odigitis_oktombris_2008 by giannis kle

Ο Οδηγητής κυκλοφορεί ξανά το Σάββατο 1 Νοέμβρη

Στον πολιτιστικό πολυχώρο “Μάνος Λοΐζος” του Δήμου Νίκαιας (Θηβών 245)

Αμφιθέατρα

Νέες Τεχνολογίες: PC Games

3 μήνας μπαίνει 4 μήνας βγαίνει

Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για επαφή με την ηρωική 90χρoνη ιστορία του ΚΚΕ αποτελεί η έκθεση που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ στη Νίκαια, όπου παρουσιάζονται πάνω από 1.300 φωτογραφίες αλλά και σπάνια αντικείμενα και ντοκουμέντα. Τα εκθέματα προέρχονται από το αρχείο του Κόμματος και του “Ριζοσπάστη” αλλά και από προσφορές συντρόφων από τα προσωπικά τους αρχεία και συλλογές. Η έκθεση είναι “μάρτυρας” της 90χρονης αταλάντευτης προσφοράς του ΚΚΕ στο λαό. Κάθε φωτογραφία, κάθε έκθεμα, αναδεικνύει την καθοριστική συμβολή του Κόμματος στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, σε κάθε κατάκτηση της εργατικής τάξης. Η έκθεση, που περιδιαβαίνει όλη την ιστορική διαδρομή του Κόμματός μας, τους αγώνες του λαού μας, αποτελεί πρωτόγνωρο πολιτιστικό και πολιτικό γεγονός που αναδεικνύει την ακατανίκητη δύναμη της λαϊκής οργάνωσης, την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού. Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά από τις 10.00 έως τις 13.00 και από τις 17.00 έως τις 20.00. Συγκοινωνίες για πρόσβαση στο χώρο: λεωφορεία 703, 801, 802, 803, 804, 827, 845, 860, 909 και τρόλεϊ 21.

6 Φεστιβάλ ΚΚΕ – ΚΝΕ Πλούσιο ρεπορτάζ από τις κεντρικές εκδηλώσεις στην Αθήνα και ανταποκρίσεις από όλη την Ελλάδα

14 αμφιθέατρα

32 περιβάλλον

Καμπάνια της ΚΝΕ στα ΤΕΙ

Διαχείριση του νερού Ουτε ο Νιαγάρας δεν ξεπλένει ...ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και επιχειρηματίες

18 μαθητές

34 νέοι στρατευμένοι

Μαθητικά συμβούλια Μπροστάρηδες στους μαθητικούς αγώνες

20 νέοι εργαζόμενοι Εκλογές Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας Δυναμώνουμε το συνδικάτο-δυναμώνουμε το ΠΑΜΕ!

22 κατάρτιση

ΕΛΔΥΚ Ζήσε το “μύθο” σου στην Κύπρο

36 ιδεολογία H θεωρία της “παγκοσμιοποίησης” Συγκάλυψη της καπιταλιστικής φύσης του σύγχρονου κόσμου

Η παρέμβαση στους χώρους κατάρτισης

38 ΕΕ και νεολαία

24 νέες τεχνολογίες

Στρατηγική της Λισαβόνας Ξεχάστε ότι (δικαιώματα) ξέρατε

PC Games Η “ψηφιακή απόβαση“ του ιμπεριαλισμού

28 νέα ζευγάρια Παιδικοί σταθμοί Οταν η αγωγή μετατρέπεται σε… parking

30 νέοι μετανάστες Σχολεία μεταναστών Μαθήματα ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης

40 πολιτισμός Αφιέρωμα στο Μάνο Κατράκη

42 προτάσεις 44 διεθνή Διεθνούπολη Ζωντανό βήμα διεθνιστικής αλληλεγγύης

46 αντιιμπεριαλιστική πάλη Καύκασος Αιματοκύλισμα με ιμπεριαλιστική σφραγίδαÈ

OΔΗΓΗΤΗΣ- Oργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕÈ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βεραντζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800 (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ), Εκτύπωση: Τυποεκδοτική Α.Ε, Λεύκης 134 - Κρυονέρι

Κομμουνιστική Επιθεώρηση Αφιέρωμα “ΚΚΕ και νεολαία” Η ΚΟΜΕΠ, στο τεύχος 5/2008, φιλοξενεί αφιέρωμα με τίτλο “ΚΚΕ και νεολαία” προς τιμήν των 40 χρόνων από την ίδρυση της ΚΝΕ, τον Αύγουστο του 1968. Στο αφιέρωμα, που πρέπει να διαβαστεί ιδιαίτερα από τα μέλη και τα στελέχη της ΚΝΕ, περιλαμβάνονται τα άρθρα: Αλέκα Παπαρήγα, “Στα 40 χρόνια της ΚΝΕ” Γιάννης Πρωτούλης “Για την ιδεολογικοπολιτική πάλη στη νεολαία. Για την ιδεολογική ισχυροποίηση της ΚΝΕ” Γιώργος Σκιαδιώτης, “Για τη δουλιά του ΚΚΕ στην εργαζόμενη νεολαία” Θανάσης Τζίμας, “Ανύψωση της πολιτικής δράσης στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα” Στο αφιέρωμα της ΚΟΜΕΠ, περιλαμβάνεται επίσης σημαντικό αρχειακό - φωτογραφικό υλικό και χρονικό από τη ζωή και τη δράση της ΟΚΝΕ, της ΕΠΟΝ και της ΚΝΕ Ακόμα περιλαμβάνονται τα άρθρα: Κατερίνα Μιχαλιού, “Κριτική της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη δημόσια υγεία” Ρ. Κίραν και Τ. Κένι, “Η θέση για τη δεύτερη οικονομία στο βιβλίο “προδομένος σοσιαλισμός”. Νέα στοιχεία και ευρύτερα συμπεράσματα” και κομματικά ντοκουμέντα

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

Πιστεύουνε πως πρέπει να υπάρχει ένα στήριγμα Που αυτούς που καταρρέουν στηρίζει. Μια μέρα, και σύντομα θα γίνει αυτό, Θα δούνε πως σε τίποτα όλα αυτά δεν τους χρειάζονται άλλο. Και τότε θα μπορούν να στριγγλίζουν «Αλτ!» πιο δυνατά ακόμη Γιατί ούτε τα κανόνια, ούτε τα λεφτά Αλλο πια δεν θα τους προστατεύουν. Μπερτολτ Μπρέχτ

Εγινε πολύ της μόδας η λέξη “κρίση” τώρα τελευταία. «Διεθνής οικονομική κρίση», «κρίση του πολιτικού συστήματος», «κρίση εμπιστοσύνης», “κρίση” για όλες τις χρήσεις και όλα τα γούστα, νεοφιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατών και οπορτουνιστών. “Σεντόνια” ολόκληρα οι ψεύτικες και περισπούδαστες αναλύσεις τους για το «τέλος του νεοφιλελευθερισμού», «το τέλος του δικομματισμού» για την «ακυβερνησία που έρχεται». Στα δελτία των οχτώ “βρέχει” ατάκες, “στοιχεία”, δημοσκοπήσεις, μεγάλα και κούφια λόγια. Βολικό πάτημα οι “κρίσεις” για να δικαιολογήσουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ τον εφιάλτη που φέρνει για τους εργαζόμενους και τη νεολαία η πολιτική τους. Με ή χωρίς κρίση, η “ατζέντα” σταθερή για όσους προσκυνάνε το σύστημα της εκμετάλλευσης: ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση ΒΑΕ, μισθοί πείνας, αναγνώριση ΚΕΣ, λίστες συγγραμμάτων κατά “τας γραφάς” του νόμου-πλαισίου κι η λίστα δεν έχει τελειωμό. Ολα τα σφυριά τους βαράνε στο ίδιο: ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο. Αυτό το κακοπαιγμένο έργο, θέλουν λαό και νεολαία όχι απλά να το χειροκροτεί αλλά να το αποδεχτεί σαν μονόδρομο, σαν τη μόνη “σανίδα σωτηρίας”. Το σύστημα την ξέρει από παλιά τη δουλιά: έχει εμπειρία και εφεδρείες, κρατά στα συρτάρια του

3 ϐ μήνας μπαίνει

Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία

Αντεπίθεση, με ισχυρό ΚΚΕ!

κι άλλα σχέδια, εναλλακτικά. Εχει και τους λογής-λογής “πρόθυμους” να παίξουν το ρόλο της “πατερίτσας”. Με ιδιωτικοποιήσεις ή με κρατικοποιήσεις, με “νεοφιλελεύθερα” ή “παρεμβατικά” μοντέλα, το σύστημα αυτό ένα όνομα είχε και έχει: καπιταλισμός. Αυτόν υπερασπίζονται και όσοι στήνουν πάλι το γνωστό “δόκανο”: δικομματικά ντέρμπι, διπολικά σενάρια και “φλερτ”, το λίφτινγκ του πολιτικού τους συστήματος συνεχίζει ακάθεκτο. Ολα τα σενάρια θα βγουν στο τραπέζι, όλα τα χαρτιά θα παίξουν. Ολα είναι δεκτά και επιτρεπτά: και οι κορώνες και τα μεγάλα λόγια, και οι «ιστορικοί συμβιβασμοί, για να πάει μπροστά ο τόπος», και οι “σοσιαλιστικές” κορώνες και τα σκέτα ψέματα. Αρκεί το σύστημά τους να μακροημερεύει, αρκεί κανείς να μην αμφισβητήσει το “μονόδρομο” του κεφαλαίου, αρκεί η εργατική τάξη και η νεολαία να στριφογυρνάνε απαρέγκλιτα στο μαγγανοπήγαδο της ΕΕ και των κομμάτων της πλουτοκρατίας.

αρκεί όμως αυτό. Ανατροπή με το λαό στη γωνία, δεν έγινε και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ. Ρήξη με τους εργαζομένους και τη νεολαία σε ρόλο κομπάρσου, ούτε είδαμε και ούτε θα δούμε ποτέ. Είναι η ώρα να πάρουν ο λαός και η νεολαία την υπόθεση στα χέρια τους. Είναι η ώρα να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης των νέων παντού, στα σωματεία, στους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, στα σχολεία, στους χώρους κατάρτισης. Είναι η ώρα να δυναμώσουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, να οικοδομηθούν οργανώσεις της ΚΝΕ παντού και ιδιαίτερα στους χώρους δουλιάς. Αυτός είναι ο όρος για την ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος, του κινήματος της νεολαίας, για να περάσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία στην αντεπίθεση, για πραγματικά ριζικές αλλαγές προς όφελός τους. Αυτό είναι το καθήκον που βάζει σήμερα η ίδια η ζωή: ισχυρό ΚΚΕ, δυνατή ΚΝΕ για να περάσει ο λαός και η νεολαία στην αντεπίθεση!

Καμιά “στεναχώρια”…

Εχουμε στις αποσκευές μας τις κόκκινες πολιτείες του Φεστιβάλ μας, τις πολιτείες που πλημμύρισαν και αυτό το Σεπτέμβρη από δεκάδες χιλιάδες νέους και μεγαλύτερους που ήρθαν να γνωρίσουν από κοντά την 90χρονη διαδρομή του Κόμματος και τη 40χρονη διαδρομή της Οργάνωσής μας. Δεν κάναμε εκδηλώσεις μουσειακές: με όλους αυτούς τους χιλιάδες συζητήσαμε για το σήμερα και το αύριο, για τη ζωή που μας αξίζει να ζούμε, για το σοσιαλισμό. Εχουμε στο νου μας την ακατάβλητη δύναμη της πιο πρωτοπόρας θεωρίας, αυτής για την απελευθέρωση του ανθρώπου από την καπιταλιστική σκλαβιά. Εχουμε πίσω μας την ιστορία ό,τι πιο πρωτοπόρου πέρασε από αυτόν τον τόπο, της πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Εχουμε μπροστά μας το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας κι ένα στόχο: να φτάσουν οι θέσεις της ΚΕ για το Συνέδριο σε κάθε λαϊκό σπίτι και οικογένεια, να συζητήσουμε με κάθε νέο για την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, να είναι αυτό ένα πρώτο, γερό βήμα για την επιτυχία του Συνεδρίου μας, ένα ακόμη σημάδι λαϊκής ανάτασης και αντεπίθεσης!

…καμιά “συμπόνια” δεν νιώθουμε για τους ανθρώπους των πολυεθνικών, για τους “βασιλιάδες” της Γουολ Στριτ και των Βρυξελλών, για τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και του κεφαλαίου. Δεν κάνουμε καμιά θυσία για την πλουτοκρατία και τα μονοπώλια, για όλους εκείνους που την ώρα που χτίζουν στις πλάτες του εργάτη αυτοκρατορίες και αμύθητα πλούτη, μας παίρνουν τα αυτιά, για τους “εθνικούς στόχους” και τα “στοιχήματα” της ανταγωνιστικότητας και του “κοινού καλού”. Παραμερίζουμε τους οπορτουνιστές και τους υπόλοιπους “όψιμους” υπερασπιστές των δικαιωμάτων μας που με το ‘να χέρι υπογράφουν δηλώσεις υποταγής στο κεφάλαιο και την ΕΕ των πλουτοκρατών και με το άλλο ζητάνε ελεημοσύνη για τους εργαζομένους και σκουπίζουν τα κροκοδείλια δάκρυά τους για τις συνέπειες αυτής της πολιτικής. Οι θεωρίες τους δεν αξίζουν ούτε μισή δεκάρα, δεν αξίζουν παραπάνω από όσο ένα χρυσό περιτύλιγμα σε ό,τι πιο σάπιο υπάρχει σε τούτη εδώ τη γη: το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Οργάνωση, ισχυρό ΚΚΕ, αντεπίθεση! Ναι, ο κόσμος τους έχει από καιρό φάει τα ψωμιά του. Σαπίζει, κι όσο σαπίζει, τόσο πιο επικίνδυνος γίνεται για τους λαούς και τη νεολαία. Ναι, οι κρίσεις κάθε είδους είναι σύμφυτες με τον ιμπεριαλισμό, απόδειξη ότι μπορεί να είναι ισχυρός αλλά όχι ανίκητος. Δεν

Με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με αισιοδοξία, με εμπιστοσύνη στο λαό και τη νεολαία, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία αυτών των στόχων. Ξέρουμε: Μια μέρα, «ούτε τα κανόνια, ούτε τα λεφτά άλλο πια δεν θα τους προστατεύουν».

4 ϐ μήνας βγαίνει

Σύμφωνα με ένα πρόχειρο υπολογισμό, δεδομένου ότι το επασφάλιστρο που καταβάλλει ο εργοδότης για τα ένσημα των ΒΑΕ είναι 1,4%, από μια επιχείρηση με 100 εργαζομένους με μέσο όρο μεικτών αποδοχών 1.000 ευρώ (λέμε τώρα), ο εργοδότης θα γλυτώνει κάθε χρόνο 16.800 ευρώ σε περίπτωση που δεν καταβάλλει τα ΒΑΕ. Κατόπιν τούτου και δεδομένης της γνωστής φιλανθρωπίας που χαρακτηρίζει τους καπιταλιστές όταν πρόκειται για τα κέρδη τους, είμαστε βέβαιοι ότι η κατάργηση των ΒΑΕ «δεν θα θίξει τους ήδη ασφαλισμένους».

Ελλήνων Ασφάλισις Οπως πληροφορηθήκαμε οι συνδικαλισταράδες της «Εθνικής Ασφαλιστικής» (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ) μιλάνε εσχάτως περί «αφελληνισμού της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς» και «δημιουργίας καρτέλ ξένων συμφερόντων»! Μας συνεπήραν δε τόσο πολύ τα επιχειρήματα αυτά που χτυπάνε στην καρδιά της την αντιλαϊκή πολιτική, ώστε θα τους προτείνουμε στην επόμενη ΓΣ να συμμετέχουν ο τηλενομάρχης Ψωμιάδης, ο ρασοφόρος στρατηλάτης Ανθιμος, ο (χέρι-χέρι) Καρατζαφέρης και τα υπόλοιπα φυντάνια... Εμπρός να “ασφαλίσουμε” την Πόλη αδέρφια...

Πρωτοετείς είναι, όχι τυφλοί! Στο ΠΑΜΑΚ η… ΔΑΠάρα κραδαίνει στις εγγραφές των πρωτοετών δωροεπιταγές των 50ευρώ για αγορά (προφανώς γαλάζιων) γυαλιών ηλίου, ως αναμφισβήτητα πολιτικά επιχειρήματα της πρωτοπορίας και των θέσεων της… Την ίδια ώρα που η “γαλάζια γενιά” φροντίζει να μας προετοιμάσει στυλιστικά για κάποια από τις επόμενες εκδρομές της στην κοσμοπολίτικη Μύκονο ή για κάποια… πολιτική της εκδήλωση σε μεγάλη πίστα, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας η ΠΑΣΠ φρόντιζε να εφοδιάσει τους πρωτοετείς με “αγωνιστικά” …ευρωενωσιακά γυαλιά. Ηταν δε τόσο βαθιά η έγνοια τους «να ξεκινήσουν αγωνιστικά» οι πρωτοετείς, ώστε μοίρασε και ενημερωτικά βιβλιαράκια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «για να γνωρίσουμε καλύτερα την ΕΕ». Ο πρωτοετής έμαθε έτσι από τη δύναμη που… έβαζε τα δυνατά της ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, τα εξής “αγωνιστικά”: «Μια ανθηρή οικονομία χρειάζεται εργαζομένους που παραμένουν επαγγελματικά ενεργοί σε πιο προχωρημένες ηλικίες…». Μήπως -λέμε εμείς- μετά απ’ όλα αυτά, πρέπει οι πρωτοετείς να τους φέρουν τις “προσφορές” και τα “ενημερωτικά” φυλλάδια κολάρο;

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε

σαν τα κανάλια για «το τέλος Τόσες φορές που μας πληροφόρη εμείς να βγούμε στους δρόμους του καπιταλισμού» κοντέψαμε κι η της εξουσίας από την εργατική να γιορτάσουμε για την κατάκτησ ς έφτασε τα ύψη όταν ο γνωστός τάξη. Ο επαναστατικός ενθουσιασμό φ αναφώνησε: «ήρθε το τέλος του σοσιαλιστής ηγέτης Παπαντωνίου ύ»! Καιρός λοιπόν να γυρίσουασύδοτου αμερικάνικου καπιταλισμο αγαπήσαμε. Ξέρετε, τότε με τα με στον ΠΑΣΟΚικο καπιταλισμό που ο Παπαντωνίου. Κοτζάμ υπουρχρηματιστήρια. Κάτι θα θυμάται και γός ήτανε!

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

μήνας βγαίνει ϐ 5

μικρεσ

ΑΓΓΕΛΙΕΣ ανταλλασω Βάλτους με φιλέτα. Δώρο η άφεση αμαρτιών και η σωτηρία της ψυχής (που είναι πολύ μεγάλο πράγμα). Πληροφορίες: Vatopedi Real Estate Co. vatopedia@ exo_xarti_apo_to_soultano.gr

zhtoyntai ξι σημεία”… ε για τον Μπους Λίγο μετάηςταμε “τοέΠΑΣΟΚ κι αφού πρώτα μας ζεενιημναέρδιωσαβάζει Μαρξ» (ποι-

χί … κοινής δράσ ταλιμπάν που αρ η, μόνο κάτι οιείται σαν ένας οπ οι η (ναι η καημέν ελ αν ίκ ογ υτ αν ι «α να υ εί πο υ πο πρόεδρος η ησ α) ρν σε τελευταί ο α την κυβέ ρα πέ Σ ΚΕ τα α γι ος ήρθε;) και γι ίες γόντως ρότα ίων και κάτι οδηγ να αλλάξει επει ρα χώ η ι τα ζε ενοποιήσεις ταμε ιά ρε ς οικονομίας, σε με θέρμη: «Χ αρχιτεκτονική τη α νέ α μι με του ΣΥΡΙΖΑ δήλω ς, ίε ετ σιου τομέα, με τελευταίες δεκα μοκρατικού δημό δη ι κα σε σχέση με τις υ νο ρο υσία ενός σύγχ π. με ισχυρή παρο συστήματος» κλ αι να κάτου τραπεζικού τι άλλο χρειάζετ χο εγ μα έλ : ό ία ικ ορ ων απ ν κοιν τη με ε ΣΟ στο ΠΑ Κ; τών, μείναμ τους “παίξουν” να α Κατόπιν όλων αυ γι ς τέ ισ υν οι οπορτο νουν πια αυτοί

Μα, που πας τΟνα χωρΙς Μαν

η;! η η ρ Ι ο μ ο κ α ρε κ μουράνε ότι ργοι” που μουρ

ίε και μερικοί “περ ά ΜΜΕ (σιγά Επειδή υπάρχουν ο” από τα αστικ ιμ άψ “θ ό ελ τρ ε ς έφαγ ερώσουμε ότι το Φεστιβάλ μα ει να τους ενημ έπ πρ ), με λέ τα που ρτάζ. Ηταν δε την είδηση εδώ αλυτικότατο ρεπο αν με α ίδ ερ ημ εφ του “Πρώτου Θέυπήρχε και μια μοσιογραφάρας δη ς τη ανάά ορ αφ αν ι “αποκάλυψε”, τόσο εκτενής η Φεστιβάλ μας κα το βαε λά ηκ τα φτ κα ι κέ ότ ισ ς (που απ’ δε ματος” που επ υά κρ ές ικ στ τικομουνι είται αλλιώς ά του, δεν εξηγ μεσα σε άλλες αν τικ εν αφ τα ρα σερβίρουν ιδιαίτε την Εκάλη, τώρα με διασκεδάζουν τά με ς ζε νέ πι ιπ ότι «Φιλ ετό έχει κάτω ο τόσος ζήλος), λάκια για τον εμ ου ακ (σ Ε» ΚΝ ς τη αμε που δεν του και στα Φεστιβάλ ά στεναχωρηθήκ τικ μα αγ ε τη πρ τε , ώσ ρά να ζητήσουμ από το κάθισμα) την επόμενη φο εί ιο ορ ήν μπ λλ ς: νε μα πα ή τοί στο άρεσε η αισθητικ ναι άλλωστε γνωσ εί υ πο υ D. το DV ων ι… γνώμη των κύκλ ς, “μπανιέρας” κα ή τύπου Μαντόνα ικ ητ σθ αι ν τη α γι

Ενας από τους δεκάδες χιλιάδες που πέρασαν από το φεστιβάλ ΚΚΕ-ΚΝΕ για να μας πει αν έγινε τελικά ή όχι. Εναν τόνο φυλλάδες διαβάσαμε, λιώσαν τα ματάκια μας στην TV κι ακόμα με την απορία έχουμε μείνει...

χαθηκε Μεγάλο κόμμα, γύρω στο 20-23%, ημίαιμο (διασταύρωση σοσιαλδημοκρατικού ποιμενικού με aristero κανίς του σαλονιού). Είναι εκπαιδευμένο (μόλις του πείτε “Ευρωπαϊκή Ενωση” στέκεται στα 2 πόδια). Φοράει ροζ λουράκι. Απευθυνόμαστε σε κάθε ευσυνείδητο δημοσκόπο να το εντοπίσει και να μας το επιστρέψει. Είναι πια κομμάτι της οικογένειας μας και μας λείπει πολύ. Πληρώνουμε (εννοείται) αδρά! Για πληροφορίες: Αστικό Σύστημα ΑΕ

και ΙΖΑ περί ελέγχου των ΚΕΣ ιοΥΡ Κ-Σ ΣΟ -ΠΑ ΝΔ ν τω ις σε ητήστε κολέγ εσα στις θέ Βρείτε τις διαφορές ανάμ 00 ευρώ σε γνωστό κολέγιο. Για τα υπόλοιπα αναζ 8.0 ία οφ κερδίστε μια υποτρ τράπεζα. δάνειο σε συνεργαζόμενη ρωση κανόνων ημίων αλλά για την καθιέ γκρίζο τοπίο» ιστ νεπ πα ν ικώ ωτ ιδι η υσ «Δεν πρόκειται για ίδρ ης αυτών των κολεγίων με στόχο να μπει τάξη στο λειτουργίας και αξιολόγησ ός Παιδείας. Ευρ. Στυλιανίδης, Υπουργ ούν, τα κολέγια πρέπει να ελεγχθ ότι πω να υ μο τές ιτη φο ρισ στους ς “Α τε«Θεωρώ πιο έντιμο απέναντι μία πραγματικότητα». Ευγενία Μπουρνόβα, μέλο παρά να κλείσω τα μάτια σεπιστημιακή παράταξη Συνασπισμού. ρής Μεταρύθμισης”, πανε μεταλυκειακής ησης των κολεγίων και της ης, μέλος της όγ ιολ αξ της έρ υπ α ύμ ρε «Σαφώς και υπάρχει ένα ετοχή πανεπιστημιακών». Νικόλαος Σταυρακάκ εκπαίδευσης, με τη συμμ ή Αναβάθμιση” - ΠΑΣΟΚ. παράταξης “Πανεπιστημιακ

Αθhνα 18-21/9

Μήνυμα

έσσερις μέρες τιμής στο Κόμμα μας, το κόμμα της εργατικής τάξης, στην Οργάνωσή μας, την πρωτοπόρα, επαναστατική οργάνωση της νεολαίας. Τέσσερις μέρες μιας μεγάλης λαϊκής γιορτής, κόντρα στη σαπίλα της υποκουλτούρας. Εκεί, στο γνωστό χώρο της Πανεπιστημιούπολης, χτύπησε στις 18-21 Σεπτέμβρη η καρδιά του εργατόκοσμου και της νεολαίας της Αθήνας και του Πειραιά. Ηταν χιλιάδες και οι νέοι εργαζόμενοι, οι φοιτητές και σπουδαστές, οι μαθητές, τα νέα ζευγάρια και οι μετανάστες που αντάμωσαν με τις μεγαλύτερες γενιές των αγωνιστών σε αυτή τη γιορτή την αφιερωμένη στα 90χρονα του ΚΚΕ, στα 40χρονα της ΚΝΕ. Συνεπείς στο ραντεβού, αψηφώντας ακόμα και τον καιρό, αψηφώντας και την επιχείρηση αποσιώπησης από σύσσωμα τα αστικά ΜΜΕ, που αγνόησαν επιδεικτικά το μεγαλύτερο πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός. Συνεπείς στο ραντεβού με μια άλλη πρόταση ψυχαγωγίας και πολιτισμού, με δίψα για να ακούσουν, να μάθουν, να γνωρίσουν την Ιστορία του Κόμματος και της ΚΝΕ, τις θέσεις, την πολιτική μας πρόταση. Η καλύτερη επιβεβαίωση ότι με πρωτοπόρα θεωρία και δράση, το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!

λαϊκής αντεπίθεσης!

Στιγμές από την κόκκινη γιορτή…

Στο Φεστιβάλ το αφιερωμένο στην 90χρονη διαδρομή του ΚΚΕ και τη 40χρονη πορεία της ΚΝΕ, τα βλέμματα δεν θα μπορούσε να μην τραβήξει η Εκθεση Αρχείου του Κόμματος. Χιλιάδες ήταν όσοι την επισκέφτηκαν και μέσα από σπάνια ντοκουμέντα και υλικά είδαν να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια τους η γεμάτη λεβεντιά και ηρωισμό ιστορία του Κόμματος.

Η σκηνή εκπλήσσει ευχάριστα. Λίγο μετά τη συζήτηση για τους μετανάστες, και μια ουρά μεταναστών οικοδόμων σχηματίζεται μπροστά στο περίπτερο της Τομεακής Οργάνωσης Κατασκευών, της Οργάνωσης Αθήνας της ΚΝΕ. Δεκάδες, έτοιμοι να κάνουν το πρώτο βήμα για την οργάνωσή τους, για να πάρουν τη θέση τους στον κοινό αγώνα Ελλήνων και μεταναστών εργατών, ζητάνε να συμπληρώσουν την αίτηση εγγραφής στο συνδικάτο. Το γιατί, το εξηγεί ο Αϊντάρ, οικοδόμος από το Ιράκ: «Είμαι 5 χρόνια εδώ χωρίς χαρτιά. Στη δουλιά δεν με πληρώνουν όλα τα μεροκάματα, στην αστυνομία δεν μπορώ να πάω γιατί θα με πιάσουν. Η μόνη λύση είναι το σωματείο». Ο Σάμι από το Ιράκ με τα ελάχιστα ελληνικά που γνωρίζει συμπληρώνει: «Είμαι ένα χρόνο στην Ελλάδα κι έχω δουλέψει δέκα μέρες».

Οι επισκέπτες είχαν τη δυνατότητα να συνομιλήσουν με τους υπεύθυνους των φορέων, να ενημερωθούν για το πρόβλημα των ναρκωτικών και την πραγματική του ρίζα. Ο “Ο” μίλησε με το Θανάση Στανιάρη, μέλος του ΕΣΥΝ: «Το Φεστιβάλ είναι ένας θεσμός που έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια ως πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός με βαρύνουσα σημασία, ιδιαίτερα φέτος που γιορτάζονται τα 90 χρόνια του Κόμματος και τα 40 χρόνια της ΚΝΕ. Για το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών, ένα φορέα πρόληψης που συσπειρώνει τον κόσμο στο αντιναρκωτικό κίνημα, είναι σημαντική η δυνατότητα που δίνεται και από το βήμα του Φεστιβάλ, να εκφράζουμε τις απόψεις μας και να διατυπώνουμε τις θέσεις μας ερχόμενοι σε επαφή με τον κόσμο».

Ο “παναγιότατος” Εφραίμ μοιράζει και μαζεύει στρέμματα, δίνει τις ευλογίες του “Υψιστου” στην “ιερή αποστολή” εταιρειών και πολυεθνικών να συνεχίζουν να ταλαιπωρούν την εργατιά. Στους Βίους Αγίων που υπογράφει σε εκδόσεις της κτηματικής εταιρείας του Δημοσίου εξι

στορούνται οι βίοι των Αγίων “Κωστάκη του Σκανδαλομάχου”, “Γεωργάκη του Φυσαρουφατραβατόνε”, του “Οσίου Αλέξιου του προστάτη των απανταχού τρέντυ” και του “Πρωτομάρτυρα Καρατζαφέρη εκλεκτού του Αγίου Πνεύματος”. Ολοι τους ιεροί υπερασπιστές της διαιώνισης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο όπως ορίζουν… τας γραφάς. Ολοι τους πρωταγωνιστές στο εμπνευσμένο σκετς που χάρισε στους επισκέπτες στο χώρο του πολιτισμού άφθονο γέλιο.

Κάθε συνάντηση της νέας και της παλιάς γενιάς αγωνιστών ξεχωριστή. Κάθε κουβέντα των αλύγιστων συντρόφων μας και μια ζεστή κουβέντα. Οπως του συντρόφου Θανάση Σιμιώτη, που στα 16 του, με το ψευδώνυμο Δικαίος ανέλαβε την ευθύνη της καθοδήγησης των ΕΠΟΝιτών στο 239 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ: «Ο “Οδηγητής” με το όνομα που πήρε από το ποίημα του κορυφαίου ποιητή μας Κ. Βαρναλη, με τους στίχους “Δεν δίνω λόγια παρηγοριάς δίνω μαχαίρι σ’ ολουνούς/ καθώς το μπήγω μες το χώμα γίνεται φως γίνεται νους” πέρασε στη νεολαία το καλύτερο σύνθημα, για την πρωτοπόρα δράση που ανέπτυξε με επικεφαλής την ΚΝΕ».

Πολλοί έκαναν το βήμα και οργανώθηκαν στο σωματείο τις μέρες του Φεστιβάλ: αρκετοί ήταν οι νέοι που πήραν την απόφαση μετά τη σύσκεψη νέων εργαζομένων στον επισιτισμό. Η Εύα, εργαζόμενη σε καφετέρια και ήδη μέλος του Σωματείου, μας μίλησε για τη δική της απόφαση: «Κάθε εργαζόμενος αντιμετωπίζει προβλήματα στη δουλιά του. Η μόνη λύση είναι το σωματείο μιας και την Επιθεώρηση Εργασίας δεν την εμπιστευόμαστε».

Συνεπείς στο ραντεβού τους και περισσότεροι από κάθε άλλη φορά, μια σειρά από φορείς του αντιναρκωτικού κινήματος βρέθηκαν στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ αποδεχόμενοι την πρόσκληση που εδώ και χρόνια ανανεώνει το Κόμμα και η Οργάνωσή μας.

Εκεί, στο γνωστό χώρο της Πανεπιστημιούπολης, χτύπησε η καρδιά του εργατόκοσμου και της νεολαίας της Αθήνας και του Πειραιά.

Μας είπαν… Λήδα, φοιτήτρια Νομική προσεγμένο κι «Το Φεστιβάλ είναι πάντα το προετοιπου αυτό γίνεται χάρη στα παιδιά ότεροι νέοι ισσ περ και μάζουν για μέρες. Ολο ύ κόσμο πολ α πάρ πω ενημερώνονται, βλέ είναι ορδεν λοί πολ πιο οι από τους οποίους ολούθησα πάρα γανωμένοι στην ΚΝΕ. Παρακ ς αυτή για την πολύ ωραίες εκδηλώσεις όπω προσεγμένα ταΚούβα ενώ ξεχώρισα και τα μπλό». Στέλιος, σπουδαστής ΤΕΙ οοργανωμένο «Θεωρώ πως είναι το πιο καλ στη μαζική και ι ετα είλ οφ Φεστιβάλ κάτι που της Οργάων φίλ και ν φω συμμετοχή συντρό θεί. Είναι πολύ νωσης που βοήθησαν να στη εται και καλύτεκαλαίσθητο, κάθε χρόνο γίν είς μπορεί να δει ρο. Οπου και να σταθεί καν και να συζητήσει την πολιτική μας, να μάθει ιμετωπίζει η νέα αντ για τα προβλήματα που γενιά».

Τι κι αν η βροχή του Σαββάτου δεν επέτρεψε να γίνει η συναυλία των “Banda Bassotti”; Οι ίδιοι με σημαίες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα χέρια ανέβηκαν στο πατάρι της Διεθνούπολης και έχοντας για συνοδεία τα γνώριμα πνευστά τους, αφιέρωσαν στα 50χρονα της Κουβανέζικης Επανάστασης το “Bella Ciao” και το “Avanti Popolo” ξεσηκώνοντας τους εκατοντάδες παρευρισκόμενους.

*Καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ συνεργεία της ΚΝΕ έβγαιναν εξόρμηση με τον «Ο». Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν δυο νεαροί φίλοι της ΚΝΕ που ζήτησαν και συμμετείχαν κι αυτοί στην εξόρμηση.

ΔΙΕΘΝΟΥΠΟΛΗ Οπως και σε κάθε Φεστιβάλ, ο χώρος της Διεθνούπολης πλημμύρισε από εκατοντάδες επισκέπτες. Δεκάδες περίπτερα από τις αποστολές Κομμουνιστικών, Εργατικών Κομμάτων και Νεολαιών (61 στο σύνολο) γέμισαν το χώρο, διανέμοντας τα υλικά τους, τις εφημερίδες τους, ενώ κάθε επισκέπτης είχε τη δυνατότητα να συζητήσει για την κατάσταση και τη δράση στη χώρα τους. Ο “Ο” είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τους εκπροσώπους των Κομμάτων και των Νεολαιών. Να τι μας είπαν ορισμένοι από αυτούς: Μάριον Κούμπικ, SKOJ «Η πρόσκληση στο Φεστιβάλ είναι πολύ σημαντική για εμάς που ζούμε στη Σερβία. Η Σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε πριν 18 χρόνια και κάθε μέρα ο κόσμος χάνει την ελπίδα του. Οταν ερχόμαστε εδώ και βλέπουμε όλον αυτόν τον κόσμο, τους νέους που επισκέπτονται το Φεστιβάλ, επιστρέφουμε στις πατρίδες μας με νέα ελπίδα και κουράγιο για να συνεχίσουμε να πολεμάμε τον καπιταλισμό». Μίλαν Κράιτσα, πρόεδρος ΚΕΝ Τσεχίας «Είμαστε χαρούμενοι που έχουμε την ευκαιρία να γιορτάσουμε μαζί με τους συντρόφους της ΚΝΕ και του ΚΚΕ αυτή τη μεγάλη γιορτή που τιμά τα 90 χρόνια αγώνων του ΚΚΕ, τα 40 χρόνια αγώνων της ΚΝΕ, με την

ελληνική εργατική τάξη και τη νεολαία. Είναι σημαντικό να γνωρίσεις από κοντά τους αγώνες των Ελλήνων κομμουνιστών, όπως αυτός ενάντια στην ΕΕ ή τη δράση της ΚΝΕ στο φοιτητικό κίνημα. Πολύ σημαντική είναι η έκφραση της αλληλεγγύης των Ελλήνων κομμουνιστών σ’ εμάς τους νέους κομμουνιστές της Τσέχικης Δημοκρατίας, ιδιαίτερα στον αγώνα μας ενάντια στον αντικομμουνισμό που προωθεί η τσέχικη κυβέρνηση και η ΕΕ. Εκτιμούμε πολύ την αλληλεγγύη που έδειξαν στον αγώνα μας το ΚΚΕ και η ΚΝΕ με τις δραστηριότητές τους όλους αυτούς τους μήνες». Ροϊλάν Ροντρίγκε Μπαρμπάν, Μέλος Εθνικού γραφείου Κομμουνιστικής Νεολαίας Κούβας «Εντυπωσιακή ήταν η παρουσία κομμουνιστών απ’ όλες τις γωνιές της γης στο Φεστιβάλ. Ο Σοσιαλισμός δεν έχει πεθάνει, το γεγονός ότι υπήρξε ένα πισωγύρισμα δεν σημαίνει ότι έχει πεθάνει η ίδια η θεωρία κι η ιδεολογία. Το να βλέπεις το ΚΚΕ και να ζεις αυτές τις μέρες μαζί με την ΚΝΕ, επιβεβαιώνει ότι ζούμε στους καιρούς του Μαρξ, του Εγκελς του Λένιν (…) Είναι καιρός επαναστάσεων, καιρός μεγάλων αλλαγών σε όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά. Είδα όλους αυτούς τους νέους, τις σημαίες και το ηθικό τους υψωμένα. Εχε-

τε χαιρετισμούς και την αλληλεγγύη απ’ όλο τον κουβανέζικο λαό. Σήμερα, είναι όλο και πιο επίκαιρη η φράση στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο: “Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε” και θα πρέπει να είναι ο οδηγός μας γι’ αυτή τη δράση».

Πιο αναλυτικό ρεπορτάζ για τη Διεθνούπολη θα βρείτε στις σελίδες των Διεθνών (σελ. 44-45), ενώ περισσότερες δηλώσεις ξένων αντιπροσωπειών μπορείτε να βρείτε και στο www.odigitis.gr στην ενότητα “Από μήνα σε μήνα”.

Διεθνιστική αλληλεγγύη, στοιχείο φυσιογνωμικό του Κόμματος και της Οργάνωσης: τα “κουτιά” για το μάζεμα χρημάτων προς υποστήριξη της σοσιαλιστικής Κούβας μετά τους καταστροφικούς τυφώνες, βρίσκονται σε κάθε γωνιά του Φεστιβάλ. Η Ελισάβετ, εξηγεί το σκοπό τους και μας λέει για την ανταπόκριση του κόσμου: «Είναι συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους να ανοίγουν το φάκελο πληρωμής τους και να συνδράμουν με χρήματα από τον κουτσουρεμένο μισθό που παίρνουν τη σοσιαλιστική Κούβα που επλήγησε από τις καταστροφές, αλλά και που πολεμιέται τόσο βάναυσα από τις ΗΠΑ. Οπως και φοιτητές που δίνουν και αυτοί ό,τι μπορούν εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στον κουβανικό λαό. Το κάνουν συνειδητά, από την καρδιά τους».

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ Εναυσμα για σκέψη, προβληματισμό και δράση αποτέλεσαν οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια του Φεστιβάλ. Κάθε μια από αυτές και ένα βήμα καταγγελίας του ιμπεριαλισμού και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, βήμα για να ακουστεί το κάλεσμα για ανασύνταξη του κινήματος των εργαζομένων και της νεολαίας, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Η συμβολή της ΚΝΕ στους εργατικούς αγώνες Κόμμα της εργατικής τάξης. Αγώνες μικροί και μεγάλοι που φέρουν τη σφραγίδα της πρωτοπόρας και ακούραστης δουλιάς των κομμουνιστών. Αγώνες που ζωντάνεψαν την Πέμπτη 18/9 στο

χώρο της εργασίας, χάρη στο μεράκι εργαζομένων, μελών και φίλων της ΚΝΕ, που “έντυσαν” την εκδήλωση με απαγγελίες, εργατικά τραγούδια, βίντεο, ρεπορτάζ από το πολύτιμο αρχείο του “Οδηγητή”, προκηρύξεις και υλικά της Οργάνωσης. Ξεχωριστή ήταν η αναφορά του σ. Θανάση Κοτρώνη, μέλους της Επιτροπής Πόλης της Κ.Ο Αθήνας, στη δολοφονία της σ. Σωτηρίας Βασιλακοπούλου κατά τη διάρκεια εξόρμησης έξω από το γκέτο της ΕΤΜΑ, εξόρμηση στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος: «Ο θάνατος της Σωτηρίας δεν ήταν τροχαίο ατύχημα όπως τότε ισχυρίστηκαν. Ηταν έγκλημα για το οποίο φέρει την ευθύνη η εργοδοσία και βεβαίως το κράτος και τα όργανά του. Δολοφόνησαν τη Σωτηρία για να μην προλάβει

να φτάσει καμιά προκήρυξη στα χέρια των εργατών». «Να μην έχουμε καμιά αυταπάτη ότι αυτά τα φαινόμενα δεν συμβαίνουν και σήμερα» τόνισε η Ναυσικά Παπαδημητράτου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, δίνοντας το σημερινό στίγμα της εργοδοτικής τρομοκρατίας, αλλά και της απάντησης που πρέπει οι εργαζόμενοι να δώσουν: «Οταν οι εργαζόμενοι σηκώνουν κεφάλι και αγωνίζονται συλλογικά, μπορούν να κολλήσουν στον τοίχο τους εργοδότες που καρπώνονται τα κέρδη απ’ το δικό μας ιδρώτα, αυτούς που κάποιες φορές φαντάζουν στα μάτια των πολλών ανίκητοι». Συζήτηση για τους μετανάστες: «Οι σύγχρονοι “Αθλιοι”, η στάση της ΕΕ και οι θέσεις του Κόμματος» «Πάρτε την απόφαση να στηρίξετε κι εσείς το κόμμα της εργατικής τάξης, της τάξης σας, για να νομιμοποιηθούν όλοι οι ξένοι εργάτες, για ίσα δικαιώματα ενάντια στο ρατσισμό και στην ξενοφοβία. Εμείς σας θέλουμε και στελέχη των συνδικάτων και μέλη του ΚΚΕ. Οπου κι αν δουλεύετε, ό,τι πρόβλημα και να αντιμετωπίζετε να απευθύνεστε στο ΚΚΕ». Μ’ αυτό το κάλεσμα, ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος του γραφείου

της ΕΠ της ΚΟΑ, έδωσε τον τόνο. Η συζήτηση, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 19/9 στο χώρο εργασίας για τους μετανάστες, ήταν πλούσια. Στη συνέχεια ο Νίκος Λάππας πρόεδρος Συλλόγου σπουδαστών δημοσίων ΙΕΚ και μέλος της εργατικής επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ, έκανε ειδική αναφορά στα δίδακτρα των δημοσίων ΙΕΚ, τα οποία για τους μετανάστες είναι διπλάσια, καλώντας τους να παλέψουν μαζί με τους Ελληνες συναδέλφους τους για την κατάργηση του απαράδεκτου αυτού μέτρου. Οταν η κουβέντα έφτασε στο θέμα του ρατσισμού υπενθύμισε την προσφορά της ΕΣΣΔ όπου λαοί δεκάδων εθνοτήτων ζούσαν αδελφωμένοι εφ’ όσον δεν υπήρχαν εκμεταλλευτές για να τους διαιρούν. Δεκάδες ήταν οι μετανάστες που συμμετείχαν εκφράζοντας την αγωνία όσων ζουν κάτω από το φόβο της απέλασης και της τρομοκρατίας αλλά και το δρόμο της διεξόδου, έτσι όπως τον εξέφρασε ένας από αυτούς: «στη δουλιά μου δεν πλήρωναν έναν εργαζόμενο, μετανάστης κι αυτός. Πήγε σε δικηγόρο, δεν βρήκε άκρη και έτσι πήγαμε στο ΚΚΕ που έκανε κινητοποίηση. Μετά από αυτό οι εργαζόμενοι πήραν θάρρος, πήραν τα πάνω τους».

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ Από το θέατρο ως τα εικαστικά και από τον κινηματογράφο ως το χορό και την ποίηση, όλες οι μορφές τέχνης είχαν την “τιμητική” τους στο Φεστιβάλ μας που 34 χρόνια τώρα διαμορφώνει αισθητικό κριτήριο, τιμά και τιμάται από μεγάλους δημιουργούς, ξεχωρίζει μέσα στην πλημμυρίδα της υποκουλτούρας. Πόλο έλξης όπως κάθε χρόνο για δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες, αποτέλεσαν και οι τρεις μουσικές σκηνές του Φεστιβάλ. Από τις μεγάλες συναυλίες με τους ποιοτικούς γνωστούς τραγουδιστές στην κεντρική σκηνή κι από εκεί στη νεανική σκηνή των ερασιτεχνικών σχημάτων και των πιο ροκ ήχων και στη λαϊκή σκηνή για γλέντι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Νεανική σκηνή Χώρος που κατ’ εξοχήν φιλοξενεί νέους καλλιτέχνες και νεανικά συγκροτήματα: φωνές καθαρές, μακριά από τη σαπίλα της μουσικής βιομηχανίας, νέοι που προσπαθούν παρά τις δυσκολίες να δημιουργήσουν, να εκφραστούν και να εκφράσουν

τις ανησυχίες της γενιάς τους, των νέων της γειτονιάς και των χώρων δουλιάς τους. Ο “Ο” βρέθηκε σε μια από τις πολλές συναυλίες της νεανικής σκηνής και μίλησε με το Χρήστο ή αλλιώς “Retro” από τους “Afaza” για το τραγούδι που παρουσίασαν σε hip-hop ρυθμούς αφιερωμένο στα 90χρονα του Κόμματός μας: «Φτιάχνουμε κομμάτια που μας εκφράζουν και που πατάνε στην πραγματικότητα. Είμαστε όλοι μέλη της ΚΝΕ και θέλουμε και με αυτόν τον πιο άμεσο τρόπο να προωθούμε την πολιτική του Κόμματός μας, να περάσουμε μέσα από τα τραγούδια μας τους προβληματισμούς τους δικούς μας και των νέων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε στη σχολή και τη δουλιά. Το τραγούδι που ακούσατε δείχνει τη διέξοδο από τα προβλήματα αυτά, οι στίχοι συνολικά εκφράζουν το για τι παλεύουμε, για ποια κοινωνία, για ποιο μέλλον». Λαϊκή Σκηνή Λίγο πριν ξεκινήσει το γλέντι της δεύτερης μέρας στη λαϊκή

σκηνή κι ο κόσμος που έχει μαζευτεί είναι ήδη πολύς, πάρα πολύς. Συναντάμε τη Σούλα Βαζούρα, που μας μιλάει για την -καθιερωμένη πια- συμμετοχή της και την αίσθηση που της αφήνει το Φεστιβάλ: «Μου κάνει φοβερή εντύπωση πως το Φεστιβάλ στήνεται με την προσφορά και τη συμμετοχή μελών και φίλων της ΚΝΕ. Ολη αυτή η προσπάθεια με συγκινεί πάρα πολύ: δεν πάει χαμένη, γιατί εδώ συγκεντρώνεται τόσος πολύς κόσμος, εδώ χτυπά η καρδιά της Ελλάδας. Ως τραγουδίστρια χαίρομαι πάρα πολύ που μπορώ να συμμετέχω σε τέτοιες εκδηλώσεις και να συμβάλλω με ένα τόσο δα μικρό λιθαράκι σ’ αυτό που λέγεται τέχνη, πολιτισμός. Συνεχίστε να αγωνίζεστε και ‘σεις, τραβάτε μπροστά, κι εγώ σας ακολουθώ πάντα κι είμαι μαζί σας στους δρόμους. Εσείς οι νέοι της ΚΝΕ μου δίνετε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για τα καλύτερα χρόνια που θα ‘ρθουν. Ο κόσμος πρέπει να καταδικάσει το δικομματισμό που έχει κάνει τόσο κακό στη χώρα και την έχει φτάσει πλέον στο γκρεμό».

“Οδηγητής” το περιοδικό της νεολαίας Γιατί η αλήθεια γράφεται με κόκκινο! Ο “Οδηγητής”, όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, αχώριστος σύντροφος στη 40χρονη διαδρομή της, δεν θα μπορούσε να λείπει από τη μεγάλη γιορτή των 90χρονων του Κόμματος και των 40χρονων της Οργάνωσής μας. Πολλοί ήταν εκείνοι που πέρασαν από το περίπτερό μας στην είσοδο της κόκκινης πολιτείας για να προμηθευτούν τα υλικά ή το τελευταίο φύλλο, να γράψουν το σχόλιό τους ή να σκιτσάρουν, να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο για το πώς ο “Ο” θα γίνει καλύτερος, ή απλά να δοκιμάσουν τις γνώσεις τους στο παιχνίδι γνώσεων (ναι, ναι, πολλοί εκτέθηκαν, μη λέμε και ονόματα) που περιλαμβάνεται ανανεωμένο DVD του “Ο”. Ακόμη περισσότεροι, μικρότεροι και μεγαλύτεροι κοντοστάθηκαν μπροστά σε έναν από τους πολύγραφους που η ΚΝΕ χρησιμοποιούσε στην παρανομία και στους τρεις τόμους παράνομων και νόμιμων φύλλων του “Ο”, ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της ΚΝΕ. Ξεχωριστή ήταν και η προσφορά των συντρόφων μας που συμμετείχαν στο

διαγωνισμό ανταπόκρισης και που με τα αντίστοιχα μπλοκάκια –ευγενική προσφορά του “Ο”- στα χέρια, έκαναν πράξη το σύνθημα “Οδηγητής, υπόθεσή σου!”, βοηθώντας μας σημαντικά να γράψουμε τις σελίδες αυτές. Ξεχωριστή στιγμή στο περίπτερο του “Ο” η συνάντησή μας με έναν Μακρονησιώτη σύντροφό μας λίγο πριν την κεντρική συγκέντρωση το απόγευμα της Κυριακής. «Μόνο που στέκεστε εδώ, και δίνετε αυτό τον αγώνα, φαντάζετε στα μάτια μου οι σημερινοί εξόριστοι». Απευθυνόμενος μέσω του “Ο” σε κάθε ΚΝίτη και ΚΝίτισσα ο σύντροφος μας θύμισε ότι σε αυτή τη “σκυταλοδρομία” η γενιά μας παραλαμβάνει την κόκκινη σημαία από ανθρώπους που την κράτησαν πολύ ψηλά. Ακόμα και υπό βροχή, ήρθε με το αναπηρικό του καρότσι όλο το δρόμο από την Καλλιθέα ως την Πανεπιστημιούπολη. Ο σύντροφός μας Γιάννης Παρλαβάντζας πέρασε

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

και από το περίπτερό μας: με τα λόγια του ξεδίπλωσε μπροστά μας την ιστορία του Συλλόγου Εργαζόμενων Μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης, μιας ακόμα αγωνιστικής σελίδας της δεκαετίας του ’80. «Βγάζαμε κι ένα περιοδικό». Την επόμενη μέρα τα τεύχη της “Νυχτερινής”, πρωτότυπα και φωτοτυπημένα ήταν στα χέρια μας, γεμίζοντάς μας ευγνωμοσύνη. Και για το πολύτιμο και σπάνιο υλικό που μας έδωσε αλλά πιο πολύ για το παράδειγμα και τη δύναμή του.

αστάσεων!

Δύναμή μας, η βεβαιότητα νέων σοσιαλιστικών επαν

«Οι λαοί και η νεολαία μπορούν να φτάσουν και έφτασαν σε άφθαστα επίπεδα ηρωισμού και αυτοθυσίας, όταν κατάλαβαν το μέγεθος της δύναμής τους και πίστεψαν σε αυτή. Οταν πίστεψαν και πάλεψαν για ένα ανώτερο ιδανικό. Ενα τέτοιο ιδανικό δεν μπορούσαν ούτε μπορούν να δώσουν οι πλουτοκράτες και τα κόμματά τους,

η αστική ιδεολογία». Με αυτά τα λόγια του σ. Γιάννη Πρωτούλη, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, να δίνουν τον τόνο άνοιξε η μεγάλη πολιτική συγκέντρωση για τα 90χρονα του ΚΚΕ και τα 40χρονα της ΚΝΕ, το βράδυ της Κυριακής. Κάτω, στο χώρο της κεντρικής σκηνής, η κόκκινη λαοθάλασσα απαντά με σημαίες,

συνθήματα, με το δικό της παλμό και αποφασιστικότητα. Οταν το λόγο παίρνει ο σ. Χουάν Κάρλος Μαρσάν Αγκιλέρα, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, χιλιάδες τον υποδέχονται με μια φωνή: «Viva Cuba Socialista!». Στο βήμα τώρα ανεβαίνει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σ. Αλέκα Παπαρήγα και τα συνθήματα πέφτουν βροχή: «Γνώρισμα του ΚΚΕ είναι ότι λειτουργεί σαν ένα είδος ισχυρού γεωτρύπανου που πρέπει να μπαίνει

όλο πιο βαθιά στη γη, να ρίξει το σπόρο των πιο νέων, πρωτοπόρων, ακόμα και ασυνήθιστων, ιδεών, ώσπου να γίνουν ένα θεόρατο δέντρο για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνική ισότητα, για την ισότητα των δύο φύλων, για τον εργατικό διεθνισμό, για το ρόλο της επιστήμης στην υπηρεσία του λαού», τονίζει η συντρόφισσα. «Δύναμη και όπλο μας η ιστορία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, η πείρα και τα διδάγματα από την ιστορία του παγκόσμιου εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, η επιστημονική εξέταση της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα! Δύναμή μας η βεβαιότητα ότι θα επέλθει νέα εκτίναξη του κινήματος των λαών, νέος κύκλος κοινωνικών ανατροπών και σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Δεν το βάζουμε κάτω, πιστεύουμε στη δύναμη και τη θέληση του λαού. Πιστεύουμε στη νεολαία!».

Κορυφώθηκε το ταξίδι του Φεστιβάλ

σε όλες τις μεγάλες πόλεις!

λοκληρώθηκε και φέτος το Φεστιβάλ και ο απολογισμός του είναι αναμφίβολα πλούσιος: 210 εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, με καινούργια και ιδιαίτερα ποιοτικά στοιχεία, ενώ η μαζική παρουσία του κόσμου εντυπωσίασε τους νεότερους, ξυπνώντας μνήμες στους μεγαλύτερους… Στις σελίδες που ακολουθούν σας παρουσιάζουμε κάποιες από τις κεντρικές φεστιβαλικές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε μεγάλες πόλεις μέσα στο Σεπτέμβρη. Αρκετές ακόμα μπορείτε να βρείτε στην ενότητα “από μήνα σε μήνα”, στη γνωστή –ελπίζουμε– ιστοσελίδα του “Οδηγητή”: www.odigitis.gr.

Κάτι διαφορετικό είχε το φετινό μας Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη. Σαν ν’ ανεβήκαμε αποφασιστικά ένα σκαλοπάτι.

Θεσσαλονίκη Κάτι διαφορετικό είχε το φετινό μας Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη. Σαn ν’ ανεβήκαμε αποφασιστικά ένα σκαλοπάτι. Πάτημα σταθερό, για να κάνουμε το επόμενο. Δεν ήταν μόνο οι τριάντα χιλιάδες κόσμου που πλημμύρισαν το στρατόπεδο του Παύλου Μελά στις 12, 13 και 14 Σεπτέμβρη, πολλοί περισσότεροι από κάθε άλλη φορά. Ηταν η κόκκινη πολιτεία μας, που χτίστηκε στην κυριολεξία από το μηδέν, πιο όμορφη από ποτέ. Το εγκαταλελειμμένο οικόπεδο, γεμάτο με μπάζα και αγριόχορτα, που σκάφτηκε, αποψιλώθηκε και γέμισε φως και χρώματα για να φιλοξενήσει τη μεγάλη γιορτή. Ηταν και το περίπτερο -ή καλύτερα, το μνημείο- όπου αποτυπώνονταν η 90χρονη διαδρομή του ΚΚΕ και η 40χρονη της ΚΝΕ. Βρίσκονταν στο κεντρικότερο σημείο. Κατακόκκινο και επιβλητικό. Εμπνευσμένο από το μνημείο “Treptower Park” στο Βερολίνο (προς τιμή των 80.000 στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού που έπεσαν για την κατάληψη της πόλης) και του μνημείου με το σφυροδρέπανο, στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό. Φτιαγμένο από μεταλλικές λάμες πλεγμένες μεταξύ τους, σαν τα άπειρα χτυπήματα που δέχτηκε το Kόμμα μας σε όλη αυτήn τη φουρτουνιασμένη 90χρονη πορεία του. Αλλά και μ’ ένα κατακόκκινο φως να βγαίνει από μέσα του. Η συνέχεια, παρά τα χτυπήματα... Στη βάση του, σε προθήκες, σαν σε υπαίθριο μουσείο, τα φύλλα του “Ριζοσπάστη” από

το Μάη του ’36 συνάντησαν τα θραύσματα από τα όπλα και τις οβίδες των μαχητών του ΔΣΕ στο Γράμμο και το Βίτσι και τους αντιιμπεριαλιστές διαδηλωτές ενάντια στα ΝΑΤΟϊκά άρματα από τον πόλεμο του 1999 στη Γιουγκοσλαβία. Οι ρίζες. Η ιστορία. Αυτή που μας ύψωσε ως εδώ. Αυτή που κουβαλάμε -βαρύ φορτίο- σε κάθε βήμα, στους αγώνες του σήμερα. Ηταν αυτή η ιστορία, μέσα σ’ όλες τις μουσικές και σ’ όλες τις εικόνες. Στην κεντρική οθόνη να «προβάλλεται με φόντο την πλατεία». Η Φεντερασιόν και ο Μάης του ’36. Ο «Επιτάφιος» και ο «Μπεζεντάκος», η αντάρτισσα του ΔΣΕ και η ΚΟΘ του ΚΚΕ σε “επικίνδυνες αποστολές” να μην αφήνει τους ΝΑΤΟϊκούς φονιάδες να περάσουν από τα χώματά μας για να μακελέψουν το λαό της Γιουγκοσλαβίας. Ηταν και οι σύντροφοι από τις χώρες των Βαλκανίων που ήρθαν να γιορτάσουν μαζί μας και να μας μεταφέρουν και τη δική τους πεποίθηση ότι ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για να πάρουν οι λαοί την τύχη τους στα χέρια τους, είναι ο μόνος δρόμος για την ειρήνη και την προκοπή στην περιοχή μας. Ηταν και το σήμερα. Η καθημερινότητα που γίνεται όλο και πιο δύσκολη, τα περιθώρια που στενεύουν για την εργατιά και το λαό και η ζωή που μας κλέβουν. Η τρομακτική ανάγκη να συνεχίσουμε να παλεύουμε, μέχρι την τελική νίκη.

Ηταν και ο κόσμος από τις δυτικές συνοικίες, κόσμος της εργατιάς, που δεν είχε ξαναρθεί σε Φεστιβάλ, που πρώτη φορά έβλεπε κάτι τέτοιο στην περιοχή του και ήρθε να διασκεδάσει, αλλά και να γνωρίσει πιο βαθιά το Κόμμα του και την πολιτική του πρόταση. Ηταν ο κόσμος, νέοι και μεγαλύτεροι, που κοντοστεκόταν στα περίπτερα και συζητούσαν με τα μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, για τους μισθούς που δε φτάνουν, για τη σύνταξη, για την ΕΕ, για τα ναρκωτικά. Και μοιραζόταν ο καθένας τη δική του ιστορία απ’ το σχολείο, τη σχολή, τη δουλιά... Ηταν ο 16άρης που τραγουδούσε στη νεανική σκηνή με τους Δάρνακες, ο 50άρης που χόρευε στη λαϊκή με τον Αγάθωνα και ο αμέτρητος κόσμος στην κεντρική σκηνή και ο Παπακωνσταντίνου να φωνάζει «Φέρτε στρατόπεδα να κάνουμε Φεστιβάλ, φέρτε κι άλλα!» Ηταν και η γιαγιά που μας πλησίασε για να μας πει «ευχαριστώ». «Πήρατε αυτό το χάλι και το φτιάξατε και γέμισε ο τόπος νιάτα και ομορφιά. Σας ευχαριστώ που υπάρχετε. Ο αγώνας σας είναι ο πιο όμορφος αγώνας!». Και το φωτεινό μας σφυροδρέπανο, να φέγγει από ψηλά τη λαοθάλασσα σε όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ. Φωτεινό και κόκκινο. Σίγουρο, σαν το κομμουνιστικό μας μέλλον!

Πραγματική λαοθάλασσα νεολαίας στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης

Φέτος το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης μετακόμισε. Από το γυμναστήριο του ΑΠΘ που μας φιλοξενούσε τα τελευταία χρόνια μεταφερθήκαμε σε ένα χώρο τρεις φορές μεγαλύτερο, στο στρατόπεδο Παύλου Μελά, στη Σταυρούπολη, σε έναν ιστορικό τόπο που συνδέει τους αγώνες του χτες και του σήμερα. Το στρατόπεδο του Παύλου Μελά, κατά τη διάρκεια της κατοχής, είχε μετατραπεί από τους Γερμανούς σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκεί κρατούνταν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης για να μεταφερθούν σε διάφορα σημεία της πόλης για εκτέλεση. Τόπος φυλάκισης και εκτέλεσης αγωνιστών, παρέμεινε και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Δεκάδες χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές, στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές, φυλακίστηκαν και εκατοντάδες εκτελέστηκαν στους τοίχους του στρατοπέδου. Αυτός ο ιστορικός χώρος, όμως, παραμένει για πολλά χρόνια εγκαταλελειμμένος και αναξιοποίητος. Ο λαός της περιοχής μάχεται για να μετατραπεί σε χώρο πρασίνου. Αγώνας ζωτικής σημασίας σε μια περιοχή πυκνοκατοικημένη, με ελάχιστους ελεύθερους χώρους και μεγάλη ατμοσφαιρική ρύπανση που χρειάζεται επειγόντως ένα τέτοιο χώρο για να “αναπνεύσει”. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, λοιπόν, γιόρτασαν φέτος, σε έναν ιστορικό χώρο, στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, στις λαϊκές γειτονιές, παρέα με τον εργατόκοσμο της περιοχής που ανταποκρίθηκε μαζικά στο κάλεσμα και πλημμύρισε το στρατόπεδο για να διασκεδάσει, να συζητήσει, να προβληματιστεί, να τιμήσει το Κόμμα που 90 χρόνια τώρα, δεν πρόδωσε στιγμή τη λαϊκή υπόθεση.

Πάτρα Στις 12-13 Σεπτέμβρη, το Κάστρο της Πάτρας μεταμορφωμένο σε “κόκκινη πολιτεία” από τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ, άνοιξε τις πύλες του και υποδέχτηκε το λαό και τη νεολαία της Πάτρας στη μεγάλη πολιτική-πολιτιστική συγκέντρωση, στο Φεστιβάλ ΚΚΕ-ΚΝΕ. Η προσέλευση του κόσμου και τις δύο μέρες ήταν μαζικότερη από ποτέ. Ηταν όλοι εκεί, εργαζόμενοι από τις νεότερες μέχρι τις μεγαλύτερες ηλικίες, μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές, παλαίμαχοι της ταξικής πάλης και της ζωής, όλοι για να τιμήσουν την 90χρονη προσφορά του Κόμματος και τη 40χρονη πορεία της ΚΝΕ στον αγώνα της εργατικής τάξης για την απελευθέρωση, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στον αγώνα για το σοσιαλισμόκομμουνισμό! Η πρώτη μέρα, στην κεντρική σκηνή, ξεκίνη-

Γεωργία Τριανταφύλλου

ΚαλαMάτα Το Φεστιβάλ ΚΚΕ-ΚΝΕ διεξήχθη με επιτυχία στις 5-6 Σεπτέμβρη στο πάρκο του λιμενικού στην Καλαμάτα, όπου εκατοντάδες νέοι, μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι έδωσαν δυναμικό παρόν. Τα μηνύματα ήταν ενθαρρυντικά ήδη από την προπώληση του εισιτηρίου, αφού έγινε το μεγαλύτερο άνοιγμα από τη δεκαετία του ’80, γεγονός που αποτυπώνει την άνοδο του κύρους του Κόμματος και της ΚΝΕ. Αισθητή ήταν η μεγάλη προσέλευση της νεολαίας της Καλαμάτας στην κεντρική ομιλία του μέλους της ΚΕ Νίκου Σοφιανού, που ακολούθησε το χαιρετισμό του Γραμματέα του ΝΣ Μεσσηνίας της ΚΝΕ Θοδωρή Μπολέτη, αλλά και τη συναυλία από ερασιτεχνικά συγκροτήματα. Μεγάλο ενδιαφέρον προξένη-

σε και το μουσικό αφιέρωμα στους μεγάλους δημιουργούς Χατζιδάκι και Θεοδωράκη. Η δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ ξεκίνησε με συναυλία από μαθητικά συγκροτήματα και συνεχίστηκε με την παρουσίαση του βιβλίου “Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ” την οποία παρακολούθησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πληθώρα νέων εργαζομένων αλλά και σπουδαστές των ΙΕΚ και του ΟΑΕΔ. Αποκορύφωμα της ημέρας ήταν η συναυλία των Λάκη Παπαδόπουλο, Γιάννη Γιοκαρίνη και των 1550 που ολοκληρώθηκε με μεγάλο ρεμπέτικο γλέντι. Παντελής Μιχαηλίδης

σε με μουσικό αφιέρωμα στο Μάνο Λοΐζο, συνεχίστηκε με ομιλία από το μέλος του ΚΣ, Ειρήνη Κρανιά και ολοκληρώθηκε με τη συναυλία των Λ. Μαχαιρίτσα, Β. Καζούλη και Δ. Σταρόβα. Στη νεανική σκηνή, όπου δόθηκε βήμα σε πολλά ερασιτεχνικά-μαθητικά συγκροτήματα και τις δύο μέρες, παρουσιάστηκε αφιέρωμα στην ΕΠΟΝ και ακολούθησε αφιέρωμα στην Κων/πόλη-Μικρασία και Ρεμπέτικο. Εγινε επίσης αφιέρωμα στο Μάνο Κατράκη και θεατρικό για την αγωνίστρια γυναίκα από μέλη της ΚΝΕ, ενώ όλο το διήμερο παρουσιάστηκαν παραδοσιακοί χοροί από πολιτιστικούς συλλόγους. Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε, στην κεντρική σκηνή με αφιέρωμα στο πολιτικό τραγούδι από το Γιάννη Θωμόπουλο. Κορυφαία στιγμή, τόσο σε μαζικότητα όσο και σε παλμό, ήταν η ομιλία του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του

ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη συνέχεια ακολούθησε συναυλία από το Μπάμπη Στόκα και λαϊκό γλέντι με τη Μαριώ. Στη σκηνή χορού-θεάτρου έγινε συζήτηση με θέμα “Η πολιτική της ΕΕ για τα λαϊκά δικαιώματα και τους μετανάστες” με ομιλητές το Νίκο Καραθανασόπουλο, βουλευτή Αχαΐας του ΚΚΕ και το Χρήστο Τσαντή μέλος της ΕΠ Πελοποννήσου. Στο χώρο του Φεστιβάλ λειτούργησαν το μαθητικό στέκι, το στέκι νέων εργαζόμενων και ο χώρος ΑΕΙ-ΤΕΙ, όπου αναπτύχθηκε προβληματισμός και συζήτηση για τη διέξοδο από τα προβλήματα που ζει ένας εργαζόμενος και ένας νέος. Λειτουργούσαν επίσης παιδότοπος, όπου πολλοί γονείς άφησαν τα μικρά παιδιά τους να διασκεδάσουν, βιβλιοπωλείο και έκθεση αρχειακού υλικού. Μανώλης Ραπανάκης

Λέσβος

Τρίκαλα Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία το Φεστιβάλ ΚΚΕ– ΚΝΕ, στις 12-13 Σεπτέμβρη στα Τρίκαλα, στο γνώριμο χώρο του Μύλου Ματσόπουλου. Είναι ένας χώρος του οποίου την αξιοποίηση ανέδειξε εδώ και πάρα πολλά χρόνια η ΚΝΕ και το ΚΚΕ με την πραγματοποίηση του Φεστιβάλ σε αυτόν. Εκατοντάδες ήταν οι νέοι και οι νέες που επισκέφτηκαν το Φεστιβάλ, συνομίλησαν με τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες και ήρθαν σε επαφή με τις θέσεις του ΚΚΕ. Ξεχωριστή ήταν και η παρουσία, με περίπτερο, του ΚΕΘΕΑ και του τοπικού συμβουλευτικού σταθμού κατά των ναρκωτικών που λειτουργεί στα Τρίκαλα. Η πρώτη μέρα του Φεστιβάλ ήταν αφιερωμένη στην 90χρονη προσφορά του ΚΚΕ στα ζητήματα και στο κίνημα της παιδείας. Ενδιαφέρον παρουσίασε το αντίστοιχο αφιέρωμα που επιμελήθηκαν οι μαθητικές οργανώσεις της ΚΝΕ και η ΚΟΒ Παιδείας του ΚΚΕ. Η δεύτερη μέρα ήταν αφιερωμένη στην 90χρονη συμβολή του ΚΚΕ στο αγροτικό κίνημα με την προβολή σχετικού ντοκιμαντέρ. Ξεχωριστή νότα στις εκδηλώσεις του φετινού Φεστιβάλ αποτέλεσε η αξιόλογη παρουσία του συγκροτήματος της ΚΝΕ που δημιουργήθηκε το τελευταίο διάστημα από μέλη της ΝΟ Τρικάλων, το οποίο επένδυσε μουσικά τα αφιερώματα και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Επίσης, το πρόγραμμα είχε έντονο το στοιχείο της ανάδειξης της ερασιτεχνικής δημιουργίας των νέων της πόλης αλλά και της λαϊκής μουσικής με τη συναυλία της ορχήστρας “Βασίλης Τσιτσάνης”. Κορυφαίες στιγμές του Φεστιβάλ ήταν ο χαιρετισμός του Γιώργου Κορίτσα, Γραμματέα της ΟΠ Θεσσαλίας της ΚΝΕ και η ομιλία του Αντώνη Σκυλλάκου, μέλους της ΚΕ και βουλευτή του Κόμματος. Κώστας Κουσκουβάτας, Σωτήρης Σωτηρόπουλος

Με το Φεστιβάλ ΚΚΕ-ΚΝΕ κορυφώθηκαν οι εορτασμοί για τα 90 χρόνια του Κόμματος και τα 40 χρόνια της ΚΝΕ στη Λέσβο στις 5-6 Σεπτέμβρη. Οι “μηχανές” δούλεψαν στο φουλ. Τα μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Με το εισιτήριο στο χέρι σε χώρους εργαζομένων, στέκια νεολαίας, πανεπιστήμια. Ο κόσμος ψάχνοντας μια πολιτική αλλά και πολιτιστική διέξοδο δέχτηκε την είδηση του Φεστιβάλ πολύ θερμά. Μιάμιση μέρα χρειάστηκε για να διαμορφωθεί ο χώρος του Κάστρου: άλλος πάνω στη σκαλωσιά, άλλος σχεδιάζοντας πανό, άλλος στήνοντας το μπαρ, διαμορφώσαμε μια “Κόκκινη πολιτεία”. Η πρώτη ημέρα ξεκίνησε με ροκ ρυθμούς και συνεχίστηκε με τη βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου για τον κομμουνιστή αγωνιστή Γιώργο Σκούφο “Οι Σελίδες του Αγώνα”. Η παλιά γενιά των αγωνιστών του νησιού έδωσε τη σκυτάλη στη νεότερη τονίζοντας μέσα από την ομιλία του Γιάννη Κλεφτογιάννη, γραμματέα του ΝΣ Λέσβου της ΚΝΕ, ότι είναι ώρα ο λαός να κάνει δική του υπόθεση τη διεκδίκηση των αναγκών του, να κάνει ο ίδιος κουμάντο στον τόπο του. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με θεατρικό σκετς με θέμα τις πρόσφατες πανελλαδικές εξετάσεις και το σχολείο όπως πραγματικά ταιριάζει στις ανάγκες της νεολαίας, ενώ έκλεισε με ροκ συναυλία. Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με πολιτικό τραγούδι και πολύ όμορφες μεταφορές τραγουδιών του Μάνου Λοΐζου και του Νίκου Ξυλούρη ενώ αμέσως μετά το λόγο πήρε το μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, Γιάννης Γκιόκας. Ακολούθησε ένα βίντεο-ντοκιμαντέρ επιμελημένο από τη Θεοδοσία Γραμματικού, μέλος της ΚΝΕ και απόφοιτη του τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας στη Μυτιλήνη για το μεγάλο “Go Back” του λαού της Λέσβου στα αγγλικά στρατεύματα και το διωγμό τους από το νησί το 1945. H βραδιά έκλεισε με λαϊκό και ρεμπέτικο γλέντι από τοπικό συγκρότημα με τους παρευρισκόμενους να τραγουδούν και να χορεύουν για αρκετές ώρες. Μιχάλης Ρέκατας

Χαλκίδα Το διήμερο Φεστιβάλ μας που πραγματοποιήθηκε στις 12-13 Σεπτέμβρη, έφερε τον κόσμο της Χαλκίδας πιο κοντά στην Ιστορία και στις θέσεις του ΚΚΕ που γιορτάζει 90 χρόνια από την ίδρυσή του, και της ΚΝΕ που γιορτάζει 40 χρόνια από τη δημιουργία και τη δυναμική δράση της. Το βράδυ της Παρασκευής, στην ομιλία του ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ανέπτυξε το ρόλο και την προσφορά του Κόμματος κατά το ρου της νεότερης ιστορίας της χώρας μας, καταλήγοντας στις σημερινές του θέσεις και στην αναγκαιότητα στήριξής του. Η ομιλία πλαισιώθηκε από παραδοσιακούς χορούς και μουσικό αφιέρωμα στο λαϊκό κίνημα και στο λαϊκό τραγούδι. Το Σάββατο, το Φεστιβάλ μεταφέρθηκε από την παραλία της Χαλκίδας στο Καστράκι, όπου και πραγματοποιήθηκε προβολή βίντεο αφιερωμένο στην Ιστορία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ καθώς και χορόδραμα από την ομάδα χορού της ΚΝΕ. Την ομιλία του μέλους του ΚΣ της ΚΝΕ Αντώνη Κούκουρα ακολούθησε συναυλία με ροκ συγκρότημα, καθώς και αφιέρωμα στο ρεμπέτικο τραγούδι. Για άλλη μια χρονιά τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με πολύ ενθουσιασμό έστησαν ένα πολιτιστικό φεστιβάλ με το πολιτικό στίγμα του Κόμματος. Προέβαλαν τις θέσεις του και προσκάλεσαν τους κατοίκους της Χαλκίδας να δραστηριοποιηθούν στο πλευρό του, ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μαίρη Μπαρούτη

σερρεσ

Στις 11 και 12 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε το Φεστιβάλ ΚΚΕ-ΚΝΕ στις Σέρρες του οποίου το πρόγραμμα περιλάμβανε μουσική και παραδοσιακό χορευτικό από τον Ποντιακό Σύλλογο Θερμών

Χανιά Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε στα Χανιά το φετινό Φεστιβάλ για τον εορτασμό των 90χρονων του ΚΚΕ και των 40χρονων της ΚΝΕ. Eνα μέρος της 90χρονης αυτής πορείας έχει γραφτεί στον ιστορικό χώρο των φυλακών του Ιντζεδίν, στο Καλάμι, λίγο έξω από τα Χανιά, όπου και πραγματοποιήθηκε το Φεστιβάλ. Με την επιλογή του χώρου αναδείξαμε το αίτημα να διατηρηθεί ο χώρος ως ιστορικό μνημείο, ανοιχτό στο κοινό, ώστε να μπορούμε σήμερα να γνωρίσουμε την ιστορία και να τιμούμε όλους εκείνους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που πέρασαν σαν πολιτικοί κρατούμενοι από αυτό το κάτεργο μένοντας αλύγιστοι στις ιδέες τους. Επίσης, μέσα από την ανάπτυξη της πολιτικής πρότασης του Κόμματος δείξαμε ότι υπάρχει διέξοδος για την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων του σύγχρονου ανθρώπου αλλά και προοπτική για μια ανώτερη κοινωνία, μέσα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Μέσα από τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ξύπνησαν μνήμες στους παλαιότερους και εξοικειώθηκαν οι νεότερες ηλικίες με πλευρές της ιστορίας του λαϊκού κινήματος που δεν έχουν διδαχθεί στα σχολικά θρανία. Από το ιστορικό αφιέρωμα και τις αφηγήσεις πρώην φυλακισμένων είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε πώς σε συνθήκες σκλαβιάς οι πολιτικοί κρατούμενοι οργάνωναν με επιτυχία μαθήματα ιστορίας, μαθηματικών αλλά και ιδεολογικά μαθήματα πολιτικής οικονομίας και φιλοσοφίας. Γράφτηκαν αρκετά βιβλία, χειρόγραφες εφημερίδες, ποιήματα, ανέβηκαν από τους ίδιους τους κρατούμενους θεατρικά έργα καθώς επίσης διοργανώνονταν και αθλητικές δραστηριότητες. Στην κεντρική σκηνή παρακολουθήσαμε αφιέρωμα στο εργατικό, πολιτικό και έντεχνο κρητικό τραγούδι όπως επίσης και παραδοσιακή κρητική μουσική και χορούς από τοπικό συγκρότημα και λαογραφικό όμιλο. Οι κεντρικές ομιλίες ήταν του Στέφανου Λουκά, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και του Βασίλη Μητρόπουλου, μέλους του ΚΣ της ΚΝΕ. «Αν είχα άλλη μια ζωή σύντροφοι, πάλι το τιμημένο δρόμο του ΚΚΕ θα επέλεγα». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια συντρόφου πολιτικού κρατουμένου πριν την εκτέλεση προς τους συντρόφους και συγκρατούμενούς του. Με αυτά τα λόγια όπως και με το παράδειγμα των χιλιάδων αλύγιστων της ταξικής πάλης που εμπνέουν τα μέλη, τους φίλους και τις φίλες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ θα συνεχίσουμε με νέα δύναμη στους δρόμους του αγώνα το επόμενο διάστημα. Και με στόχο ένα ακόμα πιο μαζικό Φεστιβάλ του χρόνου. Ασημίνα Καραμπέτσου

Γιάννενα Συνεπείς, όπως κάθε χρόνο, στο ραντεβού μας με τη νεολαία και τους εργαζομένους των Ιωαννίνων, πραγματοποιήσαμε φέτος το Φεστιβάλ ΚΚΕ - ΚΝΕ. Στις 12 και 13 του Σεπτέμβρη το πάρκο Λιθαρίτσια πλημμύρισε από κόσμο που ήρθε να τιμήσει την 90χρονη πορεία του ΚΚΕ και τα 40 χρόνια της ΚΝΕ. Το Φεστιβάλ προετοιμάστηκε από τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ με μεγάλο ενθουσιασμό και μεράκι, κάτι που αντικατοπτρίστηκε και στο στήσιμο, το περιεχόμενο και το πρόγραμμά του. Αλλωστε πρόκειται για ένα Φεστιβάλ που στήνεται, προπαγανδίζεται και διοργανώνεται αποκλειστικά από εμάς, χωρίς χορηγούς και σπόνσορες. Φέτος το Φεστιβάλ ήταν ένα από τα πιο πετυχημένα των τελευταίων χρόνων, καθώς και τις δύο μέρες πληθώρα κόσμου πέρασε τις πύλες. Η πρώτη μέρα είχε ως κύρια θεματολογία τον προλεταριακό διεθνισμό και η δεύτερη την Παιδεία, όπου κεντρική ομιλήτρια ήταν η Ελένη Μπέλλου μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η δουλιά που έγινε μπροστά στο Φεστιβάλ αποτελεί παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται. Το στοίχημα που δίνουμε είναι η καθημερινή μας δραστηριότητα να απεγκλωβίζει όλο και περισσότερες συνειδήσεις, όλο και περισσότεροι νέοι αλλά και μεγαλύτεροι να επιλέγουν συνειδητά το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής. Αννα Μαρία Σίσκου

Λάρισα Στις 13-14 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε στο κηποθέατρο Αλκαζάρ της Λάρισας το Φεστιβάλ ΚΚΕ-ΚΝΕ που αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτική-πολιτιστική εκδήλωση στην πόλη. Εχοντας ως βασικές θεματικές ενότητες την 90χρονη συμβολή του ΚΚΕ στην Παιδεία και το Αγροτικό κίνημα, χιλιάδες επισκεπτών είχαν την ευκαιρία να έρθουν πιο κοντά με την πολιτική και τις θέσεις των κομμουνιστών αλλά και να ψυχαγωγηθούν. Στο χώρο επίσης έγιναν συζητήσεις και υπήρξαν δρώμενα σχετικά με το εργατικό κίνημα, το περιβάλλον, την υγεία, τον αθλητισμό, τα ναρκωτικά και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η συνδιοργάνωση του φετινού Φεστιβάλ με το Κόμμα έκανε το Φεστιβάλ ποιοτικά ανώτερο από κάθε άλλη φορά, τόσο από κατασκευαστική όσο και από πολιτική-προπαγανδιστική άποψη. Ιδιαίτερα σημαντικό επίσης είναι το γεγονός ότι περισσότερα μέλη μπήκαν με ενθουσιασμό και μεράκι στη μάχη, σχεδιάζοντας τα σχετικά με τη θεματολογία υλικά και ταμπλό, με προσοχή και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εξειδίκευση πάνω στα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας. Οι πολιτικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ κορυφώθηκαν τη δεύτερη μέρα με το χαιρετισμό του Βασίλι Κολάροφ, οργανωτικό γραμματέα του Κόμματος Βουλγάρων Κομμουνιστών και την κεντρική ομιλία του Θοδωρή Τζιαντζή, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Κώστας Αναγνώστου

14 ϐ αμφιθέατρα

Καμπανια του κκε για τα τει

Κάνουμε τη φωνή μα δύναμη ανατροπής

ριν μας τα πάρουν όλα, παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας». Αυτός είναι ο τίτλος της προκήρυξης του ΚΚΕ που κυκλοφορεί στα ΤΕΙ όλης της χώρας. Το Κομμουνιστικό Κόμμα απευθύνεται στους σπουδαστές, τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που ζουν από πρώτο χέρι τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής, σε εκείνους που αναγκάζονται από το πρώτο έτος των σπουδών τους να εργάζονται για να αντιμετωπίσουν την ιδιωτικοποίηση των σπουδών. Εξάλλου, πολλοί από αυτούς εγκαταλείπουν τις σπουδές τους ή έρχονται από νωρίς αντιμέτωποι με την ανεργία, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για το μέλλον και τη ζωή τους. Οι σπουδαστές έχουν πολλούς λόγους να συμπορευτούν με το ΚΚΕ να αντιπαλέψουν τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την πολιτική που ακολουθούν χέρι-χέρι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους βάζοντας στο προσκήνιο τις δικές τους ανάγκες.

Οι σπουδαστές έχουν πολλούς λόγους να συμπορευτούν με το ΚΚΕ να αντιπαλέψουν τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την πολιτική που ακολουθούν χέρι-χέρι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ Εφαρμόζεται ο νόμος πλαίσιο, καταργούνται τα δωρεάν συγγράμματα Περνώντας την πόρτα των ΤΕΙ οι πρωτοετείς σπουδαστές βίωσαν για τα καλά την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου που έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της ιδιωτικοποίησης και της υποβάθμισης των σπουδών. Χωρίς να γνωρίζουν καλά καλά ποιο είναι το αντικείμενο των σπουδών τους καλού-

νται να επιλέξουν ανάμεσα σε πολλαπλά προτεινόμενα συγγράμματα για κάθε μάθημα, μόνο ένα εκ των οποίων χορηγείται δωρεάν. Το ένα σύγγραμμα σε λίγες περιπτώσεις καλύπτει το 100% της ύλης του μαθήματος όπως αναφέρουν προκλητικά και στα έγγραφα που διανέμει, για παράδειγμα, η γραμματεία της Ηλεκτρονικής στο ΤΕΙ Πειραιά (βλέπε πίνακα διπλανής σελίδας), οπότε ο σπουδαστής καλείται να συμπληρώσει την ύλη από άλλα συγγράμματα το κόστος των οποίων κυμαίνεται από τα 30 ως τα 60 ευρώ. Δηλαδή, ο σπουδαστής θα επιβαρύνεται πλέον με ένα ποσό που μπορεί το εξάμηνο να φτάνει ή να ξεπερνά ακόμα και τα 200 ευρώ. Η πτυχή αυτή της εφαρμογής του νόμου-πλαισίου, που εμφανίστηκε και σε πανεπιστημιακές σχολές, είναι ένα μόνο κομμάτι της αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου υψώνοντας ανυπέρβλητα ταξικά τείχη με αποτέλεσμα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών

να δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους ή κι όταν το καταφέρνουν, να βγαίνουν για δουλιά με μειωμένες απαιτήσεις και δικαιώματα αφού το πτυχίο τους έχει χάσει την αξία του.

Υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση… με το καλημέρα σας Παράλληλα, βασική στόχευση της κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της, αυτή τη στιγμή, είναι η αναγνώριση των ΚΕΣ. Δεν είναι τυχαίο πως προετοίμασαν από το καλοκαίρι ήδη την περαιτέρω υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση των σπουδών, ανοίγοντας το δρόμο για την αναγνώριση των διαφόρων ΚΕΣ. Η δρομολόγηση της ισοτίμησής τους με τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, ειδικά για τους σπουδαστές που από νωρίς βλέπουν την οξυμένη κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί στα ΤΕΙ, σημαίνει τη διαμόρφωση μιας καλής “πελατείας” για τις διάφορες επιχειρήσεις δεξιοτήτων, όπως είναι τα ΚΕΣ. Από την άλλη εγκυμονεί μεγαλύτερη ανασφάλεια για τους νέους τους οποίους περιμένει ένα ισχυρό χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα. Από αυτήν τη “μεταλυκειακή σούπα”, που είναι ο στόχος της πολιτικής της ΕΕ, των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, διαμορφώνεται το φθηνό, ευέλικτο και προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις του κεφαλαίου εργατικό δυναμικό. Μέσω του ανταγωνισμού των ΚΕΣ με τα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ, τα πρώτα αναπόφευκτα θα επιβάλουν τη λειτουργία τους στην ανώτατη εκπαίδευση. Η κατάρτιση αντικαθιστά τη μόρφωση και η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία τη δημόσια και δωρεάν παροχή επιστημονικής γνώσης. Μόνοι κερδισμένοι, λοιπόν, βγαίνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες είτε από τις μπίζνες στο “εμπόριο γνώσης” είτε από το φθηνό, ευέλικτο εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις τους.

Εξοδα, έξοδα, έξοδα

Περισσότεροι από τους μισούς αναγκάζονται να δουλεύουν από το πρώτο εξάμηνο κιόλας για να τα βγάλουν πέρα με τα νοίκια, τα έξοδα του σπιτιού και της διαβίωσης αφού η κατάσταση με τις εστίες και τις λέσχες σίτισης στα ΤΕΙ είναι ακόμα πιο επιβαρυμένη από ότι στα ΑΕΙ. Ολόκληρο το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης για παράδειγμα έχει λιγότερα από 500 δωμάτια ενώ σ’αυτό φοιτούν περισσότερους από 20.000 σπουδαστές. Παρόμοια είναι η κατάσταση στο ΤΕΙ Πάτρας, η εστία του οποίου διαθέτει 200 δωμάτια για 14.000 σπουδαστές. Στο ΤΕΙ της Καλαματας είναι ένα ακόμα παράδειγμα για την κατεύθυνση της πολιτικής των κυβερνήσεων απέναντι στη δωρεάν στέγαση των σπουδαστών αφού η έτοιμη εστία που υπάρχει εδώ και 15 χρόνια δεν δίνεται για χρήση από τους σπουδαστές. Και πάει λέγοντας… με την εικόνα να είναι παρόμοια σε όλη την Ελλάδα και τις οικογένειες των σπουδαστών να πληρώνουν αδρά από τον πρώτο μήνα της φοίτησης.

Η χαρά της εργοδοσίας Εργαλεία και εργαστηριακά υλικά προστίθενται στον εξαμηνιαίο οικογενειακό προϋπολογισμό διαμορφώνοντας ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Το ποσό αυτό οδηγεί μεγάλο μέρος σπουδαστών στη χωρίς δικαιώματα πρόσκαιρη απασχόληση, στις ελαστικές μορφές εργασίας. Αναγκάζονται, δηλαδή, να πουλάνε από νωρίς την εργατική τους δύναμη στη φθηνότερη τιμή δίνοντας άπλετη χαρά στο κεφάλαιο και την εργοδοσία. Ταυτόχρονα, η αναζήτηση δουλιάς τους κρατά μακριά από τις σπουδές τους, ωθεί πολλούς στο να τις εγκαταλείψουν ή να τις ολοκληρώσουν πολύ αργότερα από τον προβλεπόμενο χρόνο. Λιγότερο από το ένα τέταρτο του συνόλου των σπουδαστών παίρνει

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

αμφιθέατρα ϐ 15

Εγγραφές πρωτοετών στο ΤΕΙ Πειραιά: Με το που διέσχισαν την πόρτα των ΤΕΙ οι σπουδαστές ήρθαν αντιμέτωποι με την εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο, την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων

Ηλεκτρονικής στο ΤΕΙ Πειραιά: Σε λίγα μαθήματα Ενημερωτικό φυλλάδιο που διανέμει η γραμματεία του τμήματος Για τα υπόλοιπα συγγράμματα του εξαμήνου ύλης. της 100% το ι το ένα σύγγραμμα που χορηγείται δωρεάν καλύπτε οι σπουδαστές θα κληθούν να δαπανήσουν μέχρι και 200 ευρώ!

έγκαιρα το πτυχίο του ενώ στα επαρχιακά ΤΕΙ το ποσοστό αυτό μειώνεται δραματικά.

Χρηματοδότηση με το σταγονόμετρο… Οι, χρόνο με το χρόνο, όλο και πιο μειωμένοι προϋπολογισμοί των ΤΕΙ από την άλλη, τα αναγκάζουν να φυτοζωούν λειτουργώντας χωρίς μόνιμο διδακτικό προσωπικό με έκτακτους καθηγητές, χωρίς εργαστήρια.Αυτό το γεγονός που επηρεάζει και το ίδιο το πρόγραμμα σπουδών και ως εκ τούτου και το ίδιο το πτυχίο.

…“έχουμε όμως μεταπτυχιακά”! Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, το “κερασάκι στην τούρτα” αποτελεί η δημιουργία μεταπτυχιακών σε ΤΕΙ που δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν ως έχουν σήμερα, πόσο μάλλον όταν τα μεταπτυχιακά έρχονται να σπάσουν τις σπουδές σε δύο κύκλους. Χαρακτηριστικό είναι πως τα μεταπτυχιακά δημιουργούνται με την αφαίρεση καίριων μαθημάτων και εργαστηρίων από τον προπτυχιακό κύκλο αποδυναμώνοντας δηλαδή το πτυχίο και καρατομώντας τη γνώση.

Περνώντας την πόρτα των ΤΕΙ οι πρωτοετείς σπουδαστές βίωσαν για τα καλά την εφαρμογή του νόμουπλαισίου που έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της ιδιωτικοποίησης και της υποβάθμισης των σπουδών

Συμμαχία ιδιωτικοποίησης Αυτό που ενώνει τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας -και διαχωρίζει το ΚΚΕ- είναι η συμφωνία τους με τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συμφωνούν στην πολιτική που καταστρατηγεί κάθε δικαίωμα του λαού στη δωρεάν Παιδεία, στη σταθερή δουλιά με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, στη ζωή. Ο,τι δηλαδή υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου. Στη διαμορφωμένη πραγματικότητα που οι ίδιοι οι σπουδαστές ομολογούν πως οδεύει από το κακό στο χειρότερο, συνυπεύθυνες είναι οι συμβιβασμένες δυνάμεις των σπουδαστικών παρατάξεων που βάζουν πλάτη στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, παραμυθιάζουν τους σπουδαστές επιχειρώντας να νομιμοποιήσουν και να ωραιοποιήσουν την πολιτική αυτή στα μάτια τους, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να κάμψουν την οργή τους, να εμποδίσουν το να μετατραπεί αυτή η οργή σε οργανωμένο και προσανατολισμένο αγώνα ρήξης και ανατροπής της. Ηταν εκείνες οι δυνάμεις που αποπροσανατόλιζαν τους φοιτητές και σπουδαστές ότι τα συγγράμματα, για παράδειγμα, θα παραμείνουν δωρεάν και πως πουθενά δεν προβλεπόταν αλλαγή σε αυτό, όταν η Πανσπουδαστική προειδοποιούσε για το τι σημαίνει νόμος-πλαίσιο. Αυτός είναι ο ρόλος της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ μέσα στις σχολές, αυτή είναι η δουλιά που τους έχουν αναθέσει τα κόμματά τους. Το παραμύθι της “ανωτατοποίησης” των ΤΕΙ που μετουσιώθηκε τώρα σε παραμύθι “μεταπτυχιακών τίτλων” και “επαγγελματικών προσόντων” που θα ανεβάσουν δήθεν

το κύρος των ΤΕΙ είναι κάποια από τα ψευτο-επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι δυνάμεις αυτές για να πλασάρουν την αντιλαϊκή πολιτική των κομμάτων τους και της ΕΕ, να χρυσώσουν το χάπι στους σπουδαστές που έχουν πια μπουχτίσει από υποσχέσεις και από “φύκια για μεταξωτές κορδέλες”. Από κοντά και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ οι θέσεις του οποίου δεν ξεφεύγουν από την ευρωλάγνα πολιτική, οδηγούν το σπουδαστικό κίνημα σε ενσωμάτωση με την κυρίαρχη πολιτική. Δεν είναι τυχαίο πως τα “πολλαπλά συγγράμματα” αποτελούν και δική τους θέση, “ξεχνώντας” να ορίσουν το “δωρεάν”. Οι υπέρμαχοι της “γενιάς του άρθρου 16” δεν είναι άλλοι από αυτούς που στηρίζουν την ΕΕ, ψήφισαν το Μάαστριχτ, συμφωνούν με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τη συνύπαρξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην κοινωνική ασφάλιση, την επιδότηση των εργοδοτών για να αντιμετωπιστεί τάχα η ανεργία. Είναι εκείνοι που όχι μόνο συμφωνούν με τα ΚΕΣ αλλά και πίεσαν προς την αναγνώρισή τους. Δεν είναι άλλοι από αυτούς που λένε πως τα ΚΕΣ είναι μια πραγματικότητα και συμφωνούν με τον έλεγχο που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση, όπως σχολίασε πρόσφατα η Ευγενία Μπουρνόβα μέλος της “Αριστερής Μεταρρύθμισης”, Πανεπιστημιακής Παράταξης του Συνασπισμού. Είναι εκείνοι που πρότειναν έναν αντι-νόμο-πλαίσιο, φτυστό, παρ’ όλα αυτά με το νόμο-πλαίσιο όταν οι φοιτητές και σπουδαστές βρίσκονταν στους δρόμους για τη συνολική κατάργηση του νόμου-πλαισίου και της πολιτικής που προωθεί.

16 ϐ αμφιθέατρα

Κόντρα στον ευρωμονόδρομο

Αντεπίθεση για τη μόρφωση, τη δουλιά, τη ζωή που μας αξίζει

ε τη δίμηνη Καμπάνια για τα ΤΕΙ που προγραμματίζει το ΚΚΕ, το Κόμμα μας θα επικεντρώσει τις δυνάμεις του στο να αναδείξει την οξυμένη κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές και οι οικογένειές τους. Μέσα από μια σειρά περιοδειών των βουλευτών και των στελεχών του Κόμματος, συνδικαλιστικών στελεχών του ΠΑΜΕ, μέσα από εκδηλώσεις και συσκέψεις θα παρουσιαστεί πλατιά η θέση του Κόμματος για την Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση και το δίκτυο υψηλού επιπέδου επαγγελματικών σχολών που αποτελεί πρόταση του ΚΚΕ και μόνη λύση ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων της. Το ΚΚΕ καλεί μέσα από αυτήν την Καμπάνια τους σπουδαστές να αποδυναμώσουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και να παλέψουν μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες των συλλόγων τους αλλά και των συνδικάτων στο χώρο δουλιάς τους για τα δικαιώματά τους στη δημόσια δωρεάν Παιδεία και στα κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα. Οπως αναφέρεται στην προκήρυξη του Κόμματος που κυκλοφόρησε με αφορμή την Καμπάνια για τα ΤΕΙ, το ΚΚΕ καλεί τους σπουδαστές και τις οικογένειές τους να αγωνιστούν για: «Να μην εφαρμοστούν οι κατευθύνσεις της Μπολόνια – να καταργηθούν όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που τις υλοποιούν (νόμος πλαίσιο, νόμοι για τα μεταπτυχιακά, αξιολόγηση, Ινστιτούτα Δια Βίου Εκπαίδευσης) και κάνουν τα προγράμματα σπουδών λάστιχο και τα ΤΕΙ παραρτήματα των επιχειρήσεων. Να μην εφαρμοστεί η οδηγία 36/05 που αναγνωρίζει τα ΚΕΣ σαν ισότιμα με τα ΑΕΙ –ΤΕΙ. Να μην καταργηθεί έμμεσα το άρθρο 16 του συντάγματος, που δεσμεύει για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση.»

Να διεκδικήσουν:

nnΚαθολικό δικαίωμα σε μια Ενιαία και αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν παιδεία, χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς, με Ενιαίο βασικό σχολείο για όλα τα παιδιά ως τα 18 χρόνια και Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση χωρίς κύκλους σπουδών, προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς, χωρίς τις αντιεπιστημονικές και αναχρονιστικές διακρίσεις σε πανεπιστημιακή και τεχνολογική, χωρίς σπουδές διαφορετικών ταχυτήτων και αποφοίτους δύο κατηγοριών στο ίδιο αντικείμενο. Μέσα από την αναδιοργάνωση των σημερινών ΑΕΙ και ΤΕΙ θα προκύψουν τμήματα που θα ενταχθούν στην ανώτατη εκπαίδευση, έτσι ώστε το πτυχίο να συνδέεται με συγκεκριμένο επάγγελμα. nnΣυγκρότηση δημόσιας, δωρεάν και υψηλού επιπέδου επαγγελματικής εκπαίδευσης, για όσα επαγγέλματα δεν απαιτούν επιστημονική ειδίκευση, με κατάργηση των ΙΕΚ, ΚΕΣ και ψευτο-κολεγίων. nnΚρατική χρηματοδότηση για την επαρκή κάλυψη των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των τμημάτων της ανώτατης εκπαίδευσης, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας καθώς και της εμπλοκής των επιχειρήσεων στις λειτουργίες τους. Κατάργηση των γραφείων διασύνδεσης με τις επιχειρήσεις.

nnΔωρεάν σπουδές για όλους τους σπουδαστές. Κανένας σπουδαστής να μην είναι υποχρεωμένος να δουλεύει για να τα βγάλει πέρα με τα έξοδα των σπουδών του. Ούτε ευρώ, για σίτιση, στέγαση, αναλώσιμα! nnΠλήρη και σταθερή εργασία με δικαιώματα για όλους τους αποφοίτους στο αντικείμενο των σπουδών τους, με 7ωρο, 5ήμερο, 35πεντάωρο και μισθό που ν’ ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσης. Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. nnΚαθολική δημόσια και δωρεάν κοινωνική ασφάλιση. Κανένας νέος ανασφάλιστος, όχι στην ιδιωτική ασφάλιση. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα – Ρέππα-Πετραλιά. nnΜέτρα στήριξης των εργαζόμενων σπουδαστών. Εξάωρη εργασία με αποδοχές οκταώρου. Αδεια με αποδοχές και κάθε είδους διευκόλυνση την περίοδο των εξεταστικών. nnΜέτρα προστασίας των άνεργων πτυχιούχων. Επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού, χωρίς καμία προϋπόθεση από την 1η μέρα ανεργίας. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και βιβλιάριο ασθενείας σε όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

nnΔιδακτικό προσωπικό με ενιαίες εργασιακές σχέσεις, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και κάλυψη όλων των κενών με μόνιμο διοικητικό και τεχνικό προσωπικό.

Με τη δίμηνη Καμπάνια για τα ΤΕΙ που προγραμματίζει το ΚΚΕ στα ΤΕΙ, το Κόμμα μας θα επικεντρώσει τις προσπάθειες του στο να αναδείξει τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές και οι οικογένειές τους

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

αμφιθέατρα ϐ 17

Η μόρφωση δεν είναι εμπόρευμα

είναι δικαίωμα

.040 με 1.260 ευρώ το μήνα χρειάζεται σήμερα ένας φοιτητής ή σπουδαστής για να καλύψει τις βασικότερες από τις ανάγκες του σύμφωνα με μελέτη του Ελληνικού Κέντρου Καταναλωτή. Το ΕΛΚΕΚΑ εκτιμά ότι το κόστος διαβίωσης θα αυξηθεί φέτος σε ποσοστό 14-15% από την περασμένη χρονιά. Αν σκεφτεί κανείς πως ο βασικός μισθός καθορίζεται στα 701 ευρώ γίνεται κατανοητό πως μια οικογένεια με δυο μισθούς δεν τα βγάζει πέρα. Σ’ αυτήν την κατάσταση, που καθιστά σχεδόν απαγορευτική την μόρφωση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, έρχεται να προστεθεί και το ζήτημα της κατάργησης των δωρεάν συγγραμμάτων!

Η πραγματικότητα αυτή δεν είναι παρά μια έκφανση των συνεπειών της συνολικής αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που θέλει το λαό στη γωνία με το χέρι βαθιά χωμένο στην τσέπη. Ταυτόχρονα, η αναγνώριση των ΚΕΣ μαζί με την εφαρμογή του νόμουπλαισίου, εφ’ όσον ολοκληρωθεί, θα διαμορφώσει μια ακόμα πιο ζοφερή πραγματικότητα για τη νεολαία. Σε κάθε περίπτωση η συλλογική προσανατολισμένη πάλη είναι η λύση και η απάντηση στο πρόβλημα. Το φοιτητικό και το σπουδαστικό κίνημα πρέπει ν’ ανασυντάξει τις δυνάμεις του, να απομονώσει τις σειρήνες της υποταγής και της μοιρολατρίας και να αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης. Οπως αναφέρει η Πανσπουδαστική στο κάλεσμά της προς τους φοιτητές και σπουδαστές: «Με κίνημα, ανασυγκροτημένο, ισχυρό, με αποδυναμωμένες τις παρατάξεις της υποταγής και των βιομηχάνων, μαζί με το λαό, μπορούμε να τους σταματήσουμε και να βγούμε στην αντεπίθεση!» Ολοι οι φοιτητές και σπουδαστές να βρεθούν στον αγώνα για μόρφωση, δουλιά και ζωή με δικαιώματα, όλα δηλαδή όσα τους ανήκουν. Συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις που θα πραγματοποιηθούν σε διάφορες πόλεις στις 10 Οκτώβρη, να δώσουν δυναμική και μαζική απάντηση στην εφαρμογή του νόμου-πλαισίου -που εμφανίζεται σήμερα με τις κάρτες και τις λίστες συγγραμμάτων- στην αναγνώρισης των ΚΕΣ, στο σύνολο της πολιτικής της υποβάθμισης και της ιδιωτικοποίησης. Το φοιτητικό και το σπουδαστικό κίνημα να δείξει απειθαρχία και ανυπακοή στους νόμους της ΕΕ, των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, διεκδικώντας την αναδιαμόρφωση μιας Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλους. Κανένας φοιτητής – σπουδαστής να μην είναι υποχρεωμένος να δουλεύει για να τα βγάλει πέρα με τα έξοδα των σπουδών του, να μην είναι υποχρεωμένος να δίνει ούτε ένα ευρώ για σίτιση-στέγαση, βιβλία και αναλώσιμα. Αλεξάνδρα Λυμπέρη

Κόστος ζωής Ενοίκιο γκαρσονιέρας Κοινόχρηστα-ΔΕΗΕΥΔΑΠ-Κινητό τηλ. Τρόφιμα Προσωπικά έξοδα Μετακινήσεις Βιβλία-γραφική ύλη Ψυχαγωγία Διάφορα έξοδα σπιτιού

Σύνολο

Από

Εως

350,00

380,00

140,00 220,00 80,00 70,00 45,00 80,00 55,00 1040,00

200,00 250,00 100,00 90,00 60,00 100,00 80,00 1260,00

Μελέτη του Ελληνικού Κέντρου Καταναλωτή για τα έξοδα διαβίωσης του μέσου φοιτητή για το έτος 2008-2009. Κατά 14%-15% αυξημένο εκτιμάται το συνολικό ποσό εξόδων σε σχέση με το 2007.

Σε σύγκρουση και ρήξη με την πολιτική της ΕΕ καλεί η Πανσπουδαστική και μέσα από τις αφίσες που κυκλοφορούν για τη νέα χρονιά

18 ϐ μαθητές

Μαθητικα συμβουλια

Μπροστάρηδες στους

μαθητικούς αγώνες

ι εκλογές των 5μελών και 15μελών μαθητικών συμβουλίων, που έχουν προγραμματιστεί και πραγματοποιούνται αυτό το διάστημα, αποτελούν ευκαιρία για το μαθητικό κίνημα να κάνει ένα βήμα προς την ενίσχυση των μαθητικών συμβουλίων, να ξεκινήσει μια νέα χρονιά βάζοντας τα θεμέλια για μεγαλύτερους και πιο δυνατούς αγώνες. Η

ΚΝΕ καλεί τους μαθητές να εκλέξουν με κριτήριο την αγωνιστική στάση, να διαμορφώσουν 15μελή που θα είναι μπροστάρηδες στους μαθητικούς αγώνες, θα αποτελέσουν βάση για περαιτέρω συντονισμό του μαθητικού κινήματος, θα αναδεικνύουν τα προβλήματα και τις ανάγκες των μαθητών κόντρα στην πολιτική που υποβαθμίζει τις ζωές και τη μόρφωσή τους.

“Ενεργούς” μαθητές για την πολιτική τους

φωσιά του συστήματός τους. Γι’ αυτό τους “γλυκαίνουν” με δράσεις και πρωτοβουλίες όπως το “Σχολεία! Πάμε Αθήνα!” του δήμου Αθηναίων και του γαλάζιου δημάρχου του, Ν.Κακλαμάνη, που τάχα έχουν στο επίκεντρο τους μαθητές ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν ευκαιρία για εταιρείες- χορηγούς να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Ταυτόχρονα, βάζουν και τους μαθητές να πληρώνουν οι ίδιοι τα αποτελέσματα της πολιτικής τους. Προκλητική είναι για παράδειγμα η δράση που προετοιμάζουν για το Νοέμβρη όπου καλούν τους μαθητές να αποταμιεύσουν από το υστέρημα των γονιών τους για να μπουν φυτά και δεντράκια στις αυλές των σχολείων τους κάτι που θα έπρεπε να έχει φροντίσει ο δήμος!

Για το μπλοκ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κομμάτων που στηρίζουν την πολιτική της -την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και τους ψευτο-αριστερούς φίλους τους- για τους μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοβιομήχανους που επωφελούνται από την αντιεκπαιδευτική πολιτική, αυτό που θα αποτελούσε “πονοκέφαλο” στις επιδιώξεις τους δεν είναι άλλο από το να βρίσκουν απέναντι τους την οργανωμένη και συντονισμένη απάντηση του λαϊκού κινήματος. Ετσι, συμβαίνει και με το μαθητικό κίνημα. Τα βήματα που κάνει το μαθητικό κίνημα, οι όλο και πιο δυναμικοί, προσανατολισμένοι και συντονισμένοι αγώνες που αναπτύσσουν οι μαθητές απαιτώντας ένα δημόσιο και δωρεάν σχολείο φοβίζουν και ενοχλούν την αστική τάξη. Και τι δεν θα έδιναν όλοι αυτοί για να παραμείνουν τα μαθητικά συμβούλια ανενεργά ή να μεταλλάσσονται σε ταξιδιωτικούς πράκτορες, μαθαίνοντας τους μαθητές από νωρίς στη μίζα και το συμβιβασμό. Κυρίως όμως θέλουν μαθητές που να δέχονται και να χειροκροτούν την πολιτική που έρχεται ενά-

ντια στα ίδια τα συμφέροντα των μαθητών. Για να εφαρμόζεται ανώδυνα αυτή η πολιτική χρειάζεται να μη βρίσκει οργανωμένες αντιστάσεις, να έχει στο πλευρό της συμβούλια που δεν θα ενημερώνουν τους μαθητές, δεν θα σηκώνουν κεφάλι όταν εφαρμόζονται τα μέτρα στο σχολείο ή ακόμα δεν θα μιλούν για τα προβλήματα που απασχολούν συνολικά την κοινωνία τους γονείς, τον τόπο τους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε πρόσφατη ομιλία του προανήγγειλε το λεγόμενο “διάλογο” που θα ακολουθήσει. Με αυτόν τον τρόπο θα ζητήσουν και τη συνενοχή των μαθητών, για να νομιμοποιήσουν τα αντιδραστικά μέτρα που θέλουν να περάσουν. Θέλουν, δηλαδή, μαθητικά συμβούλια και μαθητικό κίνημα συνένοχους στη σαπίλα και την αμορ-

Θέλουμε συμβούλια αγωνιστικά! Οι μαθητές δεν θα τους κάνουν, όμως, τη χάρη. Οπως και κάθε χρονιά έτσι και φέτος, οι ΚΝίτες μαθητές καλούν τους συμμαθητές τους να εκλέξουν αγωνιστικά συμβούλια. Να ψηφίσουν συμμαθητές τους που πρωτοστατούν στους αγώνες, στο συντονισμό του μαθητικού κινήματος μέσα από το Συντονιστικό των Σχολείων, που επιδιώκουν να δυναμώνει το μαθητικό συμβούλιο και να γίνεται ο οργανωτής των αγώνων του σχολείου. Η ΚΝΕ καλεί όλους τους μαθητές να πάρουν θέση διεκδικώντας ένα ενιαίο σχολείο για όλους τους μαθητές μακριά από διαχωρισμούς σε Γενικά Λύκεια, ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ. Να παλέψουν για σχολεία που θα παρέχουν πραγματική μόρφωση στους μαθητές διαμορφώνοντας ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Να διεκδικήσουν ελεύθερο δημιουργικό χρόνο.

τα συμβούλια μπο ρούν να διεκδικήσουν και να απαιτήσουν λύσεις στα προβλήματα των μαθητών σε συντονισμό μ ε τους γονείς κα ι τους καθηγητές τους

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

Μια σειρά σχολείων, στα μαθητικά συμβούλια των οποίων, συμμετέχουν αγωνιστές μαθητές αποτελούν παραδείγματα για το πώς τα συμβούλια μπορούν να διεκδικήσουν και να απαιτήσουν λύσεις στα προβλήματα των μαθητών σε συντονισμό με τους γονείς και τους καθηγητές τους. Στο 2ο ΓΕΛ Πρέβεζας, για παράδειγμα, τα 5μελή συμβούλια της Β’ τάξης του σχολείου έκαναν γνωστό με αποφασιστικότητα προς κάθε υπεύθυνο πως δεν πρόκειται να δώσουν οι μαθητές ούτε ένα από τα 20 ευρώ που κοστίζουν τα ξενόγλωσσα βιβλία του σχολείου, ούτε προτίθενται να πληρώσουν κανένα άλλο σχολικό βιβλίο αφού αποτελεί δικαίωμά τους και υποχρέωση του κράτους να τους παρέχει δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Το 3ο ΓΕΛ Ανω Λιοσίων είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σχολείου που αποδεικνύει περίτρανα πως ο οργανωμένος και ανυποχώρητος αγώνας του μαθητικού κινήματος είναι ο μόνος τρόπος να απαιτήσουν οι μαθητές λύση στα προβλήματά τους, να βάλουν στο προσκήνιο τις ανάγκες τους. Οι μαθητές του σχολείου, ύστερα από απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης, αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν τη χρονιά με κατάληψη του άθλιου κτηρίου στο οποίο υποχρεώνονται να κάνουν μαθήματα, αναδεικνύοντας τα προβλήματα της στέγασης που κρίνεται πλέον αδύνατη στο συγκεκριμένο κτήριο το οποίο χρονολογείται από το 1972! Διεκδίκησαν την κάλυψη

Μάριος Μπεκιάρης

Δημήτρης Κοντούλης

μαθητές ϐ 19

των στεγαστικών αναγκών του σχολείου προβάλλοντας ταυτόχρονα γενικότερα ζητήματα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική που είναι και η ρίζα των προβλημάτων τους. Με τους αγώνες τους κατάφεραν να κάμψουν τη στάση του δήμου ο οποίος αναγκάστηκε να βελτιώσει την κατάσταση του σχολείου, ενώ βρίσκονται σε αναμονή για την εκπλήρωση της υπόσχεσης πως από Δεκέμβρη θα βρίσκονται σε καινούριο κτήριο. Από την άλλη, η δημιουργική δραστηριότητα που βρέθηκε, την προηγούμενη χρονιά, στο επίκεντρο του μαθητικού συμβουλίου και των καθηγητών στο 3ο ΓΕΛ Ν. Ιωνίας -το 15μελές του οποίου πρωτοστάτησε στην καθιέρωση προβολής ταινιών στο χώρο του σχολείου, στην πραγματοποίηση εκδηλώσεων και συναυλιών με μαθητικά συγκροτήματα- συνεχίζεται και φέτος με την προσπάθεια δημιουργίας σχολικής εφημερίδας, όπου με πολύ κέφι και μεράκι οι μαθητές θα εκφράζουν τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις ιδέες τους. Αυτά είναι κάποια μόνο από τα παραδείγματα σχολείων όπου οι μαθητές παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους, οργανώνουν την πάλη τους και αντιπαλεύουν δημιουργικά την αντιεκπαιδευτική πολιτική με οργανωτές της δράσης τους τα αγωνιστικά συμβούλια.

Χάρης Μαυρογιώργης

«Το 15μελές να ανοίγει ζητήματα στους μαθητές επικεντρώνοντας σε όσα ανησυχούν τους μαθητές και να καλεί σε αγώνες»

Συνεντευξη με εκλεγμενους στα μαθητικα συμβουλια

«Να ψηφίσουν οι συμμαθητές μας με κριτήριο την αγωνιστικότητα» Ο “Οδηγητής” μίλησε με εκλεγμένους μαθητές σε μαθητικά συμβούλια για το ρόλο που έπαιξαν τα 15μελή και τα 5μελή στα σχολεία τους τη χρονιά που πέρασε, την αξία του συμβουλίου που κινείται σε αγωνιστική κατεύθυνση, τη στάση των κομμουνιστών μαθητών στα μαθητικά συμβούλια.

Μάριος Μπεκιάρης, πρόεδρος του 15μελούς στο 2ο ΓΕΛ Περιστερίου “Ο”: Ποια είναι η θέση της ΚΝΕ για τα μαθητικά συμβούλια; Μ.Μ.: Προσπαθούσαμε να αποδείξουμε πως το 15μελές δεν είναι το συμβούλιο των μαθητών που αναλαμβάνει να κλείσει τις συμφωνίες με τα ταξιδιωτικά γραφεία ή εκείνοι που δέχονται να παίρνουν μίζες ή εκείνοι που είναι οι πιο δημοφιλείς μαθητές, οι “μούρες” του σχολείου. Ως μέλη της ΚΝΕ δραστηριοποιηθήκαμε στο να αναλάβει το 15μελές το συντονισμό και την οργάνωση της δράσης των μαθητών, να διασφαλίσει το ότι οι μαθητές συμμετέχουν στις Γενικές Συνελεύσεις του σχολείου τους και πως οι αποφάσεις παίρνονται δημοκρατικά. Προσπαθήσαμε να βάλουμε στην κουβέντα τα προβλήματα των μαθητών, τη γενικότερη πολιτική που καταστρέφει τις ζωές μας και την ανάγκη εμείς να παλέψουμε οργανωμένα και συντονισμένα με τα άλλα σχολεία ενάντια σε αυτήν την πολιτική. Κάναμε τέτοιες προσπάθειες καλώντας με απόφαση του 15μελούς τη συγκρότηση τοπικού συντονιστικού των σχολείων του Περιστερίου ώστε να συντονίσουμε τη δράση μας μπροστά στις κινητοποιήσεις που καλούσε το Συντονιστικό των σχολείων σε όλη την Ελλά-

δα. Επιδιώκουμε να επιλέγει το 15μελές τους εκπροσώπους του στο Συντονιστικό, να συζητούνται τα αιτήματα και τα καλέσματα του Συντονιστικού. Το 15μελές να ανοίγει ζητήματα στους μαθητές επικεντρώνοντας σε όσα ανησυχούν τους μαθητές και να καλεί σε αγώνες. Θέλουμε να παίρνει πρωτοβουλίες που να ενδιαφέρουν τους μαθητές όπως πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες.

Δημήτρης Κοντούλης, μέλος 15μελούς στο 2ο ΓΕΛ Περιστερίου “Ο”: Ενα θέμα που απασχολεί πολύ τους μαθητές είναι οι εκδρομές και η εξαγορά των μαθητών. Εσείς πως το αντιμετωπίσατε; Δ.Κ.: Μπροστά στις εκδρομές προσπαθήσαμε να γίνουν καθαρά οι συναλλαγές με τα πρακτορεία και βοήθησε το 15μελές οικονομικά όσους συμμαθητές μας δεν μπορούσαν να καλύψουν το ποσό, από τα χρήματα που είχαμε συγκεντρώσει από τις εκδηλώσεις μας. Ωστόσο, ανοίξαμε και το ζήτημα ότι οι εκδρομές είναι δικαίωμά μας και θα έπρεπε να εξασφαλίζεται ότι θα είναι δωρεάν. Διασφαλίσαμε ότι δεν θα βγάλουν κάποιοι χρήματα από τις εκδρομές. Δεν το αντιμετωπίσαμε δηλαδή σαν ένα ξεφάντωμα και μια ευκαιρία να πλουτίσουν τα γραφεία και οι καταστηματάρχες, αλλά ως δικαίωμα των μαθητών. Προσπαθήσαμε, επίσης, η κουβέντα και μέσα στα 15μελή να πηγαίνει βαθύτερα. Ανοίξαμε ζητήματα όπως η ποινικοποίηση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τσεχίας.

Χάρης Μαυρογιώργης, μέλος του

15μελούς στο 1ο ΓΕΛ Πετρούπολης “Ο”: Ποια εμπόδια βρήκατε μπροστά σας στους αγώνες του σχολείου; Χ.Μ: Πολλές φορές βρήκαμε απέναντί μας εκτός από την κυβέρνηση και μερίδα καθηγητών που αποθάρρυναν τα παιδιά να κινητοποιηθούν, κάποιοι από αυτούς τους καθηγητές μάλιστα ως μέλη του Συνασπισμού μας έλεγαν να μην κάνουμε κινητοποιήσεις, να μη χάσουμε μάθημα, να μην παλέψουμε στην ουσία για τα δικαιώματά μας. Από την άλλη, είχαμε να αντιμετωπίσουμε και το φαινόμενο με τα πρακτορεία που προσπαθούν εξαγοράσουν μέλη του 15μελούς ώστε να αναλάβουν αυτήν την πενταήμερη εκδρομή που όχι μόνο προσέφεραν μίζες στους μαθητές αλλά τους έταζαν κιόλας ότι μόλις τελειώσουν το σχολείο θα τους πάρουν να δουλέψουν στα γραφεία τους! Εμείς προσπαθήσαμε όσο περνούσε από το χέρι μας να γίνουν σωστά οι διαδικασίες των διακανονισμών. Τα παιδιά, εκτίμησαν τη δράση μας, μπορούσαν να διακρίνουν ποιοι ήταν αυτοί που βρέθηκαν μπροστά στον αγώνα. Πλέον οι συμμαθητές μας υπολογίζουν περισσότερο στη δύναμη τους, θέλουν να αγωνιστούν και την επόμενη χρονιά ακόμα περισσότεροι θα συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις. Εκτιμούν τη δράση της ΚΝΕ και των μελών της από την ίδια την αγωνιστική δράση μας μέσα στο σχολείο. “Ο”: Μπροστά στις φετινές εκλογές ποιο είναι το κάλεσμα που απευθύνει η ΚΝΕ στους μαθητές; Μ.Μ.: Οι εκλογές για πολλούς μαθητές είναι απαξιωμένες και αυτό έχει να κάνει με το

ότι τα 15μελή έχουν καθιερωθεί ως ο ταξιδιωτικός πράκτορας και όχι ο οργανωτής και ο μπροστάρης των αγώνων του σχολείου. Αυτό είναι κάτι το οποίο το αντιπαλεύουμε και με το να ζητάμε μέσα από το Συντονιστικό να γίνονται ενιαία οι σχολικές εκλογές την ίδια μέρα σε όλη την Ελλάδα, ώστε να βλέπουν οι μαθητές πως δεν πρόκειται μόνο για το σχολείο τους αλλά αφορά όλο το μαθητικό κίνημα. Θέλουμε, κατ’ αρχάς, να ψηφίσουν οι συμμαθητές μας με κριτήριο την αγωνιστικότητα, να υπάρξει καλύτερος συντονισμός και να δυναμώσει το Συντονιστικό. Να κινητοποιηθούν περισσότεροι μαθητές στην πάλη για τις ανάγκες τους, να αγωνιστούν και αυτό είναι και η μόνη απάντηση απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε. Να αποδείξουμε με την αγωνιστική μας στάση πως δεν είμαστε “αλήτες”, όπως μας αποκαλούν κάποιοι αλλά ότι παλεύουμε για τα δικαιώματά μας, έχουμε στόχους και όνειρα. Δ.Κ.: Γιατί αν δεν παλέψει κανείς δεν θα υπάρξει αλλαγή ή μάλλον θα υπάρξει προς το χειρότερο. Εμείς θέλουμε με το μέρος μας και τους γονείς μας και τους καθηγητές γιατί και τα αιτήματα που αναδεικνύουμε είναι αιτήματα σημαντικά κι εκείνοι έχουν συμφέρον να παλέψουν μαζί μας, τους θέλουμε δίπλα μας. Θέλουμε να έχουμε καλύτερη συνεργασία με το Σύλλογο Γονέων και αυτό είναι ένας στόχος για την επόμενη χρονιά.

Αλεξάνδρα Λυμπέρη

20 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΜΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΙΚΟΔΟ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ Ο

ο τ ά κ ι δ ν υ σ ο τ ε μ υ ο ν ώ Δυναμ ΠΑΜΕ!

ο τ ε μ υ ο Δυναμών

ου φέτος υ συνδικάτου, π το ς γέ λο εκ ι Ο κίνημα ν Αθήνας. ς για το εργατικό ικάτο οικοδόμω νό νδ υ γο σ γε ό το ικ α γι ντ α ν μ ν εκλογώ α ένα ση δεκάδες φτασε η ώρα τω ρα, αριθμώντας , αποτελούν πάντ η ρ χώ β τη τώ σ κ Ο το 1 ά -3 ικ 6 ρο συνδ νται στις δο όπου η πραγματοποιού εί το μεγαλύτε αι σε μια περίο ελ ντ οτ π γο α ά ν εξ ω δι μ ού δό φ άτο οικο αλύτερη α αφού το συνδικ είναι ακόμα μεγ ς κώνεται. υ το ία σ α μ η σ κής τάξης κλιμα ως η τι όμ γα ερ ος ς έτ τη Φ . ς η ρη έλ χιλιάδες μ και ολόκλη κοδόμων αλλά οι ν τω ς ρο ά β ε επίθεση σ

Ορισμένα –πρόσφατα- παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι μόνο η συνεπής-ταξική κατεύθυνση έχει αποτελέσματα:

25/6/2008: Οι οικοδόμοι απεργούν για τη συλλογική τους σύμβαση. Στην Αθήνα οι Βάρη στην οικοδομήβάρη και στη ζωή Η κατάργηση των ΒΑΕ, ο αντιασφαλιστικός νόμος Πετραλιά, ο περιορισμός του αντικειμενικού υπολογισμού των ενσήμων έρχονται να προστεθούν στα ήδη οξυμμένα προβλήματα των οικοδόμων. Οι οικοδόμοι, αυτοί που “μια πόλη έχτισαν μαζί και ακόμα ζουν στο νοίκι” έχουν επωμιστεί πολλά από τα βάρη του δρόμου ανάπτυξης που υπηρετεί το κεφάλαιο. Δεν είναι τυχαίο ότι από τους 113 συνολικά εργάτες που δολοφονήθηκαν από την εργοδοσία το 2007, οι 69 (ποσοστό 61%) δούλευαν στον κλάδο των κατασκευών. Απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, μονόδρομος για τους εργάτες ήταν και είναι η οργάνωσή τους, το δυνάμωμα του συνδικάτου και της ομοσπονδίας τους. Γιατί δυνατό συνδικάτο σημαίνει: nn ότι ο εργάτης δεν είναι ξεκρέμαστος απέναντι στον εργοδότη. nn ότι το συνδικάτο έχει “μάτια και αυτιά” παντού όπου καταπατούνται τα δικαιώματα των εργατών, όπου απειλείται η ζωή τους από την έλλειψη μέτρων ασφαλείας για να παρεμβαίνει, να οργανώνει τον αγώνα, να περιφρουρεί τις κατακτήσεις. ότι οι εργάτες ενωμένοι είναι πιο δυνατοί για να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν ακόμα περισσότερα.

Ψήφος ευθύνης απέναντι σε κάθε εργαζόμενο Ιδιαίτερη σημασία αποκτά η εκλογική μάχη και για έναν ακόμα λόγο: Το συνδικάτο οικοδόμων Αθήνας αποτελεί ιδρυτικό μέλος και βασικό στυλοβάτη του ΠΑΜΕ. Κάθε ψήφος στις εκλογές είναι ψήφος ενίσχυσης των ταξικών δυνάμεων και ταυτόχρονα αδυνατίζει τη συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Είναι ψήφος που δίνει άλλον αέρα στους εργαζομένους κάθε κλάδου που αγωνίζονται για τις σύγχρονες ανάγκες τους. Η μαζική υπερψήφιση του συνδυασμού του “Πανοικοδομικού” που βρίσκεται εδώ και χρόνια στο τιμόνι του συνδικάτου και της ομοσπονδίας αποτελεί

εγγύηση για την ταξική ρότα του συνδικάτου. Γιατί όπως λένε και οι ίδιοι οι οικοδόμοι: «ό,τι κατάκτηση έχει κερδηθεί το -8ωρο, το 5ημερο, τα ένσημα»- έχει κατακτηθεί με ταξικούς αγώνες, με αίμα. Δεν κατακτήθηκε με διάλογο και συναίνεση».

Μια μάχη μέσα στον ταξικό πόλεμο Και φυσικά, όπως έχει τονίσει το ίδιο το συνδικάτο, η μάχη των εκλογών δεν θα βγάλει ένα απλό άθροισμα ψήφων. Είναι μια ταξική μάχη που οι οικοδόμοι δίνουν με σκοπό να βγάλουν το συνδικάτο τους ενισχυμένο από όλες τις πλευρές: με την εγγραφή νέων μελών, με την ανάδειξη νέων και μεταναστών συνδικαλιστών, με τη συζήτηση και το ρίζωμα του συνδικάτου σε κάθε τόπο δουλιάς. Δυσκολίες σίγουρα υπάρχουν: τα μεγάλα εργοτάξια έχουν λιγοστέψει, η τρομοκρατία δίνει και παίρνει –ειδικά στους μετανάστες. Πολλές φορές οι οικοδόμοι αναγκάζονται να ταξιδεύουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας για να βρουν μεροκάματο. Τα μέλη και τα στελέχη του συνδικάτου ξέρουν τις δυσκολίες αλλά αισιοδοξούν. Γιατί πάνω από όλα οι οικοδόμοι έχουν πείρα. Ζουν κάθε μέρα τα χτυπήματα του κατασκευαστικού κεφαλαίου, τα αποτελέσματα της πολιτικής της ΕΕ όπως την υλοποιούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Εχουν δει το ξεπούλημα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Από την άλλη όμως έχουν δει ότι μέσα από το συνδικάτο τους, με την αδιαπραγμάτευτη ταξική του γραμμή μπορούν να έχουν κατακτήσεις. Εξάλλου και μέσα στον πυρετό της προετοιμασίας των εκλογών το συνδικάτο έχει προκηρύξει απεργία για την υπεράσπιση των ΒΑΕ με ανοιχτή ημερομηνία και σε συντονισμό με άλλα ταξικά συνδικάτα.

εργάτες καταλαμβάνουν τα γραφεία των εργοδοτών. Λίγο καιρό μετά υπογράφεται η κλαδική συλλογική σύμβαση με αυξήσεις 7,5% στα ημερομίσθια. Το κατώτερο μεροκάματο του ανειδίκευτου διαμορφώνεται στα 50,10 ευρώ. Συσπειρωμένοι στο συνδικάτο τους οι οικοδόμοι σπάνε την αδιαλλαξία των εργοδοτών παρά το αρνητικό προηγούμενο της σύμβασης της ντροπής που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ καθηλώνοντας τα μεροκάματα στα 31,32 ευρώ…

Καλοκαίρι 2008:

κλιμάκια του συνδικάτου οργώνουν τους τόπους δουλιάς για να περιφρουρήσουν την κατάκτηση του κλάδου να σταματούν οι εργασίες με κανονική καταβολή του μεροκάματου όταν η θερμοκρασία ξεπερνά τους 37 βαθμούς. Σε εργοτάξια του Εθνικού Θεάτρου, της J&P, του Άκτωρα και αλλού οι εργασίες σταματούν.

9/9/2008: Οι εργάτες στο εργοτάξιο του μετρό στο Περιστέρι δουλεύουν απλήρωτοι για 2 μήνες. Μετά από παρέμβαση του συνδικάτου πληρώνονται μέσα σε 2 ώρες.

14/9/2008: Μετά από κινητοποίηση του συνδικάτου οικοδόμων και παρά την απόπειρα

τρομοκράτησης εκ μέρους της αστυνομίας η οποία προσήγαγε 3 από τους συγκεντρωμένους καταβάλλονται τα δεδουλευμένα στον Ακμπάρ Σαχ, εργάτη σε μάντρα οικοδομικών υλικών στον Ωρωπό. Ο εργοδότης χρωστούσε πάνω από 4.000 ευρώ!

Οι οικοδΟμοι ψηφΙζουν: 6-31 Οκτώβρη καθημερινά σε όλα τα παραρτήματα του συνδικάτου 5-9μ.μ. και τις Κυριακές 10π.μ.-2μ.μ. Προκειμένου να διευκολυνθεί η συμμετοχή των οικοδόμων, κάλπες θα στηθούν και σε μεγάλα εργοτάξια με κινητή εφορευτική επιτροπή και παρουσία δικαστικού αντιπροσώπου. Με απόφαση της εκλογοαπολογιστικής Γενικής Συνέλευσης του Συνδικάτου όλα τα μέλη τακτοποιούν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις με 5 ευρώ.

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

νέοι εργαζόμενοι ϐ 21

Η μαζική υπερψήφιση του συνδυασμού του “Πανοικοδομικού” που βρίσκεται εδώ και χρόνια στο τιμόνι του συνδικάτου και της ομοσπονδίας αποτελεί εγγύηση για την ταξική ρότα του συνδικάτου

Στο Παράρτημα του Συνδικάτου Οικοδόμων Ν. Ιωνίας Εν όψει των εκλογών του συνδικάτου ο “Ο” επισκέφτηκε το παράρτημα του συνδικάτου της Ν. Ιωνίας για να δει από κοντά τις προετοιμασίες για τις εκλογές.

«Οι κατασκευαστές έχουν δημιουργήσει μονοπώλιο» Φτάνοντας, βρίσκουμε το δωμάτιο του συνδικάτου σε κατάσταση αναβρασμού. Οικοδόμοι μπαινοβγαίνουν διαρκώς. Οι ντάνες με τις αφίσες και τα υλικά έτοιμες για την εξόρμηση. Παρά την κούραση από τη δουλιά και τις πυρετώδεις προετοιμασίες γρήγορα στήνουμε κουβέντα με τον Κώστα, τον Ιάσωνα, τον Κίμωνα και τον Κώστα που είναι οι νεότεροι σε ηλικία στο παράρτημα. Σε κάποια στιγμή μας διακόπτει ο Λευτέρης. «Για την ΚΝΕ μιλάτε;» ρωτάει. «Από τον “Οδηγητή” είμαστε», εξηγούμε. «Τι θέλετε να σας πω; Κι εγώ νεολαίος είμαι!», μας λέει. Παρά τα άσπρα του μαλλιά, δεν λέει ψέματα… Στα πηγαδάκια οι συζητήσεις για τα προβλήματα των οικοδόμων φουντώνουν. Ο Λευτέρης που πέρασε πριν από την πιάτσα παρατηρεί ότι τον τελευταίο καιρό το μεροκάματο έχει λιγοστέψει. Ρωτάμε τα παιδιά που οφείλεται αυτό. «Η ανεργία έχει δημιουργηθεί επειδή έχουν αναλάβει τα πάντα οι κατασκευαστές, παίρνουν όλες τις δουλιές και έχουν χαμηλώσει τα μεροκάματα. Οι κατασκευαστές έχουν δημιουργήσει μονοπώλιο» λέει ο Κώστας. «Μετά τους Ολυμπιακούς έχουν αναλάβει τα πάντα οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες. Εχουν πάψει πλέον να δημιουργούνται έργα και αυτόματα έχει πέσει η δουλιά. Εχει μεγάλη ανεργία ο κλάδος» συμπληρώνει ο έτερος Κώστας.

έχει σημασία υ συνδικάτου Η ενίσχυση το γιατί όπως τό αυ Κι νημα. για το λαϊκό κί Ιωνία: «είΝ. στας από τη μας είπε ο Κώ ες όλων ών αγ ς ου στ δίπλα μαστε πάντα ν, των τώ θη νων, των μα ημένοι των εργαζομέ στ ρι χα ευ τε ν είμασ μάμε φοιτητών. Δε λε Πο ς. μόνο για μα με μια αύξηση ς λαϊκής τη τα μα ιώ κα τα δι γενικότερα για οικογένειας»

Για να σηκώσει κεφάλι ο νέος οικοδόμος «Νέοι πάνε για δουλιά στην οικοδομή;» ρωτάμε, για να μας απαντήσει ο Κώστας: «Η νεολαία υπάρχει πάντα στην οικοδομή. Μερικοί την ξεχωρίζουν σε Ελληνες και μετανάστες. Στο συνδικάτο το δικό μας δεν ξεχωρίζουμε Ελληνα και μετανάστη. Εμείς ως νέοι κινούμαστε με διάφορες προσπάθειες όπως τουρνουά ποδοσφαίρου ή με διάφορες εκδηλώσεις επικεντρωμένες στα προβλήματα της νεολαίας. Προσπαθούμε να έρθουμε κοντά τους, να οργανωθούνε. Στο χώρο δουλιάς του ο καθένας προσπαθεί να πείσει το νέο γιατί είναι και κάποια προβλήματα πιο ειδικά τα δικά μας. Γι’ αυτό το σκοπό έχει συγκροτηθεί και επιτροπή νέων». Ο Κίμωνας διευκρινίζει: «Ο νέος ζει στην ανασφάλεια, προσπαθεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα πάνω στη δουλιά του. Είναι πιο τρομοκρατημένος και πιο εύκολα υπακούει αν δεν έχει κάποιον να τον στηρίξει».

Ειδική δουλιά στους μετανάστες Η συζήτηση διακόπτεται προκειμένου να γίνει η “διάταξη μάχης” του παραρτήματος τις επόμενες ημέρες. Με μολύβι και χαρτί οργανώνονται τα συνεργεία για την αφισοκόλληση, οι ώρες λειτουργίας του παραρτήματος. Ορίζονται εξορμήσεις στα γιαπιά, τις πιάτσες, τα στέκια των οικοδόμων ή και πόρτα-πόρτα

στα σπίτια τους. Στόχος να μη μείνει ούτε ένας οικοδόμος που να μη μάθει για τις εκλογές, που να μη κουβεντιάσει για τη σημασία να δυναμώσει το συνδικάτο. Επανερχόμαστε στην κουβέντα. Το μάτι μας πέφτει στις προκηρύξεις για τις εκλογές που είναι γραμμένες σε διάφορες γλώσσες. Ο Κώστας εξηγεί: «Υπάρχει δυσκολία με τη γλώσσα και προσπαθούμε να τα λύσουμε με έντυπα που είναι μεταφρασμένα στη γλώσσα τους. Αλβανικά, ρουμανικά, αραβικά, πακιστανικά, σχεδόν σε όλες τις γλώσσες όσων δουλεύουν στην οικοδομή! Αλλά υπάρχει μια δυσκολία να τους μιλήσουμε. Ενέργειες γίνονται και μέσα από τις κοινότητες που έχουν οργανωθεί πολλοί μετανάστες. Διοργανώνουμε εκδηλώσεις μαζί με τα υπόλοιπα ταξικά συνδικάτα, για τα παιδιά των μεταναστών. Καθημερινά στους χώρους δουλιάς είμαστε κοντά τους». Παρεμβαίνει ο Νίκος: «Χρειάζεται ειδική δουλιά με τους μετανάστες που είναι μεγάλο κομμάτι στην οικοδομή ώστε να κατανοήσουν την έννοια της ταξικής πάλης και μέσα από τα συνδικάτα. Γιατί πολλοί μετανάστες π.χ. οι Πακιστανοί ή οι Ιρακινοί δεν έχουν συνδικάτα, δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι το συνδικάτο, τι κάνει».

Δημήτρης Τζόκας

Για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης! Ο Ιάσωνας, υδραυλικός στην ειδικότητα, εί-

α της στο παράρτημ Οι οικοδόμοι γάνωορ ν τη τούν για Ν.Ιωνίας συζη ς χη μά ς ση της εκλογική

ναι σιωπηλός την περισσότερη ώρα της συζήτησης. Λίγο πριν κλείσουμε το μαγνητοφωνάκι τον ρωτάμε γιατί γράφτηκε στο συνδικάτο. «Βασικά σήμερα ήρθα πρώτη φορά στο συνδικάτο. Είναι η πρώτη μου επαφή. Ηρθα εδώ για να βρω ανθρώπους που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα με εμένα και δεν ήξερα από που να ξεκινήσω. Θέλω να οργανωθώ κάπου-καπώς με άτομα της ηλικίας μου που να ενδιαφέρονται για τα εργασιακά δικαιώματα αυτών που δουλεύουν στην οικοδομή. Θα προσπαθήσω να βρω και άλλους συναδέλφους να έρθουν να ψηφίσουν. Θέλει αγώνα, θέλει συνείδηση». Ο Κώστας τον “τσιγκλάει”: «εσύ τι θες; να βάλεις νερό στο κρασί σου, λίγο πάνω-λίγο κάτω, “να τα βρούμε” κάπου στη μέση ή θες τη ζωή σου;». «Θέλω τη ζωή μου, μέτρα ασφαλείας στις οικοδομές, μέτρα υγιεινής, βαρέα και ανθυγιεινά... Δε γίνεται να φτιάχνεις μια οικοδομή και να παίρνουν τα λεφτά οι κατασκευαστές και όλοι αυτοί που τη φτιάχνουν να είναι του κλώτσου και να μένουν στο νοίκι! Ο Κίμωνας συμπληρώνει: «Γιατί στο κάτωκάτω της γραφής, ποιος παράγει τον πλούτο; Ο εργαζόμενος τον παράγει. Να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!»

22 ϐ κατάρτιση

ΡΤΙΣΗΣ

Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΤΑ

Στους ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥΣ της ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ

μη χάσεις το ΔΡΟΜΟ των ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ σου!

χώρος της κατάρτισης, ως δημιούργημα (των κατευθύνσεων και συνθηκών) της ΕΕ και των ντόπιων κυβερνήσεων του κεφαλαίου, αποτελεί το μοντέλο της “εκπαίδευσης” που οραματίζονται οι πλουτοκράτες. Είναι διακηρυγμένος στόχος στα προγράμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ- υλοποιώντας τις αποφάσεις της ΕΕ και της Λισσαβόνας - η ακόμα μεγαλύτερη στροφή των νέων στην κατάρτιση και τη “δια βίου μάθηση”. Σε αυτήν την κατεύθυνση, κινείται και ο ΣΥΝ που σε καμιά περίπτωση δεν έχει αμφισβητήσει τις επιλογές της ΕΕ. Ας μη ξεχνάμε, άλλωστε, και τις προσπάθειες που έκανε ο Αλαβάνος ως ευρωβουλευτής, να αναγνωριστεί η ακριβοπληρωμένη αμάθεια. Η προσπάθεια για στροφή στην κατάρτιση (σε ΙΕΚ, ΕΠΑΣ, σχολές μαθητείας, ΚΕΣ, ψευτοκολέγια) δεν είναι μια “μόδα” της εποχής. Είναι στρατηγική επιλογή η ενίσχυση του χώρου αυτού, ενταγμένη στις συνολικότερες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που στόχο έχουν την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο στόχος αυτός βασίζεται σε δύο επίπεδα: στη μορφωτική υποβάθμιση που οδηγεί σε φτηνούς εργαζομένους και στην άμεση κερδοφορία των εμπόρων της γνώσης. Αποσπασματική μόρφωση σημαίνει φτηνοί εργαζόμενοι Η υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων για την παραγωγή φτηνών ευέλικτων εργαζομένων χωρίς εργασιακά δικαιώματα, υλοποιεί το στόχο τους για “μείωση του εργατικού κόστους” που σημαίνει αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τη λογική αυτή θέλουν με κάθε τρόπο να την επιβάλουν μέσα από την ίδια τη λειτουργία των σχολών της κατάρτισης. Δεν είναι τυχαία η ύπαρξη των λεγόμενων Γραφείων Διασύνδεσης, που επί της ουσίας είναι υπηρεσίες προώθησης σπουδαστών στις επιχειρήσεις με όρους δουλεμπορίου. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα στο Δημόσιο ΙΕΚ του Αγ. Στεφάνου Αττικής, όπου, σε ανακοίνωση του αντίστοιχου Γραφείου Διασύνδεσης, αναφέρεται: «Ζητούνται κοπέλες ευπαρουσίαστες για 4ωρη απασχόληση στο εμπορικό κατάστημα Attica»! Καταργούν μέσα από αυτά τα γραφεία το δικαίωμα στη σταθερή δουλιά, προωθώντας την ημιαπασχόληση και τα ελαστικά ωράρια, σε αντικείμενα τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με την ειδικότητα που σπουδάζουν οι νέοι. Δεν είναι τυχαία η κατάσταση που επικρατεί και με το καθεστώς της πρακτικής άσκησης, όπου προσφέρεται τζάμπα εργασία, χωρίς ασφάλιση και αντιστοιχία με το αντικείμενο σπουδών, στο όνομα της “απόκτησης εργασιακής εμπειρίας”. Στις σχολές με ειδικότητες επισιτισμού-τουρισμού (π.χ. Le Monde) οι σπουδαστές κάνουν πρακτική άσκηση κατά τη διάρκεια της θερινής σεζόν σε μεγάλα ξενοδοχεία, δουλεύοντας τουλάχιστον οχτά-

ωρο με αποδοχές 300 ευρώ. Στο ιδιωτικό ΙΕΚ “ΞΥΝΗ”, ονόμασαν πρακτική άσκηση τη συμμετοχή σπουδαστών σε εκπομπές στην τηλεόραση, όπου έπαιζαν το ρόλο του κοινού και έπρεπε να χτυπούν παλαμάκια!!! Δεν είναι τυχαία η προπαγάνδα που γίνεται μέσα στα μαθήματα με στόχο την “πλύση εγκεφάλου” των νέων, προβάλλοντας τις “αξίες” του ανταγωνισμού και του κέρδους. Ο ρόλος αυτός έχει ανατεθεί σε “ειδικούς” δηλαδή σε στελέχη επιχειρήσεων που κάνουν τους καθηγητές. Είναι προκλητική η στάση τους καθώς υποδεικνύουν στους σπουδαστές, όταν θα πάνε σε συνεντεύξεις για να βρουν δουλιά «να μη ρωτήσουν για ωράριο, μισθό και ασφάλιση γιατί αυτό θα χαλάσει το προφίλ τους απέναντι στον εργοδότη»! Αλλά και το ίδιο το περιεχόμενο των σπουδών χαρακτηρίζεται από έναν υπερβολικά περιορισμένο ορίζοντα γνώσεων. Υπάρχει πλήθος ειδικοτήτων, κατακερματισμός επαγγελμάτων, που, ουσιαστικά, καθιστούν αδύνατο ένας νέος να έχει πλήρη γνώση. Ταυτόχρονα, ιδρύουν νέες ειδικότητες όπου το μόνο καινούριο είναι μια προσθήκη στον τίτλο της παλιάς ειδικότητας με σκοπό να πάρουν τις διάφορες επιδοτήσεις από τα ευρωπαϊκά προγράμματα.

Τρελές μπίζνες για τους εμπόρους ελπίδας Την ίδια ώρα “τρελή” είναι η άμεση κερδοφορία των επιχειρηματιών - σχολαρχών, που κάνουν μπίζνες στο χώρο της κατάρτισης, στήνοντας “μαγαζιά” που εμπορεύονται τη γνώση, εκμεταλλευόμενοι τις αγωνίες των

νέων για το επαγγελματικό τους μέλλον. Η πραγματικότητα είναι αποκαλυπτική: Στα ιδιωτικά ΙΕΚ, με την απελευθέρωση των διδάκτρων, το κόστος ξεπερνά τα 4.000 ευρώ, ενώ στα κολέγια τα δίδακτρα κυμαίνονται στα 7.000 ευρώ το χρόνο. Είναι χαρακτηριστική, επίσης, η τάση για μονοπώληση του χώρου των ιδιωτικών ΙΕΚ και κολεγίων από μερικούς ομίλους (π.χ. ΑΚΜΗ), έχοντας ως θυγατρικές μικρότερα ΙΕΚ. Οσα δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό κλείνουν. Στα λεγόμενα “δημόσια” ΙΕΚ τα δίδακτρα φτάνουν τα 800 ευρώ ετησίως, ενώ μια σειρά από άλλα έξοδα (π.χ. βιβλία, αναλώσιμα) καλύπτονται από τους σπουδαστές, που βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Το καθεστώς λειτουργίας των δημόσιων ΙΕΚ είναι ενδεικτικό για το πώς ΝΔ - ΠΑΣΟΚ “οραματίζονται” τη Δημόσια Εκπαίδευση: δημόσια στο όνομα, ιδιωτική στην τσέπη. Μεγάλο ποσοστό των σπουδαστών αναγκάζεται να εργάζεται παράλληλα με τις σπουδές, για να καλύψει το δυσβάσταχτο αυτό κόστος. Αυτό είναι το “όραμα” της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τους νέους: Μετά το μαραθώνιο των πανελλήνιων εξετάσεων όπου ο μαθητής ασφυκτιά ανάμεσα στο σχολείο - στο σπίτι - στο φροντιστήριο - στο διάβασμα, να συνεχίσει αυτήν την πορεία με ...κάπως αλλαγμένη διαδρομή ανάμεσα στη δουλιά - στο ΙΕΚ - και στο σπίτι.

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ: Ενιαία πολιτική για στροφή στην κατάρτιση Παρά τις κορόνες και τις εξαγγελίες περί “ίσων ευκαιριών” και “ελευθερίας επιλογής”,

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

κατάρτιση ϐ 23

μεταξωτές κορδέλες τάζουν κάθε χρόΛαγούς με πετραχήλια και φύκια για νται στα δίχτυα των ταξικών φραγνο οι σχολάρχες στα παιδιά που πιάνο στοιχεία μιλάνε από μόνα τους: Τα … μών. Αρκεί να πέφτει το παραδάκι

κολλεγίων και 27,5* εκατ. ευρώ ήταν τα έσοδα 8 ακτρα! ιδιωτικών ΙΕΚ το 2004 μόνο από δίδ φημίσεις 4,5* εκατ. ευρώ ξόδεψαν μόνο για δια σης του 10 που Κι όλα αυτά πριν τη εφαρμογή της βά μιας εκπαίδευάφησε 55.709 νέους εκτός τριτοβάθ ΙΕΚ και τα ΚΕΣ σης αυξάνοντας το ενδιαφέρον για τα κατά 85% και 50% αντίστοιχα! ιχεία από ICAP *Στο

η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς και μέσα από τους νόμους που θεσπίζουν προκειμένου να υλοποιήσουν το στόχο της ΕΕ να αυξηθεί το ποσοστό των νέων, που θα ακολουθήσουν το δρόμο της ψευτοκατάρτισης στο 70%. Το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2525/97 ενίσχυσε το σχολείο - εξεταστικό κέντρο και με το 2640/98 ενίσχυσε το διπλό ανισότιμο σχολικό δίκτυο μέσω των ΤΕΕ, αναγκάζοντας το 1999 25.000 μαθητές να μείνουν εκτός λυκείου και να ακολουθήσουν το δρόμο της κατάρτισης. Επειδή δεν κατάφεραν να “πετύχουν” το ποσοστό που βάζει ως στόχο η ΕΕ, συνεχίζουν, επί κυβέρνησης ΝΔ, με νέα μέτρα όπως η λειτουργία των ΕΠΑΛ - ΕΠΑΣ και η βάση του 10. Σπρώχνουν και με αυτούς τους τρόπους τους νέους στην κατάρτιση, ενισχύεται η πελατεία των σχολαρχών των ΙΕΚ, των ΚΕΣ και των ψευτοκολεγίων. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και φέτος με “όχημα” την κοινοτική οδηγία 36/05 που υποτίθεται ότι αναγνωρίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα των ΚΕΣ και των Κολεγίων. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η φημολογία για δυνατότητα εισαγωγής από τα δημόσια ΙΕΚ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Την ίδια ώρα δηλαδή που με το “μαστίγιο” της βάσης του 10 πετάνε χιλιάδες νέους εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ρίχνουν το “καρότο” της εισαγωγής μέσω των ΙΕΚ. Είναι προφανές ότι τα συγκεκριμένα μέτρα εντάσσονται στο συνολικότερο σχεδιασμό της κυβέρνησης για τη δημιουργία μιας μεταλυκειακής “σούπας”, που θα παρέχει σκόρπιες γνώσεις με ημερομηνία λήξης, μέσα στο πλαί-

σιο της ιδιωτικοποιημένης εκπαίδευσης όπως θέλουν να τη διαμορφώσουν με την κατάργηση του άρθρου 16 και την εφαρμογή του νέου νόμου - πλαισίου. Στόχος τους είναι η υποβάθμιση όλου του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι η “αναγνώριση” και “αναβάθμιση” των σχολών κατάρτισης. Το μόνο που “αναγνωρίζουν” είναι η δυνατότητά τους να βγάζουν τεράστια κέρδη από την εμπορευματοποίηση της παιδείας. Το μόνο που “αναβαθμίζεται” είναι η τσέπη τους, εκμεταλλευόμενοι τις ανησυχίες και τις ανάγκες των νέων και των γονιών τους.

Μαχητικά με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ! Από τα παραπάνω προκύπτει ότι υπάρχει τάση μαζικοποίησης του χώρου της κατάρτισης. Η ταξική σύνθεση, στην πλειοψηφία της, αποτελείται από νέους που είτε έχουν μπει ήδη στην παραγωγή, είτε θα καταλήξουν σύντομα σε αυτή καθώς προέρχονται από εργατικές- λαϊκές οικογένειες. Συνεπώς, είναι καθήκον των οργανώσεων της ΚΝΕ να ιεραρχήσουν στην παρέμβασή τους αυτούς τους χώρους, υλοποιώντας τις αποφάσεις του 9ου Συνεδρίου. Η άνοδος της ικανότητας της ΚΝΕ να παρεμβαίνει στους χώρους κατάρτισης μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην οργάνωση νέων εργατών στην ΚΝΕ, στο μπόλιασμα αυτού του κομματιού της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης με τις αξίες και τα ιδανικά του ταξικού αγώνα, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης. Η ανάπτυξη πολιτικών και αγωνιστικών δεσμών της ΚΝΕ σε αυτήν τη μεταβατική περίοδο της ζωής των νέων, στην

κατάρτιση, είναι σοβαρό καθήκον, καθώς σε αυτή τη φάση πολλοί νέοι μπαίνουν για πρώτη φορά στην παραγωγή, διαμορφώνουν συνείδηση από τους όρους εργασίας. Σίγουρα υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες στην ανάπτυξη πολιτικών δεσμών και στην οργάνωση της πάλης των σπουδαστών. Οι βασικότερες είναι ο κατακερματισμός του χώρου (ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις), η αποξένωση που κυριαρχεί, ο μικρός χρόνος σπουδών, η χαμηλή πολιτική πείρα λόγω της μικρής ηλικίας. Ωστόσο, η πείρα της Οργάνωσης δείχνει ότι αυτές οι δυσκολίες μπορούν, σε ένα βαθμό, να υπερνικούνται. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει επεξεργασμένο σχέδιο πολιτικής και αγωνιστικής παρέμβασης. Προϋποθέτει οι νέοι κομμουνιστές να πρωτοστατούν στους Συλλόγους Σπουδαστών και τα εργατικά σωματεία, να γίνονται με τη δράση τους οργανωτές μαζών. Οι νέοι που βρίσκονται στους χώρους της κατάρτισης και οι οικογένειές τους έχουν κάθε λόγο να απορρίψουν τα αδιέξοδα που δημιουργεί η πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Να βγάλουν συμπέρασμα από την καθημερινή τους εμπειρία ότι ένοχη είναι η πολιτική των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου και όχι οι ίδιοι που δεν κατάφεραν λόγω των ταξικών φραγμών να περάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, στη δύναμη του συλλογικού αγώνα. Εχουν κάθε συμφέρον να συμβάλλουν και οι ίδιοι, με βάση την πείρα τους και το ταξικό τους συμφέρον, στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, στον αγώνα

για τη ζωή που αξίζει να ζούμε. Η πρωτοπόρα δράση της ΚΝΕ μπορεί να εμπνεύσει τους σπουδαστές να πάρουν θέση μαζί με το ΚΚΕ στις καθημερινές μικρές και μεγάλες μάχες, με γνώμονα τις πραγματικές τους ανάγκες. Η πείρα δείχνει ότι οι θέσεις και η δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ για: -Δημόσιες και Δωρεάν Επαγγελματικές Σχολές μετά το 12χρονο σχολείο -κατάργηση των διδάκτρων -κάλυψη των αναγκών σε υλικοτεχνική υποδομή -πρακτική άσκηση πάνω στο αντικείμενο σπουδών με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα -χορήγηση μειωμένου εισιτηρίου στις συγκοινωνίες -δωρεάν χορήγηση συγγραμμάτων -πλήρη και σταθερή δουλιά για όλους μπορούν να συσπειρώσουν τους σπουδαστές, μπορούν να εμπνεύσουν τους νέους να μπουν στον αγώνα για τα δικαιώματά τους. Να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις, χωρίς να λογαριάσουν κόστος και θυσίες, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την οργάνωση της αντεπίθεσης ώστε ο λαός να διεκδικήσει και να οικοδομήσει τη δική του εξουσία, το σοσιαλισμό. Μάκης Μακρής Μέλος του ΚΣ και του Γραφείου του ΣΠ της Αθήνας της ΚΝΕ

24 ϐ νέες τεχνολογίες

Η “ψηφιακή απόβαση” του ιμπεριαλισμού

άθομαι σε μια αναπαυτική πολυθρόνα στο ημίφως του LANάδικου, το ίδιο κάνει και η υπόλοιπη παρέα μου. Καφές κι αναψυκτικό από το μηχάνημα. Αισθανόμαστε λίγο παράταιρα, αφού περιστοιχιζόμαστε από 13χρονα, αλλά ποιος νοιάζεται; Το παιχνίδι φορτώνεται κι είμαστε έτοιμοι ν’ αρχίσουμε. Με 6 ευρώ θα κοπανιόμαστε μέχρι να βγει ο ήλιος. Χωριζόμαστε σε ομάδες. Πάλι μου έτυχαν οι “τρομοκράτες”. Οχι ότι είναι απαραίτητα κακό, αλλά όλο κάτι απαρχαιωμένα σοβιετικά όπλα έχουν, ενώ αντίθετα η αντίπαλη ομάδα είναι εξοπλισμένη με όπλα αμερικάνικα κι ευρωπαϊκά, τελευταίας τεχνολογίας. Βάζουμε τ’ ακουστικά μας. Ο πρώτος γύρος ξεκινάει… Σκοτωνόμαστε μεταξύ μας όλο το βράδυ, παίζοντας ένα από τα πιο δημοφιλή PC games στην αγορά και περνώντας μια βραδιά γεμάτη συγκινήσεις. Και πώς να μην είναι όταν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν εξελιχθεί σήμερα σε “μικρά θαύματα”; Από τα πρώτα απλοϊκά φλιπεράκια ή το πακ-μαν όπου ένας μοχλός ή 4 πλήκτρα έκαναν όλη τη δουλιά, σήμερα έχουμε φτάσει στα πολύπλοκα μελετημένα σενάρια προσεγμένα στην παραμικρή

τους λεπτομέρεια. “Βυθιζόμαστε” στον κόσμο τους χρησιμοποιώντας μια μεγάλη σειρά από υπολογιστές και παιχνιδομηχανές. Δεν είμαστε πια οι παθητικοί τηλεθεατές που παρακολουθούν τις περιπέτειες του “Σούπερ Μάριο” στη δίχρωμη και δύο διαστάσεων οθόνη ενός game boy, αλλά παίρνουμε οι ίδιοι μέρος. Με τους “καλούς” ή τους “κακούς”, κυνηγώντας τρομοκράτες από αραβικές χώρες, σοβιετικούς, επαναστάτες, γινόμαστε μέρος ενός σχεδίου που φωτογραφίζει τα πολεμικά σχέδια της αστικής εξουσίας. Γινόμαστε σε πρώτο πρόσωπο στρατιώτες, αστυνομικοί, κλέφτες, δολοφόνοι ή οτιδήποτε άλλο χρειάζεται. Οσο μεγαλύτερη είναι η εμπλοκή του χρήστη, τόσο μεγαλύτερη η ταύτιση, αλλά και τόσο ευκολότερη η χειραγώγηση των χρηστών μέσα από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, στα οποία επενδύουν εκατομμύρια μεγάλες πολυεθνικές. Δεν είναι, βέβαια, θέμα δαιμονοποίησης ή αφορισμού, ωστόσο, ο τρόπος που χρησιμοποιεί σήμερα ο ιμπεριαλισμός αυτή τη “διέξοδο ψυχαγωγίας” για να διαδώσει την προπαγάνδα και την ιδεολογία του είναι που πρέπει να προκαλέσει προβληματισμό.

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

Υπερπαραγωγές Ισως ο πιο κατάλληλος όρος για να χαρακτηρίσει κανείς τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που βγαίνουν σήμερα. Για τη δημιουργία τους εργάζονται πυρετωδώς πέρα από τους προγραμματιστές και τους γραφίστες που τους δίνουν την τελική τους μορφή, μεγάλα επιτελεία σεναριογράφων, ηθοποιών, μουσικών, τεχνικών, αλλά και μια σειρά… δοκιμαστών και αναλυτών που φροντίζουν να καταγράψουν κάθε τους αντίδραση στα παιχνίδια και στη συνέχεια να κάνουν προτάσεις για να τα βελτιώσουν για να έχουν, έτσι, τη μέγιστη εμπορική επιτυχία, αλλά και για να περνάνε αποτελεσματικότερα τα “απαραίτητα” μηνύματα. Εξάλλου, όπως γίνεται κατανοητό, για να δουλέψει όλη αυτή η μηχανή παραγωγής παιχνιδιών χρειάζονται πολλές εργατοώρες και πολλά εκατομμύρια δολάρια…

Πού τα βρήκες τα λεφτά; Πρόκειται για μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων. Μόνο το 2007, σύμφωνα με τα στοιχεία της βιομηχανίας δαπανήθηκαν για αγορά ηλεκτρονικών παιχνιδιών 9,5 δισ. δολάρια, ενώ περίπου άλλα τόσα για αγορά παιχνιδομηχανών. Η βιομηχανία, βέβαια, επεκτείνεται και πολύ πέρα από τα όρια του “σχεδιαστηρίου”. Τα όλο και πιο εξελιγμένα παιχνίδια απαιτούν ολοένα και “δυνατότερα” και φυσικά ακριβότερα μηχανήματα, υπολογιστές και παιχνιδομηχανές. Ετσι όλο και περισσότερα αφεντικά της βιομηχανίας κερδίζουν. Και από αυτήν την πυραμίδα του κέρδους δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι χώροι που φιλοξενούν τους δεκάδες παίκτες, οι διάφορες αλυσίδες internet cafe. Χώροι φτιαγμένοι για να σε κάνουν να νιώσεις άνετα και να μη θες να το κουνήσεις ρούπι από εκεί. Χώροι μαζικής εκτόνωσης και φυγής μέσα στις τσιμεντουπόλεις. Σκοπός της βιομηχανίας αυτής είναι, φυσικά, το κέρδος των επιχειρηματιών, αλλά παράλληλα και να υπηρετείται και η πολιτική στόχευση της αστικής τάξης. Η εξοικίωση με την καπιταλιστική πραγματικότητα, η βία, η “απομυθοποίηση” των πολέμων, της εκμετάλλευσης. Τα μηνύματα που περνάνε τα πανάκριβα και καλογυαλισμένα βιντεοπαιχνίδια αποτελούν σε τελευταία ανάλυση συνειδητή επιλογή της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της. Αποτελούν πάντα έκφραση της επικρατούσας ιδεολογίας η οποία τα τροφοδοτεί και δυναμώνει και μέσα από αυτό τον “εύληπτο” από τη νεολαία τρόπο. Η ίδια η επιδίωξη των κολοσσών της παιχνιδοβιομηχανίας για περισσότερα κέρδη τους κάνει να εφαρμόζουν στρατηγικές που ωθούν τους καταναλωτές (και κυρίως το “δυναμικό” και κερδοφόρο κοινό της νεολαίας) σε συγκεκριμένους τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς.

Στην ίδια...ομάδα Σ’ αυτό το κυνηγητό χρημάτων, οι μεγάλες εταιρείες συνεταιρίζονται με “θεσμούς” του συστήματος όπως ο στρατός, οι κυβερνήσεις, οι μυστικές υπηρεσίες, η πολεμική βιομη-

χανία. Ο προϋπολογισμός του αμερικάνικου στρατού περιλαμβάνει ετησίως κονδύλια περίπου 1,1 δισ. δολαρίων για software παιχνιδιών, ενώ έχει δημιουργήσει ειδικό τμήμα γι’ αυτούς τους σκοπούς, αλλά και το δικό του.. PC game (America’s Army). Το παιχνίδι αυτό, όπως το ίδιο μας ενημερώνει, έχει σκοπό να φέρει τ’ αμερικανόπουλα σ’ επαφή με το στρατό, «τις ευκαιρίες που προσφέρει, τις προκλήσεις, την περιπέτεια και τον τρόπο εκπαίδευσής του». Τη στιγμή που χιλιάδες στρατιώτες επιστρέφουν στις ΗΠΑ από το Ιράκ μέσα σε φέρετρα και η νεολαία φαίνεται απρόθυμη να καταταγεί στον αμερικάνικο μισθοφορικό στρατό και να πολεμήσει για να γεμίσουν οι τσέπες των αμερικάνικων μονοπωλίων, ο αμερικάνικος στρατός “επιστράτευσε” μέχρι και την τεχνολογία για συνεχίσει το, αναγκαίο για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου, καταστροφικό του έργο. Επιπλέον, ο No1 προμηθευτής αμυντικών συστημάτων στον κόσμο, η Lockheed Martin (της οποίας μότο είναι «δεν ξεχνάμε ποτέ για ποιον δουλεύουμε»…), με περηφάνια δηλώνει στην ιστοσελίδα της ότι συνεργάζεται με τις εταιρείες κατασκευής βιντεοπαιχνιδιών που εξασφαλίζουν ότι στα παιχνίδια τους θα «διασφαλίζεται το καλό όνομα και η φήμη των προϊόντων της». Πολλές είναι, ακόμα, οι εταιρείες με μεγάλη εμπειρία στην κατασκευή παιχνιδιών που μαζί με τα προϊόντα τους, αναλαμβάνουν ρόλο... εκπαιδευτή του αμερικάνικου στρατού. Τα πολεμικά βιντεοπαιχνίδια με τη ρεαλιστικότητά τους μπορούν εύκολα με μερικά εκατομμύρια δολάρια να μετατραπούν σ’ ένα εικονικό πεδίο βολής που θα ετοιμάζει τους μελλοντικούς μισθοφόρους με τον καλύτερο τρόπο για το επόμενο ιμπεριαλιστικό ματοκύλισμα.

Στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων… Είναι, λοιπόν, δυνατό οι εταιρείες της παιχνιδοβιομηχανίας να διακινδυνεύσουν ποτέ τα “χρυσά” τους συμβόλαια με στρατούς και κυβερνήσεις αναπτύσσοντας ένα παιχνίδι στο οποίο λ.χ. μια ομάδα Σέρβων να αντιστέκεται σε μια ιμπεριαλιστική εισβολή του ΝΑΤΟ στην πατρίδα τους; Φυσικά, και όχι. Για την ακρίβεια, το εντελώς αντίθετο συμβαίνει. Ο ιμπεριαλισμός, η επιθετικότητά του, ο “πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία” που έχουν εξαπολύσει εδώ και χρόνια οι ΗΠΑ για να προωθήσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους, αποτελούν την πρώτη ύλη για πολλά από τα πιο επιτυχημένα πολεμικά παιχνίδια των τελευταίων χρόνων. Η 11η Σεπτέμβρη, ο “πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία” που εξαπέλυσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟϊκές σφαγές που ακολούθησαν έδωσαν τεράστια ώθηση στην παιχνιδοβιομηχανία σε μια εποχή που είχε στερέψει από ιδέες. Η πραγματικότητα των ιμπεριαλιστικών πολέμων στα παιχνίδια αντιστρέφεται πλήρως. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όχι μόνο δικαιολογούνται και νομιμοποιούνται στις συνειδήσεις της νεολαίας με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, αλλά ο παίκτης γίνεται

κομμάτι τους και παλεύει για την επιτυχία τους, έστω και σ’ ένα (όχι και τόσο) φανταστικό κόσμο. Τα πολεμικά παιχνίδια γίνονται οι καλύτεροι διαφημιστές τους. Καθισμένοι αναπαυτικά απέναντι από τις οθόνες μας βρίσκουμε τον εαυτό μας να πολεμάει “ισλαμιστές τρομοκράτες” σε κάποια έρημο, ή να σώζουμε τους συμπολεμιστές μας στον αμερικάνικο στρατό από μια επίθεση της ιρακινής αντίστασης. Γινόμαστε αστυνομικοί που εξουδετερώνουμε “τρομοκρατικές απειλές” ή αξιωματικοί του ΝΑΤΟ που βοηθάνε φιλικές δυνάμεις σε άλλες χώρες να αντιμετωπίσουν τους… “εχθρούς της δημοκρατίας”. Τα ίδια τα παιχνίδια μας διαβεβαιώνουν ότι πολεμάμε με τη μεριά των καλών, των “δημοκρατικών” Αμερικάνων που έχουν σκοπό να προωθήσουν με τους πολέμους τους την… “ειρήνη” και την “ελευθερία”.

Μόνο το 2007, δαπανήθηκαν για αγορά ηλεκτρονικών παιχνιδιών 9,5 δισ δολάρια, ενώ άλλα

9,35 δισ

για αγορά παιχνιδομηχανών Ο στρατός των ΗΠΑ διαθέτει ετησίως περίπου 1,1 δισ δολάρια για software παιχνδιών

νέες τεχνολογίες ϐ 25

“Πολεμικό ριάλιτι” Μερικές φορές η αντιστοιχία των στόχων της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής και του σεναρίου κάποιων βιντεοπαιχνιδιών, όχι μόνο δεν είναι συμπτωματική, αλλά είναι και ταυτόσημη στα στρατηγικά της σημεία, ενώ παράλληλα γεμίζει λεφτά τις τσέπες αυτών που τα κατασκευάζουν. Για παράδειγμα, η εταιρεία “Kuma Games”, η οποία ασχολείται με την ανάπτυξη διαδικτυακών παιχνιδιών, ανά τακτά χρονικά διαστήματα “ανεβάζει” αποστολές που έχουν σχέση με την επικαιρότητα και τα μέτωπα του πολέμου. Ο παίκτης έχει την ευκαιρία να συμμετέχει σε αποστολές στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Κορέα ή σε όποιο σημείο της γης μπει στο ιμπεριαλιστικό στόχαστρο. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα «ο παίκτης έχει την ευκαιρία να βιώσει μερικές από τις πιο σκληρές μάχες του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία, αφού οι αποστολές είναι βασισμένες σε πραγματικά περιστατικά». Κι όλα αυτά σε συνεργασία με τον αμερικανικό στρατό, ο οποίος, άλλωστε, διαθέτει το copyright του πολέμου. Η ίδια η εταιρεία δηλώνει ότι αισθάνεται μεγάλη «τιμή και περηφάνια» που συνεργάζεται με τον αμερικανικό στρατό. «Είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι που τους φαινόμαστε χρήσιμοι και ενθουσιασμένοι που δίνουμε στους παίχτες, μέσα από αυτές τις αποστολές, μια ρεαλιστική εικόνα των όσων αντιμετωπίζουν κάθε μέρα οι στρατιώτες μας στο Ιράκ», αναφέρει ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας. Αλήθεια, μετά από τόσες “συναρπαστικές” εμπειρίες που έχουν ζήσει τα αμερικανόπουλα αλλά και εκατομμύρια νέοι στον κόσμο δίπλα στους “ηρωικούς πεζοναύτες” των ΗΠΑ, πώς είναι δυνατόν να πουν “όχι” στην επόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση σε μια χώρα που ούτε καν ξέρουνε κατά που πέφτει ή πώς να αρνηθούν μια πρόσκληση να καταταγούν στον (100% μισθοφορικό) αμερικάνικο στρατό;

26 ϐ νέες τεχνολογίες

μέσα από το πληκτρολόγιό σου και θα διώξει μια για πάντα την “κομμουνιστική απειλή”, στέλνοντάς την πίσω στον πλανήτη από τον οποίο έχει πέσει…

Παράλληλες ζωές… Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια με την πολυπλοκότητα και τη συγκέντρωση που απαιτούν γίνονται μια μορφή ψυχαγωγίας – εθισμού. Πλέον βέβαια η έννοια της ψυχαγωγίας ξεπερνιέται κατά πολύ από την παρακολούθηση μιας ταινίας ή την ακρόαση ενός τραγουδιού. Πέρα από τις αμέτρητες ευκαιρίες “διαφήμισης” του συστήματος και της κυρίαρχης ιδεολογίας, δίνονται ταυτόχρονα πολλές ευκαιρίες για μια εικονική “διέξοδο” από την πραγματικότητα αυτή. Ετσι φτιάχτηκαν παιχνίδια όπως τα Sims και το διαδικτυακό Second Life, μια ολόκληρη κατηγορία που ονομάζεται Role Playing Games (RPG). Στην πραγματική σου ζωή μπορείς να είσαι φτωχός ή μόνος σου, να βλέπεις μέρα με τη μέρα τα δικαιώματά σου, τη ζωή σου να τσακίζεται, όμως στο “Sims” π.χ. μπορείς να έχεις ένα μεγάλο σπίτι, οικογένεια, εκατομμύρια στον τραπεζικό σου λογαριασμό και να είσαι πρόεδρος πολυεθνικής. Αλλά και στα πολεμικά παιχνίδια, ο παίκτης ενθουσιάζεται με τη δυνατότητα να είναι ένας ηρωικός

Στον κόσμο των PC Games “μοχθηροί κομμουνιστές” απειλούν να καταστέψουν τις “δημοκρατικές” ΗΠΑ

… και του πρωτόγονου αντικομμουνισμού Από τη λίστα με τα αγαπημένα θέματα των πολεμικών τηλεπαιχνιδιών δεν θα μπορούσε να λείπει ο αντικομμουνισμός ως αναπόσπαστο τμήμα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και προπαγάνδας. Ηδη από τη δεκαετία του 1980 και την εποχή του “ψυχρού πόλεμου” είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν ηλεκτρονικά παιχνίδια που το σενάριό τους περιλάμβανε τον “πόλεμο ενάντια στον κομμουνισμό” μπλέκοντας παιδαριώδη αντικομμουνισμό με την επιστημονική φαντασία. Χαρακτηριστικό το παιχνίδι “Communist Mutants from Space”, όπου εξωγήινοι κομμουνιστές απειλούσαν να “καταλάβουν” δημοκρατικούς πλανήτες ανά το σύμπαν. Σήμερα όμως τα περίεργα τετραγωνάκια που πυροβολούσαν οι παλιότεροι έχουν αντικατασταθεί από υπερπαραγωγές. Ιδια έχει μείνει ωστόσο η αρχική ιδέα: αντικομμουνισμός, δεμένος όμως αυτή τη φορά με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Με ρεαλισμό, αξεπέραστα μουσικά εφέ, κίνηση, “κρίσιμες” αποφάσεις που πρέπει ο παίχτης να πάρει, τερατώδεις ιστορικές ανακρίβειες. Εξάλλου, σήμερα το έδαφος είναι καλύτερα στρωμένο παρά ποτέ για να περάσουν τέτοια μηνύματα. Με την ανατροπή του

σοσιαλιστικού συστήματος στην ΕΣΣΔ και την Ανατολική Ευρώπη και την κατασυκοφάντησή του από την κυρίαρχη ιδεολογία, την παντελή εξάλειψη της προσφοράς του κομμουνιστικού κινήματος από τα βιβλία της ιστορίας και την εκπαίδευση γενικότερα, δεν είναι τυχαίο που οι πιο πολλοί πιτσιρικάδες μαθαίνουν την ύπαρξη της Σοβιετικής Ενωσης ή βλέπουν για πρώτη φορά στη ζωή τους σφυροδρέπανο μέσα σε παιχνίδια όπως το “Freedom Fighters” ή το “Red Alert”. Η ΕΣΣΔ και άλλα “κομμουνιστικά καθεστώτα” (σύμφωνα με την ορολογία των παιχνιδιών και την κυρίαρχη ιδεολογία στις ΗΠΑ) απεικονίζονται ως ακραία, μιλιταριστικά με επεκτατικές διαθέσεις που κυβερνώνται από ημιπαράφρονες που δεν δίνουν δεκάρα για την ανθρώπινη ζωή. Κατά πάσα πιθανότητα τα “καθεστώτα” αυτά έχουν πέσει από τον ουρανό, αφού κανένας δεν τα θέλει, όλοι τα μισούν και τα φοβούνται. Ακόμα και σε παιχνίδια που οι Σοβιετικοί είναι “σύμμαχοί” σου, παρουσιάζονται σαν μίζερα φοβισμένα ανθρωπάκια και οι επικεφαλής τους σαν τρελοί κι αιμοσταγείς. Πάντα είναι η χειρότερη ομάδα που μπορείς να διαλέξεις. Οπως και να ‘χει, τα ψωμιά τους είναι μετρημένα, ο ήρωας τους βιντεοπαιχνιδιού (πάντα Αμερικάνος ή Ευρωπαίος) θ’ αναλάβει δράση

Από τη λίστα με τα αγαπημένα θέματα των πολεμικών τηλεπαιχνιδιών δεν θα μπορούσε να λείπει ο αντικομμουνισμός ως αναπόσπαστο τμήμα της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας

στρατιώτης ή αισθάνεται μεγάλη ικανοποίηση που έχει την ευκαιρία να γίνει ένας σύγχρονος καουμπόης που επιβιώνει πάνω από νόμους και κανόνες. Αλλά ακόμα κι αν επιμένεις να “παλέψεις” για κάτι κι αυτά υπάρχουν. Από διαδικτυακές “απεργίες” και “συλλαλητήρια” μέχρι να στήσεις το δικό σου κίνημα και κόμμα, πραγματικό ή φανταστικό (π.χ. το γαλλικό ακροδεξιό κόμμα “Εθνικό Μέτωπο” του Λεπέν έχει “ανοίξει γραφεία” στο Second Life). Κι αφού είσαι ικανοποιημένος για μερικές στιγμές με όλα αυτά, η πραγματική ζωή αρχίζει να μοιάζει κάτι το δευτερεύον. Η δυνατότητα για δημιουργία μιας παράλληλης ζωής, καριέρας και οικογένειας στο ασφαλές περιβάλλον του υπολογιστή, η χαρά της προσωπικής και επαγγελματικής επιτυχίας και ευτυχίας έστω και σ’ ένα παράλληλο κόσμο, προσελκύει πολλούς παίχτες παιχνιδιών. Περιττό ν’ αναφέρουμε ότι έχει γίνει μια εξαιρετικά επικερδής επένδυση γι’ αυτούς που τα αναπτύσσουν και τα διαθέτουν στην αγορά.

Παιχνίδια και βία Πολλές φορές τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν κατηγορηθεί για κρούσματα παιδικής και νεανικής βίας κι εγκληματικότητας (π.χ. το Doom “στοχοποιήθηκε” μετά τους μαζικούς πυροβολισμούς μαθητών στο Κολοράντο ενάντια στους συμμαθητές τους). Η βία των πολεμικών κι άλλων παρόμοιων παιχνιδιών δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τη βία στην τηλεόραση ή τον κινηματογράφο. Η διαφορά είναι ότι οι παίχτες δεν παρακολουθούν απλά τους σκοτωμούς και τις δολοφονίες, όπως στην τηλεόραση, αλλά είναι οι ίδιοι που τους προκαλούν. Δεν διαφέρει πολύ από τις εικόνες που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας στις ανταποκρίσεις από τα μέτωπα του Αφγανιστάν ή του Καύκασου ή τη βία των μηχανισμών καταστολής ενάντια σε διαδηλωτές. Η βία στα βιντεοπαιχνίδια πολέμου γίνεται αυτοσκοπός και μετατρέπεται σε κάτι το εύκολο και το ανώδυνο, η ανθρώπινη ζωή χάνεται μόνο μέχρι ν’ αρχίσει ο επόμενος γύρος. Οι νέοι αναισθητοποιούνται κι εξοικειώνονται με τη βία του συστήματος. Οι “κανόνες” και οι ”περιορισμοί” που δήθεν επιβάλλουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις με τις διάφορες επισημάνσεις για τη βία ή τα όρια ηλικίας είναι υποκριτι-

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

κές. Ρίχνουν την ευθύνη στον καταναλωτή, τον παίκτη και όχι –όπως θα έπρεπε- στις επιχειρήσεις που στο κυνήγι του κέρδους τους εμπεδώνουν στα μυαλά της νεολαίας τη βία του ιμπεριαλισμού. Βέβαια, εδώ να πούμε ότι η βία ως φαινόμενο δεν είναι ουδέτερη. Εχει ταξικό περιεχόμενο. Δεν είναι ίδια η βία των καταπιεστών, το αιματοκύλισμα των ιμπεριαλιστών για τα κέρδη κατά τη διάρκεια των πολέμων τους με τη βία που αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν αυτοί που αντιστέκονται ή την επαναστατική βία που χρησιμοποιεί η καταπιεζόμενη εργατική τάξη ενάντια στους δυνάστες της. Είναι χαρακτηριστικό του ταξικού χαρακτήρα της βίας το ότι την ώρα που το σύστημα ξορκίζει στον απήγανο την επαναστατική βία, την ίδια ώρα προσπαθεί να εμπεδώσει στη νεολαία τη δική του βία.

Αλλού είναι το παιχνίδι Το παιχνίδι, μια διαδικασία που ανέκαθεν κοινωνικοποιούσε το άτομο και το μάθαινε ν’ αλληλεπιδρά με τον κόσμο γύρω του, έφτασε να το απομονώνει. Τι κι αν σε πολλά τέτοιου είδους παιχνίδια οι παίκτες μπορεί να είναι από δεκάδες μέχρι χιλιάδες; Η συλλογικότητα είναι σχεδόν ανύπαρκτη, απρόσωπη. Το παιχνίδι γίνεται μια παρηγοριά, παθητικός τρόπος εκτόνωσης και φυγής. Η νεολαία και ειδικά οι νεότερες ηλικίες που δεν έχουν ακόμα αναπτύξει πλήρως την προσωπικότητά τους δικαιολογούν κι εξοικειώνονται με τη βία του συστήματος. Μόλις χτυπήσει το κουδούνι του σχολείου που διδάσκει τα πάντα μισά και διαστρεβλωμένα, ξεφεύγουν και μαθαίνουν τον κόσμο, την ιστορία, το σωστό και το λάθος μέσα από τις οθόνες της TV ή του υπολογιστή, μέσα από πολεμικά παιχνίδια που τους λένε ότι ελευθερία είναι παλεύεις στο πλευρό του ιμπεριαλισμού για να συνετίσεις τους “τρομοκράτες” ή να τσακίσεις τους κομμουνιστές. Η τεχνολογία αυτή σε άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για άλλους σκοπούς. Τη μάθηση, την εξάσκηση του νου, την εκπαίδευση γενικότερα. Λιγοστά παραδείγματα αξιοποίησης παρόμοιας τεχνολογίας για σκοπούς της εκπαίδευσης υπάρχουν και σήμερα. Οχι τόσο “ελκυστικά” και σίγουρα όχι τόσο εμπορικά. Δείχνουν όμως πως σε άλλες συνθήκες με την εργατική τάξη, το λαό, τους προοδευτικούς επιστήμονες στο προσκήνιο θα μπορούσαν να αξιοποιούνται. Η.Μ.

Το Top-5 της χειραγώγησης

νέες τεχνολογίες ϐ 27 DVD τη ς για τα P ΚΝΕ C Game

αι για να μη μιλάμε στον αέρα, μερικά παραδείγματα παιχνιδιών που φέρνουν τούμπα την αλήθεια για να την προσαρμόσουν στα μέτρα του ιμπεριαλισμού και των στόχων του.

Θα μπορούσε να έχει βγει κατευθείαν από τα συρτάρια του State Department και της CIA. Το σενάριο αυτού του παιχνιδιού μας στέλνει στην Κούβα του 2010, όπου μετά το… θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, τα ηνία έχει αναλάβει μια –σύμφωνα με τα πρότυπα των ΗΠΑ- “δημοκρατική κυβέρνηση”, την οποία ωστόσο απειλεί ένα πολιτικός σχηματισμός ο οποίος επιδιώκει την… κομμουνιστική παλινόρθωση! Ο παίκτης αναλαμβάνει να οδηγήσει μια επίλεκτη ομάδα του αμερικάνικου στρατού στο νησί και να βοηθήσει τη “δημοκρατική κυβέρνηση” για λογαριασμό των ΗΠΑ, χωρίς να αποκαλυφτεί η εμπλοκή τους. Στην ίδια σειρά παιχνιδιών περιλαμβάνονται αποστολές στη Λ. Αμερική, την Κορέα και άλλες περιοχές που η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ έχει βάλει στο μάτι. Το επίσημο παιχνίδι του αμερικάνικου στρατού έχει χτυπήσει κορυφή σε δημοφιλία, με εκατομμύρια παίκτες. Σύμφωνα με τον… κατασκευαστή του έχει σκοπό «να μεταφέρει το μήνυμα του αμερικάνικου στρατού στη νεολαία» και είναι μέρος ευρύτερης καμπάνιας στρατολόγησης που γίνεται στα σχολεία, μέσω τηλεόρασης κλπ. Το παιχνίδι εξοικειώνει τους παίκτες με την εκπαίδευση των αμερικανών στρατιωτών και τους μεταφέρει την εμπειρία του από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο. Την ιστοσελίδα του παιχνιδιού κοσμούν “success stories” αληθινών αμερικανών στρατιωτών που παρασημοφορήθηκαν πολεμώντας στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, υπηρετώντας τα “ιδανικά” των αμερικάνικων μονοπωλίων. Oχι, οι “οικογενειακές” φωτογραφίες από το κολαστήριο του Αμπου Γκράιμπ του Ιράκ δεν περιλαμβάνονται… Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος τελειώνει με τη ρίψη… Σοβιετικής ατομικής βόμβας (!) στο Βερολίνο. Τα “κομμουνιστικά καθεστώτα” επεκτείνονται σ’ όλο τον κόσμο. Οταν ο κομμουνιστικός κίνδυνος χτυπάει τις ΗΠΑ, ο παίκτης γίνεται ο ηρωικός υδραυλικός που θα διώξει τους “κακούς Σοβιετικούς” μια και καλή από τις ΗΠΑ! Με την ιδέα μιας στρατιωτικής εισβολής στη Βενεζουέλα γύρω στο 2010 μας εξοικειώνει το παιχνίδι “Μισθοφόροι 2: Ο Κόσμος στις Φλόγες”. Ο ήρωας είναι ένας μισθοφόρος που προσπαθεί να γλιτώσει τη χώρα και τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου που διαθέτει από έναν αιμοσταγή δικτάτορα. Αξίζει να πούμε ότι όταν κυκλοφόρησε το παιχνίδι προκάλεσε την άμεση αντίδραση της κυβέρνησης του Ούγο Τσάβες, ενώ δημοσιογραφική έρευνα στις ΗΠΑ απέδειξε δεσμούς ανάμεσα στην εταιρεία που έφτιαξε το παιχνίδι και την αμερικάνικη κυβέρνηση. Σ’ αυτό το παιχνίδι για Playstation, o ήρωας είναι ένας αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων της αμερικανικής αστυνομίας, ο οποίος ξεσκεπάζει και προσπαθεί να ματαιώσει τα σχέδια της Αλ Κάιντα να ανατινάξει πυρηνικές εγκαταστάσεις. Ο ιμπεριαλιστικός “πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία” που έχουν εξαπολύσει οι ΗΠΑ νομιμοποιείται κι εδώ με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο.

«Δεν θα αφήσουμε τον ιμπεριαλισμό να παίξει με το μέλλον μας» Το DVD που επιμελήθηκε η ομάδα Νέων Τεχνολογιών του ΚΣ της ΚΝΕ είναι μια πρώτη προσπάθεια της Οργάνωσης να αποκαλύψει τον καλολαδωμένο μηχανισμό προπαγάνδας και χειραγώγησης της νεολαίας που έχουν στήσει ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ για την προώθηση και τη νομιμοποίηση στο λαό και τη νεολαία των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων. Η προσεγμένη και πολύ καλά επιμελημένη παρουσίαση έχει στόχο να ανοίξει η κουβέντα για το πώς η νεολαία θα ριχτεί στη μάχη των ιδεών, παλεύοντας για τα δικαιώματά της, για τη ζωή που της αξίζει. Πως θα αξιοποιεί το χρόνο της δημιουργικά γυρίζοντας την πλάτη στα “παιχνίδια” του ιμπεριαλισμού. Και ν’ αναδείξει την ανάγκη οι νέες τεχνολογίες να συμβάλλουν στο να μαθαίνει ο λαός και η νεολαία την αλήθεια για την ιστορία και την επιστήμη, να γίνει εργαλείο στον αγώνα τους για έναν νέο κόσμο.

Αναζητήστε το σε όλες τις οργανώσεις της ΚΝΕ.

Η τεχνολογία αυτή σε άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για άλλους σκοπούς. Τη μάθηση, την εξάσκηση του νου, την εκπαίδευση γενικότερα

28 ϐ νέα ζευγάρια

ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ

Οταν η αγωγή μετατρέπεται σε…

εν πρόλαβαν να κοπάσουν οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης μετά την καθιέρωση της υποχρεωτικής μονοετούς προσχολικής αγωγής και οι ελλείψεις των υποδομών και του προσωπικού οδήγησαν χιλιάδες νέα ζευγάρια -θέλοντας και μη- στους ιδιώτες, καθώς 60.000 νήπια έμειναν εκτός των δημόσιων νηπιαγωγείων. “Φιλετάκι” για τους επιχειρηματίες ακόμα και η προσχολική αγωγή λοιπόν. Είναι άλλωστε η ίδια διαχρονική πολιτική, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που κινείται στις κατευθύνσεις της ΕΕ που μετέφερε, την ευθύνη των παιδικών σταθμών στους δήμους και με μοχλό την υποχρηματοδότηση άνοιξε δρόμο στην ιδιωτικοποίησή τους. Τα -κατά παραγγελία της ΕΕ- κουπόνια που τώρα μοιράζει στις πιο εξαθλιωμένες οικογένειες η κυβέρνηση ΝΔ και που μπορούν να εξαργυρωθούν και από ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς (οι οποίοι εντάσσονται στο πρόγραμμα μέσω διαγωνισμού), πέρα από την απύθμενη κοροϊδία που συνιστούν, δείχνουν και κάτι ακόμα: ότι είτε έτσι, είτε αλλιώς, αυτή η πολιτική σπρώχνει κι άλλο ζεστό χρήμα κατευθείαν στην τσέπη των ιδιωτών. Με τα προβλήματα των παιδικών σταθμών είχαμε ασχοληθεί ξανά σε πρόσφατο φύλλο του “Ο” (φ.951, Ιούνης 2008). Αυτό το μήνα θα εξετάσουμε μια άλλη εξίσου σημαντική πτυχή του προβλήματος, που κανένας άλλος δεν την “αγγίζει”, σχετικά με την επίδραση των ελλείψεων στην ποιότητα του παιδαγωγικού προγράμματος.

ARKING

Λύσεις ανάγκης Στον καπιταλισμό τα νέα ζευγάρια, όπως και η εργατική τάξη, ουσιαστικά δεν έχουν το δικαίωμα επιλογής σε σύγχρονους, ασφαλής, δωρεάν και δημόσιους παιδικούς σταθμούς. Το άγχος των γονιών για τα παιδιά τους έχει να κάνει με το γεγονός πως το κράτος δεν φροντίζει για την προσχολική αγωγή με αποτέλεσμα όλες οι ευθύνες να βαραίνουν τις πλάτες των γονιών. Οι ίδιες οι συνθήκες πολλαπλασιάζουν την ανησυχία του νέου ζευγαριού μιας και οι παιδικοί σταθμοί με ταράτσες αντί για αυλές, που στεγάζονται σε όροφο ή είναι ακόμα και ημιυπόγειοι κάθε άλλο παρά σπάνια φαινόμενα είναι. Χαρακτηριστικά είναι κι όσα μας λέει η Μαρία Γουργούλη, συμβασιούχος σε παιδικό σταθμό στα Σεπόλια και μέλος του Σωματείου εργαζομένων στο δημοτικό βρεφοκομείο Αθήνας: «Στον προηγούμενο παιδικό σταθμό είχα 8 παιδιά μέσα σε μια πολύ μικρή τάξη που ίσα – ίσα χωρούσαν να κάτσουν».

“Κοστουμάκι” σχολειοποίησης… Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις που το εξυπηρετούν επιδιώκουν να διαμορφώσουν τον άνθρωπο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους από τη βρεφική και νηπιακή ηλικία. Γι’ αυτό

κόβουν και ράβουν την εκπαίδευση στα μέτρα τους, από το νηπιαγωγείο μέχρι τις επαγγελματικές σχολές, το Πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ. Στο όνομα της «ομαλής μετάβασης από το οικογενειακό στο προσχολικό περιβάλλον» προσπαθούν, κατά “τις γραφές” της ΕΕ, να “σχολειοποιήσουν” την προσχολική αγωγή: αντί για ολοκληρωμένο επιστημονικό παιδαγωγικό πρόγραμμα που θα κατευθύνεται στην κοινωνικοποίηση του παιδιού και τη μετέπειτα κατάκτηση της γνώσης για τον κόσμο και την κοινωνία, η έννοια των δεξιοτήτων κατακλύζει και την προσχολική αγωγή. Οπως και τα νέα βιβλία του δημοτικού στο όνομα του “πλουραλισμού” και της “διαθεματικότητας” καλλιεργούν την αποσπασματικότητα, μπερδεύουν παρά βοηθούν το παιδί να δομήσει τη σκέψη του. Αδιαφορώντας ακόμα και για τις σοβαρές ενστάσεις των παιδαγωγών, μεταφέρουν σταδιακά την εκμάθηση της γραφής και των μαθηματικών από το δημοτικό στο νηπιαγωγείο. Ηδη σε μια σειρά από χώρες (λ.χ. Αγγλία) λειτουργούν διάφορα προγράμματα που τα παιδιά από τα 3-4 κιόλας χρόνια τους μαθαίνουν ανάγνωση και γραφή. Η γραφή και τα μαθηματικά αντιμετωπίζονται έτσι ως δεξιότητες, και τα παιδιά πιέζονται να τις αποκτήσουν από μικρή ηλικία, πριν ακόμα σταθεί

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

Από κινητοποίηση του σωματείου εργαζομένων στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, αντιδρώντας στο “λουκέτο” πέντε παιδικών σταθμών

κάτι τέτοιο δυνατό από παιδαγωγική αλλά κι από άποψη ανάπτυξης του παιδιού.

Οι πρώτοι -ευρωενωσιακοί- διδάξαντες Η ΕΕ βάζει μακροπρόθεσμους στόχους βλέποντας ακόμα και τα παιδιά σαν αυριανούς εργαζόμενους μιας χρήσης που πρέπει να έχουν δεξιότητες για να είναι φτηνοί και αποδοτικοί, ανάλογα πάντα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο διάφοροι “επιστημονικοί” φορείς αλλά και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, όπως η ΝΔ, προσπαθούν να μας πείσουν για την αποτελεσματικότητα διάφορων “μοντέλων” όπως αυτό της Δανίας. Εκεί δηλαδή όπου έχει διαλυθεί

Στο επίκεντρο οι ανάγκες των παιδιών Η προσχολική αγωγή χρειάζεται να είναι ενιαία και υποχρεωτική για 2 χρόνια όταν το παιδί είναι 4-6 ετών, ώστε να μπορεί από καλύτερη θέση να κοινωνικοποιηθεί, να κάνει μόνο του τα πρώτα βήματα. Πρέπει πρώτα απ’ όλα οι παιδικοί σταθμοί να είναι φτιαγμένοι με βάση τις ανάγκες των παιδιών: να είναι ισόγειοι, με αυλές, κήπους, κούνιες, παιχνίδια, κλπ. Στις αίθουσες, πέρα από τους κανόνες υγιεινής κι ασφάλειας που πρέπει να τηρούνται, πρέπει να υπάρχουν γωνιές όπου τα παιδιά να μπορούν να απασχοληθούν. Οπως τονίζει η Τασούλα Λουδάρη, εργαζόμενη με σύμβαση σε παιδικό σταθμό του Μεταξουργείου και επίσης μέλος της διοίκησης

Tο κράτος δεν εξασφαλίζει δωρεάν προσχολική αγωγή με αποτέλεσμα όλες οι ευθύνες να βαραίνουν τις πλάτες των γονιών κάθε έννοια ημερήσιου προγράμματος, τα παιδιά κατευθύνουν τον παιδαγωγό και είναι ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν. Στο όνομα δηλαδή της ελευθερίας κίνησης που όντως το παιδί πρέπει να έχει, καταργείται κάθε οργανωμένη δραστηριότητα από τον παιδαγωγό, κάθε σχέδιο με βάση τις ανάγκες της ομάδας των παιδιών αλλά και του καθενός ξεχωριστά, ώστε να κάνει παραπάνω βήματα. Επιπλέον στο περίφημο αυτό “μοντέλο” το 40% του εκπαιδευτικού προσωπικού είναι νέοι εθελοντές που δεν έχουν καμιά σχέση με το αντικείμενο ενώ απασχολούνται με ελαστικές σχέσεις εργασίας!

του σωματείου εργαζομένων στο δημοτικό βρεφοκομείο Αθήνας: «Οταν δεν δίνονται χρήματα από το κράτος ενώ ταυτόχρονα έχουν μειωθεί οι κοινωνικές υποδομές, τα παιδιά κλείνονται σε τάξεις-κλουβιά. Ολόκληρη η λειτουργία πάει πίσω». Πέρα από την ασφάλεια που πρέπει να είναι εξασφαλισμένη, ένας παιδικός σταθμός πρέπει να προσφέρει ελευθερία χώρου και καλή αναλογία προσωπικού με παιδιά. Κι όμως, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο παιδαγωγών που έχουν στην ευθύνη τους 20-25 παιδιά. Ετσι ουσιαστικά μπαίνει σε κίνδυνο η ασφάλεια των παιδιών και γίνεται αφάνταστα πιο δύσκολο το παιδαγωγικό έργο. Στους παιδικούς σταθμούς χρειάζεται να

νέα ζευγάρια ϐ 29

Η ΕΕ βάζει μακροπρόθεσμους στόχους βλέποντας ακόμα και τα παιδιά σαν αυριανούς εργαζόμενους μιας χρήσης που να έχουν δεξιότητες για να είναι φτηνοί και αποδοτικοί, ανάλογα πάντα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου

υπάρχει παιδαγωγικό πρόγραμμα με βάση επιστημονικές προδιαγραφές που να βοηθά στην ολόπλευρη και ισορροπημένη ανάπτυξη του παιδιού.

Δεν θέλουμε παιδικούς σταθμούς μαγαζιά! Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχοντας επεξεργασμένες θέσεις και στόχους πάλης για τους παιδικούς σταθμούς παλεύουν, συζητούν και καλούν τα νέα ζευγάρια να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Καλούν τους εργαζομένους στους παιδικούς σταθμούς και τους γονείς να παλέψουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Βγάζοντας παράλληλα και συμπεράσματα από τη σημερινή κατάσταση όπως χαρακτηριστικά τόνισε και ο Γιάννης Πρωτούλης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, που κατά την περιοδεία του σε παιδικούς σταθμούς της Πετρούπολης, κάλεσε γονείς και εργαζόμενους να σκεφτούν: «Τι έγινε με τις αλλαγές και το πέρασμα αρμοδιοτήτων, τέτοιων σοβαρών αρμοδιοτήτων, στους δήμους; Σταδιακή ιδιωτικοποίηση, τροφεία, οι δήμοι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν, δεν μπορούν να φτιάξουν καινούργιους παιδικούς σταθμούς. Μια απαράδεκτη κατάσταση. Δηλαδή θα γίνουν οι παιδικοί σταθμοί μαγαζιά, που αν δεν έχεις να πληρώσεις δεν θα μπαίνεις. Να συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, που σε όλα τα όργανα, κεντρικά και τοπικά έχουν ψηφίσει όλες τις αντίστοιχες ρυθμίσεις και με τα δύο χέρια». Αννα Ψυχογυιού

ότε η Σάρα Πέιλιν (υποψήφια αντιπρόεδρος των ΗΠΑ με τους ρεπουμπλικάνους) ως γυναίκα “που συνδυάζει ένστικτο και λογική”, πότε η Κάρμε Τσακόν ως όχι μόνο “η πρώτη γυναίκα Υπουργός Αμυνας της Ισπανίας” αλλά και “η πρώτη εγκυμονούσα υπουργός στην ιστορία”, πότε η Κοντολίζα Ράις ως η “πρώτη μαύρη γυναίκα” στη θέση του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ όπως παλιότερα η Μάργκαρετ Θάτσερ, η Μαντλίν Ολμπράιτ… Μας έχουν “φλομώσει” με τα κούφια πρότυπά τους σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις πως θα αλλάξει κάτι αν όλο και περισσότερες γυναίκες ανέρχονται σε πολιτικές θέσεις. Για να μπορέσει κάποιος -άντρας και γυναίκα- να καταλάβει και να νιώσει τα προβλήματα της νέας εργαζόμενης πρέπει να αγωνίζεται ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση, να αγωνίζεται για την πραγματική ισοτιμία των δύο φύλων. Κι αν προσπαθούν να μας παραμυθιάζουν με πρότυπα δήθεν “φιλειρηνικά”, “ευαισθητοποιημένα”, και “δυναμικά” ας πάρουν χαμπάρι πως τα δικά μας πρότυπα, αυτά των γυναικών της εργατικής τάξης, είναι πολύ μακρύτερα απ’ όλες αυτές. Μακριά από κάθε αστή που δήθεν καταλαβαίνει τα προβλήματα της νέας εργαζόμενης, της νέας μητέρας, παρ’ όλο που υπηρετεί με όλες της τις δυνάμεις την πολιτική των μονοπωλίων και του πετσοκόμματος των δικαιωμάτων των γυναικών της εργατικής τάξης.

30 ϐ νέοι μετανάστες

ΝΑΣΤΩΝ

ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΕΤΑ

Μαθήματα

ταξικής ενότητας & αλληλεγγύης

άτι που για μας είναι αυτονόητο, όπως το να μπορούμε να διαβάζουμε, για τους μετανάστες που άφησαν πίσω πατρίδα, οικογένεια, ήθη, έθιμα, δεν είναι. Το παραπάνω έρχεται να επιβεβαιώσει η σύλληψη ενός Αφγανού μετανάστη πριν λίγες βδομάδες, ο οποίος όταν οδηγήθηκε στο τμήμα δεν μπορούσε να εξηγήσει στους αστυνομικούς πως είχε ξεχάσει τα χαρτιά του σπίτι, ούτε να τους πει που μένει γιατί δεν ήξερε να διαβάζει τη διεύθυνση! Μοιάζει αδιανόητο, παρατραβηγμένο, αλλά είναι η αλήθεια. Θα ‘ταν λάθος να πούμε πως τα δυο μεγάλα κόμματα απλά αδιαφορούν γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Το καπιταλιστικό σύστημα θέλει να έχει τους μετανάστες δούλους, εγκλωβισμένους στην ανασφάλεια και την τρομοκρατία, για να είναι φθηνοί και ευέλικτοι εργαζόμενοι. Ετσι λοιπόν δεν θέλει να γνωρίζουν, να μιλούν ελληνικά για να μη μάθουν και να μη διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Φοβούνται την ενότητα Ελλήνων και μεταναστών εργατών. Στην αντίπερα όχθη το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την κρυστάλλινη κι αδιάλλακτη θέση για ταξική ενότητα, διοργανώνουν μαθήματα ελληνικής γλώσσας για μετανάστες. Οχι μόνο για να μάθουν τη γλώσσα, αλλά και για να μάθουν τα δικαιώματά τους, πως ο αγώνας για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο περνά μέσα από την οργανωμένη πάλη μαζί με τους Ελληνες συναδέλφους τους.

«Τα μαθήματα έχουν κοινωνικό ρόλο στήριξης των μεταναστών» Η πρώτη προσπάθεια που έκανε το ΠΑΜΕ για να οργανώσει μαθήματα μεταναστών ήταν τον περασμένο Γενάρη. Τα μαθήματα αρχικά γίνονταν στα γραφεία του ΠΑΜΕ επειδή όμως ο χώρος γέμισε πάρα πολύ γρήγορα, μεταφέρθηκαν στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων όπου γίνονται και σήμερα. Στις αίθουσες συναντιούνται άνθρωποι με διαφορετικές εμπειρίες και βιώματα απ’ όλο τον κόσμο: Ρουμάνοι, Μολδαβοί, Ρώσοι, Ουκρανοί, Σύριοι, Ιρακινοί, Αιγύπτιοι, Μπαγκλαντέζοι, Πακιστανοί. Οπως μας είπε η Χρυσούλα Λαμπούδη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ: «Μέχρι τον Ιούνη είχαμε ένα τμήμα, κάποιοι ήταν πιο προχωρημένοι, άλλοι δυσκολεύτηκαν περισσότερο. Παρατηρήθηκε πως οι μετανάστες που είχαν πιο ανεπτυγμένο μαθησιακό επίπεδο προέρχονταν από πρώην χώρες σοσιαλιστικές». Σήμερα υπάρχουν κιόλας δυο τμήματα (σαν να λέμε τέσσερις τάξεις γιατί γίνεται συνδιδασκαλία). «Φαίνεται πως υπάρχει ανάγκη των μεταναστών να μάθουν τη γλώσσα» μας λέει η Χρυσούλα και συνεχίζει: «Εχουμε μια δυσκολία γιατί έρχονται συνεχώς καινούριοι μαθητές. Βέβαια δεν μπορούμε να πούμε να μην έρθουν άλλοι, προσπαθούμε να τους εντάσσουμε για να νιώθουν κι αυτοί καλά.

Αλλά είναι γεγονός πως υπάρχει πληρότητα». Τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας του ΠΑΜΕ έχουν την εξής ιδιαιτερότητα: δεν έχουν απλά στόχο να μάθουν στους μετανάστες την ελληνική γλώσσα, αλλά να τους μάθουν τα δικαιώματά τους και πώς μπορούν να τα διεκδικήσουν. «Είχαμε τέτοια πολύ καλά αποτελέσματα. Μετανάστες που γράφτηκαν στα συνδικάτα, ήρθαν σ’ επαφή κι άλλοι πατριώτες τους. Τα συνδικάτα με τη σειρά τους, τους βοήθησαν να πάρουν τα δεδουλευμένα, τις αποζημιώσεις τους αν απολύθηκαν ή να πάρουν στη δουλιά κάποιους που τους είχανε διώξει». Κι αυτό ίσως είναι και το μεγαλύτερο μάθημα που δίνει το ΠΑΜΕ, αυτό της ταξικής ενότητας κι αλληλεγγύης Ελλήνων και μεταναστών εργατών. «Τα μαθήματα έχουν κοινωνικό ρόλο στήριξης των μεταναστών» τονίζει η Χρυσούλα. Μέσα από την εκμάθηση της γλώσσας οι δάσκαλοι του ΠΑΜΕ προσπαθούν να μπολιάσουν τη συνείδηση των μεταναστών με πολιτιστικά, ιστορικά, συνδικαλιστικά ζητήματα με τον απαραίτητο βέβαια σεβασμό στις πολιτιστικές παραδόσεις και την κουλτούρα τους. Η ανασφάλεια κι η τρομοκρατία που ζουν αυτοί οι άνθρωποι καθημερινά, ως αποτέλεσμα της πολιτικής που στηρίζει την πιο βάρβαρη εκμετάλλευση από τους καπιταλιστές,

Το μεγαλύτερο μάθημα που δίνει το ΠΑΜΕ είναι αυτό της ταξικής ενότητας κι αλληλεγγύης Ελλήνων και μεταναστών εργατών

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

«Είναι “κίνδυνος” για τους καπιταλιστές οι μετανάστες να καταλάβουν την ανάγκη της οργανωμένης πάλης μέσα από τα σωματεία και τα συνδικάτα» αποτυπώνεται και σ’ αυτήν την προσπάθεια που κάνει το ΠΑΜΕ. Η Χρυσούλα τονίζει πως: «Ο βασικότερος στόχος μας είναι να νιώθουν ασφαλείς και να μας εμπιστεύονται, κάτι που είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί είναι πολύ φοβισμένοι. Σκέφτονται πως θα τους ζητήσουμε αντάλλαγμα για το ότι τους προσφέρουμε δωρεάν μαθήματα (...) Αλλά έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους». Με τη Χρυσούλα είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε και για το πώς τα μαθήματα βοηθούν και γεμίζουν πλούσια πείρα και τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς «αυτή η δουλιά μας ατσαλώνει και μας δυναμώνει». Πέρα από τους εκπαιδευτικούς, στα μαθήματα βοηθούν και νέοι φοιτητές οι οποίοι αποκτούν μεγάλη εμπειρία αφού «απευθύνονται σε ενήλικες που μάλιστα είναι μετανάστες, οι οποίοι έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου για να έρθουν στη χώρα μας. Πάρα πολλοί απ’ αυτούς δεν έχουν χαρτιά, είναι παράνομοι, πάρα πολλοί απ’ αυτούς δουλεύουν και έρχονται Κυριακή παρά Κυριακή για να μη χάσουν το μεροκάματο». Ολη αυτή η διαδικασία θα βοηθήσει να ανοίξουν κι άλλα παραρτήματα σε συνοικίες και συνδικάτα. Ηδη το ΠΑΜΕ σε συνεργασία με το Εργατικό Κέντρο Ζακύνθου ετοιμάζονται να ξεκινήσουν μαθήματα για μετανάστες.

«“Κίνδυνος” για τους καπιταλιστές» Στο κέντρο της Αθήνας μένουν ή πιο σωστά επιβιώνουν πολλοί μετανάστες. Με εξορμήσεις, εκδηλώσεις, πικετοφορίες οι κομματικές οργανώσεις του 5ου-6ου Διαμερίσματος της ΚΟΑ του ΚΚΕ απέκτησαν με τον καιρό μια σταθερή παρέμβαση στους μετανάστες. Μιλώντας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους, στη δουλιά τους, όπως και γι’ αυτό της άγνοιας της ελληνικής γλώσσας αλλά και επειδή υπήρχε δυσκολία στη συνεννόηση,

πήραν την πρωτοβουλία να λειτουργήσει σχολείο μεταναστών στο πολιτιστικό στέκι στα Πατήσια. Η Καίτη Πανοπούλου, μέλος του Αχτιδικού Γραφείου του 5ου-6ου Διαμερίσματος της ΚΟΑ του ΚΚΕ, μας μίλησε γι’ αυτήν την πρωτοβουλία: «Ηταν στόχος που είχαμε βάλει από καιρό και το σχολείο φτιάχτηκε με πάρα πολύ προσωπική δουλιά κι αυτοθυσία. Θέλουμε να μπορούμε να συζητήσουμε με τους μετανάστες, να καταλάβουν πως μόνο με κοινό αγώνα Ελλήνων και μεταναστών μπορεί να γίνει κάτι». Από την αρχή κιόλας φάνηκε το ενδιαφέρον των μεταναστών για το σχολείο, που δέχτηκαν την πρωτοβουλία με ανακούφιση. Στην πρώτη κιόλας συνάντηση βρέθηκαν 46 μετανάστες από έξι διαφορετικές χώρες, οι οποίοι πρότειναν να φέρουν κι άλλους φίλους τους! Η Καίτη σημείωσε πως: «Είναι “κίνδυνος” για τους καπιταλιστές οι μετανάστες το να καταλάβουν την ανάγκη της οργανωμένης πάλης στα σωματεία και τα συνδικάτα. Θα μπορούν τότε να διεκδικήσουν μαζικά τα δικαιώματά τους. Θέλουν να τους κρατάνε χωρίς χαρτιά παραμονής, να τους έχουν στη γωνία, φοβισμένους». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως όταν οι κομμουνιστές κάνουν εξορμήσεις σε χώρους που δουλεύουν μετανάστες, οι εργοδότες τους παίρνουν τις ανακοινώσεις για να μην τις διαβάσουν!

νέοι μετανάστες ϐ 31

«Για να προχωρήσουμε στη ζωή μας» Ο “Ο” την Κυριακή στις 28/9 βρέθηκε στο πρώτο μάθημα που πραγματοποιήθηκε στο πολιτιστικό στέκι εργαζομένων και νεολαίας στα Πατήσια. Οπως μας πληροφόρησαν οι δάσκαλοι, το 80% των μεταναστών που έχουν δηλώσει συμμετοχή θέλουν να μπορούν να συνεννοηθούν στα ελληνικά. Τα τμήματα είναι χωρισμένα ανάλογα με το επίπεδο του κάθε μετανάστη. Αλλοι γνωρίζουν ελάχιστα ελληνικά, άλλοι ξέρουν να μιλούν αλλά δεν γνωρίζουν γραφή. Οπως μας είπε ο Ζαχέρ Μαχμάτ, πρόεδρος της Αφγανικής κοινότητας: «Ηρθαμε να μάθουμε ελληνικά για να μπορέσουμε να δουλέψουμε, να βοηθήσουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, να προχωρήσουμε στη ζωή μας». Ο Μπαραζάνι απ’ το Κουρδιστάν ζει στη χώρα μας 3 χρόνια. Δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο ως σχεδιαστής, χωρίς ένσημα, χωρίς χαρτιά. «Μερικές φορές μας ρωτάνε στη δουλιά αν ξέρουμε ελληνικά κι αν όχι δεν μας παίρνουν». Την κουβέντα μας με τον Αμπντούλ Μπασίρ απ’ το Αφγανιστάν, μονοπωλούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με την άδεια παραμονής. Μιλά 9 γλώσσες μα όχι ελληνικά. Ζει 6 μήνες στη χώρα μας χωρίς να έχει χαρτιά. Οταν αντιμετώπισε ένα πρόβλημα υγείας και πήγε στο γιατρό δεν μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί του, να του εξηγήσει τι έχει. «Δεν μπορώ να πάω ούτε στο σούπερ-μάρκετ (…) το να μάθουμε ελληνικά είναι ένα βήμα που θα μας βοηθήσει να ανεξαρτητοποιηθούμε». Αρχικά μαθαίνουν πως γράφονται τα γράμματα με τη σειρά και βρίσκουν λέξεις που ξεκινούν με το αντίστοιχο γράμμα. Σε μια προσπάθεια η Καίτη να τους πει μια λέξη από ζ και στη συνέχεια μια πρόταση που να

περιέχει τη λέξη αυτή, τους λέει: «Η ζωή σας είναι σκληρή» κι εκείνοι κουνούν καταφατικά το κεφάλι. Είναι όλοι τους νέοι άνθρωποι, θύματα του ιμπεριαλισμού, που ήρθαν στη χώρα μας για ένα κομμάτι ψωμί. Οπως μας είπε η Καίτη, υπάρχουν μετανάστες που ζουν σε άθλιες συνθήκες. Ενα δωμάτιο που κάτω είναι γεμάτο στρώματα -στην καλύτερη περίπτωση- και κουρελούδες. Εκεί ζουν τόσοι πολλοί μετανάστες που κοιμούνται με βάρδιες (!) 4 ώρες ο καθένας κι υπόλοιποι μένουν έξω απ’ το σπίτι περιμένοντας λίγες ώρες ξεκούρασης! Τα μάτια τους όμως αυτό το απόγευμα λάμπουν. Με τα τετράδια και τα στυλό στο χέρι, που τους είχαν δώσει οι σύντροφοι, δεν χάνουν λέξη απ’ το μάθημα. Οσοι γνωρίζουν λίγα παραπάνω ελληνικά απ’ τους άλλους βοηθούν στη μετάφραση. Η συλλογικότητα και η θέληση για μάθηση και βοήθεια διακατέχουν την αίθουσα. Εφτά παρά κι αρχίζει να φτάνει το τμήμα των 19.00. Δεκάδες νέοι μετανάστες καταφτάνουν στο χώρο του στεκιού. Ο Σαχίρ απ’ το Μπαγκλαντές μιλάει ελάχιστα ελληνικά, περιμένει άλλους δυο φίλους του. Ισα-ίσα που μπορεί να συνεννοηθεί, μα φαίνεται ενθουσιασμένος. Καθώς περιμένει, κρυφοκοιτάζει στην αίθουσα που δεν έχει τελειώσει ακόμα το μάθημα κι ένα χαμόγελο “σκάει” στα χείλη του. Στο διάλειμμα ο διάδρομος γεμίζει με γέλια και φωνές. Βγαίνουν απ’ την τάξη χαμογελαστοί και ικανοποιημένοι. Από ένα τμήμα που γνωρίζει ελάχιστα ελληνικά οι δάσκαλοι είναι ενθουσιασμένοι «τα πάνε πάρα πολύ καλά». Αννα Ψυχογυιού

Οσοι μετανάστες ενδι αφέρονται να παρακολουθ ήσουν τα μαθήματα ελλη νικής γλώσσας που παραδίδει το ΠΑ ΜΕ, μπορούν να επικοινωνήσουν στα τηλέφωνα: 210.3301.847 - 21 0.3301.842. Οι μετανάστες που επιθυμούν να παρακολουθήσουν τα μαθή ματα στο πολιτισ τικό στέκι (Πατησίων 252) , να επικοινωνή σο υν με την Καίτη Πανοπούλ ου: 697 44 13 24 1

32 ϐ περιβάλλον

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Ν ι αγάρα ο ε τ ύ ς δε

ν ξεπλένει ΝΔ -ΠΑ ΣΟΚ και επιχειρηματίε ς

...

λειψυδρία, οι πλημμύρες, σχεδόν όλα τα προβλήματα που απορρέουν από τη διαχείριση του νερού στη χώρα μας, αποτελούν πλέον μόνιμο εφιάλτη για το λαό και τη νεολαία. Από το φθινόπωρο μέχρι και την άνοιξη οι περισσότερες περιοχές της χώρας έρχονται αντιμέτωπες με καταστροφικές πλημμύρες, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες αντιμετωπίζουν πρωτοφανείς κάθε φορά ξηρασίες και λειψυδρίες. Δυστυχώς, η κατάσταση επιδεινώνεται από την ήδη διαφαινόμενη κλιματική αλλαγή, με την οποία τα μονοπώλια και οι ιμπεριαλιστικές τους κυβερνήσεις καταδικάζουν τους λαούς. Μάλιστα, αντί να παρθούν ουσιαστικά μέτρα και να γίνουν αναγκαία έργα υποδομής, κάποια ΜΜΕ επιδίδονται σε υποκρισίες του τύπου “ούτε σταγόνα νερό χαμένη” και εντοπίζουν το πρόβλημα στα καζανάκια, στα οικιακά λάστιχα και τις αγροτικές καλλιέργειες, εξομοιώνοντας το θύτη με το θύμα!

Βέβαια, τέτοια έργα αναγκαία για το λαό όχι μόνο δεν προκρίνονται από τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις, αλλά φαίνεται πως ακριβώς η απουσία τους διευκολύνει την εφαρμογή κύριων αντιλαϊκών πολιτικών. Γίνεται πια ξεκάθαρο πως το υδατικό πρόβλημα αναπαράγεται από την ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη και η διευθέτησή του προσκρούει ακριβώς πάνω στο ότι το νερό, όπως και η γη, θεωρούνται εμπορεύματα και υποτάσσονται στους νόμους της αγοράς.

Ο πλέον ζωτικός φυσικός πόρος Το νερό αποτελεί τον πλέον ζωτικό φυσικό πόρο, απαραίτητο για τη ζωή και την ισορροπία του πλανήτη και άρα πρέπει να αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Δεν μπορούν, λοιπόν, να λυθούν τα οξυμένα προβλήματα της λειψυδρίας και των πλημμυρών, αν δεν προστατευθούν οι υδάτινοι πόροι, αν δεν αξιοποιηθούν από ένα ενιαίο δημόσιο φορέα και αν δεν ενταχθεί όλη η γη και οι χρήσεις της κάτω από έναν κεντρικό σχεδιασμό που θα λαμβάνει υπ’ όψιν του τις λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Οσο δεν γίνεται αυτό, το υδατικό πρόβλημα όλο και θα διογκώνεται. Ρέματα θα συνεχίζουν να μπαζώνονται, δασικές εκτάσεις θα αποχαρακτηρίζονται και θα καίγονται, υδάτινοι πόροι θα καταστρέφονται και θα μολύνονται, εκτάσεις θα ερημώνονται και θα εγκαταλείπονται.

Αντίφαση του καπιταλισμού Πρόκειται για αντίφαση του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης το παράδοξο πως ενώ η Ελλάδα είναι η δεύτερη πλουσιότερη χώρα σε υδάτινους πόρους στην Ευρώπη (μετά την Πορτογαλία), η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών, τα αστικά κέντρα και τα νησιά μας

Εργα υποδομής απαραίτητα για το λαό και τη νεολαία, παραχωρούν τη θέση τους στα “μεγάλα έργα”, που έχουν ανάγκη οι πολυεθνικές της ΕΕ και η αστική τάξη της Ελλάδας. πάσχουν από λειψυδρία. Τα στοιχεία είναι πραγματικά αποκαλυπτικά: Για τις ετήσιες ανάγκες της χώρας σε νερό, καταναλώνεται μόλις το 6% του βρόχινου νερού. Στις πόλεις περίπου το 40% της παροχής νερού χάνεται λόγω διαρροών στα πεπαλαιωμένα δίκτυα, ενώ η χώρα μας έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά αξιοποίησης των ωφέλιμων υδάτινων πόρων (περίπου 10%). Είναι λοιπόν προφανές πως οι διαθέσιμες ποσότητες νερού αρκούν και με το παραπάνω για την πλήρη κάλυψη των αναγκών. Αλλά γιατί το διαθέσιμο υδάτινο δυναμικό δεν αξιοποιείται ορθολογικά και δεν κατανέμεται σωστά; Γιατί, ενώ υπάρχουν τόσο σοβαρές ελλείψεις σύγχρονων δικτύων ύδρευσης και άρδευσης, δεν υλοποιήθηκαν τα μεγάλα έργα (π.χ. εκτροπή του Αχελώου) και γιατί δεν υπάρχει ενιαίος φορέας διαχείρισης υδάτινων πόρων; Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα σίγουρα δεν είναι η ανικανότητα των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων, όπως πολλοί προσπαθούν να πείσουν. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι κυβερνήσεις είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ είναι πάρα πολύ ικανές στη χάραξη και υλοποίηση πολιτικών υπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου, εις βάρος των λαϊκών αναγκών. Και προφανώς το ζήτημα της διαχείρισης των υδάτων δεν αποτελεί εξαίρεση.

Εργα και ημέρες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ Συγκεκριμένα οι κυβερνήσεις της τελευταίας 25ετίας αντί να διαθέσουν κονδύλια για να σχεδιάσουν την ορθολογική διαχείριση και την προστασία των υδάτινων πόρων, αξιοποί-

ησαν τη λειψυδρία για τρεις σκοπούς: > Πρώτον, για να περιορίσουν τις αγροτικές καλλιέργειες και να ξεκληρίσουν και με αυτόν τον τρόπο τους μικρομεσαίους αγρότες, σύμφωνα με την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ. Οι μικρομεσαίοι αγρότες είναι το στρώμα που πλήττεται περισσότερο από την αντιλαϊκή διαχείριση του νερού, αφού οι καλλιέργειές τους γίνονται έρμαιο των πλημμυρών από τη μια και της ξηρασίας από την άλλη. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι η ίδια η ΕΕ αποτρέπει τη χρηματοδότηση αρδευτικών έργων και στην κατεύθυνση αυτή για παράδειγμα δεν περιλαμβάνεται στο Γ` ΚΠΣ η χρηματοδότηση για την εκτροπή του Αχελώου και για άλλα αρδευτικά έργα. > Δεύτερον, για να επιβάλουν νέες δυσβάσταχτες τιμές στο νερό της ύδρευσης για τα αστικά κέντρα και της άρδευσης για τις αγροτικές περιοχές, ως κοινοί έμποροι που κοστολογούν το νερό ως εμπόρευμα βάσει των κανόνων της προσφοράς και της ζήτησης. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΕΥΔΑΠ την τελευταία δεκαετία (από το 1999 όταν με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ εισήχθη στο χρηματιστήριο) επέβαλε συνολικές αυξήσεις ύψους 23,6% στην οικιακή χρήση ενώ μόνο την τετραετία 2000-2004 επέβαλε αυξήσεις 121% στους δήμους! Επίσης, τα όποια αρδευτικά έργα προβλέπονται από το Δ’ ΚΠΣ μετακυλίουν εώς και το 33% του κόστους στους αγρότες, που ήδη τους έχουν επιβληθεί κυμαινόμενα κλιμάκια κατανάλωσης και σπρώχνονται σε δυσβάσταχτο δανεισμό για γεωτρήσεις σε νερά αμφίβολης καταλληλότητας. Είναι χαρακτηριστικό

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας, έχουν συμφέρον να υιοθετήσουν τη θέση του ΚΚΕ πως το 60% των γεωργικών εκτάσεων της χώρας αρδεύονται από αντίστοιχα ιδιωτικά έργα τα οποία γίνονται ανεξέλεγκτα, αλλοιώνοντας έτσι την ποιότητα του νερού, όπως για παράδειγμα στον Αργολικό κάμπο. > Τρίτον, για την επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησης των υδάτινων πόρων. Από τη μεγάλη λειψυδρία του 1991, πύκνωσε η επιχειρηματολογία που ήθελε τους ιδιώτες να μπορούν δήθεν να εγγυηθούν την καλύτερη διαχείρηση του νερού. Τελικά, το 1999 οι μεγάλες εταιρείες ύδρευσης άρχισαν να μετοχοποιούνται και από τότε οι μεγαλομέτοχοί τους απολαμβάνουν κέρδη που αυξάνονται περίπου 60% κάθε χρόνο! Κέρδη που τα απομυζούν από το λαϊκό καταναλωτή. Ηδη μία από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές στην παγκόσμια “αγορά των υδάτινων πόρων”, η γαλλική Vivendi Universal, έχει δείξει ενδιαφέρον για την εξαγορά της ΕΥΔΑΠ. Φυσικά ο κόσμος παρά τα βάρη που

φορτώνεται, δεν βλέπει ούτε τα δίκτυα να αναπαλαιώνονται, ούτε τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες του να καλύπτονται, ούτε την ποιότητα του πόσιμου νερού να βελτιώνεται.

Χαβούζες των καπιταλιστών Φυσικά οι υδάτινοι πόροι στον καπιταλισμό χρησιμεύουν και ως φθηνή για τους επιχειρηματίες χαβούζα βιομηχανικών λυμάτων, τοξικών αποβλήτων κλπ. Τραγικό παράδειγμα είναι η αχρήστευση του υδάτινου δυναμικού στην ευρύτερη περιοχή του Ασωπού που για τέσσερις δεκαετίες επιβάρυνε άμεσα την υγεία των περίπου 100.000 κατοίκων της περιοχής και έμμεσα όλης της χώρας, αφού στην περιοχή αυτή εδρεύουν οι μεγαλύτερες βιομηχανίες τροφίμων. Βλέπετε, οι αστικές κυβερνήσεις που διαχειρίζονται τους υδάτινους πόρους για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου δεν διστάζουν να καταστρέψουν

ολόκληρους υδάτινους πόρους, τη στιγμή που παραδέχονται πως προοπτικά θα υπάρξει παγκόσμιο πρόβλημα νερού. Μάλιστα, φορτώνουν τις ευθύνες για τη λειψυδρία στην “υπερβολική”, όπως ισχυρίζονται, κατανάλωση των λαϊκών οικογενειών και στις υδροβόρες καλλιέργειες των αγροτών. Ψεύδονται ασύστολα, αφού μόνο το 1/3 των καλλιεργούμενων εδαφών είναι ποτιστικά, αφού ακόμα και τώρα που οι αρδευτικές ικανότητες ξεπερνούν τα 17 εκατομμύρια στρέμματα, μόνο τα 13,5 αρδεύονται.

Μετά την ξηρασία, οι πλημμύρες Από τη στιγμή που η γη δεν είναι κοινή περιουσία, αλλά πανάκριβο εμπόρευμα, οι χρήσεις της γίνονται ανεξέλεγκτες και καθορίζονται από την τυχοδιωκτική δράση του μεγάλου κεφαλαίου στο κυνήγι του κέρδους. Στα πλαίσια αυτά δεν μπορούν να προβλεφτούν και -αν ακόμα γίνει αυτό- να υλοποιηθούν στοιχειώδη αντιπλημμυρικά έργα, να διατηρηθούν επαρκείς ελεύθερες εκτάσεις. Ολα αυτά τα έργα απαιτούν εκτάσεις που εποφθαλμιά το μεγάλο κεφάλαιο. Στην έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, έρχονται να προστεθούν οι πυρκαγιές και ο αποχαρακτηρισμός τεράστιων δασικών εκτάσεων που παραδίδονται βορά στις κατασκευ-

περιβάλλον ϐ 33

αστικές επιχειρήσεις. Το αποτέλεσμα είναι η επιπλέον πρόκληση καταστροφικών πλημμυρών, που με τη σειρά τους θα αναδείξουν νέα πεδία κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο στις κατεστραμμένες και προς “ανασυγκρότηση” περιοχές. Το θέμα αυτό βέβαια είναι τεράστιο και θα αναφερθούμε σε επόμενο φύλλο του “Οδηγητή”.

Παγκόσμιο το υδατικό πρόβλημα Το υδατικό πρόβλημα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις σε όλο τον κόσμο. Ιδιαίτερα στις φτωχές χώρες τεράστιοι πληθυσμοί μαστίζονται από τη δράση μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, που από τη μια καταληστεύουν τους υδάτινους πόρους τους και από την άλλη τους μολύνουν. Σήμερα περισσότεροι από 1,5 δισ. άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, ενω το μολυσμένο νερό ενοχοποιείται ως αιτία θανάτου για πάνω από 15 εκατομμύρια παιδιά κάτω από 5 ετών. Σύμφωνα με έκθεση του υπουργείου Αμυνας της Βρετανίας, ως το 2025 τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού θα υποφέρουν από έλλειψη νερού! Οπως και για κάθε άλλο ζήτημα κρίσης, έτσι και το υδατικό, οι καπιταλιστικές χώρες προσπαθούν να το λύσουν προς όφελος των πολυεθνικών. Ιδίως στις μέρες μας, που η προσφορά του νερού (λόγω των κλιματικών αλλαγών) μειώνεται και διαρκώς η ζήτησή του αυξάνεται. Ετσι σήμερα περίπου 600 εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης. Αριθμός που έχει 12πλασιαστεί από το 1990 και αναμένεται να διπλασιαστεί το 2015! Και αν τις προηγούμενες δεκαετίες οι μεγάλες πολυεθνικές νερού δραστηριοποιούνταν κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, αναλυτές εκτιμούν πως ως το 2015 θα ιδιωτικοποιηθούν το 75% της ευρωπαϊκής και το 65% της αμερικάνικης αγοράς νερού. Ηδη στο Λονδίνο, στη “βιτρίνα” του καπιταλισμού, τα κατώτερα λαϊκά στρώμματα υποφέρουν από έλλειψη καθαρού νερού, αφού οι ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης θεωρούν ασύμφορο να αντικαταστήσουν τις παλιές σωληνώσεις! Αν ο λαός δεν εμποδίσει τη συνέχιση αυτής της πολιτικής, το σίγουρο είναι πως θα περιμένουμε τα χειρότερα στη χώρα μας. Παναγιώτης Γιαννόπουλος

ίνεται προφανές πως έργα υποδομής απαραίτητα για το λαό και τη νεολαία παρα-

2.Η δημιουργία ενός άλλου θεσμικού πλαισίου που θα αντιμετωπίζει το νερό ως φυσι-

χωρούν τη θέση τους στα “μεγάλα έργα”, που έχουν ανάγκη οι πολυεθνικές της

κό πόρο ζωτικής σημασίας και ως κοινωνική ιδιοκτησία

ΕΕ και η αστική τάξη της Ελλάδας. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα της πό-

3.Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση όλων των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και άλλων

λης και της υπαίθρου, η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας, έχουν συμφέρον

έργων υποδομής που θα προλαμβάνουν και θα αμβλύνουν πλημμυρικά και λειψυδρικά

να υιοθετήσουν τη θέση του ΚΚΕ, τη μοναδική που υπερασπίζει το νερό ως ζωτικό αγαθό,

φαινόμενα, ενώ θα εμπλουτίζουν τα υδάτινα αποθέματα

ως λαϊκή περιουσία. Να τη διεκδικήσουν απο κοινού βάζοντας ταυτόχρονα τις βάσεις για

4.Η συνολική διευθέτηση των χειμάρρων και τα απαραίτητα έργα για την αντιμετώπιση

τη δική τους λαϊκή εξουσία που θα σχεδιάζει πανεθνικά με μέτρο τις όλο και διευρυνόμε-

της διάβρωσης των εδαφών

νες λαϊκές ανάγκες. Τη μόνη που μπορεί να εγγυηθεί, άφθονο και ποιοτικό νερό για κάθε

5.Μέτρα προστασίας της ποιότητας των νερών και της ανάκτησής τους 6.Η άμεση αντιμετώπιση των απωλειών από τα δίκτυα 7.Η ανάπτυξη και εφαρμογή των βέλτιστων μεθόδων άρδευσης ανά καλλιέργεια 8.Προστασία των δασών και αναδασώσεις 9.Η προστασία των ελεύθερων χώρων στις πόλεις και η εξασφάλιση πρασίνου

ανάγκη ύδρευσης και άρδευσης.

Συνοπτικά οι θέσεις του ΚΚΕ είναι οι εξής:

1.Η

επεξεργασία μιας ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής από ένα ενιαίο δημόσιο

φορέα που θα αφορά στην έρευνα, την προστασία, τις χρήσεις και την ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων πόρων σε όλες τις διαστάσεις (περιβαλλοντικές, οικονομικές, τεχνικές και κοινωνικές)

34 ϐ νέοι στρατευμένοι

Ελληνικη Δυναμη Κυπρου (ΕΛΔΥΚ)

Ζήσε το “μύθο” σου στην Κύπρο! ν θέλεις, μπορείς και εσύ να υπηρετήσεις στην Κύπρο!!». Ετσι, τιτλοφορείται το ενημερωτικό φυλλάδιο του ΓΕΣ που κυκλοφορεί στα στρατόπεδα. Η ΕΛΔΥΚ, όπως το ΓΕΣ την παρουσιάζει, μοιάζει ιδανική “λύση”: μισθός, καλές έως “υπέροχες” συνθήκες διαβίωσης, εθελοντική επιλογή. Τι πραγματικά όμως ισχύει; Ο “Ο” μίλησε με νέους που υπηρέτησαν αλλά και με ένα φαντάρο που υπηρετεί τώρα στην Κύπρο και “απομυθοποιεί” όσα διαφημίζει τo ΓΕΣ.

«Η υπηρεσία στην Κύπρο είναι κατ’ αρχήν εθελοντική» Ψέμα πρώτο. Η δήθεν “δυνατότητα επιλογής” που διατυμπανίζει το ΓΕΣ δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οταν φτάνει η ώρα των μεταθέσεων, σε αρκετούς φαντάρους ανακοινώνεται η μετάθεσή τους στην ΕΛΔΥΚ χωρίς να το έχουν δηλώσει. Πολλοί φαντάροι πάνε στην Κύπρο με το ζόρι καθώς οι αξιωματικοί δεν διστάζουν να τους “ενημερώσουν” πως αν αρνηθούν να πάνε θα καταλήξουν στο “χειρότερο” στρατόπεδο του Εβρου. Οταν, λοιπόν το καρότο του μισθού και των τέλειων συνθηκών διαβίωσης δεν πιάνει στους φαντάρους υπάρχει και το μαστίγιο και έτσι μπορεί να βρεθούν για 8 μήνες στην Κύπρο ενώ στην Ελλάδα η υπηρεσία στην παραμεθόριο είναι 5 μήνες.

«Σαν σε παιδική κατασκήνωση» Ψέμα δεύτερο. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο ενημερωτικό φυλλάδιο του ΓΕΣ πραγματικά θα πιστέψει πως πρόκειται για κάποιο διαφημιστικό της παιδικής κατασκήνωσης “Τα

Αγαπητ

ζουζουνάκια”! Ο Παναγιώτης μας είπε χαρακτηριστικά: «Το φυλλάδιο είναι γεμάτο υπερβολές» ενώ ο Γιάννης σημειώνει πως «παρουσιάζουν τη θητεία στην ΕΛΔΥΚ σαν να πηγαίνεις εκδρομή σε παιδικές κατασκηνώσεις». Ας ρίξουμε μια ματιά στο εν λόγω φυλλάδιο: «Οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ ικανοποιητικές, αναβαθμιζόμενες συνεχώς», «ΙΝΤΕΡΝΕΤ και βιβλιοθήκες», «Δωρεάν εισιτήρια για θεατρικές παραστάσεις, κινηματογράφο, ποδοσφαιρικούς αγώνες», «Εκδρομές», «Θαλάσσια μπάνια», «Γήπεδα», «Προγραμματισμός αδειών», «Δωρεάν φιλοξενία συγγενών», «Πολυμελής ομάδα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης». Η κατάσταση όμως στην πραγματικότητα δεν είναι όπως παρουσιάζεται: την πλειοψηφία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι φαντάροι στην Ελλάδα θα αντιμετωπίσουν και στην Κύπρο. Πολλές από τις “παροχές” είτε είναι παραφουσκωμένα λόγια, είτε οι φαντάροι δεν μπορούν να τις “πλησιάσουν” υπό το βάρος του συνεχούς τρεξίματος. Ο Παναγιώτης μας λέει «το ΚΨΜ για παράδειγ-

Ζήσε το μύθο σου στην Κύπρο με μισθό που δεν φτάνει ούτε για χαλούμι, χαμηλού επιπέδου συνθήκες διαβίωσης και “τουρκοφαγία” στο έπακρο.

έ νεοσύλ

λεκτε,

σκοπό ς αυτ ού το είναι υ ν α ενη μερωθείς φ υ λ λ α δ ί ο υ , δυνατότ ητα, που σχ σου παρέχ ετικά με τη να υπηρετή ει η υπηρ σεις τη Κύπρο, εσία, θητεία ως μέλος σου στη της Ελλην Κύπρου . ικής Δύνα ν μης Η υπηρ αρχήν εθε εσία στην Κύ προ είν λοντική αι κατ’ τη συμμ ετοχή του και δύναται να δηλώσει οποιοσδ οπλίτης, ήποτε αρκεί να προϋπο έχει τις κληρωτός θέσεις: παρακά τω α. Να είν αι πλήρου θητείας ς θητεία 9 μηνώ ς ή μειωμ ν. ένης β. Να έχε ι σωματικ γ. Να ή ικανότητα μην έχε Ι1-I2. Έβρο ή ι μόνιμ σε νησί του Ανατο η διαμονή στον λικού Αιγ αίου. Η θητεία στην Κύ στον υπ προ δια όλοιπο ρκ εί όσο κα Ελλαδικ ι ό χώρο. Η Διοίκη ση της κάθε πρ ΕΛΔΥΚ οσπάθει α, να είν θα καταβάλλει της και αι αρ σθητο έρ ωγός στο δύσ συμπαραστάκολ γο, το οπ παραμο οίο θα εκ ο αλλά ευαίνή σου σ τελείς κα την Κύπρ τά την ο

Συνθήκες

Διαβίωση

ς στην Κύ Γενικά προ Η διαβίω ση στη άζει δια φορές απ ν Κύπρο δεν πα ρουσιό εκείνη χώρο. Ομ στον Ελ ιλε λαδικό μορφή της ίται η Ελληνική γλώ σσα, με πλήρως Κυπριακής διαλέκ τη κατανοη του που τή. είναι Ο Έλλην Ιnternet ας Κύπρ νος, φιλ ιος είναι ότι και κοινω μος, ευχάριστος, πολύ φιλόξενικός. καλοσυνά τος Στρατωνισ μός Οι εγκατα στάσεις σε πολύ στρατωνισ καλ μού κες διαβίω ό επίπεδο και γενικά οι είναι σης στα συνθήείναι πο στρατόπεδ λύ Γωνιά Μ νες συνεχ ικανοποιητικές, α της ΕΛΔΥΚ ουσικής αναβαθμι ώς. ζόμεΕκπαίδε υση Στην ΕΛ ΔΥΚ πρ ρησιακή αγματοπ εκπαίδευσ οιε ση γνώ η με σκοπ ίται επιχεισεων κα ι δεξιοτήτω ό τη μετάδοπικό, οι οπ ν τευξη της οίες θα συντελέσ στο προσωουν στη επιθυμη ν επίτικής του τής στά θμη Βιβλιοθή ικανότητα ς μιας Δύνα κη ς και στη της μαχημης, με δημιουρ υψηλό βα ισχύος κα θμό μαχη γία ώστε να ι επιχειρησιακή τικής ς ετοιμό είναι ικα τητας, αποστολ νή να εκπ ή της. ληρώσει την Ψυχαγω γία Τα ΚΨΜ των Μο σμένα με νάδων είν τηλεοράσ οθόνες, εις, βίντεο αι εφοδιαΚΨΜ για την κα ι γιγαντοψυχαγω μένων. γία των στρατευΣτις Μο νάδες λει δεμένοι στο ΙΝΤΕΡ τουργούν Η/Υ συ περίπου ΝΕΤ και βιβλιοθήκ νδε4.0 ες με τα θέματα 00 βιβλία που καλύπτου βιβλιογρα ν όλα φίας. Χορηγού νται δω ατρικές ρεάν εισ παραστά ιτή ρια για σει ΚΨΜ δοσφαιρ θεικούς αγώ ς, κινηματογρά φο, πολώσεις κλπ νες, πο λιτιστικέ . ς εκδηΣε τακτά τοποιούντ χρονικά διαστή ματα πρ αι εκδρο αγμαστικά μέρ μές σε διάφορα η της Κύ τουριπρου.

μα ήταν καλύτερα από μια ελληνική μονάδα αλλά δεν είχες χρόνο να κάτσεις. Ακόμα και όταν δεν είχες εκπαίδευση κάτι είχες να κάνεις...Οσο για ψυχοκοινωνική μονάδα υποστήριξης κτλ. αυτά δεν υπάρχουν» ενώ ο Γιάννης θεωρεί πως οι συνθήκες είναι «ελάχιστα καλύτερες» και πως όσο αφορά τον προγραμματισμό αδειών «και στην Κύπρο “μπλοκάρουν” οι υπηρεσίες, εγώ έμεινα 60 μέρες χωρίς έξοδο!» Ακόμα, φαντάρος που υπηρετεί τώρα στην Κύπρο μας λέει: «Οι φωτογραφίες στο φυλλάδιο είναι από το στρατόπεδο που εδρεύει η ΕΛΔΥΚ. Εκεί υπηρετούν οι λιγότεροι φαντάροι, και δεν ξέρω αν έχουν χρόνο να πάνε σε αυτά. Ακόμα μας λέγανε πως δικαιούμαστε 6 εισιτήρια για Ελλάδα και τώρα τα έχουν μειώσει σε 5. Οσο για το φαγητό που πολυδιαφημίζουν έχουμε περιπτώσεις γαστρεντερίτιδας, μικρές ποσότητες, ληγμένα κρέατα. Ο ίδιος ο μάγειρας μας λέει “μη φάτε” σε ορισμένες περιπτώσεις.» Σε κάποιους λόχους, μένουν συχνά χωρίς νερό ή ρεύμα. Ακόμα, το πρόγραμμα περιλαμβάνει πολλά καψώνια «ώστε να ‘μαστε ετοιμοπόλεμοι» όπως μας είπε ο Θανάσης, ενώ η εκπαίδευση είναι εξαντλητική και πραγματοποιείται ακόμα και κάτω από πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Η ουσία, φυσικά, δεν βρίσκεται στο αν οι συνθήκες είναι λίγο καλύτερες απ’ την Ελλάδα αλλά πώς οι φαντάροι αντί να πέφτουν στο δόλωμα του “φανταχτερού” φυλλαδίου ή των παρουσιάσεων των αξιωματικών θα παλέψουν για να αναβαθμιστούν συνολικά οι συνθήκες διαβίωσης σε όλα τα στρατόπεδα.

Μαγειρία

Θάλαμο

ς Οπλιτώ

Κοινόχρ

ηστοι Χώ

ροι

Χορευτι

κό Συγκ ρότημα

Αιμοδοσ

ία

Εστιατόρ

ια Αθλητισ

μός

Το καλοκα ίρι οι οπ κάνουν λίτες για τα θαλάσ 15 ημέρε σια νωμένο ς Κέντρο Θα μπάνια τους, σε οργαλάσσιας Εκπαιδε Μισθός ύσεως. Ο μηνια ίος μισθός είναι για των στρ τους Στρ ατευμένω τες 270 ευρ Έφεδρου ν ώ και για ς Υπξκο ύς (Δνέας τους ) 360 ευρ Αθλητισμ ώ. ός

Η ΕΛΔΥΚ διαθέτει δοσφαίρ σύγχρονο ου βόλεϊ καθ με χόρτο, γήπεδα γήπεδο ποώς και τρί μπάσκετ τάπητα. α γήπεδα και Ομοίως 5x5 με χορ διαθέτει γυμναστήρ τοσύγχρονα ια σε όλα κλειστά τα στρατό πεδά της Οι υπηρ . ετο ύντες στη τέχουν σε ν ΕΛΔΥ πρωταθ Κ συ λήματα νισμάτω διαφόρω μμεν (ποδό ν αγωσφαιρο, κλπ), κα μπάσκετ θώς και , βόλεϋ σε λοιπέ λώσεις. ς αθλητικέ ς εκδηΆδειες – Έξοδοι Υπάρχει προγραμ τηρείται ματισμό με ακρίβ εια για όλο ς αδειών που τιώτες. υς τους στραΚάθε στρ ατιώτης την Ελλά λαμβάνει δα περίπ άδεια για ου κάθε 2 μή νες Χορηγού . νται επίση λόγω της ς επιπλέον παραμο τιμητικές νής του ημέρες ς στην Κύ κάθε μή να) κα προ (2 καθώς κα ι 5νθήμερη ι αιμοδοτικές άδ χώρησή ειες άδ εια τους για πριν την την Κύπρ ανατιμητική ο και 10ή άδεια κα τά την μερη στην Ελ επ λάδα. ιστροφή τους Η μετακ ίνηση απ και αντίσ ό Κύπρο τρο πρ κώς με κα φα γίνεται δωρεά ος Ελλάδα ταστάσεις ν αεροπ οριεπιβιβά σεως. Χορηγού νται έως βιβάσεω (6) κατασ ς. τάσεις επ ιΗ έξοδο περιβολή ς στη Λευκωσία γίνεται με με πολιτ δωρεάν. μισθωμέν ική α λεωφο ρεία

Μισθός; Δεν φτάνει ούτε για χαλούμι! Ψέμα τρίτο. Το ΓΕΣ εκμεταλλευόμενο την απόγνωση του φαντάρου που βλέπει τη θητεία συνεχώς να ακριβαίνει και την

οικογένεια του να μην μπορεί να αντεπεξέλθει στα έξοδα, ρίχνει το δόλωμα του μισθού των 270 ευρώ που φαντάζει “περιουσία” μπροστά στην ξεφτίλα των 8,62 ευρώ που είναι ο μισθός του φαντάρου στην Ελλάδα. Ετσι, παρουσιάζουν ως “λύση” την Κύπρο και τα 270 ευρώ. Η πραγματικότητα διαψεύδει πάλι το ΓΕΣ. Τα χρήματα δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε τα απαραίτητα! Ο Παναγιώτης θυμάται πως «ήταν ζήτημα που θα φας όταν έβγαινες έξω. Είχες ακόμα άλλα έξοδα όπως τηλέφωνα στους συγγενείς αλλά και αγορές πραγμάτων που ζητούσε η υπηρεσία χωρίς να τα παρέχει». Ακόμα, η ζωή στη Κύπρο είναι αρκετά πιο ακριβή απ΄ ότι στην Ελλάδα. Φαντάρος που υπηρετεί τώρα στην Κύπρο μας είπε πολύ χαρακτηριστικά «Ο,τι χρειάζεσαι ως φαντάρος το πληρώνεις. Με το καλημέρα δίνεις περίπου 200 ευρώ. Συνέχεια πληρώνεις. Από υλικά για τα σκοινάκια, για παράδειγμα, ως γάντια και σφουγγαρίστρες. Η ζωή είναι πολύ ακριβή. Ο καφές κάνει 5 ευρώ, τα τσιγάρα 4, 0,85 το μπουκαλάκι νερό. Χρειάζεσαι το λιγότερο 500-600 ευρώ το μήνα για να περάσεις στην Κύπρο». Να σημειώσουμε πως ο μισθός από το Γενάρη έχει αυξηθεί κατά 20 ευρώ, αύξηση που ακόμα δεν έχει δοθεί στους φαντάρους. Γίνεται φανερό, πως άλλο ένα επιχείρημα του ΓΕΣ που αξιοποιείται και σαν “ανάχωμα” απέναντι στην πάλη των φαντάρων για ουσιαστικό μισθό, καταρρέει.

“Τουρκοφαγία” και… “άγιος” ο Γρίβας Το ενημερωτικό φυλλάδιο του ΓΕΣ προϊδεάζει: «η ΕΛΔΥΚ (…) είναι έτοιμη να γράψει ξανά χρυσές σελίδες στην ιστορία, εάν και όποτε αυτό απαιτηθεί». Αντίστοιχο είναι το κλίμα όπως μας το μεταφέρουν οι φαντάροι που πέρασαν από ‘κει. «Υπήρχε κλίμα “Είμαστε Τουρκοφάγοι” ενώ και τα εθνικιστικά

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

«Αν θέλεις, μπορείς και εσύ να υπηρετήσεις στην Κύπρο!!» Το ενημερωτικό φυλλάδιο του ΓΕΣ παρουσιάζει τη θητεία στη Κύπρο σαν παιδική κατασκήνωση! Βέβαια, οι φοβερές «παροχές» των φωτογραφιών μένουν στα φυλλάδια…καθώς οι φαντάροι άντε να τις δουν σε καμιά αγγαρεία.

τραγούδια δεν έλειπαν. Σε μια επιθεώρηση ένας αντιστράτηγος μας είχε τονίσει πως εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά “Να ξέρετε πως το δόγμα του ελληνικού στρατού είναι αμυντικό άλλα αν οι Τούρκοι κάνουν το παραμικρό δεν θα πρέπει να τους αναχαιτίσουμε αλλά να τους ρίξουμε στη θά-

Χρειάζεται συλλογική πάλη μέσα και έξω απ’ τα στρατόπεδα για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, για αξιοπρεπή μισθό λασσα”» θυμάται ο Παναγιώτης. Ο Γιάννης σημειώνει «Περνάει κόσμος από την Κύπρο και δεν παίρνει χαμπάρι απ’ την ιστορία του κυπριακού προβλήματος, τα αίτιά του, την ιστορία των αγώνων του κυπριακού λαού. Στην “καλύτερη” περίπτωση θα ‘ρθει σε επαφή με την εξύμνηση της ΕΟΚΑ και του Γρίβα». Ο εθνικισμός και η αποθέωση του Γρίβα, του Χίτη των Δεκεμβριανών και του δολοφόνου κομμουνιστών στην Κύπρο είναι ό,τι “καλύτερο” προσφέρει η ΕΛΔΥΚ για τη διαπαιδαγώγηση των φαντάρων. «Ο λόγος που βρίσκεστε εδώ είναι ο Τούρκος». Αυτό λένε οι αξιωματικοί στους φαντάρους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των “Φυλακισμένων Μνημάτων”, μνημειακού χώρου που επισκέπτονται οι φαντάροι και όπου εκεί βρίσκεται βιβλιοπωλείο της “Εθνικής Φρουράς” το οποίο διαθέτει όλη την εθνικιστική και αντικομμουνιστική βιβλιογραφία του Γρίβα. Ο Θανάσης, χαρακτηριστικά, θυμάται ένα από τα “τραγούδια” που άκουσε στην ΕΛΔΥΚ και θυμίζει “μαύρες” εποχές: «Τα ΕΛΔΥΚ στο βουνό, χωρίς φαΐ χωρίς νερό. Μόνο αίμα. Τι αίμα; Αλβανικό; Τουρκικό; Αίμα να ΄ναι και

ότι να ΄ναι τα G3 να βαράνε. Χήρες και ορφανά να κλαίνε και τα σπίτια τους να καίμε».

Αγώνας και διεκδίκηση Από όσα αναφέραμε πιο πάνω, γίνεται φανερό πως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φαντάροι είναι κοινά σε Ελλάδα και Κύπρο παρά τα όσα θέλει να παρουσιάζει το ΓΕΣ. Η θητεία θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, όσο θα υπάρχει η πολιτική του μισθοφορικού στρατού για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Σ’ αυτόν το στρατό, ο κληρωτός θα είναι αναλώσιμος, ανεκπαίδευτος, αγγαρειομάχος, πεινασμένος και πάει λέγοντας… Σ’ αυτόν το στρατό ο κληρωτός θα είναι θύμα αυτής της πολιτικής. Γι’ αυτό χρειάζεται καθολική καταδίκη της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μέσα και έξω από τα στρατόπεδα. Χρειάζεται αγώνας και διεκδίκηση για να διασφαλίζονται κεκτημένα δικαιώματα, όπως η προσωπική αξιοπρέπεια, για ποιοτική αναβάθμιση των συνθηκών ζωής στα στρατόπεδα και για μισθό τουλάχιστον στο ύψος των 300 ευρώ. Χρειάζεται πάλη με τον εθνικισμό που να απαντάει στα εμετικά συνθήματα των “Τουρκοφάγων”. Ακόμα και για την τήρηση του ημερήσιου προγράμματος εκπαίδευσης και υπηρεσίας πρέπει να έχουν λόγο οι φαντάροι. Τίποτα βέβαια δεν πρόκειται να χαριστεί από κανένα. Ο,τι κατακτήθηκε μέχρι σήμερα, κατακτήθηκε με θυσίες, ακόμα και με ποινές. Είναι όμως ο μοναδικός τρόπος που εγγυάται θετικές αλλαγές στη θητεία.

νέοι στρατευμένοι ϐ 35

ΜΟΦΑΤ Για ένα μήνα, οι φαντάροι στη ΜΟΦΑΤ μιμούνταν το… Θανάση Βέγγο καθώς εν όψει επιθεώρησης στρατηγού ο βίος τους έγινε αβίωτος. Ατέλειωτο τρέξιμο από το πρωί με αγγαρείες, καθαρισμούς, βαψίματα με ένα μόνο διάλειμμα για φαγητό το μεσημέρι και το απόγευμα ξανά στην αγγαρεία! Αδειες και υπηρεσιακά κόπηκαν επίσης μαχαίρι. Στις διαμαρτυρίες των φαντάρων για αυτήν την κατάσταση, οι αξιωματικοί επικαλούνταν διαταγή του διοικητή. Οι φαντάροι πρέπει να απαιτήσουν την τήρηση του ημερήσιου προγράμματος υπηρεσίας και εκπαίδευσης και με τον αγώνα τους να ακυρώσουν τις διαταγές κάθε διοικητή που έρχεται σε αντίθεση με τα δικαιώματά τους. Λαγός, Εβρος Φαντάροι στο Λαγό του Εβρου έφτιαξαν επιτροπή αγώνα για να μπορέσουν να παλέψουν πιο οργανωμένα και συλλογικά για τα δικαιώματά τους. Η πρωτοβουλία αυτή πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους φαντάρους που βιώνουν τις απαράδεκτες συνθήκες οι οποίες επικρατούν στον ελληνικό στρατό. Δημοσιεύουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα, από γράμμα που μας έστειλε η Επιτροπή: «Κάθε μέρα που περνά στο στράτευμα επιβεβαιώνεται πως είναι ένας χώρος ταξικών αντιθέσεων που απώτερο στόχο έχουν να δημιουργήσουν νέους, φτιαγμένους στα μέτρα του αστικού κράτους, δηλαδή υπάκουους, άβουλους, με πελατειακές συνειδήσεις γι’ αυτό και θέλουν τη στράτευση στα 18. Το χειρότερο όμως ξεκινά όταν φτάσεις εκεί: συναντάς άδεια, παμπάλαια στρατόπεδα με κουβέρτες και κρεβάτια από την εποχή των πατεράδων μας. Τουαλέτες και μπάνια που χρειάζεται να περιμένεις την έξοδο σου για να πας σε καμιά καφετέρια. Ως προς τη σίτιση; Το χαρτζιλίκι πάει απευθείας στο σουβλατζή αφού οι ΕΔ σου “προσφέρουν” μικρές μερίδες με αμφιβόλου ποιότητας φαγητό μαγειρεμένο όπως να ‘ναι ή ακόμα και κονσέρβες που αναγράφεται πως έχουν

ελεγχθεί από το ΝΑΤΟ! Την ίδια ώρα στη Λέσχη αξιωματικών στρατιώτες σερβίρουν στους ανώτερους και τα παρεάκια τους μπριζολάκια με 1,5 ευρώ! Για το νερό ούτε λόγος να γίνεται αφού είμαστε αναγκασμένοι να αγοράζουμε από τα μηχανήματα στους λόχους τα οποία τα εκμεταλλεύονται ιδιώτες. Τα πράγματα όμως είναι χειρότερα στα φυλάκια όπου στην καλύτερη μας ξεχνούν για κανα μήνα. (…) Η καθημερινότητα των φαντάρων περιέχει εκπαίδευση όπως στρώσιμο κρεβατιών 10-15 φορές τη μέρα, γυάλισμα, καθαριότητες, λάντζα και αν συνυπολογίσεις και την υπηρεσία σου τότε είσαι στο πόδι 16 ώρες με βρισίδια, “καμπάνες”, αϋπνία. (…) Ως προς την περίθαλψη αν τύχει και υπάρχει κανένας φαντάρος γιατρός είσαι τυχερός που χωρίς φάρμακα και εξοπλισμό θα κάνει πρακτική πάνω σου. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες με τα κουνούπια και τους κοριούς να “μας γλεντάνε”, δερματολόγο έχει μόνο στην Αλεξανδρούπολη (…) Η παρακολούθηση με κάμερες στα στρατόπεδα, όπως θα περίμενε κάποιος, θα έπρεπε να ξαλαφρώνει λίγο τους φαντάρους από τις ατελείωτες σκοπιές αλλά εδώ χρησιμοποιείται για να καμπανιάζουν του φαντάρους αν δεν κάνουν τα προβλεπόμενα στις σκοπιές. Για να ολοκληρωθεί η χειραγώγηση έχουμε ενίοτε και κατήχηση π.χ. στην επέτειο από την άλωση της Κωνσταντινούπολης στους λόγους πού μας έβγαλαν, πέρα από τις ιστορικές ανακρίβειες, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως εμείς, η νέα γενιά είμαστε για κλάματα και αυτό οφείλεται στην άλωση του 1453, οπότε και ξέπεσε το έθνος! Η λύση για να ξαναγίνουμε ισχυρό έθνος; Να κοιτάμε τη δουλιά μας, τις οικογένειές μας, σκληρή δουλιά και έχει ο θεός!! Για τέτοιους κακομοίρηδες ξερογλείφεται η εργοδοσία και οι αστοί. Για παρτάλια-πελάτες στα βουλευτικά γραφεία, υπάκουους και άβουλους, να μας ξεζουμίζουν και ύστερα να μας αντικαθιστούν. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη: διεκδικούμε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Απάντησή μας ο αγώνας και η αλληλεγγύη μεταξύ μας».

36 ϐ ιδεολογία

ιοποΙησης”

H θεωρΙα της “παγκοσμ

Συγκάλυψη της καπιταλιστικής φύσης

του σύγχρονου κόσμου

αστική τάξη και οι ιδεολογικοί της εκπρόσωποι πάντα είχαν ως μόνιμη στόχευσή τους να συγκαλύψουν τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος, να γεφυρώσουν τις ασυμφιλίωτες αντιθέσεις που το χαρακτηρίζουν και που οξύνονται στο έπακρο στην εποχή του ιμπεριαλισμού, του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού. Πάντοτε επιδίωκαν, χρησιμοποιώντας διαφόρων ειδών ιδεολογήματα, να εξωραΐσουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα, να απολογηθούν για το καπιταλιστικό σύστημα. Τα διάφορα αυτά ιδεολογήματα, παρουσιάζονται ως θεωρίες που προσπαθούν να ερμηνεύσουν φαινόμενα όπως η διεθνοποίηση του κεφαλαίου, ενώ σχεδόν πάντα, πάνε

μαζί με την άρνηση του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης στην κοινωνική εξέλιξη. Ενα από αυτά είναι και η θεωρία της παγκοσμιοποίησης, την οποία υιοθετούν νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες, αλλά και κάθε λογής οπορτουνιστές και “νεοαριστεροί” με προεξάρχον το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Αυτό δεν είναι βέβαια τυχαίο καθώς οι αναλύσεις των διαφορετικών αυτών δυνάμεων ουσιαστικά συγκλίνουν στο κύριο, στην άρνηση της λενινιστικής ανάλυσης για τον ιμπεριαλισμό, ως καπιταλισμού που σαπίζει και πεθαίνει. Είναι άλλη μια απόδειξη ότι σε τελική ανάλυση υπερασπίζονται απλώς διαφορετικές εκδοχές διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, της εξουσίας του κεφαλαίου. Τα περί “νέου” και “πρωτόγνωρου”

Οι συμμαχίες των καπιταλιστικών κρατών δεν καταργούν τις αντιθέσεις τους, οι οποίες εκφράζονται και στο πλαίσιο των συμμαχιών και ευρύτερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κρίση του Καυκάσου.

Με τον όρο της παγκοσμιοποίησης αποδίδονται ορισμένα φαινόμενα, που στην ουσία εκφράζουν την επέκταση της καπιταλιστικής παραγωγής προς την εξωτερική αγορά, όχι μόνο με τη μορφή της εξαγωγής εμπορευμάτων, αλλά και με τη μορφή βιομηχανικών κεφαλαίων (άμεσες ξένες επενδύσεις) και χρηματικών κεφαλαίων (έμμεσες ξένες επενδύσεις). Το γεγονός αυτό υποτίθεται ότι συνιστά το νέο-πρωτόγνωρο, όπως λέγεται στοιχείο της κοινωνικής εξέλιξης, που επιβάλλει ριζικές ανατροπές σε όλα τα γνωστά δεδομένα του 19ου και 20ου αιώνα. Η μετοχική εταιρεία και οι νέες ανάγκες για μεγαλύτερης κλίμακας συσσώρευση και παραγωγή έφεραν και ανάλογη νομοθετική προσαρμογή σε περιφερειακές και διεθνείς διακρατικές συμφωνίες για ευκολότερη εξαγωγή κεφαλαίων, όπως και για τη σύνθεση κεφαλαίων από αγορές διαφορετικών κρατών. Ομως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δημιουργία της παγκόσμιας αγοράς είναι δημιούργημα του καπιταλισμού, είναι ακριβώς στοιχείο του καπιταλισμού και όχι κάτι που τον αρνείται. Τη δημιουργία της παγκόσμιας αγοράς τη διαπιστώνει άλλωστε ο Μαρξ ήδη στο “Μανιφέστο του κομμουνιστικού κόμματος” που δημοσιεύτηκε το 1848. Ενώ στο “Κεφάλαιο”, ο Μαρξ διαπιστώνει τρία βασικά γνωρίσματα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: τη συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγα χέρια, την οργάνωση της εργασίας ως κοινωνικής και τη δημιουργία της παγκόσμιας αγοράς. Ο Λένιν στο γνωστό έργο του “Ο ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού”, διακρίνει ως ένα από τα γνωρίσματα του μονοπωλιακού καπιταλισμού το γεγονός ότι η εξαγωγή κεφαλαίων αποκτάει σπουδαία σημασία σε διάκριση από την εξαγωγή εμπορευμάτων.

Η μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση για το χαρακτήρα της σύγχρονης εποχής ως εποχής του ιμπεριαλισμού, εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό είναι η μόνη σωστή και επίκαιρη.

Το επίπεδο ανάπτυξης της αλληλεξάρτησης και διαπλοκής, οι μορφές με τις οποίες πραγματοποιείται, αλλά και οι συνέπειες των αποτελεσμάτων τους έχουν ιστορικό χαρακτήρα. Καθορίζονται από το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, στις οποίες εντάσσεται και το επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης-τεχνολογίας, γνώσης. Οι όροι με τους οποίους πραγματοποιείται αυτή η αλληλεξάρτηση και διαπλοκή καθορίζονται από το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που κυριαρχεί. Επομένως, παρά το ότι και υπάρχει έντονη δυναμική στην καπιταλιστική διεθνοποίηση, παρά το ότι παλιά προβλήματα εμφανίζονται με νέες μορφές και υπάρχουν νέα στοιχεία, όλα αυτά κυρίως προσδιορίζονται από τον καπιταλιστικό τους χαρακτήρα, από την παγκόσμια κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων και από τους νόμους του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι φανερό επίσης ότι στο ιδεολόγημα αυτό της παγκοσμιοποίησης υποτιμούνται και δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν οι έντονες ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, και οι ανταγωνισμοί που βλέπουμε σήμερα να οξύνονται και να εκτυλίσσονται από την Αρκτική ως την Αφρική και από τον Καύκασο ως τη Λατινική Αμερική. Δεν παίρνεται υπ’ όψιν ο ανισόμετρος χαρακτήρας της ανάπτυξης στον καπιταλισμό, οι ανακατατάξεις που αυτός προκαλεί στο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, οι βαθύτατοι ανταγωνισμοί που ξεπηδάνε ανάμεσά τους για την κυριαρχία.

Η άποψη περί κατάργησης του έθνουςκράτους Οι οπορτουνιστές υποστηρίζουν ότι οι εξελίξεις στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά αίρουν την εθνοκρατική συγκρότηση των οικονομιών και επομένως οι κυβερνήσεις σε εθνικό επίπεδο είναι δέσμιες των πολυεθνικών, οπότε και η απάντηση του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι σε επίπεδο υπερεθνικών εξουσιών π.χ. για τους λαούς της Ευρώπης σε επίπεδο ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Σύμφωνα με αυτές τις αντιλήψεις οι αλλαγές σε εθνικό επίπεδο είναι αδύνατες και οι αλλαγές θα γίνουν είτε σε όλη την Ευρώπη μαζί ή πουθενά.

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

Στην πραγματικότητα, το αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, της καπιταλιστικής συσσώρευσης και του καπιταλιστικού ανταγωνισμού είναι η εμφάνιση των ισχυρών καπιταλιστικών μετοχικών επιχειρήσεων και ομίλων, των μονοπωλίων που κυρίως αναπτύσσονται στο έδαφος του εθνοκρατικά συγκροτημένου καπιταλισμού. Από αυτήν τη βάση αντλούν τη δύναμη εξαγωγής μέρους των κεφαλαίων, μέσω της οποίας επιδιώκουν να αποκτήσουν πρόσθετο κέρδος. Οπωσδήποτε υπάρχουν νέες διαστάσεις στην εξαγωγή των κεφαλαίων και στη διαπλοκή τους. Η απολυτοποίηση όμως αυτών των εξελίξεων και η απομόνωσή τους από την οικονομική τους αφετηρία είναι που οδηγεί στις οπορτουνιστικές απλοϊκές γενικεύσεις ότι είναι “πρωτοφανές” το φαινόμενο του διεθνούς εμπορίου και ότι η παραγωγή των διεθνικών εταιρειών έχει ανατρέψει τόσο την εγχώρια οικονομική βάση όσο και το εποικοδόμημα του έθνους-κράτους. Είναι φανερό ότι αυτές οι θεωρίες περί παγκοσμιοποίησης και αποδυνάμωσης ή και κατάργησης της εθνοκρατικής συγκρότησης σε πολλές περιπτώσεις επιχειρούν και την αθώωση της αστικής τάξης, του αστικού κράτους και των κυβερνήσεων σε εθνικό επίπεδο, που παρουσιάζονται ως “αδύναμα” μπρος στον δήθεν “υπερεθνικό” οργανισμό, στο “υπερεθνικό” κράτος. Τα διακρατικά όργανα δεν αποφασίζουν ερήμην των εθνικών κυβερνήσεων. Ασφαλώς δεν έχουν όλες οι κυβερνήσεις την ίδια βαρύτητα στη λήψη των αποφάσεων και στη σύναψη των συμμαχιών, ωστόσο μέσω αυτών των συμμαχιών παίρνονται οι αποφάσεις. Η Ευρωπαϊκή Ενωση συνήθως αξιοποιείται ως παράδειγμα για την τεκμηρίωση των παραπάνω απόψεων και τη μεταφορά του πεδίου της πάλης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εδώ να πούμε

τα εξής: Στην πραγματικότητα, η ΕΕ δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια προωθημένη καπιταλιστική ένωση, δηλαδή μια προωθημένη μορφή οικονομικής και πολιτικής συμμαχίας καπιταλιστικών κρατών στην Ευρώπη. Είναι πορεία κοινών στοχεύσεων του κεφαλαίου, των μονοπωλίων που εδρεύουν στα κράτη μέλη και ταυτόχρονα είναι πορεία ανταγωνισμών μεταξύ τους. Η αδήριτη ανάγκη της συμμαχίας τους για να ανταπεξέλθουν στον διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό, δεν αναιρεί την καπιταλιστική ανισομετρία, τον ανταγωνισμό μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τις αντιθέσεις μεταξύ κρατών-μελών της Ενωσης, την εθνοκρατική οργάνωση πάνω στην οποία στηρίζεται η καπιταλιστική συσσώρευση. Αλλωστε η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ επιβεβαιώνεται μέσα από τις διάφορες διαδικασίες στην πορεία εμβάθυνσης και διεύρυνσης της ΕΕ, Οι συμμαχίες των καπιταλιστικών κρατών δεν καταργούν τις αντιθέσεις τους, οι οποίες εκφράζονται και στο πλαίσιο των συμμαχιών και ευρύτερα. Είναι φανερή π.χ. με αφορμή την κρίση στον Καύκασο η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ΗΠΑ-Ρωσίας-ΕΕ, αλλά και εντός των πλαισίων της ΕΕ. Είναι κατανοητό ότι τα πολιτικά συμπεράσματα που εξάγουν οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης είναι αποπροσανατολιστικά και επιζήμια για το εργατικό λαϊκό κίνημα. Στην πραγματικότητα συγκαλύπτουν τις ευθύνες των κομμάτων που εναλλάσσονται στη διαχείριση της αστικής εξουσίας και αθωώνονται οι εθνικές κυβερνήσεις την ώρα που συναινούν και συμπράττουν στη χάραξη της πολιτικής των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Καλλιεργούν την αποπροσανατο-

λιστική άποψη ότι ο αγώνας και η ανάπτυξη του κινήματος έχουν νόημα μόνο ή κυρίως σε παγκόσμιο ή πανευρωπαϊκό επίπεδο, καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο περιττό τον ταξικό αγώνα σε εθνικό επίπεδο που στοχεύει στην εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας.

ιδεολογία ϐ 37

Ψαξ’ το παραπάνω...

Ορισμένα Συμπεράσματα Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η θεωρία περί “παγκοσμιοποίησης” ερμηνεύει από αστική σκοπιά τις εξελίξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση για το χαρακτήρα της σύγχρονης εποχής ως εποχής του ιμπεριαλισμού, εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό είναι η μόνη σωστή, επίκαιρη, ζωντανή που συμβάλει στο φώτισμα του εργατικού κινήματος, στην πάλη του για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Η αντίθεση μεταξύ της κοινωνικοποιημένης παραγωγής και της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής είναι η πηγή των δεινών του σύγχρονου κόσμου, σε επίπεδο κρατικό και στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη συνεπάγεται διαφορετική συγκυρία όξυνσης των αντιθέσεων σε ένα κράτος ή σε ομάδα κρατών. Επομένως και η όξυνση του ταξικού αγώνα είναι πρώτ’ απ’ όλα ευθύνη του υποκειμενικού παράγοντα σε εθνικό επίπεδο και συντονισμού της ταξικής πάλης σε περιφερειακό. Ο απεγκλωβισμός του εργατικού κινήματος, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, από τα “υπέρ” και “κατά” της παγκοσμιοποίησης επιχειρήματα-παγίδες αποτελεί δείκτη και κριτήριο ανάπτυξης της ιδεολογικής και πολιτικής συνείδησης και του βαθμού ανάπτυξης της ταξικής πάλης. Επιμέλεια Ιδεολογική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ

Πίσω από την “παγκοσμιοποίηση” και άλλα τέτοια ιδεολογήματα, κρύβεται η προσπάθεια να εξωραϊστεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα

H ΕΕ δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια προωθημένη καπιταλιστική ένωση, δηλαδή μια προωθημένη μορφή οικονομικής και πολιτικής συμμαχίας καπιταλιστικών κρατών στην Ευρώπη

n Β. Ι. Λένιν, Ο ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, Σύγχρονη Εποχή

n Ελένη Μπέλλου, «“Παγκοσμιοποίηση” Μύθος ή συγκάλυψη της καπιταλιστικής φύσης του σύγχρονου κόσμου;» στο www.kke.gr (Ενότητα: ιδεολογική αντιπαράθεση)

n Βασίλης Λιόσης, «“Παγκοσμιοποίηση” Πραγματικότητα ή ιδεολογικό κατασκεύσμα» στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση, τ. 2/2002 και στο Αρχείο τευχών της ΚΟΜΕΠ στο www.kke.gr

n ΙΕ της ΚΕ του ΚΚΕ, Συνοπτική κριτική προσέγγιση σύγχρονων αστικών ιδεολογημάτων και γενικότερων θεωρητικών ζητημάτων, Σύγχρονη Εποχή Κείμενο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου παρατίθεται επιγραμματικά η κριτική για τα κυριότερα ιδεολογήματα, αστικής και μικροαστικής προέλευσης, τα οποία προπαγανδίστηκαν και προπαγανδίζονται τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο και ασφαλώς έπαιξαν και παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιδεολογική αντιπαράθεση που διεξάγεται και στην Ελλάδα. Στο βιβλίο περιλαμβάνεται και ενότητα για ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον ιμπεριαλισμό και το ιδεολόγημα της “παγκοσμιοποίησης”. Η έκδοση είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη στους φοιτητές καθώς τα ιδεολογήματα που κριτικάρονται βρίσκουν “φιλόξενη” στέγη στο αστικό πανεπιστήμιο.

vsνεολαια Στρατηγικη της

Λισαβονας

ισαβόνα… Στις εγκυκλοπαίδειες διαβάζουμε: Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Πορτογαλίας με πληθυσμό στην ευρύτερη περιοχή της κοντά στα 3.000.000 άτομα. Χτισμένη απέναντι από τον Ατλαντικό με πλούσια ιστορία που έσμιξε πολιτισμούς από τον ιβηρικό μέχρι το ρωμαϊκό και τον αραβικό. Πόλη-σύμβολο για τον Πορτογαλικό λαό αφού αποτελούσε κομβικό σημείο της “Επανάστασης των Γαριφάλων” που γκρέμισε τη στρατιωτική δικτατορία του Σαλαζάρ. Η “παλιά πόλη” της Λισαβόνας είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια της μεσαιωνικής που ισοπεδώθηκε από το σεισμό του 1755. Αυτήν την όμορφη πόλη επέλεξαν οι “ηγέτες” της ΕΕ για να μας γυρίσουν στο δικό τους μεσαίωνα, τον εργασιακό μετατρέποντάς τη σε συνώνυμο του χειρότερου εφιάλτη των εργαζομένων.

Μια “ανταγωνιστιξη κή” -αυτή είναι η λέ απαιτεί κλειδί- οικονομία ” ήτοι “ανταγωνιστικούς κέρδη “φιλικούς” προς τα εργαζόμενους

Ξεχάστε ό,τι (δικαιώματα) ξέρατε Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά ξεκαθαρίζουμε ότι αναφερόμαστε στη Στρατηγική της Λισαβόνας -που πήρε το όνομά της από την ίδια πόλη- και όχι στην πρόσφατη “μεταρρυθμιστική συνθήκη”, γνωστή και ως ευρωσύνταγμα.

Ανταγωνιστικότητα VS Λαοί Η αυγή της χιλιετίας ήταν εποχή αποφάσεων για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Αφού, όπως εκτιμούσε το έκτακτο ευρωπαϊκό συμβούλιο το Μάρτη του 2000, «η οικονομική συγκυρία ήταν η πλέον ευοίωνη εδώ και μία γενεά στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ο στόχος που τέθηκε ήταν αντίστοιχα αισιόδοξος: Να καταστεί η Ευρώπη «η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης στον κόσμο» με χρονικό ορίζοντα το 2010. Για την εξυπηρέτηση αυτού του στόχου εκπονήθηκε ένα ολόκληρο πλέγμα πολιτικών.

Εργασία:

Μια “ανταγωνιστική” -αυτή είναι η λέξη κλειδί- οικονομία απαιτεί “ανταγωνιστικούς” ήτοι “φιλικούς” προς τα κέρδη εργαζομένους. Κι αυτό μέσα από την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων που πρέπει πλέον να γίνουν ευέλικτες ώστε να προσαρμοστούν στο μοντέλο της flexicurity-

ευελφάλειας. Στο στόχαστρο μπήκαν και τα ασφαλιστικά συστήματα προκειμένου να υιοθετηθεί «προσέγγιση με βάση τον κύκλο ζωής» και «πολιτικές ενεργούς γήρανσης». Σε απλή μετάφραση η δουλιά μέχρι τον τάφο. Κι όλα αυτά κάτω από τους ψευδεπίγραφους τίτλους της «ισότητας των 2 φύλων» και της καταπολέμησης της ανεργίας! Στην πραγματικότητα ξέρουν κι οι ίδιοι ότι στο σύστημά τους τα προβλήματα αυτά ούτε μπορούν, ούτε θέλουν να τα λύσουν.

Παιδεία:

…ή καλύτερα κατάρτιση αφού ένα εργατικό δυναμικό όπως το περιγράψαμε παραπάνω δεν χρειάζεται παρά μόνο μιας χρήσης “δεξιότητες” που θα το καθιστούν δια βίου επανακαταρτίσιμο ώστε να προσαρμόζεται στις «μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες». Ο εργαζόμενος πρέπει δηλαδή να κυνηγάει τις καταρτίσεις ανάλογα με τον κλάδο, την ειδικότητα κλπ, όπου το κεφάλαιο προσδοκά τα μέγιστα κέρδη. Κι εδώ στα κείμενα της ΕΕ το δάκρυ πέφτει κορόμηλο για την πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου. Είναι όμως δάκρυα κροκοδείλια γιατί ως αντίδοτο πλασάρουν τη φτηνή κατάρτιση ενώ η μόρφωση θα γίνεται προνόμιο όλο και πιο λίγων.

Απελευθέρωση αγορών:

Τα παραπάνω συνδέονται με την επιτάχυνση της απελευθέρωσης μιας σειράς στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Οι τηλεπικοινωνίες και η πληροφορική αλλά και άλλοι τομείς όπως η βιοτεχνολογία αποτελούν το νέο “Ελντοράντο” του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Ερευνα και καινοτομία: Η «κοινωνία της γνώσης» που ευαγγελίζεται η ΕΕ απαιτεί «περισσότερη έρευνα και καινοτομία». Οχι φυσικά προς όφελος του λαού αφού ο στόχος για αύξηση των επενδύσεων στο 3% του ΑΕΠ στην ανάπτυξη και την έρευνα περιλαμβάνει κατά ρητή ομολογία των ευρωπαϊκών κειμένων τόσο τις δημόσιες όσο και τις ιδιωτικές επενδύσεις. Οι δε ακολουθούμενες πολιτικές πρέπει να «διευκολύνουν τη συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων και πανεπιστημίων». Αυτονόητο είναι ότι ο προσανατολισμός της έρευνας θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του χορηγού-ευεργέτη-μεγαλοεπιχειρηματία.

“Πράσινη” οικονομία: η ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ που υπολογίζεται να φτάσει στο 65% το 2030 αναγκάζει το κεφάλαιο να “την ψάξει αλλού” όσον αφορά τις ενεργειακές πηγές. Ετσι η ΕΕ ξεκλειδώνει τις πόρτες της “πράσινης” κερδοφορίας με προκλη-

τικές διευκολύνσεις προς το κεφάλαιο, αλλά χωρίς αντίκρισμα στην προστασία του περιβάλλοντος.

2005 και τα ζωνάρια σφίγγουν… Τα παραπάνω συνιστούν ορισμένους μόνο από τους άξονες της πολιτικής του ευρωπαϊκού κεφαλαίου όπως διατυπώθηκαν στη “στρατηγική της Λισαβόνας”. Ο κατάλογος περιλαμβάνει, την “καταπολέμηση της γραφειοκρατίας” (διάβαζε κάθε εμποδίου προς το κεφάλαιο), την ανάπτυξη της “επιχειρηματικότητας” και πολλά άλλα. Οταν όμως το 2005 οι Ευρωπαίοι ηγέτες μαζεύτηκαν για να κάνουν το ταμείο της πρώτης περιόδου εφαρμογής της Λισαβόνας τα αποτελέσματα δεν φάνηκαν τόσο ικανοποιητικά. Επομένως, αποφασίστηκε η ένταση της επίθεσης και η ΕΕ θωρακίστηκε με τα ανάλογα όπλα, τις λεγόμενες “κατευθυντήριες γραμμές” που καταρτίζει η Κομισιόν. Σύμφωνα με αυτές, λοιπόν, οφείλουν να εναρμονίζονται τα “εθνικά μεταρρυθμιστικά προγράμματα” Οι κατευθυντήριες γραμμές αφορούν τριετείς περιόδους και ο πρώτος κύκλος (2005-2008) ολοκληρώθηκε στη φετινή εαρινή σύνοδο κορυφής της ΕΕ με το ευρωπαϊκά μονοπώλια να νιώθουν, αρχικά, ικανοποιημένα.

ϐ 39 Η θέση του ΚΚΕ για την πολιτική της ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικού οργανισμού μένει κρυστάλλινη από την πρώτη στιγμή: ο σοσιαλισμός μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα

“Θα φάμε με χρυσά κουτάλια” ... μας έταζαν φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες όταν ψήφιζαν τα «Μάαστριχτ» και τις «Λισαβόνες». Για να δούμε λοιπόν τι “φάγαμε” από την υλοποίηση του κύκλου 2005-2008 της Στρατηγικής της Λισαβόνας:

Από την ευρωπαϊκή κουζίνα:

Στο πιάτο μας:

Να προωθηθεί προσέγγιση της εργασίας βασιζόμενη στον κύκλο ζωής (κατευθυντήρια γραμμή 18). Να εξασφαλιστεί ευνοϊκή προς την απασχόληση εξέλιξη των μισθών (κατευθυντήρια γραμμή 22). Να προωθηθεί η ευελιξία σε συνδυασμό με την ασφάλεια της απασχόλησης και να μειωθεί ο κατακερματισμός της αγοράς εργασίας, λαμβανομένου δεόντως υπ’ όψιν του ρόλου των κοινωνικών εταίρων (…) προσαρμογή της νομοθεσίας για την απασχόληση, επανεξετάζοντας, εφ’ όσον απαιτείται, τις διάφορες συμβατικές εργασιακές ρυθμίσεις και ρυθμίσεις για τα ωράρια εργασίας, (…) στήριξη των αλλαγών στο εργασιακό καθεστώς, συμπεριλαμβανομένων της κατάρτισης, της αυτοαπασχόλησης, της σύστασης επιχειρήσεων και της γεωγραφικής κινητικότητας (Κατευθυντήρια γραμμή 21). Να προσαρμοστούν τα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης στις νέες απαιτήσεις ως προς τις δεξιότητες (κατευθυντήρια γραμμή 24).

Με τον πρόσφατο αντιασφαλιστικό νόμο της ΝΔ τα όρια ηλικίας αυξάνονται στα 68 χρόνια “προαιρετικά”… Χάρη στις πολιτικές των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και με τη συνενοχή της συμβιβασμένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ οι εργαζόμενοι είδαν φέτος τον κατώτατο μισθό να… εκτινάσσεται στα 700 ευρώ. Σημειωτέον ότι το πραγματικό εισόδημα μειώνεται αφού η αύξηση είναι κάτω και από τον πληθωρισμό! Με πλειάδα ρυθμίσεων όπως ο νόμος 2874/2000 του ΠΑΣΟΚ και ο 3385/2005 της ΝΔ καταργήθηκε ουσιαστικά το 8ωρο, κατοχυρώθηκαν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις ενώ το “πόρισμα Κουκιάδη” στρώνει το χαλί της απελευθέρωσης των απολύσεων.

Νόμος πλαίσιο, αναγνώριση των ΚΕΣ, νόμοι για τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, Ινστιτούτα Δια Βίου Εκπαίδευσης, προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας του ΟΑΕΔ… Τα σχόλια περιττεύουν.

Ψήφος ευθύνης απέναντι στους λαούς Για όλα αυτά και για πολλά άλλα που δεν θα χώραγαν ούτε σε 5 “Οδηγητές” η ψήφος της νεολαίας στις ευρωεκλογές αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Οπως παλιότερα, όπως και άλλου (βλ. Ιρλανδία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ) πάνω από τα κεφάλια της νεολαίας θα πέσουν κάθε είδους κοράκια για να μας πείσουν ότι οφείλουμε να εναρμονιστούμε με την ΕΕ ή ότι εν πάσει περιπτώσει δεν μπορούμε να αλλάξουμε και τίποτα. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που λέει ξεκάθαρα ότι η εργατική τάξη και η νεολαία δεν οφείλουν καμία υπακοή σε έναν οργανισμό που εχθρεύεται το μέλλον τους, καμία πειθαρχία στα αντιλαϊκά του μέτρα. Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι απάντηση στα σενάρια που θέλουν να βάλουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στη στρούγκα των κομμάτων του κεφαλαίου αλλά και κάτι παραπάνω. Είναι μια ψήφος που μπορεί να αναπτερώσει το ηθικό των εργαζομένων της Ευρώπης, την εμπιστοσύνη ότι μπορούν να διεκδικήσουν το δικό τους δρόμο ανάπτυξης για μια Ευρώπη των λαών που δεν μπορεί παρά να είναι σοσιαλιστική. Είπαμε στην αρχή ότι η μεσαιωνική Λισαβόνα γκρεμίστηκε από σεισμό. Αφού, λοιπόν, η στρατηγική της Λισαβόνας είναι ένα μεσαιωνικό για τους εργαζομένους κατασκεύασμα, εμείς δεν έχουμε παρά να κάνουμε τους αγώνες μας 10 και βάλε Ρίχτερ!

η εργατική τάξη και η νεολαία δεν οφείλουν καμία υπακοή σε έναν οργανισμό που εχθρεύεται το μέλλον τους, καμία πειθαρχία στα αντιλαϊκά του μέτρα …και θα σφίξουν κι άλλο Αν νομίζετε όμως ότι το ευρωπαϊκό κεφάλαιο έχει χορτάσει κέρδη είστε πολύ γελασμένοι. Το 2006 και εν μέσω αντεργατικού τυφώνα οι καπιταλιστές “μας” αξιολογούσαν «συγκρατημένα θετικά»1 την πρόοδο της στρατηγικής της Λισαβόνας. Εξάλλου στη φετινή Εαρινή Σύνοδο καταστρώθηκε το σχέδιο του κεφαλαίου για την τριετία που διανύουμε. Σταχυολογούμε από την πρόταση του συμβουλίου για το κοινοτικό πρόγραμμα της Λισαβόνας 2008-2010: «Η Κοινότητα πρέπει να καταργήσει τα (…) εμπόδια που υπάρχουν σήμερα στην ενιαία αγορά εργασίας» «Χάραξη κοινής μεταναστευτικής πολιτικής, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της αγοράς εργασίας της ΕΕ» «Μείωση των διοικητικών επιβαρύνσεων (σ.σ. στις επιχειρήσεις) στην ΕΕ κατά 25% έως το 2012» «Η Κοινότητα θα καθιερώσει μια “πέμπτη ελευθερία”, την ελεύθερη κυκλοφορία της γνώσης» «Δημιουργία νέων ευκαιριών για το διεθνές εμπόριο και τις διεθνείς επενδύσεις» Θα μπορούσαμε να κουράσουμε παραθέτο-

ντας αποσπάσματα επί αποσπασμάτων αλλά κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται αφού το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα. Οι μηχανές της ΕΕ δουλεύουν στο φουλ για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο εσωτερικό και παράλληλα για την αναβάθμιση με κάθε μέσο της θέσης της ΕΕ στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Ο παλιοχαρακτήρας σου τα φταίει όλα… Ο ιμπεριαλιστικός! Γιατί τα μέτρα που ήρθαν και έρχονται δεν είναι μια “κακή εκτίμηση” του Μπαρόζο, του Πρόντι, του Αλμούνια ή όπως τέλος πάντων ονομάζεται ο εκάστοτε “κακός”. Είναι τα τερατουργήματα της ΕΕ που οφείλονται στην ίδια τη φύση της ως ιμπεριαλιστικού οργανισμού ταγμένου εκ γενετής στην εξυπηρέτηση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Αυτό δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες τους τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συνειδητά επέλεξαν την ένταξη της χώρας στην ΕΕ και την υλοποίηση των επιταγών της εκφράζοντας την εξίσου συνειδητή επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης. Από την πρώτη στιγμή της ένταξης της Ελλάδας οι κεφαλαιοκράτες “μας”, βουτάνε σε ακόμα περισσότερα κέρδη

ενώ για τους εργαζομένους “περισσεύει” όλο και μικρότερο κομμάτι από τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν. Από κοντά και οι “αριστεροί” ευρωλάγνοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που αποκρύπτουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ και προσπαθούν να πείσουν το λαό να δώσει αγώνες χαμένους από τα αποδυτήρια για να κάνει την ΕΕ “καλύτερη”. Μάταιος κόπος. Με υποσχέσεις για “διεκδίκηση” εντός ΕΕ μας έχουν ταΐσει ήδη πολλές φορές οι εκπρόσωποι του δικομματισμού και τα αποτελέσματα τα ζούμε. Στην πραγματικότητα όσο φιλειρηνικό μπορεί να γίνει το ΝΑΤΟ, άλλο τόσο φιλολαϊκή μπορεί να γίνει η ΕΕ! Δεν είναι λίγα εξάλλου τα αντιλαϊκά κελεύσματα που φέρουν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή των παραπάνω όπως και των “ευρωσκεπτικιστών” του ΛΑΟΣ. 1

Ερευνα του ΣΕΒ και της ICAP στις ελληνικές επιχειρήσεις, Σεπτέμβρης 2006

Δ.Τ.

40 ϐ πολιτισμός

Μάνος Κατράκης

Γεια σου, ωρε ΛεβεντοΜάνο Ενα μεγάλο “γεια σου” που αναβλύζει απ’ τις καρδιές και τα στόματα όλων των συντρόφων Τα παιδικά, εφηβικά χρόνια

χρόνια συμπληρώνονται, από την πρώτη εμφάνιση του μεγάλου, κομμουνιστή καλλιτέχνη Μάνου Κατράκη στον κινηματογράφο και το θέατρο. Ο Μάνος Κατράκης, ίσως όχι τόσο γνώστος στις νεότερες γενιές, αποτελεί μέχρι και σήμερα υπόδειγμα ασυμβιβάστου, αγωνιστή καλλιτέχνη που “συνταίριασε” την τέχνη με τους αγώνες του λαού, γι’ αυτό ακριβώς αξίζει οι νέοι και οι νέες να γνωρίσουν την προσφορά, το έργο, τον ίδιο το Μάνο. Πολλές οι αρετές που τον διέκριναν: λεβεντιά, σεμνότητα, εργατικότητα, αγάπη και μόχθος για τη ζωή. Μια μικρή αναφορά στη ζωή και το έργο του ακριβού μας συντρόφου, Μάνου Κατράκη, κάνουμε σε αυτές τις σελίδες.

Ο Μάνος Κατράκης γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1909 στο Καστέλι Κισσάμου, μια παραθαλάσσια κωμόπολη στα Χανιά. Ηταν το μικρότερο από τα 5 παιδιά του εμπόρου Χαράλαμπου Κατράκη και της Ειρήνης. Η οικογένεια το 1917 μετακομίζει στην Αθήνα, όπου ο μικρός Μάνος θα πάει σχολείο. Ανήσυχο παιδί, δεν έχει ιδιαίτερες επιδόσεις στο σχολείο και ασχολείται κυρίως με το ποδόσφαιρο όπου διαπρέπει στη θέση του οπισθοφύλακα (μπακ), ξεκινώντας από τον “Κεραυνό” και παίζοντας και στον “Αθηναϊκό”. Στα 17 του πηγαίνει σε σχολή ασυρματιστών και ετοιμαζέται να μπαρκάρει. Ενα ατύχημα όμως της μητέρας του τον κρατά στη στεριά και έτσι εγκαταλείπει τα σχέδια να γίνει ναυτικός.

Στο σανίδι του θεάτρου και τ’ αγώνα Τελικά, θα τον “κερδίσει” η ηθοποίια. Χωρίς καμιά προετοιμασία, χωρίς να’ χει πάει σε σχολή ή να έχει γνώση της θεατρικής φιλολογίας, θα κάνει “ντεμπούτο” τυχαία στον κινηματογράφο, στη βουβή ταινία “Το λάβαρο του ΄21” σε πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς ο σκηνοθέτης Κώστας Λελούδας εντυπώσιαστηκε από το Μάνο. Την περίοδο 1928-9 θα πρωτοεμφανιστεί και στο θέατρο, παίζοντας πάνω από 15 ρόλους στο “Θέατρο των Νέων” στο Παγκράτι. Ο Μάνος τότε είναι πολύ ντροπαλός, ντρέπεται να μπει στον κινηματογράφο όπου παίζεται η ταινία που πρωταγωνιστεί ενώ νιώθει αμηχανία όταν πληρώνεται μετά από κάθε παράσταση. Από τότε, αρχίζει να παίζει ασταμάτητα, το 1932 επιλέγεται για το νεοϊδρυόμενο θίασο του “Εθνικού Θεάτρου” όπου παίζει πλάι σε σημαντικούς ηθοποιούς. Το 1934 παντρεύεται την ηθοποιό Αννα Λώρη, με την οπία όμως χωρίζει γιατί η μητέρα της ηθοποιού δεν εγκρίνει το γάμο. Την ίδια χρονιά χάνει και τον πατέρα του. Μέχρι και τον ελληνοιταλικό πόλεμο παίζει στο “Εθνικό” αλλά και στο “Λαϊκό Θέατρο” του Βασίλη Ρώτα ενώ ιδρύει και το βραχύβιο “Ελεύθερο Θέατρο”. Θα πολεμήσει στο μέτωπο της Αλβανίας και θα επιστρέψει στην Αθήνα μετά την κατάρ-

ρευση του μετώπου. Αναπτύσσει μαχητική συνδικαλιστική δράση, γίνεται μέλος του ΕΑΜ Θεάτρου. Συμμετέχει στη διοργάνωση απεργιών στα θέατρα. Παράλληλα, περνά δύσκολα, πουλά προσωπικά αντικείμενα για να επιβιώσει ενώ για μια περίοδο πουλάει και ψάρια. Παντρεύεται τη Νένα Βρακοτσώλη, προσπαθούν να κάνουν παιδιά, αλλά η Νένα αποβάλλει στον 8ο μήνα τα δίδυμα που κυοφορούσε. Ο Κατράκης τα θάβει με τα ίδια του τα χέρια. Το φθινόπωρο του ’43 ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη όπου παίζει στο Κρατικό Θέατρο Θεσσαλονίκης και μετέπειτα Λαϊκό Θέατρο Θεσσαλονίκης ως και το Γενάρη του ’45.

Στις φυλακές και τις εξορίες Επιστρέφει στην Αθήνα, όντας πλέον “εχθρός” του καθεστώτος. Το αστικό κράτος τον ανταμείβει όπως όλους τους αγωνιστές και λευτερωτές της Ελλάδας: φυλακές, διώξεις, εξορίες. Το 1947 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά στο θέατρο “Ρεξ” και αποφυλακίζεται προσωρινά. Του ζητούν να υπογράψει. Ο Κατράκης δεν το σκέφτεται καθόλου. Συλλαμβάνεται για δεύτερη φορά και ταυτόχρονα απολύεται από το “Βασιλικό Θέατρο”. Εξορίζεται στην Ικαρία. Το 1949 μεταφέρεται στο φοβερό Μακρονήσι ενώ το καλοκαίρι του ’50 τον βρίσκει στον Αη-Στράτη. Ο Κατράκης δεν μετανιώνει για τις εξορίες του: «Εκεί οπλίστηκα σαν πνευματικός άνθρωπος. Εκεί διάβασα, εκεί μελέτησα, εκεί τακτοποίησα τις ιδεολογικές μου σκέψεις». Τους δυνάστες του θα τους αντιμετωπίσει αγέρωχα, αλύγιστα ενώ στην εξορία θα γνωρίσει μια σειρά πνευματικούς ανθρώπους όπως το Γιάννη Ρίτσο, τους καθηγητές Κώστα Δεσποτόπουλο και Γιάννη Ιμβριώτη αλλά και το Στέφανο Σαράφη. Στον Αη-Στράτη, θα ανεβάσει μαζί με άλλους εξόριστους, σειρά θεατρικών παραστάσεων. Το 1952 αποφυλακίζεται και επιστρέφει στην Αθήνα, όπου δυσκολεύεται να βρει δουλιά. Επανέρχεται στη σκηνή με “ποιητικά απογευματινά” ενώ αργότερα συμμετέχει και σε άλλες παραστάσεις. Εκείνα τα χρόνια γνωρίζει και τη χορεύτρια Λίντα Αλμα, μετέπειτα σύντροφο της ζωής του.

Ο “Ο” αποχαιρετά τον Μάνο Κατράκη (φύλλο 521)

Το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο (ΕΛΘ) αποτέλεσε το έργο ζωής του Μάνου Κατράκη. Η ιδέα για τη δημιουργία του γεννήθηκε στον Αη-Στράτη. Στόχοι του ΕΛΘ που ιδρύθηκε το 1955 ήταν η παρουσίαση ελληνικών έργων, η καθιέρωση φτηνού εισιτηρίου, η πνευματική ανύψωση του κοινού και η αισθητική αξιοποίηση του λαϊκού πολιτισμού. Το ΕΛΘ παρά τα εμπόδια που ορθώνει το κράτος, στεγάζεται τα καλοκαίρια στο Πεδίο του Αρεως ενώ το χειμώνα σε διάφορα θέατρα ή περιοδεύει. Ξεκινά με την παράσταση “Ο Αγαπητικός της Βοσκόπουλας”. Ως το 1967 το ΕΛΘ ανέβασε σειρά έργων κυρίως ελληνικού ρεπερτορίου και αγωνιστικής πνοής με μεγάλη συμμετοχή κοινού και καλλιτεχνική επιτυχία όπως “Η Αντιγόνη της κατοχής”, “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται”, “Ο καπετάν-Μιχάλης” κ.α.

Οι δεκαετίες του ΄60 και του ΄70 Η περίοδος αυτή είναι η πιο δημιουργική για τον Κατράκη. Παίζει σε δεκάδες ταινίες, συμμετέχει σε εκατοντάδες εκδηλώσεις, ανεβάζει δεκάδες παραστάσεις ενώ παρουσιάζεται και στη δισκογραφία όπου απαγγέλει αμίμητα την “Πορεία προς το Μέτωπο” στο “Αξιον Εστί” των Θεοδωράκη – Ελύτη. Ταυτόχρονα, συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες, στην ΕΔΑ και στο φιλειρηνικό κίνημα. Η

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

πολιτισμός ϐ 41

«Η ζωή μου άρχισε όταν μπήκα στο Κόμμα μου»

καταξίωση για το Μάνο Κατράκη είναι γεγονός. Ούτε μια στιγμή όμως δεν υποτάσσεται, έτσι όταν το 1965 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Γεωργίου του Α’ θέλησε να τον επιστρέψει καθώς το βασιλικό διάταγμα που συνόδευε την τιμή στρεφόταν ενάντια στους αγώνες του λαού μας. Την περίοδο της δικτατορίας, το προχωρημένο της ηλικίας του τον γλυτώνει από νέα βάσανα, τη φυλάκιση και την εξορία, αλλά η Χούντα διώχνει το ΕΛΘ από το Πεδίο του Αρεως, καθώς δεν «ξεχνά» ποιος είναι ο Κατράκης. Αυτά τα 20 χρόνια, θα παίξει σε πάνω από 60 ταινίες όπως “Η Αντιγόνη”, “Τα κόκκινα φανάρια”, “Συνοικία το όνειρο”, “Το χώμα βάφτηκε κόκκινο” κ.α. Θα παίξει και στην τηλεόραση στις σειρές “Αστυνομικές ιστορίες”, “Οι Δίκαιοι” και “Υποψίες”. Το ΕΛΘ θα επανιδρυθεί το 1977, ο χώρος όμως που του είχε στερήσει η Χούντα δεν του επιστρέφεται. Ετσι, το ΕΛΘ βρίσκει στέγη στο θέατρο “Μπρόντγουαιη”. Εκεί ο Κατράκης θα ανεβάσει τις παραστάσεις “Φθινοπωρινή ιστορία”, “Συντροφιά με το Μπρεχτ”, “Τελευταίοι του Γκόρκι”, “Da” κ.α. Στο τέλος της δεκαετίας του ΄70, η υγεία του κλονίζεται, κόβει το τσιγάρο αλλά δεν μειώνει καθόλου τις δραστηριότητές του.

Τη δήλωση αυτή ο Μάνος Κατράκης την επανέλαβε ουκ ολίγες φορές. Σεμνός, αγέρωχος αγωνιστής του λαού μας βρήκε φυσική θέση στις γραμμές του ηρωικού ΚΚΕ, του κόμματος της εργατικής τάξης. «Διάλεξα και είμαι κομμουνιστής» σημείωνε με κάθε ευκαιρία σε όσους προσπαθούσαν να αποκόψουν την καλλιτεχνική του πορεία από την ιδιότητα του μέλους του ΚΚΕ. Απ’ τα χρόνια της Κατοχής, μέλος του ΕΑΜ θεάτρου και αργότερα Μακρονησιώτης ο Κατράκης στάθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Συμμετείχε στην ΕΔΑ, ενώ ήταν ιδρυτικό μέλος του ελληνικού κινήματος Ειρήνης και αργότερα μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ και του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης. Η φωνή του γεμάτη «συγκίνηση και περηφάνια για το Κόμμα μας, για την άξια ηγεσία του, για τις εκατοντάδες χιλιάδες συντρόφους που αποτελούν τον κορμό του μεγάλου δέντρου του μέλλοντος» συνόδεψε δεκάδες συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις του Κόμματός μας, ενώ έπαιξε και σε θεατρικές παραστάσεις στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ-“Οδηγητή”, τρέφοντας ιδιαίτερη αγάπη για τη νεολαία. Σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Κόμμα προς τιμή των 50χρόνων του στο θέατρο, βουρκωμένος δήλωσε πως αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή που του έγινε ποτέ και πως δεν αισθάνεται απλά στρατευμένος αλλά «έτοιμος για όλα». Ο Μάνος Κατράκης μιλά με μέλη και φίλους του ΚΚΕ σε εκλογικό κέντρο του Κόμματος στη Βέροια

«…Το μόνο παρήγορο είναι ότι τους καλλιτέχνες, ανθρώπους και αγωνιστές σαν τον σύντροφο Μάνο Κατράκη δεν τους παίρνει ο Χάρος. Γίνονται εθνικά και λαϊκά σύμβολα και ζουν πάντα ανάμεσα μας.» Χαρίλαος Φλωράκης

«Εμάς (…) τότε το περιβάλλον μας διαμόρφωσε αλλιώς. Μας έμαθε ότι το θέατρο δεν είναι απλά ένα επάγγελμα, αλλά ένα κοινωνικό λειτούργημα, ένα λαϊκό πανεπιστήμιο. Σ’ αυτό δεν μαθαίνουν μόνο όσοι έρχονται να το παρακολουθήσουν, αλλά και οι ηθοποιοί. Εκεί πάνω στο σανίδι, πίσω από τη σκηνή, μαθαίνεις να είσαι ηθοποιός. Εκεί πάνω συντελείται ο καθημερινός σου αγώνας, εκεί δίνεις τις εξετάσεις σου. Εκεί συμπυκνώνεται το πάθος σου για το θέατρο, η ανησυχία σου, το μεράκι σου. Αλίμονο στον ηθοποιό, που θα πάψει να ανησυχεί για το ρόλο του, έστω κι αν τον παίζει δυο χρόνια συνέχεια. Εγώ δεν ησυχάζω ποτέ. Μέσα μου υπάρχει το μικρόβιο της αναζήτησης. »

Απέναντι στους βασανιστές της Μακρονήσου «Γονάτισε Κατράκη αλλιώς θα πεθάνεις» «Οχι, ρε παιδιά, τέτοια χάρη δε σας την κάνω». «Τι παριστάνεις, ρε; Το Μαρίνο Κονταρά;» (τον ατρόμητο ήρωα της ομώνυμης ταινίας που είχε ενσαρκώσει). Κι ο Κατράκης αποκρίθηκε «όχι ρε παιδιά, δεν παριστάνω το Μαρίνο Κονταρά, απλά τον άνθρωπο».

Τα 50 χρόνια στο θέατρο και τ’ “αντίο” Το 1981 είναι ιδιαίτερη χρονιά για τον Κατράκη καθώς συμπλήρωνε 50 χρόνια στο θέατρο. Εκατοντάδες είναι οι εκδηλώσεις που γίνονται προς τιμή του. Παράλληλα, συνεχίζει να παίζει σε δεκάδες παραστάσεις, εμφανίζεται σε μια ακόμα σειρά στη τηλεόραση (“Λούμπεν”) ενώ παίζει και στις κορυφαίες ταινίες “Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο”, “Ο δρόμος για τα Κύθηρα” κ.α., συμμετέχει σε εκδηλώσεις. Αντιμετωπίζοντας προβλήματα υγείας ανεβαίνει για τελευταία φορά στο σανίδι τη χειμερινή περίοδο 1983-4, αλλά αντέχει μόνο 2 μήνες. Ξεκινά τότε μια περίοδος νοσηλείας. Τον Ιούλη του ’84 εμφανίζεται για τελευταία φορά μπροστά σε κοινό στο “Ηρώδειο”. Στις 2 του Σεπτέμβρη “φεύγει” περήφανος και λεβέντης από τη ζωή. Η γλυκιά ανάμνηση της περηφάνιας του, της βροντερής φωνής του, της σεμνότητάς του μας συντροφεύει μέχρι σήμερα.

Για το θέατρο

Ευχές στην ΚΝΕ «Εύχομαι η ΚΝΕ μας να κυριαρχήσει μια μέρα απ’ άκρο σ’ άκρο σ’ όλη την Ελλάδα κι όλοι οι Ελληνες νεολαίοι να γίνουν ΚΝίτες δημιουργοί, χτίστες, ειρηνοποιοί και καταϋγαστήρες των τυράννων, των όπλων, της κακίας, του μίσους. Ν’ αγωνίζονται μόνο για την ειρήνη, γι’ αυτήν που πάλεψε και παλεύει ως τώρα η ΚΝΕ. Για τη δημοκρατία, για την απελευθέρωση του ανθρώπου απ’ τα δεινά του.»

Ο Μάνος Κατράκης στο Ηρώδειο απαγγέλει “Προμηθέα Δεσμώτη” (1983)

Στρατής Δουνιάς *Πηγές: Συγγραφική ομάδα ΠΕΣΥΘ, Μάνος Κατράκης, “Στη ζωή, τη σκηνή και την οθόνη”, Σύγχρονη Εποχή, 2004, αρχείο “Οδηγητή”

Διαβάστε, δείτε, ακούστε

Μάνος Κατράκης, “Στη > Βιβλίο: Συγγραφική ομάδα ΠΕΣΥΘ, Εποχή, 2004 ρονη Σύγχ ζωή, τη σκηνή και την οθόνη”, Κύθηρα”, στα ξίδι “Τα ρο”, όνει > Ταινίες: “Συνοικία το λο” φαλ γαρύ “Ο άνθρωπος με το δωράκη, “Ερωτόκριτος” > Δίσκοι: “Αξίον Εστί” του Μίκη Θεο του Νίκου Μαμαγκάκη

42 ϐ προτάσεις

Εκδόσεις της “Σύγχρονης Εποχής” Αφιερωμένες στα 90χρονα του ΚΚΕ

ε αφορμή τον εορτασμό των 90 χρόνων του ΚΚΕ, η “Σύγχρονη Εποχή” προχώρησε σε τέσσερις σημαντικές εκδόσεις. Οι εκδόσεις αυτές, αναδεικνύουν σημαντικές πτυχές της ηρωικής πορείας του ΚΚΕ. Απευθύνονται πρώτα και κύρια στους νέους ανθρώπους οι οποίοι μέσα από τις σελίδες τους, μπορούν να εμπνευστούν, να ‘ρθουν σε επαφή με την ιστορία του ΚΚΕ, τις κυριότερες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Πρόκειται για το λεύκωμα “90 χρόνια ΚΚΕ Πρωτοπόρα Θεωρία – Πρωτοπόρα Δράση”, τα πρακτικά της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (1968), τα “Προγραμματικά Ντοκουμέντα” του ΚΚΕ και το λεύκωμα “Ριζοσπάστης 1918 - 2008”. Οι εκδόσεις γνωρίσαν “θερμή” υποδοχή στο Φεστιβάλ ΚΚΕ – ΚΝΕ επιβεβαιώνοντας έτσι την αξία τους.

90 Χρόνια ΚΚΕ Πρωτοπόρα Θεωρία - Πρωτοπόρα Δράση

1918-2008 ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΘΕΩΡΙΑ - ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΔΡΑΣΗ

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

Το λεύκωμα αυτό, που εκδόθηκε με την επιμέλεια της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ, είναι προϊόν της ακαταπόνητης δουλιάς μελών και στελεχών του Κόμματος. Ατελείωτες ώρες αφιερώθηκαν στην αναζήτηση αδημοσίευτων φωτογραφιών, σελίδων από το ιστορικό αρχείο του Κόμματος, ποιημάτων και άλλων λογοτεχνημάτων. Η έκδοση εντυπωσιάζει με το πλούσιο περιεχόμενό της. Το έργο της επιλογής του υλικού αποδείχτηκε δύσκολο, καθώς το υλικό που συγκεντρώθηκε ήταν

πολλαπλάσιο αυτού που τελικά συμπεριλήφθηκε στην έκδοση. Το υλικό είναι κατανεμημένο σε 6 ενότητες, η ροή του υλικού δεν αποσκοπεί σε μια στατική, μνημειακή παρουσίαση αλλά «Απευθύνεται στο ταξικό αντανακλαστικό, αλλά και στην ταξική συνείδηση, στο συναίσθημα και στην κρίση κάθε άνδρα και γυναίκας που λιγότερο ή περισσότερο αντιλαμβάνεται ότι η ανθρώπινη ατομικότητα είναι αδιάσπαστη από την κοινωνικότητά της.» όπως σημειώνεται στον πρόλογο της έκδοσης.

Οι σελίδες του λευκώματος, μπορούν να λειτουργήσουν ως έναυσμα για μελέτη, για νέα δημιουργία και για ένταξη στην ταξική πάλη, στις γραμμές του ΚΚΕ. Γι’ αυτό και η έκδοση αυτή είναι “νεανική”, απευθύνεται στους νέους και στις νέες, στα μέλη και στελέχη της ΚΝΕ, στους μισθωτούς των νεότερων γενιών που με οδηγό την 90χρονη ιστορία του Κόμματός μας μπορούν να βαδίζουν με σταθερό βηματισμό στο μέλλον.

Η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Πρακτικά) Και αυτή η έκδοση, απευθύνεται στους νέους και τις νέες καθώς μέσα από τις σελίδες των πρακτικών της Ολομέλειας μπορούν να γνωρίσουν μια σημαντική στιγμή στην ιστορία του ΚΚΕ. Οπως, άλλωστε, σημειώνει και η ΚΕ του ΚΚΕ προλογίζοντας την έκδοση: «Πιστεύουμε ότι η παρούσα έκδοση θα είναι χρήσιμη ιδιαίτερα για τις νέες γενιές των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών, για τα μέλη και τα στελέχη της ΚΝΕ, για κάθε νέο και νέα που ενδιαφέρεται να γνωρίσει την ηρωική ιστορία του ΚΚΕ»

Στη 12 Ολομέλεια δόθηκε μάχη για το χαρακτήρα του Κόμματος: συγκρούστηκαν δύο διαφορετικές αντιλήψεις για το Κόμμα. Η μία, που υποστήριζε την ανάγκη να υπάρχει το ΚΚΕ ως λενινιστικό κόμμα νέου τύπου, και η άλλη, που απέρριπτε τις αρχές ενός τέτοιου κόμματος, επιδίωκε τη διάλυση του ΚΚΕ. Οι αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας ουσιαστικά απέτρεψαν τη διάλυση του Κόμματος έγιναν όπλο των κομμουνιστών στην ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική ενίσχυση του ΚΚΕ. Η απόφαση του ΠΓ της η

ΚΕ για την ίδρυση της ΚΝΕ, λίγους μήνες αργότερα ενίσχυσε αυτήν την πορεία. Η διαχρονική αξία των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας είναι ότι αναδεικνύει την ανάγκη «να υπάρχει ΚΚΕ μέσα σε οποιεσδήποτε συνθήκες, ως πραγματικό επαναστατικό μαρξιστικού – λενινιστικού τύπου Κόμμα και όχι κατ΄ όνομα Κομμουνιστικό Κόμμα» όπως σημειώνει ο Μάκης Μαϊλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ στον ιδιαίτερα κατατοπιστικό πρόλογο της έκδοσης

Προγραμματικά Ντοκουμέντα Στην έκδοση αυτή, συγκεντρώνονται όλα τα προγραμματικά ντοκουμέντα του Κόμματος από το 1918 μέχρι και τις μέρες μας. Μέσα από τις σελίδες των Προγραμματικών Ντοκουμέντων, όπως σημειώνει η Κεντρική Επιτροπή «αναδεικνύεται όλη η ιστορική εξέλιξη της διαμόρφωσης της στρατηγικής του ΚΚΕ μέσα στις διάφορες ιστορικές συνθήκες στις οποίες έδρασε, τα 90 χρόνια ύπαρξής του». Το καθήκον των κομμουνιστών να μελετούν την ιστορία του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος υπηρετείται μέσα από αυτήν την

έκδοση. Η μελέτη και η αποτίμηση της ιστορικής πορείας του Κόμματος, με εργαλεία τον ιστορικό υλισμό και το μαρξισμό – λενινισμό μπορεί να προσφέρει σημαντικά διδάγματα, αντικειμενικά συμπεράσματα χωρίς απολυτοποιήσεις, απλουστεύσεις και υποκειμενισμούς, να συμβάλλουν στον εμπλουτισμό της επαναστατικής θεωρίας, του μαρξισμού – λενινισμού. Τα Προγραμματικά Ντοκουμέντα αντανακλούν την εξέλιξη της στρατηγικής σκέψης του Κόμματος. Τι είναι όμως Πρόγραμμα για ένα Κομμουνιστικό Κόμμα; Η Αλέκα Παπαρήγα,

ΓΓ της ΚΕ, σημειώνει προλογίζοντας την έκδοση: «Η ύπαρξη επαναστατικού προγράμματος είναι όρος ώστε ένα κομμουνιστικό κόμμα να παίζει το ρόλο του ως καθοδηγητής της εργατικής τάξης το ρόλο της πρωτοπορίας Το πρόγραμμα ενός ΚΚ έχει ως περιεχόμενο την επαναστατική στρατηγική του, καθορίζει το στρατηγικό σκοπό δηλαδή το χαρακτήρα της επανάστασης, τις μορφές και τα μέσα για να προσεγγιστεί αυτός ο σκοπός, ώστε όλη η δράση του Κομμάτος να υποταχθεί σε αυτόν».

Ριζοσπάστης 1918-2008 Ο “Ριζοσπάστης”, τιμώντας και αυτός με τη σειρά του τα 90 χρόνια του ΚΚΕ, κυκλοφόρησε ένα καλαίσθητο λεύκωμα αφιερωμένο στα χρόνια που στέκεται στο πλάι του Κόμματος ως μαχητικός εκφραστής των ιδεών και των απόψεων του ΚΚΕ, ως όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του. Ο “Ριζοσπάστης” κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1908. Το 1918 ήταν η μόνη καθημερινή εφημερίδα που πα-

ρακολούθησε τις εργασίες του πρώτου συνεδρίου του ΣΕΚΕ και δημοσίευσε και τα υλικά του. Απ’ το 1919 τίθεται υπό τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο του ΣΕΚΕ. Από τότε, είτε μέσα σε σκληρές περιόδους παρανομίας είτε κυκλοφορόντας νόμιμα, ο “Ρ” παραμένει «αδιάλλακτος και αμετανόητος αγωνιστής για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, όλων των καταπιεσμένων, μαζί με το ΚΚΕ, υπηρε-

τώντας ως εμπροσθοφυλακή του τους σκοπούς της πάλης του Κόμματος μας, παραμένει “καρφί στο μάτι” της άρχουσας τάξης» όπως σημειώνεται στο πρόλογο του λευκώματος. Στο λεύκωμα, παρουσιάζεται σύντομα η ιστορία του “Ρ”, φωτογραφικό υλικό και δεκάδες εξώφυλλά που ζωντανεύουν την πολύχρονη ιστορία του.

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

Φωτογραφία “Σπύρος Μελετζής. Η αντίσταση στα βουνά, 1942-44” 26 Σεπτέμβρη – 19 Οκτώβρη Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τράπεζας, Μέγαρο Εϋνάρδου, Αγίου Κωνσταντίνου 20 Πληροφορίες: 2103234267 Ωρες Λειτουργίας: Τρίτη - Κυριακή: 10.00 - 14.00, Τρίτες και Πέμπτες: 18.00 - 20.00 Οι φωτογραφίες του Σπύρου Μελετζή, από τον αγώνα του λαού μας την περίοδο της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης παρουσιάζονται ξανά μετά από 50 χρόνια από όταν εκτέθηκαν για πρώτη φορά στα γραφεία του ΕΑΜ μετά την απελευθέρωση. Η έκθεση που είναι μια παραγωγή του Museu Valenci de la il-lustracio i de Modernitat-MuVIM, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του Athens Photo Festival 2008, αποτελείται από 190 φωτογραφίες. Ο Σπύρος Μελετζής, ανέβηκε στα βουνά θέλοντας να πραγματοποιήσει «το μεγάλο χρέος μου, να αποθανατίσω τον αγώνα του ελληνικού λαού που αγωνιζόταν για το ξεσκλάβωμα της χώρας μας» και «το ηρωικό μεγαλείο που κυριαρχούσε και λαμποκοπούσε στα μάτια των ανταρτών». Από το Φλεβάρη του 1944, άλλωστε ήταν ο επίσημος φωτογράφος του ΕΑΜ. Οι φωτογραφίες του Ιμβριώτη φωτογράφου, αποτυπώνουν το μεγαλείο του τιτάνιου αγώνα που δόθηκε στα ελληνικά βουνά και η έκθεσή τους στο ΜΙΕΤ μπορεί να μας “μεταφέρει” νοερά σε εκείνες τις μέρες.

Εκθεση Κάρολος Κουν – “Θέατρο Τέχνης” 26 Σεπτέμβρη – 16 Νοέμβρη Επιμέλεια και σχεδιασμός έκθεσης: Λίλη Πεζανού Μουσείο Μπενάκη Κτήριο Οδού Πειραιώς 138 Πληροφορίες: www.benaki.gr Με αφορμή, τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κάρολου Κουν (13 Σεπτέμβρη 1908) πραγματοποιείται αυτή η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη. Ο Κάρολος Κουν υπήρξε “αναγεννητής” του νεοελληνικού θεάτρου, κορυφαίος της θεατρικής “γενιάς του ‘30”, πρωτεργάτης του σχολικού ερασιτεχνικού θεάτρου και δημιουργός του “Θεάτρου Τέχνης”. Η προσφορά του στο ελληνικό θέατρο για 55 ολόκληρα χρόνια (1932-87) υπήρξε ανεκτίμητη. Στην έκθεση παρουσιάζονται ογδόντα ζωγραφικές μακέτες από τις συνεργασίες του Κουν με τους σημαντικότερους Ελληνες σκηνογράφους, αναπαραγωγές των εξωφύλλων των προγραμμάτων, καθώς και αφίσες από τη συμμετοχή του Θεάτρου Τέχνης σε διεθνή φεστιβάλ. Παράλληλα με την έκθεση διοργανώνεται μια σειρά εκδηλώσεων: n 5/10 (8.30μ.μ.) συναυλία με συνθέσεις του Μ. Χατζιδάκι για το “Θέατρο Τέχνης” . n 18 και 19/10 (10π.μ.- 10μ.μ.) προβολές του Μίμη Κουγιουμτζή για παραστάσεις του δασκάλου του. n 3/11 (8.30μ.μ.) Χρήστος Λεοντής «Η μουσική μου για το “Θέατρο Τέχνης”». n 4/11 «Συνομιλία Κ. Κουν - Δ. Μαρωνίτη “Το αρχαίο δράμα και ένας σύγχρονος δάσκαλος”» (αρχείο ΕΡΤ).

Ε ν α τρ α γ ο ύ δ ι

προτάσεις ϐ 43

.. .μ ια ισ τ ο ρ ία

υτό το μήνα θα μιλήσουμε για ένα θρυλικό σοβιετικό τραγούδι της εποχής του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Είναι το τραγούδι “Κατιούσα” (μικρή Κατερίνα στα ρώσικα), το οποίο, παρ’ όλο που είναι ένα απλό λαϊκό ερωτικό τραγούδι, έγινε διάσημο στο Ανατολικό Μέτωπο, σήμα – κατατεθέν του σοβιετικού λαϊκού πολιτισμού, εμβατήριο, αντάρτικο τραγούδι και “βάφτισε” ένα από τα πιο διάσημα όπλα!

“Katyusha” «Καθώς άνθιζαν οι μηλιές και οι ροδακινιές Η υγρασία σερνόταν στο ποτάμι Η Κατιούσα πήγε στις όχθες Τις ψηλές και απότομες όχθες» Το τραγούδι γράφτηκε το 1938 σε μουσική του M. Blanter, στίχους του M. Isakowski και η πρώτη εκτέλεση είναι της μεγάλης σοβιετικής ερμηνεύτριας Lidia Ruslanova. «Περπατούσε και τραγουδούσε ένα τραγούδι Για έναν γκρίζο αετό της στέπας Για τον πραγματικό της αγαπημένο Του οποίου τα γράμματα κρατούσε» Ο σκοπός του τραγουδιού είναι πασίγνωστος. Εκτός από το δικό μας ύμνο του ΕΑΜ (το πασίγνωστο “Τρία γράμματα μόνο φωτίζουν…” με το οποίο θα ασχοληθούμε αναλυτικότερα σε επόμενο φύλλο), υπάρχει ακόμη ένα τραγούδι που έχει γραφτεί πάνω στη μελωδία αυτή, το Fischia il Vento (“Ο άνεμος φυσά”) από τον Ιταλό Felice Cascione (1918 – 1944), που μαζί με το Bandierra Rossa και το Bella Ciao είναι τα πιο διάσημα τραγούδια των Ιταλών παρτιζάνων. «Ω! εσύ τραγούδι, μικρό τραγούδι της ανύπαντρης γυναίκας Πήγαινε προς το λαμπερό ήλιο Προς το στρατιώτη που είναι μακριά στα σύνορα Μαζί με χαιρετισμούς από την Κατιούσα» Το τραγούδι αυτό έγινε το αγαπημένο τραγούδι των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού κατά τη διάρκεια του Πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο, λόγω της υπέροχης λυρικότητας της μελωδίας του, που θύμιζε στους μαχητές εικόνες από την πολιτική τους ζωή, από την ειρήνη, από τους αγαπημένους ανθρώπους που είχαν αφήσει πίσω. «Αφησέ τον να θυμηθεί ένα καθημερινό κορίτσι Ακουσε πως τραγουδάει Αφησέ τον να προστατέψει την πατρίδα Ακριβώς όπως η Κατιούσα προστατεύει την αγάπη τους» Ο περίφημος εκτοξευτής πολλαπλών ρουκετών ΒΜ – 13, ένα από τα πιο τρομερά όπλα του σοβιετικού πυροβολικού, πήρε το όνομά του από το τραγούδι αυτό, επειδή, σύμφωνα με τους στρατιώτες, ακουγόταν σαν “μουσική στα αυτιά τους” όταν εμφανιζόταν για να υποστηρίξει τις μαχόμενες μονάδες του πεζικού. Είναι οι λεγόμενες “Κατιούσες”! Οι Γερμανοί από την άλλη πλευρά, το αντιμετώπιζαν με τρόμο λόγω της καταστρεπτικότητάς του και του εκκωφαντικού, συριστικού και διαπεραστικού ήχου που παρήγαγαν οι ρουκέτες καθώς πετούσαν στον αέρα και το είχαν ονομάσει γι’ αυτό το λόγο “Stalinorgel” (το αρμόνιο του Στάλιν!) Φίλιππος Παχνιστής

ς ικές σα Για τις δ σεις, ή ρ αρατη π , ις ε ψ ε σκέ . στείλτ εις κλπ is.gr it ig d προτάσ o ail@ m ο τ σ e - mail

44 ϐ διεθνή

Διεθνουπολη

ΖΩΝΤΑΝΌ ΒΉΜΑ

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΉΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗΣ

πως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η “Διεθνούπολη” αποτέλεσε ξεχωριστό πόλο έλξης του Φεστιβάλ, σημείο συνάντησης και γνωριμίας των χιλιάδων επισκεπτών με τους αγώνες των λαών σ’ όλες τις γωνιές της γης. Ειδικά φέτος, που το Φεστιβάλ είχε ιδιαίτερο χαρακτήρα γιορτάζοντας τα 90 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ και τα 40 χρόνια από την ίδρυση της ΚΝΕ, εκτός από τις νεολαιίστικες οργανώσεις που τιμούν κάθε χρόνο με την παρουσία τους το Φεστιβάλ, για πρώτη φορά συμμετείχαν και αντιπροσωπείες Κομμουνιστικών και Εργατικών Κόμματων. Ετσι, η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αφού στο χώρο της διεθνούπολης συναντήθηκαν 61 αντιπροσωπείες κομμάτων κι οργανώσεων νεολαίας από 35 χώρες. Ο διεθνής χώρος του Φεστιβάλ ζωντάνεψε από την παρουσία των αποστολών, τη συμμετοχή των εκπροσώπων τους στις διάφορες δραστηριότητες του Φεστιβάλ αλλά και μέσα από το πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων, αποτελώντας έτσι ζωντανό βήμα διεθνιστικής αλληλεγγύης, διεκδίκησης και καταδίκης του ιμπεριαλισμού.

η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αφού στο χώρο της διεθνούπολης συναντήθηκαν 61 αντιπροσωπείες κομμάτων κι οργανώσεων νεολαίας από 35 χώρες

Πλούσιο πρόγραμμα δραστηριοτήτων Στη Διεθνούπολη έλαβαν χώρα συζητήσεις που αφορούσαν τις διεθνείς εξελίξεις με τη συμμετοχή των προσκεκλημένων κομμάτων, όπως η εκδήλωση για τις πρόσφατες εξελίξεις στον Καύκασο και η εκδήλωση για τον αντικομμουνισμό και την καταστολή που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση. Εξέχουσα θέση είχαν και οι εκδηλώσεις παράδοσης των χρημάτων που συγκεντρώθηκαν για την οικονομική ενίσχυση της Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας Τσεχίας, αλλά και η εκδήλωση για τα 50 χρόνια της Κουβανέζικης Επανάστασης.

Μετά τον Καύκασο τι; Την “αυλαία” των συζητήσεων στη Διεθνούπολη άνοιξε η εκδήλωση που ήταν αφερωμένη στον πρόσφατο πόλεμο που ξέσπασε στον Καύκασο με τη σύγκρουση της Γεωργίας με τη Νότια Οσετία και τη Ρωσία. Στη συζήτηση συμμετείχαν ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ο δημοσιογράφος Αρης Χατζηστεφάνου. Παρέμβαση έκαναν με τις τοποθετήσεις τους εκπρόσωποι από το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας, Κόμμα Εργατών Βελγίου και το Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν.

Στο πλευρό του κουβανέζικου λαού και της Επανάστασης Η Κούβα και η Επανάστασή της που το Γενάρη συμπληρώνει τα 50 χρόνια της είχαν ξεχωριστή θέση στο Φεστιβάλ ΚΚΕ - ΚΝΕ. Μεγάλο κομμάτι της “Διεθνούπολης” ήταν αφιερωμένο σ’ αυτήν την επέτειο, προτάσσοντας την ανάγκη για αλληλεγγύη στο νησί της Επανάστασης. Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες, μετά το καταστροφικό πέρασμα των τυφώνων “Γκούσταβ” και “Αϊκ”, των οποίων το αποτέλεσμα ήταν ελάχιστα θύματα (σε αντίθεση με τα εκατοντάδες σε γειτονικές χώρες, αλλά και τις “προηγμένες” ΗΠΑ), χάρη στην ουσιαστική παρέμβαση και λειτουργία της Πολιτικής Προστασίας στην Κούβα, έχουν καταστρέψει ωστόσο σημαντικό μέρος των υποδομών του νησιού. Ετσι, η αλληλεγγύη δεν είχε μόνο το χαρακτήρα υπεράσπισης της Κούβας από τις ιμπεριαλιστικές πιέσεις που δέχεται ο λαός της κυρίως από τις ΗΠΑ, μόνο και μόνο επειδή διάλεξε το δικό του δρόμο, αλλά και στην ενεργή και υλική υποστήριξη των θυμάτων των τυφώνων και την ανασυγκρότηση των κατεστραμμένων υποδομών του νησιού. Ετσι, στήθηκαν σε όλες τις γωνιές του Φεστιβάλ κουτιά οικονομικής ενίσχυσης του κουβανέζικου λαού, βοηθώντας έτσι να συγκεντρωθούν χρήματα ως ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης. Τα χρήματα παραδόθηκαν από την ΚΕ του ΚΚΕ στην κουβανέζικη αντιπροσωπεία σε ειδική εκδήλωση την τελευταία ημέρα του Φεστιβάλ. Πέρα από την οικονο-

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

μική ενίσχυση στο νησί της επανάστασης, ιδιαίτερη σημασία είχε το “ταχυδρομείο αλληλεγγύης” στους 5 Κουβανούς αγωνιστές, οι οποίοι επί 10 χρόνια κρατούνται στις αμερικάνικες φυλακές με χαλκευμένες κατηγορίες περί “κατασκοπείας”.

«Δεν κατάφεραν να σπάσουν την αξιοπρέπειά μας» Το Σάββατο, τρίτη μέρα του Φεστιβάλ, και παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες, απτόητοι οι χιλιάδες επισκέπτες του Φεστιβάλ ΚΚΕ – ΚΝΕ συνέρευσαν στη “Διεθνούπολη” για να παρακολουθήσουν την εκδήλωση που τίμησε τα 50 χρόνια της Κουβανικής Επανάστασης και κάλεσε στην ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης στο νησί. Την εκδήλωση άνοιξε εκ μέρους του ΚΚΕ ο σ. Μπάμπης Αγγουράκης, μέλος της ΚΕ του Κόμματος και υπεύθυνος του τμήματος διεθνών σχέσεών της, τονίζοντας ότι το παράδειγμα της σοσιαλιστικής Κούβας δίνει ελπίδα στους εργαζόμενους όλου του κόσμου που παλεύουν για το σοσιαλιστικό τους μέλλον, πράγμα για το οποίο το ΚΚΕ παλεύει εδώ και 90 χρόνια. Τη “σκυτάλη” πήρε αμέσως μετά ο Ροϊλάν Ροντρίγκες Μπαρμπάν, μέλος του Εθνικού Γραφείου της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών Κούβας (UJC), τονίζοντας ότι παρά τη διαρκή επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ενάντια στην Κούβα, ούτε οι πιέσεις, ούτε το εμπάργκο «δεν μπόρεσαν να σπάσουν την αξιοπρέπεια του κουβανικού λαού». Σημείωσε ακόμα πως στις δύσκολες στιγμές για τον κουβανέζικο λαό μετά τους κυκλώνες, η Κούβα δρέπει τους καρπούς της διεθνιστικής αλληλεγγύης που εδώ και χρόνια έχει σπείρει. Οπως χαρακτηριστικά τόνισε ο εκπρόσωπος της UJC η Κούβα «δεν στέλνει φαντάρους στο εξωτερικό, αλλά γιατρούς κι επιστήμονες για να υπηρετήσουν την υγεία και τη ζωή». Ακόμα, με αφορμή τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές, ο ομιλητής αναφέρθηκε και στην υποκριτική “χειρονομία” των ΗΠΑ να προσφέρουν δήθεν ανθρωπιστική βοήθεια, χωρίς να άρουν ούτε για ένα λεπτό το εγκληματικό εμπάργκο ενάντια στην Κούβα, πράγμα που θα βοηθούσε

«Η Κούβα δεν στέλνει φαντάρους στο εξωτερικό, αλλά γιατρούς κι επιστήμονες για να υπηρετήσουν την υγεία και τη ζωή»

την ουσιαστική ανασυγκρότησή της. Ακόμα, η τοποθέτηση του εκπρόσωπου της UJC επικεντρώθηκε στην υπόθεση των 5 Κουβανών πατριωτών οι οποίοι εδώ και μια δεκαετία βρίσκονται κλεισμένοι στις αμερικάνικες φυλακές αντιμετωπίζοντας χαλκευμένες κατηγορίες περί “κατασκοπείας”, ενώ την ίδια στιγμή ελεύθερος κυκλοφορεί στους δρόμους των ΗΠΑ ο εγκληματίας Λουίς Ποσάδα Καρίλες, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση σε αεροσκάφος της Cubana το 1976 και πλήθος άλλων αντικουβανικών ενεργειών. Στην εκδήλωση μίλησε ακόμα ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ) Τιάγκο Βιέιρα, ο οποίος αναφέρθηκε στο ρόλο που έπαιξε και παίζει η ΠΟΔΝ από την πρώτη μέρα της Κουβανέζικης Επανάστασης στη συσπείρωση της νεολαίας όλου του κόσμου στο πλευρό της Κούβας. Ακόμα, σημαντική ήταν η παρέμβαση του Κώστα Τουμασάτου, γενικού γραμματέα του Ελληνοκουβανικού συνδέσμου φιλίας κι αλληλεγγύης, ο οποίος μίλησε για τις κατακτήσεις του κουβανέζικου λαού από τις πρώτες κιόλας μέρες της Επανάστασης. Επίσης, τοποθέτηση έκανε εκ μέρους του ΚΚ Ισπανίας ο Πέτρο Μεντβιντές, μέλος της ΚΕ, ο οποίος τόνισε την ανάγκη να δυναμώσει το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στην Κούβα, για να σταματήσει το εγκληματικό εμπάργκο ενάντια στην Κούβα, το οποίο της στοιχίζει περισσότερο «απ’ όσο όλοι οι κυκλώνες μαζί».

Κόντρα στην ΕΕ της καταστολής και του αντικομμουνισμού Χέρι – χέρι με τον εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλει στους εργαζόμενους η ΕΕ πηγαίνει ο αντικομμουνισμός και το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών, πράγμα που δεν είναι τυχαίο, αφού η ΕΕ προσπαθεί με κάθε τρόπο να πλήξει και να καταστείλει τη μοναδική διέξοδο για τους λαούς. Αυτό αναδείχτηκε στη σχετική εκδήλωση που οργανώθηκε στο Φεστιβάλ ΚΚΕ – ΚΝΕ, στην οποία έκαναν παρέμβαση με τοποθετήσεις τους η Κομμουνιστική Ενωση Νεολαίας Τσεχίας, οργάνωση που γνωρίζει από πρώτο χέρι το αντικομμουνιστικό κυνηγητό που έχει εξαπολυθεί στην ΕΕ, το ΚΚ της Δανίας και το ΚΚ Γερμανίας.

Χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι παρακολούθησαν την εκδήλωση αλληλεγγύης στη σοσιαλιστική Κούβα την 3η μέρα του κεντρικού Φεστιβάλ

διεθνή ϐ 45

Αλληλεγγύη στην KSM Αλλη μια πολύ σημαντική εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης που έλαβε χώρα στα πλαίσια του Φεστιβάλ ΚΚΕ – ΚΝΕ ήταν και η πανηγυρική παράδοση των χρημάτων που συγκέντρωσε σ’ όλη τη διάρκεια της προφεστιβαλικής περιόδου ως οικονομική ενίσχυση στη δοκιμαζόμενη Κομμουνιστική Eνωση Νεολαίας Τσεχίας (KSM). Oπως είναι γνωστό, η KSM έχει κηρυχθεί παράνομη από το τσέχικο υπουργείο εσωτερικών και το δικαστήριο της Πράγας, στα πλαίσια ενός πρωτοφανούς αντικομμουνιστικού “κυνηγιού μαγισσών” που έχουν εξαπολύσει από κοινού η τσέχικη κυβέρνηση και η ΕΕ. Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ, ο σ. Κώστας Παπαδάκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της Οργάνωσης, παρέδωσε στον πρόεδρο της KSM, Μίλαν Κράιτσα, τα χρήματα που οι Τσέχοι νέοι κομμουνιστές έχουν ανάγκη για τον αγώνα τους. Από τη μεριά του, ο πρόεδρος της τσέχικης οργάνωσης, παραλαμβάνοντας τα χρήματα, τόνισε πως πρόκειται για μια σημαντική εκδήλωση διεθνισμού και πως «Θα χρησιμοποιήσουμε αυτή τη συνεισφορά όχι μόνο για να αντιμετωπίσουμε τον αντικομμουνισμό, αλλά και για να δυναμώσουμε την πάλη μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και υπέρ των δικαιωμάτων της νεολαίας». Η.Μ.

Χέρι – χέρι με τον εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλει στους εργαζόμενους η ΕΕ πηγαίνει ο αντικομμουνισμός και το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών

Συναντηση του CENA στην Αθηνα Πλούσιο αντιιμπεριαλιστικό πρόγραμμα για το 2009! Το Σάββατο 20 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η συνάντηση της Επιτροπής Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής (CENA) της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ). Στη συνεδρίαση συζητήθηκαν οι πρόσφατες διεθνείς εξελίξεις, ο σχεδιασμός του 17ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών, καθώς και ο προγραμματισμός δράσης της Ομοσπονδίας για το επόμενο διάστημα. Στην τοποθέτησή του ενώπιον των εκπροσώπων των οργανώσεων που συμμετείχαν στο CENA, ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ σ. Γιάννης Πρωτούλης αναφέρθηκε στην πρόταση της ΚΝΕ ν’ αναδειχθεί το 2009 έτος αντιιμπεριαλιστικής δράσης με διοργάνωση αντιιμπεριαλιστικών δραστηριοτήτων, κάμπινγκ σε όλες τις ηπείρους. Παράλληλα, τόνισε την ανάγκη να αναπτυχθεί ιδιαίτερη δράση στα Βαλκάνια, αφού τη χρονιά αυτή συμπληρώνονται 10 χρόνια από την ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Ακόμα, επισήμανε την ανάγκη το 2009 ν’ αναδειχθεί σε χρονιά ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού αποτελεί και χρονιά ευρωεκλογών. Η συνεδρίαση του CENA αποφάσισε το 2009 με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 60 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ και 10 χρόνων από τους ιμπεριαλιστικούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία να αναλάβουν σε κάθε χώρα οι οργανώσεις – μέλη της Ομοσπονδίας πρωτοβουλίες για αντι-ΝΑΤΟϊκή δράση, ενώ έκανε δεκτή την έκκληση της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών της Κούβας για δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης στο Νησί της Επανάστασης, ειδικά μετά και τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές. Ετσι, για το 2009 οι οργανώσεις – μέλη της ΠΟΔΝ προγραμματίζουν μαζικές αποστολές μπριγάδων αλληλεγγύης στην Κούβα.

Ευρωπαϊκή Συναντηση ΚΝ

1 με 2 Νοέμβρη θα λάβει χώρα η 7η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Κομμουνιστικών Νεολαιών, την οποία πρόκειται να φιλοξενήσει στη Βαρκελώνη η Ενωση Κομμουνιστικών Νεολαιών Ισπανίας (UJCE). Το κεντρικό θέμα της συνάντησης θα είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, η ιμπεριαλιστική της πολιτική και ο ρόλος των νέων κομμουνιστών. Η συνάντηση των ευρωπαϊκών ΚΝ, η οποία έχει μονιμοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, είναι μια σημαντική ευκαιρία για τις Κομμουνιστικές Νεολαίες των χωρών της Ευρώπης να συζητούν και να ανταλλάσσουν την πείρα από την παρέμβασή τους στο κίνημα της νεολαίας στη κάθε χώρας. Την ΚΝΕ στη συνάντηση θα εκπροσωπήσει ο σ. Κώστας Παπαδάκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της Οργάνωσης.

46 ϐ αντιιμπεριαλιστική πάλη

ΚΑΥΚΑΣΟΣ

α μ σ ι λ ύ κ ο τ α μ ι Α

α δ ι γ α ρ φ σ η κ ι τ με ιμπεριαλισ

φωτιά του πολέμου που άναψε φέτος το καλοκαίρι στον Καύκασο σιγοκαίει ακόμα, απειλώντας να ξαναφουντώσει με καταστροφικά αποτελέσματα. Η ένταση σ’ αυτήν την περιοχή απειλεί και τη “γειτονιά” και τη χώρα μας, τόσο επειδή η Ελλάδα είναι μέρος των ίδιων ευρύτερων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών (Κοσσυφοπέδιο, Μέση Ανατολή κλπ), όσο κι επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις συμβάλλουν ενεργά στην υλοποίηση των σχεδιασμών αυτών μέσα από τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Στο προηγούμενο φύλλο του “Ο” επιχειρήσαμε να δώσουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα σχετικά με τις πρόσφατες –τότε- συγκρούσεις που δεν είχαν ακόμα καταλαγιάσει. Αυτή τη φορά θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε κάποιες από τις πτυχές της σύγκρουσης στη Ν. Οσετία, που θα βοηθήσουν να την κατανοήσουμε ακόμα περισσότερο.

Η περιοχή ως κομμάτι της ΕΣΣΔ Πριν την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, στην τσαρική Ρωσική Αυτοκρατορία οι λαοί που ζούσαν στην επικράτειά της είχαν να αντιμετωπίσουν τόσο την ταξική εκμετάλλευση από τους Ρώσους αριστοκράτες και την αστική τάξη, όσο και την εθνική καταπίεση. Το ορμητικό πέρασμα της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης άλλαξε άρδην αυτήν την κατάσταση. Η Ενωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών που δημιουργήθηκε ήταν ένα μεγάλο πολυεθνικό κράτος, βασισμένο στον προλεταριακό διεθνισμό και την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών. Η εξάλειψη της ταξικής εκμετάλλευσης αποτέλεσε την βάση για την εξάλειψη της εθνικής καταπίεσης. Η Οκτωβριανή επανάσταση έβγαλε από την καθυστέρηση τους λαούς που ζούσαν στο έδαφος της πρώην τσαρικής Ρωσίας. Ο αναλφαβητισμός καταπολεμήθηκε, πολλοί λαοί μάλιστα τότε απέκτησαν γραπτό λόγο και ανέπτυξαν τη λογοτεχνία τους. Ιδιαίτερη μέριμνα δόθηκε για την πρόοδο των πιο καθυστερημένων πολιτισμικά και οικονομικά περιοχών. Ο εθνικισμός χτυπήθηκε αποφασιστικά. Κάθε λαός που ζούσε στην ΕΣΣΔ απολάμβανε υψηλά δικαιώματα και όλοι οι λαοί μαζί συμβίωναν ειρηνικά, οι-

κοδομώντας το κοινό τους σοσιαλιστικό – κομμουνιστικό μέλλον. Ετσι, πέρα από τις Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες (ΣΣΔ) που αποτελούσαν την ΕΣΣΔ, υπήρχαν Αυτόνομες ΣΣΔ, Αυτόνομες περιοχές κι Αυτόνομες Περιφέρειες, οι οποίες όλες εκπροσωπούνταν στο Σοβιέτ της Ενωσης και στο Σοβιέτ των Εθνοτήτων. Συγκεκριμένα, στη ΣΣΔ της Γεωργίας υπήρχαν δύο Αυτόνομες ΣΣΔ (Αντζαρία, Αμπχαζία) και η Αυτόνομη Περιφέρεια της Ν. Οσετίας. Οι διάφοροι “αναλυτές” των διεθνών εξελίξεων, που επιδιδόμενοι σε αισχρή αντικομμουνιστική προπαγάνδα, αναφέρονταν στη Ν. Οσετία ως «ωρολογιακή βόμβα που άφησε στη Γεωργία ο… Στάλιν» προφανώς δεν γνωρίζουν (ή καλύτερα: δεν θέλουν να θυμούνται) τα παραπάνω. Επιπλέον, η διοικητική ένταξη της Αυτόνομης Νότιας Οσετίας στη ΣΣΔ Γεωργίας υπαγορεύτηκε κυρίως εξαιτίας της μορφολογίας του εδάφους, το οποίο είναι ορεινό, λόγω του οποίου τότε δεν υπήρχε σχεδόν καμία αξιόπιστη οδική ή άλλη σύνδεση με τη Βόρεια Οσετία. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η μοναδική μέχρι σήμερα οδική αρτηρία που συνδέει τις δύο Οσετίες είναι το τούνελ του Ρόκσκι που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.500 χλμ και κατασκευάστηκε το 1981.

Οι πρώτες συγκρούσεις Ηδη από τους πρώτους μήνες που ακολούθησαν την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, την ώρα που πολλοί χαιρέτιζαν (όπως και στη χώρα μας τα αστικά

κόμματα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ) μια “νέα εποχή ειρήνης και δημοκρατίας” που υποτίθεται πως θα ακολουθούσε την “ήττα” του σοσιαλιστικού συστήματος, στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ ξεκινούσε η αιματοχυσία. Η Γεωργία, λίγο μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της, προσπάθησε να ενσωματώσει με στρατιωτικά μέσα τις αυτόνομες περιοχές της πρώην ΣΣΔ Γεωργίας. Ξέσπασαν οι βίαιες και αιματηρές συγκρούσεις του 1991- 1994 ανάμεσα στη Γεωργία από τη μία μεριά, και τη Ν. Οσετία και την Αμπχαζία από την άλλη. Με το τέλος των συγκρούσεων οι δύο περιοχές παρέμειναν αυτόνομες (αν και de facto ανεξάρτητες από την Τιφλίδα) σε μια εύθραυστη ειρήνη την οποία “εγγυώνταν” ρώσικες “ειρηνευτικές δυνάμεις” που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Ωστόσο, οι συνεχείς εντάσεις και προκλήσεις συνεχίζονταν μέχρι και την έκρηξη του φετινού καλοκαιριού.

Η στρατηγική του ιμπεριαλισμού Κομμάτι της στρατηγικής των ΗΠΑ μετά το τέλος του “ψυχρού πολέμου” ήταν να μην επιτρέψει σε άλλες δυνάμεις να αναδειχθούν και να απειλήσουν την πρωτοκαθεδρία τους, πράγμα το οποίο σήμερα διακαώς επιθυμεί να κάνει η καπιταλιστική Ρωσία. Μια μέθοδος που εξυπηρετεί αυτή τη στρατηγική είναι και η “περικύκλωση” της Ρωσίας από δυνάμεις φιλικές προς τις ΗΠΑ… Η ιμπεριαλιστική κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν, τα σχέδια των ΗΠΑ για τη “Μεγάλη Μέση Ανατολή”, η εγκατάσταση της “αντιπυραυλικής” ασπίδας στην Ανατολική Ευρώπη εξυπηρετούν και αυτή τη σκοπιμότητα. Ακόμα, θα ήταν αδύνατο να παραβλέψουμε τις λεγόμενες “πολύχρωμες επαναστάσεις” που έλαβαν χώρα, με πανομοιότυπο τρόπο που θυμίζει… φωτοτυπία, σε μια σειρά από χώρες (Γεωργία, Ουκρανία κι άλλες). Οι “επαναστάσεις” αυτές χρηματοδοτήθηκαν αδρά από τις ΗΠΑ με

Οδηγητής ϐ Οκτώβρης 2008

αντιιμπεριαλιστική πάλη ϐ 47

από την άλλη η προσπάθεια της καπιταλιστικής Ρωσίας να ισχυροποιηθεί και να αποτελέσει δυνατό παίκτη στη διεθνή ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Επιπλέον, με αφορμή και αυτήν την κρίση, αποκαλύπτεται ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΕΕ, η οποία δεν έχει καμία διαφορά από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστές, αφού είναι φτιαγμένη από τα ίδια υλικά. Εξάλλου, οι περισσότερες χώρες της ΕΕ στήριξαν και στηρίζουν την επέκταση του ΝΑΤΟ και την ένταξη της Γεωργίας σ’ αυτό. Η ΕΕ προσπαθεί να φανεί “φιλειρηνική”, ενώ στην πραγματικότητα ανταγωνίζεται τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστές στην κούρσα για την κυριαρχία και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων της. Οι επικλήσεις της περί διεθνούς δικαίου και νομιμότητας είναι κούφιες και υποκριτικές, αφού η ίδια η ΕΕ έχει βοηθήσει να ανάψει το φυτίλι που τίναξε στον αέρα τα Βαλκάνια και άλλες περιοχές στον κόσμο. Το ίδιο κάνει και σήμερα, προγραμματίζοντας να στείλει στρατεύματα, αστυνομικές δυνάμεις και “παρατηρητές”, όπου προστάξουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, κάτω από τη μάσκα του “φιλειρηνιστή” και του ρυθμιστή.

δεν έχει με την ΕΣΣΔ. Είναι μια ανερχόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τα ίδια μέσα που χρησιμοποιούν και οι ΗΠΑ. Μια τέτοια αντιστοιχία μόνο ν’ αποπροσανατολίσει μπορεί τους λαούς και να αμαυρώσει στα μάτια τους τη μοναδική διέξοδο που έχουν να βγουν από την κρίση: τον κοινό αντιιμπεριαλιστικό τους αγώνα με προοπτική το σοσιαλισμό.

Γεωργία

Πρωτεύουσα: Τιφλίδα Εκταση: 69.700 τ.χλμ τ. 2008) Πληθυσμός: 4.630.000 (εκ

Νότια Οσετία

Πρωτεύουσα: Τσχινβάλι ου όσο η Αττική) Εκταση: 3.900 τ.χλμ (περίπ στους 72.000 Πληθυσμός: υπολογίζεται

Αμπχαζία

Πρωτεύουσα: Σουχούμι ρίπου όσο η Κρήτη) Εκταση: 8.480 τ.χλμ. (πε 250.000 Πληθυσμός: υπολογίζεται Οσετία έχουν αυτοανακηρυ Η Αμπχαζία και η Νότια της το 1991. Η αναγνώρισης χτεί “ανεξάρτητες” από ολο που Α, ΗΠ τις βου από “ανεξαρτησίας” του Κοσό λαοσ υγκ Γιο στη κό έγκλημα κλήρωνε το ιμπεριαλιστι σία την αναγνώριση από τη Ρω για βία, άνοιξε το δρόμο . βρη τέμ Σεπ σίας” στις αρχές της δικής τους “ανεξαρτη και ων ό το 90% των κατοίκ Εξάλλου περισσότερο απ αποκτήσει ρώσικη υπηκοό των δύο περιοχών έχουν τητα.

H σύγκρουση ξεφεύγει από τα εθνικά όρια της Γεωργίας: αποτελεί άλλη μια πράξη του δράματος που προκαλούν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή του Καυκάσου κι ευρύτερα… τη συμμετοχή των μυστικών τους υπηρεσιών και ΜΚΟ, όπως το ίδρυμα Σόρος. Αποτέλεσμα αυτών των “κινημάτων” ήταν η ανάδειξη “φιλοδυτικών” κυβερνήσεων οι οποίες θα ελέγχονταν από τις ΗΠΑ, θα έκοβαν κάθε σχέση με την ανερχόμενη Ρωσία και θα προσδένονταν αργά ή γρήγορα στο άρμα των ΗΠΑ. Στη Γεωργία, γνήσιο τέκνο της “Επανάστασης των Ρόδων” (όπως ονομάστηκε η σχετική γεωργιανή κόπια) είναι η σημερινή κυβέρνηση του Μιχαήλ Σαακασβίλι. “Βασιλικότερη” των… ΗΠΑ, η “νέα” γεωργιανή κυβέρνηση έβαλε τη Γεωργία σε τροχιά ένταξης στο ΝΑΤΟ και συμμετείχε πρόθυμα σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Δεν είναι τυχαίο που η μικρή Γεωργία των 4,5 εκατομμυρίων έστειλε 2.000 στρατιώτες να ενισχύσουν τα κατοχικά στρατεύματα στο Ιράκ, αποτελώντας έτσι την τρίτη σε μέγεθος κατοχική δύναμη στην πετρελαιοπαραγωγό χώρα, ενώ ο στρατός της χώρας συμμετείχε σε πλήθος ΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών γυμνασίων. Αν και εκλεγμένος με το μανδύα του “δημοκρατικού”, ο Σαακασβίλι και η κυβέρνησή του επιδίδονται σ’ ένα άνευ προηγουμένου κυνήγι όλων αυτών που αντιστέκονται στα σχέδιά τους για πρόσδεση της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ. Χαρακτηριστικές είναι οι ταραχές που ξέσπασαν πέρσι το Νοέμβρη στη χώρα και η καταστολή τους από την γεωργιανή κυβέρνηση, η οποία κήρυξε τη χώρα –παρ’ όλο που ήταν προεκλογική περίοδος- σε κατάσταση “έκτακτης ανάγκης”. Ακό-

μα, χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης αυτής (όπως και προηγούμενων κυβερνήσεων) είναι ο άκρατος και πρωτόγονος αντικομμουνισμός, τόσο σε επίπεδο διακηρύξεων, όσο και η καταδίωξη των Γεωργιανών κομμουνιστών.

Με τη βούλα του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος Ετσι, ο φετινός πόλεμος στην Οσετία είχε αναμφισβήτητα τη σφραγίδα και την υπογραφή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Η Γεωργιανή επίθεση στη Νότια Οσετία προκάλεσε την απάντηση και την εισβολή σε γεωργιανό έδαφος του ρώσικου στρατού, αφού εξαπολύθηκε κατά παραγγελία τους από τη γεωργιανή κυβέρνηση, τον καλύτερο φίλο των ΗΠΑ στην περιοχή. Εξοπλισμένος με ΝΑΤΟϊκά όπλα και πολιτική υποστήριξη, ο γεωργιανός στρατός εισβάλει στην πρωτεύουσα της Νότιας Οσετίας, ποντάροντας στο γεγονός ότι η κακή οδική σύνδεσή της με τη Ρωσία (εξαιτίας της μορφολογίας του εδάφους) θα καθυστερούσε τα ρώσικα στρατεύματα, προσπαθώντας και πάλι, όπως το 1992, να την “επαναπατρίσει”. Οπως είναι λογικό, η σύγκρουση αυτή ξεφεύγει από τα εθνικά όρια της Γεωργίας, αφού αποτελεί άλλη μια πράξη του δράματος που προκαλούν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή του Καυκάσου, αλλά και ευρύτερα. Από τη μία τα σχέδια των ΗΠΑ και ο ανταγωνισμός της με τη Ρωσία για τον έλεγχο των αγωγών που μεταφέρουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην Ευρώπη κι

“Ψυχροπολεμικό σκηνικό”; Μέσα σ’ όλη αυτήν την αναμπουμπούλα και χάριν των εντυπώσεων, αλλά και της συσκότισης των πραγματικών αιτίων των συγκρούσεων κάποιοι μιλάνε για ένα σκηνικό που θυμίζει “ψυχρό πόλεμο”. Ταυτίζουν τη Ρωσία με την ΕΣΣΔ και χρησιμοποιούν πρωτόγονο αντικομμουνισμό για να σπιλώσουν και με αυτήν την αφορμή το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα. Είναι όμως πολύ καλά γνωστό ότι η σημερινή Ρωσία καμία σχέση

Ελληνική εμπλοκή και ενοχή Στην πατρίδα μας, η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν και συμμετέχουν ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (ήδη η κυβέρνηση της ΝΔ ένθερμα προσφέρθηκε να στείλει παρατηρητές ως μέρος της αποστολής του ΟΑΣΕ στη Γεωργία). Εξάλλου τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ είναι ένθερμοι υποστηρικτές της ενεργού συμμετοχής της Ελλάδας σ’ αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Αλλά και οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ονειρεύονται μια ειρήνη που θα φέρουν οι (κουρελιασμένοι) “διεθνείς θεσμοί” μια… φιλειρηνική ΕΕ. Ιδια λογική και ο ακροδεξιός ΛΑΟΣ που μέσα από έναν κούφιο αντιαμερικανισμό ζητά επιπλέον πρόσδεση στο άρμα της ΕΕ και της Ρωσίας. Ωστόσο, η επιλογή του “καλύτερου” ιμπεριαλιστή μόνο δεινά έχει αποδείξει ότι μπορεί να φέρει στους λαούς. Μόνη ρεαλιστική διέξοδος για τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία είναι να απαιτήσει αποδέσμευση από τα επικίνδυνα τυχοδιωκτικά σχέδια των ιμπεριαλιστών, ρήξη με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και ο κοινός αγώνας των λαών της γης κόντρα στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Ηλίας Μπαλτάς