με το πάγιο αίτημα των μεταναστευτικών οργανώσεων για ιθαγένεια σε αυτά τα παιδιά. Από την άλλη δέχεται την προϋπόθεση που βάζει η οδηγία και ο νόμος της ΝΔ, τα παιδιά των μεταναστών να παρακολουθούν την ελληνική εκπαίδευση για να αποκτήσουν το καθεστώς του “επί μακρόν διαμένοντος”, τη στιγμή που πολλά παιδιά αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την εκπαίδευση, λόγω των ταξικών φραγμών, για να βγουν νωρίς στο μεροκάματο ή δεν παρακαλουθούν καν το σχολείο επειδή οι γονείς τους θεωρούνται “παράνομοι”.

Ποιον εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση; Θα μπορούσαμε να πούμε πως όλα τα παραπάνω είναι παράλογα, πως η πολιτεία αγνοεί επιδεικτικά τους μετανάστες, πως αδιαφορεί, πως έχουμε να κάνουμε με ρατσιστικές πολιτικές. Ελα όμως που δεν είναι έτσι. Η πολιτική που εφαρμόζουν τόσα χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου

νέοι μετανάστες ϐ 41

είναι πολύ συγκεκριμένη. Είναι η αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ που υπηρετεί τα μονοπώλια και το μέγιστο κέρδος τους. Ας σκεφτούμε: ποιον εξυπηρετεί σήμερα οι μετανάστες να μην έχουν δικαιώματα και πολλές φορές να κάνουν υποχωρήσεις στην ανάγκη της επιβίωσης σε στοιχειώδη πράγματα, να είναι τρομοκρατημένοι; Αυτό που εξυπηρετείται από όλα αυτή την αθλιότητα είναι το μεγάλο κεφάλαιο. Γιατί οι μετανάστες που δεν έχουν τίποτα σίγουρο στη ζωή τους ούτε καν την παραμονή τους στη χώρα, είναι λουκούμι για το κεφάλαιο και ευάλωτοι σε κάθε λογής πιέσεις και υποχωρήσεις.

nn Μονόδρομος η ταξική συμπόρευση Για το ΚΚΕ οι μετανάστες εργάτες είναι κομμάτι της εργατικής τάξης και μάλιστα το πιο άγρια εκμεταλλευόμενο, λόγω των ιδιαίτερων προβλημάτων που αναφέραμε και παραπάνω. Γιατί όλους τους εργάτες αυτό που τους ενώνει είναι τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης. Η επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη και που θα οξυνθεί εν’ όψει οικονομικής κρίσης αξιοποιώντας και μια σειρά ιδεολογήματα για τους μετανάστες, πρέπει να βρει Ελληνες και μετανάστες εργαζόμενους, ενωμένους σαν μια γροθιά. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, τα μέλη της ΚΝΕ, ως πρωτοπόρο κομμάτι της νεολαίας, έχουν χρέος να βρεθούν στη πρώτη γραμμή του αγώνα για τα δικαιώματα των μεταναστών αλλά και να παίξουν καθοριστικό ρόλο για τη συσπείρωσή τους στα σωματεία και συνδικάτα για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, για την αντεπίθεση. Α.Ψ.

οι μετανάστες που δεν έχουν τίποτα σίγουρο στη ζωή τους ούτε καν την παραμονή τους στη χώρα, είναι λουκούμι για το κεφάλαιο και εύαλωτοι σε κάθε λογής πιέσεις και υποχωρήσεις

42 ϐ αθλητισμός

ναIων

Αθη ο μ H Δ ον ς στ

ποδομE

ςυ ΑθλητικE

… ς ε ί τ α μ η ρ ι ε χ ι π ε α ι γ ο ν ό Μ

άμε για μπάλα;” Πόσες φορές δεν έχουμε πει οι ίδιοι αυτή τη φράση, πόσες φο-

ρές δεν την έχουμε ακούσει από τα στόματα εκατοντάδων νέων; Κάνοντας όμως μια βόλτα στις γειτονιές της Αθήνας, καθένας καταλαβαίνει ότι όσο λογική ακούγεται η παραπάνω προτροπή, τόσο …ανεδαφική είναι στην πράξη. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την τρομακτική έλλειψη αθλητικών υποδομών για τη νεολαία και την πλήρη εγκατάλειψη όσων ήδη υπάρχουν. Υπάρχει τεράστια αντίθεση στις προτεραιότητες των κυβερνήσεων και του Δήμου Αθηναίων: απ’ τη μια χαρίζουν τεράστιες εκτάσεις και σε

παρέχουν

διευκολύνσεις

Ποδοσφαιρικές

Εταιρείες

και

Ανώνυμες

επιχειρηματικά

συμφέροντα, απ’ την άλλη δεν

Ενα γήπεδο για χιλιάδες νέους! Τα στοιχεία για τις αθλητικές υποδομές που προορίζονται για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό είναι πραγματικά καταθλιπτικά: ολόκληρος ο Δήμος Αθηναίων, με πληθυσμό που φτάνει το 1 εκατομμύριο κατοίκους, έχει όλα κι όλα: nn 2 δημοτικά γήπεδα ποδοσφαίρου (Ρουφ και “Αλεπότρυπα” στην Κυψέλη) και nn 4 γήπεδα 5x5 nn 5 κλειστά γυμναστήρια για μπάσκετ-βόλεϊ (Μετς, Στρέφη, Ρουφ, Γκράβα και Γουδί) και nn 3 κολυμβητήρια (Γουδί, Γκράβα και Κολοκυνθούς). Τα παραπάνω, μαζί με λίγες ακόμα αίθουσες και τις ανοικτές αθλητικές εγκαταστάσεις, υποτίθεται ότι προορίζονται να καλύψουν τις ανάγκες δεκάδων ερασιτεχνικών σωματείων (μόνο για το ποδόσφαιρο υπάρχουν 37 σωματεία) και εκατοντάδων χιλιάδων νέων που θέλουν να αθληθούν! Είναι ενδεικτικό ότι ο

Οργανισμός Νεολαίας και Αθλησης (ΟΝΑ) του Δήμου Αθηναίων, δηλώνει ότι 300.000 άνθρωποι έρχονται σε επαφή μαζί του. Απ’ ότι φαίνεται, αρκούνται στην επαφή… Το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο: τόσο τα σωματεία όσο και τα υπόλοιπα παιδιά που θέλουν να παίξουν μπάλα, είτε στοιβάζονται σαν σαρδέλες στα παραπάνω γήπεδα, είτε στρέφονται σε ιδιωτικούς χώρους (π.χ. 5x5), είτε –το πιο σύνηθες – κάθονται σπίτια τους…

Η προπόνηση γίνεται πραγματικός άθλος… Σε τι κατάσταση βρίσκεται η υπάρχουσα υλικοτεχνική υποδομή; Ακόμα και στα καλύτερα οργανωμένα γήπεδα και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των όποιων γυμναστών, φυλάκων κτλ υπάρχουν, η κατάσταση κάθε άλλο παρά ιδανική είναι: πολλές φορές δεν υπάρχουν αποδυτήρια ακόμα και στα κλει-

στά γήπεδα ή υπάρχουν και είναι κλειδωμένα… Υπάρχει φυσικά πρόβλημα θέρμανσης, ενώ σε μερικά δεν υπάρχει ούτε καν νερό! Τα παραπάνω θα αρκούσαν για να περιγράψουν τις πρωτόγονες συνθήκες κάτω από τις οποίες πολλές ερασιτεχνικές ομάδες προπονούνται, υπάρχει όμως και το ζήτημα του χώρου: για να βρει π.χ. μια ομάδα κλειστό γήπεδο μπάσκετ κάνει …ταξίδια ολόκληρα, μπορεί και εκτός του Δήμου Αθηναίων! Ακόμα κι όταν βρίσκει όμως, είναι τέτοιος ο συνωστισμός που οι προπονήσεις γίνονται μόνο λίγες μέρες της εβδομάδας για κάθε σωματείο, ενώ οι τελευταίοι αθλητές προπονούνται έως και μεταμεσονύκτιες ώρες! Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα των 2 ποδοσφαιρικών γηπέδων (11x11). Στο γήπεδο του Ρουφ προπονούνται έως και 15 ομάδες, ενώ η εικόνα των υπόλοιπων γηπέδων αυτού του μεγάλου Αθλητικού Κέντρου δεν ταιριάζει καθόλου με τα φυλλάδια του Δήμου: τα εξωτερικά γήπεδα 5x5 δεν διαθέτουν αποδυτήρια και WC, ενώ τα υπόλοιπα αποδυτήρια μοιάζουν με στάβλους. Οι γιατροί που υπάρχουν προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους. Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στο γήπεδο της “Αλεπότρυπας”, όπου συνωστίζονται 10-12 ομάδες. Εκτός όλων των άλλων, χαρακτηριστικό των κινδύνων που υπάρχουν για τους αθλητές είναι το γεγονός ότι οι γραμμές του γηπέδου εφάπτονται σχεδόν σε …περιμετρικό τοίχο!

Χρηματοδότηση με το σταγονόμετρο Ενδεικτικό του προσανατολισμού και της πολιτικής κατεύθυνσης του Υπουργείου και

δίνουν δεκάρα τσακιστή για τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που θέλουν να αθληθούν, είτε μεμονωμένα, είτε μέσω ερασιτεχνικών σωματείων.

Απ’ τη μια χαρίζουν τερά στιες εκτάσεις σε ΠΑΕ και κεφάλα ιο, απ’ την άλλη δεν δίνουν δεκάρα τσ ακιστή για τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που θέλουν να αθληθούν

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

αθλητισμός ϐ 43

Μιας που οι χιλιάδες νέοι της Αθήνας που θέλουν να παίξουν μπάλα έχουν όλα κι όλα 2 γήπεδα ποδοσφαίρου, ο Δήμος που μαζί με τις κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ φέρει την ευθύνη, είπε να τους εξασφαλίσει για μια μέρα τη… Λένορμαν! Με τέτοιες φιέστες-απάτη προσπαθούν να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους. Από το πανηγυράκι δεν θα μπορούσαν φυσικά να λείπουν και οι εταιρείες-χορηγοί, προς εμπέδωση της… κοινωνικής τους προσφοράς.

Xρειάζεται προσανατολισμός διαμετρικά αντίθετος από την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων, που κινητήρια δύναμη δεν θα είναι το κέρδος, αλλά οι ανάγκες της νεολαίας για μαζικό λαϊκό αθλητισμό του Δήμου, είναι η αναιμική –μέχρι κοροϊδίας– χρηματοδότηση των ερασιτεχνικών σωματείων, σε σχέση και με το χορό των εκατομμυρίων που χαρίζονται στο μεγάλο κεφάλαιο. Ο ετήσιος προϋπολογισμός των περισσότερων ερασιτεχνικών σωματείων είναι της τάξης των λίγων δεκάδων χιλιάδων ευρώ, με τα οποία πρέπει να καλύψουν κάθε λογής έξοδα, όπως γήπεδα για προπονήσεις και προετοιμασία, οδοιπορικά για τους εκτός έδρας αγώνες, μέχρι και για γιατρούς, γραμματείς, διαιτητές, παρατηρητές κ.α. Τα σωματεία αυτά, ελλείψει χρημάτων από την πολιτεία, προσπαθούν να συντηρηθούν από συνδρομές (που πολλές φορές δεν είναι ευκαταφρόνητες), από βοήθεια φίλων και φιλάθλων, έσοδα από εκδηλώσεις κ.α. Αρκετά σωματεία συνειδητά προσπαθούν να μη στρέφονται σε χορηγούς. Πώς να τα βγάλουν όμως πέρα, τη στιγμή που ένα σωματείο με προϋπολογισμό 20-30 χιλιάδες ευρώ, λαμβάνει από την πολιτεία περί τις 2-3 χιλιάδες, κι αυτά αν τα πάρει τελικά! Υπάρχουν χρωστούμενα από προηγούμενα έτη, ενώ πολλές φορές δίνονται κουτσουρεμένα. Παρόμοια η κατάσταση και για πενιχρές επιχορηγήσεις από ομοσπονδίες, που δεν φτάνουν ούτε για “ζήτω”. Τα δε χρήματα από τον δήμο είτε έχουν κοπεί, είτε δίνονται επιλεκτικά… Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, η επιβίωση των ερασιτεχνικών σωματείων οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στο μεράκι και τη διάθεση αυτών που ασχολούνται, που τις περισσότερες φορές προσφέρουν εθελοντικά ή αφιλοκερδώς τη βοήθειά τους. Η πρακτική βοήθεια της πολιτείας και του Δήμου είναι αμελητέα. Ως επακόλουθο, ο ερασιτεχνικός αθλητισμός ουσιαστικά μαραζώνει και αρκετά σωματεία, κάποια απ’ αυτά με ιστορία πολλών δεκαετιών, έχουν βάλει ήδη λουκέτο…

Ανοικτά Αθλητικά Κέντρα – πλήρης αδιαφορία και εγκατάλειψη Εκτός από τις κλειστές εγκαταστάσεις, στο Δήμο Αθηναίων υπάρχουν και τα ανοικτά “Αθλητικά Κέντρα”. Θεωρητικά αυτά τα γήπεδα (συνήθως μπάσκετ) είναι πολλά. Στην πράξη όμως απλά …υπάρχουν. Αν η κατάσταση που περιγράψαμε παραπάνω είναι λυπηρή, οι συνθήκες για τις ανοικτές αθλητικές εγκαταστάσεις είναι πραγματικά τραγικές…

Η μεγάλη πλειοψηφία των ανοικτών γηπέδων είναι παρατημένα στην τύχη τους, χωρίς καμία φροντίδα ή φύλαξη, ούτε καν μια στοιχειώδη επίβλεψη, για να μην αναφερθούμε για καθοδήγηση από γυμναστές… Τα περισσότερα μάλιστα δεν έχουν καν πόσιμο νερό! Συντήρηση κατά κανόνα έχει να γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι να έχει καταστραφεί το μεγαλύτερο μέρος των όποιων εγκαταστάσεων υπήρχαν (με μπασκέτες που έχουν γείρει ή σπάσει, προφανώς χωρίς φιλέ, χαλασμένοι προβολείς κτλ.), ενώ η άθλια αυτή κατάσταση των υποδομών καταντά επικίνδυνη και για την υγεία των νέων με δάπεδα που είτε είναι ραγισμένα ή γλιστράνε, είτε είναι από τσιμέντο. Πολλά από αυτά είναι πνιγμένα στη βρωμιά και στα σκουπίδια (το 509ο αθλητικό κέντρο στην Προμπονά, βρίσκεται δίπλα σε μια τεράστια χωματερή!). Υπάρχει ακόμα και πρόβλημα ασφάλειας με συμμορίες (ανηλίκων ή μη), ενώ πολλά από αυτά, αντί να αποτελούν πόλο άθλησης της νεολαίας, έχουν καταντήσει -όταν πέφτει το βράδυ- χώροι για διακίνηση ναρκωτικών… Αυτές οι τριτοκοσμικές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι νέοι, οι οποίοι θέλουν να παίξουν το αγαπημένο τους σπορ, καθιστά τα γήπεδα αυτά παντελώς ακατάλληλα για προπόνηση ομάδας, ενώ το χειμώνα ή με βροχή η χρήση τους γίνεται αδύνατη.

Η λύση είναι θέμα προσανατολισμού Μπορεί όμως να δοθεί λύση για τις υποδομές του λαϊκού αθλητισμού, σε ένα δήμο με άναρχη ανάπτυξη και πυκνή δόμηση όπως αυτόν της Αθήνας; Προφανώς και μπορεί. Η λύση άλλωστε του οποιουδήποτε προβλήματος είναι πρώτιστα θέμα πολιτικής επιλογής και στόχευσης και δευτερευόντως τεχνοοικονομικό ζήτημα. Αρχικά θα μπορούσε να γίνει αναβάθμιση ή ανακατασκευή, συντήρηση και οργανωμένη αξιοποίηση των ήδη υπαρχόντων εγκαταστάσεων. επιπλέον, υπάρχουν ακόμα στην Αθήνα ελεύθεροι χώροι που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για αθλητικές εγκαταστάσεις. Για να γίνουν όμως τα παραπάνω χρειάζεται προσανατολισμός διαμετρικά αντίθετος από την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων, που κινητήρια δύναμη δεν θα είναι το κέρδος, αλλά οι

ανάγκες της νεολαίας για μαζικό λαϊκό αθλητισμό. Το πρόσφατο παράδειγμα του γηπέδου στο Βοτανικό δείχνει χαρακτηριστικά πώς δήμος και πολιτεία εξυπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο. Ξενοφώντας Φλώρος

Η περίπτωση της λεγόμενης “Διπλής Ανάπλασης” Με βάση το σχέδιο που συμφωνήθηκε μεταξύ Δήμου Αθηναίων, κυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΕ ΠΑΟ (και το οποίο ψηφίστηκε στη Βουλή και με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ), θα χαριστούν στην ΠΑΕ 220 στρέμματα για την κατασκευή γηπέδου και εμπορικών εγκαταστάσεων (το “Mall” του Βωβού). Το γήπεδο, που θα ανεγερθεί από την ΠΑΕ, θα ανήκει για τα πρώτα …49 χρόνια στην ΠΑΕ! Τα καλύτερα όμως (βλέπε λογαριασμός) έρχονται παρακάτω: Σύμφωνα και με τις καταγγελίες των κατοίκων της περιοχής και με βάση τη σύμβαση, ο δήμος, εκτός από την αξία του οικοπέδου που ήδη κατείχε, θα δώσει άλλα 34 εκατομμύρια ευρώ (μαζί με τους τόκους) για να απαλλοτριώσει το υπόλοιπο τμήμα, πριν το δώσει σε Βαρδινογιάννη & Βωβό! Επιπλέον, η ΠΑΕ, απαλλάσσεται από την καταβολή μισθωμάτων προς το δήμο για τη χρήση του γηπέδου για τα επόμενα 35 χρόνια (βλέπουν μπροστά οι άνθρωποι), η δε έκταση που θα εκμεταλλευτεί για το γήπεδο είναι 97 στρέμματα, τη στιγμή που για το συγκεκριμένο απαιτούνται μόνο 35… Με βάση τη λεγόμενη “διπλή ανάπλαση”, ο δήμος παίρνει πίσω την έκταση στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (16 μόλις στρέμματα), η οποία όμως ήδη του ανήκε! Για να μην τα πολυλογούμε, υπολογίζεται ότι ο δήμος (δηλαδή οι εργαζόμενοιφορολογούμενοι) θα ζημιωθεί πάνω από 100 εκ ευρώ (!) για τα επόμενα 37 χρόνια, κι όλα αυτά στο όνομα της ανέγερσης γηπέδου μιας ιστορικής ομάδας. Στην πραγματικότητα, η ΠΑΕ ΠΑΟ όπως και κάθε άλλη (Ποδοσφαιρική) Ανώνυμη Εταιρεία, με προϋπολογισμούς δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, ας κτίσει με δικά της χρήματα το γήπεδό της, και όχι να

βάζουν τους εργαζομένους στην ουσία να …επιδοτήσουν τον εκάστοτε Βαρδινογιάννη! Η έκταση του Βοτανικού, αντί να γίνει ένας τόσο απαραίτητος πνεύμονας πρασίνου, παραδίδεται στην επιχειρηματική δραστηριότητα (πολυδιασκεδαστήρια, πάρκινγκ κ.α.), για τις ανάγκες της οποίας διπλασιάζεται ο συντελεστής δόμησης. Για να ολοκληρωθεί δε η τσιμεντοποίηση της περιοχής, θα φτιαχτεί εκεί και δημαρχείο. Κι όσο για την υποβάθμιση της περιοχής που επικαλούνται, γιατί δεν λένε ποιος ευθύνεται για αυτήν τόσα χρόνια; Ευθύνονται ή όχι οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που τώρα βάζουν το κάλπικο δίλημμα: “σκουπιδότοπος” ή εμπορικό κέντρο;! Οσον αφορά το χώρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, που υποτίθεται ότι είναι το αντάλλαγμα της συμφωνίας Δήμου-ΠΑΕ, σύμφωνα με το σχέδιο που εγκρίθηκε προβλέπεται ότι μόλις το 35% της έκτασης θα έχει “υψηλό πράσινο”, και αυτό “κατά το δυνατόν”! Παράλληλα, θα κτιστούν υπόγειο παρκινγκ, χώροι αναψυχής-εστίασης και μουσείο. Και εδώ τσιμέντο δηλαδή… Αξίζει να σημειώσουμε ότι η “Συμπαράταξη για την Αθήνα” που στηρίζεται από το ΚΚΕ, ήταν η μόνη που καταψήφισε το σχέδιο αυτό στο Δημοτικό Συμβούλιο (όπως και όλα τα προηγούμενα), με την παράταξη του ΣΥΝ να ψηφίζει λευκό (δεν είχε καταψηφίσει ούτε την αγορά του οικοπέδου στον Ελαιώνα με λεφτά του δήμου). Ενώ μάλιστα ο ΣΥΝ σε κάθε ευκαιρία παρακαλάει για να ξεκινήσουν οι εργασίες για το γήπεδο (αρκεί οι παράλληλες εμπορικές χρήσεις να μην είναι τόσο μεγάλες!), έχει το θράσος να κατηγορεί το ΚΚΕ ότι δεν παίρνει θέση!

44 ϐ όχι σε όλα τα ναρκωτικά

ΕΕ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Ναρκωκουλτούρα... made in EU!

Ευρωπαϊκή Ενωση απομυθοποιείται ολοένα και περισσότερο στις λαϊκές και νεανικές συνειδήσεις. Γίνεται όλο και πιο φανερό πως σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί μια διακρατική ένωση που στόχο έχει «την ασφάλεια, την ειρήνη, και την ευημερία των 495 εκατομμυρίων πολιτών της σ’ ένα πιο δίκαιο και ασφαλή κόσμο1»!.

Αναζητώντας νέες αγορές… Το εμπόριο ναρκωτικών αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια ένα από τα πιο κερδοφόρα πεδία δραστηριότητας για το μεγάλο κεφάλαιο, αφού τα έσοδα παγκοσμίως, ανέρχονται στο αστρονομικό ποσό των 400 δισ. δολαρίων. Ετσι λοιπόν, και η ΕΕ ως οργανισμός εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου δε θα μπορούσε παρά να στρώσει το έδαφος με τις πολιτικές της επιλογές για την ολοένα και μεγαλύτερη εξάπλωση των

Ολα έχουν αποδείξει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως η ΕΕ υπάρχει και δρα για το συμφέρον του μεγάλου κεφαλαίου και μόνο, κάτι που φαίνεται σε όλες τις πολιτικές της επιλογές και φυσικά και στο βαθύ κοινωνικό πρόβλημα της τοξικομανίας το οποίο αντιμετωπίζει στη λογική της κερδοφορίας και της διαχείρισης, και όχι με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.

ναρκωτικών, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην όξυνση και τη διαιώνιση του προβλήματος. Και έχουν σίγουρα κι έναν ακόμα λόγο να διευκολύνουν όσο γίνεται το εμπόριο ναρκωτικών αφού εκτός από αμύθητα κέρδη τους εξασφαλίζει και κάτι άλλο ακόμα πιο σημαντικό για τους σκοπούς τους: Την πλήρη υποταγή των λαϊκών και κυρίως των νεανικών συνειδήσεων, τη μοιρολατρική και παθητική στάση ζωής, τη φυγή από την πραγματικότητα και την παραίτηση από την προοπτική των αγώνων. Το πώς σταδιακά η ΕΕ στρώνει το έδαφος για την όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη διεξαγωγή του εμπορίου των ναρκωτικών, φαίνεται σε όλο το φάσμα της μέχρι τώρα πολιτικής, “αντιμετώπισης” «του οξύτατου αυτού προβλήματος». Βέβαια, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με πολιτική αντιμετώπισης, αλλά με πολιτική διαχείρισης και ουσιαστικά συντήρησης της μάστιγας των ναρκωτικών. Διαχείρισης που στόχο έχει αφ’ ενός να εξασφαλίσει τη χειραγώγηση και την κερδοφορία, και αφ’ ετέρου να

πείσει πως γίνεται το καλύτερο δυνατό για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος που ωστόσο η λύση του δεν εξαρτάται τάχα, αποκλειστικά από εμάς. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε σε αδρές γραμμές να περιγράψουμε τους βασικούς άξονες της “εμπνευσμένης” αυτής πολιτικής …

Τα πάντα γίνονται για σας… Το να νομιμοποιήσεις στις λαϊκές συνειδήσεις κάτι τόσο φριχτό όπως το εμπόριο ναρκωτικών δεν είναι βέβαια και το πιο εύκολο πράγμα. Χρειάζονται χιλιάδες σελίδες περισπούδαστων ειδημόνων πάνω στα ζητήματα αυτά, χιλιάδες ώρες διανοουμενίστικων ημερίδων και διαλέξεων για το δικαίωμα στην τοξικομανία που τελικά θα σε πείσουν θες δε θες πως το άσπρο είναι μαύρο, πως πρέπει να γίνεις τοξικομανής πριν απ’ όλα για το καλό σου.

«Αφήστε μας να καταστραφούμε ελεύθερα!» Μπορεί να φαίνεται απίστευτο αλλά υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν πως η τοξικομανία είναι ένα φαινόμενο βαθιά κοινωνικό και πολιτικό, σύμφυτο με τον καπιταλισμό και με ιστορικές ρίζες, που σε καμιά περίπτωση δε συνίσταται στην ελεύθερη επιλογή του καθένα που θέλει ν’ αυτοκαταστραφεί επειδή δεν αντέχει τόση “ευτυχία” στον καπιταλισμό… Ναι καλά καταλάβατε, οι κομμουνιστές πάλι… Αυτοί οι ξεπερασμένοι οπαδοί των ολοκληρωτικών καθεστώτων που δεν αναγνωρίζουν καμιά προσωπική ελευθερία. Ευτυχώς μπαίνει πάλι στη μέση ο αλύγιστος υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ΕΕ που βεβαιώνει πως σε καταλυτικό βαθμό, η τοξικομανία είναι ζήτημα επιλογής, και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για κέντρα θεραπείας που σύμφωνα με μια

σχεδόν καθιερωμένη άποψη “θυμίζουν φυλακές” όπως τα “στεγνά” και “κλειστά” προγράμματα.

«Ζήσε τη μαγεία της τοξικομανίας»… “Ορισμένοι κύκλοι της ΕΕ” όπως θα έλεγαν και οι ναρκωκουλτουριάρηδες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, φτάνουν ακόμα πιο μακριά υποστηρίζοντας την πλήρη αποποινικοποίηση των ναρκωτικών και τη διοχέτευσή τους στην αγορά μαζί με όλα τ’ άλλα προϊόντα. Ετσι αφ’ ενός θα πέσουν οι τιμές λόγω της ελεύθερης διακίνησης, και αφ ετέρου θα σταματήσει ο κόσμος να παίρνει ναρκωτικά αφού η παρανομία είναι το στοιχείο που τα κάνει θελκτικά!

Η Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ζήτημα των ναρκωτικών έχει αποδείξει περίτρανα πως χειρότερη γίνεται, φιλολαϊκή με τίποτα Με δυο λόγια, λίγο πιο πάνω πέσαμε εντελώς έξω. Τα ναρκωτικά δεν είναι κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα με ιστορικές ρίζες. Είναι απλά μια διέξοδος για ανθρώπους που θέλουν να δώσουν μια πιο μυστηριώδη και γοητευτική νότα στη ζωή τους μέσα από την ένταξή τους στην παρανομία. Για τον ίδιο λόγο άλλωστε όλοι μας κατά βάθος θα θέλαμε να γίνουμε βιαστές και κατά συρροή δολοφόνοι, απλά φοβόμαστε τις συνέπειες…

Το μη χείρον βέλτιστον… Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το λεγόμενο “ολλανδικό θαύμα” ή αλλιώς η νόμιμη διακίνηση ορισμένων ναρκωτικών ουσιών στα γνωστά “coffee shops” της χώρας στην οποία τα τελευταία χρόνια πραγματο-

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

ποιείται το “πείραμα” της νομιμοποίησης των ουσιών. Το σκεπτικό είναι πως απ’ τη μια προασπίζονται οι ατομικές ελευθερίες -για τις οποίες μιλήσαμε πιο πάνω- και απ’ την άλλη μειώνονται όσο γίνεται οι βλαβερές συνέπειες τόσο για το χρήστη όσο και για την κοινωνία (κλοπές, καταστροφές, πορνεία κτλ). Ωστόσο η ουσία είναι πως οι μόνοι κερδισμένοι από αυτήν την ιστορία είναι οι καμουφλαρισμένοι έμποροι ναρκωτικών που έχουν στην ιδιοκτησία τους τις καφετέριες αυτές, απ’ τις οποίες εξασφαλίζουν υπέρογκα κέρδη. Επίσης, πολλοί υποστηρικτές του “πειράματος” ισχυρίζονται πως τουλάχιστον έχουν μειωθεί τα περιθωριακά στοιχεία καθώς και οι θάνατοι από τα ναρκωτικά, κάτι που ωστόσο δεν επιβεβαιώνεται στη ζωή ούτε καν από τις ίδιες τις στατιστικές υπηρεσίες της ΕΕ! Επιπρόσθετα, οι θιασώτες της άποψης αυτής δε λένε τίποτα για τις χιλιάδες των νεανικών συνειδήσεων που χάνονται σ’ έναν πλασματικό κόσμο φτιαγμένο από παραισθήσεις και αυταπάτες, αφού συνεχώς αυξάνονται δραματικά τα ποσοστά των νέων εξαρτημένων από την κάνναβη και άλλα “μαλακά” υποτίθεται ναρκωτικά.

Οχι Γιάννης, Γιαννάκης… Τι σημαίνει όμως “μαλακά” και “σκληρά” τάχα ναρκωτικά; Πρόκειται για έναν αναγκαίο για τη διάδοση των ναρκωτικών, πλήρως αντιδραστικό και αντιεπιστημονικό διαχωρισμό που κάνει η ΕΕ προκειμένου να σπείρει αυταπάτες για τις συνέπειες της τοξικομανίας, σύμφωνα με τον οποίο υπάρχουν ναρκωτικά λιγότερο και περισσότερο επιβλαβή. Ωστόσο είναι λογικό ν’ αναρωτηθούμε: Το ζήτημα είναι απλώς το αν θα πεθάνει κάποιος σύντομα ή όχι από τη χρήση, ή η έκταση της ζημιάς που θα προκαλέσει στην υγεία του για να διαλέξει τελικά τη λιγότερο δυσάρεστη εκδοχή; Και με την ίδια ακριβώς λογική δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως υπάρχουν επίσης και “μαλακές” και “σκληρές” αιτίες για να οδηγηθεί κάποιος στην τοξικομανία; Τέλος, θα πρέπει να τονίσουμε το πιο σημαντικό ίσως στοιχείο, το ότι δηλαδή η χρήση των “μαλακών” αποτελεί το συνηθέστερο προθάλαμο για την είσοδο στα “σκληρά” ναρκωτικά, κάτι που αποδεικνύει την άμεση σχέση τους, και τον τεράστιο κίνδυνο που ελλοχεύει και στις δύο περιπτώσεις.

Υποκατάστατα ζωής… Σίγουρα η πρώτη σκέψη που έρχεται στον καθένα είναι το πώς πρώτα απ’ όλα θ’ αποτραπούν οι νέοι απ’ το να πέσουν στα ναρκωτικά. Λογικό και σώφρον πράγματι, και δεν είναι τυχαίο το ότι έχουμε κάνει στο παρελθόν αφιερώματα ολόκληρα για τη σημασία της πρόληψης. Η γνώμη της ΕΕ ωστόσο –που

συνδιαμορφώνεται από τα κράτη μέλη της και αργότερα εξειδικεύεται στην εκάστοτε εθνική νομοθεσία - διαφέρει ριζικά σ’ αυτό το ζήτημα. Σημασία δεν έχει η πρόληψη αλλά η θεραπεία εκ των υστέρων, άρα οι δομές πρόληψης απλά δεν δημιουργούνται ή κι όταν έχει γίνει ένα τέτοιο λάθος (!) μετατρέπονται σε κέντρα χορήγησης υποκατάστατων. Πρόσφατο παράδειγμα το ζήτημα της πλήρους απαξίωσης των κέντρων πρόληψης στην Ελλάδα, που όπως τονίσαμε και στο προηγούμενο φύλλο υποχρηματοδοτούνται εδώ και χρόνια, και σταδιακά μετατρέπονται μαζί με δομές του ΕΣΥ σε κέντρα χορήγησης υποκατάστατων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως στο “Εθνικό Σχέδιο Δράσης Κατά των Ναρκωτικών” (ΕΣΔΝ), αναφέρεται ρητά πως «…βασικό στόχο αποτελεί και η καθολική

Στο κάτω κάτω δεν είναι και στο χέρι μας… Δεν είναι τυχαίο το ότι γίνεται συστηματική και όχι τόσο αθώα προσπάθεια για την ιατρικοποίηση του φαινομένου. Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, ο τοξικομανής είναι απλά άρρωστος, θύμα μιας ιδιότυπης επιδημίας, αυτής των ναρκωτικών η οποία μάλιστα αποκαλείται στη φρασεολογία της ΕΕ “αυτοπροκαλούμενη χρόνια υποτροπιάζουσα νόσος”. Ο μακροσκελής αυτός όρος δεν αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεων και ερμηνεύει την τοξικομανία σαν ένα φαινόμενο του οποίου η αντιμετώπιση δεν είναι κι εντελώς στο χέρι μας όπως συμβαίνει με τον καρκίνο ή κάποια άλλη ανίατη ασθένεια! Με δυο λόγια πρόκειται για άλλη μια “απο-

Η διέξοδος υπάρχει μόνο στην αισιόδοξη, και ανυπότακτη στάση ζωής από τους νέους που δε δέχονται μίζερα την πραγματικότητα αλλά αγωνίζονται για να τη διαμορφώσουν εξασφάλιση του δικαιώματος στη θεραπεία καθώς και η εξαφάνιση της λίστας αναμονής για τις θεραπείες υποκατάστασης.» Το ζητούμενο δηλαδή δεν είναι η οριστική απεξάρτηση από κάθε ναρκωτική ουσία συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των υποκατάστατων- αλλά το να μην ταλαιπωρείται ο τοξικομανής στην ουρά για να δώσει συνέχεια στην εξάρτησή του με άλλες μορφές υποτίθεται πιο ανώδυνες! Κι έτσι φτάνουμε αισίως σε μια ακόμα ανεκτίμητη συνεισφορά της ΕΕ στην ανυποχώρητη πάλη κατά των ναρκωτικών: Τα υποκατάστατα, ή αλλιώς τη χορήγηση άλλων ναρκωτικών λιγότερο επιβλαβών τάχα για να ξεχάσει ο χρήστης αυτά που έπαιρνε στην αρχή. Ρετουσάρισμα; Μισή λύση; Σε καμιά περίπτωση! Τουλάχιστον όχι για τον μοντέρνο τρόπο αντίληψης που διέπει τα ευρωπαϊκά ιδεώδη τα οποία αντιστέκονται σε τέτοιες “απολιθωμένες” απόψεις και πρακτικές… Για παράδειγμα, τα “κλειστά” και “στεγνά” προγράμματα που εστιάζουν στη θεραπεία του εξαρτημένου χωρίς τη χορήγηση κανενός υποκατάστατου, που βασίζονται στην ενεργό συμμετοχή του στη διαδικασία της απεξάρτησης, στη σταδιακή επανένταξή του στον κοινωνικό ιστό μακριά από τον πλασματικό κόσμο των ναρκωτικών. Αποστεωμένες αντιλήψεις, τι κι αν δίνουν ολόπλευρη και οριστική λύση στο πρόβλημα. Πράγματι ακόμα δεν γίναμε “Ευρωπαίοι”…

στομωτική” απάντηση σε όσους επιμένουν πως τα ναρκωτικά είναι ένα καθαρά κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο που θ’ αντιμετωπιστεί ολόπλευρα και οριστικά μόνο σε μια ριζικά διαφορετική κοινωνία, μια κοινωνία που θα εμφανιστεί μόνο ως απόρροια των λαϊκών αγώνων στο σήμερα.

Αντί για επίλογο… Η λύση μπροστά σ’ αυτό το τόσο απειλητικό φαινόμενο της τοξικομανίας δεν είναι δυνατό ν’ αναζητηθεί σε προτάσεις που στο επίκεντρό τους έχουν τις λογικές της εμπορευματοποίησης των θεραπευτικών δομών, της διαχείρισης και της διαιώνισης του προβλήματος. Η

όχι σε όλα τα ναρκωτικά ϐ 45

διέξοδος δεν υπάρχει μέσα στα όρια αυτού του συστήματος. Υπάρχει μόνο στην αισιόδοξη, ανυπότακτη και αγωνιστική στάση ζωής από τους νέους που δεν δέχονται μίζερα την πραγματικότητα και ούτε αναζητούν τρόπους φυγής απ’ αυτήν αλλά αγωνίζονται για να τη διαμορφώσουν. Θέλουν να θεωρούμε την τοξικομανία αυτονόητη, σαν φυσικό φαινόμενο, όπως τη φτώχεια, την ανεργία, την εκμετάλλευση και τον πόλεμο… Η μοναδική απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι άλλη απ’ τον ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στην εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου πόνου, για αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν και σύγχρονες θεραπευτικές δομές με έμφαση στην πρόληψη. Ενάντια στην ΕΕ και τους πολιτικούς της εκφραστές που με κάθε τρόπο στηρίζουν αυτό το σύστημα το οποίο τρέφεται από τη σήψη και το θάνατο. Για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας που θα λειτουργεί με πρωταρχικό κριτήριο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, και όχι τις ανάγκες του κεφαλαίου και των πολυεθνικών, για τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό. 1 Από το επίσημο site της Ευρωπαϊκής Ενωσης Μάρκος Ηλιάδης

46 ϐ ιστορία

τΙν”

α “Κα Ι ν ι α τ ν Η τη

“Ξαναζεσταμένη”

Με αφορ

ναζιστική προπαγάνδα

ιθηκάνθρωποι του Στάλιν και μεταλλαγμένα καβούρια, ξανά του Στάλιν, είδαμε στα ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης. Αν μη τι άλλο, ορισμένες φορές τα αντικομμουνιστικά μυθεύματα των ιμπεριαλιστών και των κολαούζων τους είναι ευφάνταστα, θυμίζουν ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Στην περίπτωση της σφαγής του δάσους του Κατίν το σενάριο ήταν έτοιμο από τη ναζιστική προπαγάνδα. Για να μιλήσουμε με κινηματογραφικούς όρους, όσα ισχυρίζονται οι ιμπεριαλιστές για το Κατίν και αναμασά η ταινία του Βάιντα που οι ελληνικές φυλλάδες και τα κανάλια ομόθυμα (από την “Α1” του Καρατζαφέρη ως τον “Αlpha”, την “Αυγή” και την πάντα πρόθυμη “Ελευθεροτυπία”) έσπευσαν να αναγορεύσουν σε “αριστούργημα”, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα “remake” της προπαγάνδας του Γκέμπελς στα 1943.

Ναζιστικές αφίσες για το Κατίν. Επάνω: Κατίν–Δάσος των νεκρών, δεξιά: Αν νικήσουν οι Σοβιετικοί τον πόλεμο, παντού Κατίν.

Προπαγάνδα «για μια-δυο βδομάδες» Ο διαβόητος Γιόζεφ Γκέμπελς, υπουργός Προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας υπολόγιζε πως η προπαγάνδα για το Κατίν δεν θα κρατούσε για πολύ: «Εδωσα οδηγίες να γίνει η ευρύτερη δυνατή εκμετάλλευση αυτού του προπαγανδιστικού υλικού. Θα μπορέσουμε να επιζήσουμε με αυτό για μια-δυο βδομάδες»1. Η ομολογία του Γκέμπελς βέβαια δεν εμπόδισε τους ιμπεριαλιστές να αναμασάνε τα ίδια για 65 χρόνια. Στις 13 Απρίλη 1943, δυο μήνες περίπου μετά τη συντριπτική ήττα των Ναζί στο Στάλινγκραντ, ο ναζιστικός ραδιοφωνικός σταθμός του Βερολίνου μετέδωσε την είδηση της “ανακάλυψης”, από το γερμανικό στρατό, μαζικού τάφου 3.000 Πολωνών αξιωματικών (με τα χρόνια έφτασαν τις 25.000!) στην περιοχή του δάσους του Κατίν. Για το έγκλημα αυτό, κατηγορήθηκε ο “Εβραιομπολσεβικισμός”2. Οι ναζί τότε, κατά τις οδηγίες του Γκέμπελς, αξιοποιούν με κάθε δυνατό τρόπο το Κατίν. Οργάνωσαν “έρευνες” για να αποδείξουν τα λεγόμενά τους και επιδιώκοντας να προσδώσουν διεθνή διάσταση και “αντικειμενικότητα” στα αποτελέσματα της “έρευνας”, ενσωμάτωσαν στο εγχείρημα τον πολωνικό Ερυθρό Σταυρό (ο Ερυθρός Σταυρός, αν και εκλήθη, αρνήθηκε να συμμετάσχει), καθώς και μια “Διεθνή Επιτροπή” με όλα της τα μέλη να προέρχονται από κράτη – “δορυφόρους” της Γερμανίας (εκτός της Ελβετίας).

Η “Επιτροπή” έμεινε στην Πολωνία μόλις 2 μέρες και εξέτασε 9 μόνο πτώματα που είχαν επιλεγεί από τους Ναζί. Η “Επιτροπή” επικύρωσε τη χιτλερική εκδοχή. Αργότερα όμως πολλοί από τους συμμετέχοντες, όπως ο Τσεχοσλοβάκος καθηγητής της ιατροδικαστικής, Φ. Χάτζεκ, ή ο Βούλγαρος ιατροδικαστής, M. Μαρκόφ, ανακάλεσαν, καταθέτοντας ότι τα πορίσματα ήταν προκατασκευασμένα και υπεγράφησαν υπό καθεστώς πίεσης και φόβου. Ο επικεφαλής της Επιτροπής, Γ. Μπουτς, σκοτώθηκε το 1944 από τους ίδιους τους Γερμανούς, κρατώντας έτσι για πάντα το στόμα του κλειστό. Την εκδοχή αυτή, τότε, εκτός από τους Ναζί υιοθέτησε μόνο η εξόριστη πολωνική κυβέρνηση. Ακόμα και ο Τσώρτσιλ σημείωνε πως: «είμαστε οπωσδήποτε αντίθετοι σε κάθε υποτιθέμενη “έρευνα” που θα διεξαγόταν από το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό ή οιονδήποτε άλλο οργανισμό από οιαδήποτε άλλη περιοχή υπό γερμανική κυριαρχία. Μια τέτοια έρευνα θα ήταν απάτη και τα συμπεράσματά της προϊόν τρομοκρατίας»3.

Το γκρέμισμα του ναζιστικού ψέματος Μετά την απελευθέρωση της Πολωνίας από τον Κόκκινο Στρατό, το Σεπτέμβρη του 1943, συστάθηκε από την ΕΣΣΔ μια επιστημονική επιτροπή υπό τον N. Burdenko για να ερευνήσει το θέμα. Τα πορίσματα της Επιτροπής, απέ-

Η τεράστια αντικομμουνιστική βιομηχανία, η οποία παράγει εκδόσεις, ντοκιμαντέρ, βιβλία, ταινίες, έχει στόχο να κρύψει από την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης τη διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα

δειξαν με κατηγορηματικό τρόπο τη ναζιστική ενοχή. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε πως:

» Οι σφαίρες που βρέθηκαν στον τόπο των εκτελέσεων είχαν παραχθεί στη Γερμανία, γεγονός που ομολογεί ο ίδιος ο Γκέμπελς: «Δυστυχώς στους τάφους του Κατίν βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες... Είναι απαραίτητο αυτή η πληροφορία να παραμείνει άκρως απόρρητη. Αν ποτέ ερχόταν εν γνώσει του εχθρού, η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε»4

» Η ιατροδικαστική έρευνα έδειξε πως τα

πτώματα ήταν αδύνατο να έχουν ταφεί από το 1940. Με βάση το βαθμό αποσύνθεσης των πτωμάτων πρέπει να είχαν ταφεί το νωρίτερο στα 1941-42 όταν δηλαδή η περιοχή ήταν υπό γερμανική κατοχή. Στα πτώματα επίσης βρέθηκαν έγγραφα που έπονταν της γερμανικής εισβολής.5

» Δεκάδες μάρτυρες κατέθεσαν στην Επιτροπή, μεταξύ των οποίων και ορισμένοι οι οποίοι είχαν καταναγκαστεί από την Γκεστάπο να υπογράψουν σαν μάρτυρες στη γερμανική έκθεση.

» Τα

στοιχεία αυτά επιβεβαιώθηκαν και από την αμερικανική αποστολή (από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μόσχα) που παρευρισκόταν στην έρευνα. Η κόρη του πρέσβη Χάριμαν, Κάθλιν επιβεβαιώνει πως «σε κάθε περίπτωση η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς». Η Χάριμαν που ήταν παρούσα στην έρευνα της επιτροπής

Burdenko σημειώνει ακόμα πόσο “φρέσκα” ήταν τα πτώματα και ότι μπροστά στα μάτια της βρέθηκε ένα γράμμα με ημερομηνία του καλοκαιριού του ’41.6 Η Σοβιετική Ενωση, το 1946, ζήτησε να περιληφθεί το έγκλημα του Κατίν στις Δίκες της Νυρεμβέργης, οι Αμερικάνοι και οι Βρετανοί όμως δεν το δέχθηκαν. Γιατί άραγε η Σοβιετική Ενωση να θέλει να δικαστεί ένα έγκλημα για το οποίο θέλει να κρύψει την “ενοχή” της; Γιατί οι Σύμμαχοι αρνήθηκαν την εκδίκαση του θέματος;

Το Κατίν στη φαρέτρα του ιμπεριαλισμού Μέχρι και το 1945, η υπόθεση του Κατίν αναφερόταν στα διπλωματικά έγγραφα των ΗΠΑ ως «προπαγάνδα των Ναζί»7 ενώ και δημοσιεύματα όπως π.χ. στους “New York Times” παρουσιάζουν το Κατίν ως «μαύρη απάτη» των Ναζί.8 Σύντομα, οι ιμπεριαλιστές θα αλλάξουν τακτική και θα εντάξουν το Κατίν στο οπλοστάσιό τους. Στα 1951-52, με αφορμή τον πόλεμο της Κορέας, συστάθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ η “Επιτροπή Madden”, η οποία κατέληξε στο “συμπέρασμα” πως οι Πολωνοί αξιωματικοί δολοφονήθηκαν από τους Σοβιετικούς και πρότεινε την παραπομπή της ΕΣΣΔ στο Διεθνές Δικαστήριο. Ανάμεσα σε εκείνους που κατέθεσαν στην Επιτροπή ήταν και ο Δρ. Οτο Στάχμερ, σύμβουλος του Γκέρινγκ (του Νο. 2 στην ιεραρχία των ναζί) στις Δίκες της Νυρεμβέργης!

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

Ακόμα, σε απόρρητη έκθεση του Υπουργείου Εσωτερικών των ΗΠΑ, τον Ιούλη του 1952 που περιλαμβάνει συνομιλίες ΗΠΑ- Βρετανίας για τη χάραξη κοινής στρατηγικής στον ΟΗΕ, αναφέρεται η ανάγκη αξιοποίησης του ΟΗΕ για αντισοβιετική προπαγάνδα. Ενα από τα ζητήματα προς αξιοποίηση ήταν το Κατίν.

Κατίν και αντεπανάσταση Στα χρόνια των αντεπαναστατικών ανατροπών, το Κατίν χρησιμοποιείται τόσο από τους Πολωνούς όσο και από τους Σοβιετικούς αντεπαναστάτες. Ο Γκορμπατσόφ δεν δυσκολεύεται να δεχτεί την εκδοχή του Γκέμπελς και να παραδεχτεί τη “Σοβιετική ενοχή”, ενώ το 1992, ο ανεκδιήγητος Γέλτσιν “ανακάλυψε” μια σειρά έγγραφων, τα οποία παρέδωσε στον Λεχ Βαλέσα και τα οποία δήθεν απεδείκνυαν την ενοχή της Σοβιετικής Ενωσης και φυσικά του Ι. Β. Στάλιν. Τα έγγραφα αυτά ήταν πέρα για πέρα χαλκευμένα, πλαστογραφία κακής ποιότητας. Για παράδειγμα, η “απόφαση” του Πολιτικού Γραφείου του ΠΚΚ (Μπ.) για την εκτέλεση των Πολωνών που περιλαμβάνεται στα “ντοκουμέντα”, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων εμφανών πλαστογραφιών, τα ονόματα των Καγκάνοβιτς και Καλίνιν, οι οποίοι ωστόσο ήταν απόντες από τη 13η Σύνοδο του οργάνου το Μάρτη του 1940!9 Η πλαστογραφία αποδεικνύεται με πολλούς ακόμα τρόπους και στα τρία έγγραφα που περιελάμβαναν τα περιβόητα “ντοκουμέντα” που ουδέποτε παρουσιάστηκαν σε πρωτότυπη μορφή παρά μόνο σε φωτοτυπίες! Σημαντική “λεπτομέρεια” επίσης στην υπόθεση των εγγράφων είναι πως “ανακαλύφθηκαν” και χρησιμοποιήθηκαν από τη νομική ομάδα του Γιέλτσιν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, σαν πειστήρια για την επιδιωκόμενη κήρυξη του ΚΚΣΕ ως “οργάνωσης αντισυνταγματικής”. Τα πλαστογραφημένα αυτά έγγραφα, που ούτε καν αυτό το δικαστήριο που δίκαζε το ΚΚΣΕ δεν δέχθηκε σαν γνήσια, αποτελούν ακόμα μέχρι σήμερα το σημαντικότερο “επιχείρημα” των ιμπεριαλιστών και των γραφιάδων τους.

ιμπεριαλισμό, ήταν μια εγκληματική κοινωνία και ο Στάλιν ο μεγαλύτερος δολοφόνος όλων των εποχών. Κατασυκοφαντούν ειδικά τη συγκεκριμένη περίοδο, γιατί είναι η περίοδος που στη Σοβιετική Ενωση κοινωνικοποιείται η καπιταλιστική εξουσία, οικοδομούνται οι βάσεις του σοσιαλισμού από την επαναστατική εργατική εξουσία, απαραίτητες συνθήκες για την αντιφασιστική νίκη. Ο Αμερικάνος καθηγητής, Φουρ, χωρίς να είναι κομμουνιστής σημειώνει: «Ορίστε η άποψή μου: Κανείς δεν νοιάζεται για το τι συνέβη στους Πολωνούς αξιωματικούς! Κανείς, συμπεριλαμβανομένων και των ίδιων των Πολωνών... από τότε, η “Σφαγή του Κατίν” αποτέλεσε ένα ραβδί για να χτυπούνε τους Σοβιετικούς. Ακόμα είναι μια επιπλέον “απόδειξη” ότι “ο κομμουνισμός είναι κακό πράγμα”... Ηδη με αποκαλούν έναν παλιο-λάτρη του Στάλιν επειδή επιμένω στα αποδεικτικά στοιχεία, επειδή δεν προσκυνώ το ναό ανειλικρινών αντικομμουνιστών ιστορικών των οποίων τα έργα αποτελούν ντροπή για το επάγγελμα του ιστορικού... Η “Σφαγή του Κατίν” δεν αποτελεί ένα ιστορικό ζήτημα - αποτελεί ένα ΟΠΛΟ... Το χρησιμοποιείς για να κάνεις πόλεμο “στην άλλη πλευρά” και μόνο αυτό»10. Εφαρμόζοντας ιδανικά τις Γκεμπελικές τακτικές, λέγε-λέγε και κάτι θα μείνει, αφήνουν στην άκρη ιστορικές αλήθειες και άλλα τέτοια ασήμαντα και ρίχνουν λάσπη με το κιλό. Στόχος ένας και σταθερός. Να συκοφαντηθεί ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός, να “ντυθεί” με τα πιο μαύρα χρώματα, να φτιάξουν ένα “σκιάχτρο” για να κρύψει την ανωτερότητα και τις υψηλές αξίες του σοσιαλισμού. Τα εγχώρια δε παπαγαλάκια χτυπάνε με μανία την επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ, γι’ αυτό και τρέξανε να προϋπαντήσουν τον Βάιντα και την ανιστόρητη ταινία του.

αξ’ το

παραπάνω...

“Χτυπάνε” στο παρελθόν, στοχεύουν στο μέλλον Στην πραγματικότητα, κανένας από τους υπέρμαχους της “Σοβιετικής ενοχής”, είτε παρουσιάζεται σαν ιστορικός είτε σαν καλλιτέχνης, δεν ενδιαφέρεται για την ιστορική αλήθεια. Η αλήθεια άλλωστε είναι αδιαμφισβήτητη: στο Κατίν εκτελέστηκαν χιλιάδες Πολωνοί από τους ναζί. Αυτό που τους “καίει” και που επιδιώκουν είναι να συκοφαντήσουν το σοσιαλισμό. Αθωώνουν μέχρι και τον Χίτλερ, προκειμένου να “αποδείξουν” πως η κοινωνία που απάλλαξε τον άνθρωπο από την εκμετάλλευση, που νίκησε φασισμό και ναζισμό, που ήταν το αντίπαλο δέος στον

Αρθρα στον “Ριζοσπάστη” n Γιούρι Σλομπότκιν, “Κατίν: Πώς και γιατί οι χιτλερικοί εκτέλεσαν τους Πολωνούς αξιωματικούς”, 29/5/2005 n Αναστάση Γκίκα, “Κατίν: Από τον Γκαίμπελς στους κινηματογράφους”, 16/3/2008 n Μάκη Μαϊλη, “Η ιστορική αλήθεια και οι αιτίες της πλαστογραφίας της”, 15/2/2009

ιστορία ϐ 47

Στις 19 Ιούνη του 1945, οι “New York Times”, δημοσίευσαν το άρθρο “Η ιστορία με τους τάφους του Κατίν χαρακτηρίστηκε μαύρη απάτη”. Το άρθρο βασιζόταν στις καταθέσεις του τελευταίου επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών (κατασκοπίας) των SS, Walter Schellenberg, σε ανακρίσεις των Συμμάχων. Με βάση τις μαρτυρίες του έγραφε μεταξύ άλλων: «Η ιστορία με τους μαζικούς τάφους στο Κατίν, που προκάλεσε το παγκόσμιο αίσθημα πριν δύο χρόνια, υπήρξε μια προπαγανδιστική παράσταση που έστησαν οι Γκέμπελς και Ρίμπεντροπ ώστε να προκληθεί ρήγμα μεταξύ της Ρωσίας και των Δυτικών Συμμάχων»

Η πάλη ενάντια στις αντικομμουνιστικές θεωρίες, δεν είναι απλά πάλη για την αποκατάσταση της ιστορίας, Είναι πάλη για το παρόν και το μέλλον, για την ανάδειξη και τη συνειδητοποίηση της επικαιρότητας και της ρεαλιστικότητας του σοσιαλισμού. Η τεράστια αντικομμουνιστική βιομηχανία που έχουν στήσει, η οποία παράγει εκδόσεις, ντοκιμαντέρ, βιβλία, ταινίες, στοχεύει ιδιαίτερα στη νεολαία που δεν έχει την ανάλογη κοινωνική και πολιτική πείρα, ώστε να μπορεί να κρίνει και να απορρίψει τα ψέματα και τις διαστρεβλώσεις. Εχει στόχο να κρύψει από την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης τη διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η πάλη ενάντια στις αντικομμουνιστικές θεωρίες, η υπεράσπιση της ιστορίας του επαναστατικού εργατικού κινήματος, του

διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και της προσφοράς των σοσιαλιστικών χωρών στο 20ο αιώνα δεν είναι απλά πάλη για την αποκατάσταση της ιστορίας. Είναι πάλη για το παρόν και το μέλλον, για την ανάδειξη και τη συνειδητοποίηση της επικαιρότητας και της ρεαλιστικότητας του σοσιαλισμού. Στρατής Δουνιάς

Σημειώσεις: 1. Ολες οι αναφορές στα ημερολόγια του Τζ. Γκέμπελς από την αγγλική μετάφραση: J. Goebbels, The Goebbels Diaries (1942-1943), μετάφραση Louis P. Lochner, : Doubleday & Company, New York, 1948 2. Ακόμα και αναλύσεις της CIA αναγνώρισαν το “ελάττωμα” στην επιχειρηματολογία των Ναζί περί “εβραιομπολσεβικικών σφαγών”, παραδεχόμενοι το γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα των θυμάτων ήταν Πολωνοί εβραϊκής καταγωγής. Βλ. “Πράβντα” 19 Απρίλη 1943 και Β. Fisher, The Katyn Controversy: Stalin’s Killing Field 3. Ηλεκτρονικό άρθρο στον δικτυότοπο Κέντρου Μελέτης Πληροφοριών της CIA, 14 Απρίλη 2007 Βλ. M. Fowler, Winston S. Churchill. Philosopher and Statesman, University Press of America, Lanham, MD, 1985 και Y. I. Mukhin, Katyn Detective, Firma Svetoton LTD, Moskva, 1995 4. Ο. π. 5. Αναλυτικά για την έκθεση βλ. Αναστάση Γκίκα, “Κατίν: Από τον Γκαίμπελς στους κινηματογράφους” στο Ριζοσπάστη, 16/3/2008 6. G. Roberts, Stalin’s Wars, Yale University Press, New Haven, σ.171-172 και 400 7. United States Department of State / Foreign relations of the United States: diplomatic papers: the Conference of Berlin (the Potsdam Conference), 1945, Volume II (1945), σ. 803 8. Βλ. Experts of Nuremberg Archives: Nikzor.org - 59η Ημέρα, Πέμπτη, 14 Φλεβάρη 1946 και R. E. Conot, Justice at Nuremberg, Carol & Graf Publishers, New York 1984 σ. 454 9. Βλ. Αναλυτικά Γιούρι Σλομπότκιν, “Κατίν: Πώς και γιατί οι χιτλερικοί εκτέλεσαν τους Πολωνούς αξιωματικούς”, 29/5/2005 10. Furr G. στο http://chss.montclair.edu/english/furr/pol/discuss-katyn041806r.html

48 ϐ ιστορία

” ς ι ε δ α ν α λ “Ε

! υ ο σ α ί ρ ο τ σ ι ν τη

Απέναντι στους απογόνους αυτών που πριν από 70 χρόνια έφτιαχναν φασιστικές ορδές και σήμερα ενορχηστρώνουν μια τεράστια επιχείρηση ξαναγραψίματος της ιστορίας, που τολμούν να αποδίδουν στο σοβιετικό στρατό -το νικητή του φασισμού και ελευθερωτή της Ευρώπης- την υποδούλωση και εγκλήματα κατά διαφόρων λαών, στην ταινία αυτή ένας λαός, ο λευκορωσικός, διατρανώνει την ιστορική αλήθεια. Πως στον μεγάλο πατριωτικό πόλεμο όλου του σοβιετικού λαού, υπερασπίστηκε και αυτός την ασίγαστη οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην πατρίδα του. Μέσα από τις γραμμές του σοβιετικού στρατού, στελέχωσε μικρές ή μεγαλύτερες αντάρτικες ομάδες που με αυτοθυσία έδωσαν τη μάχη κατά του κατακτητή στο πλευρό του Κόκκινου Στρατού, που με ηρωισμό ανέλαβαν κάθε μεγάλο ή και “μικρό” καθήκον, όπως την σίτιση του πληθυσμού ενός κατεστραμμένου χωριού από τους ναζί, που δείχνει η ταινία. Σε αυτήν την εποποιϊα, σε αυτό το μεγαλειώδη δίκαιο πόλεμο που συμμετείχαν με λαχτάρα και τα μικρά παιδιά, όπως ο ήρωας της ταινίας, συνολικά έδωσαν τη ζωή τους τουλάχιστον 2,5 εκατομμύρια Λευκορώσοι. Είναι πραγματικά μεγαλειώδης η δύναμη των λαών. Εκεί που βρίσκονται κυνηγημένοι και ξεκληρισμένοι υπομένωντας τα πιο φρικτά βάσανα, “κυνηγούν” εκείνοι τον κατακτητή τους. Στις εφιαλτικές ώρες, όταν γερνάνε μέχρι και τα πρόσωπα των παιδιών, σφίγγουν τις γροθιές τους. Την ώρα που με το πιστόλι στον κρόταφο κοιτούν συμπατριώτες τους να πυρπολούνται μέσα σε σφραγισμένες εκκλησίες, οι οποίοι τρέχουν να φυλαχτούν μέσα στα δάση της πατρίδας τους που ισοπεδώνονται από τους βομβαρδισμούς, παίρνουν ό,τι χρησιμότερο έχουν: το όπλο τους. Eνα από τα όπλα που θάφτηκε μαζί με κάποιο συμπατριώτη τους στο πεδίο μιας ακόμα μάχης κατά του κατάκτητη. Η ταινία του Ελέμ Κλίμοφ, “Ελα να δεις”, (γυρισμένη στην ΕΣΣΔ το 1984) δεν είναι καθόλου μια αντιπολεμική ταινία, όπως την έχουν βαφτίσει οι κριτικοί των αστικών ΜΜΕ. Παρουσιάζει το μεγαλείο του λαού -και συγκεκριμένα του σοβιετικού λαού στη Λευκορωσία κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο- και

ξεγυμνώνει τον ιμπεριαλισμό σε κάθε εκδοχή του είτε -φασιστική είτε “δημοκρατική”ο οποίος βάζει στο στόχαστρό του τους λαούς που έχουν αποφασίσει να αφήσουν πίσω τους την προϊστορία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και να τραβήξουν μπροστά. Η τελική τιμωρία των φασιστών δεν παρουσιάζεται καθόλου σαν θέμα εκδίκησης για τον πόνο που προκάλεσαν. Αντίθετα η ταινία υμνεί το σοβιετικό λαό που τσάκισε το φασισμό με το βλέμμα στο μέλλον και συνέχιζε να επαγρυπνεί γιατί καταλάβαινε, όπως και ο ήρωας της ταινίας, πως ο φασισμός μπορεί να ξαναγεννηθεί, όσο υπάρχει η κοινωνική του μήτρα, ο ιμπεριαλισμός. Την ταινία αυτή δεν πρέπει να χάσει κανένας νέος. Σπεύσατε να δείτε την αλήθεια κόντρα στα παραμύθια των ιμπεριαλιστών. Τέτοιες ταινίες πρέπει να βλέπουν και οι ΚΝίτες και η νεολαία. Επειδή ακριβώς ο φασισμός δεν είναι ήταν μια “ανωμαλία” άλλα γέννημα του ιμπεριαλισμού, ένα από τα πολλά όπλα του κατά των λαών. Ο ιμπεριαλισμός σήμερα συναντά όλο και περισσότερα εμπόδια και μπλέκεται στις αντιφάσεις του, γι’ αυτό επιδίδεται σε ένα ντελίριο ξαναγραψίματος της ιστορίας δίχως προηγούμενο, ενώ ο σοσιαλισμός παραμένει η μοναδική διέξοδος των λαών. Επειδή οι νέοι έχουν ανάγκη να εξοπλίζονται ιστορικά και να παραδειγματίζονται από τη λαϊκή εποποιΐα, για να λάβουν μέρος ακόμα πιο αποφασιστικά στην οργάνωση της πάλης κατά του ιμπεριαλισμού και της αστικής εξουσίας μέχρι την ανατροπή του. Παναγιώτης Γιαννόπουλος

«Αυτό που είδα θα μείνει χαραγμένο μέσα μου για πάντα είναι ένα αριστούργημα οχι μόνο για τον κινηματογράφο αλλά για όλη την ανθρωπότητα» Σον Πεν για το “Ελα να δείς”

Η ταινία προβάλλεται στον κινηματογράφο “Αφαία”-Δημοσθένους 96, Καλλιθέα

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

προτάσεις ϐ 49

νας ολόκληρος μήνας αφιερωμένος στη σοσιαλιστική επανάσταση και στον ποιητή της ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσο ξεδιπλώνεται στο “Συρμό” μέσα από ένα πλούσιο πρόγραμμα πρωτοβουλιών που περιλαμβάνει προβολές ταινιών, συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις.

Κολωνού και Οδυσσέως 14 - Μεταξουργείο

Μάρτης ‘09

Είσοδος: 3 ευρώ

20/3 Παρασκευή

22.30 Πάρτυ Οργάνωσης Αθήνας

7/3 Σάββατο

22.00 Συναυλία έντεχνου και λαϊκού με τους “Παρελθόντες Χρόνου”

8/3 Κυριακή

9/3 Δευτέρα

21.00 Θεατρικό μονόπρακτο, “Ονειρο για δύο-Διαστροφή”

15/3

Κυριακή

21.00 Εκδήλωση για την επανάσταση του 1918 στη Γερμανία. Μια ολοκληρωμένη παρουσίαση των γεγονότων της γερμανικής επανάστασης του 1918 που τελικά πνίγηκε στο αίμα από τις αστικές δυνάμεις. Στο αφιέρωμα γίνεται μια ολοκληρωμένη ιστορική αναφορά στα γεγονότα της επανάστασης καθώς και στους ηγέτες της Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπνεχτ, πλαισιωμένη από ποιήματα και τραγούδια του Μπρεχτ, ενώ αναδεικνύεται ιδιαίτερα και ο προδοτικός ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας που οδήγησε τελικά την επανάσταση στη συντριβή.

16/3

21.30 Χορευτική παράσταση από την ομάδα χορού της ΚΝΕ, “60 χρόνια ΝΑΤΟ” Μια ξεχωριστή παράσταση που με το χορό, τη μουσική, και πολλά άλλα ευρηματικά μέσα μας περιγράφει τα 60 χρόνια της δολοφονικής δράσης του ΝΑΤΟ ανά τον κόσμο αναδεικνύοντας τις χιλιάδες εγκλημάτων που έχει διαπράξει μέχρι σήμερα σε βάρος των αγωνιζόμενων λαών.

22/3 Κυριακή

21.00 Συναυλία κλασσικής μουσικής από τα μουσικά σύνολα της ΚΝΕ

23/3 Δευτέρα

21.00 Προβολή ταινίας, “CHE”

Δευτέρα

21:00 Θεατρικό μονόπρακτο “Ονειρο για δύο-Διαστροφή”

12/3

Πέμπτη

21.30 Προβολή ταινίας, “Θωρηκτό Ποτέμκιν”

13/2 Παρασκευή 22.30 Γλέντι Οργάνωσης ΤΕΙ

14/3 Σάββατο

22.00 Συναυλία έντεχνου και ροκ τραγουδιού με τους “Δρόμοι Παράλληλοι”

22.30 Γλέντι της Οργάνωσης Σπουδάζουσας με το λαϊκό ρεμπέτικο συγρότημα της ΚΝΕ

21/3 Σάββατο

21.00 Εκδήλωση για τη μέρα της γυναίκας, “Η πραγματική ισοτιμία…” Με αφορμή τη μέρα της γυναίκας, η ΚΝΕ θα πραγματοποιήσει μια πολύπλευρη εκδήλωση για το γυναικείο ζήτημα, στην προσπάθειά της ν’ αναδείξει τη μοναδική διέξοδο της γυναίκας η οποία είναι διπλά εκμεταλλευόμενη στον καπιταλισμό: Την ένταξη της στο κίνημα και τους λαϊκούς αγώνες, για την πάλη για την αλλαγή στο επίπεδο εξουσίας, για τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό. Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει μια σύντομη ιστορική αναδρομή για την 8η Μαρτίου, απαγγελία ποιημάτων, ανάγνωση κειμένων, τραγούδια κ.ά.

“Ολόκληρος ο Μποστ σε μια ώρα”

27/3 Παρασκευή

19/3 Πέμπτη

21.30 Προβολή ταινίας, “Κόκκινος Οκτώβρης”

24/3 Τρίτη

30/3 Δευτέρα

21.30 Προβολή ταινίας, “Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο”

28/3 Σάββατο

Εκδήλωση για το Νίκο Μπελογιάννη Ενα ξεχωριστό αφιέρωμα ετοιμασμένο με μεράκι από τα μέλη της ΚΝΕ για το “άνθρωπο με το γαρύφαλλο”, τον Νίκο Μπελογιάννη, αγωνιστή της ΕΑΜικής εθνικής αντίστασης και του ΔΣΕ και μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ που εκτελέστηκε από το μετεμφυλιακό καθεστώς το 1952. Η εκδήλωση περιλαμβάνει ανάγνωση βιογραφικών κειμένων και προβολή ντοκιμαντέρ, ενώ η ορχήστρα της ΚΝΕ θα εκτελέσει το έργο του Γιάννη Ρίτσου “Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο”, που γράφτηκε κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες αμέσως μετά την εκτέλεση του Μπελογιάννη, όταν ο ποιητής βρισκόταν στην εξορία.

22.00 Λαϊκό γλέντι

29/3 Κυριακή 26/3 Πέμπτη

21.30 Προβολή ταινίας “Είμαι η Κούβα”

21.30 Εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου Παρουσίαση του έργου “Ρωμιοσύνη” από τους “Σημεία των Καιρών”

Παιδικό πρόγραμμα 15/3 Κυριακή

11.00 Προβολή ταινίας “Τα Ζουζούνια”

Μια ξεκαρδιστική παράσταση και ταυτόχρονα μια καλή εισαγωγή στο έργο του γνωστού μας και τόσο αγαπημένου σκιτσογράφου και συγγραφέα Μποστ αποτελεί το έργο του B.Ασλανίδη, “Το διαμάντι και το κήτος” ή “Ολόκληρος ο Μποστ σε μια ώρα”. Ξεχωριστές ηρωίδες του Μποστ όπως η Μήδεια, η Μαρία η Πενταγιώτισσα, η Ιουλιέτα και η Φαύστα συναντώνται ξανά μετά από 40 χρόνια. Αναπολώντας τη ζωή τους διαπιστώνουν έντρομες πως έχουν αποτύχει παταγωδώς στη ζωή ως ερωμένες, σύζυγοι και μητέρες και ψάχνουν απεγνωσμένα ένα συγγραφέα για να τις αποκαταστήσει. Σκηνοθεσία: Β. Ασλανίδης Χώρος Τέχνης Ασωμάτων Ασωμάτων 6, Θησείο τηλ. 210 3224664 Δευτέρα, Σάββατο, Κυριακή 21.00. Εισιτήριο: 20 ευρώ, φοιτητικό 15 ευρώ

50 ϐ προτάσεις

BUENA VISTA SOCIAL CLUB

“GUANTANAMERA”

(World Circuit / Nonesuch Records)

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ Ενα από τα πιο γνωστά τραγούδια από το νησί της Επανάστασης είναι το θρυλικό Guajira Guantanamera (“Η χωριάτισσα από το Γκουαντάναμο”). Yo soy un hombre sincero De donde crece la palma Y antes de morirme quiero Echar mis versos del alma Guantanamera, guajira, Guantanamera

Είμαι ένας ειλικρινής άνθρωπος Από εκεί που οι φοίνικες φυτρώνουν Θα ήθελα πριν πεθάνω Να μοιραστώ τους στίχους της ψυχής μου

Το τραγούδι γράφτηκε το 1929 από το Χοσελίτο Φερνάντες, ραδιοφωνικό παραγωγό στο σταθμό της Αβάνας. Κατά καιρούς πολλοί διεκδίκησαν τα δικαιώματα, αλλά το τραγούδι αποδόθηκε τελεσίδικα στο Φερνάντες από το ανώτατο δικαστήριο της Κούβας, το οποίο το κατοχύρωσε με σχετική του απόφαση το 1993. Οι αρχικοί του στίχοι μιλούν για μια νεαρή κοπέλα που καταγόταν από την περιοχή του Guantanamo με την οποία ο ήρωάς μας είχε σχέση, η οποία όμως τελείωσε άδοξα αφού η κοπέλα τον άφησε. Mi verso es de un verde claro Y de un carmín encendido Mi verso es de un ciervo herido Que busca en el monte amparo Guantanamera, guajira, Guantanamera

Οι στίχοι μου είναι πράσινοι Και βαθυκόκκινοι στο χρώμα της φωτιάς Οι στίχοι μου είναι ένα πληγωμένο ελάφι Που ψάχνει καταφύγιο στα βουνά

Λόγω της μελωδίας, ο Φερνάντες άρχισε να αυτοσχεδιάζει στιχάκια που τα τραγουδούσε πάνω στο τραγούδι κατά τη διάρκεια της εκπομπής του, σχολιάζοντας με αυτόν τον τρόπο την επικαιρότητα. Το τραγούδι λειτούργησε σαν μια αυτοσχέδια “εφημερίδα”, σε μια εποχή που η πλειοψηφία των Κουβανών ήταν αγράμματη (άρα δεν είχε πρόσβαση στον Τύπο) και δεν υπήρχε τηλεόραση.

Cultivo una rosa blanca En julio como en enero Para el amigo sincero Que me da su mano franca Guantanamera, guajira Guantanamera

Φυτεύω λευκό τριαντάφυλλο Τον Ιούλιο όπως τον Ιανουάριο Για τον έμπιστο φίλο Που μου δίνει το καθαρό του χέρι

Ο Χουλιάν Ορδόν προσέθεσε αργότερα στίχους από το ποίημα “Versos Sentillos” (“Απλοί Στίχοι”) του μεγάλου Κουβανού ποιητή και ήρωα του Πολέμου της Ανεξαρτησίας κατά των Ισπανών, Χοσέ Μαρτί. Λόγω του πατριωτικού περιεχομένου του ποιήματος, της δημοφιλίας του τραγουδιού αλλά και του σεβασμού που απολαμβάνει ο Μαρτί στις καρδιές όλων των Κουβανών, σύντομα αυτή η εκδοχή καθιερώθηκε και μέχρι σήμερα είναι η πιο διαδεδομένη. Εγινε το αγαπημένο τραγούδι του λαού κατά τη διάρκεια του επαναστατικού πολέμου κατά του Μπατίστα και σήμερα είναι ο ανεπίσημος εθνικός ύμνος της χώρας καθώς και ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια παγκοσμίως. Con los pobres de la tierra Quiero yo mi suerte echar El arroyo de la sierra Me complace ms que el mar Guantanamera, guajira Guantanamera

Με της γης τους φτωχούς Τη μοίρα μου θα μοιραστώ Τα ρυάκια πάνω στα βουνά Με ευχαριστούν πιο πολύ από τη θάλασσα Φ.Π.

Το “Buena Vista Social Club” ήταν ένα από τα πιο γνωστά κλάμπ της Αβάνας κατά τη δεκαετία του 1950, όπου σύχναζαν οι νεαροί γόνοι της αστικής τάξης. Μετά την επανάσταση, άρχισε η παρακμή του και τελικά έκλεισε. Το 1996 ο Αμερικανός κιθαρίστας και μουσικός παραγωγός Ράι Κούντερ ταξιδεύει στην Κούβα με σκοπό να βρει τους μουσικούς που είτε έπαιζαν σε εκείνο το κλάμπ είτε μεσουρανούσαν στην κουβανέζικη μουσική σκηνή της δεκαετίας του ’50, με σκοπό να κάνουν ένα δίσκο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του συνάντησε όλα τα μεγάλα αστέρια εκείνης της εποχής, θρύλους της μουσικής σκηνής της Κούβας και συνταξιούχους πια (όπως ο τραγουδιστής Μανουέλ “Puntillita” Λισέα, ο πιανίστας Ρουμπέν Γκονζάλες, ο υπερογδοντάχρονος τραγουδιστής ο Κομπάι Σεγούνδο, και πολλοί άλλοι) οι οποίοι συμμετείχαν στο εγχείρημα. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στα στούντιο Egrem της Αβάνας μέσα σε μόλις 6 μέρες. Το αποτέλεσμα; Παγκόσμια έκρηξη! Αυτός ο δίσκος δημιούργησε κυριολεκτικά σχολή και στην Αμερική και την Ευρώπη έκανε μόδα το latin. Είναι ενας από τους πιο βραβευμένους δίσκους σε όλο τον κόσμο. Βρίσκεται στη λίστα του περιοδικού Rolling Stone με τους 500 καλύτερους δίσκους όλων των εποχών (ένας από τους μόλις δύο μη αγγλόφωνους δίσκους που βρίσκονται στη σχετική λίστα). Επίσης, η ιστορία γυρίστηκε και σε ταινία από το Βίμ Βέντερς με τον ομώνυμο τίτλο, ενώ οι μουσικοί που συναντήθηκαν ξανά για τη δημιουργία του “Buena Vista Social Club” δημιούργησαν και το γνωστό ομώνυμο συγκρότημα.

Τα τραγούδια ανήκουν στην κατηγορία του Son, του Bolero, της Guajira και της Criolla, κλασικοί κουβανέζικοι ρυθμοί, ενώ ο λυρισμός που υπάρχει στις μπαλάντες όπως το “Murmullo” είναι διάχυτος. Τα πιο γνωστά κομμάτια είναι το “Chan Chan” και το “Dos Gardenias” του Ισολίνα Γκαρίλιο. Η θεματολογία των τραγουδιών είναι κυρίως ερωτική. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο τελευταίο κομμάτι, το “La Bayamesa” του Σίνδο Γκαρά, που μιλάει για μια γυναίκα από την πόλη του Bayamo της Κούβας, της πρώτης πόλης που απελευθερώθηκε κατά τη διάρκεια του επαναστατικού πολέμου του 1868 κατά των Ισπανών, η οποία προτιμά να κάψει το σπίτι της παρά να το δει να πέφτει στα χέρια των Ισπανών. Αναφέρει χαρακτηριστικά η “Juventud Rebelde”, η εφημερίδα της Κομμουνιστικής Νεολαίας (φύλλο της 18/3/2007): «από τα τέλη του 1910 και μέχρι σήμερα, χωρίς αμφιβολία στο Bayamo έχει γραφτεί πολύ όμορφη και σημαντική μουσική που θα μπορούσε να λέγεται Bayamesas. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι πρώτες τρεις Bayamesas που γράφτηκαν ανάμεσα στο 1851 και το 1918, σε μια περίοδο έντονης διαμόρφωσης της εθνικής μας ταυτότητας, αποτελούν συστατικό στοιχείο του Κουβανικού πατριωτισμού». Χρήσιμο είναι να αναφέρουμε ότι ένα από αυτά τα τραγούδια που αναφέρει η εφημερίδα (το “Bayamesa”) είναι ο επίσημος εθνικός ύμνος της Κούβας. Χωρίς πολλά λόγια, είναι μια υπέροχη δουλειά από κορυφαίους μουσικούς, δείγμα του πολύ σπουδαίου πολιτισμού που υπάρχει και αναπτύσσεται ελεύθερα στο νησί της επανάστασης. Τέλος, στο επίσημο site, www.buenavistasocialclub.com, μπορείτε να βρείτε όλο το δίσκο, ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος και στοιχεία για το κάθε τραγούδι εντελώς δωρεάν. Φίλλιπος Παχνιστής

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

“Το Αστέρι” Βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Ρώσου συγγραφέα Εμανουήλ Καζακίεβιτς, που είχε υπηρετήσει στα τάγματα του Κόκκινου Στρατού, η ταινία είναι μια πολεμική περιπέτεια με έντονη δράση που κατορθώνει ένα παράδοξο πάντρεμα. Ανασταίνοντας τη μεγάλη παράδοση των πολεμικών ταινιών που έχει η Ρωσία, “Το Αστέρι” συνδυάζει τη δυτική φιλοσοφία της “Διάσωσης του στρατιώτη Ράιαν” του Στίβεν Σπίλμπεργκ με την αισθητική του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Το αποτέλεσμα είναι ένα συγκινητικό δράμα που από τη μία πλευρά σχολιάζει τη φρίκη του πολέμου, αλλά από την άλλη υμνεί ευγενή ανθρώπινα συναισθήματα, όπως τη συντροφικότητα, τον αλτρουισμό, τη γενναιότητα και την πίστη σε έναν ανώτερο σκοπό. Η δράση εκτυλίσσεται στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο πολωνικό μέτωπο που χωρίζει τα γερμανικά από τα σοβιετικά στρατόπεδα. “Το Αστέρι” (Ζvezda) είναι το συνθηματικό για μια ανιχνευτική μονάδα του Κόκκινου

Στρατού που αποστέλλεται στα μετόπισθεν του εχθρού για να κατασκοπεύσει τις κινήσεις του στρατεύματος. Οι απεσταλμένοι ξεκινούν έχοντας γνώση ότι δύο προηγούμενες ομάδες που στάλθηκαν για τον ίδιο σκοπό, συνελήφθησαν κι εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνη. Η ταινία χαρακτηρίζεται από έντονη δράση κι ένταση, καθώς οι σοβιετικοί στρατιώτες χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους στην ανίχνευση και την παρακολούθηση κι εξολοθρεύουν σταδιακά όλα τα εμπόδια που βρίσκουν στο δρόμο τους χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Η αυθεντικότητα της παραγωγής είναι σαφής και το καστ, συμπεριλαμβανομένου και του Αλεξέι Κραβτσένκο πρωταγωνιστή του “Ελα να δεις”, κατορθώνει να κορυφώσει την ένταση χωρίς να καταφεύγει σε δραματικές υπερβολές χολιγουντιανού τύπου. Από τις 19 Μάρτη στους κινηματογράφους.

“Η μοίρα ενός ανθρώπου”, Μιχαήλ Σολόχωφ Εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή” Το έργο του Μιχαήλ Σολόχωφ “Η μοίρα ενός ανθρώπου” είναι ένα από τα σημαντικότερα της σοβιετικής, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Γράφτηκε στα 1957 και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα “κατηγορώ” ενάντια στο ναζισμό και την καταπίεση των αιχμάλωτων λαών από τα χιτλερικά κτήνη. Ο Μ. Σολόχωφ έχει βραβευτεί με το βραβείο Στάλιν (1928), το βραβείο Λένιν (1955) και το βραβείο Νόμπελ (1965), ενώ το έργο του έχει μεταφραστεί σε πάνω από εβδομήντα γλώσσες. Με το ξέσπασμα του πολέμου τον Ιούλη του 1941, ο συγγραφέας εντάσσεται στις γραμμές του Κόκκινου Στρατού με το βαθμό του κομισαρίου του συντάγματος για να λάβει μέρος στις φονικότερες μάχες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο μέτωπο, η μητέρα του σκοτώνεται από μια βόμβα που γκρέμισε συθέμελα το σπίτι του στη Βεσένσκαγια του Ντον. Τούτες οι ατέλειωτες και πικρές εμπειρίες αποτελούν το υλικό του βιβλίου, το οποίο παρουσιάζει με αδρές γραμμές την ακατάβλητη ηθική δύναμη ενός απλού σοβιετικού ανθρώπου, που σήκωσε στις πλάτες του μαζί μ’ εκατομμύρια άλλους το βάρος του πολέμου και της πάλης για την ανόρθωση του κόσμου που γλίτωσε από το φασισμό. Ο Αντρέι Σοκόλοφ, κεντρικός ήρωας του

έργου, διηγείται την ιστορία του σε έναν άλλο Σοβιετικό που συναντά τυχαία μετά το τέλος του πολέμου. Οι εμπειρίες του φρικτές, η ζωή του ρημαγμένη οριστικά. Μέσα από την απλή, αλλά τόσο ζωντανή κι ανθρώπινη διήγηση, ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας της φρικτής πορείας. Μια διήγηση, που δεν είναι καθόλου μίζερη ή μελοδραματική, όπως ίσως θα περίμενε κάποιος εξαιτίας του θέματός της. Απεναντίας, η αμεσότητα και η ζεστασιά του τραγικού αφηγητή μάς δίνει την εντύπωση ότι ακούμε έναν παλιό φίλο που ξέρει να μιλά για τα βάσανά του περήφανα χωρίς να ζητιανεύει οίκτο και παρηγοριά... Το σημαντικότερο όμως μήνυμα του έργου δεν είναι η επίθεση στις χιτλερικές φρικαλεότητες, ούτε η αποστροφή για τον πόλεμο. Είναι το φανέρωμα της αστείρευτης δύναμης του αγωνιζόμενου ανθρώπου, μιας δύναμης που ίσως ούτε καν την υποψιάζεται μέχρι οι περιστάσεις να τον καλέσουν να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις και τα ιδανικά του... Μετά το τέλος του πολέμου, ο ήρωάς μας γυρίζει στα μέρη του. Τίποτα δεν υπάρχει γι’ αυτόν. Η οικογένειά του διαλυμένη, η υγεία του κατεστραμμένη, η πατρίδα του στο χείλος της διάλυσης από τα δεινά του πολέμου. Ωστόσο η ζωή πάντα βρίσκει από κάπου να πιαστεί...

Τυχαία ο Αντρέι συναντά ένα μικρό αγόρι στο χώρο της δουλιάς του. Ορφανό κι αυτό χωρίς κανέναν στον κόσμο, περιπλανιέται τυχαία όπου βρει και τα βήματά του το φέρνουν στον καινούριο του πατέρα... Ο ήρωας μόλις μαθαίνει την ιστορία του μικρού αποφασίζει να τον πάρει κοντά του. Εβρισκε λοιπόν ξανά δύναμη, τη δύναμη να εργαστεί για ν’ αναστήσει ένα ορφανό παιδί και να χτίσει την πατρίδα του από την αρχή. Την ίδια αξιοθαύμαστη δύναμη και αυτοθυσία που έδειξε ολόκληρος ο σοβιετικός λαός στις τραγικές εκείνες εποχές. Αυτό είναι το πιο σημαντικό και συνάμα το πιο επίκαιρο μήνυμα του έργου... Ο μόνος πραγματικός εχθρός είναι ο φόβος, η αδράνεια, η παραίτηση. Η μόνη ρεαλιστική ελπίδα είναι η απίστευτη δύναμη του απλού καθημερινού ανθρώπου που δεν ξέρει να υποχωρεί ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, ακόμα κι όταν έχει απομείνει ολότελα μόνος.

προτάσεις ϐ 51

52 ϐ πολιτισμός

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΚΝΕ

ουσιαστική παρέμβαση στο χώρο του πολιτισμού ενάντια στο ρεύμα της παρακμής και της υποκουλτούρας που επιβάλλεται στο λαό και τη νεολαία, αποτελούσε πάντα μόνιμη φροντίδα της ΚΝΕ. Η ιδεολογική διαπάλη στον τομέα αυτό παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των λαϊκών και νεολαιίστικων συνειδήσεων, που θα ήταν αδιανόητο να μην αφιερώνεται ένα σημαντικό μέρος της δράσης των κομμουνιστών προς αυτήν την κατεύθυνση. Τα παρακμιακά προϊόντα της υποκουλτούρας του καπιταλισμού, διοχετεύονται όλο και πιο μαζικά στη νεολαία, προβάλλουν ως μοναδικό δρόμο την εμπορευματοποίηση, απομακρύνουν από τη συλλογική και οργανωμένη δράση, καλλιεργούν τον ατομισμό και την αυτοπροβολή.

Ωστόσο δεν είναι σε καμιά περίπτωση αυτή η καλλιτεχνική πραγματικότητα. Οσο κι αν αλλοιώνεται ή θάβεται από την άρχουσα τάξη, υπάρχει η πραγματική και γνήσια τέχνη που πηγάζει απ’ το λαό και υπηρετεί τις ανάγκες του, η προοδευτική στρατευμένη τέχνη που συμβάλλει στην ταξική ανάγνωση της πραγματικότητας, που γεννά κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς αφυπνίζοντας τις νεανικές και λαϊκές συνειδήσεις. Ετσι λοιπόν, δεν θα μπορούσαν να κινηθούν σε διαφορετική κατεύθυνση και οι πολιτιστικές ομάδες της ΚΝΕ, πολιτιστικά σύνολα αποτελούμενα τόσο από μέλη όσο και από φίλους της Οργάνωσης, που στηρίζουν την ερασιτεχνική δημιουργία προβάλλοντας με ζηλευτή επιτυχία μια σειρά σπουδαίων προοδευτικών έργων, δίνοντας μια ουσιαστική αντιπρόταση στα σάπια πρότυπα που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.

Α Ρ Τ Ν Ο Κ

ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

ΚΑΙ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ

ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ Μουσικά σύνολα της ΚΝΕ Στέφανος Φευγαλάς, υπεύθυνος των Μουσικών Σχημάτων της ΚΝΕ “O”: Ποια είναι η δράση των μουσικών σχημάτων της ΚΝΕ; Σ. Φευγαλάς: Η μέχρι τώρα πολιτιστική δραστηριότητα της ΚΝΕ στο χώρο της μουσικής είναι ιδιαίτερα έντονη και πολυσχιδής. Τα μουσικά σχήματα της ΚΝΕ άρχισαν να δημιουργούνται πριν από τέσσερα περίπου χρόνια και μέχρι σήμερα έχουν συγκεντρώσει ένα μεγάλο αριθμό νέων ανθρώπων (μαθητών, φοιτητών κι εργαζομένων) που με κέφι και μεράκι ασχολούνται με όλα τα είδη μουσικής. Παραδίδονται σταθερά δωρεάν μαθήματα τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο, ενώ σταθερά ετοιμάζονται δουλιές για τα Φεστιβάλ αλλά και για άλλες εκδηλώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, του ΠΑΜΕ και άλλων μαζικών φορέων. “O”: Μπορούμε να πούμε δυο λόγια για το κάθε σχήμα πιο αναλυτικά; Σ. Φ.: Τα μουσικά σχήματα της ΚΝΕ αποτε-

λούνται από την Ορχήστρα, τη Χορωδία, το Συγκρότημα, το Λαϊκορεμπέτικο σύνολο, το Σύνολο μουσικής δωματίου, το Σύνολο μουσικής για θεατρικές παραστάσεις και τέλος την Ομάδα μουσικών ερευνών. Η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΚΝΕ έχουν μια πολύ αξιόλογη αλλά και αμφίδρομη δράση. Από τις σημαντικότερες δουλιές τους μέχρι τώρα είναι τα αφιερώματα στο Μάνο Λοΐζο, στο αντάρτικο και στο πολιτικό τραγούδι. Τώρα πλέον η Ορχήστρα εκτός από τη συνοδεία της Χορωδίας έχει και δικό της ρεπερτόριο, που ξεκινάει από κλασική μουσική και φτάνει μέχρι Jazz. Η Χορωδία στην προσπάθειά της να έχει και αυτή αυτόνομο ρεπερτόριο και στο πλαίσιο του κύκλου μαθημάτων θεωρίας και ιστορίας της μουσικής έχει ασκηθεί σε χορωδιακά κομμάτια του 16ου αιώνα, ενώ αυτή την περίοδο ασχολείται με το ρεπερτόριο του Χατζιδάκι. Το Συγκρότημα της ΚΝΕ ασχολείται κυρίως με το έντεχνο, το πολιτικό και το επαναστατικό τραγούδι, ενώ το Λαϊκορεμπέτικο Σύνολο εκτός από το ευρύ του ρεπερτόριο στο λαϊκό

και ρεμπέτικο τραγούδι έχει παρουσιάσει και ένα ολοκληρωμένο αφιέρωμα στο Β. Τσιτσάνη. Το Σύνολο μουσικής για θεατρικές παραστάσεις έχει σκοπό τη σύνθεση μουσικής για θεατρικές παραστάσεις αλλά και να ασχοληθεί συνολικά με την ανάδειξη της σκηνικής μουσικής. Μαζί με το νεοσύστατο Σύνολο μουσικής δωματίου ήδη ξεκίνησε μία σειρά συναυλιών κλασικής μουσικής στο «Συρμό», όπου παρουσίασαν έργα των A. Vivaldi, F. Schubert, R. Dyens, G. Donizetti, W. A. Mozart, και A. Piazzolla. Τέλος, η Ομάδα μουσικών ερευνών, καλύπτει το θεωρητικό-ιστορικό μέρος των συναυλιών των υπόλοιπων συνόλων, συνδέοντας το εκάστοτε ρεπερτόριο με το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο δημιουργείται. Επίσης, επιμελείται τους κύκλους των μαθημάτων θεωρίας και ιστορίας

Η Χορωδία της ΚΝΕ σε εκδήλωση στις φοιτητικές κινητοποιήσεις για το άρθρο 16

της μουσικής που παραδίδονται. Το υλικό που συγκεντρώνει, μαζί με ένα πλήθος μουσικών παρτιτούρων παίρνει τη μορφή αρχείου, στο οποίο έχουν πρόσβαση όλα τα μέλη των συνόλων.

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

πολιτισμός ϐ 53

Ομάδα Χορού της ΚΝΕ Βαγγελιώ Κυριαζίδου, υπεύθυνη της Ομάδας Χορού της ΚΝΕ

η χορευτική ομάδα, όπως στον εορτασμό για τους 200 εκτελε- Η Ομάδα Χορού της ΚΝΕ επί τω έργω σμένους κομμουνιστές της Καισαριανής, όπου έντυσε χορευτικά τον “Επιτάφιο” του Γιάννη Ρίτσου.

“Ο”: Πότε στήθηκε η ομάδα χορού και πώς δραστηριοποιείται μέχρι σήμερα; Β. Κυριαζίδου: Η Ομάδα Χορού της ΚΝΕ δημιουργήθηκε το 2005 προκειμένου να δώσει μια δημιουργική διέξοδο στο μεράκι και τον ελεύθερο χρόνο των νέων ανθρώπων μέσα από την ενασχόληση με τη τέχνη και τις αξίες της συλλογικότητας και της ομαδικής δουλιάς. Ακόμα θέλουμε ν’ αναδείξουμε ένα πιο προοδευτικό περιεχόμενο, να προβάλλουμε βαθιά πολιτικοποιημένες παραστάσεις σε αντίθεση με τη γενικότερη τάση στο σύγχρονο χορό που είναι στραμμένος ή προς τον εκχυδαϊσμό ή προς τη μοναξιά και τον ατομισμό, χωρίς να εκφράζει ικανοποιητικά τους σύγχρονους κοινωνικούς προβληματισμούς. Συμμετέχουν τόσο επαγγελματίες όσο και ερασιτέχνες, γενικότερα κόσμος που έχει μεράκι για το χορό, μέλη αλλά και φίλοι της ΚΝΕ. Η συμμετοχή μέχρι τώρα είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική ενώ κάθε βδομάδα γίνονται και δωρεάν μαθήματα στον χώρο του “Συρμού”. Ετσι ξεκίνησαν να ετοιμάζονται οι πρώτες δουλειές για τα Φεστιβάλ, με το στήσιμο της πρώτης μας δουλιάς, “Η γνώση είναι δύναμη”. Ακολούθησαν αρκετές χοροθεατρικές παραστάσεις πλαισιωμένες από απαγγελίες ποιημάτων και προβολές βίντεο, παραστάσεις που εστίαζαν περισσότερο στην κίνηση παρά στο λόγο. Τα έργα μας ανεβαίνουν τόσο στα Φεστιβάλ όσο και στο “Συρμό” καθώς και σε άλλους χώρους κι εκδηλώσεις όπου καλείται

“O”: Μπορούμε ν’ αναφέρουμε κάποιες πρωτοβουλίες της ομάδας πιο αναλυτικά; Β. Κ.: Από τις δουλιές που έχουμε ανεβάσει μέχρι τώρα ξεχωρίζουν για το αποτέλεσμα αλλά και για το πολιτικό στίγμα που προσπαθούμε να δώσουμε, τρεις από αυτές, Η “Φυσική επιλογή”, οι “Γειτονιές του Κόσμου” και η παράσταση για τα εξήντα χρόνια της δολοφονικής δράσης του ΝΑΤΟ. Στη “Φυσική επιλογή”, μια παράσταση επηρεασμένη από το έργο του Φρ. Ενγκελς, “Ο ρόλος της εργασίας στην εξανθρώπιση του πιθήκου”, προσπαθήσαμε ν’ αποδώσουμε χορευτικά όλη τη μακραίωνη πορεία της εξέλιξης του ανθρώπου, βασικός παράγοντας της οποίας ήταν βέβαια η εργασία. “Οι Γειτονιές του Κόσμου”, η γνωστή ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου για την Κατοχή και τα μετεμφυλιακά χρόνια αποτέλεσε το θέμα μιας ακόμα πετυχημένης παράστασης. Προσπαθήσαμε τόσο με τον χορό όσο και με την προβολή σχετικών βίντεο και την απαγγελία αποσπασμάτων του έργου, ν’ αποδώσουμε χοροθεατρικά όλα τα χαρακτηριστικά της περιόδου εκείνης, ιστορικούς και μεγαλειώδεις λαϊκούς αγώνες, στιγμές ανάτασης αλλά και στιγμές υποχώρησης του κινήματος, με την παράσταση να κλείνει όπως ακριβώς και το έργο του Ρίτσου που στέλνει το αισιόδοξο αγωνιστικό μήνυμα «γι’ αυτόν τον άνεμο που δε θέλει να σωπάσει»... Τέλος, στην παράστασή μας για τα εξήντα χρόνια του ΝΑΤΟ που θ’ ανέβει στο “Συρμό” στις 21 του Μάρτη, προσπαθούμε

με τον ίδιο τρόπο ν’ αποδώσουμε την πολύχρονη σφαγή που συντελείται σε βάρος των αγωνιζόμενων λαών από τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, τα δεινά του πολέμου, την πείνα και τις καταστροφές, την ανθρώπινη δυστυχία που σκορπά επί εξήντα χρόνια το ΝΑΤΟϊκό σφαγείο στο όνομα του ελέγχου και του συνεχούς μοιράσματος των αγορών.

Θεατρική ομάδα της ΚΝΕ Διονύσης Ξενάκης, υπεύθυνος της Θεατρικής Ομάδας της ΚΝΕ “O”: Πότε ξεκίνησαν και πού βρίσκονται μέχρι σήμερα οι “θεατρικές εξορμήσεις” της ΚΝΕ; Δ. Ξ.: Η θεατρική δράση της ΚΝΕ ξεκίνησε πριν τέσσερα χρόνια. Οι πρώτες της δουλιές ετοιμάστηκαν για τα Φεστιβάλ με πρώτα παραδείγματα το “Αντάρτες στον Ολυμπο” του “Δημήτρη Ραβάνη Ρεντή” και “Tα Oπλα της Kυρα-Καράρ” του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Ο αρχικός στόχος που μπήκε ήταν να γίνει ένα πλατύ κάλεσμα τόσο σε συντρόφους όσο και γενικότερα σε νέους που ήθελαν ν’ ασχοληθούν με το θέατρο και την προοδευτική τέχνη, με ιδιαίτερη έμφαση στους νέους εργαζομένους, καθώς και να συμβάλλουμε στη γενικότερη πολιτιστική άνοδο μέσα στις γραμμές της ΚΝΕ μέσα από την προβολή προοδευτικών και στρατευμένων έργων. Σύντομα η θεατρική ομάδα δέθηκε περισσότερο, τα μέλη της αυξήθηκαν και η σύνθεσή της απαρτίζεται πλέον αρμονικά από μαθητές, φοιτητές και νέους εργαζομένους. Αρχίσαμε έτσι σιγάσιγά να δουλεύουμε με πιο σταθερούς όρους λειτουργώντας σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς και όχι μόνο για να ετοιμάσουμε κάποιο έργο για το Φεστιβάλ. Γίνονται σταθερά μαθήματα, και για κάποιους μήνες απ’ την αρχή της χρονιάς λειτουργούμε με τη μορφή εργαστηρίου, κάνοντας θεατρικές ασκήσεις, καθώς και μαθήματα υποκριτικής και ιστορίας θεάτρου. Αργότερα επιλέγουμε το έργο και μπαίνουμε στη διαδικασία της πραγμάτωσής του, (αναγνώσεις του έργου, πρόβες, σκηνογραφική

προετοιμασία, σύνθεση μουσικής κτλ). “O”: Κάποιες πιο ξεχωριστές στιγμές από τη μέχρι τώρα δράση; Δ. Ξ.: Εχουμε παρουσιάσει δουλιές μας και σε αρκετούς άλλους χώρους όπου έχουμε προσκληθεί, όπως το έργο του Β. Μαγιακόφσκι, “Μυστήριο Μπουφ” που ανεβάσαμε στο θέατρο “Κυψέλη”, αλλά και άλλες περιπτώσεις με έργα που ανέβηκαν στο “Συρμό” και σε άλλους χώρους (τοπικές οργανώσεις, συνδικάτα, μαζικοί φορείς κ.α). Ξεχωριστή στιγμή στις επισκέψεις μας αυτές ήταν το ανέβασμα του έργου “Τα όπλα της κυρά-Καράρ” του Μπρεχτ, μέσα στο κατειλημμένο εργοστάσιο της Sex Form και μπροστά στο κοινό των απεργών εργατριών του. Το έργο αυτό πραγματεύεται την ιστορία μιας μάνας στον ισπανικό εμφύλιο που προσπαθεί ν’ αποτρέψει τα παιδιά της απ’ τη συμμετοχή τους στον πόλεμο ενάντια στους φασίστες. Τελικά ο ένας της γιος σκοτώνεται και η ίδια παίρνει τα όπλα του νεκρού της γιου για να συνεχίσει τον αγώνα του. Στο έργο αυτό οι εργάτριες ταυτίστηκαν με την τραγική μάνα, βρήκαν μια έκφραση του δικού τους δίκαιου αγώνα και το κλίμα που δημιουργήθηκε μέσα στο χώρο αυτό του κατειλημμένου εργοστασίου ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό. Μια από τις πρώτες και σημαντικότερες δουλιές μας ήταν το “Μυστήριο Μπουφ” του Β. Μαγιακόφσκι, ένα έργο που παρουσιάζει συμβολικά την ιστορία της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Το εγχείρημά μας αυτό ήταν αρκετά δύσκολο αφού το συγκεκριμένο έργο δεν είχε ανεβεί ξανά

στην Ελλάδα και δεν υπήρχε προηγούμενη εμπειρία, ενώ δεν ήταν μικρές και οι τεχνικές απαιτήσεις. Αργότερα ανεβάσαμε και την “Αντιγόνη” του Μπρεχτ, μια αναδιαπραγμάτευση του γνωστού αρχαίου μύθου γραμμένη λίγο μετά την ήττα των Ναζί, στην οποία ο Κρέοντας ταυτίζεται με το Χίτλερ που τελικά απομονώνεται και συντρίβεται. Ακολούθησε ένα αφιέρωμα στο Γιώργο Κοτζιούλα τον άνθρωπο που μαζί με το Βασίλη Ρώτα δημιούργησε το Θέατρο του Βουνού, τον πολιτιστικό εκείνο άθλο της Κατοχής. Το πρώτο μέρος της παράστασης ήταν παρμένο απ’ το ημερολόγιο του Κοτζιούλα προκειμένου να δοθεί μια πιο ζωντανή εικόνα της εποχής, ενώ το δεύτερο περιελάμβανε θεατρικά του. “O”: Ποιό είναι το ιδεολογικό περιεχόμενο που προσπαθούμε να δώσουμε στη θεατρική μας δράση; Δ. Ξ.: Ολη η δουλιά μας έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και πολιτική κατεύθυνση. Προσπαθούμε ν’ αναδείξουμε την προοδευτική τέχνη, μέσα από βαθιά πολιτικοποιημένα έργα που συμβάλλουν στην πολιτική αφύπνιση, έργα που συνήθως δεν ανεβαίνουν ποτέ στην Ελλάδα ή που κι όταν ανεβαίνουν στο εμπορικό θέατρο δεν διατηρούν προφανώς τον στρατευμένο χαρακτήρα τους. Σε αντίθεση με το καθιερωμένο σχεδόν αντι-

Από την παράσταση «Τα όπλα της Κυρά Καράρ» του Μπ. Μπρεχτ

δραστικό ιδεολόγημα “η τέχνη για την τέχνη”, σύμφωνα με το οποίο υπάρχει η τέχνη για μια περιορισμένη ελίτ και όχι για το λαό, πιστεύουμε πως οι νέοι και οι εργαζόμενοι που ψάχνουν να δώσουν διέξοδο στο μεράκι και τη δημιουργικότητά τους μπορούν να παράγουν έργα υψηλής αισθητικής αξίας, άρτιας τεχνικής απόδοσης και ουσιαστικού πολιτικού περιεχομένου, χωρίς την ανάμειξη των γνωστών τρωκτικών της εμπορευματοποιημένης καλλιτεχνικής δραστηριότητας (χορηγοί, σπόνσορες, διαφημιστές κτλ). Μ.Η.

54 ϐ διεθνή

ΣυνΕντευξη

“Οι κομμουνιστές αποτελούν παράδειγμα και κερδίζουν συνειδήσεις”

ς ς ΙαΙα ςαλ αλ Ια ογογ αλ ρτ ογ ρτ ρτ ΠοΠο Πο KN νννKNKN τη με τη με με τη

ριν από λίγες εβδομάδες ο “Οδηγητής” είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τις σ. Καρίνα Κάστρο και Σέινε Τόρες, στελέχη της Κομμουνιστικής Νεολαίας Πορτογαλίας (JCP), στα πλαίσια επίσκεψής τους στην Ελλάδα.

Τους τελευταίους μήνες είδαμε σημαντικές κινητοποιήσεις της νεολαίας (μαθητών, φοιτητών εργαζομένων) στην Πορτογαλία. Θα θέλαμε δυο λόγια για τις κινητοποιήσεις αυτές και την παρέμβαση της JCP. Τους τελευταίους μήνες έγιναν οι μεγαλύτερες μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων. Τα αιτήματα και τα προβλήματα δεν είναι καινούρια. Υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα των ταξικών φραγμών που μπαίνουν στο δρόμο προς την ανώτατη εκπαίδευση, όπως π.χ. οι εθνικές εξετάσεις, οι οποίες απαιτούν ώρες βοηθητικών μαθημάτων και δυσβάσταχτα έξοδα για τις οικογένειες των μαθητών, ενώ πρόσφατα παρουσιάστηκε και ο νέος αντιδραστικός πειθαρχικός κανονισμός για τα σχολεία. Αυτά, βέβαια, εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που θέλουν τους μελλοντικούς εργαζομένους λιγότερο μορφωμένους και πιο “ευέλικτους”. Φυσικά οι κομμουνιστές δεν είναι μόνοι τους στους αγώνες: οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των μαθητών είχαν ενισχυθεί σαφώς από την παρέμβαση της Οργάνωσης, όμως το σημαντικό ήταν η μεγάλη ανταπόκριση όλο και περισσότερων. Από την άλλη μεριά, εντείνονται από την κυβέρνηση οι προσπάθειες καταστολής των αγώνων είτε με τη μορφή οδηγιών προς τα σχολεία που περιορίζουν την ελεύθερη πολιτική δράση και το μαθητικό συνδικαλισμό, είτε με το κυνήγι και τις ποινικές διώξεις μαθητών που πρωτοστατούν στους αγώνες. Στα πανεπιστήμια τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, αφού στους ταξικούς φραγμούς του σχολείου προστίθενται τα δυσβάσταχτα

Οι νέοι εργαζόμενοι είναι από τις σημαντικές προτεραιότητες της KN Πορτογαλίας δίδακτρα και η παράλληλη μείωση της κρατικής φοιτητικής μέριμνας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, γίνεται κατανοητό ότι πολύ λίγα παιδιά της εργατικής τάξης καταφέρνουν να σπουδάσουν. Πέρα από αυτό, αρνητικό είναι το γεγονός ότι στις φοιτητικές ενώσεις κυριαρχούν οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και των συντηρητικών. Από την άλλη, όσο προχωρά η εφαρμογή της διαδικασίας της Μπολόνια, και οι πολιτικές της κυβέρνησης που την εφαρμόζουν, γίνεται όλο και πιο φανερό στους φοιτητές πώς η παιδεία οδηγείται στην πλήρη ιδιωτικοποίηση. Σ’ αυτό το πλαίσιο, φοιτητικές ενώσεις με καλύτερο προσανατολισμό βρίσκουν διαφορετικούς τρόπους οργάνωσης των αγώνων, προσπερνώντας τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Προτεραιότητα στους νέους εργαζομένους Οι νέοι εργαζόμενοι είναι από τις σημαντικές προτεραιότητες της Οργάνωσης. Οι κινητοποιήσεις των νέων εργαζομένων ξεκινάνε από τους τόπους δουλιάς με ποικιλία αιτημάτων, μορφών και αφορμών. Πότε αφορμή ήταν οι απολύσεις, πότε το κλείσιμο ενός εργοστασίου κ.λπ. Το Μάρτη είναι η εθνική μέρα νεότητας και τα τελευταία 4 χρόνια εκείνη τη μέρα πραγματοποιούνται μαζικές διαδηλώσεις νέων εργαζομένων. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη Λι-

Μπλοκ νέων εργαζομένων από παλιότερη πανεθνική κινητοποίηση της CGTP-IN

σαβόνα η συμμετοχή στις διαδηλώσεις αυτές έφτασε τους 10.000 νέους εργαζομένους και μάλιστα σε εργάσιμη ημέρα. Αυτό το στοιχείο είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι οι νέοι εργαζόμενοι είναι αυτοί που είναι και πιο ευάλωτοι και άρα δυσκολεύονται πολύ περισσότερο να απεργήσουν. Τέλος, πρόσφατα έγινε η συνδιάσκεψη του τομέα νεολαίας της ταξικής συνομοσπονδίας (Interjovem/ GTP-IN), στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες νέοι εργαζόμενοι. Εκεί έγινε μια βαθιά και ουσιαστική συζήτηση, ενώ εκλέχτηκε και νέα ηγεσία. Φυσικά, οι κομμουνιστές παίζουν και σ’ αυτόν τον τομέα πρωτοπόρο ρόλο. Πώς έδωσε η JCP τη μάχη του προσανατολισμού του κινήματος; Οι κομμουνιστές, προσπαθούν να είναι παραδείγματα αγώνα σε σχολεία, σχολές και χώρους δουλιάς. Γι’ αυτό κερδίζουν την εμπιστοσύνη των συναδέλφων τους και παίζουν σημαντικό ρόλο στην καθοδήγηση των

αγώνων. Υπάρχουν, βέβαια αριστερίστικες και άλλες δυνάμεις που προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το κίνημα και οι οποίες έχουν και την ανάλογη προβολή από τα ΜΜΕ, όμως παρ’ όλα αυτά δεν το πετυχαίνουν επειδή δεν έχουν επαφή με τη ζωή, τις ανάγκες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων. Στα σχολεία π.χ. είχαμε προσπάθεια από τέτοιες δυνάμεις να στρέψουν τη συζήτηση και τα αιτήματα στην κατεύθυνση της φθοράς μεμονωμένων υπουργών και όχι στην ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης. Παρ’ όλα, αυτά, οι μαθητές δεν “μάσησαν”, αφού οι κομμουνιστές ήταν αυτοί που βρίσκονταν μονίμως δίπλα τους, συζητούσαν μαζί τους και βοηθούσαν στην οργάνωση των αγώνων. Στους νέους εργαζομένους έχουμε ένα σημαντικό όπλο, την ταξική συνομοσπονδία (CGTP–Intersindical), που είναι βαθιά ριζωμένη στην εργατική τάξη. Με πρωτοπόρα την παρέμβαση των κομμουνιστών η συνομοσπονδία έχει διατηρήσει τον ταξικό της χαρακτήρα, πα-

Οδηγητής ϐ Μάρτης 2009

ρά τις προσπάθειες αριστεριστών και σοσιαλδημοκρατών. Γι’ αυτό το λόγο η CGTP-IN έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη και τη συμμετοχή των εργατών και έχει καταφέρει να διοργανώσει μεγάλους αγώνες κατά των πολιτικών των κυβερνήσεων και της ΕΕ.

Σχετικά με τη διεθνή καπιταλιστική κρίση, έχουμε ακούσει διάφορα ιδεολογήματα και θεωρίες, όπως π.χ. ότι πρέπει «εργαζόμενοι και εργοδότες να είμαστε ενωμένοι για να ξεπεράσουμε την κρίση» ή ότι για την κρίση ευθύνεται η μία ή άλλη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού. Στην Πορτογαλία υπάρχουν τέτοια ζητήματα; Προωθείται και στην Πορτογαλία η αντίληψη, ότι λόγω κρίσης δεν είναι καιρός για αγώνες και διεκδικήσεις, ότι όλοι πρέπει να είμαστε «ενωμένοι μπροστά στην κρίση» κι όποιος απεργεί κάνει τα πράγματα χειρότερα. Μέσα από τις διάφορες συζητήσεις στα ΜΜΕ προβάλλεται άλλο ένα ιδεολόγημα ότι δήθεν για την κρίση φταίνε οι «άπληστοι καπιταλιστές», τους οποίους πρέπει να ελέγξουμε ή ότι αν υπήρχε μια άλλη διαχείριση τα πράγματα ίσως να ήταν καλύτερα. Το καπιταλιστικό σύστημα μένει στο απυρόβλητο! Επιπλέον, με αφορμή την κρίση, εμφανίστηκε και η λεγόμενη «αριστερή πτέρυγα» του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος, μιας ομάδας που οι απόψεις τους συγκλίνουν με αυτές των αριστεριστών και δημιούργησαν κάτι σαν «νέο αριστερό μέτωπο», κάνοντας παράλληλα επίθεση στο Πορτογαλικό ΚΚ και το κατηγορούν σαν «σεχταριστικό». Σε μια περίοδο που η μαρξιστική ανάλυση αποδεικνύεται επίκαιρη, προσπαθούν να αποδείξουν ότι δήθεν χρειάζεται μια «νέα αριστερά» στην οποία δεν χωράνε οι κομμουνιστές και οι αγώνες.

«Παλιότερα οι κυβερνήσεις μας έλεγαν ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες για χάρη της ΕΕ. Τώρα ζητάνε θυσίες για την κρίση» Πίσω από την κρίση παραμονεύει η αντιλαϊκή πολιτική Πριν εμφανιστεί η κρίση οι κυβερνήσεις μας έλεγαν ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες για χάρη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τώρα ζητάνε από τους εργαζομένους θυσίες για την κρίση, η οποία είναι «διεθνής και γι’ αυτό δεν μπο-

διεθνή ϐ 55

ρούμε να την αποφύγουμε». Ετσι, η κυβέρνηση κρύβεται πότε πίσω από την ΕΕ, πότε πίσω από τη διεθνή συγκυρία, για να δικαιολογήσει τις αντιλαϊκές πολιτικές της. Από την άλλη μεριά, το δεξιό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να κάνει αντιπολίτευση, αφού οι σοσιαλδημοκράτες εφαρμόζουν στην ουσία ίδιες πολιτικές. Αυτά που συμβαίνουν στους χώρους δουλιάς, δηλαδή απολύσεις, κλεισίματα εργοστασίων κ.λπ., δεν είναι καινούρια φαινόμενα. Είναι η ίδια κατάσταση η οποία συνεχώς χειροτερεύει. Ετσι για τους εργάτες γίνεται ξεκάθαρό (και με την παρέμβαση του Κόμματος και της CGTP-IN) ότι οι διάφορες αποπροσανατολιστικές θεωρίες που πλασάρονται έχουν σκοπό να πληρώσουν τα σπασμένα της κρίσης οι εργαζόμενοι. Σε λίγους μήνες θα γίνουν στις χώρες της ΕΕ οι ευρωεκλογές. Ποια είναι η συμβολή της JCP σ’ αυτήν τη μάχη; Φέτος έχουμε στην Πορτογαλία τρεις εκλογές. Τις εθνικές, τις τοπικές και τις ευρωεκλογές τον Ιούνη κι έτσι τα ΜΜΕ δίνουν λίγη σημασία στις ευρωεκλογές. Το ΠΚΚ συμμετέχει στις εκλογικές αναμετρήσεις με το συνδυασμό του CDU, μιας εκλογικής συμμαχίας που δημιουργείται πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση με τη συμμετοχή και των “πράσινων” και άλλων δυνάμεων. Ο συνδυασμός για τις ευρωεκλογές σχηματίστηκε και η συζήτηση έχει ξεκινήσει. Η συζήτηση για τις ευρωεκλογές είναι πάντα πιο δύσκολη, μιας και ο κόσμος τις θεωρεί πιο μακρινές. Οπότε πρέπει να δείξουμε στον κόσμο ότι όσα συμβαίνουν στη “μακρινή” Ευρωβουλή, έχουν άμεσες επιπτώσεις στη ζωή μας στην Πορτογαλία.

Προτεραιότητα οι αγώνες Οσο διαρκεί, όμως, η προεκλογική περίοδος, υπάρχουν και οι αγώνες του λαού, στους οποίους εμείς συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις, ενώ υπάρχει παράλληλα και δουλιά για τις ευρωεκλογές. Τα ΜΜΕ, βέβαια, προβάλλουν μόνο εκείνες τις δραστηριότητες του Κόμματος που έχουν σχέση με τις εκλογές. Θέλουν να δώσουν την εντύπωση ότι και το ΠΚΚ είναι όπως τα αστικά κόμματα που νοιάζονται μόνο για τις εκλογές και τα ποσοστά. Βέβαια, αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Εμείς συμμετέχουμε στις εκλογές, τις θεωρούμε σημαντικές για να ανοίξει η συζήτηση και να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα η συνείδηση του κόσμου, αλλά προτεραιότητά μας είναι οι αγώνες.

ΠΟΔΝ

Αποστολή αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη Την αντιιμπεριαλιστική της αλληλεγγύη στη νεολαία του γενναίου παλαιστινιακού λαού έδειξε για άλλη μια φορά η ΠΟΔΝ με αποστολή αλληλεγγύης που οργάνωσε στις 22 Φλεβάρη με 1η Μάρτη. Στην αποστολή συμμετείχε ο πρόεδρος της ΠΟΔΝ σ. Τιάγκο Βιέιρα και εκπρόσωποι από την ΚΝΕ, την ΚΝ Πορτογαλίας, την ΕΔΟΝ, την Ενωση Κομμουνιστικών Νεολαιών Ισπανίας και το Κίνημα Νέων Κομμουνιστών Γαλλίας. Στην αποστολή αλληλεγγύης την ΚΝΕ εκπροσώπησε ο σ. Αντώνης Καλύβας, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ. Η αποστολή αλληλεγγύης επισκέφτηκε διάφορες πόλεις της Δ. Οχθης, πανεπιστήμια και χώρους όπου ζει η νεολαία, ενώ είχε συναντήσεις με εκπροσώπους παλαιστινιακών κομμάτων και οργανώσεων. Παράλληλα με την αποστολή, στο Λίβανο, την Ιορδανία και τη Συρία οι τοπικές οργανώσεις μέλη της ΠΟΔΝ πραγματοποιούσαν αποστολές αλληλεγγύης στους καταυλισμούς Παλαιστινίων προσφύγων που βρίσκονται στις χώρες αυτές. Στις συναντήσεις που έλαβαν χώρα έγινε ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα στις οργανώσεις της ΠΟΔΝ και τις παλαιστινιακές οργανώσεις νεολαίας και εκφράστηκε για άλλη μια φορά η αλληλεγγύη της Ομοσπονδίας στη νεολαία της Παλαιστίνης. Η αποστολή της ΠΟΔΝ ήρθε σε επαφή με την καθημερινή δοκιμασία του παλαιστινιακού λαού που ζει κάτω από τη βάρβαρη ισραηλινή κατοχή, εδώ και 60 χρόνια, με τις πλάτες των ιμπεριαλιστών. Στη ζωή κάτω από την ιμπεριαλιστική κατοχή, ακόμα και τα πιο απλά καθημερινά πράγματα φαντάζουν ακατόρθωτα. Ο πληθυσμός της Δ. Οχθης έρχεται καθημερινά σε επαφή με τον αυταρχισμό του ισραηλινού στρατού που “αναζητά τρομοκράτες”, ενώ το μήκους 650χλμ τείχος-απαρτχάιντ που χτίζουν οι ισραηλινοί γύρω από τα παλαιστινιακά εδάφη πνίγει κυριολεκτικά την οικονομική και κοινωνική ζωή των Παλαιστίνιων. Μαθητές και φοιτητές περνούν καθημερινά αμέτρητες ώρες στα “σημεία ελέγχου” και το αν θα φτάσουν στα σχολεία και τα πανεπιστήμια εξαρτάται από τις διαθέσεις των ισραηλινών στρατευμάτων. Στις συναντήσεις που έγιναν, η ΚΝΕ μετέφερε την πείρα από τις μεγαλειώδεις εκδηλώσεις αλληλεγγύης της ελληνικής νεολαίας στην Παλαιστίνη, ιδιαίτερα την περίοδο των πρόσφατων φονικών επιδρομών. Ακόμα, μέσα και από αυτή τη δραστηριότητα τονίστηκε από την ΚΝΕ η αταλάντευτη στάση της Οργάνωσης στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και την πεποίθηση ότι μόνη δίκαιη και βιώσιμη λύση είναι η άμεση ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Η.Μ.